ஸ்ரீ பாஷ்யம்–முதல் அத்யாயம்–மூன்றாம் பாதம் -ஏழாம் அதிகரணம்-தேவதாதிகரணம் -1-3-7-

விஷயம்
தேவர்களுக்கும் ப்ரஹ்ம உபாசனத்தில் அதிகாரம் உண்டு என்று நிரூபணம்

1-3-25-தத் உபரி அபி பாதராயண சம்பவாத்-

ப்ரஹ்ம உபாசனை மனிதர்களுக்கு மட்டும் அல்ல தேவர்களுக்கும் பொருந்தும் என்கிறார் பாதராயணர்-

கீழே ப்ரஹ்ம உபாசனா அதிகாரம் மநுஷ்யர்களுக்கே என்றதால் தேவர்களுக்கு உண்டோ இல்லையோ
என்ற சங்கை வருமே -அந்த விசாரணையே இங்கு

பூர்வ பக்ஷம்
தேவர்களுக்கு அதிகாரம் இல்லை -அவர்களுக்கு சாமர்த்தியம் இல்லை என்பதால் –
ப்ரஹ்ம உபாஸனைக்கு அங்கங்களாக விவேகம் விமோகம் போன்றவை கை கூடாது –
தேவர்களுக்கு சரீரம் உள்ளது என்று எந்த பிரமாணமும் இல்லை -சரீரம் இருந்தால் துன்பம் ஏற்படும்
அத்தை தீர்த்துக் கொள்ள உபாஸிக்க வேண்டும்
எனக்கே சாமர்த்தியம் இல்லாமையாலும் தேவை இல்லாமையாலும் தேவர்களுக்கு
ப்ரஹ்ம உபாசனத்துக்கு அதிகாரம் இல்லை என்று பூர்வபக்ஷம்

உடல் இல்லையே துன்பம் வாராதே உபாசனை வேண்டாம் -என்பர் பூர்வ பஷிகள்
நாம ரூப வியாகரணம் -தேவர்களுக்கும் பொருந்துமே -சாந்தோக்யம் -தௌ சமித் பாணி பிரஜாபதி சகாசமா ஜக்மது -என்பதால்
தேவர்களுக்கும் உடல் உண்டு உபாசிப்பார்கள் என்றதாயிற்று-

சித்தாந்தம்
தத் உபரி அபி பாதராயண சம்பவாத்–
தத் -என்று அந்த ப்ரஹ்ம உபாசனம் –
உபரி -மற்ற தேவர்களுக்கும்
சம்பவதி -உண்டு
இப்படியாக பகவத் பாதாரயணர் எண்ணுகிறார் -அவர்களுக்கு அர்த்தித்தவம் சாமர்த்தியம் இரண்டும் உண்டு என்பதால்
ஆத்யாத்மீகம் போன்ற துக்கங்கள் உண்டே இவர்களுக்கும்
கூர்மையான தெளிவான சரீரங்கள் இந்திரியங்கள் உண்டே இவர்களுக்கும்
சத் ஏவ ஸோம்ய இதம் அக்ர ஆஸீத் ஏகம் ஏவ அத்விதீயம் -தத் ஐஷத பஹுஸ்யாம் ப்ரஜாயேயேதி –
தத் தேஜ அஸ்ருஜத –சாந்தோக்யம் -6-2-1-என்றும்
அநேந ஜீவேந ஆத்மனா அநு பிரவிஸ்ய நாம ரூபா வ்யாகரவாணி -6-3-2- இத்யாதியால்
தேவ மனுஷ்யாதி ஸ்ருஷ்ட்டி பற்றி சுருதி சொல்லும்
தத்தோபயே தேவாஸூரா அநுபுபுதிரே தே ஹோசு–இந்த்ரோ ஹை வை தேவா நாம் அபி ப்ரவவ்ராஜ விரோசன
அஸூரானாம்-தவ் ஹ த்வாத்ரிம்சத் வர்ஷாணி ப்ரஹ்மசர்யமூஷது-தவ் ஹ ப்ரஜாபதி உவாச -8-7-2-/3 —
பிரஜாபதி உபதேசத்தைக் கேட்க வந்தனர் –
இவற்றால் தேவர்களுக்கு சரீரம் இந்திரியங்கள் உண்டு
வஜ்ர ஹஸ்த புரந்தர -இந்திரன் வஜ்ராயுதத்தைக் கையில் கொண்டு இருந்தான்
இவற்றால் சரீரம் உண்டு என்றும் தேவர்கள் ஸ்வ பாவம் பதவிகள் இன்பங்கள் செய்கைகள் இப்படி பலவற்றிலும்
வேறுபாடுகள் உண்டு என்பதையும்
அவர்கள் உபாசித்தே பதிவுகள் பெறுகிறார்கள் என்றும் உண்டே –
எனவே அவர்களுக்கும் ப்ரஹ்ம உபாசனையில் அதிகாரம் உண்டு என்றது ஆயிற்று –

————–

1-3-26-விரோத கர்மணி இதி சேத் ந அநேக பிரதிபத்தே தர்சநாத்–

யாகம் போன்ற கர்மங்களில் விரோதம் ஏற்படுமே என்றால் பல சரீரங்கள் உள்ளதால் விரோதம் இல்லை -என்றபடி

பூர்வ பக்ஷம்
தேவர்களுக்கு சரீரம் உள்ளது என்று கொண்டால் பலரும் பல யாகங்களை ஒரே நேரத்தில் செய்யும் பொழுது விரோதம் உண்டாகும்
அக்னிம் அக்ந ஆவாஹ -அக்னியை அழைத்து வா -இந்திர ஆகச்ச ஹரிவ ஆகச்ச -இந்திரனே வா பச்சைக் குதிரையுடன் வா –
கஸ்ய வா ஹ தேவா யஜ்ஜம் ஆகச்சந்தி கஸ்ய வா ந -பஹு நாம் யஜமாநா நாம் யோ வை தேவதா
பூர்வே பரிக்ருஹணாதி ச ஏனா ஸ்வோ பூதே யஜதே -யாருடைய யாகங்களில் தேவர்கள் அடைகிறார்கள்
யாருடைய யாகங்களில் அடைவது இல்லை –
இது போன்ற விரோதம் வரும் என்பர்

சித்தாந்தம்
அநேக பிரதிபத்தேர் தர்சநாத் -சக்தி காரணமாக ஒரே நேரத்தில் பல சரீரங்கள் கொள்ளலாமே
ஒரே நேரத்தில் பல உடல்களை எடுத்துக் கொண்டு ஹவிர்பாஹம் பெறலாம்
சௌபரி பல உடல்களை கொண்டதும் உண்டே-

————————-

1-3-27-சப்தே இதி சேத் ந அத பிரபவாத் ப்ரத்யஷ அநுமா நாப்யாம்-

இந்திரன் முதலான சப்தங்களில் விரோதம் வரும் என்றால் வேத சப்தங்களில் இருந்தே வருவதால் விரோதம் இல்லை என்றவாறு

பூர்வ பக்ஷம்
கடந்த ஸூத்ரத்தைப் போலே விரோத சப்தம் முதலில் கொண்டு -தேவர்கள் சரீரம் கொள்கிறார்கள் என்றும் கொண்டால்
சரீரம் அநித்தியம் என்பதால் -இந்திராதி சப்தங்கள் பயன் அற்றதாகிப் போகுமே-ஆகவே வேதங்களும் அநித்யமாகி விடுமே என்பர்

சித்தாந்தம்
தேவர்கள் உடலுடன் உள்ளவர்கள் என்றால் வேத வாக்யங்களுக்கு பங்கம் வருமோ என்றால் வாராது
இந்த்ரன் பொதுப் பெயர் வேத ஒலியைக் கொண்டே பிரஜாபதியைப் படைக்கின்றான் –
பூ என்ற சொல்லின் மூலம் பூமியைப் படைக்கின்றான்
ஆரம்பத்தில் வேத வாக்யங்கள் படைக்கப் பட்டன -அதில் இருந்தே அனைத்தையும் படைத்தான் -மனு ஸ்ம்ருதி-
மாடு பூ போலே இந்திரன் போல்வனவும் ஜாதிப் பெயர்களே –
வேதேந நாம வ்யாகரோத் சதாசதீ பிரஜாபதி -என்றபடி நான்முகன் வேதத்தின் துணை கொண்டே
சத் என்றும் அசத் என்றும் வேறுபடுத்துகிறான்

ததா சா பூ ரிதி வ்யாஹரத்ஸ பூமிக்கு அஸ்ருஜத-ச புவ இதி வ்யாஹரத்ஸ அந்தரிக்ஷம் அஸ்ருஜத-என்று
பூ -பதத்தை- என்று உச்சரித்து பூமியைப் படைத்தான்-புவ -பதத்தை உச்சரித்து அந்தரிக்ஷத்தைப் படைத்தான்
பதத்தை உச்சரித்த பின்பு ரூபம் தன்மை நினைவு கூர்ந்து படைத்தான் என்றவாறு

ஸர்வேஷாம் து ச நாமாநி கர்மாணி ச ப்ருதக் ப்ருதக்-வேத சப்தேப்ய ஏவாதவ் ப்ருதக் ஸம்ஸ்தாச்ச
நிர்மமே –மனு -1-21-என்றபடி அந்த அந்த ஜாதிக்கு உரிய தன்மைகளுடன் என்பதையே ஸம்ஸ்தா-பதம் -காட்டும்

நாம ரூபம் ச பூதா நாம் க்ருத்யா நாம் ச ப்ரபஞ்சனம் -தேவ சப்தேப்ய ஏவாதவ்
தேவாதீ நாம் சகாரா ச -ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-5-62–

ஆகவே விரோதம் இல்லை என்றதாயிற்று

—————————

1-3-28-அத ஏவ ச நித்யத்வம் —

ஆகவே வேதத்தின் நித்யத்தன்மை சம்பவிக்கிறது

மந்த்ர க்ருதோ வ்ருனீதோ–தைத்ரியம் -மந்த்ரங்களை உண்டாக்கியவர்களை வேண்டுகிறான்
வேத வாக்கியம் மூலமாக அந்த காண்டம் ஸூக்தம் மந்த்ரம் ஆகியவற்றை ஏற்படுத்திய ரிஷிகளுடைய
உருவம் சக்தி போன்றவற்றை நான்முகன் நினைவு கூர்கிறான்
நம ருஷிப்யோ மந்த்ர க்ருத்பய -மந்த்ரங்களை உண்டாக்கிய ரிஷிகளுக்கு நமஸ்காரம்
அதே மந்த்ரங்களை நினைவு கூர்ந்து உண்டாக்கும் சக்தியை அளிக்கிறான் –
இந்த சக்தி கொண்டு தவம் இருந்து அதே மந்த்ரங்களை அறிகிறார்கள் –
எனவே வேதம் நித்யம் -இந்த ரிஷிகள் இந்த மந்த்ரங்களை உண்டாக்கினவர்கள் என்பதில் எந்த விரோதங்களும் இல்லை
விஸ்வாமித்ரர் வசிஷ்டர் கூறியது போன்றவை -இவர்கள் கல்ப காலத்தில் கர்ம பலன்களுக்கு தக்க படி தோன்றுகின்றனர்
அவர்களுக்கு வேதத்தில் குறிப்பட்ட பகுதிகள் தானாகவே தெரியத் தொடங்கும்
ஆக வேத வரிகள் ஒவ்வொரு கல்பத்திலும் தொடர்ச்சியாக ஒருவருக்குப் பின் ஒருவருக்கு உபதேசிக்கப் படும்

பூர்வ பக்ஷம்
நைமித்திக பிரளயத்தில் நான்முகன் இவ்வாறு செய்யலாம் –
ஆனால் பிராகிருத பிரளயத்தின் பொழுது நான்முகனும் அழிகிறானே
பரிணாமம் பூதாதி அஹங்காரம் போன்ற சப்தங்களும் அழியுமே-

இதற்கு சமாதானம் அடுத்த ஸூத்ரத்தில்

——————–

1-3-29-சாமான நாம ரூபாத்வாத் ச ஆவ்ருத்தௌ அபி அவிரோத தர்சநாத் ஸ்ம்ருதே ச —

பிராகிருத பிரளயத்தின் ஸ்ருஷ்டிக்கப்படும் போது முன்பு உள்ளது போன்று நாம ரூபம் கொண்டவையாய் இருப்பதால் விரோதம் இல்லை –
வேதங்களிலும் ஸ்ம்ருதிகளிலும் கூறப்பட்டது –

பஹுஸ்யாம் என்று சங்கல்பித்து -மஹத் தொடங்கி ப்ரஹ்மாண்டம் வரை -ஹிரண்ய கர்பன் -ப்ரஜாபதியையும் -சேர்த்தே ஸ்ருஷ்டிக்கிறான் –
வேதங்களையும் பூர்வ அநு பூர்வி வரிசையில் நான்முகனுக்கு உபதேசம் செய்து ஒவ் ஒன்றிலும் அந்தராத்மாவாக புகுந்து நியமிக்கிறார்
ஆகவே வேதம் பிரளய காலத்துக்கு பின்புமுன்பு உள்ளது போலே தோன்றுவதால் வேதங்கள் நித்யம் – -அபவ்ருஷேயம்-
ஸ்வே தாஸ்வதார உபநிஷத்தில் –
யோ ப்ரஹ்மாணம் விததாதி பூர்வம் யோ வை வேதாம்ச்ச ப்ரஹிணோதி தஸ்மை -என்றும் -ஸ்வேதா –6-18-
மனு ஸ்ம்ருதியிலும்
ஆசீத் இதம் தமோ பூதம் -1-5-என்று தொடங்கி -யோ அபித்யாய சரீராத் ஸ்வாத் சிஷ்ருஷு விவிதா பிரஜா –
அப ஏவ சசார்ஜதவ் தாஸூ வீர்யம் அபாஸ்ருஜத் –தத் அண்டம் அபத்வைமம் சஹஸ்ராம்சு ஸமப்ரபம் –
தஸ்மிந் ஐஜ்ஜே ஸ்வயம் ப்ரஹ்மா சர்வ லோக பிதாமஹா -1-8-/9-என்றும்
ஸ்ரீ நாரத புராணத்திலும்
தத்ர ஸூப்தஸ்ய தேவஸ்ய நாபவ் பத்மம் ஜாயத-பத்மம் பூந்மஹத் -தஸ்மிந் பதமே மஹா பாகா வேத வேதாங்க பாரகா-ப்ரஹ்ம
உத்பன்ன ச தேநோக்த பிரஜா ஸ்ருஜ மஹா மதே -3-1-2–என்றும்
ஸ்ரீ வராஹ புராணத்திலும்
பரோ நாராயணோ தேவ தஸ்மாத் ஜாத சதுர்முக –90-3-என்றும்
ஆதி சர்கம் அஹம் வஹ்ய–2 5–என்று தொடங்கி
ஸ்ருஷ்ட்வா நாரம் தோயம் அந்த ஸ்திதோஹம் யேந ஸ்யாத்மே நாம நாராயணோதி -கல்பே கல்பே தத்ர சயாமி பூயஸ் ஸூப்தஸ்ய
மே நாபிஜம் ஸ்யாத் யதாப்ஜம் -ஏவம் பூதஸ்ய மே தேவி நாபி பத்மே சதுர்முகே-உத்பன்ன ச மயா ப்ரோக்த
பிரஜா ஸ்ருஜ மஹாமதே -2-12-/13-என்று முடிக்கப்பட்டது
தைத்ரியம் –
சூர்யா சந்த்ரமசௌ தாதா யதா பூர்வமகல்பயத் -என்றும்
ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணத்தில் –
யதர்த்துஷ் வ்ருது லிங்காநி நாநா ரூபாணி பர்யயே த்ருச்யந்தே தாநி தான்யேவ ததா பாவா யுகாதிஷூ -என்றும்
கல்பத்திலும் முன்பு இருந்தவை போலே அனைத்தும் தோன்றும் -என்றதே  –
ஆகவே தேவர்களுக்கு அர்த்தித்தவம் மற்றும் சாமர்த்தியம் இரண்டும் உள்ளதால் ப்ரஹ்ம வித்யையில் அதிகாரம் உண்டு என்றதாயிற்று –

————————————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ போதாயனர் -வ்ருத்தி காரர் – ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பாதராயணர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ பாஷ்யம்–முதல் அத்யாயம்–மூன்றாம் பாதம் -முதல்-அதிகரணம் -த்யுப்வாத் யதிகரணம்–1-3-1—

அகில புவன ஜன்ம ஸ்தேம பங்காதி லீலே
விநத விவித பூதவ்ராத ரஷைக தீஷை
ஸ்ருதி சிரஸி விதீப்தே ப்ரஹ்மணி ஸ்ரீ நிவாசே
பவது மம பரஸ்மின் சேமூஷீ பக்தி ரூபா

பாசாரர்யவச ஸூதாம் உபநிஷத் துக்தாப்தி மத்யோத்த்ருதாம்
சம்சாராக்னி விதீபன வ்யபகாத ப்ராணாத்மா சஞ்சீவி நீம்
பூப்ர்வாச்சார்ய ஸூ ரஷிதாம் பஹூ மதி வ்யாகாத தூரஸ்தி தாம்
ஆ நீதாம் து நிஷா ஷரை ஸூ மனஸோ பௌமா பிபந்து அந்வஹம்–

——————————————————————————————————————

முதல் அத்யாயம்-சமந்வய அத்யாயம்-மூன்றாம் பாதம் -முதல்-அதிகரணம் -த்யுப்வாத் யதிகரணம்-

முண்டக உபநிஷத்தில் -2-2-5-/6- த்யு லோகம் -பூமி போன்றவற்றுக்கு இருப்பிடமாக கூறப்பட்டவன்
பரமாத்மாவே என்பதே விஷயம்

1-3-1-த்யுத்வாத் யாதநம் ஸ்வ சப்தாத் –

ஆயதனம்-இருப்பிடமாகக் கூறப்படுபவன் பரமாத்மாவே -அவனுக்கு உரிய பதங்கள் காணப்படுவதால் -என்றவாறு
பூமி தேவலோகம் பரம் பொருளுக்கே இருப்பிடம்

யச்மிந் த்யௌ ப்ருத்வீ ச அந்தரிஷ மோதம் மன சஹ பிராணைச்ச சர்வை தமேவைகம் ஜான தாத்மாநம்
அந்யா வாசோ விமுஞ்சத அம்ருதஸ் யைஷசேது–முண்டகம் 2-2-5–என்று

யார் இடம் தேவலோகம் பூமி அந்தரிக்ஷம் மனம் அனைத்து இந்திரியங்கள் ஆகியவை சேர்ந்து உள்ளனவோ
அந்த ஆத்மா ஒருவனையே அறிவீர்களாக -மற்ற சொற்களைக் கை விடுவீர்களாக –
அவனே மோக்ஷத்துக்கு வழி ஆவான் என்கிறது

———–

பூர்வ பக்ஷம் –
இதில் சொல்லப்பட்டவன் ஜீவாத்மாவே

அரா இவ ரத நாபௌ சம்ஹதா யத்ர நாட்ய -ச ஏஷோ அந்தஸ் சரதே பஹூதா ஜாயமான –முண்டகம்-2-2-6–என்று

ஆரங்கள் தேரின் நாபியில் சேர்ந்து உள்ளவை போன்று எந்த ஜீவனிடம் அனைத்து நாடிகளும் சேர்ந்து உள்ளனவோ
அந்த ஜீவாத்மா பலவிதமாகப் பிறந்து சரீரத்தில் சஞ்சரிக்கிறான்

ஓதம் மன சஹ பிராணைச்ச சர்வை–முண்டகம் 2-2-5-என்று கீழே மனசானது அனைத்து ப்ராணன்களுடன் சேர்த்துக்
கோக்கப்பட்டுள்ளது என்றும் இருப்பதால்
பஞ்ச பிராணன் மனம் ஆகியவை ஜீவாத்மாவுடன் தொடர்பு கொண்டவை அன்றோ –
ஆகவே த்யு லோகம் பூமி இவற்றுக்கு ஆதாரமாகச் சொல்லப்படுபவர் ஜீவாத்மாவே -என்பது பூர்வ பக்ஷம்

——

இதற்கு சித்தாந்தம்
இங்கு ஆதாரமாகக் கூறப்படுபவன் பரமாத்மாவே -அவனுக்கே உரிய தன்மைகள் கூறப்படுவதால்
அம்ருதஸ் யைஷசேது–முண்டகம் 2-2-5-என்று-சேது -ஸீ தாது -சேர்த்துக்கட்டுவது மோக்ஷம் அளிப்பது
மோக்ஷத்துக்கு இட்டுச் செல்லும் பாலம் அவனே என்பதால்
மேலும்
ஸ்வேஸ்வதார உபநிஷத்தில் -தமேவம் வித்வான் அம்ருத இஹ பவதி
நான்ய பந்தா அயனாய வித்யதே -ஸ்வேதாஸ்வர -3-8–என்று
அவனை அறிந்தவனே முக்தனாகிறான் -மோக்ஷத்துக்கு வேறே பாதை இல்லை என்றும்
மேலும்
முண்டக உபநிஷத்தில் -யஸ் சர்வஜ்ஞ சர்வவித்–முண்டகம்-1-2-9–என்று
யார் அனைத்தையும் அறிந்தவனோ அனைத்தையும் உணர்ந்தவனோ –
அனைத்தும் பரம் பொருளையே ஆதாரமாகக் கொண்டது என்கின்றன
மேலும்
நாராயண வல்லி உபநிஷத்தில்-1-3-2–சந்ததம் சிராபிஸ்து லம்பத்யா கோச சந்நிபம் தச்யாந்தே ஸூஷிரம்
சூஷ்மம் தஸ்மின் சர்வம் ப்ரதிஷ்டிதம் -என்று
ஜீவன்களின் நாடிகளுக்கும் பரம் பொருளே ஆதாரம் என்றும்
மேலும் 
பஹுதா ஜாயமான-முண்டகம் -2-2-6-என்றும்
அஜாயமாநோ பஹுதா விஜாயதே தஸ்ய தீரா பாரிஜாநந்தி யோனிம்-தைத்ரியம் -3-13-என்றும்
பிறப்பற்றவன் -அழிவற்றவன் -சர்வேஸ்வரன் -சங்கல்பம் அடியாக-பலவாக அவதரிக்கிறார் என்று
ஞானவான்கள் அறிகிறார்கள் என்றும்
மேலும்
ஸ்ரீ கீதையில் -அஜோ அபிசன் நவ்ய யாத்மா பூதா நாம் ஈஸ்வரோ அபிசன் ப்ரக்ருதிம் ஸ்வாம்
அதிஷ்டாய சம்பவாம் யாத்மமாயயா -4-6 -என்றும் –
அந்தர் பஹிஸ்ஸ தத் சர்வம் வ்யாப்யா நாராயண ஸ்தித -என்றும்
சொல்லுகிறபடி நித்ய மங்கள விக்கிரகத்துடன் திருவவதரித்து
அனைத்துக்கும் ஆதாரமாக இருக்கிறான் -ஜீவனுடைய அனைத்து உபகரணங்களும் ஆதாரம் என்றபடி –

——————————————–

1-3-2- முக்தோபஸ் ருப்ய வ்யபதேசாத் ச –

முக்தி அடைந்தவர்களால் அடையப்படுபவன் என்று கூறுவதாலும் -பரமாத்மாவே என்றவாறு –

முண்டக உபநிஷத் -யதா பஸ்ய பஸ்யதே ருக்ம வர்ணம் கர்த்தாரமீசம் புருஷம் ப்ரஹ்மயோநிம் ததா வித்வான் புண்ய பாபே
விதூய நிரஞ்சன பரமம் சாம்யம் உபைதி–முண்டக -3-1-3- -என்று
எந்த ப்ரஹ்ம ஞானி -பொன்னிறமானவனும் -அனைத்தையும் நியமிப்பவனும் -அனைத்துக்கும் காரணமான பரம புருஷனை
எப்போது காண்கிறானோ அப்போதே புண்ய பாபங்களை விட்டு தோஷங்கள் அற்று ஸாம்யா பத்தியை அடைகிறான்

யதா நத்ய ஸ்யந்தமாநா சமுத்ரேஸ் தம் கச்சந்தி நாம ரூபே விஹாய ததா வித்வான் நாம ரூபாத் விமுக்த
பராத்பரம் புருஷன் உபைதி திவ்யம் -முண்டக -3-1-8–என்றும்
நதிகள் ரூப நாமம் இல்லாமல் கடலை அடைவது போலே முக்தாத்மாக்கள்,பரம்பொருளை அடைகின்றனர்-
இவ்வாறு ப்ரஹ்மத்தை மட்டுமே குறிக்கும் பதங்கள் பிரயோகிக்கப்பட்டுள்ளதால் –
அனைத்துக்கும் அந்தராத்மாவாக உள்ள பரமாத்மாவையே சொல்லும்

—————

1-3-3- ந அநு மாநம் அதச் சப்தாத் பிராண ப்ருத் ச –

அதனைக் கூறும் சப்தம் இல்லாத காரணத்தால் இங்கு கூறப்படுவது பிரகிருதி இல்லை –
ப்ராணனுடன் கூடிய ஜீவாத்மாவும் அல்ல
இங்கு அனுமானம் என்ற சொல் -அளக்கப்படுதல் -என்ற தாதுப் பொருளால் -பிரக்ருதியைக் குறிக்கும்

முன்பு உள்ள சூத்ரங்களில் பிராண வாயுவைக் குறிப்பிடாதலால் -இங்கு பிரக்ருதியையும் ஜீவனையும் கூறப்பட வில்லை
என்றவாறு-

————–

1-3-4-பேத வ்யபதேசாத் –

ஜீவனின் தன்மைகளில் இருந்து இவனை வேறுபடுத்தி சொல்வதாலும் இவன் பரம் பொருளே –

முண்டக –3-1-2–சாமா நே வ்ருஷே புருஷோ நிமக் நோ அநீசயா சோசதி முஹ்ய மான –
ஜூஷ்டம் யதா பச்யத் யந்யமீசம் அஸ்ய மஹிமாநமிதி வீத சோக -ஸ்வேதாஸ்வர -4-7-இரண்டிலும் உள்ளபடி
அநீச -பதம் பிரக்ருதியைக் குறிக்கும்

மரம் போன்ற அழியக் கூடிய சரீரத்தில் அழுந்தி மயங்கிய ஜீவன் -அதே சரீரத்தில் உள்ள பரமாத்மா -தன்னிலும்
வேறுபட்டவன்-நியமிப்பவன் -மேன்மை உடைய பரமாத்மா -என்று உணர்ந்து வருத்தம் நீங்குகிறான் என்றபடி –
இந்த வாக்கியம் இந்த பிரகரணத்திலே உள்ளது –
ஆகவே சர்வ ஆதாரமாக உள்ளவன் பரமாத்மாவே என்றதாயிற்று

———–

1-3-5- பிரகரணாத்–

முண்டக உபநிஷத்தில் பரம் பொருளின் தன்மைகள் கூறப்பட்டு வேறு எதையும் கூறப்படாத காரணத்தால்
இங்கு கூறப்படுகிறவன் பரம் பொருளே –
ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம்-1-2-22-அத்ருச்யத்வாதி குணக தர்மோக்த-
அவனுக்கே உரித்தான தன்மைகளுடன் யாராலும் காணப்படாமல் உள்ளவன்-
முண்டக உபநிஷத்–1-1-5- -அத பரா யயா ததஷரமதி கமே யத்ததத்ரேஸ்ய மக்ராஹ்ய மகோத்த்ரம வர்ணம் அசஷூ ஸ்ரோத்ரம்
தத பாணி பாதம் நித்யம் விபும் சர்வகதம் ஸூ ஸூஷ்மம் ததவ்யயம் யத் பூத யோ நிம் பரிபச்யந்தி தீரா -என்று
அங்கே சொல்லப்பட்டவரும் இங்கு சொல்லப்படுபவரும் பரமாத்மாவே என்றவாறு –

—————-

1-3-6-ஸ்தித்யத நாப்யாம் ச –

முண்டக உபநிஷத்தில்
பரம் பொருளுக்கு உடலில் இருக்கும் இருப்பு மட்டுமே -ஜீவாத்மாவுக்கு மட்டுமே கர்ம பலன் அனுபவிக்க வேண்டும் –

த்வா ஸூ பர்ணா சாயுஜா சகாயா சமானம் வ்ருக்ஷம் பரிக்ஷஸ்வ ஜாதே தயோர் அந்நிய பிப்பலாம் ஸ்வாத் வத்தி
அனஸ்ந்னந்தயோ அபிசாகாதீதி-முண்டகம் -3-1-1-என்கிறபடி –
அழகான சிறகுகள் என்னும் ஞானத்தை துணையாகக் கொண்டவை -ஒன்றுக்கு ஓன்று நடிப்புடன் உள்ள இரண்டு
பறவைகள் ஒரே மரத்தில் -சரீரத்தில் -கர்மபலனை அனுபவிக்காமல் தேஜஸ்ஸுடன் உள்ள பரமாத்மாவே
அனைத்துக்கும் ஆதாரம் என்றவாறு- உண்ணாமல் தேஜஸ் மிக்கு -இருப்பவன் பரமாத்மா என்றபடி

முதல் அதிகரணம் முற்றிற்று

———————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ஸ்ருதி பிரகாசர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ போதாயனர் -வ்ருத்தி காரர் -ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பாதராயணர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ திருவல்லிக்கேணி அனுபவம் –ஆஸ்ரித விரோதி நிரசன சீலத்தவமே இந்த திவ்ய தேசத்தில் ஆழ்வார்களுக்குக் காட்டி அருளிய குணம் —

ஸ்ரீ திருவல்லிக்கேணி கண்டேனே -பாடல் தோறும் கண்டு ஹர்ஷித்து அருளிச் செய்கிறார் ஸ்ரீ திருமங்கை மன்னன்

பாடல் ஸ்தலம் வைப்பு ஸ்தலம் -சைவர்கள் பதிகம் பெற்ற ஸ்தலத்துக்கும் துணுக்கு பாசுரத்துக்கும் வாசி சொல்வர் –
நாமோ அனைத்தும் ஸ்ரீ திவ்ய தேசங்கள் -பாசுரம் பெற ஸ்ரீ பெருமாள் முயன்று பெற்றார்கள் அன்றோ –
ஸ்ரீ ஆழ்வார்களின் ஏற்றம் அவனால் ஏற்படுத்தப் பட்டது அன்றோ –

ஸ்ரீ கோயில் ஸ்ரீ திருமலை ஸ்ரீ பெருமாள் கோயில் மூவரையும் ஸ்ரீ திருவல்லிக்கேணியில் சேவை
ஸ்ரீ பஞ்சாம்ருதம் போலே ஐவர் சேவை –

ஸ்ரீ கஜேந்திர வரதன் பரத்வமாக
சதுர்புஜ ஸ்ரீ என்னை ஆளுடை அப்பன் வ்யூஹம்
ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ண விபவம்-இருவருமே குடும்ப ஸஹிதமாக
தெள்ளிய சிம்மம் -தூணுக்கும் அந்தர்யாமி -குடும்பம் -தாயார் உடன்
அர்ச்சா -வேங்கட கிருஷ்ணன் -சுமதி ஆசைப்பட்ட படி -fusion music போலே

மனத்துள்ளான் மா கடல் நீறுதான் மலராள்
தனத்துள்ளான் தண் துழாய் மார்வன் -சினத்துச்
செருநர் உகச் செற்று உகந்த ஓங்கோத வண்ணன்
வரு நரகம் தீர்க்கும் மருந்து — ஐவரையும் ஸ்ரீ பூதத்தாழ்வார்

விண் மீது இருப்பாய் மலை மேல் நிற்பாய் கடல் சேர்ப்பாய் மண் மீது உழல்வாய் இவற்றுள் எங்கும் மறைந்து உறைவாய்
எண் மீதி யன்ற புற வண்டத்தாய் எனதாவி உள் மீதாடி உருக்காட்டாதே ஒளிப்பாயோ —-திருவாய் -6-9-5- போலே

ஆஸ்ரித விரோதி நிரசன சீலத்தவமே இந்த திவ்ய தேசத்தில் ஸ்ரீ ஆழ்வார்களுக்குக் காட்டி அருளிய குணம்

வந்து உதைத்த வெண் திரைகள் செம்பவள வெண் முத்தம்
அந்தி விளக்கு மணி விளக்காம் எந்தை
ஒரு வல்லித் தாமரையாள் ஒன்றிய சீர் மார்வன் திருவல்லிக்கேணி யான் சென்று -16-ஸ்ரீ பேய் ஆழ்வார் –
வேங்கடத்தான் மேல் ஆழ்ந்து ஸ்ரீ திருவல்லிக்கேணி மங்களா சாசனமும் –
சென்று –
தானே சென்று மார்பிலே ஒன்றிக் கொண்டாள் அன்றோ –
இவள் சந்நிதியாலே தானே ஆஸ்ரித ரக்ஷணம் –

ஸ்ரீ பேயாழ்வார் ஸ்ரீ திருவேங்கடத்திலும் ஸ்ரீ கண்ணன் மேலும் ஒன்றி இவரையே மங்களா ஸாஸனம் –
இவர் அருளிச் செய்த திருவேங்கட மங்களா சாசன பாசுரங்களும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவதார பாசுரங்களும்
ஸ்ரீ வேங்கட கிருஷ்ணனை திரு உள்ளத்தில் கொண்டே மங்களா ஸாஸனம்
ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகம் அருளியவனும் முத்ரா மூலம் காட்டியவனும் இருவரும் ஒன்றே தானே

ஸ்ரீ திவ்ய தேசம் -ஆழ்வார் அவதாரம் -ஆச்சார்யர் -மூவர் -அவதாரம் ஸ்ரீ பார்த்த சாரதியே ஸ்ரீ எம்பெருமானார்
ஸ்ரீ ஆழ்வார் திரு நகரி போலே முப்புரியூட்டிய திவ்ய தேசம்-அங்கு போல் இங்கும் மூலவருக்கும் உத்சவருக்கும் மங்களாசானம்
ஸ்ரீ ராமர் உடன் எழுந்து அருளும் பொழுது அருகிலே எழுந்து அருளுவார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் இங்கு ஆதி சேஷன் அவதாரம்
ஸ்ரீ பார்த்த சாரதி எழுந்து அருள மாட்டார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் உத்சவத்துக்கு

தாளால் உலகம் அளந்த அசைவே கொல்
வாளா கிடந்து அருளும் வாய் திரிவான் -நீளோதம்
வந்து அலைக்கும் மா மயிலை மா வல்லிக் கேணியான்
ஐந்தலை வாய் நாகத்தணை-35- ஸ்ரீ திருமழிசைப் பிரான் –
தர்மி ஐக்கியம் சயன கோலம் -ஸ்ரீ மன்னாதான் என்றுமாம் –
இங்கே சேவை பெற்று கிடந்த கோலத்தில் ஆழ்ந்து – அடுத்து ஒரே பாசுரத்தியல் பல சயன திருக்கோலம்
நாகத்தணைக் குடந்தை வெக்கா திருஎவ்வுள்
நாகத்தணை யரங்கம் பேர் அன்பில் -நாகத்
தணைப் பாற் கடல் கிடக்கும் ஆதி நெடுமால்
அணைப்பார் கருத்தனாவான் -36-

விற் பெரு விழவும் கஞ்சனும் மல்லும் வேழமும் பாகனும் வீழ
செற்றவன் தன்னைப் புரம் எரி செய்த சிவன் உறு துயர் களை தேவை
பற்றலர் வீயக் கோல் கையில் கொண்டு பார்த்தன் தன் தேர் முன் நின்றானை
சிற்றவை பணியால் முடி துறந்தானைத் திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே —
ஆஸ்ரித விரோதி நிரசனத்தவம் -வாத்சல்யம் – சீலத்தவம் –ஸ்ரீ திருவல்லிக்கேணி பதிகத்தில் பிரதான கல்யாண குணம்
முன் நின்றானை -சாரதி உடகாராமல் நின்று -ரஷித்து-முன் -முன்னால் -வடுக்களை திரு முக மண்டலத்தில் -திரு மேனியில் சேவை
முன் சென்று கப்பம் தவிர்த்தது / மாதலி தேர் முன்-/போலே
ஸ்ரீ வீர ராகவன் -வெண்ணெய் உண்டான் இவன் என்று ஏச நின்ற எம்பெருமான் எவ்வுள் கிடந்தானே
அங்கு ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அனுபவம்-இங்கு சிற்றவை பணியால் முடி துறந்தான்-ஸ்ரீ ராமர் அனுபவம் தர்மி ஐக்கியம்

பரதனும் தம்பி சத்ருக்கனனும் இலக்குமனோடு மைத்திரியும்
இரவு நன் பகலும் துதி செய்ய நின்ற இராவணாந்தகனை எம்மானை
குரவமே கமழும் குளிர் பொழிலூடு குயிலொடு மயில்கள் நின்றால
இரவியின் கதிர்கள் நுழைதல் செய்து அறியாத் திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே
ராவணாந்தகன் -இங்கும் விரோதி நிரசன சீலத்தவம்

பள்ளியில் ஓதி வந்த தன் சிறுவன் வாயில் ஓர் ஆயிர நாமம்
ஒள்ளியவாகிப் போத வாங்கு அதனுக்கு ஒன்றுமோர் பொறுப்பிலனாகி
பிள்ளையைச் சீறி வெகுண்டு தூண் புடைப்பைப் பிறை எயிற்று அனல் விழிப் பேழ் வாய்
தெள்ளிய சிங்கமாகிய தேவைத் திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே —
ஆங்கு அதனுக்கு-சொன்னது நல்ல விஷயம் -தன் பிள்ளை வேறே -தன் சிறுவன் -வாயில் ஓர் ஆயிரம் நாமம் –
ஸ்ரீ அழகிய சிங்கர் -அழகியான் தானே அரி உருவான தானே -இங்கும் விரோதி நிரசன சீலத்தவம் –

மீனவர் பொய்கை நாண் மலர் கொய்வான் வேடிக்கையினோடு சென்று இழிந்த
கானமர் வேழம் கை எடுத்து அலறக் கரா வதன் காலினைக் கதுவ
ஆனையின் துயரம் தீரப் புள்ளூர்ந்து சென்று நின்று ஆழி தொட்டானை
தேனமர் சோலை மாட மா மயிலைத் திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே
கஜேந்திர வரதன் -யானையின் துயரம் தீர புள்ளூர்ந்து -அனைத்தும் விரோதி நிரசனம் -ஆஸ்ரித சம்ரக்ஷணம்

வேதத்தை வேதத்தின் சுவைப் பயனை விழுமிய முனிவர் விழுங்கும்
கோதிலின் கனியை நந்தனார் களிற்றைக் குவலயத்தோர் தொழுது ஏத்தும்
ஆதியை யமுதை என்னை யாளுடை யப்பனை ஒப்பவர் இல்லா
மாதர்கள் வாழும் மாட மா மயிலைத் திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே
பிருகு முனிவர் புதல்வி -பெரிய பிராட்டியார் ஆசைப்பட அவளுக்காக -ஸ்ரீ மன்னாதன் –
ஆஸ்ரித வாத்சல்ய கார்யம் தானே இதுவும்

ஸ்ரீ பிராட்டி -தேவர் -பார்த்தன் -அசுரர் சிறுவன் -திர்யக் -அதிகாரி நியமம் இல்லாமல்
ரஷிக்கும் குணமே ஆஸ்ரித வாத்சல்யம் –

————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ அருளிச் செயல்களில்-ஸ்ரீ பெரிய திருமொழியில் – காதல் -அன்பு-ஆர்வம் -வேட்கை -அவா- -போன்ற பத பிரயோகங்கள் –

ஸ்ரீ ஆச்சார்ய ஹ்ருதயம் –98-

இருள் துயக்கு மயக்கு மறப்பு என்கிற
அனுதய சம்சய விபர்யய விஸ்ம்ருதிகள் அற்று
மலர்மிசை எழுகிற ஞானத்தை
காதல் அன்பு வேட்கை அவா என்னும்
சங்க காம அனுராக ஸ்நேகாத்ய அவஸ்தா
நாமங்களோடே
பரம பக்தி தசை ஆக்குகை –

————————-

திருக்கண்டேன் –பொன் மேனி கண்டேன் –என்று இவர் தமையனார் முன்பு அருளிச் செய்தது போலே

திருவல்லிக்கேணி கண்டேனே -பாசுரம் தோறும் அன்றோ -2-3-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கண்டு கொண்டேன் கடி பொழில் சூழ் கடல் மல்லைத் தலைசயனத்தே –2-5- பாசுரம் தோறும் அன்றோ
செல்வத் திருக்கோவலூர் அதனுள் கண்டேன் நானே –2-10-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
நறையூரில் கண்டேனே-6-8-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கண்ண மங்கையுள் கண்டு கொண்டேனே –7-10-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கண்ண புரத்தம்மானைக் கண்டாள் கொலோ -8-1-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கண்ணபுரம் நாம் தொழுதுமே –8-6-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
கணபுரம் அடிகள் தம் இடமே -8-7-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
கண்ணபுரத்து அடியேன் கண்டு கொண்டேனே -8-8-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
கண்ணபுரத்து உறை அம்மானே –8-10-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
திருக்கண்ணங்குடியுள் நின்றானே –9=1-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
அச்சோ ஒருவர் அழகிய வா -9-2-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
புல்லாணியே–9-3-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
குறுங்குடிக்கே என்னை உய்த்திடுமின் -9-5-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
குறுங்குடியே -9-6-பாசுரம் தோறும் அன்றோ–
வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே –9-7-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
மாலிருஞ்சோலை வணங்குதும் வா மட நெஞ்சே -9-8-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
திருக்கோட்டியூரானே -9-10-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கலியன் மங்களாசாசனம் –

செஞ்சொல் செந்தமிழ் இன்கவி பரவி அழைக்கும் என்று அன்யோன்யம் கொண்டாடி பேசிற்றே பேசும்
ஏக கண்டர்கள் -ஸ்ரீ ஆச்சார்ய ஹ்ருதயம் -63-

நான்கு முகம் -தானாக -மகளாக -தாயாராக -தோழியாக -ஆழ்வார்கள் –

செந்நெல் –உமி தவிடு போக்க ஆச்சார்யர் ஞான அனுஷ்டானத்தால் போக்கி சர்வேஸ்வரன் அனுபவம் பண்ணும்படி –
இதனாலே அருளிச் செயல்களில் பல இடங்களில்
வண்டு-ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் போல்வாரை அன்றோ
மார்க்க சீர்ஷம் -ஆச்சார்ய அபிமானம் -நீர் ஆட வாரீர் -நீங்கள் குரவை கூத்தாட வாரீர்

மாதவ -மாசம் வைகாசி -மாதவிப்பந்தல் குயில் திருவாய் மொழி –
குயில் இனங்கள் -வியாக்கியான கர்த்தாக்கள் பூர்வாச்சார்யர்கள்

செந்தாமரைக் கையால் சீரார் வளை ஒலிப்ப
கையால் மா ஸூ ச -சரம ஸ்லோகம் /தாமரை -த்வயம் -செந்தாமரை-செம்மை திருமந்திரம் -ஒலிப்ப
சீரார் வளை ஒலிப்ப –தத்வ த்ரயம்
இல் -கோயில்- திரு இல்- தங்கள் திருக்கோயில்

——————————-

மீனமர் பொய்கை நாண மலர் கொய்வான் வேட்கையினோடு சென்று இழிந்த
கானமர் வேழம் கை எடுத்து அலறக் கராவதன் காலினைக் கதுவ
ஆனையின் துயரம் தீரப் புள்ளூர்ந்து சென்று நின்று ஆழி தொட்டானை
தேனமர் சோலை மாட மா மயிலைத் திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே-2-3-9-

நெடுநாள் பூத் தேடி பெறாமையாலே இடர் பட்டுத் திரிந்த விது – பூத்த தடாகத்தைக் கண்டு –
ஷூத்ர மத்ஸ்யத்துக்கு மேற்பட துஷ்ட தத்வம் உண்டு என்று மதியாதே
வந்து செவ்விப் பூவைப் பறிக்கைகாக பெரிய அபிநிவேசத்தோடே வந்து இழிந்த –

——

மன்னு தண் பொழிலும் வாவியும் மதிளும் மாட மாளிகையும் மண்டபமும்
தென்னன் தொண்டையர்கோன் செய்த நன் மயிலைத் திருவல்லிக்கேணி நின்றானை
கன்னி நன் மாட மங்கையர் தலைவன் காமரு சீர்க் கலிகன்றி
சொன்ன சொல் மாலை பத்துடன் வல்லார் சுகமினி தாள்வர் வானுலகே—2-3-10-

காமரு சீர்க் கலிகன்றி -சொன்ன சொல் மாலை பத்துடன் வல்லார்- ஸ்ப்ருஹணீயமான ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸ்ரீ யை
உடைய ஆழ்வார் அருளிச் செய்த பத்தையும் அப்யசிக்க வல்லார்கள் –

———————-

அன்றாயர் குலக்கொடியோடு அணி மா மலர் மங்கை யொடன்பாளாவி அவுணர்க்கு
என்றானுமிரக்க மிலாதவனுக்கு உறையுமிடமாவது இரும் பொழில் சூழ்
நன்றாய புனல் நறையூர் திருவாலி குடந்தை தடந்திகழ் கோவல் நகர்
நின்றான் இருந்தான் கிடந்தான் நடந்தாற் கிடம் மா மலையாவது நீர் மலையே–2-4-1-

அன்றாயர் குலக்கொடியோடு அணி மா மலர் மங்கை யொடன்பாளாவி – முன்பு பண்டு ஒரு நாள் நப்பின்னை பிராட்டியாரோடும்
அழகிய தாமரைப் பூவை இருப்பிடமாக உடைய பெரிய பிராட்டியாரோடும் விரும்பிக் -கலந்து

————————

ஓதிலும் உன் பேர் அன்று மற்று ஓதாள் உருகும் நின் திரு வுரு நினைந்து
காதன்மை பெரிது கையற வுடையள் கயல் நெடுங்கண் துயில் மறந்தாள்
பேதையன் பேதை பிள்ளைமை பெரிது தெள்ளியள் வள்ளி நுண் மருங்குல்
ஏதலர் முன்னா வென் நினைந்து இருந்தாய் இடவெந்தை யெந்தை பிரானே-2-7-5-

உருகும் நின் திரு வுரு நினைந்து –நாமத்த்வாரா தர்மியை அனுசந்தியா -நீர்ப்பண்டம் போலே மங்கி இருக்கும் –
காதன்மை பெரிது – வடிவு அழகின் அளவல்ல ஆயிற்று ஆசையின் பெருமை –
கையற வுடையள் –ஆசையின் அளவல்ல ஆயிற்று இழவின் கனம் –

—————–

தாங்கரும் போர் மாலி படப்பறவை யூர்ந்து தாரலத்தோர் குறை முடித்த தன்மையானை
ஆங்கு அரும்பிக் கண்ணீர் சோர்ந்து அன்பு கூறும் அடியவர்கட்கு ஆரமுதமானான் தன்னை
கோங்கரும் புசுர புன்னை குரவர் சோலைக் குழா வரி வண்டு இசைபாடும் பாடல் கேட்டு
தீங்கரும்பு கண் வளரும் கழனி சூழ்ந்த திருக் கோவலூர் அதனுள் கண்டேன் நானே–2-10-4-

ஆங்கு அரும்பிக் கண்ணீர் சோர்ந்து அன்புகூறும் அடியவர்கட்கு ஆரமுதமானான் தன்னை-ஸ்வ விஷயத்தில் பிரேமத்தால்
கண்ண நீர் அரும்பி -அது தான்-கண்ணை விட்டு சோர -பிரேம பரவசராய் இருக்கும் சேஷ பூதருக்கு
நிரதிசய போக்யனானவனை–முதல் ஆழ்வார் விஷயம்–ஆயனே கரும்பு-
தீங்கரும்பு கண் வளரும் கழனி சூழ்ந்த திருக் கோவலூர் அதனுள் கண்டேன் நானே-நீர் பாய்ந்தாப் போலே இருக்கிற இனிய
கரும்பானது ஒரு கண் தேறி வளரா நிற்கும் ஆயிற்று

————

வந்து உனது அடியேன் மனம் புகுந்தாய் புகுந்ததற் பின் வணங்கும்
என் சிந்தனைக்கு இனியாய் திருவே என்னார் உயிரே
அந்தளி ரணியார சோகின் இளந்தளிர்கள் கலந்து அவை எங்கும்
செந்தழல் புரியும் திருவாலி யம்மானே–3-5-1-

என் சிந்தனைக்கு இனியாய்- இப்படி புகுந்தவன் தானே போவேன் என்றாலும் விட ஒண்ணாதபடி யாயிற்று நெஞ்சுக்கு இனிமையான படி –
திருவே –திருவுக்கும் திரு -என்கிற படியே இவருடைய சம்பத் ஆயிற்று இவன் –
என்னார் உயிரே –சம்பத்து தானாய் தாரகம் வேறு ஒன்றாய் இருக்கை அன்றிக்கே எனக்கு தாரகன் ஆனவனே –
வ்யதிரேகத்தில் பிழையாத படியாய் இரா நின்றான் ஆயிற்று-

———————————

கொலைப் புண் தலைக் குன்ற மொன்று உய்ய அன்று கொடு மா முதலைக்கு இடர் செய்து கொங்கு ஆர்
இலைப் புண்டரீகத்தவள் இன்பம் அன்போடு அணைந்திட்ட அம்மானிடம் ஆளரியால்
அலைப்புண்ட யானை மருப்பும் அகிலும் அணி முத்தும் வெண் சாமரையோடு பொன்னி
மலைப்பண்ட மண்டத்திரை யுந்து நாங்கூர் மணி மாடக் கோயில் வணங்கு என் மனனே !–3-8-3-

அவள் இன்பம் அன்போடு அணைந்திட்ட-அம்மானிடம்–பெரிய பிராட்டியாரோட்டை சம்ச்லேஷ சுகத்தை –
தன்னுடைய பிரேமம் உண்டு -ஸ்நேஹம்-அத்தோடு கூட அனுபவித்த சர்வேஸ்வரனுடைய ஸ்தானம் –

———————–

துளையார் கரு மென் குழல் ஆய்ச்சியர் தம் துகில் வாரியும் சிற்றில் சிதைத்தும் முற்றா
இளையார் விளையாட்டோடு காதல் வெள்ளம் விளைவித்த அம்மானிடம் வேல் நெடுங்கண்
முளை வாள் எயிற்று மடவார் பயிற்று மொழி கேட்டிருந்து முதிராத இன் சொல்
வளைவாய கிள்ளை மறைபாடு நாங்கூர் மணி மாடக் கோயில் வணங்கு என் மனனே–3-8-8-

முற்றா இளையார் விளையாட்டோடு விளையாட்டுக்கு அவ்வருகு கார்யம் கொள்ள ஒண்ணாதபடி பருவத்தை உடையவர்கள்
யௌவனம் ஊசாடாத பருவம் அவர்களோடு உண்டான விளையாட்டோடு கூட காதல் வெள்ளம் விளைவித்த அம்மானிடம் –
அவர்களுக்கு பிரேம ஆகாரத்தை விளைத்த சர்வேஸ்வரன் உடைய வாசஸ் ஸ்தானம்

——————-

கண்ணன் என்றும் வானவர்கள் காதலித்து மலர்கள் தூவும்
எண்ணன் என்றும் இன்பன் என்றும் ஏழு உலகுக்கு ஆதி என்றும்
திண்ண மாடு நீடு நாங்கைத் தேவ தேவன் என்று என்று ஓதிப்
பண்ணின் அன்ன மென் மொழியாள் பார்த்தன் பள்ளி பாடுவாளே—4-8-9-

கிருஷ்ணன் என்றும் ப்ரஹ்மாதிகள் ஸ்நேஹத்தைப் பண்ணி புஷ்பாதி உபகரணங்களைக் கொண்டு ஆஸ்ரயிக்கும் படியாக
அவர்கள் மநோ ரதத்தே நிற்கிறவன் என்றும்–ஆனந்தாவஹன் என்றும்

————————

பேசுகின்றது இதுவே வையம் ஈரடியால் அளந்த
மூசி வண்டு முரலும் கன்னி முடியீர் உம்மைக் காணும்
ஆசை என்னும் கடலில் வீழ்ந்து இங்கு அயர்த்தோம் அயலாரும்
ஏசுகின்றது இதுவே காணும் இந்தளூரீரே—-4-9-3-

உம்மைக் காண வேண்டும் என்று ஆசைப் பட்டு பெறாமையாலே சிலர் முடிந்தார்கள் என்றால் உமக்கு இது போக்கி அவத்யம் உண்டோ
உம்மைக் காண வேணும் என்கிற ஆசை ஆகிற பெரும் கடலிலே புக்கு அகப்பட்டு அறிவு கெட்டோம்

————————–

ஆசை வழுவாது ஏத்தும் எமக்கு இங்கு இழுக்காயாய்த்து அடியோர்க்குத்
தேசம் அறிய வுமக்கே ஆளாய்த் திரிகின்றோமுக்குக்
காசின் ஒளியில் திகழும் வண்ணம் காட்டீர் எம்பெருமான்
வாசி வல்லீர் இந்தளூரீர் வாழ்ந்தே போம் நீரே —4-9-4-

நாள் செல்ல செல்ல அஹன்ய ஹநி வர்த்ததே -என்கிறபடியே ஆசையானது கரை புரண்டு யேத்துகையே ஸ்வபாவம் ஆம்படியான
மகா பாபத்தைப் பண்ணின எங்களுக்கு இழுக்கு ஆய்த்து

————————

பெருகு காதல் அடியேன் உள்ளம்
உருவப் புகுந்து ஒருவரூர் போல்
அருகு கைதை மலரக் கெண்டை
குருகு என்றும் அஞ்சும் கூடலூரே–5-2-9-

நாள் செல்ல நாள் செல்ல ஆற்றுப் பெருக்கு போலே பெருகா நின்றுள்ள காதலை உடைய அடியேனுடைய
ஹிருதயமானது உருகும்படி யாகப் புகுந்த அத்விதீயனானவன் வர்த்திக்கிற தேசம் போலே இருந்தது –

————————–

வாத மா மகன் மற்கடம் விலங்கு மற்றோர் சாதி என்று ஒழிந்திலை உகந்து
காதலாதரம் கடலினும் பெருகச் செய்தகவினுக்கு இல்லை கைம்மாறு என்று
கோதில் வாய்மையினோடும் உடனே உண்பன் நான் என்ற ஒண் பொருள் எனக்கும்
ஆதல் வேண்டும் என்று அடியிணை யடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே –5-8-2-

காதலாதரம் – இது புனர் உக்தம் அன்றோ என்னில் –அவ்யாப்தி அதிவ்யாப்தி ரஹீதமான லஷண வாக்யத்தில்
புனருக்தி தோஷமாவது-ஆற்றாமையும் ஆதரமும் சொல்லுவிக்கச் சொல்லுகிறது ஆகையாலே தட்டில்லை –
கிஞ்ச அபிசந்தி பேதத்தாலே புனர் உக்தமும் அன்று –
செந்தாமரை தடங்கண்-என்கிறது தன்னையே பல காலும் சொல்லுகிறதுக்கு தாத்பர்யம் இது இறே
காதலின் உடைய கார்யம் இறே ஆதரம் ஆகிறது-சங்காத் சஞ்ஜாயதே காம -என்கிறபடியே
கர்ம நிபந்தனமாக சிலவர்க்கு வருமத்தை இறே பெருமாளுக்கும் பிராட்டிக்கும் சொல்லுகிறது
பிராட்டிக்கு பெருமாளைக் கண்ட போதே வில்லை முறித்துக் கைப் பிடிக்க வல்லரே -என்று சங்கம் பிறந்தது
பின்பு அனுபவித்து அல்லது நிற்க ஒண்ணாத தசை -காமம்
அவருக்கு பித்ரு க்ருததாரம் -என்று பிறந்தது சங்கம்
குணென ரூபேண விலாஸ சேஷ்டிதை-என்கிறபடியே குண ரூப சேஷ்டிதங்களை பற்றப் பிறந்தது காமம் –

கடலினும் பெருக கடல் குளப்படியுமாம் படி பெருகுகிற சமயத்திலே இரண்டு ஆஸ்ரயமும் கடல்போலே காணும்
பெருகுகை யாவது -மர்யாதாபங்கம் பிறக்கை இறே
அதாவது தத் தஸ்ய -என்கிற நிலை குலைந்து வேண் யுத்க்ரத நத்திலே ஒருப்படுகையும் –
அவாக்ய அநாதர-என்னும் நிலை கழிந்து அவகாஹ்யார்ணவம் ஸ்வப்ஸ்யே-என்னும்படி யாகையும்-

————————–

ஒது வாய்மையும் உவனியப் பிறப்பும் உனக்கு முன் தந்த அந்தணன் ஒருவன்
காதல் என் மகன் புகலிடம் காணேன் கண்டு நீ தருவாய் எனக்கு என்று
கோதில் வாய்மையினான் உனை வேண்டிய குறை முடித்தவன் சிறுவனைக் கொடுத்தாய்
ஆதலால் வந்து உன் அடி இணை அடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே —5-8-7-

காதல் என் மகன்–காதல் தான் வடிவு கொண்டது என்னும் படியான புத்திரன்

————————

துளங்கு நீண் முடி யரசர் தம் குரிசில் தொண்டை மன்னவன் திண் திறல் ஒருவற்கு
உளம் கொள் அன்பினோடு இன்னருள் சுரந்து அங்கோடு நாழிகை ஏழு உடன் இருப்ப
வளம் கொள் மந்திரம் மற்று அவர்க்கு அருளிச் செய்தவாறு அடியேன் அறிந்து உலகம்
அளந்த பொன்னடியே அடைந்து உய்ந்தேன் அணி பொழில் திருவரங்கத் தம்மானே –5-8-9-

உளம் கொள் அன்பினோடு –ஹித உபதேசத்துக்காக பண்ணின அன்பாகையாலே திரு உள்ளத்தைப் பற்றி இருக்கும் இறே
இன்னருள் –தன் பேறான அருள்-உதாரா -என்று பிரயோஜனாந்தர பரர் அளவிலும் இருக்கச் செய்தே
ஜ்ஞாநீத் வாத்மைவ -என்கிற விசேஷணம் உண்டு இறே

——————–

எட்டனைப் பொழுதாகிலும் என்றும் என் மனத்து அகலாது இருக்கும் புகழ்
தட்டலர்த்த பொன்னே யலர் கோங்கின் தாழ் பொழில் திருமால் இரும் சோலை அம்
கட்டியைக் கரும்பு ஈன்ற இன் சாற்றைக் காதலால் மறை நான்கு முன்னோதிய
பட்டனைப் பரவைத் துயில் ஏற்றை என் பண்பனை அன்றி பாடல் செய்யனே –7-3-6-

காதலால் மறை நான்கு முன்னோதிய பட்டனைப் –இதுக்கு முன்பு ஒதப் போகாதவன்
அபி நிவிஷ்டனாய் ஓதுமா போலே சாந்தீபநீயோடே சாதாரமாக நாலு வேதத்தையும் அப்யசித்த பண்டிதனை –

—————————–

இனி எப்பாவம் வந்து எய்தும் சொல்லீர் எமக்கு இம்மையே அருள் பெற்றமையால் அடும்
துனியைத் தீர்த்து இன்பமே தருகின்றதோர் தோற்றத் தொன் நெறியை வையம் தொழப் படும்
முனியை வானவரால் வணங்கப் படும் முத்தினைப் பத்தர் தாம் நுகர்கின்றதோர்
கனியைக் காதல் செய்து என் உள்ளம் கொண்ட கள்வனை இன்று கண்டு கொண்டேனே –7-3-8-

என் பக்கலில் தான் ஆசை உடையனாய்-என்னை சர்வாஸ்வாபஹாரம் பண்ணினவனை –
நான் அநாதி காலம் பண்ணிப் போந்த ஆத்மாபஹாரத்தை அரை ஷணத்திலே பண்ணினவனை
இன்று நினைவு இன்றிக்கே இருக்க காணப் பெற்றேன் –

—————————

வெள்ளத்துள் ஓர் ஆலிலை மேல் மேவி யடியேன் மனம் புகுந்து என்
உள்ளத்துள்ளும் கண்ணுள்ளும் நின்றார் நின்ற ஊர் போலும்
புள்ளுப் பிள்ளைக்கு இரை தேடித் போன காதல் பெடையோடும்
அள்ளல் செறுவில் கயல் நாடு மணியார் வயல் சூழ் அழுந்தூரே –7-5-4-

குட்டிக்கு இரை தேடித் போகிற புள்ளானது தனியே போகாதே காதலை இட்டு நிரூபிக்க வேண்டும்
பெடையோடே போய் –

———————

உருகி நெஞ்சே நினைந்து இங்கு இருந்தேன் தொழுதும் எழு
முருகு வண்டுண் மலர்க்கைதையின் நீழலில் முன்னொரு நாள்
பெருகு காதன்மை என்னுள்ளம் எய்தப் பிரிந்தான் இடம்
பொருது முந்நீர்க் கரைக்கே மணி யுந்து புல்லாணியே —-9-3-2-

என்னுடைய ஹிருதயமானது மிக்க காதலை உடைத்தாம் படி பண்ணி தன்னைக் கொண்டு கடக்க நின்றான் ஆயிற்று –

—————-

இளைப்பினை இயக்கம் நீக்கி இருந்து முன் இமையைக் கூட்டி
அளப்பில் ஐம்புலன் அடக்கி அன்பு அவர் கண்ணே வைத்து
துளக்கமில் சிந்தை செய்து தோன்றலும் சுடர் விட்டு ஆங்கே
விளக்கினை விதியில் காண்பர் மெய்ம்மையே காண்கிற் பாரே–திருக் குறும் தாண்டகம்–18–

அன்பு அவர் கண்ணே வைத்து துளக்கமில் சிந்தை செய்து-அவிச்சின்ன ஸ்ம்ருதி ரூபமான பக்தியைப் பண்ணி –

—————–

உள்ளூரும் சிந்தை நோய் எனக்கே தந்து –
என்னொளி வளையும் மா நிறமும் கொண்டார் இங்கே
தெள்ளூரும் இளம் தெங்கின் தேறல் மாந்திச்
சேலுகளும் திருவரங்கம் நம்மூர் என்ன
கள்ளூறும் பைம் துழாய் மாலையானைக்
கனவிடத்தில் யான் காண்பது கண்டபோது
புள்ளூரும் கள்வா நீ போகல் என்பன்
என்றாலும் இது நமக்கோர் புலவி தானே–திரு நெடும் தாண்டகம்–23-

உள்ளில் நோய் –கண் கண்டு சிகித்ஸிக்கலாம் நோய் அன்று காண் தந்தது –
பாஹ்யமான நோயாகில் இறே கண் கொண்டு சிகித்ஸிக்கலாவது –
உள்ளூரும் நோய் –சர்ப்பம் ஊர்ந்தால் போலே சஞ்சரியா இருக்கை –
கண்ணுக்கு தெரியாது இருந்தாலும் ஒரு பிரதேசத்தில் ஆகில் அவ்விடத்தே அன்வேஷித்து சிகித்ஸிக்கலாம் இறே –
அது செய்ய ஒண்ணாதபடி கழலைக் காப்பான் போலே எங்கும் ஒக்க சஞ்சரிக்கும் நோய் -என்கை –
காதல் நோயாகையாலே கிலாய்ப்பைப் பற்றி நிற்குமோ –
பந்தத்தைப் பற்றி நிற்குமோ -இன்னபடி இருக்கும் என்று நிர்ணயிக்க ஒண்ணாத படியாய் இருப்பது –

சிந்தை நோய்–அபரிஹரணீயமான நோய் –
ஒரூருக்கு நோய் வந்தால் வைத்யனால் பரிஹரிக்கலாம் –
வைத்தியனுக்கு நோவு வந்தால் ஒருவராலும் பரிஹரிக்க ஒண்ணாது இறே –
அபிபூய மாநா வ்யசனை –
கர்ம ஷயம் இறே என்று தரித்து இருக்கலாம் –
நெஞ்சில் வியாதிக்கு பரிஹாரம் இல்லை இறே –

நோய்
இப் ப்ரேமம் தான் அவஸ்தா அனுகுணமாக-புருஷார்தமாய் இருக்கும் –
போக உபகரணமாய் இருக்கும்
நோயாயும் இருக்கும்
ஸ்வரூப ஜ்ஞானம் பிறந்தார்க்கு புருஷார்தமாய் இருக்கும்
போக்தாவுக்கு போக உபகரணமாய் இருக்கும்
விச்லேஷித்தார்க்கு வியாதியாய் இருக்கும் –

——————————

செங்கால மட நாராய் இன்றே சென்று
திருக் கண்ணபுரம் புக்கு என் செங்கண் மாலுக்கு
என் காதல் என் துணைவர்க்கு உரைத்தி யாகில்
இது வொப்பது எமக்கு இன்பம் இல்லை நாளும்
பைம் கானம் ஈதெல்லாம் உனதே யாகப்
பழன மீன் கவர்ந்து உண்ணத் தருவன் தந்தால்
இங்கே வந்து இனிது இருந்து உன் பெடையும் நீயும்
இரு நிலத்தில் இனிது இன்பம் எய்தலாமே–27-

என் செங்கண் மாலுக்கு
என் மாலுக்கு
உபய விபூதியும் தாம் இட்ட வழக்காய் இருக்கிறவர் –
நான் இட்ட வழக்காம் படி என் அபிமானத்தே அடங்கி இருக்கிறவருக்கு

செங்கண் மாலுக்கு
கண் அழகைக் காட்டி என்னை ஜிதம் என்னப் பண்ணி-தன் அபிமானத்தே இட்டு வைத்தவருக்கு

செங்கண் மாலுக்கு
அநித்ரஸ் சத்தாம் ராம – என்கிறபடியே-என்னைப் பிரிகையாலே அவருக்கு உறக்கம் இல்லை –
அத்தாலே கண் குதறிச் சிவந்து இருக்கும்-அது உங்களுக்கு அடையாளம் -என்கிறாள் -ஆகவுமாம்

மாலுக்கு-பெரும் பித்தருக்கு –
தம்முடைய பித்தைக் காட்டி என்னை பிச்சேற்றினவருக்கு
பிச்சேறி இருக்கும் அத்தனை இறே இத்தலைக்கு உள்ளது –
பிச்சேறி இருக்கையும்-எதிர் தலையை பிச்சேற்றுகையும்-அத்தலைக்கு இறே உள்ளது –
மாலாய் பிறந்த நம்பியை-மாலே சேயும் மணாளனை -என்னக் கடவது இறே –

என் காதல்-
தம்முடைய காதல் போல் அன்று என்று சொல்லுங்கோள்-
மின்னிலங்கு திருவுருவு என்று -உடம்பு குறி அழியாத படி அன்றோ நீர் காதல் பண்ணிற்று –
பொங்கார் மென்னிளம் கொங்கை பொன்னே பூக்கும்படி அன்றோ அவள் காதல் பண்ணிற்று என்னுங்கோள் –

என் காதல்
யா ப்ரீதிர விவேகாநாம் விஷயேஷ்வ நபாயினி – என்கிறபடியே நாட்டார் காதல் போல் அன்று –
முக்தர் காதல் போல் அன்று காணும் இவளுடைய காதல்
ஞானம் பிறந்தவாறே த்யாஜ்யமான காதல் இறே சம்சாரிகளது –
சுக ஹேதுவான காதல் இறே முக்தரது –

———————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ திருவாய் மொழி ஒன்பதாம் பத்தில் –ஸ்ரீ ஈட்டில் -பல சுருதி பாசுரங்களின் வியாக்கியான -தொகுப்பு–

நிகமத்தில் –

அத்யேஷ்யதே ச ய இமம் தர்ம்யம் சம்வாதம் ஆவயோ
ஜ்ஞான யஜ்ஞ்ஞென தேன அஹம் இஷ்டா ச்யாம் இதி மே மதி -ஸ்ரீ கீதை -16-70-
அற நெறியை விட்டு விலகாததாய் இருக்கிற நம் இருவருவருடைய எவன் படிக்கிறானோ
அவனால் ஞானமான வேள்வியால் நான் ஆராதிக்கப் பட்டவன் ஆகிறேன் -என்பது என் எண்ணம் –
என்று அவன் அருளிச் செய்தாப் போலே
இத் திருவாய் மொழியை அப்யசிப்பார் -கற்பவர்கள் எனக்கு ப்ரியகரர் -பிரியத்தை செய்கின்றவர்-என்கிறார்

ஆதும் இல்லை மற்று அவனில் என்று அதுவே துணிந்து
தாது சேர் தோள் கண்ணனை குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன
தீதிலாத ஒண் தமிழ்கள் இவை ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
ஓத வல்ல பிராக்கள் நம்மை ஆளுடையார்கள் பண்டே–9-1-11-

ஒரு பிறவியிலே இதனைக் கற்கைக்கு -அப்யஸிக்கைக்கு ஈடான -தகுதியான அதிகாரத்தை
உடையராய் இருப்பார்கள் ஆகில்-அவர்கள் பண்டே நமக்கு ஸ்ரீ நாத பூதர் -தலைவர் –
அத்யேஷ்யதே -எவன் படிப்பானோ -அவன் என்கிறபடியே
இதனைக் கற்பதற்கு அப்யசிக்கைக்கு ஈடான தகுதியான தன்மை உள்ளவர் பிறவி தொடக்கி நமக்கு ஸ்ரீ நாதர்

படிக்கிறவன் – நிகழ் காலத்தில் சொல்லாமல்–படிப்பவன் -எதிர் காலத்தில் சொன்னது போலே –
படிக்க தகுதி யானவர்கள் -என்கிற பொருளில்
இங்கும் ஓத வல்ல பிராக்கள் -ஓதுவதற்கு தகுதி உள்ளவர்கள் -என்று அருளிச் செய்கிறார்-

—————————

நிகமத்தில் –
இத் திருவாய்மொழி கற்றார் அவனை நிரந்தரமாக -எப்பொழுதும் நினைக்கப் பெறுவார் என்கிறார்-

கூவுதல் வருதல் செய்திடாய் என்று குரை கடல் கடைந்தவன் தன்னை
மேவி நன்கு அமர்ந்த வியன் புனல் பொருநல் வழுதி நாடன் சடகோபன்
நாவில் பாடல் ஆயிரத் துள்ளும் இவையும் ஓர் பத்தும் வல்லார்கள்
ஓவுதல் இன்றி யுலகம் மூன்று அளந்தான் அடி இணை யுள்ளத் தோர்வாரே–9-2-11-

ஆஸ்ரித அடியவர்கட்கு ஸூலபன் ஆனவனுடைய திருவடிகளை ஹ்ருதயத்தில் மனத்தால் நிரந்தரமாக –
எப்பொழுதும் அனுபவிக்கப் பெறுவார்
இத்தனை போதும் இவர் தாம் -இவற்றைப் பெற வேண்டும் -என்னும் அபேஷையோடே ஆசையோடு
திருக் கண்களால் குளிர நோக்கி அருள வேண்டும்
திருவடிகளை தலைக்கு மேலே வைத்து அருள வேண்டும்
தேவரீர் எழுந்து அருளி இருக்கும் இருப்பைக் காண வேண்டும்
நாய்ச்சிமாரும் தேவருமான இருப்பைக் காண வேண்டும்
உலாவும்படி காண வேண்டும்
ஸ்மிதம் புன்முறுவல் இருக்கும் படி காண வேண்டும்
என்று ஆசைப் பட்ட இவருக்கு அப்போதே கிடையாமையாலே
இவற்றைப் பெற வேண்டும் என்னும் மநோ ரதம் -எண்ணம் தானே பேறு ஆகத் தோற்றிற்று

இதனைக் கற்றவர்களுக்கும் அப்யசித்தவர்களும் -இந்த மநோ ரதம் -எண்ணம்
மாறாமலே முடியச் செல்லும் என்கிறார்
துர்க்க தாவபி ஜாதாயாம் த்வத்கதோ மே மநோ ரத
யதி நாசம் நவிந்தேத தாவதாஸ்மி கருதி சதா -ஸ்ரீ ஜிதந்தா ஸ்தோத்ரம்
உன்னை அடைந்து இருக்கிற என்னுடைய எண்ணமானது கெடாமல் இருந்ததே ஆனால்
அதனால் எல்லா காலத்திலும் விரும்பினவற்றை எல்லாம் பெற்றவனாய் இருக்கிறேன் -என்கிறபடியே –

———————-

நிகமத்தில்
இத் திருவாய் மொழி கற்றார் ஸ்ரீ பரம பதத்தே செல்லுதல் ஆச்சர்யம் அன்று –ப்ராப்தமே தக்கதே –என்கிறார் –

சீலம் எல்லை இலான் அடி மேல் அணி
கோல நீள் குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்
மாலை ஆயிரத்துள் இவை பத்தினின்
பாலர் வைகுந்தம் ஏறுதல் பான்மையே–9-3-11-

இப் பத்தின் பக்கத்தில் உளராமவர் -என்றது-யுக்தி மாத்திரம் -இப் பாசுரங்களை ஒரு கால் சொல்லுதல்
பாட தாரணம் -இவற்றைப் பாடம் செய்தல்-அர்த்த அனுசந்தானம் -இவற்றைப் பொருள் அறிவோடு படித்தல் –
என்னும் இவற்றில் ஒரு வழியாலே இதில் சம்பந்தம் உடையவர் -என்றபடி –
ஸ்ரீ பரம பதத்தில் செல்லுதல் பிராப்தம் -இயல்பாகவே இருக்கும் –-யாங்கனம் -எனின்
மாக வைகுந்தம் காண்பதற்கு ஏகம் எண்ணினார் இவர் –
இப் பாசுரங்களில் யாதானும் ஒரு வகையில் சம்பந்தம் உள்ளவர்களுக்கு
பிரார்த்தித்துப் பெற வேண்டுவது தானாகவே கிடைக்கும் என்பதாம் –
தமப்பன் செல்வம் மகனுக்கு-தாய பிராப்தம் – தாய பாகமாக அடைய வேண்டியதாகவே இருக்கும் அன்றோ –

————————–

நிகமத்தில் –
இத் திருவாய்மொழி தன் போக்யத்தையால் -இனிமையினால் ஸ்ரீ நித்ய ஸூரிகள் மனத்தினைப் புண்படுத்தும் –
ஹ்ருதயம் ஈர்க்கப் பண்ணும் -என்கிறார்

ஆறா மதயானை அடர்த்தவன் தன்னைச்
சேறு ஆர் வயல் தென் குருகூர் சடகோபன்
நூறே சொன்ன ஓர் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
ஏறே தரும் வானவர் தம் இன்னுயிர்க்கே–9-4-11-

இத் திருவாய்மொழி ஸ்ரீ நித்ய ஸூரிகள் மனத்தினைப் புண் படுத்தும் என்னுதல்-
அன்றிக்கே-ஸ்ரீ நித்ய ஸூரிகளுக்கு ஏறான ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனைத் தரும் -என்னுதல்-

———————-

நிகமத்தில்
இத் திருவாய்மொழி பாசுரங்கள் ஹிருதயத்திலே -நெஞ்சில் படில் ஆரேனுமாகிலும் தரியார்
என்கிறார்

இன்பம் தலைப் பெய்து எங்கும் தழைத்த பல் ஊழிக்குத்
தன் புகழ் ஏத்தத் தனக்கு அருள் செய்த மாயனைத்
தென் குருகூர் சடகோபன் சொல் ஆயிரத்துள் இவை
ஒன்பதோடு ஒன்றுக்கும் மூ வுலகும் உருகுமே–9-5-11-

என்னுடைய ஆர்த்த நாதத்தாலே –துக்க ஒலியைக் கேட்டு நாடு அழியலாகாது என்றவர்க்கு
பின்னையும் நாட்டில் உள்ளார்க்கு ஸைதில்யமே -நலிந்து வருந்துவதே பலித்து விட்டது-

———————-

நிகமத்தில்
இத் திருவாய் மொழியை அப்யசிப்பார்க்கு – கற்பார்க்கு பிறவி முடிந்து
அதற்கு அடியான சம்சாரமும் நசிக்கும் –என்கிறார் –

கடியனாய்க் கஞ்சனைக் கொன்ற பிரான் தன்னைக்
கொடி மதிள் தென் குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்
வடிவு அமை ஆயிரத்து இப்பத்தினால் சன்மம்
முடிவு எய்தி நாசம் கண்டீர்கள் எம் கானலே–9-6-11-

பிறவிகளின் தொடர்ச்சிக்கு முடிவினைப் பெற்று –வசனத்தை லபித்து –பிறவிகட்கு அடியான சம்சாரமும் நசிக்கும்
கானல் –ம்ருக த்ருஷ்ணிகை –பேய்த் தேர்
இங்கும் – இங்கே பிறக்க இருக்காமல்- ஸ்ரீ பகவான் உடைய குணங்களை அனுசந்திக்கும்
அனுசந்தானம் சாத்மிக்கும் -பொறுக்கக் கூடிய தேசத்திலே புகுவார்கள் –

————————

நிகமத்தில் –
இத் திருவாய் மொழியை அப்யசித்தார்க்கு -கற்பார்க்கு பிரிவுக்கு அடியான -சம்சார துரிதத்தை –
பிறப்பாகிய நோயினை இது தானே அறுத்துக் கொடுக்கும் – என்கிறார் –

ஒழிவின்றித் திரு மூழிக் களத்து உறையும் ஒண் சுடரை
ஒழிவில்லா அணி மழலைக் கிளி மொழியாள் அலற்றிய சொல்
வழு வில்லா வண் குருகூர்ச் சடகோபன் வாய்ந்து உரைத்த
அழிவு இல்லா ஆயிரத்து இப்பத்தும் நோய் அறுக்குமே–9-7-11-

இப் பாசுரத்தை கேட்டார்க்கு-சம -அக் காலத்தில் போலே
எல்லாக் காலங்களிலும் இன்பம் பிறக்கும்படி ஆயிற்று இருப்பது -என்றபடி –
ஸ்ரீ பகவானைப் பிரிதல்-விஸ்லேஷம் – ஆகிற நோயை அறுக்கும் -என்றது
கலந்து பிரிந்து துக்கம் பட வேண்டா-கலந்து பிரிந்து திர்யக்குகளின் காலிலே விழுந்து கிளேஸிக்க வேண்டா –
விஸ்லேஷம் -பிரிவு இல்லாத தேசத்தில் புகப் பெறுவார் -என்றபடி –

———————

நிகமத்தில் –
இத் திருவாய் மொழி கற்றார் ஐஹிக ஆமுஷ்மிக சகல போகங்களையும் புஜிக்கப் பெறுவர்
இவ் உலகம் அவ் உலகம் என்னும் இரண்டு உலகங்களிலும் எல்லா இன்பங்களையும்
அனுப்பிக்கப் பெறுவர் என்கிறார்

வண்ணம் மணிமாடம் நல் நாவாய் உள்ளானைத்
திண்ணம் மதிள் தென் குருகூர்ச் சடகோபன்
பண்ணார் தமிழ் ஆயிரத்து இப்பத்தும் வல்லவர்
மண் ஆண்டு மணம் கமழ்வர் மல்லிகையே–9-8-11-

இஹ -இவ் உலகில் ஸ்ரீ வைஷ்ண ஸ்ரீ யால் நிறைந்தவராய் –மல்லிகை மணம் கமழ்வர் –
மல்லிகையை கூறியது எல்லா வாசனைக்கும் உப லஷணமாய்
சர்வ கந்த -என்கிற விஷயத்தோடு ஒத்து இருத்தலைப் பெறுவார்
இவருடைய மநோ ரதம் -எண்ணம் அவர்களுடைய பேற்றுக்கு உடலாகும் –

——————-

நிகமத்தில்
அவன் பக்கல் சாபல்யம் -ஆசை உடையார் இத் திருவாய் மொழியைச் சொல்லி அவனைப் பெறுங்கோள் என்கிறார்

அவனை விட்டு அகன்று உயிர் ஆற்ற கில்லா
அணி யிழையாய்ச்சியர் மாலைப் பூசல்
அவனை விட்டகல்வதற்கே யிரங்கி
அணி குருகூர்ச் சடகோபன் மாறன்
அவனியுண்டு உமிழ்ந்தவன் மேல் உரைத்த
ஆயிரத்துள் இவை பத்தும் கொண்டு
அவனியுள் அலற்றி நின்று உய்ம்மின் தொண்டீர்
அச் சொன்ன மாலை நண்ணித் தொழுதே–9-9-11–

இப்பாசுரத்தை அப்யசிப்பாருக்கு -கற்பார்க்கு என்னைப் போன்று கூப்பிட வேண்டா –
என் சொல்லி உய்வன் -என்று-ஆசைப் பட்ட பேறு பெறுகையில் கண் அழிவு இல்லை –

————————–

நிகமத்தில்-பிரதிபந்தகங்கள் ச வாசனமாக – உங்களுடைய துன்பங்கள் எல்லாம் வாசனையோடு போக வேண்டி இருக்கில்
இத் திருவாய் மொழியில் ப்ரீதி பூர்வகமாக -முன்னாகச் சொல்லிக் கொண்டு
அவன் திருவடியைப் பற்றுங்கோள்-ஆஸ்ரயியுங்கோள் –
என்கிறார்

பாடு சாரா வினை பற்று அற வேண்டுவீர்
மாட நீடு குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்
பாடலான தமிழ் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
பாடி ஆடிப் பணிமின் அவன் தாள்களே–9-10-11-

ப்ரீதி பூர்வகமாக முன்னாகப் பாடி இருந்த இடத்தில் இராதே ஆடி
ப்ரீதியினால் பிரேரிதராய் தூண்டப் பட்டவர்களாய் கொண்டு அவன் திருவடிகளில் விளுங்கோள்
இது அன்றோ நான் உங்களைக் குடிக்கச் சொல்லுகிற வேப்பங்குடி நீர்
தேனே மலரும் திருப் பாதத்தை அன்றோ சேரச் சொல்லுகிறது –

————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ராமானுஜ ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ஆத்தான் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ திருவாய் மொழி ஒன்பதாம் பத்தில் –இரண்டாம் திருவாய் மொழியில் – பாசுரங்கள்-ஸ்ரீ ஈட்டில் -அவதாரிகைகளின் –தொகுப்பு

அநந்ய கதிகளான -வேறு கதி இல்லாத அடியோங்களைக் குறித்து
ஒரு வார்த்தை அருளிச் செய்து
விடாய் கெடும்படி குளிர நோக்கி அருள வேண்டும் -என்கிறார்-

பண்டை நாளாலே நின் திரு வருளும் பங்கயத்தாள் திருவருளும்
கொண்டு நின் கோயில் சீய்த்துப் பல் படி கால் குடி குடி வழி வந்து ஆள் செய்யும்
தொண்டரோர்க்கு அருளிச் சோதி வாய் திறந்து உன் தாமரைக் கண்களால் நோக்காய்
தெண் திரைப் பொருநல் தண் பணை சூழ்ந்த திருப் புளிங்குடிக் கிடந்தானே–9-2-1-

——————-

சர்வ -எல்லார்க்கும் ஸூலபமான உன் திருவடிகளை என் தலையிலே வைத்து அருள வேண்டும்-என்கிறார்

குடிக் கிடந்து ஆக்கம் செய்து நின் தீர்த்த வடிமைக்குக் குற்றேவல் செய்து உன் பொன்
அடிக் கடவாதே வழி வருகின்ற அடியரோர்க்கு அருளி நீ யொரு நாள்
படிக் களவாக நிமிர்த்த நின் பாத பங்கயமே தலைக் கணியாய்
கொடிக் கொள் பொன் மதில் சூழ் குளிர் வயல் சோலைத் திருப் புளிங்குடிக் கிடந்தானே–9-2-2-

——————-

திரு உடம்பு வருந்த ஒரு படியே திருக் கண் வளர்ந்து அருளாதே
அடியோமுக்காக ஸ்ரீ பிராட்டியும் நீயும் எழுந்தருள வேண்டும் என்கிறார் –

கிடந்த நாள் கிடந்தாய் எத்தனை காலம் கிடத்தி உன் திரு வுடம்பு அசைய
தொடர்ந்து குற்றேவல் செய்து தொல் லடிமை வழி வரும் தொண்டரோர்க்கு அருளி
தடம் கொள் தாமரைக் கண் விழித்து நீ எழுந்து உன் தாமரை மங்கையும் நீயும்
இடம் கொள் மூ வுலகும் தொழ விருந்து அருளாய் திருப் புளிங்குடிக் கிடந்தானே–9-2-3-

————————

ஸ்ரீ திருப்பதிகளிலே ஸந்நிஹிதனாய் -எழுந்து அருளி இருப்பவனாய் என்னை இவ்வளவு ஆக்கினாப் போலே
மேலும் எனது அபேக்ஷிதம் -விருப்பத்தை செய்தருள வேண்டும் –என்கிறார்

புளிங்குடிக் கிடந்து வர குண மங்கை இருந்து வைகுந்தத்துள் நின்று
தெளிந்த என் சிந்தை அகம் கழியாதே என்னை ஆள்வாய் எனக்கு அருளி
நளிர்ந்த சீர் உலகம் மூன்றுடன் வியப்ப நாங்கள் கூத்தாடி நின்று ஆர்ப்பப்
பளிங்கு நீர் முகிலின் பவளம் போல் கனி வாய் சிவப்ப நீ காண வாராயே–9-2-4-

———————–

ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வானுக்கு வந்து தோற்றினாப் போலே வந்து தோன்றி அருள வேணும் என்கிறார் –

பவளம் போல் கனி வாய் சிவப்ப நீ காண வந்து நின் பல் நிலா முத்தம்
தவழ் கதிர் முறுவல் செய்து நின் திருக் கண் தாமரை தயங்க நின்று அருளாய்
பவள நன் படர்க் கீழ் சங்கு உறை பொருநல் தண் திருப் புளிங்குடி கிடந்தாய்
கவள மாக் களிற்றின் இடர் கெடத் தடத்துக் காய்சினப் பறவை ஊர்ந்தானே–9-2-5-

———————-

உம்முடைய அபேக்ஷிதங்கள் -நீர் விரும்பினவற்றை செய்ய ஒண்ணாதபடி பிரதிபந்தகங்கள் –
தடைகள் பிரபலமாக அன்றோ இருக்கின்றன -என்ன
மாலி சுமாலி மால்யவான் என்னும் இவர்களைக் காட்டிலும்
வலியவோ என் பிரதிபந்தகம் -விரோதிகள் -என்கிறார் –

காய்ச்சினப் பறவை யூர்ந்து பொன் மலையின் மீ மிசைக் கார் முகில் போல்
மாசின மாலி மாலிமான் என்று அங்கவர் படக் கனன்று முன்னின்ற
காய்சின வேந்தே கதிர் முடியானே கலி வயல் திருப் புளிங்குடியாய்
காய்சின வாழி சங்கு வாள் வில் தண்டேந்தி எம் மிடர் கடிவானே–9-2-6-

———————-

துர்ப்பலரோடு -வலி அற்றவர்களோடு-பிரபலரோடு – வலி மிக்கவர்களோடு வாசி அற ரக்ஷகனான –
காப்பவனான நீ நாங்கள் வாழும்படி கண் எதிரே ஒரு நாள் இருக்க வேண்டும் -என்கிறார் –

எம்மிடர் கடிந்து இங்கு என்னை யாள்வானே இமையவர் தமக்கும் ஆங்கனையாய்
செம்மடல் மலரும் தாமரைப் பழனத் தண் திருப் புளிங்குடிக் கிடந்தாய்
நம்முடை யடியார் கவ்வை கண்டுகந்து நாம் களித்துள நலம் கூர
இம்மட வுலகர் காண நீ யொரு நாள் இருந்திடாய் எங்கள் கண் முகப்பே–9-2-7-

—————–

ஸ்ரீ பரம பதத்தில் அன்றோ-வீற்று இருத்தலின் அழகு காட்டலாவது-என்ன –
அவ் விருப்பின் அழகினை நாங்கள் காண ஸ்ரீ திருப் புளிங்குடியில் ஒரு நாள் இருந்து அருள வேண்டும் – என்கிறார் –

எங்கள் கண் முகப்பே யுலகர்கள் எல்லாம் இணை யடி தொழுது எழுது இறைஞ்சி
தங்கள் அன்பாரத் தமது சொல் வலத்தால் தலைச் தலைச் சிறந்து பூசிப்ப
திங்கள் சேர் மாடத் திருப் புளிங்குடியாய் திரு வைகுந்தத் துள்ளாய் தேவா
இங்கண் மா ஞாலத்தி தனுளும் ஒரு நாள் இருந்திடாய் வீற்று இடம் கொண்டே–9-2-8-

——————–

இவ்விருப்பில் வாசி அறியாத இவ் உலகத்தாருக்கு நடுவில் இருக்கிறது என் -என்னில் –
ருசி உடைய நாங்கள் கண்டு அனுபவிக்க –என்கிறார்

வீற்று இடம் கொண்டு வியன் கொள் மா ஞாலத்து இதனுளும் இருந்திடாய் அடியோம்
போற்றி யோவாதே கண்ணினை குளிரப் புது மலர் ஆகத்தைப் பருக
சேற்றிள வாளை செந்நெலூடு களும் செழும் பணைத் திருப் புளிங்குடியாய்
கூற்றமாய் அசுரர் குல முதலரிந்த கொடு வினைப் படைகள் வல்லானே–9-2-9-

——————–

நிரதிசய போக்யமான -எல்லை இல்லாத இனிமையை உடையதான
உன் திருவடிகளில் நானும் வந்து அடிமை செய்யும் படி
என்னை அங்கே அழைத்தல்
அல்லது நீ இங்கே வருதல் செய்ய வேணும் -என்கிறார் –

கொடு வினைப் படைகள் வல்லையாய் அமரர்க் கிடர் கெட வசுரர்கட் கிடர் செய்
கடு வினை நஞ்சே என்னுடை யமுதே கலி வயல் திருப் புளிங்குடியாய்
வடி விணை யில்லா மலர்மகள் மற்றை நிலமகள் பிடிக்கும் மெல்லடியை
கொடு வினையேனும் பிடிக்க நீ யொருநாள் கூவுதல் வருதல் செய்யாயே–9-2-10-

——————–

நிகமத்தில் –
இத் திருவாய்மொழி கற்றார் அவனை நிரந்தரமாக -எப்பொழுதும் நினைக்கப் பெறுவார் என்கிறார்-

கூவுதல் வருதல் செய்திடாய் என்று குரை கடல் கடைந்தவன் தன்னை
மேவி நன்கு அமர்ந்த வியன் புனல் பொருநல் வழுதி நாடன் சடகோபன்
நாவில் பாடல் ஆயிரத் துள்ளும் இவையும் ஓர் பத்தும் வல்லார்கள்
ஓவுதல் இன்றி யுலகம் மூன்று அளந்தான் அடி இணை யுள்ளத் தோர்வாரே–9-2-11-

——————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ராமானுஜ ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ஆத்தான் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ திருவாய் மொழி எட்டாம் பத்தில் -ஆறாம் திருவாய் மொழியில் – பாசுரங்கள்-ஸ்ரீ ஈட்டில் -அவதாரிகைகளின் –தொகுப்பு

என்னுடைய ஆர்த்தியை -துன்பத்தை தீர்த்து அருளுவான் ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனே
அவன் ஊர் ஸ்ரீ திருக் கடித்தானம் -என்கிறார்-

எல்லியும் காலையும் தன்னை நினைத்து எழ
நல்ல வருள்கள் நமக்கே தந்தருள் செய்வான்
அல்லி யந் தண்ணந் துழாய் முடி அப்பனூர்
செல்வர்கள் வாழும் திருக்கடித் தானமே–8-6-1-

————————

என் பக்கல் வருகைக்கு உள்ள பிரதிபந்தகங்களையும் -தடைகளையும் தானே போக்கி
ஸ்ரீ திருக் கடித்தானத்திலும் என் மனத்திலும் ஒக்கக் காதல் கொண்டு-அபி நிவேசித்து –
என் உள்ளே வர்த்தியா நின்றான் – வசிக்கிறான் என்கிறார்-

திருக் கடித்தானமும் என்னுடைச் சிந்தையும்
ஒருக் கடுத்துள்ளே உறையும் பிரான் கண்டீர்
செருக் கடுத்தன்று திகைத்த வரக்கரை
உருக் கெட வாளி பொழிந்த வொருவனே–8-6-2-

———————–

ஸ்ரீ பிராட்டியோடு கூடி ஸ்ரீ திருக் கடித் தானத்திலே
நித்ய வாசம் செய்கிற ஆச்சர்யத்தை உடையனான உபகாரகன் அநுஸந்திக்கும் –
நினைக்கும் தோறும் இனியன் ஆக நின்றான் -என்கிறார்-

ஒருவர் இருவர் ஓர் மூவர் என நின்று
உருவு கரந்து உள்ளும் தோறும் தித்திப்பான்
திரு வமர் மார்பன் திருக் கடித் தானத்தை
மறவி யுறை கின்ற மாயப் பிரானே–8-6-3-

————————

ஸ்ரீ திருக் கடித்தானத்தை பகல் இருக்கை மாத்ரமாகக் கொண்டு
சங்காதிசயத்தாலே- அன்பின் மிகுதியாலே என் நெஞ்சையே நிரந்தர வாசஸ் ஸ்தானமாக –
எப்பொழுதும் வசிக்கும் இடமாகக் கொண்டான் -என்கிறார்-

மாயப்பிரான் என் வல்வினை மாய்ந்தற
நேசத்தினால் நெஞ்ச நாடு குடி கொண்டான்
தேசத் தமர் திருக் கடித் தானத்தை
வாசப் பொழில் மன்னு கோயில் கொண்டானே–8-6-4-

———————-

என் பக்கல் கொண்ட ப்ரேம அதிசயத்தாலே -மிக்க காதலாலே ஸ்ரீ திருக் கடித் தானத்தோடே கூட
என் ஹ்ருதயத்தில் -மனத்திலே புகுந்து அருளினான் –என்கிறார்

கோயில் கொண்டான் தன் திருக் கடித் தானத்தை
கோயில் கொண்டான் அதனோடும் என் நெஞ்சம்
கோயில் கொள் தெய்வ மெல்லாம் தொழ
வைகுந்தம் கோயில் கொண்ட குடக் கூத்த வம்மானே–8-6-5-

————————

தம்முடைய மிக்க ப்ரீதியாலே-ப்ரீதி ப்ரகர்ஷத்தாலே –
ஸ்ரீ திருக் கடித் தானத்தை எல்லாரும் ஆஸ்ரயியுங்கோள் அடையுங்கோள் என்கிறார்-

கூத்த வம்மான் கொடியேன் இடர் முற்றவும்
மாய்த்த வம்மான் மது சூத வம்மான் உறை
பூத்த பொழில் தண் திருக் கடித் தானத்தை
ஏத்த நில்லா குறிக் கொண்மின் இடரே–8-6-6-

——————-

உங்கள் துக்க நிவ்ருத்திக்கு -துன்பம் நீங்குவதற்கு ஏத்த வேண்டா
ஸ்ரீ திருக் கடித்தானத்தை நெஞ்சாலே நினைக்கவும் அமையும் -என்கிறார்

கொண்மின் இடர் கெட உள்ளத்துக் கோவிந்தன்
மண் விண் முழுதும் அளந்த ஒண் தாமரை
மண்ணவர் தாம் தொழ வானவர் தாம் வந்து
நண்ணு திருக் கடித் தான நகரே–8-6-7-

———————–

விலக்ஷணமான நகரங்கள் பலவும் அவனுக்கு உண்டாய் இருக்கச் செய்தேயும்
என்னுடைய நெஞ்சையும் ஸ்ரீ திருக் கடித் தானத்தையும்-தாய ப்ராப்தமான ஸ்தானமாக –
தாயத்தால் கிடைத்த இடமாக விரும்பி இருக்கிறான் -என்கிறார் –

தான நகர்கள் தலைச் சிறந்து எங்கும்
வானிந் நிலம் கடல் முற்றும் எம் மாயற்கே
ஆன விடத்தும் என் நெஞ்சம் திருக் கடித்
தான நகரும் தன தாய்ப் பதியே–8-6-8-

————————

அல்லாத ஸ்ரீ திருப்பதிகளும் எல்லாம் அவனுக்கு அப்படியே அன்றோ -என்னில்-அது அப்படியே யாகிலும்
என்னோடு கிட்டுகைக்கு உறுப்பான நிலம் என்று ஸ்ரீ திருக் கடித் தானத்திலே அத்யபி நிவிஷ்டன் –
மிக்க காதலன் ஆனான் -என்கிறார்

தாயப்பதிகள் தலைச் சிறந்து எங்கும் எங்கும்
மாயத்தினால் மன்னி வீற்று இருந்தான் உறை
தேசத் தமரர் திருக் கடித் தானத்துள்
ஆயர்க் கதிபதி அற்புதன் தானே-8-6-9-

————————-

என்னைப் பெருமளவும் -ஸ்ரீ திருக் கடித் தானத்தில் நின்றான்
என்னைப் பெற்ற பின்பு- நிற்பதும் இருப்பதும்-என் நெஞ்சிலே -என்கிறார்

அற்புதன் நாரணன் அரி வாமனன்
நிற்பது மேவி யிருப்பது என் னெஞ்சகம்
நற் புகழ் வேதியர் நான்மறை நின்றதிர்
கற்பகச் சோலைத் திருக் கடித்தானமே–8-6-10-

————————–

நிகமத்தில்-இத் திருவாய் மொழி கற்றவர்களை
இது தானே ஸ்ரீ திரு நாட்டில் கொடு போய் விடும் -என்கிறார்

சோலைத் திருக் கடித் தானத்துறை திரு
மாலை மதிட் குருகூர்ச் சடகோப சொல்
பாலோடு அமுதன்ன ஆயிரத்திப் பத்தும்
மேலை வைகுந்தத்து இருத்தும் வியந்தே–8-6-11-

———————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ராமானுஜ ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ஆத்தான் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ திருவாய் மொழி ஏழாம் பத்தில் -ஐந்தாம் திருவாய் மொழியில் – பாசுரங்கள்-ஸ்ரீ ஈட்டில் -அவதாரிகைகளின் –தொகுப்பு

பிரியத்தையும் ஹிதத்தையும் அனுசந்தித்து ஒன்றைக் கற்பார்,
ஸ்ரீ திரு வயோத்தியில் உண்டான எல்லாப் பொருள்களையும் நிர்ஹேதுகமாக -காரணம் ஒன்றும் இல்லாமலே
ஸ்வ சம்ச்லேஷ -தன் சேர்க்கையே- ஸூகமாகவும்
ஸ்வ விஸ்லேஷ-தன் பிரிவே- துக்கமாக வுமுடையராம்படி
செய்தருளின உபகார சீலனான ஸ்ரீ சக்கரவர்த்தி திருமகனை அல்லது கற்பரோ?’ என்கிறார்.

கற்பார் இராம பிரானை அல்லால் மற்றும் கற்பரோ?
புற்பா முதலாப் புல் லெறும் பாதி ஒன்று இன்றியே
நற் பால் அயோத்தியில் வாழும் சரா சரம் முற்றவும்
நற் பாலுக்கு உய்த்தனன் நான்முகனார் பெற்ற நாட்டுளே–7-5-1-

—————————-

மேல் பாசுரங்களில் சொல்லப் புகுகிற குணங்களை ப்ரக்ருத்ய -நோக்க,
கீழில் பாசுரத்தில் சொன்ன குணம் குண ஹாநி’ என்னும்படி
மேலே யுள்ள பாசுரங்கள் குணாதிக்கியம் சொல்லுகின்றன’, என்று அருளிச் செய்வர்.

நாட்டிற் பிறந்தவர் நாரணற்கு ஆளன்றி ஆவரோ?
நாட்டிற் பிறந்து படாதன பட்டு மனிசர்க்கா
நாட்டை நலியும் அரக்கரை நாடித் தடிந்திட்டு
நாட்டை அளித்து உய்யச் செய்து நடந்தமை கேட்டுமே–7-5-2-

—————————-

சிசுபாலனையும் உட்படத் தன் திருவடிகளிலே சேர்த்துக் கொண்ட பரம -மேலான கிருபையை அறிந்தவர்கள்,
கேசி ஹந்தா -கேசியைக் கொன்ற ஸ்ரீ கிருஷ்ணனுடைய -கீர்த்தியை ஒழிய வேறு ஒன்றனைக் கேட்பாரோ?’ என்கிறார்.

கேட்பார்கள் கேசவன் கீர்த்தி யல்லால் மற்றுங் கேட்பரோ?
கேட்பார் செவி சுடு கீழ்மை வசவுகளே வையும்
சேட்பாற் பழம் பகைவன் சிசுபாலன் திருவடி
தாட்பால் அடைந்த தன்மை அறிவாரை அறிந்துமே–7-5-3-

————————-

சிசுபாலனுக்குத் தன்னைக் கொடுத்தது ஓர் ஏற்றமோ,
பிரளயத்திலே மங்கிக் கிடந்த உலகத்தை உண்டாக்கின இந்த மஹா குணத்துக்கு?’ என்கிறார்.
சிசுபாலனைக் காட்டிலும் குறைந்தார் இலர் அன்றோ சம்சாரிகளில்?

தன்மை அறிபவர் தாம் அவற்கு ஆளன்றி ஆவரோ?
பன்மைப் படர் பொருள் ஆதுமில் பாழ் நெடுங் காலத்து
நன்மைப் புனல் பண்ணி நான் முகனைப் பண்ணித் தன்னுள்ளே
தொன்மை மயக்கிய தோற்றிய சூழல்கள் சிந்தித்தே–7-5-4-

——————————-

உலகத்தைப் படைத்தது ஓர் ஏற்றமோ, படைக்கப்பட்ட உலகத்தைப் பிரளயம் கொள்ள
ஸ்ரீ மஹா வராகமாய் எடுத்து ரஷித்த குணத்துக்கு?’ என்கிறார்.

சூழல்கள் சிந்திக்கில் மாயன் கழல் அன்றிச் சூழ்வரோ?
ஆழப் பெரும் புனல் தன்னுள் அழுந்திய ஞாலத்தைத்
தாழப் படாமல் தன் பால் ஒரு கோட்டிடைத் தான் கொண்ட
கேழல் திரு வுரு வாயிற்றுக் கேட்டும் உணர்ந்துமே–7-5-5-

—————————–

கீழ்ச் சொன்ன குணங்கள் தாம் ஓர் ஏற்றமோ,
அலம் புரிந்த நெடுந் தடக் கையைக் கொண்டு –ஸ்ரீ திருநெடுந்தாண்டகம், 6. –
கோட்டம் கை ஸ்ரீ வாமனனாய் இந்தப் பூமியை ரஷித்த மஹா குணத்துக்கு?’ என்கிறார்.

கேட்டும் உணரந்தவர் கேசவற்கு ஆளன்றி ஆவரோ?
வாட்ட மிலா வண் கை மாவலி வாதிக்க வாதிப்புண்டு
ஈட்டங்கொள் தேவர்கள் சென் றிரந்தார்க் கிடர் நீக்கிய
கோட்டங் கை வாமனனாய்ச் செய்த கூத்துகள் கண்டுமே–7-5-6-

——————————

ஸ்ரீ யபதி -ஸ்ரீ திருமகள் கேள்வனான தன்னைத் தாழ விட்டு இரந்து ரஷித்தது ஒரு பெரிய ஏற்றமோ,
தேவதாந்த்ர பஜனம் பண்ணின மார்க்கண்டேயனை விஷயீ கரித்த இம் மஹா குணத்துக்கு?’ என்கிறார்.

கண்டு தெளிந்தும் கற் றார் கண்ணற்கு ஆளன்றி ஆவரோ?
வண்டுண் மலர்த் தொங்கல் மார்க்கண்டேயனுக்கு வாழு நாள்
இண்டைச் சடை முடி ஈசன் உடன்கொண்டு உசாச் செல்லக்
கொண்டங்குத் தன்னொடுங் கொண்டு உடன் சென்றது உணர்ந்துமே–7-5-7-

——————————

தேவதாந்த்ர பஜனம் பண்ணினவனை விஷயீகரித்த மஹா குணத்தைக் காட்டிலும்
ஸ்ரீ நரத்வ ஸிம்ஹத்வங்கள் இரண்டனையும் ஏறிட்டுக் கொண்டு
ஆஸ்ரித ரக்ஷணம் பண்ணின மஹா குணத்தை அருளிச் செய்கிறார்.

செல்ல உணர்ந்தவர் செல்வன் தன் சீர் அன்றிக் கற்பரோ?
எல்லை இலாத பெருந் தவத்தால் பல செய்மிறை
அல்லல் அமரரைச் செய்யும் அரணியன் ஆகத்தை
மல்லல் அரி யுருவாய்ச் செய்த மாயம் அறிந்துமே–7-5-8-

————————–

ஆஸ்ரிதனுக்காக ஸ்ரீ நரஸிம்ஹமான அதிலும் அதிக குணமான
ஸ்ரீ சாரதியாய் நின்ற வ்ருத்தாந்தத்தை அனுசந்திக்கறார்

மாயம் அறிபவர் மாயவற்கு ஆளன்றி ஆவரோ?
தாயம் செறும் ஒரு நூற்றுவர் மங்க ஓர் ஐவர்க்காய்த்
தேசம் அறிய ஓர் சாரதி யாய்ச் சென்று சேனையை
நாசம் செய்திட்டு நடந்த நல் வார்த்தை அறிந்துமே–7-5-9-

—————————-

கீழே சேதநர்க்குச் செய்த உபகாரங்கள் எல்லாம் சம்சாரத்திலே இருக்கச் செய்தே செய்தவை அன்றோ?
அவை போன்றது அன்றி, சம்சாரம் மறுவல் இடாதபடி செய்து தன் திருவடிகளிலே
சேர்த்துக் கொண்டது ஒரு மஹோபகாரத்தை அருளிச்செய்கிறார்.
ஸர்வ தர்மாத் பரித்யஜ்ய மாமேகம் ஸரணம் வ்ரஜ
அஹம் த்வா ஸர்வ பாபேப்ய; மோக்ஷயிஷ்யாமி மாஸூச:- ஸ்ரீ கீதை, 18 : 66.

வார்த்தை அறிபவர் மாயவற்கு ஆளன்றி ஆவரோ?
போர்த்த பிறப்பொடு நோயொடு மூப்பொடு இறப்பிவை
பேர்த்துப் பெருந் துன்பம் வேரற நீக்கித் தன் தாளின் கீழ்ச்
சேர்த்து அவன் செய்யும் சேமத்தை எண்ணித் தெளிவுற்றே–7-5-10-

——————–

நிகமத்தில் -இத் திருவாய் மொழி அப்யசித்தார் சம்சாரத்துக்குள் இருந்து வைத்தே சுத்த ஸ்வபாவர்’ என்கிறார்.

தெளிவுற்று வீவின்றி நின்றவர்க்கு இன்பக் கதி செய்யும்
தெளிவுற்ற கண்ணனைத் தென் குரு கூர்ச் சடகோபன் சொல்
தெளிவுற்ற ஆயிரத்துள் இவை பத்தும் வல்லார் அவர்
தெளிவுற்ற சிந்தையர் பாமரு மூவுல கத்துள்ளே–7-5-11-

———————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ராமானுஜ ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ஆத்தான் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ தென் புதுவைப் பிராட்டி –திவ்ய தேச பிராட்டிமார் பதின்மரையும் திருப்பள்ளி எழுச்சி உணர்த்துவது -ஸ்ரீ உ .வே -குமாண்டூர் இளையவல்லி பாஷ்யம் ரெங்கராஜன் ஸ்வாமிகள் —

ஸ்ரீ தேவஸ்ய மஹிஷீம் திவ்யாம் ஆதவ் கோதாம் உபாஸ்மஹே
யன் மவ்லி மாலிகாம் ப்ரீத்யா ஸ்வீ கரோதி ஸ்வயம் பிரபு –

மத் தர்சனார்த்தம் தே பாலா ஹ்ருதாஸ்தேந மஹாத்மநா விப்ரார்த மா கதே கிருஷ்னே
மா கச்சே தன்ய தே திஹ–ஸ்ரீ ஹரிவம்சம் –ஸ்லோகம் -8-
வைதிகன் பிள்ளைகளை உடலோடும் கொண்டு கொடுத்தவனைப் பற்றி ஒன்றும் துயர் இலனே –திருவாய் -3-10-5 —
வேத வாய் மொழி அந்தணன் -ஸ்ரீ பெரிய திருமொழி -5-8-8-
இத்தால் ஸ்ரீ பரமபதத்திலும் திரு௭த்தேவிமார் -ஸ்ரீ கண்ணன் திவ்ய மங்கள விக்ரஹ சேவை காணப் பாரித்து இருந்தமை அறிவோம் –

ஸ்ரீ நாச்சியார் திருமொழியில் மங்களா சாசனம் செய்யப்பட -ஸ்ரீ திரு ஆய்ப்பாடி –ஸ்ரீ வடமதுரை -ஸ்ரீ துவாரகை —
ஸ்ரீ திருப்பாற் கடல் -ஸ்ரீ திருக்கண்ண புரம் -ஸ்ரீ திருவரங்கம் -ஸ்ரீ திருவேங்கடம் -ஸ்ரீ திருக்குடந்தை –
ஸ்ரீ பரமபதம் -ஸ்ரீ திருமாலிருஞ்சோலை-

புள்ளும் சிலம்பின் காண்-

திருவாய்ப்பாடி பிராட்டி -துயில் எழுப்பப்படுகிறாள் -பேய் முலை நஞ்சுண்ட -சகடம் உத்தரித்த -வ்ருத்தாந்தங்கள் -உண்டே
புள்ளினங்கள் புள்ளரையன் புகழ் குழறின-ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் ஸ்ரீ ஸூக் திகள் அடி ஒற்றி இதிலும் – -புள்ளும் சிலம்பின
கிளிக்கும் -ஸ்ரீ ஆண்டாளுக்கு சாம்யம் -த்விஜாதிப ஸூதாம்-ஸ்ரீ பெரிய திருவடி பெண்ணாக மதிக்கப்படும் ஸ்ரீ பைம் கிளி –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் பெண் பிள்ளை ஸ்ரீ ஆண்டாள்
முட்டை வடிவில் தோன்றி குஞ்சு வருவதால் பறவைகள் த்விஜம்-
பிள்ளாய் -அஸ்மத் குருப்யோ நம-வாசகம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வாரை திருப்பள்ளி உணர்த்தி அவருடன் ஸ்ரீ திருவாய்ப்பாடி பிராட்டியை திருப்பள்ளி உணர்த்தி அருளுகிறாள்
புள்ளரையரனை புருஷகாரமாகப் பற்றி பிள்ளாய் -என்று கொண்டாடுகிறாள்-
புள்ளரையன் கோ -இல் -தாச ச சஹா வாஹனம் -எம்பெருமானின் இன் துணை –
கோ இல் இல் -பிராட்டியின் இல்லமாகத் திகழும் திருவாய்ப்பாடி –
இந்தப் புள்ளரையன் கோயிலில் ஒலிக்கும் ஸ்ரீ திருச்சங்கம்-ஆ நிரை மீளக் குறித்த சங்கம்
மற்றை நாள் ஸ்ரீ ருக்மிணி பிராட்டியை திருமணம் முடிக்க வந்து இருப்பதை -பூங்கொள் திரு முகத்து மடுத்தூதிய சங்கு ஒலி
இங்கோ அத்தாணிச் சேவகத்துக்கு அழைக்கும் சங்கு ஒலி -மங்கள தீப ரேகை கொண்டு அவனையும் நம்மையும் சேர்ப்பிக்கிறாள்

———————————-

கீசு கீசு என்று

ஸ்ரீ திரு வடமதுரை திவ்ய தேசப்பிராட்டி-ஸ்ரீ ஹரி -ஸ்ரீ கோவர்த்தன கிரி தாரிபிராட்டியை திருப்பள்ளி உணர்த்தி –
அனைவரும் சேர்ந்து இங்கே ஸ்ரீ திரு வடமதுரை கேசவனை திருப் பள்ளி உணர்த்துகிறார்கள் –
இவளே பேய்ப்பெண் -நாயகப்பெண் பிள்ளாய் –
நெடுமால் அழகு தன்னில் நீள் குணத்தில் ஈடுபடுமா நிலையுடைய பக்தியால் -ஸ்ரீ திருவாய் மொழி நூற்று அந்தாதி -80-
கம்சனுக்கு அறிய முடியாதபடி ஸ்ரீ கிருஷ்ண கிருஷ்ண என்னாமல் கீசு கீசு என்னுமாம் ஆனைச்சாத்தன்
ஆச்ரித வாத்சல்ய திவ்ய மூர்த்தியாய் ஸ்ரீ ஹரி -ஸ்ரீ கேசவன்-அர்ச்சா சேவை இங்கு
ஓஜஸ் -தேஜஸ் -த்யுதிதர -பலம் -பராபி பவன சாமர்த்தியம் -உஜ்ஜ்வல்யம் –
ஒளி மணி வண்ணன் -ப்ரகாசாத்மா -தேஜோ வ்ருஷ-
யஸ்ய விஷ்ய முகம் தத் இங்கித பராதீனோ விதத்தே அகிலம் -என்றபடி –

——————————

கீழ்வானம்

திருத் துவாரகை திவ்ய தேசப் பிராட்டிமார்
ஸ்ரீ ருக்மிணி பிராட்டியை கோதுகலமுடைய பாவாய் –
இவனோ கோதுகலமுடைய தேவாதி தேவன் -தேவ ஸ்ரீ கர்ப்ப -இன்புறும் அலகிலா விளையாட்டுடையவன்
ஸ்ரத்தயா தேவோ தேவத்வம் அஸ்நுதே–மிதுனமாய் எழுந்து அருளுவதால்
நாம் சென்று சேவித்தால் ஆ ஆ என்று அருளும்

—————–

தூ மணி மாடம்

திருப் பாற்கடல் திவ்ய தேசப் பிராட்டி
ஸ்ரீ வண் த்வாராபதி -ஸ்ரீ தக்ஷிண த்வாராபதி -ஸ்ரீ கோபால சமுத்திரம் –
ஸ்ரீ திருப் பாற் கடல் வீதியும் புஷ்கரணியும் உண்டே இங்கும்
திருப் பாற் கடல் அரசனும் ஸ்ரீ பெரியாழ்வாரும் மாமனார்கள் அன்றோ-எனவே மாமீர் -மாமான் மக்களே என்ற விளிச் சொற்கள்
யோக நித்திரை -மாதவ -மா -மவ்னம்-தா -த்யானம் -வ -யோகம் -ஸ்ரீ வ்யூஹ வாஸு தேவன் சேவை –
ஸூ முக -மநோ ஹர -ஸ்வாபன-ஏமப் பெரும் துயில்-ஸ்ரீ சஹஸ்ரநாமம் நவின்று திருப்பள்ளி உணர்த்த பிரார்த்திக்கிறாள்

———————————-

நோற்றுச் சுவர்க்கம்

திருக் கண்ண புர நாயகி-அம்மனாய் -அருங்கலமே –
ஸ்தலம் -வனம் -நதி -கடல் -நகரம் -தீர்த்தம் விமானம் -சப்த புண்ய க்ஷேத்ரம் –
ஸ்ரீ நீல மேகப்பெருமாள் -ஸ்ரீ சவுரி ராஜன் -நாற்றத்துழாய் முடி நாராயணன் அன்றோ
ஸ்ரீ ரெங்கம் -ஸ்ரீ திருவேங்கடம் -ஸ்ரீ முஷ்ணம் -ஸ்ரீ வான மா மலை -ஸ்ரீ சாளக்கிராமம் -ஸ்ரீ புஷ்கரம் –
ஸ்ரீ பத்ரிகாஸ்ரமம் -ஸ்ரீ நமிசாரண்யம் -ஆகிய அஷ்ட திவ்ய ஷேத்ரங்களும் திரு அஷ்டாக்ஷரம் ஒவ் ஒரு அக்ஷரம் –
இங்கோ பரிபூர்ணம் -கைங்கர்ய சித்தி அருளவே சேவை –

—————————-

கற்றுக் கறவை

ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் –ஸ்ரீ திருவரங்கம் –பொற் கொடி– புன மயில் -ஸ்ரீ லஷ்மீ கல்ப லதா –ஸ்ரீ லஷ்மீ கல்ப வல்லீ —
பழுதில் தொல் புகழ்ப் பாம்பணைப் பள்ளியான் –திருவாய் -9-3-9–குற்றம் ஒன்றும் இல்லாத கோவலன்
சிகீ யான ஸ்ரீ அரங்கன் ஆண் மயில் இந்த புனமயிலை மகிழ்விக்க தோகை விரித்து-
இவளைத் திருப்பள்ளி உணர்த்துவது முகில் வண்ணனைப் பேர் பாட அன்றோ –
இவளது இங்கித பராதீனன் -ஆகையால் இவளே செல்வப் பெண்டாட்டி -ஸ்ரீ செல்வ நாராயணனின் இணை பிரியா இன் துணை அன்றோ
ஆராமம் சூழ்ந்த அரங்கம் என்பதால் பகல் வேட்டைக்கு சென்று தங்கும் திவ்ய தேச பிராட்டிமார்களே சுற்றத்து தோழிமார் ஆவார்கள்

———————————

கனைத்து இளம் கற்று எருமை

ஸ்ரீ பத்மாவதி தாயார் -ஸ்ரீ திருவேங்கடம் -முகிலிடை மின்னே போலே திகழ்கின்ற திருமார்பில்
அகலகில்லேன் இறையும் என்று நித்ய வாசம் –
குளிர் அருவி வேங்கடம் என்பதால் -பனிவரையின் உச்சி அன்றோ -பனித்தலை வீழ நின் வாசல் கடை பற்றி-
நற்செல்வன் -சர்வ யோக விநிஸ்ருத–கைங்கர்ய செல்வம் அருளவே இங்கே சந்நிதி –
போய பிழையும் புகுதருவான் நின்றனவும் தீயினில் தூசாகும் -வேங்கடத்து உறைவாருக்கு நம என்னலாம் கடமை அது சுமந்தார்கட்கே –
வேடார் திருவேங்கடம் மேய விளக்கு / வேங்கடம் மேவிய வேத நல் விளக்கு /மின்னார் முகில் சேர் வேங்கடம் –
அனைத்து இல்லத்தாரும் அறிந்து கொண்டாட எழுந்து அருள வேண்டுகிறாள் –

———————————-

புள்ளின் வாய்

திருக் குடந்தை திவ்ய மஹிஷி ஸ்ரீ கோமள வல்லித் தாயார்–போதரிக் கண்ணினாய் –பாவாய்
காவியும் நீலமும் வேலும் கயலும் பல பல வென்று –தூவியம் பேடை அன்னாள் கண்களாய் துணை மலரே –திருவிருத்தம் -67-
அஸி தேஷ்ணை அன்றோ
மரகத மணித்தடத்தே எம்மையும் சேர்த்துக் கொண்டு குள்ளக் குளிர நீராட்ட வேண்டும்-
உத்யோக சயனம் -திருவடிவாரத்தில் சப்த நதிகளும் ஸ்ரீ பூமிப்பிராட்டியும் ஸ்ரீ த்வயம் முற்கூற்று அனுசந்தானம் –
திருமுடியின் வலப்பக்கம் ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டி பிற்கூற்று அனுசந்தானம் –
இருவருமாக சேர்த்தியில் கைங்கர்ய ரசம்

———————————

உங்கள் புழக்கடை —

ஸ்ரீ பரம பத திவ்ய தேசப் பிராட்டி –

ஸ்ரீ மாக வைகுந்தத்தே -குடந்தை எம் கோவலன் குடி குடியார் என்று வைகுந்தத்து அமரரும் முனிவரும் வாழ்த்தி வரவேற்பது
ஸ்ரீ ஆண்டாள் நாச்சியார் திரு உள்ளத்தே நிழலாட இதில் நங்காய்-என்று விளிச்சொல் –
ஸ்ரீ பர வாஸூ தேவ நம்பிக்கு ஏற்கும் கோல மலர்ப்பாவை அன்றோ –
லீலா விபூதி ஸ்ரீ பரமபதத்துக்கு புழக்கடைத் தோட்டம்
நாணாதாய் -பர்யங்க வித்யை படி அபிமத பிள்ளைகள் திருப் பள்ளிப் படுக்கையில் துகைக்கவும் நாணாதவள் அன்றோ –
நாவுடையாய் -ஸ்ரீ சேனை முதலியாருக்கு ஸ்ரீ த்வய மந்த்ரம் உபதேசித்த திரு நா அன்றோ
பங்கயப்பூவில் பிறந்த உன்னையே நாளும் பார்த்து அனுபவிக்கும் பங்கயக் கண்ணன் அன்றோ –
அவனைப் பாட திருப்பள்ளி உணர்த்துகிறாள்

————————————–

எல்லே இளம் கிளியே —

ஸ்ரீ கல்யாண சுந்தர வல்லித்தாயார் -ஸ்ரீ திருமாலிருஞ்சோலை -தென் ஆனை-ஸ்ரீ சுந்தர ராஜன் -ஸ்ரீ கள்ளழகர் -ஸ்ரீ பரம ஸ்வாமி –
எழுப்பும் பெண் பிள்ளை -ஸ்ரீ ஆண்டாள் -மதிப்புடைய சோலைக்கிளி
எழுப்பப்படும் பெண் பிள்ளையோ பெரு மதிப்புடைய திருமாலிருஞ்சோலை திருமலையில் துயிலும் இளங்கிளி
வாக்ய குருபரம்பரை படியே ஸ்வாப தேசத்தில் -ஸ்ரீ மதே சடகோபாயா நம -அர்த்தம் அன்றோ
தனிச்சிறையில் விளப்புற்ற கிளி மொழியாளான சுந்தர காண்டத்து சுடர்க் கொடியும்
அணி மழலைக் கிளி மொழியாளான ஸ்ரீ பராங்குச நாயகியும் ஒரு சேர வைத்து திருப்பள்ளி உணர்த்துகிறாள்–
ஸ்ரீ சடகோபரை எழுந்து அருளப்பண்ணி எங்கள் சிரம் தொட்டு எண்ணிப் பார்க்க பிரார்த்திக்கிறாள் –

—————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ உ .வே -குமாண்டூர் இளையவல்லி பாஷ்யம் ரெங்கராஜன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ தொட்டாசார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ ஆயி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் சரணம்
ஸ்ரீ அழகிய மணவாள பெருமாள் நாயனார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பூர்வாசார்யர்கள் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ ஆழ்வார்கள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ திருக் குறும் தாண்டகம் – அருளிச் செயலில்- உபக்ரமும் உப சம்ஹாரமும் —

ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை வியாக்யானம்
அவதாரிகை-

கிழிச் சீரையோடே தனத்தைக் காட்டிக் கொடுப்பாரைப் போலே-தன் ஸ்வரூப ரூப குண விபூதிகளை
திரு மந்திர முகத்தாலே காட்டிக் கொடுக்கக் கண்டு
தம்முடைய பூர்வ வ்ருத்தத்தையும்-பேற்றின் கனத்தையும்-அனுசந்தித்துத் தலை சீய்க்கிறார் –

ஸ்ரீ பெரிய திருமொழியில்–-ஸ்ரீ திருப் பிரிதி -தொடங்கி-ஒரு சுற்றம் -அளவும்
உகந்து அருளின தேசங்களை அனுசந்தித்தார் –
ஒரு சுற்றத்துக்கு மேல் -மாற்றம் உள்ள அளவும் -செல்ல
அவதாரங்களின் குண சேஷ்டிதங்களை அனுபவித்து
சம்சார -பரமபத -விபாகம் இன்றிக்கே இவர் ஹ்ருஷ்டராய் இருக்கிறபடியை ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் கண்டு
சம்சாரத்தில் இருக்கிற படியை அறிவித்தால் த்வரித்து இருந்தார் ஆகில் கொடு போகிறோம்
இல்லையாகில் க்ரமத்தில் கொடு போகிறோம் என்று சம்சாரத்தில் இருக்கும் இருப்பை அறிவிக்க-

ஆற்றங்கரை வாழ் மரம் போல் -என்றும்
காற்றைத் திடைப்பட்ட கலவர் மனம் போல் -என்றும்
பாம்போடு ஒரு கூரையிலே பயின்றால் போல் -என்றும்
இருபாடு எரி கொள்ளியினுள் எறும்பே போல் -என்றும்
வெள்ளத்திடைப் பட்ட நரி இனம் போல் -என்றும்
இடையன் எறிந்த மரமே ஒத்திராமே -என்றும்
கூப்பிட்டு – பெரிய விடாயர் உடம்பிலும் முகத்திலும் நீரை இரட்டிக் கொள்ளுமா போலே பேசி அனுபவித்து
இது தான் இனிதாய் இவை எல்லாம் உகந்து அருளின நிலங்களை அனுபவிக்கையால் வந்தது-
உகந்து அருளின நிலங்களிலே மண்டினவர்கள் பாக்யாதிகர் என்று தலைக் கட்டுகிறார்

நிதியினைப் பவளத் தூணை நெறிமையால் நினைய வல்லார்
கதியினைக் கஞ்சன் மாளக் கண்டு முன் அண்டம் ஆளும்
மதியினை மாலை வாழ்த்தி வணங்கி என் மனத்து வந்த
விதியினைக் கண்டு கொண்ட தொண்டனேன் விடுகிலேனே–1-

நிதியினை –
எய்ப்பினில் வைப்பாய் –
இந் நிதி உடையவனுக்கு இடி பட வேண்டாது இருக்கையும் –
உடையவன் காலிலே எல்லாரும் வந்து விழுகையும் –
உண்டு என்ன உயிர் நிற்கையும் –
ஆபத்துக்கு உதவுகையும் –
உடையவன் பெரு மதிப்பன் ஆகையும் –
விற்றும்
ஒத்தி வைத்தும் –
ஜீவிக்கலாய் இருக்கையும் –
இப்படிச் செய்தது என் என்று ஏசாது இருக்கையும் –
ஏவமாதி குணங்களைப் பற்ற –
நிதி -என்கிறார் –
வைத்த மா நிதி -இ றே –
குஹாயாம் நிஹிதம் -என்று பேசப் படுகிற வஸ்து –
குஹை -ஹிருதய கமலம்

நிதியினை-
நாட்டில் காண்கிற நிதி போல் அல்ல –எல்லா வற்றுக்கும் மேலான நிதி யாயிற்று இந் நிதி
இந் நிதி புதைத்து வைத்து ஆள வேண்டா –நெஞ்சிலே வைத்து ஆளலாம் –
ஓர் இடத்திலே புதைத்து வைத்து-தேசாந்த்ரத்திலே நிற்கச் செய்தே விநியோகம் கொள்ள வேண்டினால் உதவாது -அந் நிதி
இந் நிதி -நினைத்த இடத்தே விநியோகம் கொள்ளலாம்
பறித்துக் கொள்வார் இல்லை-பறிக்கத் தான் ஒண்ணாது
அந் நிதி உடையவனை அவசரம் பார்த்து கொன்று பறித்து கொண்டு போவார்கள் –
இந் நிதி உடையவனுக்கு அப்படிப்பட்ட பிரமாத சம்பாவனைகள் இல்லை –

பவளத் தூணை
சர்வத்துக்கும் தான் தாரகனாய் இருக்குமதைப் பற்ற –தூண் -என்கிறார் –
பவளம் -என்றத்தால்-ஸ்ப்ருஹணீயதயைச் சொல்லுகிறது –
தூண் ஆவது -தான் அநேகத்தைத் தரித்து –
தன் கீழே ஒதுங்குவாருக்கு நிழல் கொடுத்து நிற்பது ஓன்று இறே
அப்படியே -தான் எல்லாருக்கும் தாரகனாய்-தன்னை அடைந்தார்க்கு நிழல் கொடுக்கையாலே -தூண் -என்கிறார் –

நெறிமையால் நினைய வல்லார் கதியினை –
நினை தொறும் சொல்லும் தொறும் நெஞ்சு இடிந்து உகும் -என்கிறபடியே-அடைவு பட நினைக்க மாட்டார்களே -இவர்கள்-
ஆகையால் -நெறிமையால் நினைய வல்லார்-என்கிறார் –
நினைக்க வல்லார்க்கும் நெற்றிக் காக்கும் -அவனுடைய ஸ்வரூபாதிகள் நினைக்க ஒண்ணாத படி தகையும் -என்றபடி –
கதியினை –
நினைப்பார்க்கு பரம கதியாம் –பிராப்யனாம் -என்றபடி –
பரவித் தொழும் தொண்டர் தமக்குக் கதியே -என்னக் கடவது இறே-

நிதியினை -என்று பிராப்யம் சொல்லிற்று –
கதியினை -என்று பிராபகம் -சொல்லிற்று
நினைக்க வல்லார் -என்கையாலே அதிகாரி ஸ்வரூபம் சொல்லிற்று —

இப்படி உபாய உபேயங்கள் தானே இருக்குமவன் ஆருக்கு உதவக் கண்டோம் -என்னில் –
கஞ்சன் மாளக் கண்டு –
தந்தை காலில் பெரு விலங்கு தாள வீழ -என்றும்
தந்தை காலில் விலங்கு அற வந்து தோன்றிய -என்றும் –
ஒருத்தி மகனாய் பிறந்து -இத்யாதிப் படியே –
தன்னைப் பிள்ளையாகப் பெற்றவர்கள் கால் கட்டு அறுத்து –அவர்களை வாழ்வித்தான் -என்கிறார் –

கஞ்சன் மாளக் கண்டு –
கம்சனுடைய ஆயுஸ்ஸூ மாளும்படி பார்த்து –

முன் –
அவன் நினைவை அவனுக்கு முன்னே செய்து முடிக்கை –

அண்டம் ஆளும் –
ஜகத்து ஸ நாதம் ஆய்த்து-

அண்டம் ஆளும் –
ராமோ ராஜ்யம் உபாஸித்யா – என்னுமா போலே-நாட்டை ஈரக் கையாலே தடவி
கம்சன் காலத்தில் பட்ட நோவு தீர ரஷித்து –

மதியினை-
கம்சனைக் கொண்டு நாட்டுக்கு களை பிடுங்கின பின்பும்-ஆச்சியும் ஐயரும் என் செய்தார்கள் என்று
ருணம் ப்ரவர்த்தமிவ -என்று படுகிறபடி –

மதியினை –
நம் மதி கேட்டை நினைந்து அஞ்ச வேண்டா –
அஹம் ஸ்மராமி -என்று தான் அவ் விழவு தீர நினைக்கும்-

மாலை –
மாலாய் பிறந்த நம்பி -இறே –
ஆசா லேசம் உடையார் பக்கல் முக்தனாய் இருக்குமவனை –

வாழ்த்தி வணங்கி –
வாய் படைத்த பிரயோஜனம் பெற வாழ்த்தி-அவன் திருவடிகளிலே வணங்கி

என் மனத்து வந்த விதியினை-
ஈழம் கனாக் காண்பர் இல்லை இறே –கண்டது ஒழிய காணாதவற்றை ஸ்வப்னம் காணார் -என்றபடி –
எல்லா அவஸ்தையிலும் வருவான் அவன் இறே –
அதுக்கடி
விதியினை
அவன் ஸ்வாதந்த்ர்யத்தாலும்
என் கருமத்தாலும்
தவிர்க்க ஒண்ணாத கிருபை –
விதி வாய்க்கின்று காப்பார் யார்
விதி சூழ்ந்ததால்
இவ்வளவான பேற்றுக்கு அடியான தம்முடைய ஸூஹ்ருதத்தைச் சொல்லுகிறார் –

கண்டு கொண்ட தொண்டனேன் விடுகிலேனே –
சுவடு அறிவிக்கும் தனையும் இறே வருத்தம் உள்ளது –பின்னை அத்தலை -இத்தலையாம் -இத்தனை –

கண்டு கொண்ட –
நான் கண்டு கொண்டேன் -என்று திரு அரசடியிலே காட்டிக் கொடுத்த காட்சி
ஏது செய்தால் மறக்கேன் -என்று-மறந்து விட ஒண்ணாதபடி இறே மனசிலே புகுந்து காட்டிக் கொடுத்தது –

கண்டு கொண்ட –
கேட்டது கண்டால் போலே இருக்கிறது காணும்
ஸ்வரூப ஞானம் பிறந்தவர் ஆகையாலே -பண்டே வுண்டாய் –இழந்தது கண்டால் போலே இருக்கிறது –

அவன் மால்
நான் தொண்டன்
இனி விட உபாயம் உண்டோ –
அவனுக்கு என் பக்கல் ஸ்நேஹம் இல்லை என்ன ஒண்ணாது –
நான் அதிலே ஈடு பட்டிலேன் -என்ன ஒண்ணாது –
ஆனபின்பு -எத்தைச் சொல்லி விடுவது –

——————————————————————————————————-

வானவர் தங்கள் கோனும் மலர் மிசை அயனும் நாளும்
தே மலர் தூவி ஏத்தும் சேவடிச் செங்கண் மாலை
மான வேல் கலியன் சொன்ன வண் தமிழ் மாலை நாலைந்தும்
ஊன மதி இன்றி வல்லார் ஒளி விசும்பு ஆள்வர் தாமே-20-

வானவர் தங்கள் கோனும் மலர் மிசை அயனும் நாளும்
தே மலர் தூவி ஏத்தும் சேவடிச் செங்கண் மாலை –
இந்த்ரனும் ப்ரஹ்மாவும்-எப்போதும் செவ்வியையும் தேனையும் உடைத்தான
புஷ்பங்களைப் பணிமாறி ஏத்தும் அழகிய திருவடித் தாமரைகளை உடைய ஸ்ரீ புண்டரீகாஷனை –

மான வேல் கலியன் சொன்ன வண் தமிழ் மாலை நாலைந்தும்
ஊன மதி இன்றி வல்லார் ஒளி விசும்பு ஆள்வர் தாமே –
பெரும் தன்மையை உடைய -வேலை உடைய -ஸ்ரீ ஆழ்வார் அருளிச் செய்த பரமோதாரமான
தமிழ் மாலை-நாலைந்து -இருபதையும்-அநந்ய பிரயோஜனராய்-கற்க வல்லார்கள் –
தெளி விசும்பான ஸ்ரீ பரம பதத்தை ஆளப் பெறுவார்கள்

————————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ திருமங்கை ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –