ஸ்ரீ ஆச்சார்ய ஹ்ருதயம் –98-
இருள் துயக்கு மயக்கு மறப்பு என்கிற
அனுதய சம்சய விபர்யய விஸ்ம்ருதிகள் அற்று
மலர்மிசை எழுகிற ஞானத்தை
காதல் அன்பு வேட்கை அவா என்னும்
சங்க காம அனுராக ஸ்நேகாத்ய அவஸ்தா
நாமங்களோடே
பரம பக்தி தசை ஆக்குகை –
————————-
திருக்கண்டேன் –பொன் மேனி கண்டேன் –என்று இவர் தமையனார் முன்பு அருளிச் செய்தது போலே
திருவல்லிக்கேணி கண்டேனே -பாசுரம் தோறும் அன்றோ -2-3-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கண்டு கொண்டேன் கடி பொழில் சூழ் கடல் மல்லைத் தலைசயனத்தே –2-5- பாசுரம் தோறும் அன்றோ
செல்வத் திருக்கோவலூர் அதனுள் கண்டேன் நானே –2-10-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
நறையூரில் கண்டேனே-6-8-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கண்ண மங்கையுள் கண்டு கொண்டேனே –7-10-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கண்ண புரத்தம்மானைக் கண்டாள் கொலோ -8-1-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கண்ணபுரம் நாம் தொழுதுமே –8-6-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
கணபுரம் அடிகள் தம் இடமே -8-7-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
கண்ணபுரத்து அடியேன் கண்டு கொண்டேனே -8-8-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
கண்ணபுரத்து உறை அம்மானே –8-10-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
திருக்கண்ணங்குடியுள் நின்றானே –9=1-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
அச்சோ ஒருவர் அழகிய வா -9-2-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
புல்லாணியே–9-3-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
குறுங்குடிக்கே என்னை உய்த்திடுமின் -9-5-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
குறுங்குடியே -9-6-பாசுரம் தோறும் அன்றோ–
வல்லவாழ் சொல்லுமா வல்லையாய் மருவு நெஞ்சே –9-7-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
மாலிருஞ்சோலை வணங்குதும் வா மட நெஞ்சே -9-8-பாசுரம் தோறும் அன்றோ-
திருக்கோட்டியூரானே -9-10-பாசுரம் தோறும் அன்றோ
கலியன் மங்களாசாசனம் –
செஞ்சொல் செந்தமிழ் இன்கவி பரவி அழைக்கும் என்று அன்யோன்யம் கொண்டாடி பேசிற்றே பேசும்
ஏக கண்டர்கள் -ஸ்ரீ ஆச்சார்ய ஹ்ருதயம் -63-
நான்கு முகம் -தானாக -மகளாக -தாயாராக -தோழியாக -ஆழ்வார்கள் –
செந்நெல் –உமி தவிடு போக்க ஆச்சார்யர் ஞான அனுஷ்டானத்தால் போக்கி சர்வேஸ்வரன் அனுபவம் பண்ணும்படி –
இதனாலே அருளிச் செயல்களில் பல இடங்களில்
வண்டு-ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் போல்வாரை அன்றோ
மார்க்க சீர்ஷம் -ஆச்சார்ய அபிமானம் -நீர் ஆட வாரீர் -நீங்கள் குரவை கூத்தாட வாரீர்
மாதவ -மாசம் வைகாசி -மாதவிப்பந்தல் குயில் திருவாய் மொழி –
குயில் இனங்கள் -வியாக்கியான கர்த்தாக்கள் பூர்வாச்சார்யர்கள்
செந்தாமரைக் கையால் சீரார் வளை ஒலிப்ப
கையால் மா ஸூ ச -சரம ஸ்லோகம் /தாமரை -த்வயம் -செந்தாமரை-செம்மை திருமந்திரம் -ஒலிப்ப
சீரார் வளை ஒலிப்ப –தத்வ த்ரயம்
இல் -கோயில்- திரு இல்- தங்கள் திருக்கோயில்
——————————-
மீனமர் பொய்கை நாண மலர் கொய்வான் வேட்கையினோடு சென்று இழிந்த
கானமர் வேழம் கை எடுத்து அலறக் கராவதன் காலினைக் கதுவ
ஆனையின் துயரம் தீரப் புள்ளூர்ந்து சென்று நின்று ஆழி தொட்டானை
தேனமர் சோலை மாட மா மயிலைத் திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே-2-3-9-
நெடுநாள் பூத் தேடி பெறாமையாலே இடர் பட்டுத் திரிந்த விது – பூத்த தடாகத்தைக் கண்டு –
ஷூத்ர மத்ஸ்யத்துக்கு மேற்பட துஷ்ட தத்வம் உண்டு என்று மதியாதே
வந்து செவ்விப் பூவைப் பறிக்கைகாக பெரிய அபிநிவேசத்தோடே வந்து இழிந்த –
——
மன்னு தண் பொழிலும் வாவியும் மதிளும் மாட மாளிகையும் மண்டபமும்
தென்னன் தொண்டையர்கோன் செய்த நன் மயிலைத் திருவல்லிக்கேணி நின்றானை
கன்னி நன் மாட மங்கையர் தலைவன் காமரு சீர்க் கலிகன்றி
சொன்ன சொல் மாலை பத்துடன் வல்லார் சுகமினி தாள்வர் வானுலகே—2-3-10-
காமரு சீர்க் கலிகன்றி -சொன்ன சொல் மாலை பத்துடன் வல்லார்- ஸ்ப்ருஹணீயமான ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸ்ரீ யை
உடைய ஆழ்வார் அருளிச் செய்த பத்தையும் அப்யசிக்க வல்லார்கள் –
———————-
அன்றாயர் குலக்கொடியோடு அணி மா மலர் மங்கை யொடன்பாளாவி அவுணர்க்கு
என்றானுமிரக்க மிலாதவனுக்கு உறையுமிடமாவது இரும் பொழில் சூழ்
நன்றாய புனல் நறையூர் திருவாலி குடந்தை தடந்திகழ் கோவல் நகர்
நின்றான் இருந்தான் கிடந்தான் நடந்தாற் கிடம் மா மலையாவது நீர் மலையே–2-4-1-
அன்றாயர் குலக்கொடியோடு அணி மா மலர் மங்கை யொடன்பாளாவி – முன்பு பண்டு ஒரு நாள் நப்பின்னை பிராட்டியாரோடும்
அழகிய தாமரைப் பூவை இருப்பிடமாக உடைய பெரிய பிராட்டியாரோடும் விரும்பிக் -கலந்து
————————
ஓதிலும் உன் பேர் அன்று மற்று ஓதாள் உருகும் நின் திரு வுரு நினைந்து
காதன்மை பெரிது கையற வுடையள் கயல் நெடுங்கண் துயில் மறந்தாள்
பேதையன் பேதை பிள்ளைமை பெரிது தெள்ளியள் வள்ளி நுண் மருங்குல்
ஏதலர் முன்னா வென் நினைந்து இருந்தாய் இடவெந்தை யெந்தை பிரானே-2-7-5-
உருகும் நின் திரு வுரு நினைந்து –நாமத்த்வாரா தர்மியை அனுசந்தியா -நீர்ப்பண்டம் போலே மங்கி இருக்கும் –
காதன்மை பெரிது – வடிவு அழகின் அளவல்ல ஆயிற்று ஆசையின் பெருமை –
கையற வுடையள் –ஆசையின் அளவல்ல ஆயிற்று இழவின் கனம் –
—————–
தாங்கரும் போர் மாலி படப்பறவை யூர்ந்து தாரலத்தோர் குறை முடித்த தன்மையானை
ஆங்கு அரும்பிக் கண்ணீர் சோர்ந்து அன்பு கூறும் அடியவர்கட்கு ஆரமுதமானான் தன்னை
கோங்கரும் புசுர புன்னை குரவர் சோலைக் குழா வரி வண்டு இசைபாடும் பாடல் கேட்டு
தீங்கரும்பு கண் வளரும் கழனி சூழ்ந்த திருக் கோவலூர் அதனுள் கண்டேன் நானே–2-10-4-
ஆங்கு அரும்பிக் கண்ணீர் சோர்ந்து அன்புகூறும் அடியவர்கட்கு ஆரமுதமானான் தன்னை-ஸ்வ விஷயத்தில் பிரேமத்தால்
கண்ண நீர் அரும்பி -அது தான்-கண்ணை விட்டு சோர -பிரேம பரவசராய் இருக்கும் சேஷ பூதருக்கு
நிரதிசய போக்யனானவனை–முதல் ஆழ்வார் விஷயம்–ஆயனே கரும்பு-
தீங்கரும்பு கண் வளரும் கழனி சூழ்ந்த திருக் கோவலூர் அதனுள் கண்டேன் நானே-நீர் பாய்ந்தாப் போலே இருக்கிற இனிய
கரும்பானது ஒரு கண் தேறி வளரா நிற்கும் ஆயிற்று
————
வந்து உனது அடியேன் மனம் புகுந்தாய் புகுந்ததற் பின் வணங்கும்
என் சிந்தனைக்கு இனியாய் திருவே என்னார் உயிரே
அந்தளி ரணியார சோகின் இளந்தளிர்கள் கலந்து அவை எங்கும்
செந்தழல் புரியும் திருவாலி யம்மானே–3-5-1-
என் சிந்தனைக்கு இனியாய்- இப்படி புகுந்தவன் தானே போவேன் என்றாலும் விட ஒண்ணாதபடி யாயிற்று நெஞ்சுக்கு இனிமையான படி –
திருவே –திருவுக்கும் திரு -என்கிற படியே இவருடைய சம்பத் ஆயிற்று இவன் –
என்னார் உயிரே –சம்பத்து தானாய் தாரகம் வேறு ஒன்றாய் இருக்கை அன்றிக்கே எனக்கு தாரகன் ஆனவனே –
வ்யதிரேகத்தில் பிழையாத படியாய் இரா நின்றான் ஆயிற்று-
———————————
கொலைப் புண் தலைக் குன்ற மொன்று உய்ய அன்று கொடு மா முதலைக்கு இடர் செய்து கொங்கு ஆர்
இலைப் புண்டரீகத்தவள் இன்பம் அன்போடு அணைந்திட்ட அம்மானிடம் ஆளரியால்
அலைப்புண்ட யானை மருப்பும் அகிலும் அணி முத்தும் வெண் சாமரையோடு பொன்னி
மலைப்பண்ட மண்டத்திரை யுந்து நாங்கூர் மணி மாடக் கோயில் வணங்கு என் மனனே !–3-8-3-
அவள் இன்பம் அன்போடு அணைந்திட்ட-அம்மானிடம்–பெரிய பிராட்டியாரோட்டை சம்ச்லேஷ சுகத்தை –
தன்னுடைய பிரேமம் உண்டு -ஸ்நேஹம்-அத்தோடு கூட அனுபவித்த சர்வேஸ்வரனுடைய ஸ்தானம் –
———————–
துளையார் கரு மென் குழல் ஆய்ச்சியர் தம் துகில் வாரியும் சிற்றில் சிதைத்தும் முற்றா
இளையார் விளையாட்டோடு காதல் வெள்ளம் விளைவித்த அம்மானிடம் வேல் நெடுங்கண்
முளை வாள் எயிற்று மடவார் பயிற்று மொழி கேட்டிருந்து முதிராத இன் சொல்
வளைவாய கிள்ளை மறைபாடு நாங்கூர் மணி மாடக் கோயில் வணங்கு என் மனனே–3-8-8-
முற்றா இளையார் விளையாட்டோடு விளையாட்டுக்கு அவ்வருகு கார்யம் கொள்ள ஒண்ணாதபடி பருவத்தை உடையவர்கள்
யௌவனம் ஊசாடாத பருவம் அவர்களோடு உண்டான விளையாட்டோடு கூட காதல் வெள்ளம் விளைவித்த அம்மானிடம் –
அவர்களுக்கு பிரேம ஆகாரத்தை விளைத்த சர்வேஸ்வரன் உடைய வாசஸ் ஸ்தானம்
——————-
கண்ணன் என்றும் வானவர்கள் காதலித்து மலர்கள் தூவும்
எண்ணன் என்றும் இன்பன் என்றும் ஏழு உலகுக்கு ஆதி என்றும்
திண்ண மாடு நீடு நாங்கைத் தேவ தேவன் என்று என்று ஓதிப்
பண்ணின் அன்ன மென் மொழியாள் பார்த்தன் பள்ளி பாடுவாளே—4-8-9-
கிருஷ்ணன் என்றும் ப்ரஹ்மாதிகள் ஸ்நேஹத்தைப் பண்ணி புஷ்பாதி உபகரணங்களைக் கொண்டு ஆஸ்ரயிக்கும் படியாக
அவர்கள் மநோ ரதத்தே நிற்கிறவன் என்றும்–ஆனந்தாவஹன் என்றும்
————————
பேசுகின்றது இதுவே வையம் ஈரடியால் அளந்த
மூசி வண்டு முரலும் கன்னி முடியீர் உம்மைக் காணும்
ஆசை என்னும் கடலில் வீழ்ந்து இங்கு அயர்த்தோம் அயலாரும்
ஏசுகின்றது இதுவே காணும் இந்தளூரீரே—-4-9-3-
உம்மைக் காண வேண்டும் என்று ஆசைப் பட்டு பெறாமையாலே சிலர் முடிந்தார்கள் என்றால் உமக்கு இது போக்கி அவத்யம் உண்டோ
உம்மைக் காண வேணும் என்கிற ஆசை ஆகிற பெரும் கடலிலே புக்கு அகப்பட்டு அறிவு கெட்டோம்
————————–
ஆசை வழுவாது ஏத்தும் எமக்கு இங்கு இழுக்காயாய்த்து அடியோர்க்குத்
தேசம் அறிய வுமக்கே ஆளாய்த் திரிகின்றோமுக்குக்
காசின் ஒளியில் திகழும் வண்ணம் காட்டீர் எம்பெருமான்
வாசி வல்லீர் இந்தளூரீர் வாழ்ந்தே போம் நீரே —4-9-4-
நாள் செல்ல செல்ல அஹன்ய ஹநி வர்த்ததே -என்கிறபடியே ஆசையானது கரை புரண்டு யேத்துகையே ஸ்வபாவம் ஆம்படியான
மகா பாபத்தைப் பண்ணின எங்களுக்கு இழுக்கு ஆய்த்து
————————
பெருகு காதல் அடியேன் உள்ளம்
உருவப் புகுந்து ஒருவரூர் போல்
அருகு கைதை மலரக் கெண்டை
குருகு என்றும் அஞ்சும் கூடலூரே–5-2-9-
நாள் செல்ல நாள் செல்ல ஆற்றுப் பெருக்கு போலே பெருகா நின்றுள்ள காதலை உடைய அடியேனுடைய
ஹிருதயமானது உருகும்படி யாகப் புகுந்த அத்விதீயனானவன் வர்த்திக்கிற தேசம் போலே இருந்தது –
————————–
வாத மா மகன் மற்கடம் விலங்கு மற்றோர் சாதி என்று ஒழிந்திலை உகந்து
காதலாதரம் கடலினும் பெருகச் செய்தகவினுக்கு இல்லை கைம்மாறு என்று
கோதில் வாய்மையினோடும் உடனே உண்பன் நான் என்ற ஒண் பொருள் எனக்கும்
ஆதல் வேண்டும் என்று அடியிணை யடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே –5-8-2-
காதலாதரம் – இது புனர் உக்தம் அன்றோ என்னில் –அவ்யாப்தி அதிவ்யாப்தி ரஹீதமான லஷண வாக்யத்தில்
புனருக்தி தோஷமாவது-ஆற்றாமையும் ஆதரமும் சொல்லுவிக்கச் சொல்லுகிறது ஆகையாலே தட்டில்லை –
கிஞ்ச அபிசந்தி பேதத்தாலே புனர் உக்தமும் அன்று –
செந்தாமரை தடங்கண்-என்கிறது தன்னையே பல காலும் சொல்லுகிறதுக்கு தாத்பர்யம் இது இறே
காதலின் உடைய கார்யம் இறே ஆதரம் ஆகிறது-சங்காத் சஞ்ஜாயதே காம -என்கிறபடியே
கர்ம நிபந்தனமாக சிலவர்க்கு வருமத்தை இறே பெருமாளுக்கும் பிராட்டிக்கும் சொல்லுகிறது
பிராட்டிக்கு பெருமாளைக் கண்ட போதே வில்லை முறித்துக் கைப் பிடிக்க வல்லரே -என்று சங்கம் பிறந்தது
பின்பு அனுபவித்து அல்லது நிற்க ஒண்ணாத தசை -காமம்
அவருக்கு பித்ரு க்ருததாரம் -என்று பிறந்தது சங்கம்
குணென ரூபேண விலாஸ சேஷ்டிதை-என்கிறபடியே குண ரூப சேஷ்டிதங்களை பற்றப் பிறந்தது காமம் –
கடலினும் பெருக கடல் குளப்படியுமாம் படி பெருகுகிற சமயத்திலே இரண்டு ஆஸ்ரயமும் கடல்போலே காணும்
பெருகுகை யாவது -மர்யாதாபங்கம் பிறக்கை இறே
அதாவது தத் தஸ்ய -என்கிற நிலை குலைந்து வேண் யுத்க்ரத நத்திலே ஒருப்படுகையும் –
அவாக்ய அநாதர-என்னும் நிலை கழிந்து அவகாஹ்யார்ணவம் ஸ்வப்ஸ்யே-என்னும்படி யாகையும்-
————————–
ஒது வாய்மையும் உவனியப் பிறப்பும் உனக்கு முன் தந்த அந்தணன் ஒருவன்
காதல் என் மகன் புகலிடம் காணேன் கண்டு நீ தருவாய் எனக்கு என்று
கோதில் வாய்மையினான் உனை வேண்டிய குறை முடித்தவன் சிறுவனைக் கொடுத்தாய்
ஆதலால் வந்து உன் அடி இணை அடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே —5-8-7-
காதல் என் மகன்–காதல் தான் வடிவு கொண்டது என்னும் படியான புத்திரன்
————————
துளங்கு நீண் முடி யரசர் தம் குரிசில் தொண்டை மன்னவன் திண் திறல் ஒருவற்கு
உளம் கொள் அன்பினோடு இன்னருள் சுரந்து அங்கோடு நாழிகை ஏழு உடன் இருப்ப
வளம் கொள் மந்திரம் மற்று அவர்க்கு அருளிச் செய்தவாறு அடியேன் அறிந்து உலகம்
அளந்த பொன்னடியே அடைந்து உய்ந்தேன் அணி பொழில் திருவரங்கத் தம்மானே –5-8-9-
உளம் கொள் அன்பினோடு –ஹித உபதேசத்துக்காக பண்ணின அன்பாகையாலே திரு உள்ளத்தைப் பற்றி இருக்கும் இறே
இன்னருள் –தன் பேறான அருள்-உதாரா -என்று பிரயோஜனாந்தர பரர் அளவிலும் இருக்கச் செய்தே
ஜ்ஞாநீத் வாத்மைவ -என்கிற விசேஷணம் உண்டு இறே
——————–
எட்டனைப் பொழுதாகிலும் என்றும் என் மனத்து அகலாது இருக்கும் புகழ்
தட்டலர்த்த பொன்னே யலர் கோங்கின் தாழ் பொழில் திருமால் இரும் சோலை அம்
கட்டியைக் கரும்பு ஈன்ற இன் சாற்றைக் காதலால் மறை நான்கு முன்னோதிய
பட்டனைப் பரவைத் துயில் ஏற்றை என் பண்பனை அன்றி பாடல் செய்யனே –7-3-6-
காதலால் மறை நான்கு முன்னோதிய பட்டனைப் –இதுக்கு முன்பு ஒதப் போகாதவன்
அபி நிவிஷ்டனாய் ஓதுமா போலே சாந்தீபநீயோடே சாதாரமாக நாலு வேதத்தையும் அப்யசித்த பண்டிதனை –
—————————–
இனி எப்பாவம் வந்து எய்தும் சொல்லீர் எமக்கு இம்மையே அருள் பெற்றமையால் அடும்
துனியைத் தீர்த்து இன்பமே தருகின்றதோர் தோற்றத் தொன் நெறியை வையம் தொழப் படும்
முனியை வானவரால் வணங்கப் படும் முத்தினைப் பத்தர் தாம் நுகர்கின்றதோர்
கனியைக் காதல் செய்து என் உள்ளம் கொண்ட கள்வனை இன்று கண்டு கொண்டேனே –7-3-8-
என் பக்கலில் தான் ஆசை உடையனாய்-என்னை சர்வாஸ்வாபஹாரம் பண்ணினவனை –
நான் அநாதி காலம் பண்ணிப் போந்த ஆத்மாபஹாரத்தை அரை ஷணத்திலே பண்ணினவனை
இன்று நினைவு இன்றிக்கே இருக்க காணப் பெற்றேன் –
—————————
வெள்ளத்துள் ஓர் ஆலிலை மேல் மேவி யடியேன் மனம் புகுந்து என்
உள்ளத்துள்ளும் கண்ணுள்ளும் நின்றார் நின்ற ஊர் போலும்
புள்ளுப் பிள்ளைக்கு இரை தேடித் போன காதல் பெடையோடும்
அள்ளல் செறுவில் கயல் நாடு மணியார் வயல் சூழ் அழுந்தூரே –7-5-4-
குட்டிக்கு இரை தேடித் போகிற புள்ளானது தனியே போகாதே காதலை இட்டு நிரூபிக்க வேண்டும்
பெடையோடே போய் –
———————
உருகி நெஞ்சே நினைந்து இங்கு இருந்தேன் தொழுதும் எழு
முருகு வண்டுண் மலர்க்கைதையின் நீழலில் முன்னொரு நாள்
பெருகு காதன்மை என்னுள்ளம் எய்தப் பிரிந்தான் இடம்
பொருது முந்நீர்க் கரைக்கே மணி யுந்து புல்லாணியே —-9-3-2-
என்னுடைய ஹிருதயமானது மிக்க காதலை உடைத்தாம் படி பண்ணி தன்னைக் கொண்டு கடக்க நின்றான் ஆயிற்று –
—————-
இளைப்பினை இயக்கம் நீக்கி இருந்து முன் இமையைக் கூட்டி
அளப்பில் ஐம்புலன் அடக்கி அன்பு அவர் கண்ணே வைத்து
துளக்கமில் சிந்தை செய்து தோன்றலும் சுடர் விட்டு ஆங்கே
விளக்கினை விதியில் காண்பர் மெய்ம்மையே காண்கிற் பாரே–திருக் குறும் தாண்டகம்–18–
அன்பு அவர் கண்ணே வைத்து துளக்கமில் சிந்தை செய்து-அவிச்சின்ன ஸ்ம்ருதி ரூபமான பக்தியைப் பண்ணி –
—————–
உள்ளூரும் சிந்தை நோய் எனக்கே தந்து –
என்னொளி வளையும் மா நிறமும் கொண்டார் இங்கே
தெள்ளூரும் இளம் தெங்கின் தேறல் மாந்திச்
சேலுகளும் திருவரங்கம் நம்மூர் என்ன
கள்ளூறும் பைம் துழாய் மாலையானைக்
கனவிடத்தில் யான் காண்பது கண்டபோது
புள்ளூரும் கள்வா நீ போகல் என்பன்
என்றாலும் இது நமக்கோர் புலவி தானே–திரு நெடும் தாண்டகம்–23-
உள்ளில் நோய் –கண் கண்டு சிகித்ஸிக்கலாம் நோய் அன்று காண் தந்தது –
பாஹ்யமான நோயாகில் இறே கண் கொண்டு சிகித்ஸிக்கலாவது –
உள்ளூரும் நோய் –சர்ப்பம் ஊர்ந்தால் போலே சஞ்சரியா இருக்கை –
கண்ணுக்கு தெரியாது இருந்தாலும் ஒரு பிரதேசத்தில் ஆகில் அவ்விடத்தே அன்வேஷித்து சிகித்ஸிக்கலாம் இறே –
அது செய்ய ஒண்ணாதபடி கழலைக் காப்பான் போலே எங்கும் ஒக்க சஞ்சரிக்கும் நோய் -என்கை –
காதல் நோயாகையாலே கிலாய்ப்பைப் பற்றி நிற்குமோ –
பந்தத்தைப் பற்றி நிற்குமோ -இன்னபடி இருக்கும் என்று நிர்ணயிக்க ஒண்ணாத படியாய் இருப்பது –
சிந்தை நோய்–அபரிஹரணீயமான நோய் –
ஒரூருக்கு நோய் வந்தால் வைத்யனால் பரிஹரிக்கலாம் –
வைத்தியனுக்கு நோவு வந்தால் ஒருவராலும் பரிஹரிக்க ஒண்ணாது இறே –
அபிபூய மாநா வ்யசனை –
கர்ம ஷயம் இறே என்று தரித்து இருக்கலாம் –
நெஞ்சில் வியாதிக்கு பரிஹாரம் இல்லை இறே –
நோய்
இப் ப்ரேமம் தான் அவஸ்தா அனுகுணமாக-புருஷார்தமாய் இருக்கும் –
போக உபகரணமாய் இருக்கும்
நோயாயும் இருக்கும்
ஸ்வரூப ஜ்ஞானம் பிறந்தார்க்கு புருஷார்தமாய் இருக்கும்
போக்தாவுக்கு போக உபகரணமாய் இருக்கும்
விச்லேஷித்தார்க்கு வியாதியாய் இருக்கும் –
——————————
செங்கால மட நாராய் இன்றே சென்று
திருக் கண்ணபுரம் புக்கு என் செங்கண் மாலுக்கு
என் காதல் என் துணைவர்க்கு உரைத்தி யாகில்
இது வொப்பது எமக்கு இன்பம் இல்லை நாளும்
பைம் கானம் ஈதெல்லாம் உனதே யாகப்
பழன மீன் கவர்ந்து உண்ணத் தருவன் தந்தால்
இங்கே வந்து இனிது இருந்து உன் பெடையும் நீயும்
இரு நிலத்தில் இனிது இன்பம் எய்தலாமே–27-
என் செங்கண் மாலுக்கு
என் மாலுக்கு
உபய விபூதியும் தாம் இட்ட வழக்காய் இருக்கிறவர் –
நான் இட்ட வழக்காம் படி என் அபிமானத்தே அடங்கி இருக்கிறவருக்கு
செங்கண் மாலுக்கு
கண் அழகைக் காட்டி என்னை ஜிதம் என்னப் பண்ணி-தன் அபிமானத்தே இட்டு வைத்தவருக்கு
செங்கண் மாலுக்கு
அநித்ரஸ் சத்தாம் ராம – என்கிறபடியே-என்னைப் பிரிகையாலே அவருக்கு உறக்கம் இல்லை –
அத்தாலே கண் குதறிச் சிவந்து இருக்கும்-அது உங்களுக்கு அடையாளம் -என்கிறாள் -ஆகவுமாம்
மாலுக்கு-பெரும் பித்தருக்கு –
தம்முடைய பித்தைக் காட்டி என்னை பிச்சேற்றினவருக்கு
பிச்சேறி இருக்கும் அத்தனை இறே இத்தலைக்கு உள்ளது –
பிச்சேறி இருக்கையும்-எதிர் தலையை பிச்சேற்றுகையும்-அத்தலைக்கு இறே உள்ளது –
மாலாய் பிறந்த நம்பியை-மாலே சேயும் மணாளனை -என்னக் கடவது இறே –
என் காதல்-
தம்முடைய காதல் போல் அன்று என்று சொல்லுங்கோள்-
மின்னிலங்கு திருவுருவு என்று -உடம்பு குறி அழியாத படி அன்றோ நீர் காதல் பண்ணிற்று –
பொங்கார் மென்னிளம் கொங்கை பொன்னே பூக்கும்படி அன்றோ அவள் காதல் பண்ணிற்று என்னுங்கோள் –
என் காதல்
யா ப்ரீதிர விவேகாநாம் விஷயேஷ்வ நபாயினி – என்கிறபடியே நாட்டார் காதல் போல் அன்று –
முக்தர் காதல் போல் அன்று காணும் இவளுடைய காதல்
ஞானம் பிறந்தவாறே த்யாஜ்யமான காதல் இறே சம்சாரிகளது –
சுக ஹேதுவான காதல் இறே முக்தரது –
———————–
ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-
