ஶ்ரீமச்ச²ங்கர-ப⁴க³வத: க்ருʼதௌ -ஸ்ரீ ॥ ஹனுமத் பஞ்ச ரத்னம் ॥

ஸ்ரீ ॥ ஹனுமத் பஞ்ச ரத்னம் ॥

வீதாகி²ல-விஷயேச்ச²ம் ஜாதானந்தா³ஶ்ர புலகமத்யச்ச²ம் ।
ஸீதாபதி தூ³தாத்³யம் வாதாத்மஜமத்³ய பா⁴வயே ஹ்ருʼத்³யம் ॥ 1 ॥

தருணாருண முக²-கமலம் கருணா-ரஸபூர-பூரிதாபாங்க³ம் ।
ஸஞ்ஜீவனமாஶாஸே மஞ்ஜுல-மஹிமானமஞ்ஜனா-பா⁴க்³யம் ॥ 2 ॥

ஶம்ப³ரவைரி-ஶராதிக³மம்பு³ஜத³ல-விபுல-லோசனோதா³ரம் ।
கம்பு³க³லமனிலதி³ஷ்டம் பி³ம்ப³-ஜ்வலிதோஷ்ட²மேகமவலம்பே³ ॥ 3 ॥

தூ³ரீக்ருʼத-ஸீதார்தி: ப்ரகடீக்ருʼத-ராமவைப⁴வ-ஸ்பூ²ர்தி: ।
தா³ரித-த³ஶமுக²-கீர்தி: புரதோ மம பா⁴து ஹனுமதோ மூர்தி: ॥ 4 ॥

வானர-னிகராத்⁴யக்ஷம் தா³னவகுல-குமுத³-ரவிகர-ஸத்³ருʼஶம் ।
தீ³ன-ஜனாவன-தீ³க்ஷம் பவன தப: பாகபுஞ்ஜமத்³ராக்ஷம் ॥ 5 ॥

ஏதத்-பவன-ஸுதஸ்ய ஸ்தோத்ரம்
ய: பட²தி பஞ்சரத்னாக்²யம் ।
சிரமிஹ-னிகி²லான் போ⁴கா³ன் பு⁴ங்க்த்வா
ஶ்ரீராம-ப⁴க்தி-பா⁴க்³-ப⁴வதி ॥ 6 ॥

இதி ஶ்ரீமச்ச²ங்கர-ப⁴க³வத: க்ருʼதௌ ஸ்ரீ ஹனுமத் பஞ்ச ரத்னம் – ஸம்பூர்ணம் ॥

————

வீதாகி²ல-விஷயேச்ச²ம் ஜாதாநந்தா³ஶ்ர புலகமத்யச்ச²ம் ।
ஸீதாபதி தூ³தாத்³யம் வாதாத்மஜமத்³ய பா⁴வயே ஹ்ருʼத்³யம் ॥ 1॥

“வீதாகி²ல-விஷயேச்ச²ம்” –
எல்லா விஷய இச்சைகள், புலன்களுக்கு இன்பத்தை தரக் கூடிய, போகப் பொருட்கள் மேல்
இருக்கிற ஆசைகளிடமிருந்து விடுபட்டவர்.

“ஜாதாநந்தா³ஶ்ர புலகம்” –
அவர் ராம நாமத்தை ஜபிச்சு,

‘ஆனந்த அஶு’ – ஆனந்த கண்ணீர் பெருகுபவராகவும்,
‘புலகம்’னா மயிர்கூச்செரியறது. அப்படி அந்த ராம நாமத்துனால, இடையறாது ராம நாம ஜபத்துனால,
எவருக்கு கண்களில் ஆனந்த பாஷ்பமும், உடம்புல மயிர்கூச்சலும் ஏற்படறதோ, அப்படி ராம பக்தி வந்துடுத்துனா,
எங்க ராமன் இருக்கானோ அங்க காமன் வராமாட்டான்! அப்பா கிட்ட பிள்ளைக்கு பயம்!
எங்க காமன் இருக்கானோ, அங்க ராமர் வர மாட்டார்!
அந்த மாதிரி அந்த காம வாஸனையே இத்து போன ஒரு
‘அத்யச்ச²ம்’ –
ரொம்ப நிர்மல வடிவானவர், தூய்மையே வடிவானவர் ஹனுமார்!

“ஸீதாபதி தூ³தாத்³யம்” –
ஸீதா பதியினுடைய, ஸீதையினுடைய கணவரான ராமருடைய தூதர்.
இந்த ‘ஸீதாபதி தூ³தாத்³யம்’ங்கறது கிஷ்கிந்தா காண்டத்துல, 3வது ஸர்கத்துல மொதல்ல
ஸுக்ரீவன அனுப்ச்சு ராமர் கிட்ட ஹனுமார் வேஷம் போட்டுண்டு வரார்!
ஒரு பிக்ஷு வேஷம் போட்டுண்டு வந்து நமஸ்காரம் பண்ணி, ரொம்ப அழகா பேசறார்.
“நீங்க யாரு? உங்களைப் பார்த்தா ராஜகுமாரர்கள் மாதிரி இருக்கேள்! ஆனா ரிஷிகள் மாதிரி வேஷம் போட்டுண்டு இருக்கேள்!
சுத்திமுத்தி ஏதோ தேடிண்டே வரேள். சந்த்ர ஸூர்யாளே பூமில இறங்கி வர்றமாதிரி அவ்ளோ தேஜஸா இருக்கேள்!
உங்களுடைய தேஜஸுனால இந்த பம்பை ஏரியும் இந்த மலையும் ஒளிர்கிறது!”, அப்படீன்னு அழகா பேசி ,
ராம லக்ஷ்மணாளை வந்து பார்த்து நமஸ்காரம் பண்ணவொடனேயே அவா மேல பக்தி ஏற்படறது!

அதனால ஸுக்ரீவன் “சூழ்ச்சியா பேசி தெரிஞ்சுண்டு வா”னு சொன்னா கூட, ஹனுமார் உள்ளபடி சொல்லிட்டார்.
“நான் ஸுக்ரீவன் என்கிற வானர ராஜாவின் மந்திரி. என் பேர் ஹனுமான். ஸுக்ரீவன் உங்களோடு நட்பை விரும்புகிறார்!”
அப்படீன்னு சொல்லிடறார்.

அப்போ ஹனுமாருடைய இந்த பேச்சைக் கேட்டு ராமர் ரொம்ப கொண்டாடறார்.
“ரிக் யஜுஸ் ஸாம வேதங்களை அத்யயனம் பண்ணி, நவ வ்யாகரணங்களையும் பல முறை கேட்டாத் தான் இந்தமாதிரி பேச முடியும்!
இவளோ நேரம் பேசினார். இவர் பேசினதுல ஒருவிதமான grammatical mistake, அபசப்தம் ஒண்ணு கூட வரல!
இவர் ரொம்ப உரக்க பேசல! ரொம்ப அடி தொண்டைல பேசல! ரொம்ப விருவிருன்னு பேசல!
ரொம்ப இழுத்து இழுத்து subjectடுக்கே வராம பேசிண்டே இருக்கல!”

ஸம்ஸ்கார க்ரம ஸம்பந்நாம அத்3ருதாம விலம்பி3தாம் |
உச்சாரயதி கல்யாணீம் வாசம் ஹ்ருத3ய ஹாரிணீம் ||

மனத்தை கொள்ளைக் கொள்ளும் மங்களகரமான வார்த்தைகளைப் பேசறார்.
‘ஸம்ஸ்காரம்’ – ரொம்ப பண்பாடோட cultureரோட இருக்கு இவரோட வார்த்தைகளும் பேச்சும்!
இப்பேர்ப் பட்ட ஒரு தூதன் ஒரு ராஜாக்கில்லைன்னா அவனோட காரியங்கள் எப்படி நடக்கும்!”

ஏவம் குணக3ணைர்யுக்தா யஸ்ய ஸ்யு: கார்யஸாத4கா: |
தஸ்ய ஸித்4யந்தி ஸர்வார்தா2 தூ3தவாக்ய ப்ரசோதி3தா: ||

“அதே நேரத்துல இப்பேர்ப்பட்ட ஒரு தூதன் இருந்தான்னா, அந்த ராஜாக்கு இந்த தூதனுடைய வார்த்தைகள்னால
எல்லா காரியங்களும் நடக்குமே!” அப்படீன்னு சொல்லி, ராமர் அந்த ஹனுமாரைப் பார்த்தவொடனேயே
‘இந்த ஹனுமார் தான் நமக்கு ஸஹாயமா இருக்கப் போறார்ன்னு ராமதூதன் அப்படீங்கற அந்த titleல அங்கேயே குடுத்துட்டார்!’

லக்ஷ்மணன்கிட்ட, “நீ நம்மளுடைய விஷயத்தை சொல்லிடு”னு லக்ஷ்மணன் ரொம்ப தயவா ரொம்ப பரிதாபமா சொல்றான் .
“இந்த சக்ரவர்த்தி குமாரர், தானா காட்டுக்கு வந்திருக்கார். மனைவியை இழந்து கஷ்டப்படறார்.
தனுங்கற கந்தர்வன் , ஸுக்ரீவன் ஸஹாயம் பண்ணுவான்னு சொல்லிருக்கான்.
எங்களுக்கு ஸுக்ரீவனோட தயவு வேணும்!”னு சொல்லும் போது,

ஹனுமார் சொல்றார் , “ஆஹா! நீங்க அப்படி சொல்லாமா? உங்களை மாதிரி உயர்ந்த குலத்தில் பிறந்தவர்களும் ,
புலன்களையும் கோபத்தையும் ஜெயிச்சவர்களுமா இப்பேர்ப்பட்ட மஹானுபாவர்கள் அந்த ஸுக்ரீவனுக்கு ஒரு நட்பா கிடைக்கறது
இப்ப அவன் பண்ண புண்ணியம்! அவன் இந்த ரிஷ்யமுக மலையிலேர்ந்து வெளியே போகமுடியாம மாட்டிண்டிருக்கான்!
அப்படி இருக்கும்போது நீங்க வந்தது அவன் பண்ண பாக்யம்! நான் உங்களை அவன்கிட்ட அழைச்சுண்டு போறேன்”னு அழைச்சுண்டு போறார்.

ஸுக்ரீவன்கிட்ட, அழகா ராம லக்ஷ்மணாளைப் பத்தி பெருமையா சொல்லி, , “இவாளுடைய நட்பை நீ கோர வேண்டும்.
இதனால உனக்கு காரியம் நடக்கும். உனக்கு உன்னுடைய மனைவி, ராஜ்யம் திரும்பவும் கிடைக்கும்!”
அப்படீன்னு சொன்னவொடனே,

ஸுக்ரீவன் கை கூப்பி, “நான் ஒரு ஸாதாரண வானரம். என்னை நீங்க நண்பனா ஏற்றுக்கொள்வீர்களா?” அப்படீன்னு கேட்கறான்.

ராமரும் அவன் கையை பிடிச்சு ஆலிங்கனம் பண்ணிண்டு, “நானும் நீயும் நண்பர்கள்” அப்படீன்னு சொல்றார்.
உடனே ஹனுமார், அக்னியை மூட்டி, அக்னி சாட்சியா ராமரும் ஸுக்ரீவனும் ஸக்யம் பண்ணிக்கறா!

ஸுக்ரீவன் கிட்ட ராமரை அழைச்சிண்டு வந்ததுலேர்ந்து, ஸீதா தேவிகிட்ட ராம தூதனா போய், ராமருடைய சேதியை சொல்லி,
ஆச்வாஸப்படுத்தி, அவளுடைய உயிரையே காப்பாத்தினார். அவ உயிரையே விடறதா இருந்தா. அவகிட்ட மெதுவா,
அவ காதுல மட்டும் விழறமாதிரி ராம கதையை சொல்லி, அவ மனஸை ஸமாதானப்படுத்தி, அப்புறம் போய்
எதிர்ல நமஸ்காரம் பண்ணி, நம்பிக்கையை சம்பாதிச்சு, நடந்த விவரங்களெல்லாம் ஒண்ணு விடாம அழகா சொல்லி,
அப்புறம் ராமருடைய மோதரத்தைக் கொடுத்து,

ராம நாமாங்கிதம் சேத3ம் பஶ்ய தே3வி அங்கு3லீயகம் ||

“இதோ பாரம்மா! ராமருடைய மோதரம் கொடுத்திருக்கார்!” அப்படீன்னவொடனே ஸீதைக்கு பரம சந்தோஷம்!

விக்ராந்தஸ்த்வம் ஸமர்த2ஸ்த்வம் ப்ராஜ்ஞஸ்த்வம் வாநரோத்தம |

“ஹே வானரோத்தமா! ஹே ஹனுமான்! நீதான் ‘விக்ராந்த:’ – உன்னிடத்தில் தான் உடல் பலமிருக்கு!
‘ஸமர்த்த:’ – மனோபலம் இருக்கு! ‘ப்ராஞ:’ – புத்தி பலமிருக்கு! எல்லாம் உன்கிட்ட தான் இருக்கு!
இப்பேர்ப்பட்ட காரியத்தை இந்த ராவணனுக்கு பயப்படாம வந்து இத்தனை படையும் காவலையும் தாண்டி,
மீறி என்னை வந்து பார்த்து, என் உயிரைக் காப்பாத்தி, ராமருடைய செய்தியை சொல்லி என்ன ஆச்வாஸப்படுத்தினியே!”
அப்படீன்னு கொண்டாடறா.

“ஸீதாபதி தூ³தாத்³யம் வாதாத்மஜம்” – எப்படி ஹனுமாரால இந்த ஸமுத்ரத்தை தாண்ட முடியறதுனா,
ஜாம்பவான் உத்ஸாஹப்படுத்தும் போது சொல்றார்,
“ஹே ஹனுமான்! நீ வாயுவோட அனுக்ரஹத்துனால அஞ்ஜனா தேவிக்கு பிறந்தவன்.
அதனால உன்னால வாயு மாதிரி, கருடன் மாதிரி ஆகாஶத்துல பறக்க முடியும்! கருடனுக்கு றெக்கைகள்ல என்ன பலமோ,
அந்த பலம் உன்னுடைய கைகள்ல இருக்கு! உன்னால இந்த காரியத்த பண்ண முடியும்!

த்வய்யேவ ஹனுமனஸ்தி பலம் புத்தி: பராக்கிரம:

உன்னால முடியும்னு சொல்லல. “உன்னாலதான் முடியும் ஹனுமான்!” அப்படீன்னு சொல்லி உத்ஸாஹப் படுத்தி,
எல்லா வானராளுமா ஹனுமாரை ஸ்தோத்ரம் பண்ணின உடனே,
“ஆமா. நான் என்னுடைய அப்பாவுக்கு நிகரான பலமும் பராக்ரமமும் படைத்தவன்! என்னாலேயே எங்கும் தடையில்லாம போகமுடியும்!
இதோ ஆகாசத்துல போறேன் பாருங்கோ!” அப்படீன்னு சொல்லிட்டு,

யதா2 ராக4வ நிர்முக்த: ஶர: ஶ்வஸன விக்ரம: |
க3ச்சேத் தத்3வத்3 க3மிஷ்யாமி லங்காம் ராவண பாலிதாம் ||

“எப்படி ராம பாணம் தடையில்லாம போகுமோ, அந்த மாதிரி நான் கிளம்பி இப்போ இலங்கைல போய் குதிப்பேன்!
அங்க ஸீதை இல்லனா மூவுலகத்துலேயும் தேடி எப்படியாவது ஸீதைய கண்டுபிடிச்சிண்டு வருவேன்!
இராவணனை வால்ல கட்டி இழுத்துண்டு வருவேன்! எப்படியாவது காரியத்தை முடிச்சிண்டு வருவேன்!”
அப்படீன்னு கர்ஜனை பண்ணிண்டு ஆகாச மார்க்கமா, பல தடைகள்லாம் வர்றது. அதை மீறிண்டு போய் இலங்கைல குதிக்கறார்.

‘வாதாத்மஜம் அத்³ய பா⁴வயே ஹ்ருʼத்³யம்’ –
‘என்னுடைய ஹ்ருதயத்துல இன்னிக்கு நான் அவரை த்யானம் பண்றேன்!’ அப்படீன்னு சொல்றார்.

———–

அடுத்த ஸ்லோகம்,

தருணாருண முக²-கமலம் கருணா-ரஸபூர-பூரிதாபாங்க³ம் ।
ஸஞ்ஜீவநமாஶாஸே மஞ்ஜுள-மஹிமாநமஞ்ஜநா-பா⁴க்³யம் ॥ 2॥

‘தருணாருண முக²கமலம்’ –
‘அருண:’னா ஸூரியன். ‘தருணாருண:’னா இளம் ஸூரியன்! உதய ஸூரியன் போன்ற தேஜஸ் கொண்ட முகம்.
‘கமலம்’ – கமலம் போன்ற அழகான ஸூரியனை போன்ற அழகான அவருடைய முகம்!

‘கருணாரஸபூர’ –
கருணாரஸம் நிரம்பிய,

‘பூரிதாபாங்க³ம்’ –
கண்கள். அவருடைய கண்கள்ல கருணை நிரம்பியிருக்கு! அப்பேர்ப்பட்ட கருணை!
அதனால தானே அவர் ஸீதை படற கஷ்டத்தைப் பார்த்து தவிக்கறார்.
இந்த ஸீதை இப்படி கஷ்டப் படலாமா? ராமன் கணவரா, ஜனகர் அப்பாவா, தஶரதரை மாமனாராப் பெற்ற
இந்த ஸீதை இப்படி இங்க கஷ்டப் படறாளே!
இந்த ராமரையும் ஸீதையயும் சேர்த்து வெக்கணும். அந்த ராமர் அங்க அப்படி கஷ்டப்படறார் ஸீதைய பிரிஞ்சு!

ஸீதேதி மது4ராம் வாணீம் வ்யாஹரந்ப்ரதிபு3த்4யதே৷৷

ராமர் தூங்காம சாப்படாம இந்த ஸீதைய நெனச்சுண்டு கஷ்டப்படறார்.
எப்பயாவது தூங்கினாகூட “ஸீதா!”னு சொல்லிண்டு எழுந்துண்டுடறார்.
அப்படி அங்க அவர் தவிக்கறார். இங்க இவ இப்படி தவிக்கறா. தபஸ் பண்ணிண்டிருக்கா.

நைஷா பஶ்யதி ராக்ஷஸ்யோ நேமாந்புஷ்பப2லத்3ருமாந் |
ஏகஸ்தஹ்ருத3யா நூநம் ராமமேவாநுபஶ்யதி৷৷

இவள், இந்த அசோகவனம் இவ்ளோ அழகா இருக்கு! இதையும் பார்க்கல!
ராக்ஷஸிகள் கோரமா இருந்துண்டு பயமுறுத்தறா! அதையும் பார்க்கல!

‘ஏகஸ்தஹ்ருத3யா நூநம் ராமமேவாநுபஶ்யதி’ –

‘ஒரே மனஸா ராமனயே பார்த்துண்டிருக்கா! தபஸ் பண்ணிண்டிருக்கா இவோ!
அதனால இந்த ராமனையும் ஸீதையையும் சேர்த்து வெக்கணும்!’
அப்படீன்னு அதுக்கு என்னென்ன பண்ணணுமோ அதெல்லாம் பண்றார்.
அங்கிருந்து வந்து, ராமரை பார்த்தவொடனே ஸீதை படற கஷ்டத்தை சொல்லி,

ஸர்வதா2 ஸாக3ரஜலே ஸம்தார: ப்ரவிதீ4யதாம்|

‘உடனே எப்படி கடல் தாண்டறது? அதுக்கான முயற்சியைப் பண்ணுவோம்’னு அப்படி கிளப்பறார் ஹனுமார் ராமரை!

‘ஸஞ்ஜீவநமாஶாஸே’ –
உயிரைக் கொடுத்த அந்த ஹனுமாரை போற்றுகிறேன்! ஹனுமார் இந்தமாதிரி ஸீதைக்கு மட்டுமா உயிர் கொடுத்தார்!
லக்ஷ்மணன் அடிப்பட்டு விழுந்த போது, ஸஞ்ஜீவி மலையைக் கொண்டு வந்து உயிர் கொடுத்தார்.
எல்லா வானரப்படையுமே இந்திரஜித் ப்ரம்மாஸ்த்ரத்துனால வீழ்த்தினபோது, ஸஞ்ஜீவி மலையைக் கொண்டு வந்து உயிர் கொடுத்தார்.

அப்படி நமக்கே ஹனுமாருடைய த்யானம்

அபராஜித பிங்காக்ஷ நமஸ்தே ராமா பூஜிதா |

அவருடைய ஸ்தோத்ரம் பண்ணா, நம்முடைய உயிர் வளரும். அப்படி உயிரைக் கொடுப்பவர் எல்லாருக்கும்!

‘மஞ்ஜுள-மஹிமாநம்’ –
அவருடைய மஹிமை ரொம்ப அழகான மஹிமை அப்படீங்றார் ஆசார்யாள். அவரே ஸுந்தரர்னு பேரு!
அவருடைய மஹிமையும் ரொம்ப ஸுந்தரமா இருக்கு! அதனால தான் அந்த காண்டத்துக்கே ‘ஸுந்தர காண்டம்’னு பேரு!
‘மஞ்ஜுள-மஹிமாநம்’ – அவர் பார்க்கறதுக்கு ரொம்ப அழகா இருக்கார். ஏன்னா,

‘அஞ்ஜநா-பா⁴க்³யம்’ –
‘அஞ்ஜநா’ங்கறவ ஒரு அப்ஸர ஸ்த்ரீ வானரமா பொறந்திருக்கா! அந்த அப்ஸர ஸ்த்ரீக்கு குழந்தையா பொறந்து,
அந்த ஹனுமார் அவ்ளோ அழகா இருக்கார். ஸீதா தேவி ராம கதையைக் கேட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தபோது,
ஸூர்யோதயம் போன்று மஞ்சள் பட்டு உடுத்திக்கொண்ட அழகான அந்த வானர வீரரைப் பார்த்து,
மனஸுல ஸந்தோஷப்பட்டா! அவர் வந்து நமஸ்காரம் பண்ணும்போது, ‘கொரங்கைப் பார்த்தேனே!’ன்னு கவலைப்படறா.
அப்பறம் இது கனவில்லை! கனவுல தான் கொரங்கைப் பார்த்தா கஷ்டம். இது நனவு தான்!
“ஏன்னா எனக்கு ஸுகமிருந்தாதான் தூக்கம் வரும். தூக்கமிருந்தாதான் கனவு வரும். எனக்கு கனவே கிடையாது.
இது நேரத்தான் நான் பார்க்கறேன். இவன் சொன்ன வார்த்தையெல்லாம் சத்தியமாகட்டும்”!
அப்படீன்னு. நமஸ்காரம் பண்ணும்போது இராவணனான்னு ஸந்தேஹம் வர்றது!
ஆனா சீதை சொல்றா, “அன்னைக்கு ஸந்யாஸி வேஷம் போட்டுண்டு வந்த இராவணனைப் பார்த்தபோது என் மனம் நடுங்கித்து!
இன்னிக்கு வானரமா நீ வந்திருக்க! ஆனாலும் உன்னைப் பார்த்து என் மனஸுல ஒரு உல்லாசம் ஏற்படறது! ஒரு சாந்தி ஏற்படறது!”ன்னு சொல்றா.

அப்படி ஒரு ரூபம் ஹனுமாருடைய ஒரு ரூபம்! அந்த ஹனுமார்ங்கறதே குருவினுடைய வடிவம்தான்!
ஸீதாதேவி, அம்பாளே ஒரு ஜீவனா இருந்து, ராமர்ங்கிற பகவானை அடையறதுக்காக தவிச்சிண்டிருக்கா.
தபஸ் பண்ணிண்டிருக்கா. அப்போ நம்ம மஹா பெரியவா மாதிரி, ஆசார்யாள் மாதிரி வர அந்த குரு,
அந்த குரு மாதிரி ஹனுமார் வந்தார்! அந்த ஸுந்தர காண்டத்துல, த்ரிஜடை ஸ்வப்னம் சொன்ன பின்ன ஒரு ஸ்லோகம் வர்றது.

பக்ஷீ ச ஶாகாநிலயம் ப்ரவிஷ்ட: புந: புநஶ்சோத்தமஸாந்த்வவாதீ3 |
ஸுஸ்வாக3தாம் வாசமுதீ3ரயாந: புந: புநஶ்சோதயதீவ ஹ்ரு’ஷ்ட:৷৷

ஒரு பக்ஷியானது மரக்கிளைல உட்கார்ந்துண்டு, ‘புந: புநஶ்ச உத்தமஸாந்த்வவாதீ3’ –
‘மீண்டும் மீண்டும் உத்தமமான மனஸ் ஸமாதானம் ஆகக்கூடிய வார்த்தைகளைப் பேசிண்டே இருக்கு’
அப்படீன்னு! இது ஹனுமார் வந்திருக்கார்ங்கறதுக்கு ஸூசகமா சொல்றார். வால்மீகி,
“ஒரு குருவானவர் ஒரு ஜீவன் கிட்ட, பகவான் வருவார்! உன்னை மீட்டுண்டு போவார்”.

“க்ஷிப்ரமேஷ்யதி ராகவா:”
சீக்கிரம் வருவார். வானரப் படைய இழுத்துண்டு வருவார். எப்படி கருடனை இழுத்துண்டு கஜேந்திரனைக்
காப்பாத்தறதுக்காக விஷ்ணு பகவான் வந்தாரோ, அந்த மாதிரி, வானரப் படைய இழுத்துண்டு வந்துருவார்.
உன்னை மீட்டுண்டு போவார். நான் போய் திரும்பி சொல்ற இந்த நேரம் தான் delay ஆகப் போறது!
இனிமே நீ கவலையே படவேண்டாம்!” அப்படீன்னு ஒரு 25 வாட்டி வர்றது அந்த பத்து ஸர்கத்துல!
அத்தனை வாட்டி சொல்லி ஆறுதல் சொல்றார். இதத்தான் ஒரு குருவானவர் பண்ணுவார்!
“பகவான் உன்னை நினைச்சுண்டிருக்கார். உன்னை வந்து மீட்பார்! நீ கவலைப்படாதே!”
அப்படீன்னு சொல்ற அந்த வார்த்தையை ஹனுமார் பண்றார்.
அதனால ஹனுமார் வந்து ஒரு குருவுக்கு உருவகம். அந்த ஹனுமாருடைய மஹிமை மஞ்ஜுள மஹிமை!
அஞ்ஜனையுடைய பாக்யமா அவதாரம் பண்ணவர்! அதனால ஆஞ்சநேயன்னு பேரு!

———-

ஶம்ப³ரவைரி-ஶராதிக³மம்பு³ஜத³ல-விபுல-லோசநோதா³ரம் ।
கம்பு³க³லமநிலதி³ஷ்டம் பி³ம்ப³-ஜ்வலிதோஷ்ட²மேகமவலம்பே³ ॥ 3॥

‘ஶம்ப³ர:’ –
ஶம்பராஸுரன்னு ஒருத்தன் இருந்தான். அவனுக்கு எதிரி அவனை ஜயிச்சவன் மன்மதன்.
மன்மதனுடைய ‘ஶராதிக³ம்’. ‘ஶரம்’னா அவனுடைய பஞ்ச புஷ்ப பாணங்கள். அதுல அடிபடாதவர் ஹனுமார்.
அந்த ஶரங்களுக்கு டிமிக்கி கொடுத்தார் ஹனுமார். மன்மதனை ஜயிச்சவர் ரொம்ப கொஞ்ச பேர்தான்.
பிள்ளையார், ஹனுமார், நம்ப மகாபெரியவா.
அந்த இராவணன் அந்தபுரத்துல போய் பெண்கள் தூங்கிண்டிருக்கிறதை பார்த்தார்.
ஆனா கொஞ்சங்கூட அவருக்கு சலனம் இல்லை. அவர் அப்புறம் ஒரு நிமிஷம் யோசிக்கறார்.
“என்னடா இது? பிறன் மனைவிகளை தூங்கும்போது பார்த்துட்டோமே!
இதுனால நம்மளுடைய பிரம்மச்சர்ய விரதத்துக்கு ஏதாவது பங்கம் வந்துடுத்தானு!”.
அப்புறம், “மனசு தான் இந்திரியங்களுடைய சலனத்துக்கு காரணம். என் மனசு ரொம்ப அடங்கியிருக்கு.
அதனால என்னுடைய பிரம்மச்சர்ய விரதத்துக்கு எந்த பங்கமும் வரவில்லை.
ஆனாலும், நான் இந்த மாதிரி இடங்களுக்கு வரமாட்டேன். ராமர் சொல்லி ஒரு பெண்ணை தேடி வந்திருக்கேன்.
நான் ஒரு பெண்ணை தேடும்போது வேற எங்க தேட முடியும்? மான் கூட்டத்துலயா தேட முடியும்?
அதனால நான் இங்க வந்தேன்!”னு சொல்றார்.

அந்த மாதிரி, அவருடைய பிரம்மச்சர்ய விரதத்துக்கு பங்கம் ஏற்படக்கூடிய situationலயும் அவருக்கு கொஞ்சம்கூட
சலனம் இல்லாமல் இருந்தாலும், “இந்த மாதிரி இடங்களுக்கு நான் வரமாட்டேன்”னு தீர்மானமும் வெச்சிருந்தார்.
அந்த மாதிரி ஒழுக்கத்தை வெச்சுதான் மகா பெரியவா, social service பண்றவாள்லாம் ஹனுமாரை பாத்துக்கணும்னு பேசியிருக்கார்.
Social service பண்ணும்போது, பலவித இடைஞ்சல்கள் வரும். பலவித temptations வரும்.
ஆனா ரொம்ப humbleஆ இருக்கணும். நாம பண்றோம்னு நினைச்சுக்கக் கூடாது.
“ராம பாணம் மாதிரி போவேன்”னு ஹனுமார் சொன்னார்னா, ராமர் விட்டாதான் பாணம் போகும்.
அதுமாதிரி ராமருடைய சக்தியினால, பிரபாவத்துனால்தான் எல்லாமே நடக்கறது.
நம்மகிட்ட ஒண்ணுமே இல்லைனு நினைச்சவர் அவர். அந்த ஒரு சரணாகதி பாவம் அவருக்கு இருந்ததுனால,
உலகத்துல யாருமே பண்ண முடியாத அபார காரியங்கள் எல்லாம் அவர் பண்ணார். சமுத்திரத்தை தாண்டினார்.
இலங்கையை எரிச்சார். எல்லா காவலையும் மீறி சீதையைப் பார்த்து சமாதனம் சொன்னார். ராவணனையே மிரட்டிட்டு வந்தார்.
அப்படி அவருடைய வைபவம்! அது தன்னை “ராமதூதன்”னு நினைச்சதுனால! தனக்கு எந்த சக்தியுமே இல்லை.
ஆனா “ராமர் 14 உலகங்களையும் ஸ்ருஷ்டி பண்ணி சம்ஹாரம் பண்ணக் கூடியவர்”ங்கிற பூரண நம்பிக்கை வச்சிருந்தார்
அவர். அப்படி, ‘ஶம்ப³ரவைரி ஶராதி’ – மன்மதனுடைய அம்புகளுக்கு மீறினவர்!

‘அம்பு³ஜத³ல’ – ‘அம்பு³ஜம்’னா தாமரை. ‘‘அம்பு³ஜத³லம்’னா தாமாரையினுடைய இதழ்.
அது போன்ற ‘விபுல-லோசநோதா³ரம்’ – பெரிய கண்கள்.
‘உதா³ரம்’ – அதுல எப்பவுமே கருணை இருக்கும்.
‘கம்பு³க³லம்’ – ‘கம்பு³’னா சங்கு. சங்கு போன்ற அழகான கழுத்து.
‘அநிலதி³ஷ்டம்’ – வாயுபகவானுக்கு ரொம்ப இஷ்டமானவர்.
பொறந்த உடனே சூரியனை பழம்னு நினைச்சு 3௦௦௦ யோஜனை ஆகாசத்துல பறந்தார்.
சூரியனைப் பிடிச்சு சாப்பிடனும்னு! எல்லாரும் பயந்து போயிட்டா. சூரியன் சந்தோஷப்படறார். இந்த குழந்தையை வரவேற்கிறார்.
ஆனா இந்திரனுக்கு கோபம் வர்றது. ‘என்னுடைய jurisdiction!’னு வஜ்ரத்துனால ஹனுமாரை அடிக்கறான்.
ஹனுமார் கீழ விழுந்து, அவருடைய இடது தாடை கொஞ்சம் அடி பட்டுடறது.
உடனே வாயு பகவான் கோவிச்சுண்டு, “நான் சலிக்கவே மாட்டேன்!”னு ஒரு குகைல போய் உட்கார்ந்துடறார்.
உடனே பிரம்மாதி தேவர்கள் எல்லாரும் ஓடி வந்து, ஹனுமாருக்கு சிரஞ்சீவி வரமும்,
இன்னும், பிரம்மாஸ்திரம் முதற்கொண்டு எந்த அஸ்திரமும் ஒண்ணும் பண்ணாதுங்கிற வரமும் கொடுத்த பின்ன
வாயு பகவான் வெளியில வந்து எல்லாருக்கும் திரும்ப உயிர் கொடுக்கறார்.
அப்படி ‘அநிலதி³ஷ்டம்’ – வாயு பகவானுக்கு ரொம்ப இஷ்டமானவர் ஹனுமார்.

‘பி³ம்ப³-ஜ்வலிதோஷ்ட²ம்’ – கோவைப்பழம் போன்ற சிவந்த உதடுகள் கொண்டவர்.
‘ஏகம் அவலம்பே³’ – அவர் ஒருத்தர்தான். ஹனுமார் மாதிரி இன்னொருத்தர் கிடையாது.

புத்திர்-பலம் யசோ தைர்யம் நிர்பயத்வம் அரோகதா |
அஜாட்யம் வாக்-படுத்வம் ச ஹநூமத் ஸ்மரணாத் பவேத் ||

அப்படின்னு ஹனுமாரை ஸ்மரணம் பண்ணா நமக்கே புத்தி, பலம், யஶஸ், ‘யஶஸ்’னா புகழ், தைர்யம்,
நிர்பயக்த்வம், அரோகதா. எந்த ஒரு வியாதியும் இல்லாத health. இப்படி எல்லாமே கிடைக்கும்.
ஒண்ணு இருந்தா ஒண்ணு இருக்காது. புத்தி இருந்தா ரொம்ப நோஞ்சானா இருப்பான் .
பலசாலியா இருந்தா அசடா இருப்பான். இப்படி இல்லாமல் எல்லாம் தன்னிடத்தில் இருந்தவர்,
இதுக்கெல்லாம் மேல பணிவு. இதுக்கெல்லாம் மேல பிரம்மச்சர்யம்.
அப்பேற்பட்ட அந்த ஹனுமாரை நினைச்சா நமக்கும் அதெல்லாம் வரும்.

அப்பேற்பட்ட தன்னிகரில்லாத ‘ஏகம்’. அந்த ஹனுமாரை,
‘அவலம்பே³’ – நான் சரணடைகிறேன். என்னுடைய புகலிடமாக கொண்டிருக்கிறேன்.

————

தூ³ரீக்ருʼத-ஸீதார்தி: ப்ரகடீக்ருʼத-ராமவைப⁴வ-ஸ்பூ²ர்தி: ।
தா³ரித-த³ஶமுக²-கீர்தி: புரதோ மம பா⁴து ஹநுமதோ மூர்தி: ॥ 4॥

‘தூ³ரீக்ருʼத-ஸீதார்தி:’ –
சீதையினுடைய கஷ்டத்தை போக்கினவர். சீதா தேவியை முதல்ல பார்த்த உடனே, அவளுடைய நிலைமையை உணர்ந்து,
அவளை ராமனோட சேர்த்து வைக்கணும்னு தீர்மானம் பண்ணிடறார். அப்புறம் இராவணன் வந்து சீதையை மிரட்டறான்.
கொஞ்சம் கூட சீதை பயப்படலை. அப்புறம் ஹனுமார் ராம கதையை சொல்லிட்டு வந்து நமஸ்காரம் பண்ணி, “நீ யாரம்மா?”

“கிமர்தம் தவ நேத்ராப்யாம் வாரி ஸ்ரவதி ஷோகஜம் |”
ஏன் உன் கண்ணுல இந்த துக்க கண்ணீர் வர்றது? நீ கண் ஜலம் விடறதுனாலயும், பூமியில உன் கால் பாவறதுனாலயும்,
பெருமூச்சு விடறதுனாலேயும், நீ பூமியை சேர்ந்த பெண்தான்! தெய்வப் பெண் இல்லேன்னு நினைக்கறேன்.
நீ ஒரு ராஜகுமாரின்னு உன்னுடைய லக்ஷணங்களை பார்த்தா தெரியறது. நீ தசரதர் நாட்டுப் பெண்,
ராமருடைய மனைவி சீதையா?”ன்னு கேட்கறார்.

அப்புறம் சமாதானம் சொல்லிட்டு கிளம்பும் போது,

“மா ருதோ3 தே3வி ஶோகேந மாபூ4த்தே மனஸோऽப்ரியம் |”

“அம்மா! இனிமே நீங்க அழவே வேண்டாம். மனசுல எந்த அப்ப்ரியமான எண்ணமும் வேண்டாம்.
உங்களுக்கு ராம லக்ஷ்மணா இருக்கா. அக்னி, வாயு போன்ற அவா இருக்கும்போது உங்களுக்கு ஒரு கவலையும் இல்லை.
வெகு விரைவில் இலங்கை வாசலில் பெரும்படையுடன் அவர்கள் வருவார்கள். அதை நீங்க பார்க்கத்தான் போறேள்!”னு
சீதையோட வருத்தத்தை போக்கினார். பின்னாடியே ராமர் வந்து சீதையை மீட்டுண்டு போயிடறார்.

‘ப்ரகடீக்ருʼத-ராமவைப⁴வ-ஸ்பூ²ர்தி:’ –
ராமருடைய வைபவத்தை உலகுக்கு தெரியபடுத்தினவர் ஹனுமார் தான். ஹனுமார், ராமரை உற்சாகப்படுத்தி,
“என் தோள்ல ஏறிண்டு யுத்தம் பண்ணுங்கோ!”ன்னு ராவணனோட யுத்தம் பண்ணும்போது சொல்றார்.
“எப்படி விஷ்ணு பகவான் கருடன் மேல ஏறிண்டு யுத்தம் பண்ணுவாரோ,
அப்படி என் மேல ஏறிண்டு யுத்தம் பண்ணுங்கோ”ன்னு கூட்டிண்டு போறார்.

‘தா³ரித-த³ஶமுக²-கீர்தி:’ –
‘த³ஶமுக²’னான பத்துதலை படைத்த ராவணனுடைய ‘கீர்தி:’ – கீர்த்தியை, புகழை, ‘‘தா³ரித’ – கிழிச்சு போட்டார்.
முதல்ல அவனை பார்த்த உடனே சொல்றார். “ஹே ராவணா! நீ தப்பு பண்றே. இவ்ளோ நாள் ஏதோ புண்யம் பண்ணியிருந்தே!
சுகப்பட்டே! ஆனா பெரிய தப்பு பண்றே. சீதையை ராமர் கிட்ட ஒப்படைச்சு உயிர் பிழைச்சுக்கோ. இல்லேன்னா,

ஸர்வான் லோகான் ஸுஸம்ஹ்ருத்ய ஸபூ4தான் ஸசராசரான் |
புனரேவ ததா2 ஸ்ரஷ்டும் ஶக்தோ ராமோ மஹாயஶா: ||

“14 லோகங்களையும் ஸம்ஹாரம் பண்ணி, ஸ்ருஷ்டி பண்ணகூடியவர் ராமர்! அவர்கிட்ட அபசாரம் பண்ணா,
நீ யார்கிட்ட போய் நின்னாலும் மீள முடியாது!”ன்னு கர்ஜிக்கறார். அவரை “கொல்லுங்கோ”ங்கிறான்.
விபீஷணன் “தூதரை கொல்ல வேண்டாம்”ங்கிறான். “வால்ல நெருப்பு வைங்கோ”ங்கிறான்.
அந்த வால்ல இருக்கிற நெருப்பை வெச்சு இலங்கையையே எரிச்சுட்டு வந்துடறார்.

‘ருத்3ரேண த்ரிபுரம் யதா2 ‘ –
எப்படி ருத்ரன் பகவான் முப்புரங்களை எரித்தாரோ, அப்படி ஹனுமார் இலங்கையை எரிச்சார்!
முதல்ல அசோக வனத்தை அழிச்ச உடனே, இராவணன் 80 ஆயிரம் கிங்கரர்களை அனுப்பறான்.
அவாளை எல்லாரையும் ஒரு பெரிய தூணை எடுத்து சுழட்டி அடிக்கறார்.
அதுலேயிருந்து நெருப்பு வர்றது. எல்லாரையும் வதம் பண்ணிடறார். கர்ஜிக்கறார்.

ஜயத்யதிப3லோ ராமோ லக்ஷ்மணஶ்ச மஹாப3ல: |
ராஜா ஜயதி சுக்3ரீவோ ராக4வேணபி4பாலித: ||
தா3ஸோ(அ)ஹம் கோஸலேந்த்3ரஸ்ய ராமஸ்யாக்லிஷ்ட கர்மண: |
ஹனுமான் ஶத்ருஸைன்யானாம் நிஹந்தா மாருதாத்மஜ: ||
ந ராவண ஸஹஸ்ரம் மே யுத்3தே4 ப்ரதிப3லம் ப4வேத் |
ஶிலாபி4ஸ்து ப்ரஹரத: பாத3பைஶ்ச ஸஹஸ்ரஶ: ||
அர்த3யித்வா புரீம் லங்காமபி4வாத்3ய ச மைதி2லீம் |
ஸம்ருத்3தா4ர்தோ க3மிஷ்யாமி மிஷதாம் ஸர்வரக்ஷஸாம் ||–என்று கர்ஜிக்கறார்.

“1௦௦௦ ராவணர்கள் வந்தாலும் என்னை அழிக்க முடியாது! ஒரு ராவணனுக்காக ராமன் அவதாரம்.
ஆன ராம பக்தனான ஹனுமான் நான் 1௦௦௦ ராவணர்களை அழிப்பேன்! யார் என்னை தடுக்கறான்னு பார்க்கறேன்!
சீதையைப் பார்த்துட்டு, உங்க எல்லாரையும் துவம்சம் பண்ணிட்டு நான் கிளம்பப் போறேன்.
என்னை தடுக்க முடியுமான்னு பாருங்கோ ! நான் ராமதூத ஹனுமான்”னு கர்ஜிக்கறார்.
அப்பேற்பட்ட ஹனுமார் யுத்தத்தின் போதும் ராவணனை அழ விடறார். அவர் விட்ட குத்துல இராவணன் மயங்கி விழுந்துடறான்.
அப்பேற்பட்ட பராக்ரமம். இராவணனுடைய புகழை ஒண்ணும் இல்லாம பண்ணவர் ஹனுமார்.

‘புரதோ மம பா⁴து ஹநுமதோ மூர்தி:’ –
“அப்பேற்பட்ட ஹனுமார் என் முன்னால் காட்சி கொடுக்கட்டும்!”னு ஆச்சார்யாள் பிரார்த்தனை பண்றார்.
அப்படி பிரார்த்தனை பண்ண உடனே, அவருக்கு ஹனுமாருடைய தர்சனம் கிடைக்கறது.

ஸமர்த்த ராமதாசர், “ஸ்ரீ ராம ஜய ராம ஜய ஜய ராம”ன்னு 13 கோடி தரம் ஜபிச்சு ராம தரிசனம் பண்ணாரோ,
எப்படி, 96 கோடி “ராம நாமா” ஜபிச்சு தியாகராஜ ஸ்வாமிகள், ஹனுமாரையும், ராம லக்ஷ்மண சீதா தேவியை தரிசனம் பண்ணாரோ,
அந்த மாதிரி ஆச்சார்யாள் இந்த ஸ்லோகத்தை சொல்லி ஹனுமத் தரிசனம் பண்ணார்.

அப்பேற்பட்ட ஸ்லோகம்.
தூ³ரீக்ருʼத-ஸீதார்தி: ப்ரகடீக்ருʼத-ராமவைப⁴வ-ஸ்பூ²ர்தி: ।
தா³ரித-த³ஶமுக²-கீர்தி: புரதோ மம பா⁴து ஹநுமதோ மூர்தி: ॥ 4॥

—————–

வாநர-நிகராத்⁴யக்ஷம் தா³நவகுல-குமுத³-ரவிகர-ஸத்³ருʼக்ஷம் ।
தீ³ந-ஜநாவந-தீ³க்ஷம் பவந தப: பாகபுஞ்ஜமத்³ராக்ஷம் ॥ 5॥

‘வாநர-நிகராத்⁴யக்ஷம்’ –
வானர கூட்டத்தில் சிறந்த தலைவர்! ஜாம்பவான், ஹனுமாரை உற்சாகப் படுத்தும் போது,
“ஹே ஹனுமான்! நீ ராமருக்கும், லக்ஷ்மணனுக்கும், சுக்ரீவனுக்கும் சமமான பராக்ரமம் படைத்தவன்!”னு சொல்றார்.
ஹுனுமார் சீதையை பார்த்துட்டு அசோக வனத்தை அழித்த போது, இராவணன், யுத்தத்துக்கு அனுப்பிச்சுண்டே இருக்கான்.
80 ஆயிரம் கிங்கரர்களை அனுப்பறான். ஜம்புமாலியை அனுப்பறான். ஒவ்வொருத்தரா அனுப்பிச்சு, ஒருத்தரும் திரும்ப வரலை.
சேனாதிபதிகளை அனுப்பறான். அவாள்கிட்ட சொல்றான். “நான் வாலியை பார்த்திருக்கேன். சுக்ரீவன், நளன், நீலன்,
ஜம்பவான்லாம் பார்த்திருக்கேன். ஆனா இப்படிப்பட்ட ஒரு தேஜஸ், பலம் நான் பார்த்ததே இல்லே!”ன்னு ராவணனே சொல்றான்.
அக்ஷயகுமாரன்னு மண்டோதரி பிள்ளையை அனுப்பறான். அவனையும் ஹனுமார் வதம் பண்ணிடறார்.

இந்திரஜித் வந்து பிரம்மாஸ்திரம் போட்ட உடனே, “சரி. இராவணனை பார்க்கறதுக்காகத்தானே இந்த அசோகவனத்தையே அழிச்சோம்.
இப்ப இவாளே கூட்டிண்டு போறா!”ன்னு நேரா ராவணனை பார்க்கப் போறார். வானரக் கூட்டத்தின் தலைவர்.
இலங்கையை எரிச்சபோது, ராக்ஷஸர்களுடைய கர்வமே அவாகிட்ட சொத்து இருக்குன்னு தான். எல்லாம் போயிடறது.
அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம். உயிரை காப்பாதிண்டா போறும்னு ஓடறா. அவா அப்போ சொல்றா. அவா மூலமா வால்மீகி ஹனுமார்
“தெய்வங்களுக்கு எல்லாம் மேலான தெய்வம்” ங்கிறதை வேற விதமா சொல்றார்.

வஜ்ரீ மஹேந்த்3ரஸ்த்ரித3ஶேஶ்வரோ வா
ஸாக்ஷாத்3யமோ வா வருணோ (அ)னிலோ வா |
ருத்3ரோ(அ)க்3னிரர்கோ த4னத3ஶ்ச ஸோமோ
ந வானரோ(அ)யம் ஸ்வயமேவ கால: ||

இது சாதாரண வானரமா தெரியலை! ‘வஜ்ரீ’ – வஜ்ரத்தை வெச்சிண்டிருக்கிற இந்திரனா.
சாக்ஷாத் எமனா? வருணனா? வாயுவா? ருத்ர பகவானா? அக்னியா? குபேரனா? சாதாரண சோமனா?
அஷ்டதிக் பாலருக்கும் மேலான தெய்வம்”ங்கிறார்.

கிம் ப்3ரஹ்மண: ஸர்வபிதாமஹஸ்ய ஸர்வஸ்ய தா4துஶ்சதுரானனஸ்ய |
இஹாக3தோ வானரரூபதா4ரீ ரக்ஷோபஸம்ஹாரகர: ப்ரகோப: ||

“பிரம்மாதான் ராக்ஷதர்கள் மேல இருக்கிற கோவத்துனால இந்த உருவம் எடுத்துண்டு வந்துட்டாரா?”

கிம் வைஷ்ணவம் வா கபிரூபமேத்ய ரக்ஷோ வினாஶாய பரம் சுதேஜ: |
அனந்தமவ்யக்தமசிந்த்யமேகம் ஸ்வமாயயா ஸாம்ப்ரதமாக3தம் வா ||

விஷ்ணு பகவான்தான் தன்னுடைய மாயைனால, இப்படி ஒரு ரூபம் எடுத்துண்டு வந்து நம்மளை எல்லாம் வதம் பண்றாரா?
“மும்மூர்த்திகளுக்கும் நிகரான தெய்வம் ஹனுமார்!”ங்கிறதை காவியத்துல சொல்லும்போது,
இப்படி மத்தவா மூலமாதான் சொல்லணும்னு வால்மீகி சொல்றார்.
அப்படி வானரர்களுக்கு மட்டும் இல்ல. தெய்வங்களுக்கெல்லாம் நிகரான தெய்வம் ஹனுமார்!

‘தா³நவகுல-குமுத³-ரவிகர-ஸத்³ருʼக்ஷம்’ –
சில பாடங்கள்ல, ‘ஸத்³ருʼஶம்’னு போடறா. ‘ஸத்³ருʼக்ஷம்’மும் உண்டு.

வலக்ஷஶ்ரீர்ருʼக்ஷாதி3பஶிஶு ஸத்3ரு’க்ஷைஸ்தவ நகை2:
ஜிக்4ரு’க்ஷுர்த3க்ஷத்வம் ஸரஸிருஹ பி4க்ஷுத்வகரணே |
க்ஷணான்மே காமாக்ஷி க்ஷபிதப4வஸங்க்ஷோப4க3ரிமா
வசோவைசக்ஷன்யம் சரணயுக3லீ பக்ஷ்மலயதாத் ||57||என்று ஒரு மூக கவி பாதாரவிந்த ஸ்லோகம் இருக்கு!

‘ஸத்³ருʼக்ஷம்’ங்கிற வார்த்தையை use பண்றார்.
இங்க ‘பாகபுஞ்ஜமத்³ராக்ஷம்’ங்கிறதுக்கு, ‘ஸத்³ருʼக்ஷம்’னு ஆச்சார்யாள் use பண்ணியிருக்கார். அதுதான் correct.
‘தா³நவகுல’ – ராக்ஷஸ குலம் என்ற ‘குமுத³’ – அல்லி மலருக்கு, ’ரவிகர ஸத்³ருʼக்ஷம்’ – சூரியனை போன்றவர்.
அல்லி ராத்திரி ஆனா மலரும். சூரியன் வந்தா வாடி போயிடும். ராக்ஷச கூட்டத்தை வாடச் செய்பவர் ஹனுமார்.
ராம, ராவண பிரதம யுத்தம். அதுக்கு முன்னாடி இராவணன், ‘ப்ரஹஸ்தன்’ வதம் ஆன உடனே, பெரிய எதிரியா தெரியறான்,
நானே யுத்தத்துக்கு வரேன்னு வரான். வந்த இடத்துல ஹனுமார் எதிர்ல வரார்.
ராவணன் சொல்றான், “தெரியும் தெரியும்! நான் உன்னை பார்த்திருக்கேன். நீ ஒரு குத்து விடு.
உன் பலம் என்னன்னு பார்த்துண்டு உன்னோட யுத்தம் பண்றேன்”ங்கறான் இராவணன்.
ஹனுமார் சொல்றார், “அக்ஷ வதம் பண்ணதுலேயே என் பலம் உனக்கு தெரியலையா!”ங்கறார்.
உடனே அவனுக்கு ரோஷம் ஆயிடறது. ஹனுமாரை இராவணன் ஒரு குத்து விடறான்.
ஹனுமார் ஒரு நிமிஷம் ஆடிடறார். அப்புறம்“இந்தா!”ன்னு ஹனுமார் ஒரு குத்து விடறார்.
அவன் அப்படியே தேர் தட்டுல கலங்கி போய் உட்கார்ந்துடறான்.
இராவணன் எழுந்துண்டு சொல்றான், “ஹே ஹனுமான்! நீ ரொம்ப பலசாலி”ன்னு சொல்றான்.

அப்ப ஹனுமார் சொல்றார், “நான் ஒருத்தனை குத்தி, அவன் உயிரோட இருந்துண்டு என்னை பார்த்து
பலசாலின்னு சொல்றதாவது! எனக்கு அவமானம்”ங்கிறார்.
உடனே இராவணனுக்கு திரும்பி ரோஷம் வந்துடறது. அவன் ஹனுமாரை திரும்ப குத்து விடறான்.
இந்த வாட்டி ஹனுமார் தளர்ந்து உட்கார்ந்துடறார்.
அப்புறம் நீலன் வரார். இராவணன் நீலனோட யுத்தம் பண்ணப் போயிடறான். நீலன் நிறைய மாயை பண்றான்.
அப்புறம் லக்ஷ்மணனோட யுத்தம் பண்றான். அப்போ லக்ஷ்மணனை இராவணன் வீழ்த்திடறான்.
லக்ஷ்மணனை தூக்கிண்டு போகப் பாக்கறான். மேரு மந்த்ரமலை எல்லாம் தூக்கின இராவணனால,
லக்ஷ்மண பகவானை தூக்க முடியலை. ஏன்னா, அவர் விஷ்ணு அம்சம்.
லக்ஷ்மணனை தூக்கப் பார்க்கும்போது, ஹனுமார் வந்து ராவணனைப் பார்த்து,
“ஒரு குத்து பாக்கியிருக்கு! இந்த வாங்கிக்கோ”ன்னு குத்து விடறார். அவன் ரத்தம் கக்கிண்டு மயங்கி விழுந்துடறான்.
ஹனுமார் லக்ஷ்மணனை தூக்கறார். பக்தர்ங்கிறதால அவரால சுலபமா தூக்க முடியறது!
லக்ஷ்மணனை தூக்கிண்டு வந்து ராமர் கிட்ட சேர்த்துடறார்.
ராமர், “அப்போ நானே யுத்தம் பண்றேன்!”னு ராவணனோட யுத்தம் பண்றார்.

ராம ராவண யுத்தம். ஹனுமார் ராமரை தூக்கிண்டிருக்கார். இந்த ராவணனுக்கு ஹனுமார் மேல கோவம்.
அதுனால ஹனுமாரையே அடிக்கறான். ராமர் பார்க்கறார். என்னடா இது! இவ்ளோ அம்பு வர்றது,
நம்ம மேல ஒண்ணுமே படலையேன்னு பார்க்கறார். கால்ல எல்லாம் ரத்தம் வர்றது!
ஹனுமார் மேல அம்பு பட்டு, ரத்தம் தன் கால்கள் மேல பட்ட உடனே,
ராமர்,’ கோபஶ்ய வஶமேயிவான்’ – ராமர் கோபத்தை எடுத்துண்டார்னு வரும்,
‘கர’ வதம் போது! இங்க கோவத்துக்கு வசம் ஆயிட்டார். பக்தனை அடிச்சிட்டானேன்னு!
பட பட படன்னு இராவணன் மேல அம்பு போடறார். அவனோட தேரை உடைக்கறார். சாரதியை கொல்றார்.
குதிரையை வீழ்த்தறார். கொடியை அறுக்கறார். அவன் கையில இருக்கிற வில்லு போயிடுத்து.
தலையில கிரீடம் போயிடுத்து. அடுத்த அம்பு போட்டா ராவணனோட உயிர் போயிடும். அப்படி அவனை அடிக்கறார்.

முதன்முதல்ல ராவணனுக்கு உயிர் பயம் வர்றது! ஆனா ராமர், “நீ பிழைச்சு போ! நீ நன்னா யுத்தம் பண்ணியிருக்க.
ஆனா களைச்சு போயிருக்க. கைல ஆயுதம் இல்லாம இருக்க. உன்னை விட்டுடறேன்.
நீ ஆயுதம் தேர்லாம் சம்பாதிச்சுண்டு திரும்ப யுத்தத்துக்கு வா!”ங்கறார் ராமர்.
இராவணன் ரொம்ப அவமானப்பட்டு, அப்புறம் போய் கும்பகர்ணனை எழுப்பறான். ராம ராவண பிரதம யுத்தம் அது!
அப்பேற்பட்ட வீரம்! ‘தா³நவகுல-குமுத³-ரவிகர-ஸத்³ருʼக்ஷம்’ – ராக்ஷச குலத்தை தவிக்க விட்டவர் ஹனுமார்.

‘தீ³ந-ஜநாவந-தீ³க்ஷம்’ –
இந்த ஹனுமார் தீனர்களை காப்பது என்று தீக்ஷை எடுத்துண்டு இருக்கார்.
ராமர் எப்படி, “தன்னை சரணாகதி பண்ணவாளை காப்பாத்துவேன்!”னு தீக்ஷை வெச்சிண்டிருக்காரோ,
அதே மாதிரி ராம பக்தனான ஹனுமாரும், “தன்னை அடைக்கலம் புகுந்தவர்களைக் காப்பது என்ற தீக்ஷை வெச்சிண்டிருக்கார்!”
அதுதான் நமக்கு பெரிய லாபம். ஹனுமாரை சரண் புகுந்தா ஹனுமாரும் காப்பாத்துவார், ராமரும் நம்மளை காப்பாத்துவார்!

‘பவந தப: பாகபுஞ்ஜமத்³ராக்ஷம்’ –
‘பவந’ன்னா வாயு பகவான். அவர் பண்ண தபஸ் எல்லாம் சேர்ந்து ஒரு ஒளி உருவம் எடுத்தது.
அதுதான் ஹனுமார். அந்த ஹனுமாரை ‘அத்³ராக்ஷம்’ – ‘நான் கண்டேன்!’னு சொல்றார்.

போன ஸ்லோகத்துல ஆச்சார்யாள், ‘புரதோ மம பா⁴து ஹநுமதோ மூர்தி:’ –
“என் முன்னாடி ஹனுமார் தரிசனம் கொடுக்கட்டும்!”னு சொன்னார்.
“இங்க ஹனுமாரை கண்டேன்!”ங்கிறார்.
அதுனால இந்த ஸ்லோகத்தை சொன்னா ஹனுமார் தர்சனம் கிடைக்கும்!

——–

ஏதத்-பவந-ஸுதஸ்ய ஸ்தோத்ரம் ய: பட²தி பஞ்சரத்நாக்²யம் ।
சிரமிஹ-நிகி²லாந் போ⁴கா³ந் பு⁴ங்க்த்வா ஶ்ரீராம-ப⁴க்தி-பா⁴க்³-ப⁴வதி ॥ 6॥

‘ஏதத்-பவந-ஸுதஸ்ய ஸ்தோத்ரம்’ –
இந்த வாயு குமாரனான ஹனுமார் மேல பண்ண இந்த ஸ்தோத்திரத்தை,

‘ய: பட²தி பஞ்சரத்நாக்²யம்’ –
ஹனுமத் பஞ்சரத்னம் என்ற பேர் கொண்ட இந்த ஸ்தோத்திரத்தை எவனொருவன் படிக்கிறானோ,

‘சிரம் இஹ-நிகி²லாந் போ⁴கா³ந் பு⁴ங்க்த்வா’ –
வெகு காலம் இந்த உலகத்தில் மூன்று போகங்களையும் அனுபவித்து,

‘ஶ்ரீராம-ப⁴க்தி-பா⁴க்³-ப⁴வதி’ –
ஸ்ரீராமரிடத்தில் மாறாத பக்தியை அடைவான்! ஹனுமாரை தியானம் பண்ணா,
ஹனுமார் போகங்களை கொடுத்தாக் கூட ஹனுமாரை தியானம் பண்ண powerனாலேயே நமக்கு ராம பக்தி வராதா?
அப்பேற்பட்ட ராமபக்தர் அவர்!

அவரை பார்க்கும் போது எத்தனையோ வாய்ப்புகள் இருந்தாலும், எல்லாம் முடிஞ்சு புஷ்பக விமானத்துல திரும்ப வந்துண்டிருக்கா!
பரத் வாஜர் ஆஸ்ரமத்தை பார்த்த உடனே ராமர் இறங்கறார், பரத் வாஜரை நமஸ்காரம் பண்ணலாம்னு.
பரத்வாஜர், “நீ இங்க ஒருநாள் இருந்து சாப்பிடு. விருந்து தரேன்”ங்கறார்.
“உனக்கென்ன வரம் வேணும்?”ங்கிறார்.
ராமர் சொல்றார், “இங்கேயிருந்து அயோத்தி வரைக்கும் எல்லா மரங்களையும்
தேன் சொட்டும் கனிகள் எப்போதும் இருக்கணும்!”ங்கிறார். இது அந்த வானராள் எல்லாம் சாப்பிடறதுக்காக!
பரத்வாஜரும், “ஆஹா!”ங்கிறார். ராமர் ஹனுமாரை கூப்பிட்டு, “நீ போய் பரதன்கிட்ட நான் வருவேன்னு சொல்லு.
என்னை எதிர்பார்த்திண்டிருப்பான். பரத்வாஜர் என்னை தங்க சொல்லியிருக்கார்.
நான் நாளைக்கு வரேன்னு பரதன்கிட்ட சொல்லு”ங்கிறார்.

ஹனுமார் ஒருநாளும் விருந்துக்கு ஆசைப்படறவர் கிடையாது. ராம காரியம் தான் அவருக்கு விருந்து!
ஓடிப் போறார் ஹனுமார். அப்படி ஹனுமார் எந்த சுகத்தையும் ஆசைபடாதவர்.
சுக்ரீவன் தெற்கு திக்குல வானரர்களை அனுப்பும்போது, எல்லாரையும் பார்த்து சொல்றான்.
நாலா திக்குல போறவாளையும் பார்த்து, “யார் போய் சீதா தேவியை பார்த்து, திரும்ப என்கிட்ட வந்து,
‘த்ருஷ்டா சீதா!’ன்னு சொல்றாளோ அவாளுக்கு எனக்கு துல்யமான வைபவங்கள் எல்லாம் கொடுப்பேன்.
எல்லா போகங்களும் அவா ராஜா மாதிரி அனுபவிக்கலாம். அவா என்ன தப்பு பண்ணியிருந்தாலும் மன்னிசுடுவேன்!”னு சொல்றார்.
ஆனா யார் பார்த்துட்டு வந்தா? ஹனுமார்தான் பார்த்துட்டு வந்தார். ஹனுமார் எந்த போகத்தையும் விரும்பாதவர்.
அவர் எந்த தப்புமே பண்ணாதவர்.

ஸ்வாமிகள் சொல்வார், “புராணங்கள் எல்லாம் பலஸ்ருதி கொடுத்திருக்கும். போகங்கள் கிடைக்கும்.
தப்புகள் எல்லாம் பகவான் மன்னிப்பார்னு! ஆனா நாம உத்தம பக்தி பண்ணினோமானால், எந்த போகங்களையும் விரும்பாமல்,
எந்த தப்பும் பண்ணாமல், பகவத் பஜனம் பண்ணா, எப்படி ஹனுமாருக்கு சீதா தேவியுடைய தர்சனம் கிடைச்சுதோ,
அந்த மாதிரி அம்பாளுடைய தர்சனம் கிடைக்கும்!

———————

வீதாகி²ல-விஷயேச்ச²ம் ஜாதாநந்தா³ஶ்ர புலகமத்யச்ச²ம் ।
ஸீதாபதி தூ³தாத்³யம் வாதாத்மஜமத்³ய பா⁴வயே ஹ்ருʼத்³யம் ॥ 1॥

தருணாருண முக²-கமலம் கருணா-ரஸபூர-பூரிதாபாங்க³ம் ।
ஸஞ்ஜீவநமாஶாஸே மஞ்ஜுள-மஹிமாநமஞ்ஜநா-பா⁴க்³யம் ॥ 2॥

ஶம்ப³ரவைரி-ஶராதிக³மம்பு³ஜத³ல-விபுல-லோசநோதா³ரம் ।
கம்பு³க³லமநிலதி³ஷ்டம் பி³ம்ப³-ஜ்வலிதோஷ்ட²மேகமவலம்பே³ ॥ 3॥

தூ³ரீக்ருʼத-ஸீதார்தி: ப்ரகடீக்ருʼத-ராமவைப⁴வ-ஸ்பூ²ர்தி: ।
தா³ரித-த³ஶமுக²-கீர்தி: புரதோ மம பா⁴து ஹநுமதோ மூர்தி: ॥ 4॥

வாநர-நிகராத்⁴யக்ஷம் தா³நவகுல-குமுத³-ரவிகர-ஸத்³ருʼக்ஷம் ।
தீ³ந-ஜநாவந-தீ³க்ஷம் பவந தப: பாகபுஞ்ஜமத்³ராக்ஷம் ॥ 5॥

ஏதத்-பவன-ஸுதஸ்ய ஸ்தோத்ரம் ய꞉ பட²தி பஞ்சரத்னாக்²யம் ।
சிரமிஹ-நிகி²லான் போ⁴கா³ன் பு⁴ங்க்த்வா ஶ்ரீராம-ப⁴க்தி-பா⁴க்³-ப⁴வதி ॥ 6॥

ஜானகி காந்த ஸ்மரணம்… ஜய ஜய ராம ராம

——–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஶ்ரீமச்ச²ங்கர-ப⁴க³வத: ஸ்வாமிகள் திரு வடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ திருவடி -ஸ்ரீ பரத ஸ்ரீ சத்ருக்ந ஸ்ரீ இளைய பெருமாள் ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி ஸமேத ஸ்ரீ சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு வடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ பாஞ்சராத்ர ஆகம சாஸ்திரத்தில் உள்ள – ஸ்ரீ லஷ்மீ தந்த்ரம் –அத்தியாயம் –31–ஸ்ரீ ஸதர்சனம் —

ஸ்ரீ உவாஸ
1- யா ஸா ஷாட் குண்ய தேஜஸ் ஸ்தா க்ரியா சக்தி ப்ரகாசிதா
ஆக் நேயம் ரூபம் ஆஸ்ரித்ய ஸா தத்தே பவ்ருஷம் வபுஸ்
2- சர்வ அஸ்த்ர சாஸ்த்ர ஸம்ஸ் யூதம் ஸூர்ய ஸோம அக்னி மூலகம்
மஹத் ஸூ தர்சனம் நாம நாநா ரூப உப ஸோபிதம்

ஆறு குணங்களில் தேஜஸ் பிரதாநம் -குணங்களின் சாரமே க்ரியா சக்தி -புருஷ ரூபம் கொண்டது –
அவள் அக்னி ரூபமாகக் கொண்டு உள்ளாள்
அவள் ஸூர்யன் சந்திரன் அக்னி யிலிருந்து வெளிப்படுகிறாள்
அனைத்து அஸ்த்ரங்களையும் தன்னுள் கொண்டவள்
பெருமை மிக்க ஸூ தரிசனமாக -பல பெயர்களைக் கொண்டும் பல ரூபங்களை உள்ளடக்கியவளாக இருக்கிறாள் –

3- தஸ்ய மத்யே ஸ்திதா ஸக்தி பவ்ருஷீம் தனுமாஸ்திதா
ஸுவ்ம்ய அக்னேய ஸ்வரூபேண தத் தத் கால வ்யவஸ்தயா

ஸூ தரிசனத்தில் இருதயத்தில் புருஷ வடிவில் சக்தி சோமன் அக்னி போன்று உள்ளது
அந்த அந்த நேரத்துக்கு ஏற்ப இயங்க வல்லது

4-புரஸ்தாத் தர்சிதஸ் தஸ்யா வாசகஸ் தே சதுர்வித
தத்ர ஸம்ஜ்ஞாமயோ மந்த்ரோ பூயஸா பல வத்தர

சக்தியைக் குறிக்க வல்ல நான்கு வித ஒலிகள் பீஜம் பிண்டம் ஸம்ஜ்ஞா பதம் குறித்து முன்பு பார்த்தோம்
இதில் ஸம்ஜ்ஞா மந்த்ரம் பலம் பொருந்தியது

5-தஸ்ய வ்யாக்யாம் இமாம் சக்ர கதந்த்யா மே நிசா மய
யா ஸா ஸோம ஆத்மிகா சக்தி உன்மேஷ ப்ரதமோ ஹரி

சோமனை உள்ளடக்கிய அந்த சக்தி ஹரியின் இயங்கு நிலையான உள்ள ஸ்ரீ என்னும் நானே ஆகிறேன்
இதுவே ஸஹஸ்ரார மந்திரத்தின் முதல் எழுத்து -ஸ -முதன்மையாக சக்தியாகும் –

மூல சக்திர் அஹம் ஸ்ரீ ஸா ப்ரதம அக்ஷர ஸம்ஸ்திதா
அம்ருதா த்ருப்தி ரூபா ச ஸோ மாத்மா ச அகிலேஸ்வரீ –6-

சோமனை உள்ளடக்கியது -மூல சக்தி நானே –
ஸஹஸ்ரார மந்திரத்தின் முதல் எழுத்தில் உள்ள அவள் அம்ருதம் ஆவாள்
சோமனுடைய ஆத்மாவாக உள்ள அவள் அனைத்திற்கும் ஈஸ்வரீ ஆவாள் –

அம்ருதீ கரணம் குர்யாத் ஸர் கஸ்ய இந்து கலாஸ்திதா
சீரஸ் பத்மா தயோ மந்த்ரா பரமேஸ்வர யுக்தயா –7-
அநயா ஸ்ருதயா குர்யாத் த்ருப்திம் ஸம் ஸித்தி மேவ ஸ
ஸ்ருஷ்டி க்ருத் ஸம்யுதா ஸேயம் ஜீவ ஸக்தி ஸநாத நீ –8-

சந்திரன் ஒளியில் உள்ள அம்ருதம் மூலம் ஸ்ருஷ்டி ஏற்படுத்துகிறாள்
ஓம் ஸ சீரஸே ஸ்வாஹா
ஓம் ஸ ஸ்ரீ நிவாஸ பத்மாய ஸ்வாஹா –சீர பத்ம மந்த்ரங்கள்
அவளால் இணையப்பட்டு -ஸ -பரமேஸ்வரனைக் குறிக்கும் அக்ஷரம் -அதாவது -ஹ -சேர்க்கப்பட்டு
மன நிறைவு -மற்றும் வெற்றியை அளிக்கும்
அதே எழுத்து -ஸ -ஸ்ருஷ்டி க்ருத் -என்னும் அஷரத்துடன் சேர்ந்து ஜீவ சக்தி ஆகிறது –

த்ரை லோக்ய ஐஸ்வர்யத உபேதா வாயு வேஸ்ம அக்ஷர ஸ்திதா
தாரா காரா ரிபோர் மூர்திநி சிந்த்யேச் சேதன ஸித்தயே –9-

எதிரிகளை வெல்லும் சக்தி -அவள் சப்தம் ஸ -வாயுவை உள்ளடக்கிய -ய -த்ரை லோக்ய ஐஸ்வர்யம் ம் சேர்த்து
ஸயம்-தாரகை உருவகம் செய்து எதிரில் தலை மேல் நிற்பதாகக் காண வேண்டும் –

அப்ரமேய உப கூடாயா அக்னீ ஷோம மயீ ஜூஷ
அஸ்யா ஸக்தே ஸமுத் பூதம் ஸூ க்தம் பவ்ருஷம் உஜ்ஜ்வலம் –10-

அப்ரமேயன் -அகாரத்தில் மறைந்து உள்ளவன் -அக்னி சோமன் மற்றும் உள்ள அனைத்திலும் அந்தர்யாமி –
பரம புருஷன் -தேஜஸ்ஸூ உடன் கூடிய உயர்ந்த மந்த்ரம் இந்த சக்தியில் இருந்து வெளிப்படுகிறது –

ஏததா தீநி ஸூக்தாநி ஸஹஸ்ர ம்ருஷயோ விது
நித்யாம் ஆப்யா யதே மந்த்ர ஸ அயம் அக்னி ஜூஷா மயா –11-

புருஷ ஸூக்தம் -ஆயிரக் கணக்கான ரிஷிகள் அறிவார்
குனியில் வசிக்கும் என்னால் பரவசப்பட்டு உள்ள இந்த மந்த்ரம்
உபாசகனுக்கு அனைத்தையும் அளிக்கும்

தத் தத் கார்ய ஜூஷா தத் தத் வர்ண சக்தி த்ரயீ ஜூஷா
அநயா யந்ந ஸாத்யதே ந ததஸித ஜக த்ரயோ –12-

ஸூர்யன் சோமன் அக்னி -ஆகியவற்றையும் குறிக்கும் அக்ஷரங்களில் உள்ள மூன்று சக்திகளில் உள்ளதும்
அனைத்து வழிபாடுகளிலும் உள்ளதும் ஆகிய இந்த சக்தி மூலம்
மூன்று லோகங்களிலும் அடைய முடியாதது ஒன்றுமே இல்லையே –

ஸூதே ஸா ஸகலா சக்திர் அநு ஜாநாதி தா புந
ஸம் ஹரந்தீ புநஸ் சைதா இதி ச சமர்யதே தத –13-

ஸ்வம் உன்மேஷம் அதிஷ்டாய பரமாத்மா ஸ சக்தி ராட்
உதிதோ ஜகத அர்த்தாய ஹேதி தேவ ஸநாதன –14-

அவளே அனைத்து சக்தியையும் ஸ்ருஷ்டித்து -செயல்களில் ஈடுபடுத்தி -லயிக்கும் படி செய்கிறாள்

ஸூர்யச்ச போக்த்ருதாம் ப்ராப்ய ப்ராணயந் ப்ராண இஷ்யதே
ஆத்மாநம் தர்சயத்யேஷ த்ரை லோக்ய ஐஸ்வர்யத அந்வித –15–

ஹ்ருத் புண்டரீக மத்யஸ்தம் யம் விசின் வந்தி யோகிந
யதாவத்ம் த்யா யதோ வேத்யம் முக்தே ஷோர் வேக வத்தயோ –16-

ஸூர்யன் முக்கிய பிராணன் -ஹ
த்ரை லோக்ய ஐஸ்வர்யம் -ம்
ஹம -தாமரை போன்ற உபாஸகனது இதயத்தில் வெளிப்படும்

பிரகர்ஷேண ஓந் நயன் ப்ராணன் ப்ராண இத்யேஷ சப்த்யதே
இந்து மண்டல ஸம் வீதோ வ்யாபிமாந ப்ரமேயவான் –17-
ஜிஹ்வா மூலஸ் திதோ த்யாதோ வாக் ப்ரவ்ருத்திம் நியச்சதி
அம்மண்டலே ஸ்திதோ த்யாத ஸ ஏவ ஹி ஸூதாம் ஸ்ரவன் –18-
நிர்விஷீ கரணம் த்யாத கரோதி ஜகதாமபி
ராம உப கூடா தஸ் மத்தி ஸ்ரீ ய ஸூக்தம் சமுத்கதம்–19-

முக்கிய மூச்சுக்காற்றை சக்தி கொண்டதாகச் செய்வதால் அது பிராணன் எனப்படுகிறது
அந்த ஹ என்னும் எழுத்தானது சந்த்ர மண்டலத்தில் மறைவாக நின்று வ்யாபி மற்றும் அப்ரமேய எழுத்துக்களுடன் சேர்ந்து –
அதாவது ம் மற்றும் அ -இதன் மூலம் அஹம் என்பது கிடைக்கிறது
நாக்கின் வேர்ப்பாகத்தில் இருந்து வெளிப்படுவதாக த்யானிக்கப் பட்டு -வாக்கை உண்டாக்குகிறது
அதே எழுத்தானது அம் என்னும் ஓசையில் உள்ளதாக த்யானிக்கப்பட்டு
அம்ருதத்தை வெளிப்படுவதாக எண்ணப்பட்டு இந்த ஜகத்தில் உள்ள அறியாமை என்னும் விஷங்களை அகற்றுகிறது
இந்த எழுத்துடன் ராம என்னும் எழுத்தம் சேரும் போது ஸ்ரீ ஸூக்தம் வெளிப்படுகிறது –

ஏததாதீநி ஸூக்தாநி ஸஹஸ்ரம் ருஷயோ விது
தத் தத் கால ஜூஷா தத் தத் வர்ண சக்தி த்ரயீ ஜூஷா –20-
அநேந யன்ன ஸாத்யதே ந ததஸ்தி ஜகத் த்ரயே
ஹன்யதே சகலம் லோகம்கமயத் யமலம் பதம் –21-
வ்யாஜயத் யகிலம் க்லேசம் கம்யதே யோக சிந்தகை
ஹேத்யேவம் கத்யதே ஸத் பிரேவம் நிர்வச நாஸ்திதை –22–

இது போன்ற ஸூக்தங்களை ஆயிரக் கணக்கான ரிஷிகள் நன்றாக அறிவர்
ஒவ்வொரு ஸூ க்தமும் ஸூர்யன் அக்னி மற்றும் சந்திரன் ஆகிய சக்திகளைக் குறிக்கும் எழுத்துக்களுடன்
ஏதேனும் ஒரு கட்டத்தில் சம்பந்தம் கொள்கிறது
இந்த ஹ என்னும் எழுத்து கொண்டு மூன்று லோகத்தில் செய்ய இயலாதது என ஏதும் இல்லை
இது உபாசகனுடைய அனைத்து தடைகளையும் விலக்கி அவனைத் தூய்மையான நிலைக்குக் கொண்டு செல்கிறது
யோகிகள் விஷயத்தில் அந்த எழுத்தானது அனைத்து துன்பங்களையும் விலக்குவதாக உள்ளது
யார் ஒருவர் சத்வ வழியில் நிலை நின்று சரியான விளக்கத்தை அளிப்பவர்களாக உள்ளனரோ
அவர்கள் இவ்விதமே- ஹ -என்பதைக் குறித்து உரைக்கிறார்கள் –

அசேஷ புவன ஆதாரா சங்கல்ப ப்ரபல க்ருதா
ப்ரத்யபிஞ்ஞாயதே சைவ ஸத் பிரேவம் நிர்வசனஸ்திதை –23–
சரத்யஸ் யாச்சலம் ஸர்வம் ஸ்த்ரியதே சகலை ஸதா
ப்ருதிவீ ஸம்ஸ்திதா ஸேயம் ஸ்தம்பே ஸ்ருத்யா நியுஜ்யதே –24-

அசேஷ புவன ஆதார-ர என்னும் எழுத்து கொண்டவளும்
பரமாத்மாவின் அதே சக்தியானவளும் ஆகிய அவளை மேலும்
சுதந்திரமாக செயல்படத் தூண்டுவது -ஸ்ர -என்னும் ஒலியின் மூலம் அறியப்படுகிறது
அசையக்கூடிய அனைத்தும் அவள் இடம் இருந்தே வெளிப்பட்டு பாதுகாப்புக்காக அவளையே அண்டுகின்றன –
ப்ருத்வீ என்னும் ஒலியில் -அதாவது -க -உள்ள அதே சக்தியானவள் ஸ்ருஷ்ட்டின் அசையாமல் நிலை கொண்டு
அனைத்தையும் பாதுகாக்கும் செயலிலும் ஈடுபட்டபடி உள்ளாள் –

ஸஹோ நாம பலம் தத்ர ரமதே தத் ஸஹஸ்ர தா
ஸஹஸ்ர தி ஸஹஸ்ரா ஸ்யாத் அக்னீ ஷோ மாத்மநோ மம –25-

பலம் என்னும் பொருள் கொண்டதான ஸஹஸ் என்னும் ஸப்தம் ஆயிரக் கணக்கான வகையில் களித்தபடி உள்ளது
இப்படி அக்னி மற்றும் சோமனை உள்ளடக்கிய என் சக்தியானது ஆயிரக்கணக்கில் வெளிப்படுகிறது
இதுவே ஸஹஸ்ரா எனப்படுகிறது –

அக்னீ ஷோ மமயீ ஸ மே ஸக்தி ஸர்வ க்ரியா கரீ
ஸூ ஸங்கல்ப ஸமித்தா ஸா தேஜஸாம் ராசி ருர்ஜிதா –26-
ஸம் பிராப்யை வாநலம் பாவம் கால பாவ கதாம் கதா
ரேத்யேவம் கேவலீ பூத்வா ஜ்வலத்ய விரதோ தயா –27-
பரமேஸ்வர பூதா ஸ பரமாச்சர்ய காரிணீ
ர இத்யேவ மஹா சக்திர் மதீ யாத்யா க்ரியாஹ்வயா –28-

அக்னி மற்றும் சோமனை உள்ளடக்கிய எனது சக்தியானது அனைத்து விதமான செயல்களையும் செய்ய வல்லதாகும்
சரியான எண்ணங்கள் மற்றும் ஓங்கி நிற்கும் வலிமை ஆகியவற்றால் தூண்டப்படும் அவள் அக்னியின் உள்ளே இருப்பவளாக
அனைத்தையும் அழிக்க வல்ல அக்னி நிலையை அடைகிறாள்
ர -என்பதின் தூய்மையான நிலையில் அவள் மிகுந்த ஆற்றலுடன் ஒளிர்ந்தபடி உள்ளாள்
அவள் பரமேஸ்வரன் என்னும் -ஹ் -எழுத்துடன் சேர்ந்து வியக்க வைக்கும் செயல்களை செய்கிறாள்
ர் என்பதே எனது மஹா சக்தியான க்ரியா என்பதாகும் –

சங்க்யா அநந்த்யம் ஸஹஸ்ரம் ஸ்யாதரா நந்த்யம் தத் உச்யதே
வர்ம அஸ்த்ரயோ ஸ்வரூபம் ச தர்சிதம் தே புரந்தர –29–

ஸஹஸ்ரம் என்பது எண்ணற்ற என்பதைக் குறிக்கும்
இது ஸூதர்சனத்திலே உள்ள ஆரங்களாகும்
புரந்தரன் உனக்கு வர்மம் அஸ்திரம் இவற்றின் ஸ்வரூபம் பற்றி உனக்கு முன்பே கூறினேன் –

த்ருவச்ச ப்ரணவ அஸ்யாதி பூர்வமேவ நிரூபித
ஏவமேவ மஹா மந்த்ர ஸப்த ப்ரஹ்மோத்கதோ –30–

கிரியா சக்தியின் தொடக்கமாக பிரணவம் த்ருவம் உள்ளதாக முன்பே நிரூபித்தேன்
இப்படியாக இந்த மஹா மந்த்ரம் ஸப்த ப்ரஹ்மத்தின் முழு சக்தியும் உள்ளடக்கி இருக்கும் –

அதர்வணீ மஹா சக்திர் கிரியா சக்திர் ப்ரியா தநு
த்ரயீ சாரோ ஹி அர்த்த வாக்யா பஞ்ச பர்வா மஹா ஸ்ருதி –31-
மந்த்ரேண ஸூயதே அநேந சாரேணேவ வனஸ்பதி
அஸ்ய த்வங்க விதா நஜ்ஞா ஷடங்காநி ப்ரசக்ஷதே –32

மஹா ஸ்ருதி என்று கொண்டாடப்படும் அதர்வண வேதத்தில் உள்ள மஹா சக்தி கிரியா சக்தியின் பிரியமான சரீரம்
இந்த வேதம் ஐந்து பகுதிகளைக் கண்டது
நக்ஷத்ரம் விதாநம் விதிவிதாநம் ஸம்ஹிதை சாந்தி
இதுவே மற்ற மூன்று வேதங்களின் சாரம் -உரம் போல் வேத மரத்தை இதுவே வளர்க்கும்
சாஸ்திரஞ்ஞர் இத்தை ஆறு அங்கங்களாகக் கொண்டதாக உள்ளது என்பர் –

காயத்ரீம் அபி சக்ராக்யாம் ப்ராகாரம் ச அக்னி சம்ஜ்ஜிதம்
கோப நாத் வருணோத் ஸே தாத் ஸ உதயாத் அம்ருதாத் ததா –33-

அந்த ஸூதர்சனத்திற்கு சக்ரா என்னும் காயத்ரி மந்த்ரம் உள்ளது -அதனை அக்னி சூழ்ந்து உள்ளது
கோபந அக்ஷரம் -ஆ -வருண அஷரத்துடன்-வ – சேர்க்கப் படுகிறது
இது போன்று அம்ருத அக்ஷரம் -அ -உதய அஷரத்துடன் -உ-சேர்க்கப்பட்டு
வாம் ஸூ ம் என்ற மந்த்ரம் ஆகிறது –

சக்ராய ச ஸ்வாஹா ஹ்ருதா திஸ்து சிகா வதி
ஸூர்ய ஜ்வாலா பதாச்ச ஊர்த்வம் மஹா யுக்தாத் ஸூதர்சநாத் –34-

ஊர்த்வம் சக்ராய ஸ ஸ்வாஹா வர்மாத்ய அஸ்த்ராந்தகோ விதி –35-1-

இதைத் தொடர்ந்து சக்ராய ச ஸ்வாஹா என்பது அமைகிறது
அடுத்து ஹ்ருதயம் என்பது தொடங்கி சிகா முடிய முதல் மூன்று அங்க மந்த்ரங்கள் சேர்க்கப்படுகின்றன
இதன் பின்னர் ஸூர்ய அக்ஷரமும் -ஹ -ஜ்வாலா என்கிற பதமும் சேர்க்கப்படுகின்றன
அதன் பின்னர் ஸூ தர்சன என்கிற பதமும் சேர்க்கப் பட்டு தொடர்ந்து மஹா சப்தமும் இணைக்கப்படுகிறது –
அதன் பின்னர் சக்ராய ச ஸ்வாஹா -என்பது சேர்க்கப்படுகிறது
தொடர்ந்து வர்மம் தொடங்கி அஸ்திரம் முடிய உள்ள இறுதி மூன்று அங்க மந்த்ரங்கள் சேர்க்கப் படுகின்றன –

நமச் சக்ராய தஸ் யாந்தே வித்மஹே அசவ் சதுர்யுக –35-2-

ஜ்வாலாய ச ஸஹஸ்ராந்தே தீ மஹி இதி நவார்ணக
தந்ந ப்ரசோதயாந் மத்யே சக்ர இதி அஷ்ட வர்ணக–36-

அதன் பின்னர் நம சக்ராய -என்பதான நான்கு எழுத்துக்களும்
தொடர்ந்து -வித்மஹே -என்பதும் அமைகிறது
மேலும் தீ மஹி என்பதுடன் இணைந்த ஸஹஸ்ர என்பதன் பின்னால் ஜ்வாலாயா என்பது சேர்க்கப்படுகிறது
இந்த மந்த்ரம் ஒன்பது அக்ஷரங்கள் கொண்டதாகும்
இதன் பின்னர் சக்ர என்பது நடுவில் சேர்க்கப்பட்டதான
தந்ந மற்றும் ப்ரசோதயாத் என்பதுடன் கூடிய எட்டு அக்ஷரங்கள் இணைகின்றன

இந்த மந்திரத்தின் முழு வடிவமானது

வாம் ஸூம் சக்ராய ச ஸ்வாஹா
ஓம் ஹம் நாம ஓம் ஹம் ஸ்வாஹா
ஓம் ஹிம் வஷாத் ஹம்ஸாய
ஹ்ரம் மஹா ஸூ தர்சனாய சக்ராய ஸ்வாஹா
ஓம் ஹும் ஓம் ஓவ்ஷத் ஓம் பட் நம
சக்ராய வித்மஹே ஸஹஸ்ர ஜ்வாலாய தீ மஹி
தந் ந சக்ர ப்ரசோதயாத் –

முஷ்டிம் விதர்ஜ நீம் க்ருத்வா தர்ஜ நீம் தர்ஜ ஸம்ஸ்திதாம்
பரிதோ ப்ராமயேத் வஹ்நீம் த்யாயந் ப்ராகார ஸம்ஸ்திதம்–37-

கை விரல்கள் அனைத்தையும் முஷ்டியில் மடக்கி –
ஆள்காட்டி விரல்களை மட்டும் எச்சரிப்பது போன்று நீட்டியபடி
த்யானத்தில் ஆழ்ந்துள்ள உபாசகன் கீழே உள்ள அக்னியைத் தனது கரங்களால் சுற்ற வேண்டும் –

அந்யோன்ய சம்முகே பாணி தலே வை தஷிண உத்தரே
கநிஷ்ட அங்குஷ்ட யோரக்நே ஸ்லிஷ்டே தீர்க்காஸ் ததா பரா –38–

அதன் பின்னர் இரண்டு உள்ளங்கைகளையும் ஒன்றுடன் ஓன்று பார்க்கும் படியாக வைத்து
சுண்டு விரல் மற்றும் கட்டை விரல் ஆகியவற்றின் நுனிகள் தொடும்படி யாகச் செய்து
மற்ற அனைத்து விரல்களையும் நேரே இருக்கும்படியாக வைத்து
தனது கைகளை ஒரு வட்டம் வரைவது போல் சுற்ற வேண்டும் –

பரிதோ ப்ராமயே தேவம் சக்ர முத்ரே யமீ ரிதா
அங்க முத்ராஸ் து வஹ்யதே சக்தி க்ராஸ மநும் ஸ்ருணு –39-

இது சக்ர முத்திரை எனப்படும்
அங்க முத்ரை குறித்து பின்னர் கூறப்படும்
அடுத்து சக்தி க்ராஸம் என்னும் மந்த்ரம் பற்றிக் கேட்பாயாக –

பவித்ரம் அநலா ரூடம் ஸ வ்யாபி ப்ரணவாத் பரம்
மஹா ஸூ தர்சன இதி ஏவம் சக்ர ராஜம் மஹாத் வகம்–40-
ததஸ் அஸ்த கதத் இதி அஸ்மாத் ஸர்வ ஜூஷ்ட பயங்கர
சிந்தி சிந்தீத் யதஸ் பச்சான் பிந்தி பிந்தி ப்ரகீர்தயேத் –41-
விதாரய த்வயம் பச்சாத் பர மந்த்ரான் க்ரஸ க்ரஸ
த்விர் பக்ஷயேதி பூதாநி த்ராசயேதி த்விர் உச்சரேத் -42-
வர்மாஸ்த்ர வஹ்னி ஜாயா ஸ்யுர் சக்தி க்ரஸ ந க்ருந் மநு
ஸ்வயம் ஸூ தர்சநோ பூத்வா மந்த்ரம் உச்சாராயன் இமம் –43-
சக்திம் முக ஹ்ருதாதிப்ய பரஸ்யா ஸூஷ யோத்தியா
ஷட ஷரஸ்ய மந்த்ரஸ்ய ஸ்ருணு த்யானம் புரந்தர –44-

ப்ரணவத்தைத் தொடர்ந்து வருகின்ற பவித்ரம் -ப சப்தமானது
அநலம் -ர -என்பதுடன் சேர்க்கப்பட்டு
இதனுடன் வ்யாபின் -ம் -என்பது இணைக்கப்படுகிறது
அதன் பின்னர்
மஹா ஸூ தர்சன -சக்ர ராஜ -மஹாத் வக -என்னும் சொற்கள் சேர்க்கப்படுகின்றன
இவற்றைத் தொடர்ந்து
அஸ்த கத சர்வ துஷ்ட பயங்கர சிந்தி சிந்தி என்பதும் –
பிந்தி பிந்தி -என்பதும் உச்சரிக்கப்பட வேண்டும்
பின்னர்
விதாரய-என்பது இருமுறை கூறப்பட்டு
பர மந்த்ரான் க்ரஸ க்ரஸ -என்பது கூறப்பட்டு
பக்ஷய என்பது இரு முறை கூறப்பட்டு
தொடர்ந்து பூதாநி என்பது கூறப்பட்டு
த்ராஸய -என்பது இருமுறை கூறப்பட்டு
வர்மத்துடன் –ஹும் –
அஸ்த்ரத்துடன் -பட் –
அக்னியின் மனைவி பெயருடன் -ஸ்வாஹா –முடிக்கப்பட வேண்டும்

இந்த மந்த்ரம் மந்த்ர க்ரஸ்னம் எனப்படும்
இந்த மந்த்ரத்தை உச்சரித்த படியே உபாசகன் தன்னை ஸூதர்சனத்துடன் இணைத்து எண்ணி
தனது விரோதியின் சக்தியை அந்த விரோதியின் இதயம் மற்றும் வாய் வழியாக உறிஞ்ச வேண்டும்
இந்திரனே அடுத்த ஆறு எழுத்து கொண்ட மந்த்ர த்யானம் குறித்து கூறக் கேட்ப்பாயாக
இது ஸஹஸ்ரார மந்த்ரம் ஆகும் –

ந்யஸ்த அங்கச் சக்ர முத்ராபிர் வஹ்நி ப்ரகார மத்யக
ஸஹஸ்ரார மஹா சக்ரம யுதாக்நி சயோத் கடம் –45
ஷடத்வ மயம் உத் ப்ராந்தம் த்யாயேந் மச்சக்தி ஜ்ரும்பிதம்
அக்ஷஸ்தம் பரமாத்மாநம் நாராயணம் அநா மயம் –46-
சக்ர ரூபிணம் ஈஸாநாம் த்யாயேத் குங்கும ஸம் நிபம்
பீதாம்பரதரம் திவ்யம் முக்தாலங்கார பண்டிதம் –47–

சக்ர முத்ரையுடன் கூடிய அங்க ந்யாஸம் செய்த உபாசகன் ஒருவன் அக்கினியுடன் கூடிய புனிதமான இடத்தில்
ஆயிரம் ஆரங்கள் கொண்ட சக்ரத்தை தியானிக்க வேண்டும்
அந்தச் சக்ரமானது பல ஆயிரக் கணக்கான அக்னியின் பிரகாசம் கொண்டதாக உள்ளது
ஸ்ருஷ்டியின் ஆறு நிலைகளையும் வியாபித்து உள்ளது
எல்லையற்றதான அந்தச் சக்கரம் எனது சக்தியில் இருந்து விரிவதாக உள்ளது
அதன் அச்சுப்பகுதியில் தோஷங்கள் ஏதும் அற்றவனும் பரமாத்மாவுமாகிய நாராயணன் உள்ளான்
அவனையே அந்தச் சக்ர ரூபத்தில் ஈசனாகக் கொள்ள வேண்டும்
அவன் குங்குமக் குழம்பு நிறத்தில் பட்டுப் பீதாம்பரம் உடுத்தி திவ்யமாக முத்து ஆபரணங்கள் அணிந்தவனாக உள்ளான் –

ஏதம் அஷ்ட புஜம் த்யாயேந் மஹா வ்யஸந ஸம்ப்லவே
உத் யஜ்ஜா நும் அநேகாஸ்திரம் ஸ்திதம் பரம சோபனம் –48–

மிகுந்த ஆபத்தான நேரத்தில் அவன் எட்டுத் திருக்கரங்கள் மற்றும் திருவடிகளுடன் கூடியவனாக
திருக்கரங்களை உயர்த்தி நிற்பவனாக -பலவிதமான ஆயுதங்கள் தரித்தவனாக
மிகவும் அழகானவனாக இருப்பதை தியானிக்க வேண்டும் –

சக்ரம் முஸல முத்தாமம் அங்குசம் ஸரஸீ ருஹம்
யாம்யே கர சதுஷ்கே அத வாமே புஜ சதுஷ்டய –49–
சங்கம் பாண யுதம் சாபம் பாசம் குர்வீம் கதாம் அபி
ததாநம் தக்ஷிணம் திவ்யம் தம்ஷ்ட்ரா பாஸ்வரி தாநநம் –50-

தனது வலப்புற நான்கு திருக்கரங்களில் சக்ரம் சக்தி கொண்ட முஸலம் அங்குசம் மற்றும் தாமரை கொண்டவனாய் உள்ளான்
இடப்புற நான்கு திருக்கரங்களில் சங்கு வில் அம்பு பாசக்கயிறு மற்றும் வலிமையான கதை கொண்டவனாய் உள்ளான்
திவ்யமான திரு முகம் பற்களின் ஒளி மற்றும் கருணையுடன் கூடிய திருக்கண்களால் அழகாக உள்ளது –

பிங்காக்ஷம் பிங்க கேஸாடயம் ஜ்வாலா மாலா பரிஷ்க்ருதம்
அத ஷோடஸ ஹஸ்தம் ச த்யாயேத் ஏவம் ஸூ தர்சனம் –51-

அடர்த்தியான திருக்கேசம் கொண்ட அவனைச் சுற்றி அக்னியானது மாலை போன்று அமைந்து உள்ளது
இப்படியாக பதினாறு திருக்கரங்களுடன் கூடிய ஸூ தர்சனத்தை மட்டுமே தியானிக்க வேண்டும் –

பரைஸ் பரிபவ ப்ராப்தே ப்ரீதி கார விவர்ஜிதே
ஸ்தி தாவ நவ க்ல்ருப்தாயாம் அபி நிர்ஜித்ய வைரிண –52-
பயே மஹதி ஸஞ்ஜாதே சோர வ்யாக்ராத் விபாதிபி
ப்ரத்யா லீட ஸ்திதம் தேவீம் வைரி வர்கதி குந் முகம் –53-
ப்ரஹாரோத் யோகி பிர் பீ நைர் புஜைர் ஊர்த்வைர் அலங்க்ருதம்
சக்த்யா தீப்தேந கங்கே ந வஹ்னி நா சதார் சிக்ஷ –54-
அங்கு சேநாத தண்டேந குந்தே நாத ஜ்வலத் விசா
பரஸ்வதேந சக்ரேண தஷிணாத கரைஸ் க்ரமாத் –55-

சங்கேந சாப முக்யேந பாஸே நாத ஹலே நச
குலிசேந கதாஸ் த்ரேண முஸலே நாத ஸூலத –56-
ஊர்த் வாததஸ் ஸ்திதைர் வாபை ப்ரதீப்தை ராயுதைர் யுதம்
தம் ஷ்ட்ரா நிஷ்ட யூத கோராக் நி ஜ்வாலா கோலா ஹலா குலம் –57
ஸம்ஸ் யூத தத்த்வயா கீர்ணம் திவ்யஉலா வந மாலயா
கோராட்ட ஹாஸ ஸம் த்ரா சத்ர வதைத் யேந்திர தா நவம் –58
ஜ்வாலா குல ஜ்வலத் தைத்ய மேதோ மேதுர பாவகே
அயுதா யுத வஹ் நீ நாமஸ் பதே தீப்த தேஜஸாம் –59-
அத் வஷட் கமயே சக்ரே சக்ரிணம் சக்ரம் உத்தமம்
த்யாயே தேவம் விதம் தேவம் மயே மஹதி மாநவ –60-

வெல்ல இயலாதபடி உள்ள எதிரியிடம் தவிர்க்க இயலாத தோல்வியை அடையும் போதும்
அவர்கள் வெல்ல இயலாத படியான இடத்தில் உள்ள போதிலும் அவர்களைத் தண்டிக்க வேண்டும் என்னும் போதும்
திருடர்கள் புலி இவற்றால் ஆபத்து நேரிடும் போதும்
பதினாறு திருக்கரங்களுடன் கூடியவனாக உள்ள ஸூதர்சனத்தை
இடது திருவடியை முன்பும் வலது திருவடியை பின்பும்
வைத்து எதிர்க்கத் தயாராக உள்ள நிலையில் இருப்பவனாகத் தியானிக்க வேண்டும்

விரோதியைத் தாக்கும் விதமாக வலிமையான அவன் திருக்கரங்கள் உயர்ந்து நிற்கின்றன
உயர்த்தியபடி உள்ள அவனது திருக்கரங்களில் கீழ் இருந்து மேலாக
ஜ்வாலையுடன் கூடிய உலோக உருண்டை வாள்
நூற்றுக் கணக்கான ஜ்வாலையுடன் கூடிய அக்னி மழு கோல்
ஜ்வாலையுடன் கூடிய குறு வாள் கோடாலி மற்றும் சக்கரம் ஆகியவை உள்ளன

உயர்த்தியபடி உள்ள அவனது திருக்கரங்களில் மேல் இருந்து கீழாக
சங்கு வில் அம்பு பாசக்கயிறு ஏர் இடி தண்டாயுதம் ஈட்டி ஆகியவை உள்ளன
அவனுடைய பற்களின் ஒளியில் இருந்து புறப்படும் அக்னியின் ஜ்வாலையால் அவன் சூழப்பட்டு உள்ளான்
மேலும் அவனைச் சுற்றி அழகான வனமாலையும் உள்ளது

தனது பயங்கரமான சிரிப்பால் ராக்ஷஸர்கள் மற்றும் தானவர்கள் ஆகியவர்களின் அரசர்களை ஓடும்படி செய்கிறான்
அச்சத்தில் உள்ளவர்கள் அவனுடைய இவ்வடிவை தியானிக்க வேண்டும்
அவனே மஹா விஷ்ணுவின் திருச்சக்கரத்தில் உள்ள அபிமான தேவதையாக உள்ளான்
அரக்கர்களின் எரிகின்ற சதையின் காரணமாக புகையுடன் கூடியதாக உள்ள அந்தச் சக்கரத்தில் அவன் உள்ளான்
ஸ்ருஷ்டியின் ஆறு நிலைகளிலும் இவனுடைய இந்த ஒளியானது காணப்படுகிறது –

ஏவம் த்யாத்வா புந த்யாயேத் சதுர் பாஹும் ஸூ தர்சனம்
அந்யதா நைவ சாந்தி ஸ்யாத் அஸ்தி தேஜஸ் ததா ஹரே –61

மீண்டும் ஒரு முறை நான்கு திருக் கைகளுடன் உள்ள ஸூ தர்சனம் தியானிக்க வேண்டும்
வித்தாகி ஸ்ரீ ஹரியின் சக்தியால் அமைதி ஏற்படும் –

கோர சாந்த விபேதேந பவ்ருஷம் த்யானம் ஈரிதம்
இதி தே ஸூர சார்த்தூல த்யானம் அந் யச்ச மே ஸ்ருணு –62-

இவ்வாறு கோரம் சாந்தம் இரு நிலைகளில் உள்ள புருஷ த்யானம் பற்றிச் சொன்னேன் –
மேல் மற்ற த்யானம் பற்றிக் கேள் –

ப்ரகாரா பவ்ருஷா யே யே த்யாநே அஸ்மின் பரி வர்ணிதா
தான் ஸர்வான் மன் மயா நேவ ஸம்ஸ்மரேத் சீக்ர ஸித்தயே –63-

என்னுடன் சம்பந்தம் பெற்ற பல்வேறு புருஷ நிலைகளை பற்றி ஸதா த்யானம் செய்ய வேண்டும் –
இது விரைவாகவே பலன் அளிக்க வல்லதாகும்

அத்யந்த அபூத மிதம் சக்ர ரஹஸ்யம் தே ப்ரகீர்த்திதம்
பூயோ ரஹஸ்யம் அந்யச்ச ஸ்ருணு மே ஸூர புங்கவ–64-

உனக்கு மிக உயர்ந்த ரஹஸ்ய பரம்பரை பற்றி உபதேசித்தேன் -மேலும் கேள்

ஆக்நேயீ யா மதீயா தே புரா சக்தி ப்ரகீர்த்திதா
ஸூர்ய கோட் யர்புதா பாஸா வஹ்னி கோட் யர் புதோமா –65-
இந்து கோட் யர் புதா பாஸா மம ஸ்பந்த மயீ தனு
அம்ருதம் பரமாத்மாநம் அசேஷ புவநாத் ருதிம் –66-
ஆஸ்தாய பஞ்ச பிந்து ஆத்மா ஸ்ப்ரு சந்தீ வ்யாபி நம் பரம்
ஹிதாய ஸர்வ பூதா நாமு தேதி பரமேச்வராத் –67-

அக்னியை உள்ளடக்கிய எனது சக்தி கோடிக்கணக்கான ஸூர்யன் மற்றும் அக்னி போன்று ஒளிர்ந்து
கோடிக்கணக்கான சந்திரன் போன்ற துடிப்பைக் கொண்டதாகவும் உள்ளது
ஸஹஸ்ரார என்று தொடங்கும் மாத்திரத்தில்
அம்ருதம் -ஸ -பரமாத்மன் -ஹ -அசேஷ புவன ஆதாரம் -ர -ஆகியவை
பஞ்ச பிந்து மற்றும் வ்யாபின் ஆகிய ஒலிகளுடன் ஒன்றாக இணைக்கப்பட்டு உள்ளன –
மிகவும் உயர்ந்த பரமேஸ்வரனிடம் இருந்து உத்பத்தி யாகும் இந்த சக்தியானது
அனைத்து உயிரிகளுக்கும் நன்மை அளிக்க வல்லதாக உள்ளது –

தாமஷம் கல்பயேச் சக்திம் தத் ப்ரபாம் நாபி மண்டலம்
அராணி ஷண் மநோ ரர்ணான் ஸூர்ய உத்தாமவ் ஸ பிந்துகவ் –68-
ஸூஸ்திதவ் நேமி கவ் த்யாயேச் சேஷம் து ப்ரதி மண்டலம்
ஆத்மாநம் மத்யதோ த்யாயேத் ஸ்வம் மாயா பரமாத்மநோ –69-

அந்த சக்தியே ஸூ தர்சனத்தின் நாபியாகும் -அதன் ஒளியே வெளிவட்டம் -மந்த்ரத்தின் ஆறு ஒலிகளும் ஆறு ஆரங்கள் –
ஸூர்ய உத்தாம பிந்து ஒலிகள் அந்த ஆரங்கள் சக்கரத்தில் சென்று இணையும் வட்டத்தில்
உறுதியாக இணைக்கப் பட்டதாகக் கொள்ள வேண்டும்
மந்திரத்தில் எஞ்சிய பகுதி -பட் -சக்கரத்தை சூழ்ந்து உள்ளதாகக் கொள்ள வேண்டும்
தனது ஆத்மாவானது மஹா லஷ்மி மற்றும் பரமாத்மாவின் நடுவில் உள்ளதாக தியானிக்க வேண்டும் –

ஸூர்ய அநல அந்தரஸ்தம் ச நிரஸ்யந் ஸம்ஸ்மரேஜ் ஜனம்
த்யா யன்ன நிச மேவம் ஹி யோகீ த்யான பாராயண –70-
விதூய நிகிலம் தோஷம் ஸாம் ஸாரிகம் அசேஷத
மயி பக்திம் பராம் ப்ராப்ய மாமே வாந்தே ஸமஸ்நுதே –71-

தன்னை தனது சரீரத்தில் இருந்து வெளியே எடுத்ததாக எண்ணி
ஸூர்யன் மற்றும் அக்னியில் நான் இருப்பதாக தியானிக்க வேண்டும்
இவ்வாறு த்யானத்தில் ஆழ்ந்த யோகி தனது அனைத்து பாபங்களையும் அந்த த்யானம் மூலமாகவே கழிக்கிறான்
அதன் பின்னர் என்னிடம் ஆழ்ந்த பக்தி கொண்டவனாக என்னையே தஞ்சம் எனப் புகுகிறான்

அந்தரா பரமாத்மா நம் அம்ருதம் ச ஸ்திதோ ஜபன்
மநீஷீ மனஸா நித்யம் பியூஷாப் யாய நம் ஸ்மரேத்–72-

ஸூ தர்சன மந்திரத்தின் பரமாத்மா மற்றும் அம்ருதம் -ஸ மற்றும் ஹ -ஆகியவற்றை உறுதியுடன் ஜபித்தபடி உள்ள ஒருவன்
அம்ருதத்தைப் பருகினால் உண்டாகும் சுவையை எப்போதும் மனத்தில் சிந்தித்த படி இருக்க வேண்டும் –

ஸூதயா ப்லாவ்ய மாநோ ஹி ஸ்த்ருதயா சக்தி கோடராத்
ப்ராணேந ப்ராண்யமா நச்ச தக்த தோஷோ அநலத் விஷா –73-
பஞ்ச பிந்து க்ரியா லாபாத் ஐஸ்வர்யம் பரமாஸ்தித
சந்தத அப்யாஸ யோகேந வஸீ யுக்தோ ஜிதேந்த்ரிய –74-
விஹாய சகலம் க்லேசம் வேஷ மாஸ்தாய மா மகம்
த்ருப்தோ ஜானபலோ யோகீ க்ரியயா ஸர்வதோ வஸீ –75-

ஹ-அக்ஷரம் யோகிகளின் அனைத்து தோஷங்களும் அநலம் என்னும் அக்னியின் ஜ்வாலைகளால் பொசுக்கப் படுகின்றன
அப்போது அவன் பஞ்ச பிந்து மூலமாக உயர்ந்த ஐஸ்வர்யத்தை அடைகிறான்
தொடர்ந்து யோகத்தைக் கைக்கொண்டு புலன்களை அடக்குகிறான்
என்னால் ஸாம்யா பத்தி அருளப்பெற்று தன்னைத் தன் வசப்படுத்தியவனாக உள்ளான்

ஈஸ்வர பரமோ பூத்வா ஸர்வ வ்யாப்தி மய ஸ்தித
மாமேவ மாமகம் தாம மத் ப்ரஸாதாத் உபாஸ் நுதே –76-

சாம்யா பத்தி அடைந்த அவன் எனது கருணை மூலமாகவே என்னையே அனுபவித்து ஆனந்திக்கிறான் –
ஆனந்தத்தில் சாம்யா பத்தி -ஸாயுஜ்யம் அடைகிறான் –

யா கிரியா ஸா சிதாக்யாதா யா சித்தி ஸா பரா க்ரியா
ஏதே ஸ பரமா நந்தாஸ்த்ர யஸ்தே பரி கீர்த்திதா –77-

அகண்டை கா பரா சக்திச் சித் க்ரியா நந்த ரூபிணி
வைஷ்ணவீ ஸா பரா ஹந்தா ஸாஹம் ஸர்வார்த்த பூரணீ –78

கிரியை செயல்பாடு என்று அழைக்கப்படுவது எதுவோ -அது சித் -அறிவு -எனவும் கூறப்படும்
சித்த என்று அழைக்கப்படுவது எதுவோ அது உயர்ந்த கிரியை எனவும் கூறப்படும்
இந்த இரண்டும் மற்றும் பரமானந்தம் ஆகிய மூன்றும் சேர்ந்து ஒரு உயர்ந்த சக்தியாக உள்ளது
இதுவே- சித்த கிரியை ஆனந்தம் -ஆகியவற்றின் ரூபமாக உள்ளது
அதுவே விஷ்ணுவின் நான் என்ற எண்ணமாக உள்ளது -அவை அனைத்தையும் நிறைவேற்றுபவன் நானே ஆவேன் –

ஸ்வாச் ஸந்த்யான் மம சங்கல்போ த்விதைவம் ப்ரவிஜ்ரும்பதே
ஏகா சக்திர் க்ரியாஹ் வாநா மஹா பூதிரதாபரா –79-

எனது இச்சையால் எனது சங்கல்பம் மூலம் நான் இரண்டு சக்திகளாக மாறுகிறேன்
அவற்றில் ஓன்று கிரியை எனவும் மஹா பூதி எனவும் கூறப்படுகிறது –

ஸாமான்யதஸ் அனயோர் சக்ர ஸ்திதாஹம் பரமேஸ்வரீ
ஏஷா தே சகலா சக்திர் க்ரியாரூபா பிரதர்சிதா –80-

இந்திரனே நான் அனைத்துக்கும் ஈஸ்வரியாக உள்ளதால் அந்த இரண்டு சக்திக்கும் பொதுவாக உள்ளேன்
இப்படி செயல் ரூபமாக உள்ள அந்த சக்தி மற்றும் அதன் அம்சங்கள் குறித்து அனைத்தும் உனக்கு கூறுகிறேன் –

ஸ்தூல ஸூஷ்ம பரத்வேந தாரிகாயா நிசாமய
நிமீ லித க்ரியாகாரா ஸ்பஷ்ட ஐஸ்வர்ய ஸ்வரூபிணீ –81–

தநு ஷாட் குண்ய ரூபா மே பூதிர் ஸா தாரி காஹ்தயா
தஸ்யா ஸ்தூலாதி ரூபாணி யதா வன்மே நிசாம்ய
உச்ய மாநாதி தேவே ச ஸாவதா நே ந சேத ஸா –82-

அடுத்து தாரிக்காவின் ஸ்தூல ஸூஷ்ம நிலையான வடிவம் குறித்துக் கேட் பாயாக
பூதி எனப்படும் தாரிகா ஆறு குணங்களுடன் கொண்ட ரூபம் உள்ளவளாக உள்ளாள்
ஆனால் அவளுடைய குணங்களில் செயல்படும் குணமானது மறைவாகவும் ஐஸ்வர்யம் என்ற குணமானது ஓங்கியும் உள்ளது

அடுத்து அவளுடைய ஸ்தூலமான நிலை போன்றவற்றைக் குறித்து நான் கூற கேட் பாயாக –

முப்பத்து ஒன்றாவது அத்யாயம் சம்பூர்ணம் –

——————————————————–361-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம

ஶ்ரீ யதிராஜ விம்ஶதி: ॥பதவுரை – ஶ்ரீ காஞ்சீ ஸ்வாமிகள் — கருத்துரை – புத்தூர் ஶ்ரீ.உ.வே.ரகுராமன் ஸ்வாமிகள் —

॥ ஶ்ரீ யதிராஜ விம்ஶதி: ॥

ய: ஸ்துதிம் யதிபதி ப்ரஸாதி³நீம் வ்யாஜஹார யதிராஜ விம்ஶதிம் ।
தம் ப்ரபந்ந ஜந சாதகாம்பு³த³ம் நௌமி ஸௌம்ய வர யோகி³ புங்க³வம் ॥

ஶ்ரீ மாத⁴வாங்க்⁴ரி ஜலஜ த்³வய நித்யஸேவா-
ப்ரேமாவிலாஶயபராங்குஶபாத³ப⁴க்தம் ।
காமாதி³தோ³ஷஹரமாத்மபதா³ஶ்ரிதாநாம்
ராமாநுஜம் யதிபதிம் ப்ரணமாமி மூர்த்⁴நா ॥ 1॥

ஶ்ரீரங்க³ராஜசரணாம்பு³ஜராஜஹம்ஸம்
ஶ்ரீமத்பராங்குஶபாதா³ம்பு³ஜப்⁴ருʼங்க³ராஜம் ।
ஶ்ரீப⁴ட்டநாத² பரகாலமுகா²ப்³ஜமித்ரம்
ஶ்ரீவத்ஸசிஹ்நஶரணம் யதிராஜமீடே³ ॥ 2॥

வாசா யதீந்த்³ர மநஸா வபுஷா ச யுஷ்மத்-
பாதா³ரவிந்த³யுக³ளம் ப⁴ஜதாம் கு³ரூணாம் ।
கூராதி⁴நாத² குருகேஶமுகா²த்³ய பும்ஸாம்
பாதா³நுசிந்தநபர: ஸததம் ப⁴வேயம் ॥ 3॥

நித்யம் யதீந்த்³ர தவ தி³வ்யவபு:ஸ்ம்ருʼதௌ மே
ஸக்தம் மநோ ப⁴வதுவாக்³கு³ணகீர்தநேऽஸௌ ।
க்ருʼத்யஞ்ச தா³ஸ்யகரணம் து கரத்³வயஸ்ய
வ்ருʼத்த்யந்தரேঽஸ்து விமுக²ம் கரணத்ரயஞ்ச ॥ 4॥

அஷ்டாக்ஷராக்²யமநுராஜபத³த்ரயார்த²-
நிஷ்டா²ம் மமாத்ர விதராத்³ய யதீந்த்³ரநாத² ।
ஶிஷ்டாக்³ரக³ண்யஜநஸேவ்யப⁴வத்பதா³ப்³ஜே
ஹ்ருʼஷ்டாঽஸ்து நித்யமநுபூ⁴ய மமாஸ்ய பு³த்³தி:⁴ ॥ 5॥

அல்பாঽபி மே ந ப⁴வதீ³யபதா³ப்³ஜப⁴க்தி:
ஶப்³தா³தி³போ⁴க³ருசிரந்வஹமேத⁴தேஹா ।
மத்பாபமேவ ஹி நிதா³நமமுஷ்ய நாந்யத்-
தத்³வாரயார்ய யதிராஜ த³யைகஸிந்தோ⁴ ॥ 6॥

வ்ருʼத்த்யா பஶுர்நரவபுஸ்த்வஹமீத்³ருஶோঽபி
ஶ்ருʼத்யாதி³ஸித்³த⁴நிகி²லமாத்மகு³ணாஶ்ரயோঽயம் ।
இத்யாத³ரேண க்ருʼதிநோঽபி மித:² ப்ரவக்தும்-
அத்³யாபி வஞ்சநபரோঽத்ர யதீந்த்³ர வர்தே ॥ 7॥

து:³கா²வஹோঽஹமநிஶம் தவ து³ஷ்டசேஷ்ட:
ஶப்³தா³தி³போ⁴க³நிரதஶ்ஶரணாக³தாக்²ய: ।
த்வத்பாத³ப⁴க்த இவ ஶிஷ்டஜநௌக⁴மத்⁴யே
மித்²யா சராமி யதிராஜ ததோঽஸ்மி மூர்க:² ॥ 8॥

நித்யம் த்வஹம் பரிப⁴வாமி கு³ரும் ச மந்த்ரம்
தத்³தே³வதாமபி ந கிஞ்சித³ஹோ பி³பே⁴மி ।
இத்த²ம் ஶடோ²ঽப்யஶட²வத்³ப⁴வதீ³ய ஸங்கே⁴
ஹ்ருʼஷ்டஶ்சராமி யதிராஜ ததோঽஸ்மி மூர்க:² ॥ 9॥

ஹா ஹந்த ஹந்த மநஸா க்ரியயா ச வாசா
யோঽஹஞ்சராமி ஸததம் த்ரிவிதா⁴பசாராந் ।
ஸோঽஹம் தவாঽப்ரியகர: ப்ரியக்ருʼத்³வதே³வம்
காலம் நயாமி யதிராஜ ததோঽஸ்மி மூர்க:² ॥ 10॥

பாபே க்ருʼதே யதி³ ப⁴வந்தி ப⁴யாநுதாப-
லஜ்ஜா: புந: கரணமஸ்ய கத²ம் க⁴டேத ।
மோஹேந மே ந ப⁴வதீஹ ப⁴யாதி³லேஶ-
ஸ்தஸ்மாத்புந: புநரக⁴ம் யதிராஜ குர்வே ॥ 11॥

அந்தர்ப³ஹிஸ்ஸகலவஸ்துஷு ஸந்தமீஶம்-
அந்த:⁴ புரஸ்ஸ்தி²தமிவாஹமவீக்ஷமாண: ।
கந்த³ர்பவஶ்யஹ்ருʼத³யஸ்ஸததம் ப⁴வாமி
ஹந்த த்வத³க்³ரக³மநஸ்ய யதீந்த்³ர நார்ஹ: ॥ 12॥

தாபத்ரயீஜநிதது:³க²நிபாதிநோঽபி
தே³ஹஸ்தி²தௌ மம ருசிஸ்து ந தந்நிவ்ருʼத்தௌ ।
ஏதஸ்ய காரணமஹோ மம பாபமேவ
நாத² த்வமேவ ஹர தத்³யதிராஜ ஶீக்⁴ரம் ॥ 13॥

வாசாமகோ³சர மஹாகு³ண தே³ஶிகாக்³ர்ய
கூராதி⁴நாத² கதி²தாঽகி²லநைச்யபாத்ரம் ।
ஏஷோঽஹமேவ ந புநர்ஜக³தீத்³ருʼஶஸ்தத்³-
ராமாநுஜார்ய கருணைவ து மத்³க³திஸ்தே ॥ 14॥

ஶுத்³தா⁴த்மயாமுநகு³ரூத்தம கூரநாத²
ப⁴ட்டாக்²யதே³ஶிகவரோக்தஸமஸ்தநைச்யம் ।
அத்³யாঽஸ்த்யஸங்குசிதமேவ மயீஹ லோகே
தஸ்மாத்³யதீந்த்³ர கருணைவ து மத்³க³திஸ்தே ॥ 15॥

ஶப்³தா³தி³போ⁴க³விஷயா ருசிரஸ்மதீ³யா
நஷ்டா ப⁴வத்விஹ ப⁴வத்³த³யயா யதீந்த்³ர ।
த்வத்³தா³ஸதா³ஸக³ணநாசரமாவதௌ⁴ ய-
ஸ்தத்³தா³ஸதைகரஸதாঽவிரதா மமாஸ்து ॥ 16॥

ஶ்ருத்யக்³ரவேத்³யநிஜதி³வ்யகு³ணஸ்வரூப:
ப்ரத்யக்ஷதாமுபக³தஸ்த்விஹ ரங்க³ராஜ: ।
வஶ்யஸ்ஸதா³ ப⁴வதி தே யதிராஜ தஸ்மாத்-
ச²க்த: ஸ்வகீயஜநபாபவிமோசநே த்வம் ॥ 17॥

காலத்ரயேঽபி கரணத்ரயநிரமிதாதி-
பாபக்ரியஸ்ய ஶரணம் ப⁴க³வத்க்ஷமைவ ।
ஸா ச த்வயைவ கமலாரமணேঽர்தி²தா யத்-
க்ஷேம: ஸ ஏவ ஹி யதீந்த்³ர ப⁴வத்ச்²ரிதாநாம் ॥ 18॥

ஶ்ரீமந் யதீந்த்³ர தவதி³வ்யபதா³ப்³ஜஸேவாம்
ஶ்ரீஶைலநாத²கருணாபரிணாமத³த்தாம் ।
தாமந்வஹம் மம விவர்த⁴ய நாத² தஸ்யா:
காமம் விருத்³த⁴மகி²லம் ச நிவர்தயத்வம் ॥ 19॥

விஜ்ஞாபநம் யதி³த³மத்³ய து மாமகீநம்-
அங்கீ³குருஷ்வ யதிராஜ த³யாம்பு³ராஶே ।
அஜ்ஞோঽயமாத்மகு³ணலேஶவிவர்ஜிதஶ்ச
தஸ்மாத³நந்யஶரணோ ப⁴வதீதி மத்வா ॥ 20॥

இதி யதிகுலது⁴ர்யமேத⁴மாநை: ஶ்ருதிமது⁴ரைருதி³தை ப்ரஹர்ஷயந்தம் ।
வரவரமுநிமேவ சிந்தயந்தீ மதிரியமேதி நிரத்யயம் ப்ரஸாத³ம் ॥ 21॥

இதி ஶ்ரீயதிராஜவிம்ஶதி: ஸம்பூர்ணம் ।

———————

யঃ ஸ்துதிம் யதிபதிப்ரஸாদிநீம் வ்யாஜஹார யதிராஜவிம்ஶதிம் ।
தம் ப்ரபந்நஜநசாதகாம்বுদம் நௌமி ஸௌம்யவரயோগிபுங்গவம் ॥

ய: – யாவரொரு மணவாள மா முனிகள்,
யதிபதி ப்ரஸாதி³நீம் – எம்பெருமானாருடைய திருவுள்ளத்தை உகப்பிக்குமதான,
யதிராஜ விம்ஶதிம் ஸ்துதிம் – யதிராஜ விம்ஶதி யென்கிற தோத்திரத்தை,
வ்யாஜஹார – அருளிச் செய்தாரோ,
ப்ரபந்நஜந சாதக அம்பு³த³ம் –ப்ரபந்நர்களாகிற சாதக பக்ஷிகளுக்குக் கார்முகில் போன்றவரான,
தம் ஸௌம்ய வர யோகி³ புங்க³வம் – அந்த மணவாளமாமுனிகளை,
நௌமி – துதிக்கிறேன்.

————–

ஶ்ரீமாধவாங்ঘ்ரிஜலஜ দ்வயநித்யஸேவா-
ப்ரேமாவிலாஶயபராங்குஶபாদভக்தம் ।
காமாদி◌ேদাஷஹரமாத்மபদாஶ்ரிதாநாம்
ராமாநுஜம் யதிபதிம் ப்ரணமாமி மூர்ধ்நா ॥ 1॥

ஶ்ரீமாத⁴வ அங்க்⁴ரி ஜலஜத்³வய நித்யஸேவா ப்ரேம ஆவில ஆஶய பராங்குஶ பாத³ ப⁴க்தம் – அழகு பொலிந்த எம்பெருமானது
திருவடித்தாமரையிணைகளை நிச்சலும் தொழுகையினாலுண்டான ப்ரேமத்தினால் கலங்கின திருவுள்ளமுடையவரான
நம்மாழ்வாருடைய திருவடிகளிலே அன்பு பூண்டவரும்,
ஆத்ம பத³ ஆஶ்ரிதாநாம் – தமது திருவடிகளைப் பணிந்தவர்களுக்கு,
காமாதி³ தோ³ஷஹரம் – காமம் முதலிய குற்றங்களைக் களைந்தொழிப்பவரும்,
யதிபதிம் – யதிகளுக்குத் தலைவருமான,
ராமாநுஜம் – எம்பெருமானாரை,
மூர்த்⁴நா ப்ரணமாமி – தலையால் வணங்குகின்றேன்.

இதில் முதல் ஶ்லோகத்தால், தொடங்கிய ஸ்தோத்ரம் நன்கு நிறைவேறும் பொருட்டு
ஆசார்யாபிவாதநரூபமான மங்களம் செய்யப்படுகிறது.

முதல் ஶ்லோகத்தில் எம்பெருமானாருடைய ஜ்ஞாநபூர்த்தியும்,
இரண்டாவது ஶ்லோகத்தில் அவருடைய அநுஷ்டாநபூர்த்தியும் பேசப்படுகிறது.

முதல் ஶ்லோகத்தில் திருவின் மணாளனான எம்பெருமனுடைய திருவடித்தாமரை யிணையில் செய்யத்தக்க
நித்யகைங்கர்யத்தில் உள்ள ப்ரேமத்தினாலே கலங்கின திருவுள்ளத்தையுடையவரான
நம்மாழ்வாருடைய திருவடிகளில் மிகுந்த பக்தியை யுடையவரும்,
தமது திருவடிகளை அடைந்தவர்களுடைய காமம் முதளான தோஷங்களைப் போக்கடிப்பவரும்,
யதிகளின் தலைவருமான எம்பெருமானாரைத் தலையால் வணங்குகிறேன் என்கிறார்.

——

ஶ்ரீரங்গராஜ சரணாம்বுஜ ராஜஹம்ஸம்
ஶ்ரீமத்பராங்குஶ பாদாம்বுஜ ভৃங்গராஜம் ।
ஶ்ரீভட்டநாথ பரகால முখாব்ஜமித்ரம்
ஶ்ரீவத்ஸசிஹ்ந ஶரணம் யதிராஜமீ◌ேড ॥ 2॥

ஶ்ரீரங்க³ராஜ சரண அம்பு³ஜ ராஜஹம்ஸம் – ஶ்ரீரங்கநாதனுடைய திருவடியாகிற தாமரையிலே ராஜஹம்ஸம் போன்று ஊன்றியிருப்பவரும்,
ஶ்ரீமத் பராங்குஶ பதா³ம்பு³ஜ ப்⁴ருʼங்க³ராஜம் – நம்மாழ்வாருடைய அழகிய திருவடித் தாமரைகளிலே வண்டுபோல் அமர்ந்திருப்பவரும்,
ஶ்ரீப⁴ட்டநாத² பரகாலமுக² அப்³ஜமித்ரம் – பெரியாழ்வார் திருமங்கையாழ்வார் முதலான ஆழ்வார்களாகிற
தாமரைப் பூக்களை விகாஸப் படுத்துவதில் ஸூர்யன் போன்றவரும்,
ஶ்ரீவத்ஸ சிஹ்ந ஶரணம் – கூரத்தாழ்வானுக்குத் தஞ்சமாயிருப்பவரும் (அல்லது) கூரத்தாழ்வானைத் திருவடிகளாக வுடையவருமான,
யதிராஜம் – எம்பெருமானாரை,
ஈடே³ – துதிக்கின்றேன்.

இரண்டாவது ஶ்லோகத்தில் பெரியபெருமாளுடைய திருவடித்தாமரைகளில் விளையாடும் உயர்ந்த அன்னப் பறவை போன்றவரும்,
நம்மாழ்வாருடைய திருவடித் தாமரைகளில் பொருந்திய வண்டு போன்றவரும்,
பெரியாழ்வார் மற்றும் பரகாலரான திருமங்கையாழ்வார் ஆகியோரின் முகத்தாமரையை மலரச் செய்யும் ஸூர்யன் போன்றவரும்,
ஆழ்வானுக்கு உபாயமாக விருப்பவருமான யதிராஜரைத் தொழுகிறேன் என்கிறார்.

மேலே மூன்று ஶ்லோகங்களாலே ப்ராப்ய ப்ரார்த்தனை செய்கிறார்.

————-

வாசா யதீந்দ்ர மநஸா வபுஷா ச யுஷ்மத்-
பாদாரவிந்দயுগலம் ভஜதாம் গுரூணாம் ।
கூராধிநாথ குருகேஶமுখாদ்ய பும்ஸாம்
பாদாநுசிந்தநபரঃ ஸததம் ভவேயம் ॥ 3॥

ஹே யதீந்த்³ர! – எம்பெருமானாரே!,
வாசா மநஸா வபுஷா ச – மநோவாக்காயங்க ளாகிற த்ரிகரணங்களாலும்,
யுஷ்மத் பாதா³ரவிந்த³ யுக³ளம் – தேவரீருடைய திருவடித் தாமரையிணையை,
ப⁴ஜதாம் – ஸேவிப்பவர்களும்,
கு³ரூணாம் – ஆசார்யபீடத்தை யலங்கரிப்பவர்களுமான,
கூராதி⁴நாத² குருகேஶ முக² ஆத்³ய பும்ஸாம் – கூரத்தாழ்வான் திருக்குருகைப்பிரான் பிள்ளான் முதலான தலைவர்களினுடைய,
பாத³ அநுசிந்தந பர: – திருவடிகளையே சிந்திப்பவனாக,
ஸததம் ப⁴வேயம் – எப்போதும் இருக்கக்கடவேன்.

மூன்றாவது ஶ்லோகத்தில் மனம் மொழி மெய் என்கிற மூன்று கரணங்களாலும் உடையவர் திருவடிகளையே
உபாயமாகக் கொண்டிருக்கும் ஆழ்வான், பிள்ளான் முதலான ஆசார்யர்களை இடைவிடாமல் சிந்திக்கக் கடவேன் என்கிறார்.

———–

நித்யம் யதீந்দ்ர! தவ দிவ்ய வபுঃஸ்மৃதௌ மே
ஸக்தம் மநோ ভவதுவாগ்গுணகீர்தநேঽஸௌ ।
கৃத்யஞ்ச দாஸ்யகரணம் து கரদ்வயஸ்ய
வৃத்த்யந்தரேঽஸ்து விமுখம் கரணத்ரயஞ்ச ॥ 4॥

யதீந்த்³ர – எம்பெருமானாரே!,
மே மந: – அடியேனுடைய நெஞ்சானது,
நித்யம் – எப்போதும்,
தவ தி³வ்யவபுஸ் ஸ்ம்ருʼதௌ – தேவரீருடைய திவ்யமங்கள விக்ரஹ த்யானத்திலேயே,
ஸக்தம் ப⁴வது – ஆஸக்தமாகக் கடவது;
அஸௌ மே வாக்³ – எனது இந்த வாக்கானது,
தவ கு³ண கீர்தநே ஸக்தா ப⁴வது – தேவரீருடைய திருக்குணங்களைப் பற்றிப் பேசுவதிலேயே ஊன்றியிருக்கக் கடவது;
கரத்³வயஸ்ய – இரண்டு கைகளினுடைய,
க்ருʼத்யம் – செயலானது,
தவ தா³ஸ்ய கரணம் ப⁴வது – தேவரீருக்கு அடிமை செய்வதுதானேயாகக் கடவது; (இவ்வாறாக)
கரணத்ரயம் ச – மநோவாக்காயங்களாகிற மூன்று கரணங்களும்,
வ்ருʼத்த்யந்தரே விமுக²ம் அஸ்து – இதர வியாபாரங்களை அடியோடு நோக்காதிருக்கக் கடவன.

நான்காவது ஶ்லோகத்தில் தம்முடைய கரணங்கள் மூன்றும் எப்போதும் எம்பெருமானாரிடத்திலேயே ஈடுபட்டிருக்கவேண்டும் என்கிறார்.
அடியேனுடைய மநஸ்ஸானது எப்பொழுதும் தேவரீருடைய திவ்யமங்களவிக்ரஹத்தை த்யானிப்பதிலேயே ஊன்றி யிருக்க வேணும்;
வாக்கானது தேவரீரது குணங்களைப் பேசுவதிலேயே ஈடுபட்டிருக்க வேணும்;
கைகளிரண்டின் செயல்பாடானது தேவரீருக்கு அடிமை செய்வதிலேயேயாக வேணும்.
முக்கரணங்களும் மற்றெதிலும் ஈடுபடாதிருக்கக் கடவன.

———-

அஷ்டாக்ஷராখ்ய மநுராஜ பদத்ரயார்থ-
நிஷ்ঠாம் மமாத்ர விதராদ்ய யதீந்দ்ரநாথ ।
ஶிஷ்டாগ்ரগண்ய ஜநஸேவ்ய ভவத்பদாব்ஜே
ஹৃஷ்டாঽஸ்து நித்யமநுভூய மமாஸ்ய বுদ்ধிঃ ॥ 5॥

நாத² யதீந்த்³ர – எமது குலத்தலைவரான எம்பெருமானாரே!,
அஷ்டாக்ஷராக்²ய – திருவஷ்டாக்ஷரமென்கிற,
மநுராஜ – பெரிய திருமந்த்ரத்திலுள்ள,
பத³த்ரய – ப்ரணவ, நம: பத, நாராயண பதங்களில் தேறின,
அர்த² – அநந்யார்ஹ சேஷத்வம், அநந்ய சரணத்வம், அநந்ய போக்யத்வ மென்கிற அர்த்தங்களில்,
நிஷ்டா²ம் – திடமான வுறுதியை,
மம – அடியேனுக்கு,
அத்ர – இவ்விருள்தரு மா ஞாலத்திலேயே,
அத்³ய – ருசி பிறந்த விப்போதே,
விதர – ப்ரஸாதித்தருளவேணும்.
அஸ்ய மம பு³த்³தி⁴: – நீசனேன் நிறையொன்றுமிலேனான வென்னுடைய புத்தியானது,
ஶிஷ்டாக்³ரக³ண்ய ஜநஸேவ்ய ப⁴வத்பதா³ப்³ஜே – சிஷ்டர்களில் தலைவரான ஆழ்வான் ஆண்டான் போல்வார்
தொழத் தகுந்த தேவரீருடைய திருவடித் தாமரைகளை,
நித்யம் அநுபூ⁴ய – இடைவீடின்றி யநுபவித்து,
ஹ்ருʼஷ்டா அஸ்து – (அவ்வநுபவத்தின் பலனான கைங்கர் யத்தையும் பெற்று) மகிழ்ந்திருக்கக் கடவது.

ஐந்தாவது ஶ்லோகத்திலே திருவஷ்டாக்ஷரம் என்னும் திருமந்த்ரத்தின் மூன்று பதங்களாலும் தேறின
அநந்யார்ஹஶேஷத்வ அநந்யஶரணத்வ அநந்யபோக்யத்வங்க ளாகிற அர்த்தங்களிலே உறுதியும்,
ஶிஷ்டர்களில் தலைவரான ஆழ்வான் போல்வாரால் தொழத்தகுந்த தேவரீருடைய
திருவடிகளில் இடைவிடாத அநுபவத்தையும் தந்தருளவேணும் என்கிறார்.

இதற்கு மேல் ஏழு ஶ்லோகங்களாலே போக்கப்படவேண்டியதான அநிஷ்டத்தைக் கூறுகிறார்.

————

அல்பாঽபி மே ந ভவদீய பদாব்ஜ ভக்திঃ
ஶব்দாদி ◌ேভাগ ருசி ரந்வஹ மேধதே ஹா ।
மத்பாபமேவ ஹி நிদாநமமுஷ்ய நாந்யத்-
தদ் வாரயார்ய யதிராஜ দயைகஸிந்◌ேধা ॥ 6॥

த³யா ஏக ஸிந்தோ⁴ – அருட்கடலான,
யதிராஜ ஆர்ய – ஆசார்யசிகாமணியே!,
மே – அடியேனுக்கு,
ப⁴வதீ³ய பதா³ப்³ஜ ப⁴க்தி: – தேவரீருடைய திருவடித் தாமரைகளிற் பதிந்த பக்தியானது,
அல்ப அபி ந – சிறிதளவுமில்லை; (அஃது இல்லாததும் தவிர),
ஶப்³தா³தி³ போ⁴க³ ருசி: – ஶப்தாதி விஷய போகங்களில் ஊற்றமானது,
அந்வஹம் ஏத⁴தே – நாடோறும் வளர்ந்து செல்லாநின்றது;
ஹா – அந்தோ! (இதற்கென் செய்வேன்!),
அமுஷ்ய நிதா³நம் – இதற்கு அடிக்காரணம்,
மத்பாபம் ஏவ ஹி – என்னுடைய பாபமேயன்றோ;
அந்யத் ந – வேறொரு காரணமுமில்லை;
தத்³ வாரய – அந்த எனது பாபத்தைப் போக்கியருளவேணும்.

ஆறாவது ஶ்லோகத்திலே தாம் ப்ராப்யத்தில் ருசியில்லாதிருக்கிறபடியையும்,
மற்ற விஷயங்களில் ருசியானது மேன்மேலும் வளருகிறபடியையும் கூறி,
இவ்விரண்டிற்கும் காரணமான தனது பாபத்தைப் போக்கியருளவேண்டும் என்கிறார்.

————-

வৃத்த்யா பஶுர் நரவபுஸ் த்வஹமீদ்ருஶோঽபி
ஶৃத்யாদிஸிদ்ধநிখிலமாத்ம গுணாஶ்ரயோঽயம் ।
இத்யாদரேண கৃதிநோঽபி மிথঃ ப்ரவக்தும்-
அদ்யாபி வஞ்சநபரோঽத்ர யதீந்দ்ர வர்தே ॥ 7॥

யதீந்த்³ர – எம்பெருமானாரே!,
அஹம் து – அடியேனோவென்றால்,
நரவபு: – மநுஷ்ய சரீரனாயிருந்தேனாகிலும்,
வ்ருʼத்த்யா பஶு: – செய்கையினால் பசுவோடொத்திரா நின்றேன்;
ஈத்³ருஶ: அபி – இப்படிப்பட்டவனாயிருக்கச் செய்தேயும்,
அயம் ஶ்ருʼதி ஆதி³ ஸித்³த⁴ நிகி²ல ஆத்ம கு³ண ஆஶ்ரய: இதி – “இவன் வேதம் முதலியவற்றில் தேறின
ஸகல ஆத்ம குணங்களுக்கும் கொள்கலமானவன்” என்று,
க்ருʼதிந: அபி ஆத³ரேண மித²: ப்ரவக்தும் – அபிஜ்ஞர்களையும் ஆதரவோடு பரஸ்பரம் பேசுவிக்கும்படி,
அத்ர அத்³யாபி – இவ்வுலகில் இன்னமும்,
வஞ்சநபர: வர்த்தே – வஞ்சிக்குமவனாயிரா நின்றேன்.

ஏழாவது ஶ்லோகத்திலே அடியேன் ஶரீரத்தாலே மனிதனாகவிருந்தாலும், செயலாலே விலங்கைப் போன்றவன்.
இப்படியிருக்கச் செய்தேயும், ‘எல்லா ஆத்ம குணங்களுக்கும் கொள்கலமானவன் இவன்’ என்று
பெரியோர்களும் பேசும்படியான வஞ்சகன் என்கிறார்.

——————

দுঃখாவஹோঽஹ மநிஶம் தவ দுஷ்டசேஷ்டঃ
ஶব்দாদி◌ேভাগநிரதஶ் ஶரணாগதாখ்யঃ ।
த்வத்பாদভக்த இவ ஶிஷ்டஜநௌঘமধ்யே
மிথ்யா சராமி யதிராஜ ததோঽஸ்மி மூர்খঃ ॥ 8॥

யதிராஜ – எம்பெருமானாரே!,
து³ஷ்ட சேஷ்ட: அஹம் – கெட்ட நடத்தைகளையுடை யேனான நான்,
ஶப்³தா³தி³ போ⁴க³நிரத: – ஶப்தாதி விஷய ப்ரவணனாய்,
ஶரணாக³த ஆக்²ய: – ப்ரபந்நனென்று பேர் சுமப்பவனாயிருந்துகொண்டு,
தவ அநிஶம் து:³கா²வஹ – எப்போதும் தேவரீருடைய திருவுள்ளத்தைப் புண்படுத்துமவனாய்,
ஶிஷ்டஜந ஓக⁴ மத்⁴யே – சிஷ்டர்களின் திரளினிடையே,
த்வத்பாத³ப⁴க்த: இவ – தேவரீருடைய திருவடிகளுக்கு அன்பன் போல,
மித்²யா சராமி – க்ருத்ரிமமாகத் திரியா நின்றேன்;
தத: மூர்க:² அஸ்மி – ஆகையினால் மூர்க்கனாயிரா நின்றேன்.

எட்டாவது ஶ்லோகத்திலே அடியேன் கெட்ட செயல்களையே செய்பவனாய், ஶப்தம் முதலிய விஷயங்களின்
அநுபவத்தில் ஈடுபட்ட மனத்தையுடையனாய், ஶரணாகதன் என்ற பெயரை மட்டும் சுமப்பவனாயிருந்துகொண்டு,
எப்பொழுதும் தேவரீர் திருவுள்ளம் புண்படும்படி துக்கத்தை உண்டுபண்ணுமவனாய்,
தேவரீர் திருவடிகளில் ஈடுபட்டவன் போல் ஶிஷ்டர்களின் கோஷ்டியில் பொய்யாகத் திரிந்தேனாதலால்
மூர்க்கனாகவிருக்கிறேன் என்கிறார்.

————

நித்யம் த்வஹம் பரிভவாமி গுரும் ச மந்த்ரம்
தদ்◌ேদவதாமபி ந கிஞ்சிদஹோ বি◌ேভமி ।
இத்থம் ஶ◌ேঠাঽப்யஶঠவদ் ভவদீய ஸங்ঘে
ஹৃஷ்டஶ்சராமி யதிராஜ ததோঽஸ்மி மூர்খঃ ॥ 9॥

யதிராஜ – எம்பெருமானாரே!,
அஹம் து – அடியேனோவென்றால்,
கு³ரும் மந்த்ரம் தத்³ தே³வதாம் ச – ஆசார்யனையும் மந்த்ரத்தையும் அதற்குள்ளீடான தேவதையையும்,
நித்யம் பரிப⁴வாமி – நித்யமும் பரிபவிக்கின்றேன்,
கிஞ்சித்³ அபி ந பி³பே⁴மி – ஈஷத்தும் அஞ்சுகிறேனில்லை;
அஹோ – அந்தோ!,
இத்த²ம் ஶட² அபி – இங்ஙனம் போட்கனா யிருந்தேனாகிலும்,
அஶட²வத்³ – குருமந்த்ர தேவதா விஶ்வாஸ யுக்தன் போல,
ப⁴வதீ³ய ஸங்கே⁴ – தேவரீரடியார் திரளிலே,
த்ருʼஷ்ட: சராமி – துணிவுடையேனாய்த் திரிகின்றேன்,
தத: மூர்க²: அஸ்மி – ஆதலால் மூர்க்கனாயிரா நின்றேன்.

ஒன்பதாவது ஶ்லோகத்திலே எந்நாளும் கொண்டாடத்தக்க ஆசார்யனையும், அவருபதேஶித்த மந்த்ரத்தையும்,
அம்மந்த்ரத்தின் பொருளான தேவதையையும் நித்யம் அவமதித்து சிறிதளவும் பயமில்லாமல்,
தேவரீர் திருவுள்ளத்திற்கு உகப்பானவற்றையே செய்பவன் போலே தேவரீருடைய அடியார்கள் திரளிலே புகுந்து,
‘இவர்களை வஞ்சித்து விட்டோமே’ என்று மகிழ்ச்சியோடு திரிகிறேன் என்கிறார்.

————–

ஹா ஹந்த ஹந்த மநஸா க்ரியயா ச வாசா
யோঽஹஞ் சராமி ஸததம் த்ரிவிধாபசாராந் ।
ஸோঽஹம் தவாঽப்ரியகரঃ ப்ரியகৃদ்வ◌ேদவம்
காலம் நயாமி யதிராஜ ததோঽஸ்மி மூர்খঃ ॥ 10॥

யதிராஜ – எம்பெருமானாரே!,
ய: அஹம் – யாவனொரு அடியேன்,
ஸததம் – எப்போதும்,
மநஸா வாசா க்ரியயா ச – மனமொழிமெய்களகிற முக்கரணங்களாலும்,
த்ரிவித⁴ அபசாராந் – மூவகைப்பட்ட அபசாரங்களையும்,
சராமி – செய்கின்றேனோ,
ஸ அஹம் – அப்படிப்பட்ட நான்,
தவ அப்ரியகர: – தேவரீருக்கு அப்ரியங்களையே செய்து போருமவனாய்க் கொண்டு,
ப்ரியக்ருʼத்³வத்³ – ப்ரியத்தையே செய்பவன்போல நின்று,
ஏவம் காலம் நயாமி – இப்படியே காலத்தைக் கழிக்கின்றேன்;
தத: மூர்க²: அஸ்மி – ஆதலால் மூர்க்கனாயிரா நின்றேன்,
ஹா ஹந்த ஹந்த – என்ன கொடுமை!

பத்தாவது ஶ்லோகத்திலே மூன்று கரணங்களாலும் மூன்றுவிதமான அபசாரங்களைச் செய்துகொண்டு,
தேவரீருக்கும் விருப்பமல்லாதவற்றையே செய்துகொண்டிருந்தாலும் தேவரீர் விரும்பக்கூடிய செயல்களையே
செய்பவன் போல தேவரீருடைய அடியார்களை ஏமாற்றியதோடல்லாமல்,
தேவரீரையும் ஏமாற்றினேன் மூர்க்கனான அடியேன் என்கிறார்.

———–

பாபே கৃதே யদி ভவந்தி ভயாநுதாப-
லஜ்ஜாঃ புநঃ கரணமஸ்ய கথம் ঘடேத ।
மோஹேந மே ந ভவதீஹ ভயாদிலேஶஸ்
தஸ்மாத்புநঃ புநரঘம் யதிராஜ குர்வே ॥ 11॥

யதிராஜ – எம்பெருமானாரே!,
பாபே க்ருʼதே ஸதி³ – பாவம் செய்தால்,
ப⁴ய அநுதாப லஜ்ஜா: – அச்சமும் அநுதாபமும் வெட்கமும்,
ப⁴வந்தி யதி³ – உண்டாகுமேயானால்,
அஸ்ய புந: கரணம் கத²ம் க⁴டேத – மறுபடியும் பாவம் செய்கை எப்படி நேரிடும்,
மே – எனக்கோவென்றால்,
இஹ – இந்த பாப கரணத்தில்,
மோஹேந – அஜ்ஞாநத்தினால்,
ப⁴யாதி³லேஶ: ந ப⁴வதி – அச்சமும் அநுதாபமும் வெட்கமுமாகிற விவை சிறிது முண்டாவதில்லை;
தஸ்மாத் – ஆதலால்,
அக⁴ம் புந: புந: குர்வே – பாபத்தை அடுத்தடுத்துச் செய்து போராநின்றேன்.

பதினோராவது ஶ்லோகத்திலே பாபகார்யத்தைச் செய்தால் தண்டனை கிடைக்குமே என்ற பயமும்,
நான் இத்தகைய செயலைச் செய்யலாமோ வென்கிற அநுதாபமும்,
இப்படிப் பாபம்புரிந்த நாம் பெரியோர்களின் திருமுன்பே எப்படிச்செல்வது என்கிற வெட்கமும்
ஏற்பட்டால் மறுபடியும் பாபமிழைக்க நேராது;
ஆனால் அடியேனோவென்றால் அறியாமையால் பயம், அநுதாபம், வெட்கம் ஆகிய இவை சிறிதுமில்லாமல்
மீண்டும் மீண்டும் பாவச்செயல்களையே செய்கிறேன் என்கிறார்.

—————-

அந்தர் বஹிஸ் ஸகலவஸ்துஷு ஸந்தமீஶம்-
அந்ধঃ புரஸ்ஸ்থிதமிவாஹமவீக்ஷமாணঃ ।
கந்দர்பவஶ்யஹৃদயஸ்ஸததம் ভவாமி
ஹந்த த்வদগ்ரগமநஸ்ய யதீந்দ்ர நார்ஹঃ ॥ 12॥

யதீந்த்³ர – எம்பெருமானாரே!,
ஸகல வஸ்துஷு – எல்லாப் பொருள்களிலும்,
அந்த: ப³ஹி: – உள்ளோடு புறம்போடு வாசியற எங்கும்,
ஸந்தம் ஈஶம் – வியாபித்து நிற்கிற எம்பெருமானை,
அந்த⁴: புர: ஸ்தி²தம் இவ – பிறவிக்குருடன் முன்னேயிரா நின்ற பொருளைக் காணமாட்டாதவாறுபோல,
அவீக்ஷமாண: அஹம் – காணகில்லாதவனான அடியேன்,
ஸததம் கந்த³ர்ப்ப வஶ்ய ஹ்ருʼத³ய: ப⁴வாமி – எப்போதும் காமபரவச மநஸ்கனாயிரா நின்றேன்;
ஹந்த – அந்தோ! (ஆதலால்),
த்வத்³ அக்³ர க³மநஸ்ய ந அர்ஹ: – தேவரீர் திருமுன்பே வருகைக்கும் அர்ஹதையுடையேனல்லேன்.

பன்னிரண்டாவது ஶ்லோகத்திலே பிறவிக்குருடன் கண்முன்னேயுள்ள பொருளைக் காணாதது போலே
எல்லாப்பொருள்களின் உள்ளும் புறமும் நீக்கமற நிறைந்துள்ள எம்பெருமானைக் காணாதவனாய்,
காமபரவசனாய் (மற்ற பயங்களையே விரும்பும் மனத்தை யுடையவனாய்) இருக்கிறேனாதலால்
தேவரீர் திருமுன்பே வருவதற்கும் தகுதியற்றவனாய் உள்ளேன் என்கிறார்.

—————-

உள்ளும் புறமும் ஸகல பதார்த்தங்களிலுமுறைகின்ற எம்பெருமானைக் காண்கிலீராகிலும்
ஹேய விஷயங்களின் தோஷங்களை ப்ரத்யக்ஷமாகக் காண்கிறீரன்றோ;
காணவே அவற்றில் ஜிஹாஸை பிறந்ததில்லையோ? என்ன;
துன்பங்களையும் இன்பமாக நினைக்கும்படியன்றோ என்னுடைய நிலைமையுள்ளது?
இதுக்கடி என்னுடைய ப்ரபல பாபமேயாயிற்று. அதைத் தேவரீர் தாமே களைந்தருள வேணுமென்று பிரார்த்திக்கிறார்.

தாபத்ரயீஜநித দுঃখநிபாதிநோঽபி
◌ேদஹஸ்থிதௌ மம ருசிஸ்து ந தந்நிவৃத்தௌ ।
ஏதஸ்ய காரணமஹோ மம பாபமேவ
நாথ த்வமேவ ஹர தদ்யதிராஜ ஶீঘ்ரம் ॥ 13॥

யதிராஜ – எம்பெருமானாரே!,
தாபத்ரயீ ஜநித து:³க² நிபாதிந: அபி – தாபத்ரயத்தாலு முண்டு பண்ணப்பட்ட துக்கங்களிலே வீழ்ந்து கிடக்கச் செய்தேயும்,
மம – எனக்கு,
ருசிஸ் து – அபிலாஷமோவென்றால்,
தே³ஹஸ்தி²தௌ – து:க்காஸ்பதமான சரீரத்தைப் பேணுமையிலேயாம்;
தத் நிவ்ருʼத்தௌ ந – அந்த தேஹத்தைத் தவிர்த்துக்கொள்வதில் ருசியுண்டாவதில்லை,
ஏதஸ்ய காரணம் மம பாபமேவ – இப்படிப்பட்ட நிலைமைக்குக் காரணம் எனது பாவமேயாம்,
அஹோ நாத² – அந்தோ!; ஸ்வாமிந்!,
தத்³ த்வமேவ ஶீக்⁴ரம் ஹர – அந்த பாபத்தை தேவரீரே கடுகப் போக்கவேணும்.

பதிமூன்றாவது ஶ்லோகத்திலே மூன்றுவிதமான தாபங்களினால் ஏற்பட்ட துக்கத்திலே அழுந்தியிருந்தபோதிலும்,
அடியேனுக்கு துக்கத்திற்கு இருப்பிடமான ஶரீரத்தைப் பேணுவதிலேயே ஆசையானது வளர்ந்துவருகின்றது;
ஶரீரத்தைப் போக்கிக்கொள்வதில் விருப்பமுண்டாகவில்லை. இதற்கு அடியேனது பாபமே காரணமாகையால்
ஸ்வாமியான தேவரீரே விரைவில் அந்தப் பாபத்தைப் போக்கியருளவேணுமென்கிறார்.

————–

வாசாம◌ேগাசர மஹாগுண ◌ேদஶிகாগ்ர்ய
கூராধிநாথ கথிதாঽখிலநைச்யபாத்ரம் ।
ஏஷோঽஹமேவ ந புநர் ஜগதீদৃஶஸ் தদ்-
ராமாநுஜார்ய கருணைவ து மদ்গதிஸ்தே ॥ 14॥

ஆர்ய ராமாநுஜ – எம்பெருமானாரே!,
வாசாம் அகோ³சர மஹாகு³ண தே³ஶிக அக்³ர்ய கூராதி⁴நாத² கதி²த அகி²ல நைச்ய பாத்ரம் – வாய்க்கு நிலமல்லாத நற்குணங்களை
யுடைய ஆசார்யஶ்ரேஷ்டரான கூரத்தாழ்வான் அநுஸந்தித்த ஸமஸ்த நைச்யங்க ளுக்கும் பாத்ரமாயிருப்பவன்,
ஜக³தி – இவ்வுலகில்,
ஏஷ: அஹம் ஏவ – இந்த அடியேன் ஒருவனேயாவன்;
ஈத்³ருʼஶ: புந: ந – இப்படிப்பட்ட தோஷத்தையுடையான் வேறொருவனில்லை, (ஆதலால்)
தே கருணா து – தேவரீருடைய திருவருளோவென்றால்,
மத்³க³தி: ஏவ – என்னையே கதியாகவுடையது.

பதினான்காவது ஶ்லோகத்திலே வாயால் இவ்வளவென்று அளவிட்டுச் சொல்ல வொண்ணாத நற்குணங்களை உடையவராய்,
ஆசார்யர்களின் தலைவராயுள்ள கூரத்தாழ்வானால் அருளிச்செய்யப்பட்ட எல்லாத்தாழ்வுகளுக்கும்
கொள்கலமாக விருப்பவன் இவ்வுலகில் அடியேன் ஒருவனேயன்றி வேறொருவரில்லையாதலாலே
தேவரீருடைய க்ருபையே அடியேனுக்குப் புகலிடம் என்கிறார்.

—————

ஶுদ்ধாத்மயாமுந গுரூத்தம கூரநாথ
ভட்டாখ்ய ◌ேদஶிகவரோக்த ஸமஸ்தநைச்யம் ।
அদ்யாঽஸ்த்யஸங்குசிதமேவ மயீஹ லோகே
தஸ்மாদ ்யதீந்দ்ர கருணைவ து மদ்গதிஸ் தே ॥ 15॥

யதீந்த்³ர – எம்பெருமானாரே!,
ஶுத்³தா⁴த்ம யாமுந கு³ரூத்தம கூரநாத² ப⁴ட்டாக்²ய தே³ஶிக வர உக்த ஸமஸ்த நைச்யம் – பரம பவித்திரரான ஆளவந்தார் ஆழ்வான் பட்டர்
என்னுமிந்த ஆசார்ய சிகாமணிகள் அநுஸந்தித்துக் கொண்ட ஸகலவிதமான தாழ்வும்,
இஹ லோகே – இவ்வுலகின்கண்,
அத்³ய – இக்காலத்தில்,
மயி ஏவ – என்னிடத்திலேயே,
அஸங்குசிதம் அஸ்தி – குறையுறாது நிரம்பியிருக்கின்றது,
தஸ்மாத்³ – ஆதலால்,
தே கருணா ஏவ து மத்³க³தி: – தேவரீருடைய திருவருளே எனக்குப் புகல் (அல்லது) தேவரீருடைய திருவருள் என்னையே புகலாகவுடையது.

பதினைந்தாவது ஶ்லோகத்திலே தூய்மையான மனத்தையுடையவர்களான ஆளவந்தாராலேயும்,
ஆசார்யகளில் தலைவரான ஆழ்வானாலேயும், ஆசார்ய ஶ்ரேஷ்டரான பராஶரபட்டராலேயும்
தம்முடைய ஸ்தோத்ரங்களிலே சொல்லப்பட்ட எல்லாவிதமான தாழ்வுகளும் இவ்வுலகிலே இக்காலத்திலே
அடியேனிடத்திலேயே குறைவில்லாமல் இருக்கின்றதாதலாலே அடியேனுக்குப் புகலிடம்
தேவரீருடைய கருணையொழிய மற்றொன்றில்லை என்கிறார்.

————–

ஶব்দாদி◌ேভাগவிஷயா ருசிரஸ்மদீயா
நஷ்டா ভவத்விஹ ভவদ்দயயா யதீந்দ்ர ।
த்வদ்দாஸদாஸগணநா சரமாவ◌ெধள யஸ்
தদ்দாஸதைகரஸதா அவிரதா மமாஸ்து ॥ 16॥

யதீந்த்³ர! – எம்பெருமானாரே!,
அஸ்மதீ³யா – எம்முடையதான,
ஶப்³தா³தி³ போ⁴க³ விஷயா ருசி: – ஶ்ப்தாதி விஷயங்களை யநுபவிக்க வேணுமென்பது பற்றியுண்டான அபிநிவேசமானது,
ப⁴வத்³ த³யயா – தேவரீருடைய திருவருளாலே,
நஷ்டா ப⁴வது – தொலைந்ததாகக் கடவது;
ய: – யாவரொருவர்,
த்வத்³ தா³ஸ தா³ஸ க³ணநா சரம அவதௌ⁴ – தேவரீருடைய பக்த பக்தர்களை எண்ணிக்கொண்டு போமளவில் சரம பர்வத்திலே நிற்கிறாரோ,
தத்³ தா³ஸதைக ரஸதா – அவர்க்கு அடிமைப்பட்டிருப்ப தொன்றிலேயே ப்ராவண்யமானது,
மம அவிரதா அஸ்து – எனக்கு அவிச்சிந்நமாக நடைபெற வேணும்.

பதினாறாவது ஶ்லோகத்திலே ஶப்தாதிவிஷயங்களை அநுபவிக்கவேண்டுமென்கிற அடியேனுடைய ருசியானது
தேவரீருடைய திருவருளாலே அடியோடழியக்கடவது;
யாரொருவர் தேவரீரோடு ஸம்பந்தமுடையவர்களின் எண்ணிக்கையில் எல்லையிலி ருக்கிறரோ,
அவருக்கு அடிமைப்பட்டிருப்பதிலேயே அடியேனுக்கு இடைவிடாத ஈடுபாடு இருக்கவேண்டுமென்கிறார்.

————-

ஶ்ருத்யগ்ர வேদ்ய நிஜদிவ்யগுண ஸ்வரூபঃ
ப்ரத்யக்ஷதாமுபগதஸ் த்விஹ ரங்গராஜঃ ।
வஶ்யஸ் ஸদா ভவதி தே யதிராஜ தஸ்மாத்-
ছக்தஸ் ஸ்வகீயஜநபாபவிமோசநே த்வம் ॥ 17॥

யதிராஜ – எம்பெருமானாரே!,
ஶ்ருத்யக்³ர வேத்³ய நிஜ தி³வ்யகு³ண ஸ்வரூப: – வேதாந்தங்களில் கேட்டறிய வேண்டும்படியான தன்னுடைய குணஸ்வரூபாதிகளை யுடையனாய்,
இஹ – தன்வாசியறிந்து ஈடுபடுவாரில்லாத இந்த ஸம்ஸாரமண்டலத் திலே,
ப்ரத்யக்ஷதாம் உபக³த: – எல்லார்க்கும் கண்ணெதிரே காட்சி தந்தருள்கின்ற,
ரங்க³ராஜ: – ஶ்ரீரங்கநாதன்,
தே – தேவரீருக்கு,
ஸதா³ – எப்போதும்,
வஶ்ய: ப⁴வதி – விதேயனாயிரா நின்றான்;
தஸ்மாத் – ஆதலால்,
ஸ்வகீய ஜந பாப விமோசநே – தம்மடியார்களின் பாவங்களைத் தொலைத்தருள்வதில்,
த்வம் ச²க்த: – தேவரீர் சக்தி யுடையராயிரா நின்றீர்.

பதினேழாவது ஶ்லோகத்திலே உபநிஷத்துக்களாலே அறியத்தக்கவைகளான தன் கல்யாணகுணங்களையும்,
திவ்யமங்கள ஸ்வரூபத்தையுமுடையனான எம்பெருமான் அனைவரும் கண்ணாலேயே கண்டுபற்றலாம்படி
திருவரங்கத்திலே பெரியபெருமாளாக எழுந்தருளி, எல்லாக்காலமும் தேவரீருக்கு வசப்பட்டவனாயிருக்கையாலே,
உம்மடியார்களின் பேற்றுக்குத் தடையான பாபங்களைப் போக்குவதில் தேவரீர் ஸமர்த்தரன்றோ வென்கிறார்.

—————

காலத்ரயேঽபி கரணத்ரய நிர்மிதாதி-
பாபக்ரியஸ்ய ஶரணம் ভগவத்க்ஷமைவ ।
ஸா ச த்வயைவ கமலாரமணேঽர்থிதா யத்-
க்ஷேமஸ் ஸ ஏவ ஹி யதீந்দ்ர ভவத்ছ்ரிதாநாம் ॥ 18॥

யதீந்த்³ர – எம்பெருமானாரே!,
காலத்ரயே அபி – வருங்காலம் நிகழ்காலம் கழிகால மென்கிற மூன்று காலங்களிலும்,
கரணத்ரய நிர்மித அதி பாபக்ரியஸ்ய – மன மொழி மெய்களாகிற மூன்று கரணங்களினாலும் கோர பாபங்களைச் செய்தவனுக்கு,
ப⁴க³வத் க்ஷமா ஏவ – எம்பெருமானது பொறுமையொன்றே,
ஶரணம் – புகல்,
ஸா ச – அந்த க்ஷமைதானும்,
த்வயா ஏவ – தேவரீராலேயே,
கமலாரமணே – நம்பெருமாள் பக்கலிலே,
அர்தி²தா இதியத் – ப்ரார்த்திக்கப்பட்டதென்பது யாதொன்று,
ஸ: ஏவ ஹி – அந்த ப்ரார்த்தனை தானே,
ப⁴வத் ச்²ரிதாநாம் – தேவரீரை யடிபணிந்தவர்களுக்கு,
க்ஷேம: – க்ஷேமமாவது.

பதினெட்டாவது ஶ்லோகத்திலே நிகழ்காலம் வருங்காலம் கழிகாலம் என்கிற மூன்று காலங்களிலும்,
மனம் மொழி மெய் என்கிற மூன்று கரணங்களினாலும், ப்ராயஶ்சித்தத்தாலும் அநுபவத்தாலும்
போக்கவொண்ணாத அளவிறந்த பாபங்களைச் செய்தவனுக்கு எம்பெருமானுடைய பொறுமை மட்டுமே தஞ்சமாகும்.
அந்தப் பொறுமையானது தேவரீரால் பெரியபிராட்டிகு இனியவனான எம்பெருமானிடத்திலே ப்ரார்த்திக்கப்பட்டது
என்பது யாதொன்றென்றுண்டோ அதுவே தேவரீருடைய அடியார்களுக்கு பாதுகாப்பாகும் என்கிறார்.

—————

ஶ்ரீமந் யதீந்দ்ர தவ দிவ்யபদாব்ஜஸேவாம்
ஶ்ரீஶைலநாথகருணாபரிணாமদத்தாம் ।
தாமந்வஹம் மம விவர்ধய நாথ தஸ்யாঃ
காமம் விருদ்ধமখிலஞ்ச நிவர்த்தய த்வம் ॥ 19॥

நாத² – எமக்குத் தலைவரான,
ஶ்ரீமந் யதீந்த்³ர – ஶ்ரீராமாநுஜரே!, ஶ்ரீஶைலநாத² கருணா பரிணாம த³த்தாம் – (அஸ்மதாசார்யரான) திருமலையாழ்வாருடைய
திருவருள் மிகுதியினால் அளிக்கப்பட்ட,
தாம் – அப்படிப்பட்ட,
தவ தி³வ்ய பதா³ப்³ஜ ஸேவாம் – தேவரீருடைய பாதாரவிந்த ஸேவையை,
அந்வஹம் – நாடோறும்,
மம விவர்த⁴ய – அடியேனுக்கு வளரச்செய்தருளவேணும்;
தஸ்யா: விருத்³த⁴ம் – அந்த பவதீய பாதாரவிந்த ஸேவைக்கு எதிரிடையான,
அகி²லம் ச காமம் – எல்லா விருப்பங்களையும்,
த்வம் நிவர்தயத்வம் – தேவரீர் தவிர்த்தருளவேணும்.

பத்தொன்பதாம் ஶ்லோகத்திலே புலன்களை வென்றவர்களுக்குத் தலைவரான ஸ்வாமி எம்பெருமானாரே!
திருமலையாழ்வாரென்கிற திருவாய்மொழிப்பிள்ளை தம்முடைய மிகுந்த கருணையினால் அளித்த
தேவரீருடைய திருவடித்தாமரைகளில் கைங்கர்யத்தை எல்லாக்காலத்திலும் அடியார்களளவிலும் வளர்ந்தருள வேணும்;
அக்கைங்கர்யத்திற்குப் புறம்பான ஶப்தாதிவிஷயங்களிலுள்ள ஈடுபாட்டை அடியோடு அழித்தருளவேணும் என்கிறார்.

————–

விஜ்ஞாபநம் யদிদமদ்ய து மாமகீநம்-
அங்গீகுருஷ்வ யதிராஜ দயாம்বுராஶே ।
அஜ்ஞோঽயமாத்மগுணலேஶவிவர்ஜிதஶ் ச
தஸ்மாদநந்யஶரணோ ভவதீதி மத்வா ॥ 20॥

த³யா அம்பு³ராஶே! – கருணைக்கடலான,
யதிராஜ! – எம்பெருமானாரே!,
அயம் – (அடியேனாகிற) இவன்,
அஜ்ஞ: – (தத்வஹித புருஷார்த்தங்களில்) அறிவில்லாதவன்,
ஆத்ம கு³ணலேஶ விவர்ஜிதஶ்ச – ஆத்ம குணங்கள் சிறிதுமில்லாதவன்;
தஸ்மாத் – ஆகையினாலே,
அநந்யஶரண: ப⁴வதி – நம்மைத் தவிர்த்து வேறு புகலற்றவன்,
இதி மத்வா – என்று திருவுள்ளம் பற்றி,
அத்³ய மாமகீநம் யத் து விஜ்ஞாபநம் தத் அங்கீ³ குருஷ்வ – இப்போது அடியேனுடையதான விண்ணப்பம் யாதொன்றுண்டோ
அதனைத் தலைக்கட்டியருள்வதாக ஏற்றுக்கொள்ள வேணும்.

இருபதாவது ஶ்லோகத்தில் கருணைக்கடலான எம்பெருமானாரே! ‘இவன் ஶாஸ்த்ர ஜ்ஞாநமும் ஆத்மகுணங்களும்
சிறிதுமில்லாதவனாகையாலே நம்மையொழிய மற்றொரு புகலிடமில்லாதவன்’ என்று திருவுள்ளம் பற்றி
இக்காலத்திலே அடியேனு டையதான இந்த விண்ணப்பத்தை ஏற்றுக்கொண்டருள வேணும்
(அப்படியே செய்கிறோம் என்று திருவுள்ளம் பற்றியருளவேணும்).

———-

இதி யதிகுலধுர்யமேধமாநைঃ ஶ்ருதிமধுரைருদிதை ப்ரஹர்ஷயந்தம் ।
வரவரமுநிமேவ சிந்தயந்தீ மதிரியமேதி நிரத்யயம் ப்ரஸாদம் ॥ 21॥

இதி ஶ்ரீயதிராஜவிம்ஶதிঃ ஸம்பூர்ணம்

————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஶ்ரீ.உ.வே.ரகுராமன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஶ்ரீ காஞ்சீ ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.

ஸ்ரீ குலசேகரப்பெருமாள் அருளிச்செய்த ஸ்ரீ முகுந்த3மாலை -ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் உரை –

ஶ்ரீமுகுந்த₃மாலா
கு₃ஷ்யதே யஸ்ய நக₃ரே ரங்க₃யாத்ரா தி₃நே தி₃நே
தமஹம் ஶிரஸா வந்தே₃ ராஜாநம் குலஶேக₂ரம்

ஶ்ரீவல்லபே⁴தி வரதே³தி த³யாபரேதி
ப⁴க்தப்ரியேதி ப⁴வலுண்ட²ந கோவிதே³தி ।
நாதே²தி நாக³ஶயநேதி ஜக³ந்நிவாஸேதி
ஆலாபநம் ப்ரதிபத³ம் குரு மாம் முகுந்த³ ॥ 1॥

ஜயது ஜயது தே³வோ தே³வகீநந்த³நோঽயம்
ஜயது ஜயது க்ருʼஷ்ணோ வ்ருʼஷ்ணிவம்ஶப்ரதீ³ப: ।
ஜயது ஜயது மேக⁴ஶ்யாமல: கோமலாங்கோ³
ஜயது ஜயது ப்ருʼத்²வீபா⁴ரநாஶோ முகுந்த:³ ॥ 2॥

முகுந்த³! மூர்த்⁴நா ப்ரணிபத்ய யாசே ப⁴வந்தமேகாந்தமியந்தமர்த²ம் ।
அவிஸ்ம்ருʼதிஸ்த்வச்சரணாரவிந்தே³ ப⁴வே ப⁴வே மேঽஸ்து ப⁴வத்ப்ரஸாதா³த் ॥ 3॥

நாஹம் வந்தே³ தவ சரணயோர்த்³வந்த்³வம த்³வந்த்³வஹேதோ:
கும்பீ⁴பாகம் கு³ருமபி ஹரே நாரகம் நாபநேதும் ।
ரம்யா ராமா ம்ருʼது³தநுலதா நந்த³நே நாபி ரந்தும்
பா⁴வே பா⁴வே ஹ்ருʼத³யப⁴வநே பா⁴வயேயம் ப⁴வந்தம் ॥ 4॥

நாஸ்தா² த⁴ர்மே ந வஸுநிசயே நைவ காமோபபோ⁴கே³
யத்³ யத்³ பா⁴வ்யம் தத்³ ப⁴வது ப⁴க³வந் பூர்வகர்மாநுரூபம் ।
ஏதத் ப்ரார்த்²யம் மம ப³ஹுமதம் ஜந்மஜந்மாந்தரேঽபி
த்வத்பாதா³ம்போ⁴ருஹயுக³க³தா நிஶ்சலா ப⁴க்திரஸ்து ॥ 5॥

தி³வி வா பு⁴வி வா மமாஸ்து வாஸோ
நரகே வா நரகாந்தக ப்ரகாமம் ।
அவதீ⁴ரித-ஶாரதா³ரவிந்தௌ³
சரணௌ தே மரணேঽபி சிந்தயாமி ॥ 6॥

க்ருʼஷ்ண! த்வதீ³ய பத³பங்கஜ பஞ்ஜராந்தம்
அத்³யைவ மே விஶது மாநஸராஜஹம்ஸ: ।
ப்ராணப்ரயாணஸமயே கப²வாதபித்தை:
கண்டா²வரோத⁴நவிதௌ⁴ ஸ்மரணம் குதஸ்தே ॥ 7॥

சிந்தயாமி ஹரிமேவ ஸந்ததம் மந்த³மந்த³ ஹஸிதாந நாம்பு³ஜம்
நந்த³கோ³ப தநயம் பராத்பரம் நாரதா³தி³ முநிவ்ருʼந்த³ வந்தி³தம் ॥ 8॥

கரசரணஸரோஜே காந்திமந்நேத்ரமீநே
ஶ்ரமமுஷி பு⁴ஜவீசிவ்யாகுலேঽகா³த⁴மார்கே³ ।
ஹரிஸரஸி விகா³ஹ்யாபீய தேஜோஜலௌக⁴ம்
ப⁴வமருபரிகி²ந்ந: க்லேஶமத்³ய த்யஜாமி ॥ 9॥

ஸரஸிஜநயநே ஸஶங்க²சக்ரே முரபி⁴தி³ மா விரமஸ்வ சித்த! ரந்தும் ।
ஸுக²தரமபரம் ந ஜாது ஜாநே ஹரிசரண ஸ்மரணாம்ருʼதேந துல்யம் ॥ 10॥

மாபீ⁴ர்மந்த³மநோ விசிந்த்ய ப³ஹுதா⁴ யாமீஶ்சிரம் யாதநா:
நாமீ ந: ப்ரப⁴வந்தி பாபரிபவ: ஸ்வாமீ நநு ஶ்ரீத⁴ர: ।
ஆலஸ்யம் வ்யபநீய ப⁴க்திஸுலப⁴ம் த்⁴யாயஸ்வ நாராயணம்
லோகஸ்ய வ்யஸநாபநோத³நகரோ தா³ஸஸ்ய கிம் ந க்ஷம: ॥ 11॥

ப⁴வஜலதி⁴க³தாநாம் த்³வந்த்³வவாதாஹதாநாம்
ஸுதது³ஹித்ருʼகலத்ர த்ராணபா⁴ரார்தி³தாநாம் ।
விஷமவிஷயதோயே மஜ்ஜதாமப்லவாநாம்
ப⁴வது ஶரணமேகோ விஷ்ணுபோதோ நராணாம் ॥ 12॥

ப⁴வஜலதி⁴ மகா³த⁴ம் து³ஸ்தரம் நிஸ்தரேயம்
கத²மஹமிதி சேதோ மாஸ்மகா:³ காதரத்வம் ।
ஸரஸிஜத்³ருʼஶி தே³வே தாரகீ ப⁴க்திரேகா
நரகபி⁴தி³ நிஷண்ணா தாரயிஷ்யத்யவஶ்யம் ॥ 13॥

த்ருʼஷ்ணாதோயே மத³நபவநோத்³தூ⁴தமோஹோர்மிமாலே
தா³ராவர்தே தநயஸஹஜக்³ராஹஸங்கா⁴குலே ச ।
ஸம்ஸாராக்²யே மஹதி ஜலதௌ⁴ மஜ்ஜதாம் நஸ்த்ரிதா⁴மந்
பாதா³ம்போ⁴ஜே வரத³ ப⁴வதோ ப⁴க்திநாவம் ப்ரயச்ச² ॥ 14॥

மாத்³ராக்ஷம் க்ஷீணபுண்யாந் க்ஷணமபி ப⁴வதோ ப⁴க்திஹீநாந் பதா³ப்³ஜே
மாஶ்ரௌஷம் ஶ்ராவ்யப³ந்த⁴ம் தவசரிதமபாஸ்யாந்ய தா³க்²யாநஜாதம் ।
மாஸ்மார்ஷம் மாத⁴வ த்வாமபி பு⁴வநபதே சேதஸாபஹ்நுவாநாந்
மாபூ⁴வம் த்வத்ஸபர்யா வ்யதிகர ரஹிதோ ஜந்மஜந்மாந்தரேঽபி ॥ 15॥

ஜிஹ்வே கீர்தய கேஶவம் முரரிபும் சேதோ ப⁴ஜ ஶ்ரீத⁴ரம்
பாணித்³வந்த்³வ ஸமர்சயாச்யுத கதா:² ஶ்ரோத்ரத்³வய த்வம் ஶ்ருʼணு ।
க்ருʼஷ்ணம் லோகய லோசநத்³வய ஹரேர்க³ச்சா²ங்க்⁴ரியுக்³மாலயம்
ஜிக்⁴ர க்⁴ராண முகுந்த³பாத³துளஸீம் மூர்த⁴ந் நமாதோ⁴க்ஷஜம் ॥ 16॥

ஹே லோகா: ஶ்ருணுத ப்ரஸூதிமரணவ்யாதே⁴ஶ்சிகித்ஸாமிமாம்
யோக³ஜ்ஞா: ஸமுதா³ஹரந்தி முநயோ யாம் யாஜ்ஞவல்க்யாத³ய: ।
அந்தர்ஜ்யோதிரமேயமேகமம்ருʼதம் க்ருʼஷ்ணாக்²யமாபீயதாம்
தத்பீதம் பரமௌஷத⁴ம் விதநுதே நிர்வாநமாத்யந்திகம் ॥ 17॥

ஹே மர்த்யா: பரமம் ஹிதம் ஶ்ருணுத வோ வக்ஷ்யாமி ஸம்க்ஷேபத:
ஸம்ஸாரார்ணவமாபதூ³ர்மிப³ஹுலம் ஸம்யக் ப்ரவிஶ்ய ஸ்தி²தா: ।
நாநாஜ்ஞாநமபாஸ்ய சேதஸி நமோ நாராயணாயேத்யமும்
மந்த்ரம் ஸப்ரணவம் ப்ரணாமஸஹிதம் ப்ராவர்தயத்⁴வம் முஹு: ॥ 18॥

ப்ருʼத்²வீ ரேணுரணு: பயாம்ஸி கணிகா: ப²ல்கு³ஸ்பு²லிங்கோ³ঽநல:
தேஜோ நி:ஶ்வஸநம் மருத் தநுதரம் ரந்த்⁴ரம் ஸுஸூக்ஷ்மம் நப:⁴ ।
க்ஷுத்³ரா ருத்³ரபிதாமஹப்ரப்⁴ருʼதய: கீடா: ஸமஸ்தாஸ் ஸுரா:
த்³ருʼஷ்டே யத்ர ஸ தாவகோ விஜயதே பூ⁴மாவதூ⁴தாவதி:⁴ ॥ 19॥

ப³த்³தே⁴நாஞ்ஜலிநா நதேந ஶிரஸா கா³த்ரை: ஸரோமோத்³க³மை:
கண்டே²ந ஸ்வரக³த்³க³தே³ந நயநேநோத்³கீ³ர்ண பா³ஷ்பாம்பு³நா ।
நித்யம் த்வச்சரணாரவிந்த³யுக³ள த்⁴யாநாம்ருʼதாஸ்வாதி³நாம்
அஸ்மாகம் ஸரஸீருஹாக்ஷ ஸததம் ஸம்பத்³யதாம் ஜீவிதம் ॥ 20॥

ஹே கோ³பாலக ஹே க்ருʼபாஜலநிதே⁴ ஹே ஸிந்து⁴கந்யாபதே
ஹே கம்ஸாந்தக ஹே க³ஜேந்த்³ரகருணாபாரீண ஹே மாத⁴வ ।
ஹே ராமாநுஜ ஹே ஜக³த்த்ரயகு³ரோ ஹே புண்ட³ரீகாக்ஷ மாம்
ஹே கோ³பீஜநநாத² பாலய பரம் ஜாநாமி ந த்வாம் விநா ॥ 21॥

ப⁴க்தாபாயபு⁴ஜங்க³கா³ருட³மணி: த்ரைலோக்யரக்ஷாமணி:
கோ³பீலோசநசாதகாம்பு³த³மணி: ஸௌந்த³ர்யமுத்³ராமணி:
ய: காந்தாமணிருக்மிணீக⁴நகுசத்³வந்த்³வைகபூ⁴ஷாமணி:
ஶ்ரேயோ தே³வஶிகா²மணிர்தி³ஶது நோ கோ³பாலசூடா³மணி: ॥ 22॥

ஶத்ருச்சே²தை³கமந்த்ரம் ஸகலமுபநிஷத்³வாக்யஸம்பூஜ்யமந்த்ரம்
ஸம்ஸாரோத்தாரமந்த்ரம் ஸமுசிததமஸ்ஸங்க⁴நிர்யாணமந்த்ரம் ।
ஸர்வைஶ்வர்யைகமந்த்ரம் வ்யஸநபு⁴ஜக³ ஸந்த³ஷ்ட ஸந்த்ராணமந்த்ரம்
ஜிஹ்வே ஶ்ரீக்ருʼஷ்ணமந்த்ரம் ஜப ஜப ஸததம் ஜந்மஸாப²ல்யமந்த்ரம் ॥ 23॥

வ்யாமோஹப்ரஶமௌஷத⁴ம் முநிமநோவ்ருʼத்திப்ரவ்ருʼத்த்யௌஷத⁴ம்
தை³த்யேந்த்³ரார்திகரௌஷத⁴ம் த்ரிஜக³தாம் ஸஞ்ஜீவநைகௌஷத⁴ம் ।
ப⁴க்தாத்யந்தஹிதௌஷத⁴ம் ப⁴வப⁴யப்ரத்⁴வம்ஸநைகௌஷத⁴ம்
ஶ்ரேய:ப்ராப்திகரௌஷத⁴ம் பிப³ மந: ஶ்ரீக்ருʼஷ்ண தி³வ்யௌஷத⁴ம் ॥ 24॥

ஆம்நாயாப்⁴யஸநாந்யரண்யருதி³தம் வேத³வ்ரதாந் யந்வஹம்
மேத³ஶ்சே²த³ப²லாநி பூர்தவித⁴யஸ் ஸர்வேஹுதம் ப⁴ஸ்மநி ।
தீர்தா²நாமவகா³ஹநாநி ச க³ஜஸ்நாநம் விநா யத்பத³ –
த்³வந்த்³வாம்போ⁴ருஹ ஸம்ஸ்ம்ருʼதிர் விஜயதே தே³வஸ் ஸ நாராயண: ॥ 25॥

ஶ்ரீமந்நாம ப்ரோச்ய நாராயணாக்²யம்
கே ந ப்ராபுர்வாஞ்சி²தம் பாபிநோঽபி ।
ஹா ந: பூர்வம் வாக்ப்ரவ்ருʼத்தா ந தஸ்மிந் –
தேந ப்ராப்தம் க³ர்ப⁴வாஸாதி³து:³க²ம் ॥ 26॥

மஜ்ஜந்மந: ப²லமித³ம் மது⁴கைடபா⁴ரே!
மத்ப்ரார்த²நீயமத³நுக்³ரஹ ஏஷ ஏவ ।
த்வத்³ப்⁴ருʼத்யப்⁴ருʼத்யபரிசாரக ப்⁴ருʼத்யப்⁴ருʼத்ய-
ப்⁴ருʼத்யஸ்ய ப்⁴ருʼத்ய இதி மாம் ஸ்மர லோகநாத² ॥ 27॥

நாதே² ந: புருஷோத்தமே த்ரிஜக³தா மேகாதி⁴பே சேதஸா
ஸேவ்யே ஸ்வஸ்ய பத³ஸ்ய தா³தரி ஸுரே நாராயணே திஷ்ட²தி ।
யம் கஞ்சித்புருஷாத⁴மம் கதிபயக்³ராமேஶ மல்பார்த²த³ம்
ஸேவாயை ம்ருʼக³யாமஹே நரமஹோ மூடா⁴ வராகா வயம் ॥ 28॥

மத³ந பரிஹர ஸ்தி²திம் மதீ³யே
மநஸி முகுந்த³பதா³ரவிந்த³தா⁴ம்நி ।
ஹரநயநக்ருʼஶாநுநா க்ருʼஶோঽஸி
ஸ்மரஸி ந சக்ரபராக்ரமம் முராரே: ॥ 29॥

தத்த்வம் ப்³ருவாணாநி பரம் பரஸ்மாத்
மது⁴ க்ஷரந்தீவ ஸதாம் ப²லாநி ।
ப்ராவர்த்தய ப்ராஞ்ஜலிரஸ்மி ஜிஹ்வே
நாமாநி நாராயண கோ³சராணி ॥ 30॥

இத³ம் ஶரீரம் பரிணாமபேஶலம் பதத்யவஶ்யம் ஶ்லத²ஸந்தி⁴ ஜர்ஜரம் ।
கிமௌஷதை:⁴ க்லிஶ்யஸி மூட⁴ து³ர்மதே நிராமயம் க்ருʼஷ்ணரஸாயநம் பிப³ ॥ 31॥

தா³ரா வாராகரவரஸுதா தே தநூஜோ விரிஞ்சி:
ஸ்தோதா வேத³ஸ்தவ ஸுரக³ணோ ப்⁴ருʼத்யவர்க:³ ப்ரஸாத:³ ।
முக்திர்மாயா ஜக³த்³ அவிகலம் தாவகீ தே³வகீ தே
மாதா மித்ரம் வலரிபுஸுதஸ்த்வய்யதோঽந்யந்ந ஜாநே ॥ 32॥

க்ருʼஷ்ணோ ரக்ஷது நோ ஜக³த்த்ரயகு³ரு: க்ருʼஷ்ணம் நமஸ்யாம்யஹம்
க்ருʼஷ்ணேநாமரஶத்ரவோ விநிஹதா: க்ருʼஷ்ணாய தஸ்மை நம: ।
க்ருʼஷ்ணாதே³வ ஸமுத்தி²தம் ஜக³தி³த³ம் க்ருʼஷ்ணஸ்ய தா³ஸோঽஸ்ம்யஹம்
க்ருʼஷ்ணே திஷ்ட²தி விஶ்வமேதத³கி²லம் ஹேக்ருʼஷ்ண! ஸம்ரக்ஷ மாம் ॥ 33॥

தத் த்வம் ப்ரஸீத³ ப⁴க³வந் குரு மய்யநாதே²
விஷ்ணோ க்ருʼபாம் பரமகாருணிக: க²லு த்வம் ।
ஸம்ஸாரஸாக³ரநிமக்³நமநந்த தீ³நம்
உத்³த⁴ர்துமர்ஹஸி ஹரே புருஷோத்தமோঽஸி ॥ 34॥

நமாமி நாராயண பாத³பங்கஜம்
கரோமி நாராயண பூஜநம் ஸதா³ ।
வதா³மி நாராயணநாம நிர்மலம்
ஸ்மராமி நாராயண தத்த்வமவ்யயம் ॥ 35॥

ஶ்ரீநாத² நாராயண வாஸுதே³வ
ஶ்ரீக்ருʼஷ்ண ப⁴க்தப்ரிய சக்ரபாணே ।
ஶ்ரீபத்³மநாபா⁴ச்யுத கைடபா⁴ரே
ஶ்ரீராம பத்³மாக்ஷ ஹரே முராரே ॥ 36॥

அநந்த வைகுண்ட² முகுந்த³ க்ருʼஷ்ண
கோ³விந்த³ தா³மோத³ர மாத⁴வேதி ।
வக்தும் ஸமர்தோ²ঽபி ந வக்தி கஶ்சித்
அஹோ ஜநாநாம் வ்யஸநாபி⁴முக்²யம் ॥ 37॥

த்⁴யாயந்தி யே விஷ்ணுமநந்தமவ்யயம்
ஹ்ருʼத்பத்³மமத்⁴யே ஸததம் வ்யவஸ்தி²தம் ।
ஸமாஹிதாநாம் ஸததாப⁴யப்ரத³ம்
தே யாந்தி ஸித்³தி⁴ம் பரமாஞ்ச வைஷ்ணவீம் ॥ 38॥

க்ஷீரஸாக³ர தரங்க³ஶீகரா ஸாரதாரகித சாருமூர்தயே ।
போ⁴கி³போ⁴க³ ஶயநீயஶாயிநே மாத⁴வாய மது⁴வித்³விஷே நம: ॥ 39॥

யஸ்ய ப்ரியௌ ஶ்ருதித⁴ரௌ கவிலோகவீரௌ
மித்ரே த்³விஜந்மவரபத்³ம ஶராவபூ⁴தாம் ।
தேநாம்பு³ஜாக்ஷ சரணாம்பு³ஜ ஷட்பதே³ந
ராஜ்ஞா க்ருʼதா க்ருʼதிரியம் குலஶேக²ரேண ॥

॥ இதி ஶ்ரீகுலஶேக²ரேண விரசிதா முகுந்த³மாலா ஸம்பூர்ணம் ॥

—-

தனியன்:
গুஷ்யதே யஸ்ய நগரே ரங்গயாத்ரா দিநே দিநே
தமஹம் শিரஸா வந்দে ராஜாநம் குலশেখரம்.

யஸ்ய – யாவரொரு குலசேகரப் பெருமாளுடைய,
நகரே – கொல்லியென்னும் நகரத்தில்,
திநே திநே – நாள்தோறும்,
ரங்க யாத்ரா – ‘ஸ்ரீரங்க யாத்ரை’ என்கிற சப்தமானது,
குஷ்யதே – (ஜநங்களால்) கோஷிக்கப்படுகிறதோ,
தம் ராஜாநம் – அந்த ராஜாவாகிய,
குலசேகரம் – ஸ்ரீ குலசேகராழ்வாரை,
அஹம் – அடியேன்,
சிரஸா வந்தே – தலையினால் வணங்குகின்றேன்.

——-

ஶ்ரீவல்ல◌ேভதி வர◌ேদதி দயாபரேதி ভக்தப்ரியேதி ভவலுண்ঠநகோவி◌ேদதி ।
நா◌ேথதி நாগஶயநேதி ஜগந்நிவாஸேதி ஆலாபிநம் ப்ரதிபদம் குரு மாம் முகுந்দ ॥ 1॥

ஹே முகுந்த! – உபய விபூதியை அளிக்க வல்ல எம்பெருமானே!,
ஸ்ரீ வல்லப! இதி -ஶ்ரிய:பதி என்றும்,
வரத! இதி – (அடியார்க்கு) அபேஷிதங்களை அளிப்பவனே! என்றும்,
தயாபர! இதி – அடியார் படும் துக்கங்களைப் பொறுக்கமாட்டாத ஸ்வபாவமுடை யவனே! என்றும்,
பக்தப்ரிய! இதி – அடியார்கட்கு அன்பனே! என்றும்,
பவலுண்டந கோவித! இதி – ஸம்ஸாரத்தைத் தொலைக்க வல்லவனே! என்றும்,
நாத! இதி – ஸர்வஸ்வாமிந்! என்றும்,
நாகசயந! இதி – அரவணைமேல் பள்ளி கொள்பவனே! என்றும்,
ஜகந்நிவாஸ! இதி – திருவயிற்றை இருப்பிடமாக்கி அவற்றை நோக்குமவனே! என்றும்,
ப்ரதிபதம் – அடிக்கடி,
ஆலாபிநம் – சொல்லுமவனாக,
மாம் – அடியேனை,
குரு – செய்தருளாய்.

———

ஜயது ஜயது ◌ேদவோ ◌ேদவகீநந்দநோயம்
ஜயது ஜயது கৃஷ்ணோ வৃஷ்ணிவம்ஶப்ரদீபঃ ।
ஜயது ஜயது மேঘஶ்யாமலঃ கோமலாங்◌ேগা
ஜயது ஜயது பৃথ்வீভாரநாஶோ முகுந்দঃ ॥ 2॥

அயம் – இந்த,
தேவ: – தேவனான,
தேவகீ நந்தந: – தேவகியின் மகனான கண்ணபிரான், – வாழ்க! வாழ்க!!,
வ்ருஷ்ணி வம்சப்ரதீப: – வ்ருஷ்ணி என்னும் அரசனுடைய குலத்துக்கு விளக்காய்த் தோன்றிய கண்ணன், ஜயது ஜயது-;
மேகச்யாமல: – காளமேகம் போற் கரியபிரானாய்,
கோமள அங்க: – அழகிய திருமேனியையுடையனான் கண்ணபிரான், ஜயது ஜயது-;
ப்ருத்வீபார நாச: – பூமிக்குச் சுமையான துர்ஜநங்களை ஒழிக்குமவனான,
முகுந்த: – கண்ணபிரான், ஜயது ஜயது – வாழ்க! வாழ்க!!

————

முகுந்দ மூர்ধ்நா ப்ரணிபத்ய யாசே ভவந்தமேகாந்தமியந்தமர்থம் ।
அவிஸ்மৃதிஸ்த்வச்சரணாரவிந்◌ேদ ভவே ভவே மேঽஸ்து ভவத்ப்ரஸாদாத் ॥ 3॥

முகுந்த – புக்தீ முக்திகளைத் தரவல்ல கண்ணபிரானே!,
பவந்தம் – தேவரீரை,
மூர்த்நா – தலையாலே,
ப்ரணிபத்ய – ஸேவித்து,
இயந்தம் அர்த்தம் ஏகாந்தம் – இவ்வளவு பொருளை மாத்திரம்,
யாசே – யாசிக்கின்றேன்! (அஃது என்? எனில்),
மே – எனக்கு,
பவே பவே – பிறவிதோறும்,
பவத்ப்ரஸாதாத் – தேவரீருடைய அநுக்ரஹத்தினால்,
த்வத் சரணாரவிந்தே – தேவரீருடைய திருவடித் தாமரை விஷயத்தில்,
அவிஸ்ம்ருதி: – மறப்பு இல்லாமை,
அஸ்து – இருக்க வேணும்.

—————

நாஹம் வந்◌ேদ தவ சரணயோர்দ்வந்দ்வமদ்வந்দ்வஹேதோঃ
கும்ভீபாகம் গுருமபி ஹரே நாரகம் நாபநேதும் ।
ரம்யாராமாமৃদுதநுலதா நந்দநே நாபி ரந்தும்
ভாவே ভாவே ஹৃদயভவநே ভாவயேயம் ভவந்தம் ॥ 4॥

அஹம் – அடியேன்,
தவ – தேவரீருடைய,
சரணயோ:த்வந்த்வம் – திருவடியிணையை,
அத்வந்த்வஹேதோ: – ஸுகதுக்க நிவ்ருத்தியின் பொருட்டு,
ந வந்தே – ஸேவிக்கிறேனல்லேன்.;
கும்பீபாகம் – கும்பீபாகமென்னும் பெயரையுடைய,
குரும் – பெருத்த [கொடிதான],
நாரகம் – நரகத்தை,
அபநேதும் அபி – போக்கடிப்பதற்காகவும்,
ந வந்தே – ஸேவிக்கிறேனல்லேன்;
ரம்யா: – அழகாயும்,
ம்ருது தநு லதா: – ஸுகுமாரமாய்க் கொடிபோன்ற சரீரத்தையுடையவர்களுமான,
ராமா: – பெண்களை [அப்ஸரஸ்ஸுக்களை],
நந்தநே – (இந்திரனது) நந்தநவநத்தில்,
ரந்தும் அபி – அநுபவிப்பதற்காகவும்,
ந வந்தே – ஸேவிக்கிறேனல்லேன்; (பின்னை எதுக்காக ஸேவிக்கிறீரென்றால்;),
ஹே ஹரே! – அடியார்களின் துயரத்தைப் போக்குமவனே!,
பாவே பாவே – பிறவிதோறும்,
ஹ்ருதய பவநே – ஹ்ருதயமாகிற மாளிகையில்,
பவந்தம் – தேவரீரை,
பாவயேயம் – த்யாநம் பண்ணக் கடவேன். (இப் பேறு பெறுகைக்காகத் தான் ஸேவிக்கிறேனென்று சேஷ பூரணம்.)

————

நாஸ்থா ধர்மே ந வஸுநிசயே நைவ காமோப◌ேভা◌ேগ
யদயদ் ভவ்யம் ভவது ভগவந் பூர்வகர்மாநுரூபம் ।
ஏதத் ப்ரார்থ்யம் மம বஹுமதம் ஜந்மஜந்மாந்தரேঽபி
த்வத்பாদாம்◌ேভাருஹயுগগதா நிஶ்சலா ভக்திரஸ்து ॥ 5॥

ஹே பகவந் – ஷாட்குண்ய பூர்ணனான எம்பெருமானே!,
மம – அடியேனுக்கு,
தர்மே! – (ஆமுஷ்மிக ஸாதனமான) தர்மத்தில்,
ஆஸ்தா ந – ஆசையில்லை;
வஸு நிசயே – (ஐஹிக ஸாதநமான) பணக் குவியலிலும்,
ஆஸ்தா ந – ஆசையில்லை;
காம உபபோகே – விஷயபோகத்திலும்,
ஆஸ்தா ந ஏவ – ஆசை இல்லவே யில்லை;
பூர்வகர்ம அநுரூபம் – ஊழ்வினைக்குத்தக்கபடி,
யத் யத் பவ்யம் – எது எது உண்டாகக் கடவதோ,
(தத் – அது) பவது – உண்டாகட்டும்;
(ஆனால்)
த்வத் பாத அம்போ ருஹ யுக கதா – தேவரீருடைய திருவடித் தாமரையிணையிற் பதிந்திருக்கிற,
பக்தி: – பக்தியானது,
ஜந்ம ஜந்மாந்தரே அபி – ஜன்ம ஜன்மாந்தரங்களிலும்,
நிஶ்சலா – அசையாமல்,
அஸ்து – இருக்க வேண்டும்;
(இதி யத் – என்பது யாதொன்று)
ஏதத் – இதுவே,
மம பஹுமதம் – எனக்கு இஷ்டமாய்,
ப்ரார்த்யம் -ப்ரார்த்திக்கத் தக்கதுமாயிருக்கிறது.

————–

দிவி வா ভுவி வா மமாஸ்து வாஸோ நரகே வா நரகாந்தக ப்ரகாமம் ।
அவধீரித-ஶாரদாரவிந்◌ெদள சரணௌ தே மரணேঽபி சிந்தயாமி ॥ 6॥

ஹே நரக அந்தக – வாராய் நரக நாசனே!,
மம – எனக்கு,
தீவி வா –ஸ்வர்க்கத்தி லாவது,
புவி வா – பூமியிலாவது,
நரகே வா – நரகத்திலாவது,
பரகாமம் – (உனது) இஷ்டப்படி,
வாஸ: – வாஸமானது,
அஸ்து – நேரட்டும்,
அவதீரிதசாரத அரவிந்தெள – திரஸ்கரிக்கப்பட்ட சரத்காலத் தாமரையை யுடைய
[சரத்காலத் தாமரையிற் காட்டிலும் மேற்பட்ட],
தே சரணெள – தேவரீருடைய திருவடிகளை,
மரணே அபி – (ஸகல கரணங்களும் ஓய்ந்திருக்கும்படியான) மரண காலத்திலும்,
சிந்தயாமி – சிந்திக்கக்கடவேன்.

————

கৃஷ்ண! த்வদீய பদபங்கஜ பஞ்ஜராந்த:
அদ்யைவ மே விஶது மாநஸ ராஜஹம்ஸঃ ।
ப்ராணப்ரயாணஸமயே கফவாதபித்தைঃ
கண்ঠாவரோধந-வி◌ெধள ஸ்மரணம் குதஸ்தே ॥ 7॥

க்ருஷ்ண! – கண்ணபிரானே!,
ப்ராண ப்ரயாண ஸமயே – உயிர் போகும் போது,
கப வாத பித்தை: – கோழை, வாயு, பித்தம் இவற்றால்,
கண்டாவரோதந விதெள – கண்டமானது அடைபட்டவளவில்,
தே – தேவரீருடைய,
ஸ்மரணம் – நினைவானது,
குத: – எப்படி உண்டாகும்?, (உண்டாகமாட்டாதாகையால்)
மே – என்னுடைய,
மாநஸ ராஜ ஹம்ஸ: – மநஸ்ஸாகிற உயர்ந்த ஹம்ஸமானது,
த்வதீய பத பங்கஜ பஞ்சர அந்த: – தேவரீருடையதான திருவடித் தாமரைகளாகிற கூட்டினுள்ளே,
அத்ய ஏவ – இப்பொழுதே,
விசது – நுழையக் கடவது.

——

சிந்தயாமி ஹரிமேவ ஸந்ததம் மந்দமந்দ ஹஸிதாநநாம்বுஜம்
நந்দ◌ேগাப தநயம் பராத்பரம் நாரদாদி முநிவৃந்দ வந்দிதம் ॥ 8॥

மந்த மந்த ஹஸித ஆநந அம்புஜம் – புன்முறுவல் செய்கின்ற தாமரை மலர் போன்ற திருமுகத்தையுடையனாய்,
நாரத ஆதி முநிப்ருந்த வந்திதம் – நாரதர் முதலிய முனிவர் கணங்களால் தொழப்பட்டவனாய்,
பராத் பரம் – உயர்ந்தவர்களிற் காட்டிலும் மேலான உயர்ந்தவனாய்,
ஹரிம் – பாவங்களைப் போக்குமவனாய்,
நந்தகோப தநயம் ஏவ – நந்தகோபன் குமாரனான கண்ணபிரானையே,
ஸந்ததம் – எப்போதும்,
சிந்தயாமி – சிந்திக்கின்றேன்.

—————

கரசரணஸரோஜே காந்திமந்நேத்ரமீநே
ஶ்ரமமுஷி ভுஜவீசிவ்யாகுலேঽগாধமார்◌ேগ ।
ஹரிஸரஸி விগாஹ்யாபீய தேஜோ ஜலௌঘம்
ভவமருபரிখிந்நঃ க்லேஶமদ்ய த்யஜாமி ॥ 9॥

கர சரண ஸரோஜே – திருக்கைகள் திருவடிகளாகிற தாமரைகளையுடையதாய்,
காந்திமந் நேத்ரமீநே – அழகிய திருக்கண்களாகிற கயல்களை யுடையதாய்,
ச்ரமமுஷி – விடாயைத் தீர்க்குமதாய்,
புஜவீசிவ்யாகுலே – திருத்தோள்களாகிற அலைகளால் நிறைந்ததாய்,
அகாத மார்க்கே – மிகவும் ஆழமான,
ஹரி ஸரஸி – எம்பெருமானாகிற தடாகத்தில்,
விகாஹ்ய – குடைந்து நீராடி,
தேஜோ ஜல ஓகம் – (திருமேனியில் விளங்குகின்ற) தேஜஸ்ஸாகிற ஜல ஸமூஹத்தை,
ஆபீய – பாநம் பண்ணி,
பவ மரு பரிகிந்ந – ஸம்ஸாரமாகிற பாலை நிலத்திலே மிகவும் வருந்திக் கிடந்த அடியேன்,
கேதம் – அந்த ஸாம்ஸாரிக துக்கத்தை,
அத்ய – இப்போது,
த்யஜாமி – விடுகின்றேன்.

—————-

ஸரஸிஜநயநே ஸஶங்খசக்ரே முரভிদி மா விரமஸ்வ சித்த! ரந்தும் ।
ஸுখதரமபரம் ந ஜாது ஜாநே ஹரிசரணஸ்மரணாமৃதேந துல்யம் ॥ 10॥

ஸ்வ சித்த – எனக்குச் செல்வமான நெஞ்சே!,
ஸரஸிஜ நயநே – தாமரை போன்ற கண்களையுடையனாய்,
ஸ சங்க சக்ரே – திருவாழி திருச்சங்குகளோடு கூடினவனாய்,
முரபிதி – முராஸுரனைக் கொன்றவனான கண்ணபிரானிடத்து,
ரந்தும் – ரமிப்பதற்கு,
மா விரம – க்ஷணமும் விட்டு ஒழியாதே;
ஹரி சரண ஸ்மரண அம்ருதேந – எம்பெருமானது திருவடிகளைச் சிந்திப்பதாகிற அம்ருதத்தோடு,
துல்யம் – ஒத்ததாய்,
ஸுகதரம் – மிகவும் ஸுககரமாயிருப்பதான,
அபரம் – வேறொன்றையும்,
ஜாது – ஒருகாலும்,
ந ஜாநே – நான் அறிகின்றிலேன்.

—————–

மாভீர் மந்দமநோ விசிந்த்ய বஹுধா யாமீஶ்சிரம் யாதநாঃ
நாமீ நঃ ப்ரভவந்தி பாபரிபவஸ் ஸ்வாமீ நநு ஶ்ரீধரঃ ।
ஆலஸ்யம் வ்யபநீய ভக்திஸுலভம் ধ்யாயஸ்வ நாராயணம்
லோகஸ்ய வ்யஸநாபநோদநகரோ দாஸஸ்ய கிம் ந க்ஷமঃ ॥ 11॥

ஹே! மந்தமந:! – ஓ அற்பமான நெஞ்சே!,
யாமீ: – யமனுடையதான,
யாதநா: – தண்டனைகளை,
சிரம் – வெகு காலம்,
பஹுத: – பலவிதமாக,
விசிந்த்ய – சிந்தித்து (உனக்கு),
பீ: மா(ஸ்து) – பயமுண்டாகவேண்டாம்;
அமீ – இந்த,
பாபரிபவ: – பாவங்களாகிற சத்ருக்கள் நமக்கு,
ந ப்ரபவந்தி – செங்கோல் செலுத்துமவையல்ல;
நநு – பின்னையோவென்றால்,
ஸ்ரீதர: – திருமால்,
ந:ஸ்வாமி – நமக்கு ஸ்வாமியாயிருக்கிறார்,
ஆலஸ்யம் – சோம்பலை,
வ்யபநீய – தொலைத்து,
பக்தி ஸுலபம் – பக்திக்கு எளியனான,
நாராயணம் – ஸ்ரீமந்நாராயணனை,
த்யாயஸ்வ -த்யாநம் பண்ணு;
லோகஸ்ய – உலகத்துக்கு எல்லாம்,
வ்யஸந அபநோதநகர: – துன்பத்தைப் போக்குகின்ற அவர்,
தாஸஸ்ய – அவர்க்கே அடிமைப்பட்டிருக்கும் எனக்கு,
ந க்ஷம: கிம் – (பாபத்தைப் போக்க) மாட்டாதவரோ?

——————

ভவஜலধிগதாநாம் দ்வந்দ்வவாதாஹதாநாம்
ஸுதদுஹிதৃகளத்ர த்ராணভாரார்দிதாநாம் ।
விஷமவிஷயதோயே மஜ்ஜதாமப்லவாநாம்
ভவது ஶரணமேகோ விஷ்ணுபோதோ நராணாம் ॥ 12॥

பவ ஜலதி கதாநாம் – ஸம்ஸார ஸாகரத்தில் வீழ்ந்தவர்களாயும்,
த்வந்த்வ வாத ஆஹதாநாம் – ஸுகதுக்கங்களாகிற பெருங்காற்றினால் அடிபட்டவர்களாயும்,
ஸுத-துஹித்ரு களத்ரத்ராண பார-அர்த்திதாநாம் – மகன், மகள், மனைவி, இவர்களைக் காப்பாற்றுவதாகிற
பாரத்தால் பீடிக்கப்பட்டவர்களாயும்,
விஷம விஷய தோயே -க்ரூரமான சப்தாதி விஷயங்களாகிற ஜலத்தில்,
மஜ்ஜதாம் – மூழ்கினவர்களாயும்,
அப்லவாநாம் – (இப்படிப்பட்ட ஸம்ஸார ஸாகரத்தைக் கடத்துதற்கு உரிய) ஓடமற்றவர்களாயுமிருக்கிற,
நாரணாம் – மனிதர்களுக்கு,
விஷ்ணு போத: ஏக: – விஷ்ணுவாகிற ஓடம் ஒன்றே,
சரணம் – ரக்ஷகமாக,
பவது – ஆகக்கடவது.

———-

ভவஜலধிமগாধம் দுஸ்தரம் நிஸ்தரேயம்
கথமஹமிதி சேதோ மாஸ்மগாঃ காதரத்வம் ।
ஸரஸிஜদৃஶி ◌ேদவே தாவகீ ভக்திரேகா
நரகভிদி நிஷண்ணா தாரயிஷ்யத்யவஶ்யம் ॥ 13॥

ஹே சேத:! – வாராய் மனமே!,
அகாதம் – ஆழமானதும்,
துஸ்தரம் – தன் முயற்சியால் தாண்டக் கூடாததுமான,
பவஜலதிம் – ஸம்ஸார ஸாகரத்தை,
அஹம் – நான்,
கதம் – எப்படி,
நிஸ்தரேயம் – தாண்டுவேன்?,
இதி – என்று,
காதரத்வம் – அஞ்சியிருப்பதை,
மாஸ்ம கா: – அடையாதே; [அஞ்சாதே என்றபடி],
நரகபிதி – நரகாஸுரனைக் கொன்றவனும்,
ஸரஸிஜ த்ருசி – தாமரை போன்ற திருக் கண்களை யுடையனுமான,
தேவே – எம்பெருமானிடத்தில்,
நிஷண்ணா – பற்றியிருக்கிற,
தாவகீ – உன்னுடையதான,
பக்தி: ஏகா – பக்தியொன்றே,
அவஶ்யம் – நிஸ்ஸம்சயமாக,
தாரயிஷ்யதி – தாண்டி வைக்கும்.

—————–

தৃஷ்ணாதோயே மদநபவநோদ்ধூதமோஹோர்மிமாலே
দாராவர்தே தநயஸஹஜগ்ராஹ ஸங்ঘாகுலே ச ।
ஸம்ஸாராখ்யே மஹதி ஜல◌ெধள மஜ்ஜதாம் நஸ்த்ரிধாமந்
பாদாம்◌ேভাஜே வரদ! ভவதோ ভக்திநாவம் ப்ரயச்ছ ॥ 14॥

த்ரிதாமந் – மூன்று இடங்களில் எழுந்தருளியிருக்கிற,
ஹே வரத! – வாராய் வரதனே!,
த்ருஷ்ணா தோயே – ஆசையாகிற ஜலத்தையுடையதும்,
மதந பவந உத்தூத மோஹ ஊர்மி மாலே – மந்மதனாகிற வாயுவினால் கிளப்பப்பட்ட மோஹமாகிற
அலைகளின் வரிசைகளை யுடையதும்,
தார ஆவர்த்தே – மனைவியாகிற சுழிகளையுடையதும்,
தநய ஸஹஜக்ராஹ ஸங்க ஆகுலே ச – மக்கள் உடன் பிறந்தவர்கள் இவர்களாகிற
முதலைக் கூட்டங்களால் கலங்கியுமிருக்கிற,
ஸம்ஸார ஆக்க்யே – ஸம்ஸாரமென்கிற பெயரையுடைய,
மஹதி – பெரிதான,
ஜலதெள – கடலில்,
மஜ்ஜதாம் ந: – மூழ்கிக் கிடக்கிற அடியோங்களுக்கு,
பவத: – தேவரீருடைய,
பாத அம்போஜே – திருவடித் தாமரையில்,
பக்திநாவம் – பக்தியாகிற ஓடத்தை,
ப்ரயச்ச – தந்தருள வேணும்.

————

மாদ்ராக்ஷம் க்ஷீணபுண்யாந் க்ஷணமபிভவதோ ভக்திஹீநாந் பদாব்ஜே
மாஶ்ரௌஷம் ஶ்ராவ்யবந்ধம் தவ சரிதமபாஸ்யாந்ய দாখ்யாநஜாதம் ।
மாஸ்மார்ஷம் மாধவ! த்வாமபி ভுவநபதே! சேதஸாபஹ்நுவாநாந்
மாভூவம் த்வத்ஸபர்யாவ்யதிகரரஹிதோ ஜந்மஜந்மாந்தரேঽபி ॥ 15॥

ஹே புவந பதே! – வாராய் லோகாதிபதியே!,
பவத: – தேவரீருடைய,
பத அப்ஜே – திருவடித் தாமரையில்,
க்ஷணம் அபி – க்ஷண காலமும்,
பக்திஹீநாந் – பக்தியற்றவர் களான,
க்ஷீண புண்யாந் – தெளர்ப்பாக்யசாலிகளை,
மாத்ராக்ஷம் – நான் கண்ணுற்று நோக்க மாட்டேன்;
ச்ராவ்ய பந்தம் – செவிக்கு இனிய சேர்க்கையையுடைய,
தவ சரிதம் – தேவரீருடைய சரித்திரத்தை,
அபாஸ்ய – விட்டு,
அந்யத் – வேறான,
ஆக்க்யாந ஜாதம் – பிரபந்தங்களை,
மாச்ரெளஷம் – காது கொடுத்துக் கேட்க மாட்டேன்;
ஹே மாதவ – திருமாலே!,
த்வாம் – தேவரீரை,
அபஹ்நுவாநாந் – திரஸ்கரிக்குமவர்களை,
சேதஸா – நெஞ்சால், மாஸ்மார்ஷம் – நினைக்கமாட்டேன்,
ஜன்மஜன்மாந்தரே அபி – ஜன்ம ஜன்மாந்தரங்களிலும்,
த்வத்ஸபர்யாவ்யதிகா ரஹித: – தேவரீருடைய திருவாராதனமில்லாதவனாக,
மாபூவம் – இருக்கமாட்டேன்.

—————–

ஜிஹ்வே கீர்தய கேஶவம் முரரிபும் சேதோ ভஜ ஶ்ரீধரம்
பாணிদ்வந்দ்வ ஸமர்சயாச்யுத கথாঃ ஶ்ரோத்ரদ்வய த்வம் ஶৃணு ।
கৃஷ்ணம் லோகய லோசநদ்வய ஹரேர் গச்ছாங்ঘ்ரியுগ்மாலயம்
ஜிঘ்ர ঘ்ராண முகுந்দபாদதுலஸீம் மூர்ধந் நமா◌ேধাக்ஷஜம் ॥ 16॥

ஹே ஜிஹ்வே! – வாராய் நாக்கே!,
கேசவம் – கேசியைக் கொன்ற கண்ணபிரானை,
கீர்த்தய – ஸ்தோத்ரம் செய்;
ஹே சேத: – வாராய் நெஞ்சே!,
முரரிபும் – முராஸுரனைக் கொன்ற கண்ணபிரானை,
பஜ – பற்று;
பாணித்வந்த்வ – இரண்டு கைகளே!,
ஸ்ரீதரம் – திருமாலை,
ஸமர்ச்சய – ஆராதியுங்கள்;
ச்ரோத்ரத்வய! – இரண்டு காதுகளே!,
அச்யுத கதா: – அடியாரைக் கைவிடாதவனான எம்பெருமானுடைய சரித்ரங்களை,
த்வம்ச்ருணு – கேளுங்கள்;
லோசநத்வய – இரண்டு கண்களே!,
க்ருஷ்ணம் – கண்ணபிரானை,
லோகய – ஸேவியுங்கள்;
அங்க்ரியுக்ம – இரண்டு கால்களே!,
ஹரே: – எம்பெருமானுடைய,
ஆலயம் – ஸந்நிதியைக் குறித்து,
கச்ச – போங்கள்;
ஹே க்ராண! – வாராய் மூக்கே!,
முகுந்த பாத துளஸீம் – ஸ்ரீக்ருஷ்ணனது திருவடிகளிற் சாத்திய திருத்துழாயை,
ஜிக்ர – அநுபவி;
ஹே மூர்த்தந்! – வாராய் தலையே!,
அதோக்ஷஜம் – எம்பெருமானை,
நம – வணங்கு.

—————–

ஹே லோகாঃ ஶ்ருணுத ப்ரஸூதி மரணவ்யா◌ேধஶ் சிகித்ஸாமிமாம்
யோগஜ்ஞாঃ ஸமுদாஹரந்தி முநயோ யாம் யாஜ்ஞவல்க்யாদயঃ ।
அந்தர்ஜ்யோதி ரமேய மேகமமৃதம் கৃஷ்ணாখ்யமாபீயதாம்
தத்பீதம் பரமௌஷধம் விதநுதே நிர்வாணமாத்யந்திகம் ॥ 17॥

ஹே லோகா: – ஜநங்களே!,
யோகஜ்ஞா: – யோகமுறையை அறிந்தவர்களான,
யாஜ்ஞவல்க்ய ஆதய: – யாஜ்ஞவல்க்யர் முதலிய,
முநய – ரிஷிகள்,
யாம் – யாதொன்றை,
ப்ரஸூதி மரணவ்யாதே: – பிறப்பு இறப்பாகிற வ்யாதிக்கு,
சிகித்ஸாம் – பரிஹாரமாக,
ஸமுதாஹரந்தி – கூறுகின்றார்களோ,
இமாம் – இந்த சிகித்ஸையை,
ச்ருணுத – கேளுங்கள்;
அந்தர்ஜ்யோதி: – உள்ளே தேஜோராசியாயும்,
அமேயம் – அளவிடக்கூடாததாயும்,
க்ருஷ்ண ஆக்க்யம் – ஸ்ரீக்ருஷ்ணனென்னும் பெயரையுடைய தாயுமுள்ள,
அம்ருதம் ஏகம் – அம்ருதமொன்றே,
ஆரியதாம் – (உங்களால்) பாநம் பண்ணப்படட்டும்;
தத் பரம ஒளஷதம் – அந்தச் சிறந்த மருந்தானது,
பீதம் ஸத் – பானம் பண்ணப்பட்டதாய்க் கொண்டு,
ஆத்யந்திகம் – சாச்வதமான,
நிர்வாணம் – ஸெளக்கியத்தை,
விதநுதே – உண்டு பண்ணுகிறது.

—————–

ஹே மர்த்யாঃ பரமம் ஹிதம் ஶ்ருணுத வோ வக்ஷ்யாமி ஸம்க்ஷேபதঃ
ஸம்ஸாரார்ணவமாபদூர்மிবஹுளம் ஸம்யக் ப்ரவிஶ்ய ஸ்থிதாঃ ।
நாநாஜ்ஞாநமபாஸ்ய சேதஸி நமோ நாராயணாயேத்யமும்
மந்த்ரம் ஸப்ரணவம் ப்ரணாமஸஹிதம் ப்ராவர்தயধ்வம் முஹுঃ ॥ 18॥

ஆபத் ஊர்மி பஹுளம் – ஆபத்துக்களாகிற அலைகளால் மிகுந்த,
ஸம்ஸார அர்ணவம் – ஸம்ஸாரமாகிற கடலினுள்ளே,
ஸம்யக்ப்ரவிஶ்யஸ்திதா: – ஆழ அழுந்திக் கிடக்கிற,
ஹே மர்த்யா: – வாரீர் மனிதர்களே!,
வ: பரமம் ஹிதம் – உங்களுக்கு மேலான ஹிதத்தை,
ஸம்க்ஷேபத: – சுருக்கமாக,
வக்ஷ்யாமி – (இதோ) சொல்லப்போகிறேன்;
ச்ருணுத – கேளுங்கள்; (என்னவென்றால்),
நாநா அஜ்ஞாநம் – பலவிதமான அஜ்ஞானங்களை,
அபாஸ்ய – விலக்கி;
ஸப்ரணவம் – ஓங்காரத்தோடு கூடிய,
“நமோ நாராயணாய” இதி அமும்மந்த்ரம் – ‘நமோ நாராயணாய’ என்கிற இத்திருமந்த்ரத்தை,
சேதஸி – மனதில்,
முஹு: – அடிக்கடி,
ப்ரணாம ஸஹிதம் (யதாததா) – வணக்கத்தோடு கூடிக் கொண்டிருக்கும்படி,
ப்ராவர்த்தயத்வம் – அநுஸந்தியுங்கள்.

————-

பৃথ்வீ ரேணுரணுঃ பயாம்ஸி கணிகாঃ ফல்গுஸ்ফுலிங்◌ேগা லগুঃ
தேஜோ நிঃஶ்வஸநம் மருத் தநுதரம் ரந்ধ்ரம் ஸுஸூக்ஷ்மம் நভঃ ।
க்ஷுদ்ரா ருদ்ரபிதாமஹப்ரভৃதயঃ கீடாঃ ஸமஸ்தாঃ ஸுராঃ
দৃஷ்டே யத்ர ஸ தாவகோ விஜயதே ভூமாவধூதாவধிঃ ॥ 19॥

யத்ர – யாதொரு மஹிமையானது,
த்ருஷ்டே ஸதி – காணப்பட்டவளவில்,
ப்ருத்வீ – பூமியானது,
அணு: -ஸ்வல்பமான,
ரேணு: – துகளாகவும்,
பயாம்ஸி – ஜலதத்வமானது,
பல்கு: கணிகா – சிறு திவலையாகவும்,
தேஜ: – தேஜஸ்த்தவமானது,
லகு: – அதிக்ஷூத்ரமான,
ஸ்புலிங்க: – நெருப்புப் பொறியாகவும்,
மருத் – வாயுதத்வமானது,
தநுதரம் – மிகவும் அற்பமான,
நிஶ்வஸநம் – மூச்சுக் காற்றாகவும்,
நப: – ஆகாச தத்துவமானது,
ஸு ஸூக்ஷ்மம் – மிகவும் ஸூக்ஷ்மமான,
ரந்த்ரம் – த்வாரகமாகவும்,
ருத்ர பீதாமஹப்ரப்ருதய: – சிவன், பிரமன் முதலிய, ஸமஸ்தா:
ஸுரா: – தேவர்களெல்லோரும்,
க்ஷுத்ரா: கீடா: – அற்பமான புழுக்களாகவும்
(ஆலக்ஷ்யந்தே) – தோன்றுகிறார்களோ,
ஸ: – அப்படிப்பட்டதாய்,
அவதூத அவதி: – எல்லையில்லாத தாய்,
தாவக: – உம்முடையதான,
பூமா – மஹிமையானது,
விஜயதே – மேன்மையுற்று விளங்குகின்றது.

————-

বদ்◌ேধநாஞ்ஜலிநா நதேந ஶிரஸா গாத்ரைঃ ஸரோமோদ்গமைঃ
கண்◌ேঠந ஸ்வரগদ்গ◌ேদந நயநேநோদ்গீர்ணবாஷ்பாம்বுநா ।
நித்யம் த்வச்சரணாரவிந்দ யுগளধ்யாநாமৃதாஸ்வாদிநாம்
அஸ்மாகம் ஸரஸீருஹாக்ஷ ஸததம் ஸம்பদ்யதாம் ஜீவிதம் ॥ 20॥

ஹே ஸரஸீருஹாக்ஷ! – தாமரை போன்ற திருக்கண்களையுடைய பெருமானே!,
பத்தோ – சேர்க்கப்பட்ட,
அஞ்சலிநா – அஞ்சலி முத்ரையாலும்,
நதேந – வணங்கிய,
சிரஸா – தலையினாலும்,
ஸரோம உத்கமை: – மயிற்கூச்செறிதலோடு கூடிய,
காத்ரை: – அவயவங்களினாலும்,
ஸ்வரகத்கதேந – தழுதழுத்தஸ்வரத்தோடு கூடிய,
கண்டேந – கண்டத்தினாலும்,
உத்கீர்ண பாஷ்ப அம்புநா – சொரிகிற கண்ணீரையுடைய,
நயநேந – நேத்திரத்தினாலும்,
நித்யம் – எப்போதும்,
த்வத் சரண அரவிந்த யுகளத்யாந அம்ருத ஆஸ்வாதிநாம் – தேவரீருடைய இரண்டு
திருவடித்தாமரைகளைச் சிந்திப்பதாகிற அமுதத்தை அருந்துகின்ற,
அஸ்மாகம் – அடியோங்களுக்கு,
ஜீவிதம் – ஜீவநமானது,
ஸததம் – எக்காலத்திலும்,
ஸம்பத்யதாம் – குறையற்றிருக்க வேண்டும்.

—————–

ஹே ◌ேগাபாலக! ஹே கৃபாஜலநி◌ேধ! ஹே ஸிந்ধுகந்யாபதே!
ஹே கம்ஸாந்தக! ஹே গஜேந்দ்ரகருணாபாரீண! ஹே மாধவ! ।
ஹே ராமாநுஜ! ஹே ஜগத்த்ரயগுரோ! ஹே புண்ডரீகாக்ஷ! மாம்
ஹே ◌ேগাபீஜநநாথ! பாலய பரம் ஜாநாமி ந த்வாம் விநா ॥ 21॥

ஹே கோபாலக! – ஆநிரை காத்தவனே!,
ஹேக்ருபாஜலநிதே! – கருணைக்கடலே!,
ஹே ஸிந்து கந்யாபதே! – பாற்கடல் மகளான பிராட்டியின் கணவனே!,
ஹே கம்ஸ அந்தக! – கம்ஸனை யொழித்தவனே!,
ஹே கஜேந்த்ரகருணாபாரீண! – கஜேந்திராழ்வானுக்கு அருள் புரிய வல்லவனே!,
ஹே மாதவ! – மாதவனே!,
ஹே ராமாநுஜ – பலராமானுக்குப் பின் பிறந்தவனே!,
ஹே ஜகத்த்ரயகுரோ! – மூவுலகங்கட்கும் தலைவனே!,
ஹே புண்டரீகாக்ஷ! – தாமரைக் கண்ணனே!,
ஹே கோபீஜந நாத! – இடைச்சியர்க்கு இறைவனே!,
மாம் – அடியேனை,
பாலய – ரக்ஷித்தருளவேணும்;
த்வாம் விநா – உன்னைத் தவிர,
பரம் – வேறொரு புகலை,
ந ஜாநாமி – அறிகிறேனில்லை.

—————-

ভக்தாபாயভுஜங்গগாருডமணிஸ் த்ரைலோக்யரக்ஷாமணிர்
◌ேগাபீலோசந சாதகாம்বுদமணிঃ ஸௌந்দர்யமுদ்ராமணிঃ ।
யঃ காந்தாமணிருக்மிணீ ঘநகுசদ்வந்দ்வைகভூஷாமணிঃ
ஶ்ரேயோ ◌ேদவஶிখாமணிர் দிஶது நோ ◌ேগাபால சூডாமணிঃ ॥ 22॥

பக்த அபாய புஜங்க காரூடமணி: – அடியார்களின் ஆபத்துக்களாகிற ஸர்ப்பத்துக்கு கருடமணியாயும்,
த்ரைலோக்ய ரக்ஷாமணி: மூவுலகங்கட்கும் ரக்ஷணார்த்தமான மணியாயும்,
கோபீ லோசநசாதக அம்புதமணி: – ஆய்ச்சிகளின் கண்களாகிற சாதகப் பறவைகளுக்கு மேக ரத்நமாயும்,
ஸெளந்தர்ய முத்ராமணி: – ஸெளந்தர்யத்துக்கு முத்ராமணியாயும்,
காந்தாமணி ருக்மணீ கநகுசத்வந்த்வ ஏக பூஷாமணி: – மாதர்களுக்குள் சிறந்தவளான ருக்மணிப் பிராட்டியின்
நெருங்கிய இரண்டு ஸ்தநங்களுக்கு முக்கியமான அலங்கார மணியாயும்,
தேவ சிகாமணி – தேவர்களுக்குச் சிரோபூஷணமான மணியாயும்,
கோபால சூடாமணி: – இடையர்களுக்குத் தலைவராயுமிருப்பவர்,
ய: – யாவரொருவரோ,
(ஸ:) – அந்த ஸ்ரீக்ருஷ்ணன்,
ந: – நமக்கு,
ச்ரேய: – நன்மையை,
திசது – அருள வேணும்.

————–

ஶத்ருச்◌ேছ◌ைদகமந்த்ரம் ஸகலமுபநிஷদ்வாக்ய ஸம்பூஜ்யமந்த்ரம்
ஸம்ஸாரோத்தாரமந்த்ரம் ஸமுசித தமஸஸ்ஸங்ঘ நிர்யாணமந்த்ரம் ।
ஸர்வைஶ்வர்யைகமந்த்ரம் வ்யஸநভுஜগ ஸந்দஷ்ட ஸந்த்ராணமந்த்ரம்
ஜிஹ்வே ஶ்ரீகৃஷ்ணமந்த்ரம் ஜப ஜப ஸததம் ஜந்மஸாফல்யமந்த்ரம் ॥ 23॥

ஶத்ருச் சேத ஏக மந்த்ரம் – சத்ருக்களின் நாசத்திற்கு மந்த்ரமாய்,
உபநிஷத் வாக்ய ஸம்பூஜ்ய மந்த்ரம் – வைதிக வாக்கியங்களால் மிகவும் பூஜ்யமாகச் சொல்லப்பட்ட மந்த்ரமாய்,
ஸர்வ ஐச்வர்ய ஏக மந்த்ரம் – துன்பங்களாகிற ஸர்ப்பத்தினால் கடிக்கப்பட்டவர்களைக் காப்பாற்றும் மந்த்ரமாய்,
ஸம்ஸார உத்கார மந்த்ரம் – ஸம்ஸாரத்தில் நின்றும் கரையேற்ற வல்ல மந்த்ரமாய்,
ஸமுபசிததமஸ் ஸங்க நிர்யாண மந்த்ரம் – மிகவும் வளர்ந்திருக்கிற அஜ்ஞாநவிருளைப் போக்க வல்ல மந்த்ரமாய்,
ஜந்ம ஸாபல்ய மந்த்ரம் – ஜந்மத்திற்குப் பயன்தரவல்ல மந்த்ரமாயிருக்கிற,
ஸகலம் ஸ்ரீக்ருஷ்ண மந்த்ரம் – ஸமஸ்தமான ஸ்ரீக்ருஷ்ண மந்த்ரத்தையும்,
ஹே ஜிஹ்வே – வாராய் நாக்கே,
ஸததம் – எப்போதும்,
ஜப ஜப – இடைவிடாமல் ஜபம் பண்ணு.

—————

வ்யாமோஹப்ரஶமௌஷধம் முநிமநோவৃத்திப்ரவৃத்த்யௌஷধம்
◌ைদத்யேந்দ்ரார்திகரௌஷধம் த்ரிஜগதாம் ஸஞ்ஜீவநைகௌஷধம் ।
ভக்தாத்யந்தஹிதௌஷধம் ভவভயப்ரধ்வம்ஸநைகௌஷধம்
ஶ்ரேயঃப்ராப்திகரௌஷধம் பிব மநঃ ஶ்ரீகৃஷ்ணদிவ்யௌஷধம் ॥ 24॥

ஹே மந: – வாராய் மனதே!,
வ்யாமோஹப்ரசம ஒளஷகம் – (விஷயாந்தரங்களிலுள்ள) மோஹத்தைப் போக்க வல்ல மருந்தாயும்,
முநிமநோவ்ருத்திப்ரவ்ருத்தி ஒளஷதம் – முனிவர்களின் மனதைத் தன்னிடத்திற் செலுத்திக் கொள்ளவல்ல மருந்தாயும்,
தைத்யேந்த்ர ஆர்த்திகர ஒளஷதம் – அஸுரர்களில் தலைவரான காலநேமி முதலியவர்களுக்குத் தீராத துன்பத்தைத் தரும் மருந்தாயும்,
த்ரிஜகதாம் – மூவுலகத்தவர்க்கும்,
ஸஞ்சீவந ஏந ஒளஷதம் – உஜ்ஜீவனத்துக்குரிய முக்கியமான மருந்தாயும்,
பக்த அத்யந்தஹித ஒளஷதம் – அடியவர்கட்கு மிகவும் ஹிதத்தைச் செய்கிற ஒளஷதமாயும்,
பவ பயப்ரத் வம்ஸந ஏக ஒளஷதம் – ஸம்ஸார பயத்தைப் போக்குவதில் முக்கியமான மருந்தாயும்,
ச்ரேய:ப்ராப்திகா ஒளஷதம் – கண்ணபிரானாகிற அருமையான மருந்தை,
பிப – உட்கொள்ளாய்.

————–

ஆம்நாயாভ்யஸநாந்யரண்யருদிதம் வேদவ்ரதாந் யந்வஹம்
மேদஶ்◌ேছদফலாநி – பூர்தவிধயஸ் ஸர்வேஹுதம் ভஸ்மநி ।
தீர்থாநாமவগாஹநாநி ச গஜஸ்நாநம் விநா யத்பদ –
দ்வந்দ்வாம்◌ேভাருஹ ஸம்ஸ்மৃதிர் விஜயதே ◌ேদவஸ்ஸ நாராயணঃ ॥ 25॥

யத்பதத்வந்த்வ அம்போருஹ ஸம்ஸ்ருதீ: விநா – யாவனொரு ஸ்ரீக்ருஷ்ணனுடைய திருவடித் தாமரையிணைகளின்
சிந்தனையில்லாமற் போனால்,
ஆம்நாய அப்யஸநாநி – வேதாத்யயநங்கள்,
அரண்ய ருதிதம் – காட்டில் அழுததுபோல் வீணோ;
அந்வஹம் – நாள்தோறும் (செய்கிற),
வேதவ்ரதாநி – வேதத்திற் சொன்ன (உபவாஸம் முதலிய) வ்ரதங்கள்,
மேதச்சேத பலாநி – மாம்ஸ சோஷணத்தையே பலனாக உடையனவோ,
ஸர்வே பூர்த்த வீதய: – குளம் வெட்டுதல், சத்திரம் கட்டுதல் முதலிய தர்ம காரியங்கள் யாவும்,
பஸ்மநி ஹுதம் – சாம்பலில் செய்த ஹோமம் போல் வ்யர்த்தமோ,
தீர்த்தாநாம் – கங்கை முதலிய புண்ய தீர்த்தங்களில்,
அவகாஹநாநி ச – நீராடுவதும்,
கஜஸ்நாநம் – யானை முழுகுவதுபோல் வ்யர்த்தமோ,
ஸ: தேவ: நாராயண: – அப்படிப்பட்ட தேவனான நாராயணன்,
விஜயதே – அனைவரினும் மேம்பட்டு விளங்குகின்றார்.

————–

ஶ்ரீமந்நாம ப்ரோச்ய நாராயணாখ்யம்
கே ந ப்ராபுர்வாஞ்ছிதம் பாபிநோঽபி ।
ஹா நঃ பூர்வம் வாக்ப்ரவৃத்தா ந தஸ்மிந் –
தேந ப்ராப்தம் গர்ভவாஸாদிদுঃখம் ॥ 26॥

நாராயண ஆக்க்யம் – நாராயணென்கிற,
ஸ்ரீமந் நாம – திருமாலின் திருநாமத்தை,
ப்ரோச்ய – சொல்லி,
கே பாபிந: அபி – எந்த பாபிகளானவர்களுந்தான்,
வாஞ்சிதம் – இஷ்டத்தை,
ந ப்ராபு: – அடையவில்லை;
ந: வாக் – நம்முடைய வாக்கானது,
பூர்வம் – முன்னே,
தஸ்மிந் நப்ரவ்ருத்தா – அந்த நாராயண நாமோச்சாரணத்தில் செல்லவில்லை;
தேந – அதனால்,
கர்ப்பவாஸ ஆதி து:க்கம் – கர்ப்பவாஸம் முதலான துக்கமானது,
ஹா! ப்ராப்தம் – அந்தோ! நேர்ந்தது.

—————

மஜ்ஜந்மநঃ ফலமிদம் மধுகைடভாரே
மத்ப்ரார்থநீய மদநுগ்ரஹ ஏஷ ஏவ ।
த்வদ்ভৃத்யভৃத்யபரிசாரக ভৃத்யভৃத்ய-
ভৃத்யஸ்ய ভৃத்ய இதி மாம்ஸ்மர லோகநாথ ॥ 27॥

ஹே மதுகைடப அரே! – மதுகைடபர்களை அழித்தவனே!,
மத்ஜந்மந: – அடியேனுடைய ஜன்மத்திற்கு,
இதம் பலம் – இதுதான் பலன்;
மத்ப்ரார்த்தநீய மதநுக்ரஹ: ஏஷ: ஏவ – என்னால் ப்ரார்த்திக்கத் தக்கதாய் என் விஷயத்தில்
நீ செய்யவேண்டியதான அநுக்ரஹம் இதுவேதான்; (எது? என்னில்;)
ஹே லோக நாத! – வாராய் லோகநாதனே!,
மாம் – அடியேனை,
த்வத் ப்ருத்யப்ருத்யபரிசாரக ப்ருத்யப்ருத்ய ப்ருத்யஸ்ய ப்ருத்ய: இதி – உனக்குச் சரமாவதி தாஸனாக, திருவுள்ளம் பற்றவேணும்.

—————-

நா◌ேথ நঃபுருஷோத்தமே த்ரிஜগதாமேகாধிபே சேதஸா
ஸேவ்யே ஸ்வஸ்ய பদஸ்ய দாதரி ஸுரே நாராயணே திஷ்ঠதி ।
யம் கஞ்சித்புருஷாধமம் கதிபயগ்ராமேஶ மல்பார்থদம்
ஸேவாயை மৃগயாமஹே நரமஹோ! மூகா வராகா வயம் ॥ 28॥

புருஷ உத்தமே – புருஷர்களில் தலைவனாயும்,
த்ரிஜகதாம் ஏக அதிபே – மூன்று லோகங்களுக்கும் ஒரே கடவுளாயும்,
சேதஸா ஸேவ்யே – நெஞ்சினால் நினைக்கத்தக்கவனாயும்,
ஸ்வஸ்ய பதஸ்ய தாதரி – தன் இருப்பிடமான பரமபதத்தை அளிப்பவனாயுமுள்ள,
நாராயணே ஸுரே – ஸ்ரீமந் நாராயணனான தேவன்,
ந: நாதே திஷ்டதி ஸதி – நமக்கு நாதனாயிருக்குமளவில் (அவனைப் பற்றாமல்),
கதிபயக்ராம ஈசம் – சில க்ராமங்களுக்குக் கடவனாயும்,
அல்ப அர்த்ததம் – ஸ்வல்ப தநத்தைக் கொடுப்பவனாயும்,
புருஷ அதமம் – புருஷர்களில் கடைகெட்டவனாயுமிருக்கிற,
யம்கஞ்சித் நரம் – யாரோவொரு மனிதனை,
ஸேவாயைம்ருகயா மஹே – ஸேவிப்பதற்குத் தேடுகிறோம்;
அஹோ! – ஆச்சரியம்!,
வயம் மூகா: வராகா: – இப்படிப்பட்ட நாம் ஊமைகளாயும் உபயோகமற்றவர்களாயுமிரா நின்றோம்.

————–

மদந பரிஹர ஸ்থிதிம் மদீயே
மநஸி முகுந்দபদாரவிந்দধாம்நி ।
ஹரநயந கৃஶாநுநா கৃஶோঽஸி
ஸ்மரஸி ந சக்ரபராக்ரமம் முராரேঃ ॥ 29॥

ஹே மதந! – வாராய் மன்மதனே!,
முகுந்தபதாரவிந்ததாம்நி – ஸ்ரீக்ருஷ்ணனுடைய திருவடித்தாமரைகட்கு இருப்பிடமான,
மதீயே மநஸி – எனது நெஞ்சில்,
ஸ்திதிம் பரிஹர – இருப்பை விட்டிடு;
ஹர நயநக்ருசாதுநா – சிவனின் நெற்றிக்கண்ணில் நின்றுமுண்டான நெருப்பினால்,
க்ருச: அஸி – (முன்னமே) சரீரமற்றவனாக இருக்கிறாய்;
முராரே! – கண்ணபிரானுடைய,
சக்ர பராக்ரமம் – திருவாழியாழ்வானது பராக்கிரமத்தை,
நஸ்மரஸி? – நீ நினைக்கவில்லையோ?

————

தத்த்வம் ব்ருவாணாநி பரம் பரஸ்மாத்
மধு க்ஷரந்தீவ ஸதாம் ফலாநி ।
ப்ராவர்தய ப்ராஞ்ஜலிரஸ்மி ஜிஹ்வே!
நாமாநி நாராயண◌ேগাசராணி ॥ 30॥

ஹே ஜிஹ்வே! – வாராய் நாக்கே!,
பரஸ்மாத் பரம் – மேலானதிற் காட்டிலும் மேலானதாகிய [மிகவுஞ் சிறந்த],
தத்வம் – தத்துவத்தை,
ப்ருவாணாநி – சொல்லுகின்றனவாய்,
ஸதாம் மது க்ஷரந்தி – ஸத்துக்களுக்கு மதுவைப் பெருக்குகிற,
பலாநி இவ – பழங்களைப் போன்றனவாய்,
நாராயண கோசராணி – ஸ்ரீமந் நாராயணன் விஷயமான,
நாமாநி – திருநாமங்களை,
ப்ராவர்த்தய – அடிக்கடி அநுஸந்தானம் செய்; [ஜபஞ்செய்.]
ப்ராஞ்ஜலி: அஸ்மி – (நீ அப்படி செய்வதற்காக உனக்குக்) கைகூப்பி நிற்கின்றேன்.

————-

இদம் ஶரீரம் பரிணாமபேஶலம்
பதத்யவஶ்யம் ஶ்லথஸந்ধி ஜர்ஜரம் ।
கிமௌஷ◌ைধঃ க்லிஶ்யஸி மூঢ দுர்மதே!
நிராமயம் கৃஷ்ணரஸாயநம் பிব ॥ 31॥

இதம் சரீரம் – இந்த சரீரமானது,
பரிணாம பேஷலம் – நாளடைவில் துவண்டும்,
ச்லத ஸந்தி ஜர்ஜரம் – தளர்ந்த கயுக்களையுடையதாய்க்கொண்டு சிதலமாயும்,
அவச்யம் பததி – அவச்யம் நசிக்கப்போகிறது;
ஹே மூட! துர்மதே – வாராய் அஜ்ஞாநியே! கெட்ட புத்தியை யுடையவனே!,
ஒளஷதை: – மருந்துகளினால்,
கிம் க்லிஶ்யஸி – ஏன் வருந்துகிறாய்?,
நிராமயம் – (ஸம்ஸாரமாகிற) வியாதியைப் போக்குமதான,
க்ருஷ்ண ரஸாயநம் – ஸ்ரீக்ருஷ்ணனாகிற ரஸாயநத்தை,
பிப – பாநம் பண்ணு.

————

দாரா வாராகரவரஸுதா தே தநூஜோ விரிஞ்சঃ
ஸ்தோதா வேদஸ்தவ ஸுரগணோ ভৃத்யவர்গঃ ப்ரஸாদঃ ।
முக்திர்மாயா ஜগদவிகலம் தாவகீ ◌ேদவகீ தே
மாதா மித்ரம் வலரிபுஸுதஸ்தவய்யதோঽந்யந்ந ஜாநே ॥ 32॥

தே தாரா: – தேவரீருக்கு மனைவி,
வாராகரவர ஸுதா – திருப்பாற்கடலின் மகளான பிராட்டி,
தநுஜ: விரிஞ்ச: – மகனோ சதுர்முகன்;
ஸ்தோதா வேத: துதிபாடகனோ வேதம்;
ப்ருத்யவர்க்க: ஸுரகண: – வேலைக்காரர்களோ தேவதைகள்;
முக்தி: தவப்ரஸாத: – மோக்ஷம் தேவரீருடைய அநுக்ரஹம்;
அவிகலம் ஜகத் – ஸகல லோகமும்,
தாவகீ மாயா – தேவரீருடைய ப்ரக்ருதி;
தே மாதா தேவகீ – தேவரீருக்குத் தாய் தேவகிப் பிராட்டி;
மித்ரம் வலரிபுஸுத: – தோழன் இந்திரன் மகனான அர்ஜுனன்;
அத: அந்யத் – அதைக்காட்டிலும் வேறானவற்றை,
த்வயி ந ஜாநே – உன்னிடத்தில் நான் அறிகிறேனில்லை.

—————-

கৃஷ்ணோ ரக்ஷது நோ ஜগத்த்ரயগுருঃ கৃஷ்ணம் நமஸ்யாம்யஹம்
கৃஷ்ணேநாமரஶத்ரவோ விநிஹதாঃ கৃஷ்ணாய தஸ்மை நமঃ ।
கৃஷ்ணா◌ேদவ ஸமுத்থிதம் ஜগদிদம் கৃஷ்ணஸ்ய দாஸோঽஸ்ம்யஹம்
கৃஷ்ணே திஷ்ঠதி விஶ்வமேதদখிலம் ஹே! கৃஷ்ண ஸம்ரக்ஷ மாம் ॥ 33॥

ஜகத்த்ரய குரு: – மூன்று லோகங்களுக்கும் தலைவனான்,
க்ருஷ்ண: ந: ரக்ஷது -க்ருஷ்ணன் நம்மைக் காப்பாற்றுக;
அஹம் க்ருஷ்ணம் நமஸ்யாமி – நான் க்ருஷ்ணனை வணங்குகிறேன்;
யேந க்ருஷ்ணேந – யாவனொரு க்ருஷ்ணனால்,
அமரசத்ரவ: விநிஹ தா: – அஸுரர்கள் கொல்லப்பட்டார்களோ,
தஸ்மை க்ருஷ்ணாய நம: – அந்த க்ருஷ்ணனுக்கு நமஸ்காரம்;
இதம் ஜகத் – இவ்வுலகமானது,
க்ருஷ்ணாத் ஏவ – கண்ணனிடமிருந்தே,
ஸமுத்திதம் – உண்டாயிற்று; (ஆகையால்)
அஹம் க்ருஷ்ணஸ்ய தாஸ: அஸ்மி – நான் கண்ணனுக்கு அடியனாயிருக்கிறேன்;
ஏதத் ஸர்வம் அகிலம் – இந்த ஸமஸ்த பிரபஞ்சமும்,
க்ருஷ்ணே திஷ்டதி – கண்ணனிடத்தில் நிலைபெற்றிருக்கிறது.
ஹேக்ருஷ்ண! – ஸ்ரீக்ருஷ்ணனே!,
மாம் ஸம்ரக்ஷ – அடியேனைக் காத்தருளவேணும்.

————

ஸத்த்வம் ப்ரஸீদ ভগவந் குரு மய்யநா◌ேথ
விஷ்ணோ! கৃபாம் பரமகாருணிகঃ খலு த்வம் ।
ஸம்ஸாரஸாগர நிமগ்நமநந்த দீநம்
உদ்ধர்து மர்ஹஸி ஹரே! புருஷோத்தமோঽஸி ॥ 34॥

ஹே பகவந்! – ஷாட்குண்ய பரிபூர்ணனே!,
விஷ்ணோ! – எங்கும் வ்யாபித்திருப்பவனே!,
ஸ:த்வம் – வேதப்ரஸித்தனான நீ,
அநாதே மயி – வேறு புகலற்ற என்மீது,
க்ருபாம் குரு – அருள்புரியவேணும்;
ப்ரஸீத – குளிர்ந்த முகமாயிருக்கவேணும்;
ஹே ஹரே! – அடியார் துயரைத் தீர்ப்பவனே!,
அநந்த! – இன்ன காலத்திலிருப்பவன், இன்ன தேசத்திலிருப் பவன், இன்ன வஸ்துவைப்போலிருப்பவன்
என்று துணிந்து சொல்லமுடியாதபடி மூன்றுவித பரிச்சேதங்களுமில்லாதவனே!,
த்வம் பரம காருணிக: கில – நீ பேரருளாளனன்றோ?,
ஸம்ஸார ஸாகர நிமக்நம் – ஸம்ஸாரக் கடலில் மூழ்கினவனாய்,
தீநம் – அலைந்து கொண்டிருக்கிற அடியேனை,
உத்தர்த்தும் அர்ஹஸி – கரையேற்றக் கடவை;
புருஷோத்தம: அஸி – புருஷர்களிற் சிறந்தவனாயிருக்கிறாய்.

—————-

நமாமி நாராயணபாদபங்கஜம்
கரோமி நாராயண பூஜநம் ஸদா ।
வদாமி நாராயணநாம நிர்மலம்
ஸ்மராமி நாராயண தத்த்வமவ்யயம் ॥ 35॥

நாராயண பாதபங்கஜம் – ஸ்ரீமந் நாராயணனுடைய திருவடித் தாமரையை,
நமாமி – ஸேவிக்கிறேன்;
நாராயண பூஜநம் – எம்பெருமானுடைய திருவாராதநத்தை,
ஸதா கரோமி – எப்போதும் பண்ணுகிறேன்;
நிர்மலம் – குற்றமற்ற,
நாராயண நாம – ஸ்ரீமந்நாராயண நாமத்தை,
வதாமி – உச்சரிக்கிறேன்;
அவ்யயம் நாராயண தத்வம் – அழிவற்ற பரதத்வமான நாராயணனை,
ஸ்மராமி – சிந்திக்கிறேன்.

—————

ஶ்ரீநாথ! நாராயண! வாஸு◌ேদவ! ஶ்ரீகৃஷ்ண ভக்தப்ரிய! சக்ரபாணே! ।
ஶ்ரீபদ்மநாভாச்யுத! கைடভாரே! ஶ்ரீராம! பদ்மாக்ஷ! ஹரே! முராரே ॥ 36॥

அநந்த! வைகுண்ঠ! முகுந்দ! கৃஷ்ண! ◌ேগাவிந்দ! দாமோদர! மாধவேதி ।
வக்தும் ஸமர்◌ேথাঽபி ந வக்தி கஶ்சித் அஹோ! ஜநாநாம் வ்யஸநாভிமுখ்யம் ॥ 37॥

ஸ்ரீநாத! – ஹே லக்ஷ்மீபதியே!,
நாராயண – நாராயணனே!,
வாஸுதேவ – வாஸுதேவனே!,
ஸ்ரீக்ருஷ்ண – ஸ்ரீக்ருஷ்ணனே!,
பக்தப்ரிய – பக்தவத்ஸலனே!,
சக்ரபாணே – சக்கரக்கையனே!,
ஸ்ரீபத்மநாப – ஹே பத்மநாபனே!,
அச்யுத – அடியாரை ஒருகாலும் நழுவவிடாதவனே!,
கைடப அரே! – கைடபனென்னும் அசுரனைக் கொன்றவனே!,
ஸ்ரீராம – சக்ரவர்த்தி திருமகனே!,
பத்மாக்ஷ – புண்டரீகாக்ஷனே!,
ஹரே! – பாபங்களைப் போக்குமவனே!,
முராரே – முராசுரனைக் கொன்றவனே!,
அநந்த – முடிவில்லாதவனே!,
வைகுண்ட – வைகுண்டனே!,
முகுந்த – முகுந்தனே!,
க்ருஷ்ண – கண்ணபிரானே!,
கோவிந்த – கோவிந்தனே!,
தாமோதர – தாமோதரனே!,
மாதவ! இதி – மாதவனே என்றிப்படி (பகவந்நாமங்களை),
வக்தும் – சொல்லுவதற்கு,
ஸமர்த்த: அபி – ஸமர்த்தனாயினும்,
கச்சித் ந வக்தி – ஒருவனும் சொல்லுகிறதில்லை,
ஜநாநாம் – இவ்வுலகத்தவர்களுக்கு,
வ்யஸந ஆபிமுக்யம் – (விஷயாந்தரங்களில் மண்டித்) துன்பப்படுவதிலேயே நோக்கமாயிருக்குந் தன்மை,
அஹோ! – ஆச்சரியம்!

————

ধ்யாயந்தி யே விஷ்ணுமநந்தமவ்யயம்
ஹৃத்பদ்மமধ்யே ஸததம் வ்யவஸ்থிதம் ।
ஸமாஹிதாநாம் ஸததாভயப்ரদம்
தே யாந்தி ஸிদ்ধிம் பரமாஞ்ச வைஷ்ணவீம் ॥ 38॥

ஹ்ருத்பத்மமத்யே – ஹ்ருதய கமலத்தின் நடுவில்,
ஸததம்வ்யவஸ்திதம் – எப்போதும் வீற்றிருப்பவரும்,
ஸமாஹிதாநாம் – ஸமாதியிலே ஊன்றியிருக்கும் யோகிகளுக்கு,
ஸதத அபயப்ரதம் – ஸர்வ காலத்திலும் ‘அஞ்சேல்’ என்று அபயப்ரதாநம் பண்ணுமவரும்,
அவ்யயம் – ஒருநாளும் அழியாதவரும்,
அநந்தம் – அபரிச்சிந்நராயு முள்ள,
விஷ்ணும் – ஸ்ரீமஹாவிஷ்ணுவை,
யேத்யாயந்தி – எவர் த்யானம் செய்கிறார்களோ,
தே – அவர்கள்,
பரமாம் வைஷ்ணவீம் ஸித்திம் – சிறந்த வைஷ்ணவ ஸித்தியை,
யாந்தி – அடைகின்றார்கள்.

———-

க்ஷீரஸாগரதரங்গஶீகரா –
ஸாரதாரகித சாருமூர்தயே ।
◌ேভাগி◌ேভা গஶயநீயஶாயிநே
மாধவாய மধுவிদ்விஷே நமঃ ॥ 39॥

க்ஷீரஸாகர தரங்க சீகர ஆஸார தாரகிதசாரு மூர்த்தயே – திருப்பாற்கடலில் அலைகளின் சிறு திவலைகளின்
பெருக்கினால் நக்ஷத்திரம் படிந்தாற்போன்று அழகிய திருமேனியை யுடையராய்,
போகிபோக சயநீய சாயிநே – திருவனந்தாழ்வானுடைய திருமேனியாகிற திருப்படுக்கையில் கண்வளருமவராய்,
மதுவித்விஷே – மதுவென்கிற அசுரனைக் கொன்றவரான, மாதவாய – திருமாலுக்கு, நம: – நமஸ்காரம்.

————

யஸ்ய ப்ரியௌ ஶ்ருதிধரௌ கவிலோகவீரௌ
மித்ரே দ்விஜந்மவரபদ்ம ஶராவভூதாம் ।
தேநாம்বுஜாக்ஷ சரணாம்বுஜ ஷட்ப◌ேদந
ராஜ்ஞா கৃதா கৃதிரியம் குலஶேখரேண ॥ 40॥

யஸ்ய – யாவரொரு குலசேகரர்க்கு,
ஸ்ருதிதரெள – வேதவித்துக்களாயும்,
கவிலோக வீரெள – கவிகளுக்குள் சிறந்தவர்களயும்,
த்விஜந்மவர பத்மசரெள – ப்ராஹ்மண ஸ்ரேஷ்டர்களாயுமுள்ள ‘பத்மன்’ ‘சரண்’ என்னும் இருவர்கள்,
ப்ரியெள மித்ரே அபூதாம் – ஆப்தமித்திரர்களாக இருந்தார்களோ,
அம்புஜாக்ஷ சரணாம்புஜ ஷட்பதேந – தாமரைக் கண்ணனான எம்பெருமானுடைய திருவடித் தாமரைகளுக்கு
வண்டு போல் அந்தரங்கரான,
தேந – அந்த,
குலசேகரேணராஜ்ஞா – குலசேகர மஹாராஜராலே,
இயம் க்ருதி: க்ருதா – இந்த ஸ்தோத்ர க்ரந்தம் செய்யப் பட்டது.

——–

॥ இதி ஶ்ரீகுலஶேখர விரசித முகுந்দமாலா ஸம்பூர்ணம் ॥

————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ குலசேகரப் பெருமாள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.

ஸ்ரீ கூர நாராயண ஜீயர் அருளிச் செய்த ஸ்ரீ ஸூதர்சன சதகம் -ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஸ்தல சயனத்துறைவார் ஸ்வாமி தெளிவுரை —

ஸ்நானே, தானே, ஜபாதௌச
ச்ராத்தே சைவ விஷேத:
சிந்ததீய: சக்ரபாணி: ஸர்வா
கௌக விநாசந: ஸர்வ கர்மஸு
பூர்ணம் ஸ்யாத் ஸத்யம் ஸத்யம் ஹி நாரத

என்று பிரம்மன் நாரதருக்கு, ஸ்ரீ சுதர்சனர் ஸ்நானம், தானம், தவம், ஜபம் முதலியவற்றை எடுத்துக்காட்டி,
எக்காலத்திலும் த்யானிக்கத் தக்கவர் என்று ஸத்யம் செய்து கூறுகிறார் என்கிறது புராணம்.

ஆனி மாதம் தசமி திதியில், சித்திரை நட்சத்திரத்தில், ஸ்ரீ சக்கரத்தாழ்வார் அவதாரத் திருநாள்,
ஸ்ரீ சுதர்சன ஜயந்தி உற்சவமாக கொண்டாடப்படும்.

திருமழிசையாழ்வார் இவரின் அம்சமாக அவதரித்தார் ..

சுதர்ஸன காயத்ரி
ஓம் சுதர்ஸனாய வித்மஹே மஹா ஜ்வாலாய தீமஹி தந்நோ சக்ர ப்ரஜோதயாத்.

சக்கரத்தாழ்வானுக்கு பதினாறு ஆயுதங்கள் உள்ளன.
அவை, சக்கரம் மழு ஈட்டி தண்டு அங்குசம் அக்னி கத்தி ஆகியவை வலப்புற கையிலும்
வேல் சங்கம் வில் பாசம் கலப்பை வஜ்ரம் கதை உலக்கை சூலம் ஆகியவை இடது கையிலும் ஏந்தியுள்ளார்

———-

ஸ்ரீ ஸூதர்சன உபாசகர் –
நூறு ஸ்லோகங்கள் -மந்த்ர ரூபம் –
ஸ்ரீ திருவரங்க பெருமாள் அரையர் நோவு சாத்தி இருக்க
ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான் நியமித்து அருளிச் செய்த கிரந்தம்
பூர்ண ஸ்வஸ்தம் அடைந்து மீண்டும் கைங்கர்யம் செய்தாராம்
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் நியமனம் என்றும் சொல்வர் –

ஆழி எழ -திருவாய் -7-4-வென்றி தரும் பத்து மேவிக் கற்பாருக்கே

மார்கழி கேட்டை
தொண்டர் அடிப்பொடி ஆழ்வார் பெரிய நம்பி போல் இவரதும்
கீழ திருச்சித்ர வீதி திரு மாளிகை

——–

ஸ்ரீ கூர நாராயண ஜீயர் ஸ்வாமி வைபவம்

திருநக்ஷத்ரம்: மார்கழி கேட்டை
அவதார ஸ்தலம்: ஸ்ரீரங்கம்
ஆசார்யன்: ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான், ஸ்ரீ பராசர பட்டர்
ஸ்ரீ பரமபதம் அடைந்த இடம்: ஸ்ரீரங்கம்

நூல்கள்:
ஸ்ரீ ஸூதர்சன சதகம்,
ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர ரத்ன வ்யாக்யானம்,
ஸ்ரீ ஸூக்த பாஷ்யம்,
ஸ்ரீ உபநிஷத் பாஷ்யம்,
ஸ்ரீ நித்ய கிரந்தம்(திருவாராதனம்)

சிஷ்யர்கள்:
ஸ்ரீ சேமம் ஜீயர்,
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் ஜீயர்,
ஸ்ரீ சுந்தர பாண்டிய தேவன் போன்றோர்

ஸ்ரீ எம்பாரின் இளைய ஸஹோதரர் ஸ்ரீ சிறிய கோவிந்தப் பெருமாளின் குமாரரான இவர்
சன்யாசம் பெற்றபின்
ஸ்ரீ கூர நாராயண ஜீயர்,
ஸ்ரீ நலம் திகழ் நாராயண ஜீயர்,
ஸ்ரீ நாராயண முனி,
ஸ்ரீ பெரிய ஜீயர்,
ஸ்ரீரங்க நாராயண ஜீயர் என்றெல்லாம் பெயர் பெற்றார்.

சன்யாசம் பெறுமுன் இவர்க்கொரு குமாரர், “ஸ்ரீ எடுத்தகை அழகிய நாராயணர்” என்றிருந்தார்.
இவர் முதலில் ஸ்ரீ ஸ்ரீ ஆழ்வானிடமும் பின் பட்டரிடமும் காலக்ஷேபம் கேட்டார்.

இவர் ஸ்ரீரங்கம் கோயிலில் ஸ்ரீ பார்த்தசாரதி ஸந்நிதி, ஸ்ரீ கருடாழ்வார் ஸந்நிதி முதலியன காட்டினார்.
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாளுக்கு அந்தரங்க கைங்கர்யங்கள் செய்தார்.

இவர்க்கு நெடுங்காலத்துக்குப் பின் வாழ்ந்த ஸ்ரீ வேதாந்தாசார்யர் இவரைத் தம் நூல்களில் பெரிய ஜீயர் என்று குறிப்பிடுகிறார்.
ஸ்ரீ வேதாந்தாசார்யருக்குப் பின் ஒரு கூர நாராயண ஜீயர் இருந்தார் எனத் தெரிகிறது.
ஸ்ரீ ஸ்ரீ வேதாந்தாசார்யர் தம் ஸ்தோத்ர வ்யாக்யானத்தில் இவரது ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர வ்யாக்யானத்தையும்,
ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய ஸாரத்தில் ஸ்ரீ ஸூக்த பாஷ்யத்தையும் ஸ்ரீ நித்ய கிரந்தத்தையும் குறிப்பிடுகிறார்.
இவர் ஸ்ரீ ஆழ்வான் சிஷ்யராதலால் ஸ்ரீ நஞ்சீயரை விட வயதில் மூத்தவராக இருந்திருக்க வேண்டும்.
அதனாலேயே, ஸ்ரீ நஞ்சீயரிடத்தில் இருந்து இவரை வேறு படுத்திக் காண்பிக்க,
ஸ்ரீ வேதாந்தாசார்யார் இவரை ஸ்ரீ பெரிய ஜீயர் என்று குறிப்பிட்டிருக்க வேண்டும்.

ஸ்ரீ மாமுனிகள் ஈடு பிரமாணத் திரட்டில் இவரது உபநிஷத் பாஷ்யத்தை மேற்கோள் காட்டுகிறார்,
மேலும் ஸ்ரீ மாமுனிகள் இவரை “ஸ்ரீ ஸுத்த ஸம்ப்ரதாய நிஷ்டர்” என்று மிகவும் கொண்டாடுகிறார்.

ஸ்ரீ கூரநாராயண ஜீயர் ஸ்ரீ ஸூதர்சன உபாசகர். ஒருமுறை ஸ்ரீ ஆழ்வான் இவரிடம்,
”நாம் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் எம்பெருமானையே முழுதாக நம்புகிறோம்,
ஸ்வ ப்ரவ்ருத்தி நிவிருத்தியே அமையும் நமக்குத் பிற உபாசனைகள் தகா” என்னவும்,
இவர், “அடியேன் ஸ்வார்த்தமாக ஏதும் பிரார்த்திப்பேனல்லன்,
ஸ்ரீ எம்பெருமானுக்கும் பாகவதருக்கும் மங்களம் வேண்டியே பிரார்த்திப்பேன்”என்றாராம்.

இவரைப் பற்றி ஓரிரு ஐதிஹ்யங்கள் உள,

முன்பு ஸ்ரீ நம்பெருமாள் திருக்காவேரியில் கண்டருளும்போது திடீர் பெள்ளப் பேருக்கு வர,
இவர் தம் உபாசனை சித்தியால் அதை நிறுத்தித் தெப்பத்தைச் சேமமாகக் கரை சேர்த்தார்.
பின் ஸ்ரீ ரங்க நகருக்குள்ளேயே பெரிய திருக்குளம் வெட்டி, தெப்போத்சவம் அதில் ஏற்பாடு செய்தார்.
ஒருமுறை ஸ்ரீ திருவரங்கப்பெருமாள் அரையர் நோவு சாத்தி ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் கைங்கர்யம் தடைபட,
ஸ்ரீ ஜீயர் ஸூதர்சன சதகம் செய்தருளி அவர் நோவு தீர்ந்தது, இது ஸூதர்சன சதக தனியனில் தெளிவு.

ஸ்ரீ எம்பெருமானார்க்குப் பிறகு, ஸ்ரீரங்கத்தில் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் மடத்துப் பொறுப்பு இவர்க்குத் தரப்பட்டது.
இதுவே ஸ்ரீ ரங்க நாராயண ஜீயர் மடம் என்று பிரசித்தி பெற்று இன்றளவும் ஸ்ரீ கோயில் கைங்கர்யங்களைப் பார்த்து வருகிறது.

இவரது தனியன்:
ஸ்ரீபராஸர பட்டார்ய சிஷ்யம் ஸ்ரீரங்க பாலகம்
நாராயண முநிம் வந்தே ஜ்ஞாநாதி குண ஸாகரம்
ஸ்ரீபராசர பட்டர் சிஷ்யரும் ஸ்ரீரங்கத்தைப் பாதுகாப்பவரும் ஞான பக்தி வைராக்யக் கடலுமான
ஸ்ரீ நாராயண முனியை வணங்குகிறேன் –

———————–

ரெங்கேச விஜ்ஞப்தி கராம யஸ்ய சகார சக்ரேஸ நுதிம் நிவ்ருத்தியே
ஸமாஸ்ரயேஹம் வர பூரணீம் யஸ் தம் கூர நாராயண நாமகம் முநிம்

ஸ்ரீ திருவரங்கப் பெருமாள் அரையரின் நோய் தீர்க்க -அனைத்து விருப்பங்களையும் நிறைவேற்றவல்ல
ஸ்ரீ திருவாழி ஆழ்வான் விஷயமாக ஸ்ரீ ஸூ தர்சன சதகத்தை அருளிச் செய்த
ஸ்ரீ கூர நாராயண ஜீயர் ஸ்வாமியை வணங்குவோம் –

இந்த திவ்ய கிரந்தம் க்ருபா மாத்ர ப்ரசன்னாச்சார்யரான ஸ்ரீ ராமானுஜருடைய
திவ்ய ஆஜ்ஜையாலே நமக்கு கிடைத்த மஹா நிதியாகுமே –

—–

ஸுவ் தர்சன் யுஜ்ஜி ஹாநா திசி விசிதி திரஸ் க்ருத்ய சாவித்ர மர்ச்சிஸ்
பாஹ்யா பாஹ்ய அந்தகார ஷதஸ் ஜகதக தங்கார பூம் நா ஸ்வதாம் நா
தோர் கர்ஜு தூர கர்ஜத் விபு தரிபுஸ் வதூ கண்ட வைகல்ய கல்யா
ஜ்வாலா ஜாஜ்வல்யமாநா விதரது பவதாம் வீப்ஸயா பீப்ஸிதாநி –1–

அகவிருள் புறவிருள் எனப்படும் இரண்டாலும் தடுமாறும் உலகோருக்கு
அந்த இருட்டுக்களைத் தொலைத்து வாழ வைக்க வல்ல
தன்னொளியாலே ஸூர்யனின் ஒளியைக் கீழ்ப்படுத்தி எங்கும் ஒளி விட்டு வியாபித்து விளங்குவதும்
தம் புஜ பலத்தால் கொக்கரிக்கும் அசுரர்களின் பெண்களைக் கைம் பெண்களாக ஆக்குவதில் வல்லமை பெற்றதும்
எப்போதும் ஒப்புயர்வற்று ஜ்வலித்துக் கொண்டு இருக்கும் ஸ்ரீ ஸூதர்சன ஜ்வாலையானது
உங்களுடைய விருப்பங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக நிறைவேற்றட்டும் –

——–

தேஜஸ்ஸூ பிறவியைப் போக்கி அருளி அந்தமில் பேர் இன்பமே கொடுக்க வல்லது அன்றோ –

ப்ரத்யுத்யா தம் மயூகைர் நபஸி தின க்ருதஸ் ப்ராப்த சேவம் ப்ரபாவிர்
பூமவ் ஸுவ்மேர வீபிர் திவிவரி வஸிதம் தீப்திபிர் தேவதாம் நாம்
பூயஸ்யை பூதயே வஸ் ஸ்புரது ஸகல திக் ப்ராந்த்ர ஸாந்த்ர ஸ்பு லிங்கம்
சாக்ரம் ஜாக்ரத் ப்ரதாபம் த்ரி புவன விஜய வ்யக்ர முக்ரம் மஹஸ் தத் –2-

பூ லோகத்தில் மேரு மலையில் ஒளிகளினால் ஸேவிக்கப் பெற்றதும்
ஆகாசத்தினில் ஸூர்ய கிரணங்களால் எதிர் கொண்டு உபசரிக்கப் பட்டதும்
ஸ்வர்க்க லோகத்தில் தேவர்களுடைய மாளிகைகளின் ப்ரகாசங்களால் ஸூஸ்ருஷை செய்யப் பெற்றதும்
மூ உலகங்களையும் வெல்லும் முயற்சி யுடையதும்
எப்போதும் ப்ரதாபத்தோடு இருந்து கொண்டு எதிரிகளுக்கு பயத்தை உண்டு பண்ணக் கூடியதும்
மிகவும் பிரசித்தமான ஸ்ரீ ஸூதர்சன ஆழ்வானின் தேஜஸ்ஸூ உங்களுக்கு
அபரிமித ஐஸ்வர்யங்களைக் கொடுப்பதாக விளங்கட்டும் –

——————————–

கவலையை நீக்கி நிரந்தரமான மகிழ்ச்சியை அளிக்கும் ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வான் கற்பக வ்ருக்ஷம் என்கிறார் –

பூர்ணே பூரைஸ் ஸூதாநாம் ஸூ மஹதி லஸதஸ் ஸோம பிம்பாலவாலே
பாஹா ஸாகா வருத்த ஷிதி ககன திவஸ் சக்ர ராஜ த்ருமஸ்ய
ஜ்யோதிஸ் சத்மா பிரவாள பிரகடித ஸூமநஸ் ஸம்பதுத்தம் ஸ லஷ்மீம்
புஷ்ணன் நாஸா முகேஷு ப்ரதிஸது பவதாம் ஸ ப்ரகர்ஷம் ப்ரஹர்ஷம் –3-

அம்ருத ப்ரவாஹங்களால் நிறைந்து பரிபூர்ணமாய் –
மிகப் பெருமை பொருந்திய சந்த்ர பிம்பமாகிற பாத்தியில் விளங்குகின்றதும்
திருக்கைகள் ஆகிற கிளைகளினால் பூமி ஆகாசம் ஸ்வர்க்கம் முதலிய இடங்களில் வியாபித்ததாகவும்
இருக்கும் ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வான் ஆகிற கற்பக மரத்தின் புஷ்ப ஸம்ருத்தியையும்
தேவர்களின் செல்வத்தையும் விளங்குவதாகவும்
திசைகளில் எங்கும் பரவி அவற்றுக்கு ஸீரோ பூஷணமாகவும் இருந்து கொண்டு
அழகைத் தருவதாயும் இருந்துள்ள ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வானின் ஜ்யோதிஸ்ஸூ ஆகிற தளிர்
உங்களுக்கு மேன்மை பொருந்திய சந்தோஷத்தை அளிக்கட்டும் –

———–

அறம் பொருள் இன்பம் வீடு ஆகிய நான்கு புருஷார்த்தங்களையும் அளிக்க வல்லது என்கிறார் –

ஆராதாராத் ஸஹஸ்ராத் விசரதி விமத ஷேப தஷாத்ய தஷாத்
நாபேர் பாஸ்வத்ஸ நாபேர் நிஜ விபவ பரிச்சின்ன பூமேஸ் ச நேமே
ஆம் நாயை ரேக கண்டைர் ஸ்துத மஹிமமஹோ மாதவீ யஸ்ய ஹேதே
தத்வோ திஷ்வேதமாநம் சதஸ்ரு ஷு சதுரஸ் புஷ்யதாத் பூருஷார்த்தான் –4-

அரம் அக்ஷம் நாபி நேமி ஆகியவை ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வானின் அவயவங்கள்
அவற்றில் இருந்து தோன்றிக் கிளர்ந்து எழும் ஜ்வாலையே ஸூ தர்சனுடைய ஜ்வாலையாகும்
அப்படிப்பட்ட ஸூ தர்சனுடைய தேஜஸ்ஸூ
உங்களுக்கு சதுர்வித புருஷார்த்தங்களையும் மிகுதியாக அள்ளிக் கொடுக் கட்டும் –

————-

ஸ்யாமம் தாம பர ஸ்ருத்யா க்வசன பகவதஸ் க்வாபி பப்ரு ப்ரக்ருத்யா
சுப்ரம் சேஷஸ்ய பாஸா க்வசன பணி ருசா க்வாபி தஸ்யைவ ரக்தம்
நீலம் ஸ்ரீ நேத்ர காந்த்யா க்வசிதபி மிது நஸ்யாதி மஸ்யேவ சித்ராம்
வ்யாதன்வா நம் விதானஸ்ரியம் உபசி நுதாத் சர்ம வச் சக்ர பாநம் –5-

பகவானின் திருமேனி நிறத்தின் பரவலால் சில இடங்களில் ஸ்யாம -பாசியின் நிறமாகவும் –
சில இடங்களில் மஞ்சள் நிறமாகவும்
திருவனந்த ஆழ்வானின் நிறத்தால் சில இடங்களில் வெள்ளை நிறமாகவும்
திருவனந்த ஆழ்வானின் திருமுடியில் இருக்கும் மாணிக்க ஒளியினால் சில இடங்களில் சிகப்பு நிறமாகவும்
கரு நெய்தல் போன்ற பிராட்டியின் கண் ஒளியினால் சில இடங்களில் நீல நிறமாகவும்
ஆக பல பல நிறங்கள் நிறைந்த ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஜ்யோதிஸ்ஸூ
பெருமாளும் பிராட்டியுமான திவ்ய தம்பதிகளுக்கு அழகிய விதானம் -மேற்கட்டி போல் விளங்குகின்றது
அப்படிப்பட்ட ஸூ தர்சன ஜ்யோதிஸ்ஸூ உங்களுக்கு ஸூ கத்தைத் தந்திடுக –

————-

ஸம் ஸந்த்யுந்மேஷ முச்சோஷித பரம ஹஸோ பாஸ்வத கைட பாரே
இந்தே சந்த்யேவ நக்கஞ்சர விலயகரீ யா ஜகத் வந்த நீயா
பந்நூ கச்சாய பந்துச்ச விகடித கநச்சேதமே தஸ்விநீ ஸா
ராதாங்கீ ரஸ்மி பங்கீ ப்ரணதது பவதாம் ப்ரத்ய ஹோத்தா நமே ந –6-

சந்திரன் முதலிய கிரஹங்களின் தேஜஸ்ஸை -மறைத்து -அழித்து -இல்லாதபடி செய்கிறது ஸூர்யனின் ஒளி
அந்த ஸூர்ய உதயத்தை விளங்கச் செய்கிறது ப்ராதஸ் ஸந்த்யை
அதே போல் பிரதிபஷிகளின் வலிமைகளை-தேஜஸ்களை – எல்லாம் அழிக்கும் எம்பெருமான்
சோபையை -சாதுர்யத்தை -விளங்கச் செய்கிறது ஸூ தரிசனத்தின் தேஜஸ்
இரவில் திரியும் துஷ்ட கொடிய ஜந்துக்கள் எல்லாம் ஸூர்ய உதயத்தைக் கண்டவாறே மறைந்து போகும்
இரவில் திரியும் அஸூர ராக்ஷஸர்கள் ஸூ தர்சன ஜ்வாலையைக் கண்டவாறே மறைந்து அழிந்து போவார்கள்
உதய ஸூர்யனின் செவ்விய கிரணங்கள் மேகத்தோடே கலந்து மேகத்தையும் சிவக்க வைக்கும்
ஸூ தர்சன கிரணங்கள் காள மேகத்தோடே கலந்து காள மேகத்தையும் சிவக்கச் செய்யும்
அப்படிப்பட்ட ஸூ தர்சன ஜ்யோதிஸ்ஸூ உங்கள் பாவத்தை அழிக்கட்டும்

———

ஸாம்யம் தூம்யா ப்ரவ்ருத்தயா ப்ரகடயதி நபஸ் தாரகா ஜாலகா நி
ஸ்பவ் லிங்கீம் யாந்தி காந்திம் திசதி யதுதயே மேரு ரங்கார சங்காம்
அக்நிர் மக்ந அர்ச்சிர் ஐக்யம் பஜதி திநநிசா வல்லபவ் துர்ல பாபவ்
ஜ்வாலா வர்த்தா விவ ஸ்தஸ் ப்ரஹரண பதிஜம் தாம வஸ் தத் திநோது –7-

ஸூ தர்சன ஜ்யோதிஸ்ஸூ கிளர்ந்து எழும் காலத்தில் தோன்றும் புகை மண்டலம் ஆகாசம் முழுவதும் பரவுதலால்
ஆகாசம் புகைக்கூண்டு போல் தோற்றம் அளிக்கிறது
நக்ஷத்திரங்கள் எல்லாம் நெருப்புப் பொறிகளாகத் தோற்றம் அளிக்கின்றன
ப்ரகாசகமான மேரு மலையானது பாதி எரிந்த கொள்ளிக் கட்டையைப் போலே ஒளி குன்றிக் காட்சி அளிக்கிறது
ஸூர்ய சந்திரர்கள் ஒளியை இழந்து சிறுவர்கள் விளையாடும் மாவலியில் இருந்து தோன்றும்
ஒளி வட்டம் போல் தோற்றம் அளிக்கின்றனர்
இப்படி எல்லா ஒளிப் பொருள்களைக் காட்டிலும் மேம்பட்டு விளங்கும் ஸூதர்சன ஜ்யோதிஸ்ஸூ உங்களை மகிழ்விக்கட்டும் –

————-

த்ருஷ்டே திவ்யோம சக்ரே விகச நவ ஜபா ஸன்னிகாஸே சகாசம்
ஸ்வர் பாநுர் பானுரேஷ ஸ்புடமிதி கலயன் நாகதோ வேக தோஸ்ய
நிஷடப்தோ யைர் நிவ்ருத்தோ விதுமிவ ஸஹஸா ஸ்ப்ரஷ்டு மத்யாபி நேஷ்டே
கர்மாம்சும் தே கடந்தா மஹித விஹதயே பாநவோ பாஸ்வரா வஸ் –8-

ஒரு சமயம் திருவாழி ஆழ்வான் ஆகாசத்தில் ஜபா புஷ்பம் போலே செக்கச்செவேல் என்று காணப்பட்டார்
ராஹு அவரை ஸூர்யனாக எண்ணி அருகிலே செல்ல ஒளியின் மிகுதியால் தாக்கப்பட்டுத் திரும்பினான்
அது முதல் கிரஹண காலத்திலும் உண்மையான ஸூர்யனைப் பிடிக்கச் சென்றாலும்
இவன் ஸூர்யனா ஸூ தர்சன ஆழ்வானா என்று சிந்தித்து முடிவுக்கு வந்த பின்பே ஸூர்யனைத் தாமதித்துப் பிடிக்கிறானாம்
ஸூர்யனை விட பன்மடங்கு ஒளி யுள்ள திருவாழி ஆழ்வானின் கிரணங்கள் உங்கள் பகைவர்களை அழித்து ரக்ஷிக்கட்டும் –

————–

தேவம் ஹே மாத்ரி துங்கம் ப்ருது புஜ சிகரம் பிப் ரதீம் மத்ய தேசே
நாபி த்வீபாபி ராமாமர விபி நவதீம் சேஷ சீர்ஷா ஸநஸ்த்தாம்
நேமிம் ப்ர்யாய பூமிம் தினகர கிரணா த்ருஷ்ட ஸீம பரீத்ய
ப்ரீத்யை வஸ் சக்ர வாலா சல இவ விலஸந்நஸ்து திவ்யாஸ்த்ர ரஸ்மி–9-

திருவாழி ஆழ்வானின் நேமியைச் சுற்றி விளங்கும் ஜ்வாலையைப் பார்த்தால் பூமியைச் சுற்றி
லோகாலோக பர்வதம் -சக்ர வாள மலை -விளங்குவது போல் இருக்கிறது –
பூமி பெரிய சிகரத்தை யுடைய மேரு மலையைத் தன்னிடம் கொண்டு இருக்கிறது
தீவுகள் காடுகள் முதலியவற்றோடு திருவனந்த ஆழ்வானின் திரு முடியின் மீது இருக்கிறது
ஸூ தர்சன நேமியும் பூமியைப் போலவே இருக்கிறது
நேமியின் நடுவில் ஸ்ரீ ஸூ தர்சன உருவமே மேரு மலை
அவருடைய புஜங்கள் மேரு மலையின் சிகரம்
அவரது நாபியே தீவு
அரங்களே காடுகள்
பூமியைச் சுற்றி லோகாலோக பர்வதம் இருக்கிறது -இது ஸூர்ய கிரணங்களே புகாத இடம் -இருள் மயம்
இப்படிப்பட்ட ஸூ தர்சன ஜ்யோதி எப்போதும் உங்களுக்கு சந்தோஷத்தை அளிக்கட்டும் –

———-

ஏகம் லோகஸ்ய சஷுர் த்விவித மப நுதத் கர்ம நம் ரத்ரி நேத்ரம்
தாத்ரார்த்தாநாம் சதுணாம் கமய தரிகணம் பஞ்ச தாம் ஷட் குணாட்ட்யம்
ஸப்தார்ச்சி ஸ்ஸோஷி தாஷ்டா பத நவ கிரண ஸ்ரேணி ரஜ்யத் தஸாஸம்
பர்யஸ்யாத்வ ஸ்ஸதாங்க வயவ பரிப்ருட ஜ்யோதிரீ தீஸ் ஸஹஸ்ரம் –10-

உலகத்திற்குக் கண் போன்றதும் -புண்ய பாபங்கள் ஆகிற இரு வினைகளையும் போக்கடிப்பதும்
முக்கண்ணனால் -பரமசிவனால் -வணங்கப்படுவதும் –
தர்மார்த்த காம மோக்ஷங்களை அளிப்பதும் -பகைவர்களின் கூட்டங்களை அழிப்பதும்
ஞானம் சக்தி முதலிய ஆறு குணங்கள் நிறையப் பெற்றதும்
தீயில் காய்ச்சப்பட்ட தங்கம் போன்ற சிவந்த கிரணங்களால் பத்து திசைகளையும் வியாபித்து
இருப்பதுமான ஸூ தர்சன ஜ்யோதிஸ்ஸூ
உங்களுடைய அனைத்து துன்பங்களையும் அழித்து உங்களை ரக்ஷிக்கட்டும்

இந்த ஸ்லோகத்தில் எங்களின் பெயர்கள் அமைத்துள்ளது போல்
கருட பஞ்சாசத்தில் ஐந்தாம் ஸ்லோகம் அமைந்துள்ளது

ஏகோ விஷ்ணு த்விதீய த்ரி சதுர விதிதம் பஞ்ச வர்ணீ ரஹஸ்யம்
ஷாட் குண்ய ஸ்மேர சப்த ஸ்வர கதி அணிமா ஆதி யஷ்த சம்பத் நவாத்மா
தேவோ தர்வீ கராரி தச சத நயநாராதி -சஹஸ்ர லஷே
விக்ரீதத் பக்ஷ கோடி விஹதயாது பயம் வீத சங்க்யோ தயோ ந –5-

ஒன்றே அத்விதீயம் -இரண்டே பெரிய திருவடி சங்கர்ஷணன் அம்சம் -மூவர் நால்வர் தானே பஞ்ச வர்ணீ ரஹஸ்யம் அறிவார்கள்
ஞான பல வீர்யம் சக்தி தேஜஸ் ஐஸ்வர்யம் -ஆறிலும் விளங்குவான் -சாம வேத சப்த ஸ்வரம் –
அணிமா மஹிமா -லகிமா கரிமா பிராப்தி பிரகாம்யம் ஈஸத்வம் வஸித்வம் அஷ்ட -யோக சித்தன்
நவ -அப்பொழுதைக்கு அப்பொழுது ஆராவமுதன் / ஆயிரம் கண்ணன் ஆயிரம் இந்திர எதிரிகளை நிரசனம் –
இவன் சிறகுக்கு லஷ்யம் கோடிக் கணக்கான பாகவத அபசாரிகள்
தர்வீக ராரி–தர்வீ -பணைத்த படங்கள் கொண்ட -பாம்புகளுக்கு பகைவன் என்றபடி
விஹதயாது பயம்-நம் பயங்களை போக்கி அருளுகிறார் –
வீத சங்க்யோ-எண்ணில்லாத -சொல்லி நிகமிக்கிறார் –

———–

உச்சண்டே யச்சி கண்டே நிபிடயதி நப க்ரோட மர்க்கோட தித்யாம்
அப்யஸ்ய ப்ரவ்டதாப க்லபித வபுரபோ பிப்ர தீர பிரப்பங்க்தீ
தத்தே சுஷ்யத் ஸூ தோத் ஸோ விதுரப மதுந ஷவ்த்ர கோசஸ்ய ஸாம்யம்
ரக்ஷந் த்வஸ்த்ர ப்ரபோஸ்தே ரசித ஸூ சரித வ்யுஷ்ட யோ க்ருஷ்ட யோவ –11-

எந்த ஸூதர்சன ஆழ்வானின் கிரணங்கள் -சுடர்க்கொழுந்து -சுடர் ஒளி ஆகாசத்தை அடைந்தவுடன் அதனால் மிகவும் தபிக்கப்பட்டு
ஸூர்யன் மழை மேகங்களான கரு முகிலுக்குள் புகுந்து புகுந்து ஸஞ்சரிக்கிறானோ
தன்னிடமுள்ள அம்ருதப் பெருக்கு வற்றிப் போய் தேன் அற்ற தேனடை போல் சந்திரன் ஆகிறானோ
மேன்மேலும் புண்ணியத்தை வளர்க்க வல்ல அப்படிப்பட்ட திருவாழி ஆழ்வானின் கிரணங்கள் உங்களைக் காத்து அருளட்டும் –
ஆழ்வார்கள் கனலாழி அனலாழி என்றே அருளிச் செய்கிறார்கள் அன்றோ –

————-

திருவாழி ஆழ்வானின் கிரண ஸமூஹம் -ஒளிக்கூட்டம் எங்கும் வியாபித்து
ஒவ்வொரு இடத்திலும் ஒவ்வொரு விதமாகக் காட்சி அளிக்கிறது –

பத்மவ்கோ தீர்க்கி காம்ப ஸ்வயநி தர தடே கைரி காம்பு ப்ரபாத
ஸிந்தூரம் குஞ்ஜ ராணாம் திசி திசி ககநே ஸாந்த்யமேக ப்ரபந்த
பாராவாரே ப்ரவாளோ வந புவி ச ததா ப்ரேஷ்ய மாண ப்ரமுக்தை
ஸாதிஷ்டம் வ ப்ரபோதம் ஜனயது தநு ஜத் வேஷிண ஸ்த்வைஷ ராஸி –12-

ஒவ்வொரு திசைகளிலும் இருக்கும் திக்கஜங்களிடம் சிந்தூரப்பொடியாகவும்
ஆகாசத்தில் அந்திப்பொழுது தோன்றும் சிவந்த மேகத்திரளாகவும்
கடலில் பவழமாகவும் காடுகளில் செந்தளிராகவும் பாமர மக்களால் பார்க்கப்படுகின்ற
திருவாழி ஆழ்வானின் கிரண ஸமூஹம் -ஒளிக்கூட்டமானது உங்களுக்கு நல்ல அறிவை உண்டாக்கட்டும்

————

பாநோ பாநோ த்வதீயாஸ் புரதி குமுதி நீ மித்ர தே குத்ர தேஜஸ்
தாராஸ் ஸ்தாரா ததீ ரோஸ்ய நல ந பவதஸ் ஸ்வைர மை ரம்ம தார்ச்சிஸ்
ஸம்ஸன் தீத்தம் நபஸ் ஸ்தா யதுதய ஸமயே சக்ர ராஜாம் சவஸ்தே
யுஷ் மாகம் ப்ரவ்டதாப ப்ரபவ பவகதா பக்ரமாய க்ரமந்தாம் –13-

ஸூ தர்சன கிரணங்களின் உதய காலத்தில் ஆகாசத்தில் திவ்ய விமானங்களில் செல்லும் தேவ கந்தர்வாதிகள்
ஓ ஸூர்யனே உன் ஒளியும் மங்கிப் போய் விட்டதே –
சந்திரனே உன் தேஜஸ்ஸூ என்னவாயிற்று
நக்ஷத்ரங்களே வெகுதூரம் சென்று விடுங்கள்
ஓ அக்னி பகவானே நீ இப்படி ஒளி குறைந்து பல ப்ரகாஸ -ஹீனனாக -ஆகி விட்டாயே
ஓ வஜ்ர அக்னியின் தேஜஸ்ஸே நீ ஸூ தர்சன ஒளியில் கலந்து உருவழிந்து தனித்தன்மையை இழந்து விட்டாயே
என்று கூறும்படி பெருமை வாய்ந்த
ஸூ தர்சன ஆழ்வானின் கிரணங்கள் தாப த்ரயங்களுக்கு பிறப்பிடமாகிய பிறவி நோயைத் தீர்க்கட்டும் –

————

ஜக்த்வா கர்ணே ஷு தூர் வாங்குர மரி ஸூத் ருசா மஹிஷு ஸ்வர்வதூ நாம்
பீத்வா ஸாம்ப ஸ்ஸரந்த்யஸ் ஸ வ்ருஷ மநு கதா வல்லவே நாதி மேந
காவோ வஸ் சக்ர பர்த்துஸ் பரமம்ருத ரஸம் ப்ரஸ்ரிதாம் துஹாநா
ருத்திம் ஸ்வா லோக லுப்த த்ரி புவன தமஸ ஸானு பந்தாம் ததந்தாம் –14-

அஸூர அரக்கர் மாதர்கள் மங்களகரமாகக் காதுகளில் அணிந்து கொண்டிருக்கும் அறுகம் புல்லைத் தின்று
தேவ மாதர்களின் கண்ணீரைப் பருகுகின்றனவும்
தரும நெறியில் சென்று மோக்ஷத்தில் ருசியை உண்டாக்குகின்ற ஸூ தர்சன கிரணங்கள்
நிலையான செல்வத்தை உங்களுக்குக் கொடுக்கட்டும்
அறுகம் புல்லைத் தின்று தண்ணீரைப் பருகி காளையொடு
சேர்ந்து திரிகின்றவையும் தங்களுக்குப் பின்னால் கண்ணனை கோபாலனை வரப் பெற்றவையும்
அம்ருதம் போன்ற பாலைக் கொடுப்பவையும்
தம் கடாக்ஷத்தினால் மூன்று உலகத்தாரின் அறியாமையும் ஆகிற இருளைப் போக்கி அருளுவதுமான
கண்ணபிரானின் பசுக்கள் உங்களுக்குத் தொடர்ந்து நிலையான செல்வத்தை அளிக்கட்டும் –

————

ஸேநாம் ஸேநாம் மகோநோ மஹதி ரண முகேலம் பயம் லம் பயந்தீ
உத்ஸே கோஷ்ணுலு தோஷ் ணாம் ப்ரதம த்விஷதா மா வலீர்யா வலீடே
விஸ்வம் விஸ்வம் பராத்யம் ரத பததி பதேர் லீலயா பால யந்தீ
வ்ருத்திஸ் ஸா தீதிதீ நாம் வ்ருஜிந மநு ஜனுர் மார் ஜயத் வார்ஜிதம் வ –15–

பெரிய போர் களத்தில் தலைவர்களோடு கூடிய இந்திரா சேனையைப் பயமுறுத்தி செருக்கினால்
போர் செய்யத் துடிக்கின்ற வலிய கைகளைக் கொண்ட அசுரர்களின் கூட்டங்களை அழித்து
பூமி முதலிய எல்லா உலகங்களையும் அவலீலையாக ரஷிக்கின்ற ஸூ தர்சன ஆழ்வானுடைய கிரணங்கள்
நீங்கள் பிறவி தோறும் ஈட்டிய பாவங்களை அழிக்கட்டும்

———

தப்தா ஸ்வேநோஷ் மணேவ ப்ரதிபட வபுஷா மஸ்ர தாரா தயந்தீ
ப்ராப்தேவ ஷீபபாவம் ப்ரதி திச ம ஸக்ருத் தன்வதீ கூர்ணிதாநி
வம்ஸாஸ்த்தி ஸ்போட ஸப்தம் ப்ரகடயதி படூன் யாவ ஹந்த்யட்ட ஹாஸான்
பாஸா வ ஸ்யந்த நாங்க ப்ரபு சமுதயிநீ ஸ்பந்த தாம் சிந்தி தாய –16-

தனது உஷ்ணத்தினால் தாபம் அடைந்தது போல் எந்த திருவாழி ஆழ்வானின் பிரகாஸமானது
எதிரிகளின் உடலில் தோன்றும் ரத்தைப் பெருக்கைப் பருகி பெருமிதம் கொண்டு எல்லாத் திசைகளிலும்
சுற்றிக் கொண்டும் சத்ருக்களின் முதுகு எலும்பை முறிக்கும் பேர் ஒலியை எழுப்பிக் கொண்டும்
அட்டஹாஸ மான பெரும் சிரிப்பை வெளியிட்டுக் கொண்டும் இருக்கிறதோ
அந்த ஸூ தர்சன ப்ரபையானது உங்களுடைய மநோ ரதத்தை நிறைவேற்றும் பொருட்டுச் சிறிது புறப்படட்டும் –

———–

தேவை ராஸேவ்ய மாநோ தநு ஜபட புஜா தண்ட தர்போஷ் மதப்தை
ஆசாரோ தோதி லங்கீ லுடதுடு படலீ லஷ்ய டிண்டீரபிண்ட
ரிங்கஜ்ஜ்வாலா தரங்க த்ருடித ரிபு தரு வ்ராத பாதோக்ர மார்க
சாக்ரோ வஸ்ஸோசி ரோக ஸ்ஸ மயது துரிதா பஹ் நவம் தாவ வஹ்னிம் –17-

திருவாழி ஆழ்வானின் ஜ்வாலை ப்ரவாஹம் போன்றது -ஸூர்ய வெப்பத்தினால் தபிக்கப் படுகிறவர்கள்
ஜல ப்ரவாஹத்தில் ஆழ்ந்து மூழ்குவார்கள்
அது போல் அஸூரர்களின் புஜ பலத்தின் செருக்கினால் தபிக்கப் பட்ட தேவர்கள் திருவாழி ஆழ்வானின்
ஜ்வாலப் ப்ரவாஹத்தில் மூழ்கி வெப்பத்தைத் தணித்துக் கொள்கிறார்கள்
ஜலப் ப்ரவாஹம் நுரைகள் மிகுந்து ஜ்வாலையும் கரை கடந்து செல்லும் திசைகளைக் கடந்து செல்கிறது
வெள்ளம் மரங்களை அறுத்து வீழ்த்தி வழிகளை எல்லாம் பயங்கரமாக ஆக்கும்
ஜ்வாலைப் ப்ரவாஹமும் சத்ருக்களின் உடல்களை அறுத்து வீழ்த்தி அச்சத்தை ஏற்படுத்து கிறது
இத்தகைய ஜ்வாலைப் பிரவாகம் உங்களுடைய பாவங்கள் ஆகிற காட்டுது தீயை அணைக்கட்டும் –

———–

ப்ராம் யந்தீ ஸம்ஸ்ரிதாநாம் பிரம சம நகரீச் சத்ந ஸூர்ய ப்ரகாசா
ஸூர்யா லோகாநு ரூபா ரிபுஹ்ருதய தமஸ் காரிணீ நிஸ்தமஸ்கா
தாரா ஸம்பாதி நீ ச பிரகடித தஹநா தீப்திரஸ்த்ரே சிதுர் வ
சித்ரா பத்ராய வித்ரா வித விமத ஐநா ஜாய தாமாய தாய –18–

தன்னிடம் புத்தி பிரமம் இல்லாவிட்டாலும் பிரமத்தினால் சுழற்சியினால் ஆஸ்ரிதர்களின் பிரமத்தைப் போக்குவதும்
ஸூர்யனை மறைத்தாயினும் (ஆழி கொண்டு இரவி மறைத்தான் -நாழிகை கூறிட்டுக் காத்து நின்ற -பெரியாழ்வார் )
ஸூரி ஜனங்களின் பண்டிதர்களின் -நல்லறிவு வளர்வதற்கு உதவுவதும்
தன்னிடம் தமஸ்ஸூ இல்லா விட்டாலும் சத்ருக்களின் நெஞ்சில் அஞ்ஞான இருளை உண்டு பண்ணுவதும்
பெரு மழையைத் தருவதாயினும் சத்ருக்களின் மீது அக்னியை வெளிப்படுத்துவதுமான
ஸூ தர்சன ஜ்வாலை உங்களுக்கு மங்களங்களை அளிக்கட்டும் –

———-

நிந்யேவந்யேவ காசீ தவசிகி ஜடில ஜ்யோதிஷா யேந தாஹம்
க்ருத்யா வ்ருத்யா விலில்யே சலப ஸூலபயா யத்ர சித்ர ப்ரபாவே
ருத்ரோப் யத்ரேர் துஹித்ரா ஸஹ கஹந குஹாம் யத் பயா தப்ய யாஸீத்
திஸ்யாத் விச்வார்ச்சிதோ வஸ் ஸ சுப ம நிப்ருதம் சவுரி ஹேதி ப்ரதாப –19-

முன்பு ஒரு கால் ஸூ தர்சன ஜ்யோதி காசீ பட்டணத்தைக் கொளுத்தியது –
பவ்ண்டர வாஸூ தேவ வத வ்ருத்தாந்தம் இத்தை விவரிக்கும் –
துர்வாஸ முனிவரால் தோற்றுவிக்கப் பட்ட க்ருத்யையானது -ஏவல் -ஸூ தர்சன தேஜஸ்ஸில்
வீட்டில் பூச்சி போல் மாண்டு ஒழிந்தது (ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -5-34-31இத்தை விவரிக்கும் )
ஒரு சமயம் திருவாழியின் தேஜஸ்ஸைக் கண்டு பயந்து பரமசிவன் பார்வதியோடு ஓடிச் சென்று
மலைக்குகையில் ஒளிந்து கொண்டு தப்பித் பிழைத்தான் (ஸ்ரீ கூரேச விஜயம் -14 ஸ்லோகம் இத்தை விவரிக்கும் )
அப்படிப்பட்ட பெருமை கொண்ட ஸூ தர்சன ப்ரபாபமானது உங்களுக்கு நிலையான மங்களங்களைக் கொடுக்கட்டும் –

————-

உத்யன் பிம்பாது தாரான் நயன ஜல ஹிமம் மார்ஜயன் நிர் ஜரீணாம்
அஞ்ஞான த்வாந்த மூர்ச்சாகர ஜநிரஜநீ பஞ்ஜந வ்யஞ்ஜி தாத்வா
ந்யக் குர்வாணோ க்ரஹாணாம் ஸ்புரண மப ஹரன் நர்ச்சிஷஸ் பாவ கீயாஸ்
சக்ரே சார்க்க ப்ரகாசோ திசது தச திசோ வ்யச் நு வாநம் யசோவ -20-

ஸூ தர்சன ஸூர்ய பிரகாசம் ஸூ தர்சன ஸூர்ய பிம்பத்தில் இருந்து உண்டாகிறது
தேவமாதரின் கண்ணீர் ஆகிய பனியை நீக்குகிறது
மோகத்தை உண்டு பண்ணும் ஸம்ஸாரமாகிற ராத்ரியை அழித்து விவேகத்தை ஏற்படுத்தி
நல்ல வழியை விளக்கிக் காட்டுகிறது
கிரஹங்களின் ஒளியை மழுங்கச் செய்கிறது -அக்னியின் ஒளியைக் கொள்ளை கொள்கிறது
கோடி ஸூர்ய ப்ரகாஸத்தை யுடைய இந்த ஸூ தர்சன ஸூர்ய ப்ரகாஸம்
பத்துத் திசைகளிலும் பரவக்கூடிய புகழைக் கொடுக்கட்டும் –

———–

வர்கஸ்ய ஸ்வர்க்க தாம் நாமபி தநுஜ நுஷாம் விக்ரஹம் நிக்ர ஹீதும்
தாதும் ஸத்யோ பலா நாம் ஸ்ரீ ய மதி சயி நீம் பத்ர பங்கா நு வ்ருத்யா
யோக்தும் தே தீப்யதே யா யுகபதபி புரோ பூதி மய்யா ப்ரக்ருதியா
ஸாவோ நுத்யா தவித்யாம் த்யுதி ரம்ருத ரஸ ஸ்யந்தி நீ ஸ் யாந்த நாஙகீ–21-

மோக்ஷ ரஸத்தைப் பெருக்கும் திருவாழி ஆழ்வானின் ப்ரகாஸமானது ஒரே சமயத்தில்
அசுரர்களால் தேவர்களுக்கு ஏற்படும் விரோதத்தையும் அசுரர்களை ஒழிப்பதற்கும்
ஒரே சமயத்தில் தேவ லோகப் பெண்களுக்கு மென்மேலும் ஸம்பத்தைக் கொடுப்பதற்கும்
அசுரர்களின் சேனைகளின் உள்ள வாகனங்களை அழிப்பதால் செல்வத்தை அழிப்பதற்கும்
ஒரே சமயத்தில் தேவ லோகத்தில் ஐஸ்வர்யம் நிரம்புவதற்கும்
அசுரப் பட்டணங்களை சாம்பலாக்குவதற்கும் சக்தி யுள்ளதாக விளங்குகின்றது
அப்படிப்பட்ட ஸூ தர்சன த்யுதியானது உங்களுடைய அஞ்ஞானத்தை நீக்கட்டும் –

அஸுர ஸமூஹ த்வம்சமும் தேவ ஸமூஹ ஜீவனமும் ஒரே சமயத்தில் நிகழ்வது ஆலங்காரிக நியாயம்

—————

தாஹம் தாம் ஸபத் நான் சமரபுவி லஸத் பஸ்மநா வர்த்மநா யான்
க்ரவ்யாத ப்ரேத பூ தாத்யபி லஷித புஷா ப்ரீத காபாலிகே ந
கங்கா லை கால தவ்தம் கிரிமிவ குருதே யஸ் ஸ்வ கீர் தேர் விஹர்த்தும்
க்ருஷ்டிஸ் ஸாந்த்ருஷ்ட்டிகம் வ ஸகல முப நயத்வாயு தாக்ரே சரஸ்ய –22-

திருவாழி ஆழ்வானின் கிரணமானது போர்க்களத்தில் அசுரர் ராக்ஷஸர்கள் தேஹங்களை நீறு படக் கொளுத்தி பஸ்மம் படிந்ததும்
அவர்களுடைய சரீரத்தின் மாம்சங்களால் பூத ப்ரேத பிசாசுகளுக்கு திருப்தி அளித்ததும்
அழித்த உடல்களின் வெண்மையான எலும்புகளை மலையாகக் குவித்துத் தன் காதலியான கீர்த்திக்கு புகழுக்கு
விளையாட்டு வெள்ளி மலையாகச் செய்ததுமாய் விளங்குகிறது
அந்த ஸூ தர்சன கிரணம் உங்களுக்கு எல்லா வகையான பலன்களையும் கொண்டு வந்து சேர்க்கட்டும் –
___________________________________________

“தக்தாநாம் தாநவாநாம் ஸபஸிதநிசயை;அஸ்த்திபிஸ் ஸர்வ சுப்ராம்
ப்ருத்வீம் க்ருத்வாபி பூயோ நவருதிர ஜரீ கௌதுகம் கௌணபேப்ய:
குர்வாணம் பாஷ்ப பூரை: குசதடகுஸ்ருண க்ஷாலநைஸ் தத்வநூ நாம்
பாபம் பாபச்யமாநம் சமயது பவதாம் சஸ்த்ரராஜஸ்ய தேஜ:”.–23-

ஸூதர்சன தேஜஸாலே அசுரர்கள் கொளுத்தப்பட்டு, அவர்களுடைய சரீரத்திலுள்ள மாம்ஸங்களும் நன்கு உண்ணப்பட்டு ,
எலும்பும் நீறுமே எங்கும் நிறைந்திருப்பதைக் கண்டு , இனி நமக்கு உணவு கிதைக்க வழியே இல்லையே என்று
பூதப்ரேதாதிகள் ஏங்கி இருந்தன.
ஸூதர்சன கிரண பிரகாசத்தைக் கண்ட அசுரமாதர்கள் தங்களுடைய கணவர்கள் இறந்தார்கள் என்பதை அறிந்து
கண்ணீர்விட்டு அழுந்தார்கள். அக்கண்ணீர் பெருக்கு அவர்களுடைர மார்பில் இருந்த குங்குமங்களை அழித்து சிவப்பாகப் பெருகிறது.
இதைக் கண்ட அந்த பூதப்ரேதாதிகள் நமக்கு புதிய இரத்தம் கிடைத்துவிட்டது.பருகி மகிழ்வோம் என்று ஆசைப்படுகின்றன.
அப்படிப்பட்ட ஸூதர்சன த்யுதி உங்களுடைய பாபங்களை போக்கடிக்கட்டும்.

___________________________________________

“மாகாந் மோஷம் லலாடநல இதி மதநத்வேஷிணா த்யாயதேவ
ஸ்ரஷ்ட்ரா ப்ரோந்நித்ரவாஸாம்புஜ தலபடலப்லோஷமுத்பச்யதேவ,
வஜ்ராக்நிர் மாஸ்ம நாசம் வ்ரஜதிதி சகிதேநேவ சக்ரேண பத்தை:
ஸ்தோர்த்ரைரஸ் த்ரேச்வரஸ்ய த்யது துரிதசதம் த்யோதமாநா த்யுதிர் வ”.–24-

தன்னுடைய நெற்றிக்கண் நாசம் அடையாமல் இருக்கவேண்டும் என்று எப்போதும் தியானம் செய்யும் ருத்திரனும்,
தன்னுடைய இருப்பிடமான தாமரை மலர் எரிந்து போய்விடாமல் இருக்கவேண்டும் என்று சிந்திக்கும் பிரம்மாவும் ,
தன்னுடைய வஜ்ராயுதத்தின் அக்னி நாசம் அடையாமல் இருக்க வேண்டுமே என்று பயப்படும் இந்திரனும்
எப்போதும் ஸூதர்சன த்யுதியை ஸ்தோத்திரம் செய்துக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்.
அப்படிப்பட்ட ஸூதர்சன தேஜஸ் உங்களுடைய நூற்றுக் கணக்கான பாவங்களைக் போக்கட்டும்.

———-

(இதுவரை ஸூதர்சன ஜ்வாலை வர்ணனம்)
25 முதல் 38 வரை நேமி(சக்ரத்தின் மறுபக்கம்) வர்ணம்.
தனித்தனியே பாகங்களை வர்ணித்தாலும் திருவாழியான சுதர்சன பெருமைகளே ஆகும்.

“சஸ்த்ராஸ்த்ரம் சாத்ரவாணாம் சலபகுலமிவ ஜ்வாலயா லேலிஹாநா
கோஷை: ஸ்வை: க்ஷோபயந்தீ விகடித பகவத்யோக நித்ராந் ஸ்முத்ராந்
வ்யூடோர: ப்ரௌடசார த்ருடித படு ரடத் கீகஸ க்ஷுண்ணதைத்யா
நேமிஸ் ஸெளதர்சநீ வ: ச்ரியமதிசயநீம் தாசதாதா சதாப்தம்”.–25-

விட்டில் பூச்சிகளின் கூட்டங்களைக் கவர்ந்து அழிப்பது போல் அசுர ராக்ஷஸர்களின் அஸ்த்ர சஸ்திரங்களை அழிப்பதும்
எம்பெருமானின் யோக நித்திரையைக் தம் ஓசையினால் கலைக்கும் சமுத்திரத்தை தன் கோஷங்களினால் கலங்கச் செய்வதும்,
அசுரர்களின் உடலை அழிப்பதுமான ஸூதர்சன நேமி நூறாண்டுகள் உங்களுக்குச் செல்வம் அளிக்கட்டும்.

மந்த்ர சுத்தமான ஆயுதங்கள் அஸ்திரங்கள்
அமந்த்ரமானவை அஸ்திரங்கள்

———

“தாரா சக்ரஸ்ய தாராகண கண விததி த்யோதிதத்யுப்ரசாரா
பாராவாராம்புபூர க்வதன பிசுநிதோத்தாள பாதாளயாத்ரா,
கோத்ராத்ரிஸ்போடசப்த ப்ரகடித வஸுதாமண்டலீ சண்டயாநா
பந்தாநம் வ: ப்ரதிச்யாத் ப்ரசமநகுசலா பாப்மநாமாத்ம நீநம்”.–26-(கண விததிகுப் பதில் -கபிச க்ருணி பாட பேதம் )

நக்ஷத்திர கூட்டங்கள் போல் தன் தீப்பொறிகளினால் வானத்தை நிறைத்துக்கொண்டு ஆகாச சஞ்சாரம் செய்வதும்,
கடல் நீரையும் வற்றச்செய்து கொண்டு பாதாள லோகத்தில் சஞ்சரிப்பதும் ,
குல பர்வதங்களை யெல்லாம் பிளந்து கொண்டு பூமண்டலத்தில் திரிகின்றதும் ,
பாவங்களைத் தணியச் செய்யவல்லதுமான திருவாழியின் நேமியானது
உங்களுக்கு ஆத்ம ஹிதமான வழியை (அர்ச்சிராதி மார்கத்தை) அல்லது அதற்கு நிகரான ஸத் மார்கத்தையோ கொடுக்கட்டும்.

___________________________________________

“யாத்ரா யா த்ராதலோகா ப்ரகடித வருணத்ராஸமுத்ரே ஸமுத்ரே
ஸத்த்வாஸத்த்வா ஸஹோஷ்மா க்ரு தஸகமிதகஸ்பந்தகாநா ததாநா,
ஹாநிம் ஹா நிந்திதாநாம் ஜகதி பரிஷதாம் தாதவீநாம் நவீநாம்
சக்ரே சக்ரேசநேமிஸ் சமுபஹரது ஸா ஸப்ரபாவப்ரபா வ:”.–27-

உலகங்களை ரக்ஷிப்பதும், ‘தமக்கு என்ன ஆபத்து வந்து விடுமோ’ என்று வருணன் நடுங்குவதை
விளக்கிக் கொண்டிருக்கும் கடலில் அடிக்கடி சஞ்சரிப்பதும் , சேதன அசேதனங்களால் தாங்க முடியாத ப்ரதாபத்தை கொண்டதும்,
தன்னுடைய இறகுகளின் உதவியால் ஆங்காங்கு பறந்து சென்று ஜனங்களுக்குப் பலவகையாகத் தொல்லைகளைக்
கொடுத்துக் கொண்டிருந்த மலைகளின் இறகுகளை அழித்து மலைகளின் சஞ்சாரத்தை நிறுத்தி
மலைகளை ஒரே இடத்தில் இருக்குமாறு ஆக்கியதும், அசுரக் கூட்டங்களை அழித்து மேலும் ஒளி பெற்று விளங்குவதுமான
ஸூதர்சன நேமியானது உங்களுக்கு சுகத்தை கொடுக்கட்டும்.

(இந்திரனின் வஜ்ராயுதமே மலைகளின் இறகுகளை வெட்டியதாக சரித்திரம்.ஆயினும்
ஸூதர்சன ஆழ்வானின் சக்தியே வஜ்ராயுதத்தில் அமைந்து இச் செயலை செய்ததாக கொள்ள வேண்டும்.)

___________________________________________

“யத்ராமித்ராந் திதக்ஷௌ ப்ரவிசதி பலிநோ நாம நிஸ்ஸீமதாம்நி
க்ரஸ் தாச ஸ்தாபசீர்ணை: ப்ரகுணிதஸிகதோ மௌக்திகைச் சௌக்திகேயை:
ராசிர் வாராமபாராம் ப்ரகடயதி புநர் வைரி தாராச்ருபூரை:
வ்ருத்திம் நிர்யாதி நிர்யாபயது ஸ துரிதாந்யஸ்த்ரராஜப்ராதி வ:”.–28-

அபரிமிதமான தேஜஸையுடைய ஸூதர்சன நேமியானது சத்ருக்களை அழிப்பதற்கு கடல் வழியாக பாதாள லோகத்திற்கு
சென்ற போது கடல்நீர் வற்றிப்போய் , ஸூதர்சன வெப்பத்தால் சிதறி விழுந்த முத்துக்கள் எங்கும் மணலில் நிறைந்திருந்தன.
அங்கு சென்று அசுரர்களை அழித்துத் திரும்பிய பிறகு , அசுர பத்தினிகளின் கண்ணீர் பெருக்கால் மீண்டும் கடல் நிரம்பியது.
அப்படிப்பட்ட பெருமை வாய்ந்த ஸூதர்சன நேமியானது உங்களுடைய பாவங்களை அழிக்கட்டும்.

___________________________________________

“கக்ஷ்யாதௌல்யேந கத்ரூ தநயபணமணீந் கல்யதீபஸ்ய யுஞ்ஜந்
பாதாளநத ப்ரபாதீ நிகிலமபி தம: ஸ்வேந தாம்நா நிகீர்ய,
தைதேப்ரேயஸீநாம் வமதி – ஹ்ருதி ஹதப்ரேயஸாம் பூயஸா ய:
சக்ராக்ரீயாக்ரதேசோ தஹது விலஸிதம் பஹ்வஸாவம்ஹஸாம் வ:”.–29-

திருவாழி ஆழ்வானின் நேமியானது பாதாள லோகம் சென்று நாகங்களின் படங்களிலுள்ள மாணிக்கங்களை ,
தன்னுடைய தேஜஸினால் ஒளி குன்றச் செய்து , அவற்றைப் பகல் விளக்குகளாக ஆக்கியது.
தன் ஒளியினால் அங்கிருந்த இருளைக் கவர்ந்து , விதவைகளான அசுர ஸ்திரீகளின் நெஞ்சில் கொண்டு வந்து தேக்கியது.
இப்படிப்பட்ட திருவாழியாழ்வான் உங்கள் பாவங்களின் பெருமிடுக்கை எரித்து அழிக்கட்டும்.

___________________________________________

“க்ருஷ்ணாம் போதஸ்ய பூஷா க்ருத நயந நய வ்யாஹதிர் பார்கவஸ்ய
ப்ராப்தாமாவே தயந்தீ ப்ரதிபட ஸுத்ருசாம் உத்படாம் பாஷ்ப வ்ருஷ்டிம்,
நிஷ்டப்தாஷ்டாபத ஸ்ரீஸ் ஸமமர சமு கர்ஜிதைருஜ்ஜிஹாநா
கீர்திம் வ: கே தகீபி ப்ரதயது ஸத்ருசம் சஞ்சலா சக்ர தாரா”.–30-

எம்பெருமானாகிற கருமேகத்திற்கு ஆபரணமாகவும் , சுக்கிரனின் கண்ணை அழித்தவனும்,
அசுர ராக்ஷ ஸ்த்ரீகளிடமிருந்து கண்ணீராகிய மழையப் பெருகச் செய்ததும்,
நன்கு காய்ச்சப்பட்ட பொன் போன்று பளப்பளபாக விளங்குவதும் ,
தேவ சேனைகளின் விஜய முழக்கங்களோடு புறப்படுகின்றதும், மின்னல் போன்று சஞ்சலமாயும் இருக்கிற
ஸூதர்சன நேமியானது உங்களுக்குத் தாழம்பூ போன்ற புகழை செழிப்பாக வளரச்செய்யட்டும்.

——–

“வப்ராணாம் பேதநீம் ய: பரிணதிம் அகிலச்லாகநீயாம் ததாந:
க்ஷúண்ணாம் நக்ஷத்ர மாலாம் திசி திசி விகிரந் வித்யுதா துல்யகக்ஷ்யா:
நிர்யாணே நோத்கடேந ப்ரகடயதி நவம் தாநவாரிப்ரகர்ஷம்
சக்ராதீசஸ்ய பத்ரோ வசயது பவதாம் ஸ ப்ரதிச் சித்த வ்ருத்திம்”.–31-

ஸூதர்சன நேமி பத்ரம் என்னும் யானை போன்றது. அந்த யானை தந்தங்களால் கரைகளை இடித்துத் தள்ளும்;
ஸூதர்சனமும் சத்ருக்களின் பட்டணங்களிலுள்ல ப்ராகாரங்களைப் பிளக்கிறது.
தனக்கு அணிவிக்கப்பட்ட இருப்பத்தேழு முத்துக்களைக் கொண்ட நக்ஷத்திர மாலையை யானை
கீழே வீழ்த்திப் பொடியாக்கி இறைத்துவிடும்.
ஸூதர்சனமும் மின்னல் போல் ஒளி மிக்கு இருக்கிறது.
அந்த யானை அபாங்க வழியாக மதஜலத்தைப் பெருக்கும்;
ஸூதர்சனம் ஆடம்பரமாக வெளியில் புறப்படும்போதே எம்பெருமானின் பெருமையை வெளிபடுத்திக் கொண்டு புறப்படும்.
அனைவராலும் கொண்டாடத்தக்க மங்களகரமான அந்த ஸூ
தர்சன நேமியானது உங்களுடைய மனத்தை இஷ்சப்படி திரியாமல் அடக்கியாளட்டும்.

கஜ ஜாதியில் பத்ரம் ஓன்று

___________________________________________

“நாகௌகச் சத்ரு ஜத்ரு த்ருடந விகடித ஸ்கந்த நீரந்த்ர நிர்யத்
நவ்யக்ரவ்யாஸ்ரஹவ்ய க்ரஸந ரஸ லஸஜ்ஜ்வால ஜிஹ்வால வஹ்நிம்
யம் த்ருஷ்ட்வா ஸாம்யுகீநம் புநரபி விததத்யாசி ஷோ வீர்ய வ்ருத்த்யை
கீர்வாணா நிர்வ்ருணாநா விதரது ஸ ஜயம் விஷ்ணு ஹேதி ப்ரதிர் வ:”.–32-

தேவ சத்ருக்களான அசுர ராக்ஷஸர்களின் தோள் பட்டைகளை அறுத்து வீழ்த்துவதால் விரிந்த தோள்களிலிருந்து
பெருகும் மாமிச ரத்தங்களைப் புதிய ஹவிஸ்ஸை பெறுவதில் ஆசையோடு ஜ்வாலையாகிற நாக்கைத்
தீட்டிக்கொன்டு இருக்கும் அக்னியை உடையதும்,யுத்தம் செய்வதில் வல்லதும் மேன் மேலும் வீர்யம் வளர வேண்டும் என்று
தேவர்களால் மங்களாசாசனம் செய்யப்படுவதுமான ஸூதர்சன நேமியானது
எப்போதும் ஐய ப்ரதமாக இருந்து கொண்டு உங்களுக்கு வெற்றியைக் கொடுக்கட்டும்.

___________________________________________

“தந்வாத் வந்யஸ்ய தாராஸ லிலமிவ தநம் துர்கதஸ்யேவ த்ருஷ்டி:
ஜாத்யந்தஸ்யேவ பங்கோ: பத விஹ்ருதிரிவ ப்ரீணநீ ப்ரேம பாஜாம்:
பத்யுர் மாயா க்ரியாயாம் ப்ரகட பரிணதிர் விச்வ ரக்ஷாக் ஷமாயாம்
மாயா மாயாமிநீம் வஸ் த்ருடயது மஹதீ நேமிர ஸ்த்ரேச்வரஸ்ய”.–33-

பாலைவனத்தில் நடந்து சென்று பெருந்தாகம் கொண்டவனுக்கு ஓடும் தண்ணீர் கிடைத்தது போலவும்,
குருடனுக்குப் பார்வை கிடைத்தது போலவும்,நொண்டிக்கு காலால் நடப்து விளையாடும் நிலை கிடைத்தது போலவும் ,
பக்தர்களுக்கு ப்ரீதியை உண்டு பண்ணக் கூடியதும் ஸ்ரீபதியான எம்பெருமானின் இவ்வுலகங்களை ரக்ஷிக்கும் சமயத்தில்
எம்பெருமானாகவே பரிணமிப்பதுமான (மாறுவதுமான) ஸூதர்சன நேமியானது
உங்களுடைய தொடர்ச்சியாக வுள்ள அவித்யையை நீக்கட்டும்.

___________________________________________

“த்ராணம் யா விஷ்டபாநாம் விதரதி ச யயா கல்ப்யதே காம பூர்த்தி:
ந ஸ்தாதும் யத் புரஸ்தாத் ப்ரபவதி கலயா ப்யோஷதீ நாமதீச:,
உந்மேஷோ யாதி யஸ்யா ந ஸமயநியதிம் ஸா ச்ரியம் வ: ப்ரதேயாத்
ந்யக்க்ருத்ய த்யோதமாநா த்ரிபுர ஹர த்ருசம் நேமிர ஸ்த்ரேச்வரஸ்ய”.–34-

சிவன் சம்ஹாரத்தைச் செய்கிறவனாதலால் அவனுடைய நெற்றிக் கண் உலகங்களுக்கு நாசத்தை அழிக்கும்.
ஸூதர்சன நேமியானது லோக ரக்ஷணத்தில் ஊற்றமுடையதாக இருக்கும்.
தவ நிலையில் இருக்கும் சிவனுடைய நெற்றிக் கண்னால் மன்மதன் எரிக்கப்பட்டு சரீரம் இழந்தான்.
தக்ஷ முனிவனின் சாபத்தால் கலைகள் குறைந்து ஒளி குன்றிய சந்திரன் முக்கண்ணனின் கண் எதிரில் காலமாத்ரனாக நின்றான்.
அந்த சந்திரன் கலாமாத்ரனாகவும் சக்ர நேமியின் எதிரில் நிற்க இயலாதவனானான்.
முக்கண்ணனின் நெற்றிக்கண் ஏதோ ஒரு கால விசேஷத்தில் சம்ஹார காலத்தில் திறந்துப் பிரகாசமாயிற்று.
சக்கர நேமியின் பிரகாசம் எல்லாக் காலத்திலும் உண்டு.
இப்படி பலவகைகளாலே முக்கண்ணனின் நெற்றிக் கண்ணை வென்று விளங்கும் சக்ர நேமியானது உங்களுக்கு செல்வத்தைக் கொடுக்கட்டும்.

___________________________________________

நக்ஷத்ர க்ஷோத பூதி ப்ரகர விகிரண ச்வேதி தாசாவகாசா
ஜீர்ணை: பர்ணைரிவ த்யாம் ஜலதர படலைச் சூர்ணி தைரூர் ணுவாநா,
ஆஜா வாஜாந வாஜா நதரிபுஜ நதாரண்ய மாவர்தமாநா
நேமிர் வாத்யேவ சாக்ரி ப்ரணுதது பவதாம் ஸம்ஹதம் பாப தூலம்.–35-

நக்ஷத்திர கூட்டங்களாகிற சாம்பலை நான்கு பக்கமும் வீசி திகந்தங்களை எல்லாம் வெளுக்கச் செய்ததும்,
மேகக் கூட்டங்களைப் பொடியாக்கி ஆகாசத்தை மறைத்ததும், அசுர ராக்ஷஸர்களாகிற அரண்யத்தில் பெரு வேகத்தோடு சுழல்வதும்
பெருங்காற்று போன்றதுமான சக்ர நேமியானது உங்களுடைய பாபமாகிற பஞ்சுகளை உருவழிக்கட்டும்.
காற்று நிலத்திலுள்ள நீறுகளை வாரியிறைத்துத் திசைகளை வெளுக்கடிக்கும்.
சக்ர நேமியும் நக்ஷத்திரங்களைப் பொடியாக்கி வீசி திகந்தங்களை வெளுக்கச் செய்யும்.
காற்று பழுத்து விழுந்த இலைகளை எல்லாம் வீசி எறிந்து வானத்தை மறைக்கும்.
நேமியும் மேகங்களைப் பொடியாக்கி சிதிலமாக்கி ஆகாசத்தை மறைக்கச் செய்யும்.
காற்று, பெருங்காடுகளை நோக்கிச் செல்லும்.
நேமியும் சத்ருக்களாகிற அரண்யத்தை நோக்கிச் சுழன்று செல்லும்.
காற்று பஞ்சுகளைப் பறக்கடிக்கும்.
சக்ர நேமியும் பாப ராசிகளைப் பறக்கடிக்கும்.
___________________________________________

“க்ஷிப்த்வா நேபத்த்ய சாடீமிவ ஜல தகடாம் ஜிஷ்ணு கோதண்ட சித்ராம்
தாரா புஞ்ஜம் ப்ரஸூநாஞ்ஜலிமிவ விபுலே வ்யோம ரங்கே விகீர்ய,
நிர்வேத க்லாநி சிந்தா ப்ரப்ருதி பரவசா நந்தரா தாந வேந்த்ராந்
ந்ருத்யந் நாநா லயாட்யம் நட இவ தநுதாம் சர்ம சக்ர ப்ரதிர் வ:”.–36-

நடன அரங்கில் நாட்டியமாடும் நாட்டியக்காரனைப் போன்றது சக்ர நேமி.
நாட்டியமாடுகிறவன் நடன அரங்கில் புகும் போது பல வண்ணங்களைக் கொண்ட திரையைத் தள்ளிவிட்டு புஷ்பாஞ்சலி செய்வான்.
சக்ர நேமியும் ஆகாசத்தில் புகும் போது வான வில்லால் பல நிறங்களோடு காட்சியளிக்கும் மேக மண்டலத்தை நீக்கிக் கொண்டு
நக்ஷத்திரக் கூட்டங்களை வாரி இறைக்கும்.
நாட்டியக்காரன் நாட்டியமாடும்போது அபிநயத்தினால் சபையில் சிலருக்கு துக்கம், சிலருக்கு முகவாட்டம்,
சிலருக்கு விசாரம் முதலியவற்றை ஏற்படுத்துவான்.
சக்ர நேமியும் அசுர ராக்ஷஸர்களிடையே துக்கம் வாட்டம் விசாரம் முதலியவற்றை ஏற்படுத்திக் கொண்டு
பலவகை லயங்களோடு கூத்தாடுகிறது.அப்படிப்பட்ட சுதர்சன நேமியானது உங்களுக்கு சுகத்தை உண்டு பண்ணட்டும்.
___________________________________________

ஸூதர்சன நேமியை மேகமாலையாக உருவகித்துக் கூறும் சுலோகம் இது.

“தௌர்கத்யப்ரௌடதாப ப்ரதிபட விபவா வித்ததாராஸ் ஸ்ருஜந்தீ
கர்ஜந்தீ சீத்க்ரியாபிர் ஜ்வலதநல சிகோத்தாமஸெள தாம நீகா,
அவ்யாத் க்ரவ்யாத்வதூடீ நயந ஜலபரைர் திக்ஷú நவ்யாநநாவ்யாந்
புஷ்யந்தீ ஸிந்துபூராந் ரதசரணபதேர் நேமிகா தம் பிநீவ:”–37-

மேகமாலை தாங்கமுடியாத தாபத்தையும் மழையையும் கொடுக்கும்.
ஏழ்மையினால் ஏற்படும் அளவற்ற துக்கத்தைப் போக்கடிக்கும் வகையில் ஸூதர்சன நேமி செல்வ மழையைக் கொடுக்கும்.
மேகங்கள் இடி இடித்துக் கொண்டுக் கிளம்பும்.
பளபளப்பான மின்னல்களைக் கொண்டிருக்கும்.சக்ர நேமியும் கர்ஜித்துக் கொண்டு கிளர்ந்து எழும்; அக்னி ஜ்வாலை மின்னும்.
மேகங்கள் மழை பொழிந்து நதிகளில் பிரவாஹத்தை ஏற்படுத்தும்.
சக்ரநேமியும் அசுர ராக்ஷஸ பத்னிகளின் கண்களில் கண்ணீர் பிரவாஹத்தை ஏற்படுத்தும்.
இப்படிப்பட்ட ஸூதர்சன நேமியானது உங்களை காப்பாற்றட்டும்.

___________________________________________

ஸூதர்சன நேமியை யாகம் செய்யும் யஜமானனாக உருவகப்படுத்துகிறது இந்த ஸ்லோகம்.

“ஸந்தோஹம் தாந வாநாம அஜஸமஜமிவாஸ் லப்ய ஜாஜ்வல்ய மாநே
வந்ஹாவந்ஹாய ஜுஹ்வத் த்ரிதச பரிஷதே ஸ்வ ஸ்வபாக ப்ரதாயீ,
ஸ்தோத்ரைர் ப்ரஹ்மாதி கீதைர் முகர பரிஸரம் ச்லாக்க்யசஸ்த் ப்ரயோகம்
ப்ராப்தஸ் ஸங்க்ராம ஸத்ரம் ப்ரதிரஸுர ரிபோ: ப்ரார்த்திதம் ப்ரஸ்நுதாம் வ:”.–38-

யஜமானன் ‘பசூந் ஆலபேத’ என்கிற விதிக்குச் சேர ஆடுகளை வெட்டி யாகாக்னியில் ஆஹூதிகளைச் செய்கிறான்.
ஸூதர்சன நேமியானது அசுர வர்கங்களை வெட்டி வீழ்த்தி யுத்தாக்னியில் இடுகிறது.
பிரம்மா,உத்காதா முதலானவர்கள் உச்சரிக்கும் ஸ்தோத்திரம் ஒலிகள் நிறைந்த இடம் யாக பூமி;
பிரம்மா முதலான தேவர்களால் துதிக்கப்படும் ஸ்தோத்திர ஒலிகள் நிறைந்தது யுத்த பூமி.
சாஸ்த்ர ரூபமான மந்த்ர வாக்யமும் சஸ்த்ர ரூபமான வேத வாக்கியமும் கேட்கப்படும் இடம் யாகபூமி.
கத்தி முதலான சஸ்திரகளின் சப்தங்கள் கேட்கும் இடம் யுத்தபூமி.
இவ்வாறு அசுர ராக்ஷஸர்களை வீழ்துவதும் , தேவ சமூஹம் விரும்புவடைக் கொடுக்கின்றதுமான
திருவாழியின் நேமியானது உங்களுடைய அபேக்ஷித்தைப் பெருக்கட்டும்.

___________________________________________

இனி முதல் 50 வது ஸ்லோகம் வரை அர வர்ணனம்.

அரம் என்பது திருவாழியாழ்வானின் பாகங்களில் ஒன்று.
குடைகளில் கம்பி போல சக்கரத்தில் விளங்கும் பாகம்.
அரங்களை வர்ணித்தாலும் அது திருவாழி யாழ்வானையே துதித்ததாக ஆகும்.

“உத்பாதாலாத கல்பாந் யஸுர பரிஷதா மாஹவ ப்ரார்த்தி நீநாம்
அத்வாந த்வாவபோத க்ஷபண சண தம: க்ஷேபதீபோமாநி
த்ரைலோக்யாகார பாரோத்வஹந ஸஹமணி ஸ்தம்ப ஸம்பத் ஸகாநி
த்ராயந் நாமந்தி மாயாம் விபதி ஸபதி வோஸ்ராணி ஸெளதர்சநாநி”.–39-

உத்பாதம் திடீர் என்று தோன்றும் அசூப நிமித்தங்கள்
யுத்தத்தை விரும்புகிற அசுர கூட்டங்களுக்கு ஏற்படப் போகும் விநாசத்தை முன் கூட்டியே தோற்றுவிக்கும் ஆகாசக்
கொள்ளிக் கட்டை போன்றவைகளாயும்
நல்ல வழி தீய வழிகளை தெரிந்து கொள்வதைக் கெடுக்கும் இருளை நீக்குவதில் தீவட்டிகள் போன்றவைகளாயும்,
மூவுலகமாகிற மாளிகையின் சுமைகளைத் தாங்கும் ரத்ன ஸ்தம்பம் போன்றவைகளாயும் இருக்கிற
திருவாழி யாழ்வானின் அரங்கள் உங்களைக் கடைசி கால ஆபத்திலிருந்து காப்பாற்றட்டும்.

___________________________________________

கோல் தேடி ஓடும் கொழுந்தே போல் சக்ர அரங்கள் -கநக லதைகளாக உருவகம் இதில் –

“ஜ்வாலாஜால ப்ரவாள ஸ்தபகித சிரஸோ நாபி மாவால யந்த்ய:
ஸிக்தா ரக்தம்பு பூரைச் சகலித வபுஷாம் சாத்ரவா நீகிநீநாம்,
சக்ரா க்ரீட ப்ரரூடா புஜக சய புஜோ பக்ந நிச்ந ப்ரசாரா:
புஷ்யந்த்ய: கீர்த்தி புஷ்பாண்யர கநக லதா: ப்ரீ தயே வ: ப்ரதந்தாம்”.–40-

திருவாழியாகிறத் தோட்டத்தில் முளைத்தவை யாகிற நாபி என்னும் அவயவத்தைப் பாத்திகளாகக் கொன்டு,
சத்ரு சேனைகளின் ரத்தமாகிற ஜலத்தினால் நனைக்கப்பட்டு ,
அரவணை மேல் பள்ளி கொண்டிருக்கும் பெரிய பெருமாளின் புஜத்தையே தான் வளர்வதற்குக் கொழு கொம்பாக நாடிச் செல்வதுமாயும் ,
ஜ்வாலைகளாகிற கொழுந்துகளைக் கொத்தாக கொண்டும் விளங்கும் அரங்களாகிற பொற்கொடிகள்
உங்களுடைய ப்ரீதி அதிகமாவதற்காக வளர்ந்து வ்ருத்தி அடையட்டும்.

___________________________________________

சக்கரத்தின் அரங்களும் ஆதிசேஷன் படங்களும் ஒன்று.

“ஜ்வாலா ஜாலாப்தி முத்ரம் க்ஷிதிவலய மிவா விபிப்ரரதீ நேமி சக்ரம்
நாகேந்த்ரஸ்யேவ நாபே; பண பரிஷதிவ ப்ரௌடாத்ந ப்ரகாசா,
தத்தாம் வோ திவ்ய ஹேதேர் மதிமரவிததி: க்க்யாத ஸாஹஸ்ர ஸங்க்க்யா
ஸங்க்க்யாவத் ஸங்க்க சித்தஸ் ஸ்ரவண ஹர குணஸ் யந்தி ஸந்தர்ப்ப கர்ப்பாம்”.–41-

ஆதிசேஷனின் பணங்கள் பூ மண்டலத்தைத் தாங்கி கொண்டிருக்கும்.
அரங்களும் சக்கரத்தின் நேமியைத் தாங்கி நிற்கும்.
பூமண்டலம் சமுத்திரத்தின் திரத்தினால் சூழப்பட்டு இருக்கும்.
நேமியும் ஜ்வாலையால் சூழப்பட்டிருக்கும்.
சுருண்டிருக்கும் பாம்பின் உடம்பிலிருந்து பல படங்கள் பரவி பரந்து இருக்கும்.
ஸூதர்சன நாபியிலிருந்து பல அரங்கள் பணைந்திருக்கும்.
பாம்பு பணங்களில் ரத்தினங்கள் இருக்குமாதலால் ரத்தின ப்ரகாசமாக இருக்கும்.
அரங்களும் ரத்தின ப்ரகாசங்கள் நிறைந்தவையாக இருக்கும்.

இப்படிப்பட்ட அரங்கள் உங்களுக்கு பண்டிதர்களின் நெஞ்சையும் காதுகளையும் கவரக் கூடிய சொற்களைச்
சொல்லும்படியான வாக் விலாஸங்களைப் பெருக்கும் புத்தியை அளிகட்டும்.

___________________________________________

“ப்ரம்ஹேசோப க்ரமாணாம் பஹுவித விமத க்ஷோத ஸம்மோதி தாநாம்
ஸேவாயை தேவதாநாம் தநுஜ குலரிபோ: பிண்டிகாத் யங்க பாஜாம்,
தத்தத் தாமாந்த ஸீமா விபஜந விதயே மாநத கண்டாயமாநா
பூமாநம் பூயஸா வோ திசது தசசதீ பாஸ்வராணா மராணாம்”.–42-

தங்கள் தங்களுடைய சத்ருக்களைத் திருவாழி வாழ்வான் பங்கப்படுத்தி அழித்து அருளினர் என்கிற காரணத்தினால்
நன்றி தெரிவிக்கும் வகையில் அத்திருவாழி யாழ்வானை எப்போதும் ஸ்தோத்திரம் பண்ணிக் கொண்டு சேவிப்பதற்காக
பிரம்மா சிவன் இந்திரன் முதலிய தேவர்கள் சக்கரத்தின் நாபி முதலிய அவயவங்களை வந்து அடைந்திருக்கிறார்கள்.
அவரவர்களுக்கு உரிய இடங்களை உலகத்தை அளந்து கொடுக்கும் அளவு கோல்களோ என்னும்படி இருக்கும்
அரங்கள் உங்களுக்கு அதிசயமான வியக்கத்தக்க பெருமையை அளிக்கட்டும்.
(சக்கரத்தாழ்வாரின் நாபி முதலான அவயவங்களில் பிரம்மேசாதி தேவர்களை ஆவாஹனம் பண்ணி
இருப்பதாக பகவத் சாஸ்த்ரம் கூறுகிறது.)

___________________________________________

ஸ்ரீ ஸூதர்சனாழ்வான் ஒரு சமுத்திரமாக ரூபிக்கப்படுகிறார்.

“ஜ்வாலா கல்லோல மாலா நிபிட பரிஸராம் நேமி வேலாம் ததாநே
பூர்வேணா க்ராந்த மத்த்யே புவந மய ஹவிர் போஜிநா பூருஷேண,
ப்ரஸ்ப் பூர்ஜத் ப்ராஜ்ய ரத்நே ரதபத ஜலதா வேதமாநை: ஸ்புலிங்கை:
பத்ரம் வோ வித்ருமாணாம் ச்ரயமர விததிர் விஸ்த்ருணாநா விதத்தாம்”.–43-

சமுத்திரம் அலைகள் மோதுகின்ற கரையை உடையதாக இருக்கும்.
ஸ்ரீ ஸூதர்சனாழவான் ஜ்வாலைகளாகிற அலைகள் மோதும் நேமியாகிற கரையை உடையவர்.
ஜல ரூபமான ஹவிஸ்ஸைப் புஜிகின்ற பூர்வ புருஷனை தன் நடுவில் கொண்டிருக்கும் சமுத்ரம் ,
உலகங்களை எல்லாம் புஜிக்கும் ஸூதர்சன புருஷன் வீற்றிருக்கும் மத்திய ப்ரதேசத்தைக் கொண்டிருக்கும் சக்கரம்.
கடலின் பவழங்கள் இருக்கும்.
பவழம் போன்ற தீப் நொறிகளை யுடைய அரங்களைக் கொண்டிருக்கும் திருவாழி.அரங்களே பவழ ஜ்வாலையை ஒத்திருக்கும்.
கடலில் ரதனங்கள் இருக்கும். திருவாழியிலும் ரத்னங்களே அமைந்திருக்கின்றன.
இப்படிப்பட்ட அரங்கள் உங்களுக்கு க்ஷேமத்தை அளிகட்டும்.

வைஸ்வாரன அக்னியே -கடலில் வடவாக்னியாக ஜாலமாகிற ஹவிஸ்ஸைப்
புஜிக்கும் பரமாத்மா -ப்ரஹ்ம ஸூதரம் சொல்லுமே

___________________________________________

ஸூதர்சன நாபியும் தாமரையும் ஒன்று.-

நா ஸீரஸ் வைர பக்ந ப்ரதிபட ருதிரா ஸார தாரா வஸேகாந்
ஏகாந்த ஸ்மேர பத்ம ப்ரகர ஸஹ சரச் சாயயா ப்ராப்ய நாப்யா,
முக்தாநீ வாங்குராணி ஸ்புரத நல சிகா தர்சித ப்ராக் ப்ரவாளா நி
அவ்யாகாதேந பவ்யம் ப்ரதது பவதாம் திவ்ய ஹேதேரராணி.–44-

தாமரையிலிருந்து அங்குரங்கள் தோன்றும்;
அது போல் நாபியிலிருந்து வெளியில் தோன்றும் அரங்கள் காட்சியளிக்கின்றன.
நாபியே தாமரைப்பூ.
தண்ணீர் பாய்ச்சப் பெற்று தண்ணீரில் நனைந்த விதையிலிருந்தே முளைகள் தோன்றும்.
போர் களத்தில் அழிக்கப்ட்ட அசுர ராக்ஷஸர்களின் ரத்த தாரைகளையே தண்ணீராகப் பெற்று
அரங்களாகிய அங்குரங்கள் தோற்றுவிக்கப் பட்டனவாம்.
அங்குரங்கள் தோன்றும் போது நுனியில் சிவந்த தளிர்களைக் கொண்டிருக்கும்.
இங்கும் ஆரங்களின் அக்னி ஜ்வாலைகள் தளிர்கள் போல் சிவந்திருக்கின்றன.
நன்றாக மலர்ந்த தாமரைகளின் சோபைகளைக் கொண்டது ஸூதர்சன நாபீ கமலம்.
இப்படிப்பட்ட ஸூதர்சன அரங்கள் உங்களுக்கு இடையூறு இன்றி க்ஷேமத்தை அளிக்கட்டும்.

___________________________________________

“தாவோல்கா மண்டலீவ த்ரும கண கஹநே பாட பஸ்யேவ வஹ்நே
ஜ்வாலா வ்ருத்திர் மஹாப்தௌ பரவயஸி தமஸி ப்ராதரர்க்க ப்ரபேவ.
சக்ரே யா தாநவாநாம் ஹய கரடிகடா ஸங்கடே ஜாகடீதி
ப்ராஜ்யம் ஸா வ: ப்ரதேயாத் பதமர பரிஷத் பத்மநாபா யுதஸ்ய”.–45-

காட்டுத் தீ பற்றி யெரிந்து மரங்கள் அடர்ந்த காட்டை அழிப்பது போலவும்,
கடலில் படபாக்னி ஜ்வலித்து மிகுதியான தண்ணீரை உட்கொள்வது போலவும்,
ஸூரியன் உதயமாகிப் பேரிருளை அழிப்பது போலவும்,
திருவாழியாழ்வானின் அரச சமூஹம், யானைக் கூட்டம் குதிரைக் கூட்டங்கள் நிறைந்த
அசுர மண்டலத்தில் புகுந்து அசுரர்களை அழிக்கின்றது.
அப்படிப்பட்ட அரங்கள் உங்களுக்கு உயர்ந்த பதவிகளைக் கொடுக்கட்டும்.

___________________________________________

திருவாழியே குடை.-

“தாபாத் தைத்ய ப்ரதாபாத பஸமுசிதாத் த்ராயமாணம் த்ரிலோகீம்
லோலைர் ஜ்வாலா கலாபை; ப்ரகடய தபிதச் சீந பட்டாஞ் சலாநி,
ச்சத்ராகாரம் சலாகா இவ கநக க்ருதாச் ஸெளரிதோர் தண்டலக்நம்
பூயாஸுர் பூஷ யந்த்யோ ரத சரண மர ஸ்ப்பூர்த்தய; கீர்தயே வ”.–46-

வெய்யிலிலிருந்து குடை நம்மைக் காப்பாற்றுகிறது.ஆதலால் குடைக்கு ஆதபத்ரம் என்று பெயர்.
திருவாழி, அசுர ராக்ஷஸர்களின் ப்ரதாபமாகிற தாபத்திலே அகப்பட்டுக் கொண்டு வருந்துகிற உலகங்களைக் காப்பாற்றுகிறது.
குடையில் குடைக் கம்பிகள் இருக்கும்.
அதுபோல சக்கரத்திலும் பொற் கம்பிகள் போன்ற அரங்கள் இருக்கும்.
குடையில் சீனப்பட்டு ஜாலர்கள் தொங்க விடப்பட்டு இருக்கும்.
சக்கரத்தைச் சுற்றி ஜ்வாலைகள் சுழன்று கொண்டிருக்கும். அவை ஜாலர்களாக இருக்கும்.
ஒரு காம்பில் குடை மாட்டப்பட்டு இருக்கும்.
சக்கரமும் பகவானின் திருக் கையாகிற மணிக் காம்பில் மாட்டப்பட்டுள்ளது.
இப்படிப்பட்ட அரங்கள் உங்களுக்குக் கீர்த்தியை (புகழை) உண்டு பண்ணட்டும்.

___________________________________________

ஸ்ரீ ஸூதர்சனத்தின் அரங்கள், யானை கட்டும் கம்பங்களைப் போன்றவை.

“நாபீ சாலா நிகாதாம் நஹந ஸமுசிதாம் வைரிலக்ஷ்மீ வசாநாம்
ஸம்யத் வாரீ ஹ்ருதாநாம் ஸமநுவிதததீ காஞ்ச நாலாந பங்க்திம்.
ராஜ்யா ச ப்ராஜ்யத் தைத்ய வ்ரஜ விஜய மஹோத்தம் பிதாநாம் புஜாநாம்
துல்யா சக்ராரமாலா துலயது பவதாம் தூலவச் சத்ரு லோகம்”.–47-

ஒரு பெரிய சாலையில் யானைகளைக் கட்டுவதற்கென்று பல கட்டுத் தறிகள் நாட்டப் பட்டிருக்கும்.
அது போல் சக்ர நாபியாகிற சாலையில் பல அரங்கள் இருக்கின்றன.
போர்களமே யானைப் படுகுழி. அதில் வீழ்த்தப்பட்டு அழிக்கப்பட்ட யானைகள் அசுர ராக்ஷஸர்கள்.
அவர்களுடைய சம்பத்துக்களே யானைப் பேடைகள்.
அவற்றைக் கட்டும் ஆலாநபங்க்தியே ஸ்வர்ணமயமான அரங்கள்.
பகைவர்களை வெல்லும் காலத்தில் கைகளை உயரே தூக்கி ஆராவாரம் செய்வதுண்டு.
அசுர வர்கங்களை வெல்லும் சந்தோஷத்தில் ஆரவாரம் செய்ய உயரே தூக்கிய புஜ பங்க்திகள் போல் இருக்கின்றன அரங்கள்.
இப்படிப்பட்ட சக்கரத்தாழ்வாரின் அரங்கள் உங்களுடைய சத்ரு வர்க்கத்தை பஞ்சு போல் பறக்கடிக்கட்டும்.

___________________________________________

பூமியைச் சுற்றி இருக்கும் மலை
உள்ளும் புறமும் இரண்டும் இடைவெளி இன்றி உள்ளதால் லோகாலோகம் எனப்படும்
சக்ரவாளம் லோகாலோக பர்வதம் -ஸூர்ய கிரணங்கள் பிரவேசிக்காத பாகம் உண்டே அங்கு
நேமி சக்ரத்தைச் சுற்றி இருப்பதால் லோகாலோகம் -சக்ரவாளமாக ரூபிக்கப்படுகிறது –

“ஆநேமச் சக்ரவாலாத் த்விஷ இவ விததா: பிண்டிகாசண்டதீப்தே:
தீப்தா தீபா இவாஸ்ராத் கஹநரணதமீகாஹீந: பூருஷஸ்ய,
சரணே ரேகாயிதாநாம் ரதசரணமயே சத்ருசௌண்டீர்யஹேம்நாம்
ரேகா: ப்ரத்யக்ரலக்நா இவ புவநமரச்ரேணய: ப்ரீணயந்து”.–48-

நேமியாகிற லோக பர்வதம் வரை பரவி இருக்கும் நாபியாகிற ஸூரிய கிரணங்கள் போன்றவயையும்,
போர்களத்தில் நள்ளிரவில் புகும் ஸூதர்சன புருஷன் அருகில் விளங்கும் தீவட்டிகள் போன்றவையும் ,
சக்கரமாகிற உரைகல்லில் உரைக்கப்பட்ட சத்ரு பராக்ரமமாகிற ஸ்வர்ணத்தின் ரேகைகள் போன்றவையுமான
ஸ்ரீஸூதர்சன அரங்கள் உலகை மகிழ்வுடன் வாழ வைக்கட்டும்.

___________________________________________

திருவாழியைத் தாமரையாக ரூபிக்கிறார்.

“தீப்தைரர்சி : ப்ரரோஹைர் தலவதி வித்ருதே பாஹு நாளேந விஷ்ணோ:
உத்யத் ப்ரத்யோத நாபம் ப்ரதயதி புருஷம் கர்ணிகா வர்ணிகாயாம்,
சூடாலம் வேத மௌளிம் கலயதி கமலே சக்ரநாம் நோபலக்ஷ்யே
லக்ஷ்மீம் ஸ்ப்பாரா மராணி ப்ரதி விததது வ: கேஸர ஸ்ரீகராணி”.–49-

தாமரை பல இதழ்களைக் கொண்டிருக்கும்.
திருவாழியின் வர்த்துலாகாரமான ஜ்வாலையின் ஸமூஹமே இதழ்கள்.
தாமரை மலர் நாளத்தின் நுனியில் இருக்கும்.
திருவாழியும் எம்பெருமானின் திருக் கைகளாகிற நாளத்தினால் தரிக்கப்பட்டு இருக்கிறது.
தாமரையின் நடுவில் கர்ணிகை (மகரந்தம் அடங்கிய பாகம்) என்று ஒன்று இருக்கும்.
சக்கரமாகிய கமலத்தின் நடுவில் மிகவும் ப்ரகாசமுடைய ஸூதர்சன புருஷன் இருக்கிறார்.
தாமரை சிரோ பூஷணமாக இருந்து அலங்கரிக்கும்.
திருவாழியும் வேத சிரஸ்ஸான உபநிஷத்தை அலங்கரிக்கின்றார்.
கமலத்தின் செந்நிறமான தாதுக்கள் உள்ளன.
திருவாழிக் கமலத்தில் அரங்கள் கேஸரங்களாக இருக்கின்றன.
அந்த அரங்கள் உங்களுக்கு லக்ஷ்மீ கடாக்ஷத்தை அளிகட்டும்.

மஹா உபநிஷத் சதபதம் போன்ற வேதாந்த பாகங்களில்
ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வானின் மகிமைகள் பேசப்படும் –

___________________________________________

சக்கரமே மலை –
நேமியும் நாபியும் அதன் தாழ்வரை –
சிவந்த மலை அருவிகளே அரங்கள்

“தாதுஸ் யந்தைர மந்தை: கலுஷித வபுஷோ நிர்ஜ் ஜராம்ப: ப்ரபாதாந்
அர்சிஷ் மத்யா ஸ்வ மூர்த்யா ரத சரண கிரேர் நேமி நாபீ தடஸ்ய,
வ்யாகுர்வாணார பங்க்திர் விதரது விபுதா லிஸ்த்ருதிம் வித்த கோடீ
கோடீ ரச்சத்ர பீடிகடக கரிகடா சாமர ஸ்ரக்விணீம் வ:”.–50-

நேமியும் நாபியுமாகிற தாழ்வரையைக் கொண்ட சக்ரமாகிற பர்வதத்திலிருந்து ,
கைரிகாதி தாதுப் பொருள்களால் கலங்கி மேலிருந்து கீழே விழும் மலை யருவி வீழ்ச்சிகளைப் போன்ற
ஒளி மிக்க அரங்கள் உங்களுக்கு தன ராசிகளையும் ,
கீரிடம் தோள்வளை மாலை முதலியவற்றை அணிந்து கொண்டு,
திவ்ய சிம்மாசனத்தின் மேல் ஒற்றைக் குடையின் நிழலில் இருபுறமும் சாமரம் வீசப் பெற்று அமரும் பாக்யத்தையும்
பல்லாயிரம் யானைகளைக் கட்டிக் காப்பாற்றி வாழும் வைபவத்தையும் விளைவிக்கட்டும்.

___________________________________________

4- நாபி வர்ணனம்
இது முதல் அறுபத்தொன்றாம் சுலோகம் முடிய நாபி வர்ணனம்.
சுதர்சனாழ்வானின் அவயவங்களில் ஒன்று நாபி.
அவயவங்களுக்கு தனித்தனியாகப் பெருமையைச் சொன்னாலும் அது சுதர்சனாழ்வானுக்கே சொன்னதாக ஆகும்.

“ஜக்யேந் த்வாத சாநா மசிசிர மஹஸாம் தர்சயந்தீ ப்ரவ்ருத்திம்
தத்த ஸ்வர்லோக லக்ஷ்ம்யாஸ் திலக இவ முகே பத்ம ராகத்ரவேண,
தேயாத் தைதேய தர்பக்ஷித கரண ரண ப்ரீணிதாம் போஜநாபி:
நாபிர் நாபித்வ முர்வ்யாஸ் ஸுரபதி விபவ ஸ்பர்கிஸெள தர்சநீ வ:”.–51-

திருவாழியாழ்வானின் நாபி த்வாதச ஆதித்யர்களும் ஒன்று சேர்ந்து சக்ர நாபியாக ஆயிற்றே
என்று சொல்லும்படி ப்ரகாசமாக இருக்கிறது.
ஸ்வர்க லோக சாம்ராஜ்ய லக்ஷ்மியின் முகத்தில் பத்மராக மணியின் திரவத்தால் இடப்பட்ட திலகம் போன்று இருக்கிறது.
அசுரர்களின் கொழுப்பை அடக்கவல்ல போர் முறையினால் எம்பெருமானை மகிழ்விப்பதாக இருக்கிறது.
இப்படிப்பட்ட நாபியானது செல்வச் சிறப்பு மிக்க இந்திரனுடைய ஆட்சிக்கு சமமான அரசாட்சியை உங்களுக்கு அளிக்கட்டும்.

___________________________________________

ஸூதர்சன நாபியை படபாக்னியாக ரூபகம் செய்கிறார்.

“சஸ்த்ர ஸ்யாமே சதாங்க க்ஷிதிருப்தி தரளை ருத்தரங்கே துரங்கை:
த்வங்கந் மாதங்க நக்ரே குபிதபட முகச்சாய முக்த ப்ரவாளே:
அஸ்தோகம் ப்ரஸ்துவாநா ப்ரதிபட ஜலதௌ பாடவம் பாடபஸ்ய
ஸ்ரேயோ வஸ் ஸம்விதத் தாம் ஸ்ரித துரித ஹரா ஸ்ரீதராஸ் த்ரஸ்ய நாபி:”

சமுத்திரம் கறுத்து இருக்கும்.
சத்ரு சைன்யமாகிற கடலும் சஸ்திரங்களால் கறுத்திருக்கும்.
மைநாகம் முதலிய மலைகளைக் கொண்டது சமுத்திரம் .
மலை போன்ற தேர்களைக் கொண்டது சத்ரு சைன்யம்.
கடலில் பெரிய பெரிய அலைகள் தாவி வரும்.
சத்ரு சைன்யத்தில் பெரிய பெரிய வெண் குதிரைகள் தாவி வரும்.
கடலில் மிகப் பெரியதாக கறுத்த முதலைகள் இருக்கும்.
சத்ரு சைன்யத்திலும் போர் வீரர்களின் முகங்கள் சீறிச் சிவந்து காணப்படுகின்றன.
இப்பட்டிப்பட்ட சத்ரு சைன்யக் கடலில் இருந்து கொண்டு சைன்யத்தையே விழுங்கும் படபாக்னி போன்ற
சக்ர நாபியானது உங்களுக்கு மங்களத்தை உண்டு பண்ணட்டும்.

___________________________________________

“ஜ்வாலா சூடால காலநல சலந ஸமாடம்பரா ஸமாம்பராயம்
யாஸாவாஸாத்ய மாத்யத் ஸுரஸு பட புஜாஸ்போட கோலாஹலாட்யம்,
தைத்யாரண்யம் தஹந்தீ விரசயதி யசோபூதி சுப்ராம் தரித்ரீம்
ஸா வச் சக்ரஸ்ய நக்ரஸ்யத ம்ருதித ஜகத் த்ராயிணீ நாபிரவ்யாத்”.–53-

தேவாசூரர்கள் போர் செய்யும் போர் களத்தில் புகுந்து, காலாக்னி போல் ஜ்வாலைகளினால்
அசுர ராக்ஷஸ சைன்யமாகிற பெருங்காட்டைக் கொளுத்தி சத்ருசைன்யத்தை அழித்ததால் ஏற்பட்ட புகழாகிற
சாம்பலை பூமி முழுவதும் பரப்பி வெளுப்பாக ஆக்கிய சக்ர நாபியானது,
முதலை வாயில் அகப்பட்டுத் துடித்த கஜேந்திராழ்வானை ரக்ஷித்தது போல் உங்களை ரக்ஷிக்கட்டும்.

___________________________________________

சக்ர நாபி ராத்ரியாக வர்ணிக்கப்படுகிறது.

“விந்தந்தீ ஸாந்த்ய மர்சிர் விதலித வபுஷ: ப்ரத்யநீகஸ்ய ரக்தை:
ஸ்பாயந் நக்ஷத்ர ராசிர் திசிதிசி கணச கீகஸை: கீர்யமாணை:
நாகௌக: பக்ஷ்மலாக்ஷீ நவமத ஹஸித ச்சாயாயா சந்த்ர பாதாந்
ராதாங்கீ விஸ்த்ருணாநா ரசயது குசலம் பிண்டி காயாமிநீ வ:”.–54-

ராத்திரியானது சாயங்காலத்தில் சந்தியா வேளையின் சிவந்த ஒளியைப் பெற்று சிவந்திருக்கும்.
சக்ர நாபியானது ராக்ஷஸர்களின் உடல்களைச் சிதைத்து அவற்றிலிருந்து தோன்றிய
ரக்தங்களால் நனைக்கப்பட்டு சிவந்திருக்கும்.
ராத்திரியானது நக்ஷத்திர கூட்டங்களால் வியாபிக்கப்பட்டு இருக்கும்.
சக்கர நாபியானது சத்ருக்களின் எலும்புகளைப் பொடியாக்கி எங்கும் இறைத்து இருப்பதால்
நக்ஷத்திரங்களால் நிரப்பப்பட்டது போல் இருக்கும்.
ராத்திரியானது சந்திரனின் ஒளியைப் பெற்றிருக்கும்.
சக்ர நாபியும் தேவதாஸ்த்ரீகள் சிரிப்பொளியால் நிலவு ஒளி வீசுவது போல் இருக்கும்.
இப்படிப்பட்ட சக்ர நாபியானது உங்களுக்கு க்ஷேமத்தை பண்ணட்டும்.

___________________________________________

சக்ர நாபியானது சக் ரஜ்வாலையாகிற நதியில் ஏற்பட்ட சுழிபோல் இருக்கிறது.

“நிஸ் ஸீமம் நிஸ் ஸ்ருதாயா: புஜதரணி தராகாடாத: கைடபாரே
ஆசாகூலங்க ஷர்த்ரே ஹதபல மஹாம் போதி மாஸாதயந்த்யா:
சக்ர ஜ்வாலா பகாயாச் சலதர லஹரீ மாவிகா தந்துராயா:
பிப்ரத்யா வர்தபாவம் ப்ரமயது புவநே பிண்டிகா வ: ப்ரசஸ்திம்”.–55-

பெரிய ஆறுகள் எல்லாம் மலைகளிலிருந்தே தோன்றி வெளிவரும்;பெருகும்.
எம்பெருமானின் மலை போன்ற புஜத்திலிருந்தே சக்ரஜ்வாலையாகிற நதி வெளிவருகிறது.
மஹாநதிகள் கரை புரண்டு ஓடும். ஜ்வாலா நதியும் திசைகளை மறைத்துக் கொண்டு பரவியுள்ளது.
நதிகள் கடலில் போய் சேரும்.சக்ர ஜ்வாலையும் தேவாசூர சைன்யமாகிற பெருங்கடலில் கலந்திருக்கும்.
நதிகள் அலைகளைக் கொண்டிருக்கும். சக்ரஜ்வாலா நதியும் பல ஆரங்களாகிற அலைகளைக் கொண்டிருக்கும்.
இப்படிப்பட்ட சக்ர நாபியானது உலகமெங்கும் உங்கள் புகழைப் பரப்பட்டும்

———————–

ஸூதர்சன நாபியானது, ஒரு மாட மாளிகையாக வருணிக்கப்படுகிறது.

பாணௌ க்ருத வாஹ வாக்ரே ப்ரதிபட விஜயோ பார்ஜிதாம் வீரலக்ஷ்மீம்
ஆநீதா யாஸ்த தோஸ்யா: ஸ்வ ஸலித மஸுரத்வேஷிணா பூருஷேண,
ப்ராஸாதம் வாஸ ஹேதோர் விரசித மருணை ரச்மிபிஸ் ஸூசயந்தி
நாபீர்வோ நிர்மிமீதாம் ரதசரண பதேர் நிர்வ்ருதிம் நிர்விகாதாம்”.–56

சத்ருக்களை வென்று சம்பாதித்து கொள்ளப்பட்ட வீரலக்ஷ்மியைப் போர்களத்தில் பாணி க்ரஹனம்
செய்து கொண்டு அழைத்து வந்து அவள் சுகமாஎ வாழ்வதற்காக
ஸூதர்சன நாபியானது, ஒரு மாட மாளிகையாக வருணிக்கப்படுகிறது.
தர்சன புருஷனால் சிவந்த கிரணங்களால் அமைத்துக் கொடுக்கப்பட்ட மாட மாளிகைகள் போன்ற
ஸூதர்சன நாபியானது, ஒரு மாட மாளிகையாக வருணிக்கப்படுகிறது.
தர்சன நாபியானது உங்களுக்கு இடையூறு இல்லாத சுகத்தை உண்டு பண்ணட்டும்.

———–

“டிண்டீரா பாண்டு கண்டை ரரியுவதி முகை: பிண்டிகா க்ருஷ்ணஹேதே:
உச்சண்டாச்ரு ப்ரவர்ஷை ருபரததிலகை: உக்த சௌண்டீர்ய சர்யா,
த்வித்ர க்ராமாதி பத்ய த்ருஹிண மதமஷீ தூஷிதாக்ஷ க்ஷமாப்ருத்
ஸேவாஹேவா கபாகம் சமயது பவ தாம் கர்ம சர்மப்ர தீபம்.–57-

பர்த்தாக்களின் விரஹத்தினால் வெளுத்திருக்கிற சத்ரு ஸ்த்ரீகளின் கன்னங்களும்
அவர்களும் எப்போதும் அழுது கொண்டே இருப்பதும்,
நெற்றியில் மங்களகரமான திலகம் இல்லாததுமான நிலைகள் சக்ர நாபியின் மிடுக்கை அறுதி இடுகின்றன.
இரண்டு மூன்று கிராமங்களுக்கு அதிபதியாக இருப்பதைக் கொண்டே, தங்களை பிரம்மாவாக நினைத்துக் கொண்டும் ,
அஹங்கார மமகாரங்களால் இந்திரியங்கள் கெட்டு இருக்கும் அரசர்களுக்கு அடிமைப் பட்டிருக்க வேண்டும் என்ற
துர்புத்தியைத் தோற்றுவிக்கும் துஷ்கர்மாவை சக்ர நாபியானது போக்கி அருளட்டும்.

___________________________________________

“பர்யாப்தா முந்நதிம் யா ப்ரதயதி கமலம் யா திரோபாவ்ய பாதி
ஸ்ரஷ்டுஸ் ஸ்ருஷ்டேர் தவீய: குவலய மஹிதம் யா பிபர்தி ஸ்வரூபம்,
பூம்நா ஸ்வேநாந்தரிக்ஷம் கபலயதி ச யா ஸா விசித்ரா விதத்தாம்
தைதேயாராதிநாபிர் த்ரவிண பதிபத த்வேஷிணீம் ஸம்ப தம் வ:”–58-

பரிபூர்ணமான உயர்வை விளக்கி பிரகாசப்படுத்தி கொண்டிருப்பதும் ,
தாமரைப் பூவையும் திரஸ்கரித்து விளங்குவதும் பூமண்டலத்திலுள்ளவர்களாலும் பூஜிக்கப்படும்
ஸ்வரூபத்தை உடையதும் தன் பெருமையினால் அந்தரிக்ஷ லோகத்தையும் வெல்வதுமாகிற
விசித்திரமான ஸூதர்சன நாபியானது உங்களுக்கு குபேர செல்வத்தினும் மேலான செல்வத்தை அளிக்கட்டும்.
___________________________________________

பிரம்மா விஷ்ணு ருத்ரர்களாகிற த்ரீமூர்த்திகளின் பத்னி சாதர்ம்யம்
சக்ர நாபிக்கு உண்டு என்று இதில் கூறப்படுகிறது

“வாணி வாங்கைச் சதுர்பிஸ் ஸதஸி ஸுமநஸாம் த்யோதமாந ஸ்வரூபா
பாஹ்வந்தஸ்த்தா முராரே பிமத மகிலம் ஸ்ரீரிவ ஸ்பர்சயந்தீ,
துர்கேவோக்ரா க்ருதிர் யா த்ரிபுவந ஜநந ஸ்தேம ஸம்ஹார துர்யா
மர்யாதா லங்கநம் வ: க்ஷபயது மஹதீ ஹேதி வர்யஸ்ய நாபி:”–59-

வாக்தேவதையான சரஸ்வதியானவள் பண்டிதர்கள் நிரம்பி ஸதஸ்ஸில்
பரா பச்யன்தீ மத்யமா வைகரீ என்ற நான்கு அவயவங்களோடு கூடினவளாய் விளங்குவாள்.
சக்ர நாபியும் ஜ்வாலா நேமி அரம் அக்ஷம் என்கிற சக்ர அவயவங்களோடு கூடினதாய் தேவ ஸதஸ்ஸில் விளங்கும்.
மஹாலட்சுமி யானவள் பகவானின் திருமார்பில் அகலகில்லேன் இறையும் என்று இருந்து கொண்டு
எல்லா அபீஷ்டங்களையும் கொடுப்பாள்.
சக்ர நாபியானது பகவானின் கை நுனியில் இருந்து கொண்டு வேண்டியதெல்லாம் தரும்.
பார்வதி போல் உக்ரமான ரூபத்தோடு இருந்து கொண்டு அசுர ராக்ஷஸர்களின்
சம்ஹார காரியத்தைக் கொண்டிருக்கும்.
அப்படிப்பட்ட சக்ர நாபியானது உங்களுடைய ஸ்வாதந்திரிய அபிமானத்தைப் போக்கி
சேஷ்வத மர்யாதையை வளர்க்கட்டும்.
___________________________________________

ஸ்ரக்பிஸ் ஸந்தான ஜாபிர் மதுர மது ரஸ ஸ்யந்த சந்தோஹி நீபிஸ்
பாடீரை ப்ரவ்ட சந்த்ரா தப சய ஸூஷ மாலோ பநைர் லேப நைச்ச
தூபை காலா கரூணாமபி ஸூர ஸூத்ருஸோ விஸ்ர மர்ச்சா ஸூ யஸ்யா
கந்தம் ருந்தந்தி சா வ சிரம ஸூ ரபிதோ நபி ரவ்யதா பவ்யாத் –60-

தேவதா ஸ்தீரிகள் திருவாராதனங்களில் தேன் மணம் வீசும் கற்பக மலர் மாலைகளாலும்
பாரிஜாத புஷ்பங்களாலும் நிலாவின் ஒளியையும் வெல்லும் சந்தனப் பூச்சுக்களாலும்
காரகில் தூபங்களாலும் ஆராதிப்பதால்
அசுர ராக்ஷஸ சரீரங்களின் மாம்ச சம்பந்தத்தினால் ஏற்பட்ட துர்கந்தங்கள் நீங்கிப் பரிமளம் வீசும்
சக்ர நாபியானது நெடுநாட்கள் வரை உங்களை அசுபத்திலிருந்து ரக்ஷிக்கட்டும்.

___________________________________________

“அம்ஹஸ் ஸம்ஹத்யா தக்த்வா ப்ரதிஜநி ஜநிதம் ப்ரௌட ஸம்ஸார வந்யா
தூராத் வந்யாந தந்யாந் மஹதி விநதிபிர் தாமநி ஸ்தாபயந்தீ,
விச்ராந்திம் சாச்வதீம் யா நயதி ரமயதாம் சக்ர ராஜஸ்ய நாபி:
ஸம்யந்மோ முஹ்யமாந த்ரி தச ரிபுதசா ஸாக்ஷணீ ஸாக்ஷிணீ வ:”–61-

சம்சாரமாகிற மருகாந்தாரத்தில் காதம் பலவும் திரிந்து உழன்று வருந்தினவர்களின் பல ஜன்மங்களில்
செய்து ஒன்று சேர்ந்த பாவங்களைக் கொளுத்திவிட்டு,
பாபமில்லாதவர்கள் அடையும் இடமாகிய பரமபதத்திற்கு அழைத்து சென்று, அவர்களை நிலை நிறுத்தி
முடிவில்லாத பேரின்பத்தை அளிக்கின்ற சக்ர நாபியானது அநிஷ்டத்தை நீக்குவதிலும் இஷ்டத்தைக் கொடுப்பதிலும்
வல்லமை பொருந்திய சக்ர நாபியானது உங்கள் கண்களை மகிழ்விக்கட்டும்.
___________________________________________

அஷ வர்ணனம் –

“ஸ்ருத்வா யந்நாம சப்தம் ச்ருதி பத கடுகம் தேவ ந க்ரீட நேஷு
ஸ்வர்வைரி ஸ்வைரவத்யோ பய விவசதிய: காதரந்யஸ்தசாரா:
மந்தாக்ஷம் யாந்த்யமந்தம் ப்ரதி யுவதி முகைர் தர்சிதோத் ப்ராஸதர்பை:
அக்ஷம் ஸெளதர்சநம் தத் க்ஷபயது பவதா மேதமாநம் தநாயாம்”.–62-

சக்கரத்தின் நடுவில் குறி போன்று ஓரிடம் உள்ளது.இது ஸூதர்சன அவயவங்களில் ஒன்று,
இதற்கு அக்ஷம் என்று பெயர். சொக்காட்தம் என்ற விளையாட்டிற்கும் அக்ஷம் என்று பெயர்.
அக்ஷம் என்ற பெயரைக் கேட்டாலே அசுரர்களுக்கும் ராக்ஷஸர்களுக்கும் நடுக்கம்.
ஒரு சமயம் அசுர ஸ்தீரிகள் தேவ மாதர்களோடு சொக்காட்டம் விளையாடினார்கள்.
அப்போது தேவ மாதர்களில் ஒருத்தி எதிர் பாராத விதமாய் அக்ஷம் என்று சொன்னாள்.
ஸூதர்சனத்தால் தாங்கள் விதவைகளாக ஆனபடியால் அக்ஷம் என்ற சொல்லைக் கேட்டவுடனே
ஸூதர்சனாழ்வானின் பெயர் மீண்டும் ஒலிக்கத் தொடங்கி விட்டது என்று அஞ்சி நடுங்கி ஆட்டக்காய்களை வீசி எறிந்தார்கள்.
இவர்களுக்கு அஸ்தாநஞ பயசங்கை ஏற்படுவதைக் கண்ட தேவமாதர்கள் சிரிக்க, இவர்கள் வெட்கிதலை குனிந்தார்கள்.
இப்படிப்பட்ட சக்ராக்ஷமானது உங்களுக்கு மேன் மேலும் ஏற்படும் பொருளாசையைத் தடுக்கட்டும்.
___________________________________________

ஸ்ரீ ஸூதர்சனத்தின் அக்ஷத்தை வானத்தில் முழங்கும் இடியாக உருவகம் செய்கிறார்.

“வ்யஸ்த ஸ்கந்தம் விசீர்ண ப்ரஸவ பரிகரம் ப்ரத்த பத்ரோப மர்தம்
ஸம்யத் வர்ஷாஸு தர்ஷா துர கக பரிஷத் பீ தரக்தோ தகாஸு
அக்ஷம் ரக்ஷஸ் தரூணாமச நிவத்சநை: ஆபதந் மூர்த்நி மூர்த்நி
ஸ்தா தஸ்த்ரா தீசி துர்வ : ஸ்பதகித யசஸோ த்வேஷிணாம் ப்லோஷணாய”.–63-

மழைக் காலங்களில் இடியானது வானத்திலிருந்து மரங்களின் மீது விழுந்து மரக் கிளைகளை முறிக்கும்.
சுதர்சனாக்ஷம் போர்க் காலங்களில் அசுர ராக்ஷஸர்களின் மீது விழுந்து அவர்களுடைய தோள் பட்டைகளை முறிக்கும்.
இடியானது புஷ்பங்களைச் சிதற அடித்துக் கொண்டு விழும்.
அக்ஷமும் அசுர ராக்ஷஸர்களின் பிரஜைகளையும் பரிஜனங்களையும் சிதற அடிக்கும்.
இடியானது மரங்களில் இருக்கும் இலைகளுக்கு நாசத்தை உண்டு பண்ணும்.
அக்ஷமும் அசுர ராக்ஷஸர்களின் ரதகஜ துரக பதாதிகளாகிற சேனைகளுக்கு நாசத்தை உண்டு பண்ணும்.
மழை காலத்தில் நீர்நிலைகளில் சேரும் தண்ணீர் சிவந்திருக்கும்.
தாஹத்தோடு திரியும் பக்ஷிகள் அந்தத் தண்ணீரைப் பருகும்.
அது போல் போர் களங்களில் ஏற்படும் ரக்த தாரைகளை தேவ சமூஹம் பாணங்கள் பருகுவது போல் இருகின்றன.
இப்படிப்பட்ட மகா யசஸ்வியான சக்ராக்ஷமானது உங்களுடைய சத்ருக்களை அழித்து
உங்களுக்கு ஸம்ருத்தியான கீர்த்தியை உண்டாக்கட்டும்.

___________________________________________

திருவாழியாழ்வானை யுத்தமாகிற யக்ஞத்தில் தீக்ஷிதனாகவும்,
சக்ர நாபியை யாக வேதியாகவும்
சக்ர நேமியை சக்ர நேமியை தர்வியாகவும்,
அசுரகுலத்தை ஹவிஸாகவும் ,
அக்ஷத்தை ஹோம குண்டமாகவும் இதில் கூறுகிறார்.

“தீக்ஷாம் ஸங்க்ராம ஸத்ரே மஹதி க்ருதவதோ தீப்திபிஸ் ஹம்ஹதாபி:
ஜிஹ்வாலே ஸப்த ஜிஹ்வே தநுஜகுல ஹவிர் ஜுஹ்வதோ நேமி ஜுஹவா,
வைகுண்டாஸ்ரஸ்ய குண்டம் மஹதிவ விலஸத் பிண்டிகா வேதி மத்யே
திச்யாத் திவ்யர்த்திதேச்யம் பதமிஹ பவதா மக்ஷதோந்மேஷ மக்ஷம்”.–64-

மஹாஸத்ரம் என்னும் யாகத்தில் பெரிய யக்ஞத்தில் தீக்ஷிதன் அக்னியில் ஹவிஸ்ஸை இடுவான்.
அது போல் திருவாழி யாழ்வானும் தன்னிடத்தில் உள்ள அக்னியில் அசுர ராக்ஷஸர்களாகிற ஹவிஸ்ஹை இடுகிறார்.
ஹோம ஸாதன பாத்ரங்களில் ஒன்று ஜுஹூ என்பது
அது ஹோமத்திற்கு உரிய பொருள்களை அக்னியில் கொண்டு வந்து சேர்க்கும்.
சக்ர நேமியும் அசுர ராக்ஷஸர்களைத் திரட்டிப் பிடித்து குண்டலத்தில் சேர்க்கிறது.
அக்ஷமே ஹோம குண்டம், ஹோமகுண்டம் ஹோமம் முடிந்த பிறகு நேரம் செல்லச் செல்ல
ஒளி குறைந்து கரியாய் கிடக்கும்.
இங்கு சக்ராக்ஷம் எப்போதும் ஒளி குன்றாமல் இருக்கும்.
இந்த அக்ஷம் உங்களுக்கு திவ்ய பதவியை கொடுக்கட்டும்.

அக்னி
காளீ கராளீ மநோஜவா ஸூலோஹிதா ஸூதூம்ரவர்ணா ஸ்பிலிங்கிநீ விஸ்வதாஸா –
என்று அக்னிக்கு ஏழு நாக்குகள்
___________________________________________

திருவாழியின் அக்ஷமும் சிம்மமும் ஒன்றே.
அக்ஷத்தின் செயலும் ஒன்றாகவே இருக்கிறது.

“துங்காத் தோர த்ரி ச்ருங்காத் தநுஜவி ஜயிந: ஸ்பஷ்ட தாநோத்யமாநாம்
சத்ருஸ்தம் பேர மாணாம் சிரஸி நிபதித: ஸ்ரஸ்த முக்தாஸ்த்தி புஞ்ஜே,
ரக்தைரப்யத மூர்த்தேர் விதலந கவிதைர் வ்யக்த வீராயிதர்த்தே:
ஹர்யக்ஷஸ்யாரி பங்கம் ஜநயது ஜகதாம் ஈடிதம் க்ரீடிதம் வ:”–65-

சிம்மம் மலை சிகரத்திலிருந்து யானைகளின் தலை மீது பாய்ந்து, அவற்றின் தலைகளிலிருந்து
முத்துக்களை உதிர்த்து ரத்தத்தில் அளைந்து தன் வீர்யத்தை காட்டும்.
அக்ஷமும் திருவாழியும் எம்பெருமானுடைய ஈரிரண்டு மால் வரைத் தோளிலிருந்து அசுர ராக்ஷஸர்களாகிற
யானைகளின் மீது பாய்ந்து, எலும்புகளைச் சிதற அடித்து ரத்தத்தில் அளைந்து தன் வீரியத்தைக் காட்டுகிறது.
எல்லா லோகங்களாலும் புகழப்படுகிற திருவாழியின் திருவிளையாடல்
உங்களுடைய சத்ருக்களுக்குத் தோல்வியை உண்டு பண்ணட்டும்.

___________________________________

உந்மீலத் பத்ம ராகம் கடகமிவ த்ருதம் பாஹுநா யந் முராரே:
தீப்தாந் ரச்மீந் ததாநம் நயநமிவ யதுத்தாரகம் விஷ்டபஸ்ய,
சக்ரேசார்கஸ்ய யத்வா பரிதிரபிததத் தைத்யஹத்யாமிவ த்ராக்
அக்ஷம் பக்ஷே பதித்வா பரிகடயது வ: தத் த்ரடிஷ்டாம் ப்ரதிஷ்டாம்”.–61-

எம்பெருமான் அணிந்து கொள்ளும் தோள் வளை பத்மராகக் கற்களால் இழைக்கப்பட்டுருக்கும்.
திருவாழி யாழ்வானின் அக்ஷம் தாமரை போல சிவந்திருக்கும். உலகுக்கு ஓர் கண்ணாக இருக்கும் .
இன்னார் இனியார் என்று இல்லாமல் பக்தர்களை ஆபத்திலிருந்து காப்பாற்றி உஜ்ஜீவிக்கச் செய்யும்.
ஸூரியனைச் சுற்றி இருக்கும் அக்ஷம் , அசுர ராக்ஷஸர்களின் அழிவை அறிவிக்கும் பரிவேஷம் போல் இருக்கிறது.
இப்படிப்பட்ட அக்ஷமானது உங்களுக்கு நிலையான பெருமதிப்பை விரைவில் அளித்திடுக.

ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வான் பகவானுக்கு நித்ய திவ்ய ஆபரணமாகவும்
திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்துக்கு பரிந்து காவல் புரியும் நித்ய ஸூரியாகவும்
ஆஸ்ரித ஸம் ரக்ஷகராயும் இருக்கிறார் அன்றோ –

___________________________________

இந்த ஸ்லோகத்தின் முதல் இரண்டு அடிகள் வராஹ அவதாரத்தின் சரீரத்தை கூறுகிறது.
(ஹிரண்யாக்ஷன் என்னும் அசுரன் தன் வலிமையினால் பூமியை பாயாகச் சுருட்டி எடுத்துக் கொண்டு
கடலில் மூழ்கி மறைந்துவிட்டான். தேவர்கள், மஹாரிஷிகள் ஆகியோரின் வேண்டுக்கோளை ஏற்றுத்
திருமால் வராஹாவதாரத்தை மேற்கொண்டு கடலுள் சென்று அவ்வசூரனை தேடிப் பிடித்துப் போர் செய்து
அவனை தந்தங்களினால் குத்திக் கொன்று, பாதாளத்தோடு சேர்ந்திருந்த பூமியைத் தன் கோடுகளினால்
மேலே கொண்டு வந்து ஜல தத்துவத்தின் மேல் விரித்தனன்).
ஆதி வராஹம் -வராஹ நாயனார் –
வானத்து எழுந்த மழை முகில் போல் எங்கும் கானத்து மேய்ந்து களித்து விளையாடி ஏனத்துருவாய்

“க்ரீடத் ப்ராக் க்ரோட தம்ஷ்ட்ராஹதி தளித ஹிரண்யாக் ஷவக்ஷ: கவாட
ப்ராதுர்ப் பூத ப்ரபூத க்ஷதஜ ஸமுதி தாரண்ய முத்ரம் ஸமுத்ரம்,
உந்மீலத் கிம்சுகாபை ருபஹஸ தமிதை: அம்சுபி: ஸம்சயக்நீம்
அக்ஷம் சக்ரஸ்ய தத்தாமக சதசமநம் தாசுஷீம் மேமுஷீம் வ:”.–67-

முருக்க மலர் போன்று தேஜஸ்ஸை உடைய கோல வராஹம் தன் கோடுகளினால் ஹிரண்யாக்ஷனை
மார்பில் குத்திய போது ரத்தம் கிளர்ந்து கடல் நீரையே செந்நிறமாக்கியது.
அந்த நிறத்தையும் தோற்கடிப்பதாக இருக்கிறது ஸூதர்சன அக்ஷத்தின் நிறம்.
அந்த அக்ஷம் உங்களது பாவ சமூகத்தையும் அழித்து சம்சயங்களைப் போக்கவல்ல புத்தியைக் கொடுக்கட்டும்.
___________________________________

உலகில் தேஜஸானது ஸூர்யன் சந்திரன் அக்னி என்று மூன்றும் சேர்ந்து அக்ஷமாக இருக்கிறது
என்று இந்த ஸ்லோகத்தில் கூறப்படுகிறது.

“பத்மோல்லாஸ ப்ரதம் யஜ் ஜநயதி ஜகதீ மேதமாந ப்ரபோ தாம்
யஸ்ய ச்சாயா ஸமாநா லஸதி பரிஸரே ரோஹிணீ தாரகாக்ரியா,
நாநா ஹேத் யுந்நதத்வம் பரகடயதி ச யத் ப்ராப்த க்ருஷ்ண ப்ரயாணம்
த்ரேதா பிந்நஸ்ய தாம்நஸ் ஸ்முதய இவ தத் பாது வச் சாக்ரமக்ஷம்”.–68-

ஸூரியன் தாமரையை மலர்விக்கிறது. இருளை நீக்கி பிரகாசத்தை வளர்கிறான்.
தீயோரை அழித்து நல்லோரை ரக்ஷிப்பது என்ற சங்கல்பம் கொண்ட பெரிய பிராட்டியாரின் திருவுள்ளத்தை உகப்பிக்கிறான்.
உத்க்ருஷ்டமான ஞானத்தை வளர்கிறான்.
கார்த்திகை நக்ஷத்திரங்கள் ஏழு.மற்ற அஸ்வினி முதலான நக்ஷத்திரங்கள் இருப்பத்தாறு.
ஆக மொத்தம் முப்பத்து மூன்று நக்ஷத்திரங்கள்.இவற்றுள் ரோகிணி நக்ஷத்திரத்தின் மீது சந்திரனுக்கு ப்ரேமம் அதிகம்.
ஸூதர்சன யந்திர அமைப்பில் ப்ரணவஸ்தாபனம் உண்டு என்று கூறப்படுகிறது.
இப்படி ஸ்ரேஷ்டமாய் சிவந்த ஒளியுடன் அக்ஷம் விளங்குகிறது.
பல ஜ்வாலைகளில் அக்னி ஜ்வாலையே உயர்ந்தது.புகையைப் பின்பற்றி புகை வழயே அக்னி செல்லும்.
அஸ்திரங்களில் சிறந்தது திருவாழி. க்ருஷ்ண பரமாத்மாவின் திருவுள்ளத்தைப் பின் பற்றியே இது செல்லும்.
இப்படிப்பட்ட ஸூதர்சன அக்ஷம் உங்களை ரக்ஷிக்கட்டும்.
___________________________________

இந்த ஸ்லோகத்தில் பரசு ராம விருந்தாந்தம் கூறப்படுகிறது.
(ஸ்ரீமந்நாராயணனன் ஜமத்கனி மஹரிஷிக்கும் ரேணுகைக்கும் குமாரனாக அவதரித்தவர்.
இவர் பரசு எனப்படும் கோடாலிப் படையை ஆயுதமாக வைத்திருந்தார்.
தந்தையைக் கொன்ற கார்த்த வீர்யார்ஜுனன் மீது கொண்டிருந்த கோபத்தினால் அவனையும் அழித்து
இருபத்தொரு தலை முறை க்ஷத்திரிய அரசர்களையும் கொன்று, அவர்களுடைய ரத்தத்தினால் ஏற்பட்ட
குளத்தில் நீராடி அதில் பித்ரு தர்பணம் செய்ததாக வரலாறு).

“சோசிர்பி: பத்மராக த்ரவஸம ஸுஷமைச் சோபமாநாவகாசம்
ப்ரத்ய க்ராசோக ராக ப்ரதிபட வபுஷா பூஷிதம் பூருஷேண
அந்த: ஸ்வச் சந்த மக்நோத்தி ப்ருகு தநயம் க்ஷத்ரியாணாம் ஹதாநாம்
ஆரப்தம் சோணி தௌகைஸ் ஸர இவ பவதோ திவ்ய ஹேத் யக்ஷமவ்யாத்.”–69-

பத்ம ராகத்வம் போல் சிவந்து பெரிய குழிபோல் இருக்கிறது சக்ராக்ஷம்,
அசோக மலர் போல் சிவந்த ஒளியை உடைய ஸூதர்சன புருஷன் அக்ஷத்தின் நடுவில் இருப்பதானது,
ரக்த தடாகத்தில் மூழ்க்கிக் கிளம்பும் பரசுராமனே என்று சொல்லும்படி இருந்தது.
அப்படிப்பட்ட சக்ராக்ஷம் உங்களை ரக்ஷிக்கட்டும்.
___________________________________

“மத்தாநாமிந் த்ரியாணாம் க்ருத விஷய மஹா காநந க்ரீடநாநாம்
ஸ்ருஷ்டம் சக்ரேச்வரேண க்ரஹண திஷணயா வாரிவத் வாரணாநாம்,
கம்பீரம் யந்த்ரகர்தம் கமபி க்ருததியோ மந்வதே யத் ப்ரதேயாத்
அஸ்தூலாம் ஸம்விதம் வஸ் த்ரிஜக தபிமத ஸ்தூலலக்ஷம் தத்க்ஷம்”–70-

பெரிய காடுகளில் கொழுத்து திரியும் யானைகளை பிடிப்பதற்காக அரசர்கள் மிகவும் ஆழமான
பெரும் பள்ளத்தை வெட்டுவிப்பார்கள். இந்த யானை விழும் பள்ளத்திற்கு வாரீ என்று பெயர்.
விஷயாந்தரங்களாகிற காடுகளில் மதம் கொண்டு திரியும் ஐம்புலன்களாகிற இந்திரியங்களை
மடக்கிப் பிடிக்கும் குழியாக இருக்கிறது சக்ராக்ஷம்.
இந்தக் குழியை வெட்டினவர் திருவாழியாழ்வான்.
அப்படிப்பட்ட ஸூதர்சன சக்கரமானது உங்களுக்கு ஸூக்ஷ்ம புத்தியை அளிக்கட்டும்.

———-

ப்ராணாதீந் ஸம்நியம்ய ப்ரணி ஹித மநஸாம் யோகிநாமந் தரங்கே
துங்கம் ஸங்கோச்ய ரூபம் விரசித தஹராகாச க்ருச்ச் ராஸிகேந,
ப்ராப்தம் யத் பூருஷேண ஸ்வ மஹிம ஸத்ருசம் தாம காம ப்ரதம் வ:
பூயாத் தத் பூர்புவஸ் ஸ்வஸ்த்ரய வரிவஸிதம் புஷ்கராக்ஷா யுதாக்ஷம்”.–71-

ப்ராணன் முதலான வாயுக்களை அடக்கி மனோ திடத்துடன் இருக்கும் யோகிகளின் ஹ்ருதயத்தில்
உள்ள மிகவும் ஸூக்ஷ்மமான தஹாரகாசத்தில், தன் பெரிய வடிவைச் சுருக்கிக் கொண்டு
திருவாழியாழ்வான் மிகவும் சிரமப்பட்டுக்கொண்டு வீற்றிருக்கிறார்.
அவருக்குத் தன் பெருமைக்கு ஏற்றவாறு தாராளமாக வீற்றிருக்க அக்ஷஸ்தானம் கிடைத்தது.
அதில் திருவாழி யாழ்வான் விசாலமான திருமேனியுடன் மிகவும் மகிழ்வுடன் இருக்கிறார்.
மூவுலகங்களிலும் பூஜிக்கப்படுகிற செங்கண்மாலின் திவ்யாயுதத்தினுடைய மிகப் பெரிய
சக்ராக்ஷமானது உங்களுக்கு சர்வ அபீஷ்டங்களையும் கொடுக்கட்டும்.
___________________________________

இலையுதிர் காலத்தில் ஸூர்யோதய மையத்தில் தோற்றமளிக்கும் ஆகாசம் போல்
சக்கரத்தின் அக்ஷம் இருக்கிறது.

“வித்தாந் வீத்ரேண தாம்நா சரண நகபுவா பத்த வாஸஸ்ய மத்யே
சக்ராத் யக்ஷஸ்ய பிப்ரத் பரிஹஸித ஜபாபுஷ்ப கோசாந் ப்ரகாசாந்:
சுப்ரை ரப்ரைர தப்ரைச் சரதி தத இதோ வ்யோம விப்ராஜமாநம்
ப்ராதஸ் த்யாதி த்யரோசிஸ் ததமிவ பவத: பாது ராதாங்கமக்ஷம்”.–72-

இலையுதிர் காலத்தில் ஸூர்யோதய மையத்தில் ஆகாசத்தில் வெண்ணிறமான மேகக் கூட்டங்கள் நிறைந்திருக்கும்.
சில இடங்களில் வெண்மையான நிறமும்
சில இடங்களில் அடி வானத்தில் தோன்றும் ஸூரியனின் செஞ்சுடர் பரவி இருக்கும்.
அது போல் திருவாழியாழ்வானின் திருவடி நகங்களிலிருந்து தோன்றும் வெண்சுடர்களும்
ஜபாகுஸுமம்(செம்பருத்தி) என்ற புஷ்பம் போன்ற செஞ்சுடர்களும் எங்கும் கலந்து காணப்படுகின்றன.
அப்படிப்பட்ட ஆகாசம் போல் இருக்கும் திருவாழியின் அக்ஷம் உங்களைக் காப்பாற்றட்டும்.
___________________________________

“ஸ்ரீ வாணீ வாங் ம்ருடாந்யோ விதததி பஜநம் சக்தயோ யஸ்ய திக்ஷú
ப்ராஹ வ்யூஹம் யதாத்யம் ப்ரதமமபி குணம் பாரதீ பாஞ்சராத்ரீ,
கோராம் சாந்தாம் ச மூர்த்திம் ப்ரதயதி புருஷ: ப்ராக் தந: ப்ரார்த்தநாபி:
பக்தாநாம் யஸ்ய மத்யே திசது ததந காமக் ஷமத்யக்ஷதாம் வ:”–73-

ஸ்ரீ ஸூதர்சன அக்ஷமானது,
வாசுதேவ சங்கர்ஷண பிரத்யும்ன அநிருத்தர்கள் என்று சொல்லப்படுகின்ற ப்ரதம வியூகமாகவும்
ஞானம், பலம், ஐஸ்வர்யம், வீர்யம்,சக்தி,தேஜஸ் என்கிற ஆறு குணங்களுள்
ஞானம் என்கிற ப்ரதம(முதல்) குணமாக அஹிர்புத்நிய சம்ஹிதைகளிலே சொல்லப்படுகிறது.
ஸ்ரீ, வாணீ,வாக், ம்ருடாநீ ஆகிய நான்கும் வாசுதேவாதிகளான நான்கு மூர்த்திகளின் சக்திகள்.
இவை நான்கும் நான்கு திசைகளிலும் இருந்து கொண்டு ஸூதர்சனரின் அக்ஷத்தை ஸ்தோத்திரம் செய்கின்றன
என்று பாஞ்சராத்ர சாஸ்திரம் கூறுகிறது.
பக்தர்கள் மங்களாசாசனம் செய்வதற்காக சேவிக்கும் போது சாந்த மூர்த்தியாக ஸூதர்சனாழ்வான் சேவை சாதிக்கிறார்.
பக்தர்கள் அநிஷ்ட நிவாரணத்திற்காக பிரார்த்திக்கும் போது பயங்கர உருவத்துடன் சேவை சாதிக்கிறார்.
அப்படிப்பட்டவர் உங்களுக்கு ஆதிக்கம் செலுத்தும் தன்மையை அளிக்கட்டும்.
___________________________________

“ரக்ஷ: பக்ஷேண ரக்ஷத் க்ஷதமமரகணம் லக்ஷ்ய வைலக்ஷ்ய மாஜௌ
லக்ஷ்மீ மக்ஷீய மாணாம் வல மதந புஜே வஜ்ர சிக்ஷாநபேக்ஷே,
நிக்ஷிப்ய க்ஷிப்ர மத்ய க்ஷயதி ஜகதி யத் தக்ஷ தாம் திவ்ய ஹேதே:
அக்ஷாமா மக்ஷமாம் தத் க்ஷபயது பவதாமக்ஷ ஜில்லக்ஷ மக்ஷம்”.–74-

போர் களத்தில் ராக்ஷஸர்களாலே தாக்கப்பட்டு வெட்கமடைந்து தலை குனிந்து நிற்கும்
தேவ கணத்தை ரக்ஷித்து நிற்கிறது ஸூதர்சன அக்ஷம்.
வஜ்ராயுதத்தைப் பிரயோகிக்கும் முறை அறிய இசையாத இந்திரனுடைய கையில் குன்றாத
விஜய லட்சுமியை கொண்டுவந்து சேர்த்து
(வஜ்ராயுதத்தினால் ஆக வேண்டிய காரியத்தை தானே நிர்வகித்து)
தன் சாமர்த்தியத்தைச் சக்ராக்ஷம் உலகுக்கு உணர்த்துகிறது.
இப்படிப்பட்ட ஸூதர்சனத்தின் அக்ஷத்தினால் கொடிய வியாதி போன்ற பொறாமை நீங்கட்டும்.

இந்த்ரிய கிங்கரர்கள் ஜெயித்தவர்கள் அஹிர் புத்ந்யாதிகள் என்கிறார் ஸ்வாமி தேசிகன்

___________________________________

(இது முதல் 100 ஸ்லோகம் வரை சுதர்சன புருஷ வர்ணநம்)

“ஜ்யோதிச் சூடால மௌளிஸ் த்ரி நயந வதன: க்ஷோடசோத் துங்க பாஹு:
ப்ரத்யாலீடேந திஷ்டந் ப்ரணவ சச தராதார ஷட்கோண வர்தீ,
நிஸ் ஸீமேந ஸ்வதாம்நா நிகிலமபி ஜகத் க்ஷேமவந் நிர்மிமாண:
பூயாத் ஸெளதர் சநோ வ: ப்ரதிபட பருஷ: பூருஷ: பௌருஷாய”.–75-

ஜோதிர் மயமான ஊர்த்வாக்ரமான ஜடா முடியை உடையவராய்,
மூன்று கண்களைக் கொண்டவராய்,
பதினாறு திருக்கைகளைக் கொண்டவராய்,
இடத் திருவடியை நீட்டிக் கொண்டு வலத் திருவடியைக் குறுக்கி நிற்பதாகிற ப்ரத்யாலீட ஸ்திதியில் நிற்பவராய்,
ப்ரணவத்தையும் சந்திரமண்டலத்தையும் ஆதாரமாக கொண்ட ஷட் கோணத்தில் இருப்பவராய்
எல்லை யில்லாத தன் தேஜஸ்ஸால் எல்லா உலகங்களுக்கும் க்ஷேமத்தை அளிப்பவராய்,
அசுர ராக்ஷசர்களுக்கு கொடியவராகவும் இருக்கும் திருவாழியாழ்வான் உங்களுக்கு பௌருஷத்தை அளிக்கட்டும்.

முன் பக்கம் சந்த்ர மண்டலத்தையும்
அதில் ப்ரணவத்தையும்
அதன் மேல் ஷட் குணத்தையும் எழுதி
அதன் மேல் ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வானை ப்ரதிஷ்டானம் செய்து
ஸ்ரீ ஸூ தர்சன யந்த்ரம் அமைப்பார்கள் –

———

“வாணீ பௌராணிகீயம் ப்ரதயதி மஹிதம் ப்ரேக்ஷணம் கைடபாரே:
சக்திர் யஸ்யேஷு தம்ஷ்ட்ரா நக பரசு முக வ்யாபிநீ தத் விபூத்யாம்
கர்தும் யத் தத்வ போதோ ந நிசிதமதிபிர் நாரதாத்யைச்ச சக்ய:
தைவீம் வோ மாநுஷீம் ச க்ஷிபது ஸ விபதம் துஸ்தரா மஸ்த்ர ராஜ:”.–76-

பகவத் சாஸ்த்ரங்கள் திருவாழி யாழ்வானை பரவாசுதேவனுடைய சங்கல்பமாக தெரிவிக்கின்றன.
திருவாழி யாழ்வானுடைய சக்தியானது எம்பெருமானின் விபவாவதாரங்களில்
ராமாவதாரத்தில் அவனது பானங்களிலும்
வராஹாவதரத்தில் கோரைப் பற்களிலும்
நரசிம்ம அவதாரத்தில் நகங்களிலும்
பரசுராம அவதாரத்தில் கோடாலியிலும்
மற்ற அவதாரங்களில் அந்தந்த அவதாரங்களில் மேற்கொண்ட ஆயுதங்களிலும் ஆவேசித்து இருந்தது.
வாமனாவதாரத்தில் வாமனனின் கை பவித்திரத்திலும் திருவாழியின் சக்தி ஆவேசித்து இருந்தது.
சுக்கிரன் கண்ணைத் துரும்பால் கிளறிய சக்கரக்கையன் -பெரியாழ்வார்
திருவாழியின் உண்மையான ஸ்வரூபத்தை நாரத மகரிஷிகளாலும் அறிந்து கொள்ள முடியாது.
அப்படிப்பட்ட திருவாழி யாழ்வான் தைவாதீனமும் மனுஷ்யாதீநமுமான ஆபத்தைப் போக்கட்டும்.

___________________________________

“ரூடஸ் தாரா லவாலே ருசிர தலசய: ச்யாமலைச் சஸ்த்ர ஜாலை:
ஜவாலாபிஸ் ஸப்ரவாள: ப்ரகடித குஸுமோ பத்த ஸங்கை: ஸ்புலிங்கை:,
ப்ராப்தாநாம் பாத மூலம் ப்ரக்ருதி மதுரயா ச்சாயயா தாபஹ்ருத் வ:
தத்தா முத்தோ: ப்ரகாண்ட: பலமபி லஷிதம் விஷ்ணு ஸங்கல்ப வ்ருக்ஷ:”.–77-

விரும்பிய பலன்களை கொடுக்கும் விஷ்ணு சங்கல்பமும் சக்கரத்தாழ்வாராகிற கல்ப விருக்ஷமும் ஒன்றே.
திருவடிகளை வணங்கியவற்கு இயற்கையான தன்னுடைய நிழலால் சம்சார தாபத்தைப் போக்கி
பகவத் சங்கல்பமானது விரும்பிய பலன்களைக் கொடுக்கும்.
ஓம் என்கிற ப்ரணவமாகிற பாத்தியில்
கறுத்த ஆயுத சமூகங்களாகிற இலைகளையும்
ஜ்வாலைகளாகிற தளிர்களையும்
தீப்பொறிகளாகிற புஷ்பங்களையும் கொண்டிருக்கும் திருவாழி யாழ்வானாகிற கற்பக மரம்,
தன்னை அடைந்தவர்களுக்கு நிழல் தந்து வெப்பத்தைப் போக்கி
உயர்ந்த கிளைகளாகிற திருக் கைகளால் உங்களுக்கு வேண்டிய பலன்களைக் கொடுக்கட்டும்.
___________________________________

“தாம்நா மைரம் மதாநாம் நிசயமிவ சிரஸ்தாயிநாம் த்வாதசாநாம்
மார்த்தண்டாநாம் ஸமூடம் மஹ இவ பஹுலாம் ரத்ன பாஸா மிவர்த்திம்
அர்சிஸ் ஸங்காதமேகீ க்ருதமிவ சிகிநாம் பாட பாக்ரே ஸராணாம்
சங்கந்தே யஸ்ய ரூபம் ஸ பவது பவதாம் தேஜஸே சக்ர ராஜா”.–78-

நிலைத்து மிளிரும் ( அபூத உவமை )மின்னோலிகளின் திரளோ!
த்வாதச ஆதித்யர்களின் திரண்ட தேஜஸ்ஸோ!
ரத்னங்களின் ஒளி ஸ்ம்ருத்தியோ!
படபாக்னிகளைக் காட்டிலும் ஸ்ரேஷ்டமான அக்னிகளின் தேஜோ ராசியோ! என்று
மகான்கள் கலங்கி கூறும்படியான ரூபத்தை யுடைய திருவாழி யாழ்வான் உங்களுக்கு தேஜஸை அளிக்கட்டும்.
___________________________________

“உக்ரம் பச்யா க்ஷமுத்யத் ப்ருகுடி ஸமுகுடம் குண்டலி ஸ்பஷ்ட தம்ஷ்ட்ரம்
சண்டாஸ்த்ரைர் பாஹு தண்டைர் லஸதநல ஸமக்ஷௌளம லக்ஷ்யோருகாண்டம்,
ப்ரத்யா லீடஸ்த பாதம் ப்ரதயது பவதாம் பாலந வ்யக்ரமக்ரே
சக்ரேசோ காலகாலேரித பட விகடாடோப லோபாய ரூபம்”.–79-

தீப்பொறி பறக்கும் கண்களையும், நெறித்த புருவங்களையும்,
கீரிடம், காதணிகள் முதலியவற்றையும் கோரப் பற்களையும்
கைகளில் பயங்கரமான ஆயுதங்களையும்
மெல்லிய பட்டு வஸ்திரம் அணிந்திருப்பதால் விரும்பிக் காணும் தொடைகளையும்
இடக்காலை நீட்டி வலக்காலைக் குறுக்கி நின்று ரக்ஷிப்பதில் ஊக்கமுடையதுமான ரூபத்தை யுடைய திருவாழி யாழ்வான்,
அகாலத்தில் ம்ருத்யுவினால் ஏவப்பட்ட யம படர்களுடைய கோலகலங்களை ஒழிப்பதற்குப் ப்ரகாசிப்பிக்க வேணும்.
யம படர்களை வெருட்டி ஓட்டி அருள வேணும்.
___________________________________

“சக்ரம் குந்தம் க்ருபாணம் பரசுஹு தவஹா வங்குசம் தண்ட சக்தீ
சங்கம் கோ தாண்டபாசௌ ஹல முஸல கதா வஜ்ர சூலாம்ச் ச ஹேதீந்,
தோர்பிஸ் ஸவ்யாபஸவ்யைர் தததுலபல ஸ்தம்பி தாராதிதர்பை:
வ்யூஹஸ் தேஜோபிமாநீ நரக விஜயிநோ ஜரும்பதாம் ஸம்பதே வா:”.–80-

சக்ரம் முதலிய பதினாறு ஆயுதங்களையும்
ஒப்பற்ற பலத்தினால் சத்ருக்களின் கொழுப்பை அடக்கின தன்னுடைய இடக்கை வலக்கைகளால் தாங்கி நிற்பவரும்,
நரகாசுரனை அழித்த எம்பெருமானுடைய தேஜஸ் எல்லாம் தன்னுடையது என்று அபிமானிக்கும்
அவதாரமான திருவாழியாழ்வான் உங்களுடைய சம்பத்துகளுக்காக ஓங்கி விளங்கட்டும்.

(வலப்பக்கம் எட்டு கைகள் வலப்பக்கம் எட்டு கைகள்.
வலப்பக்கம் : சக்கரம் ,ஈட்டி, கத்தி,கோடாலி, சதமுகாக்கனி, மாவட்டி, தண்டு, வேல்.
இடப்பக்கம்: சங்கு, வில், கண்ணி, கலப்பை, உலக்கை,கதை, வஜ்ரம், சூலம்.)
___________________________________

“பீதம் கேசே ரிபோரப்யஸ்ருஜி ரதபதே ஸம்ச்ரிதேப் யுத்கடாஷம்
சந்த்ராத : காரி யந்த்ரே வபுஷி ச தளநே மண்டலே ச ஸ்வராங்கம்,
ஹஸ்தே வக்த்ரே ச ஹேதி ஸ்தபகி தமஸமம் லோசநே மோசநே ச
ஸ்தாதஸ்தோகாய தாம்நே ஸுர வர பரிஷத் ஸேவிதம் தைவதம் வ:”.–81-

ஸூதர்சனம் பொன் மயமான கேசத்தை உடையது;
சத்ருக்களின் ரத்தத்தை குடித்தது.
சக்கரத்தில் கம்பீரமான அக்ஷத்தை உடையது;
பக்தர்கள் பால் தோன்றும் கடாக்ஷத்தை உடையது.(அக்ஷம் உத் கடாக்ஷம் )
யந்திரத்தில் சந்திரனைத் தாழ்த்தியது;
(ஸூதர்சன யந்திரத்தில் சந்திரனை எழுதி அதன் மேல் அன்றோ யந்த்ர ஸ்தாபனம் )
ஒளியினால் சந்திரனை வென்றது.
சத்ருக்களைக் கண்டிக்கும் போது வெற்றியை உணர்த்தும் சிம்ம நாதம்;
சந்திர மண்டலம் ப்ரணவத்தை அடையாளமாகக் கொண்டிருக்கும்.
ஆயுதத்தை வைத்துக் கொண்டிருக்கும் கை;
திருக் கண்களில் சமமில்லாத பார்வை;
தேவர்களின் தலைவர்களால் சேவிக்கப்படும் திருவாழியாகிற தெய்வம் உங்களுக்கு
அளவற்ற தேஜஸைக் கொடுக்கட்டும்.
___________________________________

திருவாழி ஆழ்வான் ஸக்ரவர்த்தீ சாம்யம்

“சித்ராகாரை: ஸ்வசாரைர் மித ஸகல ஜகஜ் ஜாக ரூக ப்ரதாப:
மந்த்ரம் தந்த்ராநுரூபம் மநஸி கலயதோ மாநயந்நாத்ம குஹ்யாந்.
பஞ்சாங்கஸ் பூர்த்தி நிர்வர்திந ரிபுவிஜயோ தாம ஷண்ணாம் குணாநாம்
லக்ஷ்மீம் ராஜா நைஸ்த்தோ விதரது பவதாம் பூருஷச் சக்ரவர்த்தீ”.–82-

திருவாழி யாழ்வான் கண்டநலுண்டன ஹரணம் ஆகியவற்றைச் செய்து கொண்டு,
சஞ்சாரங்களால் எல்லா லோகங்களிலும் வியாபித்து இருப்பார்.
சக்ரவர்த்தி தன்னுடைய ஒற்றர்களை உலகமெங்கும் பரவச் செய்வான்.
அஹிர்புத்ந்ய சம்ஹிதையில் சொல்லியபடி சுதர்சன மந்திரத்தை மறைத்து வைத்துக் கொண்டு
தியானிப்பவர்களிடம் திருவாழி யாழ்வான் திருவுள்ளம் இரங்குவார்.
ராஜ ரகசியமான விஷயங்களை வெளியிடாமல் அந்தரங்கமாக வைத்துப் பேசும் ராஜாங்க புருஷர்களை அரசன் பஹீமானிப்பான்.
திருவாழி யாழ்வான் ஜ்வாலை நாபி நேமி அரம் அக்ஷம் என்ற ஐந்து அங்கங்களால் சத்ருக்களை வெல்வார்.
அரசனும் ஐந்து கர்மங்களை செய்து எதிரிகளை வெல்வார்.
ஞான சக்தி பலம் ஐஸ்வர்யம் வீர்யம் தேஜஸ் ஆகிய ஆறு குணங்களுக்கு இருப்பிடமானவர் திருவாழி.
சந்தி விக்ரஹ யான ஆசன த்வைநீ பாவ சம்ச்ரயங்களுக்கு இருப்பிடமானவன் அரசன்.
திருவாழி சந்த்ர மண்டல ஆசனத்திலும் அரசன் சிம்மாசனத்திலும் அமர்ந்திருப்பான்.
சக்கரவர்த்தியான இத்தகைய திருவாழி உங்களுக்கு செல்வத்தை அளிக்கட்டும்.

___________________________________

(ஸ்ரீ ஸூதர்சனாழ்வாரின் பயண வேகத்தை இந்த ஸ்லோகத்தில் வர்ணிக்கிறார் ஸ்ரீ கூர நாராயணர்)

“அக்ஷா வ்ருத்தா ப்ரமாலாந்யர விவர லுடச் சந்த்ர சண்டத்யுதீநி
ஜ்வாலா ஜாலாவ்லீட ஸ்புடதுடு படலீ பாண்டு திங்மண்டலாநி,
சக்ராந்தா க்ராந்த சக்ராசல சலித மஹீ சக்ர வாலார்த சேஷாணி
அஸ்த்ர க்ராமாக்ரீமஸ்ய ப்ரததது பவதாம் ப்ரார்த்திதம் ப்ரஸ்த்திதாநி”.–83-

ஸ்ரீ ஸூதர்சனர் வேகமாக செல்லும் போது மேகக் கூட்டங்கள் அக்ஷங்களில் சுழன்று வரும்.
ஸூரியனும் சந்திரனும் அரங்களுக்கு இடையே புரளும்.
நக்ஷத்திரக் கூட்டங்கள் ஸூதர்சன ஜ்வாலைகளால் மோதப்பட்டு திசைகளின் எல்லையில்
சிதறிப் பரவி வெளிச்சத்தை உண்டாக்கும்.
சக்ர நேமியானது சக்ரவாள பர்வதம் வரை செல்வதால் மலை நடுங்கி அதனால் பூமியும் நடுங்கி
பூமியைத் தாங்கும் அரவரசனும் (திருவனந்தாழ்வானும்) துன்பமடைவார்.
இத்தகைய திருவாழியின் சஞ்சாரமானது நீங்கள் விரும்பியவற்றை உங்களுக்குக் கொடுக்கட்டும்.
___________________________________

“சூலம் த்யக்தாத்ம சீலம் ஸ்ருணி ரணுக க்ருணி: பட்டிஸ: ஸ்பஷ்டஸாத:
சக்திச் சாலீ நசக்தி: குலிசமகுசலம் குண்டதார: குடார:
தண்டச் சண்டத்வ சூந்யோ பவதி தநு தநுர் யத் புரஸ்தாத் ஸ வ: ஸ்தாத்
க்ரஸ்தாசேஷாஸ்த்ர கர்வோ ரத சரணீபதி: கர்மணே சார்மணாய”.–84-

மிகப் பிரசித்தமான ஆயுதங்கள் திருவாழியின் முன்னே இருந்தும் இல்லாதது போல் ஆயின.
சூலம் சத்ருக்களை அழிக்கும் சாமர்த்தியத்தை விட்டது.
அங்குசம் ஒளி மழுங்கிப் போயிற்று.
பட்டாக்கத்தி களைத்துப் போய்விட்டது. (பட்டிஸ:-பட்டாக்கத்தி)
சக்தி என்ற ஆயுதம் வலிமை யற்று வெட்கமடைந்து தலை குனியப் பெற்றது.
வஜ்ராயுதம் சாமர்த்யம் அற்றுப் போய் விட்டது.
கோடாலி கூர்மை மழுங்கப் பெற்றது.
தண்டாயுதம் சாதுவாகி விட்டது.
வில் இளைத்துப் போய் விட்டது.
இப்படி எல்லா அஸ்திரங்களுடைய செருக்கையும் கொள்ளை கொண்ட திருவாழி யாழ்வான்
பிரம்மானந்த சாதனமான நல்ல காரியங்களில் உங்களுக்கு முயற்சியை உண்டு பண்ணட்டும்.
___________________________________

க்ஷாண்ணா ஜாநேய ப்ருந்தம் ஷுபித ரத கணம் ஸந்த ஸாந்நாஹ்ய யூதம்
க்ஷ்வேலா ஸம்ரம்ப ஹேலா கலகல விகலத் பூர்வகீர் வாண கர்வம்,
குர்வாணஸ் ஸாம்பராயம் ரத சரணபதி: ஸ்தேயஸீம் வ: ப்ரசஸ்திம்
துக்தாம் துக்தாப்தி பாஸம் பய விவச சுநா ஸீர நாஸீர வர்தீ.–85-

சத்ருக்களால் ஏற்படும் பயத்திற்கு அஞ்சி இந்திரன் ஓடி வந்து ஸூதர்சனாழ்வானைச் சரணமடைந்தான்.
அதனால் தேவாசுர யுத்தத்தில் ஸூதர்சனாழ்வான் இந்திரனுடைய சேனைகளுக்கு சகாயமாகச் சென்று
சத்ருக்களின் ரத கஜ துரகபதாதிகள் அழியும்படியாக சிம்ம நாத லீலா கோலகலங்களைச் செய்து போர் செய்தார்.
அப்படிப்பட்ட திருவாழி யாழ்வான் பாற்கடல் போன்ற வெண்மையான புகழை மேன் மேலும் வளரச் செய்யட்டும்.

கீர்த்தியை வெண்மையாகக் கூறுவது கவி மரபு

_____________________________

“த்ருஹ்யத் தோச்சாலி மாலி ப்ரஹரண ரபஸோத்தாநிதே வைநதேயே
வித்ராதி த்ராக் ப்ரயுக்த: ப்ரதந புவி பராவர் தமாநேந பர்த்ரா,
நிர்ஜ்த்ய ப்ரத்ய நீகம் நிரவதிக சரத்தாஸ்தி காச்விய ரத்த்யம்
பத்த்யம் விஸ்வஸ்ய தாச்வாந் ப்ரதயது பவதோ ஹேதிரிந்த்ராநுஜஸ்ய”.–86-

பிறர்க்குத் தீங்கு இழைக்கும் புஜ பலத்தை உடைய மாலி என்ற அரக்கனுடைய ஆயுதத்தினால்
போர்களத்தில் தாக்கப்பட்டு கருடன் ஓடிச் சென்றவளவில்,
பகவான் அக்கருடன் மேல் ஏறிக்கொண்டு போர்களத்திற்கு வந்துத் திருவாழியினால் பகைவர்களின்
ரத கஜ துரகபதாதிகளை அழித்து மாலியின் தலையை அறுத்துத் தள்ளி வென்றான்.
உத்தர ராமாயணம் 7 சர்க்கம் இத்தைச் சொல்லும்
அப்படிப்பட்ட பகவானின் திருவாழியாழ்வான் உங்களைப் புகழுடையவராக ஆக்கட்டும்.
___________________________________

“நந்தி ந்யாய நந்த சூத்யே கலதி கண பதௌ வ்யாகுலே பாஹுலேயெ
சண்டே சாகித்ய குண்டே ப்ரமத பரிஷதி ப்ராப்தவத்யாம் ப்ரமாதம்,
உச்சித் யாஜௌ பலிஷ்டம் பலிஜ புஜவநம் யோத தாவாதி பிக்ஷோ:
பிக்ஷாம் தத் ப்ராண ரூபாம் ஸ பவத குசலம் க்ருஷ்ண ஹேதி: க்ஷிணோது”.–87-

மஹாபலியின் வம்சத்தில் பிறந்தவன் பாணாசுரன்.இவன் பரம சிவனிடமிருந்து வர பலங்களைப் பெற்றவன்.
ஆயிரம் கைகளையும் தன் நகரத்தைச் சுற்றி ரக்ஷகமாக இருக்கும்படி நெருப்பு மதில்களையும்
அளவற்ற செல்வத்தையும் பெற்றவன். சிவன் தன் கணங்களோடு பாணசுரனின் மாளிகையைப் பாடுகாத்து வந்தான்.
ஒரு சமயம் தன் பெண்ணாகிய உஷையின் காரணமாகக் கண்ணனின் நேரனாகிய அநிருத்தனைச் சிறையில் வைத்தான்.
இதை அறிந்த கண்னன் பாணசுரனோடு போர் செய்தான்.அப் போரில் நந்தி மகிழ்ச்சி இழந்தார்.
விநாயகர் போரிலிருந்து பின் வாங்கினார். சுப்ரமண்யர் கலங்கினார்.சண்டன் செயலற்றுப் போனான்.
ப்ரதம (முதன்மை) கணங்களெல்லாம் பயந்தோடின.
அப்போது ஸூதர்சனாழ்வான் வாணசுரனின் ஆயிரம் தோள்களை துணித்தார். உயிர் பிச்சை அளித்தார்.
அப்படிப்பட்ட திருவாழி உங்கள் தீமைகளை அழிக்கட்டும்.
___________________________________

“ரக்தௌ காப்யக்த முக்தாபல லுலித லலத் வீசி வ்ருத்தௌ மஹாப்தௌ
ஸந்த்யா ஸம்பத்த தாரா ஜலதர சபலாகாச நீகாச காந்தௌ,
கம்பீராரம்ப மம்பச் சரம ஸுரகுலம் வேத விக்நம் விநிக்நந்
நிர்விக்நம் வ: ப்ரஸூதாம் வ்யபகத விபதம் ஸம்பதம் சக்ர ராஜ:”–88-

ஒரு காலத்தில் பிரம்மாவிடமிருந்து அசுரர்கள் வேதங்களைக் கவர்ந்து சென்று கடலுக்குள் ஒளிந்துக் கொண்டார்கள்.
ஸூதர்சனாழ்வான் அதனுள் புகுந்து அவர்களை கொன்றார்.
அப்போது அசுரர்களின் உடம்பிலிருந்து கிளம்பிய இரத்தத் தாரைகள் கடலில் இருக்கும் முத்துக்களோடு சேர்ந்து
முத்துக்களை செந்நிறமாக்கிக் கொண்டு அலைகளோடு சேர்ந்து வீசின.
அந்தக் காட்சி நக்ஷத்திரங்களாலும் காள மேகங்களாலும் சூழப்பட்ட சந்தியா கால ஆகாசம் போல் இருந்ததாம்.
இப்படி வேதாபஹார அசுரர்களை அழிப்பதில் கம்பீரமான முயற்சியைக் கொண்ட
திருவாழி யாழ்வான் உங்களுக்கு அபாயமற்ற செல்வத்தை இடையூறு இன்றி அளிக்கட்டும்.
___________________________________

“காசீ விப்லோஷ சைத்ய க்ஷபண தரணிஜ த்வம்ஸ ஸூர்யாபிதாந
க்ராஹத் வேதாத்வ மாலி த்ருடநமுக கதா வஸ்து ஸத் கீர்தி காதா:
கீயேந்தே கிந்நரீபி: கநக கிரி குஹா கேஹிநீபீர் யதியா:
தேயாத் தைதேயவைரீ ஸ ஸகல புவந ஸ்லாகநீயாம் ஸ்ரியம் வ:”–89-

மேரு மலைக் குகைகளில் வாழும் கின்னர ஸ்தீரிகளால் காசீ தகனம் சிசுபால வதம் நகராசூர வதம்
சூர்யனை மறைத்த வரலாறு கஜேந்திரனைக் காப்பாற்ற முதலையை அழித்தல் மாலிக வதம் ஆகியவை
எந்த ஸூதர்சனாழ்வானின் வெற்றிச் சரிதங்களாகப் பாடப் படுகின்றனவோ அப்படிப்பட்ட
சக்கரத்தாழ்வார் எல்லோரும் புகழும் சம்பத்தை உங்களுக்குக் கொடுக்கட்டும்.

சீ மாலிகனவன் -பாசுரத்தில் பெரியாழ்வார் மாலிகன் வதம் அருளிச் செய்கிறார்

___________________________________

“நாநா வர்ணாந் விவ்ருண்வந் விரசித புவநாநுக்ரஹாந் விக்ரஹாந் ய:
சக்ரேஷ் வஷ்டாஸு ம்ருஷ்டா ஸுர வர தருணி கண்ட்ட கஸ்தூரிகேஷு;
ஆதாரா தர்ண மாலாவதிஷு வஸதி ய: பூருஷோ வஸ் ஸ தேயாத்
வ்யத்வை ருத்தூத ஸத்த்வை: உபஹிதம பஹிர் த்வாந்த மத்வாந்த வர்தீ”.–90-

ஸ்ரீ ஸூதர்சன புருஷன் எட்டுச் சக்கரங்களில் வீற்றிருக்கிறார் என்றும்
ஆறு சக்கரங்களில் வீற்றிருக்கிறார் என்றும் பல ஸந்நிவேசங்கள் சொல்லப்படுகின்றன.
முதல் சக்கரம் ப்ரணவ சக்கரம். எட்டாம் சக்கரம் மாத்ருகா சக்கரம் எனப்படும்.
இந்த எட்டு சங்கரங்களும் அசுரர்களை அழித்தமையால் அவர்களுடைய பத்னிகள் தம் கழுத்தில் அணிந்த
கஸ்தூரி அழிந்து போய் விதவையானார்கள்.
ஸாத்விகர்களின் நெஞ்சில் வகிக்கும் ஸ்ரீ ஸூதர்சனாழ்வான் உலக மக்களை அனுக்ரகிப்பதற்காக
நீலம் மஞ்சள் முதலிய நிறங்களைக் கொண்ட திருமேனியுடன் இந்த எட்டு சக்கரங்களில் எழுந்தருளியிருப்பார்.
ரஜோ குணத்தினாலும் தமோ குணத்தினாலும் கெட்ட வழிகளில் சென்று நீங்கள் ஏற்படுத்திக் கொண்ட
அஞ்ஞான அந்தகாரத்தை இந்த ஸூதர்சனாழ்வான் அழிக்கட்டும்.
___________________________________

த்வாத் ரிம்சத் ஷோட ஸாஷ்ட ப்ரப்ருதி ப்ருது புஜ ஸ் பூர்த்தி பிர் மூர்த்தி பேதை
காலாத்யே சக்ர ஷட்கே பிரகடித விபவ பஞ்ச க்ருத்ய அநு ரூபம்
அர்த்தா நா மர்த்தி தாநா மஹரஹ ரகிலம் நிர் விலம்பைர்
குர்வாணோ பக்த வர்கம் குசலி நம வதா தாயு தக்ரா மணீர் வ–91-

ஷடரம் கால சக்ரம் பஞ்சாரம் ப்ருத்வீ சக்ரம் சதுரரம் அப் சக்ரம் த்ரி அரம் தேஜஸ் சக்ரம் த்வி அரம்
வாயு சக்ரம் ஏகாரம் ஆகாச சக்ரம் ஆகிய ஆறு சக்கரங்களுக்கும்
உத்பத்தி ஸ்திதி ஸம்ஹாரம் நிக்ரஹம் அனுக்ரஹம் ஆகிய ஐந்து வகை தொழில் களுக்கும் ஏற்றவாறு
முப்பத்திரண்டு -பதினாறு -எட்டு -நான்கு -இரண்டு புஜங்களுடன் கூடிய திருமேனியுடன்
ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வார் சேவை சாதித்து அருள்கிறார்
இவ்வாறு இருப்பது பக்தர்கள் விரும்பிய பலன்களை கால விளம்பம் இல்லாமல் அளித்து ரக்ஷிக்கவே
இவ்வாறு க்ஷேமத்தை அளிக்கும் திருவாழி ஆழ்வான் உங்களை ரக்ஷிக்கட்டும் –

___________________________________

கோணை ரர்ணைஸ் ஸரோஜை ரபி கபிச குணை ஷ் ஷட் பிருத் பின்ன சோபே
ஸ்ரீ வாணீ பூர் விகாபிர் தததி விலஸதஸ் சக்திபிர் கேசவாதீன்
தாரந்தே பூபுரா தவ் ரத சரண கதா சார்ங்க கட்க அங்கி தாஸே
யந்த்ரே தந்த் ரோதிதே வஸ் ஸ்புரது க்ருத பதம் லஷ்ம லஷ்மீ ஸகஸ்ய –92-

ஷட் கோணங்களும் ஷட் அக்ஷரங்களும் ஷட் பத்மங்களும் அமைந்தது ஸூ தர்சன யந்த்ரம்
யந்திரத்தின் நடுவில் இருக்கும் ஸூ தர்சன புருஷன் சிவந்த உடலும் சிவந்த வஸ்திரமும்
சிவந்த தலை மயிரும் சிவந்த கண்களும் கொண்டவராய் இருப்பர்
அந்த நிற ஒளியால் பத்மங்கள் எல்லாம் செம்பட்டை நிறமுடையதாக -கபிச குணம் இருக்கும் –
இந்த யந்திரத்தில் கேசவன் முதல் தாமோதரன் வரை யில் உள்ள பன்னிரண்டு மூர்த்திகள்

கேசவன் நாராயணன் மாதவன் –இவர்கள் வாஸூதேவ வியஷ்ட்டி பூதர்கள் –
இவர்களுக்கு மூன்று ஸ்ரீ சக்திகள்
கோவிந்தன் விஷ்ணு மதுஸூதனன் -இவர்கள் ஸங்கர்ஷண வியஷ்ட்டி பூதர்கள் –
இவர்களுக்கு மூன்று வாணீ சக்திகள்
திரிவிக்ரமன் வாமனன் ஸ்ரீ தரன் -இவர்கள் ப்ரத்யும்னன் வியஷ்ட்டி பூதர்கள் –
இவர்களுக்கு மூன்று வாக் சக்திகள்
ஹ்ருஷீகேசன் பத்ம நாபன் தாமோதரன் -இவர்கள் அநிருத்த வியஷ்ட்டி பூதர்கள் –
இவர்களுக்கு மூன்று ம்ருடாநீ சக்திகள் சக்திகள்
என்ற முறையில் அமைந்து இருப்பார்கள் –

எந்திரத்தை அமைக்கும் போது முதலில் பூ புரத்தையும் முடிவில் ப்ரணவத்தையும் அமைப்பர்
யந்திரத்தின் கிழக்கு முதலிய நான்கு திசைகளிலும் சக்கரம் கதை வில் கத்தி ஆகிய நான்கு ஆயுதங்களை அமைப்பர்
இப்படிப்பட்ட யந்திரத்தில் இருக்கும் ஸூ தர்சனர் ஸ்ரீ யபதி ரூபமாக இருப்பர்
இது உங்களுக்கு ப்ரத்யக்ஷம் ஆகட்டும்

___________________________________

அஹிர் புத்ன்ய ஸம்ஹிதையில் சொல்லப்படும் மா ஹேந்திர மண்டலம்-என்ற
எந்திர அமைப்பை இந்த ஸ்லோகம் கூறுகிறது –

தம்ஷ்ட்ரா காந்த்யா கடாரே கபட கிடிதநோ கைடபாரே ரதஸ்தாத்
ஊர்த்வம் ஹாஸேந வித்தே நரஹரி வபுஷா மண்டலே வாஸ வீயே
ப்ராக் ப்ரத்யக் சாந்த்ய சாந்த்ரச் சவி பர பரிதே வ்யோம் நி வித்யோத மாந
தைதேயோத் பாத ஸம்ஸீ ரவிரிவ ரஹயத் வஸ்த்ர ராஜோ ருஜம் வ –93-

யந்த்ரத்தின் கீழ் பாகத்தில் வராஹ நாயனாரையும்
மேல் பாகத்தில் நரஸிம்ஹ மூர்த்தியையும் தியானிக்க வேண்டும் என்று விதிக்கப்பட்டுள்ளது
கீழே வராஹத்தின் தந்த காந்தியும்
மேல் இருந்து நரஸிம்ஹனுடைய சிரிப்பு ஒளியும் கலந்து யந்த்ரம் கடார வர்ணம் பெற்று இருக்கும்
கிழக்கு மேற்கு ஸந்த்யா காலம் போல் சிவந்து இருக்கும்
வராஹத்தின் தந்த காந்தி இயற்கையிலே வெளுத்ததாயினும் ஹிரண்யாக்ஷனைக் கொல்லும் போது
அவனுடைய உடலில் தோன்றிய ரத்தத்தின் ஒளியினால் சிவந்ததாயிற்று
நரஸிம்ஹனின் சிரிப்பு ஒளியும் ஹிரண்யன் ரத்த ஒளியால் சிவந்ததாயிற்று
இவை இரண்டும் சந்த்யா காலம் போல் தோற்றம் அளித்தது
இதன் நடுவில் இருக்கும் திருவாழி ஆழ்வான் அசுரர் குலம் அழிய ஆகாசத்தில் தோன்றும்
உத்பாத ஸூர்யன் போல் தோன்றுவார் –
இப்படிப்பட்ட ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வான் -உங்களுடைய ரோகத்தை -வியாதியை -நீக்கட்டும்
கடார வர்ணம் -கபில வர்ணம் –

___________________________________

கோணே க்வாபி ஸ்திதோபி த்ரி புவன விததச் சந்த்ர தாமாபி ரூஷ
ருக்மச்சாயோபி க்ருஷ்ணா க்ருதி ரநல மயோ ப்யாச்ரித த்ராண காரீ
தாரா ஸாரோபி தீப்தோ தினகர ருசி ரோப் யுல்லஸத் தாரக ஸ்ரீ
சக்ரே சச் சித்ர பூமா விதாது விமத த்ரா ஸனம் ஸாஸனம் வா –94-

திருவாழி ஆழ்வான் எந்திரத்தின் ஏக தேசத்தில் எழுந்து அருளி இருந்தாலும் மூன்று லோகங்களையும் வியாபித்தவராயும் இருக்கிறார்
சந்தோஷத்தை அளிப்பவராயினும் தீஷ்ண ஸ்வ பாவத்தை யுடையவராயும்
சந்திரனை இருப்பிடமாகக் கொண்டு இருந்தாலும் சத்ருக்களுக்கு பயத்தை அளிப்பவராயும்
பொன் நிறம் கொண்டவராயினும் பகவானைப் போலே நீல நிறம் உடையவராயும்
அக்னி மயமாக இருந்தாலும் ஆஸ்ரித ரக்ஷகராயும்
குளிர்ந்த மழையைக் கொடுப்பவராயினும் ஜ்வலித்துக் கொண்டு இருப்பவராயும்
ஸூர்யன் போலே பிரகாசிப்பவராயினும் நக்ஷத்ர சோபையை உடையவராயும் இருக்கிறார்
இவ்வாறு விருத்த தர்மங்கள் உறைவிடமாய் இருந்து கொண்டு ஆச்சர்யமான மஹிமையை யுடையவரான
திருவாழி ஆழ்வான் உங்களுடைய ப்ரதிபஷிகளுக்கு பயத்தை உண்டு பண்ணட்டும்

___________________________________

சுக்லச் சக்ர ஸ்தவஸ்தே ஸஹ தஹந கலாம் கால தேயம் ந கால
கிம் வோ ரஷாம் ஸி ரஷா தவ பலது பதே யாத ஸாம் பாத ஸேவா
வாயோ ஹ்ருத்யோ ஸி பர்த்து ஸ்த் யஜ தநத மதம் ஸேவ்ய தாம் த்ர்யம்ப கேதி
ப்ரா ஹுர் யத் யந்த்ர பாலா ஸதனுஜ விஜயீ ஹந்து தந்த்ரா லு தாம் வ — 95-

தேவேந்த்ரனே நீ ஸ்தோத்ரம் செய்வது சுத்தமாக இருக்கிறது –
அக்னி பகவானே சிறிது நேரம் நில்
யமதர்மன் உனக்கு இது சமயம் அன்று
ராக்ஷஸர்களே உங்களுக்கு இனிமேல் ரக்ஷணம் இல்லை
எது
வருணனே நீ பண்ணிக் கொண்டு இருந்த ஸூ தர்சன கைங்கர்யம் பலித்திடுக
வாயு பகவானே நீ திருவாழி ஆழ்வானுக்கு உகப்பாக இருக்கிறாய்
குபேரனே துர் அஹங்காரத்தை விடு
வாராய் முக்கண்ணனே திருவாழியை வணங்கு
என்று எந்த ஸூ தர்சனுடைய யந்த்ர பாலகர்கள் சொல்லுகிறார்களோ
அந்தத் திருவாழி ஆழ்வான் உங்களுடைய சோம்பேறித்தனத்தை ஒழிக்கட்டும் –

___________________________________

இது ஒரு யந்த்ர அமைப்பு -அஹிர் புத்ன்ய ஸம்ஹிதையில் சொல்லப்படுகிறது –

காயத்ர்யர் ணார சக்ரே ப்ரதம மநு சக ஸ்மேரே பத்ராரவிந்தே
பிம்பம் வந்ஹேஸ் த்ரி கோணம் வஹதி ஜயி ஜயாத் யஷ்ட சக்தவ் நிஷண்ணா
சோகம் வோ அசோக மூலே பத ஸவித லஸத் பீம பீமா ஷபீ மா
பும்சோ திவயாஸ்த்ர தாமா புருஷ ஹரி மயீ மூர்த்தி ரஸ்ய த்வ பூர்வா –96-

ஓம் நமோ பகவதே வாஸூதேவாய -என்பது த்வாதச அக்ஷர மந்த்ரம்
யந்திரத்தில் பன்னிரண்டு தளங்கள் உள்ள பத்மம் அமைக்க வேண்டும்
நடுவில் அக்னியின் த்ரிகோண பிம்பத்தை அமைத்தல் வேண்டும்
ப்ராசீ திசையில் -ஐயை
ஆக்நேய திசையில் மோஹிநீ
யாம்ய திசையில் -விஜயை
நிருரித திசையில் -ஹலாதி நீ
மேற்கு திசையில் -அஜிதை
வாயு திசையில் மாயை -கறுப்பு நிறம்
வடக்கில் -அபராஜிதை
ஈசான்ய திசையில் -ஸித்தி
என்று அது அஷ்ட சித்திகளை உடையதாக இருக்க வேண்டும்
இருபத்து நான்கு அரங்களைக் கொண்ட சக்கரத்தில் -(காயத்ரியின் அக்ஷரங்கள் இருபத்து நான்கு )
அசோகா மரத்தடியில் -திருவாழியின் திருவடி வாரத்தில் பயத்தை உண்டு பண்ணும் இரண்டு பீமாஷர்கள் அமைய வேண்டும்
இப்படிப்பட்ட சக்கரத்தில் ஸூ தர்சன மூர்த்தியின் நரஸிம்ஹ மூர்த்தி இருப்பார்
இவர் நான்கு கைகளில் நான்கு சக்கரங்களை வைத்துக் கொண்டு யோக பட்டம் சாத்திக் கொண்டு இருப்பார்
இந்த நரஸிம்ஹ மூர்த்தியான ஸூ தர்சனர் உங்களுடைய துக்கத்தைப் போக்கட்டும்

___________________________________

பாச்சாத் யாசோக புஷ்ப ப்ரகர நிப திதைஸ் ப்ராப்த ராகம் பராகை
ஸந்த்யா ரோசிஸ் ஸ்கந்தைர் ஸ்வ பத சச தரம் ப்ரேஷ்ய தாராநு ஷக்தம்
பத்மா நா பத்த கோசா நிவ ஸூர நிவஹை ரஞ்ஜலீன் கல்ப்ய மாநான்
சக்ராதீ ஸோபி நந்தன் ப்ரதி சது ஸத்ரு ஸீம் உத்தம ஸ்லோக தாம் வ –97–

யந்திரத்தின் அமைப்பில் -எல்லாவற்றுக்கும் பின்னால் இருக்கிற அசோகா மரத்தில் உள்ள
புஷபங்களில் இருந்து மகரந்தத் தூள் கீழே விழுகின்றன
மகரந்துக்களின் நிறம் ஸந்த்யா காலம் போல் சிவந்து இருக்கிறது –
அந்தத் தூள்களால் சிவந்து இருந்துள்ள பிரணவ ஸம்பந்தமுடைய -நக்ஷத்ரம் -சம்பந்தமுடைய –
திருவாழி ஆழ்வானின் சந்த்ர மண்டலத்தைப் பார்த்து
தேவ கணங்கள் தாமரை மொட்டு போல் அஞ்சலியை ச் செய்கின்றன –
அவற்றைக் கொண்டு திரு உள்ளம் உகக்கும் திருவாழி ஆழ்வான்
தன் கீர்த்தி போன்ற உத்தமமான கீர்த்தியை உங்களுக்கு அளிக்கட்டும்

___________________________________

ரக்தா சோகஸ்ய வேதஸ்ய ச நிஹி தபதம் ப்ராப்த சாகஸ்ய மூலே
சக்ரை ரஸ்த்ரை ஸ்த தாத்யைரபி மஹித சதுர்த் விச் சதுர் பாஹு தண்டம்
ஆஸீ நம் பாச மாநம் ஸ்தித மபி பயதஸ் த்ராய தாம் தத்வ மேகம்
பச்சாத் பூர்வத்ர பாகே ஸ்புட நர ஹரிதா மாநுஷம் ஜாநு ஷாத்வா –98-

சக்கரத்தின் பின் பாகத்தில் சாகோப சாகமாக வளர்ந்து இருக்கிற அசோக மரத்தின் அடியிலும்
வேத மூலமான ப்ரணவத்திலும்
நான்கு திருக்கைகளிலும் சக்கரத்தைத் தரித்துக் கொண்டு
சக்கரத்தின் பிற்பகுதியில் வீற்று இருந்த திருக் கோலத்தில் இருக்கும் நரசிம்மரின் தன்மையும்
சக்கரம் முதலிய எட்டு ஆயுதங்களைக் கொண்ட திருக்கைகளுடன் முன் பக்கத்தில் நிற்கும்
மனிதத்தன்மையும் கொண்டு விளங்கப்பெற்ற ஒரு தத்வம்
உங்களை ஸம்ஸாரிக பயத்தில் இருந்து காப்பாற்றட்டும் –

___________________________________

ப்ராணே தத்த ப்ரயாணே முஷி ததிசி த்ருசி த்யக்த சாரே சரீரே
மத்யாம் வ்யாமோஹ வத்யாம் சதமஸி மனஸி வ்யாஹதே வ்யாஹ்ருதே ச
‘சக்ர அந்தர் வர்த்தி ம்ருத்யு ப்ரதி பய முபயாகார சித்திரம் பவித்ரம்
தேஜஸ் தத் திஷ்ட் டதாம் வஸ்த்ரி தச குல தனம் த்ரீ க்ஷணம் தீஷ்ண தம்ஷ்ட்ரம் –99-

உடல் இளைத்து மதி மருண்டு நெஞ்சு இருண்டு கண்களில் பார்வை மறைந்து பேச்சு தடுமாறி
உயிர் போகும் அளவில் அந்த ம்ருத்யுவுக்கும் பயத்தை அளிக்க வல்லவரும்
ஸூ தர்சன சக்கரத்தில் நடுவில் இருக்கும் மிகவும் பரிசுத்தமான-இரண்டு உருவம் கொண்ட –
ஆபத் தனமாவன -முக்கண்களை யுடைய – நரஸிம்ஹர் உங்களுக்கு சேவை சாதித்து
உங்களுடைய பயத்தை நீக்கி உங்களைக் காப்பாற்றட்டும் –

___________________________________

யஸ்மிந் விந்யஸ்ய பாரம் விஜயிநி ஜகதாம் ஜங்கம ஸ்தாவராணாம்
லஷ்மீ நாராயணாக்க்யம் மிதுன மநு பவத்யத் யுதாரான் விஹாரான்
ஆரோக்யம் பூதி மாயுஸ் க்ருதமிஹ பஹு நா யத்யதாஸ்த் தாபதம் வ
தத் தத் ஸத்யஸ் ஸமஸ்தம் திசது ச புருஷோ திவ்ய ஹேத்யக்ஷ வர்த்தீ –100-

பெருமாளும் பிராட்டியும் ஸகல சராசரங்களையும் நிர்வகிக்கும் பொறுப்பை ஜெயசீலனான
ஸூ தர்சன ஆழ்வானிடம் ஒப்படைத்து விட்டுப் போக லீலைகளிலே ஈடுபடுவார்கள்
அப்படிப்பட்ட நிர்வாஹப் பொறுப்பை ஏற்றுக் கொண்டு அதனை நடத்தி வரும் திருவாழி யாழ்வான்
உங்களுக்கு ஆரோக்யம் ஐஸ்வர்யம் நீண்ட ஆயூஸ்ஸூ மற்றும் நீங்கள்
அர்த்தித்த புருஷார்த்தங்களை எல்லாம் உடனே கொடுத்து அருளட்டும்
ஸ்ரீ ஸூ தர்சன ஆழ்வான் ஸர்வ அபீஷ்ட பல ப்ரதன் அன்றோ –
இந்த ஸ்ரீ ஸூ தர்சன சதகம் அவன் கடாக்ஷத்தைப் பெற்றுக் கொடுக்கும் –

___________________________________

பத்யா நாம் தத்வ வித்யா த்யு மணி கிரிச வீத் யங்க சங்க்யா தராணாம்
அர்ச்சிஷ்யங்கேஷு நேம்யா திஷு ச பரமத பும்ஸி ஷட் விம்ச தேச்ச
சங்கைஸ் சவ் தர்சனம் ய படதி க்ருதமிதம் கூர நாராயணே ந
ஸ்தோத்ரம் நிர் விஷ்ட போகோ பஜதி ஸ பரமாம் சக்ர ஸாயுஜ்ய லஷ்மீம் –101-

இந்த ஸ்தோத்ரத்தில்
ஸூ தரிசன ஜ்வாலையை வருணித்துக் கூறும் 24 ஸ்லோகங்கள்
நேமியை வருணித்துக் கூறும் 14 ஸ்லோகங்கள்
அரங்களை வருணித்துக் கூறும் 12 ஸ்லோகங்கள்
நாபியை வருணித்துக் கூறும் 11 ஸ்லோகங்கள்
அஷத்தை வருணித்துக் கூறும் 13 ஸ்லோகங்கள்
ஸ்ரீ ஸூ தர்சன புருஷனை வருணித்துக் கூறும் 26 ஸ்லோகங்கள்
பல ஸ்ருதி ஸ்லோகம் ஓன்று
இப்படிப்பட்ட இந்த ஸ்ரீ ஸூ தர்சன சதகத்தை வாசிப்பவர்கள்
இந்த உலகில் ஐஹிக போகங்களை எல்லாம் பூர்ணமாக அனுபவித்துப்
பின்பு
ஸ்ரீ சக்கரத்தாழ்வாரோடு பரம ஸாம்யம் என்னும் அந்தமில் பேர் இன்பம் பெற்று மகிழ்வார்கள்

_____________________________________________________________________

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஸ்தல சயனத்துறைவார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ கூர நாராயண ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ விஜய வல்லி ஸமேத ஸ்ரீ ஸூ தர்சன பர ப்ரஹ்மணே நம
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

ஸ்ரீ சிறுமணவூர் முனிசாமி முதலியார் இயற்றிய ஸ்ரீ திருப்பதி ஏழுமலை வெண்பா–

ஸ்ரீ திருப்பதி ஏழுமலை வெண்பா என்னும் இந்நூல் சிறுமணவூர் முனிசாமி முதலியாரால் இயற்றப்பட்டு,
சென்னை சூளையில் இருந்த அவரது சிவகாமி விலாச அச்சுக்கூடத்தில் 1908ஆம் ஆண்டு பதிப்பிக்கப்பட்டது.

இந் நூலின் முகப்பில் கீழ்க் கண்ட இரு கட்டளைக் கலித்துறை பாடல்கள் பதிப்பிக்கப்பட்டுள்ளன.
இப் பாடல்கள் எந்நூலைச் சார்ந்தது என்பது தெரியவில்லை.

கட்டளைக் கலித்துறை

சங்குண்டு சக்கரத் தானுண்டு பாதத் தாமரை முன்
தங்கென்று காட்டுந் தடங்கையுண் டன்புந் தயவுமுண்டு
இங்கென்று மங்கென்று முழலாமல் வேங்கடத் தையன்முன்னே
பங்குண் டெனக்கண்டு பணிவார்க் கெலாமுண்டு பாக்கியமே.

பூவிற் றிருத்துளாய் தீர்த்தமுண் டள்ளிப் புசிப்பதற்கு
நாவிற் றுதிக்க அஷ்டாட் சரமுண்டு நனவெழுந்தால்
சேவிற்க திருமலை மேலே நாராயணன் சேவையுண்டு
கோவிந்த நாமந் துணையுண்டு நெஞ்சே நமக்கே துங்குறைவிலையே.

இந்நூலில் காப்புப் பாடலாக ஒரு வெண்பா பாடலும்,
நூலைச் சார்ந்த பாடல்களாக 111 பாடல்களும் அமைந்துள்ளன.
நூலின் முதல் 68 பாடல்கள் ‘யேழு மலையே’ என முடிந்துள்ளன.

நேரிசை வெண்பா

பொருப்பா மனேகமலை பூமியெலாத் தோற்றிடினுந்
திருப்பதியைப் போலாமோ தேடுங்கால் – விருப்பமுடன்
புண்ணியத்தைச் செய்திருந்தாற் போய் மனமே நீ தொழுது
பண்ணவினை போக்கி கொளப் பார்.

நூல்

பூவிற் பெரியமலை பொன்னுலகோர் தேடுமலை
பாவிற் கிளகிப் பழுக்குமலை – மேவிய சீர்
நீதித் தழைக்குமலை நிலவுலக மத்தனைக்கும்
ஆதிமலை யேழு மலையே. 1

திருமா துலாவுமலை தேவர்குழாஞ் சூழுமலை
பெருமான் கிருபைப் பெருக்குமலை – தருமஞ்
செழிக்குமலை யன்பர் செய்தவினை யெல்லா
மொழிக்குமலை யேழு மலையே. 2

சொல்லற் கரியமலை சுரர்முனிவர் தேவர்முதற்
பல்லுயிர்க ளெல்லாம் பணியுமலை – எல்லை
யெங்கும்பிர காசமலை யெல்லாஞ்செய் வானோர்கள்
தங்குமலை யேழு மலையே. 3

பூத்தமலர் வாசம் பொருந்துமலை வானோர்கள்
காத்திருந்து நித்தங் கருதுமலை – கீர்த்தி
பரந்தமலை யன்பர் பழவினையைப் போக்கச்
சிறந்தமலை யேழு மலையே. 4

தொண்ட ரகத்திற் றுளுக்குமலை தூய்மையிலா
வண்டர்க் கிடுக்கண் வளர்க்குமலை – பண்டாம்
யுகந்தோ ரிருந்தமலை யூழ்வினையை மாற்றத்
தகுந்தமலை யேழு மலையே. 5

கோகனக மாது குலாவுமலை கோடியிலா
ஆகமங்க ளெல்லா மளக்குமலை – யோக
சித்த ரிருக்குமலை செல்வமலை சித்தஜனை
பெற்றமலை யேழு மலையே. 6

உள்ள வுலகெல்லா மோரடியாக் கண்டமலை
வெள்ளை மனத்தில் விளக்குமலை – கள்ளமிலா
ஞானமலை மோனமலை ஞானத் தபோதனருக்
கானமலை யேழு மலையே. 7

காண்டற் கரியமலை கௌரவரார் காய்ந்த
பாண்டவருக் கெல்லாம் பலித்தமலை – நீண்ட
உலகை யளந்தமலை யூடுருவி யெங்கு
மிலகுமலை யேழு மலையே. 8

செல்வ மளிக்குமலை சேணுலகங் காட்டுமலை
நல்லவருக் கெல்லாமே நல்குமலை – பொல்லா
மூர்க்கர் செருக்கை முறிக்குமலை யபயங்
கார்க்குமலை யேழு மலையே. 9

இட்டார்க் கிரங்குமலை யேதேது கேட்டாலுங்
கிட்டே நெருக்குங் கிருபைமலை – துட்டர்
குலத்தைப் பிரிந்தமலை கோவிந்தா வென்பாரைக்
கலந்தமலை யேழு மலையே. 10

வாழைக் கமுகு வளர்ந்தமலை ஞானக்
கோழைப் படாமுனிவர் கூடுமலை – ஊழை
யதற்றுமலை யன்ப ரகத்துமலை சர்வ
சுதத்துமலை யேழு மலையே. 11

பூவனங்க ளெங்கும் பூர்க்குமலை பூமலிந்த
காவனங்கள் சுற்றுங் கனிந்தமலை – தாவி
யருவி கலந்தமலை யன்பரகத்தறிவி
லிருந்தமலை யேழு மலையே. 12

குன்ற மெடுத்தமலை கோதண்டந் தாங்குமலை
அன்றரக்கர் கூட்ட மழித்தமலை – நின்று
வணங்குவார் தன்குலத்தை வாழ்த்துமலை மேலோர்க்
கிணங்குமலை யேழு மலையே, 13

கஞ்சமலர் வாவிமலை காரிருண்ட சோலைமலை
கொஞ்சுங் கிளிமயிலுங் கூவுமலை – மிஞ்சும்
கீதவொலி நாதங் கேட்குமலை சர்வஜெக
நாதமலை யேழு மலையே. 14

தப்பை முழங்குமலை தாதர்குழாஞ் சூழுமலை
யெப்போதுங் கற்பூர மேந்துமலை – கப்பணங்கள்
சரஞ்சரமாய் வந்து செலுத்துமலை மாந்தர்
நிறைந்தமலை யேழு மலையே. 15

இரும்பென்ன நெஞ்ச மிளகாத வஞ்சகரைக்
கரும்பாய் நசுக்கிக் கசக்குமலை – பெரும்பால்
அன்பாகக் கோயிலைவிட் டகலா மலையார்க்கு
மின்பமலை யேழு மலையே. 16

துளசி மணக்குமலை தூய்மனத்தா ரேறுமலை
களஞ்சியத்தி லேநிதியங் கட்டுமலை – யுளந்தான்
நொந்தார் முகத்தை நோக்குமலை செல்வந்
தந்தமலை யேழு மலையே. 17

கோவிந்தா வென்றபெருங் கோட்டம் ஜொலிக்குமலை
தாவிப் பணிந்தடியார் தங்குமலை – மேவி
என்னேரஞ் சூடமிலகுமலை யேனையோர்க்
கன்னைமலை யேழு மலையே. 18

கோபந் தணிந்து குளிர்ந்தமலை சர்வ
சாபவினை யாவுஞ் சதைக்குமலை – பாப
மெல்லா மகற்றுமலை யெல்லாச் சுகமளிக்க
வல்லமலை யேழு மலையே. 19

குங்குமமுங் களபக் குழம்பும் மிகத்திமிர்ந்த
மங்கையர்கள் வாசம் மணக்குமலை – யெங்கும்
கேசவா மாதவா கோவிந்தா வென்றிறைஞ்சி
பேசுமலை யேழு மலையே. 20

நாற்றிசையி லுள்ளோரும் நாடித் தினந்தொடர்ந்து
போற்றிப் பொருள்பணிதி போடுமலை கீர்த்தி
சிறந்தமலை தொண்டர்களாற் செய்தபிழை யெல்லா
மறந்தமலை யேழு மலையே. 21

எட்டெழுத்தா யஞ்செழுத்தா யிருமூன்று ஆறெழுத்தாய்
துட்டர் வணங்குபல தோற்றமுமாய் – மட்டில்
ஏகப் பொருளா யெழுந்தமலை யட்டாங்க
யோகமலை யேழு மலையே. 22

காலைக் கதிரோனுங் கங்குலிலே சந்திரனும்
வேலைக் குளித்துவலஞ் செய்யுமலை – மேலாம்
உம்பர் முனிவோ ருயர்மா தவத்தரெலாம்
நம்புமலை யேழு மலையே. 23

அன்பர்களை வாவென் றழைக்குமலை யன்புடையா
ரின்புற்ற தெல்லா மீயுமலை – துன்பந்
துடைக்குமலை வானோர் துதிக்குமலை வேதியனைப்
படைக்குமலை யேழு மலையே. 24

நித்த மொருக்கால் நினைப்பார் நினைப்பிலெழும்
சித்தியென்ப தெல்லாஞ் செறிக்குமலை – அத்தி
மூலமென்ற போதே முளைத்தமலை மூர்க்கர்குல
காலமலை யேழு மலையே. 25

கூறுமொழிக் கெல்லாங் கோவிந்தா வென்றிறைஞ்சிப்
பேரைக் குறித்தெவரும் பேசுமலை – சீருடைய
அன்ன முகந்தோனும் ஆடுமயிற் சேவகனும்
மன்னுமலை யேழு மலையே. 26

புவிராஜர் முப்போதும் போற்றுமலை பொய்யறியா
தவராஜ ரெப்போதுந் தங்குமலை – கவிராஜர்
பாடுமலை பாட்டில் பதித்தவர மெல்லாங்
கூடுமலை யேழு மலையே. 27

திக்குவே றில்லையெனத் திருவடியிற் சார்ந்தாரை
யக்கரையாய் வாவென் றழைக்குமலை – மிக்க
கருணை மலிந்தமலை கருதும்போ தேயுதவுந்
தருணமலை யேழு மலையே. 28

ஊழ்வினையோ ரானாலு மோடிப் பணிந்தக்காற்
றாழ்வெல்லாம் நீக்கித் தணிக்குமலை – வாழ்வென்ற
அகத்துச் சுகபோக மியாவுங் கொடுக்குமதி
மகத்துமலை யேழு மலையே. 29

மாடேறும் பிஞ்ஞகனும் மயிலேறும் பெருமாளும்
ஏடேறும் வாணிக் கினியானும் – வீடேறு
முத்தரொடு சித்தர்களும் மூவிரண்டு லோகமெலாம்
நத்துமலை யேழு மலையே. 30

ஜெனகாதி மாமுனிவோர் சேருமலை வானுலகத்
தினமாதி யெல்லா மிருக்குமலை – மனுநீதி
யோங்குமலை யுள்ளன்பா லோங்குமடி யார்குடும்பந்
தாங்குமலை யேழு மலையே. 31

பொன்மகளை மார்பினிடம் பூண்டமலை யன்பர்கடம்
மின்பப் படிக்கெல்லா மீயுமலை – தொன்மறையும்
சொல்லுமலை வேதச் சோதிமலை யாயிரத்தெட்
டெல்லைமலை யேழு மலையே. 32

சீதமலர் நாற்றஞ் செழித்தமலை யன்பருக்குப்
பாதமலர் வீடாய்ப் பலித்தமலை – மாதவர்கள்
சூழ்ந்தமலை மீனினமுஞ் சூரியனுஞ் சந்திரனுந்
தாழ்ந்தமலை யேழு மலையே. 33

பூமகளுஞ் சண்முகத்தைப் பூத்தவளும் வேதனுடை
நாமகளுஞ் சூழ்ந்து நயந்தமலை – தாமமணி
இந்திரனோ டட்டத் திசையாரும் வந்துதொழ
முந்துமலை யேழு மலையே. 34

செம்மான் றருமகளைச் சேர்ந்தசிவ சண்முகனுக்
கம்மானாய்த் தோன்றியவா னந்தமலை – பெம்மான்
மோகப் பசுங்கொடிக்கு மூத்தமலை யட்டசுக
போகமலை யேழு மலையே. 35

அஞ்ஞான மாமிருளை யகலத் துரத்திபர
மெஞ்ஞான வீட்டின்ப மீயுமலை – எஞ்ஞான்றும்
பன்னுமடி யார்மிடியைப் பற்றறவே நீக்குபசும்
பொன்னுமலை யேழு மலையே. 36

தொல்லைப் பிறவிதுயர் தூற்றுமலை துரியநிலத்
தெல்லைச் சுகமடியார்க் கீயுமலை – பல்லுயிருங்
கார்க்குமலை பக்திநெறி காப்பார் மனம்போலப்
பார்க்குமலை யேழு மலையே. 37

ஆறாத புண்புரைக ளாற்றுமருந் தானமலை
தீராத் துயரனைத்துந் தீர்க்குமலை – மாறாத
பொன்னுலக வாழ்விற் பொருத்துமலை பொன்னுலகோர்
பன்னுமலை யேழு மலையே. 38

ஈரமிலா நெஞ்சத்தாற் கிடுக்கண் ணியற்றுமலை
ஓரஞ்சொல் வார்குடும்ப மொழிக்குமலை – ஆரமலர்
சாற்றித் தொழுவார் சஞ்சலங்க ளப்போதே
மாற்றுமலை யேழு மலையே. 39

அறமென்ப தில்லா வழுக்கடைந்த கள்வர்கடம்
முறமெல்லாம் போக்கி யொடுக்குமலை – மறவாமல்
சிந்திப்பார் நோக்கமெலாஞ் சீரோங்கச் செய்யுமதி
விந்தைமலை யேழு மலையே. 40

பார்மீது வாழ்ந்துபிறர் பசியறியார் செல்வாக்கை
நீர்மே லெழுத்ததுபோல் நீற்றுமலை – யார்மீதும்
நீங்காக் கருணைமலை நீடுலக மண்டாண்ட
விந்தைமலை யேழு மலையே. 41

அண்டமெலா முந்தியிலே ஆவென்று காட்டுமலை
பண்டையுக மெத்தனையோ பார்த்தமலை – தொண்டர்
உள்ளமெனுங் கோயிலின்கண் ணோங்குமலை வைகுண்ட
வள்ளல்மலை யேழு மலையே. 42

மெய்த்தவஞ்சேர் ஞானியெலா மேவுமலை மெய்யுடனே
கைத்தவங்க ளில்லாரைக் கடியுமலை – எத்தலமும்
கொண்டாடிப் போற்றுமலை கோவிந்தா வென்றேத்து
மண்டர்மலை யேழு மலையே. 43

ஆதிசிவ னால்வரம்பெற் றகிலம் மிகநெரித்த
காதகரை யெல்லாங் கண்டித்தமலை – சோதனையில்
பத்தருக்கு முன்னிருந்து பாதுகாத் தாண்டபர
முத்திமலை யேழு மலையே. 44

அடியேன் றுயர்படுமா வாபத்துக் காலமெலாங்
கொடியபிணி நீக்கிக் கொடுத்தமலை – படியிலிப்போ
கொத்தடிமை கொண்டென் குடும்பத்தைக் கார்க்கமனம்
வைத்தமலை யேழு மலையே. 45

வேண்டித் தொழவறியா விளையாட்டுக் காலமெல்லாம்
ஆண்டதுணைத் தாதா வானமலை – தூண்டும்
குருவாகி யென்னறிவிற் குடியாகி நல்லறிவைத்
தருகுமலை யேழு மலையே. 46

மிடியைத் துலைத்துநிதி மென்மே லளித்தடியார்க்
கடிமைப் புரியவருள் செய்தமலை – கொடிய
ஊழ்வினையால் வந்தபிணி யொட்டுத் துடைத்தென்னை
வாழ்த்துமலை யேழு மலையே. 47

தஞ்சந் தஞ்சமெனத் தாள்பூட்டி வந்தவரை
யஞ்சலஞ்ச லென்றா தரிக்குமலை – கொஞ்ச
நேரத்தி லேமனனோய் நீக்கியே காத்தருளும்
பாரமலை யேழு மலையே. 48

அரிவோம் நமோநா ராயணா வென்பாருக்
குரியவர மெல்லாங் கொழிக்குமலை – பிரியமுடன்
யென்றுமஷ்ட லட்சுமியு மீஸ்வரியுஞ் சரஸ்வதியும்
நின்றமலை யேழு மலையே. 49

என்னா லுரைப்பதினி யென்னறிவே னுள்ளதெலா
முன்னா லறியா தொன்றுளதோ – பன்னாளும்
காத்ததுபோ லின்னுமெனைக் காத்தருள வென்கனவிற்
பூர்த்தமலை யேழு மலையே. 50

மாசி யிறங்குமலை மழைக்கால்க ளோடுமலை
தேசிகனார் மகிமை தெரியுமலை – வாசமலர்
மணக்குமலை யுண்டிதுகை மலைமலையாய் வந்தாலுங்
கணக்குமலை யேழு மலையே. 51

சொன்னத் துகையிலொரு செம்பு குறைந்தாலுங்
கன்னத்தி லேயடித்து கட்டவைக்கும் – அன்னவரை
திருப்ப நடத்துமலை தஞ்சமென்ற பேர்மேல்
விருப்பமலை யேழு மலையே. 52

கட்டுந் துகையிலொரு காசு குறைந்தாலும்
வட்டியுட னேதிரும்ப வாங்குமலை – எட்டுத்
திசையாரை யெல்லாந் திரளா யழைக்குமதி
வசியமலை யேழு மலையே. 53

பொன்வயிர பூஷணத்தைப் போடுவதாய் மலைக்குவந்த
பின்னால் துகைகொடுத்த பேய்மனதை – முன்னால்
உழைத்தபிணி யெல்லா முண்டாக்கி யட்சணமே
யழைத்தமலை யேழு மலையே. 54

மன்னரொடு மந்திரிமார் மகத்தாதி யானாலுஞ்
சொன்னபடி வாங்குஞ் சூட்சமலை – எந்நேரம்
தங்கங் குவியுமலை தஞ்சமென்றார் மேலாசை
பொங்குமலை யேழு மலையே. 55

நாமந் துலங்குமலை நாற்றிசையுங் கோவிந்த
நேமம் பெரியோர் நிறைந்தமலை – க்ஷேமம்
ஈயுமலை யடியா ரிடுக்கமெலாந் தீரவருட்
செய்யுமலை யேழு மலையே. 56

சங்கீத மேளஞ் சதாகோட்டஞ் செய்யுமலை
யெங்குங்கோ விந்தமய மெய்துமலை – மங்கையர்கள்
திரளா யுலாவுமலை தெய்வ மகத்துவமே
நிறைந்தமலை யேழு மலையே. 57

வடக்குமலை யென்று வழங்குமலை தென்கீழ்க்
குடதிசையோ ரெல்லாருங் கூடுமலை – யடக்கமதில்
இருந்தாரை யெல்லா மிழுக்குமலை நோய்க்கு
மருந்துமலை யேழு மலையே. 58

நிஜமா யிராப்போலே நெடுங்கதிரைத் தான் மறைத்து
விஜயனுக்கு வெற்றி விளைத்தமலை – புஜபலத்தை
நம்பி யெளியோர்மேல் நாப்புழுக்குந் துட்டருக்கு
வம்புமலை யேழு மலையே. 59

முத்திக்கு வித்தாய் முளைத்தமலை மூவுலகும்
பத்திபுரி வோர்க்குப் பலிக்குமலை – சித்தியெலாம்
மெய்யாய் விளங்குமலை மெய்யறியாப் பொய்யருக்கு
பொய்யுமலை யேழு மலையே. 60

எட்டெழுத்தாய் லோகமெலா மெங்கும் நிறைந்தமலை
துட்டருக்குத் தோற்றாத் தூரமலை – இட்டமுள
அன்ப ருளத்தி லமர்ந்தமலை யன்புடையார்க்
கின்பமலை யேழு மலையே. 61

அவ்வவ் வுலகோ ராசாரம் போல் குறிப்பு
வெவ்வே றுருவாய் விரிந்தமலை – எவ்வுயிரும்
தானாய் விளங்குமலை தாய்க்கும் பெரியதா
யானமலை யேழு மலையே. 62

வேலை வளைந்தமலை விரிகதிரும் சந்திரனைச்
சோலையிலே காட்டுஞ் சொகுசுமலை – ஆலிலைமேல்
சற்றே துயின்றளவில் சர்வவுல கத்தனையும்
பெற்றமலை யேழு மலையே. 63

மீனினங்க ளாமிருபத் தேழும் நவக்கிரகந்
தானுங் குலவித் தழுவுமலை – வானுலகிற்
றேடரிய தேவர்களும் தெய்வசபை மாதர்விளை
யாடுமலை யேழு மலையே. 64

தெய்வ மிருக்குமலை தெய்வீக மோங்குமலை
மெய்தவஞ்சேர் புங்கவர்கண் மேவுமலை – கைதவத்தை
பூண்டார்கள் சூழுமலை பூதலத்தி லேழைகுடி
யாண்டமலை யேழு மலையே. 65

எழுநிலமு மேழு மலையாய் வளர்ந்தமலை
பழுதருபொன் னாடாய்ப் படர்ந்தமலை – தழும்பேற
துதித்தார் மனத்தகத்திற் றேற்றுமலை யான்றோர்
மதித்தமலை யேழு மலையே. 66

வேதக் கொடிமுடியாய் விளங்குமலை வேதத்தின்
பாதமுத லுலகாய்ப் படர்ந்தமலை – சீதமலர்
பூணுமலை யன்பர்கள்செய் பூசைப் பலனளவே
காணுமலை யேழு மலையே. 67

பச்சைமலை பச்சைப் பவளமலை பல்லுலகும்
மொய்ச்சமலை லக்ஷ்மீ மோகமலை – யச்சமெலாம்
தீர்க்குமலை தீவினையைத் தினகரனார் முன்பனிபோல்
பேர்க்குமலை யேழு மலையே. 68

நீங்கா வுடற்பிணியை நீக்கவழி காணாமல்
வேங்கடவா யுன்னடியை வேண்டினேன் – பாங்குபெற
முற்போ தெனைக்காத்த முறைபோல் மனமிரங்கித்
தற்போதும் நீகருணை தா. 69

நாசியின் மேல் வந்தபிணி நாசப் படுத்தியுனைப்
பேசுமடி யார்புகழைப் பேசவருள் – தேசிகனே
என்போல மானிடர்முன் னேகமன மஞ்சுகிறே
னுன்பாதம் நம்பியு மீதுண்டோ. 70

பண்டிதரார்க் கற்றதெலாம்பார்த்துப் பார்த்தென்பிணியை
கண்டிக்க வாகாமல் கைவிட்டார் – எண்டிசையும்
தாவித் தொழும்பெரிய தாதாவே நீயிரங்கிப்
பாவியெனை யாதரிக்கப் பார். 71

முக்காலு முன்னடியை மெய்யாக நம்பினவ
னெக்கால முமறக்கே னுண்மையிது – தற்காலம்
அஞ்சும் படிக்கென்னை யாட்டுகிற வூழ்வினையைத்
துஞ்சும் படிச்செய் துணை. 72

ஊழ்வினையைத் தாங்காம லுள்ளுருகி நோவதிலும்
பாழ்கிணற்றில் வீழ்ந்தாலும் பண்பென்றே – தாழ்வடைந்த
என்முகத்தைப் பாராம லெங்ஙனமோ நீயிருந்தா
லுன்னைவிடப் பின்னா ருரை. 73

எள்ளுக்கு ளெண்ணையைப்போ லெங்கும் நிறைந்துளதாய்
தெள்ளுமறை யெல்லாந் திடமுரைக்க – உள்ளமதில்
என்னேர முன்றா ளிறைஞ்சுமெனைக் காராட்டாற்
பின்னாரோ தெய்வமினிப் பேசு. 74

காணுமிட மெல்லாமுன் காப்பென்றே பிரகலாதன்
தூணு மிடத்துந் துதிக்குங்கால் – ஆணவஞ்சேர்
இரணியனைத் தீர்த்ததுபோ லென்பிணியை மாற்றிதரத்
தருணமிது தற்காத் தருள். 75

பழையவடி யாரிருந்த பக்திவயி ராக்கியம்போல்
தொழவறியா வேழைமுறை தள்ளாதே – நிழலறியா
புழுப்போல் துடித்துனது பொன்னடிக்குத் தஞ்சமென்றே
னழுக்கறவே செய்வா யருள். 76

உள்ளமுட னேயெனது வூழ்வினையும் நீயறிவாய்
கள்ளனே யானாலுங் கடனுனக்கே – எள்ளளவு
உன்கருணை யென்மே லுதிக்குமே யாமாகில்
பொன்னாகு மென்னுடைய பொந்தி. 77

வயர்நிறைந்தாற் பானை வாய்மூடா னென்றசரீர்
தயவற் றளித்த தழகாமோ – நயமலிந்த
குணமுடையா தொண்டர் குலமுழுதுங் காக்கும்
மனமுடையாய் கேளென் மனு. 78

மனுவென்ப தென்னுடைய மாபிணியைத் தீர்த்துத்
தினமுன் றிருவடியைத் தொழுதேத்த – அனவரதம்
புத்தி யெனக்களிப்பாய் புகழ்மலிந்த வேங்கடவா
மற்றதைவேண் டாதென் மதி. 79

அன்ன மளித்தா யகமளித்தா யாடைபணி
பொன்னும் புகழு மிகவளித்தாய் – என்னுடம்பில்
பிணியளித்தால் – மற்றதெலாம் பாவிப்ப தெங்கேநீ
துணையிருந்து என்னேய் துலை. 80

செல்வ மகளைத் திருமார்பி லேதரித்து
வல்ல புகழ்படைத்த வேங்கடவா – தொல்லையினால்
நொந்துவந்து உன்னடியை நோக்கிச் சரணமென்றால்
எந்தவினை நிற்கும் எதிர். 81

புண்ணும் புரையுடனே பேய்பிடித்த நெஞ்சுக்கு
கண்ணுந் திரையாமா கலியுகத்தி – லென்பிழைப்பு
சொன்னால் நகையாகும் சுவாமிதிரு வேங்கடவா
என்னென் றுரைப்பே னிது. 82

தொண்டை முதுகு துடைநாசி மேல்விரணங்
கொண்டு மெலியுங் குறையெதுவோ – கண்டறிந்து
காத்தருள வேணுமையா கடவுளே – வேங்கடவா
யார்க்குரைப்பேன் சொல்வா யறி. 83

அரியுஞ் சிவனு மகிலபுவ னம்படைக்கும்
பெரியவிதி யும்முருகப் பெம்மானும் – பிரிவாகும்
அறுசமய தேவதையு மாயிரத்தெட் டண்டமெலாம்
நிறைந்ததுநீ தானே ஹரி. 84

பொய்வழியாற் சேகரித்த பொருளின்வினி யோகமெலாம்
மெய்வழியிற் சேர்க்காமல் மெய்குலைந்தேன் – உய்யும்வழி
காட்டிக் கொடுப்பதுஉன் கடமைதிரு வேங்கடவா
நாட்டினில் வேறேது நதி. 85

உன்னைப் பணிந்தார்க்கு வூழேது தாழ்வேது
பின்னை கிரகப் பிரட்டேது – பன்னலமும்
கூடுமென்றே கீதையெலாங் கூவுதலால் வேங்கடவா
தேடினே னென்மதியைத் தேற்று. 86

கள்ளக் கலிமதியால் காலமெலாம் நாயடியேன்
உள்ளத்தை யுன்பா லொடுக்காமற் – பள்ளத்தில்
வீழ்ந்தகஜம் போலே விம்முகிறேன் வேங்கடவா
தாழ்வகல நீகருணை தா. 87

ஆசைப் பெருக்கா லறிவுகெட்டு நின்புகழைப்
பேசாத தாலல்லோ பாழானேன் – தேசத்தார்
முன்செல்ல வென்றால் மெலியுதையோ வேங்கடவா
என்செய்வே னென்னோ யெடு. 88

உலகபோ கத்திற் குரித்தான காலமதில்
தலைவிதிதா நிப்படியுந் தானுண்டோ – நிலமனைத்தும்
பாதத்தி னாலளந்த பாரமலை வேங்கடவா
சோதித்து நீதா சுகம். 89

பாழும் பிரமனவன் படித்தபடிப் பென்னாவோ
ஊழை யொருக்காலே யூட்டுவனா – ஆழிதுயில்
கொண்டப்போ துந்திவழி கோகனத்தில் வந்தவனை
தண்டித் தெனைக்காத் தருள். 90

உன்மகிமை கேட்க வுளநடுங்கு தாகையினால்
யின்னுமுனை மறக்க வெண்ணுவனோ – மன்னர்முதல்
அஞ்சிப் பணியுமெந்த னாண்டவனே வேங்கடவா
கொஞ்சங் கருணை கொடு. 91

பூவி லயனைப் பெற்றெடுத்த தாதாநீ
பாவியென் றென்னைப்பா ராட்டாதே – தேவியொடு
சொற்பனத்தில் வந்த சொந்தம்போற் சோதித்து
அற்பவினை தீர்த்தா தரி. 92

என்கொடுமை யத்தனையு மெழுதப் பொழுதுண்டோ
உன்னடிமை யென்றே யுரைப்பதலால் – பின்னொன்றும்
பேசவறி யேனுலகிற் பெரியமலை வேங்கடவா
தாசரைப்போ லென்னையுமே தற்கார். 93

தற்கார்க்க வேணுமென்று தஞ்ச மபயமென்று
முக்கால் வலமாகி முன்னின்றேன் – மிக்காக
என்னபிழை செய்தாலு மெல்லாம் பொறுத்தருளி
ஜென்மவினை தீரவருட் செய். 94

ஆணதிலும் பெண்ணதிலு மடியேனைப் போல்கொடியோர்
காணவரி தென்றேநீ கண்டாலும் – வீணாக
தள்ளாதே யென்னபயந் தங்கமலை வேங்கடவா
கொள்ளாதே யென்மீது கோபம். 95

உந்தனுக்குக் கோப முண்டானா லுன்னெதிரே
வந்து தணிக்கவழி யார்க்காகும் – சந்ததமும்
சேய்பிழைக ளெத்தனைதான் செய்தாலு மீன்றெடுத்த
தாய்பொறுக்க வல்லோ தகும். 96

இத்தனைநாள் நினைக்கவிலை யென்றெண்ணி யுன்மனதில்
வைத்து வருமம் வளர்த்தாதே – மெத்தவுநான்
நொந்தேன் மெலிந்தே னோக்கிவந்தேன் கோவிந்தா
சந்ததமு முன்றாள் சரண். 97

கோவிந்த நாமம் கோருமடி யாருக்குப்
பாவந் துலையும் பதங்கிடைக்கும் – ஆவலெலாம்
கைக்கூடும் பிணியகலும் காளையிளந் தேகம்போல்
மெய்க்கூடும் மெய்யா மிது. 98

அலமேலு மங்கைக்கு ஆசைமண வாளா
உலகமிரண் டேழுக்கு மொருதகப்பா – நிலமதனில்
என்குறைக ளெல்லா மிணையடியி லொப்புவித்தேன்
பன்னலமுங் கூடவருட் பண். 99

குற்றங் குறைபலவாக் கோடிபிழை செய்தாலும்
முற்றும் பொறுத்து முகங்கொடுத்து – சற்றேநீ
கருணை பொழிந்தென் கருமப் பிணிநீக்கி
பொருளும் புகழும் பொழி. 100

ஆண்டுக் கொருக்கா லடியேன் திருமலையை
வேண்டித் தொழவரமும் வேண்டுமெனக் – காண்டவனே
செய்தொழிலும் சீவனமும் சீராய் செழித்துதினம்
கைதவமு மோங்கிவரக் கார். 101

துளபமணி மார்பா துவாரகையில் வாழ்முகுந்தா
களபமுலை யலர்மேற் கண்ணாளா – வளமலிந்த
வடக்குமலை கோவிந்தா வடிமைநெடு நாட்பட்ட
யிடுக்கமெடுத் தே யெரி. 102

வாத வலியும் வளர்மெகப் புண்புரையும்
சீத விரணத்தின் சங்கடமும் – ஆதவனை
கண்டபனி போலே கடிகையிலே மாற்றியுந்தன்
தொண்டாந் தொழிலெனக்குத் தா. 103

வைப்பா சூனியமா வல்லதுமுன் னூழ்வினையா
இப்பிறப்பி லேதேனுஞ் செய்தேனா – எப்போதான்
துலையுமிது வேங்கடவா தூரரியக் கூடலையே
யலையுகின்ற வேழைநெஞ்சை யாற்று. 104

பெற்ற அப்பா பெரியப்பா என்விதிக்கு
மற்றாரைப் போயடுத்து மல்லிடுவேன் – கற்றதெல்லாம்
சொல்லி யபயமிட்டுச் சூழ்ந்தேனே யுன்மனது
கல்லா யிருந்தாலுங் கரை. 105

உண்டு உடுத்தி யுலகத்தாற் போற்சுகத்தை
கண்டு களிக்காமற் காலமெலாம் – பண்டைவினை
பட்டு மெலியவா பெற்றெடுத்தாய் வேங்கடவா
கெட்டதெலாம் போதுமினிக் கார். 106

முன்னால் முறைபேசி முகமறைந்த தட்சணமே
பின்னால் கெடுநினைக்கும் பேயர்களை – யுன்னுடைய
சக்கரத்தி னாற்சிதைத்து சத்துருவைப் பாழாக்கி
துக்கமறச் செய்வாய் துணை. 107

வஞ்ச நெஞ்சத் தீயரெலாம் வந்துவந்து என்பிழைப்பை
கொஞ்சமுள வறிந்து கொண்டவுடன் – அஞ்சாமல்
மோசக் கருத்தால் முறைபிறழும் பாவிகளை
நாசப் படுத்தமுயல் நாதா. 108

தேடவைத்தாய் நின்னடியைத் தேடுந் திறமைதந்து
பாடவைத்தா யுள்ளந் தனிற்பதிந்து – ஆடலெலாம்
தீரவைத்தாய் பிணிமுதலாய் தீர்த்து சகலசுகம்
சேரவைத்தா யுன்றன் செயல். 109

ஆத்திரத்தி னாலே யடியே னுரைத்ததெலாம்
தோத்திரமாய்க் கொண்டு துணைபுரிந்து – பாத்திரமாய்
என்பிணியெல் லாங்களைந்து ஏழைகுடி காப்பாற்ற
லுன்கடமை யீதொன்றே யுண்மை. 110

அறிவில்லாச் சேயுரைத்த ஆசைவெண்பா நூற்றிபத்தும்
பொருளல்ல வானாலும் பூண்டருளித் – தெருளுடைய
முத்த ருரைத்தபழ மெய்த்துதிபோ லாதரித்து
பத்தியெனக் குதயம் பண். 111

ஏழுமலை வெண்பா முற்றுப்பெற்றது

———————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.

ஶ்ரீ ஜெகந்நாத அஷ்டகம்–

ஶ்ரீ ஜெகந்நாத அஷ்டகம்

கதாசித் காலிந்தீ தட விபின சங்கீதகரவோ
முதாபீரீ நாரீ வதன கமலாஸ்வாத மதுப:
ரமா சம்பு ப்ரஹ்மாமர பதி கணேசார்ச்சித பதோ
ஜகந்நாத ஸ்வாமி நயன பத காமி பவதுமே–பதம் 1

யமுனைக்கரையில் உள்ள சோலைகளில், சில வேலைகளில் பகவான் ஜெகந்நாதர் மிக்க ஆனந்தத்துடன்,
புல்லாங்குழலை ஊதி, இசைக்கச்சேரி நிகழ்த்துவார்.
அவர் விரஜபூமியிலுள்ள இடையர்குல கன்னியர்களின் தாமரை போன்ற, வதனங்களை சுவைக்கும், பெரும் வண்டு போன்றவர்.
அவருடைய தாமரைப் பாதங்கள் லக்ஷ்மி, சிவன், பிரம்மா, இந்திரன், கணேசன் போன்ற மகா ஜனங்களால், பூஜிக்கப்படுகின்றன.
அந்த ஜெகந்நாத ஸ்வாமியே, எனது காட்சிக்குரியவராக இருக்க வேண்டும்.

———

புஜே சவ்யே வேணும் சிரசி சிகி பிச்சம் கடி தடே
துகூலம் நேத்ராந்தே சஹசரி கடாக்ஷம் விதததே
சதா ஸ்ரீமத் வருந்தாவன வசதி லீலா பரிச்சயோ
ஜகந்நாத ஸ்வாமி நயன பத காமி பவதுமே பதம் 2

பகவான் ஜெகந்நாதரின் இடது கரத்தில், புல்லாங்குழலை வைத்திருக்கின்றார். தலையில் மயிலிறகை அணிந்துள்ளார்.
இடுப்பில் மஞ்சள் நிறபட்டாடை உடுத்தியிருக்கிறார்.
அவருடைய கடைக்கண்கள், அவருடைய பிரேம பக்தர்களைப் பார்த்து அருளை பொழிந்து கொண்டிருக்கின்றன.
அவர் தனது நித்ய இருப்பிடமாகிய, விருந்தாவனத்தில் லீலைகள் புரிந்து கொண்டு, தன்னை வெளிப்படுத்திகிறார்.
அந்த ஜெகந்நாத ஸ்வாமி எனக்கு காட்சிக்கொடுக்க மாட்டாரா ?

——–

மஹாம்பேதேஸ் தீரே கனக ருசிரே நீல சிகரே
வசன் ப்ராசாதாந்த : சகஜ பல பத்ரேன பலினா
சுபத்ரா மத்யஸ்த சகல சுர சேவாவசர தோ
ஜகந்நாத ஸ்வாமி நயன பத காமி பவதுமே –பதம் 3

பெரிய சமுத்திரத்தின் கரையில், தங்கமயமான நீலாசல மலையின் உச்சியல், இருக்கும் பெரிய மாளிகையில்,
சக்தி வாய்ந்த சகோதரர் பலபத்ரருடனும் நடுவிலே, தங்கை சுபத்ரையுடனும் விற்றிருந்து, பகவான் ஜெகந்நாதர் தேவர்களைப் போன்ற,
தன்மை கொண்ட ஆத்மாக்களுக்கு, பக்தி சேவையாற்றும் சந்தர்ப்பத்தைக் கொடுத்துள்ளார்.
அத்தகைய ஜெகந்நாத ஸ்வாமியைக் காண்பது தான் என் வாழ்வின் நோக்கம்.

———

கிருபா பாராவார சஜல ஐலத ஸ்ரேணி ருசிரோ
ரமா வாணி ரமா ஸ்புரத் அமல பங்கேருஹ முக
சுரேந்திரைர் ஆராத்ய ஸ்ருதி கண சிகா கீத சரிதோ
ஜகந்நாத ஸ்வாமி நயன பத காமி பவதுமே –பதம் 4

பகவான் ஜெகந்நாதர் கருணாசமுத்திரம். மழை முகில்களின், கறுப்புக் கோடுகள் போன்ற அழகு நிறைந்தவர்.
லக்ஷ்மி தேவியின் இன்ப வார்த்தைகளால், திருப்தியடைபவர்.
அவருடைய வதனம், நன்றாக மலர்ந்த தாமரை மலர் போன்று அப்பழுக்கற்றது.
அவர் தேவர்களாலும், முனிவர்களாலும், பூஜிக்கப்படுகிறார். அவருடைய புகழ் உபநிஷத்துகளில் பாடப்படுகின்றன.
அத்தகைய ஜெகந்நாத ஸ்வாமியை காண்பதுதான் எனது ஆவலும், நோக்கமும்.

———-

ரதாருடோ கச்சன் பதி மிலித பூதேவ படலை
ஸ்துதி ப்ராதுர்பாவம் ப்ரதி பதம் உபாகர்ண்ய சதய
தயா சிந்துர் பந்து சகல ஜகதாம் சிந்து சுதயா
ஜகந்நாத ஸ்வாமி நயன பத காமி பவதுமே–பதம் 5

பகவான் ஜெகன்நாதர் ரதத்தில், வீதி வழியாக, அசைந்து பவனி வரும் பொழுது, ஒவ்வொரு அசைவிலும்,
உரக்க பாராயணம் பண்ணுகின்றவர்களின் சத்தம் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கும்.
அத்துடன் பிராமணர்கள் ஓதும் வேதப் பாடல்களும் கேட்கும்.
அவர்களின் ஸ்லோகங்களை கேட்டுக்கொண்டு, பகவான் ஜெகன்நாதர் அவர்களுக்கு சாதகமாக அவர்களை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருப்பார்.
அவர் கருணாசமுத்திரம். உலகனைத்திற்கும் உண்மையான நண்பன்.
அந்த ஜெகந்நாத ஸ்வாமி, அமிர்தக் கடலிலிருந்து தோன்றிய லக்ஷ்மி சமேதராய் பார்ப்பது தான் எனது ஒரே ஆவல் ஒரே நோக்கம்.

————

பர ப்ரம்மா பீட : குவலய தலோத்புல்ல நயனோ
நிவாஸி நீலாத்ரி நிகித் சரணோ அனந்த சிரஸி
ரசானந்தீ ராதா சரஸ வபுர் ஆலிங்கன சுகோ
ஜகந்நாத ஸ்வாமி நயன பத காமி பவதுமே–பதம் 6

நீலத்தாமரை இதழ்களின் அடுக்குகளை போன்ற, அழகிய தலைப்பாகை அணிந்திருக்கும், பரப்பிரம்மமாகிய பிரபு ஜெகந்நாதரின் கண்கள்,
நன்கு மலர்ந்து சிவந்த தாமரை மலரைப் போன்று விரிந்து பரவசமூட்டுகிறது.
நீலாசல மலையில் வசிக்கும் அவரது பாதார விந்தங்கள், அனந்த தேவனின் தலையிலே வைக்கப்பட்டிருக்கிறது.
பகவான் ஜெகந்தாதர் மாதுர்ய ரசத்தில் திளைத்து, குளிர்ந்த குளம் போன்று திகழும்
ஶ்ரீமதி ராதா ராணியின் மேனியினைத் தழுவிப் பேரானந்தமடைகிறார்.
அத்தகைய ஜெகந்நாத ஸ்வாமியை காண்பது ஒன்றே எனது வாழ்வின் நோக்கமாகும்.

————

ந வை யாசே ராஜ்யம் ந ச கனக மாணிக்ய விபவம்
ந யாசே அஹம் ரம்யாம் சகல ஜன காம்யாம் வர வதூம்
சதா காலே காலே பிரமத பதினா கீத சரிதோ
ஜகந்நாத ஸ்வாமி நயன பத காமி பவதுமே–பதம் 7-

இந்த ராஜ்யத்தை விரும்பியோ அல்லது பொன், மாணிக்கம் , போன்ற செல்வத்தை வேண்டியோ பாராயணம் செய்ய வில்லை.
திறமையும் அழகும் நிறைந்த மனைவி வேண்டும், என மற்றவர்கள் ஆசைப்படுவது போல, நான் ஆசைப்படவில்லை.
நான் ஜெகந்நாத ஸ்வாமியை விருப்பி பாராயணம் பண்ணுகிறேன். அவருடைய புகழை சிவபெருமான் எப்போதும் பாடுகின்றார்.
அத்தகைய ஜெகந்நாத ஸ்வாமியைக் காண்பது ஒன்றே எனது நோக்கம்.

————

ஹர த்வம் சம்சாரம் த்ருததரம் அசாரம் சுர பதே
ஹர த்வம் பாபானாம் விததிம் அபராம் யாதவ பதே
அஹோ தீனே நாதே நிஹித சரணோநிச்சிதம் இதம்
ஜகந்நாத ஸ்வாமி நயன பத காமி பவதுமே–பதம் 8

தேவர்களுக்கு அதிபதியே ! தயவு செய்து இந்த பயனற்ற, பிரபஞ்ச வாழ்க்கையை விரைவில் நீக்கி விடுவீராக!
யது வம்சத்தின் தலைவனே! கரையற்ற சமுத்திரமாகிய பாவக் கடலை அழிப்பீராக !
ஐயஹோ வீழ்ச்சியடைந்தவர்களுக்கு வேறு கதியில்லை.
ஆனால் ஜெகந்நாதரின் பாதாரவிந்தங்கள், என்றும் தஞ்சம்ளிக்கும் என்பது நிச்சயம்.
அத்தகைய ஜெகந்நாதரை காண்பதே எனது நோக்கம்.

————-

ஜகந்நாதாஷ்டகம் புண்யம்
ய : படேத் ப்ரயத : ஸுச்சி:
ஸர்வ பாப விசுத்தாத்மா
விஷ்ணு லோகம் ஸ கச்சதி–பதம் 9

தன்னுணர்வு பாதையில் வழுவாது முன்னேறிக் கொண்டிருக்கும், நல்லொழுக்கம் மிக்க ஒவ்வொரு ஜீவாத்மாவும்,
பகவான் ஜெகந்நாதரை போற்றும் எட்டு பாடல்கள் அடங்கிய, இந்த ஜெகந்நாதாஷ்டகத்தை, தினமும் ஓதுவதன் மூலம்,
தனது பாவ விளைவுகளில் இருந்து முற்றிலும் விடுதலை பெறுவதுடன் ,
இறுதியில் பகவத் தாமமான கோலோகத்( வைகுண்டத்)தை அடைவது நிச்சயம்.

———————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ ஸூபத்ரா தேவி ஸ்ரீ நம்பி மூத்த பிரான் ஸமேத ஸ்ரீ புண்டரீகாக்ஷ பெருமாள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.

ஸ்ரீ மஹா லஷ்மி அஷ்டோத்திரம்

ஓம் ப்ரக்ருத்யை நம
ஓம் விக்ருத்யை நம
ஓம் வித்யாயை நம
ஓம் ஸர்வ பூதஹிதப்ரதாயை நம
ஓம் ச்ரத்தாயை நம

ஓம் விபூத்யை நம
ஓம் ஸுரப்யை நம
ஓம் பரமாத்மிகாயை நம
ஓம் வாசே நம
ஓம் பத்மாலயாயை நம

ஓம் பத்மாயை நம
ஓம் சுசயே நம
ஓம் ஸ்வாஹாயை நம
ஓம் ஸ்வதாயை நம
ஓம் ஸுதாயை நம

ஓம் தன்யாயை நம
ஓம் ஹிரண் மய்யை நம
ஓம் லக்ஷ்ம்யை நம
ஓம் நித்ய புஷ்டாயை நம
ஓம் விபாவர்யை நம

ஓம் அதித்யை நம
ஓம் தித்யை நம
ஓம் தீப்தாயை நம
ஓம் வஸுதாயை நம
ஓம் வஸுதாரிண்யை நம

ஓம் கமலாயை நம
ஓம் காந்தாயை நம
ஓம் காமாயை நம
ஓம் க்ஷிரோதஸம்ப வாயை நம
ஓம் அனுக்ரஹபதாயை நம

ஓம் புத்யை நம
ஓம் அநகாயை நம
ஓம் ஹரிவல்லபாயை நம
ஓம் அசோகாயை நம
ஓம் அம்ருதாயை நம

ஓம் தீப்தாயை நம
ஓம் லோக சோக விநாசிந்யை நம
ஓம் தர்ம நிலயாவை நம
ஓம் கருணாயை நம
ஓம் லோகமாத்ரே நம

ஓம் பத்மப்ரியாயை நம
ஓம் பத்மஹஸ்தாயை நம
ஓம் பத்மாக்ஷ்யை நம
ஓம் பத்மஸுந்தர்யை நம
ஓம் பக்மோத்பவாயை நம

ஓம் பக்த முக்யை நம
ஓம் பத்மனாப ப்ரியாயை நம
ஓம் ரமாயை நம
ஓம் பத்ம மாலாதராயை நம
ஓம் தேவ்யை நம

ஓம் பத்மிந்யை நம
ஓம் பத்மகந்திந்யை நம
ஓம் புண்யகந்தாயை நம
ஓம் ஸுப்ரஸந்நாயை நம
ஓம் ப்ரஸாதாபி முக்யை நம

ஓம் ப்ரபாயை நம
ஓம் சந்த்ரவதநாயை நம
ஓம் சந்த்ராயை நம
ஓம் சந்த்ர ஸஹோதர்யை நம
ஓம் சதுர்ப் புஜாயை நம

ஓம் சந்த்ர ரூபாயை நம
ஓம் இந்திராயை நம
ஓம் இந்து சீதலாயை நம
ஓம் ஆஹ்லாத ஜநந்யை நம
ஓம் புஷ்ட்யை நம

ஓம் சிவாயை நம
ஓம் சிவகர்யை நம
ஓம் ஸத்யை நம
ஓம் விமலாயை நம
ஓம் விச்ய ஜநந்யை நம

ஓம் புஷ்ட்யை நம
ஓம் தாரித்ர்ய நாசிந்யை நம
ஓம் ப்ரீதி புஷ்கரிண்யை நம
ஓம் சாந்தாயை நம
ஓம் சுக்லமாம்யாம்பரரயை நம

ஓம் ச்ரியை நம
ஓம் பாஸ்கர்யை நம
ஓம் பில்வ நிலாயாயை நம
ஓம் வராய ரோஹாயை நம
ஓம் யச்சஸ் விந்யை நம

ஓம் வாஸுந்தராயை நம
ஓம் உதா ராங்காயை நம
ஓம் ஹரிண்யை நம
ஓம் ஹேமமாலின்யை நம
ஓம் தந தாந்ய கர்யை நம

ஓம் ஸித்தயே நம
ஓம் ஸத்ரைணஸெம்யாயை நம
ஓம் சுபப்ரதாயை நம
ஓம் ந்ருப வேச்ம கதாநந்தாயை நம
ஓம் வரலக்ஷம்யை நம

ஓம் வஸுப்ரதாயை நம
ஓம் சுபாயை நம
ஓம் ஹிரண்ய ப்ராகாராயை நம
ஓம் ஸமுத்ர தநயாயை நம
ஓம் ஜயாயை நம ஓம் மங்கள தேவதாயை நம

ஓம் விஷ்ணு வக்ஷஸதலஸ்தி நம
ஓம் விஷ்ணு பத்ந்யை தாயை நம
ஓம் பரஸ்ந்நாக்ஷ்யை நம
ஓம் நாராயண ஸமாச்ரிதாயை நம
ஓம் தாரித்ர்ய த்வம்ஸிந்யை நம

ஓம் தேவ்யை நம
ஓம் ஸர்வோபத்ரவ நிவாரிண்யை நம
ஓம் நவ துர்காயை நம
ஓம் மஹாகாள்யை நம
ஓம் ப்ரம்ம விஷ்ணு சிவாத்மி நம

ஓம் த்ரிகால ஜ்நாந ஸம்காயை பந்நாயை நம
ஓம் புவனேச்வர்யை நம.

நாநாவித பரிமள பத்ர புஷ்பாணி ஸமர்ப்பயாமி

———–

1-மஹா லக்ஷ்மி:

யாதேவி சர்வ பூதேஷு லக்ஷ்மி ரூபேண சம்ஸ்திதா:நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமோ நம:

எந்தத் தேவியானவள் அனைவரிடத்திலும் (அனைத்து உயிர்களிலும்) ஸ்ரீலக்ஷ்மி உருவில் உள்ள
ஸ்ரீமஹாலக்ஷ்மியை வணங்குகிறேன்.நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள்

2.வித்யா லக்ஷ்மி:

யாதேவி சர்வ பூதேஷு வித்யா (புத்தி) ரூபேண சம்ஸ்திதா:நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமோ நம:

எந்தத் தேவியானவள் அனைவரிடத்திலும்(அனைத்து உயிர்களிலும்) புத்தியாக, ஞானமாக இருக்கின்றாளோ
அந்த தேவிக்கு நமஸ்காரங்கள். அந்த புத்தி உருவில் உறைபவளுக்கு நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள்

3.ஸந்தான லக்ஷ்மி:

யாதேவி சர்வ பூதேஷு மாத்ரு ரூபேண சம்ஸ்திதா:நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமோ நம:

எந்தத் தேவியானவள் அனைவரிடத்திலும்(அனைத்து உயிர்களிலும்) ,எல்லா உயிரினங்களிலும் தாய் உருவில் உள்ள
ஸந்தான லக்ஷ்மியை வணங்குகிறேன். நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள்.

4.காருண்யலக்ஷ்மி:

யாதேவி சர்வ பூதேஷு காருண்ய ரூபேண சம்ஸ்திதா:நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமோ நம:

எந்தத் தேவியானவள் அனைவரிடத்திலும்(அனைத்து உயிர்களிலும்) , எல்லா உயிரிங்களிலும் தயையுருவில் உள்ள
காருண்ய லக்ஷ்மியை வணங்குகிறேன். நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள்.

5.சௌபாக்ய லக்ஷ்மி:

யாதேவி சர்வ பூதேஷு துஷ்டி ரூபேண சம்ஸ்திதா:நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமோ நம:

எந்தத் தேவியானவள் அனைவரிடத்திலும்(அனைத்து உயிர்களிலும்) , எல்லா உயிரினங்களிலும் துஷ்டி (மகிழ்ச்சி) உருவில்
உள்ள சௌபாக்ய லக்ஷ்மியை வணங்குகிறேன். நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள்.

6.தனலக்ஷ்மி:

யாதேவி சர்வ பூதேஷு புஷ்டி ரூபேண சம்ஸ்திதா:நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமோ நம:

எந்தத் தேவியானவள் அனைவரிடத்திலும்(அனைத்து உயிர்களிலும்), புஷ்டி (நிறைவு / பலம் ) உருவத்தில் உள்ள
தனலக்ஷ்மியை வணங்குகிறேன். நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள்.

7.வீர லக்ஷ்மி:

யாதேவி சர்வ பூதேஷு த்ருதி ரூபேண சம்ஸ்திதா:நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமோ நம:

எந்தத் தேவியானவள் அனைவரிடத்திலும்(அனைத்து உயிர்களிலும்), எல்லா உயிரினங்களிலும் தைர்ய உருவில் உள்ள
வீரலக்ஷ்மியை வணங்குகிறேன். நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள்.

8.தான்ய லக்ஷ்மி:

யாதேவி சர்வ பூதேஷு ஸூதா ரூபேண சம்ஸ்திதா:நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமஸ்தஸ்யை நமோ நம:

எந்தத் தேவியானவள் அனைவரிடத்திலும்(அனைத்து உயிர்களிலும்), எல்லா உயிரினங்களிலும் பசியை நீக்கும்
தான்ய உருவில் உள்ள தான்ய லக்ஷ்மியை வணங்குகிறேன். நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள், நமஸ்காரங்கள்

——————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.

ஸ்ரீ வரவர முனி ஸூப்ரபாதம் –மங்களம் –ஸ்ரீ பிரதிவாதி பயங்கர அண்ணன் ஸ்வாமிகள் –

ஆனி பூசம் முடும்பை குலம்

வேங்கடம் மேய அண்ணா
கோயில் அண்ணா
பிரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணா
அண்ணா த்ரயம்

வேங்கடம் மேய அண்ணா முனி வரர் பிருகு திருவடிகளைக் கொண்டாடும் பொழுது
வர முனி பற்றியே திரு உள்ளத்தில் கொண்டு

ஆறு ஸ்லோகங்கள்

———–

ரவி ருதிதஸ் ததாபி ந விநஸ்யதி மே திமிரம்
விகஸதி பங்கஜம் ஹ்ருதய பங்கஜ மேவ ந மே
வர வர யோகி வர்ய வரணீய தயைக நிதே
ஜய ஜய தேவ ஜாக்ருஹி ஜநேஷு நிதேஹி தியம் –1-

வர வர யோகி வர்ய-விழிச் சொல்
ந விநஸ்யதி மே திமிரம்-அஞ்ஞானம் போக்கி அருள
தேவரீர் தாமாகவே அடியேன் உள்ளத்தில் எழுந்து அருள வேணும் என்றவாறு
ஜய ஜய-பல்லாண்டு பாடி உபக்ரமிக்கிறார் -இந்த ஸ்லோகம் நிகமித்து அருள

——–

ஸ்வப தநமிதம் தவ ஸ்வ மஹிம அனுபவ ஏக ரஸம்
ததபி ததாவிதம் ததிதி ஜாது ந வேத்தி ஜன
வர வர யோகி வர்ய ததிதம் விஜஹாது பவான்
அபரிமிதம் ஹிதம் த்ரி ஜகதாம் அநு சிந்த யிதும் –2-

ஸ்வபனம் -உறங்குவான் போல் யோகு
ததபி ததாவிதம் ததிதி-எம்பெருமானைப் போலவே -ஆஸ்ரிதர் யாராவது லபிக்கப் பெறுவோமோ என்ற சிந்தனை
ஜாது ந வேத்தி ஜன-ஜனிக்கப் பெற்ற யாரும் அறியார்களே
விஜஹாது-இந்த யோக சிந்தனையை விட்டு எழுந்து அருள வேணும்

அபரிமிதம் ஹிதம்-பரம காருணிகர் அன்றோ -மூ உலகோரும் உஜ்ஜீவிக்கவே –
உம்மை நினைந்து இருந்து கால ஷேபம் செய்து இருப்பதே பரம அபரி மித ஹிதம்
அத்தையும் தேவரீர் ஆகும்படி அருளிச் செய்ய வேண்டும் –

————

அவதரணம் ததேவ ஜெகதாம் அவிவேக ப்ருதாம்
விவித ஹித அவ போதந க்ருதே ஹி க்ருதம் பவதா
தத இத ஏஹி யோக சயநான் மம நாத
ஜநாந் அம்ருத மயைர் அபாங்க வலையர் அபி ஷே சயிதும் –3-

சிறிது சிறிது கடாக்ஷ பிரார்த்தனை நாம் அனைவருக்குமாக –

————–

ஸரத் அரவிந்த வ்ருந்த ஸூஷமா பரி போஷ ஜூஷா
தவ நயநேந கேசந பரே சரணே ந ததா
மதுரக பீர தீர சதுரை ருதி தைரி தரே வரத
துரம் தரந்தி பவ ஸிந்து மமும் தரிதம் –4-

ஸரத் அரவிந்த வ்ருந்த-தாமரைக்கூட்டங்கள் -கண் முகம் அடியும் அஃதே
ஸூஷமா பரி போஷ ஜூஷா-போஷிக்கக்கூடிய மஹிமைகள்
கடாக்ஷம் மூலமும்
திருவடி சம்பந்தம் அடியாகவும்
மதுரக பீர தீர சதுரை ருதி –தெளிவான கம்பீர மதுரமான ஸ்ரீ ஸூக்திகளாலும் -விசத வாக் சிரோமணி அன்றோ
தாங்களுக்கும் அறிந்து சிஷ்யருக்களுக்கும் தெரிவித்து
அனைவருக்கும் பேறு சித்தம் அன்றோ -பவ ஸிந்து மமும் தரிதம்-சம்சாரக்கடல் கடந்து அந்தமில் பேர் இன்பம் ஸித்தம்

பசு பஷீ மனுஷ்யா -வைஷ்ணவ அபிமானம் -ஸ்ருதி வாக்கியம் படியே இந்த ஸ்லோகம்

——–

பரமநபோ நிவாஸ பணி புங்கவ ரங்க பதே
பவநம் இதம் ஹிதாய ஜகதோ பவதா அதிகம்
ததபி ஸ தைவ தேவ ந்ருக திம் ப்ரகடீ குருஷே
ததிஹ மஹத் தவைவ குரு வைபவம் உத்பிதுரம் –5-

ப்ரஹ்மாண்ட புராணமே -ஆதிசேஷன் ராமானுஜராகவும் மா முனிகளாகவும் திரு அவதரிப்பதைச் சொல்லுமே
உபய வேதாந்தங்கள் பரிபாலனம் -ப்ரபந்ந காயத்ரி அமுதனார்-ஸ்ரீ ரெங்க அம்ருத மஹா மதி
சடாராதிகள் பிரமுகர் திவ்ய ஸூரிகள் -என்று ஆழ்வார்கள் நாராயணனே நரனுக்கு உபதேசம் -இவர்களையும் சொல்லுமே –
புந அபி மம நியோகாதி மஹீ தலே ஸ்ரீ நகரியாம் -யதீந்த்ர பிரவணாத்மகாரக -திரு அவதாரம் என்றும்
யத் பத்யம்- ஸ்ரீ சைல தனியன் -திராவிட ஆம்னாயம் -ஆரம்ப அந் தே பவிஷ்யதி
ச ஏவ சவும்யா ஜாமாத்ரு யதி ஸ்ரேஷ்ட-பெரிய ஜீயர் -என்றும் சொல்லுமே –

———-

த்வத் அபி மத ப்ரியஸ் த்வத் அனு வர்த்தன தந்ய தமாத்
அலமதி ரிக்த இத் யகில லோக ஸூ போதம் இதம்
அவநி தலம் த்வ தீப்ஸிதம் இதம் ஸ ஹி தத்ர வசன்
அயமகிலஸ் ததைவ நிருபாய முபைதி பதம் –6- நிர் அபாய -பாட பேதம்

ஸ்வாமி அடியார் அபிமானித்தவர் யாராய் இருந்தாலும் –
நிர்ஹேதுகமாக -நிர் அபாயமாக -பேற்றை அளித்து அருளும் –
என்று நிகமித்து அருள்கிறார் –

————————————

ஸ்ரீ வரவர முனி மங்களம்–12 ஸ்லோகங்கள்

ஸ்ரீ மதே ரம்ய ஜாமாத்ரு முநீந்த்ராய மஹாத் மனே
ஸ்ரீ ரெங்க வாஸிநே பூயாத் நித்ய ஸ்ரீ நித்ய மங்களம் –1-

ஸ்ரீ -மோக்ஷ லஷ்மி வாரி வழங்கும் ஸ்ரீ மத்வம்
பொன்னடியாம் செங்கமலப் போதுகளால் நல்லடிக்காலம்
மா முனிகள் -மா சேர்ந்த ஸ்ரீ மத்வம்

————

ஸ்ரீ ரெங்காதி ஸ்தலேஸாநாம் மங்களா ஸாஸநம் ஸூபம்
குர்வதே சவும்யா ஜாமாத்ரு முநயே நித்ய மங்களம் –2-

தென் அரங்கம் திருப்பதியே இருப்பாக பெற்றோம்
பாதேயம் புண்டரீகாக்ஷ நாமதேயம்
திரு வெள்ளறை -திருக்கோவலூர் -கடிகைத் தடம் குன்றில் அக்காரக்கனி -எரும்பி கிராமம்
திருவேங்கடம் -திருக்காஞ்சி ஸ்ரீ பெரும்பூதூர்
திருவரங்கம் திரும்பி
அத்ரைவ ஸ்ரீ ரெங்கம் ஸூ கமாஸ்வ
திருக்குருகூர் -திருக்குறுங்குடி -ஸ்ரீ வைஷ்ணவ தாஸர் ஜீயர் -நியமித்து அருளி –
மீண்டும் பல திவ்ய தேசங்களை மங்களா சாசனம் பண்ணி அருளினார் –

———-

ஸ்ரீ ராமானுஜ யோகீந்த்ர தர்சநாப்தி ஸூத அம்சவே
சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே ஸர்வஞ்ஞா யாஸ்து மங்களம் –3-

—————-

ஸ்ரீ பதேஸ் சரணாம் போஜ ப்ரேம அம்ருத மஹாப்தயே
சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே ஸத்வ யுத்ரிக்தாய மங்களம் –4-

—————

ஸ்ரீ ராமானுஜ பாஷ்யார்த்த வ்யாக்யாநா சக்த சேதஸே
சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே ஸதா போக்யாய மங்களம் –5-

ஸ்ரீ பாஷ்யம் சாதித்த கிடாம்பி நாயனாருக்கு பிரார்த்தித்த படியே தனது சேஷ ரூபத்தைக் காட்டி அருளினாரே
நாச்சியார் திருமொழி வியாக்யானத்தில் வ்ரஹ அவஸ்தையை வியாக்யானம் செய்யும் பொழுது
கிருஷ்ண ஸூரியாக தாம் இருக்க இப்பாட்டு படுவதே என்று
தனது ஸூய ரூபம் வெளியிட்டதை சிஷ்யர்கள் ஏடு படுத்தியது போல்
நம்பிள்ளை ஈடு சாதிக்க பெரிய பெருமாள் அர்ச்சாவதார சமாதி கடந்து எட்டிப்பார்த்தது போல்

———-

ஸ்ரீ மச் சடாரி ஸூக்திநாம் வ்யாக்யா வைதக்த் யஸாலி நே
சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே ஸதாஸ் லிஷ்டாய மங்களம் –6-

ஸதாஸ் லிஷ்டாய–எப்போதும் சம்பந்தம் உடையவர் என்றும்
திருப்புளி ஆழ்வார் சேஷ அம்சம் தானே
ஸதா ஈடு அனுசந்தானமாகவே இருப்பவர் அன்றோ நம் ஸ்வாமி

———-

ஸ்ரீ ராமானுஜ பாதாப்ஜ ப்ராப்ய ப்ராபக பாவதாம்
ப்ராப்தாயா சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே நித்ய மங்களம் –7-

யதீந்த்ர பிரவணர் -அன்றோ –

———–

அஷ்டாக்ஷர ப்ரஹ்ம வித்யா நிஷ்டா யாமித தேஜ ஸே
சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே சவுரி ஹ்ருத்யாய மங்களம் –8-

ஈதோ திருவரசு
வேல் அணைந்த கையும்
வாய் வெருவி மங்களா ஸாஸனம்
ப்ரஹ்ம வித்யா நிஷ்டா-ஸ்ரீ கீதை -ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக நிஷ்டா
திரு மணம் கொல்லை மங்களா சாசனம் செலுத்த பின்பு
திருக்கண்ண புரத்துக்கு மங்களா ஸாஸனம் செய்து அருளினார் அன்றோ

ஸூரர் -சக்ரவர்த்தி -சவுரி -சக்ரவர்த்தி திரு மகன் -ஸ்ரீ எரும்பி அப்பாக்கு
தனது மனதுக்கு இணையான பெரிய ஜீயர் என்று காட்டி அருளினார் அன்றோ –

நித்ய ஸூரிகளுக்கும் இனியவர் அன்றோ நம் சேஷர்

———–

ஸதா த்வய அநு சந்தான ஸாஷாத் க்ருத மது த்விஷே
சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே சாந்தி பூஷாய மங்களம் –9-

————

ப்ரபந்ந ஜன சந்தோஹ மந்தாராய மஹாத்மநே
சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே ஸாத்விகேந்திரயா மங்களம் –10-

திருப்புளிய மரமாக முன்பே ஸ்ரீ வகுளாபரணருக்கு கைங்கர்யம்
இப்பொழுது ப்ரபந்ந ஜனங்களுக்கு சென்று சேரும் மந்தார தரு வாகவே விளங்கி அருள்கிறார்

———

துலா மாஸே அவதீர்ணாய போக்கி ராஜ அம்ஸதஸ் ஸூபே
மூலர் ஷே சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே நித்ய மங்களம் –11-

முக்திக்கு மூலம்
சாதாரண வருஷம் -அனைவருக்கும் பொது
ஒப்பற்ற மூலம்
நிர்மூலமாக போன ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸ்ரீ யை நிலை நிறுத்தி அருளிச் செய்தார்
மூல பிரமாணம் திரட்டி காட்டி அருளினார் அன்றோ

—-

ஸ்ரீ ஸைலேஸ குரோ திவ்ய ஸ்ரீ பாதாம்புரு ஹாலயே
சவும்ய ஜாமாத்ரு முநயே ஸர்வதா நித்ய மங்களம் –12-

ஸ்ரீ குந்தி நகர் வைகாசி விகாசம் திருஅவதாரம் -சடகோப தாசர்-திருமலை ஆழ்வார்
பூர்வ சிகை ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ப்ராஹ்மண குலம் –
திரு வெள்ளறை உய்யக்கொண்டார் வம்சம் என்பர்
புண்டரீகாக்ஷன் நெடு நோக்கு பெற்றப் பட்டவர்
மன்னிய சீர் மாறன் கலையையே உணவாகப் பெற்றதால் -திருவாய் மொழிப் பிள்ளை

——————

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிரதிவாதி பயங்கர அண்ணன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ வேங்கடேச ஸூப்ரபாதம்–

ஸ்ரீ வேங்கடேச ஸூப்ரபாதம் எனும் திருப்பள்ளியெழுச்சி,
ஸ்வாமி ஸ்ரீ இராமானுசரின் மறு அவதாரம் என்று வைணவர்களால் போற்றப்படுகின்ற ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள் ஆணைப்படி
ஸ்ரீ திருமலையில் எழுந்தருளியுள்ள ஸ்ரீ திருவேங்கடமுடையான் மீது வடமொழியில் ஸ்ரீ காஞ்சிபுரத்தைச் சேர்ந்த
ஸ்ரீ ஹஸ்தி கிரி அண்ணா -ஸ்ரீ பிரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணன் ஸ்வாமியால் இயற்றப்பட்டது.

ஸ்ரீ வேங்கடேச ஸூப்ரபாதம் (29 பாடல்கள்),
ஸ்ரீ வேங்கடேச ஸ்தோத்திரம் (11 பாடல்கள்),
ஸ்ரீ வேங்கடேச பிரபத்தி (16 பாடல்கள்),
ஸ்ரீ வேங்கடேச மங்களம் (14 பாடல்கள்) ஆகிய
நான்கு பகுதிகளை உள்ளடக்கியதே “ஸ்ரீ வேங்கடேச ஸூப்ரபாதம்” ஆகும்.

கௌசல்யா ஸூ ப்ரஜா ராம பூர்வா சந்த்யா ப்ரவர்த்ததே
உத்திஷ்ட நர்ஸார் தூல கர்த்தவ்யம் தைவமாநஹிகம்–1-

உத்திஷ்ட உத்திஷ்ட கோவிந்த உத்திஷ்ட கருடத்வஜ
உத்திஷ்ட கமலா காந்த தரை லோக்யம் மங்களம் குரு –2-

மாதஸ் ஸூதாபல லதே மஹ நீய சீல வஷோ விஹார ரஸிகே ந்ருஹரேரஜஸ்ரம்
ஷீராம் புராஸி தநயே ஸ்ரித கல்ப வல்லி ஸ்ரீ மன் ந்ருஸிம்ஹ தயிதே தவ ஸூ ப்ரபாதம்–3-

தவ ஸுப்ரபா4தமரவிந்த3 லோசநே
ப4வது ப்ரஸந்நமுக2 சந்த்3ரமண்ட3லே |
விதி4 ஶஂகரேந்த்3ர வநிதாபி4ரர்சிதே
வ்ருஶ ஶைலநாத2 த3யிதே த3யாநிதே4 ‖ 4 ‖

அத்ர்யாதி3 ஸப்த ருஷயஸ்ஸமுபாஸ்ய ஸந்த்4யாம்
ஆகாஶ ஸிந்து4 கமலாநி மநோஹராணி |
ஆதா3ய பாத3யுக3 மர்சயிதும் ப்ரபந்நாஃ
ஶேஷாத்3ரி ஶேக2ர விபோ4 தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 5 ‖

பஂசாநநாப்3ஜ ப4வ ஷண்முக2 வாஸவாத்3யாஃ
த்ரைவிக்ரமாதி3 சரிதம் விபு3தா4ஃ ஸ்துவந்தி |
பா4ஷாபதிஃ பட2தி வாஸர ஶுத்3தி4 மாராத்
ஶேஷாத்3ரி ஶேக2ர விபோ4 தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 6 ‖

ஈஶத்-ப்ரபு2ல்ல ஸரஸீருஹ நாரிகேல்த3
பூக3த்3ருமாதி3 ஸுமநோஹர பாலிகாநாம் |
ஆவாதி மந்த3மநிலஃ ஸஹதி3வ்ய க3ந்தை4ஃ
ஶேஷாத்3ரி ஶேக2ர விபோ4 தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 7 ‖

உந்மீல்யநேத்ர யுக3முத்தம பஂஜரஸ்தா2ஃ
பாத்ராவஸிஷ்ட கத3லீ ப2ல பாயஸாநி |
பு4க்த்வாஃ ஸலீல மத2கேல்தி3 ஶுகாஃ பட2ந்தி
ஶேஷாத்3ரி ஶேக2ர விபோ4 தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 8 ‖

தந்த்ரீ ப்ரகர்ஷ மது4ர ஸ்வநயா விபஂச்யா
கா3யத்யநந்த சரிதம் தவ நாரதோ3பி |
பா4ஷா ஸமக்3ர மஸத்-க்ருதசாரு ரம்யம்
ஶேஷாத்3ரி ஶேக2ர விபோ4 தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 9 ‖

ப்4ருங்கா3வல்தீ3 ச மகரந்த3 ரஸாநு வித்3த4
ஜு2ஂகாரகீ3த நிநதை3ஃ ஸஹஸேவநாய |
நிர்யாத்யுபாந்த ஸரஸீ கமலோத3ரேப்4யஃ
ஶேஷாத்3ரி ஶேக2ர விபோ4 தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 1௦ ‖

யோஷாக3ணேந வரத3த்4நி விமத்2யமாநே
க்4ஷாலயேஷு த3தி4மந்த2ந தீவ்ரக்4ஷாஃ |
ரோஷாத்கலிம் வித3த4தே ககுப4ஶ்ச கும்பா4ஃ
ஶேஷாத்3ரி ஶேக2ர விபோ4 தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 11 ‖

பத்3மேஶமித்ர ஶதபத்ர க3தால்தி3வர்கா3ஃ
ஹர்தும் ஶ்ரியம் குவலயஸ்ய நிஜாங்க3லக்ஷ்ம்யாஃ |
பே4ரீ நிநாத3மிவ பி4ப்4ரதி தீவ்ரநாத3ம்
ஶேஷாத்3ரி ஶேக2ர விபோ4 தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 12 ‖

ஶ்ரீமந்நபீ4ஷ்ட வரதா3கி2ல லோக ப3ந்தோ4
ஶ்ரீ ஶ்ரீநிவாஸ ஜக3தே3க த3யைக ஸிந்தோ4 |
ஶ்ரீ தே3வதா க்3ருஹ பு4ஜாந்தர தி3வ்யமூர்தே
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 13 ‖

ஶ்ரீ ஸ்வாமி புஷ்கரிணிகாப்லவ நிர்மலாங்கா3ஃ
ஶ்ரேயார்தி2நோ ஹரவிரிஂசி ஸநந்த3நாத்3யாஃ |
த்3வாரே வஸந்தி வரநேத்ர ஹதோத்த மாங்கா3ஃ
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 14 ‖

ஶ்ரீ ஶேஷஶைல க3ருடா3சல வேஂகடாத்3ரி
நாராயணாத்3ரி வ்ருஷபா4த்3ரி வ்ருஷாத்3ரி முக்2யாம் |
ஆக்2யாம் த்வதீ3ய வஸதே ரநிஶம் வத3ந்தி
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 15 ‖

ஸேவாபராஃ ஶிவ ஸுரேஶ க்ருஶாநுத4ர்ம
ரக்ஷோம்பு3நாத2 பவமாந த4நாதி4 நாதா2ஃ |
ப3த்3தா4ஂஜலி ப்ரவிலஸந்நிஜ ஶீர்ஷதே3ஶாஃ
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 16 ‖

தா4டீஷு தே விஹக3ராஜ ம்ருகா3தி4ராஜ
நாகா3தி4ராஜ கஜ3ராஜ ஹயாதி4ராஜாஃ |
ஸ்வஸ்வாதி4கார மஹிமாதி4க மர்த2யந்தே
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 17 ‖

ஸூர்யேந்து3 பௌ4ம பு3த4வாக்பதி காவ்யஶௌரி
ஸ்வர்பா4நுகேது தி3விஶத்-பரிஶத்-ப்ரதா4நாஃ |
த்வத்3தா3ஸதா3ஸ சரமாவதி4 தா3ஸதா3ஸாஃ
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 18 ‖

தத்-பாத3தூ4ல்தி3 ப4ரித ஸ்பு2ரிதோத்தமாங்கா3ஃ
ஸ்வர்கா3பவர்க3 நிரபேக்ஷ நிஜாந்தரங்கா3ஃ |
கல்பாக3மா கலநயாகுலதாம் லப4ந்தே
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 19 ‖

த்வத்3கோ3புராக்3ர ஶிக2ராணி நிரீக்ஷமாணாஃ
ஸ்வர்கா3பவர்க3 பத3வீம் பரமாம் ஶ்ரயந்தஃ |
மர்த்யா மநுஷ்ய பு4வநே மதிமாஶ்ரயந்தே
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 2௦ ‖

ஶ்ரீ பூ4மிநாயக த3யாதி3 கு3ணாம்ருதாப்3தே3
தே3வாதி3தே3வ ஜக3தே3க ஶரண்யமூர்தே |
ஶ்ரீமந்நநந்த க3ருடா3தி3பி4 ரர்சிதாங்கே4
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 21 ‖

ஶ்ரீ பத்3மநாப4 புருஷோத்தம வாஸுதே3வ
வைகுண்ட2 மாத4வ ஜநார்த4ந சக்ரபாணே |
ஶ்ரீ வத்ஸ சிஹ்ந ஶரணாக3த பாரிஜாத
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 22 ‖

கந்த3ர்ப த3ர்ப ஹர ஸுந்த3ர தி3வ்ய மூர்தே
காந்தா குசாம்பு3ருஹ குட்மல லோலத்3ருஷ்டே |
கல்யாண நிர்மல கு3ணாகர தி3வ்யகீர்தே
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 23 ‖

மீநாக்ருதே கமட2கோல ந்ருஸிம்ஹ வர்ணிந்
ஸ்வாமிந் பரஶ்வத2 தபோத4ந ராமசந்த்3ர |
ஶேஷாம்ஶராம யது3நந்த3ந கல்கிரூப
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 24 ‖

ஏலாலவங்க3 க்4நஸார ஸுக3ந்தி4 தீர்த2ம்
தி3வ்யம் வியத்ஸரிது ஹேமக்4டேஷு பூர்ணம் |
த்4ருத்வாத்3ய வைதி3க ஶிகா2மணயஃ ப்ரஹ்ருஷ்டாஃ
திஷ்ட2ந்தி வேஂகடபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 25 ‖

பா4ஸ்வாநுதே3தி விகசாநி ஸரோருஹாணி
ஸம்பூரயந்தி நிநதை3ஃ ககுபோ4 விஹங்கா3ஃ |
ஶ்ரீவைஷ்ணவாஃ ஸதத மர்தி2த மங்க3ல்தா3ஸ்தே
தா4மாஶ்ரயந்தி தவ வேஂகட ஸுப்ரபா4தம் ‖ 26 ‖

ப்3ரஹ்மாத3யா ஸ்ஸுரவரா ஸ்ஸமஹர்ஷயஸ்தே
ஸந்தஸ்ஸநந்த3ந முகா2ஸ்த்வத2 யோகி3வர்யாஃ |
தா4மாந்திகே தவ ஹி மங்க3ல்த3 வஸ்து ஹஸ்தாஃ
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 27 ‖

லக்ஶ்மீநிவாஸ நிரவத்3ய கு3ணைக ஸிந்தோ4
ஸம்ஸாரஸாக3ர ஸமுத்தரணைக ஸேதோ |
வேதா3ந்த வேத்3ய நிஜவைப4வ ப4க்த போ4க்3ய
ஶ்ரீ வேஂகடாசலபதே தவ ஸுப்ரபா4தம் ‖ 28 ‖

இத்த2ம் வ்ருஷாசலபதேரிஹ ஸுப்ரபா4தம்
யே மாநவாஃ ப்ரதிதி3நம் படி2தும் ப்ரவ்ருத்தாஃ |
தேஷாம் ப்ரபா4த ஸமயே ஸ்ம்ருதிரங்க3பா4ஜாம்
ப்ரஜ்ஞாம் பரார்த2 ஸுலபா4ம் பரமாம் ப்ரஸூதே ‖ 29 ‖

———-

வந்துதித்தாய் ராமா நீ கோசலை தன் திருமகனாய்
சிந்து மொழிச் சிறுகாலை திசையெங்கும் புலர்கிறது
மந்திரங்கள் வாய்மொழிந்து வந்தனைகள் புரிந்தருளச்
செந்திருக்கண் அருள்பொழிய வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–1-

எழுந்தருள்வாய் வெண்கருடக் கொடியுடையாய் எழுந்தருள்வாய்
எழுந்தருள்வாய் திருக்கமலை விழைமார்பா எழுந்தருள்வாய்
எழுந்தருள்வாய் மூவுலகும் காத்தருள எழுந்தருள்வாய்
எழுந்தருள்வாய் கோவிந்தா வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–2-

போர்புரிந்து மதுகைடைர் தமையழித்தான் உளத்தொளியே
பாரனைத்தும் காத்தளிக்கும் பேரழகின் அருள் உருவே
பாரகத்தார் விழைந்தேத்தும் சீர்சீலப் பெருந்தாயே
கார்வண்ண வேங்கடத்தான் திருத்தேவ எழுந்தருள்வாய்–3-

திங்கள் மொழி திருமுகத்தில் பொங்கும் அருள் புரிபவளே
இந்துகலை வாணியுடன் இந்திராணி அம்பிகையாம்
மங்கையர்கள் தொழுதேத்தும் மாண்புடைய தனித்தலைவி
செங்கமல வேங்கடத்தான் திருத்தேனி எழுந்தருள்வாய்–4-

தொலைவிடத்தும் பலவிடத்தும் கழன்று திரி ஏழ்முனிவர்
சலித்தறியாத் தவமியற்றிச் சந்தியா வந்தனம் முடித்து
நிலைபெறு றின் புகழ் சொல்லி நின்பாதம் சேவித்து
மலையடைந்து காத்துளர் காண் வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–5-

ஆங்கந்த பிரம்மாவும் அறுமுகனும் தேவர்களும்
ஓங்கி உலகங்களந்த உயர் கதைள் பாடுகின்றார்
ஈங்கிந்த வியாழமுனி பஞ்சாங்கம் ஓதுகின்றார்
தீங்கவிகள் செவிமடுக்க வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–6-

நன் கமுகு தென்னைகளில் பாளை மணம் மிகுந்தனவால்
பல் வண்ண மொட்டுகள் தாம் பனித்தேனோடு அலர்ந்தனவால்
புல்லரிக்கும் மெல்லீரப் பூந்தென்றல் தவழ்கிறதால்
எல்லாமும் அணிந்தருள வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–7-

நின் திருப்பேர் பல கேட்டு நின்னடியார் மெய்மறக்க
நின் கோயில் பைங்கிளிகள் தீங்கனியாம் அமுதருந்தி
நின் திருப்பேர் ஆயிரத்தால் நெடும் புகழை விளக்கிடுமாய்
நின் செவியால் கேட்டருள வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–8-

எவ்விடத்தும் நிலையாக நின்றறியா நாரதரும்
இவ்விடத்து உம் பெருமைகள் தாம் ஈர்ப்பதனால் நிலைகொண்டார்
செவ்விய தன் வீணையில் உன் திருச் சரிதை மீட்டுகின்றார்.
அவ்விசையை கேட்டருள வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்-9-

வெண்கமல ஒண்மலர்கள் விளைத்த மது மிக அருந்தி
கண் மயங்கி மலர் முகட்டுள் காலைவரை சிறைகிடந்த
வண்டினங்கள் ரீங்கரித்தே வந்தனவா நினைத் தொழவே
தண்ணருளால் சேவைதர வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–10-

தனதனங்கள் நிமர்ந்த செயற் கைவளைகள் ஒலியெழுப்ப
மன மகிழந்து தயிர்கடையும் மத்தொலியும் திசை ஒலியும்
சிறந்தனபோல் எதிர் ஒலிக்க நெடுந்துதிகள் முழங்கிடுமால்
நினைத்துவிதாம் கேட்டிலையோ வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–11

பெருமாள் நின் திருநிறத்தை பெற்றுளதாய் குவளை சொலும்
கருங்குவளைக் காட்டிடையே களித்துலவும் வண்டுகள் தாம்
பெருமாள் நின் திருநிறத்தை பெற்றுளம் யாம் பெரிதெனுமே
வருதரும் பேர் பகை தவிர்க்க வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–12-

வேண்டுபவர் வேண்டுவன விழைந்தருளும் பெருவரதா
மாண்புடையாள் மலரமர்ந்தாள் மகிழ்ந்துறையும் திருமார்பா
ஈண்டுலகம் அனைத்தினொடும் இயைந்தமைந்த உறவுளயோய்
காண்பரிய கருணையனே வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–13-

மின் தவழும் சடையானும் பிரம்மாவும் சனந்தனரும்
இன்றுனது கோலேறி திருத்தீர்த்தம் தலை மூழ்கி
நின்னருளைப் பெற விழைந்தே நெடுவாயில் நிலைநின்றார்
நின்றவர்க்கும் அருள் பொழிய வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–14-

திருமலையாய் சேடத்தாய் கருடத்தாய் வேங்கடத்தாய்
திரு நாராயண மலையாய் விருடபத்தாய் இருடத்தாய்
பெருமானே எனப்புகழ்ந்து தேவரெலாம் திரண்டனர் காண்
திரண்டுளரைப் புரந்தருள வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–15-

அருளிடு நின் செயல் முடிப்பான் அட்டதிக்கு பாலர்களாம்
பெருநெறிய அரன் இந்திரன் அக்னியான் பேரியமன்
வருணனொடு நைருதியான் வாயுவோடு குபேரனும்
நின் திருவடிக்கு காத்துளரால் வேங்கடவா எழுதருள்வாய்–16-

திருமலைவாழ் பெருமானே திருஉலாவுக்கு எழுகையில் நின்
கருட நடை சிம்ம நடை நாக நடை முதலாய
திருநடைகள் சிறப்பும் (உ)ணர்ந்து திருத்தமுறக் கற்பதற்கு
கருட சிம்ம நாகருளார் வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–17-

சூரியனார் சந்திரனார் செவ்வாயாம் புதன் வியாழன்
சீர்மிகுந்த சுக்கிரனார் சனி ராகு கேது இவர்கள்
ஆர்வமுடன் நின் தொண்டர்க்கு அடித்தொண்டு புரிந்துனது
பேரருளைப் பெற நின்றார் வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–18-

நின் முக்தி விழையால் நின்னையொன்றே மிகவிழைந்து
நின் பாத தூளிகளைத் தம் தலையில் தான் தரித்தோம்
சென்றிடுவாய் கலிமுடிந்தால் இங்கிருந்தும் பரமபதம்
என்பதற்கே அஞ்சினர்காண் வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–19-

எண்ணரிய தவமியற்றிய இன்சொர்க்கம் முக்தி பெறும்
புண்ணியர்கள் செல்வழி நின்புகழ்க் கோயில் கலசங்கள்
கண்டனரே நின் கோயில் காட்சிக்கே பிறப்பெடுப்பார்
புண்ணியனே அவர்க்கருள வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–20-

மண்மகளின் திருக்கேள்வா மாக்கருணை குணக் கடலே
திண்புயத்துக் கருடனுடன் நாகனுமே சரண்புகுந்தார்
எண்ணரிய தேவர்களில் ஈடு இணையில் பெருந்தேவா
மண்ணுலகோர் தனிப் புகலே வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–21-

பத்மநாபா புருடோத்தமா வாசுதேவா வைகுண்டா
சத்தியனே மாதவனே ஜனார்தனனே சக்ரபாணி
வத்சலனே பாரிஜாதப் பெருமலர் போல் அருள்பவனே
உத்தமனே நித்தியனே வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–22-

திருமகள் தன் திருஅணைப்பில் திருத்துயில் கொள் திருஅழகா
திருவிழியால் பெரு உலகில் அருள் பொழியும் பெருவரதா
திருவுடையாய் தீக்குணத்தாய் திருத்தூயாய் திருப்புகழாய்
பெருவயிரத் திருமுடியாய் வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–23-

24. மச்சநாதா கூர்மநாதா வராகநாதா நரசிம்ஹா
நச்சி வந்த வாமனனே பரசுராமா ரகுராமா
மெச்சு புகழ் பலராமா திருக்கண்ணா கல்கியனே
இச்சகத்து வைகுந்தா வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–24-

ஏல முது நடு லவங்க கணசார மணங்கமழும்
சீலமிகு தெய்வீகத் திருதீர்த்தம் தலை சுமந்து
ஞாலமுய்ய வேதமொழி நவற்றுணர்ந்த வேதியர்கள்
கோலமிகு கோயிலுற்றார் வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–25-

அருணனுந்தான் வந்துதித்தான் அலர்ந்தனவால் தாமரைகள்
பெருவியப்பால் புள்ளினங்கள் பெயர்ந்தெழுந்து சிலம்பினகாண்
திருமார்பா வைணவர்கள் மங்களங்கள் நிற மொழிந்தார்
அருள் திருவே அருள்விருந்தே வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–26-

நாமகள்தன் நாயகனும் தேவர்களும் மங்களமாம்
காமரியைக் கண்ணாடித் தாமரைகள் சாமரங்கள்
பூமருது பொன் விளக்குப் புகழ்க் கொடிகள் ஏந்தினர்காண்
தே மருவு மலர் மார்பா வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–27-

திருமார்பா பெருங்குணங்கள் சிறந்தோங்கப் பொலிபவனே
பெரும்பிறவிக் கருங்கடலின் கரைபுனர்க்கும் சேர்க்கும் இணையே
ஒரு வேதத்து உட் பொருளே மயர்வு அறியா மதி நலத்தார்
திருத் தீர்ப்புக்கு உரியவனே வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–28-

விழித்து எழுந்தக் காலையில் இத்திருப்பள்ளியெழுச்சிதனை
விழைந்துணர்ந்து படிப்பவரை கேட்பவரை நினைப்பவரை
வழுத்துகின்றார் எவரவர்க்கு வரங்களொடு முக்தி தர
எழுந்தருள்வாய் எழுந்தருள்வாய் வேங்கடவா எழுந்தருள்வாய்–29-

———-

ஶ்ரீ வேங்கடேஶ்வர ஸ்தோத்ரம்

கமலா குச சூசுக குங்குமதோ
நியதாருணிதாதுலநீலதநோ ।
கமலாயதலோசந லோகபதே
விஜயீப⁴வ வேங்கடஶைலபதே ॥ 1 ॥

ஸசதுர்முக²ஷண்முக²பஞ்சமுக²
ப்ரமுகா²கி²லதை³வதமௌளிமணே ।
ஶரணாக³தவத்ஸல ஸாரநிதே⁴
பரிபாலய மாம் வ்ருஷஶைலபதே ॥ 2 ॥

அதிவேலதயா தவ து³ர்விஷஹை-
ரநுவேலக்ருதைரபராத⁴ஶதை꞉ ।
ப⁴ரிதம் த்வரிதம் வ்ருஷஶைலபதே
பரயா க்ருபயா பரிபாஹி ஹரே ॥ 3 ॥

அதி⁴வேங்கடஶைலமுதா³ரமதே-
-ர்ஜநதாபி⁴மதாதி⁴கதா³நரதாத் ।
பரதே³வதயா க³தி³தாந்நிக³மை꞉
கமலாத³யிதாந்ந பரம் கலயே ॥ 4 ॥

கலவேணுரவாவஶகோ³பவதூ⁴-
-ஶதகோடிவ்ருதாத்ஸ்மரகோடிஸமாத் ।
ப்ரதிவல்லவிகாபி⁴மதாத்ஸுக²தா³த்
வஸுதே³வஸுதாந்ந பரம் கலயே ॥ 5 ॥

அபி⁴ராமகு³ணாகர தா³ஶரதே²
ஜக³தே³கத⁴நுர்த⁴ர தீ⁴ரமதே ।
ரகு⁴நாயக ராம ரமேஶ விபோ⁴
வரதோ³ ப⁴வ தே³வ த³யாஜலதே⁴ ॥ 6 ॥

அவநீதநயா கமநீயகரம்
ரஜநீகரசாருமுகா²ம்பு³ருஹம் ।
ரஜநீசரராஜதமோமிஹிரம்
மஹநீயமஹம் ரகு⁴ராமமயே ॥ 7 ॥

ஸுமுக²ம் ஸுஹ்ருத³ம் ஸுலப⁴ம் ஸுக²த³ம்
ஸ்வநுஜம் ச ஸுகாயமமோக⁴ஶரம் ।
அபஹாய ரகூ⁴த்³வஹமந்யமஹம்
ந கத²ஞ்சந கஞ்சந ஜாது ப⁴ஜே ॥ 8 ॥

விநா வேங்கடேஶம் ந நாதோ² ந நாத²꞉
ஸதா³ வேங்கடேஶம் ஸ்மராமி ஸ்மராமி ।
ஹரே வேங்கடேஶ ப்ரஸீத³ ப்ரஸீத³
ப்ரியம் வேங்கடேஶ ப்ரயச்ச² ப்ரயச்ச² ॥ 9 ॥

அஹம் தூ³ரதஸ்தே பதா³ம்போ⁴ஜயுக்³ம-
-ப்ரணாமேச்ச²யா(ஆ)க³த்ய ஸேவாம் கரோமி ।
ஸக்ருத்ஸேவயா நித்யஸேவாப²லம் த்வம்
ப்ரயச்ச² ப்ரயச்ச² ப்ரபோ⁴ வேங்கடேஶ ॥ 10 ॥

அஜ்ஞாநிநா மயா தோ³ஷாநஶேஷாந்விஹிதாந் ஹரே ।
க்ஷமஸ்வ த்வம் க்ஷமஸ்வ த்வம் ஶேஷஶைலஶிகா²மணே ॥ 11 ॥

இதி ஶ்ரீவேங்கடேஶ ஸ்தோத்ரம் ।

———-

ஸ்ரீ வேங்கடேஶ்வர ப்ரபத்தி

ஈஶாநாம் ஜக³தோ(அ)ஸ்ய வேங்கடபதேர்விஷ்ணோ꞉ பராம் ப்ரேயஸீம்
தத்³வக்ஷ꞉ஸ்த²லநித்யவாஸரஸிகாம் தத்க்ஷாந்திஸம்வர்தி⁴நீம் ।
பத்³மாலங்க்ருதபாணிபல்லவயுகா³ம் பத்³மாஸநஸ்தா²ம் ஶ்ரியம்
வாத்ஸல்யாதி³கு³ணோஜ்ஜ்வலாம் ப⁴க³வதீம் வந்தே³ ஜக³ந்மாதரம் ॥ 1 ॥

ஶ்ரீமந் க்ருபாஜலநிதே⁴ க்ருதஸர்வலோக
ஸர்வஜ்ஞ ஶக்த நதவத்ஸல ஸர்வஶேஷிந் ।
ஸ்வாமிந் ஸுஶீல ஸுலபா⁴ஶ்ரிதபாரிஜாத
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 2 ॥

ஆநூபுரார்பிதஸுஜாதஸுக³ந்தி⁴புஷ்ப-
-ஸௌரப்⁴யஸௌரப⁴கரௌ ஸமஸந்நிவேஶௌ ।
ஸௌம்யௌ ஸதா³நுப⁴வநே(அ)பி நவாநுபா⁴வ்யௌ
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 3 ॥

ஸத்³யோவிகாஸிஸமுதி³த்வரஸாந்த்³ரராக³-
-ஸௌரப்⁴யநிர்ப⁴ரஸரோருஹஸாம்யவார்தாம் ।
ஸம்யக்ஷு ஸாஹஸபதே³ஷு விளேக²யந்தௌ
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 4 ॥

ரேகா²மயத்⁴வஜஸுதா⁴கலஶாதபத்ர-
வஜ்ராங்குஶாம்பு³ருஹகல்பகஶங்க²சக்ரை꞉ ।
ப⁴வ்யைரளங்க்ருததலௌ பரதத்த்வசிஹ்நை꞉
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 5 ॥

தாம்ரோத³ரத்³யுதிபராஜிதபத்³மராகௌ³
பா³ஹ்யைர்மஹோபி⁴ரபி⁴பூ⁴தமஹேந்த்³ரநீலௌ ।
உத்³யந்நகா²ம்ஶுபி⁴ருத³ஸ்தஶஶாங்கபா⁴ஸௌ
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 6 ॥

ஸப்ரேமபீ⁴தி கமலாகரபல்லவாப்⁴யாம்
ஸம்வாஹநே(அ)பி ஸபதி³ க்லமமாத³தா⁴நௌ ।
காந்தாவவாங்மநஸகோ³சரஸௌகுமார்யௌ
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 7 ॥

லக்ஷ்மீமஹீதத³நுரூபநிஜாநுபா⁴வ-
நீலாதி³தி³வ்யமஹிஷீகரபல்லவாநாம் ।
ஆருண்யஸங்க்ரமணத꞉ கில ஸாந்த்³ரராகௌ³
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 8 ॥

நித்யாந்நமத்³விதி⁴ஶிவாதி³கிரீடகோடி-
ப்ரத்யுப்ததீ³ப்தநவரத்நமஹ꞉ப்ரரோஹை꞉ ।
நீராஜநாவிதி⁴முதா³ரமுபாத³தா⁴நௌ
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 9 ॥

விஷ்ணோ꞉ பதே³ பரம இத்யுதி³த ப்ரஶம்ஸௌ
யௌ மத்⁴வ உத்ஸ இதி போ⁴க்³யதயா(அ)ப்யுபாத்தௌ ।
பூ⁴யஸ்ததே²தி தவ பாணிதலப்ரதி³ஷ்டௌ
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 10 ॥

பார்தா²ய தத்ஸத்³ருஶஸாரதி²நா த்வயைவ
யௌ த³ர்ஶிதௌ ஸ்வசரணௌ ஶரணம் வ்ரஜேதி ।
பூ⁴யோ(அ)பி மஹ்யமிஹ தௌ கரத³ர்ஶிதௌ தே
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 11 ॥

மந்மூர்த்⁴நி காளியப²ணே விகடாடவீஷு
ஶ்ரீவேங்கடாத்³ரிஶிக²ரே ஶிரஸி ஶ்ருதீநாம் ।
சித்தே(அ)ப்யநந்யமநஸாம் ஸமமாஹிதௌ தே
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 12 ॥

அம்லாநஹ்ருஷ்யத³வநீதலகீர்ணபுஷ்பௌ
ஶ்ரீவேங்கடாத்³ரிஶிக²ராப⁴ரணாயமாநௌ ।
ஆநந்தி³தாகி²லமநோநயநௌ தவைதௌ
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 13 ॥

ப்ராய꞉ ப்ரபந்நஜநதாப்ரத²மாவகா³ஹ்யௌ
மாது꞉ ஸ்தநாவிவ ஶிஶோரம்ருதாயமாநௌ ।
ப்ராப்தௌ பரஸ்பரதுலாமதுலாந்தரௌ தே
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 14 ॥

ஸத்த்வோத்தரை꞉ ஸததஸேவ்யபதா³ம்பு³ஜேந
ஸம்ஸாரதாரகத³யார்த்³ரத்³ருக³ஞ்சலேந ।
ஸௌம்யோபயந்த்ருமுநிநா மம த³ர்ஶிதௌ தே
ஶ்ரீவேங்கடேஶசரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்³யே ॥ 15 ॥

ஸத்வோத்தரைஸ் ஸதத ஸேவ்ய பதாம்புஜேந
ஸம்ஸார தாரக தயார்த்ர த்ருகஞ்சலேந
ஸௌம்யோபயந்த்ரு முநிநா மம தர்ஷிதௌ தே
ஸ்ரீவேங்கடேச சரணௌ சரணம் ப்ரபத்யே–(ஸ்லோகம் 15)

தனது அளவிலாக் கருணையினால் மணவாள மாமுனிகள் காட்டி அருளிய ஸ்ரீ வேங்கடேசனின்
பாதாரவிந்தத்தில் நான் சரணம் அடைகிறேன்.
பரம சாத்விகர்கள் தமது தூய ஹ்ருதயத்தினால் மாமுனிகளை வணங்குகின்றனர்.
அப்படிப்பட்ட மாமுனிகள் எம்பெருமானுடைய இந்தத் திருப்பாதங்கள் தான் சம்சாரத்திலிருந்து
நம்மை உயர்த்தி பரமபதத்தில் வைக்கும் எனக் காட்டியருளினார்.

ஶ்ரீஶ ஶ்ரியா க⁴டிகயா த்வது³பாயபா⁴வே
ப்ராப்யே த்வயி ஸ்வயமுபேயதயா ஸ்பு²ரந்த்யா ।
நித்யாஶ்ரிதாய நிரவத்³யகு³ணாய துப்⁴யம்
ஸ்யாம் கிங்கரோ வ்ருஷகி³ரீஶ ந ஜாது மஹ்யம் ॥ 16 ॥

இதி ஶ்ரீ வேங்கடேஶ்வர ப்ரபத்தி ||

——–

ஸ்ரீ வேங்கடேச மங்களம் :

ஸ்ரீய காந்தாய கல்யாண நிதயே நிதயேர்தி நாம்
ஸ்ரீ வேங்கட நிவாஸாய ஸ்ரீ நிவாஸாய மங்களம் –1-

லஷ்மீ ஸ விப்ரமாலோக ஸூப்ரூ விப்ரம சஷுஷே
சஷுஷே ஸர்வ லோகாநாம் வேங்கடேசாய மங்களம் –2-

ஸ்ரீ வெங்கடாத்ரி ஸ்ருங்காக்க்ர மங்களா பரணங்கரயே
மங்களாநாம் நிவாஸாய வேங்கடேசாய மங்களம் –3-

ஸர்வா வயவ ஸுந்தர்ய ஸம்பதா ஸர்வ சேத ஸாம்
ஸதா ஸம்மோஹ நாயாஸ்து வேங்கடேசாய மங்களம் –4-

நித்யா நிரவத்யாய ஸத்யா நந்த சிதாத்மநே
ஸர்வ அந்தராத்மநே ஸ்ரீ மத் வேங்கடேசாய மங்களம் –5-

ஸ்வதஸ் ஸர்வ விதே ஸர்வ ஸக்தயே ஸர்வ சேஷிணே
ஸூலபாய ஸூஸீலாய வேங்கடேசாய மங்களம் –6-

பரஸ்மை ப்ரஹ்மணே பூர்ண காமாய பரமாத்மநே
ப்ரயுஜ்ஜே பரதத்வாய வேங்கடேசாய மங்களம் –7-

ஆகால தத்வம் ஆஸ்ராந்தம் ஆத்மநாம் அநு பஸ்யதாம்
அத்ருப் யம் ருத ரூபாய வேங்கடேசாய மங்களம் –8-

ப்ராயஸ் ஸ்வ சரணவ் பும்ஸாம் சரண்யத்வேந பாணிநா
க்ருபயா திசதே ஸ்ரீ மத் வேங்கடேசாய மங்களம் –9-

தயாம்ருத தரங்கிண்யாஸ் தரங்கை ரிவ ஸீதலை
அபாங்கை சிஞ்சதே விஸ்வம் வேங்கடேசாய மங்களம் –10-

ஸ்ரக் பூஷாம் பரஹேதீ நாம் ஸூ ஷமாவஹ மூர்த்தயே
ஸர்வார்த்தி சமநா யாஸ்து வேங்கடேசாய மங்களம் –11-

ஸ்ரீ வைகுண்ட விரக்தாய ஸ்வாமி புஷ்கரணீ தடே
ரமயா ரம மாணாய வேங்கடேசாய மங்களம் –12-

ஸ்ரீ மத் ஸூந்தர ஜாமாத்ரு முநி மாநஸ வாஸி நே
ஸர்வ லோக நிவாஸாய ஸ்ரீ நிவாஸாய மங்களம் –13-

எல்லா மங்களங்களும் சர்வ வ்யாபகனான திருவேங்கடமுடையானிடம் மேம்படட்டும்,
அப்படிப்பட்ட அவன் திருமார்பில் ஸ்ரீமஹா லக்ஷ்மி குடி கொண்டிருப்பாள்,
மேலும் அவனே என்றென்றும் மணவாள மாமுனிகளின் ஹ்ருதயத்தில் தங்கி யிருக்கிறான்.

மங்களா ஸாஸன பரைர் மதாசார்ய புரோகமை
ஸர்வைஸ் ச பூர்வைர் ஆச்சார்யை ஸத் க்ருதா யாஸ்து மங்களம் –14

புண்யம் ஸ்லோகம் யஜமாநாய க்ருண்வதீ –

———————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ அழகிய மணவாள பெருமாள் நாயனார் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.