ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதி-61-70- -ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் —

தலைவனைப் பிரிந்த தலைவி தென்றலுக்கு வருந்தி இரங்குதல் –

கூறப் படா மறையின் பொருள் கூறிக் குவலயத்தோர்
மாறப் படா வினை மாற்றிய மாறன் மகிழலங்கல்
நாறப் படா நின்ற போதமுது ஆகும் அதன்றி நஞ்சம்
தேறப் படாது கெட்டேன் மன்றல் நாறும் தண் தென்றலையே. 61–

கூறப் படா மறையின் பொருள் கூறிக் -தெளியா மறை நிலங்களை தெளியும்படி அருளிச் செய்து
குவலயத்தோர் மாறப் படா வினை மாற்றிய -பண்டை வல் வினை பாற்றி அருளிச் செய்து
மாறன் மகிழலங்கல் நாறப் படா நின்ற போது –மகிழம்பூ மணம் வீசப்பெறும் காலத்தில்
அமுது ஆகும் -தென்றல் காற்று அமுதம் போல் இருக்கும்
அதன்றி நஞ்சம் தேறப் படாது –அம்மணம் பெறாத போது விஷம் போலே கொடுமையாக இருக்குமே
கெட்டேன் மன்றல் நாறும் தண் தென்றலையே–ஆகவே தென்றல் காற்றை நம்பப் போகாதே

கெட்டேன் -மிக்க இரக்கத்தால் கூறும் வார்த்தை
கேளார் ஆயர் குலத்தவர் இப்பழி கெட்டேன் வாழ்வில்லை -பெரியாழ்வார்
தென்றலும் தீயினும் கொடி தாம் -கலியன்

லௌகிக பதார்த்தங்கள் ஆழ்வார் சம்பந்தத்தால் உபாதேயமாகவும்
இல்லையாகில் த்யாஜ்யமாகவும் இருப்பது இதுக்கு ஸ்வா பதேசம் –

———–

தென் தலைத் தோன்றும் உபநிடதத்தை என் தீ வினையை
நின்று அலைத்து ஓன்றும் நியாயம் நெறியை நிறை குருகூர்
மன்றலைத் தோன்றும் மதுரகவியை மனத்துள் வைப்பார்
என் தலைத் தோன்றும் எம்பிரான்கள் என் நாவுக் குரியவரே. 62–

தென் தலைத் தோன்றும் உபநிடதத்தை -தெண் திசை உண்டாக்கிய உபநிஷத்தும்
என் தீ வினையை நின்று அலைத்து ஓன்றும் நியாயம் நெறியை –எனது கர்மங்களைப் பாற்றி அருளி
பொருந்திய ண்டீதி மார்க்கம் யுடையதுமாய்
நிறை குருகூர் மன்றலைத் தோன்றும் மதுரகவியை –எல்லா வளங்களும் நிறைந்த திருக்குருகூரில் அவதரித்த
ஆழ்வார் பக்கல் உண்டான சொல்லிலும் பொருளிலும் இனிய பாசுரங்களை
அலைத்து நின்று என்றுமாம் –
மனத்துள் வைப்பார்-ஓதி உணர்ந்து தம் மனதில் வைத்துக் கொள்பவர்கள்
என் தலைத் தோன்றும் எம்பிரான்கள் -என் சென்னியில் வைத்து விளங்கும் என் தலைவராவார்
என் நாவுக் குரியவரே.-என்னால் ஸ்துதிக்கப் படுமவரும் அவரே
அப்பனைப் பெருமை பிதற்ற வல்லாரைப் பிதற்றும் அவர் கண்டீர் மறுமையும் இம்மையும்
நம்மை அளிக்கும் பிராக்களே –
ஆழ்வார் அடியார் அடியார் அடியோங்களே என்கிறார்

————-

உரிக்கின்ற கோடலின் உந்து கந்தம் என ஒன்றுமின்றி
விரிக்குந் தோறும் வெறும் பாழாய் விடும் பிறர் புன் கவி மெய்
தெரிக்கின்ற கோச் சடகோபன் தன் தெய்வக் கவி புவியில்
சுரக்கின்ற நுண் மணல் ஊற்று ஓக்கும் தோண்டச் சுரத்தலினே. 63–

பிறர் புன் கவி -மற்றவரின் புல்லிய பாடல்கள்
உரிக்கின்ற கோடலின் உந்து கந்தம் என –உரிக்கப்படுகின்ற வெண் காந்தளின் பெரிய கிழங்கு போல்
காந்தம் -கிழங்கு
ஒன்றுமின்றி விரிக்குந் தோறும் வெறும் பாழாய் விடும் –வகுத்து நோக்க நோக்க சாரம் ஒன்றும் இல்லாமல்
மிகவும் பயன் அற்றவையாய் போய் விடும்
மெய் தெரிக்கின்ற கோச் சடகோபன் –உண்மைப் பொருளையே உணர்த்தும் ஆழ்வார்
தன் தெய்வக் கவி -யுடைய திவ்ய ப்ரபந்தங்களோ
தோண்டச் சுரத்தலினே–ஆழ்ந்து நோக்க நோக்க மென்மேலும் நற்பொருள் இடையறாது வெளிப்படுதலால்
புவியில் சுரக்கின்ற நுண் மணல் ஊற்று ஓக்கும் -நுண்ணிய மணல் பாங்கில் நீரூற்றைப் போன்று இருக்கும் –
தொட்டனைத்து உறும் மணல் கேணி மாந்தர்க்கு
கற்றனைத்து ஊரும் அறிவு

————–

சுரக்கும் திருவும் வறுமையும் தீரும் தொடக்கு விட்டுக்
கரக்கும் இருவினை மேன்மையும் காணும் கயல் குதிப்பத்
திரக்கும் கழை நெடுந் தாளில் தொடுத்த செந் தேனுடைந்து
பரக்கும் பழன வயல் குருகூர் வளம் படுமினே. 64–

திரக்கும் -உறுதி பெற்ற -நன்கு வளர்ந்து முதிர்ந்த –ஸ்திரம் -வடமொழி
கழை நெடுந் தாளில் -நீண்ட கருப்பந்தண்டிலே
கழை-மூங்கில் என்றுமாம் -மருத நிலா வருணனைக்குச் சேராது
தொடுத்த செந் தேன் -கட்டிய சிவந்த தேனையுடைய கூடுகள்
கயல் குதிப்ப உடைந்து-கயல் மீன்கள் துள்ளி விழும் போது அவை படுதலால் உடைபட்ட
பரக்கும் –தேன் பரவிப் பாயப் பெற்ற
பழன வயல் குருகூர் –கழனி களை யுடைய மருத நிலம் சூழ்ந்த ஆழ்வார் திரு நகரி யுடைய
வளம் படுமினே-மஹிமையை கவி பாடி ஸ்துதியுங்கோள் –
அங்கனம் பாடினீராகில் உங்களுக்கு
சுரக்கும் திருவும் -கைங்கர்ய ஸ்ரீ வளரும்
வறுமையும் தீரும் –தரித்திரம் நீங்கும் -சம்சாரம் தொலையும்
தொடக்கு விட்டுக் கரக்கும் இருவினை –புண்ய பாப இரு வினைகளும் தொடர்ச்சி நீங்கி
இருந்த இடம் தெரியாதபடி அழிந்து விடும் –
தொடக்கு –கட்டு -பந்தம்
மேன்மையும் காணும்–எல்லா மேன்மைகளை உண்டாகும் –

———–

பாடும் கறங்கும் சிறை வண்டு பாடும் பைந் தாள் குவளை
யோடும் கறங்கும் குருகைப் பிரான் இச் சுழல் பிறவி
ஓடும் கறங்கன்ன வாழ்க்கையை நீக்கி யுணர்வுதவி
வீடும் திறந்து தந்தானை எந்நான்றும் விடகிலமே. 65–

இச் சுழல் பிறவி ஓடும் கறங்கன்ன வாழ்க்கையை –காற்றாடி போன்று கர்மங்களால் உண்டாகும் பிறவிச் சூழலை
நீக்கி யுணர்வுதவி-அடியார்களுக்கு போக்கி அருளி நல் ஞானத்தையும் அருளி
வீடும் திறந்து தந்தானை –ஸ்ரீ வைகுண்டமும் கொடுத்து அருளி
பாடும் கறங்கும் சிறை வண்டு பாடும் -வண்டுகள் ரீங்காரம் செய்து கொண்டு
பாடும் -பக்கம் முழுவதும் என்றுமாம் –
பைந் தாள் குவளை யோடும் கறங்கும் -பசுமையான நாளத்தை யுடைய குவளைகளின் இதழ்களும் சுழலப் பெற்ற
குருகைப் பிரான் எந்நான்றும் விடகிலமே.–திருக் குருகையில் திரு அவதாரம் செய்து அருளிய ஆழ்வாரை விட்டுப் பிரிய மாட்டோம்

——-

விஸ்லேஷத்தில் மாலைப் பொழுதுக்கும் இருளுக்கும் தலைவியின் ஆற்றாத துயர் கண்டு தோழி இரங்கல்

விட வந்தகார வெம் பாலிற் பராங்குசர் மெல்லியலுக்கு
இடர் வந்ததால் என்றி ரங்கிப் புணர்ந்திலர் இன்னுயிரை
அட வந்த காலன் கொலோ அறியேன் இன்று இவ் வந்தி வந்து
பட அந்த காரப் பெரும் புகை யோடிப் பரக்கின்றதே. 66–

விட வந்தகார –கருமையாலும் கொடுமையாலும் விஷம் போன்ற இருளை யுடைய
வெம் பாலிற் -கொடிய இரவாகிய காலப்பகுதியில்
பராங்குசர் மெல்லியலுக்கு இடர் வந்ததால் என்று இரங்கிப் புணர்ந்திலர் –மனம் இரங்கி வந்து கூடினார் அல்லர்
இன்று இவ் வந்தி வந்து பட –மாலைப்பொழுதாகிய பெரும் தீயும் வந்து சேர
அந்த காரப் பெரும் புகை யோடிப் பரக்கின்றதே.–இருளாகிய பெரும் புகை எங்கும் பரவி
இன்னுயிரை அட வந்த காலன் கொலோ அறியேன்

——————

உடன் போக்கில் தலைவன் தலைவிக்குத் தன் நகர் அணிமை கூறல்

பரவாது கேட்டினிப் பைய நட சுருதிப் பசுக்கள்
சுரவா தவற்றைச் சுரப்பித்து அவை சொரியும் பொருள் பால்
கரவாது உதவிய மாறன் கவி அனையாய் இனி ஓர்
சர வாதம் இப்புறம் அப்புறம் காணத் தடம் பணையே. 67–

சுருதிப் பசுக்கள் சுரவா தவற்றைச் சுரப்பித்து-வேதப்பொருளாகிய பாலை எளிதில் சுரக்கும்படி செய்து
அவை சொரியும் பொருள் பால் –தத்வப் பொருளாகிய பாலை
கரவாது உதவிய மாறன் –லோபம் செய்யாதே திவ்ய பிரபந்தங்கள் மூலம் அனைவருக்கும் கொடுத்து அருளிய ஆழ்வாருடைய
எய்தற்கு அரிய மறைகளை ஆயிரம் இன் தமிழால் செய்தற்கு உலகில் வரும் சடகோபன் அன்றோ
கவி அனையாய் – ஆழ்வாருடைய திவ்ய பாசுரங்களை ஒத்த சிறப்பையும் இனிமையும் யுடைய மங்கையே
இனி இப்புறம் ஓர் சர வாதம் -இனி எனது ஊருக்கு இப்பால் செல்ல வேண்டிய இடம் ஓர் அம்பு வீழ்ச்சி அளவு தான்
சர பாதம் -சர வாதம் என்று விகாரப்பட்டுள்ளது-சர பாத ஸ்தானம் -எய்த அம்பு விழும் தூரம்
அப்புறம் அ தட பணையே காண் –அதற்கு அப்பால் முன்பு நான் சொல்லி இருக்கிற எனது ஊரின் எல்லை யாகிய மருத நிலமே காண்
ஆகவே
இனி பரவாது கேட்டு பைய நட -விரைவு கொள்ளாமல் நான் சொல்லும் வார்த்தையை கேட்டுக் கொண்டு மெல்ல நடப்பாய்
புணர்ந்து உடன் போந்த தலைமகன் நடந்து இளைத்த தலைவியைக் குறித்து இடந்தலைப் பெய்தமை சொன்ன பாசுரம் –
சம்சார மார்கத்தைக் கடந்து ஸ்ரீ வைகுண்டம் அழைத்துச் செல்லும் ஆழ்வார் அந்த ஸ்தானம் அணித்தமையைச் சொன்னவாறு –

——————-

பிரிவாற்றாது வருந்தும் தலைவி கார் கண்டு கலங்குதல் –

தடம் பணைத் தண் பொருநைக் குருகூரர் தகை வகுள
வடம் பணைக் கொங்கையில் வைக்கின்றிலர் மற்றை மாலை யெல்லாம்
உடம்பு அணைக்குந் தொறும் வெந்து உகும் ஐந்து வெம் பாம்பு உமிழ்ந்த
விடம் பணைக் கொண்டனவே பனி தோய்ந்திடு மேகங்களே. 68–

தடம் பணைத் –அகன்ற வயல்களை யுடையதும்
தண் -நீர் வளத்தால் குளிர்ச்சியானதும்
பொருநைக் குருகூரர் –ஆழ்வாருடைய
தகை வகுள வடம் –அழகிய மகிழம் பூ மாலையை
எவ்வகைத் தாபத்தையும் தணிக்க வல்ல வகுள மாலை அன்றோ
பணைக் கொங்கையில் வைக்கின்றிலர் –பாங்கிமார் கொணர்ந்து பருத்த எனது கொங்கைகளிலே வைக்கின்றார் இல்லை
மற்றை மாலை யெல்லாம் உடம்பு அணைக்குந் தொறும் வெந்து உகும் –மற்ற மாலைகள் அனைத்தும்
விரஹ தாபத்தால் வெந்து பொடியாய் உதிர்ந்து விடும்
இந்நிலையில்
பனி தோய்ந்திடு மேகங்களே–நீர்த்துளி நிறைந்த மேகங்களோ
ஐந்து வெம் பாம்பு உமிழ்ந்த விடம் பணைக் கொண்டனவே -கொடிய ஐந்து பாம்புகள் ஒருங்கே உமிழ்ந்த விஷங்கள் போலெ திரண்டனவே
கொடிய ஐந்தலை நாகம் என்றுமாம் –
பொருள் ஈட்டி பின்பு கார் காலத்தில் மீண்டு வருவதாக சொல்லிப் போந்த தலைமகன் வாராமையாலே
ஆழ்வாருக்கு போலியான மேகங்கள் இந்நிலையில் வருத்தத்தை மிகுவிக்கும் -போலி கண்டு அழிதல் –

————-

பொருள் வயில் பிரிந்து சென்று மீளும் தலைமகன் முகிலொடு கூறல் –

மேகத்தை ஆற்றில் கண்டேன் என்று எண்ணாது மெய்யன் குருகூர்ப்
பாகத்தை ஆற்றும் சொல்லாளைக் கண்ணீரின் துளி பரந்த
மோகத்தை ஆற்றிக் கொண்டே கண்ட மாற்ற மொழிந்து சிந்தைச்
சோகத்தை ஆற்றிக் கொண்டே துளித் தூவத் தொடங்குகவே. 69–

மேகத்தை ஆற்றில் கண்டேன் என்று எண்ணாது –மேகங்கள் ஆகிய உங்களை இடை வழியிலே கண்டு
செய்தி கூறினேன் என்று இதனை ஒரு இழிவாக நீங்கள் நினையாமல்
மெய்யன் குருகூர்ப் பாகத்தை ஆற்றும் சொல்லாளைக் –உண்மைப் பொருளையே உணர்த்தும் ஆழ்வாரது
மிக இனிய சொற்களை யுடைய என் காதலியை
கண்ணீரின் துளி பரந்த மோகத்தை ஆற்றிக் கொண்டே –விஞ்சியுள்ள மோஹத்தை தணிவித்துக் கொண்டே
நீங்கள் சமீபிப்பவர்களாய்
கண்ட மாற்ற மொழிந்து சிந்தைச் சோகத்தை ஆற்றிக் கொண்டே –நீங்கள் வருகிற வழியில் நான்
மீண்டு வருவதைக் கண்ட செய்தியைச் சொல்லி அவளது விரஹ வேதனையை சாந்தப்படுத்திக் கொண்டே
துளித் தூவத் தொடங்குகவே.-மழைத் துளி பெய்யத் தொடங்குவீர்களாக
மேகங்களை பாகவதர்களாக சொல்லாத தட்டில்லையே
ஆழ்வார் வரை அறிவித்து ஆஸ்வாசப்படுத்த சொன்னபடி

——————

மதங்கு -மதங்கம் — மதங்கியார் -மண்டலம் சுற்றுதல் –

தொடங்கு கின்றாள் நடம் சொல்லு கின்றேன் குருகூரர் தொழா
மடங்கு கின்றாள் மண்டலம் சுற்றி யாடுகின்றாள் மதங்கி
விடங்கு கண்டார் பிழைப்பார் சவையீர் விரைந்து ஏகுமிந்த
படங்கு விண்டால் பின்னைப் போக ஒண்ணாது உம் பதிகளுக்கே. 70–

சவையீர்–சபையில் உள்ளவர்களே
சொல்லு கின்றேன்-நான் உங்களுக்கு ஒரு உறுதி சொல்கின்றேன் -கேளுங்கள்
மதங்கி–ஆடல் பாடல் வல்ல ஓர் இள மங்கை
நடம் தொடங்கு கின்றாள்–கூத்தாடத் தொடங்குகின்றாள்
குருகூரர் தொழா மடங்கு கின்றாள் –ஆழ்வாரை தொடக்கத்திலே தொழுது திரைக்குள்ளே திரும்பிச் செல்லுகின்றாள்
மண்டலம் சுற்றி யாடுகின்றாள் -மண்டலமாக அங்கேயே இருந்து சுழன்று கூத்தாடுகின்றாள்
விடங்கு கண்டார் பிழைப்பார் -இந்த மதங்கியின் அழகைக் கண்டு காதல் நோயால் மரண வேதனைப்படாது
பிழைப்பவர் எவர் -எவரும் இல்லை என்றபடி
இந்த படங்கு விண்டால் உம் பதிகளுக்கே பின்னைப் போக ஒண்ணாது –இந்தத் திரையை வாங்கி விட்டால் –
அவளது அழகைக் கண்டு மோஹித்து விழாமல் உங்கள் ஊருக்குப் போக முடியாதே
ஆதலால்
விரைந்து ஏகும் -யாத்திரை வாங்குவதற்கு முன்னே அப்பால் போய் விடுங்கோள் –

பக்தி அதிசயத்தைக் கண்டவர் இவர் பக்கல் ஈடுபடுவதை விட்டு
பிரபஞ்ச விஷயங்களில் செல்ல இயலாமையைச் சொன்னவாறு

—————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதி-51-60- -ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் —

பெறும் பாக்கியமுள்ள போதும் பிழைப்பு முண்டே பிறர் பால்
வெறும்பாக் கிளத்தி மெலிகின்ற என்னை வினை கொடுப் போய்
எறும்பாக்கிய தமியேனை அமரர்க்கும் ஏற விட்டான்
குறும்பாக்கிய முப் பகை தவிர்த்து ஆண்ட குருகை மன்னே. 51–

பெறும் பாக்கியமுள்ள போதும் பிழைப்பு முண்டே -அதிர்ஷ்டம் இருக்கும் போதும் அந் நன்மை மிகுதி நேராமல் தவறுதல் உண்டோ -இல்லை என்றபடி
பிறர் பால் வெறும்பாக் கிளத்தி -மற்றவர் மேல் பயன் இல்லாத பாடல்களைப் பாடிக் கொண்டு
மாரி அனைய கை–மால் வரை ஒக்கும் திண் தோள் என்று பாரிலோர் பற்றையைப் பச்சைப் பசும் பொய்கள் பேசவே -திருவாய் மொழி
மெலிகின்ற -திரிந்து இளைக்கின்றவனும்
என்னை வினை கொடுப் போய் எறும்பாக்கிய தமியேனை -தீ வினைகளால்
வலிய இழுத்துக் கொண்டு சென்று எறும்பு போல் எளியவனாக்கி -வேறு கதி அற்றவனான என்னை
இரும் பாடு எரி கொள்ளியினுள் எறும்பு போல் உருகா நிற்கும் என்னுள்ளம் -கலியன்
குறும்பாக்கிய முப் பகை தவிர்த்து-தீமைகள் செய்யும் படியான மூன்றுவகை பகைகளையும்-
காமம் கோபம் மயக்கம் -போன்றவை -வித்யா மதம் குல மதம் சீல மதம் -உயர் பிறப்பு மதம் -போல்வனவும் – போக்கி
ஆண்ட குருகை மன்னே-கைங்கர்ய ஸ்ரீ யும் அளித்து அருளி
அமரர்க்கும் ஏற விட்டான்-தேவர்களிலும் மேலாக்கி அருளி விட்டான் -விண்ணுளாரிலும் சீரியரே -திரு விருத்தம் -என்றுமாம் –
அருள் கண்டீர் இவ்வுலகினில் மிக்கதே –

———-

குருகூர் நகர் எம்பிரான் அடியாரோடும் கூடி அன்புற்று
ஒரு கூரையில் உறைவார்க்கும் உண்டே எம்மை யுள்ளும் சுற்றும்
இருகூர் வினையும் அறுத்து இறப் பார்க்கும் இயற்கை யவ்வூர்
அருகு ஊர் அருகில் அயல் அயலார்க்கும் அரியதன்றே. 52–

எம்மை யுள்ளும் சுற்றும்–ஜீவாத்மாக்களான நம்மை -புறத்தே அன்றே அகத்தும் சூழ்ந்து உள்ள
இருகூர் வினையும் அறுத்து-மிகுதியாக புண்ய பாப இருவகை கர்மங்களையும் துணித்து
சஞ்சிதம் ப்ராரப்தம் ஆகாம்யம் அனைத்தையும் என்றுமாம்
இறப் பார்க்கும்-அவ்வினை மரத்தை வேரோடு அழியும் படி செய்வதான
பார்த்தல் -செய்தல் என்ற பொருளில் வந்தது இங்கு
இயற்கை-தன்மை கொண்ட
குருகூர் நகர் எம்பிரான் அடியாரோடும் கூடி -ஆழ்வார் அடியார் குழாங்களுடன் கூடி
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் -ஸ்ரீ மன் நாதமுனிகள் -ஸ்ரீ பராங்குச தாஸர் போல்வார்
அன்புற்று-அவர்கள் பக்கல் அன்பு பூண்டு அவரகள் அன்புக்கும் அபிமானத்துக்கும் இலக்காகியும் என்றுமாம்
இன்புற்று -பாட பேதம் –
ஒரு கூரையில் உறைவார்க்கும் உண்டே -அவர்களுடன் நித்ய வாஸம் செய்பவர்களுக்கும் உள்ளதேயாம்
தொண்டக்குடியாக இருந்தால் என்றபடி
மற்றும்
யவ்வூர் அருகு ஊர் அருகில் அயல் அயலார்க்கும் அரியதன்றே–சமீபத்தில் உள்ளாருக்கும்
அடுத்து அடுத்து வேறு ஊரில் உள்ளாருக்கும் உண்டே
அருகு ஊர் -நவ திருப்பதிகள்
அசலூர் -திரு வழுதி வள நாட்டில் உள்ளவை
அதன் அயலார் -ஆழ்வார் சம்பந்தம் உடையார் அனைவரும்
இரண்டு ஏவகாரங்களும் தேற்ற ஏவகாரம்

———-

தலைவன் பிரிந்த நிலையில் ஆற்றாத தலைவி இரங்கி கூறுதல் –

அன்றாத அன்றிலையும் அன்று வித்து என்னை அன்னையுடன்
பின்றாத வண்ணம் எல்லாம் பின்று வித்துப் பிழைக் கொழுந்தை
ஒன்றாத வண்ணம் உபாயம் இயற்றியது ஊழ் வினையை
வென்றான் குருகைப் பிரான் மகிழே யன்றி வேறில்லையே. 53–

அன்றாத அன்றிலையும் அன்று வித்து -எவருடன் பகை கொள்ளாத அன்றில் பறைவையுடனும் இப்பொழுது
என்னுடன் பகை கொள்ளும் படி செய்து அருளி
குருகு -கிரௌஞ்சம் -எப்பொழுதும் இணையுடனே இருக்குமே
அன்றுதல் – பகைத்தல்
அன்றிய வாணன் ஆயிரம் தோளும் துணிய அன்று ஆழி தொட்டனை -கலியன்
என்னை அன்னையுடன் பின்றாத வண்ணம் எல்லாம் பின்று வித்துப் -என்னுடைய செவிலித்தாயுடன் மாறுபடத்
தகாத வகைகளில் எல்லாம் மாறுபாடச் செய்வித்து அருளி
பிழைக் கொழுந்தை ஒன்றாத வண்ணம் -இளஞ்சந்த்ரனை என்னுடன் வேறுபாடு கொள்ளும்படி
உபாயம் இயற்றியது –சூழ்ச்சி செய்து அருளியது
யாதோ என்னில்
ஊழ் வினையை வென்றான் குருகைப் பிரான் மகிழே யன்றி வேறில்லையே–விதியை வென்ற ஆழ்வாருடைய
மகிழம்பூ மாலையே தவிர வேறே ஒன்றும் இல்லையே

ஆழ்வார் மனக்கண்ணில் தோன்றி பாஹ்ய ஸம்ச்லேஷம் பெறாமல் வருந்தி அருளிச் செய்யும் பாசுரம் இது –

———–

வேறே நமக்கிவன் அன்புடை மெய்யடியான் என்றுள்ளம்
தேறேன் எனலது தேறத் தகும் செந் தமிழ்ப் புலவர்க்கு
ஏறே எதிகளுக்கு இன்னமுதே எறி நீர்ப் பொருநை
ஆறே தொடர் குருகூர் மறையோர் பெற்ற ஆணிப் பொன்னே. 54–

செந் தமிழ்ப் புலவர்க்கு ஏறே -கவி ஸிம்ஹமே
எதிகளுக்கு இன்னமுதே–ராமானுஜர் போல்வாருக்கு ஆராவமுதமே
எறி நீர்ப் பொருநை ஆறே தொடர் குருகூர் -அலை வீசுகின்ற நீர்ப்பெருக்கை யுடைய தாமிரபரணி
இடையறாது பாயப்பெற்ற திருக்குருகூரில் திரு அவதரித்த
மறையோர் பெற்ற ஆணிப் பொன்னே–வைதிகர்கள் பெறாப் பேறாகப் பெற்ற மாற்று உயர்ந்த அரும் பொன் போன்றவரே
வேறே நமக்கிவன் அன்புடை மெய்யடியான் என்றுள்ளம்
தேறேன் எனல் -இவன் சிறப்பாக அன்பு உள்ள அடியவன் என்று என்னைக் குறித்து மனப் பூர்வகமாக நம்ப மாட்டேன் என்று கொள்ளாதே
அது தேறத் தகும் -அங்கனம் மெய்யடியவனாக என்னை நீ நம்பத்தகும்

———–

பொன்னை உரைப்பது அப் பொன்னொடன்றே புலமைக் கொருவர்
உன்னை உரைத்துரைத் தற்கு உளரோ உயற் நாற் கவியும்
பின்னை உரைக்கப் பெறுவ தல்லால் பெருந் தண் குருகூர்
தென்னை யுரைக்கும் இயற்கும் இசைக்கும் சிகாமணியே. 55–

பெருந் தண் குருகூர்-மகிமையுடைய -நீர் வளம் மிக்கு குளிர்ந்த திருக்குருகூரில் திரு அவதரித்த
தென்னை யுரைக்கும் இயற்கும் இசைக்கும் சிகாமணியே. -இயல் தமிழுக்கும் இசைத் தமிழுக்கும்
தலையில் அணியும் ரத்ன ஆபரணம் போல் அனைவராலும் கொண்டாடப்படுபவரே
பொன்னை உரைப்பது அப் பொன்னொடன்றே –மாற்று அறிய பொன்னோடே அன்றோ பொன்னை உரைத்துப் பார்ப்பது
அங்கனம் நோக்கப் புகும் இடத்து
உயற் நாற் கவியும் பின்னை உரைக்கப் பெறுவ தல்லால் — –எல்லை நிலமாகச் சொல்லத் தக்கது அல்லால்
புலமைக் கொருவர் உன்னை உரைத்துரைத் தற்கு உளரோ –உமக்கு ஈடாக மாற்று சொல்ல ஒருவரும் இல்லையே

தமிழுக்கு தென் மொழி -தென் சொல் -தென் காலை போல் தென்னுரை என்றும் உண்டே
ஆடவர் மேல் மன்னு மடலூரார் என்பதோர் வாசகமும் தென்னுரையில் கேட்டு அறிவது உண்டு -பெரிய திருமடல்
குருகையர் கோன் யாழின் இசை வேதத்து இயல் -என்பதால் சிகாமணி

———–

மகட் பாற் காஞ்சி -நின் மகளை எனக்குத் தருக என்ற அரசனிடம் மாறுபடுவது

மணித்தார் அரசன் தன் ஓலையைத் தூதுவன் வாய் வழியே
திணித்தா சழியச் சிதைமின் தலையை எம் தீ வினையைத்
துணித்தான் குருகைப் பிரான் தமிழால் சுருதிப் பொருளைப்
பணித்தான் பணி யன்றெனில் கொள்ளும் கொள்ளு மெம் பாவையையே. 56–

எம் தீ வினையைத் துணித்தான்–கர்மங்களைப் போக்கி அருளியவரும் –
பண்டை பல்வினை பாற்றி அருளியவர் அன்றோ
தமிழால் சுருதிப் பொருளைப் பணித்தான்-வேதம் தமிழ் செய்து அருளியவரும் –
அவ்வருமறையின் பொருள் கொண்டு ஆயிரம் இன் தமிழ் பாடினான் அன்றோ
குருகைப் பிரான் பணி யன்றெனில் –அவர் கட்டளை அன்றாயின்
மணித் தார் அரசன் தன் ஓலையைத் –இரத்தின மாலை அணிந்த அரசனது திரு முகத்தை
தூதுவன் வாய் வழியே திணித்து -தூதன் வாயினுள்ளே புகுத்தி அவன் வாயை அடைத்து
ஆசழியச் சிதைமின் தலையை -பெண்ணைக் கொடு என்று
கேட்ட குற்றம் தீருமாறு -அத் தூதன் தலையைத் துணுத்திடுங்கோள்
கொள்ளும் கொள்ளு மெம் பாவையையே-எம் குருகைப் பிரான் அன்றி மற்ற ஓர் அரசன் எமது பெண்ணைக் கொள்வான் போலும்
பாவை -சித்திரப் பிரதிமை -கண் மணிப் பாவை –கொல்லிப் பாவை போல் –

———–

பாவைத் திருவாய் மொழிப் பழத்தைப் பசும் கற்பகத்தின்
பூவைப் பொரு கடல் போதா அமுதைப் பொருள் சுரக்கும்
கோவைப் பணித்த எம் கோவை யல்லா என்னைக் குற்றம் கண்டென்
நாவைப் பறிப்பினும் நல்லவரன்றோ மற்றை நாவலரே. 57–

பழத்தைப் -கனிந்த பலம் போன்ற இனிமை யுடையதும்
பசும் கற்பகத்தின் பூவைப் -வேண்டுவார் வேண்டுவற்றைக் கொடுப்பதாலும் அனைவரும்
தலை மேல் கொள்ளும் சிறப்பினாலும் கற்பக வ்ருக்ஷத்தின் மலர் போன்றதும்
பொரு கடல் போதா அமுதைப் -அலை மோதும் பாற் கடலில் நின்றும் தோன்றாத ஆரா அமுதமாயும் –
இல் பொருள் உவமை இது
பொருள் சுரக்கும் கோவைப் -நல்ல பொருளை சுரக்கும் காம தேனு வாகவும்
திருவாய் மொழிப் பாவைப் பணித்த எம் கோவை -திருவாய் மலர்ந்து அருளிச் செய்த எமது ஸ்வாமியான ஆழ்வாரை
யல்லா -அல்லாமல் பிறரை முன்பு கவி பாடிய
என்னைக்
குற்றம் கண்டென்-இவரை முன்னமே பாடாத குற்றம் யுடையவனாக உணர்ந்து
மற்றை நாவலரே என் நாவைப் பறிப்பினும் நல்லவரன்றோ -மற்றைப் புலவர்கள் எனது நாக்கைத் பிடுங்கினாலும் நல்லவர் அல்லரோ
பழுதே பல பகலும் போயின என்று அஞ்சி அது குறித்து அனுதாபம் கொண்டு அக்கழிவு இரக்கத்தால் கூறியது இது –
நாவலர் -கவனம் பிரசங்கம் போதனை முதலிய நாவின் வன்மை யுடையவர் என்றவாறு –

———-

நாவலந் தீவில் கவிகள் எல்லாம் சில நாள் கழியப்
பூவலந் தீவது போல்வ அல்லால் குருகூர்ப் புலவன்
கேவலந் தீங்கு அறுப்பான் கவி போல் எங்கும் போய்க் கெழுமிக்
கூவலந் தீம் புனலும் கொள்ளுமே வெள்ளம் கோளிழைத்தே. 58–

நாவலந் தீவில் –அம் நாவல் தீவில் -அழகிய ஐம்பூத் வீபத்தில்
கவிகள் எல்லாம் சில நாள் கழியப்–பிறர் பாடிய பாடல்கள் சில நாள்கள் கழிகிற அளவிலே
பூவலந் தீவது போல்வ அல்லால் -மலரின் மணம் மென்மை முதலிய சிறப்புக்கள் கெட்டு அழிவது போலேத் தாம் கெட்டிடுமே யல்லாமல்
குருகூர்ப் புலவன் கேவலந் தீங்கு அறுப்பான் கவி போல் -பண்டை வல் வினை பற்றி அருளும் ஆழ்வார் பாசுரங்கள் போல்
எங்கும் போய்க் கெழுமிக்-எல்லா இடங்களிலும் பரவி
வெள்ளம் கோளிழைத்தே–வெள்ளத்தைப் போவதாய்
ஆழ் பொருளான பரமாத்மாவைத் தெளிவாகக் காட்டி அருளும்
பிரளய வெள்ளத்திலும் அழியாமல் நிலை நின்று
அதுக்கும் மேலே
கூவலந் தீம் புனலும் கொள்ளும்மே –கிணற்றில் உள்ள அழகிய இனிய நீரையும் கொள்ள மட்டுமோ -மாட்டாது என்றபடி
கிணற்று நீர் -போல் அந்தர்யாமித்வத்தையும் விளக்கிக் காட்ட வல்லது -என்றபடி

————–

இழைத்தார் ஒருவரும் இல்லா மறைகளை இன் தமிழால்
குழைந்தார் குருகையிற் கூட்டம் கொண்டார்க்கும ரித் துறைவர்
மழைத்தார் தடக் கைகளால் என்னை வானின் வரம்பிடை நின்று
அழைத்தார் அறிவும் தந்தார் அங்கும் போயவர்க்கு ஆட் செய்வனே. 59–

இழைத்தார் ஒருவரும் இல்லா மறைகளை -அபவ்ருஷேயமான நித்யமான வேதங்களை
இன் தமிழால் குழைந்தார் -தமிழால் தளைக்கச் செய்து அருளியவரும் –
குருகையிற் கூட்டம் கொண்டார்-திருக் குருகையில் சேர்ந்த -திரு அவதரித்தவரும் —
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வாருடனும் இங்கேயே சேர்ந்து அவருக்கும் அருள் புரிந்தார்
குமரித் துறைவர்-கன்னியாகுமரி என்னும் தீர்த்தத்துக்கு உரியவருமாகிய ஆழ்வார்
பாண்டிய மன்னனை -குமரித் துறைவன் என்றும் கன்னித் துறைவன் என்றும் சொல்வது உண்டே
வானின் வரம்பிடை நின்று–பரமபதத்தை எல்லையில் நின்று கொண்டு
மழைத்தார் தடக் கைகளால் என்னை அழைத்தார் -மேகம் போன்ற வண்மையான திருக்கைகளால்
என்னை அவ்விடத்துக்கு வா என்று அழைத்தார்
அறிவும் தந்தார் -அது மாத்ரமும் இல்லாமல் அங்கு செல்லுவதற்கு உரிய தத்வ ஞானத்தையும் தந்து அருளினார்
அங்கும் போயவர்க்கு ஆட் செய்வனே–ஆதலால் இங்கு அர்ச்சா ரூபியான ஆழ்வாருக்கு
கைங்கர்யம் செய்வதோடு நிற்காமல் அங்கும் சென்று அவருக்கே அடிமை செய்வேன் என்கிறார் –

———–

ஆட் செய்யலாவ தெல்லாம் செய் தடி யடைந்தே னதன்றித்
தாட் செய்ய தாமரை என் தலை ஏற்றனன் தண் குருகூர்
நாட் செய்ய பூந்தொடை மாற னென்றேன் இனி நாட் குறித்துக்
கோட் செய்ய லாவதுண்டே யென்றனாருயிர் கூற்றினுக்கே. 60–

ஆட் செய்யலாவ தெல்லாம் செய் தடி யடைந்தேன் –அடிமைத் தொழில்கள் அனைத்தையும் செய்து
ஆழ்வார் திருவடி இணைகளை அடைந்தேன்
அதன்றித்-அது மட்டும் அல்லாமல்
தாட் செய்ய தாமரை என் தலை ஏற்றனன் –திருப்பொலிந்த சேவடி என் சென்னியின் மேல் பொருத்தப் பெற்றேன்
தண் குருகூர் நாட் செய்ய பூந்தொடை மாற னென்றேன் –ஆழ்வார் திரு நாமத்தையும் வைபவத்தையும்
திரு அவதார ஸ்தல மஹாத்ம்யத்தையும் பாராட்டிக் கூறினேன்
இனி-இப்படி ஆழ்வாரை சரண் அடைந்து ஏற்றிய பின்பு
நாட் குறித்துக் கோட் செய்ய லாவதுண்டே யென்றனாருயிர் கூற்றினுக்கே–யம பயம் தான் உண்டோ
உடல் உருகி வாய் திறந்து மடுத்து உன்னை நிறைத்துக் கொண்டேன்
கொடுமை செய்யும் கூற்றமும் என் கோலாடி குறு கப் பெறா

—————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதி-41-50- -ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் —

மூர்த்தத்தினை இம் முழு ஏழ் உலகு முழுகுகின்ற
தீர்த்தத்தினைச் செய்ய வேதத்தினைத் திருமால் பெருமை
பார்த்தற்கு அருளிய பாரதத்தைப் பணித்தானும் நின்ற
வார்த்தைக் குருகைப் பிரானும் கண்டான் அம் மறைப் பொருளே. 41–

மூர்த்தத்தினை–ஜீவாத்மாவின் ஸ்வரூபத்தையும்
இம் முழு ஏழ் உலகு முழுகுகின்ற தீர்த்தத்தினைச் –ஸமஸ்த உலகங்களும் அடங்கும் இடமான
ஸ்வயம் பரிசுத்தமான பர ப்ரஹ்மத்தின் தன்மையையும்
செய்ய வேதத்தினைத் -செவ்வியை யுடைய வேதங்களையும்
திருமால் பெருமை பார்த்தற்கு அருளிய பாரதத்தைப் –ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன்
அர்ஜுனனுக்கு உபதேசித்து அருளிய ஸ்ரீ பகவத் கீதையை யுள் அடக்கிய மஹா பாரதத்தை
பணித்தானும் -அருளிச் செய்த வேத வியாச பகவானும்
நின்ற வார்த்தைக் குருகைப் பிரானும் -நிலை நிற்கும் திவ்ய ஸூ க்திகள் அருளிச் செய்து அருளிய ஆழ்வாரும்
நின்ற வார்த்தை -நிலை பெற்ற புகழ் என்றுமாம் –
ஆகிய இருவருமே
கண்டான் அம் மறைப் பொருளே-ரஹஸ்ய வேத ஸாரார்த்தங்களை அறிந்தவர்கள்
பணித்தானும் கண்டான் -குருகைப் பிரானும் கண்டான் என்றவாறு –

———

பொருள் வயிற் பிரியும் தலைவனுக்குத் தோழி தலைவியின் ஆற்றாமை கூறுதல் –

பொருளைச் சுவை யென்று போவ தெங்கே குரு கூர்ப் புனிதன்
அருளைச் சுமந்தவள் கண்ணின் கடை திறந்து ஆறுபட்டுக்
குருளைச் சுமந்து வெளி பரந்தோட் டரும் கொள்ளை வெள்ளம்
உருளைச் சுடர் மணித் தேரை அந்தோ வந்து உதைக்கின்றதே. 42–

குரு கூர்ப் புனிதன் அருளைச் சுமந்தவள் -ஆழ்வாரது கருணையை மிகுதியாகப் பெற்றவளான தலை மகளினது
கண்ணின் கடை -கண்களின் நுனி இடத்தை
திறந்து -திறந்து -அவ்வழியாக வெளிப்பட்டு
ஆறுபட்டுக்–ஒரு ஆறாகி
குருளைச் சுமந்து வெளி பரந்து ஓட் டரும்–பலவகை விலங்கின் குட்டிகளை இழுத்து மேற் கொண்டு
வெளியான நிலம் எங்கும் பரவி ஓடுவதான
கொள்ளை வெள்ளம்-மிகுதியான கண்ணீர்ப் பெருக்கானது
உருளைச் சுடர் மணித் தேரை அந்தோ வந்து உதைக்கின்றதே.–சக்கரங்கள் பூண்ட -ரத்தினங்கள் பதித்த
தலைமகன் தேரை வந்து மோதுகின்றதே
பிரயாணத்துக்குத் தடை செய்கின்றது என்றவாறு

இங்கனமாக
பொருளைச் சுவை யென்று போவ தெங்கே –தலைமகன் செல்வதை இனியது என்று எண்ணி –
அதன் பொருட்டு இவளை பிரிந்து செல்வது எவ்வாறு என்றவாறு –

கண்ணின் கடை திறந்து ஆறுபட்டுக்
குருளைச் சுமந்து வெளி பரந்தோட் டரும் கொள்ளை வெள்ளம்-என்றதும்
தேரை அந்தோ வந்து உதைக்கின்றதே-என்றதும்
அதிசய யுக்தி வகையால் கண்ணீர்ப் பெருக்கை காட்டியவாறு –

உள்ளம் உருகி என் கொங்கை ஓட்டந்து பாய்ந்திடுகின்ற -பெரியாழ்வார் –
ஓட்டம் தந்து என்பதையே ஓட்டந்து என்று விகாரப்பட்டது

ஆழ்வார் கம்ப நாட்டாரை விஷயீ கரித்து திவ்ய தேச யாத்திரை செர்ல்ல யத்தனிக்க
அப்பிரிவை ஆற்றாது நின்ற நிலையை அன்பர்கள் ஆழ்வார் பக்கலிலே
விண்ணப்பம் செய்தல் இதுக்கு ஸ்வா பதேசம் –

————

மருங்கு அணைதல் –

வந்து அடிக் கொண்டன கொங்கைகள் மாறன் குருகை வஞ்சி
கொந்து அடிக் கொண்ட குழலும் கலையும் குலைந்தலைய
பந்து அடிக்குந் தொறும் நெஞ்சம் பறை யடிக்கின்றது என்றால்
செந்தடித் தன்ன மருங்கிற்குண்டோ நிற்கும் சிக்கனவே. 43–

மாறன் குருகை வஞ்சி-ஆழ்வார் திரு நகரியிலே வஞ்சிக்கொடி போல் உள்ள இந்த இளைய மாதினிடத்தே
கொங்கைகள் -வந்து அடிக் கொண்டன -கொங்கைகள் -மங்கைப் பருவம் தோன்ற
வளர்ந்து மார்பின் இடம் எல்லாம் தம்மிடமாகக் கொண்டன
இங்கனம் தனது பாரம் மிக்கதானால்
கொந்து அடிக் கொண்ட சூழலும் கலையும் குலைந்தலைய–பூங்கொத்துக்கள் நிறைய சூட்டப் பட்ட கூந்தல் பாரமும்
உடுத்த ஆடையும் நிலை குலைந்து சோருமாறு -இம் மெல்லியலாள்
பந்து அடிக்குந் தொறும் நெஞ்சம் பறை யடிக்கின்றது –இவள் இடைக்கு என்னாகுமோ என்று
நெஞ்சம் பட பட என்று துடிக்கின்றது என்றால்
செந்தடித் தன்ன மருங்கிற்குண்டோ நிற்கும் சிக்கனவே.–செவ்விய மின்னல் போன்ற இவள் இடைக்கு
இப்பாரங்களை -துவளாது நின்று -சுமக்கும் வல்லமை இருக்குமோ

வாடிடை நோக்கி வருந்தினன் போல் ஆடமை தோழியை ஆர்வமோடு அணைதல்

இவரது பக்தி வளர்ச்சியும் ப்ராணாமம் முதலிய முயற்சிகள் நிலை குலையும்படி நேர்கிற
பிரபஞ்ச போக லீலைக்கு அவர் உரியர் அல்லாமையும்
அவரது வைராக்யத்தின் முதிர்ச்சியையும் பாராட்டிக் கூறும் வார்த்தை இதுக்கு ஸ்வா பதேசம்

இடை அழகு -ஒன்றும் பொறாத வைராக்யத்தையே காட்டும்
வேறு ஒன்றின் தொடர்பு உண்டானால் இடையே இல்லாதபடி இடையறாத அன்பின் மிகுதியைக் காட்டும்
கொங்கை பக்தி -பகவத் பாகவத அனுபவ உபகரணம்
வந்து அடிக் கொள்ளுதல் –அதன் முதிர்ச்சி -பரம பக்தியாக பரிணமித்தல்
கொந்து அடிக் கொண்ட குழல் -விதி முறைப்படி செய்யும் பிரணாமம்

—————

கன வாயினவும் துரியமும் ஆயவையும் கடந்து
மன வாசகங்களை வீசிய மாறனை மா மறையை
வினவா துணர்ந்த விரகனை வெவ் வினையைத் தொலைத்த
சின வாரணத்தைக் குருகைக்கு அரசனைச் சேர்ந்தனமே. 44–

கன வாயினவும் -ஸ்வப்ன அவஸ்தையின் வகைகளும்
துரியமும் –துரிய அவஸ்தையும்
ஆயவையும் கடந்து-மற்ற அவற்றின் இனமான ஜாக்ரத ஸூஷ்ப்தி அவஸ்தைகளையும் கடந்து
மன வாசகங்களை வீசிய -மநோ வாக்குகளைக் கடந்த
மாறனை –ஆழ்வாரை
மா மறையை வினவா துணர்ந்த விரகனை -எம்பெருமானாலேயே மயர்வற மதி நலம் அருளப்பட்ட ஆழ்வாரை
வெவ் வினையைத் தொலைத்த சின வாரணத்தைக் –யானை போன்றவரும் -சடகோபர் அன்றோ
குருகைக்கு அரசனைச் சேர்ந்தனமே–ஆழ்வாரை சரணம் அடைந்தோமே
ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் -என்றபடி

———

சேராதன உளவோ பெருஞ் செல்வரக்கு வேதம் செப்பும்
பேராயிரம் திண் பெரும் புயம் ஆயிரம் பெய் துளவத்
தாரார் முடியாயிரம் குரு கூர்ச் சட கோபன் சொன்ன
ஆரா அமுதம் கவி ஆயிரம் அவ் வரியினுக்கே. 45–

அவ் வரியினுக்கே–அந்த ஸ்ரீ ஹரி -ஸ்ரீ மன் நாராயணனுக்கு
வேதம் செப்பும் பேராயிரம் -நாமோ ஸஹஸ்ரவான் -பேர் ஆயிரம் உடையான் அன்றோ
திண் பெரும் புயம் ஆயிரம் –தோள்கள் ஆயிரத்தாய்
பெய் துளவத் தாரார் முடியாயிரம்– திருத்துழாய் மாலை பொருந்திய முடிகள் ஆயிரத்தாய்
இப்படி அனைத்துமே ஆயிரமாக -எண்ணிறந்தவையாக -அமையப் பெற்ற எம்பெருமானுக்கு
குரு கூர்ச் சட கோபன் சொன்ன ஆரா அமுதம் கவி ஆயிரம் –வான் திகழும் சோலை மதிள் அரங்கன்
வண் புகழ் மேல் ஆன்ற தமிழ் மறைகள் ஆயிரமும் ஈன்ற முதல் தாய் சடகோபன் –
மொய்ம்பால் வளர்த்த இதத்தாய் இராமானுசன் –
சேராதன உளவோ பெருஞ் செல்வரக்கு -மற்றும் இவருக்கு சேராத பொருள் உண்டோ –

————

தோழி இரங்கல் –

அரிவளை பொன் மகிழ் ஆயிழைக்கு ஈயும் கொல் அந்தி வந்து
முரிவளை முத்தும் சினையும் மயங்க முறை செறுத்து
வரி வளையும் அன்னமும் தம்மிலே வழக்காட வலம்
புரிவளை யூடறுக்கும் குருகூர் எம் புரவலனே. 46–

முரிவளை முத்தும் -பெரிய சங்கினால் பெறப்பட்ட முத்தும்
சினையும்-அன்னப்பறவை ஈன்ற முட்டையும்
மயங்க-நீர்த்துறையிலே கலந்து மாறாடினவாக
அவற்றைக் குறித்து
வரி வளையும் அன்னமும் -உள் சுழியை யுடைய சங்கும் அன்னப் பறவையும்
முறை செறுத்து தம்மிலே வழக்காட–ஒன்றன் பொருளை மற்றது தன்னது என்று மயங்குவதால்
நீதி முறை கடந்து தமக்குள்ளே -ஒன்றோடு ஓன்று வழக்காட
வலம் புரிவளை யூடறுக்கும்–வலம்புரி சங்கு சென்று நாடு நின்று அவற்றின் போரை விலக்குவதற்கு இடமான
குருகூர் எம் புரவலனே.-ஆழ்வாரான நம் தலைவர்
அந்தி வந்து-இன்று மாலைப் பொழுதில் மீண்டு வந்து
அரிவளை பொன் மகிழ் -வண்டுகள் சூழ்ந்து மொய்க்கப் பெற்ற அழகிய தனது மகிழம்பூ மாலையை
அரி வளை -தான் கவர்ந்த அபஹரித்த வளை என்றுமாம்
ஆயிழைக்கு ஈயும் கொல் -தேர்ந்து எடுத்து அணிந்த ஆபரணங்களை யுடைய இம்மட மங்கைக்குக் கொடுத்து அருள் வானோ

கம்ப நாட்டாழ்வாருக்கு மனக்கண்ணில் சேவை சாதித்து மறைந்த ஆழ்வார் இடம் பிரிவாற்றாமையாலே
அவர் ஸதா ஸாந்நித்யத்தை அபேக்ஷித்து ஆதாரத்தோடு கூறும் வார்த்தை இதுக்கு ஸ்வா பதேசம்
அரிவளை பொன் மகிழ்–சார க்ராஹிகள் மிக விரும்பி விடாத தம் காட்சி இன்பம்
ஆயிழை -ஆத்ம பூஷணம் -ஸத்குணவாதி
அந்தி வருதல் -உரிய சமயத்தில் உபேக்ஷியாது வருதல் –

——–

தலைவி கடலை நோக்கித் தேர் வழி தூரல் என்றல்

புரை துடைத்துப் பெரும் பொய்யும் துடைத்துப் பிறர் புகலும்
உரை துடைத் தங்குள்ள வூச றுடைத் தெம் முறு பிறவித்
துரை துடைத் தாட் கொண்ட தொண்டர் பிரான் துறை நீர்ப் பொருநை
கடை துடைக்குங் கடலே துடையேல் அன்பர் கால் சுவடே. 47–

புரை துடைத்துப் –ஐம் புலன்களால் உண்டாகும் குற்றங்களை போக்கி
பெரும் பொய்யும் துடைத்துப் -அவற்றுக்கு மூல காரணமான மகா மாயையும் போக்கி
பிறர் புகலும் உரை துடைத்து -புற சமயத்தார் வாதங்களை பொருந்தாமை காட்டிக் கழித்து
அங்குள்ள வூசல் துடைத்து -பரதத்வ நிர்ணயத்தில் தடுமாற்றத்தையும் தீர்த்து
எம் முறு பிறவித் துரை துடைத்து ஆட் கொண்ட -பிறவித்துயர் தீர்த்து கைங்கர்யமும் கொண்டு அருளிய
தொண்டர் பிரான் துறை நீர்ப் பொருநை-ஆழ்வார் திருமஞ்சன துறையுடைய தாமிரபரணி
கடை துடைக்குங் கடலே -பெரு வெள்ளமாக வந்து கரையை உடைக்கப் பெற்ற கடலே
துடையேல் அன்பர் கால் சுவடே.-கருணையால் நிர்ஹேதுகமாக சம்ச்லேஷித்து சென்ற தலைவனது
திருவடிச் சுவட்டை அழித்திடாதே

ஸம்ஸார ஆரணவத்தை நோக்கி கம்ப நாட்டாழ்வார் தமது மநோ ரதம் அழியாமல் இருக்க
பிரார்த்திப்பது இதுக்கு ஸ்வா பதேசம் –
கடலில் நதி கலப்பது -ஆழ்வார் சம்பந்தத்தை இந்த லீலா விபூதிக்குக் காட்டி உறவு கொண்டாடின படி

———————

செவிலித்தாய் நல் தாய்க்கு இருவர் காதலும் உரைத்தல் —

சுவடிறக்கத் தொடர் ஆசைக் களிற்றைத் தொடர்ந்திரண்டு
கவடிறக் கட்டிய பாசத் தளைக் கண் பரிந்து சங்கக்
குவடிறக் குத்திய மாறப் பெயர்க் கொலை யானை நங்காய்
இவடிறத்து ஒன்றும் படர்ந்தி வானம் இருள்கின்றதே. 48–

நங்காய்-செவிலித்தாய் நல் தாயை விளித்து
இரண்டு கவடிறக் -தனக்கு முன்னும் பின்னும் உள்ளனவாய்த்த தன்னைக் காட்டுதற்கு ஆதாரமான மரத்தறிகள் இரண்டும் ஓடிய
உள் பகை புறப்பகை -வஞ்ச வர்க்கம் இரண்டும் அழிய என்றவாறு தலை மகன் பக்ஷத்தில்
கட்டிய பாசத் தளைக் கண் பரிந்து -தன்னைக் கட்டிய கால் விலங்காகிய சங்கிலியின் பொறுத்து வாயைத் துணித்திட்டு
சுவடிறக்கத் தொடர் ஆசைக் களிற்றைத் தொடர்ந்து -மத ஜலம் பெருகுகிற அடையாளம் மிகுதியாகத் தொடர்ந்து
இருக்கப் பெற்ற திக்கஜத்தை நாடிச் சென்று -அதனோடு போர் தொடர்ந்து
சங்கம் குவடிறக் குத்திய -அழகிய மலைச் சிகரங்களை ஓடியுமாறு -தந்தங்களினால் குத்திய
மாறப் பெயர்க் கொலை யானை -மாறன் என்னும் பெயரை யுடைய கொல்லுதல் வல்ல யானையானது
படர்ந்தி வானம் இருள்கின்றதே–பிரிந்தாருக்குத் துன்பத்தைச் செய்கின்ற சாயம் காலத்திலேயே இருள் அடைகிற அளவிலே
இவள் திறத்து ஒன்றும் -இவள் பக்கல் தவறாது வந்து சேர்ந்து விடும்

ஆழ்வார் உரிய காலத்தில் வந்து கைக்கொள்ளுவார் என்பதே ஸ்வா பதேசம் –
கொலையானை -ராமானுஜ முனி வேழம் போல் -வி பக்ஷிகளை சித்ரவதை பண்ணவும்
தாம் பரிக்ரஹித்தவர்களை பட்டாபிஷேக யோக்யராம் படி பண்ணவும் வல்லவர் –
இந்த யானைக்கு மதம் -ப்ரஹ்மானந்தம்
சங்கக் குவடிறக் குத்திய மாறன் -சங்கப்பலகையில் கண்ணன் கழலிணை -ஏத்தி புகழ்ந்த ஐதிக்யம் அனுசந்தேயம்

———–

இருளாய்ப் பரந்த உலகங்ககளை விளக்கும் இரவி
பொருளாய்ப் பரந்தது தான் பொது நிற்றலின் மற்றது போல்
மருளாய்ப் பரந்த மயக்கத் துயக்கற்ற மாற னெங்கோன்
அருளால் சமய மெல்லாம் பரன் உண்டென்று அறிவுற்றதே. 49–

இருளாய்ப் பரந்த -இருள் மிக்குப் பரவப் பெற்ற
உலகங்ககளை -நில உலகத்தின் பகுதிகளை எல்லாம்
விளக்கும் -இருள் ஒழித்து விளங்கச் செய்கின்ற
இரவி-ஸூர்ய மண்டலம்
பொது நிற்றலின்-எல்லா வுயிர்கட்க்கும் பொதுப்பட உதவி செய்து நிற்றலால்
பொருளாய்ப் பரந்தது –உலகம் முழுவதும் காணப்படும் பொருளாய் விளங்கிற்று
அது போல்
மருளாய்ப் பரந்த மயக்கத் துயக்கற்ற மாற னெங்கோன்
அருளால் –பலரும் மருளும்படி பரவுகிற மாயையினால் ஆகும் சோர்வு இல்லாத மாறன் கருணையினால்
சமய மெல்லாம் பரன் உண்டென்று அறிவுற்றதே.–ஸ்ரீ மன் நாராயணன் உளன் என்று அறிந்து கொண்டனவே
வகுள பூஷண பாஸ்கரர் அன்றோ

——–

அறிவே உனைத் தொழுதேன் மற்றை ஆகம வாதியரைச்
செறிவேன் என ஒன்று சிந்தை செய்யாது செய்தாரை யில்லா
நெறிவே நின்றா நிலை யுணர்ந்தோன் குருகூர் நிலத்தைப்
பிறிவேன் எனவும் எண்ணா தென்னை வீடு பெறுத்தினையே. 50–

அறிவே -எனது உணர்வே
மற்றை ஆகம வாதியரைச் செறிவேன் என ஒன்று சிந்தை செய்யாது–வேதம் இருக்க அதனை விட்டு
அதற்கு மாறான ஆகமங்களை ப்ரமாணமாகக் கொண்டு துர்வாதம் செய்பவராகிய புறச் சமயத்தாரை சேர்வேன்
என்ற தீய சிந்தனை ஒன்றையும் கொள்ளாமல்
செய்தாரை யில்லா நெறிவே நின்றா நிலை யுணர்ந்தோன் குருகூர் நிலத்தைப் பிறிவேன் எனவும் எண்ணாது -தன்னைச் செய்தவர்
எவரையும் உடையது அல்லாததும் சன்மார்க்கத்தையே போதிப்பதுமாகிய வேதத்தில் ஊன்றி
பரதத்வத்தை அறிந்தவராகிய ஆக்வாறது திரு அவதார ஸ்தலமான திருக்குருகூரை விட்டுப் பிரிய எண்ணவும் செய்யாமல்
தென்னை வீடு பெறுத்தினையே-நீ முக்தி பெறவும் செய்து அருளினாயே -அந்த மஹா உபகாரகத்துக்கு
உனைத் தொழுதேன் –
உன்னை நான் நமஸ்கரித்தேன்

நெஞ்சமே நல்ல நல்ல உன்னைப் பெற்றால் என் செய்யோம் இனி என்ன குறைவினம் போல்
இங்கு தமது உணர்வைக் கொண்டாடுகிறார்

—————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதி-31-40- -ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் —

மெய்யும் மெய்யாது பொய்யும் பொய்யாது வேறு படுத்து
உய்யும் மெய்யாய உபாயம் வந்துற்றது உறு வினையைக்
கொய்யும் மெய் வாள் வலவன் குருகைக் கரசன் புலமை
செய் மெய்யன் தனக்கே தனித் தாளன்பு செய்த பின்னே. 31-

உறு வினையைக்-மிக்க கருமங்களை
கொய்யும் -அறுத்து ஒழிக்கின்ற
மெய் வாள் வலவன் –ஸத்ய வாக்காகிய வாள் படையின் தொழிலில் வல்லவரும்
குருகைக் கரசன் -திருக்குருகூருக்குத் தலைவரும்
புலமை செய் மெய்யன் தனக்கே -ஸ்வரூப ஞானம் உபதேசித்து அருளும் பிரதம ஆச்சார்யரான ஆழ்வாருக்கே
தனித் தாளன்பு செய்த பின்னே.–ஒப்பற்ற திருவடிகளில் நான் பக்தி செய்த பின்பே
எனக்கு
மெய்யும் மெய்யாது -உண்மைப்பொருளும் உண்மையாக விளங்கிற்று –
மெய் -ஜீவ பரமாத்ம ஸ்வரூபங்கள்
பொய்யும் பொய்யாது -பொய்மைப் பொருள்களும் பொய்யாகப் புலப்பட்டன
பொய் -தேகம் பிரகிருதி -பொய் நின்ற ஞானம் போல்வன
வேறு படுத்து-இங்கனம் பகுத்து அறிந்த பின்பே
உய்யும் -ஆத்மா உஜ்ஜீவனத்துக்கு உரிய
மெய்யாய உபாயம் வந்துற்றது -உண்மையான உபாயமும் எனக்கு வந்து ஸித்தித்தது

————-

செய்யன் கரியன் எனத் திரு மாலைத் தெரிந்துணர
வய்யம் கரி யல்ல மாட்டா மறை மதுரக் குருகூர்
அய்யன் கவி யல்லவேல் பிறவிக் கடலாழ்வது அல்லால்
உய்யும் வகை யொன்றும் யான் கண்டிலேன் இவ் வுயிர்களுக்கே. 32–

செய்யன் கரியன் எனத் திரு மாலைத் தெரிந்துணர-ஸ்ரீ யபதியை -செய்யன் கரியன் என்று ஆராய்ந்து அறிய
செய்ய வாய் செய்ய கண் செய்ய கால் செய்ய கை -செய்ய அவயவங்களையும்
நீல மேனி கருமையும் ஆராய்ந்து அறியார்கள் அன்றோ
கரு வண்ணம் செய்ய வாய் செய்ய கண் செய்ய கை செய்ய கால்
செரு ஒண் சக்கரம் சங்கு அடையாளம் திருந்தக் கண்டே––ஸ்ரீ திருவாய் மொழி-6-1-7-என்றால் போலே
அடையாளங்களைத் திருந்தக் கண்டு
வய்யம் கரி யல்ல -வையகத்து உயிர்கள் சாக்ஷி யாக மாட்டாதே
மாட்டா மறை -வேதங்களும் அப்படியே
அவன் ஸ்வரூபத்தை இன்னது இப்படிப்பட்டது என்று உரைக்க சக்தி கொண்டவை அல்லவே
யாதோ வாசோ நிவர்த்தந்தே -என்று மீண்டதே
ஆகவே
மதுரக் குருகூர் அய்யன் கவி யல்லவேல் –ஆழ்வாரது திவ்ய பிரபந்தங்கள் இல்லாமல் போயிருந்தால்
இவ் வுயிர்களுக்கே. பிறவிக் கடலாழ்வது அல்லால்-உயிர்கள் எல்லாம் பிறவிக் கடலில் ஆழ்ந்து போவது அல்லாமல்
உய்யும் வகை யொன்றும் யான் கண்டிலேன் -உஜ்ஜீவன உபாயம் ஒன்றுமே யான் கண்டேன் அல்லேன்

—————

உயிர்த் தாரையில் புக்கு உறு குறும்பாம் ஒரு மூன்றனையும்
செயிர்த்தார் குருகை வந்தார் திரு வாய்மொழி செப்பலுற்றால்
மயிர் தாரைகள் பொடிக்கும் கண்ணீர் மல்கும் மா மறையுள்
அயிர்த்தார் அயிர்த்த பொருள் வெளியாம் எங்கள் அந்தணர்க்கே. 33–

உயிர்த் தாரையில் புக்குஉ று –உயிர் செல்லுகிற வழியிலே உடன் சென்று கூடுகிற
குறும்பாம் ஒரு மூன்றனையும்–முக்குறும்புகளையும்
செயிர்த்தார் -வெறுத்து ஒழித்தவராகிய
குருகை வந்தார் திரு வாய்மொழி -திவ்ய பிரபந்தங்களை
செப்பலுற்றால்-ஓதி உணரத் தொடங்கினால்
எங்கள் அந்தணர்க்கே–எங்களை ஆள உரியவர்களாக ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் ஸ்ரீ மன் நாதமுனிகள் போல்வார்
மயிர் தாரைகள் பொடிக்கும் –உடம்பில் உள்ள மயிர் ஒழுங்குகள் சிலிர்ப்பு கொள்ளும்
கண்ணீர் மல்கும் –ஆனந்தக் கண்ணீர் நிறைந்து பெருகப் பெறும்
மா மறையுள் அயிர்த்தார் அயிர்த்த பொருள் வெளியாம் –பொருள் உணர்த்துவதற்கு அரிய பெருமையை யுடைய
வேதங்களின் கருத்துக்களில் புற சமயத்தார் சந்தேகித்த அர்த்தங்கள் எல்லாம் விளங்கும்

—————-

அந்தணர்க்கோ நல் அருந்தவர்க்கோ அறி யோகியராய்
வந்தவர்க்கோ மறம் வாதியர்க்கோ மதுரக் குழை சேர்
சுந்தரத் தோளனுக்கோ அவன் தெண்டர்கட்கோ சுடர் தோய்
சந்தனச் சோலைக் குருகைப் பிரான் வந்து சந்தித்ததே. 34–

அந்தணர்க்கோ -வேதியர்கட்காகவோ
நல் அருந்தவர்க்கோ -சிறந்த தபஸ்ஸூக்கள் செய்பவர்கட்காககோ
அன்றி யோகியராய் வந்தவர்க்கோ -அல்லது யோக அப்யாஸம் செய்பவர்கட்காகவோ
மறம் வாதியர்க்கோ -பிணக்கர்களாய் புற சமயத்தார்கட்காகவோ
மதுரக் குழை சேர் சுந்தரத் தோளனுக்கோ –ஸ்ரீ மன் நாராயணனுக்கட் காகவோ
அவன் தெண்டர்கட்கோ -அவன் அடியார்களுக்காகவோ
சுடர் தோய்-சந்தன ஸூர்யர்கள் விண் ஒளி கள் தன் மேல் படும்படி
தொடர்பு உயர்வு நவிற்சி அணி -சோலைகளின் மிக்க உயர்ச்சியைக் காட்டும் –
சந்தனச் சோலைக் குருகைப் பிரான் வந்து சந்தித்ததே.–ஆழ்வாரது திரு அவதாரம் –
இவர்களுக்கு எல்லாம் தனித்தனியே ப்ரயோஜன கரமாம் படி அன்றோ இவரது ஆவிர்பாவம்
எனவே இவ்வாறு விகல்பித்து அருளிச் செய்கிறார் –

————-

சந்ததியும் சந்திப் பதமும் அவை தம்மிலே தழைக்கும்
பந்தியும் பல் அலங்காரப் பொருளும் பயிலுகிற்பீர்
வந்தியும் வந்திப்பவரை வணங்கும் வகை யறிவீர்
சிந்தியும் தென் குருகூர் தொழுதார் செய்யும் தேவரையே. 35–

சந்ததியும் -எழுத்து புணர்ச்சி இலக்கணத்திலும்
சந்திப் பதமும் -அங்கணம் புணர்வதற்கு உரிய பாதங்களின் இலக்கணத்திலும்
அவை தம்மிலே தழைக்கும் பந்தியும் -அச் சொற்களில் மிக்கு விளங்குகிற பொருள் இலக்கண வகைகளிலும்
பல் அலங்காரப் பொருளும் -பலவகை அலங்கார அணி இலக்கண விஷயங்களிலும்
பயிலுகிற்பீர்-பழகுகிற இலக்கண புலவீர்காள்
தென் குருகூர் தொழுதார் செய்யும் தேவரையே. –திருக்குருகூரை சேவித்து
வந்தியும் -நமஸ்கரியுங்கோள்
வந்திப்பவரை வணங்கும் வகை யறிவீர்-அந்த ஆழ்வார் அடியார்களை வணங்குகிற ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை
வணங்கும் விதத்தை அறிவீர்கள்
சிந்தியும் -அவர்களை தியானமும் செய்யுங்கோள் –

———-

பாங்கி வெறி விலக்கிச் செவிலியருக்கு அறத்தொடு நிற்றல்

தேவரை ஏறிய மூதறி வாட்டியைச் சீரழித்தீர்
பூவரை ஏறிய கோதை யுள்ளம் புகுந்தார் எவர் என்று
அவரை ஏறி மொழிகின்ற போது இயம்பிற்று இறைவர்
மூவரையோ குரு கூரரையோ சொல்லும் முந்துறவே. 36–

தேவரை ஏறிய மூதறி வாட்டியைச் சீரழித்தீர்–தெய்வ ஆவேசம் கொண்ட கட்டு விச்சியை சீர் கெடுத்து விட்டீர்கள்
பூவரை ஏறிய கோதை –மலர்களை அளவாகச் சூட்டப் பெற்றுள்ள கூந்தலுடைய இவ்விள மங்கையுடைய
யுள்ளம் புகுந்தார் எவர் என்று -மனத்தில் புகுந்து வறுத்துபவர் யார் என்று நீங்கள் வினவியத்தைக் குறித்து
அக்கட்டுவிச்சி
அவரை ஏறி மொழிகின்ற போது இயம்பிற்று -நமது உறை யுள்ளின் எல்லையில் ஏறி-
கட்டுவிச்சி கட்டேறி போல் – வந்து விடை கூறுகிற போது சொன்னது
இறைவர் மூவரையோ -த்ரிமூர்த்திகளையோ
குரு கூரரையோ -ஆழ்வாரையோ
சொல்லும் முந்துறவே. –என் முன்னே சொல்லுங்கோள்

தேவு மற்று அறியேன் –மதுரகவி நிலையைப் பெற்ற கம்ப நாட்டாழ்வார்

—————-

துறவாதவர்க்கும் துறந்தவர்க்கும் சொல்லவே சுரக்கும்
அறவா அவை இங்கு ஓர் ஆயிரம் நிற்க அந்தோ சிலர் போல்
மற வாதியர் சொன்ன வாசக மாம் மலட்டாவைப் பற்றி
கறவாக் கிடப்பர் அங்கு என் பெறவோ தங்கள் கை வலிப்பே. 37–

துறவாதவர்க்கும் -இல்லத்தாருக்கும்
துறந்தவர்க்கும் -துறவறத்தாருக்கும்
சொல்லவே சுரக்கும்-ஓதும் அளவிலேயே சகல புருஷார்த்தங்களையும் அளிக்கும்
அறம் ஆ அவை இங்கு ஓர் ஆயிரம் நிற்க -பரம தர்ம ரூபமான ஆழ்வாரது திவ்ய பிரபந்தங்கள் சிறப்புற்று இங்கே இருக்க
அந்தோ சிலர் போல்
மற வாதியர் சொன்ன வாசக மாம் மலட்டாவைப் பற்றி–மலட்டுப் பசுவை பலன் தருவதாகக் கொண்டு
கறவாக் கிடப்பர் -கறந்து கொள்ள முயல்வர்
அங்கு என் பெறவோ தங்கள் கை வலிப்பே.-அங்கு கை நோவப் பெறுவது பலன் ஒன்றுமே இல்லையே –
இது என்ன பேதைமை
குரு பரம்பரை உள்ள ஸம்ப்ரதாயத்து பால் அன்றோ இது –

————-

மடலூரத் துணிந்த தலை மகளின் வழி ஒழுகித் தோழி இரங்குதல் –

கை தலைப் பெய்து அரும் பூசலிட்டுக் கவியால் உலகை
உய்தலைச் செய்ததும் பொய் என்றுமோ சென்று அவ்வூர் அறிய
வைதலைத்து ஏசுதுமோ குருகூர் என்னும் ஆறு அறியாப்
பைதலைக் கோகு உகட்டிட்டு ஏட்டில் ஏற்றிய பண்பனையே. 38–

குருகூர் என்னும் ஆறு அறியாப்–தலை மகன் இருக்கும் திவ்ய தேசப் பெயரையும்
வாயினால் சொல்லும் விதத்தையும் அறியாது இருந்த
பைதலைக் -இளைமை யுடைய இம்மகளை -சிறு கிளிப் பைதலே -திருவாய் மொழியிலும் உண்டே
கோகு உகட்டிட்டு ஏட்டில் ஏற்றிய –முறை கேடு தலைக்கு ஏறி பனை மடல் குதிரையின் மேல் ஏறுமாறு செய்த
கோகு உகட்டுதல் –கும்பிடு நட்டமிட்டு ஆடி கோகு கட்டுண்டு உழலாதார் –திருவாய் மொழியிலும் உண்டே
கோகு -அடைவு கேடு
உகட்டுதல் -தலை மண்டியிடுதல் -மேலிடுதல்
பண்பனையே–குணத்தை யுடைய தலை மகனை -எதிர்மறை லக்ஷணம்
சென்று–அவனது ஊருக்கு யாம் சென்று
கை தலைப் பெய்து –கைகளைத் தலை மேல் வைத்துக் கொண்டு
அரும் பூசலிட்டுக் -பொறுத்தற்கு அரிய பேர் ஆரவாரத்தைச் செய்து
கவியால் உலகை உய்தலைச் செய்ததும் பொய் என்றுமோ -ஆழ்வார் பாசுரங்களால் உலகத்தின் துன்பம் தீர்ந்து
வாழுமாறு செய்தனன் என்பதையும் பொய் என்று சொல்லி முறையிடுவோமோ
அவ்வூர் அறிய வைதலைத்து ஏசுதுமோ -அங்குள்ளார் அனைவரும் அறியும்படி நிந்தித்து கலக்கம் விளைத்துப் பழிப்போமோ

கோகு உகட்டிட்டு ஏட்டில் ஏற்றிய பண்பனையே
கம்ப நாட்டாழ்வாருக்கு ஆழ்வார் முதலிலே பக்தியை உண்டாக்கி -அதனை அபிவிருத்தியாம்படி செய்து –
அவரை பிரபந்தம் பாடும்படி செய்வித்தது ஆழ்வாரது திரு அருளே –
ஸாந்நித்யம் கால விளம்பம் பொறாமல் -இவ்வாறு கூறும் வகையால் அவரை ஆற்றுதல்

—————

பண்ணும் தமிழும் தவம் செய்தன பழ நான்மறையும்
மண்ணும் விசும்பும் தவம் செய்தன மகிழ் மாறன் செய்யுள்
எண்ணும் தகைமைக்கு உரிய மெய் யோகியர் ஞானம் என்னும்
கண்ணும் மனமும் செவியும் தவம் செய்த காலத்திலே. 39–

மகிழ் மாறன் செய்யுள் எண்ணும் தகைமைக்கு -திவ்ய பிரபந்தங்களை சிந்தனை செய்வதாகிய பெருமைக்கு
உரிய மெய் யோகியர்-ஏற்ற ஞான பக்தி யோகங்களை யுடையவர்களுடைய
பாவின் இன்னிசை பாடித்திரிவனே -மதுர கவி ஆழ்வார் -அருள் பெற்ற நாதமுனிகள் போல்வாருடைய
ஞானம் என்னும் கண்ணும் மனமும் செவியும் – –அறிவாகிய அகக் கண்ணும் -மனமும் -காதுகளும்
தவம் செய்த காலத்திலே
பண்ணும் தமிழும் -குறிஞ்சி முதலிய பண்களும் தமிழ் மொழியும் தவம் செய்தன
பழ நான்மறையும் மண்ணும் விசும்பும் தவம் செய்தன –

———-

காலத்திலே குருகூர் புக்குக் கைக் கொண்மினோ கடை நாள்
ஆலத்திலே துயின்றோர் கொண்டவை யிரண்டா யமைந்த
கோலத்திலே முளைத்துக் கொழுந் தோடிக் குணங்கடந்த
மூலத்திலே செல்ல மூட்டிய ஞானத்து எம் மூர்த்தியையே. 40–

கடை நாள்–கல்பாந்த காலத்திலே
ஆலத்திலே துயின்றோர்–ஆலிலையில் யோக நித்ரை செய்து அருள்பவரான எம்பெருமான்
கொண்ட–கரும வசத்தால் அன்றியே இச்சையாலே எடுத்துக் கொண்ட
ஐ யிரண்டா யமைந்த கோலத்திலே –தசாவதாரங்களிலே
முளைத்து–அடிக் கொண்டு
கொழுந் தோடி-கொழுந்து விட்டு வளர்ந்து
குணங்கடந்த மூலத்திலே செல்ல மூட்டிய -இழி குணங்களைக் கடந்த ஆதி மூலப் பெருமாளாகிய
அந்த ஸ்ரீ மன் நாராயணன் பக்கலிலே -பலரும் செல்லுமாறு —
தமது திவ்ய பிரபந்தம் மூலமாக பலருக்கும் ஆதரத்தை உண்டாக்கி அருளிய
ஞானத்து எம் மூர்த்தியையே–தத்வ ஞான பரி பூர்னரான ஆழ்வாரையையே
குருகூர் புக்குக் கைக் கொண்மினோ -கால விளம்பம் இன்றி -பழுதே பல பகலும் போக்காது –
திருக்குருகூர் சென்று சரண் புக்கு உஜ்ஜீவியுங்கோள்
ஞானத்தை மூட்டிய ஆழ்வார் என்றுமாம் –

—————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதி-21-30- -ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் —

பாங்கி நெறி அருமை கூறித் தலை மகனை வரவு விலக்குதல் –

சாரல் குறிஞ்சி தழுவும் பொழில் தளிர் மெல்லடித் தண்
மூரல் குறிஞ்சி நகை முகம் நோக்கற்கு நீ முடுகும்
சூரல் குறிஞ்சி நெறி நினை தோறும் துணுக்கு எனுமால்
வாரல் குருகைப் பிரான் திரு ஆணை மலை யவனே. 21–

மலை யவனே-மலைக்கு உரியவனே
சாரல் குறிஞ்சி தழுவும் பொழில் -குறிஞ்சி நிலத்து சோலையிலே
தளிர் மெல்லடித் தண் மூரல் குறிஞ்சி நகை முகம் நோக்கற்கு -கண்ணுக்கு இனிய பற்களையும் –
குறிஞ்சி என்னும் பண் போல் இனிய சொற்களையும் புன் சிரிப்பையும் யுடைய தலைவியின் முகத்தைப் பார்க்க
நீ முடுகும்–நீ விரைந்து வருவதாகிய
சூரல் குறிஞ்சி நெறி -பிரப்பங்காடு மிக மலை வழியை
நினை தோறும் துணுக்கு எனுமால்-நினைக்கும் தோறும் திடுக்கிட்டு அஞ்சுவதாய் இருக்கும்
வாரல் குருகைப் பிரான் திரு ஆணை –ஆதலால் ஆழ்வார் மேல் ஆணை -இனி நீ இங்கனம் வர வேண்டா –

பகல் குறி -இரவுக் குறி -ஏகாந்தத்தில் தலைமகனை சந்தித்தல்
ஆறு பார்த்து உற்ற அச்சக் கிளவி -அகத்துறை
இதன் பயன் -வெளிப்படையாக வந்து மணம் புரிய வற்புறுத்தல்
குறிஞ்சி -மலையும் மலை சார்ந்த இடமும்-புணர்ச்சிக்கு உரிய இடம்

தமோ குண பிரசுரராய்
சம்சார மார்க்கத்தில் இருந்து மேற்பட்ட இடத்தில்
ஆழ்வார் பக்கல் பக்தி செய்து ஒழுகுகிற பாகவதர்களை நோக்கி
அன்பர்கள் இக்களவு ஒழுக்கைத்தை விட்டு
பிரபத்தி மார்க்கத்தில் நின்று அந வரத பாவனை செய்வதை வறுபுறுத்துவது இதன் ஸ்வா பதேசம் –
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை கிளவித் தலைமகனாக கொள்ளுதல் உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை
மாயப்பிரான் அடியார் குழாம் உடன் கூடுவது என்று கொலோ -போல் –

————-

மலை யாரமும் கடல் ஆரமும் பன் மா மணி குயின்ற
விலை யாரமும் விரவுந் திரு நாடனை வேலை சுட்ட
சிலையார் அமுதின் அடி சட கோபனைச் சென்று இறைஞ்சும்
தலையார் எவர் அவரே எம்மை ஆளும் தபோதனரே. 22-

மலை யாரமும் -பொதிய மலையில் உண்டாகிற சந்தன மரமும்
கடல் ஆரமும் –கடலில் தோன்றுகிற முத்துக்களும் -பூழியர் கோன் தென்னாடு முத்துடைத்து அன்றோ
பன் மா மணி குயின்ற விலை யாரமும் -ரத்தினங்கள் பதிக்கப்பட்ட விலை மிக்க ஹாரங்களும்
விரவுந் திரு நாடனை –பொருந்திய சிறந்த பாண்டி வள நாட்டில் திரு அவதரித்தவரும்
வேலை சுட்ட சிலையார் அமுதின் அடி சட கோபனைச் –சமுத்திரத்தை ஆக்நேய அஸ்த்ரத்தால் வேகச் செய்த
சாரங்க பாணியின் திருவடி நிலைகளான ஆழ்வாரை
சென்று இறைஞ்சும்–போய் வணங்குகிற
தலையார் எவர் அவரே எம்மை ஆளும் தபோதனரே- தலையை யுடைய அவரே எம்மை அடிமை கொள்ளும் தவச் செல்வர் ஆவார்
ஸ்ரீ மதுர கவி ஆழ்வார் போல்வார்
கற்றார் பரவும் ராமானுசனைக் கருதும் உள்ளம் பெற்றார் எவர் அவர் எம்மை
நின்று ஆளும் பெரியவரே -ராமானுஜ நூற்றந்தாதி பாசுரத்தை ஒட்டியே இப்பாசுரம் –

————-

போந்து ஏறுக என்று இமையோர் புகலினும் பூந்தொழுவின்
வேந்து ஏறு அடர்த்தவன் வீடே பெறினும் எழில் குருகூர்
நாம் தேறிய வறிவன் திரு வாய்மொழி நாளும் நல்கும்
தீந் தேறலுண்டுழலும் சித்தியே வந்து சித்திக்குமே. 23-

போந்து ஏறுக என்று இமையோர் புகலினும் -இந்திராதி தேவர்கள் எங்கள் ஸ்வர்க்க லோகம் வருவாய்
என்று வேண்டும்படி மேம்பட்ட பதவி கிடைப்பதானாலும்
பூந்தொழுவின் வேந்து ஏறு அடர்த்தவன் வீடே பெறினும் –செருக்கு கொண்ட -ராஜஸ குணம் மிக்க
எருதுகளை அடக்கி நப்பின்னைப் பிராட்டியை அடைந்த திருமாலது ஸ்ரீ வைகுண்டமே பெறினும்
எழில் குருகூர் நாம் தேறிய வறிவன் திரு வாய்மொழி நாளும் நல்கும் -எப்பொழுதும் திருவாய் மொழி யாகிய
தீந் தேறலுண்டுழலும் சித்தியே வந்து சித்திக்குமே–அமுதத்தை பருகி களித்துத் திரியும் பேறே எனக்கு சித்திக்க வேண்டும் –
தேவு மற்று அறியேன் குருகூர் நம்பி பாவின் இன்னிசை பாடித் திரிவனே

———-

சித்தர்க்கும் வேதச் சிரம் தெரிந்தோர்கட்கும் செய்தவர்க்கும்
சுத்தர்க்கும் மற்றைத் துறை துறந்தோர் கட்கும் தொண்டு செய்யும்
பத்தர்க்கும் ஞானப் பகவர்க்குமே யன்றி பண்டு சென்ற
முத்தர்க்கும் இன்னமுதம் சடகோபன் மொழித் தொகையே. 24-

சடகோபன் மொழித் தொகையே.
சித்தர்க்கும் -அணிமா மஹிமா இத்யாதி யோக சித்திக்களைப் பெற்றவருக்கும்
வேதச் சிரம் தெரிந்தோர்கட்கும் -வேதாந்தம் அறிந்தவர்களுக்கும்
செய்தவர்க்கும்-தவம் செய்தவர்களுக்கும்
சுத்தர்க்கும் -மனம் மொழி மெய்-த்ரிகுண ஆர்ஜவம் உள்ளோருக்கும்
மற்றைத் துறை துறந்தோர் கட்கும் -இல்லறம் கடந்து சந்யாச ஆஸ்ரமம் கொண்டவர்களுக்கும்
தொண்டு செய்யும் பத்தர்க்கும் -பகவத் பாகவத சேஷ பூதர்களாய் அடிமை செய்வார்களுக்கும்
ஞானப் பகவர்க்குமே யன்றி –தத்வ ஞானம் யுடைய பெரியோர்கட்க்கும் அல்லாமல்
ஞானம் பலம் வீர்யம் ஐஸ்வர்யம் சக்தி தேஜஸ்ஸூக்கள் உடைய பகவர்
பண்டு சென்ற முத்தர்க்கும் இன்னமுதம் –முக்தர்களுக்கும் இன்னமுதம் போல் இனிய சுவை விளைப்பதாம்

——–

தொகை உளவாய பணுவற் கெல்லாம் துறை தோறும் தொட்டால்
பகை யுளவாம் மற்றும் பற்றுளவாம் பழ நான் மறையின்
வகை யுள வாகிய வாதுளவாம் வந்த வந்திடத்தே
மிகை யுளவாம் குருகூர் எம்பிரான் தன் விழுத் தமிழ்க்கே. 25-

தொகை உளவாய பணுவற் கெல்லாம் -தொகுதியாக உள்ள மற்ற சமய நூல்களுக்கு எல்லாம்
துறை தோறும் தொட்டால்-இடம் தோறும் ஊன்றி நோக்கினால் -அவற்றில் உள்ள பொருள்களை எல்லாம் ஆராய்ச்சி செய்தால்
பகை யுளவாம் -முன்னுக்கு பின் வருத்தமாகவும் -வேத விருத்தமாகவும் உள்ளனவாம்
மற்றும் -மேலும் இது அன்றியும்
பற்றுளவாம் பழ நான் மறையின் வகை யுள வாகிய வாதுளவாம் -வேத விருத்தமான உள்ள சொற் போர்களும் உண்டாகும்
வந்த வந்திடத்தே மிகை யுளவாம் குருகூர் எம்பிரான் தன் விழுத் தமிழ்க்கே- இங்கேயோ எதிர் வாதம் ஒன்றுமே இல்லாமல்
விசேஷ அர்த்தங்கள் பார்த்த பார்த்த இடங்களில் அமைந்து இருக்கும்

————-

விழுப்பார் இனி எம்மை யார் பிறவித் துயர் மெய் உற வந்து
அழுப்பாது ஒழிமின் அரு வினைகாள் உம்மை அப்புறத்தே
இழுப்பான் ஒருவன் வந்தின்று நின்றான் இள நாகு சங்கம்
கொழுப்பாய் மருதம் சுலாம் குருகூர் எம் குலக் கொழுந்தே 26-

அரு வினைகாள்
இள நாகு சங்கம் கொழுப்பாய் மருதம் சுலாம்-இளமையான பெண் சங்குகள் உடன் ஆண் சங்குகள் மருத நிலத்திலே திரியப் பெற்ற
கொழுப்பாய் மருதம்-கொழு பாய் மருதம் -கலப்பைக்காறு உழுது பாயப்பெற்ற வயல்கள் என்றுமாம்
குருகூர் எம் குலக் கொழுந்தே –பிரபன்ன ஜன கூடஸ்தரே
தொண்டக் குலத்தின் பேருக்கு காரணமானவர் ஆதாலால் கொழுந்து என்கிறார்
எம் குலக் கொழுந்து இராமானுசர் என்பதற்கு வியாக்கியான ஸ்ரீ ஸூ க்திகள்
வ்ருஷமாய் பலிக்கைக்கும்
கொடியாய்ப் படர்ந்து பலிக்கைக்கும் மூலமான கொழுந்து ஆகையால்
எம் குலத்துக்கு எல்லாம் மூலமானவர் என்றபடி
அன்றிக்கே
எம் குலம் அடங்கலும் ஒரு வேராய் -அதுக்கு எம்பெருமானார் கொழுந்தாய்க் கொண்டு
வேருக்கு வெக்கை தட்டினால் கொழுந்து முற்பட வாடுமா போலே
எங்கள் குலத்துக்கு ஒரு குறை வந்தால் முற்படத் தம்முடைய திரு முகம் வாடி இருக்குமவர் என்றுமாம் –
உம்மை அப்புறத்தே இழுப்பான் ஒருவன் வந்து -உங்களை இழுத்து அப்புறத்திலே எறிய வல்ல ஒருவராய் எழுந்து அருளி
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ கோஷ்டியில் இருந்து ஆட்டைப் பற்றி புலி இழுப்பது போல் இழுக்க வல்லவராய் வந்து
இன்று நின்றான்-இப்பொழுது எமது திரு உள்ளத்திலே நின்று அருளினார்
விழுப்பார் இனி எம்மை யார் பிறவித் துயர் -இனி மேல் எம்மை பிறவித் துன்பத்தில் விழுத்த வல்லவர் எவரும் இல்லை
ஆகவே
மெய் உற வந்து அழுப்பா தொழியின் -எமது உடம்பில் பொருந்த வந்து வருத்தாமல் நீங்கிப் போகுகங்கள்
மெய்யாக அழுப்பாது ஒழிமின் -என்றுமாம் –

பெற்றம் மேய்க்கும் பிரானார் பேணும் திருக்கோயில் கண்டீர்
அற்றம் உரைக்கின்றேன் இன்னம் ஆழ் வினைகாள் உமக்கு இங்கு ஓர்
பற்று இல்லை கண்டீர் நடமின் -என்றும்

திருமாலை அல்லது தெய்வம் என்று ஏத்தேன் வருமாறு என் நம் மேல் வினை -என்றும்

கூற்றமும் சாரா கொடு வினையும் சாரா தீ மாற்றமும் சாரா வகை அறிந்தேன் —
ஆற்றங்கரைக் கிடக்கும் கண்ணன் கடல் கிடக்கும் மாயன் உரை கிடக்கும் உள்ளத்து எனக்கு -என்றும்

இராமானுசன் மன்னு மா மலர்த்தாள் அயரேன் ஆறு வினை என்னை எவ்வாறு இன்று அடர்ப்பதுவே -என்றும்
உள்ள அருளிச் செயல்கள் இங்கே அனுசந்தேயம் –

———-

பிரிவாற்றாது வருந்தும் தலைவி நிலை கண்டு தோழி இரங்குதல் –

கொழுந்தோடு இலையும் முகையு மெல்லாம் கொய்யும் கொய்ம் மகிழ்க் கீழ்
விழுந்து ஓடுவது ஓர் சருகும் பெறாள் விறல் மாறனென்றால்
அழும் தோள் தளரும் மனமுருகும் குருகூர் அறையில்
எழுந்து ஓடவுங் கருத் துண்டு கெட்டேன் இவ் இளங் கொடிக்கே. 27-

இந்த மெல் இயலாள்
கொழுந்தோடு இலையும் முகையு மெல்லாம் கொய்யும் –மகிழ மரத்தினது கொளுத்தும் இலையும் அரும்பும்
உட்பட எல்லாவற்றையும் தனக்கு கொண்டு தர வேண்டுவாள்
கொய்ம் மகிழ்க் கீழ் விழுந்து ஓடுவது ஓர் சருகும் பெறாள் –மலர் கொய்வதற்கு உரிய மகிழ மரத்தின் கீழ் உதிர்ந்து –
காற்றின் விசையால் எப்புறத்தும் ஓடுவதான சருகு ஒன்றை யாயினும் பெற்றாள் இல்லை
விறல் மாறனென்றால்-பெருமை யுடைய மாறன் என்று தலைமகன் பெயரைச் சொன்னால் தலை மகன் பெயரைச் சொன்னால்
அழும் -ஆற்றாமையால் அழுவாள்
தோள் தளரும் –தோள்கள் தளரப் பெறுவாள்
மனமுருகும் -நெஞ்சு உருகப் பெறுவாள்
குருகூர் அறையில் –அவரது அவதார ஸ்தலப் பெயரைச் சொன்னால்
இவ் இளங் கொடிக்கே எழுந்து ஓடவுங் கருத் துண்டு – இவளுக்கு எழுந்து இருந்து இங்கு இருந்து
அவ்விடத்துக்கு ஓடிச் செல்லவும் எண்ணம் உண்டாகிறது
கெட்டேன்

பாட்டுடைத் தலைவனே கிளவித் தலை மகன்

தெய்வத் தண் அம் துழாய்த் தாராயினும் தழை யாயினும் தண் கொம்பதாயினும்
கீழ் வேராயினும் நின்ற மண்ணாயினும் கொண்டு வீசுமினே -என்றும்
சீரார் இதழ் பொழில் மாலிருஞ்சோலையில் செல்வர் செங்கண் போரார் தாள் புனை தழை தொடுத்த
நாரார் இதாகில் பிழைப்பு அரிதாம் எங்கள் நன்னுதற்கே -என்றும்
உள்ள அருளிச் செயல்கள் அனுசந்தேயம் –

கம்ப நாட்டாழ்வார் ஆழ்வார் திருவடிகளில் சேர்ந்து இருக்கப் பெறாது வருந்தும் நிலையில்
அவருடன் நேராகவாவது இடையிட்டாவது சம்பந்தம் பெற்ற பொருள் யாதாயினும் ஒன்றை
அவருடைய பிரசாதமாகப் பெற்று ஆறி இருக்கக் கருதி வேண்டுதலையும்
அங்கனம் ஒன்றும் அவருக்கு கிடைத்திடாமையும்
ஆழ்வாருடைய திரு நாமத்தைச் சொல்லும் போது எல்லாம் பக்தி பரவசராய்
அழுது உடல் சோர்ந்து மனம் தளர்தலையும்
அவரது திவ்ய தேசத்துக்கு விரைந்து செல்ல விரும்புதலையும்
அன்பர்கள் பாராட்டி
இனி இவருக்கு என்னாகுமோ என்று இரங்கிக் கூறுதல்
இதற்கு ஸ்வாப தேசம் –

———

கொடி எடுத்துக் கொண்டு நின்றேன் இனிக் கொடுங் கூற்றினுக்கோ
அடி எடுத்துக் கொண்டென் பால் வரலாகுங்கொல் ஆரணத்தின்
படி எடுத்துக் கொண்ட மாறன் என்றால் பதுமக் கரங்கள்
முடி எடுத்துக் கொண்ட அந்தணர் தாள் என் முடி எனவே. 28-

ஆரணத்தின் படி எடுத்துக் கொண்ட -வேதம் போலவே சாரமான அர்த்தங்களைத் தேர்ந்து எடுத்துக் கொண்டு
அருளிச் செய்த –வேதம் தமிழ் செய்த மாறன் அன்றோ
மாறன் என்றால் -மாறன் என்னும் திரு நாமம் உடையவர் என்று யார் சொன்னாலும்
அவரைக் குறித்து
பதுமக் கரங்கள் முடி எடுத்துக் கொண்ட -தாமரை போன்ற தமது கைகளைக் குவித்து அஞ்சலி பந்தத்தை
தமது சிரஸில் மேல் கொள்ளும் தன்மையரான
அந்தணர் தாள் -ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் திருவடிகள்
என் முடி -எனது சிரஸ்ஸின் மேல் கொள்ளப் படுபவனவாம்
எனவே. -என்று சொல்லி
கொடி எடுத்துக் கொண்டு நின்றேன் -பாகவதருக்கு வழித் தொண்டன் யான் என்று வெளியிடுமாறு
விருதுக் கொடி பிடித்துக் கொண்டு நின்றேன்
இனிக் -இவ்வாறு ஆழ்வார் அடியார் அடியார்குத் தொண்டனான பின்பு
கொடுங் கூற்றினுக்கோ அடி எடுத்துக் கொண்டென் பால் வரலாகுங்கொல் -யமனுக்கு என் பக்கல்
ஒரு காலடியாவது எடுத்து வைத்து வருதல் கூடுமோ

———–

என் முடியா தெனக்கி யாதே அரியது இராவணன் தன்
பொன் முடியால் கடல் தூர்த்த வில்லான் பொருநைந் துறைவன்
தன் முடியால் அவன் தாள் இணைக் கீழ் எப் பொருளும் தழீஇச்
சொல் முடியால் அமுதக் கவி ஆயிரம் சூட்டினனே. 29–

இராவணன் தன் பொன் முடியால் கடல் தூர்த்த வில்லான்– தலைகளைத் துணித்து அவற்றைக் கொண்டே
ஆழ்ந்த கடலை நிரம்பி விட்ட ஸ்ரீ கோதண்ட பாணி அடியவராக
பிரமன் வரத்தால் மீண்டும் மீண்டும் தலை முளைக்கச் செய்ததே இதற்காக அன்றோ
பொருநைந் துறைவன் -ஆழ்வார்
அவன் தாள் இணைக் கீழ்–ஸ்ரீ யபதியின் திருவடி இணைக்கீழ்
தன் முடியால் -தனது சென்னியால் வணங்கி
சொல் முடியால்-திருவாய் மொழி சேர்க்கையால்
எப் பொருளும் தழீஇச்-முமுஷுவுக்கு வேண்டிய அனைத்துப் பொருள்களையும் –
அர்த்த பஞ்சகங்களையும் -ஒருங்கு தொகுத்து
அமுதக் கவி ஆயிரம் சூட்டினனே.–பா மாலையை சூட்டி அருளி சமர்ப்பிக்க
இப்படிப்பட்ட ஆழ்வாருக்கு அடிமைப்பட்ட பின்பு
என் முடியா தெனக்கி -எனக்கு அசாத்தியமாக இருப்பது யாது -ஒன்றுமே இல்லையே
யாதே அரியது -எனக்கு சிரமம் பட்டு சாதிக்க வேண்டியது தான் ஏது -ஒன்றுமே இல்லையே –
வேண்டிய நற் பயன்கள் எல்லாம் தவறாமல் எளிதில் கை கூடும் அன்றோ –

———–

சூட்டில் குருகு உறங்கும் குருகூர் தொழுதேன் வழுதி
நாட்டில் பிறந்தவர்க்கு ஆளும் செய்தே னென்னை நல் வினையாம்
காட்டில் புகுத விட்டு உய்யக் கொள் மாறன் கழல் பற்றிப் போய்
வீட்டில் புகுதற்கும் உண்டே குறை மறை மெய் எனிலே. 30–

சூட்டில்-நெல் போர் களிலே
குருகு -மருத நிலத்துப் பறவைகள்
உறங்கும் -நிர்ப்பரமாக இனிது உறங்கப் பெற்ற
குருகூர் தொழுதேன் —ஆழ்வார் திரு நகரியை சேவிக்கப் பெற்றேன்
வழுதி நாட்டில் பிறந்தவர்க்கு ஆளும் செய்தேன் –இங்குள்ள ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு கைங்கர்யங்களும் செய்யப் பெற்றேன்
மறை மெய் எனிலே.–வேதங்கள் ஸத்யமாகுமானால்
மெய் -யதார்த்த பிரமாணம்
என்னை நல் வினையாம் காட்டில் புகுத விட்டு –என்னை நற் செயகைகள் ஆகிற தவ வனத்தில் செல்ல விட்டு
நல் வினை -பிரபத்தி மார்க்கம்
சரணாகதி சாஸ்திரமான ஸ்ரீ கம்ப ராமாயணம் சாதிக்கச் செய்தவரும் ஆழ்வாரே என்கிறார்
உய்யக் கொள் -யான் ஈடேறுமாறு என்னை ஆள் கொண்டு அருளுகிற
மாறன் கழல் பற்றிப் போய் -ஆழ்வார் திருவடிகளை சரண் புக்க பின்பு
மாறன் கழல் பற்றி குருகூர் தொழுதேன் ஆளும் செய்தென்
வீட்டில் புகுதற்கும் உண்டே குறை -ஸ்ரீ வைகுண்டம் சேர்வதற்கு பிரதிபந்தகம் ஏதேனும் உண்டோ
இம்மையும் சாதித்து வானவர் நாட்டையும் நீ கண்டு கொள் என்று வீடும் தருமே –

————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதி-11-20- -ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் —

ஆற்றில் பொதிந்த மணலின் தெகை யரு மா மறைகள்
வேற்றில் பொதிந்த பொருள் களெல்லாம் விழுமாக் கமலம்
சேற்றில் பொதிய வீழ்க்கும் குரு கூரர் செஞ் சொற் பதிகம்
நூற்றில் பொதிந்த பொருளொரு ஒரு கூறு நுவல்கிலவே. 11-

ஆற்றில் பொதிந்த மணலின் தெகை யரு மா மறைகள் வேற்றில்–ஓதி உணர அரியதாகவும்
அநந்த சிறந்த பலவகைப்பட்ட வேதங்கள்
நஹி நிந்தா நியாயத்தால் வேதங்களைப் பழித்தார்
செஞ் சொற் பதிகம் நூற்றில் பொதிந்த பொருளொரு ஒரு கூறு ஒரு ஆத்மாவுக்கு ஹித அம்சத்துக்கு
ஒரு பாட்டே அமையும்படி யாயிற்று இவர் பாடி அருளியது -ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை –

————-

இயல் இடம் கூறல்

இலவே இதழுளவே முல்லை யுள்ளி யம்பும் மொழியும்
சிலவே அவை செழுந் தேனொக்குமே தமிழ்ச் செஞ் சொற்களால்
பல வேதமும் மொழிந்தான் குரு கூர்ப் பதுமத்து இரண்டு
சல வேல்களும் உளவே யது காண் என் தனி யுயிரே. 12-

தமிழ்ச் செஞ் சொற்களால் பல வேதமும் மொழிந்தான்
குரு கூர்ப் பதுமத்து இதழ் இலவே -தாமரை மலரில் இதழ்கள் இலவ மலரே போலும் -திருவாய் இதழ்களைச் சொன்னவாறு
அவ்விதழ்களின் உள்ளே
முல்லை யுளவே -முல்லை அரும்புகள் உள்ளனவே -வெண்ணிற பற்களைச் சொன்னவாறு
உள் இயம்பும் மொழியும் சிலவே -அவற்றுள் பேசப்படும் பேச்சுக்களும் சிலவே
உண்டு
அவை செழுந் தேனொக்குமே -அந்த சின் மொழிகள் தாம் சுவை மிக்க தேனே போலும்
மற்றும் அந்தத் தாமரை மலரில்
இரண்டு சல வேல்களும் உளவே -அசைகின்ற இரண்டு வேலாயுதங்களும் உள்ளன
யது காண் என் தனி யுயிரே–இவை அனைத்தும் யுடைய அந்த உருவம் தான் எனது உயிர் போன்ற காதலி என்று நீ உணர்வாய் –

இயற்கைப் புணர்ச்சி -தெய்வப் புணர்ச்சி -முன்னுறு புணர்ச்சி
இயல் இடம் கூறல் துறை
கலந்து பிரிந்து மீண்டும் கலக்க வரும் தலைமகன் பாலகனுக்கு –
என்னால் காணப்பட்ட வடிவுக்கு இயலிவை இடம் இது -என்று கூறுதல்

முல்லை பதுமம் வேல் –உருவக உயர்வு நவிற்சியால் உபமேயத்தின் மேல் நின்றன –

ஆழ்வாருடைய திரு முக மண்டல திவ்ய ஸுந்தர்யத்தையும்
கூரிய ஞான விகாஸத்தையும்
திருவாய் மலரின் செவ்வியையும்
அதன் அகத்தே விளங்கும் ஸூத்தமான தந்த பங்க்தியையும்
தீம் சொற்களையும்
கண்டு ஈடுபட்ட பாகவதர் உசாவியா அன்பர்களுக்கு எடுத்துக் கூறுவதே இதுக்கு ஸ்வா பதேசம் –

————–

உயிர் உருக்கும் புக்கு உணர்வு உருக்கும் உடலத்தினு ள்ள
செயிர் உருக் கொண்ட நம் தீங்கு உருக்கும் திருடித் திருடித்
தயிர் உருக்கும் நெய்யொடு உண்டான் அடிச் சட கோபன் சந்தோடு
அயிர் உருக்கும் பொருநல் குருகூர் எந்தை அம் தமிழே. 13

திருடித் திருடித் தயிர் உருக்கும் நெய்யொடு உண்டான் அடிச் சடகோபன் –திருவடி நிலையான ஆழ்வார் –
முகில் வண்ணன் அடியை அடைந்து அருள் சூடி உய்ந்தவன் அன்றோ
சந்தோடு அயிர் உருக்கும் பொருநல் குருகூர் எந்தை –பரிமளத்தால் சந்தனத்தையும்
இனிமையால் சக்கரையையும் -தோற்கச் செய்யும் தாமிரபரணி
அம் தமிழே.உயிர் உருக்கும் -பக்திப் பெருக்கால் உயிரை உருகச் செய்யும்
புக்கு உணர்வு உருக்கும் -உடலினுள் புக்கு அகத்தின் உறுப்பான மனத்தை ஆனந்த அதிசயத்தால் கரையச் செய்யும்
உடலத்தினு ள்ள செயிர் உருக் கொண்ட நம் தீங்கு உருக்கும்
குற்றமே புருஷ வடிவம் கொண்ட தேக சம்பந்தத்தால் காம க்ரோதாதிகளைப் போக்கும் –

——–

அந்தம் இலா மறை ஆயிரத்து ஆழ்ந்த அரும் பொருளை
செந் தமிழாகத் திருத்திலனேல் நிலத் தேவர்களும்
தந்தம் விழாவும் அழகும் என்னாம் தமிழார் கவியின்
பந்தம் விழா ஒழுகுங் குருகூர் வந்த பண்ணவனே. 14

தமிழார் கவியின்–ஆர் தமிழ் கவியின் -இலக்கணம் நிரம்பிய தமிழ் பாடல்கள் –சீர் கேடு இன்றி ஒழுகுதல் -போலே
பந்தம் விழா ஒழுகும் –முறை தவறாமல் நித்ய நைமித்திக உத்ஸவங்கள் நடக்கப் பெற்ற
குருகூர் வந்த பண்ணவனே–பெரியவர்
அந்தம் இலா மறை ஆயிரத்து ஆழ்ந்த அரும் பொருளை–அநந்த சாகைகள் கொண்ட வேத ஆழ்ந்த அருமையான -சார அர்த்தத்தை
செந் தமிழாகத் திருத்திலனேல் -திவ்ய பிரபந்தங்களை அருளிச் செய்து இரா விடில்
நிலைத் தேவர்களும் தந்தம் விழாவும் அழகும் என்னாம் –ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களும் ஸ்ரீ கோயில் உத்ஸவங்களும்
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸ்ரீ யும் என்னாகி முடியும் –

அறியக் கற்று வல்லார் வைஷ்ணவர் ஆழ் கடல் ஞாலத்துள்ளே –

மண்ணாடின சக்ய ஜலம் தோதவத்தி சங்கணி துறையிலே துகில் வண்ணத் தெண்ணீராய்
அந்தஸ் ஸ்தத்தத்தை காட்டுமா போலே
அல்ப ஸ்ருதர் கலக்கின சுருதி நன் ஞானத் துறை சேர்ந்து
தெளி உற்று ஆழ் பொருளை அறிவித்தது–ஆச்சார்ய ஹிருதயம்–சூரணை -71-

(ஸஹ்யம் -மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை / தோதவத்தித் துறை -திருவரங்கத்தில் திருக் காவேரித்துறை –
தோதவத்திகளின் துறை -தூயதாகத் தோய்த்து உணர்த்தின வஸ்திரங்களை யுடையவர்கள் -/
சங்கணி துறை -ஆழ்வார் திருநகரியில் தாமிரபரணி நீர்த்துறை /அந்தஸ்தத்தை -உள்ளே கிடைக்கும் பொருளை-
செய்ய தமிழ் மாலைகள் நாம் தெளிய ஓதித் தெளியாத மறை நிலங்கள் தெளிக்கின்றோமே –ஸ்ரீ தேசிகன் –
திருவாய் மொழி செப்பலுற்றால் அயிர்த்தார் அயிர்த்த பொருள் வெளியாம் எங்கள் அந்தணர்க்கே -ஸ்ரீ கம்பநாட்டாழ்வார்- )
( தூயானை தூய மறையானை –பிரமேயம் பிரமாணம் சாம்யம் -உபய லிங்கம்-அகில
ஹேய பிரத்ய நீகம் -கல்யாணை கதா -அப்பருஷேயத்வம் நித்யம் இரண்டும் இதுக்கும் –
ஸமஸ்த சப்த மூலத்வாத்-வாஸ்ய வாசக சம்பந்தம் -ஜகத் காரணத்வம்/
பிரமேயம் கண்ணன் இரு தாய் தந்தை -ஈன்ற முதல் தாய் சடகோபன் வளர்த்த தாய் ராமானுஜன் )

மேகம் பருகின சமுத்ராம்பு போலே
நூற் கடல் சொல் இவர் வாயான வாய்த் திருந்தின வாறே
சர்வதா சர்வோப ஜீவ்யம் ஆமே –சூரணை -72-
( ஸ்ரீ லஷ்மீ நாதாக்ய சிந்து -சடரி பு ஜலத-ப்ராப்த காருண்ய நீரம் மேகம் பருகின சமுத்ராம்பு )

————

பண்ணப் படுவனவும் உளவோ மறை யென்று பல்லோர்
எண்ணப் படச் சொல் திகழச் செய்தான் இயலோடு இசையின்
வண்ணப் படைக்கும் தனித் தலை வேந்தன் மலர் உகுத்த
சுண்ணப் படர் படப்பைக் குருகூர் வந்த சொல் கடலே. 15-

இயலோடு இசையின் வண்ணப் படைக்கும் -இயல் இசை துறைகளான சேனைகளுக்கு
தனித் தலை வேந்தன்–ஒப்பற்ற தலைமை பூண்ட அதிபதி –
மலர் உகுத்த சுண்ணப் படர் -பூக்கள் சிந்திய மகரப்பொடிகள் பரவப் பெற்ற
படப்பைக் குருகூர் வந்த சொல் கடலே.–மருத நிலத்தூராகிய திருக்குருகூரிலே திரு அவதரித்த ஆழ்வாரது சொல் கடல்
பண்ணப் படுவனவும் உளவோ மறை யென்று பல்லோர்
எண்ணப் படச் –நூதனமாகச் செய்யப்பட வேதங்களும் உண்டோ என்று பலராலும் கருதப் படுமாறு
சொல் திகழச் செய்தான் -திவ்ய பிரபந்தங்களை அருளிச் செய்து தமிழ் சொற்களை அருளினார்
எங்களைப் பணி கொள் என்று அன்றோ தமிழ் சொற்கள் ஆழ்வாருக்கு கைங்கர்யம் செய்யப் பாரித்தன
சொல் இகழச் செய்தான் -பகவத் விஷயங்களை அருளிச் செய்து
விஷயாந்தரங்களை இகழப் பண்ணி அருளினான் –என்றும் உரைப்பார்

——–

கடலைக் கலக்கி அமுதம் அமரர்க்கு அளித்தான் களித்தார்
குடலைக் கலக்கும் குளிர் சங்கினான் குறையா மறையின்
திடலைக் கலக்கித் திருவாய் மொழி எனும் தேனைத் தந்தான்
நடலைப் பிறப்பு அறுத்து என்னையும் ஆட் கொண்ட நாயகனே. 16-

களித்தார் குடலைக் கலக்கும் –செருக்கிய பகைவருடைய குடலை அச்சத்தால் கலங்கச் செய்கின்ற
குளிர் சங்கினான்-குளிர்ந்த ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யம் உடைய திருமால்
கடலைக் கலக்கி அமுதம் அமரர்க்கு அளித்தான்
அதே போலே
நடலைப் பிறப்பு அறுத்து என்னையும் ஆட் கொண்ட நாயகனே–பிறப்பு ஒழித்து அடிமை கொண்டு அருளினை ஆழ்வார்
குறையா மறையின் திடலைக் கலக்கித் -ஏறுவதற்கு அரிய வேதமாகிய மேட்டை அளவின்மையை ஒழித்து அளவுடைமையாக்கி
திருவாய் மொழி எனும் தேனைத் தந்தான்–தொண்டர்க்கு அமுது ஈந்து அருளினார்
மலை மேட்டிலே தேன் கூடுகள் இருக்கும் அன்றோ
எடுத்துக்காட்டு உவமை அணி

——–

நாய் போல் பிறர் கடை தோறும் நுழைந்து அவர் எச்சில் நச்சிப்
பேய் போல் திரியும் பிறவி யினேனைப் பிறவி யெனும்
நோய் போம் மருந்தென்னும் நுன் திரு வாய்மொழி நோக்குவித்துத்
தாய் போல் உதவி செய்தாய்க்கு அடியேன் பண்டென் சாதித்ததே. 17–

நாய் போல் பிறர் கடை தோறும் நுழைந்து அவர் எச்சில் நச்சிப்-அவர்கள் கழித்த சேஷத்தை விரும்பி
ஆழ்வார் அடியார்கள் சேஷம் உண்டு இருந்தேன் ஆகில் உய்ந்து இருப்பேனே –
வாய்க்கும் குருகைத் திரு வீதி எச்சிலை வாடி யுண்ட
நாய்க்கும் பரமபதம் அளித்தாய் அந்த நாயோடு இந்தப்
பேய்க்கும் அளித்தால் பழுதோ பெருமாள் மகுடம்
சாய்க்கும் படிக்குக் கவி சொல்லும் ஞானக் கடலே –
பேய் போல் திரியும் பிறவி யினேனைப் -பல இடங்களிலும் ஓய்வின்றி அலைந்து திரியும்
இழிந்த பிறப்பை யுடையனான என்னை
பிறவி யெனும் நோய் போம் மருந்தென்னும் நுன் திரு வாய்மொழி நோக்குவித்துத்–
இப்பத்தும் பிறப்பு எனும் நோய் அறுக்கும் என்னும் படி உமது திருவாய் மொழிப் பிரபந்தத்தை
நோக்கும் படி பண்ணி அருளிய உனக்கு
தாய் போல் உதவி செய்தாய்க்கு அடியேன் பண்டென் சாதித்ததே-தாஸனான அடியேன்
முன்பு செய்த ஸூஹ்ருதம் யாதோ –

———–

சாதிக்குமே பர தத்துவத்தைச் சமயத்து இருக்கை
சேதிக்குமே ஒன்று சிந்திக்குமே யதனைத் தெரியப்
போதிக்குமே எங்கும் ஓங்கிப் பொது நிற்கும் மெய்யைப் பொய்யைச்
சோதிக்குமே உங்கள் வேதம் எங்கோன் தமிழ்ச் சொல் எனவே. 18–

எங்கோன் தமிழ்ச் சொல் எனவே.–ஆழ்வாரது திவ்ய பிரபந்தங்கள் போலவே
உங்கள் வேதம் பர தத்துவத்தைச் சாதிக்குமே –பர ப்ரஹ்மத்தை நிலை நிறுத்தி சாதிக்குமோ
சமயத் திருக்கை சேதிக்குமே –புற பாஹ்ய குத்ருஷ்டிகள் மதங்களை சேதித்து ஒழிக்குமோ
ஒன்று சிந்திக்குமே -யாதானும் ஒரு விஷயத்தை ஆய்ந்து ஓய்ந்து உணர மட்டுமோ
யதனைத் தெரியப் போதிக்குமே -அத்தைப் பிறருக்கு விளங்க உணர்த்த மாட்டுமோ
எங்கும் ஓங்கிப் பொது நிற்கும் மெய்யைப் பொய்யைச்
சோதிக்குமே -எவ்விடத்தும் சிறந்து யாவருக்கும் பொதுப்பட நிற்கும் உண்மையான விஷயத்தையும்
அதற்கு மாறான பொய்யான விஷயத்தையும் பகுத்து ஆராய மட்டுமோ –
மாட்டாது என்றவாறு

————-

சொல் என்கெனோ முழு வேதச் சுருக்கென்கெனோ எவர்க்கும்
நெல் என்கெனோ உண்ணும் நீர் என்கெனோ மறை நேர் நிறுக்கும்
கல் என்கெனோ முதிர் ஞானக் கனி யென்கெனோ புகல
வல் என்கெனோ குரு கூர் எம் பிரான் சொன்ன மாலையையே. 19-

குரு கூர் எம் பிரான் சொன்ன மாலையையே–ஆழ்வாரது திவ்ய பிரபந்தங்களை
திருவடிகளில் சாத்தப்படும் பூ மாலை போல பா மாலை அன்றோ
அடி சூட்டலாகும் அந்தாமமே
சொல் என்கெனோ -எல்லா இலக்கணங்களும் அமைந்த சொல் என்பேனோ –
எம்பெருமானுடைய புகழ் என்பேனோ என்றுமாம்
முழு வேதச் சுருக்கென்கெனோ -வேத முழுவதுக்கும் சார ஸங்க்ரஹம் என்பேனோ
எவர்க்கும் நெல் என்கெனோ -அனைவருக்கு ஜீவன உபாயமான நெல் என்பேனோ
தேக யாத்திரைக்கு நெல் போலே ஆத்ம யாத்திரைக்கு ஆழ்வாரது திவ்ய பிரபந்தங்கள் அன்றோ
உண்ணும் நீர் என்கெனோ -இன்றியமையாத தீர்த்தம் என்பேனோ
மறை நேர் நிறுக்கும் கல் என்கெனோ –தராசுத் தட்டில் வேதத்துக்கு சமமாக வைக்கும் கல் என்பேனோ
முதிர் ஞானக் கனி யென்கெனோ -முதிர்ந்த தத்வ ஞானப் பழம் என்பேனோ
புகல வல் என்கெனோ -அதன் திறத்தை உள்ளபடி எடுத்துச் சொல்ல வல்லமை எனக்கு உளதோ என்பேனோ
பலபடியாக விகல்பித்துச் சொல்லும் படி அன்றோ ஆழ்வாரது பிரபாவம் –

———

செல யுணர்த்திச் செவிலியைத் தேற்றுதல்

மாலைக் குழலியும் வில்லியும் மாறனை வாழ்த்தலர் போம்
பாலைக் கடம் பகலே கடந்து ஏகிப் பணை மருதத்து
ஆலைக் கரும்பின் நரேல் என்னும் ஓசையை அஞ்சி யம் பொன்
சாலைக் கிளி உறங்காத் திரு நாட்டிடம் சார்வார்களே. 20-

மாலைக் குழலியும் –தலை மகளும் -கூந்தல் அழகால் தலைமகனை வஸீ கரித்தவள்
வில்லியும் -ஸ்ரீ கோதண்ட பாணியான தலைமகனும்
ஆகிய இருவரும்
மாறனை வாழ்த்தலர்போம் பாலைக் கடம் பகலே கடந்து ஏகிப் –ஆழ்வாரை வாழ்த்தாதவர்கள் செல்லும்
பாலை நிலமாகிய கொடும் சுரத்தை இன்றைப் பகலிலேயே கடந்து சென்று
ஆழ்வாரை வாழ்த்தாதவர்கள் மறுமைப் பயனே அன்றி இம்மைப் பயன்களையும் இழப்பார்களே
கடந்து ஏகி-கடத்தற்கு அரியனவாக இருந்தும் எளிதில் கடந்தனர் என்றவாறு
பணை மருதத்து-விளை நிலமாகிய மருத நிலத்திலே
ஆலைக் கரும்பின் நரேல் என்னும் ஓசையை -கரும்பை ஆட்டும் ஆலையின் நரேல் என்று ஒலிக்கிற ஓசைக்கு
அஞ்சி -பயந்து -பூனையின் குரல் என்று அஞ்சுமாம் -மயக்க அணி தொக்கி நிற்கும்
யம்பொன் சாலைக் கிளி உறங்காத் -கிளிகள் நித்ரை கொள்ளாத
திரு நாட்டிடம் சார்வார்களே–சிறந்த பாண்டி வள நாட்டின் எல்லையில் சேர்வார்கள் –

திருவடி இணைகளை தமது சென்னியில் பொருத்தி
அந்த ப்ரணாமத்தால் அவனை வஸீ கரித்து
தம்மைப் போன்ற அடியார்கள் இடரைத் தீர்த்து ரக்ஷணத்துக்காக ஸ்ரீ கோதண்டம் எப்போதும்
திருக்கையில் ஏந்தி உள்ள எம்பெருமானை தர்சித்து
அவரைப்பிரிந்து தரிக்க மாட்டாதவராய் அவரைப்பின் தொடர்ந்து
ஸம்ஸாரத்தை தத்வ ஞானத்தால் கடந்து நிரதிசய அந்தமில் பேரின்பம் தரும் ஸ்ரீ வைகுண்டம் அடைவார் என்று
இவரது வை லக்ஷண்யம் கண்ட உலகத்தார்
அவர் பக்கலில் பரிவையுடைய ஞானியருக்குக் கூறுவதே இதற்க்கு ஸ்வா பதேசம் –

————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதி-1-10- -ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் —

ஸ்ரீ இராமாயணம் இயற்றிய ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் எழுதிய ஒன்பது நூல்களுள் ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதியும் ஒன்றாகும்.
சோழர்களின் திருவழுந்தூர் கிராமத்தில் உச்சவர் மரபில் ஆதித்தர் என்பவருக்குப் மகனாகப் பிறந்தார்.
இவரது மரபுச் சமயம் வைணவம். இவரை ஆதரித்தவர் சடையப்ப வள்ளல்.
இவருடைய காலம் கி.பி.12 ஆம் நூற்றாண்டு என்றும் கி.பி.9 ஆம் நூற்றாண்டு என்றும் கூறுவர்.
இவரது வேறு நூல்கள் ஸ்ரீ ஏரெழுபது, ஸ்ரீ சரசுவதி அந்தாதி, ஸ்ரீ திருக்கை வழக்கம் முதலியவை.

சிறப்புப் பாயிரம்-அபியுக்தர் ஒருவர் அருளிச் செய்த தனியன் இது
அடுத்த மூன்று செய்யுள் களும் அப்படியே –

தேவில் சிறந்த திருமாற்குத் தக்க தெய்வக் கவிஞன்
பாவில் சிறந்த திருவாய்மொழி பகர் பண்டிதனே
நாவில் சிறந்த மாறற்குத் தக்க நன் நா வலவன்
பூவில் சிறந்த ஆழ்வான் கம் பநாட்டுப் புலமையனே.

தெய்வங்களில் சிறந்தவன் ஸ்ரீ திருமால்!
அவனுக்குத் தக்க தெய்வீகமான கவிஞன் பலவிதமான பா வகைகளை ஸ்ரீ திருவாய்மொழியில்
சிறப்பாக அமைத்த பண்டிதனான ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரே!
நாவண்மையில் சிறந்த அந்த ஸ்ரீ மாறன் சடகோபன் ஸ்ரீ நம்மாழ்வாருக்குத் தக்க நாவண்மை கொண்டவன்
தாமரைப் பூவில் அமர்ந்த பிரமனை ஒத்த ஸ்ரீ கம்ப நாட்டாழ்வானே!

ஏகாரம் இரண்டும் பிரிநிலையோடு தேற்றம்
முன் இரண்டு அடிகள் உபமானம்
பின் இரண்டு அடிகள் உபமேயம்
எடுத்துக்காட்டு உவமை அணி

மதுரகவி ஆழ்வார் அர்ச்சா திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை எழுந்து அருளிப் பண்ணி
வேதம் தமிழ் செய்த மாறன் வந்தார்
திருமாலுக்கு உரிய தெய்வப் புலவர் வந்தார்
அளவிலா ஞானத்து ஆரியர் வந்தார்
விருதுகளைக் கூறி திருச்சின்னம் முழங்கி –
கண்ணன் கழலிணை நண்ணும் மனமுடையீர் எண்ணும் திரு நாமம்
திண்ணம் நாரணமே -சங்கப்பலகை ஏற்றியதும்

சேமம் குருகையோ செய்ய திருப்பாற் கடலோ
நாமம் பராங்குசமோ நாரணமோ
தாமம் துளவமோ வகுளமோ தோள் இரண்டோ நான்கும் உளவோ
பெருமான் உனக்கு –என்றும்

ஈ ஆடுவதோ கருடற்கு எதிரே இரவிக்கு எதிர் மின்மினி ஆடுவதோ
நாய் ஆடுவதோ உறுமிப் புலி முன் நரி கேசரி முன் நடையாடுவதோ
பேய் ஆடுவதோ அழகு ஊர்வசிக்கு முன் பெருமான் வகுளா பரணன் நன்னருள் கூர்ந்து
ஓவாது உரை யாயிர மா மறையின் ஒரு சொல் பெறுமோ உலகில் கவியே – –என்றும்

ஸ்ரீ ராம பக்தியில் சிறந்த ஸ்ரீ பரத்தாழ்வான் போல் ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார்
வாழ்வார் -நில உலகில் சிறந்த புகழுடன் வாழ்வார் என்றுமாம் –

மன்றே புகழும் திருவழுந்தூர் வள்ளல் மாறனை முன்
சென்றே மதுரகவிப் பெருமாள் தென் தமிழ்த் தொடையில்
ஒன்றே பதிகம் உரைத்தவன் பொன் அடி யுற்று நின்றான்
என்றே பதிகம் பதிகம் அதாக இசைத்தனனே.–தற் சிறப்புப் பாசுரம்-
என்றபடி இவருக்கும் ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் உடன் ஒரு புடை ஒற்றுமை உண்டே

—–

ஆரணத்தின் சிரமீது உறை சோதியை ஆந்தமிழால்
பாரணம் செய்தவனைக் குருக்ஷரனைப் பற்பல வா
நாரணனாம் என ஏத்திக் தொழக் கவி நல்கு கொடைக்
காரணனைக் கம்பனை நினைவாம் உள் களிப்புறவே.

வேதாந்தத்தின் விழுப் பொருளின் மேல் விளக்கு -பெரியாழ்வார்
பற்பல வா -ஆழ்வாரைச் சிறப்பித்தும் -திருவாய் மொழியைச் சிறப்பித்தும் -அத்தைக் கற்றோரைச் சிறப்பித்தும் –
தலைவன் கூற்றாகச் சிறப்பித்தும் -தலைவி கூற்றாகச் சிறப்பித்தும் -தாய் கூற்றாகச் சிறப்பித்தும் –
தோழி கூற்றாகச் சிறப்பித்தும் -பிற வகைகளாகச் சிறப்பித்தும் இப்படி பல படி களால்

நாரணனாம் என–பாத்ம புராணம் ஆழ்வாரை பகவத் அம்சம்
திருக்குறுங்குடி நம்பியே ஆழ்வாராக திரு அவதரித்து அருளினார் அன்றோ –
நாராயணா அடியேனாடும் தமிழ் வேத பாராயணா சடகோபா –ஸ்ரீ பிள்ளைப்பெருமாள் ஐயங்கார்

அணவுபவன் -என்றது அணன்-என்று விகாரப்பட்டு நின்றது

அந்தணர் -அந்தத்தை அணவுபவர் -நச்சினார்க்கு இனியர்

கொடைக் கார் அணன்-மேகம் போல் பிரதியுபகாரம் கருதாது அளிக்கும் ஞான வண்மை
கொடைக்குக் காரணமானவன் -செய்பவன் என்றுமாம்

———–

‘நம் சட கோபனைப் பாடினையோ?’ என்று நம் பெருமாள்
விஞ்சிய ஆதரத்தால் கேட்பக் கம்பன் விரைந்து உரைத்த
செஞ்சொல் அந்தாதி கலித் துறை நூறும் தெரியும் வண்ணம்
நெஞ்சு அடியேற்கு அருள் வேதம் தமிழ் செய்த நின்மலனே

ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் நம் பெருமாள் நம் ஆழ்வார் –இத்யாதி உபதேசரத்ன மாலை பாசுர
வியாக்யானத்தில் இந்த தனியனை மேற்கோள் காட்டி உள்ளார்

———–

நாதன் அரங்கன் நயந்துரை என்ன நல் கம்பன் உன் தன்
பாதம் பரவி பைந்தமிழ் நூறும் பரிவுடனே
ஓதும் படி யெனக்கு உள்ளம் தனை யருள் ஓதரிய
வேதம் தமிழ் செய்த மெய்ப் பொருளே இது என் விண்ணப்பமே.

ஆழ்வார் ஸ்ரீ பகவத் அம்சமே யாதலால் அவரை மெய்ப்பொருள் என்று விளித்தார்
சொல்லின் தொகை கொண்டு உனது அடிப்போதுக்குத் தொண்டு செய்யும்
நல்லன்பர் ஏத்தும் உன் நாமம் எல்லாம் என் தன் நாவின் உள்ளே
அல்லும் பகலும் அமரும்படி நல்கு அறு சமயம் வெல்லும் பரம
இராமானுசர் இது என் விண்ணப்பமே –தனியன் பாசுரத்தோடு ஒக்கும் இதுவும் –

———–

தற் சிறப்புப் பாசுரம்

மன்றே புகழும் திருவழுந்தூர் வள்ளல் மாறனை முன்
சென்றே மதுரகவிப் பெருமாள் தென் தமிழ்த் தொடையில்
ஒன்றே பதிகம் உரைத்தவன் பொன் அடி யுற்று நின்றான்
என்றே பதிகம் பதிகம் அதாக இசைத்தனனே.

——-

நூல்

வேதத்தின் முன் செல்க மெய்யுணர்ந்தோர் விரிஞ்சன் முதலோர்
கோதற்ற ஞானக் கொழுந்தின் முன் செல்க குணம் கடந்த
போதக் கடல் எங்கள் தென் குரு கூர்ப் புனிதன் கவி ஓர்
பாதத்தின் முன் செல்லுமே தொல்லை மூலப் பரஞ்சுடரே.– 1-

தொல்லை மூலம் -ஆதி மூலம்
வேதம் -மங்கள பத்துடன் உபக்ரமிக்கிறார் –

ஆழ்வாரின் ஒவ்வொரு பாசுரத்தில் ஒவ்வொரு அடியும் திவ்ய ஸ்வரூப வைலக்ஷண்யத்தை
ஐயம் திரிபுற காட்டி அருளுவதால் -கடந்து செல்ல மாட்டாமல் அதனுள் அடங்கி நிற்பானே –
திவ்ய ஞானத்தின் வரம்பின்மையையே குணம் கடந்த போதம் -என்கிறார்
எண்ணிலா காட்சி -அநந்த ஞானம் என்றபடி
குணம் கடந்த -ஒவ்வொரு குணத்திற்க்கும் ஸீமா -எல்லை அன்றோ அவனது –
குணம் என்னும் குன்று ஏறி நின்றார் போலே
குணங்கள் தந்த -சாம்யா பத்தி அருளுவதைச் சொன்னவாறும்
புனிதன் கவி ஓர் பாதம் -உயர்வற உயர் நலம் உடையவன்-என்பர் ஒரு சாரார் –
பர ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபம் அடங்கி இருப்பதால் –

கடந்த ஞானியர் கடவுளர் காண் கலாக் கழலிணை சிவப்பேறத் தொடர்ந்த நான்மறை பின் செலப்
பன்னகத்துவசன் மா நகர்த் தூது நடந்தவன் -என்றும்
உரலும் வேதமும் தொடர -என்றும்
சுரர் உடனே முனிவர்களும் ஸ்ருதி நான்கும் தேடுகின்ற பதம் சிவப்பத் திரு நாடு பெறத் தூது செல்ல -என்றும்
உள்ள வில்லி புத்தூரார் பாரதம்

கார் செறிந்த கண்டத்தான் எண் கண்ணான் காணான் –திரு மழிசைப் பிரான்
ஓதி ஓதி உணரும் தோறும் உணர்ச்சி உதவும் வேதம் வேதியர் விரிஞ்சன் முதலோர் தெரிகிலா
ஆதி தேவர் அவர் எம் அறிவினுக்கு அறிவரோ -ஸ்ரீ கம்ப இராமாயணத்திலும் ஸ்ரீ கம்பர்

————–

சுடர் இரண்டே பண்டு மூன்றாயின துகள் தீர்ந்துலகத்து
இடர் இரண்டாய் வரும் பேர் இருள் சீப்பன எம் பிறப்பை
அடர் இரண்டாம் மலர்த்தாள் உடையான் குருகைக் கரசன்
படர் இருங் கீர்த்திப் பிரான் திருவாய் மொழிப் பாவொடுமே. 2-

முன்பு ஸூர்ய குல சந்த்ர குல -சுடர்கள்-இரண்டு நமது பிறவித் துன்பங்களைத் தீர்க்கும்
இரண்டு தாமரைத் திருவடிகள்
திருவாய் மொழி அருளிச் செய்த பின்பு மூன்றாயினவே

பல்லாயிரம் இருள் கீறிய பகலோன் என ஒளி வரும் வில்லாளன் -ராம திவாகரன்
அச்யுத பானு
பண்டு -த்ரேதா யுகம்-த்வாபர யுகம்
பின்பு கலியுகம் – -43-நாள் ஆவிர்பவித்தார் அன்றோ -வகுள பூஷண பாஸ்கரர் –

இப் பத்து அறு வினை நீறு செய்யுமே
தொல் வினை தீர எல்லாரும் தொழுது எழ வீற்று இருப்பாரே
இப் பத்தால் வேரி மாறாத பூ மேல் இருப்பாள் வினை தீர்க்குமே
இப்பத்தும் கண்டு பாட வல்லார் வினை போமே

அச்சம் தருவதால் வினையை இருள் என்கிறார் இதில்
இடர் இரண்டு -புண்ய பாப வினைகள்

முதல் இரண்டு சுடர்களுக்கும் விசேஷணம் இல்லாமலும்
திருவாய் மொழி சுடருக்கு மட்டும் –
துகள் தீர்ந்துலகத்து-இடர் இரண்டாய் வரும் பேர் இருள் சீப்பன-என்பதால்
ஆதித்ய ராம திவாகர அச்யுத பானுக்களுக்கு
போகாத உள்ளிருள் நீங்கி
சோஷியாத பிறவிக் கடல் வற்றி
விகஸியாத போதில் கமலம் மலர்ந்தது
வகுள பூஷண பாஸ்கர உதயத்தாலே-ஆச்சார்ய ஹிருதயம்–83-

(வகுள பூஷண பாஸ்கர உதயத்தாலே-ஆதித்யனுக்கு போகாத உள்ளிருள் நீங்கி
ராம திவாகரனுக்கு சோஷியாத பிறவிக் கடல் வற்றி
அச்யுத பானுக்கு விகஸியாத போதில் கமலம் மலர்ந்தது )

———

பா வொடுக்கும் நுண் இசை ஒடுக்கும் பலவும் பறையும்
நா வொடுக்கும் நல் அறி வொடுக்கும் மற்றும் நாட்டப் பட்ட
தே வொடுக்கும் பர வாதச் செரு ஒடுக்கும் குருகூர்ப்
பூ வொடுக்கும் அமுதத் திரு வாயிரம் போந்தனவே. 3–

குருகூர்ப் பூ வொடுக்கும் –ஆழ்வாரது திருவாய் மலரின் உள்ளே -எம்பெருமானால் நிறைத்து வைக்கப் பட்ட
அமுதத் திரு வாயிரம் போந்தனவே.–ஆயிரம் திருவாய் மொழிகளும் வெளிப்பட்டன
பா வொடுக்கும் -இயல் தமிழ் இலக்கணங்களை தம்முள் அடக்கிக் கொண்டு உள்ளன
நுண் இசை ஒடுக்கும் -இசைத் தமிழ் இலக்கணங்களை தம்முள் அடக்கிக் கொண்டு உள்ளன
பலவும் பறையும் நா வொடுக்கும் -பல விஷயங்களைப் பேசும் நாடகத் தமிழ் இலக்கணங்களை தம்முள் அடக்கிக் கொண்டு உள்ளன
நல் அறி வொடுக்கும் -நல்ல அறிவுகளை தம்முள் அடக்கிக் கொண்டு உள்ளன
மற்றும் நாட்டப் பட்ட தே வொடுக்கும் -மற்றும் பேசி நாட்டப்பட்ட தெய்வங்களை எல்லாம் ஒடுங்கச் செய்வன
பர வாதச் செரு ஒடுக்கும் -அந்நிய மதஸ்தரின் வாதப் போர்களை அடங்கச் செய்து விடுவன -பராங்குசர் திருவாய் அமுத மொழிகள் அன்றோ –

பா ஒடுக்கும் -இயல் பா இலக்கணங்கள்
எழுத்துப் பதிமூன்று இரண்டு அசை சீர் முப்பது ஏழு தளை ஐந்து
இழுக்கில் ஆதி தொடை நாற்பத்து மூன்று ஐந்து பா இனம் மூன்று
ஒழுக்கிய வண்ணங்கள் நூறு ஒன்பது ஒண் பொருள் கோள் இரு மூ
வழக்கில் விகாரம் வனப்பு எட்டு யாப்புள் வகுத்தனவே

நுண் இசை ஒடுக்கும்
குறிஞ்சி -செருந்தி -இந்தளம் -கொல்லி -காமரம் -தக்கேசி -பஞ்சமம் -கைசிகம் –
காந்தாரம் -பாலை -யாழ் -முதலிய பண்களைத் தன்னுள் ஒடுக்கும்
பண்ணில் பன்னிரு நாமப்பாட்டு போல் –

சூரணை –69-

ஆக இப்படி இப் பிரபந்தத்தை வேத சமம் என்பது
தத் வேத உபப்ருஹ்மண சமம் என்பதாகா நின்றீர் ..
அவை இரண்டுக்கும் ,தத் அனுரூபமாய் இருப்பன சில அலங்காரங்கள் உண்டு இறே –
தத்ருச அலங்காரங்கள் இதுக்கும் உண்டோ- என்ன—
சம்ஸ்க்ருதமான வற்றுக்கு தத் அனுகுனமான அலங்காரங்கள் பலவும் உண்டானாப் போலே
த்ராவிடமான இதுக்கும் ஏதத் அனுகுனமான அலங்காரங்கள் பலவும் உண்டு என்கிறார் .

உதாத்தாதி பத க்ரம ஜடா
வாக்ய பஞ்சாதி பாத வ்ருத்த
ப்ரஸ்ன காண்ட அஷ்டக அத்யாய அம்ச
பர்வ ஆதி அலங்காரங்கள் போல்
எழுத்து அசை சீர் பந்தம் அடி
தொடை நிரை நிரை யோசை தளை இனம்
யாப்பு பாத்துறை பண் இசை தாளம்
பத்து நூறாயிரம்
முதலான செய்கோலம்
இதுக்கும் உண்டு-

அதாவது-
உதாத்யாதி என்கிற இடத்தில் -ஆதி -சப்தத்தால் அனுதாத்த ஸ்வரித பிரசயங்களை சொல்லுகிறது . .
(உதாத்தம்-ஒலியை சமமாக வைத்து அத்யயனம் -அநுத்தாதம் -ஒலியைப் படுத்து அத்யயனம் –
ஸ்வரிதம் -ஒலியை எடுத்து வைத்து அத்யயனம் /பிரசயம்- முதலில் ஓசையை எடுத்துக் கூறி –
மற்றப் பதங்களையும் அதுக்கு சமமாக வைத்து அத்யயனம் )
இந்த உதாத்தாதி ஸ்வர விசேஷங்களும் ,க்ரம ஜடா கனம் பஞ்சாதிகளும் ( ஜடை ஒரு சொல்லை மாற்றி மாற்றி
இரண்டு முறை சொல்லுதல்/கனம் மூன்று முறை சொல்லுதல் / பஞ்சாதி -50 – சொற்கள் கொண்டது – )
ப்ரஸ்ன அஷ்டகங்களும் ,( ஒத்து இயல் போன்ற சிறு பகுதி ப்ரச்னம் என்றும் எட்டு ப்ரச்னங்கள் கொண்டதை அஷ்டகம் )
வேதா சாதாரணம்-(வேதத்துக்கே உரியவை ) .
அம்ச பர்வாதிகள் உப ப்ரஹ்மண சாதாரணம் ..
பர்வாதி என்கிற இடத்தில்
ஆதி சப்தத்தால் ,ஸ்கந்தாதிகளை சொல்லுகிறது ..

பத வாக்ய பாத வ்ருத்த காண்ட அத்யாயங்கள் உபய சாதாரணம் .(பதம் -ஆதி / விருத்தம் -செய்யுள் )
ஸ்ரீ ராமாயணத்தில் ,பிரதான பரிசேதனங்களிலும் காண்ட அவ்யஹாரம் உண்டு இறே ..
கௌஷீதகி முதலான உபநிஷத்களில் ,அத்யாயம் என்கிற பரிசேத வ்யவஹாரம் கண்டு கொள்வது ..
ஆக இப்படி வேதத்துக்கும் தத் உபப்ருஹ்மணங்களுக்கும் உண்டான அலங்காரங்களைச் சொல்லி ,
அப்படியே இதுக்கும் உண்டான அலங்காரங்களைச் சொல்லுகிறது மேல் —

எழுத்து இத்யாதி –எழுத்தாவது -குற்றெழுத்து ,நெட்டெழுத்து ,முதலான பதின் மூன்று எழுத்தும் ..
(குறிலும்- நெடிலும் -உயிரும் குற்றியலுகரம் -குற்றியலிகரம் -ஐகாரக் குறுக்கமும் -ஆய்தமும் -மெய்யும் –
வல்லினமும் -மெல்லினமும் -இடையினமும் -உயிர்மெய்யும் -அளபெடையும் -ஆக -13-) இவை அசைக்கு உறுப்பாக நிற்கும்

அசையாவது -நேரசை ,நிரை அசை இரண்டையும்
(குறிலே நெடிலே குறிலிணை ஏனைக் குறில் நெடிலே நெறியே வரினும் நிறைந்து ஒற்றடுப்பினும் நேரும் நிறையுமாம் )

சீராவது -ஆசிரிய உரிசீர் நான்கும் (நேர் நேர்- நிரை நேர்- நேர் நிரை-நிரை நிரை -என்பன ஆசிரிய உரிச்சீர்
தே மாங்காய் புளி மாங்காய் பூவிளங்காய் கருவிளங்காய் )
வெண்பா உரிச்சீர் நான்கும் ,(நேர் நேர் நேர் -நிரை நேர் நேர் -நேர் நிரை நேர் -நிரை நிரை நேர் நான்கும் வெண்பா உரிச்சீராம்
தே மாங்கனி புளி மாங்கனி பூவிளங்கனி கருவிளங்கனி)
வஞ்சி உரிச்சீர் நான்கும் ,(நேர் நேர் நிரை -நிரை நேர் நிரை -நேர் நிரை நிரை -நிரை நிரை நிரை -நான்கும் வஞ்சி உரிச்சீராம் )
பொதுச்சீர் பதினாறும் ,
ஓர் அசைச் சீர் இரண்டும் –ஆக முப்பது சீரும்-
(பொதுச் சீர் -மேல் கூறிய ஈரசைச் சிர் நான்கின் இறுதியிலும் -நேர் நேர் -நேர் நிரை -நிரை நேர் -என்னும் ஈர் அசைச் சீர்கள்
நான்கினையும் தனித்தனியே தந்து உறழ்ந்தால் பொதுச் சீர் -16-/நேர் நிரை இரண்டும் ஓர் அசைச் சீர் )

பந்தம் எனிலும் ,தளை எனிலும் ஒக்கும் என்று தமிழர் சொல்லுகையாலே
பந்தமும் தளையும் ஒன்றாகையால் ,இங்கே பந்தம் என்றும் ,
மேலே தளை என்றும் ,சொல்லும் அளவில் ,புனருக்தம் ஆகையாலே
இரண்டத்து ஓன்று வர்ஜிக்க-( நீக்க -) வேண்டும்

அடியாவது –
குறள் அடி ,சிந்தடி முதலான அடி ஐந்தும்(குறள் அடி- சிந்தடி – அளவடி -நெடிலடி -கழி நெடிலடி –
(குறள் இரு சீரடி -சிந்து முச்சீரடி -நேரடி நாலொரு சீர் -ஐந்து சீர் நெடிலடி -ஐந்து சீருக்கு
மேற்பட்ட சீர்களையுடைய அடிகள் எல்லாம் கழி நெடிலடி )

தொடையாவது
மோனை, இயைபு ,எதுகை, முரண் ,அளபெடை என்கிற ஐந்திலும்
அடி மோனை முதலாக ஓர் ஒன்றிலே எவ்வெட்டு தொடையாக நாற்பதும் ,
அந்தாதி தொடை ,இரட்டை தொடை ,செந்தொடை என்கிற மூன்றுமாக
ஆக நாற்பத்து மூன்று தொடையும் .

(எழுவாய் எழுத்து ஒன்றின் மோனை இறுதி இயைபு -இரண்டாம் வழுவா எழுத்து ஒன்றின் மாதே எதுகை
மறுதலைத்த மொழியான் வரினும் முரண் -அடிதோறும் முதன் மொழிக் கண் அழியா தளபெடுத்து ஒன்றுவதாகும் அளபெடையே –
அந்த முதலா தொடுப்ப தந்தாதி -அடி முழுதும் வந்த மொழியே வருவது இரட்டை -வரன் முறையான் முந்திய மோனை
முதலா முழுவதும் ஒவ்வாது விட்டால் செந்தொடை நாமம் பெறும் -நறு மென் குழல் தே மொழியே )

நிரை நிரை யாவது
நேர் நிரை நிரை ,நிரை நிரை நிரை முதலானவை ..(இத்தால் பொருள்கோளை சொன்னபடி -நிரனிறை சுண்ணம்
அடிமறி மொழி மாற்று அவை நான்கு என்ப மொழி புனர் இயல்பே )

ஓசையாவது –
செப்பலோசை ,அகவலோசை ,முதலான நாலு ஓசையும் ( வெண்பாவுக்கு உரியது செப்பலோசை -அகவலோசை
ஆசிரியப்பாவுக்கு -துள்ளலோசை கலிப்பாவுக்கு -தூங்கலோசை வஞ்சிப்பாவுக்கு )

தளை யாவது
நேர் ஓன்று ஆசிரிய தளை ,நிரை ஓன்று ஆசிரிய தளை-இயல் சீர் வெண்டளை-வெண் சீர் வெண்டளை -கலித்தளை –
ஒன்றிய வஞ்சித்தளை -ஒன்றாத வஞ்சித்தளை -முதலான ஏழு தளையும்

இனமாவது
தாழிசை துறை விருத்தம் -என்கிற பாக்கள் இனம் மூன்றும் ,,

யாப்பாவது பிரபந்த ரூபமாய் இருக்கை ( தொகுத்தல் விரித்தல் தோகைவிரி மொழி பெயர்ப்பு எனத்தகு நூல் யாப்பு ஈர் இரண்டு என்ப )

பாவாவது -வெண்பா ,ஆசிரியப்பா ,(கலிப்பா வஞ்சிப்பா )முதலான நான்கு பாக்கள்

துறை என்கிற இதுவும் இனத்தின் வகையில் ஒன்றாகையாலே
புனருக்தமாம் –அர்த்தாந்தரம் உண்டாகில் கண்டு கொள்வது – (நாற்பெரு பண்ணும் இருபத்தொரு திறனும் ஆகிய இவை
எல்லாம் செந்துறை என்பது – மேற்புறமும் பதினோராடலும் என்ற இவை எல்லாம் வெண்டுறை யாகும் –
செந்துறை பாடற்கு ஏற்கும்-ஒலி குறித்தற்றே என்பதால் -/
வெண்டுறை ஆடற்கு ஏற்பது -கூத்தின் மேற்றே என்பதால்-யாப்பு அருங்கல விருத்தி )

பண் ஆவது –
முதிர்ந்த குறிஞ்சி ,நட்ட பாஷை ,நட்டராகம்
செந்திரி -பியந்தை – இந்தளம் முதலானவை

இசையாவது –ஸ்வர ஸ்தானம்
குரல் ,துத்தம் ,கைக்கிளை -உழை இளி விளரி தாரம் -என்கிற பேரால் சொல்லப் படுகிற
நிஷாத ரிஷப ,காந்தார ,ஷட்ஜ மத்யம தைவத பஞ்சமங்கள் ஆகிற ஏழு இசையும்
(இளி குரல் துத்தம் நான்கு மாத்திரை விளரி கைக்கிளை மூன்றே யாகும் தாரம் உழை இரண்டாகத் தகுமே )

தாளமாவது
கஜகர்ணச் சோராகதி மகரத்வஜ தாளக லஷ்மீ கீர்த்தி பாணி பாதவ் கௌரீ பஞ்சாநநஸ்ததா சதுராம்நாய தாளச்ச
தாளோயம் கருடத்வஜ சங்கீத ஸாஸ்த்ர வித்வத்பிரேதா தாளா ப்ரகீர்த்திதா — )
கஜகர்ணம் – சோரகதிர் -மகரத்வஜ -லஷ்மி கீர்த்தி- பாணி -பாதவ்
கௌரி -பஞ்சானனம் – , சதுராம் நாயம் .கருடத்வஜம்
சங்கீத சாஸ்த்ர வித்வத்பி ரேதே தாளா பிரகீர்திதா -என்கிற படியே
கஜகர்ணம் ,சோரகதி , மகரத்வஜம் முதலான தாளங்கள் ..
ஆதி – ரூபகம்- சாபு -ஜம்பை -ஏகம் -மட்டியம் -துருவம் -அட -போன்றவை தாள வேறுபாடுகள் –

பத்தாவது அம்ச பர்வாதிகளில் அவாந்தர பரிச்சேதங்களான
அத்யாயாதிகள் போலே நூற்றினுடைய அவாந்தர பரிச்சேதங்களாய்
இப் பத்தும்-9-4-11- -இவை பத்தும்-5-5-11- -என்று சொல்லப் படுகிற திரு வாய் மொழிகள் . ,
நூறாவது –
பிரதான பரிச்சேதங்களான அம்ச பர்வ காண்டாதிகள் போலே
நூறே சொன்ன -9-4-11-
பத்து நூறு–6-7-11-
என்னும் படி ..நூறு நூறு பாட்டாய் இருந்துள்ள பிரதான பரிச்சேதங்கள் .
ஆயிரமாவது
சதுர் விம்சத் சஹஸ்ராணி ஸ்லோகானாம் –பாலகாண்டம் –4-2-என்னுமா போலே இருந்துள்ள மகா பரிச்சேதம்

முதலான என்கையாலே
முதல் இட்டு மூன்று பத்து உத்தர கண்ட விவரணமாய்
நடு இட்ட மூன்று பத்தும் பூர்வ கண்ட விவரணமாய்
மேல் இட்டு மூன்று பத்தும் அதுக்கு உபயோகியான அர்த்த பிரதி பாதகமாய்
மேலில் பத்து பல அவாப்தி கதனமாய் இருக்கையாலே உண்டான விபாக விசேஷங்களும் விவஷிதங்கள் என்று தோற்றுகிறது
( பிரதம ஷட்கம் கர்ம ஞான யோகம் /மத்யம ஷட்கம் பக்தி யோகம்/ சரம ஷட்கம் பூர்வ ஷட்க சேஷம்-ஸ்ரீ கீதையில் போலே )

முதலான செய் கோலம் இதுக்கும் உண்டு -என்றது
செய் கோலத்து ஆயிரம் -4–1 -11-என்று கவிக்கு சொல்லுகிற அலங்காரங்களால்
குறை வற்ற ஆயிரம் என்கையாலே ,ஏவமாதிகளான சர்வ அலங்காரங்களும் இதுக்கு உண்டு என்கை .

இயலுக்கும் இசைக்கும் பொதுவாக நடுவாக நாடகம் -நா -எனப்பட்டது

நாட்டினான் தெய்வம் எங்கும் நல்லதோர் அருள் தன்னாலே
வணங்கும் துறைகள் பலபலவாக்கி –நின் மூர்த்தி பரவி வைத்தாய்
பேச நின்ற சிவனுக்கும் பிரமன் தனக்கும் நாயகன் அவனே
பொலிந்து நின்ற பிரான் கண்டீர்
குருகூர் பூ -ஸ்வயம் பூ -பிரமன் -ஆத்ம பூ மன்மதன் அக்னி பூ முருகன் -போல்
பூ ஆகு பெயரால் வாயைக் குறிக்கும்
நித்யம் செய்யா மொழி -இதுவும் இவர் நாவால் வெளிப்படுத்தி அருளினான்
திரு நா வீறுடையான் அன்றோ

———–

தனமாம் சிலர்க்குத் தவமாம் சிலர்க்குத் தரும நிறை
கனமாம் சிலர்க்கு அதற்கு ஆரணமாஞ் சிலர்க்கு ஆரணத்தின்
இனமாம் சிலர்க்கு அதற்கு எல்லையுமாம் தொல்லை ஏர் வகுள
வன மாலை எம்பெருமான் குருகூர் மன்னன் வாய் மொழியே. 4-

தனமாம் சிலர்க்குத் தவமாம் சிலர்க்குத்
தரும நிறை கனமாம் சிலர்க்கு –தர்மம் நிறைந்த சிறந்த காம புருஷார்த்தமாம் –
சீரிய நல் காமம் –கண்ணனுக்கே ஆமது காமம் என்பதால் கனக்க இருக்குமே
அதற்கு ஆரணமாஞ் சிலர்க்கு -அந்த காம புருஷார்த்தத்துக்கு உரிய வேதமுமாம்
காம -சாஸ்திரம் நாயகி பாவத்தில் தூது விடுதல் மடலூர்தல்
ஆரணத்தின் இனமாம் சிலர்க்கு -வேத வர்க்கமுமாம் -நான்கு பிரபந்தங்களும் நான்கு வேத சாரம் அன்றோ
அதற்கு எல்லையுமாம் -அதற்கு எல்லையான வேதாந்தமுமாம்
அந்த அந்த அதிகாரிகளுக்கு ஏற்ப -அறம் பொருள் இன்பம் வீடு அடைதல் நூல் பயனே போல்
திருவாய் மொழி அத்யாபகர்களுக்கு எங்கும் சிறப்பே
தீதில் அந்தாதி –இசையோடும் வல்லார் ஆதுமோர் தீதிலாராகி இங்கும் எங்கும் எல்லாம் அமைவார்கள் தாமே

———–

மொழி பல ஆயின செப்பம் பிறந்தது முத்தி யெய்தும்
வழி பல வாய விட்டொன்றா அது வழுவா நரகக்
குழி பல ஆயின பாழ் பட்டது குளிர் நீர்ப் பொருநை
சுழி பல வாய் ஒழுகுங் குருகூர் எந்தை தோன்றலினே–5-

குளிர் நீர்ப் பொருநை சுழி பல வாய் ஒழுகுங் குருகூர் எந்தை தோன்றலினே-நீர்ச் சுழிகள் -நிறைந்த பொருநல் -ஆவிர்பவித்ததால்
மொழி பல ஆயின செப்பம் பிறந்தது -பல பாஷைகளில் செவ்வி -செந்தமிழ் ஒன்றுக்கே –
முத்தி யெய்தும் வழி பல வாய விட்டொன்றா யது -பல வழிகளில் முக்தி அடைய ஒன்றாகவே நின்று
வழுவா நரகக் குழி பல ஆயின பாழ் பட்டது -தவறாத நரகக் குழிகள் பலவும் பாழாயினவே –

பிரபன்ன ஜன கூடஸ்தர் அன்றோ
நரகம் எல்லாம் புல் எழுந்து ஒழியும் அன்றோ
நமன் தம் தமர் தலைகள் மேல்–நின் நாமம் கற்ற ஆவலிப்புடைமை கண்டாய்
நலியும் நரகமும் நைந்த நமனுக்கு இங்கு யாது ஒன்றும் இல்லை

——–

தோன்றா உபநிடதப் பொருள் தோன்றல் உற்றார் தமக்கும்
சான்றாம் இவை என்ற போது மற்றென் பல காலும் தம்மின்
மூன்றா யினவும் நினைந்து ஆரணத்தின் மும்மைத் தமிழை
ஈன்றான் குருகைப் பிரான் எம்பிரான் தன் இசைக் கவியே. 6-

பல காலும் தம்மின் மூன்றா யினவும் நினைந்து –பல இடங்களிலும்
ஒருங்கு கூறப்பட்டு -தம்முள் சேர்ந்து இருந்துள்ள தத்வம் ஹிதம் புருஷார்த்தம் மூன்றையும்
யாவரும் அறிய வேண்டும் என்று திரு உள்ளத்தில் கொண்டு -அவற்றை வெளியிட்டு
தத்வ த்ரயார்த்தம் -ரஹஸ்ய த்ரயார்த்தம் என்றுமாம்
ஆரணத்தின் மும்மைத் தமிழை ஈன்றான் -வேத சாரமான இயல் இசை நாடக ரூபமான முத்தமிழில்
குருகைப் பிரான் எம்பிரான் தன் இசைக் கவியே.
தோன்றா உபநிடதப் பொருள் தோன்ற லுற்றார் தமக்கும்–ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் ஸ்ரீ மன் நாதமுனிகள் –
போல்வாருக்கு அருளிச் செய்தார்
சான்றாம் இவை என்ற போது மற்றென் -இவற்றின் வை லக்ஷண்யத்துக்கு வேறே என்ன சாட்சி வேண்டும்

கண்ணன் அல்லால் தெய்வம் அல்ல
அத் தெய்வ நாயகன் தானே போல்வன அனுசந்தேயம் –

———-

கவிப்பா அமுத இசையின் கறியோடு கண்ணன் உண்ணக்
குவிப்பான் குருகைப் பிரான் சட கோபன் குமரி கொண்கன்
புவிப் பாவலர் தம் பிரான் திரு வாய்மொழி பூசுரர் தம்
செவிப் பால் நுழைந்து புக் குள்ளத்துளே நின்று தித்திக்குமே. 7-

கவிப்பா அமுத இசையின் கறியோடு -பாசுர அமுத உணவுடன் பண்ணிசைகள் கறி வர்க்கத்துடனே
கண்ணன் உண்ணக் குவிப்பான் குருகைப் பிரான் சட கோபன் -திருமால் அமுது செய்து அருளும்படி பரிமாறுபவரும்
குமரி கொண்கன்–குமரி ஆற்றுக்குத் தலைவர்
புவிப் பாவலர் தம் பிரான் திரு வாய்மொழி-கவிகளுக்கு எல்லாம் தலைவர் அருளிச் செய்த திவ்ய பிரபந்தங்கள் பூசுரர் தம்
செவிப் பால் நுழைந்து புக் குள்ளத்துளே நின்று தித்திக்குமே. –நிலத்தேவர்-ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் காதுகளில்
குருமுகமாகச் சென்று மனத்திலே புகுந்து தித்திக்குமே
செவிக்கு இனிய -சிந்தைக்கு இனிய-வாய்க்கு இனிய –

மறைப் பாற் கடலைத் திரு நாவின் மந்திரத்தால் கடைந்து
துறைப்பால் படுத்தித் தமிழ் ஆயிரத்தின் சுவை யமுதம்
கறைப் பாம்பணைப் பள்ளியான் ஈட்டம் களித்து அருந்த
நிறைப்பான் கழல் அன்றிச் சன்மம் விடாய்க்கு நிழல் இல்லையே –

———–

தித்திக்கும் மூலத் தெளி யமுதே யுண்டு தெய்வ மென்பார்
பத்திக்கு மூலப் பனுவற்கு மூலம் பவம் அறுப்பார்
முத்திக்கு மூலம் முளரிக்கை வாணகை மொய் குழலார்
அத்திக்கு மூலம் குருகைப் பிரான் சொன்ன ஆயிரமே. 8-

குருகைப் பிரான் சொன்ன ஆயிரமே.
தித்திக்கும் மூலத் தெளி யமுதே -பழைய அமிர்தம் மாத்திரம் அன்று
உண்டு தெய்வ மென்பார் பத்திக்கு மூலம்-தெய்வம் உண்டு மென்பார் பத்திக்கு மூலம்–ஆஸ்திகர்களுடைய பக்திக்கு காரணமுமாம்
பனுவற்கு மூலம் -மற்றத் திவ்ய பிரபந்தங்களும் மூலம் -முதல் நூல் -அங்கி -அங்க -உப அங்க பாவம் உண்டே
பவம் அறுப்பார் முத்திக்கு மூலம் -முமுஷுக்களுக்கு முத்தி சாதனமும்
முளரிக்கை வாணகை மொய் குழலார் அத்திக்கு மூலம் -மால் பால் மனம் வைத்து மங்கையர் தோள் கைவிடக் காரணமுமாகுமே

மூலம் -பல பொருளில் வந்து சொல் பொருள் பின் வரு நிலை அணி –

——-

ஆயிரம் மா மறைக்கும் அலங்காரம் அருந் தமிழ்க்குப்
பாயிரம் நாற் கவிக்குப் படிச் சந்தம் பனுவற்கு எல்லாம்
தாய் இரு நாற் றிசைக்குத் தனித் தீபந் தண்ணங் குருகூர்ச்
சேயிரு மா மரபும் செவ்வியான் செய்த செய்யுட்களே. 9-

தண்ணங் குருகூர்ச் சேய் -குமாரரும்
இரு மா மரபும் செவ்வியான் -அன்னையாய் அத்தனாய் -தாய் தந்தை இரண்டு வம்சங்களிலும் ஸ்ரேஷ்டமானவரும்
செய்த செய்யுட்களே.ஆயிரம் மா மறைக்கும் அலங்காரம் -வேதங்களுக்கே அலங்காரமானவை
அருந் தமிழ்க்குப்பாயிரம் -இனிய சுவையினால் தமிழ் மொழிக்கே முகவுரையாகவும்
நாற் கவிக்குப் படிச் சந்தம் -நாலு வகைக் கவிகளுக்கும் மாதிரியாயும்
பனுவற்கு எல்லாம் தாய் -எல்லா நூல்களுக்கும் தாயாகவும்
இரு நாற் றிசைக்குத் தனித் தீபம் -எட்டுத் திக்குகளுக்கும் ஒப்பற்ற விலக்காகாவும் விளங்குமே

ஆசு கவி
மூச்சு விடும் முன்னே முந்நூறும் நானூறும் ஆச் என்றால் ஆயிரம் பாட்டு ஆகாதோ
இம் என்னும் முன்னே ஏழு நூறும் எண்ணூறும் அம் என்றால் ஆயிரம் பாட்டு ஆகாதோ
எழுந்த ஞாயிறு விழுவதன் முன்னே கவி பாடினது ஏழு நூறே
நிமிஷக் கவிராயர் -விரைவாகப் பாடும் கவி

மதுர கவி -சொற்களிலும் பொருள்களிலும் மதுரமான இனிமையான கவி –
ஆதி தொடங்கி அந்தம் வரையில் செவிக்கு இனிய செஞ்சொல்லாய் இருக்குமே

சித்ர கவி -உயர்வற -மயர்வற -அயர்வற -பிரணவ மகா மந்த்ரார்த்தம் -இதுக்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டு

விஸ்தார கவி –பகவத் விஷயம் ஒன்றையே உபாய உபேய -தத்வ த்ரய -ரஹஸ்ய த்ரய –
அர்த்த பஞ்சக அர்த்தங்களை அருளிச் செய்து அவற்றையே விஸ்தாரமாக ஆயிரமாக அருளிச் செய்து அருளினார் அன்றோ –

திருவழுதி வள நாடர் –
அவர் திருக்குமாரர் -அறம் தாங்கியார் –
அவர் திருக்குமாரர்-சக்ரபாணியார் –
அவர் திருக்குமாரர்-அச்சுதர் –
அவர் திருக்குமாரர்-செந்தாமரைக் கண்ணர்
அவர் திருக்குமாரர்-செங்கண்ணர்
அவர் திருக்குமாரர்-பொற் காரியார்
இவருக்கும் உடைய நங்கையாருக்கும் -நம் மாறன் –

திரு வள்ளுவர் – -ஒவ்வையார்–இடைக்காதர்- -சம்வாதம்

குறு முனிவன் முத்தமிழும் -என் குறளும் -நங்கை சிறு முனிவன் வாய் மொழியின் சேய் –திருவள்ளுவர்

ஐம் பொருளும் நால் பொருளும் முப்பாலில் பெய்து அமைத்த செம்பொருளைத்
தண் குருகூர்ச் சேய் மொழியது என்பர் சிலர் யான் இவ்வுலகில்
தாய் மொழியது என்பேன் தகைந்து –ஒவ்வையார்

சேய் மொழியோ தாய் மொழியோ ஷேப்பில் இரண்டும் ஓன்று
அவ்வாய் மொழியை யாரும் மறை என்ப
வாய் மொழி போல் ஆய் மொழிகள் சால உள எனினும்
அம்மொழியின் சாய் மொழி என்பேன் யான் தகைந்து –இடைக்காதர்

———

செய் ஓடு அருவிக் குருகைப் பிரான் திரு மாலை நங்கள்
கை ஓர் கனி எனக் காட்டித் தந்தான் கழற்கே கமலம்
பொய்யோம் அவன் புகழ் ஏத்திப் பிதற்றிப் பித்தாய்ந் திரியோம்
ஐயோ அறிதும் என்றே உபகாரத்தின் ஆற்றலையே. 10-

செய் ஓடு அருவி -வயல்களில் விரைந்து பாய்கின்ற நீர்ப்பெருக்கை யுடைய
கை ஓர் கனி எனக் காட்டித் தந்தான் -கையில் கனி எனக் கண்ணனைக் காட்டித் தந்தாலும்
கமலம் பொய்யோம் -தாமரை மலர்களை இட்டு அர்ச்சிக்கின்றோம் அல்லோம்

.குரும் ப்ரகாசயேன் நித்யம்
நேசனைக் காணா இடத்தே நெஞ்சார துதித்தால் -ஆசானை எவ்விடத்தும் அப்படியே
எண் திசையும் அறிய இயம்புகேன் ஒண் தமிழ் சடகோபன் அருளையே
அரங்கன் அடியார்களாகிய அவருக்கே பித்தராமவர் பித்தர் அல்லர்கள் மற்றையோர் முற்றும் பித்தரே
அருள் கொண்டு ஆயிரம் இன் தமிழ் பாடினான் அருள் கண்டீர் உலகினில் மிக்கதே –

————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதி -ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் —

ஸ்ரீ இராமாயணம் இயற்றிய ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் எழுதிய ஒன்பது நூல்களுள் ஸ்ரீ சடகோபர் அந்தாதியும் ஒன்றாகும்.
சோழர்களின் திருவழுந்தூர் கிராமத்தில் உச்சவர் மரபில் ஆதித்தர் என்பவருக்குப் மகனாகப் பிறந்தார்.
இவரது மரபுச் சமயம் வைணவம். இவரை ஆதரித்தவர் சடையப்ப வள்ளல்.
இவருடைய காலம் கி.பி.12 ஆம் நூற்றாண்டு என்றும் கி.பி.9 ஆம் நூற்றாண்டு என்றும் கூறுவர்.
இவரது வேறு நூல்கள் ஸ்ரீ ஏரெழுபது, ஸ்ரீ சரசுவதி அந்தாதி, ஸ்ரீ திருக்கை வழக்கம் முதலியவை.

சிறப்புப் பாயிரம்

தேவில் சிறந்த திருமாற்குத் தக்க தெய்வக் கவிஞன்
பாவில் சிறந்த திருவாய்மொழி பகர் பண்டிதனே
நாவில் சிறந்த மாறற்குத் தக்க நன் நாவலவன்
பூவில் சிறந்த ஆழ்வான் கம்ப நாட்டுப் புலமையனே.

தெய்வங்களில் சிறந்தவன் ஸ்ரீ திருமால்!
அவனுக்குத் தக்க தெய்வீகமான கவிஞன் பலவிதமான பா வகைகளை ஸ்ரீ திருவாய்மொழியில்
சிறப்பாக அமைத்த பண்டிதனான ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரே!
நாவண்மையில் சிறந்த அந்த ஸ்ரீ மாறன் சடகோபன் ஸ்ரீ நம்மாழ்வாருக்குத் தக்க நாவண்மை கொண்டவன்
தாமரைப் பூவில் அமர்ந்த பிரமனை ஒத்த ஸ்ரீ கம்ப நாட்டாழ்வானே!

ஆரணத்தின் சிரமீது உறை சோதியை ஆந்தமிழால்
பாரணம் செய்தவனைக் குருக்ஷரனைப் பற்பல வா
நாரணனாம் என ஏத்திக் தொழக் கவி நல்கு கொடைக்
காரணனைக் கம்பனை நினைவாம் உள் களிப்புறவே.

‘நம் சட கோபனைப் பாடினையோ?’ என்று நம் பெருமாள்
விஞ்சிய ஆதரத்தால் கேட்பக் கம்பன் விரைந்து உரைத்த
செஞ்சொல் அந்தாதி கலித்துறை நூறும் தெரியும் வண்ணம்
நெஞ்சு அடியேற்கு அருள் வேதம் தமிழ் செய்த நின்மலனே.

நாதன் அரங்கன் நயந்துரை என்ன நல் கம்பன் உன் தன்
பாதம் பரவி பைந்தமிழ் நூறும் பரிவுடனே
ஓதும் படி யெனக்கு உள்ளத்தனை யருள் ஓதரிய
வேதம் தமிழ் செய்த மெய்ப் பொருளே இது என் விண்ணப்பமே.

தற்சிறப்புப் பாசுரம்

மன்றே புகழும் திருவழுந்தூர் வள்ளல் மாறனை முன்
சென்றே மதுரகவிப் பெருமாள் தென் தமிழ்த் தொடையில்
ஒன்றே பதிகம் உரைத்தவன் பொன் அடி யுற்று நின்றான்
என்றே பதிகம் பதிகம் அதாக இசைத்தனனே.

————–

நூல்

வேதத்தின் முன் செல்க மெய்யுணர்ந்தோர் விரிஞ்சன் முதலோர்
கோதற்ற ஞானக் கொழுந்தின் முன் செல்க குணம் கடந்த
போதக் கடல் எங்கள் தென் குரு கூர்ப் புனிதன் கவி ஓர்
பாதத்தின் முன் செல்லுமே தொல்லை மூலப் பரஞ்சுடரே. 1

சுடர் இரண்டே பண்டு மூன்றாயின துகள் தீர்ந்துலகத்து
இடர் இரண்டாய் வரும் பேர் இருள் சீப்பன எம் பிறப்பை
அடர் இரண்டாம் மலர்த் தாள் உடையான் குருகைக் கரசன்
படர் இருங் கீர்த்திப் பிரான் திருவாய் மொழிப் பாவொடுமே. 2

பா வொடுக்கும் நுண் இசை ஒடுக்கும் பலவும் பறையும்
நா வொடுக்கும் நல் அறி வொடுக்கும் மற்றும் நாட்டப் பட்ட
தே வொடுக்கும் பர வாதச் செரு ஒடுக்கும் குருகூர்ப்
பூ வொடுக்கும் அமுதத் திரு வாயிரம் போந்தனவே. 3

தனமாம் சிலர்க்குத் தவமாம் சிலர்க்குத் தரும நிறை
கனமாம் சிலர்க்கு அதற்கு ஆரணமாஞ் சிலர்க்கு ஆரணத்தின்
இனமாம் சிலர்க்கு அதற்கு எல்லையுமாம் தொல்லை ஏர் வகுள
வன மாலை எம்பெருமான் குருகூர் மன்னன் வாய் மொழியே. 4

மொழி பல ஆயின செப்பம் பிறந்தது முத்தி யெய்தும்
வழி பல வாய விட்டொன்றா அது வழுவா நரகக்
குழி பல ஆயின பாழ் பட்டது குளிர் நீர்ப் பொருநை
சுழி பல வாய் ஒழுகுங் குருகூர் எந்தை தோன்றலினே. 5

தோன்றா உபநிடதப் பொருள் தோன்றல் உற்றார் தமக்கும்
சான்றாம் இவை என்ற போது மற்றென் பல காலும் தம்மின்
மூன்றா யினவும் நினைந்து ஆரணத்தின் மும்மைத் தமிழை
ஈன்றான் குருகைப் பிரான் எம்பிரான் தன் இசைக் கவியே. 6

கவிப்பா அமுத இசையின் கறியோடு கண்ணன் உண்ணக்
குவிப்பான் குருகைப் பிரான் சட கோபன் குமரி கொண்கன்
புவிப் பாவலர் தம் பிரான் திரு வாய்மொழி பூசுரர் தம்
செவிப் பால் நுழைந்து புக் குள்ளத்துளே நின்று தித்திக்குமே. 7

தித்திக்கும் மூலத் தெளி யமுதே யுண்டு தெய்வ மென்பார்
பத்திக்கு மூலப் பனுவற்கு மூலம் பவம் அறுப்பார்
முத்திக்கு மூலம் முளரிக்கை வாணகை மொய் குழலார்
அத்திக்கு மூலம் குருகைப் பிரான் சொன்ன ஆயிரமே. 8

ஆயிரம் மா மறைக்கும் அலங்காரம் அருந் தமிழ்க்குப்
பாயிரம் நாற் கவிக்குப் படிச் சந்தம் பனுவற்கு எல்லாம்
தாய் இரு நாற் றிசைக்குத் தனித் தீபந் தண்ணங் குருகூர்ச்
சேயிரு மா மரபும் செவ்வியான் செய்த செய்யுட்களே. 9

செய் ஓடு அருவிக் குருகைப் பிரான் திரு மாலை நங்கள்
கை ஓர் கனி எனக் காட்டித் தந்தான் கழற்கே கமலம்
பொய்யோம் அவன் புகழ் ஏத்திப் பிதற்றிப் பித்தாய்ந் திரியோம்
ஐயோ அறிதும் என்றே உபகாரத்தின் ஆற்றலையே. 10

ஆற்றில் பொதிந்த மணலின் தெகை யரு மா மறைகள்
வேற்றில் பொதிந்த பொருள் களெல்லாம் விழுமாக் கமலம்
சேற்றில் பொதிய வீழ்க்கும் குரு கூரர் செஞ் சொற் பதிகம்
நூற்றில் பொதிந்த பொருளொரு ஒரு கூறு நுவல்கிலவே. 11-

இயல் இடம் கூறல்

இலவே இதழுளவே முல்லை யுள்ளி யம்பும் மொழியும்
சிலவே அவை செழுந் தேனொக்குமே தமிழ்ச் செஞ் சொற்களால்
பல வேதமும் மொழிந்தான் குரு கூர்ப் பதுமத்து இரண்டு
சல வேல்களும் உளவே யது காண் என் தனி யுயிரே. 12

உயிர் உருக்கும் புக்கு உணர்வு உருக்கும் உடலத்தினு ள்ள
செயிர் உருக் கொண்ட நம் தீங்கு உருக்கும் திருடித் திருடித்
தயிர் உருக்கும் நெய்யொடு உண்டான் அடிச் சட கோபன் சந்தோடு
அயிர் உருக்கும் பொருநல் குருகூர் எந்தை அம் தமிழே. 13

அந்தம் இலா மறை ஆயிரத்து ஆழ்ந்த அரும் பொருளை
செந் தமிழாகத் திருத்திலனேல் நிலத் தேவர்களும்
தந்தம் விழாவும் அழகும் என்னாம் தமிழார் கவியின்
பந்தம் விழா ஒழுகுங் குருகூர் வந்த பண்ணவனே. 14

பண்ணப் படுவனவும் உளவோ மறை யென்று பல்லோர்
எண்ணப் படச் சொல் திகழச் செய்தான் இயலோடு இசையின்
வண்ணப் படைக்கும் தனித் தலை வேந்தன் மலர் உகுத்த
சுண்ணப் படர் படப்பைக் குருகூர் வந்த சொல் கடலே. 15

கடலைக் கலக்கி அமுதம் அமரர்க்கு அளித்தான் களித்தார்
குடலைக் கலக்கும் குளிர் சங்கினான் குறையா மறையின்
திடலைக் கலக்கித் திருவாய் மொழி எனும் தேனைத் தந்தான்
நடலைப் பிறப்பு அறுத்து என்னையும் ஆட் கொண்ட நாயகனே. 16

நாய் போல் பிறர் கடை தோறும் நுழைந்து அவர் எச்சில் நச்சிப்
பேய் போல் திரியும் பிறவி யினேனைப் பிறவி யெனும்
நோய் போம் மருந்தென்னும் நுன் திரு வாய்மொழி நோக்குவித்துத்
தாய் போல் உதவி செய்தாய்க்கு அடியேன் பண்டென் சாதித்ததே. 17

சாதிக்குமே பர தத்துவத்தைச் சமயத்து இருக்கை
சேதிக்குமே ஒன்று சிந்திக்குமே யதனைத் தெரியப்
போதிக்குமே எங்கும் ஓங்கிப் பொது நிற்கும் மெய்யைப் பொய்யைச்
சோதிக்குமே உங்கள் வேதம் எங்கோன் தமிழ்ச் சொல் எனவே. 18

சொல் என்கெனோ முழு வேதச் சுருக்கென்கெனோ எவர்க்கும்
நெல் என்கெனோ உண்ணும் நீர் என்கெனோ மறை நேர் நிறுக்கும்
கல் என்கெனோ முதிர் ஞானக் கனி யென்கெனோ புகல
வல் என்கெனோ குரு கூர் எம் பிரான் சொன்ன மாலையையே. 19

செல யுணர்த்திச் செவிலியைத் தேற்றுதல்

மாலைக் குழலியும் வில்லியும் மாறனை வாழ்த்தலர் போம்
பாலைக் கடம் பகலே கடந்து ஏகிப் பணை மருதத்து
ஆலைக் கரும்பின் நரேல் என்னும் ஓசையை அஞ்சி யம் பொன்
சாலைக் கிளி உறங்காத் திரு நாட்டிடம் சார்வார்களே. 20-

பாங்கி நெறி அருமை கூறித் தலை மகனை வரவு விலக்குதல் –

சாரல் குறிஞ்சி தழுவும் பொழில் தளிர் மெல்லடித் தண்
மூரல் குறிஞ்சி நகை முகம் நோக்கற்கு நீ முடுகும்
சூரல் குறிஞ்சி நெறி நினை தோறும் துணுக்கு எனுமால்
வாரல் குருகைப் பிரான் திரு ஆணை மலை யவனே. 21

மலை யாரமும் கடல் ஆரமும் பன் மா மணி குயின்ற
விலை யாரமும் விரவுந் திரு நாடனை வேலை சுட்ட
சிலையார் அமுதின் அடி சட கோபனைச் சென்று இறைஞ்சும்
தலையார் எவர் அவரே எம்மை ஆளும் தபோதனரே. 22

போந்து ஏறுக என்று இமையோர் புகலினும் பூந்தொழுவின்
வேந்து ஏறு அடர்த்தவன் வீடே பெறினும் எழில் குருகூர்
நாம் தேறிய வறிவன் திரு வாய்மொழி நாளும் நல்கும்
தீந் தேறலுண்டுழலும் சித்தியே வந்து சித்திக்குமே. 23-

சித்தர்க்கும் வேதச் சிரம் தெரிந்தோர்கட்கும் செய்தவர்க்கும்
சுத்தர்க்கும் மற்றைத் துறை துறந்தோர் கட்கும் தொண்டு செய்யும்
பத்தர்க்கும் ஞானப் பகவர்க்குமே யன்றி பண்டு சென்ற
முத்தர்க்கும் இன்னமுதம் சடகோபன் மொழித் தொகையே. 24

தொகை உளவாய பணுவற் கெல்லாம் துறை தோறும் தொட்டால்
பகை யுளவாம் மற்றும் பற்றுளவாம் பழ நான் மறையின்
வகை யுள வாகிய வாதுளவாம் வந்த வந்திடத்தே
மிகை யுளவாம் குருகூர் எம்பிரான் தன் விழுத் தமிழ்க்கே. 25

விழுப்பார் இனி எம்மை யார் பிறவித் துயர் மெய் உற வந்து
அழுப்பாது ஒழிமின் அரு வினைகாள் உம்மை அப்புறத்தே
இழுப்பான் ஒருவன் வந்தின்று நின்றான் இள நாகு சங்கம்
கொழுப்பாய் மருதம் சுலாம் குருகூர் எம் குலக் கொழுந்தே 26-

பிரிவாற்றாது வருந்தும் தலைவி நிலை கண்டு தோழி இரங்குதல்

கொழுந்தோடு இலையும் முகையு மெல்லாம் கொய்யும் கொய்ம் மகிழ்க் கீழ்
விழுந்து ஓடுவது ஓர் சருகும் பெறாள் விறல் மாறனென்றால்
அழும் தோள் தளரும் மனமுருகும் குருகூர் அறையில்
எழுந்து ஓடவுங் கருத் துண்டு கெட்டேன் இவ் இளங் கொடிக்கே. 27–

கொடி எடுத்துக் கொண்டு நின்றேன் இனிக் கொடுங் கூற்றினுக்கோ
அடி எடுத்துக் கொண்டென் பால் வரலாகுங்கொல் ஆரணத்தின்
படி எடுத்துக் கொண்ட மாறன் என்றால் பதுமக் கரங்கள்
முடி எடுத்துக் கொண்ட அந்தணர் தாள் என் முடி எனவே. 28–

என் முடியா தெனக்கி யாதே அரியது இராவணன் தன்
பொன் முடியால் கடல் தூர்த்த வில்லான் பொருநைந் துறைவன்
தன் முடியால் அவன் தாள் இணைக் கீழ் எப் பொருளும் தழீஇச்
சொல் முடியால் அமுதக் கவி ஆயிரம் சூட்டினனே. 29–

சூட்டில் குருகு உறங்கும் குருகூர் தொழுதேன் வழுதி
நாட்டில் பிறந்தவர்க்கு ஆளும் செய்தே னென்னை நல் வினையாம்
காட்டில் புகுத விட்டு உய்யக் கொள் மாறன் கழல் பற்றிப் போய்
வீட்டில் புகுதற்கும் உண்டே குறை மறை மெய் எனிலே. 30–

மெய்யும் மெய்யாது பொய்யும் பொய்யாது வேறு படுத்து
உய்யும் மெய்யாய உபாயம் வந்துற்றது உறு வினையைக்
கொய்யும் மெய் வாள் வலவன் குருகைக் கரசன் புலமை
செய் மெய்யன் தனக்கே தனித் தாளன்பு செய்த பின்னே. 31-

செய்யன் கரியன் எனத் திரு மாலைத் தெரிந்துணர
வய்யம் கரி யல்ல மாட்டா மறை மதுரக் குருகூர்
அய்யன் கவி யல்லவேல் பிறவிக் கடலாழ்வது அல்லால்
உய்யும் வகை யொன்றும் யான் கண்டிலேன் இவ் வுயிர்களுக்கே. 32–

உயிர்த் தாரையில் புக்கு உறு குறும்பாம் ஒரு மூன்றனையும்
செயிர்த்தார் குருகை வந்தார் திரு வாய்மொழி செப்பலுற்றால்
மயிர் தாரைகள் பொடிக்கும் கண்ணீர் மல்கும் மா மறையுள்
அயிர்த்தார் அயிர்த்த பொருள் வெளியாம் எங்கள் அந்தணர்க்கே. 33–

அந்தணர்க்கோ நல் அருந்தவர்க்கோ அறி யோகியராய்
வந்தவர்க்கோ மறம் வாதியர்க்கோ மதுரக் குழை சேர்
சுந்தரத் தோளனுக்கோ அவன் தெண்டர்கட்கோ சுடர் தோய்
சந்தனச் சோலைக் குருகைப் பிரான் வந்து சந்தித்ததே. 34–

சந்ததியும் சந்திப் பதமும் அவை தம்மிலே தழைக்கும்
பந்தியும் பல் அலங்காரப் பொருளும் பயிலுகிற்பீர்
வந்தியும் வந்திப்பவரை வணங்கும் வகை யறிவீர்
சிந்தியும் தென் குருகூர் தொழுதார் செய்யும் தேவரையே. 35–

பாங்கி வெறி விலக்கிச் செவிலியருக்கு அறத்தொடு நிற்றல்

தேவரை ஏறிய மூதறி வாட்டியைச் சீரழித்தீர்
பூவரை ஏறிய கோதை யுள்ளம் புகுந்தார் எவர் என்று
அவரை ஏறி மொழிகின்ற போது இயம்பிற்று இறைவர்
மூவரையோ குரு கூரரையோ சொல்லும் முந்துறவே. 36–

துறவாதவர்க்கும் துறந்தவர்க்கும் சொல்லவே சுரக்கும்
அறவா அவை இங்கு ஓர் ஆயிரம் நிற்க அந்தோ சிலர் போல்
மற வாதியர் சொன்ன வாசக மாம் மலட்டாவைப் பற்றி
கறவாக் கிடப்பர் அங்கு என் பெறவோ தங்கள் கை வலிப்பே. 37–

மடலூரத் துணிந்த தலை மகளின் வழி ஒழுகித் தோழி இரங்குதல் –

கை தலைப் பெய்து அரும் பூசலிட்டுக் கவியால் உலகை
உய்தலைச் செய்ததும் பொய் என்றுமோ சென்று அவ்வூர் அறிய
வைதலைத்து ஏசுதுமோ குருகூர் என்னும் ஆறு அறியாப்
பைதலைக் கோகு உகட்டிட்டு ஏட்டில் ஏற்றிய பண்பனையே. 38–

பண்ணும் தமிழும் தவம் செய்தன பழ நான்மறையும்
மண்ணும் விசும்பும் தவம் செய்தன மகிழ் மாறன் செய்யுள்
எண்ணும் தகைமைக்கு உரிய மெய் யோகியர் ஞானம் என்னும்
கண்ணும் மனமும் செவியும் தவம் செய்த காலத்திலே. 39–

காலத்திலே குருகூர் புக்குக் கைக் கொண்மினோ கடை நாள்
ஆலத்திலே துயின்றோர் கொண்டவை யிரண்டா யமைந்த
கோலத்திலே முளைத்துக் கொழுந் தோடிக் குணங்கடந்த
மூலத்திலே செல்ல மூட்டிய ஞானத்து எம் மூர்த்தியையே. 40–

மூர்த்தத்தினை இம் முழு ஏழ் உலகு முழுகுகின்ற
தீர்த்தத்தினைச் செய்ய வேதத்தினைத் திருமால் பெருமை
பார்த்தற்கு அருளிய பாரதத்தைப் பணித்தானும் நின்ற
வார்த்தைக் குருகைப் பிரானும் கண்டான் அம் மறைப் பொருளே. 41–

பொருள் வயிற் பிரியும் தலைவனுக்குத் தோழி தலைவியின் ஆற்றாமை கூறுதல்

பொருளைச் சுவை யென்று போவ தெங்கே குரு கூர்ப் புனிதன்
அருளைச் சுமந்தவள் கண்ணின் கடை திறந்து ஆறுபட்டுக்
குருளைச் சுமந்து வெளி பரந்தோட் டரும் கொள்ளை வெள்ளம்
உருளைச் சுடர் மணித் தேரை அந்தோ வந்து உதைக்கின்றதே. 42–

மருங்கு அணைதல் –

வந்து அடிக் கொண்டன கொங்கைகள் மாறன் குருகை வஞ்சி
கொந்து அடிக் கொண்ட குழலும் கலையும் குலைந்தலைய
பந்து அடிக்குந் தொறும் நெஞ்சம் பறை யடிக்கின்றது என்றால்
செந்தடித் தன்ன மருங்கிற்குண்டோ நிற்கும் சிக்கனவே. 43–

கன வாயினவும் துரியமும் ஆயவையும் கடந்து
மன வாசகங்களை வீசிய மாறனை மா மறையை
வினவா துணர்ந்த விரகனை வெவ் வினையைத் தொலைத்த
சின வாரணத்தைக் குருகைக்கு அரசனைச் சேர்ந்தனமே. 44–

சேராதன உளவோ பெருஞ் செல்வரக்கு வேதம் செப்பும்
பேராயிரம் திண் பெரும் புயம் ஆயிரம் பெய் துளவத்
தாரார் முடியாயிரம் குரு கூர்ச் சட கோபன் சொன்ன
ஆரா அமுதம் கவி ஆயிரம் அவ் வரியினுக்கே. 45–

தோழி இரங்கல் –

அரிவளை பொன் மகிழ் ஆயிழைக்கு ஈயும் கொல் அந்தி வந்து
முரிவளை முத்தும் சினையும் மயங்க முறை செறுத்து
வரி வளையும் அன்னமும் தம்மிலே வழக்காட வலம்
புரிவளை யூடறுக்கும் குருகூர் எம் புரவலனே. 46–

தலைவி கடலை நோக்கித் தேர் வழி தூரல் என்றல் –

புரை துடைத்துப் பெரும் பொய்யும் துடைத்துப் பிறர் புகலும்
உரை துடைத் தங்குள்ள வூச றுடைத் தெம் முறு பிறவித்
துரை துடைத் தாட் கொண்ட தொண்டர் பிரான் துறை நீர்ப் பொருநை
கடை துடைக்குங் கடலே துடையேல் அன்பர் கால் சுவடே. 47–

செவிலித்தாய் நல் தாய்க்கு இருவர் காதலும் உரைத்தல் –

சுவடிறக்கத் தொடர் ஆசைக் களிற்றைத் தொடர்ந்திரண்டு
கவடிறக் கட்டிய பாசத் தளைக் கண் பரிந்து சங்கக்
குவடிறக் குத்திய மாறப் பெயர்க் கொலை யானை நங்காய்
இவடிறத்து ஒன்றும் படர்ந்தி வானம் இருள்கின்றதே. 48–

இருளாய்ப் பரந்த உலகங்ககளை விளக்கும் இரவி
பொருளாய்ப் பரந்தது தான் பொது நிற்றலின் மற்றது போல்
மருளாய்ப் பரந்த மயக்கத் துயக்கற்ற மாற னெங்கோன்
அருளால் சமய மெல்லாம் பரன் உண்டென்று அறிவுற்றதே. 49–

அறிவே உனைத் தொழுதேன் மற்றை ஆகம வாதியரைச்
செறிவேன் என ஒன்று சிந்தை செய்யாது செய்தாரை யில்லா
நெறிவே நின்றா நிலை யுணர்ந்தோன் குருகூர் நிலத்தைப்
பிறிவேன் எனவும் எண்ணா தென்னை வீடு பெறுத்தினையே. 50–

பெறும் பாக்கியமுள்ள போதும் பிழைப்பு முண்டே பிறர் பால்
வெறும்பாக் கிளத்தி மெலிகின்ற என்னை வினை கொடுப் போய்
எறும்பாக்கிய தமியேனை அமரர்க்கும் ஏற விட்டான்
குறும்பாக்கிய முப் பகை தவிர்த்து ஆண்ட குருகை மன்னே. 51–

குருகூர் நகர் எம்பிரான் அடியாரோடும் கூடி அன்புற்று
ஒரு கூரையில் உறைவார்க்கும் உண்டே எம்மை யுள்ளும் சுற்றும்
இருகூர் வினையும் அறுத்து இறப் பார்க்கும் இயற்கை யவ்வூர்
அருகு ஊர் அருகில் அயல் அயலார்க்கும் அரியதன்றே. 52–

தலைவன் பிரிந்த நிலையில் ஆற்றாத தலைவி இரங்கி கூறுதல்

அன்றாத அன்றிலையும் அன்று வித்து என்னை அன்னையுடன்
பின்றாத வண்ணம் எல்லாம் பின்று வித்துப் பிழைக் கொழுந்தை
ஒன்றாத வண்ணம் உபாயம் இயற்றியது ஊழ் வினையை
வென்றான் குருகைப் பிரான் மகிழே யன்றி வேறில்லையே. 53–

வேறே நமக்கிவன் அன்புடை மெய்யடியான் என்றுள்ளம்
தேறேன் எனலது தேறத் தகும் செந் தமிழ்ப் புலவர்க்கு
ஏறே எதிகளுக்கு இன்னமுதே எறி நீர்ப் பொருநை
ஆறே தொடர் குருகூர் மறையோர் பெற்ற ஆணிப் பொன்னே. 54–

பொன்னை உரைப்பது அப் பொன்னொடன்றே புலமைக் கொருவர்
உன்னை உரைத்துரைத் தற்கு உளரோ உயற் நாற் கவியும்
பின்னை உரைக்கப் பெறுவ தல்லால் பெருந் தண் குருகூர்
தென்னை யுரைக்கும் இயற்கும் இசைக்கும் சிகாமணியே. 55–

மகட் பாற் காஞ்சி -நின் மகளை எனக்குத் தருக என்ற அரசனிடம் மாறுபடுவது

மணித்தார் அரசன் தன் ஓலையைத் தூதுவன் வாய் வழியே
திணித்தா சழியச் சிதைமின் தலையை எம் தீ வினையைத்
துணித்தான் குருகைப் பிரான் தமிழால் சுருதிப் பொருளைப்
பணித்தான் பணி யன்றெனில் கொள்ளும் கொள்ளு மெம் பாவையையே. 56–

பாவைத் திருவாய் மொழிப் பழத்தைப் பசும் கற்பகத்தின்
பூவைப் பொரு கடல் போதா அமுதைப் பொருள் சுரக்கும்
கோவைப் பணித்த எம் கோவை யல்லா என்னைக் குற்றம் கண்டென்
நாவைப் பறிப்பினும் நல்லவரன்றோ மற்றை நாவலரே. 57–

நாவலந் தீவில் கவிகள் எல்லாம் சில நாள் கழியப்
பூவலந் தீவது போல்வ அல்லால் குருகூர்ப் புலவன்
கேவலந் தீங்கு அறுப்பான் கவி போல் எங்கும் போய்க் கெழுமிக்
கூவலந் தீம் புனலும் கொள்ளுமே வெள்ளம் கோளிழைத்தே. 58–

இழைத்தார் ஒருவரும் இல்லா மறைகளை இன் தமிழால்
குழைந்தார் குருகையிற் கூட்டம் கொண்டார் குமரித் துறைவர்
மழைத்தார் தடக் கைகளால் என்னை வானின் வரம்பிடை நின்று
அழைத்தார் அறிவும் தந்தார் அங்கும் போயவர்க்கு ஆட் செய்வனே. 59

ஆட் செய்யலாவ தெல்லாம் செய் தடி யடைந்தே னதன்றித்
தாட் செய்ய தாமரை என் தலை ஏற்றனன் தண் குருகூர்
நாட் செய்ய பூந்தொடை மாற னென்றேன் இனி நாட் குறித்துக்
கோட் செய்ய லாவதுண்டே யென்றனாருயிர் கூற்றினுக்கே. 60–

தலைவனைப் பிரிந்த தலைவி தென்றலுக்கு வருந்தி இரங்குதல் –

கூறப் படா மறையின் பொருள் கூறிக் குவலயத்தோர்
மாறப் படா வினை மாற்றிய மாறன் மகிழலங்கல்
நாறப் படா நின்ற போதமுது ஆகும் அதன்றி நஞ்சம்
தேறப் படாது கெட்டேன் மன்றல் நாறும் தண் தென்றலையே. 61–

தென்றலைத் தோன்றும்உபநிட தத்தைஎன் தீவினையை
நின்றலைத் தோன்றும் நியாய நெறியை நிறைகுருகூர்
மன்றலைத் தோன்றும் மதுரகவியைமனத் துள்வைப்பார்
என்றலைத் தோன்றும் எம்பிரான்கள் என்நாவுக் குரியவரே. 62

உரிக்கின்ற கோடலின் உந்துகந் தம்என ஒன்றுமின்றி
விரிக்குந் தோறும்வெறும் பாழாய் விடும்பிறர் புன்கவிமெய்
தெரிக்கின்ற கோச்சட கோபன்தன் தெய்வக் கவிபுவியில்
சுரிக்கின்ற நுண்மணல் ஊற்றொக்கும் தோண்டச் சுரத்தலினே. 63

சுரக்கும் திருவும் வறுமையும் தீரும் தொடக்குவிட்டுக்
கரக்கும் இருளினை மேன்மையும் காணும் கயல்குதிப்பத்
திரக்கும் கழைநெடுந் தாளில் தொடுத்தசெந் தேனுடைந்து
பரக்கும் பழன வயல்கு ருகூர்வ ளம்படுமினே. 64

பாடும் கறங்கும் சிறைவண்டு பாடும்பைந் தாள்குவளை
தோடும் கறங்கும் குருகைப் பிரான்இச் சுழல்பிறவி
ஓடும் கறங்கன்ன வாழ்க்கையை நீக்கி யுணர்வுதவி
வீடும் திறந்து தந்தானை எந்நான்றும் விடகிலமே. 65

விடவந் தகார வெம்பாலிற் பராங்குசர் மெல்லியலுக்கு
இடர் வந்ததால் என்றி ரங்கிப் புணர்ந்திலர் இன்னுயிரை
அடவந்த காலன்கொலோ அறியேன் இன்றுஇவ் அந்திவந்து
படஅந்த காரப் பெரும்புகை யோடிப் பரக்கின்றதே. 66

பரவாது கேட்டினிப் பைய நட சுருதிப் பசுக்கள்
சுரவா தவற்றைச் சுரப்பித்து அவைசொரி யும்பொருட்டால்
கரவாது உதவிய மாறன் கவிஅனை யாய்இனிஓர்
சரவா தம்இப் புறம்அப்புறம் காணத் தடம்பணையே. 67

தடம்பணைத் தண்பொரு நைக்குரு கூரர் தகைவகுள
வடம்பணைக் கொங்கையில் வைக்கின் றிலர்மற்றை மாலையெல்லாம்
உடம்புஅணைக் குந்தொறும் வெந்துஉரும் ஐந்துவெம் பாம்புஉமிழ்ந்த
விடம்பணைக் கொண்டன வேபனி தோய்ந்திரு மேகங்களே. 68

மேகத்தை ஆற்றில்கண் டேன்என்று எண்ணாது மெய்யன்குருகூர்ப்
பாகத்தை ஆற்றும் சொல்லாளைக் கண்ணீரின் துளிபரந்த
மோகத்தை ஆற்றிக் கொண்டேகண்ட மாற்ற மொழிந்துசிந்தைச்
சோகத்தை ஆற்றிக்கொண்டேதுளித் தூவத் தொடங்குகவே. 69

தொடங்கு கின்றாள் நடம்சொல்லு கின்றேன்குரு கூரர்தொழா
மடங்குகின் றாள்மண்ட லம்சுற்றி யாடுகின்றாள் தங்கி
விடங்குகண் டார்பிழைப் பார்சவை யீர்விரைந்து ஏகுமிந்த
படங்குவிண் டால்பின்னைப் போகஒண் ணாதுஉம் பதிகளுக்கே. 70

பதியந் தமிழ்என்ன நான்மறை என்னஇப் பார்புரக்கும்
மதியந் தமிழ்ஒளி மாலைகள் என்னமறை தமிழின்
அதியம் தரும்கவி ஆயிரம் செய்தளித் தானமுதம்
பொதியம் தருநதி யங்குரு கூர்எந்தை பூசுரர்க்கே. 71

பூட்சிகண் டீர்பொய்ச் சமயப் புலவர்க்குப் போக்குவல்வாய்
வாட்சிகண் டீர்மற்றை மாயத்து அருகர்க்கு மன்உயிர்கட்கு
ஆட்சிகண் டீர்தொண்டர்க்கு ஆனந்த வாரிகண் டீர்அறிவைக்
காட்சிகண் டீர்பர வும்குரு கூர்வந்த கற்பகமே. 72

கற்றும் செவியுறக் கேட்டும் பெருகிக் களித்தும்உள்ளே
முற்றும் உகப்பெய்தும் மூழ்கிக் குடைதும் முகந்துகொடு
நிற்றும் நிலையுற நீந்துதும் யாம்நிதம் மாறனெம்மை
விற்றும் விலைகொள் ளவும்உரி யான்கவி வெள்ளத்தையே. 73

வெள்ளம் பரந்தன வோகம லத்தன்றி வெண்மதிமேல்
கள்ளம் பரந்தன வோமுயல் நீக்கிக் கவிக்கரசன்
தெள்ளம் பரந்த வயல்குரு கூர்க்கொம்பின் செம்முகத்தே
முள்ளம் பரந்தன வோகண்க ளோஒன்றும் ஓர்கிலமே. 74

ஓரும் தகைமைத் குரியாரும் ஓங்கிய ஞானியரும்
சாரும் தனித்தலை வன்சட கோபன் தடம்பதிக்கே
வாரும் உமக்கொரு உறுதி சொன்னேன் மயக்கமெல்லாம்
தீரும் திருக்குஅறும் சிந்தைசெவ் வேநிற்கும் தீங்கறுமே. 75

அறுவகை யாய சமயமும் ஐவகைத் தாம்புலனும்
உறுவகை யால்சொன்ன ஓட்டம்எல் லாம் ஒழு வித்தொருங்கே
பெறுவகை ஆறெனச் செய்த பிரான்குரு கூர்ப்பிறந்த
சிறுவகை யார்அவ ரைத்தொழு தோம்எம்மைத் தீண்டுகவே. 76

தீண்டித் திருவடி யைப்பற்றிக் கொண்டுசிந் தித்ததையே
வேண்டிக் கொளப்பெற்றி லேன்வினை யேன்இவ் வெறும்பிறவி
ஆண்டில் பிறந்தஅக் காலத்திலே அன்பனாய் அணிநீர்ப்
பாண்டித் தமிழ்த்திரு நாட்டுருக் காட்டிய பாவகற்கே. 77

பாவகத் தால்தன் திருஅவ தாரம்பதி னொன்றென்றிப்
பூவகத் தார்அறி யாதவண்ணம் தன்னை யேபுகழந்து
நாவகத் தால்கவி ஆயிரம் பாடி நடித்தளித்த
கோவகத் தாற்கன்றி என்புறத் தார்செய் குற்றேவல்களே. 78

குற்றே வலும்செய்தும் மெய்கண்டு கைகொண்டு கும்பிட்டன்பு
பெற்றேன்என் போல்எவர்பே றுபெற்றார்பின் னையே பிறந்து
வெற்றேவ லின்நின்ற பொய்யன்பர் தாங்களும் மெய்யுணர்ந்தார்
எற்றே குருகைப் பிரான்எம் பிரான் தனி யலிசைக்கே. 79

இயலைத் தொடுத்தின் னிசையைப் புணர்த்தெம் மையிப்பிறவி
மயலைத் துடைத்த பிரான்குரு கூர்மதி யைக்கொணர்ந்து
முயலைத் துடைத்துத் தனுவைப் பதித்துமுத் தங்குயிற்றிக்
கயலைக் கிடத்திக் கொள்சாள ரத்தூடு கதவிட்டதே. 80

இட்டத் திலும்தம்தம் உள்ளத்தி லும்எண்ணி லும்இருப்பின்
கிட்டத் திலும்வலி யாரும் உருகுவர் கேணியிலும்
பட்டத் திலும்பைந் தடத்திலும் ஓடைப் பழனத்திலும்
குட்டத் திலும்கயல் பாய்குரு கூரர் குணங்களுக்கே. 81

குணம் வேண்டுமேநற் குலம்வேண்டு மேயக் குலத்தொழுக் காம்
பிணம்வேண் டுமேசெல் வப்பேய்வேண்டு மேபெருந் தண்வகுள
மணம்வேன் டுந்தண்தெரியல் பெருமான் செய்யுள் மாமணியின்
கணம்வேண்டும் என்றறி வாரைக்கண் டால்சென்று கைத்தொழுமே. 82

தொழும்பாக் கியவினைத் தொல்லைப் பிறவிச் சுழியிடைநின்று
எழும்பாக் கியமுடைத் தாக்கவும் தென்னிய லோடிசைந்து
கெழும்பாக் கெழுமிய கீர்த்தியை நாளும் கிளத்தியென்னாத்
தழும்பாக் கவும்வல்ல கோசட கோபன் தயாபரனே. 83

பரந்தலைக் கும்பொரு நைக்குரு கூரென்னில் கண்பனிக்கும்
கரம்தலைக் கொள்ளும்உள் ளும்உரு கும்கவியால் உலகைப்
புரந்தலைக் கும்வினை தீர்த்தான் புனைமகிழ் பூவுமன்றி
மரந்தலைக் கொள்ளவும் போதுநங் காய்உன் மகள்கருத்தே. 84

கருத்தில் கருணை வைத்தேகும் இதுவும் கலைமறையோர்
திருத்திற்று ஒருமணம் தீரும் நீரின் நிறை
முருத்தின் செருந்துஅய லேஇவ ளோடு முயற்கரும்பின்
குருத்தில் பிரசம்வைக் கும்குரு கூர்சென்று கூடுமினே. 85

கூட்டங்கள் தோறும் குருகைப் பிரான்குணம் கூறுமன்பர்
ஈட்டங்கள் தோறும் இருக்கப்பெற் றேம்இருந்து எம்முடைய
நாட்டங்கள் தோறும் புனல்வந்து நாலப்பெற் றேம்இனிமேல்
வீட்டுஎங்கள் தோழர்க்கு என்றே பெரும்போகம் விளைகின்றதே. 86

விளையா தொழிய மருந்தும்உண் டேஎம் விளைதினையின்
கிளையாக் கிளர விளைகின்ற தால்கிளை யாம்பிறவித்
தளையா சழியத் தடுத்துத் தென்பாலை வழிதடுத்துக்
களைஆ சறத்தடுத் தாண்டான் குருகையின் காப்புனமே. 87

புனல்பாழ் படுத்துப் புகழ்பாழ் படுத்தல் லால்புகுந்தென்
மனம்பாழ் படுத்தனை வாழ்தியன் றேவழு வாநரகத்
தினம்பாழ் படுத்த பிரான்சட கோபனின் னாக்கலியின்
சினம்பாழ் படுத்தநின் றான்குன்று சூழ்கின்ற செந்தினையே. 88

தினைஒன் றியகுற்றம் அற்றுணர்ந் தோர்மகி ழின்திறத்தின்
மனைஒன் றியகொடி யாள்துயின் றாலும்தன் வாய்அடங்கா
வினைஒன் றியஅன் றிலுக்கு இடம்காட்ட விரிதலைய
பனையன் றியும்உள தோதமி யேற்குப் பழம்பகையே. 89

பகையாய் வருகின்ற மூன்றையும் வேரினோ டும்பறித்து
வகையாய் வருவன யாவையும் மாற்றிஇவ் வையமுய்யத்
தொகையா யிரங்கவி சொன்னோன் பெயர்சொல்லச் சூழ்பனியின்
புகையாம் இருள்பின்னை எந்நாள் கழியப் புகுகின்றதே. 90

பருகின் றதுஇருள் போகின்றது வண்ணம் பூவைகண்ணீர்
உருகின் றதென்று உயிர்ஓய்கின் றதால்உலகு ஏழுமுய்யத்
தொகுகின் றஆயிரம் சொன்னோன் குருகைச்சொல் லால்விளங்கத்
தருகின்றனர் அல்லர் மேன்மேலும் காதல் தருமவரே. 91

தருமமும் காமமும் தாவில் அரும்பொரு ளுந்தணவாக்
கருமமும் ஆகிய காரணம் கண்டஅக் காரணத்தின்
பெருமையும் மாயப் பிணக்கும் தவிர்ந்துறு பேதம்செய்யம்
இருமையும் தீர்ந்தபிரான் சட கோபன்தன் இன்னருளே. 92

அருளில் சிலமகி ழாயிழைக்கு ஈவர்கொல் அந்திவந்த
இருளில் பிறிதுதுய ரும்உண் டோ இயலோடுஇசையின்
பொருளில் சிறந்த அலங்கார வல்லியின்போக் கில்உள்ளம்
தெருளின் கரும்புஒக்கும் ஆயிரம் பாப்பண்டு செய்தவரே. 93

அவரே அயற்கும் அரற்கும்அல் லாஅம ரர்க்கும்எல்லாம்
பவரே கையுற்றுஎன் பணிகொள் ளுமோபடர் நீரின்இட்ட
நவரேகை யுட்கொள்ளச் செய்ததல் லால்நம்பி மாறனைப்போல்
எவரே திருவா யிரம்மோக்க மாலை இசைத்தவரே. 94

தவம்செய் வதும்தழல் வேள்வி முடிப்பதும் தம்மைஒறுத்து
எவன்செய் யும்மெய்யன் குருகைப் பிரான்எம்மை இன்னம்ஒரு
பவம்செய் கைமாற்றிய பண்டிதன் வண்தமிழ்ப் பாவம்உண்டே
அவம்செய் கைமாற்றச் செவியுண்டு நாவுண்டு அறிவுமுண்டே. 95

உண்டாட் டியலும் திருமால் உருவை உயர்த்துலகைத்
தொண்டாட் டியவந்து தோன்றிய தோன்றல் துறைக்குருகூர்
நண்டாட் டியநங்கை நாட்டங் களால்இந்த நாட்டை யெல்லாம்
திண்டாட் டியகண்கள் போல்செய் யுமோகயல் தீங்குகளே. 96

தீயைக் கிழித்தொரு திங்கள் கொழுந்தெனச் செய்ததல்லால்
பேயைக் கிழித்தென அன்றில் பனைவிள வார்உளவாம்
நோயைக் கிழிக்கும் வகுள்நல் கார்இந்த நுண்பிறவி
மாயைக் கிழியைக் கிழித்தெம்மை வாங்கிட வல்லவரே. 97

வல்லம் புலிமுக வாயில் கரும்பின் மறுபிறப்பைக்
கொல்லம் புலியோர் வகுளம் கொடார் கொடுங்கோகு கட்டிச்
சல்லம் புலியிட் டெதிரிடப் பாய்வதுதா யென்றிங்கோர்
இல்லம் புலியும் உண்டுஅம்புலி மீள எழுகின்றதே. 98

எழுதிய நாளும் வினையும் தொகுத்தெம்மை இப்பிறவிப்
புழுதியில் நாற்றிட்டு வைப்பரி தால்புகழ் மெய்ப்புலவோர்
தொழுதியல் நாயகன் ஓதும் கனல்துறை நீர்ப்பொருநை
வழுதிநன் னாடன் திருவாய் மொழிஎம் மனத்தனவே. 99

மனையும் பெருஞ்செல் வமும்மக்களும் மற்றைவாழ் வும்தன்னை
நினையும் பதம்என நின்ற பிரான்குரு கூர்நிமலன்
புனையும் தமிழ்க்கவி யால்இருள் நீங்கிப் பொருள்விளங்கி
வினையும் திரிவுற் றனகுற்றம் நீங்கின வேதங்கள். 100

——–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ பாஞ்சராத்ர ஆகம சாஸ்திரத்தில் உள்ள – ஸ்ரீ லஷ்மீ தந்த்ரம் –அத்தியாயம் –30–க்ரியா சக்தி —

ஸ்ரீ உவாச
ஏஷா தே கதிதா சக்ர மயா சக்தி க்ரியாத் மிகா
தஸ்யா வ்யாப்திம வோசம் தே ஸூர்ய ஸோம அக்னி பேதிதாம் –1-
வ்யூஹி நீம் அப்யவோசம் தே பீஜ பிண்ட தாநத
பத மந்த்ர ஸ்வரூபம் ச தஸ்யா சக்ர நிபோத மே –2-
அஜித் அநில ஸர்காணாம் ஸம்யோக பிண்ட ஆதிம
கமல அனல சர்காணாம் யோக பிண்டோ த்வி தீயக –3-

முதல் பிண்டமானது -ஜ்ர -அஜித-அநில-சர்கம் -ஆகியவற்றின் கூட்டாக உள்ளது -ஜ -ர -ஹ –
இரண்டாவது பிண்டமானது -க்ர –கமல = அநல-சர்கம்-ஆகியவற்றின் கூட்டாக உள்ளது -க -ர -ஹ –

ஸ்வேத ஆஹ்லாதி ஸம்யோக த்ருதீய பிண்ட உச்யதே
ஸூர்ய ஊர்ஜ வியாபி நாம் பிண்டச் சதுர்த்தஸ் தேந மத்யத –4-
த்ரீண்யஸ் த்ராணி தத கால சக்ராய ஹுத புக் ப்ரியா
தார கேணாந் விதச்சாதவ் சக்ரோயம் பத மந்த்ராட் –5-

ஸ்வேதம் ஆஹ்லாதம் இவற்றின் கூட்டாக மூன்றாவது பிண்டம் பட்
நான்காவது பிண்டம் – ஸூர்ய ஊர்ஜ வியாபி ஹூம் -என்பதன் கூட்டாக உள்ளது –
இவைகளுக்கு நடுவில் மூன்று அஸ்திரங்கள் -பட் -என்பது சேர்க்கப்படுகிறது
இத்தைத் தொடர்ந்து கால சக்ராய என்பதும் அக்னியின் பெயரான ஸ்வாஹா சேர்க்கப்பட்டு
இதன் தொடக்கத்தில் தாயகம் -ஓம் -உள்ளது
இப்படி உள்ளதே பத மந்த்ர அரசனாக –
ஓம் ஜ்ர கர பட் ஹும் பட் பட் பட் கால சக்ராய ஸ்வாஹா –என்பதாகும்-

நைவ கிஞ்சித் அஸாத்யம் ஹி மந்த்ரேணாநேந வாஸவ
அபியுக்த மநா அஸ்மின் ந கச்சதி பராபவம் –6-

இந்த மந்த்ரம் மூலம் பெற இயலாதது ஒன்றும் இல்லை –
இத்தை மனதில் நிலை நிறுத்துபவர்கள் ஒரு போதும் தோல்வியை சந்திப்பது இல்லை –

யஸ்து தே கதிதஸ் பூர்வம் த்ரியு கார்னோ மநு உத்தம
ப்ரபாவம் அகிலம் தஸ்ய பூயோ வ்யாக்யாமி வாஸவ –7-

வாஸவனே மூன்று ஜோடி எழுத்துக்களைக் கொண்ட -ஸஹஸ்ரார ஹும் பட் –
முன்பே சொல்லப்பட்ட பிரபாவம் மீண்டும் கூறுகிறேன் –

அ நாம ரூப வச் சக்ரம் ஷாட் குண்ய மஹிம உஜ்ஜ்வலம்
த்யாயன் ஸ பீஜமா வ்ர்த்ய மந்த்ரம் பந்தாத் ப்ரமுச்யதே –8-

இந்த சக்கரத்துக்கு பெயரோ ரூபமோ இல்லை -ஆறு உயர்ந்த குணங்களால் பிரகாசிக்கும் –
பீஜத்துடன் உச்சரிக்கும் உபாசகன் ஸம்ஸார பந்தத்தில் இருந்து விடுபடுகிறான் –

க்ரியா சக்தேர் மதீயா யாஸ்தநு ஸாஷாத் மஹா மநு
ஷட னோர் அதர்வ வேதாந்த ஸம்ஸ்திதச் சக்ர ப்ரும்ஹித–9-

இந்த மந்த்ரம் க்ரியா சக்தியின் வடிவம் –

ஷடத்வ மயமோ ஜஸ்வி சக்ரம் ஸுவ் தர்சனம் பரம்
பாவயே தக்ஷ நாப்யாதி விபக்த அவயவ உஜ்ஜ்வலம் –10-

ஸ்ருஷ்ட்டின் ஆறு நிலைகளிலும் இந்த ஸூ தர்சன சக்ரம் தொடர்ந்து நிற்கும் –
ஒவ் ஒரு பாகத்தையும் தியானிக்க வேண்டும் –

அம்ருதாதீன் மநோ ரர்ண அக்ஷராதி அங்கே ஷு சிந்தயேத்
அஷே நாபவ் ததாரேஷு நேமவ் பிரதித தந்தயோ –11-

அம்ருதம் -ஸ -என்னும் எழுத்து தொடக்கமான உள்ள மந்திரத்தில் எழுத்துக்கள் ஸூதர்சன சக்கரத்தின்
அச்சு ஆரம் உள் வட்டம் -என ஒவ்வொரு பாகமாக எண்ண வேண்டும்

ப்ரக்ருதியாதி விசேஷான் தைஸ் தத்த்வை ஸம் பிரதித பிரதி
மாயா ப்ரஸூதிஸ் த்ரை குண்யம் அபி நேமி ஸூ தர்சன –12-

வெளிவட்டம் ப்ரக்ருதியையும் உட்பாகம் மாயை ப்ரஸூதி முக்குணங்களைக் குறிக்கும்

பதாத்வ ரசி தாராந்தா மந்த்ரா அர ஸஹஸ்ரகம்
அராந்தோ வ்யூஹ மார்கஸ்தோ நாபிஸ் தத்ர கலாமயீ –13-

ஆரங்கள் வந்து இணையும் வெளி வட்டம் -பதங்கள் -மந்த்ரங்கள் ஆயிரக் கணக்கான ஆரங்கள் –
ஆரங்கள் வந்து இணையும் உட்பகுதி வ்யூஹ மார்க்கம் -நடுப்பகுதி கலை

வர்ணாத்வா ஹ்யஷ பர்யந்தோ மத்யே சக்தி ரஹம் பரா
மதந்த பரமம் ப்ரஹ்ம க்ராஹ்ய க்ராஹ கதோ ஜ்ஜிதம்–14-

வர்ணங்கள் அச்சாணி -அதன் நடுவில் உயர்ந்த சக்தியாக நான் -எனக்குள் பர ப்ரஹ்மம் –
இது அறிபவன் அறியப் படும் பொருள் போன்றதான வேறு பாடுகள் இன்றி உள்ளன –

மத்யே து சிந்தயேத் தாரம் தாரிகாம் தத் பஹி ஸ்மரேத்
தத் பஹிச்ச க்ரியா பீஜம் தத் பஹிச்சாதிம் அக்ஷரம் — 15-

எனது தார மந்த்ரம் ஸூ தர்சன நடுவில் -வெளிப்புறத்தில் தாரிகா மந்த்ரம் –
கிரியா சக்தியின் பீஜ மந்திரத்தையும் -அதனைத் தொடர்ந்து வரும் முதல் எழுத்தையும் தியானிக்க வேண்டும் –

இதி அக்ஷர குஹரே ஜ்ஜேயம் க்ரமாத் பீஜ சதுஷ்டயம்
நாபி ஓவ்ராதவ் து ஸூர்யா தீநிதி பூர்வோக்தயா திசா –16-

இந்த சக்கரத்தில் நான்கு பீஜங்களும் சரியான வரிசையில் அமைந்துள்ளன என்று அறிய வேண்டும் –
வெளி வட்டமும் ஆரங்களும் ஸூர்யன் முதலானவற்றைக் கொண்டு இருக்க வேண்டும் –

ஹ்ர ஸ்ர ஆகார ஸ்வரூபோ யஸ் ஸ ஸஹஸ்ர விதாந் வயீ
ஸூர்யா காலா நல த்வந்தைர் அப்ரமேயாதி பேதிதை –17-
அம்ருதாநல யுக்மைச்ச தாவத் பிஸ் தாத்ருசைரபி
ஸம் ஹத்ய பேதயேத் காதீ நக்நீ ஷோமமயை ஸ்வ ரைஸ் –18-
ஸூர்ய ஸோம அநிலாந் ஹித்வா த்ரிம் சதம் சைகமேவ ச
அஷ்டந் யூந ஸஹஸ்ரம் தத் அக்ஷராணி ஸ்யுரஞ்ஞனம்–19-
ஈசாத் யநு ப்ரதேசஸ்தம் வஹ்நேர் வாயு பதா வதி
தத்த்வா ஸூத்ர யுகம் சாரீம் சதுர்த்தா விப ஜேத்துவம் –20-

ஆயிரம் ஸ்வரூபங்களைக் கொண்ட மந்த்ரம்
அ முதலான 16 அக்ஷரங்களை ஒவ்வொன்றாக ஸூர்யன் (ஹ )-காலா நலன்( ர )அம்ருதம் (ஸ ) அநலன் (ர )
ஆகியவற்றுடன் இணைந்து உண்டாக்கப் படுகிறது
அக்னி மற்றும் சோமன் ஆகியவற்றால் நிரப்பப்பட்ட இந்த ஒவ்வொரு அஷரத்துடன்
ஸூர்யன் (ஹ )சோமன் (ஸ ) அக்னி (ய )ஆகியவை நீங்கலாக உள்ள 31 எழுத்துக்கள் சேர்க்கப் படுகின்றன
இவை ஹ தொடங்கி ம முடிய -25-
இவற்றுடன் ய ல வ ச ஷ க்ஷ சேர்ந்து -31-
இவை ஒவ்வொன்றும் ஸூர்யன் சோமன் என்று இரண்டு வகை
ஆக 31 times 16 times 2=992
இவற்றுடன் ஹ்ர ஸ்ர ஆகியவை உள்ளடங்கிய அஷ்ட பீஜங்கள் -ஏழு பீஜங்கள் -26 அத்யாயம் –
அத்துடன் ஸூ தர்சன பீஜம் சேர்த்து 1000 ஆகும்
இந்த ஆயிரம் எழுத்துக்களும் ஒரு வட்ட வடிவில் வடகிழக்கு தொடங்கி தென்கிழக்கு வழியாக
வடமேற்கு முடிய அமையப் படுகின்றன –

தத்த்வா ஸூத்ர யுகம் சாரீம் சதுர்த்தா விப ஜேத்துவம்
பஞ்ச பஞ்சா சதம் குர்யா தராணம் ப்ரதி பூமிகம் –21-
ஸஹஸ்ரம் தான்ய ராணி ஸ்யுஸ் தேஷு வர்ண ஸஹஸ்ரகம்
ந்யசேத் ப்ராகாதி ஸோ மாந்தம் கோண ஸூத் ரேஷு வை தத –22-
ந்யசேத் மந்த்ராத் வவரத்தின் யச் சதுஸ்ர அக்நிகுணா க்ரமாத்
ஐயா ச விஜயா சைவ அஜிதா ச அபரிஜதா –23-
அக்ந்யா தீசாந பர்யந்த ஸூத்ரஸ்தா மந்த்ர தேவதா
அராணி பூரயந்தீ சா நேமி ஸுவ் தர்சநீ ஸ்திதா –24–

இந்த வட்டத்தின் குறுக்கு வாட்டில் இரண்டு நூல்களை வைத்து வட்டத்தை நான்கு பகுதிகளாகப் பிரிக்க வேண்டும்
ஒவ்வொரு பகுதியில் ஐந்து மடங்கு ஐம்பது ஆரங்களை வைக்க வேண்டும் –
இதன் மூலம் ஆயிரம் ஆரங்கள் கிட்டுகின்றன –4 .5-50
அதன் பின்னர் இந்த ஒவ்வொரு ஆரத்தின் மீதும் ஆயிரம் அக்ஷரங்களை சரியான வரிசையில் எழுத வேண்டும் –
இவற்றைக் கிழக்கு மூலையில் தொடங்கி சாமானின் வடக்கு மூலையில் முடிக்க வேண்டும் –
அதன் பின்னர் தென் கிழக்கு தொடங்கி வட கிழக்கு முடிய குறுக்குவாட்டில் வைக்கப்பட்ட நூல் மீது
அக்னியின் நான்கு தன்மைகளை வைக்க வேண்டும்
இவை ஐயா விஜயா அஜிதா மற்றும் அபராஜிதா ஆகும் –
இவையே மந்திரத்தின் அதிபதி தேவதைகள் ஆவார்கள் -இந்த ஆரங்களைச் சுற்றி ஸூ தர்சன சக்கரத்தின் வெளி வட்டம் உள்ளது –

அர நேமி அந்தரஸ் தாநி ஸர்வாஸ் த்ராணி ச வாஸவ
ப்ரவர்த்தகாநி புரதஸ் ஸர்வாஸ் த்ராணி புரந்தர –25-
நிவர்த்தகாநி புரதஸ் சிரோபிஸ் ஸஸ்த்ர சிஹ்னிதவ்
க்ருதாஞ்சலீ திருப்தாநி த்யாயேது பயதஸ் சமம் –26-

வாஸவனே -இந்த ஆரங்களுக்கு நடுவில் அனைத்து ஆயுதங்களும் அடங்கி உள்ளன —
இந்திரனே இந்த ஆயுதங்களின் முன்பும் பின்பும் வைக்கப்பட்டுள்ள அனைத்து மந்திரங்களையும் உபாசகன் த்யானிப்பானாக –
இவை இரண்டு பக்கங்களிலும் சமமான எண்ணிக்கையில் உள்ளதாகக் கொள்ள வேண்டும் –
இவற்றின் தலைப்பாகமானது வாள் வடிவமாகவும் கைகளைக் குவித்தபடியும் தாக்குவதற்குத் தயாராக உள்ளபடியும் உள்ளன –

நேமி க்ஷேத்ரே மஹா லஷ்மீ பூர்வ ஸ்யாம் திசி ஸம்ஸ்திதா
தக்ஷிண ஸ்யாம் மஹா மாயா பச்சி மாயம் சரஸ்வதீ –27-
ஸும்யாயாம் திசி விஜ்ஜேயா மஹிஷா ஸூர நாஸநீ
தத் பஹிஸ் பரிதோ தேவா ப்ரஹ்மாத் யாஸ்து த்ரி மூர்த்தய –28-

ஸ்ரீ ஸூ தர்சன -வெளிவட்டத்தில் -கிழக்கே மஹா லஷ்மியாலும் -தெற்கே மஹா மாயையாலும் –
மேற்கே ஸரஸ்வதி -வடக்கே மஹிஷி மர்த்தினி யாலும் சூழப் பட்டு
அவர்களை சுற்றி ப்ரஹ்மாதி த்ரிமூர்த்திகள் உள்ளனர் –

துர்யாதி சக்தி ஸம் யுக்தா அவதாராஸ் ததஸ் பரம்
ப்ரக்ருத்யாதி விசேஷாந்தம் சதுர் விம்சதி ஸம்மிதம் –29-
பிரதி பூர்வே ஸ்திதம் பாகே தத்துவ ஜாதம் அநு க்ரமாத்
பாவோ பகரணா தேவா மத்யமே பரி நிஷ்டிதா –30-
ப்ருதுக் சரம பாகஸ்தா பவ்வநா புவனைஸ் ஸஹ
ப்ரஹ்மாண்ட உதர ஸம்ரூடா பூர்வஸ் ஸூவ ராதிகா –31-
மேர் வாதயஸ் அகிலாஸ் சைல கங்காத்யாஸ் சரிதஸ்ததா
ஷீராப்த் யாத்யாஸ் ஸமுத் ராச்ச த்வீபா ஜம்ப்வாதி சம்ஜ்ஜிதா –32-
வைமானி கணாஸ் ஸர்வே க்ரஹாஸ் ஸூர்யாத யஸ்ததா
நக்ஷத்ர தாரகா தாரா பூத ப்ரேதாதயஸ்ததா -33-

அடுத்து துர்யம் முதலிய -வாஸுதேவ ஸங்கர்ஷண ப்ரத்யும்ன அநிருத்தன -இவர்கள் பத்னிகளும் உள்ளனர்
சக்கரத்தின் வெளி விளிம்பில் பிரகிருதி தொடக்கமான -24-தத்வங்கள்
வெளி வட்ட நடுப்பகுதியில் ஸ்ருஷ்டிக்கும் தேவதைகள்
வெளி வட்டத்தின் உள் பகுதியில் பூ புவ ஸூவ -லோகங்களும் வஸ்துக்களும் -மேரு தொடக்கமான மலைகள் –
கங்கை தொடக்கமான நதிகள் -திருப்பாற் கடல் தொடக்கமான சமுத்திரங்கள் -ஐம்பூ த்வீபங்கள்
கிரஹங்கள் நக்ஷத்திரங்கள் போல்வன -காணப்படுகின்றன –

திஸ்ரஸ் த்ரிம் சச்ச யா கோட்யஸ் த்ரிசதா நாம் புரந்தர
ஸமாச்ரித ப்ரதிதம் தாஸ்து சரகா இவ சாரகம் —

தேன் கூட்டில் தேனீக்கள் போல் 33 கோடி தேவர்கள் சுற்றிலும் உள்ளனர் –

அயுதே த்வே ஸூரேசாந ஹ்யு பயோஸ் ப்ரதி பார்ஸ்வயோஸ்
அக்நயஸ் பரிவர்த்தந்தே ப்ரவர்த்தக நிவர்த்தகா –35–

இரண்டு பக்கங்களிலும் போறவர்த்தகம் நிவர்த்தகம் என்னும் பெயர் கொண்ட பத்தாயிர அக்னிகள் உள்ளன –

காலா நல ஸஹஸ்ர பாஸ் ஸ்பூர்ஜ்ஜவாலா குலா குலா
ப்ரவர்த்தக அனலாஸ் தத்ர தைத்ய தாந வதாஹிந –36-

பிரளய கால அக்னி போல் பிரவர்தக அக்னி தானவர்கள் தைத்யர்களை எரிக்கிறது –

தீராஸ் பிரசாந்த கம்பீராஸ் ப்ரசன்னாஸ்திக்ம தேஜச
நிவர்த்தகா மம இச்சத சமயந்தி ப்ரவர்த்தகான் –37-

நிவர்த்தக அக்னி என்னால் நடத்தப்பட்டு அமைதியாக ப்ரவர்த்தக அக்னியை சாந்தப்படுத்துகிறது –

ஸூ தர்சன மநோ ரந்தே யத்தத் ஸங்கர்ஷண உத்பவம்
லாங்கலாஸ்த்ரம் மஹா கோரம் ஸர்வ ஸம்ஹார காரகம் –38-

ஸூ தர்சன மந்த்ரத்தை தொடரும் லாங்கலாஸ்த்ர மந்த்ரம் -பட் -சங்கர்ஷணன் சம்பந்தம் கொண்டு
சக்தி வாய்ந்து அனைத்தையும் அழிக்க வல்லது –

திர்யக் ஸ்தி தஸ்ய நேம் யந்தே தஸ்ய பூர்வார்த்த ஸம்பவா
ப்ரவர்த்தகாஸ்த தூர்த்வாம்ச ஸம்பவாஸ்து நிவர்த்தகா –39-

அந்த அஸ்திர மந்திரத்தின் -பட் -முற்பகுதியில் இருந்து ப்ரவர்த்தக அக்னியும்
பிற்பகுதியில் இருந்து நிவர்த்தக அக்னியும் வெளிப்படுகிறது –

அக்னீ ஷோம மயா ஏதே ப்ரவர்த்தக நிவர்த்தகா
அக்னீ ஷாம மயாஸ்த் ரோத்தா ததுத்தா ஸாஸ்த்ர ஸம் ததி–40-

ப்ரவர்த்தகத்தில் அக்னி எரிக்கும் -நிவர்த்தகத்தில் சோமன் உள்ளதால் இனிமையாக இருக்கும் –
இந்த அஸ்திரங்கள் பல்லாயிரக்கணக்கான அஸ்திரங்களை உண்டாக்கும் –

த்வே யுதே ஸ்ருணு மூர்த்தீஸ் த்வம் வஹ்நீநாம் விவிதாத்ம நாம்
யஸ் ஸ்ம்ருத்வா புருஷோ கோரமாப தர்ணவம் உத்தரேத் –41-

அடுத்து அக்னி ரூபம் பற்றி சொல்கிறேன் -இத்தை அறிந்து ஸம்ஸாரம் கடக்கிறோம்

அசேஷ புவன ஆதாரச் சதுர் கதி ஊர்ஜ பிந்து நாம்
பிண்டோ அயம் தாரக பூர்வம் வஹ்நீ நாம் வபுருஸ்யதே –42-

அசேஷ புவன ஆதார–ர காரம்
சதுர் கதி -ய காரம்
ஊர்ஜ -ஊ காரம்
பிந்து -ம் காரம்
ஓம் ர்யூம் -தாரகத்தைக் கொண்ட பிந்து மந்த்ரம் =ப்ரவர்த்தக அக்னியின் வடிவம் ஆகும் –

அம்ருத ஆதார வஹ்நீ ஊர்ஜ பிந்து மாம்ஸ் தாரபூர்வக
பிண்டோ நிவர்த்தகாதீநாம் திவ்யா மநு ருதீர்யதே –43-

அம்ருத ஆதார -வ
வஹ்நீ –ர
ஊர்ஜ -ஊ
பிந்து -ம்
ஓம் வ்ரூம் -தாரம் கொண்டுள்ள பிந்து மந்த்ரம் நிவர்த்திக்க அக்னியின் வடிவம் ஆகும் –

ப்ரதிம் காலபு மவ்யக்த வ்யக்த ஸப்தக ரூபத
விபஜ்ய தசதா தத் ரூப வர்ண புரோகமை –44-
ப்ராக் பாகாதி க்ரமேணைவ ஸ்வர பூர்வை ஸ்வ ராந்தி மை
ஸூர்ய அனலை யுக காத்யைர் அஷ்டாபிர் பீஜ நாயக்தை –45-
யுக்தாஸ் தார நாமோ அந்தாஸ்தா ப்ரவர்த்தக தநூர் லிகேத்
அம்ருத அக்னி யுகைரேவ நிவர்த்தக தநூஸ் ததா –46-

ப்ரவர்த்தக சக்ரத்தின் வெளி வட்டத்தை -காலம் -புருஷன் -அவ்யக்தம்-ஸப்த ஸ்வரங்கள் -என்ற பத்தாகப் பிரித்து –
ப்ரவர்த்தக மந்த்ரத்தை ஸூர்யன் மற்றும் அக்னி ஆகியவற்றைக் குறிக்கும் எழுத்துக்களைக் கொண்டு எழுத வேண்டும் –
இவற்றுக்கு முண்டு அவற்றின் ரூபத்தை -அதாவது -ர்யும் -குறிக்கும் அக்ஷரங்கள் முன் பின் எழுத்துக்களைச் சேர்க்க வேண்டும் –
அதற்குப் பின் பிரவர்த்தக மந்த்ரத்தை கிழக்கு திசை தொடங்கி அந்த வட்டத்தின் விளிம்பில் வரிசையாக எழுத வேண்டும் –
இவற்றுடன் க முதலான எட்டு முதன்மையான பீஜங்களை -அதற்கு முன்பாக தாரக மந்த்ரம் –
மற்றும் பின் பகுதியில் நம -என்பதைச் சேர்த்து எழுத வேண்டும் –
நிவர்த்தக அக்னியின் ரூபத்தையும் இவ்வாறே எழுத வேண்டும் –
ஆனால் ஸூர்யன் -அக்னி -என்பதற்குப் பதிலாக -அம்ருதம் -அக்னி -எனக் கொள்ள வேண்டும் –

ஏகை காக்நே ஸிகா ஸப்த கோரா சாந்தாச்ச ஸம்ஸ்மரேத்
ஆதித ஸப்த யுக்மாத்யா ஸ்வர ஸம்பேதிதா க்ரமாத் –47–
ஸூர்ய அக்னி யுக ஸம் பூதா அம்ருத அக்னி யுகோத்திதா
வர்க்காந்தச்ச ப்ரதா நச்ச ஸித்திதோ வாமநஸ் ததா –48-
ஸ்வே தச்ச தத்வ தாரச்ச ஜஷ ஸாஸ்வத ஏவ ச
சாந்த பதிஸ் ததா சக்ரீ காலாக்யர் ணா ஸ பிந்து கா –49-

ஏழு ஜோடி ஸ்வர அக்ஷரங்களுக்கு ஏற்ப -ஒவ்வொரு அக்னி கூட்டமும் –
ஏழு கடுமையான மற்றும் ஏழு அமைதியான ஜ்வாலைகளைக் கொண்டு உள்ளன –
இந்த மந்த்ரங்களை அமைப்பதற்கு பின்வருமாறு அக்ஷரங்களைச் சேர்க்க வேண்டும் —
ஸூர்யன் -அக்னி –ஜோடிகள் -ஹ்ர
அம்ருதம் -அக்னி ஜோடிகள் -ஸ்ர
வ்ரகாந்தம் -ஹ –
ப்ரதானம் –ம —
ஸித்திதா –காபந்து -இதில் இல்ல ப
வாமனா -பலம் இதில் உள்ள ப
ஸ்வேதா –பல்லி -இதில் உள்ள ப
தத்வதார -ந்
ஜஷ-ஷ
ஸாஸ்வத -ஷ
சாந்த பதி -ச
சக்ரீ –ச
கால –ம
இவை ஒன்றுடன் பிந்துவாகிய ம என்பதை சேர்க்கப் பட வேண்டும் –

நாபி அராந்தஸ்த ஸூத்ரஸ்த ரூபாச் ஸத்வார ஐஸ்வரா
அரே ஷா பரிதோ தேவா கேஸவாத்யா வ்யவஸ்திதா –50-

எந்த இடத்தில் அனைத்து ஆரங்களும் வெளி வாட்டத்துடன் இணைக்கப் பட்டுள்ளனவோ
அங்கு கேசவனின் நான்கு வ்யூஹங்கள் அமைந்துள்ளன —

ஸ்வைஸ் ஸ்வைஸ் ஸிஹ்நை ஸரோஜாத்யைர் த்யேயா தாமோதர அந்திமா
அரநேம் யந்த ஸூத்ரஸ் தா பத்ம நாபா தயா அகிலா –51-
ஸர்வே ஸமந்விதா தேவா ஸ்வாபி ஸ்வா பிச்ச சக்திபி
ப்ராக் பாகே கமலா தேவீ தஷிணே கீர்த்தி ருஜ்ஜ்வலா –52-
ஜயா து பச்சிமே பாகே மாயா பாகே ததோத்தரே
ப்ரத்யேகம் கோடி சம்க்யாபி பரிவாரிதா –53-
அதி திஷ்டந்தி தே அபீஷ்ணம் ஸஹஸ்ராரம் ஸூ தர்சனம்
கால சக்ரம் அநாத் யந்த மஸ்ய தேஜஸ் ப்ரகீர்த்திதம் –54-

கேசவன் தொடங்கி தாமோதரன் வரை 12 விபவங்களும் –ஆரங்கள் இணைக்கப்பட்டுள்ளன சக்ரத்தின் வெளி வட்டத்தைச் சுற்றி அமைந்துள்ளன –
அவை ஒவ்வொன்றையும் தாமரைச் சின்னம் போன்ற அடையாளங்களுடன் தியானிக்க வேண்டும்
வெளி வட்டத்தைச் சுற்றி உள்ள பகுதியில் பத்ம நாபன் முதலானவர்கள் தங்கள் சக்திமார்களுடன் கூடி உள்ளனர்
சக்கரத்தின் கிழக்குப்பகுதியில் கமலா -தெற்கில் கீர்த்தி -மேற்கில் ஜெயா வடக்கில் மாயா -உள்ளனர்
அவர்கள் ஒவ்வொருவரையும் சுற்றி கோடிக்கணக்கான பரிவார சக்திகள் உள்ளனர் –
அவர்கள் அனைவரும் ஆயிரம் ஆரங்கள் கொண்ட -ஸூ தர்சன -சக்கரத்தில் உள்ளனர் -அதுவே கால சக்கரம் -ஆதி அந்தம் இல்லாதது –

ஸம்வத்ஸரர்து மாஸார் தமாஸ அஹோ ராத்ரா ஸம்ஜ்ஜிதை
அஷ நாபி அர நேபி அந்தைஸ் க்ல்ருப்த பஞ்ச விபக்திம் –55–

காலத்தின் ஐந்து பிரிவுகள் -வருடம் ருது மாதம் ஆறுமாதங்கள் கொண்ட அயனம் மற்றும் இரவு பகல் இவை
சக்கரத்தின் அச்சு மையம் ஆரம் வட்டத்தின் உள் பாகம் வெளிப்பக்கம் ஆகியவற்றுடன் சம்பந்தம் கொண்டதாக உள்ளன –

த்ரியந்தே கால சக்ரேண புமாத்யா பஞ்ச பஞ்ச ச
ஸஹஸ்ராரேண சக்ரேண நேமி அர ப்ரதி ஸோபிந –56–
த்ரியந்தே ச ஷடத்வாநோ வர்ண தத்வ கலாதய
ஸர்வ தத்வ மயம் தேகம் வைஷ்ணவம் புருஷோத்தமம் –57-
தார்யதே ப்ராம்யதே சைவ யந்த்ரா ரூடம் இதம் பரம்
நாபி கந்தஸ்திதே நைவ ஸஹஸ்ராரேண நேமிநா –58-

புமான் -ம முதல் க வரை ஐந்து எழுத்துக்கள் -அதாவது 25–ஆயிரம் ஆரங்கள் கொண்ட கால சக்ரத்தால் தாங்கப்பட்டுள்ளன
இந்த சக்கரம் வட்டத்தின் உட்பாகம் – ஆரம் -வட்டத்தின் வெளிப்பாகம் -இவற்றுடன் கூடி
வர்ணம் தத்வம் கலை -முதலான ஆறு அம்சங்களைக் கொண்டதாக உள்ளது
அனைத்து தத்துவங்களையும் உள்ளடக்கி -மஹா விஷ்ணுவின் சரீரமாக உள்ள யந்திரத்தை முழுவதும் மஹா விஷ்ணு வியாபித்து உள்ளார்
ஆயிரக் கணக்கான ஆரங்கள் கொண்டு தேஜஸ்ஸூ மிக்கு உள்ளது –

சக்ரேண அநேந ஹன்யந்தே ரஷோதை தேய தாநவா
நாநா மந்தராத்மநா தேந த தந்த ஸூஸ்தி தேந ச –59-
வித்வம் ஸயதி ஸத்ரூம்ச் சா ஸ்ம்ருத மாத்ரம் அநந்தரம்
அப்யஸ்ய மாநமநிசம் ஸஹஸ்ர ஆரம் இதம் நரை –60-
க்லேச கர்மா சயான் தோஷா ந சேஷான் ஷபயேத் க்ஷணாத்
பீஜம் பிண்டம் ச ஸம்ஜ்ஞாம் ச மூர்த்திம் சேத்தி சதுஷ்டயம் –61-
புஷ்யத்யே தத் ஸஹஸ்ர ஆரம் சக்ரம் அத்யந்த வர்ஜிதம்
ஸூர்ய இந்து வஹ்னிபிர் வியாப்ய விஸ்வம் ஏதத் சராசரம் –62-

இந்த சக்ரத்துக்குள் பகவானால் வீழ்த்தப்பட்ட ராக்ஷசர் தானவர் முதலானோர் உள்ளனர் –
பலவித மந்த்ரங்கள் உள்ளடக்கிய இந்த சக்கரத்தை தியானித்த மாத்திரத்திலே உபாசகனுடைய
அநேக சத்ருக்களும் வீழ்கிறார்கள் – தோஷங்கள் விளக்குகின்றன –
முடிவு அற்ற இதுவே அனைத்தையும் பீஜம் பிண்டம் சமஜ்ஜை மூர்த்தி -நான்கு தூண்களால் அனைத்தையும் தாங்குகின்றன –

அக்நேயீ ப்ரதமா மூர்த்தி சக்திர் திவ்யா க்ரியாஹ் நயா
ஸஹஸ்ர ஆர ஸ்வரூபேண ஸ்ருஜத் யவதி ஹந்தி ச –63-

சக்தியின் முதன்மையான வடிவமும்-அக்னியாகவும் உள்ளது -க்ரியா சக்தி ஸஹஸ்ர ஆரம் வடிவால்
அனைத்தையும் – படைத்து காத்து அழிப்பதாக உள்ளது –

ஸூர்ய இந்து வஹ்னிபிர் வ்யூஹ்யேயம் ஹி க்ரியா பிதா
உதிதா தே ஸூரே சந பூயச்சை நாம் நிபோத மே –64-

ஸூ ரேசா -க்ரியா சக்தி -ஸூர்யன் சந்திரன் அக்னி உடன் சேர்ந்து அத்புத வடிவம் கொண்டது -அப்போது படைக்கும் நிலை –

இதி ஏவம் கதிதோ வ்யூஹ ஸூர்ய ஸோம அக்னி ரூபக
வ்யூஹி நீம் தாம் இமா மத்ய க்ரியா ஸக்திம் நிபோத மே –65-

இவ்வாறு சக்தி பற்றி நான் அருளிச் செய்தவற்றைக் கேட்டாய்
மேலும் க்ரியா சக்தி பற்றி மேலும் நான் சொல்லப் போவதைக் கேட்ப்பாயாக –

முப்பதாம் அத்யாயம் சம்பூர்ணம் –

——————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ விஷ்ணு சத நாம ஸ்தோத்ரம்–

ஸ்ரீ விஷ்ணு சத நாம ஸ்தோத்ரம்

வாஸுதேவம் ஹ்ரிஷிகேசம் வாமனம் ஜலஸாயினம் !
ஜனார்தனம் ஹரிம் க்ருஷ்ணம் ஸ்ரீவக்ஷம் கருடத்வஜம் !!

வாராஹம் புண்டரீகாக்ஷம் ந்ருசிம்ஹம் நரகாந்தகம் !
அவ்யக்தம் ஸாஸ்வதம் விஷ்ணும் அனந்தமஜமவ்யயம் !!

நாராயணம் கதாத்யக்ஷம் கோவிந்தம் கீர்த்திபாஜனம் !
கோவர்த்தனோத்தரம் தேவம் பூதரம் புவனேஸ்வரம் !!

வேத்தாரம் யஞ்யபுருஷம் யஞேசம் யஞ்யவாஹகம் !
சக்ரபாணிம் கதாபாணிம் சங்கபாணிம் நரோத்தமம் !!

வைகுண்டம் துஷ்டதமனம் பூகர்பம் பீதவாஸஸம் !
த்ரிவிக்ரமம் த்ரிகாலஞம் த்ரிமூர்த்திம் நந்திகேஷ்வரம் !!

ராமம் ராமம் ஹயக்ரீவம் பீமம் ரௌத்ரம் பவோத்பவம் !
ஸ்ரீபதிம் ஸ்ரீதரம் ஸ்ரீஷம் மங்களம் மங்களாயுதம் !!

தாமோதரம் தமோபேதம் கேசவம் கேசிஸூதனம் !
வரேண்யம் வரதம் விஷ்ணும் ஆனந்தம் வஸுதேவஜம் !!

ஹிரண்யரேதஸம் தீப்தம் புராணம் புருஷோத்தமம் !
ஸகலம் நிஷ்கலம் சுத்தம் நிர்குணம் குணஸாஸ்வதம் !!

ஹிரண்யதனு ஸங்காஸம் சூர்யாயுத ஸமப் பிரபம் !
மேகஷ்யாமம் சதுர்பாஹும் குசலம் கமலேக்ஷணம் !!

ஜ்யோதிரூபமரூபம் ச ஸ்வரூபம் ரூபஸம்ஸ்திதம் !
ஸர்வஞம் ஸர்வரூபஸ்தம் ஸர்வேஸம் ஸர்வதோமுகம் !!

ஞானம் கூடஸ்தமசலம் ஞானதம் பரமம் ப்ரபும் !
யோகீசம் யோகநிஷ்ணாதம் யோகினம் யோகரூபிணம் !!

ஈஸ்வரம் ஸர்வபூதானாம் வந்தே பூதமயம் ப்ரபும் !
இதி நாம சதம் திவ்யம் வைஷ்ணவம் கலு பாபஹம் !!

வ்யாஸேன கதிதம் பூர்வம் ஸர்வ பாப ப்ரணாஸனம் !
ய: படேத் ப்ராத ருத்தாய ஸ பவேத் வைஷ்ணவோ நர: !!

ஸர்வபாப விசுத்தாத்மா விஷ்ணு ஸாயுஜ்யமாப்னுயாத் !
சாந்த்ராயண ஸஹஸ்ராணி கன்யாதான சதானி ச !!

கவாம் லக்ஷ ஸஹஸ்ராணி முக்திபாகீ பவேன்னர: !
அஸ்வமேதாயுதம் புண்யம் பலம் ப்ராப்னோதி மானவ: !!

இதி ஸ்ரீ விஷ்ணு சத நாம ஸ்தோத்ரம் ஸம்பூர்ணம்

—————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .