ஸ்ரீ பராசர பட்டர் திருக் கோஷ்ட்டியூரில் இருந்து ஸ்ரீ ரெங்கம் திரும்பி வரும் போது திருக் காவேரி தொடக்கமாக
ஸ்ரீ ரெங்கத்தை வருணிக்க படி எழுந்து அருளினார்
பூர்வ சதகம் -127-ஸ்லோகங்கள்
உத்தர சதகம் -105-ஸ்லோகங்கள்
ஸ்ரீ பராசர பட்டார்யா ஸ்ரீ ரெங்கேச புரோஹித
ஸ்ரீ வத் சாங்க ஸூதா ஸ்ரீ மாந் ஸ்ரயசே மேஸ்து பூயஸே-
பூர்வ சதகம் -127-ஸ்லோகங்கள் -ஸ்ரீ த்வய பூர்வ வாக்ய விவரணம்
உத்தர சதகம் –105-ஸ்லோகங்கள் -ஸ்ரீ த்வய உத்தர வாக்ய விவரணம் –
———-
மத்யே விரிஞ்ச கிரிஸம் பிரதம அவதார
தத் சாம்யத ஸ்தகயிதும் தவ சேத் ஸ்வரூபம்
கிம் தே பரத்வ பிசுநை இஹ ரங்க தாமந்
சத்த்வ ப்ரவர்த்தந க்ரூபா பரிபாலந ஆத்யை –51-
ஹே ரங்க தாமந்
மத்யே விரிஞ்ச கிரிஸம்–பிரம ருத்ராதிகளின் நடுவே
தவ பிரதம அவதார–தேவருடைய முதன்மையான அவதாரமானது
தத் சாம்யத –அவர்களுடன் ஒற்றுமை நயம் காட்டி
ஸ்தகயிதும் தவ சேத் ஸ்வரூபம்–தேவருடைய பரத்வ ஸ்வரூபத்தை மறைத்துக் கொள்வதற்காகில்
தே பரத்வ பிசுநை –தேவருடைய பரத்வத்தை கோள் சொல்லக் கடவதான
சத்த்வ ப்ரவர்த்தந க்ரூபா பரிபாலந ஆத்யை–வேத உபதேச யோக உபதேசத்தி ரூபமான சத்வ ப்ரவர்த்தனம் என்ன
கிருபையினால் ரஷித்து அருளுவது என்ன இவை முதலிய கார்யங்களினால்
இஹ கிம் -இங்கே என்ன பயன் –
நீர்மையைக் காட்டி அருளவே இந்த அவதாரம்
பரத்வத்தை வருந்தியும் மறைக்க முடியாதே –
இப்படி அவதரிக்கும் இடத்தில் முந்துற ப்ரஹ்ம ருத்ரர்கள் நடுவில் அவதரித்து அவர்களோடு சாம்யா புத்தியால்
சுருதிகள் பறை சாற்றும் பரத்வத்தை மறைப்பதற்கு என்றால்
பரத்வத்தை கோள் சொல்ல வல்ல ஸாஸ்த்ர உபதேச ரூபமாயும் யோக உபதேச ரூபமாயும் உள்ளவையும்
ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும் சத்வ ப்ரவர்த்தனத்தாலும் பர துக்க அஸஹிஷ்ணுத்வம் அடியாக அவர்களுக்கு வந்த
குரு பாதக தைத்ய பீடாதி இத்யாதிகள் செய்து அருளும் ரக்ஷணாதிகளாலும் தேவருக்கு
என்ன பிரயோஜனம் உண்டு -ப்ரத்யுத்த விரோதம் அன்றோ -என்கிறார்
————–
மது கைடபச்ச இதி ரோதம் விதூய
த்ரயீ திவ்ய சஷு விதாது விதாய
ஸ்மரசி அங்க ரங்கிந் துரங்க அவதார
சமஸ்தம் ஜகத் ஜீவயிஷ்யஸி அகஸ்மாத் –52-
அங்க ரங்கிந்
துரங்க அவதார-ஹயக்ரீவ ரூபியாகி
மது கைடபச்ச இதி–மது என்றும் கைடபர் என்றும் சொல்லப்பட்ட
ரோதம் விதூய–இடையூறு தன்னை அகற்றி
விதாது–நான்முகற்கு
த்ரயீ திவ்ய சஷு விதாய–வேதங்களாகிற சிறந்த கண்ணை அளித்து
அகஸ்மாத் –நிர்ஹேதுகமாகவே
ஸ்மரசி சமஸ்தம் ஜகத் ஜீவயிஷ்யஸி–எல்லா உலகத்தையும் வாழ்வித்தீர் –
இதில் தேவர் ஸாஸ்த்ர உபதேச ரூபமான -கீழ்ச் சொன்ன சத்வ ப்ரவர்த்தனம் பண்ண –
அந்த வேத ஸாஸ்த்ர அபஹாரிகளான மது கைடபர்களை தேவர் ஒரு விக்ரஹ பரிக்ரஹம் பண்ணி நிரசித்து அருளி
ஹயக்ரீவராக அவதரித்து அருளி ஸ்ருஷ்டிக்கப் புகுகிற பிரம்மாவுக்கு ருக் யஜுஸ் சாம வேதமாகிய நல்ல கண்ணைத்
தந்து அருளி ஸமஸ்த ஜகத்தையும் நிர்ஹேதுக கிருபையால் உஜ்ஜீவிப்பித்து அருளி ஸ்மரிக் கிறதோ என்கிறார் –
ஸ்மரஸி -என்றதால் -நாம் நினைப்பூட்டும் படி உத்தர உத்தரம் உபகார கரணத்தால் அந்ய பரத்தையால்
பூர்வ உபகார விஸ்ம்ருதி யாகிற ஒவ்தார்யம் ஸூஸிதமாய்த்து
——————-
ரங்கதே திமிர கஸ்மர சீத ஸ்வச்ச ஹம்ஸ தநு இந்து இவ உத்யந்
வேதபாபி அநு ஜக்ரஹித அர்த்தாந் ஞான யஜ்ஞ ஸூதயா ஏவ சம்ருத்த்யந் — 53-
ரங்கதே
ஞான யஜ்ஞ ஸூதயா ஏவ –ஞான யஜ்ஜமாகிற அமுதத்தினாலேயே சம்ருத்த்யந் — பரிபூர்ணராய்
இந்து இவ–சந்திரன் போலே
திமிர கஸ்மர சீத ஸ்வச்ச ஹம்ஸ தநு –அஞ்ஞான அந்தகாரங்களை கபளீ கரிக்கின்ற குளிர்ந்த நிர்மலமான
ஹம்சத்தின் உருவத்தை உடையராய்
உத்யந்–அவதரியா நின்று கொண்டு
வேதபாபி அநு ஜக்ரஹித அர்த்தாந் –ஆர்த்தியை உடையாரை வேத ஒளிகளாலே அனுக்ரஹித்தீர்
ஆர்த்தான் -நஷ்ட ஐஸ்வர்ய காமன் -பரி கொடுத்த வேதத்தை அர்த்தித்தானே-
பன்னு கலை நால் வேதப் பொருள்களை எல்லாம் பரி முகமாய் அருளிய எம் பரமன் தானே
அன்னமாய் அன்று அரு மறை பயந்தவன் –
சில புராணங்களிலும் வசையில் நான் மறை -என்கிற பாட்டிலும் ஹயக்ரீவ அவதாரம் பண்ணி
பிரம்மாவுக்கு வேத பிரதானம் பண்ணினதாக இருப்பதை கீழே அருளிச் செய்து
முன் இவ் வெழில் குணா என்கிற பாட்டிலும் புராணாந்தரங்களிலும் ஹம்ஸ ரூபியாய் பண்ணினத்தை இதில்
ஞான மயமானது யஜ்ஜமாகிற அம்ருதத்திலே அபி வருத்தமாய் அந்தகார நிவர்த்தகமாய் குளிர்ந்த தெளிந்த
ஹம்ஸ ரூபத்தை யுடையராய் உதித்த சந்திரன் போலே வேதமாகிய கிரணங்களால் வேத அபஹாரத்தால் ஆர்த்தனாய்
சேதன சமஷ்டி ரூபனான பிரம்மாவை அனுக்ரஹித்து அருளினார் என்கிறார் –
————-
வடதலம் அதிசய்ய ரங்க தாமந் சயித இவ அர்ணவ தர்ணக பதாப்ஜம்
அதிமுகம் உதரே ஜகந்தி மாதும் நிதித வைஷ்ணவ போக்ய லிப்சயா வா –54-
ரங்க தாமந்
சயித இவ அர்ணவ தர்ணக -சயனித்த கடல் குட்டி போலே
வடதலம் அதிசய்ய–எஞ்சாமல் வயிற்றில் அடக்கி ஆலிலையில் பள்ளி கொண்டு
பதாப்ஜம் அதிமுகம் நிதித–பேதைகே குளவி பிடித்து உண்ணும் பாதக் கமலங்கள் என்றபடி –
திருப் பவளத்தை பாதார விந்தத்திலே வைத்து அருளினீர்
இது
உதரே ஜகந்தி மாதும்–திரு வயிற்றில் உள்ள உலகங்களை அளப்பதற்காகவா
அன்றிக்கே
வைஷ்ணவ போக்ய லிப்சயா வா-தேனே மலரும் திருப்பாதம் என்றபடியே -ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு
போக்யமான மதுவை திருவடியில் நின்றும் பெற வேணும் என்கிற விருப்பத்தினாலா
சத்வ ப்ரவர்த்தன அநு குணமான ஸாஸ்த்ர பிரத அவதாரங்களைக் கீழே அனுபவித்து
கிருபா பரிபாலன அநு கொள்ள அவதாரங்களை அனுபவிக்க இழிந்து முதலில் ஒரு சமுத்ரசிசு-சமுத்திர குட்டி –
பள்ளி கொண்டால் போலே ஆலந்தளிரிலே பள்ளி கொண்டு தன் திருவடித் தாமரையை திரு வாயில் வைத்து அருளி
உள்ளுக் கிடைக்கும் ஜகத்தையும் அளக்கைக்கோ-
அன்றியிலே ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு ஆகாரமான ஆகாரத்தாலே அத்தை லபிக்கையில் உண்டான
அபேக்ஷையாலேயோ என்கிறார் –
——————
உந் மூல்ய ஆஹர மந்த்ர அத்ரிம் அஹிநா தம் சம்பதாந அமுநா
தோர்ப்பி சஞ்சல மாலிகை ச ததி நிர்மாதம் மதாந அம்புதிம்
ஸ்ரீ ரெங்கேஸ்வர சந்த்ர கௌஸ்துப ஸூதா பூர்வம் க்ருஹாண இதி தே
குர்வாணஸ்ய பலே க்ரஹி ஹி கமலா லாபேந சர்வ ச்ரம –55-
ஸ்ரீ ரெங்கேஸ்வர
உந் மூல்ய ஆஹர மந்த்ர அத்ரிம்–மந்த்ர மலையைப் பறித்து கொணர்ந்தீர்
தம் அமுநா–அந்த மலையை பிரசித்தமான
அஹிநா சம்பதாந–வாஸூகி என்னும் பாம்பினால் கட்டினீர்
தோர்ப்பி சஞ்சல மாலிகை –திரு மாலைகள் அசையப் பெற்ற திருக் கைகளினால்
ச ததி நிர்மாதம் மதாந அம்புதிம்-அந்தக் கடலை தயிர் கடைவது போல் கடைந்தீர்
சந்த்ர கௌஸ்துப ஸூதா பூர்வம் க்ருஹாண –சந்திரன் ஸ்ரீ கௌஸ்துபம் அம்ருதம் முதலானவற்றைக் க்ரஹித்தீர்
இதி தே குர்வாணஸ்ய-இவ்வண்ணமாக கார்யம் செய்யா நின்ற -ஆயிரம் தோளால் தோளும் தோள் மாலையுமாக
அலை கடல் கடைந்த தேவருடைய
பலே க்ரஹி ஹி கமலா லாபேந சர்வ ச்ரம –ஸ்ரமம் எல்லாம்-அமுதினில் வரும் பெண் அமுதான –
கோதற்ற அமுதான பிராட்டியைப் பெற்றதனால் சபலமாயிற்றுக் காணீர்–
அநந்தரம் சமுத்திர மதன வேளையில் மந்த்ர பருவத்தை வேர் பிடுங்கலாகப் பிடுங்கிக் கொண்டு வந்து
அத்தை பந்தத்துக்கு யோக்கியமான வாஸூகியாலே சுற்றி பந்தித்து அலையா நின்றுள்ள மாலையை யுடைத்தான
திருக் கைகளால் மஹத் தத்துவமான ஷீர சமுத்திரத்தை தயிர் தாழியில் தயிரைக் கடையுமா போலே கடைந்து
சந்திரனையும் கௌஸ்துபத்தையும் அம்ருதத்தையும் பாரிஜாதத்தையும் முதலானவைகளையும் கிரஹித்து
இப்படி ப்ரயோஜனந்தர்களுக்காக வியாபாரித்து பட்ட ஸ்ரமம் எல்லாம் தீரும்படி-
அகலகில்லேன் இறையும் என்று இருக்கிற பிராட்டி ஸ்வயம் வரத்தாலும்
விண்ணவர் அமுத்தினாள் வந்த பெண்ணமுது தேவர்கள் எல்லாம் பார்த்து இருக்க தேவரீரையே ஆஸ்ரயித்த
பரத்வத்தை அறிந்து அநந்ய பிரயோஜனர் ஈடுபடுகையாலும் சபலமாய்த்து என்கிறார் –
—————
தேவீ ஹஸ்த அம்புஜேப்ய சரண கிசலயே சம்வஹத்ப்ய அபஹ்ருத்ய
ப்ரத்யஸ்ய அநந்த போகம் ஜடிதி ஸலபுடே சஷுஷீ விஸ்த்ருணாந
ஆஷிப்ய உரஸ் ச லஷ்ம்யா ஸ்தந கலச கநத் குங்கும ஸ்தோம பங்காத்
தேவ ஸ்ரீ ரெங்க தாம கஜபதி குஷிதே வியாகுல ஸ்தாத் புரோ ந –56-
கஜபதி குஷிதே சதி –ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வான் கூவின போது
சம்வஹத்ப்ய–திருவடி வருடா நின்ற
தேவீ ஹஸ்த அம்புஜேப்ய –தேவிமாருடைய தாமரைக் கைகளில் நின்றும்
சரண கிசலயே –தளிர் போன்ற திருவடிகளை
அபஹ்ருத்ய–இழுத்துக் கொண்டும்
ப்ரத்யஸ்ய அநந்த போகம் ஜடிதி –ஆதி சேஷன் திரு மேனியை திடீர் என்று துறந்தும்
லஷ்ம்யா ஸ்தந கலச கநத் குங்கும ஸ்தோம பங்காத்-பெரிய பிராட்டியாருடைய செப்பன்ன மென் முலைகளில்
விளங்கா நின்ற குங்கும குழம்புகளில் நின்றும்
ஆஷிப்ய உரஸ்–திரு மார்பை மீட்டுக் கொண்டும்
ஸலபுடே சஷுஷீ விஸ்த்ருணாந–துடிக்கின்ற இமைகளை உடைய திருக் கண்களை மலர மலர விழித்தவராய்
ஸ்ரீ ரெங்க தாம வியாகுல ஸ்தாத் புரோ ந–நிலை கலங்கி நின்ற ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள்
நம் கண் முகப்பே எழுந்து அருளி நிற்க வேணும் –
பஞ்ச இந்திரியங்களின் வாயில் அகப்பட்ட நம்மை -அங்கு போன்ற நிலைமையுடன் வந்து
கண் முகப்பே தோன்றி ரஷித்து அருள வேணும் –
ஸ்ரீ கஜேந்திரன் கூக்குரல் கெட்டு நிலை குலைந்த படியை வர்ணிக்கிறார்
எம்பெருமான் திருவடிகளில் இடத் தாமரைப் பூக்களைத் தேடித் திரிந்து ஒரு தாமரை மடுவில் இழிந்து
அங்கு பலவத்தான ஒரு நீர்ப் புழுவாலே இழிப்புண்டு அத்தை ஆயிரம் வருஷம் யுத்தம் பண்ணி
ச்ராந்தியாலே ஸ்வ பிரயத்தன நிவ்ருத்தி பிறந்து கஜேந்திர ஆழ்வான் கூப்பிட்ட போது தளிர் போன்ற
திருவடிகளைப் பிடியா நின்றுள்ள பிராட்டிமார் திருக்கைகளில் நின்றும் பலாத்கரித்து இழுத்தும் –
திருவனந்த ஆழ்வான் ஆகிற படுக்கையை அப்பொழுதே விட்டும் திருக் கண்களை மலர விழித்தும்-
பெரிய பிராட்டியார் திரு முலைத்தடத்தில் குங்குமக் குழம்பில் நின்றும் திரு மார்பைப் பேர்த்தும்-
இப்படி வ்யாகுலரான பெரிய பெருமாள் ஆ பன்னரான எங்கள் முன்னே நிரந்தரமாக இருக்கக் கடவது என்கிறார் –
————–
அதந்த்ரித சமூபதி ப்ரஹித ஹஸ்தம் அஸ்வீக்ருத
ப்ரணீத மணிபாதுகம் கிம் இதி ச ஆகுல அந்தப்புரம்
அவாஹந பரிஷ் க்ரியம் பதக ராஜம் ஆரோஹத
கரிப்ரவர ப்ரும்ஹிதே பகவத் த்வராய நம –57-
கரிப்ரவர ப்ரும்ஹிதே–ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வானுடைய கூக்குரல் செவிப்பட்ட அளவில் –
அதந்த்ரித சமூபதி ப்ரஹித ஹஸ்தம் -ஸ்ரீ சேனை முதலியார் கொடுத்த கைலாக்கை மதியாமலும்
அஸ்வீக்ருத ப்ரணீத மணிபாதுகம்–சஜ்ஜமாக்கப் பட்ட மணி பாதுகைகளை ஸ்வீ கரிக்காமலும்
கிம் இதி ச ஆகுல அந்தப்புரம்–இது என் இது என் என்று திவ்ய மஹிஷிகள் திகைக்கவும் –
அவாஹந பரிஷ் க்ரியம் –வாகன பரிஷ்காரம் ஒன்றும் செய்யாமலும்
பதக ராஜம் ஆரோஹத-ஸ்ரீ பெரிய திருவடி மேல் ஏறா நின்ற
பகவத் த்வராய நம–எம்பெருமானுடைய பதற்றத்துக்கு நமஸ்காரம்
நம்மை ரஷித்து அருளவும் இவ்வாறு த்வரித்து அருளுவான் –
நாராயணாவோ மணி வண்ணா நாகணையாய் வாராய் என் ஆர் இடரை நீக்காய் என்று
கஜேந்திராழ்வான் கூப்பிட்ட போது வியாகுலராய் எழுந்து அருளும் பொழுது சேனை முதலியார் கை கொடுக்க
அத்தைப் பிடித்துக் கொள்ளாமலும் அந்தப்புரத்தில் அந்தரங்கர் மணி மயமான திருவடிகளை சமர்ப்பிக்க
அத்தை அங்கீ கரியாமலும் அந்தப்புரத்தில் உள்ளார் இது என்ன வ்யாகுலதை என்று கை நெருக்கி இருந்தபடியே
வாகனத்துக்கு வேண்டிய அலங்கார சூன்யராய் இருந்துள்ள பெரிய திருவடியில் மேலே எழுந்து அருளி த்வரித்த
அந்த த்வரைக்குத் தோற்றோம் என்கிறார்
————–
யம் பஸ்யன் விஸ்வ துர்யாம் தியம் அஸக்ருத் அதோ மந்தாரம் மந்ய மாந
ஹுங்கார ஆஸ்பாலந அங்க்ரி ப்ரஹதிபி தம் தார்ஷ்ட்யம் அத்யஷிபஸ் த்வம்
கிஞ்ச உதஞ்சந் உதஸ்தா தமத கஜபதே ப்ரும்ஹதே ஜ்ரும்பமானே
தேவ ஸ்ரீ ரெங்க பந்தோ பிரணமதி ஹி ஜனே காந்தி சீகீ தசா தே –58-
ஸ்ரீ ரெங்க பந்தோ
கஜபதே ப்ரும்ஹதே ஜ்ரும்பமானே சதி –ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வானுடைய கூக்குரல் ஓங்கும் அளவில்
யம் தார்ஷ்ட்யம்-வேகம் நிறைந்த யாது ஒரு திருவடியை
யம் பஸ்யன்–பாரா நின்றவராய் -பார்த்து –
அஸக்ருத்-ஒழிவில்லாமல்
விஸ்வ துர்யாம்–உலகங்களை எல்லாம் நிர்வகிக்கின்ற
தியம் அதோ –தனது சங்கல்ப ரூப ஞானத்தையும்
மந்தாரம் –வேகம் அற்றதாக என்னால் நின்றவராய் இருந்தும்
மந்ய மாந அபி -ஸ்ரீ பெரிய திருவடியுடைய அப்படிப்பட்ட வேகமும் போராது என்று பண்ணி
தவம் ஹுங்கார ஆஸ்பாலந அங்க்ரி ப்ரஹதிபி–தேவரீர் அதட்டுவதும் தட்டுவதும் காலால் உதைத்துமான கார்யங்களினால்
தம் அத்யஷிபஸ் –அந்த கருடனை வெருட்டி ஒட்டினீர்
மிஞ்ச -அன்றியும்
தம் தார்ஷ்யம் -அந்த கருத்மானையும்
உதஞ்சந் சந் உதஸ்தா–உயரத் தூக்கிக் கொண்டு கிளம்பினீர்
இந்தச் செய்தியை ஆராயும் இடத்து
பிரணமதி ஜனே தி தசா –ஆச்ரித ஜன விஷயத்தில் உமது நிலைமை
காந்தி சீகீ–வெருவி பயந்து ஓடுகின்றவனுடைய நிலைமையாய் இரா நின்றது –
பெரிய திருவடி சங்கல்பத்தை விட வேகமாக சென்றாலும் பொறாமல் தூக்கி சென்றாயே –
ரக்ஷண பாரிப்பு இருந்தபடி-
பெரிய திருவடி வேகத்தை நிரூபித்து தேவர் ஸமஸ்த ஜெகன் நிர்வாஹகமான சங்கல்ப ரூப ஞானத்தையும்
மந்த கதியாக அடுத்து அடுத்து நிச்சயித்து இருக்கச் செய்தேயும் கஜேந்திர ஆழ்வானுடைய கூப்பீடு உயர்வற –
அப்படிப்பட்ட பெரிய திருவடி வேகமும் போறாதே அவரையும்ம் ஹுங்காரத்தாலும் திருக்கைகளாலும் திருவடிகளாலும்
ஆஸ்பாலனம் முதலானவற்றால் ப்ரேரிப்பித்து பின்னையும் அவரையும் இடுக்கிக் கொண்டு தேவர் எழுந்து அருளிற்று –
இப்படி ஆஸ்ரித ஜன விஷயத்தில் தேவருக்கு உண்டான அவஸ்தை பயத்ருதன்–பயத்தால் ஓடுமவன் –
படியாய் அன்றோ இருந்தது என்கிறார் –
———————-
ஸ்ரீ ரெங்கேசய சரணம் மம அஸி வாத்யா
வ்யாலோலத் கமல தடாக தாண்டவேந
ஸ்ரக் பூஷா அம்பரம் அயதாயதம் ததாந
திக் மாம் இதி அநு கஜ கர்ஷம் ஆஜ கந்த —59-
ஸ்ரீ ரெங்கேசய
அநு கஜ கர்ஷம்–ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வானுடைய கூக்குரல் செவிப்பட்ட உடனே
திக் மாம் இதி–கெட்டேன் கெட்டேன் என்று இழவுக்கு நொந்து கொண்டு
ஸ்ரக் பூஷா அம்பரம் அயதாயதம் ததாந-மாலை ஆபரணம் திருப் பரிவட்டம் ஆகிய இவற்றை
அடைவு கெட அணிந்து கொண்டவராய் –
வாத்யா வ்யாலோலத் கமல தடாக தாண்டவேந–பெரும் காற்றிலே அலைந்த ஒரு தாமரைத் தடாகத்தில்
விலாசத்தோடு கூடியவராய்
ஆஜ கந்த-எழுந்து அருளினீர்
இப்படி ஆச்ரித பக்ஷபாதியான தேவரீர்
சரணம் மம அஸி –அடியேனுக்கு புகலிடம் ஆகின்றீர்
வன் காற்று அறைய ஒருங்கே மரிந்து கிடந்தது அலர்ந்த மீன்கள் கமலத் தடம் போல்
பொலிந்தன–எம்பிரான் தடம் கண்கள் -திரு விருத்தம்
பெரும் காத்தாலே தாமரைத் தடாகம் போலே திருமாலை திரு ஆபரணம் திருப் பரியட்டங்களை
அக்ரமமாகத் தரித்து பிற்பாடானேன் என்று கர்ஹித்துக் கொண்டு எழுந்து அருளின
தேவரீர் எனக்கும் ரஷகம் ஆகிறது என்கிறார்
————
மீந தநுஸ் த்வம் நாவி நிதாய ஸ்திர சர பரிகரம் அநுமநு பகவந்
வேதசநாபி ஸ்வ யுக்தி விநோதை அகலித லய பயலவம் அமும் அவஹ –60-
பகவந்
மீந தநுஸ் த்வம் –மீன் உருக் கொண்ட தேவரீர்
நாவி அநுமநு–ஒரு கப்பலில் மனு மஹரிஷியின் அருகே -சத்யவ்ரதர் என்பவர் இவரே –
நிதாய ஸ்திர சர பரிகரம் -ஸ்தாவர ஜங்கம ஆத்மக சகல பதார்த்தங்களையும் வைத்து
வேதசநாபி ஸ்வ யுக்தி விநோதை –வேத ரூபங்களான தனது வேடிக்கை வார்த்தைகளினால்
அகலித லய பயலவம் அமும் அவஹ –பிரளய ஆபத்தை பற்றி சிந்தா லேசமும் இல்லாத
கீழ்ச் சொன்ன பரிகரத்தை வஹித்தீர்
இது முதல் ஸ்லோகம் -73-வரை தசாவதார அனுபவம் –
இதில் மீனாவதாரம் -மநு மகரிஷி -சத்யவ்ரதன்-
மீனாவதார அனுபவம் இதிலும் அடுத்ததிலும் –
ஒரு ஓடத்தில் மனுவையும் அவன் சமீபத்தில் ஸ்தாவர ஜங்கம ரூபமான பரிச்சதத்தையும் ஸ்தாபித்து
வேதங்கள் ஒத்த லீலா வசனங்களால் பிரளய பய லேசமும் இன்றிக்கே இந்த ஸ்தாவர ஜங்கமத்தை வஹித்தது என்கிறார் –
ஸ்ருஷ்ட்டி பீஜ பூத சராசர வர்க்கத்தோடே மனுவையும் ஓடத்தில் வைத்து தம்ஷ்ட்ரையாலே தரித்துக் கொண்டு
வேத உபதேசம் பண்ணி அருளினான் என்று ஸ்ரீ மத் பாகவதாதிகளில் உண்டே
————–
ஸ்ரீ நய நாப உத்பாஸூர தீர்க்க ப்ரவிபுல ஸ்ருசிர சுசி சிசிர வபு
பக்ஷநிகீர்ண உத்கீர்ண மஹாப்தி ஸ்தல ஜல விஹரண ரதகதி அசர –61-
ஸ்ரீ நய நாப உத்பாஸூர –ஸ்ரீ பிராட்டியின் திருக் கண் போலே விளங்கா நிற்பதும்
கயல் கன்னி சேலேய் கன்னி கெண்டை ஒண் கண்ணி
தீர்க்க ப்ரவிபுல –நீண்டதும் மிக விலாசமுமான
ஸ்ருசிர சுசி சிசிர வபு-மிக அழகியதும் நிர்மலமும் குளிர்ந்ததுமான திரு மேனியை உடையவரான தேவரீர்
பக்ஷநிகீர்ண உத்கீர்ண மஹாப்தி –இறகுகளினால் உள் கொள்ளப் பட்டும் வெளி இடப்பட்டதுமான பெரும் கடலை உடையவராய்
ஊழிப் பொழுது ஒரு சேலாய் ஒரு செலு உள் கரந்த ஆழிப் பெரும் புனல் –திருவரங்கத்து மாலை –
ஸ்தல ஜல விஹரண ரதகதி-அசர– -தரையிலும் நீரிலும் விளையாடும் ஆசக்த மான கமனத்தை உடையவராய் உலாவினீர்
பெரிய பிராட்டியார் திருக் கண் போல் மலர்ந்த காந்தி யுடைத்தாய் நீண்டு விசாலமாய் ஸூந்தரமாய் ஸ்வச்சமாய்
குளிர்ந்த திரு மேனியாய் யுடைய தேவாச்சிறகாலே முழுங்கப்பட்ட சமுத்திரத்தில் ஸ்தலத்திலும் கக்கப்பட்ட
சமுத்ரத்திலும் நிலத்திலும் விளையாடி லா சக்தையான கதியை யுடையவராய் சஞ்சரித்தார் என்கிறார் –
—————
சகர்த்த ஸ்ரீ ரங்கிந் நிகில ஜகத் ஆதாரகமட
பவந் தர்மாந் கூர்ம புந அம்ருத மந்தாசல தர
ஜகந்த ஸ்ரேய த்வம் மரகத சிலா பீட லலித
ஜலாத் உத்யத் லஷ்மீ பத கிசலய ந்யாஸ ஸூ லபம்—62-
ஸ்ரீ ரங்கிந்
நிகில ஜகத் ஆதாரகமட பவந் –எல்லா உலகங்களுக்கும் ஆதாரமான ஸ்ரீ கூர்ம ரூபியாய்க் கொண்டு
தர்மாந் சகர்த்த–தர்மங்களை வியாக்யானம் பண்ணினீர் –ஆதி கூர்ம ரூபி -மேலே மந்தர மலை தாங்கிய கூர்ம ரூபி –
புந-அன்றியும்
கூர்ம அம்ருத மந்தாசல தர-அம்ருதம் கடைவதற்காக மந்த்ர பர்வதத்தைத் தாங்குகிற ஆமையாகி –
ஜகந்த ஸ்ரேய த்வம் மரகத சிலா பீட லலித–மரகதக் கவ்யமான ஆசனம் போன்று அழகியவராய் –
ஜலாத் உத்யத் –கடல் நீரில் நின்றும் உதயமாகா நின்ற
லஷ்மீ பத கிசலய ந்யாஸ ஸூ லபம்–பிராட்டியினுடைய தளிர் போன்ற அழகிய திருவடிகளை
வைப்பதற்கு உறுப்பான நன்மையை அடைந்தீர் –
சகல ஜகத்துக்கும் ஆதார ரூபியான கூர்மமாய் தர்மங்களை அருளிச் செய்து பின்பு அம்ருத மதனத்தில்
மந்த்ர பருவத்தை தரித்து மரகதக் கல் மயமானதோர் சந்தானத்துடன் -சமுத்திரத்தில் அவதரித்த
பெரிய பிராட்டியாருடைய தளிர் போன்ற திருக்கைகளால் ஸ்பர்சித்த அதிசயத்தையும் அடைந்தீர்
————–
ஹ்ருதி ஸூரரிபோ தம்ஷ்ட்ரா உத்காதே ஷிபந் பிரளய அர்ணவம்
ஷிதி குச தடீம் அர்ச்சந் தைத்ய அஸ்ர குங்கும சர்ச்சயா
ஸ்புட துத சடா பிராம்யத் ப்ரஹ்ம ஸ்தவ உந் முக ப்ரும்ஹிதஸ்
சரணம் அஸி மே ரங்கிந் த்வம் மூல கோல தநுஸ் பவந் –63-
ரங்கிந்
த்வம் மூல கோல தநுஸ் பவந் –ஆதி வராஹ ரூபியான தேவரீர்
தம்ஷ்ட்ரா உத்காதே -கோரைப் பல்லினால் பிளக்கப்பட்ட
ஹ்ருதி ஸூரரிபோ –ஹிரண்யாக்ஷ அசுரன் மார்பிலே
ஷிபந் பிரளய அர்ணவம்–பிரளயக் கடலைக் கொண்டு தள்ளினவராய்
தைத்ய அஸ்ர குங்கும சர்ச்சயா–அந்த அசுரனுடைய ரத்தமாகிற குங்குமச் சாறு பூசுவதனால்
ஷிதி குச தடீம் அர்ச்சந்–பூமிப் பிராட்டியின் திரு முலைத் தடத்தினை அலங்கரித்தவராய்
ஸ்புட துத சடா –நன்றாக உதறப் பட்ட பிடரி மயிர்களினால்
பிராம்யத் ப்ரஹ்ம ஸ்தவ –சத்ய லோகம் வரை வளர்ந்ததால் -அஞ்சி மருண்ட நான்முகன் செய்த ஸ்தோத்ரங்களுக்கு
உந் முக ப்ரும்ஹிதஸ் சரணம் அஸி மே–எதிர் முகமான கர்ஜனை உடையரான தேவரீர் அடியேனுக்கு புகலிடம் ஆகிறீர்
தேவரீர் ஆதி வராஹ ரூபியாய் ஆஸ்ரிதர் பக்கல் ஆக்கிரஹ அதிசயத்தால் கோரைப்பல்லால் பிளந்து
பெரும் பள்ளமாகப் பண்ணப் பட்ட ஹிரண்யாக்ஷன் ஹிருதயத்தில் பிரளய ஆரணவ ஜலத்தைப் பாய்ச்சி
அவனுக்கு மஹா பயத்தை உண்டாக்கி அவனுடைய ரக்தமாகிற குங்குமக் குழம்பாலே வீர பத்னி யாகையாலே
பூமிப் பிராட்டியினுடைய திரு முலைத் தடத்தை அலங்கரியா நின்று கொண்டு ப்ரம்ம லோக பர்யந்தமாக வளர்ந்த
தேவருடைய பிடரி மயிருடைய வலைத்தலாலே பீதனான ப்ரம்மாவினுடைய ஸ்தோத்ரத்தில் அபிமுகமாய்
கர்ஜனத்தைப் பண்ணி இப்படி விரோதி நிராசனத்தாலும் ஆஸ்ரித ரஷணத்தாலும் விளங்கும்
ஸ்ரீ வராஹ நாயனார் வேறு புகல் அற்ற எனக்கும் அநிஷ்ட நிவ்ருத்திக்கும் இஷ்ட பிராப்திக்கும் ஒரே புகல் என்கிறார் –
——————–
ந்ருஹரி தசயோ பஸ்யன் ஓவ்பத்திகம் கடநா அத்புதம்
நரம் உத ஹரிம் த்ருஷ்ட்வா ஏகைகம் சமுத்விஜதே ஜந
இதி கில சிதாஷீர ந்யாயேந சங்கமித அங்கம்
ஸ்புட சட மஹா தம்ஷ்ட்ரம் ரங்கேந்திர சிம்மம் உபாஸ்மஹே —64-
ந்ருஹரி தசயோ –மனுஷ்யத்வ ஸிம்ஹத்வங்களினுடைய
பஸ்யன் ஜந ஓவ்பத்திகம் கடநா அத்புதம்–இயற்கையான சேர்த்தி அழகை -சேவிக்கின்ற ஜனமானது
நரம் உத ஹரிம்–மனுஷ்ய ஜாதியையோ அல்லது சிம்ம ஜாதியையோ
த்ருஷ்ட்வா ஏகைகம் சமுத்விஜதே–பிரத்யேகமாக பார்த்து வெறுப்படையும்
இதி கில –என்கிற கருத்தினால்
சிதாஷீர ந்யாயேந –சர்க்கரையும் பாலையையும் சேர்க்கின்ற கணக்கிலே
சங்கமித அங்கம்–இரண்டு திரு உருவங்களை ஒன்றாக புணர்த்துக் கொண்டவராய்
ஸ்புட சட மஹா தம்ஷ்ட்ரம் –அழகிய பிடரி மயிர்களையும் பெரிய கோரப் பற்களையும் உடையவராய்
ரங்கேந்திர சிம்மம் உபாஸ்மஹே-ஸ்ரீ சிம்ம மூர்த்தியான ஸ்ரீ ரெங்கநாதனை சிந்திக்கிறோம் –
அழகியான் தானே அரி யுருவன் தானே
இனி அழகிய சிங்கர் விஷயமாக மூன்று ஸ்லோகங்கள் –
முதலில் நரத்வ ஸிமஹத்வ அவஸ்தைகளுடைய உத்பத்தி ஸித்தமான விசித்திரமான ஸுவ்கட்யத்தை அனுபவித்து
பிரத்யேக நரனையும் சிம்மத்தையும் பார்த்து பயப்படுக என்று போலே பாழும் கண்ட சக்கரையும் கலந்தால் போல்
சேர்க்கப்பட்ட அவயவங்களை உடையவராய் ஸ்பஷ்டங்களான பிடரி மயிரையும் பெரிதான கோரப்பல்லையும் உடையரான
பெரிய பெருமாளாகிற நரசிம்மத்தை அந்த அழகுக்குத் தோற்று எப்போதும் அனுபவிக்கிறோம் என்கிறார் –
—————–
த்விஷாண த்வேஷ உத்யத் நயநவாவஹ்னி பிரசமந
பிரமத் லஷ்மீ வக்த்ர ப்ரஹித மது கண்டூஷ ஸூக்ஷமை
நக ஷூண்ண அராதிஷதஜ படலை ஆப்லுதசடா
ச்சடாஸ் கந்த ருந்தே துரிதம் இஹ பும்ஸ் பஞ்ச வதந –65-
த்விஷாண –ஆஸ்ரித விரோதியான ஹிரண்யன் இடத்தில்
த்வேஷ உத்யத் -பகையினால் உண்டாகின்ற நயநவாவஹ்னி பிரசமந-திருக் கண்களில் நெருப்பை அணைக்கும் பொருட்டு
பிரமத் லஷ்மீ வக்த்ர ப்ரஹித–பர பரப்புக் கொள்கின்ற ஸ்ரீ மஹா லஷ்மியின் திரு வாயில் இருந்து
மது கண்டூஷ ஸூக்ஷமை–உமிழப் பட்ட தாம்பூல கண்டூஷம் போன்ற
நக ஷூண்ண அராதிஷதஜ படலை–திரு நகங்களினால் பிளக்கப் பட்ட அப்பகைவனது ரத்த தாரைகளினால்
ஆப்லுதசடா ச்சடாஸ் கந்த–நனைக்கப்பட்ட பிடரி மயிர்களோடே கூடிய திருத் தோள்களை உடைய
ருந்தே துரிதம் இஹ பும்ஸ் பஞ்ச வதந–ஸ்ரீ நரசிம்ம மூர்த்தி யானவர் இத்திருவரங்கத்தில் நமது
பாவங்களைத் தொலைத்து அருளுகிறார் –
பூம் கோதையாள் வெருவ அன்றோ -ஸ்ரீ பிராட்டியும் சம்பிரமிக்கும் படி அன்றோ கொண்ட சீற்றம் –
ஆஸ்ரிதனான பிரகலாதன் விஷயத்தில் த்வேஷியான ஹிரண்யன் இடத்தில் த்வேஷத்தால் உண்டான
மூன்று திருக் கண் மலரினுடைய வநஹியை சமிப்பிக்கையில் பறபறக்கை யுடைத்தான பெரிய பிராட்டியாருடைய
திருப் பவளத்தால் கொப்பளித்தது என்னும் படி யாதல் -மத்யம் என்னும்படி யாதலால் கொப்பளித்தத்தினுடைய
சிவந்த நிறத்தை யுடைத்தான திரு உகிராலே பிளக்கப்பட்ட ஹிரண்யனுடைய ரக்த சமூகங்களாலே ஈரித்த பிடரிமயிர்
கற்றையை தோளில் உடைத்தான அழகிய சிங்கர் இஸ் சம்சாரத்தில் என் விரோதியான பாபத்தைத் தகையக் கடவர் என்கிறார் –
—————————
நகாக்ர க்ரஸ்தேபி த்விஷதி நிஜபக்தி த்ருஹி ருக்ஷஸ்
ப்ரகர்ஷாத் விஷ்ணுத்வ த்வி குண பரிணாஹ உத்கட தநு
விருத்தே வையக்ரீ சிகடித சமா நாதி கரணே
ந்ருஸிம்ஹத்வே பிப்ரத் வரத பிபராமாசித–66-
வரத
விருத்தே அபி -ஓன்று சேர மாட்டாதவைகளாய் இருந்த போதிலும்
வையக்ரீ சிகடித சமா நாதி கரணே–ஆஸ்ரித விரோதியைத் தொலைக்க வேணும் என்கிற ஊற்றத்தினால்
மிகவும் பொருந்தின சாமா நாதி காரண்யத்தை யுடைய
ந்ருஸிம்ஹத்வே பிப்ரத் தவம் -நரத்வ ஸிம்ஹத்வங்களை ஏற்றுக் கொள்ளா நின்ற தேவரீர்
நகாக்ர க்ரஸ்தேபி த்விஷதி நிஜபக்தி த்ருஹி–ஆஸ்ரித விரோதியான இரணியன் திரு உகிர் நுனியால் பிளக்கப் பட்ட போதிலும்
ருக்ஷஸ் ப்ரகர்ஷாத் –சீற்றத்தினுடைய மிகுதியினால்
விஷ்ணுத்வ த்வி குண பரிணாஹ உத்கட தநு–ஸ்ரீ விஷ்ணுத்வத்தைக் காட்டிலும் இரட்டித்த பெருமையை யுடையதும்
பயங்கரமான திரு மேனியை யுடையவராய்
ஜகத் பிபராமாசித–உலகத்தை நிர்வகித்தார் –
ஸ்ரீ நரசிம்ம அனுஷ்டுப் மந்திரத்தில் மஹா விஷ்ணு பதம் உண்டே -வியாப்தியில் காட்டிலும் இரட்டித்த பரப்பு அன்றோ –
எங்கும் உளன் -என்றவன் வார்த்தை பொய்யாக்க உண்ணாமல் வியாப்தி எங்கும் என்றவாறு –
விருத்தங்களான நரத்வ சிம்ஹங்களை ஓர் இடத்தில் பொருந்த சேர்த்து திரு உகிர் நுனியால் பிளக்கப்பட்டு
ரோஷ அதிசயத்தாலே வியாபகத்வ ரூபமான விஷ்ணுத்வத்தில் இரட்டித்த வைஸால்யம் உண்டாகும் படி வளர்ந்த
ருதி மேனி உடையராய்க் கொண்டு ஜகத்தை நிரீஸ்வரம் ஆகாமலும் சாரஞ்ஞர் ஈடுபடும்படியாகவும் நிர்வகித்தது என்கிறார் –
————-
தைத்ய ஓவ்தார்ய இந்த்ர யாஸ்ஞா விஹதிம் அப நயந் வாமன அர்த்தீ த்வம் ஆஸீ
விக்ராந்தே பாத பத்மே த்ரிஜகத் அணுசமம் பாம் ஸூலீ க்ருத்ய லில்யே
நாபீ பத்மச்ச மாந ஷமம் இவ புவந க்ராமம் அந்யம் சிச்ருஷு
தஸ்தவ் ரெங்கேந்திர வ்ருத்தே தவ ஜயமுகர டிண்டிம தத்ர வேத –67-
ரெங்கேந்திர
வாமன த்வம்–ஸ்ரீ வாமன அவதாரம் எடுத்த தேவரீர்
தைத்ய ஓவ்தார்ய இந்த்ர யாஸ்ஞா விஹதிம் அப நயந் –அஸூரனான மஹா பலியின் ஓவ்கார்யம் என்ன –
இந்திரனின் யாசநத்வம் என்ன
இவ்விரண்டுக்கும் நிஷ் பலத்தைப் போக்குவதற்காக -இரண்டையும் ச பலமாக்குவதற்காக
அர்த்தீ ஆஸீ–மாவலி பக்கல் யாசகராக ஆனீர்
அதன் பிறகு
த்ரிஜகத் அணுசமம்-மூ உலகும் பரம அணு பிராயமாய்க் கொண்டு
விக்ராந்தே பாத பத்மே-தன்னை அளக்கப் புகுந்த திருவடித் தாமரைகளை
பாம் ஸூலீ க்ருத்ய லில்யே-தும்பு தூசிகள் ஓட்டப் பெற்றவைகளாக்கி லயம் அடைந்ததாயிற்று
மூ உலகங்களும் தும்பு தூசிகள் போலே ஆயின என்று சமத்காரமாக அருளிச் செய்கிறார் –
நாபீ பத்மச்ச –திருக் கமலமோ என்னில்
மாந ஷமம் அந்யம் புவந க்ராமம் -அளப்பதற்கு உரிய மற்ற ஒரு லோக சமூகத்தை
சிச்ருஷு இவ -சிருஷ்ட்டிக்க விரும்பியது போல்
தஸ்தவ் -இருந்தது
வ்ருத்தே தவ ஜயமுகர டிண்டிம தத்ர வேத –தேவருடைய அந்தாதிருவிக்ரம ஆபத்தானத்திலே வேதமானது
விஜய ஒலி மிக்க பெரும் பறையானது
ஸ்ரீ வாமன அவதாரத்தை நான் ஸ்துதிக்க வேண்டா -வேதமே ஸ்துதித்தது –
கோடியைக் காணி ஆக்கினால் போலே தேவரை அழிய மாறி அலம் புரிந்த நெடும் தடக்கை கொண்டு
இரப்பாளனாய் நீர் வார்த்த ஹர்ஷத்தால் ப்ரஹ்ம லோகம் அளவும் வளர்ந்த திருவடியில் ஏக தேசத்தில்
மூன்று லோகமும் பரம அணு சமமாய் அந்த திருவடியை தூளீ தூ சரிதமாக்கி லயித்து விட
திரு நாபி கமலமானது அளக்கைக்கு யோக்கியமான வேறு லோகங்களை ஸ்ருஷ்டிக்க நினைத்தால் போலே இருக்கிறது –
இப்படி திரிவிக்ரம அபதானத்தில் வேதம் ஜய ஜய என்று கோஷிக்க வாத்ய விசேஷம் என்கிறார்
——————-
பவாந் ராமோ பூத்வா பரசு பரிகர்மா ப்ருகு குலாத்
அலாவீத் பூ பாலாந் பித்ரு கணம் அதார்ப் ஸீத் தத் அஸ்ருஜா
புவோ பார ஆக்ராந்தம் லகு தலம் உபா ஸீக்ல்பத்
த்விஷாம் உக்ரம் பஸ்ய அபி அநக மம மாஜீ கணத் அகம் —68-
ஹே அநக–குற்றம் அற்ற பெருமானே
தந்தை சொல் கொண்டு தாய் வதம் செய்து இருந்தாலும் பாபா சம்பந்தம் இல்லாமை -என்றபடி –
பவாந் ராமோ பூத்வா பரசு பரிகர்மா ப்ருகு குலாத்–தேவரீர் பிருகு குலத்தில் நின்று மழுப் படை அணிந்த ராமனாகி
ஸ்ரீ பரசுராம அவதாரம் செய்து அருளி
அலாவீத் பூ பாலாந்–துஷ்ட ஷத்ரியர்களை அழித்து ஒழித்தீர்
பித்ரு கணம் அதார்ப் ஸீத் தத் அஸ்ருஜா–அவ்வரசர்களின் ரத்தத்தினால் ஸ்வ கீய பித்ரு குலத்தைத் தர்ப்பித்தீர்
புவோ பார ஆக்ராந்தம் லகு தலம் உபா ஸீக்ல்பத்-பாரம் மிகுந்த பூ தலத்தை சுமை நீக்கி லேசாகச் செய்து அருளினீர்
த்விஷாம் உக்ரம் பஸ்ய அபி -இவ்வண்ணமாக பகைவர்களுக்கு பயங்கரமாக இருந்தாலும்
மம மாஜீ கணத் அகம்–அடியேனுடைய பாபத்தைப் பொருள் படுத்த வேண்டா —
மாத்ரு வதம் பண்ணியும் அநேக ராஜாக்களைக் கொன்ற தோஷமும் ஆஸ்ரிதர் குற்றம் பார்க்கிற தோஷமும் தட்டாத தேவர்
பிருகு வம்சத்தில் வடிவாய் மழுவே படையாக என்றபடி மழுவான ஆயுதத்தால் பரிஷ்க்ருதாரான பரசுராமராய் அவதரித்து
ஆசூர ப்ரக்ருதிகளான ராஜாக்களை மூ வேழு படியாக அரசுகளை களை கட்ட என்கிறபடி நிரசித்து குருதி கொண்டு
திருக் குலத்தோர்க்கு தர்ப்பணம் செய்து பித்ரு வம்சத்தை திருப்தமாகி பூ பாரம் நிரசனம் பண்ணி இப்படி
சத்ருக்களுக்கு பயங்கரம் ஆனாலும் ஆஸ்ரிதனான என்னுடைய குற்றங்களை என்னாது இருக்க வேண்டியது என்கிறார் –
—————
மனுஜசமயம் க்ருத்வா நாத அவதேரித பத்மயா
க்வசந விபேந சா சேத் அந்தர்த்தி நர்ம விநிர்மமே
கிம் அத ஜலதிம் பத்த்வா ரக்ஷஸ் விதி ஈச வர உத்ததம்
பலிமுக குல உச்சிஷ்டம் குர்வன் ரிபும் நிரபத்ரய –69-
ஹே நாத
மனுஜசமயம் க்ருத்வா அவதேரித பத்மயா-மனுஷ்ய அவதார அனுகூலமான சங்கல்பத்தைச் செய்து
கொண்டு பிராட்டியுடன் அவதரித்தீர்
அப்போது
சா -அந்த பிராட்டி
க்வசந விபேந சா சேத் அந்தர்த்தி நர்ம விநிர்மமே–அசோக வனம் என்னும் பொழிலிலே ஒளிந்து இருப்பதான
ஒரு விளையாட்டை செய்தாள் ஆகில்
பிராட்டி வலிய அன்றோ சிறை புகுந்தாள்
கிம் அத ஜலதிம் பத்த்வா ரக்ஷஸ் விதி ஈச வர உத்ததம்-கடலிலே அணை கட்டி பிரம ருத்ராதிகள் இடம் பெற்ற
வரத்தினால் செருக்கிக் கிடந்த
பலிமுக குல உச்சிஷ்டம் குர்வன் ரிபும் நிரபத்ரய–ராக்ஷசனான சத்ருவை காக்கைகளும் கழுகுகளும் உண்ணும் படி
சாய்த்து அருலிட்டரே -‘இவ்வளவு சப்ரமம் எதற்க்காக –
சங்கல்பம் கொண்டு ராமன் சீதா அவதாரம் -அசோகவனம் சோலையில் ஒளிந்து பிராட்டி விளையாட –
அவளை அடையவே அணை கட்டினாய் –
ராவணாதிகளை காக்கைக் கூட்டம் கண்டு உமிழ்ந்த எச்சில் போன்றவனாக்கி ஒழித்தாய் -இது என்ன விளையாட்டு
மனுஷ்ய சஜாதீயனாக அவதரிக்க சங்கல்பம் செய்தேயும் அதி மானுஷ சேஷ்டிதங்களைச் செய்து
அருளினது எதுக்காக என்று அருளிச் செய்ய வேணும் என்கிறார்
———————-
யத் த்யூதே விஜயாபதாந கணந காளிங்க தந்த அங்குரை
யத் விஸ்லேஷ லவஸ் அபி காலியபுவே கோலாஹலாயா அபவத்
தூத்யேந அபி ச யஸ்ய கோபவநிதா க்ருஷ்ண ஆகசாம் வ்யஸ்மரந்
தம் த்வாம் ஷேம க்ருஷீ வலம் ஹலதரம் ரங்கேச பக்தாஸ்மஹே –70-
ஹே ரங்கேச
யத் த்யூதே –ஸ்ரீ பலராமராக-தேவரேறுடைய சூதாட்டத்தில்
விஜயாபதாந கணந -இத்தனை ஆட்டங்களில் வென்றோம் என்ற கணக்கை
காளிங்க தந்த அங்குரை-அந்த களிங்க தேச அரசனின் பற்களைக் கொண்டே எண்ணும்படி
வெற்றிக்கு அறிகுறியாக ஒவ் ஒன்றாக உதிர்க்க -இவற்றைக் கொண்டே விஜய ஆட்ட கணக்கு என்றவாறு
யத் விஸ்லேஷ லவஸ் அபி காலியபுவே கோலாஹலாயா அபவத்–தேவரீர் உடன் கூட செல்லாமல் காளிய நாகத்தின்
வாயில் விழுந்து கோலாகலம் உண்டானதே
தூத்யேந அபி ச யஸ்ய கோபவநிதா க்ருஷ்ண ஆகசாம் வ்யஸ்மரந்-தேவருடைய தூத்தினால் கோபிமார்கள்
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனுடைய குற்றங்களை மறந்தார்களே
தம் த்வாம் ஷேம க்ருஷீ வலம் ஹலதரம் பக்தாஸ்மஹே–ஆஸ்ரித ஷேமத்துக்கு கிருஷி பண்ணுபவரும் கலப்பை
திவ்ய ஆயுதம் தரித்து இருப்பவருமான தேவரீரை அடைவோம் –
உழுவதோர் நாஞ்சில் கொண்டு பெருக முயலும் பக்தி உழவன் கிருஷி பலம் –ஆச்சார்ய ஹ்ருதயம்
யாது ஓத்தர் கலிங்க தேசாதிபதியோடே அநேகம் ஆவர்த்தி த்யூதம் ஆடி ஜெயித்த பின் ஓர் ஆவர்த்தியில் அவன் சலத்தாலே
தான் ஜெயித்ததாக சொல்ல கபோல தாடனத்தாலே அவன் தந்தங்களை உதிர்த்து உதிர்த்து தந்த சங்கையாலே
தாம் அவனை ஜெயித்ததாக கணக்கிட்டார்
யாவர் ஒருவர் விஸ்லேஷ லேசத்தில் கிருஷ்ணன் காளியன் பொய்கையில் குதிக்க அவன் இளைக்கும் படி
அவன் தலையில் நடனமாடி -களகநா சப்தம் உண்டாயத்து –
யாருடைய சாம கான வசங்களால் கோப ஸ்த்ரீகள் கிருஷ்ணன் அபராதங்களை மறந்தார்கள்
அப்படி எல்லாருடைய ஷேமத்துக்கும் கிருஷி பண்ணா நின்று கொண்டு ஒத்தக் குழையும் நாஞ்சிலும் இத்யாதிப் படியே
கலப்பையை தரியா நின்ற தேவரை ப்ரீதி ரூபா பன்ன ஞான விஷயமாக்கப் புகுகிறேன் என்கிறார் –
—————-
ஆ கண்ட வாரி பர மந்தர மேக தேசயம்
பீதாம்பரம் கமல லோசந பஞ்ச ஹேதி
ப்ரஹ்ம ஸ்தநந்தயம் அயாசத தேவகீ த்வாம்
ஸ்ரீ ரெங்க காந்த ஸூத காம்யதி கா அபர ஏவம் –71-
ஸ்ரீ ரெங்க காந்த
ஸ்ரீ தேவகி பிராட்டியானவள்
ஆ கண்ட வாரி பர மந்தர மேக தேசயம்–கழுத்து அளவும் ஜல பாரத்தை யுடையதும்
மெதுவாகச் செல்லும் காள மேகம் போன்றதாயும்
பீதாம்பரம் –திரு பீதாம்பரம் தரித்தவரும்
கமல லோசந பஞ்ச ஹேதி–தாமரைக் கண்களை யுடையதாயும் -பஞ்ச திவ்ய ஆயுதங்களை யுடையதாயும் இருக்கிற
ப்ரஹ்ம த்வாம்–பாரா ப்ரஹ்மமான தேவரீரை
ஸ்தநந்தயம் அயாசத-குழந்தையாக வேண்டினாள்
ஸூத காம்யதி கா அபர ஏவம் –வேறே ஏவல் இப்படிப்பட்ட புத்ர ஆசை- பாரிப்பை -கொள்ளுவாள் –
அதி விலக்ஷணையானவள் என்றபடி –
ஸ்ரீ கிருஷ்ண விஷயமாக இரண்டு ஸ்லோகங்கள் -இதில் கழுத்தே கட்டளையாக நீருண்ட மேக ஸ்வ பாவமாய்
பரபாகமான பீதாம்பரத்தையும் குளிர நோக்குகைக்கு தாமரை போன்ற கடாக்ஷத்தையும் அனுபவ விரோதி நிரசன
பரிகரமான பஞ்ச திவ்ய ஆழ்வார்களையும் உடைத்தாய் -ஸ்வரூப குணங்களால் நிரதிசய ப்ருஹத்தான தேவரை
ஸ்ரீ தேவகி தாயார் தனக்கு தேவகி சிறுவன் என்னும் படி புத்திரனாக இருந்தான் –
சர்வ ரக்ஷகனான பிள்ளையை பிரார்த்திப்பார் வேறு ஒருவரும் இல்லை என்கிறார் –
—————–
சைல அக்நிச்ச ஜலாம் பபூவ முநய மூடாம் பபூவு ஜடா
ப்ராஞ்ஞாமாஸூ அகா ச கோபம் அம்ருதாமாஸூ மஹா ஆஸீ விஷா
கோ வ்யாக்ரா ஸஹஜாம் பபூவு அபரே து அந்யாம் பபூவு ப்ரபோ
த்வம் தேஷு அந்ய தமாம் பபூவித பவத் வேணு க்வண உந்மாதநே –72-
ப்ரபோ
பவத் வேணு க்வண உந்மாதநே –-உம்முடைய வேணு கானத்தால் நேர்ந்த உன்மாதத்தால்
சைல அக்நிச்ச ஜலாம் -மலையும் நெருப்பும் நீர் பண்டமாயிற்று
பபூவ முநய மூடாம் பபூவு–முனிவர்கள் நெஞ்சில் ஒன்றும் தோற்ற மாட்டாமல் மூடர்கள் ஆயினர்
ஜடா ப்ராஞ்ஞாமாஸூ அகா ச கோபம் –ஜடங்களாய் இருந்த மரங்களும் இடையர்களும் சேர்ந்து மஹா ஞானிகள் ஆயின
வேணு கான ஸ்வ ரஸ்ய அனுபவ ரசிகர்கள் ஆனார்கள் –
அம்ருதாமாஸூ மஹா ஆஸீ விஷா–பெரிய பாம்புகள் அம்ருத மயங்கள் ஆனது
கோ வ்யாக்ரா ஸஹஜாம் பபூவு -சஹஜ சத்ருக்களான மாடுகளும் புலிகளும் உடன் பிற்ந்தவை ஆயின
அபரே து அந்யாம் பபூவு -மற்றும் பலவும் இப்படி வேறு பட்டவை ஆயின
பல சொல்லி என்
த்வம் தேஷு அந்ய தமாம் பபூவித–தேவரீரும் வேறுபட்ட அவற்றில் ஒருவராய் இருந்தீர் –
தன்னையும் விஹாரப் படுத்த வற்றாய் அன்றோ தேவரீருடைய வேணு கானம் –
தேவர் வேணு கானம் பண்ணி சித்த விப்ரமத்தை உண்டாக்கும் காலத்தில் கடினமான மலை த்ரவித்தது –
உஷ்ணமான அக்னி குளிர்ந்து -பகவத் விஷயத்தில் காகர சித்தரனா ரிஷிகள் அந்த வேகாக்ரத்தைத் தவிர்ந்தார்கள் –
ஞான சூன்யங்களான மரங்களும் தத் ப்ராயரான விடைகளும்-இடையரும் – பிராஜ்ஞர் என்னும்படி ஆயினர் –
த்ருஷ்ட்டி விஷங்களான சர்ப்பங்களும் அம்ருத மய சந்திரன் போலே தர்ச நீயமாக ஆயின –
பரஸ்பர கோ வ்யாக்ராதிகள் விரோதம் அற்று உடன் பிறந்தவை போலே ஆயின –
கிம் பஹுனா சொல்லிச் சொல்லாததுகளும் வேணு கான ரச கிரஹணத்துக்கு விரோதியான ஆகாரத்தை பரித்யஜித்துக்கள்
கிமுத -தேவரும் அவர்கள் ஒருவராய்த்து என்கிறார் –
—————-
கல்கி தநு தரணீம் லகயிஷ்யந் கலி கலுஷான் விலுநாசி புரம் த்வம்
ரங்க நிகேத லுநீஹி லுநீஹி இதி அகிலம் அருந்துதம் அத்ய லுநீஹி—73-
ரங்க நிகேத
கல்கி தநு தவம் -கல்கி சரிரீயான தேவரீர்
தரணீம் லகயிஷ்யந் -பூமியைப் பாரம் நீக்கி லேசாகச் செய்யப் போகிறவராய்
கலி கலுஷான் விலுநாசி–கலிகாலப் பாவிகளை அடி அறுக்கப் போகிறீர்
அங்கனம் தாமதம் செய்யாமல்
அகிலம் அருந்துதம் அத்ய -இன்றிக்கே கொடிய வர்க்கம் முழுவதையும்
லுநீஹி லுநீஹி இதி லுநீஹி–அறுத்து விட்டேன் அறுத்து விட்டேன் என்று சொல்லிக் கொண்டே
அறுத்து அருள வேணும்
ரெங்கா கலியின் முடியில் பூ பாரம் குறைக்க அவதரிக்கப் போகிற நீ இன்றே அவதரித்து
கொடியவர்களை அழித்து-அழித்தேன் அழித்தேன் என்று அருளிச் செய்ய வேணும்-
துஷ்ட ஜன நி வஹங்களை வஹிக்க ஷமயன்றிக்கே இருக்கிற பூமியை பாரம் இன்றிக்கே லகுவாகப் பண்ணத் திரு உள்ளமாய்
கல்கி அவதாரம் செய்து கலி தோஷ கசித்தியை பக்க வேரோடு களையப் போகிறது –
இப்போதும் அப்படி பராங்குச சம்பிரதாய விரோதிகளை -மர்ம ஸ்பர்சியான விரோதிகளை –
நிஸ் சேஷமாகச் சோதித்து அருள வேணும் என்கிறார் –
————–
ஆஸ்தாம் தே குணராசிவத் குண பரீவாஹ ஆத்மாநம் ஜன்மனாம்
சங்க்யா பவ்ம நிகேத நேஷு அபி குடீ குஞ்சேஷு ரெங்கேஸ்வர
அர்ச்சயஸ் சர்வ ஸஹிஷ்ணு அர்ச்சக பராதீன அகில ஆத்ம ஸ்திதி
ப்ரீணீஷே ஹ்ருதயாலுபி தவ ததச் சீலாத் ஐடீ பூயதே –74-
ஹே ரெங்கேஸ்வர
தே குணராசிவத் குண பரீவாஹ ஆத்மாநம் –தேவரீருடைய குண சமூகங்களுக்குப் போலே
ஆத்ம குணங்களுக்கு பரிவாக ரூபமான
ஜன்மனாம் சங்க்யா ஆஸ்தாம்–அவதாரங்களும் எண்ணிக்கை யானது கிடக்கட்டும்
ஆஸ்தாம் – அநாதார யுக்தி–எண்ணிறந்த வித்துவான்கள் சேஷ்டிதங்கள் இருந்தாலும்
அர்ச்சாவதாரங்களைப் பார்த்தால் பரத்வ ஸ்தானமே
பவ்ம நிகேத நேஷு அபி குடீ குஞ்சேஷு -இப் பூ மண்டலத்தில் உள்ள ஆலயங்களிலும் க்ருஹங்களிலும் ஆஸ்ரயங்களிலும்
அர்ச்சயஸ் –ஆராதிக்க அரியவராயும்
சர்வ ஸஹிஷ்ணு –எதையும் சகிப்பவராயும்
அர்ச்சக பராதீன அகில ஆத்ம ஸ்திதி–அர்ச்சகர்களுக்கு பரவசப்பட்ட சகல நிலைமைகளையும் உடையராய்
ப்ரீணீஷே –உக்காந்து அருளா நின்றீர்-
ஹ்ருதயாலுபி தவ ததச் சீலாத் ஐடீ பூயதே–அப்படிப்பட்ட தேவருடைய சீல குணத்தினால்
ச ஹ்ருதயர்–ஆழ்வாராதிகள் – மோஹிக்கிறார்கள்
குணங்களும் அவதாரங்களும் எண்ணிறந்தவையாய் இருந்தும் கோயில்கள் வீடுகள் ஆசிரமங்களில்
அர்ச்சக பராதீனமாக மகிழ்ந்து இருக்கும் ஸுவ்சீல்யம் என்னே-
பின்னானார் வணங்கும் ஜோதி -நம் போல்வாருக்கு அன்றோ ரெங்கா நீ உன்
கடாக்ஷ வீக்ஷணங்களை வழங்கி யோக நித்திரை பன்னி அருள்கிறாய்-
அர்ச்சாவதார பரமான ஸ்லோகம் -தேவருடைய ஞான சக்த்யாதி கல்யாண குணங்கள் போலே
அவற்றுக்கு பிரகாசகங்களான வ்யூஹ விபவ அவதாரங்களும் அசங்க்யாதங்கள் ஆகையால் பேச முடியாது–
குணங்களைப் போலவே ப்ரவாஹ ரூபமான அவதாரங்களும் எண்ணிறந்தவை அன்றோ -அது இருக்கட்டும் –
தேவர் பூமியில் உண்டான கோயில்களிலும் மாளிகைகளும் ஆஸ்ரமங்களிலும் அஞ்ஞாபிஞ்ஞ வர்ணாஸ்ரம விபாகமற
எல்லாராலும் பாஞ்சராத்ர விதிப்படி ஆராத நீயனாய் -மத்யே சம்பாவிதங்களான அபராதங்களையும் பொறுத்து
ஆசன போஜன சயனாதிகள் அவர்கள் இட்ட வழக்காய் அவர்கள் இட்டது கொண்டு திருப்தராகிறது –
அப்படிக்கொத்த அந்யாத்ருசமான தேவர் சில குணத்தால் சஹ்ருதயர் எல்லாம் ஈடுபடும்படி யாய்த்து என்கிறார் –
மத்துறு கடை வெண்ணெய் எத்திறம் என்று ஈடுபடுவபர்கள் இதில் ஈடுபடச் சொல்ல வேணுமோ -என்றபடி –
—————–
ஸ்ரீ மத் வ்யோம நஸீம வாக்மநசயோ சர்வே அவதாரா க்வசித்
காலே விஸ்வ ஜெனீனாம் ஏதத் இதி தீ ஸ்ரீ ரெங்க தாமந்யத
ஆர்த்த ஸ்வா கதிகை க்ருபா கலுஷிதை ஆலோகிதை ஆர்த்ரயந்
விஸ்வ தாரண விமர்சந ஸ்கலிதயா நித்ராஸி ஜாகர்யயா –75-
ஸ்ரீ மத் வ்யோம நஸீம வாக்மநசயோ–ஸ்ரீ பரமபதம் வாக்குக்கும் மனசுக்கும் எட்டாதது அன்றோ
சர்வே அவதாரா க்வசித் காலே–சர்வ விபவ அவதாரங்களோ ஏதோ ஒரு காலத்தில்
விஸ்வ ஜெனீனாம் ஏதத் இதி தீ ஸ்ரீ ரெங்க தாமந்யத–இந்த அர்ச்சாவதார நிலா தான் சகல ஜன ஹிதமானது-என்று
இப்படி திரு உள்ளத்தை உடையரீராய் ஸ்ரீ திருவரங்கம் பெரிய கோயிலிலே
ஆர்த்த ஸ்வா கதிகை –ஆஸ்ரிதர்களை நோக்கி குசல ப்ரச்னம் பண்ணுகையும்
க்ருபா கலுஷிதை -கிருபையினால் கலங்கி சேதனர்களின் குண தோஷங்களை விசாரம் பண்ண மாட்டாதவையுமான
ஆலோகிதை–கடாக்ஷங்களால்
ஆர்த்ரயந் த்வம்–தாப த்ரயத்தால் உள்ளோரை குளிரச் செய்து அருளா நின்ற தேவரீர்
விஸ்வ தாரண விமர்சந ஸ்கலிதயா நித்ராஸி ஜாகர்யயா–ஜகத் ரக்ஷண சிந்தனையோடு கூடின ஜாகர்ண ரூபமாக
திருக் கண் வளர்ந்து அருளா நின்றீர்
அபிமத ஜன தரிசன ஆனந்த வேகத்தால் அர்ச்சாவதார சமாதியைக் கடந்து விம்மி வெளி விழுகின்ற அவ்யக்த
மதுர மந்த காச விலாசத்தோடு கூடின கடாக்ஷ வீக்ஷணங்கள் ஆர்த்தர்களை ஆதரவுடன் குளிர வைக்கும் –
இப்படி அர்ச்சாவதார சாமான்யமான ஸுவ்சீல்யத்தை பெரிய பெருமாள் இடத்தில் உப சம்ஹரியா நின்று கொண்டு தேவர்
பரமாசமானது வாக் மனஸ் அபரிச்சேத்யமாய் தேச விப்ரக்ருஷ்டமாகையாலும்
ராம கிருஷ்ணாவதாரங்கள் காதாசித்கமாகையாலும்-இது சர்வருக்கு ஹிதம் என்று திரு உள்ளம் பற்றி கோயிலிலே
சம்சார தாப ஆர்த்தராய் வந்தவரை நல்ல வரவா என்று கேட்க்கிறது போலே இருக்கிறதுகளாய்
நிர்ஹேதுக கிருபையால் குணாகுண நிரூபணம் பாராமே கடாக்ஷங்களாலே குளிரப் பண்ணி
நித்ர வ்யாஜேன-ஜாகரண ரூபமாக – எல்லாருடைய ரக்ஷண உபாய சிந்தை பண்ணுகிறது என்கிறார் –
—————–
சர்க்காப்யாஸ விசாலயா நிஜதியா ஜாநந் அனந்தே சயம்
பாரத்யா ஸஹ தர்ம சாரரதயா ஸ்வாதீந சங்கீர்த்தந
கல்பாந் ஏவ பஹுந் கமண்டலு கலத் கங்காப்லுத அபூஜயத்
ப்ரஹ்மா த்வாம் முக லோசந அஞ்ஜலி புடை பத்மை இவ ஆவர்ஜிதை –76-
கமண்டலு கலத் கங்காப்லுத –ப்ரஹ்மா–குண்டிகையில் நின்றும் பெருகுகிற கங்கையில் நீராடின நான்முகன்
அனந்தே சயம் த்வாம்–சேஷ சாயியான தேவரீரை
கல்பாந் ஏவ பஹுந்-அநேக கல்பங்களிலே
சர்க்காப்யாஸ விசாலயா நிஜதியா –சிருஷ்ட்டி பரிசயித்தினால் விகாசம் அடைந்த தன் உணர்வினால்
ஜாநந் –த்யானியா நின்று கொண்டு
பாரத்யா ஸஹ தர்ம சாரரதயா –தன்னுடைய சக தர்ம சாரிணியான சரஸ்வதியினால்
ஸ்வாதீந சங்கீர்த்தந–ஸ்வாதீநமான சங்கீர்த்தனத்தை யுடையனாய்
பத்மை இவ ஆவர்ஜிதை-சம்பாதிக்கப்பட்ட தாமரைப் பூக்கள் போலே இருக்கிற
அபூஜயத் முக லோசந அஞ்ஜலி புடை–முகங்களாலும் கண்களாலும் அஞ்சலி புடங்களாலும் பூஜித்தான் –
எம் மாண்பின் அயன் நான்கு நாவினாலும் எடுத்து ஏத்தி ஈரிரண்டு முகமும் கொண்டு எம்மாடும்
எழில் கண்கள் எட்டினோடும் தொழுது ஏத்தி இறைஞ்சி நின்ற –பெருமாள் திருமொழி -1-3-
இந்த ஸ்லோகம் தொடங்கி மூன்று ஸ்லோகத்தால் சத்ய லோகத்தில் இருந்து வந்தமை–
இதில் நான்முகன் கமண்டல நீரால் புருஷ ஸூக்தாதிகள் கொண்டு சரஸ்வதி தேவி உடன் ஸ்துதித்தது –
ப்ரம்மா அடுத்து அடுத்து ஸ்ருஷ்டிக்கையால் வந்த விகாசத்தை யுடைய புத்தியால் திருவானந்தாழ்வான் மேலே
சாய்ந்து அருளினை தேவரை அநேக கல்பங்களில்-தியானித்து – உபாசியா நின்று கொண்டு சக தர்ம சாரிணியான
சரஸ்வதி உடன் ஸ்வாதீநமான புருஷ ஸூக்தாதி களாலே சங்கீர்த்தனம் பண்ணி தேடி சம்பாதித்த தாமரைகளாலே
தன்னுடைய முகங்களாலும் அஞ்சலிகளாலும் கண்களாலும் ப்ரணாமித்தும் கும்பிட்டும் அனுபவித்தும்
தேவரை உகப்பித்தான் என்கிறார் –
த்யான சங்கீர்தன ப்ரனமாதிகள் என்று முக் கரணங்களாலும் ஆராதித்தமை சொல்லிற்று –
—————-
மநு குல மஹீபால வ்யாநம்ர மௌலி பரம்பரா
மணி மகரி காரோசி நீராஜித அங்க்ரி ஸரோருஹஸ்
ஸ்வயம் அத விபோ ஸ்வேந ஸ்ரீ ரெங்க தாமனி மைதிலீ
ரமண வபுஷா ஸ்வ அர்ஹாணி ஆராததானி அஸி லம்பித –77-
ஹே விபோ
மநு குல மஹீபால வ்யாநம்ர மௌலி பரம்பரா-மனு குல சக்கரவர்த்திகளினுடைய வணங்கின கிரீட பங்க்திகளில் உள்ள
மணி மகரி காரோசி நீராஜித அங்க்ரி ஸரோருஹஸ்–மகரீ ஸ்வரூபமான ரத்னங்களின் ஒளிகளினால்
ஆலத்தி வழிக்கப் பட்ட திருவடித் தாமரைகளை உடைய
த்வம் -தேவரீர்
அத -பின்னையும்
மைதிலீ ரமண வபுஷா ஸ்வேந–ஸ்ரீ ராம மூர்த்தியான தம்மாலேயே
ஸ்ரீ ரெங்க தாமனி ஸ்வ அர்ஹாணி ஆராததானி–ஸ்ரீ ரெங்க விமானத்தில் தமக்கு உரிய திரு ஆராதனங்களை
ஸ்வயம் அத அஸி லம்பித –தம்மாலேயே அடைவிக்கப் பட்டீர்-
ஸ்வயம் -ஸ்வேந –இரண்டாலும்
தாமே ஸ்ரீ ராம பிரானாக திரு அவதரித்ததும்
ஆள் இட்டு அந்தி தொழாமல் தாமே ஆராதித்த படியையும் சொல்லிற்று
மனு குல சக்கரவர்த்திகள் மீன் வடிவ க்ரீடங்களில் ரத்னங்களின் தேஜஸ்ஸூ உனது திருவடிகளுக்கு ஆலத்தி கழிக்க
பின்பு பெருமாளாலே திரு ஆராதனை -உன்னாலே உன்னை ஆராதனை –
ஸத்ய லோகத்தில் நின்றும் இஷுவாகு பிரார்த்தனையால் திரு அயோத்யைக்கு எழுந்து அருளி அங்கு தேவர்
மனு வம்சத்தில் ராஜாக்களால் ஸேவ்யமான
அபிஷேகங்களில் உள்ள மணி மயங்களான ஆபரண காந்திகளாலே ஆலத்தி வழிக்கப்பட்ட சரண யுகளராய்-
பின்பு சக்கரவர்த்தி திரு மகனாய் அவதரித்து தேவரே அவதரித்து அவராலே சாஷாத்தாக கோயில் ஆழ்வாரிலே
தேவர்க்கு உசிதமான ஆராதனங்களை அர்ச்சக பராதீனை இன்றிக்கே வேண்டியன கண்டு அருளிற்று என்கிறார் –
—————
மநு அந்வ வாயே த்ருஹீனே ச தந்யே விபீஷனேந ஏவ புரஸ் க்ருதேந
குணைஸ் தரித்ராணம் இமம் ஜனம் த்வம் மத்யே சரித் நாத ஸூகா கரோஷி –78-
ஹே நாத
மநு அந்வ வாயே மனு குலமும்
த்ருஹீனே ச தந்யே –க்ருதார்த்தனான பிரமனும்
இருக்கச் செய்தே
விபீஷனேந ஏவ புரஸ் க்ருதேந–திரு உள்ளத்துக்கு இசைந்த ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானாலேயே
மத்யே சரித்–திருக் காவேரியின் இடையே சந்நிதி பண்ணி
குணைஸ் தரித்ராணம்–ஒரு குணமும் இல்லாத
இமம் ஜனம் த்வம் ஸூகா கரோஷி–அடியேன் போல்வாரை மகிழ்விக்கின்றீர்
அந்த மஹாநுபாவன் நமக்கு ஒரு தண்ணீர் பந்தல் வைத்தான் என்று கொண்டாடுகிறார்
இப்படி ஞானாதிகாரான பிரம்மாவும் அப்படிப்பட்ட மனு வம்ச ராஜாக்களும் தேவர் ப்ரத்யாசக்தியாலே தன்யரான பின்பு-
அந்த பிரம்மாவுக்கு ப்ரபவ்த்ரனாயும் பெருமாளை சரணம் புகுந்ததும் அவராலே இஷுவாகு வம்சனாகவே அபிமானிக்கப் பட்டும்
இருக்கையாலே தேவர் புரஸ்காரம் பெற்ற ஸ்ரீ விபீஷ்ண ஆழ்வான் படியாக இரண்டு ஆற்றுக்கும் நடுவே கண் வளர்ந்து அருளி
நீசனேன் நிறை ஒன்றும் இலேன்-என்றபடி என் போல்வாரையும்-குணங்களால் சூன்யரான ஜகத்தையும் –
ஸ்வாமித்வ சம்பந்த்ததாலே திவ்ய மங்கள விக்ரஹ ஸுவ்ந்தர்யாதிகளை அனுபவிப்பித்து
தேவர் தன்யராக்கி அருளுகிறீர் என்கிறார் –
யோகீச்வர அக்ர கண்யரான ப்ரஹ்மாதி களாலும் சக்கரவர்த்தி திருமகனாலும் ஆராதித்தரான தேவர்க்கு
சம்சார அக்ர கண்யரான என் போல் வராலும் சேவ்யராகையும் அர்ச்ச நீயராகையும்
ஸுவ்சீல்ய அதிசய ப்ரயுக்தம் என்று கருத்து –
—————
இது முதல் நான்கு ஸ்லோகங்களால் உபநிஷத் வாக்யங்களால் ஸ்துதிக்கிறார்-
தேஜஸ் பரம் தத் ஸவிதுஸ் வரேண்யம் தாம்நா பரேண ஆ பிரணகாத் ஸூ வர்ணம்
த்வாம் புண்டரீக ஈஷணம் ஆம நந்தி ஸ்ரீ ரெங்க நாதம் தம் உபாசி ஷீய –79-
தேஜஸ் பரம் தத் ஸவிதுஸ் வரேண்யம் –தேவரீரை ஸூர்யனுடைய ப்ரஸித்தமாயும் உபாஸ்யமாயும் இருக்கும் சிறந்த தேஜஸ்ஸாக
ஆம நந்தி–காயத்ரீ பதங்கள் ஒதுகின்றன –
இன்னமும்
தாம்நா பரேண ஆ பிரணகாத் ஸூ வர்ணம்–சிறந்த தேஜஸ்ஸானால் திரு முடி தொடக்கி திரு நகம் ஈறாக ஸூ வர்ணமயராகவும்
த்வாம் புண்டரீக ஈஷணம் –செந்தாமரைக் கன்னராகவும்
ஆம நந்தி–சில சுருதிகள் ஒதுகின்றன
தம் ஸ்ரீ ரெங்க நாதம் உபாசி ஷீய–அப்படிப்பட்ட ஸ்ரீ ரெங்க நாதராகிற தேவரீரை உபாஸிக்கக் கடவேன்
இத்தால் தர்மி ஐக்கியம் உணர்த்தப்படுகிறது
ய ச ஏஷ அந்தராதித்யே ஹிரண்மய புருஷோ–கப்யாசம் புண்டரீகம் ஏவம் அஷிணி–உபநிஷத் சாயல்
காயத்ராதி சுருதி ப்ரதிபாத்யர் பெரிய பெருமாளாக அத்யவசித்து பெரிய பெருமாள் விஷயத்தில் அந்தவந்த சுருதி
விஹித அனுஷ்டானங்களைக் காட்டுகிற நான்கு ஸ்லோகங்களால்
நிரவதிக தேஜோ ரூபத்வ ஸவித்ரு மண்டல அந்தர் வர்த்தித்வாதிகள் தேவருக்கே சித்திக்கையாலே
காயத்ரியின் தேஜோ வாசியாய் வரேண்ய பதம் உபாஸ்ய வாசியாக காயத்ரீ பதங்கள் தேவரை சுருதி பிரசித்தமான
தேஜோ ரூபமாயும் ஸவித்ரு மண்டலா அந்தர் வர்த்தியாயும் உபாஸ்யராயும் சொல்லும்
பல சுருதி ஸ்ம்ருதி வசனங்களும் தேவரையே நிரதிசய தேஜஸ்சாலே ஆ பாத சூடம் ஸூவர்ணமய விக்ரஹராயும்
புண்டரீகாக்ஷராயும் பிரதிபாதிக்கின்றனவே
இப்படி ஆஸ்ரித ஸூலபராய் கோயிலிலே கண் வளர்ந்து அருளுகிற தேவரை அநந்ய சாதனை யாலே
காயத்ரியில் சொல்லுகிறபடியே ப்ராப்யமாக உபாஸிக்கக் கடவேன் என்கிறார்
——————-
ஆத்மா அஸ்ய கந்து பரிதஸ்துஷஸ் ச மித்ரஸ்ய சஷுஸ் வருணஸ்ய ச அக்நே
லஷ்ம்யா ஸஹ ஓவ்பத்திக காட பந்தம் பஸ்யேம ரங்கே சரதச் சதம் த்வாம் –80-
அஸ்ய கந்து –தென்படுகின்ற ஜங்கம சமூகத்துக்கும்
பரிதஸ்துஷஸ் ச –ஸ்தாவர வாஸ்து சமூகத்துக்கும்
ஆத்மா பவஸி –உயிராய் இருக்கின்றீர்
மித்ரஸ்ய சஷுஸ் வருணஸ்ய ச அக்நே–ஸூர்யனுக்கும் வருணனுக்கு அக்னிக்கும் கண்ணாக இருக்கின்றீர்
தேவாநாம் -என்றபடி இவர்கள் உப லக்ஷணம்
லஷ்ம்யா ஸஹ ஓவ்பத்திக காட பந்தம் –பிராட்டியுடன் ஸ்வ பாவ சுத்தமான த்ருடமான சம்பந்தத்தை யுடைய
க பஸ்யேம ரங்கே சரதச் சதம் த்வாம் -தேவரீரை ஸ்ரீ ரெங்கத்திலே நூறாண்டுகள் சேவிக்கக் கடவோம்
அடியோமோடும் நின்னோடும் பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு -என்கிறார்
ஸமஸ்த ஜகத்துக்கும்-விசித்திரமான ஸ்தாவரங்களுக்கும் ஜங்கமங்களுக்கும் -அந்தர்யாமியாயும்
ஸூர்யாதிகளுக்கு -ஸூர்யன் -வருணன் -அக்னி முதலானவர்களுக்கும் கண்ணாகவும் தேவர் ஆகையால்
பெரிய பிராட்டியாரோடு -த்ருட ஆலிங்கனத்துடன் -நித்ய ஸம்ஸ்லிஷ்டரான தேவரை நூறாண்டு கோயிலிலே
கண்ணாலே கண்டு அனுபவிக்கக் கடவோம் என்கிறார் –
—————
யஸ்ய அஸ்மி பத்யு ந தம் அந்தரேமி ஸ்ரீ ரெங்க துங்க ஆயதநே சயாநம்
ஸ்வ பாவ தாஸ்யேந ச ய அஹம் அஸ்மி ச சந் யஜே ஞான மயை மகை தம் –81-
யஸ்ய அஸ்மி பத்யு –யார் ஒரு ஸ்வாமிக்கு அடியேனாக இருக்கிறேனோ
ந தம் அந்தரேமி ஸ்ரீ ரெங்க துங்க ஆயதநே சயாநம்–ஸ்ரீ ரெங்கம் -சிறந்த ஸ்ரீ கோயிலிலே கண் வளர்ந்து அருளுகிற
அந்த ஸ்ரீ பெரிய பெருமாளை விட்டு நீங்குவேன் அல்லேன்
ஸ்வ பாவ தாஸ்யேந ச ய அஹம் அஸ்மி–நான் இயற்கையான அடிமையினால் யாவனாக இருக்கிறேனோ
அவனாகவே இருந்து கொண்டு
ச சந் யஜே ஞான மயை மகை தம்–அந்த ஸ்ரீ ரெங்க நாதரை ஞானம் ஆகிற யாகங்களினால் ஆராதிக்கிறேன்
அநந்யார்ஹ சேஷத்வ பாரதந்தர்ய தாஸ்ய ஸ்வரூபத்தில் வழுவாமல் இருந்து ஆராதிக்கிறேன் என்றபடி –
நான் உனக்கு பழ வடியேன்–சேஷத்வ ஞானம் கொண்டே உன்னை ஆராதிப்பேன்-
யார் ஒரே ஸ்வாமிக்கே நாம் ஸ்வம் ஆகிறோமோ அப்படிப்பட்ட பெரிய பெருமாளைத் தவிர
வேறு ஒருவரையும் பற்றுவேன் அல்லேன்
யார் ஒருவருக்கு ஸ்வா பாவிக தாஸ்யம் உடையேனோ அந்த பெரிய பெருமாளையே ஞான யஜ்ஜ்ங்களாலே
யஜித்து அதிசயத்தை விளைவிக்கிறேன் என்கிறார் –
உபாயமாகவும் உபேயமாகவும் பெரிய பெருமாளையே போற்றுகிறேன் என்றபடி –
—————-
ஆயுஸ் பிரஜாநாம் அம்ருதம் ஸூ ராணாம்
ரெங்கேஸ்வரம் த்வாம் சரணம் ப்ரபத்யே
மாம் ப்ரஹ்மணே அஸ்மை மஹஸே
ததர்த்தம் ப்ரத்யஞ்ஞம் ஏனம் யுநஜை பரஸ்மை–82-
ஆயுஸ் பிரஜாநாம்–பிரஜைகளுக்கு ரக்ஷகராயும்
அம்ருதம் ஸூ ராணாம்–தேவர்களுக்கு போக்யராயும்
ரெங்கேஸ்வரம் –ஸ்ரீ ரெங்க திவ்ய தேசத்துக்கு தலைவராயும் இருக்கிற
த்வாம் சரணம் ப்ரபத்யே–தேவரீரை சரணம் புகுகின்றேன்
மாம் ப்ரஹ்மணே–பர ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபியாகவும்
அஸ்மை மஹஸே–தேஜஸ் ஸ்வரூபியுமாய் இருக்கிற இப்பெருமாள் பொருட்டு
ததர்த்தம் ப்ரத்யஞ்ஞம் ஏனம் யுநஜை பரஸ்மை–சேஷ பூதனான ப்ரத்யக் ஆத்மாவான அடியேனை
விநியோகிக்கக் கடவேன்-யுஞ்ஜீத–சுருதி வாக்யம் படியே –
சம்சாரிகளுக்கு ஆயுஸ்ஸூ போலவும் முக்த உபாய பூதராயும்-நிவர்த்த சம்சாரருக்கும் தத் பிராயருக்கும்
நிரதிசய போக்ய பூதராயும் ஸூலபராயும் கோயிலுக்கு நியாமகராயும் இருக்கிற தேவரை சரணம் புகுகிறேன் –
நாராயணா பர ப்ரஹ்ம நாராயண பரஞ்சோதி என்றபடியே பர ப்ரஹ்ம சப்த வாஸ்யராயும் ஜ்யோதிஸ் சப்த வாஸ்யராயும்
இருந்து கைங்கர்ய உத்தேச்யத் வராய் கோயிலிலே கண் வளர்ந்து அருளுகிற பெரிய பெருமாள் பொருட்டு
நானான இந்த பிரத்யாகாத்மாவை கிங்கரனாய் -அவர் பிரயோஜனம் பிரயோஜனமாம் படி –
விநியோகிக்கக் கடவேன் என்கிறார்
——————
ஆர்த்திம் திதீர்ஷுரத ரங்க பதே தநயாந்
ஆத்மம் பரி விவிதிஷு நிஜ தாஸ்ய காம்யந்
ஞாநீ இதி அமூந் சம மதாஸ் சமம்
அத்யுதாராந் கீதா ஸூ தேவ பவத் ஆச்ரயண உபகாரான்–83-
ஹே ரங்க பதே
பவத் ஆச்ரயண உபகாரான்–தேவரீரையே அடி பணிவதுவையே உபகாரமாக
ஆர்த்திம் திதீர்ஷுரத –நஷ்ட ஐஸ்வர்ய காமன் என்ன
தநயாந்–அபூர்வ ஐஸ்வர்ய காமன் என்ன
ஆத்மம் பரி –கைவல்ய காமன் என்ன
விவிதிஷு -ஜிஜ்ஞாஸூ என்ன
நிஜ தாஸ்ய காம்யந் ஞாநீ–ஸ்வ ஸ்வரூபமான சேஷ விருத்தியை விரும்புகிற ஞானி என்ன
இதி அமூந் சம –என்கிற இவர்களை வாசியற
மதாஸ் சமம் அத்யுதாராந் கீதா ஸூ தேவ–ஸ்ரீ பகவத் கீதையில் மிகவும் உதாரராக திரு உள்ளம் பற்றினீர் –
அவர்கள் இவற்றுக்காகவாது தன்னிடம் வராவிடில் சர்வ பல பிரதத்வ சக்தி குமர் இருந்து போகுமே
சதுர்விதா பஜந்தே மாம் ஜனா ஸூஹ்ருதிந அர்ஜுந ஆர்த்த ஜிஜ்ஞாஸூ அர்த்தார்த்தீ ஞானீ ச பரதர்ஷப–ஸ்ரீ கீதை -7-16-
பெரிய பெருமாளுக்கு தன்னையே வேண்டி வரும் அநந்ய பக்தன் அத்யந்த அபிமதம்
ஐஸ்வர்யம் இழந்து அத்தை பெறவும் தானம் வீண்டுவானும் கைவல்யம் வேண்டுவானும் மற்ற மூவர்
இவற்றை கேட்டு வருபவரையும் உதாரர் என்னுமவர் அன்றோ
———————-
நித்யம் காம்யம் பரம் அபி கதிசித் த்வயி அத்யாத்ம ஸ்வ மதிபி அமமா
ந்யஸ்ய அசங்கா விதததி விஹிதம் ஸ்ரீ ரெங்க இந்தோ விதததி ந ச தே –84-
ஸ்ரீ ரெங்க இந்தோ
கதிசித்-சில அதிகாரிகள் –
கீழே ஸ்ரீ கீதை பிரஸ்த்துதம் -இதில் கர்ம யோக அதிகாரிகள் பற்றி –
அத்யாத்ம ஸ்வ மதிபி -ஆத்ம விஷயங்களான தம் ஞானங்களாலே
அமமா-மமகாராம் அற்றவர்களாயும்
அசங்கா-பல சங்கம் அற்றவர்களாயும்
த்வயி ந்யஸ்ய–தேவரீர் இடத்தில் கர்த்ருத்வத்தை அநு சந்தித்து
நித்யம் -நித்ய கர்மமாயும்
காம்யம்–காம்ய கர்மமாயும்
பரம் அபி –நைமித்திக கர்ம ரூபமாயும் இருக்கிற விதததி
விஹிதம் விதததி–சாஸ்திரங்களில் விதிக்கப்பட்ட கர்மாவை அனுஷ்டிக்கிறார்கள் –
ந ச தே விதததி-அவர்கள் அனுஷ்டிக்கிறார்கள் அல்லர் –
இவை பாதகம் ஆக மாட்டாதே இவ்வாறு அனுஷ்ட்டிக்கும் அதிகாரிகளுக்கு –
ஆத்ம ஸ்வரூபம் உணர்ந்து த்ரிவித த்யாகத்துடன் கர்மம் செய்கிறார்கள்-
பகவச் சரணார்த்திகள் பகவத் ஆதீன ஸ்வ கர்த்ருத்வ அத்யாவசாயங்களாலே நித்ய நைமித்திக காம்ய கர்மங்களை
எல்லாம் ஸ்வ தந்த்ர போக்யரான தேவர் இடத்தில் சமர்ப்பித்து ஸ்வாதீந கர்த்ருத்வ புத்தி ரஹிதமாயும்
பலாபி சந்தி ரஹிதமாயும் ஸாஸ்த்ர ஆஜ்ஜை தேவர் ஆஜ்ஜை என்றே கொண்டு அனுஷ்டிக்கிறார்கள் –
அவர்கள் கர்மங்களை அனைத்தையும் விட்டவர் ஆகிறார்கள் –
அந்த அனுஷ்டாதாக்கள் அனுஷ்டிக்காதவர்களே ஆகிறார்கள் என்றபடி –
——————————
ப்ரத்யஞ்சம் ஸ்வம் பஞ்ச விம்சம் பராச
சஞ்சஷானா தத்வராஸே விவிஸ்ய
யுஞ்ஞாநாச் சர்த்தம் பராயாம் ஸ்வ புத்தவ்
ஸ்வம் வா த்வாம் வா ரங்க நாத ஆப்நு வந்தி–85-
ரங்க நாத
ப்ரத்யஞ்சம்–தனக்குத் தானே பிரகாசிப்பவனான
ஸ்வம் பஞ்ச விம்சம் –ஸ்வ ஆத்மாவை இருபத்தஞ்சாம் தத்துவமாக
சஞ்சஷானா–சொல்லா நிற்பவர்களாய்
பராச–பிறருக்கே பிரகாசிக்கின்ற
தத்வராஸே –தத்துவங்களின் கூட்டங்களில் இருந்து
விவிஸ்ய–பகுத்து அறிந்து
ருதம் பராயாம்-சம்சயம் விபர்யயம் அஞ்ஞானம் ஒன்றும் இன்றிக்கே சமாதி காலத்தில் உண்மையான உணர்ச்சியை உடைய
ஸ்வ புத்தவ் ஸ்வம் யுஞ்ஞாநாச்–தங்கள் புத்தியில் ஸ்வ ஆத்மாவை த்யானிக்கிறார்கள்
ஸ்வம் ஆப்நு வந்தி-ஸ்வ ஆத்ம அனுபவம் பண்ணப் பெறுகிறார்கள் –
த்வாம் யுஞ்ஞாநாச் த்வாம் ஆப் னுவந்தி –தேவரீரை த்யானிக்கிறவர்கள் தேவரீரையே அனுபவிக்கப் பெறுகிறார்கள் –
விவிதுஷு –ஆத்ம அனுபவம்
ஜிஜ்ஞாஸூ -பகவத் லாபார்த்தி
காம் அர்த்தத்துக்கு ஞான ஆனந்தங்கள் தடஸ்தம் என்னும் படி தாஸ்யம் அன்றோ அந்தரங்க நிரூபனம்
பரமாத்மாக ஸ்வ ஆத்ம உபாசனம் என்றும் ஸ் வ ஆத்ம சரீரிக பரமாத்மா உபாசனம்
தத்க்ரது நியாயத்தாலே–சகல கல்யாண குண விசிஷ்டா பரமாத்மா உபாசகர்கள் தாதாவித்த பகவத் அனுபவத்தை பெறுகிறார்கள் –
கேவலனுக்கும் ஞானிக்கும் ப்ரக்ருதி விவிக்த ஆத்ம ஸ்வரூப ஞானம் அவசியம் என்கைக்காக
ஸ்வஸ்மை பாவமான தன்னை பிரகிருதி இத்யாதி -24-தத்துவங்களுக்கும் மேலே -25 -வது தத்துவமாக
சொல்லிக் கொண்டு விலக்ஷணனாக அத்யவசித்து-அப்படியே உபாசிக்கிற கேவலர் அந்த ஆத்மாவை லபிக்கிறார்கள்-
இப்படி ப்ரக்ருதி ஆத்ம விவேகம் பிறந்து தத் அந்தர்யாமியான தேவரை உபாசிக்கும் ஞானிகள்
தேவரை லபிக்கிறார்கள் என்கிறார் –
அன்றிக்கே
ப்ரக்ருதி விலக்ஷணரான ஆத்மாவை பகவதாத்மகமாக உபாசிப்பார் பகவாதாத்மகமான ஆத்மாவை லபிக்கிறார்கள்-
ஆத்ம சரீரகமாக உபாசிப்பவர்கள் அப்படியே தேவரை லபிக்கிறார்கள் என்னவுமாம்
————-
அத ம்ருதித கஷாயா கேசித் ஆஜான தாஸ்ய
த்வரித சிதில சித்தா கீர்த்தி சிந்தா நமஸ்யா
விதததி நநு பாரம் பக்தி நிக்நா லபந்தே த்வயி கில
ததேம த்வம் தேஷு ரங்கேந்திர கிம் தத் –86-
ரங்கேந்திர
அத ம்ருதித கஷாயா -அகற்றப்பட்ட பாபத்தை உடையவராயும்
ஆஜான தாஸ்ய த்வரித–இயற்கையான தாஸ்யத்தில் பதற்றத்தை உடையவராயும்
சிதில சித்தா –உள்ளம் நைந்தவர்களாயும் இருக்கிற
ரங்கேந்திர-சில அதிகாரிகள்
கீர்த்தி சிந்தா நமஸ்யா–சங்கீர்த்தனம் -சிந்தனம் -நமஸ்காரம் ஆகிய இவற்றை
விதததி–செய்கிறார்கள்
பாரம் பக்தி நிக்நா லபந்தே–பக்தி பரவசர்களாய் பரம ப்ராப்யரான தேவரீரை அடைகிறார்கள் –
ததேம-அன்னவர்கள்
த்வயி கில-தேவரீர் இடத்தில் அன்றோ உள்ளார்கள் -இது யுக்தம் –
த்வம் -தேவரீர்
தேஷூ–அவர்கள் இடத்தில் இருக்கிறீராமே
தத் கிம் -அது என்ன –
ந னு –பிராமண பிரசித்தி –ஸ்ரீ கீதை -9-29-
பக்த ஜன அதீன பாரதந்தர்யத்தை ஏறிட்டு கொண்டு அருளுகின்றீர்
ஞானிகள் சாத்விக தியாக யுக்த கர்ம அனுஷ்டானத்தாலே பக்தி யுதப்பத்தி விரோத பாபம் நிவ்ருத்தமானவாறே
உனக்கு பழ வடியேன் -ஸ்வாபாவிக தாஸ்யத்தில் த்வரை யுண்டாய் அப்போதே பிரேமையால் சிதில அந்தக்கரணராய்
கீர்த்தனா த்யான ப்ரணாமங்களைப் பண்ணா நிற்பார் -அப்படி பக்தி பரவசராய்க் கொண்டு
பரம ப்ராப்யரான தேவரை லபிக்கிறார்கள் -அப்படிப்பட்ட ஞானிகள் தேவர் ஆதீனமான
ஸ்வரூப ஸ்திதி பிறவிருத்தி நிவ்ருத்திகளை உடையவராகை அன்றோ என்று இருக்க தேவர்
ஆஸ்ரித பாரதந்தர்யத்தை ஏறிட்டுக் கொண்டு ஸ்வ ஆதீனரான தேவர் தத் ஆதீன ஸ்வரூபாதிகளை
உடையவராகை யாகிற ஆஸ்ரித வாத்சல்ய கார்யம் அத்யாச்சர்யம் என்கிறார் –
—————
உபா தத்தே சத்தா ஸ்திதி நியமந ஆத்யை சித் அசிதவ்
ஸ்வம் உத்திஸ்ய ஸ்ரீ மாந் இதி வததி வாக் ஓவ்பநிஷதீ
உபாய உபேயத்வ தத் இஹ தவ தத்வம் ந து குணவ்
அத த்வாம் ஸ்ரீ ரெங்கேசய சரணம் அவ்யாஜம் அபஜம்–87-
ஸ்ரீ ரெங்கேசய
ஓவ்பநிஷதீ வாக் –உபநிஷத் த்தில் உள்ள வாக்கானது என் சொல்கிறது என்றால்
ஸ்ரீ மாந் -திரு மால்
ஸ்வம் உத்திஸ்ய-தன்னை நோக்கி
தன்னை பலபாகியாக எண்ணிய படி
சித் அசிதவ்–சேதன அசேதனங்களை
உபா தத்தே சத்தா ஸ்திதி நியமந ஆத்யை இதி –ஸ்ருஷடி ஸ்திதி நியமனம் முதலிய வியாபாரங்களால்
ஸ்வீ கரிக்கிறான் என்று வததி -ஒதுகின்றன
தத் –அதனால் வாக்
உபாய உபேயத்வ தத் –உபாயத்வமும் உபேயத்வமும் தேவரீருக்கு
தத்வம் ந து குணவ்–ஸ்வரூபமாகும் -குணங்கள் அல்ல –
இவை ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்கள் –நிரூபித்த ஸ்வரூப விசேஷணங்கள் அல்லவே –
சத் சம்ப்ரதாயம் நிஷ்கர்ஷம் பண்ணி அருளுகிறார்
அத -உபாயத்வமும் உபேயத்வமும் தேவரீருக்கு ஸ்வரூபங்களாக இருப்பதனால்
த்வாம் சரணம் அவ்யாஜம் அபஜம்–தேவரீரை வியாஜ்யம் ஒன்றும் இன்றியே சரணம் புகுகிறேன் –
அநந்ய சாதனர் என்று சரணம் புகுகிறார் –
அனைத்தும் உனக்காகவே உன் சொத்துக்களை அடையவே செய்கிறார் –
உபாய உபேயம் உன் ஸ்வரூபம் -சரண் அடைகிறேன்-
பக்த்யாதி ரூப சாதனாந்தரத்தில் இழியுமவருக்கு ப்ராப்ய பூதராகுகை மாத்திரம் அன்றிக்கே
அநந்ய சாதனருக்கும் பெரிய பெருமாள் உபாயம் உபேயம் இரண்டும் தாமே யாகிற படியையும்
தாம் அநந்ய சாத்யன் என்னுமத்தையும் அறிவைக்காக
சுருதி வாக்கியங்களைக் காட்டி அருளி ஸ்ரீ யபதியானவன் சேதன அசேதனங்களை சத்தா ஸ்திதி நியமன
சம்ஹார மோக்ஷ ப்ரதானாதிகளாலே சர்வ சேஷியான தன்னை உத்தேசித்து உபாதானம் பண்ணுகிறான் –
ஆகையால் உபாயத்வமும் உபேயாதவமும் ஞான ஆனந்த அமலத்வாதிகளைப் போலே ஸ்வரூப நிரூபகம்-
ஞான சக்த்யாதிகளைப் போலே நிரூபித்த ஸ்வரூப விருத்தி குணம் அல்லவாகையாலே கோயிலிலே கண் வளர்ந்து
அருளிக் கொண்டு ஸூலபுராண தேவரை அநந்ய ப்ரயோஜனனாய்க் கொண்டு
நிர்வ்யாஜமாக சரணம் புகுந்தேன் என்கிறார் –
—————–
படு நா ஏக வராடிகா இவ க்ல்ப்தா ஸ்தலயோ கா கணி கா ஸூ வர்ண கோட்யோ
பவ மோக்ஷ ணயோ த்வயா ஏவ ஐந்து க்ரியதே ரெங்க நிதே த்வம் ஏவ பாஹி –88-
ரெங்க நிதே
படு நா -சமர்த்தனான ஒருவன்
கா கணி கா ஸூ வர்ண கோட்யோ–ஒரு பைசா வகுப்பும் ஒரு சவரன் வகுப்புமான
க்ல்ப்தா ஸ்தலயோ–இடங்களில் ஏற்படுத்தப் பட்ட
ஏக வராடிகா இவ –ஒரு பலகறை போலே
த்வயா ஏவ ஐந்து –சேதனனானவன் தேவரீராலேயே
பவ மோக்ஷ ணயோ –சம்சாரத்திலும் முக்தியிலும்
க்ரியதே -பண்ணப் படுகிறான்
த்வம் ஏவ பாஹி –ஆதலால் தேவரீர் ரஷித்து அருள வேணும் –
நிரங்குச ஸ்வதந்த்ரன் -நீயே அடியேனை ரக்ஷிப்பாய்-
எம்பெருமானுக்கு உபாயத்வம் ஸ்வரூபமாகில் சர்வ முக்தி பிரசங்கமாய் லீலா விபூதி விச்சேதம் வாராதோ என்கிற
சங்கையில் நிராங்குச ஸ்வா தந்தர்யத்தாலே வாராது என்று பரிஹாரம் என்று திரு உள்ளம் பற்றி
சமர்த்தனாய் ஸ்வ தந்திரனாய் இருக்கும் ஒரு ராஜா தன் ராஜ்யத்தில் ஒரு பலகறையை ஸ்வல்ப பரிமாணமான
ஸூவர்ண ஸ்தானத்தில் யாக்கி அத்தாலே சில நாள் கிரய விக்ரய ரூப கார்யம் செல்லா நிற்க –
பின்பு ஒரு காலத்திலேயே அத்தையே ஸூவர்ண கோடி ஸ்தானத்தில் ஆக்கிச் செலுத்துமா போலே
ஒரு சேதனனை தேவரும் ஸ்வ தந்தரராய் சில நாள் சம்ஸ்பரிப்பித்து-பின்பு ஒரு கால் கர்ம ஞான பக்தி பிரபத்தி
இத்யாதி வியாஜங்களை உண்டாக்கி முக்தனாம் படி பண்ணுகிறது
ஆகையால் அடியேனையும் தேவரீர் பிரபத்தி வியாஜ்யத்தை உண்டாக்கி தேவரீர் இடமே அன்விதனாக்கி
ரக்ஷித்து அருள வேணும் என்கிறார் –
—————-
ஞான க்ரியா பஜன சமத் அகிஞ்சன அஹம்
இச்சா அதிகார சகந அநுசய அந பிஞ்ஞ
ரெங்கேச பூர்ண வ்ருஜின சரணம் பவேதி
மௌர்க்க்யாத் ப்ரவீமி மனசா விஷய ஆகுலேந —89-
ரெங்கேச
ஞான க்ரியா பஜன சமத் அகிஞ்சன–ஞான யோகம் கர்ம யோகம் பக்தி யோகம் ஆகிய சம்பத் இல்லாதவனும்
இச்சா அதிகார சகந அநுசய அந பிஞ்ஞ–முமுஷுத்வம் என்ன ஆகிஞ்சன்ய அநந்ய கதித்வம் இத்யாதி அதிகாரம் என்ன
சக்தி என்ன அநு தாபம் என்ன -இவற்றை அறியாதவனாயும்
பூர்ண வ்ருஜின –நிரம்பிய பாபங்களையும் யுடையனாய் இருக்கிற
அஹம்–அடியேன்
மௌர்க்க்யாத்–மூர்க்கத்தனத்தால்
மனசா விஷய ஆகுலேந-விஷயங்களில் கலங்கின நெஞ்சோடு
சரணம் பவேதி இதி ப்ரவீமி–சரணமாகு -என்கிறேன்
இச்சா அதிகார சகந அநுசய அந பிஞ்ஞ
கண்ணன் கழலிணை நண்ணும் மனமுடையீர் -போதுவீர் போதுமினோ -இச்சைக்கே மேற்பட்ட
வேறே ஒன்றுமே வேண்டாமே பிரபத்திக்கு -அதுக்கும் கூட சக்தன் அல்லன்
சம தமாதிகள் அதிகாரமும் இல்லை -சகநம் -அத்யவாசாய திருடத்வமும் இல்லை –
இவை இல்லை என்னும் அனுசயம்-அனுதாபமும் இல்லை -இவை என்ன என்ற அறிவும் இல்லை
ஸ்வந்தரராகச் சொன்னீர் ஆகிலும் சாஸ்திரம் சித்திக்க வேண்டும் அன்றோ -நீரும் இதம் குரு -என்றத்தைச் செய்து –
இதம் ந குரு என்றத்தை தவிர்க்க வேணும் காணும் -அபுனா விருத்தி லக்ஷண மோக்ஷம் பெரும் போதைக்கு என்று
பெரிய பெருமாள் திரு உள்ளமாக
கர்மா யோகாதிகளில் அன்வயம் இல்லாமை அன்றிக்கே மட்டும் இல்லாமல் மேல் அன்வயம் உண்டாகைக்கு ஹேதுவான
குளித்து மூன்று அனலை ஓம்பும் இத்யாதி ப்ராஹ்மண்யாதிகள்-அனுஷ்டான ஞான சக்த்யாதிகளும் அனுதாமும் இன்றிக்கே –
இவைகள் உண்டு என்கிற வ்யுத்பத்தியும் கூட இல்லாமல் இருக்க -இப்படி விகிதங்களில் ஒன்றுமே இல்லாதது போலே
நிஷித்தங்களில் என்னிடம் இல்லாதது ஒன்றுமே இல்லை -இப்படி முமுஷுத்வாதிகளும் இன்றிக்கே இருக்க
அபாய பஹுளனாய் நெஞ்சம் ப்ரவணராய் இருக்க ஸ்வ அதிகாரம் தெரியாதே –
கடல் வண்ணா கதறுகின்றேன்-என்னுமா போலே சரணம் அஹம் -தேவரே உபாயமாக வேணும் -என்று பிரசித்தமாக
விடாதே சொல்லி இவ்வளவு அநு கூல்யம் உடையானை ரக்ஷித்திலன் என்று தேவருக்கும் அவத்யமாய்
கோயில் நித்ய சந்நிதியையும் அகிஞ்சித் கரம் ஆக்கினேன் என்கிறார்
———–
த்வயி சதி புருஷார்த்தே மத் பரே ச அஹம்
ஆத்ம க்ஷய கர குஹநார்த்தான் சரத்ததத் ரங்க சந்த்ர
ஜனம் அகிலம் அஹம் யு வஞ்சயாமி த்வத்
ஆத்ம பிரதிம பவத் அநந்ய ஞானி வத் தேசிக சன்–90-
ரங்க சந்த்ர
புருஷார்த்தே –பரம புருஷார்த்த பூதரும்
மத் பரே ச த்வயி சதி –என் திறத்திலே ஊற்றம் உடையவருமான தேவரீர் எழுந்து அருளி இருக்க
அஹம்ஆத்ம க்ஷய கர குஹநார்த்தான் ச
ரத்ததத் –அடியேன் ஆத்ம நாசத்தை விளைகின்ற போலிப் பொருள்களை விரும்பினவனாயும்
அஹம் யு–அஹந்காரியுமாயும் இருந்து கொண்டு
த்வத் ஆத்ம பிரதிம –தேவரீருடைய ஆத்மாவைப் போன்று
பவத் அநந்ய ஞானி–தேரில் வேறுபடாத ஞானி போல்
ஜனம் அகிலம் வஞ்சயாமி வத் தேசிக சன்–குருவாக இருந்து எல்லாரையும் வஞ்சித்து வருகிறேன் –
நைச்ய அனுசந்தானத்தில் தலை நிற்கிறார் –
என்னை பெற ஆவலாக நீ உள்ளாய் -விஷயாந்தரங்களில் மண்டி உள்ளேன் -ஸ்ரீ கீதையில் நீ அருளிச் செய்தபடி
ஆத்மாவாக உள்ள ஞானி என்றும் உன்னை விட மாறுபடாத ஆசார்யன் என்றும் கூறிக் கொண்டு வஞ்சிப்பவனாக உள்ளேன்-
உம்முடைய மனஸ்ஸூக்கு விஷய ப்ராவண்யம் விலக்ஷணமான உபாய உபேய துர் லப்யத்தால் வந்தது-
அதுவும் சிஷ்டர் அறியில் அவர்கள் கர்ஹித்து அச்சத்தை விளைத்த தாதல் உபதேசத்தால் ஆதல்
நிவ்ருத்தம் ஆகிறது என்று பெரிய பெருமாள் திரு உள்ளமாய்
அதுவோ -ஆதரம் பெருக வைத்த அழகன்-என்றும் -ஐயப்பாடு அறுத்து தோன்றும் அழகன் -என்றும்
எனக்கு உபாய உபேய பூதரான தேவர் கோயிலிலே நித்ய சன்னிஹிதராய் இருக்கையாக இருந்தும் அன்றோ
அநாதரித்து விழுக்காட்டில் ஆத்ம நாசமாய் முகப்பில் ஓன்று போல் இருக்கிற விஷயாந்தரங்களை விரும்பினது –
அதுவும் ப்ரசன்னமாகையாலே சரணம் அஹம் என்கிற யுக்தியைக் கொண்டு பாமரரோ பாதி சிஷ்டரும்
அஹங்காரியனான என்னை அநன்யன் என்று தேவர் ஆத்மாவோடு துல்யனாகவும் அபிமதனாக உள்ள ஞானியாகவும்
தன் உபதேசத்தால் பிறரையும் ஞானி யாக்க வல்லவனாயும் -சதாச்சார்ய அக்ரேஸராக ஸமஸ்த ஜகத்தும் -பிரமிக்கும் படி
இருப்பதே யாத்திரையாக இருக்கையாலே நான் உபதேசாதிகளுக்கும் அவிஷயம் என்கிறார்
—————————-
அதிக்ராமந் ஆஞ்ஞாம் தவ விதி நிஷேதேஷு பவதே அபி
அபித்ருஹ்யன் வாக்தீக்ருதிபி அபி பக்தாய சததம்
அஜாநந் ஜாநந் வா பவத் அஸஹநீய ஆகஸீ ரத
ஸஹிஷ்ணு த்வாத் ரங்க ப்ரவண தவ மா பூவம் அபர–91-
ரங்க ப்ரவண
சததம் தவ –எப்போதும் தேவரீருடைய
அதிக்ராமந் ஆஞ்ஞாம் விதி நிஷேதேஷு –விதி நிஷேத ரூபமான கட்டளையை மீறி நடப்பவனாயும்
வாக்தீக்ருதிபி அபி–வாக்கினாலும் நெஞ்சினாலும் செய்கையினாலும்
பக்தாய பவதே அபி–தேவர் விஷயத்திலும் தேவரீர் பக்தர்கள் விஷயத்திலும்
அபித்ருஹ்யன் -அபசார ப் படுபவனாயும்
அஜாநந் ஜாநந் வா –தெரிந்தோ தெரியாமலோ
பவத் அஸஹநீய ஆகஸீ—-தேவரேருக்கும் அஸஹ்யமான அபசாரங்களில் ஆஸக்தனமாயும் இருக்கிற அடியேன்
ஸஹிஷ்ணு த்வாத் –தேவரீர் சர்வ ஸஹிஷ்ணுவாதலால்
தவ மா பூவம் அபர–தேவரீருக்கு அனுக்ரஹம் ஆகாது ஒழியக் கடவேன் அல்லேன்
தவ பர ஏவ பவேயம் என்றபடி
சமர்த்தனான பிஷக்கின் பக்கல் ரோகியானவன் தன் அபத்யத்தை வெளியிடுமா போலே
மருத்துவனாய் நின்ற மா மணி வண்ணன் பெரிய பெருமாள் பக்கல் பிரகிருதி நிவ்ருத்த பரமாய் -தேவர் ஆஜ்ஜா ரூபமான
சுருதி ஸ்ம்ருதி இத்யாதிகளை லஜ்ஜா பயன்கள் இன்றி பரித்யஜித்து சர்வ பூத ஸூஹ்ருதான தேவர் பொருட்டும்-
மத் பக்த ஜன வாத்சல்யம் இத்யாதி அஷ்ட வித பக்தி உக்தனாய் சதா தரிசனத்துக்கு அவரிடம் போக மாட்டாதே
சதா தர்சனாதி போக்யனான பாகவதம் பொருட்டும் கரண த்ரயத்தாலும் புத்தி பூர்வகமாகவும் அபுத்தி பூர்வகமாகவும்
காதாசித்கமாகவும் இன்றிக்கே ஸம்பந்த சம்பந்திகளில் அளவும் பயம் இல்லாமல் துரோகித்து
சர்வ ஸஹிஷ்ணுத்வமான தேவருக்கும் அஸஹநீயமான அபராதத்திலும் சந்தோஷிக்கிறேன்
இப்படி அக்ருத்ய கரண க்ருத்ய அகரண பகவத் அபசார பாகவத அபசார அஸஹ்ய அபசாரங்களைப் பண்ணிப் போருகிற நானும்
ஸஹிஷ்ணுத்வத்தாலும் நிர்தோஷ ரக்ஷணமாகில் பரமபதத்தில் இருந்து செய்யலாய் இருக்க
ச தோஷ ரக்ஷண அர்த்தமாக கோயில் ப்ராவண்யத்தாலும் தேவர்க்கு துர் பரனாக ஒண்ணாது என்கிறார் –
——————–
ப்ர குபித புஜக பணாநாம் இவ விஷயானாம் அஹம் சாயாம்
சதி தவ புஜ ஸூர விடபி பரச் சாயே ரங்க ஜீவித பஜாமி —92-
ரங்க ஜீவித
தவ புஜ ஸூர விடபி –தேவரீருடைய திருத் தோள்களாகிற கற்பக விருஷத்தினுடைய –
கற்கபக் கா என நல் பல தோள்கள் அன்றோ –
சதி பரச் சாயே–நிழல் பங்கு இருக்கும் போது
ப்ர குபித புஜக பணாநாம் இவ விஷயானாம்–சீறிய பாம்பின் படம் போன்ற துர் விஷயங்களினுடைய
அஹம் சாயாம் பஜாமி–நிழலை நான் அடைகிறேன்
புருஷார்த்தத்தையும் குஹ்யமான அர்த்தங்களையும் ச த்ருஷ்டாந்தமாக விவரிக்கக் கோலி ப்ராப்த சேஷியான தேவருடைய
கற்பகக் கா வென நல் பல தோள்கள் -என்ற படி ஆஸ்ரித ரஷ்யத்து அளவு அன்றிக்கே விஞ்சியதாய் தாப ஆர்த்தருக்கு
தாபம் தீரும்படியும் நிவ்ருத்த ஆர்த்தருக்கு நிரதந்தர அனுபாவ்யமாயும் பலவன்றியே ஏகமாய் இருக்கிற திருக் கையாகிற
கற்பக வ்ருஷத்தின் நிழலானது நாம் தேடிப் போக வேண்டாதபடி நமக்கு தாரகமாயும் -கோயில் உமக்கு தாரகம் –
நீர் கோயிலுக்கு தாரகம் -கோயிலிலே நித்ய சந்நிஹிதையாய் இருக்குமத்தையும் அநாதரித்து
மிகவும் குபிதமான சர்ப்பத்தின் படத்தின் நிழல் போல் முகவாய் மயிர் கத்தியாய் இருக்க ஆபாத ராமணீயதையாலே
ஆகர்க்கஷமாயும் உத்தர ரக்ஷணத்தில் அனர்த்த கரமாயும் ஓன்று அன்றிக்கே பலவாயும் புறம்பு போக ஒட்டாதே
பந்தகமாய் இருக்கிற விஷயாந்தரங்களுடைய நிழலை அஸேவ்யம் என்று பார்க்க ஒட்டாதே பாவத்தை உடைய
நான் நிரந்தரம் சேவிக்கிறேன் என்கிறார் –
———–
த்வத் சர்வசக்தே அதிகா அஸ்மதாதே கீடஸ்ய சக்தி பத ரெங்க பந்தோ
யத் த்வத் க்ருபாம் அபி அதி கோசகார ந்யாயாத் அசவ் நஸ்யதி ஜீவ நாசம் –93-
ரெங்க பந்தோ-பர்தோ
அஸ்மதாதே கீடஸ்ய சக்தி–என் போன்ற புழுவினுடைய சக்தியானது –
த்வத் சர்வசக்தே–சர்வ சக்தி யுக்தரான தேவரீரைக் காட்டிலும்
அதிகா யத் –விஞ்சியது என் என்றால்
அசவ் த்வத் க்ருபாம் அபி அதி -இந்த புழுவானது தேவரீருடைய திருவருளையும் மீறி
அசவ் -பரோக்ஷ நிர்த்தேசம்-வெறுத்து தம்மை அருளிச் செய்தபடி –
கோசகார ந்யாயாத் – ஒரு பூச்சியின் செயல் போலே
நஸ்யதி ஜீவ நாசம்-தன்னடையே மடிகின்றது
பத–அந்தோ
இரு கரையும் அழியப் பெருகும் உமது திருவருள் பிரவாஹத்துக்கும் தப்பி விலக்கி ஆத்ம நாசம் அடைகிறேன்
சர்வசக்தனான உனது சக்திக்கும் விஞ்சினா பாபிஷ்டன் -கோசாரம் பூச்சி தன் வாய் நூலாலால் கூட்டைக் கட்டிக் கொண்டு
வாசலையும் அடைத்து அழியுமா போலே ஜீவனும் தன்னை அழித்துக் கொள்கிறான்
நான் சர்வ சக்தன் அன்றோ -உம் விஷய ப்ராவண்யத்தைத் தவிர்க்க எனக்கு பிராப்தி தான் இல்லையோ -என்ன
நான் சக்தன் இல்லை என்றேனோ நானாகிய ஷூத்ர ஜந்துவின் சக்தி அதுக்கும் மேலானது –
எப்படி என்னில் தயை வந்த இடத்தில் அன்றோ தேவர் சக்தி -அந்த தயை ஸ்வ விஷயத்தில் வர ஒட்டாமல்
சம்சாரிகள் துக்கத்தில் ஸூகத்வ பிராந்தி பண்ணி
கோஸகாரம் என்கிற கிருமி தன் வாயில் உண்டான நூல்களால் கூண்டு கட்டி வழியும் அடைத்து நிர் கமிக்க மாட்டாதே
உள்ளே கிடந்தது நசிக்குமா போலே ஜீவித்துக் கொண்டே இது நசிக்கிறதாலே இது என்ன படு கொலை என்கிறார்
—————————
ஸ்ரீ ரெங்கேச த்வத் குணா நாம் இவ அஸ்மத் தோஷணாம் க பாரத்ருச்வா யத அஹம்
ஓகே மோகோ தன்யவத் த்வத் குணா நாம் த்ருஷ்ணா பூரம் வர்ஷதாம் நாஸ்மி பாத்ரம் –94-
ஸ்ரீ ரெங்கேச
த்வத் குணா நாம் இவ -தேவரீருடைய கல்யாண குணங்களுக்குப் போலே
அஸ்மத் தோஷணாம்–எனது குற்றங்களுக்கும்
க பாரத்ருச்வா யத–கரை கண்டவர் யாவர்
ஏன் என்றால் அஹம்
ஓகே மோகோ தன்யவத் –பெரு வெள்ளத்தில் பிசாசுகள் தாகம் தீரப் பருக மாட்டாததது போலே
த்ருஷ்ணா பூரம் வர்ஷதாம் –ஆசை தீர வர்ஷிக்கின்ற
த்வத் குணா நாம் –தேவரீருடைய திருக் குணங்களுக்கு
நாஸ்மி பாத்ரம் –பாத்திரம் ஆகிறேன் அல்லேன் அன்றோ –
கல்யாண குணங்களுக்கு எல்லை இல்லாதப்ப போலே என்னுடைய தோஷங்களுக்கும் எல்லை இல்லையே
வெள்ளம் எவ்வளவு இருந்தாலும் பிசாசுக்கள் மனிதர்களைக் கொன்றே தங்கள் தாகத்தை தீர்த்துக் கொள்ளுமே
உனது கர்ணாம்ருத வர்ஷத்துக்கும் தப்பினேன்-
தயை மாத்ரத்தை அன்றோ நீர் அதிக்ரமித்தது-எனக்கு ஷாமா வாத்சல்யயாதி அநேக கல்யாண குணங்கள் உண்டே என்ன
தேவருடைய கல்யாண குணங்கள் அஸங்க்யேயாமாம் போலே என்னுடைய தோஷங்களும் தேவராலும்
பரிச்சேதிக்க ஓண்ணாமல் அநேகங்கள் -ஆகையால் இறே பிரவாகத்தில் ப்ரஹ்ம ரஜஸ்ஸூ தாஹசாந்தி
பண்ணிக் கொள்ள மாட்டாதாப் போலே அடியேனும் மநோரதித்தார் மநோ ராதித்த அளவும் வர்ஷிக்கிற
தேவருடைய ஷமாதி குணங்களுக்கும் விஷயம் ஆகிறேன் அல்லேன் என்கிறார்
——————
த்வத் சேத் மனுஷ்ய ஆதி ஷு ஜாயமான தத் கர்ம பாகம் க்ருபயா உபயுங்ஷே
ஸ்ரீ ரெங்க சாயிந் குசல இதராப்யாம் பூய அபி பூயே மஹி கஸ்ய ஹேதோ —95-
ஸ்ரீ ரெங்க சாயிந்
த்வத் மனுஷ்ய ஆதி ஷு ஜாயமான–தேவரீர் மனுஷ்யாதி யோனிகளில் அவதரியா நின்றவராய்
தத் கர்ம பாகம் க்ருபயா உபயுங்ஷே சேத் –அப்பிறவிக்கு உரிய கர்ம பரிபாகத்தை கிருபை அடியாக அனுபவியா நிற்க
வயம் -நாங்கள்
குசல இதராப்யாம்-இன்ப துன்பங்களினால்
பூய அபி பூயே மஹி கஸ்ய ஹேதோ–பலகாலும் எதற்க்காக நோவு படக் கடவோம்
எத்தனை காலம் கர்மத்தால் பீடிக்கப்பட்டு உழல்வோம்-
குணா நாம் த்ருஷ்ணா பூரம் வர்ஷதாம்-என்று வர்ஷித்த இடங்கள் எங்கே என்ன
ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ண ரூபேண அவதாரங்களிலும் ஸ்ரீ கோயில்களிலும் கோகுல கோசல சராசரசங்களையும்
ஆழ்வார்கள் முதலானவர்களையும் புண்ய பாபங்களால் அபிபவம் இன்றிக்கே த்வத் சம்ச்லேஷ விஸ்லேஷங்களிலே
ஸூக துக்கராம் படி பண்ணவில்லையோ -அப்போது நான் பாத்ரனாகத படி அன்றோ
என்னுடைய தோஷ பூயஸ்த்தை இருப்பது என்று திரு உள்ளம் பற்றி -தேவாதி ஜென்மங்களில் அவதரித்து
அந்த அந்த ஜன்மத்துக்கு அடுத்த கர்மபலத்தையும் சாதுக்கள் பக்கல் அனுக்ரஹித்தால் அனுபவித்ததாகில்
நாங்கள் புண்ய பாபங்களாலே எதனாலே பரிபவிக்கப் படுகிறோம் என்கிறார் –
பாப பிராசுரயத்தாலே அன்றோ –
—————
ஷமா சாபராதே அநு தாபிநி உபேயா கதம் சாபராதே அபி திருப்தே மயி ஸ்யாத்
ததபி அத்ர ரங்காதி நாத அநு தாபவ்ய பாயம்ஷமதே அதி வேலா ஷமா தே –96-
ரங்காதி நாத
ஷமா சாபராதே அநு தாபிநி உபேயா–பொறுமையானது அபராதியாய் இருந்தாலும் அநு தாபம்
உள்ளவன் இடத்தில் அணுக கூடியது
அப்படி இருக்க
சாபராதே அபி திருப்தே மயி–அபராதியாய் இருந்தும் கழிவிரக்கம் இன்றிக்கே கொழுத்து இருக்கின்ற என் விஷயத்தில்
அந்தப் பொறுமையானது
கதம் ஸ்யாத்–எப்படி உண்டாகும்
ததபி அதி வேலா –ஆயினும் கங்கு கரையற்றதான
ஷமா தே–தேவரீருடைய பொறுமையானது
அத்ர அநு தாபவ்ய பாயம்ஷமதே -இவ் வடியேன் திறத்தில் ஸமஸ்த அபராதங்களைப் பொறுத்து
அருளுவது பிளே அநு தாபம் இல்லாததையும் ஷமிக்கும்
இப்படி பாப ப்ரஸுர்யமும் உண்டாய் அனுதாப லேசமும் இன்றிக்கே இருக்க நாம் ஷமிக்கும் படி எங்கனே-
அனுதாபம் பிறந்த இடத்தில் க்ஷமை என்ற ஒரு வரம்பை நீர் தோன்றி அழிக்கப் பார்க்கிறீரோ என்ற திரு உள்ளமாக
அப்படி வரம்பு அழிக்காமல் ஷமிக்கும் இடத்தில் பரமபதத்தில் இருக்க அமையாது -வரம்பை அழித்து ஷமிக்காகா அன்றோ
கோயிலில் நித்ய சந்நிதிஹித்தார் உள்ளீர் -அதனால் என் அனுதாப ஸூந்யதையும் ஷமித்து அருள வேணும் என்கிறார் –
அனுதாப கேசமும் இல்லாமல் அபராதங்களே பண்ணிப் போரும் அஸ்மதாதிகள் இடத்திலும்
உனது ஷமா குணம் பலிதமாகிறதே –
————–
பலிபுஜி சிசுபாலே தாத்ருக் ஆகஸ்கரே வா
குண லவ ஸஹ வாஸாத் த்வத் ஷமா சங்கு சந்தீ
மயி குண பரமாணு உதந்த சிந்தா அநபிஜ்ஜே
விஹரது வரத அசவ் ஸர்வதா ஸார்வ பவ்மீ–97-
வரத
தாத்ருக் ஆகஸ்கரே–வாசா மகோசரமான அபராதங்களைச் செய்த
பலிபுஜி சிசுபாலே வா–காகாசூரன் இடத்திலும் சிசுபாலன் இடத்திலும்
குண லவ ஸஹ வாஸாத்–ஸ்வல்ப குணமும் கூட இருந்ததனால்
த்வத் ஷமா சங்கு சந்தீ–சங்கோசம் உடையதான இந்த தேவரீருடைய பொறுமையானது
மயி குண பரமாணு உதந்த சிந்தா அநபிஜ்ஜே–சத் குண லவலேச பிரசக்தியும் அற்ற அடியேன் திறத்தில்
விஹரது அசவ் ஸர்வதா ஸார்வ பவ்மீ–எப்போதும் செங்கோல் செலுத்திக் கொண்டு விளையாடட்டும்
தேவரீருடைய ஷமா குணம் அடியேன் திறத்திலே தானே நன்கு வீறு பெரும் –
நைச்ய அனுசந்தான காஷ்டை இருக்கும் படி –
காகாசூரன் சிசுபாலாதிகள் இடம் உள்ள லவ லேச நற்குணங்களும் இல்லாத அஸ்மதாதிகளுக்கு அன்றோ நீ-
இப்படி குணம் இல்லாமையே தேவர் உடைய நிரவாதிக மகிமையான ஷமைக்கு அங்குசித ப்ரவ்ருத்திக்கு
ஹேது என்று திரு உள்ளம் பற்றி
சிறு காக்கை முலை தீண்ட என்றும் கேழ்ப்பார் செவி சுடு கீழ்மை வசவுகளையே வையும் என்றும்
அந்தப்புர விஷயத்திலும் ஸ்வ விஷயத்திலும் வாசோ மகோசரமான அபராதங்களைப் பண்ணின
காகம் விஷயத்திலும் சிசுபால விஷயத்திலும்
பித்ராதி பரித்யாகத்தால் வேறு புகல் அற்று விழுந்தமையாலும் வசவு தோறும் ஸ்ரீ கிருஷ்ண நாம உச்சாரணம்
ஆகிற குண லேசம் உண்டாகையாலும்
அங்குசித பிரவிருத்தையான ஸ்வதஸ் அஸஹிஷ்ணுவான தேவர் க்ஷமை குண லேச விருத்தாந்த விசாரம் இன்றிக்கே
இருக்கிற அடியேன் இடத்தில் சர்வ பிரதேசத்தையும் ஆள்வதாகக் கொண்டு எப்போதும் க்ரீடிக்கக் கடவது என்கிறார் –
—————————
தயா பர வ்யசன ஹரா பவவ்யதா ஸூகாயதே மம தத் அஹம் தயாதிக
ததாபி அசவ் ஸூகயதி துக்கம் இதி அத தயஸ்த மாம் குணமய ரங்க மந்த்ர –98-
குணமய ரங்க மந்த்ர–கல்யாண குணங்களே வடிவெடுத்த ஸ்ரீ ரங்க நாதரே
தயா–தேவரீருடைய தயாவானது
பர வ்யசன ஹரா –பிறருடைய துன்பங்களைப் போக்கடிக்க வல்லது
மம -எனக்கோ என்றால்
பவவ்யதா-சம்சார துக்கமானது
ஸூகாயதே -துக்கமாக இல்லாமல் இன்பமாகவே உள்ளதே
தத் அஹம் தயாதிக–ஆகையால் அடியேன் தேவரீருடைய தயைக்கு இலக்காகக் கூடாதவனாக உள்ளேன்
ததாபி அசவ் ஸூகயதி துக்கம் இதி அத தயஸ்த மாம் -ஆயினும் இந்தப் பையல் துன்பத்தை
இன்பமாக பிரமித்து உள்ளான் என்று திரு உள்ளம் பற்றி அடியேன் மீது இரங்கி அருள வேணும்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாளுடைய க்ஷமை போலே தயையும் உத்வேலையாய்க் கொண்டு குண லேசம் இல்லாத விஷயத்தில்
அசங்குசித ப்ரவ்ருத்திகை என்று திரு உள்ளம் பற்றி -தயையாவது -பரனுடைய பிரதி கூல ஞான ரூப துக்கத்தைப் போக்குவது –
எனக்கு சம்சார அனுபவம் பிரதி கூல ஞானமாய் இராதே அனுகூல ஞானமாயேயாய் இரா நின்றது –
ஆகையால் அடியேன் தேவருடைய தயயையும் அதிக்ரமித்தவன்-
ஆகையால் கோயிலிலே தயா பிரசுரமாக நித்ய வாசம் பண்ணி அருளும் தேவர் இவன் ஸூகம் என்று பிரமிக்கிறான் –
துக்கம் என்றே திரு உள்ளம் பற்றி அடியேனையும் கிருபை பண்ணி அருள வேணும் என்கிறார்
————
கர்ப்ப ஜென்ம ஜரா ம்ருதி கிலேச கர்ம ஷட் ஊர்மக
ஸ்வா இவ தேவ வஷட் க்ருதம் த்வாம் ஸ்ரீ யஸ் அர்ஹம் அகாமயே–98-
கர்ப்ப ஜென்ம ஜரா ம்ருதி கிலேச கர்ம ஷட் ஊர்மக–கர்ப்பவாசம் முதலாக நேருகின்ற ஷட் பாவ விகாரங்கள்
ஆகிற அலைகளில் உழல்கின்ற அடியேன்
ஸ்வா இவ தேவ வஷட் க்ருதம்–தேவர்களுக்காக வகுக்கப் பட்ட ஹவிஸ்ஸை நாய் விரும்புவது போலே
த்வாம் ஸ்ரீ யஸ் அர்ஹம் அகாமயே–பிராட்டிக்கே உரியரான தேவரீரை அடியேன் விரும்பினேன் –
நாய் புரோடாசம் நக்குவது போலே பெரிய பிராட்டியாருக்கே உரியவனாக உன்னை விரும்பினேன்
பஞ்சக் கிலேசம் புண்ய பாப ரூப கர்மம் இவற்றிலே சுழன்று இருந்தும் ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியாருக்கு அர்ஹமான தேவரை –
தேவர்களுக்கு என்று மந்த்ர பூதமான -மந்திரத்தால் ஸம்ஸ்க்ருதமான -புரோடாசத்தை நாய்
ஆசைப்படுமா போலே ஆசைப்பட்டேன் -என்கிறார்
———–
அநு க்ருத்ய பூர்வ பும்ஸ ரங்க நிதே விநயடம்பத அமுஷ்மாத்
சுந இவ மாம் வரம் ருத்தே உபபோக த்வத் விதீர்ணயா –100-
ரங்க நிதே
அநு க்ருத்ய பூர்வ பும்ஸ –முன்னோர்களை அநு கரித்துச் செய்யப்படுகின்ற
விநயடம்பத அமுஷ்மாத்–இந்த கள்ளக் குழைச்சலை விட
சுந இவ மாம் –நாய் போன்ற அடியேனுக்கு
வரம் ருத்தே உபபோக த்வத் விதீர்ணயா–தேவரீராலே கொடுக்கப் பட்டு இருக்கிற சம்ருத்தியை அனுபவிப்பது நன்று
நைச்சிய அனுசந்தானமும் முன்னோர்களை அநு கரித்து செய்தவையே
என் முன்னோர் போன்றவன் என்று போலியாக உன்னுடன் குழைந்து நிற்கலாம்
அதை விட அடி நாயேன் சம்சார வாழ்க்கையே களித்து நிற்பது நல்லது அன்றோ-
உத்துங்க விஷயத்தை ஆசைப்படுகை மட்டுமே அன்றிக்கே -நீசனேன் இத்யாதி ரூபைகளான பூர்வ புருஷர்களுடைய
விநய உக்திகளை அநு கரிக்கையும் அபராதம் என்று திரு உள்ளம் பற்றி பரங்குசாதிகளான பூர்வ புருஷர்களை அநு கரித்து
ஆந்தரமான விநயம் இன்றிக்கே இருக்க சர்வஞ்ஞரான தேவரையும் பகடடும் படியாக இந்த விநய பாஷணங்கள் அடியாக
நல் கன்றுக்கு இரங்குவது போலே தோல் கன்றுக்கும் இறங்குவது போலே தேவர் தம்மையே ஓக்க அருள் செய்வர்
என்கிறபடியே தருகிற பரம சாம்யா பத்தியைப் பற்ற அத்யந்த ஹேயனான எனக்கு காம அநு குணமான
தேவர் தந்த சம்ருத்ய அனுபவமே அமைந்தது என்கிறார் –
———————
ஸக்ருத் ப்ரபந்நாய தவ அஹம் அஸ்மி
இதி ஆயாசதே ச அபயதீஷ மாணம்
த்வாம் அபி அபாஸ்ய அஹம் அஹம்பவாமி
ரங்கேச விஸ்ரம்ப விவேக ரேகாத் -101-
ரங்கேச
ஸக்ருத் ப்ரபந்நாய–ஒரு கால் சரணம் அடைந்தவன் பொருட்டும்
தவ அஹம் அஸ்மி இதி ஆயாசதே ச –அடியேன் உனக்கு உரியேனாக வேணும் -என்று கோருகிறவன் பொருட்டும்
அபயதீஷ மாணம்-அபயம் அளிப்பதில் தீக்ஷை கொண்டு இருக்கின்ற
த்வாம் அபி அபாஸ்ய –தேவரீரையும் விட்டு விட்டு
விஸ்ரம்ப விவேக ரேகாத்–நம்பிக்கையும் நல் அறிவும் இல்லாமையினால்
அஹம் அஹம்பவாமி–அடியேன் அஹம்பாவத்தை அடைந்து இருக்கிறேன் –
அபயப்ரதான தீஷிதராய் இருந்தும் விசுவாச ஞானம் இல்லாமையால் ஸ்வதந்திரம் அடித்து திரியா நின்றேன் –
ஸக்ருத் சரண் அடைந்தாரையும் ரஷிக்க விரதம் கொண்டுள்ளாய் -விசுவாச லேசமும் இல்லாமல்
தியாக உபாதேயங்களையும் அறியாமல் அஹம்பாவத்துடன் திரிகிறேன்
இப்படி அபராத பூயமே எனக்கு உண்டு என்று சொன்னீர் -இதுக்களுக்கு பயப்பட வேண்டாதபடி அன்றோ நீர் சரணம் புகுந்தது –
ஒரு கால் நான் உனக்கு அடிமை -என் காரியத்துக்கு நீயே கடவை என்று துணிந்து இருந்தவனுக்கு சகல பய அபஹாரத்தில்
தீஷிதனாய் இருக்க குறை என் என்று பெரிய பெருமாள் திரு உள்ளமாய்
அழகிது தேவர் இடத்தில் உபாயத்வ அத்யாவஸ்யமும் சேஷித்வ ஞானமும் எனக்கு உண்டாகில் –
அது இல்லாமையால் ஸ்வரூப உபாயங்களில் ஸ்வ தந்திரனாய் பயப்படுகிறேன் என்கிறார் —
—————————
தவ பர அஹம் அகாரிஷி தார்மிகை சரணம் இதி அபி வாசம் உதைரிரம்
இதி ச சாக்ஷி கயன் இதம் அத்ய மாம் குரு பரம் தவ ரங்க துரந்தர—102-
ரங்க துரந்தர
அஹம்-அடியேன்
தார்மிகை–தார்மிஷ்டர்களான ஆச்சார்யர்களினால்
இங்கு எம்பெருமானார் விவஷிதம் -நமக்காக அன்றோ பங்குனி உத்தரத்தில் சேர்த்தியில் சரணம் அடைந்து
கத்ய த்ரயம் அருளிச் செய்தார்
தவ பர அகாரிஷி –தேவரீருடைய பாரமாக செய்யப் பட்டேன்
சரணம் இதி அபி வாசம் உதைரிரம்–சரணம் என்கிற சொல்லையும் வாய் விட்டுச் சொன்னேன்
இதி இதம் -என்கிற இதனை
ச சாக்ஷி கயன் –பிரமாணமாகக் கொண்டு
அத்ய மாம் குரு பரம் தவ -இன்று அடியேனை தேவரீர் பொறுப்பாக செய்து கொண்டு அருள வேணும் –
எம்பெருமானாருடைய ப்ரபத்தியில் அடியேனும் அந்தர் பூதன் என்று திரு உள்ளம் கொண்டு
அடியேன் வாய் வார்த்தையாக சரணம் என்று சொன்னதையே பிரமாணமாக பற்றாசாகக் கொண்டு
கைக் கொண்டு அருள வேணும் –
ஆச்சார்யர்களாலே திருத்தி உனக்கு ஆளாகும்படி ஆக்கப்பட்டு சரணம் புகுந்தேன்
இத்தையே பற்றாசாக அடியேனை ரக்ஷித்துக் கைக்கொண்டு அருள வேணும் –
இப்படி எனக்கு அத்யாவசிய ஞானம் இல்லையே யாகிலும் -ஸ்வ சம்பந்த பர்யந்த உஜ்ஜீவன காமராய் தார்மிகரான-
பரம தர்மத்தில் நிஷ்டரான -பூர்வாச்சார்யர்களால் தம் பிரபத்தி பலத்தால் அகிஞ்சனனும் அநந்ய கதியுமான அடியேன்
சர்வ சரண்யரான தேவருக்கு பரணீயனாகப் பண்ணப் பட்டு அடியேனும் அவர்கள் பாசுரமான சரணம் என்றத்தை
அநு கரிக்கையாலும் இத்தைப் பிரமாணமாகக் கொண்டு தேவர் அடியேனையும் பரணீயனாக அங்கீ கரிக்க வேணும் -என்கிறார் –
————-
தயா அந்யேஷாம் துக்க அப்ர ஸஹ நம் அநந்ய அசி சகலை
தயாளு த்வம் நாத ப்ரணமத் அபராதாந் அவிதுஷ
ஷமா தே ரெங்க இந்தோ பவதி ந தராம் நாத ந தமாம்
தவ ஓவ்தார்யம் யஸ்மாத் தவ விபவம் அர்த்திஸ்வம் அமதா–103-
ரெங்க இந்தோ
தயா அந்யேஷாம் துக்க அப்ர ஸஹ நம் -தயையாவது பிறருடைய துயரத்தை ஸஹித்து இருக்க நாட்டாமை யாகும்
த்வம் அநந்ய அசி சகலை–தேவரீரோ என்னில் எல்லோரோடும் வேறுபடாதவராக இரா நின்றீர்
பிறர் என்று சொல்ல விஷயமே இல்லையே தேவர் இடத்தில் -எல்லார் இடமும் தேவரீர் அபின்னராகவே இருப்பதால்
அத தயாளு ந –ஆதலால் தயை உடையீர் அல்லர்
ப்ரணமத் அபராதாந் அவிதுஷ தே -பக்தர்களின் அபராதங்களை அறியாது இருக்கும் தேவரீருக்கு -அவிஞ்ஞாதா அன்றோ -தேவர்
ஷமா தே பவதி ந தராம்–பொறுமையானது இருக்க பராசக்தி இல்லை
யஸ்மாத் தவ விபவம் –யாதொரு காரணத்தால் தேவரீருடைய செல்வத்தை
அர்த்திஸ்வம்- அமதா-யாசகர்களான பக்தர்களின் சொத்தாக எண்ணி இருக்கின்றீரோ
அதனால்
ந பவதி தமாம் தவ ஓவ்தார்யம் –தேவரீருக்கு உதாரத்வம் இருப்பதற்கு பிரசக்தியும் இல்லை
ஆபாத ப்ரதீதியில் நிந்தை போலே தோன்றினாலும் ஸ்துதி யாகவே பர்யவசிக்கும்
எல்லாரையும் உடலாகக் கொண்டு இருப்பவன் -அடியார் குற்றங்களைக் காணாக் கண் இட்டு இருப்பவன் –
யாசகர்களையும் உதாரர்கள் என்பவன் அன்றோ
தாம் பிரார்த்தித்த ஸ்வ ரக்ஷகத்வ உபயோகிகளான தயா ஷாந்தி ஓவ்தார்யாதிகள்
பிராமண ப்ரதிபன்னமான சரீரத்தோடும் அபராத அதர்சன ஹேது ஸ்நேஹ ரூப வாத்சல்யத்தோடும் தம்முடைமை அனைத்தும்
பக்தானாம் -என்றபடி சங்கல்பத்தோடும் கூடியதாய் ஆஸ்ரித விஷயத்தில் ஸ்வ ரஸ வாஹிகள் ஆகையால்
லௌகீகருக்கு உண்டான தாயாதிகள் போல் இன்றிக்கே அதி விலக்ஷணங்கள் என்று வெளிட்டு அருள திரு உள்ளம் பற்றி
அநன்யர் ஆகையால் தயை இல்லை
குற்றங்களை அறியாமல் இருக்கிறாய் அதனால் -ஷமா-இல்லை என்னலாம்-
உனது சர்வமும் அடியார்களுக்கே என்றே இருப்பதால் உதார குணம் இல்லை என்னலாம்
தயை பிறந்த இடத்தில் ஷமையாய் அது பிறந்த இடத்தில் ஓவ்தாரமாய் –ஹேது த்ரயத்தையும் சொன்னபடி
குணம் வெளிப்பட காரணம் இல்லை என்றால் குணம் இல்லை என்னலாமே என்றவாறு
புண்யவான்களோடே பாபிஷ்டரோடு வாசியற தன்னில் ஸ்நாநம் பண்ணும் அவரை ஸ்வர்க்கம் ஏற்றி வைக்கும்
கங்கை யுடைய மஹாத்ம்யத்தை வர்ணிக்க இழிந்து நிந்திக்குமா போலே நிந்தா ஸ்துதி பண்ணுகிறார் இதில்
——————-
குண துங்க தயா ரங்க பதே ப்ருச நிம் நம் இமம் ஜனம் உந்நமய
யத் அபேஷ்யம் அபேக்ஷிது அஸ்ய ஹி தத் பரிபூர்ணம் ஈஸிதுஸ் ஈஸ்வர -104-
ரங்க பதே
ப்ருச நிம் நம் இமம் ஜனம் –மிகவும் பள்ளமான இவ்வடியேனை
தவ குண துங்க தயா உந்நமய–தேவரீருடைய திருக் குணங்களின் மீட்டினால் நிரப்பி அருள வேணும் –
அபேக்ஷிது அஸ்ய–யாசகனான இவ்வடியேனுக்கு
யத் அபேஷ்யம் –எது விருப்பமோ
ஹி தத் பரிபூர்ணம் ஈஸிதுஸ் ஈஸ்வர–அதை நிறைவேற்றுவது அன்றோ ஈஸ்வரனுக்கு ஈஸ்வரத்வம் ஆகும்
நிகரின்றி நின்ற வென் நீசதைக்கு நின்னருளின் கண் அன்றிப்
புகல் ஒன்றும் இல்லை அருட்கும் அக்தே புகல் புன்மையிலோர்
பகரும் பெருமை இராமானுச இனி நாம் பழுதே
யகலும் பொருள் என் பயன் இருவோருக்கும் ஆன பின்னே – இராமானுஜ நூற்றந்தாதி வியாக்யானம்–48 —
உனது கல்யாண குண பூர்த்தி எனது தண்மையின் தாழ்ச்சியை நிரப்பி உனது
ஸர்வேஸ்வரத்வம் நிலை பெறட்டும்-
இப்படி தாயாதி குண பூர்த்திக்கும் சர்வேஸ்வரத்துக்கும் தேவருக்கு மேல் எல்லை இல்லாதாப் போலே
குண ஹீனதைக்கும் தயநதைக்கும் எனக்கு மேல் எல்லை இல்லாமையால் இந்த விதி நிர்மிதமான
அந்வயத்தை விட்டுக் கூடாதே அடியேனை ரக்ஷித்து பரி பாலனம் பண்ணி அருள வேணும்
லோகத்தில் தயாவானான சர்வேஸ்வரனுக்கு சர்வேஸ்வரத்வமாவது தயநீயனுடைய அபேக்ஷிதம்
பூர்ணம் பண்ணி அன்றோ என்கிறார் –
—————–
த்வம் மீந பாநீய நயேந கர்ம தீ பக்தி வைராக்ய ஜூஷு பிபர்ஷி
ரங்கேச மாம் பாசி மிதம்பஸம் யத் பாநீய சாலம் மருபுஷு தத் ஸ்யாத் –105-
ஹே ரங்கேச
த்வம் மீந பாநீய நயேந –தேவரீர் மீனுக்குத் தண்ணீர் வார்ப்பது போலே
கர்ம தீ பக்தி வைராக்ய ஜூஷு பிபர்ஷி–கர்ம ஞான பக்தி பிரபத்தி யோக நிஷ்டர்களை பரிபாலிக்கின்றீர்
மாம் மிதம்பஸம் அகிஞ்சனான அடியேனை
பாசியத்-ரஷித்து அருளுவீராகில்
பாநீய சாலம் மருபுஷு தத் ஸ்யாத்-அவ்வருள் பாலை வனங்களில் தண்ணீர் பந்தல் வைத்தது போலே ஆகும் அன்றோ
உபாசகர்களை ரக்ஷிப்பது மீனுக்கு தண்ணீர் வார்ப்பது போன்றதாகும் –
என்னை ரக்ஷிப்பது பாலைவனத்தில் தண்ணீர் பாய்ச்சுவது போலே அன்றோ –
தாயாதி குண பூர்னரான தேவர் நித்ய சம்சாரியில் தலைவனாய் தயநீயனான என்னை நித்ய ஸூரி களோடு
ஒரு கோவையாக்கி தனக்கே யாக எனைக் கொள்ளுமீதே வேணும் என்று கீழே அருளிச் செய்தீர்
நாம் அது செய்யும் போது சர்வ முக்தி பிரசங்க பரிகாரமாக கர்ம ஞான பக்தி பிரபத்திகளில் ஏதேனும் ஓன்று இருக்க வேண்டும் –
அது இல்லாமல் செய்தால் குற்றம் அன்றோ என்று ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் திரு உள்ளமாக
ஒன்றை வ்யாஜீகரித்துச் செய்யில் குற்றம் ஒழியா நிர் வ்யாஜமாக உபகரிக்கை குற்றம் ஆகாதே -குணமேயாம் என்னும் அத்தை
தேவர் கர்ம ஞான பக்தி பிரபத்தி நிஷ்டருக்கு அருளுவது மீனுக்கு தண்ணீர் வார்ப்பது போலே ரக்ஷித்து அருளுகிறது –
ஸ்ரீ கோயிலிலே நித்ய சந்நிதி பண்ணுகை முதல் இல்லாத அடியேனை ரக்ஷித்து அருளுமது
ஜலம் இல்லாத பிரதேசத்தில் தண்ணீர் சாலை வைக்குமா போலே என்று அருளிச் செய்து
ஸ்ரீ த்வயார்த்தமான இப் பிரபந்தத்தைத் தலைக் கட்டி அருளுகிறார் –
———————————————————
ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திரு வடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ எம்பார் ஸ்வாமிகள் திரு வடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான் ஸ்வாமிகள் திரு வடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு வடிகளே சரணம்