ஸ்ரீ அர்ச்சாவதாரத்தில்-இருந்தும், கிடந்தும்,நின்றும்—–

1-பரமபதத்தில் இருந்தான்—அமர்ந்தான் (அமர்ந்த –உட்கார்ந்த திருக்கோலம் )
2-திருப்பாற்கடலில் கிடந்தான்-கூப்பாடு கேட்கும் இடம்.

3-ஸாளக்ராமத்தில் —–வந்து நின்றான்—–
ஸ்ரீ மூர்த்திப் பெருமானாக -முக்திநாராயணனாக நின்றான்
வடக்கு நோக்கிய திருமுக மண்டலத்துடன் ஸ்ரீ தேவியுடன் நின்றான்.
கண்டகி நதி எனப்படும் ”சக்ர ”தீர்த்தக்கரையில்-கனக விமானத்தின் அடியில் நின்றான்

4-திருவதரியில் வந்து அமர்ந்தான்
திருவஷ்டாக்ஷர அவதார க்ஷேத்ரமாகையால், இங்கு அமர்ந்தான்.
பத்ரிநாராயணனாக இருந்தான்-கிழக்கு நோக்கிய திருமுக மண்டலத்துடன் இருந்தான்.
அரவிந்தவல்லித் தாயாருடன் இருந்தான்-தப்த குண்டத்தில் அருகில் இருந்தான்
தப்தகாஞ்சன விமானத்தின் அடியில் இருந்தான்-”நரனு”க்குப் ப்ரத்யக்ஷமாகி இருந்தான்.

5.திருப்பிரிதியில் ( ஜோஷிமட் –நந்த ப்ரயாக் ) கிடந்தான்.
ஜோஷிமட்டில் கிடந்தான்-புஜங்க ஸயனமாகக் கிடந்தான்
கிழக்கு நோக்கிய திருமுகமண்டலத்துடன் கிடந்தான்.-பரமபுருஷனாகக் கிடந்தான்
பரிமளவல்லி நாச்சியார் அருகே இருக்கக் கிடந்தான்.
இந்த்ர தீர்த்தம், கோவர்த்தன தீர்த்தம், மானஸ ஸரஸ் அருகே கிடந்தான்.
கோவர்த்தன விமானம் அடியில் கிடந்தான்
இங்கு ஸ்ரீ ந்ருஸிம்ஹனும் ,வாஸுதேவரும்தான் எழுந்தருளி இருக்கிறார்கள்;

6.தேவப் பிரயாகையில் வந்து நின்றான்
திருக்கண்டமென்னும் கடிநகரில் வந்து நின்றான்
நீலமேகப் பெருமானாக நின்றான்
கிழக்கு நோக்கிய திருமுகமண்டலத்துடன் நின்றான்
புண்டரீக வல்லித் தாயாருடன் நின்றான்
அளகானந்தா –பாகீரதி சங்கமம் ஆகி கங்கை எனப் போற்றப்படும் நதிக்கரையில் நின்றான்
மங்கள விமானத்தின் அடியில் நின்றான்
ப்ரஹ்மாவுக்கும், பரத்வாஜருக்கும் ப்ரத்யக்ஷமாகி நின்றான்
பெரியாழ்வார் பாட, குதூகலித்து நின்றான்

7.த்வாரகையில் நின்றான்
கல்யாண நாராயணனாக நின்றான்
த்வாரகாதீசனாக நின்றான்
மேற்கு நோக்கிய திருமுக மண்டலத்துடன் நின்றான்
ஸ்ரீ லக்ஷ்மி , ருக்மிணீ ,அஷ்ட மஹிஷிகள் சூழ நின்றான்
கோமதி நதி, சமுத்ரத்தில் சங்கமிக்கும் இடத்தில் நின்றான்
ஹேமகூட விமானத்தின் அடியில் நின்றான்
திரௌபதிக்குப் ப்ரத்யக்ஷமாகி நின்றான்
நம்மாழ்வார், பெரியாழ்வார், திருமழிசை ஆழ்வார், ஸ்ரீ ஆண்டாள், திருமங்கை ஆழ்வார்
மங்களாசாஸனம் செய்ய , ராஜாவைப்போல நின்றான்

8.வடமதுரையில் நின்றான்
ப்ருந்தாவனம் கோவர்த்தனம் சேர்ந்த மதுராவில் நின்றான்
பாலக்ருஷ்ணனாக நின்றான்
கிழக்கு நோக்கிய திருமுக மண்டலத்துடன் நின்றான்
ஸத்யபாமாவுடன் நின்றான்
யமுனா நதிக்கரையில் நின்றான்
கோவர்த்தன விமானத்தின் அடியில் நின்றான்
ப்ரஹ்மாவுக்கும் ,இந்த்ராதி தேவர்களுக்கும், தேவகி வஸுதேவருக்கும் ப்ரத்யக்ஷமாகி நின்றான்
நம்மாழ்வாரும், பெரியாழ்வாரும் தொண்டரடிப் போடி ஆழ்வாரும் ஸ்ரீ ஆண்டாளும் திருமங்கை ஆழ்வாரும் பாடப்பட,
தன்னுடைய அவதார பூமி என்கிற பெருமிதத்துடன் நின்றான்

9.திருவாய்ப்படிக்கு வந்து நின்றான்
திருவாய்ப்பாடியாகிய கோகுலத்தில் நின்றான்
நவ மோஹன க்ருஷ்ணனாக நின்றான்
கிழக்கு நோக்கிய திருமுக மண்டலத்துடன் நின்றான்
ருக்மிணி, ஸத்யபாமாவுடன் நின்றான்
யமுனா நதி தீரத்தில் நின்றான்
ஹேமகூட விமானத்தின் அடியில் நின்றான்
நந்தகோபருக்குப் ப்ரத்யக்ஷமாகி நின்றான்
பெரியாழ்வாரும் ஸ்ரீ ஆண்டாளும், திருமங்கை ஆழ்வாரும் பாடல்களால் துதிக்க நின்றான்

10.திருவயோத்திக்கு வந்து இருந்தான் ( அமர்ந்தான் )
ஸ்ரீ ராமனாக இருந்தான்
ஸ்ரீ ரகுநாயகனாக இருந்தான்
ஸீதா தேவியுடன் இருந்தான்
வடக்கு நோக்கிய திருமுக மண்டலத்துடன் இருந்தான்
ஸரயூ நதிக்கரையில் இருந்தான்
புஷ்கல (புஷ்பக) விமானத்தின் அடியில் இருந்தான்
ராமனாக அவதரித்த பூமி இது என்கிற பூரிப்புடன் இருந்தான்
தேவர்களுக்கும் ,முனிவர்களுக்கும் பரதனுக்கும் ப்ரத்யக்ஷமாகி இருந்தான்
நம்மாழ்வாரும் பெரியாழ்வாரும் , குலசேகர ஆழ்வாரும் ,தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வாரும் திருமங்கை ஆழ்வாரும்
மங்களாசாஸனம் செய்ய மந்தஹாஸத்துடன் இருந்தான்

11. நைமிசாரண்யத்தில் நின்றான்
ஸ்ரீ ஹரி என்கிற தேவராஜன் என்கிற திருநாமம் ஏற்று நின்றான்
ஸ்ரீ ஹரிலக்ஷ்மியுடன் நின்றான்
கோமுகி , சக்ர தீர்த்தம், அருகில் நின்றான்
ஆரண்யமாகி நின்றான்
இந்த்ரன் ,சந்த்ரன், வேதவ்யாஸர் ,ஸூத புராணிகர்களுக்கு ப்ரத்யக்ஷமாகி நின்றான்
திருமங்கை ஆழ்வார் பத்துப் பாசுரங்களால் பாட, திருப்தியுடன் நின்றான்

12. அஹோபில ந்ருஸிம்ஹர்களாக வந்து அமர்ந்தான் –வந்து இருந்தான்
சிங்கவேள் குன்றத்தில், சீரிய சிங்கமாக அமர்ந்தான்–இருந்தான்
ஜ்வாலா ஹோபில மாலோல க்ரோடா காரஞ்ச பார்க்கவ : |
யோகானந்த : சத்ரவட : பாவநோ நவமூர்த்தய :-என்பதாக நவ நரசிம்மர்களாக இருந்தான்
ப்ரஹ்லாத வரதனாக இருந்தான்
ஸ்ரீ லக்ஷ்மி , அம்ருதவல்லி ,செஞ்சுலக்ஷ்மி ஸமேதராய் இருந்தான்
பவநாசினி போன்ற தீர்த்தக்கரைகளில் இருந்தான்
ப்ரஹ்லாதனுக்கும் ,கருடனுக்கும் ப்ரத்யக்ஷமாகி இருந்தான்
திருமங்கை ஆழ்வார் பாசுரங்கள் பாடிக் கொண்டாட இருந்தான்

13.திருவேங்கட மாமலையில் நின்றான்
மலை குனிய நின்றான்
தேவாதி தேவர்களை—ஸேவிக்க வாருங்கள் என்று கூறி ,மேலேயிருந்து கீழே வரச் செய்து நின்றான்
பூலோகத்து மானிடரை, ஸேவிக்க வாருங்கள் என்று கூறி , கீழேயிருந்து மேலே வரச் செய்து நின்றான்
திருவேங்கடமுடையானாகி நின்றான்
ஸ்ரீநிவாஸனாக நின்றான்
மலையப்ப ஸ்வாமியாக நின்றான்
ஸப்தகிரி வாஸியாக நின்றான்
கிழக்கே திருமுக மண்டலத்துடன் நின்றான்
பத்மாவதி நாயகனாய் நின்றான்
பதினான்கு தீர்த்தப் ப்ரியனாக நின்றான்
நித்ய கல்யாணப் பெருமாளாக நின்றான்
ஆனந்த நிலையத்தின் அடியில் நின்றான்
நித்யோத்ஸவ ,பக்ஷோத்ஸ்த்வ , மாஸோத்ஸவ , ஸம்வரோத்ஸவ ஸ்ரீநிவாஸனாய் நின்றான்
தொண்டைமான் அரசருக்குத் ப்ரத்யக்ஷமாய் நின்றான்
நம்மாழ்வாரும், பொய்கை பூதம் பேயாழ்வாரும் , பெரியாழ்வாரும் ஸ்ரீ ஆண்டாளும்
குலசேகர ஆழ்வாரும், திருமழிசையும் திருப்பாணாழ்வாரும் ,திருமங்கை ஆழ்வாரும்
பலப்பலப் பாசுரங்களால் ,பக்திச் சுவை சொட்டப் பாடியதைக் கேட்டு, பரம ஆனந்தத்துடன் நின்றான்

————–

பகவான் வடநாட்டிலிருந்து, தொண்டை நாடு வந்தான் ;தொண்டை நாடு, சான்றோருடைத்து—
இருந்தும், நின்றும் அலுத்தவன்,

14. திருவள்ளூரில் கிடந்தான்
திருஎவ்வுள் என்கிற வீக்ஷாரண்ய க்ஷேத்ரத்திலே புஜங்க சயனத்தில் கிடந்தான்
கிழக்கு நோக்கிய திருமுக மண்டலத்துடன் கிடந்தான்
ஸ்ரீ கனகவல்லி ஸமேதனாய்க் கிடந்தான்
ஹ்ருத்தாபநாசினி புஷ்கரணிக் கரையில் கிடந்தான்
விஜயகோடி விமானத்தின் அடியில் கிடந்தான்
ப்ரஹ்மாவுக்கும், ருத்ரனுக்கும், சாலிஹோத்ர ரிஷிக்கும் ப்ரத்யக்ஷமாகிக் கிடந்தான்
திருமழிசை ஆழ்வாரும், திருமங்கை ஆழ்வாரும் மங்களாசாஸனம் செய்யக் கிடந்தான்

15.திருநின்றவூரில் ,பக்தவத்ஸலனாகக் கிழக்கு நோக்கி நின்றும்,
16.திருவல்லிக்கேணியில் ,வேங்கடக்ருஷ்ணனாக —-பார்த்தஸாரதியாக கிழக்கு நோக்கி நின்றும்,
17.திருவிடவெந்தையில் ,லக்ஷ்மி வராஹனாகக் கிழக்கு நோக்கி நின்றும்,
18.திருக்கடல்மல்லையில், ஸ்தலசயனப் பெருமாளாகக் கிழக்கு நோக்கிக் கிடந்தும்,
19.திருக்கடிகையில் யோகந்ருஸிம்ஹனாகக் கிழக்கு நோக்கி அமர்ந்தும் –இருந்தும்
20.திருநீர்மலையில், நீர்வண்ணனாகக் கிழக்கு நோக்கி நின்றும்,
21.திருப்புட்குழியில் விஜயராகவனாகக் கிழக்கு நோக்கி அமர்ந்து இருந்தும்
22.திருப்பரமேச்வர விண்ணகரத்தில் பரமபதநாதனாக, மேற்கு நோக்கி அமர்ந்து இருந்தும்
23.திருப்பவளவண்ணத்தில், பவளவண்ணனாக, மேற்கு நோக்கி நின்றும்,
24.திருக்கள்வனூரில் ஆதிவராஹனாக மேற்கு நோக்கி நின்றும்,
25.திருக்காரகத்தில், கருணாகரனாக, தெற்கு நோக்கி நின்றும்,
26.திருப்பாடகத்தில் ,பாண்டவதூதனாகக் கிழக்கு நோக்கி அமர்ந்து–இருந்தும்
27.திருவேளுக்கையில், அழகிய சிங்கனாகக் கிழக்கு நோக்கி நின்றும்
28.அட்டபுயகரத்தில்ஆதிகேசவனாக, கஜேந்த்ரவரதனாக– எட்டுத் திருக்கரங்களுடன் மேற்கு நோக்கி நின்றும் .
29.திருக்கார்வானத்தில்,நவநீதசோரனாக மேற்கு நோக்கி நின்றும்.
30.திருவெஃகாவில் யதோத்தகாரியாக மேற்கு நோக்கிக் கிடந்தும்,
31. திருநிலாத்திங்கள் துண்டத்தில் சந்த்ரசூடனாக மேற்கு நோக்கி நின்றும்,
32திருஊரகத்தில் த்ரிவிக்ரமனாக மேற்கு நோக்கி நின்றும் .
33. திருநீரகத்தில், ஜெகதீசனாக,கிழக்கு நோக்கி நின்றும்,
34.திருத்தண்காவில் ,தீப ப்ரகாசனாக மேற்கு நோக்கி நின்றும்

இவ்வாறாக, தொண்டை நாட்டுத் திவ்ய தேசங்களில், பல ஆழ்வார்களும் மங்களாசாஸனம் செய்ய,
ப்ரார்த்தித்தவர்களுக்குப் ப்ரத்யக்ஷமாகி , அருளி,
14 திவ்ய தேசங்களில் நின்றும், 2 திவ்ய தேசங்களில் கிடந்தும், 3 திவ்யதேசங்களில் அமர்ந்து இருந்தான்

35. திருக்கச்சியில் வரதனாக நின்றான்
பேரருளாளனாக நின்றான்
தேவாதிராஜனாக நின்றான்
அத்தியூரானாக நின்றான்
புள்ளூர்ந்து நின்றான்
மேற்கே திருமுக மண்டலத்துடன் நின்றான்
பெருந்தேவித் தாயாருடன் நின்றான்
அநந்த ஸரஸ் அருகில் நின்றான்
புண்யகோடி விமானத்தின் அடியில் நின்றான்
சாலைக்கிணறு தீர்த்தத்தை விரும்பி நின்றான்
ப்ருஹ்மா ,ஆதிசேஷன், நாரதர், கஜேந்த்ரன் ,ப்ருகு —இவர்களுக்குப் ப்ரத்யக்ஷமாகி நின்றான்
பூதத்தாழ்வார், பேயாழ்வார், திருமங்கை ஆழ்வார் மங்களாசாஸனம் செய்ய, அத்திகிரியில் நின்றான்
ஸ்ரீ உடையவருக்கு அருளிப் பேரருளாளனாக நின்றான்
திருக்கச்சி நம்பிகளுக்கு ஆறு வார்த்தைகள் அருளி நின்றான்
ஸ்வாமி தேசிகன் , துதித்துக் கொண்டாடப் , புன்முவலுடன் நின்றான்

————

தொண்டை நாட்டிலிருந்து ,நடுநாடு வந்தான்

36.திருக்கோவிலூரில் உலகளந்து நின்றான்

வலது திருவடி ,வானத்தை அளக்க,நின்றான்
வலது திருக்கரத்தில் சங்கமும், இடது திருக்கரத்தில் ஆழியுமாக நின்றான்
முதல் மூன்று ஆழ்வார்களின் சங்கத்தில் ,இடைகழிக்குச் சென்று நெருக்கி நின்றான்
திருவிக்ரமனாகி நின்றான்
கோபாலனாகி நின்றான்
தேஹளீசனாக நின்றான்
புஷ்பவல்லித் தாயாருடன் நின்றான்
பெண்ணை நதிக்கரையில் நின்றான்
ஸ்ரீகர விமானத்தின் அடியில் நின்றான்
முதல் மூன்று ஆழ்வார்களுக்குப் ப்ரத்யக்ஷ்மாகி நின்றான்
முதல் மூன்று ஆழ்வார்களும், திருமங்கை ஆழ்வாரும் பன்னிப்பன்னிப் பாசுரமிடப் பரசவசத்துடன் நின்றான்
நாலாயிர திவ்ய ப்ரபந்தத்தை ,இங்கிருந்து பெருகச் செய்யத் திருவுள்ளம் கொண்டு நின்றான்
உடையவர் ஸ்தாபித்த 74 ஸிம்ஹாசனாதிபதிகளில் ,திருக்கோவிலூர் எம்பெருமானார் ஜீயர் ,வழிவழியாகக் கொண்டாட நின்றான்
ஸ்வாமி தேசிகன் ,சதகமிட்டுத் தோத்தரிக்க, சந்தோஷமாய் நின்றான்

37.திருவயிந்திரபுரத்தில் நின்றான்

மூவராகி நின்றான்
மூவுலகு உண்டு உமிழ்ந்து அளந்து நின்றான்
வினை தீர்த்த மன்னவனாக நின்றான்
ஏழிசைநாதப் பெருமாளாக நின்றான்
மேவுசோதியாக நின்றான்
தேவநாதனாக நின்றான்
அடியவர்க்கு மெய்யனாக நின்றான்
ஹேமாப்ஜவல்லித் தாயாருடன் நின்றான்
கருடநதிக்கரையில் நின்றான்
ஒளஷதகிரி அருகே நின்றான்
ஸுத்வ ஸத்வ விமானத்தின் அடியில் நின்றான்
இந்திரன், ருத்ரன், ஆதிசேஷன், கருடன்,சந்த்ரன் ,ப்ருகு ,மார்க்கண்டேயருக்குப் ப்ரத்யக்ஷமாகி நின்றான்
திருமங்கை ஆழ்வார் ,பாசுரமிடக் கேட்டுப் பூரித்து நின்றான்
ஸ்வாமி தேசிகனை,ராமானுஜ தயாபாத்ரமாக்கி நின்றான்
ஸ்வாமி தேசிகனை ஞான வைராக்ய பூஷணமாக்கி நின்றான்
ஸ்வாமி தேசிகனை, கிளியைப் பழக்குவிக்குமாப்போலே
பழக்குவித்து நின்றான்
ஸ்வாமி தேசிகனை,சதகம், பஞ்சாசத் , கோவை, மாலை என்று பலபடியாகத் தன்னைப் பாடச் செய்து நின்றான்
ஸ்வாமி தேசிகனை மஹாசார்யனாக உலகுக்குக் கொடுத்து நின்றான்

—————-

சோழநாட்டுக்கு வந்தான்

38. திருச்சித்ரகூடத்தில் , கிடந்தான்; இருந்தான் (சத்யாக்ரஹம் செய்வதைப்போல)
மூலவர், கோவிந்தராஜனாக ,போக சயனத்தில் கிடந்தான்
உத்ஸவர் தேவாதிதேவனாக, பார்த்தசாரதியாக அமர்ந்தான்–இருந்தான்
புண்டரீகவல்லித் தாயாருடன் இருந்தான்
ஸாத்விக விமானத்தின் அடியில் கிடந்தான், இருந்தான்
குலசேகர ஆழ்வாரும், திருமங்கை ஆழ்வாரும் மங்களாசாசனம் செய்ய இருந்தான்

39.திருக்காழிச் சீராம விண்ணகரம் சீர்காழியில், இடது திருவடி உலகளக்கும் தாடாளனாக வந்து நின்றும் ,
40.திருத் தலைச் சங்க நாண்மதியமான தலைச் சங்காட்டில் வெண்சுடர்ப் பெருமாளாக நின்றும்,
41.சிறுபுலியூரில் க்ருபாஸமுத்ரனாகப் புஜங்கசயனமாகக் கிடந்தும்
42.திருவாலி, திருநகரியில், வயலாளி மணவாளனாக லட்சுமி ந்ருஸிம்ஹனாக இருந்தும்,
திருநாங்கூர் 11 திருப்பதிகளில்,
முதலில்,
43.திருமணிமாடக்கோயிலில் நந்தாவிளக்கு என்றும், நாராயணன் திருநாமத்துடன் இருந்தும்
44.அரிமேயவிண்ணகரத்தில் குடமாடு கூத்தனாக இருந்தும்,
45.திருவண் புருஷோத்தமத்தில் புருஷோத்தமனாக நின்றும்,
46.திருச் செம்பொன்செய்கோயிலில் பேரருளாளன், செம்பொன்னரங்கர் என்று நின்றும்
47.திருவைகுந்த விண்ணகரத்தில் வைகுந்த நாதனாக இருந்தும்,
48.திருத்தெற்றியம்பலத்தில் ரங்கநாதன், லக்ஷ்மீரங்கர் என்கிற திருநாமங்களுடன் கிடந்தும்
49.திருமணிக்கூடத்தில், வரதராஜனாக நின்றும்
50.திருக்காவளம்பாடியில் கோபாலக்ருஷ்ணனாக நின்றும்,
51.திருத்தேவனார்தொகை என்கிற கீழச்சாலையில் தெய்வநாயகனாக நின்றும்
52.திருவெள்ளக்குளம் என்கிற அண்ணன் கோயிலில் ஸ்ரீநிவாசன் என்கிற அண்ணன் பெருமாளாக நின்றும்
53.திருப்பார்த்தன் பள்ளியில், பார்த்தசாரதியாக நின்றும்

ஒவ்வொரு வருடமும்,தைமாத அமாவாசைக்கு மறுநாள்,
திருநாங்கூர் 11 திவ்யதேசங்களில் முதன்மையான மணிமாடக்கோயிலில்,
இந்தத் திவ்ய தேச எம்பெருமான்கள் , யாவரும் எழுந்தருளி திருமஞ்சனம் ஆகி,
திருமங்கை மன்னனால் மங்களாஸாசனம் செய்யப்பெற்று, அன்று ராத்ரி, இந்த 11 அர்ச்சாமூர்த்தி
எம்பெருமான்களும் தனித் தனி கருட வாகனத்தில் ஆரோகணித்து சேவை சாதிக்க
திருமங்கை மன்னனும், குமுதவல்லி நாச்சியாரும் அன்று ஹம்ஸ வாகனத்தில் எழுந்தருளி
ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள் தோளுக்கு இனியானில் எழுந்தருளி சேவை சாதிக்க

54.திருஇந்தளூருக்கு வந்து வீரசயனமாகிப் பரிமள ரங்கநாதனாகக் கிடந்தும் ,
55.திருவழுந்தூர் என்கிற தேரழுந்தூரில் எல்லை இல்லா அழகுடன் பசுங்கன்று அருகிருக்க,ஆமருவியப்பனாக நின்றும்
56.திருநாகையில் (நாகப்பட்டிணம் ),நீலமேகனாகவும் ,ஸௌந்தரராஜனாகவும் நின்றும்
57.திருக்கண்ணபுரத்தில் சௌரிராஜனாக நின்றும்,
58.திருக்கண்ணங்குடியில் தாமோதரநாராயணனாக நின்றும்,
59.திருக்கண்ணமங்கையில் பக்தவத்ஸலனாக நின்றும்,
60.திருச்சேறையில் ஸாரநாதனாக நின்றும் ,
61.திருநறையூர் என்கிற நாச்சியார் கோயிலில் திருநறையூர் நம்பி ஸ்ரீநிவாஸனாக விவாஹ திருக்கோலத்தில் நின்றும்
62.திருவிண்ணகர் என்கிற உப்பிலியப்பன் கோயிலில், ஸ்ரீநிவாஸனாக நின்றும்,

63.திருக்குடந்தை என்கிற கும்பகோணத்தில்,
காவிரியும் அரசலாறும் இருபுறமும் சாமரங்கள் வீசுவதைப் போல் உபசரிக்க, சாரங்கபாணியாக , உத்தான சயனத்தில் கிடந்தான்.
ஆராவமுதனாக ,அழகுத திருமேனியுடன் நின்றான்
கோமளவல்லித் தாயாருடன் நின்றான்
பொற்றாமரைப் புஷ்கரணி அருகே நின்றான்
வேத, வைதீக விமானத்தின் அடியில் கிடந்தான்;நின்றான்
திருமழிசை ஆழ்வாருக்காக , கிடந்தவாறு எழுந்தான்
ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள், திவ்ய ப்ரபந்தப் பாசுரங்களைத் தொகுக்கக் காரணமானான் ;
”ஆராவமுதாழ்வான் ” ஆனான்
பூமியில் எங்கும் காண இயலாத ”சித்திரைத்தேரில் ” பவனி வர நின்றான்
நம்மாழ்வாரும், பூதத்தாழ்வாரும், பேயாழ்வாரும் பெரியாழ்வாரும், திருமழிசை ஆழ்வாரும் ஸ்ரீ ஆண்டாளும் திருமங்கை ஆழ்வாரும்
51 பாசுரங்களால் பாட ,திருச் செவி சாத்தினான்
இவ்வளவு அருமையும் பெருமையும் வாய்ந்த ஆராவமுதனைக் கண்ட கண்கள் மற்றொன்றினைக் காணப்போமோ —

64. பகவான் திருநந்திபுர விண்ணகரம் என்கிற நாதன் கோயிலில்,ஜெகந்நாதனாக இருந்தும் ,
65. திருக்கூடலூரில் ஜகத் ரக்ஷகனாக நின்றும் ,
66. திருக்கவித்தலத்தில் (கபிஸ்தலம்) கஜேந்த்ர வரதனாகக் கிடந்தும் (புஜங்க சயனம் ),
67.திருவெள்ளியங்குடியில் கோலவில்லி ராமனாக புஜங்க சயனமாகக் கிடந்தும்
68.திரு ஆதனூரில் ஆண்டளக்கும் அய்யனாகக் கிடந்தும் ( இங்கும் புஜங்க சயனம் ),
69.திருப் புள்ளம்பூதங்குடியில், வல்வில் ராமனாகக் கிடந்தும் (இங்கும் புஜங்க சயனம் ),
70.திருக்கண்டியூரில் ஹர சாப விமோசனப் பெருமாளாக நின்றும்
71.தஞ்சை மா மணிக் கோயிலில் நீலமேகப் பெருமானாக,மணிக் குன்றப் பெருமாளாக,ந்ருஸிம்ஹனாக இருந்தும்
72.திருப்பேர் நகரில் அப்பக்குடத்தானாக–புஜங்க சயனமாகக் கிடந்தும்,
73.திரு அன்பிலில் , வடிவழகிய நம்பியாகப் புஜங்க சயனமாகக் கிடந்தும் அருள் புரிய

திருமெய்யத்தில் வந்து நின்றான்
74.திருமெய்யம்

குடைவரைக்கோயிலில் கிடந்தான்
ஆதிசேஷன் ,அரக்கர்களை அண்டவிடாது இருக்கக் கிடந்தான்
ஸத்யமூர்த்தியாக நின்றான்
மெய்யப்பனாக நின்றான்
உய்யவந்த நாச்சியாருடன் நின்றான்
சத்ய தீர்த்தம் அருகில் நின்றான்
சத்யகிரி விமானம் அடியில் நின்றான்
திருமங்கை ஆழ்வார் மங்களாசாஸனம் செய்ய நின்றான்
நாம் உய்ய வந்தவன் என்று இந்த மெய்யப்பனை நினைத்தாரில்லை

75.திருமோகூரில் காளமேகப் பெருமாளாக நின்றும்
76.திருமாலிருஞ்சோலையில்,சொக்கத் தங்கமாக, கள்ளழகராக சுந்தர்ராஜப் பெருமானாக நின்றும்
77.திருக்கூடல் என்கிற மதுரையில், கூடலழகராக இருந்தும்,
78.திருத் தண்காலில் நின்ற நாராயணனாக நின்றும்,
79.ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூரில் வடபத்ர சாயீயாகக் கிடந்தும் ,
80.திருக்கோட்டியூரில் உரகமெல்லணை கிடந்தும், ஸௌம்ய நாராயணனாக நின்றும்,
81.திருப்புல்லாணியில் தர்ப்ப சயன ராமனாகக் கிடந்தும், ஆதி ஜெகந்நாதனாக நின்றும்,
82.திருப்புளிங்குடியில் காய்சின வேந்தனாகக் கிடந்தும்,
83.திருத்தொலைவில்லி மங்கலம் என்கிற இரட்டைத் திருப்பதியில்,ஸ்ரீநிவாஸனாக நின்றும், அரவிந்தலோசனனாக இருந்தும்
84.திருச்சிரீவரமங்கலம் என்கிற வானமாமலையில் தோதாத்ரிநாதனாக இருந்தும்,
85.திருக்கோளூரில் வைத்தமாநிதியாகக் கிடந்தும்,
86.திருக்குறுங்குடியில் ,திருப்பாற்கடல்நம்பி என்று கிடந்தும் இருந்த நம்பியாகவும் நின்ற நம்பியாகவும், மூன்று நிலையிலும் ஸேவை ஸாதித்தும் ,
87.திருக்குளந்தையில் பெருங்குளம் மாயக்கூத்தன் , ஸ்ரீநிவாசன் என்று நின்றும்,
88.திரு வர குணமங்கையில் விஜயாஸனப் பெருமாளாக இருந்தும்,
89.தென்திருப்பேரையில் மகரநெடுங்குழைக் காதனாக இருந்தும்,
90.திருவைகுண்டத்தில் வைகுண்டநாதனாக கள்ளபிரானாக நின்றும்,

91.திருக்குருகூரில் ஆதிநாதனாக, பொலிந்து நின்ற பிரானாக நின்றும் , ஸ்ரீநம்மாழ்வாரைக்
கோயில்கொள்ளச் செய்தும் , அரையர்களைச் சேவை செய்யச் செய்தும்,
இப்படி ”நவ திருப்பதிகள்” எனப்படும்,
ஸ்ரீவைகுண்டம்,
வரகுணமங்கை
திருப்புளிங்குடி
இரட்டைத் திருப்பதி என்கிற தொலைவில்லி மங்கலம்
திருக்குளந்தை
திருக்கோளூர்
திருப்பேரை
திருக்குருகூர்
என்கிற 9 திவ்ய தேசங்களில்,
கிடந்தும், இருந்தும், நின்றும் சேதனர்களை ஈர்க்க முயற்சித்து,
திருக்குறுங்குடியில் ,கிடந்தும், இருந்தும் நின்றும் கூப்பிட்டு-

உடனே, சேர நாடு என்கிற மலைநாட்டுக்குப் போனாலாவது,நம் குழந்தைகள் நம்மைத் தேடி வரமாட்டார்களா என்று எண்ணி
திருக்கடித்தானம் வந்தான்

92.திருக்கடித் தானத்தில்,அத்புத நாராயணனாக நின்றும்
93.திருக்காட்கரையில் காட்கரை யப்பனாக நின்றும்,
94.திருச்செங்குன்றூரில் ,இமையவரப்பனாக நின்றும்
95.திருநாவாயில், நாவாய் முகுந்தன்–நாராயணனாக நின்றும்,
96.திருப்புலியூரில் ,மாயப்பிரானாக நின்றும்,
97.திருமூழிக்களத்தில் அப்பன் –ஸ்ரீஸூக்திநாதப்பெருமாளாக நின்றும் ,
98.திருவண்பரிசாரத்தில்,திருக்குறளப்பன்–திருவாழ்மார்பனாக இருந்தும் ,
99.திருவண்வண்டூரில் கமலநாதனாக நின்றும்,
100.திருவல்லவாழில் கோலப்பிரான் –ஸ்ரீவல்லபனாக நின்றும்
101.திருவித்துவக்கோட்டில் ,உய்யவந்தப் பெருமாளாக நின்றும்,
102.திருவாறன்விளையில் ,திருக்குறளப்பனாக நின்றும்
103.திருவாட்டாற்றில் ஆதிகேசவப் பெருமானாகக் கிடந்தும்
நின்று, நின்று திருவடிகள் நோக,
ஒரு திவ்ய தேசத்தில் அமர்ந்து இருந்து, திருவாட்டாற்றில் கிடந்து,
ஜீவாத்மாக்களாகிய சேதனர்கள் , தன்னைத் தேடி வரவில்லையே என்கிற ஆதங்கத்தில்.
104.திருவனந்தபுரத்தில் கிடந்தான்
அனந்த பத்மநாபனாகக் கிடந்தான்
ஸ்ரீஹரிலக்ஷ்மியுடன் கிடந்தான்
மிகப் பெரிய திருமேனியுடன்,மூன்று வாசல் வழியே தரிசிக்குமாறு கிடந்தான்
ஹேம கூட விமானத்தின் அடியில் கிடந்தான்.
ஏகாதச ருத்ரர்களுக்கும் இந்த்ரனுக்கும், சந்த்ரனுக்கும் ப்ரத்யக்ஷமாகிக் கிடந்தான்
நம்மாழ்வார் மங்களாசாஸனம் செய்யக் கிடந்தான்
சேதனர்கள் , மிகப் பெரிய திருமேனியைப் பக்தியுடன் சேவித்தாலும்,
பன்னிரு ஆழ்வார்களில் ,ஒருவர்தான் மங்களாசாசனம் செய்திருக்கிறார் என்று இவரை விடுத்துப் போந்தனர்

காவிரி பாயும் ,கன்னலும், செந்நெல்லும் சூழும் , திவ்ய தேசமே தகும் என்று திருவுள்ளம் பற்றி,
105-திருவெள்ளறை வந்தான்

புண்டரீகாக்ஷனாக நின்றான்.கிழக்கே திருமுக மண்டலத்துடன் நின்றான்
செண்பகவல்லி என்கிற பங்கஜவல்லி ஸமேதனாக நின்றான்
ஏழு தீர்த்தங்கள் அருகிருக்க நின்றான்
விமலாக்ருதி விமானத்தின் அடியில் நின்றான்
உத்தராயண வாசல், தக்ஷிணாயன வாசல் இருக்க ,அவற்றின் மூலம் ஸேவை ஸாதித்து நின்றான்
உய்யக்கொண்டார் , இங்கு அவதரிக்க நின்றான்
எங்களாழ்வான் இங்கு அவதரிக்க, நின்றான்
ஸ்ரீ உடையவர், பலகாலம் இங்கு வசித்துப் போற்ற, நின்றான்
பெரியாழ்வாரும், திருமங்கை ஆழ்வாரும் மங்களாசாஸனம் செய்யப் பூரித்து நின்றான்.
திவ்ய பிரபந்தங்களுக்கு , அர்த்த விசேஷங்களைத் தினவடங்கச் சொல்லும் சோழியர்கள் பக்கலில் இருக்க நின்றான்

106. உத்தமர்கோயிலில் கிடந்தான்
திருக்கரம்பனூர் என்கிற திவ்ய தேசத்தில், புஜங்க சயனனாகக் கிடந்தான்
திருவெள்ளறையில் நின்று பார்த்தவன் ,இங்கு வந்து ”படுத்தான்”
புருஷோத்தமனாகக் கிடந்தான்
பூர்ணவல்லித் தாயாருடன் கிடந்தான்
கதம்ப தீர்த்தக் கரையிலே கிடந்தான்
உத்யோக விமானத்தின் அடியிலே கிடந்தான்
ருத்ரனின் ப்ரஹ்மஹத்தி தோஷம் நீங்க, தாயாரை அவருக்குக் கைக் கபாலத்தில்
பிக்ஷை இடச் செய்து , அநுக்ரஹம் செய்து, இங்கே கிடந்தான்
திருமங்கை ஆழ்வார் ,ஒரு பாசுரத்தில் மங்களாசாசனம் செய்யக் கிடந்தான்

காவிரியைத் தாண்டித் தெற்கே போவோம் என்று எண்ணி, திருப்பாணாழ்வாரின் அவதார ஸ்தலமான
107 உறையூர் வந்தான்
சோழமன்னனின் திருமகள்–கமலவல்லி, இங்கு விரதமிருந்து , விவாஹம் செய்து கொள்ள,
அழகிய மணவாளப் பெருமாளாக நின்றான்
இவன்தான் ஸ்ரீ ரங்கநாதன்—ஒவ்வொரு வருடமும் ”பங்குனி உத்ரத்துக்கு” முன்பாக , 6ம் திருநாளில்,
நம்பெருமாளாக இங்கு எழுந்தருளி, கமலவல்லி நாச்சியாரை விவாஹம் செய்து கொண்டான்
குலசேகரரும், திருமங்கைமன்னனும் மொத்தமே இரண்டு பாசுரமிட நின்றான்
இந்த விவாஹ வைபவத்தைத் தரிசிக்க வந்தவர்கள் ஸ்ரீரங்கம் செல்லவே ,அவர்களுடன் கூடவே
8ம் திருநாளில்,

108. ஸ்ரீரங்கம் வந்தான்

9ம் திருநாளில், பெரிய பிராட்டியாரின் ஊடலால் ஏற்பட்ட ”பிரணயக் கலகம்” நம்மாழ்வாரால் ,தீர்க்கப்பட மகிழ்ந்து நின்றான்.
அன்றே பெரிய பிராட்டியாரின் திருஅவதார தினமான பங்குனி உத்ரத்தில், சேர்த்தியில்
எழுந்தருளி இருக்கும்போது, ஸ்ரீ உடையவர் , ”கத்யத்ரயம்” சமர்ப்பித்து, சரணாகதி செய்ய,
சேதனர்கள் , இந்த ”பவிஷ்யதாசார்யரை ” அடியொற்றி, சரணாகதி செய்து , நம்வீடு வருவார் என்று குதூகலித்தான்

*இதுவே பூலோக வைகுண்டம் என்றான்
*வைகுண்டத்தில் இருக்கும் ”வ்ரஜா” நதியே காவேரி நதி.
*வைகுண்டத்தில் இருக்கும் ஸ்ரீ வாஸுதேவனே ,ஸ்ரீரங்கநாதன் .
*விமானமே, ப்ரணவம்
*விமானத்தின் நான்கு கலசங்களே நான்கு வேதங்கள்
*விமானத்தினுள்ளே பள்ளிகொண்ட பெரிய பெருமாளே, ப்ரணவம் விவரிக்கும்”பரமாத்மா”
*காவிரியையும், கொள்ளிடத்தையும் மாலையாக்கிக் கொண்டான்
* தானே ”இக்ஷ்வாகு குலதனம்” என்றான்
”ஸதம்வோ அம்பா தாமானி ஸப்தச்ச —”என்று ப்ரஹ்மாவுக்குச் சொல்லி,
பரமபதத்தையும் சேர்த்து நூற்றெட்டுத் திவ்ய தேசங்களிலும் ”நானே” என்றான் ‘
*சந்த்ர புஷ்கரணி எனதே என்றான்
*படமெடுத்த ஆதிசேஷன் படுக்கையிலே படுத்திருக்கும் ”பெரிய பெருமாள்” நானே என்றான்
*.ப்ரணவாகார விமானத்தின் அடியில் சயனித்திருப்பது ”நானே” என்றான்
*விமானத்தின் மீது ”பரவாஸுதேவனாக ” இருப்பதும், நானே என்றான்
*ரங்க மண்டபத்தை , காயத்ரீ மண்டபம்” என்றும் ,
அங்குள்ள 24 தூண்களையும் காயத்ரீ மந்த்ரத்தின் 24 அக்ஷரங்கள் என்றும் பூர்வாசார்யர்கள் புகழ, ஆமோதித்தான்
*ஏழு உலகங்களையும் , ஏழு ப்ராகாரங்களாக்கினான்
*வேத ஸ்வரூபன் —பெரிய பெருமாள்
*வேதச்ருங்கம்— ப்ரணவாகார விமானத்தின் சிகரமாகியது
*வேதப்ரணவம் –ப்ரணவாகார விமானமாகியது
*வேதாக்ஷரமே –காயத்ரி மண்டபமாகியது

அர்ச்சாவதார ,முதல் அவதாரமாகினான் *அண்டர்கோன் அணியரங்கனானான்
*திருப்பாவை முப்பதும் செப்பினாளை உயர் அரங்கனாகிய தனக்கு,கண்ணி உகந்து அளித்தவளை
பெரியாழ்வார் பெற்றெடுத்தவளைத் , தன்னிடம் பேதைமை கொண்டவளை , மாலையிட
பெரியாழ்வார் கனவில் தோன்றி, கோதையைத் திருவரங்கம் அழைத்து வரச் சொன்னான்
இங்கு பட்டர்,கோவில் பரிசனங்களிடம் ,அப்படியே தோன்றி,
அழகிய பூப்பல்லக்கில் ,கோதையை சந்நிதிக்கு அழைத்துவரச் சொன்னான்.
அவனின் திருவுளப்படி ஆண்டாள் திருமணத்தூண் அருகே வந்து
அரங்கனுக்கு மாலையிட,
அரங்கனும் மாலையிட.
மத்தளம் கொட்ட, வரிசங்கம் நின்றூத
முத்துடைத் தாமம் நிரைதாழ்ந்த பந்தற்கீழ்
மைத்துனன் நம்பி மதுசூதனனாகிய ரங்கநாதன் வந்து
ஆண்டாள் கைத்தலம்பற்றி , தீவலம் செய்து,
பொரி முகம் தட்ட , செம்மை உடைய தன்னுடைய திருக்கரத்தால்,
கோதையின் தாள் ( திருவடி )பற்றி , அம்மி மிதித்து,
வாய்நல்லார் நல்ல மறை ஓதும் மந்திரம் முழங்க ,
பெரியாழ்வார், கோதையைக் ”கன்யாதானம்” செய்ய,
நம்பெருமாளாகிய ஸ்ரீரங்கநாதன், கோதா மணாளனாக ஆனான்.

*துலுக்க நாச்சியாரின் , இஷ்ட மணாளனானான்
*சேரகுலவல்லியின் , வீர மணாளனானான்
*குலசேகரன், படியாய்க் கிடக்கப் பவள வாய்க் காட்டிப் பரிவுகொண்டான்
*.பெரிய திருவடி அனவரதமும் அமர்ந்து இருந்து அஞ்சலி செய்ய , அருள் புரிந்தான்
*திருவிண்ணாழித்திருச் சுற்றில், பூமிக்கு அடியில் சாளக்ராம எம்பெருமான்கள்
ஏராளமாக வாசம் செய்ய, அங்கு பக்தர்கள் ,மண்டியிட்டு வலம் வருவதை ,வழக்கமாக்கினான்
*திருமங்கை ஆழ்வார் பிரார்த்தனையை ஏற்று, ”திருவத்யயன உத்ஸவத்தில்” , வேதங்களோடு
திருவாய்மொழியையும் திருச்செவி சாற்றத் திருவுள்ளம் கொண்டான்
*விரிதிரைக் காவிரி வியன்பெருந் துருத்தி திருவர்மார்பன் கிடந்த வண்ணனானான்
*நம்மாழ்வாரும், பொய்கை ஆழ்வாரும் பூதத்தாழ்வாரும் பேயாழ்வாரும் பாசுரமிட கிடந்தான்;நின்றான்
*திருமழிசை ஆழ்வாரும், பெரியாழ்வாரும் குலசேகர ஆழ்வாரும் போற்றிப் புகழ நின்றான்.
*தொணடரடிப் பொடி ஆழ்வாரும், திருப்பாணாழ்வாரும், ஆண்டாளும், திருமங்கை ஆழ்வாரும் பாசுரங்கள் ,
பல இசைத்துப் பாட,பரவசப்பட்டான்;
கிடந்தான்;நின்றான்
*மொத்தமாக 247 பாசுரங்களில்,பக்திரஸம் பரிணமிக்க, ரங்கராஜனாக ஆனான்
*நம்மாழ்வாரும், பொய்கை ஆழ்வாரும் பூதத்தாழ்வாரும் பேயாழ்வாரும் பாசுரமிட கிடந்தான்;நின்றான்
*திருமழிசை ஆழ்வாரும், பெரியாழ்வாரும் குலசேகர ஆழ்வாரும் போற்றிப் புகழ நின்றான்.
*தொணடரடிப் பொடி ஆழ்வாரும், திருப்பாணாழ்வாரும், ஆண்டாளும், திருமங்கை ஆழ்வாரும்
பாசுரங்கள் ,பல இசைத்துப் பாட,பரவசப்பட்டான்;
கிடந்தான்;நின்றான்
*மொத்தமாக 247 பாசுரங்களில்,பக்திரஸம் பரிணமிக்க, ரங்கராஜனாக ஆனான்

*இவன் சேர்த்தி ஸேவை தரும் ரங்கன்
*சித்ரா பௌர்ணமி அன்று, காவேரித் தாயாருடன் சேர்த்தி
*சித்திரையில், சேரகுல வல்லியுடன் சேர்த்தி
*பங்குனி ஆயில்யத்தில் , உறையூரில் கமலவல்லியுடன் சேர்த்தி,
*பங்குனி உத்ரத்தில் ,பெரிய பிராட்டியாருடன் சேர்த்தி

*இவனே, காவேரி ரங்கன்
*இவனே கஸ்தூரி ரங்கன்
*இவனே பரிமள ரங்கன்
*இவனே க்ஷீராப்தி ரங்கன்
*இவனே இக்ஷ்வாகு குல ரங்கன்
*இவனே பெரியபெருமாள் ரங்கன்
*இவனே நம்பெருமாள் ரங்கன்
*இவன் கருமணி ரங்கன்
*இவன் கோமள ரங்கன்
*இவனே கோதையின் ரங்கன்
*இவனே வைபோக ரங்கன்
*இவனே முதன்முதலில், அரையர் ஸேவை கொண்டருளிய ரங்கன்
*இவனே தினமும், வெண்ணெய் அமுதுண்ணும் ரங்கன்
*இவனே ”திறம்பா ”வழிகாட்டும் ரங்கன்
*இவனே”கபா”அலங்கார ரங்கன்
*இவனே ”கோண வையாளி ”நடைபோடும் ரங்கன்
*இவனே ஐப்பசியில் ,யாவும் தங்கமான ரங்கன்
*இவனே ,தாயின் பரிவுடன் ”பல்லாண்டு” பாடப்பெற்ற ரங்கன்
*இவனே பங்குனியில் காவிரிக்கரையில்,தயிர்சாதமும், மாவடுவும் விரும்பி ஏற்கும் ரங்கன்
* இவனே , அடியார்களை அரவணைக்கும் ரங்கன்
* இவனே வைணவத்தின் ”ஆணி வேரான ”அரங்கத்தின் அப்பன், ரங்கன்
* இவனே அடியார்க்கு ஆட்படுத்தும் ரங்கன்
* இவனே, தானே முக்தனாக இருந்து, வைகுண்ட ஏகாதசியன்று, பரமபதத்தைக் காட்டும் ரங்கன்
* இவனே பணியைப் பத்துகொத்தாக்கிப் பணிகொள்ளும் ரங்கன்
* இவனே இராமானுசரை,”நெடுநாள் தேசாந்திரம் சென்று ,மிகவும் மெலிந்தீரே” என்று தாயைவிட, அதிகப் பரிவு காட்டிய ரங்கன்
*இவனே ப்ரஹ்மாதி ராஜன்
*இவனே இந்திராதி ராஜன்
*இவனே நித்யஸூரிகளின் ராஜன்
*இவனேமுக்தர்களின் ராஜன்
*இவனே ராஜாதி ராஜன்
*இவனே வைகுண்ட ராஜன்
*இவனே ஸுர ராஜ ராஜன்
*இவனே அகிலலோக ராஜன்
*இவனே ஸ்ரீரங்க பத்ரன்
*இவனே ஆனந்தரூபன்
*இவனே நித்யானந்தரூபன்
*இவனே ரமணீயரூபன்
*இவனே ஸ்ரீரங்கரூபன்
*இவனே லக்ஷ்மிநிவாஸன்
*இவனே ஹ்ருத்பத்ம வாஸன்
*இவனே க்ருபாதி வாஸன்
*இவனே ஸ்ரீரங்க வாஸன்
*இவனே ,எல்லாமும், எல்லா எம்பெருமான்களும்
ஏனெனில்,
எல்லா திவ்யதேச எம்பெருமான்களும் ,இவனிடம் தினமும் சாயரக்ஷையில் க்ஷீரான்ன நைவேத்யத்தின்போது,
, 108 சர மாலைகளைச் சாற்றிக் கொண்டு ”தர்பார் ஸேவை ”நடக்கிறது—

*இவனை ஸ்தோத்தரிக்க , ஆதிசங்கரர் வந்தார்
*இவனை ஸ்தோத்தரிக்க ஸ்ரீ மத்வர் வந்தார்
*இவனுக்கு கைங்கர்யம் செய்த ஆசார்யர்கள்,கணக்கிலடங்காது.

ஸ்ரீரங்க வாஸம் செய்து, பற்பலக் கைங்கர்யங்கள் செய்த சில ஆசார்யர்கள்
*ஸ்ரீமன் நாதமுனிகள்,
*உய்யக்கொண்டார் ,
*மணக்கால் நம்பி,
*ஸ்ரீ ஆளவந்தார்,
*திருவரங்கப் பெருமாள் அரையர்
*பெரிய நம்பிகள்,
*எம்பெருமானார் என்கிற ஸ்ரீ உடையவர்
*முதலியாண்டான்
*கந்தாடையாண்டான்,
*கூரத்தாழ்வான்,
*திருக்குருகைப் பிரான் பிள்ளான்,
*எம்பார்,
*திருவரங்கத்தமுதனார்
*ஸ்ரீமந் நிகமாந்த மஹா தேசிகன்
*பட்டர்,
*நஞ்சீயர் ,
*நடாதூரம்மாள்
*பராங்குசதாஸர்
*பிள்ளை அமுதனார்,
*பிள்ளை உறங்காவில்லி தாஸர்
*பிள்ளை லோகாசார்யர்
*பெரியவாச்சான் பிள்ளை
*மாறனேரிநம்பி
*வங்கிபுரத்தாச்சி
*வடக்குத் திருவீதிப்பிள்ளை
*வடுக நம்பி
*நம்பிள்ளை,
*அநந்தாழ்வான்
*ஈச்வர முனிகள்
*எங்களாழ்வான்
*கூரநாராயண ஜீயர்
*சொட்டை நம்பிகள்
*திருக்கச்சிநம்பி
*திருக்கண்ணமங்கையாண்டான் ,
*திருக்கோட்டியூர் நம்பி,திருமலை நம்பி,
*திருமாலையாண்டான்,
*திருவாய்மொழிப்பிள்ளை
*பின்பழகிய பெருமாள் ஜீயர்
*பெரிய ஆச்சான் பிள்ளை,
*அழகியமணவாளப் பெருமாள் ஜீயர் ,
*கூர குலோத்துங்க தாசர் ,
*திருவாய்மொழிப்பிள்ளை ,
*பெரிய ஜீயர் என்கிற ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள்

இப்படி எண்ணிலா ஆசார்யர்கள் , இவனிடம் மோகித்து, பக்தி மேலிட்டு,
வாசிக, காயிக , லிகித கைங்கர்யங்கள் செய்துள்ளனர்
தியாகாஜ ஸ்வாமிகள், பஞ்சரத்னமே பாடி இருக்கிறார்

இவைகளை எல்லாம், கேட்டுப் பரவசமான ஜீவாத்மாக்கள் –சேதனர்கள் ,
”ரங்கா—ரங்கா—” என்று மெய்சிலிர்க்கக் கூவினர்; ஆடினர்;
ரங்கனின் புகழ் பாடினர்
ரங்கனை அடைய ஆவல் கொண்டனர் ; அவன் திருவடி நிழலில் இளைப்பாரத் தாபப்பட்டனர்
பெரிய பெருமாள் , ஆதிசேஷனின் அரவணையில் , இவை அறிந்து ஆனந்தமடைந்தான்
நம்பெருமாளோ,
இருந்தும், கிடந்தும், நின்றும் –இங்கேயே பல்லாண்டாக நின்றும்–அதன் பயனாக,
நம்பிள்ளைகளைத் திரும்பப் பெறுவோம் என்கிற ஆனந்தத்தில் ஸேவை சாதித்தான்

ஸ்ரீரங்கமதுலம் க்ஷேத்ரம் ஸ்ரியா ஜூஷ்டம் சுபாஸ்தம்
யத்கத்வா ந நரோ யாதி நரகம் சாப்யதோகதிம்

செல்வங்களும் மங்களங்களும் நிறைந்த ஒப்பற்ற திவ்யதேசம் ஸ்ரீரங்கம்
அதை அடைந்த மனிதன், நரகத்தை அடைவதில்லை;தாழ்ந்த நிலையையும் அடைவதில்லை.

காவேரி வர்த்ததாம் காலே காலே வர்ஷது வாஸவ : |
ஸ்ரீரங்கநாதோ ஜயது ஸ்ரீரங்க ஸ்ரீஸ்ச வர்த்ததாம் ||

எழுநூறு சந்யாசிகள் ,எழுபத்துநான்கு ஆசார்யர்கள், பன்னீராயிரம் ஏகாங்கிகள் ,
முன்னூறு கொற்றியம்மைமார்கள் , அரசர்கள், சாற்றாத ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் ,
இவர்களால் நிரம்பப்பெற்று , காவேரி , பயிர்களுக்கு வேண்டிய காலங்களில் பெருகட்டும்.
வேண்டிய சமயங்களில் மழை பொழியட்டும்.
ஸ்ரீரங்கநாதன் வெற்றியுடன் வாழட்டும்; ஸ்ரீரங்க ஸ்ரீ என்கிற திருவரங்கச் செல்வம் எப்போதும் வளரட்டும்

———————————————————————————————————————-

அர்ச்சாவதாரத்தில், இருந்தும் கிடந்தும் நின்றும் பகவான் ஸ்ரீமந் நாராயணன்,
அவன் குழந்தைகளாகிய நம்மைத் திரும்பப் பெறுவதில் வைகுண்டத்தில்
தொடங்கிப் பல திவ்யதேசங்களில்,முயற்சித்தாலும், அவனது திருவுள்ள வேட்கை
பூலோக வைகுண்டத்தில் –திருவரங்கத்தில், வெற்றி அடைந்தது

ஸ்ரீமந் ஸ்ரீரங்கச்ரியமநுபத்ரவாம் அநுதினம் ஸம்வர்தய |
ஸ்ரீமந் ஸ்ரீரங்கச்ரியமநுபத்ரவாம் அநுதினம் ஸம்வர்தய |\

கவிதார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குணசாலினே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம :

———————————————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ திருவரங்கம் திருக் கோயிலின் பெருமை மிகு வரலாறு–ஸ்ரீவைஷ்ணவஸ்ரீ அ. கிருஷ்ணாமாசார்யர் ஸ்வாமிகள்–

திருவரங்கத்தை பெரிய கோயில் என்றே குறிப்பிடுவர் பெரியோர்கள்.
இங்கே பள்ளி கொண்டு அருள்பவன் “பெரிய பெருமாள்” என்று அழைக்கப்படுகிறார்.
அவர் பத்தினியும் “பெரிய பிராட்டியார்” என்று அழைக்கப்படுகிறார்.
மதியம் ஸமர்ப்பிக்கப்படும் தளிகைக்கு “பெரிய அவசரம்” என்று கூறுகின்றனர்
இங்கு நடைபெறும் வைகுண்ட ஏகாதசி பெருவிழாவிற்கு “பெரிய திருநாள்” என்ற பெயர் வழங்குகிறது.
இராமானுசருக்கு பிறகு திருக்கோயில், நிர்வாகம் முறையை சீரமைத்த ஸ்ரீமணவாள மாமுனிகளை “பெரிய ஜீயர்” என்று கொண்டாடுகிறோம்.

ஏழு திருச்சுற்றுகளையும், அடைய வளஞ்சான் திருமதிலையும் உடைய ஒரே கோயில் திருவரங்கமே ஆகும்.
அடையவளந்தான் திருசுற்றின் நீளம் 10,710 அடிகள் ஆகும்.
அனைத்து மதிள்களின் மொத்த நீளம் 32592 அடிகள் அல்லது 6 மைல்களுக்கும் மேல் ஆகும்.
திருவரங்கம் பெரிய கோயில் மொத்தம் 156 சதுர ஏக்கர் பரப்பில் அமைந்துள்ளது.
திருவரங்கநாதன் திருவடிகளில் காவிரி ஆறு திருவரங்கத்தின் இரு மருங்கிலும் பாய்ந்து சென்று திருவடியை வருடிச் செல்கின்றது.
தென்கிழக்கு ஆசியாவிலேயே 216 அடி உயரம் கொண்ட ராஜகோபுரம் 13 நிலைகள் கொண்டது இந்த திருத்தலத்தில் தான் அமைந்துள்ளது.

18 தொகுப்புகள் கொண்டதும், 7200 பக்கங்கள் நிறைந்துள்ளதுமான கோயிலொழுகு
திருவரங்க கோயிலுக்கு ஓர் அரணாக அமைந்துள்ளது. திருவாய்மொழியும், ஸ்ரீராமாயணமும் ஆகிய இரு நூல்கள்
இருக்கும் வரை ஸ்ரீவைஷ்ணவத்தை யாரும் அழிக்க முடியாது,
‘என் அப்பன் அறிவிலி’ என்று 2-ம் குலோத்துங்கனின் (ஆட்சி ஆண்டு 1133-1150) மகனான 2-ஆம் ராஜராஜன் (ஆட்சி ஆண்டு 1146-1163) கூறினானாம்.
இவனுக்கு வீழ்ந்த அரிசமயத்தை மீண்டெடுத்தவன் என்ற விருது பெயர் அமைந்து உள்ளது.
அதுபோல 7200 பக்கங்கள் கொண்ட கோயிலொழுகு இருக்கும் வரை வரலாற்றிற்கு புறம்பாகவோ,
குருபரம்பரை செய்திகளை திரித்தோ, திருவரங்கம் பெரியகோயிலின் வரலாற்றை அவரவர் மனம் போனபடி திரித்துக் கூறமுடியாது.

கி.பி. 1310-ல் மாலிக்காபூர் திருவரங்கத்தின் மீது படையெடுத்தான். அதற்குக் காரணம் 2-ஆம் சடையவர்மன்
சுந்தர பாண்டியன் (ஆட்சி ஆண்டு 1277-1294) தனது ஆட்சிக் காலத்தில் ப்ரணாவாகார விமானத்திற்கு பொன்வேய்ந்தான்.
பொன் வேய்ந்த பெருமாள் மற்றும் சேரகுல வல்லி ஆகியோருடைய பொன்னாலான விக்ரஹங்களை
சந்தன மண்டபத்தில் பிரதிஷ்டை செய்திருந்தான்.

இரண்டாம் சடையவர்மன் சுந்தர பாண்டியன் பொன்னாலான கொடிமரம் மற்றும் கொடியேற்ற மண்டபத்தில்
அமைந்துள்ள மரத்தாலான தேருக்கு பொன் வேய்ந்தான். இவற்றைத் தவிர பெருமாளுக்கும், தாயாருக்கும்
துலாபாரம் (கஜதுலாபாரம்) சமர்ப்பித்து ஏராளமான தங்க நகைகளை அளித்து இருந்தான்.

வ்யாக்ரபுரி என்றழைக்கப்படும் சிதம்பரத்தை கொள்ளையடித்த மாலிக்காஃபூரிடம் சில ஒற்றர்கள் திருவரங்கத்தில்
ஏராளமான செல்வம் குவிந்து கிடப்பதாக கூறினர். நாகப்பட்டினம் வழியாக மேற்கு கடற்கரைக்கு செல்லவிருந்த
மாலிக்காஃபூர் தன் திட்டத்தை மாற்றிக்கொண்டு யாரும் எதிர்பாராத வேளையில் கோயிலைத் தாக்கினான்.
அளவிட முடியாத அளவிற்கு செல்வத்தை சூறையாடினான். அப்போது வெள்ளையம்மாள் என்ற தாஸி மாலிக்காஃபூரின்
படைத்தலைவனை தன் அழகால் மயக்கி தற்போதைய வெள்ளைக் கோபுரத்தின் உச்சிக்கு அழைத்துச் சென்று
அந்த படைத்தலைவனை கீழே தள்ளிக் கொன்றாள். அவளும் கீழே விழுந்து உயிர் விட்டாள்.
இந்த நிகழ்ச்சிக்குப் பிறகு வெள்ளை வண்ணத்தில் கோபுரம் மாற்றம் பெற்று “வெள்ளைக் கோபுரமாயிற்று”.

புராதனமான யுகம் கண்ட பெருமாளான அழகிய மணவாளன் மீண்டும் திருவரங்கத்திற்கு எழுந்தருளியதால்
அவருக்குப் பதிலாக திருவாராதனம் கண்டருளிய புதிய அழகிய மணவாளன் திருவரங்க மாளிகையார்
என்ற பெயரில் யாக பேரராக இன்றும் அழகிய மணவாளனுக்கு இடது திருக்கரப் பக்கத்தில் இன்றும் எழுந்தருளி உள்ளார்.
யாக சாலையில் ஹோமங்கள் நடைபெறும் போது யாக பேரரான திருவரங்க மாளிகையார் எழுந்தருள்வதை இன்றும் காணலாம்.
அர்ச்சுன மண்டபத்திற்கு அழகிய மணவாளன் எழுந்தருளும் போதெல்லாம் துலுக்க நாச்சியாருக்கு
படியேற்ற ஸேவை அரையர் கொண்டாட்டத்துடன் நடைபெறும். இது துளுக்க நாச்சியாருக்காக நடைபெறும் ஓர் மங்கள நிகழ்ச்சியாகும்.

கி.பி. 1310 ஆம் ஆண்டு படையெடுப்புக்குப் பிறகு கி.பி. 1323ஆம் ஆண்டு முகமது பின் துக்ளக் என்று
அறியப்படும் உலூக்கானுடைய படையெடுப்பு நடைபெற்றது. கோயிலொழுகு தரும் செய்திகளின் அடிப்படையில்
அந்த நிகழ்ச்சிகள் தொகுத்து அளிக்கப்படுகின்றன. அழகிய மணவாளன் பங்குனி ஆதி ப்ருஹ்மோற்சவத்தில் 8ஆம் திருநாளன்று
கொள்ளிடக் கரையில் அமைந்திருந்த பன்றியாழ்வார் (வராகமூர்த்தி) ஸந்நிதியில் எழுந்தருளி இருந்தார்.
உலூக்கான் படைகளோடு திருவரங்கத்தை நோக்கி வருவதை ஒரு ஈரங்கொல்லி (சலவைத் தொழிலாளி)
பிள்ளைலோகாச்சாரியரிடம் தெரிவித்தான்.

உலூக்கானுடைய படைவீரர்கள், மருத்துவமணையாய் இயங்கி வந்த தன்வந்த்ரி ஸந்நிதியை தீக்கிரையாக்கினர்.
இதன் நோக்கமாவது மருத்துவர்கள் யாரும் காயம் அடைந்த திருமாலடியார்களுக்கு உரிய மருத்துவ பணியை
மேற்கொள்ளக் கூடாது என்பதாகும். தன்வந்த்ரி ஸந்நிதி தீக்கிரையாக்கப்பட்ட செய்தியும்,
தன்வந்த்ரி ஸந்நிதி புனர் நிர்மாணம் செய்யப்பட்டதையும், அங்கே ஆதூரசாலை (மருத்துவமணை) செயல்பட துவங்கியதையும்,
16ஆம் நூற்றாண்டில் பொறிக்கப்பட்ட இறந்த காலம் எடுத்த உத்தம நம்பி காலத்து கல்வெட்டு எண்
(வீரராமநாதன் காலத்திய கல்வெட்டு எண் – 226 (அ.கீ. Nணி: 80 ணிஞூ -1936-1937) தெரிவிக்கின்றது.

திருவாய்மொழிப்பிள்ளை தனது ஆசார்யனான கூரக்குலோத்தும தாஸரை திருப்பள்ளிப்படுத்தி,
‘திருவரசு’ என்ற நினைவு மண்டபமும் கட்டி வைத்தார்.
சிக்கில் கிடாரம் செல்பவர்கள் கூரக்குலோத்துமதாஸர் திருவரசை கண்டு ஸேவிக்கலாம்.
மேலும் திருவாய்மொழிப்பிள்ளை வாஸம் செய்த திருமாளிகையின் மிகப் பெரியதான அடித்தளத்தைக் காணலாம்.
இந்த சிக்கில் கிடாரத்தில் தான் ஸ்ரீமணவாள மாமுனிகளின் திருத்தகப்பனாரான திருநாவீருடைய தாதர் அண்ணர் வாஸம் செய்து வந்தார்.

முந்திரிக்காடு என்னும் பள்ளத்தாக்கில் மிக ஆழமான பள்ளம் தோண்டி அந்த நிலவறைக்குள்
அழகிய மணவாளனையும், நம்மாழ்வாரையும் எழுந்தருளப் பண்ணி அங்கேயே திருவாராதனம் கண்டருளினர்.
அந்தப் பள்ளத்தின் மேலே மரப்பலகைகளை வைத்து, செடி, கொடிகளை அதன்மேல் இட்டு, சில ஆண்டுகள்
அழகிய மணவாளனையும், நம்மாழ்வாரையும் காப்பாற்றி வந்தனர்.
நம்மாழ்வாருடன் முந்திரிக் காட்டிற்கு வந்த தோழப்பர் என்பார் ஒருநாள் நிலவறைக்கு சென்று திருவாராதனம் ஸமர்ப்பித்த பிறகு
மேலிருந்து கீழே விடப்பட்ட கயிற்றினை பிடித்துக் கொண்டு மேலே வரும்போது கயிறு அறுந்து கீழே விழுந்த தோழப்பர் பரமபதித்தார் (இறந்தார்).
இந்த செயலின் அடிப்படையில் தோழப்பர் வம்சத்தவர்களுக்கு ஆழ்வார் திருநகரியில் “தீர்த்த மரியாதை” அளிக்கப்படுகிறது.
சில ஆண்டுகள் கழித்து அழகிய மணவாளனையும், நம்மாழ்வாரையும் திருக்கணாம்பி என்ற மலைப்பிரதேசத்திற்கு எடுத்துச் சென்றன.
அங்கே இருந்த வரதராஜ பெருமாள் திருக்கோயிலினுள் எழுந்தருளப் பண்ணினர்.
சுமார் 10 ஆண்டுகள் திருக்கணாம்பியில் அழகிய மணவாளனும், நம்மாழ்வாரும் எழுந்தருளி இருந்தனர்.
இந்தத் திருக்கணாம்பி எனும் ஊர் தற்போதைய மைசூர் சத்தியமங்கலம் மலைப்பாதையில் நடுப்பகுதியில் அமைந்துள்ளது.
நம்மாழ்வார் எழுந்தருளிய இடத்தை வட்டமணை இட்டு, இன்றும் அடையாளம் காண்பிக்கிறார்கள்.

திருவாய்மொழிப்பிள்ளை ராமானுஜ சதுர்வேதி மங்கலத்தை நிர்மாணித்து அங்கே இராமானுசரை ப்ரதிஷ்டை செய்தார்.
வேதம் வல்ல திருமாலடியார்களை அந்த சதுர்வேதி மங்கலத்தில் குடியமர்த்தினார்.
எம்பெருமானார் ஸந்நிதியில் கைங்கர்யங்களை மேற்பார்வை செய்வதற்காக ஜீயர் ஒருவர் நியமிக்கப்பட்டார்.
இந்த எம்பெருமானார் ஜீயர்மடத்தின் 7வது பட்டத்தை அலங்கரித்த ஜீயர் ஸ்வாமியிடம் கி.பி. 1425ஆம் ஆண்டு
ஸ்ரீமணவாள மாமுனிகளின் சந்நியாஸ ஆச்ரமத்தை ஏற்றுக்கொண்டார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

அஹோபில மடத்தை அலங்கரித்த முதல் ஜீயரிடம் ஸ்ரீமணவாள மாமுனிகள் துறவறத்தை ஏற்றுக் கொண்டார்
என்று கால ஆராய்ச்சியின் அடிச்சுவடு கூட தெரியாதவர்கள் கூறி வருகிறார்கள்.
அஹோபில மடம் விஜயநகர துளுவ வம்சத்து, கிருஷ்ணதேவராயர் காலத்தில் தான் தோன்றியது.
கிருஷ்ண தேவராயரின் ஆட்சிக் காலம் 1509-1529 ஆகும். மணவாள மாமுனிகள் சந்நியாஸ ஆச்ரமம் ஏற்றுக்கொண்டது 1425.
ஆகவே அஹோபில மடத்தின் முதல் ஜீயர் ஸ்ரீமணவாள மாமுனிகளுக்கு சந்நியாஸ ஆச்ரமம் அளித்தார் என்பது உண்மைக்குப் புறம்பான செய்தியாகும்.

கி.பி. 1323ஆம் ஆண்டு நடந்த உலூக்கான் படையெடுப்பின் விளைவாக தமிழகம் முழுவதும்
காஞ்சிபுரத்தைத் தவிர முகமதியர்களின் ஆட்சியின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டது.
உலூக்கான் தனது அந்தரங்கத் தளபதியான ஷரீப் ஜலாலுதீன்அஸன்ஷாயிடம் தமிழகத்தை ஆட்சி செய்யும் பொறுப்பை
ஒப்படைத்து விட்டு டில்லிக்கு விரைந்து சென்றான்.
48 ஆண்டுகள் மதுரையைத் தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி புரிந்து வந்தனர் மதுரை சுல்தான்கள்.
அவர்களை எதிர்த்துப் போரிட்ட ஹொய்சாள மன்னனான வீர வல்லாளன் போரில் கொல்லப்பட்டான்.
அவனது இறந்த உடலில் வைக்கோலைத் திணித்து மதுரையில் உள்ள தனது கோட்டை வாசலில் தொங்க விட்டான்.
சுல்தான்களை எதிர்ப்பவர்கள் இந்த கதியைத் தான் அடைவார்கள் என்று முரசு கொட்டி தெரிவித்தான்.
மதுரை செல்பவர்கள் கோரிப்பாளையம் என்ற பேருந்து நிறுத்தத்தை காண்பார்கள்.
அங்கே தான் சுல்தான்களின் அரண்மனை இருந்தது. வீரவல்லாளனின் உடல் தொங்க விடப்பட்டிருந்ததால்
அந்த இடம் கோரிப்பாளையம் என அழைக்கப்படலாயிற்று. (கோரி என்ற ஹிந்தி சொல்லுக்கு காணச் சகிக்க இயலாத என்பது பொருள்).

தமிழகம் முழுவதும் மதுரை சுல்தான்களுடைய கொடுங்கோல் ஆட்சி நடைபெற்று வந்தது.
கி.பி. 1336ஆம் ஆண்டு துங்கபத்திரை நதிக்கரையில் சங்கம குலத்தைச் சார்ந்த ஹரிஹரர் அவருடைய தம்பி புக்கர்
ஆகிய இருவரும் சிருங்கேரி சாரதா பீடத்தைச் சார்ந்த வித்யாரண்யர் என்பாருடைய ஆசியுடன் விஜயநகரப் பேரரசை தோற்றுவித்தனர்.
அவர்களிடம் இருந்தது ஒரு சிறு படையே. இந்த படைபலத்தைக் கொண்டு மதுரை சுல்தான்களை எதிர்த்துப் போராடமுடியாது
என்ற எண்ணத்துடன் தமது படைபலத்தை பெருக்கலாயினர்.
விஜயநகர பேரரசின் தோற்றத்திற்குப் பிறகு சில ஆண்டுகளில் ஹரிஹரர் இறந்து விட்டார்.
அவருக்குப் பிறகு அவரது தம்பியான முதலாம் புக்கர் ஆட்சி பீடத்தில் அமர்ந்தார்.
முதலாம் புக்கரின் மூத்த குமாரன் வீரக்கம்பண்ண உடையார் ஆவர். புக்கரின் ஆணைப்படி கி.பி. 1358ஆம் ஆண்டு 36 ஆயிரம்
படை வீரர்களோடு தெற்கு நோக்கிப் புறப்பட்டான் வீரக்கம்பண்ண உடையார்.
இதனிடையே திருப்பதிக் காடுகளில் ஒளித்து வைக்கப்பட்டிருந்த அழகிய மணவாளனை செஞ்சி மன்னனான கோபணாரியன்
திருமலையில் ஸ்ரீவெங்கடேச பெருமாள் ஸந்நிதியில் முகப்பு ராஜகோபுரத்திற்கு உட்புறம் உள்ள மண்டபத்தில் கொண்டு சேர்த்தான்.
திருமலையிலிருந்து திருவரங்கம் நோக்கி புறப்பட்ட போது செஞ்சிக்கு அண்மையில் உள்ள
சிங்கபுரத்திற்கு (தற்போதைய பெயர் சிங்கவரம்) அழகிய மணவாளன் எழுந்தருளினார்.
அங்கே அழகிய மணவாளனுக்கு அத்யயன உத்வசத்தை கொண்டாடினர்
திருமலையில் அழகிய மணவாளன் எழுந்தருளியிருந்த மண்டபமே தற்போது “ரெங்க மண்டபம்” என்று அழைக்கப்பட்டு வருகிறது.

செஞ்சி மன்னனான கோபணாரியரின் தலைமையில் ஒரு சிறு படையோடு திருவரங்கம் நோக்கிப் புறப்பட்டார்.
அப்போது, சுல்தான்களுடனான போர் இறுதிக் கட்டத்தை நெருங்கிக் கொண்டு இருந்ததால்
சில நாட்கள் கொள்ளிடம் வடகரைக்கு வடக்கே ஒரு கிராமத்தில் எழுந்தருளியிருந்தார்.
அந்த கிராமமே தற்போது அழகிய மணவாளன் கிராமம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.
சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மிகவும் பழுதுபட்ட நிலையில் சில நாட்கள் அழகிய மணவாளன் தங்கியிருந்த திருக்கோயில்
புனர் நிர்மாணம் செய்யப்பட்டு சம்ப்ரோஷணமும் (கும்பாபிஷேகம்) செய்யப்பட்டது.
இந்த ஊரில் ஓடும் ராஜன் வாய்க்கால் கரையில் பல நூற்றாண்டுகளாக திருமாலடியார்கள் 1323ஆம் ஆண்டு
படையெடுப்பின் போது உயிர்நீத்த திருமாலடியார்களுக்கு எள்ளும், நீரும் இறைத்து பொதுமக்கள் “தர்ப்பணம்” செய்கிறார்கள்.
தர்ப்பணம் எனும் நீத்தார்கடனை செய்து வருகின்றனர் ஊர் பொதுமக்கள்.

கண்ணனூர் போரில் வீரக்கம்பண்ணர் வெற்றிக்கொண்ட பின் 48 ஆண்டுகள் கழிந்து அழகிய மணவாளன்
உபயநாச்சிமார்களோடும், ஸ்ரீரங்க நாச்சியாரோடும் திருவரங்கம் திருக்கோவிலை சென்று அடைந்தார்.
அந்த நாள் கி.பி. 1371ஆம் ஆண்டு பரீதாபி வருடம் வைகாசி மாதம் 17ஆம் நாள் ஆகும்.
(வைகாசி 17 என்பது ஜூன் மாதம் 2 அல்லது 3ஆம் தேதியைக் குறிக்கும்.)

அழகிய மணவாளனை தற்போது பவித்ரோற்சவம் கண்டருளும் சேரனை வென்றான் மணடபத்தில்
கோபணாரியன், சாளுவ மங்கு போன்ற படைத்தலைவர்கள் எழுந்தருளப் பண்ணினர்.
திருவரங்க மாநகரில் பலர் கொல்லப்பட்டதாலும் மற்றும் ஆசார்ய புருஷர்களும், முதியோர்களும் அச்சம் கொண்டு
திருவரங்க மாநகரைத் துறந்து, வெளி தேசங்களுக்குச் சென்று வாழ்ந்து வந்தனர்.
பராசர பட்டர் வம்சத்வர்களும், முதலியாண்டான் வம்சத்தவர்களும் வடதிசை நோக்கி அடைக்கலம் தேடிச்சென்றனர்.
பெரிய நம்பி வம்சத்தவர்கள் தெற்கு நோக்கி அடைக்கலம் தேடிச் சென்றனர்.
தற்போது திருவரங்க நகரை வந்தடைந்த அழகிய மணவாளன் உடன் 1323ஆம் வருடம் அழகிய மணவாளன்
உடன் சென்றவர்களில் மூவரே மிஞ்சியிருந்தனர். அவர்களாவர் திருமணத்தூண் நம்பி, திருத்தாழ்வரை தாஸன் மற்றும் ஆயனார்.

அழகிய மணவாளனுக்கு திருமஞ்சனம் ஸமர்ப்பிக்கப்பட்டு அந்த ஈரங்கொல்லிக்கு ஈர ஆடை தீர்த்தம்
ஸாதிக்கப்பட்டது (கொடுக்கப்பட்டது). அதைப் பருகியவுடன் அந்த ஈரங்ககொல்லி
“இவரே நம்பெருமாள், இவரே நம்பெருமாள்” என்று கூவினான்.
அன்றிலிருந்து அழகிய மணவாளனுக்கு “நம்பெருமாள்” என்ற பெயர் அமையப்பெற்றது.
ஈரங்கொல்லி நம்பெருமாள் என்று மகிழ்ச்சி பொங்க கூறிய இந்த பெயர் நிலைத்து விட்டது.

நம்பெருமாள் திருவரங்கத்திற்கு மீண்டும் வந்து ப்ரதிஷ்டை கண்டருளிய நிகழ்ச்சியை மீண்டு வந்து
ப்ரதிஷ்டை கண்டருளிய நிகழ்ச்சியை ராஜ மகேந்திரன் திருச்சுற்றின் மேற்குப் பகுதியில் காணலாம்.
இந்தக் கல்வெட்டை தொல்லியல் துறை படியெடுத்து. ”South Indian Temple Inscription Volume 24″ – À R number 288 (A.R. No. 55 of 1892).

ஸ்வஸ்திஸ்ரீ: பந்துப்ரியே சகாப்தே (1293)
ஆநீயாநீல ச்ருங்கத் யுதி ரசித ஜகத் ரஞ்ஜநாதஞ்ஜநாத்ரே:
செஞ்ச்யாம் ஆராத்ய கஞ்சித் ஸமயமத நிஹத்யோத்தநுஷ்காந் துலுஷ்காந்
லக்ஷ்மீக்ஷ்மாப்யாம் உபாப்யாம் ஸஹநிஜநகரே ஸ்தாபயந் ரங்கநாதம்
ஸம்யக்வர்யாம் ஸபர்யாத் புநரக்ருத தர்ப்பணோ கோபணார்ய:

(புகழ் நிறைந்த கோபணார்யர் கறுத்த கொடுமுடிகளின் ஒளியாலே உலகை ஈர்க்கும் திருமலையிலிருந்து
ரங்க நாதனை எழுந்தருளப் பண்ணி வந்து தன் தலைநகரமான செஞ்சியில் சிறிதுகாலம் ஆராதித்து
ஆயுதமேந்திய துலுக்கர்களை அழித்து ஸ்ரீதேவி பூதேவிகளாகிய உபயநாச்சிமார்களோடு கூட
திருவரங்கப் பெருநகரில் ப்ரதிஷ்டை செய்து, சிறந்த திருவாராதனங்களை மறுபடி தொடங்கி வைத்தார்.)
இந்தக் கல்வெட்டை பிள்ளைலோகம் ஜீயர் தம்முடைய “யதீந்த்ர ப்ரணவ ப்ரபாவம்” என்னும் நூலில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

திருவரங்கத்தின் மீதான மூன்றாம் படையெடுப்பு கி.பி. 1328ஆம் ஆண்டு குரூஸ்கான் என்பவனால் நிகழ்த்தப்பட்டது.
ஏற்கெனவே கொள்ளையடிக்கப்பட்ட திருவரங்க மாநகரில் உலூக்கானால் எடுத்துச் சொல்லப்படாத பொருட்கள்
இவனால் கொள்ளையடிக்கப்பட்டன. இவனுடைய படையெடுப்பைப் பற்றிய மேலும் விவரங்கள் நமக்குக் கிடைக்கவில்லை.

அழகிய மணவாளன் 1371ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் 3ஆம் நாள் திருவரங்க நகருக்கு 48 ஆண்டுகள் கழித்து
திரும்ப எழுந்தருளியதை ஒரு பெருவிழாவாகக் கொண்டாட வேண்டும்

————

திருவரங்கம் திருமதில்கள்:

1.பெரிய கோயிலின் ஏழு திருச்சுற்றுகட்கு அமைந்த பெயர்களையும் அவற்றை நிர்மாணித்தோர்
அல்லது செப்பனிட்டோர் பற்றிய குறிப்பினை இந்தப் பாடல் கூறுகின்றது.

மாட மாளிகை சூழ் திரு வீதியும் மன்னு சேர் திரு விக்கிரமன் வீதியும்
ஆடல் மாறன் அகளங்கன் வீதியும் ஆலி நாடன் அமர்ந்துறை வீதியும்
கூடல்வாழ் குலசேகரன் வீதியும் குலவி ராசமகேந்திரன் வீதியும்
தேடரிய தர்ம வர்மாவின் வீதியும் தென்னரங்கர் திருவாவரணமே.

இந்தப் பாடலை இயற்றியவர் யார் என்று அறிவதற்கில்லை.
கோயிலொழுகு “பூர்வர்கள் திருவரங்கம் திருப்பதியை இவ்வாறு அனுபவித்தார்கள்” என்று குறிப்பிடுகிறது.
திருக்கோயில் அமைப்பில் உத்தமோத்தம லக்ஷணமாக ஏழு பிரகாரங்கள் கொண்ட கோயிலைக் கொள்கிறார்கள்.
எந்த திருக்கோயிலுக்கும் அமைந்திராத பெருமை ஸ்வயம்வ்யக்த (தானாகத்தோன்றின) க்ஷேத்திரங்களுள்
தலைசிறந்ததான திருவரங்கம் ஸப்தபிரகாரங்களைக் கொண்டிருப்பது அதன் பெருமையைக் காட்டுகின்றது.

வரலாற்று அடிப்படை கொண்டு நோக்கின் அவை ஒன்றுக்கொன்று முரண்பாடாக அமைந்து உள்ளது.
ஆனால், புராதனமாக அமைந்திருந்த திருவீதிகளைப் பழுதுபார்த்துச் செப்பனிட்டவர்கள் பெயரால்
வழங்கப்படுகிறது என்று கொள்ள வேண்டும். இந்தப் பாடல் ஏழாம் திருச்சுற்றுத் தொடங்கி,
முதலாம் திருச்சுற்று வரை அமைந்துள்ள திருச்சுற்றுக்களின் பெயர்களைக் கூறுகின்றது.

ஏழாம் திருச்சுற்று – மாடமாளிகை சூழ்த் திருவீதி:
இந்தத் வீதிக்கு தற்போதைய பெயர் சித்திரை வீதி.
இந்த வீதியினைக் கலியுகராமன் திருவீதி என்றும் அழைப்பர். கலியுகராமன் என்று பெயர்கொண்ட
மூன்றாம் சடையவர்மன் வீரபாண்டியன் (கி.பி.1297-1342) இந்த வீதியைச் செப்பனிட்டான் என்று அறியப்படுகிறது.

ஆறாம் திருச்சுற்று – திருவிக்கிரமன் திருச்சுற்று,
ஐந்தாம் திருச்சுற்று, அகளங்கன் திருச்சுற்று – முதலாம் குலோதுங்கனுடைய மகன் விக்ரமசோழன் (கி.பி.1118-1135)
இவன் பெயரிலே இந்தத் திருவீதி அமைந்துள்ளது.
அடுத்த ஐந்தாம் திருச்சுற்றுக்கு அகளங்கன் திருவீதி என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளது.
விக்கிரம சோழனுக்கு வழங்கிய சிறப்புப் பெயர்களில் அகளங்கன் என்பதுவும் ஒன்றாகும்.
இவனுக்கே உரியவையாய் வழங்கிய இரண்டு சிறப்புப் பெயர்கள் கல்வெட்டுகளிலும் விக்கிரம சோழன் உலாவிலும் காணப்படுகின்றன.
அவை, ‘தியாக சமுத்திரம்,’ ‘அகளங்கன்’ என்பனவாகும்.
இம்மன்னன் தன் ஏழாம் ஆட்சியாண்டில் திருவிடைமருதூர் சென்றிருந்த போது, அந்நகரைச் சார்ந்த
‘வண்ணக்குடி’ என்ற ஊரைத் தியாக சமுத்திர சதுர்வேதி மங்கலம் என்று பெயர் மாற்றித்
திருவிடை மருதூர் கோயிலுக்கு இறையிலி நிலமாக அளித்தான் என்று அவ்வூர்க் கல்வெட்டொன்று கூறுகிறது.
(ARE 272, 273 of 1907, 49 of 1931) (விக்கிரம சோழன் உலாவிலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. Ula-II, 431, 632.)

‘அகளங்கன்’ என்னும் சிறப்புப்பெயர் ஜயங்கொண்டார் பாடிய கலிங்கத்துப்பரணியில் காணப்படினும்
அதன் பாட்டுடைத் தலைவனான முதலாம் குலோத்துங்கனை குறிப்பதன்று.
(The Kalingattupparani calls Kulantaka Virudarajabhayankara, Akalanka, Abhaya and Jayadhara. Ref: The Colas – K.A.N.Sastri, p.330).
அது விக்கிரம சோழனுக்கே வழங்கிய சிறப்புப் பெயர் என்பது கல்வெட்டுகளால் நன்கு தெளிவாகிறது.
கல்வெட்டுகளில் குலோத்துங்கனுக்கு அப்பெயர் காணப்படவில்லை.
ஒட்டக் கூத்தர் தனது ‘விக்கிரமசோழன் உலாவில்,’ 152, 182, 209, 256, 284, முடிவு வெண்பா ஆகிய கண்ணிகளில்
விக்கிரமனை அகளங்கன் என்று கூறியிருப்பது கொண்டு, அப்பெயர் இவனுக்கே சிறப்புப் பெயராக வழங்கியது என்பதை அறியலாம்.
‘எங்கோன் அகளங்கன் ஏழுலகும் காக்கின்ற செங்கோல் கொடுங்கோல் சிலர்க்கென்றாள்’ என்று அவர் குறிப்பிடுவதால்
விக்கிரம சோழனே அகளங்கன் ஆவான். இவனது சிறப்புப் பெயரில் ஒரு திருச்சுற்றும்,
இயற்பெயரில் ஒரு திருச்சுற்றும் இவனே நிறுவினான் என்றும் கொள்வதே பொருத்தமுடையது.

திருவரங்கம் கோயிலில் விக்ரமசோழன் காலத்துக் கல்வெட்டுகள் பதினான்கு அமைந்துள்ளன.

பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச்செய்த திருந்நெடுந்தாண்டகம் வியாக்யானத்தில் விக்ரமசோழனைப் பற்றிய
குறிப்பொன்று அமைந்துள்ளது – திருநெடுந்தாண்டகம் 25-ஆம் பாட்டு ‘மின்னிலங்கு’.
“விக்கிரம சோழ தேவன் எனும் அரசன் தமிழிலக்கியங்களில் மிகவும் ஈடுபாடுடையவன்.
சைவ வைணவப் புலவர்கள் பலர் அவனது சபையில் இருந்தனர். அவ்வப்போது அவரவர்களுடைய சமய இலக்கியங்களைப்
பற்றிக் கூறச் சொல்லிக் கேட்பதுண்டு. ஒரு சமயம் அவன், ‘தலைமகனைப் பிரிந்த வருத்தத்தோடு இருக்கிற
தலைமகள் கூறும் பாசுரங்கள் சைவ வைணவ இலக்கியங்களில் எப்படி இருக்கிறது? என்று கூறுங்கள் கேட்போம்” என்றான்;
உடனே சைவப் புலவர், சிவனாகிய தலைமகனைப் பிரிந்த நாயகி “எலும்பும் சாம்பலும் உடையவன் இறைவன்” என்று வெறுப்புத் தோற்ற,
சிவனைப் பற்றிக் கூறும் நாயன்மார் பாடல் ஒன்றைக் கூறினார்.
வைணவப் புலவரோ, எம்பெருமானைப் பிரிந்த வருத்தத்தில் பரகாலநாயகி கூறுகின்ற ‘மின்னிலங்கு திருவுரு’ என்ற
திருநெடுந்தாண்டகப் பாசுரத்தைக் கூறினார்.
இரண்டையும் கேட்ட விக்கிரமசோழ தேவன், ‘தலைமகனைப் பிரிந்து வருந்தியிருப்பவள், கூடியிருந்தபோது
தன் காலில் விழுந்த தலைமகனைப் பற்றிக் கூறும்போதும், ‘மின்னிலங்கு திருவுரு’ என்று
புகழ்ந்து கூறியவளே சிறந்த தலைமகள். ‘எலும்பும் சாம்பலும் உடையவன்’ என்று கூறிய
மற்றொரு தலைமகள் பிணந்தின்னி போன்றவள்” என்றானாம்.

இவனுடைய திருவரங்கக் கல்வெட்டுகளில் சிதம்பரத்தில் நடராஜருடைய விமானத்திற்குப்
பொன்வேய்ந்ததைப் பற்றி குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
இரண்டாம் இராசேந்திரன் புதல்வி மதுராந்தகியே முதலாம் குலோத்துங்கனின் மனைவி.
முதலாம் குலோத்துங்கனுடைய ஏழு புதல்வர்களில் விக்கிரமசோழன் நான்காமவன். (Ref: The Colas by K.A.N.Sastri, p.332).

நான்காம் திருச்சுற்று – ஆலிநாடன் திருச்சுற்று:
திருமங்கையாழ்வார் ஆடல்மா என்ற குதிரையின் மீதேறிச் சென்று பகைவர்களை வென்றார்.
பல திவ்யதேசங்களை மங்களா சாஸனம் செய்தருளி திருவரங்கத்திலே பல ஆண்டுகள் எழுந்தருளியிருந்து
திருமதில் கைங்கர்யங்களைச் செய்து வந்தார். அவரால் ஏற்படுத்தப்பட்ட திருமதிலுக்கு உட்பட்ட திருச்சுற்றிற்கு
ஆலிநாடன் திருவீதி என்று பெயர். பாட்டின் இரண்டாம் அடியில் ஆடல்மாறன் அகளங்கன் என்னும் சொற்றொடரில்
உள்ள ஆடல்மா என்ற சொல் ஆலி நாடன் அமர்ந்துறையும் என்ற சொல்லோடு கூட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.

மூன்றாம் திருச்சுற்று – குலசேகரன் திருச்சுற்று :
குலசேகராழ்வார் தமது பெருமாள் திருமொழியில் முதன் மூன்று பத்துக்களாலே (30 பாசுரங்கள்) கொண்டு
திருவரங்கனை மங்களாசாஸனம் செய்துள்ளார்.
அணியரங்கன் திருமுற்றத்தை குறிப்பிடும் குலசேகராழ்வார், மூன்றாம் திருச்சுற்றான குலசேகரன் திருச்சுற்றினை
அமைத்தார் என்று கொள்வது பொருத்தம்.
மூன்றாம் பிரகாரத்தில் சேனை வென்றான் மண்டபம் கட்டி அந்தப் பிரகாரத்தினை நிர்மாணம் செய்தார்.

இரண்டாம் திருச்சுற்று – இராசமகேந்திரன் திருச்சுற்று:
இவன் முதலாம் இராசேந்திரனுடைய மூன்றாவது மைந்தன். இவனுடைய ஆட்சிக்காலம் கி.பி.1058-1062.
மும்முடிச் சோழன் என்ற பெயர் பெற்றவன்.
இராசமகேந்திரன், ஆகமவல்லனை (முதலாம் சோமேƒவரன்) முடக்காற்றில் புறமுதுகிட்டு ஓடும்படி
செய்த பெருவீரன் என்று, அவன் ஆட்சியாண்டு கல்வெட்டுகள் உணர்த்துகின்றன
பாடரவத் தென்னரங்கமே யாற்குப் பன்மணியால் ஆடவரப்பாயல் அமைத்தோனும்” என்னும்
விக்கிரம சோழன் உலா (கண்ணி – 21) அடிகளால் இவன் திருவரங்கநாதரிடம் அன்பு பூண்டு,
அப்பெருமானுக்குப் பொன்னாலும் மணியாலும் அரவணை ஒன்று அமைத்தான் என்பதும் அறியப்படுகின்றது.

முதலாம் திருச்சுற்று – தர்மவர்மா திருச்சுற்று: தர்மவர்மா என்ற சோழமன்னன் இந்தத் திருச்சுற்றினை அமைத்தான்
என்று புராணங்கள் கூறுகின்றன. இந்த மன்னனைப் பற்றிய வரலாற்றுச் செய்திகள் நமக்கு கிடைக்கவில்லை.

———-

ஸ்ரீரங்கராஜஸ்வதவம் பூர்வ சதகத்தில் (35) ஸ்ரீபராசர பட்டர் கோயிலைச் சுற்றி ஸப்த பிரகாரங்கள் இருப்பது
ஸப்த சாகரங்களை ஒக்கும் என்று அருளிச் செய்துள்ளார்.

ப்ராகாரமத்யாஜிரமண்டபோக்த்யா ஸத்வீபரத்நாகர ரத்நசைலா
ஸர்வம்ஸஹா ரங்கவிமாநஸேவாம் ப்ராப்தேவ தந்மந்திரமாவிரஸ்தி >

(யாதொரு ஸ்ரீரங்க மந்திரத்தில் திருமதிள்கள், இடைகழி, திருமண்டபங்க ளென்னும் வியாஜத்தினால்
ஸப்த த்வீபங்களோடும் ஸப்த ஸாகரங்களோடும் மஹாமேருவோடுங் கூடின பூமிப் பிராட்டியானவள்
ஸ்ரீரங்கவிமான ஸேவையை – அடைந்தனள் போலும்; – அந்த ஸ்ரீரங்க மந்திரம் கண்ணெதிரே காட்சி தருகின்றது.)
ஸ்ரீரங்கமந்திரம் பூமிப்பிராட்டி போன்றிருக்கிறதென்கிறார். ஸ்ரீரங்க விமானத்தை ஸேவிப்பதற்காகப்
பூமிப்பிராட்டி தன் பரிவாரங்களோடு இங்கு வந்து சேர்ந்திருக்கிறாள் போலும்.
கடல்களும் கடலிடைத்தீவுகளும் சிறந்த மலைகளும் பூமிப்பிராட்டியின் பரிவாரங்களாம்.
கோயிலைச்சுற்றி ஸப்தப்ராகாரங்கள் இருப்பது ஸப்த ஸாகரங்களை ஒக்கும்;
ஒவ்வொரு திருமதிலுக்கும் இடையிலுள்ள ப்ரதேசம் ஸப்த த்வீபங்கள்போலும். திருமண்டபங்கள் ரத்நபர்வதங்கள் போலும்.
ஆக இப்பரிவாரங்களுடனே பூமிப்பிராட்டி வந்து சேர்ந்து ஸ்ரீரங்க விமானஸேவையைப் பெற்றிருப்பதுபோல்
மந்திரம் தோன்றுகின்ற தென்றாராயிற்று.

————-

நிஹமாந்த மஹா தேசிகன் அருளிச் செய்துள்ள ‘ஹம்ஸஸந்தேஸம்’ என்னும் நூலில்
‘ஸ்ரீரங்கம் என்னும் பெயர் பெரிய பெருமாள் இங்கு எழுந்தளிய பிறகு ஏற்பட்டது.
அவர் இவ்விடத்திற்கு வருமுன் சேஷபீடம் என்ற பெயர் இவ்வூருக்கு வழங்கி வந்தது.
சந்திரபுஷ்கரணிக்கு அருகில் அச்சேஷபீடம் அமைந்திருந்தது. ஸ்ரீரங்க விமானம் அங்கு வந்ததற்குப் பின்
ஸ்ரீரங்கம் என்ற பெயர் ஏற்பட்டது” போன்ற செய்திகள் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளன.

————-

ஸ்ரீ ராமாநுஜரைப் பற்றி தனிப்பாடல்கள் –

திக்கு நோக்கித் திரும்பித் திரும்பியே தேவராசர் தம் கோயிலை நோக்கியே
செக்கர் மேனி மிகப் பெருங் கைகளால் சோர்ந்த கண்கள் பனி நீர் தெளித்திட
மிக்க கோயில் பெருவழி தன்னிலே வேதம் வல்ல மறையோர்கள் தம்முடன்
புக்ககத்துக்குப் போகிற பெண்கள் போல் போயினார் பெரும் பூதூர் முனிவனார்

சந்ததியில்லா மனைமகள் போலே தடமுலையில்லா மடமகள் போலே
செந்தணலில்லா ஆகுதி போலே தேசிகனில்லா ஓதுகை போலே
சந்திரனில்லாத் தாரகை போலே இந்திரனில்லா உலகம் போலே
எங்கள் இராமானுசமுனி போனால் இப்புவி தான் இனி எப்படி யாமோ?

———–

1.மார்கழி மாத கிருஷ்ணபக்ஷ ஏகாதசி – உத்பத்தி ஏகாதசி
2.மார்கழி மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – வைகுண்ட ஏகாதசி (மோக்ஷ ஏகாதசி)
3.தை மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – ஸபலா ஏகாதசி
4.தை மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – புத்ரதா ஏகாதசி
5.மாசி மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – ஷட்திலா ஏகாதசி (மோக்ஷ ஏகாதசி)
6.மாசி மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – ஜயா ஏகாதசி
7.பங்குனி மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – விஜயா ஏகாதசி (மோக்ஷ ஏகாதசி)
8.பங்குனி மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – ஆமலகி ஏகாதசி
9.சித்திரை மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – பாபமோசனிகா ஏகாதசி
10.சித்திரை மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – காமதா ஏகாதசி
11.வைகாசி மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – வரூதினி ஏகாதசி
12.வைகாசி மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – மோஹினி ஏகாதசி
13.ஆனி மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – அபரா ஏகாதசி
14.ஆனி மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – நிர்ஜலா ஏகாதசி
15.ஆடி மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – யோகினி ஏகாதசி
16.ஆடி மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – சயன ஏகாதசி( ஸ்ரீ மஹா விஷ்ணு சயனிக்கும் நாள்)
17.ஆவணி மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி -காமிகா ஏகாதசி
18.ஆவணி மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – புத்ரதா ஏகாதசி
19.புரட்டாசி மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – அஜா ஏகாதசி
20.புரட்டாசி மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – பத்மநாப ஏகாதசி
21.ஐப்பசி மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – இந்த்ர ஏகாதசி
22.ஐப்பசி மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – பாபாங்குசா ஏகாதசி
23.கார்த்திகை மாத கிருஷ்ண பக்ஷ ஏகாதசி – ரமா ஏகாதசி
24.கார்த்திகை மாத சுக்லபக்ஷ ஏகாதசி – பிரபோதினி ஏகாதசி
25.கமலா ஏகாதசி

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீவைஷ்ணவஸ்ரீ அ. கிருஷ்ணாமாசார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் ..

ஸ்ரீ அழகிய மணவாளன்–ஸ்ரீ கோபுரப்பட்டி ஸ்ரீ பால சயனப் பெருமாள்-

ஸ்ரீ அழகிய மணவாளன்’ எனப் பெயர்பெற்ற அரங்கன் தான் சிறுவன் வடிவில் சென்று பிரசாதம் வழங்கியுள்ளான்
என உணர்ந்து கொண்ட ராமாநுஜர்,“நான் யாரையும் அனுப்பவில்லை.
‘பூதப்ருத்’ என்ற திருநாமத்துக்கு எல்லா உயிர்களுக்கும் உணவளிப்பவன் என்று பொருள்.
‘பூதப்ருதே நம:’ என ஜபம் செய்த உமக்கு ‘பூதப்ருத்’ ஆன அரங்கன், தானே வந்து சத்துள்ள உணவளித்து
மெலிந்திருந்த உங்களை இன்று நல்ல ஆரோக்கியத்துடன் வாழ வைத்திருக்கிறான்!” என அந்த ஏழையிடம் சொல்லி,
அரங்கனின் லீலையை எண்ணி ஆனந்தக் கண்ணீர் சிந்தினார்.
“பூதப்ருதே நம:” என்று விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமத்தின் ஆறாவது திருநாமத்தை ஜபிக்கும்
அடியார்களுக்கெல்லாம் அரங்கனே நல்ல உணவளித்து அவர்களைச் சத்துள்ளவர்களாக ஆக்கிடுவான்.
இதுவே ராமாநுஜர் காட்டிய சத்துணவுத் திட்டம்.

————

காவேரி-கொள்ளிடத்திற்கு இடையே ரங்கன் அனந்த சயனத்தில் இருப்பது போலவே மாற்றொரு ரங்கன்
பெருவளவன்-கம்பலாறு தீப கற்பத்தில் பள்ளி கொண்டிருக்கிறான்.
பெருவளவனாறு இப்போது பெருவளை வாய்க்காலாக சுருங்கி விட்டது.
கொல்லி மலையிலிருந்து புறப்பட்டு பெருக்கெடுத்து ஓடிய கம்பலாறு தடம் மாறி இன்று தடயம் மட்டுமே மிஞ்சி இருக்கிறது.
தற்சமயம் அங்கு தென்படுவது புள்ளம்பாடி வாய்க்கால் என அழைக்கப் படுகிறது.
கல்வெட்டுக்களில் புதுக்கிடையில் ஜல சயனத்துப் பெருமாள் ஸ்ரீ ஆதி நாயகப் பெருமாள் என்று இந்த ரங்கன்
அறியப்படுவதில் இருந்து பழைய கிடைக்கை திருவரங்கம் என்பதை உணர முடிகிறது.
இத்தலம் இருக்கும் ஊர், அழகிய மணவாளத்திற்கு அருகாமையில் உள்ள கோபுரப்பட்டி.
இந்த இரண்டு சிற்றூர் களுக்கிடையே சரித்திர தொடர்புகள் உண்டு.
இங்கு சலசலத்துக் கொண்டிருக்கும் பெருவள வாய்க்காலின் கரையில் தான் 12,000 பேர்களுக்கு ஒருசேர
ஆடி அமாவாசை அன்று திதி கொடுக்கப் பட்டு ஆதி நாயகப் பெருமாளுக்கு சிறப்பு பூஜைகள் இன்றும் நடக்கிறது.

மணச்சநல்லூரை கடந்து திருப்பைஞ்சலி செல்லும் வழியில் தற்செயலாக அழகிய மணவாளம் எனும் ஊரில் காரை நிறுத்தினேன்.
அது பல வகையில் மிகப் பெரிய அதிர்ஷ்டம் என்று தான் சொல்ல வேண்டும். அதிகம் வீடுகள் இல்லாத அந்த கிராமத்தில்
பதினெட்டு அடி உயரத்தில் சுந்தர ராஜ பெருமாளின் திருமுக மண்டலம். இரண்டு அடிக்கு கீழே இரு தாயர்களும்.
குறுக்கு வழியில் நடந்து போனால் பத்து நிமிடத்தில் அடையக்கூடிய தொலைவில் தான் கோபுரப்பட்டி.
அளக்கும் படியை தலைக்கு வைத்து பால சயனத்தில் ரங்கன். ஆதி நாயகப் பெருமாள் எனும் திரு நாமம்.

திருவரங்க சரித்திரத்தின் ஏடுகளில் இடம் பெற்றவை இவ்விரு ஊர்களும்.
1323ல் உலுக் கான் படையெடுப்பில் ரங்கனை காக்கும் பணியில் உயிர் நீத்த பன்னிரண்டு ஆயிரம் வீர வைஷ்ணவர்களுக்கு
இங்கிருக்கும் ஓடைக் கரையில்தான் ஒவ்வொரு ஆடி அமாவாசை அன்று ஒரு சேர திதி கொடுக்கப் படுகிறது.
அது மட்டும் இந்த சிற்றூர்களின் புகழுக்கு காரணமல்ல. இங்கு தான் சுல்தான் படைகளின் வெறியாட்டத்திலிருந்து
தப்பி வந்தவர்கள் குடியேறி நாற்பத்தி எட்டு வருடங்களுக்கு பின்னால் மிக அசாத்தியமான கார்யங்களை செய்தார்கள்.
தம் முன்னோர்களின் அர்பணிப்புகளை நினைத்தும் வருவோரிடம் எடுத்துரைத்தும் இன்றும் பெருமை கொள்கிறது இக்கிராமங்கள்.

யார் இந்த 12,000 பேர்? எதற்காக ஒரே நாளில் பிதுர் கிரியை?
இதை அறிய சுமார் 700 ஆண்டுகள் பின் நோக்கி செல்ல வேண்டும். வாருங்கள், போவோம்.

1323ம் வருடம்-திரு அரங்கம் அரண்டு கிடக்கிறது. புயலென சீறிப் பாய்ந்து வரும் டெல்லி சுல்தானின் படைகள்
வழி எங்கும் எதிரிப் போர் வீரர்கள் மட்டுமல்லாது சாதாரண மக்களையும் ரத்த வெறி கொண்டு வேட்டையாடி,
ரத்தினங்களை கொள்ளையடித்து, மாபெரும் நகரங்களை நிர்மூலமாக்கி, தீக்கிரையிட்டு இடும் காடுகளாக்கி
இப்போது ரங்க செல்வத்தை குறி வைத்து வந்து கொண்டிருப்பதாக செய்திகள் வந்ததே அதற்கு காரணம்.

ரங்கன் கோவில் வாசலில் கூட்டம். பிள்ளை லோகாச்சார்யர் தலைமை.
‘குலசேகரன் வழியின் மேல் கல் சுவர் எழுப்பி கருவறையில் பள்ளி கொண்டிருக்கும் ரங்கனை மறைத்து விடுவோம்.
நான், உற்சவர் அழகிய மணவாளனை எடுத்துக் கொண்டு தெற்கு நோக்கி செல்கிறேன்.
விருப்பம் இருப்பவர்கள் என்னுடன் வரலாம். சிறு குழுவாக புறப்படுவோம். நிலைமை சரியானவுடன் அரங்கம் திரும்புவோம்.
என்ன சொல்கிறீர்கள்?’. ‘வாழ்வோ, சாவோ எதுவாயினும் சரி, ரங்கனை பிரியோம், ரங்கத்தை விட்டு செல்ல மாட்டோம்’ என
சூளுரைத்து ஒரு கூட்டம் சேருகிறது. (கட கட வென்று பெரிதாகி அடுத்த சில தினங்களில் 12,000 பேர் அங்கேயே தங்கி விடுகின்றனர்).
‘சரி, இந்த இரு பிரிவிலும் சேராத குடும்பங்கள்
திருப்பாச்சில், கோவர்த்தனக்குடி, திருவரங்கப்பட்டி, அழகிய மணவாளம், கோவிந்தபுரம் ஆகிய பகுதிகளில் குடியேரட்டும்’ என முடிவாகிறது.

ரங்கன் கோவிலை காக்கும் பணியில் போரிட்டு மடிந்த அந்த 12,000 பேருக்கே
ஆடி அமாவாசை அன்று பெருவளை வாய்க்காலின் கரையில் ஒன்றாக திதி கொடுக்கப்படுகிறது. எப்பேர்பட்ட தியாகம் !

1311ல் மதுரை, சிதம்பரம், ஸ்ரீரங்கத்தை சூறையாடினானே கில்ஜியின் பிரதிநிதியான மாலிக் கபூர்
அவன் இயற் பெயர் என்ன தெரியுமா? – சந்த் ராம்.
திருவரங்கத்தை தாக்கி செல்வத்தையெல்லாம் கொள்ளை அடிக்கிறான். அதில் ரங்கன் சிலையும் உண்டு.
டில்லி சுல்தானுக்கு நாடு பிடிக்கும் ஆசையெல்லாம் கிடையாது. அவனுக்கு தெரியும்,
ஆயிரக்கணக்கான மைல்களுக்கு அப்பால் இருந்து ஒரு ராஜ்ஜியத்தை ஆள முடியாதென்று.
அவனுடைய நோக்க மெல்லாம் பொக்கிஷங்களை சூறையாடுவது தான். மாலிக் கபூர் டில்லி திரும்புகிறான்.
(நிற்க. இக்கட்டுரை பூலோக வைகுந்தமான ரங்கத்தை மட்டுமே மையமாக வைத்து எழுதப்பட்டது.
ஆகவே, மாலிக் கபூர் மற்றும் உல்லு கான் தரை மட்டமாக்கிய காஞ்சி, மதுரை போன்றவை இதில் சேர்க்கப்படவில்லை).
அலாஉதின் கில்ஜி அவற்றை பங்கிட்டு கொடுக்கும் போது ஒரு சிற்றரசனிடம் ரங்கன் சிலை சேருகிறது.
அவனுடைய புதல்வி சுரதானிக்கு ரங்கனை மிகவும் பிடித்து விடுகிறது.

இங்கு, திருக்கரம்பனூர் பெண் ஒருத்தி ரங்கனை காணாமல் உணவு உட்கொள்வதில்லை எனும் விரதத்தை மேற்கொண்டு வருகிறாள்.
சுல்தானியப் படைகளுடன் சென்று உளவறிந்து ரங்கம் திரும்பி செய்தி சொல்கிறாள்.
நாட்டியத்தில் தேர்ச்சி பெற்ற குழுவொன்று டில்லி செல்கிறது. பாதுஷா அவர்களின் திறமைகளில் மகிழ்ந்து நிறைய பரிசுகள் கொடுக்கிறார்.
அவர்கள், அவை வேண்டாம் ரங்கன் சிலைதான் வேண்டும் என்று சொல்கிறார்கள். பாதுஷாவும் அதற்கு அனுமதி தருகிறார்.
அந்தப் புரத்தில் நுழையும் அந்நாட்டிய பெண்கள், சுரதானி ரங்கன் பிரேமையில் இருப்பதை கண்டு
அவளுக்கு மயக்க மருந்து கலந்து கொடுத்து சிலையை கவர்ந்து செல்கின்றனர். மயக்கம் தெளிந்த சுரதானி அழுது புலம்புகிறாள்.
பாதுஷா நாட்டியக் குழுவை பிடித்து சிலையை மீட்டு வரச் சொல்கிறார். இதை முன்பே ஊகித்திருந்த அவர்கள் மாற்று வழியில் செல்கின்றனர்.
ரங்கம் வரை வந்த சுரதானி சிலையை காணாமல் மனமொடிந்து உயிர் விடுகிறாள்.
அதன் பின் ரங்கன் சிலை திருவரங்கம் திரும்புகிறது.
சுரதானியின் நினைவாக அவள் ஓவியம் இரண்டாவது பிரகாரத்தின் வடகிழக்கு மூலையில் தீட்டப்பட்டு
இன்றும் அவள் துளுக்க நாச்சியாராக வணங்கப் படுகிறாள்.

(இச்சம்பவத்தை வைணவத்தை சீரமைத்த பிரதம ஆச்சார்யர் ராமனுஜரோடு இணைத்தும் கூட கதைகள் உண்டு.
ஆனால், அவர் வாழ்ந்த காலத்தில் டில்லி சுல்தானோ, தென்னக படையெடுப்போ கிடையாது).

அபரஞ்சி தங்கத்தால் ஆன அழகிய மணவாள உற்சவ விக்ரஹத்தையும், பொக்கிஷங்களையும் பத்திரமாக எடுத்துக் கொண்டு
ஒரு குழு ரங்கத்தை விட்டு போய்விட்டதென அறிந்த சுல்தான் படை உபதளபதி கண்ணில் பட்டவர்களையெல்லாம்
வெட்டி வீழ்த்துமாறு கட்டளை இட்டு அக்கூட்டத்தை பிடித்து வரவும் ஏற்பாடு செய்தான்.
நிலைமையின் விபரீதத்தை உணர்ந்த எம்பெருமான் அடியார்களில் ஒருத்தியான வெள்ளாயி அவன் முன்னே
பல மணி நேரங்கள் ஆடி அவனை மயக்கி, தனியில் காதல் மொழி பேசி, போதை கொள்ள வைத்து பின்னர்
கிழக்கு கோபுரத்திற்கு மேலே கூட்டிச் சென்று கீழே தள்ளி கொன்று தானும் குதித்து தன் இன்னுயிரை மாய்த்துக் கொண்டாள்.
நாற்பத்தியெட்டு ஆண்டுகளுக்கு பின் ரங்கத்தில் முதல் முறையாக, வெற்றி வீரனாக காலடி எடுத்து வைத்த
விஜய நகர அரசன் கம்பணா அவள் செய்த த்யாகத்தையும் வீர சாகசத்தையும் போற்றி
அந்த எம்பெருமான் அடியாளின் நினைவாக அக்கோபுரத்துக்கு அவள் பெயரையே சூட்டினான்.

இவையெல்லாம் நடந்து முடிந்து பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்கு பின்னரே
காக்கத்திய மன்னன் பிரதபருத்திரனை அடக்கும் பொருட்டு உல்லு கான் தலைமையில் ஒரு பெரும் படை
வாரங்கல் கோட்டையை தாக்கி அப்போரில் வெற்றில் பெற்ற களிப்பில் மீண்டும் தமிழகத்தில் நுழைந்தது.

பிள்ளை லோகாசார்யரும், ஸ்வாமி வேதாந்த தேசிகரும் இச்சமயத்தில் தான் ரங்கனை காக்கும் பணியில் ஈடு பட்டனர்.
வேதாந்த தேசிகருக்கு அடுத்ததாக வருபவரே மணவாள மாமுனிகள்.

சுதர்சன ஆச்சார்யர்’தேசிகரே, யாம் பெற்ற செல்வங்கள் மூன்று. அதோ, தூணுக்கு பின்னால் இருளில்
மறைந்து நிற்கிறார்களே இரு சிறுவர்கள், அவர்கள் எம் புதல்வர்கள்.
மூன்றாவது, என் வஸ்திரத்தில் ஒளித்து வைத்திருக்கும் சுருதப் பிரகாசிகை*. இம்மூன்றையும் நீங்கள் தான் காப்பாற்ற வேண்டும்’
என்று கேட்டுக் கொள்கிறார். அவரது உயிர் கூட்டை விட்டு பிரிந்து ரங்கனின் திருவடிகளை அடைகிறது.

*சுருதப் பிரகாசிகை : பிரம்ம சூத்திரத்துக்கு ராமானுஜர் வடமொழியில் எழுதிய உரை தான் ஸ்ரீ பாஷ்யம்.
அந்நூலுக்கு நடாதூர் அம்மாள் எழுதிய விளக்கம் தான் சுருதப் பிரகாசிகை.
ரங்கனுக்கு நைவேத்யம் செய்யப்படும் பாலை சூடு சரியாக இருக்கிறதா என்று கொஞ்சம் தொண்டையில் இட்டுப் பார்ப்பாராம் அவர்.
அதன் காரணமாகவே அவருக்கு அப்பெயர் வந்ததாம்.

ஸ்வாமி தேசிகர் சுதர்சன ஆச்சார்யருக்கு ஈமக் கிரியைகளை செய்ய முடியாமல் போனதே என்ற வருத்தத்துடன்
அந்த இரு இளம் தளிர்களை தம்முடன் கூட்டிக் கொண்டு சுல்தான் படைகளின் கண்ணில் படாமல் நடந்தே
கொங்கு நாட்டின் சத்யமங்கல காட்டுப் பகுதிக்குள் சென்று விட்டார்.
அவர் ரங்கன் தரிசனத்திற்கு மேல்கோட்டை வருவதற்கு இன்னும் பல வருடங்கள் ஆகும்.

ரங்கன், மதுரையை கடந்து, திருக்குருகூர் (நம்மாழ்வார், மணவாள மாமுனிகள் அவதாரத் தலம்) வழியாக
நாகர்கோவில் சென்றடைந்து, பின் திரு அனந்தன் புரம் எழுந்தருளி, கோழிக்கூட்டில் நம்மாழ்வாரை சந்தித்து,
திரு நாராயண புரம் (மேல்கோட்டை) – சத்தியமங்கலம் – திரு நாராயண புரம் வந்தடைந்து,
இதோ இப்போது நாம் அறியா பாதை வழியே திருமலைக் காடுகளில் புகுந்து விட்டார்.
பத்தொன்பது ஆண்டுகளுக்கு பின்னர் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, இன்னும் பல இடங்களில் தங்கி 1371ல் தான்
மறுபடி அரங்கம் எழுந்தருளப் போகிறார்.

இந்த கடைசி பத்து ஆண்டுகள் ஒரு பிரசித்தி பெற்ற சாம்ராஜ்யத்தின் ஏடுகளில் மிக முக்கிய மானவை.
அதில் சில தாள்கள் (ஓலைகள்) கங்கா தேவியால் எழுதப்பட்டு 1916ல் திரு அனந்தன் புரத்தின் ஒரு நூலகத்தில்
வேறு ஏடுகளுக்கு இடையே கிடைக்கப் பெற்றவை. யார் இந்த கங்கா தேவி? அந்த ஓலைகளில் என்ன எழுதப்பட்டிருந்தது?

ஹரிஹரனும், புக்கனும். அவர்கள் தோற்றுவித்த சாம்ராஜ்ஜியம் தான் விஜய நகரம்.
அவர்களின் குருவான வித்யாரண்யர் தான் அந்த சாராத பீட ஆச்சார்யர்.
அவர் பெயராலேயே – வித்யா நகரம் – ஸ்தாபிக்கப்பட்டு பின்னாளில் அது மருவி மிகப் பொருத்தமாக விஜய நகரம் ஆயிற்று
ஹரிஹரன் தான் அதன் முதல் மன்னன். அவன் இறந்ததும் புக்கன் ராஜ்ஜிய பாரத்தை தன் தோள்களில் ஏற்றுக் கொண்டான்.
அவனுடைய புதல்வனே கம்பணன். முள்வாய் (முல்பாகல்) பட்டண அரசன்.
அவனுடைய சர்வ சைன்யாதி பதியே கோபணா.
இவர்கள் தான் பின்னாளில் அரங்கத்தை மீட்டு அழகிய மணவாளனை மறுபடி அவன் இருப்பிடம் கொண்டு சேர்க்கப் போகிறவர்கள்.
இவர்களின் வீர சாகசங்களை மதுர காவியமாக படைத்தவளே கங்கா தேவி, கம்பணனின் மனைவி.

இன்றைக்கு சுமார் அறுநூற்று ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் கம்பணாவின் மனைவி கங்கா தேவியினால்
‘மதுரா விஜயம்’ நூலில் எழுதப்பட்டவை. அவள் எழுதிய ஏடுகள் 1916ம் ஆண்டு திரு அனந்தன் புரத்தில்
ஒரு தனியார் நூலகத்தில் வேறு முக்கியமில்லாத ஓலைகளுக்கு இடையே கண்டு எடுக்கப் பட்டவை.
கங்கா தேவி தன் கணவனுடனேயே போர்க்களம் சென்று தன் கண்ணால் கண்டதை வீர கம்பராய சரித்திரமாக தொடுத்ததுதான் ‘மதுரா விஜயம்’.

அகிலாண்டேஸ்வரி மீனாக்ஷி பேச ஆரம்பித்தாள்.
கம்பணா , இதோ இந்த குறுவாளை பெற்றுக்கொள். இது விஸ்வகர்மாவினால் சிவபிரானிடம் கொடுக்கப்பட்டது.
அவர் இதனை பாண்டியர்களிடம் கொடுத்தார்.
அவர்களும் இதை வைத்துக்கொண்டு காலத்தால் அழிக்க முடியாத கீர்த்தியை அடைந்தார்கள்.
ஆனால், அவர்கள் புகழ் மங்குவதை உணர்ந்த அகத்திய மாமுனி இக்குறுவாளை உனக்கு கொடுத்துள்ளார்.
நீ, இயல்பிலேயே தைர்யசாலி. இவ்வாள் உன்னிடம் இருந்தால் நீ பராக்ரமசாலியாவாய்.
இதை தரித்திருக்கும் வரையில் எந்த ஆபத்தும் உன்னை அணுகாது. உனக்கு தோல்வி ஏற்படாது.
கடவுளர்கள் கூட உன்னை எதிர்க்க முடியாது. நீ, உடனே மதுரைக்கு புறப்படு.
அன்று வட மதுரையில் கண்ணன் கம்சனை கொன்றது போல் நீ அந்த யவன அரசனை கொல்வாய்.
துருக்கியர்களை விரட்டியடித்து தர்மத்தை நிலை நிறுத்துவாய். அவர்கள் ரத்தத்தை ஆறாய் ஓடவைப்பாய்.
சேதுக்கரைக்கு சென்று ஜய ஸ்தம்பம் நாட்டுவாய். தமிழ் பேசும் நாட்டை ஆளத் தொடங்குவாய்.
உன் ஆட்சியில் காவேரி பழக்கப்பட்ட யானை போல் அமைதியாய் ஓடுவாள். ஜய விஜயீ பவ’.

கருணை பொங்கும் அகன்ற விழிகளுடன் கம்பணாவை ஆசிர்வதித்த படியே அந்த சர்வேஸ்வரி அவன் புறக் கண்களிலிருந்து
மறைந்து ஹ்ருதயத்துக்குள் உறைந்தாள். சுற்றிலும் இருள் சூழினும் தன் அகத்தினுள்ளே பிரகாசத்தை உணர்ந்தான் கம்பணா.

371. பரிதாபி ஆண்டு, வைகாசி திங்கள் 17ம் நாள். ரங்க நகரம் விழாக்கோலம் பூண்டிருந்தது.
நாற்பத்தியெட்டு வருடங்களுக்கு முன்னால் தன் இருப்பிடத்திலிருந்து அவசரஅவசரமாய் வெளியேறிய அழகிய மணவாளன்
காவிரியின் தென்கரையை அடைந்து, பின் தொண்டைமான் காட்டிற்குள் புகுந்து, திருக்கோஷ்டியூர், திருமால் இருஞ்சோலை,
யானைமலை, மதுரை, திருக்குருகூர், நாகர்கோவில், திருஅனந்தன்புரம், கோழிக்கூடு, திருநாராயணபுரம்,
திருமலைக் காடுகள், திருமலை, செஞ்சி, அழகிய மணவாளம் வழியாக தென் தேசங்களை பிரதக்ஷணம் செய்து
இப்போது காவிரியின் வடகரை கடந்து ரங்கத்திற்குள் மீண்டும் பிரவேசிக்கிறார்.
கேட்க வேண்டுமா ரங்கத்தினர் உற்சாகத்திற்கு? வீட்டு வாசல்கள் தெளிக்கப்பட்டு மாக்கோலங்கள். வாழைகள்.
மாவிலைத் தோரணங்கள். பூ மாலைகள். மேள தாளத்துடன் மங்கல இசை. விண்ணைப் பிளக்கும் வேத கோஷங்கள்.
தமிழ் மறை பிரபந்தங்கள். போரில் வெற்றி கண்ட கம்பண, கோபணருக்கு ஜய கோஷங்கள்.
வீதியெங்கும் மகிழ்ச்சி கூத்தாடல்கள். பல்லக்கில் நெஞ்சு நிறைந்து பவனி வரும் ரங்கனுக்கும்,
அதை சுமக்கும் விஜய நகர அரசன், படைத் தளபதிகளுக்கு ஆரத்திகள், அவர்கள் அனைவரின் மீதும் வாரி இறைக்கப் படும் பூக்கள்,
கொட்டும் முரசுகளின் பேரொலிகள் என திருவரங்கம் அதிர்ந்து கொண்டிருந்தது.

இக்கொண்டாட்டங்களை எல்லாம் பார்த்துக் கொண்டும், குழுமி இருந்த ஜன சமுத்திரத்தின் ‘ரங்கா, ரங்கா’
(அரை நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னால் இதே ரங்கா, ரங்கா முழக்கத்தோடு அவனுக்காக உயிர் துறந்த
ரங்க வீரர்களின் வம்சா வழி வந்தவர்களே இவர்கள்) எனும் சந்தோஷ கூச்சல்களை கேட்டுக் கொண்டும்,
அவர்களின் ஊடே புன்னகை தவழும் முகத்துடன் ஊர்வலமாய் சென்று தன் சாம்ராஜ்ஜிய பீடத்தில்
ஸ்ரீதேவி, பூதேவி சமேதராக புளகாங்கிதமாய் எழுந்தருளினார் அரங்கன்.
(காணாமல் போன நாச்சியார் உற்சவ பேரங்கள் இப்போது எப்படி வந்தன?
இவ்விக்ரஹங்கள் வேறு. இவை, அழகிய மணவாளர் திருமலையில் தங்கி இருந்த போது சந்திரகிரி அரசர் யாதவராயரால் செய்து வைக்கப் பட்டவை).

இச்சமயத்தில்தான் விஜய நகரத்தார் போரில் வெற்றி பெற்றதை ஸ்வாமி வேதாந்த தேசிகரிடம் நேரில் கூறி
அவரை திருவரங்கம் அழைத்து வந்திருந்தனர். எவர் முன்னிலையில் நாற்பத்தியெட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்னால்
மூலவரை மறைக்கும் வகையில் குலசேகரன் வாயிலில் சுவர் எழுப்பப்பட்டதோ, நூறு பிராயத்தை கடந்திருந்த அவரே
இப்போது முன் நின்று அக்கற்தடுப்பை தகர்த்து ரங்கனை மீண்டும் உலகத்தாருக்கு வெளிப்படுத்தினார்.
அரங்கனை முதன் முறையாய் தரிசித்தவர்கள் பரவசமாகி ‘ரங்கா, ரங்கா’ என கூக்குரலிட்டனர்.
பலரின் விழிகளில் ஆனந்தக் கண்ணீர். பிறகு, ரங்கனுக்கு முறைப்படி வெகு விமர்சையாக பூஜைகள் நடந்தது.
ஸ்வாமி தேசிகர், சுல்தானுக்கு எதிரான போரில் விஜய நகர படைகளுக்கு தலைமை வகித்து வெற்றி கண்ட
கோபணரை போற்றி ஒரு ஸ்லோகம் எழுதினர். அது கல்லில் பொறிக்கப்பட்டு இன்றும் காணக் கிடைக்கிறது.

ரங்கன் மட்டும் அல்ல, நாச்சியாரும் கூட, தற்காலத்தில் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டவரும்,
வில்வ மரத்தின் கீழே புதைக்கப்பட்டு இப்போது வெளியே எடுக்கப்பட்டவருமாக இருவராயினர்.
மறுபடி விவாதம். கடைசியில், இருவரையுமே வைத்துக் கொள்ளலாம் என முடிவாயிற்று.

கோபுரப்பட்டி பால சயனப் பெருமாள்: இப்பகுதி ‘மேல் தலைக்காவிரி பூம்பட்டினம்’, ‘ராஜராஜ வள நாடு’, ‘புராதன புரி’
என்று பல்வேறு பெயர்களால் அறியப்பட்டது. 1342ல், வீர வள்ளாலன் கண்ணூர் கொப்பத்தை முற்றுகை இட்ட போதும்,
பின்னர் 1498ல் இலங்கை உலகன் என்ற தோழப்பானாலும் திருப்பணிகள் செய்யப் பட்டுள்ளது.
இக்கோவில் மூலவர் புதுக்கிடையில் ஜலசயனத்து பெருமாள் என்று கல்வெட்டுக்கள் மூலம் அறியப்படுவதால்
பழைய கிடை திருவரங்கம் என தெளிவாகிறது.

——————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் —

ஸ்ரீ பராசரபட்டர்–அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ குண ரத்ன கோஸம்–ஸ்ரீ ஸூவர்ண குஞ்சிகா– ஸ்லோகங்கள் –57-58-59-60-61–

நம் போல்வாரைப் புருஷகாரமாய் இருந்து காப்பதற்குத் தேவையான குணங்கள் யாவும்
திரு வரங்கத்திலேயே சிறப்புறுகின்றன -என்கிறார் —

ஔதார்ய காருணிகதா ஆச்ரித வத்ஸலத்வ
பூர்வேஷு ஸர்வம் அதிசாயிதம் அத்ர மாத:
ஸ்ரீரங்கதாம்நி யத் உத அன்யத் உதாஹரந்தி
ஸீதா அவதாரமுகம் ஏதத் அமுஷ்ய யோக்யா–ஸ்லோகம் —57 —

ஔதார்ய காருணிகத் ஆஸ்ரித வத்சலத்வ பூர்வேஷூ சர்வ மதிசாயித மத்ர மாத –
தாயே -வள்ளன்மை கருணை -அடியாரிடம் வாத்சல்யம் இவற்றை முன்னிட்ட நற் குணங்களுள்
புருஷகாரம் ஆவதற்குத் தேவையான குணங்கள் யாவும் –
ஸ்ரீரங்கதாம்நி யத் உத அன்யத் உதாஹரந்தி ஸீதா அவதாரமுகம் ஏதத் அமுஷ்ய யோக்யா —
ஸ்ரீ ரங்க ஷேத்ரத்தில்
அத்ர-ஸ்ரீ ரங்க நாச்சியாராய் இருக்கும் இந்த நிலையில்
அதிசாயிதம் -சிறப்பிறுத்தப் பட்டுள்ளன –
மேலும் -அன்யத் -இவ்வர்ச்சை நிலையின் நின்றும் வேறுபட்ட யாதொரு சீதாவதாரம் முதலியவற்றை
உதா ஹரந்தி -கீழ்ச் சொன்ன குணங்கள் விளங்கும் இடமாக இதிஹாச புராணம் வல்லோர் எடுத்து இயம்புகின்றனரோ
இந்த சீதாவதாரங்கள் முதலியதும் -அமுஷ்ய -இவ்வர்ச்சை நிலைக்கு -யோக்யா -பயிற்சி செய்வதேயாம் –

ஔதார்யம் -தனது நலப் பற்று இன்றி பிறர் விருப்பத்தை நிறைவேற்றிக் கொடுத்தல் –
சித்த உபாயமான தன்னையே கொடுத்தல் என்றுமாம் –
உலகை உய்விக்கக் கருதி பிராட்டி பல கால் திருவவதரித்து பயின்றனள்-

இறைவனும் அர்ச்ச்சை நிலையில் கோயில் முதலிய ஸ்தலங்களில் பயின்றதாக பூதத் தாழ்வார் –
பயின்றது அரங்கம் -பாசுரத்தில் அருளிச் செய்கிறார் –

தாயே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! தன்னைப் பற்றிக் கூட கவலைப்படாது மற்றவர்க்கு உதவும் தன்மை (ஔதார்யம்),
மற்றவர் படும் துயரம் பொறுக்காமல் உள்ள தன்மை (காருணிகதா),
அடியார்கள் செய்யும் குற்றத்தையும் மறந்து குணமாக ஏற்றுக் கொள்ளுதல் (வத்ஸலத்வம்) ஆகிய பல சிறந்த குணங்கள்
ஸ்ரீரங்கநாச்சியாரான உன்னிடம் மிகவும் அதிகமாகவே உள்ளதே!
நீ முன்பு சீதையாகவும் ருக்மிணியாகவும் திரு அவதாரம் செய்தபோதும் அந்தக் குணங்கள் உன்னிடம் இருந்தன என பலர் கூறுகின்றனர்.
அப்போது நீ கொண்டிருந்த அந்தக் குணங்கள், இப்போது நீ கொண்டுள்ள இந்த அர்ச்சை ரூபத்திற்குண்டான பயிற்சி போலும்.

அர்ச்சாவதாரத்தில் இந்தக் குணங்கள் கொள்ள வேண்டும் என்று எண்ணி, முன்பு எடுத்த பல திருஅவதாரங்களில்
இவள் பயிற்சி எடுத்துக் கொண்டாள் போலும்.
பட்டை தீட்டத் தீட்ட அல்லவோ வைரம் ஒளிர்கிறது?

வண்மையும் கருணையும் வாத்சலம் முதலன
உண்மையில் அரங்குறை யுனக்கொர் ஒப்பிலையனாய்
பெண்மணி சானகி போலுந பிறவிகள்
எண்ணிடல் இந்நிலைக்கு என்ற நற் பயிறலே –57-

அனாய் -தாயே
பாரதந்த்ர்யம் தலை சிறந்து விளங்க நின்றமையின் பெண் மணி சானகி என்று அடை மொழி கொடுக்கப் பட்டது-

—————–

அக் குணங்களுள் ஔதார்யம் அளவுகடந்த அதிசயம் உடையது -என்கிறார் —

ஐச்வர்யம் அக்ஷர கதிம் பரமம் பதம் வா
கஸ்மைசித் அஞ்ஜலி பரம் வஹதே விதீர்ய
அஸ்மை ந கிஞ்சித் உசிதம் க்ருதம் இதி அத அம்ப
த்வம் லஜ்ஜஸே கதய க: அயம் உதாரபாவ:–ஸ்லோகம் —58 —

ஐஸ்வர்யம் அஷரகதிம் பரமம் பதம் வா கஸ்மைசித் அஞ்ஜலி பரம் வஹதே விதீர்ய
அஞ்ஜலி பரம் -தொழுகைச் சுமையை -சுமக்கின்ற
கச்மைசித் -யாரானும் ஒருவனுக்கு -அவன் அதிகாரத்திற்கு ஏற்ப
ஐஸ்வர் யத்தை யாவது
கைவல்யம் என்னும் பயணியாவது
மோஷத்தை யாவது
விதீர்ய -கொடுத்து
இன்னமும் –

அஸ்மை ந கிஞ்சித் உசிதம் க்ருதம் இதி அத அம்ப த்வம் லஜ்ஜஸே கதய க: அயம் உதாரபாவ: —
இவனுக்கு சுமைக்குத் தகுந்தது -உசிதம் –
ஒன்றும் செய்யப்பட வில்லையே என்று வெட்க்கப் படுகின்றாய்
இந்த வண்மைக் குணம் -க கத்ய- எத்தகைத்து சொல்லு-

நேர்வதோர் எளியதோர் அஞ்சலி மாத்ரம்-பெறுவதோ பெரும் பயன்கள் –
ஸ்ரேயோ ந்ஹ்யரவிந்த லோசநமந காந்தா பிரசா தாத்ருதே சம்ஸ்ருத் யஷர வைஷ்ணவாத்வச
ந்ருணாம் சம்பாவ்யதே கர்ஹிசித் -ஆளவந்தார்
தேஹாத்மாபிமானிக்கு பயன் ஐஸ்வர்யம்
ஸ்வதந்த்ராபிமானிக்கு பயன் கைவல்யம்
அடிமையாய் அநந்ய பிரயோஜனனுக்கு பயன் பரமபதம் –

ஒரு மலையைச் சுமத்து போலே நாம் அஞ்சலி பண்ணுவதை பிராட்டி கருதுகிறாள் –
அதற்க்கு ஏற்ப சுமையாக அஞ்சலியைக் கூறினார் –
தே பூயிஷ்டாம் நம உக்திம் -என்றும் –
அது சுமந்தார்கட்கே -என்றும் ஸ்ருதிகள் ஓதுமே –
அஞ்சலி சுமப்பவன் யாராயினும் -ஜாதி வ்ருத்தம் பற்றிய நியமம் இல்லை -என்பதால் கச்மைசித் -என்கிறார் –
உன்னடியார்க்கு என் செய்வன் என்றே இருத்தி நீ என்றபடி
தான் கொடுக்கும் மோஷமும் அற்பமாய்த் தோற்றுவதால் நாணி இருப்பதால் இது என்ன ஔதார்யமோ என்று வியக்கின்றார் –
ஸ்ரியம் லோகே தேவ ஜூஷ்டாம் உதாராம் -சுருதி உதாரா சப்தம்
உதாரா சப்தத்துக்கு மோஷ ப்ரதத்வ ரூபமான உபாயத்வமும் பிராட்டிக்கு உண்டு என்பர் ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகர்
பிராட்டி புருஷகாரம் ஆனால் அல்லது ஈஸ்வரன் கார்யம் செய்யான் ஆதலின்
இறைவன் வாயிலாக மோஷ பரதத்வம் சொல்லுகிறது என்பர் மற்றைய ஆசார்யர்கள் –

தாயே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனக்கு முன்னால் நின்று கொண்டு ஒருவன் தனது இரு கரங்களையும் தலைக்கு மேல் தூக்கி
வணங்கினால் நீ துடித்துப் போகிறாய்! என்ன காரணம்? அவனது கைகள் நோகுமே என்றும்,
அந்தப் பாரத்தை அவன் தாங்குவானா என்றும் என்ணுகிறாய்.
இதனால் அவனுக்கு மிகுந்த செல்வமும்,
உனக்குக் கைங்கர்யம் செய்யும் வாய்ப்பையும், உயர்ந்த மோக்ஷத்தையும் அளிக்கிறாய்.
இத்தனை செய்த பின்னரும் உனது நிலை எப்படி உள்ளது? “ஐயோ! எதனை நினைத்து இந்தக் குழந்தை நம்மிடம் வந்தானோ?
நாம் அளித்தது போதுமானதாக இருந்ததா? இதன் மூலம் இவனது வேண்டுதல் பலித்ததா? தெரியவில்லையே!
நாம் குறைவாகக் கொடுத்து விட்டோமோ?”, என்று பலவாறு எண்ணியபடி,
நீ வெட்கப்பட்டுத் தலையைச் சற்றே தாழ்த்தி அமர்ந்திருக்கிறாய்.
இத்தகைய உனது கொடைத்திறன் எத்தன்மை உடையது என்பதை நீயே கூறுவாயாக.

அஞ்சிறப் பக்கர மாக்கமோ அம்மனாய்
அஞ்சலி சுமப்பவர்க்கு அருளியு மேற்ப யான்
எஞ்சற ஈகலன் எனத் தலை குனிதியேல்
கொஞ்சமோ குருதி அம்மா நின் கொடைத் திறன் -58-

அம் சிறப்பு -அழகிய மோஷம்
அக்கரம் -கைவல்யம் -அஷர கதி
ஆக்கம் -ஐஸ்வர்யம்-

———-

மேல் இரண்டு ஸ்லோகங்களினால் தம் நைச்யத்தை யனுசந்திக்கிறார் —

ஞான க்ரியா பஜந ஸம்பத் அகிஞ்சந: அஹம்
இச்சா அதிகார சகந அநுசய அநபிஜ்ஞ:
ஆகாம்ஸி தேவி யுவயோ: அபி துஸ்ஸஹாநி
பத்த்நாமி மூர்க்கசரித: தவ துர்பர: அஸ்மி–ஸ்லோகம் —59 —

ஞான க்ரியா பஜந ஸம்பத் அகிஞ்சந: அஹம் இச்சா அதிகார சகந அநுசய அநபிஜ்ஞ:
பயன் பெற வேண்டும் என்ற ஆசையையும்
அப் பயனுக்காக விதித்த வற்றைச் செய்யுமாறு ஏவப் படுகிற யோக்யதையையும்
சகந -செய்வதற்கு சக்தியையும்
அநு சயா -விதித்ததை இது காறும் செய்யாது இருந்தோமே என்ற அனுதாபத்தையும்
அநபிஜ்ஞ -அறியாதவனும் -ஆதலின் –
ஞான யோகம் என்ன
கர்ம யோகம் என்ன
பஜந -பக்தி யோகம் என்ன
இவைகள் ஆகிற செல்வத்தினால்
அகிஞ்சனனான நான்
யுவயோ அபி -இறைவனும் இலக்குமியுமான உங்களுக்கும் கூட

ஆகாம்சி தேவி யுவயோரபி துஸ் சஹாநி பத்தநாமி மூர்க்க சரிதஸ் தவ துர்பரோஸ்மி —
பொறுக்க ஒண்ணாத -ஆகாம்சி -பிழைகளை
பத்த்நாமி -சேர்க்கின்றேன்
கெட்ட நடத்தை யுடைய நான் உனக்கு தாங்க இயலாதவனாக இருக்கின்றேன் –

முற்கூற்றால் ஆநு கூல்யம் இல்லாமையும் பிற்கூற்றால் ப்ராதிகூல்யம் உடைமையும் கூறப் பட்டன –
இச்சை -மோஷ ருசி -முமுஷூத்வம்
அதிகாரம் -அனலை யோம்பும் அந்தண்மை முதலியன
சகநம் -விதித்தவற்றை அறிந்து அனுஷ்டிக்கும் திறம் –
இவை எனக்கு இல்லை என்பது மட்டும் இல்லை -இங்கனம் சில உண்டு என்ற அறிவும் இல்லை
மேலும் தீமைகள் எல்லாவற்றையும் சேர்த்த வண்ணமாய் உள்ளேன்
குற்றத்தை நற்றமாக கொள்ளும் இயல்பு கருதி யுவரோபி -என்கிறார் –
ஷாந்தி ஸ்தவா கஸ்மிகீ -எனச் சிறப்பித்துக் கூறப் படும் உனக்கும் நான் பரிகரிக்க முடியாதவன் ஆனேன்
அஹமசம் யபராதா நாமாலய -குற்றங்களுக்கு கொள் கலம்
துர்ப ரோஸ்மி-எங்கனம் ஆயினும் நீ என்னைக் காத்து அருள வேணும் –

தேவீ! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! மோக்ஷம் அடையவேண்டும் என்ற உயர்ந்த ஆசையும்,
அந்தப் பதவியை அடைய வேண்டியதற்காக இயற்றப்பட வேண்டிய யோகங்கள் செய்யும் தகுதியும் எனக்கு இல்லை.
இந்த யோகங்களில் விதித்துள்ளவற்றை நான் இதுவரை செய்யவும் முயற்சிக்கவில்லை.
“சரி! போகட்டும், இவற்றைப் பெறவில்லையே”, என்று எண்ணியாவது நான் வருத்தம் கொள்கிறேனா என்றால், அதுவும் இல்லை!
இப்படியாக நான் ஞானயோகம், கர்மயோகம் , பக்தியோகம் ஆகிய உயர்ந்த செல்வங்களைப் பெறாத ஏழையாகவே உள்ளேன்.
மேலும் உன்னாலும், உனது நாயகனான ஸ்ரீரங்கநாதனாலும் பொறுக்க முடியாத பல குற்றங்களைச் செய்து வருகிறேன்.
இப்படிப்பட்ட தீய நடத்தையால் உனக்குப் பொறுத்துக் கொள்ள இயலாதவனாக உள்ளேன்.

சற்றமே யறிவு கன்மம் பத்தி யாம் சம்பத்தில்லை
கற்றிலே னிச்சை பெற்றி கவுசல மிரங்கல் தேவி
குற்றமே புரியா நிற்பன் கொதிக்க நும் மிருவீ ருள்ளும்
முற்றுமே மூர்க்கனேனை முடியுமோ தாங்க நீ தான் –59-

பெற்றி -அதிகாரம் –
கவுசலம் -சாமர்த்தியம்
இச்சை -பெற்றி -கவுசலம் -இரங்கல் -கற்றிலேன் -இவற்றைப் படித்தும் அறியேன்
முற்றும் மூர்கனேனை நீ தான் தாங்க முடியுமோ –

————

இங்கனம் நைச்ய அநு சந்தானம் செய்வதும் மனப் பூர்வமாய் அன்று –
முன்னோர்களைப் பேச்சளவிலே பின்பற்றின மாத்திரமே –
ஆதலின் நினது இயல்பான கருணையினால் என்னைக் காத்தருள்க -என்கிறார்-

இதி உக்தி கைதவ சதேந விடம்பயாமி
தாந் அம்ப ஸத்ய வசஸ: புருஷாந் புராணாந்
யத்வா ந மே புஜ பலம் தவ பாத பத்ம
லாபே த்வம் ஏவ சரணம் விதித: க்ருதா அஸி–ஸ்லோகம் —60 —

இத் யுக்தி கைதவசதேந விடம்பயாமி தாநம்ப சத்ய வசச புருஷான் புராணான்-
அம்பா -தாயே
இதி -கீழ்ச் சொன்ன முறையிலே-
உக்தி கைதவ சதேந -கள்ளத் தனமாக நூற்றுக் கணக்கில் செய்யும் நைய அநு சந்தானங்களால்-
தான் -பிரசித்தர்களும்
சத்ய வசச -உண்மையையே உரைப்பவர்க்களுமான
பழம் காலத்து ஆசார்யர்களை
விடம்பியாமி -அநு கரிக்கின்றேன் –

யத்வா ந மே புஜ பலம் தவபாத பத்ம லாபே த்வமேவ சரணம் விதித க்ருதாசி–
யத்வா -அல்லது
நினது திருவடித் தாமரைகளைப் பெறுவதில் எனக்கு
புஜ பலம் -கைம் முதல் சாதனம் இல்லை
விதித -கருணையால் த்வ மேவ -நீயே
சரணம் க்ருதா அஸி-தஞ்சமாக செய்யப் பட்டு இருக்கிறாய் –

பொய்யே யாயினும் முன்னோர்களை பின் பற்றினமையாலும் இழக்க வேண்டும் படியோ உமது நிலை
நிர் ஹேதுக கிருபை ஒன்றே தஞ்சம் –
விதி -விதி வாய்க்கின்றது காப்பாரார்-கரை புரண்ட கருணையை –
பிராட்டி சரணம் ஆவது தண்டிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தை மாற்றுவதே -அதாவது புருஷகாரம் ஆதலே யாம் –
சரணமாகச் செய்யப் பட்டாய் -என்று -சரணம் ஆனாய் என்று சொல்லாமல் –
நிர்ஹேதுக கிருபையை விதி என்றதால் -விதியை யாரால் வெல்ல முடியும் –

தாயே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! இப்படியாக நான் பல விதமான கள்ளத்தனம் நிறைந்து, நூற்றுக்கணக்கான தவறுகள்
உடையவனாக இருக்கிறேன். இருந்தாலும் உனது அருள் பெற்றவர்களும், உண்மையை கூறுபவர்களும் ஆகிய
ஆழ்வார்கள் முதலான முன்னோர்கள் கூறியதையே பின்பற்றி நிற்கிறேன் (இப்படிக் கூறுவதும் ஒரு வகையில் பொய் என்கிறார்).
எனக்கு உனது திருவடிகளைப் பிடித்துக் கொள்வதற்கு இதைவிட வேறு எந்த உபாயமும் இல்லை.
வேறு புகலிடம் இல்லாத எனக்கு உனது கருணையால் நீயே புகலிடமாக உள்ளாய்.

தொல்லவர் மெய்யே சொல்லும் தூ நெறி தொடருவேன் போல்
எல்லை யிலாமல் இங்கன் இயம்பினான் சலங்கள் அந்தோ
அல்லது தாயே உன் தன அடி மலர்ப் பெற என் கையில்
வல்லமை இலையதற்கு வல்லை நீ விதியினானாய் –60-

————-

நிகமத்தில் பலன்களை ஆஸாசித்து இவ் வருமந்த ஸ்துதியைத் தலைக் கட்டுகிறார்-

ஸ்ரீரங்கே சரத: சதம் ஸஹ ஸுஹ்ருத்வர்கேண நிஷ்கண்டகம்
நிர்துக்கம் ஸுஸுகஞ்ச தாஸ்ய ரஸிகாம் புக்த்வா ஸம்ருத்திம் பராம்
யுஷ்மத் பாத ஸரோருஹ அந்தர ரஜ: ஸ்யாம த்வம் அம்பா பிதா
ஸர்வம் தர்மம் அபி த்வம் ஏவ பவ ந: ஸ்வீகுரு அகஸ்மாத் க்ருபாம்–ஸ்லோகம் —61 —

ஸ்ரீ ரங்கே சரத்ச்சதம் சஹ ஸூஹ்ருத் வர்கேண நிஷ்கண்டகம்
திருவரங்கத்தில் நூறு வருஷங்கள் நண்பர்களோடு கூட இடையூறு இன்றியும்

நிர்துக்கம் ஸூ ஸூகஞ்ச தாஸ்ய ரசிகாம் புக்த்வா சம்ருத்திம் பராம் –
துன்பம் இன்றியும் -மிகவும் ஸூகமாகவும்
அடிமை இன்பம் கொண்ட சிறந்த வளத்தை துய்த்து -ப்ருஷ ஆயுஸ் நூறு -என்பர்
அணி யரங்கன் திரு முற்றத்து அடியார் தங்கள் இன்பமிகு பெரும் குழுவுடன் இசைந்து இருந்து நுகர்ந்து –
ஸ்ரீரங்க ஸ்ரியம் அநு பத்ரவாம் அநு தினம் சம்வர்த்தய -என்றதாயிற்று

யுஷ்மத் பாத சரோருஹ அந்தர ரஜஸ் ச்யாம த்வ மாம்பா பிதா –
உங்களுடைய திருவடித் தாமரை களினுடைய
உள்ளே இருக்கும் துகளாக ஆகக் கடவோம் -யுஷ்மத் -பன்மை இறைவனையும் உள் படுத்தியது
தாளிணைக் கீழ் வாழ்ச்சியை ஆசசித்தபடி

ஆக திருஷ்ட அத்ருஷ்டங்கள் -இம்மை பயனுக்கும் மறுமை பயனுக்கும் ஸ்ரீ ரங்கத்திலேயே ஆசாசித்தார் ஆயிற்று –
நீயே அன்னை அப்பன் -இம்மை பயன் தருவதற்கு ஹேது -ஏனைய உறவுக்கும் உப லஷணம்-

சர்வம் தர்மமபி த்வமேவ பவ நஸ் ஸ்வீகுர் வகஸ்மாத க்ருபாம் —
நீயே எனது எல்லா தர்மமுமாக ஆக வேண்டும் -மறுமை பயன் தருவதற்கு ஹேது-
கர்ம யோகாதி உபாய அனுஷ்டானம் எம்மிடத்து இல்லை யாயினும்
அவற்றின் ஸ்தானத்தில் புருஷகாரமாக நீயே இருந்து இறைவனால் எமது விருப்பத்தை நிறைவேற்றி அருள வேணும் –
நிர்ஹேதுக கிருபையை -அங்கனம் அருள்வதும் நிர்ஹேதுக கிருபை அடியாக –
எனது யோக்யதையைப் பார்த்து அருளினால் உன் கிருபைக்கு ஏற்றம் இராதே என்பதால்
ஸ்வீகுர்வகஸ் மாத க்ருபாம் -என்கிறார் –
சர்வஞ்ச த்வமஸி த்வமேவ பவ நஸ் ஸ்வீகுர்வகஸ் மாத க்ருபாம் -என்றும் பாடம்
எல்லா உறவும் நீயே ஆகிறாய்
எமக்கு நீயே உபாயம் உபேயம் ஆகுக –

முன் ஸ்லோகம் த்வயத்தின் பூர்வ கண்டத்தின் பொருளையும்
இது உத்தர கண்டத்தின் பொருளையும் கூறும் என்பர்
நித்ய முக்தரும் இங்கே வந்து கைங்கர்யம் செய்வதாலும்
இது பிரத்யஷமான பரமபதம் ஆதலாலும்
பரமபதத்தையும் முறித்துக் கொண்டு வருவேன் என்று சொல்லும்படி போக்யமாக தமக்கு இருத்தலாலும்
இம்மையோடு மறுமையும் இங்கேயே வேண்டிக் கொண்டு தலைக் கட்டி அருளுகிறார் –

தாயே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! ஸ்ரீரங்கத்தில் அடியார்களான எனது நண்பர்களுடன் நான் நூறு வருடங்கள் வாழ வேண்டும்.
அப்படி உள்ள போது உன்னைத் துதிக்க எந்தவிதமான தடையும் இல்லாமல், துன்பங்கள் சூழாமல்,
இன்பம் மட்டுமே பெருகி நிற்க வேண்டும். உனக்குத் தொண்டு செய்ய வேண்டும் என்ற உயர்ந்த இன்பத்தை நான் அனுபவிக்க வேண்டும்.
உங்கள் (நம்பெருமாளையும் சேர்த்துக் கூறுகிறார்) திருவடியில் உள்ள துகள்களுடன் நானும் ஒரு துகளாகக் கலந்து இருக்க வேண்டும்.
நீயே எனக்குத் தாயாகவும், தகப்பனாகவும், அனைத்து விதமான உறவாகவும் இருத்தல் வேண்டும்.
நான் மோக்ஷம் அடையத் தகுதியாக உள்ள அனைத்து உபாயங்களும் நீயே ஆகக்கடவாய்.
இப்படியாக என் மீது உனது கருணையை நீ செலுத்துவாயாக.

கத்யத்ரயத்தில் எம்பெருமானாரிடம் நம்பெருமாள், “அத்ரைவ ஸ்ரீரங்கே ஸுகமாஸ்வ” என்று வாழ்த்திக் கூறியது போன்று,
தனக்கு இவள் கூற வேண்டும் என்று நிற்கிறார்-
சரணாகதி கத்யத்தில் எம்பெருமானாரிடம் ஸ்ரீரங்கநாச்சியார் “அஸ்து தே” என்று கூறியது போன்று,
இங்கு இருவரும் சேர்ந்து வாழ்த்துகின்ற கண்கொள்ளாக் காட்சி

திருவரங்க நகர் தனிலே நண்பரோடே சேர்ந்து இடையூர் உறு துயரமின்றி நூறு
வருடங்கள் சுகமாக வடிமை இன்பம் வாய்ந்த பெரு வளம் துய்த்து வாழ்ந்த பின்னர்
இரு வருமா முமதுபத மலர்த் தூளாவோம் ஈன்றோயும் எந்தையும் நீ செய்யும் எல்லாத்
தருமும் நீ எம் தமக்குத் தானே யாகிச் சாதனம் அற்று இயல்பான தயை செய்வாயே –61–

————————————————————————

திருவினை நவிலும் பட்டர் தே மொழி தம்மில் காணும்
திருவினை யமைத்து நன்னர்த் திருமலை நல்லான் யாத்த
திருவினை இதனை யோர்ந்தே யின்ற தமிழ் வல்லீர் உள்ளத்
திருவினை நீங்கும் வண்ணம் எண்ணி நீர் இயம்புவீரே —

சீர் பராசர பட்டர் செகத்துக் கீந்த ஸ்ரீ குண ரத்ன கோசம் திறப்பதற்குப்
பார் புகழும் திருமலை நல்லான் உரைத்துப் பண்ணின விப் பொற்றிறவு கோலைப் பாரீர்
சீர் மேவு மரதனங்கள் செழிக்கப் பெற்றுச் சிதறாமல் அணிந்து உய்வீர் செப்புகின்றேன்
கார் மேகக் கண்ணன் அருள் கமலச் செல்வி கண்ணின் அருள் கரை புரளும் காண்மின் நீரே —

————-——————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திரு மலை நல்லான் ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பராசரபட்டர்–அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ குண ரத்ன கோஸம்–ஸ்ரீ ஸூவர்ண குஞ்சிகா– ஸ்லோகங்கள் –53-54-55-56–

கீழ் ஸ்லோகத்தில் -கிமேதந் நிர்தோஷ -என்றது -ந கச்சின் ந அபராத்யதி -என்று
சிறிய திருவடியை நோக்கி பிராட்டி அருளிச் செய்ததை உட்கொண்டதாம் –
திருவடியைப் பொறுப்பிக்குமவள் தன சொல் வழி வருமவனைப் பொறுப்பிக்கச் சொல்ல வேண்டா விறே-
அங்கனம் பொறுப்பிக்குமவள் கணவனுடன் இந்நாட்டில் பிறந்து படாதன பட்டதெல்லாம் நினைந்து பரிந்து
பிறத்தற்கு ஹேதுவான கருணையும் அளவு கடந்த ஸ்வாதந்த்ர்யத்தையும் வெறுக்கிறார் –
மாதாததஸிந -என்றதற்கு ஏற்ப கூபத்தில் விழும் குழவியுடன் குதித்து அவ்வாபத்தை நீக்கும்
அவ் வன்னை போலே இவ்வுலகில் வந்து பிறந்ததை நினைந்து பரிந்து பேசுகிறார் ஆகவுமாம் —

நேது: நித்ய ஸஹாயிநீ ஜநநி ந: த்ராதும் த்வம் அத்ர ஆகதா
லோகே த்வம் மஹிம அவபோத பதிரே ப்ராப்தா விமர்தம் பஹு
க்லிஷ்டம் க்ராவஸு மாலதீ ம்ருது பதம் விச்லிஷ்ய வாஸா: வநே
ஜாத: திக் கருணாம் திக் அஸ்து யுவயோ: ஸ்வாதந்த்ர்யம் அத்யங்குசம்–ஸ்லோகம் —53 —

நேதுர் நித்ய சஹாயிநீ ஜனனி நஸ் த்ராதும் த்வம் அத்ர ஆகதா லோகே த்வன் மஹிம அவபோத பதிரே ப்ராப்தா விமர்தம் பஹூ-
தாயே நீ-நேது – நாயகனுக்கு என்றும் துணைவியாய்–நம்மைக் காப்பதற்கு-உனது மகிமையை அறிவதில் செவிடான இந்த உலகத்தில்
ஆகதா -அவதரித்தவளாகி -வருத்தத்தை அதிகமாக அடைந்தனை-

க்லிஷ்டம் க்ராவஸூ மாலதீ ம்ருது பதம் விஸ்லிஷ்ய வாஸோ வநே சாதோ திக் கருணாம் தி கஸ்து யுவயோ ஸ்வா தந்த்ர்ய மத் யங்குசம் –
ஜாதிப் பூ போலே மெல்லிய திருவடிகள் பாரைகளிலே க்லேசப் பட்டது
கானகத்திலே வசித்தல் -பிரிந்து -வருத்தம் யுண்டாயிற்று –
யுவயோ -உங்கள் இருவருடையவும் கருணையைப் பற்றியும் அளவு கடந்த ஸ்வாதந்தர்யத்தைப் பற்றியும் நிந்தை உண்டாகுக —

கொன்னவிலும் வெம் கானத்தூடு கொடும் கதிரோன் துன்னு வெயில் வறுத்த வெம்பரல் மேல் பஞ்சடியால் நடக்க நேர்ந்ததே –
அகலகில்லேன் இறையும் என்ற நிலை மாறி பிரியவும் நேர்ந்ததே
அந்தோ நாட்டில் பிறந்து படாதன படுவதற்கு காரணம் கருணை தானே
அத்தகைய கருணை எதற்கு -அங்கே இருந்தே ரஷிக்கல் ஆகாதோ
அடக்குவார் அற்ற ஸ்வாதந்த்ர்யமே காரணம் –
அவனது ஸ்வா தந்த்ர்யத்தை இவள் மேலும் ஏற்றி அருளுகிறார்
லஷ்ம்யா சஹ ரஷக-என்பதையே நித்ய சஹாயி நீ ஆகதா –
மட உலகம் -என்ன சொன்னாலும் உன் மகிமை காதில் ஏறாதே
கழிந்த துன்பங்களுக்கு இரங்குவதும்
அந்தத் துன்பங்களுக்கு காரணமான குணங்களை நிந்திப்பதும்
பரிவின் பெருக்கினால் கூடுமே –

தாயே ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது மகிமைகளையும் பெருமைகளையும் எப்படிக் கூறினாலும், இந்த உலகத்தில் உள்ளவர்கள் காதுகளில் அவை ஏறாது.
இப்படிப்பட்ட (கொடிய) உலகத்தில் நீ இராமனின் துணைவியாக திரு அவதாரம் செய்தாய்.
எங்களைக் காப்பாற்றவே நீ தோன்றினாய். ஆனால் நடந்தது என்ன? நீ மிகுந்த துன்பங்களை அடைந்தாய் அல்லவா?
மிகவும் மென்மையான மாலதி மலர்கள் போன்ற உனது திருப்பாதங்கள் நோகும்படியாகப் பாறைகளில் (காட்டில்) நடந்து சென்றாய்.
உனது கணவனைப் பிரித்து வாழ்தல் என்பது அந்தக் காட்டில் நடந்தது.
இது அனைத்தும் எங்கள் மீது உனக்கு உள்ள கருணையால் அல்லவா நடைபெற்றது.
போதும் தாயே! இப்படி எங்களுக்காக உனக்குத் துன்பங்கள் உண்டாகும்படி இருக்கும் உனது அந்தக் கருணையை நான் வெறுக்கிறேன்.

இறையோனுக்கு எந்நாளும் துணைவி யுந்தன் ஏற்றம் எல்லாம் எடுத்து நான் இயம்பினாலும்
இறையேனும் செவி யேறா இந்த லோகத்தெமை ஏற்க வந்து நீ படும் பாடென்னே
அறை மீது நடந்தடி மெல்லலர்கள் வாட்டம் அடைந்தன கான் பிரிந்து துன்படைந்தாய்
நிறை கருனையொடு தாயே நீவிர் கொண்ட நெறி கடந்த சுதந்திரமும் நிந்தை செய்வாம் –53

அறை மீது -பாறை மேலே-

———-

இறைவனுக்குத் துணையாய் -அவனைக் கொண்டே பிராட்டி நம்மை ரஷிக்க வேண்டி இருப்பினும்
அவளுக்காக அவன் அரியனவும் செய்பவன் ஆதலின் நம்மை ரஷிப்பது ஒரு பெரிய காரியமோ -என்கிறார் —

அதிசயிதவாந் ந அப்திம் நாத: மமந்த பபந்த தம்
ஹர தநு: அஸௌ வல்லீ பஞ்சம் பபஞ்ஜ ச மைதிலி
அபி தசமுகீம் லூத்வா ரக்ஷ:கபந்தம் அநர்த்தயந்
கிம் இவ ந பதி: கர்த்தா த்வத் சாடு சுஞ்சு மநோரத:–ஸ்லோகம் —54 —

மைதிலி
அசௌ நாத -இந்த ரங்க நாதன்
பிராட்டியே இந்த ரங்கநாதன் -த்வச்சாடு சுஞ்சு-உனக்கு ப்ரியம் செய்தலோடு கூடிய
மநோரத -மநோ ரதத்தை யுடையவனாய்
அப்திம் -கடலில் -அதிசயிதவான் -பள்ளி கொண்டான் -நீ பிறந்த இடம் என்பதால் –
மமந்த -கடையவும் செய்தான் -அமுதினில் வரும் பெண்ணமுதம் கொள்ள கடையவும் செய்தான் –
தம் பபந்த -அதனை அணை கட்டவும் செய்தான் –

இளம் கிழை பொருட்டு விலங்கால் அணை இளம் கிழை பொருட்டு விலங்கால் அணை கட்டினான் –
தவ ப்ரியம் தாம யதீய ஜன்ம பூ யதர்த்த மம்போதி ரமந்தய பந்திச -ஆளவந்தார் -ஸ்ரீ ஸூக்தி-
ஹரதநு வல்லீ பபஞ்ஜம் ச -சிவனது வில்லை கொடியை முறிப்பது போலே முறிக்கவும் செய்தான் –
வில்லிறுத்ததும் மெல்லியல் தோள் தோய்கைக்காக-

தசமுகீம் லூத்வா ரஷ கபந்தம் அநர்த்தயத் அபி -பத்து முகங்களை அறுத்து அரக்கனது முண்டத்தை ஆடவும் செய்தான் –
பொல்லா இராவணன் தலையைக் கிள்ளிக் களைந்ததும் இவளுக்காகவே –
கிமவ ந பதி –நின் கணவன் எதைத் தான் செய்ய மாட்டான் –

யதி ராமஸ் சமுத்ராந்தரம் மேதிநீம் பரிவர்த்தயேத் அஸ்யா ஹேதோர் விசாலாஷ்யா யுகத மித்யேவ மே மதி -சிறிய திருவடி வாக்கு –

தாயே! சீதாபிராட்டியே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது அன்பு நாயகனான ஸ்ரீரங்கநாதன் உன்னை அடைவதற்கும்,
உனது மகிழ்ச்சிக்காகவும் எதைத் தான் செய்யாமல் இருந்தான்?
உனக்கு இன்பம் அளிக்க வேண்டும் என்பதற்காக நீ பிறந்த இடமான திருப்பாற்கடலில் எப்போதும் சயனித்துள்ளான்.
உன்னை அடைவதற்காக அந்தத் திருப்பாற்கடலைக் கடையவும் செய்தான்.
அந்தக் கடலின் மீதே இராமனாக வந்து அணை கட்டினான்.
ஒரு சிறிய கொடியை முறிப்பது போன்று ஒப்பற்ற சிவ தனுசை முறித்தான்.
பத்து தலைகள் உடைய இராவணனின் தலைகளை அறுத்து, தலை இல்லாத அவன் உடலை நடனமாடச் செய்தான்.

ஸ்ரீரங்கநாச்சியார், “குழந்தாய்! நீ கூறுவது அனைத்தையும் நான் ஒப்புக் கொள்கிறேன்.
எனக்காக அவன் இவை அனைத்தையும் செய்தான் என்பது உண்மை.
ஆனால் இவை அவன் என் மீது கொண்ட அன்பால் ஆகும்.
உங்களுக்காக அவன் என்ன செய்தான்? நீங்கள் அனைவரும் கரையேறினால் அல்லவோ எனக்கு மகிழ்ச்சி?
இதன் பொருட்டு அவன் என்ன செய்தான்?”, என்று கேட்டாள்.

உடனே பட்டர், “தாயே! அவன் எங்களுக்காக அல்லவோ, எங்களைக் கரையேற்ற, எங்கள் இராமானுசனைப் படைத்தான்.
ஆக, உன்னுடைய விருப்பத்தை அவன் புரிந்து தானே இவ்விதம் செய்தான்?”, என்று ஸாமர்த்தியமாகக் கூறினார்-

தடம் கடல் சாய்ந்தான் சேது சமைத்தனன் கடைந்தான் நாதன்
கொடியென வரன் தன் வல்வில் குறைததனன் அரக்கன் பத்து
முடி தடிந்துடல மாட முன்னமர் கண்டான் சீதே
முடிந்திட உன் விருப்பம் முந்து மன் முடியான் என்னோ –54–

முந்தும் மன் -முற்பட்ட கணவன்-

——–

பிராட்டியை அனுபவிக்க எல்லாம் வல்ல இறைவன் விஸ்வரூபம் முதலிய என்னென்ன செய்தாலும்
அவை பிராட்டியினது அழகியதொரு லீலைக்கும் போதா -என்கிறார்-

தசசத பாணி பாத வதந அக்ஷி முகை: அகிலை:
அபி நிஜ வைச்வரூப்ய விபவை: அநுரூப குணை:
அவதரணை: அதை: ச ரஸயந் கமிதா கமலே
க்வசந ஹி விப்ரம ப்ரமிமுகே விநிமஜ்ஜதி தே–ஸ்லோகம் —55 —

கமிதா கமலே -இலக்குமியே உன் காதலன்
தசசத பாணி பாத வதநாஷி முகை ரகிலை-ஆயிரக் கணக்கான கைகள் என்ன அடிகள் என்ன -முகம் என்ன –
கண்கள் என்ன -இவை முதலியவற்றை உடையவனாயும்
அகிலை -குறைவற்றவைகளாயும்
அநுரூப குணை-ஏற்புடைய குணங்கள் உள்ளவைகளுமான -தக்க குணங்களாலும் என்றுமாம் —
தனது விஸ்வரூபத் தன்மையினாலும்
அவதரணை ரதைச்ச -அவற்றைத் தவிர்த்த அவதாரங்களாலும் –
பஹூநிமே வ்யதீதாநி ஜன்மாநி -ஸ்ரீ கீதை -வ்யூஹ மூர்த்திகள் என்னவுமாம்
ரசயன்-அனுபவித்துக் கொண்டு
தவ விப்ரம ப்ரமிமுகே -உனது விலாசச் சுழி வாயிலிலே
க்வசந-ஒரு மூலையிலே
ஹி விநி மஜ்ஜதி -மூழ்கி விடுகிறான் அல்லவா –

இறைவன் பிராட்டிக்காக எதுவும் செய்வதற்கு ஹேது அவளது போக்யதையே –
வாய் புகு நீராய் போக்யதை வெள்ளத்தில் எங்கேயோ ஒரு மூலையில் மூழ்கி விடுகிறான் –

விப்ரமம் -காதலர் மனத்துக்கு இனிய லீலை
இத்தை சுழியாக உருவகம் செய்தலால் பிராட்டியை ஓர் பேரின்ப வெள்ளமாக கொள்க -ஏக தேச உருவாக
விநிமஜ்ஜதி -நி -உபசர்க்கத்தால் ஆழ மூழ்குதலும்
வி உபசர்க்கத்தால் இதன் இன்பச் சிறப்பும்
நிகழ் காலத்தால் இன்னும் மூழ்கிக் கொண்டே இருக்கும் பேர் ஆழமும் தோற்றுகின்றன-

தாமரை மலரில் அமர்ந்தவளே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது கணவனான ஸ்ரீரங்கநாதனுக்கு உள்ள ஆயிரம் திருக்கைகள் என்ன,
அழகான திருவடிகள் என்ன, அழகிய திருமுகம் என்ன, நீண்ட பெரிய கண்கள் என்ன, இவற்றைத் தவிர அவனிடம்
பொருந்தியுள்ள பல திருக்கல்யாண குணங்கள் என்ன? இப்படியாக அவன் விச்வரூபம் எடுத்த போதிலும்,
பல அவதாரங்கள் எடுத்த போதிலும் உனது காதல் என்னும் பெருவெள்ளத்தில் உண்டான ஒரு சுழலில் சிக்கி, மூழ்கி நிற்கிறான் அல்லவா?

இவன் எத்தனை ஸ்வரூப-ரூப-குணங்கள் கொண்டவனாக இருந்தாலும், அவளிடம் வசப்பட்டு அல்லவோ நிற்கிறான்?
அவளது கடைக்கண் பார்வையில் சிக்கியே நிற்கிறான்.

ஆயிரம் ஆயிரமான வடிகள் கைகள் ஆநனம்கள் நயனங்கள் ஏய்ந்து
மாயிருமை வாய்ந்ததன விசுவரூப மகிமையினால் ஏற்புடைய குணங்களாலும்
சேயொரு தாமரை வாழ்வாய் சனித்தலாலும் சிங்கார நலன் துய்ப்பான் நினது நேசன்
போயொரு மூலையில் மூழ்கிப் போகின்றான் இன் புரிலளித லீலை எனும் சுழிவாய்ப் பட்டே –55–

சனித்தல் -அவதாரங்கள்

————

நம் போல்வாரைக் காத்தற்கு ஏற்ற இடமாய் இருத்தலின் ஏனைய இடங்களிலும் ஸ்ரீ ரங்கத்தில்
மிக்க மகிழ்வுடன் எழுந்து அருளி இருப்பதாகக் கூறுகிறார் —

ஜநநபவந ப்ரீத்யா துக்த அர்ணவம் பஹுமந்யஸே
ஜநநி தயித ப்ரேம்ணா புஷ்ணாஸி தத் பரமம் பதம்
உததி பரம வ்யோம்நோ: விஸ்ம்ருத்ய மாத்ருச ரக்ஷண
க்ஷமம் இதி தியா பூய: ஸ்ரீரங்கதாமநி மோதஸே–ஸ்லோகம் —56 —

ஜநந பவந ப்ரீத்யா -பிறந்தகத்து அன்பினாலே
துக்தார்ணவம் -பாற் கடலை
பஹூ மன்யஸே -மதிக்கின்றாய்-வசிக்கின்றாய் –
ஜநநி தித ப்ரேம்ணா -தாயே -காதலன் பால் கொண்ட பிரேமத்தாலே -புக்ககத் தன்பினாலே
புஷ்ணாசி தத் பரமம் பதம் -பிரசித்தமான பரமபதத்தை போஷிக்கின்றாய் -வளமுற வாழ்கின்றாய் –
உததி பரம வ்யோம்நோர் -அப்படிப் பட்ட பாற் கடலையும் பரம பதத்தையும்
விச்ம்ருத்ய மாத்ருச ரஷண -மறந்து என் போன்ற மக்களை காப்பதற்கு
ஷமம் இதி தியா பூயச் ஸ்ரீ ரங்க தாமநி மோதஸே -ஏற்ற இடம் என்ற எண்ணத்தினாலே மிகவும் ஸ்ரீ ரங்க ஷேத்ரத்திலே மகிழ்கின்றாய் —

பெண்டிருக்கு பிறந்தகத்தில் பெற்றோரிடம் அன்பும்-பிறகு கொண்ட கொழுநனிடம் பேரன்பும்
அப்பால் பெற்ற மக்களிடம் மிக்க அன்பும் தோன்றுவது இயல்பே –
அப்படியே பிராட்டியினது அன்பு நிலை–முதலில் மதிப்பாய் –பிறகு வளமாய் –பின்பு மகிழ்வாய் -வருணிக்கப் பட்டு இன்பம் பயப்பது காண்க –
ஜநநி -என்று விளித்து -மாத்ருசர் -என் போல்வாரை -மக்கள் -புத்திர வாத்சல்யமே கணவன் பால் உள்ள காதலையும் விட மிக்கு இருக்கும்
என் போல்வாரை -என்றது அநந்ய கதித்வம் ஆகிஞ்சன்யமும் உள்ள நிலைமை –
அதனாலே ஸ்ரீ ரங்கமே பிராட்டியை மகிழ்வித்துக் கூத்தாடும் படி செய்யும் இடம்-

அவ்வூரின் பேரும் பெரிய பிராட்டியாருக்கு ந்ருத்த ஸ்தானம் -பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்ரீ ஸூக்தி
நாச்சியார் திருமொழி -11-9- வ்யாக்யானத்தில்
பிறந்தகத்தில் சீராடும் இன்பத்தையும் குன்றாத வாழ்வான வைகுண்ட வான் போகத்தையும் மறந்து விடும்படி
பிராட்டியை மகிழ்விக்கிறது ஸ்ரீ ரங்கம் –
அங்கனம் மறந்து மகிழ்வதற்கு ஹேது தாய்மையால் வந்த புத்திர வாத்சல்யமே என்றதாயிற்று –

தாயே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! நீ பிறந்த இடம் என்ற காரணத்தினால் திருப்பாற்கடலை மிகவும் மதிக்கிறாய்.
நீ புகுந்த இடம் என்ற காரணத்தினாலும், உனது கணவன் மீது உள்ள காதல் என்னும் காரணத்தினாலும்,
அனைவரும் துதிக்கும் பரமபதத்தை மிகவும் விரும்புகின்றாய்.
ஆனால் இரண்டையும் நீ இப்போது நீ மறந்துவிட்டாய் போலும்!
அதனால்தான் உனது பிள்ளைகளான எங்களைப் பாதுகாப்பதற்கு, உனக்கு ஏற்ற இடம் என்று மனதில் கொண்டு,
நாங்கள் உள்ள ஸ்ரீரங்கத்தில் என்றும் மகிழ்வுடன் அமர்ந்தாய் போலும் .

பிறந்தகத்து அன்பினாலே பீடு பாற் கடல் பெறுத்தி
சிறந்தக முன் தன் செம்மல் அன்பினால் செழிப்பு உறுத்தி
மறந்தக மவை மகிழ்ந்து மக்கள் எம்மனோரைக் காக்கச்
சிறந்தகம் இக்தே என்று சென்னி சீரரங்கில் வாழ்தி–56-

——————————————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திரு மலை நல்லான் ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பராசரபட்டர்–அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ குண ரத்ன கோஸம்–ஸ்ரீ ஸூவர்ண குஞ்சிகா– ஸ்லோகங்கள் –49-50-51-52–

திரு அவதாரம் தோறும் ரசிப்பதற்காக உடன் திரு அவதரிப்பது மாத்ரம் அன்றி
இறைவனது ஸ்ரமத்தை தீர்ப்பதற்காகவும் திரு அவதரிப்பது உண்டு என
திருப் பாற் கடலில் பிராட்டி அவதரித்தத்தை அனுசந்திக்கிறார் –

ஸ்கலித கடக மால்யை: தோர்பி: அப்திம் முராரே:
பகவதி ததிமாதம் மத்நத: ச்ராந்தி சாந்த்யை
ப்ரமத் அம்ருத தரங்க வர்த்தத: ப்ராதுராஸீ:
ஸ்மித நயந ஸுதாபி: ஸஞ்சதீ சந்த்ரிகேவ–ஸ்லோகம் —49 —

ஸ்கலித கடக மால்யைர் -நழுவின -தடங்கலான கை அணி என்ன -மாலைகள் என்ன -இவைகள் யுடைய –
தோர்பி ரப்திம் -கைகளினாலே அப்திம் -கடலை –
பகவதி -நற்குணம் வாய்ந்த இலக்குமியே
ததிமாதம் மத்ந்தச் -தயிர் கடைவது போலே கடைகின்ற முராரே இறைவனுடைய –
ஸ்ராந்தி சாந்த்யை-களைப்பு நீங்குவதற்காக

ஸ்மித நயன ஸூதாபிஸ் சிஞ்சதீ சந்த்ரிகேவ –புன்னகை என்ன -பார்வை என்ன இவைகளாகிற அமுதங்களாலே நனைத்துக் கொண்டு சந்த்ரிகை போலே –
பிரமதம்ருத தரங்கா வர்த்தத பிரர்துராஸீ-சுழலும் அமுத அலைகளுடைய சுழியில் இருந்து தோன்றினை-

கடல் கடைவதையும் அலஷ்யமாகக் கருதிக் கடகம் மாலை முதலியவற்றைக் கழற்றாமையின் அவை தடங்கல் ஆயின –
தோர்பி -பஹூ வசனம் -ஆயிரம் தோளால் அலைகடல் கடைந்த பாரிப்பு தோற்றுகிறது –
தயிர் கடைந்தது போலே இருந்தாலும் பரிவின் மிகுதியால் அதுவும் ஸ்ரமமாகத் தோற்றவே
அதனை நீக்கவே சந்த்ரிகை போன்றவள் -என்கிறார் இலக்குமியை –
அமுதத்தின் சாரமே பிராட்டி -அமுதில் பெண்ணமுது -அன்றோ –
மதுர ரசேந்திரா ஹவஸூ தா ஸூந்தர தோ பரிகம் -கூரத் ஆழ்வான்
என்றும் உள்ள பிராட்டி புதிதாக பிறக்க வில்லை தோற்றம் மாத்ரமே-ப்ராதுராஸீ-என்கிறார் –

பகவானுக்கு ஏற்றவளே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! தேவர்களுக்காகத் திருப்பாற்கடலைக் கடைந்த போது எம்பெருமானின்
திருக்கரங்களில் இருந்த ஆபரணங்கள் நழுவின; அவனது மாலைகள் நழுவின. இப்படிப்பட்ட திருக்கைகளை உடைய அவன்,
தயிர் கடைவது போன்று திருப்பாற்கடலைக் கடைந்தான்.
இப்படியாகச் சோர்ந்த அவனது களைப்பு நீங்கும்படியாக
எழில் வீசும் புன்னகையும் கனிவான பார்வையும் கொண்டபடி நீ தோன்றினாய்.
இப்படியாக அமிர்தமாகிய அலைகள் வீசும் அந்தத் திருப்பாறகடலில் இருந்து,
வெண்மையான குளிர்ந்த நிலவு போல நீ தோன்றினாய் அல்லவா?
உனக்கு ஏற்கும் கோல மலர்ப் பாவை” என்பது போன்று, அவனுக்கு ஏற்றவளாக இவள் வந்தாள்.
இவ்விதம் அவதரித்த இவளைக் கண்டவுடன் அவன் களைப்பு பறந்தது.

கடகமும் தொடையலும் கழலக் கைகளால்
கடையிறை தயிர் எனக் களைப்பு நீங்கிடப்
படு நில வென நகை பார்வையில் பகவதி
கடலமு தலைச் சுழி காண வந்தனை –49-

—————

ஸ்ரீ சீதாவதாரத்தில் விளங்கிய பிராட்டியின் ஈடற்ற பொறுமை மஹா அபராதிகளான நம்மை
இன்புறுத்துவதாகக் கூறுகிறார் —

மாதர் மைதிலி ராக்ஷஸீ: த்வயி ததைவ ஆர்த்ராபராதா: த்வயா
ரக்ஷந்த்யா பவநாத்மஜாத் லகுதரா ராமஸ்ய கோஷ்டீ க்ருதா
காகம் தஞ்ச விபீஷணம் சரணம் இதி உக்தி க்ஷமௌ ரக்ஷத:
ஸாந: ஸாந்த்ர மஹாகஸ: ஸுகயது க்ஷாந்தி: தவ ஆகஸ்மிகீ–ஸ்லோகம் —50 —

மாதர் மைதிலி -தாயே -ஜனகன் திருமகளாய் திரு வவதரித்து அருளியவளே –
தாயின் பொறை தகப்பன் பொறையை விட விஞ்சியே இருக்கும் அன்றோ
அவனையும் பெற்ற தாய் நீயே -என்பாரேலும் சிறிது வன்மை உண்டே ஆண் மகனான அவனிடம்
உபசரித்துக் கூறினும் இயல்பான தாயின் தன்மை சிறந்தது அன்றோ –
இயல்பான குணமும் படைத்த குணமும் சேர்ந்து அற விஞ்சியது என்பதால் மைதிலி என விளிக்கிறார்

ராக்ஷஸீ: த்வயி ததைவ ஆர்த்ராபராதா: த்வயா -நின் திறத்து அப்பொழுதே
ஆர்த்ராபராதா -குற்றங்கள் புரிந்த வண்ணமாய் யுள்ள -அரக்கியரை –

ரஷந்த்யா பவநாத் மஜால் லகுதரா ராமஸ்ய கோஷ்டி க்ருதா காகம் தஞ்ச விபீஷணம் சரணம் இதி உக்தி ஷமௌ ரஷத
வாயு குமாரனான ஹனுமானிடம் இருந்து காப்பாற்றுகிற உன்னால்
சரணம் இதி -சரணம் என்று–
உக்தி ஷமௌ -சொல்லுவதில் தகுதி வாய்ந்த
காகாசுரனையும் பிரசித்தமான விபீஷணனையும் காப்பாற்றுகிற ராமனுடைய கோஷ்டியானது மிகவும் எளியதாக செய்யப் பட்டு விட்டது –
ததைவ –ராவண வதத்தைச் சொல்ல வருகின்ற அந்த சமயத்திலே -என்றபடி –
அப்பொழுதும் ராஷசிகள் துன்புறுத்திக் கொண்டே இருந்தும் காத்தனளே-
கொண்ட பிடியை விடாத குரங்கின் இடம் இருந்து காப்பது அரிது அன்றோ –
தந்தையான வாயு போலே தடுத்தற்கு அரியவன் -பவ நாத் மஜன் -என்கிறார் –
நேரே ராமனைக் கூற கூசி இராம கோஷ்டியை மிகவும் எளிமைப் படுத்தி விட்டதாகக் கூறுகிறார் –

தரீன் லோகன் சம்பரிக்ரம்ய தமேவ சரணம் கதா -என்றும்
த்யக்த்வா புத்ராம்ச்ச தாராம்ச்ச ராகவம் சரணம் கத -என்றும் சரணம் அடைந்தவர்கள் அன்றோ அவர்கள் –
பலி புஜி–குண லவ சஹவாசாத் த்வத் சாமா சங்கு சந்தி -ஸ்ரீ ரங்கராஜ ஸ்தவம்
உக்தி ஷமௌ -சரணம் என்று சொல்ல தகுதி வாய்ந்தவர்கள் -என்பதால் காகத்தையும் சேர்த்து என்னலாம்
வித்தகனே இராமாவோ நின்னபயம் என்று அழைப்ப -என்பதால் சரண் அடைந்ததும் சொன்னதாகவும் கொள்ளலாம் —
நின்னபயம் என்று அடைய சொல்லவில்லை பெரியாழ்வார் அதனாலே உக்தி ஷமௌ இங்கே
அப்பொழுது -உக்த்யா ஷமௌ -ரஷிப்பதற்கு தகுதி உள்ளவர்கள் என்று கொள்ள வேண்டும்
தீங்கு இளைத்த ஜெயந்தனை காகம் என்றே அருளுகிறார் ஆளவந்தாரும் வாயசமாக இவனைக் குறிப்பிட்டார்
சொல்லை பற்றாசாகக் கொண்டு ரஷித்த பெருமாளை விட யாதொரு பற்றாசும் இன்றி ரஷித்த பிராட்டியின் ஏற்றம் –
சம்பந்தமே ஹேதுவாக சரண்யை இவள் -கத்ய வியாக்யானத்தில் பெரிய வாச்சான் பிள்ளை –

ஸாநஸ் சாந்த்ர மஹா கஸஸ் ஸூகயது ஷாந்திஸ் தவாகஸ்மிகீ–
அத்தகைய நிர்ஹேதுகமான நினது பொறுமையானது
நெருங்கின மஹத்தான அபராதங்களை யுடைய எம்மை இன்புறுத்துவதாக-

ஆகச்மிகீ நிர்ஹேதுகம் என்றபடி
திரிஜடை சொல்லியும் கேளாத ராஷசிகளை ரஷித்த பெருமை உண்டே
ராஷசர் நால்வரும் சரண் அடையாவிடிலும் விபீஷணன் செய்த சரணாகதி பலித்தது அவர்களுக்கும்
சிஷ்யன் அனுகூலித்து வரா விடில் இவனுக்காக ஆசார்யன் செய்த பிரபத்தியும் பயனில்லதாம்
பிராட்டி வியாஜ்யம் இன்றி காப்பது ஆகிஞ்சன்யம் உடையவர்களையே யாதலின் சர்வ முக்தி பிரசங்கம் வாராது –

தாயே! இராமபிரானின் நாயகியே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது நாயகனாக உதித்த இராமன்
தன்னைச் சரணம் என்று புகுந்த விபீஷணனையும், காகம் ஒன்றையும் மட்டுமே காப்பாற்றினான்.
ஆனால் நீயோ குற்றங்கள் பல புரிந்த அரக்கிகளை, அவர்கள் உன்னிடத்தில் சரணம் என்று புகாமலேயே அனுமனிடம் இருந்து காப்பாற்றினாய்.
இதன் மூலம் இராமனின் புகழ் தாழ்ந்தது.
ஆக இப்படியாகத் தனக்குத் துன்பம் விளைவிப்பவர்களையும் காக்கும்
உனது பொறுமைக் குணமானது பல விதமான குற்றங்கள் உடைய எங்கள் மீது படர வேண்டும்.

விபீஷணன் இராமனிடம் – த்யக்த்வா புத்ராம்ச்ச தாராம்ச்ச ராகவம் சரணம் கத: –
எனது மனைவி, குழைந்தைகளையும் விட்டு இராமனிடம் சரணம் புகுந்தேன் – என்றான்.
காகத்தின் வடிவில் வந்தவன் – த்ரீந் லோகாந் ஸம்பரிக்ரம்ய தமேவ சரணம் கத: –
மூன்று உலகமும் சுற்றிப் புகலிடம் கிடைக்காததால் இராமனிடம் புகுந்தேன் – என்றான்.
ஆக, தகுந்த காரணம் இருந்தால் மட்டுமே இராமன் சரணம் அளித்தான்.
ஆனால் தன்னிடம் கொடுமையாக நடந்துகொண்ட அரக்கியர்களை, அவர்களை இகழாமல், அனுமனிடமிருந்து சீதை காப்பாற்றினாள்.

அன்னை சீர் மைதிலியே அரக்கியர்கள் அன்றைக்கும் பைங்குற்றம் புரியா நிற்ப
அன்னாரை யளித்த நுமன் அழியா வண்ணம் அழித்தனையால் இராமனது குழுவின் மேன்மை
தந்நாவில் சரணம் எனத் தகுதி வாய்ந்த தசமுகனின் தம்பியொடு காகம் காத்த
தென்னாவது இரும் குற்றம் இழைக்கின்றோ முக்கின்பம முனதியல்பான பொறுமை நல்க –50

பைங்குற்றம் -பசுமையான நாள் படாத அப்பொழுதே செய்த குற்றம் –

————-

இங்கனம் பொறுமையில் சிறப்பு எய்திடலின் பிராட்டியைச் சேர்ந்தவர்களே நாம்
இறைவனை நாம் வேண்டுவதோ பிராட்டியின் தொடர்பு கொண்டே என்கிறார் –

மாத: லக்ஷ்மி யதைவ மைதிலி ஜந: தேந அத்வநா தே வயம்
த்வத் தாஸ்ய ஏகரஸாபிமாந ஸுபகை: பாவை: இஹ அமுத்ர ச
ஜாமாதா தயித: தவ இதி பவதீ ஸம்பந்த த்ருஷ்ட்யா ஹரிம்
பச்யேம ப்ரதியாம யாம ச பரீசாராந் ப்ரஹ்ருஷ்யேமச–ஸ்லோகம் —51 —

மாதர் லஷ்மி யதைவ மைதில ஜனஸ் தேநாதவநா தேவயம் –தாயான லஷ்மி இலக்குமியே
உனக்கு மிதிலை மக்கள் எப்படியோ -அந்த வழியாலேயே நாங்களும் உன்னைச் சேர்ந்தவர்களே –
மிதிலை மக்கள் தங்கள் அரசன் ஜனகன் மருமகன் என்றும்
ஜானகியின் கணவன் என்றும் தொடர்பு கொண்டே இராமனைக் கண்டு உவப்பது போலே
யாமும் இலக்குமியின் தொடர்பு கொண்டே இறைவனைக் கண்டு உவப்போம் -என்றவாறு
ப்ரபன்ன ராஜராகிய பெரியாழ்வார் மருமகன் என்றும் கோதையின் கொழுநன் என்றும் அரங்கனைப் பார்க்கின்றோம் –
பட்டர் பெருமாளுக்கு அடியேனை ஸ்திரீ தனமாகப் பிராட்டிக்கு வந்தவன் என்று திருவுள்ளம் பற்றவும்
நானும் இவர் எங்கள் நாய்ச்சியாருக்கு நல்லவர் என்று அவ் வழியே -அழகிய மணவாளப் பெருமாள் -என்று
நினைத்து இருக்கவும் ஆக வேணும் என்று வேண்டிக் கொண்டார் –7-2-9-ஈட்டு ஸ்ரீ ஸூ க்திகள் அனுசந்தேயம் –

த்வத் தாஸ்ய ஏகரஸாபிமாந ஸுபகை: பாவை: இஹ அமுத்ர ச-உனது அடிமையில் முக்ய ப்ரீதி முக்ய அபிமானங்களாலே
அழகிய அபிப்ராயங்களோடு இங்கும் -லீலா விபூதியிலும் -அங்கும் -பரம பதத்திலும் –

ஜாமாதா தயிதஸ் தவேதி பவதீ சம்பந்த த்ருஷ்ட்யா ஹரிம் -பச்யேம பிரதியாம யாம ச பரீசாரான் ப்ரஹ்ருஷ்யேமச
மணமகன் உன் கணவன் -என்று உனது தொடர்பு உணர்ச்சி கொண்டே இறைவனைப் பார்க்கக் கடவோம் –
சரண் அடையக் கடவோம்
பணி விடைகளை பெறவும் கடவோம் –
களிக்கவும் கடவோம் –
பவதீ சம்பந்த த்ருஷ்ட்யா -என்பது சிந்திக்கற்பாலது
பவதீ பாதலா ஷார சாங்கம்-ஸ்ரீ ஸ்துதி
பவதீ பிரசாதாத் -தேவி மஹாத்ம்யம்

அந்தப் புரத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் பெரும் பிழை புரிந்தாலும் அரசர்கள் ஒரு வியாஜ்யத்தை யிட்டு பொறுப்பது போலே
நம் பெரும் பிழைகளையும் பொறுத்து அருள்வான் –

பிராட்டிக்கு புரிந்த பணி என்றே-ப்ரீதியும் நினைவும் உண்டாக வேண்டும் –
தாஸ்யம் ஒன்றிலுமே ரசமாய் இருக்கும் அபிமானம் கொள்ள வேண்டும்
பிரதியாம -பிரதிபத்தி பண்ணக் கடவோம் -அத்யவசாயம் ஒன்றே -கிட்டக் கடவோம் என்றபடி
பரிசாரான்யாம -பணிவிடை புரியக் கடவோம்
ப்ரஹ்ருஷ்யேமச-பணிவிடை புரிந்ததும் நீ உவக்க வேண்டும் -அதனைக் கண்டு நாங்கள் இன்புற வேண்டும்
நின் திரு உள்ளம் இடர் கெடும் தோறும் நாங்கள் வியக்க இன்புறுதும்-நம் ஆழ்வார் –
ப்ரஹர்ஷயிஷ்யாமி ஸநாத ஜீவித -ஆளவந்தார் –

தாயே! சீதே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனக்கு மிதிலை நகரத்து மக்கள் எப்படி உள்ளனரோ அப்படியே நாங்களும் உள்ளோம்.
உனக்கு என்றும் அடிமைத் தனம் பூண்டு நிற்போம். எங்கள் வீட்டுப் பெண்ணான உனக்கு திருவரங்கத்தில்
மட்டும் அல்லாமல் பரம பதத்திலும் மணமகனாக உள்ள ஸ்ரீரங்கநாதனை,
“உனது கணவன், எங்கள் வீட்டு மாப்பிள்ளை”, என்று சொந்தம் கொண்டாடி நெருங்கி நிற்போம்.
அவனுக்குச் செய்ய வேண்டிய பணிவிடைகளை இனிதே செய்யும் வாய்ப்பு அமையப் பெறுவோம்.
இதன் மூலம் நாங்கள் ஆனந்தத்தில் மூழ்கி நிற்போம்.

சீதையிடம் மிதிலை நகரத்து மக்கள் எவ்விதம் அன்புடன் இருந்தனரோ, அப்படியே நாங்கள் ஸ்ரீரங்கநாயகியான
உன் மீது அன்புடன் உள்ளோம் – என்றார்.
அந்த மக்கள் இராமனைக் கண்டதுபோல் நாங்கள் நம்பெருமாளைக் காண்கிறோம் – என்றார்.
இங்கு பட்டர், ஸ்ரீரங்கநாச்சியாரைத் தங்கள் வீட்டு மகள் என்று கூறி,
அவள் மூலமாக நம்பெருமாளுடன் சொந்தம் கொண்டாட எண்ணும் சாமர்த்யம் காண்க.

தாயாகும் இலக்குமியே சனகனூரில் சனங்கள் என யாமுனையே சார்வோம் ஆவோம்
நீயேற்கும் பணி விடையின் இன்பம் ஒன்றே நினையு மனத் திலகு கருத்தொடு நிலத்தும்
சேயாம் விண் வத்து மணமகன் நினக்குத் திருக் கணவன் என்னவும் உன் தொடர்பில் காண்போம்
மாயோனை வணங்கிடுவோம் இன்னும் ஏவல் புரிந்திடுவோம் மனம் மிகவும் மகிழுவோமே–51

சேயாம் விண் வத்தும்-பரமாகாசத்திலும் -பரமபத்திலும் என்றபடி -விண் அத்து விண் வத்து –

———-

பிராட்டி சம்பந்தத்தை முன்னிட்டு நாம் இறைவனைப் பற்றுவதற்குக் காரணம்
தாய்மையே என்று அதனை உபபாதிக்கிறார் –

பிதா இவ த்வத் ப்ரேயாந் ஜநநி பரிபூர்ணாகஸி ஜநே
ஹித ஸ்ரோதோ வ்ருத்யா பவதி ச கதாசித் கலுஷ தீ:
கிம் ஏதத் நிர்தோஷ: க இஹ ஜகதி இதி த்வம் உசிதை:
உபாயை: விஸ்மார்ய ஸ்வ ஜநயஸி மாதா தத் அஸி ந:–ஸ்லோகம் —52 —

பிதா இவ த்வத் ப்ரேயாந் ஜநநி பரிபூர்ணாகஸி ஜநே–தாயே நின் அன்பன் குற்றம் நிறைந்த ஜனத்தினிடம் தகப்பன் போலே
ஹித ஸ்ரோதோ வ்ருத்யா பவதி ச கதாசித் கலுஷ தீ –ஹிதத்தின் தொடர்ச்சியில் இருத்தலால் எப்பொழுதேனும்
கலங்கின திரு உள்ளதனாக ஆகவும் செய்கின்றான் –
கிம் ஏதத் நிர்தோஷ: க இஹ ஜகதி இதி த்வம் உசிதை: –என்ன இது -இந்த உலகத்தில் குற்றம் அற்றவன் எவன் என்று தகுந்த –
உபாயைர் விச்மார்ய ஸ்வ ஜனயசி மாதா தத் அஸி ந:– உபாயங்களினாலே அவனை அக்குற்றங்களை மறக்கும்படி செய்து
எம்மை தன மக்கள் ஆக்குகின்றாய்–ஆதலால் எமக்கு தாயாக இருக்கிறாய் –

பிரியம் ஒன்றிலே தாய்க்கு நோக்கம்-பிதாவுக்கு ஹிதம் -பாவம் செய்தால் சீறவும் கூடும்
அன்பன் ஆதலால் எளிதில் சீற்றத்தை மாற்ற முடிகிறது -ப்ரேயான் -என்கிறார்
நீரிலே நெருப்புக் கிளருமா போலே ஒரு கால் சீற்றம் பிறந்தாலும் அதனைப் பிராட்டி மாற்றி விடுகின்றாள்
நிர்தோஷ கே இஹ ஜகதி -இருள் தரும் மா ஞாலம் அன்றோ -உன்னையும் அறிவிலியாக்கும் இந்நிலத்தின் பொல்லாங்கு தெரியாதோ
குற்றம் குறை அற்ற ஒருவனை இங்கே காண முடியுமோ -மணல் சோற்றிலே கல் ஆராய்வார் உண்டோ –
உசிதை உபாயை -கண்ணைக் காட்டல் கச்சை நெகிழ்தல் முதலியன
ஸ்வ ஜன யசி–பிராட்டியை புருஷகாரம் எனபது அவன் தன்னைச் சேர்ந்தவன் என்று அபிமாநிக்கும் படி செய்வதால் தானே –

அனைவருக்கும் தாயாக இருப்பவளே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது அன்புக் கணவனான ஸ்ரீரங்கநாதன்,
குற்றங்கள் புரிகின்ற இந்த உலகில் உள்ள மக்களிடம், அவர்களின் நன்மையைக் கருத்தில் கொண்டு, ஒரு தகப்பன் போல்,
அவர்கள் மீது கோபம் கொள்வான்.
அது போன்ற நேரங்களில் நீ அவனிடம், “என்ன செயல் நீங்கள் புரிகிறீர்கள்?
இந்த உலகத்தில் குற்றம் செய்யாதவர் யார்?”, என்று இதமாகப் பேசுகிறாய்.
இதன் மூலம் அவன் எங்கள் குற்றங்களை மறக்கும்படிச் செய்கிறாய்.
இதன் காரணமாக எங்கள் தாய் ஸ்தானத்தில் நீயே உள்ளாய்.

பெரியாழ்வார் திருமொழியில் (4-9-2) – தன்னடியார் திறத்தகத்துத் தாமரையாளாகிலும் சிதகுரைக்கு மேல்
என்னடியார் அது செய்யார் – என்பது காண்க.
இந்த உலகில் உள்ள அடியார்கள் ஏதேனும் தவறு இழைத்தவுடன்,
அதனை பெரியபிராட்டியே பகவானிடம் சுட்டிக் காண்பித்தாலும், அதனைப் பகவான் மறுத்து, மன்னித்து விடுவான்.
அப்படிப்பட்ட அவனுக்கும் கோபம் வந்தால், ஸ்ரீரங்கநாச்சியார் தடுப்பதாகக் கூறுகிறார்.
அவனுக்குக் கோபம் வரும் என்பதற்குச் சான்று உண்டா என்றால், அவனே
வராக புராணத்தில் – ந க்ஷமாமி – மன்னிக்க மாட்டேன் – என்றும்,
கீதையில் – மிகவும் தாழ்ந்த நிலைக்குத் தள்ளி விடுவேன் – என்று கூறியதையும் காண்க.

அப்பன் போலுன தன்பனாய் குற்றம் ஆர்ந்துள்ள மக்களிதம் தொடர்ந்து நாடி
வெப்புறவே திரு உள்ளம் என்றைக்கேனும் வெகுண்டிடுமேல் அன்றவனை இஃது என் சீற்றம்
தப்பரவே செய்யாதார் சகத்திலார் தான் சாற்றிடுவாய் எனத் தக்க விரகினாலே
அப் பிழைகள் மறக்கச் செய்து அவனோடு எம்மை அணைத்திடலா நீ என்னை யாகின்றாயே –52–

————-————————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திரு மலை நல்லான் ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பராசரபட்டர்–அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ குண ரத்ன கோஸம்–ஸ்ரீ ஸூவர்ண குஞ்சிகா– ஸ்லோகங்கள் –45-46-47-48–

கூடல் இன்பத்தில் இறைவனைக் களிப்பிக்கின்றாள் பிராட்டி என்கிறார் —

மர்ம ஸ்ப்ருச: ரஸஸிரா வ்யதிவித்ய வ்ருத்தை:
காந்த உபபோக லலிதை: லுலித அங்க யஷ்டி:
புஷ்ப ஆவளீ இவ ரஸிக ப்ரமர உபபுக்தா
த்வம் தேவி நித்யம் அபிநந்தயஸே முகுந்தம்–ஸ்லோகம் —45 —

மர்ம ஸ்ப்ருச: ரஸஸிரா வ்யதிவித்ய வ்ருத்தை:-மருமத்தை தொடக்கூடிய வைகளான ரச நாடிகளை தாக்கி நடந்தவைகளான
காந்த உபபோக லலிதை: லுலித அங்க யஷ்டி: –காதலனுடைய அனுபவத்தின் விலாசங்களினாலே கசங்கின கொம்பு போன்ற திருமேனி யுள்ளவளாய்-
புஷ்ப ஆவளீ இவ ரஸிக ப்ரமர உபபுக்தா த்வம் தேவி நித்யம் அபிநந்தயஸே முகுந்தம்–ரசிக்க வல்ல வண்டினாலே அனுபவிக்கப் பட்ட
பூ வரிசை மாலை போலே நீ கணவனான முகுந்தனை எபோழுதும் களிப்பிக்கின்றாய்
சுரும்பு துளையில் சென்றூத அரும்பும் -போலே இறைவனும் இலக்குமியின் இன்பம் தரும் நரம்புகளைத் தாக்கி நலந்துய்க்கின்றனன் —

புஷ்பாவளி -பூ மாலை -முக்தாவளி -முத்து மாலை போலே –
தெய்வ வண்டு துதைக்கும் பூந்தொடையல் பிராட்டி -இதனால் போகத்தில் இறைவனது திறமையும்
பிராட்டியினது தளர்வின்மையும் தோற்றுகின்றன
புஷ்பாவளி -என்கையாலே இவள் இறைவனுக்கேயாய் இருத்தல் தோற்றுகிறது
தான் களிப்பதாக கூறாமல் அவனை களிப்பிப்பதாக -பதியின் போகத்தையே முக்யமாக கொள்ளுதல் –
புங்க்தே ஸ்வ போக மகிலம் பதி போக சேஷம் -என்றார் ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகர்
பிரகர்ஷியாமி -ஆளவந்தார் -நித்ய கைங்கரயம் செய்து களிப்பிப்பேன் –
ஏற்புடைய மாலையாகி மார்பினை அலங்கரிக்கிறாள் என்பதில் தான் தவறு –
மாலை போலக் களிப்பிப்பதாக கூறுவதில் தவறு இல்லை போலும் –

தாயே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது நாயகனான ஸ்ரீரங்கநாதனுடன் இன்பமான அனுபவங்களில் நீ திளைத்தபடி உள்ளாய்.
இதன் காரணமாக உனது திருமேனியில் உள்ள, இன்பம் அளிக்கும் நாடி நரம்புகள் தூண்டப்படுகின்றன.
ஆகையால் உனது திருமேனி சற்றே துவள்கிறது. இப்படியாக உயர்ந்த மலர் மாலையாக உள்ள நீ,
உனது நாயகனான ஸ்ரீரங்கநாதன் என்னும் வண்டால் அனுபவிக்கப்பட்டவளாக உள்ளாய்.
இப்படியாக நீ உனது ஸ்ரீரங்கநாதனை எப்போதும் மகிழ்ச்சியில் திளைக்க வைக்கிறாய்.

புஷ்ப ஆவளி என்றால் மலர்களை வரிசையாக வைத்துள்ள மாலை என்று பொருளாகும்.
இதனை நம்பெருமாள் என்னும் வண்டு அனுபவித்து மகிழ்கிறது.
தன்னால் நியமிக்கப்பட்ட கைங்கர்யத்தை ஒருவன் தொடர்ந்து செய்வது கண்டு நம்பெருமாள் மிகவும் மகிழ்வு அடைகிறான்.
இது போன்றே தனக்கு ஏற்றபடி ஸ்ரீரங்கநாச்சியார் உள்ளது கண்டு மகிழ்ச்சியில் திளைக்கிறான்.

சுவை தரு நரம்பு மர்மம் தொடுவன தொட்டுத் தாக்கி
நவையற லீலை நாதன் நடத்த நீ துவண்டு மேனி
சுவை யறி சுரும்பு சேர்ந்து துதித்த பூந்தொடையல் போல
உவகையில் முகுந்தனை நீ உய்த்தி எந்நாளும் தேவி –45–

நவை யற -குற்றம் அற்ற
உய்த்தி -செலுத்துகின்றனை

———-

திரு ஆபரணச் சேர்த்தி அழகை அனுபவிக்கிறார் –

கநக ரசநா முக்தா தாடங்க ஹார லலாடிகா
மணிஸர துலாகோடி ப்ராயை: ஜநார்தந ஜீவிகே
ப்ரக்ருதி மதுரம் காத்ரம் ஜாகர்த்தி முக்த விபூஷணை:
வலய சகலை: துக்தம் புஷ்பை: ச கல்பலதா யதா–ஸ்லோகம் —46 —

கநகரசநா -தங்க ஒட்டியாணம் என்ன –
முக்தா தாடங்க -முத்துத் தோடுகள் என்ன
ஹார -முத்து மாலை என்ன
லலாடிகா -நெற்றிச் சுட்டி என்ன
மணிசர -மணி மாலை என்ன
துலா கோடி -கார் சிலம்பு என்ன இவைகளை –
ப்ராயைர் -முக்யமாக யுடைய-பல பலவே திவ்ய ஆபரணங்கள்
ஜநார்தன ஜிவிகே -இறைவனுக்கு பிழைப்பிக்கும் மருந்துக் கொடி யானவளே –
பிரகிருதி மதுரம் காத்ரம் ஜாகர்த்தி முக்த விபூஷணை – இயற்கையிலே அழகியதான உனது திருமேனி-அழகிய திவ்ய ஆபரணங்களாலே
வலய சகலைர் துக்தம் புஷ்பைச்ச கல்பலதா யதா —சக்கரைத் துண்டுகளால் பால் போலவும்
பூக்களாலே கல்பகக் கொடி போலவும் விளங்குகிறது –இயற்கையுடன் செயற்கை அழகும் சேர்ந்து சோபிக்கிறது –

ஸ்ரீரங்கநாதனின் உயிருக்கு மருந்து போன்றவளே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது அழகான திருமேனியில் பல ஆபரணங்கள் –
தங்க ஒட்டியாணம், முத்துத் தோடுகள், முத்து மாலைகள், நெற்றிச் சுட்டி, நவரத்ன மணிகளால் ஆன மாலைகள்,
அழகிய திருவடிகளில் சிலம்புகள் – என்று பல உள்ளன.
அவை பால் போன்ற உனது திருமேனிக்கு ஏற்ற சர்க்கரைத் துண்டுகளாகவும்,
கற்பகக் கொடி போன்ற உனது திருமேனிக்கு ஏற்ற மலர்கள் போலவும் உள்ளன.

இங்கு நம்பெருமாளின் உயிராக இவளைக் கூறியது காண்க.
இதனை இராமாயணத்தில் இராமன் – ந ஜீவேயம் க்ஷணம் –
அவளைப் பிரிந்து ஒரு நொடியும் நான் இருக்கமாட்டேன் – என்பதன் மூலம் உணரலாம்.

கனகமே கலை முத்தாரம் காதணி சிலம்பு சுட்டி
இன மணிச் சரம் என்றின்ன எழில் இழை யணிந்தி யற்சீர்
உனதுடல் மலரின் கற்ப வொண் கொடி கண்டின் பாலும்
என வொளிர் தரும் சனார்த்தன் இன்னுயிர்க் கேதுவாவாய்–46-

——-

இனி கௌஸ்துபம் வைஜயந்தீ என்னும் திவ்ய அணிகளும்
அவ்வினத்திலே சேர்க்கத் தக்க ஐம்படை முதலியவைகளும்
பிராட்டிக்கே உரியவை யாயினும் அவைகளை இவனே தாங்குவதற்கு ஹேது கூறுகிறார் –

ஸாமாந்ய போக்யம் அபி கௌஸ்துப வைஜயந்தீ
பஞ்சாயுத ஆதி ரமண: ஸ்வயம் ஏவ பிப்ரத்
தத் பார கேதம் இவ தே பரிஹர்த்து காம:
ஸ்ரீரங்கதாம மணி மஞ்ஜரீ காஹதே த்வாம்–ஸ்லோகம் —47 —

சாமான்ய போக்யமாபி -பொதுவாக அனுபவிக்கத் தக்கவை யாயினும் –
கௌஸ்துப வைஜயந்தீ -கௌஸ்துப ரத்னம் என்ன -வனமாலை என்ன –
பஞ்சாயுதாதி -ஐம்படை என்ன -இவை முதலியவற்றை
ரமணஸ் ஸ்வயமேவ பிப்ரத் -அன்பனான அரங்கன் தானே சுமந்து கொண்டு -காதல் மகிமையால்-இறைவனுக்கு சுமை தெரிவது இல்லை –
தத்பார கேதமிவ தே பரிஹர்த்து காம -அவற்றின் சுமையினாலான வருத்தத்தை உனக்கு இல்லாமல் செய்ய விரும்பினவன் போலே
ஸ்ரீ ரங்க தாம மணி மஞ்ஜரி -ஸ்ரீ ரங்க விமானத்தின் ரத்னக் கொத்துப் போன்றவளே –
ஸ்ரீ ரங்க தாம -ஸ்ரீ ரங்க நாதன் என்னவுமாம் –
அழகு ஒளியுடைமை என்பதால் மணி மஞ்ஜரி -என்கிறார்
காஹதே த்வாம் –உன்னை அனுபவிக்கிறான் -காஹநம் -ஆழ்தல் -நன்கு அனுபவித்தல்
சுமை யுடைமையின் அழுந்தினன் போலும் -என் சுமையையும் சேர்த்துச் சுமக்கும்படி
இது என்ன காதலோ என்று நீர்ப் பண்டமாய் பிராட்டி உருக -அதிலே இறைவன் அழுந்துகின்றனன்-

ஸ்ரீரங்கநாதனுக்கு ஏற்ற இரத்தின மணி போன்றவளே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது நாயகனான ஸ்ரீரங்கநாதன்
சாற்றிக் கொண்டிருக்கும் கௌஸ்துபம் என்ற இரத்தினமணி, வைஜயந்தி என்ற மாலை,
ஐந்து ஆயுதங்கள் (ஸுதர்சன சக்கரம், பாஞ்சஜந்யம் என்ற சங்கு , நந்தகம் என்ற கத்தி, சார்ங்கம் என்ற வில், கௌமோதகீ என்ற கதை)
ஆகியவை உங்கள் இருவருக்கும் பொதுவானவை ஆகும்.
ஆனால் அவற்றை உனக்குக் கொடுத்தால், உனது மென்மையான திருமேனி அவற்றின் சுமையை ஏற்க இயலாது என்று கருதினான் போலும்.
அதனால் அவற்றைத்தான் மட்டுமே சுமந்து நின்று அனுபவிக்கிறான்.

தனது சுமையையும் சேர்த்து அவன் சுமக்கிறானே என்று ஸ்ரீரங்கநாயகி நினைத்து, அவன் தன் மீது கொண்ட
அன்பில் மனம் உருகி நின்றாள். அதனைக் கண்ட அரங்கன் அவள் காதலை அனுபவிக்கிறான் – என்று கருத்து.

ஏதி யைந்தகல மேந்து மெழில் மணி வைசயந்தி
ஆதி நீ தாங்கின் துன்பமா மெனப் பொது வானாலும்
காதலன் சுமந்து தானே கனம் கருதாத ரங்கம்
போதரு மணிப் பூங்கொத்தே புகு முனைத் துய்ப்பதற்கே–47–

———-

இங்கனம் திவ்ய ஆபரணங்களும் திவ்ய ஆயுதங்களும் பிராட்டிக்கே உரியவையே என்றமையால்
திவ்ய தம்பதிகளினுடைய ஆநுரூப்யம் காட்டப்பட்டதாயிற்று –
இவ் வநுரூப்யம் ஏற்கனவே யுள்ள நிலைகளில் மாத்திரம் அன்று –
புதிதாய் எடுக்கும் திரு அவதாரங்களிலும் காணலாம் –
ஆநு ரூயத்துடன் பிராட்டியும் கூட திரு வவதாரிக்கா விடில் இறைவனது திரு வவதாரம் விரசமாய் இருக்கும் என்கிறார் –

யதி மநுஜ திரச்சாம் லீலயா துல்ய வ்ருத்தே:
அநுஜநூ: அநுரூபா தேவி ந அவாதரிஷ்ய:
அஸரஸம் அபவிஷ்யத் நர்ம நாத அஸ்ய மாத:
தர தளத் அரவிந்த உதந்த காந்த ஆயத அக்ஷி–ஸ்லோகம் –48- —

மலருகிற தாமரையின் பேச்சை யுடையதும்-அழகிய நீண்ட திருக் கண் படைத்த தாயான தேவியே
விளையாட்டினாலே மனிதர்களுக்கும் விலங்கினங்களுக்கும் சமமான செயல்களை யுடைய கணவனது திருவவதாரம் தோறும்
தகுந்தவளாக திரு வவதரிக்காது இருந்திருப்பாய் ஆனால்
நர்ம அஸரஸம் அபவிஷ்யத் -நாயகனது விளையாட்டு விரஸமாக ஆகி இருக்குமே
இன்னாருக்கு விரசமாய் இருக்கும் என்னாதது–இருவருக்கும் -அடியார்களுக்கும் என்றபடி
க்ரீடேயம் கலு நான்யதாசஸய ரசதா ஸ்யாத்-என்றார் பெருமாள்-

ப்ரஹ்மசாரிக் குறளாய் திருவவதரித்த போதும் சிறிய திருமேனியுடன் திரு மார்பில் விளங்கும் இலக்குமியை
மான் தோல் உபவீதத்தால் மறைத்துக் கொண்டான்
பூ மேய செம்மாதை நின்மார்பில் செர்வித்துப் பாரிடந்த அம்மா -நம்மாழ்வார் —
ஸ்ரீ வராஹாவதாரத்திலும் பிராட்டி திருமார்பில் இருந்தமை தோற்றுகிறது
பரிபாடலிலும் -செய்யோள் சேர்ந்த நின் மாசி லகலம் உள்ளுனர் உருப்போர் உரையொடு சிறந்தன்று –

ராகவத்வே பவத் சீதா ருக்மிணீ கிருஷ்ண ஜன்மனி அன்யேஷூ சாவதரேஷூ விஷ்ணோ ரேஷா நபாயி நீ -ஸ்ரீ பராசரர் –
தேவியைப் பிரிந்த பின்னர் திகைத்தனை போலும் செய்கை -வாலி
துல்ய சீல வயோவ்ருத்தாம் –ராகவோர்ஹதி வைதேஹீம் —
அநு ஜனு ரனுரூப ரூபசேஷ்டா ந எதி சமாகம மின்த்ரா கரிஷ்யத் அசரச மதவாப்ரியம் பவிஷ்ணு த்ருவ
மகாரிஷ்யத ரங்கராஜ நர்ம-ஸ்ரீ ரங்கராஜ ஸ்தவம் –

உபேந்த்ரனாய்-தேவ யோநியிலும் இராம கிருஷ்ணனாய் மனிதப் பிறப்பிலும் மத்ச்யாதியாய் திர்யக் யோனியிலும்
மாமரமாய் -ஸ்தாவரப் பிறப்பிலும்-இஷ்டப்படி திருவவதரித்ததால் -லீலையா -மநுஜ திரச்சாம் என்கிறார் –
அவதாரங்களில் மெய்ப்பாடு தோன்ற துல்ய வ்ருத்தே -மானமிலாப் பன்றியாயின் கோரைக் கிழங்கைப் புசிப்பது துல்ய வ்ருத்தி அன்றோ –

பிராட்டி திருவவதரிப்பது -விழையாடும் இயல்பினாலும் -தேவி
தாய்மை உறவினாலும் -மாதா
நிறைந்த கருணையினாலும் -காந்த ஆயதாஷி –கண்ணுக்கு அணிகலம் -கண்ணோட்டம் -கருணை
இந்தக் கண்ணைக் கண்டதும் போலியான தாமரையின் பேச்சு எழுதலின் பேச்சை யுடையதாயிற்று இக்கண் –
உதந்த -சமாசாரம் பேச்சு-உள் இதழை லஷிக்கும்–உள் இதழ் போன்ற அழகாய் நீண்ட திருக் கண்கள் -என்றபடி –

தாயே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! மலர்கின்ற தாமரை மலர் போன்று அழகானதும் சிவந்தும் உள்ள திருக்கண்களை உடையவளே!
உனது நாயகனான ஸ்ரீரங்கநாதன் – இந்த உலகில் மனிதர்கள், மிருகங்கள் போன்றவற்றுடன் தனது விருப்பம் காரணமாக
அவைகளுள் ஒன்றாக வந்து பிறக்கிறான். நீ என்ன செய்கிறாய் – அவனுடைய அவதாரங்களுக்கு ஏற்ப உடன் பிறக்கிறாய்.
அப்படி நீ அவனது அவதாரங்களின் போது அவனுடன் பிறக்கவில்லை என்றால்,
அந்த அவதாரங்கள், சுவை யற்றதாக அவலம் நிறைந்ததாக அல்லவா இருந்திருக்கும்?

ஸீதை இல்லையென்றால் இராமாவதாரம் சுவைக்காது.
ருக்மிணி இல்லையென்றால் க்ருஷ்ணாவதாரம் சுவைக்காது.
வாமனனாக வந்த போதும் தன்னுடைய திருமார்பில் மஹா லக்ஷ்மியைத் தரித்தே வந்தான்.
வராஹனாக வந்த போதும் அப்படியே ஆகும்.ராம க்ருஷ்ணாதிகளாக அவதரிக்கும்போது மட்டும் அல்ல,
அர்ச்சாவதாரத்திலும் பெரிய பிராட்டியைத் தரித்தே உள்ளான்

வேண்டியே விளையாடற்கு விளங்கு மானிடப் பிறப்பைப்
பூண்டிடும் தோறும் ஏற்பப் போந்து நீ தோன்றிடாயேல்
யாண்டு நின்னன்பன் தாயே இன்பனாம் சிறிதலர்ந்து
காண்டகு கமலம் போலும் கவினுறு கண்ணாய் தேவி –48-

————-———————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திரு மலை நல்லான் ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பராசரபட்டர்–அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ குண ரத்ன கோஸம்–ஸ்ரீ ஸூவர்ண குஞ்சிகா– ஸ்லோகங்கள் –41-42-43-44–

வருணிக்க இயலாதவையே யாயினும் தமது அவா அடங்காமையின் பிராட்டி கடாஷங்களின்
ஸ்வரூப ஸ்வ பாவங்களை வருணித்துக் கொண்டு அவற்றால் தம்மை ரஷித்து அருள வேணும் என்கிறார் –

ஆநந்தாத்மபி: ஈச மஜ்ஜந மத க்ஷீப அலஸை: ஆகல
ப்ரேம ஆர்த்ரை: அபி கூலவஹ க்ருபா ஸம்ப்லாவித அஸ்மாத்ருசை:
பத்மே தே ப்ரதிபிந்து பத்தகலிக ப்ரஹ்மாதி விஷ்கம்பகை:
ஐஸ்வர்ய உத்கம கத்கதை: அசரணம் மாம் பாலய ஆலோகிதை:–ஸ்லோகம் —41 —

ஆநந்தாத்மபி: ஈச மஜ்ஜந மத க்ஷீப அலஸை: ஆகல –
இன்ப வடிவங்களையும் -இறைவனையும் மூழ்கடிப்பதால் உண்டான மகிழ்ச்சியினால் மதம் பிடித்து அலசி -சோம்பினவைகளாயும்
ஆகல -கழுத்து வரையிலும் -பிராட்டி கடாஷங்கள் யாவருக்கும் அனுகூலம் ஆனவை யாதலின் ஆனந்தம் விளைப்பன –
அனுகூலமாய்த் தோற்றும் அறிவே ஆனந்தம்–இறைவனை பூரணமாய் விஷயீ கரிக்கின்றன
அபாங்கா பூயாம்சோ யதுபரி பரம் ப்ரஹ்ம ததபூத் -என்று கீழே அருளிச் செய்தார்
இறைவனை மூழ்கடித்ததனால் என்னாது இறைவன் மூழ்கியதால் வந்த மதம் என்றுமாம் –
கழுத்து வரை அன்பு நனைத்ததாக கூறவே கடாஷங்கள் பரிபூர்ணமாக அன்பை உள்ளே அடக்கி
வைத்துக் கொண்டு இருத்தல் தெரிகிறது –

ப்ரேமார்த்ரை ரபி கூலமுத்வஹ க்ருபா சம்ப்லாவிதா ச்மாத்ருசை –
அன்பினாலே ஆர்த்ரை -நனைந்தவை களாயும்-மேலும் கரை புரண்டு ஓடுகிற அருளினாலே
சம்ப்லாவித-குளிப்பாட்டப் பெற்ற -அச்மாத்ருசை -எம் போன்றாரை யுடையவைகளாயும் -கழுத்து வரை உள்ளடங்கினதாக
அன்பை சொல்லி கிருபை கரை புரண்டு உள் அடங்காமல் அருளிச் செய்தது அருள் பெருக்கின் மிகுதி காட்டியவாறு –
விரிவடைந்த அன்பே அருள் –
தொடர்புடையார் மாட்டே அமைவது அன்பு -இயல்பாக எல்லா உயிர்கள் மேலும் செல்லுவது அருள் -இயல்பான
அருளினால் தாம் ஆளானமாய் தோற்ற அச்மாத்ருசை -என்கிறார்
கேவல க்ருபா நிர்வாஹ்யவர்கே வயம் -என்றார் கீழே
எம் போன்றார் என்றது பக்தி முதலிய தொடர்பின்றி இயல்பான அருளுக்கு இலக்காமாறு ஆகிஞ்சன்யம் உடையோர்களை –

பத்மே தே ப்ரதிபிந்து பத்தகலிக ப்ரஹ்மாதி விஷ்கம்பகை –
திவலை தோறும் செய்யப் பட்ட கலகத்தை உடையவர்களான ப்ரஹ்மாதிகளை உடையவைகளாயும்

ஐஸ்வர் யோத்க மகத்கதை ரசரணம் மாம்பால யாலோ கிதை–
ஐஸ்வர் யத்தினுடைய உத்பத்தியாலே-கத்கதை – இடறி நடப்பவைகளாயும்
ஆலோகித -உள்ள நோக்கங்களினாலே –
அசரணம் மாம் பாலய -சரண் அற்ற என்னைக் காத்து அருள வேணும்-

என்னைக் காப்பதற்கு இறைவன் போலே படை எடுக்க வேண்டாமே –உனது கடாஷமே போதுமே –
எவ்வாறு வருணிப்பது என்றவர் அடுத்த ஸ்லோகத்திலே நேராக கடாஷங்களுக்கு ஓர் உருவம் கொடுத்து
அவற்றின் ஸ்வரூபத்தையும்
ஸ்வ பாவங்களையும்
செயல்களையும்
அழகு பட வருணித்து இருப்பது வியக்கத் தக்கது
எவ்வாறு வருணிப்பது எனபது பிறருக்குத் தான் போலும்-

தாமரையில் அமர்ந்தவளே! மஹாலக்ஷ்மீ! ஸ்ரீரங்கநாயகி! உனது கடாக்ஷம் என்பது எப்படிப்பட்டது என்றால் –
ஆனந்தம் கொண்டது; உனது கணவனான ஸ்ரீரங்கநாதனை முழுவதுமாக மூழ்கடிக்கக் கூடியது;
அப்படி, அவனை ழூழ்கடித்து விட்டு மகிழ்வு காரணமாகக் களிப்புடன் கூடியது; கழுத்துவரை ழூழ்கடிக்க வல்லது;
கரை புரண்டு ஓடும் வெள்ளம் போன்றது; கர்மவசப்பட்டுக் கிடக்கும் என் போன்றோரைத் தூய்மையாக்க வல்லது;
வீசி எறியும் ஒவ்வொரு அலையும் (கடாக்ஷம் அலைபோல் வீசுகிறது என்றார்) ப்ரம்மன் முதலியவர்களைப் படைக்கவல்லது;
இவ்வாறு தோன்றிய ப்ரம்மன் முதலானோர், “இந்த கடாக்ஷம் எனக்கு உனக்கு”, என்று போட்டியிடச் செய்வதாகும்;
தடுமாறியபடிப் பெருகுவதாகும் –
தாயே! வேறு கதியில்லாமல் நான் நிற்கிறேன். என்னை உனது கடாக்ஷம் மூலம் காத்து அருள்வாயாக.

ஸ்ரீரங்கநாச்சியாரின் கடாக்ஷம் என்பது, “இன்னார் மீது விழவேண்டும், இன்னார் மீது விழக்கூடாது”, என்று பாரபட்சம் பார்ப்பதில்லை.
ஆறு எவ்வாறு அனைவருக்கும் பொதுவாக ஓடுகிறதோ, அது போன்று உள்ளது.
அளவற்ற ஐச்வர்யம் காரணமாப் பெருகி ஓட வழியில்லாமல் தட்டுத் தடுமாறி ஓடுகிறது.
தன்னைக் காக்க நம்பெருமாள் போன்று ஓடி வரவேண்டிய அவசியம் இல்லை;
அமர்ந்த இடத்திலிருந்தே கடாக்ஷித்தால், அதுவே அவன் செய்யும் செயல்களையும் செய்து விடும் என்றார்.

இன்பவடி வாயிறைவன் தனை முழுக்கும் எக்களிப்பின் திமிர்த்து மடிந்தீரமாகி
அன்பின் மிடறளவாக வளவு மீறும் அருள் வெள்ளம் தனில் எம்மனாரை யாட்டி
முன்பிடம் கொள் அயன் முதலோர் திவலை தோறும் முற்றி நசை கலகமிட மூளும் செல்வா
வன் பொறையினடை யிடறு நோக்கிக் காப்பாய் மறு புகலில் அடியேனை மலரினாளே–41-

மடிந்து -சோம்பி
முன்பிடம் கொள் -அக்ர ஸ்தானத்தை பெறுகின்ற முக்கியரான என்றபடி
எனக்கே இந்நோக்கு எனக்கே இந்நோக்கு -என்று கலகமிட –
செல்வன் பொறையின்-ஐஸ்வர்யம் என்னும் பெரிய சுமையினால்
இன்ப வடிவாய் -திமிர்த்து மடிந்து ஈரமாகி ஆட்டி
கலகமிடும்படியாக மூளும் –பொறையினால் -நடை இடறும் நோக்கு -என்றபடி –

———

திரு மேனியின் மென்மை பேசும் திறத்தது அன்றி என்கிறார் —

பாதாருந்துதமேவ பங்கஜ ரஜ: சேடீ ப்ருசா லோகிதை:
அங்கம்லாநி: அத அம்ப ஸாஹஸ விதௌ லீலாரவிந்தக்ரஹ:
டோலாதே வநமாலயா ஹரிபுஜே ஹா கஷ்ட சப்தாஸ்பதம்
கேந ஸ்ரீ: அதிகோமலா தநு: இயம் வாசாம் விமர்தக்ஷமா–ஸ்லோகம் —42 —

பாதாருந்துதமேவ பங்கஜ ரஜச்-தாமரைத் துகள் உன்னுடைய திருவடித் தலத்தை உறுத்தக் கூடியதாகவே ஆகின்றது –
சேடீப்ருசா லோகிதை -பனிப் பெண்களின் உற்றுப் பார்த்தல்களினாலேயே
அங்கம் லாநி -திரு மேனிக்கு வாட்டம் ஆகின்றது -தொட்டால் வாடும் ஒரு பச்சிலை
மோப்பக் குலையும் அனிச்சம் -காணக் குழையும் இந்த திருமேனி -மென்மைக்கு ஈடு எது இவ்வுலகத்தில்
ரதாம்ப சாஹச விதௌ லீலாரவிந்த க்ரஹ -மேலும் உனது விளையாட்டுத் தாமரையை ஏந்துதல் சாஹாசமான கார்யம் ஆகின்றது –
இறைவன் சோலை சூழ் குன்று எடுத்ததினும் இவள் கையில் தாமரைப் பூ தாங்கி இருப்பது அரிய செயலாய்த் தோற்றுகிறது இவருக்கு –
டோலாதே வனமாலயா ஹரி புஜே ஹாகஷ்ட சப்தாஸ்பதம்- இறைவனது தோளின் புறத்திலே வைஜயந்தி என்னும் வனமாலை யாலே ஊஞ்சல் ஆடுதல்
ஐயோ கஷ்டம் என்னும் சொற்களுக்கு இடமாக ஆகின்றது –
கேந ஸ்ரீ ரதி கோமலா தநுரியம் வாசாம் விமர்தஷமா –மிகவும் மெல்லிய இந்த திரு மேனி எந்தக் காரணத்தினால்
வாக்குகளுக்கு விமர்தஷமா -கசக்குவதற்குத் தக்கதாக ஆகும் -காணவும் பொறாத இத் திருமேனி பேச்சைப் பொறுக்குமோ
இந்த மெல்லிய திரு மேனியை வன் சொற்களால் வலிந்து துதிடுதல் தகாது
இழிவு படுத்தியதாகும் -கசக்கியது போலே என்கிறார் –

தாயே! மஹாலக்ஷ்மீ! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! நீ தோன்றிய தாமரை மலரின் மகரந்தத் துகள்கள், உனது திருவடிகளை
உறுத்தக்கூடிய வகையில் மென்மையான பாதங்கள் கொண்டுள்ளாய்.
உனது தோழிகள் உன்னை உற்றுப் பார்த்தால், உனது மென்மையான திருமேனி, அவர்கள் கண்பட்ட இடங்களில் எல்லாம் வாடிவிடுகிறது.
நீ விளையாட்டாக கைகளில் தாமரை மலரை எடுத்தால் உனது கைத்தலம் நோக ஆரம்பிக்கிறது (தாமரை மலரின் பாரம் தாங்காமல்).
உனது நாயகனான நம்பெருமாளின் திருமார்பில் உள்ள வைஜயந்தி மாலையில் அமர்ந்து நீ ஊஞ்சல் போன்று ஆடினால்,
“ஆஹா! இதனால் இவளுக்கு என்ன துன்பம் விளையுமோ! இவள் திருமேனி அந்த மாலையால் வருந்துமோ?”, என்று சிலர் கூறுகின்றனர்.
இப்படிப்பட்ட மென்மையான உனது திருமேனி என் போன்றவர்கள் உன்னைப் புகழும் சொற்களால் கூட வாடிவிடக்கூடும் அல்லவோ?

நம்பெருமாளின் திருமேனியில் உள்ள மாலையில் அமர்ந்து இவள் ஆடினால், அதனால் இவள் திருமேனி எவ்விதம் வாடும்?
அவன் எதிரிகளின் பாணங்கள் தாக்கப்பட்ட திருமார்பை உடையவனாக உள்ளான்.
அந்தக் காயங்கள் இவளது திருமேனியில் படும்போது உறுத்தக்கூடும் அல்லவா?

பங்கயத்தூள் படுமேனும் பாதம் துன்பப் படுவதுவே சேடிமாருற்றுப் பார்க்கில்
அங்கமதப் பொழுதன்னாய் வாடிப் போகும் அரும் செயலே விளையாடு மலர் சுமத்தல்
தொங்கு மரி தோளில் வனமாலையால் நீ துயர் அந்தோ எனற்கிடமாம் ஊஞ்சலாடல்
எங்கனமா இம் மிக மெல்லியலுடம்பை இலக்குமியே வாசகத்தால் கசக்க லாகும் –42-

மெல்லியலுடம்பிறகு -நேர்மாறாக வல்லியல் வாசகம்-

————–

திரு மேனியின் மென்மையைக் கூறினவர் பருவம் கூறுகிறார் இந்த ஸ்லோகத்தில் –

ஆமர்யாதம் அகண்டகம் ஸ்தநயுகம் ந அத்யாபி ந ஆலோகித
ப்ரூபேத ஸ்மித விப்ரமா ஜஹதி வா நைஸர்கிகத்வ அயச:
ஸூதே சைசவ யௌவந வ்யதிகர: காத்ரேஷு தே ஸௌரபம்
போகஸ்ரோதஸி காந்த தேசிக கர க்ராஹேண காஹ க்ஷம:–ஸ்லோகம் —43 —

ஆமர்யாத மகண்டகம் ஸ்தனயுகம் நாத்யாபி -இரு கொங்கைகளும் எவ்வளவு வரை வேணுமோ
அவ்வெல்லை வரையிலும் இப்பொழுதும் தடங்கல் இல்லாதனவாக இல்லை –

நாலோகித ப்ரூபேத ஸ்மிதா விப்ரமா ஐஹதிவா நைசர்கி கத்வாயச -நோக்குதல் –
புருவ நெறிப்புக்கள் – புன் முறுவல்கள் இவற்றின் விலாசங்களும்
இயற்கையால் விளைந்தவை என்னும் தன்மையால் உண்டான பழியை இப்பொழுதும் விட்டுவிட வில்லை

ஸூதே சைசவ யௌவன வ்யதிகர காத்ரேஷூ தே சௌரபம் போகஸ் ரோதசி காந்த தேசிக கரக்ராஹேண காஹஷம் –
அனுபவ வெள்ளத்தில் காதலனாகிற ஆசிரியனுடைய திருக்கையைப் பிடித்தலினால்
காஹ -இறங்குவதில் -மூழ்குவதில் தகுதி பெற்ற
குழந்தைத் தனம் என்ன
யௌவனம் என்ன
வ்யதிகர -சேர்க்கையானது உன்னுடைய திரு அவயவங்களிலே மணத்தை -சௌரபம் -ஸூதே –உண்டு பண்ணுகிறது –

கநகநக த்யுதீ -ஸ்லோகத்தில் சொல்லப் பட்ட தாருண்யம் இங்கே விளக்கப் படுகிறது –
பால்யத்தின் இறுதியிலும் யௌவனத்தின் தொடக்கமும் கூடும் பருவம் -யுவா குமாரா வுக்கு ஒத்த பருவம் –
கொங்கைகள் வளர்ப்பது யௌவனம் -அது முற்ற வளர்ச்சியும் முடியும் -தொடங்கும் யௌவனத்தால் வளரும்
தொடரும் இளமை முற்றும் வளர ஒட்டவில்லை
ஆமர்யாதம் -எல்லை எனபது வளர்ச்சியின் முடிவு நிலையைக் குறிக்கும்
அகண்டகம் ந -இரண்டு எதிர்மறைகள் ஒரு உடன்பாட்டை வற்புறுத்தும்
அத்யாபி -உம்மை தொகை இன்று போலே நாகைக்கும் வளர்ச்சிக்கு தடங்கல் -உள்ளதே –
இதே போலே நோக்கம் முதலிய விலாசங்கள் –
போகஸ் ரோதஸ்-அனுபவ வெள்ளம் -அளவிறந்த போகம் –
இரண்டு பருவங்களும் கலந்து -பொற்றாமரை மணம் பெறுவது போலே திரு மேனி சிறப்புறுகிறது
சங்கீர்ணே கல்வியம் வயலி வர்த்ததே -என்று முராரியும் இரு பருவங்களின் கலப்பு நிலையைக் கூறியது –

ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது ஸ்தனங்கள் அதன் வளர்ச்சியை இப்போதும் தொடர்கின்றன.
இதன் மூலம் நீ உனது யௌவனப் பருவத்தின் முதிர்ச்சியை அடையவில்லை எனத் தெரிகிறது.
ஆனால் உனது திருக்கண்களின் பார்வை, புருவத்தின் நெறிப்பு, உனது கணவனான ஸ்ரீரங்கநாதனைக் கண்டு வீசும் புன்னகை
ஆகியவற்றைக் காணும் போது நீ பூர்ண யௌவநம் அடைந்துவிட்டாய் எனத் தெரிகிறது.
இப்படியாக நீ குமரிப் பருவத்திற்கும், யௌவநப் பருவத்திற்கும் இடைப்பட்ட பருவத்தில் மிகுந்த அழகுடன் அமர்ந்துள்ளாய்.
ஆனால் யௌவநம் முழுவதும் நிரம்பாமலேயே உன்னிடம் காணப்படும் புருவ நெறிப்புகள் முதலானவை
உனக்கு ஒரு பழி போன்று ஆகிவிடும் அல்லவா (வயதிற்கு மீறிய செயலாக)?
இப்படி உள்ள நீ, அந்தப் பருவதிற்கு ஏற்ப எவ்வாறு இருத்தல் வேண்டும் என்பதை உனக்கு ஆசிரியனாக,
உனது கையைப் பிடித்து, ஆனந்தமாக உள்ள நேரங்களில் உனது கணவனான நம்பெருமாளே போதிப்பான் போலும்.
இப்படியாக குமரிப் பருவமும், யௌவநப் பருவமும் இணைந்த உனது அற்புதமான அழகு,
மிகுந்த நறு மணத்தை உனது திருமேனியில் உண்டாக்குகிறது.

இங்கு நம்பெருமாள் ஸ்ரீரங்கநாச்சியாருக்கு ஆசானாக, குருபரம்பரையை ஒட்டி இருப்பதைக் கூறுகிறார்.
அவனுக்கு ஏற்ற இளமையுடன் இவள் உள்ளாள், இவளுக்கு ஏற்ற ஆண்மையுடன் அவன் உள்ளான்.

முழுவதும் கொங்கை முற்ற முடிந்தில திடைஞ்சலின்னும்
விழி நகை புருவ லீலை விட்டில இயற்ப் பழியை
குழவு யௌவனங்கள் கூடும் வாசமுன் மேனி கூறும்
இழிதி நீ போக வெள்ளத்து ஏந்தலின் கரம் பிடித்தே –43-

————–

மணம் குளிர்ச்சி அழகு முதலிய நற்குணங்கள் வாய்ந்த பிராட்டி திரு மேனியை ஒரு பூ மாலையாக உருவகம் செய்து –
அதனை இறைவன் திரு மார்புக்கு அலங்காரமாக வருணித்து
மெல்லிய திரு மேனியை இங்கனமோ வருணிப்பது -எனத்
தம்மை நிந்தித்துக் கொள்கிறார் —

ஆமோத அத்புத சாலி யௌவந தசா வ்யாகோசம் அம்லாநிமத்
ஸௌந்தர்ய அம்ருத ஸேக சீதலம் இதம் லாவண்ய ஸூத்ர அர்ப்பிதம்
ஸ்ரீரங்கேச்வரி கோமல அங்க ஸுமந: ஸந்தர்பணம் தேவி தே
காந்தோர: ப்ரதியத்நம் அர்ஹதி கவிம் திக் மாம் அகாண்ட ஆகுலம்–ஸ்லோகம் —44 —

ஆமோதாத்புதசாலி -வாசனையால் ஆச்சர்யமாக விளங்குவதும் -ஆச்சர்யமான வாசனை என்றுமாம் –
யௌவன தசா வ்யாகோச -யௌவனப் பருவம் ஆகிற மகர்சியை யுடையதும்
அம்லா நிமத் -வாடாததும்
சௌந்தர் யாம்ருத சேக சீதலமிதம் லாவண்யா ஸூ த்ரர்ப்பிதம் -சௌந்தர்யம் ஆகிற அம்ருதத்தைக் கொண்டு நனைத்தலால் குளிர்ந்தும் –
லாவண்யம் ஆகிற நூலில் கோக்கப் பட்டதுமான இந்த உன்னுடைய
ஸ்ரீ ரங்கேச்வரி கோமலாங்க ஸூ மனஸ் சந்தர்ப்பணம் தேவி தே –மெல்லிய உறுப்புக்கள் ஆகிற பூக்களினுடைய தொடையலானது
காந்தோர ப்ரதியத்ன மர்ஹதி கவிம் திங்மா ம காண்டாகுலம் —காதலனுடைய மார்பிற்கு அலங்காரமாதலை ஏற்கும்
அகாண்ட -தகாத வழியில் ஆகுலம் கலங்கின கவியான என்னை
திக் -நிந்திக்க வேணும்-

திருமேனி முழுவதும் வியாபித்த லாவண்யம் ஆகிற நூலால் தொடுக்கப் பட்ட பூம் தொடையல்
ஆங்காங்கே சௌந்தர்யம் என்னகும் திரு அவயவ அழகு என்னும் அமுத நீரினால் நனைக்கப் பட்டு குளிர்ந்து உள்ளது
வாடாது ஆச்சர்யமாக மணம் கமழ்கிறது –
மார்வத்து மாலை நங்கை அன்றோ இவள்-
காதலன் திரு மார்புக்கு இம்மாலை அலங்காரம் -அவனது திரு மார்பு இம்மாலைக்கு அலங்காரம் -என்றுமாம் –
பூக்களின் மகரந்தப் பொடியே திருவடிகளை உறுத்தும் என்றும்
திருக்கையில் மலர் சுமத்து சாஹாச கார்யம் என்றும்
பூவினும் மெல்லியதாக வருணித்த தாமே திருமேனியை மலர் மாலையாக வருணிப்பது முரண்படாதா –
அதற்கும் மேலே அம்மாலை- அரக்கர் அசுரர்கள் அம்புகளுக்கு இலக்காகி வடுப்பட்ட இறைவனது
கடினமான மார்புக்கு ஏற்கும் என்றது எவ்வளவு சாஹாசம் –
மதி கலங்கியே செய்தோம் என்று தம்மை தாமே வெறுத்து கவிம் திங்மா மகாண்டாகுலம் -என்கிறார்
தனது மேன்மைக்கு மிகவும் இசையாதே யாயினும்
அவன் பால் உள்ள அன்பாலும்
அவன் ஸ்வா தந்த்ர்யத்தையும் சேதனர்களின் அபராதத்தையும் கண்டு அகலமாட்டாமையாலும்
திருமார்பை விட்டு பிராட்டி சிறிதும் பிரிவது இல்லை —

தாயே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உனது திருமேனி ஒரு அழகிய மலர் மாலையாகவே உள்ளது. எப்படி என்றால் –
உனது திருமேனி இயற்கையாகவே நறுமணம் வீசியபடி உள்ளது; என்றும் மாறாத யௌவனத்துடன் நீ உள்ளாய்;
இதனால் நீ வாடாத மலர்கள் போன்று காட்சி அளிக்கின்றாய்; உனது அழகு என்பது பன்னீர் போன்று குளிர்ந்ததாக உள்ளது;
உனது ஒளி என்பது மாலை கோர்க்கும் நூலாக உள்ளது; உனது திருமேனியில் உள்ள அழகான உறுப்புகள்
அந்த மாலையின் மலர்கள் போன்று உள்ளன – ஆக நீ ஒரு மலர் மாலையாகவே உள்ளாய்.
இத்தகைய மலர்மாலை, உனது நாயகனான ஸ்ரீரங்கநாதனின் திருமார்பை அலங்கரிக்க ஏற்றது.
ஆஹா! தவறு செய்தேனே! அசுரர்களின் ஆயுதங்களைத் தாங்கி நிற்கும் கடினமான நம்பெருமாளின் திருமார்பிற்கு,
மென்மையான உன்னை ஏற்றவள் என்று எப்படிக் கூறினேன்?

இங்கு ஸ்வாமி பராசரபட்டர் இறுதியில் தன்னையே சாடிக் கொள்கிறார். காரணம் என்ன? ஸ்லோகம் 42ல்,
மலரின் மகரந்தப் பொடிகள் கூட இவளது திருவடிகளை உறுத்துகின்றன என்றார்.
அதே ஸ்லோகத்தில் தனது திருக்கரத்தில் வைத்துள்ள தாமரை மலரின் பாரம் தாங்காமல், திருக்கரம் துன்பப்படுவதாகக் கூறினார்.
இவ்விதம் மென்மையான இவளைப் பற்றிக் கூறிவிட்டு, இவள் கடினமான திருமார்பு உடைய நம்பெருமாளுக்கு ஏற்றவள் –
என்று கூறிவிட்டேனே என வருந்துகிறார்.

அங்கம் எனும் மென்மலர்கள் அரிய கந்தம் ஆச்சரியமாய்க் கமழ வாடாதென்றும்
தங்கிய யௌவன மலர்ச்சி யுடனுறுப் பேர் தண்ணமுதால் குளிர்ந்து மிக விலாவணீயம்
என்கின்ற நூல் தன்னில் இயையக் கோத்த இன் தொடையல் என வன்பன் மார்புக்கு ஏற்பத்
தங்கினை சீ ரரங்கத்தின் தலைவி தேவி தகவின்றிக் கலங்கி யிங்கன் சாற்றினேனே –44-

————–————————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திரு மலை நல்லான் ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பராசரபட்டர்–அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ குண ரத்ன கோஸம்–ஸ்ரீ ஸூவர்ண குஞ்சிகா– ஸ்லோகங்கள் –37-38-39-40–

சிறிது தலை வணங்கியும் இடை சுருங்கியும் உள்ள பிராட்டியின் திருமேனி
நம் வாக்கிற்கு எட்டாதது என்கிறார் –

ப்ரணமத் அநு விதித்ஸா வாஸநா நம்ரம் அக்ரே
ப்ரணயி பரிசிசீஷா குஞ்சிதம் பார்ச்வகேந
கநக நிகஷ சஞ்சத் சம்பக ஸ்ரக் ஸமாந
ப்ரவரம் இதம் உதாரம் வர்ஷ்ம வாசாம் அபூமி:–ஸ்லோகம் —37 —

ப்ரணமத் அநு விதித்சா வாஸநா நம்ம் அக்ரே- -திருமுடியில் பிரணமத்-வணங்கினாரை
அநு விதித்சா -அநு சரிக்கும் விருப்பத்தின் உடைய –
வாசநா -பழக்கத்தாலே
நம்ரம் -வணங்கியதும் –
தற்குறிப்பேற்ற அணி -சதா அனுக்ரஹ சம்பன்னா -இவள்
வணக்கத்தை ஏற்று அவர்கட்கு இணைய நிற்றலுக்கு அறிகுறியாய் சிறிது தலை வணங்கி நிற்கிறாள்-

பிரணயி பரிசிசீஷா குஞ்சிதம் பார்ச்வகேந-
பக்க பிரதேசத்தினால் காதலனுடைய பழகுதலின் விருப்பத்தினாலே சுருங்கியதும் -முகத்தைப் பருவம்
தனது காதலனோடு பழகும் பொழுது நாணி ஒடுங்குதல் இயல்பே –
பய பக்தியினால் ஒடுங்கி இருப்பதாகவுமாம் –

கநக நிகஷ சஞ்சச் சம்பக ஸ்ரக் சமாந -பரவர மிதமுதாரம் வர்ஷ்ம வாசா மபூமி
உரை பொன்னுக்கும் பிரகாசிக்கின்ற செண்பக மாலைக்கும்
சமான ப்ரவரம் -ஒரே கோத்ரத்தைச் சேர்ந்தது -சமமானது
இந்த கம்பீரமான நினது திருமேனி சொற்களுக்கு நிலம் இல்லாதது –
உரை பொன்னையும் செண்பக மாலையையும் உவமித்தமையால் ஒளியோடு மணமும் தோன்றும் –
உதாரம் -பெரும் தன்மை -வள்ளன்மை என்றுமாம்
இதம் வாசாமபூமி -அப்ராக்ருதமான திவ்ய மங்கள விக்ரஹம் அர்ச்சா ரூபமாய் நம் கண்ணுக்கு தோற்றிற்று
ஆயினும் வாக்கிற்குப் புலனாகாது இருப்பதே –

ஸ்ரீரங்கநாயகீ!
உன்னைக் கண்டு வணங்கி நிற்கும் அடியார்களுக்கு உத்தமப் பெண்கள் போன்று நீயும் பதில் வணக்கம் செய்கிறாய்.
இதனால் உனது திருமுடியானது சற்றே சாய்ந்து உள்ளது.
உனது கணவன் ஸ்ரீரங்கநாதன் அருகில் உள்ளதால், அவனது திருமேனியில் உனது மென்மையான திருமேனி
பட்டவுடன் எழுந்த கூச்சம் காரணமாக உனது திருமேனி ஒரு பக்கம் ஒடுங்கி உள்ளது.
உரைத்துச் சிவந்துள்ள பொன் போன்றும், நன்கு தொடுத்த செண்பக மலர்மாலை போன்றும் உனது திருமேனியின் பேரழகு உள்ளது.
இந்தப் பேரழகு, எனது வாய் மூலம் உண்டாகும் சொற்களில் அடங்குமா?

வணங்கினார்க்கு இணையும் எண்ணின் வாசனை யதனான் மீது
வணங்கி யன்பனை நெருங்கும் வாஞ்சையால் புடை சுருங்கி
மணம் கமழ் செண்பகப் பூ மாலையொடு உரை பொன்னென்ன
குணம் கொள் இவ்வண்மை மேனி கூறுதற்கு எளிதோ அம்மா –37-

———-

கருணை நோக்கம் அலை எறியும் திருமுக மண்டலத்துடன் தாமரை மலரில் வீற்று இருக்கும் திரு மகளை
ஒரு நொடிப் போதும் விடாது கண்டு அனுபவிப்போமாக -என்கிறார் –

ஏகம் ந்யஞ்ச்ய நதி க்ஷமம் மம பரம் ச ஆகுஞ்ச்ய பாதாம்புஜம்
மத்யே விஷ்டர புண்டரீகம் அபயம் விந்யஸ்ய ஹஸ்தாம்புஜம்
த்வாம் பச்யேம நிஷேதுஷீம் ப்ரதிகலம் காருண்ய கூலங்கஷ
ஸ்பார அபாங்க தரங்கம் அம்ப மதுரம் முக்தம் முகம் பிப்ரதீம்–ஸ்லோகம் —38 —

ஏகம் ந்யஞ்ச்ய நதி ஷமம் மம பரஞ் சாகுஞ்ச்ய பாதாம்புஜாம் –
அடியேனுக்கு வணங்குவதற்கு தக்கவாறு ஒரு– வலத் –திருவடித் தாமரையை – ந்யஞ்ச்ய – தொங்கவிட்டும்
மற்றொரு -இடத் -திருவடித் தாமரையை -ஆகுஞ்ச்ய -மடித்தும்-
முலை உணாயே-என்னும் தாய் போலே பிராட்டியும் தன் குழந்தை பட்டரை வகுத்த திருவடியைக் காண்பித்து
நீ வணங்காய் என்று அழைக்கின்றனள் போலும் –

மத்யே விஷ்டர புண்டரீம் அபயம் விந்யச்ய ஹஸ்தாம் புஜம் -த்வாம் பச்யேம நிஷேதுஷீம் ப்ரதிகலம்
காருண்யா கூலங்கஷ-ஸ்பார அபாங்க தரங்கம் அம்ப மதுரம் முக்தம் முகம் பிப்ரதீம்–
திருக் கைத் தாமரையை அபயத்தைக் காண்பிக்குமாறு வைத்தும்
தாமரை ஆசனத்தின் நடுவே -நிஷேதுஷீம் -வீற்று இருப்பவளும்
கருணையால் -கூலங்கஷ-கரை புரளுகிற விசாலமான
அபாங்க தரங்கம் -அலை எறியும் கடக் கண் நோக்கம் உடையதும் –
இனிய எழில் உடைய திருமுகத்தை பிப்ரதீம் -தரித்துக் கொண்டு இருப்பவளுமான
த்வாம் ப்ரதிகலம் பச்யேம -உன்னை ஷணம் தோறும் சேவிக்கக் கடவோம்-
பத்மே ஸ்திதாம் பத்ம வர்ணாம் -விகாஸிக கமலேஸ்திதா -என்பார்களே –

பிரதிகலம் -அப்பொழுதைக்கு அப்பொழுது ஆராவமுதமாய் இருத்தலின் ஒரு நொடியும் விடலாகாது –
அம்பா -குழந்தைக்குத் தாயைக் காண்பது ஆனந்தம் அன்றோ –
பச்யேம -பன்மையில் -மம-வணங்குவது ஒருவரே ஆகிலும் பேற்றில் அனுபவத்தில் எல்லோரையும் கூட்டிக் கொள்கிறார்
அடியேன் செய்யும் விண்ணப்பமே -யாமுறாமை-எனபது போலே-

தாயே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உன்னிடம் அனைவரும் வந்து எளிதாக வணங்கும்படியாக
ஒரு திருவடித் தாமரையை தொங்கவிட்டபடி அமர்ந்துள்ளாய்.
மற்றொரு திருவடியை நன்கு மடித்து அமர்ந்திருக்கிறாய்.
உனது திருக் கைகளை அபயம் என்றும் காண்பிக்கும்படி வைத்துள்ளாய்.
இப்படியாக உள்ள நீ இனிய தாமரை மலரில் அமர்ந்துள்ளாய்.
உனது திருமுகம் எப்படி உள்ளது என்றால் –
கருணை என்னும் அலை வீசி எறியும் கடல் போன்று விளக்கும் கண்கள்,கடைப்பார்வை வீசியபடி உள்ளன;
இனிமையாக உனது திருமுகம் உள்ளது; மிகுந்த எழிலுடன் கூடியதாக உள்ளது.
இப்படிப்பட்ட உன்னை நாங்கள் எப்போதும் வணங்கி நிற்போம்.

இங்கு அம்ப என்ற பதம் காண்க. பட்டர் மிகவும் உரிமையுடன் ஸ்ரீரங்கநாச்சியாரை “அம்மா” என்று அழைக்கிறார்.
என்ன இருந்தாலும் அவள் கையாலேயே தொட்டில் கட்டப்பட்டு சீராட்டப்பட்டவர் அல்லவா?

நளின மலர்த் தாள் ஓன்று நால விட்டு நான் வணங்க மற்றும் ஒரு தாள் மடக்கி
நலிர்க் கமலக் கரமபயம் நல்க வைத்து நாப்பணலர் தாமரை மேல் வீற்று இருப்பாய்
அளி கரையில் பொருவு மகன் கடைக் கண் நோக்கம் அலை எறியு நனியினிய எழில் முகத்தை
களி பெருகக் கணக்கின்றி யன்னாய் உன்னைக் காணும் தோறும் கணம் தோறும் காண்போமியாமே–38–

————

இங்கனம் பிராட்டி எழுந்து அருளி இருக்கும் வீற்றுடைமைக்குத் தோற்றுத் திருவடிகளிலே வணங்குகின்றார்-

ஸுரபித நிகமாந்தம் வந்திஷீய இந்திராயா:
தவ கமல பலாச ப்ரக்ரியம் பாதயுக்மம்
வஹதி யதுபமர்தை: வைஜயந்தீ ஹிமாம்ப:
ப்லுதிபிரிவ நவத்வம் காந்த பாஹாந்தராளே–ஸ்லோகம் —39 —

ஸூ ரபித நிகமாந்தம் வந்திஷீ யேந்திராயா-தவ கமல பலாச ப்ரக்ரியம் பாதயுக்மம் –
பரிமளிக்கும் படி செய்யப்பட வேதாந்தத்தை உடையதும் –
தாமரை இதழினுடைய பிரகாரத்தை உடையதுமான இணையடியை வணங்கக் கடவேன் –
பிராட்டியின் திருவடிகளைப் பற்றிப் பேசுவதனால் வேதாந்தங்கள் சிறப்புறுகின்றன –

தாமரை போன்றவை யாதலால் மணம் கமழச் செய்தன -என்றவாறே
வேத புருஷன் போலே தாமும் திருவடித் தாமரைகளைச் சூடிப் பரிமளிக்க ஆசைப் படுகிறார் -வந்தீஷ்யே –
யன்மூர்த் நிமே ஸ்ருதி சிரஸ் ஸூ சபாதி –பாதாரவிந்த மரவிந்த விலோச நஸய -ஆளவந்தார் –
வந்திஷீய -துதிக்கக் கடவேன் -என்னவுமாம் –

இந்திராயா இதி பரமைச்வர்யே -தாது இந்ததீதி இந்திரா -இறைவனுக்கும் ஈஸ்வரியே
அவன் திரு மார்பில் ஏறி இருப்பதே சிறந்த ஐஸ்வர்யம் –
காசான்யா த்வாம் ருதே தேவி சர்வ யஜ்ஞமயம் வபு அத்யாச்தே தேவதேவச்ய யோகி சிந்த்யம் கதாப்ருத -ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம்
ஏறாளும் இறையோனும் திசை முகனும் திருமேனியில் சில சமயங்களில் இடம் பெறுகின்றனரே யன்றி
திருமகள் போல் நிரந்தரமாக வசிப்பது இல்லையே –
கமல பலாச ப்ரக்ரியம் -மணம் மென்மை-தாமரை இதழை ஒத்த இணையடி -இதழ் போன்ற திரு விரல்கள்
சேர்த்தி அழகை பாத யுக்மம் -என்று அருளிச் செய்கிறார் –

வஹதி யதுபமர்தைர் வைஜயந்தீ ஹிமாம்ப -ப்லுதி பிரிவ நவத்வம் காந்த பாஹாந்த ராளே–
எந்த திருவடியின் துகைத்ததனால் கணவனுடைய திரு மார்பகத்திலே
வன மாலையானது பனி நீரினால் நனைத்தால் களினால் போலே புதுமையை வஹிக்கின்றதோ –
பிராட்டியின் திருவடிகள் துகைத்தாலும் வைஜயந்தி வாடுவது இல்லையாம் –
பனி நீர் தெளித்தால் போலே புதுமை பெறுமாம் –
அவ்வளவு மென்மையும் தண்மையும் வாய்ந்தவை திருவடிகள் –
தேனே மலரும் திருப்பாதம்
பாஹாந்தராளம் -திரு மார்பகத்தை -இரு புறத் தோள்களின் மத்திய ப்ரதேசம்
இலக்குமி இஷ்டப்படி விளையாடித் திரியும்படியான விரிவுடைமை வெளிப்படுத்த இங்கனம் அருளிச் செய்கிறார் –

ஸ்ரீரங்கநாயகி! நீ உனது நாயகனான ஸ்ரீரங்கநாதன் திருமார்பில் எப்போதும் அமர்ந்துள்ளாய்.
உனது திருவடிகள் படுவதால், அவன் அணிந்துள்ள வைஜயந்தி என்ற மாலை வாடாமல் உள்ளது;
அதன் மீது குளிர்ந்த நீர் தெளித்தது போன்று எப்போதும் புதிதாகவே உள்ளது.
இப்படிப்பட்ட உனது திருவடிகளைப் போற்றும் வேதாந்தங்கள், மேலும் சிறப்படைந்து மிகுந்த மணம் வீசுகின்றன.
தாமரை மலர் போன்றுள்ள உனது இத்தகைய திருவடிகளை நான் சரணம் என்று வணங்குகின்றேன். (என்னை நழுவ விடாதே).

ஸ்ரீரங்கநாச்சியார் எப்போதும் தனது திருவடிகளை அவனது மாலைகளின் மீது படும்படி வைப்பதாலேயே
அவனது மாலைகள் வாடாமல் உள்ளன என்று கருத்து.

பைந்தொடை பனி நீர் மெய்யும் பான்மையில் மிதித்துப் பல்கால்
மைந்தனின் விரிந்த மார்பில் வைசயந்து இயைய லர்த்தி
இந்திரை மறை யந்தத்தை இன் மணம் புணர்த்தும் பூவின்
சந்தமா ரிதழேய் நின் தன தாளிணை வந்திப்பேனே –39-

பூ -சிறப்புப் பற்றி தாமரை –
பூ வெனப்படுவது பொறி வாழ் பூவே
சந்தமார் -அழகு நிறைந்த
இதழ் ஏய்-இதழ் போன்ற-

————

வணங்கினார் திறத்துச் செலுத்தும் கடாஷத்தின் மகிமை கூறுகிறார் —

த்வத் ஸ்வீகார கலா அவலேப கலுஷா: ராஜ்ஞாம் த்ருச: துர்வசா:
நித்யம் த்வத் மது பாந மத்த மதுப ச்ரீ நிர்பராப்யாம் பதிம்
த்ருக்ப்யாம் ஏவஹி புண்டரீக நயநம் வேத: விதாமாஸ தே
ஸாக்ஷாத் லக்ஷ்மி தவ அலோக விபவ: காக்வா கயா வர்ணயதே?–ஸ்லோகம் —40 —

த்வத் ஸ்வீகார கலாவலேப கலுஷா ராஜ்ஞாம் த்ருசோ துர்வசா –
அரசர்களுடைய கண்கள் உன்னுடைய அங்கீகாரத்தின் -கடாஷத்தின் -லேசத்தினால் உண்டான –
அவலேப -கர்வத்தினாலே
கலுஷா -கலங்கினவைகளாய்-
துர்வசா -வருணிக்க இயலாதவைகளாக ஆகி விடுகின்றன –-செல்வச் செருக்கு தோற்ற கலங்கினவைகள்-

நித்யம் தவன் மதுபான மத்த மதுப ச்ரீ நிர் பராப்யாம் பதிம் –
எப்பொழுதும் நீ யாகிற தேனை குடிப்பதால் மதம் கொண்ட வண்டுகளினுடைய சோபையினால் நிறைந்தவைகளாய்-
இலக்குமியின் எழில் திருமேனியைக் கண்டு கொண்டே அனுபவித்தலினாலே இறைவன் தாமரைக் கண்ணனாக ஆனான் –
பிராட்டி தேன்-இறைவன் கண்கள் வண்டுகள் -தேனை மாந்து உண்டு –மதம் கொண்டு உடல் சிவந்து அசைவற்று நிற்கின்றன –
கண்கள் பிறளாது சிவந்து இருக்கின்றன -விடாதே கண்டு கொண்டே இருத்தலினால் –
பிராட்டி திருமேனி காந்தி பரவிக் கண்கள் சிவந்தன என்னவுமாம் –
கப்யாசம் புண்டரீக ஏவ அஷணீ-பரத்வ சிஹ்னம் -காரண இடுகுறி –

த்ருக்ப்யா மேவஹி புண்டரீக நயனம் வேதோ விதா மாச தே
கண்களினாலேயே அன்றோ உன்னுடைய கணவனை வேதம் தாமரைக் கண்ணனாக தெரிந்து கொண்டது –

சாஷாத் லஷ்மி தவாவலோக விபவ காக்வா கயா வர்ண்யதே —
உனது அவலோக விபவ -கடாஷ வைபவம் எந்த வழியினால் வருணிக்கப் படும் –

ஸ்ரீரங்கநாயகியே! மஹாலக்ஷ்மீ! உனது கருணை மிகுந்த கடாக்ஷம் காரணமாக இந்த உலகில் உள்ள அரசர்கள்
மிகுந்த செல்வம் பெற்று, கர்வம் கொண்டுள்ளனர்.
அவர்களது கண்களில் பார்வையைக் காணவே இயலவில்லை (அத்தனை கர்வம் உள்ளது).
உனது கணவனான ஸ்ரீரங்கநாதனின் கண்கள், கருவண்டுகள் போன்று
உன்னைத் தேனாக நினைத்து எப்போதும் உன்னையே மொய்த்தபடி உள்ளன.
இதனால் அவனது கண்கள் சிவந்து விட்டன.
இதன் மூலமாக மட்டுமே வேதங்கள் அவனை செந்தாமரைக் கண்ணன் (புண்டரீகாக்ஷன்) எனப் புகழ்ந்தன போலும்.
இப்படியாக பல பெருமைகள் கொண்ட உனது திருக் கண்களை நான் எவ்வாறு வர்ணிக்க இயலும்?

நம்பெருமாள் இவளைப் பார்த்தபடி உள்ளதால் அவனது கண்கள் சிவந்து விடுகின்றன.
இதனால் வேதங்கள் அவனைச் செந்தாமரைக் கண்ணன் என்றன.
ஆக, அவளால் இவன் பெயர் எடுப்பது மீண்டும் ஒருமுறை கூறப்பட்டது.

நீ சிறிதே கடைக் கணிப்ப நிருபர் கண்கள் நிலவு மதத்தால் கலங்கி நிலமே யல்ல
பேசிடற்குன் பத்தி கண்கள் நாளும் நீயாம் பிரசத்தைப் பருகி மதம் பிடித்த வண்டின்
தேசுடனே திகழுவதால் அவனை வேதம் செங்கமலக் கண்ணன் எனத் தெரிந்தது அன்றே
பேசுவது இங்கு இலக்குமியே நேரே நின் தன் பீடு பெறு பார்வையினை எவ்வாறோ தான் -40–

பிரசம் -தேன்

———–————————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திரு மலை நல்லான் ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீபராசரபட்டர்–அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ குண ரத்ன கோஸம்-ஸ்ரீ ஸூவர்ண குஞ்சிகா– ஸ்லோகங்கள் –33-34-35-36–

இன்னமும் யௌவனம் முதலிய குணங்கள் பொதுவானவையே எனக் கூறித்
தம்பதிகளுக்கு பரஸ்பரம் குணங்கள் போக்யங்களாய் இருத்தலையும் அருளிச் செய்கிறார்-

அந்யே அபி யௌவந முகா யுவயோ: ஸமாநா:
ஸ்ரீரங்க மங்கள விஜ்ரும்பண வைஜயந்தி
தஸ்மிமஸ்தவ த்வயிச தஸ்ய பரஸ்பரேண
ஸம்ஸ்தீர்ய தர்ப்பண இவ ப்ரசுரம் ஸ்வதந்தே–ஸ்லோகம் — 33–

விஜ்ரும்பண -பரப்புகிற
சம்ச்தீர்ய தர்ப்பண இவ -கண்ணாடியில் போலே பரவி
பரஸ்பரேண ப்ரசுரம் ஸ்வ தந்தே -ஒருவருக்கு ஒருவர் மிகவும் இனிக்கின்றன –

ஓன்று என்னலாம்படி அவ்வளவு ஒத்திருத்தல் பற்றி மற்றவர் குணங்களை தம் குணங்களே எனக் கருதிக் களிக்கின்றனர்
யௌவனம் முகா -முதலியவை என்றது
ஆர்ஜவம் முதலிய ஆத்ம குணங்களும் -மென்மை முதலிய திரு மேனிக் குணங்களும்
ஸ்ரீ ரங்க மங்கள -என்று ஸ்ரீ ரங்க நாதனையே சொல்லிற்று என்றும்
அவனைச் செழிப்புறச் செய்யும் கொடி போல்வாளே-என்றுமாம் –

ஸ்ரீரங்கத்திற்கு மங்களம் சேர்க்கின்ற கொடி போன்று உள்ளவளே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ!
என்றும் இளமையாக உள்ளது போன்ற தன்மையும் உங்களுக்கு (உனக்கும், நம்பெருமாளுக்கும்) பொதுவாகவே உள்ளது.
இப்படியாக உனது திருக் கல்யாண குணங்களை ஸ்ரீரங்கநாதனும்,
அவனுடைய திருக்கல்யாண குணங்களை நீயும் கண்ணாடி போன்று ப்ரதிபலிக்கின்றீர்கள் அல்லவோ?
உங்கள் இருவருக்கும் இது இனிமையாக உள்ளது போலும்.

உனக்கு ஏற்கும் கோல மலர்ப்பாவை” என்று ஆழ்வாரும் புகழ்ந்தாரே!
ஆண்டாளும் – குழலகர், கண்ணழகர், வாயழகர், கொப்பூழில் எழுகமலப் பூ அழகர் – என்றாளே

இன்னமும் இருவர் தங்கள் இளமை முன்னிட்ட பண்பு
மன்னியே பொதுவாய் மாறி மாறி மற்றிவரிற்று ஒன்றி
நன்னிலைக் கண்ணாடி போல நனி திகழ்ந்து அளிக்கும் இன்பம்
மன்னு தென்னரங்கத் தோங்கு மங்களக் கொடி போல்வாளே–33

———-

இங்கனம் குணங்கள் பொதுவாய் இருப்பினும் விலஷணமான ரச அனுபவத்திற்காக
பெண்ணிற்கே உரிய குணங்களும் ஆணிற்கே உரிய குணங்களும் உடையீராய்த் தம்பதிகளாக
நீங்கள் பிரிந்து உள்ளீர் என்று வேறுபடுத்தும் குணங்களை அனுசந்திக்கிறார் –

யுவத்வாதௌ துல்யே அபி அபரவசதா சத்ருசமந
ஸ்திரத்வ ஆதீந் க்ருத்வா பகவதி குணாந் பும்ஸ்த்வ ஸுலபாந்
த்வயி ஸ்த்ரீத்வ ஏகாந்தாந் ம்ரதிம பதி பாரார்த்த்ய கருணா
க்ஷமா ஆதீந் வா போக்தும் பவதி யுவயோ: ஆத்மநி பிதா–ஸ்லோகம் —34 —

விலஷண குண பேதங்கள் கலந்து அனுபவக்க சுவை மூட்டும் –
தாங்கள் அனுபவிக்க என்றும் -அடியார்கள் அனுபவிக்கவும் என்றுமாம்-

யுவத்வாதௌ துல்யேப் யபரவசதா சத்ருசமன –
கீழ்ச் சொன்ன யௌவன முகா -என்பதை வேறு சிறப்புக் குணங்களைக் கூற அனுவதித்த படி
அபரவசதா -பிறருக்கு வசப்படாமை -ஸ்வாதந்த்ர்யம் –

ஸ்திரத்வாதீன் க்ருத்வா பகவதி குனான் பும்ஸ்த்வ ஸூலபான் –
ஸ்திரத்வம் -என்ன இடைஞ்சல் வரினும் அடியாரைக் கை விடாமை
பிராட்டிக்கு ம்ரதிம-மென்மை-குணத்திற்கு எதிர்தட்டு
சத்ருசமனம் -தண்டதரத்வம் -மனக் கடிந்யம் வேண்டுமே
மர்ஷயாமி ஹதுர்பலா -பிராட்டிக்கு தண்டதரத்வ பராசக்தியே இல்லையே
ஆதி சப்தத்தால் சௌர்யாதிகளை கொள்வது –

த்வயி ஸ்த்ரீத்வ ஏகாந்தாந் ம்ரதிம பதி பரார்த்த்ய -ஷமாதீன்வா போக்தும் பவதி யுவயோ ராத்மனி பிதா-

ஆத்ம குணங்களை பேசும் இடம் என்பதால் மன நெகிழ்வு -ம்ரதிம -மென்மை
ஷமாதீன் -ஆதி சப்தத்தால் வாத்சல்யாதிகள்
பிராட்டி சத்ருசமனம் செயதாவது இறைவன் செய்யும் பொழுது மறுக்காமல் இருப்பதே -தானாக செய்வதற்கு இல்லை –
அசந்தேசாத்து ராமஸ்ய தபசாச்சா நுபலா நாத் நத்வா குர்மி தசக்ரீவ -பச்ம பச்மார்ஹ தேஜஸா -என்றாள் இறே
பாரதந்த்ர்யம் கலசாத சத்ருச மனம் அவனிடம் -பாரதந்த்ர்யம் சத்ரு சமனத்துக்கு இடைஞ்சல்
ஸ்வா தந்த்ர்யம் கலசாத கருணை இவளுக்கு -ஸ்வா தந்த்ர்யம் கருணைக்கு இடைஞ்சல் –
இலக்குமி இன்றி கருணை முதலிய குணங்கள் அவனிடம் வெளிப்படாதே –

ஸ்ரீரங்கநாயகீ! மேலே கூறப்பட்ட இளமை முதலியவை உங்கள் இருவருக்கும் பொதுவாக உள்ளது என்றாலும்
ஸ்ரீரங்கநாதனிடம் ஆண்களுக்கே உரிய சில குணங்கள் உள்ளன. அவையாவன –
அபரவசதா)-மற்றவர்களுக்கு எளிதில் வசப்படாமல் இருத்தல்,
அடியார்களின் பகைவர்களை அழித்தல்,
என்ன இடையூறு வந்தாலும் அடியார்களைக் காத்து நிற்பது – இவை முதலான குணங்கள் அவனிடம் மட்டுமே உண்டு.
உன்னிடம் பெண்களுக்கே உரிய குணங்கள் பொதிந்து உள்ளன. அவையாவன் –
இரக்கம் நிரம்பிய மனம்,
ஸ்ரீரங்கநாதனின் குறிப்பறிந்து நடத்தல்-நம்பெருமாளுக்கு வசப்படுதல்,-
விரோதியாயினும் இரக்கம் கொள்ளுதல் (காகாசுரன் முதலான உதாரணம்)
கருணை, பொறுமை போன்ற பல குணங்கள் உன்னிடம் உள்ளன.-
இப்படியாக உங்கள் இருவரிடமும் உள்ள குணங்களில் வேறுபாடு உள்ளது.

பகர்ந்தன பொது வென்றாலும் பகை தெறல் திரம் பிறர்க்காட்
புகுந்திடலின்மை இன்ன புருடர் பண்பிறையில் வைத்தும்
மகிழ்நருக் காதல் மென்மை பொறை யருள் மகட் பண்புன்தன்
அகமுற வைத்தும் துய்க்க அடைந்துளீர் ஆன்ம பேதம் -34-

மகிழ்நருக் காதல்-கணவனுக்கு வசப்பட்டு இருத்தல் –

————-

ஸ்வரூபத்தின் கண் உள்ள வேறுபட்ட குணங்களைக் கூறினார் முன் ஸ்லோகத்தில் –
திரு மேனியின் கண் உள்ள வேற்பட்ட குணங்களை அனுசந்திக்கிறார் இதில் —

கந கநக யுவதசாம் அபி முக்ததசாம்
யுவ தருணத்வயோ: உசிதம் ஆபரணாதி பரம்
த்ருவம் அஸமாந் தேச விநிவேசி விபஜ்ய ஹரௌ
த்வயி ச குசேசய உதர விஹாரிணி நிர்விசஸி–ஸ்லோகம் —35 —

கந கநக த்யுதீ -மேகம் பொன் போன்ற ஒளிகளையும்
நீலமுண்ட மின்னன்ன மேனிப் பெருமான்
நீலதோயத -சுருதி -பொன்னின் சோதி இலக்குமியிடம் -ஹிரண்ய வர்ணாம்
இரண்டு ஜோதிகளின் சேர்த்தி அழகை நம் கண் முன் கொணர்ந்து நிறுத்தி அருளுகிறார் –

யுவதசாமபி முக்ததசாம் -யௌவன இளம் பருவங்கள் –
காளைப் பருவம் இறைவனுக்கு -பால்யம் யௌவனம் சந்தி- நிலை பிராட்டிக்கு
ஸூதி சைசவ யௌவன வ்யதிகர -என்பர் 43 ஸ்லோகத்தில்-

யுவ தருணத்வயோ: உசிதம் ஆபரணாதி பரம் –
யௌவனம் இளமை இவைகளுக்கு ஏற்றதே -துல்ய சீல வயோ வ்ருத்தாம் -ஒரே வயது இல்லை ஏற்ற வயது –
ஆபரணாதி -ஆதி சப்தத்தால் ஆண்களுக்கே உரிய அவயவ அமைப்பு பெண்களுக்கே உரிய அவயவ அமைப்பு
முதலியன கூறப்படுகின்றன
பரம் -விலஷணம் என்றவாறு -சமானம் -ஏகம் ஓன்று -அசமானம் -அநேகம் பின்னம் –
வேறு வேறு திவ்ய ஆபரணங்கள் திவ்ய அவயவங்கள் –

த்ருவம் அஸமாந் தேச விநிவேசி விபஜ்ய ஹரௌ த்வயி ச குசேசய உதர விஹாரிணி நிர்விசஸி–-
த்ருவம் -நிச்சயம் –
தேச -இடங்களில்
விநிவேசி -அமையப் பெற்றதும்
பரம் -சிறந்ததுமான
ஆபராணாதி-திவ்ய ஆபரணங்கள் முதலியவற்றையும்
ஹரௌ -இறைவன் இடத்தும்
த்வயிச -நின்னிடத்தும்
விபஜ்ய -பிரித்து
நிர்விசசி -அனுபவிக்கின்றாய்-
பிராட்டி பிரதான்யம் பற்றி இறைவனைக் கூறாமல் பிராட்டி அனுபவத்தை மாத்ரம் அருளிச் செய்கிறார் –

தாமரை மலரில் பிறந்தவளே! ஸ்ரீரங்கநாயகீ! உன்னிடம், உனது திருமேனியின் நிறமானது பொன் போன்ற ஒளி வீசியபடி உள்ளது;
ஸ்ரீஸூக்தம் – ஹிரண்ய வர்ணாம்-உனது கணவனான ஸ்ரீரங்கநாதனிடம் மேகம் போன்ற நிறம் வீசியபடி உள்ளது.
உன்னிடம் பால்யப் பருவமும், யௌவநப் பருவமும் சந்திக்கின்ற பருவம் நிறைந்துள்ளது;
உனது கணவனோ காளைப் பருவத்தில் உள்ளான்.
உங்கள் இருவரின் மீதும், உங்கள் பருவத்திற்கும் இளமைக்கும்
ஏற்றது போன்ற அழகான ஆபரணங்கள் காணப்படுகின்றன.
அவற்றைக் காண்பவர்களின் கண்களுக்கு அவை பெரும் ஆனந்தம் அளிக்கின்றன.

————

இனி மூன்று சுலோகங்களால் திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை வருணிக்கிறார் –
இதில் பாற் கடலின் சாரம் எல்லாம் திரண்டு பிராட்டி திரு மேனி யாயின –
தம் சாரத்தை இழந்த பாற் கடல் பொருளாகிய சந்தரன் முதலியன எல்லாம் கோது ஆகிவிட்டன என்று வருணித்து
நித்யமான அப்ராக்ருத திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை இங்கனம் வருணிப்பது தகுமோ -என்கிறார் –

அங்கம் தே ம்ருது சீத முக்த மதுர உதாரை: குணை: கும்பத:
க்ஷீராப்தே கிம் ருஜீஷதாம் உபகதா: மந்யே மஹார்கா: தத:
இந்து: கல்பலதா ஸுதா மதுமுகா இதி ஆவிலாம் வர்ணநாம்
ஸ்ரீரங்கேச்வரி சாந்த க்ருத்ரிமகதம் திவ்யம் வபு: ந அர்ஹதி–ஸ்லோகம் —36 —

அங்கம் தே ம்ருது சீத முக்த மதுர உதாரை: குணை:-திருமேனியை மென்மை என்ன -குளிர்ச்சி என்ன
முக்த -அழகு என்ன -இனிமை என்ன -உதாரை -பெரும் தன்மை என்ன –இந்த சாரமான குணங்களைக் கொண்டு

கும்பத ஷீராப்தே கிம் ருஜீஷதாம் உபகதா மன்யே மஹார்காச் தத- –இந்து கல்பலதா ஸூதா மதுமுகா இதி ஆவிலாம் வர்ண நாம் –
கும்பத -கோக்கின்ற பாற் கடலுக்கு -இந்து -சந்திரனும் -கற்பகக் கொடியும் அமுதமும் மது முதலியனவும் –
ருஜீஷதாம் -சாறு பிழிந்த கோதாக இருக்கும் தன்மையை
உபகதாகிம் -அடைந்தன கொல்-
தத மஹார்கா-அதனால் அவை மிகவும் மதிப்புடையன என்று மன்யே -எண்ணுகின்றேன் –
இதி ஆவிலாம் வர்ணா நாம் -என்று கலங்கின வருணனைக்கு

ஸ்ரீ ரங்கேச்வரி
சாந்த க்ருத்ரி மகதம் திவ்யம் வபுர் ந அர்ஹதி –செயற்கைப் பேச்சே இல்லாத
அப்ராக்ருதமான உனது திருமேனி தகுதி உடையதாய் இல்லை-

சந்த்ரனிடம் உள்ள அழகு குளிர்ச்சி மென்மை என்னும் குணங்களை எடுத்தும்
கற்பகக் கொடியில் உள்ள ஔதார்ய குணத்தை எடுத்தும்
அமுதத்தினுடைய இனிமையை எடுத்தும்
மதுவினுடமுள்ள குளிர்ச்சியை எடுத்தும் -பிராட்டியின் திருமேனியை வகுத்ததனால் இவை கோது ஆகி விட்டன
நித்தியமான திருமேனி என்று அறியாமல் கலக்கத்தால் வருணனை –
அமிர்தம் போல பிறக்கவில்லை தோன்றினாள் –

ஸ்ரீரங்கநாயகீ! திருப்பாற்கடலின் அரசன் என்ன செய்தான் என்றால் –
சந்திரனின் அழகு மற்றும் குளிர்ச்சியை உனக்கு அளித்தான்;
சந்திரனின் மென்மையையும் உனக்கு அளித்தான்; கற்பக மரத்தின் ஈகைத் தன்மையை உனக்கு அளித்தான்;
அமிர்தத்தின் இனிமையை உனக்கு அளித்தான்.
இதனால்தான் சந்திரன், கற்பகம், அம்ருதம் முதலானவை சாறு பிழியப்பட்ட வெறும் சக்கை போன்று உள்ளன என்று நான் நினைக்கிறேன்.
இப்படி இருந்தாலும் இந்த உலகினரால் அவை பெரிதும் போற்றப்படுகின்றன.
இப்படியான முரண்பாடுகள் நிறைந்த கவிஞர்கள் மூலமாக உனது திருமேனியை வர்ணிக்க இயலுமா?
அந்த வர்ணனைகள் உனது திருமேனிக்குப் பொருந்துமா?

இதற்கு மற்றும் ஒரு விதமாகப் பொருள் கொள்வோரும் உண்டு.
சந்த்ரன் முதலானவைகள் ஸ்ரீரங்கநாச்சியாருக்குத் தங்கள் சிறப்புகளை அளித்த காரணத்தினால் தான்
அவை இந்த உலகிலனரால் பெரிதும் போற்றப்படுகின்றன – என்பதாகும்.
இவ்விதம் பொருள் கொண்டால் –
இயற்கையாகவே இந்தத் தன்மைகள் இல்லாதவள் ஸ்ரீரங்கநாச்சியார் – என்றாகி விடும் அல்லவா?
இதனை உணர்ந்த பட்டர், இறுதி வரியில் –
சாந்த க்ருத்ரிம கதம் திவ்யம் – செயற்கை என்பதே இல்லாத தெய்வீகமான திருமேனி – என்று முடித்தார்.

ஆக – அந்தப் பொருள்கள் மேன்மை பெற்றாலும், அவை உனக்கு அளிப்பதாகக் கூறப்படும் தன்மைகள்,
தெய்வீகமான உனது திருமேனிக்கு ஏற்கவல்லது அல்ல – என்பதாகும்.

மதியமுது மதுகற்ப வல்லி மானும் மாண் பொருளின் தண்மை யழகு இனிமை வன்மை
மெதுமை எனும் குணம் கொண்டு உன் விளங்கும் அங்கம் வெண் திருப் பாற் கடல் கோப்பக் கோதாய் நின்றே
அதிக மதிப் பதனாலே யடைந்த போலும் அவை யெனவே அகம் கலங்கி வருணித் திட்டால்
அது திவிய மா மாக்கற் பேச்சே யற்ற ஆருடம்புக் கடுக்குமோ சி ரரங்கத் தாளே–36–

ஆக்கல் பேச்சே அற்ற – புதிதாக உண்டாகப்படுதல் என்கிற பேச்சிற்கே இடமில்லாத-

————-———————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திரு மலை நல்லான் ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –