ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் 30-(யயாதி சரித்ர கதனம்)–

பகுதியின் சுருக்கம் : நஹுஷனின் மகன்கள்; யயாதி அடைந்த தெய்வீகத் தேர்; ஜராஸந்தனிடம் இருந்த அந்தத் தேரை பீமன் கிருஷ்ணனுக்கு அளித்தது; யயாதியின் மகன்கள்; யயாதியின் முதுமையை ஏற்றுக் கொண்ட பூரு; யயாதி சொன்ன அனுபவ மொழி; சொர்க்கத்தை அடைந்த யயாதி–

வைஸ²ம்பாயன உவாச
உத்பன்னா꞉ பித்ருகன்யாயாம் விரஜாயாம் மஹௌஜஸ꞉ |
நஹுஷஸ்ய து தா³யாதா³꞉ ஷடி³ந்த்³ரோபமதேஜஸ꞉ || 1-30-1

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்}, “பெருஞ்சக்திமிக்க நஹுஷன், தன் தந்தையின் மகளான {பித்ரு கன்னிகையான} விரஜையிடம் {ஸுஸ்வதையிடம்}[ஹரிவம்ச பர்வம் 18:64-67ல் “கர்தம பிரஜாபதியின் மூதாதையர்கள், பிரஜாபதியான புலஹரின் வழித்தோன்றல்களாவர். இந்தப் பித்ருக்கள் திரளாக ஸுஸ்வதர்கள் என்றழைக்கப்படுகிறார்கள். அவர்களின் மனத்தில் பிறந்த மகள் விரஜை என்ற பெயரில் கொண்டாடப்படுகிறாள். இவளே நஹுஷனின் மனைவியும், யயாதியின் தாயுமாவாள்” எனத் தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.], இந்திரனின் பிரகாசத்தைக் கொடையாகக் கொண்ட ஆறு மகன்களைப் பெற்றான்

யதிர்யயாதி꞉ ஸம்யாதிராயதி꞉ பாஞ்சிகோ ப⁴வ꞉ |
ஸுயாதி꞉ ஷஷ்ட²ஸ்தேஷாம் வை யயாதி꞉ பார்தி²வோ(அ)ப⁴வத் |
யதிர்ஜ்யேஷ்ட²ஸ்து தேஷாம் வை யயாதிஸ்து தத꞉ பரம் || 1-30-2

அவர்கள் யதி, யயாதி, ஸங்யாதி {ஸம்யாதி}, ஆயாதி {ஆயதி}, யாதி {பவன்} மற்றும் ஆறாவதாக ஸுயாதி ஆகியோராவர்; அவர்களில் யயாதி மன்னனான்

காகுத்ஸ்த²கன்யாம் கா³ம் நாம லேபே⁴ பரமதா⁴ர்மிக꞉ |
யதிஸ்து மோக்ஷமாஸ்தா²ய ப்³ரஹ்மபூ⁴தோ(அ)ப⁴வன்முனி꞉ || 1-30-3

யதி, அவர்கள் யாவரிலும் மூத்தவனாக இருந்தான். அவனுக்கு அடுத்தவனே யயாதி ஆவான். அறவோர் முதன்மையானவனாக இருந்ததால் அவன் கௌ என்ற பெயர் கொண்டவளான ககுஸ்தனின் மகளை அடைந்தான். யதி ஒரு முனிவனாக இருந்தான். இறுதி விடுதலையை {முக்தியை} அடைந்த அவன் பிரம்மத்தில் ஒன்று கலந்தான்

தேஷாம் யயாதி꞉ பஞ்சானாம் விஜித்ய வஸுதா⁴மிமாம் |
தே³வயானீமுஸ²னஸ꞉ ஸுதாம் பா⁴ர்யாமவாப ஸ꞉ |
ஸ²ர்மிஷ்டா²மாஸுரீம் சைவ தனயாம் வ்ருஷபர்வண꞉ || 1-30-4

மற்ற ஐவரில் யயாதி இவ்வுலகை வென்றான். அவன் சுக்ராச்சாரியரின் {உசானஸின்} மகளான தேவயானியையும், விருஷபர்வன் என்ற பெயரைக் கொண்ட ஓரசுரனின் மகளான சர்மிஷ்டையையும் மணந்து கொண்டான்

யது³ம் ச துர்வஸும் சைவ தே³வயானீ வ்யஜாயத |
த்³ருஹ்யும் சானும் ச பூரும் ச ஸ²ர்மிஷ்டா² வார்ஷபர்வணீ || 1-30-5

தேவயானி, யது மற்றும் துர்வஸுவையும், சர்மிஷ்டை, திருஹ்யு, அனு மற்றும் பூருவையும் பெற்றனர்.

தஸ்மை ஸ²க்ரோ த³தௌ³ ப்ரீதோ ரத²ம் பரமபா⁴ஸ்வரம் |
அஸங்க³ம் காஞ்சனம் தி³வ்யம் தி³வ்யை꞉ பரமவாஜிபி⁴꞉ || 1-30-6

யுக்தம் மனோஜவை꞉ ஸு²ப்⁴ரைர்யேன பா⁴ர்யாமுவாஹ ஸ꞉ |
ஸ தேன ரத²முக்²யேன ஷட்³ராத்ரேனாஜயன்மஹீம் |
யயாதிர்யுதி⁴ து³ர்த⁴ர்ஷஸ்ததா² தே³வான்ஸவாஸவான் || 1-30-7

அவனிடம் {யயாதியிடம்} நிறைவடைந்த சக்ரன் {இந்திரன்}, பிரகாசமானதும், தெய்வீகமானதும், தடையில்லாமல் எங்கும் செல்லவல்லதுமான ஒரு பொற்தேரைக் கொடுத்தான். மனோ வேகம் கொண்டவையும், தெய்வீகமானவையுமான சிறந்த குதிரைகள் அதில் பூட்டப்பட்டிருந்தன. அந்தத் தேரைக் கொண்டே அவன் அனைத்துப் பணிகளையும் நிறைவடைய் செய்தான். அந்தத் தேரில் ஏறிய யயாதி, போரில் தடுக்கப்பட முடியாதவனாக ஆறே இரவுகளுக்குள் மொத்த உலகத்தையும், வாசவனுடன் கூடிய தேவர்களையும் வென்றான்.(6,7)

ஸ ரத²꞉ பௌரவாணாம் து ஸர்வேஷாமப⁴வத்ததா³ |
யாவத்து வஸுனாம்னோ வை கௌரவாஜ்ஜனமேஜய꞉ || 1-30-8

ஓ !ஜனமேஜயா, அந்தத் தேரானது ஸுநாமன் {ஜனமேஜயன்} பிறக்கும் வரை பௌரவர்களின் உடைமையாக இருந்தது

குரோ꞉ புத்ரஸ்ய ராஜேந்த்³ர ராஜ்ஞ꞉ பாரீக்ஷிதஸ்ய ஹ |
ஜகா³ம ஸ ரதோ² நாஸ²ம் ஸா²பாத்³கா³ர்க்³யஸ்ய தீ⁴மத꞉ || 1-30-9

குருவின் மகனான மன்னன் பரீக்ஷித், நுண்ணறிவுமிக்கக் கார்க்கியருடைய {கர்க்கருடைய} சாபத்தின் மூலம் அந்தத் தேரைத் தொலைத்தான்[இங்கே சொல்லப்படுபவன் அர்ஜுனனின் பேரனான பரிக்ஷித்தோ, கொள்ளுப்பேரனான ஜனமேஜயனாகவோ இருக்க முடியாது. மஹாபாரதத்தில் சாந்தி பர்வத்தின் 150ம் பகுதியில் பீஷ்மர் பழங்காலத்து மன்னர்களான பரீக்ஷித் மற்றும் ஜனமேஜயன் குறித்து யுதிஷ்டிரனிடம் சொல்கிறார். அப்போது அர்ஜுனனின் பேரனான பரீக்ஷித் இல்லை. இங்கே சுட்டப்படுவது அந்தப் பழங்காலத்து பரீக்ஷித்தும் ஜனமேஜயனுமாக இருக்க வேண்டும். மேலும் அர்ஜுனனின் கொள்ளுப்பேரனான ஜனமேஜயனிடம் தான் வைசம்பாயனரால் இந்தக் கதை சொல்லப்படுகிறது என்பதையும் நாம் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.].

க³ர்க்³யஸ்ய ஹி ஸுதம் பா³லம் ஸ ராஜா ஜனமேஜய꞉ |
வாக்சூ²ரம் ஹிம்ஸயாமாஸ ப்³ரஹ்மஹத்யாமவாப ஸ꞉ || 1-30-10

ஓ! ஜனமேஜயா, அந்த மன்னன் {ஜனமேஜயன்} கடுமொழி பேசிய கார்க்கியரின் {கர்க்கரின்} மகனைக் கொன்றதால் பிராமணக்கொலை செய்த குற்றவுணர்வுடன் இருந்தான்

ஸ லோஹக³ந்தீ⁴ ராஜர்ஷி꞉ பரிதா⁴வன்னிதஸ்தத꞉ |
பௌரஜானபதை³ஸ்த்யக்தோ ந லேபே⁴ ஸ²ர்ம கர்ஹிசித் || 1-30-11

அந்த அரசமுனி {ஜனமேஜயன்}, தன் மேனிமுழுவதும் கூடிய கடும் நாற்றத்துடன் {லோஹகந்தமெனும் இரும்பின் நாற்றத்துடன்} அங்கேயும், இங்கேயும் திரிந்து கொண்டிருந்தான். பிறகு, குடுமக்களாலும், கிராமவாசிகளாலும் கைவிடப்பட்டவனான அவனால் எங்கும் இன்பத்தை அனுபவிக்க முடியவில்லை

தத꞉ ஸ து³꞉க²ஸந்தப்தோ நாலப⁴த்ஸம்வித³ம் க்வசித் |
இந்த்³ரோத꞉ ஸௌ²னகம் ராஜா ஸ²ரணம் ப்ரத்யபத்³யத || 1-30-12

இவ்வாறு துயரில் பீடிக்கப்பட்ட அவனால் எங்கும் உய்வை {நிவாரணத்தைப்} பெற முடியவில்லை. அப்போது அவன், சௌனக குலத்தில் பிறந்த தவசியான இந்தோரதரின் புகலிடத்தை நாடினான்[ஜனமேஜயன் இந்திரோதரின் புகலிடத்தை நாடிச் செல்லும் இந்தப் பகுதி மஹாபாரதத்தில் சாந்தி பர்வத்தின் 150ம் பகுதியில் இன்னும் விரிவாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது.]

யாஜயாமாஸ சேந்த்³ரோத꞉ ஸௌ²னகோ ஜனமேஜயம் |
அஸ்²வமேதே⁴ன ராஜானம் பாவனார்த²ம் த்³விஜோத்தம꞉ || 1-30-13

இந்திரோதர், அந்த மன்னனைத் தூய்மையடையச் செய்வதற்காக ஒரு குதிரை வேள்வியைச் செய்வதில் ஈடுபட்டார்

ஸ லோஹக³ந்தோ⁴ வ்யனஸ²த்தஸ்யாவப்⁴ருத²மேத்ய ஹ |
ஸ ச தி³வ்யோ ரதோ² ராஜன்வஸோஸ்²சேதி³பதேஸ்ததா³ |
த³த்த꞉ ஸ²க்ரேண துஷ்டேன லேபே⁴ தஸ்மாத்³ப்³ருஹத்³ரத²꞉ || 1-30-14

யாகம் முடிந்து அவன் நீராடியபோது, அவனுடைய உடலில் இருந்த அந்தக் கடும் நாற்றம் மறைந்து போனது. பிறகு, ஓ! மன்னா, தேவர்களின் தலைவன் {இந்திரன்} அந்தத் தெய்வீகத் தேரைச் சேதிகளின் மன்னனான வஸுவுக்கு {உபரிசர வஸுவுக்குக்} கொடுத்தான்; அவனிடம் இருந்து பிருஹத்ரதன் அதையடைந்தான்[பிருஹத்ரதன் {உபரிசர வசு என்றும் அழைக்கப்படும்} வசுவின் மகனாவான். ஜராசந்தன் இந்தப் பிருஹத்ரதனின் மகனாவான்” ].

ப்³ருஹத்³ரதா²த்க்ரமேணைவ க³தோ பா³ர்ஹத்³ரத²ம் ந்ருபம் |
ததோ ஹத்வா ஜராஸந்த⁴ம் பீ⁴மஸ்தம் ரத²முத்தமம் || 1-30-15

ப்ரத³தௌ³ வாஸுதே³வாய ப்ரீத்யா கௌரவனந்த³ன꞉ |
ஸப்தத்³வீபாம் யயாதிஸ்து ஜித்வா ப்ருத்²வீம் ஸஸாக³ராம் || 1-30-16

வ்யப⁴ஜத்பஞ்சதா⁴ ராஜன்புத்ராணாம் நாஹுஷஸ்ததா³ |
தி³ஸி² த³க்ஷிணபூர்வஸ்யாம் துர்வஸும் மதிமான்ன்ருப꞉ || 1-30-17

ப்ரதீச்யாமுத்தரஸ்யாம் ச த்³ருஹ்யும் சானும் ச நாஹுஷ꞉ |
தி³ஸி² பூர்வோத்தரஸ்யாம் வை யது³ம் ஜ்யேஷ்ட²ம் ந்யயோஜயத் || 1-30-18

மத்⁴யே பூரும் ச ராஜானமப்⁴யஷிஞ்சத நாஹுஷ꞉ |
தைரியம் ப்ருதி²வீ ஸர்வா ஸப்தத்³வீபா ஸபத்தனா || 1-30-19

யதா²ப்ரதே³ஸ²மத்³யாபி த⁴ர்மேண ப்ரதிபால்யதே |
ப்ரஜாஸ்தேஷாம் புரஸ்தாத்து வக்ஷ்யாமி ந்ருபஸத்தம || 1-30-20

அந்தத் தேர் அவனிடம் இருந்து படிப்படியாக ஜராசந்தனின் கைகளுக்குச் சென்றது. குருவின் வழித்தோன்றலான பீமன் ஜராசந்தனைக் கொன்ற போது, அந்தத் தேரைப் பெரும் மகிழ்ச்சியுடன் வாசுதேவனுக்கு {கிருஷ்ணனுக்குக்} கொடுத்தான்.யயாதி, பெருங்கடல்களுடனும், ஏழு தீவுகளான கண்டங்களுடனும் கூடிய பூமியை வென்று அதை (தன் மகன்களுக்கு மத்தியில்) பிரித்துக் கொடுத்தான். அந்த நஹுஷன் மகன் {யயாதி}, துர்வஸுவை தென்கிழக்குப் பகுதியின் மன்னனாகவும், அனு மற்றும் திருஹ்யுவை, முறையாக வடக்கு மற்றும் கிழக்குப் பகுதிகளின் மன்னர்களாகவும், மூத்தவனான யதுவை வட கிழக்கின் மன்னனாகவும், பூருவை நடுப்பகுதியின் {மத்திய பகுதியின்} மன்னனாகவும் நிறுவினான். இப்போதும் அவர்கள் {அவர்களின் சந்ததியினர்}, அவரவருக்குரிய மாகாணங்களில் உள்ள பல்வேறு நகரங்களையும், ஏழு தீவுகளான கண்டங்களுடன் கூடிய பூமியையும் நீதியுடன் ஆண்டு வருகின்றனர். ஓ! மன்னர்களில் முதன்மையானவனே, அவர்களுடைய சந்ததியை நான் பின்னர்ச் சொல்கிறேன்.(15-20)

த⁴னுர்ன்யஸ்ய ப்ருஷத்காம்ஸ்²ச பஞ்சபி⁴꞉ புருஷர்ஷபை⁴꞉ |
ஜராவானப⁴வத்³ராஜா பா⁴ரமாவேஸ்²ய ப³ந்து⁴ஷு |
நி꞉க்ஷிப்தஸ²ஸ்த்ர꞉ ப்ருதி²வீம் நிரீக்ஷ்ய ப்ருதி²வீபதி꞉ || 1-30-21

ப்ரீதிமானப⁴வத்³ராஜா யயாதிரபராஜித꞉ |
ஏவம் விப⁴ஜ்ய ப்ருதி²வீம் யயாதிர்யது³மப்³ரவீத் || 1-30-22

இவ்வாறு ஐந்து மகன்களால் அருளப்பட்டவனும், தன்னுடைய விற்கள், கணைகள் மற்றும் அரசின் பொறுப்பு ஆகியவற்றை அவர்களுக்கு {தன் மகன்களுக்குக்} கொடுத்தவனும், மனிதர்களில் முதன்மையானவனுமான அந்த யயாதி மன்னனை முதுமை பீடித்தது. எப்போதும் வெற்றியாளனாக இருந்த அந்த மன்னன், ஆயுதங்களை இழந்தவனாகப் பூமியின் மீது தன் கண்களைச் செலுத்திய போது, மகிழ்ச்சியை உணர்ந்தான். இவ்வாறு அவன் பூமியைப் பிரித்துக் கொடுத்தபிறகு, யதுவிடம்

ஜராம் மே ப்ரதிக்³ருஹ்ணீஷ்வ புத்ர க்ருத்யாந்தரேண வை |
தருணஸ்தவ ரூபேண சரேயம் ப்ருதி²வீமிமாம் |
ஜராம் த்வயி ஸமாதா⁴ய தம் யது³꞉ ப்ரத்யுவாச ஹ || 1-30-23

“ஓ! மகனே, உன் அலுவலில் இருந்து ஓய்வு பெற்று என்னுடைய இந்த முதுமையை உன்னில் நீ ஏற்றுக் கொள்வாயாக. என் முதுமையை உனக்குக் கொடுத்துவிட்டு, உன் இளமை மற்றும் அழகு என்ற கொடையைப் பெற்றுக் கொண்டு நான் பூமியில் திரிந்து வருவேன்” என்றான்.
அதற்கு யது

அனிர்தி³ஷ்டா மயா பி⁴க்ஷா ப்³ராஹ்மணஸ்ய ப்ரதிஸ்²ருதா |
அனபாக்ருத்ய தாம் ராஜன்ன க்³ருஹீஷ்யாமி தே ஜராம் || 1-30-24

ஜராயாம் ப³ஹவோ தோ³ஷா꞉ பானபோ⁴ஜனகாரிதா꞉ |
தஸ்மாஜ்ஜராம் ந தே ராஜன்க்³ரஹீதுமஹமுத்ஸஹே || 1-30-25

“நான் ஒரு பிராமணருக்குப் பிச்சை அளிப்பதாக உறுதியளித்திருக்கிறேன். இஃது இன்னும் தீர்மானிக்கப்படவில்லை. இதை உறுதி செய்யாமல் என்னால் உமது முதுமை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. உணவு மற்றும் பானம் தொடர்பான பல தொல்லைகள் முதுமையில் உண்டு. எனவே, ஓ! மன்னா, உமது முதுமை ஏற்க நான் விரும்பவில்லை.

ஸந்தி தே ப³ஹவ꞉ புத்ரா꞉ மத்த꞉ ப்ரியதரா ந்ருப |
ப்ரதிக்³ரஹீதும் த⁴ர்மஜ்ஞ புத்ரமன்யம் வ்ருணீஷ்வ வை || 1-30-26

ஓ! மன்னா, என்னைவிட உமது அன்புக்குரிய மற்ற மகன்களை நீர் கொண்டிருக்கிறீர். எனவே, ஓ! பக்திமிக்க மன்னா, உமது மற்ற மகன்களிடம் உமது முதுமையை ஏற்றுக் கொள்ள ஆணையிடுவீராக” என்று மறுமொழி கூறினான்.

ஸ ஏவமுக்தோ யது³னா ராஜா கோபஸமன்வித꞉ |
உவாச வத³தாம் ஸ்²ரேஷ்டோ² யயாதிர்க³ர்ஹயன்ஸுதம் || 1-30-27

யதுவால் இப்படிக் கேட்டுக் கொள்ளப்பட்ட மன்னன் கோபத்தில் நிறைந்தான். பேசுபவர்களில் முதன்மையானவனான யயாதி, தன் மகன் மீது குற்றஞ்சாட்டும் வகையில்

க ஆஸ்²ரயஸ்தவான்யோ(அ)ஸ்தி கோ வா த⁴ர்மோ விதீ⁴யதே |
மாமனாத்³ருத்ய து³ர்பு³த்³தே⁴ யத³ஹம் தவ தே³ஸி²க꞉ || 1-30-28

“ஓ! தீய புத்தி கொண்டவனே, உன் ஆசானும், உனக்கான கல்வியைக் கொடுத்தவனுமான என்னை அலட்சியம் செய்துவிட்டு, வேறு யாரை நாடி எந்த அறத்தை உன்னால் பின்பற்ற முடியும்?” என்றான்

ஏவமுக்த்வா யது³ம் தாத ஸ²ஸா²பைனம் ஸ மன்யுமான் |
அராஜ்யா தே ப்ரஜா மூட⁴ ப⁴வித்ரீதி நராத⁴ம || 1-30-29

யதுவிடம் இவ்வாறு கோபத்தில் பேசி அவன், அவனைச் சபிக்கும் வகையில், “ஓ! அற்ப மூடா, உன் மகன்கள் தங்கள் அரசை இழப்பார்கள்” என்றான்

ஸ துர்வஸும் ச த்³ருஹ்யும் சாப்யனும் ச ப⁴ரதர்ஷப⁴ |
ஏவமேவாப்³ரவீத்³ராஜா ப்ரத்யாக்²யாதஸ்²ச தைரபி || 1-30-30

ஓ! பாரதர்களில் முதன்மையானவனே[பாரதர்களில் முதன்மையான மன்னன் என்று யயாதி குறிப்பிடப்படுகிறான். பரதனோ யயாதிக்கு மிகப் பிந்தையவன். மற்ற பதிப்புகளைக் கண்டதில் இது ஜனமேஜயனைக் குறிக்கவே பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது என்பது தெரிந்தது. எனவே இங்கே நாமும் வைசம்பாயனர் ஜனமேஜயனை இவ்வாறு அழைப்பதாகக் கொண்டிருக்கிறோம்.], இதே போலவே துர்வஸு, திருஹ்யு, அனு ஆகியோரையும் அந்த மன்னன் வேண்டினான். அவர்கள் அனைவராலும் ஒரே மாதிரியாகவே அவமதிக்கவும் பட்டான்

ஸ²ஸா²ப தானதிக்ருத்³தோ⁴ யயாதிரபராஜித꞉ |
யதா² தே கதி²தம் பூர்வம் மயா ராஜர்ஷிஸத்தம || 1-30-31

ஓ! அரச முனிகளில் முதன்மையானவனே, எப்போதும் வெற்றியாளனாக இருந்த யயாதி, நான் உனக்கு முன்பு {மஹாபாரதம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தபோது} விளக்கிச் சொன்னதைப் போலவே அவர்கள் அனைவரையும் சபித்தான்.

ஏவம் ஸ²ப்த்வா ஸுதான்ஸர்வாம்ஸ்²சதுர꞉ பூருபூர்வஜான் |
ததே³வ வசனம் ராஜா பூருமப்யாஹ பா⁴ரத || 1-30-32

ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, பூருவுக்கு முன் பிறந்த தன்னுடைய நான்கு மகன்களையும் இவ்வாறு சபித்த அந்த மன்னன், அவனிடம் {பூருவிடம்},

தருணஸ்தவ ரூபேண சரேயம் ப்ருதி²வீமிமாம் |
ஜராம் த்வயி ஸமாதா⁴ய த்வம் பூரோ யதி³ மன்யஸே || 1-30-33

“ஓ! பூரு, நீ ஏற்றுக்கொண்டால், நான் என் முதுமையை உனக்கு மாற்றி, உன் அழகையும், இளமையையும் பெற்றுக் கொண்டு இந்த உலகத்தில் திரிவேன்” என்றான்.

ஸ ஜராம் ப்ரதிஜக்³ராஹ பிது꞉ பூரு꞉ ப்ரதாபவான் |
யயாதிரபி ரூபேண பூரோ꞉ பர்யசரன்மஹீம் || 1-30-34

பலமிக்கவனும் அவனுடைய மகனுமான பூரு அவனுடைய முதுமையை ஏற்றுக் கொண்டான். யயாதியும், பூருவின் அழகுடன் கூடியவனாக உலகில் திரிந்து வந்தான்.

ஸ மார்க³மாண꞉ காமானாமந்தம் ப⁴ரதஸத்தம |
விஸ்²வாச்யா ஸஹிதோ ரேமே வனே சைத்ரரதே² ப்ரபு⁴꞉ || 1-30-35

ஓ! பாரதர்களில் முதன்மையானவனே, அந்தத் தலைவன் {யயாதி} இன்பங்களின் எல்லையைக் கண்டபடியே சைத்ரரதக் காட்டில் விஷ்ராவ்யையுடன் {அப்சரஸான விஷ்வாசியுடன்} வாழ்ந்து வந்தான்

யதா³வித்ருஷ்ண꞉ காமானாம் போ⁴கே³ஷு ஸ நராதி⁴ப꞉ |
ததா³ பூரோ꞉ ஸகாஸா²த்³வை ஸ்வாம் ஜராம் ப்ரத்யபத்³யத || 1-30-36

அந்த மன்னன் இன்பங்களில் தணிவடைந்தவனாகப் பூருவிடம் வந்து தன் முதுமையைத் திரும்பப் பெற்றுக் கொண்டான்.

தத்ர கா³தா² மஹாராஜ ஸ்²ருணு கீ³தா யயாதினா |
யாபி⁴꞉ ப்ரத்யாஹரேத்காமான்ஸர்வதோ(அ)ங்கா³னி கூர்மவத் || 1-30-37

ஓ! பெரும் மன்னா, அங்கே யயாதியால் பாடப்பட்ட பாடல்களைக் கேட்பாயாக. அவற்றைக் கேட்பதன் மூலம் ஓர் ஆமை தன் அங்கங்களை இழுத்துக் கொள்வதைப் போல ஒரு மனிதன் இன்பங்களில் இருந்து தன்னை இழுத்துக் கொள்வான்

ந ஜாது காம꞉ காமானாமுபபோ⁴கே³ன ஸா²ம்யதி |
ஹவிஷா க்ருஷ்ணவர்த்மேவ பூ⁴ய ஏவாபி⁴வர்த⁴தே || 1-30-38

{யயாதி}, “ஆசையானது அதற்குரிய பொருளை அனுபவிப்பதனால் ஒருபோதும் தணிவதில்லை. அதற்குப் பதிலாகத் தெளிந்த நெய்யூட்டப்படும் நெருப்பைப் போன்ற விகிதத்தையே அஃது அடைகிறது.

யத்ப்ருதி²வ்யாம் வ்ரீஹியவம் ஹிரண்யம் பஸ²வ꞉ ஸ்த்ரிய꞉ |
நாலமேகஸ்ய தத்ஸர்வமிதி பஸ்²யன்ன முஹ்யதி || 1-30-39

பூமியிலுள்ள அரிசி, வாற்கோதுமை, பொன், விலங்குகள், பெண்கள் ஆகியன ஒரு மனிதனுக்கு நிறைவளிக்கப் போதுமானவையல்ல. இதைக் கண்டும் மனிதர்கள் தங்கள் புலன்களில் நிறைவடைவதில்லை

யதா³ பா⁴வம் ந குருதே ஸர்வபூ⁴தேஷு பாபகம் |
கர்மணா மனஸா வாசா ப்³ரஹ்ம ஸம்பத்³யதே ததா³ || 1-30-40

ஒரு மனிதன், தன் செயல், எண்ணம் மற்றும் சொற்களாலும் எவ்வுயிரினத்திற்கும் தீங்கிழையாமல் இருக்கும்போது அவன் பிரம்மத்துடன் ஒன்றுகலக்கிறான்

யதா³ன்யேப்⁴யோ ந பி³ப்⁴யேத யதா³ சாஸ்மான்ன பி³ப்⁴யதி |
யதா³ நேச்ச²தி ந த்³வேஷ்டி ப்³ரஹ்ம ஸம்பத்³யதே ததா³ || 1-30-41

ஒரு மனிதன் எவரிடமும் அச்சங்கொள்ளவில்லை எனும்போது, எவரும் அவனிடம் அச்சங்கொள்ளவில்லை எனும்போது, அவன் எந்த ஆசையையும் {விருப்பையும்}, வன்மத்தையும் {வெறுப்பையும்} வளர்க்கவில்லை எனும்போது, அவன் பிரம்மத்துடன் ஒன்றுகலக்கிறான்.

யா து³ஸ்த்யஜா து³ர்மதிபி⁴ர்யா ந ஜீர்யதி ஜீர்யத꞉ |
யோ(அ)ஸௌ ப்ராணாந்திகோ ரோக³ஸ்தாம் த்ருஷ்ணாம் த்யஜத꞉ ஸுக²ம் || 1-30-42

உண்மையில், தீயோரால் ஒருபோதும் கைவிட முடியாததும், முதுமையை அடைந்தாலும் சிதையாததும், மரணத்தைத் தரும் நோயைப் போன்றதுமான தாகத்தை {ஆசையைத்} தணித்துக் கொள்ளும்போது அவன் மகிழ்ச்சியை அடைகிறான்

ஜீர்யந்தி ஜீர்யத꞉ கேஸா² த³ந்தா ஜீர்யந்தி ஜீர்யத꞉ |
ஜீவிதாஸா² த⁴னாஸா² ச ஜீர்யதோ(அ)பி ந ஜீர்யதி || 1-30-43

ஒரு மனிதன் வயதால் சிதைவடையும்போது, அவனது மயிரும், பற்களும் விழுமென்றாலும், வாழ்வு மற்றும் செல்வத்தின் மீதுள்ள ஆசை மட்டும் ஒருபோதும் {அவனிடம்} மறைவதில்லை

யச்ச காமஸுக²ம் லோகே யச்ச தி³வ்யம் மஹத்ஸுக²ம் |
த்ருஷ்ணாக்ஷயஸுக²ஸ்யைதே நார்ஹத꞉ ஷோட³ஸீ²ம் கலாம் || 1-30-44

உணர்வுப் பசிகளை நிறைவேற்றிக் கொள்வதால் இவ்வுலகில் அடையப்படும் எந்த இன்பமும், இங்கேயுள்ள எந்தத் தெய்வீக இன்பமும் என இவற்றில் யாவும், ஆசையற்றுப் போவதனால் கிட்டும் இன்பத்தின் பதினாறில் ஒரு பங்குக்கு ஈடாகாது” என்றான்

ஏவமுக்த்வா ஸ ராஜர்ஷி꞉ ஸதா³ர꞉ ப்ராவிஸ²த்³வனம் |
காலேன மஹதா வாபி சசார விபுலம் தப꞉ || 1-30-45

அரசமுனியான யயாதி இதைச் சொல்லிவிட்டு, தன் மனைவியுடன்[யயாதிக்கு தேவயானி, சர்மிஷ்டை என்று இரு மனைவிகள். இங்கே மனைவி என்று ஒருமையில் சொல்லப்பட்டுள்ளது. தேவயானி, யயாதி சபிக்கப்படக் காரணமாக இருந்தவள். மேலும் அவளுடைய மகன்கள் இருவரில் ஒருவரும் யயாதியின் முதுமையே ஏற்றுக் கொள்ள முன்வரவில்லை. சர்மிஷ்டையின் இளைய மகன் பூருவே அரியணை ஏற்கிறான். எனவே, இங்கே சுட்டப்படுபவள் சர்மிஷ்டையாகவே இருக்க வேண்டும்.] காட்டுக்குள் ஓய்ந்து சென்று, பல ஆண்டுகள் கடுந்தவம் செய்தான்.(45) அந்தப் பெருந்தவசி, பிருகு மலையில் தவம் செய்து, தன் உடலைக் கைவிட்டு, தன் மனைவியுடன் சொர்க்கத்தை அடைந்தான்

ப்⁴ரூகு³துங்கே³ தபஸ்தப்த்வா தபஸோ(அ)ந்தே மஹாதபா꞉ |
அனஸ்²னந்தே³ஹமுத்ஸ்ருஜ்ய ஸதா³ர꞉ ஸ்வர்க³மாப்தவான் || 1-30-46

அந்தப் பெருந்தவசி, பிருகு மலையில் தவம் செய்து, தன் உடலைக் கைவிட்டு, தன் மனைவியுடன் சொர்க்கத்தை அடைந்தான்

தஸ்ய வம்ஸே² மஹாராஜ பஞ்ச ராஜர்ஷிஸத்தமா꞉ |
யைர்வ்யாப்தா ப்ருதி²வீ ஸர்வா ஸூர்யஸ்யேவ க³ப⁴ஸ்திபி⁴꞉ || 1-30-47

ஓ! பெரும் மன்னா, அவனுடைய குடும்பத்தில் ஐந்து அரசமுனிகள் பிறந்தனர். சூரியக் கதிர்களால் கைப்பற்றப்படுவதைப் போல அவர்களால் மொத்த பூமியும் கைப்பற்றப்பட்டது.

யதோ³ஸ்து ஸ்²ருணு ராஜர்ஷேர்வம்ஸ²ம் ராஜர்ஷிஸத்க்ருதம் |
யத்ர நாராயணோ ஜஜ்ஞே ஹரிர்வ்ருஷ்ணிகுலோத்³வஹ꞉ || 1-30-48

இனி, அரச முனிகள் அனைவராலும் மதிக்கப்படும் யதுவின் குடும்பத்தை {குலத்தைக்} குறித்துக் கேட்பாயாக. விருஷ்ணி குலத்தைத் தழைக்கச் செய்பவயும் நாராயணனான ஹரி இவனது {யதுவின்} குடும்பத்திலேயே தன் பிறப்பை அடைந்தான்.

த⁴ன்ய꞉ ப்ரஜாவானாயுஷ்மான்கீர்திமாம்ஸ்²ச ப⁴வேன்னர꞉ |
யயாதேஸ்²சரிதம் புண்யம் பட²ஞ்ச்²ருண்வன்னராதி⁴ப || 1-30-49

ஓ! மன்னா, மன்னன் யயாதியின் புனித வாழ்க்கை வரலாற்றைக் கேட்பவன் எவனோ, அதைப் படிப்பவன் எவனோ, அவன் உடல்நலம், மக்கள்பேறு, நீண்ட வாழ்நாள் மற்றும் புகழ் ஆகியவற்றை அடைவான்” என்றார் {வைசம்பாயனர்}.

இதி ஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதே கி²லேஷு ஹரிவம்ஸே² ஹரிவம்ஸ²பர்வணி யயாதிசரிதே
த்ரிம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–—————————

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் -29-(காசியபவர்ணனம் – திவோதாஸ சரிதம்)–காசியின் மன்னர்கள்-

பகுதியின் சுருக்கம் : அனேனனின் வழித்தோன்றலான தன்வந்தரி; தன்வந்தரியின் வழித்தோன்றலான திவோதாஸன்; மாமனாரின் வசிப்பிடத்தில் வசித்த சிவன்; சிவனின் வீட்டுக்குச் செல்ல வேண்டும் என்று சொன்ன பார்வதி; வாராணசியை வீடாகத் தேர்ந்தெடுத்த சிவன்; நிகும்பனுக்கு வாராணசியில் சிலை நிறுவிய நாவிதன் கண்டூகன்; திவோதாசனின் மனைவி நிகும்பனின் சிலையிடம் பிள்ளை வரம் வேண்டியது; பிள்ளை கொடுக்காததால் கோபமடைந்த திவோதாஸன் நிகும்பனின் வசிப்பிடத்தை அழித்தது; நிகும்பனின் சாபத்தால் மக்களின்றி வெறுமையான வாராணசி; சிவனும் பார்வதியும் மூன்று யுகங்களாக வாராணசியில் வாழ்ந்தது; நான்காவது யுகத்தில் புலப்படாத நிலையில் வாழ்வது; திவோதாஸனின் சந்ததி–

வைஸ²ம்பாயன உவாச
ரம்போ⁴(அ)னபத்யஸ்தத்ராஸீத்³வம்ஸ²ம் வக்ஷ்யாம்யனேனஸ꞉ |
அனேனஸ꞉ ஸுதோ ராஜா ப்ரதிக்ஷத்ரோ மஹாயஸா²꞉ || 1-29-1

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்}, “{ஆயுவின் மகன்களில் மூன்றாமவனான} ரம்பனுக்குச் சந்ததி இல்லை. {நான்காமவன் ரஜியின் வம்சம் முந்தைய அத்யாயத்தில் விளக்கப்பட்டது. ஐந்தாமவனான} அனேனனின் சந்ததியைச் சொல்லப் போகிறேன். அவனது {அனேனனின்} மகன் பெருஞ்சிறப்புமிக்க மன்னன் பிரதிக்ஷத்ரன் ஆவான்

ப்ரதிக்ஷத்ரஸுதஸ்²சாபி ஸ்ருஞ்ஜயோ நாம விஸ்²ருத꞉ |
ஸ்ருஞ்ஜயஸ்ய ஜய꞉ புத்ரோ விஜயஸ்தஸ்ய சாத்மஜ꞉ || 1-29-2

அவனுடைய {பிரதிக்ஷத்ரனின்} மகன் ஸ்ருஞ்ஜயன் என்ற பெயரைக் கொண்டவனாவான், அவனுடைய {ஸ்ருஞ்ஜயனின்} மகன் ஜயனும், அவனுடைய {ஜயனின்} மகன் விஜயனும் ஆவர்

விஜயஸ்ய க்ருதி꞉ புத்ரஸ்தஸ்ய ஹர்யஸ்²வத꞉ ஸுத꞉ |
ஹர்யஸ்²வதஸுதோ ராஜா ஸஹதே³வ꞉ ப்ரதாபவான் || 1-29-3

ஸஹதே³வஸ்ய த⁴ர்மாத்மா நதீ³ன இதி விஸ்²ருத꞉ |
நதீ³னஸ்ய ஜயத்ஸேனோ ஜயத்ஸேனஸ்ய ஸங்க்ருதி꞉ || 1-29-4

ஸங்க்ருதேரபி த⁴ர்மாத்மா க்ஷத்ரத⁴ர்மா மஹாயஸா²꞉ |
அனேனஸ꞉ ஸமாக்²யாதா꞉ க்ஷத்ரவ்ருத்³த⁴ஸ்ய மே ஸ்²ருணு || 1-29-5

அவனுடைய {விஜயனின் மகன்} மகன் கிருதியும், அவனுடைய {கிருதியின்} மகன் ஹர்யஸ்வனும் ஆவர். அவனுடைய {ஹர்யஸ்வனின்} மகன் பலம்நிறைந்த மன்னனான ஸஹதேவன் ஆவான். ஸஹதேவனின் மகன் அற ஆன்மாவான நதீனனும், அவனுடைய {நதீனனின்} மகன் ஜயத்ஸேனனும், அவனுடைய {ஜயத்ஸேனனின்} மகன் ஸங்க்ருதியும் ஆவர். ஸங்கிருதியின் மகன் பக்திமிக்க ஆன்மா கொண்டவனும், பெருஞ்சிறப்புமிக்கவனும், எப்போதும் க்ஷத்திரியக் கடமைகளை நிறைவேற்றுபவனுமான க்ஷத்ரவிருத்தன் {க்ஷத்ரதர்மன்} ஆவான். இவ்வாறு அனேனனின் சந்ததியைச் சொன்னேன். இனி {ஆயுவின் மகன்களில் இரண்டாமவனான விருத்தஷர்மனின்} க்ஷத்ரவிருத்தனின் வழித்தோன்றல்களைக் கேட்பாயாக[ப்ரதிக்ஷத்ரன், ஸ்ருஞ்ஜயன், ஜயன், விஜயன், க்ருதி, ஹர்யஸ்வன், ஸஹதேவன், நதீனன், ஜயத்ஸேனன், ஸங்க்ருதி, க்ஷத்ரதர்மன் என்பது அனேனனின் பரம்பரையாகும். இனி க்ஷத்ரவிருத்தனின் அஃதாவது ஆயுவின் மற்றொரு {இரண்டாவது} மகனான விருத்தஸர்மனின் பரம்பரையைக் கொஞ்சம் அறிவாயாக”].

க்ஷத்ரவ்ருத்³தா⁴த்மஜஸ்தத்ர ஸுனஹோத்ரோ மஹாயஸா²꞉ |
ஸுனஹோத்ரஸ்ய தா³யாதா³ஸ்த்ரய꞉ பரமதா⁴ர்மிகா꞉ || 1-29-6

காஸ²꞉ ஸ²லஸ்²ச த்³வாவேதௌ ததா² க்³ருத்ஸமத³꞉ ப்ரபு⁴꞉ |
புத்ரோ க்³ருத்ஸமத³ஸ்யாபி ஸு²னகோ யஸ்ய ஸௌ²னக꞉ || 1-29-7

ப்³ராஹ்மணா꞉ க்ஷத்ரியாஸ்²சைவம் வைஸ்²யா꞉ ஸூ²த்³ராஸ்ததை²வ ச |
ஸ²லாத்மஜஸ்²சார்ஷ்டிஷேணஸ்தனயஸ்தஸ்ய காஸ²க꞉ || 1-29-8

காஸ²ஸ்ய காஸ²யோ ராஜன்புத்ரோ தீ³ர்க⁴தபாஸ்ததா² |
த⁴ன்வஸ்து தீ³ர்க⁴தபஸோ வித்³வாந்த⁴ன்வந்தரிஸ்தத꞉ || 1-29-9

தபஸோ(அ)ந்தே ஸுமஹதோ ஜாதோ வ்ருத்³த⁴ஸ்ய தீ⁴மத꞉ |
புனர்த⁴ன்வந்தரிர்தே³வோ மானுஷேஷ்விஹ ஜஜ்ஞிவான் || 1-29-10

க்ஷத்ரவிருத்தனின் மகன் பெருஞ்சிறப்புமிக்க ஸுனஹோத்ரன் ஆவான். அவனுக்கு, காசன், சலன், கிருத்ஸமதன் என்ற பெயர்களில் பக்திமிக்கவர்களான மூன்று மகன்கள் இருந்தனர். அவர்களில் {மூன்றாமவனான} கிருத்ஸமனின் மகன் சுனகனாவான், அவனுடைய சந்ததியினரான சௌனகர்கள் பிராமணர்களாகவும், க்ஷத்திரியர்களாகவும், வைசியர்களாகவும், சூத்திரர்களாகவும் இருந்தனர். {இரண்டாமவனான} சலனின் மகன் அர்ஷ்டிஷேணனும், அவனுடைய மகன் சுதாபனும் {காசகனும்} ஆவர். {முதலாமவனான} காசனின் மகன்கள், காஷ்யன் {காசி}, மற்றும் தீர்க்கதபன் ஆகியோராவர். பின்னவனின் {தீர்க்கதபனின்} மகன் கல்விமானான தன்வந்தரி {தன்வன்} ஆவான். நுண்ணறிவுமிக்க முதிய மன்னனான தீர்கதபனின் கடுந்தவத்தின் முடிவில், இவ்வுலகில் இரண்டாம் பிறவியை எடுக்கும் வகையில், அந்தத் தன்வந்தரி கடலில் இருந்து எழுந்தான்” என்றார் {வைசம்பாயனர்}

ஜனமேஜய உவாச
கத²ம் த⁴ன்வந்தரிர்தே³வோ மானுஷேஷ்விஹ ஜஜ்ஞிவான் |
ஏதத்³வேதி³துமிச்சா²மி தன்மே ப்³ரூஹி யதா²தத²ம் || 1-29-11

ஜனமேஜயன் {வைசம்பாயனரிடம்}, “ஓ! தலைவா, மனிதர்களின் நிலத்தில் தன்வந்தரி ஏன் பிறந்தான்? இதை முறையாகவும், உண்மையாகவும் உம்மிடம் இருந்து நான் அறிய விரும்புகிறேன். எனவே அதை விளக்குவீராக” என்றான்

வைஸ²ம்பாயன உவாச
த⁴ன்வந்தரே꞉ ஸம்ப⁴வோ(அ)யம் ஸ்²ரூயதாம் ப⁴ரதர்ஷப⁴ |
ஜாத꞉ ஸ ஹி ஸமுத்³ராத்து மத்²யமானே புராம்ருதே || 1-29-12

உத்பன்ன꞉ கலஸா²த்பூர்வம் ஸர்வதஸ்²ச ஸ்²ரியா வ்ருத꞉ |
அப்⁴யஸன்ஸித்³தி⁴கார்யே ஹி விஷ்ணும் த்³ருஷ்ட்வா ஹி தஸ்தி²வான் || 1-29-13

வைசம்பாயனர், “ஓ! பாரதர்களில் முதன்மையானவனே, தன்வந்தரியின் பிறப்பைக் குறித்துக் கேட்பாயாக. பழங்காலத்தில் அமுதம் கடையப்பட்ட போது பெருங்கடலில் இருந்து தன்வந்தரி எழுந்தான். தன்னருளில் முழுமையாக மறைக்கப்பட்ட அவன், அமுதக் கலசத்துடன் வெளியே வந்தான். தொழிலில் வெற்றியை அருளும் விஷ்ணுவைத் தியானித்த அவன், விரைவில் அவனைக் கண்டதும் எழுந்து நின்றான்

அப்³ஜஸ்த்வமிதி ஹோவாச தஸ்மாத³ப்³ஜஸ்து ஸ ஸ்ம்ருத꞉ |
அப்³ஜ꞉ ப்ரோவாச விஷ்ணும் வை தவ புத்ரோ(அ)ஸ்மி வை ப்ரபோ⁴ || 1-29-14

வித⁴த்ஸ்வ பா⁴க³ம் ஸ்தா²னம் ச மம லோகே ஸுரேஸ்²வர |
ஏவமுக்த꞉ ஸ த்³ருஷ்ட்வா வை தத்²யம் ப்ரோவாச தம் ப்ரபு⁴꞉ || 1-29-15

விஷ்ணு அவனிடம், “நீ நீரில் இருந்து வெளி வந்ததால் அப்ஜன் என்று அறியப்படுவாய்” என்றான். அதனால் அவன் அப்ஜன் என்ற பெயரிலும் அறியப்படுகிறான்.

அப்போது அப்ஜன் அவனிடம் {விஷ்ணுவிடம்}, “ஓ! தலைவா, நான் உன் மகனாவேன். எனவே, ஓ! தேவர்களின் தலைவா, வேள்விக் காணிக்கைகளில் ஒரு பங்கையும், இவ்வுலகில் ஓர் இடத்தையும் எனக்கு அளிப்பாயாக” என்றான்.

இவ்வாறு சொல்லப்பட்டவனும், அவனைக் கண்டவனுமான தெய்வீகத் தலைவன் அவனிடம் உண்மையைப் பேசும் வகையில்

க்ருதோ யஜ்ஞவிபா⁴கோ³ ஹி யஜ்ஞியைர்ஹி ஸுரை꞉ புரா |
தே³வேஷு வினுயுக்தம் ஹி வித்³தி⁴ ஹோத்ரம் மஹர்ஷிபி⁴꞉ || 1-29-16

ந ஸ²க்யமுபஹோமா வை துப்⁴யம் கர்தும் கதா³சன |
அர்வாக்³பூ⁴தோ(அ)ஸி தே³வானாம் புத்ர த்வம் து ந ஹீஸ்²வர꞉ || 1-29-17

“வேள்விகளில் வெளிப்படும் தேவர்கள், தங்களுக்கென ஏற்கனவே ஒதுக்கப்பட்ட பங்கைக் கொண்டிருக்கிறார்கள். பெரும் முனிவர்களும், பல்வேறு தேவர்களுக்குப் பல்வேறு பலியுணவுகளை அர்ப்பணித்திருக்கின்றனர். எனவே, மிகச் சிறியதென்றாலும், வேதங்களில் குறிப்பிடப்படாத எந்தப் பொருளையும் என்னால் உனக்குத் தர இயலாது என்பதை அறிவாயாக. ஓ! மகனே, நீ தேவர்களுக்குப் பிறகு பிறந்தாய், எனவே, வேள்விக்காணிக்கைகளில் நீ பங்கு கொள்ள முடியாது

த்³விதீயாயாம் து ஸம்பூ⁴த்யாம் லோகே க்²யாதிம் க³மிஷ்யஸி |
அணிமாதி³ஸ்²ச தே ஸித்³தி⁴ர்க³ர்ப⁴ஸ்த²ஸ்ய ப⁴விஷ்யதி || 1-29-18

உன் இரண்டாவது பிறவியில், நீ உலகில் பெரும்புகழை ஈட்டுவாய். கருவறையில் இருக்கும்போதே நீ அணிமா சித்தியை அடைவாய்[இருப்பில் இருந்து இறுதி விடுதலையை {முக்தி நிலையை} அடைதல்”].

தேனைவ த்வம் ஸ²ரீரேண தே³வத்வம் ப்ராப்ஸ்யஸே ப்ரபோ⁴ |
சருமந்த்ரைர்வ்ரதைர்ஜாப்யைர்யக்ஷ்யந்தி த்வாம் த்³விஜாதய꞉ || 1-29-19

அவ்வுடலுடன் நீ தேவனின் கண்ணியத்தை அடைவாய். சரு, மந்திரம், நோன்புகள் மற்றும் ஜபங்களால் இருபிறப்பாளர்கள் உன்னை வழிபடுவார்கள்

அஷ்டதா⁴ த்வம் புனஸ்²சைவமாயுர்வேத³ம் விதா⁴ஸ்யஸி |
அவஸ்²யபா⁴வீ ஹ்யர்தோ²(அ)யம் ப்ராக்³த்³ருஷ்டஸ்த்வப்³ஜயோனினா || 1-29-20

நீ எட்டுப் பிரிவுகளுடன் கூடிய ஆயுர்வேதத்தைப் பிரச்சாரம் செய்வாய். நிச்சயம் வரப்போகும் இப்படைப்பை நீ உன் {முதலில் பிறந்த} நீர்நிலைப் பிறப்பில் அறிவாய்.(

த்³விதீயம் த்³வாபரம் ப்ராப்ய ப⁴விதா த்வம் ந ஸம்ஸ²ய꞉ |
இமம் தஸ்மை வரம் த³த்த்வா விஷ்ணுரந்தர்த³தே⁴ புன꞉ || 1-29-21

இரண்டாம் யுகமான துவாபர யுகம் தொடங்கும்போது, நீ நிச்சயம் மீண்டும் பிறப்பாய்” என்றான். தன்வந்தரிக்கு இந்த வரத்தை அளித்துவிட்டு மீண்டும் விஷ்ணு மறைந்தான்

த்³விதீயே த்³வாபரம் ப்ராப்தே ஸௌனஹோத்ரி꞉ ஸ காஸி²ராட் |
புத்ரகாமஸ்தபஸ்தேபே தி⁴ன்வந்தீ³ர்க⁴தபாஸ்ததா³ || 1-29-22

இரண்டாவதாகத் துவாபர யுகம் தொடங்கியபோது, காசியின் மன்னனும், ஸுனஹோத்ரனின் மகனுமான {வழித்தோன்றலுமான} தீர்க்கதபன், ஒரு மகனைப் பெற வேண்டி தன் வழிபாட்டுக்குரிய {அப்ஜ} தேவனுக்கு மகிழ்ச்சியளிக்கும் வகையில் கடுந்தவங்களைச் செய்யத் தொடங்கி

ப்ரபத்³யே தே³வதாம் தாம் து யா மே புத்ரம் ப்ரதா³ஸ்யதி |
அப்³ஜம் தே³வம் ஸுதார்தா²ய ததா³(ஆ)ராதி⁴தவான்ன்ருப꞉ || 1-29-23

“எனக்கு ஒரு மகனை அளிக்கப் போகும் இந்தத் தேவனின் பாதுகாப்பில் என்னை நான் கிடத்திக் கொள்ளப் போகிறேன்” என்றான். அந்த மன்னன் {தீர்க்கதபன்}, ஒரு மகனுக்காகத் தேவன் அப்ஜனை {தன்வந்தரியை} வழிபட்டான்.

ததஸ்துஷ்ட꞉ ஸ ப⁴க³வானப்³ஜ꞉ ப்ரோவாச தம் ந்ருபம் |
யதி³ச்ச²ஸி வரம் ப்³ரூஹி தத்தே தா³ஸ்யாமி ஸுவ்ரத || 1-29-24

அதன்பேரில் அந்தத் தெய்வீகத் தலைவன் {தன்வந்தரி}, அந்த மன்னனிடம் நிறைவடைந்தவனாக, “ஓ! நன்னோன்புகளைக் கொண்டவனே, நீ வேண்டும் எந்த வரத்தையும் நான் உனக்கு அருள்வேன்” என்றான்.

ந்ருப உவாச
ப⁴க³வன்யதி³ துஷ்டஸ்த்வம் புத்ரோ மே க்²யாதிமான்ப⁴வ |
ததே²தி ஸமனுஜ்ஞாய தத்ரைவாந்தரதீ⁴யத || 1-29-25

மன்னன் {தீர்க்கதபன்}, “ஓ! தலைவா {தன்வந்திரியே}, நீ நிறைவடைந்தால், சிறப்புமிக்க மகனாக நீ எனக்குப் பிறப்பாயாக” என்றான். அப்போது, “அப்படியே ஆகட்டும்” என்று சொல்லி அவன் {தன்வந்தரி} அங்கேயே அப்போதே மறைந்தான்.

தஸ்ய கே³ஹே ஸமுத்பன்னோ தே³வோ த⁴ன்வந்தரிஸ்ததா³ |
காஸி²ராஜோ மஹாராஜ ஸர்வரோக³ப்ரணாஸ²ன꞉ || 1-29-26

ஆயுர்வேத³ம் ப⁴ரத்³வாஜாத்ப்ராப்யேஹ பி⁴ஷ்ஜாம் க்ரியாம் |
தமஷ்டதா⁴ புனர்வ்யஸ்ய ஸி²ஷ்யேப்⁴ய꞉ ப்ரத்யபாத³யத் || 1-29-27

அதன் பிறகு, தேவனான தன்வந்தரி அவனது வீட்டில் பிறந்தான். நோய்கள் அனைத்தையும் அழிக்கவல்லவனான அவன் {தன்வந்தரி} காசியின் மன்னனான். பரத்வாஜரிடம் இருந்து ஆயுர்வேத ஞானத்தை அடைந்த அவன், மருத்துவர்களின் தொழிலை எட்டு வகைகளாகப்[காயச் சிகித்ஸை = பொதுவான மருத்துவம், பா³ல சிகித்ஸை = குழந்தை மருத்துவம், க்³ரஹம் = தீய ஆவிகளால் பீடிக்கப்படுதல் முதலியவற்றுக்கான மருத்துவம், ஊர்த்⁴வ-அங்க³ சிகித்ஸை = தலை, கண்கள், காதுகள் உள்ளிட்ட உடலின் மேற் பகுதிகளுக்கான மருத்துவம், ஸ²ல்ய சிகித்ஸை = வீச்சுவெட்டுகள் {கசையடிகள்}, ஆழமான வெட்டுக் காயங்கள் முதலியவற்றுக்கான மருத்துவம் அல்லது அறுவை சிகிச்சை, த³ம்ஷ்ட்ர சிகித்ஸை = விஷக்கடிகளுக்கான மருத்துவம், ஜரா சிகித்ஸை = மூப்புத் தொடர்பான காரியங்களுக்கான மருத்துவம், வ்ருஷ {அ} வாஜிகரணம் = கசாயம் முதலியவற்றைப் பயன்படுத்தி, ஆற்றல்குறை, தளர்ச்சி ஆகியவற்றிற்கும், இளமையை நீட்டித்தல் ஆகியவற்றுக்குமுரிய மருத்துவம் – ஆகியவையே அந்த எட்டு வகை ஆயுர்வேத மருத்துவங்கள்” ] பிரித்து அவற்றைத் தன் சீடர்களுக்கு அளித்தான்.

த⁴ன்வந்தரேஸ்து தனய꞉ கேதுமானிதி விஸ்²ருத꞉ |
அத² கேதுமத꞉ புத்ரோ வீரோ பீ⁴மரத²꞉ ஸ்ம்ருத꞉ || 1-29-28

தன்வந்தரியின் மகன் கேதுமான் என்றும், அவனுடைய {கேதுமானின்} மகன் பீமரதன் என்றும் அறியப்பட்டனர்

ஸுதோ பீ⁴மரத²ஸ்யாபி தி³வோதா³ஸ꞉ ப்ரஜேஸ்²வர꞉ |
தி³வோதா³ஸஸ்து த⁴ர்மாத்மா வாராணஸ்யதி⁴போ(அ)ப⁴வத் || 1-29-29

அவனுடைய {பீமரதனின்} மகன் மன்னன் திவோதாஸன் ஆவான். பக்திமிக்க ஆன்மாவான திவோதாஸன் வாராணஸியின் மன்னன் ஆனான்.

ஏதஸ்மின்னேவ காலே து புரீம் வாராணஸீம் ந்ருப |
ஸூ²ன்யாம் நிவாஸயாமாஸ க்ஷேமகோ நாம ராக்ஷஸ꞉ || 1-29-30

ஓ! மன்னா, அந்நேரத்தில், ருத்திரனின் பணியாளான ராட்சசன் க்ஷேமகன், வாராணஸி நகரத்தை வசிப்போரற்றதாக்கினான்.

ஸ²ப்தா ஹி ஸா மதிமதா நிகும்பே⁴ன மஹாத்மனா |
ஸூ²ன்யா வர்ஷஸஹஸ்ரம் வை ப⁴வித்ரீ நாத்ர ஸம்ஸ²ய꞉ || 1-29-31

நுண்ணறிவு மிக்கவனும், உயரான்மாவுமான நிகும்பன் {நிகும்பகன்}[சிலர், சிவன் மற்றும் பார்வதியின் மகனான விநாயகனின் பட்டப்பெயராக இதைக் கொண்டும், விநாயகன் நாகதந்தி செடிக்கு ஒப்பான தந்தங்களைக் கொண்டிருப்பதன் காரணத்தாலும், இங்கே சொல்லப்படும் நிகும்பனை விநாயகன் என்றே எடுத்துக் கொள்கின்றனர். கும்பம் என்றால் யானையின் நெற்றி என்றும் வேறு சில செடிகள் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம். பின்வரப்போகும் உரையில் நிகும்பனின் சிலை காசியின் நுழைவாயிலில் நிறுவப்பட்டது என்று இருக்கிறது. நாம் அழகாகத் தெரியும் தேவர்களின் சிலைகளை நிறுவுவோமேயன்றி பிருங்கி, சிருங்கி, வீரபத்ரன் முதலிய கடுந்தோற்றமுள்ள ருத்ரகணங்களின் சிலைகளை நிறுவுவதில்லை. எனவே, விநாயகனின் சிலை மட்டுமே காசியின் நுழைவாயிலில் நிறுவப்பட்டிருக்க முடியும். இந்த வாதங்களின் பேரில் நிகும்பன் என்பதை விநாயகன் என்றும் கொள்ளலாம்”மேலும் இனி வரப் போகும் ஸ்லோகங்களில் நிகும்பன் கணங்களின் தலைவன் என்றும் குறிப்பிடப்படுகிறான். கணங்களின் தலைவன் கணபதியாவான். எனவே, அதுவும் விநாயகனையே சுட்டுகிறது.] வாராணஸிக்கு எதிராக, “ஓராயிரம் வருட காலம் மெய்யாகவே உன்னில் வாழ யாரும் இருக்க மாட்டார்கள்” என்று சாபமளித்தான்.

தஸ்யாம் து ஸ²ப்தமாத்ராயாம் தி³வோதா³ஸ꞉ ப்ரஜேஸ்²வர꞉ |
விஷயாந்தே புரீம் ரம்யாம் கோ³மத்யாம் ஸம்ந்யவேஸ²யத் || 1-29-32

காசி இவ்வாறு சபிக்கப்பட்டதும் மன்னன் திவோதாஸன், தன் அழகிய தலைநகரை (வாராணஸிக்கு அருகில்) கோமதி ஆற்றங்கரையில் அமைத்தான்

ப⁴த்³ரஸ்²ரேண்யஸ்ய பூர்வம் து புரீ வாராணஸீத்யபூ⁴த் |
ப⁴த்³ரஸ்²ரேண்யஸ்ய புத்ராணாம் ஸ²தமுத்தமத⁴ன்வினாம் || 1-29-33

ஹத்வா நிவேஸ²யாமாஸ தி³வோதா³ஸோ நரர்ஷப⁴꞉ |
ப⁴த்³ரஸ்²ரேண்யஸ்ய தத்³ராஜ்யம் ஹ்ருதம் தேன ப³லீயஸா || 1-29-34

முற்காலத்தில் வாராணஸி, யதுகுலத்தைச் சார்ந்த மஹிஷ்மானின் {மஹிஷ்மந்தன்} மகனான பத்ரஸேண்யனுக்கு {பத்ரஸ்ரேண்யனுக்கு} உரியதாக இருந்தது. திவோதாஸன், மிகச் சிறந்த வில்லாளிகளாக இருந்த பத்ரஸேண்யனின் நூறு மகன்களைக் கொன்று அந்த நகரத்தை அடைந்தான். இவ்வாறு (மன்னன் திவோதாஸனுடைய) ஆதிக்கத்தின் பேரில் பத்ரஸேண்யன் தன் நாட்டை இழந்தான்.(33,34)

ஜனமேஜய உவாச

வாராணஸீம் நிகும்ப⁴ஸ்து கிமர்த²ம் ஸ²ப்தவான்ப்ரபு⁴꞉ |
நிகும்ப⁴கஸ்²ச த⁴ர்மாத்மா ஸித்³தி⁴க்Sஏத்ரம் ஸ²ஸா²ப ய꞉ || 1-29-35

ஜனமேஜயன் {வைசம்பாயனரிடம்}, “பலமிக்க நிகும்பன் வாராணஸியை ஏன் சபித்தான்? அந்தப் புனித நிலத்தைச் சபித்த அந்த அறம்சார்ந்த நிகும்பன் யார்?” என்று கேட்டான்.

வைஸ²ம்பாயன உவாச
தி³வோதா³ஸஸ்து ராஜர்ஷிர்னக³ரீம் ப்ராப்ய பார்தி²வ꞉ |
வஸதி ஸ்ம மஹாதேஜா꞉ ஸ்பீ²தாயாம் து நராதி⁴ப꞉ || 1-29-36

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்}, “பெரும்பலமிக்கப் பேரரசனும், அரசமுனியுமான திவோதாஸன், செழிப்புமிக்க அந்நகரை {பத்ரஸேண்யனிடம் இருந்து} அடைந்து, அங்கேயே வாழத் தொடங்கினான்.

ஏதஸ்மின்னேவ காலே து க்ருததா³ரோ மஹேஸ்²வர꞉ |
தே³வ்யா꞉ ஸ ப்ரியகாமஸ்து ந்யவஸச்ச்²வஸு²ராந்திகே || 1-29-37

அந்நேரத்தில் தலைவன் சிவன், கொடையைப் (கன்னிகாதானமாக இருக்கலாம் )பெற்றுக் கொண்டு, தன் தேவியின் (தன் மனைவியான துர்க்கையின்) நிறைவுக்காகத் தன் மாமனாரின் {ஹிமவானின்} வசிப்பிடத்தில் வாழ்ந்து வந்தான்

தே³வாஜ்ஞயா பார்ஷதா³ யே த்வதி⁴ரூபாஸ்தபோத⁴னா꞉ |
பூர்வோக்தைருபதே³ஸை²ஸ்²ச தோஷயந்தி ஸ்ம பார்வதீம் || 1-29-38

ஹ்ருஷ்யதே வை மஹாதே³வீ மேனா நைவ ப்ரஹ்ருஷ்யதி |
ஜுகு³ப்ஸத்யஸக்ருத்தாம் வை தே³வீம் தே³வம் ததை²வ ஸா || 1-29-39

மதிப்புமிக்கக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர்களும், பெரும் முனிவர்களுமான பார்ஷதர்கள் அந்தத் தேவனுடைய {சிவனுடைய} ஆணையின் பேரில், மேற்குறிப்பிட்ட வடிவங்களிலும், ஆடைகளிலும், பார்வதியை நிறைவடையச் செய்து கொண்டிருந்தனர். பெருந்தேவியான பார்வதி இதனால் நிறைவடைந்தாலும், {பார்வதியின் அன்னையான} மேனகை {மேனா தேவி} அவ்வாறு நிறைவடையவில்லை. அவள் தொடர்ந்து தேவனையும் {சிவனையும்}, தேவியையும் {பார்வதியையும்} இழிவு செய்யத் தொடங்கினாள்[“தேவன் சிவனின் ஆன்மக்குழுவான பிரமதக் கணங்களும் {பார்ஷதர்களும்} சிவனுடைய ஆணையின் பேரில் {சிவனின் மாமனார் வீட்டிலும்} சிவனுடனேயே இருந்தனர். இந்தக் குழுவைச் சார்ந்த பேரான்ம உறுப்பினர்கள் சங்கர ஸாரூப்ய தேஜம் என்ற சிவனைப் போன்ற தோற்றத்தையே கொண்டிருந்தனர் {சிவனைப் போன்ற வடிவம் மற்றும் உடைகளுடனேயே இருந்தனர்}. சிவனின் சாராம்சமான சிவ ஸ்வரூப தத்வத்தையே கற்று வந்தவர்கள் என்பதால், அவர்களுக்குச் சிவனுடன் சேர்ந்து பாடுவது, துதிப்பது, ஆடுவது ஆகியவற்றைத் தவிர வேறேதும் காரியம் இருக்கவில்லை. எனவே, இப்போது சிவனின் மாமனார் வீட்டிலும், பழைமையான இந்த நல்லப்பழக்கம் தொடர்ந்தபோது, சிவையின் {பார்வதியின்} பெயரையும் சிவனுடன் சேர்த்துப் பாடவும், ஆடவும், துதிக்கவும் தொடங்கினர். புதிதாகத் திருமணம் செய்து கொண்ட சிவை மற்றும் சிவன் ஆகியோர் இந்தக் கொண்டாட்டத்தில் பெரிதும் மகிழ்ச்சியடைந்தாலும், பார்வதியின் அன்னையும், ஹிமவானின் மனைவியுமான மேனாதேவி என்ற பெண்மணி, தன் வீட்டில் இதுபோன்ற சாலையோரக் கண்காட்சிகள் நடைபெறுவதைக் காண்பதில் எரிச்சலடைந்து பார்வதியை இழிவாகப் பேசினாள்”]

ஸபார்ஷத³ஸ்த்வனாசாரஸ்தவ ப⁴ர்தா மஹேஸ்²வர꞉ |
த³ரித்³ர꞉ ஸர்வதை³வாஸௌ ஸீ²லம் தஸ்ய ந வர்ததே || 1-29-40

அவள் {மேனகை / மேனாதேவி}, “உன் கணவர் மஹேஸ்வரன், பார்ஷதர்களின் துணையுடன் சேர்ந்து எப்போதும் இழிவான காரியங்களையே செய்து வருகிறார். அவர் வறியவராகவும், பண்பற்றவராகவும் இருக்கிறார்[இம்மொழி, “பார்ஷதர்களின் துணையுடன் எப்போதும் இழிவான காரியங்களையே செய்யும் உன் கணவன் மஹேஸ்வரன், வறியவனும், பண்பற்றவனுமாவான்” என்று கடுமையாகவே இருந்திருக்க வேண்டும்.]” என்றாள்

மாத்ரா ததோ²க்தா வரதா³ ஸ்த்ரீஸ்வபா⁴வாச்ச சுக்ருதே⁴ |
ஸ்மிதம் க்ருத்வா ச வரதா³ ப⁴வபார்ஸ்²வமதா²க³மத் || 1-29-41

தன் அன்னையால் இவ்வாறு சொல்லப்பட்ட அந்தத் தேவி, எப்போதுமுள்ள பெண்களின் வழக்கத்தைப் போலவே கடுங்கோபம் அடைந்தாள். சற்றே சிரித்தபடியே அவள் பவனிடம் {சிவனிடம்} வந்தாள்.

விவர்ணவத³னா தே³வீ மஹாதே³வமபா⁴ஷத |
நேஹ வத்ஸ்யாம்யஹம் தே³வ நய மாம் ஸ்வம் நிகேதனம் || 1-29-42

மங்கிய முகத்துடன் கூடிய அந்தத் தேவி மஹாதேவனிடம், “ஓ! தலைவா, நான் இங்கே வாழ மாட்டேன்; என்னை உமது வீட்டுக்கு அழைத்துச் செல்வீராக” என்றாள்

ததா² கர்தும் மஹாதே³வ꞉ ஸர்வலோகானவைக்ஷத |
வாஸார்த²ம் ரோசயாமாஸ ப்ருதி²வ்யாம் குருனந்த³ன || 1-29-43

வாராணஸீ மஹாதேஜா꞉ ஸித்³தி⁴க்Sஏத்ரம் மஹேஸ்²வர꞉ |
தி³வோதா³ஸேன தாம் ஜ்ஞாத்வா நிவிஷ்டாம் நக³ரீம் ப⁴வ꞉ || 1-20-44

பார்ஸ்²வே திஷ்ட²ந்தமாஹூய நிகும்ப⁴மித³மப்³ரவீத் |
க³ணேஸ்²வர புரீம் க³த்வா ஸூ²ன்யாம் வாராணஸீம் குரு || 1-29-45

ம்ருது³னைவாப்⁴யுபாயேன ஹ்யதிவீர்ய꞉ ஸ பார்தி²வ꞉ |
ததோ க³த்வா நிகும்ப⁴ஸ்து பூரீம் வாராணஸீம் ததா³ || 1-29-46

ஸ்வப்னே நித³ர்ஸ²யாமாஸ கண்டு³கம் நாம நாபிதம் |
ஸ்²ரேயஸ்தே(அ)ஹம் கரிஷ்யாமி ஸ்தா²னம் மே ரோசயானக⁴ || 1-29-47

மத்³ரூபாம் ப்ரதிமாம் க்ருத்வா நக³ர்யந்தே ததை²வ ச |
தத꞉ ஸ்வப்னே யதோ²த்³தி³ஷ்டம் ஸர்வம் காரிதவான்ன்ருப || 1-29-48

தனக்கான ஒரு வீட்டை காண்பதற்காக மஹாதேவன், உலகம் முழுவதையும் நோக்கினான். ஓ! குருவின் வழித்தோன்றலே {ஜனமேஜயா}, பெரும்பலம் நிறைந்த மஹேஸ்வரன், அறப் பண்பாட்டின் நிறைவில் ஒவ்வொருவரும் அடையும் வாராணஸியைத் தேர்ந்தெடுத்தான். திவோதாஸன் அந்நகரத்தில் குடியேறியிருப்பதைக் கேள்விப்பட்ட பவன் {சிவன்}, தன்னுடன் இருந்த நிகும்பனிடம் {விநாயகனிடம்}, “ஓ! கணங்களின் மன்னா {கணேஷ்வரா}, பனாரஸ் {வாராணஸி} நகரத்திற்குச் செல்வாயாக, அங்கே இருக்கும் மன்னன் {திவோதாஸன்} பெரும்பலம் நிறைந்தவனாக இருப்பதால், மென்மையான வழிமுறைகளின் மூலம் அதைக் குடிமக்களற்றதாக்குவாயாக” என்றான். அதன்பேரில், வாராணஸி நகரத்திற்குச் சென்ற நிகும்பன், கண்டுகன் என்ற பெயரைக் கொண்ட ஒரு நாவிதனின் கனவில் தோன்றி, அவனிடம், “ஓ! பாவமற்றவனே, நான் உனக்கு நன்மையைச் செய்வேன். நம்பிக்கைக்குரிய என்னுடைய வடிவத்தை {சிலையை} நகரத்தில் வைப்பாயாக” என்றான்[நான் தங்குவதற்கான ஓரிடத்தை நீ எனக்குக் காண்பித்தால் நான் உனக்கு உதவி செய்வேன். நீ இதற்கு ஒப்புக் கொண்டால் என் தோற்றத்துடன் கூடிய ஒரு பிரதிமையை {சிலையை} அமைத்து, இந்நகரத்தின் நுழைவாயிலில் அதை நிறுவுவாயாக” ]. ஓ! மன்னா, கனவில் ஆணையிட்டவை அனைத்தும் செய்யப்பட்டன.(43-48)

புரீத்³வாரே து விஜ்ஞாப்ய ராஜானம் ச யதா²விதி⁴ |
பூஜாம் து மஹதீம் தஸ்ய நித்யமேவ ப்ரயோஜயத் || 1-29-49

க³ந்தை⁴ஸ்²ச தூ⁴பமால்யைஸ்²ச ப்ரோக்ஷணீயைஸ்ததை²வ ச |
அன்னபானப்ரயோகை³ஸ்²ச அத்யத்³பு⁴தமிவாப⁴வத்| || 1-29-50

இதுகுறித்து மன்னனுக்கு {திவோதாஸனுக்கு} முறையாக அறிவித்த அவன் {அந்த நாவிதன் கண்டூகன்}, நறுமணப் பொருட்கள், மாலைகள், தூபங்கள், விளக்குகள், உணவு மற்றும் பானத்துடன், நகரத்தின் நுழைவாயிலில் நாள்தோறும் அவனை (நிகும்பனை) வழிபடத் தொடங்கினான்.(49,50)

ஏவம் ஸம்பூஜ்யதே தத்ர நித்யமேவ க³ணேஸ்²வர꞉ |
ததோ வரஸஹஸ்ரம் து நாக³ராணாம் ப்ரயச்ச²தி |
புத்ரான்ஹிரண்யமாயுஸ்²ச ஸர்வான்காமாம்ஸ்ததை²வ ச || 1-29-51

இவ்வாறே கணங்களின் தலைவன் {கணபதியான நிகும்பன்} நாள்தோறும் வழிபடப்பட்டான். அதன் பேரில் அவன் {நிகும்பன்}, மகன்கள், பொன், நீண்ட வாழ்நாள் மற்றும் விருப்பத்திற்குரிய பொருட்கள் என ஆயிரக்கணக்கான வரங்களை {அந்நகரின்} குடிமக்களுக்குக் கொடுக்கத் தொடங்கினான்.

ராஜ்ஞஸ்து மஹிஷீ ஸ்²ரேஷ்டா² ஸுயஸா² நாம விஸ்²ருதா |
புத்ரார்த²மாக³தா தே³வீ ஸாத்⁴வீ ராஜ்ஞா ப்ரசோதி³தா || 1-29-52

மன்னன் திவோதாஸனின் மூத்த ராணியானவள், ஸுயசை என்ற பெயரில் கொண்டாடப்பட்டாள். கற்புடைய அந்தக் காரிகை, தன் கணவனால் அனுப்பப்பட்டு, ஒரு மகனை {வரமாக} வேண்டி {சிலை நிறுவப்பட்ட நகரத்தின் நுழைவாயிலுக்கு} அங்கே வந்தாள்

பூஜாம் து விபுலாம் க்ருத்வா தே³வீ புத்ரமயாசத |
புன꞉ புனரதா²க³ம்ய ப³ஹுஸ²꞉ புத்ரகாரணாத் || 1-29-53

அவனுக்கு {நிகும்பனுக்குப்} பெரும்பூஜை செய்து, ஒரு மகனை வேண்டினாள். இவ்வாறே அவள் ஒரு மகனுக்காக நாள்தோறும் அங்கே வந்து கொண்டிருந்தாள்.

ந ப்ரயச்ச²தி புத்ரம் ஹி நிகும்ப⁴꞉ காரணேன ஹி |
ராஜா து யதி³ ந꞉ குப்யேத்கார்யஸித்³தி⁴ஸ்ததோ ப⁴வேத் || 1-29-54

ஆனால், ஏதோவொரு காரணத்திற்காக அவளுக்கு மகனை வழங்காத நிகும்பன், “{இதன் காரணமாக} மன்னன் {திவோதாஸன் என் மீது} சினங்கொண்டால், நான் என் நோக்கத்தை நிறைவேற்றிக் கொள்வேன்” என்று நினைத்தான்.

அத² தீ³ர்கே⁴ண காலேன க்ரோதோ⁴ ராஜானமாவிஸ²த் |
பூ⁴த ஏஷ மஹாந்த்³வாரி நாக³ராணாம் ப்ரயச்ச²தி || 1-29-55

ப்ரீதோ வரான்வை ஸ²தஸோ² மம கிம் ந ப்ரயச்ச²தி |
மாமகை꞉ பூஜ்யதே நித்யம் நக³ர்யா மே ஸதை³வ ஹி || 1-29-56

விஜ்ஞாபிதோ மயாத்யர்த²ம் தே³வ்யா மே புத்ரகாரணாத் |
ந த³தா³தி ச புத்ரம் மே க்ருதக்⁴ன꞉ கேன ஹேதுனா || 1-29-57

இப்படியே நீண்ட காலம் ஆனதும் மன்னன் பெருங்கோபம் அடைந்தான். அவன், “முக்கிய நுழைவாயிலில் நிறுவப்பட்டுள்ள இந்தப் பூதம் {நிகும்பன்}, என் குடிமக்களுக்கு நூற்றுக்கணக்கான வரங்களை மகிழ்ச்சியுடன் கொடுக்கிறான்; எனக்கு ஒன்றையும் ஏன் அவன் கொடுக்கவில்லை? இந்நகரத்தில் உள்ள என் மக்கள் எப்போதும் அவனை வழிபடுகின்றனர். நான் என் மனைவிக்காக ஒரு மகனை அவனிடம் வேண்டினேன். நன்றியற்றவனான அந்த அற்பன், எனக்கு ஒரு மகனை வழங்க மறுப்பது ஏன்?(55-57)

ததோ நார்ஹதி ஸத்காரம் மத்ஸகாஸா²த்³விஸே²ஷத꞉ |
தஸ்மாத்து நாஸ²யிஷ்யாமி ஸ்தா²னமஸ்ய து³ராத்மன꞉ || 1-29-58

எனவே, இந்தப் பூதம் எவரிடமிருந்தும், குறிப்பாக என்னிடமிருந்து நன்னடத்தையை எதிர்பார்க்கத் தகுந்தவனல்ல. எனவே, தீய ஆன்மா கொண்ட இவனது வசிப்பிடத்தை நான் அழிக்கப்போகிறேன்” என்றான்.

ஏவம் ஸ து வினிஸ்²சித்ய து³ராத்மா ராஜகில்பி³ஷீ |
ஸ்தா²னம் க³ணபதேஸ்தஸ்ய நாஸ²யாமாஸ து³ர்மதி꞉ || 1-29-59

தீய ஆன்மா கொண்ட அந்தத் தீய மன்னன் {திவோதாஸன்}, இந்தத் தீர்மானத்தை அடைந்து, கணங்களின் மன்னனுடைய வீட்டை அழித்தான்.

ப⁴க்³னமாயதனம் த்³ருஷ்ட்வா ராஜானமஸ²பத்ப்ரபு⁴꞉ |
யஸ்மாத³னபராத⁴ஸ்ய த்வயா ஸ்தா²னம் வினாஸி²தம் |
புர்யகஸ்மாதி³யம் ஸூ²ன்யா தவ நூனம் ப⁴விஷ்யதி || 1-29-60

தன் வீடு {கோவில்} அழிக்கப்பட்டதைக் கண்ட நிகும்பன், “நான் எக்குற்றத்தையும் இழைக்காத போதும், என் வீடு அழிக்கப்பட்டதால், உடனே இந்நகரம் மக்களற்றதாகப் போகட்டும்” என்று சபித்தான்.

ததஸ்தேன து ஸா²பேன ஸூ²ன்யா வாராணஸீ ததா³ |
ஸ²ப்த்வா புரீம் நிகும்ப⁴ஸ்து மஹாதே³வமதா²க³மத் || 1-29-61

அவனுடைய சாபத்தின் பேரில் வாராணஸி நகரம் மக்களற்றுப் போனது. நிகும்பன் அந்த நகரத்தை இவ்வாறு சபித்துவிட்டு, மஹாதேவனிடம் {சிவனிடம்} சென்றான்.

அகஸ்மாத்து புரீ ஸா து வித்³ருதா ஸர்வதோதி³ஸ²ம் |
தஸ்யாம் புர்யாம் ததோ தே³வோ நிர்மமே பத³மாத்மன꞉ || 1-29-62

வாராணஸியில் வசித்தவர்கள், உடனே பல்வேறு திசைகளில் தப்பி ஓடினர். பிறகு சிவதேவன் அந்நகரத்தில் தன் வீட்டைக் கட்டிக் கொண்டான்.

ரமதே தத்ர வை தே³வோ ரமமாணோ கி³ரே꞉ ஸுதாம் |
ந ரதிம் தத்ர வை தே³வீ லப⁴தே க்³ருஹவிஸ்மயாத் |
வஸாம்யத்ர ந புர்யாம் து தே³வீ தே³வமதா²ப்³ரவீத் || 1-29-63

மஹாதேவன், மலைகளின் மன்னனுடைய மகளுடன் விளையாடியபடி அங்கே வாழ்ந்து வந்தான். தகுதியற்றவர்களுக்கு விடுதலை {முக்தி} வழங்கப்பட்டதால் தேவி {பார்வதி} அந்த இடத்தை விரும்பவில்லை. அப்போது அவள், “நான் இங்கே வாழ மாட்டேன்” என்று சொன்னாள்[“பார்வதி, தன் தாயின் வீட்டில் இருந்து மறுவீட்டிற்கு வந்ததனால் அவளை நிறைடையச் செய்யும் வகையில் காசியில் சிவையுடன் {பார்வதியுடன்} சிவன் வசித்து வந்தபோது, அவள் அந்த இடத்தைப் புழுதி போன்று வெறுமையானதாக உணர்ந்தாள். அவள் சிவனிடம் புகார் கூறும் வகையில், “என் தலைவா, என்னால் இங்கே வாழ முடியாது, என்னை வேறு இடத்திற்கு அழைத்துச் செல்வீராக” என்றாள். இங்கே அவள், காசி என்றழைக்கப்படுவது மனிதர்களைக் கொண்ட வீடா அல்லது, மனிதர்களற்ற சுடுகாடா என்று ஆச்சரியமடைந்து, அந்த வீடு {காசி} குறித்துப் புகார் செய்கிறாள். இந்த உரையில் {உரையாசிரியர்} நீலகண்டர் ஓர் அத்வைதக் கருத்தை அடைகிறார். பார்வதியின் இந்த உரையாடல் சிவனுக்கு மறைமுகமாக ஒன்றைச் சொல்கிறது. பார்வதி, தாய்மையில் உண்டாகும் அன்பினால் உடனே காசியைச் சாபத்தில் இருந்து விடுவிக்கவே இவ்வாறு சிவனை நச்சரிக்கிறாள். அவள் தன் கணவனிடம், “தகுதியற்றவர்களும் முக்தி அடையும் இடமிது என்று சொல்கிறீர். ஆனால் இங்கே யாருக்கு முக்தியளிப்பது? இங்கே இருப்பதெல்லாம் சுவர்களும், தூண்களும் மட்டும்தானே. இங்கே கொடைபெறுபவர் {க்³ரஹீத} ஒருவர் இருந்தால்தான் நீர் கொடையளிப்பவர் {தாதர்} ஆவீர். இங்கேயோ, உம்மையும், முக்திக்கு அப்பாற்பட்டவர்களான உமது பஜனை கீர்த்தன தரப்புமின்றி வேறு எவரும் இல்லை. முதலில் என் பிள்ளைகளை {மக்களை} இந்த வீட்டுக்கு {காசிக்கு} அழைத்து வருவீராக. அவர்கள் வாழக்கூடிய இடமாக இந்நகரத்தை மாற்றுவீராக. அதன்பிறகு புரிந்து கொள்ள முடியாத உங்கள் தத்துவங்களை என் காதுகளில் சூடுவீராக {சொல்வீராக}. மனிதர்கள் இல்லாத வீடு வீடே ஆகாது, நீர் இல்லறத்தானும் இல்லை, நான் இல்லறத்தாளுமில்லை. இதை நீர் செய்ய விட்டால் நான் என் அன்னையின் இடத்திற்கே திரும்பிச் செல்வேன்” என்கிறாள். சிவன் அவளிடம், “ஆயிரம் வருடங்கள் {இந்நகரம்} பாழடையும் என்ற சாபத்தின் ஒரு பகுதியை நீ ஏன் கவனியாமல் இருக்கிறாய்? நான் இந்த நகரத்தைச் சீராக்குவேன். கவலைப்படாதே” என்றான். இதற்கிடையில், அந்தச் சாபத்தின் ஒரு பகுதியான ஓராயிரமாண்டு கால நிபந்தனை முடிந்து காசி மீண்டும் மக்களால் நிறைந்தது. அன்னப்பூர்ணா {அன்னப்பூரணி} என்றழைக்கப்படும் அன்னை அங்கே அந்த மக்களுக்கு உணவளிக்கிறாள். {உணவில்} எஞ்சியவற்றையோ, இரவலர்களின் கிண்ணங்களில் {பிச்சைப் பாத்திரங்களில்} இரண்டு கவளங்களையோ வீசாமல், உயிரோட்டமுள்ளவர்களாக அவர்களை அவள் வாழச் செய்கிறாள். அன்னம் உணவென்பதில் ஐயமில்லை, ஆனால் இங்கே அடையாளப்பூர்வமாக அவள் அன்னம் + கதம் + ப்ராணி = உணவு சார்ந்த உயிரினங்களை வசதியாக வாழச் செய்கிறாள். மேலும் சிவன் இங்கே விஷ்வநாதன் என்றழைக்கப்படுகிறான்; விஷ்வம் என்பதற்கு அகிலம் மட்டுமே பொருளல்ல; அது மக்கள் என்றும் பொருள்படும்; எனவே அவன் மக்களின் தலைவனான விஷ்வநாதனாவான். இதன் விளைவாகவே மக்கள் புனிதப்பயணிகளாகக் காசிக்குப் போவதும், வருவதுமாக இருக்கிறார்கள். இதனால்தான், “வாழ்நாளில் ஒருமுறையாவது காசிக்குச் செல்ல வேண்டும்” என்ற பழமொழி உண்டானது.]

தே³வ உவாச
நாஹம் வேஸ்²மனி வத்ஸ்யாமி அவிமுக்தம் ஹி மே க்³ருஹம் |
நாஹம் தத்ர க³மிஷ்யாமி க³ச்ச² தே³வி க்³ருஹம் ப்ரதி || 1-29-64

சிவன், “நான் என் வீட்டில் வாழ்வதில்லை. என் வீடு (உடல்) எப்போதும் அப்படியே இருக்கும். நான் அங்கே செல்வதில்லை. ஓ! தேவி, நீ உன் வீட்டுக்குச் செல்வாயாக” என்றான்[“தன்னுரிமை கொண்ட ஆத்மாக்களான அவிமுக்தர்களோடு இருப்பதால் என்னால் இந்த வீட்டிலோ, வேறு வீட்டிலோ இருக்க முடியாது. இந்தக் காசியானது, ஆத்மாக்கள் முக்தியடையும் இடமாகும். நான் வேறு எங்குச் செல்வது என்ற கேள்வியேதும் எழவில்லையென்றாலும், நீ விரும்பினால் உன் வீட்டிற்கு நீ செல்வாயாக” என்று பார்வதியிடம் சொன்னான். எனவே, தன்னுரிமை கொண்ட ஆத்மாக்களான அவிமுக்த ஆத்மாக்கள் நாடும் முக்கிய இடமாகக் காசி இருப்பதால், சிவதேவன், மறுகரையில் ஆன்மாக்களை இறக்குவதற்கான தனிப்பட்ட இடமாகக் காசியைக் குறிப்பிட்டான். இவ்வாறே காசி சபிக்கப்பட்டும், மீட்கப்பட்டும், புனிதத்தலமாகப் புத்துயிரூட்டப்பட்டது.]

ஹஸன்னுவாச ப⁴க³வாம்ஸ்த்ர்யம்ப³கஸ்த்ரிபுராந்தக꞉ |
தஸ்மாத்தத³விமுக்தம் ஹி ப்ரோக்தம் தே³வேன வை ஸ்வயம் || 1-29-65

ஏவம் வாராணஸீ ஸ²ப்தா அவிமுக்தம் ச கீர்திதம் || 1-29-66

யஸ்மின்வஸதி வை தே³வ꞉ ஸர்வதே³வனமஸ்க்ருத꞉ |
யுகே³ஷு த்ரிஷு த⁴ர்மாத்மா ஸஹ தே³வ்யா மஹேஸ்²வர꞉ ||1-29-67

திரிபுரத்தை அழித்த அந்த முக்கண் தேவன் புன்னகையுடன் இச்சொற்களைச் சொன்னான். அந்தக் காலத்திலேயே அந்நகரம் {வாராணஸி / காசி / பனாரஸ்} அவிமுக்தம் என்று தேவன் சிவனாலேயே சொல்லப்பட்டது. இவ்வாறே வாராணஸி அவிமுக்தம் என்று விளக்கப்படுகிறது. அற ஆன்மா கொண்ட தேவனும், தேவர்கள் அனைவரால் துதிக்கப்படுபவனுமான மஹேஸ்வரன், சத்வம், திரேதம் மற்றும் துவாபரம் என்ற மூன்று யுக காலம் தேவியின் {பார்வதியின்} துணையுடன் அங்கே வாழ்ந்து வந்தான்

அந்தர்தா⁴னம் கலௌ யாதி தத்புரம் ஹி மஹாத்மன꞉ |
அந்தர்ஹிதே புரே தஸ்மின் புரீ ஸா வஸதே புன꞉ |
ஏவம் வாராணஸீ ஸ²ப்தா நிவேஸ²ம் புனராக³தா || 1-29-68

அந்த உயரான்மத் தேவனின் நகரம் கலியுகத்தில் மறைந்து போனது. அந்த நகரம் மறைந்தபோதும் புலப்படாதவனாக மஹேஸ்வரன் அங்கே வாழ்ந்து வந்தான். இவ்வாறே வாராணஸி சபிக்கப்பட்டு, மீண்டும் மக்களால் நிறைந்தது

ப⁴த்³ரஸ்²ரேண்யஸ்ய புத்ரோ வை து³ர்த³மோ நாம விஸ்²ருத꞉ |
தி³வோதா³ஸேன பா³லேதி க்⁴ருணயா ஸ விவர்ஜித꞉ || 1-29-69

பத்ரஸேண்யனுக்கு {பத்ரஸ்ரேண்யனுக்கு} துர்தமன் என்ற பெயரில் ஒரு மகன் இருந்தான். திவோதாஸன் பத்ரஸேண்யனின் நூறு மகன்களைக் கொன்ற போது, அவனை {துர்தமனை} ஒரு சிறுவன் என்று கருதியதால் கருணையின் பேரில் உயிரோடு விட்டான்

ஹைஹயஸ்ய து தா³யாத்³யம் க்ருதவான்வை மஹீபதி꞉ |
ஆஜஹ்ரே பித்ருதா³யாத்³யம் தி³வோதா³ஸஹ்ருதம் ப³லாத் || 1-29-70

ப⁴த்³ரஸ்²ரேண்யஸ்ய புத்ரேண து³ர்த³மேன மஹாத்மனா |
வைரஸ்யாந்தம் மஹாராஜ க்ஷத்ரியேண விதி⁴த்ஸதா || 1-29-71

ஓ! பெரும் மன்னா, பேரரசன் துர்மதன், ஹைஹையனால் அவனது மகனாகக் {சுவீகரித்துக்} கொள்ளப்பட்டான். பகைமைகளுக்கு ஒரு முடிவை ஏற்படுத்துவதற்காகப் பத்ரஸேண்யனின் மகனும், உயரான்ம க்ஷத்திரிய மன்னனுமான துர்தமன், தன்னுடைய மூதாதையரின் நாட்டைப் பலவந்தமாக அபகரித்த திவோதாஸனிடம் இருந்து மீண்டும் அதைக் கைப்பற்றினான்

தி³வோதா³ஸாத்³த்³ருஷத்³வத்யாம் வீரோ ஜஜ்ஞே ப்ரதர்த³ன꞉ |
தேன புத்ரேண பா³லேன ப்ரஹ்ருதம் தஸ்ய வை புன꞉ || 1-29-72

திவோதாஸன், திருஷத்வதியிடம் பிரதர்த்தனன் என்ற வீரனைப் பெற்றான். அவனுடைய மகனான அந்தச் சிறுவன் {பிரதர்த்தனன்} துர்தமனை வீழ்த்தினான்.

ப்ரதர்த³னஸ்ய புத்ரௌ த்³வௌ வத்ஸபா⁴ர்கௌ³ ப³பூ⁴வது꞉ |
வத்ஸபுத்ரோ ஹ்யலர்கஸ்து ஸன்னதிஸ்தஸ்ய சாத்மஜ꞉ || 1-29-73

பிரதர்த்தனனுக்கு, வத்ஸன் மற்றும் பாகன் {பர்க்கன்} என்ற பெயர்களில் இரு மகன்கள் இருந்தனர். வத்ஸனின் மகன் அலர்க்கனும், அவனுடைய {அலர்க்கனின்} மகன் ஸன்னதியும் ஆவர்.

அலர்க꞉ காஸி²ராஜஸ்து ப்³ரஹ்மண்ய꞉ ஸத்யஸங்க³ர꞉ |
அலர்கம் ப்ரதி ராஜர்ஷிம் ஸ்²லோகோ கீ³த꞉ புராதனை꞉ || 1-29-74

காசியின் மன்னனான அலர்க்கன், வாய்மை நிறைந்தவனாகவும், பிராமணர்களிடம் அர்ப்பணிப்பு மிக்கவனாகவும் இருந்தான். புராதன முனிவர்கள் அரசமுனியான அலர்க்கனைப் புகழ்ந்து பின்வரும் பாடலை {ஸ்லோகத்தை} அமைத்தனர்.

ஷஷ்டிவர்ஷஸஹஸ்ராணி ஷஷ்டிம் வர்ஷஸ²தானி ச |
யுவா ரூபேண ஸம்பன்ன ஆஸீத்காஸி²குலோத்³வஹ꞉ || 1-29-75

{அவர்கள்}, “காசியின் ஆட்சியாளர்களில் முதன்மையான இவன் {அலர்க்கன்}, அறுபது ஆயிரமும், அறுபது நூறும் கொண்ட {அறுபத்தாறாயிரம்}[அறுபதாயிரத்து அறுநூறு ஆண்டுகள்”] ஆண்டுகள் இளமையையும், அழகையும் அனுபவித்தான்” {என்று பாடினர்}

லோபாமுத்³ராப்ரஸாதே³ன பரமாயுரவாப ஸ꞉ |
தஸ்யாஸீத்ஸுமஹத்³ராஜ்யம் ரூபயௌவனஸா²லின꞉ |
ஸா²பஸ்யாந்தே மஹாபா³ஹுர்ஹத்வா க்ஷேமகராக்ஷஸம் || 1-29-76

ரம்யாம் நிவேஸ²யாமாஸ புரீம் வாராணஸீம் புன꞉ |
ஸன்னதேரபி தா³யாத³꞉ ஸுனீதோ² நாம தா⁴ர்மிக꞉ || 1-29-77

{அகஸ்தியரின் மனைவியான} லோபமுத்திரையின் உதவி மூலம், அவன் நீண்ட வாழ்நாள் காலத்தை {நீளாயுளை} அடைந்தான். இளமை நிறைந்தவனும், அழகனுமான அந்த மன்னன் {அலர்க்கன்} பெரும்பரப்பில் உள்ள நாட்டைக் கொண்டிருந்தான். சாபம் தீர்ந்ததும், வலிமைமிக்கக் கரங்களைக் கொண்ட அந்த மன்னன், ராட்சசன் க்ஷேமகனைக் கொன்று, அழகிய வாராணஸி நகரத்தை மீண்டும் அமைத்தான். {அலர்க்கனின் மகன் ஸன்னதி ஆவான்}. ஸன்னதியின் மகன் பக்திமானான ஸுனீதன் ஆவான்.(76,77)

ஸுனீத²ஸ்ய து தா³யாத³꞉ க்ஷேம்யோ நாம மஹாயஸா²꞉ |
க்ஷேம்யஸ்ய கேதுமான்புத்ர꞉ ஸுகேதுஸ்தஸ்ய சாத்மஜ꞉ || 1-29-78

ஸுனீதனின் மகன் பெருஞ்சிறப்புமிக்க க்ஷேம்யனும், அவனுடைய {க்ஷேம்யனின்} மகன் கேதுமானும், அவனுடைய {கேதுமானின்} மகன் ஸுகேதுவுமாவர்

ஸுகேதோஸ்தனயஸ்²சாபி த⁴ர்மகேதுரிதி ஸ்ம்ருத꞉ |
த⁴ர்மகேதோஸ்து தா³யாத³꞉ ஸத்யகேதுர்மஹாரத²꞉ || 1-29-79

ஸத்யகேதுஸுதஸ்²சாபி விபு⁴ர்னாம ப்ரஜேஸ்²வர꞉ |
ஆனர்தஸ்து விபோ⁴꞉ புத்ர꞉ ஸுகுமாரஸ்து தத்ஸுத꞉ || 1-29-80

ஸுகுமாரஸ்ய புத்ரஸ்து த்⁴ருஷ்டகேது꞉ ஸுதா⁴ர்மிக꞉ |
த்⁴ருஷ்டகேதோஸ்து தா³யாதோ³ வேணுஹோத்ர꞉ ப்ரஜேஸ்²வர꞉ || 1-29-81

வேணுஹோத்ரஸுதஸ்²சாபி ப⁴ர்கோ³ நாம ப்ரஜேஸ்²வர꞉ |
வத்ஸஸ்ய வத்ஸ்பூ⁴மிஸ்து ப்⁴ருகு³பூ⁴மிஸ்து பா⁴ர்க³வாத் || 1-29-82

ஏதே த்வங்கி³ரஸ꞉ புத்ரா ஜாதா வம்ஸே²(அ)த² பா⁴ர்க³வே |
ப்³ராஹ்மணா꞉ க்ஷத்ரியா வைஸ்²யாஸ்தயோ꞉ புத்ரா꞉ ஸஹஸ்ரஸ²꞉ |
இத்யேதே காஸ²ய꞉ ப்ரோக்தா நஹுஷஸ்ய நிபோ³த⁴ மே || 1-29-83

அவனுடைய {ஸுகேதுவின்} மகன் தர்மகேது என்றும், அவனுடைய {தர்மகேதுவின்} மகன் ஸத்யகேது என்றும், அவனுடைய {ஸத்யகேதுவின்} மகன் விபு என்றும், அவனுடைய {விபுவின்} மகன் ஆவர்த்தன் {ஆனர்த்தன்} என்றும், அவனுடைய {ஆனர்த்தனின்} மகன் ஸுகுமாரன் என்றும் பெயர் படைத்தவர்களாக இருந்தனர். அவனுடைய {ஸுகுமாரனின்} மகன் பெரும்பக்திமானான திருஷ்டகேதுவும், அவனுடைய {திருஷ்டகேதுவின்} மகன் வேணுஹோத்ரனும், அவனுடைய {வேணுஹோத்ரனின்} மகன் பர்க்கனும் ஆவர். வத்ஸ மாகாணம் {வத்ஸபூமி} வத்ஸனுக்கு உரியதாக இருந்தது. பிருகுவின் நிலம் {பர்க்கபூமி என்று} பார்க்கவரின் பெயரைக் கொண்டிருந்தது. அங்கீரஸின் மகன்கள் பிருகு குலத்தில் பிறந்தனர். அவருக்குப் பிராமணர்கள், க்ஷத்திரியர்கள் மற்றும் வைசியர்களுக்கு மத்தியில் ஆயிரக்கணக்கான மகன்கள் {சந்ததியினர்} இருந்தனர்[“திவோதாஸனின் மகனான மன்னன் பிரதர்த்தனனுக்கு வத்ஸன், பர்க்கன் என்ற பெயர்களில் இரு மகன்கள் இருந்தனர். வத்ஸனின் மகன் அலர்க்கன் ஆவான். அலர்க்கனின் மகன் சன்னதி ஆவான். மன்னன் அலர்க்கன் அறிஞர்கள் மதிக்கும் அரசமுனியாகவும், வாய்மையில் கவனம் செலுத்துபவனாகவும், புராதனமானவர்கள் புகழ்ந்து, துதிக்கும் வகையில் காரியங்களைச் சாதிப்பவனாகவும் இருந்தான். காசி அரச வம்சத்தைச் செழிப்படையச் செய்தவனான மன்னன் அலர்க்கன், தன் இளமையைத் தக்க வைத்துக் கொண்டு அறுபதாயிரத்தறுநூறு ஆண்டுகள் காசியில் அரசாட்சி செய்தான். அகஸ்திய முனிவரின் மனைவியான லோபாமுத்ரையின் அருளால் இந்த மன்னன் அலர்க்கன், இளைமை நிறைந்தவனாகவும், அழகானவனாகவும், நீண்ட ஆயுள் கொண்டவனாகவும் இருந்தான். காசி நகரம் சாபத்தின் காரணமாக மக்களற்றுப் போனதால் அந்நகரத்தில் க்ஷேமகன் என்ற அசுரன் ஆதிக்கம் செலுத்தி வந்தான். மன்னன் அலர்க்கன் அதற்கொரு முடிவு கட்டும் வகையில் அசுரன் க்ஷேமகனைக் கொன்று, அந்நகருக்கு மீண்டும் மகிழ்ச்சியைக் கொண்டு வந்தான். மன்னன் ஸன்னதியானவன், மன்னன் அலர்க்கனின் மகனாவான்; ஸன்னதி, ஸுனீதன், க்ஷேம்யன், கேதுமான், ஸுகேது, தர்மகேது, ஸத்யகேது, விபு, ஆனர்த்தன், ஸுகுமாரன், திருஷ்டகேது, வேணுஹோத்ரன், பர்க்கன் ஆகியோர் அவனது {அலர்க்கனின்} பரம்பரையில் வந்த வழித்தோன்றல்களாவர். மன்னன் பிரதர்த்தனனின் மகன்களான வத்ஸன் மற்றும் பர்க்கன் ஆகிய இருவராவர். இதில் பர்க்கனின் வழி வந்த பிராமணர்கள் பார்க்கவர்கள் ஆனார்கள். அதேவேளையில் வஸ்தனுடைய சந்ததியினரில், மன்னன் அலர்க்கனைத் தவிர்த்த பிறர், க்ஷத்திரியர்களாக மட்டுமில்லாமல், ஒரே கோத்ரத்தில் கலப்புத் திருமணம் செய்து கொண்டதன் மூலம், அதாவது ஸகோத்ரீக விவாஹம் மூலம் பிராமணர்களாகவும், வைசியர்களாகவும் இருந்தனர்” என்றிருக்கிறது. அதன் அடிக்குறிப்பில், “இந்த ஸ்லோகத்தில் கடினமான வாக்கிய அமைப்புகள் தென்படுகின்றன. {உரையாசிரியர்} நீலகண்டர், “புத்ர அந்தரம் ஆஹம் – அலர்க்கனின் {இங்கே தவறு நேர்ந்திருக்க வேண்டும், பின்வருபவர்கள் பிரதர்த்தனனின் மகன்களாவர்} இரு மகன்களான வத்ஸன் மற்றும் பர்க்கனின் சந்ததிக்கிடையிலான வேறுபாட்டை இந்த உரைச் சொல்கிறது” என இங்கே விளக்குகிறார். வத்ஸபு⁴மி இதி = பா⁴ர்க³வத்= வத்ஸப்⁴ராது꞉ = வத்ஸனுடன் பிறந்தவனான பர்க்கன், அல்லது, பார்க்கவன், அல்லது பிராமணன்; அலர்க்கனின் மகனான அந்தப் பர்க்கனில் இருந்து, பிராமண மரபைப் பின்பற்றும் கூட்டத்தினர் சிலர் பார்க்கவர்கள் என்று அழைக்கப்படலானார்கள். அரச குடும்பங்களில் பிறந்த க்ஷத்ரியர்கள் எவ்வாறு பார்க்கவர்கள் என்று குறிப்பிடப்படுகின்றனர்? ஏன் அவ்வாறு சொல்லக்கூடாதா? அங்கீரஸ கோத்ரத்தைச் சார்ந்த காலவரில் இருந்து வந்த பிராமணர்கள் அங்கீரசர்கள் என்று குறிப்பிடப்படுவதைப் போலவே; விஷ்வாமித்ரர் தன் விருப்பத்தின் தன்மையாலும், தாய்வழியிலான பிராமண வழித்தோன்றலினாலும் தன் பிராமணத் தன்மையை மீட்டுக் கொண்டதைப் போலவே; அலர்க்கனின் {பிரதர்த்தனனின்} மகனான இந்தப் பர்க்கனும், அவனது சந்ததியினரும் பார்க்கவர்கள், பிராமணர்கள் என்று குறிப்பிடப்பட்டனர். “த்வாத்” என்ற சொல்லே, அஃதாவது அங்கீரஸத்வாத், பார்க்கவத்வாத் என்பனவவற்றில் உள்ள தன்மை என்ற பின்னொட்டே, இது பிராமணத்வம் என்றும் பிராமணத்தன்மை என்றும் சொல்கிறது. எனவே, இவை வத்ஸபூமி, பிருகுபூமி என்றழைக்கப்படும் இன்னும் இரு மகன்களைக் குறிப்பிடவில்லை; ஏனெனில், இங்கே பூமி என்பது, க்ஷேத்ரபீஜந்யாயத்தில் க்ஷேத்ரம் இருப்பதைப் போலவே, சந்ததி வெளிவருவது, மற்றும் களமிறக்கப்படுவதைக் குறிக்கிறது” என்றிருக்கிறது. மேலும் வாயு, பிரம்ம, ஸ்கந்த புராணங்கள் மற்றும் பல புராணங்களில் இருந்தும் மேற்கோள்கள் இன்னும் அதிமாகக் காட்டப்பட்டுள்ளன.]. இவ்வாறே நான் காசி மன்னர்களின் குடும்பத்தை {குலத்தைக்} குறித்து உனக்கு விளக்கிச் சொன்னேன். இனி நஹுஷனின் சந்ததியைச் சொல்லப் போகிறேன்” என்றார் {வைசம்பாயனர்}.(79-83)

இதி ஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதே கி²லேஷு ஹரிவம்ஸே² ஹரிவம்ஸ²பர்வணி காஸ்²யபவர்ணனம்
நாம ஏகோனத்ரிம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–—————————

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் -28-(ஆயு வம்ச கதனம்)-ரஜியும் அவனது மகன்களும்-

பகுதியின் சுருக்கம் : நஹுஷனின் தம்பியாகப் பிறந்த ரஜி; ரஜிக்குப் பிறந்த ஐநூறு ராஜேயர்கள்; தேவர்களின் தரப்பில் தளபதியாக இருந்து அசுரர்களை அழித்து தேவலோக இந்திரனாக ஆன ரஜி; ரஜிக்குப் பிறகு ராஜேயர்கள் செய்த கொடுங்கோன்மை; ராஜேயர்களை வீழ்த்த வழி செய்த பிருஹஸ்பதி; இந்திரன் மீண்டும் தேவலோக அரசை அடைந்தது–

வைஸ²ம்பாயன உவாச
ஆயோ꞉ புத்ராஸ்ததா² பஞ்ச ஸர்வே வீரா மஹாரதா²꞉ |
ஸ்வர்பா⁴னுதனயாயாம் ச ப்ரபா⁴யாம் ஜஜ்ஞிரே ந்ருப || 1-28-1

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்}, “ஓ! மன்னா, {புரூரவனின் மூத்த மகனான} ஆயுவுக்கு வீரமிக்கவர்களும், வலிமைமிக்கத் தேர்வீரர்களுமான ஐந்து மகன்கள் இருந்தனர். அவர்கள் ஸ்வர்பானுவின் மகளால் பெறப்பட்டனர்

நஹுஷ꞉ ப்ரத²மம் ஜஜ்ஞே வ்ருத்³த⁴ஸ²ர்மா தத꞉ பரம் |
ரம்போ⁴ரஜிரனேனாஸ்²ச த்ரிஷு லோகேஷு விஸ்²ருதா꞉ || 1-28-2

அவர்களில் நஹுஷன் முதல்வன், அவனுக்கு அடுத்தவன் விருத்தாசர்மன் ஆவர். அதன்பிறகு, ரம்பன் {ரம்பு}, ரஜி மற்றும் அனேனன் ஆகியோர் பிறந்தன

ரஜி꞉ புத்ரஸ²தானீஹ ஜனயாமாஸ பஞ்ச வை |
ராஜேயமிதி விக்²யாதம் க்ஷத்ரமிந்த்³ரப⁴யாவஹம் || 1-28-3

ரஜி, ராஜேயர்கள் என்ற பெயரில் பூமியில் அறியப்பட்ட ஐநூறு மகன்களைப் பெற்றான். அந்த க்ஷத்திரியர்கள் இந்திரனையும் பீதி கொள்ளச் செய்தார்கள்

யத்ர தே³வாஸுரே யுத்³தே⁴ ஸமுத்பன்னே ஸுதா³ருணே |
தே³வாஸ்²சைவாஸுராஸ்²சைவ பிதாமஹமதா²ப்³ருவன் || 1-28-4

ஆவயோர்ப⁴க³வன்யுத்³தே⁴ கோ விஜேதா ப⁴விஷ்யதி |
ப்³ரூஹி ந꞉ ஸர்வபூ⁴தேஸ² ஸ்²ரோதுமிச்சா²மி தே வச꞉ || 1-28-5

தேவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும் இடையிலான பயங்கரப் போர் நடந்த போது, அவர்கள் {தேவாசுரர்கள்} பெரும்பாட்டனிடம் {பிரம்மனிடம்} சென்று, “ஓ! தேவர்கள் அனைவரின் தலைவா, எங்களுக்கு மத்தியில் வெற்றியால் மகுடம் சூடப்போவது யார்? உம்மிடம் இருந்து நாங்கள் அதைக் கேட்க விரும்புகிறோம்” என்றனர்.(4,5)

ப்³ரஹ்மோவாச
யேஷாமர்தா²ய ஸங்க்³ராமே ரஜிராத்தாயுத⁴꞉ ப்ரபு⁴꞉ |
யோத்ஸ்யதே தே ஜயிஷ்யந்தி த்ரீம்ˮல்லோகான்னாத்ர ஸம்ஸ²ய꞉ || 1-28-6

பிரம்மன், “போரில் யார் தரப்பில் இருந்து மன்னன் ரஜி ஆயுதம் எடுப்பானோ அவர்களே உண்மையில் மூவுலகங்களையும் வெல்வார்கள்

யதோ ரஜிர்த்⁴ருதிஸ்தத்ர ஸ்²ரீஸ்²ச தத்ர யதோ த்⁴ருதி꞉ |
யதோ த்⁴ருதிஸ்²ச ஸ்²ரீஸ்²சைவ த⁴ர்மஸ்தத்ர ஜயஸ்ததா² || 1-28-7

எங்கே ரஜி இருக்கிறானோ, அங்கே பொறுமை இருக்கிறது; மேலும் எங்கே பொறுமை ஆட்சி செலுத்துகிறதோ அங்கே செழிப்பிருக்கும். எங்கே பொறுமையும், செழிப்பும் இருக்குமோ அங்கே அறமும் {தர்மமும்}, வெற்றியும் {ஜயமும்} இருக்கும்” என்றான்.

தே தே³வதா³னவா꞉ ப்ரீதா தே³வேனோக்தா ரஜேர்ஜயே |
அப்⁴யயுர்ஜயமிச்ச²ந்தோ வ்ருண்வானா ப⁴ரதர்ஷப⁴ம் || 1-28-8

ஓ! பாரதர்களில் முதன்மையானவனே, பெரும்பாட்டனிடம் கேட்டத்தில் நிறைவடைந்த தேவர்களும், அசுரர்களும், வெற்றியை ஈட்டும் நோக்குடன் ரஜியைத் தங்கள் தளபதியாக்கச் சென்றர்.

ஸ ஹி ஸ்வர்பா⁴னுதௌ³ஹித்ர꞉ ப்ரபா⁴யாம் ஸமபத்³யத |
ராஜா பரமதேஜஸ்வீ ஸோமவம்ஸ²ப்ரவர்த⁴ன꞉ || 1-28-9

ரஜி, ஸ்வர்பானுவின் பேரனும், அவனது மகளான பிரபையிடம் பெறப்பட்டவனும் ஆவான். பெரும்பலம் நிறைந்த அந்த மன்னன், சோமனின் குலத்தைப் பெருகச் செய்தான்

தே ஹ்ருஷ்டமனஸ꞉ ஸர்வே ரஜிம் தே³வாஸ்²ச தா³னவா꞉ |
ஊசுரஸ்மஜ்ஜயாய த்வம் க்³ருஹாண வரகார்முகம் || 1-28-10

மகிழ்ச்சி நிறந்த மனங்களுடன் கூடிய தேவர்கள் மற்றும் அசுரர்கள் அனைவரும் ரஜியிடம், “உன் வெற்றியை அடைவதற்காக மிகச் சிறந்த வில்லையும் கணைகளையும் எடுப்பாயாக” என்றனர்

அதோ²வாச ரஜிஸ்தத்ர தயோர்வை தே³வதை³த்யயோ꞉ |
ஸ்வார்த²ஜ்ஞ꞉ ஸ்வார்த²முத்³தி³ஸ்²ய யஸ²꞉ ஸ்வம் ச ப்ரகாஸ²யன் || 1-28-11

அப்போது, மன்னன் ரஜி, தன் சொந்த விருப்பத்தைத் தேவர்கள் மற்றும் அசுரர்களின் விருப்பத்தில் அடையாளம் கண்டு, தன் மகிமையை வெளிப்படுத்தும் வகையில் அவர்களிடம்

ரஜிருவாச
யதி³ தை³த்யக³ணான்ஸர்வாஞ்ஜித்வா ஸ²க்ரபுரோக³மா꞉ |
இந்த்³ரோ ப⁴வாமி த⁴ர்மேண ததோ யோத்ஸ்யாமி ஸம்யுகே³ || 1-28-12

“ஓ! இந்திரா, ஓ! தேவர்களே, போரில் அசுரர்களை வென்ற பிறகு இந்திரனின் உயர்ந்த நிலைய நான் அடைவேனெனில் மட்டுமே நான் போரில் ஈடுபடுவேன்” என்றான்.

தே³வா꞉ ப்ரத²மதோ பூ⁴ய꞉ ப்ரத்யூசுர்ஹ்ருஷ்டமானஸா꞉ |
ஏவம் யதே²ஷ்டம் ந்ருபதே காம꞉ ஸம்பத்³யதாம் தவ || 1-28-13

தேவர்கள் முதலில் மகிழ்ந்தவர்களாக, “ஓ! மன்னா, நீ எதை விரும்புகிறாயோ அது நடக்கும்; உன் ஆசை நிறைவேறும்” என்றனர்.

ஸ்²ருத்வா ஸுரக³ணானாம் து வாக்யம் ராஜா ரஜிஸ்தத்தா³ |
பப்ரச்சா²ஸுரமுக்²யாம்ஸ்து யதா² தே³வானப்ருச்ச²த || 1-28-14

மன்னன் ரஜி, தேவர்களின் சொற்களைக் கேட்டு, தேவர்களிடம் தான் பேசியதை முன்னணி அசுரர்களுக்குச் சொன்னான்

தா³னவா த³ர்பபூர்ணாஸ்து ஸ்வார்த²மேவானுக³ம்ய ஹ |
ப்ரத்யூசுஸ்தே ந்ருபவரம் ஸாபி⁴மானமித³ம் வச꞉ || 1-28-15

அதைத் தங்கள் நலனுக்கு உகந்ததாகக் கருதிய செருக்கு வாய்ந்த தானவர்கள், பெருங்கோபத்துடன் அந்த மன்னனுக்கு மறுமொழி கூறும் வகையில்,(

அஸ்மாகமிந்த்³ர꞉ ப்ரஹ்ராதோ³ யஸ்யார்தே² விஜயாமஹே |
அஸ்மிம்ஸ்து ஸமயே ராஜம்ஸ்திஷ்டே²தா² ராஜஸத்தம || 1-28-16

“எங்கள் தலைவனான பிரஹ்லாதனின் வெற்றியையே நாங்கள் நாடுகிறோம். ஓ! மன்னர்களில் முதன்மையானவனே, அரசை அடைவதற்காகத் தேவர்களுடன் செய்து கொண்ட உடன்படிக்கையை நிறைவேற்றுவாயாக” என்றனர்.

ஸ ததே²தி ப்³ருவன்னேவ தே³வைரப்யபி⁴சோதி³த꞉ |
ப⁴விஷ்யஸீந்த்³ரோ ஜித்வைவம் தே³வைருக்தஸ்து பார்தி²வ꞉ |
ஜகா⁴ன தா³னவான்ஸர்வான்யே வத்⁴யா வஜ்ரபாணின꞉ || 1-28-17

“அவ்வாறு ஆகட்டும்” என்று சொன்ன அவன் தேவர்களால் (தங்கள் தளபதியாக) நியமிக்கப்பட்டான். பிறகு, இந்திரனாகும் உடன்படிக்கையில் நுழைந்த மன்னன், வஜ்ரதாரியால் கொல்ல இயலாத தானவர்கள் அனைவரையும் கொன்றான்.

ஸ விப்ரனஷ்டாம் தே³வானாம் பரமஸ்²ரீ꞉ ஸ்²ரியம் வஸீ² |
நிஹத்ய தா³னவான்ஸர்வானாஜஹார ரஜி꞉ ப்ரபு⁴꞉ || 1-28-18

பேரழகு வாய்ந்தவனும், பலம் நிறைந்தவனும், தற்கட்டுப்பாட்டைக் கொண்டவனுமான மன்னன் ரஜி, தானவர்கள் அனைவரையும் அழித்து, தேவர்கள் இழந்த செழிப்பை மீட்டான்.

ததோ ரஜிம் மஹாவீர்யம் தே³வை꞉ ஸஹ ஸ²தக்ரது꞉ |
ரஜே꞉ புத்ரோ(அ)ஹமித்யுக்த்வா புனரேவாப்³ரவீத்³வசஹ்꞉ || 1-28-19

இந்த்³ரோ(அ)ஸி தாத தே³வானாம் ஸர்வேஷாம் நாத்ர ஸம்ஸ²ய꞉ |
யஸ்யாஹமிந்த்³ர꞉ புத்ரஸ்தே க்²யாதிம் யாஸ்யாமி கர்மபி⁴꞉ || 1-28-20

அப்போது தேவர்கள் அனைவருடன் கூடிய சதக்ரது {இந்திரன்}[“நூறு வேள்விகளைச் செய்தவன் என்ற பொருள் இந்திரனுடைய மற்றொரு பெயரிது” ], ரஜியிடம், “நான் ரஜியின் மகன்” என்றான். மேலும் அவன் அவனிடம், “ஓ! ஐயா, உண்மையில் நீ உயிரினங்கள் அனைத்திற்கும் தலைவனானாய். இந்திரனாகிய நான், உன் மகனானேன், மேலும் இந்தச் செயலின் மூலம் நான் புகழடைவேன்” என்றான்.(19,20)

ஸ து ஸ²க்ரவச꞉ ஸ்²ருத்வா வஞ்சிதஸ்தேன மாயயா |
ததே²த்யேவாப்³ரவீத்³ராஜா ப்ரீயமாண꞉ ஸ²தக்ரதும் || 1-28-21

மன்னன் ரஜி, சதக்ரதுவின் சொற்களைக் கேட்டும், அவனுடைய மாயையால் பீடிக்கப்பட்டும் மகிழ்ச்சியாக அந்தத் தேவர்களின் தலைவனிடம், “அவ்வாறே ஆகட்டும்” என்றான்

தஸ்மிம்ஸ்து தே³வஸத்³ருஸே² தி³வம் ப்ராப்தே மஹீபதௌ |
தா³யாத்³யமிந்த்³ராதா³ஜஹ்ருராசாராத்தனயா ரஜே꞉ || 1-28-22

தேவனைப் போன்ற அந்த மன்னன் சொர்க்கத்திற்கு உயர்ந்ததும், மூதாதையரின் உடைமைகள் மகன்களுக்கு மத்தியில் நிகராகப் பகிர்ந்து கொடுக்கப்பட வேண்டும் என்ற நடைமுறையைப் பின்பற்றி, அவனுடைய மகன்கள் {ரஜியின் மகன்கள்} தேவர்களின் தலைவனுடைய {இந்திரனின்} அரசைக் கைப்பற்றினர்.

பஞ்ச புத்ரஸ²தான்யஸ்ய தத்³வை ஸ்தா²னம் ஸ²தக்ரதோ꞉ |
ஸமாக்ரமந்த ப³ஹுதா⁴ ஸ்வர்க³லோகம் த்ரிவிஷ்டபம் || 1-28-23

ரஜியின் ஐநூறு மகன்களும், ஒரே நேரத்தில் திர்விஷ்டபத்தையும், இந்திரனின் தெய்வீக அரசையும் {தேவலோகத்தையும்} தாக்கினர்.

ததோ ப³ஹுதிதே² காலே ஸமதீதே மஹாப³ல꞉ |
ஹ்ருதராஜ்யோ(அ)ப்³ரவீச்ச²க்ரோ ஹ்ருதபா⁴கோ³ ப்³ருஹஸ்பதிம் || 1-28-24

இந்த்³ர உவாச
ப³த³ரீப²லமாத்ரம் வை புரோடா³ஸ²ம் வித⁴த்ஸ்வ மே |
ப்³ரஹ்மர்ஷே யேன திஷ்டே²யம் தேஜஸா(ஆ)ப்யாயித꞉ ஸதா³ || 1-28-25

தன்னரசையும், வேள்விக்காணிக்கைகளில் பங்கையும் இழந்த தேவர்களின் மன்னன் {இந்திரன்}, பல ஆண்டுகள் கடந்ததும் மிகப் பலவீனமானான். அப்போது அவன் பிருஹஸ்பதியிடம், “ஓ! பிரம்மரிஷியே, இலந்தைக் கனியளவு கனமுள்ள தெளிந்த நெய்யை ஏற்பாடு செய்வீராக. அதனால் உண்டாகும் பலத்தைக் கொண்டு என்னால் உயிர்வாழ முடியும்.(24,25)

ப்³ரஹ்மன்க்ருஸோ²(அ)ஹம் விமனா ஹ்ருதராஜ்யோ ஹ்ருதாஸ²ன꞉ |
ஹதௌஜா து³ர்ப³லோ மூடோ⁴ ரஜிபுத்ரை꞉ க்ருத꞉ ப்ரபோ⁴ || 1-28-26

ஓ! தலைவா, என் அரசை அபகரித்துக் கொண்ட ரஜியின் மகன்கள் {ராஜேயர்கள்} என்னை மெலியச் செய்து, கவனமற்றவனாகவும், பதவி மற்றும் சக்தியை இழந்தவனாகவும், பலவீனமானவனாகவும், அறிவற்றவனாகவும் ஆக்கிவிட்டனர்” என்றான்

ப்³ருஹஸ்பதிருவாச
யத்³யேவம் சோதி³த꞉ ஸ²க்ர த்வயாஸ்யாம் பூர்வமேவ ஹி |
நாப⁴விஷ்யத்த்வத்ப்ரியார்த²மகர்தவ்யம் மமானக⁴ || 1-28-27

பிருஹஸ்பதி {இந்திரனிடம்}, “ஓ! பாபமற்றவனே, என்னிடம் இதை நீ முன்பே சொல்லியிருந்தால், உன் நல்வாழ்வுக்கு எதிரான நியாயமற்ற காரியத்தை நான் செய்திருக்க வேண்டியிராது.

ப்ரயதிஷ்யாமி தே³வேந்த்³ர த்வத்ப்ரியார்த²ம் ந ஸம்ஸ²ய꞉ |
யதா² பா⁴க³ம் ச ராஜ்யம் ச ந சிராத்ப்ரதிலப்ஸ்யஸே || 1-28-28

எனினும், ஓ! தேவர்களின் மன்னா, உன் நன்மைக்காக நிச்சயம் நான் முயற்சி செய்வேன், விரைவில் உன் அரசையும், வேள்விக்காணிக்கைகளில் உனக்குரிய பங்கையும் மீண்டும் நீ பெறுவாய்

ததா² தாத கரிஷ்யாமி மா பூ⁴த்தே விக்லவம் மன꞉ |
தத꞉ கர்ம சகாராஸ்ய தேஜஸோ வர்த⁴னம் ததா³ || 1-28-29

ஓ! குழந்தாய், நான் அதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்வேன், நீ மனங்கலங்காதே” என்றார். அதன் பிறகு அவர் தேவர்களின் மன்னனுடைய சக்தி அதிகரிக்கும் வகையில் எதையோ செய்தார்.

தேஷாம் ச பு³த்³தி⁴ஸம்மோஹமகரோத்³த்³விஜஸத்தம꞉ |
நாஸ்திவாதா³ர்த²ஸா²ஸ்த்ரம் ஹி த⁴ர்மவித்³வேஷணம் பரம் || 1-28-30

பரமம் தர்கஸா²ஸ்த்ராணாமஸதாம் தன்மனோ(அ)னுக³ம் |
ந ஹி த⁴ர்மப்ரதா⁴னானாம் ரோசதே தத்கதா²ந்தரே || 1-28-31

இருபிறப்பாளர்களில் முதன்மையான அவர் {பிருஹஸ்பதி}, அவர்களுக்கு (ரஜியின் மகன்களுக்குப்) புத்திப் பிறழ்வை ஏற்படுத்தினார். அவர் {பிருஹஸ்பதி} இந்நோக்கத்திற்காக, தர்க்கம் குறித்த படைப்புகள் அனைத்திலும் சிறந்ததும், அறத்திற்கு எதிராகத் தாக்கும் முறைகள் குறித்ததும், நாத்திகம் குறித்ததும், பக்தியற்றவர்களால் பெரிதும் விரும்பப்படுவதுமான ஓர் ஆய்வுரையை எழுதினார். அறத்தையே உயர்ந்ததாக (வாழ்வின் கதியாகக்) கருதுவோர், இவ்வமைப்புக்கு உடன்படுவதில்லை.

தே தத்³ப்³ருஹஸ்பதிக்ருதம் ஸா²ஸ்த்ரம் ஸ்²ருத்வால்பசேதஸ꞉ |
பூர்வோக்தத⁴ர்மஸா²ஸ்த்ராணாமப⁴வந்த்³வேஷிண꞉ ஸதா³ || 1-28-32

பிருஹஸ்பதியால் எழுதப்பட்ட ஆய்வின் உள்ளடக்கத்தைக் கேட்டவர்களும், அறியாமை கொண்டவர்களுமான ரஜியின் மகன்கள் தர்மசாஸ்திரங்களின் முந்தைய படைப்புகளில் தங்கள் வெறுப்பை வெளிப்படுத்த {குதர்க்கம் செய்யத்} தொடங்கினர்.

ப்ரவக்துர்ன்யாயரஹிதம் தன்மதம் ப³ஹு மேனிரே |
தேனாத⁴ர்மேண தே பாபா꞉ ஸர்வ ஏவ க்ஷயம் க³தா꞉ || 1-28-33

அவர்கள் தங்கள் ஆசானின் நாத்திக அமைப்பையே உயர்வாக மதிக்கத் தொடங்கினர். அறமற்ற இந்தச் செயல்பாட்டினால் அந்தப் பாவிகள் அழிவை அடைந்தனர்[பிருஹஸ்பதி, இந்திரனின் மகத்துவத்தை மீட்டெடுப்பதற்காக, மன்னன் ரஜியின் மகன்களுக்கு மூளைச் சலவை செய்யும் பணியைத் தொடங்கினார். கடவுளற்ற தன்மை குறித்த கருத்துகள்; இதுவரை நிலவி வந்த தர்மத்திற்குப் பகையான விளக்கங்கள்; வேண்டுமென்றே முரண்படும் வகையிலான குதர்க்கங்கள் ஆகியவற்றை அவர்களுக்குக் கற்பிக்கத் தொடங்கினார். பிருஹஸ்பதியினால் அமைக்கப்பட்ட இலாபகரமான கருத்துகளால் வெல்லப்பட்ட அந்த அரைகுறைகள், புதிய நற்செய்தியை உறுதிசெய்யத் தொடங்கி, தர்மம் தொடர்பான வழக்கமான சாத்திரங்களை முறையாக வெறுத்தனர். கடமை தவறியவர்களான அவர்கள், கட்டுப்பாடற்றவர்களாகவும், ஒன்றுமில்லாதவர்களாகவும் தாழ்ந்தனர்”அவர் {பிருஹஸ்பதி}, இந்திரனின் சக்தி அதிகரிக்கும் வகையில் செயல்பட்டார். முனிவர்களில் உயர்ந்தவரான அவர் அவர்களின் {ரஜியின் மகன்களுடைய} மனங்களைக் குழப்பும் வகையில் செயல்பட்டார். அவர்கள் வஞ்சிக்கப்பட்டுக் கோபத்தால் வெறிகொண்டனர். அவர்கள் தர்மத்திற்கு எதிராகத் திரும்பினர்” ].

த்ரைலோக்யராஜ்யம் ஸ²க்ரஸ்து ப்ராப்ய து³ஷ்ப்ராபமேவ ச |
ப்³ருஹஸ்பதிப்ரஸாதா³த்³தி⁴ பராம் நிர்வ்ருதிமப்⁴யயாத் || 1-28-34

தேவர்களின் மன்னன், அடைதற்கு மிகக் கடினமான மூவுலகங்களின் அரசைப் பிருஹஸ்பதியின் உதவியினால் அடைந்து பெரும் நிறைவடைந்தான்

தே யதா³ து ஸுஸம்மூடா⁴ ராகோ³ன்மத்தா வித⁴ர்மிண꞉ |
ப்³ரஹ்மத்³விஷஸ்²ச ஸம்வ்ருத்தா ஹதவீர்யபராக்ரமா꞉ || 1-28-35

ததோ லேபே⁴ ஸுரைஸ்²வர்யமிந்த்³ர꞉ ஸ்தா²னம் ததோ²த்தமம் |
ஹத்வா ரஜிஸுதான்ஸர்வான்காமக்ரோத⁴பராயணான் || 1-28-36

(மன்னன் ரஜியின்) மகன்கள், கோபத்தால் வெறியடைந்து, அறமில்லாதவர்களாகவும், மூடர்களாகவும் ஆனார்கள். அவர்கள் பிராமணர்களை வெறுக்கத் தொடங்கி, சக்தியையும், ஆற்றலையும் இழந்தனர். அதன் பேரில் தேவர்களின் தலைவன் {இந்திரன்}, கோபம் மற்றும் காமத்தால் பீடிக்கப்பட்டவர்களான ரஜியின் மகன்களை {ராஜேயர்களைக்} கொன்று தன் செழிப்பையும், அரசையும் மீட்டான்.(35,36)

ய இத³ம் ச்யாவனம் ஸ்தா²னாத்ப்ரதிஷ்டா²ம் ச ஸ²தக்ரதோ꞉ |
ஸ்²ருணுயாத்³தா⁴ரயேத்³வாபி ந ஸ தௌ³ராத்ம்யமாப்னுயாத் || 1-28-37

தேவர்களின் தலைவன் அரசை இழந்ததையும், அவனது பதவியும், உரிமையும் மீட்கப்பட்டதையும் எவன் கேட்பானோ, அவை குறித்து எவன் தியானிப்பானோ, அவன் ஒருபோதும் அடக்குமுறைக்கு {கொடுங்கோன்மைக்கு} உள்ளாகமாட்டன்” என்றார் {வைசம்பாயனர்}.

இதி ஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதே கி²லேஷு ஹரிவம்ஸே² ஹரிவம்ஸ²பர்வணி ஆயோர்வம்ஸ²கீர்தனம்
நாம அஷ்டாவிம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–—————————

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் -27-அமாவஸு வம்ச கீர்த்தனம்)-இளையின் குடும்பம் |–

பகுதியின் சுருக்கம் : புரூரவனின் வழியில் வந்த ஜஹ்னு; ஜாஹ்னவி ஆன கங்கை; ஜஹ்னுவின் வழியில் வந்த குசிகன்; காதி, சத்யவதி, ரிசீகரின் கதை; விஷ்வாமித்ரர் மற்றும் பரசுராமரின் பிறப்பு; விஷ்வாமித்ரரின் குலம்–

வைஸ²ம்பாயன உவாச
ஐலபுத்ரா ப³பூ⁴வுஸ்தே ஸர்வே தே³வஸுதோபமா꞉ |
தி³வி ஜாதா மஹாத்மான ஆயுர்தீ⁴மானமாவஸு꞉ || 1-27-1

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்}, “இளையின் மகனுக்கு {புருரவனுக்கு}, தேவலோகத்தில் பிறந்த தேவர்களின் மகன்களுக்கு ஒப்பான உயரான்ம மகன்கள் இருந்தனர்.

விஸ்²வாயுஸ்²சைவ த⁴ர்மாத்மா ஸ்²ருதாயுஸ்²ச ததா²பர꞉ |
த்⁴ருடா⁴யுஸ்²ச வனாயுஸ்²ச ஸ²தாயுஸ்²சோர்வஸீ²ஸுதா꞉ |
அமாவஸோஸ்²ச தா³யாதோ³ பீ⁴மோ ராஜாத² நக்³னஜித் || 1-27-2

அவர்கள் ஆயு, தீமான், அமாவஸு, அற ஆன்மவான விஷ்வாயு, சிருதாயு, திருடாயு, வலாயு {வனாயு}, சதாயு ஆகியோராவர். அவர்கள் அனைவரும் ஊர்வசியின் மகன்களாவர். பீமன் மற்றும் நக்னஜித் ஆகியோர் அமாவஸுவின் மகன்களாவர்

ஸ்²ரீமான்பீ⁴மஸ்ய தா³யாதோ³ ராஜாஸீத்காஞ்சனப்ரப⁴꞉ |
வித்³வாம்ஸ்து காஞ்சனஸ்யாபி ஸுஹோத்ரோ(அ)பூ⁴ன்மஹாப³ல꞉ || 1-27-3

ஸௌஹோத்ரிரப⁴வஜ்ஜஹ்னு꞉ கேஸி²ன்யா க³ர்ப⁴ஸம்ப⁴வ꞉ |
ஆஜஹ்ரே யோ மஹத்ஸத்ரம் ஸர்வமேத⁴மஹாமக²ம் || 1-27-4

மன்னன் காஞ்சனப்பிரபன் பீமனின் மகன் ஆவான். ஸர்வமேதமெனும் பெரும் வேள்வி செய்து கொண்டாடிய ஜஹ்னு என்ற பெயரைக் கொண்டவனைக் கேசினியிடம் மகனாகப் பெற்றவனும், பெருஞ்சக்தி வாய்ந்தவனும், கல்விமானுமான ஸுஹோத்ரன் காஞ்சனனின் மகனாவான்.(3,4)

பதிலோபே⁴ன யம் க³ங்கா³ பதித்வே(அ)பி⁴ஸஸார ஹ |
நேச்ச²த꞉ ப்லாவயாமாஸ தஸ்ய க³ங்கா³ ச தத்ஸத³꞉ |
ஸ தயா ப்லாவிதம் த்³ருஷ்ட்வா யஜ்ஞவாடம் ஸமந்தத꞉ || 1-27-5

கங்கை, தன் கணவனாகுமாறு அவனை {ஜஹ்னுவை} வேண்டினாலும், அவன் மறுத்ததால் அவள் அந்த யாகக் களத்தில் காட்டாறாகப் பாய்ந்தாள்.

ஸௌஹித்ரிரப்³ரவீத்³க³ங்கா³ம் க்ருத்³தோ⁴ ப⁴ரதஸத்தம || 1-27-6

ஓ! பாரதக் குலத்தில் முதன்மையானவனே {ஜனமேஜயா}, இவ்வாறு கங்கையால் நீர் பெருகிய களத்தைக் கண்ட ஸுஹோத்ரன் மகன் ஜஹ்னு பெரும்கோபம் கொண்டவனாக அவளிடம்

ஏஷ தே விப²லம் யத்னம் பிப³ன்னம்ப⁴꞉ கரோம்யஹம் |
அஸ்ய க³ங்கே³(அ)வலேபஸ்ய ஸத்³ய꞉ ப்²லமவாப்னுஹி || 1-27-7

“நான் உன் நீரைக் குடித்துத் தீர்க்கப் போகிறேன், உன் ஆணவத்திற்கான தண்டனையை நீ இவ்வாறே அடையப் போகிறாய்” என்றான்

ராஜர்ஷிணா தத꞉ பீதாம் க³ங்கா³ம் த்³ருஷ்ட்வா மஹர்ஷய꞉ |
உபனின்யுர்மஹாபா⁴கா³ம் து³ஹித்ற்^த்வேன ஜாஹ்னவீம் || 1-27-8

அந்த அரசமுனி {ஜஹ்னு} கங்கையைக் குடித்து முடித்தான், பெரும் முனிவர்கள் ஜானவி என்ற பெயரில் அவளை {கங்கையை} அவனது மகளாக்கினர்.

யுவனாஸ்²வஸ்ய புத்ரீம் து காவேரீம் ஜஹ்னுராவஹத் |
யுஅவனாஸ்²வஸ்ய ஸா²பேன க³ங்கா³(அ)ர்தே⁴ன வினிர்மமே || 1-27-9

ஜஹ்னு யுவனாஷ்வனின் மகளான காவேரியை மனைவியாக்கிக் கொண்டான். யுவாஷ்வனின் சாபம் காரணமாக, கங்கை தன் மேனியின் ஒரு பாதியைக் கொண்டு ஆறுகளில் முதன்மையானவளும், களங்கமற்றவளும், ஜஹ்னுவின் மனைவியுமான காவேரியை அமைத்தாள்

காவேரீம் ஸரிதாம் ஸ்²ரேஷ்டா²ம் ஜஹ்னோர்பா⁴ர்யாமனிந்தி³தாம் |
ஜஹ்னஸ்து த³யிதம் புத்ரம் ஸுனஹம் நாம தா⁴ர்மிகம் |
காவேர்யாம் ஜனயாமாஸ அஜகஸ்தஸ்ய சாத்மஜ꞉ || 1-27-10

ஜஹ்னு காவேரியிடம் ஸுஸஹன் {ஸுனஹன்} என்ற பெயரில் அன்புக்குரியவனும், பக்திமானுமான ஒரு மகனை பெற்றான். அவனுடைய {ஸுஸஹனின்} மகன் அஜகன் ஆவான்

அஜகஸ்ய து தா³யாதோ³ ப³லாகாஸ்²வோ மஹீபதி꞉ |
ப³பூ⁴வ ம்ருக³யாஸீ²ல꞉ குஸ²ஸ்தஸ்யாத்மஜோ(அ)ப⁴வத் || 1-27-11

அஜகனின் மகன், வேட்டைப் பிரியனான மன்னன் பலாகாஷ்வன் ஆவான். அவனுடைய மகன் குசன் ஆவான்

குஸ²புத்ரா ப³பூ⁴வுர்ஹி சத்வாரோ தே³வவர்சஸ꞉ |
குஸி²க꞉ குஸ²னாப⁴ஸ்²ச குஸா²ம்போ³ மூர்திமாம்ஸ்ததா² || 1-27-12

அவனுக்கு {குசனுக்கு} தேவர்களைப் போன்ற பிரகாசமிக்க நான்கு மகன்கள் இருந்தனர். அவர்கள் குசிகன், குசநாபன், குசாஷ்வன், மற்றும் மூர்த்திமான் ஆகியோராவர்

பஹ்லவை꞉ ஸஹ ஸம்வ்ருத்³தி⁴ம் ராஜா வனசரைஸ்ததா³ |
குஸி²கஸ்து தபஸ்தேபே புத்ரமிந்த்³ரஸமப்ரப⁴ம் |
லபே⁴யமிதி தம் ஸ²க்ரஸ்த்ராஸாத³ப்⁴யேத்ய ஜஜ்ஞிவான் || 1-27-13

மன்னன் குசிகன் காட்டில் திரியும் பஹ்லவர்களுடன்[ஸகரனால் தாடி வைத்துக் கொள்ளும்படி தீர்ப்பளிக்கப்பட்ட தரந்தாழ்ந்த க்ஷத்திரிய குலத்தினரில் ஒரு குலத்தின் பெயரிது” ] வளர்ந்து வந்தான். அவன் கடுந்தவங்களைச் செய்து இந்திரனைப் போன்ற ஒரு மகனைப் பெற்றான். {அவன் செய்த தவத்தின் மேல் கொண்ட} அச்சத்தால் தேவர்களின் மன்னன் அவனுடைய மகனாகப் பிறந்தான்.

பூர்ணே வர்ஷஸஹஸ்ரே வை தம் து ஸ²க்ரோ ஹ்யபஸ்²யத
அத்யுக்³ரதபஸம் த்³ருஷ்ட்வா ஸஹஸ்ராக்ஷ꞉ புரந்த³ர꞉ || 1-27-14

ஸமர்த²꞉ புத்ரஜனநே ஸ்வமேவாம்ஸ²மவாஸயத் |
புத்ரத்வே கல்பயாமாஸ ஸ தே³வேந்த்³ர꞉ ஸுரோத்தம꞉ || 1-27-15

ஸ கா³தி⁴ரப⁴வத்³ராஜா மக⁴வான்கௌஸி²க꞉ ஸ்வயம் |
பௌருகுத்ஸ்யப⁴வத்³பா⁴ர்யா கா³தி⁴ஸ்தஸ்யாமஜாயத || 1-27-16

அந்த அரசமுனி ஓராயிரம் வருடங்கள் கடுந்தவம் செய்த பிறகு சக்ரன் {இந்திரன்} அவனைக் கண்டான். ஆயிரங்கண்களைக் கொண்ட புரந்தரன் {இந்தரன்} அவனைக் கண்டு, அவன் சந்ததியைப் படைக்க வல்லவன் என்று நினைத்து அதன்படியே அவனுடைய சக்திக்குள் நுழைந்தான். தேவர்களின் மன்னனைக் குசிகன் மகனாகப் பெற்ற போது, அவன் குசிகனின் மனைவியான புருகுத்சனின் மகளிடம் {பௌருகுத்ஸியிடம்} பிறந்து மன்னன் காதியாக ஆனான்.(14-16)

கா³தே⁴꞉ கன்யா மஹாபா⁴கா³ நாம்னா ஸத்யவதீ ஸு²பா⁴ |
தாம் கா³தி⁴ர்ப்⁴ருகு³புத்ராய ருசீகாய த³தௌ³ ப்ரபு⁴꞉ || 1-27-17

உன்னதமானவளும், இனியவளுமான சத்யவதி காதியின் மகளானாள். அவன் அவளைப் பிருகுவின் மகனான ரிசீகருக்கு {மனைவியாகக்} கொடுத்தான்.

தஸ்யா꞉ ப்ரீதோ(அ)ப⁴வத்³ப⁴ர்தா பா⁴ர்க³வோ ப்⁴ருகு³னனத³ன꞉ |
புத்ரார்த²ம் காரயாமாஸ சரும் கா³தே⁴ஸ்ததை²வ ச || 1-27-18

பிருகுவின் மகன் அவளிடம் நிறைவடைந்து, தன் மகன்களுக்கும், காதியின் மகன்களுக்குமான சருவை அமைத்தார்

உவாசாஹூய தாம் ப⁴ர்தா ருசீகோ பா⁴ர்க³வஸ்ததா³ |
உபயோஜ்யஸ்²சருரயம் த்வயா மாத்ரா த்வயம் தவ || 1-27-19

பிருகுவின் மகனான ரிசீகர், தன் மனைவியை அழைத்து, அவளிடம் {சத்யவதியிடம்}, “நீயும், உன் அன்னையும் இந்தச் சருவை உண்ண வேண்டும்.

தஸ்யாம் ஜனிஷ்யதே புத்ரோ தீ³ப்திமான்க்ஷத்ரியர்ஷப⁴꞉ |
அஜேய꞉ க்ஷத்ரியைர்லோகே க்ஷத்ரியர்ஷப⁴ஸூத³ன꞉ || 1-27-20

(உன் தாயார்) க்ஷத்திரியர்களில் முதன்மையான ஒரு பிரகாசமான மகளைப் பெறுவாள். இவ்வுலில் வேறு எந்த க்ஷத்திரியனால் அவனை வீழ்த்த முடியாது. படைகளை நடத்தும் சாதியைச் சேர்ந்த முன்னணி வீரர்கள் அனைவரையும் அவன் அழிப்பான்

தவாபி புத்ரம் கல்யாணி த்⁴ருதிமந்தம் தபோனிதி⁴ம் |
ஸ²மாத்மகம் த்³விஜஸ்²ரேஷ்ட²ம் சருரேஷ விதா⁴ஸ்யதி || 1-27-21

ஓ! மங்கலக் காரிகையே, இந்தச் சரு உன் மகனை நுண்ணறிவுமிக்கவனாகவும், புலன்களைக் கட்டுப்படுத்திய ஒரு பெருந்தவசியாகவும், இருபிறப்பாளர்களில் முதன்மையானவனாகவும் ஆக்கும்” என்றார்

ஏவமுக்த்வா து தாம் பா⁴ர்யாம்ருசீகோ ப்⁴ருகு³னந்த³ன꞉ |
தபஸ்யாபி⁴ரதோ நித்யமரண்யம் ப்ரவிவேஸ² ஹ || 1-27-22

பிருகுவின் மகனான ரிசீகர் தன் மனைவியிடம் {சத்யவதியிடம்} இதைச் சொல்லிவிட்டு, எந்தத் தடங்கலும் இல்லாமல் கடுந்தவங்களைச் செய்வதற்குக் காடுகளுக்குள் நுழைந்தார்

கா³தி⁴꞉ ஸதா³ரஸ்து ததா³ ருசீகாவாஸமப்⁴யகா³த் |
தீர்த²யாத்ராப்ரஸங்கே³ன ஸுதாம் த்³ரஷ்டும் ஜனேஸ்²வர꞉ || 1-27-23

அந்தச் சமயத்தில் தன் குடும்பத்துடன் புனிதத் தலங்களுக்குப் பயணம் {தீர்த்த யாத்திரை} மேற்கொண்ட மன்னன் காதி, தன் மகளைக் காண்பதர்காக ரிசீகரின் ஆசிரமத்திற்கு வந்தான்

சருத்³வயம் க்³ருஹீத்வா தத்³ருஷே꞉ ஸத்யவதீ ததா³ |
சருமாதா³ய யத்னேன ஸா து மாத்ரே ந்யவேத³யத் || 1-27-24

முனிவரிடம் இருந்து பற்ற இரு குடுவைகளையும் எடுத்துக் கொண்ட சத்யவதி, பெரும் கவனத்துடன் அவற்றில் ஒன்றைத் தன் தாயாருக்குக் கொடுத்தாள்

மாதா வ்யத்யஸ்ய தை³வேன து³ஹித்ரே ஸ்வம் சரும் த³தௌ³ |
தஸ்யாஸ்²சருமதா²ஜ்ஞானாதா³த்மஸம்ஸ்த²ம் சகார ஹ || 1-27-25

ஒரு தற்செயலான விபத்தில் அந்தத் தாயானவள் அறியாமலேயே தன் சொந்த சருவைத் தன் மகளுக்குக் கொடுத்து, தன் மகளுக்கெனக் கொடுக்கப்பட்டதைத் தானும் உண்டாள்[மஹாபாரதம், வனபர்வம் பகுதி 115 லும், அநுசாஸன பர்வம் பகுதி 4 லும் இந்தக் கதை சில பல மாறுதல்களுடன் சொல்லப்பட்டுள்ளது. மேலும் சரு மாறுவது தற்செயலாக இல்லாமல், வேண்டுமென்றே மாற்றியதாகவும் இருக்கிறது].

அத² ஸத்யவதீ க³ர்ப⁴ம் க்ஷத்ரியாந்தகரம் ததா³
தா⁴ரயாமாஸ தீ³ப்தேன வபுஷா கோ⁴ரத³ர்ஸ²னம் || 1-27-26

அதன்பேரில் சத்யவதி க்ஷத்திரியர்கள் அனைவரையும் கொல்ல விதிக்கப்பட்ட பயங்கரக் குழந்தையைத் தன் கருவில் கொண்டாள். அப்போது அவள் பெரும் பிரகாசத்தில் ஒளிர்ந்தாள்

தாம்ருசீகஸ்ததோ த்³ருஷ்ட்வா யோகே³னாப்⁴யனுஸ்ருத்ய ச |
தாமப்³ரவீத்³த்³விஜஸ்²ரேஷ்ட²꞉ ஸ்வாம் பா⁴ர்யாம் வரவர்ணினீம் || 1-27-27

இருபிறப்பாளர்களில் முதன்மையான ரிசீகர் அவளைக் கண்டும், தியானத்தின் மூலம் அனைத்தையும் அறிந்தும், தமது அழகிய மனைவியிடம்,(

மாத்ராஸி வஞ்சிதா ப⁴த்³ரே சருவ்யத்யாஸஹேதுனா |
ஜனிஷ்யதி ஹி புத்ரஸ்தே க்ரூரகர்மாதிதா³ருண꞉ || 1-27-28

உன் அன்னையால் திணிக்கப்பட்ட சருவின் மாற்றத்தால் நீ மிகப் பயங்கரமான, இரக்கமற்ற மகனைப் பெற்றெடுப்பாய்.

ப்⁴ராதா ஜனிஷ்யதே சாபி ப்³ரஹ்மபூ⁴தஸ்தபோத⁴ன꞉ |
விஸ்²வம் ஹி ப்³ரஹ்மதபஸா மயா தஸ்மின்ஸமர்பிதம் || 1-27-29

உன் தம்பி, வேதங்கள் அனைத்தையும் அறிந்த பெருந்தவசியாகப் பிறப்பான். என் தபத்தின் மகிமையால் நான் வேதங்களில் உள்ள என் மொத்த அறிவையும் அவனுக்கு அளிக்கிறேன்” என்றார்.

ஏவமுக்தா மஹாபா⁴கா³ ப⁴ர்த்ரா ஸத்யவதீ ததா³ |
ப்ரஸாத³யாமாஸ பதிம் புத்ரோ மே நேத்³ருஸோ² ப⁴வேத் |
ப்³ராஹ்மணாபஸத³ஸ்தத்ர இத்யுக்தோ முனிரப்³ரவீத் || 1-27-30

பெருமைமிக்கச் சத்யவதி, தன் கணவனால் இவ்வாறு சொல்லப்பட்டதும், அவரிடம், “நான் உம்மிடம் இருந்து இத்தகைய பிராமணர்களில் இழிந்த மகனைப் பெற விரும்பவில்லை” என்று சொல்லி அவரைத் தணிவடையச் செய்ய முயற்சித்தாள்.
இவ்வாறு வேண்டிக் கொள்ளப்பட்ட அந்தத் தவசி {ரிசீகர்}, அவளிடம் {சத்யவதியிடம்},

நைஷ ஸங்கல்பித꞉ காமோ மயா ப⁴த்³ரே ததா²ஸ்த்விதி |
உக்³ரகர்மா ப⁴வேத்புத்ர꞉ பிதுர்மாதுஸ்²ச காரணாத் |
புன꞉ ஸத்யவதீ வாக்யமேவமுக்தாப்³ரவீதி³த³ம் || 1-27-31

“ஓ! மங்கலமான இல்லத்தரசியே, நானும் கூட அத்தகைய மகனைப் பெற விரும்பவில்லை. தந்தை மற்றும் தாயின் காரணமாகவே மகன் கொடூரனாகிறான்” என்றார்.
சத்யவதி மீண்டும் அவரிடம்

இச்ச²ம்ˮல்லோகானபி முனே ஸ்ருஜேதா²꞉ கிம் புன꞉ ஸுதம் |
ஸ²மாத்மகம்ருஜும் த்வம் மே புத்ரம் தா³துமிஹார்ஹஸி || 1-27-32

“நீ விரும்பினால் உலகங்களையே படைக்க முடியும் எனும்போது ஒரு மகனைக் குறித்துச் சொல்வானேன். தன் புலன்களைக் கட்டுப்படுத்தவல்ல எளிய மனம் கொண்ட மகனையே நீர் எனக்குக் கொடுக்க வேண்டும்

காமமேவம்வித⁴꞉ பௌத்ரோ மம ஸ்யாத்தவ ச ப்ரபோ⁴ |
யத்³யன்யதா² ந ஸ²க்யம் வை கர்துமேதத்³த்³விஜோத்தம || 1-27-33

ஓ! தலைவா, ஓ! இருபிறப்பாளர்களில் முதன்மையானவரே, இதை உம்மால் செய்ய முடியாதென்றால், என் இதயத்தில் இருந்து ஒரு பேரப்பிள்ளை {அவ்வாறு} பிறக்கட்டும்” என்றாள்

தத꞉ ப்ரஸாத³மகரோத்ஸ தஸ்யாஸ்தபஸோ ப³லாத் |
ப⁴த்³ரே நாஸ்தி விஸே²ஷோ மே பௌத்ரே ச வரவணினி|
த்வயா யதோ²க்தம் வசனம் ததா² ப⁴த்³ரம் ப⁴விஷ்யதி || 1-27-34

அதன் பேரில் அவரது தவத்தின் மூலம் அவளிடம் தணிவடைந்த அவர், “ஓ! அழகியே, மகனுக்கும் பேரனுக்கும் இடையில் எந்த வேறுபாட்டையும் நான் காணவில்லை. எனவே, நீ சொன்னதே நடைபெறட்டும்” என்றார்.

தத꞉ ஸத்யவதீ புத்ரம் ஜனயாமாஸ பா⁴ர்க³வம் |
தபஸ்யாபி⁴ரதம் தா³ந்தம் ஜமத³க்³னிம் ஸ²மாத்மகம் || 1-27-35

பிறகு சத்யவதி, எப்போதும் தம் புலன்களைக் கட்டுப்படுத்துபவரும், கடுந்தவங்களைச் செய்வதையே நோக்கமாகக் கொண்டவரும், ஜமதக்னி என்ற பெயரைக் கொண்டவருமான ஒரு மகனைப் பெற்றாள்

ப்⁴ருகோ³ஸ்²சருவிபர்யாஸே ரௌத்³ரவைஷ்ணவயோ꞉ புரா |
யஜனாத்³வைஷ்ணவே(அ)தா²ம்ஸே² ஜமத³க்³னிரஜாயத || 1-27-36

ஸா ஹி ஸத்யவதீ புண்யா ஸத்யத⁴ர்மபராயணா |
கௌஸி²கீதி ஸமாக்²யாதா ப்ரவ்ருத்தேயம் மஹானதீ³ || 1-27-37

பிருகுவின் சரு மாற்றப்பட்டதன் காரணமாகவும், ருத்திரன் மற்றும் விஷ்ணுவின் (சக்திகள்) கலப்பினாலும், பின்னவனின் {விஷ்ணுவின்} சக்தியில் இருந்து ஜமதக்னி பிறந்தார். வாய்மை நிறைந்தவளும், பக்திமானுமான அந்தச் சத்யவதி, இப்போது கௌசிகி என்ற கொண்டாடப்படும் ஆறாகப் பாய்கிறாள்.(36,37)

இக்ஷ்வாகுவம்ஸ²ப்ரப⁴வோ ரேணுர்னாம நராதி⁴ப꞉ |
தஸ்ய கன்யா மஹாபா⁴கா³ காமலீ நாம ரேணுகா || 1-27-38

ரேணுகாயாம் து காமல்யாம் தபோவித்³யாஸமன்வித꞉ |
ஆர்சிகோ ஜனயாமாஸ ஜாமத³க்³ன்யம் ஸுதா³ருணம் || 1-27-39

ஸர்வவித்³யானுக³ம் ஸ்²ரேஷ்ட²ம் த⁴னுர்வேத³ஸ்ய பாரக³ம் |
ராமம் க்ஷத்ரியஹந்தாரம் ப்ரதீ³ப்தமிவ பாவகம் || 1-27-40

ரேணுகன் என்ற பெயரில் இக்ஷ்வாகு குலத்தில் பலம்நிறைந்த மற்றொரு மன்னன் இருந்தான். பெருமைமிக்க ரேணுகை அவனது மகளே ஆவாள். பெருந்தவசியான ஜமதக்னி ரேணுகையிடம் {காமலியிடம்}, பயங்கரம் நிறைந்தவனும், பெரும் பிரகாசம் கொண்டவனும், க்ஷத்திரியர்க்ள அனைவரையும் அழிப்பவனும், அறிவியல்கள் அனைத்தின் ஆசானும், குறிப்பாக வில்லறிவியலில் ஆசானும், ராமன் {பரசுராமன்} என்ற பெயரைக் கொண்டவனுமான ஒரு மகனைப் பெற்றாள்.

ஔர்வஸ்யைவம்ருசீகஸ்ய ஸத்யவத்யாம் மஹாயஸா²꞉ |
ஜமத³க்³னிஸ்தபோவீர்யாஜ்ஜஜ்ஞே ப்³ரஹ்மவிதா³ம் வர꞉ || 1-27-41

இவ்வாறு ரிசீகர் தமது தபத்தின் பலத்தால் சத்யவதியிடம், பெருஞ்சிறப்புமிக்கவரும், வேதங்களை அறிந்தோரில் முதன்மையனவருமான ஜமதக்னியைப் பெற்றார்.

மத்⁴யமஸ்²ச ஸு²ன꞉ஸே²ப꞉ ஸு²ன꞉புச்ச²꞉ கனிஷ்ட²க꞉ |
விஸ்²வாமித்ரம் து தா³யாத³ம் கா³தி⁴꞉ குஸி²கனந்த³ன꞉ || 1-27-42

ஜனயாமாஸ புத்ரம் து தபோவித்³யாஸ²மாத்மகம் |
ப்ராப்ய ப்³ரஹ்மர்ஷிஸமதாம் யோ(அ)யம் ஸப்தர்ஷிதாம் க³த꞉ || 1-27-43

அவரது இரண்டாவது மகன் சிசுனசேபஹரும், இளைய மகன் சுனஹபுச்சஹரும் ஆவர். குசிகனின் மகன் காதி, தபம் மற்றும் தற்பாட்டின் குணம் கொண்ட விஷ்வாமித்ரரைத் தன் மகனாகப் பெற்றான். அவர் {விஷ்வாமித்ரர்} பிராமண நிலையை அடைந்து முனிவரெழுவரில் ஒருவரானார்.(42,43)

விஸ்²வாமித்ரஸ்து த⁴ர்மாத்மா நாம்னா விஸ்²வரத²꞉ ஸ்ம்ருத꞉ |
ஜஜ்ஞே ப்⁴ருகு³ப்ரஸாதே³ன கௌஸி²காத்³வம்ஸ²வர்த⁴ன꞉ || 1-27-44

அற ஆன்மாவான விஷ்வாமித்ரர், விஷ்வரதன் என்ற பெயரிலும் அழைக்கப்பட்டார். பிருகுவின் ஆதரவினால் அவர் {விஷ்வாமித்ரர்}, தம் குலத்தைப் பெருக்குபவராகக் கௌசிகனில் இருந்து பிறந்தார்.

விஸ்²வாமித்ரஸ்ய ச ஸுதா தே³வராதாத³ய꞉ ஸ்ம்ருதா꞉ |
ப்ரக்²யாதாஸ்த்ரிஷு லோகேஷு தேஷாம் நாமானி மே ஸ்²ருணு || 1-27-45

தேவராதனும், பிறரும் மூவுலகங்களிலும் கொண்டாடப்பட்ட விஷ்வாமித்ரரின் மகன்களாவர். அவர்களின் பெயர்களைக் கேட்பாயாக.

தே³வஸ்²ரவா꞉ கதிஸ்²சைவ யஸ்மாத்காத்யாயனா꞉ ஸ்ம்ருதா꞉ |
ஸா²லாவத்யாம் ஹிரண்யாக்ஷோ ரேணோர்ஜஜ்ஞே(அ)த² ரேணுமான் || 1-27-46

ஸாங்க்ருதிர்கா³லவஸ்²சைவ முத்³க³லஸ்²சேதி விஸ்²ருதா꞉ |
மது⁴ச்ச²ந்தோ³ ஜயஸ்²சைவ தே³வலஸ்²ச ததா²ஷ்டக꞉ || 1-27-47

கச்ச²போ ஹாரிதஸ்²சைவ விஸ்²வாமித்ரஸ்ய வை ஸுதா꞉ |
தேஷாம் க்²யாதானி கோ³த்ராணி கௌஸி²கானாம் மஹாத்மனாம் || 1-27-48

அவர் தேவஷ்ரவையிடம் கதியைப் பெற்றார், அவனிடம் {கதியிடம்} இருந்து காத்யானர்கள் {காத்யான கோத்ரத்தார்} தங்கள் பெயரைப் பெற்றனர். அவல் சாலாவதியிடம் ஹிரண்யாக்ஷனையும், ரேணுவிடம் {ரேணுமதியிடம்} ரேணுமானையும் பெற்றார். ஸாங்கிருதி, காலவர், முத்கலர் ஆகியோரும் நன்கறியப்பட்டவர்கள். மதுச்சந்தரும், ஜயன், தேவலன், அஷ்டகன், கச்சபன் மற்றும் புரிதன் {ஹாரிதன்} ஆகியோர் அனைவரும் விஷ்வாமித்ரரின் சந்ததியே ஆவர். குசிகனின் உயரான்ம வழித்தோன்றல்களின் குடும்பங்கள் நன்கறியப்பட்டவையாகும்.(46-48)

பாணினோ ப³ப்⁴ரவஸ்²சைவ த்⁴யானஜப்யாஸ்ததை²வ ச |
பார்தி²வா தே³வராதாஸ்²ச ஸா²லங்காயனபா³ஷ்கலா꞉ || 1-27-49

லோஹிதா யமதூ³தாஸ்²ச ததா² காரீஷவ꞉ ஸ்ம்ருதா꞉ |
ஸௌஸ்²ருதா꞉ கௌஸி²கா ராஜம்ஸ்ததா²ன்யே ஸைந்த⁴வாயனா꞉ || 1-27-50

தே³வலா ரேணவஸ்²சைவ யாஜ்ஞ்யவல்க்யாக⁴மர்ஷணா꞉ |
ஔது³ம்ப³ரா ஹ்யபி⁴ஷ்ணாதாஸ்தாரகாயனசுஞ்சுலா꞉ || 1-27-51

ஸா²லாவத்யா ஹிரண்யாக்ஷா꞉ ஸாங்க்ருத்யா கா³லவாஸ்ததா² |
பா³த³ராயணினஸ்²சான்யே விஸ்²வாமித்ரஸ்ய தீ⁴மத꞉ || 1-27-52

ருஷ்யந்தரவிவாஹ்யாஸ்²ச கௌஸி²கா ப³ஹவ꞉ ஸ்ம்ருதா꞉ |
பௌரவஸ்ய மஹாராஜ ப்³ரஹ்மர்ஷி꞉ கௌஸி²கஸ்ய ச |
ஸம்ப³ந்தோ⁴(அ)ப்யஸ்ய வம்ஸே²(அ)ஸ்மின்ப்³ரஹ்மக்ஷத்ரஸ்ய விஸ்²ருத꞉ || 1-27-53

பாணிகள் {பாணினி}, பப்ருகள் {பப்ரவர்}, கரஜபார்கள் {த்யானாஜப்யர்} ஆகியோர் தேவராதனின் வழித்தோன்றல்களாவர். சாலங்காயனர்கள், பாஷ்கலர்கள், லோஹிதர்கள், யமதூதர்கள், காரீஷவர்கள், ஸௌஷ்ருதர்கள், ஸைந்தவாயனர்கள் ஆகியோர் அனைவரும் கௌசிகரின் வழித்தோன்றல்களாவர். தேவலர்கள், ரேணுக்கள் ஆகியோர் ரேணுகையின் பேரர்களாவர். யாஜ்ஞவல்கியர், அகமர்ஷணர், உடும்பரர் {ஔதும்பரர்}, அபிக்லானனர் {அபிஷ்ணர்}, தாரகாயனர், சுஞ்சுலர் ஆகியோர் ஸாலவதி மற்றும் ஹிரண்யக்ஷனின் பேரப்பிள்ளைகளாவர். ஸாங்கிருத்யர், காலவர், பாதராயணர் ஆகியோரும், பிறரும், நுண்ணறிவுமிக்க விஷ்வாமித்ரரின் சந்ததியராவர். இவ்வாறே கௌசிகரின் குடும்பம் {கௌசிக குலம்} அனைவராலும் நன்கறியப்பட்டதே. அவர்கள் தரத்துக்குத் தக்க திருமணம் செய்து கொண்டனர். பிராமணர்களுக்கு, க்ஷத்திரியர்களுக்கும் இடையில் உள்ள தொடர்பு பூருவின் குடும்பம், பிராமணத் தவசியான வசிஷ்டரின் குடும்பம் மற்றும் கௌசிகர்களுக்கு இடையில் உள்ள தொடர்பும் எப்போதும் நன்கறியப்பட்டதே.(49-53)

விஸ்²வாமித்ராத்மஜானாம் து ஸு²ன꞉ஸே²போ(அ)க்³ரஜ꞉ ஸ்ம்ருத꞉ |
பா⁴ர்க³வ꞉ கௌஸி²கத்வம் ஹி ப்ராப்த꞉ ஸ முனிஸத்தம꞉ || 1-27-54

விஷ்வாமித்ரரின் மகன்களில் சுனஹசேபர் மூத்தவனாவார். தவசிகளில் முதன்மையான பார்க்கவரும் கௌசிகரானார்.

விஸ்²வாமித்ரஸ்ய புத்ரஸ்து ஸு²ன꞉ஸே²போ(அ)ப⁴வத்கில |
ஹரித³ஸ்²வஸ்ய யஜ்ஞே து பஸு²த்வே வினியோஜித꞉ || 1-27-55

விஷ்வாமித்ரரின் மகனான சுனஹசேபர், ஹரிதஷ்வனின் {ஹரிதஷ்வஸ்யனின்} வேள்வியில் கொல்லப்பட விதிக்கப்பட்டார்.(

தே³வைர்த³த்த꞉ ஸு²ன꞉ஸே²போ விஸ்²வாமித்ராய வை புன꞉ |
தே³வைர்த³த்த꞉ ஸ வை யஸ்மாத்³தே³வராதஸ்ததோ(அ)ப⁴வத் || 1-27-56

தே³வராதாத³ய꞉ ஸப்த விஸ்²வாமித்ரஸ்ய வை ஸுதா꞉ |
த்³ருஷத்³வதீஸுதஸ்²சாபி விஸ்²வாமித்ராத்ததா²ஷ்டக꞉ || 1-27-57

அஷ்டகஸ்ய ஸுதோ லௌஹி꞉ ப்ரோக்தோ ஜஹ்ருக³ணோ மயா |
அத² ஊர்த்⁴வம் ப்ரவக்ஷ்யாமி வம்ஸ²மாயோர்மஹாத்மன꞉ || 1-27-58

தேவர்கள் சுனஹசேபரை மீண்டும் விஷ்வாமித்ரரிடம் அவரைக் கொடுத்ததால் அதுமுதல் அவர் தேவராதர் என்று அழைக்கப்பட்டார்[“விஷ்வாமித்ரரின் மகன்களிடையே சுனஹசேபர் நற்பெயர் பெற்றிருந்தார். ரிசீகர் மற்றும் சத்தியவதியின் மூன்றாவது மகனாகப் பிராமணராக அவர் பிறந்திருந்தாலும், பின்வரும் நிகழ்வால், விஷ்வாமித்ரரின் மகனானதால் அவர் உண்மையிலே கௌசிக குலத்தவராக ஆகிவிட்டார். ஒரு முறை சுனஹசேபர் ஹரிதஷ்வஸ்யனின் {ஹரிஷ்சந்திரனின்} வேள்வியில் வேள்வி விலங்காகப் பயன்பட இருந்தார். ஆனால் விஷ்வாமித்ரர் சுனஹசேபருக்கு ஒரு ஸ்லோகத்தைக் கற்பித்ததன் மூலம் அதைத் தவிர்த்தார். அதன் பேரில் தேவர்கள் அவரை வேள்வி விலங்காவதில் இருந்து விடுவித்து விஷ்வாமித்ரரிடம் அளித்தனர். தேவர்களால் கொடுக்கப்பட்டதனாலேயே அவர் தேவராதர் என்று அழைக்கப்பட்டார்” ]. விஷ்வாமித்ரருக்கு, தேவராதரும் இன்னும் ஆறு பேரும் மகன்களாக இருந்தனர். அவருக்கு {விஷ்வாமித்ரருக்கு}, திருஷத்வதியிடம் அஷ்டகன் என்ற பெயரில் மகன் பிறந்தான். அஷ்டகனின் மகன் லௌஹி ஆவான். இவ்வாறே நான் {அமாவஸு வழி வந்த} ஜஹ்னுவின் குடும்பத்தை {குலத்தை} சொன்னேன், இனி ஆயுவின் சந்ததியைக் குறித்துச் சொல்லப் போகிறேன்” என்றார் {வைசம்பாயனர்}

இதி ஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதே கி²லேஷு ஹரிவம்ஸே² ஹரிவம்ஸ²பர்வணி
அமாவஸுவம்ஸ²கீர்தனம் நாம ஸப்தவிம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–—————————

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் -26–(ஐலோல்பத்தி – ஊர்வசி-புரூரவ விருத்தம்)

பகுதியின் சுருக்கம் : பிரம்மனால் சபிக்கப்பட்ட ஊர்வசி; புரூரவனை அடைந்து அவள் செய்து கொண்ட ஒப்பந்தம்; ஐம்பத்தொன்பது ஆண்டுகள் அவனுடன் வாழ்ந்து ஆறு மகன்களைப் பெற்றது; கந்தர்வர்களின் முயற்சியால் சாபத்தில் இருந்து விடுதலையடைந்த ஊர்வசி; அக்னியை மூன்றாகப் பிரித்த புரூரவஸ்–

வைஸ²ம்பாயனௌவாச
பு³த⁴ஸ்யதுமஹாராஜவித்³வான்புத்ர꞉புரூரவா꞉|
தேஜஸ்வீதா³னஸீ²லஸ்²சயஜ்வாவிபுலத³க்ஷிண꞉||1-26-1

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயா}, “ஓ! பெரும் மன்னா, புதனின் மகனான புரூரவன், கல்விமானாகவும், சுறுசுறுப்பானவனாகவும், ஈகை மனம் கொண்டவனாகவும் இருந்தான். அவன் பல வேள்விகளைச் செய்து கொடைகள் பலவற்றை அளித்தான்.

ப்³ரஹ்மவாதீ³பராக்ராந்த꞉ஸ²த்ருபி⁴ர்யுதி⁴து³ர்ஜய꞉|
அஹர்தாசாக்³னிஹோத்ரஸ்யயஜ்ஞானாஞ்சமஹீபதி꞉||1-26-2

அவன் பிரம்மஞானத்தை அறிந்தவனாகவும், பலமிக்கவனாகவும், போரில் பகைவர்களால் வீழ்த்தப்பட முடியாதவனாகவும் இருந்தான். அந்த மன்னன் தன் இல்லத்தில் அணையா நெருப்பைப் பாதுகாத்து, பல வேள்விகளைச் செய்து கொண்டாடினான்.

ஸத்யவாதீ³புண்யமதி꞉காம்ய꞉ஸம்வ்ருதமைது²ன꞉|
அதீவத்ரிஷுலோகேஷுயஸ²ஸாப்ரதிம꞉ஸதா³||1-26-3

அவன் வாய்மை நிறைந்தவனாகவும், பக்திமானாகவும், பேரழகனாகவும் இருந்தான். அவன் தன் பாலியல் பசிகளில் முழுமையான கட்டுப்பாட்டுடன் இருந்தான். அந்நேரத்தில் அவனது மகிமைக்கு நிகராக மூவுலகிலும் வேறெவரும் இல்லை

தம்ப்³ரஹ்மவாதி³னங்க்ஷாந்தந்த⁴ர்மஜ்ஞம்ஸத்யவாதி³னம்|
உர்வஸீ²வரயாமாஸஹித்வாமானம்யஸ²ஸ்வினீ||1-26-4

சிறப்புமிக்கவளான ஊர்வசி தன் செருக்கைக் கைவிட்டு விட்டு, மன்னிக்கும் தன்மை கொண்டவனும், பக்திமானும், பிரம்மஞானத்தை அறிந்தவனுமான அந்த மன்னனை {புரூரவனைத்} தன் தலைவனாகத் தேர்ந்தெடுத்தாள்.

தயாஸஹாவஸத்³ராஜாவர்ஷாணித³ஸ²பஞ்சச|
பஞ்சஷட்ஸப்தசாஷ்டௌசத³ஸ²சாஷ்டௌசபா⁴ரத||1-26-5

வனேசைத்ரரதே²ரம்யேததா²மந்தா³கினீதடே|
அலகாயாம்விஸா²லாயாம்நந்த³னேசவனோத்தமே||1-26-6

உத்தரான்ஸகுரூன்ப்ராப்யமனோரத²ப²லத்³ருமான்|
க³ந்த⁴மாத³னபாதே³ஷுமேருப்ருஷ்டே²ததோ²த்தரே||1-26-7

ஓ!பரதனின் வழித்தோன்றலே {ஜனமேஜயா}, மன்னன் புரூரவன், ஊர்வசியுடன் சேர்ந்து அழகிய சைத்ரரதத் தோட்டத்தில் பத்து ஆண்டுகளும், மந்தாகினி ஆற்றின் கரைகளில் ஐந்து ஆண்டுகளும், அளகை நகரத்தில் {அளகாபுரியில்} ஐந்து ஆண்டுகளும், பதரிக் காட்டில் {விசாலை நகரத்தில்} ஆறு ஆண்டுகளும், சிறந்தவையான நந்தனத் தோட்டங்களில் ஏழு ஆண்டுகளும், விரும்பிய போதெல்லாம் கனிகளைத் தரும் உத்தர குரு மாகாணத்தில் எட்டு ஆண்டுகளும், கந்தமாதன மலையடிவாரத்தில் பத்து ஆண்டுகளும், வட சுமேருவின் சிகரத்தில் எட்டு ஆண்டுகளும் வாழ்ந்தான்.(5-7)

ஏதேஷுவனமுக்²யேஷுஸுரைராசரிதேஷுச|
உர்வஸ்²யாஸஹிதோராஜாரேமேபரமயாமுதா³||1-26-8

மன்னன் புரூரவன், தேவர்களுக்குரிய இந்த அழகிய தோட்டங்களில் ஊர்வசியுடன் சேர்ந்து பெரும் மகிழ்ச்சியுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான்.

தே³ஸே²புண்யதமேசைவமஹர்ஷிபி⁴ரபி⁴ஷ்டுதே|
ராஜ்யஞ்சகாரயாமாஸப்ரயாகே³ப்ருதி²வீபதி꞉||1-26-9

அந்த மன்னன், பெரும் முனிவர்களால் மிக உயர்வாகப் பேசப்பட்ட பிரயாகை என்ற புனிதமான மாகாணத்தை ஆட்சி செய்தான்

தஸ்யபுத்ராப³பூ⁴வுஸ்தேஸப்ததே³வஸுதோபமா꞉|
தி³விஜாதாமஹாத்மானஆயுர்தீ⁴மானமாவஸு꞉||1-26-10

விஸ்²வாயுஸ்²சைவத⁴ர்மாத்மாஸ்²ருதாயுஸ்²சததா²பர꞉|
த்³ருடா⁴யுஸ்²சவனாயுஸ்²சஸ²தாயுஸ்²சோர்வஸீ²ஸுதா꞉||1-26-11

அவனுடைய ஏழு மகன்களும், உயரான்மாக்களாகவும், தேவலோகத்தில் பிறந்த தேவர்களின் மகன்களைப் போன்றவர்களாகவும் இருந்தனர். அவர்கள் ஆயு, தீமான், அமாவஸு, அற ஆன்மவான விஷ்வாயு, சிருதாயு, திருடாயு, வலாயு {வனாயு}, சதாயு என்று பெயரிடப்பட்டனர்[இந்தப் பெயருடன் சேர்த்து எட்டு பேர் ஆகின்றனர். ஆனால் ஊர்வசியால் பெறப்பட்ட மகன்கள் எழுவர் என்ற குறிப்பு இருக்கிறது. ஆயுவுக்குப் பிறகு வீரம்நிறைந்த அமாவுஸு என்றே பெயர்க்குறிப்பு வருகிறது. “ஆயு, தீமான், அமாவஸு, திருதாயு, வனாயு, சதாயு” என்று அறுவர் மட்டுமே குறிப்பிடப்படுகின்றனர். விஷ்வாயு மற்றும் திருடாயு விடுபட்டிருக்கின்றனர். மஹாபாரதம், ஆதிபர்வம் பகுதி 75ல் புரூரவனின் கதை சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அதிலும் ஆறு மகன்கள் என்றே குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது. ]. அவர்கள் அனைவரும் ஊர்வசியால் பெறப்பட்டனர்” என்றார் {வைசம்பாயனர்}.

ஜனமேஜயௌவாச
கா³ந்த⁴ர்வீசோர்வஸீ²தே³வீராஜானம்மானுஷங்கத²ம்|
தே³வானுத்ஸ்ருஜ்யஸம்ப்ராப்தாதன்னோப்³ரூஹிப³ஹுஸ்²ருத||1-26-12

ஜனமேஜயன் {வைசம்பாயனரிடம்}, “ஓ! பல்வேறு ஸ்ருதிகளை நன்கு கற்றவரே, அப்சரஸான ஊர்வசி ஏன் தேவர்களை விட்டுவிட்டு, மனிதர்களின் மன்னனிடம் வந்தாள்? இது குறித்து நீர் எனக்குச் சொல்வீராக” என்று கேட்டான்.

வைஸ²ம்பாயனௌவாச
ப்³ரஹ்மஸா²பாபி⁴பூ⁴தாஸாமானுஷம்ஸமபத்³யத|
ஐலந்துஸாவராரோஹாஸமயாத்ஸமுபஸ்தி²தா||1-26-13

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்}, “பேரழகு ஊர்வசி, பிரம்மனால் சபிக்கப்பட்ட காலத்திற்கு இணங்க இளையின் மகனான ஒரு மனிதனிடம் {புரூரவனிடம்} வந்தாள்.

ஆத்மன꞉ஸா²பமோக்ஷார்த²ம்ஸமயம்ஸாசகாரஹ|
அனக்³னத³ர்ஸ²னஞ்சைவஸகாமாயாஞ்சமைது²னம்||1-26-14

ஊர்வசி, தன் சாபத்தில் இருந்து விடுபடுவதற்காக அந்த மன்னனிடம், ஓர் ஒப்பந்தம் செய்து கொள்ளும் வகையில், “ஓ! மன்னா, நான் உம்மை அம்மணமாகக் காண மாட்டேன். மேலும் நீர் என்னை ஆசையில் நிறைந்தவளாகக் காணும்போதெல்லாம் என்னுடன் கூட வேண்டும்.

த்³வௌமேஷௌஸ²யனாப்⁴யாஸே²ஸதா³ப³த்³தௌ⁴சதிஷ்ட²த꞉|
க்⁴ருதமாத்ரோததா²(ஆ)ஹார꞉காலமேகந்துபார்தி²வ||1-26-15

என் படுக்கையின் அருகில் செம்மறியாட்டுக் குட்டிகள் இரண்டு எப்போதும் நிறுத்தப்பட வேண்டும், மேலும் பகலில் சிறிதளவே தெளிந்த நெய்யை உட்கொண்டு எப்போதும் நீர் வாழ வேண்டும்.

யத்³யேஷஸமயோராஜன்யாவத்காலஞ்சதேத்³ருட⁴꞉|
தாவத்காலந்துவத்ஸ்யாமித்வத்த꞉ஸமயஏஷன꞉||1-26-16

ஓ! மன்னா, இந்த உடன்பாட்டை நிறைவேற்றி, அதற்கு நீர் உண்மையாக இருக்கும் வரையே நான் உம்முடன் வாழ்வேன். இதுவே நம் ஒப்பந்தம்” என்றாள்.

தஸ்யாஸ்தம்ஸமயம்ஸர்வம்ஸராஜாஸமபாலயத்|
ஏவம்ஸாவஸதேதத்ரபுரூரவஸிபா⁴மினீ||1-26-17

வர்ஷாண்யேகோனஷஷ்டிஸ்துதத்ஸக்தாஸா²பமோஹிதா|
உர்வஸ்²யாம்மானுஷஸ்தா²யாங்க³ந்த⁴ர்வாஸ்²சிந்தயான்விதா꞉||1-26-18

மன்னன் அவளது நிபந்தனைகள் அனைத்தையும் நிறைவேற்றினான். இவ்வாறே ஒரு சாபத்தின் ஆதிக்கத்திலும், புரூரவன் மீது கொண்ட மதிப்பினாலும் அந்தக் காரிகை {ஊர்வசி}, மேற்குறிப்பிடப்பட்ட இடங்களில் ஐம்பத்தொன்பது ஆண்டுகளுக்கு அவனுடன் வாழ்ந்தாள். ஊர்வசி ஒரு மனிதனுடன் வாழ்வதன் காரணமாகக் கந்தர்வர்கள் அனைவரும் கவலையில் நிறைந்திருந்தனர்.

க³ந்த⁴ர்வாஊசு꞉
சிந்தயத்⁴வம்மஹாபா⁴கா³யதா²ஸாதுவராங்க³னா|
ஸமாக³ச்சே²த்புனர்தே³வானுர்வஸீ²ஸ்வர்க³பூ⁴ஷணம்||1-26-19

கந்தர்வர்கள், “ஓ! பெருமைமிக்கவளும், காரிகைகளில் சிறந்தவளும், தேவலோக ரத்தினமுமான ஊர்வசி, தேவர்களிடம் திரும்பி வரும் வகையில் ஏதாவது செய்யுங்கள்” என்றனர்.

ததோவிஸ்²வாவஸுர்னாமதத்ராஹவத³தாம்வர꞉|
மயாதுஸமயஸ்தாப்⁴யாங்க்ரியமாண꞉ஸ்²ருத꞉புரா||1-26-20

அவர்களில் பேசுபவர்களில் முதன்மையானவனும், விஷ்வாவஸு என்ற பெயரைக் கொண்டவனுமான ஒரு கந்தர்வன், “உடன்பாட்டுக்குள் நுழைந்தபோது அவர்கள் பேசியதை நான் கேட்டேன்.

வ்யுத்க்ராந்தஸமயம்ஸாவைராஜானந்த்யக்ஷ்யதேயதா²|
தத³ஹம்வேத்³ம்யஸே²ஷேணயதா²பே⁴த்ஸ்யத்யஸௌன்ருப꞉||1-26-21

மன்னன் உடன்பாட்டை மீறினால் ஊர்வசி அவனைக் கைவிடுவாள். அந்த மன்னனை ஊர்வசியிடம் இருந்து எவ்வாறு பிரிப்பது என்பதை நான் நன்கறிவேன்

ஸஸஹாயோக³மிஷ்யாமியுஷ்மாகங்கார்யஸித்³த⁴யே|
ஏவமுக்த்வாக³தஸ்தத்ரப்ரதிஷ்டா²னம்மஹாயஸா²꞉||1-26-22

எனவே, உங்கள் பணியை நிறைவேற்றுவதற்காக நான் ஒரு துணைவனுடன் {அல்லது உங்கள் துணையுடன் அங்கே} செல்லப் போகிறேன்” என்றான். அந்தப் பெருஞ்சிறப்புமிக்கவன் (கந்தர்வன்), இதைச் சொல்லிவிட்டு, பிரதிஷ்டானம் {பிரதிஷ்டானபுரம்} என்ற நகரத்திற்குச் சென்றான்

நிஸா²யாமத²சாக³ம்யமேஷமேகஞ்ஜஹாரஸ꞉|
மாத்ருவத்³வர்ததேஸாதுமேஷயோஸ்²சாருஹாஸினீ||1-26-23

இரவில் அங்கே சென்ற அவன், ஓர் ஆட்டுக்குட்டியைக் களவு செய்தான். அழகிய புன்னகையைக் கொண்ட அந்தக் காரிகை, அவ்விரண்டு ஆட்டுக்குட்டிகளுக்கும் தாயைப் போல இருந்தாள்

க³ந்த⁴ர்வாக³மனம்ஸ்²ருத்வாஸா²பாந்தஞ்சயஸ²ஸ்வினீ|
ராஜானமப்³ரவித்தத்ரபுத்ரோமே(அ)ஹ்ரியதேதிஸா||1-26-24

கந்தர்வன் வந்ததைக் கேள்விப்பட்டு, சாபம் தீர்வதற்கான வேளை வந்துவிட்டதெனப் புரிந்து கொண்ட அந்தச் சிறப்புமிக்கவள் (காரிகை) அந்த மன்னனிடம், ” என் மகன்களைக் களவு செய்தவன் எவன்?” என்று கேட்டாள்.

ஏவமுக்தோவினிஸ்²சித்யனக்³னோனைவோத³திஷ்ட²த|
நக்³னாம்மாந்த்³ரக்ஷ்யதேதே³வீஸமயோவிததோ²ப⁴வேத்||1-26-25

அவளால் அவ்வாறு கேட்கப்பட்டபோதும், அவன் அம்மணமாக இருந்ததால், “என் தேவி ஆடையற்றவனாக என்னைக் கண்டால், எங்கள் உடன்பாட்டின் விதிமுறைகள் அழிந்ததாகும்” என்று நினைத்து எழாதிருந்தான்.

ததோபூ⁴யஸ்துக³ந்த⁴ர்வாத்³விதீயம்மேஷமாத³து³꞉|
த்³விதீயேதுஹ்ருதேமேஷேஐலந்தே³வ்யப்³ரவீதி³த³ம்||1-26-26

அப்போது கந்தர்வர்கள் மற்றொரு ஆட்டுக்குட்டியையும் களவு செய்தனர். இரண்டாவதும் அபகரிக்கப்பட்ட போது அந்தக் காரிகை {ஊர்வசி}, இளையின் மகனிடம் {புரூரவனிடம்},

புத்ரோமே(அ)பஹ்ருதோராஜன்னநாதா²யாஇவப்ரபோ⁴|
ஏவமுக்தஸ்ததோ²த்தா²யனக்³னோராஜாப்ரதா⁴வித꞉||1-26-27

“ஓ! மன்னா, ஓ! தலைவா, நான் கவனிக்க யாருமற்றவள் என்பதைப் போல, என் மகன்களைக் களவு செய்பவன் எவன்?” என்று கேட்டாள்.

மேஷயோ꞉பத³மன்விச்ச²ன்க³ந்த⁴ர்வைர்வித்³யுத³ப்யத²|
உத்பாதி³தாஸுமஹதீயயௌதத்³ப⁴வனம்மஹத்||1-26-28

ப்ரகாஸி²தம்வைஸஹஸாததோனக்³னமவைக்ஷத|
நக்³னந்த்³ருஷ்ட்வாதிரோபூ⁴தாஸாப்ஸராகாமரூபிணீ||1-26-29

இவ்வாறு சொல்லப்பட்ட மன்னன், ஆடையற்றவனாக இருந்தபோதிலும் ஆட்டுக்குட்டிகளைத் தேடி ஓடினான். அதே வேளையில் கந்தர்வர்கள் மின்னல்களை உண்டாக்கினர். மன்னன், மின்னல்களால் ஒளியூட்டப்பட்ட அந்த இடத்தை விட்டு வெளியே சென்ற போது, அவள் திடீரென அவனை அம்மணமாகக் கண்டாள். விரும்பியபடி திரியும் அந்த அப்ரசஸ், இவ்வாறு ஆடையற்றவனாக அவனைக் கண்டதும், {அங்கிருந்து} சென்று விட்டாள்..

உத்ஸ்ருஷ்டாவுரணௌத்³ருஷ்ட்வாராஜாக்³ருஹ்யாக³தோக்³ருஹே|
அபஸ்²யன்னுர்வஸீ²ந்தத்ரவிலலாபஸுது³꞉கி²த꞉||1-26-30

அங்கே விடப்பட்ட ஆட்டுக்குட்டிகள் இரண்டையும் கண்ட மன்னன் அவற்றைப் பிடித்துக் கொண்டு தன் வீட்டிற்கு வந்தான். (திரும்பி வந்ததும்) அவன் ஊர்வசியைக் காணாமல், பெருந்துயரில் பீடிக்கப்பட்டவனாக அழுது புலம்பத் தொடங்கினான்

சசாரப்ருதி²வீம்ஸர்வாம்மார்க³மாணைதஸ்தத꞉|
அதா²பஸ்²யத்ஸதாம்ராஜாகுருக்ஷேத்ரேமஹாப³ல꞉||1-26-31

ப்லக்ஷதீர்தே²புஷ்கரிண்யாம்ஹைமவத்யாம்ஸமாப்லுதாம்|
க்ரீட³ந்தீமப்ஸரோபி⁴ஸ்²சபஞ்சபி⁴꞉ஸஹஸோ²ப⁴னாம்||1-26-32

அவன் அவளைத் தேடி உலகம் முழுவதும் பயணித்தான். பிறகு அந்தப் பெரும்பலம் கொண்ட மன்னன், குருக்ஷேத்திர மாகாணத்தின் பிலக்ஷமெனும் புனிதத்தலத்தில் {பிலக்ஷதீர்த்தத்தில்}, ஹைமவதி என்றழைக்கப்படும் தடாகத்தில் {புஷ்கரணியில்} அவள் நீராடிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டான். அந்த அழகிய காரிகை மேலும் ஐந்து அப்சரஸ்களுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தாள்.

தாங்க்ரீட³ந்தீந்ததோத்³ருஷ்ட்வாவிலலாபஸது³꞉கி²த꞉|
ஸாசாபிதத்ரதந்த்³ருஷ்ட்வாராஜானமவிதூ³ரத꞉||1-26-33

உர்வஸீ²தா꞉ஸகீ²꞉ப்ராஹஸஏஷபுருஷோத்தம꞉|
யஸ்மின்னஹமவாத்ஸம்வைத³ர்ஸ²யாமாஸதம்ந்ருபம்||1-26-34

அவள் இவ்வாறு விளையாடிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்ட மன்னன், பெருஞ்சோகத்தில் நிறைந்தவனாக அழுது புலம்பத் தொடங்கினான். தொலைவிலேயே மன்னனைக் கண்ட ஊர்வசியும், தன் தோழிகளிடம், “மனிதர்களில் முதன்மையான இவருடன்தான் நான் சில காலம் வாழ்ந்தேன்” என்றாள். இதைச் சொன்னபடியே அவள் அவர்களிடம் மன்னனைச் சுட்டிக் காட்டினாள்.

ஸமாவிக்³னாஸ்துதா꞉ஸர்வா꞉புனரேவனராதி⁴ப|
ஜாயேஹதிஷ்ட²மனஸாகோ⁴ரேவசஸிதிஷ்ட²ஹ||1-26-35

ஓ! மன்னா, அந்த அப்சரஸ்கள் அவள் திரும்பிச் சென்றுவிடுவாளோ என்று கவலை கொண்டனர். அப்போது அந்த மன்னன் அவளிடம் இனிய சொற்களில், “ஓ! கொடியவளே, சொற்களில் கொடியவளாக நீ காட்டிக் கொண்டாலும், இதயத்தில் நீ என் மனைவியாகவே எஞ்சியிருக்கிறாய்” என்றான்[ஊர்வசி தன் தோழிகளுடன் மீண்டும் தன்னிடம் இருந்து விலகிச் சென்றுவிடுவாள் என்ற ஐயத்துடன் அந்த மன்னன் அவளிடம், “மனையாளே, அங்கேயே நிற்பாயாக. கடுமனம் கொண்ட பெண்ணே, சிறிது நேரம் நாம் ஒன்றாகப் பேசலாம்” என்றான்” என்றிருக்கிறது. இதன் அடிக்குறிப்பில், “ரிக்வேதப் பாடல் 95ல் ஊர்வசி புரூரவன் ஸம்வாத ஸூக்தம் 10-95ல் இந்த வசனம் இருக்கிறது” என்றிருக்கிறது.].

ஏவமாதீ³னிஸூக்தானிபரஸ்பரமபா⁴ஷத|
உர்வஸீ²சாப்³ரவீதை³லம்ஸக³ர்பா⁴ஹந்த்வயாப்ரபோ⁴||1-26-36

ஸம்வத்ஸராத்குமாராஸ்தேப⁴விஷ்யந்தினஸம்ஸ²ய꞉|
நிஸா²மேகாஞ்சன்ருபதேனிவத்ஸ்யஸிமயாஸஹ||1-26-37

அப்போது ஊர்வசி அந்த இளையின் மகனிடம் {புரூரவனிடம்}, “ஓ! தலைவா, உம்மூலமாக நான் கருவுற்றிருக்கிறேன். ஒரு வருடத்திற்குள் உமது மகன்கள் அனைவரும் பிறந்து விடுவார்கள். ஓ! மன்னா, இன்னுமோர் இரவு என்னுடன் வாழ்வீராக” என்றாள்[“அப்போது ஊர்வசி இளையின் மகனான புரூரவனிடம், “என் தலைவா, நான் உமது வித்தை என் கருவில் சுமக்கிறேன். நீர் ஒவ்வொரு ஆண்டிலும் ஓரிரவு வேளையை என்னுடன் செலவிடுவதன் மூலம், ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஒரு மகனைப் பெறுவீராக” என்றாள்].

ஹ்ருஷ்டோஜகா³மராஜாத²ஸ்வபுரந்துமஹாயஸா²꞉|
க³தேஸம்வத்ஸரேபூ⁴யௌர்வஸீ²புனராக³மத்||1-26-38

பெருஞ்சிறப்புமிக்கவனான அந்த மன்னன் இதைக் கேட்டு நிறைவடைந்தவனாகத் தன் நகரத்திற்குத் திரும்பிச் சென்றான். ஓராண்டு கடந்ததும் ஊர்வசி மீண்டும் அவனிடம் வந்தாள்.

உஷிதஸ்²சதயாஸார்த⁴மேகராத்ரம்மஹாயஸா²꞉|
உர்வஸ்²யதா²ப்³ரவீதை³லங்க³ந்த⁴ர்வாவரதா³ஸ்தவ||1-26-39

பெருஞ்சிறப்புமிக்க அந்த மன்னன் அவளுடன் ஓரிரவு வாழ்ந்தான். அதன்பேரில் ஊர்வசி, அந்த இளையின் மகனிடம், “கந்தர்வர்கள் உமக்கொரு வரமளிப்பார்கள்.

தான்வ்ருணீஷ்வமஹாராஜப்³ரூஹிசைனாம்ஸ்த்வமேவஹி|
வ்ருணீஷ்வஸமதாம்ராஜன்க³ந்த⁴ர்வாணாம்மஹாத்மனாம்||1-26-40

ஓ! மன்னா, உயரான்ம கந்தர்வர்களுக்கு நிகரான அழகை அவர்களிடமிருந்து வரமாக இரந்து கேட்பீராக” என்றாள்-
ஊர்வசி ஓராண்டிற்கு ஓரிரவு என வந்து மன்னனுடன் தங்கி, ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், அந்த மன்னனிடம், “ஓ! தலைவா, கந்தர்வர்கள் உம்மிடம் நிறைவடைந்து உமக்கொரு வரமளிக்க விரும்புகிறார்கள், எனவே, நீர் அவர்களிடம் நேரடியா அதைக் கேட்கலாம். ஆனால் நான் கந்தர்வர்களைப் போன்ற வடிவை நீர் பெற வேண்டும் என்று கேட்க விரும்புகிறேன்” என்றாள்”

ததே²த்யுக்த்வாவரம்வவ்ரேக³ந்த⁴ர்வாஸ்²சததா²ஸ்த்விதி|
பூரயித்வாக்³னினாஸ்தா²லீங்க³ந்த⁴ர்வாஸ்²சதமப்³ருவன்||1-26-41

பிறகு அந்த மன்னன் கந்தர்வர்களிடம் இருந்து ஒரு வரத்தை வேண்டினான், அவர்களும் “அவ்வாறே ஆகட்டும்” என்றனர். அதன் பேரில் ஒரு பையில் {ஸ்தாலியில் [பாத்திரத்தில்]} நெருப்பை நிறைத்த கந்தர்வர்கள், அவனிடம்

அனேனேஷ்ட்வாசலோகான்ன꞉ப்ராப்ஸ்யஸித்வம்நராதி⁴ப|
தானாதா³யகுமாராம்ஸ்துனக³ராயோபசக்ரமே||1-26-42

“ஓ! மன்னா, இந்த நெருப்பைக் கொண்டு ஒரு யாகத்தைச் செய்து கொண்டாடிய பிறகு நீ எங்கள் உலகத்தை அடைவாய்” என்றனர். அதன் பேரில் மன்னன், இளவரசர்களை {தன் மகன்களை} தன்னுடன் அழைத்துக் கொண்டு தன் நகரத்திற்குச் சென்றான்

நிக்ஷிப்யாக்³னிமரண்யேதுஸபுத்ரஸ்துக்³ருஹம்யயௌ|
ஸத்ரேதாக்³னிந்துனாபஸ்²யத³ஸ்²வத்த²ந்தத்ரத்³ருஷ்டவான்||1-26-43

அந்த மன்னன், அந்த நெருப்பைக் காட்டில் வீசிவிட்டு தன் மகன்களுடன் தன் நகரத்திற்குச் சென்றான். அங்கே அவன் திரேத நெருப்பை {திரேதாக்னியைக்} காணாமல் ஓர் அத்தி மரத்தை {அரச மரத்தை} மட்டுமே கண்டான்
அக்னிம் அரண்யே து ஸ புத்ர꞉ து க்ருʼஹம்” என்றிருக்கிறது. இங்கே வரும் அரண்யம் என்பதற்கும் ஆரண்யம் என்பதற்கும் வேறுபாடு இருக்க வேண்டும்.

ஸ²மீஜாதந்துதந்த்³ருஷ்ட்வாஅஸ்²வத்த²ம்விஸ்மிதஸ்ததா³|
க³ந்த⁴ர்வேப்⁴யஸ்ததா³ஸ²ம்ஸத³க்³னினாஸ²ந்ததஸ்துஸ꞉||1-26-44

சமி வகையைச் சேர்ந்த அத்தி மரத்தை {அரச மரத்தைக்} கண்டு அவன் ஆச்சரியமடைந்தான். நெருப்பின் அழிவை அவன் கந்தர்வர்களுக்குத் தெரிவித்தான்

ஸ்²ருத்வாதமர்த²மகி²லமரணீந்துஸமாதி³ஸ²த்|
அஸ்²வத்தா²த³ரணீங்க்ருத்வாமதி²த்வாக்³னிம்யதா²விதி⁴||1-26-45

மதி²த்வாக்³னிந்த்ரிதா⁴க்ருத்வாஅயஜத்ஸனராதி⁴ப꞉|
இஷ்ட்வாயஜ்ஞைர்ப³ஹுவிதை⁴ர்க³தஸ்தேஷாம்ஸலோகதாம்||1-26-46

மொத்த கதையையும் கேட்ட அவர்கள் {அந்த மரத்தில் இருந்து} ஒரு மரத்துண்டை எடுத்து நெருப்பை மூட்ட ஆணையிட்டனர். பிறகு அவன், அந்த அத்தி மரத்தில் {அரச மரத்தில்} இருந்து ஒரு மரத்துண்டை எடுத்து, முறையாக நெருப்பைக் கடைந்து, அதைக் கொண்டு பல்வேறு யாகங்களில் தேவர்களை வழிபட்டு, கந்தர்வர்களின் உலகத்தை அடைந்தான்.(45,46)

க³ந்த⁴ர்வேப்⁴யோவரம்லப்³த்⁴வாத்ரேதாக்³னிம்ஸமகாரயத்|
ஏகோ(அ)க்³னி꞉பூர்வமேவாஸீதை³லஸ்த்ரேதாமகாரயத்||1-26-47

கந்தர்வர்களிடம் இருந்து வரத்தைப் பெற்ற அவன் {கார்ஹபத்ய, ஆஹவனீய, தாக்சிந்த்யாக்னிகளை} திரேத நெருப்பை நிறுவினான். முதலில் அந்நெருப்பு ஒன்றாகவே இருந்தது. இளையின் மகன் அதை மூன்றாகப் பிரித்தான்.

ஏவம்ப்ரபா⁴வோராஜாஸீதை³லஸ்துனரஸத்தம|
தே³ஸே²புண்யதமேசைவமஹர்ஷிபி⁴ரபி⁴ஷ்டுதே||1-26-48

ராஜ்யம்ஸகாரயாமாஸப்ரயாகே³ப்ருதி²வீபதி꞉|
உத்தரேஜாஹ்னவீதீரேப்ரதிஷ்டா²னேமஹாயஸா²꞉||1-26-49

மனிதர்களில் முதன்மையானவனும், இளையின் அரசமகனுமான அவன் அவ்வளவு பலமிக்கவனாக இருந்தான். அந்தப் பெருஞ்சிறப்புமிக்க மன்னன் புரூரவன், முனிவர்களால் உயர்வாகப் பேசப்படும் பிரயாகை மாகாணத்தில் கங்கையின் வட கரையில் அமைந்துள்ள பிரதிஷ்டான நகரத்தில் ஆட்சி செய்தான்” என்றார் {வைசம்பாயனர்}

இதிஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதேகி²லேஷுஹரிவம்ஸே²ஹரிவம்ஸ²பர்வணி
ஐலோத்பத்திர்னாமஷட்³விம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–—————————

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் -25–(ஸோமோத்பத்தி வர்ணனம்)-சந்திரன் பிறப்பு-

பகுதியின் சுருக்கம் : அத்ரி முனிவரின் கண்களில் இருந்து பிறந்த சந்திரன்; சந்திரனின் சக்தியால் பூமியில் பெருகிய தாவரங்கள்; சந்திரன் செய்த ராஜசூயம்; பிருஹஸ்பதியின் மனைவியான தாரையை அபகரித்த சந்திரன்; சந்திரனுக்குத் தாரையிடம் பிறந்த புதன்; புதனின் மகன் புரூரவஸ்–

வைஸ²ம்பாயன உவாச
பிதா ஸோமஸ்ய வை ராஜஞ்ஜஜ்ஞே(அ)த்ரிர்ப⁴க³வான்ருஷி꞉ |
ப்³ரஹ்மணோ மானஸாத்பூர்வம் ப்ரஜாஸர்க³ம் விதி⁴த்ஸத꞉ || 1-25-1

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்}, “ஓ! மன்னா, பழங்காலத்தில் பிரம்மன் சந்ததியைப் படைக்கும் விருப்பத்தை வளர்த்தபோது அவனது மனத்தில் பெறப்பட்ட மகனே, சோமனின் தந்தையும், தெய்வீக முனிவருமான அத்ரியாவார்.

தத்ராத்ரி꞉ ஸர்வபூ⁴தானாம் தஸ்தௌ² ஸ்வதனயைர்யுத꞉ |
கர்மணா மனஸா வாசா ஸு²பா⁴ன்யேவ சசார ஸ꞉ || 1-25-2

அத்ரி, தம் மகன்கள் அனைவருடன் கூடியவராகத் தமது சொற்கள், மனம் மற்றும் செயல் ஆகியவற்றின் மூலம் உயிரினங்கள் அனைத்திற்கும் நன்மை செய்யத் தொடங்கினார்.

அஹிம்ஸ்ர꞉ ஸர்வபூ⁴தேஷு த⁴ர்மாத்மா ஸம்ஸி²தவ்ரத꞉ |
காஷ்ட²குட்³யஸி²லாபூ⁴த ஊர்த்⁴வபா³ஹுர்மஹாத்³யுதி꞉ || 1-25-3

அனுத்தரம் நாம தபோ யேன தப்தம் மஹத்புரா |
த்ரீணி வர்ஷஸஹஸ்ராணி தி³வ்யானீதி ஹி ந꞉ ஸ்²ருதம் || 1-25-4

கபடமற்றவரும், பெரும்பிரகாசம், அறம்சார்ந்த ஆன்மாவை, உறுதியான நோன்பு ஆகியவற்றைக் கொண்டவருமான அந்த முனிவர் {அத்ரி}, முன்பொரு காலத்தில் தன் கரங்களை உயர்த்திய படி மிகச் சிறந்த அமைதி தவத்தை {மௌனவிரதத்தை / அனுத்தம தவத்தை} மூவாயிரம் தேவ வருடங்கள் பயின்றார். இதை நாம் கேள்விப்படுகிறோம்.(

தத்ரோர்த்⁴வரேதஸஸ்தஸ்ய ஸ்தி²தஸ்யானிமிஷஸ்ய ஹ |
ஸோமத்வம் தனுராபேதே³ மஹாஸத்த்வஸ்ய பா⁴ரத || 1-25-5

ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, அந்த முனிவர், தன் புலன்களைக் கட்டுப்படுத்தி நிலையான தவங்களைச் செய்யத் தொடங்கிய போது அவரது மேனி சந்திரனின் மென் மிளிர்வை ஏற்றது

ஊர்த்⁴வமாசக்ரமே தஸ்ய ஸோமத்வம் பா⁴விதாத்மன꞉ |
நேத்ராப்⁴யாம் வாரி ஸுஸ்ராவ த³ஸ²தா⁴ த்³யோதயத்³தி³ஸ²꞉ || 1-25-6

புலன்களைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு இருந்த அவரது மேனியில் ஏற்பட்ட சந்திரனைப் போன்ற இந்த மிளிர்வு விரைவில் வானமெங்கும் பரவியது. அப்போது அவரது கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழியத் தொடங்கிப் பத்து திசைப்புள்ளிகளிலும் பெருகியோடியது

தம் க³ர்ப⁴ம் விதி⁴னா ஹ்ருஷ்டா த³ஸ² தே³வ்யோ த³து⁴ஸ்ததா³ |
ஸமேத்ய தா⁴ரயாமாஸுர்ன ச தா꞉ ஸமஸ²க்னுவன் || 1-25-7

அப்போது பத்து தேவிகளும் மகிழ்ச்சியாகப் பத்து வெவ்வேறு வழிகளில் கருவுற்றனர். அவர்கள் அனைவரும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து அதைச் செய்திருந்தாலும் அவர்களால் அதை வைத்துக் கொள்ள முடியவில்லை-

ஸ தாப்⁴ய꞉ ஸஹஸைவாத² தி³க்³ப்⁴யோ க³ர்ப⁴꞉ ப்ரபா⁴ன்வித꞉ |
பபாத பா⁴ஸயம்ˮல்லோகாஞ்சீ²தாம்ஸு²꞉ ஸர்வபா⁴வன꞉ || 1-25-8

அப்போது, பிரகாசமானவனும், அனைவரையும் பாதுகாப்பவனுமான சந்திரன், திசைகள் அனைத்திற்கும் ஒளியூட்டியபடியே கருவில் இருந்து கீழே விழுந்தான்.

யதா³ ந தா⁴ரணே ஸ²க்தாஸ்தஸ்ய க³ர்ப⁴ஸ்ய தா தி³ஸ²꞉ |
ததஸ்தாபி⁴꞉ ஸஹைவாஸு² நிபபாத வஸுந்த⁴ராம் || 1-25-9

திசைகளால் அந்தக் கருவை அதற்கு மேலும் தாங்கிக் கொள்ள முடியாதபோது, அந்தக் கருவானது அவர்களுடன் சேர்ந்து கீழே பூமியில் விழுந்தது.

பதிதம் ஸோமமாலோக்ய ப்³ரஹ்மா லோகபிதாமஹ꞉ |
ரத²மாரோபயாமாஸ லோகானாம் ஹிதகாம்யயா || 1-25-10

சந்திரன் இவ்வாறு விழுந்ததைக் கண்டவனும், அனைவரின் பெரும்பாட்டனுமான பிரம்மன், மக்கள் அனைவருக்கும் நன்மையைச் செய்வதற்காகத் தன் தேரில் ஏற்றிக் கொண்டான்–

“பெருமைமிக்கவரான அந்த அத்ரியின் கடுந்தவம் உறுதிப்பட்டபோது, தேவர்களின் இமைக்காத தன்மையைப் பெற்று, தன்னுடலுக்குள் நிலவொளி போன்ற ஒளிப்பாய்ச்சலை வெளியிட்டார் தன்னொளியில் மிளிர்ந்தார். அந்த ஒளிக்கற்றை அத்ரி முனிவரின் தலைவழியே உயர்ந்து, சிந்திக்கும் ஆன்மாவைக் கொண்ட அவரை வண்ணத்துப் பூச்சியின் நோய்க்குறியைப் போன்ற வெள்ளிநிறத்தை அடையச் செய்தது. பிறகு அந்த வெள்ளி போன்ற பிரகாசம் அவரது கண்களில் நீர் இருப்பதைப் போல அவரது விழிகள் இரண்டையும் உருளச் செய்து, தன்னொளிக் குவியலாகக் கட்டியாகத் திரண்டு தரையில் விழுந்தது. அந்தக் குவியல் கட்டியே சோமன் அல்லது சந்திரன் என்ற சிறுவனானான். அவனே, திசைப்புள்ளிகளையும் சந்திரவொளியால் ஒளிரச் செய்தான். அந்தச் சிறுவன் தரையில் விழுந்ததைக் கண்ட பத்துத் திசைகளின் தலைமை தேவர்களும் அங்கே விரைந்து வந்து அவனைக் கவனமாக வளர்க்கத் தங்கள் கரத்தில் ஏந்தினர். அந்தச் சிறுவன் மிகக் குளிர்ந்தவனாக இருப்பினும், அந்தத் தேவர்களால் அவனைத் தங்கள் கைகளில் ஏந்த முடிந்தது. ஆனால், அவனை வெகுநேரம் வைத்துக் கொள்ள முடியவில்லை. எனவே, அவர்கள் மிகக் குளிர்ந்தவனாக இருந்த அந்தச் சிறுவனைத் தங்கள் கரங்களில் இருந்து உலகில் நழுவவிட்டனர். அந்தச் சிறுவனும், திசைத் தேவர்களால் தன்னைப் பாதுகாப்பாகப் பிடித்துக் கொள்ள முடியாததால் திடீரெனத் தரையில் விழுந்தான். அந்தச் சிறுவன் தரையில் கிடப்பதைக் கண்ட உலகங்களின் பெரும்பாட்டன் உலகின் நன்மைக்காக அந்தப் பிள்ளைக்காக ஒரு தேரை வடிவமைத்து, அதில் அவனை ஏற்றினான்”என்றிருக்கிறது

அத்ரி மூவாயிரம் தேவ வருட காலம் அனுத்தம தவம் செய்தார் என்று நாம் கேள்விப்படுகிறோம். அவர் கண்ணிமைக்காமல் அங்கே நின்று தன் வித்தைத் தாங்கிப் பிடித்தார். ஓ! பாரதக் குலத்தின் வழித்தோன்றலே, ஒரு பெரும்புத்தி அவரது உடலில் வெளிப்பட்டது, அது சோமனின் சாறாகும். தூய ஆன்மாவுடன் கூடிய சோமனின் சாறு அவரது உடலில் மேல்நோக்கி எழுந்து, அவரது கண்களின் இருந்து நீரின் வடிவில் வெளிப்பட்டு, பத்துத் திசைகளிலும் பாய்ந்து, அவற்றுக்கு ஒளியூட்டியது. பத்துக் கருக்களைக் கண்ட {பத்து திசைகளுக்குரிய} பத்து தேவியரும், அவற்றுக்கு ஊற்றமளிக்க விரைந்து முன்வந்தாலும், அவ்வாறு செய்ய இயலாதவர்களாக இருந்தனர். பலம் நிறைந்த அந்தக் கருக்கள் அந்தப் பத்து தேவியரிடமிருந்தும் வேகமாகக் கீழே விழுந்து, அனைத்துக்கும் ஊட்டமளிப்பவனும், உலகங்களுக்கு ஒளியூட்டுபனுமான குளுமையான கதிர்களைக் கொண்டவனை உதிக்கச் செய்தது. திசைகளால் அந்தக் கருக்களைப் பிடித்து வைத்துக் கொள்ள முடியவில்லை. அந்தக் கருக்கள் திடீரெனக் கீழே பூமியில் விழுந்தன. உலகங்களின் பாட்டனான பிரம்மன் சோமன் விழுந்ததைக் கண்டான். உலகங்களின் நன்மையை உறுதி செய்ய விரும்பி அவனை ஒரு தேரில் நிறுவினான்” என்றிருக்கிறது

ஹரிவம்சபர்வம் 31:12ல் சந்திரன் அத்ரியின் குலத்தில் வந்த பிரபாகர முனிவர் மற்றும் அவரது மனைவியான ருத்ரைக்குப் பிறந்தவனாகச் சொல்லப்படுகிறான்.

ஸ ஹி வேத³மயஸ்தாத த⁴ர்மாத்மா ஸத்யஸங்க்³ரஹ꞉ |
யுக்தோ வாஜிஸஹஸ்ரேண ஸிதேனேதி ஹி ந꞉ ஸ்²ருதம் || 1-25-11

அந்தத் தேர் வேதங்களால் அமைந்தது; அதன் வடிவம் அறமாக இருந்தது, மேலும் அது பிரம்மனைச் சுமந்தது; ஆயிரம் மந்திரங்கள் குதிரைகளாக அதில் பூட்டப்பட்டன என்று நாம் கேள்விப்படுகிறோம்.

தஸ்மின்னிபதிதே தே³வா꞉ புத்ரே(அ)த்ரே꞉ பரமாத்மனி |
துஷ்டுவுர்ப்³ரஹ்மண꞉ புத்ரா மானஸா꞉ ஸப்த யே ஸ்²ருதா꞉ || 1-25-12

அத்ரியின் மகனான அந்தப் பேரான்மா பூமிக்கு வந்தபோது, தேவர்கள் அனைவரும், பிரம்மனின் மனத்தில் பிறந்த ஏழு மகன்களும் அவனது மகிமைகளைப் பாடத் தொடங்கினர்.

ததை²வாங்கி³ரஸஸ்தத்ர ப்⁴ருகு³ரேவாத்மஜை꞉ ஸஹ |
ருக்³பி⁴ர்யஜுர்பி⁴ர்ப³ஹுலைரத²ர்வாங்கி³ரஸைரபி || 1-25-13

ஓ! குழந்தாய், அதே போலவே, அங்கிரஸ் மகன்களும், பிருகுவும், அவரது மகன்களும், ரிக் மற்றும் யஜுஸ் மந்திரங்களுடன் அவனது மகிமைகளைப் பாடத் தொடங்கினர்.

தஸ்ய ஸம்ஸ்தூயமானஸ்ய தேஜ꞉ ஸோமஸ்ய பா⁴ஸ்வத꞉ |
ஆப்யாயமானம் லோகாம்ஸ்த்ரீன்பா⁴ஸயாமாஸ ஸர்வஸ²꞉ || 1-25-14

பிரகாசமிக்கவனான சந்திரன், அந்த முனிவர்கள் இவ்வாறு தன் மகிமைகளைப் பாடியதும், பெருகும் தன்னொளியை வட்ட வடிவில் வானத்தில் நிறுத்தினான். அது மூவுலங்களுக்கும் முழுமையாக ஒளியூட்டியது

ஸ தேன ரத²முக்²யேன ஸாக³ராந்தாம் வஸுந்த⁴ராம் |
த்ரி꞉ஸப்தக்ருத்வோ(அ)தியஸா²ஸ்²சகாராபி⁴ப்ரத³க்ஷிணம் || 1-25-15

பெருஞ்சிறப்புமிக்கவனான அந்தச் சந்திரன், தன்னுடைய அந்த மிகச் சிறந்த தேரில், கடலால் சூழப்பட்ட உலகை இருபத்தோரு முறை வலம் வந்தான்

தஸ்ய யச்ச்யாவிதம் தேஜ꞉ ப்ருதி²வீமன்வபத்³யத |
ஓஷத்⁴யஸ்தா꞉ ஸமுத்³பூ⁴தாஸ்தேஜஸா ப்ரஜ்வலந்த்யுத || 1-25-16

அவனுடைய தேர் அசைவின் காரணமாகப் பூமியில் உருகிய அவனது ஒளி, பிரகாசமாக ஒளிரும் செடிகளானது

தாபி⁴ர்தா⁴ர்யாஸ்த்ரயோ லோகா꞉ ப்ரஜாஸ்²சைவ சதுர்விதா⁴꞉ |
போஷ்டா ஹி ப⁴க³வான்ஸோமோ ஜக³தோ ஜக³தீபதே || 1-25-17

ஓ! மன்னா, தேவர்கள், பித்ருக்கள், மனிதர்கள், விலங்குகள், பறவைகள், ஊர்வன மற்றும் பிற உயிரினங்களின் ஊட்டத்துக்கு வழிவகுத்தது; இவ்வாறே சந்திரன் அண்டத்திற்கு ஊட்டமளிக்கிறான்.

ஸ லப்³த⁴தேஜா ப⁴க³வான்ஸம்ஸ்தவைஸ்தைஸ்²ச கர்மபி⁴꞉ |
தபஸ்தேபே மஹாபா⁴க³ பத்³மானாம் த³ஸ²தீர்த³ஸ² || 1-25-18

ஓ! பெருமைமிக்கவனே, தன் செயல்களின் மூலம் ஒளியை அடைந்து, முனிவர்களால் மகிமைகள் பாடப்பட்ட அந்தத் தெய்வீகச் சந்திரன், ஓராயிரம் பத்ம ஆண்டுகள் கடுந்தவம் செய்தான்.

ஹிரண்யவர்ணாம் யா தே³வ்யோ தா⁴ரயந்த்யாத்மனா ஜக³த் |
நிதி⁴ஸ்தாஸாமபூ⁴த்³தே³வ꞉ ப்ரக்²யாத꞉ ஸ்வேன கர்மணா || 1-25-19

அண்டத்தைத் தாங்கிப் பிடிக்கும் நீரின் வடிவிலான வெள்ளிநிற தேவிகள் அனைவருக்கும் சந்திரனே காப்பிடமாக இருந்தான். அவன் தன் செயல்களின் மூலம் கொண்டாடப்பட்டான்

ததஸ்தஸ்மை த³தௌ³ ராஜ்யம் ப்³ரஹ்மா ப்³ரஹ்மவிதா³ம் வர꞉ |
பீ³ஜௌஷதீ⁴னாம் விப்ராணாமபாம் ச ஜனமேஜய || 1-25-20

அதன்பேரில், ஓ! ஜனமேஜயா, வேதங்களை அறிந்தவர்களில் முதன்மையான பிரம்மன், அவனுக்கு வித்துகள், செடிகள், பிராமணர்கள் மற்றும் நீரின் மேல் அரசுரிமையை {அவற்றை ஆளும் உரிமையை} அளித்தான்

ஸோ(அ)பி⁴ஷிக்தோ மஹாராஜ ராஜராஜ்யேன ராஜராட் |
லோகாம்ஸ்த்ரீன்பா⁴ஸயாமாஸ ஸ்வபா⁴ஸா பா⁴ஸ்வதாம் வர꞉ || 1-25-21

ஓ! ஏகாதிபதி, கதிர்களின் தலைவன், அரியணையில் நிறுவப்பட்டதும், தன் கதிர்களால் மூவுலகங்களுக்கும் ஒளியூட்டினான்.

ஸப்தவிம்ஸ²திமிந்தோ³ஸ்து தா³க்ஷாயண்யோ மஹாவ்ரதா꞉ |
த³தௌ³ ப்ராசேதஸோ த³க்ஷோ நக்ஷத்ராணீதி யா விது³꞉ || 1-25-22

தக்ஷனுக்கு, பெரும் நோன்புகளைக் கொண்டவர்களான இருபத்தேழு மகள்கள் இருந்தனர். மக்கள் அவர்களை {தக்ஷனின் மகள்களை} விண்மீன்களாக {நட்சத்திரங்களென} அறிவார்கள். பிராசேதஸின் மகனான தக்ஷன், அவர்கள் அனைவரையும் அவனுக்கு {சந்திரனுக்கு} அளித்தான்.

ஸ தத்ப்ராப்ய மஹத்³ராஜ்யம் ஸோம꞉ ஸோமவதாம் வர꞉ |
ஸமாஜஹ்ரே ராஜஸூயம் ஸஹஸ்ரஸ²தத³க்ஷிணம் || 1-25-23

பித்ருக்கின் தலைவனான சந்திரன், அந்தப் பேரரசை அடைந்ததும், ஒரு லட்சம் பசுக்கள் {ஸஹஸ்ர சத தக்ஷிணைகள்} கொடையாக அளிக்கப்படும் ஒரு ராஜசூய வேள்விக்கான ஏற்பாட்டைச் செய்தான்.

ஹோதா(அ)ஸ்ய ப⁴க³வானத்ரிரத்⁴வர்யுர்ப⁴க³வான்ப்⁴ருகு³꞉ |
ஹிரண்யக³ர்ப⁴ஸ்²சோத்³கா³தா ப்³ரஹ்மா ப்³ரஹ்மத்வமேயிவான் || 1-25-24

{அவ்வேள்வியில்} தெய்வீக அத்ரி ஹோதாவாக இருந்தார், பிருகு அத்வர்யுவாகவும், ஹிரண்யகர்ப்பர் {அங்கிரஸ் / நாரதர்} உத்காதராகவும், பிரம்மனே பிரம்மனாகவும்[“ஒரு ஹோதா என்பவர், ஒரு வேள்வியில் ரிக்வேத ஸ்லோகங்களை உரைப்பவராவார். ஓர் அத்வர்யு என்பவர், யஜுர் வேத சடங்குகளை நன்கறிந்த ஒரு பிராமணராவார். ஓர் உத்காதர் என்பவர், சாம வேதப் பாடல்களைப் பாடுபவராவார். பிரம்மம் என்பது, வேள்விகளைக் கண்காணிக்கும், அல்லது வேள்விகளுக்குத் தலைமை தாங்கும் புரோகிதரைக் குறிக்கும்”] இருந்தனர்.

ஸத³ஸ்யஸ்தத்ர ப⁴க³வான்ஹரிர்னாராயண꞉ ஸ்வயம் |
ஸனத்குமாரப்ரமுகை²ராத்³யைர்ப்³ரஹ்மர்ஷிபி⁴ர்வ்ருத꞉ || 1-25-25

ஸனத்குமார் மற்றும் வேறு உயர்ந்த முனிவர்கள் சூழ இருந்த தெய்வீக நாராயணன், முன்னிலை வகித்தான்-

த³க்ஷிணாமத³தா³த்ஸோமஸ்த்ரீம்ˮல்லோகானிதி ந꞉ ஸ்²ருதம் |
தேப்⁴யோ ப்³ரஹ்மர்ஷிமுக்²யேப்⁴ய꞉ ஸத³ஸ்யேப்⁴யஸ்²ச பா⁴ரத || 1-25-26

ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, அங்கே கூடியிருந்த மூவுலகங்களின் முனிவர்கள் அனைவருக்கும், பிராமணத் தவசிகளுக்கும் தெய்வீக சோமன் கொடைகளை அளித்தானென நாம் கேள்விப்படுகிறோம்.

தம் ஸினிஸ்²ச குஹூஸ்²சைவ த்³யுதி꞉ புஷ்டி꞉ ப்ரபா⁴ வஸு꞉
கீர்திர்த்⁴ருதிஸ்²ச லக்Sமீஸ்²ச நவ தே³வ்ய꞉ ஸிஷேவிரே || 1-25-27

ஸினிவாலி, குஹு, த்யுதி, புஷ்டி, பிரபை, வஸு, திருதி, கீர்த்தி மற்றும் லக்ஷ்மி என்ற ஒன்பது தேவியரும் அவனுக்கு ஊழியம் செய்தனர்.

ப்ராப்யாவப்⁴ருத²மவ்யக்³ர꞉ ஸர்வதே³வர்ஷிபூஜித꞉ |
விரராஜாதி⁴ராஜேந்த்³ரோ த³ஸ²தா⁴ பா⁴ஸயந்தி³ஸ²꞉ || 1-25-28

மன்னர்களில் முதன்மையான சந்திரன், யாகம் முடிந்த பிறகு நீராடி, தேவர்கள் மற்றும் முனிவர்கள் அனைவரையும் வழிபட்டு, பத்துத் திசைகளுக்கும் நிலையாக ஒளியூட்டத் தொடங்கினான்

தஸ்ய தத்ப்ராப்ய து³ஷ்ப்ராப்யமைஸ்²வர்யம் முனிஸத்க்ருதம் |
விப³ப்⁴ராம மதிஸ்தாத வினயாத³னயா(ஆ)ஹதா || 1-25-29

ஓ! குழந்தாய், தவசிகளால் கௌரவிக்கப்பட்டு, அடைதற்கு மிக அரிதான செழிப்பை அடைந்த அவனது மனம் பணிவில் இருந்து விலகத் தொடங்கியது.

ப்³ருஹஸ்பதே꞉ ஸ வை பா⁴ர்யாம் தாராம் நாம யஸ²ஸ்வினீம் |
ஜஹார தரஸா ஸர்வானவமத்யாங்கி³ர꞉ஸுதான் || 1-25-30

சந்திரன், அங்கிரசின் மகனான பிருஹஸ்பதியை அலட்சியம் செய்து, அவரது {பிருஹஸ்பதியின்} சிறப்புமிக்க மனைவியான தாரையை வலுக்கட்டாயமாக அபகரித்துச் சென்றான்.

ஸ யாச்யமானோ தே³வைஸ்²ச யதா² தே³வர்ஷிபி⁴꞉ ஸஹ |
நைவ வ்யஸர்ஜயத்தாராம் தஸ்மா ஆங்கி³ரஸே ததா³ |
ஸ ஸம்ரப்³த⁴ஸ்ததஸ்தஸ்மிந்தே³வாசார்யோ ப்³ருஹஸ்பதி꞉ || 1-25-31

தேவர்களாலும், முனிவர்களாலும் வேண்டப்பட்டாலும் அவன் அவளைத் திருப்பிக் கொடுக்காமல் இருந்தான். தேவர்களின் ஆசானான பிருஹஸ்பதி, இதனால் அவனிடம் சினம் கொண்டிருந்தார்.

உஸ²னா தஸ்ய ஜக்³ராஹ பார்ஷ்ணிமாங்கி³ரஸஸ்ததா³ |
ஸ ஹி ஸி²ஷ்யோ மஹாதேஜா꞉ பிது꞉ பூர்வோ ப்³ருஹஸ்பதே꞉ || 1-25-32

தேன ஸ்னேஹேன ப⁴க³வான்ருத்³ரஸ்தஸ்ய ப்³ருஹஸ்பதே꞉ |
பார்ஷ்ணிக்³ராஹோ(அ)ப⁴வத்³தே³வ꞉ ப்ரக்³ருஹ்யாஜக³வம் த⁴னு꞉ || 1-25-33

உசானஸ் {சுக்கிராச்சாரியர்} அவனது {சோமனின்} பக்கங்களைப் பாதுகாக்கத் தொடங்கினார். சிறப்புமிக்கத் தேவனான ருத்திரன், முற்காலத்தில் பிருஹஸ்பதியின் தந்தையுடைய {அங்கீரஸின்} சீடனாவான். அவர் மீது கொண்ட மதிப்பால் அவன் (ருத்ரன்), தன் கைகளில் அஜாகாவ வில்லை எடுத்துக் கொண்டு அவரது பின்புறத்தைக் காத்தான்[“பெருஞ்சக்தி கொண்ட உசானஸ் முற்காலத்தில் பிருஹஸ்பதியின் தந்தையான அங்கீரஸின் சீடராக இருந்ததால் அவர் அவரது தரப்பை அடைந்தார். சிறப்புமிக்கத் தேவனான ருத்திரன், பிருஹஸ்பதி மீது கொண்ட அன்பால் அவரது தரப்பை அடைந்து தன் அஜாகவ வில்லைப் பற்றினான். அந்தப் பேரான்மா, பிரம்மசிரம் என்றறியப்படும் உயர்ந்த ஆயுதத்தை அதில் பொருத்தி, தைத்தியர்களின் மீது ஏவி அவர்களது புகழை அழித்தான்” என்றிருக்கிறது. ].(32,33)

தேன ப்³ரஹ்மஸி²ரோ நாம பரமாஸ்த்ரம் மஹாத்மனா |
உத்³தி³ஸ்²ய தை³த்யானுத்ஸ்ருஷ்டம் யேனைஷாம் நாஸி²தம் யஸ²꞉ || 1-25-34

தத்ர தத்³யுத்³த⁴மப⁴வத்ப்ரக்²யாதம் தாரகாமயம் |
தே³வானாம் தா³னவானாம் ச லோகக்ஷயகரம் மஹத் || 1-25-35

தாரையின் காரணமாகத் தேவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும் அழிவைத் தரக்கூடிய ஒரு பயங்கரப் போரானது, அசுரர்களின் அழிவுக்காக உயரான்ம சிவன் தன் வலிமைமிக்க ஆயுதமான பிரம்மசிரஸை வைத்திருந்த இடத்தில் நடந்தது. (அதன் படி) அங்கே அவர்களது மகிமை அழிந்தது.(34,35)

தத்ர ஸி²ஷ்டாஸ்து யே தே³வாஸ்துஷிதாஸ்²சைவ பா⁴ரத |
ப்³ரஹ்மாணம் ஸ²ரணம் ஜக்³முராதி³தே³வம் ஸனாதனம் || 1-25-36

தாராஸங்க்ராமம் – நட்சத்திரப் போர்
ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, அறவிதிகளை நன்கறிந்தவர்களும், பிருஹஸ்பதியின் தரப்பை அடைந்தவர்களுமான தேவர்கள் மற்றும், ஆசானின் மனைவியை அபகரித்த சோமனின் தரப்பை அடைந்த துஷிதர்கள் என்ற தேவர்கள் ஆகியோர், பரமதேவனான நித்திய பிரம்மனின் புகலிடத்தை நாடினார்கள்.

ததோ நிவார்யோஸ²னஸம் ருத்³ரம் ஜ்யேஷ்ட²ம் ச ஸ²ங்கரம் |
த³தா³வங்கி³ரஸே தாராம் ஸ்வயமேவ பிதாமஹ꞉ || 1-25-37

அதன்பேரில் அங்கே வந்த பெரும்பாட்டன் {பிரம்மன்}, சுக்கிரனையும், சங்கரனையும் (போரிடாமல் தடுத்து) தாரையைப் பிருஹஸ்பதியிடம் திருப்பியளித்தான்.

தாமந்த꞉ப்ரஸவாம் த்³ருஷ்ட்வா தாராம் ப்ராஹ ப்³ருஹஸ்பதி꞉|
மதீ³யாயாம் ந தே யோனௌ க³ர்போ⁴ தா⁴ர்ய꞉ கத²ஞ்சன || 1-25-38

தாரை கருவுற்றிருப்பதைக் கண்ட பிருஹஸ்பதி, அவளிடம், “நீ இந்தக் குழந்தையை என் வீட்டில் பெற்றுக் கொள்ளக்கூடாது” என்றான்

அயோனாவுத்ஸ்ருஜத்தம் ஸா குமாரம் த³ஸ்யுஹந்தமம் |
இஷீகாஸ்தம்ப³மாஸாத்³ய ஜ்வலந்தமிவ பாவகம் || 1-25-39

தாரை கருவுற்றிருப்பதைக் கண்ட பிருஹஸ்பதி, அவளிடம், “நீ இந்தக் குழந்தையை என் வீட்டில் பெற்றுக் கொள்ளக்கூடாது” என்றான்.(38) அவள், கள்வர்களை அழிப்பவனும், எரிதழலைப் போன்ற பிராகசமிக்கவனுமான ஒரு மகனை இழை {புல் போன்ற} ஈர்க்குக்கட்டில் பெற்றெடுத்தாள்[“பிராமணரான பிருஹஸ்பதி, தாரை கருவுற்றிருப்பதைக் கண்டார். அவர், “இந்தக் கருவறை எனக்குச் சொந்தமானது, இங்கே வேறொருவனின் வித்து ஒருபோதும் வளர்க்கப்படக்கூடாது” என்றார். அந்தக் கரு, நெருப்பு போலச் சுடர்விட்டதால் அவள் அதைப் புல்தரையில் களைந்தெடுத்தாள். இந்தக் குழந்தை கொள்ளையர்களைக் கொல்பவனாக ஆனான்” என்றிருக்கிறது.]

ஜாதமாத்ர꞉ ஸ ப⁴க³வாந்தே³வானாமக்ஷிபத்³வபு꞉ |
தத꞉ ஸம்ஸ²யமாபன்னா இமாமகத²யன்ஸுரா꞉ || 1-25-40

ஸத்யம் ப்³ருஹி ஸுத꞉ கஸ்ய ஸோமஸ்யாத² ப்³ருஹஸ்பதே꞉ |
ப்ருச்ச்²யமானா யதா³ தே³வைர்னாஹ ஸா ஸாத்⁴வஸாது⁴ வா || 1-25-41

அந்த அழகிய சிறுவன் பிறந்ததும், அவன் தேவர்களின் அழகை மறைத்தான். இதனால் ஐயத்தால் நிறைந்த தேவர்கள், தாரையிடம் “இவன் யார்? இவன் பிருஹஸ்பதியின் மகனா, சோமனின் மகனா? எங்களுக்கு உண்மையைச் சொல்வாயாக” என்று கேட்டனர். இவ்வாறு தேவர்களால் கேட்கப்பட்டபோது, வெட்கத்தால் அவளால் பதிலேதும் கொடுக்கமுடியவில்லை.(40,41)

ததா³ தாம் ஸ²ப்துமாரப்³த⁴꞉ குமாரோ த³ஸ்யுஹந்தம꞉ |
தம் நிவார்ய ததோ ப்³ரஹ்மா தாராம் பப்ரச்ச² ஸம்ஸ²யம் || 1-25-42

அதன்பேரில். கள்வர்களைக் கொல்பவனான அவளது மகன், அவளைச் சபிக்க எத்தனித்தான். பிரம்மனே வந்து அவனைத் தடுத்து, இந்த ஐயத்திற்கான தீர்வைத் தாரையிடம் கேட்கும் வகையில்

தத³த்ர தத்²யம் தத்³ப்³ரூஹி தாரே கஸ்ய ஸுதஸ்த்வயம் |
ஸா ப்ராஞ்ஜலிருவாசேத³ம் ப்³ரஹ்மாணம் வரத³ம் ப்ரபு⁴ம் || 1-25-43

ஸோமஸ்யேதி மஹாத்மானம் குமாரம் த³ஸ்யுஹந்தமம் |
ததஸ்தம் மூர்த்⁴ன்யுபாக்⁴ராய ஸோமோ தா⁴தா ப்ரஜாபதி꞉ || 1-25-44

“ஓ! தாரா, உண்மையை எங்களுக்குச் சொல்வாயாக. இவன் யாருடைய மகன்?” என்று கேட்டான்.
அவள், வரங்களை அளிப்பவனான தலைவன் பிரம்மனிடம், தன் கரங்களைக் கூப்பிய படியே, “(இவன்) சோமனுடையவன் {சோமனின் மகன்}” என்றாள். அப்போது அவனுடைய தந்தையான குடிமுதல்வன் சோமன், கள்வர்களை அழிப்பவனான தன் உயரான்ம மகனின் தலையை {உச்சியை} முகர்ந்தான்.(43,44)

பு³த⁴ இத்யகரோன்னாம தஸ்ய புத்ரஸ்ய தீ⁴மத꞉ |
ப்ரதிகூலம் ச க³க³னே ஸமப்⁴யுத்தி²ஷ்ட²தே பு³த⁴꞉ || 1-25-45

அந்த நுண்ணறிவுமிக்கவன் (சோமன் {சந்திரன்}), தன் மகனுக்குப் புதன் என்று பெயரிட்டான். அவன் எப்போதும் வானத்தில் எதிர் திசையிலேயே உதிக்கின்றான்[“சோதிடத்தில் சோமனும் புதனும் பகைவர்களாகக் கருதப்படுகிறார்கள். ஒருவேளை இது, புதன் சோமனுக்குத் தொல்லைகளைக் கொடுப்பவன் என்ற பொருளைத் தரலாம்” என்றிருக்கிறது.]

உத்பாத³யாமாஸ தத꞉ புத்ரம் வை ராஜபுத்ரிகா |
தஸ்யாபத்யம் மஹாராஜோ ப³பூ⁴வைல꞉ புரூரவா꞉ || 1-25-46

புதன், வைராஜனின் {வைவஸ்தவ மனுவின்} மகளான இளையிடம் ஒரு மகனைப் பெற்றான்[புதன் இளையை மணந்த கதை ஹரிவம்ச பர்வம் பகுதி 10-ல் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ]. அவனுடைய மகனே பெரும் மன்னனான புரூரவன் ஆவான்.

ஊர்வஸ்²யாம் ஜஜ்ஞிரே யஸ்ய புத்ரா꞉ ஸப்த மஹாத்மன꞉ |
ப்ரஸஹ்ய த⁴ர்ஷிதஸ்தத்ர ஸோமோ வை ராஜயக்ஷ்மணா || 1-25-47

அவன் {புரூரவன்} ஊர்வசியிடம் ஏழு உயரான்ம மகன்களைப் பெற்றான். சந்திரனின் ஆணவத்தின் காரணமாக அவன் காச நோயை அடைந்தான்[“சந்திரன் தன் {இருபத்தேழு} மனைவியருள் ரோகிணியிடம் மட்டும் அதிகம் அன்பு செலுத்தியதால் அவர்களின் தந்தையான தக்ஷன் அவனை இவ்வாறு சபித்தான்” என்றிருக்கிறது.].

ததோ யக்ஷ்மாபி⁴பூ⁴தஸ்து ஸோம꞉ ப்ரக்ஷீணமண்ட³ல꞉ |
ஜகா³ம ஸ²ரணார்தா²ய பிதரம் ஸோ(அ)த்ரிமேவ து || 1-25-48

அவன் இந்நோயால் தாக்குண்டதால் அவனுடைய சுற்றுப்பாதை குறைவடைந்தது. அவன் அப்போது தன் தந்தையான அத்ரியின் புகலிடத்தை நாடினான்.

தஸ்ய தத்தாபஸ²மனம் சகாராத்ரிர்மஹாதபா꞉ |
ஸ ராஜயக்ஷ்மணா முக்த꞉ ஸ்²ரியா ஜஜ்வால ஸர்வத꞉ || 1-25-49

பெருந்தவசியான அத்ரி அவனுடைய பாபங்களில் இருந்து அவனை விடுவித்தார். இவ்வாறு காச நோயில் இருந்து விடுபட்ட அவன் பிரகாசமாக ஒளிர்ந்தான்.

ஏவம் ஸோமஸ்ய வை ஜன்ம கீர்திதம் கீர்திவர்த⁴னம் |
வம்ஸ²மஸ்ய மஹாராஜ கீர்த்யமானம் ச மே ஸ்²ருணு || 1-25-50

ஓ! ஏகாதிபதி {ஜனமேஜயா}, இவ்வாறே மகிமையை அதிகரிக்கும் சந்திரனின் பிறப்பு குறித்த கதையை உனக்குச் சொன்னேன். இப்போது அவனுடைய குடும்பத்தை {குலத்தைக்} குறித்து நான் சொல்லப் போகிறேன்

த⁴ன்யமாரோக்³யமாயுஷ்யம் புண்யம் ஸங்கல்பஸாத⁴னம் |
ஸோமஸ்ய ஜன்ம ஸ்²ருத்வைவ பாபேப்⁴யோ விப்ரமுச்யதே || 1-25-51

எப்போதும் அருளைத் தரும் சந்திரனின் பிறப்புக் கதையைக் கேட்பதால் ஒருவன் நோய்களில் இருந்து விடுபட்டு, நீண்ட வாழ்நாளையும், நெடும் சந்ததியையும் அடைந்து, தன் பாபங்கள் அனைத்தில் இருந்தும் விடுபடுவான்” என்றார் {வைசம்பாயனர்}

இதி ஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதே கி²லேஷு ஹரிவம்ஸே² ஹரிவம்ஸ²பர்வணி ஸோமோத்பத்திகத²னே
பஞ்சவிம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் -24–(பித்ரு கல்பம் – 8 | பித்ருகல்ப ஸமாப்தி – உலகைத் துறந்த பிரம்மதத்த சரிதம்)–

பகுதியின் சுருக்கம் : எறும்புகளின் மொழியைக் கேட்டுச் சிரித்த பிரம்மதத்தன்; அவனது அற்புத சக்தியை நிரூபிக்குமாறு கேட்ட சன்னதி; எல்லாம்வல்ல நாராயணனைக் கண்ட பிரம்மதத்தன்; ஸ்லோகங்களைச் சொன்ன பிராமணர்; அனைத்தையும் துறந்து மனைவியுடன் காட்டுக்குச் சென்ற பிரம்மதத்தன்; முக்தியை அடைந்தது–

மார்கண்டே³ய உவாச
ப்³ரஹ்மத³த்தஸ்ய தனய꞉ ஸ விப்⁴ராஜஸ்த்வஜாயத |
யோகா³த்மா தபஸா யுக்தோ விஷ்வக்ஸேன இதி ஸ்²ருத꞉ || 1-24-1

மார்க்கண்டேயர் {பீஷ்மரிடம்}, “தவசியும், துறவியுமான அந்த வைப்ராஜர்களில் {வாத்துகளில்} ஒருவன், விஷ்வக்ஸேனன் என்ற பெயரில் பிரம்மதத்தனுக்கு மகனாகப் பிறந்தான்-

கதா³சித்³ப்³ரஹ்மத³த்தஸ்து பா⁴ர்யயா ஸஹிதோ வனே |
விஜஹார ப்ரஹ்ருஷ்டாத்மா யதா² ஸ²ச்யா ஸ²சீபதி꞉ || 1-24-2

ஒரு காலத்தில், சச்சியின் துணையுடன் கூடிய இந்திரனைப் போலப் பிரம்மதத்தன் தன் மனைவியின் துணையுடன் காட்டில் இன்பமாக விளையாடிக் கொண்டிருந்தான்-

தத꞉ பிபீலிகருதம் ஸ ஸு²ஸ்²ராவ நராதி⁴ப꞉ |
காமினீம் காமினஸ்தஸ்ய யாசத꞉ க்ரோஸ²தோ ப்⁴ருஸ²ம் || 1-24-3

அப்போது, பெண் எறும்பை வேண்டும் ஓர் எறும்பின் ஒலியையும், மேலும் அது வெளிப்படுத்திய நிறைவின்மையையும் கேட்டான்

ஸ்²ருத்வா து யாச்யமானாம் தாம் க்ருத்³தா⁴ம் ஸூக்ஷ்மாம் பிபீலிகாம் |
ப்³ரஹ்மத³த்தோ மஹாஹாஸமகஸ்மாதே³வ சாஹஸத் || 1-24-4

அப்பாவியான அந்தப் பெண் எறும்பு, தன் கணவனின் வேண்டுதலைக் கேட்டு வெளிப்படுத்திய வெறுப்பையும் கேட்டு பிரம்மதத்தன் உரக்கச் சிரித்தான்

தத꞉ ஸா ஸம்நதிர்தீ³னா வ்ரீடி³தேவாப⁴வத்ததா³ |
நிராஹாரா ப³ஹுதித²ம் ப³பூ⁴வ வரவர்ணினீ || 1-24-5

அப்போது அவனுடைய மனைவியான சௌனதி {சன்னதி}, {தன் கணவன் தன்னையே கேலி செய்கிறான் என்ற நினைப்பால் உண்டான} கவலையால் பீடிக்கப்பட்டு வெட்கமடைந்தாள். அந்த அழகிய காரிகை, நீண்ட நாட்களாக உணவைத் தவிர்த்து வந்தாள்.

ப்ரஸாத்³யமானா ப⁴ர்த்ரா ஸா தமுவாச ஸு²சிஸ்மிதா |
த்வயா ச ஹஸிதா ராஜன்னாஹம் ஜீவிதுமுத்ஸஹே || 1-24-6

அவளுடைய கணவன், அவளை நிறைவடையச் செய்ய முயன்றபோது, தூய புன்னகையைக் கொண்ட அவள், “ஓ! மன்னா, நீர் என்னைக் கண்டு சிரிக்க நான் உயிர்வாழ விரும்பவில்லை” என்றாள்.

ஸ தத்காரணமாசக்²யௌ ந ச ஸா ஸ்²ரத்³த³தா⁴தி தத் |
உவாச சைனம் குபிதா நைஷ பா⁴வோ(அ)ஸ்தி மானுஷே || 1-24-7

அந்த மன்னன் {பிரம்மதத்தன்} தன் சிரிப்புக்கான காரணத்தைச் சொன்ன போதும், அவனுடைய சொற்களை நம்பாமல், கோபத்துடன் அவள், “இது மனித சக்திக்கு உட்பட்டதல்ல

கோ வை பிபீலிகருதம் மானுஷோ வேத்துமர்ஹதி |
ருதே தே³வப்ரஸாதா³த்³வா பூர்வஜாதிக்ருதேன வா || 1-24-8

{வருங்காலத்தை அறியும்} முன்னறிவின் துணையோ, மாசிலாப் பிறவியில் தான் செய்த நற்செயல்களாலோ அல்லாமல் ஓர் எறும்பின் ஒலியை எந்த மனிதனால் புரிந்து கொள்ள முடியும்?

தபோப³லேன வா ராஜன்வித்³யயா வா நராதி⁴ப |
யத்³யேஷ வை ப்ரபா⁴வஸ்தே ஸர்வஸத்த்வருதஜ்ஞதா || 1-24-9

யதா²ஹமேதஜ்ஜானீயாம் ததா² ப்ரத்யாயயஸ்வ மாம் |
ப்ராணான்வாபி பரித்யக்ஷ்யே ராஜன்ஸத்யேன தே ஸ²பே || 1-24-10

ஓ! மன்னா, தபத்தினாலோ, வேறு எந்த ஞானத்தினாலோ நீர் விலங்குகளின் ஒலியைப் புரிந்து கொள்ளும் சக்தியை அடைந்திருந்தால், அதை நான் அறியும் வகையில் எந்த வழிமுறையிலாவது என்னை நம்பச் செய்வீராக. இல்லையெனில், ஓ! மன்னா, நான் என் உயிரைத் துறப்பேன். நான் உண்மையாகவும், உறுதியாகவும் கூறுகிறேன்” என்றாள்.

தத்தஸ்யா வசனம் ஸ்²ருத்வா மஹிஷ்யா꞉ பருஷாக்ஷரம் |
ஸ ராஜா பரமாபன்னோ தே³வஸ்²ரேஷ்ட²மகா³த்தத꞉ || 1-24-11

ஸ²ரண்யம் ஸர்வபூ⁴தேஸ²ம் ப⁴க்த்யா நாராயணம் ஹரிம் |
ஸமாஹிதோ நிராஹார꞉ ஷட்³ராத்ரேண மஹாயஸா²꞉ || 1-24-12

த³த³ர்ஸ² த³ர்ஸ²னே ராஜா தே³வம் நாராயணம் ப்ரபு⁴ம் |
உவாச சைனம் ப⁴க³வான்ஸர்வபூ⁴தானுகம்பக꞉ || 1-24-13

பெருஞ்சிறப்புமிக்க அரசன் பிரம்மதத்தன், அரசியின் அந்தக் கொடுஞ்சொற்களைக் கேட்டுப் பெரிதும் துயரடைந்தான். அப்போது அவன் உலகங்கள் அனைத்தின் தலைவனும், எல்லாம் வல்லவனுமான நாராயணனின் பாதுகாப்பை மதிப்புடன் வேண்டினான். பெருஞ்சிறப்புமிக்க அந்த மன்னன், தன் புலன்களை அடக்கி, உணவைத் தவிர்த்து, ஆறு இரவுகளுக்குள் எல்லாம் வல்ல தெய்வமான நாராயணனைக் கண்டான். அனைத்து உயிரினங்களிடமும் கருணை கொண்ட அந்தத் தலைவன் {நாராயணன்} அவனிடம் {பிரம்மதத்தனிடம்},(11-13)

ப்³ரஹ்மத³த்த ப்ரபா⁴தே த்வம் கல்யாணம் ஸமவாப்ஸ்யஸி |
இத்யுக்த்வா ப⁴க³வாந்தே³வஸ்தத்ரைவாந்தரதீ⁴யத || 1-24-14

“ஓ! பிரம்மதத்தா, இந்த இரவு கழிந்ததும் நீ நன்னிலையை அடைவாய்” என்றான். இதைச் சொன்ன அந்தத் தலைவன் அங்கேயே அப்போதே மறைந்து போனான்

சதுர்ணாம் து பிதா யோ(அ)ஸௌ ப்³ராஹ்மணானாம் மஹாத்மனாம் |
ஸ்²லோகம் ஸோ(அ)தீ⁴த்ய புத்ரேப்⁴ய꞉ க்ருதக்ருத்ய இவாப⁴வத் || 1-24-15

நான்கு உயரான்மப் பிராமணர்களின் தந்தை, தமது மகன்களிடம் இருந்து ஸ்லோகத்தை {இரண்டு ஸ்லோகங்களை} அறிந்து கொண்டு, அருளப்பட்டவராகத் தம்மைக் கருதினார்

ஸ ராஜானமதா²ன்விச்ச²ன்ஸஹமந்த்ரிணமச்யுதம் |
ந த³த³ர்ஸா²ந்தரம் கிஞ்சிச்ச்²லோகம் ஸ்²ராவயிதும் ததா³ || 1-24-16

பிறகு அவர், அந்த மன்னனிடமும், அவனது அமைச்சர்களிடமும் செல்ல விரும்பினார். எனினும், அங்கே சென்ற அவரால் அவர்களிடம் அந்த ஸ்லோகத்தை உரைக்கும் வாய்ப்பைக் காண முடியவில்லை.

அத² ராஜா ஸர꞉ஸ்னாதோ லப்³த்⁴வா நாராயணாத்³வரம் |
ப்ரவிவேஸ² புரீம் ப்ரீதோ ரத²மாருஹ்ய காஞ்சனம் |
தஸ்ய ரஸ்²மீன்ப்ரத்யக்³ருஹ்ணாத்கண்ட³ரீகோ த்³விஜர்ஷப⁴꞉ || 1-24-17

அப்போது, குளத்தில் குளித்து, நாராயணனிடம் வரம்பெற்று வந்த அவன் {பிரம்மதத்தன்}, ஒரு பொற்தேரில் மகிழ்ச்சியாக ஏறி நகருக்குள் நுழைந்தான்.

சாமரம் வ்யஜனம் சாபி பா³ப்⁴ரவ்ய꞉ ஸமவாக்ஷிபத் || 1-24-18

இருபிறப்பாளர்களில் முதன்மையான கண்டரீகன், அவனது தேரோட்டியாகவும், பாஞ்சாலன் சாமரம் வீசுபவனாகவும் செயல்பட்டனர்.

இத³மந்தரமித்யேவ தத꞉ ஸ ப்³ராஹ்மணஸ்ததா³ |
ஸ்²ராவயாமாஸ ராஜானம் ஸ்²லோகம் தம் ஸசிவௌ ச தௌ || 1-24-19

அந்தக் கணத்தையே சாதகமானதாகக் கருதிய அந்தப் பிராமணர், அந்த மன்னன் மற்றும் அவனது இரண்டு அமைச்சர்களின் முன்னிலையில் அந்த ஸ்லோகத்தை {இரண்டு ஸ்லோகங்களை} உரைத்தார்.

ஸப்த வ்யாதா⁴ த³ஸா²ர்ணேஷு ம்ருகா³꞉ காலஞ்ஜரே கி³ரௌ |
சக்ரவாகா꞉ ஸ²ரத்³வீபே ஹம்ஸா꞉ ஸரஸி மானஸே || 1-24-20

தே(அ)பி⁴ஜாதா꞉ குருக்ஷேத்ரே ப்³ராஹ்மணா வேத³பாரகா³꞉ |
ப்ரஸ்தி²தா தீ³ர்க⁴மத்⁴வானம் யூயம் கிமவஸீத³த² || 1-24-21

{அவர்}, “தசார்ண மாகாணத்தில் ஏழு வேடர்களாகப் பிறந்தவர்கள், மறுபிறவியில் காலஞ்சர மலையில் மான்களாகவும், பிறகு சரத் தீவில் சக்கரவாகங்களாகவும், அதன் பிறகு மானஸத் தடாகத்தில் வாத்துகளாகவும் {அன்னப்பறவைகளாகவும்} பிறந்தனர். இறுதியாக அவர்கள் குருக்ஷேத்திரத்தில் வேதங்களை நன்கறிந்த பிராமணர்களாகப் பிறந்தனர். அவர்களில் நற்குடும்பத்தில் பிறந்த நால்வர் {யோகப் பாதையில்} வெகு தொலைவில் உள்ள பகுதிக்குச் சென்றுவிட்டனர். நீங்களோ யோகப் பாதையில் இருந்து விலகி மூழ்கிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்” என்றார்.(20-21)

தச்ச்²ருத்வா மோஹமக³மத்³ப்³ரஹ்மத³த்தோ நராதி⁴ப꞉ |
ஸசிவஸ்²சாஸ்ய பாஞ்சால்ய꞉ கண்ட³ரீகஸ்²ச பா⁴ரத || 1-24-22

ஸ்ரஸ்தரஸ்²மிப்ரதோதௌ³ தௌ பதிதவ்யஜனாவுபௌ⁴ |
த்³ருஷ்ட்வா ப³பூ⁴வுரஸ்வஸ்தா²꞉ பௌராஸ்²ச ஸுஹ்ருத³ஸ்ததா² || 1-24-23

ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, இதைக் கேட்டு மன்னன் பிரம்மதத்தன் கலக்கமடைந்தன், கண்டரீகன் மற்றும் பாஞ்சாலன் ஆகியோரிடம் இருந்து முறையே குதிரைகளின் கடிவாளங்களும், கரங்களில் இருந்த சாமரங்களும் நழுவி விழுந்தன. இதைக் கண்ட குடிமக்களும், நண்பர்களும் பெரிதும் கலக்கமடைந்தனர்.(22,23)

முஹுர்தமேவ ராஜா ஸ ஸஹ தாப்⁴யாம் ரதே² ஸ்தி²த꞉ |
ப்ரதிலப்⁴ய தத꞉ ஸஞ்ஜ்ஞாம் ப்ரத்யாக³ச்ச²த³ரிந்த³ம꞉ || 1-24-24

மன்னன் தன் அமைச்சர்கள் இருவருடன் ஒரு கணம் தேரில் காத்திருந்து, தன் நினைவு மீண்ட பிறகு அரண்மனைக்குச் சென்றான்

ததஸ்தே தத்ஸர꞉ ஸ்ம்ருத்வா யோக³ம் தமுபலப்⁴ய ச |
ப்³ராஹ்மணம் விபுலைரர்தை²ர்போ⁴கை³ஸ்²ச ஸமயோஜயன் || 1-24-25

அப்போது அவன், குறிப்பிடப்பட்ட அந்தத் தடாகத்தை நினைவு கூர்ந்து, முற்பிறவியில் பயின்ற யோக சக்தியை மீண்டும் அடைந்து, அந்தப் பிராமணருக்கு மகிழ்ச்சியளிக்கக்கூடிய பல்வேறு பொருட்களையும், தேர்களையும் அளித்து அவரைக் கௌரவித்தான்

அபி⁴ஷிச்ய ஸ்வராஜ்யே து விஷ்வக்ஸேனமரிந்த³மம் |
ஜகா³ம ப்³ரஹ்மத³த்தோ(அ)த² ஸதா³ரோ வனமேவ ஹ || 1-24-26

பிறகு, பகைவரை அடக்குபவனான பிரம்மதத்தன், தன் மகன் விஷ்வக்ஸேனனை அரியணையில் அமர்த்திவிட்டுத் தன் மனைவியுடன் சேர்ந்து காட்டுக்குள் ஓய்ந்து சென்றான்.

அதை²னம் ஸன்னதிர்தீ⁴ரா தே³வலஸ்ய ஸுதா ததா³ |
உவாச பரமப்ரீதா யோகா³த்³வனக³தம் ந்ருபம் || 1-24-27

அந்த மன்னன் {பிரம்மதத்தன்}, யோகம் பயில்வதற்காகக் காட்டுக்குச் சென்ற பிறகு, தேவலரின் மகளும், நல்லியல்பு கொண்டவளுமான சன்னதி, பெரும் மகிழ்ச்சியுடன் அந்த மன்னனிடம்,

ஜானந்த்யா தே மஹாராஜ பிபீலிகருதஜ்ஞதாம் |
சோதி³த꞉ க்ரோத⁴முத்³தி³ஸ்²ய ஸக்த꞉ காமேஷு வை மயா || 1-24-28

“ஓ! ஏகாதிபதி, எறும்புகளின் ஒலியைப் புரிந்து கொள்ள இயன்றவராக இருந்தும், பாலியல் ஆசைகளுக்கு நீர் அடிமையாக இருக்கிறீர்; எனவேதான், பேராபத்தில் இருந்த உம்மைக் கோபமடையச் செய்ய விரும்பினேன்

இதோ வயம் க³மிஷ்யாமோ க³திமிஷ்டாமனுத்தமாம் |
தவ சாந்தர்ஹிதோ யோக³ஸ்தத꞉ ஸம்ஸ்மாரிதோ மயா || 1-24-29

இப்பிறவியில் இருந்து நாம் மிகச் சிறந்த நிலையை அடைய வேண்டும். நீர் யோகப் பயிற்சியில் இருந்து விலகியதன் விளைவால் நான் அதை உமக்கு நினைவூட்டினேன்” என்றாள்

ஸ ராஜா பரமப்ரீத꞉ பத்ன்யா꞉ ஸ்²ருத்வா வசஸ்ததா³ |
ப்ராப்ய யோக³ம் ப³லாதே³வ க³த்ம் ப்ராப ஸுது³ர்லபா⁴ம் || 1-24-30

அந்த மன்னன், தன் மனைவியின் சொற்களைக் கேட்டுப் பெரும் நிறைவடைந்தான். யோக சக்தியை அடைந்த அவன், அடைதற்கு மிக அரிய உயர்ந்த நிலையை அடைந்தான்

கண்ட³ரீகோ(அ)பி த⁴ர்மாத்மா ஸாங்க்²யயோக³மனுத்தமம் |
ப்ராப்ய யோக³க³தி꞉ ஸித்³தௌ⁴ விஸு²த்³த⁴ஸ்தேன கர்மணா || 1-24-31

அவன், தன் வினைகளால் தன்னைத் தூய்மை செய்து கொண்டு, மிகச் சிறந்த சாங்கிய யோகத்தை அடைந்து, உன்னத நிலையை எட்டினான்.

க்ரமம் ப்ரணீய பாஞ்சால்ய꞉ ஸி²க்ஷாம் சோத்பாத்³ய கேவலாம் |
யோகா³சார்யக³திம் ப்ராப யஸ²ஸ்²சாக்³ர்யம் மஹாதபா꞉ || 1-24-32

பெரும் தவசியான அந்தப் பாஞ்சால்யன், சிக்ஷையை மட்டும் நிறுவி, வேதங்களின் முறையை விதித்துப் பெரும்புகழையும், யோகாசான் என்ற நிலையையும் அடைந்தான்.

ஏவமேதத்புராவ்ருத்தம் மம ப்ரத்யக்ஷமச்யுத |
தத்³தா⁴ரயஸ்வ கா³ங்கே³ய ஸ்²ரேயஸா யோக்ஷ்யஸே தத꞉ || 1-24-33

ஓ! கங்கையின் மைந்தா {பீஷ்மா}, பழங்காலத்தில் இவையாவும் என் கண் முன்பாகவே நடைபெற்றன. இதைத் தியானித்து, நன்னிலையை அடைவாயாக.

யே சான்யே தா⁴ரயிஷ்யந்தி தேஷாம் சரிதமுத்தமம் |
திர்யக்³யோனிஷு தே ஜாது ந க³மிஷ்யந்தி கர்ஹிசித் || 1-24-34

இந்த மிகச் சிறந்த கதையைத் தியானிக்கும் பிறரும், ஒருபோதும் இழிபிறவிகளை அடையமாட்டார்கள்

ஸ்²ருத்வா சேத³முபாக்²யானம் மஹார்த²ம் மஹதாம் க³திம் |
யோக³த⁴ர்மோ ஹ்ருதி³ ஸதா³ பரிவர்ததி பா⁴ரத || 1-24-35

ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, பெருஞ்சிறப்புவாய்ந்த இந்த வரலாற்றைக் கேட்கும் ஒருவனுடைய மனம் எப்போதும் யோகம் பயில்வதையே விரும்பும்.

ஸ தேனைவானுப³ந்தே⁴ன கதா³சில்லப⁴தே ஸ²மம் |
ததோ யோக³க³திம் யாதி ஸு²த்³தா⁴ம் தாம் பு⁴வி து³ர்லபா⁴ம் || 1-24-36

இதைத் தியானிக்கும் எவனும், எப்போதும் அமைதியில் இன்புற்று, இவ்வுலகில் அடைதற்கரிதான ஒரு யோகியின் தூய நிலையைப் படிப்படியாக அடைவான்” என்றார் {மார்க்கண்டேயர்}”

வைஸ²ம்பாயன உவாச
ஏவமேதத்புரா கீ³தம் மார்கண்டே³யேன தீ⁴மதா |
ஸ்²ராத்³த⁴ஸ்ய ப²லமுத்³தி³ஸ்²ய ஸோமஸ்யாப்யாயனாய வை || 1-24-37

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்}, “நுண்ணறிவுமிக்க மார்க்கண்டேயர், சிராத்தத்தால் உண்டாகும் பலன்களை விளக்கும் வழியிலும், யோகப் பயிற்சியைப் பரப்பும் வகையிலும் முற்காலத்தில் இவ்வாறு பேசினார்.

ஸோமோ ஹி ப⁴க³வாந்தே³வோ லோகஸ்யாப்யாயனம் பரம் |
வ்ருஷ்ணிவம்ஸ²ப்ரஸங்கே³ன தஸ்ய வம்ஸ²ம் நிபோ³த⁴ மே || 1-24-38

தெய்வீக சோமன் அனைத்து உயிரனங்களுக்கும் ஊட்டத்தை அளிக்கிறான். எனவே, விருஷ்ணி குடும்பத்தை {குலத்தை} விளக்கும் போதே சந்திர குடும்பத்தைக் குறித்தும் என்னிடம் இருந்து கேட்பாயாக” என்றார்.

இதி ஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதே கி²லேஷு ஹரிவம்ஸே² ஹரிவம்ஸ²பர்வணி
பித்ருகல்பஸமாப்திர்னாம சதுர்விம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் -23-(பித்ரு கல்பம் – 7 | ஹம்ஸ வர்ணனம்)-பறவைகளின் கதை |–

குதியின் சுருக்கம் : பறவைகளின் யோக நிலையைக் கண்டு நாணமடைந்த மன்னன் விப்ராஜன்; தன் மகன் அணுஹனை அரியணையில் ஏற்றியது; பிரம்மதத்தனைப் பெற்ற அணுஹன்; பிரம்மதத்தனின் அமைச்சர்கள்; ஸ்ரோத்ரிய பிராமணர்களாகப் பிறந்த மற்ற நான்கு வாத்துகள்; தந்தையைப் பிரம்மதத்தனிடம் செல்லுமாறு தூண்டிவிட்டு நற்கதியை அடைந்த நால்வர்–

மார்கண்டே³ய உவாச
தே யோக³த⁴ர்மனிரதா꞉ ஸப்த மானஸசாரிண꞉ |
பத்³மக³ர்போ⁴(அ)ரவிந்தா³க்ஷ꞉ க்ஷீரக³ர்ப⁴꞉ ஸுலோசன꞉ || 1-23-1

உருபி³ந்து³꞉ ஸுபி³ந்து³ஸ்²ச ஹைமக³ர்ப⁴ஸ்து ஸப்தம꞉ |
வாய்வம்பு³ப⁴க்ஷா꞉ ஸததம் ஸ²ரீராண்யுபஸோ²ஷயன் || 1-23-2

மார்க்கண்டேயர் {பீஷ்மரிடம்}, “எப்போதும் யோகம் பயில்பவையும், மானஸத் தடாகத்தில் திரிபவையும், பத்மகர்ப்பன், அரவிந்தாக்ஷன், க்ஷீரகர்ப்பன், ஸுலோசனன், உருபிந்து, ஸுபிந்து, ஹைமகர்ப்பன் என்ற பெயர்களைக் கொண்ட அந்த ஏழு வாத்துகளும் {அன்னப்பறவைகளும்}, எப்போதும் காற்றையும், நீரையும் உண்டு தங்கள் உடல்களைப் பேணி வாழ்பவையாக இருந்தன[ஹரிவம்சபர்வம் 21ம் பகுதி 36ம் ஸ்லோகத்தில் இந்த வாத்துகளுக்கு ஏற்கனவே வேறு பெயர்கள் சொல்லப்பட்டுள்ளன. இப்போது மீண்டும் இவற்றுக்கு ஏன் புதிய பெயர்கள் சொல்லப்படுகின்றன என்பது தெரியவில்லை. ஒருவேளை இஃது அந்த வாத்துகளின் மறுபெயர்களா என்பதும் தெரியவில்லை. ]

ராஜா விப்⁴ராஜமானஸ்து வபுஷா தத்³வனம் ததா³ |
சசாராந்த꞉புரவ்ருதோ நந்த³னம் மக⁴வானிவ || 1-23-3

அந்த நேரத்தில், மன்னன் {விப்ராஜன்} தன் மேனி எழிலில் ஒளிர்ந்து கொண்டிருப்பவனும், தன்னுடைய பெண் துணைவிகளால் சூழப்பட்டவனுமாக, நந்தனம் எனும் இன்பத் தோட்டத்தில் தேவர்களின் தலைவனை {இந்திரனைப்} போல அந்தக் காட்டில் திரிந்து கொண்டிருந்தான்

ஸ தானபஸ்²யத்க²சரான்யோக³த⁴ர்மாத்மகான்ன்ருப |
நிர்வேதா³ச்ச தமேவார்த²மனுத்⁴யாயன்புரம் யயௌ || 1-23-4

அந்தப் பறவைகளின் பேராவல் மற்றும் வேறு புற அடையாளங்கள் ஆகியவற்றின் மூலம் அவை யோகியர் என்பதை அந்த மன்னன் {விப்ராஜன்} கண்டான். பிறகு வெட்கத்தாலும்[அவன் ’இவை பறவைகள், மேலும் இவை யோகம் பயில்கின்றன, அதே வேளையில் மனிதனான நான் இன்பத்தை மட்டுமே நாடுகிறேன்’ என்று நினைத்தான். இவ்வாறு தன்னொழுக்கத்தில் வெட்கமடைந்தவனாக அவன் தன் நகரத்திற்குத் திரும்பிச் சென்றான்”], அதை நினைத்துப் பார்த்தும் தன் நகரத்திற்குத் திரும்பிச் சென்றான்.

அணுஹோ நாம தஸ்யா(ஆ)ஸீத்புத்ர꞉ பரமதா⁴ர்மிக꞉ |
அணுர்த⁴ர்மரதிர்னித்யமணும் ஸோ(அ)த்⁴யக³மத்பத³ம் || 1-23-5

அவனுக்கு {விப்ராஜனுக்கு} அணுஹன் {அணுஹு} என்ற பெயரில் பெரும் பக்திமானான ஒரு மகன் இருந்தான். அவன் அறநெறியின் சிறு தகவலிலும் தன் கண்களைக் கொண்டவனாக நம்பிக்கையின் பாதுகாவலனாக இருந்தான்-

ப்ராதா³த்கன்யாம் ஸு²கஸ்தஸ்மை க்ருத்வீம் பூஜிதலக்ஷணாம் |
ஸத்யஸீ²லகு³ணோபேதாம் யோக³த⁴ர்மரதாம் ஸதா³ || 1-23-6

சுகர், திறன்பெற்றவளும், வழிபடத்தகுந்தவளும், அனைத்து மங்கலக் குறிகளையும் கொடையாகக் கொண்டவளும், நல்லியல்பின் குணத்துடன் கூடியவளுமான தன் மகள் கிருத்வியை {மனைவியாக} அவனுக்கு {அணுஹனுக்கு} அளித்தார்

ஸா ஹ்யுத்³தி³ஷ்டா புரா பீ⁴ஷ்ம பித்ருகன்யா மனீஷிணீ |
ஸனத்குமாரேண ததா³ ஸன்னிதௌ⁴ மம ஸோ²ப⁴னா || 1-23-7

ஓ! பீஷ்மா, முன்னர் ஸனத்குமாரர் அந்த அழகிய காரிகையை, பார்ஹிஷதஸ் என்ற பித்ருவின் மகளான பீவரி என்று குறிப்பிட்டார்-

ஸத்யத⁴ர்மப்⁴ருதாம் ஸ்²ரேஷ்டா² து³ர்விஜ்ஞேயா க்ருதாத்மபி⁴꞉ |
யோகா³ ச யோக³பத்னீ ச யோக³மாதா ததை²வ ச || 1-23-8

அவள் வாய்மை நிறைந்தவளாகவும், கட்டுப்பாடற்ற மனங்களைக் கொண்டோரின் புத்திக்கு அப்பாற்பட்டவளாகவும், ஒரு யோகியின் மனைவியாகவும், ஒரு யோகியின் தாயாகவும், தானே ஒரு தவசியாகவும் இருந்தாள்

யதா² தே கதித²ம் பூர்வம் பித்ருகல்பேஷு வை மயா |
விப்⁴ராஜஸ்த்வணுஹம் ராஜ்யே ஸ்தா²பயித்வா நரேஸ்²வர꞉ || 1-23-9

ஆமந்த்ர்ய பௌரான்ப்ரீதாத்மா ப்³ராஹ்மணான்ஸ்வதி வாச்ய ச |
ப்ராயாத்ஸரஸ்தபஸ்²சர்தும் யத்ர தே ஸஹசாரிண꞉ || 1-23-10

பித்ருக்களைக் குறித்து முன்பு சொன்னபோதே நான் இதை விளக்கிச் சொன்னேன். அணுஹனை அரியணையில் அமரச் செய்து, மகிழ்ச்சிமிக்க இதயத்துடன் குடிமக்களை வரவேற்று, பிராமணர்களை அருள்பெறத்தக்க சடங்குகள் செய்ய வைத்த மன்னன் விப்ராஜன், அந்த வாத்துகள் திரிந்து கொண்டிருந்த மானஸத் தடாகத்திற்குக் கடுந்தவங்களைச் செய்வதற்காகச் சென்றான்.(9,10)

ஸ வை தத்ர நிராஹாரோ வாயுப⁴க்ஷோ மஹாதபா꞉ |
த்யக்த்வா காமாம்ஸ்தபஸ்தேபே ஸரஸஸ்தஸ்ய பார்ஸ்²வத꞉ || 1-23-11

ஆசைகள் அனைத்தையும் கைவிட்டு, உணவைத் தவிர்த்து, காற்றை மட்டுமே உண்டு வாழ்ந்த அவன், அந்தத் தடாகத்தின் ஒரு பக்கத்தில் தவம் செய்யத் தொடங்கினான்

தஸ்ய ஸங்கல்ப ஆஸீச்ச தேஷாமேகதரஸ்ய வை |
புத்ரத்வம் ப்ராப்ய யோகே³ன யுஜ்யேயமிதி பா⁴ரத || 1-23-12

ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, அவற்றில் {அந்த வாத்துகளில்} ஒன்றுக்கு மகனாகப் பிறந்து, யோகத்தை அடைய வேண்டும் என்பது அவனது தீர்மானமாக இருந்தது.

க்ருத்வாபி⁴ஸந்தி⁴ம் தபஸா மஹதா ஸ ஸமன்வித꞉ |
மஹாதபா꞉ ஸ விப்⁴ராஜோ விரராஜாம்ஸு²மானிவ || 1-23-13

இந்தத் தீர்மானத்தைச் செய்து கொண்டு, கடுந்தவங்களைச் செய்யத் தொடங்கிய அவன் அங்கே சூரியனைப் போல ஒளிரத் தொடங்கினான்-

ததோ விப்⁴ராஜிதம் தேன வைப்⁴ராஜம் நாம தத்³வனம் |
ஸரஸ்தச்ச குருஸ்²ரேஷ்ட² வைப்⁴ராஜமிதி ஸஞ்ஜ்ஞிதம் || 1-23-14

யத்ர தே ஸ²குனா ராஜம்ஸ்²சத்வாரோ யோக³த⁴ர்மிண꞉ |
யோக³ப்⁴ரஷ்டாஸ்த்ரயஸ்²சைவ தே³ஹன்யாஸக்ருதோ(அ)ப⁴வன் || 1-23-15

ஓ! குருக்களில் முதன்மையானவனே, தவசிகளான நான்கு வாத்துகளும், யோகப் பாதையில் இருந்து விலகிய மற்ற மூன்றும் உயிர்விட்ட இடமான அந்தக் காடானது விப்ராஜனால் பிரகாசமடைந்ததன் காரணமாக வைப்ராஜம் என்ற பெயரில் கொண்டாடப்பட்டது.(14,15)

காம்பில்யே நக³ரே தே து ப்³ரஹ்மத³த்தபுரோக³மா꞉ |
ஜாதா꞉ ஸப்த மஹாத்மான꞉ ஸர்வே விக³தகல்மஷா꞉ || 1-23-16

(பறவைகளாகப் பிறந்திருந்த) அந்த உயரான்ம மனிதர்கள் எழுவரும் தங்கள் பாவங்களில் இருந்து விடுபட்டவர்களாக, பிரம்மதத்தன் முதலிய வேறு பெயர்களில் காம்பில்ய நகரத்தில் பிறந்தனர்-

ஜ்ஞானத்⁴யானதப꞉புஜாவேத³வேதா³ங்க³பாரகா³꞉ |
ஸ்ம்ருதிமந்தோ(அ)த்ர சத்வாரஸ்த்ரயஸ்து பரிமோஹிதா꞉ || 1-23-17

அவர்களில் நால்வர், ஞானம், தியானம் மற்றும் தவம் ஆகியவற்றின் மூலம் புனித வேதங்களிலும், வேதாங்கங்களிலும் தேர்ச்சி பெற்றவர்களாக {முற்பிறவியைக் குறித்த} (நல்ல) நினைவு சக்தி கொண்டவர்களாக இருந்தனர். மற்ற மூவரும் {முற்பிறவியைக் குறித்த} அறியாமையுடனே இருந்தனர்

ஸ்வதந்த்ரஸ்த்வணுஹாஜ்ஜஜ்ஞே ப்³ரஹ்மத³த்தோ மஹாயஸா²꞉ |
யதா² ஹ்யாஸீத்பக்ஷிபா⁴வே ஸங்கல்ப꞉ பூர்வசிந்தித꞉ |
ஜ்ஞானத்⁴யானதப꞉பூதோ வேத³வேதா³ங்க³பாரக³꞉ || 1-23-18

ஸ்வதந்த்ரன் {என்ற வாத்து}[1ம் ஸ்லோகத்தில் வேறு பெயர் சொல்லப்பட்டாலும், இங்கே சென்ற அத்யாயத்தில் சொல்லப்பட்ட பெயரே பயன்படுத்தப்படுகிறது.], பிரம்மதத்தன் என்ற பெயரில் அணுஹனின் சிறப்புமிக்க மகனாகப் பிறந்தான். முற்பிறவியில் பறவையாக இருந்தபோது கொண்ட தீர்மானத்தின்படியே அவன் ஞானம், தியானம் மற்றும் தவத்துடன் கூடியவனாகவும், வேதம் மற்றும் வேதாங்கங்களில் தேர்ச்சி பெற்றவனாகவும் இருந்தான்.

சி²த்³ரத³ர்ஸீ² ஸுனேத்ரஸ்²ச ததா² பா³ப்⁴ரவ்யவத்ஸயோ꞉ |
ஜாதௌ ஸ்²ரோத்ரியதா³யாதௌ³ வேத³வேதா³ங்க³பாரகௌ³ || 1-23-19

சித்ரதர்சியும் {சித்ரதர்சனனும்}, ஸுநேத்ரனும் ஸ்ரோத்ரிய பிராமணர்களாகவும், வேதங்களையும், அதனுடன் கூடிய உபவேதங்களையும் நன்கு கற்றவர்களாகவும் பாப்ரவ்ய மற்றும் வத்ஸ குலங்களில் பிறந்தனர்.

ஸஹாயௌ ப்³ரஹ்மத³த்தஸ்ய பூர்வஜாதிஸஹோஷிதௌ |
பாஞ்சால꞉ பாஞ்சிகஸ்²சைவ கண்ட³ரீகஸ்ததா²பர꞉ || 1-23-20

முற்பிறவியில் பிரம்மதத்தனுடன் வாழ்ந்து வந்த அவர்கள் இப்போது அவனுடைய துணைவர்களானார்கள். பிறர் பாஞ்சாலன், பாஞ்சிகன், மற்றும் கண்டரீகனாகப் பிறந்தனர்[கௌசிகரின் ஏழு மகன்களில் ஐந்தாமவனான கவி, அனைத்துப் பிறவிகளிலும் ஐந்தாம் சகோதரனாகவே பிறந்து ஏழாம் பிறவியில் பாஞ்சாலனாகப் பிறந்தான். அதே வேளையில் ஆறாமவனான கஸ்ரூமன் கண்டரீகனாகப் பிறந்தான். இந்த இருவரும் மன்னனுடைய அமைச்சர்களின் மகன்களாகப் பிறந்தனர்”என்றிருக்கிறது
“ஐந்தாமவன் பாஞ்சாலன் என்று அறியப்பட்டான். ஆறாமவன் கண்டரீகன் ஆவான்” என்றிருக்கிறது. பாஞ்சாலன் என்பதன் அடிக்குறிப்பின் இவன் பாஞ்சிகன் என்றும் அழைக்கப்பட்டான்” என்றிருக்கிறது.].

பாஞ்சாலோ ப³ஹ்வ்ருசஸ்த்வாஸீதா³சார்யத்வம் சகார ஹ |
த்³விவேத³꞉ கண்ட³ரீகஸ்து ச²ந்தோ³கோ³(அ)த்⁴வர்யுரேவ ச || 1-23-21

அவர்களில் பாஞ்சாலன் ரிக் வேதத்தை நன்கறிந்தவனாக (இருந்தபடியால்) ஓர் ஆசானின் கடமைகளைச் செய்து வந்தான். இரு வேதங்களை நன்கறிந்தவனான கண்டரீகன் சந்தயோகனாகவும் {சாமவேதம் ஓதுபவனாகவும்}, அத்வர்யுவாகவும் {யஜுர் வேதம் அறிந்த பிராமணனாகவும்} செயல்பட்டான்

ஸர்வஸத்த்வருதஜ்ஞஸ்து ராJஆ(ஆ)ஸீத³ணுஹாத்மஜ꞉ |
பாஞ்சாலகண்ட³ரீகாப்⁴யாம் தஸ்ய ஸக்²யமபூ⁴த்ததா³ || 1-23-22

அணுஹனின் மகனான மன்னன் (பிரம்மதத்தன்), விலங்குகள் அனைத்தின் குரல்களையும் நன்கு அறிந்திருந்தான். அவன் பாஞ்சாலன் மற்றும் கண்டரீகனின் நல்ல நண்பனாக இருந்தான்

தே க்³ராம்யத⁴ர்மாபி⁴ரதா꞉ காமஸ்ய வஸ²வர்தின꞉ |
பூர்வஜாதிக்ருதேனாஸந்த⁴ர்மகாமார்த²கோவிதா³꞉ || 1-23-23

அவர்கள் மோசமான இன்பங்களுக்கு அடிமைகளாக இருந்தாலும், மாசற்றவையான அவர்களது நற்செயல்களின் விளைகளால் அறநெறி, தற்காலிக லாபங்கள் {உலகப் பொருள்}, ஆசைகள் ஆகியவற்றை அறிந்தவர்களாக இருந்தனர்

அணுஹஸ்து ந்ருபஸ்²ரேஷ்டோ² ப்³ரஹ்மத³த்தமகல்மஷம் |
ராஜ்யே(அ)பி⁴ஷிச்ய யோகா³த்மா பராம் க³திமவாப்தவான் || 1-23-24

அரசமுனிகளில் முதன்மையானவனான அணுஹன், பாவமற்றவனான பிரம்மதத்தனை அரியணையில் அமர்த்திவிட்டு, மிகச் சிறந்த நிலையை அடைந்தான்

ப்³ரஹ்மத³த்தஸ்ய பா⁴ர்யா து தே³வலஸ்யாத்மஜாப⁴வத் |
அஸிதஸ்ய ஹி து³ர்த⁴ர்ஷா ஸன்னதிர்னாம நாமத꞉ || 1-23-25

தேவலரின் மகளான பிரம்மதத்தனின் மனைவி, ஒரு சிறந்த பெண்துறவியாக இருந்தாள். அவளுடைய பெயர் ஸன்னதி ஆகும்

தாமேகபா⁴வஸம்பன்னாம் லேபே⁴ கன்யாமனுத்தமாம் |
ஸன்னதிம் ஸன்னதிமதீம் தே³வலாத்³யோக³த⁴ர்மிணீம் || 1-23-26-

இவ்வாறே பிரம்மதத்தன் உயர்ந்த மனம் கொண்டவளும், தவசியும், அவனுடைய மனநிலையையே கொண்டவளும், தேவலரின் மகளுமான சன்னதியை அடைந்தான்

பஞ்சம꞉ பாஞ்சிகஸ்தத்ர ஸப்தஜாதிஷு பா⁴ரத |
ஷஷ்ட²ஸ்து கண்ட³ரீகோ(அ)பூ⁴த்³ப்³ரஹ்மத³த்தஸ்து ஸப்தம꞉ || 1-23-27

ஸே²ஷா விஹங்க³மா யே வை காம்பில்யே ஸஹசாரிண꞉ |
தே ஜாதா꞉ ஸ்²ரோத்ரியகுலே ஸுத³ரித்³ரே ஸஹோத³ரா꞉ || 1-23-28

ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, பாஞ்சிகன் அவனுடைய ஏழாம் பிறவியில் ஐந்தாமவனாகவும், கண்டரீகன் ஆறாமவனாகவும், பிரம்மதத்தன் ஏழாமவனாகவும் இருந்தனர். எஞ்சிய {நான்கு} வாத்துகள் காம்பில்ய நகரத்தின் வறிய ஸ்ரோத்ரிய குடும்பத்தில் உடன் பிறந்தோராகப் பிறந்திருந்தனர்.(27,28)

த்⁴ருதிமான்ஸுமனா வித்³வாம்ஸ்தத்த்வத³ர்ஸீ² ச நாமத꞉ |
வேதா³த்⁴யயனஸம்பன்னாஸ்²சத்வாரஸ்²சி²த்³ரத³ர்ஸி²ன꞉ || 1-23-29

அவர்களுடைய பெயர்கள் திருதிமான், ஸுமனன், வித்வான் மற்றும் தத்வதர்சி என்பனவாகும். அவர்கள் வேதங்களை நன்கறிந்தவர்களாகவும், கூரிய அவதானத்தைக் கொடையாகக் கொண்டவர்களாகவும் இருந்தனர்.

தேஷாம் ஸம்வித்ததோ²த்பன்னா பூர்வஜாதிக்ருதா ததா³ |
யே யோக³னிரதா꞉ ஸித்³தா⁴꞉ ப்ரஸ்தி²தா꞉ ஸர்வ ஏவ ஹி || 1-23-30

ஆமந்த்ர்ய பிதரம் தாத பிதா தானப்³ரவீத்ததா³ |
அத⁴ர்ம ஏஷ யுஷ்மாகம் யன்மாம் த்யக்த்வா க³மிஷ்யத² || 1-23-31

தா³ரித்³ர்யமனபாக்ருத்ய புத்ரார்தா²ம்ஸ்²சைவ புஷ்கலான் |
ஸு²ஸ்²ரூஷாமப்ரயுஜ்யைவ கத²ம் வை க³ந்துமர்ஹத² || 1-23-32

அவர்கள் அனைவரும் தங்கள் மாசற்ற பிறவிகள் குறித்த நினைவைக் கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் யோகப் பயிற்சிகளின் நிறைவை அடைந்து, தங்கள் தந்தையை அழைத்து, அவரை விட்டுச் செல்வதற்கு முன்பு, அவர் அவர்களிடம், “உண்மையில், என்னைத் துறப்பதன் மூலம் நீங்கள் பெருங்கொடுமையை இழைத்தவராவீர். என் வறுமையைப் போக்காமல், சந்ததியைப் பெருக்கி, கயையில் சிராத்தம் செய்து, (என் முதிர் வயதில்) என்னைக் கவனித்து என ஒரு மகன் செய்ய வேண்டிய கடமைகளால் என்னை நிறைவடையச் செய்யாமல் நீங்கள் (அனைவரும்) என்னை விட்டு எவ்வாறு செல்லலாம்?” என்று கேட்டார்.

தே தமூசுர்த்³விஜா꞉ ஸர்வே பிதரம் புனரேவ ச |
கரிஷ்யாமோ விதா⁴னம் தே யேன த்வம் வர்தயிஷ்யஸி || 1-23-33

அந்த இருபிறப்பாளர்கள் தங்கள் தந்தையிடம் மீண்டும், “நீர் உயிர்வாழ்வதற்கு உரிய ஏற்பாடுகளை நாங்கள் செய்கிறோம்.

இமம் ஸ்²லோகம் மஹார்த²ம் த்வம் ராஜானம் ஸஹமந்த்ரிணம் |
ஸ்²ராவயேதா²꞉ ஸமாக³ம்ய ப்³ரஹ்மத³த்தமகல்மஷம் || 1-23-34

பாவமற்ற மன்னனான பிரம்மதத்தனிடம் நீர் சென்று, பெரும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஸ்லோகத்தை {இரண்டு ஸ்லோகங்களை} அவனது முன்னிலையிலும், அவனது அமைச்சர்கள் முன்னிலையிலும் உரைப்பீராக.

ப்ரீதாத்மா தா³ஸ்யதி ஸ தே க்³ராமான்போ⁴கா³ம்ஸ்²ச புஷ்கலான் |
யதே²ப்ஸிதாம்ஸ்²ச ஸர்வார்தா²ன்க³ச்ச² தாத யதே²ப்ஸிதம் || 1-23-35

அப்போது அவன் பெரும் மகிழ்ச்சியடைந்து, கிராமங்கள் பலவற்றையும், நீர் விரும்பும் பொருட்களையும் உமக்கு அளிப்பான். எனவே, ஓ! தந்தையே, அங்கே செல்வீராக” என்றனர்.

ஏதாவது³க்த்வா தே ஸர்வே பூஜயித்வா ச தம் கு³ரும் |
யோக³த⁴ர்மமனுப்ராப்ய பராம் நிர்வ்ருதிமாயயு꞉ || 1-23-36

இதைச் சொல்லிவிட்டுத் தங்கள் தந்தையை வழிபட்ட அவர்கள், தங்கள் யோகப் பயிற்சிகளின் விளைவால் உண்டான பேரின்பத்தை {முக்தியை} அடைந்தனர்” {என்றார் மார்க்கண்டேயர்}.

இதி ஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதே கி²லேஷு ஹரிவம்ஸே² ஹரிவம்ஸ²பர்வணி பித்ருகல்பே
த்ரயோவிம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் -22-(பித்ரு கல்பம் – 6 | சக்ரவாக வர்ணனம்)-பறவைகளின் பாதை-

பகுதியின் சுருக்கம் : அமைச்சர்களாக இருப்போம் என்ற சொன்ன இரண்டு அன்னப்பறவைகள்; மூன்றையும் சபித்த மற்ற நான்கு பறவைகள்; சாபம் விலகும் வழியையும் சொன்னது–

மார்கண்டே³ய உவாச
ததஸ்தம் சக்ரவாகௌ த்³வாவூசது꞉ ஸஹசாரிணௌ |
ஆவாம் தே ஸசிவௌ ஸ்யாவஸ்தவ ப்ரியஹிதைஷிணௌ || 1-22-1

மார்க்கண்டேயர், “அப்போது அவனுடைய[ஸ்வதந்த்ரனுடைய / இரண்டாம் பிறவியில் ஏழாம் மகனான பித்ருவர்தியுடைய] தோழர்களான இரு சக்கரவாகப் பறவைகள்[வாத்துகள் / அன்னங்கள் – இரண்டாம் பிறவியில் கௌசிகரின் பிள்ளைகளில் கவியும், கஸ்ருமனும். ஐந்தாம் பிறவியில் சக்கரவாகப் பறவைகளாக இருந்தார்கள், ஆறாம் பிறவியில் வாத்துகளாக {அன்னப்பறவைகளாக} இருந்தனர். இங்கே அவர்களின் நிகழ் பிறவியான ஆறாம் பிறவி குறிப்பிடப்படாமல் ஐந்தாம் பிறவி குறிப்பிடப்படுவது எதனால் என்பது தெரியவில்லை. மூலத்தில் இந்த அத்தியாயத்தின் தலைப்பும் கூடச் சக்ரவாகவர்ணனம் என்றே இருக்கிறது.] அவனிடம், “நாங்கள் எப்போதும் உனக்கு நன்மையைச் செய்யும் உன்னுடைய அமைச்சர்களாக இருப்போம்” என்றனர்.

ததே²த்யுக்த்வா ச தஸ்யாஸீத்ததா³ யோகா³த்மிகா மதி꞉ |
ஏவம் தே ஸமயம் சக்ரு꞉ ஸு²சிவாக்தமுவாச ஹ || 1-22-2

“அவ்வாறே ஆகட்டும்” என்று சொன்ன அவனுடைய மனது யோகத்தில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்தது. அவர்கள் அந்த ஒப்பந்தத்திற்குள் நுழைந்ததும், ஸுசிவாக்[கௌசிகரின் பிள்ளைகளில் இரண்டாமவரான க்ரோதனர்] அவர்களிடம்,

யஸ்மாத்காமப்ரதா⁴னஸ்த்வம் யோக³த⁴ர்மமபாஸ்ய வை |
ஏவம் வரம் ப்ரார்த²யஸே தஸ்மாத்³வாக்யம் நிபோ³த⁴ மே || 1-22-3

“ஒரு யோகியின் பாதையில் இருந்து விலகி, ஆசையால் பீடிக்கப்பட்டு நீ இத்தகைய வரத்தை வேண்டுகிறாய். இந்தக் காரியத்தில் நான் சொல்லப் போவதைக் கேட்பாயாக.

ராஜா த்வம் ப⁴விதா தாத காம்பில்யே நாத்ர ஸம்ஸ²ய꞉ |
ப⁴விஷ்யத꞉ ஸகா²யௌ ச த்³வாவிமௌ ஸசிவௌ தவ || 1-22-4

நிச்சயம் நீ காம்பில்யத்தின் மன்னனாவாய், இந்த இருவரும் உன் அமைச்சர்களாவார்கள்[“அதே வேளையில் மற்ற அன்னப்பறவைகளான நாங்கள் நால்வரும், அதே காம்பில்ய நகரத்தில் மிகச்சிறந்த பிராமணக் குடும்பத்தில் பிறப்போம். நாங்கள் வேதங்களின் திறன்மிக்க அறிஞர்களாக இருப்போம். செல்வம் அல்லது அதிகாரத்தில் சிக்காமல் வாழ்வைக் கழித்து இறுதியில் நாங்கள் முக்தியை அடைவோம். எனவே, நீங்கள் {மூவரும்} இதைச் சாபமாக நினைக்காமல், அவ்வாறு மறைத்து அளிக்கப்படும் அருள் {வரம்} என்று நினைப்பீராக” ]” என்றான்

ஸ²ப்த்வா சானபி⁴பா⁴ஷ்யாம்ஸ்தாஞ்சத்வாரஸ்²சக்ருரண்ட³ஜா꞉ |
தாம்ஸ்த்ரீனபீ⁴ப்ஸதோ ராஜ்யம் வ்யபி⁴சாரப்ரத³ர்ஸி²தான் || 1-22-5

அந்த நான்கு வாத்துகளும் {அன்னப்பறவைகளும்} இந்தச் சொற்களைச் சொல்லி மற்ற மூவரையும் சபித்தன. அரசைப் பெற வேண்டியதன் விளைவால் யோகத்தில் இருந்து மூன்றும் {மூன்று வாத்துகளும்} விழுந்ததன் காரணமாக அவற்றிடம் அவை {அந்த நான்கு வாத்துகளும்} பேசாமல் இருந்தன

ஸ²ப்தா꞉ க²கா³ஸ்த்ரயஸ்தே து யோக³ப்⁴ரஷ்டா விசேதஸ꞉ |
தானயாசந்த சதுரஸ்த்ரயஸ்தே ஸஹசாரிண꞉ || 1-22-6

சபிக்கப்பட்ட {மூன்று} வாத்துகள், தங்கள் (தாங்கள் அடைந்த) யோகத்தை இழந்து, புலன்கள் கலங்கியவர்களாகத் தங்கள் தோழர்களிடம் நிவாரணத்தை {துயர் நீக்கத்தை} வேண்டின.

தேஷாம் ப்ரஸாத³ம் தே சக்ருரதை²தான்ஸுமனாப்³ரவீத் |
ஸர்வேஷாமேவ வசனாத்ப்ரஸாதா³னுக³தம் வச꞉ || 1-22-7

அவை {அந்த நான்கு வாத்துகளும்} அமைதியை அடைந்தன, மேலும் அவர்கள் அனைவரின் செய்தி தொடர்பாளராகச் செயல்பட்ட ஸுமனன்[இரண்டாம் பிறவியில் கௌசிகரின் மகன்களில் மூத்தவரான வாக்துஷ்டர்.] பின்வரும் கருணைச் சொற்களை அவர்களிடம் சொன்னான்.

அந்தவான்ப⁴விதா ஸா²போ யுஷ்மாகம் நாத்ர ஸம்ஸ²ய꞉ |
இதஸ்²ச்யுதாஸ்²ச மானுஷ்யம் ப்ராப்ய யோக³மவாப்ஸ்யத² || 1-22-8

{ஸுமனன் / வாக்துஷ்டர்}, “உங்கள் சாபத்திற்கு நிச்சயம் ஒரு முடிவுண்டு. நீங்கள் இப்பிறவியில் இருந்து விடுபட்டு மீண்டும் மனிதர்களாகப் பிறந்து, யோகம் பயில்வீர்கள்.

ஸர்வஸத்த்வருதஜ்ஞஸ்²ச ஸ்வதந்த்ரோ(அ)யம் ப⁴விஷ்யதி |
பித்ருப்ரஸாதோ³ ஹ்யஸ்மாபி⁴ரஸ்ய ப்ராப்த꞉ க்ருதேன வை || 1-22-9

{மறுபிறவியில்} ஸ்வதந்த்ரனால் விலங்குகள் அனைத்தின் ஒலிகளையும் புரிந்து கொள்ள இயலும். அவனுடைய[இரண்டாம் பிறவியில் கௌசிகரின் ஏழாம் மகனாகப் பித்ருவர்தி என்ற பெயரில் இருந்த.] ஆலோசனையின் பேரிலேயே நாம் பித்ருகளின் ஆதரவை அடைந்தோம்.

கா³ம் ப்ரோக்ஷயித்வா த⁴ர்மேண பித்ரூப்⁴ய உபகல்ப்யதாம் |
அஸ்மாகம் ஜ்ஞானஸம்யோக³꞉ ஸர்வேஷாம் யோக³ஸாத⁴ன꞉ || 1-22-10

அந்தப் பசுவைக் கொன்ற பிறகும், அதைப் பித்ருக்களுக்கு அர்ப்பணித்ததன் காரணமாகவே நாம் அனைவரும் இப்போதும் ஞானத்துடன் யோகம் பயின்றுகொண்டிருக்கிறோம்” என்றான்

இமம் ச வாக்யஸந்த³ர்ப⁴ஸ்²லோகமேகமுதா³ஹ்ருதம் |
புருஷாந்தரிதம் ஸ்²ருத்வா ததோ யோக³மவாப்ஸ்யத² || 1-22-11

அந்த (ஏழு) மனிதர்களின் கதையைக் கொண்ட இந்த ஸ்லோகத்தை {இரண்டு ஸ்லோகங்களைக்} கேட்பவனும், இதை {இவற்றை} உரைப்பவனும் மிகச் சிறந்த யோகத்தை அடைவார்கள்” {என்றார் மார்க்கண்டேயர்}

“மறுபிறவியில் மனிதர்களாக இருக்கும் நம் வாழ்வின் முடிவில் நாம் இறுதி விடுதலையை அடைவோம். அந்தச் சூழ்நிலைக்குத் தகுந்தாற்போல் வரும் ஸ்லோகத்தை {இரண்டு ஸ்லோகங்களைக்} கேட்பதன் மூலம் நாம் மறுபிறவிகளெனும் சக்கரத்தில் இருந்து விடுபட்டு விடுதலையை {முக்தியை} அடைவோம்”

பொருள் நிறைந்த சொற்களடங்கிய ஒரு ஸ்லோகம் இருக்கிறது {இரண்டு ஸ்லோகங்கள்}. அந்த மனிதப் பிறவியில் ஒரு மனிதன் அதை உன்னைக் கேட்கச் செய்யும்போது, நீ மீண்டும் யோகத்தை நாடுவாய்”

ஆம், கடந்த காலத்தை நினைவுப்படுத்தும் வகையில், ஒரு நாள், உங்கள் ஆன்மாக்களின் அடியில் மறைக்கப்பட்டிருந்த அறிவைச் சுருக்கமாகச் சொல்லும் சில சொற்களைக் கேட்டு, அனைத்தையும் கைவிட்டு நீங்கள் யோகத்திற்குத் திரும்புவீர்கள்”

இதி ஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதே கி²லேஷு ஹரிவம்ஸே² ஹரிவம்ஸ²பர்வணி பித்ருவாக்யே
த்³வாவிம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஹரிவம்ச பர்வம்–அத்யாயம் -21-பித்ரு கல்பம் – 5 | சிராத்த மஹாத்மியம்)-ஏழு பிராமணர்கள்-

பகுதியின் சுருக்கம் : பரத்வாஜரின் மகன்களான ஏழு பிராமணர்கள் மறுபிறவியில் கௌசிகரின் மகன்களாகப் பிறந்தது; கர்க்கரின் பசுவைக் கொன்று உண்டு, புலி கொன்றுவிட்டதாக அவரிடம் பொய் சொன்னது; ஏழு பிறவிகளில் அவர்கள் அடைந்த வெவ்வேறு நிலைகள்; ஆறாம் பிறவியில் அவர்களில் ஒருவன் மன்னன் விப்ராஜனைப் போலச் செழிப்படைய விரும்பியது–

மார்கண்டே³ய உவாச
ஸ்²ராத்³தே⁴ ப்ரதிஷ்டி²தோ லோக꞉ ஸ்²ராத்³தே⁴ யோக³꞉ ப்ரவர்ததே |
ஹந்த தே வர்தயிஷ்யாமி ஸ்²ராத்³த⁴ஸ்ய ப²லமுத்தமம் || 1-21-1

மார்க்கண்டேயர், “மக்கள் சிராத்தம் செய்கின்றனர், யோகிகளும் அதையே செய்கின்றனர். அதன் {சிராத்தம் செய்வதன் மூலம் உண்டாகும்} மிகச் சிறந்த பலன்களை நான் உனக்குச் சொல்லப் போகிறேன்.

ப்³ரஹ்மத³த்தேன யத்ப்ராப்தம் ஸப்தஜ்ஞாதிஷு பா⁴ரத |
தத ஏவ ஹி த⁴ர்மஸ்ய பு³த்³தி⁴ர்னிர்வர்ததே ஸ²னை꞉ || 1-21-2

ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே {பீஷ்மா}, பிரம்மதத்தன் தன் ஏழாம் பிறவியில் எதை அடைந்தானோ, அதைக் கொண்டே அறம் குறித்த அறிவு படிப்படியாக ஏற்பட்டது

பீட³யாப்யத² த⁴ர்மஸ்ய க்ருதே ஸ்²ராத்³தே⁴ புரானக⁴ |
யத்ப்ராப்தம் ப்³ராஹ்மணை꞉ பூர்வம் தன்னிபோ³த⁴ மஹாமதே || 1-21-3

ஓ! பாவங்களைக் களைந்தவனே, பெரும் நுண்ணறிவுமிக்கவனே, அறப் புறக்கணிப்புக்குப் பரிகாரமாக {பீடயம் – கோ ஹிம்ஸை – பசுவைக் கொல்லும் கொடுஞ்செயல் செய்ததனால் உண்ட கீழ்மைக்குப் பரிகாரமாக} சிராத்தம் செய்வதன் மூலம் பிராமணர்கள் பழங்காலத்தில் எதை அடைந்தனர் என்பதைக் கேட்பாயாக-

“சிருதம், தனம், குலம், புத்ரம், பசவாதி போன்ற, அஃதாவது, ஒருவன் கொண்ட கல்வி, செல்வம், சாதி, சந்ததி, கால்நடைகள் போன்ற உலகக் காரியங்கள் ஒருவன் செய்யும் சிராத்தத்தைப் பொருத்தே அடையக் கூடியவையாகும். மோட்சத்தைத் தரக்கூடிய யோகமும் சிராத்தத்தைப் பொருத்தே அடையக்கூடியதாகும். அதுபோல, சிராத்தம் செய்வதன் மூலம் நேரும் விளைவுகளைக் குறித்து நான் உனக்குச் சொல்லப் போகிறேன். மேலும் பிரம்மதத்தனும், அவனுடன் பிறந்தோரும் அடைந்த ஏழு பிறவிகளைக் குறித்தும் நான் சொல்லப் போகிறேன்; அதே போல, அவர்களின் மனங்கள் எவ்வாறு அறத்தில் இருந்து மெல்லப் பிறழ்ந்தன என்பதையும்; சிராத்தத்திற்காக அந்தப் பிராமணர்களால் ஒரு கொடுஞ்செயல் எவ்வாறு செய்யப்பட்டது என்பதையும் சொல்லப் போகிறேன். மேலும், அதனால் அவர்களுக்கு உண்டான விளைவுகளையும் நான் சொல்லப் போகிறேன். இந்த அத்தியாயங்களின் மையத்தைத் தொகுத்துக் கொள்ள நீ முயற்சிக்க வேண்டும். இதை ஒரு காலத்தில் மார்க்கண்டேயர் பீஷ்மரிடம் சொன்னார். அதையே இப்போது பீஷ்மர் தர்மராஜனிடம் {யுதிஷ்டிரனிடம்} சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்”

“ஈமச்சடங்குகளின் மூலம் விளையும் உயர்ந்த பலன்களை நான் சொல்லப் போகிறேன். ஓ! பாரதக் குலத்தின் வழித்தோன்றலே, இதையே பிரம்மதத்தன் ஏழு பிறவிகளில் அடைந்தான். ஓ! மாசற்றவனே, அவர்கள் ஏற்கனவே தர்மத்தை ஒடுக்கியவர்களாக இருந்த போதிலும் ஈமச்சடங்குகளைச் செய்வதன் மூலம் விரைவில் அவர்களுடைய மனம் தர்மத்தை நோக்கித் திரும்பியது. அந்த ஏழு பிராமணர்களும் குருக்ஷேத்திரத்தில் தங்கள் மூதாதையருக்கான சடங்கைச் செய்வதில் ஈடுபட்டபோது செய்த ஓர் அதர்மச் செயலை நான் உனக்குச் சொல்லப் போகிறேன்”

“ஏழு பிறவிகள் என்பன: பரத்வாஜர் (பரத்வாஜரின் மகன்கள்), கௌசிகர் (கௌசிகர் அல்லது விஷ்வாமித்ரரின் மகன்கள்), வியாதன் (வேடர்கள்), மிருகம் (விலங்குகள்), சக்ரவாகம் (பறவைகள்), ஹம்ஸம் (அன்னப்பறவைகள்), சிரோத்ரியம் (கல்விமானான பிராமணர்கள்)”

ததோ(அ)ஹம் தாத த⁴ர்மிஷ்டா²ன்குருக்ஷேத்ரே பித்ருவ்ரதான் |
ஸனத்குமாரனிர்தி³ஷ்டானபஸ்²யம் ஸப்த வை த்³விஜான் || 1-21-4

ஓ! மகனே, ஸனத்குமாரர் சுட்டிக் காட்டியதன் மூலம், குருக்ஷேத்திரக் களத்தில், பக்தியில்லாதவர்களான {அதர்மிகளான} ஏழு பிராமணர்கள், தங்கள் மூதாதையருக்கான அறச்சடங்குகளைச் செய்வதில் ஈடுபடுவதை நான் என் தெய்வீகப் பார்வையில் கண்டேன்.

தி³வ்யேன சக்ஷுஷா தேன யானுவாச புரா விபு⁴꞉ |
வாக்³து³ஷ்ட꞉ க்ரோத⁴னோ ஹிம்ஸ்ர꞉ பிஸு²ன꞉ கவிரேவ ச |
க²ஸ்ரும꞉ பித்ருவர்தீ ச நாமபி⁴ர்மர்மபி⁴ஸ்ததா² || 1-21-5

கௌஸி²கஸ்ய ஸுதாஸ்தாத ஸி²ஷ்யா கா³ர்க்³யஸ்ய பா⁴ரத |
பிதர்யுபரதே ஸர்வே வ்ரதவந்தஸ்ததா³ப⁴வன் || 1-21-6

கௌசிகரின் மகன்களும்[“முதற்பிறவியில் இவர்கள் பரத்வாஜரின் மகன்களாவர், இரண்டாம் பிறப்பில் இவர்கள் கௌசிகர் அல்லது விஷ்வாமித்ரரின் மகன்களாவர். இங்கே குறிப்பிடப்படும் சம்பவம் நடந்த பிறகு இவர்கள் வேடர்களாகவும், விலங்குகளாகவும், சக்கரவாகப் பறவைகளாகவும், அன்னங்களாகவும் பிறந்து இறுதியாகப் பிராமணர்களாகப் பிறந்தனர். பிரம்மதத்தன் { பிராமணர்களான} அவர்களில் ஒருவனே” ], கர்க்கரின் சீடர்களுமான அந்த ஏழு பிராமணர்களும், தங்கள் செயல்களுக்குப் பொருத்தமாக வாக்துஷ்டர், க்ரோதனர், ஹிம்ஸ்ரர், பிசுனர், கவி, காஸ்ருமர், பித்ரூவர்தி என்ற பெயர்களைக் கொண்டவர்களாக இருந்தனர். தங்கள் தந்தை அவர்களைச் சபித்துவிட்டு விட்டுச் சென்ற பிறகு, அவர்கள் மணமாகா நிலையை {பிரம்மசரியத்தை} நோன்பாகக் கொண்டு கர்க்கரின் வீட்டில் வாழத் தொடங்கினர்.(5,6)

வினியோகா³த்³கு³ரோஸ்தஸ்ய கா³ம் தோ³க்³த்⁴ரீம் ஸமகாலயன் |
ஸமானவத்ஸாம் கபிலாம் ஸர்வே ந்யாயாக³தாம் ததா³ || 1-21-7

ஒரு காலத்தில் அவர்கள் அனைவரும், தங்கள் ஆசானின் {கர்க்கரின்} ஆணையின் பேரில் கறவைப் பசுவான கபிலையையும், அவளால் முறையாகப் பெறப்பட்ட கன்றையும் மேய்ப்பதற்காகக் காட்டுக்குச் சென்றனர்

தேஷாம் பதி² க்ஷுதா⁴ர்தானாம் பா³ல்யான்மோஹாச்ச பா⁴ரத |
க்ரூரா பு³த்³தி⁴꞉ ஸமப⁴வத்தாம் கா³ம் வை ஹிம்ஸிதும் ததா³ || 1-21-8

ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, வழியில் பசியால் பீடிக்கப்பட்ட அவர்கள், அந்தப் பசுவைக் கொல்லும் விருப்பத்தை அடைந்தனர்.

தான்கவி꞉ க²ஸ்ரூமஸ்²சைவ யாசேதே நேதி வை ததா³ |
ந சாஸ²க்யந்த தே தாப்⁴யாம் ததா³ வாரயிதும் த்³விஜா꞉ || 1-21-9

கவி மற்றும் காஸ்ருமர் ஆகியோர் அவ்வாறு விரும்பாவிட்டாலும், அவ்விருவராலும் பிற பிராமணர்களைத் தடுக்க முடியவில்லை.

பித்ருவர்தீ து யஸ்தேஷாம் நித்யம் ஸ்²ராத்³தா⁴ஹ்னிகோ த்³விஜ꞉ |
ஸ ஸர்வானப்³ரவீத்³ப்⁴ராத்ரூன்கோபாத்³த⁴ர்மே ஸமாஹித꞉ || 1-21-10

அவர்களில் நாள்தோறும் சிராத்தத்தையும், மாலைநேரத்தில் செய்யப்படும் பிற சடங்குகளையும் செய்வதை வழக்கமாகக் கொண்டவரும், அறவழிகளில் உறுதியாக நிற்பவருமான பித்ரூவர்தி என்ற பிராமணர், தன்னுடன் பிறந்தோரிடம் கோபமாக,

யத்³யவஸ்²யம் ப்ரஹந்தவ்யா பித்ரூனுத்³தி³ஸ்²ய ஸாத்⁴விமாம் |
ப்ரகுர்வீமஹி கா³ம் ஸம்யக்ஸர்வ ஏவ ஸமாஹித꞉ || 1-21-11

“நீங்கள் அனைவரும் இந்தப் பசுவைக் கொல்ல விரும்பினால், கட்டுப்பாடுடைய மனங்களுடன் கூடியவர்களாக இதை {இந்தப் பசுவைப்} பித்ருக்களுக்கு அர்ப்பணிப்பீராக

ஏவமேபித்ரூப்⁴ய꞉ஷாபி கௌ³ர்த⁴ர்மம் ப்ராப்ஸ்யதே நாத்ர ஸம்ஸ²ய꞉ |
பித்ரூனப்⁴யர்ச்ய த⁴ர்மேண நாத⁴ர்மோ(அ)ஸ்மான்ப⁴விஷ்யதி || 1-21-12

இதனால், இந்தப் பசுவும் நிச்சயம் அறமீட்டும். மேலும், பக்தியுடன் நாம் நமது பித்ருக்களுக்கான சடங்கைச் செய்தால், நாம் எந்தக் கொடுமையையும் இழைத்தவர்களாக மாட்டோம்” என்றார்

ததே²த்யுக்த்வா ச தே ஸர்வே ப்ரோக்ஷயித்வா ச கா³ம் தத꞉ |
பித்ருப்⁴ய꞉ கல்பயித்வைனாமுபாயுஞ்ஜத பா⁴ரத || 1-21-13

அதன்பேரில், ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, இதை ஏற்றுக் கொண்ட அவர்கள் அனைவரும் அந்தப் பசுவைக் கொன்று, அதைப் பித்ருக்களுக்கு அர்ப்பணித்து, அதன் இறைச்சியை உண்டனர்.

உபயுஜ்ய ச கா³ம் ஸர்வே கு³ரோஸ்தஸ்ய ந்யவேத³யன் |
ஸா²ர்தூ³லேன ஹதா தே⁴னுர்வத்ஸோ(அ)யம் க்³ருஹ்யதாமிதி || 1-21-14

பசுவின் இறைச்சியை உண்ட அவர்கள் அனைவரும், தங்கள் ஆசானிடம் {கர்க்கரிடம்}, “அந்தப் பசுவானவள் ஒரு புலியால் கொல்லப்பட்டாள். இதோ அவளுடைய கன்று” என்றனர்.

ஆர்ஜவாத்ஸ து தம் வத்ஸம் ப்ரதிஜக்³ராஹ வை த்³விஹ꞉ |
மித்²யோபசர்யதே தம் து கு³ருமன்யாயதோ த்³விஜா꞉ |
காலேன ஸமயுஜ்யந்த ஸர்வ ஏவாயுஷ꞉ க்ஷயே || 1-21-15

அந்தப் பிராமணரும் {கர்க்கரும், அவர்களிடம் எந்த ஐயமும் கொள்ளாமல்} எளிமையாக அந்தக் கன்றைப் பெற்றுக் கொண்டார். தங்கள் ஆசானிடம் பொய்க் கதையைச் சொன்ன அந்தப் பிராமணர்கள் அனைவரும், தங்கள் வாழ்வுக்காலம் முடிந்ததும் மரணமடைந்தனர்.

தே வை க்ரூரதயா ஹிம்ஸ்ரா அனார்யத்வாத்³கு³ரௌ ததா² |
உக்³ரா ஹிம்ஸாவிஹாராஸ்²ச ஸப்தாஜாயந்த ஸோத³ரா꞉ || 1-21-16

லுப்³த⁴கஸ்யாத்மஜாஸ்தாத ப³லவந்தோ மனஸ்வின꞉ |
பித்ரூனப்⁴யர்ச்ய த⁴ர்மேண ப்ரோக்ஷயித்வா ச கா³ம் ததா³ || 1-21-17

ஸ்ம்ருதி꞉ ப்ரத்யவமர்ஸ²ஸ்²ச தேஷாம் ஜாத்யந்தரே(அ)ப⁴வத் |
ஜாதா வ்யாதா⁴ த³ஸா²ர்ணேஷு ஸப்த த⁴ர்மவிசக்ஷணா꞉ || 1-21-18

அவர்கள், தங்கள் ஆசானிடம் தாங்கள் கொண்ட பாவம் நிறைந்த ஒழுக்கத்தினாலும், அந்தப் பசுவைக் கொன்றதனாலும், பொறாமை, இரக்கமின்மை மற்றும் கோபத்தால் பீடிக்கப்பட்டவர்களாக ஒரு வேடனின் மகன்களாகப் பிறந்தனர். அவர்கள் அனைவரும் பலவான்களாகவும், தயாள மனம் கொண்டவர்களாகவும் இருந்தனர். அவர்கள் அந்தப் பசுவைக் கொன்றாலும், முறையாகத் தங்கள் பித்ருக்களை வழிபட்டதனால், அவர்கள் தங்கள் மாசற்ற பிறவி மற்றும் செயல்களின் அறிவைக் கொண்டிருந்தனர். கல்விமானான அந்தப் பிராமணர்கள் எழுவரும், தசார்ண மாகாணத்தில் வேடர்களாகப் பிறந்தனர்.(16-18)

ஸ்வகர்மனிரதா꞉ ஸர்வே லோபா⁴ன்ருதவிவர்ஜிதா꞉ |
தாவன்மாத்ரம் ப்ரகுர்வந்தி யாவதா ப்ராணதா⁴ரணம் || 1-21-19

தங்கள் கடமைகளைச் செய்யும் கருத்தில் தீர்மானமாக இருந்த அவர்கள் அனைவரும் வாய்மை நிறைந்தவர்களாகவும், பேராசையற்றவர்களாகவும் இருந்தனர்[“வேடர்கள் எதை வேட்டையாடலாம், எதை வேட்டையாடக்கூடாது என்று பகுத்துப் பார்த்து வேட்டையாட வேண்டும். அறம் சார்ந்த வேட்டைக்காரர்கள், குஞ்சுகள், குட்டிகள், கருவுற்றவை, கலவியில் ஈடுபட்டிருப்பவை ஆகிய விலங்கு மற்றும் பறவைகளை வேட்டையாடமாட்டார்கள். அவர்களே நியாயமான நேர்மையான வேட்டைக்காரர்கள்” ]. அவர்கள் தங்கள் உடலையும், ஆன்மாவையும் ஒன்றாகத் தக்கவைத்துக் கொள்வதற்குத் தேவையான காலம் மட்டுமே பணி செய்வதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தனர்.

ஸே²ஷம் த்⁴யானபரா꞉ காலாமனுத்⁴யாயந்தி கர்ம தத் |
நாமதே⁴யானி சாப்யேஷாமிமான்யாஸன்னராதி⁴ப || 1-21-20

நிர்வைரோ நிர்வ்ருதி꞉ ஸா²ந்தோ நிர்மன்யு꞉ க்ருதிரேவ ச |
வைத⁴ஸோ மாத்ரூவர்தீ ச வ்யாதா⁴꞉ பரமதா⁴ர்மிகா꞉ || 1-21-21

எஞ்சிய நேரத்தை அவர்கள் தியானத்தில் கழித்தனர். ஓ! மன்னா, நிர்வைரன், நிர்விருதி, சாந்தன், நிர்மன்யு, கிருதி, வைதஸன், மாத்ருவர்தி ஆகியவையே முறையாக அவர்களுடைய பெயர்களாகும். அவர்கள் அனைவரும் பெரும் பக்திமிக்க {அறவோரான} வேட்டைக்காரர்களாக இருந்தனர்.(20,21)

தைரேவமுஷிதைஸ்தாத ஹிம்ஸாத⁴மரதை꞉ ஸதா³ |
மாதா ச பூஜிதா வ்ருத்³தா⁴ பிதா ச பரிதோஷித꞉ ||| 1-21-22

இவ்வாறே வாழ்ந்து, ஒரு வேடனுக்குரிய கடமைகளைச் செய்து வந்த அவர்கள் முதியவர்களான தங்கள் பெற்றோரை வழிபட்டு அவர்களை நிறைவடையச் செய்தனர்

யதா³ மாதா பிதா சைவ ஸம்யுக்தௌ காலத⁴ர்மணா |
ததா³ த⁴னூம்ஷி தே த்யக்த்வா வனே ப்ராணானவாஸ்ருஜன் || 1-21-23

காலத்தில் அவர்களுடைய பெற்றோர் இறந்தபோது, அவர்கள், தங்கள் விற்களையும், கணைகளையும் விலக்கி வைத்துவிட்டு, காட்டில் தங்கள் வாழ்வைத் துறந்திருந்தனர்

ஸு²பே⁴ன கர்மணா தேன ஜாதா ஜாதிஸ்மரா ம்ருகா³꞉ |
த்ராஸானுத்பாத்³ய ஸம்விக்³னா ரம்யே காலஞ்ஜரே கி³ரௌ || 1-21-24

உன்முகோ² நித்யவித்ரஸ்த꞉ ஸ்தப்³த⁴கர்ணோ விலோசன꞉ |
பண்டி³தோ க⁴ஸ்மரோ நாதீ³ நாமதஸ்தே(அ)ப⁴வன்ம்ருகா³꞉ || 1-21-25

அந்த அறச்செயல்களின் மூலம் தங்கள் மறுபிறவியில், தங்கள் மாசற்ற பிறவிகளைக் குறித்த நினைவுடன்கூடிய மான்களானார்கள். {வேடர்களாக இருந்தபோது} (மான்களை) அச்சத்தால் பீடிக்கச் செய்ததாலும், {அவற்றைக்} கொன்றதாலும் அவர்கள், உன்முகன், நித்யவித்ரஸ்தன், ஸதப்தகர்ணன், விலோசனன், பண்டிதன், கஸ்மரன், நாதி என்ற பெயர்களைக் கொண்ட மான்களாக அழகிய காலஞ்ஜர மலையில் பிறந்தனர்.(24,25)

தமேவார்த²மனுத்⁴யாயந்தோ ஜாதிஸ்மரணஸம்ப⁴வம் |
ஆஸன்வனசரா꞉ க்ஷாந்தா நிர்த்³வந்த்³வா நிஷ்பரிக்³ரஹா꞉ || 1-21-26

தே ஸர்வே ஸு²ப⁴கர்மாண꞉ ஸத⁴ர்மாணோ வனேசரா꞉ |
யோக³த⁴ர்மமனுப்ராப்தா விஹரந்தி ஸ்ம தத்ர ஹ || 1-21-27

தங்கள் முற்பிறவிகளையும், முந்தைய உயிரின வகைகளையும் நினைவில் கொண்டபடியே அவர்கள் காட்டில் திரிந்து கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் அனைவரும் தங்கள் மனங்களை அடக்கியவர்களாக, அமைதிநிறைந்தவர்களாக, திருமணம் செய்யாதவர்களாக, நல்வினைகளைச் செய்பவர்களாக, அதே அறச்சடங்குகளைச் செய்பவர்களாக இருந்தனர். ஒரு யோகியின் வாழ்வைப் பின்பற்றி அவர்கள் அங்கே வாழ்ந்து வந்தனர்.(26,27)

ஜஹு꞉ ப்ராணான்மரும் ஸாத்⁴ய லக்⁴வாஹாராஸ்தபஸ்வின꞉ |
தேஷாம் மரும் ஸாத⁴யதாம் பத³ஸ்தா²னானி பா⁴ரத |
ததை²வாத்³யாபி த்³ருஸ்²யந்தே கி³ரௌ காலஞ்ஜரே ந்ருப || 1-21-28

தவசிகளின் வாழ்வைப் பின்பற்றிய அவர்கள், மிகக் குறைந்த அளவே உணவை உட்கொண்டு {ஜலத்யாகவ்ரதம் இருந்து} தங்கள் உயிர்களைப் பாலைவனத்தில் விட்டனர். ஓ! மன்னா, ஓ! பரதனின் வழித்தோன்றலே, இப்போதும் காலஞ்சர மலையை ஒட்டியமைந்துள்ள பாலைவனத்தின் அவர்களின் பாதச்சுவடுகள் காணப்படுகின்றன

கர்மணா தேன தே தாத ஸு²பே⁴னாஸு²ப⁴வர்ஜிதா꞉ |
ஸு²பா⁴ச்சு²ப⁴தராம் யோனிம் சக்ரவாகத்வமாக³தா꞉ || 1-21-29

ஓ! மகனே, அந்த அறச்செயல்களின் விளைவாகத் தீமைகளேதும் அற்றவர்களாக இருந்த அவர்கள், {தங்கள் மறுபிறவியில்} மேன்மையான மங்கலம் நிறைந்த உயிரினங்களான சக்கரவாகங்களாகப் பிறந்தனர்

ஸு²பே⁴ தே³ஸே² ஸ²ரத்³வீபே ஸப்தைவாஸஞ்ஜலௌகஸ꞉ |
த்யக்த்வா ஸஹசரீத⁴ர்மம் முனயோ ப்³ரஹ்மசாரிண꞉ || 1-21-30 ||

பிரம்மசரிய வாழ்வுமுறையைப் பின்பற்றி வாழ்ந்தவர்களும், பக்திமான்களுமான அந்தத் தவசிகள், சரம் என்றழைக்கப்படும் புனிதமான தீவில் {சரத்வீபத்தில்} ஏழு நீர்க்கோழிகளாகப் பிறந்தனர்.

நி꞉ஸ்ப்ருஹோ நிர்மம꞉ க்ஷாந்தோ நிர்த்³வந்த்³வோ நிஷ்பரிக்³ரஹ꞉ |
நிர்வ்ருத்திர்னிப்⁴ருதஸ்²சைவ ஸ²குனா நாமத꞉ ஸ்ம்ருதா꞉ || 1-21-31

நிஹ்ஸ்பிருஹன், நிர்மமன், க்ஷாந்தன், நிர்த்வந்திவன், நிஷ்பரிக்ரஹன், நிர்விருத்தி, நிப்ருதன் என்பன அவர்களுடைய பெயர்களாகும்

தே தத்ர பக்ஷிண꞉ ஸர்வே ஸ²குனா த⁴ர்மசாரிண꞉ |
நிராஹாரா ஜஹு꞉ ப்ராணாம்ஸ்தபோயுக்தா꞉ ஸரித்தடே || 1-21-32

பக்திமிக்க அந்தச் சக்கரவாகங்கள் அனைவரும் பிரம்மசாரிகளாக இருந்தனர். உணவைத் தவிர்த்துக் கடுந்தவங்களைச் செய்து வந்த அவர்கள் ஓர் ஆற்றின் கரையில் இறந்தனர்

அத² தே ஸோத³ரா ஜாதா ஹம்ஸா மானஸசாரிண꞉ |
ஜாதிஸ்மரா꞉ ஸுஸம்யுக்தா꞉ ஸப்தைவ ப்³ரஹ்மசாரிண꞉ || 1-21-33

உடன்பிறந்தோரான அந்த எழுவரும் மானஸத் தடாகத்தில் விரும்பியபடி உலவும் வாத்துகளாக {ஹம்ஸங்களாக / அன்ன பறவைகளாகப்} பிறந்து, முற்பிறவிகளின் மாசற்ற நினைவுகளால் பிரம்மச்சரிய வாழ்வைத் தொடர்ந்து பின்பற்றினர்

விப்ரயோனௌ யதோ மோஹான்மித்²யோபசரிதோ கு³ரு꞉ |
திர்யக்³யோனௌ ததோ ஜாதா꞉ ஸம்ஸாரே பரிப³ப்⁴ரமு꞉ || 1-21-34

பிராமணர்களாகப் பிறந்தும், தங்கள் ஆசானிடம் பொய்ச் சொற்களைச் சொன்னதால் இப்போது பறவைகளாகப் பிறந்து உலகில் திரிந்து கொண்டிருக்கின்றனர்.

யதஸ்²ச பித்ருவாக்யார்த²꞉ க்ருத꞉ ஸ்வார்தே² வ்யவஸ்தி²தை꞉ |
ததோ ஜ்ஞானம் ச ஜாதிம் ச தே ஹி ப்ராபுர்கு³ணோத்தராம் || 1-21-35

தன்னல நோக்கத்துக்காகவே இருந்தாலும், அவர்கள் பித்ருக்களை வழிபட்டதால் தங்கள் முற்பிறவியின் அறிவைப் பெற்றிருந்தனர்

ஸுமனா꞉ ஸு²சிவாக்சு²த்³த⁴꞉ பஞ்சமஸ்²சி²த்³ரத³ர்ஸ²ன꞉ |
ஸுனேத்ரஸ்²ச ஸ்வதந்த்ரஸ்²ச ஸ²குனா நாமத꞉ஸ்ம்ருதா꞉ || 1-21-36

இந்த வாத்துகள் முறையே ஸுமனன், ஸுசிவாக், ஸுத்தன், பஞ்சமன், சின்னதர்ஷனன் {சித்ரதர்சனன்}, ஸுநேத்ரன், ஸ்வதந்த்ரன் என்ற பெயர்களைப் பெற்றிருந்தனர்.

பஞ்சம꞉ பாஞ்சிகஸ்தத்ர ஸப்தஜாதிஷ்வஜாயத |
ஷஷ்ட²ஸ்து கண்ட³ரீகோ(அ)பூ⁴த்³ப்³ரஹ்மத³த்தஸ்து ஸப்தம꞉ || 1-21-37

அவர்களில் {கௌசிகரின் மகன்களில்} ஐந்தாமவன் {கவி} தன் ஏழாம்பிறவியில் பாஞ்சிகன் என்ற பெயரையும், ஆறாமவன் {கஸ்ருமன்} பண்டரீகன் {கண்டரீகன்} என்ற பெயரையும், ஏழாமவன் {பித்ருவர்தி} பிரம்மதத்தன் என்ற பெயரையும் பெற்றனர்

தேஷாம் து தபஸா தேன ஸப்தஜாதிக்ருதேன வை |
யோக³ஸ்ய சாபி நிர்வ்ருத்த்யா ப்ரதிபா⁴னாச்ச ஸோ²ப⁴னாத் || 1-21-38

பூர்வஜாதிஷு யத்³ப்³ரஹ்ம ஸ்²ருதம் கு³ருகுலேஷு வை |
ததை²வாவஸ்தி²தா பு³த்³தி⁴꞉ ஸம்ஸாரேஷ்வபி வர்ததாம் || 1-21-39

ஏழு பிறவிகளில் அவர்களால் செய்யப்பட்ட கடுந்தவங்கள், யோகப் பயிற்சிகள் மற்றும் தங்கள் நற்கர்மத்தின் காரணமாக அவர்கள் தங்கள் முதல் பிறவியில் தங்கள் ஆசானின் வீட்டில் வேதப் பாடல்கள் ஓதப்படுவதைக் கேட்டனர். அதன் விளைவாக அவர்கள் இவ்வுலகில் வாழ்ந்தாலும், அவர்களது விருப்பங்கள் தூய்மையாகவே நீடித்திருந்தன.(38,39)

தே ப்³ரஹ்மசாரிண꞉ ஸர்வே விஹங்கா³ ப்³ரஹ்மவாதி³ன꞉ |
யோக³த⁴ர்மமனுத்⁴யாந்தோ விஹரந்தி ஸ்ம தத்ர ஹ || 1-21-40

இந்தப் பிரம்மச்சாரிகள் அனைவரும் பிரம்மஞானத்தைப் பெற்றிருந்தனர்; தியானத்தில் ஈடுபட்டபடியே அவர்கள் அங்கே வாழ்ந்து வந்தனர்.

தேஷாம் தத்ர விஹங்கா³னாம் சரதாம் ஸஹசாரிணாம் |
நீபானாமீஸ்²வரோ ராஜா விப்⁴ராஜ꞉ பௌரவான்வய꞉ || 1-21-41

விப்⁴ராஜமானோ வபுஷா ப்ரபா⁴வேன ஸமன்வித꞉ |
ஸ்²ரீமானந்த꞉புரவ்ருதோ வனம் தத்ப்ரவிவேஸ² ஹ || 1-21-42

அந்தப் பறவைகள் அனைத்தும் ஒன்றாக வாழ்ந்து வந்தபோது, பெருஞ்செழிப்புமிக்கவனும், பலம் நிறைந்தவனும், பிரகாசமானவனும், நீபர்களின் தலைவனும், புரு குலத்தில் பிறந்தவனுமான மன்னன் விப்ராஜன், தன் வீட்டின் பெண்களுடன் அந்தக் காட்டுக்கு வந்தான்.

ஸ்வதந்த்ரஸ்²ச விஹங்கோ³(அ)ஸௌ ஸ்ப்ருஹயாமாஸ தம் ந்ருபம் |
த்³ருஷ்ட்வா யாந்தம்ஸ்²ரியோபேதம் ப⁴வேயமஹமீத்³ருஸ²꞉ || 1-21-43

செழிப்புமிக்க அந்த மன்னனைக் கண்டதும் ஸ்வதந்த்ரன் என்ற பறவையானவனுக்குப் பொறாமையுண்டாகி, அவனைப் போலவே ஆக விரும்பினான்.

யத்³யஸ்தி ஸுக்ருதம் கிஞ்சித்தபோ வா நியமோ(அ)பி வா |
கி²ன்னோ(அ)ஸ்மி ஹ்யுபவாஸேன தபஸா நிஷ்ப²லேன ச || 1-21-44

(அவன் {ஸ்வதந்த்ரன் என்ற வாத்தானவன் / கௌசிகரின் மகன் பித்ருவர்தி}), “நான் நல்வினை செய்து தவம்பயின்றவன் என்பது உண்மையானால், மெய்யாகவே நான் இத்தகைய மன்னனாக ஆவேன். எந்தப் பலனையோ, மகிழ்ச்சியையோ விளைவிக்காத கடுந்தவங்களின் மூலம் நான் பெரிதும் மெலிந்திருக்கிறேன்” (என்று நினைத்தான்)” {என்றார் மார்க்கண்டேயர்}.

இதி ஸ்²ரீமஹாபா⁴ரதே கி²லேஷு ஹரிவம்ஸே² ஹரிவம்ஸ²பர்வணி பித்ருகல்பே
ஏகவிம்ஸோ²(அ)த்⁴யாய꞉

————–

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேத வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-