ஸ்ரீ எம்பெருமானார் தர்சனம் –ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் —

ஸ்ரீ எம்பெருமானார் பூர்வாச்சார்ய பரம்பரை யாகிற ரத்நாஹாரத்துக்கு நடுநாயக ரத்னம் என்பதை
ஸ்ரீ தேசிகன் யதிராஜ ஸப்ததியிலே

அமுநா தபந அதிசாயி பூம் நா
யதி ராஜேந நிபத்த நாயக ஸ்ரீ
மஹதீ குரு பங்க்தி ஹார யஷ்டி
விபுதா நாம் ஹ்ருதயங்கமா விபாதி–15-

தேஜோவானான ஸூரியனிலும்-விஞ்சிய தேஜஸை யுடைய நம் ஸ்வாமி
நாயக ரத்னமாக அமைந்துள்ளதால்
மிகவும் பெருமை யுற்ற குரு பரம்பரையான ரத்ன ஹாரமானது மிகவும் பெருமை யுடையதாய்
தத்வ வித்துக்களான வித்வான்களுக்கு சிந்தனைக்கு இனியதாக விளங்குகிறது –

பூர்வாசார்ய பரம்பரையில், யதிராஜர் ஸுர்யனை விடப் ப்ரகாசத்துடன் நடுநாயக ரத்னமாக விளங்குகிறார் .
இதனால், குருபரம்பரைக்கே ஏற்றம் .குருபரம்பரை என்கிற மணிகளால் ஆன ஹாரத்தில் ,
பண்டிதர்களுக்கு , ஹ்ருதய அங்கமாக (மனத்துக்கு உகந்ததாக —மார்பில் பொருந்தியதாக)
இந்த நாயகக் கல்லாக, ஸ்ரீ ராமானுஜர் விளங்குகிறார்

ஸம்ஸாரிகள் துர் கதி கண்டு பொறுக்க மாட்டாதபடி கிருபை கரை புரண்டு இருக்கையாலே அர்த்தத்தின் சீர்மை பாராதே
அநர்த்தத்தையே பார்த்து திருக்கோட்டியூர் நம்பியிடம் பெற்ற ரஹஸ்ய த்ரய அர்த்தத்தை வெளியிட்டு அருளினார் எம்பெருமானார்
இவருடைய பர ஸம்ருத்திக்கு உகந்து -இவரது ஆஜ்ஞா அதி லங்கனம் பண்ணி அமர்யாதமாக பிரபத்தி பிரதானம் பண்ணின
ப்ரபாவத்தைக் கண்டு ஸாத்தி அருளிய திரு நாமம் அன்றோ இது
காரேய் கருணை இராமானுசா இக்கடல் இடத்தில் யாரே அறிபவர் நின்னருளின் தன்மை –

தர்சனம் -மதம் -பார்வை -கண் -பல பொருள்களைக் குறிக்கும் பதம்

மதம்
தர்சனம் என்னும் பதம் மதம் என்னும் பொருளைக் குறிக்கும் -நம் தர்சனத்துக்குத் தத்வங்கள் மூன்று -ஈடு மஹா பிரவேசம்

இதம் அகில தம கர்சனம் தர்சனம் ந -தேசிகன்

எம்பெருமானார் தர்சனம் என்றே பேர் இட்டு நாட்டி வைத்தார் நம்பெருமாள் -அத்தை வளர்த்த அச்செயலுக்காக –

யதி ஷமாப்ருத் த்ருஷ்டம் மதம் இஹ நவீ நம் ததபி கிம் –
தத் பராக் ஏவ அந்யத் வத ததபி கிம் வர்ண நிகேஷ
நிசாம் யந்தாம் யத்வா நிஜமத திரஸ்கார விகமாத்
நிரா தங்கா டங்க த்ரமிட குஹதேவ பரப்ருதய –57-

யதிராஜரின் விசிஷ்டாத்வைதம் பிற்பாடு தோன்றியது.
சங்கரரின் அத்வைதமோ, முன்னமே தோன்றியது. அதனால், அத்வைதமே சிறந்தது என்றனர், பிறமதத்தினர்.
மதங்களின் சிறப்புக்கும், உயர்வுக்கும் ,பழமையோ புதுமையோ காரணமல்ல.
விசிஷ்டாத்வைதம் பின்னாலே தோன்றியது என்பது, அதன் குறையல்ல !
உயர்ந்த அந்த தத்வத்தை,முன்னமேயே தோற்றுவிக்காதது மனிதனின் குறையே !
டங்கர் ,த்ரமிடர் , குஹதேவர் முதலிய பூர்வாசார்யர்கள் ,
சங்கரரைக் காட்டிலும் பழமையானவர்கள் தாங்கள் சொன்ன விசிஷ்டாத்வைதக் கொள்கைகளை எல்லோரும்
அப்போது பாராட்டியதால் , கவலை அற்றவர்களாக, கண்டனத்துக்கான நூல்களை அப்போது எழுதாது விடுத்தனர்

எம்பெருமானார் வளர்த்த இந்த தர்சனம் நூதனமே என்பாரேல்
அதனால் குறை ஒன்றும் இல்லை என்கிறார் –
இதை விட சங்கராதி மதங்கள் தொன்மை வாய்ந்தவை என்பதனால் என்ன பெருமை –
உறை கல்லில் உரைத்துப் பார்த்தால் தெரியும் –
இந்த விசிஷ்டாத்வைத மதத்தை ப்ராசீன காலத்திலேயே ப்ரவர்த்திப்பத்தது-
டங்கர் -த்ரமிட பாஷ்ய காரர் -குஹ தேவர் போல்வார் தெளிந்த ஞானம் யுடையவர் அன்றோ –

ஸம்ப்ரதாய பரிசுத்தி ஆரம்பத்தில் தேசிகன்
ஸர்வ லோக ஹிதமான அத்யாத்ம ஸாஸ்திரத்துக்கு பிரதம பிரவர்த்தகன் ஸர்வேஸ்வரன் -இந்த யுக ஆரம்பத்திலே ப்ரஹ்ம நந்த்யாதிகளுக்குப் பின்பு நம்மாழ்வார் ப்ரவர்த்தகர் ஆனார் –

ஸ்வாமி எம்பெருமானார் தாமே –
பகவத் போதாயன க்ருதாம் விஸ்தீர்ணாம் ப்ரஹ்ம ஸூத்ர வ்ருத்திம் பூர்வாச்சார்யாஸ் சஞ்சி ஷுபு தன் மத அநு சாரேண ஸூத்ர அக்ஷராணி வ்யாக்யாஸ் யந்தே -ஸ்ரீ பாஷ்யம்

பகவத் போதாயன டங்க த்ரமிட குஹ தேவர் கபர்தி பாருசி ப்ரப்ருதி அவி கீத சிஷ்ட பரிக்ருஹீத புராதன
வேத வேதாங்க வ்யாக்யா ஸூவ்யக்தார்த்த ஸ்ருதி நிகர நிதர்ச்சி தோயம் பந்தா -வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம்

இம்மதம் அநாதி -எம்பெருமானார் பரம ரக்ஷகர் -ஸ்ரஷ்டா அல்லர்
நாதோ பஞ்ஞம் ப்ரவ்ருத்தம் பஹு பிரு பசிதம் யாமுநேய ப்ரபந்நை த்ராதம் ஸம்யக் யதீந்த்ரை -தேசிகன்

எம்பெருமானார் தர்சனம் என்றே இதற்கு நம்பெருமாள் பேர் இட்டு நாட்டி வைத்தார்
அம்புவியோர் இந்தத் தரிசனத்தை வளர்த்த அந்தச்செயல் அறிகைக்காக -மா முனிகள்
நாட்டி வைத்தார் -நம்பெருமாள் தானே நேராக இந்தத் திருநாமம் சாத்தி அருளினார் என்றும்
நாட்டு வித்தார் -திருக்கோட்டியூர் நம்பிகள் மூலம் சாத்துவித்து அருளினார்

————–

இனி இதன் ப்ரமேயங்களைப் பார்ப்போம் –

பிரதிதந்தர சித்தாந்தம் -அசாதாரணம் -சரீராத்ம பாவம் -இதனாலேயே ப்ரஹ்ம விசாரம் -சாரீரிக மீமாம்ஸை –
யஸ்யாத்மா சரீரம் யஸ்ய பிருத்வீ சரீரம் -ஏஷ ஸர்வ பூத அந்தராத்மா –நாராயண -உபநிஷத்
ச ஈஸ்வர வியஷ்ட்டி சமஷடி ரூப -ஸ்ரீ பராசர பகவான்
ஜகத் ஸர்வம் ஸரீரம் தே -ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான்
அவஸ்தி தேரிதி காஸக்ருத்ஸ்ன -வேத வியாசர்
உடல் மிசை உயிர் எனக் கரந்து எங்கும் பரந்துளன் நம்மாழ்வார்
யத் அண்டம் பராத்பரம் ப்ரஹ்ம சதே விபூதய -ஆளவந்தார்

விசிஷ்டாத்வைத சித்தாந்தத்தில்
தத்வம் -ஸ்ரீ மன் நாராயணனே பரதத்வம்
ஹிதம் -கிருபா விசிஷ்டனானவனே பரம உபாயம்
புருஷார்த்தம் -அவன் திரு உள்ள உகப்பே பரம புருஷார்த்தம்
பரத்வ ஸ்தாபகம் காரணத்வம் -முதல் பத்தில் பரத்வம் -அருளிச் செய்து -அடுத்த பத்தில் காரணத்வத்தையும் –
தத் அநு குணங்களான வியாபகத்வாதிகளையும் அடைவே அருளிச் செய்கிறார் –

———

வேதாந்தங்கள் காரண வஸ்துவை
ஸத்
ப்ரஹ்ம
ஆத்மா
ஹிரண்ய கர்ப்ப
சிவ
இந்த்ர
நாராயண
ஸப்தங்களால் நிர்த்தேசித்து உள்ளன
முதலில் சொன்ன ஆறும் பொதுச் சொற்கள்
நாராயண ஸப்தம் விசேஷ ஸப்தம்
நாராயண ஸப்த கடித வாக்கியத்தில் மட்டும் நாராயணன் ஒருவனே இருந்தான் -ப்ரஹ்மாவும் இலன் சிவனும் இலன் என்று ஸ்பஷ்டமாக ஓதப்பட்டுள்ளது
ஏகோ ஹவை நாராயண ஆஸீத் ந ப்ரஹ்மா ந ஈஸாந -உபநிஷத்

ஸத் ப்ரஹ்மாதி பரம காரண வாசிபி சப்தை நாராயண ஏவாபி தீயதே இதி நிச்சீயதே -வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம்

ஸத் ப்ரஹ்மாத்ம பதை த்ரயீ சிரஸி

யோ நாராயண உக்த்யா ததா வ்யாக்யாதோ கதி ஸாம்ய லப்த விஷயான் அநந்ய த்வ போதோ ஜ்வலை -ஆழ்வான் ஸூந்தர பாஹு ஸ்தவம்

வாரணம் காரணன் என்று அழைக்க ஓடி வந்து அருள் புரிந்தவன் நாராயணன் ஒருவனே
ஆகவே நாராயணனே ஜகத் காரணன்

————

இனி ஸர்வ வியாபகத்வம்
உபாதானத்வமும் நிமித்தமும் -ஸஹ காரித்வமும் -ஆக – த்ரிவித காரணமும் அவனே அத்புத சக்தன்
அத்ரோச்யதே ஸகல இதர விலக்ஷணஸ்ய பரஸ்ய ப்ராஹ்மண ஸர்வ ஸக்தே சர்வஞ்ஞஸ்ய ஏக்ஸ்யைவ ஸர்வம் உபபத்யே -ஸ்ரீ பாஷ்யம்
ஸர்வஞ்ஞத்வ ஸர்வ சக்தித்வே நிமித்த உபாதானத உபயோகிநீ -ஸ்ருத ப்ரகாசிகா வாக்யம்
ப்ரஹ்ம வனம் ப்ரஹ்ம ச வ்ருஷ -ஸ்ருதி
ப்ரக்ருதிச்ச -என்றும்
சாஷாச்ச உபாயம்னானாத் – என்றும் வ்யாஸ ஸூ த்ரங்கள்
வேர் முதல் முத்து -த்ராவிட உபநிஷத்

வியாப்ய கத தோஷம் தட்டாமல் வியாபிக்கிறான்
நிர்விகாரத்வம் ஸ்வரூப நிஷ்டம் என்றும்
விகாரம் சரீர பூத சேதன அசேதன கதம்
அசேஷ ஹேய ப்ரத்ய நீக கல்யாணை கதானம் ஸமஸ்த சித் அசித் வஸ்து சரீரதயா தத் ஆத்ம பூதம் பரம் ப்ரஹ்ம ஸ்வ சரீர பூதே ப்ரபஞ்சே —
ஸ்வஸ் மின் ஏகதாம் ஆ பன்னே சதி –ஜகச் சரீர தயா ஆத்மானம் பரிண மயதீதி ஸர்வேஷு வேதாந்தேஷு பரிணாமம் உபதேச -ஸ்ரீ பாஷ்யம்

பரமாத்ம சித் அசித் சங்காத ரூப ஜகதாகார பரிணாமமே பரமாத்ம சரீர பூத சிதம் சகதா ஸர்வ ஏவ அபுருஷார்த்தா
ததா பூதா சிதம் ச கதாச்ச சர்வே விகாரா பரமாத்மனி கார்யத்வம் ததவாப்தயோ தயோ நியந்த்ருத்வேந ஆத்மத்வம் -ஸ்ரீ பாஷ்யம்

அவிகார ஸ்ருதயே ஸ்வரூப பரிணாம பரிஹாரா தேவ முக்யார்த்தா -வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம்
என்றும் இறே எம்பெருமானார் நிஷ்கர்ஷம்

லோகத்தில் கார்ய காரணங்கள் போல் அன்றிக்கே உபாதான காரணமும் தானே யாகையாலே கார்ய பூத ஸமஸ்த வஸ்துக்களும் வியாபகனாய் -பெரிய ஜீயர் ஆச்சார்ய ஹ்ருதய வியாக்யானம்

யஸ்ய ஆத்மா சரீரம் யஸ்ய பிருத்வீ சரீரம் ஏஷ ஸர்வ பூத அந்தராத்மா –நாராயண -என்பதே மூல பிராமண கோஷம் –

————-

நாராயணனே ஸர்வ நியந்தா –

கீழ் சொன்ன வியாப்தி நிறம் பெறுவது நியந்த்ருதவத்தாலே
ஆகாசத்துக்கு வியாப்தி உண்டு -அசேதனம் ஆகையால் நியமன ஸாமர்த்யம் இல்லை –
ராஜாவுக்கு நியமன ஸாமர்த்யம் உண்டு -அணு மாத்ர ஸ்வரூபன் -ஆகையால் வியாபகத்வம் இல்லை
பகவான் பராமசேதனனாயும் விபூவாயும் இருக்கிற படியால் வியாபகனாயும் ஸர்வ நியாந்தாவாகவும் உள்ளான்
அனேந ந்ருப நபோ வ்யாவ்ருத்தி ஸ்ருத ப்ரகாஸகர்
சாந்தோக்யம் ஸத் வித்யா பிரகரணத்தில் -ஆதேச -பதத்துக்கு எம்பெருமானார்
ஆதிஸ்யதே அனேந இத்யாதேச –ஆதேச ப்ரஸாஸனம் -வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம்
ஆதிஸ்யதே –ஆதேச -இதி ப்ரத்யயார்த்த வியாக்யானம்
ஆதேச ப்ரஸாஸனம் -இதி ப்ரக்ருத்யர்த்த வியாக்யானம் என்று இறே தாத்பர்ய தீபிகா
ஸாஸ்தா விஷ்ணுர் அசேஷஸ்ய -பள்ளிப்பிள்ளை வார்த்தை
ஈஸித்ருத்வம் நாராயண த்வயி ந ம்ருஷ்யதி வைதிக க -ஆளவந்தார்
வியாப்தி நிறம் பெற தனிக்கோல் செலுத்தும் ஸர்வ நியந்தா –
அந்தப்ரவிஷ்ட ஸாஸ்தா ஐநா நாம் ஸர்வாத்மா -வேத கோஷம்

————

நாராயணனே உபய விபூதி யுக்தன்

புகழு நல் ஒருவன் என்கோ -திருவாய் மொழி
ஸ்ரீ கீதை பத்தாவது அத்யாயம் -நாராயணன் விபூதி மான் என்று அறுதியிட்டார்கள்

தத் வ்யதிரிக்தஸ்ய ஸமஸ்தஸ்ய ததா யத்ததாம் தத் வியாப்யதாம் தத் ஆதாரதாம் தந் நியாம்யதாம் தத் சேஷதாம் தத் ஆத்ம கதாம்ச ப்ரதிபாத்ய -வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம் –

ப்ரஹ்ம சிவயோரபி இந்த்ராதி சமானாகரதயா தத் விபூதித்வம் ச ப்ரதிபாதித்தம் -வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம்
க்ஷயந்தம் அஸ்ய ரஜஸ பராகே
அனேந த்ரி குணாத் மக்காத ஷேத்ரஜ்ஞஸ்ய போக்ய பூதாத் வஸ்துந ப்ரஸ்தாத் விஷ்ணோ வாஸஸ்தானம் இதி கம்யதே-வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம்
த்வேவா ப்ரஹ்மணோ ரூபே -மூர்த்தம் சைவ அமூர்த்தம்ச இதி ப்ரக்ருத்ய –ஸமஸ்தம் ஸ்தூல ஸூஷ்ம ரூபம் பிரபஞ்சம் ப்ரஹ்மணோ ரூபத்வேந பராம் ருஸ்ய-ஸ்ரீ பாஷ்யம்
நிதித்யாஸனாய ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபம் உபதிசத் த்வேவாவ ப்ரஹ்மண -இத்யாதி ஸாஸ்த்ரம் ப்ரஹ்மணோ மூர்த்தா மூர்த்த ரூபத்வாதி விசிஷ்டதாம் ப்ராக் அசித்தாம் நாநு வதிம் சமம் -ஸ்ரீ பாஷ்யம்
லோக்யத இதி லோக தத் த்ரயம் லோகத்ரயம் அசேதனம் தத் ஸம்ஸ்ருஷ்ட -சேதன முக்தச் சேதி பிரமாணாவ காம்யம் ஏதத் த்ரயம் ய ஆத்மதயா ஆவிஸ்ய பிபர்தி-கீதா பாஷ்யம் என்று
உபய விபூதி நாதத்த்வத்தை வெளியிட்டு அருளி உள்ளார்கள்
ஆக அவனே ஸர்வ ஸப்த வாஸ்யன் ஆகிறான் –

————-

திவ்ய மங்கள விக்ரஹ விஸிஷ்டன்

அந்தராதித்யே ஹிரண்மய புருஷ –ஹிரண்மயஸ்மஸ்ரு –ஆ பிரணகாத் ஸர்வ ஏவ ஸூவர்ண –தஸ்ய யதா கப்யாஸம் புண்டரீகம் ஏவம் அக்ஷிணீ -சுருதி
ராம கமல பத்ராஷ -ஸ்ரீ ராமாயணம்
இச்சா க்ருஹீத அபிமதோரு தேஹ -ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம்
ரூபம் வா அதீந்த்ரியம் –ஹிரண்மய இதி ரூப சாமான்யாத் -டங்காச்சார்ய வாக்யம்
யதா பூத வா திஹி ஸாஸ்த்ரம் –ஆதித்ய வர்ணம் தமஸ பரஸ்தாத் –த்ரமிட பாஷ்யம்
துயர் அறு சுடர் அடி -திருவாய் மொழி

ஸ்வாம் ப்ரக்ருதிம் அதிஷ்டாயா ப்ரக்ருதி ஸ்வ பாவ ஸ்வ மேவ ஸ்வ பாவம் அதிஷ்டாய ஸ்வேநைவ ரூபேண ஸ்வ இச்சையா ஸம்பவாமி
இத்யர்த்த ஸ்வ ஸ்வரூபம் ஹி ஆதித்ய வர்ணம் தமஸ பரஸ்தாத் —
க்ஷயந்தம் அஸ்ய ரஜஸ பராகே –அந்தராதித்யே ஹிரண்மய புருஷ -இத்யாதி ஸ்ருதி ஸித்தம் -கீதா பாஷ்யம்

இதாநீம் விஸ்வ சரீரத்வேந த்ருஸ்ய மான ரூப த்வம் தேனைவ ரூபேண பூர்வ ஸித்தேந சதுர் புஜேந ரூபேண யுக்தோ பவ -கீதா பாஷ்யம்
நீராய் நிலனாய் சிவனாய் அயனாய் -6-9-1-ஜெகதாகார அனுபவம் அனுவதித்திக் கொண்டு
கூராழி வெண் சங்கு ஏந்தி –வாராய் -என்று திவ்ய மங்கள விக்ரஹ விஸிஷ்ட அனுபத்தை – ஆசைப்படுகிறார் அன்றோ

—————–

உபய லிங்கம்

சத்ர சாமரங்கள் போல் அடையாளங்கள் -அகில ஹேய ப்ரத்ய நீகம்-கல்யாண குணை கதானத்வம் -என்று இது இறே பகவத் ஸப்த அர்த்தமாய்
ஞான சக்தி பல ஐஸ்வர்ய வீர்ய தேஜாம்ஸி அசேஷத பகவத் ஸப்த வாஸ்யாநி விநா ஹேயை குணாதிபி -ஸ்ரீ பராசரர் நிஷ்கர்ஷம்

ப்ரஹ்மம் ஸ குணம் என்பதை
ஈஷதே நா ஸப்தம்
ஆனந்த மய அப்யாஸத்
அந்த தத் தர்மோப தேசாத்
அத்ருஸ்யத்வாதி குணகஸ் தர்ம யுக்த
சாஸ ப்ரஸா ஸனாத்
அபித்யோ பதே சாச்ச
ஆனந்தா தய ப்ரதானஸ்ய -இத்யாதிகளால் வேத வியாஸரும்
யுக்தம் தத் குண கோபா ஸநாத் -என்று வாக்யகாரரான டேங்கர் என்ற ப்ரஹ்ம நந்தியும்
யத்யபி –ததாபி அந்தர் குணா மேவ தேவதாம் பஜதே –ஸ குணைவ தேவதா ப்ராப்யதே -த்ரமிட பாஷ்யகாரர்
அபவ்ருஷே யத்வ நித்யத்வங்களாலே வேதம் அகில பிரமாண விலக்ஷணமாய் இருப்பது போல்
இந்த உபய லிங்கத்தால் இவனும் அகில பிரமேய விலக்ஷணன் –
இவற்றையே தூயானைத் தூய மறையானை -11-7-3- கலியன்
நம்மாழ்வார் முதலடியிலே மாயாவாதிகள் மிடற்றைப் பிடிக்குமா போல் நலமுடையவன் -என்றார் போல்
மாறன் அடி பணிந்து உய்ந்தவரான எம்பெருமானாரும்
நிர்மல ஆனந்த கல்யாண நிதயே -வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம்
நிர்மல ஆனந்த உதன்வதே -வேதாந்த சாரம்
ஸ்ரீ யபதி நிகில ஹேயப்ரத்ய நீக கல்யாண குணை கதான -கீதா பாஷ்யம்
அகில ஹேய ப்ரத்ய நீக கல்யாணை குணை கதான -சரணாகதி கத்யம்
கல்யாண குணங்களே உள்ளவன் என்பதை ஸ குண ஸ்ருதியும்
அபேகுணங்கள் கேசமும் கிடையாது என்பதை நிர்குண ஸ்ருதியும் என்றும் இந்த நிர்ணயத்தை
ந ச நிர்குண வாக்ய விரோத ப்ராக்ருத ஹேய குண விஷயத்வாத் தேஷாம்
நிர்குணம் இத்யாதீனம்
பரஸ்ய ஸக்தி –ஏஷ ஆத்மா –ஸத்ய காம ஸத்ய ஸங்கல்ப
இத்யாத்யா ஸ்ருதய ஞாத்ருத்வ பிரமுகான் கல்யாண குணான் -என்றும் அருளிச் செய்துள்ளார்

சங்க்யாதும் நைவ ஸக்யந்தே குணா தோஷச்ச சார்ங்கி ஆனந்த்யாத் -பிரதமோ ராசி அபாவதேவ பஸ்ஸிம -ஸாஸ்த்ர வசனம்

ஆழ்வானும் -தூரே குணா தவ து ஸத்வ ரஐஸ் தமாம் ஸி தேன த்ரயீ ப்ரதயதி த்வயி நிர்குணத்வம் நித்யம் ஹரே நிகில ஸத் குண சாகரம் ஹி த்வா மாமனந்தி பரமேஸ்வரம் ஈஸ்வராணாம் -ஸ்ரீ வைகுண்ட ஸ்தவம்

உபய லிங்கம் -உபய லக்ஷணம் நிரஸ்த நிகில தோஷத்வ கல்யாண குணாகரத்வ லக்ஷணோபேதம் இத்யர்த்த -ஸ்ரீ பாஷ்யம்

அந்நியோன்ய பின்ன விஷயா ந விரோத கந்தம் அர்ஹந்தி -நடாதூர் அம்மாள் தத்வ சார வாக்யம்

கல்யாணை அஸ்ய யோக ததிர விரஹோபி ஏக வாக்ய ஸ்ருதவ் ச -தேசிகன் -தத்வ முக்த கலாபம்

பதினாறு ஹேதுக்களைக் கொண்டு ஸத்ய கல்யாண குணாகரன் என்று ஸ்ருத பிரகாசிகர்

த இமே ஸத்ய காம -வேதாந்த கோஷம் –

—————

இவனே புருஷோத்தமன் –

பக்தனோடு முக்தனோடு நித்யனோடு வாசியற ஜீவ ஸாமான்யம் பகவத் பாரதந்த்ரம்
ஸ ஸ்வராட் பவதி
ஸ அக்ஷர பரம ஸ்வாட் -என்று ஸ்வா தந்தர்யம் ஓதப்பட்டு இருந்தாலும்
கர்மங்களைக் குறித்தே இந்த ஸ்வா தந்தர்யம்
அத ஏவ ச அநந்ய அதிபதி -வேத வியாச ஸூத்ரம்
அவன் ஒருவனே ஸ்வ தந்த்ரன் -புருஷோத்தமன் -மற்ற அனைவருமே பரதந்த்ரர்கள் -நாரீ துல்யர்கள்
இது பற்றியே நேஹ நா நா -என்று த்வதீய நிஷேதம்
பரமாத்ம ஸத்ருச ஸ்வ தந்த்ரன் மற்று ஒருவன் அல்லன் என்றவாறு –
ஸ ஏவ வாஸூ தேவோயம் ஸாஷாத் புருஷ உச்யதே -ஸ்ரீ ராமாயணம்

புருஷாத் கைவல்யார்த்தி ப்ராப்யாத் ஸ்வாத்ம ஸ்வரூபாத் உத்தம அபரிச்சின்ன தயா ஸ்ரேஷ்ட -ஸ்ரீ வசன பாஷ்ய டீகை

ந ச தேன விநா நித்ராம் லபதே புருஷோத்தம -ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான்

புருஷோத்தம க -ஆளவந்தார்

ப்ரஹ்ம சப்தேந புருஷோத்தமோ அபி தீயதே -ஸ்ரீ பாஷ்யம்

————–

இவனே ஸ்ரீ மான்

பரமாத்வாய் -அதாதோ ப்ரஹ்ம ஜிஜ்ஞாஸா -அத ஏவ ச ஸ ப்ரஹ்ம
மலர்மகள் விரும்பும் –அடிகள் -1-3-1-
அருளாத திருமால் -1-3-8-
நம் திருவுடை அடிகள் -1-3-8-
அருளாத திருமால் -1-4-7-
செடியார் ஆக்கை அடியாரைச் சேர்தல் தீர்க்கும் திருமால் -1-5-7-
மலராள் மைந்தன் -1-5-9-
திரு மகளார் தனிக்கேள்வன் -1-6-9-
திருவின் மணாளன் -1-9-1-
பூ மகளார் தனிக்கேள்வன் -1-9-3-
உடன் அமர் திருமகள் -1-9-4-
மைந்தனை மலராள் மணவாளனை -1-10-4-
செல்வ நாரணன் -1-10-8-
நீயும் திருமாலால் -2-1-1-
ஞாலம் படைத்தவனைத் திரு மார்வனை -3-7-8-
திரு நாரணன் தாள் -4-1-1-0
மைய கண்ணாள் –உறை மார்பினன் -4-5-2-
மணிமாமை குறைவில்லா மலர் மாதர் உரை மார்வன் -4-8-2-
குடந்தைத் திருமால் -5-8-7-
அகலகில்லேன் இறையும் என்று அலர் மேல் மங்கை உறை மார்பா -6-10-10-
என் திருமகள் சேர் மார்பனே -7-2-9-
எழில் மலர் மாதரும் தானும் -7-10-1-

என் திரு வாழ் மார்பன் -8-3-7-
கமல மலர் மேல் செய்யாள் திரு மார்பினில் சேர் திருமாலை -9-4-1-
திருமங்கை தன்னோடும் திகழ்கின்ற திருமால் -10-6-9-
உன் திரு மார்பத்து மாலை நான்கை -10-10-2-
கோல மலர்ப்பாவைக்கு அன்பாகிய என் அன்பேயோ -10-10-7-
என்று த்வய விவரணமான திருவாய் மொழியிலே ஸ்ரீ மானாக அருளிச் செய்கிறார் –

ப்ரஹ்மணி ஸ்ரீ நிவாஸே -ஸ்ரீ பாஷ்ய மங்கள ஸ்லோகம்
பாஷ்யகாரர் இது கொண்டு ஸூ த்ர வாக்கியங்களை ஒருங்க விடுவார்
புரா ஸூத்ரை வியாஸ –விவவ்ரே–வகுள தரதாம் ஏத்ய ஸ புன உபா வேதவ் க்ரந்தவ் கடயிதும் ராமாவரஜ-ஆச்சான் பிள்ளை

பொய்கையார் பரனை உபய விபூதி உக்தன் என்றும்
பூதத்தார் -அவனை நாராயணன் -என்றும்
பேயார் -அவனை ஸ்ரீ மான் என்று நிர்ணயித்து அருளிச் செய்கிறார்கள்-பெரியவாச்சான் பிள்ளை

ஸ்ரத்தயா தேவா தேவத்வம் அஸ்னுதே -என்றும்
ஹ்ரீச்சதே லஷ்மீச்ச பத்ன்யவ் -என்றும் வேத புருஷனும்

திருவில்லாத் தேவரை தேறேன்மின் தேவு -என்று திருமழிசைப் பிரானும்
வேதாந்தா தத்வ சிந்தாம் முரபிதுரசி யத் பாத சிந்ஹை தரந்தி -என்று பராசர பட்டரும்

கஸ் ஸ்ரீ ஸ்ரீய -என்று ஆளவந்தாரும்
ஸ்ரீ யபதித்வத்தைப் பரக்க அருளிச் செய்தார்கள் அன்றோ –

———————-

இவனே ஸகல பல பிரதன்

தத்வ த்ரயங்கள் -அசித் -சித் -ஈஸ்வரன்
புருஷார்த்த த்ரவ்யங்கள் -ஐஸ்வர்யம் -கைவல்யம் -பரம மோக்ஷம்
ஐம்கருவி கண்ட வின்பம் -தெரிவரிய அளவில்லாச் சிற்று இன்பம் –திருமகளும் நீயுமே நிலா நிற்பக் கண்ட சதிர் -4-9-10-
இதில் முதலாவது போகம் -மற்றவை இரண்டும் அபவர்க்கம் –
போக அபவர்க்க ஸகல பல பிரதன் நாராயணனே

இறையவர் அவரவர் விதி வழி அடைய நின்றனரே –
வீடு முதல் முழுவதுமாய் –
வீடு முதலாம் –
பரஸ்மா தேவாஸ்மாத் புருஷாத் தத் பிராப்தி ரூபம் அபவர்காக்யம் பலம் இதி ஸம் ப்ரதி ப்ரூதே துல்ய ந்யாய தயா
ஸாஸ்த்ரீயம் ஐஹிகம் ஆமுஷ்மிகம் அபி பலம் அத ஏவ பரஸ்மாத் புருஷாத் பவதி இதி சாமான்யேந பலம் அத இத் யுச்யதே -எம்பெருமானார்

————-

ஆக
1-அகில ஜகத் காரணன்
2- ஸர்வ வியாபகன்
3-ஸர்வ நியாந்தா
4-உபய விபூதி யுக்தன்
5-திவ்ய விக்ரஹ யுக்தன்
6-உபய லிங்கம்
7-புருஷோத்தமன்
8-ஸ்ரீ மான்
9-ஸகல பல பிரதன்–
நாராயணனே என்று எம்பெருமானார் தர்சனத்தில் பர தத்வம் பற்றிய விஷயங்களை அனுபவித்தோம் –

இத்தை அறிய ஸாஸ்திரமே பிரமாணம்
தர்க்கஸ்ய அப்ரதிஷ்ட்டி தத்வாதபி ஸ்ருதி மூல ப்ரஹ்ம காரண வாத ஏவ ஆஸ்ரயணீய -ஸ்ரீ பாஷ்யம்
அத அதீந்த்ரிய அர்த்தே ஸாஸ்த்ரம் ஏவ பிரமாணம் தத் உப பிரும்ணா யைவ தர்க்க உபாதேய-ஸ்ரீ பாஷ்யம்
ஏவம் சித் அசித் வஸ்து சரீரதயா தத் விசிஷ்டஸ்ய ப்ரஹ்மண ஏவ ஜகத் உபாதானத்வம் நிமித்தத் வம்ச நாநுமான கம்யம் இதி
ஸாஸ்த்ர ஏக பிரமாண கத்வாத் தஸ்ய -யதோவா இத்யாதி வாக்கியம் நிகில ஜகத் ஏக காரணம் ப்ரஹ்ம போதயதி இதி -வேதார்த்த சாரம் –

———

இனி பர தத்வ பிரசங்காத் அவர தத்வங்களான சேதன அசேதனங்களைப் பற்றிச் சிறிது அனுபவிப்போம்

ஜீவ தத்வம்

ஞாதாவாகையையாலே -தேஹாதிகளைக் காட்டில் வேறுபட்டவன் ஜீவாத்மா
பகவத் சேஷ பூதன் என்பதால் சேஷியான பகவானைக் காட்டிலும் வேறுபட்டவன் –
இதம் சரீரம் –ஏதத்யோ வேத்தி -ஷேத்ரஞ்ஞம் சாபி மாம் – கீதாச்சார்யன்

மூல மந்திரத்தில் மகாரமும் லுப்த சதுர்த்தி விஸிஷ்ட ஆகாரமும் -ஜீவனை ஞாதா சேஷன் -என்று கூறும்
பிறர் நன் பொருள் -கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பு

ஞாத்ருத்வம் பஹிரங்கம்
சேஷத்வம் அந்தரங்கம்
தாஸ்யம் இறே அந்தரங்க நிரூபகம்-ஸ்ரீ வசன பூஷணம்
அகாரத்தாலே சேஷத்வத்தைச் சொல்லி –
பின்பு இறே மகாரத்தாலே ஞாத்ருத்வத்தைச் சொல்லிற்று
மனத்தையும் ஒளியையும் கொண்டு பூவையும் ரத்னத்தையும் விரும்புமா போலே சேஷம் என்று ஆத்மாவை ஆதரிக்கிறது
அல்லாத போது -உயிரினால் குறைவிலம் -என்கிறபடியே த்யாஜ்யம்

ஸ்ரீ வேத வியாசர் முந்துற சேஷத்வத்தை முதல் அத்யாயம் அந்தர்யாம் யதிகரணாதிகளில் சொல்லி
பின்பு இறே இரண்டாம் அத்தியாயத்தில் ஞாத்ருத்வத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

அத ஏவ பாஷ்ய காரைர் -சேஷத்வே சதி ஞாத்ருத்வம் சேதன லக்ஷணம் ஸம்ப்ரதாய பரம்பரா ப்ராப்தம் க்ருதம் என்றும்
அஹம் ப்ரத்யய வேத்யத்வாத் மந்த்ரே ப்ரதமம் ஈரணாத் பாஷ்ய காரஸ்ய வஸனாத் –சேஷத்வ முக்யதா ஸித்தே -ஸ்ரீ வசன பூஷண மீமாம்ஸா வாக்கியம்

ஞாத்ருத்வ விஸிஷ்ட சேஷத்வமே தாஸ்யம்
இது இறே அசித் ஈஸ்வர உபய வை லக்ஷண்ய ஸாதகமாய் இருப்பது
ஏதத் விஷய ஞானம் இல்லாத போது சத்தான ஜீவனும் அசித் ப்ராயன் அன்றோ என்று உபநிஷத் அசன்னேவ-பவத் என்கிறது
தாஸ பூதா ஸ்வத ஸர்வே ஹி ஆத்மாந பரமாத்மந -ஸாஸ்த்ர வசனம்
தாஸ்யேந லப்த சத்தாகா தாஸ பூதா –பூ சத்தாயாம் -என்று இறே தாது
தாஸ ஸப்தம் சேஷத்வத்தையும்
ஆத்ம ஸப்தம் ஞாத்ருத்வத்தையும் காட்டுவதைக் காணலாம்

ஆக பகவத் தாஸ்யத்தாலே லப்த சத்தாகும் ஜீவா தத்வம் என அறிந்தோம் –

———

அசித் தத்வம்

அசித் தத்வம் அறிவில்லாதது
பிரகிருதி காலம் சுத்த சத்வம் தர்ம பூத ஞானாமியென்ற நான்கு வகை
பிரகிருதி தத்வம் விரோதி -அர்த்த பஞ்சக ஞானத்தில் ஓன்று விரோதி ஸ்வரூபம் -இத்தையே மாயா என்பர்
அர்த்த பஞ்சக ஞானமே நிரதிசய ஆனந்த -பரம மோக்ஷ -ஹேது
அர்த்த பஞ்சக அஞ்ஞானம் அனந்த கிலேச -ஸம்ஸார ஹேது
அநாத்மாவான தன்னை ஆத்மாவாகவும்
அபோக்யமான தன்னை போக்யமாகவும்
அஸ்திர மான தன்னை ஸ்திரமாகவும்
காட்டும் விசித்திர சக்தி மாயா -பிரக்ருதிக்கு உண்டே

மாயாந்து ப்ரக்ருதிம் வித்யாத் மாயினம் து மஹேஸ்வரம் -உபநிஷத்
மம மாயா துரத்யயா -கீதா உபநிஷத்
இத்தை கழித்துக் கொள்ளவே பக்தி ப்ரபத்திகள் –

ஆக
அசேஷ சித்த அசித் வஸ்து சேஷீ நாராயணன் பரதத்வம் என்றும்
அவன் திருவடிகளில் தாஸ பூதன் ஜீவாத்மா என்றும்
கர்ம அனுகுண ப்ராக்ருத அசித் சம்பந்தம் விரோதி என்றும்
தத்வ த்ரயங்கள் பற்றி அறிந்தோம்

இனி
ஹிதம்
புருஷார்த்தம் பார்ப்போம்

—————-

பரம ஹிதம்
ஆத்ம க்ஷேமம் அடைய உபாயம் கிருபா விஸிஷ்ட ப்ரஹ்மமே
ஸ்வ ப்ராப்தவ் ஸ்வயம் இஹ கரணம் ஸ்ரீ தர ப்ரத்யபாதி தேசிகன்
உப பத்தே ச -வியாசர்
ப்ராப்யஸ் யைவ பரம புருஷஸ்ய ஸ்வ ப்ராப்தவ் ஸ்வஸ் யைவ உபாயத்வ ப்ரதீதே -நாயமாத்மா -இதி அநன்ய உபாயத்வ ஸ்ரவணாத் -ஸ்ரீ பாஷ்யம்
ப்ராப்யஸ் யைவ பரமாத்மந ப்ராபகத்வ உப பத்தே யதாஹ –நாயமாத்மா -இதி –வேதாந்த ஸாரம்

புல்லைக்காட்டி அழைத்துப் புல்லை இடுவாரைப் போலே பல சாதனங்களுக்குப் பேதம் இல்லை
ப்ராப்தாவும் ப்ராபகனும் அவனே -ப்ராப்திக்கு உகப்பானும் அவனே
நல்குரவும் -6-3- அவதாரிகையில் ஈட்டில் இவ்விஷயம் வியக்தம்

ஆக பகவானே உபாயம்
உபாயத அவச்சேதகம் காருண்யம் –

———

பரம புருஷார்த்தம்

பகவன் முகோலாசமே ஜீவாத்மாவுக்கு பலம் -ப்ராப்யம்
பர்த்ரு பார்யா பாவ சம்பந்தம் அடியாக -உகாரார்த்த நீர்ணீதம்
ஜீவனான பார்யையைப் பார்த்து
இச்சிப்பான்
அடைவான்
அனுபவிப்பான்
நிறைந்த அனுபவம் பெறுவான்
ஆனந்திப்பான்
பகவானாக பர்த்ருவான பரமாத்மாவின் ப்ரிய மோத ப்ரமோத ஆனந்தங்கள் இருக்கும் படி –
ப்ரஹ்ம வித் ஆப் நோதி பரம் –பரஸ்மை பத நிர்தேசம் -ப்ராப்தி கிரியா பலம் ஆனந்தம் பரஸ்மை -அந்நியனான பகவானுக்கே சேரும்
ஆப்நோதி -அத்யர்த்த ஞானினம் லப்தவா –
ஸ்வயம் து ருசிரே தேசே க்ரியதாம் இதி மாம் வத -இளைய பெருமாள்
தனக்கே யாக எனைக்கொள்ளுமீதே -ஆழ்வார்
மற்றை நம் காமன்கள் மாற்று -ஆண்டாள்
ஆம் பரிசு அறிந்து கொண்டு ஐம் புலன் அகத்து அடக்கி -தொண்டர் அடிப்பொடி ஆழ்வார்
ப்ரஹர்ஷயிஷ்யாமி ஸநாத ஜீவித -ஆளவந்தார்
ப்ராப்திக்கு உகப்பானும் அவனே

ஆக பகவானே உபேயம் என்றும்
அவன் உகப்பு உபேயத அவச்சேதகம் என்றும் அறிந்தோம் –

ஆக
எம்பெருமானார் தர்சனத்தில்
தத்வ
ஹித
புருஷார்த்த
நிஷ்கர்ஷம் இருக்கும் படி அறிந்து
இனி இவற்றின் படி இருக்க வேண்டிய அனுஷ்டானம் பற்றியும் அறிய வேண்டுமே –

———–

அனுஷ்டானம் –

ஸ்ரீ கீதையில் சரம ஷட்கத்தில் முதல் மூன்று அத்யாயங்களால் தத்துவத்தையும்
அடுத்த மூன்றால் அனுஷ்டானத்தையும் நிரூபித்து அருளுகிறார் -தேசிகன்

ஆழ்வார் -உயர்வற திருவாய் மொழியால் தத்துவத்தையும்
வீடுமின் முற்றவும் -திருவாய் மொழியால் அனுஷ்டானத்தையும் அருளிச் செய்கிறார் -நம்பிள்ளை

இத்தை ஹிதத்திலும் சேர்ப்பார்கள் நம் பூர்வர்கள்

தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களை தெளிவாக அறிந்த அதிகாரி
ஐஸ்வர்ய கைவல்ய -ப்ராப்ய ஆபாசங்களிலே நசையற்று
கர்ம ஞான பக்தியாதிகளான ப்ராபக ஆபாசங்களை அடியோடு கைவிட்டு-
ஸ்வரூப அனுரூபமான திவ்ய தம்பதி கைங்கர்யங்களிலே ஆசைப்பட்டு
ஸ்வரூப அனுரூபமாக பிராட்டியைப் புருஷகாரமாகப் பற்றி
பகவானை உபாயமாகப் பற்றக் கடவன்
இதுவே உயர்ந்த தவமான பிரபத்தி மார்க்கம்
தஸ்மாத் நியாஸம் ஏஷாம் தபஸாம் அதிரிக்தம் ஆஹு -ஸ்ருதி

——–

இந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவ ப்ரபன்னன் சரணாகதி செய்த பின்பு மோக்ஷம் அடையும் வரை நடந்து கொள்ள வேண்டும் படியை

உத்தர க்ருத்யத்தை ஸாஸ்த்ரம் விளக்கும்

இருக்கும் நாள் உகந்து அருளின நிலங்களில் குண அனுபவ கைங்கர்யங்களே பொழுது போக்காகக் கொண்டு
மங்களா ஸாஸனமும்
ஆர்த்தியும்
அணுவார்த்தன நியதியும்
ஆகார நியமமும்
அனுகூல ஸஹவாஸமும்
பிரதிகூல ஸஹவாஸ நிவ்ருத்தியும்
வர்த்தித்துக் கொண்டு போகக் கடவன்

இவனுக்கு ஐந்து ஸ்பர்சம் பரிஹார்யங்கள் -அவை
சைவ ஸ்பர்சம்
மாயாவாத ஸ்பர்சம்
ஏகாயன ஸ்பர்சம்
உபாயாந்தர ஸ்பர்சம்
விஷயாந்தர ஸ்பர்சம்

அவனுடைய பரத்வத்தை அனுசந்தித்தவாறே சைவ ஸ்பர்சம் அகலும்
அவனுடைய உபய லிங்கத்தை அறியவே மாயாவதி ஸ்பர்சம் அகலும்
ஸ்ரீ யபதித்வத்தை அனுசந்திக்கவே ஏகாயன ஸ்பர்சம் அகலும்
அவனுடைய நிரபேஷ உபாயத்வத்தை அறியவே உபயாந்தர ஸ்பர்சம் அகலும்
அவனது திவ்ய மங்கள போக்யதையை அறியவே விஷயாந்தர ஸ்பர்சம் அகலும்

தேஹ தாரணமான தள்ள அளவு போஜனமும்
பரமாத்மா ஸமாராதன சமாப்தியான ப்ரஸாத பிரதிபத்தி என்கிற புத்தியோடு வர்த்திக்கக் கடவன்- பிள்ளை
லோகாச்சார்யார்
பிரதிபத்தி கர்மம் இடா பஷணாதி உபையுக்த ஸம்ஸ்காரம் என்பர் மீமாம்ஸகர்
ப்ரபன்னன் ஆஸனாதி அனுயாக அந்தமான் பகவத் ஆராதனத்தை பரம ப்ரேமத்தோடே செய்து கொண்டு
பகவத் பாகவத ஆச்சார்ய அபசாரங்களை நெஞ்சாலும் நினையாதவனாய்
பின்னும் ஆக்கை விடும் பொழுது எண்ணே என்கிறபடி
கரை குறுகும் காலம் எதிர்பார்த்து இருப்பன் –
இதுவே இவன் அனுஷ்டானம்

இப்படி
தத்வ பரமாக ஐந்து கிரந்தங்களையும்
அனுஷ்டான பரமாக நான்கு கிரந்தங்களையும்
நவரத்னங்களாக எம்பெருமான் அருளிச் செய்து ஸ்ரீ விசிஷ்டாத்வைத ஸித்தாந்த ஸம் ரக்ஷணம் செய்து அருளினார்

ஆகவே இறே நம்பெருமாள் அபிமானித்து எம்பெருமானார் தர்சனம் என்று பேர் இட்டு நாட்டுவித்து அருளினார் –

——————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

ஸ்ரீ தேவாதி ராஜனும் ஸ்ரீ வேதாதி ராஜனும் -சம்பிரதாய பேத மர்ம உத் காடநம் –ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் —

இதம் பூர்ணம் அத பூர்ணம் பூர்ணாத் பூர்ணம் உத்ரிச்யதே பூர்ணஸ்ய பூர்ணம் ஆதாய பூர்ணமேவ அவசிஷ்யதே சர்வம் பூர்ணம் ஸஹோம்

அம்பஸ்ய பாரே புவநஸ்ய மத்யே நாகஸ்ய ப்ருஷ்டே மஹதோ மஹீயான் ஸூக்ரேண ஜ்யோதீம்ஷி சமநு ப்ரவிஷ்ட ப்ரஜாபதி சரதி கர்ப்பே அந்தஸ் –

விண் மீது இருப்பாய் மலை மேல் நிற்பாய் கடல் சேர்ப்பாய் மண் மீது உழல்வாய் இவற்றுள் எங்கும் மறைந்து உறைவாய்

ஏவம் பஞ்ச ப்ரகாரோஹம் ஆத்மநாம் பததாமத பூர்வஸ் மாதபி பூர்வஸ் மாத் ஜ்யாயாந் சைவ உத்தர உத்தர -ஸ்ரீ பாஞ்சராத்ரம்

ஆவரண ஜலம் போலே பரத்வம் பூதக ஜலம் போலே அந்தர்யாமித்வம் -பாற்கடல் போலே வ்யூஹம் -பெருக்காறு போலே விபவங்கள் -அதிலே தேங்கின மடுக்கள் போலே அர்ச்சாவதார ஸ்ரீ வசன பூஷணம்

உலகம் ஏத்தும் கண்டியூர் அரங்கம் மெய்யம் கச்சி பேர் மல்லை என்று மண்டினார் உய்யல் அல்லால் மற்றை யாருக்கு உய்யலாமே

அர்ச்சாவதாரமே ஷேமங்கரம் –

கோயில் திருமலை பெருமாள் கோயில் ப்ரஸித்தம்

நாகரீணாம் ச ஸர்வாஸாம் புரீ காஞ்சீ விஸிஷ்யதே கிரீணாம் ஸாபி ஸர்வேஷாம் ஸ்ரேஷ்டோ ஹஸ்தகிரி ஸ்ம்ருத

வேகவத் யுத்தரே தீரே புண்ய கோட்யாம் ஹரி ஸ்வயம் வரத ஸர்வ பூதாநாம் அத்யாபி பரி த்ருஸ்யதே –புராண பிரஸித்தம்

தேவாதி ராஜன் –
தேவ ராஜன் –
வரத ராஜன் –
அருளாழி அம்மான் –
அருளாளப் பெருமாள் –
பேர் அருளாளன் –
இமையோர் தலைவன் –
அமரர்கள் அதிபதி –
வானவர் கண்ணன் –
வரம் தரும் மணி வண்ணன் –
பேர் அணிந்து உலகத்தவர் தொழுது ஏத்தும் பேர் அருளாளன் –
வானவர் கோன்
திரு மா மகளைப் பெற்றும் ஏன் நெஞ்சகம் கோயில் கொண்ட பேர் அருளாளன் –
என்னை மனம் கவர்ந்த ஈசன் வானவர் தம் முன்னவன்
ஆழியான் அத்தியூரான் புள்ளை யூர்வான் -என்று திவ்ய ஸூ ரிகளால் கொண்டாடப்படுபவன்

திருமங்கை ஆழ்வாருக்கு நிதி காட்டிக்கொடுத்த பெருமாள்
விந்த்யா டவியிலே வழி திகைத்து அலமந்த இளைய பெருமாளுக்கு மார்க்க தர்சி
ஆளவந்தார் இளைய ஆழ்வாரைக் கடாக்ஷித்து ஆ முதல்வன் இவன் என்று தர்சன ப்ரவர்த்தகராக ஆக்கி ஆறுல அருளிய பெருமாள்
யஜ்ஞ மூர்த்தி வாதம் -ஸ்ரீ ரெங்க நாச்சியார் திரு மண்டபத்தில் -ஸ்வாமி ராமானுஜருக்கு உதவி அருளிய பெருமாள்
இதனால் அருளாளப் பெருமாள் எம்பெருமானார் என்ற திரு நாமம் சாத்தப் பெற்றார்
ஈடு பிரசாரத்துக்கு அருளிய பெருமாள்
ஸ்ரீ பிள்ளை உலகாச்சார்யாராக இவரே திரு அவதரித்து ஸ்ரீ வசன பூஷணம் அருளிய பெருமாள்
அவர் திரு அவதார திருவோணத்தையும் தான் நேராக திரு அவதரித்த ஹஸ்தத்தையும் திரு நக்ஷத்ரமாகக் கொண்டு உத்சவம் கண்டு அருளுகிறார்

————–

வேதாந்த தேசிக பதே விநி வேஸ்ய பாலம் -தயா சதகம் -வேதாதி ராஜனாகக் கொண்டாடப்படுபவர்

ஆழ்வாரை
யுக வர்ண க்ரம அவதாரமோ -வ்யாஸாதிவத் ஆவேசமோ -மூத்தவர் கரை கண்டோர் சீரியரிலே ஒருவரோ -அனந்தன் மேல் புண்ணியங்கள் பலித்தவரோ என்று சங்கிப்பர்

எம்பெருமானாரை
சேஷோ வா ஸைன்ய நாதோ வா ஸ்ரீ பதிர்வேதி ஸாத்விகை விதர்க்யாய மஹா ப்ராஜ்ஜை யதிராஜாயா மங்களம்

தேசிகரையும்
வேங்கடேச அவதாரோ அயம் தத் கண்டாம் ஸோ தவா பவேத் யதீந்த்ராம் ஸோ தவ இத்யேவம் விதர்க்யா யாஸ்து மங்களம் -என்னும்படியாய் இருக்கும்

பாத்ர பதமா சக்த விஷ்ணு விமலர் ஷே வேங்கட மஹீத்ர பதி தீர்த்த திந பூதே ப்ராதர பவத் ஜகதி தைத் யரிபு கண்டா ஹந்த கவி தார்க்கிக ம்ருகேந்த்ர குரு மூர்த்தயா -என்கிறபடியே
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ நக்ஷத்ரமாகிய திரு வோணத்தில் புரட்டாசியில் காஞ்சியில் திரு அவதாரம் –

காஞ்சீ புரீ யஸ்ய ஹி ஜென்ம பூமி விஹார பூ வேங்கட பூதேந்த்ர வாஸஸ்த்தலீ ரங்கபுரி தமீட்யம் ஸ்ரீ வேங்கடேசன் குரும் ஆஸ்ரயமா –

வேதாந்த தேசிக பதம் யஸ்மை ஸ்ரீ ரெங்க ஸாயிநா தத்தம் தஸ்மை நமஸ் குர்ம வேங்கடேச விபச்சித –

பொன்னை மா மணியைஅணியார்ந்ததோர் மின்னை வேங்கடத்து உச்சியில் கண்டு போய் என்னை ஆளுடை ஈசனை எம்பிரான் தன்னை யான் சென்று காண்டம் தண் காவிலே என்று -இவர் ஆவிர்பாவம் கலியும் கெடும் போலே ஸூ சிதம்

இவரது ஸ்ரீ வரதராஜ பஞ்சாசத்தை அனுபவிப்போம் –
ஸகல வேதாந்த சாரார்த்த கர்ப்பிதம்
வவந்தே வரதம் வந்தீ -என்று சுமந்திரன் உஷஸ் காலத்தில் ஸ்ரீ ராமனை சேவித்தான் -என்று வால்மீகி பகவான்
இருவரும் பெருமாள் என்றே பிரசித்தம் அன்றோ

இந்த ஸ்துதியில் ஆதிம ஸ்லோகம் -தவி ரத சிகரி ஸீம்நா -என்பது ஸ்வாமி திருக்கோவலூரில் எழுந்து அருளி இருந்து தேஹளீசனை மங்களா ஸாஸனம் செய்து அங்கு நின்றும் காஞ்சிக்கு எழுந்து அருளுகிறார்
வரும் வழியில் தேவராஜன் கல்யாண குண கீர்த்தனம் -பாதேயம் புண்டரீகாக்ஷ திருநாம சங்கீர்தன அம்ருதம் –
தான் உகந்த வூர் எல்லாம் தன் தாள் பாடி -என்னக் கடவது இறே
கோ அபி காருண்ய ராசி ந குசலம் கவயது -என்று பரோக்ஷ நிர்தேசமே இப்படிக் கூறக் காரணம் ஆகிறது
இரண்டாம் ஸ்லோகம் தொடங்கி அபரோக்ஷ நிர்த்தேசம் -ஆறாவது ஸ்லோகம் வரை உபோத்காதம்
ஸ்துதிக்க இழிந்த சாஹாசத்தை க்ஷமித்து அருள வேணும் -ஸ்துதிக்கைக்கு ஈடான ஞான சக்திகளைத் தந்து அருள வேணும்
அடியேனுடைய இந்த ஜல்பனத்தை ஸூக பாஷணமாகக் கொண்டு கடாக்ஷிக்கப் பிரார்திக்கிறார்

ஏழாவது ஸ்லோகம் தொடங்கி ஸ்துதி முகேந தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களை வெளியிடுகிறார் –

யம் சஷூசாம் அவிஷயம் ஹயமேத யஜ்வ
த்ராஹி யஸா ஸுகரிதேந ததர்ச பரிணாம தஸ்தே
தம் த்வாம் கரீச காருண்ய பரிணாமாஸ்தே
பூதாநி ஹந்த நிகிலானி நிசாம்யந்தி -7-

ஸத்ய வ்ரத ஷேத்ரத்தில் சகல மனுஷ நயன விஷயமாக்கிக் கொண்டு -தன்னுடைய ஆராதனத்திலே ஸந்துஷ்டானாய்
ஆவிர் பூத ஸ்வரூபியாய் -ஹிதார்த்தமாக -சர்வ பிராணி சம்பூஜிதனாய்-சர்வ அபீஷ்ட பிரதனாய் –
சர்வ யஞ்ஞந சமாராதனாய் -நித்ய வாசம் பண்ணி அருளுகிறார்

அத்தகிரி பெருமாளே! புறக்கண்களுக்கு புலனாகாத உன்னை ப்ரம்மன் அசுவமேத யாகம் செய்து,
பெரிய புண்யத்திலால் கண்டானோ அத்தகைய உன்னை உன்னுடைய கருணையிலால்
ஸகல பிராணிகளும் காண்கின்றன! என்ன ஆச்சர்யம்.

கேவல கருணாதி ரேகத்தாலே- ஸகல மனுஷ நயன விஷயதாம் கதன் அன்றோ இவன் -பேர் அருளாளன் தானே –

இந்தப்பிரபந்தத்தில் திவ்ய மங்கள விக்ரஹ அனுபவமே இறே நடப்பது –
உபாய உபேயத்வ ததிஹ தவ தத்வம் -உப பத்தேச் ச –
ப்ராப்யஸ்ய பரம புருஷஸ்ய ஸ்வ ப்ராப்தவ் ஸ்வஸ் யைவ உபாயத்வோப பத்தே
நாய மாத்ம ப்ரவசநேந லப்ய ந மேதயா ந பஹுநா ஸ்ருதேந யமேவ ஏஷ வ்ருணுதே தேந லப்ய தஸ்யைஷ ஆத்மா விவ்ருணுதே த நூம் ஸ்வாம் –
இத்ய நந்ய உபாயத்வ ஸ்ரவணாத் -ஸ்ரீ பாஷ்யகாரரும் அருளிச் செய்தார்

நாராயண ஸப்தார்த்தம்
ஸ்வாமித்வம் -வாத்சல்யம் -உபாயத்வம் -உபேயத்வம் -நான்கையும்

கொண்ட பெண்டிர் மக்கள் உற்றார் சுற்றத்தவர் பிறரும்
கண்டதோடு பட்டது அல்லால் காதல் மற்று யாதும் இல்லை
எண்டிசையும் கீழும் மேலும் முற்றவும் உண்ட பிரான்
தொண்டரோமாய் உய்யல் அல்லால் இல்லை கண்டீர் துணையே–9-1-1-ஸ்வாமித்வம்-

துணையும் சார்வும் ஆகுவார் போல் சுற்றத்தவர் பிறரும்
அணையவந்த வாக்கம் உண்டேல் அட்டைகள் போல் சுவைப்பர்
கணை யொன்றாலே யேழ் மராமும் எய்த எம் கார் முகிலை
புணை என்று உய்யப் போகல் அல்லால் இல்லை கண்டீர் பொருளே-9-1-2-வாத்சல்யம்-

இல்லை கண்டீர் இன்பம் அந்தோ உள்ளது நினையாதே
தொல்லையார்கள் எத்தனைவர் தோன்றிக் கழிந்து ஒழிந்தார்
மல்லை மூதூர் வடமதுரைப் பிறந்தவன் வண் புகழே
சொல்லி யுப்பப் போக வல்லால் மற்று ஓன்று இல்லை சுருக்கே–9-1-6-வாத்சல்யம்

யாதும் இல்லை மிக்கதனில் என்று என்று அது கருதி
காது செய்வான் கூதை செய்து கடை முறை வாழ்க்கையும் போம்
மாதுகிலின் கொடிக் கொள் மாட வடமதுரைப் பிறந்த
தாதுசேர் தோள் கண்ணன் அல்லால் இல்லை கண்டீர் சரணே–9-1-9-உபாயத்வம்

மற்று ஓன்று இல்லை சுருங்கச் சொன்னோம் மா நிலத்து எவ் உயிர் க்கும்
சிற்ற வேண்டா சிந்திப்பே அமையும் கண்டீர்கள் அந்தோ
குற்றம் அன்று எங்கள் பெற்றத் தாயன் வடமதுரைப் பிறந்தான்
குற்றமில் சீர் கற்று வைகல் வாழ்தல் கண்டீர் குணமே–9-1-7-உபேயத்வம்

———

உபாய உபேயத்வங்கள் திவ்ய மங்கள விக்ரஹ விசிஷ்டனான ப்ரஹ்மமே
நம்மாழ்வார் முதல் பத்தால் உபாயத்வத்தையும்
இரண்டாம் பத்தால் உபேயத் வத்தையும்
மூன்றாம் பத்தால் திவ்ய மங்கள விக்ரஹ யோகத்தையும் அருளிச் செய்கிறார்

ஆத்யே பஸ்யன்நுபாயம்
பிரபுமிஹ பரம ப்ராப்ய பூதம் த்விதீயே
கல்யாண உதார மூர்த்தே த்விதயமி தமிதி ப்ரேஷமாண த்ருதீயே -தேசிகன் –

இந்த ப்ராதான்யத்தைப் பற்றியே கல்யாண குணங்களுக்கு முன்பே திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை கத்யத்திலே அருளிச் செய்கிறார் –

மூர்த்தம் ப்ரஹ்ம ததோபி தத் பிரியதரம் ரூபம் யதத் யத்புதம் -அவனுக்கும் போக்யதமம்

திருமங்கை ஆழ்வார் தம்மை ஈஸ்வர விஷயத்தில் தேஹாத்ம வாதிகளாக அருளிச் செய்வர்

சித்தா லம்பந ஸுகர்ய க்ருபோத்தம்ப கதாதிபி
உபாயத்வம் இஹ ஸ்வாமி பாதயோர் அநு ஸம்ஹிதம் -திருவடிகளுக்குச் சொன்னது திருமேனிக்கு உப லக்ஷணம்

ஸ்தோத்ர ஆரம்பம் போலே முடிவிலும் -46-49-50-திவ்ய மங்கள விக்ரஹ அனுபத்தோடே தலைக் கட்டுகிறார் –

வரத தவ விலோகயந்தி தன்யா
மரகத பூதர மாத்திரகாயமானம்
வியாபகத பரிகர்ம வாரவானம்
ம்ர்கமத பங்க விசேஷ நீல மஞ்சம் –46-

அந்தரங்க அணுக்கர்கள் என்ன பாக்ய சாலிகள் -உனது ஏகாந்த திருமஞ்சன சேவையிலும் –
ஜ்யேஷ்டா அபிஷேகமும் சேவையிலும் முற்றூட்டாக அவர்களுக்கு காட்டி அருளுகிறாயே –
செய்ய தாமரைக் கண்ணும் அல்குலும் சிற்றிடையும் வடிவும் மொய்ய நீள் குழல் தாழ்ந்த தோள்களும் பாவியேன் முன் நிற்குமே –
மின்னும் நூலும் குண்டலமும் மார்பில் திரு மறுவும் மன்னு பூணும் நான்கு தோளும் வந்து எங்கும் நின்றிடுமே –

வரம் தரும் வரதனே! திருவாபரணங்கள், கவசம் இவற்றை கழற்றிய நிலையிலும்,
மரகத மலைக்கு ஒப்பாக மூலவடிவம் போன்றதாய் கஸ்தூரி குழம்பினால் மிக நீல நிறம் உள்ளதான
உனது திருமேனியை காண்பவர்கள் பெரும் பாக்கிய சாலிகள்.

வரம்தரும் பேரருளாளப்பெருமானே! உன்னை சேவிக்க ஏகாந்த சமயங்கள் உண்டு.
அப்போது திருவாபரணம், மாலைகள் எல்லாம் கழற்றி வைக்க நேரிடும்.
அப்போது உன் இயற்கை அழகை சேவிக்க- அநுபவிக்க இயலும்.
அப்போது இதை பார்த்த்துதான் மரகத் மலை படைக்கப்பட்டதோ என்று தோன்றும்.
கஸ்தூரியை குழம்பாக்கி அதை உன் நீல திருமேனியில் சாத்துவதால் அந்த நீல நிறம் மேலும் சிறப்பாகி ஜ்வலிக்கும்.
இதை எல்லோராலும் காணமுடியாது. சிலபேர்-உன் அந்தரங்க கைங்கர்யம் சில புண்யசாலிகள் மட்டும் தான் காணமுடிகிறது.

—————-

நிரந்தரம் நிர்விசாதா த்வதீயம்
அஸ்ப்ரஷ்ட சிந்த பதம் ஆபி ரூப்யம்
சத்யம் சபே வாரண சைல நாத
வைகுண்ட வாஸே அபி ந மே அபி லாஷா-49-

த்வதீயம் அஸ்ப்ரஷ்ட சிந்த பதம் ஆபி ரூப்யம் -மனசுக்கும் எட்டாத உன்னுடைய ஸுந்தர்ய திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை
யாதோ வாசா நிவர்த்தந்தே அப்ராப்ய மனசா சஹா –
அடியேனுடைய ஊனக் கண்-மாம்ச சஷூஸ் – கொண்டே -நிரந்தரம் பருகும்படி அருளிச் செய்த பின்பு
சத்யம் சபே வாரண சைல நாத வைகுண்ட வாஸே அபி ந மே அபி லாஷா –மோக்ஷ அனுபவ ஆசை அற்றதே -இது சத்யம் –
இன்று வந்து உன்னைக் கண்டு கொண்டேன் -உனக்குப் பனி செய்து இருக்கும் தவம் உடையேன் -இனிப் போக விடுவதுண்டே-

வ்யாதன்வன தருண துளசி தாமபி ஸ்வாமபிக்யாம்
மாதங்காத்ரவ் மரகத ருசிம் பூஷணாதி மானஸே நா
போக ஐஸ்வர்ய ப்ரிய ஸஹசரை கா அபி லஷ்மி கடாஷை
பூய ஸ்யாம புவன ஜனனி தேவதா சந்நி தத்தாம்-50-

மரகத மணி குன்றமான பேர் அருளாளனை பெரும் தேவி தாயார் உடன்
மானஸ சாஷாத்கார சேவை தந்து அருள நமக்காக பிரார்த்தித்து அருளுகிறார் –

————————————

சத்யா த்யஜந்தி வரத த்வயி பத்த பாவ
பைதாமகாதிஷு பதேஷ்வபி பாவா பந்தம்
கஸ்மை ஸ்வேதேத ஸூக்த சஞ்சாரன உத்ஸுகாய
காரா க்ருஹே கனக ஸ்ருங்கலயா அபி பந்தா -29-

திவ்ய மங்கள விக்ரஹ அனுபவம் பெற்றவர்கள் ப்ரஹ்ம லோகாதிகளையும் புல்லை போலே துச்சமாக அன்றோ தள்ளுவார்கள் –
பரமாத்மனி யோ ரக்தோ விரக்தோ அபரமாத்மனி -என்று இருப்பவர் இங்கேயே முக்த பிராயர்-
புண்யமான கனக விலங்காலும் சம்சார சுழலில் கட்டுப் படாமல் ஸூக மயமாகவே உத்ஸாகமாக சஞ்சாரம் செய்வர் –

வைராக்கியத்துடன் ஐஸ்வர்யாதிகளை த்யஜித்தது வியப்பு அன்று –

பேர் அருளாளன் பெருமை பேசும் அடியவர் உடன் கூடும் இதுவே பரம புருஷார்த்தம் என்கிறார் -43 ஸ்லோகத்தில்

த்வம் சேத் ப்ரஸீதசி தவாம்ஸி சமீபதஸ் சேத்
த்வயாஸ்தி பக்தி அநக கரீசைல நாத
சம்ஸ்ர்ஜயதே யதி ச தாஸ ஜன த்வதீய
சம்சார ஏஷ பகவான் அபவர்க ஏவ –43-

பச்சை மா மலை போல் மேனி பவளவாய் கமலச் செங்கண் அச்சுதா அமரர் ஏறே ஆயர் தம் கொழுந்தே
இச்சுவை தவிர யான் போய் இந்திரா லோகம் ஆளும் அச்சுவை பெறினும் வேண்டேன் அரங்க மா நகருளானே
ஏரார் முயல் விட்டு காக்கை பின் போவதே –
என் அமுதினைக் கண்ட கண்கள் மற்று ஒன்றினைக் காணாவே
த்வம் சேத் ப்ரஸீதசி-உனது அனுக்ரஹ சங்கல்பமும் –தவாம்ஸி சமீபதஸ் சேத் -உன்னை விட்டு பிரியாத நித்ய வாசமும் –
த்வயாஸ்தி பக்தி அநக -வழு விலா அடிமை செய்யும் படி நீ கடாக்ஷித்து அருளின பின்பும்
சம்ஸ்ர்ஜயதே யதி ச தாஸ ஜன த்வதீய -உன் அடியார் குளங்கள் உடன் கொடியே இறுக்கப் பெற்ற பின்பும்
சம்சார ஏஷ பகவான் அபவர்க ஏவ —சம்சாரமே பரமபதம் ஆகுமே நாமங்களுடைய நம்பி –
அத்திகிரி பேர் அருளாளன் கிருபையால் இங்கேயே அடியார்கள் உடன் கூடி
கைங்கர்ய அனுபவம் பெறலாய் இருக்க மற்று ஓன்று வேண்டுவனோ -முக்த அனுபவம் இஹ தாஸ்யதி மே முகுந்தா –

—————

ஓவ்தன்வதே மதி சத்மநி பாசமாநே
ஸ்லாக்யே ச திவ்ய சதநே தமஸா பரஸ்மின்
அந்த காலே பரம் இதம் ஸூஷிரம் ஸூஷூஷ்மம்
ஜாதம் கரீச கதம் ஆதாரண ஆஸ்பதம் தே -21-பேர் அருளாளன் வாத்சல்யம் அருளிச் செய்யும் ஸ்லோகம் -நிகரில் புகழ் வண் புகழ்

அப்ராக்ருத நித்ய விபூதி திரு மா மணி மண்டபம் -திருப் பாற் கடல் -ஸ்ரீ தாயார் திருவவதார ஸ்தானங்களை எல்லாம் விட்டு
கல்லும் கனை கடலும் வைகுண்ட மா நாடும் புல் என்று ஒழியும் படி அன்றோ வாத்சல்யம் அடியாக மனத்துள்ளான்

பேராளபெருமானே! உனக்கு உறைவிடங்கள் பல உள்ளன. பாற்கடல் உள்ளது,
ஸ்ரீவைகுண்டத்தில் திருமாமணி மண்டபம் உள்ளது. இவையெல்லாம் ஒரு பொருட்டு இல்லை உனக்கு.
நீயோ மனித இதயமே மிக உயர்ந்ததாய் அதனுள் உறைகின்றாய்.
மிக இழிவான இந்த மனித உடலில் இதயத்தில் உறைந்து அவனை கடை தேற எவ்வளவு பாடு படுகிறாய்.
அதற்கு ஒரே காரணம் அவனிடம் நீ காட்டும் இரக்கம், அன்பு.

---

சர்வ ஸப்த வாஸ்யன் என்பதை புகழு நல் ஒருவன் என்கோ
சராசர வ்யபாஸ்ரயஸ்து ஸ்யாத் தத் வ்யபதேசோ பாக்தஸ் தத் பாவபா வித்வாத் -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் -2-3-17-
இத்தையே ஸ்லோகம் -12 ஸ்லோகம் 15 -அருளிச் செய்கிறார்

ப்ரஹ்மேதி சங்கர இதீந்த்ர இதி ஸவாராதிதி
ஆத்மேதி ஸர்வமிதி சர்வ சர அசராத்மன்
ஹஸ்தீஸ சர்வ வச சாம வசனா சீமாம்
த்வாம் சர்வ காரணம் உசந்தி அநபாய வாகா –12-

சர்வ அந்தராத்மத்வம் -சர்வ காரணத்வம் -சர்வ சப்த வாச்யத்வம் -வாக்யத்வம் –
அனைத்தும் அநபாய வாக்கான வேதங்கள் கோஷிக்குமே

சாமான்ய புத்தி ஜனகாஸ் ச ஸதாதி சப்தாத்
தத்வாந்தர ப்ரஹ்ம க்ருதாஸ் ச ஸிவாதி வாகா
நாராயணே த்வயி கரீச வஹந்தி அநந்யம்
அன்வர்த்த வ்ருத்தி பரி கல்பிதம் ஐக காந்தியம் -15-

சத் -ப்ரஹ்மம் -ஆத்மா -சிவா -ஜிரண்ய கர்ப்ப -இந்திரா -அனைத்து சப்தங்களும் நாராயணன் இடமே பர்யவசிக்கும்
மங்கள பரம் -ஐஸ்வர்ய பரம் -உபய விபூதி நாதத்வம் -ஆதி –
வேத ப்ரதிபாத்யன் இவனே -ஐக காந்தியம் -சர்வ சப்த வாச்யன் -சர்வ லோக சரண்யன்

அவனே உபாய பூதன் -ஸ்லோகம் -31-
அவனது கடாக்ஷ பிரார்த்தனை -ஸ்லோகம் -32-
அவனது ஸ்வா பாவிக தயா சிசேஷம் -ஸ்லோகம் -33-
ரஷா பரம் அவனுடையதே என்று ஸ்லோகம் -34
ரக்ஷிக்காமல் போனால் சரணாகத ஸம் ரஷகம் பிருதம் என்னாவது -ஸ்லோகம் -35-
தேவ மனுஷ்ய மிருகம் வாசி இன்றி அடியேனையும் ரக்ஷிக்க வேண்டும் என்பதை ஸ்லோகம் -40-
பகவத் கைங்கர்யமே புருஷார்த்தம் -அது ஸ்வாபா விகம்-என்பதை ஸ்லோகம் -42-

 

த்வத் பக்தி போதம் அவலம்பிதம் அக்ஷமாநாம்
பாரம் பரம் வரத கந்துமணீஸ் வரானாம்
ஸ்வைரம் லிலாங்கயிஷாதாம் பவ வாரி ராஸீம்
த்வாமேவ கந்தும் அஸி சேது அபாங்குரா த்வம் –31-

நீயே உன்னை பெற உபாயமாகிறாய் அபாங்குர-சேதுவை போலே சம்சார ஆர்ணவம் கடக்க –

ஆஸ்ராந்த சம்சரண கர்ம நிபீதிதஸ்ய
ப்ராந்த்ஸ்ய மே வரத போக மரீசிகாசு
ஜீவாது அஸ்து நிரவக்ரஹ மேதா மான
தேவ த்வதீய கருணாம்ருத த்ரஷ்ட்டி பாதா-32-

லோக ஸூகங்களான கானல் நீரிலே அல்லாடி திரியும் அடியேனுடைய தாப த்ரயங்கள் தீர
தேவரீருடைய கடாக்ஷ கருணாம்ருதமே ஒரே மருந்து -ஜீவாது –

அந்த ப்ரவிஷ்ய பகவான் அகிலஸ்ய ஐந்தோ
ஆ ஸேதுஷ தவ கரீச ப்ர்ஸாம் தவியான்
சத்யம் பவேயம் அதுனா அபி ச ஏவ பூயக
ஸ்வாபாவிக தவ தயா யதி ந அந்தராயா -33-

ஸ்வாபாவிக தயை அடியாகவே தானே மனத்துள்ளானை அறியலாம் –
அத்தை கொண்டாடுகிறார் இதில் –

அஞ்ஞானதா நிர்கமம் அநாகம வேதினாம் மாம்
அந்தம் ந கிஞ்சித் அவலம்பனம் ஆஸ்னு வானம்
எதாவாதிம் கமயிது பதாவிம் தயாளு
சேஷாத்வ லேசா நயனே க இவ அதி பார -34-

உண்டிட்டாய் இனி உண்டு ஒழியாய்–இது வரை சதாசார்யர் மூலம் அஞ்ஞானம் போக்கி
யாதாத்ம்ய ஞானம் உண்டாக்கி பர ந்யாஸம் பண்ணுவித்து அருளினாய்
அழியாத அருள் ஆழிப் பெருமான் செய்யும் அந்தமிலா உதவி எல்லாம் அளப்பார் யாரே –
இன்னும் சேஷமாக உள்ள சரீர சம்பந்தத்தையும் ஒழித்து பரம புருஷார்த்தமாகிய
ப்ரீதி காரித கைங்கர்யத்தையும் கொடுத்து அருளுவது உனக்கு பரமோ –

பூயா அபி ஹந்த வசதி யதி மே பவித்ரி
யாமயாசு துர் விஷக வ்ரத்திஷூ யாதனாஸு
சம்யக் பவிஷ்யதி ததா சரணாகதானாம்
சம்ரஷிதேதி பிருதம் வரத த்வதீயம் –35-

-சரணாகத ரக்ஷகனை அண்டி –ஆத்ம சமர்ப்பணம் செய்த பின் -சரணாகதன்-நிர்பயம் -நிர்பரம்–
அனுஷ்டான பூர்த்தி அடைந்து க்ருதக்ருத்யன் -ஆகிறான்
இனி அர்ச்சிராதி கதி வழிய பரம புருஷார்த்தம் -நித்ய -நிரவதிக ப்ரீதி காரித கைங்கர்யம் –
நமன் தமர்களுக்கு அஞ்ச வேண்டாமே –

ச த்வம் ச ஏவ ரபஸோ பவ தவ்ப வாஹ்ய
சக்ரம் ததேவ சிததாரம் அஹம் ச பாலயா
சாதாரணே த்வயி கரீச ஸமஸ்த ஐந்தோ
மதங்க மாநுஷாபீத ந விசேஷ ஹேது -40-

ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வானுக்கு த்வரித்து வந்து ரஷித்து அருளினாயே-உன் கருணைக்கு குறையும் இன்றிக்கே இருக்க
உன் வாகனமான ஸ்ரீ கருடாழ்வான் உன்னை வேகமாக கூட்டி வரும் சக்தியும் குறைவற்று இருக்க
ஸ்ரீ ஸூதர்சன ஆழ்வானும் அப்படியே சித்தமாக இருக்க
அடியேனும் சம்சாரத்தில் உழன்று இருக்க -சர்வ ஐந்து ரக்ஷகனான நீ த்வரித்து வந்து ரஷிக்காததன் காரணம் என்னவோ –
ஆனையின் துயரம் தீரப் புள்ளூர்ந்து சென்று நின்று ஆழி தொட்டனை தேனமர் சோலை மாட மா மயிலைத் திரு வல்லிக் கேணிக் கண்டேனே
திரு வைகாசி ப்ரஹ்மோத்சவம் மூன்றாம் திரு நாள் இன்றும் ஸ்ரீ கஜேந்திர மோக்ஷம் ஸ்ரீ வரதன் காட்டி அருளுகிறார் –

அத்தகிரி அருளாளனே! அன்று கஜேந்திரனை காக்க கருடன் மேல் பறந்து வந்தாய்.
உன் கூரிய சக்ராயுதத்தால் முதலையின் வாயை பிளந்தாய்.
அதே பெருமாள் இன்று அருளாளனாக என் முன் நிற்கின்றாய்.
ஏன் இன்னும் என் சம்சார பந்தத்தில் உழலும் என்னை காக்க வரவில்லை.
ஒரு வேளை அது யானை, நான் மனுஷன் என்று பார்கிறாயோ! உனக்கு அந்த பேதமே கிடையாதே.
யானையை காத்த வரதனே என்னையும் காத்து அருளவேண்டும் –

—————

முக்த ஸ்வயம் ஸூக்ருத துஷ்க்ருதா ஸ்ருங்கலாப்யாம்
அர்ச்சிர் முகை அதிக்ரதை ஆதி வாஹிக அத்வா
ஸ்வ சந்த கிங்கரதயா பவத கரீச
ஸ்வாபாவிகம் பிரதி லபேய மஹாதிகாரம் -42-

இரு விலங்கு விடுத்து -இருந்த சிறை விடுத்து -ஓர் நாடியினால் கரு நிலங்கள் கடக்கும் —-
தம் திரு மாதுடனே தாம் தனி அரசாய் உறைகின்ற அந்தமில் பேரின்பத்தில் அடியவரோடு எமைச் சேர்த்து
முந்தி இழந்தன எல்லாம் முகிழ்க்கத் தந்து ஆட் கொள்ளும் அந்தமிலா அருளாழி அத்திகிரித் திரு மாலே

—————–

அநிப்ர்த பரிரம்பை ஆஹிதம் இந்திராயா
கனக வலய முத்ராம் கண்டதேச ததான
பணிபதி சயனியாத் உத்தித த்வம் ப்ரபாதே
வரத சததம் அந்தர் மானஸம் சந்நிதேய–47-

சயன பேர மணவாள பெருமாள் உடன் நித்ய சேர்த்தி சேவை பெரும் தேவி தாயார் –
பங்குனி உத்தரம் மட்டும் பேர் அருளாள உத்சவர் உடன் சேர்த்தி சேவை –
உபய நாச்சியார் -ஆண்டாள் -மலையாள நாச்சியார்களுடனும் அன்று சேவை உண்டு
நவராத்ரி உத்சவத்தில் கண்ணாடி அறையிலே சுப்ரபாத சேவை உண்டே
சயன பேரர் ஸ்ரீ ஹஸ்திகிரி படி ஏரி மணவாளன் முற்றம் திரு மஞ்சனம் சேவை நித்யம் உண்டே
காலை விஸ்வரூப சேவையில் தானே பெரிய பிராட்டியாருடைய கனக திரு வளைகளுடைய தழும்பை சேவிக்க முடியும் –

நாச்சிமார் சாபரணமான தங்கள் திருக்கைகளால் அணைக்கையாலே –

அவ்வாபரணங்கள் அழுத்த அவற்றாலே முத்ரிதமான ம் கண்டமே முற்றும் உண்ட கண்டம் -நாயனார்

இதே போல் ஸ்ரீ வரதராஜ பஞ்சா சத்திலும் -ஸ்லோகம் -28- அருளிச் செய்கிறார் –

பத்மாலயா வலய தத்த சுஜாத ரேகே
தவத் காந்தி மே ஸஹித ஸங்காநிபே மதிர்மே
வீஸ்மேர பாவ ருசிரா வனமாலி கேவ
கண்டே குணீ பவதி தேவபதே தவ தீயே –28-

பத்மாலயா வலய தத்த சுஜாத ரேகே- ஸ்ரீ ஹேமாம்புஜ வல்லி தாயார் திருக் கை வளையல் முத்திரை
நீல மேக நிப ஷ்யாம வர்ணம் -திருமேனி திருக் கண்டத்தில் இருந்து வெண்மையான ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யத்தில் தெளிக்கக் கண்டு அனுபவம்

நம் தேவாதிராஜனே பரத்வம்
நம் வேதாதி ராஜனே பரம ப்ரமாதா
செய்ய தமிழ் மாலைகள் நாம் தெளிய ஆதித் தெளியாத மறை நிலங்கள் தெளிகின்றோமே -அவர் பிரமானமாகக் கொண்ட -அருளிச் செயலே பரம பிரமாணம்-

———–

சம்பிரதாய பேத மர்ம உத் காடநம்

ஜீவாத்மா
பகவச் சேஷ பூதனாயும் ஞாதாவாயும் –
பரதந்த்ரனாயும் -அத்யந்த பரதந்த்ரனாயும்
போக்தாவாகவும் போக்ய பூதனாகவும் உள்ளான்
இவ்விரண்டு இரண்டு ஆகாரங்களிலே எது முக்யம் எது அமுக்யம் என்னும் அம்சத்தில் அபிப்ராய பேதம் உள்ளது

ஞாத்ருத்வம் ஜீவ தர்மி க்ராஹகமான சித்தமாகையால் தத் அநு குணமான கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வங்கள் ஜீவ ஸ்வரூபமாகக் கொள்ளலாம் என்பர் சிலர்
ஆகையால் ஞான ஸ்வரூபனுமாய் ஞான குணகனுமான ஆத்மா
பகவான் தந்த ஸாஸ்த்ரத்தைக் கொண்டும் அவன் தந்த சரீரத்தைக் கொண்டும் அவனுக்கு அதி பரதந்த்ரனாய் பக்தியோகாதிகளை அனுஷ்ட்டித்து
ஒரு தேச விசேஷத்திலே கால விசேஷத்திலே கிட்டி
ஒரு தேஹ விசேஷ விஸிஷ்டனாய் அவனை அனுபவித்து தான் ஆனந்தபாக்காய் போக்தாவாய் ஆகிறான் என்பது இவர்கள் கூற்று
திருமந்திரத்தில் மகாரமும்
சரம ஸ்லோகத்தில் வ்ரஜ விதியும்
த்வயத்தில் ப்ரபத்யே -அனுஷ்டானமும்
ரஸம் ஹ்யேவாயம் லப்தவா ஆனந்தீ பவதி -உபநிஷத் வாக்கியமும் பிரமாணங்கள்

சேஷத்வம் பிரணவத்தின் பிரதம அக்ஷர ஸித்தம் ஆகையாலும்
மகர யுக்த ஞாத்ருத்வத்துக்கு மேலே நமஸ் பதத்தில் அத்யந்த பாரதந்தர்யம் உதிதம் ஆகையாலும்
த்ருதீய பதத்தில் யுக்தமான போக்த்ருத்வத்தை தத் அநந்தரம் அநு ஷக்தமான நமஸ் பதம் கழித்து போக்யத்வத்தை சித்தாந்ததீ கரிக்கும் படியாலும்
ஜீவ ஸ்வரூபம் பகவத் சேஷ பூதமாய் -பகவத் அத்யந்த பரதந்தரமாய் பகவத் போக்யமாய் இருக்கும் என்பர் வேறு சிலர்
ஆகையால் ஸ்வரூபத்திலோ உபாயத்திலோ பலத்திலோ அகங்கார லேச ப்ரசங்கமும் நடையாடாமல்
ப்ராப்தாவும் ப்ராபகனும் பிஓராப்திக்கு உகப்பானும் அவனே -என்னலாய் இருக்கும் என்பது இவர்கள் கூற்று
இவர்களுக்கு
திருமந்திரத்தில் அகாரமும் நமஸ்ஸும்
சரம ஸ்லோகத்தில் ஏக சப்தமும்
த்வயத்தில் சரணவ் என்கிற த்வி வசனமும்
என் உணர்வினுள் இருத்தினேன் அதுவும் அவனது இன்னருளே
பருப்பயத்துக் கயல் பொறித்த –பொறித்தாய் -பாசுரமும்
த்வமேவ -பிரபத்தி தர்மோ க்ராஹக வசனம் இத்யாதிகள் பிரமாணங்கள்

மந்திர ப்ரஹ்மணி மத்யமேன நமஸா பும்ஸ ஸ்வரூபம் கதிர்
கம்யம் சிக்ஷிதமீ க்ஷிதேன புரத பச்சாதபி ஸ்தானத
ஸ்வா தந்த்ர்யம் நிஜரக்ஷணம்  சமுசித வ்ர்த்திச்ச நாநியோசித
தச்யைவேதி ஹரேர் விவிச்ய கதிதம் ச்வாச்யபி நார்ஹம் தத–ஸ்ரீ பராசுர பட்டர் அருளிய அஷ்ட ஸ்லோகி –2-

மந்திர ப்ரஹ்மணி மத்யமேன –
மிகச் சிறந்த மந்த்ரம் ஆகிய திரு அஷ்டாஷரத்தில் இடையில் யுள்ளதாய்

நமஸா –
நமஸ் ஆனது

பும்ஸ ஸ்வரூபம் –
ஜீவாத்மாவின் ஸ்வரூபமானது

கதிர்கம்யம் சிக்ஷிதமீ க்ஷிதேன புரத பச்சாதபி ஸ்தானத-
சிஷிதம் -நன்றாக சிஷிக்கப் பட்டது –

புரத ஈஷிதேன நமஸா –
முன்னே யுள்ள பிரணவத்தை நோக்கி அத்தோடு சேர்ந்ததான நமஸ்சினால்-

ஸ்தானத   ஈஷிதேன நமஸா-
ஸ்வ ஸ்தானத்திலேயே ஆவ்ருத்தி பெற்ற நமஸ்சினால் –

கதிர் சிஷிதா –
உபாயம் சிஷிக்கப் பட்டது –

பச்சாத் அபி ஈஷிதேன நமஸா –
பின்னே யுள்ள நாராயண பதத்தோடு சேர்ந்த நமஸ்சினால் –

கம்யம் சிஷிதம் –
உபேயம்-பலன் -சிஷிப்பப் படுகிறது –

இத்தால் தேறின பொருள்கள் என் என்னில்

ஸ்வா தந்த்ர்யம்
நிஜ ரக்ஷணம் -ஸ்வ ரஷணம்
சமுசித வ்ர்த்திச்ச -சேஷத்வத்துக்கு இணங்கின கைங்கர்ய வருத்தி –

நாநியோசித-
அன்யோசித   ந -மற்றையோர்க்கு யுரியவர் அல்ல –

தச்யைவேதி ஹரேர் விவிச்ய கதிதம் ச்வாச்யபி நார்ஹம் தத
தஸ்ய ஹரே ஏவ -அந்த எம்பெருமானுக்கே உரியவை
இதி -இவ்வண்ணமாக
விவிச்ய கதிதம் –
வகுத்துக் கூறப் பட்டதாயிற்று
தத -ஆதலால்
ஸ்வஸ்ய அபி அர்ஹம் ந –
கீழ்ச் சொன்ன மூன்றும் அந்யருள் அந்ய தமனான தனக்கும் சேர்ந்தவை அல்ல -எனபது தேறிற்று –
நமஸ் -பிரித்து -சகண்ட நமஸ் -ந -ம -எனக்கு நான் உரியேன் அல்லேன்
பிரிக்காமல் அகண்ட நமஸ் -ஸ்வரூப உபாய புருஷார்த்த விரோதி
ஓம் நம -நம நம -நாராயண நம –

——————————

ஸாஸ்த்ரிகள் தெப்பக் கரையரைப் போலே இரண்டையும் இடுக்கி -பிறவிக்கடலை நீந்த –
ஸாரஞ்ஞர் விட்டத்தில் இருப்பாரைப் போலே இரு கையையும் விட்டு கரை குறுகும் காலம் எண்ணுவார்கள்

இவை ஸ்வரூபத்தை உணர்ந்து உணர்ந்து உணரவும் உணர்வைப் பெற யூர மிக யுணர்வு யுண்டாம்
வர்ண தர்மிகள் தாச விருத்திகள் என்று துறை வேறு விடுவித்தது –

அஹம் அர்த்தத்துக்கு ஞான ஆனந்தங்கள் தடஸ்தம் என்னும்படி இறே தாஸ்யம் அந்தரங்க நிரூபனம்
அது தோல் புரையே போம்
இது மர்ம ஸ்பர்ஸீ

அதுவும் அவனது இன்னருளே

இத்தை ஒழியவும் தானே கார்யம் செய்யும் என்று நினைக்கக் கடவன்
இல்லாதபோது உபாய நைரபேஷ்யம் ஜீவியாது –

——————–

ஸ்ரீ மத் ரஹஸ்ய த்ரய சாரம் — -அதிகாரம் -24 -சாத்ய உபாய சோதன அதிகாரம் –ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமி–

யதாதிகரணம் ப்ரபுர்யஜன தான ஹோமார்ச நா
பரந்யசன பாவநா ப்ரப்ருதிபி சமாராதித
பலம் திசதி தேஹி நாமிதி ஹி சம்ப்ரதாய ஸ்திதி
சுருதி ஸ்ம்ருதி குரு உக்திபி நயவதீபி ஆபாதி ந

இப்படி சர்வஜ்ஞமாய் -சர்வ சக்தியாய் -பரம காருணிகமாய்-சர்வ சேஷியாய்-ச பத்நீகமாய் -சர்வ லோக சரண்யமான
சித்தோபாய விசேஷம் தெளிந்தாலும்
ஆரோக்யம் இந்த்ரியௌல் பண்யம் ஐஸ்வர்யம் சத்ருசாலிதா
வியோகா பாந்தவை ராயு கிம் தத் யே நாத்ர துஷ்யதி -என்கிறபடியே
விவேகம் இல்லாதார்க்கு குணமாய் தோன்றினவையும் தோஷமான படி கண்டு சம்சார வைராக்கியம் பூர்ணம் ஆனாலும்
பரமாத்மினி யோ ரக்த -என்கிறபடியே பிராப்ய ருசி உண்டானாலும்
மஹதா புண்யே புண்யேன க்ரீதேயம் காயநௌ ஸ்த்வயா
ப்ராப்தும் துக்க வோததே பாரம் த்வர யாவந்த பித்யதே -என்கிறபடியே
த்வரை பிறந்தாலும் அநாதியாக அனுவ்ருத்தமான ஆஜ்ஞாதி லங்கனம் அடியாக பிறந்து நிற்கிற
பந்தகமான பகவத் நிக்ரஹத்துக்கு பிரசம நமாக
மாமேகம் சரண்யம் வ்ரஜ -என்று விதி வாக்யத்தாலும்
ப்ரபத்யே -என்ற அனுஷ்டான வாக்யத்தாலும்
சொல்லப்பட்ட சாத்ய உபாய விசேஷம் தெளியாத போது
சித்த உபாய பூதனான சர்வேஸ்வரனை வசீகரிக்க விரகில்லை
ஆகையால்-அதின்
அதிகாரத்திலும்
ஸ்வரூபத்திலும்
பரிகரங்களிலும்
வரும் கலக்கங்களை சமிப்பிக்கிறோம் –

இப் பிரபத்தியும் ஒரு வைதிக தர்மம் அன்றோ -இதுவும் ஒரு யாக விசேஷம் அன்றோ நியாச வித்யையில் ஓதப்படுகிறது —
ஆகையால் இது சர்வாதிகாரமாகக் கூடுமோ -என்று சிலர் விசாரிப்பார்கள் –
இது சர்வேஸ்வரனை சர்வருக்கும் சரணம் என்று ஓதுகிற ஸ்வேதாஸ்வதர சுருதி பலத்தாலே பரிஹ்ருதம் –
இவ் வர்த்தம் -சர்வலோக சரண்யாய -சர்யா யோக்யம நாயாசம் அப்ரபாவமநூபமம் பிரபன்நார்த்தி ஹரம் விஷ்ணும்
சரணம் கந்து மர்ஹசி -இத்யாதி உப ப்ருஹ்மணங்களாலும்
த்ரயாணாம் ஷத்ரியாதீனாம் -என்று தொடங்கி சூத்ர பர்யந்தங்களான வர்ணங்களை எடுத்து
பிரபன்னானாம் ச தத்த்வத -என்று சொல்லுகிற ஸ்ரீ சாத்த்வத வசனத்தாலும்
குயோ நிஷ்வபி சஞ்ஜாதோ ய சக்ருச் சரணம் கத
தம் மாதா பித்ரு ஹந்தாரம் அபி பாதி பவார்த்திஹா -என்று
சொல்லுகிற சனத்குமார சம்ஹிதா வசனத்தாலும் த்ருடீ க்ருதம்
ஆகையால் உபாசனம் த்ரைவர்ணிக அதிகாரமாக அப சூத்ர அதிகரணத்திலே சமர்த்திதம் ஆனாலும்
வைதிகங்களான சத்ய வச நாதிகள் போலே பிரபத்தியும் சாமான்ய தர்மம் ஆகையாலே
யதாதிகாரம் வைதிக மந்த்ரத்தாலே யாதல் -தாந்தரிக மந்த்ராதிகளாலே யாதல்
சர்வருக்கும் பிரபத்தியநுஷ்டானத்துக்கு விரோதம் இல்லை

காகாதிகளும் பிரபன்னராக சாஸ்த்ரங்களில் கேளா நின்றோம் –
மாம் ஹி பார்த்த வ்யபாச்ரித்ய யே அபி ஸ்யு பாபயோ நய
ஸ்தரீயோ வைச்யாஸ்ததா சூத்ராஸ்த அபி யாந்தி பராம் கதிம் -என்று
பகவத் ஆச்ரயண மாத்ரம் சர்வ சாதாரணமாக சரண்யன் தானும் அருளிச் செய்தான் –
உபாசனத்துக்கும் ப்ராரம்பம் த்ரை வர்ணிக சரீரத்திலே யானாலும் அவசானம் சர்வ சரீரத்திலும் கூடும் என்னும் இடம்
தர்ம வ்யாதாதய அப்யந்தே பூர்வாப்யா சாஜ் ஜூ குப்சிதே
வர்ணாவரத்வே சம்ப்ராப்தா சம்சித்திம் ஸ்ரமணீ யதா -என்று ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மத்திலே சொல்லப் பட்டது –
இப்படி உபாசனம் த்ரை வர்ணிகர்க்கே ஆரம்பணீயம் ஆனால் போலே பிரபத்தியில் ஒரு நியாமகத்தாலே
சாமான்ய வசனத்துக்கு சங்கோசம் இல்லாமையாலும்
விசேஷ வசன ப்ராபல்யத்தாலும் இப் பிரபதனம் சர்வர்க்கும் யோக்யம்-ஆன பின்பு
இது தனக்கு விசேஷித்து வேண்டும் அதிகார அம்சம் முன்பே சொன்னோம்
அதஸ் த்ரைவரணி கத்வாதி பாவ அபாவ அபி கச்யசித்
நாதிகார பிரபத்தேஸ் ஸ்யாத் ஆகிஞ்சன்யமநாஸ்ரித —
இவ்வர்த்தத்தை -குலங்களாய ஈரிரண்டில் ஒன்றிலும் பிறந்திலேன் -என்கிற பாட்டிலும்
ஜனித்வாஹம் வம்சே-ஸ்தோத்ர ரத்னம் -61– என்கிற ஸ்லோகத்திலும் கண்டு கொள்வது –
ஆகையால் சரண்ய சரணா கதி ஞானமும் ஆகிஞ்சன்யாதிகளும் உடைய சர்வ ஜாதியர்க்கும் பிரபத்தி அதிகாரம் சித்தம் –

இவ் உபாய ஸ்வரூபத்தைப் பற்ற
நாராயணம் ச லஷ்மீகம் ப்ராப்தும் தச் சரணத்வம்
உபாய இதி விஸ்வாசோ த்வயார்த்த சரணாகதி -என்கிற அபியுக்தர் பாசுரமும்
அதிகார கோடியிலும் அங்க கோடியிலும் நிற்கிற விஸ்வாசத்தின் உடைய ப்ரதான்யம் சொல்லுகைக்காக அத்தனை –
அப்படியே பிரபத்திர் விஸ்வாச சகருத் பிரார்த்தனா மாத்ரேண அபேஷிதம் தாஸ்ய நீதி விஸ்வாச பூர்வகம்
பிரார்த்தநாமிதி யாவத் என்கிற வாக்யமும்
பிரதான விவஷிதை யாலே முதல் விச்வாசத்தைச் சொல்லி
அநந்ய சாத்யே-என்கிற பரத முனி ப்ரணித லஷண வாக்யத்தின் படியே
விஸ்வாச பூர்வகம் பிரார்த்தனம் என்று நிஷ்கர்ஷித்தது –
இவ் வாக்யம் தானும் ஆத்ம நிஷேபம் அங்கி இதரங்கள் அங்கங்கள் என்று சொல்லுகிற
நியாச பஞ்சாங்க சம்யுக்த இத்யாதி வசனங்களாலே
பிரார்த்தனையும் அங்கம் ஆகையால் ரஷாபேஷம் ப்ரதீஷதே -என்கிறபடியே
ஈஸ்வரன் அபேஷா மாத்ர சாபேஷன் என்று இவ் வங்கத்தின் பிரதான்யத்தை விவஷித்துச் சொன்ன படி —
சிறிய கத்யத்திலும்-ஸ்ரீ ரெங்க கத்யத்தில் – விஸ்வாச பூர்வக பிரார்த்தனையைப் பண்ணி
நமோ அஸ்து தே -என்று முடிக்கையாலும்
உபாய சரண சப்த சாமர்த்யத்தாலும் நிஷேபமும் சித்தம்-
நமஸ் ஸூ ஆத்ம நிஷேப பரம் என்னும் இடம் -நமஸ்காராத்மகம் யஸ்மை விதாயாத்ம நிவேதனம் -இத்யாதிகளிலே பிரசித்தம் –

ஸ்ரீ வைகுண்ட கத்யத்தில் பிரார்த்தனா பூர்வக ஆத்ம நிஷேபம் கண்டோக்தம் ஆயிற்று –
ஆகையால் அநேனைவ து மந்த்ரேண ஸ்வாத்மானம் மயி நிசஷிபேத் ஆத்மாத்மயி பரந்யாச -இத்யாதிகளிலே அங்கி விதானம்-
இப்படி அல்லாத போது ஷட் விதா சரணாகதி -என்கிற வாக்யத்தில் ஆபாத ப்ரதீதியைக் கொண்டு
ஸ்நானம் சப்தவிதம் ஸ்ம்ருதம் இத்யாதிகளில் சொன்ன
ஸ்நா நாதி பேதங்கள் போலே தனித் தனியே பிரபத்தி விசேஷங்களாக பிரசங்கிக்கும் –
பிரபத்திம் தாம் பிரயுஞ்ஜீத ச்வாங்கை பஞ்ச ப்ராவ்ருதாம் -இத்யாதி வசநாந்தர பலத்தாலே நியமிக்கப் பார்க்கில்
அப்படியே பிரார்த்தனா விச்வாசாதிகளை பிரபத்தி என்று சொல்லுகிற வசனங்களை நியமித்து
நியாச பஞ்சாங்க சம்யுத-இத்யாதிகள் படிய நிஷேபம் ஒன்றுமே அங்கி -இதரங்கள் அங்கங்கள் என்கை உசிதம் –
பூயஸாம் நியாயத்தைப் பார்த்தாலும் சாத்யகி தந்திர லஷ்மீ தந்திர அஹிர் புத்ன்ய சம்ஹிதாதிகளில்
பிரபத்தி அத்யாயங்களில் நிஷேபம் அங்கி என்றே பிரசித்தம்
த்வமே உபாய பூதோ மே பவதி பிரார்த்தனா மதி சரணாகதி ரித்யுக்தா -என்கிறதவும்
தத் பிரகரணத்திலே பிரதானமாக சொன்ன பர ந்யாச பர்யந்தம் என்னும் இடம் அவதாரண சஹக்ருத உபாய சப்தத்தாலே வ்யஞ்ஜிதம்-
ஒரொரு விவஷைகளாலே அங்கங்களை பிரதானமாகச் சொல்லுகை லோகத்திலும் உண்டு –
ஆலம்ப சப்தம் யாக பர்யந்தம் ஆனால் போலே -சரணம் வ்ரஜ இத்யாதிகளின் தாதுக்கள்
நியாச நிஷேப த்யாகாதி சப்தங்களால் சொல்லப்பட்ட ஆத்ம த்யாகத்தை சொல்லுகை வைதிக மரியாதைக்கு அனுகுணம்-
யாகமாவது இன்ன தேவதைக்கு இன்ன ஹவிஸ்ஸூ -என்று இங்கனே ஒரு புத்தி விசேஷம் –
இப்படி என் ஆத்மாவாகிற ஸ்வாதுதமான ஹவிஸ் ஸ்ரீ மானான நாராயணன் பொருட்டு -என்று
இங்கனே இருப்பதொரு புத்தி விசேஷம்
இவ் விடத்தில் ஆத்ம யாகம் இவ் வாத்ம நிஷேபத்தில் சகல பலார்த்திகளுக்கும் சாதாரணமான
கர்த்தவ்ய ஸ்வரூபம் -ரஷா பரந்யாசம் என்னும் இடம் முன்பே சொன்னோம்

ஹவிஸ் சமர்ப்பணா தத்ர பிரயோக விதி சக்தித
ஆத்ம ரஷா பரந்யாச அகிஞ்சனஸ் யாதிரிச்யதே
அத ஸ்ரீ ராம மிச்ராத்யை பரந்யாச விவஷயா
ஸ்வ ப்ரவ்ருத்தி நிவ்ருத்யம்ச்ச ப்ரபத்திரித லஷித
அக்ருதே து பரந்யாசே ரஷாபேஷண மாத்ரத
பச்சாத் ஸ்வ யத்ன விரதி ந ப்ரசித்தயதி லோகவத்
ஆகிஞ்சன்ய பரந்யாச உபாயத்வ ப்ரார்த்த நாத்மநாம்
த்ரயாணாம் சௌஹ்ருதம் ஸூ ஷ்மம் ய பச்யதி ச பச்யதி -என்று
இப்படி அங்க பஞ்சக சம்பந்தமான ஆத்ம ரஷா பர ந்யாசமே பிரபத்தி சாஸ்திரம் எல்லாவற்றிலும் பிரதானமான
விதேயம் என்று ஸ்ரீ விஷ்ணு சித்த வாதி ஹம்சாம் புவாஹ வரதாசார்யாதிகள் சங்க்ரஹித்தார்கள்–
இவ்விடத்தில் சிலர் சாஸ்த்ரார்த்த தத்வம் தெளிந்த போதே சேஷத்வ அனுசந்தானம் பண்ணினான் அன்றோ –
ஸ்வ உஜ்ஜீவன இச்சா யதி தே ஸ்வ சத்தாயாம் ஸ்ப்ருஹா யதி
ஆத்ம தாஸ்யம் ஹரே ஸ்வாம்யம் ஸ்வ பாவம் ச சதா ஸ்மர-என்றதுவும்
பரம புருஷார்யா தத் உபாயங்களை வேண்டி இருந்தாயாகில் -நீ தாசனாய்
ஈஸ்வரன் ஸ்வாமியாய் இருக்கிறது ஸ்வபாவம் சித்தம் என்று
தத்வத்திலே தெளிவோடு வர்த்தி என்ற படி அன்றோ –
ஆனால் இப்போது ஆத்ம சமர்ப்பணம் என்று ஒரு விதேயம் உண்டோ என்று சொல்லுவார்கள் –

இதுவும் வாக்ய ஜன்ய ஞான மாத்ரத்தாலே மோஷம் என்கையாலே அநாதரணீயம்-
ஜித கௌஸ்துப சௌர்யஸ்ய சம்ராஜ சர்வ பாப்ம நாம்
சிஷ்டம் ஹ்யாத்ம அபஹாரஸ்ய நிஷ்க்ருதி ஸ்வ பரார்ப்பணம்
பர சேஷத்வ தீ மாத்ரம் அதிகாரி விசேஷகம்
பச்சாதாத்ம அபராஹஸ்ய நிரோதாய ச கல்பதே-
சேஷத்வாதி விசிஷ்டமான ஆத்ம தத்தவத்தை சாஸ்த்ரத்தாலே தெளிந்தவனுக்கு
அதிகார விசேஷத்தோடும் பரிகர விசேஷத்தோடும்-பல சங்கல்ப விசேஷத்தோடும் கூடி
சேஷத்வ ப்ரதி சந்தான கர்ப்பமான ஸ்வ ஆத்ம ரஷா பர ந்யாசம் இறே-
அநாத்யபராத மூலே நிக்ரஹ நிவ்ருத்திக்கு உபாயமாக விதிக்கப் படுகிற ஆத்ம சமர்ப்பணம் –
தத்வ ஞானத்தாலே மோஷம் என்கிற இதுவும் ஒரு உபாய அனுஷ்டானத்தை முன்னிட்டு என்னும் இடம்
பஜஸ்ய மாம் -மாமேகம் சரணம் வ்ரஜ -இத்யாதி விதி பல பிராப்தம்
ஜ்ஞானான் மோஷ உபதேசோ ஹி தத் பூர்வோபாச நாதி நா
உபாச நாதி ரூபத்வா ஞானான் மோஷோ விவஷித -என்றபடி
சாஸ்திர ஜன்யமான சேஷத்வ ஞான மாத்ரம் நிவ்ருத்தி தர்மங்களான நியாச உபாச நாதிகள்
எல்லா வற்றுக்கும் பொதுவாய் இருக்கும் –

சேஷ வ்ருத்தி ரூபமான கைங்கர்யமே முமுஷூவுக்கு புருஷார்த்த காஷ்டை ஆகையாலே
சேஷத்வம் அறியாதே மோஷ உபாயம் அனுஷ்டிக்கை கடியாது இறே –
சேஷத்வ ஞானம் இன்றிக்கே மோஷ அர்த்தமாக சாஸ்த்ரத்தில் விதித்த தர்மங்களை அனுஷ்டித்தான் ஆகிலும்
இந்த தர்மங்கள் தாமே சேஷத்வ ஞானத்தையும் உண்டாக்கி பூர்ண அனுஷ்டான முகத்தாலே இறே மோஷ ஹேது வாவது
ஆகையால் இங்கே விதேயமான சமர்ப்பணம் சேஷத்வ ஞான மாத்ரம் அன்று -மற்று எது என்னில் –
சேஷத்வ ஞானாதி யுக்தமான ஸ்வ ரஷா பர ந்யாசம்
வாக்ய மாத்ரேண சித்தத்வாத் சித்தோபாய இஹோச்ச்யதே
பிரபத்திரிதி வாத அபி விதி நாத்ர விஹன்யதே -சரணம் வ்ரஜ -என்கிற இது
இமமர்த்தம் ஜா நீஹி -என்கிற மாத்ரமாய் -ஒரு கர்த்தவ்ய உபாய விதியரம் அன்றிக்கே ஒழிந்தாலோ என்னில் –
இது சப்த ஸ்வ ராச்ய வ்ருத்தம்-
பிரபத்திம் தாம் ப்ரயுஞ்ஜீத ஸ்வாங்கை பஞ்சபிராவ்ருதம் -இத்யாதிகளான சபரிகர ச்புடதர பிரபத்தி விதிகளோடும் விரோதிக்கும் –
ஈஸ்வரன் மோஷம் உபாயம் என்கிற இவ்வளவே இங்கு வக்தவ்யமாய் மோஷ அதிகாரிக்கு விதேயாந்தரம் இன்றிக்கே ஒழிந்தால்
இவ் விடம் பிரசஸ்துதமான பக்தி யோகத்துக்கு அபேஷிதமான தத்தவ உபதேச மாத்ரம் –

இங்கு தத்தவ ஞானம் உடையவனுக்கு ஸ்வ ரஷணார்த்த ஸ்வ வியாபார நிவ்ருத்தியே பிரபத்தியாய்
சர்வ தர்ம ஸ்வரூப த்யாக மாத்ரம் சாத்தியமாக விதிக்கப் படுகிறது என்பார்க்கு
நிவ்ருத்தி ரூபமே யாகிலும் சாத்யமாக விதிக்கப்பட்ட சர்வ தர்ம த்யாகம் தான் ஸ்வ ரஷணார்த்த ஸ்வ வியாபாரம் ஆகையாலே
ஸ்வ வசன விரோதமும் சாங்க பிரபத்தி விதாயகமான வாக்ய விரோதமும் வரும் –

பிரபத்திக்கு சாதனத்வம் ஆதல் -சித்த சாதன சஹ காரித்வம் ஆதல் -கொள்ளில் சித்த உபாயனான ஈஸ்வரனுடைய
ஏகத்வம் -சித்தித்வம் -பரம சேதனத்வம்
பரம காருணிகத்வம்-சர்வ சக்தித்வம் -நிரபேஷத்வம்-முதலான ஸ்வபாவ விசேஷங்களுக்கு விருத்தமாம் என்னும் பிரசதங்கள்
சுருதி ஸ்ம்ருதி விரோத வ்யாப்தி சூன்யத்வாதி தோஷங்களாலே தர்க்க மாசங்கள் –
இவற்றை சத் தர்க்கங்களாக நினைக்கில் உபாசனத்துக்கு இசைந்த சாதனமாவாதிகளிலும் இப் பிரசதங்கள் வரும் –
உபாசனம் தானும் சாதனம் அன்று என்னில் -சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -என்ற இடத்தில்
உபாசனத்தையும் தர்ம சப்தார்த்தமாக வியாக்யானம் பண்ணுகையாலே ஸ்வ வசன விரோதம் உண்டாகும்
செருக்கு அடக்குகைக்காக வேண்டாச் சுமைகளை எடுப்பிக்கையாலே
அந்ய பரமான உபதேசத்தாலே பிறந்த அர்ஜூனன் புத்தியாலே
தர்மம் என்று தோன்றினவற்றை சர்வ தர்மான் என்று அனுவதிக்கிறது என்னில்
இஜ்யாசார தமா ஹிம்சா தான ஸ்வா த்யாய கர்மணாம்
அயம் து பரமோ தர்மோ யத்யோகே நாத்ம தர்சனம்
சர்வேஷாமேவ தர்மாணா முத்தமோ வைஷ்ணவோ விதி
ந விஷ்ணு வாராத நாத் புண்யம் வித்யதே கர்மம் வைதிகம் -இத்யாதிகளாலே
பரம தர்மங்களாக பிரசித்தங்களான நிவ்ருத்தி தர்மங்களை தர்மங்கள் அல்ல என்றால்
கைமுதிக நியாயத்தாலே பிரவ்ருத்தி தர்மங்களும் தர்மங்கள் அன்றிக்கே சர்வ சாஸ்த்ரங்களுக்கும்
பிரமாணம் இல்லாத படியாய் பர வாஹ்ய குத்ருஷ்டி பஷங்களிலே பிரவேசமாம்

ஆனாலும் உபாசநாதிகள் போலே சரண வரணமும் தர்ம சப்த வாச்யம் ஆகையாலே
இங்கு சர்வ சப்த வாச்ய சங்கோசம் வாராமைக்காக இதுவும் சாதனத்வ வேஷத்தால் த்யாஜ்யம் அன்றோ
ஆகையால் பிரபத்திக்கும் சாதனத்வமாதல் -சித்த சாதன சஹகாரித்வமாதல் கொள்ளுகை
இவ் வசனம் தனக்கும் விருத்தம் அன்றோ என்னில்
இங்கு சாஷாத் சாதனத்வ புத்தியை விட வேணும் என்னும் போது பக்தி யோகாதிகளிலும் துல்யம் –
பிரசாத நத்வ வேஷத்தாலும் தர்மத்வம் இதுக்கு விட வேணும் என்னில் சர்வ சப்த சங்கோசம் வாராமைக்காக
கிருஷ்ணம் தர்மம் சனாதனம் -இத்யாதிகளின் படியே தர்மமான சித்த உபாயத்திலும் சாதனத்வ புத்தியை விடப் பிரசங்கிக்கும்
இவ் வாக்யத்தில் பிரதிபாத்யமான தர்மத்தை ஒழிய தர்மங்கள் அல்லவோ த்யாஜ்யங்கள் ஆவன என்னில்
இங்கு விஹிதையான சரணாகதியிலும் துல்யம் –
உபாசநாதிகளைப் போலே தனக்கு உத் பாதகமாக வாதல் -வர்த்தகமாதவாதல் -சஹகாரியாக வாதல் -த்வாரகமாக வாதல்-ஒன்றால்
அபேஷை அறும்படி நித்யமாய்-உபசயாபசய ரஹிதமாய்-சர்வதா பரிபூரணமான சஹஜ காருண்யாதிகளை உடைத்தாய்-
சங்கல்பம் உண்டான போது த்வார நிரபேஷமாக கார்யம் பிறக்கும் படி சத்ய சங்கல்பமாய் இருக்கிற
சித்தோபாயத்துக்கு பக்தி பிரபத்திகள் எவ் வாகாரங்களால் உபகாரங்கள் ஆகின்றன என்னில் –
இவை அநாதியான அபசார பரம்பரையாலே உத்பன்னமாய் சம்சார ஹேதுவாகாய் கிடக்கிற
நிக்ரஹத்தை சமிப்பித்துக் கொண்டு உபகரிக்கின்றன –
இவை பலாந்தரங்களுக்கு உபாயங்களாம் போது ஜ்யோதிஷ்டோமாதிகளைப் போலே
தத்தத் அனுகுண ப்ரீதி விசேஷங்களை உத்பாதித்துக் கொண்டு அம்முகத்தாலே உபகாரங்களாம்-

முமுஷூவுக்கு சாத்ய உபாயங்கள் ஆகிற வியாஜ்ய மாத்ரத்தாலே சாந்த நிக்ரஹமான சித்தோபாயம்
நிக்ரஹ பலமான ஞான சங்கோசாதிகளைக் கழித்து
பரிபூர்ண கைங்கர்ய பர்யந்த பலத்தைக் கொடுத்து யாவதாத்மா பாவியாக உபகரிக்கும்
ஆகையால் முமுஷூவினுடைய சர்வ அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பூர்வகமாய் பரிபூர்ண கைங்கர்ய பர்யந்தமான
பல பரம்பரை எல்லாம் சித்தோபாய கார்யம் என்றும்
பிரசாதமான சாத்தோபாயம் அடியாக வருகிறது என்றும் சொல்லுகிற பிரமாணங்கள் இரண்டும் ஸூ சங்கதங்கள்-
ஆனாலும் இப்பிரபத்தி யாகிற உபாய விசேஷத்தை சாஸ்திரம் விதிக்க வேணுமோ —
லோகத்தில் தன்னை ரஷித்துக் கொள்ள விரகில்லாதே அழுந்துவான் ஒருவன்
அப்போது சந்நிஹிதனான ரஷண சமர்த்தனைப் பற்றுமா போலே
தன்னையும் ஈஸ்வரனையும் சித்த பரமான சாஸ்த்ரத்தாலே தெளிந்தால் தானே அவனை சரணமாகப் பற்றானோ-
ஆகையால் அகிஞ்சனனுக்கு பக்தி ஸ்தானத்தில் பிரபத்தியை விதிக்கக் கூடாதே என்றும் சிலர் சொல்லுவார்கள் –
இதுவும் ஔசித்ய மூலமான அதிவாதம் -எங்கனே என்னில்

லோகத்தில் ராஜ சேவாதிகளும் தத் பலங்களும் காணச் செய்தே மாலாகரண தீபா ரோபண ஸ்துதி நமஸ்காராதிகளை
சாஸ்திர நிரபேஷமாக அனுஷ்டித்தால் அபசாரங்கள் வரும்படியாய் இருக்கையாலே
பரிகர நியமங்களோடு கூடின பகவத் சேவாதி பிரகாரங்களும் தத் பலங்களும் நியதங்களாய் சாஸ்திரம் கொண்டு அறிகிறாப் போலே
இங்கும் லோகத்தில் பிரபத்தியும் தத் பலங்களும் கண்டு போந்தாலும்
சதாசார்யா உபதேச சாபேஷ மந்திர விசேஷாதிகளோடு கூடின பிரபத்திக்கும்
பல விசேஷங்களுக்கும் சாத்ய சாதன பாவம் சாஸ்திரம் கொண்டு அறிய வேண்டுகையாலே
அவ்வோ பலங்களுக்குகாக ஸ்வா விசேஷங்களை விதிக்கிறாப் போலே பிரபத்தியையும் விதிக்கிறது –
இங்கன் அல்லாத போது ராஜ சேவையைப் போலே பகவத் சேவையும் விதிக்க வேண்டாது ஒழியும்-
பிரபத்திக்கும் சதாசார்ய உபதேச பூர்வக மந்திர க்ரஹணாதிகள் அநபேஷிதங்களாகப் பிரசங்கிக்கும் –
மந்த்ராத்ய நர்ஹர்க்கும் சரண்ய விசேஷ பல விசேஷ அனுபந்தியான அந்யூ நாநாதிக கர்த்தவ்ய விசேஷத்தின் உடைய
அத்யவசாயத்துக்கு அனந்யதா சித்தமான அனுமானம் கிடையாது –
ஆகையால் ச பரிகர சேவா விசேஷங்கள் போலே ச பரிகர பர சமர்ப்பணமும் இங்கு விதேயமாக குறை இல்லை –
இப்படி யதா விகாரம் சாஸ்திரம் விதித்த வற்றிலும் உபாச நாதிகள் ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –
இதுவும் பிரபத்தியை ஸ்துதிக்கைக்காக அதிவாதம் பண்ணினார்களாம் அத்தனை -எங்கனே என்னில் –

1-நித்யமான ஆத்ம ஸ்வரூபத்துக்கு இவை நாசங்களாகக் கொண்டு ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்ன ஒண்ணாது –
2-பிரபத்திய நுஷ்டானத்திலும் கைங்கர்யத்திலும் மேலே பக்த்யாதிகளிலும் –
கர்த்தா சாஸ்த்ரார்த்த வத்த்வாத் -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூ த்ரம்-2-3-33-
பரார்த்து தச்ச்ருதே -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூ த்ரம்-2-3-40–என்கிறபடி –
பகவத் அதீன கர்த்ருத்வம் உண்டாகையாலும் -ஆத்ம ஸ்வரூபம் அத்யந்த நிர்வ்யாபாரம் என்னும் போது
சத்வ லஷணமான அர்த்தக்ரியா காரித்வம் இல்லாமையாலே துச்சத்வம் பிரசங்கிக்கையாலும்
ஜ்ஞான சிகீர்ஷ்ணா ப்ரயந்த ஆச்ரத்யவ ரூபமான கர்த்ருத்வம் இல்லை யாக்கி ஆத்மாவுக்கு
சந்நிதி மாத்ரமே வியாபாரம் என்னில் போக்த்ருத்வாதிகளும் இன்றிக்கே
இவனுக்கு சம்சாரமும் மித்யாவாய் மோஷோபாய நைர பேஷ்யாதி பிரசங்கம் வருகையாலும்
சாங்க்யாதிகள் சொல்லுமா போலே ஸ்வரூபத்தில் கர்த்ருத்வம் இல்லாமையாலே
உபாச நாதிகள் ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்று சொல்லவும் ஒண்ணாது

அசேஷ்ட மாந மாஸீநம் ஸ்ரீ கஞ்சிதுபாதிஷ்டதி
கர்மீ கர்மா நுஸ் ருத்யான்யோ ந ப்ராயச்மதிகச்சதி -என்றதுவும்
சாஸ்திர சோசித பாயங்களினுடைய நைரர்தக்யம் சொன்னபடி அன்று –
பூர்வா நுஷ்டித கர்ம விசேஷங்களினுடைய பல விசேஷம் சொன்னபடி இத்தனை –
மோஷ பிரதிகூலங்களான ராகாத்யுபாதிகளாலே வந்த காம்ய நிஷித்தங்கள் போலே பந்தகங்கள் அல்லாமையாலும்
மோஷார்த்தி தனக்கே விதிக்கையாலும் –
உபாச நாதிகளுக்கு சாஸ்திர முகத்தாலே அனர்த்தா வஹத்வ ரூபமான ஸ்வரூப விரோதம் சொல்ல ஒண்ணாது –
ஆகையால் ஆத்ம ஸ்வரூபத்தைப் பற்ற உபாச நாதிகளுக்கு நாசகத்வ அசம்பாவிதத்வ அனர்த்தா வஹத்வங்கள் இல்லாமையாலே
ஒருபடியாலும் ஸ்வரூப விரோதம் பிரசங்கிக்க வில்லை

ஆனாலும் ஆத்மா தேஹாதி விலஷணன் ஆகையாலே ஸ்வரூபத்தில் வர்ணாஸ்ரமாதிகள் இல்லை என்று தெளிந்தவனுக்கு
ப்ராஹ்மணோஹம்-ஷத்ரியோஹம் -என்றால் போலே வரும் அபிமானங்கள் அடியாக கர்தவ்யங்களான வர்ணாஸ்ரமாதி தர்மங்களும்
அவற்றோடு துவக்குண்ட உபாயாந்தரங்களும் அனுஷ்டேயங்கள் அல்லாமையாலே
இவ் வர்ணாஸ்ரமாதி நிபந்தங்களான தர்மங்கள் ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்னக் குறை என் என்னில்
இதுவும் அனுபபன்னம் -எங்கனே என்னில் –
ஸ்வரூபத்தில் கர்ம விசேஷங்கள் அடியாக ப்ராஹ்மணத் வாதிகள் இல்லை என்று தெளிந்தானே யாகிலும்
கர்ம விசேஷங்கள் அடியாக ப்ராஹ்மணத் வாதி விசிஷ்ட சரீரத்தோடு சம்பத்தனாய் இருக்கையாலே –
அச் சரீர சம்பந்தமே அடியாக வருகிற ஷூத் பிபாசாதிகளுக்கு பரிஹாரம் பண்ணுகிற கணக்கிலே அச்சரீரம் விடும் அளவும்
அவ்வோ வர்ணாஸ்ரமாதிகளுக்கும் தன் சக்திக்கும் அனுரூபமாக
அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி இஷ்ட பிராப்திகளைப் பற்ற சாஸ்திரங்கள் விதித்த தர்மங்களை விட ஒண்ணாது-
ஆகையால் இத் தர்மங்களை தேகாத்ம விவேகம் அடியாக ஸ்வரூப விருத்தங்கள் ஆக்கி
இவற்றுக்கு த்யாஜ்யதை சொல்ல ஒண்ணாது –

தேகாத்ம விவேகம் உடையவனுக்கே பார லௌகிக போக சாதனமான தர்மத்தில் அதிகாரம் ஆகையாலே
இத் தர்மங்களுடைய அனுஷ்டானத்துக்கு ஸ்வரூபத்தில் ப்ரஹ்மண்யாதி பரமம் அதிகாரம் அன்று –
ப்ரஹ்மண்யாதி விசிஷ்ட சரீர சம்பந்தமே அதிகாரம்
ஆகையால் சர்வ தர்ம அனுஷ்டானத்துக்கும் உபயுக்தமான பிரகிருதி ஆத்ம விவேகம் அடியாக உபாச நாதிகளுக்கு விரோதம் கண்டிலோம் –
உபாச நாதிகள் அஹங்காராதி கர்ப்பங்கள் என்னும் இடம் சாஸ்திரம் இசையாது இருக்கச் செய்தே ஆரோபித்தார்கள் அத்தனை –
கர்மோபார்ஜிதங்களான கரண களேபரங்கள் ஆகிற உபாதிகளைக் கொண்டு அனுஷ்டிக்கையாலே
கர்ம யோகாதிகள் நிருபாதிக ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்பார்க்கும் ஸ்வரூப ஜ்ஞான த்வய ஸ்ரவணாதிகளும்
மன ப்ரப்ருதி சாபேஷங்கள் ஆகையாலே துல்ய தோஷங்கள் ஆகும்
ஆனாலும் சேஷ பூதன் ஆகையாலே தன்னைத் தானே ரஷித்துக் கொள்ள ப்ராப்தனும் அன்றிக்கே -அத்யந்த பரதந்த்ரன் ஆகையாலே
தன்னைத் தானே ரஷித்துக் கொள்ள சக்தனும் அன்றிக்கே இருக்கிற இவனுக்கு
ஸ்வ ரஷணார்த்தமாக கர்த்தவ்யம் என்று ஒரு உபாயத்தை விதிக்கையும்
அது இவனுக்கு சாத்யமாய் சாத்ய உபாயம் என்று பேர் பெறுகிறது என்று சொல்லுகையும் உபபன்னமோ –
ஆன பின்பு பக்தி யோகாதிகள் சேஷத்வ அனுரூபங்கள் அல்லாமையாலே ஸ்வரூபத்துக்கு அநிஷ்டா வஹங்கள் என்றும்
அத்யந்த பாரதந்த்ர்ய விருத்தங்கள் ஆகையாலே அசம்பாவிதங்கள் என்றும் சொல்ல ஒண்ணாதோ என்னில்
இது சர்வ மோஷ பிரசங்காதிகளாலே முன்பே பரிஹ்ருதம் –

இவன் செய்த ஒரு வியாஜ்யம் கொள்ளாதே முக்தனாக்கில் அநாதியாக முக்தனாகப் பிரசங்கிக்கும்
ஈஸ்வரன் கேவல ஸ்வா தந்த்ர்யத்தாலே நினைத்த போது முக்தனாக்கில் வைஷம்ய நைர்குண்யாதி தோஷங்களும் வரும்-
மோஷோபாய விதாயங்களான சாஸ்திரங்களும் எல்லாம் நிரர்த்தங்களுமாம்-
ஆகையால் இச் சேஷத்வத்தால் வகுத்த விஷயத்தை பற்றுகையில் ஔசித்யமும் -உடையவன் உடைமையை ரஷிககையில் ஔசித்யமும் உண்டாம் –
அத்யந்த பாரதந்த்ர்யத்தால் அவன் கொடுத்த ஸ்வா தந்த்ர்யத்தை சுமந்து அவனுக்கு அபிமதங்களான உபாயங்களை அனுஷ்டிக்கையும் –
பலம் பெறுகைக்கு அவன் கை பார்த்து இருக்க வேண்டுகையும் சித்திக்கும் –
இச் சேஷத்வ பாரதந்த்ர்யங்கள் இரண்டும் பல தசையில் அவன் உகந்த கைங்கர்யத்தை அவன் இட்ட வழக்காக நடத்துகைக்கும் உறுப்பாம் –
இவையடியாக ஸ்வ ரஷண அர்த்தமாக ஸ்வ வியாபாரம் ஆகாது என்பார்க்கு
தாங்கள் யதா சாஸ்திரம் பகவத் ப்ரீத்யாதி பலத்தைக் கோலி அனுஷ்டிக்கிற கைங்கர்யத்திலும்
சாத்யமாக விதிக்கப் படுகிற பிரபத்தி தன்னிலும் ஸ்வரூப விரோத புத்தியாலே அதிகாரம் இல்லையாம் –
வாக்ய ஜன்யமான சம்பந்த ஞானாதி மாதரத்தில் காட்டில் அதிரிக்தமாக சரணம் வ்ரஜ -என்று விதேயம் ஆகையால்
சாத்யமாய் இருக்கும் பிரபத்தி ஸ்வரூபம் என்னும் இடம் முன்பே சொன்னோம் ஆகையால்
சேஷபூதனுமாய் பரதந்த்ரனனுமான இவனுக்கு யதாதிகாரம் ஸ்வ ரஷணார்த்த வியாபாரம் பண்ணக் குறை இல்லை –

ஆனாலும் அனன்யார்ஹ சேஷ பூதனாய்-தன்னைத் தெளிந்து பரமைகாந்தியாய் இருக்கிற இவனுக்கு
தேவதாந்திர த்வாரங்களான வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களும்
அவற்றை இதி கர்தவ்யதையாக உடைத்தான பக்தி யோகாதிகளும் ஐ காந்த்ய விருத்தங்கள் அன்றோ –
சுத்த யாஜிகளுக்கு அன்றோ பரமைகாந்தித்வம் கூடுவது என்னில்
இது பாஷ்யாதிகளின் நிஷ்கர்ஷம் தெளியாமை அடியாக வந்த சோத்யம்-எங்கனே என்னில் –
பிரதர்த்த நாதி வித்யைகளில் பரமாத்மா இந்திராதி சரீரனாக முமுஷூக்கு உபாஸ்யன் என்று அறுதி இட்டார் –
வித்யாங்கமான வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களிலும் அவ்வோ தேவதைகளைச் சரீரமாகக் கொண்டு நிற்கிற
பரமாத்மாவே ஆராத்யன் என்று நிஷ்கர்ஷித்தார்
ஆகையால் ஸ்வ தந்தரமாக சில தேவதைகளைப் பற்றினாலும் பலாந்தர காமனையாலே
தன்னுடைய நித்ய நைமித்திகங்களுக்கு புறம்பான தேவதாந்திர அந்வயம் வரிலும் பரமை காந்தித்வத்துக்கு விருத்தமாம் –
பலாந்திர சங்கமும் இன்றிக்கே பரமாத்மாவுக்கு விசேஷணங்களாக தேவதைகளை வைத்து
அக்னயாதி சப்தங்களை விசேஷ்ய பர்யந்தமாக அனுசந்தித்தும் –
சாஷாதப்ய விரோதம் ஜைமினி -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூ த்ரம் -1-2-29-என்கிற ந்யாயத்தாலே
அக்னி இந்த்ராதி சப்தங்களை சாஷாத் பகவத் வாசகங்களாக அனுசந்தித்தும்
சர்வ தர்ம அனுஷ்டானம் பண்ணும் இடத்தில் விதி பலத்தாலே பரமை காந்தித்வ விரோதம் இல்லை

ஆனாலும் அபிசாராதிகளை விதித்த கட்டளையில் சாஸ்திர ப்ரரோச நாதிகளில் அபிசந்தியாலே
அதிகாரி விசேஷத்திலே உபாச நாதிகளை விதித்தது அத்தனை அன்றோ –
முமுஷூவுக்கு பிராப்ய பிராபகங்கள் ஏகம் ஆகையாலே ப்ராப்ய அனுரூபமான உபாயம் சர்வேஸ்வரன் ஒருவனுமே –
ஆகையால் அன்றோ –
அதபாதக பீதஸ்த்வம் சர்வ பாவேன பாரத –விமுக்தான்ய சமாரம்போ நாராயண பரோ பவ –என்று
தர்ம தேவதை தன் புத்திரனுக்கு உபாச நாதிகளை ப்ராப்ய விரோதிகள் என்று நினைத்து நிந்தித்தது என்னில் –
அதுவும் அத்யந்த அனுப பந்தம் -எங்கனே என்னில்
அபிசாராதிகள் பல விசேஷம் அடியாக இறே அனர்த்த ஹேதுக்கள் ஆயின –
இங்கு பலம் மோஷம் ஆனபடியாலே அம்முகத்தாலே அனர்த்த பிரசங்கம் இல்லை
ஏக அதிகாரி விஷயத்தில் ஏக பலத்துக்கு குருவாய் இருப்பதொன்றை உபாயமாகக் காட்டி
இலகுவாய் இருப்பது ஒன்றில் ருசியைப் பிறப்பிக்கிறது என்கை விவஷித விபரீதம் –
அங்கத்திலே அங்கி பல நிர்தேசமாய் ஸ்துதி மாத்ரமாய் இறே அப்போது பலிப்பது –

பிராப்யத்துக்கு இன்னது அனுரூபம் என்னும் இடம் சாஸ்திர வேத்யம் ஆகையாலே
யுக்தி மாத்ரத்தாலே பிராப்ய விரோதம் சொல்ல ஒண்ணாது
ஆகம சித்தங்களிலே ஒன்றை ஆகம சித்தங்களில் ஒன்றை விருத்த தர்க்கங்களாலே பாதிக்கில் துல்ய நியாயத்தாலே
சர்வ சாஸ்திரங்களும் பிரபத்தி சாஸ்திரம் தானும் பிரமாணம் அன்றிக்கே ஒழியும் –
அத பீதக பீதஸ்த்வம் -என்கிற இடத்திலும் பாதக சப்தத்தாலே உபாச நாதிகளை நிந்திக்கிறது என்கைக்கும் பிரமாணம் இல்லை –
ஆகையால் முமுஷூ வுக்கு விஹிதங்களான பக்தி பிரபத்தி இரண்டும் யதாதிகார பரிக்ராஹ்யங்கள் –
விஹிதங்களே யாகிலும் ஆசார்ய ருசி பரிக்ருஹீதங்கள் அல்லாத படியாலே
அதிதி சத்காராதிகளிலே விஹிதங்களான கவாலம்பாதிகள் போலே
உபாச நாதிகள் சிஷ்ட பரிக்ருக வருத்தங்கள் ஆகையாலே அநாதரணீயங்கள் அல்லவோ என்கையும் நிரூபக வாக்யம் அன்று –
சதாசார்ய பரிக்ரஹம் இல்லாத போது அன்றோ அச்வர்க்யம் லோக வித்விஷ்டம் தர்ம்யமப்யாசரே ன்னது -என்று கழிக்கல் ஆவது –

இங்கு தஸ்மை முனிவராய பராசராய-ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர ரத்னம் -4- என்னும்படி ஸ்லாக்யமான
பராசராதி பூர்வாச்சார்யர்கள் அனுஷ்டிக்கையாலே சர்வ சிஷ்ட பஹிஷ்காரம் சொல்ல ஒண்ணாது –
இப்படி யுகாந்தரங்களில் இவை தர்மங்கள் ஆனாலும் கலியுகத்தில் யதோக்தமான பரமாத்மா உபாச நாதிகளுக்கு
அதிகாரிகள் துர்லபர் ஆகையாலே இவை இக்காலத்துக்கு
பொருந்துபவை அல்ல -ஆகையால் அன்றோ
கலௌ சங்கீ ர்த்ய கேசவம் -என்றும் –
கலேர் தோஷ நிதே ராஜன் நாஸ்தி ஹ்யோகோ மஹான் குண-கீர்த்த நாதேன கிருஷ்ணச்ய முக்த பந்த பரம் வ்ரஜேத் -என்றும்
சொல்லுகிறது -என்னவும் ஒண்ணாது –
கலௌ கிருதயுகம் தஸ்ய கலிஸ் தஸ்ய க்ருதே யுகே -யஸ்ய சேதசி கோவிந்தோ ஹ்ருதயே தஸ்ய நாச்யுத-என்கிறபடியே
இக் காலத்திலும் உபாச நாதிகளுக்கு அதிகாரிகள் ஸ்வயம் பிரயோஜன யோக நிஷ்டரான பூர்வாச்சார்யர்கள் போலே சம்பாவிதர் இறே-
இங்கன் அல்லாத போது சங்கீ ர்த்தன வ்யதிரிக்தையான பிரபத்திக்கும் –
கிம் நு தஸ்ய ச மந்த்ரச்ய கர்மண கமலாசன — ந கப்யதே அதிகாரீ வா ஸ்ரோது காமோ அபி வா நர -இத்யாதிகள் படியே —
மகா விச்வாசாதி யுக்தரான அதிகாரிகள் தேட்டம் ஆகையாலே இவ்விடத்திலும் இப்பிரசங்கம் வரும்
ஆன பின்பு உபாச நாதிகளுக்கு வேறொரு விரோதம் இல்லாமையாலே யதா சாஸ்திரம் ஆதுராதிகளுக்கு அவகாஹ நாதிகள் போலே
இவை அகிஞ்சன -அநந்ய கதி -என்று இருக்கும் அதிகாரிக்கு ஸ்வ அதிகார விருத்தங்கள் என்ன பிராப்தம் –
இவ் வதிகார விரோதம் அறியாதே உபாச நாதிகளிலே பிரவர்த்திக்குமவனை பற்ற –
நரச்ய புத்தி தௌர்பல்யாத் உபாயாந்தர மித்யதே -என்றது –
ஆகையால் இவ் உபாச நாதிகளும் அதிகார்யந்தரத்துக்கு யதாதிகாரம் அனு குணங்கள் –

அவற்றுக்கு சாமர்த்தியம் இல்லாமை யாதலால் -விளம்ப ஷமன் அல்லாமை யாதலால் –
இப் பிரபத்தியை ஸ்வ தந்திர உபாயமாக பற்றினவனை -செய்த வேள்வியர் -என்றும்
க்ருதக்ருத்யன் -என்றும் -அனுஷ்டித க்ரதுசதன் -என்றும்
இவனுக்கு மரணாந்தமாக நடக்கிற வியாபாரங்களை அவப்ருத பர்யந்த கர்தவ்ய கலாபங்களாக ஸ்துதித்தும்-
க்ரத்வந்தர அனுஷ்டானம் பண்ணினவனுக்கு மேலுள்ள நித்ய நைமித்தங்கள் போலே இவனுக்கு
ஸ்வ தந்திர விதியாலே வர்ணாஸ்ரம தர்மங்கள் நடவா நிற்கச் செய்தேயும்
அனுஷ்டிதாத்மயாக பலத்தைப் பற்றி கர்த்தவ்யாந்தர நிரபேஷனாகவும்
ஆழ்வார்களும் மகரிஷிகளும் பகவச் சாஸ்திரங்களும் வேதங்களும் கோஷியா நின்றன -ஆகையால்
தபஸ் விப்யோ அதிகோ யோகீ ஜ்ஞாநிப்யோ அபி மதோ அதிக
கர்மிப்யச்சாதிகோ யோகீ தஸ்மாத் யோகீ பவார்ஜூன -இத்யாதிகளாலே
பிரவ்ருத்தி தர்மங்களில் காட்டிலும் நிவ்ருத்தி தர்மங்கள் ஸ்ரேஷ்டங்கள் ஆனால் போலேவும்
அவை தம்மில் ஆத்ம விஷயமான யோகம் ஸ்ரேஷ்டமானால் போயும்
ஆத்ம விஷய யோகங்களில் காட்டிலும் யோகிநாம் அபி சர்வேஷாம் -என்கிறபடியே
வஸூ தேவ நந்தன விஷயமான யோகம் ஸ்ரேஷ்டமானால் போலேயும்
பரமாத்மா விஷய வித்யா விசேஷங்கள் எல்லாவற்றிலும் நியாச நிஷேபாதி சப்தங்களாலே சொல்லப்பட்ட
வித்யா விசேஷமே ஸூ கரத்வ-சக்ருத் கர்தவ்யத்வ -சீக்ர பல ப்ரதத் வாதிகளாலே ஸ்ரேஷ்ட தமம் –

நியாச வித்யையிலே கண்டோக்தமான இவ்வர்த்தத்தை
தேஷாம் து தபஸாம் நியாச மதிரிக்தம் தப ஸ்ருதம் -சத்கர்ம நிரதா சுத்தா சாங்க்ய யோக விதஸ்ததா —
நார்ஹந்தி சரணஸ் தஸ்ய கலாம் கோடி தமீ மபி -என்று பகவச் சாஸ்திரம் உப ப்ரும்ஹித்தது –
அவகாஹ நாதிகளிலே சமர்த்தன் அல்லாதவனுக்கு மா நசம் விஷ்ணு சிந்தனம் என்று பகவச் சிந்தனத்தை
ஸ்நானமாக விதித்தால் -அது ஸ்நானா நந்தரங்கள் பண்ணும் சுத்தியையும் பண்ணி –
பாபாந்தரங்களையும் சமிப்பித்து அப்போதே பகவத் அனுபவ ரசத்தையும் உண்டாக்குமா போலே
உபாச நாதிகளில் சமர்த்தன் அல்லாதவனுக்கு ப்ரபத்தியை விதித்தாலும்
இப் பிரபத்தி தானே அவை கொடுக்கும் பலத்தையும் அவை தம்மையும் கொடுக்க வற்றாய்
அகிஞ்சனுக்கு உத்தாரகமாய் அவன் அபேஷித்த காலத்திலே பாலாவி நாபாவத்தையும் உடைத்தாய் இருக்கையாலே
அதிக பிரபாவமாய் இருக்கும் –
இப்படி உபாயத்தின் அதிகாரத்திலும் -ஸ்வரூபத்திலும் -வரும் கலக்கங்கள் சமிப்பித்தோம் –

இனி மேல் பரிகாரங்களில் வரும் வ்யாமோஹம் சமிப்பிக்கிறோம் –
இவ் உபாயத்துக்கு ஆநுகூல்ய சங்கல்பாதிகள் வேணுமோ —
ஆர்த்தோ வா யதி வா த்ருப்த -என்றும் –
மித்ர பாவேன சம்ப்ராப்தம் ந த்யஜேயம் கதஞ்சன -தோஷோ யத்யாபி ஸ்யாத் சதா மேததகர்ஹிதம் -என்றும்
யதி வா ராவண ஸ்வயம் -என்றும் சொல்லுகிற ரிபூணாமபி வத்சலனான சரண்யன்
சரண்யகதனுடைய தோஷங்களைப் பார்க்குமோ –
அனலோசித விசேஷ அசேஷ லோக சரண்யன் என்று அன்றோ பூர்வர்கள் பாசுரம் -ஆகையால்
இவை சம்பாவித ஸ்வ பாவங்கள் இத்தனை அன்றோ என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –

இதுக்கு பிரபத்தி உத்தர காலத்தில் ஆனுகூல்யாதிகள் அனுவர்த்தியாது ஒழியிலும்
ப்ரதி சமாதானம் சிறந்து பிரபத்தி பலமும் குறைவற்று இருக்கும் என்கையிலே தாத்பர்யம் கொள்ளலாம் –
இங்கன் அல்லாத போது -ஷட்விதா சரணாகதி -என்றும் –
நியாச பஞ்சாங்க சம்யுத -என்றும் –
ஸ்வ அங்கை பஞ்சபிராவ்ருதாம் -என்றும்
அங்க அங்கிகளை விபஜித்து சொல்லுகிற பல பிரமாணங்களுக்கும் விருத்தம் –
லோகத்தில் ரஷ்யத்ரவ்ய சமர்ப்பண மரியாதைக்கும் பொருந்தாது என்றும் –
இவ் வங்கங்களுடைய சக்ருத் கரணாதி பிரகாரங்களுக்கும் முன்பே சொன்னோம்
ப்ரஹ்மாஸ்த்ரமும் ஸ்வ அங்க சாபேஷமாய் இறே இருப்பது -ஆகையால்
பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பராபேஷா ந வித்யதே -ஸா ஹி சர்வத்ர சர்வேஷாம் சர்வ காம பலப்ரதா -என்றதுவும்
தர்மாந்தர நைரபேஷ்யம் சொன்னபடி –
இப்படி அல்லாத போது இவர்கள் இசைந்த மகா விச்வாசத்தையும் இக் கட்டளையிலே சம்பாவித ஸ்வ பாவம் ஆக்கலாம்
இவ் வகாசத்தில் வேறே சிலர் ஆஸ்திகனுக்கு சாஸ்த்ரார்த்த விஸ்வாசம் பிறக்குமதுக்கு மேற் பட
மஹா விஸ்வாசம் என்று ஓன்று உண்டோ –
ஆகையால் இதுவும் சர்வ சாஸ்த்ரார்த்த சாதாரணமாம் அத்தனை போக்கி
பிரபத்திக்கு விசேஷித்து அங்கமாக ஆகவற்றோ என்று சிலர் நினைப்பார்கள்
அதுவும் ந விச்வசே த விச்வச்தே விச்வச்தே நாதி விச்வசேத்-இத்யாதிகளிலே
விஸ்வாச தாரதம்யம் பிரசித்தம் ஆகையாலும்
இவ்விடத்தில் அதிசய விஸ்வாசம் அங்கம் என்கிற வசனத்தாலும் பரிஹ்ருதம்

இப்படி புருஷ விசேஷங்களிலே விஸ்வாச தாரதம்யம் உண்டு என்னும் இடத்தை –
ஸ்ரீ மத் அஷ்டாஷர ப்ரஹ்ம வித்யையிலே
யஸ்ய யாவாம்ச்ச விஸ்வாச தஸ்ய சித்திச்ச தாவதீ –ஏதாவா நிதி நை தஸ்ய பிரபாவ பரிமீயதே –என்று
ஸ்ரீ நாரத பகவான் அருளிச் செய்தான் –
மந்த விச்வாசரான ப்ரபன்ன ஆபாசரையும் முடிவிலே சர்வேஸ்வரன் ரஷிக்கும் -எங்கனே என்னில்
சக்ருதுச் சரிதம் யேன ஹரிரித்யஷர த்வயம் –பத்த பரிகரஸ் தேன மோஷாய கமனம் ப்ரதி -இத்யாதிகளிலும்
இவற்றை அடி ஒற்றின த்வத் அங்க்ரிமுத்திச்ச்ய உதீர்ண சம்சார -என்கிற ஸ்லோகங்களிலும்
மொய்த்த வல் வினையுள் நின்று -இத்யாதிகளிலும்
அபிப்ரேதமான படியே இவன் பல சித்திக்கு கோலின காலத்துக்குள்ளே உபாய பூர்த்தியை உண்டாக்கி
ரஷிக்கும் என்னும் இடத்தை நினைத்து
வ்ருதைவ பவதோ யாத பூயஸீ ஜன்ம சந்ததி -தஸ்யா மன்யதமம் ஜன்ம சஞ்சிந்த்ய சரணம் வ்ரஜ -என்று
தேவலனைக் குறித்து ஸ்ரீ சாண்டில்ய பகவான் அருளிச் செய்தான்

சரண்யம் சரணம் ச த்வமாஹூர் திவ்யா மஹர்ஷயா-என்றதுவும் மகாரிஷிகளுக்கே விஸ்வாசம் கூடுவது –
இவர்கள் வாக்யத்தை இட்டு மந்த விச்வாசரை தெளிவிக்க வேண்டும் என்றபடி –
இப்படி விசுவாச தாரதம்யம் உண்டாகையாலே யதா சாஸ்திரம் மஹா விஸ்வாசம் பிரபத்யங்கமாக குறை இல்லை –
சிலருக்கு இவற்றில் விசுவாசம் குலையும் படியும் அதுக்கு பரிகாரமும் சொல்லுகிறோம்
1- பக்தி பிரபத்திகள் புத்தி பேதத்தாலே ஐஸ்வர்யம் மோஷங்கள் ஆகிற விருத்த பலன்களைக் கொடுக்கக் கூடுமோ –
விதைக்கிறவனுடைய அபிசந்தி பேதத்தாலே ஒரு விதை வேறொரு பலத்தைக் கொடுக்கக் கண்டோமோ என்று சிலர் பார்ப்பார்கள் –
இதுக்கு பரிஹாரம்
நியாயங்களால் பாதிக்க ஒண்ணாத படி பிரத்யஷ்யாதிகளை போலே ஸ்வ விஷயத்தில்
பிரமாணமான சாஸ்திரம் காட்டுகையாலே இப்படிக் கூடும்
லோகத்திலும் தர்ம சீலனும் உதாரனுமான ராஜாவுக்கு விலையாக ஏதேனும் ஒன்றைக் கொடுத்தால்
ஓன்று கிடைக்கவும் அது தன்னையே உபஹார புத்தியால் கொடுத்தால் வேண்டுவது எல்லாம் கிடைக்கவும் காணா நின்றோம்
இப் பக்தி பிரபத்திகள் பிரயோஜனாந்த பரரக்கு பிரவ்ருத்தி தர்ம கோடியிலே நிற்கும் –
பகவத் சரணார்த்திகளுக்கு நிவ்ருத்தி தர்மங்களாம்-இவ்வர்த்தம் நித்ய நைமித்திகளாதி களிலும் ஒக்கும் –
2- இப்படியே ஆவ்ருத்தி அநாவ்ருத்யாதிகளாலே விஷம ஸ்வ பாவங்களான உபாசன பிரபதனங்கள் ஏக பல
சாதனமாகக் கூடுமோ என்னில்
இதுக்கு உத்தரமும் அதிகாரி விசேஷத்தாலே லோக வேதங்களின் படியே சித்தம் –
3- முமுஷூக்களாய் ஸ்வ தந்திர பிரபத்தி பண்ணினவர்களுக்கு உபாயமும் மோஷமும் ஏக ரூபமாய் இருக்கச் செய்தேயும்
சம்சாரத்தில் அடிச் சூட்டால் வரும் த்வரையின் தாரதம்யத்துக்கு ஈடாக தத்தம் இச்சையாலே காலம் குறிக்கிறதில்
ஏற்றச் சுருக்கதாலே பலத்தில் விளம்ப அவிளம்பங்கள் கூடும்
4- ஆழ்வார்கள் நாத முனிகள் உள்ளிட்டார்க்கு பகவத் சாஷாத் காராதிகள் உண்டாய் இருக்க
சிலருக்கு இவை இன்றிக்கே ஒழிகைக்கு காரணம் -பிரபத்தி காலத்தில் பல சங்கல்பத்தில் வைஷம்யம் –
பிராரப்த ஸூஹ்ருத விசேஷ்ம் ஆகவுமாம் –முன்பு கோலின பலாம்சம் சக்ருத் பிரபத்தியாலே சித்தம் ஆனாலும்
கோலாத அம்சத்தைப் பற்ற பின்பு தீவர சம்வேகம் பிறந்தார்க்கு புன பிரவ்ருத்தி பண்ணவுமாம்-
5-வேறே சிலர் த்ருஷ்டார்த்த பிரபத்திகளிலே சில பலியாது ஒழியக் கண்டு சகல பல சாதனமான பிரபத்தியில்
அதி சங்கை பண்ணுவார்கள் –
அவர்களையும் அல்லாத சாஸ்த்ரார்த்தங்கள் படிகளிலே கர்ம கர்த்ரு சாதன வைகுண்யத்தை வெளியிட்டு தெளிவிக்க வேணும் –
இங்கு கர்ம வைகுண்யமாவது மஹா விஸ்வாசாதிகள் குறைகை–
கர்த்ரு வைகுண்யம் ஆவது பிரபத்திக்கு சொன்ன அதிகாரம்
ந்யூனமாகை -சாதன வைகுண்யமாவது யதா சாஸ்திரம் ப்ரபத்ய நுஷ்டானத்துக்கு மூலமான சத் உபதேசாதிகள் இன்றிக்கே ஒழிகை –
இவ் வைகுண்யங்கள் அற பிரபத்தி பண்ணின போது தத் பலன்களாக கோலின த்ருஷ்டங்களும் சித்திக்கக் காணா நின்றோம் –

வேறே சிலர் பிரபத்தி சாஸ்த்ரத்தோடு-சாஸ்திரங்கள் உடன் -வாசி அற சர்வ சாஸ்த்ரங்களுக்கும் பிரவர்தகரான வ்யாசாதிகள் –
ஆலோடய சர்வ சாஸ்த்ராணி விசார்யா ச புன இதமேகம் ஸூ நிஷ்பந்தம் த்யேயோ நாராயணா சதா -என்றும்
ஹரிரேக சதா த்யேயோ பவத்பி சத்த்வ சம்ச்திதை -என்றும்
ஸ்மர்த்தவ்யஸ் சத்தம் விஷ்ணு -என்றும்
இப்படி நிஷ்கர்ஷியா நிற்க சக்ருத் பிரபத்தி மாத்ரத்தாலே மோஷமாகக் கூடுமோ –
மாமேவ யே பிரபத்யந்தே -இத்யாதிகள் அங்கப் பிரபத்திகள் ஆனால் போலே
சரம ஸ்லோகாதிகளும் சபரிகர பிரபத்தியை பக்த்யங்கமாக விதிக்கின்றனவாக வேண்டாவோ -என்று சொல்லுவார்கள் –
இதுவும் அனுபபந்தம் –
சரணாம் த்வாம் பிரபன்னா யே த்யான யோக விவர்ஜிதா –தே அபி ம்ருத்யுமதிக்ரம்ய யாந்தி தத் வைஷ்ணவம் பதம் -என்றும்
யத் யேன காம காமேன ந சாத்யம் சாதாநாந்தரை–முமுஷூ ணா யத் சாங்க்யேன யோகேன ந ச பக்தி –
ப்ராப்யதே பரமம் தாம யதோ நாவர்த்ததே யதி-தேன தேனாப்யதே தத்தத் நியாசே நைவ மஹா முனே –
பரமாத்மா ச தேநைவ சாத்யதே புருஷோத்தமே -என்றும் சொல்லும் வசனங்களாலே
ஸ்வ தந்திர பிரபத்தி சித்தித்தால் இந்நிஷ்டை உடையவனுக்கு
ஸ்ரீ வைகுண்ட கத்யத்தில் படியே ஸ்வயம் பலமாக த்யேயோ நாராயணஸ் சதா -என்கிற அர்த்தத்திலே
தன விழுக்காடு அன்வயத்துக்கு விரோதம் இல்லை –
இது அரோகனுக்கும் ஆரோக்யார்த்திக்கும் ஷீரம் சேவ்யம் என்றதோடு ஒக்கும் –

சாங்கமான த்யான விஷயம் சர்வாதிகாரம் அன்றே யாகிலும் பகவத் விஷயத்தில் அதிகார அனுரூபமாக அறியலாம் அளவும் –
நிரந்தரம் நினைப்பதாக நீ நினைக்க வேண்டுமே -இத்யாதிகளில் படியே அனுசந்திக்கவும் குறையில்லை
ஸ்ரீ பாஷ்யகாரரும் இவ் உபாய நிஷ்டையை சிறிய கத்யத்திலும் பெரிய கத்யத்திலும் அருளிச் செய்து
ஸ்ரீ வைகுண்ட கத்யத்திலும் சுருக்கிக் காட்டி அருளி
இருந்த நாள் பிராப்ய ருசி கலையாதே வளர்ந்து போகும்படிக்கு ஈடான அனுசந்தான விசேஷத்தை
ததச்ச பிரத்யஹம் ஆத்ம உஜ்ஜீவனாய எவம் அனுஸ்மரேத்-என்று தொடங்கி அருளிச் செய்தார் –
இப் பிரபன்னனுக்கு பூசித்தும் போக்கினேன் போது -என்கிற அநந்ய பிரயோஜனமான பூஜா விஷயத்தை
அத பரமை காந்தி நோ பகவத் ஆராதன பிரயோஜகம் வஷ்யதே பகவத் கைங்கர்யைகரதி பரமை காந்தீ பூத்வா -என்று தொடங்கி –
நித்யத்திலே அத்யர்த்த ப்ரியா வ்ரத விசததம ப்ரத்யஷ ரூபா நுத்யநேந த்யாயன் நாசீத-என்று அருளிச் செய்தார்-

இப்படி அநந்ய பிரயோஜன நிரந்தர பகவத் அனுசந்தான பரீவாஹமான கைங்கர்யத்திலே பகவச் சாஸ்திர உக்தமாய்
வியாச தஷாதி மஹர்ஷி மதங்களோடும் சங்கதமாய்
மறம் திகழும் -என்கிற பாட்டிலும் –
இரு முப்பொழுது ஏத்தி-என்ற பாசுரத்துக்கு விவஷிதமாக ஆசார்யர்கள் வியாக்யானம் பண்ணின கால விபாகத்தை
அபிகச்சன் ஹரிம் ப்ராத பச்சாத் த்ரவ்யாணி சார்ஜயன்
அர்ச்சயம்ச்ச ததோ தேவம் மந்த்ரான் ஜபன் நபி
த்யாயன் நபி பரம் தேவம் காலே ஷூக் தேஷு பஞ்ச ஸூ
தர்மா நஸ் சதா சைவம் பாஞ்ச காலிகா வர்த்தம நா
ஸ்வா ர்ஜிதை கந்த புஷ்பாத்யை சுபைச் சத்யனுரூபத
ஆராதயன் ஹரிம் பக்த்யா கமயிஷ்யாமி வாசரான்–என்று ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் அருளிச் செய்யக் கேட்டு
வங்கி புரத்து நம்பி நித்யத்திலே சங்க்ரஹித்தார்-
இப்படி நஞ்சீயர் உள்ளிட்டார் நித்யங்களிலே கண்டு கொள்வது –
இவற்றில் உள்ள வைஷம்யங்கள் அவ்வோ சம்ஹிதா விசேஷங்களிலே சொல்லும் விகல்பங்களாலே சங்கதங்கள்-

இப்படி யாகையாலே
ந தேவ லோகா க்ரமணம் பவாம்ச்து சஹ வைதேஹ்யா-என்றும்
யத்ர குத்ர குலே வாசோ யேஷூ கேஷூ பவோஸ்து மே
தவ தாச்யைக போகே ஸ்யாத் சதா சர்வத்ர மே ரதி
கர்மணா மநஸா வாஸா சிரஸா வா கதஞ்சன்
த்வாம் வி நா நான்ய முத்திச்ச கரிஷ்யே கிஞ்சித் அப்யஹம் -என்றும்
தனக்கே யாக எனைக் கொள்ளும் ஈதே -என்கிறபடியே பகவத் ப்ரீதி மாதரம் பிரயோஜனமான கைங்கர்யத்திலே
ஸ்வ ஆசார்ய உபதிஷ்டமாய் இருப்பதொரு சாஸ்த்ரீய பிரக்ரியை கொண்டு யதா காலம் அந்வயிக்க பிராப்தம்
இப்படி நித்யமாக விதிக்கிற பகவத் அபிகம நாதிகளிலே லோகாயதிகரைப் போலே க்யாதி லாப பூஜைகளுக்காக யாதல்
தத்வ ஜ்ஞான வைராக்யாதிகள் இல்லாதாரைப் போலே பிரயோஜனாந்தரதுக்காக யாதல்
பூர்ண உபாயம் இல்லாதாரைப் போலே மோஷார்த்தமாக ஆதல் அன்றிக்கே
முக்தரைப் போலே ஸ்வாமி அபிமதத்தை நடத்த வேணும் என்கிற ருசியாலே யதா சாஸ்திரம் ஸ்வயம் பிரயோஜனமாக இழிந்தால்
இவ் அபிகம நாதிகள்-அந்ய அபிகமனமும் -அன்யார்த்த பிரவ்ருத்தியும் -அந்ய யஜனமும் -அந்ய சப்தங்களும் -அந்ய சிந்தையும்
ஆகிற சித்திரங்கள் புகாமைக்கு கடகமாய் இருக்கும் –
அந்ய அபிகமனம் ஆகாது என்னும் இடத்தை –
இனிப் போய் ஒருவன் தனக்கு பணிந்து கடைத்தலை நிற்கை நின் சாயை அழிவு கண்டாய் -என்று பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்தார் –

அன்யார்த்த பிரவ்ருத்தி ஆகாது என்னும் இடத்தை –
கூறை சோறு இவை வேண்டுவது இல்லை -என்று அருளிச் செய்தார்
அந்ய யஜனம் ஆகாது என்னும் இடத்தை -உன்னித்து மற்றொரு தெய்வம் தொழாள் அவனை அல்லால் என்றும் –
தேவன் எம்பெருமானுக்கு அல்லால் பூவும் பூசனையும் தகுமே -என்றும்
ஈன்றோள் இருக்க மணை நீராட்டி -என்றும்
மற்று இங்கோர் புதுத் தெய்வம் கொண்டாடும் தொண்டீர் பெற்ற தாய் இருக்க
மணை வெந்நீர் ஆட்டுதீரோ -மாட்டாத தகவற்றீரே -என்றும் இத்யாதிகளாலே அருளிச் செய்தார்கள்-

சப்த ரிஷி சம்வாதத்திலும்
விஷ்ணும் ப்ரஹ்மண்ய தேவசம் சர்வ லோக நமஸ்க்ருதம்
த்ரை லோக்ய ஸ்திதி சம்ஹார சிருஷ்டி ஹேதும் நிரீஸ்வரம்
ஆதா தாரம் விதா தாரம் சாந்தாராம் ஜகத் குரும்
விஹாய ச பஜன்வந்த்யம் பிசஸ் தைந்யம் கரோதி ய-என்றும்
விஷ்ணும் தர்ம பரோ ந ஸ்யாத் விஷ்ணு தர்ம பராங்முக
குதர்ம வ்ரதசீலஸ் ஸ்யாத் பிசஸ் தைந்யம் கரோதி ய -என்றும் சொல்லப்பட்டது –
அந்ய கீர்த்தனம் -ஆகாது என்னும் இடத்தை -வாய் அவனை அல்லாது வாழ்த்தாது -என்றும்
சொன்னால் விரோதம் -இத்யாதிகளாலே அருளிச் செய்தார்கள் –

அந்ய சிந்தனம் ஆகாது என்னும் இடத்தை –
சிந்தை மன்று ஒன்றின் திறத்து அல்லா தன்மை தேவபிரான் அறியும் -என்றும்
வருதேவர் மற்று உளர் என்று என் மனத்து இறையும் கருதேன் -என்றும் அருளிச் செய்தார்கள்-
இச் சமாராதானாதி கிரமங்களில் அநதிக்ருதர்க்கும் இக்காலங்கள் எல்லாவற்றிலும் தங்களுக்கு
யோக்யமான நித்ய நைமித்திகங்களாலும் சங்கீர்த்த நாதிகளாலும்
சமாராதனாதி யோக்யரான பரம பாகவத்ர்க்கு பரதந்த்ரராய் -யதாதிகாரம் வல்ல தேவை செய்து
இக்கைங்கர்யம் இழவாது ஒழியலாம்-
இவ்வர்த்தத்தை
ஆராதநாநாம் சர்வேஷாம் விஷ்ணோர் ஆராதனம் பரம்
தஸ்மாத் பரதரம் ப்ரோக்தம் ததி யாராதனம் பரம் -என்றும்
குன்று எடுத்த பிரான் அடியோரோடும் ஒன்றி நின்ற சடகோபன் உரை செயல் -என்றும்
ஏத்தி இருப்பாரை வெல்லுமே மற்றவரை சாத்தி இருப்பார் தவம் –என்றும் அருளிச் செய்தார்கள் –

இக் கைங்கர்யங்களை அனுஷ்டித்து உகப்பாருக்கும் இது கண்டு உகப்பாருக்கும் ஜகத் வியாபாரம் பண்ண
அதிக்ருதனான ஈஸ்வரனுக்கும் முக்தருக்கும் போலே போகம் ஏக ரூபம்
தர்ம ஸ்ருதோ வா த்ருஷ்டோ வா ச்ம்ருதோ வா கதிதோபி வா
அநு மோதிதோ வா ராஜேந்திர புநாதி புருஷம் சதா -என்கிற
பாவ நத்வம் போலே போக்யத்வமும் ஏக ரூபமாகக் குறை இல்லை-
அப்படியே -தஸ்மாத் ச பிரணவம் சூத்ரோ மன்நா மாநி ந கீர்த்தயேத்-என்று மஹா பாரதத்திலும்
அஷ்டாஷர ஜப ஸ்த்ரீ ணாம் பிரக்ருத்யைவ விதீயதே ந ஸ்வர பிரணவ
அங்கா நாப் யன்ய விதயஸ் ததா ஸ்த்ரீணாம் து சூத்திர ஜாதி நாம் மந்த்ரமாத்ரோக்தி ரிஷ்யதே -என்று நாரதீ யாதிகளிலும்
நமோ நாரயணேத் யுக்த்வா ஸ்வ பாக புநராக மத -என்று ஸ்ரீ வராஹ புராணத்திலும்
வாயினால் நமோ நாராயணா என்று மத்தகத்திடைக் கைகளைக் கூப்பி -என்றும்
நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே-என்றும் சொல்லுகிற திரு மந்த்ரமாகிற
எட்டுக் கண்ணான கரும்பிலே வேர்ப்பற்றையும் தலையாடையும் கழிந்தால் நடுவுள்ள அம்சம் சர்வ உபஜீவ்யம் ஆகிறாப் போலே
பிரபத்தி நிஷ்டர் எல்லாருக்கும் சர்வ காலத்துக்கும் பகவத் அநு ஸ்மரண ரசத்துக்கும் விரோதம் இல்லை-

ச பரிகரமான விலஷண பக்தி யோகமாகில் இறே சிலருக்கு விரோதம் உள்ளது –
ஷண மாத்ர சாத்யமான பிரபதனம் சித்தமான அளவிலும் –
த்வயம் அர்த்த அனுசந்தாநேன சஹ சதைவம் வக்தா -என்று சரண்யன் அருளிச் செய்தான் இறே
ஆகையாலே த்யேயோ நாராயண சதா -என்றதுவும்
யதாதிகாரம் சிலருக்கு உபாயமாகவும் சிலருக்கு பலமாகவும் கொள்ளுகையாலே
இது ஸ்வ தந்திர பிரபத்திக்கு விருத்தம் அன்று
இப் பிரபத்தி அங்கமான வேஷத்தை ஸ்ரீ பாஷ்யாதி களிலே உதாஹரித்து அருளினார் –
ஸ்வ தந்த்ரமான வேஷத்தை ஸ்ரீ கத்யத்திலே அருளிச் செய்தார்
க்லேசா நாம் ச ஷய கரம் யோகா தன்யன்ன வித்யதே ந கர்மாணாம் ஷயோ பூய ஜன்ம நாம யுதைரபி ருதே
யோகாத்கர்ம கஷயம் யோகாக் நி ஷப யேத் பரம் -இத்யாதிகளும்
ஸ்வதந்திர பிரபத்தி விதி பலத்தாலே அதிகாரி அந்தர விஷயங்களாகக் கடவன –

இப்படி சாத்ய உபாய விஷயமாக மற்றும் பிறக்கும் கலக்கங்களுக்கு பரிஹாரம் நிஷேப ரஷையில் கண்டு கொள்வது

இஸ் சாத்ய உபாயம் இங்கு சோதிதமான கட்டளையில் ரகஸ்ய த்ரயத்தில் யதா ஸ்தானம் அநு சந்தேயம் –

வரிக்கின்றனன் பரன் யாவரை என்று மறையதனில்
விரிக்கின்றதும் குறி ஒன்றால் வினையரை யாதலினாம்
உரைக்கின்ற நன்னெறி யோறும் படிகளிலே ஓர்ந்து உலகம்
தரிக்கின்ற தாரகனார் தகவால் தரிக்கின்றனமே –

தத் தத் ஹைதுக ஹேதுகே க்ருததீய தர்க்க இந்த்ரஜால க்ரமே
விப்ராணா கதக பிரதான கணேந நிஷ்டாம் க நிஷ்டாஸ்ரயாம்
அத்யாத்ம சுருதி சம்பிரதாய கதைகரத்தா விசுத்தாசய
சித்தோபாய வசீக்ரியாமிதி ஹி ந சாத்யாம் சமத்யா பயன் –

—————

இந்த துறை வேறுபாடு என்கிற அடிப்படையிலே ஸம்ப்ரதாய பேதம் ஏற்பட்டு உள்ளது –
இந்தத்துறை வேறுபாட்டுக்கு அனுகுணமாக அசார அல்ப சார சார சாரதர சார தமங்களை வகுத்துக் கொள்ள வேண்டும்
எத்தனை துறை வேறுபாடு உள்ளதானாலும் நாமும் விசிஷ்டராகவே வாழலாம்
நாம் எல்லாருமே விசிஷ்டாத்வைதிகளே -ராமானுஜ சம்பந்திகளே –

————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

ஸ்ரீ கிருஷ்ண த்ரயம் -பிரியம் -ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் —

ஸ்ரீ ப்ருந்தாரண்ய நிவாஸாய பல ராமானுஜாய ச
ருக்மிணீ ப்ராண நாதாய பார்த்த ஸூதாய மங்களம்

ஸம்யக் நியாய கலா பேந மஹதா பாரதே ந ச உப ப்ரும்ஹித வேதாய நமோ வ்யாஸாய விஷ்ணவே

ருஷிம் ஜூஸா மஹே கிருஷ்ண த்ருஷ்ணா தத்வமிவோதிதம்
ஸஹஸ்ர சாகாம் யோ அத்ராஷீத் த்ராவிடீம் ப்ரஹ்ம ஸம்ஹிதாம்

ஸ்ரீ வாஸூ தேவனான கிருஷ்ணனும் -ஸ்ரீ கீதையும்
ஸ்ரீ கிருஷ்ண த்வைபாயநரான ஸ்ரீ வேத வியாஸரும் -ஸ்ரீ சாரீரகமும்
ஸ்ரீ கிருஷ்ண த்ருஷ்ணா தத்வமான ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரும் -ஸ்ரீ திருவாய் மொழியும்
காட்டி அருளும் வேதாந்த அர்த்தம் ஒன்றே ஆகும்

பக்த்யா பரமயா வா அபி ப்ரபத்யா வா
ஆத்மா வா அரே த்ரஷ்டவ்ய –நிதித்யாஸி தவ்ய
முமுஷுர்வை சரணம் அஹம் ப்ரபத்யே

ஆத்யே பஸ்யன் உபாயம் பிரபுமிஹ பரம ப்ராப்ய பூதம் த்விதீயே கல்யாண உதார மூர்த்தே
த்விதயமிதமிதி ப்ரேஷாமாணஸ் த்ருதீயே -அதிகரண சாராவளி
முதல் பத்தால் உபாயத்வமும் -இரண்டாம் பத்தால் உபேயத்வமும் -மூன்றாம் பத்தால் திவ்ய விக்ரஹ யோகமும் அருளிச் செய்கிறார் என்றவாறு

அன்ன மய பிராண மய மநோ மயங்கள் -மூன்றும் அசித் -முதற்கண் அசித் விலக்ஷணன் என்றும்
விஞ்ஞான மயன் ஜீவன் -பின்பு சித்த வைலக்ஷண்யம் என்றும்
ஆனந்தமயன் ஏதத் உபய விலக்ஷணன் என்றும்
சாரீரக ஆரம்பத்தில் முதல் மூன்று அதிகரணத்தால் புத்தி ஆரோஹ க்ரமத்துக்குச் சேர – ஸ்தூல அருந்ததி நியாயத்தகுக்கும் சேர -வேத வியாசர்

ஆழ்வார் பர ஸ்வரூபத்தை முதற்கண் அருளிச் செய்து
மனனகம் மலமற மலர்மிசை எழு தரும் மனன் உணர்வு அளவிலன் -என்று ஜீவ விலக்ஷணன் என்றும்
பின்பு பொறி யுணர்வு அவை இலன் -என்று அசித் விலக்ஷணன் என்றும் அருளிச் செய்கிறார் –

ஆக சேதன அசேதன விலக்ஷண தத்வமே ஜகாத் காரணம் என்பது கிருஷ்ண த்ரய ஸித்தாந்தம் -இதுவே வைதிக மதம் –
அபின்ன நிமித்த உபாதன காரண பூதன்
வேர் முதல் வித்தாய் -2-8-10-

ஏதம் விபூதிம் யோகஞ்ச -பத்தாம் அத்தியாயத்தில் குண யோகத்தையும் விபூதி யோகத்தையும் விளக்கினான்

வேத வியாசர்
ஆதராதலோப -3-3-39-என்றும்
பிரக்ருதை தாவத்வம் ஹி ப்ரதி ஷேததி ததோ ப்ரவீதி ச பூய -3-2-21- என்றும்
ந ஸ்தானதோ அபி பரஸ்ய உபய லிங்கம் ஸர்வத்ர ஹி -3-2-11 -என்றும்
குண யோகத்தையும் விபூதி யோகத்தையும் கூறினார்

தஸ்மாத் ப்ரஹ்ம த்வி லிங்கம் த்வித விபவம் இத்யேவ பெத்தாந்த பக்ஷ -என்றும்
கல்யாணை அஸ்ய யோக தத் இதர விரஹோ அபி ஏக வாக்ய ஸ்ருதவ் ச என்றும் தேசிகன்

பரமாத்மா கல்யாண குண விஸிஷ்டன் -குண உப சம்ஹார பாதம்

புகழு நல் ஒருவன் என்கோ -என்று குண யோகத்தையும்
பொருவில் சீரப் பூமி என்கோ -என்று விபூதி யோகத்தையும் ஆழ்வார்

ஆக
கல்யாண குண விசிஷ்டமாயும்
அப குண ரஹிதமாயும்
உபய விபூதி விசிஷ்டமாயும்
சேதன அசேதன விலக்ஷண ஜகத் காரண பூதமாயும்
திவ்ய மங்கள விக்ரஹ யுக்தனாடும்
ஸ்ரீ விசிஷ்டமாயும்
உள்ளது பரமாத்ம தத்வம் என்பதே கிருஷ்ண த்ரய ஸித்தாந்தம் –

ஏஷ நாராயண ஸ்ரீ மான் –ஆகதோ மதுராம் புரீம்

புரா ஸூத்ரை வ்யாஸ ஸ்ருதி சத சிரோ அர்த்தம் க்ரதிதவான்
விவவ்ரே தம் ஸ்ராவ்யம் வகுள தரதாம் ஏத்ய யா புனஸ்
உபா வேதவ் க்ரந்தவ் கடயிதும் அலம் யுக்தி ப்ரஸவ்
புனர் ஐஜ்ஜே ராமா வரஜ இதி ஸ ப்ரஹ்ம முகுர –

——————————————

பிரியம்

எது பிரியம் -யாருக்கு பிரியம் -எப்படி பிரியம்

வர்ணாஸ்ரம ஆசார வதா புருஷேண பர புமான்
விஷ்ணுர் ஆராத்யதே பந்தா நான்ய தத் தோஷ காரக -ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -3-8-9-ஒவ்ர்ய -சகர ஸம்வாதம் -ஒவ்ரய வசனம்

இந்தப் பிரமாணத்தை வேதாந்த ஸங்க்ரஹத்தில் உதாஹரித்து அருளுகிறார் –
தத் தோஷ காரக -இத்யேநேந பகவத் தோஷ ஹேது பூத ஞான அங்கத்வம் ஸித்தம் -என்று
எது பிரியம் என்பதுக்கு விடை வர்ணாஸ்ரம தர்ம அனுஷ்டானம் –

யாருக்கு பிரியம்
ஸர்வ நியந்தா -ஸர்வ ப்ரஸாஸ்தா –ஸர்வேஸ்வரன் ஆனவனுக்கு –

எப்படி பிரியம்
ஸ்வாமி நியமனப்படி தாசன் நடப்பதே ஸ்வாமிக்குப் பிரியம் –
பகவத் நியமன அனுகுணம் நடப்பவன் -ஸாஸன அனுவ்ருத்தியே -இப்படி நடப்பவன் தேவன்
மீதூர்ந்து நடப்பவன் அசூரன் –

 

த்வௌ பூதஸர்கௌ லோகேஸ்மிந் தைவ ஆஸுர ஏவ ச–
தைவோ விஸ்தரஸ ப்ரோக்த ஆஸுரம் பார்த்த மே ஸ்ருணு–৷৷16.6৷৷

த்வௌ = இரண்டு
பூத ஸர்கௌ = உயிர் கூட்டங்களில்
லோகே =இந்த உலகில்
அஸ்மிந் = இந்த
தைவ = தெய்வீக
ஆஸுர = அசுர
ஏவ = நிச்சயமாக
ச = மேலும்
தைவோ = தெய்வீக
விஸ்தரஸ: = விரிவாக
ப்ரோக்த = சொன்னேன்
ஆஸுரம் = அசுரர்களை
பார்த = பார்த்தனே
மே = என்னிடம் இருந்து
ஸ்ருணு = கேட்பாயாக
ஆஸுரம் மே ஸ்²ருணு = அசுர இயல் பற்றி என்னிடம் கேள்

குந்தீ புத்திரனே இந்த கர்மா யோகத்தில் ஜீவ ராசிகளின் உத்பத்தி தேவர்க்கு உரியது -அஸூரர்க்கு உரியது
என்று இருவகைப்பட்டது -தேவர்க்கு உரிய ஆசாரம் விரிவாகச் சொல்லப்பட்டது –
அஸூ ரர்க்கு உரிய ஆசாரத்தை என்னிடம் இருந்து கேட்பாயாக
பகவத் ஆணை படி நடப்பவர் தேவர்கள் -மீறுபவர்கள் அசுரர்கள் -தன்மை பற்றி சொல்கிறேன் –

ய ஸாஸ்த்ர விதி முத்ஸ்ருஜ்ய வர்ததே காம காரத–
ந ஸ ஸித்தி மவாப்நோதி ந ஸுகம் ந பராம் கதிம்–৷৷16.23৷৷

எவன் ஒருவன் வேதமாகிற எனது ஆணையைக் கை விட்டு தன் விருப்பப்படி செயல் புரிகிறானோ –
அவன் மறுமையில் ஸ்வர்க்கம் முதலான பயனையும் இம்மையில் இன்பத்தையும் மேலான கதியையும் அடைவது இல்லை –
அத்யாயம் சுருக்கம் -சாஸ்த்ர விதியை தாண்டி தம் மனம் போன படி ஆசைப் பட்டு அனைத்தையும் இழக்கிறார்கள்
ஸ்வர்க்கம் அடைவதும் மாட்டான் -இவ்வுலக இன்பமும் இல்லை -ஸ்ரீ வைகுண்டமும் கிட்டான்

பகவான் ஸாஸ்தா -அவன் சாஸனமே சாஸ்த்ரம்
அவன் ஸ்வாமி சேஷி
பதிம் விஸ் வஸ்ய
ஆத்மேஸ்வரம்
யஸ்யாஸ்மி ந தன அந்தரேமி

சரம ஷட்கம் -தத்வ ஞானம் விளைய உபதேசம் பூர்வ த்ரிகம் -தத்வ ஞான அனுகுண அனுஷ்டான உபதேசம் உத்தர த்ரிகம்
ஸாஸ்த்ர முறைப்படி அனுஷ்ட்டிக்க வேணும் -16 அத்யாயம்
ஸாத்விக ஸ்ரத்தையுடன் அனுஷ்ட்டிக்க வேணும் -17 அத்யாயம்
வர்ணாஸ்ரமங்களை கணிசித்து அனுஷ்ட்டிக்க வேணும் -18 அத்யாயம்

பகவத் அபசாரமாவது -வர்ணாஸ்ரம விபரீதமான உபசாரம் -ஸ்ரீ வசன பூஷணம்

ஸ்ருதிஸ் ஸ்ம்ருதிர் மமைவ ஆஜ்ஞா யஸ்தாம் உல்லங்க்ய வர்த்ததே
ஆஜ்ஞாச் சேதீ மம த்ரோஹீ மத் பக்தோ அபி ந வைஷ்ணவ –

வர்ணாஸ்ரமங்கள் கர்மம் என்றும் கைங்கர்யம் என்றும் பேதம் -அதிகாரிகளைப் பொறுத்து –

ஆச்சார்ய ஹிருதயம்–சூரணை -26 –

இந்த க்ரியா வ்ருத்தி சப்தங்களால் சொன்ன கர்ம கைங்கர்யங்கள்
இவர்களுக்கு எதுக்கு அநுகுணமாய் இருக்கும் என்ன சொல்லுகிறது-

கர்ம கைங்கர்யங்கள்
சத்ய அசத்ய
நித்ய அநித்திய
வர்ண தாஸ்ய
அனுகுணங்கள்-

அதாவது கர்மம்-(ஸாஸ்த்ர ஆஞ்ஞா ரூப கர்மங்கள்) அசத்யமாய்–அநித்யுமுமான வர்ணத்துக்கு அநுகுணமாய் இருக்கும்
கைங்கர்யம் சத்தியமாய் நித்யமுமான தாஸ்யத்துக்கு அநுகுணமாய் இருக்கும் என்கை-

வர்ணத்தை அசத்தியம் அநித்தியம் என்கிறது ஆத்மாவுக்கு உள்ள வேஷம் அல்லாமையாலே
சததைக ரூபம் அன்றிக்கே -ஔ பாதிகமுமாய் அநித்யமுமாய் நச்வரமான
தேக அவதியாய் போருகையாலே

தாஸ்யத்தை சத்யம் நித்யம் என்கிறது-திருமாலே நானும் உனக்கு பழ வடியேன் திருப்பல்லாண்டு -11- என்கிறபடியே
ஆத்மாக்கு உள்ள வேஷம் ஆகையாலே
சததைக ரூபமாய் யாவதாத்மா அனுவர்த்தி யாகையலே-

வர்ண அனுகுணம் என்றது -வர்ணத்துக்கு சேர்ந்தது என்ற படி
தாஸ்ய அனுகுணம் என்றதும் அப்படியே–தாஸ்யத்துக்கு சேர்ந்தது என்ற படி-

(விசிஷ்ட வேஷத்தை பொறுத்தே இருக்கும் கர்மம் -அசத்திய அநித்ய வர்ணம்
கைங்கர்யம் நிஷ்க்ருஷ்ட வேஷம் பொறுத்தே இருக்கும் -சத்யமாயும் -நித்யமாயும் தாஸ்யம்
திருமாலே நானும் உனக்குப் பழ வடியேன் -தாஸ்யம் பழைமை நித்யம் -அங்கும் உண்டே நிருபாதிகம் -சத்யம் )

————————————————————

மனீஷீ வைதிக ஆசாரம் மனஸா அபி ந லங்கயேத்
பகவத் நியமத்தைப் பரிபாலனம் செய்வது ஒவ்வொரு ஸ்ரீ வைஷ்ணவனுக்கும் அவஸ்ய கர்தவ்யமாகும்

ஆகையால்
பிரியம் பகவத் பிரியம்
அவ்வழியாலே பாகவத பிரியம்
அவ்வழியாலே ஆச்சார்ய பிரியம்
ஸ்வ ஸ்வ வர்ணாஸ்ரம தர்ம அனுஷ்டானம் என்று தேறியது

——————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

பராவரன் -நூல் வாசியும் கால் வாசியும் –ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் –

பரப் ப்ரஹ்மம் .–முழுதுண்ட பரபரன் ( திருவாய்.1, 1, 8)

ஓத்தார் மிக்கார் இலையாய மா மாயன்-

தன் ஒப்பார் இல்லப்பன் -முனியப்பன் முத்தப்பன் —

பித்யதே ஹ்ருதய க்ரந்தி சித்யந்தே ஸர்வ சம்சயா
ஷீயந்தே சாஸ்ய கர்மாணி தஸ்மிந் த்ருஷ்டே பராவரே -முண்டக -2-2-9-
பகவானைப் பராவரன் என்று கொண்டாடுகிறது
தத்வ டீகையில் வேதாந்த தேசிகன் இதற்கு நான்கு அர்த்தங்கள் அனுக்ரஹித்துள்ளார்-

பராவர -என்பதை -பர என்றும் அவர என்றும் இரண்டாகப்பிரித்து
பரத்வ ஸுலபயங்களைச் சொல்லுகிறது -பரத்வ ஸுலப்ய பரிபூர்ணன் என்றபடி

லோகத்தில் பரர்களாகக் காணக்கூடியவர்களும் இவனைக் குறித்து தாழ்ந்தவர்களாவாரே
மனிசர்க்குத் தேவர் போலே தேவருக்கும் தேவனாக விளங்குபவனே பராவரனான ஸர்வேஸ்வரன்

பர -ஞான விசிஷ்ட ஜீவாத்மா
அவர =ஞான சூன்யமான அசித்
இரண்டையும் சரீரமாகக் கொண்டவன் பராவரனான பகவான் -பராவர சரீரிகன் -இது மூன்றாவது வியாக்யானம் –
ஜகத் ஸரீரி விஷ்ணு -உடல் மிசை உயிர் எனக் கரந்து எங்கும் பரந்துளன் –
நமது ஸித்தாந்த பிரதான பிரதிதந்தர அர்த்தம் இதுவே –
தஸ்யைஷ ஏவ சாரீர ஆத்மா
யஸ்ய ஆத்மா சரீரம் –யஸ்ய ப்ருத்வீ சரீரம் –
ஜகத் ஸர்வம் சரீரம் தே
ச ஈஸ்வர வயஷ்டி சமஷ்டி ரூப -ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம்
அவஸ்தி தேரிதி காஸ க்ருத்ஸந -வேத வியாசர்
ய தண்டம் –பராத்பரம் ப்ரஹ்ம ச தே விபூதயே-ஸ்தோத்ர ரத்னம் -17-

நான்காவது வியாக்யானம்
தஸ்மிந் த்ருஷ்டே அபராவரே என்று கொண்டு பகவான் அபராவரன் -பர அவர விலக்ஷணன் -சேதன அசேதன விலக்ஷணன் என்றபடி
இவனே புருஷோத்தமன்
ப்ரஹ்ம சப்தேந ச ஸ்வ பாவதோ நிரஸ்த நிகில தோஷ அனவதிக அதிசய அஸங்க்யேய கல்யாண குண புருஷோத்தம அபிதீயதே -ஸ்ரீ பாஷ்யம் –

அபுருஷ -புருஷ -உத்புருஷ -உத்தர புருஷ – விலக்ஷனான் அன்றோ புருஷோத்தமன் –
ஸ்வ இதர ஸமஸ்த வாஸ்து விலக்ஷணன்
அசித் தத்வ -சம்சாரி ஜீவாத்ம -முக்த ஜீவாத்ம -நித்ய ஜீவாத்ம விலக்ஷனான் என்றபடி –
நித்ய ஸங்கல்ப அனுகுணத்தாலே நித்யர்கள் –

---

வார்த்தை -பெரு வார்த்தை -மெய்ம்மைப் பெரு வார்த்தை -என்று நாச்சியார் கொண்டாடும் சரம ஸ்லோகம்
மாம் -அஹம் -இரண்டாலும் ஸுலப்ய பரத்வ பரிபூர்ணன்

மாம் -கண்ணன் கழல்கள் நினைமினோ -4-1-3-
அஹம் -பனைத்தாள் மத களிறு அட்டவன் பாதம் பணிமினோ -4-1-4-
விற் பெரு விழவும் கஞ்சனும் மல்லும் வேழமும் பாகனும் வீழச் செற்றவன் தன்னை -திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே
கவள மால் யானை கொன்ற கண்ணனை -திருமாலை -45-
வார்கடா வருவி யானை மா மலையின் மருப்பிணைக் குவடு இறுத்து உருட்டி ஊர் கொள் திண் பாகனுயிர் செங்குத்து -8-4-1-

ஸுலபயத்தையே இரண்டாக பிரித்து அனுபவிப்பர் -அவதார ஸுலப்யம்-அதுக்கும் மேலாக தேர் முன் நின்று காட்டிய ஸுலப்யம்
மாம் -உனக்கு சாரதியான என்னை

தனக்காகக் கொண்ட சாரதியை வேஷத்தை அவனை இட்டுப் பாராதே தன்னை இட்டுப் பார்த்து அஞ்சின அர்ஜுனனுடைய
அச்சம் தீரத் தானான தன்மையை அஹம் என்று காட்டுகிறான் –

எளிமையாக நினைத்து அஞ்சுகிறவன் தேறும்படி -அந்தமில் -ஆதியம் -பகவானான தன் நிலையை –

நான் -என்று வெளியிடுகிறேன் -அருளிச் செயல் ரஹஸ்யம் -நாயனார் –

சர்வாதிகனான அவன் இப்படித் தாள நின்றது தனது குணத்தாலே இறே என்று அவனை இட்டுப் பாராதே
நமக்கு இழி தொழில் செய்து சாரதியாய் நிற்கிற வன்றோ என்று தன்னை இட்டுப் பார்த்து
சர்வ தர்மங்களையும் விட்டு எண்ணெய் பற்று என்னா நின்றான்
இது என்னாகக் கடவதோ என்று அஞ்சின அச்சம் தீர
ஸ்வா தீன த்ரிவித சேதன அசேதன ஸ்வரூப ஸ்திதி ப்ரவ்ருத்திகனாய்க் கொண்டு
நிரங்குச ஸ்வ தந்திரனாய் இருக்கிற தன்னுடைய யதாவஸ்தித வேஷத்தை அஹம் என்று தர்சிப்பிக்கிறான் -என்கை -மா முனிகள்

மாம் -ஆஸ்ரய ஸுகர்ய ஆபாதக கல்யாண குண விசிஷ்டன்
அஹம் -ஆஸ்ரய கார்ய ஆபாதக கல்யாண குண விசிஷ்டன்
கார்யம் -அநிஷ்ட நிவ்ருத்தியும் இஷ்ட பிராப்தியும்
ஸர்வஞ்ஞத்வம்-ஸர்வ சக்தித்வம் -பிராப்தி- பூர்த்தி –

பரத்வ ஸுலப்ய பரிபூர்ணனான பகவானை இக்காரணத்தாலேயே வேதாந்தம் பராவரன் என்று கொண்டாடுகிறது –
இப்படி ஸங்க்ரஹமாக அறியப்பட்ட வைபவத்தை
பின்பு விஸ்தாரமாக அனுபவித்து ஆனந்திக்க வேண்டும் –

————-

நூல் வாசியும் கால் வாசியும் –

அவன் திருவடிகளே ஆறும் பேறும்
அறிவினால் குறைவில்லா அகல் ஞாலத்தவர் அறிய நெறி எல்லாம் எடுத்து உரைத்த
நிறை ஞானத்து ஒரு மூர்த்தியான கீதாச்சார்யனுடைய கீதா நிஷ்கர்ஷமும் இதுவே யாகும்
உறுவதாவது -நீள் குடல் கூத்தனுக்கு ஆட் செய்வதே -4-10-10-
ஆட் செய்வதே உறுவதாவது -உறுவதுவும் இது -ஆவதும் இது -சீரியதும் இது -ஸூ சகமும் இது –

அருள் கொண்டாடும் அடியவர் -என்பதுக்கு நாயனார் வியாக்யானத்தில்
கைங்கர்யம் புருஷார்த்தம் -கருணை சாதனம் என்று இருக்கும் அவர்கள் –
சரணாகதி செய்து அபேக்ஷிக்க வேண்டியது கைங்கர்யம் தானே இதுவே சீரிய பலன்

சரணாகதிக்கு பல நியமம் இல்லை -தர்ம புத்ராதிகளுக்கு பலம் ராஜ்ஜியம் –

திரௌபதிக்கு பலம் வஸ்திரம் –

பெருமாளுக்குப் பலம் சமுத்திர தரணம்

இவ்வர்த்தமாக பிரபத்தி பண்ணுகையாலே -மா முனிகள்
ஸித்தித்த பலம் என்ற அர்த்தம் சொல்லில் வைகளையம் வரும் –
பிராபத்தாக்களுக்கு தத் தத் உத்தேஸ் யத்தவம்-என்றே அர்த்தமாகக் கடவது –

திரௌபதி வஸ்திரம் உத்தேசித்து சரணாகதி செய்தமையை

அந்தகன் சிறுவன் அரசர் தமரசற் கிளையவன் அணி யிழையைச் சென்று
எந்தமக்குரிமை செய்யெனத் தரியாது எம்பெருமான் அருள் என்ன
சந்தமில் குழலாள் அலக் கண் நூற்றுவர் தம் பெண்டிரும் எய்தி நூல் இழப்ப
இந்திரன் சிறுவன் தேர் முன் நின்றானைத் திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே –2-3-6-

தூது சாரத்யங்கள் பண்ணிற்றும் திரௌபதி உடைய மங்கள ஸூத்ரத் தக்காகவே -பிரதான ஹேது –

கோவிந்த புண்டரீகாஷ ரஷமாம் சரணாகதம் –
பாண்டவர் தம்முடைய பாஞ்சாலி மறுக்கம் எல்லாம் ஆண்டங்கு நூற்றுவர் தம் பெண்டிர் மேல் வைத்த அப்பன் -பெரியாழ்வார் -4-3-6-
துரியோதனன் ராஜாதிராஜன் என்று அஹங்காரம் கொண்டு இருந்ததால்  அரசர்தம் அரசன் -என்கிறார் –
எம்தமக்கு உரிமை செய் -துச்சாச நச்சாபி சமீஷ்ய கிருஷ்ணாம் அவேஷமாணான் க்ருபணான் பதீம்ஸ்தான்
ஆதூய வேகேன விசம்ஜ்ஞ கல்பாம் உவாச தாஹீதீ ஹசன் ச சப்தம் –சபா பருவ   ஸ்லோகம் -89-56
ரஜஸ்வலையாய் இருக்கும் தன்மையையும் கணிசியாமல் தலை மயிரைப் பிடித்து மான பங்கம் செய்தானே
சந்தம் அல் குழலாள் -அழகு இருள்
அலக்கண் -மன வருத்தம்
இந்த்ரன் சிறுவன் -அர்ஜுனன் -யுதிஷ்ட்ரன் -யம தர்ம ராஜ புத்திரன் -பீமசேனன் -வாய் தேவ புத்திரன்-

அந்தகன் சிறுவன்
குருடன் பெற்ற பிள்ளை யாயிற்று
இத்தால் அறிவு  கேடு வழி வழி வருகிறது என்கை –
பிதாவானவன் கண் அஞ்ச வளர்க்க வளருகை அன்றிக்கே
தான் கண்டபடி மூலையடையே திரிந்தவன் –

அரசர் தமரசற் கிளையவன்
ராஷச ராஜாவான துரி யோதனனுக்கு பின் பிறந்தவன் –
துச்சாதனன் -என்றபடி –
அவன் கொண்டாடி வளர்க்க -செருக்காலே வளர்ந்தவன் என்று
தீம்புக்கு உறுப்பாக சொல்லுகிறது –
(யவ்வனம் -தன சம்பத்- பிரபுத்வம் – அவி விவேகம் நான்கும் இருந்தால் கேட்க வேண்டுமோ )

அணி யிழையைச் சென்று —
மஹோ உத்சவம் ஆகையாலே
ஆபரணங்களாலே அலங்க்ருதையாய் நின்றவள்
பக்கலிலே கிட்டி –

எந்தமக்குரிமை செய்யென-
சூதிலே உன்னையும் தோற்றார்கள்
நீ போந்து எங்களுக்கு இழி தொழில் செய் -என்ன –

தரியாது –
அவள் அந்ய சேஷத்வத்தை பொறுத்து இலள் ஆயிற்று –
இவ்வளவில் ஸ்வாமி யான நீ என் பக்கல் கிருபை பண்ண -வேணும் என்ன

ஆண் பிள்ளைகளான பர்த்தாக்கள் சந்நிதிஹிராய் இருக்க
தூரஸ்தனான கிருஷ்ணன் பேரைச் சொல்லுவான் என் என்று
எம்பாரைக் கேட்க
அறிந்தோமே -முன்பே சில ஸூரு ஸூரூ கேட்டு வைத்தாள் -போலும்
மஹத்யாபதி யம்ப்ராப்தே ஸ்மர்தவ்யோ பகவான் ஹரி –என்று
(வசிஷ்டர் சொல்ல கேட்டு இருக்கிறாளே )

இது தன்னைப் பட்டரைக் கேட்க
பர்த்தாவின் கையைப் பிடித்துப் போகா நின்றாலும்
இடறினால் அம்மே -என்னக் கடவது காண் -என்று அருளிச் -செய்தார்
அர்த்தம் அதாய் இருக்கச் செய்தே
விசைப்பு கிடந்தபடி காணும் -விசைப்பு -ஸ்நேஹாதிக்யம்
(எவ்வுயிர்க்கும் தாயாய் இருக்கும் வண்ணமே )

சந்தமல் குழலாள் –
சந்தம் என்று நிறம்
அல் -என்கிற இத்தால் இருளை லஷித்து ( அல்லும் பகலும் இருளும் பகலும் )
நிறம் இருண்ட குழலை உடையவள் என்னுதல் –
அன்றிக்கே
சந்தமல் குழலாள் –
சந்தனப் பூ மாறாத குழலை உடையவள் என்னுதல்

அவள் பட்ட அல்லல் உண்டு –துக்கம் அத்தை
துர் யோதாநாதிகள் உடைய ஸ்திரீகள் பட்டு –
அதில் தன்னேற்றமாக நூலும் இழந்தார்கள் ஆயிற்று –
அவர்களுக்கு துக்கம் நிலை நிற்கும்படி பண்ணினான் ஆயிற்று –

இந்திரன் -இத்யாதி -(ஸ்வாபதேசம் )
வலியார் சிலரை அபாஸ்ரயமாக பற்றினாலும்
தானே தாழ நின்று ரஷகனாக வல்லன் என்னும் இடத்தை சொல்லுகிறது–
த்ரௌபதிக்கு பர்த்தாகள் உதவிற்று இலர்-
அர்ஜுனனுக்கு இந்த்ரன் உதவிற்று இலன் –

————————————————————————–

பாண்டவர் தம்முடைய பாஞ்சாலி மறுக்கம் எல்லாம்
ஆண்டு அங்கு நூற்றுவர் தம் பெண்டிர் மேல் வைத்த அப்பன் மலை
பாண் தகு வண்டு இனங்கள் பண்கள் பாடி மது பருகத்
தோண்டல் உடைய   மலை தொல்லை மால் இரும் சோலை அதுவே –ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி–4- 3-6 –

பதவுரை

பாண்டவர் தம்முடைய–பஞ்சபாண்டவர்களுடைய (மனைவியாகிய)
பாஞ்சாலி–த்ரௌபதியினுடைய
மறுக்கமெல்லாம்–மனக் குழப்பத்தை யெல்லாம்
ஆண்டு–(தன்) திருவுள்ளத்திற்கொண்டு,
அங்கு–(அவள் பரிபவப்பட்ட) அப்போது (அத் துன்பங்களை யெல்லாம்)
நூற்றுவர் தம்–(துரியோதநாதிகள்) தூற்றுவருடைய
பெண்டிர் மேல்–மனைவியர்களின் மேல்
வைத்த–சுமத்தின
அப்பன்–ஸ்வாமியான கண்ண பிரான் (எழுந்தருளி யிருக்கிற)
மலை–மலையானது :
பாண் தரு–பாட்டுக்குத் தகுதியான (ஜன்மத்தை யுடைய)
வண்டு இனங்கள்–வண்டு திரளானவை
பண்கள்–ராகங்களை
பாடி–பாடிக் கொண்டு
மது–தேனை
பருக–குடிப்பதற்குப் பாங்காக (ச் சோலைகள் வாடாமல் வளர)
தோண்டல்–ஊற்றுக்களை யுடைய மலையாகிய
தொல்லை மாலிருஞ் சோலை அதே–அநாதியான அந்த மாலிருஞ் சோலையேயாம்.

பாண்டவர் தம்முடைய பாஞ்சாலி மறுக்கம் எல்லாம்
இவர்களைப் பாண்டவர்கள் என்கையாலே
அவளையும் பாஞ்சாலி என்று
ஆபி ஜாத்யம் சொல்லுகிறது –

தம்முடைய -என்கையாலே
இவர்களுடைய அபிமானத்திலே அவள் ஒதுங்கி
புருஷணாம் அபாவேந ஸர்வா நார்யா பதி வ்ரதா -என்கிற
பட்டாங்கில் பார தந்தர்யமும் ஸஹ தர்ம சாரித்வமும் தோற்றுகிறது

மறுக்கம் எல்லாம்
துரியோத நாதிகள் ஸபா மத்யத்திலே கொடு போய் துஸ் ஸாதனன் பரிபவிக்க
அத்தாலே ஈடுபட்டு க்ருத்யக்ருத்ய விவேக ஸூன்யையாய்
நெஞ்சு மறுகி அந்த சபையில் இருந்தவர்கள் எல்லாரையும் தனித்தனி முறைமை சொல்லி
சரணம் புக்க அளவிலும்

இவன் சோற்றை யுண்டோமே -என்று வயிற்றைப் பார்ப்பார்
துரியோதனுடைய மாத்சர்யத்தைப் பார்ப்பார்
தர்ம புத்ரனுடைய தர்ம ஆபாச ப்ரதிஜ்ஜையைப் பார்ப்பார்
மற்றும் தம் தாம் கார்யம் போலே தோற்றுகிற அஞ்ஞான பிரகாசத்தை ஞானமாக நினைத்து நிலம் பார்ப்பாராய்

இவளை அபிஜாதை யானாள் ஒரு ஸ்த்ரீ என்றும்
பதி வ்ரதை -என்றும்
ஸஹ தர்ம ஸாரி -என்றும் பாராமல்
துஸ்ஸாதனன் நலிவதைப் பார்த்து இருக்க

இவளும் தன்னுடைய அகதித்வத்தை அனுசந்தித்து
சங்க சக்ர கதா பாணே –நீயும் என்னைப் போலவோ –
துவாரகா நிலயா -பெண் பிறந்தார் வருத்தம் அறிந்து ரஷித்த பிரகாரங்களை மிகையோ
அச்யுத -ஆஸ்ரிதர் தங்கள் நழுவிலும் கை விடான் என்கிறது -வடயஷ ப்ரசித்தியோ
கோவிந்த -ஸர்வஞ்ஞராய் ஸர்வ ஸக்தர்களையோ ரஷித்தது
புண்டரீகாக்ஷ –அக வாயில் கிருபை காணலாம் படியாய் யன்றோ திருக் கண்களில் விகாஸம் இருப்பது –
உனக்கும் ஏதேனும் ஸ்வப்னம் முதலான சங்கோசங்களும் உண்டோ என்றால் போலே சொல்லி
ரக்ஷமாம் சரணாம் கத -ரஷக அபேக்ஷை பண்ணின அளவிலும்

ருணம் ப்ரவ்ருத்தம் இவ -என்றால் போலே
சில கண் அழிவுகளோடே ஸ்ரீ கஜேந்த்ரனுடைய ரக்ஷக அபேக்ஷையை நினைத்து வந்தால் போலே
வந்து முகம் காட்ட ஒரு வழியும் காணாமல்

அவன் பட்ட மறுக்கம் அறியாதே
அவனும் இவர்களைப் போலே கை விட்டான் ஆகாதே என்று
இவள் நினைத்து முன்பு கேட்டு வைத்த சுருசுருப்பையும் காற்கடைக் கொண்டு
லஜ்ஜா நிபந்தனமான சக்தியால் வந்த அசக்தியையும்
அந்த லஜ்ஜையையும் மிடுக்கலோடே கை விட்ட அளவிலே
(இரு கையும் விட்டேனோ திரௌபதியைப் போலே )

எல்லா அவஸ்தையிலும் தியாக விசிஷ்ட ஸ்வீகாரம் ஆகையால்
கழித்து உடுத்தமை தோன்றாமல் உடுத்துக் கழித்தால் போலே நிற்கும்படி
திரு நாம பிரபாவம் உதவும்படியான
சங்கல்ப மாத்ரத்தாலே வஸ்திரம் மாளாமல்
மறுக்கம் எல்லாம் மாண்டு –(துச்சானாதிகளும் )மாண்டு இவளை மயிர் முடிப்பித்து
வதார் ஹரையும் கரிக் கட்டையையும் மன்னரும் பிள்ளையும் ஆக்கும் அளவாக நினைத்து இறே
எல்லா மாண்டு -என்கிறது

ஆண்டு அங்கு நூற்றுவர் தம் பெண்டிர் மேல் வைத்த
இவ்வளவிலும் பர்யவசியாமல் நூற்றுவர் தம் பெண்டிர் மேலே இம்மறுக்கம் எல்லாம்
வாங்கி வைத்தால் இறே இவள் மறுக்கம் மாண்டது என்னாலாவது

அன்றியே
இவள் மறுக்கம் எல்லாம் தான் ஏறிட்டுக் கொண்டு ருணம் ப்ரவ்ருத்தம் என்று தான் மறுகையாலே
வ்யாதி யுடையவனை வியாதியாளன் என்னுமா போல் இன்றிக்கே
தானே பூண்டு கொள்கையாலே ஆண்டு என்கிறது
அந்த ஆட்சி முடிவது அவர்கள் மேல் வைத்தால் இறே என்னவுமாம்

(நோய் உடையவன் நோயாளி போல் மறுக்கம் ஆளி ஆண்டு என்கிறது )

அன்றிக்கே
மாண்டு அங்கு என்றது
மாண் தங்கு என்று என்று பதமாய்
மாட்சிமை தகுகிற ஸ்த்ரீகள் என்னுதல் –

ஆண் தங்கு -என்று பதமாய்
ஆண்மை அமர்ந்த நூற்றுவர் என்னவுமாம்
யுத்த உன்முகராய் படுகையாலே ஆண்மை அமருகையும் குறை இல்லை இறே
அங்கு அங்கு வைத்த என்னவுமாம்

அப்பன் மலை
ஸ்வ ஸங்கல்பத்தாலே அந்யோன்ய தர்சனம் இன்றிக்கே இருக்கச் செய்து இறே இது எல்லாம் செய்தது
இது எல்லாம் திரு நாமம் தானே இறே செய்தது
இவ் வுபகாரம் எல்லாம் தோற்ற அப்பன் என்கிறார் –
திரு நாம பிரபாவம் தானே அவனையும் ஸ்வ ஸங்கல்ப பரதந்த்ரன் ஆக்கும் போலே காணும்
தூத்ய ஸாரத்யங்கள் பண்ணிற்றும் இவள் சொன்ன திரு நாமத்துக்காகவே என்னுதல்
திரு நாமம் சொன்ன இவள் தனக்காக என்னுதல் –

பாண் தகு வண்டு இனங்கள் பண்கள் பாடி மது பருகத்
பண்ணைப் பாண் என்று பண்ணிலே பாடத் தகுதியான வண்டினங்கள் என்னுதல்
திருப் பாண் ஆழ்வார் போல் பண்ணிலே பாடுபவர் போல் என்னுதல்

பருக என்றது
வர்த்தமானமாய்
பருகப் பருக ஊற்று மாறாதே செல்லும் நீர் நிலமாய்
பூக்களை யுடைத்தான சோலையே நிரூபகமான மலை

தோண்டல் உடைய   மலை தொல்லை மால் இரும் சோலை அதுவே
தோண்டல் உடைய-ஊற்று மாறாதே
இம் மலைக்குப் பழைமை யாவது

அநாதியான திருமலை ஆழ்வார் தாமே திருவனந்த ஆழ்வான் என்னும் இடம் தோற்றுகிறது –

—————–

அந்தகன் சிறுவன் -அறிவு கேடு வழி வழியாக வந்தது என்பதைக் காட்ட
அரசர் தம் அரசன் -அஹங்காரம் தலை மண்டின படி

ஆண்பிள்ளைகளான பார்த்தாக்கால் சந்நிஹிதராய் இருக்க தூரஸ்தனான கிருஷ்ணனைச் சொல்லுவான் என் என்று எம்பாரைக் கேட்க
முன்பே வசிஷ்டர் மஹத்யாபதி ஸம் ப்ராப்தே ஸ்மர்த்தவ்யோ பகவான் ஹரி -சபா பர்வம் -90-41–என்று அருளிச் செய்தார்

இது தன்னை பட்டரைக் கேட்க
நாயகன் கைபிடித்து நாயகி செல்லும் கால் இடறினால் அம்மே -என்னக் கடவது காண் -என்று அருளிச் செய்தார்
அவ்வண்ணமே எவ்வுயிர்க்கும் தாயாய் இருக்கும் கண்ணனான பகவானைப் பற்றினாள்

இத்தால் சொல்லிற்று ஆயிற்று
திரௌபதி நூல் தங்கினபடியும்
மற்றையோர் நூல் இழந்த படியும்
இவள் நூலுக்கு -மங்கள ஸூ த்ரத்துக்கு வாசி என் என்னில்
கோவிந்தா என்று நாக்கு வேரூன்றின கழுத்துக்கு ஒரு குண ஹானி இன்றிக்கே

ப்ரதிஜ்ஜையாலே குழல் விரித்து இருந்த இவள் குழலை முடிப்பித்தவாறே அவர்கள் குழல் விரித்தார்கள்

நூல் வாசி இவளுக்கு உண்டாய்த்து -கால் வாசி இருந்தபடியால் என்றபடி
அவன் காலைப்பற்றி இறே இவள் நூல் கழுத்திலே தங்கியது என்றபடி
இந்திரன் சிறுவன் -திரௌபதிக்கு பர்த்தாக்கள் ரக்ஷகர் அல்லாதாப் போல் அர்ஜுனனுக்கு இந்திரன் ரக்ஷகன் ஆக வில்லையே
ஸர்வ ரக்ஷகனான அகார வாஸ்யனான கிருஷ்ணனே ரக்ஷகன் ஆனான் இருவருக்கும் –

நூல் என்று ஸாஸ்த்ரமாய் -அதற்கு வாசி -அவன் கால் வாசியே -சரணாகதியே -இதுவே பரம தர்மம்-சகல ஸாஸ்த்ர ஸம்மதம்

ஆக
திருவல்லிக்கேணியான் ப்ரமேய பூதன்
ஆழ்வார் ப்ரமாதா
அருளிச் செயல் பிரமாணம்
இம்மூன்றுக்கும் பல்லாண்டு பாடுவதே ஸ்ரீ வைஷ்ணவ கிருத்யம்

ஆழ்வார்கள் வாழி அருளிச் செயல் வாழி
தாழ்வதும் இல் குரவர் தாம் வாழி ஏழ் பாரும்
உய்ய அவர்கள் உரைத்தவைகள் தாம் வாழி
செய்ய மறை தன்னுடனே சேர்ந்து –

---

———————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் வைபவம் -சொல்லுவோம் இராமானுசன் திரு நாமங்களே -ஸ்ரீ பரமாச்சார்யர் வைபவம் —ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் —

ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் வைபவம் –

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் -நம்மாழ்வார் நம் இராமானுசன் -நம் மணவாள மா முனிகள்
மூவரும் திருவாவதரித்தது ஆழ்வார் திருநகரியிலேயே –

அஷ்டதிக் கஜங்கள் எண்மர்-
1- அழகிய வரதர் எனப்படும் ராமானுஜ ஜீயர் எனப்படும் வானமா மலை ஜீயர் -அருளாளப் பெருமாள் எம்பெருமானாரைப் போல் பிரியாது அடிமை செய்து போருவர்
2-பட்டர் பிரான் ஜீயர் -பூர்வாஸ்ரமத்தில் கோவிந்த தாஸப்பர் -எம்பாரைப் போல் பதச்சாயை –
3-திருவேங்கட ராமானுஜ ஜீயர்
4-கோயில் அண்ணன் -உடையவருக்கு முதலியாண்டானைப் போல் பாதுகா ஸ்தாநீயர்
5-பிரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணன் -ஆழ்வானைப் போல் உஸாத் துணை
6- எறும்பி அப்பா -எம்பெருமானாருக்கு வடுக நம்பி போல் தேவு மற்று அறியாத அத்யந்த அபிமதர்
7-அப்பிள்ளை -உறங்கா வல்லி போல் மடத்தின் ஸர்வ பரங்களையும் நடத்திக் கொண்டே போருவர்
8-அப்பிள்ளார்

இவர்களைத் தவிர நவ ரத்ன சிஷ்யர்களும் உண்டு
1-சேனை முதலியாண்டான் நாயனார்
2-சடகோப தாஸரான நாலூர் சிற்றாத்தான்
3-கந்தாடை போரேற்று நாயனார்
4-ஏட்டூர் சிங்கராசார்யர்
5-கந்தாடை அண்ணப்பன்
6-கந்தாடை திருக்கோபுரத்து நாயனார்
7-கந்தாடை நாரணப்பை
8-கந்தாடை தோழப் பரப்பை
9-கந்தாடை அழைத்து வாழ்வித்த பெருமாள்

இவரது பூர்வாஸ்ரமத்து திருக்குமாரர் -ராமானுஜாச்சார்யர்
திருப்பேரர் ஜீயர் நாயனார் -இவர் திருக்குருகைப்பிரான் பிள்ளான் போல் அத்ய ஆதரணீயர் –

ஸ்ரீ மான் ஸூ ந்தர ஜாமாத்ரு முனி பர்யாய பாஷ்ய க்ருத்
பாஷ்யம் வ்யாகுர்வதஸ் தஸ்ய ஸ்ரோத்ரு கோடவ் மம அந்வய -என்கிறபடியே
புனர் அவதாரமான பெரிய ஜீயர் பூ ப்ரதக்ஷிணம் பண்ணி அநேக ஸ்தலங்கள் ஜீரண உத்தாரணம் பண்ணி அருளினார்
பரமத நிரசன ஸ்வமத ஸ்தாபனம் பண்ணி அருளினார்
சர்ப்பாதி ஸ்தாவர ஜங்கமாதிகளுக்கும் மோக்ஷம் சாதித்து அருளினார்

ஈடு காலஷேபம்-இது ஸ்ருதி ப்ரக்ரியை -இது ஸ்ரீ பாஷ்ய ப்ரக்ரியை -இது ஸ்ருத ப்ரகாசிகா ப்ரக்ரியை
இது கீதா பாஷ்ய ப்ரக்ரியை -இது ஸ்ரீ பாஞ்சராத்ர ப்ரக்ரியை -இது ஸ்ரீ இராமாயண பிரகிரியை
இது மஹா பாரத ப்ரக்ரியை -இது ஸ்ரீ விஷ்ணு புராண பிரகிரியை -இது ஸ்ரீ மத் பாகவத பிரகிரியை
இது பதார்த்தம் -இது வாக்யார்த்தம் -இது மஹா வாக்யார்த்தம் -இது வ்யங்க்யார்த்தம் -என்று
அற்புதமாய் விசத வாக் சிகாமணி என்கிற தமது விருது நிறம் பெரும்படியும்
சர்வஞ்ஞ ஸார்வ பவ்மர் என்கிற பட்டம் பொலியவும் பிரவசனம் செய்து அருளினார்

ஆழ்வார் துவலில் மா மணி மாடம் -திருவாய் மொழியிலே தமது பெருமைகளை தாமே வெளியிட்டு அருளினால் போல்
இவரும் ஆர்த்தி பிரபந்தத்தில் வெளியிட்டு அருளுகிறார்

தென்னரங்கர் சீர் அருளுக்கு இலக்காகப் பெற்றோம்
திருவரங்கம் திருப்பதியே இருப்பாகப் பெற்றோம்
மன்னிய சீர் மாறன் கலை யுணவாகப் பெற்றோம்
மதுரகவி சொல் படியே நிலையாகப் பெற்றோம்
முன்னவராம் நம் குரவர் மொழிகள் உள்ளப் பெற்றோம்
முழுதும் நமக்கு அவை பொழுதுபோக்காகப் பெற்றோம்
பின்னை ஓன்று தனில் நெஞ்சு போராமை பெற்றோம்
பிறர் மினுக்கம் பொறாமை இல்லாப் பெருமையும் பெற்றோமே–55-

இதுவே நமக்கு நித்ய அனுசந்தேயம்

அடியார்கள் வாழ அரங்க நகர் வாழ
சடகோபன் தண் தமிழ் நூல் வாழ -கடல் சூழ்ந்த
மண்ணுலகம் வாழ மணவாள மா முனியே
இன்னுமொரு நூற்று ஆண்டு இரும் –

இவரது ஸாத்விக பாவம்
இவரது பெருமையைப் பொறாத சிலர் மடத்தில் நெருப்பு வைக்க
ஆதி சேஷ ரூபம் கொண்டு இவர் வெளியேற
அந்நாட்டு மன்னன் இதை அறிந்து அவர்களைத் தண்டிக்க முற்பட
பிராட்டி ராக்ஷஸிகளை ரக்ஷித்து அருளியது போல் பரம கிருபையால் வாத்சல்யத்தாலும் அவர்களை ரக்ஷித்து அருளினார்
தேவீ லஷ்மீர் பவஸி தயயா வத்சலத்வேந ச த்வம் -என்று கொண்டாடும் படி அன்றோ இவர் ஸாத்விக பாவ வைபவம் –

————-

சொல்லுவோம் ஸ்ரீ ராமானுஜன் திரு நாமங்களே-

தஸ்மை ராமாநுஜார்ய நம பரம யோகிநே
யஸ் ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி ஸூத்ராணாம் அந்தர் ஜ்வரம் அசீச மத்

பெரிய திருமுடி அடைவு எம்பெருமானாருடைய திருநாமங்கள் அடைவு காட்டப்பட்டுள்ளது –

1-இளையாழ்வார்
பிங்கள வருஷம் சித்திரை திருவாதிரை திரு அவதாரம் பண்ணின காலத்தில் மாதுலர் சாற்றினை முதல் திரு நாமம்

ஆளவந்தார் ஆம் முதல்வன் என்று கடாக்ஷித்து அருளினார்
யதிகட்க்கு இறைவன் யமுனைத் துறைவன் இணை யடியாம் கதி பெற்றுடைய ராமானுஜன்
ஆளவந்தார் திருவடிகளையே விசேஷ தனமாக கதியாக நிதியாகக் கொண்டார்

2-இராமனுஜன்
பெரிய நம்பிகள் மூலமாகப் பெற்ற தாஸ்ய திருநாமம்
பஞ்ச ஆச்சார்யர்கள் -பெரிய நம்பி பெரிய திருமலை நம்பி -திருக்கோஷ்டியூர் நம்பி -திருமாலை ஆண்டான் -ஆழ்வார் திருவரங்கப்பெருமாள் அரையர் –
இவர்கள் அனைவரும் இவருக்கு ஐந்து திருநாமங்கள் சாற்றி அருளினார்கள் –

3- யதிராஜர் –
திருவனந்த ஸரஸ்ஸிலே நீராடி ஆஸ்ரம ஸன்யாஸ ஸ்வீ காரம் பண்ணி அருள தேவப்பெருமாள் அவருக்கு சாற்றிய திரு நாமம் யதிராஜர் –

4- உடையவர் –
தென் அத்தியூரர் கழல் இணை அடிக்கீழ் பூண்ட அன்பாளனை
தன்னிடம் சேர்த்து தன்னையும் தனது சர்வத்தையும் கொடுத்து அருளி உடையவர் என்ற திருநாமம் சாற்றி அருளினார்
செங்கோலுடைய திருவரங்கச் செல்வனார்-

5-லஷ்மண முனி
ஆழ்வார் திருவரங்கப்பெருமாள் அரையர் சாத்தி அருளிய திரு நாமம்
திரு மிடற்று ஆசைக்காக வேண்டிய உபசாரங்கள் எல்லாம் பண்ணுவாராம்
லஷ்மண லஷ்மி சம்பன்ன -கைங்கர்ய சாம்ராஜ்ய லஷ்மி –

6- எம்பெருமானார்
திருக்கோஷ்டியூர் நம்பிகள் சாத்தி அருளிய திருநாமம்
எம்பெருமான் காருணீகர் இவரோ பரம காருணீகர் -அவனிலும் அதிசயித்தது அன்றோ
காரேய் கருணை இராமானுச இக்கடல் இடத்தில் ஆறே அறிபவர் நின் அருளின் தன்மை

7-சடகோபன் பொன்னடி
திருமாலை ஆண்டான் சாத்தி அருளிய திருநாமம்
ஆழ்வார் திரு உள்ளக் கருத்துப்படி வியாக்யானம் காட்டி அருளியதால் பெற்ற திரு நாமம்
ஆழ்வார் திருநகரியில் இன்றும் ஆழ்வார் திருப்பாதுகைக்கு இராமானுசன் என்றே பெயர் -மற்ற இடங்களில் தான் மதுரகவி –

8-கோயில் அண்ணர்
படிகொண்ட கீர்த்தி இராமாயணம் என்னும் பக்தி வெள்ளம் குடி கொண்ட கோயில் இராமானுசன் -ஆவதற்காக
ஸ்ரீ இராமாயண அர்த்தங்களை உபதேசித்து அருளிய பொழுது
பெரிய திருமலை நம்பி சாத்தி அருளிய திரு நாமம்
ஆண்டாள் பாரித்த படி அழகருக்கு நூறு தடா வெண்ணெய் அக்கார அடிசில் சமர்ப்பித்ததற்கு உக்காந்து நாச்சியார் அழைத்த திருநாமம்

9- தேசிகேந்த்ரன்
திருவேங்கடமுடையான் சாத்தி அருளிய திருநாமம்
அப்பனுக்கும் சங்கு ஆழி கொடுத்தவர் அன்றோ
தேசிகனான பகவானுக்கும் தேசிகர் -தேசிகோ தேசிகா நாம் –

10- பூத புரீசர்
ஆதிகேசவப்பெருமாள் சாத்க்தி அருளிய திரு நாம கரணம்

11- பாஷ்யகாரர்
சாரதா தேவி உகந்து சாத்தி அருளிய திரு நாம கரணம்

12-ஸ்வாமி தகப்பன்
உலகுக்கு எல்லாம் தகப்பனாக செல்வப்பிள்ளை -தனக்கு ஸ்வாமியை தகப்பனாக அபிமானித்து சாத்தி அருளிய திருநாம கரணம்

13-ஸ்வாமி
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ வாமன க்ஷேத்ர -திருக்குறுங்குடி நம்பி சாத்தி அருளிய திரு நாம கரணம்

————-

ஸ்ரீ பரமாச்சார்யர் வைபவம்

லஷ்மீ நாத ஸமா ரம்பாம் நாத யாமுந மத்யமாம்
அஸ்மாதாசார்ய பர்யந்தாம் வந்தே குரு பரம்பராம்

ஸ ச ஆச்சார்யவம் சோ ஜேய ஆச்சார்யாணாம் அசவ் அசவ் இதி ஆபகவத்த -ரஹஸ்ய ஆம்நாய ஸ்ருதி
ஆரோஹண அவரோஹண கிரமங்களாலும் அனுசந்திக்கப்பட வேண்டும் –
சரம ஆச்சார்யர் -அத ஏவ பரமாச்சாரியார் -ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள்
பரம ச அசவ் ஆச்சார்ய -பரமாச்சார்ய என்றும்
பரமஸ் யாபி ஆச்சார்ய பரமாச்சார்ய -என்றும் பொருள் கொள்ளத் தகும் –
நம் பூர்வாச்சார்ய பரம்பரை மண்டலாகாரமாக அன்றோ அமைந்துள்ளது –

ஸ்ரீ சைல தயா பாத்ர தனியன் வைபவம் ஸூ ப்ரஸித்தம் –
நம்பெருமாள் எந்தப் புறப்பாட்டிலும் மா முனிகள் ஈடு கால ஷேபம் செய்து அருளிய பெரிய திரு மண்டபத்தை ப்ரதக்ஷிணம் செய்வது யாவரும் அறிந்ததே –
பரமாச்சார்யருக்கு தனது சேஷ பீடத்தையும் பஹு மணமாகப் பிரஸாதித்து அருளினான் செங்கோலுடைய திருவரங்கச் செல்வன் –

பரோ மா யஸ்மாத் ஸ பரம –
ஆனித்திருமூல ஸ்ரீ சைல வைபவம் நாடும் நகரமும் நன்கு அறியக் கொண்டாடுவதும்
பிரதி ஸம்வத்ஸரம் மாசி சுக்ல துவாதசி இவரது திரு அத்யயனத்தை மிகவும் கோலா ஹலமாகத் திருவரங்கத்தில் நடப்பதும் ஸூ ப்ரஸித்தம்
விஷ்ணு பரம சேஷீ -இவரை தனக்கு சேஷீயாகக் கொண்டானே

————-

ஆசினோதி ஹி சாஸ்த்ரார்த்தான் ஆசாரே ஸ்தா பயத் அபி ஸ்வயம் ஆசரதே யஸ்மாத் தஸ்மாத் ஆச்சார்ய உச்யதே

கு ஸப்தஸ் த்வந்தகார ஸ்யாத் குரு ஸப்த தன் நிரோதக-அந்தகார நிரோதித்வாத் குரு ரித்யபி தீயதே

ஆச்சார்யன் ப்ரஹ்ம வித்ய உபதேஷ்டா
குரு வேத அத்யாபகன்
ஸ்ரீ நாரத பகவான் -ஸ்வாத் யாய நிரதம்–வாக்விதாம் வரம் -முனி புங்கவம் –
நேரே ஆச்சார்யன் என்பது ஸம்ஸார நிவர்த்தகமான பெரிய திருமந்திரத்தை உபதேசித்தவனை -ஸ்ரீ வசன பூஷணம் -315-
திருமந்த்ரத்தைச் சொன்னது ரஹஸ்ய த்ரயத்துக்கும் உப லக்ஷணம் –

ஜீவ பர ஸம்பந்த பிரகாசம் இறே திருமந்திரம்
அவ்வானவருக்கு மவ்வானவர் எல்லாம் உவ்வானவர் அடிமை என்று உரைத்தார் -ப்ரமேய சாரம்
அம்பொன் அரங்கருக்கும் ஆவிக்கும் அந்தரங்க ஸம்பந்தம் காட்டும் அவன் அன்றோ ஆச்சர்யம் -ஸப்த காதலி

பாபிஷ்ட க்ஷத்ர பந்து ச புண்டரீக ச புண்ய க்ருத் ஆச்சார்யவத்தயா முக்தவ் தஸ்மாத் ஆச்சார்யவான் பவேத் -புராண வசனம்
ஆச்சார்யாத் ஹைவ வித்யா விதிதா ஸாதிஷ்டம் பிராபத் -என்றும்
ஆச்சார்யஸ்து தே கதிம் வக்தா -என்றும் வேதாந்த வாக்கியங்கள்

தாமரையை அலர்த்தக்கடவ ஆதித்யன் தானே நீரைப் பிரிந்தால் அத்தை உலர்த்துமா போலே
ஸ்வரூப விகாசத்தைப் பண்ணும் ஈஸ்வரன் தானே ஆச்சார்ய ஸம்பந்தம் குலைந்தால் அத்தை வாடப் பண்ணும் –ஸ்ரீ வசன பூஷணம் -439-

நாராயணோ அபி விக்ருதிம் குர்யாத் குரோ ப்ரச்யுதஸ்ய துர்புத்தே கமலம் ஜலாத பேதம் சோஷயதி ரவி ந தோஷ யதி -புராண வாக்கியம்

இத்தையொழிய பகவத் விஷயம் துர்லபம் -ஸ்ரீ வசன பூஷணம் -440-
அநாதி ஸித்தமாய் இருக்கச் செய்தேயும் ஆச்சார்யன் உணர்த்துவதற்கு முன்பு அஸத் கல்பமாய் –

அவன் உணர்த்தின பின்பே கார்யகரமாகக் கடவதாய் இருக்குமது –
உஜ்ஜீவன உபதாய கதாவச்சேதகம் ஸம்பந்த ஞானம் -தத் ஹேதுத்வம் ஆச்சார்யனுக்கு என்றபடி –
உஜ்ஜீவனம் மோக்ஷம் -தத் உபதாயகம் ஞாயமான பகவத் சம்பந்தம் -தத் அவச்சேதகம் -ஞாயமானத்வம் –
தத் அவச்சின்ன -தத் விசிஷ்ட-பகவத் ஸம்பந்தம் மோக்ஷ ஹேது என்றபடி -சம்பந்த ஞானம் அவஸ்யகம் என்றபடி –
ஸம்பந்தம் ஆச்சார்யனாலே என்றபடி
பகவல் லாபம் சேர்ப்பாராலே என்று இருக்கிறாள் -1-4-8- ஈடு –

நாராயணன் திருமால் நாரம் நாம் என்னுமுறை
யாராயில் நெஞ்சே யநாதி யன்றோ -சீராரும்
ஆச்சார்யனாலே அன்றோ நாம் உய்ந்தது என்றோ
கூசாமல் எப்பொழுதும் கூறு—ஸ்ரீ ஆர்த்தி பிரபந்தம் -45-

ஏகாந்தீ வியபதேஷ்டவ்ய நைவ க்ரம குலாதிபி
விஷ்ணுநா வியபதேஷ்டவ்ய தஸ்ய ஸர்வம் பி ச ஏவ ஹி

ஸ்ரீ சைல தயா பாத்ரம் தீ பக்த்யாதி குணார்ணவம்
யதீந்த்ர ப்ரவணம் வந்தே ரம்ய ஜாமாதரம் முனிம் –

ஸ்ரீ சைல தயா பாத்ரம் -என்று உபகாரகரான திருவாய் மொழிப்பிள்ளை ஸம்பந்தம்
யதீந்த்ர ப்ரவணம் -உத்தாரகரான எம்பெருமானார் சம்பந்தம்
அபிமான துங்கர் செல்வர் அன்றோ மா முனிகள் தீ பக்த்யாதி குணார்ணவம் -ஆச்சார்ய லக்ஷண பூர்த்தி கூறப்பட்டது
வந்தே ரம்ய ஜாமாதரம் முனிம் -மா முனிகள் ஸம்பந்தம் பெரும் பேறாக மதித்து வணக்கம் செலுத்துகிறான் –

ஸ்ரீ சைல பூர்ணர்-பெரிய திருமலை நம்பி -தயைக்குப் பாத்திரமான எம்பெருமானார் யதீந்த்ரர் இஇராமாயணம் என்னும் பக்தி வெள்ளம் பெற்றார்
ஸ்ரீ சைலேசர் -திருவாய் மொழிப்பிள்ளை தயைக்குப் பாத்ரமான மணவாள மா முனிகள் -யதீந்த்ர பிரவணர்-தீர்த்தங்கள் ஆயிரமும் பெற்றவர்
இரண்டுமே ஸ்ரீ வைஷ்ண அரண்கள் அன்றோ –

யதீந்த்ரர் தாம் அவதரித்த பூதபுரியைத் துறந்து திருவரங்கத்துக்கு எழுந்து அருளி ஸம்ப்ரதாய பரிரக்ஷணம் பண்ணி அருளினார்
யதீந்த்ர பிரவணரும் தாம் அவதரித்த உறை கோயிலான திருக்குருகூரை விட்டு
காவேரி நடுவுப்பாட்டுக் கருமணியைக் கண்டு ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸ்ரீ யுடன் ஸ்ரீ ரெங்க ஸ்ரீ யையும்
ஸ்ருதி சக்கரத்தையும் திராவிட வேத சக்கரத்தையும் பெருகப் பண்ணிக் கொண்டு போந்தார்

யதீந்த்ரர் எல்லா உயிர்கட்க்கும் நாதன் அரங்கன் என்னும் பொருள் சுரந்தர்
யதீந்த்ர பிரவணர்-அனைத்து உலகும் வாழப்பிறந்தவர எதிராசா மா முனிகள் என்னும் பொருள் சுரந்தார் –
அவர் நாராயண வைபவ ப்ரகாசகர் -இவர் ராமானுஜ வைபவ ப்ரகாசகர் –

நர நாராயணனாய் உலகத்து அற நூல் சிங்காமை விரித்தவன் எம்பெருமான்
அந்த அவதாரங்கள் போலே யதீந்த்ரரும் யதீந்த்ர பிரவணரும்

ந சேத் ராமாநுஜேத்யேஷா சதுரா சதுரக்ஷரீ
காமவஸ்தாம் ப்ரபத்யந்தே ஜந்தவோ ஹந்த மாத்ருச

கோளரியை வேறாக ஏத்தி இருப்பாரை வெல்லுமே மற்றவரைச் சாத்தி இருப்பார் தவம் –

ஆழ்வாருக்கு மதுரகவிகளிலும் சிரமமான திருவடிகள் இராமானுசன் ஆனால் போலே
ராமானுஜருக்கு ஆழ்வான் ஆண்டான் முதலானாரிலும் யதீந்த்ர பிரவணர் இறே சரமமான திருவடிகள் –
ஆகையால் சரம பர்வமான ஜீயர் விஷயமான இத்தனியன் ஸகல வேத சாரம் போல் நித்ய அனுசந்தேயம்

இப்படி வைபவசாலியாய் எழுந்து அருளி உள்ள மா முனிகள் திருவடிகளே தாரக போஷக போக்யங்களாகக் கொண்ட
நம் வானமா மலை ஜீயர் -கோயில் அண்ணன் -கோயில் அப்பன் -பிரதிவாதி பயங்கர அண்ணன் சம்பந்திகளாகி நாம் உஜ்ஜீவிப்போம் –

——————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

ஸ்ரீ தெளி விசும்பு திருநாடும் -தேசமும் -தேஹமும் -ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் –

ஸ்ரீ தெளி விசும்பு திருநாடு அடைந்து வாழ்ச்சி பெற காருணிகனான சர்வேஸ்வரன் நமக்குத் தேஹத்தைத்யும் சாஸ்திரங்களையும் தந்து அருளி
அவை கொண்டு நல்லது தீயது அறிந்து -அது அடியாகத் தீயவை அகற்றி -நன்மையைச் செய்து -திவ்ய தேசம் அடைந்து
அந்தமில் பேர் இன்பத்து அடியாரோடு இருந்து வாழ்வதே உஜ்ஜீவனம் -பரம புருஷார்த்தம்

தேசமாவது அவன் உகந்து அருளினை திவ்ய தேசங்கள் -அர்ச்சா ஸ்தலங்கள் -தேஹம் -ஞானியான சம்சாரியுடைய சரீரம்

ஸ்ரீ ராமாயணம் திருவாய்மொழி -இரண்டும் த்வயதார்த்த விவரண வ்யுத்க்ரம வியாக்யானம்
ஸ்ரீ சரணாகதி கத்யமும் ஸ்ரீ வசன பூஷணமும் த்வயார்த்த விவரண சக்ரம வியாக்யானம்

திருவாய் மொழியிலே முதல் இட்டு மூன்று பாத்தாலே த்வய பூர்வார்த்த விவரணம் பண்ணுகிறார்
உபதேச தஸா யாம் பலம் பூர்வ பாவி -ஸாதனம் பஸ்ஸாத் பாவி –

சரணாகதி கத்யத்திலும் ஸ்ரீ வசன பூஷணத்திலும் ச கிராமமாக த்வயம்ன் வியாக்யானம் -உபாய உபேய பரம் த்வயம் விஸதீ க்ரியதே
ப்ரபத்யே இத் யந்தேந பூர்வ கண்டோ வியாக்யாதா
அத உத்தர கண்டம் விவ்ருண்வந் –

தனக்குத் தான் தேடும் நன்மை தீமையோபாதி விலக்காய் இருக்கும் -என்று ஆரம்பித்து உத்தர வாக்ய அர்த்தம் அருளிச் செய்பவர்
ச க்ரம வியாக்யானம் செய்யாதே -நம ஸ்ரீ மதே நாராயணாய -என்று வ்யுத்க்ரம வியாக்யானம் செய்து அருளுகிறார்
இதற்கு காரணம் சரணாகதி கத்ய ப்ரக்ரியை -நமஸ் ஸப்தார்த்தம் முன்னாக அருளிச் செய்தது போலவே இங்கும் –
இஷ்ட ப்ராப்தே அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பூர்வ கத்ய ரூபா அர்த்த க்ரமாத் பிரமம் நமஸ் ஸப்தார்த்த மாஹ-

நமஸ் -அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி வாசகம் அன்றோ
அநிஷ்டமாவது எது என்னில்
இஷ்டா நிஷ்டங்கள் பகவானைப் பற்றிப் பார்க்க வேண்டும் -நம்மைக் குறித்துப் பார்க்கக் கூடாதே –
தன்னால் வரும் நன்மை விலைப்பாலைப் போலே -அவனாலே வரும் நன்மை முலைப்பாலைப் போலே -திருக்குருகைப் பிரான் பிள்ளான்
விலைப்பால் -ஒவ் பாதிகமாயும் விரசமும் அப்ராப்தமுமாய் இருக்கும்
முலைப்பால் -நிருபாதிகமாய் -ஸ ரஸமுமாய் -ப்ராப்தமுமாய் இருக்கும்

தனக்குத் தானே தேடும் நன்மை உபாய திசையிலும் உபேய அனுபவ திசையிலும் பிராப்தி தசையிலும் ஆகலாம்
இவை இத்தனையும் அவன் திரு உள்ளத்துக்குப் பொருந்தா விடில் இவை எத்தனையும் விரோதிகளே

ஏதன் நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனையை நமஸ்
1-ஸ்ரீ பரதாழ்வானுக்கு நன்மை தானே தீமை யாயிற்று
2- தனக்குத் தானே தேடும் நன்மை தீமையோபாதி விலக்காய் இருக்கும்
3-குணம் போலே தோஷ நிவ்ருத்தி
மூன்று ஸ்ரீ வசன பூஷண ஸூத்ரங்கள்
முந்தியது உபாய தசையில் விரோதியையும்
இடையது உபேய தசையில் விரோதியையும்
பிந்தியது பிராப்தி தசையில் விரோதியையும் கூறும்

பிராப்தி தசை -சரணாகதி செய்த பிறகு இவ்வுலகில் இருக்கும் நாள்
ஸகல வேத ஸங்க்ரஹம் திருமந்திரம்
ருச யஜும் ஷி சாமானி தந்தைவ அதர்வணாநி ச
சர்வம் அஷ்டாக்ஷர அந்தஸ் ஸ்த்தம் யச்சான்யதபி வாங்மயம்
நாராயணாயா -பர அனுபவம் -ஜீவனைப் பரன் அனுபவிக்கிற அனுபவம் -அவன் போக்தா இவன் போக்யன்
ஸ்வா தந்தர்யம் நிஜ ரக்ஷணம் சமுசிதா வ்ருத்திஸ் ச நான்ய உசிதா -தஸ்யை வேதி ஹரேர் விவிச்ய கதிதம் -ஸ்வஸ் யாபி நார்ஹம் தத -அஷ்ட ஸ்லோஹி

பெண் பிள்ளைகளையோ க்ருஹ ஷேத்ராதிகளையோ பிரார்த்திப்பது கூடாது போலவே பரிபூர்ண ப்ரஹ்ம அனுபவத்துக்குத் தடையான
தேஹ நிவ்ருத்தியையும் ஞானி பகவான் இடத்தில் பிரார்த்திக்கலாமா -என்ற விசாரம் ஸ்ரீ வசன பூஷணத்தில் உண்டே –
குணம் போலே தோஷ நிவ்ருத்தி

பகவான் விரும்புகிறான் ஞானியை -ஞானி விரும்புகிறான் பகவானை –
ஸ்வரூபம் வேறே ரூபம் வேறே
ஞானிகளான ஆழ்வார்கள் பகவத் ஸ்வரூபத்தைக் காட்டிலும் பகவத் விக்ரஹத்தையே ஆதரிப்பார்கள்

பகவானும் ஆழ்வார்களுடைய ஆத்ம ஸ்வரூபத்தைக் காட்டிலும் அவர்கள் திருமேனியையே போர உகப்பன்
இருவரும் தேஹாத்ம அபிமானிகளே
பொய் கலவாது என் மெய் கலந்தானே -1-8-5-
அவனும் என்னை விட்டு என்னுடைய தேஹத்தையே விரும்பி நின்றான் -ஈட்டு ஸ்ரீ ஸூக்திகள்
ஈஸ்வரன் தனக்கும் போக்ய தமமான நித்ய விக்ரஹ அனுபவத்தில் ஊற்றத்தாலே திருமங்கை ஆழ்வார் தம்மை
ஈஸ்வர விஷயத்தில் தேஹாத்ம வாதிகளாக அருளிச் செய்வார் -தேசிகன் -த்வய அதிகாரம் –
ஆக ஞானியினுடைய தேகம் பரமனுக்கு பரம அனுபாவ்யம் என்றது ஆயிற்று –
இத்தைக் கழித்து விடு என்ற பிரார்த்தனை அவன் விருப்பத்துக்கு மாறாக உள்ளதாகையாலே

சரீர நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனை அநிஷ்டம் என்றதாயிற்று –

ஞானியினுடைய ஹ்ருதய வாச ப்ராப்திக்காகவே உகந்து அருளினை திவ்ய தேசங்கள் வாசம்-

நாகத்தணைக் குடந்தை வெக்கா திரு எவ்வுள்
நாகத்தணை யரங்கம் பேரன்பில் –நாகத்
தணைப் பாற் கடல் கிடக்கும் ஆதி நெடுமால்
அணைப்பார் கருத்தானாவான்–ஸ்ரீ நான்முகன் திருவந்தாதி -36–

மலை மேல் தான் நின்று என் மனத்துள் இருந்தானை
நிலை பேர்க்கலாகாமை நிச்சித்து இருந்தேனே –திருவாய் -10-4-4–

இதில் நின்று -த்வா -ப்ரத்ய யாந்த நிர்த்தேசம் -திவ்ய தேசத்தில் இருப்பு -அங்கம் –
மனத்துள் இருந்தான் -ஹ்ருதய வாஸம் அங்கி –ஸாத்ய -ஸாதக பாவம் –

பனிக்கடலில் பள்ளிகோளைப் பழகவிட்டு ஓடி வந்து
என் மனக்கடலில் வாழ வல்ல மாய மணாள நம்பீ -பெரியாழ்வார் -5-4-7–அவனுடைய அத்ய ஆதாரம் தெளிவு

அங்குத்தை வாஸம் ஸாதனம் -இங்குத்தை வாஸம் ஸாத்யம் -ஞான ஹ்ருதய வாசம் ப்ராப்யம் -பேறு -ஸாத்யம்

ஞானி விக்ரஹம் பெற்ற பின்பு திவ்ய தேசங்களில் பகவானுடைய ஆதரம் தாழ்ந்து இருக்குமே

கல்லும் கனை கடலும் வைகுந்த வானாடும்
புல்லென்று ஒழிந்தன கொல் ஏ பாவம் வெல்ல
நெடியான் நிறம் கரியான் உள் புகுந்து நீங்கான்
அடியேனது உள்ளத் தகம்–ஸ்ரீ பெரிய திருவந்தாதி -68-

———

வைவாஹிக க்ருஹாஸக்தனுக்கு ஸ்வ க்ருஹத்தில் ஸ்திதி போலவாம் –

ஸாத்யத்தின் போக்ய அதிசயம் காணக் காண அதிசயித்து இருக்கிற சாதன ஆதார அதிசயம் என்றும்
இவருடைய ஸாத்யம் அவனுக்கு ஸாதனமாய்
அவனுடைய ஸாத்யம் இவருக்குத் த்யாஜ்யமாய் இருக்கிறது -ஸ்ரீ ஆய் ஸ்வாமிகள் ஸ்ரீ வசன பூஷண வியாக்யானம் –

நீள் நகரம் அதுவே மலர்ச்சோலைகள் சூழ் திருவாறன் விளை –வாணனை ஆயிரம் தோள் துணித்தான் சரண் அன்றி மற்றிலமே -7-10-7-என்று
திவ்யதேசம் பிராப்யம் என்றும் பகவான் ப்ராபகம்
ப்ராப்ய சாதன அவதியை ப்ரீதியாலே பிரகாசிப்பிக்கிறார் ஏழாம் பத்தில்
அருளிச் செய்த ஆழ்வார் தாமே எட்டாம் பத்தில் திவ்ய தேசமே ப்ராப்யமும் ப்ராபகமும் என்று ஸித்தாந்தீ கரித்து அருளிச் செய்கிறார்

திருக்கடித்தானத்தை ஏத்த நில்லா குறிக்கொண்மின் இடர் -8-6-6-
இரு கரையர் ஆக்காமல் –ப்ராப்ய ஏக பரர் ஆக்குகிறார் எட்டாம் பத்தில்

ஆக -சரீரத்தைக் கழித்து விடு என்கிற தோஷ நிவ்ருத்தி தானே காமினியினுடைய அழுக்கு உகக்கும் காமுகனைப் போலே
தோஷமே அபிமதமாய் இத்துடன் தன்னைப் புஜிக்க ஆதரிக்கும் அவனது போகத்தை விலக்கக் கூடாதே

அவனது உடைமையானபடியாலே இதுவும் ததீயத்வ ஆகாரத்தாலே உத்தேச்யம்
மதீயம் என்னில் விட்டு அகலவும் ததீயம் என்னில் இகழ்வறவும் -ஆச்சார்ய ஹ்ருதயம் -149-
இகழ்வில் இவ்வனைத்தும் என்கோ -திருவாய் 3-4-1-

பேர் ஆயிரம் கொண்ட பீடு உடையாரின் ஒரு திரு நாமம் ருத்ர -ரோத யதீதி ருத்ர -ஸ்ரீ பட்டர் பாஷ்யம்
ஆஹ்லாத ஸீத நேத்ராம்பு புல கீக்ருத காத்ரவான் ஸதா பரகுண ஆவிஷ்ட த்ரஷ்டவ்ய சர்வ தேஹி பி -ஸ்ரீ விஷ்ணு தத்வ ஸ்லோகம்

ஏறு அடர்த்ததும் ஏனமாய் நிலம் கீண்டதும் முன்னி ராமனாய்
மாறு அடர்ததும் மண் அளந்ததும் சொல்லி பாடி வண் பொன்னி பேர்
ஆறு போல் வரும் கண்ண நீர் கொண்டு அரங்கன் கோவில் திரு முற்றம்
சேறு செய் தொண்டர் சேவடி செழும் சேறு என் சென்னிக்கு அணிவனே –ஸ்ரீ பெருமாள் திருமொழி -2-3-
ஆனந்தக்கண்ணீர் -ஸ்ரீ வைஷ்ணவ லக்ஷணம் அருளிச் செய்கிறார் -அடியார்களை அழச்செய்பவன் -ஆகையால் ருத்ரன் என்று அவன் திருநாமம்

ஸதா -த்ரஷ்டவ்ய -பதத்தோடே சேர்த்து நம்பிள்ளை
உண்ணும் சோறு –6-7-1-
கண்கள் நீர் மல்கி -இவர்களுடைய உண்ணும் சோறு பருகும் நீர் தின்னும் வெற்றிலை எல்லாம் இருக்கிற படி —
ஒருவண்பகவத் குண வித்தகனாய்க் கண்ணும் கண்ணநீருமாய் இருக்க –
அவனைக் கண்டு கொண்டு இருக்க வாகாதே யடுப்பதே
அழு நீர் துளும்ப அலமருகின்றன வாழியரோ -என்று சேதனராகில் மங்களா ஸாஸனம் பண்ண அன்றோ அடுப்பது –

நஞ்சீயர் பிள்ளை திரு நறையூர் அரையரோடே மூன்று திருவாய் மொழி கேட்டேன் -அதில் எனக்கு ஒரு வார்த்தைகளும் போகாது –
ஒரு திருவாய் மொழியை பிரஸ்தாவியா அவர் சிதிலராய்க் கண்ணும் கண்ண நீருமாய் இருக்கும் இருப்பை நினைத்து இருப்பன் -என்று அருளிச் செய்வர்
ஆஹ்லாத ஸீத நேத்ராம்பு -ஸதா த்ரஷ்டவ்ய-ஸதா தர்சனம் பண்ணுகைக்கு ஒரு தேச விசேஷம் தேடிப்போக வேணுமோ –

இதுவே பரம புருஷார்த்தம் -த்ரஷ்டவ்ய -தவ்ய ப்ரத்யயம் -விதி ப்ரத்யயம் -இத்தால் இது ஸித்தம்
பார்க்க வேண்டியவன் எவன் என்னில் -ஸர்வ தேஹி அபி -தேஹம் படைத்த ஒவ்வொருவனுக்கும் இதுவே பலம் –
நாமும் தேஹிகளே –
பகவானும் தேஹியே –
ஆக ஸ்ரீ வைஷ்ணவ விக்ரஹ அனுபவம் பகவானுக்கும் பாகவதருக்கு பலம் -என்றதாயிற்று –
த்ரஷ்டவ்ய-என்கிற இத்தால் நது வக்தவ்ய -என்பதும் கிடைக்கும்
யதோ வாஸோ நிவர்த்தந்தே -என்று ஸ்ருதி மீண்ட பகவத் விஷயத்தைப் பேசினாலும் பேசலாம்
ஸ்ரீ வைஷ்ணவனுடைய வைபவத்தைப் பேச இயலுமோ -இயலாது -என்றபடி –

ஆக தேசம் -திவ்யதேசம் -திருவரங்கம் தொடக்கமானவை
அவற்றில் எம்பெருமான் எழுந்து அருளி இருப்பதே ஒரு ஞானி விக்ரஹ வாஸத்தை ஆசைப்பட்டே –
இவனுடைய தேஹத்தை அவன் மிகவும் ஆதரிக்கிறேன் -என்றபடி –

நின்றது எந்தை ஊரகத்து இருந்தது எந்தை பாடகத்து
அன்று வெஃகணைக் கிடந்தது என்னிலாத முன் னெல்லாம்–
நின்றதும் இருந்ததும் கிடந்ததும் என் நெஞ்சுள்ளே –

ஹிருதயம் தத் விஜா நீயாத் விஸ் வஸ்ய ஆயதனம் மஹத் -ஸ்ருதி கோஷிக்குமே
ஞானி ஹிருதயம் பகவானுக்கு மஹா ஆயதனம் -பெரிய கோயில் என்றபடி
பெரிய கோயில் தொடக்கமான திவ்ய தேசங்கள் எல்லாம் இளங்கோயில்கள்
வெள்ளத்து இளங்கோயில் -பூதத்தாழ்வார்
இளம் கோயில் கைவிடேல் என்று பிரார்த்திக்க வேண்டும்படி அன்றோ இவை –

——————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

ஸ்ரீ பகவத் குணங்கள் -ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் —

ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர ரத்னம்-தனியன்கள்-

ஸ்வாதயந்நிஹ ஸர்வேஷாம் த்ரய்யந்தார்த்தம் ஸுதுர்க்ரஹம் |
ஸ்தோத்ர யாமாஸ யோகீந்த்ர: தம் வந்தே யாமுநாஹ்வயம் ||

யோகிகளுக்குள் சிறந்தவரும், புரிந்து கொள்ள அரிதான வேதாந்த அர்த்தங்களை எல்லோரும்
புரிந்து கொள்ளும்படி ஸ்தோத்ரங்களாக அருளிச்செய்தவருமான ஆளவந்தாரை வணங்குகிறேன்.

நமோ நமோ யாமுநாய யாமுநாய நமோ நம: |
நமோ நமோ யாமுநாய யாமுநாய நமோ நம: ||

ஆளவந்தாரை மீண்டும் மீண்டும் வணங்குகிறேன். என்னால் அவரை வணங்குவதை நிறுத்த முடியவில்லை.

ஶ்லோகம் 1 –
முதல் ஶ்லோகத்தில், ஆளவந்தார் ஸ்ரீமந்நாதமுனிகளின் உண்மையான செல்வமான
ஞானம் மற்றும் வைராக்யம் ஆகியவற்றின் பெருமையை வணங்குகிறார்.

நமோ’சிந்த்யாத்புதாக்லிஷ்ட ஜ்ஞாந வைராக்ய ராஶயே |
நாதாய முநயே’காத பகவத் பக்தி ஸிந்தவே ||

நினைவுக்கு அப்பாற்பட்ட, உயர்ந்த ஞானம் மற்றும் வைராக்யம் ஆகியவற்றின் கூட்டத்தை
எம்பெருமானின் கருணையால் ஸ்ரீமந்நாதமுனிகள் எளிதில் அடைந்தார்.
அவர் எப்பொழுதும் பகவானையே த்யானித்தில் கொண்டிருப்பவர். பகவத் பக்திக் கடலாக இருப்பவர்.
இப்படிப்பட்டவரை வணங்குகிறேன்.

————-

ஶ்லோகம் 2 –
இதில், பகவத் அவதாரங்களில் ஸ்ரீமந் நாதமுனிகளுக்கு இருந்த ஞானம் ஆகியவற்றின் மேலான சிறப்பு விளக்கப்படுகிறது.
அல்லது, “(முந்தைய ஶ்லோகத்தில் சொல்லப்பட்ட) ஞானம் முதலியவை அவரிடமே தங்காமல், என்னளவும் பெருகி வருகிறது”
என்று ஆளவந்தார் அருளிச் செய்கிறார்.

தஸ்மை நமோ மதுஜிதங்க்ரி ஸரோஜ தத்வ
ஜ்ஞாநாநுராக மஹிமாதிஶயாந்தஸீம்நே |
நாதாய நாத முநயே’த்ர பரத்ர சாபி
நித்யம் யதீய சரணௌ ஶரணம் மதீயம் ||

மது என்னும் அஸுரனைக் கொன்ற எம்பெருமானின் திருவடிகளில் சிறந்த ஞானம் மற்றும் பக்தியின் வடிவமாக
விளங்குபவர் ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள். அவருடைய திருவடிகளே எனக்கு இவ்வுலகிலும் பரமபதத்திலும் புகலாக இருக்கும்.
அவரே என் தலைவர். இப்படிப்பட்டவரை நான் வணங்குகிறேன்.

————

ஶ்லோகம் 3 –
தாகம் உள்ள ஒருவன் நீரை மேலும் மேலும் பருகியும் தாகம் தீராமல் இருப்பதைப் போலே,
ஆளவந்தார் “மீண்டும் மீண்டும் நான் ஸ்ரீமந் நாதமுனிகளின் தொண்டன்” என்று அருளிச் செய்கிறார்.

பூயோ நமோ’பரிமிதாச்யுத பக்தி தத்வ
ஜ்ஞாநாம்ருதாப்தி பரிவாஹ ஶுபைர் வசோபி: |
லோகே’வதீர்ண பரமார்த்த ஸமக்ர பக்தி
யோகாய நாதமுநயே யமிநாம் வராய ||

பகவானிடத்தில் எல்லை இல்லாத பக்திக் கடலில் இருந்து பெருகிய மங்களகரமான வார்த்தைகள் மற்றும்
உண்மை ஞானம் வந்து பிறந்ததைப் போலே இருப்பவர் ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள். அவரே சிறந்த குறிக்கோள்.
அவர் பூர்த்தியையும் பக்தி யோகத்தையுமுடையவர். யோகிகளில் சிறந்தவர். அவருக்கு மீண்டும் என் வணக்கங்கள்.

—————

ஶ்லோகம் 4 –
ஸ்ரீவிஷ்ணு புராணத்தை அளித்து உபகாரம் செய்த ஸ்ரீ பராசர பகவானை ஆளவந்தார் வணங்குகிறார்.

தத்வேந யஶ்சிதசிதீஶ்வர தத் ஸ்வபாவ
போகாபவர்க்க ததுபாய கதீருதார: |
ஸந்தர்ஶயந் நிரமிமீத புராண ரத்நம்
தஸ்மை நமோ முநிவராய பராஶராய ||

ரிஷிகளில் தலை சிறந்தவரான, உதார குணத்தை உடையவரான பராசர ரிஷிக்கு என் வணக்கங்கள்.
இவரே சித் (ஆத்மாக்கள்), அசித் (அசேதனப் பொருட்கள்), ஈச்வரன், இவர்களுடைய தன்மைகள்,
இவ்வுலக இன்பங்கள், மோக்ஷம், இவ்வுலக இன்பம் மற்றும் மோக்ஷம் ஆகியவற்றை அடையும் வழி,
ஆத்மாக்களால் அடையப்படும் குறிக்கோள் ஆகியவற்றை உள்ளபடி, புராணங்களில் ரத்னமான
ஸ்ரீவிஷ்ணு புராணத்தில் அருளிச் செய்தவர்.

————-

ஶ்லோகம் 5 –
ஆளவந்தார் நம்மாழ்வார் திருவடிகளில் விழுந்து அவரிடத்தில் சரணடைகிறார்.

மாதா பிதா யுவதயஸ் தநயா விபூதி:
ஸர்வம் யதேவ நியமேந மதந்வயாநாம் |
ஆத்யஸ்ய ந: குலபதேர் வகுளாபிராமம்
ஸ்ரீமத் ததங்ரி யுகளம் ப்ரணமாமி மூர்த்நா ||

நம்மாழ்வாரின் திருவடிகளே எனக்கும் என் குலத்தவர்களுக்கும், தாய், தந்தை, மனைவி, மக்கள், சிறந்த செல்வம் மற்றும் எல்லாமாகும்.
மகிழ மாலையால் அலங்கரிக்கப்பட்டு இருக்கும், கைங்கர்யச் செல்வத்தை உடையராயிருக்கும், நம் வைஷ்ணவ குலத்துக்குத்
தலைவரான நம்மாழ்வாரின் இரண்டு திருவடிகளில் என் தலையை வைத்து வணங்குகிறேன்.

—————–

வைதிக மத ப்ரவர்த்தலரில் அக்ரேஸர் ஸ்ரீ பராசர பகவான்
அவரை உதாரர் என்று கொண்டாடுகிறார் நம் பரமாச்சார்யரான ஸ்ரீ ஆளவந்தார்
அவர் அருளியச் செய்த ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணமே புராண ரத்னம் என்று கொண்டாடப்படுகிறது –
அதில் பகவச் சப்தார்த்தத்தையும்-அந்த ஸப்தம் இன்னாரைத் தான் முக்கியார்த்தமாகக் குறிக்கும் என்பதை

ஸூத்தே மஹா விபூத் யாக்யே பரே ப்ரஹ்மணி ஸப்தயதே
மைத்ரேய பகவச் ஸப்த ஸர்வ காரண காரணே
ஐஸ்வர்யஸ்ய சமக்ரஸ்ய வீர்யஸ்ய யஸசஸ் ஸ்ரீய
ஞான வைராக்ய யோஸ் ஸைவ ஷண்ணாம் பக இதீரணா
ஏவமேஷ மஹான் ஸப்த மைத்ரேய பகவா நிதி
பரம் ப்ரஹ்ம பூதஸ்ய வாஸூ தேவஸ்ய நாந்யக
தத்ர பூஜ்ய பதார்த்தோக்தி பரி பாஷா ஸமந்வித
சப்தோயம் நோப சாரேண த்வன் யத்ர ஹ்யுபசாரத
ஞான சக்தி பல ஐஸ்வர்ய வீர்ய தேஜாம்ஸி அசேஷத
பகவச் ஸப்த வாஸ்யாநி விநா ஹேயை குணாதிபி -என்று அருளிச் செய்துள்ளார்

பகவச் ஸப்தத்தாலே வாஸூ தேவன் உபய லிங்க விஸிஷ்டனாகக் கூறப்படுகிறான் -அதாவது
அகில ஹேய ப்ரத்யநீக னாகவும் கல்யாண குணாகரனாகவும் கூறப்படுகிறான் என்றபடி

நிகில ஹேய ப்ரத்ய நீகத்வம் -ஸமஸ்த கல்யாண குணாத்மகத் வம்ஸ உபய லிங்கம்

க்ருத்ஸ்னம் பகவத் ஸப்த வாக்யம் இதி அனுசந்தேயம்-என்று

எங்கள் ஆழ்வான் வியாக்யானம் இட்டு அருளுகிறார் –

பராசர்யரான ஸ்ரீ வேத வியாஸரும்
ந ஸ்தாந தோபி பரஸ்ய உபய லிங்கம் ஸர்வத்ர ஹி -என்று சாரீரகத்தில் அருளிச் செய்தார்
ச குண நிர் குண வாக்யங்களுக்கு விரோதம் இன்மையை
ச குணம் -நித்ய கல்யாண குண விசிஷ்டம் -அபஹத பாப்மா –ஸத்ய காம ஸத்ய சங்கல்பம்
நிர்குணம் -ப்ரக்ருதி குணம் இன்மையால்
தூரே குணா தவ து சத்த் வரஜஸ் தமாம் ஸி தேந த்ரயீ நிர்குணத்வம் -ஆழ்வான்
கல்யாணை அஸ்ய யோக தத் இதர விரஹோ அபி ஏக வாக்ய ஸ்ருதவ் ச -என்று தேசிகனும் அருளிச் செய்தார்கள் இறே
கல்யாண குண ரஹிதம் ப்ரஹ்மம் என்பார்க்கு சாரீரகத்தில் உபயலிங்க பாதமும் குண உப ஸம்ஹார பாதமும் பாதகமாம்
இத்தம் ஜீவேச பூமா பஹரண குஹனா வாத மோமுஹ்யமாநான் ஷேப்தும்
ந ஸ்தானதோ அபி
இத்யதிகரணமதாரப்யதே அநேக ஸ்ருங்கம் -என்றும் அதிகரண சாராவளியிலே தேசிகன் அருளிச் செய்து உள்ளார் –

தோஷோ பதாவதி ஸமாதி சயநா சங்க்யா நிர்லேப மங்கள குணவ் கதுகா ஷடேதா
ஞான ஐஸ்வரீ சகந வீர்ய பாலார்ச்சிஷஸ் த்வாம் ரங்கேச பாச இவ ரத்ன மநர்க்க யந்தி -என்று ஸ்ரீ பராசர பட்டரும் அருளிச் செய்துள்ளார்
க குணவான் -என்று ஸ்ரீ இராமாயண உபக்ரமத்திலும்
உயர்வற உயர்நலம் யுடையவன் எவன் அவன் என்று திருவாய் மொழி உபக்ரமத்திலும் உள்ளனவே –
ஸ்ரீ ராமாயணமும் திருவாய் மொழியும் இரு கண்கள் -பகவத் விஷயமாம் பர வஸ்துவைக் காண்போர்க்கு –
ஸ்ரீ கீதை ஆறாம் அத்தியாயத்தில் பஜதே யோ மாம் -என்று அருளிச் செய்ய
மாறன் அடி பணிந்து உய்ந்த -எம்பெருமானார் கீதா பாஷ்யத்தில்
அபார காருண்ய ஸுசீல்ய வாத்சல்ய ஒவ்தார்ய மஹோ ததிம் ஆஸ்ரித வாத்சல்ய ஏக ஜலதிம்

பகவத் கல்யாண குணங்களை பரத்வ -ஸுலப்யம் -என்று இரு வகைகளாகப் பிரிக்கலாம்
அதவா
ஸ்வரூப நிரூபக குணங்கள் என்றும் நிரூபித ஸ்வரூப விசேஷண குணங்கள் என்றும் இரு வகைகள்
அதவா
ஸ்வரூப குணங்கள் என்றும் திருமேனி ரூப குணங்கள் என்றும் இரு வகைகள் –

ஈறில வண் புகழ் –
வண் புகழ் நாரணன்
வாழ் புகழ் நாரணன்
பர வ்யூஹ விபவ அர்ச்சை அந்தர்யாமி என்று பஞ்ச பிரகாரங்கள்
அர்ச்சை நீர்மைக்கு எல்லை நிலம் -திரு ஆராதனம் செய்து பரம ஷேமத்தைப் பெறலாம் –

ஸூ ரூபாம் ப்ரதிமாம் விஷ்ணோ ஸூ வர்ண ரஜதாதிபி -தாம் அர்ச்சயேத் தாம் ப்ரணமேத் —

விசத்ய பாஸ்த்த தோஷஸ்து தாமேவ ப்ரஹ்ம ரூபிணிம் -ஸ்ரீ ஸுநக பகவான் அருளிச் செய்கிறார்

அர்ச்சையிலே கீழ் சொன்ன ஸமஸ்த குணங்களும் புஷ்கலம்-

————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள்  திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

ஸ்ரீ மா முனிகள் கண்ட வேதாந்த சார நிஷ்கர்ஷம் -ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் —

ஸ்ரீ சைல தயா பாத்ரம் தீ பக்த்யாதி குணார்ணவம்
யதீந்த்ர ப்ரவணம் வந்தே ரம்ய ஜாமாதரம் முனிம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் முதலாக -ஸ்ரீ எம்பெருமானார் நடுவாக -ஸ்ரீ மா முனிகள் ஈறாக -பூர்வாச்சார்ய குரு பரம்பரை
ஸ்ரீ பதரிகாஸ்ரமத்தில் திருமந்திரத்தை ஸ்வ அம்ச பூதனான நரனுக்கு நாராயணன் பிரகாசிப்பித்தான்
அவனே த்வயத்தை ஸ்ரீ விஷ்ணு லோகத்தில் பிராட்டிக்கு பிரகாசிப்பித்தான்
அவனே சரம ஸ்லோகத்தை திருத்தேர் தட்டிலே ஸ்வ ஆஸ்ரிதனான அர்ஜுனனுக்குப் பிரகாசிப்பித்தான்

அவனே தென்னாடும் வடநாடும் தொழ நின்ற திருவரங்கம் திருப்பதியிலே கோயில் கொண்டு

தெளி விசும்பு திருநாட்டை விடத் திரு உள்ளம் உகந்து பெரிய பெருமாளாய்
செங்கோலுடைய திருவரங்கச் செல்வனான திருமேனியோடே கூடியவனாய்

ரஹஸ்ய த்ரயத்தையும் ஒரு சேர ஸ்வ மஹிஷியான பெரிய பிராட்டியாராம் ஸ்ரீ ரெங்க நாச்சியாருக்கு உபதேஸிக்க
தத் சிஷ்ய ப்ரசிஷ்ய பரம்பரையாக நம் அளவும் ரஹஸ்ய த்ரயம் வர பிராப்தம் ஆகிறது –

இவ்வர்த்தம்
புனரபி ச ஏவ பகவான் ஸ்ரீ ரெங்கநாத ஸ்வ மஹிஷீ விஷ்வக்ஸேனஸ்ரீ பராங்குச நாத யமுனா ப்ரப்ருதி பூர்வாச்சார்ய முகேந
ஸ்ரீ ராமானுஜ ஸித்தாந்த நிஷ்ணா தேஷு ஸூத்தம் ரஹஸ்ய த்ரய ஸம்ப்ரதாயம் அவதாரயாமாஸ -ரஹஸ்ய த்ரய மீமாம்ஸ பாஷ்யத்தில் வியக்தம் –
நாயக ரத்னம் போல் எம்பெருமானார் ஸோபா வஹாராக பிரகாசிக்கிறார்

அமுநா தபநாதி ஸாயி பூம்நா யதிராஜேந நிபத்த நாயகி ஸ்ரீ -தேசிகன் திருவாக்கு

அர்வாஞ்சோ யத் பத ஸரஸி ஜத்வந்த்வம் ஆஸ்ரித்ய பூர்வே மூர்த்நா யஸ்ய அந்வய முபகதா தேஸிகா முக்திமாபு பூர்வார் திருவாக்கு –

இந்தப்பரம்பரையில் சரம ஆச்சார்யர் மா முனிகள்-பெரிய ஜீயர் -ஈட்டுப் பெருக்கர் -விசத வாக் ஸிகா மணி –

ஈடு கால ஷேபம் பெரிய பெருமாளுக்கு அருளினார் அன்றோ –
தென் அரங்கர் சீர் அருளுக்கு இலக்காகப் பெற்றார் அன்றோ-

மாநா தீநா மேய ஸித்தி -என்பர் பெரியோர் –
நம் தர்சனத்துக்கு பிரமாணங்கள் மூன்று -ப்ரத்யக்ஷம் -அனுமானம் -ஸப்தம்
ஸப்த பிரமாணமும் ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி மீமாம்ஸை கள் என்று மூன்று வகைப்படும் –
வேதத்தில் பூர்வபாகம் வேதம் என்றும் உத்தரபாகம் உபநிஷத் என்றும் ரஹஸ்ய த்ரயம் வேதாந்த ஸாரம் என்றும் கூறப்படும்
அந்த வேதாந்த சார நிஷ்கர்ஷம் பற்றிப் பார்ப்போம்-

—————-

அசாரம்-அல்ப ஸாரம்- ச ஸாரம் – சார தரம் த்யஜேத்
பஜேத் சார தமம் ஸாஸ்த்ரே ரத்நாகர இவாம்ருதம் -ஸ்ரீ வைகுண்ட தீஷிதீயோபாத்த வசனம் ப்ராமண பாவத்தை வஹிக்கும் –
சமுத்திரத்தில் அடங்கியுள்ள அசாராதி சதுஷ்ட்யம் த்யாஜ்யம்
சார தமம் பஞ்சமம் அம்ருதம் உபாதேயம்

ரஹஸ்ய த்ரய ஸாரத்தில் -சார நிஷ்கர்ஷ அதிகாரத்தில் -தேசிகன் இந்த ஸ்லோக அர்த்த விவரணம் செய்து அருளுகிறார் –
பாஹ்ய குத்ருஷ்டி ஸாஸ்த்ரங்கள் -அசாரம்
வேத பூர்வ பாக ஐஹிக பல -தத் சாதன ப்ரதிபாதிக பாகம் அல்ப ஸாரம்
ஆமுஷ்மிக பல தத் சாதன ப்ரதிபாதக ப்ரதேசம் ஸாரம்
ஆத்ம பிராப்தி தத் சாதன ப்ரதிபாதக பாகம் சார தரம்
பரமாத்ம பிராப்தி தத் சாதன ப்ரதிபாதக ப்ரதேசம் சார தமம் -இதுவே விவேகிக்கு உபாதேயம்-

அதிகாரம்-2-சார நிஷ்கர்ஷ அதிகாரம் –

ஸ்ருதி பத விபரீதம் ஷ்வேள கல்பம் ஸ்ருதை ச
பிரகிருதி புருஷ போக பிராபக அம்ச ந பத்ய
தத் இஹ விபூத குப்தம் ம்ருத்யுபீதா விசின்வந்தி
உபநிஷத் அம்ருத அப்தே உத்தமம் சாரமார்யா —

(வேதங்கள் காட்டும் வழிக்கு, நேர் எதிராக , அர்த்தங்களையும் வழியையும் சொல்லும் எல்லா மதங்களும்
விஷத்துக்குச் சமமானவை. வேதங்களிலும்,இவ்வுலக சௌகர்யங்களையும், கைவல்யம் என்று சொல்லப்படும்
தனது ஆத்மாவையே அனுபவிக்கும் பொருட்டுச் சொல்லப்படும் பகுதிகள் , அனுகூலமற்றவையாகும். ஆதலால், ஸம்ஸாரத்தைக் கண்டு
அச்சப்படுகிற நல்ல விவேகமுள்ளவர்கள் ,இந்த வேதத்தில், உபநிஷத்தாகிற திருப்பாற்கடலிலிருந்தும் ,முன்பு ஆசார்யர்களால்
காப்பாற்றப்பட்டு வருகிறதுமான , மிகவும் ஸாரமானதை ( ரஹஸ்யத்ரயத்தை )–இந்த அம்ருதத்தை —-மிகவும் விரும்புகிறார்கள்.)

இந்த ரஹஸ்ய த்ரயத்தில் திரு மந்த்ரம் சர்வம் அஷ்டாஷராந்த ஸ்தம்-என்கிறபடியே
தன் அர்த்தத்தை அறிய எல்லா அர்த்தங்களையும் அறிந்து தரும்படியாய் இருக்கையாலும்
சரம ஸ்லோகம் சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய மாம் ஏகம் சரணம் வ்ரஜ -என்று தான் சொல்லுகிற உபாயம் ஒன்றையுமே
அவலம்பிக்க சர்வ உபாய பல சித்தி உண்டாம் என்று ஸ்தாபிக்கையாலும்
த்வயம் கட ஸ்ருத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே தன்னை ஒரு கால் உச்சரித்தவனை சர்வ பிரகாரத்தாலும்
க்ருத க்ருத்யனாக்க வல்ல வைபவத்தை யுடைத்தாய் இருக்கையாலும்
ரஹஸ்ய த்ரயமே முமுஷூ வுக்கு ஆதரணீயம் –
(ஸ்ரீமதஷ்டாக்ஷரப்ரஹ்ம வித்யை ( நாரதீய கல்பம்–1–9 ) மற்றும் ஹாரீதஸ்ம்ருதி சொல்கிறது–
ஸர்வம் அஷ்டாக்ஷராந்த :ஸ்தம் –அனைத்துமே அஷ்டாக்ஷரத்தில் உள்ளது–)

அசாரம் அல்பசாரம் ச சாரம் சாரதரம் த்யஜேத்
பஜேத் சாரதமம் சாஸ்த்ரே -ஸ்தரம் -ரத்னாகர இவாம்ருதம் —

பரம புருஷார்த்தமும் தத் உபாயமும் பிரத்யஷாதி பிரமாணங்களால் அறிய ஒண்ணாத படியாலே இவற்றுக்கு
சாஸ்த்ராத் வேதின ஜனார்த்தனம் -என்றும் –
தஸ்மாத் சாஸ்திரம் பிரமாண்யம் கார்ய அகார்ய வ்யவச்திதௌ-என்றும்
சப்த ப்ரஹ்மணி நிஷ்ணாத பரம் ப்ரஹ்மாதி கச்சதி -என்றும் சொல்லுகிறபடியே சப்தமே பிரமாணம் –

(*சாஸ்த்ராத் வேதிந ஜநார்த்தனம் —–மஹாபாரதம் –உத்யோக பர்வம் கூறுகிறது -சாஸ்த்ரம் மூலமாக ஜநார்த்தனனை அறிகிறேன்
தஸ்மாத் சாஸ்த்ரம் ப்ரமாண்யம் கார்ய அகார்ய வ்யவஸ்திதொள — ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை ( 16–24 )–
தஸ்மாச்சாஸ்த்ரம் ப்ரமாணம் தே கார்யாகார்ய வ்யவஸ்திதொள
ஜ்ஞாத்வா சாஸ்த்ர விதாநோக்தம் கர்ம கர்த்து மிஹார்ஹஸி
செய்யத் தக்கது , செய்யத் தகாதது, என்பதை முடிவு செய்வதில்,சாஸ்த்ரம் தான் ப்ரமாணம் –ஆகவே, சாஸ்த்ரத்தில் சொல்லப்பட்ட
முறையை அறிந்து, கர்மாக்களைச் செய்வாயாக ——
சப்தப்ரஹ்மணி நிஷ்ணாத : பரம் ப்ரஹ்மாதி கச்சதி –மஹாபாரதம்–சாந்தி பர்வம் (276–2 )
சப்தமாகிய வேதங்களை அறிந்தவன், ”ப்ரஹ்ம”த்தை—அதாவது– ஸ்ரீமந் நாராயணனை அறிந்தவன் ஆகிறான்)

அஸாரம் , அல்பஸாரம் —-விளக்கம்–

அவ்விடத்தில்
அனந்த பாரம் பஹூ வேதிதவ்யம் அல்பச்ச காலோ பகவச்ச விக்னா
யத் சார பூதம் ததுபாததீத ஹம்சோ யதோ ஷீரம் இவ அம்புமிச்ரம் -உத்தவ கீதையிலிருந்து -3–10 -என்கிற ஸ்லோகத்தாலே
சார பூதம் என்கிற பதத்தாலே பிரதிபன்னமான நிரூபாதிக சாரத்தை விஷயீ கரிக்கிற சார தம சப்தம் உபாதேயம் —
பாஹ்ய குத்ருஷ்டி சாஸ்திரங்கள் அத்யந்த அசாரங்கள் ஆகையாலே அனுபாதேயங்கள்
வேதத்தில் பூர்வ பாகத்தில் ஐஹிக பல சாதனமான பிரதிபாதகமான பிரதேசம் அத்யல்ப சாரமாகையாலே அநுபாதேயம் –
ஆமுஷ்கிக பல பிரதிபாதிக அம்சம் ஐஹிக பலத்தில் காட்டில் அதிசய பலத்தை யுடைத்தாகையாலே
சிலருக்கு சாரம் என்னவாய் இருந்ததே யாகிலும் துக்க மூலத்வாதி தோஷ த்ருஷ்டம் ஆகையாலே அநுபாதேயம்
ஆத்ம தத் ப்ராப்தி தத் சாதன மாத்ரத்தை பிரதிபாதிக்கும் அம்சமும் சார தரமாய் இருந்ததே யாகிலும்
அதிலும் அத்யந்த அதிசயிதமான பரமாத்மா அனுபவ சாபேஷருக்கு அநுபாதேயம்
பரமாத்ம தத் ப்ராப்தி தத் உபாயங்களை வெளியிடும் பிரதேசம் சார தமம் ஆகையாலே விவேகிக்கு உபாதேயம் –

(துக்க மூலத்வாதி தோஷம் –7
1.அல்பத்வம் —தர்ம,அர்த்த, காம ,மோக்ஷங்கள் அல்பம்;பகவானையே ஆச்ரயிக்கும்போது ,இவை அல்பமே
ஜடாயு, கேட்காமலேயே ஜடாயுவுக்கு மோக்ஷம் கிடைத்தது ( மோக்ஷம் என்பது பகவானின் திருவடியை அடைதல் ) ஜடாயு மோக்ஷத்தையும் கேட்கவில்லை.
2. அஸ்திரத்வம் —ஸம்ஸாரத்தில் உழலும்போது, புண்ய, பாவ அஸ்த்ரங்கள் — கர்மவினை என்கிற சாக்கில், நம்மீது அஸ்த்ரமாகப் பாயும்.
3. துக்கமூலத்வம் —-ஒரு விஷயத்தைத் தொடங்கி, அதை அடைவதற்கு முன்பாக
அந்த முயற்சியில் ஏற்படுகிற துக்கம்
4. துக்க மிச்ரத்வம் —-அந்த விஷயத்தை அடைந்து, அனுபவிக்கிறபோது ஏற்படும் துக்கம்
5. துக்கோதர்கத்வம் –அந்த விஷயத்தை இழக்கிறபோது ஏற்படும் துக்கம்
6. மூலமஹாவிஸர்ஜனத்வம் —ப்ரக்ருதி ஸம்பந்தமான துக்கம்
7. ஸ்வாபாவிக ஆனந்த வ்ருத்தத்வம் —-பகவானின் திருவடியை அடைய தடையாக இருப்பது —எல்லாமே துக்கம்)

(ஜீவன், செயல்படுவதற்கு, பகவான் 16 கலைகளைத் தருகிறான்
1. ப்ராணன் 2. புத்தி 3.த்ரேகம் ( சரீரம் ) 4.ச்ரத்தை 5. ஐந்து பூதங்கள் 10. இந்த்ரியம் 11. மனஸ் 12. அன்னம்
13.வீர்யம் 14.தபஸ் 15.மந்த்ரம் 16.கர்மம் (ஹோமம்,யாகம் போன்றவை ) இவன் ஷோடச கல புருஷன்)

அவ் வம்சத்திலும்
பிரதான ப்ரதி தந்த்ரங்களான தத்வ ஹிதங்களுடைய சங்க்ரஹம் ஆகையாலே -மிகவும் சார தம –
உபாதேயமாய் இருக்கும் ரகஸ்ய த்ரயங்கள் -ஆகையாலே
பஹூப்யச்ச மஹத்ப்யச்ச சாஸ்த்ரேப்யோ மதிமான் நர
சர்வதஸ் சாரமாதத்யாத் புஷ்பேப்ய இவ ஷட்பத-மஹாபாரதம்—சாந்தி பர்வ-176-66 -என்கிறபடியே
ரகஸ்ய த்ரயம் முமுஷூ வான இவ்வாத்மாவுக்கு உபாதேயமாகக் கடவது
ஷட்பத -தேனீ போலே –

அமையா இவை என்னும் ஆசையினால் அறு மூன்று உலகில்
சுமையான கலவிகள் சூழ வந்தாலும் தொகை இவை என்று
இமையா இமையவர் ஏந்திய எட்டு இரண்டு எண்ணிய நம்
சமயாசிரியர் சதிர்க்கும் தனி நிலை தந்தனரே —

அறு மூன்று -18- வேதங்கள் -சிஷை வியாகரணம் சந்தஸ் நிறுத்தம் ஜ்யோதிடம் கல்பம் –
மீமாம்சை நியாயம் புராணம் தர்மம் ஆயுர் வேதம் தனுர் வேதம் காந்தர்வம் அர்த்த சாஸ்திரம் —
எட்டு இரண்டு -அஷ்டாஷரத்தையும் மற்ற இரண்டையும் -த்வயம் சரம ஸ்லோகம்

சாகா நாம் உபரி ஸ்திதேந மநுநா மூலேந லப்த ஆத்மாக
சத்தா ஹேது சக்ருத் ஜபேந சகலம் காலம் த்வயேன ஷிபன்
வேத உத்தாம்ச விஹார சாரதி தயா கும்பேந விஸ்ரம்பித
சாரஞோ யதி கச்சித் அஸ்தி புவனே நாத சயூ தஸ்ய ந லோகம்-

சேஷத்வ ஸ்வரூப அநு வ்ருத்தி -பகவத் பாகவத பர்யந்த கைங்கர்யம் —
ஆஸ்ரிதர்கள் இடம் வாத்ஸல்ய அதிசயம் கொண்ட கீதாச்சார்யன் ஆப்த தம வசனம்
பகவானே வக்தா -வக்த்ரு வை லக்ஷணம் உண்டே-கிருபையின் பரிவாஹ ரூப வசனம் -விஸ்வசநீயம்
ஸ்வரூப ஞானம் உண்டாக்கும் திருமந்திரம்
ஸக்ருத் உச்சாரண மாத்ரத்தால் சம்சாரம் தாண்டுவித்து கால ஷேப அர்த்தமாக உள்ள த்வயம்
மஹா விசுவாசம் உண்டு பண்ணும் சரம ஸ்லோகம் –ஆகிய மூன்றுமே அனுசந்தேயம் என்றதாயிற்று –
இவற்றை அனுஷ்டான பர்யந்தமாக கொண்ட ஞானவான் துர்லபம் –
அப்படிப்பட்டவனும் அவனது பரிஜனங்களும் நமக்கு நாதர்கள்-என்றவாறு –

——————————————————————–

ஆயினும் ஆராய்ந்தால் அசார பதத்துக்கு பாஹ்ய குத்ருஷ்ட்டி ஸாஸ்த்ர பரத்வம் கொள்ளுகை உசிதம் அன்று என விளங்கும்
பாஹ்ய குத்ருஷ்ட்டி ஸாஸ்த்ரங்களுக்கு ஸாஸ்த்ரத்வமே இல்லையே அன்றோ
அலௌகிக பலத்தையும் தத் சாதநாதி களையும் ப்ரதிபாதிக்குமது அன்றோ ஸாஸ்த்ரம் –
சாஸநாத் ஸாஸ்த்ரம் இறே
யா வேத பாஹ்யா ஸ்ம்ருதய யாஸ் ச காஸ் ச குத்ருஷ்ட்யா
ஸர்வாஸ்தா நிஷ் பலா ப்ரேத்ய தமோ நிஷ்டா ஹி தாஸ் ஸ்ம்ருதா -என்று இறே மநு பகவான் அருளிச் செய்தார்
வேதாத் ஸாஸ்த்ரம் பரம் நாஸ்தி -என்று பாஹ்ய குத்ருஷ்ட்டி ஸாஸ்த்ரங்களுக்கு ஸாஸ்த்ரத்வம் நிஷித்தம்
இவ்விடத்தில் பர ஸப்தம் உத்க்ருஷ்ட பரம் அன்று -பர ஸப்தம் அந்நிய வாஸி எனக்கொள்ள வேண்டும் –
வேத பின்னத்துக்கு ஸாஸ்த்ரத்வம் நிஷேதிக்கப் படுகிறது –

த்யாஜ்ய உபாதேய விபாகம் ஏக அவயவியிலே அன்றோ செய்யப்படுகிறது -சமுத்திரம் -த்ருஷ்டாந்தம் –

இனி வாஸ்த்வ அர்த்தம் பார்ப்போம்
ஐஹிக ஆமுஷ்மிக ஐஸ்வர்ய ப்ரதிபாதக பாகம் அசாரம்
ஆத்ம பிராப்தி தத் சாதன ப்ரதிபாதக பாகம் அல்ப ஸாரம்
பரமாத்ம பிராப்தி தத் சாதன பக்தி ப்ரதிபாதிக பாகம் ஸாரம்
பகவத் அனுபவ பரீவாஹ ஸ்வார்த்த கைங்கர்ய தத் சாதன பூதாத்ம சமர்ப்பண ப்ரதிபாதக பாகம் சார தரம்
பரார்த்த கைங்கர்ய தத் சாதன ஸித்த உபாய ப்ரதிபாதக பாகம் சார தமம்
என்றே வாஸ்தவார்த்தம்
ஆக
வேதாந்த பின்னமாய் -சாரத்வேந ப்ரபலமாய் -சார தமமுமான ஸாஸ்த்ரமாம் ரஹஸ்ய த்ரயமே வேதாந்த ஸாரம் எனத் தேறியது –

————

இனி மா முனிகள் கண்ட இதனுடைய நிஷ்கர்ஷத்தை நிரூபிக்கிறோம் –

வைதிகர்கள் வேதார்த்தங்களை நிர்வஹிக்கும் கட்டளைகள் வெவ்வேறு பட்டு இருக்கும் -எங்கனே என்னில்
வேதம் ஜ்யோதிஷ்டோமாதி கர்மங்களைப் பிரதானமாகத் தெரிவிக்கிறது
வேதாந்த விஷயமான ப்ரஹ்மம் ஜீவ பின்னமானதோர் தத்வம் அல்ல
யுகாதி கர்மங்களை செய்கிற ஜீவாத்மாவையே வேதாந்தங்கள் கொண்டாடுகின்றன –
ஆக கர்மபரம் வேதம் -கர்ம கர்த்ரு ஜீவ ப்ரஸம்ஸா பரம் வேதாந்தம் -என்று வேதார்த்தத்தை ஒருங்க விடுவர் சில வைதிகர்கள் –

வேதாந்தம் பக்தி ப்ரபத்திகளான பற்பல உபாயங்களை ப்ரதிபாதிக்கிறது –
நாநா ஸப்தாதி பேதாத்
விகல்ப
அவி ஸிஷ்ட பலத்வாத் -என்று இறே ஸூத்ர காரர் அருளிச் செய்தார் –
ரஹஸ்ய த்ரயமும் வேதாந்தத்தில் அடங்கியதே-பின்ன ஸாஸ்த்ரம் அல்ல –
பூர்வ பாகமான வேதத்தில் சொல்லப்பட்ட கர்மம் பகவத் கைங்கர்ய ரூபமாகும்
அதுவும் ஸ்வார்த்தம் -நம் ஆனந்ததுக்கு உறுப்பாகச் செய்யப்படுமது
பக்தியும் ப்ரபத்தியும் பகவத் ப்ராப்தி உபாயங்கள் -அதாவது பகவத் ப்ரஸாத ஜனகங்கள்
நம்முடைய பக்தி ப்ரபத்திகளாலே பகவானுக்கு அருள் பிறக்கிறதாகையாலே பகவத் ப்ரஸாதம் ஸ ஹேதுகம் என்று வேதார்த்தத்தை ஒருங்க விடுவார் சில வைதிகர்கள் –

ஸித்த உபாய பூதன் ஸர்வேஸ்வரன்
அவன் ஸஹாயாந்தர நிரபேஷ உபாய பூதன்
இவன் பண்ணும் பக்தி ப்ரபத்திகள் -தம் ஹ தேவம் ஆத்ம புத்தி ப்ரகாஸம் -என்கிறபடி பகவத் ப்ரஸாத ஜன்யங்கள்
அவன் அருளாலே விளைந்தவை
பல பூதங்கள் உபாயம் அல்ல என்றபடி
ஆத்ம புத்தே ப்ரகாஸ யஸ்மாத் ஸ ஆத்ம புத்தி ப்ரகாஸ
தத் விஷய புத்தி ஸ்புரணஸ்ய தத் அநு க்ரஹாயத் தத்வாத் -என்ற ஸ்ரீ ரெங்க ராஜ முனி பாஷ்யம் காணத் தக்கது –
என் உணர்வின் உள்ளே நிறுத்தினேன் அதுவும் அவனது இன்னருளே –
எனது ஆவி யார் யான் யார் தந்த நீ கொண்டாக்கினையே -என்ற ப்ரபந்ந ஜன கூடஸ்தரான ஆழ்வார் திருவாக்கும் –
அதவா கின்னு ஸமர்ப்பயாமி தே -என்ற ஆள வந்தார் திருவாக்கும்
வரத தவ கலு ப்ரஸாதாத்ருதே சரணமிதி வஸோ அபி மே நோதியாத் -என்ற ஆழ்வான் திருவாக்கும் இவ்விடம் அநுசந்தேயங்கள்

ஆக பக்தி ப்ரபத்திகள் ஈஸ்வர கிருபா பலம் எனத் தேறியது –
பூர்வ பாக யுக்த கர்மம் பகவத் கைங்கர்ய ரூபம் -அதுவும் பரார்த்தமே -அவன் முக மலர்த்திக்கு உறுப்பானது –
உத்தர பாக யுக்த பக்தி ப்ராப்ய ருசி ஆகலாம் -பிரபத்தி ஸ்வரூப யாதாத்ம்ய ஞான ரூபமாகலாம்
ப்ரஸாத விசிஷ்டனே உபாய பூதன் -அவன் ப்ரஸாதம் நிர் ஹேதுகம் –
பலத்துக்கு வேண்டுவது ஆத்ம ஞானமும் அப்ரதி ஷேதமுமே என்று வேதார்த்தத்தை ஒருங்க விடுவர் பரம வைதிகரான நம் பூர்வர்கள் –

இவ்வர்த்த நிஷ்கர்ஷம் வேதாந்த சார லப்தம்
வேத பூர்வ பாகத்தில் ப்ரதிபாதிதமான கர்மங்களுடைய யாதாத்ம்யம் -வாஸ்த்வ ரூபம் -பகவத் கைங்கர்யத்வம் ஆகும் –
வேதாந்த ப்ரதிபாத்யமான பக்தியினுடைய உண்மை நிலை ப்ராப்ய ருசித்வம் -அதாவது
பகவத் அனுபவ கைங்கர்யங்கள் விஷயமான ப்ரீதி ரூபமாய் இருக்கை –
வேதாந்த ப்ரதிபாத்ய ப்ரபத்தியினுடைய உண்மையான ஆகாரம் ஸ்வரூப யாதாத்ம்ய ஞானத்வம் -அதாவது
ஜீவாத்மாவின் இயல்பான நிலையான பகவத் அத்யந்த பாரதந்தர்யத்தை விஷயமாக யுடைய ஞானமாய் இருக்கை –
இவையும் இவ்வதிகாரிக்கு ப்ராப்யமான பகவத் கைங்கர்யத்தினுடைய பாராரத்வம் முதலானவையும் வேதாந்த சார வேத்யங்கள் ஆகும்
அதாவது ரஹஸ்ய த்ரய வேத்யம் என்றபடி –

———-

இவ்வர்த்தத்தை சில உதாஹரணங்களாலே விளக்குகிறார்
1-கட படாதி பேதம் ப்ரத்யக்ஷ ஸித்தம்
அப்ராப்தே ஹி ஸாஸ்த்ரம் அர்த்தவத் -என்கிற நியாயத்தாலே பேதம் வேதாந்த வேத்யம் அன்று
ஜீவ பரா பேதமே வேதாந்தார்த்தம் என்பர் ம்ருஷ வாதிகள்
இக்கூற்றுக்கு சமாதானம் அருளிச் செய்கிறார் தத்வ சாரத்தில் நடாதூர் அம்மாள் என்று ஸூ ப்ரஸித்தரான வாத்ஸ்ய வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள்
ப்ரத்யஷாதி தரஸ்து ஸாஸ்த்ர விஷய பேத த்வதத் வைதவத்-என்று
அதாவது
ப்ரத்யக்ஷ ஸித்த பேதம் ஸ்வ தந்த்ர பேதம்
பொருள்கள் பகவத் சேஷம் யுடையவை என்று அறியப்படாதே ஸ்வ தந்த்ரங்களாகவே அறியப்படுமவையாய் இருக்கும்-
இது ப்ரத்யக்ஷ ஸித்தம்
இனி ஸாஸ்த்ர ஏக வேத்யமான அர்த்தம் என்ன வென்றால்
இவை எல்லாம் பகவத் விபூதிகள் -பகவத் பரதந்த்ரங்கள் -பகவானுக்கு சொத்தாய் இருக்குமவை என்பதேயாம்
ஆக பிரத்யஷத்தால் இவற்றின் ஸ்வா தந்தர்யம் ஞானமானாலும் ஸாஸ்த்ரம் கொண்டே இவற்றினுடைய பாரதந்தர்யம் ஆகிற ஸ்வரூப யாதாத்ம்யம் அறியப்படுமா போலேயும்

2- கட படாதி ஸப்தங்கள் -வ்யுத்புத்தி நிகண்டு ப்ரப்ருதிகளாலே குடம் வஸ்திரம் முதலான வஸ்துக்களுக்கு மாத்ரம் வாசகங்களாகத் தோற்றுகின்றன
ஆயினும் ஸகல ஸப்தங்களும் பகவத் பர்யந்தமாகச் சொல்லி அல்லது நில்லாது என்னும் அர்த்தம்
வஸஸாம் வாஸ்யம் உத்தமம் -இத்யாதி ஸாஸ்த்ரம் கொண்டே அறிய வேணும் –
அது போலவும்
பக்தி ப்ரபத்திகள் உபாயம் இத்யாத் யர்த்தங்கள் வேதாந்தங்களைக் கொண்டு நாம் அறிந்து இருந்தாலும் பக்தி ப்ரபத்திகளின் யல்பான ஸ்வரூபத்தை வேதாந்த சார பூத ரஹஸ்ய த்ரயம் கொண்டே அறிய வேணும் என்றபடி –

---

கர்ம ப்ராதான்ய வாதிகள் வேத பூர்வ பாக அர்த்த நிஷ்டர்கள்
அவர்களை -பக்தி ப்ரபத்திகள் உபாயம் -ஸ்வார்த்த கைங்கர்யம்புருஷார்த்தம் -என்று சொல்லி வேதாந்த வித்துக்கள் கண்டித்தார்கள்
அந்த வேதாந்திகளையும் பக்தி ப்ரபத்திகள் அதிகாரி விசேஷணங்கள் -பகவத் கிருபா பல பூதங்கள் -பரார்த்த கைங்கர்யமே பரம புருஷார்த்தம் -என்று
சொல்லி வேதாந்த சார நிஷ்டர்கள் கண்டிக்கிறார்கள்
ஆக வேதாந்தங்களைக் காட்டிலும் பின்னமாயும் உயர்ந்ததாயும் -உள்ள வேதாந்த ஸாரமான ரஹஸ்ய த்ரயம்
பரார்த்த கைங்கர்யம் பலம்
பக்தி ப்ரபத்திகள் பகவத் ப்ரஸாத பலம் -என்று செய்யும் நிஷ்கர்ஷமே வேதாந்த சார நிஷ்கர்ஷம்
இவ்வர்த்தமே பஞ்சமம் சார தமம்
இதுவும் இதற்கு ப்ரதிபாதிக வேதாந்த ஸாரமுமே உபாதேயம் என்றதாயிற்று –

அர்த்த தத்வம் இப்படி இருக்க -ஸ்ருதி பத விபரீதம் -என்று தேசிகன் அருளிச் செய்ய ஹேது என் என்ன
வீத ராக வ்யதிரிக்தாநாம் கர்மணி அஸ்ரத்தா நிவாரணர்த்தம் அன்வாருஹ்ய வாத -என்கிறபடியே
சில அதிகாரிகளுக்கு கர்மங்களில் அஸ்ரத்தையைத் தடுக்க ஜைமினி
ப்ரஹ்ம ஸாஸ்த்ரத்தை கர்ம ஸாஸ்த்ர சேஷமாக வர்ணித்தது எப்படி அன்வாருஹ்ய வாதமோ
அப்படியே ஆத்ம யாதாத்ம்ய ஞான விரஹிகளுக்கு ஸாத்ய உபாய ஸாஸ்த்ரத்தில் அஸ்ரத்தையைத் தடுக்க
ஸித்த உபாய ஸாஸ்த்ரம் -ரஹஸ்ய த்ரயம் -அதிரிக்தமாய் இருக்கச் செய்தேயும்
சாதன பக்தி பிரபத்தி ஸாஸ்த்ர ரூப வேதாந்தங்களில் அந்தர்பூதம் என்று அன்வாருஹ்ய வாதமாக அருளிச் செய்தார் தேசிகன் என்று கொள்ள வேண்டும்

இங்கே
விஷய சார பாகோ அயம் வேதாந்தாத் பர இஷ்யதே
பரத்வம் சார ஸாஸ்த்ரஸ்ய ஹி அஸாரம் இதி மாநத -இத்யாதி வசனங்களை அனுசந்திப்பது –
இதனால் தேறிய பொருளாவது
வேதத்தை வேதாந்த அனுகுணம் நயனம் செய்யுமா போலே
வேதாந்தத்தை வேதாந்த சார அனுகுணம் நயனம் பண்ண வேணும் என்று
ஆகையால் சாரீரக ஸாஸ்த்ர அனுகுணம் ரஹஸ்ய த்ரய நயனம் என்கை உசிதம் அன்று
ரஹஸ்ய த்ரய அனுகுணம் சாரீரக பாஷ்யாதி நயனம் உசிதம் என்றதாயிற்று
ரஹஸ்ய த்ரய ப்ரஸ்தானம் சார தமம் ஆகையாலே என்றபடி –

---

ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி இதிஹாஸ புராண பாஞ்சராத்ர ரூப ஸகல சாஸ்த்ரார்த்த நிர்ணாயகம் சாரீரகம் என்று கூறவும் முடியாது
ஸ்ருத்யர்த்த நிர்ணாயகம் சாரீரகம் ஆயினும் ஸ்ம்ருதி யாதி யர்த்தம் சாரீரகம் என்ன ஒண்ணாது
வேத வியாசர் ஓர் அதிகரணத்தில் ஸ்ருதி அர்த்தங்களில் ஓர் அர்த்தத்தை நியாய மார்க ஸஞ்சாரம் செய்து அறுதியிட்டு அதற்கு ஸம்வாத பிரமாணமாக
ஸ்ம்ருதேஸ் ச
ஸ்மரந்தி ச-என்று ஸ்ம்ருதி யாதிகளை உதாஹரிக்கிறார்
ஸுத்ரீ தர்க்கா ப்ரதிஷ்டா -என்ற தேசிகன் திருவாக்கையும்
த்வயம் கலு தர்க்க ஜாதம் ஸ்ருதி விருத்தம் அவிருத்தம் சேதி -தேந தர்க்கா ப்ரதிஷ்டா வசனம் -என்றும்
ஆர்ஷம் தர்மோபதே சஞ்ச இத்யாதி பிரகாரேண வேத விருத்த தர்க்க விஷய தயா யோஜ்யம்
ந புந வேத இதி கர்த்தவ்யதா ரூப தர்க்க விஷயம் -என்ற தேசிகன் திருக்குமாரர் திரு வாக்கையும் இங்கே அனுசந்திப்பது –
அதீத சாகார்த்த நிர்ணா யகம் நியாயம்
அந தீத சாகார்த்த நிர்ணா யகம் ஸ்ம்ருதியாதி என்று இறே நிஷ் கர்ஷம்
ஸ்ருதியிலும் சார்வத்ரிகமாக நியாய சஞ்சாரம் இல்லை
அஸ்பஷ்ட ஸ்தல மாத்ரத்திலே இறே நியாய சஞ்சாரம்
நியாய நிரபேஷமாக ஸித்தம் -என்ற ரஹஸ்ய த்ரய சார பரிகர விபாகாதிகார வாக்கியத்தையும் காணலாம்
ஸ்ருதிகளில் போலே ஸ்ம்ருதிகளிலும் நியாய ஸஞ்சாரம் கொண்டால் உப ப்ரும்ஹ்ய உப ப்ரும்ஹண பேதமே அற்றுப் போம்
நியாயங்களைக் கற்றுத் தெளிந்த ஸ்ரீ மைத்ரேயன் ஸ்ரீ பராசர பகவானைக் கிட்டினார் புராண ஸ்ரவணம் செய்ய என்று இறே ஸ்ரீவிஷ்ணு புராண உபக்ரமம் –
பாஷ்யகாரர்

இது கொண்டு ஸூத்ர வாக்கியங்கள் ஒருங்க விடுவர் -என்று நாயனாரும்
செய்ய தமிழ் மாலைகள் நாம் தெளிய ஓதித் தெளியாத மறை நிலங்கள் தெளிகின்றோமே -என்று தேசிகனும் அருளிச் செய்தவை அனுசந்தேயம்
அருளிச் செயல்களைக் கொண்டு அன்றோ சரீரக அர்த்த நிர்ணயம் என்று அருளிச் செய்யப்பட்டது
சாரீரகத்தைக் கொண்டு அருளிச் செயல் அர்த்தங்களை அறுதியிடுவது என்று அருளிச் செய்திலரே
ஆகையால் உப ப்ரும்ஹணங்களுக்கு சாரீரக நியாய அபேக்ஷை பொருந்தாது

ஆக வேதாந்த சார பூத ரஹஸ்ய த்ரய அனுகுணம் சாரீர காதி நயநம் கார்யம் என்றதாயிற்று

ஆக வேதாந்த சாரீரகாதி ப்ரதிபாத்ய பக்தி ப்ரபத்திகள் பலம்
ப்ரஹ்மம் ஒன்றே உபாயம்
பூர்வ பாக உதித கர்மம் பரார்த்த கைங்கர்ய ரூபம் -என்று
வேதாந்த சார நிஷ் கர்ஷம் -என்றதாயிற்று

ஸ்ரீ மதே ரம்ய ஜாமாத்ரு முனீந்த்ராய மஹாத்மனே
ஸ்ரீ ரெங்க வாஸிநே பூயாத் நித்ய ஸ்ரீர் நித்ய மங்களம் –

—————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

ஸ்ரீ வர வர முனி உத்தர தினசர்யா–ஸ்லோகம் 1-14–ஸ்ரீ எறும்பி அப்பா அருளிச் செய்தது – ஸ்ரீ உ வே திருப்பதி க்ருஷ்ணமாசார்யர் ஸ்வாமி உரை —

இதி யதிகுலதுர்யமேதமாநை: ஸ்ருதிமதுரைருதிதை: ப்ரஹர்ஷயந்தம் |
வரவரமுநிமேவ சிந்தயந்தீ மதிரியமேதி நிரத்யயம் ப்ரஸாதம் ||

பதவுரை:

இதி – ஸ்ரீமாதவாங்க்ரி என்று தொடங்கி விஜ்ஞாபநம் என்பதிறுதியாகக் கீழ்க்கூறியபடியே,

ஏதமாநை: – மேல் மேல் வளர்ந்து வருகிற,

ஸ்ருதி மதுரை: – காதுக்கு இன்பமூட்டுமவையான,

உதிதை: – பேச்சுக்களாலே,

யதிகுல துர்யம் – யதிகளின் கோஷ்டிக்குத் தலைவரான எம்பெருமானாரை,

ப்ரஹர்ஷயந்தம் – மிகவும் மகிழச்செய்து கொண்டிருக்கிற,

வரவரமுநிம் ஏவ – மணவாளமாமுனிகளையே,

சிந்தயந்தீ – சிந்தை செய்யாநிற்கிற,

இயம்மதி: – (என்னுடைய) இந்த புத்தியானது,

நிரத்யயம் – நித்யமான,

ப்ரஸாதம் – தெளிவை,

ஏதி – அடைகிறது.

கருத்துரை:

இதுவரையில் தகாத விஷயங்களையே நினைத்து நினைத்து, அது கிடைத்தோ கிடையாமலோ கலங்கிக் கிடந்த

தமது புத்தி யதிராஜ விம்ஸதியை விண்ணபித்து யதிராஜரை மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் திளைக்கச் செய்கிற

மணவாளமாமுனிகளொருவரையே நினைத்துக்கொண்டிருக்கும் நிலைமையை அடைந்து,

முன்பிருந்த கலக்கம் நீங்கித் தெளிவு பெறுகிறதென்று கூறி மகிழ்கிறார் இதனால் எறும்பியப்பா.

‘வரவரமுநிமேவ’ என்றதனால், நேராக யதிராஜரை நினையாமல், அவரைத் தமது துதிநூலால் மகிழ்விக்கும்

மணவாளமாமுநிகளையே நினைக்கும் நினைப்பு தமதறிவின் தெளிவுக்குக் காரணமென்றாராயிற்று.

பகவானையோ பாகவதரையோ ஆசார்யரையோ நினைப்பதனால் உண்டாகும் தெளிவைவிட,

ஆசார்ய பரதந்த்ரரான மாமுநிகளை நினைப்பதனால் உண்டாகும் தெளிவு அதிகமாகி, அது நிலைத்தும் நிற்குமென்றபடி.

இருபது ஸ்லோகங்களையே கொண்டு மிகச்சிறியதாகிய இந்நூலிலுள்ள பேச்சுக்களை ‘ஏத மாநை:’ என்று

மேல் மேல் வளர்ந்து கொண்டே செல்லுகிற பேச்சுக்களாக, மிகவும் மிகைப்படுத்திக் கூறியது

எம்பெருமானார் திருவுள்ளத்தால் என்று கொள்ளவேணும்.

தம்மிடத்தில் ப்ரவணரான மாமுனிகள் விண்ணப்பிக்கிற ஒவ்வொரு ஸ்லோகத்தையும்

ஆயிரக்கணக்கான ஸ்லோகங்களாக நினைப்பவரன்றோ எம்பெருமானார்.

கடுகையும் மலையாக நினைப்பவர்களன்றோ மஹாபுருஷர்கள்.

‘ப்ரஹர்ஷயந்தம்’ என்றவிடத்தில் ஹர்ஷத்திற்கு – ஸந்தோஷத்திற்கு, மிகுதியை – சிறப்பைக் குறிக்கும், ‘

ப்ர’ என்று உபஸர்க்கமாகிய விஸேஷணத்தை இட்டது, எம்பெருமானார்க்கு மாமுனிகளிடத்தில் உண்டாகும்

ஸந்தோஷம் ஸ்வயம் ப்ரயோஜனமானதேயன்றி அந்த ஸந்தோஷத்தைக்கொண்டு

மாமுனிகள் வேறொருபயனை ஸாதித்துக்கொள்ள நினைக்கவில்லையென்பதை அறிவிப்பதற்காகவே என்க.

வரவரமுநியையே நினைக்கும் சிந்தயந்தி’ என்று குறிப்பிட்டதனாலே, கண்ணனையே நினைத்த சிந்தயந்தியான

ஒரு கோபிகையைக் காட்டிலும், கண்ணனையே ஓயாமல் நினைத்த தீர்க்க சிந்தயந்தியாகிய நம்மாழ்வாரைக் காட்டிலும்

எம்பெருமானாரையே நினைக்கிற சிந்தயந்தியாகும் இம்மணவாளமாமுனிகள் விலக்ஷணரென்பது போதரும்.

எம்பெருமானை நினைப்பவரைவிட, எம்பெருமானாரை நினைப்பவரிறே உயர்ந்தவர்.

இங்கு ‘ஸ்ருதி மதுரை: உதிதை:’ என்று பதம் பிரித்துப் பொருள் கூறப்பட்டது.

ஸ்ருதிமதுரை:ருதிதை: என்றும் பதம் பிரித்துப் பொருள் கூறலாம்.

ருதிதை: என்பது அழுகைகளினாலே என்று பொருள்படும்.

இந்த யதிராஜவிம்ஸதியில் ‘அல்பாபிமே’ (6) என்று தொடங்கிப் பெரும்பாலும்

தம்முடைய அறிவின்மை, பக்தியின்மை, பாபகாரியத்தில் ஊன்றியிருத்தல் முதலியவற்றைச் சொல்லி,

ஹா ஹந்த ஹந்த – ஐயோ ஐயோ ஐயையோ என்று தமது துக்காதிஸயத்தையே விண்ணபித்ததனாலும்,

ஆத்மஸ்வரூபத்துக்கு ப்ரகாஸத்தை உண்டுபண்ணும் அழுகை பெருமையையே விளைக்குமாகையாலும்,

‘ருதிதை:’ என்ற பாடம் கொண்டு அழுகை என்னும் பொருள் கூறுதலும்  ஏற்குமென்க.

மோக்ஷத்தையே தரும் எம்பெருமானாருக்கு ஸம்ஸார ஸ்ரமத்தைச் சொல்லி

மாமுனிகள் அழும் அழுகை செவியின்பத்தை உண்டாக்குமென்பதைச் சொல்லவும் வேண்டுமா ?

அதனால் ஸ்ருதிமதுரை: என்றாரென்க.

(யதிராஜவிம்ஸதி வடமொழி அழுகை, ஆர்த்திப்ரபந்தம் தென்மொழி அழுகை என்பது அறிதல் தகும்.

————-

அத கோஷ்டீம் கரிஷ்டாநம் அதிஷ்டாய ஸுமேதஸாம் |
வாக்யாலங்க்ருதிவாக்யாநி வ்யாக்யாதாரம் நமாமி தம் ||-2-

பதவுரை:

அத – யதிராஜவிம்ஸதியை இயற்றியருளியபிறகு,

கரிஷ்டாநம் – (தனித்தனியே ஒவ்வொருவரும் நூலியற்றும் வல்லமை பெற்றவராய்) ஆசார்யஸ்தாநத்தை வஹிக்கத்தக்க பெருமை பெற்றவரான,

ஸுமேதஸாம் – நல்ல புத்திமான்களுடைய,

கோஷ்டீம் – ஸமூஹத்தை,

அதிஷ்டாய – அடைந்திருந்து,

வாக்யாலங்க்ருதிவாக்யாநி – ஸ்ரீவசநபூஷணக்ரந்தத்திலுள்ள வாக்யங்களை,

வ்யாக்யாதாரம் – விவரித்துரைக்கும் தன்மையரான,

தம் – அந்த மணவாளமாமுனிகளை,

நமாமி – வணங்குகிறேன்.

கருத்துரை:

இதுவரையில் க்ரந்தநிர்மாணமாகிய ஸ்வாத்யாயத்தை அருளிச்செய்து,

இனி ஸ்வாத்யாயத்தில் மற்றொருவகையான பூர்வாசார்யக்ரந்த வ்யாக்யானத்தை அருளிச்செய்கிறார்.

கரிஷ்டா – அத்யந்தம் குரவ: கரிஷ்டா: – உயர்ந்த ஆசார்யர்கள் என்றபடி.

இவர்களுக்கு அடைமொழி – ஸுமேத ஸ: என்பது. ஒருதடவை சொல்லும்போதே பொருளை நன்றாக அறிதலும்,

அறிந்த பொருளை மறவாதிருத்தலும், மேதா எனப்படும்.

ஸுமேத ஸ: நல்ல மேதையை உடையவர்களை, இங்ஙனம் நல்ல மேதாவிகளாய் கரிஷ்டர்களானவர் யார் என்றால் –

கோயில் கந்தாடையண்ணன், வானமாமலை ஜீயர் முதலிய அஷ்டதிக் கஜாசார்யர்களேயாவர்.

இதுவரையில் யோகத்தில் ரஹஸ்யமாக எம்பெருமானாரை அநுபவித்தவர்,

அதைவிட்டு ஸிஷ்யர்கள் இருக்கும் கோஷ்டியில் சேர்ந்து அவர்களுக்கு

ஸ்ரீவசநபூஷணக்ரந்தத்தை விவரித்தருளிச்செய்கிறார் மாமுனிகள்.

அன்னவரை வணங்குகிறேனென்றாராயிற்றிதனால்.

வசநபூஷணம் – ரத்நங்களை நிறைய வைத்துப் பதித்துச் செய்த பூஷணத்தை (அணிகலனை) ரத்நபூஷணம் என்று சொல்லுமாப்போலே, பூர்வாச்சார்யர்களுடைய வசநங்களை (சொற்களை) நிறைய இட்டுப் (தமது சொற்களைக் குறைய இட்டு) படிப்பவர்களுக்கு

ப்ரகாஸத்தையுண்டாக்குமதாகப் பிள்ளைலோகாச்சார்யரால் அருளிச்செய்யப்பட்ட க்ரந்தம் வசநபூஷணமென்று சொல்லப்படுகிறது.

அது பரமகம்பீரமாகையால் அதன் பொருள் விளங்கும்படி மாமுனிகள் வ்யாக்யானம் செய்தருளுகிறார்.

வ்யாக்யானமாவது – பதங்களைப்பிரித்துக்காட்டுதல். பொருள் விளங்காத பதங்களுக்குப் பொருள் கூறுதல்,

தொகைச்சொற்களை இன்ன தொகையென்று தெரிந்து கொள்வதற்காக அதற்கேற்றபடி பிரித்துக்கூறுதல்,

வாக்கியங்களிலுள்ள பதங்களில் எந்தப் பதம் எந்தப்பதத்தோடு பொருள் வகையில் பொருந்துமோ

அப்படிப்பட்ட பொருத்தம் காட்டுதல், ஏதாவது கேள்வி எழுந்தால் அதற்கு விடை கூறுதல் ஆகிய இவ்வைந்து வகைகளையுடையதாகும்.

‘ஸுமேத ஸ: கரிஷ்டா:’ என்று சொல்லப்பட்ட கோயில்லண்ணன் முதலியவர்களுக்கும் அறியமுடியாத வசநபூஷணத்தின்

பொருளை மணவாளமாமுனிகள் விவரிக்கிறாரென்றதனால், ஸ்ரீவசநபூஷணநூலின் பொருளாழமுடைமையும்,

மாமுனிகளின் மேதாவிலாஸமும் அறியப்படுகின்றன. எல்லாவகையான வேதங்கள் ஸ்ம்ருதிகள்

இதிஹாஸங்கள் புராணங்கள் பாஞ்சராத்ர ஆகமங்கள், திவ்யப்ரபந்தங்கள் ஆகியவற்றின் ஸாரமான பொருள்களெல்லாம்

ஸ்ரீவசநபூஷண க்ரந்தத்தில் கூறப்பட்டுள்ளதனால், இந்த ஒரு நூலை விவரித்துச்சொன்னால்

அந்நூல்களெல்லாவற்றையும் சொன்னதாக ஆகுமாகையால் இந்நூலை விவரித்து

எல்லாவிதமான ஸ்வாத்யாயத்தையும் அநுஷ்டித்தாராயிற்று மாமுனிகள் என்க.

—————-

ஸாயந்தநம் தத: க்ருத்வா ஸம்யகாராதநம் ஹரே: |
ஸ்வைராலாபை: ஸுபை: ஸ்ரோத்ருந்நந்தயந்தம் நமாமி தம்|| (3)

பதவுரை:

தத: – ஸாயங்காலத்தில் ஸந்த்யாவந்தனம் செய்தபிறகு,

ஸாயந்தநம் – மாலைக்காலத்தில் செய்யவேண்டிய,

ஹரே: ஆராதநம் – அரங்கநகரப்பனென்னும் தமது பெருமாளுடைய திருவாராதநத்தை,

ஸம்யக் – நன்றாக, (பரமபக்தியோடு),

க்ருத்வா – செய்து,

ஸுபை: – கேட்பாருக்கு நன்மை பயக்குமவையான,

ஸ்வை:ஆலாபை: – தம்மிஷ்டப்படியே பேசும் ஸுலபமான பேச்சுக்களாலே,

ஸ்ரோத்ரூந் – கேட்போரை,

நந்தயந்தம் – மகிழ்வித்துக்கொண்டிருக்கிற,

தம் – அம்மாமுநிகளை,

நமாமி-வணங்குகிறேன்.

கருத்துரை:

‘ஆர்வசனபூடணத்தின் ஆழ்பொருளல்லாமறிவார் ? ஆர் அது சொல் நேரில் அநுட்டிப்பார்’ (உபதேச. 55) என்கிறபடியே

அறிவதற்கும், அறிந்தபடியே அநுஷ்டிக்கைக்கும் முடியாத ஸ்ரீவசநபூஷணார்த்தங்களை ஸிஷ்யர்களுக்கு

உபதேசிக்கும்போது எவ்வளவு எளிய நடையில் உபதேசித்தாலும், அர்த்தத்தின் அருமைக்கு ஏற்றபடி

அவ்வுபதேசமும் அரிய நடையாகவே தோன்றும்.

ஸாயம்ஸந்த்யாவந்தநமும் பெருமாள் திருவாராதநமும் முற்றுப்பெற்ற பின்பு இப்போழுது செய்யும் ப்ரவசநம்

தன்னிச்சைப்படி தானாகவே வரும் எளிய பேச்சாகவே இருக்கும். இதுவே ஸ்வைராலாபம் எனப்படும்.

ஸகல ஸாஸ்த்ரார்த்தங்களையும் உள்ளடக்கிக் கொண்டிருக்கும் மிகமிக எளிமையான பேச்சுக்கு ஸ்வைராலாபம் என்று பெயர்.

இத்தகைய பேச்சுக்களாலே முன்பு ஸ்ரீவசநபூஷணம் கேட்ட  தம் ஸிஷ்யர்களையே மகிழ்விக்கிறார் மாமுனிகள் என்க.

இங்கு ‘ஹரி:’ என்றது பூர்வதிநசர்யையில் பதினேழாம் ஸ்லோகத்தில் ப்ரச்தாவிக்கப்பட்ட ‘ரங்கநிதி’ என்ற

தம் திருவாராதநபெருமாளாகிய அரங்கநகரப்பனையேயாகும்.

ஹரி: என்றதற்கு ஆஸ்ரிதருடைய விரோதியைப் போக்குமவனென்றும்,

எல்லா தேவதைகளையும் நியமிப்பவன் (அடக்கியாள்பவன்) என்றும் பொருள்.

பூர்வதிநசர்யையில் ‘அத ரங்கநிதிம்’ (17) என்று காலையாராதநமும், ‘

ஆராத்யஸ்ரீநிதிம்’ (29) என்று பகலாராதநமும்,

இந்த ஸ்லோகத்தில் மாலையாராதநமுமாகிய மூன்று வேளைத் திருவாராதநங்களும் கூறப்பட்டது காணத்தக்கது.

———–

தத: கநகபர்யங்கே தருணத்யுமணித்யுதௌ |
விஸாலவிமல ஸ்லக்ஷ்ண துங்கதூலாஸநோஜ்ஜ்வலே || (4)

ஸமக்ரஸௌரபோத்கார நிரந்தர திகந்தரே |
ஸோபதாநே ஸுகாஸீநம் ஸுகுமாரே வராஸநே || (5)

பதவுரை:

தத: – அதன்பிறகு,

தருணத்யுமணி த்யுதௌ – பாலஸூர்யன் போல் காந்தியையுடையதாய்,

விஸால விமலஸ்லக்ஷ்ண துங்க தூலாஸன உஜ்ஜ்வலே – அகன்றதும், அழுக்கற்றதும், மழமழப்பானதும், பருமனானதுமான பஞ்சுமெத்தையினால் விளங்குகின்ற தாய்,

ஸமக்ரஸௌரப உத்கார நிரந்தர திகந்தரே – நிறைந்த, பெருமாள் சாத்திக்களைந்த மாலைகளின் நறுமணத்தின் ப்ரவாஹத்தினால் சூழப்பட்ட நான்கு திக்குகளையுமுடையதாய்,

ஸோபதாநே – சாய்ந்து கொள்வதற்கேற்ற தலையணைகளை உடையதாயுமிருக்கிற,

கநகபர்யங்கே – தங்கத்தாலான மஞ்சத்தில்,

ஸுகுமாரே – மிகவும் மெத்தென்றிருக்கிற,

வரஆஸநே – (த்யானத்துக்கு உரியதாய்) உயர்ந்த தர்ப்பம் மான்தோல் துணிகளையிட்டுச் செய்யப்பட்ட ஆஸநத்தில்,

ஸுகஆஸீநம்-(த்யானத்திற்கு தடையில்லாதபடி) ஸுகமாக உட்கார்ந்திருக்கிற,

தம்-அந்த மணவாளமாமுநிகளை,

சிந்தயாமி – ஸதா த்யாநம் செய்கிறேன்.

கருத்துரை:

ஸகலஸாஸ்த்ரார்த்தங்களுக்கும் நோக்கான பஞ்சமோபாயத்தின் (எம்பெருமானாரே மோக்ஷோபாயம் என்பதின்)

பெருமையை உள்ளடக்கியிருக்கும் தமது இனிய எளிய பேச்சுக்களாலேயே ஸிஷ்யர்களை மகிழ்வித்தபின்பு,

அவ்வெம்பெருமானாரை த்யாநம் செய்வதற்கு உறுப்பாக மாமுனிகள் ஸ்வர்ணமயமான கட்டிலில்

ஆஸநத்தில் எழுந்தருளியிருக்கும் அழகை, தாம் ஸதா த்யாநம் செய்வதாக இந்த ஸ்லோகத்தினால் தெரிவிக்கிறார்.

தாமே ஆசைப்பட்டு மஞ்சத்தில், அதிலும் ஸ்வர்ண மஞ்சத்தில் உட்காருதல், ஸந்யாஸிகட்கு ஸாஸ்த்ரத்தில்

மறுக்கப்பட்டிருந்தாலும் ஸிஷ்யர்களுடைய வேண்டுகோளுக்கிரங்கி, அவர்கள் செய்வித்திட்ட

ஸ்வர்ணமஞ்சத்தில் வீற்றிருப்பது மறுக்கப்படவில்லையென்பது கருதத்தக்கது.

‘பொன் வெள்ளி வெண்கலம் செம்பு கல் முதலியவற்றால் செய்யப்பட்ட பாத்திரங்களில் உண்பதினால்

ஸந்யாஸிக்கு பாபம் ஏற்படாது. அப்பாத்திரங்களைப் பிறரிடம் கேட்டுத் தானமாக வாங்கினால் தான்

பாபம் உண்டாகும்’ என்று மேதாதிதி கூறியதை நோக்கினால்,

உண்ணும் கலத்தைச் சொன்னது கட்டிலுக்கும் உபலக்ஷணமாய், பொன்னால் செய்த கட்டிலை

கேட்டுப் பெற்றுக் கொள்ளாமல், ஸிஷ்யர்கள் பொன்கட்டிலை இட்டு அதில் வீற்றிருக்கும்படி ப்ரார்த்தித்தால்

அதன் மீது வீற்றிருப்பது குற்றத்தின்பாற்படாதென்று கொள்ளல்தகும்.

பொன்னின் மீதோ கட்டிலின் மீதோ தமக்குள்ள ஆசையைத் தடுக்கமுடியுமே தவிர,

மிகமிக உயர்ந்தவர்களான ஸிஷ்யர்களின் வேண்டுகோளைத் தடுக்கமுடியாதிறே எப்படிப்பட்ட ஸந்யாஸிகளுக்கும்.

ஆக பொன் கட்டிலை இவர் உபயோகிப்பது தவறன்றென்க.

———–

உந்மீலத் பத்மகர்ப்பத்யுதிதலமுபரி க்ஷீரசங்காதகௌரம்
ராகாசந்த்ர ப்ரகாசப்ரசுர நகமணித்யோத வித்யோதமாநம் |
அங்குள்யக்ரேஷு கிஞ்சிந்நதமதிம்ருதுளம் ரம்யஜாமாத்ருயோகீ
திவ்யம் தத்பாதயுக்மம் திசது சிரசி மே தேசிகேந்த்ரோ தயாளு: || 6

பதவுரை:

தயாளு:‍‍‍‍‍‍‍‍ – கருணை புரியுந்தன்மையராய்,

தேசிகேந்த்ர: – ‍ ஆசார்யர்களில் உயர்ந்தவரான,

ரம்யஜாமாத்ருயோகீ ‍- அழகிய மணவாளமாமுனிகள்,

உந்மீலத்பத்ம கர்ப்பத்யுதிதலம் ‍- மலர்ந்து கொண்டேயிருக்கிற தாமரைமலரின் உட்புறத்தின்

(சிவந்த) காந்தி போன்ற காந்தியையுடைய அடிப்பகுதியை (உள்ளங்காலை)யுடையதும்,

உபரிமேற்பகுதியில்,

க்ஷீரசங்காத கௌரம் ‍- பாலின் திரட்சி போல் வெளுத்ததும்,

ராகாசந்த்ர ப்ரகாசப்ரசுரநகமணி த்யோத வித்யோதமாநம் ‍- பௌர்ணமீ சந்த்ரனுடைய காந்தி போன்ற

(வெளுத்த) காந்தியால் நிறைந்த அழகிய நகங்களின் காந்தியினால் விளங்காநிற்பதும்,

அங்குளி அக்ரேஷு ‍- நகங்களின் நுனிப்பகுதிகளில், கிஞ்சித் நதம் ‍- சிறிது வளையையுடையதும்,

அதிம்ருதுலம் ‍- மிகவும் மெத்தென்றிருப்பதும்,

திவ்யம் ‍- அப்ராக்ருதமானதும்,

தத் ‍- மிகச்சிறந்ததுமான,

பாதயுக்மம் ‍- (தமது) திருவடியிணையை,

மே சிரசி ‍- அடியேனுடைய தலையில்,

திசது ‍- வைத்தருளவேணும்.

கருத்துரை:

இந்த ச்லோகம் முதலான ஆறு ச்லோகங்கள் சிஷ்யர்களின் ஸ்தோத்ர ரூபமாக அமைந்திருக்கின்றன.

இம்முதல் ச்லோகத்தில் ஒரு சிஷ்யர் தமது சிரஸிற்கு அணிகலனாக மணவாளமாமுனிகள்

தம் திருவடியிணையை வைத்தருளவேணுமென்று வேண்டுகிறார்.

தயாளு: ‍ தயைபுரிவதை இயற்கையாகக் கொண்டவர்.

பிறர் தமக்கு அடிமை செய்தால் அதுகாரணமாக தயையுண்டாகப் பெறும் பிற ஆசார்யர்களைப் போலல்லாமல்,

இயற்கையாகவே அனைவரிடத்திலும் தயை புரியும் எம்பெருமானாரைப் போன்றவர் இம்மாமுனிகள் என்றபடி.

திசதி ‍ உபதிசதி இதி தேசிக: ‍ சாஸ்த்ரார்த்தங்களை உபதேசிப்பவர் தேசிகரெனப்படுகிறார்.

தேசிகாநாம் இந்த்ர: ‍ தேசிகேந்த்ர: ஆசார்யர்களாகிற தேசிகர்கட்குத் தலைவரென்றபடி.

ஆசார்யர்கட்குத் தலைவராகையாவது ‍ ஆசார்யர்களுக்கு இருக்க வேண்டிய அறிவு, அறிவுக்குத்தக்க அநுஷ்டானம்,

தயை முதலிய குணங்களால் நிறைந்தவராயிருக்கை.

மணவாளமாமுனிகளின் திருவடிகளின் அடிப்புறம் தாமரைமலர் போல் சிவந்ததும், நகங்கள் நிலவைப்போல் வெளுத்தும்

விரல்களின் நுனிகள் கொஞ்சம் வளைந்தும், பொதுவாகத் திருவடி முழுவதும் மிகவும் மெத்தென்றும்

பால்போல் வெளுத்தும் இருக்கின்றனவாம்.

மாமுனிகள் ஆதிசேஷாவதாரமாகையால், அவர் திருவடியிணையை அப்ராக்ருதம்

(பரமபதத்தில் உள்ளதொரு உயர்ந்ததான பொருள்) என்றார்.

இவ்வுலகிலுள்ள சம்சாரிகளின் பாதங்கள் போல் தாழ்ந்தவையல்ல என்றபடி.

கீழ்த் திருவடிகளுக்கு ‘உந்மீலத்பத்மகர்ப்ப’ என்று தொடங்கிச் சொன்ன அழகுகளெல்லாம்

உத்தம புருஷனுக்கு இருக்கவேண்டிய உத்தம லக்ஷணங்களாகும்.

இத்தகைய சிறப்பத்தனையும் பெற்றுத் தமக்கு வகுத்ததுமான திருவடிகளை வைத்தருளவேணுமென்று

ஒரு சிஷ்யர் மாமுனிகளை ப்ரார்த்தித்தாராயிற்று.

இதனால் பகவத்பக்தரான ஆழ்வார் ‘நின்செம்மாபாதபற்புத்(பத்மத்தை) தலைசேர்த்து’ என்று எம்பெருமானை வேண்டினார்.

ஆசார்ய பக்தரான ஒரு சிஷ்யர் ‘பாதயுக்ம சிரசி திசதுமே’ என்று ஆசார்யரான மாமுனிகளை வேண்டுகிறார்.

மாமுனிகள் தமது திருவடியிணையை அடியேன் முடியில் வைத்தருளட்டும்’ என்று படர்க்கையாக இருந்தாலும்,

‘மாமுனிகளே! தேவரீர் திருவடிகளை அடியேனுடைய சிரஸில் வைத்தருளவேணும்’ என்று முன்னிலைப்படுத்தி

ப்ரார்த்திப்பதிலேயே இதற்கு நோக்கு. இவ்விஷயம் மேலுள்ள பல ச்லோகங்களால் விளக்கமுறும்.

—————-

த்வம் மே பந்து  ஸ்த்வமஸி ஜநகஸ் த்வ ம் ஸகா  தேஸிகஸ் த்வம் 
வி த்யா  வ்ருத்தம் ஸுக்ருதமதுலம்  வித்தமப்யுத்தமம் த்வம்| 
ஆத்மா ஶேஷீ  பவஸி பகவந் ஆந்தர: ஶாஸிதா  த்வம்  
யத்வா ஸர்வம் வரவரமுநே! யந்யதாத்மாநுரூபம்||-7-

பதவுரை:

ஹே வரவரமுநே -வாரீர் மனவாளமாமுனிகளே

த்வம் – தேவரீர் அடியேனுக்கு,

பந்து அஸி-விடமுடியாத உறவினர் ஆகிறீர் .

த்வம்  ஜநக: அஸி – கல்வி கற்பிப்பதனாலே நன்மையைத் தேடும் தமப்பனார் ஆகிறீர்,

த்வம்  ஸகா  அஸி-(1)ஆபத்தில் உதவும் தோழராகிறீர் , (2)பகவதநுபவ  காலத்தில் துணைவர் ஆகிறீர்:

த்வம்  தேஸிக : அஸி – அறியாதவற்றை அறிவிக்கும் ஆசார்யன் ஆகிறீர்,

த்வம் வித்யா அஸி – அவ்வாசார்யார்கள் உபதேஸித்த தாய்போல் காக்கும் வித்யை ஆகிறீர்.

த்வம் வ்ருத்தம் அஸி – முன்பு கூறிய வித்யையின் | பலனாய நன்மையைத்தரும் நன்னடத்தை ஆகிறீர்.

த்வம்  அதுலம் ஸுக்ருதம் அஸி – (இதுவரையில் கூறிய உறவினர் முதலியோரின்  லாபத்துக்கும்,

மேல் சொல்லப்படும் செல்வம் முதலியவற்றின் லாபத்துக்கும் காரணமான) ஒப்பற்ற புண்யமாக ஆகிறீர்.

த்வம் உத்தமம் ஸித்தம் அஸி – (ஈட்டும்போதும் காப்பாற்றும் போதும் துன்பத்தைத் தரும்  அழியும் செல்வம்  போலல்லாமல்)

அழியாத உத்தம செல்வமாக  ஆகிறீர்,

த்வம் ஆத்மா அஸி – முற்கூரிய அனைத்தையும்  தனக்காக  ஏற்றுக்கொள்ளும் ஆத்மாவாக  ஆகிறீர்,

த்வம் ஶேஷீ பவஸி – முற்கூறப்பட்ட ஆத்மாவையும் அடிமைகொள்ளும் தலைவராக  ஆகிறீர்.

ஹே பகவந் –  அறிவு ஆற்றல் முதலிய குணங்களை மிகக்கெண்ட மாமுனிகளே,

த்வம் ஆந்தரஶ்ஶாஸிதா அஸி – (1)உள்புகுந்து நியமிக்கும் பரமாத்வாக ஆகிறீர், (2)’அந்தர‘ எனப்பட்டபடி பரமாத்மாவையும் நியமிக்கும் ஆந்தரரான ஜ்ஞாநியாக ஆகிறீர்,

யத்வா – இப்படிப் பலவாராகச் சொல்லிப் பயனென்?

ஆத்மஅநுரூபம் – விரோதியைப் போக்குதல், பகவத் பாகவத ஆசார்ய கைங்கர்யங்களாகிய விரும்பியவற்றைத் தருதல் முதலாக)

ஜீவாத்ம ஸ்வரூபத்துக்குத் தக்கதாக, யத்யத் பவதி- எது எது  உள்ளதோ, தத்(ஸர்வம்) அஸி-அது எல்லாமுமாகவும் ஆகிறீர்.

கருத்துரை :

பத்நாதி இதி  பந்து – நம்மை  விடாமல் நாம் துன்புற்றபோது  துன்புற்றும், இன்புற்றபோது இன்புற்றும்

கூடவே  இருக்கும் உறவினன் என்றபடி. ஸகா  தோழன்.

நாம் துயருற்றபோது துயரைப் போக்குமவராய் பகவதநுபவம் பண்ணும்போதும்,

‘போதயந்த பரஸ்பரம்‘  (கீதை 10- 9) என்று ஒருவருக்கொருவர் பகவத் குணங்களைச் சொல்லுவதற்கும்

கேட்பதற்கும் உறுப்பான துணைவர் என்றபடி, ஆத்மா – தான் என்பது அதன் கருத்து

‘தஞ்சமாகிய தந்தை தாயோடு தானுமாய் ‘ திருவாய்மொழி 3 – 6- 9) என்று ஆழ்வார் ‘

நான்‘ அன்று சொல்லவேண்டிய இடத்தில் ‘தான்‘ என்றாரிரே.

இதனால் ‘தவம்‘ ஆத்மா அஸி‘ – என்பதற்கு ‘தேவரீர் நானாக ஆகிறீர்‘ என்பது பொருளாகத்தகும்.

மேலும் ‘ஸேஷி பவஸி, ஆந்தரஸாசிதா பவஸி ‘ என்பவற்றிற்கு –

என்னயடிமை கொள்ளுமவரும் என்னையுட்புகுந்து  நியமிப்பவரும் (பரமாத்வாகவும்) தேவரீரே ஆகிறீர் என்பது பொருள்.

‘ஆந்தர: ஸாஸிதா‘ என்பதற்கு பதவுரையில் கூறிய இரண்டு பொருள்களுக்கும்.

(1) ஆந்தர: என்பதற்கு அந்தரேபவ : மனத்தில் இருக்கும் பரமாத்மா என்று முதற்பொருள்,

(2) ‘ஆதமந: அந்தர: (ப்ருஹ . உப  5 -7 – 22) என்றவிடத்தில்

அந்தர: என்பதற்கு (ஆத்மாவுக்கு) உள்ளிருக்கும் பரமாத்மா என்று பொருள் கூறப்பட்டுள்ளபடியினால்,

அந்தரஸ்யா அயம் உள்ளிருக்கும் பரமாத்மாவின் உள்ளும் இருந்து அப்பறமாதவை நியமிக்கும் ஜ்ஞானி‘ என்பது இரண்டாம் பொருள்.

‘ஜ்ஞாநீது ஆத்மைவ மே  மதம்‘ (கீதை 7 – 18) (ஜ்ஞாநியோ என்றால் எனக்கு ஆத்மா என்பதே என் கருத்தாகும்)

என்று எம்பெருமான் ஜ்ஞாநியை தனக்குள்ளிருந்து தன்னையும் நியமிப்பவனாக அருளிச்செய்தது இதற்கு பிரமாணமாகும்.

யத்வா = இது முன்பு தனித்தனியே சொன்னவற்றையெல்லாம் தவிர்க்கிறது.

இப்படி ஒவ்வொன்றாக இருத்தலைச் சொல்லி கொண்டுபோனால் நூல்விரிவுபடுமென்பதனால்.

ஆத்மாவுக்குத் தகுந்ததாக உலகில் சுருக்கமாகச் சொல்லி முடித்தருளியபடி.

(இந்த ஸ்லோகத்தில் ‘தவம் ஆத்மா அஸி  – (தேவரீர் அடியேனாக ஆகிறீர்) என்று இவர்

தமக்கு மாமுநிகளோடு அருளிச்செய்த ஒற்றுமை ஜீவாத்மாக்களைனவரும் ஒன்றே‘ என்று பக்ஷத்தாலல்ல;

சேஷ சேஷி பாவத்தாலும், நியந்த்ருதியாம்யபாவத்தாலுமே என்பது

‘மேலே ஸேஷீ  பவஸி, ஆந்தர : ஸாஸிதா பவஸி‘ என்றருளிச்செய்வதிலிருந்து ஸ்பஷ்டமாகிறது.

இவ்வொற்றுமை தமக்குப் பரமாத்மாவோடு உள்ளமை ஸாஸ்த்ர ஸித்தமாகையாலும்

‘பீதவாடைபிரானார் பிரமகுருவாகி வந்து‘ (பெரியாழ். திரு. 5 – 2- 8) என்கிறபடியே

மாமுனிகள் பரமாத்மாவின் அவதாரமாகையாலும்;

இவர் தமக்கு அம்மாமுநிகளோடு ஒற்றுமை கூறினாரென்று கருத்தாகும்.)

————-

அக்ரே  பஸ்சாது பரி பரிதோ  பூதலம் பார்ஸ்வதோ  மே 
மௌலௌ  வக்த்ரே  வபுஷி ஸகலே மாநஸாம் போருஹே ச| 
பஸ்யந் பஸ்யந் வரவரமுநே திவ்யமங்கரித்வயம் தே 
நித்யம் மஜ்ஜந்நம்ருத ஜலதௌ நிஸ்தரேயம் பவாப்திம்||-8-

பதவுரை :

ஹேவரவரமுநே! –  வாரீர் மணவாளமாமுநிகளே,

தே  – தேவரீருடைய ,

திவ்யம் – ஆச்சர்யகரமான,

அங்ரித்வயம் – திருவடியிணயை,

அக்ரே – எதிரிலும்,

பஸ்சாத் – பின்புறத்திலும்,

பூதலம் பரித: – பூமியின் நான்கு பக்கங்களிலும்,

மே  பார்வஸ்வத: – அடியேனுடைய இரு பக்கக்கங்களிலும்,

மௌ லௌ – தலையிலும்,

வக்த்ரே – முகத்திலும்,

கிலே வபுக்ஷி – உடலில்லுள்ள  எல்லா உறுப்புக்களிலும்,

மாநஸ  அம்போருஹே  ச – ஹ்ருதய கமலத்திலும்,

பஸ்யந் பஸ்யந் (இடையறாத நினைவின் மிகுதியாலே) எப்போதும் ஸ்பஷ்டமாகப் பார்த்துக்கொண்டே,

அம்ருத ஜலதௌ – இறப்பவனைப்  பிழைப்பூட்டும் அமுதக்கடலில்,

மஜ்ஜந்  – முழ்குமவனாய்  கொண்டு,

பவாப்திம் நிஸ்தரேயம் – பிறவிக்கடலைத் தாண்ட விரும்புகிறேன்.

கருத்துரை:

“குருபாதாம்புஜம் த்யாயேத் குரோரந்யம் நபாவாயேத்” – (ப்ரபஞ்சஸாரம்)

[ஆசார்யனுடைய திருவடித்தாமரைகளை த்யாநிக்க வேண்டும். ஆசார்யனைத் தவிர வேறொருவனை நினைத்தல் கூடாது.]

என்ற ப்ரமாணம்  இங்கு நினைக்கத்தக்கது, ஒரு கடலில் மூழ்கிக் கொண்டே மற்றொரு கடலைத்  தாண்டவிரும்பவது ஆச்சர்யமுண்டாக்கலாம், ஆசார்யனுடைய ஆச்சர்யகரமான திருவடிகளை த்யானம் செய்துகொண்டே இருக்கிற

பாவநாப்ரகர்ஷத்தின் மஹிமையினியால் எல்லாம் ஸித்திக்குமாகையால், இதில் பொருந்தாமை ஏதுமில்லை

என்கிறார் ஆசார்ய பக்தாக்ரேஸராகிய திருமழிசை அண்ணாவப்பய்யங்கார் ஸ்வாமி (வ்யாக்யாதா).

‘பகவதா ஆத்மீயம் ஸ்ரீமத் பாதாரவிந்தயுகளம்  ஸிரஸி  க்ருதம்  த்யாத்வா

அம்ருதஸாகராந்தர் நிமக்ந ஸர்வாவயவஸ் ஸூகமாஸீத‘

(எம்பெருமானால் தன்னுடைய பரமபோக்யமான திருவடித்தாமரைகளை தன தலையில் வைக்கப்பட்டதாக

த்யாநம் பண்ணி ஆனந்தமாகிற அமுதக்கடலுக்குள்ளே மூழ்கிய எல்லா அவயங்களையும் உடையவானைக் கொண்டு

ஸுகமாக இருக்கக்கடவன்) என்று ஸ்ரீ வைகுண்டத்யத்தில் எம்பெருமானார் எம்பெருமான் விஷயத்தில்

அருளிச்செய்ததை இவர் இங்கு ஆசார்யரான மாமுனிகள் விஷயத்தில் அருளிச்செய்தார்.

————

கர்மாதீநே வபுக்ஷி குமதி: கல்பயந்நாத்மபாவம்
து: கேமக்ந:கிமிதி ஸுசிரம் தூயதே ஜந்துரேஷ: |
ஸர்வம் த்யக்த்வா வரவரமுநே ஸம்ப்ரதி த்வத்ப்ரஸாதாத்
திவ்யம் ப்ராப்தும் தவ பதயுகம் தேஹி மே ஸுப்ரபாதம்||–9-

பதவுரை:

ஹே வரவரமுநே ! – மணவாளமாமுநிகளே!,

ஏஷ: ஜந்து: – நம்மடியவனாகிய இந்த ஜீவாத்மா,

கர்ம அதீநே – முன்செய்த முழுவினையால் உண்டான,

வபுக்ஷி – தனது தேஹத்தில்,

ஆத்மபாவம் – ஆத்மாவின் தன்மையை,

கல்பயந் – ஏறிட்டு,

குமதி: – திரிபுணர்ச்சியுடையவனாய்க் கொண்டும்,

து: கே மக்ந: – ஸம்சாரது: க (ஸாகர) த்தில் மூழ்கியவனாய்க்கொண்டும்,

கிம் – எதற்காக

தூயதே – வருந்திகிறான்,

இதி (மத்வா) – என்று தேவரீர் நினைத்தருளி,

(அடியேன்) ஸர்வம் – முற்கூறிய திரிபுணர்ச்சி ஸம்ஸாரதுக்கம் முதலிய எல்லாவற்றையும்,

த்யக்த்வா – விட்டொழிந்து,

ஸம்ப்ரதி – இப்பொழுதே,

தவதிவ்யம் பதயுகம் ப்ராப்தும் – தேவரீருடைய மிகவும் அழகிய திருவடியிணையை அடைவதற்கு உறுப்பாக,

த்வத் ப்ரஸாதாத் – தேவரீருடைய (இயற்கையான) அனுக்ரஹத்தினாலே,

மே – அடியேனுக்கு,

ஸுப்ரபாதம் – (தேவரீர் திருவடிகளை அநுபவிப்பதென்னும் பகல்வேளைக்கு ஆரம்பமாகிற) நல்ல விடிவை,

தேஹி – தந்தருளவேணும்.

கருத்துரை:

‘கர்மாதீநே’ என்று, தொடங்கி, ‘தூயதே ஜந்துரேஷ:’ என்பதிறுதியாக முன்னிரண்டடிகளும்,

மாமுநிகள் தமது சிஷ்யனைப் பற்றி நினைக்கவேண்டிய நினைப்பின் அநுவாதமாகும்

‘இதி’ என்பதற்கு பிறகு ‘மத்வா’ என்றொரு பதத்தைக் கூட்டிப் பொருளுரைக்கப்பட்டது.

தேவரீர் திருவடிகளை அனுபவிக்கமுடியாமல் கழிந்த காலம் ப்ரளயராத்ரி

இனிமேல் அவ்வனுபவத்தைப் பெறப்போகும் காலம் பகல் போன்றது.

அதற்கு முற்பட்டதகிய நல்ல விடியற்காலத்தை, தேவரீருக்குண்டான் இயற்கையான க்ருபையாலே

கற்பித்தருள வேணுமென்றாயிற்று இதனால்.

————-

யாயா வ்ருத்திர் மநஸி மம ஸா ஜாயதாம் ஸம்ஸ்ம்ருதிஸ தே
யோயோ ஜல்பஸ் ஸ பவது விபோ நாமஸங்கீர்த்தநம் தே|
யாயா சேஷ்டா வபுக்ஷி பகவந்ஸா பவேத் வந்தநம் தே
ஸர்வம் பூயாத் வரவரமுநே! ஸம்யகாராதநம் தோ||-10-

பதவுரை:

ஹே வரவரமுநே ! – மணவாளமாமுநிகளே!

மம – முன்செய்த வினைக்கு வசப்பட்ட அடியேனுடைய அறிவானது,

ஜாயதாம் – (தந்தம் காரணங்களால்) உண்டாகத்தகுமோ,

ஸா வ்ருத்தி: – அந்தந்த அறிவெல்லாம்,

தே – நினைத்தவுடனே மகிழ்ச்சியூட்டுகிற தேவரீருடைய,

ஸம்ஸ்ம்ருதி: – நல்ல நினைவினுருவாகவே,

ஜாயதாம் – உண்டாகவேணும்,

ஹே விபோ – வாரீர் ஸ்வாமியே! ,

மே – அடியேனுக்கு,

யா: யா: ஜல்ப: – எந்தெந்த வார்த்தையானது,

ஜாயதாம் – (தந்தம் காரணங்களால்) உண்டாகத்தகுமோ,

ஸ: – அவ்வார்த்தையனைத்தும்,

தே – புகழத்தக்க தேவரீரைப் பற்றியதான,

ஜல்ப: – வார்த்தையுருவாகவே,

ஜாயதாம் – உண்டாகவேணும்.

ஹே பகவந் ! – அறிவாற்றர்களால் மிக்கவரே,

மம – அடியேனுடைய,

வபுக்ஷி – ஏதோவொரு வேலையைச் செய்து கொண்டேயிருக்கும் சரீரத்தில்,

யா யா சேஷ்டா – அச்செயலெல்லாம்,

தே – வணங்கத்தக்க தேவரீரைப் பற்றியதான,

வந்தநம் – வணக்கவுருவாகவே,

ஜாயதாம் – உண்டாகவேணும்,

ஸர்வம் – இதுவரையில் சொல்லியும் சொல்லாததும் போந்த, (அடியேனுடைய வினையடியாக உண்டாகத்தக்க) செயல்களெல்லாம்,

தே – தேவரீருடைய,

ஸம்யக் ஆராதநம் – ப்ரீதிக்குக் காரணமான நல்ல ஆராதநரூபமாகவே,

பூயாத் – உண்டாகவேணும்.

கருத்துரை:

அடியேனுக்கு, முன்செய்ததீவினையின் பயனாக மனத்தில் உண்டாகும் தீயஎண்ணெங்களெல்லாம்

தேவரீரருளால் மாறி தேவரீரைப் பற்றிய த்யாநமாகவே உண்டாகவேணும்,

வாயில் வரும் தீயபேச்சுக்களெல்லாம் மாறி தேவரீருடைய நாமஸந்கீர்த்தனமாகவே உண்டாகவேணும்.

உடலில் உண்டாகும் தீய செயல்களெல்லாம் மாறி தேவரீரைபற்றிய வணக்கமாகவே உண்டாகவேணும்

என்று இதனால் ப்ரார்த்தித்தாராயிற்று.

‘ஜாயதாம்’ என்பதனை ஒவ்வொறு வாக்கியத்திலும் இரண்டு தடவை திருப்பிப் பொருள் உரைக்கப்பட்டது.

‘ஜாயதாம்’ என்பது லோட் ப்ரத்யயாந்தமான சப்தம். அதற்குப் பலபொருள்கள் உள்ளன.

இங்கு முதலில் அர்ஹம் – தகுதியென்ற பொருளிலும்,

பின்பு வேண்டுகோள் என்ற பொருளிலும் அச்சொல் ஆளப்பட்டமை பதவுரையில் கூறியது கொண்டு அறிதல் தகும்.

இங்ஙனமன்றி (ஜாயதாம் என்பதை ஆவ்ருத்தி செய்யாமலேயே) அடியேன் மனத்தினிலுண்டாகும் ஜ்ஞாநமெல்லாம்

தேவரீர் நினைவாகவும், வாயில் வரும் சொற்களெல்லாம் தேவரீர் நாமஸங்கீர்த்தனமகவும்,

தேஹத்தில் தோன்றும் செயல்களெல்லாம் தேவரீர் திருவாராதநமாகவும் உண்டாகவேணும் – என்றும் பொருள் தகும்.

—————-

அபகதமதமாநை: அந்திமோபாய நிஷ்டை:
அதிகதபரமார்த்தை: அர்த்தகாமாநபேக்ஷை:|
நிகிலஜநஸுஹ்ருத்பி: நிர்ஜிதக்ரோதலோபை:
வரவரமுநிப்ருத்யை: அஸ்து மே நித்யயோக:|| 11

பதவுரை:

மே – இத்தனை நாள்கள் தீயவரோடு எப்போதும் சேர்த்திருந்த அடியேனுக்கு,

அபகதமதமாநை:- நாமே உயர்ந்தவர் என்ற கர்வமும், பெரியோர்களை அவமதிக்குமளவுக்கு வளர்ந்த அகங்காரமும் சிறிதும் இல்லாதவர்களும்,

அந்திம உபாய நிஷ்டை: – ஆசார்யாபிமானத்திற்கு இலக்காகையாகிற கடைசியான மோக்ஷோபாயத்தில் மிகவும் நிலைநின்றவர்களும்,

அதிகத பரம அர்த்தை: – பூரணமாக அடையப்பட்ட ஆச்சார்ய கைங்கர்யமாகிற பரமபுருஷார்த்தத்தை (எல்லையான பலனை) உடையவர்களும்,

அர்த்த காம அநபேக்ஷை: – மற்ற உபாயத்தையும் மற்ற பலனையும் விரும்பாதவர்களும், அல்லது செல்வத்தையும் காமபோகத்தையும் விரும்பாதவர்களும்,

நிகிலஜநஸுஹ்ருத்பி: வேண்டியவர்கள் வேண்டாதவர்கள் இவ்விருவருமில்லாத நடுவர்கள் ஆகிய எல்லா மனிதர்களிடமும் நன்மையைத்தேடும் நல்லமனமுடையவர்களும்,

நிர்ஜிதக்ரோதலோபை: – கோபத்தையும் உலபித்தனத்தையும் நன்றாக வென்றவர்களுமான,

வரவரமுநிப்ருத்யை: மணவாளமாமுநிகளின் அந்தரங்க சிஷ்யர்களான கோயில் கந்தாடை அண்ணன், வானமாமலை ஜீயர் முதலியவர்களோடு, நித்யயோக: (திருவடிகளைத் தாங்கும் பஞ்சுமெத்தை, திருவடி இரேகை ஆகியவற்றிற்குப் போல்) நித்தியமான ஸம்பந்தமானது,

அஸ்து – உண்டாகவேணும்.

கருத்துரை:

இதுவரையில் மதம், மானம், பொன்னாசை, பெண்ணாசை, கோபம், உலோபம் முதலிய தீயகுணங்களே

நிறையப்பெற்ற நீசஜநங்களோடு இடைவிடாமல் பழகிப்போந்த தமுக்கு, இக்குற்றங்களில் ஏதுமின்றியே,

ஆசார்யகைங்கர்யம், அதற்கு உபாயமாக ஆசார்யனையே பற்றுதல், அனைவரிடத்திலும் நல்லெண்ணம் தொடக்கமான

நற்குணங்களே மல்கியிருக்கபெற்ற மணவாளமாமுநிகளின் சிஷ்யர்களோடு

நித்யசம்பந்தம் (நீங்காத தொடர்பு) உண்டாகவேணுமென்று இதனால் ப்ரார்த்தித்தாயிற்று.

—————–

இதிஸ்துதிநிபந்தேந நஸூசிதஸ்வமநீஷிதாந்|
ப்ருத்யாந் ப்ரேமார்த்ரயா த்ருஷ்ட்யா ஸிஞ்சந்தம் சிந்தயாமி தம்||–12-

பதவுரை:

இதி – முற்கூறிய இந்த ஆறு ஸ்லோகங்களின்படியே,

ஸ்துதி நிபந்தேந – ஸ்தோத்ரமாகிய பிரபந்தத்தினால்,

ஸூசித ஸ்வமநீஷிதாந் – குறிப்பிடப்பட்ட தாம்தாம் விரும்பிய புருஷார்த்தங்களை (பயன்களை) உடைய,

ப்ருத்யாந் – விற்கவும் வாங்கவும் உரிய கோயிலண்ணன் முதலிய சிஷ்யர்களை,

ப்ரேம ஆர்த்ரயா – ப்ரீதியினால் குளிர்ந்திருக்கிற,

த்ருஷ்ட்யா – திருக்கண்ணோக்கத்திலே,

ஸிஞ்சந்தம் – குளிரச்செய்துகொண்டிருக்கிற,

தம் – அந்த மணவாளமாமுனிகளை,

சிந்தயாமி – எப்போதும் த்யாநம் செய்கிறேன்.

கருத்துரை:

இதுவரையில் ஆசார்யரான மணவாளமாமுனிகளைப் பற்றி திநசர்யை என்னும் ஸ்தோத்ரக்ரந்தம் இயற்றி அனுபவிக்கப்பட்டது,

இனி ஸ்தோத்ரத்தினால் உண்டான ப்ரீதியையுடைய மணவாளமாமுனிகளை அனுபவிக்கிறார் எறும்பியப்பா.

இதி என்பது இவ்வாறாக என்றபடி, முற்கூறிய ஆறு ஸ்லோகங்களிலுள்ள பொருளின்படியே என்று கருத்து.

அவற்றில் ‘தவம் மே பந்து:’ (7) என்று தொடங்கி ‘யாயா வ்ருத்தி’ (10) என்பதீறாக உள்ள நான்கு ஸ்லோகங்கள்

இவர் அருளிய வரவரமுநி சதகத்திலும் படிக்கப்பட்டுள்ளன.

‘உந்மீலபத்ம’ (6) என்ற இவற்றின் முன் ஸ்லோகமும், ‘

அபகதமதமாநை’ என்ற பின் ஸ்லோகமும் இவற்றோடு படிக்கப்பட்டு வருவதானாலும்,

இவ்விரண்டினை வேறொருவர் இயற்றியதாக யாரும் இருகாறும் கூறாமையாலும்,

இவ்விரண்டும் அன்நாங்கினோடு ஒப்ப எறும்பியப்பாவே அருளிசெய்தாரென்று கொள்ளுதல் பொருந்தும்.

இவ்வாறு ஸ்லோகங்களுக்குள்ளே ‘திவ்யம் தத்பாதயுக்மம் திஸது’ (6),

‘தவபதயுகம்தேஹி’ (9), ‘அங்க்ரித்வயம் பஸ்யந் பஸ்யந்’ (8) என்று மூன்று ஸ்லோகங்களில்

மாமுனிகள் தம் திருவடிகளைத் தலைமேலே வைத்தருளவேணுமென்றும்

அவற்றை இப்போதும் சேவிக்கவெண்டுமென்றும் பிரார்த்தனை உள்ளடிங்கியிருப்பது பொருந்துமென்று

கொண்டு இந்த ஆறு ஸ்லோகங்களும் அஷ்டதிக்கஜாசார்யர்களில் கோயிலண்ணன், வானமாமலை ஜீயர் இவர்களைவிட்டு

இவ்வெறும்பியாப்பா, திருவேங்கட ஜீயர், பரவஸ்து பட்டர்பிரான் ஜீயர், பிரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணா,

அப்பிள்ளை, அப்புள்ளாராகிய இவ்வறுவரால் (ஒவ்வுருவர் ஒன்றாக) அநுஸந்திக்கப்பட்டனவென்று கொள்ளுதல் தகும்.

கோயில்கந்தாடைஅண்ணன் ஸதா மாமுநிகளைத் தாங்கும் பாதுகையாகவும்,

வானமாமலை திருவடிகளை விடாத ரேகையாகவும் பிரஸித்தர்களாகையால்

எப்போதும் திருவடிகளைப் பிரியாத இவ்விருவரும் மாமுனிகளின் திருவடிகளைத் தலையில் தரிக்கவேண்டுமேன்றும்

அவற்றை எப்போதும் ஸேவிக்கவேண்டுமேன்றும் ஆசைப்படார்களே என்கிறார், அண்ணாவப்பய்யங்கார் ஸ்வாமி.

எறும்பியப்பா அருளிச்செய்த இவ்வாறு ஸ்லோகங்களில் ஒன்று இவர் அநுஸந்தித்ததாகவும்,

மற்ற ஐந்தும் இவரிடம் உள்ள கௌரவத்தினாலும் ஸ்லோகங்களின் இனிமையாலும் மற்ற ஐவரும் அநுஸந்தித்ததாகவும் கொள்க.

————–

அத ப்ருத்யாநநுஜ்ஞாப்ய க்ருத்வா சேத: ஸுபாஸ்ரயே|
ஸயநீயம் பரிஷ்க்ருத்ய ஸயானம் ஸம்ஸ்மராமி தம்||-13-

பதவுரை:

அத – முற்கூறியபடியே சிஷ்யர்களுக்கு தத்வார்தோபதேசம் செய்தல் முதலியவற்றால் இரிவில் இரண்டு யாமங்கள் கழிந்தபிறகு,

ப்ருத்யாந் – முற்கூறிய சிஷ்யர்களை

அநுஜ்ஞாப்ய – விடைகொடுத்து அனுப்பிவிட்டு,

ஸுபாஸ்ரயே – கண்களையும் மனத்தையும் கவர்கின்ற எம்பெருமானுடைய திருமேனியில்,

சேத: க்ருத்வா – தமது திருவுள்ளத்தைச் செலுத்தி (அதை தியானம் செய்து) பிறகு,

ஸயநீயம் – படுக்கையை,

பரிஷ்க்ருத்ய – அலங்கரித்து,

ஸயானம் – கண்வளர்கின்ற,

தம் – அந்த மணவாளமாமுநிகளை

ஸம்ஸ்மராமி – த்யானம் செய்கிறேன்.

கருத்துரை:

‘க்ருத்வா சேத: ஸுபாஸ்ரயே’ – என்றதனால் இரவில் செய்யவேண்டிய பகவத்த்யாநமாகிய யோகம் என்று கூறப்பட்டது.

‘தத: கநக பர்யங்கே’ (4) என்று முன்பு கூறப்பட்ட பகவத்த்யாநத்துக்கு உரிய ஆசனத்தை விட்டு எழுந்திருந்து,

ஸ்தோத்ரம் செய்த சிஷ்யர்களை கடாக்ஷித்து அவர்களை விடைகொடுத்தனுப்பிவிட்டு,

படுக்கைக்கு அலங்காரமாக பகவானை த்யானம் செய்துகொண்டே திருக்கண்வளருகிறார் மாமுனிகள்.

அத்தகைய மாமுனிகளைத் தாம் த்யானம் செய்கிறார் இவ்வெறும்பியப்பா.

(மாமுனிகள் தாம் திருவனந்தாழ்வானுடைய திருவவதாரமாகையாலே அப்ராக்ருமான அவருடைய

திருமேனியழகு திருக்கண் வளருங்காலத்தில் இரட்டிதிருக்குமாகையால் த்யானம்

செய்துகொண்டே யிருக்கத் தடையில்லையிரே. மாமுனிகளுக்கு ஸுபாஸ்ரயம் எம்பெருமானுடைய திருமேனி,

இவருக்கு ஸுபாஸ்ரயம் மாமுனிகளுடைய திருமேனி என்க.

யதீந்த்ரப்ரவணாரான மாமுனிகள் எம்பெருமானை த்யாநிப்பது யதீந்த்ரரான

எம்பெருமானாருடைய திருவுள்ள உகப்புக்காக என்றும் சௌம்யஜாமாத்ருயோகீந்த்ரரை (மாமுனிகளை) த்யானம் செய்வது,

தம்மை மணவாளமாமுனிகளின் நிர்பந்தமாக நியமித்தருளிய இவர்தம் திருவாரதனப்பெருமாளாகிய

சக்ரவர்த்தித்திருமகனாரின் திருவுள்ளவுகப்புக்காக என்றும் கொள்ளலாம்.

சக்ரவர்த்தித்திருமகனாரின் நியமனம் யதீந்த்ரப்ரவணப்ரபாவத்திலும் இவரருளிய வரவரமுநி சதகத்திலும் காணத்தக்கது.

—————

திநசர்யாமிமாம் திவ்யாம் ரம்யஜாமாத்ருயோகிந:|
பக்த்யா நித்யமநுத்யாத்யாயந் ப்ராப்நோதி பரமம் பதம்||-14-

பதவுரை:

இமாம் – ‘பரேத்யு: பஸ்சிமேயாமே’ (பூர்வதிநசர்யை 14) என்று தொடங்கி

‘ஸயானம் ஸம்ஸ்மராமி தம்’ என்ற முன் ஸ்லோகமீறாக அநுஸந்திக்கப்பட்டதும்,

‘திவ்யாம் ரம்யஜாமாத்ருயோகிந திநசர்யாம் – அழகியமணவாளமாமுனிகளின் நித்யானுஷ்டாநங்களை

தெரிவிக்கிற இந்த கிரந்தத்தை,

நித்யம் – தினந்தோறும் (இரவும், பகலும்)

பக்த்யா அநுத்யாத்யாயந் – பக்தியோடு தொடர்ந்து அநுசந்திக்கிற மனிதன்,

பரமம் பதம் – இனி இதுக்குமேலில்லை என்னும்படி மிகவுயர்ந்த ஸ்ரீவைகுண்டலோகத்தை,

பராப்நோதி – அடைகிறான்.

கருத்துரை:

முடிவில் திநசர்யை என்ற இந்த கிரந்தந்தை அனநுசந்தித்தால் உண்டாகும் பிரயோஜனத்தை

அருளிச்செய்கிறார் இந்த ஸ்லோகத்தினால்

பூர்வதினசர்யையில் முதலில் பதின்மூன்றாம் ஸ்லோகம் வரையில் உபோத்காதமென்று முன்னமே சொல்லப்பட்டது.

அதில் 14வது ஸ்லோகம் முதற்கொண்டு இவ்வுத்தர திநசர்யையில் 13ம்ஸ்லோக வரையிலுமே

வரவர முநி திநசர்யை என்று என்ற நூலாகக்கொள்ளபட்டது.

‘திவ்யாம்’ என்பதற்கு திவ்யமான (மிகவுயர்ந்த) பாஞ்சராத்ராகமம் முதலிய ஸாஸ்த்ர ஸித்தங்களான

அநுஷ்டானங்களைக்கூறும் நூல் என்னும் பொருளேயன்றி

திவ்யமான – பரமபதத்திய என்று பொருள் கொண்டு, இவ்வுலகில் நடைபெறாதவையாய் பரமபதத்தில் மட்டும்

நடைபெருமவைகளான பாஞ்சசாலிக (ஐந்து காலங்களில் செய்யவேண்டிய) அநுஷ்டானங்களை

தெரிவிப்பதான நூல் என்னும் பொருளும் கொள்ளலாம்.

இந்த அநுஷ்டானங்கள் மிகவும் துர்லபங்களென்றவாறு பரமைகாந்திகளுடைய இவ்வநுஷ்டான ரூபமான தர்மமானது

க்ருதயுகத்தில் பூரணமாகவே (குறைவின்றியே) நடக்கும்.

த்ரேதத்வாபர யுகங்களில் சிறிது சிறிதாய் குறையும்; கலியுகத்தில் இருக்குமோ இராதோ தெரியவில்லை என்று

பரத்வாஜபரிஸிஷ்டத்தில் கூறியது கொண்டு இதன் அருமை விளங்கும்.

மேலும் பற்பல ஆசைகளோடு சேர்ந்த அறிவையுடையவர்களும் அது காரணமாக

பற்பல தேவதைகளை அராதிப்பவர்களுமான மனிதர்கள், கலியுகத்தில் திருமாலொருவனையே

தெய்வமாக கொள்ளும் இந்த தர்மத்தை ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டார்கள்.

அறிவு படைத்த வித்வான்களாயிருப்பர். எம்பெருமானைபற்றியதான இவ்வுயர்ந்த நெறியை அறிந்துவைத்தும்,

கலியின் கொடுமையினால், மோகமடைந்து, இதனை அறிவதற்கு முன்புள்ள தங்களது தீயநெறியை

விட்டொழிக்க வல்லவராகமாட்டார். கலியிலும் கூட சிலவிடத்தில் ஒரு சிலர் எம்பெருமனொருவனையே

பற்றுமவர்கள் உண்டாக போகிறார்கள். அனால் கேட்ட நோக்கமுடைய புறச்சமயிகள் தங்களுடைய

கெட்டயுக்திகளாலே அவர்களையும் மயக்கிவிட போகிறார்கள் என்று அதே நூலிலுள்ளும் காணத்தக்கது.

நித்யானுஷ்டானத்தை குறிக்கும் திநசர்யா சப்தம், இலக்கணையினால் ஆராதிக்கப்படுகின்ற எம்பெருமானிடத்திலும்,

ஆராதிக்கின்ற மணவாளமாமுனிகளிடத்திலும், ஆராதனரூபமான இவ்வனுஷ்டானங்கள் விஷயத்திலும்

அளவிறந்த பக்தியோடு கூடியவனாய் இந்த க்ரந்தத்தை எப்போதும் அனுசந்திக்க வேண்டுமென்றபடி

பரமபதம் – உயர்ந்த ஸ்தானமாகிய நித்யவிபூதி. ‘அண்டங்களுக்கும் அவற்றுக்கும் மேலுள்ள மஹதாதிகளுக்கும்

மேலே உள்ள தம்மில் மிக்கதில்லையான மிகஉயர்ந்த லோகங்கள்’ என்று குலாவப்பட்ட ஸ்ரீவைகுண்டலோகமென்றபடி,

ப்ரோப்நோதி – ப்ரகர்ஷேண ஆப்நோதி நன்றாக அடைகிறான்.

அதாவது – பகவான், நித்யஸூரிகள், முக்தர்கள் என்கிற மூவர்களும் கைங்கர்யம் செய்கையாகிற

மூவகைப்பயன்களும் ஸித்திப்பதற்குத் தடையற்ற ஸ்தானத்தை ஆசார்ய பர்யந்த கைங்கர்யமாகிற

பிரகர்ஷத்தோடு பெருமையோடு அடைகிறான் என்பது தேர்ந்த கருத்து.

‘இவ்வைந்து காலங்களில் செய்யத்தக்க பகவதாராதனரூபமான கர்மத்துக்கு

மோக்ஷத்தைக் குறித்து நேரே உபாயமாகை – ஒன்றன்பின் ஒன்றாய் இடையறாது வருகின்ற

அனுஷ்டான காலங்களையறிந்து, அவ்வைந்து வகைப்பட்ட அனுஷ்டானங்களைச் செய்ய வல்லமை படைத்த

அறிவில் மிக்கவர்கள் தமது நூறாவது பிராயம் முடிவு பெற்றவுடனே விரைவாக பரமபதம் அடைகிறார்கள்’ என்று லக்ஷ்மீ தந்த்ரத்திலும்,

‘எல்லா மோக்ஷோபயங்களையும் அடியோடு விட்டு விட்டு, இவ்வைந்து அனுஷ்டானங்களையும்

ஒழுங்காகச் செய்யுமவர்கள் ஒன்றோடொன்று சேர்ந்தேயிருக்கிற கர்மஜ்ஞாநபக்திகளாகிற

உபாயத்தினின்றும் விடுபட்டவர்களாய்க்கொண்டு எம்பெருமானைப் பரமபதம் சென்று

அடைகிறார்கள்’ என்று சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதியிலும் கூறப்பட்டுள்ளமை உண்மைதான்.

அனாலும் பரத்வாஜர் முதலிய பெரியோர்கள் எம்பெருமானாகிற ஸித்தோபாயத்தில் ஊன்றியவர்கள்

பலரூபமாகவே (பகவத்கைங்கர்யரூபமாகவே) செய்ய வேண்டுமென்று கூறியுள்ளபடியாலே இதுவே ஏற்கத்தக்கதாகும்.

ப்ரபந்நன் செய்யத்தக்க தர்மங்களைச் சொல்லிக் கொண்டு வந்து,

‘முதலில் அபிகமநம் செய்து, பகவதாராதனத்துக்கு வேண்டிய வஸ்துக்களை சேகரித்தலாகிற உபாதாநம் செய்து,

பின்பு பகவானை ஆராதித்தலாகிற இஜ்யையை அனுஷ்டித்து, நல்ல க்ரந்தங்களைப் படித்தலாகிய

ஸ்வாத்யாயத்தைச் செய்து, கடைசியில் பகவானைத் த்யானம் செய்தலாகிய யோகத்தைச் செய்பவனாய்க் கொண்டு

இங்ஙனம் இவ்வைந்து காலங்களையும் மகிழ்ச்சியுடன் கழிக்கக் கடவன்’ என்றதனால் மகிழ்ச்சியுள்ளது

பலாநுபவ வேளையாகையாலே, இவ்வைந்தினையும் உபாயமாகவல்லாமல்

பலரூபமாகவே செய்யவேணுமென்பது கருதபட்டதென்று திடமாகக்கொள்ளலாம்.

‘கர்மஜ்ஞாநபக்தி பிரபதத்திகளாகிற இந்நான்கினையும் மோக்ஷோபாயமாக அனுஷ்டியாமல் விட்டு விட்டு,

பலத்திலும் இந்நான்கினிலும் என்னுடையவை என்ற பற்று அற்றவனாய்க்கொண்டு

இப்பாஞ்சகாலிகமான அனுஷ்டானங்கள் பரமாத்மாவின் சந்தோஷமே பிரயோஜனமாகக் கொண்ட

கைங்கர்யரூபமாகச் செய்யவேண்டும்’ என்று பராஸர முனிவர் பணித்ததும் இங்கு நினைக்கத் தகும்.

———-

ஸ்ரீதேவராஜகுரு என்னும் எறும்பியப்பா அருளிச்செய்த ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யையும்,

அதற்கு வாதூலவீரராகவகுரு என்னும் திருமழிசை அண்ணவப்பய்யங்கார்ஸ்வாமி பணித்தருளிய

சம்ஸ்க்ருத வ்யாக்யானத்தைத் தழுவி தி.அ .கிருஷ்ணமாசார்ய தாசன் எழுதிய தமிழுரையும் முற்றுப்பெற்றன.

————–

முடிவுரை

ஸ்ரீவரவரமுநி திநசர்யை என்னும் இந்நூல்

பூர்வதிநசர்யை,

மணவாளமாமுனிகள் அருளிச்செய்த யதிராஜ விம்சதி ,

உத்தர திநசர்யை என்ற மூன்று பகுதிகளைக் கொண்டதென்று முன்னுரையிலேயே விண்ணப்பிக்கப்பட்டது.

இரண்டு திநசர்யைகளுக்கும் அண்ணாவப்பய்யங்கார்ஸ்வாமி அருளிய ஸம்ஸ்க்ருத வ்யாக்யானம் மட்டுமே அச்சில் உள்ளது.

யதிராஜ விம்சதிக்கோவெனில் அண்ணாவப்பய்யங்கார்ஸ்வாமியின் ஸம்ஸ்க்ருத வ்யாக்யானத்தோடு

ஸுத்தஸத்த்வம் தொட்டையசார்ய ஸ்வாமியும்,

பிள்ளைலோகச்சர்ய ஜீயர் ஸ்வாமியும் பணித்த மணிப்ரவாள வ்யாக்யாநங்களும் ஒருஸம்புடமாக அச்ச்சடிக்கபட்டுள்ளன.

——————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன்  ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே திருப்பதி க்ருஷ்ணமாசார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ திருமழிசை அண்ணாவப்பங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ எறும்பி அப்பா ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ வர வர முனி பூர்வ தினசர்யா–ஸ்லோகம் 14- 32–ஸ்ரீ எறும்பி அப்பா அருளிச் செய்தது – ஸ்ரீ உ வே திருப்பதி க்ருஷ்ணமாசார்யர் ஸ்வாமி உரை —

பரேத்யு: பஸ்சிமே யாமே யாமிந்யாஸ்ஸமுபஸ்திதே |
ப்ரபுத்ய ஸரணம் கத்வா பராம் குருபரம்பராம் || (14)

பதவுரை:-

பரேத்யு – தமக்கு எதிர்பாராமல் மாமுனிகளோடு சேர்த்தி ஏற்பட்ட மறுநாளில்,

யாமிந்யா – இரவினுடைய,

பஸ்சிமே யாமே – கடைசியான நாலாவது யாமமானது,

ஸமுபஸ்திதே ஸதி – கிட்டினவளவில், (மாமுனிகள்)

ப்ரபுத்ய – தூக்கம் விழித்து,

பராம் – உயர்ந்த,

குரு பரம்பராம் – எம்பெருமான் தொடக்கமாக தம்முடைய ஆசார்யரான திருவாய்மொழிப்பிள்ளை முடிவாகவுள்ள ஆசார்யர்களின் தொடர்ச்சியை,

ஸரணம் கத்வா – த்யானித்துச் ஸரணம் புகுந்து…

எம்பெருமானாகிய ஸித்தோபாயத்தை (ஆசார்ய பர்யந்தமாக) மோக்ஷோபாயமென்று பற்றும் அதிகாரிக்கு

ஸர்வ தர்மங்களையும் விட்டுவிடுதலை அங்கமாகக் கண்ணபிரான் கீதை சரமஸ்லோகத்தில் விதித்திருந்தபோதிலும்,

நித்ய கர்மாநுஷ்டானத்தை பகவத் கைங்கர்யரூபமாகவோ, உலகத்தாரை அநுஷ்டிக்கச் செய்வதாகிற லோகஸங்க்ரஹத்திற்காகவோ

பெரியோர்கள் செய்தே தீரவேண்டுமென்னும் ஸித்தாந்தத்தை அநுஸரித்து,

பரமகாருணிகரான மாமுனிகள் முற்கூறியபடி அபிகமனம், இஜ்யை முதலான – ஐந்து காலங்களில் செய்யத்தக்க ஐந்து கருமங்களையும் பகவத்கைங்கர்யாதிரூபமாக நாள்தோறும் அநுஷ்டித்து வருவதனாலும்,

‘குருவின் நித்யகர்மாநுஷ்டானங்களையும் ஸிஷ்யன் அநுஸந்திக்கவேண்டும்’ என்னும் ஸாஸ்த்ரத்தை உட்கொண்டும்,

ஆசார்ய பக்தியை முன்னிட்டும் இவ்வெறும்பியப்பா மாமுனிகளைப் பற்றிய திநசர்யா ப்ரபந்தத்தை அருளிச் செய்கிறார்.

ததீயாரதன காலத்தில் ஸ்ரீவைஷ்ணவ பங்க்தியைப் பாவநமாக்குவது –

பங்க்திபாவநராகிய மாமுனிகளைப் பற்றிய இந்நூலென்பது முன்பே கூறப்பட்டது நினைக்கத்தக்கது.

மேல் ஸ்லோகத்தில் ரஹஸ்யத்ரயாநுஸந்தானம் சொல்லப்படுவதனால் இக்குருப்பரம்பராநுஸந்தானம் அதற்கு அங்கமாக நினைக்கத்தக்கது;

குருபரம்பரையை த்யானம் செய்யாமல் ரஹஸ்யத்ரயாநுஸந்தானம் கூடாதாகையால் என்க.

இங்கு குருபரம்பரை என்பது –

பரமபதத்தில் ஆசார்யப்ரீதிக்காகப் பண்ணும் பகவதனுபவமாகிய மோக்ஷமொன்றையே புருஷார்த்தமாகவும்,

ஆசார்ய பர்யந்தமாக எம்பெருமான் ஒருவனையே அதற்கு உபாயமாகவும் உபதேசிக்கிற நம்முடைய ஆசார்யர்களின் பரம்பரையேயாகும். (14)

——————-

த்யாத்வா ரஹஸ்ய த்ரிதயம் தத்த்வ யாதாத்ம்ய தர்ப்பணம் |
பர வ்யூஹாதிகாந் பத்யு: ப்ரகாராந் ப்ரணிதாய ச || (15)

பதவுரை:-

தத்த்வ யாதாத்ம்ய தர்ப்பணம் – ஜீவாத்மஸ்வரூபத்தின் உண்மையான வடிவங்களைக் கண்ணாடிபோல் தெரிவிப்பனவாகிய,

ரஹஸ்ய த்ரிதயம் – திருமந்த்ரம், த்வயம், சரமஸ்லோகம் என்னும் மூன்று ரஹஸ்யங்களையும்,

த்யாத்வா – அர்த்தத்துடன் த்யாநம் செய்து,

பர வ்யூஹ ஆதிகாந் – பரம், வ்யூஹம் முதலியனவான,

பத்யு: – ஸர்வ ஜகத்பதியான ஸ்ரீமந் நாராயணனுடைய,

ப்ரகாராந் – ஐந்து நிலைகளை,

ப்ரணிதாய ச – த்யாநம் பண்ணி…

கருத்துரை:-

ஜீவாத்மஸ்வரூபத்தின் உண்மையான வடிவங்கள் மூன்று. அவையாவன –

ஸ்ரீமந் நாராயணன் ஒருவனுக்கே அடிமையாயிருக்கை,

அப்பெருமானையே மோக்ஷோபாயமாகவுடைமை,

அவனையே போக்யமாக (அநுபவிக்கத் தக்க பொருளாக)வுடைமை என்கிற இவையாகும்.

திருமந்த்ரத்தில் உள்ள ஒம் நம: நாராயணாய என்னும் மூன்று பதங்களும் முறையே

முற்கூறிய மூன்று வடிவங்களையும் ஸ்பஷ்டமாகக் காட்டுவதனாலும்,

இதிலுள்ள நம: பதத்தினால் கூறப்பட்ட ஸித்தோபாயமான எம்பெருமானை மோக்ஷோபாயமாக அறுதியிடுதலை –

த்வயமந்த்ரத்தின் முற்பகுதியாகிய ‘ஸ்ரீமந்நாராயண சரணௌ ஸரணம் ப்ரபத்யே’ என்ற மூன்று பதங்களும் ஸ்பஷ்டமாகத் தெரிவிப்பதனாலும்,

கண்ணன் அர்ஜுனனுக்கு அருளிச்செய்த கீதாசரம ஸ்லோகத்தின் பூர்வார்த்தமான ‘ஸர்வதர்மாந் பரித்யஜ்ய மாமேகம் ஸரணம் வ்ரஜ’ என்பது கண்ணபிரான் ஸ்ரீமந்நாராயணனாகிய தன்னையே மோக்ஷோபாயமாக அறுதியிடும்படி விதித்துள்ளதை ஸ்பஷ்டமாக உணர்த்துவதனாலும்

இம்மூன்று ரஹஸ்யங்களும் ஆத்மஸ்வரூபத்தைக் காட்டும் கண்ணாடிகளாகக் குறிக்கப்பட்டுள்ளன.

இவற்றின் விரிவு ரஹஸ்யங்களில் காணத்தக்கது.

எம்பெருமானுடைய ஐந்து நிலைகளாவன

(1) பரமபதத்தில் நித்யஸூரிகளும் முக்தி பெற்றவர்களும் அனுபவித்து நிற்கும் பரத்வநிலை;

(2) ப்ரஹ்மாதிகளின் கூக்குரல் கேட்டு ஆவன செய்வதற்காகத் திருப்பாற்கடலில் பள்ளிகொண்டிருக்கும் வ்யூஹநிலை;

(3) அஸுரராக்ஷஸர்களை கொன்று ஸாதுக்களைக் காப்பாற்றுவதற்காக, இவ்வுலகில் ராமக்ருஷ்ணாதி ரூபமாக அவதரிக்கும் விபவநிலை;

(4) சித்து, அசித்து எல்லாப்பொருள்களின் உள்ளும், புறமும் ஸ்வரூபத்தினால் வ்யாபித்து நிற்பதும், ஜ்ஞாநிகளுடைய ஹ்ருதய கமலங்களில் அவர்களுடைய த்யானத்திற்கு இலக்காவதற்காக திவ்யமான திருமேனியோடு நிற்பதுமாகிய அந்தர்யாமி நிலை;

(5) இந்நிலை நான்கினைப்போல துர்லபமாகாமல், அறிவும் ஆற்றலும் குறைந்த நாமிருக்கும் இடத்தில், நாமிருக்கும் காலத்தில், நம்முடைய ஊனக்கண்களுக்கும் இலக்காகும்படி கோவில்களிலும், வீடுகளிலும், நாமுகந்த சிலை செம்பு முதலியவற்றாலான பிம்பவடிவாகிய திருமேனியோடு கூடியிருக்கும் அர்ச்சை நிலை என்பனவேயாகும்.

இவையேயன்றி ஆசார்யனாகிய ஆறாவது நிலையும் ஒன்று உண்டு.

பீதகவாடைப்பிரானார் பிரமகுருவாகி வந்து (பெரியாழ்.திரு.5-2-8) என்று பீதாம்பரம் தரித்த எம்பெருமானே ப்ரஹ்மத்தை உபதேஸிக்கும் ஆசார்யனாக அவதரிப்பதனை ஆழ்வார் அருளிச்செய்வதனால் என்க.

இதனால் குருபரம்பரை முன்னாக, எம்பெருமானுடைய இவ்வாறு நிலைகளையும் மாமுனிகள்

பின்மாலையில் அநுஸந்திக்கிறாரென்பது இதனால் கூறப்பட்டதாயிற்று. (15)

——————-

தத: ப்ரத்யுஷஸி ஸ்நாத்வா க்ருத்வா பௌர்வாஹ்ணிகீ: க்ரியா: |
யதீந்த்ரசரணத்வந்த்வ ப்ரவணேநைவ சேதஸா || (16)

பதவுரை:-

தத: – அதற்குப்பின்பு,

ப்ரத்யுஷஸி – அருணோதயகாலத்தில்,

ஸ்நாத்வா – நீராடி,

பௌர்வாஹ்ணிகீ: – காலையில் செய்யவேண்டிய,

க்ரியா: – ஸுத்தவஸ்த்ரம் தரித்தல், ஸ்ந்த்யாவந்தனம் செய்தல் முதலிய காரியங்களை,

யதீந்த்ர சரணத்வந்த்வ ப்ரவணேந ஏவ – யதிராஜரான எம்பெருமானாருடைய திருவடியிணையில் தமக்குள்ள பரமபக்தியொன்றையே கொண்ட,

சேதஸா – மனஸ்ஸுடன்,

க்ருத்வா – செய்து.

கருத்துரை:-

ப்ரத்யுஷ: – அருணோதயகாலம். அதாவது

சூரியன் உதிப்பதற்கு முன்புள்ள நான்கு நாழிகைக் காலமாகும்.

இக்காலம் முன்பு கூறப்பட்ட – இரவின் நான்காவது யாமத்தின் கண் உள்ள ஏழரை நாழிகையில் முதல் மூன்றரை நாழிகை கழிந்தவுடன் பின்பு உண்டான நான்கு நாழிகைகாலமாகும்.

இந்த ஸ்லோகத்தில் கூறிய ஸ்நாநத்திற்கும், முன் ஸ்லோகத்தில் குறிக்கப்பட்ட குருபரம்பரை, எம்பெருமானுடைய ஆறுநிலைகள் ஆகிய இவற்றின் த்யானத்திற்கும் இடையில் நேரும் தேஹஸுத்தி தந்தஸுத்தி ஆகிய இவற்றையும் கொள்ளல் தகும்.

முன்பு ஆறு, ஏழு, எட்டாம் ஸ்லோகங்களில் குறிப்பிட்டபடி காஷாயங்களை உடுத்துதல், திருமண்காப்பு அணிதல், தாமரை மணிமாலை, துளஸிமணி மாலைகளை தரித்தல் ஆகியவற்றையும் இங்கு சேர்த்துக்கொள்வது உசிதம்.

ஆசார்யனையே எல்லாவுறவுமுறையாகவும் கொண்டுள்ள ஸிஷ்யர்கள், ‘

எம்பெருமானே ஆசார்யனாக அவதரிக்கிறான்’ என்ற சாஸ்த்ரத்தின்படி ஆசார்ய ரூபத்தில் உள்ள

எம்பெருமானுடைய திருமுகமலர்ச்சிக்காகவே நித்யநைமித்திக கருமங்களாகிய கைங்கர்யங்களைச் செய்ய வேண்டியிருப்பதனால்,

மாமுனிகள் அவற்றை எம்பெருமானார் திருவடிகளிலுண்டான பக்தி நிறைந்த மனஸ்ஸுடன் அநுஷ்டித்தமை இங்குக் குறிக்கப்பட்டது. (16)

—————–

அத ரங்கநிதிம் ஸம்யக் அபிகம்ய நிஜம் ப்ரபும் |
ஸ்ரீநிதாநம் ஸநைஸ் தஸ்ய ஸோதயித்வா பதத்வயம் || (17)

பதவுரை:-

அத: – காலை அநுஷ்டாநங்களை நிறைவேற்றிவிட்டுக் காவேரியிலிருந்து மடத்துக்கு எழுந்தருளிய பிறகு,

நிஜம் – தம்முடைய ஆராதனைக்கு உரியவராய்,

ப்ரபும் – ஸ்வாமியான,

ரங்கநிதிம் – (தமது மடத்தில் எழுந்தருளியுள்ள) ஸ்ரீரங்கத்துக்கு நிதி போன்ற அரங்கநகரப்பனை,

ஸம்யக் அபிகம்ய – முறைப்படி பக்தியோடு கிட்டித் தண்டன் ஸமர்ப்பித்து,

ஸ்ரீநிதாநம் – கைங்கர்யமான செல்வத்துக்கு இருப்பிடமான,

தஸ்ய பதத்வயம் – அப்பெருமானுடைய திருவடியிணையை,

சநை: – பரபரப்பில்லாமல் (ஊக்கத்தோடு)

சோதயித்வா – தீர்த்தத்தினால் திருமஞ்சனம் செய்து (திருவாராதனம் செய்து).

கருத்துரை:-

சாண்டிலஸ்ம்ருதியில், ஸ்நாநத்துக்குப் பின்பு பகவானை அபிகமனம் செய்வது (கிட்டுவது) பற்றிக் கூறப்பட்டுள்ளது.

‘பகவானை அபிகமனம் செய்யவேண்டும். (எப்படியெனில்) நன்றாக நீராடித் திருமண்காப்புகளையணிந்து,

கால்களை அலம்பி, ஆசமநம் செய்து, பொறிகளையும் மனத்தையும் அடக்கி, இரண்டந்திப்பொழுதுகளிலும்,

தினந்தோறும் முறையே காலையில் சூரியன் தோன்றும் வரையிலும், இரவில் நக்ஷத்திரங்கள் தோன்றும் வரையிலும்

மந்த்ரங்களை ஜபித்துக்கொண்டேயிருந்து

அதன் பிறகு பகவானை அபிகமனம் (திருவாராதனத்திற்காகக் கிட்டுதல்) செய்யவேண்டும்’ என்பது சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதிவசநம்.

இங்கு ரங்கநிதியின் திருவடி ஸோதனம் கூறியது திருவாராதனம் முழுவதற்கும் உபலக்ஷணமென்று கொள்ளல்தகும்.

இங்கும் முன்புகூறிய யதீந்த்ரசரண பக்தி தொடருவதனால், தம்முடைய அரங்கநகரப்பனுக்குத் திருவாராதனம் செய்வதும்,

தம்முடைய ஆசார்யராகிய எம்பெருமானார்க்கு, அவ்வப்பன் உகந்தபெருமானாகையாலே என்று கொள்ளல் பொருந்தும்.

பரதனுடைய பக்தரான ஸத்ருக்னாழ்வான், பரதனுக்கு ஸ்வாமியாகிய ஸ்ரீராமபிரானை, பரதாழ்வானுடைய

உகப்புக்காகவே நினைத்துக் கொண்டிருந்தது போல் இது தன்னைக் கொள்க… (17)

——————-

ததஸ்தத்ஸந்நிதி ஸ்தம்பமூலபூதலபூஷணம் |
ப்ராங்முகம் ஸுகமாஸீநம் ப்ரஸாதமதுரஸ்மிதம் || (18)

பதவுரை:-

தத: – அரங்கநகரப்பனுக்குத் திருவாராதனம் செய்தபின்பு,

தத்ஸந்நிதி ஸ்தம்பமூலபூதலபூஷணம் – அப்பெருமானுடைய ஸந்நிதியிலுள்ள கம்பத்தின் கீழுள்ள இடத்திற்கு அணிசெய்யுமவராய்,

ப்ராங்முகம் – கிழக்கு முகமாக,

ஸுகம் – ஸுகமாக (மனத்தின் ஒருமைப்பாட்டிற்கு அநுகூலமாக),

ஆஸீநம் – உட்கார்ந்திருக்குமவரும்,

ப்ரஸாத மதுரஸ்மிதம் – மனத்திலுள்ள தெளிவினால் உண்டான இனிய புன்சிரிப்பையுடையவருமாய்…

கருத்துரை:-

முன் ஸ்லோகத்தில் கூறப்பட்ட பகவதாராதனத்திற்குப் பிறகு செய்ய வேண்டிய த்வயமந்த்ர ஜபத்தையும் உபலக்ஷணவகையால் கொள்க;

அதுவும் நித்யாநுஷ்டானத்தில் சேர்ந்ததாகையால். ‘முக்காலங்களிலும் பெருமாள் திருவாராதனம் செய்தபிறகு,

சோம்பலில்லாதவனாய்க்கொண்டு, ஆயிரத்தெட்டுதடவைகள் அல்லது நூற்றெட்டுத் தடவைகள்

அதுவும் இயலாவிடில் இருபத்தெட்டு தடவைகள் மந்த்ரரத்நமென்னும் த்வய மந்த்ரத்தை அர்த்தத்துடன்,

தன் ஜீவித காலமுள்ளவரையில் அநுஸந்திக்கவேண்டும் என்று பராசரர் பணித்தது காணத்தக்கது.

இப்படி மந்த்ர ஜபம் செய்யும்போதும் மாமுனிகளின் மனம் ஆசார்யரான எம்பெருமானாருடைய திருவடிகளில்

ஒன்றி நிற்குமென்பதையும் நினைவில் கொள்ளவேணும்;

மாமுனிகள் ஆசார்ய பரதந்த்ரராகையால் என்க. மாமுனிகள் திருவுள்ளத்தில் கலக்கமேதுமின்றித் தெளிவுடையவராகையால்,

அவரது திருமுகத்தில் சிரிப்பும் அழகியதாயிருக்கிறதென்றபடி. அகத்தின் அழகு முகத்தில் தெரியுமிறே.

நற்காரியங்களைச் செய்யும் போது கிழக்கு முகமாகவோ வடக்கு முகமாகவோ இருந்து செய்யவேணுமென்று

சாஸ்த்ரம் சொல்லுவதனால், ‘ப்ராங்முகம் ஸுகமாஸீநம்’ எனப்பட்டது. (18)

——————-

ப்ருத்யை: ப்ரியஹிதைகாக்ரை: ப்ரேமபூர்வமுபாஸிதம் |
தத்ப்ரார்த்தநாநுஸாரேண ஸம்ஸ்காராந் ஸம்விதாய மே || (19)

பதவுரை:-

ப்ரயஹித ஏகாக்ரை: – (பகவதாராதநத்திற்காக) ஆசார்யனுக்கு எப்பொருள்களில் ப்ரீதியுள்ளதோ, ஆசார்யனுக்கு வர்ண, ஆஸ்ரமங்களுக்குத் தக்கபடி எப்பொருள்கள் ஹிதமோ (நன்மை பயப்பனவோ) அப்பொருள்களை ஸம்பாதிப்பதில் ஒருமித்த மநஸ்ஸையுடைய,

ப்ருத்யை: – கோயிலண்ணன் முதலான ஸிஷ்யர்களாலே,

ப்ரேமபூர்வம் – அன்போடுகூட,

உபாஸிதம் – முற்கூறியபடி ப்ரியமாயும், ஹிதமாயுமுள்ள பகவதாராதனத்திற்கு உரிய பொருள்களைக் கொண்டுவந்து ஸமர்ப்பித்துப் ப்ரிசர்யை (அடிமை) செய்யப் பெற்றவராய்க் கொண்டு,

தத் ப்ரார்த்தநா அநுஸாரேண – அச்சிஷ்யர்களுடைய வேண்டுகோளை அநுஸரிக்க வேண்டியிருப்பதனால் (அவர்களுடைய புருஷகாரபலத்தினால்),

மே – (முன் தினத்திலேயே தம் திருவடிகளில் ஆஸ்ரயித்த) அடியேனுக்கு,

ஸம்ஸ்காராந் – தாபம், புண்ட்ரம், நாமம், மந்த்ரம், யாகம் என்ற ஐந்து ஸம்ஸ்காரங்களை,

ஸம்விதாய – நன்றாக (ஸாஸ்த்ர முறைப்படியே) ஒருகாலே செய்து…

கருத்துரை:-

முன்கூறியபடியே பெருமாள் ஸந்நிதியில் உள்ள கம்பத்தின் கீழ்ப்பகுதியில் மாமுனிகள் எழுந்தருளியிருக்கும் ஸமயத்தில்,

அந்தரங்க ஸிஷ்யர்கள் பெருமாள் திருவாராதனத்திற்கு வேண்டியதாய் ஸாஸ்த்ர விரோதமில்லாத

அரிசி, பருப்பு, பழம், பால், தயிர், கறியமுது முதலிய வஸ்துக்களை பக்தியுடன் கொண்டுவந்து எதிரில் ஸமர்ப்பித்துப்

பணிவிடை செய்ய அவற்றை அவர் அங்கீகரித்தருளினார்.

‘மாடாபத்யம் யதி: குர்யாத் விஷ்ணுதர்மாபிவ்ருத்தயே’ [யதியானவர் வைஷ்ணவமான தர்மங்களை

(பஞ்சஸம்ஸ்காரம், உபயவேதாந்த ரஹஸ்யக்ரந்த ப்ரவசநம், அவற்றில் கூறியபடி ஸிஷ்யர்களை அநுஷ்டிக்கச் செய்தல் தொடக்கமானவற்றை) மேன்மேலும் வளர்ப்பதற்காக, மடத்தின் அதிபதியாயிருத்தலை ஏற்றுக்கொள்ளக் கடவர்] என்று

பராஸரஸம்ஹிதையிலுள்ளபடியே மாமுனிகள் மடாதிபதியாக அழகியமணவாளனாலே நியமிக்கப்பட்டாராகையாலே

கோயில் கந்தாடையண்ணன் முதலிய பல மஹான்கள் அவருக்கு ஸிஷ்யர்களாகி, வைஷ்ணவ ததீயாராதனம் நடக்கும்

அம்மடத்தில் பெருமாள் திருவாராதனத்திற்கு உதவும்படி வஸ்துக்களை ஸமர்ப்பிப்பதும்

மாமுனிகள் அவற்றை அங்கீகரிப்பதும் யுக்தமேயாகுமென்க.

முற்கூறப்பட்ட ஸிஷ்யர் பெருமக்கள் மாமுனிகள் ஸந்நிதியில், புதிதாக வந்து முதல்நாள் சேர்ந்த தமக்கு

(எறும்பியப்பாவான தமக்கு) பஞ்சஸம்ஸ்காரம் செய்தருளும்படி ப்ரார்த்தித்தார்களாம்.

அவர்கள் மிகவும் வேண்டியவர்களாகையால் அவர்கள் செய்த ப்ரார்த்தனையைத் தட்டாமல் மாமுனிகள் அப்படியே செய்தாராம்.

அதனைக் குறிப்பிடுகிறார். பின்னிரண்டடிகளில்

‘ஒரு வருஷகாலம் ஆசார்யனை உபாஸிக்கவேண்டுமென்றும், அப்படியுபாஸித்த ஸிஷ்யனுக்கே ஆசார்யன் பஞ்சஸம்ஸ்காரங்களைச் செய்யவேண்டுமென்றும் சாஸ்த்ரம் கட்டளையிடாநிற்கவும்,

மாமுனிகள் அப்பாவிற்கு வந்த மறுநாளே செய்தது குற்றத்தின் பாற்படாது;

அந்தரங்கஸிஷ்யர்களின் ப்ரார்த்தனை – அந்த சாஸ்த்ரத்தைவிட பலமுடையதாகையாலென்க.

பெருமாள் திருவாராதநம் முடிந்த பிறகு இப்பஞ்சஸம்ஸ்காரங்கள் நடைபெற்ற விஷயம்

‘ஆசார்யன் நன்னாளில் காலையில் நீராடி எம்பெருமானுக்கு முறைப்படி திருவாராதனம் செய்து,

தீர்த்தமாடி அநுஷ்டாநம் முடித்து வந்த ஸிஷ்யனை அழைத்து, அவன் கையில் கங்கணம் கட்டி முறைப்படியே

பஞ்சஸம்ஸ்காரங்களையும் செய்யக்கடவன்’ என்றுள்ள பராஸரவசநத்தோடு பொருந்தும்.

அடுத்த ஸ்லோகத்தில் அப்பா செய்யும் யாகமாக (தேவபூஜையாக) மாமுனிகளின் திருவடிகளைத் தலையில் தரித்தலும்,

அதற்கு அடுத்த ஸ்லோகத்தில் த்வய மந்த்ரோபதேஸமும், கூறப்படுகிறபடியால்

இந்த ஸ்லோகத்தில் தாபமென்கிற சங்கு, சக்கரப் பொறிகளை இரண்டு தோள்களில் ஒற்றிக்கொள்ளுதலும்,

புண்ட்ரமென்னும் பன்னிரண்டு திருமண்காப்புக்களை அணிதலும்,

ராமாநுஜதாஸன் முதலிய நாமந்தரித்தலும் ஆகிய மூன்று ஸம்ஸ்காரங்களே கொள்ளத்தக்கன.

ஸம்ஸ்காரமாவது – ஒருவனுக்கு ஸ்ரீவைஷ்ணவனாகும் தகுதிபெறுவதற்காக ஆசார்யன் செய்யும் நற்காரியம்.

ஸம்ஸ்காரம் – பண்படுத்தல் – சீர்படுத்தல். (19)

———————-

அனுகம்பா பரீவாஹை: அபிஷேசந பூர்வகம் |
திவ்யம் பதத்வயம் தத்வா தீர்க்கம் ப்ரணமதோ மம || 20

பதவுரை:-

அனுகம்பா பரீவாஹை:- பிறர் துன்பங்கண்டு பொறுக்கமாட்டாமையாகிற தயையின் பெருவெள்ளத்தினால்,

அபிஷேசந பூர்வகம் – அடியேனை (துன்பமென்னும் தாபம் தீரும்படி) முதலில் முழுக்காட்டி அப்புறமாக,

தீர்க்கம் – வெகுநேரம்,

ப்ரணமத: – பக்தியினால் தெண்டனிட்டு அப்படியே கிடக்கிற,

மம – அடியேனுக்கு,

திவ்யம் – மிகவும் உயர்ந்த,

பதத்வயம் – திருவடியிணையை,

தத்வா – தலையில் வைத்து.

கருத்துரை:-

மாமுனிகள் – தம்முடைய தாபமெல்லாம் தீரும்படி குளிரக்கடாக்ஷித்து, ஒரு தடவை தண்டம் ஸமர்ப்பித்து

பக்திப்பெருக்கினால் அப்படியே வெகுநேரம் கிடக்கிற தம்முடைய ஸிரஸ்ஸில் திருவடிகளை வைத்தருளினாரென்கிறார்.

ஒருவன் துன்பத்தால் நடுங்காநிற்க, அதுகண்டு தானும் துன்பமுற்று நடுங்குதலே அநுகம்பா என்பது.

தயையென்பது இதன்பொருள். ‘க்ருபாதயா அநுகம்பா’ என்ற அமரகோஸம் காணத்தக்கது.

‘க்ருஷ்ணனுக்குச் செய்யப்பட்ட நமஸ்காரம் ஒன்றேயாக இருந்தாலும்

அது பத்து அஸ்வமேதயாகங்கள் செய்து முடித்தாலொத்த பெருமையைப் பெறும்.

பத்துத் தடவைகள் அஸ்வமேதயாகம் செய்தவன் அதன் பயனாக ஸ்வர்க்கபோகத்தை அநுபவித்துவிட்டு

மறுபடியும் இவ்வுலகத்திற்குத் திரும்புவது நிஸ்சயம். க்ருஷ்ண நமஸ்காரம் செய்தவனோ என்றால்

பரமபதம் சென்று, மறுபடியும் இவ்வுலகில் பிறவியெடுக்க மாட்டான் (விஷ்ணுதர்மம் 4-36) என்பது இங்கு கருதத்தக்கது.

பகவானுக்குச் செய்யும் ப்ரணாமமே இப்படியானால், ஆசார்யனைக்குறித்துப் பண்ணும் ப்ரணாமத்தைத்

தனியே எடுத்துக் கூற வேண்டியதில்லை.

திவ்யம் பதத்வயம் – பகவானுடைய திருவடியிணையை விட உயர்ந்தது ஆசார்யனுடைய திருவடியிணையென்றபடி.

ஸம்ஸாரமோக்ஷங்களிரண்டுக்கும் பொதுவான காரணமாகிய பகவத் ஸம்பந்தத்தைவிட,

மோக்ஷத்திற்கே காரணமான ஆசார்யஸம்பந்தம் உயர்ந்ததென்று கூறும் ஸ்ரீவசநபூஷணம் (433 சூர்ணிகை) ஸேவிக்கத்தக்கது. (20)

——————

ஸாக்ஷாத் பலைகலக்ஷ்யத்வ ப்ரதிபத்தி பவித்ரிதம் |
மந்த்ரரத்நம் ப்ரயச்சந்தம் வந்தே வரவரம் முநிம் || 21

பதவுரை:-

ஸாக்ஷாத்பல – த்வயமந்த்ரோபதேஸத்திற்கு முக்கிய பலனாகிய பகவந் மங்களாஸாஸநத்தில், ஏக லக்ஷ்யத்வ ப்ரபத்தி

பவித்ரிதம் – முக்கிய நோக்கமுடைமையைத் தாம் நினைப்பதனாலே பரிஸுத்தியை உடையதாகும்படியாக,

மந்த்ரரத்நம் – மந்த்ரரத்நமாகிய த்வயமந்த்ரத்தை,

ப்ரயச்சந்தம் – உபதேஸித்துக்கொண்டிருக்கிற,

வரவரம்முநிம் – அழகியமணவாளரென்னும் முனிவரை,

வந்தே – வணங்குகிறேன்.

கருத்துரை:-

மணவாளமாமுனிகள் – தாம் ஸிஷ்யர்களுக்குச் செய்யும் த்வயமந்த்ரோபதேஸத்திற்கு முக்கிய பலனாக நினைப்பது

உபதேஸம் பெற்ற ஸிஷ்யர்கள் திருந்தி பகவந் மங்களாஸாஸநம் செய்வதொன்றையே.

அப்படி அவர் நினைத்தால்தான் அவர் செய்யும் உபதேஸம் தூய்மையுடையதாகும்.

ஆகையால் அங்ஙனமே அவர் நினைத்துத் தமக்கு த்வயமந்த்ரத்தை ஸுத்தோபதேஸமாகும்படி

உபதேஸித்தாரென்று இதனால் தெரிவித்தாராயிற்று.

முற்கூறியபடி நினையாமல்,

(1) பணம், பணிவிடைகள் முதலிய உலகில் காணும் பலனையோ,

(2) ஸிஷ்யன் மோக்ஷம் பெறுதலையோ,

(3) தான் ஒரு ஸிஷ்யனைத் திருத்தி அதனால் பகவானுக்குச் செய்யும் கைங்கர்யத்தையோ,

(4) தன்னுடைய தனிமை தீரும்படி தன்னோடு ஸிஷ்யன் கூடியிருக்கையாகிற ஸஹவாஸத்தையோ பலனாக நினைத்து த்வயத்தை உபதேஸித்தால், அவ்வுபதேஸத்திற்கு தூய்மை குறையுமென்று ஸூசிப்பித்தபடி இது.

இங்கு – ஆசார்யனுக்கு இங்கிருக்கும் நாள்களில் தேஹயாத்ரைக்கு பணமோ பணிவிடையோ தேவைப்படாதா?

ஸிஷ்யன் மோக்ஷம் பெறவேண்டாமா? இங்கிருக்கும் நாள்களில் ஆசார்யன் பகவானுக்குக் கைங்கர்யம் செய்ய வேண்டாமா?

நல்ல ஸிஷ்யனோடு ஸஹவாஸம் ஆசார்யனுக்கு வாய்க்கவேண்டாமா? இவையெல்லாம் நல்லவையேயன்றித் தீயனவல்லவே?

இவற்றைப் பயனாகக்கருதி ஆசார்யன் செய்யும் த்வயோபதேஸம் தூய்மை குன்றப்பெறுவது எப்படி? என்று ஒரு கேள்வி எழுவது இயற்கையே.

அதற்கு – ஆசார்யன் விஷயத்தில் ஸிஷ்யனுக்கு உள்ள ஷேஷத்வம்(அடிமையாந்தன்மை) ஏதோ இயன்ற வரையில்

சிறிது தநம் ஸமர்ப்பித்துப் பணிவிடை செய்தாலன்றி நிலைபெறாதென்று நினைக்கும் ஸிஷ்யனது நினைவால் முதற்பயன் ஸித்திக்கும்.

யாராவது ஒருவன் மோக்ஷம் பெற்று நம்மிடம் வருவானா என்று நினைத்து அதற்கு உறுப்பாக ஒரு ஸிஷ்யனை

ஓராசார்யனோடு சேர்த்து த்வயோபதேஸம் பெற்றவனாக ஆக்கிய எம்பெருமானுடைய நினைவாலே ஸிஷ்யனுக்கு மோக்ஷம் ஸித்திக்கும்.

‘இவன் (நம்ஸிஷ்யன்) நல்ல உபதேஸங்களைச் செய்து பகவந்மங்களாஸாஸநத்திற்கு ஆளாம்படி ஒரு ஸிஷ்யனைத் திருத்துவது பகவான் திருவுள்ளத்திற்கு மிகவும் உகப்பாகையாலே இது பகவத் கைங்கர்யமன்றோ?’ என்று நினைத்திருக்கும் தன்னுடைய ஆசார்யன் நினைவாலே, ஆசார்யனுக்கு பகவத் கைங்கர்யம் ஸித்திக்கும்.

வெகுகாலமாக ‘யான், எனது’ என்னும் அஹங்கார மமகாரங்களாலே ஸத்தையை இழந்து கிடந்த நம்மை ஹிதோபதேஸம் செய்து பகவந்மங்களாஸாஸநத்திற்கு உரியவனாக்கிய மஹோபகாரகனை நாம் ஒரு நாளும் விட்டுப் பிரியக்கூடாதென்று நினைத்திருக்கும் ஸிஷ்யனது க்ருதஜ்ஞதையாலே (செய்ந்நன்றி மறவாமையாலே) ஸிஷ்யனோடு ஆசார்யனுக்கு ஸஹவாஸம் ஸித்திக்கும்.

ஆகையால் ஆசார்யன் தான் ஸிஷ்யனுக்கு செய்யும் த்வயோபதேஸத்தை தன்னடையே ஸித்திக்கும்

இந்நான்கினையும் பயனாக நினையாமல், பகவந்மங்களாஸாஸநமொன்றையே பயனாக நினைத்து,

ஸுத்தமாகச் செய்யவேண்டுமென்று திருவுள்ளம்பற்றி மாமுனிகள் அங்ஙனமே

தமக்கு த்வயமந்த்ரோபதேஸம் செய்தருளியதை இதனால் அறிவித்தாராயிற்று.

இம்மந்த்ரோபதேஸத்தையும் மாமுனிகள் எம்பெருமானாருடைய திருவடிகளையே த்யாநித்துக்கொண்டு செய்தாரென்று கொள்ளவேணும்;

நம்முடைய ஆசார்ய கோஷ்டியில் எம்பெருமானார் மிகச் சிறந்தவராகையால் என்க.

குருபரம்பரையை அநுஸந்தித்தே த்வயத்தை அநுஸந்திக்கவேண்டிய நிர்ப்பந்தமுள்ளபடியினால்

‘யதீந்த்ர ஸரணத்வந்த்வ ப்ரவணேநைவ சேதஸா’ (16) என்று முன்பு கூறப்பட்ட எம்பெருமானாரைப்பற்றிய

அநுஸந்தாநம் தொடர்ந்து வருவதனால் அது அவர்க்கு முன்னும் பின்னுமுள்ள ஸகலாசார்யபரம்பரைக்கும் உபலக்ஷணமாய் நின்று,

அதை நினைப்பூட்டுகிறதென்பது கருத்து.

ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் அநுஷ்டிக்கத்தக்க அபிகமநம், உபாதாநம், இஜ்யை, ஸ்வாத்யாயம், யோகம் ஆகிய ஐந்து அம்ஸங்களில்,

எம்பெருமானுக்கு ஸமர்ப்பிக்கவேண்டிய த்ரவ்யங்களைச் சேகரித்தலாகிய உபாதாநமென்பது,

இங்கு மாமுனிகள் த்வயோபதேஸத்தின் வாயிலாக இந்நூலாசிரியராகிய அப்பாவை ஸிஷ்யராக ஏற்று,

எம்பெருமானுக்குத் தொண்டனாக ஸமர்ப்பிக்க வேண்டிய சேதநத்ரவ்யமாகச் சேகரித்தல்

ஸ்பஷ்டமாகக் கூறப்பட்டதனால் அநுஷ்டிக்கப்பட்டதாயிற்று.

இது முன்பே ‘ஆத்மலாபாத் பரம்கிஞ்சித்’ என்ற பதினோராவது ஸ்லோகத்தில்

ஸூசிக்கப்பட்டதென்பது நினைவில் கொள்ளத்தக்கது. (21)

——————-

ததஸ்ஸார்த்தம் விநிர்க்கத்ய ப்ருத்யைர்நித்யாநபாயிபி: |
ஸ்ரீரங்கமங்களம் த்ரஷ்டும் புருஷம் புஜகேஸயம் || 22

பதவுரை:-

தத: – த்வயத்தை உபதேஸித்த பிறகு,

ஸ்ரீரங்கமங்களம் – ஸ்ரீரங்கநகருக்கு அணிசெய்பவராய்,

புஜகேஸயம் – ஆதிஸேஷன் மேலே கண்வளர்ந்தருளுமவராய்,

புருஷம் – புருஷோத்தமராகிய பெரியபெருமாளை,

த்ரஷ்டும் – ஸேவிப்பதற்காக,

நித்ய அநபாயிபி: ப்ருத்யை: ஸார்த்தம் – ஒருகணமும் விட்டுப்பிரியாத கோயிலண்ணன் முதலிய அடியவர்களுடன் கூடி,

விநிர்க்கத்ய – தமது மடத்திலிருந்து புறப்பட்டு.

கருத்துரை:-

இயற்கையாகவே பெருமையைப் பெற்ற பொருளைக்காட்டுகிற ஸ்ரீஸப்தம் இங்கு ரங்கநகரத்திற்கு அடைமொழியாயிற்று.

ஸ்ரீயாகிற ரங்கம் – ஸ்ரீரங்கமென்றபடி. பெரியபெருமாள் பள்ளி கொண்டதனால் அரங்கத்திற்குப் பெருமை ஏற்படவில்லை.

பின்னையோவென்னில்

எல்லார்க்கும் பெருமையை உண்டாக்கும் பெரியபெருமாளும் தமக்கு ஒரு பெருமையைத் தேடிக்கொள்வதற்காகவே

வந்து சேரும்படிக்கீடாக இயற்கையான பெருமைவாய்க்கப்பெற்றது அரங்கநகரமென்பது இவ்வடைமொழிக்குக் கருத்து.

‘க்ஷீராப்தேர் மண்டலாத் பாநோர் யோகிநாம் ஹ்ருதயாதபி, ரதிம் கதோஹரிர்யத்ர தஸ்மாத் ரங்கமிதி ஸ்ம்ருதம்’

(எம்பெருமான் திருப்பாற்கடல், ஸூர்யமண்டலம், யோகிகளின் ஹ்ருதயம் ஆகியவற்றைவிட அதிகமான

ஆசையைப்பெற்ற இடமாதல் பற்றி இந்நகரம் ரங்கமென்று கருதப்பட்டது) என்ற ஸ்லோகம் இங்கு நினைக்கத்தக்கதாகும்.

இக்கருத்து எம்பெருமானுடைய நினைவைத் தழுவிக் கூறப்பட்டதாகும்.

நம்முடைய நினைவின்படி – மேல் ‘ஸ்ரீரங்கமங்களம்’ என்று ஸ்ரீரங்கநகருக்கும் அணிசெய்பவராக –

பெருமையைத் தருமவராக எம்பெருமான் கூறப்படுவதும் கண்டு அநுபவிக்கவுரியதாகும்.

இயற்கையாகவே பெருமைபெற்ற இரண்டு பொருள்களும் தம்மில் ஒன்று மற்றொன்றுக்குப்

பெருமை தருமவையாகவும் உள்ளனவென்பது உண்மையுரையாகும்.

(1) புருஷ: – புரதி இதி புருஷ: என்பது முதல் வ்யுத்பத்தி. ‘புர-அக்ரகமநே’ என்ற தாதுவடியாகப் பிறந்த புருஷ

ஸப்தத்திற்கு உலகமுண்டாவதற்கு முன்பே இருந்த எம்பெருமான் பொருளாகையால்

அப்பெருமானுக்கு உண்டான ஜகத்காரணத்வம் இந்த வ்யுத்பத்தியாலே குறிக்கப்பட்டது.

(2) புரீ ஸேதே இதி புருஷ: என்பது இரண்டாவது வ்யுத்பத்தி.

ஜீவாத்மாக்களுடைய ஸரீரத்தில் (இதயகுகையில்) தங்கியிருப்பவனென்பது இதன் பொருளாகையால்

அந்தர்யாமித்வம் இதனால் குறிக்கப்பட்டது.

(3) புரு ஸநோதி இதி புருஷ: என்பது மூன்றாவது வ்யுத்பத்தி. அதிகமாகக் கொடுப்பவனென்பது இதற்குப் பொருளாகையால்,

கேட்பவர் கேட்கும் மற்ற பொருள்களோடு தன்னோடு வாசியில்லாமல் எல்லா வபேக்ஷிதங்களையும்

தந்தருளும் ஔதார்யம் இதனால் குறிக்கப்பட்டது.

இம்மூன்று பொருள்களும் அழகியமணவாளப் பெருமாள் திறத்தில் பொருந்துமவையேயாம்.

ஆதிஸேஷன் மீது பள்ளிகொண்டிருப்பது பரம்பொருளின் லக்ஷணமென்பர் பெரியோர்.

ஸ்ரீரங்கமங்களமாய் புருஷஸப்தவாச்யனாய் புஜகஸயனனாயிருக்கிற எம்பெருமானை மணவாளமாமுனிகள் ஸேவிப்பது

எம்பெருமானாருடைய திருவுள்ளவுகப்புக்காகவேயன்றி வேறொன்றுக்காகவல்ல என்பதும் இங்கு நினைக்கத்தக்கது.

‘நித்யநபாயிபி: ப்ருத்யை:’ – ஒருக்ஷணமும் விட்டு நீங்காத ஸிஷ்யர்கள் என்றபடி. ஒருமனிதனைவிட்டு நீங்காதது

அவனுடைய நிழலேயன்றி வேறொன்றில்லையென்பர் உலகோர்.

நிழல் கூட இருளில் மனிதனைவிட்டு நீங்கும்.

மாமுனிகளின் ஸிஷ்யர்கள் அவரை இருளிலும் விட்டு நீங்காத பெருமையைப் பெற்றவர்கள் என்கிறார் அண்ணாவப்பங்கார்ஸ்வாமி.

இதனால் மாமுனிகள் விஷயத்தில் ஸிஷ்யர்கள் வைத்திருக்கும் பக்தியின் பெருமை கூறப்பட்டது. (22)

—————-

மஹதி ஸ்ரீமதி த்வாரே கோபுரம் சதுராநநம் |
ப்ரணிபத்ய ஸநைரந்த: ப்ரவிஸந்தம் பஜாமி தம் || 23

பதவுரை:-

ஸ்ரீமதி – ஐஸ்வர்யம் நிறைந்ததும்,

மஹதி – மிகப்பரந்ததுமான,

த்வாரே – கோவிலுக்குச் செல்லும் வழியில்,

சதுராநநம் – நான்முகனென்று சொல்லப்படுகிற,

கோபுரம் – கோபுரத்தை,

ப்ரணிபத்ய – மனமொழிமெய்களால் வணங்கி,

ஸநை: – மெல்ல (கோபுரத்தின் அழகை அநுபவித்து மகிழ்ந்திருக்கும் தம் கண்களை வருத்தப்பட்டு மெல்லத் திருப்பி)

அந்த: – கோவிலுக்குள்ளே,

ப்ரவிஸந்தம் – எழுந்தருள்கின்ற,

தம் – அந்த மணவாள மாமுனிகளை,

பஜாமி – ஸேவிக்கிறேன்.

கருத்துரை:-

ஸ்ரீமதி, மஹதி என்பன நான்முகன் கோட்டைவாசலென்று ப்ரஸித்தமான கோவில் வாசலுக்கு அடைமொழிகள்.

ப்ரஹ்மாதிகளும் இவ்வாசலில் புகுந்தமாத்திரத்தால் ஸகலைஸ்வர்யங்களையும் பெறும்படிக்கீடான

ஐஸ்வர்யம் மலிந்திருக்கப் பெற்றுள்ளமையும், ஸ்ரீரங்கநாதன் தன்னடியாரெல்லாரோடும் கூடி

இவ்வாசலில் ப்ரவேஸித்தாலும் நிரப்ப முடியாதபடி இருக்கும். இதன் விஸாலத்தன்மையும் முறையே இவற்றால் குறிக்கப்படுகின்றன.

சதுராநநம் கோபுரம் – இக்கோபுரம் நான்முகன் கோபுரமென்று வழங்கப்படுகிறது. தெண்டன்

ஸமர்ப்பிப்பதை மனத்தினால் நினைத்தும், ‘அடியேன் தெண்டம் ஸமர்ப்பிக்கிறேன்’ என்று வாயால் சொல்லியும்,

ஸாஷ்டாங்கமாகத் தரையில் படுத்தும் தெண்டனிடுவதை ‘ப்ரணிபத்ய’ என்ற சொல் தெரிவிக்கிறது. (23)

—————–

தேவீ கோதா யதிபதிஸடத்வேஷிணௌரங்கஸ்ருங்கம்
ஸேநாநாதோ விஹக வ்ருஷப: ஸ்ரீநிதிஸ் ஸிந்துகந்யா |
பூமாநீளா குருஜநவ்ருத: புருஷச்சேத்யமீஷாம் அக்ரே நித்யம் வரவர முநேரங்க்ரியுக்மம் ப்ரபத்யே || 24

பதவுரை:-

தேவீ கோதா – தெய்வத்தன்மை வாய்ந்த ஆண்டாள்,

யதிபதி சடத்வேஷிணௌ – யதிராஜாரான எம்பெருமானார் சடகோபராகிய நம்மாழ்வார்,

ரங்கஸ்ருங்கம் – ஸ்ரீரங்கமென்னும் பெயர்பெற்ற கர்ப்பக்ருஹத்தினுடைய மேற்பகுதியான விமாநம்,

ஸேநாநாத: – ஸேனைமுதலியார்,

விஹகவ்ருஷப: – பக்ஷிராஜரான கருடாழ்வார்,

ஸ்ரீநிதி – ஸ்ரீமஹாலக்ஷ்மீக்கு நிதிபோன்ற ஸ்ரீரங்கநாதன்,

ஸிந்துகந்யா – திருபாற்கடலின் பெண்ணான ஸ்ரீரங்கநாச்சியார்,

பூமா நீளா குருஜந வ்ருத: – பூமிபிராட்டியாரென்ன, பெரியபிராட்டியாரென்ன, நீளாதேவியென்ன, நம்மாழ்வார் முதலிய பெரியோர்களென்ன என்றிவர்களால் சூழப்பட்ட, புருஷ:

ச – பரமபதநாதன்,

இதிஅமீஷாம் அக்ரே – என்னும் இவர்கள் அனைவருடையவும் முன்னிலையில்,

வரவரமுநே: – மணவாளமாமுனிகளுடைய, அங்க்ரியுக்மம் – திருவடியிணையை,

நித்யம் – தினந்தோறும்,

ப்ரபத்யே – தெண்டம் ஸமர்ப்பிக்கிறேன்.

கருத்துரை:-

மணவாளமாமுனிகள் நான்முகன் கோட்டைவாயில் வழியாக உள்ளே ப்ரதக்ஷிணமாக எழுந்தருளும் க்ரமத்தில்

ஆண்டாள், எம்பெருமானார், நம்மாழ்வார், ஸ்ரீரங்கவிமாநம், ஸேனைமுதலியார், கருடாழ்வார், ஸ்ரீரங்கநாதன், ஸ்ரீரங்கநாச்சியார்

இவர்களையும், பின்பு பரமபதநாதன் ஸந்நிதியில் எழுந்தருளியுள்ள் ஸ்ரீபூமிநீளைகளோடும் நம்மாழ்வார் தொடக்கமான

ஆழ்வார்களனைவரோடும் கூடிய பரமபதநாதனையும் ஸேவித்துவிட்டு எழுந்தருளும்போது,

ஒவ்வொரு ஸந்நிதி வாசலிலும் தாம் அவர்களை ஸேவியாமல் மணவாளமாமுனிகளை ஸேவிப்பதாக

எறும்பியப்பா இதனால் அருளிச் செய்கிறார். ஏன்?

அவர்களை இவர் ஸேவிப்பதில்லையோ என்றால்

அவர்களை இவர் தமக்கு ருசித்தவர்களென்று ஸேவியாமல், தம்முடைய ஆச்சார்யராகிய மணவாள மாமுனிகளுக்கு

இஷ்டமானவர்களென்ற நினைவோடே ஸேவிக்கிறாராகையால், அப்படி இவர் அவர்களை ஸேவிப்பதைப்பற்றி இங்குக் குறிப்பிடவில்லை.

எறும்பியப்பா தமக்கு ருசித்தவரென்ற காரணத்தினால் ஸேவிப்பது மாமுனிகளொருவரையேயாகும்;

இவர் ஆசார்யபரதந்த்ரராகையால் என்க.

‘எம்பெருமானை ஸேவிக்கும்போது அர்ச்சாரூபிகளாக எழுந்தருளியுள்ள அவனுடைய பரிவாரங்களையும்

பக்தர்களையும் ஆசார்யர்களையும் பரமபக்தியோடு நன்றாக ஸேவிக்கவேண்டும்’ என்கிற பரத்வாஜவசனத்தையொட்டி,

மாமுனிகள் ஸ்ரீரங்கநாதனை ஸேவிக்கும்போது ஆண்டாள் தொடக்கமான பக்தஜநங்களையும் ஸேனைமுதலியார்

தொடக்கமான பரிவாரங்களையும் நன்றாக ஸேவித்தது இதனால் கூறப்பட்டது.

ஆண்டாள் ‘அஹம் ஸிஷ்யா ச தாஸீ ச பக்தா ச புருஷோத்தம!’ (புருஷ ஸ்ரேஷ்டரே! நான் உமக்கு ஸிஷ்யையாகவும்,

அடியவளாகவும், பக்தையாகவும் இருக்கிறேன்) என்று வராஹப் பெருமாளிடம் விண்ணப்பித்த

பூமிதேவியின் அவதாரமாகையால் பக்தையாகவும், ஆழ்வார்கள் கோஷ்டியில் சேர்ந்தவளாகையால் குர்வீயாகவும் ஆவது காணத்தகும்.

ஸ்ரீபூமிநீளாதேவிகள், பெரிய பிராட்டியாராகிய ஸ்ரீரங்கநாச்சியார் இவர்கள் பத்நி வர்க்கத்தில் சேர்ந்தவர்கள்.

ஆக மணவாளமாமுனிகள் பத்நீ பரிஜந குருஜநஸஹிதரான ஸ்ரீரங்கநாதனை மங்களாசாசனம் செய்து வருவதையும்

தாம் அம்மாமுனிகளை அவர்களெதிரில் தினந்தோறும் ஸேவிப்பதையும் இதனால் கூறினாராயிற்று. (24)

——————–

மங்களாசாசனம் க்ருத்வா தத்ர தத்ர யதோசிதம் |
தாம்நஸ் தஸ்மாத்விநிஷ்க்ரம்ய ப்ரவிஸ்ய ஸ்வம் நிகேதநம் || 25

பதவுரை:-

தத்ர தத்ர – ஆண்டாள் தொடங்கி பரம்பதநாதன் முடிவான அந்தந்த அர்ச்சாவதார விஷயங்களில்,

மங்கள் ஆஸாஸநம் – (உள்ள குறைகளனைத்தும் நீங்கப்பெற்று) மேன்மேலும் எல்லையில்லாத மங்களங்கள் (நன்மைகள்) உண்டாக வேணுமென்னும் ப்ரார்த்தனையை,

யதோசிதம் – அவ்வவ்விஷயங்களில் தமக்கு உண்டான ப்ரீதிக்குத் தக்கபடி,

க்ருத்வா – செய்துவிட்டு ,

தஸ்மாத் தாம்ந – அந்த ஸந்நிதியிலிருந்து,

விநிஷ்க்ரம்ய – வருந்திப்புறப்பட்டருளி,

ஸ்வம்நிகேதநம் – தம்முடையதான மடத்திற்குள்,

ப்ரவிஸ்ய – ப்ரவேஸித்து (உட்புகுந்து)

கருத்துரை:-

மாமுனிகள் ஆண்டாள் முதலியவர்களின் ஸந்நிதிக்குச் செல்வது, அவர்களைச் சேவித்துத்

தாம் ஒரு பலனைப் பெறுவதற்காக அல்லாமல், அவர்கள்தமக்கு மங்களாஸாஸநம் செய்வதற்காகவேயாகையால்,

‘அவர்களைச் சேவித்து’ என்னாமல், அவர்களுக்கு மங்களாஸாஸனம் செய்து என்றார்.

மங்களாஸாஸநம் செய்வதும் முக்யமாக எம்பெருமானார்க்கேயாகையாலும்,

அவருடைய உகப்புக்காகவே மற்றுள்ளவர்களுக்கு மங்களாஸாஸநம் செய்வதனாலும்

மங்களாஸாஸநங்களில் உள்ள ஏற்றத்தாழ்வுகளை நெஞ்சில் கொண்டு, ‘

யதோசிதம்’ (அவரவர்களுக்குத் தக்கபடி) என்றருளிச்செய்தாரானார்.

‘அநக்நி: அநிகேத: ஸ்யாத்’ (ஸந்யாஸி அக்நியில் ஹோமம் செய்வதும், ஸ்திரமான வீடும் இல்லாதிருக்கக்கடவன்) என்று

ஸாஸ்த்ர விதியிருக்கச் செய்தேயும் ‘

ஸ்வம் நிகேதநம் ப்ரவிஸ்ய’ (தமது மடத்திற்கு எழுந்தருளி) என்று அவர் தமதாக ஒரு இருப்பிடத்தை இங்கே குறிப்பிட்டது

ஸ்ரீரங்கநாதன் மாமுனிகளுக்கென்னவே ஓரிடத்தை நியமித்து அதில் ஸ்திரமாக அவரை எழுந்தருளியிருக்கும்படி

ஆணையிட்டருளியதனால் குற்றத்தின் பாற்படாதென்று கருதவேண்டும்.

‘விநிஷ்க்ரம்ய’ = (ஸ்ரீரங்கநாதன் ஸந்நிதியிலிருந்து வருந்தி மிகமுயன்று புறப்பட்டு) என்றது,

அவ்வவர்களை விட்டுப் பிரிய மனமில்லாமையால், மடத்தில் செய்யவேண்டிய திருவாராதநம், க்ரந்த காலக்ஷேபம்

முதலிய கார்யங்களுக்காகத் திரும்பி எழுந்தருளவேண்டிய நிர்பந்தத்தைக் குறிப்பதாகக் கொள்க. (25)

—————-

அத ஸ்ரீஸைலநாதார்யநாம்நி ஸ்ரீமதி மண்டபே |
ததங்க்ரி பங்கஜத்வந்த்வச்சாயா மத்யநிவாஸிநம் || 26

பதவுரை:-

அத – மடத்துக்கு எழுந்தருளியபின்பு,

ஸ்ரீஸைலநாதார்ய நாம்நி – ஸ்ரீஸைலநாதர் (திருமலையாழ்வார்) என்னும் தம்மாசார்யராகிய திருவாய்மொழிப்பிள்ளையின் திருநாமமுடையதாய், 

ஸ்ரீமதி – மிக்க ஒளியுடையதான,

மண்டபே – மண்டபத்தில்,

தத் அங்க்ரி பங்கஜ த்வந்த்வச்சாயா மத்ய நிவாஸிநாம் – சித்ரரூபமாக எழுந்தருளியிருக்கும் அந்தத் திருவாய்மொழிப்

பிள்ளையுடைய திருவடித்தாமரையிணையின் நிழல் நடுவே எழுந்தருளியிருக்கிற,

(மாமுனிகளைத் தொழுகிறேனென்று மேல் ஸ்லோகத்தில் இதற்கு அந்வயம்)

கருத்துரை:-

தமது மடத்திலுள்ள காலக்ஷேப மண்டபத்திற்குத் ‘திருவாய்மொழிப் பிள்ளை’ என்ற தமது குருவின் திருநாமம் சாத்தி

அதில் சித்ரவுருவாக அவரை எழுந்தருளப் பண்ணினார் மாமுனிகள்.

அந்தச் சித்திரத்தின் திருவடி நிழலில் தாம் வீற்றிருக்கிறார் என்க.

‘ஸ்ரீமதி மண்டபே’ மிக்க ஒளியுடைய மண்டபத்தில். இங்கு மண்டபத்திற்குக்கூறிய ஒளியாவது –

பிள்ளைலோகாசார்யர் முதலிய பூர்வாசார்யர்களுடைய திருமாளிகையிலுள்ள ஸுத்தமான மண்ணைக் கொண்டு வந்து

சுவர் முதலியவற்றில் பூசியதனாலுண்டான ஸுத்தியேயாகும்.

மஹான்கள் எழுந்தருளியிருந்த ஸ்தாநங்களில், அவர்களின் திருவடிகள் பட்ட மண் பரிஸுத்தமன்றோ ?

அதனாலன்றோ இம்மண்டபத்திற்கு ஸுத்தியேற்படுவது.

இங்கு ‘ததங்க்ரி பங்கஜத்வந்த்வச்சாயா மத்ய நிவாஸிநாம்’ என்று ஷஷ்டி பஹுவசநாந்தமான பாடமும் காண்கிறது.

அப்பாடத்திற்கு – அத்திருவாய்மொழிப்பிள்ளையின் திருவடிச்சாயையின் நடுவில் (தம்மைப்போல்)

எழுந்தருளியிருக்கிற தமது ஸிஷ்யர்களுக்கு என்பது பொருள்.

இதற்கு மேல் ஸ்லோகத்தில் உள்ள ‘திவ்யப்ரபந்தாநாம் ஸாரம் வ்யாசக்ஷாணம் நமாமி தம்’

(திவ்யப்ரபந்தங்களின் ஸாரார்த்தங்களை உபதேஸித்துக் கொண்டிருக்கும் அம்மாமுனிகளை வணங்குகிறேன்)

என்றதனோடு அந்வயம் கொள்ளவேண்டும். (26)

————-

தத்த்வம் திவ்யப்ரபந்தாநாம் ஸாரம் ஸம்ஸாரவைரிணாம் |
ஸரஸம் ஸரஹஸ்யாநாம் வ்யாசக்ஷாணம் நமாமி தம் || 27

பதவுரை:-

ஸம்ஸார வைரிணாம் – ஸரீரஸம்பந்த ரூபமான ஸம்ஸாரத்தைப் பகைக்குமவையாய் (போக்கடிக்குமவையாய்)

ஸரஹஸ்யாநாம் – திருமந்த்ரம், த்வயம், சரமஸ்லோகம் ஆகிய மூன்று ரஹஸ்யங்களின் பொருள்களோடு கூடியவைகளுமான,

திவ்யப்ரபந்தாநாம் – ஆழ்வார்கள் அருளிச்செய்த திவ்யப்ரபந்தங்களினுடைய,

ஸாரம் – ஸம்ஸாரத்தைப் போக்கத்தக்க மிக்க பலமுடைய,

தத்த்வம் – ஜீவாத்மஸ்வரூபத்தின் உண்மைநிலையான ‘ஆசார்யனே ஸேஷியும், உபாயமும், ப்ராப்யமும்’ என்னும் பொருளை,

ஸரஸம் – மிக்க இனிமையோடு கூடியதாக,

வ்யாசக்ஷாணம் – ஐயந்திரிபற விவரித்தருளிச்செய்கிற,

தம் – அம்மணவாளமாமுனிகளை,

நமாமி – தெண்டம் ஸமர்ப்பிக்கிறேன்.

கருத்துரை:-

திவ்யப்ரபந்தங்கள் ஸரீரஸம்பந்தரூபமான ஸம்ஸாரத்தைப் போக்கடிப்பன என்ற விஷயம்

‘மாறன் விண்ணப்பம் செய்த சொல்லார் தொடையல் இந்நூறும் வல்லார் அழுந்தார் பிறப்பாம்

பொல்லா வருவினை மாய வன்சேற்றள்ளல் பொய்ந்நிலத்தே’ (திருவிருத்தம்-100)

‘செயரில் சொல்லிசைமாலை ஆயிரத்துளிப்பத்தால் வயிரம் சேர் பிறப்பறுத்து வைகுந்தம் நண்ணுவரே’ (திருவாய் 4-8-11)

முதலிய பலஸ்ருதிப் பாசுரங்களில் காணலாகும்.

முற்கூறிய ரஹஸ்யங்களுக்கும் – எம்பெருமான் ஸேஷியும், உபாயமும், ப்ராப்யமும் ஆவான் என்பது

மேலெழுந்தவாறு தோன்றும் பொருளாகும்.

சிறிது ஆராய்ந்தவாறே, பாகவதர்களே ஸேஷியும், உபாயமும், ப்ராப்யமும் ஆவர்கள் என்பது தோன்றும்.

மேலும் சற்று விமர்ஸித்தால் ஆசார்யனே ஸேஷியும், உபாயமும், ப்ராப்யமும் ஆவார் என்பது புலப்படும்.

ஆக, ரஹஸ்யத்ரயத்துக்கும் முக்கிய நோக்கம் மூன்றாம் பொருளாகிய ஆசார்யனிடத்திலேயே

ஆகுமென்பது ஆசார்ய நிஷ்டையில் ஊன்றிய ஸ்ரீமதுரகவிகள் முதலிய மஹான்களின் துணிபாகும்.

இங்கு மணவாளமாமுனிகள் யதீந்த்ரப்ரவணர் – எம்பெருமானாரிடத்தில் ஊன்றியவராகையால்,

அவரையே ஸேஷியாகவும், உபாயமாகவும், ப்ராப்யமாகவும், ஸிஷ்யர்களுக்கு திவ்யப்ரபந்தங்களின்

ஸாரார்த்தமாக உபதேஸித்தாரென்பது அறியத்தக்கது.

ஆசார்யர்களில் எம்பெருமானாரே உயர்ந்தவரென்று முன்பே கூறப்பட்டது இங்கு நினைக்கத்தகும்.

ஸேஷி – தலைவன்; ப்ராப்யன் – அடையத்தகுந்தவன்; உபாயம் – நாம் தலைவனை அடைவதற்குத்தக்க கருவி.

நாம் கைங்கர்யம் செய்யத்தக்க தலைவர் ஆசார்யரேயாகையால், அதற்காக அடையத்தக்க (ப்ராப்யரான)

வேறொரு உபாயத்தைத் தேடாமல் அவ்வாச்சார்யரையே உபாயமாக பற்றவேணுமென்பது

ரஹஸ்யத்ரயத்தின் ஸாரமான பொருளாகும்.

இதையே மாமுனிகள் ஸிஷ்யர்களுக்கு உபதேஸித்ததாக இந்த ஸ்லோகத்தில் கூறினாராயினார்.

இப்படி உயர்ந்ததோர் அர்த்தத்தை உபதேஸித்த மணவாளமாமுனிகளுக்குத் தலையல்லால்

கைம்மாறில்லாமையாலே, தலையால் வணங்குதலை ‘தம் நமாமி’ – அவரை வணங்குகிறேனென்றதாகக் கொள்க. (27)

————-

தத: ஸ்வசரணாம்போஜ ஸ்பர்ஸ ஸம்பந்ந ஸௌரபை: |
பாவநைரர்த்திநஸ்தீர்த்தை: பாவயந்தம் பஜாமி தம் || 28

பதவுரை:-

தத: – திவ்யப்ரபந்தங்களின் ஸாரப்பொருளை உபதேஸித்த பின்பு,

ஸ்வ சரண அம்போஜ ஸ்பர்ஸ ஸம்பந்ந ஸௌரபை: – தமது திருவடித்தாமரைகளின் ஸம்பந்தத்தினால் மிக்க நறுமணத்தையுடையதும்,

பாவநை: – மிகவும் பரிஸுத்தமானதுமாகிய,

தீர்த்தை: – ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தினால் – ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை உட்கொள்ளும்படி கொடுப்பதனால்,

அர்த்திந: – ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தைக் கொடுக்கும்படி ப்ரார்த்திக்கிற ஸிஷ்யர்களை,

பாவயந்தம் – உய்யும்படி செய்யாநின்ற,

தம் – அந்த மணவாளமாமுனிகளை,

பஜாமி – ஸேவிக்கிறேன்.

கருத்துரை:-

திவ்யப்ரபந்த ஸாரார்த்தங்களை உபதேஸித்தபிறகு, உபதேஸம் பெற்ற ஸிஷ்யர்கள் ப்ரார்த்தித்தார்களாகையால்

தம்முடைய ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை அவர்களுக்குத் தந்து உட்கொள்ளச்செய்து

அவர்களுக்கு ஸத்தையை உண்டாக்கினார் மாமுனிகள் – என்கிறார் இதனால்.

எம்பெருமானார் இப்போது எழுந்தருளியிராமையால், அவர் தமக்குக் கருவியாகத் தம்மை நினைத்து

தமது ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை ஸிஷ்யர்களுக்குக் கொடுத்தருளியதனால், இது மாமுனிகளுக்குக் குற்றமாகாது.

ஸிஷ்யர்கள் மிகவும் நிர்பந்தமாக வேண்டிக்கொண்டது இதற்கு முக்கிய காரணமாகும்.

மாமுனிகளின் திருவடிகள் தாமரை போன்றவையாகையால் அதன் ஸம்பந்தத்தினால் தீர்த்தத்திற்கு

நறுமணமும், தூய்மையும் மிக்கதாயிற்றென்க.

‘தீர்த்தை’ (தீர்த்தங்களாலே) என்ற பஹுவசநத்தினால்

ஸ்ரீபாததீர்த்தம் மூன்று தடவைகள் கொடுத்தாரென்பது ஸ்வரஸமாகத் தோன்றுகிறது.

ஸ்ரீபாததீர்த்தம் உட்கொள்ளும் ப்ரகரணத்தில் ‘த்ரி பிபேத்’ (மூன்று தடவைகள் ஸ்ரீபாததீர்த்தம் பருகக்கடவன்) என்ற

ஸ்ம்ருதி வசநம் இங்கு நினைக்கத்தக்கது.

சிலர் ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை இரண்டு தடவைகள் கொடுக்கிறார்கள்.

‘எல்லார்க்கும் தூய்மையளிக்குமதான பாகவத ஸ்ரீபாததீர்த்தபாநம் (பருகுதல்) ஸோமபாந ஸமமாகச் சொல்லப்பட்டுள்ளது’

என்று உசந ஸ்ம்ருதியில், ஸ்ரீபாததீர்த்தபாநத்தை – யாகத்தில் ஸோமலதா-ரஸபாந ஸமாநமாக

இரண்டு தடவை பருகத்தக்கதாகக் கூறப்பட்டிருப்பது இதற்கு ப்ரமாணமாகும்.

ஆக, இரண்டு வகையான முறைகளும் ஸாஸ்த்ர ஸம்மதமாகையால்

அவரவர்களின் ஸம்ப்ரதாயப்படி அனுஷ்டிக்கக் குறையில்லை.

பாரத்வாஜ ஸம்ஹிதையில் ஸிஷ்யன் ஆசார்யனிடம் உபதேஸம் பெறுதற்கு, ஆசார்ய ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை ஸ்வீகரிப்பதை

அங்கமாகக் கூறியுள்ளதனால், முன் ஸ்லோகத்தில் திவ்யப்ரபந்தஸாரார்தோபதேஸத்தை ப்ரஸ்தாவித்த பின்பு

இதில் ஸ்ரீபாததீர்த்தபாநத்தை கூறினாராயிற்று.

முன்பு உபதேஸம் செய்தருளியதற்காக அதில் ஈடுபட்டு ‘நமாமி’ என்றவர்,

இப்போது ஸ்ரீபாத தீர்த்தம் ஸாதித்ததில் மனங்கனிந்து ‘பஜாமி’ என்கிறார்;

வேறொன்றும் செய்ய இயலாமையாலும், மாமுனிகளும் வேறொன்றை எதிர்பாராத விரக்தராகையாலும் என்க. (28)

—————

ஆராத்ய ஸ்ரீநிதிம் பஸ்சாதநுயாகம் விதாய ச |
ப்ரஸாதபாத்ரம் மாம் க்ருத்வா பஸ்யந்தம் பாவயாமி தம் || 29

பதவுரை:-

பஸ்சாத் – பின்பு (மாத்யாஹ்நிகாநுஷ்டாநம் நிறைவேற்றிய பின்பு),

ஸ்ரீநிதிம் – திருவுக்கும் திருவான (தம்முடைய திருவாராதனப் பெருமாளாகிய) அரங்கநகரப்பனை,

ஆராத்ய – மிக்க பக்தியுடன் ஆராதித்து,

அநுயாகம் – பகவான அமுது செய்த ப்ரஸாதத்தை ஸ்வீகரித்தலாகிய அநுயாகத்தை,

விதாய – செய்து, மாம் – இதற்கு முன்பு இந்த ப்ரஸாதத்தில் பராமுகமாக இருந்த அடியேனை,

ப்ரஸாதபாத்ரம் க்ருத்வா – தாம் அமுது செய்த ப்ரஸாதத்துக்கு இலக்காகச் செய்து (தாம் அமுது செய்து மிச்சமான ப்ரஸாதத்தை அடியேனும் ஸ்வீகரிக்கும்படி செய்து)

பஸ்யந்தம் – அடியேனைக் கடாக்ஷித்துக் கொண்டிருக்கிற

தம் – அந்த மாமுனிகளை,

பாவயாமி – ஸதா த்யாநம் செய்கிறேன்.

கருத்துரை:-

ஆராத்ய – நன்றாக பூசித்து, த்ருப்தியடையும்படி செய்து என்றபடி,

“இளவரசனையும் மதம்பிடித்த யானையையும் நம் அன்புக்கு விஷயமாய்ப் பிற தகுதிகளையும் பெற்ற விருந்தினனையும்

எங்ஙனம் (அன்புடனும் அச்சத்துடனும்) பூசிக்கிறோமோ, அங்ஙனமே பகவானையும் பூசிக்கவேண்டும்.

பதிவிரதை தனது அன்பிற்குரிய கணவனையும், தாய் முலைப்பாலுண்ணும் தன் குழந்தையையும்,

ஸிஷ்யன் தன்னாசார்யனையும், மந்திரமறிந்தவன் தான் அறிந்த மந்த்ரத்தையும்

எங்ஙனம் மிகவும் அன்புடன் ஆதரிப்பார்களோ அங்ஙனம் எம்பெருமானையும் ஆதரிக்கவேண்டும்” என்று

சாண்டில்யஸ்ம்ருதியில் கூறியபடியே அரங்கநகரப்பனை மாமுனிகள் ஆராதித்தாரென்றபடி.

அநுயாகமாவது – யாகமாகிற பகவதாரதனத்தை அநுஸரித்து (பகவதாராதனத்திற்குப் பின்பு) செய்யப்படுகிற

பகவத் ப்ரஸாத ஸ்வீகாரமாகிய போஜனமாகும்.

‘பரிசேஷனம் செய்து விட்டு ப்ராணன் அபாநன் வ்யாநன் உதாநன் ஸமானனென்னும் பெயர்களைக்

கொண்ட எம்பெருமானை உத்தேஸித்து அந்நத்தை ஐந்து ஆஹூதிகளாக வாயில் உட்கொள்ள வேணும்,

பின்பு உண்ணவேணும்’ என்று பரத்வாஜர் கூறியது நினைக்கத்தக்கதிங்கு.

சாண்டில்யரும் ‘நம்முடைய ஹ்ருதயத்தில் உள்ள எம்பெருமானை த்யாநம் செய்து, பெருமாள் தீர்த்தம் ஸ்வீகரித்து

ப்ராணாய ஸ்வாஹா முதலிய மந்த்ரங்களை உச்சரித்துக் கொண்டே நமது வாயில் அந்நத்தை ஹோமம் செய்யவேண்டும்.

பின்பு எம்பெருமானை நினைத்துக்கொண்டே சிறிதும் விரைவின்றிக்கே, அந்நத்தை நிந்தியாமல்

(உப்புக்குறைவு, புளிப்பதிகம் காரமேயில்லை என்றிவ்வாறாகக் குற்றங்கூறாமல்) உண்ண வேண்டும்.

ஸுத்தமானதும் நோயற்ற வாழ்வுக்கு உரியதும் அளவுபட்டதும் சுவையுடையதும் மனத்துக்குப் பிடித்ததும்

நெய்ப்பசையுள்ளதும் காண்பதற்கு இனியதும் சிறிது உஷ்ணமானதுமான அந்நம் புத்திமான்களாலே

உண்ணத்தக்கது’ என்று கூறியது கண்டு அநுபவிக்கத்தக்கது.

‘அநுயாகம் விதாய ச’ என்ற சகாரத்தினாலே (அநுயாகத்தையும் செய்து என்று உம்மையாலே)

மணவாளமாமுனிகள் தாம் அமுது செய்வதற்கு முன்பு ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களை அமுது செய்வித்தமை கொள்ளத்தக்கது.

‘பெருமாளுக்கு அமுது செய்வித்த பிறகு, பெருமாள் திருப்பவளத்தின் ஸம்பந்தத்தினால் சுவை பெற்றதும்

நறுமணம் மிக்கதும் ஸுத்தமானதும் மெத்தென்றுள்ளதும் மனத்தூய்மையை உண்டாக்குமதும்

பக்தியோடு பரிமாறப்பட்டதுமான பகவத் ப்ரஸாதத்தினாலே பாகவதர்களான ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களை

மிகவும் ஊக்கத்தோடு த்ருப்தியடையச் செய்தார்.

பிறகு தாம் அமுது செய்தார்’ என்று இவ்வெறும்பியப்பாவே தாம் அருளிய வரவரமுநி காவ்யத்தில்

குறித்துள்ளமை இங்கு கருதத்தக்கதாகும்.

மாம் – அடியேனை. அதாவது இதற்கு முன்பு மாமுனிகள் தம்மை தமது மடத்தில் அமுது செய்யும்படி நியமித்தபோது,

‘யதியின் அந்நமும் யதி அமுது செய்த பாத்ரத்திலுள்ள அந்நமும் உண்ணக்கூடாது’ என்ற

ஸாமாந்ய வசநத்தை நினைத்து துர்புத்தியாலே அமுது செய்ய மறுத்து,

இப்போது நல்லபுத்தி உண்டாகப்பெற்ற அடியேனை என்றபடி.

பஸ்யந்தம் பாவயாமி – பார்த்துக்கொண்டேயிருக்கிற மாமுனிகளை த்யானிக்கிறேன்.

முன்பு மறுத்துவிட்ட இவர் தமக்கு இப்போது ப்ரஸாதத்தை ஸ்வீகரிக்கும்படியான பெருமை ஏற்பட்டது எங்ஙனம் ?

என்று ஆஸ்சர்யத்தோடு தம்மையே பார்த்துக்கொண்டிருக்கிற மாமுனிகளை,

தம்மைத் திருத்தின பெருந்தன்மைக்காக எப்போதும் த்யாநிக்கிறேன் என்றபடி.

ஆகையால் ‘யதியின் அந்நம் உண்ணத்தக்கதன்று’ என்று ஸாஸ்த்ரம் மறுத்தது –

அவைஷ்ணவ யதியின் அந்நத்தைப் பற்றியது என்று எண்ணுதல் வேண்டும். (29)

————–

தத: சேதஸ் ஸமாதாய புருஷே புஷ்கரேக்ஷணே |
உத்தம்ஸித கரத்வந்த்வம் உபவிஷ்டமுபஹ்வரே || 30

பதவுரை:-

தத: – அமுதுசெய்த பிறகு,

புஷ்கர ஈக்ஷணே – தாமரைக் கண்ணனாகிய,

புருஷே – பரம புருஷணான எம்பெருமானிடத்தில்,

சேத: – தமது மநஸ்ஸை,

ஸமாதாய – நன்றாக ஊன்றவைத்து,

உத்தம் ஸிதகரத்வந்த்வம் – ஸிரஸ்ஸின்மேல் வைக்கப்பட்ட இரண்டு கைகளை (கைகூப்புதலை) உடையதாக இருக்கும்படி,

உபஹ்வரே – தனியடத்தில்,

உபவிஷ்டம் – (பத்மாஸநமாக யோகாப்யாஸத்தில்) எழுந்தருளியிருக்கிற – மணவாளமாமுனிகளை ஸேவிக்கிறேன்

என்று 31ஆம் ஸ்லோகத்துடன் அந்வயம்.

கருத்துரை:-

அநுயாகத்திற்குப் (போஜனத்திற்குப்) பின்பு யோகம் – பரமாத்ம்த்யாநம் செய்ய வேண்டுமென்று

ஸாஸ்த்ரம் விதித்துள்ளதனால் அதைச் சொல்லுகிறார்.

யோகமானது ஆராதநம் போல் மூன்று வேளைகளிலும் செய்ய வேண்டுமென்று மேல் சொல்லப்போவது காண்க.

யோகமாவது யோகிகள் தமது ஹ்ருதயகமலத்தில் திருமேனியோடு கூடி எழுந்தருளியுள்ள எம்பெருமானை,

அசையாத மனதுடன் நன்றாக த்யாநித்தலாகும்.

‘எம்பெருமான் தேவர், மனிதர், விலங்கு, தாவரம் ஆகிய ஜீவாத்மாக்களில் வ்யாபித்திருக்கிறான்.

எல்லாவிடத்திலும் வ்யாபித்துள்ளமையால் அந்நிலையே விஷ்ணுவின் அந்தர்யாமி நிலையாகும்.

அவ்வெம்பெருமானே யோகம் செய்பவர்களின் ஹ்ருதய கமலத்திலோ என்றால்

திருமேனியோடு எழுந்தருளியிருக்கிறான்’ என்று பராஸரர் பணித்தமை காண்க.

‘யோகிகளின் ஹ்ருதயத்தில் உள்ள பரமாத்மாவும் ஸூர்யமண்டலத்திலுள்ள பரமாத்மாவும் ஒருவனே’ என்று

தைத்திரீயோபநிஷத்தில் கூறப்பட்டுள்ளதனாலும்,

ஸூர்யமண்டலத்திலுள்ள பரமாத்மாவுக்குப் புண்டரீகாக்ஷத்வம் (தாமரைக் கண்ணனாந் தன்மை)

சாந்தோக்யத்தில் கூறப்பட்டுள்ளதனாலும்

‘புருஷே புஷ்கரேக்ஷணே’ என்று இங்கு மாமுனிகளாகிய யோகியின் ஹ்ருதயத்திலுள்ள

பரமபுருஷனுக்குப் புண்டரீகாக்ஷத்வம் கூறப்பட்டதென்க.

புரி ஸேதே – யோகி ஸரீரத்தில் வஸிக்கிறான் என்ற வ்யுத்பத்தியினால் புருஷஸப்தம் பரமபுருஷனாகிய

விஷ்ணுவைக் குறிக்குமதாகும்.

யுஜி – ஸமாதௌ என்ற தாதுவினடியாகப் பிறந்த யோக ஸப்தம் ஸமாதியாகிற பரமாத்மத்யாநத்தைத் தெரிவிக்கிறது. (30)

————–

அப்ஜாஸநஸ்தமவதாதஸுஜாத மூர்த்திம்
ஆமீலிதாக்ஷமநுஸம்ஹித மந்த்ரரத்நம் |
ஆநம்ரமௌளிபிருபாஸிதமந்தரங்கை:
நித்யம் முநிம் வரவரம் நிப்ருதோ பஜாமி || 31

பதவுரை:-

அப்ஜாஸநஸ்தம் – பரமாதமத்யாநத்திற்காகப் பத்மாஸநத்தில் எழுந்தருளியிருப்பவரும்,

அவதாத ஸுஜாத மூர்த்திம் – பாலைத்திரட்டினாற்போல் வெளுத்து அழகியதான திருமேனியை உடையவரும்,

ஆமீலித அக்ஷம் – (கண்ணுக்கும் மனத்துக்கும் இனிய எம்பெருமான் திருமேனியைத் த்யாநம் செய்வதனாலே) சிறிதே மூடிய திருக்கண்களையுடையவரும்,

அநுஸம்ஹித மந்த்ரரத்நம் – ரஹஸ்யமாக மெல்ல உச்சரிக்கப்பட்ட மந்த்ரரத்நமாகிய த்வயத்தையுடையவரும்,

ஆநம்ர மௌளிபி: – நன்றாக வணங்கிய தலைகளை உடையவரான,

அந்தரங்கை: – மிகவும் நெருங்கிய கோயிலண்ணன் ப்ரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணா முதலிய ஸிஷ்யர்களாலே,

உபாஸிதம் – ஸதா ஸேவிக்கப்படுமவருமான, வரவரம் முநிம் – அழகியமணவாளமாமுநிகளை,

நிப்ருதஸ்ஸந் – ஊக்கமுடையவனாய்க் கொண்டு, 

நித்யம் பஜாமி – எப்போதும் ஸேவிக்கிறேன்.

கருத்துரை:-

‘அதிகமான காற்றில்லாததும் அழகியதும் மேடுபள்ளமில்லாததுமானதோர் இடத்தில்

முதலில் (மரத்தாலான மணையை இட்டு) அதன்மேல் தர்ப்பங்களையும், அதன்மேல் மான்தோலையும்,

அதன்மேல் வஸ்த்ரத்தையும் விரித்து பத்மாஸநத்திலுள்ளவனாய் அவயங்களை நேராக வைத்துக்கொண்டு

யோகம் செய்ய வேண்டும்’ என்று விஸ்வாமித்ரர் கூறியது காணத்தக்கது.

மூக்கின் நுனியை இருகண்களாலும் பார்த்துக்கொண்டு யோகம் செய்யவேண்டுமென்று தர்ம

ஸாஸ்த்ரங்களில் கூறியுள்ளதனையொட்டி, சிறிதே மூடிய திருக்கண்களையுடைமை மாமுனிகளுக்குக் கூறப்பட்டது.

‘ஸந்தோஷத்தினால் குளிர்ந்த கண்ணீர் பெருக்குமவனும், மயிர்க்கூச்செறியப்பெற்ற தேஹத்தையுடையவனும்,

பரமாத்மாவின் குணங்களால் ஆவேஸிக்கப்பட்டவனுமாகிய (பரமாத்மகுணங்களை த்யாநம் செய்யுமவனுமாகிய)

யோகியானவன் உடலெடுத்த அனைவராலும் ஸதா காணத்தக்கவனாகிறான் (விஷ்ணுதத்வம்) என்று

கூறுகிறபடியினால், ஸிஷ்யர்களால் ஸேவிக்கப்பட்ட மணவாளமாமுனிகளை

எப்போதும் ஸேவிக்கிறேன்’ என்று கூறினாரென்க. (31)

—————-

தத: ஸுபாஸ்ரயே தஸ்மிந் நிமக்நம் நிப்ருதம் மந: |
யதீந்த்ரப்ரவணம் கர்த்தும் யதமாநம் நமாமி தம் || 32

பதவுரை:-

தத: யோகமாகிற பகவத்த்யாநம் செய்தபிறகு,

தஸ்மிந் – முற்கூறிய,

ஸுபாஸ்ரயே – யோகிகளால் த்யாநிக்கப்படும் பரமபுருஷனிடத்தில்,

நிமக்நம் – மூழ்கியதாய்,

நிப்ருதம் – அசையாது நிற்கிற,

மந: – தனது மனத்தை,

யதீந்த்ரப்ரவணம் – எதிராஜரான எம்பெருமானாரிடத்தில் மிக்க பற்றுடையதாய் அசையாமல் நிற்றலையுடையதாக,

கர்த்தும் – செய்வதற்கு,

யதமாநம் – முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிற,

தம் – அந்த மணவாளமாமுனிகளை,

நமாமி – தெண்டம் ஸமர்ப்பிக்கிறேன்.

கருத்துரை:-

இங்கு ‘யதீந்த்ரப்ரவணம் கர்த்தும்’ என்பதற்கு ‘யதீந்த்ரப்ரணமேவ கர்த்தும்’ என்பது பொருள்.

அதாவது முன்பு ‘யதீந்த்ரசரணத்வந்த்வ ப்ரவணேநைவ சேதஸா’ (16) என்று எம்பெருமானார் திருவடியிணையை

மனத்தினால் பக்தியோடு நினைத்துக்கொண்டே பகவதபிகமநம் முதலாக எல்லாவநுஷ்டானங்களையும்

மாமுனிகள் நிறைவேற்றிவருவதாகக் கூறியுள்ளபடியால்,

எம்பெருமானாரையும் அவருக்கு இஷ்டமான எம்பெருமானையும் நினைத்துக்கொண்டிருந்த தமது மநஸ்ஸை

‘எம்பெருமானாரையே நினைப்பதாகச் செய்வதற்கு’ என்பது கருத்தென்ற்படி.

ஸுபாஸ்ரயமென்றது – த்யாநம் செய்பவனுடைய ஹேயமான து:க்காதிகளைப் போக்குவதும்,

அவனுடைய மனத்தைத் தன்னிடம் இழுத்து நிறுத்துவதுமான எம்பெருமானுடைய திவ்யமங்களவிக்ரஹமாகும்.

இதனால் எறும்பியப்பா மாமுனிகளின் யதீந்த்ர ப்ராவண்யத்தை (சரமபர்வநிஷ்டையை) அநுஸந்தித்து

அவரை வணங்கினால், தமக்கும் சரமபர்வநிஷ்டை ஸித்திக்குமென்று கருதி

‘யதீந்த்ரப்ரவணம் கர்த்தும் யதமாநம் நமாமி தம்’ என்றருளினாராயிற்று.

——————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன்  ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே திருப்பதி க்ருஷ்ணமாசார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ திருமழிசை அண்ணாவப்பங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ எறும்பி அப்பா ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .