ஸ்ரீ யா புருஷகாராக்ர்யம் சச்சித்தா மோத காரணம்
பரகாலார்ய தாஸேந த்வய தாத்பர்யம் உச்யதே
யஸ்யாஸ்மி
பகவத் ஏவாஹம் அஸ்மி
கோஹ்யேவாந் யாத்க ப்ராண்யாத
யா காஸ்சந க்ருதயோ மம பவந்தி தாஸூ மமதா நாஸ்தி பகவத ஏவதா இதி
ஏஷஹ்யேவா நந்தயாதி
ப்ரஹர்ஷயிஷ்யாமி –என்றும் சொல்லுகிறபடியே
சர்வ ரக்ஷகனாய் -சர்வ காரண பூதனாய் -ஸமஸ்த கல்யாண குணாத்மகனாய் -ஸ்ரீயபதியாய்-சர்வ சேஷியாய் –
அகார வாச்யனாய் இருக்கிற சர்வேஸ்வரனுக்கு
அநந்யார்ஹ சேஷ பூதமாய் -ஆனந்த ரூப ஞான ஸ்வரூப ஸ்வ பாவமாய் -அத்யந்த பராதீனமாய் -தத் ஏக போகமாய் இருக்கிற
ஸ்வ ஸ்வரூப யாதாத்ம்யத்தை யாதாவாக ப்ரதிபாதிக்கிற திரு மந்த்ர முகத்தால் இவ்வாகாரங்களை விசத்தமாக சிஷித்து
அதில் பிரதமத்திலே சிஷிதமான சேஷத்வத்துக்கு அனுரூபமான புருஷார்த்தம் சேஷி பூத பகவத் அனுபவ ஜெனித
ப்ரீதி காரித கைங்கர்ய கரண தந் முக உல்லாச ரசிகத்வம் என்றும்
அத்யந்த பரதந்த்ரனாகையாலே இந்த புருஷார்த்த லாபத்துக்கு உபாயம் நிருபாதிக ரக்ஷகனாய்
நிரவதிக ஸ்வ தந்திரனாய் இருக்கிற சர்வேஸ்வரன் திருவடிகளே என்றும் அறுதியிட்டு
இவ்வதிகாரிக்கு அனுரூபமாகவும் அபிமதமாகவும் சகல சாஸ்த்ர சார தயா
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி இதிஹாச புராண அபியுக்த யுக்தி ரூப சகல பிரமாணங்களாலும் ப்ரதிபாதிதங்களாய் இருக்கிற
உபாய உபேயங்களினுடைய பிரதிபத்தி பிரார்த்தனைகளை விசதமாகப் பிரதிபாதிக்கிறது ஸ்ரீ த்வய மந்த்ரம்
இதில் சொல்லுகிற உபாய உபேயங்கள் சகல பிராமண ப்ரதிபாத்யங்களான படி எங்கனே என்னில்
நிகில ஜகந் நிருபாதிக நிர்வாஹகனாய் -அஞ்ஞான துக்க பரிணாம பராதீன இத்யாதி ரூப ஹேயங்களுக்கு பிரதிபடனாய்
ஸ்வ இதர ஸமஸ்த வஸ்து விலக்ஷணனாய் விபுத்வ நித்யத்வங்களாலே தேச கால வஸ்து அபரிச்சேதனனாய் –
ஸ்வயம் பிரகாசகத்வ ஸூக ரூபத்வ ஸ்வரூப ஸ்வபாவ ஞான சக்த்யாதி ஷட் குணங்களாலும் பரிபூர்ணனாய் –
ஸ்வ அதீன த்ரிவித சேதன அசேதன ஸ்வரூப ஸ்திதி பிரவ்ருத்திகனாய்
ஈஸ்வரேண ஜகத் சர்வம் யதேஷ்டம் வி நி யுஜ்யதே -என்கிறபடியே சகல வஸ்துக்களையும் ஸ்வார்த்தமாக ஸ்வயமேவ நியமித்து
வியாபரித்து ஆனந்தித்துக் கொண்டு போரக் கடவனாய் இருக்கிற சர்வேஸ்வரனுடைய ஆஜ்ஜா ரூபமாய்க் கொண்டு
அவனுடைய சங்கல்ப பிரகாரத்துக்கு பிரகாசகமாய் இருக்கிற சாஸ்திரம்
த்ரை குண்யா விஷயா வேதா -என்கிறபடியே அந்த சர்வேஸ்வரனுக்கு நிர்வாஹ்யமான விபூதி ஏக தேசஸ்த்தராய்க் கொண்டு
தத் அபிமத லீலா விஷய பூதராய் தத் அதீனராய் பிரகிருதி ஸம்ஸ்ருஷ்டராய் சத்வ ரஜஸ் தமோ ரூப குணத்ரய உபேதராய் இருக்கிற
பத்த சேதனருக்கு தத் தத் அபிமத புருஷார்த்த சாதனங்களுக்கு பிரதர்சகமாய் இருக்கும்
அதில் தமோ பிரசுர சேதனர்-பரஹிம்சையை சாதனமாகவும்
சத்ரு நிரஸந பிராப்திகளைப் புருஷார்த்தமாகவும் நினைத்து இருப்பார்கள் –
ஸ்ருதியும் அவர்களுடைய ருசிக்கு ஈடாக அபிசாரக் கிரியை விதிக்கும்
ரஜஸ் பிரசுர சேதனர் அஹிம்ஸாத்மக க்ரியா விசேஷத்தாலே ஐஹிகமான புத்ர பசுவாதிகளையும்
ஆமுஷ்மிகமான ஸ்வர்க்காதி போகங்களையும் பெற நினைத்து இருப்பார்கள் -தத் அனுரூபமாக ஸ்ருதியும்
வாயவயமஸ் வேத மால பேதபூதி காமா
சித்ரயாப ஸூகாமோ யஜேதே
காரீர்யா வ்ருஷ்டி காமோ யஜேத
ஜ்யோதிஷ்டோமே ந ஸ்வர்க்க காமோ யஜேத–இத்யாதிகளாலே
இஹவாமுத்ர வாதாம்யம் ப்ரவ்ருத்தம் கர்ம கீர்த்த்யதே -காமதஸ்துக்ருதம் கர்ம ப்ரவ்ருத்தம் உபாதிஸ்யதே -என்கிற
லக்ஷணத்தின் படியே பல சிரத்தையோடு அனுஷ்ட்டிக்கப்பட்ட ப்ரவ்ருத்த கர்ம விசேஷங்களை
அந்த ஐஸ்வர்யாதி புருஷார்த்தங்களுக்கு சாதனமாக விதிக்கும்
சத்வ பிரசுரானவர்கள் ஸ்வ வர்ண ஸ்வ ஆஸ்ரம உசித கர்மக லாபத்தாலே மோக்ஷ புருஷார்த்தத்தை
லபிக்க நினைத்து இருப்பார்கள் -அதுக்கு ஈடாக ஸ்ருதியும்
தர்மேண பாபமபநுததி
யஜ்ஜேந தாநேந தபஸா நாசகேந ப்ராஹ்மணா விவிதிஷந்தி
ஜன்மாந்தர ஸஹஸ்ரேஷு தபோ ஞான சமாதிபி-நாராணாம் ஷீண பாபாநாம் கிருஷ்னே பக்தி பிரஜாயதே
ஒன்றி நின்று நல்தவம் செய்து ஊழி ஊழி தோறு எலாம் நின்று நின்று அவன் குணங்கள் உள்ளி உள்ளம் தூயராய் -என்று
ஞான உத்பத்தி ஹேதுவாகச் சொல்லுகிற விஹித தர்மத்தை
நிஷ் காம மஜ்ஞான பூர்வந்து நிவ்ருத்த முபதிஸ்யதே-என்று ஆத்ம ஞான பூர்வகமாக
பாலாபி சந்தி ரஹிதமாக அனுஷ்டிக்கை நிவ்ருத்த காமம் என்கிற லக்ஷணத்தின் படியே
அகார ஸூத்தவ் சத்வ ஸூத்தி -என்று சத்வ ஸூத்திக்கு அடியான அன்ன ஸூத்தி
சாந்த உபாஸீத -என்கிற காமா நபிஷ்வங்கம்
சதா தத்பாவ பாவித-என்கிற அபேக்ஷிதார்த்த பரி ஸீலநம்
கிரியாவா நேஷா ப்ரஹ்ம விதாம் வரிஷ்ட -என்கிற பஞ்ச மஹா யஜ்ஜாதி அனுஷ்டானம்
சத்யேந லப்ய-என்கிற ஆர்ஜவம் தயை தானம் அஹிம்சை அநபித்த்யை என்கிற கல்யாணம்
நாயமாத்மா ப்ரவசநே ந லப்ய-என்கிற சோக ஹர்ஷ ஹேதூபநிபாதங்களில் அவிகார காரதை என்று
சொல்லப்படுகிற விவேகாதி சப்தகங்களோடே கூட
யத் கரோஷி யதஸ்நாசி யஜ் ஜூஹோஷி ததாஸியத் -யத் தபஸ்யசி கௌந்தேய தத் குருஷ்வம தர்ப்பணம் -என்கிறபடியே
பகவத் ஸமாராதன புத்தயா அனுஷ்ட்டித்து
சததம் கீர்த்தயந்தோ மாம் யதந்தஸ் ச திருட வ்ரதா-நமஸ்யந்தஸ் சமாம் பக்த்யா நித்ய யுக்தா உபாஸதே -என்றும்
வாசித்தும் கேட்டும் வணங்கி வழிபட்டும் பூசித்தும் போக்கினேன் போது -என்றும் சொல்லுகிற
பகவத் த்யான அர்ச்சன பிராணாயாம சங்கீர்த்தனங்களையும் பண்ண –
அத்தாலே உத் பன்ன ப்ரீதி விஸிஷ்ட பகவத் பிரசாதத்தாலே
கஷாயே கர்மபி பக்வேததோஜ் ஞானம் ப்ரவர்த்ததே -என்கிறபடியே
மனனக மலமான ஞான உத்பத்தி விரோதி பாப ஷயம் பிறந்து
அத்தாலே உள்ளி உள்ளம் தூயராய்க் கொண்டு உத் பன்ன ஞானராய்
இந்த ஞானத்தினுடைய நைர் அந்தர்ய ரூபையான அனவரத பாவனை யுண்டாய்
ஞான நல் சுடர் கொளீ–என்பில் எள்கி நெஞ்சு உருகி உள்ளம் கனிந்து எழுந்ததோர் –என்கிறபடியே
சம்ச்லேஷ விஸ்லேஷ ஏக ஸூக துக்கராம் படி அவிச்சின்ன ஸ்ம்ருதி சந்ததியான பக்தி பிறந்து
சாஷாத்கார சமானமாய் அந்திம ஸ்ம்ருதியும் உண்டாய் நடக்க -அத்தாலே
பித்ய தேஹ்ருத யக்ரநதிஸ் சித்யந்தே சர்வசமயா –ஷீயந்தே சாஸ்யா கர்மாணி தஸ்மிந் த்ருஷ்டே பராவரே –என்று
பிராப்தி பிரதிபந்தக நிச்சேஷ நிவ்ருத்தி பிறந்து பகவல் லாபமாய் இருக்கும் என்று
பலாதி தியாக பூர்வகமாக அநுஷ்டேயமான ஜ்யோதிஷ்டோமாதிகளை மோக்ஷ சாதனமாக விதிக்கும்
ஸூத்த சத்வ குணோபேதரான சேதனர் நிர்ஹேதுக பகவத் பிரசாத லப்த அனுரூப பராதீன ஞான வத்தையாலே
ஸ்வ ரக்ஷணா அப்ராப்தராய்-அத ஏவ பகவத் ஏக போகராய் இருக்கிற நமக்கு
சித்த ஸ்வரூபனாய் நிருபாதிக ரக்ஷகனாய் -அமோக சங்கல்பனாய் -வாத்சல்யயாதி குண பூர்ணனான சர்வேஸ்வரன்
திருவடிகளே கர்ம ஞானாதி உபாய ஆபாச நிவ்ருத்தி பூர்வகமாய் அந்திம ஸ்ம்ருதி நிரபேஷமாய்-விளம்ப ரஹிதமாய் –
ஸ்வரூப அனுரூபமான உபாயம் என்று அத்யவசித்து ஆரம்பத்தை சரீர அவசானத்திலே –
யத்ர பூர்வே ஸாத்யாஸ் சந்தி தேவா -என்றும் விண்ணாட்டவர் மூத்தவர் -என்றும் -சொல்லப்படுகிற
பெரிய திருவடி -திரு வனந்தாழ்வான் -சேனை முதலியார் தொடக்கமானாருடைய கைங்கர்யத்தை லபிக்க நினைத்து இருப்பர்கள்
அதுக்கு அனுரூபமாக வேதங்களும் ரிஷிகளும் ஆழ்வார்களும் இப்புருஷார்த்தத்துக்கு உபாயம்
ந்யாஸ இதி ப்ரஹ்ம -என்று ந்யாஸ சப்த வாச்யனான பகவானே என்று அறுதி இட்டார்கள் -எங்கனே என்னில்
அதில் பிரதம உத்பாத்தமான வேதம்
சத்யம் தபோ தமஸ் சமோ தானம் தர்ம ப்ரஜந நமக்ந யோக்நிஹோத்ரம் யஜ்ஜோமாநசம்–என்று கொண்டு
பூத ஹிதமான சத்யம் -ஸ்வ தர்ம நிராதனாய்க் கொண்டு காய சோஷணம் பண்ணுகை யாகிற தபஸ்ஸூ –
மநோ நியமனம் ஆகிற தமம்-சித்தோபரதியாகிற சமம் -சத்துக்கள் விஷயமாகக் கொடுக்கிற தானம் –
விஹித கரண -நிஷித்த அகரணங்களாகிற தர்மம் -பாலாபிசந்தி ரஹிதமான யாகம் -ஆத்ம ஞானம் என்றால் போலே சொல்லுகிற
சாதன சமூகங்களைச் சொல்லி இந்த ஸத்யாதி விசிஷ்டனாய்க் கொண்டு
ஆந்ரு சம்சயம் தயா சத்யம் அஹிம்சா ஷாந்தி ஆர்ஜவம் தானம் பிரசாதோ மாதுர்யம் மார்தவஞ்சய மாதச —
ஸுவ்சம் இஜ்யா தபஸ் சத்யம் ஸ்வாத்யாயபஸ்த நிக்ரஹ –வ்ரதோ பவாஸோ மவ்நஞ்ச ஸ்நாநஞ்ச நியமாதச –என்கிற
யம நியமங்களை உடையனாய் சக்ராதிகளான வாசனங்களிலே ஒன்றிலே இருந்து இடா பிங்களாதி நாடிகளை ஷோப்பித்து
பிராணாதிகளான தச வாயுக்களையும் வெல்லுகைக்காக ரேசக பூரகாதிகளாகிற பிராணாயாமங்களைப் பண்ணி
ததஸ் ச வாயவோ தேஹே யத்ர யத்ர வசந்தி வை தத்ர தத்ர மனஸ்ஸ்த் தேயம் -என்கிறபடியே
வாயு ஸ்தானத்தில் மனசை நிறுத்தி
ஸ்வ பாவ இந்திரிய அர்த்தேஷு ப்ரவ்ருத்தம மாநசம்புதை -தத் தோஷ தர்சநாத் தேப்யஸ் சமாஹ்ருத்யபலேந்துர்
நிவேசனம் பகவதி ப்ரத்யாஹார இதி ஸ்ம்ருத -என்று விஷயங்களில் ஸ்வபாவ ப்ரவணமான மனசை
அவற்றின் தோஷங்களைக் காட்டி மீட்டு பகவத் விஷயத்திலே நிவேசிப்பித்து
விஷயேஷு ச வைராக்யா தப்யாசாத குண தர்சநாத் -பரமாத்ம நி சம்ரோதோ மநஸோ தாரணா ஸ்ம்ருதா–என்கிறபடியே
விஷய தோஷ தரிசன நிபந்தனை வைராக்யத்தாலும் பரமாத்ம பரிசயத்தாலும் அவன் பக்கல் உண்டான வை லக்ஷண்யத்தாலும்
பரமாத்மாவின் பக்கலிலே பொருந்தி நிறுத்தி அவ்வஸ்துவை நிரந்தரமாக த்யானம் பண்ணி
ததேவ ஸ்ம்ருதி சந்தான ஜெனித உதகர்ஷணம் க்ரமாத் அர்த்தமாத்ரா வபா சந்து சமாதிம் யோகி நோவிது -என்று
அந்த த்யான அப்யாசவசத்தாலே த்யேய வஸ்து ஒன்றுமே தோற்றும்படியான சித்த வைஸ்யத்தை உடையனாம் என்றும்
சொல்லுகிற கிரமத்திலே உபாசித்து தரிசன சாமானாகாரமான இந்த சமாதியாலே வருந்திப் புகுந்தாலும்
யோகோபசர்க்கமான சித்த விஷேபம் பிறக்கும் என்று உபசர்க்க உபஹத ஈஸ்வரம் சரணம் உபகசேத் -என்று
இப்பிரகாரணம் தன்னிலே விதிக்கையாலும் ஆதிபரதாதிகள் ப்ரஷ்டராகக் காண்கையாலும்
இது தான் துஷ்கரமுமாய் த்ரை வர்ணிக அதிகாரமுமாய் ஸாத்யமுமாய் பிரமாத பஹுளமுமாய் துர்லபமுமாய்
விளம்ப பல பிரதமுமாய் அந்திம ஸ்ம்ருதி சாபேஷமுமாய் ஸ்வரூப அபிராப்தமுமாய் இருக்கையாலும்
இதர நிரபேஷ பல பிரதான சக்தி இல்லாமையாலும்
தாநிவா ஏதாந்ய வராணி தபாம்ஸி-என்று இந்த சத்யாதிகள் அவரங்கள் என்று சொல்லி
ந்யாஸ ஏவாத்யரேசயத் தஸ்மான் ந்யாஸ மேஷாம் தபஸாம் அதிரிக்தமாஹு-என்று
ந்யாஸ சப்த வாஸ்யமான உபாயமே தனக்கு அவ்வருகு உபாயம் இல்லாதபடியான உபாயம் என்று சொல்லி
அது தானே இந்த சேதனனுடைய சர்வ பரங்களையும் ந்யசிக்கைக்கு பிராப்தமாய் இருக்கிற பகவத் விஷயம் என்னும் இடத்தை
ந்யாஸ இதி ப்ரஹ்ம ப்ரஹ்மாஹி பர பரோஹி ப்ரஹ்ம -என்று சொல்லி
ஆக இப்படி நிருபாதிக ரக்ஷகமான பகவத் விஷயமே சர்வாதிரிக்தமான யுபாயம் –
வ்யதிரிக்தங்கள் அடைய அபக்ருஷ்டங்கள் என்று சொல்லிற்று –
ஸ்வேதாஸ்வதர உபநிஷத்தில் -யோ ப்ரஹ்மாணம் விததாதி பூர்வம் யோ வை வேதாம்ஸ் ச ப்ரஹினோதி தஸ்மை தம்ஹி
தேவமாத்ம புத்தி பிரசாதம் முமுஷுர்வை சரணமஹம் பிரபத்யே -என்று
மோக்ஷ உபாயமான பிரபத்தியையும்
பிரபத்தவ்ய விஷய விஷயத்தையும்
பிரபத்திக்கு அதிகாரியையும் சொல்லிற்று -எங்கனே என்னில்
யோ ப்ரஹ்மாணம் விததாதி பூர்வம் -என்று சதுர்த்தச புவன ஸ்ரஷ்டாவாகவும்-தேவாதிகளுக்கு ஓர் ஆபத்து வந்த போது
சென்று அறிவிக்கும்படி பிரதாநாநன் ஆகையால் சரண்யனாகவும் சொல்லப்படுகிற சதுர்முகனை யாவன் ஒருவன் முன்பு உண்டாக்கினானோ
யோ வை வேதாம்ஸ் ச ப்ரஹினோதி தஸ்மை -என்று ஸ்ருஷ்ட்டி க்ரமம் அறிகைக்கும்-
அத்யயனத்தாலே அர்த்த ஞானம் உண்டாய் உபாஸ்ய உபாஸக பேத ஞானம் பிறக்கைக்காகவும்
யாவன் ஒருவன் அவனுக்கு வேதங்களைக் காட்டிக் கொடுத்தான்
தம்ஹி தேவமாத்ம புத்தி பிரசாதம் -என்று சேஷியான தானே உபாயம் என்று ஏவமாதிகளான அர்த்தங்களில்
வியவசாய ரூபமான புத்திப் பிரசாதத்தைப் பண்ணித் தந்த அந்த தேவனை
முமுஷுர்வை சரணமஹம் பிரபத்யே-என்று மோஷார்த்தியான நான் சரணம் புகுகிறேன் என்று
ப்ரஹ்மாதிகள் ஸ்ருஜ்யராகவும் கர்ம வஸ்யராகவும் சொல்லுகையாலும்
அவர்களுக்கு வேத பிரதான முகேந ருசி ஜனகனாய் வேத சஷுஸ்ஸைக் கொடுத்து –
அந்தராத்மதயா நின்று ஸ்ருஷ்ட்டி சம்ஹாரங்களைப் பண்ணுவித்தான் என்கையாலும்
இவர்கள் ஸம்ஹார்யராகையாலும் இவர்களுக்கு சரண்யத்வம் இல்லை
ஆகையால் -அகில ஜகத் காரண பூதனாய்-அபேக்ஷித பல பிரதனாய் – அஸ்ப்ருஷ்ட தோஷ கந்தனாய் –
அனுபாவ்ய குண சம்பன்னனாய் -அத்யாத்ம ஞான ஜனகனாய் -ஸ்ரீ யபதியாய்-புருஷோத்தமனாய் -சர்வ ரக்ஷகனான
ஸ்ரீ மன் நாராயணனே சரண்யன் என்னும் இடமும்
மோஷார்த்தியான நான் என்கையாலே முமுஷுத்வமே அதிகாரி என்னும் இடமும்
சரணம் பிரபத்யே என்கையாலே பிரபத்தியே சம்சார நிவ்ருத்தி பூர்வகமான பரம புருஷார்த்த சித்திக்கு
உபாயம் என்னும் இடமும் சொல்லிற்று
பிரபத்தி யாவது -பர சமர்ப்பணம் என்னும் இடம் தோற்ற
பதிம் விஸ்வஸ்ய
ப்ரஹ்மணே த்வாமஹச ஓமித்யாத்மாநம் யூஞ்ஜீத -என்று
விஸ்வ பதார்த்தங்களும் ஸ்வாமியாய் -ப்ருஹத்வ ப்ருமஹணத்வ குண யுக்தமான மஹஸ்ஸாய் இருக்கும் என்கையாலே
ப்ரஹ்ம வேத ப்ரஹ்மைவ பவதி
நிரஞ்சன பரமம் சாம்யம் உபைதி
ப்ரஹ்மணோ மஹிமானம் ஆப்நோதி
தத் பாவ பாவம் ஆபன்ன
மம சாதர்ம்யம் ஆகதா
தம்மையே ஓக்க அருள் செய்வர்–என்கிறபடியே
ஆஸ்ரிதற்கு பரம ஸாம்யா பத்தியாகிற பலத்தைக் கொடுக்குமதாய் இருக்கிற ப்ரஹ்மத்தின் பொருட்டு
ஓமித்யாத்மநம் -என்று சேஷபூத வஸ்துவுக்கு சேஷத்வ வாசகமான மந்த்ரம் ஆகையால்
ஆத்ம சப்த சேதன சப்தங்களில் காட்டில் அந்தரங்க வாசகமான பிரணவத்தைச் சொல்லி
யுஞ்ஜீத-என்று சேஷமான தனக்கு சேஷத்வ அனுரூபமான போகமாகிற பல பிரதானமும் சேஷியாய் ரக்ஷகனானவனுடைய
க்ருத்யம் என்று அனுசந்திப்பான் என்று சொல்லிற்று
இப்பிரபத்தி தனக்கு புரஸ் சரண யோக்யதா பாதகாத்வாதி சா பேஷதை இல்லை –
வதார்ஹனுக்கும் நின்ற நிலையிலே அதிகாரம் உண்டு –
சரண்யன் சேதனன் ஆகில் தோஷம் கண்டு கை விடான் என்று இச் சரணாகதியினுடைய ஆதிக்யம்
ஸ்ருதி பிரசித்தம் -எங்கனே என்னில்
தேவாவை யஜ்ஜாத் ருத்ர மந்தராயன் ச ஆதித்யா நந்வாக்ரமத தேத்விதை வத்யான் பிராபதயந்த-
தாந்ந பிரதி பிராயச்சந் தஸ்மாத் அபிவத்யம் பிரபன்னம் ந பிரதி பிரயச்சந்தி -என்றும்
தேவாவை த்வஷ்டாரமஜிகாம்சன் ச பத்னீ ப்ராபத்யத தந்ந பிரதி பிராயச சந் தஸ்மாத்
அபிவத்யம் பிரபன்னம் ந பிரதி பிரயச்சந்தி -என்றும்
தேவ யாகத்தில் ஹவிர்பாகத்துக்கு வந்த ருத்ரன் அவர்கள் கொடோம் என்றவாறே அவன் நீங்கள் வத்யர் என்று
அவர்களைக் கொல்லத் தொடங்க -அவர்கள் அஸ்வினி தேவதைகளை சரணம் புக-
அவர்களும் எங்கள் பக்கல் பிரபத்தி பண்ணினவர்கள் வத்யரே யாகிலும் நாங்கள் அவர்களை விடோம் என்று
ருத்ரனோடு மலைந்து ரஷிக்கையாலும்
தேவ யாகத்தில் த்வஷ்டா தனக்கு ஹாவிர்பாகம் தரவேணும் என்று வர தேவர்கள் எல்லாரும் கூடி
இவன் அப்ராபதம் சொன்னான் இவன் வத்யன்-என்று இவனை ஹிம்சிக்கத் தேட -அவன் தேவ பத்னிகளை சரணம் புக
அவர்களும் எங்கள் பக்கலில் பிரபத்தி பண்ணினவன் வத்யனே யாகிலும் நாங்கள் காட்டித் தரோம் என்று
தேவர்களோடு மலைந்து நோக்குகையாலும்
வத்யனே யாகிலும் பிரபன்னனானவனை விடுவான் அல்லன்-என்ற இவ்வர்த்தம் ஸ்ருதி ஸித்தமாகையாலே
இப்படி ஸ்ருதி ஸித்தமான ப்ரபதநதத்தை -ஸ்ம்ருதி உப ப்ரும்ஹணம் பண்ணின ரிஷிகளும்
ஸ்ரீ இராமாயண பஞ்சம வேதாதிகளிலே வியக்தமாக அனுசந்தித்தார்கள் -எங்கனே என்னில்
கோந் வஸ்மின் சாம்ப்ரதம் லோகே குணவான் கஸ் ச வீர்யவான் தர்மஜ்ஞஸ் ச -என்று இந்த லோகத்தில்
இப்போது ஸீலவானுமாய் வீர்யவானுமாய் தர்மஞ்ஞனுமாய் இருப்பார் யார் என்று ப்ரச்னம் பண்ண
இவற்றை மேலே விஸ்த்ருதமாகக் காட்டினதாயிற்று ஸ்ரீ ராமாயணம்
அதில் சீலவத்தை யாவது -சிறியாரோடே பெரியன் தானே செறிகை
வீர்யவத்தை யாவது அநாயாசேந விரோதி நிரசன சீலனாகை
தர்மஜ்ஜதை யாவது -அகதிகளாய் துர்த்தஸா பன்னராய் இருக்கிற சம்சாரிகளுக்கு நம்மை ஒழியப் புகலில்லை-
இனி நம்மாலே பெறுமத்தனை என்று சரணாகதி தர்மமே பரமதர்மம் என்று இருக்கை
இந்த சீலவத்தையும் வீர்யவத்தையும் தம் தாமுடைய தண்மையைப் பார்த்து ஆஸ்ரயிக்கக் கூசினவர்களுக்கு கூசாமல் ஆஸ்ரயிக்கவும்-
அவர்கள் இருந்த இடத்தே சென்று முகம் காட்டி ஆஸ்ரயிப்பிக்கைக்கும்-
ஆஸ்ரயித்தால் அவர்களுடைய விரோதி நிரசனத்துக்கும் உறுப்பாகையாலே –
இவை மேலே சொல்லப் புகுகிற தர்மஜ்ஞதை யாகிற சரண்யதைக்கு உடலாய் இருக்கும்
இப்படிக்கு மேலே உபபாதிக்கப்படுகிறது -எங்கனே என்னில்
பிரதமத்திலே யஜ்ஞ விக்நத்தைப் பரிஹரித்துத் தர வேணும் என்று வந்த விஸ்வாமித்ரன் பின்னே தன் சீல அதிசயத்தாலே –
கிங்கரவ் சமுபஸ்திதவ் -என்று தானும் தன் உடைமையும் சேர அவனுக்குக் காலாளாய்ப் போய்
யஜ்ஞ விக்நரரான மாரீச ஸூபாஹூக்களை அழியச் செய்து யஜ்ஞ ரக்ஷணம் பண்ணி
ரிஷியினுடைய அபீஷ்டத்தை ச பலமாக்குகையாலும்
அநந்தரம் அபிஷேகம் உபக்ரமித்து நடக்க கைகேயி வர வியாஜத்தால் அதுக்கு விரோதம் வர -வனவாசோ மஹோதய -என்று
ரக்ஷகத்வமே ஸ்வரூபமும் ஜீவனமுமாய் இருக்கிற நமக்கு ஆர்த்தர் இருந்த இடத்திலே நாமே சென்று வினவி ரஷிக்கும் படிப் பெறுவதே என்று
மஹத் ஐஸ்வர்யம் பெற்றால் போலே முகம் மலர்ந்து வனவாச ஸூமுகர் என்றும் பேர் பெற்று சகல கைங்கர்யத்தில் தான்
சாம்ராஜ்ய தீஷிதனான திருவனந்த ஆழ்வான் தம்பியாய் அடிமை செய்யப் போந்த இடத்தில்
தத் உபகரண கநித்ர பிடகைகளும் வில்லும் கொண்டு பின் சென்றால் போலே
சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனான தானும் தத் உபகரணமான பாகவத புருஷகாரங்களையும் பின்னிட்டுக் கொண்டு காடேறப் போய்
ஜென்ம வ்ருத்த ஞானங்களால் குறைய நின்றவன் அவன் தன் தன்னிலையை அறிவியாது இருக்க தன் கிருபையால் அவனுக்கு
குஹேந சஹிதோ ராமோ லஷ்மனே ந ச ஸீதயா-என்றும்
மாழைமான் மட நோக்கி யுன் தோழி யும்பி எம்பி என்று ஒழிந்திலை –உகந்த தோழன் நீ எனக்கு -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
பாகவத அங்கீ காரத்தைம் புருஷகார கடாக்ஷத்தையும் புரஸ்கரிப்பித்து ரஷ்யத்வேந அங்கீ கரித்து-
இங்கு ஒழி -என்று சரமாவஸ்த்தமான கைங்கர்யத்தில் அந்வயிப்பித்தும்
அநந்தரம் தண்டகாரண்ய வாசிகளான ரிஷிகள் பக்கலிலே சென்று ஆவாசந்த வஹமிச்சாமி-என்று
அவர்கள் பக்கலில் தனக்கு இருப்பிடத்தை அபேக்ஷித்துத் தாழ நின்று அவர்கள் அபேக்ஷித அம்சங்களைக் கேட்டு –
பஸ்ய சரீராணி -என்று அவர்கள் தங்களுக்கு ராக்ஷஸரால் உண்டான வாரத்தியைக் காட்ட ப்ரத்யக்ஷமாகக் கண்டு
ப்ரதிஜ்ஜா தஞ்ச ராமேண வதஸ் சமயிதி ரக்ஷஸாம் -என்று உங்களுக்கு பீடா காரரான ராஷசரைக் குட்டிக்குலையாய் அறுத்து
பொகடக் கடவோம்-என்று சங்கல்பித்து அதுக்கு அங்குரார்ப்பணமாக கரதூஷணாதிகளை நிரசித்தும்
அநந்தரம் சர்வ லோக ஜனனியான பிராட்டி விஷயத்தில் குரூரமான அபராதத்தைப் பண்ணின காக விஷயமாகத் தம் நெஞ்சாலும்
அகப்பட வத்யன் என்று ப்ரஹ்மாஸ்த்ரத்தை விட
ச பித்ரா ச பரித்யக் தஸ் ஸூரைஸ் ச மஹர்ஷிபி -த்ரீன் லோகான் சம் பரிக்ரம்ய தமேவ சரணம் கத -சதம் நிபபதிம் பூமவ்
சரண்யஸ் சரணாகதம் -வதார்ஹம் அபி காகுத்ஸ்த க்ருபயா பர்யபாலயத் -என்று பிதாவான இந்திரன் முதலாக
சகல தேவதைகளும் ரிஷிகளும் லோக த்ரயத்திலும் உண்டான சகல பிராணிகளும் இவன் வத்யன் என்று தள்ளிவிட
மதி ஸூநயதையால் பூமியிலே வந்து விழ-
அது தன்னை சரண்யரான தாம் ப்ரணத இதி தயாளு -என்கிறபடியே தன் கிருபையால் சரணாகதி யாக்கி ரஷித்தும்
அநந்தரம் பிராதாவான வாலியாலே ராஜ்ய தாரங்களை இழந்து -இருந்த இடத்திலும் இருக்கப் பெறாதே
பர்வதாக்ரங்கள் தோறும் திரிந்த மஹாராஜருக்கு அவ்விடத்திலே புருஷாகார பூதையான பிராட்டிக்கு ஆஸ்வாச கரராம்படி பண்ணி
தன்னுடைய சீலவத்தையாலே தானே சென்று
சகரர சக்யம் ராமேண ப்ரீதஸ் சைவாக்நி சாக்ஷிநம் -என்று அவரோடே ப்ரீதி பூர்வகமாகத் தோழமை கொண்டு
அவர் நம்முடைய விரோதி நிரசனத்துக்கு இவர் சக்தரோ அன்றோ என்று சங்கிக்க
பாதாங்குஷ்டே நசி ஷேப –
பிபேதச புநஸ் சாலாந் -என்று சால சப்த கபே தகநம் -முதலான வியாபாரங்களாலே விஸ்வசிப்பித்து
விரோதியான வாலியை நிரசித்து இழந்த ராஜ்ய தாரங்களையும் மீட்டுக் கொடுத்தும்
அதுக்கு மேலே ஸ்வ குடும்ப த்வாரா பிராட்டிக்கு ஆஸ்வாச கரனாய் -ராம தாச பூதனான -திருவடியை நலியப் புகுந்த
ராவணனை மீட்க்கையாலே பாகவத அங்கீ காரம் உடையவனாய்
பிரதீயதாம் தாசரதாய மைதிலீ -என்று பெருமாளும் அவர் உடைமையும் சேர இருக்க இசையாய் -என்று ராவணனுக்கு
ஹிதம் சொன்ன ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானை
த்வாந்து திக்குல பாம்சநம் -என்று பரிபவித்துப் புறப்பட விட –
பரித்யக்தா மயா லங்கா -என்று நெருப்புப் பட்ட அகத்தில் நின்றும் புறப்படுமா போலே புறப்பட்டு
ராவனோ நாம துர்வ்ருத்தோ ராக்ஷஸோ ராக்ஷஸாதிப -தஸ்யாஹம நுஜோ ப்ராதா விபீஷண இதி ஸ்ருத –
சதுர்ப்பிஸ் சஹரஷோ பிர்ப்பவந்தம சரணங்கத-என்று சரணம் அடைய -ராவணனுக்கு அனுஜனான ப்ராதா இவன் –
விபீஷணன் என்று பிரசித்தன்-விரகு அறிந்து தப்ப வல்லார் நாலு பேரோடே சரணம் என்று வந்தான் –
ஆகையால் இவன் நினைவு இருந்தபடியாலும்-வந்த காலம் இருந்தபடியாலும் -சரணாகதருடைய வார்த்தை ஜீவிக்கும் கோஷ்டி என்று
ஆளிலே கலந்து நலியலாம் என்று வந்து சரணம் புகுந்தான் இத்தனை -ஆபத்து வந்த அளவிலே பிராதாவை விடவும் கூடாது –
இவன் நம் உயிர் நிலையிலே நலிய வந்தான் என்று நிச்சயித்து
வத்யதாம் வத்யதாம் -என்று சர்வ பிரகாரத்தாலும் இவனைக் கைக்கு கொள்ள ஓட்டோம் என்று நிற்க
மித்ர பாவேந ஸம்ப்ராப்தம் நத்யஜேயம் கதஞ்சன -தோஷோ யத்யபி தஸ்யஸ்யாத் சதா மேதத கர்ஹிதம் -என்று
இவனுக்கு நீர் சொன்ன தோஷம் எல்லாம் உண்டாகிலும் அது நம்முடைய லாபம் காணும் –
நமக்கு குணாதிக்யம் உண்டாக்கினானாம் அத்தனை -இது நமக்கு கிடையாது காணும் -எங்கனே யாகிலும் இவன் பண்ணின
சரணாகதி யுக்தி ஆந்தரமான பாவத்தோடு அன்றிக்கே பாஹ்யமான பாவமே யாகிலும் வருந்தியும் கை விடேன் என்று அருளிச் செய்து –
வருந்தியும் என்றது -ஆஸ்ரிதருக்கு அநபிமதராய் இருப்பாரை-ஷிபாமி-ந ஷமாமி -என்று இருக்கிற நாம் –
யேந கேநாபி பிரகாரேண-அவர்களுக்கு அபிமதராம்படி பண்ணியும் கைக் கொள்ளும் அத்தனை ஒழிய கை விடேன் என்கை —
இன்னமும் இவனைக் கை விட்டால் சரணாகதி ரக்ஷணம் ஸ்வரூபமாய் இருக்கிற நமக்கு ஸத்பாவம் இல்லை காணும்
அதுக்கும் மேலே கபோதாதிகளைப் போலே யுக்த அனுஷ்டானம் பண்ணிப் போருவார் நாலு சத்துக்கள் இருந்த இடத்தே சென்றால்
நம்மைக் கண்டு புடவை ஒதுக்குவர்கள் என்றும்
ஆர்த்தோவா யதிவா த்ருப்த பரேஷாம் சரணாகத அரி பிராணன் பரித்யஜ்ய ரஷிதவ்ய-க்ருதாத்மநா -என்று
சரணாகதனாய் வருமவன் ஆர்த்தனாய் வரவுமாம் -செருக்கனாய் வரவுமாம் –
அவன் தான் அநேக அபராதங்களைபின் பண்ணினவன் ஆகவுமாம்-சரணம் என்ற யுக்தி மாத்திரத்தாலே
அவன் சரண்யனான சேதனானால் பிராணனை விட்டு ரஷிக்கப்படும்-
சரணாகத ரக்ஷணத்துக்கு பிராண பரித்யாகம் பண்ணுகை பெரிய ஆதிக்யம் அன்று காணும் என்றும்
சக்ருதேவ ப்ரபன்னாய தவாஸ்மீதி சயாசதே -அபயம் சர்வ பூதேப்யோ ததாம் ஏதத் விரதம் மம -என்று
நம் பக்கலிலே ஸ்வ கீய பர சமர்ப்பண பூர்வகமாக ஒரு கால் பிரபன்னனாவனுக்கு சர்வ பூத விஷயமாகவும்
அபய பிரதானம் பண்ணக் கடவோம் -என்று காணும் நம்முடைய விரதம் என்று ப்ரக்ருத் யநுரூபமான ப்ரதிஜ்ஜையைப் பண்ணியும்
பத்தாஞ்சலி புடம் தீனம் யா சந்தம் சரணாகதம் -என்று சொல்லப்படுகிற காயிக மானஸ வாசிக ரூபமான பிரபத்தி
தேவயம பவதா ரஷ்யா பவத் விஷய வாசிநா -என்கிற மத அபிமானம் உண்டான தேச வாசம் –
இவற்றிலே அந்யதம மாத்திரமே யுண்டாகிலும் விடேன் என்று அருளிச் செய்து
ஏதத் அர்த்தமாக கபோத உபாக்யானம்-கண்டு வசனம் தொடக்கமான இதிஹாச வசனங்களை அருளிச் செய்த இடத்திலும்
பெருமாள் பக்கலிலே பரிவின் கனத்தாலே கலங்கி ஒன்றையும் அறியாதே இருந்த மஹாராஜரைப் பார்த்து
இவர் பிரகிருதி இருந்த படியால் இப்படி தெளியுமவர் அல்லர் –
இவர் முன்பு வாலி நிமித்தமான பயத்தால் வ்யாகுலரான அளவிலும் நம்முடைய சக்தி கண்டு தெளிந்தார் அத்தனை –
இப்போது அப்படியும் அன்றிக்கே நம் பக்கலிலே பரிவாலே கலங்கினவருக்கு நம்முடைய சக்தியைக் கண்டால் ஒழிய
தெளிக்கைக்கு உபாயம் இல்லை -அத்தை பிரகாசிப்போம் என்று பார்த்து
பிசாசான் தானவான் யஷான் ப்ருதிவ்யாஞ்சைவ ராக்ஷஸான்-அங்குள் யக்ரேண தாந் ஹன்யாம் இச்சந் ஹரி கணேஸ்வர -என்று
நமக்கு எதிரிகளானார் அடைய ஒரு கலத்தே உண்டு ஒரு முகம் செய்து நம்மை நலியத் துணிந்து வந்தாலும் நம் சிறு விரலில் ஏக தேசத்துக்கு
இரை போரார்கள் காணும் -நாம் நினையாமல் கிடக்கிறது அத்தனை காணும் என்று தம்முடைய பலத்தை அருளிச் செய்ய
அநந்தரம் பெருமாளுடைய பாக்யத்தாலே மஹாராஜர் தெளிந்து -அந்த விபீஷணன் நம்மிலும் பரியனாய் வந்தான் –
கைக்கொண்டு அருளீர் -என்று விண்ணப்பம் செய்ய
ஆநயை நம் ஹரி ஸ்ரேஷ்ட தத்தமஸ்ய அபயம் மயா-என்று நாம் அவன் வந்த போதே கைக்கொண்டோம் –
நத்யஜேயம் -என்று விடும் என்றபோதே அறிந்திலீரோ கைக்கொண்டமை –
உம்முடைய அனுமதியைப் பார்த்து இருந்தோம் அத்தனை காணும் -கடுகக் கொடு புகுவீர் –
அவன் நிற்கிற நிலை கண்டும் விளம்பிக்கை குரக்கரசார உமக்குக் கூடும் அத்தனை ஒழிய நமக்குக் கூடாது காணும் என்ன –
அவரும் கொடு வந்து காட்டிக் கொடுக்க
செல்வ விபீடணற்கு வேறாக நல்லானை -என்று மஹாராஜரும் பரிகரமும் இளைய பெருமாள் முதலானோரும் பஹிரங்கம் –
ராம பரிகரத்திலே அவனே அந்தரங்கன்-என்னும் படிக் கைக்கொண்டு
அபிஷிச்ய ச லங்காயாம் -இத்யாதிகளில் படியே அபிஷிக்தனாக்கித் திரு உள்ளத்தில் உண்டான சகல தாபங்களும் போய்
செய்தது வாயிற்றுச் செல்வனாய் -பிரிவின் பலம் முடி பெற்றுப் பிரிந்தவளுடைய பிராப்தியிலும் காட்டிலும்
இதிலே திரு உள்ளம் உகந்து ரசித்து அருளினார் என்றும்
இப்படித் தன் சீலவத்தையாலே தானே சென்று ஆஸ்ரயணீயனுமாய் –
வீர்யவத்தையாலே அவர்களுடைய விரோதிகளை அழியச் செய்து
சரணாகதி தர்மத்தினுடைய ப்ரபாவத்தை தானே அனுஷ்டித்துக் காட்டுகையாலே
குணவான் -வீர்யவான் என்று சொல்லப்பட்ட சீலவத்தையும் வீரவத்தையும் -தர்மஜ்ஞ என்று சொல்லப்பட்ட
தன்னுடைய பரம உபாயத்துக்கு உறுப்பு என்னும் இடமும் –
ஏவம் குண விசிஷ்டனாய் சரண்யனான தன்னுடைய பிரபாவமும் –
சரணாகதனுடைய ஆதிக்யமும் —
சரணாகதியினுடைய ஆதிக்யமும் -பிரகடனமாக ப்ரதிபாதிக்கப் பட்டது
இப்பிரகரணத்தால் சரணாகதனான அதிகாரிக்கு ஆஸூர பிரக்ருதிகளோடே சகவாசம் பண்ணலாகாது என்னும் இடமும்
சத் சகவாசம் பண்ண வேண்டும் என்னும் இடமும்
அசத்துக்களுக்கு ஹிதம் சொல்லலாகாது என்னும் இடமும்
பகவத் சந்நிதி உள்ள தேசம் பிராப்யம் என்னும் இடமும்
பகவத் அனுபவ விரோதியான தேசம் த்யாஜ்யம் என்னும் இடமும்
சரண வரணத்துக்குப் புரஸ் சரண்யத்ய அபேக்ஷை இல்லை என்னும் இடமும்
பகவத் விஷயத்தில் பரிவரானபடியும்
பகவத் ஸமாஸ்ரயணமும் அங்கீ காரமும் ததீய புருஷகார அனுமதிகளாலே என்னும் இடமும்
வ்யதிரிக்தரான சகலரும் த்யாஜ்யர் என்னும் இடமும்
அவர்களும் இவனை விட வேணும் என்னும் இடமும்
சரணாகதனுக்கு விஸ்வாச மாந்த்யம் பிறந்தால் விஸ்வாஸ ஹேது பகவச் சக்தி
தத் பிரகாசகனும் அவனே என்னும் இடமும்
சரண வரணம் ஸ்வ நிகர்ஷ புரஸ்கார பூர்வகம் என்னும் இடமும் சொல்லிற்று ஆயிற்று –
இப்படியே மேலும் ரஷ்யபூதனுடைய இதர சாதன அன்வயமும்
ரக்ஷகனுடைய குணவத்தையே விஸ்வாஸ ஹேது என்னும் இடமும்
சரைஸ்து சங்குலாம் க்ருத்வா -என்கிற ஸ்லோகத்தாலும்
ஆஸம்ஸேயம்–என்கிற ஸ்லோகத்தாலும் சொல்லிற்று ஆயிற்று -எங்கனே என்னில்
பர பலார்த்தநனாய் இருக்கிற ரக்ஷகன் தானே எனக்கு விரோதியாய் இருக்கிற லங்கையைத் தன் கையில் அம்புகளால்
செருப்பும் தேவாரமும் ஒக்கக் காட்டி ஒருவர் கூறை எழுவர் உடுக்கும்படி பண்ணி அநந்ய உபாய ஸ்வரூபையான என்னை
எடுத்துக் கொண்டு போனார் ஆகில் தம் பிறவிக்கும் தமக்கும் சத்ருசமாய் இருக்கும் என்று
ஸ்வ சக்தி நிவ்ருத்த பூர்வகமாக ததேக ரஷ்யத்வ பிரதிபத்தியாலே தன்னுடைய அந்தராத்மாவானது ஸூத்தம் –
அவர் பக்கலிலே அநேக குணங்கள் உண்டு –
ஆகையால் சடக்க்கென பெருமாள் என்னைக் கிட்டுவர் என்றும் அருளிச் செய்கையாலே
அதிகாரியினுடைய இதர சாதன அநந்வயமும்
சரண்யன் பக்கலிலே குணவத்தையே ரஷகம் என்னும் இடமும் சொல்லிற்று ஆயிற்று
ஏவம் பூத பிரபத்தி வைபவத்தை அறிந்தவன் ஆகையால் -சரண்யன் தானும் தனக்கு ஓர் ஆபத்து வந்த போது
ஸூக்ரீவம் நாதம் இச்சாமி
ஸூக்ரீவம் சரணம் கத –என்று பிரபத்தியைப் பண்ணும் அத்தனை –
சமுத்திரம் ராகவோ ராஜா சரணம் கந்தும் அர்ஹதி-என்று சரணாகதன் சரண்யனுக்கு உபதேசிப்பதும் பிரபத்தியையே
இவர் தாம் பிராக்ருத்யா தர்ம சீலஸ்து –என்று தர்ம சீலராகையாலும்
ராவணனைப் போலே நை சர்க்கிகமான பாரதந்தர்யத்தை விட்டு ஆரோபிதமான ஸ்வா தந்தர்யத்தை நிர்வஹித்துக் கொண்டு
போருகை யன்றிக்கே ஸ்வதஸ் ஸித்தமாய் ஐஸ்வர்யமான ஸ்வா தந்தர்யத்திலே முசித்துப் பாரதந்தர்யம் இட்டு –
பிதரம் ரோசயாமாசா-என்று வந்து மாதா பிதாக்களுக்கும் வசிஷ்டாதிகளுக்கும் பரதந்த்ரனாய் திரியா நிற்க
விச்வாமித்ரன் ஸ்வா தந்தர்ய கார்யமான ரக்ஷண தர்மத்தை அர்த்திக்க
எவ்வவஸ்தையிலும் ரக்ஷகத்வம் விடாத ஸ்வரூபம் ஆகையால் -அது தன்னை -பிதாவினுடைய ஏவலாகையாலே
பாரதந்தர்ய காரியமாகக் கற்பித்து அவன் பின்னே போய்
கிங்கரவ் முபஸ்திதவ்-என்று அவனுக்கு பரதந்த்ரனாக -அவன் இவனுடைய சக்தியைக் கண்டு இசையாதே இருந்து
ஈச்வரத்வ ஸூசகமான ஸ்ரீ லஷ்மீ சம்பந்தத்தையும் உண்டாக்க நம்முடைய பாரதந்தர்யம் ஜீவித்த
தசரத க்ருஹமே அமையும் நமக்கு என்று மீண்டும் அங்கே வர அவ்வளவில்
ரக்ஷண உபயோகியான புருஷகார பூர்த்தி உண்டாயிற்று
இனி சர்வரையும் ரஷிக்க வேணும் என்று அபிஷிக்தனாகத் தேட -ரக்ஷணத்தில் பராதீனனாகையாலே
ஆர்த்தரான ரஷ்ய விஷயம் இருந்த இடத்து ஏற-பித்ரு வசன பரிபாலன வ்யாஜத்தாலே போந்து
ஆவாஸநத்வஹம் இச்சாமி -என்று ரிஷிகளுக்குப் பரதந்த்ரனாகத் தேட -அவர்கள்
நியாய வ்ருத்தாய தாநயாயம் தர்ப்பயாமா ஸூரீஸ் வரம் -என்று ஈஸ்வர ஈஸித்வய சம்பந்த அனுரூபமாக ஆராதிக்க –
அத்தை விட்டு திர்யக் யோனி யாகையாலே அறிவில்லாதவனாய் வாயு புத்ரனாகையாலே உள்ள அறிவும்
துர்மான சேஷமாய் இருக்கும் குரங்கின் காலைப் பிடிக்கக் கடவோம் என்று பார்க்க அவன் –
தாஸோஹம் கோஸலேந்தர்ஸ்ய -என்று எதிரே காலைப் பிடிக்க அத்தாலே அந்த நினைவு பிரதிஹதமாய் –
ஸூக்ரீவம் சரணம் கத என்று -இவன் குரக்காட்டத்துக்கு மூர்த்த அபிஷிக்தனாய் இருக்கும் –
நம்முடைய பாரதந்தர்யத்துக்கு பிரதி சம்பந்தியாம் -என்று மஹா ராஜரைக் காலைப் பிடிக்க –
அவனும் சரண்யராய் அபிமத விரோதி நிவ்ருத்தி பூர்வகமாக அபிமத லாபம் பண்ணித் தரக் கடவோம் என்று
கால கல்பனை பண்ணி ப்ரதிஜ்ஜை பண்ணிக் கொடுத்து மத்தனாய் இவர்களை மறந்து விஷய பரவசனாய் இருந்து விட
ஒரு குண சித்திக்காக குணி ஒழிய ஒண்ணாது என்று பார்த்து
த்வாந்து சத்யா ததிக்ராந்தம் ஹநிஷ்யாமி ச பாந்தவம் –
மாவாலி பதவந்மக -என்று ஸ்வா தந்தர்ய கார்யமான கோபத்தைப் பண்ணுகையாலே பாரதந்தர்யம் சித்தியாதே இருக்க
அத்தாலே அதி விஷண்ணராய்-இப்படி பாரதந்தர்யத்திலே அதி பிரசங்கம் பண்ணி இருப்பார் ஒருவர் ஆகையால்
சமுத்திரம் ராகவோ ராஜா சரணம் கர்த்தும் அர்ஹதி -என்று விபீஷணப்பெருமாள் உபதேசித்த அளவில் அதி ப்ரீதரராய்
நமக்கு ஸ்வரூப சித்தியும் குண சித்தியும் அபிமத சித்தியும்
இவரால் இருந்தது -இவரோபாதி நமக்கு ஆப்ததமர் இல்லை -இவர் சொன்ன பிரகாரத்தில் செய்யக் கடவோம்
இனிக்கடல் தான் ஒரு தேவதை யாகையாலும் ஜட பிரகிருதி யாகையாலும் நம்மைக் கும்பீடு கொள்ளும் என்று திரு உள்ளத்திலே கொண்டு
ததஸ் சாகர வேலாயாம் தர்ப்பா நாஸ்தீர்ய ராகவ-அஞ்சலீம் பிராங் முக க்ருத்வா பிரதி சிஸ்யே மஹோததே -என்று
பாரதந்ரய அபிநிவேசத்தாலே அபேக்ஷித அநபேஷித நிரூபணம் பண்ணாதே ச புரஸ் சரணமாக ப்ரபத்தியைப் பண்ண
அவன் ரத்நாகரன் ஆகையால் சத்துக்களை எல்லாம் ஆவாஸ மாகையாலும்
தத் தஸ்ய சத்ருசம் பவேத் -என்றவளுக்கு பிறந்தகமாகையாலும் சரண்யாகை முறை அன்று என்று இருக்குமவன் ஆகையால்
வந்து முகம் காட்டில் நாம் சரண்யர் ஆவுதோம் அப்போது ஸ்வரூப நாசம் பிறக்கும்
வாராத போது தொடுத்த அம்புக்கு இலக்காய் ரூப நாசமே இறே உள்ளது -என்று வந்து முகம் காட்டாதே இருக்க-அப்போது –
சாபமாநய ஸுமித்ரே -என்று ஸ்வா தந்தர்ய கார்யமான கோபமே சேஷித்து விட்டது –
இப்படி அத்யந்தம் அபிமதமான பாரதந்தர்யம் சித்திக்கும் படி பிரதிசம்பந்தியாய் வந்து சரண்யன் ஆயிற்று இலன் என்று
அதிகுபிதனாய்த் தொடுத்த அம்பும் தானுமாய் நிற்கிற தசையில் சரண்யனான வருணன் சரணாகதனாய் வந்து தோன்ற –
அபிமத விரோதம் பண்ணினானே யாகிலும் நாம் இருந்த இடத்திலே பயப்பட்டு வந்தவனை ரஷிக்க வேணும் என்று
அவனுக்குத் தொடுத்த அம்பு தன்னை விட்டே அவன் விரோதிகளை அழியச் செய்து அவனைக் கொண்டு
ஸ்வ விஷயமாகக் கிஞ்சித்கரிப்பித்து விட்டான் என்று ரிஷி எழுதினான் இறே
ஆகையால் ஸ்ரீ ராமாயணத்தால் பிரதிபாதிதமாயிற்று பிரபத்தி வைபவம் என்னும் இடம் ஸூஸ்பஷ்டம்
மஹா பாரதத்தாலும் –
ஸர்வேஷா மேவலோகாநாமபி தாமதாஸ மாதவ -கச்ச தவமே நம் சரணம் சரண்யம் புருஷர்ஷபா -என்று
ஆபன்னரானார்க்கு வசிஷ்டாதிகள் உபதேசிப்பதும் பிரபத்தியையே
திரௌபதியும் துச்சாதனன் பரிபவிக்க பார்த்தாக்களும் பந்துக்களும் காய் விட்டு புறம்பு புகல் அற்று இருக்கிற தசையில்
சங்கு சக்ர கதா பாணே-இத்யாதியால்
ரக்ஷகனாய் பிராப்தனான கிருஷ்ணன் விஷயத்தில் பிரபத்தி பண்ணினாள் அத்தனை இறே
சங்கு சக்ர கதா பாணே
அதிர்முகமுடைய வலம்புரி குமிழ்த் தழல் உமிழ் ஆழி கொண்டு எறிந்து அங்கு எதிர்முக
அசுரர் தலைகளை இடரும் எம் புருடோத்தமன் -என்றும்
கை கழலா நேமியான் நம் மேல் வினை கடிவான் -என்றும்
நீ ஆயுதம் எடுத்தது ஆஸ்ரித விரோதி நிரசனத்துக்காக அன்றோ
த்வாரகா நிலய-
பரித்ராணாயா சாதூனாம் விநாசாய ச துஷ்க்ருதாம் தர்ம ஸம்ஸ்தாபநார்த்தாய சம்பவாமி யுகே யுகே -என்றும்
அவதார பலம் சாது பரித்ராண துஷ்க்ருதி விநாசகங்களுக்காக அன்றோ சங்கல்பித்தது
அச்யுத
ஆஸ்ரிதர் அளவில் -நத்யஜேயம் என்ற வார்த்தை மத ஏக வர்ஜயமோ
கோவிந்த
பசுக்களையும் தத் பிராயரையும் ரஷிக்கைக்காக அன்றோ கோவிந்த அபிஷேகம் பண்ணிற்று
புண்டரீகாஷா
பாஹிமாம் புண்டரீகாஷா
தாயாய் அளிக்கின்ற தண் தாமரைக் கண்ணன் -என்று
நீ கண் படைத்தது ஆர்த்த ரக்ஷணம் பண்ண வன்றோ -எனக்கு நேர வேண்டுவது ஒரு பார்வை அன்றோ
ரக்ஷமாம் சரணாகதாம்
த்வத் ஏக ரக்ஷயையாய் இருக்கிற ஏன் அளவிலே நீ பேசாதது என்-
என்னை ரஷிக்கைக்கு ஈடான பரிகரம் உனக்கு இல்லாமையோ
தூரஸ்தனாயோ
ஆஸ்ரித சம்ரக்ஷணத்தில் மோக சங்கல்பனாயோ
ரக்ஷண தர்மம் நீ பிறந்து படைத்தது அன்றோ -இது தன்னில் அருமை உண்டோ -இது தனக்கு பிரதிபந்தகம் உண்டோ –
இத்தனையும் அன்றியிலே உனக்கு ஸ்வரூப அனுரூப குணாதிகளுடைய சித்தியும் இத்தாலேயாய் இருக்க
நான் பரிபவப்படுகை பிராப்தமோ என்று சரண்ய சரணாகதருடைய ஸ்வரூபத்தை யதாவாக அனுசந்தித்து பிரபத்தி பண்ண
கோவிந்தேதி யதா க்ரந்தத் கிருஷ்ணா மாம் தூர வாசிநம் -ருணம் ப்ரவ்ருத்தம் சிவமே ஹ்ருதயான் நாபஸர்ப்பதி -என்ற போதே
அபிமத சித்தி பிறந்து இருக்கச் செய்தேயும் சந்நிஹிதனாய் நின்று கார்யம் செய்யப் பெறாமையாலே
தனிசாளனாய் நெஞ்சாறல் பட்டுப் போனான் என்றும்
அத பாதக பீதஸ்த்வம் சர்வ பாவேந பாரத -விமுக்தாநய சமாரம்போ நாராயண பரோபவ -என்று
தர்ம தேவதை தர்ம புத்ரனைப் பார்த்து –
சர்வ சரீரிகனாய் -சர்வ கர்ம பிரேரிகனாய் -சர்வாவாசனாய் சர்வ ஆதாரனாய்-சர்வ கர்ம சமாராத்யனாய் இருக்கிற
நாராயணன் பக்கலிலே சகல கிரியா நிவ்ருத்தி பூர்வக பர ந்யாஸத்தைப் பண்ணி இரு என்று உபதேசித்தான்
தஸ்மாத் ஸர்வஸ்ய பர்த்தாரம் விஷ்ணும் ஜிஷ்ணும் ஸ்ரீ யபதிம் -கோவிந்தம் கோபதிம் தேவம் சததம் சரணம் வ்ரஜ -என்று
சர்வ லோகங்களையும் வ்யாபன பரண ஸ்வா மயாதிகளாலே அதிசயித்து இருப்பானாய் ஸ்ரீ யபதியாய்-சர்வ ஸூலபனாய்
ஞாநீ அஞ்ஞாநீ விபாகம் அற எல்லாருக்கும் ரக்ஷகனாய் இருக்கிறவனை சரணம் புக்கு என்று உபதேசிக்கையாலும்
ஸோஹம்தே தேவ தேவேச நார்ச்ச நாதவ்ஸ் துதவ் நச–சாமர்த்த்யவான் க்ருபா மாத்ர மநோ வ்ருத்தி ப்ரசீதமே -என்று
கர்ம ஞானாதி நிவ்ருத்தி பூர்வக கேவல க்ருபாதீன பகவத் பிரசாதமே உபாயம் என்று சொல்லுகையாலும்
பிப்யதாம் ம்ருத்யு சம்சாரா தீஸ்வரஸ்ய அபவர்க்கதாத் -நாந்யம் தவ பதாம் போஜாத் பச்யாமி சரணம் ந்ருணாம் -என்று
ஸ்வரூப நாசகமாய் இருந்துள்ள சம்சார நிமித்தமாக பயப்பட நின்றுள்ள சேதனர்க்கு தந் நிவ்ருத்தி பூர்வக
மோக்ஷ லாபத்துக்கு சர்வ நியாந்தாவாய் உள்ள தேவர் திருவடிகளை ஒழிய உபாயம் என்று சொல்லுகையாலும்
ஸ்மருதே சகல கல்யாண பாஜநம் யத்ர ஜாயதே -புருஷம் தமஜம் நித்யம் வ்ரஜாமி சரணம் ஹரிம்-என்று
இந்திரன் சரணம் புகுருகையாலும்
சாண்டில்யனும் சம்சாரிகளுடைய துர்க்கதியையும் பகவல் லாபத்தினுடைய சீர்மையையும் அனுசந்தித்து
வ்ருதைவப வதோ யாதா பூயஸீ ஜென்ம சந்ததி -தஸ்யா மந்ய தமம் ஜென்ம சஞ்சிந்த்ய சரணம் வ்ரஜ -என்று
சம்சார ஆபந்தனாய்த் திரிகிற நீ வ்யர்த்தமே போகிற ஜென்மத்தில் ஒரு ஜென்மத்தைப் பூவுக்கு இட்டால் போலே என்று
நினைத்து ப்ரபத்தியைப் பண்ணிப் பிழைக்க வல்லையே என்று உபதேசிக்கையாலும்
தாவதார்த்தி–இத்யாதி ஸ்லோகங்களால் சதுர்வித அதிகாரிகளுக்கும் பிரபத்தியை உபாயமாகச் சொல்லுகையாலும்
பாரத சாரமான ஸ்ரீ கீதையும்
மாமேவயே பாபதயந்தே மாயா மே தாம் தரந்திதே -என்று நான் கர்ம அனுகுணமாகப் பிணைத்த சம்சார துரிதம்
என்னையே உபாயமாகப் பற்றினார்க்கு நானே போக்குவேன் என்றும்
பரா மயன் சர்வ பூதாநி யந்த்ர ரூடாநீ மாயயா -தமேவ சரணம் கச்ச சர்வ பாவேந பாரத தத் ப்ரசாதாத
பரமா சாந்திம் ஸ்தானம் ப்ராப்ஸ்யசி சாஸ்வதம் -என்று
சர்வ பூதங்களையும் யந்த்ரா ரூடமாக்கி நியாமிப்பித்துக் கொண்டு ஹ்ருதிஸ்தனாய் இருக்கிற சர்வேஸ்வரனை சரணம் புகு-
அவனுடைய பிரசாதத்தாலே சம்சார நிவ்ருத்தி பூர்வகமாக சாஸ்வதமான பதத்தை ப்ராபிப்புதி-என்று
பல இடங்களிலும் பிரபத்தியை பிரபத்தவ்யன் தானே விதித்துப் போருகையாலும்
மஹா பாரதத்துக்கும் இதுவே தாத்பர்யம்
ஜிதந்தையிலும் ஸ்வேத தீப வாசிகள் ஷீராப்தி நாதனுடைய கண் அழகிலே தோற்று
ஜிதந்தே புண்டரீகாக்ஷ நமஸ்தே விஸ்வ பாவந –என்பது
ஸர்வதா சரண த்வந்தம் வ்ரஜாமி சரணம் தவ -என்பது –
சம்சார பய பீதராய்க் கொண்டு -த்வமேவ சரணம் -என்றும் -பாஹிமாம் புண்டரீகாக்ஷத ஜாநே சரணம் பரம என்றும்
பல இடங்களிலும் பிரபத்தியை பிரயோகித்தார்கள்
இது தான் -இதம் சரணம் அஞ்ஞானம் -அஞ்ஞா சர்வ ஞாபகதா நாம் -அவித்யாத -அறிவிலேனுக்கு அருளாய் –
அடியேன் அறிந்து -அங்குற்றேன் அல்லேன் இங்குற்றேன் அல்லேன் – இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே
அஞ்ஞரோடு சர்வஞ்ஞரோடு வாசியற சர்வருக்கும் உபாயமாய் இருக்கும்
இதில் அஞ்ஞராகிறார் –ஞான க்ரியா பஜன சம்பத கிஞ்ச நோஹமிச்சாதிகார சகநாநுசயாநுபிஜ்ஞ -என்றும்
உபாயாந்தர விஞ்ஞான ஸக்தேரஜ்ஞஸ்ய யுஜ்யதே–என்கிறபடியே
பகவல் லாபத்துக்குத் தன் பக்கல் ஞான சக்தி இல்லாதவர்கள்
சர்வஞ்ஞராகிறார் -திவ்யஞ்ஞாந உபபன்னாஸ்தேந சில்பஸ் தத்ர சோஸ்யதே-என்றும்
அஹம் தஸ்யா நுபாவஞ்ஞா -என்றும்
நதவாம் குர்மித சக்ரீவ -என்று ரிஷிகளையும் நாரீணாம் உத்தமமையும் போலே –
ஸ்வ ரக்ஷண ஸ்வ அன்வயம் ஸ்வரூப ஹானி என்னும் இடத்தையும்
உத்பத்தி பல தசைகளில் கரமேஸ்வர சாபேஷமான சாதனாந்தரங்களுடைய தோஷத்தையும்
சத்ருச உபாய வைதுர்யம சாஷாத் பகவதோ விதன்-சர்வஞ்ஞம் சரணம் யாதி யோக மார்க்க பராங்முக -என்று
அகில புவன ஜென்மாதிகளையும்
ஸாஹாய்ய க்ருத்ய மகிந தஸ்ய -என்னும்படி தானே செய்கிற ஷாட் குண்ய பூர்ணனுடைய தேச வஸ்துக்களாலே
அபரிச்சேதயமான ஸ்வ பாவத்தை அறிகையாலே அநந்ய சாத்தியம் என்னும் இடத்தை அறிந்து இருக்குமவர்கள்
பக்தி பரவசராகிறார் -மயர்வற மதிநலம் அருளப் பெற்ற பக்தியால் -ஸ்வர நேத்ராங்க விக்ரியா -என்னும்படி
மொய்த்துக் கண் பனி சோர உடலம் நீராய் அலைந்து கரைய -சித்தமும் செவ்வை நில்லாதே பர குணாவிஷ்டமாய்
அதமருதித கஷாயா கேசி தாஜாந தாஸ்ய த்வரித சிதில சித்தா-என்றும்
சர்வ காலம் பிரேம வசாத் பஜன பக்தோப்யந நயதீ-உபாய மவாப்யபாயம் வாஷமோநயந் நா வலம்பிதும்-என்னும்படி
சிதிலனாகையாலே அடைவுபட அனுஷ்ட்டிக்க மாட்டாதே –
ஆரா அன்பில் அடியேன் உன்னடி சேர் வண்ணம் அருளாய் -என்று பிரார்த்திக்குமவர்கள் –
இவ்வதிகாரி த்ரயத்துக்கும் இப்பிரபத்தியே உபாயம் என்று -அவித்யாத -என்கிற ஸ்லோகத்தாலே
ஸுவ்நக முனி வியாக்யானம் பண்ணினான் என்று பட்டர் அருளிச் செய்தார் –
ஆகையால் ஜிதந்தையிலும் தாத்பர்யமான அர்த்தம் இதுவே
அநந்ய சாத்யே ஸ்வா பீஷ்டே
அஹம் அஸ்ய அபராதாநாம் ஆலய -என்ற இரண்டு ஸ்லோகங்களாலும் பிரபத்தியினுடைய லக்ஷணம் சொல்லப்பட்டது –
எங்கனே என்னில்
அநந்ய சாத்யே ஸ்வா பீஷ்டே –உபாயாந்தரங்களினுடைய துஷ்கரத்வ-ஸாபாயத்வ-ஸ்வரூப அநநுரூபாத்வாதிகளாலும் –
சித்த உபாயத்தினுடைய ஸஹாயாசகத்வ ப்ராப்திகளாலும் -சேதனனுடைய பராதீனத்வத்தாலும் ஸ்வ அபீஷ்டமான புருஷார்த்தம்
வேறு ஒன்றால் சாதிக்கப் படாது என்கிற ஞானம் பிறந்த அளவில் அவனுடைய வாத்சல்ய ஸ்வாமித்வ பரம காருணிகத்வாதி
குண அனுசந்தான ஹேதுக மஹா விஸ்வாஸ பூர்வகமாக புருஷார்த்த பூதனானவன் தன்னையே உபாயமாக யாஸிக்கை பிரபத்தி என்றும் –
அஹம் அஸ்ய அபராதாநாம் ஆலய -என்று அபராதாநாம் ஆலயனாய் அகிஞ்சனனாய் அகதியாய் இருக்கிற எனக்கு
வாத்சல்ய யுக்தராய் சர்வஞ்ஞத்வ சர்வ சக்தித்வாதி குண பரிபூர்ணராய் ப்ராப்தராய் இருக்கிற தேவரீரே
அநிஷ்ட நிவ்ருத்திக்கும் இஷ்ட பிராப்திக்கும் உபாயமாக வேணும் என்கிற பிரார்த்தனா ரூப அனுசந்தானம்
பிரபத்தி என்றும் இதனுடைய லக்ஷணம் சொல்லிற்று –
இப்படி ஆகிஞ்சன்ய அநந்ய கதித்வங்களை லக்ஷணமாகச் சொல்லுகையாலே
ஆநு கூல்யாதிகள் ஆறும் உபாய வரணம் பண்ணின அதிகாரிக்கு உபாய பூதனான ஈஸ்வரனாலே உண்டாம்
ஸ்வ பாவ விசேஷங்கள் என்று ஆச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்யும் வார்த்தை
ஸ்ருதவாதா மாண்ய சேஷேண பாவநா நிச ஸர்வஸ -புநரேவாப்யபாஷத-கோ தர்மஸ் சர்வ தர்மாணாம் பவத பரமோ மத -என்று
ஸ்ரீ பீஷ்மரோடே சகல தர்மங்களையும் கேட்ட தர்ம புத்ரன் அவற்றிலே தனக்கு அபிமதமாய் இருபத்தொரு தர்மத்தில்
தத்பரனாய் விடுகை அன்றிக்கே-எல்லா தர்மங்களிலும் உமக்கு அபிமதமான தர்மம் எது என்று கேட்க
ஏஷமே சர்வ தர்மாணாம் தர்மோதி கதமோ மத -யத் பக்த்யா புண்டரீகாக்ஷம் ஸ்தவைரர்ச்சயேந நாஸ் சதா –என்று
அசலையான பக்தியால் சர்வேஸ்வரனை ஆஸ்ரயிக்குமதே எனக்கு பரமமான தர்மம் என்று சொல்லுகையாலும்
தர்மஞ்ஞ சமய பிரமாணம் வேதாஸ் ச -என்றும்
விதயஸ் ச வைதிகாஸ் த்வதீய கம்பீர மநோ நு சாரிண-என்று ஆப்த பரிக்ரஹமே பிரபல பிரமாணம்
வேதம் இவர்கள் பரிக்ரஹத்துக்கு அனுமதி பண்ணிப் போம் அத்தனை என்று சொல்லுகையாலும்
பிராமாணிக பரிக்ரஹமே பிரபலம்
அப்படிக்கு ஸ்வ யோக மஹிமா சாஷாத்க்ருத தத்வஞ்ஞாநராய் இருக்கை இன்றியிலே
நிர்ஹேதுக பகவத் பிரசாத லப்த ஞானராய் நமக்கு பரமாச்சார்யரான ஆழ்வார்களும்
சம்சார பயம் அனுவர்த்தித்த போதும் -ப்ராப்ய த்வரை வடிம்பிட்ட போதும் பல இடங்களிலும்
ப்ரபத்தியைப் பண்ணிப் போருவதொரு நிர்பந்தம் உண்டு -எங்கனே என்னில்
நெறி வாசல் தானேயாய் நின்றானை -என்றும்
மாலடியே கை தொழுவான் அந்தரம் ஓன்று இல்லை அடை-என்றும்
தன் வில் அம் கை வைத்தான் சரண் -என்றும் –பொய்கையாழ்வாரும்
பனி மலராள் அங்கம் வலம் கொண்டான் அடி-என்றும்
பைம்கமலம் ஏந்திப் பணிந்தேன் -என்றும்
அவர் இவர் என்று இல்லை அரவணையான் பாதம் எவர் வணங்கி -என்றும்
அன்று இடர் கெடுத்த ஆழியான் பாதம் பணிந்து -என்றும் பூதத்தார்
அரணாம் நமக்கு என்றும் ஆழி வலவன்-என்றும்
சக்கரத்தான் தாள் முதலே நங்கட்க்கு சார்வு -என்றும் பேயாழ்வார்
அழகியான் தானே அரி உருவம் தானே பழகியான் தாளே பணிமின் -என்றும்
அடைக்கலம் புகுந்த என்னை அஞ்சல் என்ன வேண்டுமே -என்றும் திருமழிசைப்பிரான்
திருப்பொலிந்த சேவடி என் சென்னியின் மேல் பொறித்தாய் -என்றும்
நின்னருளே புரிந்து இருந்தேன் -என்றும் பெரியாழ்வார்
நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான் -என்றும்
புண்ணியம் யாமுடையோம் -என்றும்
செங்கண் மால் சேவடிக்கீழ் அடி வீழ்ச்சி விண்ணப்பம் -என்றும் நாச்சியார்
திருக்கமல பாதம் வந்து –என்று திருப்பாணாழ்வார்
கற்றினம் மேய்த்த எந்தை கழல் இணை பணிமினீரே -என்றும்
சிலையினால் இலங்கை செற்ற தேவனே தேவனாவான் -என்றும்
உன் கடைத்தலை இருந்து வாழும் சோம்பரை உகத்தி போலும் -என்று தொண்டர் அடிப் பொடி ஆழ்வார்
உன் சரண் அல்லால் சரண் இல்லை -என்றும்
உன் பற்று அலால் பற்று இலேன் -என்றும்
உன் இணை அடியே அடையல் அல்லால் எங்குப் போய் உய்கேன் -என்றும்
மற்று யாரும் பற்று இலேன் என்று அவனைத் தாள் நயந்த -என்ற குலசேகரப்பெருமாள்
நலம் புரிந்து –திருவடி அடைந்தேன் -என்றும்
அற்றேன் வந்து அடைந்தேன் -என்றும்
உலகம் அளந்த பொன்னடியே அடைந்தேன் -என்றும்
ஆழி வண்ண நின்னடி இணை அடைந்தேன் -என்றும்
கண்ணனே களை கண் நீயே -என்றும்
அடி இணை பணிவன் வரும் இடர் அகல மாற்றோ வினையே -என்று திருமங்கை ஆழ்வார்
வண் புகழ் நாரணன் திண் கழல் சேர் -என்றும்
அலர்மேல் மங்கை உறை மார்பா –உன்னடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே -என்றும்
நாகணை மிசை நம்பிரான் சரணே சரண் -என்றும்
முகில் வண்ணன் அடியை அடைந்து அருள் சூடி உய்ந்தவன் -என்றும்
கழல்கள் அவளயே சரணாகக் கொண்ட -என்றும்
ஆறு எனக்கு நின் பாதமே சரணாகத் தந்து ஒழிந்தாய்-என்றும்
உன்னால் அல்லால் யாவராலும் ஒன்றும் குறை வேண்டேன் -என்றும்
களை கண் மற்று இலேன் -என்றும்
உம்மை யான் கற்பியா வைத்த மாற்றம் சொல்லிச் சென்மின்கள் -என்றும்
ஆத்தன் தாமரை அடி அன்று மற்று இலம் அரண் -என்றும்
ஆவிக்கு ஓர் பற்றுக் கொம்பு நின் அலால் அறிகின்றிலேன் -என்றும் நம்மாழ்வார்
மேவினேன் அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே -என்றும்
அன்பன் தன்னை அடைந்தர்வர்களுக்கு எல்லாம் அன்பன் -என்றும் ஸ்ரீ மதுரகவியாழ்வார்
இப்படி ஆழ்வார்கள் எல்லாம் ஏக கண்டராக பிரபத்தியைப் பண்ணிப் போருகையாலும் –
இவர்களை பின் சென்ற ஆளவந்தார் பாஷ்யகாரர் முதலானோரும்
ந தர்ம நிஷ்டோஸ்மி
த்வத் பாத மூலம் சரணம் பிரபத்யே
அசரண்ய சரண்யாம் அநந்ய சரணஸ் சரணம் அஹம் பிரபத்யே
சர்வ தர்மாம்ச ச ஸந்த்யஜ்ய சர்வ காமம்ஸ் ச அக்ஷரான் லோக விக்ராந்த சரணவ் சரணம் தேவ்ரஜம் விபோ -என்று
இதர உபாய நிவ்ருத்தி பூர்வகமாகவும்
புருஷகார புரஸ்சரமாகவும் பிரபத்தியை பிரயோகிக்கையாலும்
ஸ்ருதியும்
தத் உப ப்ரும்ஹணம் பண்ணின ரிஷிகளும்
இத்தை ஆதரித்த அளவன்றியே ஆப்த பரிக்ரஹமும் அதிசயித்து இருக்கையாலே பிரபத்தியே சர்வ அதிகாரமான உபாயம்
அப்படியே சாஸ்திரங்களில் புத்ர பசு அந்நாதிகளை புருஷார்த்தங்களாகச் சொல்லா நிற்கச் செய்தேயும் –
அவை அல்பமாய் அஸ்திரமாய் அநேக தோஷ துஷ்டமாய் துக்க பஹுளமாய் இருக்கையாலும்
ஸ்வர்க்காதி போகங்களை பார்த்தால் –
ஸ்வர்க்கேபி பாத பீதஸ் யக்ஷயிஷ்ணோர் நாஸ்தி நிர்வ்ருதி -அசந தோஷஸ் ச பவதி தருஷ்ட்வாதிப்தாம் பர ஸ்ரீ யம்
ஸூக வ்யாப்தம் நஸ்கா நாம் ஸஹஸா பத நமதத -ஸூபஸ்ய கர்மன க்ருத்ஸனம பலம் தத்ரோப புஜ்யதே
ந சாந்யத் க்ரியதே பூயஸ் சோத்ர தோஷோ மஹாந பூத -அத ஸிரோ ப்ர்த் த்ருஸ்யந்தே நாரகைர் திவி தேவதா
தேவாஸ் சாதோ முகாந் சர்வாந்த பஸ்யந்தி நாரகான்-இத்யாதிகளாலே
கூட இருந்து ஸூக அனுபவம் பண்ணுகிறான் ஒருவன் புண்ய ஷயத்திலே அடித்துக் கொண்டு விழக் கண்டு தனக்கும் நடக்கும் என்றும்
அதிசயித்த ஸூக அனுபவம் பண்ணுவாரைக் காணாத் தன்னுடைய ஸூக அனுபவம் துச்ச அனுபவ சமமாய்த் தோற்றும் என்றும்
பூர்வார்ஜித புண்ய பலம் அனுபவிக்குமது ஒழிய புண்யாந்தரம் ஆர்ஜிக்கப் போகாமையாலே
புண்ய க்ஷய நிபந்தமான ஸூக க்ஷய பயம் நடக்கும் என்றும்
நாரகிகளுடைய துஸ்சக துக்க அனுபவ தர்சனத்தாலே பரிதபித்தராவர்கள் என்றும் ஹிரண்ய ராவணாதிகளுக்குப் பயப்பட்டு
தேவ சரீரத்தைப் பொகட்டு மனுஷ்ய சரீரத்தை பரிக்ரஹித்து பூமியிலே திரிவார்கள் என்றும்
அதிதேவதை தான் துஸ் சீல தேவதை யாகையாலே ஸ்வ தத்த பலம் அனுபவம் சஹியாமையாலே யயாதியை த்வம்ச என்று
தள்ளினால் போலே தள்ளும் என்றும் சொல்லுகையாலும்
ப்ரஹ்மாதி பீபிலி அந்தமாக சகல சேதனரும் கர்ம ஜெனித சம்சார வச வர்த்திகளாய்க் கொண்டு பகவந் மாயா ரூபமான
சம்சாரத்திலே மக்நராய்க் கொண்டு நிரந்தர துக்க அனுபவம் பண்ணுவார்கள் என்றும்
பிரம்மா பத அனுபவம் பண்ணுகிறான் ஒருவன் ஷூத் பீடாதிசயத்தாலே இஹ லோகத்தில் வந்து ஸ்வமாமசத்தை பஷித்துப்
பின்னையும் போய் இருக்கும் என்று எழுதுகையாலும்
இப்படி இவை நரக ஸ்தானீயங்கள் என்றும் சொல்லுகையாலும் ஸ்வர்க்காதி போகங்களும் அல்பமாய் அஸ்திரமாய்
துக்கோதர்க்கமாய் துக்க மிஸ்ரமாய் ஸ்வரூப அநநு ரூபமாய் இருக்கையாலே அபுருஷார்த்தங்கள் என்று சொல்லி
அதுக்கு மேலே ஆத்ம அனுபவ ரூபமான மோக்ஷ ஸூகத்தைப் பார்த்தால் -அளவில்லாச் சிற்று இன்பம் -என்கிறபடியே
ஸ்வர்க்காதி போகத்தை அதிசயித்து இருந்ததே ஆகிலும் ஆத்ம கதமான சேஷத்வ அனுரூபம் இன்றியிலே –
ஞானத்துள் நின்று – என்கிறபடியே தத் விதுர ஞான மாத்ர அனுரூப ரசமாகையாலே சவ அலங்காரத்தோ பாதி அப்ராப்தமுமாய்
ஆத்ம வித்யா ஸூவாஸ்ரம விதவாயா இவா கல்பஸ் த்வய்ய பக்தஸ்ய நிஷ்பல -என்று
விதவை அலங்காரத்தோபாதி நிஷ்பலமுமாய் அவ்தயமுமாய் இருக்கும் என்று சொல்லி
ஆக இப்படி புத்ர லாபாத் யாத்ம பிராப்தி பர்யந்தமானவை அபுருஷார்த்தங்கள் ஆகையால்
தந் நிவ்ருத்தி பூர்வகமான பகவத் அனுபவ ஜெனித ப்ரீதி காரித கைங்கர்யமே புருஷார்த்தம் என்னும் இடம்
சம்சார சாகரம் கோரம் அனந்த கிலேச பாஜநம்-த்வமேவ சரணம் ப்ராப்ய நிஸ் தரந்திம் மநீஷிண
சோத்வன பரமாப்னோதி தத் விஷ்ணோ பரமம் பதம்
நிரஸ்தாதிச யாஹ்லாத ஸூக பாவைக லக்ஷணா–பேஷஜம் பகவத் பிராப்தி
யேந யேந தாதா கச்சதி தேந தேந சக கச்சதி
ரசம் ஹ்யே வாயம் லப்த்வாநந்தீ பவதி
காமான் நீ காம ரூப்யநுசஞ்சரன்
நிரஞ்சன பரமம் சாம்யம் உபைதி
ப்ரஹ்மணோ மஹிமாந மாப்நோதி
மம சா தர்ம்யம் ஆகதா
இமம் மா நவ மா வர்த்தம் நா வர்த்தந்தே
ஏதத் சாம காயன் நாஸ்தே
அஹம் சர்வம் கரிஷ்யாமி
க்ரியதாம் இதி மாம் வத
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி –துயரறு சுடரடி தொழுது எழு என் மனனே
ஒளிக் கொண்ட சோதியுமாய் உடன் கூடுவது என்று கொலோ
வழுவிலா அடிமை செய்ய வேண்டும் நாம்
தனக்கேயாக என்னைக் கொள்ளுமீதே
பணிமானம் பிழையாமே அடியேனைப் பணி கொண்ட
முகப்பே கூவிப் பணி கொள்ளாய்
மாக வைகுந்தம் காண்பதற்கு என் மனம் ஏகம் எண்ணும்
உற்றேன் உகந்து பணி செய்து
அடியாரோடு இருந்தமை
வீடு பெற்ற
ஐகாந்திக நித்ய கிங்கர ப்ரகர்ஷ யிஷ்யாமி
கைங்கர்ய பிராப்தி அபேக்ஷையா
நித்ய கிங்கரோ பவ
நித்ய கிங்கரோ பவிஷ்யஸி
தவாநுபூதி ஸம்பூதா ப்ரீதி காரித தாஸதாம் –தேஹி –இத்யாதி பரஸ் சத வாக்யங்களாலே பஹு முகமாகச் சொல்லப்பட்டது
ஆகையால் ரக்ஷகத்வாதி குணோபேதனாய் அகார வாச்யனான சர்வேஸ்வரனுக்குச் சேஷ பூதனாய்
ததீய ஞானானந்த ஸ்வரூப ஸ்வ பாவனான ஆத்மாவுக்கு
சர்வ சேஷியாய் -ஸமஸ்த கல்யாண குணாத்மகனாய் -ஸ்ரீ யபதியாய் -விலக்ஷனா விக்ரஹ உபேதனாய் –
ஸுந்தர்யாதி குண விசிஷ்டனாய் இருக்கிற சர்வேஸ்வரனுடைய ஸ்வரூப குணாதிகளை அனுபவித்து
அத்தாலே உண்டான ப்ரீதியாலே பண்ணப்படுவதான நித்ய கைங்கர்யமே புருஷார்த்தம் –
அதற்கு உபாயம் ஞான சக்த்யாதி குண விசிஷ்டனானவன் திருவடிகளே என்று சொல்லி –
அதிரிக்தமாய் இருபத்தொரு உபாய விசேஷத்தையும் சொல்லாமையாலே
இவையே சகல ஸாஸ்த்ர சாரதயா பிராமண ப்ரதிபாத்யங்கள் என்றதாயிற்று
ஆனால் ஏதத் வ்யதிரிக்த சாதன சாத்தியங்களை பஹு முகமாக ப்ரதிபாதிக்கிற பிரமாணங்களுக்கு பிரயோஜனம் என் என்னில்
தர்ம அதர்மங்களும் பர லோகமும் பர தேவதையும் உண்டு என்று அறியாதே பர ஹிம்ஸா பரராய் நாஸ்திகராய் திரிகிற
பாமர சேதனருக்கு தத் ஞாபகமான சாஸ்திரங்களில் விஸ்வாசம் பிறக்கைக்காக -அவர்களுடைய ருசியைப் பின் சென்று
ஸாஸ்த்ர யுக்த பர ஹிம்ஸா ரூபையாய் இருக்கிற அபிசார கிரியையை விதித்தும் –
அதில் யுக்தமான பல தர்சனத்தாலே ஸாஸ்த்ர விஸ்வாசம் பிறந்து
அனந்தரம் தேஹாதிரிக்த ஆத்ம ஞானம் பிறக்கைக்காக சரீர வியுக்த ஆத்ம போகமாய் இருக்கிற பார லௌகிக ஸூகத்தையும்
தத் சாதன ஜ்யோதிஷ்டோமாதிகளையும் பூர்வ யுக்த பர ஹிம்ஸா நிஷேத பூர்வகமாக பிரகாசிப்பித்தும்
தேஹாதிரிக்த ஆத்மா என்று அறிந்த அளவிலே தத்காதமான பாரதந்தர்ய ஞானம் பிறக்கைக்காக பாரதந்தர்ய கைங்கர்ய ரூப
மோக்ஷ ஸூகத்தையும் தத் சாதனமான பக்தியையும் பூர்வ யுக்த பல சாதன நிஷேத பூர்வமாக விதித்தும்
அந்த பாரதந்தர்யத்தினுடைய யதாவத் தரிசன அர்த்தமாக பூர்வ யுக்த பல சாதன நிஷேத பூர்வகமாக பகவத் பிரீதி விஷய
ஏக ரஸத்வ -ததத் யந்தாதீநத்வ பிரபத்தி ரூபமான உபேய உபாயங்களை விதித்தும்
இப்படி ஸாஸ்த்ர விஸ்வாசமும்
தேஹாதிரிக்த ஆத்ம யாதாத்ம்ய ஞானம் பிறக்கைக்காக
இதர சாதன சாத்தியங்களை விதிக்கிறது ஆகையால் இந்த பிரமாணங்கள் ச பிரயோஜனங்கள் –
த்ரிவித சேதன ரக்ஷகனான ஈஸ்வரன் இந்த கிரமத்தைச் சிலர் விஷயத்தில் நிர்வகித்தும் –
இந்த கிரமம் ஒழிய இந்த ஸாஸ்த்ர ஜன்ய ஞானத்தைச் சிலருக்கு கேவல கிருபையால் பிறப்பித்தும் போருகையாலே
இந்த நியதி ஸ்வ தந்த்ர ஈஸ்வர இச்சா நிபந்தநமே ஒழிய அபேக்ஷிதம் அன்று
அபேக்ஷிதமாகில்-பரஹிம்ஸா பரரான கண்டாகர்ணாதிகளுடைய மோக்ஷம் அநுப பன்னமாம்-சர்வருக்கு பரஹிம்சாதிகம் அநுஷ்டேயமுமாம்
மயர்வற மதிநலம் அருளினன்
அவன் என்னுள் இருள் தான் அற வீற்று இருந்தான்
நின் பாதமே சரணாகத் தந்து ஒழிந்தாய்
உணர்வினுள்ளே இருத்தினேன் அதுவும் அவனது இன்னருளே
வைத்தேன் மதியால் -இத்யாதியாலே ஸ்வரூப புருஷார்த்த சாதனங்களுக்கு பிரகாசகன் அவன் என்றதோடு விரோதிக்கும்
ஆனால் இந்த கிரமம் நிஷ்பிரயோஜனம் ஆகாதோ என்னில்
உபயமும் ஈஸ்வர புத்தயா நியத விஷயங்கள் ஆகையால் நிஷ்பிரயோஜனம் ஆகாது
ஆனால் ஈஸ்வரனுக்கு வைஷம்யம் வாராதோ என்னில்
ஸ்வயமேவ நியத ஆகாரமாய் இருபத்தொரு வஸ்துவை அத்தைக் குலைத்து தன்னுடைய புத்த்யதீனமாக
நிர்வகித்த போது இறே வைஷம்யம் வருவது
அங்கன் இன்றியிலே சகலமும் ஸ்வாதீன ரூபமாகையாலே வைஷம்யம் வாராது
இந்தப்பிரகாரம் தான் அவனுக்கு ஸ்வ அபிமத பிரயோஜனமாய் இருக்கையாலே சா பேஷம் அன்று
ஆகையால் த்வயத்தில் சொல்லுகிற உபாய உபேயங்களை ஒழிந்த சகல சாதன சாத்தியங்களும் அத்யந்த விலக்ஷணமான
இந்த உபாய உபேயங்களிலே ஆரோபிக்கைக்காக பிரவ்ருத்திக்கிறது ஆகையால்
இவற்றை சகல ஸாஸ்த்ர சாரம் என்னக் குறை இல்லை
இப்படி ஸ்ருதிகளும் -ரிஷிகளும் -ஆழ்வார்களும் -ஆச்சார்யர்களும் -விரோதி நிவ்ருத்தி பூர்வகமாக
நிரதிசய ஸூக ரூபமான புருஷார்த்தத்தைப் பெற்று உஜ்ஜீவிக்கைக்கு உபாயம்
லோகாநாம் பரமோ தர்ம
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம
கிருஷ்ணம் தர்மம் சனாதனம்
நல்லறமானவும் நால்வேத மாத்தவமும் நாரணனே யாவது -என்று சொல்லப்படுகிற சித்த உபாயம் என்று
அறுதி இடுகையாலே நமக்கும் இவ்வுபாய விசேஷம் ஆதரயணீயமாகக் கடவது
———————
ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-
