ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -20-சத்ஸங்கத்தின் மகிமை, தேவை-

ஸ்ரீபகவான் உவாச
மல்லக்ஷணமிமம்காயம் லப்3த்4வா மத்3த4ர்ம ஆஸ்தி2த: |
ஆனந்தம் பரமாத்மானமாத்மஸ்த2ம் ஸமுபைதி மாம் || 1 |

மல்லக்ஷணம் இமம் காயம் – இந்த மனித உடல் என்னை அடைவதற்கு உதவியாகவும், சாதனமாகவும் இருக்கக்கூடியது.
மத்3 த4ர்ம ஆஸ்தி2தஹ – என்னை அடைவதற்கான சாதனத்தில் ஈடுபட்டுக்கொண்டு,
(தர்மம் என்ற சொல்லுக்கு பகவானை அடைவதற்கான சாதனங்கள் என்று பொருட்கொள்ள வேண்டும்.)
மாம் ஸமுபைதி- என்னை முழுமையாக அடைகின்றான், என்னிடமிருந்து வேறுபடாதவனாக, நானாகவே உயர்வடைகிறான்.
ஆனந்தம் பரமாத்மானம் ஆத்மஸ்த2ம் லப்த்வா – ஆத்ம ஸ்வரூபமாக இருக்கின்ற அந்த பரமாத்மாவை அடைந்து ஆனந்தமாக இருக்கின்றான்.
ஆனந்த ஸ்வரூபமாக உள்ள பரமாத்மாவாக இருக்கின்ற ஆத்மாவை, என்னை அடைகின்றான்.

கு3ணமய்யா ஜீவயோன்யா விமுக்தோ ஞானநிஷ்ட2யா |
கு3ணேஷு மாயாமாத்ரேஷு த்3ருஶ்யமானேஷ்வ வஸ்துத: || 2 ||

குணமய்யா ஜீவயோன்யா – ஜீவனுக்கு உபாதியாக உள்ள ஸ்தூல உடல் குணங்களால் தூண்டப்பட்டு செய்த செயல்களின்
விளைவாக கிடைத்தது இந்த மனித உடலின் துணைக் கொண்டு
ஞான நிஷ்டயா – ஞானயோகம் என்கின்ற சாதனத்தின் மூலம், ஞானத்தை அடைவதற்கு தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டவன்
விமுக்தஹ – இதிலிருந்து விடுதலையடைகின்றான். சரீரத்தின் மீது அபிமானம் இல்லாமல் இருப்பான்.
சரீர நிமித்தமான சம்சாரத்திலிருந்து விடுதலையடைந்து விடுவான்.
குணேஷு – மூன்று சரீரங்களுக்குள்
மாயா மாத்ரேஷு – மாயையாக, பொய்யாக மட்டும்
அவஸ்துத – பொய்யாக
திருஷ்யமானேஷ்வ – நாம் அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் போது, பார்த்துக் கொண்டு இருக்கும்போது
வர்த்தமானஹ அபி புமான் – இவைகளோடு அவன் இருந்து கொண்டிருந்தாலும் கூட ந யுஜ்யதே – அவன் சம்பந்தப்படுவதில்லை
அவஸ்துபிஹி குணைஹி – சரீரத்தினுடைய தன்மைகளால், பொய்யான தன்மையால் மனம் பாதிக்கப்படுவதில்லை.

ஸங்க3ம் ந குர்யாத3ஸதாம் ஶிஶ்னோத3ரத்ருதாம் க்வசித் |
தஸ்யானுக3ஸ்தமஸ்யந்தே4 பதத்யந்தா4னுகா3ந்த4வத் || 3 ||

ஸங்கம் ந குர்யாத்ஸதாம் – அஸத் புருஷர்களிடத்தில் சங்கம் வைக்கக்கூடாது. அதர்மமாக வாழும் தீயவர்கள் கூட்டத்தோடு சேரக்கூடாது.
ஸத் புருஷர்களான சாதுக்கள் கூட்டத்தோடு இருக்க வேண்டும். காம்ய கர்மத்தில் ஈடுபட்டுக் கொண்டு இருப்பவர்களுடைய
உறவு வைக்கக்கூடாது. கர்மத்தால் பலனை அடையும் வழியில் இருப்பவர்களை அஸத் புருஷர்கள் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள்
ஶிஶ்ன உதர த்ருதாம் – சுவையான உணவை உட்கொண்டாலும், உடலை நன்கு அலங்கார படுத்திக்கொண்டாலும்
அவைகளில் திருப்தி அடையாதவர்களே அஸத் புருஷர்களை பின்பற்றுவார்கள், அடர்ந்த இருளான அறியாமையில்,
மோகத்தில் விழுந்து விடுகின்றார்கள். பார்வையற்றவனை பார்வையற்றவன் பின்பற்றுவது போல இது இருக்கின்றது.

ஐல: ஸம்ராடிமாம் கா3தா2மகா3யத ப்3ருஹச்ச்2ரவா: |
உர்வஶீவிரஹான்முஹயான்னிர்விண்ண: ஶோகஸம்யமே || 4 ||

முன்னொரு காலத்தில் புகழ் பெற்ற ப்ருரவாஸ் என்கின்ற மகாராஜா என்பவர் ஒருவர் இருந்தார்.
அவர் தான் வாழ்ந்த வாழ்க்கையைப் பற்றி பேசுகிறார். சோகத்தின் முடிவில் வைராக்கியத்தை இவர் அடைந்தார்.
வைராக்கியத்தை அடைந்தவராக இருந்த போது அவர் பேசியதை பகவான் கூறுகிறார்,
ஒருநாள் அவனுடன் வாழ்ந்து கொண்டு வந்த ஊர்வசியானவள் அவனை விட்டு நீங்கி விடுகின்றாள்.
அவரிடம் உள்ள புண்ணியங்கள் தீர்ந்தவுடன் இந்த நிலை அவருக்கு ஏற்பட்டது.

த்யக்த்வத்மானம் வ்ரயந்தீம் தாம் நக்ன உமத்தவன் ந்ருப: |
விலபன்ன்ன்வகா3ஜ்ஜாயே கோ4ரே திஷ்டே2தி விக்லவ: || 5 ||

ஊர்வசி தன்னை விட்டு சென்றபோது, ஒரு பைத்தியத்தின் மனநிலையை அடைந்தது மட்டுமல்லாமல்,
துயரத்துடனே அவளை பின் தொடர்ந்து சென்றார். அன்பிற்குரியவளே! என்னை துன்புறுத்தும் அரக்கியே! என்று
அழைத்துக் கொண்டே பின்னால் சென்றார்.

காமானத்ருப்தோऽனுஜுஷன்க்ஷுல்லகான்வர்ஷயாமினீ: |
ந வேத3 யாந்தீர்னாயாந்தீருர்வஶ்யாக்ருஷ்டசேதன: || 6 ||

சிற்றின்பங்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாலும், நிறையாத மனதை உடையவராக இருந்தார்.
இரவும் பகலும் பலவருடங்களாக வந்து போவதையும் அறியாமல் ஊர்வசியுடன் உல்லாசமாக இருந்து கொண்டு
போகத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தார். ஊர்வசியினிடத்து அனுபவிக்கும் இன்பத்தில் மூழ்கிக் கிடந்தார்.

ஐல உவாச
அஹோ மே மோஹவிஸ்தார: காமகஶ்மலசேதஸ: |
தே3வ்யா க்3ருஹீதகண்ட2ஸ்ய நாயு:க2ண்டா3 இமே ஸ்ம்ருதா: || 7 ||

புரூருவஸ் கூறினார்.
அய்யகோ! காமத்தால் கலங்கிய மனதையுடைய என்னுடைய மோகத்தின் பெருக்கு இத்தன்மையானதென்று சொல்லமுடியாததாக இருக்கிறது.
ஊர்வசியால் தழுவப்பட்ட கழுத்தை உடைய என்னுடைய இந்த இரவு பகலென்ற ஆயுட்காலம் என்னால் உணரப்படவில்லையே

நாஹம் வேதா3பி4நிர்முக்த: ஸூர்யோ வாப்4யுதி3தோऽமுயா |
மூஷிதோ வர்ஷபூகா3னாம் ப3தாஹானி க3தான்யுத || 8 ||

அதுவுமல்லாமல் இவளால் ஏமற்றப்பட்ட நான் பல வருடங்களின் நாட்கள் சென்றதையாவது, சூரியன் உதித்ததையாவது,
மறைந்ததையாவது அறியவில்லையே! என்ன கஷ்டம்!

அஹோ மே ஆத்மஸம்மோஹோ யேனாத்மா யோஷிதாம் க்ருத: |
க்ரீடா3ம்ருக3ஶ்சக்ரவர்தீ நரதே3வஶிகா2மணி: || 9 ||

எந்த மோகத்தால் அரசர்களுக்குள் சிறந்தவனும், சக்கரவர்த்தியுமான நான் பெண்களுக்கு விளையாட்டுக் கருவியாகச் மாறிவிட்டேனோ,
அந்த என்னுடைய மனதிலுண்டான மோகமானது ஆச்சரியமானது.

ஸபரிச்ச2த3மாத்மானம் ஹித்வா த்ருணமிவெஶ்வரம் |
யாந்தீ ஸ்த்ரியம் சான்வக3மம் நக்3ன உன்மத்தவத்ருத3ன் || 10 ||

ராஜ்ஜியம் முதலியவற்றுடன் கூடினவனும் சக்கரவர்த்தியுமான என்னை ஒரு புல்லைப் போல விட்டுவிட்டு போகின்ற
பெண்ணை பித்தன் போல இடுப்பில் ஆடை அவிழ்ந்த்தைக் கூட அறியாதவனாய் அழுதுகொண்டே பின்தொடர்ந்து சென்றேனே!

குதஸ்தஸ்யானுபா4வ: ஸ்யாதேஜ ஈஶத்வமேவ வா |
யோ ன்வக3ச்ச2ம் ஸ்த்ரியம் யாந்தீம் க2ரவத்பாத3தாடி3த: || 11 ||

பெண்கழுதையால் பின்கால்களினால் உதைக்கப்பட்ட ஆண்கழுதைப் போல ஓடிப்போகிற ஒரு பெண்ணை எந்த நான்
பின்தொடர்ந்தேனோ அந்த எனக்கு பெருந்தன்மையும் பலமும், ஐஸ்வரியமும் எங்கிருந்து உண்டாகும்?

கிம் வித்3யயா கிம் தபஸா கிம் த்யாகே3ன ஶ்ருதேன வா |
கிம் விவிக்தேன மௌனேன ஸ்த்ரீபி4ர்யஸ்ய மனோ ஹ்ருதம் || 12 ||

எவனுடைய மனம் பெண்களால் கவரப்பட்டதோ அவனுக்கு கற்ற கல்வியால் என்ன பயன் செய்த தவத்தினால் என்ன பலன்?
சாஸ்திர அறிவினால் என்ன பலன்? ஏகாந்த சேவையினால் என்ன பலன்? மௌனமாக இருந்தாலும் என்ன பலன்?

ஸ்வார்த2ஸ்யாகோவித3ம் தி4ங்மாம் மூர்கே2ம் பண்டி3தமானினம் |
யோऽஹமீஶ்வரதாம் ப்ராப்ய ஸ்த்ரீபி4ர்கோ3க2ரவஜ்ஜித: || 13 ||

சக்கரவர்த்தியாக இருந்தும் கூட காளைமாடு போலவும், ஆண்கழுதை போலவும் பெண்களால் ஜெயிக்கப்பட்டேனோ என்னை
அந்த பயனை அறியாதவனும், மூடனுமாக இருக்கின்றேன் ஆனால் பண்டிதன் என்று
நினைத்துக் கொண்டிருக்கின்ற என்னை கொல்ல வேண்டும்.

ஸேவதோ வர்ஷபூகா3ன்மே உர்வஶ்யா அத4ராஸவம் |
ந த்ருப்யத்யாத்மபூ4: காமோ வஹினராஹுதிபி4ர்யதா2 || 14 ||

ஊர்வசியின் அதரமாகிற மதுவை பல ஆண்டுகள் அருந்திக் கொண்டிருந்த என்னுடைய மனதில் திரும்ப திரும்ப
உண்டாகிக் கொண்டிருந்த காமமானது யாக குண்டத்தில் போடப்பட்ட ஆகுதிகளால் கொழுந்துவிட்டு
எரிகின்ற அக்னிபோல திருப்தி அடையவில்லை.

பும்ஶ்சல்யாபஹ்ருதம் சித்தம் கோன்வன்யோ மோசிதும் ப்ரபு4: |
ஆத்மாராமேஶ்வரம்ருதே ப4க3வந்தமதோ4க்ஷஜம் || 15 ||

ஆத்மாவிலேயே ரமிக்கின்ற யோகிகளுக்கும் ஈஸ்வரனும், இந்திரிய ஞானத்திற்கு விஷயமில்லாதவருமான பகவானைத் தவிர
வேறு யார்தான் விபசாரியால் கவரப்பட்ட மனதை விடுவிக்க முடியும்?

போ3தி4தஸ்யாபி தே3வ்யா மே ஸூக்தவாக்யேன து3ர்மதே: |
மனோக3தோ மஹாமோஹோ நாபயாத்யதிதாத்மன: || 16 ||

ஊர்வசியின் அறிவுரையால் அறிவு ஊட்டபட்டவனாக இருந்தும் கூட மனதை வெற்றி கொள்ளாதவனும்,
அதனால் துர்புத்தி உடையவனுமான என்னுடைய மனதில் இருக்கும் மோகமானது விலகவில்லை

கிமேதயா நோ பக்ருதம் ரஜ்ஜ்வா வா ஸர்பசேதஸ: |
த்ரஷ்டு: ஸ்வரூபாவிது3ஷோ யோऽஹம் யத3ஜிதேந்த்ரிய: || 17 ||

கயிற்றின் ஸ்வரூபத்தை அறியாதவனும், அதில் பாம்பு என்று எண்ணிக்கொண்டு இருக்கும் ஒருவனுக்கு கயிற்றால்
உதவி செய்ய முடியாதோ அதேபோல இவளால் காமியான நமக்கு என்ன அபகாரம் செய்யப்பட்டது?
ஏனென்றால் இப்படி இருக்கும் நான்தான் புலன்களை வெற்றி கொள்ளாததால் தண்டனைக்குரியவன்

க்வாயம் மலீமஸ: காயோ தௌர்க3ந்த்4யாத்3யாத்மகோ ஶுசி: |
க்வ கு3ணா: ஸௌமனஸ்யாத்3யா ஹயத்4யாஸோऽவித்3ய யா க்ருத: || 18 ||

மிகவும் அழுக்கடைந்ததும், துர்நாற்றம் முதலியவற்றையே ஸ்வரூபமாக உடையதும், அசுத்தமானதுமான இந்த உடல் எங்கே
மலர்களிலிருந்து வீசுகின்ற நறுமணம், மென்மை முதலிய குணங்கள் எங்கே?
இது அறியாமையினால் செய்யப்பட்ட அத்யாஸமல்லவா?

பித்ரோ: கிம் ஸ்வம் நு பா4யாயா: ஸ்வாமினோऽக்3னே: ஶ்வக்3ருத்4ரயோ: |
கிமாத்மன: கிம் ஸுஹ்ருதா3மிதி யோ நாவஸீயதே || 19 ||

தஸ்மின்கலேவரே மேத்4யே துச்ச2நிஷ்டே2 விஷஜ்ஜதே |
அஹோ ஸுப4த்3ரம் ஸுனஸம் ஸுஸ்மிதம் ச முக2ம் ஸ்த்ரிய: || 20 ||

இந்த சரீரமானது உண்டு பண்ணப்படுவதனால் அது தாய், தந்தைக்கு சொந்தமானதா? அல்லது சுகத்தைக் கொடுப்பதால்
மனைவிக்கு சொந்தமானதா அந்திம் காலத்தில் ஹோமம் செய்யப்படுவதனால் அக்னிக்கு சொந்தமானதா?
ஆகாரமாக பவிப்பதால் நாய்க்கும், கழுகுக்கும் சொந்தமானதா? சரீரம் செய்த பாவ,புண்ணியங்களை அனுபவிப்பதால்
ஜீவாத்மாவுக்கு சொந்தமானதா? உபகாரம் செய்வதால் நண்பர்களுக்கு சொந்தமானதா? என்று தீர்மானிக்கப்படவில்லையோ,
மேலும் மிக அசுத்தமானதும், கிருமியாகவோ, அமேத்தியமாகவோ, சாம்பலாகவோ, முடிவடைகின்றதும், பிரியமாக
ஸ்வீகரிக்கப்பட்டதுமான அந்த சரீரத்தில் பெண்ணின் முகம் அழகாகவும், நல்ல மூக்குள்ளதாகவும்,
நல்ல சிரிப்புள்ளதாகவும் இருக்கின்றது என்று அதில் பற்றுதலடைகின்றன.

த்வங்மாம்ஸரூதி4ரஸ்னாயு மேதோ3மஜ்ஜஸ்தி2ஸம்ஹதௌ |
விண்மூத்ரபூயே ரமதாம் க்ருமீணாம் கியத3ந்தரம் || 21 ||

தோல், மாமிசம், ரத்தம், நரம்புகள், மாமிசக்கொழுப்பு இவைகளின் கூட்டமாகிற சரீரத்தில் ரமிக்கின்ற
மனிதர்களுக்கு மலம்,மூத்திரம், ரத்தம் இவைகளில் ரமிக்கின்ற புழுக்களுக்கும் என்ன வேற்றுமை

அத2பி நோபஸஜ்ஜேத ஸ்த்ரீஷு ஸ்த்ரைணேஷு சார்த2வித் |
விஷயேந்த்3ரியஸம்யோகா3ன்மன: க்ஷுப்4யதி நான்யதா2 || 22 ||

விஷயங்களுடையவும், புலன்களின் சேர்க்கையால்தான் மனமானது கலக்கம் அடைகின்றது. இல்லாவிடில் கலங்குவதில்லை.
ஆகையால் விவேகியானவன் பெண்களிடத்திலும், பெண்களிடத்தில் நட்புடையவர்களிடத்திலும் ஒருபொழுதும் சேரக் கூடாது.

அத்3ருஷ்டாஶ்ருதாத்3பா4வான்ன பா4வ உபஜாயதே |
அஸம்ப்ரயுஞ்ஜத: ப்ராணான்ஶாம்யதி ஸ்திமிதம் மன: || 23 ||

முன் பார்க்கப்படாத்தும், கேட்கப்படாத்துமான பதார்த்த்த்திலிருந்து மனக்கலக்கமானது உண்டாவதில்லை.
இந்திரியங்களை விஷயங்களை அனுபவிக்க செய்யாதவனுடைய மனமானது அசைவற்றதாக ஒடுங்கியிருக்கிறது

தஸ்மாத்ஸங்கோ3 ந கர்தவ்ய: ஸ்த்ரீஷு ஸ்த்ரைணேஷு சேந்த்3ரியை: |
விது3ஷாம் சாப்யவிஸ்ரப்3த4: ஷட்வர்க3: கிமு மாத்3ருஶாம் || 24 ||

காமம், குரோதம் முதலிய ஆறு தீய குணங்களானது விவேகிகளுக்கும் கூட நம்பத்தக்கதன்று. அப்படியிருக்க என் போன்றவர்கள்
விஷயத்தில் சொல்லவும் வேண்டுமோ? ஆகையால் பெண்களிடத்திலும், பெண்களிடத்தில் நட்புடையவர்கள் இடத்திலும்
புலன்களைக் கொண்டு உறவு கொள்ளக் கூடாது.

ஶ்ரீப4கவானுவாச
ஏவம் ப்ரகா3யந்ந்ருபதே3வதேவ: ஸ ஊர்வஶீலோகமதோ2 விஹாய |
ஆத்மானமாத்மன்யவக3ம்ய மாம் வை உபாரமஜ்ஞானவிதூ4தமோஹ: || 26 ||

ஸ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.
இறுதியில் ஞானத்தினால் மோகத்திலிருந்து விடுதலை அடைந்தார். இவ்விதம் புலம்பிய இந்த ராஜா, தேவர்களுக்கெல்லாம் தேவனாக
விளங்கிக் கொண்டிருந்த நிலையில் ஊர்வசியையும், உலகத்தையும் மனதிலிருந்து விலக்கி விட்டார்.
அவர் வைராக்கியத்தை அடைந்து அதன் பிறகு மோட்சத்தை அடைந்தார்.
ஞானத்தினால் மோகத்தை விலக்கியவராக முழுமனநிறைவை அடைந்தார்.

ததோ து3:ஸங்க3முத்ஸ்ருஜ்ய ஸத்ஸு ஸஜ்ஜேத பு3த்3தி4மான் |
ஸந்த ஏவாஸ்ய சி2ந்தந்தி மனொவ்யாஸங்க3முக்திபி4: || 26 ||

ஸத் புருஷர்களான தர்மவான்கள், நற்பண்புகளை உடையவர்கள், நல்ல தவங்களை செய்து கொண்டிருப்பவர்கள்,
ஞானத்துடன் கூடியவர்கள் இத்தகையவர்களுடன் உறவு வைத்துக் கொள்வதனால் அவர்களிடம் உள்ள நற்குணங்கள் நமக்கும் வந்துவிடும்.
நல்ல புத்தகங்கள்கூட நமக்கு நற்குணங்கள் வளர்த்துக் கொள்ள உதவும். சத்ஸங்கம் சாதன-சதுஷ்டயத்தை நமக்கு
நினைவூட்டிக் கொண்டிருக்கும். துஷ் சங்கத்திலிருந்து நம்மைக் காப்பாற்றும். நமக்கு சமமானவர்களோடு சேர்ந்திருந்தால்
ஒருவருக்கொருவர் உதவி செய்து கொள்ள முடியும். ஆகவே துஷ்சங்கத்தை விட்டுவிட்டு அறிவுடையவர்களோடு தன்னை இணைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
உக்திபிஹி – ஸத் புருஷர்களின் உபதேச சொற்கள்
மனோ வ்யாஸங்கம் – மனதிலுள்ள தவறான எண்ணங்களை
சி2ந்த3ந்தி – நீக்குவதற்கு, அழிப்பதற்கு உதவுபுரியும்.

ஸந்தோ னபேக்ஷா மச்சித்தா: ப்ரஶாந்தா: ஸமத3ர்ஶின: |
நிர்மமா நிரஹங்காரா நிர்த்3வந்த்3வா நிஷ்பரிக்3ரஹா: || 27 ||

ஸந்தஹ – ஸத் புருஷர்கள் என்பவர்கள்
அனபேக்ஷா – மனதளவில் யாரையும் சார்ந்திருக்காதவர்கள்
மத் சித்தாஹா – என்னிடத்தில் மனதை செலுத்தியவர்கள், பக்தி கொண்டவர்கள்
ப்ரஶாந்தாஹா – அமைதியான மனதை உடையவர்கள்
ஸமதர்ஶினஹ – சமநோக்கு உடையவர்கள், வேற்றுமைகளுக்குள் பொதுத்தன்மையை பார்ப்பவர்கள்.
நிர்மமாஹா – தன்னிடத்திலுள்ள பெருமைகள் அனைத்தும் ஈஸ்வரனுடையது என்ற அறிவுள்ளவன்,
ஆனால் தன்னுடையது என்று மற்றவர்கள் நினைக்கிறார்கள்
நிரஹங்காரா – அக்ஞானியுடன் உள்ள உத்தமன் தன்னுடைய அகங்காரத்தை இறைவனிடன் சரணடைய வைத்திருப்பான்.
ஞானியோ நான் சாட்சியாக மட்டும் இருக்கின்றேன் என்றிருப்பான்
நிர்த்3வந்த்வாஹா – இருமைகளை ஒன்றாக பாவிப்பவன். இன்ப-துன்பம், குளிர்-வெப்பம் போன்ற இருமைகளில்
ஒரே நிலையில் இருப்பவன். இரண்டு எதிர்மறையான அனுபவங்களையும் சமமாக நோக்குபவன்
நிஷ்பரிக்3ரஹா – எந்த உறவும், எந்த உடைமையும் இல்லாதவன், எதையும் இலவசமாக பெற்றுக் கொள்ளாதவன்.
தேவைக்கு மேல் எதையும் வைத்துக் கொள்ளாதவன்

தேஷு நித்யம் மஹாபா4க3 மஹாபா4கே3ஷு மத்கதா2: |
ஸம்ப4வந்தி ஹி தா ந்ரூணாம் ஜுஷதாம் ப்ரபுனந்த்யக4ம் || 28 ||

மஹாபா4க3 – உத்தவா! பாக்கியசாலியே! உத்தமனே! சத்புருஷனே!
தேஷு மஹாபாகேஷு – அந்த ஸத்புருஷர்களிடத்தில்
நித்யம் –எப்பொழுதும்
மத் கதா2ஹா ஸம்ப4வ – என்னைப்பற்றிய விசாரம் நடைபெற்றுக் கொண்டு இருக்கும். பகவானைப்பற்றிய
விஷயங்களையே பேசிக்கொண்டிருப்பார்கள்
ஹி – உண்மையில்
தாஹா – அந்தமாதிரியான பேச்சுக்கள், விசாரங்கள்
ஜுஷதாம் – பக்தர்களான
ந்ருணாம் – மனிதர்களின்
ப்ரபுனந்த்யக4ம் – பாவத்தை நீக்கி அவர்களை புனிதப்படுத்தும்.

தா யே ஶ்ருண்வந்தி கா3யந்தி ஹயனுமோத3ந்தி சாத்3ருதா: |
மத்பரா: ஶ்ரத்33தா4னஶ்ச ப4க்திம் விந்தந்தி தே மயி || 29 ||

தாஹா – பகவானைப் பற்றிய விசாரங்கள், தத்துவங்கள், புராணங்கள் இவைகளை
யே – எவர்கள்
ஶ்ருண்வந்தி – கேட்பதிலும்
கா3யந்தி – இறைவனின் புகழை, நாமத்தை பாடுவது, ஸ்லோகங்கள், ஸ்தோத்திரம் இவைகளை சொல்வது இவைகளை
ஹி அனுமோதந்தி – ஆழ் மனதில் மகிழ்ச்சியோடு செய்யவேண்டும்
ச ஆத்ருதா: – மேலும் பகவான் மீது அன்பையும், நம்பிக்கையையும், மரியாதையும் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்
மத் பராஹா – என்னை அடைவதேயே இறுதி லட்சியமாக, பரம் புருஷார்த்தமாக வைக்க வேண்டும்.
ஶ்ரத்தானாஶ்ச – குரு, சாஸ்திரத்தில் நம்பிக்கை கொண்டவனாகவும், குரு உபதேசத்திலும், சாஸ்திர வாக்கியத்திலும்,
உபதேசத்திலும் நம்பிக்கை கொண்டவனாகவும் இருக்கின்ற
பக்திம் விந்தந்தி தே மயி – அவர்கள் என்னிடத்தில் பக்தியை அடைகின்றார்கள், அன்பு கொண்டவர்களாக உயர்வடைவார்கள்

ப4க்திம் லப்3த4வத: ஸாதோ4: கிமன்யத3வஶிஷ்யதே |
மய்யனந்தகு3ணே ப்ரஹ்மண்யானந்தா3னுப4வாத்மனி || 30 ||
இந்த அளவுக்கு பக்தியை அடைந்தவனுக்கு வேறெதுவும் அடைய தேவையில்லை. இந்த உலகத்திலிருக்கும்
எதற்கும் பயப்பட தேவையில்லை. இவன் மோகத்தின் வசப்பட்டிருக்க மாட்டான்.
பக்திம் லப்தவதஹ ஸாது – பக்தியை அடைந்த அந்த சாதகனுக்கு
கிம் அன்யத் அவஶிஷ்யதஹ – வேறென்ன அடைவதற்கு இருக்கின்றது?
மயி அனந்த குணே – விஶ்வரூபமான எல்லையற்ற குணங்களை உடைய
பிரஹ்மண – பிரம்மனாக என்னை
ஆனந்த அனுபவ ஆத்மனி – ஆனந்த, சைதன்ய ஸ்வரூபமாக இருக்கின்ற நிருகுணத்தை அடைகின்றான்.

யதோ2பஶ்ரயாமாணஸ்ய ப4க3வந்தம் விபா4வஸும் |
ஶீதம் ப4யம் தமோऽப்யேதி ஸாதூ4ன்ஸம்ஸேவதஸ்ததா2 || 31 ||

யதா – எப்பொழுது
பகவந்தம் விபாவஸும் – அக்னிதேவன்
உபாஶ்ரயமாணஸ்ய –துணையை நாடும்போது
ஶீதம், பயம தமஹ – குளிர், பயம், இருள் இவைகள்
அப்யேதி – நீங்குகின்றது
ததா – அதுபோல
ஸாது ஸம்ஸேவ – ஸத்புருஷர்களோடு நட்புறவு கொள்ளும்போது அறியாமையும், பயமும், சம்சார பயங்களும் நீங்கிவிடும்
ஜாட்யம் – மந்தபுத்தியையும் நீக்கி உற்சாகத்தை கொடுக்கும்

நிமஜ்ஜ்யோன்மஜ்ஜதாம் கோ4ரே ப4வாப்3தௌ4 பரமாயணம் |
ஸந்தோ ப்3ரஹ்மவித3: ஶாந்தா னௌர்த்3ருடே4வாப்ஸு மஜ்ஜதாம் || 32 ||

அப்ஶு – நீரில்
மஜ்ஜதாம் – மூழ்கிக் கொண்டிருப்பவனுக்கு
த்ருடா நௌ இவ – உறுதியான படகு போல
கோ3ரே பவ அப்தௌ – கடினமான சம்சார கடலில்
நிமஜ்ஜியோன்மஜ்ஜதாம் – மூழ்கி எழுந்துக் கொண்டிருப்பவனுக்கு
ப்ரஹ்மவிதஹ – பிரம்மத்தை அறிந்தவர்கள்
ஶாந்தஹ – மன அமைதியை அடைந்தவர்கள்
ஸந்தஹ – இத்தகைய ஸத் புருஷர்கள்
பரமாயணம் – உதவியாக இருப்பார்கள்

அன்னம் ஹி ப்ராணினாம் ப்ராண ஆர்தானாம் ஶரணம் த்வஹம் |
த4ர்மோ வித்தம் ந்ருணாம் ப்ரேத்ய ஸந்தோऽர்வாக்3பி4ப்4யதோऽரணம் || 33 ||

அன்னம் ஹி ப்ராணினாம் ப்ராண – ஜீவராசிகளுக்கு பிராணனாக இருப்பது உணவு
ஆர்தானாம் ஶரணம் த்வஹம் – துயரத்தில் இருப்பவனுக்கு ஈஸ்வரனாகிய நானே புகலிடமாக இருக்கிறேன்.
துயரத்தில் இருப்பவர்கள் என்னை சரணடைகிறார்கள்.
தர்மோ வித்தம் ந்ருணாம் ப்ரேத்ய – மனிதர்கள் இறந்தபிறகும் இருக்கும் செல்வம், தர்மத்தினால் அடைந்த புண்ணியங்கள்
ஸந்தஹ – ஸத்புருஷர்களுடனான உறவு
அர்வாக்3 – ஆன்மீக வீழ்ச்சி அடைவோம் என்று
பி3ப்4யதஹ – பயந்து கொண்டிருப்பவனை
அரணம் – பாதுகாப்பார்கள்

ஸந்தோ தி3ஶந்தி சக்ஷூம்ஸி ப3ஹிரர்: ஸமுத்தி2த: |
தெ3வதா பாந்த்4வா: ஸந்த: ஸந்த: ஆத்மாஹமேவ ச || 34 ||

பஹி அர்க: சக்ஷூம்ஸி – உதித்த சூரியன் வெளிக்கண்ணை திறந்துவிடுகிறது
ஸந்தோ திஶந்தி – ஸத்புருஷர்கள் அகக்கண்ணை திறந்து விடுவார்கள்
ஸந்தா தேவதா – ஸத் புருஷர்கள்தான் தேவதைகளாக இருப்பார்கள்
ஸந்தஹ பா3ந்த்4வா: – இவர்களே உண்மையான உறவினர்கள்
ஸந்தஹ ஆத்மா அஹமேவ ச – ஸத்புருஷர்களாக நானேதான் இருப்பேன்

வைதஸெனஸ்ததோ ப்யேவமுர்வஶ்யா லோகநிஷ்ப்ருஹ: |
முக்தஸங்கோ3 மஹீமேதாமாத்மாராமஶ்ச்சார ஹ || 35

இவ்விதம் சிந்தித்து ஊர்வசி லோகத்தில் வைராக்கியத்தை அடைந்து முற்றிலும் பற்றை விட்டவராக இந்த பூமியில்
வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார். தன்னிடத்திலே மகிழ்ந்து கொண்டிருப்பவராக சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தார்.
ஒரு முக்தனாக, ஞானியாக வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -18–சாங்க்ய யோகம்-

ஶ்ரீபகவான் உவாச
அத2 தே ஸம்ப்ரவக்ஷ்யாமி ஸாங்க்2யம் பூர்வைர்வினிஶ்சிதம் |
யத்3விக்ஞாய புமான்ஸத்3யோ ஜஹயாத்3வைகல்பிகம் ப்4ரமம் || 1 ||

ஸ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.
இப்பொழுது உனக்கு ஏற்கனவே ரிஷிகளால் நன்கு நிலைநாட்டப்பட்ட ஆத்ம ஞானத்தை தெளிவாக உபதேசிக்கப்போகிறேன்.
இந்த ஆத்ம தத்துவத்தை ஒரு மனிதன் அறிந்து கொண்டால் அவன் உயிரோடிருக்கும்போதே இருமையினால் வருகின்ற
சம்சாரமானது அவனிடமிருந்து நீக்கப்படுகின்றது. இந்த அறிவின் உடனடி பலனாக இது நிகழ்கின்றது.

ஆஸீஜ்ஜானமதோ2 அர்த2 ஏகமேவாவிகல்பிதம் |
யதா3 விவேகநிபுணா ஆதௌ க்ருதயுகே3ऽயுகே3 || 2 ||

இந்த பிளவுபடாத பிரம்மன்தான் இருக்கிறது. ஞானம், அர்த்தம் என்ற இரு தத்துவங்கள் அதற்குள் சேர்ந்திருக்கிறது.
ஞானம் என்பது ஜீவனாகவும், அர்த்தம் என்பது ஜகத்தாகவும், அயுகம் என்பது பிரளய காலத்தையே குறிக்கிறது.
ஸ்வரூப லட்சணம் – ஏகமேவ அவிகல்பிதம்,
தடஸ்த லட்சணம் – ஞானம், அர்த்தம்.
ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் காலத்தைப் பற்றி பேச முடியாது. ஈஸ்வரனுடைய ஆழ்ந்த உறக்கம் பிரளய காலமாகும்.
நம்முடைய ஜாக்ரத் அவஸ்தை அவருடைய கனவு நிலை. பிரளய காலத்தில் ஞானம், அர்த்தம், ஸ்ருஷ்டியும்,
ஸ்ருஷ்டி செய்வதற்குரிய சக்தியும் வெளித்தோற்றத்திற்கு வராத நிலையில் இருக்கும். பிரம்மன் மட்டும்தான் இருக்கும்.
மனிதர்கள் கிருதயுக காலத்தில் நித்ய-அநித்ய வஸ்துவை பிரித்தறியும் விஷயத்தில் நிபுணனாக இருந்த போதிலும்
அவர்களுக்கும் பிரம்மன் ஒன்றாக இருந்தது.

தன்மாயாப2லரூபேண கேவலம் நிர்விகல்பிதம் |
வாங்மனோऽகோ3சரம் ஸத்யம் த்3விதா4 ஸமப4வத்3ப்3ருஹத் || 3 ||

இதில் பிரம்மத்தின் ஸ்வரூப லட்சணத்தை பகவான் கூறுகின்றார். இது தன்னிடத்தில் உள்ள மாயை என்ற
சக்தியை கொண்டு படைப்பை உருவாக்கிறது. முதலில் இரண்டுவிதமான படைப்புக்களான அனுபவிப்பவன்,
அனுபவிக்கப்படும் பொருள் என்று படைக்கப்பட்டது. கனவில் வரும் எண்ணங்களில் முதல் எண்ணம் காண்பவன்,
மற்றதெல்லாம் அனுபவிக்கப்படுகின்ற பொருளாகின்றது.
ப்3ருஹத் – பிரம்மன் (மிகப்பெரியது)
கேவலம் – அது மட்டும்தான் இரண்டற்றதாக
நிர்விகல்பிதம் – பிளவுபடாததாக இருக்கின்றது.
வாங்மனோ அகோசரம் – இதை வாக்காலும், மனதாலும், வரையறுக்க முடியாது, வாக்கினால் நேரிடையாக விளக்க முடியாது.
மனதினால் நேரிடையாக கிரகிக்க முடியாது, புரிந்து கொள்ள முடியாது.
ஸத்யம் – உண்மைப்பொருள், பொய்யாக தோன்றிக் கொண்டிருக்கும் படைப்புக்கு ஆதாரமாக இருப்பது
தத்ர மாய பல ரூபோ திவிதா4 ஸமப4வதி – இந்த பிரம்மன் மாயா ரூபமாகவும், பலன் ரூபமாகவும்
இரண்டு தத்துவங்களாக தன்னை மாற்றிக் கொண்டது.
மாயா – பார்க்கப்படும் உலகமாகவும்
பலம் – பார்ப்பனவாகவும், ஜீவனாக்வும்

தயோரேகதரோ ஹ்யர்த2: ப்ரக்ருதி: ஸோப4யாத்மிகா |
ஞானம் த்வன்யதமோ பா4வ்அ: புருஷ: ஸோऽபி4தீ4யதே || 4 ||

பிரம்மனிடம் இருக்கின்ற இரண்டு தத்துவங்களிலொன்று அர்த்தம். இது பிரகிருதி என்று கூறப்படுகின்றது.
இது காரண-காரியம் என்ற இரண்டு தத்துவங்களாக உள்ளது. ஞானம் என்ற தத்துவம் பிரகிருதியில் இருந்து வேறுபட்டது.
இதை புருஷன் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

தமோ ரஜ: ஸத்த்வமிதி ப்ரகிருதேரப4வங்கு3ணா: |
0000000மயா ப்ரக்ஷோப்4யமாணாயா: புருஷானுமதேன ச || 5 ||

மயா-என்னால், இங்கே பகவான் கிருஷ்ணன் தன்னை ஈஸ்வரனாக பாவித்துக் கொள்கிறார்.
இந்த பிரகிருதியானது(ப்ரக்ஷோப்4யமாணாயா) கலைத்துவிடப்பட்டது. பிரகிருதியில் உள்ள மூன்று குணங்களும்,
சமவிகிதத்தில் இருக்கும்போது அது அமைதியாக இருக்கும்,. இந்த விகிதாசாரம் கலைந்து விடும்போது செயல்பட துவங்கிவிடும்.
எனவே பிரளயம் என்பது மூன்று குணங்களும் சமமாக இருக்கின்ற நிலையென்று புரிந்து கொள்ளலாம்..
என்னால் இந்த பிரகிருதியானது ஸ்ருஷ்டிக்கு தயார் செய்யப்பட்டது. பிரம்ம ஸ்வரூபமான என்னால் இதை ஸ்ருஷ்டி செய்ய அனுமதிக்கப்பட்டது.

தேப்4ய: ஸமப4வத்மூத்ரம் மஹான்ஸூத்ரேண ஸம்யுத: |
ததோ விகுர்வதோ ஜாதோ யோऽஹங்காரோ விமேஹன: || 6 ||

பிரகிருதி – ஈஸ்வரன்;
மகத் – ஞானத்துடன் கூடிய ஹிரண்யகர்ப்பன், கிரியா சக்தியுடன் கூடிய ஹிரண்யகர்ப்பன் (சூத்ராத்மா).
பிரகிருதியிடமிருந்து சூத்திரம் என்கின்ற தத்துவம் தோன்றியது. இந்த மகத் தத்துவம் சூத்ர தத்துவத்துடன் சேர்ந்துள்ளது.
இதிலிருந்து ஹிரண்யகர்ப்பன் தோன்றினான். இந்த சூத்திரத்திடமிருந்து அகங்காரம் என்ற தத்துவம் தோன்றியது.
ஜீவனை இதில் அபிமானம் கொள்ளச் செய்கிறது.

வைகாரிகஸ்தைஜஸ்ஶ்ச தாமஸ்ஶ்சேத்யஹம் த்ரிவ்ருத் |
தன்மாத்ரேந்த்3ரியமனஸாம் காரணம் சித3சின்மய: || 7 ||

இதில் அகங்காரத்திலுள்ள அம்சத்தை பற்றி கூறப்படுகிறது. இது சத்துவ குணம், ரஜோ குணம், தமோ குணம்.
இந்த மூன்று குணங்களுடன் கூடியது. இது மூன்று குணங்களின் அடிப்படையில் மூன்று பிரிவாக பிரிக்கப்பட்டு உள்ளது.
இது ஜட ஸ்வரூபமாகவும், உணர்வு ஸ்வரூபமாகவும் இருக்கின்றது. இது பல படைப்புக்களுக்கு காரணமாக இருக்கின்றது.
பஞ்சபூதங்கள், தன்மாத்திரைகள், இந்திரியங்கள், மனம் இவைகள் தோன்றுவதற்கு காரணமாக இருக்கின்றது.

அர்த2ஸ்தன்மாத்ரிகாஜ்ஜக்ஞே தாமஸாதி3ந்த்3ரியாணி ச |
தைஜஸாத்3தே3வதா ஆஸன்னேகாத3ஶ ச வைக்ருதாத் || 8 ||

அகங்காரத்தின் தமோ அம்சத்திலிருந்து தன்மாத்திரையாகி அதிலிருந்து ஸ்தூல பஞ்ச பூதங்கள் தோன்றியது.
ரஜோ குண அம்சத்திலிருந்து இந்திரியங்கள் தோன்றின. சத்துவ குண அம்சத்திலிருந்து மனமும், பதினொன்று தேவதைகளும் தோன்றின.

மயா ஸஞ்சோதி3தா பா4வா: ஸர்வே ஸம்ஹத்யகாரிண: |
அண்டமுத்பாத3யாமாஸுர்ம மாயதனமுத்தமம் || 9 ||

படைக்கப்பட்டுள்ள அனைத்தும் என்னுடைய கண்காணிப்புக்குட்பட்டுத்தான் இருக்கின்றது.
இவைகள் அனைத்தும் ஒன்றொடொன்று இணைந்து இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றது.
இந்த உயிர்கள் வாழும் உலகங்கள் படைக்கப்பட்டு இருக்கின்றது. இதுவே என்னுடைய உத்தமமான இருப்பிடம்.

தஸ்மின்னஹம் ஸம்ப4வமண்டே3 ஸலிலஸம்ஸ்தி2தௌ |
மம நாப்4யாமபூ4த்பத்3மம் விஶ்வாக்2யம் தத்ர சாத்மபூ4: || 10 ||

இந்த அண்டத்தில் நான் விஷ்ணுரூபமாக வெளிப்படுகின்றேன். பாற்கடலில் நாராயணனாக இருக்கின்றேன்.
என்னுடைய நாபியிலிருந்து விஸ்வம் என்ற தாமரை தோன்றியது. அந்த தாமரையில் பிரம்ம தேவன் தோன்றினார்.

ஸோऽஸ்ருஜத்தபஸா யுக்தோ ரஜஸா மத3னுக்3ரஹாத் |
லோகான்ஸபாலான்விஶ்வாத்மா பூ4ர்பு4வ: ஸ்வரிதி த்ரிதா4 || 11 ||

அந்த பிரம்மதேவன் ஸ்ருஷ்டி செய்ய தயாரானார். ரஜோ குணத்தின் துணைக் கொண்டு தவத்தின் மூலமாக என்னுடைய
அனுமதியுடன் உலகங்களையும், தேவர்களையும் படைத்தார். பூ:, புவ, ஸ்வ ஆகிய லோகங்களையும், ஜீவராசிகளையும் படைத்தார்.

தே3வானாமோக ஆஸீத்ஸ்வர்பூ4தானாம் ச பு4வ: பத3ம் |
மர்த்யாதீ3னாம் ச பூ4லோக: ஸித்3தா4னாம் த்ரிதயாத்பரம் || 12 ||

தேவர்களுக்கு சொர்க்கலோகம் இருப்பிடமாக ஆயிற்று. புவர்லோகம் பூதங்களுக்கு இருப்பிடமானதாக ஆயிற்று,
மனிதன் முதலியவர்களுக்கு பூலோகம் இருப்பிடம் ஆயிற்று.
இம்மூன்றுலகங்களுக்கும் மேலுள்ள மஹ: தப: ஸத்யம் என்றவை சித்தர்களுக்கு ஸ்தானமாயிற்று.

அதோ4ऽஸுராணாம் நாகா3னாம் பூ4மேரோகோऽஸ்ருஜத்ப்ரபு4: |
த்ரிலோக்யாம் க3தய: ஸர்வா: கர்மணாம் த்ரிகு3ணாத்மனாம் || 13 ||

அசுரர்களுக்கும், நாகர்களுக்கும் பூமிக்கும் கீழுள்ள அதலம் முதலியவற்றை இருப்பிடமாக பிரபுவானவர், சிருஷ்டித்தார்.
இம்மூவுலகங்களிலும் சத்துவம் முதலிய குணங்களாலுண்டான கர்மங்களூடைய பலன்கள் உண்டாகின்றன

யோக3ஸ்ய தபஸ்ஶ்சைவ ந்யாஸஸ்ய க3தயோऽமலா: |
மஹர்ஜனஸ்தப: ஸத்யம் ப4க்தியோக3ஸ்ய மத்3க3தி: || 14 ||

யோகத்திற்கும், தவத்திற்கும், சன்யாஸத்திற்கும் மஹ: ஜன: தப: ஸத்யம் என்ற மிக சுத்தங்களான
(ராகம், லோபம் முதலிய தோஷங்களில்லாத) ஸ்தானங்கள் பலன் ஆகின்றன. பக்தியோகத்திற்கு வைகுண்டலோகம் பலனாகின்றது

மயா காலாத்மனா தா4த்ரா கர்மயுக்தமித3ம் ஜக3த் |
கு3ணப்ரவாஹ ஏதஸ்மின்னுன்மஜ்ஜதி நிமஜ்ஜதி || 15 ||

கர்மத்துடன் கூடின இந்தப் பிராணிகள் கூட்ட்ம் காலத்தை சக்தியாக உடையவனும் கர்மங்களுக்கு பலனைக் கொடுப்பவனுமான
பரமேசுவரனான என்னால் இந்த சம்சாரத்தில், சத்யலோகம் வரையிலுள்ள உத்தமகதிகளை அடைகிறது.
தாவரம் வரையிலுள்ள தாழ்ந்த கதிகளையுமடைகிறது

அணுர்ப்3ருஹத்க்ருஶ: ஸ்தூ2லோ யோ யோ பா4வ: ப்ரஸித்4யதி |
ஸர்வோऽப்யுப4யஸம்யுக்த: ப்ரக்ருத்யா புருஷேண ச || 16 ||

சிறிதாகவும், பெரிதாகவும், இளைத்ததாகவும், பெருத்ததாகவும் எந்தெந்தப் பொருள் பிரசித்தமாக இருக்கிறதோ
அதெல்லாம் பிரகிருதி, புருஷன் என்ற இரண்டுடனும் கூடினதாகவே இருக்கிறது.

யஸ்து யஸ்யாதி3ரந்தஶ்ச ஸ வை மத்4யம் ச தஸ்ய ஸன் |
விகாரோ வ்யவஹாரார்தோ2 யதா2 தைஜஸபார்தி2வா: || 17 ||

எந்தக்காரியத்திற்கு எந்தப்பொருள் ஆதியாகவும், காரணமாகவும், முடிவாகவும், லயஸ்தானமாகவும் ஆகிறதோ
அதன் நடுவும் அதே பொருள்தான் இருக்கிறது.. அந்தப்பொருள் தான் ஸத் என்று கூறப்படுகிறது.
தங்கத்தின் விகாரங்களான மோதிரம், குண்டலம் முதலியதும், பிருதிவியின் விகாரங்களான பானை முதலியதும் போலவே
காரியமும் உலக வியவஹாரத்திற்காக ஏற்பட்டது.

யது3பாதா3ய பூர்வஸ்து பா4வோ விகுருதேऽபரம் |
ஆதி3ரந்தோ யதா3 யஸ்ய தத்ஸத்யமபி4தீ4யதே || 18 ||

இந்த வெளிதோற்றத்திற்கு வந்த அனைத்து படைப்புக்களுக்கும் மூன்று தத்துவங்கள் ஆதாரமாக இருக்கின்றது.
ஒன்று பிரகிருதி (மாயை), உபாதான காரணமாக இருக்கின்றது. இரண்டாவது பரமபுருஷன் மேலான அறிவு ஸ்வருபமான
தத்துவம்(பிரம்மன்), மூன்றாவது காலம் என்கின்ற தத்துவம் மூன்றாவது ஆதாரமாக இருக்கின்றது.
இந்த மூன்று தத்துவங்களும் நானே என்று அறிந்து கொள்.
பிரகிருதி – மாயை காரியமாக வெளிப்படும்போது, அதுவே இந்த உலகம் காலம் என்ற தத்துவம் பிரகிருதியை தாண்டிவிட்டு
காரியமாக வெளிப்பட வைக்கின்றது. காலம் ஜீவனுடைய கர்மபலன்களாக இருக்கின்றது.
பிரம்மத்திற்கும், மாயைக்கும் உள்ள சம்பந்தமே காலம் என்ற கூறப்படுகின்றது.

ப்ரக்ருதிர்யஸ்யோபாதா3னமாதா4ர: புருஷ: பர: |
ஸதோ பி4வ்யஞ்ஜகள் காலோ ப்3ரஹ்ம தத் த்ரிதயம் த்வஹம் || 19 ||

பிரகிருதி- புருஷன் -காலம் என்பது படைப்புக்கு ஒரு காரணியாக இருக்கின்றது.
இவைகள் மூன்றும் சேர்ந்துதான் பிரம்மன் என்று அழைக்கப்படுகிறது

ஸர்க3: ப்ரவர்ததே தாவத்பௌர்வாபர்யேண நித்யஶ: |
மஹான்கு3ணவிஸர்கா3ர்த2: ஸ்தி2த்யந்தோ யாவதீ3க்ஷணம் || 20 ||

இந்த ஸ்ருஷ்டி எதற்காக, யாருக்காக என்று பதில் கூறப்படுகின்றது. ஜீவர்களுக்காக எல்லா படைப்புக்களும் தோற்றுவிக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த உலகத்திலிருந்து நன்றாக வாழ்ந்துவிட்டு மீண்டும் பிறவாத நிலைக்கு செல்ல வேண்டும்.
இந்த பெரிய படைப்பு, புரிந்து கொள்ளமுடியாத பிரமாண்ட படைப்பு இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றது.
ஈஸ்வரனின் கட்டுப்பட்டுக்குள் இருக்கும் வரை ம் மீண்டும், மீண்டும் தோன்றி மறைந்து கொண்டிருக்கின்றது.
குணவிஸர்கஹ – ஜீவன் என்று பொருள், சரீரத்தில் வெளிப்படுபவன்.
இந்த ஜீவனுக்காகத்தான் இந்த படைப்பு அனைத்தும் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது

விராண்மயாஸாத்3யமானோ லோக கல்பவிகல்பக: |
பஞ்சத்வாய விஶேஷாய கல்பதே பு4வனை: ஸஹ || 21 ||

தோன்றி மறையும் தன்மையுடைய விராட் என்கின்ற தத்துவமான அனைத்து படைப்புக்களும் இறைவனான என்னால் வியாபிக்கபட்டதாக இருக்கின்றது.
ஆஸாத்யமானஹ – எண்ணங்களால் வியாபிக்கப்படுதல்
உயிரினங்கள் வாழ்கின்ற இந்த உலகம் அனைத்தும் பஞ்ச பூதங்களாக மாறி வியாபித்திருக்கிறது.
அதாவது எண்ணங்களால் வியாபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. அபவாதம் என்பது மனதளவில் செய்வதுதான் என்பதை அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.

அன்னே ப்ரலீயதே மர்த்யமன்னம் தா4னாஸு லீயதே |
தா4னா பூ4மௌ ப்ரலீயந்தே பூ4மிர்கந்தே4 ப்ரலீயதே || 22 ||

மரணமடையக் கூடிய இந்த ஸ்தூல சரீரமானது அன்னத்தில் ஒடுக்க வேண்டும். அன்னம்தான் ஸ்தூல உடலுக்கு காரணம் எனவே அதுவே சத்யம்.
இந்த அன்னத்தை விதைக்குள் ஒடுக்க வேண்டும். அன்னம் காரியமாகி விடுவதால் அது அழியக்கூடியதாக இருக்கிறது.
விதைகள் பூமியில் ஒடுங்குகின்றன.
எல்லா உடல்களையும் உணவில் லயம் செய்ய வேண்டும். எனவே எல்லா உடல்களும் ஒன்றுதான்.
இவைகள் அனைத்தும் விதைக்குள் ஒடுங்குகின்றது. எல்லா விதைகளும் பூமியில் ஒடுக்க வேண்டும்.
இந்த ஸ்தூல பூமியானது சூட்சும பூமியோடு ஒடுங்குகின்றது.

அப்ஸு ப்ரலீயதே க3ந்த4 ஆபஶ்ச ஸ்வகு3ணே ரஸே |
லீயதே ஜ்யோதிஷி ரஸோ ஜ்யோதீ ரூபே ப்ரலீயதே || 23 ||

சூட்சும பூமியானது நீரில் ஒடுங்கிவிட்டது. நீரானது அக்னியில் ஒடுங்குகின்றது. ஸ்தூல அக்னியானது சூட்சும அக்னியோடு ஒடுங்குகின்றது.
சூட்சுமமான அக்னியானது ஸ்தூல வாயுவிடமும், ஸ்தூல வாயு சூட்சும வாயுவிடமும் ஒடுங்குகின்றது.
இந்திரியங்கள் தன்னுடைய காரணமாக இருக்கின்ற ரஜோ குணத்தோடு ஒடுங்குகின்றது.

ரூபம் வாயௌ ஸ ச ஸ்பர்ஶே லீயதே ஸோऽபி சாம்பரே |
அம்ப3ரம் ஶப்3த3தன்மாத்ர இந்த்ரியாணி ஸ்வயோனிஷு || 24 ||

சூட்சுமமான ஆகாசமானது தமோ குணத்தினுடைய அகங்காரத்திற்குள் ஒடுங்குகிறது. நம்முடைய மனமும் அதற்குரிய தேவதைகளும்
அகங்காரத்தின் சத்துவ குணத்தில் இருந்து தோன்றியதால் அதற்குள் ஒடுங்குகின்றது. அகங்காரம் மஹத் தத்துவத்தில் ஒடுங்குகின்றது.

யோனிர்வைகாரிகே ஸௌம்ய லீயதே மனஸீஶ்வரே |
ஶப்3தோ பூ4தாதி3மப்யேதி பூ4தாதி3ர்மஹதி ப்ரபு4: || 25 ||

அகங்காரத்தை விராட் என்று சொல்லலாம். அதேபோல மகத் தத்துவத்தை ஹிரண்யகர்ப்பன் என்றும் சொல்லலாம்.
ஹிரண்யகர்ப்பத்தில் எல்லா குணங்களும் வெளிப்படாமல் இருக்கின்றது.
இந்த மகத் தத்துவம் எல்லா குணங்களையும் தன்னுள்ளே அடக்கி வைத்திருக்கிறது.
இது தன்னுடைய குணம் அதனுடைய நிலையோடு ஒடுங்குகின்றது. சூட்சுமமான மகத் தத்துவம் அவ்யக்தமான பிரகிருதியுடன் ஒடுங்குகின்றது.
அவ்யக்தம் என்பது ஸ்ருஷ்டிக்கு தயாராக இருக்கும் பிரகிருதியை குறிக்கின்றது.
இந்த அவ்யக்தம் அமைதியாக இருக்கின்ற பிரகிருதியான மாயையுடன் ஒடுங்குகின்றது.

ஸ லீயதே மஹான்ஸ்வேஷு கு3ணேஸு கு3ணவத்தம: |
தேऽவ்யக்தே ஸம்ப்ரலீயந்தே தத்காலே லீயதேऽவ்யயே || 26 ||

அவ்யக்தமான மாய தத்துவமான காலமானது ஈஸ்வரனிடம் லயமடைகிறது. மாயையை தன் கட்டுக்குள் வைத்திருப்பவர் ஈஸ்வரன்.
இதில் ஜீவஹ என்ற வார்த்தைக்கு ஈஸ்வரன் என்ற பொருள் கொள்ள வேண்டும்.
எல்லா ஜீவர்களுக்கும் உணர்வு சக்தியை கொடுத்து கொண்டிருப்பவர்

காலோ மாயாமயே ஜீவே ஜீவ ஆத்மனி மய்யஜே |
ஆத்மா கேவல ஆத்மஸ்தோ2 விகல்பாபாயலக்ஷண: || 27 ||

கடைசியில் ஈஸ்வரனையே பிறப்பற்ற பிரம்ம தத்துவத்தில் ஒடுக்கிவிட வேண்டும்.
சாஸ்திரத்தையும், குருவையும் கூட இதில் ஒடுக்கி விட வேண்டும்.
ஆத்மா கேவல லக்ஷணஹ – ஆத்மா இரண்டற்றதாக தன்னிடத்திலே இருக்கின்றது
விகல்ப அபாய லக்ஷணஹ – இத் பிளவற்ற தன்மையுடையதாக இருக்கின்றது
ஞானியும் எப்பொழுதும் தன்னிடத்திலேதான் மகிழ்ந்திருப்பான். இது ஆத்மஞான நிலையை எடுத்துக் காட்டுகின்றது.

ஏவமன்வீக்ஷமாணஸ்ய கத2ம் வைகல்பிகோ ப்4ரம: |
மனஸோ ஹ்ருதி3 திஷ்டே2த வ்யோம்னீவார்கோத3யே தம: || 28 ||

இவ்விதம் ஞானம் அடைந்துவிட்டால் சம்சாரியாக இருக்க முடியாது. இவ்வாறு ஆத்மாவை விசாரம் செய்து
அதை அறிந்து கொண்டவனுக்கு எப்படி இருமையினால் துயரம் வரும். மனதிலிருக்கும் இந்த சம்சாரமானது இதயத்திற்குள் எப்படி வரும்.
இது ஆகாயத்தில் சூரியன் வந்தவுடன் இருள் நீங்கிவிடுவது போல சம்சாரமும் ஆத்மஞானம் வந்தவுடன் மறைந்து விடும்.

ஏஷ ஸாங்க்2யவிதி4: ப்ரோக்த: ஸம்ஶயக்3ரந்தி2பே3த3ன: |
ப்ரதிலோமானுலோமாப்4யாம் பராவரத்3ருஶ மயா || 29 ||

இந்த ஆத்மஞானம் என்னால் உபதேசிக்கப்பட்டது. காரண-காரியமான அனைத்தையும் சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்ற
என்னால் அத்யாரோப-அபவாதம் என்ற முறையில் உபதேசிக்கப்பட்டது. இந்தப் பாதையானது மனதிலிருக்கும் மோகத்தை அழிக்கக்கூடியது.
இந்த ஞானத்தை நன்கு புரிந்து உணர்ந்து கொள்வதற்கு மனமாற்றம் தேவை.
மனதிலுள்ள ரஜோ,தமோ குணத்தை நீக்கி சத்துவ குணத்தை மட்டும் வைத்திருக்க வேண்டும்.

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -17–திதிக்ஷாவின் பெருமையும், முக்கியத்துவம்-

ஶ்ரீபா3த3ராணிருவாச
ஸ ஏவமாஶம்ஸித உத்தவேன பா4க3வதமுக்2யேன தா3ஶார்ஹமுக்2ய: |
ஸபா4ஜயன்ப்4ருத்யவசோ முகுந்த3ஸ்தமாப3பா4ஷே ஶ்ரவணீயவீர்ய: || 1 |

பாகவத முக்யேன் – உத்தமமான பக்தனான
ஸ ஏவம் அஶம்ஸிதஹ – உத்தவரால் இவ்வாறு பிரார்த்திக்கப்பட்டதும்
யது குலத்தில் மேலானவராக இருக்கின்ற கிருஷ்ண பகவான் உத்தவருடைய உயர்ந்த, சிறப்பான கேள்வியை பாராட்டி,
அங்கீகரித்து அவருக்கு பதிலளித்தார்.
ஶ்ரவனீய வீர்யஹ – பகவானைப் பற்றியும், அவரது வார்த்தைகளையும் கேட்க தகுந்தவைகள்

ஶ்ரீபகவானுவாச
பார்ஹஸ்பத்ய ஸ நாஸ்த்யத்ர ஸாது4ர்வைது3ர்ஜனேரிதை: |
து3ரக்தைர்பி4ன்னமாத்மானம் ய: ஸமாதா4துமீஶ்வர: || 2 ||

பகவான் கிருஷ்ணர் கூறுகிறார்.
பிரஜாபதியின் சீடனான உத்தவா! தீயமனிதர்களால் அவமதிக்கப்பட்ட சொற்களாலும், நடத்தைகளாலும் உடைந்த,
தாக்கப்பட்ட மனதை மீண்டும் பழைய நிலைக்கு கொண்டு வரும் சக்தியுடைய சாதுவை இந்த உலகத்தில் பார்ப்பது மிகவும் அரிது.

ந ததா2 தப்யதே வித்3த4: புமான்பா3ணைஸ்து மர்மகை3: |
யதா2 துத3ந்தி மர்மஸ்தா2 ஹ்யஸ்தாம் புருஷேஷவ: || 3 ||

உடலில் அதிக வலி கொடுக்ககூடிய இடத்தில் எயத அம்பு கொடுக்கும் வலியை விட யாராவது சுடு வார்த்தைகளால் திட்டினால்
அதனால மனதில் ஏற்படும் வலியானது அதிகமாக இருக்கும்.
தீயினால் சுட்ட புண் உள்ளாறுமே ஆறாது நாவினால் சுட்ட வடு.என்ற வள்ளுவரின் வாக்கை இதனுடன் ஒப்பிட்டு பார்த்து மேலும் விளக்கம் பெறலாம்..

கதயந்தி மஹத்புண்யமிதிஹாஸமிஹோத்4த4வ |
தமஹம் வர்ணயிஶ்யாமி நிபோ3த4 ஸுஸமாஹித: || 4 ||

உத்தவா! இதை பற்றிய ஒரு கதை இருக்கின்றது. மேலான, சிறந்த இதிகாசம் அது.
ஒருவனுடைய புண்ணியமான கதையை சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அந்தக் கதையை நான் உனக்கு சொல்லப்போகின்றேன்.
ஒருமுகப்படுத்தப்பட்ட மனதுடன் கேட்டு பயனடைவாயாக.

கேனசித்3பி4க்ஷுணா கீ3தம் பரிபூதேன து3ர்ஜனை: |
ஸ்மரதா த்4ருதியுக்தேன விபாகம் நிஜகர்மணாம் || 5 ||

யாரோ ஒரு சந்நியாஸியைப் போன்ற ஒருவரால் உபதேசிக்கப்பட்ட கருத்து இருக்கிறது. அவன் எப்படி இருந்து பிறகு சந்நியாஸியாக
உயர்ந்தான் என்பதையும் சொல்கிறேன். தீய ஜனங்களால் தாக்கப்பட்டு கொண்டிருந்தவரைப் பற்றி சொல்கிறேன்.
இந்த அனுபவங்கள் கொடுக்கும் அறிவைக் கொண்டும், உறுதியான மனதைக் கொண்டும் எப்படி தாங்கிக் கொண்டான் என்பதையும்,
பிராரப்த பலனை எப்படி அனுபவித்தான் என்பதையும் கூறுகிறேன். நம்மை சுற்றியிருப்பவர்கள் நம்மை சரியாக புரிந்து கொள்ளாமல் இருப்பார்கள்.
தன்னுடைய பிராரப்த பலனை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரு பிக்ஷூவின் கதை இது.
விபாகம் – துக்கம்,
துக்கம் இரண்டு வகையாக இருக்கிறது அவைகள்
1. பரிஹர்த்ய துக்கம் – பொறுமையுடன் அனுபவிக்க வேண்டும்., 2.அபரிஹாரம் துக்கம் – சகித்துக் கொள்ள வேண்டியது.
அதாவது 1. நம்மாலே நீக்கி கொள்ளக்கூடிய துயரங்கள், 2. நம்மாலோ நீக்க முடியாத துயரங்கள்.
த்ருதியுக்தேன – கர்மபலனை உறுதியான மனதுடன் சகித்துக் கொண்டு இருத்தல்
ஸ்மரதா – சாஸ்திரத்திலிருந்து அடைந்த அறிவுடன் இந்த நிலையை அனுபவித்துக் கொண்டிருத்தல்
இப்படிபட்ட சாதுவின் உபதேசத்தைக் கூறப்போகிறேன்.

அவந்திஷு த்3விஜ: கஶ்சிதா3ஸீதா3ட்4யதம: ஶ்ரியா |
வார்தாவ்ருத்தி: கத3ர்யஸ்து காமீ லுப்3தோ4ऽதிகோபன: || 6 ||

அவந்தி என்கின்ற தேசத்தில் யாரோ ஒரு பிராமணன் இருந்தார். பெரும் செல்வந்தராக இருந்தார். இவர் வியாபாரம், விவசாயம்
செய்து கொண்டிருந்தார். அதேசமயம் அவர் தன்னைச் சார்ந்தவர்களான மனைவி, பிள்ளைகளை, நல்லவர்களை, வேலைக்காரர்களை,
விருந்தினரை துன்புறுத்திக் கொண்டிருந்தார். தேவதைகளையும் திட்டிக் கொண்டிருந்தார். மேலும் பேராசையுடையவராகவும்,
பொருளாசையுடையவராகவும், அதிக கோபக்காரனாகவும், விதவிதமான சுகத்தை அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற ஆசைப்படுபவராகவும் வாழ்ந்து வந்தார்.

ஞாதயோ தித2யஸ்தஸ்ய வாங்மாத்ரேணாபி நார்சிதா: |
ஶூன்யாவஸத2 ஆத்மாபி காலே காமைரனர்சித: || 7 ||

இவர் உறவினர்களுக்கும், விருந்தினர்களுக்கும் எந்தவிதத்திலும் உதவியும் செய்யவில்லை, நன்மையும் செய்யவில்லை.
நல்ல வார்த்தைகளை கூறி உபசரிக்கவுமில்லை. இவன் வசிக்கும் இடம் சூன்யமாக இருந்தது. லட்சுமிகரமாக இல்லை,
களையாக இல்லை. தன்னுடைய மகிழ்ச்சிக்காக எதையும் கொடுக்கவில்லை, தானும் மகிழ்ந்திருக்கவில்லை.

து3ஹஶீலஸ்ய கத3ர்யஸ்ய த்3ருஹ்யந்தே புத்ரபா3ந்த4வா: |
தா3ரா து3ஹிதரோ ப்4ருத்யா விஷண்ணா நாசரன்ப்ரியம் || 8 ||

இவரது தீய குணத்தினால் எல்லோரையும் இம்சைப் படுத்திக் கொண்டிருந்தால் இவரது பிள்ளைகள், மனைவி, உறவினர்கள்
அவரிடம் வெறுப்பைத்தான் காட்டிக் கொண்டு இருந்தார்கள். அன்பை கொடுக்கவில்லை, வெறுத்தார்கள்.
மனைவியும் மகன்களும, வேலையாட்களும் இவனால் வேதனை அடைந்தவர்களாக இருப்பதால்
அவர்களும் இவனிடத்தில் அன்பாக நடந்து கொள்ளவில்லை.

தஸ்யைவம் யக்ஷவித்தஸ்ய ச்யுதஸ்யோப4யலோகத: |
த4ர்மகாமவிஹீனஸ்ய சுக்ருது4: பஞ்சபா4கி3ன: || 9 ||

அவன் தான் சேர்த்த பணத்தை பூதத்தைப்போன்று பாதுகாத்து கொண்டிருந்தான். அதில் மட்டும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தான்.
இகலோகத்தில் அன்பையும், இன்பத்தையும், பரலோக இன்பத்தையும் இழந்தவனாக இருந்தான். தர்மமும், பற்றற்ற மனநிலையும்
இவனிடத்தில் இல்லாததால் இந்த நிலையை அடைந்திருந்தான். ஐந்து பேர்களுடைய அன்பையும், ஆசிர்வாதத்தையும், இழந்தவன்.
அவர்களுடைய வெறுப்பை மட்டும் பெற்றுக் கொண்டிருந்தான்.
ஐந்து பேர்கள் என்பது இறைவன், ரிஷிகள், பித்ருக்கள், மனிதர்கள், விலங்குகள்-பறவைகள் ஆகியவர்களாகும்
யக்ஷவித்தன் – கருமி

தத3வத்4யானவிஸ்ரஸ்த புண்யஸ்கந்த4ஸ்ய பூ4ரித3 |
அர்தே2ऽப்யகச்ச2ன்னித4னம் ப3ஹவாயாஸபரிஶ்ரம: || 10 ||

அதிக தானங்கள் செய்து கொண்டிருக்கின்ற உத்தவா! ஐந்து தேவதைகளையும் மதிக்காததால், அவர்களுக்கு செய்ய வேண்டிய
கர்மங்களை செய்யாததால், புண்ணியத்தை இழந்து விடுகிறான். இவனிடமிருந்த செல்வங்களும் கூட சென்று விட்டது.
மனைவி, மக்கள், உறவினர்களும் விட்டுவிட்டு சென்றுவிட்டார்கள். ஆனால் கஷ்டங்கள் மட்டும் இருந்து கொண்டிருந்தது.

ஞாத்யோ ஜக்3ருஹு: கிஞ்சித்கிஞ்சித்3த3ஸ்யவ உத்தவ |
தை3வத: காலத: கிஞ்சித்3ப்3ரஹ்மப3ந்தோ4ர்ந்ருபார்தி2வாத் || 11 ||

உறவினர்களால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செல்வமும் களவாடப்பட்டுவிட்டது. திருடர்களால் கொஞ்சம் திருடப்பட்டுவிட்டது.
இயற்கையாக கொஞ்சம் அழிந்துவிட்டது. காலத்தை சரியாக பயன்படுததாத காரணத்தால் சிறிது அழிந்துவிட்டது.
மீதியுள்ள செல்வங்களை அரசாங்கத்தாலும், மற்றவர்களாலும் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டது.

ஸ ஏவம் த்3ரவிணே நஷ்டே த4ர்மகாமவிவர்ஜித: |
உபேக்ஷிதஶ்ச ஸ்வஜனைஶ்சிந்தாமாப து3ரத்யயாம் || 12 ||

அவனிடமிருந்து இவ்வாறெல்லாம் செல்வம் கரைந்தவுடன் இன்பமும், தர்மமும் அவனை விட்டு சென்று விட்டன.
சுற்றியிருக்கின்ற உறவினர்கள், நண்பர்கள் அனைவரும் இவனை விட்டு விலகிவிட்டார்கள்.
இந்த நிலையில் தாங்கமுடியாத வேதனையில் ஆழ்ந்துவிட்டான்.

தஸ்யைவம் த்4யாயதோ தீர்க4ம் நஷ்டராயஸ்தபஸ்வின: |
கி2த்3யதோ பா3ஷ்பகண்ட2ஸ்ய நிர்வேத3: ஸுமஹானபூ4த் || 13 ||

இவ்வாறு அதிக காலம் வேதனைபட்டு கொண்டிருந்த இவனுக்கு அதைப்பற்றியே சிந்தனையிலே இருந்து கொண்டிருந்தான்.
அனைத்து செல்வத்தையும் இழந்தவனாக இவன் தீராத துன்பத்தில் இருந்து கொண்டு சிந்திக்கலானான்.
ஆழ்மனதில் வேதனைப்பட்டூக் கொண்டு கண்ணீர் விட்டுகொண்டிருந்தான். குரல் ததும்ப ஆரம்பித்தது.
பிறகு இவனுக்கு மிக உயர்ந்த விரக்தி ஏற்பட்டுவிட்டது.

ஸ சாஹேத3மஹோ கஷ்டம் ப்ருதா2த்மா மேऽனுதாபித: |
ந த4ர்மாய ந காமாய யஸ்யார்தா2யாஸ ஈத்3ருஶ: || 14 ||

அவன் இவ்விதம் தனக்குள் பேசிக் கொண்டான். அய்யோ! என்னுடைய ஆத்மா, உடல், மனம் எந்தவித பயனில்லாமல்
வேதனைப்படுத்தப்பட்டது தர்மமும் செய்யவில்லை. எந்தவிட இன்பத்தையும் அனுபவிக்கவில்லை.
இப்படிப்பட்ட நிலையிலுள்ள நான் செல்வத்தை கஷ்டப்பட்டு சேர்த்து எதற்கும் பயனில்லாமல் கஷ்டங்களைத்தான் அனுபவித்தேன்.

ப்ராயேணாதா2: கத3ர்யாணாம் ந ஸுகா2ய கதா3சன |
இஹ சாத்மோபதாபாய ம்ருதஸ்ய நரகாய ச || 15 ||

பொதுவாக கருமிகளில் கையில் இருக்கின்ற செல்வம் அவர்களின் சுகத்திற்காகவும், இன்பத்திற்காகவும், பயன்படாது.
மற்றவர்களுக்கும் பயன்படாது. இந்த லோகத்தில் இருக்கும்போது இந்த உடல் செல்வத்தின் வசத்தில் இருப்பதனால் துயரத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும்.
இறந்தபிறகு நரகத்திற்குத்தான் செல்ல நேரிடும். இவ்வுலகத்தில் அந்த செல்வம் துயரத்தைத்தான் கொடுத்து கொண்டிருக்கும்.

யஶோ யஶஸ்வினாம் ஶுத்3த4ம் ஶ்லாக்4யா யே கு3ணினாம் கு3ணா: |
லோப4: ஸ்வல்போऽபி தான்ஹந்தி ஶ்வித்ரோ ரூபமிவேப்ஸிதம் || 16 ||

ஶுத்தம் யஶஹ – நேர்மையோடு அடைந்த புகழானது
ஶ்லாக்யா குணாஹா – நற்குணங்கள்
ஒருவனுக்கு தகுதியுடைய புகழிருந்தால் அதை லோபம் (பகிர்ந்து கொடுக்காத குணம் ) நாசம் செய்து விடும்.
நம்மிடத்தே உள்ள லோபமானது சிறிது வந்தாலும் கூட புகழையும், நற்பண்புகளையும் அழித்து விடும்.
தோலுக்கு வரும் நோயானது ஒருவனுடைய உடலழகை அழித்து விடுகின்றது போல இந்த லோபம்
பணத்தின் மீது உள்ள ஆசை புகழையும், நற்குணத்தையும் அழித்துவிடும்.

அர்த2ஸ்ய ஸாத4னே ஸித்3தே4 உத்கர்ஷ ரக்ஷேணே வ்யயே |
நாஶோப்போ4க3 ஆயாஸஸ்த்ராஸ்ஶ்சிந்தா ப்4ரமோ ந்ருணாம் || 17 ||

பணத்தை சம்பாதித்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும். பணம் வந்தடைந்தாலும் மேலும் மேலும் சம்பாதிக்க வேண்டும், பாதுகாக்க வேண்டும்.
சரியாக செலவு செய்தால் அழிந்து போகும், சுகத்தை அனுபவித்தலுக்கு பயன்படுத்த வேண்டும்.
இவ்வாறு பணத்தை அடைவதற்கு நன்றாக உழைக்க வேண்டும். இதனால் காலமும், உடல் நலமும் செலவழிந்து விடும்.
மேலும் தன்னை விட்டு போய்விடக்கூடாது என்ற பயமும் வந்து விடும். பணத்தையே நினைத்துக் கொண்டிருந்தால்
அதனை பெருக்க வேண்டும் என்றும், பாதுகாக்க வேண்டும் என்றும் எப்பொழுதும் சிந்தித்துக் கொண்டிருப்பான்.
எப்படி செலவு செய்ய வேண்டும் என்று சிந்திக்க வைக்கும். இந்த பணம் ஒருவனுடைய புத்தியை செயல்பட விடாமல்
மதிமயக்கத்தை கொடுத்து விடும். இவ்வாறெல்லாம் பணவிஷயத்தில் நிகழ்கின்றன.

ஸ்தேயம் ஹிம்ஸாந்ருதம் த3ம்ப4: காம: க்ரோத4: ஸ்மயோ மத3: |
பே4தோ3 வைரமவிஶ்வாஸ: ஸம்ஸ்பர்தா4 வ்யஸனானி ச || 18 ||

ஏதே பஞ்சத3ஶானர்தா2 ஹ்யர்த2மூலா மதா ந்ருணாம் |
தஸ்மாத3னர்த2மர்தா2க்2யம் ஶ்ரேயோऽர்தீ2 தூ3ரதஸ்த்யஜேத் || 19 ||

பணம் என்னென்ன காரியங்கள் செய்யும் என்பது கூறப்படுகிறது. இது பதினைந்து வகையான அசுர குணங்களை
கொண்டு வந்து சேர்த்துவிடும்.
அவைகளில் ஆறு குணங்கள் பணத்தை அடைய வேண்டும் என்ற முயற்சிக்கும் போது வந்தடைவது.
அடுத்த ஒன்பது குணங்கள் பணத்தை அடைந்த பிறகு அடையும் குணங்கள்.
பணம் சம்பாதிக்கும் முயற்சியில் உள்ளவர்களிடையே இருக்கும் அசுர குணங்கள்
1. ஸ்தேயம் – திருடுதல், பிறருடைய பணத்தை, உழைப்பை, காலத்தை அபகரித்தல்
2. ஹிம்சை – மற்றவர்களை துன்புறுத்தல்
3. அநிருதம் – பொய்கூறுதல், ஏமாற்றுதல், நம்பிக்கை துரோகம் செய்தல்
4. தம்பஹ – பணத்துக்காக நடித்தல், இல்லாததை இருப்பதாக காட்டுதல், இருப்பதை பெரிதுபடுத்திக் கூறுதல்
5. காமஹ – ஆசை
6. க்ரோதம் – கோபம்
பணம் வந்தபிறகு வந்து சேர்கின்ற குணங்கள்
1. ஸ்மயஹ – உயர்வு மனப்பான்மை, மனதுக்குள் தன்னை உயர்வாக நினைத்துக் கொண்டு கர்வத்துடன் இருத்தல்
2. மதஹ – மற்றவர்களை சொல்லாலும், செயலாலும் அவமதித்தல்
3. பேதஹ – யாருடனும் ஒத்துப்போகாமல் இருத்தல், தான் நினைப்பதுதான் சரி என்ற ஆணவம், யாருடைய ஆலோசனையையும் கேட்காத குணம்
4. வைரம் – பகைமையை வளர்த்துவிடும்
5. அவிஶ்வாஸம் – நம்பிக்கையின்மையை வளர்த்துவிடும். யார் மீதும் நம்பிக்கை வைக்காத குணம்
6. ஸம்ஸ்பர்தா – போட்டி, பந்தயம்
7. மதுவுக்கு அடிமையாகி விடுதல்
8. மாதுவுக்கு அடிமையாகி விடுதல்
9. சூதுவுக்கு அடிமையாகி விடுதல்
மேற்கண்ட பதினைந்து தீய குணங்கள் பணத்தையே மூலமாக கொண்டுள்ளது. பணம் என்கின்ற ஒன்று தீமையைத்தான் கொடுக்கிறது.
தனக்கு மேலான நன்மை வர வேண்டும் என்று விரும்புபவன் பணத்தை அடைய வேண்டும் ஆசையிலிருந்து வெகு தூரம் விலகி நிற்க வேண்டும்.
இது உடலாரோக்கியம், மன ஆரோக்கியம் இரண்டையும் கெடுத்துவிடும் தன்மையுடையது

பி4த்3யந்தே ப்4ராதரோ தா3ரா: பிதர: ஸுஹ்ருத3ஸ்ததா2 |
ஏகாஸ்னிக்3தா4: காகிணினா ஸத்3ய: ஸர்வேऽரய: க்ருதா: || 20 ||

பித்யந்தே – உடைந்துவிடும்
சகோதர, சகோதரிகள், மனைவி, பங்காளிகள், உறவினர்கள், நண்பர்கள் போன்ற உறவுகளிடத்தில் உள்ள அன்பை கெடுத்துவிடும்.
யாரோ ஒருவரிடத்தில் நல்ல நட்பு இருந்திருந்தாலும் அதுவும் செல்வம் கெடுத்துவிடும். சிறிதளவு பணமே இவ்வளவையும் செய்து விடும்.
விரைவிலேயே முன்சொல்லிய அனைவரும் பகைவர்களாகி விடுவார்கள்

அர்தே2னால்பீயஸா ஹயேதே ஸ்ம்ரப்3தா4 தீப்தமன்யவ: |
த்யஜந்த்யாஶு ஸ்ப்ருதோ4 க்3னந்தி ஸஹஸோத்ஸ்ருஜ்ய ஸௌஹ்ருதம் || 21 ||

அதிகமான செல்வம் உயிருக்கே ஆபத்தை விளைவிக்கும். நாமே பகைவர்களை உருவாக்கிக் கொள்வோம்.
சிறிதளவு பணமே சிலருக்கு நம் மீது கோபத்தை ஏற்படுத்திவிடும். எனென்றால் பணத்தினால் அவர்களுடைய மனதை புண்படுத்தி
விடுவதால் இவ்வாறு நேரிடும். அவர்களும் உடனே நம்முடைய அன்பை விட்டுவிட்டு பகைவர்களாக மாறி கொலை செய்யவும் துணிந்துவிடுவார்கள்.

லப்3த்4வா ஜன்மாமரப்ரார்த்2யம் மானுஷ்யம் தத்3த்3விஜாக்3ர்யதாம் |
தத3னாத்3த3த்ய யே ஸ்வார்த2ம் க்4னந்தி யாந்த்யஶுபா4ம் க3திம் || 22 ||

சரீரத்தின் மேன்மை புகழப்படுகிறது.
அமர ப்ரார்தயம் – தேவர்களாலும் அடைய வேண்டும் என்று விரும்பப்படுகின்ற
ஜன்ம மானுஷ்யம் லப்த்வா – மனித உடலை அடைந்து
தத் த்விஜாக்ர்யதாம் – ஒரு பிராமண குலத்தில் பிறந்தும்
ஸ்வார்தம் தத் அனாத்3த3த்ய – மனித சரீரத்தினால் மட்டும் அடையக்கூடிய லட்சியத்தை அடையும் முயற்சி செய்யாமல்
யே ஸ்வார்தம் க்னந்தி – அந்த லட்சியத்தை கொலை செய்துவிட்டு,
யாந்த்யஸுபாம் கதிம் – இகலோகத்திலும், பரலோகத்திலும் துயரமான நிலையையே அடைகிறார்கள்

ஸ்வர்கா3பவர்க3யோத்3வாரம் ப்ராப்ய லோகமிமம் புமான் |
த்ரவிணே கோ னுஷஜ்ஜேத மர்த்யோऽனர்த2ஸ்ய தா4மனி || 23 ||

ஸ்வர்காபர்கய்த்வாரம் – தர்மத்தை பின்பற்றி வாழ்வதால் கிடைக்கும் புண்ணியத்தால் சொர்க்கத்திற்கும், மோட்சத்திற்கும் வாயிலாக இருக்கின்ற
இமம் லோக ப்ராப்ய – இந்த உலகத்தில் மனிதப்பிறவி அடைந்து, கர்மயோகப்படி வாழ்ந்து மோட்சத்தை அடைவதற்கு தகுதிஅடைகின்றனர்
அனர்த்தஸ்ய தாமனி – அழிவுக்கு இருப்பிடமாக இருக்கின்ற
த்ரவனே- பொருட்களுக்காக, பணத்துக்காக
நஹ அனுஷஜ்ஜேத – எந்தவொரு அறிவுடையவன் பணத்துக்காக சொர்க்கத்தையோ, மோட்சத்தையோ அடையும் வாய்ப்பை இழப்பான்

தே3வர்ஷிபித்ருபூ4தானி ஞாதீன்பந்தூ4ம்ஶ்ச பா4கி3ன: |
அஸம்விப4ஜ்ய சாத்மானம் யக்ஷவித்த: பதத்யத4: || 24 ||

எந்தவொரு மனிதனும் பஞ்சமகா யக்ஞத்துடன் வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்ள வேண்டும். அவைகள்
1. ஈஸ்வர வழிபாடு,
2. ரிஷிவழிபாடு – ரிஷிகளின் நூல்களை படித்தல், அதன்படி வாழ்தல்,
3. பித்ரு யக்ஞம் – நம்முடைய முன்னோர்களை வழிபடுதல்,
4. பூதானி – மற்ற உயிரினங்களை போற்றுதல்,
5. மனுஷ்ய யக்ஞம் – மனிதர்களை போற்றுதல்
இந்த ஐந்து பேர்களுக்கும் நாம் ஒவ்வொருவரும் கடன்பட்டிருக்கின்றோம். தனக்கு செய்ய வேண்டியவைகளை செய்து கொள்ள வேண்டும்.
அவர்களுக்கு செய்ய வேண்டியதை செய்யாமல், கொடுக்க வேண்டியதை கொடுக்காமல், பணத்தை சம்பாதித்துக் காப்பாற்றிக் கொண்டு
வருபவன் கீழே விழுகின்றான், தாழ்ந்த நிலைக்கு சென்று விடுவான்.

வ்யர்த2யார்தே2ஹயா வித்தம் ப்ரமத்தஸ்ய வயோ ப3லம் |
குஶலா யேன ஸித்4யந்தி ஜரட2: கிம் நு ஸாத4யே || 25 ||

சில அறிவுடையவர்கள் மூன்றுவிதமான ஐஸ்வர்யங்களான செல்வம், வயது, சக்தி வைத்து பயன்படுத்தி நல்ல நிலையுடன் இருக்கின்றார்கள்.
என்னைப்போன்ற சிலர் இவைகளை இழந்து எதை சம்பாதிக்க முடியும். பணத்தின் மீதுள்ள ஆசையானது எனக்கு எந்தவிதத்திலும் உதவவில்லை.
இப்படிபட்ட பைத்தியக்காரனான நான் இந்த மூன்றையும் இழந்து விட்டேன். அளவுக்கு மீறி எதன் மீதும் பற்று வைக்கக்கூடாது.
அப்படி வைத்தால் அது நம்மை விட்டு சென்றுவிடும். அறிவுடையவர்கள் இந்த மூன்றின் துணைக் கொண்டு,
மூன்றுவிதமான ஐஸ்வர்யங்களை பயன்படுத்தி சாதிக்கின்றார்கள், நல்ல நிலையை அடைகிறார்கள்.
வயோதிகனான எனக்கு இந்த மூன்று நிலைகளும் இப்போது கிடையாது. என்னால் எதை அடைய முடியும்?

கஸ்மாத்ஸங்க்லிஶ்யதே வித்3வான்வ்யர்த2யார்தே2ஹயாஸக்ருத் |
கஸ்யசின்மாயயா நூனம் லோகோऽயம் ஸுவிமோஹித: || 26 ||

செல்வத்தால் சுகம் வருவதில்லை. ஒருவனுடைய இன்ப-துன்பத்திற்கு பணம் காரணமில்லை. இது மனநிறைவுக்கும் காரணமில்லை.
இதை மற்றவர்களிடம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும் அனைவரும் பணத்தை அடைய வேண்டும் என்று தொடர்ந்து முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.
இந்த மோகத்துக் காரணம் பகவானுடைய மாயைதான். யாரை சரணடைந்தால் இந்த மோகத்திலிருந்து விடுபட முடியுமோ
அவரை சரணடையாமல் செல்வத்தினால் பாதுகாப்பையும், சுகத்தையும் அடையலாம் என்று எண்ணிக் கொண்டு அதை அடைய பேராசைப்படுகிறார்கள்.
படித்தவர்கள் கூட பணத்தின் மீது பற்று வைத்து அதை அடைவதற்கு மிகவும் கஷ்டத்துடன் முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.
பணத்தின் மீதுள்ள பேராசையினால் எந்த பலனையும் கிடைக்காது என்று தெரிந்திருந்தும் அதையே மீண்டும் மீண்டும் நாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
கண்டிப்பாக (நூனம்) யாரோ ஒருவனுடைய மாயையினால் இந்த உலகம் மோகத்துள்ளாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

கிம் த4னைர்த4தனதை3ர்வா கிம் காமைர்வா காமதைருத |
ம்ருத்யுனா க்3ரஸ்யமானஸ்ய கர்மபி4ர்வோத ஜன்மதை: || 27 ||

கிம் த4னைஹி – பணத்தினால் என்ன பலன்? அது வந்தாலும், வராவிட்டாலும் எனக்கென்ன?
தனைஹி வா கிம் – பணத்தைக் கொடுப்பவனாக இருந்தாலும் என்ன பயன்?
காமை வா காமதைஹி வா – இன்பத்தைக் கொடுக்கும் பொருளினால் என்ன பயன்?
இன்பத்தைக் கொடுக்கும் மனிதர்களால் என்ன பயன்?
ம்ருத்யுனா க்ரஸ்யமானஸ்ய – இவைகளனைத்தும் மரணத்தின் பிடியில் இருக்கின்றது.
கர்மபிஹி உத ஜன்மதைஹி- நாம் செய்யும் தர்ம செயல்களனைத்தும் புண்ணியத்தைக் கொடுக்கும்,
அதனால் என்ன பயன்? பிறப்பு, இறப்பு காரணமாக இருக்கின்ற புண்ணிய கர்மங்களால் பயனொன்றுமில்லை.

நூனம் மே ப4க3வாம்ஸ்துஷ்ட: ஸர்வதே3வமயோ ஹரி: |
யேன நீதோ த3ஶாமேதாம் நிர்வேத3ஶ்சாத்மன: ப்லவ: || 28 ||

நூனம் மே பக்வாம் துஷ்டஹ – நிச்சயமாக பகவான் என்னிடம் மகிழ்ந்திருக்கிறார்
ஸர்வ தேவமயோ ஹரி: – எல்லா தேவதைகளாகவும் இருக்கின்ற ஸ்ரீஹரி பகவான்
யேன நீதய தஶாமேதாம் – என்மீது வைத்தன் அன்பினால்தான் நான் இந்த நிலைக்கு வந்திருக்கின்றேன்
நிர்வேதஶ்சாத்மனஹ ப்லவஹ – உலகிலுள்ள இன்பத்தைக் கொடுக்கின்ற பொருட்களின் மீதுள்ள வைராக்கியம்தான்
ஜீவனுக்கு சம்சாரக் கடலை கடக்க உதவும் படகாகும்.

ஸோऽஹம் காலாவஶேஷேண ஶோஷயிஷ்யேऽங்க3மாத்மன: |
அப்ரமத்தோऽகி2லஸ்வார்தே2 யதி3 ஸ்யாத்ஸித்3த4 ஆத்மனி || 29 ||

ஸஹ அஹம் – இந்த நிலையை அடைந்த நான்
கால அவஶேஷேண – மீதியிருக்கின்ற காலத்தில்
யத் ஸ்யாத் – எனக்கு வாழும் காலமிருந்தால்
ஆத்மனி ஸித்த – யாரையும் குறைகூறாமல் என்னிடத்திலே மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பேன்
ஆத்மன அங்கம் – என்னுடைய மனதையும், உடலையும்
ஸோஷயிஷ்யே – தவத்தில் ஈடுபடுத்திக் கொள்வேன்
அப்ரமத்தஹ அகில ஸ்வார்த – இனிமேல் மிகவும் கவனமாக இருந்து கொண்டு
ஸித்த ஆத்மனி – என்னுடைய முக்கியமான புருஷார்த்தமான லட்சியத்தில் இருப்பேன்.

தத்ர மாமனுமோதே3ரந்த்3தேவாஸ்த்ரிபு4வனேஶ்வரா: |
முஹூர்தேன ப்3ரஹ்மலோகம் க2ட்வாங்க3: ஸமஸாத்4யத் || 30 ||

த்ரிபுவனேஶ்வரா தேவா – மூன்று உலகத்திலும் இருக்கும் ஈஸ்வரனும், எல்லா தேவதைகளும்
தத்ர மாமனுமோதே3ரன் – இந்த நிலையிலுள்ள இந்த நேரத்தில் எனக்கு வழிகாட்டுவார்கள், உதவுவார்கள், அனுக்கிரஹம் செய்வார்கள்.
கத்வாங்கஹ – கட்வாங்கன் என்ற அரசன்
முஹுர்தேன ப்ரஹ்மலோகம் – குறுகிய காலத்தில் பிரம்மலோகத்தை
ஸமஸாத்யத் – அடைந்து அங்கிருந்து கிரம முக்தி அடைந்தார்.
ஒரு முகூர்த்த காலத்திலே கட்வாங்க ராஜா மோட்சத்தை அடைந்ததைப் போன்று எனக்கிருக்கும் மீதியுள்ள காலத்தில் நானும்
முயற்சி செய்து மோட்சத்தை அடைவேன் என்று தன்னம்பிக்கை கொண்டுள்ளார் என்று இதிலிருந்து அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.

ஶ்ரீபகவான் உவாச
இத்யபி4ப்ரேத்ய மனஸா ஹ்யாவந்த்யோ த்3விஜஸத்தம: |
உன்முச்ய ஹ்ருத3யக்3ரந்தீ2ன்ஶாந்தோ பி4க்ஷுரபூ4ன்முனி: || 31 ||

ஸ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.
இதி அபிப்ரேத்ய மனஸா – இவ்விதம் மனதில் சிந்தனையை மேற்கொண்ட
அவந்த்ய த்விதஸத்தம– அவந்தி தேசத்தை சேர்ந்த உத்தமனான இந்த பிராமணன்
உன்முச்ய ஹ்ருத்யக்ரந்தீ – இதயத்திலுள்ள முடிச்சுக்களான ராக-துவேஷங்களை முழுவதும் நீங்கப்பெற்று, அகங்காரம், மமகாரம்
இவைகளெல்லாம் நீங்கப்பெற்று, சம்சாரத்தை கொடுக்கின்ற எண்ணங்கள் யாவையும் நீக்கிவிட்டு
ஶாந்தஹ – மனவமைதியை, மனநிறைவை அடைந்தவனாக
பிக்ஷுஹு அபூ4த் முனிஹி – சந்நியாஸ வாழ்க்கை முறையை ஏற்றுக் கொண்டான்.

ஸ சசார மஹீமேதாம் ஸம்யதாத்மேந்த்ரியானில: |
பி4க்ஷார்த2ம் நக3ரக்3ராமானஸங்கோऽலக்ஷிதோऽவிஶத் || 32 ||

சந்நியாஸம் இருவகையாக இருக்கிறது. ஆத்மஞானத்தை அடைந்தபிறகு எடுத்துக் கொள்கின்ற சந்நியாஸம்,
ஆத்மஞானத்தை அடைவதற்கு எடுத்துக் கொள்கின்ற சந்நியாஸம்.

ஸஹ சார மஹீம் ஏதாம் – இந்த உலகத்தில் அந்த சந்நியாஸி சஞ்சரித்துக் கொண்டு இருந்தார்.
ஸம்யத் ஆத்ம் இந்திரிய அனில – உடலையும், புலன்களையும், பிராணன்களையும் (உணவு கட்டுப்பாடு), தன்னுடைய
கட்டுக்குள் வைத்துக் கொண்டு வாழ்ந்திருந்தான்
பிக்ஷார்தம் நகர கிராமன் – நகரத்துக்கும், கிராமத்துக்கும் உணவுக்காகத்தான் சென்றான்
அஸங்கஹ – எதனோடும், யாரோடும் பற்றில்லாமல் இருந்து கொண்டு
அலக்ஷிதஹ – யாரையும் கண்டுகொள்ளாமல் அலட்சியத்துடனும், யாருக்கும், எதற்கும் முக்கியத்துவம் கொடுக்காத நிலையில்
இருந்து கொண்டு, தன்னை யாரென்று காட்டிக் கொள்ளாமல் இருந்து கொண்டு
அவிஶதஹ – மக்களிடைய சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தார்.

தம் வை ப்ரவயஸம் பி4க்ஷுமவதூ4தமஸஜ்ஜனா: |
த்3ருஷ்ட்வா பர்யப4வன்ப4த்3ர ப3ஹுவீபி4: பரிபூ4திபி4: || 33 ||

நம்மை பலர் அவமதிப்பதற்கு காரணம் நாம் ஏதாவது ஒரு தவறு செய்து இருக்கின்றோமா என்று சுயபரிசோதனை செய்ய வேண்டும்.
நம்முடைய தவறாக இருந்தால் அதை திருத்திக் கொள்ளவேண்டுமே தவிர அவர் மீது கோபமோ, எரிச்சலோ கொள்ளக் கூடாது.
அதுவே நம்முடைய தவறல்ல என்று இருந்தால் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டுமென்று இதில் கூறப்பட்டிருக்கிறது.
பர்யபவன்பத்ர – உத்தவா!
அஸத் ஜனாஹா – தீய மனிதர்கள், பண்பாடற்ற மக்கள், சந்நியாஸியின் பெருமையை அறியாதவர்கள்
தம் வை ப்ரவயஸம் பிக்ஷு அவதூதம் – அந்த வயதான சாதுவான, சந்நியாஸியை
த்ருஷ்ட்வா – பார்த்து
பஹுவீபி: பர்பூதிபி: – அவரை பலவிதமாக அவமதித்தனர், பரிகாசம் செய்தனர்.

கேசித் த்ரிவேணும் ஜக்3ருஹுரேகே பாத்ரம் கமண்டலும் |
பீட2ம் சைகே க்ஷஸூத்ரம் ச கந்தா2ம் சீராணி கேசன || 34 ||

சிலர் அவர் கையிலுள்ள தடியை பிடுங்கிக் கொண்டார்கள். அவரிடம் உள்ள பிக்ஷை பாத்திரத்தையும், கமண்டலத்தையும்,
உட்காருவதற்கு வைத்திருந்த இருக்கையையும், ஜபமாலையையும் பிடுங்கிக் கொண்டார்கள்.
அவரது கிழிந்த உடையை இழுத்து பிடித்து விளையாடினார்கள்

ப்ராதா3ய ச புனஸ்தானி த3ர்ஶிதான்யாத3 துர்முனே: |
அன்னம் ச பை4க்ஷ்யஸம்பன்னம் பு4ஞ்ஜானஸ்ய ஸரீத்தடே || 35 ||

மூத்ரயந்தி ச பாபிஷ்டா: ஷ்டீவந்த்யஸ்ய ச மூர்த4னி |
யத்வாசம் வாசயந்தி தாட்3யந்தி ந வக்தி சேத் ||| 36 ||

அவரிடமிருந்து பிடுங்கியவற்றையெல்லாம் மீண்டும் கொடுத்து விடுவது போல கொடுத்து மீண்டும் பிடுங்கிக் கொள்வார்கள்.
ஆற்றங்கரையோரத்தில் அமர்ந்து கொண்டு பிட்சையெடுத்த உணவை சாப்பிடும் போது தொந்தரவு கொடுப்பார்கள்.
அவர்மீது எச்சிலை துப்புவார்கள். அவர் தூய்மைப்படுத்தி வைத்திருந்தை இடத்தில் மூத்திரத்தை பெய்து அசுத்தப்படுத்துவார்கள்.
இவ்வளவையும் சகித்துக் கொண்டு அமைதியாக இருந்தார். இவரை எவ்வாறேனும் பேச வைக்கவேண்டுமென்று மேலும்
மேலும் துன்பத்தைக் கொடுத்தார்கள். பேசாமல் இருந்தால் ஏதாவது ஒரு பொருளை எடுத்து அவர்மீது எறிந்து துன்பத்தைக் கொடுத்தார்கள்

தர்ஜயந்த்யபரே வாக்3பி4: ஸ்தேனோऽயமிதி வாதி3ன: |
ப3த்4னந்தி ரஜ்ஜ்வா தம் கேசித்3ப3த்4யதாம் ப3த்4யதாமிதி || 37 ||

கடும் வார்த்தைகளால் அவரை திட்டினார்கள், விமர்சித்தார்கள், மிரட்டினார்கள். அவரைத் திருடன் என்று பழி சுமத்தினார்கள்.
கயிற்றால் கட்டிவைத்தார்கள். சிலர் இவன் திருடன் கயிற்றால் கட்டிப்போடுங்கள் என்று கூச்சலிட்டனர்.

க்ஷிபந்த்யேகேऽவஜானந்த ஏஷ த4ர்மத்4வஜ: ஶட: |
க்ஷீணாவித்த இமாம் வ்ருத்திமக்3ரஹீத்ஸ்வ ஜனோஜ்38 ||ஜி2த: || 38 ||

கடினமான சொற்களால் அவரை அவமதித்தனர். இவன் தர்மத்தை பின்பற்றுகிறேன் என்று கூறிக்கொண்டு எல்லோரையும்
ஏமாற்றுகிறான் என்றும் விமர்சித்தார்கள். இவன் பணத்தை இழந்துவிட்டதால்தான் இந்த சந்நியாஸ வாழ்க்கையை எடுத்துக் கொண்டான்.
இவனுடைய உறவினர்களும் இவனை விரட்டி அடித்துவிட்டார்கள்

அஹோ ஏஷ மஹாஸாரோ த்4ருதிமாங்கிரிராடி3வ |
மௌனேன ஸாத4யத்யர்த2ம் ப3கவத்3த்3ருட4நிஶ்சய: || 39 ||

இவன் மிகவும் சக்தி வாய்ந்தவன், உயர்ந்த மலையைப் போல மனவுறுதியுடையவன் இவன் பேசாமல் இருந்து கொண்டு
அனைத்தையும் சாதித்துக் கொள்கிறான். கொக்கைப் போல பொறுமையாக இருந்து லட்சியத்தை அடைந்து சாதிக்கிறான்.
சிலபேர் கோபத்திலும் அமைதியாக இருப்பார்கள், ஆனால் உள்ளுக்குள் மன உளைச்சலுடனும், ஆத்திரத்துடனும்,
பழிவாங்கும் சமயத்தை எதிர்பார்த்து கொண்டு இருப்பார்கள். சிலர் உண்மையிலே மன அமைதியுடம் மௌனமாக இருப்பார்கள்.

இத்யேகே விஹஸந்த்யேனமேகே து3ர்வாதயந்தி ச |
தம் ப3ப3ந்து4ர்னிருருது4ர்யதா2 க்ரீட3னகம் த்3விஜம் || 40 ||

இவ்விதம் சிலர் இவரைப்பார்த்து பரிகாசம் செய்தார்கள். கடும் சொற்களால் அவமரியாதை செய்தார்கள்.
இந்த சாதுவை பறவையை கட்டும் வலையால் கட்டிப் போட்டும் விளையாடினார்கள்.

ஏவம் ஸ பௌ4திகம் து3:க2ம் தை3விகம் தை3ஹிகம் ச யத் |
போ4க்தவ்யமாத்மனோ தி3ஷ்டம் ப்ராப்தம் ப்ராப்தமபு3த்4யத || 41 ||

இந்த உலகம் கொடுக்கும் அனுபவத்தை எப்படி எடுத்துக் கொண்டால் அதன் பாதிப்பிலிருந்து விடுபடமுடியும் என்று இதில் கூறியிருக்கிறார்.
உலகமானது அனுபவங்களை ஒரே மாதிரியாகத்தான் எல்லோருக்கும் கொடுத்து கொண்டிருக்கும்.
ஆனால் அதை எவ்வாறு ஒருவனால் எடுத்துக்கொள்ளப்படுகிறது என்பதை வைத்து அவனைப் பற்றி அறியலாம்.
ஏவம் ஸஹ – இவ்விதமாக அவர்
பௌதிக துக்கம் – விலங்குகளாலும், மனிதர்களாலும் அனுபவிக்கப்படுகின்ற துயரங்கள்
தைவிக துக்கம் – இயற்கையிலிருந்து வருகின்ற துயரங்கள்
தைஹிகம் துக்கம் – நம்முடைய உடலிலிருந்து வருகின்ற துயரங்கள்
போக்தவ்யமாதமனஹ திஷ்டம் – இவைகள் என்னுடைய கர்மபலனாக வந்துள்ளது. ஆகவே இந்த துயரங்களை
அனுபவித்துத்தான் ஆக வேண்டும் என்று ஏற்றுக் கொள்ளும் மனப்பக்குவத்தை அடைந்து
ப்ராப்தம் ப்ராப்தம் அபுத்யத – இந்த மாதிரியான துக்கங்களை எப்பொழுது வந்தாலும் அவைகளை ஏற்றுக் கொண்டார்.

பரிபூ4த இமாம் கா3தா2மகா3யத நராத4ர்மை: |
பாதயத்3பி4: ஸ்வ த4ர்மஸ்தோ2 த்4ரிதிமாஸ்தாய ஸாத்த்விகீம் || 42 ||

தீய மனிதர்களால், சந்நியாஸ தர்மத்தில் நிலையாக இருப்பவருக்கு துன்பத்தைக் கொடுத்து அதிலிருந்து விலகிவிட செய்ய வேண்டும்
என்று விரும்புவர்களால் அடைகின்ற துன்பங்களை சாத்விகமான மனதுடனும், உறுதியாக இருந்து கொண்டும்,
பழிவாங்கும் எண்ணமேயில்லாமல், எரிச்சலும் அடையாமல் அமைதியான மனதுடன் இருந்து கொன்டு
இனிவரப் போகின்ற கருத்துக்களை உபதேசக்க ஆரம்பித்தார்

பிக்ஷு கீதா துவக்கம் ( 43-58)
த்3வீஜ உவாச
நாயம் ஜனோ மே ஸுக2து3:க2ஹேதுர்ன தே3வதாத்மா க்3ரஹகர்மகாலா: |
மன: பரம் காரணமாமனந்தி ஸம்ஸாரசக்ரம் பரிவர்தயேத்3யத் || 43 ||

நம்மிடமிருக்கும் பணம்தான் நம்முடைய சுக-துக்கங்களுக்குக் காரணம் என்று கூறப்படுகிறது.
மனதில் இருக்கும் சில தோஷங்கள்தான் இவைகளுக்குக் காரணம். அவைகள்
1. மனதின் பலவீனமானது அது எப்போதும் நம்மிடத்தில் இருப்பதில்லை, வெளிவிஷயங்களையேத்தான் நாடிக் கொண்டிருக்கும்.
2. மனதிற்கு எதையாவது அபிமானித்தல் என்கின்ற ஒரு குணம் உண்டு. அதுதான் சரீரத்தை நான் என்று நினைக்க வைக்கின்றது.
நான், என்னுடையது என்ற அபிமானத்துடன் இருக்கின்றது. அகங்காரம், மமகாரம் என்ற தன்மையுடையதாக இருக்கிறது
நாயம் ஜனோ மே சுக-துக்க ஹேது – நாம் அனுபவிக்கின்ற சுக-துக்கங்களுக்கு காரணம் மற்ற மனிதர்கள் அல்ல.
அவைகளுக்கு காரணம் இப்பொழுது என்னைத் துன்புறுத்திக் கொண்டிருக்கும் இந்த மனிதர்களால் அல்ல
ந தேவதா – எந்த தேவதைகளும் காரணம் அல்ல
ந ஆத்மா – என்னுடைய ஆத்மாவும் காரணம் அல்ல
ந க்ரஹகர்மகாலா: – கிரகங்களோ, கர்மவினைகளோ, காலமோ காரணம் அல்ல
மனபரம் காரணம் ஆமணந்தி – மனம்தான் முக்கிய காரணம் என்று வேதங்கள் கூறுகின்றது.
ஸம்ஸாரசக்ரம் பர்வர்தயேத்யத் – சம்சார சக்கரத்தை சுழலவைக்கின்ற மனம்தான் எல்லா இன்ப-துன்பங்களுக்கும் காரணமாகும்.

மனோ கு4ணான்வை ஸ்ருஜதே ப4லீயஸ்த்தஶ்ச
கர்மாணி விலக்ஷணானி |
ஶுக்லானி க்ருஷ்ணான்யத2 லோஹிதானி தேப்4ய:
ஸவர்ணா: ஸ்ருதயோ ப4வந்தி || 44 ||

மனம் எப்படி சம்சாரத்திற்கு காரணம் என்று இதில் புரிய வைக்கப்படுகிறது. நம்முடைய மனதில் ஓடும் எண்ண ஓட்டங்கள்
எந்த விதத்தில் இருக்கும். எப்படி முடிவு செய்கின்றது என்பதையும் சொல்லப்படுகிறது.
வெளிசூழ்நிலைகள், சம்பவங்கள், நம்முடைய செயல், அணுகுமுறை, இது மூன்றுவித குணங்களின் அடிப்படையில் இருப்பது.
மேலும் புருஷார்த்தமான அந்த நிலையில் நாம் எடுக்கும் முடிவுகள் இவை மூன்றும் சேர்ந்து ஒருவித எண்ணவோட்டத்தை ஏற்படுத்துகிறது.
வாசனையுடன் கூடிய பலமான மனமானது, சாத்விக, ராஜஸம், தாமஸம் என்ற குணங்களில் ஏதொவொன்றை சார்ந்து
எண்ணவோட்ட‘ங்களை உருவாக்குகிறது (ஸ்ருஜதே). செயலில் ஈடுபடுத்தும் அளவுக்கு வலிமை வாய்ந்த
எண்ணங்களைத்தான் இங்கு குறிப்பிடப்படுகின்றது.
ததஶ்ச கர்மாணி விலக்ஷணானி – செயலில் ஈடுபடுத்தும் எண்ணத்தை தொடர்ந்து பலவிதமான செயல்கள் நம்மிடமிருந்து உருவாகின்றது
ஶுக்லானி கர்மாணி – சாத்விகமான செயல்கள்
க்ருஷ்ணானி கர்மாணி – தாமஸமான செயல்கள்
லோஹிதானி கர்மாணி – ராஜஸமான செயல்கள்
நம்மிடமிருந்து உருவாகலாம்
ஸவர்னா ஸ்ர்தயோ பவந்தி – அதற்கேற்றவாறு சம்சாரமானது அனுபவிக்கப்படுகிறது.

அனீஹ ஆத்மா மனஸா ஸமீஹதா ஹிரண்மயோ
மத்ஸக உத்3விசஷ்டே |
மன: ஸ்வலிங்க3ம் பரிக்3ருஹ்ய காமான்ஜுஷன்னிப3த்4தோ4
கு3ணஸங்க3தோऽஸௌ || 45 ||

மனதில் அனுபவிக்கின்ற சம்சாரத்திற்கு காரணங்களாக பரவசம், அறியாமை என்று இரண்டு குறைகள் இருக்கின்றது.
பரவசமென்பது சுகத்திலே கட்டுண்டு இருத்தல் இது ஒரு பெரிய பலவீனமாகும். இந்த ஸ்லோகத்தில் ஆத்ம ஸ்வரூபம் கூறப்படுகிறது.
அனீஹ ஆத்மா – ஆத்மா செயலற்றது, அகர்ம ஸ்வரூபமானது
ஹிரண்மயஹ – சைதன்ய ஸ்வரூமானது, அறிவு ஸ்வரூபமானது
மனஸா ஸமீஹதா – மனதிற்கு மிக அருகில் இருந்துகொண்டு அதை பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கின்றது. மனதில் பிரதிபலித்து,
வியாபித்து அதை அறிவுபூர்வமாக செயல்பட வைக்கின்றது
மத்ஸகஹ – மனம் ஆத்மாவுக்கு நண்பனை போல செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது
உத்விசஷ்டே – இது அனைத்து செயல்களையும் சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது
மன:ஸ்வலிங்கம் பரிக்ருஹ்ய – மனமானது ஆத்மாவை அறிவதற்கு ஒரு உபகரணமாக, அடையாளமாக இருக்கின்றது.
ஆனால் சுபாவமான தன்னை நான் என்று அபிமானித்துக் கொள்கின்றது
காமான் ஜுஷன் – எல்லா ஆசைகளையும் அனுபவித்துக் கொண்டு
குணஸங்கஹ அஸௌ – மூன்று குணங்களை சார்ந்திருக்கின்றதுமான மனதால், பலவீனமாக இருக்கின்ற மனதால் மனிதன்
நிபத்தஹ – துயரத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கின்றான், சம்சாரியாக இருக்கின்றான்

தா3னம் ஸ்வத4ர்மோ நியமோ யமஶ்ச ஶ்ருதம்
ச கர்மாணி ச ஸத்3வ்ரதானி |
ஸர்வே மனோ நிக்3ரஹலக்ஷணாந்தா: பரோ ஹி
யோகோ3 மனஸ: ஸமாதி4: || 46 ||

நம்முடைய சம்சாரத்திற்கு முதல் காரணம் மனமேதான். மனமே சம்சாரத்திற்கு காரணமாக இருப்பதால்
அதை அழிக்க முயற்சி செய்யக் கூடாது. அதிலிருக்கின்ற துயரத்தை கொடுத்து கொண்டிருக்கின்ற
இரண்டு தோஷங்களைத்தான் நீக்க முயற்சி செய்ய வேண்டும். முதல் குறையான பலவீனத்தை ஞானயோகத்தை தவிர
மற்ற யோகங்களான கர்மயோகம், பக்தியோகம் போன்றவைகளால் நீக்கிவிட வேண்டும்.
இரண்டாவது குறையான அபிமானித்தல் என்பதை ஞானயோகத்தை பின்பற்றி நீக்கி விடலாம்.
எதை நான் என்று அறியாமலிருக்கும்வரையில் துயரங்களை அனுபவித்து கொண்டிருப்போம்.

மனதில் எழும் எண்ணங்கள் அந்த நேரத்தில் செயலுக்கு வருகின்ற சம்ஸ்காரங்கள், சூழ்நிலைகளை பொறுத்து அமைகின்றது.
இதன் அடிப்படையில்தான் செயல்கள் உருவாகின்றது. அதற்கு தகுந்த சம்சாரம் கிடைக்கின்றது.
மனம் புலன்களுக்கு அடிமையாக இருப்பதிலிருந்து விடுதலை பெறவேண்டும். மனம் உண்மையில் ஆத்மாவை நான் என்று சொல்ல வேண்டும்.
இந்த மனமே ஆத்மாவை அறிவதற்கு உதவி செய்கின்ற கருவியாக கொள்ள வேண்டும.
ஆனால் இப்படிபட்ட மனதை உலகத்திலுள்ள விஷயங்களில் அபிமானம் கொள்ளவைத்து துயரப்பட்டுக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

இதில் மனதிலுள்ள முதல் குறையை நீக்குவதற்கான வழியை கூறுகின்றார். மோட்சத்தை அடைவதற்கு யோகத்தின் பங்கு என்ன?
யோகம் என்பதெது, அது எதுவரை கொண்டு செல்லும்?. இதனால்தான் முதல் குறையை நீக்க முடியும்.
ஞானயோகத்தை தவிர மற்ற அனைத்து யோகங்கள்தான் முதல் குறையை நீக்க முடியும்.
இந்த யோகம் நம்மிடமிருந்து வருகின்ற செயல்களைக் குறிக்கின்றது. எல்லா செயல்களும் பலன்களை கொடுக்க கூடியது.
பாவ-புண்ணியங்களானது நம் உடலிலிருந்து செய்யப்படும் செயல்களிலிருந்து அடைவது.
இந்த பலனை நாம் எதற்கு வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். அதாவது சுகத்தை அனுபவிக்கலாம்,
மோட்சத்தை அடைவதற்குரிய சாதனமாகவும் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். இதுவே முழுமையாக அந்த பலனை அனுபவித்தலாகும்..
மனதிலுள்ள முதல் குறைய போக்குவதற்கு பயன்படுத்துவதே அந்தப்பலனை முழுமையாக அனுபவித்து விடுவதற்கு சமமாகும்.
இந்த யோகங்கள் மனதை எதற்கும் அடிமையாகிவிடாமல் பலப்படுத்தினால் மனம் ஆத்மாவை தேடும் முயற்சியில் ஈடுபட ஆரம்பிக்கும்.
மனம் ஒருவன் இறக்கும்வரையில் பலத்துடன் இருக்குமாறு பகவான் படைத்திருக்கிறார்.

தானம் – இருப்பதை தேவையுள்ளவர்களுக்கு, தகுதியுடையவர்களுக்கு பகிர்ந்து கொடுத்தல். இதை செய்வதனால் மனம் பலமடையும்
ஸ்வதர்ம – நாம் செய்கின்ற அனைத்து செயல்களையும், வர்ணாசிரம அடிப்படையில் நமக்கு விதிக்கப்பட்ட கர்மங்களை
அதன் பலனில் பற்றுக் கொள்ளாமல் செய்து கொண்டிருக்க வேண்டும். நம்முடைய மன ஆரோக்கியமாக இருப்பதற்குதான்
நாம் அனைத்து செயல்களையும் செய்ய வேண்டும்.
நியமஹ – செய்ய வேண்டிய செயல்களை செய்தல்
யமஹ – செய்யக்கூடாத கர்மங்களை செய்யாதிருத்தல்
ஸ்ருதம் – சாஸ்திரத்தை கேட்டல், சாஸ்திர மந்திரங்களை ஓதுதல்
கர்மாணி – விதவிதமான தவங்களை செய்தல் – மன ஆரோக்கியத்தை லட்சியமாக கொண்டு தவங்களை செய்தல்
ஸத்வரதானி – நல்ல நல்ல விரதங்களை கடைபிடித்தல், சாத்விகமான விரதங்களை மேற்கொள்ளல்,
விரதங்கள் மனதையும்,உடலையும் பலப்படுத்துபவைகளாக இருக்க வேண்டும்
ஸர்வே – மேற்கூறிய எல்லா சாதனங்களும்
மனோ நிக்ரஹ லக்ஷணாந்தாஹ – மனதை பக்குபடுத்துவதில்தான் நிறைவடைகிறது. மனதை நெறிப்படுத்த வேண்டும்,
முறைப்படுத்த வேண்டும். எதற்கும் அடிமையாகாத நிலையுடையதாக பக்குவபடுத்துதல்
ஆகியவற்றிற்குத்தான் பயன்படுத்த உதவுகிறது.
பரோ ஹி யோகஹ மனஸஹ ஸமாதிஹி – எல்லா யோகங்களும் மனதை அமைதி படுத்துவதற்குத்தான் பயன்படுகின்றது.
மனம் அமைதியடைந்துவிட்டால் இழப்பதற்கும், இனிமேல் அடைவதற்கும் ஒன்றுமிருக்காது.
மனம் எப்பொழுதும் இன்பத்தையோ, சுகத்தையோ அடைவதற்கு வழியை தேடிக் கொண்டிருக்கும்.
இந்த சுபாவத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாற்றி அதை சாதனமாக பயன்படுத்த பழக்க வேண்டும்.
கிடைக்கின்ற நேரத்தில் ஆத்மவிசாரத்தில் ஈடுபடுத்த வேண்டும்.
சில சாதனங்களை பயன்படுத்தி பலன் அடைந்ததும் அதை விட்டுவிட வேண்டும்.

ஸமாஹிதம் யஸ்ய மன: ப்ரஶாந்தம் தானாதி3பி4:
கிம் வத3 தஸ்ய க்ருத்யம் |
அஸம்யதம் ய்ஸ்ய மனோ வினஶ்யத்3
தா3னாதி3பி4ஶ்சேத3பரம் கிமேபி4: || 47 ||

யஸ்ய மனஹ – யாருடைய மனமானது அமைதியை அடைந்து விட்டதோ,
ஸமாஹிதம் ப்ரஶாந்தம் – முழுமையாக அமைதியடைந்து விட்டதோ, தன்னுடைய கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்துவிட்டதோ. அவர்களுக்கு
தானாதிபிஹி கிம் வத3 தஸ்ய க்ருத்யம் – தானம் முதலிய சாதனங்களால் இனி ஆக வேண்டியது ஒன்றுமில்லை, அடைய வேண்டியது ஒன்றுமில்லை.
நற்காரியங்களை செய்வதனால் வரும் புண்ணியத்தையும் வேண்டாம் என்று ஒதுக்கிவிட்ட நிலையில் அவைகளை மீண்டும் செய்ய தேவையில்லை.
எல்லா சாதனங்களாலும் முறைய கடைப்பிடித்துக் கொண்டிருந்தாலும் மனம் அமைதி அடையவில்லையென்றால்
அந்த சாதனங்களை பின்பற்றிக் கொண்டிருப்பதனால் எந்த பயனும் கிடையாது
அஸம்யதம் யஸ்ய மனஸஹ – யாருடைய மனம் கட்டுபாடில்லாத நிலையில் இருக்கின்றதோ
வினஶ்யத் – மோட்ச மார்க்கத்திற்கு செல்லும் சக்தியை இழந்த மனம், நல்லதை கேட்கின்ற, சிந்திக்கின்ற, செயல்படுத்துகின்ற சக்தியிழந்த மனம்
தானாதிபிஹி ச அபரம் கிம் அபிஹி – இத்தகைய மனதைக் கொண்டு எல்லா சாதனங்களும் பின்பற்றி செயல்படுவதினால் எந்தவித பயனும் கிடைக்காது.

மனோவஶேன்யே ஹ்யப4வன்ஸ்ம தேவா
மனஶ்ச நான்யஸ்ய வஶம் ஸமேதி |
பீ4ஷ்மோ ஹி தே3வ: ஸஹஸ: ஸஹீயான்யுஞ்ஜ்யாத்3வஶே
தம் ஸ ஹி தே3வதேவ: || 48 ||

மனமானது சக்தி வாய்ந்ததாக இருப்பதனால் அதை கட்டுப்படுத்துவது மிகவும் கடினம். எனவே கடும் முயற்சி செய்துதான்
அதை கட்டுபடுத்த வேண்டும். அவ்வாறு அதை வென்றவன்தான் ஜீவன் முக்தியை அடைய முடியும்.
மனம் ஒரு சேதனமான கருவியாக இருக்கின்றது நாம் செய்ய நினைப்பதை மனம்தான் செயல்படுத்த வேண்டும்.
மனதை முறையாகத்தான் நம் வசத்திற்கு படிபடியாகத்தான் கொண்டுவர வேண்டும்.
மனோவஶே அன்ய்யே தேவ அபவன்ஸ்ம – மற்ற தேவர்கள் மனதின் வசத்தில் இருக்கின்றார்கள்.
எல்லா இந்திரியங்களும் மனதின் வசத்தில்தான் இருக்கிறது.
மனஸ்ச நான்யஸ்ய வஶம் ஸமேதி – ஆனால் வேறொன்றின் கையில் மனம் சுலபமான வசப்படாது.
மற்ற புலன்களின் வசத்திலும், புத்தியின் வசத்திலும் மனம் இல்லை.
பீஷ்மோ ஹி தேவ – இந்த மனமானது பயங்கரமானது
ஸஹஸஹ – பலமானதாக படைக்கப்பட்ட தத்துவங்களிலே மிக பலமானதாக மனம்
ஸஹியா – இருக்கின்றது
யுஞ்ஜ்யாத்வஶே தம் – இப்படிபட்ட மனதை தன் வசத்திற்குள் கொண்டு வரவேண்டும்
ஸஹ தேவதேவ – அப்படி வசப்படுத்தியவன் தேவர்களுக்கெல்லாம் தேவன்.

தம்து3ர்ஜயம் ஶத்ருமஸஹயவேக3மருந்துத3ம்
தன்ன விஜித்ய கேசித் |
குர்வந்த்யஸத்3விக்3ரஹமத்ர மர்த்யைர்மித்ராண்யு-
தா3ஸீனரிபூன்விமூடா4: || 49 ||

மேற்கூறியபடி மனதை நம் வசத்துக்குள் கொண்டுவராவிட்டால் எந்தவிதமான சம்சாரத்திற்குள் வைத்திருக்கும் என்பதை இதில் கூறியிருக்கிறார்.
தம் துர்ஜயம் ஶத்ரும் – இந்த மனமானது வெற்றி கொள்வதற்கு கடினமான பகைவன்
அஸஹய வேகம் – அதனுடைய வேகத்தை சுலபத்தில் கட்டுப்படுத்த முடியாது
அருந்ததம் – மனதில் ஓடும் தீய எண்ணங்களின் விளைவாக உடலிலுள்ள சில உயிரிவாழ உதவும் முக்கியமான உறுப்புக்கள் பாதிக்கப்படும்.
தத்ர ந விஜித்ய கேசித் – இப்படிபட்ட மனதை கட்டுப்படுத்தாமல், ஒழுங்குபடுத்தாமல் வைத்திருந்தால்,
இது துயரமான சூழ்நிலையை உருவாக்கிவிடுகிறது.
அருந்ததம் =மனதில் ஓடும் சிலவித எண்ணங்களால், கோபம், பழிவாங்குதல் போன்ற எண்ணங்களால் உடலின் முக்கிய உறுப்புக்கள்,
மர்ம ஸ்தானங்கள், இதயம் போன்ற முக்கிய உறுப்புக்களின் செயல்பாட்டை பாதிக்கும்.
இப்படிபட்ட மனதை கட்டுபடுத்தாமல் விட்டுவிடக்கூடாது. அப்படி விட்டுவிட்டால் துயரமான சூழ்நிலையை உருவாக்கிவிடும்
குருவந்த்யஸத் விக்ரஹம் அத்ர மர்த்யை– மற்றவர்களிடம் தேவையற்ற சண்டையில் ஈடுபட வைக்கின்றது.
நம் மனதிலுள்ள நிறைவின்மை பலவிதத்தில் வெளிப்படும். இந்த இடத்தில் நம் மனதானது கட்டுப்படாமல் இருப்பதால்
தேவையில்லாமல் மற்றவர்களிடம் வீண் வாதத்தில், சண்டையில் ஈடுபடுத்த வைத்துவிடும்.
அஸத் விக்ரஹம் – எவ்வளவு ஜாக்கிரதையாக இருந்தாலும் பயனற்ற சண்டையில் ஈடுபடவைத்துவிடும்
நமக்குள்ளேயிருக்கும் பகைவர்களான காம, க்ரோதம், லோபம் போன்றவைகளை வென்று விட்டால்
வெளியே எந்த பகைவர்களும் நமக்கு இருக்கமாட்டார்கள். அப்படி உள்ளேயிருக்கும் பகைவர்களை
வெற்றி கொள்ளாமல் விட்டுவிட்டால் வெளியேயும் பகைவர்களை உருவாக்கி கொள்வோம்.
மித்ர உதாஸீன நிபூன் விமுடாஹ – இப்படி மனதைக் கட்டுபடுத்தாத மூடர்கள், வெளியே உள்ளவர்களை, நண்பனாகவும்,
கண்டு கொள்ளாதவனாகவும், பகைவனாகவும் பிரித்து வைத்துக் கொள்கிறார்கள். அதனால் சம்சார துயரத்தில் விழுந்து இருக்கின்றார்கள்.

தே3ஹம் மனோமாத்ரமிமம் க்3ருஹீத்வா
மமாஹமித்யந்த3தீ4யோ மனுஷ்யா: |
ஏஷோ ஹமன்யோ யமிதி ப்4ரமேண து3ரந்தபாரே
ஹமஸி ப்3ரமந்தி || 50 ||

மனதிலுள்ள இரண்டாவது குறையை நீக்குவதற்கான வழியை 50-58 ஸ்லோகங்களில் விளக்குகின்றார்.
இதுவே ஞானயோகம், மனதிற்கு அறிவை கொடுத்தல், மூன்று படிகளில் இந்த ஆத்ம ஞானமானது அடையப்படுகிறது. அவைகள்
1.த்ருக்-த்ருஷ்ய விவேகம் – நான் அல்லாத விஷயங்களிலிருந்து விடுபடுதல்.
பார்க்கப்படுவது, அனுபவிக்கப்படுவது அனைத்தும் நானல்ல என்று அனாத்மாக்களை நீக்குதல்
2.அவஸ்தா த்ரய விவேகம் – நான் எல்லா அவஸ்தைகளிலும் தொடர்ந்து இருக்கின்றேன்.
சத்யமாக இருந்து கொண்டு இவைகளை பிரகாசிக்கிறேன் என்ற அறிவை அடைவது
3.பிரம்மனுடன் ஐக்கியம் – ஆத்மாவாகிய நானே பிரம்மன் என்று உணர்தல்

மனுஷ்யா – மனிதர்கள்
தேஹம் – இந்த ஸ்தூல சரீரத்தை
மனோமாத்ரம் இமம் – அறியாமையினால் மனதில் மட்டும்
க்ருஹித்வா – நான் என்று நினைத்து கொண்டு
மம அஹம் இதி அந்த தியோ – தவறான அறிவால் இந்த உடலை நான் என்றும், உடலுடன் சம்பந்தபட்டவைகளனைத்தும்
என்னுடையது என்று தவறாக நினைத்துக் கொண்டு
ஏஷஹ அஹம் அன்யே அயம் இதி பிரேமண – இந்த உடல்தான் நான் என்றும் மற்றவைகள் எதுவும் நானில்லை
என்ற குழப்பத்தில், மோகத்தில் இருக்கிறார்கள்
துராந்தபாரெ – இந்த மோகத்தை கடக்க முடியாமல்
தமஸி ப்ரமந்தி – மனிதர்கள் அறியாமை என்ற இருளில் உழன்று கொண்டு இருக்கிறார்கள்

ஜனஸ்து ஹேது: ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத்கிமாத்மஶ்சாத்ர
ஹி பௌ4மயோஸ்தத் |
ஜிஹவாம் க்வசித்ஸந்த3ஶதி ஸ்வத3த்3பி4ஸ்தத்3வேத3னாயாம்
கதமாய குப்யேத் || 51 ||

51-56 நான் என்ற சொல்லுக்கு ஆத்மாதான் பொருள் என்பதை விளக்குகின்றார்

என்னுடைய துயரத்திற்கு காரணமாக இருப்பவர்கள் என்னை சுற்றியிருப்பவர்கள் என்ற எண்ணத்தை நீக்குகின்றார்.
நானே ஆத்மா என்று உணர்ந்திருந்தால் எனக்கு எப்படி மற்றவர்கள் துயரத்தை கொடுக்க முடியும், துயரத்திற்கு காரணமாக இருப்பார்கள்

ஜனஸ்து ஹேது: சேத் ஸுக து:க2 – நாம் அனுபவிக்கும் இன்ப-துன்பங்களுக்கு மனிதர்கள் காரணமாக இருந்தால்
கிம் ஆத்மனஹ ச அத்ர – ஆத்மாவாகிய எனக்கு ஒன்றுமில்லை
பௌமயோஹ தத் – பஞ்சபூதத்தினிலான இந்த உடலை வேறொரு பஞ்சபூத உடலினால் ஏதோ நடந்திருக்கிறது, பாதித்திருக்கின்றது
ஜிஹவாம் க்வசித்ஸந்த3ஶதி ஸ்வ – என்னுடைய நாக்கை பற்களால் கடித்துக் கொண்டால்
த3த்3பி4ஸ்தத்3வேத3னாயாம் – அந்த துன்பத்திற்காக
கதமாய குப்யேத் – யாரிடம் கோபித்து கொள்ள முடியும்
ஞானம் அடையாதவர்கள் எப்படி இந்த சூழ்நிலையை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றால் மற்றவர்கள் நமக்கு துன்பம் கொடுக்கும்போது
அவரை மன்னித்துவிட வேண்டும் அல்லது அவர் அறியாமையினால்தான் இவ்வாறு நடந்து கொள்கிறார் அல்லது
என்னுடைய கர்மபலனை அனுபவித்து தீர்ப்பதற்கு உதவி செய்கின்ரார் என்று சகித்துக் கொள்ள வேண்டும்.

து3:க2ஸ்ய ஹேதுர்யதி3 தே3வதாஸ்து
கிமாத்மனஸ்தத்ர விகாரயோஸ்தத் |
யத3ங்க3மங்கே3ன நிஹன்யதே க்வசித்க்ருத்4யேத
கஸ்மை புருஷ: ஸ்வதே3ஹே || 52 ||

நமக்கு துன்பம் கொடுப்பவர்கள் தேவதைகள்தான் என்று நாம் நினைக்கின்றோம்.
கண்ணுக்கு தேவதை சூரியன், மனதுக்கு தேவதை சந்திரன் போன்று நம்முடைய ஒவ்வொரு உறுப்புக்கும் ஒரு தேவதை அதிஷ்டானமாக இருக்கின்றது.
கைவிரலால் கண்ணைக் குத்திக் கொண்டால் கையிலுள்ள அதிஷ்டான தேவதை, கண் தேவதையை துன்புறுத்தி விட்டது என்று
ஞானம் உள்ளவன் எடுத்துக் கொள்வான். இதிலிருந்து நன் உடலுக்குப்பால் சாட்சியாக இருந்து கொண்டு இருக்கும் ஆத்மா நான்,
எனவே எனக்கு யாரும் எவ்விதமான சுக-துக்கங்களை கொடுக்க முடியாது என்ற நிலையை அடைந்திட வேண்டும்.
து3:க2ஸ்ய ஹேதுர்யதி3 தே3வதாஸ்து – என்னுடைய உடலுக்கும், மனதிற்கும் வரும் துன்பத்திற்கு காரணம் ஏதோ ஒரு தேவதை என்றால்
கிமாத்மனஸ்தத்ர – இதில் எனக்கு என்னவாகப் போகிறது!
விகாரயோ: தத் – இது இரண்டு தேவதைகளுக்கும் இடையே நடக்கும் சண்டை, ஆத்மாவாகிய எனக்கு ஒன்றுமில்லை
யத3ங்க3மங்கே3ன நிஹன்யதே – என்னுடை உடலிலுள்ள ஒரு அங்கம் வேறொரு அங்கத்தை துன்புறுத்திவிட்டால்
க்வசித்க்ருத்4யேத கஸ்மை – யாரிடத்தில் கோபித்துக் கொள்ள முடியும்
புருஷ: ஸ்வதே3ஹே – மனிதன் எந்த அங்கத்திடம் கோபப்பட முடியும்.

ஆத்மா யதி3 ஸ்யாத்ஸுக3து3:க2ஹேது;
கிமன்யதஸ்தத்ர நிஜஸ்வபா4வ: |
ந ஹ்யாத்மனோ ன்யத்3யதி3 தன்ம்ருஷா
ஸ்யாத்க்ருத்3யேத கஸ்மான்ன ஸுக2ம் ந து3:க2ம் || 53 ||

சிலர் தான் அடையும் இன்பத்திற்கு ஆத்மாவே காரணம் என்று தவறாக புரிந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.
அந்த கருத்தை தவறு என்று சுட்டிக் காட்டுகின்றார்

ஆத்மா யதி3 ஸ்யாத்ஸுக3து3:க2ஹேது: ஒருவேளை ஆத்மா சுக-துக்கங்களுக்கு காரணமாக இருக்கிறதென்றால்
கிமன்யதஸ்தத்ர நிஜஸ்வபா4வ: – இவைகள் உன்னுடைய இயற்கையான சுபாவமாகி விடும் எனவே அது உன்னுடைய
ந ஹி ஆத்மன: அன்யத்3 – ஆத்மாவுக்கு வேறாக எதுவும் இல்லை
யதி3 தன்ம்ருஷா ஸ்யாத் – ஆத்மாவுக்கு வெளியே உள்ளவைகள் பொய் என்று ஏற்றுக் கொள்கின்றாய்.
க்ருத்3யேத கஸ்மான் – யாரிடம் கோபித்துக் கொள்வாய்
ந ஸுக2ம் ந து3:க2ம் – எனவே இன்பமும், இல்லை துன்பமும் இல்லை
இதிலிருந்து நீ அனுபவிக்கும் இன்ப-துன்பங்களுக்கு யாரையும் குறை சொல்ல முடியாது.

க்3ரஹா நிமித்தம் ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத்கி-
மாத்மனோऽஜஸ்ய ஜனஸ்ய தே வை |
க்3ரஹைர்க்3ரஹஸ்யைவ வத3ந்தி பீடா3ம்
க்ருத்4யேத கஸ்மை புருஷஸ்த்தோऽன்ய: || 54 ||

க்3ரஹா நிமித்தம் ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத் – என்னுடைய சுக-துக்கங்களுக்கு கிரகங்கள்தான் காரணமென்றால்
கிம் ஆத்மனா அஜஸ்ய – பிறப்பற்ற ஆத்மாவாகிய எனக்கு ஒன்றுமில்லை, கிரகங்களால் எந்தவிதமான பாதிப்பும் எனக்கு கிடையாது
ஜனஸ்ய தே வை – பிறந்தவைகளுக்குதான் கிரகங்களுக்கு பாதிப்பு ஏற்படலாம்
க்3ரஹை க்3ரஹஸ்ய ஏவ வத3ந்தி பீடா3ம் – ஒருசில கிரகங்கள் வேறொரு கிரகத்திற்கு பாதிப்பு கொடுக்கலாம்,
நான் என்கின்ற ஆத்மாவிடம் இது நடக்காது
க்ருத்4யேத கஸ்மை புருஷஸ்த்தோऽன்ய: – இந்த உடலுக்கு வேறான ஆத்மாவாகிய நான் யாரிடத்தில் கோபப்படுவேன்.

கர்மாஸ்து ஹேது: ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத்கி
மாத்மனஸ்த்த்3தி4 ஜடா3ஜட3த்வே |
தே3ஹஸ்த்வசித்புருஷோ யம் ஸுபர்ண: க்ருத்4யேத
கஸ்மை ந ஹி கர்மமூலம் || 55 ||

கர்மாஸ்து ஹேது: ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத் – கர்மபலன்கள்தான் நமது சுக-துக்கங்களுக்கு காரணம் என்று எடுத்துக் கொண்டால்
கிம் ஆத்மன: – ஆத்மாவாகிய எனக்கென்ன!!
தத்3தி4 ஜட3 அஜட3த்வே – அகங்காரத்தைத்தான் இது பாதிக்கும்.
தே3ஹ அத்வசித் – இந்த உடல் ஜடம்
புருஷ: அயம் ஸுபர்ண: ஆத்மாவாகிய நான் சைதன்ய ஸ்வரூபம்
க்ருத்4யேத கஸ்மை ந ஹி கர்மமூலம் –யாரிடத்து நான் கோபித்துக் கொள்ள முடியும்.
அகங்காரமே பொய் என்றாகும்போது கர்மபலன்களும் பொய்யாகின்றது
கர்மபலன்களால் இந்த தேகத்திற்கும், மனதிற்கும்தான் பாதிப்பை ஏற்படுத்தலாம். ஆத்மாவாகிய என்னை இவைகளால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது

காலஸ்து ஹேது: ஸுக2து3:க2யோஶ்சேத்கி-
மாத்மனஸ்தத்ர த தா3த்மகோऽஸௌ |
நாக்3னிர்ஹி தாபோ ந ஹிமஸ்ய தத்ஸ்யாத்க்ருத்4யேத
கஸ்மை ந பரஸ்ய த்3வந்த்3வம் || 56 ||

சுக-துக்கங்களுக்கு காலம்தான் காரணமென்றால் ஆத்மாவாகிய எனக்கு ஒன்றும் இல்லை. இந்த காலமானது ஆத்மாவாகிய
என்னிடத்திலிருந்துதான் தோன்றி இருக்கின்ற பொய்யான ஒன்று. உஷ்ணமானது நெருப்பை ஒன்றும் செய்ய முடியாது,
குளிரானது பனிக்கட்டியை ஒன்றும் செய்ய முடியாது. அதுபோல காலம் என்னை ஒன்றும் செய்ய முடியாது.
நான் யாரிடத்து கோபித்துக் கொள்ள முடியும். ஆத்மாவாகிய என்னிடத்திலே இருமைகளே கிடையாது

ந கேனசித்கவாபி கத2ஞ்சனாஸ்ய த்3வந்த்3வோபராக3: பரத: பரஸ்ய |
யதா2ஹம: ஸம்ஸ்ருதிரூபிண: ஸ்யாதேவம் ப்ரபு3த்தோ4 ந பி3பே4தி பூ4தை: || 57 ||

யாராலும் எந்தவிதத்திலும், எந்த ரூபத்தினாலும் இந்த அகங்காரத்திற்கு மேலாக இருக்கின்ற ஆத்மாவுக்கு இருமைகளால் பாதிப்பும் இல்லை.
ஆனால் இந்த சம்சார ஸ்வரூபமாக இருக்கின்ற அகங்காரத்திற்கு இருமைகளால் தாக்கும் நிலையென்றும் இருக்கும்.
இவ்விதம் ஆத்மஞானத்தை அறிந்தவன் உலகத்தில் உள்ள எந்த பொருட்களை கண்டும் பயப்படமாட்டான்

ஏதாம் ஸ ஆஸ்தா2ய பராத்மனிஷ்டா2மத்4யாஸிதாம் பூர்வதமைர்மஹர்ஷிபி4: |
அஹம் தரிஷ்யாமி து3ரந்தபாரம் தமோ முகுந்தா3ங்க்4ரி நிஷேவயைவ || 58 ||

இப்படிபட்ட நான் இப்படிபட்ட பரமாத்மாவில் நிலைபெறுகின்ற பிரம்ம ஞானத்தை எடுத்துக் கொண்டேன்.
இதற்குமுன் வாழ்ந்த ரிஷிகள் சென்ற பாதையானது பின்பற்றபட்ட இந்த அறிவை ‘நான் எடுத்துக் கொண்டேன்.
நான் கடக்க முடியாத சம்சாரக் கடலை கடந்துவிட்டேன். கிருஷ்ணபகவானின் பாதத்திற்கு பணிவிடை செய்ததினால்
நான் இந்த நிலையை அடைந்தேன். அவருடைய அருளால்தான் இது எனக்கு சாத்தியமானது.

பிக்ஷு கீதை முடிவடைந்தது

ஶ்ரீபகவான் உவாச
நிர்வித்3ய நஷ்டத்ரவிணே க3தக்லம: ப்ரவ்ரஜ்ய கா3ம் பர்யடமான இத்த2ம் |
நிராக்ருதோ ஸத்3பி4ரபி ஸ்வத4ர்மாத3கம்பிதோऽமூம் முனிராஹ கா3தா2ம் || 59 ||

சரியான அறிவை நன்கு அடைந்து பொருட்களையெல்லாம் இழந்து, எதிர்காலத்தை எந்த பயமும் இல்லாதவனாக,
துறவற வாழ்க்கையை மேற்கொண்டு பிக்ஷை எடுத்துக் கொண்டு உலகத்தில் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தபோது இப்படிபட்ட உபதேசத்தை செய்தார்.
அகிம்சையிலிருந்து இவரை வெளியே கொண்டுவர இந்த உலகம் முயற்சி செய்தது. ஆனால் அதையெல்லாம் பொறுத்துக் கொண்டு
மனம் தளராமல் முயற்சி செய்து ஞானத்தை அடைந்த பிறகு இந்த உபதேசத்தை செய்தார்

ஸுக2து3:க2ப்ரதோ3 நான்ய: புருஷஸ்யாத்மவிப்4ரம: |
மித்ரோதா3ஸீனரிபவ: ஸம்ஸாரஸ்தமஸ: க்ருத: || 60 ||

நம்முடைய சுக-துக்கங்களுக்கு காரணம் வேறெதுவுமில்லை, தன்னைப் புரிந்து கொள்ளாததினால் அவைகளை அனுபவிக்கிறோம்.
சம்சாரம் என்பது நண்பர்கள், பகைவர்கள் என்று நாமே உருவாக்கி கொள்வதுதான். இது தமோ குணத்தில் இருந்து உருவாக்கப்படுகின்றது

தஸ்மாத்ஸர்வாத்மன தாத் நிக்3ருஹாண மனோ தி4யா |
மய்யவேஶிதயா யுக்த ஏதாவன்யோக3ஸங்க்3ரஹ: || 61 ||

ஆகவே, அறிவின் துணைக் கொண்டு மனதை முழுமையாக வசப்படுத்துவாயாக, பலப்படுத்துவாயாக, தூய்மையாக்குவாயாக.
என்னிடம் மனதை செலுத்தி என்னை உணர்ந்து கொள்வாயாக. இவ்வளவுதான் அனைத்து சாதனங்களுடைய முடிவும்.

ய ஏதாம் பி4க்ஷுணா கீ3தாம் ப்3ரஹ்ம நிஷ்டா2ம் ஸமாஹித: |
தா4யரஞ்ச்2ரவயஞ்ச்2ருண்வந்த்3வந்த்3வைர்னிவாபி4பூ4யதே || 62 ||

இந்தப் பிக்ஷு கீதையை படிப்பதினால் அடையும் பலனை இதில் கூறுகின்றார்.
யாரொருவன் இந்த சந்நியாஸியால் உபதேசிக்கப்பட்ட பிரம்மத்தில் நிலைபெறுகின்ற இந்த தத்துவத்தை மன ஒருமுகத்துடனும்,
சிரத்தையுடனும் கேட்கின்றானோ, அல்லது மற்றவர்களுக்கு எடுத்து சொல்கின்றானோ, அந்த அறிவை தன்னிடத்தில் நிலை நிறுத்தி
கொள்கின்றானோ அவன் இந்த உலகத்தினால் எந்த பாதிப்பும் அடைவதில்லை, இருமைகளால் துயரமடைவதில்லை.

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -16-புருஷன்,பிரகிருதி விளக்கம்–

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச
கதி தத்த்வானி விஶ்வேஶ ஸங்க்2யாதான்யுஷிபி4: ப்ரபோ4 |
நவைகாத3ஶ பஞ்ச த்ரீண்யாத்த2 த்வமிஹ ஶுஶ்ரும || 1 ||

உலகங்களுக்கெல்லாம் தலைவராக இருப்பவரே! ரிஷிகளால் தத்துவங்கள் எத்தனை வகைகளாக கணக்கிடப்பட்டிருக்கிறது.
தாங்கள் இருபத்தெட்டு (9+11+5+3) தத்துவங்கள் என்று கூறியதைக் கேட்டிருக்கிறேன்.

கேசித்ஷட்3விம்ஶதிம் ப்ராஹுரபரே பஞ்சவிம்ஶதிம் |
ஸப்தைகே நவ ஷட்கேசிச்சத்வார்யேகாத3ஶாபரே |
கேசித்ஸப்த்த3ஶ ப்ராஹு: ஷோட3ஶைகே த்ரயோத3ஶ || 2 ||

சிலர் தத்துவங்களின் எண்ணிக்கை இருபத்தாறு என்றும், மற்றும் இருபத்தைந்து என்றும், ஏழு என்றும்,
நான்கு என்றும் பதினொன்று என்றும் பலவகையாக கணக்கிடப்பட்டிருக்கிறது.

ஏதாவத்த்வம் ஹி ஸங்க்2யானாம்ருஷயோ யத்3விவக்ஷயா |
கா3யந்தி ப்ருத2கா3யுஷ்மன்னித3ம் நோ வக்துமர்ஹஸி || 3 ||

சிலர் பதினேழு என்றும், பதினாறு என்றும், பதிமூன்று என்றும் கூறுகிறார்கள். ரிஷிகள் எதை உத்தேசித்து இத்தனை விதமாக பிரித்து
கூறியிருக்கிறார்கள் என்பதை தாங்கள் கூறியருள வேண்டும்.
ஆயுஷ்மன் – தோற்றமில்லாத, என்றும் வாழ்கின்ற பகவானே இதை விளக்க வேண்டும்.

ஶ்ரீப4கவானுவாச
யுக்தம் ச ஸந்தி ஸர்வத்ர பா4ஷந்தே ப்ராஹ்மணா யதா2 |
மாயாம் மதீ3யாமுத்3க்3ருஹ்ய வத3தாம் கிம் நு துர்க4டம் || 4 ||

ஶ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.
உத்தவா! வேத வித்தகர்களான ரிஷிகள் இது விஷயமாக கூறியிருக்கும் பலவகையான எண்ணிக்கைகள் அனைத்துமே சரியானதுதான்.
ஏனென்றால் எல்லா தத்துவங்களும் எல்லாவற்றிலும் உள்ளடங்கியிருக்கின்றன. என்னுடைய மாயையின் தத்துவத்தைத்தான்
இவ்வாறு பலவிதமாக பிரித்து கூறியிருக்கிறார்கள்.
இதில் எந்தவிதமான தவறும் கிடையாது. இந்த எண்ணிக்கையில் முக்கியத்துவம் கிடையாது.

நைததே3வம் யதா2த்த2 த்வம் யத3ஹம் வச்மி தத்ததா2 |
ஏவம் விவத3தாம் ஹேதும் ஶக்தயோ மே து3ரத்யயா: || 5 ||

ஆனால் சிலர் நீ சொல்வது சரியல்ல, நான் சொல்வதுதான் சரியென்று வாதிடுகிறார்கள். இவ்விதம் ஒருவருக்கொருவர் விவாதம்
செய்வதற்கு காரணம் என்னுடைய மாயையினால்தான்..
அதை கடக்க முடியாமல் அதன் வசத்தில் இவர்கள் இருப்பதால் இவ்வாறெல்லாம் வாதம் செய்கிறார்கள்.

யாஸாம் வ்யதிகராதா3ஸீத்3விகல்போ வத3தாம் பத3ம |
ப்ராப்தே ஶமத3மேऽப்யேதி வாத3ஸ்தமனு ஶாம்யதி || 6 ||

முக்குணங்களின் சேர்க்கையின் விகிதத்தின் மாற்றத்தால்தான் விதவிதமான வேற்றுமைகளுடன் கூடிய உபதேசம் இருக்கின்றது.
புலனடக்கமும், மனவடக்கமும், ஏற்படும்போது இந்த வேற்றுமைகள் மறைந்து விடுகிறது.
அதைத் தொடர்ந்து வாதம் செய்வதையும் விட்டுவிடுவார்கள்

பரஸ்பரானுப்ரவேஶாத்தத்த்வானாம் புருஷர்ஷப4 |
பௌர்வாபர்யப்ரஸங்க்2யானம் யதா2 வக்துர்விவக்ஷிதம் || 7 ||

உத்தவா! தத்துவங்கள் அனைத்தும் ஒன்றுக்குள் ஒன்று சேர்ந்திருக்கின்றது. அதனால் ஒருவர் எவ்வளவு எண்ணிக்கை சொல்ல
விரும்புகிறாரோ அதற்குத் தக்கபடி காரியத்தை காரணத்திலும், காரணத்தை காரியத்திலும் புகுத்தி கணக்கிடுகிறார்கள்.

ஏகஸ்மின்னபி த்3ருஶ்யந்தே ப்ரவிஷ்டானீதராணி ச |
பூர்வஸ்மின்வா பரஸ்மின்வா தத்த்வே தத்த்வானி ஸரவஶ: || 8 ||

ஒரே தத்துவத்தில் வேறு தத்துவங்களும் கலந்திருப்பதை பார்க்கிறோம்.
முன்னே இருப்பதில் பின்னே இருக்கின்ற தத்துவங்கள் கலந்து இருப்பதைப் பார்க்கலாம்.

பௌர்வாபர்யமதோऽமீஷாம் ப்ரஸங்க்2யானமபீ4ப்ஸதாம் |
யதா2 விவிக்தம் யத்3வக்த்ரம் க்3ருஹணீமோ யுக்திஸம்ப4வாத் || 9 ||

எண்ணிக்கையில் குறைவாக இருப்பது, அதிகமாக இருப்பது என்ற ரிஷிகளின் எண்ணிக்கையானது, எப்படி இருக்கிறதோ
அதுவே உண்மையாகும், சரியாகும். அதை அப்படியே ஏற்றுக் கொள்ளலாம். அது யுக்திக்கும்,உண்மைக்கும் ஏற்றவைகளாக இருக்கின்றன.

அனாத்3யவித்3யாயுக்தஸ்ய புருஷஸ்யாத்மவேத3னம் |
ஸ்வதோ ந ஸம்ப்4வாத3ன்யஸ்தத்த்வக்3ஞோ ஞானதோ3 ப4வேத் || 10 ||

ஆத்ம ஞானத்தை அடைவதற்கு மூன்று தத்துவங்கள் இருக்க வேண்டும். அவைகள் 1.ஜிவன், 2.ஈஸ்வரன், 3.ஜகத் ஆகியவைகளாகும்.
ஜீவனிடத்தில் அறியாமையானது தொன்று தொட்டு வந்து கொண்டிருக்கிறது. தன்னையே புரிந்து கொள்வது என்பது தானாகவே செய்ய முடியாது.
தன்னைத்தானே புரிந்துக் கொள்ள முடியாது. ஆகவே ஆத்ம ஞானத்தை அடைந்த வேறொருவர் இருக்க வேண்டும்
அவர் ஞானத்தை கொடுப்பதற்காக தேவைப்படுகிறார்.

புருஷேஶ்வாயோரத்ர ந வைலக்ஷண்யமண்வபி |
தத்3ன்யகல்பனாபார்தா2 ஞானம் ச ப்ரக்ருதேர்கு3ண: || 11 ||

ஆத்ம ஞானத்தை உபதேசிக்க இரண்டு தத்துவங்கள் போதும் என்று இதில் கூறப்பட்டிருக்கிறது.
அவைகள் ஸாங்க்2ய யோகத்தில் புருஷன், பிரகிருதி என்றும், உபநிஷத்தில் பிரம்மம், மாயா என்பதாகும்.
பிரம்மத்தை சார்ந்திருப்பது மாயா. இது முக்குணங்களை உடையது.
மாயையின் சுத்த தத்துவத்திலிருந்து வெளிப்படும்போது ஈஸ்வரன் என்றும்,
ரஜோ அல்லது அசுத்த சத்துவத்திலிருந்து வெளிப்பட்டவைகள் ஜீவர்கள், தமஸிலிருந்து வெளிப்பட்டவைகள் இந்த பிரபஞ்சம்.
அக்ஞானியாக இருக்கின்ற ஜீவனுடைய அறிவும், ஈஸ்வரனுடைய அறிவும் பிரகிருதியினுடைய குணமேயாகும்.

ப்ரக்ருதிர்கு3ணஸாம்யம் வை ப்ரக்ருதேர்னாத்மனோ கு3ணா: |
ஸத்த்வம் ரஜஸ்தம இதி ஸ்தி2த்யுத்பத்த்யந்தஹேதவ: || 12 ||

மூன்று குணங்களும் சமவிகிதத்தில் சேர்ந்திருப்பதே பிரகிருதி எனப்படுகிறது. மூன்று குணங்கள் சத்தும், ரஜோ, தமோ ஆகியவைகளாகும்.
இவைகள் முறையே காத்தல், படைத்தல், ஒடுங்குதல் ஆகிய செயல்களுக்கு காரணமாக இருக்கின்றது.
இவைகள் பிரகிருதியினுடையதாகும், பிரம்மத்தைச் சார்ந்ததல்ல

ஸத்த்வம் ஞானம் ரஜ: கர்ம தமோऽஞானமிஹோச்யதே |
கு3ணவ்யதிகர: கால: ஸ்வபா4வ: ஸூத்ரமேவ ச || 13 ||

சத்துவ குணத்தின் லட்சணம் அறிவை அடையும் சக்தியை மனதுக்கு கொடுப்பது. ரஜோ குணத்தின் லட்சணம் செயல்படும் திறன்,
தமோ குணத்தின் வெளிப்பாடு அறியாமை, ஜடமாக இருத்தல் ஆகியவைகளாகும். குணங்களின் மாற்றத்தினால்தான் படைப்பு உருவாகிறது.
காலமாக இருக்கின்ற ஈஸ்வரனால் பிரகிருதியிலுள்ள குணங்களில் மாற்றத்தை உண்டாக்கி படைப்பு தோற்றுவிக்கப்படுகிறது.
ஒவ்வொரு ஜீவரிடத்திலும் வேற்றுமை இருப்பதற்கு காரணம் ஹிரண்யகர்ப்பன். இவர் கர்மபலன்களை ஜீவர்களுக்கு கொடுப்பவர்.
அதற்கேற்ற உடல், இடம், சூழ்நிலைகள் ஆகியவற்றை ஜீவர்களுக்கு கொடுத்திருக்கிறார்.

புருஷ: ப்ரக்ருதிர்வ்யக்தமஹங்காரோ நபோ4ऽனில: |
ஜ்யோதிராப: க்ஷிதிரிதி தத்த்வான்யுக்தானி மே நவ || 14 ||

புருஷன், பிரகிருதி, வ்யக்தம்-மஹத், அகங்காரம், இவைகளைத் தவிர 5 சூட்சும பூதங்களான
ஆகாசம், வாயு, அக்னி, நீர், நிலம் என்ற ஒன்பது தத்துவங்கள் முன்பே என்னால் கூறப்பட்டன.

ஶ்ரோத்ரம் த்வக்3த3ர்ஶனம் க்4ராணோ விஹ்வேதி ஞானஶக்த்ய: |
வாக்பாண்யுபஸ்த2பாய்வங்க்4ரி: கர்மாண்யங்கோ3ப4யம் மன: || 15 ||

ஐந்து ஞானேந்திரியங்களான காது, தோல், கண், மூக்கு, நாக்கு இவைகளும்,
வாக்கும், கை, கால், குதம், சிறுநீர் கழிக்கும் உறுப்பு என்ற ஐந்து கர்மேந்திரியங்களும்
இவைகளோடு இணைந்து செயல்படுகின்ற மனம் என்ற ஒன்றும் இருக்கிறது

ஶப்3த3: ஸ்பர்தோ2 ரஸோ க3ந்தோ4 ரூபம் சேத்யர்த2ஜாதய: |
க3த்யுக்த்யுத்ஸர்க3ஶில்பானி கர்மாயதனஸித்3த4ய: || 16 ||

சப்தம், ஸ்பரிசம், ரூபம், சுவை, மணம் என்ற குணங்களையுடைய பஞ்ச ஸ்தூல பூதங்கள்.
கர்மேந்திரியங்களிலிருந்து வெளிப்படுகின்ற செயல்களான நடத்தல், பேசுதல், மலம், சளி போன்ற கழிவுகளை வெளித்தள்ளுதல்.
விதவிதமான செயல்களை செய்கின்ற கைகள் ஆகியவைகளாகும்.

ஸர்கா3தௌ3 ப்ரக்ருதிஹர்யஸ்ய கார்யகாரணரூபிணீ |
ஸத்த்வாதி3பி4ர்கு3ணைர்த4த்தே புருஷோऽவ்யக்த ஈக்ஷதே || 17 ||

பிரகிருதி வெறும் காரணமாக மட்டும் இருக்கிறது. இதிலிருந்து முதலில் வெளிப்படுவது மஹத் தத்துவம்
இது காரிய-காரண ரூபமாகவும் இருக்கிறது. இதிலிருந்து அஹங்காரம் வெளிப்பட்டு ஐந்து சூட்சும பூதங்களை தோற்றுவிக்கிறது.
எனவே இதுவும் காரிய-காரண ரூபமாகவும் இருக்கிறது. இந்த ஐந்து சூட்சும பூதங்களிலிருந்து 16 தத்துவங்களை படைக்கின்றது.
இதுவும் காரிய-காரண ரூபம். இந்த ஏழும் விக்ருதி என்று அழைக்கப்படுகிறது.
ஸ்ருஷ்டியின் ஆரம்பத்தில் பிரகிருதி தத்துவமானது சத்துவ குணத்திலிருந்து காரிய-காரண படைப்புக்களை தோற்றுவிக்கின்றது.

வ்யக்தாதா3யோ விகுர்வாணா தா4தவ: புருஷேக்ஷயா |
லப்3த4வீர்யா: ஸ்ருஜந்த்யண்ட3ம் ஸம்ஹதா: ப்ரக்ருதேர்ப3லாத் || 18 ||

பிரகிருதியிடமிருந்து குணமாற்றத்தினால் வெளிப்பட்ட மஹத் தத்துவத்தில் ஏழு தத்துவங்கள் புருஷனிடமிருந்து உணர்வு சக்தியைப் பெற்று,
புருஷனுடைய பார்வையினால் சக்தியை பெறுகின்றது. இவைகளெல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து பிரகிருதியின் தன்மையுடனும் 16 தத்துவங்களை
(ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள், ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், ஐந்து கர்மேந்திரியங்கள், மனம்) படைக்கின்றது.

ஸப்தைவ தா4தவ இதி தத்ரார்தா2: பஞ்ச கா2த3ய: |
ஞானமாத்மோப4யாதா4ரஸ்ததோ தே3ஹேந்த்ரியாஸவ: || 19 ||

தத்துவங்கள் ஏழுதான் என்று சொல்பவர்களின் கணக்குப்படி, ஆகாசம் போன்ற ஐந்து பூதங்கள், சூட்சும, ஸ்தூல பூதங்களையும் சேர்த்து சொல்கிறார்கள்.
ஆறாவது ஜீவாத்மா, ஏழாவது பரமாத்மா. இவைகளிலிருந்துதான் உடல், பிராணன், இந்திரியங்கள் அடங்கி விடுகின்ற்து.
ஜீவனுக்கும், ஜகத்துக்கும், ஆதாரமாக இருப்பது ஆத்மா

ஷடி3த்யத்ராபி பூ4தானி பஞ்ச ஷ்ஷ்ட2: பர: புமான் |
ஜைர்யுட3த ஆத்மஸம்பூ4தை: ஸ்ருஷ்டவேத3ம் ஸமபாவிஶத் || 20 ||

தத்துவங்கள் ஆறுதான் என்று சொல்பவர்களின் கூற்றுப்படி, ஐந்து பூதங்களும் பரமாத்மா ஆறாவதாகும்.
தன்னிடமிருந்து உருவான இவைகளெல்லாம் தோற்றுவித்து அதற்குள் பரமாத்மாவே பிரவேசிக்கிறார்.
இதன்படி ஜீவன் பரமாத்வாவிலும், சரீரம் போன்றவை பஞ்ச பூதங்களிலும் அடங்கி விடுகின்றன.

சத்வார்யேவேதி தத்ராபி தேஜ ஆபோऽன்னமாத்மன: |
ஜாதானி தைரித3ம் ஜாதம் ஜன்மாவயவின: க2லு || 21 ||

தத்துவங்கள் நான்கு என்று கூறுபவர்கள் குறிப்பிடுவது அக்னி, நீர், நிலம், ஆத்மா ஆகும்.
உலகத்தில் காணப்படுல் எல்லா பொருட்களும் இந்த நான்கு தத்துவத்தில் இருந்துதான் தோன்றியுள்ளன.
எல்லா காரியங்களையும் இவைகளுக்குள்ளேயே அடக்கி இருக்கிறார்கள்

ஸங்க்2யானே ஸப்தத3ஶகே பூ4தமாத்ரேந்த்ரியாணி ச |
பஞ்ச பஞ்சைகமனஸா ஆத்மா ஸப்த த2ஶ: ஸ்ம்ருத: || 22 ||

பதினேழு தத்துவங்கள் என்று கூறுபவர்கள் குறிப்பிடுவது ஐந்து சூட்சும பூதங்கள், ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள்,
ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், மனம், ஆத்மா ஆகியவைகளாகும்.

தத்3வத்ஷோட3ஶஸங்க்2யானே ஆத்மைவ மன உச்யதே |
பூ4தேந்த்ரியாணி பஞ்சைவ மன ஆத்மா த்ரயோத2ஶ || 23 ||

தத்துவங்கள் பதினாறு என்று குறிப்பிடுவது ஐந்து சூட்சும பூதங்கள், ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள், ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள்,
ஆத்மா ஆகியவைகளாகும்.
பதிமூன்று என்று குறிப்பிடுபவகள் ஐந்து பூதங்கள், ஐந்து புலன்கள், ஜீவாத்மா, பரமாத்மா, மனம் ஆகும்.

ஏகாத3ஶத்வ ஆத்மாஸௌ மஹாபூ4தேந்திரியாணி ச |
அஶ்டௌ ப்ரக்ருதயஶ்சைவ புருஷஶ்ச நவேத்யத2 || 24 ||

பதினொன்று என்று கூறுபவர்களின் கணக்கு ஐந்தி இந்திரியங்கள், ஐந்து பூதங்கள், ஆத்மா ஆகியவைகளாகும்
ஒன்பது என்பவர்கள் குறிப்பிடுபவைகள் ஐந்து பூதங்கள், மனம், புத்தி, அகங்காரம், என்ற பிரகிருதிகளுடன்
புருஷன் என்பதையும் சேர்ந்தவைகள் ஆகும்.

இதி நானாப்ரஸங்க்2யானம் தத்த்வானாம்ருஷிபி4: க்ருதம் |
ஸர்வம் ந்யாய்யம் யுக்திமத்த்வாத்3விது3ஷாம் கிமஶோப4னம் || 25 ||

இவ்வாறு வெவ்வேறு வகையாக ரிஷிகளால் கூறப்பட்டுள்ளது. எல்லாமே சரியானவைதான். ஏனென்றால் எல்லோருடைய
கணக்கும் யுக்தியோடு கூடியதாக இருக்கிறது. தத்துவஞானிகளிடமிருந்து வரும் வார்த்தைகளில் குறையெதுவும் இருக்காது.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச
ப்ரக்ருதி: புருஷஸ்சோபௌ4 யத்3யப்யாத்மவிலக்ஷணௌ |
அன்யோன்யாபஶ்ரயாத்க்ருஷ்ண த்3ருஶ்யதே ந பி4தா3 தயோ: |
ப்ரக்ருதௌ லக்ஷ்யதே ஹயாத்மா ப்ரக்ருதிஶ்ச த தா2த்மனி || 26 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்.
பிரகிருதி, புருஷன் இரண்டும் வெவ்வேறானவை என்பது உண்மையே என்றாலும் ஹே கிருஷ்ணா! இவைகள் ஒன்றையொன்று
சார்ந்திருப்பதால் இவைகளிடையே உள்ள வேற்றுமைகளை புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.

ஏவம் மே புண்ட3ரீகாக்ஷ மஹாந்தம் ஸம்ஶயம் ஹ்ருதி3 |
சே2த்தும்ர்ஹஸி ஸர்வக்ஞ வசோபி4ர்னயனைபுணை: || 27 ||

ஏனென்றால் பிரகிருதி ஸத், சித் தன்மையை எடுத்துக் கொண்டு காணப்படுகிறது. ஆத்மாவிடத்திலும் பிரகிருதி காணப்படுகிறது.
உடல் நகரும்போது ஆத்மாவும் நகர்வதாக நம்மால் உணரப்படுகிறது, எண்ணப்படுகிறது. எனவே தாமரைப்போன்ற கண்களையுடையவனே!
இந்த மனதிலிருக்கின்ற பெரிய சந்தேகத்தை எல்லாம் அறிந்தவரான தாங்கள் நீக்கி விடுங்கள்.
உங்களுடைய உபதேசத்தினாலும், யுக்தியுடன் கூடிய சக்தி வாய்ந்த வார்த்தைகளால் சந்தேகத்தை தீர்த்தருள வேண்டும்.

த்வத்தோ ஞானம் ஹி ஜீவானாம் ப்ரமோஷஸ்தேऽத்ர ஶக்தித: |
த்வமேவ ஹயாத்ம மாயாயா க3திம் வேத்த2 ந சாபர: || 28 ||

பகவானே! தங்களுடைய அனுக்கிரஹத்தால்தான் ஜீவர்களுக்கு ஞானம் ஏற்படுகிறது.
ப்ரமோஷ – மோக வசத்துடன் இருத்தல்,
தங்களுடைய மாயா சக்தியினால் ஜீவர்கள் அவரவர்களுடைய பிராரப்த்தப்படி மோக வசத்தில் வீழ்ந்து விடுகிறான்.
உங்களிடமுள்ள மாயையின் சக்தியும் உங்களைத் தவிர வேறு யாருக்கும் தெரியாது.

ஶ்ரீப4கவானுவாச
ப்ரக்ருதி: புருஷஶ்சேதி விகல்ப: புருஷர்ஶப4 |
ஏஷ வைகாரிக: ஸர்கோ3 கு3ணவ்யதிகராத்மக: || 29 ||

பகவான் கூறுகிறார்.
உத்தவா! பிரகிருதியும், புருஷனும் வெவ்வேறுதான், முற்றிலும் வேறுபட்டவைகள். முக்குணங்களின் மாற்றத்தினால் உருவாக்கப்பட்டது
இந்த உடல்.போன்ற பிரகிருதியில் விகாரங்கள் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது.
புருஷன் என்றும் மாறாதது. அழியாதது. இதனால் இரண்டும் வெவ்வேறானது என்று புரிந்து கொள்வாயாக.

மமாங்க3 மாயா கு3ணமய்யர்னக்தா4 விகல்ப்பு3த்3தி4ஶ்ச கு3ணைர்வித3த்தே |
வைகாரிகஸ்த்ரிவிதோ4ऽத்4யாத்ம்மேகமதா2தி4தை3வமதி4பூ4தமன்யத || 30 |

அன்புக்குரிய நண்பா உத்தவா! என்னுடைய மாயைவானது (ப்ரக்ருதி) மூன்று குண ஸ்வரூபமானது.
இந்த முக்குணங்களின் துணைக்கொண்டு விதவிதமான படைப்புக்கள் உருவாக்கப்படுகிறது.
இந்த உலகத்தை அனுபவிப்பவனும், சிதாபாஸத்துடன் கூடிய மனமும் தோன்றியுள்ளது.
அனுபவிக்கப்படும் பொருளாக பிரிந்து இருக்கின்றது. விகாரமாக தோன்றியிருக்கின்றது.
இதை மூன்று விதமாக பிரிக்கலாம். அவைகள்
1.அத்யாத்ம – ஜீவர்களாகிய நாம், 2.அதிதைவம் – பலவிதமான தேவதைகள், 3. அதிபூதம் – கண்ணால் பார்க்கப்படுகின்ற பொருட்கள் ஆகியவைகளாகும்

த்3ருக்3ரூபமார்கம் வபுரத்ர ரந்த்4ரே பரஸ்பரம் ஸித்4யதி ய: ஸ்வத: கே2 |
ஆத்மா யதே3ஷாமபரோ ய ஆத்3ய: ஸ்வயானுபூ4த்யாகி2லஸித்3தி4ஸித்3தி4: |
ஏவம் த்வகா3தி3 ஶ்ரவணாதி3 சக்ஷுர்ஜிஹ்வாதி3 நாஸாதி3 ச சித்தயுக்தம் || 31 ||

த்ருக் – அத்யாத்மம் – பார்ப்பவன்
ரூபம் – பார்க்கப்படுக் பொருள்
அர்கம் – பார்ப்பதற்கு உதவும் சூரியன் போன்ற ஓளிதரும் தேவதைகள்
கண்ணில் இருந்து கொண்டு பார்க்கும் சக்தியை கொடுக்கிறது. இவை மூன்றும் ஒன்றையொன்று சார்ந்து இருப்பதால் இது சாத்தியமாகிறது.
ஆனால் சூரிய தேவன் எதையும் சாராமல் இருக்கிறார். அதுபோல ஆத்மாவானது ப்ரகிருதியிலிருந்து வேறாகவும், காரண ஸ்வரூபமாகவும் இருக்கிறார்.
புருஷனுடைய இருப்புதான் எல்லாவற்றினுடைய இருத்தலுக்கு சாத்தியமாகிறது. ஆனால் அவருடைய இருப்புக்கு அவரேதான் காரணம்.
இதைப்போல தொட்டுணரும் சக்தி,கேட்கும் சக்தி, சுவைத்தல், நுகர்தல் விஷயத்திலும் அறிந்து கொள்ளலாம்.
மேலும் சித்தத்திற்கும் மூன்று வேற்றுமைகள் இருக்கின்றது.

யோऽஸௌ கு3ணக்ஷோப4க்ருதோ விகார: ப்ரதா4னமூலான்மஹத: ப்ரஸூத: |
அஹம் த்ரிவ்ருன்மோஹவிகல்பஹேதுர்வைகாரிகஸ்தாமஸ ஐந்த்3ரியஶ்ச || 32 ||

குணங்களின் மாற்றத்தினால் தோன்றிய விகாரங்களினால் மஹத் தத்துவம் தோன்றியது. மனத்திலிருந்து அஹங்காரம் தோன்றியது.
அதனால் இதுவும் பிரகிருதியின் விகாரமாகிறது. அஹங்காரம், சத்துவ, ரஜோ, தமோ குணங்களின் அடிப்படையில்
பலவகையாக இருந்து கொண்டு மோகத்துக்கும், பலவகையான படைப்புக்களுக்கும் காரணமாகின்றது.
அதாவது வைகாரிகம் என்பது சத்துவ குண பிரதான மனம், இந்திரியங்களின் தேவதை. பத்து புலன்கள்,
தாமஸம் என்பது ஐந்து வகையான மகாபூதங்களும் அவைகளின் விஷயங்களுமாகும்.

ஆத்மாபரிக்ஞானமயோ விவாதோ3 ஹயஸ்தீதி
நாஸ்தீதி பி4தா3ர்த2நிஷ்ட: |
வ்யர்தோ2ऽபி நைவோபரஸேத பும்ஸாம் மத்த:
பராவ்ருத்தி4யாம் ஸ்வலோகாத் || 33 ||

ஆத்மாவான தன்னைப்பற்றி சரியாக தெரிந்து கொள்ளாததுதான் எல்லாவகையான துயரத்திற்கும் காரணமாகிறது.
எல்லாவிதமான விவாதங்களும், சங்கடங்களும் வேற்றுமைகளில் இல்லை-இருக்கிறது என்ற விவாதத்தினால்தான் வருகிறது.
அறியாமையினால்தான் வருகிறது. இவைகள் தேவையற்றது என்று தெரிந்தாலும், பயனும் இல்லை என்று புரிந்தாலும்,
வீணான சர்ச்சை என்று தெரிந்தாலும் மனம் அமைதியடைவதில்லை. என்றாலும் தன்னுடைய உண்மையான ஸ்வரூபத்தை
உணராமல் சண்டை-சச்சரவிலிருந்து மீள முடியாது.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச
த்வத்த: பராவ்ருத்த்தி4ய: ஸ்வக்ருதை: கர்மபி4: ப்ரபோ4 |
அச்சாவசான்யதா2 தே3ஹான்க்3ருஹ்ணாந்தி விஸ்ருஜந்தி ச || 34 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்.
பகவானே! ஆத்மஞானம், ஈஸ்வர ஞானம் இல்லாத அக்ஞானிகள் தங்களது உண்மை ஸ்வரூபத்தை அறிய விரும்பாதவர்கள்
தாங்கள் செய்த கர்மத்தின் விளைவாக மேலான அல்லது கீழான சரீரத்தை எவ்வாறு அடைகிறார்கள், விடுகின்றார்கள்.
ஒரு ஜீவன் எப்படி பிறக்கிறது, இறந்தபிறகு எங்கு செல்கிறது.

தன்மமாக்2யாஹி கோ3விந்த3 து3ர்விபா4வ்யமனாத்மபி4: |
ந ஹயேதத்ப்ராயஶோ லோகே வித்3வாம்ஸ: ஸந்தி வஞ்சிதா: || 35 ||

கோவிந்தா! இந்த உண்மையை எனக்கு சொல்லுங்கள். இதை சாதாரண மனிதர்கள் யாராலும் அறிய மாட்டார்கள்.
இந்த அறிவை உடையவர்கள் யாரும் இந்த உலகத்தில் பொதுவாக கிடையாது. அவர்களெல்லாம் மாயையின் வசப்பட்டு வஞ்சிக்கப்பட்டுள்ளார்கள்.

ஶ்ரீப4கவானுவாச
மன: கர்ம மயம் ந்ருணமிந்த்3ரியை: பஞ்சபி4ர்யுதம் |
லோகால்லோகம் ப்ரயாத்யன்ய ஆத்மா த்த3னுவர்ததே || 36 ||

பகவான் கூறுகிறார்.
உத்தவா! மனிதர்களுடைய மனம் என்பது, பாவ-புண்ணியங்கள் வைக்கப்பட்டு இருக்கின்ற இடமாகும். இது புலன்களுடன் சேர்ந்து இயங்க கூடியது.
அதுதான் கர்ம பலன்களுக்கேற்றபடி ஒரு உலகத்திலிருந்து வேறொரு உலகத்திற்கு சென்று வந்து கொண்டிருக்கின்றது.
ஒரு உடலிலிருந்து வேறு உடலுக்கும் சென்று வந்து கொண்டு இருக்கின்றது. சூட்சும உடலும் ஜடம்தான்.
ஆனால் ஆத்மா மனதில் பிரதிபலித்து அது உணர்வு பூர்வமாக செயல்பட வைக்கின்றது. இதையே சிதாபாஸம் என்று கூறப்படுகிறது.
மனதுக்குள் சிதாபாஸன் வேறாக இருந்த போதிலும் அதனுடன் செல்கின்றது.

த்4யாயன்மனோऽனு விஷயான்த்3ருஷ்டான்வானுஶ்ருதானத2 |
உத்3யத்ஸீத3த்கர்மதந்த்ரம் ஸ்ம்ருதிஸ்த்த3னு ஶாம்யதி || 37 ||

கர்ம பலனைச் சார்ந்துள்ள மனமானது தொடர்ந்து சிந்தித்து கொண்டேயிருக்கும். மனம் எந்த விஷயத்தில் பழக்கப்பட்டிருக்கின்றதோ
அதையையும், கர்ம வாஸனைகளினால் வரும் எண்ணங்களையே சிந்தித்து கொண்டிருக்கும்.
இந்தப் பிறவியில் கிடைத்த உடலையும், உலகத்தையும் விடுவதற்கு தயாராகிறான்.
இந்தப் பிறவியில் அடைந்த அனுபவங்கள், நினைவுகள், ஆசைகள், நினைவாற்றல் மறைந்து போகின்றது

விஷயாபி4னிவேஶேன நாத்மானம் யத்ஸ்மரேபுன: |
ஜந்தோர்வை கஸ்யசித்3தே4தோர்ம்ருத்யுரத்யந்தவிஸ்ம்ருதி: || 38 ||

விஷய அபினிவேஶேன – ஜீவனுக்கு புதிய உடலின் மீது ஏற்படும் பற்றினால் பழைய சரீரத்தின் நினைவுகள் அழிந்துவிடுகிறது.
ஏதோ காரணத்தினால் நம்மால் இதுதான் என்று கூறமுடியாத காரணத்தினால்தான் முற்றிலுமாக சரீரத்தை மறந்துவிடுவது மரணம் என்று கூறப்படுகிறது

ஜன்ம த்வாத்மதயா பும்ஸ: ஸர்வபா4வேன பூ4ரித3 |
விஷயஸ்வீக்ருதிம் ப்ராஹுர்யதா2 ஸ்வப்னமனோரத2: || 39 ||

உத்தவா! ஜீவன் புதிய உடலை தன்னிடமிருந்து வேறானது என்ற உண்மையை மறந்து இது நான்தான் என்று அபிமானிப்பது
தான் பிறப்பு என்று சொல்லப்படுகிறது. கனவு, கற்பணையில் கிடைக்கும் சரீரத்தில் அபிமானம் வைத்து அனுபவிப்பது போல இது இருக்கின்றது.
ஒரு கனவில் கண்ட விஷயங்கள் வேறொரு கனவில் நினைவுக்கு வருவதில்லை மறந்துவிடுகிறோம். அதுபோல இந்த பிறப்பும், இறப்பும் இருக்கின்றது.

ஸ்வப்னம் மனோரத2ம் சேத்த2ம் ப்ராக்தனம் ந ஸ்மரத்யஸௌ |
தத்ர பூர்வமிவாத்மானமபூர்வம்சானுபஶ்யதி || 40 ||

பழைய கனவையும், கற்பணையையும் மறந்து புதிய கனவு, கற்பணைக்கு சென்று விடுவான்.
அப்போது பழைய கனவு, கற்பணை விஷயங்கள் மறந்து போகின்றது, புதிய கனவு, கற்பணையில் இருப்பவனாக நினைத்துக் கொண்டு இருக்கிறான்.
இது போல இப்போது உள்ள உடலில் விளங்கும் ஜீவன் இவ்வாறு தன்னுடைய முற்பிறவி உடலை நினைவு கொள்வதில்லை.

இந்த்3ரியாயனஸ்ருஷ்ட்யேத3ம் த்ரைவித்4யம் பா4தி வஸ்துனி |
ப3ஹிரந்தர்பி4தா3ஹேதுர்ஜனோऽஸத்தனக்ருத்3யதா2 || 41 ||

மனமானது இந்திரியங்களின் இருப்பிடமாக இருக்கிறது. ஸ்தூல உடலை ஸ்ருஷ்டித்து அதற்குள் பிரவேசித்த பிரம்மனிடத்தில்
மூன்றுவிதமான வேற்றுமைகள் தோன்றுகிறது. அவைகள்
1. அத்யாத்மம், அதிபூதம், அதிதைவம் என்ற மூன்று பிரிவுகள்,
2. உயர்ந்தவன், தாழ்ந்தவன், இடைப்பட்டவன் என்ற மூன்று பிரிவுகளும்,
3. உள்ளேயிருக்கும் வேற்றுமைகள், வெளியேயிருக்கும் வேற்றுமைகள் என்ற இரண்டு பிரிவுகளும் ஆகும்.
எவ்விதம் விழித்துக் கொண்டிருப்பவன் இல்லாத உலகத்தை, மனிதர்களை உருவாக்குகின்றானோ அதுபோல இது இருக்கின்றது

நித்யதா3 ஹ்யங்க3 பூ4தானி ப4வந்தி ந ப4வந்தி ச |
காலேனாலக்ஷ்யவேகே3ன ஸூக்ஷ்மத்வாத்தன்ன த்3ருஶ்யதே || 42 ||

பேரன்புடைய உத்தவா! உயிரினங்கள் எப்போதும் தொடர்ந்து பிறக்கின்றன, . இறக்கின்றன. காலத்தின் வேகத்தை கணக்கிடமுடியாது.
காலம் என்பது மிகவும் நுட்பமானதாக இருப்பதால் நமக்கு அதை புரிந்து கொள்வது மிகவும் கடினம்.

யதா2ர்சிஷாம் ஸ்ரோதஸாம் ச ப2லானாம் வா வனஸ்பதே: |
ததை2வ ஸர்வபூ4தானாம் வயோ வஸ்தா2த3ய: க்ருதா: || 43 ||

யதா2 – எவ்வாறு
அர்சிஷாம் – தீபத்தின் ஜுவாலை
ஸ்ரோதஸாம் ச – நதியின் நீரோட்டம் மேலும்
ப2லானாம் வா வனஸ்பதே – காட்டிலிருக்கின்ற பழங்களும் கூட காலத்தினால் தொடர்ந்து அதன் நிலையில் மாற்றம் அடைந்து
கொண்டிருக்கின்றனவோ அது போல அனைத்து உயிரினங்களின் உடல்களும் அதனுடைய நிலைகள் தொடர்ந்து மாறிக் கொண்டேயிருக்கும்.

ஸோऽயம் தீ3போऽர்சிஷாம் யத்3வத்ஸ்ரோதஸாம் ததி3தம் ஜலம் |
ஸோ யம் புமானிதி ந்ருணாம் ம்ருஷா கீ3ர்தீ4ர்ம்ருஷாயுஷாம் || 44 ||

தீபச்சுவாலை ஒவ்வொரு வினாடியிலும் மாறிக் கொண்டேயிருந்தாலும், மாறுதல் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டேயிருப்பதால்,
பார்த்துக் கொண்டிருப்பது ஒரே தீவ ஜுவாலைதான் என்றும், ஒரே நதிநீர்தான் என்றும் நினைத்துக்கொண்டிருப்போம்.
புலனுகர் இன்ப நினைவுகளில் வீணாக தன் ஆயுளைக் கழித்துக் கொண்டிருக்கும் மனிதனை அவன் இவனேதான் என்று சொல்வது உண்மையல்ல.
மனிதனுடைய உடலும், உள்ளமும், ஆரோக்கியமும், வயதும் தொடர்ந்து மாறிக் கொண்டுதான் இருக்கும்.

மா ஸ்வஸ்ய கர்மபீ3ஜேன ஜாயதே ஸோ ப்யயம் புமான் |
ம்ரியதே வாமரோ ப்4ராந்த்யா யதா2க்3னிர்தா3ருஸம்யுத: || 45 ||

ஸ்வஸ்ய கர்மபீஜேன – ஒருவன் கர்மவினைக் காரணமாகத்தான் இறக்கின்றான், பிறக்கின்றான்.
ஆனால் உண்மையில் இவனுக்கு பிறப்பு-இறப்பு என்பதே இல்லை. அப்படி நினைப்பதும், பேசுவதும் மதிமயக்கத்தினாலும்,
தன்னைப் பற்றிய உண்மையை புரிந்து கொள்ளாததாலும்தான். ஆகாசம் எப்பொழுதும் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது
ஆனால் நாம் இடம் இல்லை, இடம் இருக்கின்றது என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றோம்.
உண்மையில் ஆகாசம்(இடம்) இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது.
அக்னி அழிவில்லாததாக இருந்தாலும், மரக்கட்டையுடன் சேரும்போது தோன்றுவது போலவும், இருப்பது போலவும்,
அழிந்து விடுவது போலவும் தோன்றுகிறது.

நிஷேகக3ர்ப4ஜன்மானி பா3ல்யகௌமாரயௌவனம் |
வயோமத்4யம் ஜரா ம்ருத்யுரித்யவஸ்தா2ஸ்தனோர்னவ || 46 ||

சரீரம் காலத்திற்கேற்ப ஒன்பது நிலைகளாக மாற்றம் அடைகின்றது. அவைகள் 1. கர்ப்பதானம், 2. கர்ப்பத்தில் வளர்ச்சி, 3. பிறப்பு,
4.குழந்தைப்பருவம், 5. சிறுபிள்ளைப் பருவம், 6.வாலிப பருவம், 7. நடுவயது, 8. முதுமை, 9. மரணம் என்பதாகும்.
ஆனால் ஆத்மாவுக்கு இந்த நிலைமாற்றங்கள் கிடையாது.

ஏதா மனோரத2மயீஹான்யஸ்யோச்சாவசாஸ்தனூ: |
கு3ணஸங்கா3து3பாத3த்தே க்வசித்கஶ்சிஜ்ஜஹாதி ச || 47 ||

எப்படி கற்பணையில் நாம் மேலான பிறவியாகவோ, கீழான பிறவியாக பிறக்கின்றோமோ அதுபோல சரீரத்தை சேர்ந்த இந்த
மேலான, கீழான நிலையானது உடல்மீதுள்ள பற்றின் காரணமாக ஏற்படுகிறது. ஆசையின் அளவு அதிகரித்தால் அதுவே
அவனை செயலில் ஈடுபடுத்தி அதை அடைய வைத்து விடும். யாரோ ஒருவன் விளக்கமுடியாத ஏதோவொரு காரணத்தால்
இந்தப்பற்றையெல்லம் விட்டு விட்டு அதாவது சம்சாரத்தை விட்டுவிட்டு மோட்சத்தை அடைகிறான்.

ஆத்மன: பித்ருபுத்ராப்4யாமனுமேயௌ ப4வாப்யயௌ |
ந ப4வாப்யயவஸ்தூனாமபி4க்3ஞோ த்3வயலக்ஷண: || 48 ||

தன்னுடைய பிறப்பையும், இறப்பையும் அனுமானத்தின் மூலமாகத்தான் தெரிந்து கொள்ள முடியும்.
தந்தையின் மரணத்தையும், மகனுடைய பிறப்பையும் வைத்து அனுமானம் செய்யலாம்.
ஒரு பொருளின் பிறப்பையும், இறப்பையும் பார்ப்பவன், அவன் இரண்டுக்கும் அப்பாற்பட்டவனாக இருக்கிறான்.
உடலின் பிறப்பையும், இறப்பையும் சாட்சியாக பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் ஆத்மா உடலுக்கும் வேறான்து என்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

தரோர்பீ3ஜவிபாகப்4யாம் யோ விஎ3வாஞ்ஜன்மஸ்ம்யமௌ |
தரோர்விலக்ஷணோ த்3ரஷ்டா ஏவம் த்3ரஷ்டா தனோ: ப்ருத2க் || 49 ||

ஒருமரத்தினுடைய விதையையும், அதனுடைய வளர்ச்சியையும், பிறப்பையும், வளர்ச்சியையும் ஒருவன் பார்க்கும் போது
அவன் மரத்திலிருந்து வேறுபட்டவனாக, சாட்சியாக பார்ப்பவனாக இருக்கிறான். அதுபோல இந்த உடலைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பவன்
உடலிலிருந்து வேறுபட்டவன். அதனால் உடலினுடைய மாறுபட்ட நிலைகளால், தன்மைகளால் பாதிக்கப்படுவதில்லை.

ப்ரக்ருதேரேவமாத்மானமவிவிச்யாபு3த4: புமான் |
தத்த்வேன ஸ்பர்ஶஸம்மூட4: ஸம்ஸாரம் ப்ரதிபத்3யதே || 50 ||

அக்ஞானத்தினால் அனுபவிப்பதுதான் சம்சாரம். பிரகிருதியிலிருந்து, சரீரத்தில் இருந்து தன்னை ஒருவன் பிரித்துக் கொள்ளாமல்
அபிமானத்தை நீக்காமல் இருக்கும் அறியாமையினால் உடலின் மீதுள்ள அபிமானத்தை விடமுடியாதவனாக இருக்கிறான்.
இந்த உடல்தான் நானென்று தவறாக புரிந்து கொண்டு இன்பத்தை எதிர்ப்பார்க்கின்றான். நாம் எதில் நான் என்ற அபிமானம்
வைத்திருக்கின்றோமோ அதில் இருந்துதான் அடைய முயற்சிப்போம். இதனால் நம்முடைய புத்தியானது மோக வசப்பட்டு
அனாத்மாவை, இன்பத்தை நாடி சென்று கொண்டிருக்கிறது..
ஸ்பர்ஶ ஸம்மூட4: – அனாத்மாவில் அபிமானம் வைத்தல், அதிலிருந்துதான் இன்பத்தை அடைய முயற்சி செய்வதனால்,
சம்சாரத்திலேயே சுழன்று கொண்டிருக்கும் முழுமுட்டாள்.

ஸ்த்த்வஸங்கா3த்3ருஷீந்தேவான்ரஜஸாஸுரமானுஷான் |
தமஸா பூ4த்திர்யக்த்வம் ப்4ராமிதோ யாதி கர்மபி4: || 51 ||

சத்துவ குணப்பற்றுடன் ஒருவன் இறந்தால் அவன் தேவலோகத்தில் வாழும் தேவனாகவோ அல்லது பூலோகத்தில் உத்தமமான
குலத்தில் ரிஷியாகவோ, உத்தம மனிதனாகவோ பிறப்பெடுப்பான். நல்ல சூழ்நிலையில் பிறப்பான்.
ரஜோ குணத்தில் பற்றுடையவனாக இறந்தால் அசுரனாகவோ, மனிதனாகவோ பிறப்பான்.
தமோ குணத்தில் பற்றுடையவனாக இறந்தால் தாவரமாகவோ, பூதகணங்களாகவோ, விலங்குகளாகவோ பிறப்பான்.
அக்ஞானி அவரவர் கர்மபலன்களுக்கேற்ப பிறக்கின்றான்.

ந்ருத்யதோ கா3யத: பஶ்யன்யதை2வானுகரோதி தான் |
ஏவம் பு3த்3தி4கு3ணான்பஶ்யன்னனீஹோऽப்யனுகார்யதே || 52 ||

நடனம் ஆடுபவர்களையோ, பாடல் பாடிக் கொண்டிருப்பவர்களையோ ஒருவன் மெய் மறந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தால்
தானும் தன்னை அறியாமல் அதைச் செய்து கொண்டிருப்பான். அதுபோல சூட்சும சரீரத்தில் வருகின்ற விதவிதமான
எண்ணங்களும், உணர்ச்சிகளும் பார்க்கின்றவன் செயலற்றவனாக இருந்த போதிலும் அவைகளை தான் செய்வதாக உணர்கின்றான்

யதா2ம்ப4ஸா ப்ரசலதா தரவோऽபி சலா இவ |
சக்ஷுஸா ப்4ராம்யமாணேன த்3ருஶ்யதே ப்4ரமதீவ பூ4: || 53 ||

யதா2 ப்ரசலதா அம்ப4: – எவ்வாறு ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நீரில்
தெரிகின்ற மரங்களும் ஓடுவது போல தெரிவது போலவும். மரத்தின் பிரதிபிம்பங்களும் அசைவது போலவும்,
கண்கள் சுழலும் போது உலகமே சுழல்கின்ற போல தெரிகின்றது.

யதா2 மனோரத2தி4யோ விஷயானுப4வோ ம்ருஷா |
ஸ்வப்னத்3ருஷ்டாஶ்ச தா3ஶார்ஹ ததா2 ஸ்ம்ஸார ஆத்மன: || 54 ||

மனதினால் கற்பணை செய்யப்பட்ட உலகிலுள்ள பொருட்களை அனுபவித்தல் என்பது பொய். கனவில் காணும் அனுபவங்களும் பொய்.
அதுபோல ஆத்மாவாகிய நீ அனுபவிக்கும் விஷயங்களனைத்தும் பொய். மனதாலும், புத்தியாலும் அனுபவிக்கும் விஷயங்களும் பொய்தான்

அர்தே2 ஹ்யவித்3யமானேऽபி ஸம்ஸ்ருதிர் ந நிவர்ததே |
த்4யாயதோ விஷயானஸ்ய ஸ்வப்னேऽனர்தா2க3மோ யதா2 || 55 ||

சம்சாரமே பொய்யென்றால் எதற்காக அதிலிருந்து விடுபட வேண்டும்? ஏனென்றால் சம்சாரம் தானாக போகாது.
முயற்சி செய்தால்தான் அதிலிருந்து விடுதலை அடைய முடியும். கனவில் நாம் காணும் அனைத்தும் பொய் ஆனாலும்
அவைகளை உணர்ச்சியுடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம், அது ஸ்தூல உடம்பையும் பாதிக்கிறது.
நம்மை துயரபடுத்துகின்ற வெளி விஷயங்கள் இல்லாத போதிலும் அவைகளால் நாம் பாதிக்கப்படுகிறோம்.
இல்லாத பொருளுக்கு மனதில் இருப்பைக் கொடுத்து வைத்திருக்கின்றோம். அதனால் நம்மையே துயரப்படுத்திக் கொண்டு இருக்கிறோம்.
ஜீவஸ்ருஷ்டிகளினாலும் துயரத்தை, சம்சாரத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

தஸ்மாது3த்3த4வ மா பு4ங்க்ஷ்வ விஷயானஸதி3ந்த்3ரியை: |
ஆத்மாக்3ரஹண நிர்பா4தம் பஶ்ய வைகல்பிகம் ப்4ரமம் || 56 ||

ஆகவே உத்தவா! நான் கூறப்போகும் இந்த சாதனத்தை பயன்படுத்தி சம்சாரத்திலிருந்து விடுபட முடியும்.
வைராக்கியம், மனவடக்கம், புலன்களடக்கம் என்கின்ற இந்த சாதனங்களினால் உனக்கு உறுதியான மனம், புத்தி கிடைக்கும்.
போகத்தை கொடுக்கின்ற விஷயங்களை, நம்மை ஏமாற்றுகின்ற பொய்யான புலன்களின் மூலமாக அந்த விஷயங்களுக்கு அடிமையாகி விடாதே.
உலகங்களில் கிடைக்கும் நிலையற்ற இன்பங்களில் வீழ்ந்துவிடாதே ஆத்மாவை புரிந்து கொள்ளாததினால் விளைவினால் உண்மையாக நினைக்க நேரிடுகின்றது

க்ஷிப்தோऽவமானிதோ ஸத்3பி4: ப்ரலப்3தோ4ऽஸூயிதோऽத2 வா |
தாடி3த: ஸன்னிருத்3தோ4 வா வ்ருத்த்யா வா பரிஹாபித: || 57 ||

நிஷ்டி2தோ மூத்ரிதோ வாக்3ஞைர்ப3ஹுதை4வம் ப்ரகம்பித: |
ஶ்ரேயஸ்காம: க்ருச்ச்2ரக3த ஆத்மனாத்மானமுத்3த4ரேத் || 58 ||

இந்த உலகம் யாரையும் உண்மையாக புரிந்து கொள்ளாது. எல்லோரும் அவரவர்களுடைய மனநிலை, சூழ்நிலையைப் பொறுத்து நடந்து கொள்வார்கள்.
எனவே நாம் யாரையும் மாற்றும் முயற்சியில் ஈடுபடுவது வீணான முயற்சி. சம்சாரத்திலிருந்து விடுபடுவது நம் கையில்தான் இருக்கிறது.
இந்த நிலையில் திதிக்ஷா என்ற சாதனத்தை பய்னபடுத்தி இவைகளை பொறுத்துக் கொண்டு அதனால் பாதிக்கப்படாமல் காத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
அஸத்பி: – துஷ்டர்களால், க்ஷிப்தஹ – ஒதுக்கி வைத்தல்,
அவமானித – அவமதித்தல், பிரலப்த4 – வாயினால் திட்டுதல், சொல்லால் நிந்தித்தல்
அஸீயிதஹ – உன்னைப்பார்த்து பொறாமைப்படும் போதும், உன் மீது வீண்பழி சுமத்தும்போதும்
தாடிதஹ – அடித்தல் போன்ற உடலுக்கு துன்பத்தைக் கொடுத்தாலும்
நிபத்3த4ஹ – கட்டிப்போடுதல், எதையும் செய்ய விடாமல் தடைஉண்டாக்குதல்
வ்ருத்தய – செய்யும் தொழிலை கூறி அவமதித்தல்
பரிஹாபிதஹ – கிண்டல் செய்தல், பரிகாசம் செய்தல், உடலிலுள்ள அங்க குறையை கூறி பரிகாசம் செய்தல்
நிஷிடிதஹ – எச்சில் உமிழ்தல்
மூத்ரிதஹ – சிறுநீரை கழித்தல்
வா அக்ஞைஹி பஹுதா ஏவம் – இவ்விதம் அக்ஞானிகளால் விதவிதமாக
ப்ரகம்பிதஹ – நடத்தைகளால் தூண்டிவிட்டபோதிலும்
ஶ்ரேயஸ் காம – மோட்சத்தில் நாட்டமிருப்பவன், அடைய முயற்சி செய்பவன்
க்ருத்த்ரதஹ – மோசமாக நடத்தப்பட்டாலும்
ஆத்மனா ஆத்மானமுத்3த4ரேத் – இவைகளை சகித்துக் கொண்டு உன்னையே நீ உயர்த்திக் கொள்ள வேண்டும்.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச
யதை2வமனிபு3த்4யேயம் வத3 நோ வத3தாம் வர |
ஸுது3:ஷஹமிமம் மன்ய ஆத்மன்யஸத3திக்ரமம் || 59 ||

விது3ஷாமபி விஶ்வாத்மன்ப்ரக்ருதிர்ஹி ப3லீயஸீ |
ருதே த்வத்3த4ர்மனிரதான்ஶாந்தாம்ஸ்தே சரணாலயான் || 60 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்
இவ்வாறு உலகம் என்னை அவமதிக்கும்போது எந்த அறிவின் துணைக் கொண்டு சகித்துக் கொள்ளமுடியும்.
எந்தவிதமான அவமானத்தாலும் பாதிக்கப்படாமல் இருக்க நான் என்ன செய்ய வேண்டும்.
உபதேசம் செய்பவர்களில் மேலானவராக இருக்கின்ற பகவானே எனக்கு அந்த அறிவை கொடுக்க வேண்டும்.
இந்த உலகம் பலவிதத்தில் அவமதிப்பதை சகித்துக் கொள்வது மிகமிக கடினம் என்று நான் நினைக்கின்றேன்.
இறைவா! படித்த பண்டிதர்களுக்கும், வித்துவான்களுக்கும் கூட இந்த விஷயத்தில் தவறு செய்து விடுகிறார்கள்.
பொறுத்து கொள்ள முடியாமல் உணர்ச்சி வசப்பட்டு செயலில் இறங்கி விடுகிறார்கள்.

விதுஶாம் அபி – உபதேசம் செய்பவர்களில் உயர்ந்தவராக இருக்கின்ற பகவானே!
மற்றவர்கள் என்னை அவமதிக்கும்போது எந்தவிதமான சஞ்சலத்தை அடையாமல்
சகித்துக் கொண்டிருப்பது மிகவும் கடினம்
அதிக்ரமம் – மனதிற்கு வரும் அவமானத்தை
தங்களிடம் சரணமடைந்தவர்களான பக்தர்களையும், மனக்கட்டுப்பாடு உடையவர்களையும் தவிர்த்து
மற்ற யாராலும் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாது.

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -15–குண-தோஷங்களைப் பற்றிய விளக்கம்-

ஶ்ரீபகவான் உவாச
ய ஏதான் மத்பதோ2 ஹித்வா ப4க்தி ஞான க்ரியாத்மகான |
க்ஷுத்ரான் காமான்ஶ்சலை: ப்ராணௌர்ஜுஷந்த: ஸமஸரந்தி தே || 1 ||

என்னால் உபதேசிக்கப்பட்டது பக்தி-ஞான-கர்ம யோகங்கள். மனிதர்களுக்காக நான் இந்த மூன்று பாதைகளை வகுத்துக் கொடுத்து இருக்கிறேன்.
யார் இந்தப் பாதையிலிருந்து விலகிச் செல்கிறார்களோ அவர்கள் மிகக்குறைந்த காலம் இன்பத்தைக் கொடுக்கின்ற விஷய சுகங்களை
புலன்களின் மூலமாக அனுபவித்துக் கொண்டு காலத்தை வீணடித்து கொண்டிருப்பார்கள்.
மேலும் சம்சாரத்திலேயே இருந்து கொண்டு துயரப்படுவார்கள்.
ஹித்வா – விலகிச் செல்லுதல்
ஶ்சைலைஹி ப்ரணைஹி – நிரந்தரமாக எந்த இன்பத்தையும் அனுபவிக்கும் சக்தியற்ற புலன்களால்
ஜிஷந்தஹ – அத்தகைய இன்பங்களையே அனுபவிப்பதிலேயே மனிதர்கள் ஈடுபடுகிறார்கள்
தே ஸம்ஸரந்தி – இப்படிப்பட்டவர்கள் சம்சாரத்திலேயே சுழன்று கொண்டிருப்பார்கள்

ஸ்வே ஸ்வேऽவேதி4காரே யா நிஷ்டா ஸ கு3ண: பரிகீர்தித: |
விபர்யயஸ்து தோஷ: ஸ்யாதுப4யோரேஷ நிஶ்சய: || 2 ||

நல்லது கெட்டது என்பது பொருட்களில் கிடையாது. அதை பயன்படுத்தும் மனிதர்களின் தகுதியை பொறுத்து அமைகின்றது.
அவரவர்களுக்கு எது கடமையாக இருக்கிறதோ அவைகள் அவனுக்கு செய்து கொண்டிருப்பது நல்லதையும்,
செய்யாமல் இருப்பது கெட்டதையும் கொடுக்கும். இதுதான் நிச்சயமான நியதியாகும்.
அதாவது குண-தோஷம் என்ற பிரிவினை ஒருவனுடைய தகுதியை அனுசரித்துச் செய்யப்படுகின்றதே தவிர
வஸ்துவை அனுசரித்து செய்யப்படுவதில்லை..

ஶுத்3தயஶுத்3தி4 விதீ4யேதே ஸமானேஷ்வபி வஸ்துஷு |
வ்யஸ்ய விசிகித்ஸார்த2ம் கு3ணதோ3ஷௌ ஶுபா4ஶுபௌ || 3 ||

எல்லா பொருட்களும் சமமாக இருந்தாலும் அவைகள் நல்லதா, கெட்டதா என்று பரிசோதிப்பதற்காக சந்தேகத்தை உருவாக்கப்படுகிறது.
அவைகளில் சுத்தி-அசுத்தி, குணம் – தோஷம், சுபம்-அசுபம் என்ற பாகுபாடுகள் சாஸ்திரம் வைத்திருக்கிறது.

த4ர்மார்த2ம் வ்யவஹார்ர்த2ம் யாத்ரார்த2மிதி சானக4 |
த3ர்ஶிதோऽயம் மயாऽऽசாரோ தர்ம்முத்3வஹதாம் து4ரம் || 4 ||

பாவங்களற்ற உத்தவா! ஜீவர்களாகிய நமக்கு புண்ணியத்தை சம்பாதிக்க வேண்டும், பாவத்தை விலக்க வேண்டும் என்பதற்காக
செயல்களில், உணவு வகைகளில், வசிக்கும் இடங்களில் சுத்தம்-அசுத்தம், நல்லது-கெட்டது என்று சாஸ்திரம் பிரித்தி வைத்திருக்கிறது
வியவஹாரார்த2ம் – சமூக விவகாரங்கள் ஒழுங்காக நடைபெறுவதற்காக நல்லது, கெட்டது என்று பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது
மயா – ஈஸ்வரனாகிய என்னால்
அயக் ஆசார த3ரிஶிதஹ – இங்கு வழிமுறைகளை காட்டப்பட்டிருக்கிறது
தர்ம உத்3வஹதாம் து4ரம் – தர்மத்தை பின்பற்றி வாழ விரும்புபவர்களுக்கு இது கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.

பூ4ம்யம்ப்3வக்3ன்யனிலாகாஶா பூ4தானாம் பஞ்சதா4தவ: |
ஆப்3ரஹமஸ்தா2வராதீ3னாம் ஶாரீரா ஆத்மஸம்யுதா: || 5 ||

நிலம், நீர், நெருப்பு, காற்று, ஆகாசம் என்கின்ற இந்த பஞ்ச பூதங்கள் எல்லா ஜீவராசிகளின் உடலுக்கு காரணமாகின்றது.
தேவர்கள், பிரம்ம தேவன் முதற்கொண்டு மலை, தாவரங்கள் அனைத்தும் இவைகளால்தான் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது.
இந்த எல்லா உடல்களுக்குள்ளும் இருக்கின்ற ஆத்மா ஒன்றுதான்.

வேதே3ன நாம ரூபாணி விஷமாணி ஸமேஷ்வபி |
தா4துஷூத்3த4வ கல்பயந்த ஏதேஷாம் ஸ்வார்தஸித்3தயே || 6 ||

உத்தவா! எல்லா உடல்களும் பஞ்சபூதங்களின் அடிப்படையில் ஒன்றுதான். இருந்த போதிலும் வேதத்தின் மூலம் நாம-ரூப
வேற்றுமைகளினால் கற்பணையாக ஜீவர்களை பிரித்திருக்கிறது. ஜீவர்கள் அறம், பொருள், இன்பம், வீடுபேறு என்கின்ற
புருஷார்த்தமான இலக்கை அடைவதற்காக இந்த வேற்றுமைகள் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

தே3ஶகாலதி3பா4வானாம் வஸ்தூனாம் மம ஸத்தம |
கு3ணதோ3ஷௌ விதீ4யேதே நியமார்த2ம் ஹி கர்மணாம் || 7 ||

உத்தவா! தேச, காலம், பொருட்கள், கர்த்தா (நல்லவன், கெட்டவன்), செயல்கள், மந்திரங்கள் ஆகிய இவைகளில்
நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்து வைத்திருக்கிறோம்.
தேஶகாலதிபாவானாம் – தேசம், காலம், போன்றவற்றில்
மம ஸத்தம – உத்தமமான உத்தவா என்னால்
நியமார்த2ம் ஹி கர்மாணாம் – மனிதர்களிடமிருந்து வெளிப்படும் செயல்களை நெறிப் படுத்துவதற்காக இந்த பிரிவு விதிக்கப்பட்டிருக்கின்றது

அக்ருஷ்ணஸாரோ தே3ஶானாமப்3ரஹமண்யோऽஶுசிர்ப4வேத் |
க்ருஷ்ணஸாரோऽப்யஸௌவீரகீகடாஸம்ஸ்க்ருதேரிணம் || 8 ||

நற்குணங்கள் பொருந்திய மனிதர்கள் வாழும் இடங்கள் நல்ல இடங்களாகும். க்ருஷ்ணஸாரம் என்ற மான்கள் இல்லாத இடங்கள் அசுத்தமானவை.
இந்த மான்கள் இருந்தாலும் நல்ல மனிதர்கள் இல்லாத இடம் தூய்மையற்றது. நல்லவர்களை மதிக்காத இடம் தூய்மையற்றது.
சம்ஸ்காரங்கள் செய்யப்படாத இடமும், பாலைவனமும், தூய்மை அற்ற இடங்களாகும்.
இடங்களில் பொதுவாக நல்லது, கெட்டது என்பது கிடையாது.

கர்மண்யோ கு3ணவான் காலோ த்ரவ்யத: ஸ்வத ஏவ வா |
யதோ நிவர்ததே கர்ம ஸ தோஷோऽகர்மக: ஸ்ம்ருத: || 9 ||

குணவான் காலஹ – நல்ல காலம் என்பது
கர்மண்ய – எந்தக் காலத்தில் நல்ல காரியங்கள் செய்வதற்கேற்றதோ அதுவே மங்களகரமான செயல்களுக்கு அனுகூலமான காலம், நல்ல காலம்
த்ரவ்யதஹ – எந்தக் காலத்தில் தேவையான பொருட்கள் கிடைக்கின்றதோ அதுவே நல்லகாலமாகும்
ஸ்வதஹ ஏவ வா – பவித்திரமான காலம் நல்ல காலம். சில காலங்கள் எப்பொழுதுமே நல்ல காலம்தான்
அவைகள் விடியற்காலை, பிரம்ம முகூர்த்தம், சந்தியா காலம்.
யதஹ கர்ம நிவர்ததே ஸஹ தோஷஹ – எந்த காலங்களில் நற்காரியங்களை செய்யக்கூடாதோ அது கெட்ட காலமாகும்
ஸம்ருதஹ – என்று கருதப்படுகிறது
அகர்மஹ – கெட்ட காலத்தில் சாஸ்திரிய கர்மங்களையும், நல்ல கர்மங்களையும் செய்யக்கூடாது

த்ரவ்யஸ்ய ஶுத்3த்4யஶுத்3தி4 ச த்ரவ்யெண வசனேன ச |
ஸம்ஸ்காரேணாத2 காலேன ஸஹத்வால்பதயாத2 வா || 10 ||

நாம் பயன்படுத்தும் பொருட்களில் நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்து வைத்திருக்கிறோம். இவைகள் சில காரணங்களால் இவ்வாறு
பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. எந்தவொரு பொருளும் சுத்தம்-அசுத்தம் என்று சொல்வது இனி சொல்லப்போகின்ற சில காரணங்களால் ஆகும்
த்ரவ்யேன – வேறொரு பொருட்களின் சேர்க்கை, சேர்க்கையின்மையை வைத்து முடிவு செய்யலாம்.
அரிசியோடு கல் சேர்ந்திருத்தல், நீரில் நனைந்த சந்தனக்கட்டை நாறும்.
வசனேன ச – மேலும் மகான் ஒருவர் இது நல்லது என்று சொல்லிவிட்டால் அது நல்லதாகி விடும்,
வேதத்தில் நல்லது என்று சொல்லிவிட்டால் அது நல்லதாக இருக்கும்.
ஸம்ஸ்காரேணா – மந்திரங்கள் சொல்லி நீர் தெளித்து (புரோக்ஷணம்) ஒரு பொருளை சுத்தப்படுத்தலாம்
காலேன – காலத்தினால் நல்லது, கெட்டது என்று முடிவு செய்யப்படுகிறது. காயை பழமாக மாற்றுவதற்கு காலம்தான் தேவைப்படுகிறது.
இதே பழம் இன்னும் சில காலங்கள் சென்றால் அதுவே அழுகி போய்விடும்.
மஹத்தவ அல்பதயாத2 வா – பொருட்கள் அதிகமாக இருந்தால் நல்லது குறைவதாக இருந்தால் அசுத்தம் என்று பிரிக்கப்படுகிறது.
ஆற்று நீரில் தோஷம் கிடையாது. நீர் குறைவாக இருக்கும் குவளை நீரில் தோஷம் ஏற்படலாம்.

ஶக்த்யாஶக்த்யாத2 வா பு3த்3த்4யா ஸம்ருத்3த்4யா ச யதா3தமனே |
அக4ம் குர்வந்தி ஹி யதா2 தேஶாவஸ்தானுஸாரத: || 11 ||

ஸக்த்யா அஶக்த்யாத2 – அவரவர்களின் உடலிலுள்ள சக்தியின் அளவுக்கேற்றபடி நல்லது, கெட்டது பிரிக்கப்படுகிறது
பு3த்3த்4யா – அறிவின் அடிப்படையில் நல்லது,கெட்டது பிரிக்கப்படுகிறது. தந்தையின் மரணம் பற்றி தெரியாத வரையில் மகன்
நல்ல காரியங்களான வைதீக காரியங்கள், கோயிலுக்கு செல்லுதல் ஆகியவற்றை செய்யலாம்.
ஆனால் தெரிந்துவிட்டால் அவைகளை செய்யக்கூடாது. அதற்கேற்ற நியமங்களை கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.
ஸம்ருத்3த்4யா(செழுமையான) – செல்வத்தின் அளவுக்கேற்ப தானம் செய்வதில் நல்லது, கெட்டது என்று பிரிக்கப்படுகிறது.
செல்வந்தன் குறைவாக தானம் செய்தான் அது பாவம், ஏழை சிறிதளவு தானம் செய்தாலும் அது நல்லதாக கருதப்படும்.
யத ஆத்மனி அக4ம் குர்வந்தி – எனவே ஒருவன் சுத்தமானதை பயன்படுத்தினால் புண்ணியம், அசுத்தமானதை பயன்படுத்தினால் பாவம் கிடைக்கும்
யதா2 தேஶ வஸ்து அனுஸாரத: – தேசம், காலம், வஸ்து இவைகளின் அடிப்படையிலும், சூழ்நிலைகளின் அடிப்படையிலும்
நல்லது, கெட்டது தீர்மானிக்கப்படுகிறது.

தா4ன்யதார்வஸ்தி2தந்தூனாம் ரஸதைஜஸசர்மணாம் |
காலவாய்வக்3னிம்ருத்தோயை: பார்தி2வானாம் யுதாயுதை: || 12 ||

காலவாய அக்னிம்ருத்தோயை – பொருட்கள் காலத்தினாலும், நீரினாலும், காற்றாலும், மண்ணாலும் தூய்மைப்படுத்தப்படுகின்றது
தா4ன்ய – சாப்பிடக்கூடிய தானியங்கள்
தார் – மரங்கள்
அஸ்தி – யானைத் தந்தம்
தந்தூனாம் – உடைகள்; ரஸ – எண்ணெய் பொருட்கள்
தைஜஸ – உலோகங்கள்; சர்மணாம் – விலங்குகளின் தோல்
பார்தி2வானாம் – மண்ணால் செய்யப்பட்ட பாத்திரங்கள்
யுதாயுதை: – இவைகளை எந்த பொருட்களுக்கு தூய்மைப்படுத்த வேண்டுமோ, அதை பயன்படுத்தி தூய்மைப்படுத்தலாம்

அமேத்4யலிப்தம் யத்3யேன க3ந்த4லேபம் வ்யபோஹதி |
ப4ஜதே ப்ரக்ருதிம் தஸ்ய தச்சௌ2சம் தாவதி3ஷ்யதே || 13 ||

தஸ்ய – ஒரு பொருளுக்கு
ப்ரக்ருதிம் ப4ஜதே – அதனுடைய இயற்கையான தன்மையுடன் இருக்கிறதோ
தாவத் தத் சௌசம் இஷ்யதே – அதுவரை அது தூய்மையுடன் இருக்கிறது என்று சொல்லப்படுகிறது
யத் அமேத்4ய லிப்தம் – எந்த பொருள் அழுக்குப் பிடித்து துர்நாற்றத்துடன் இருந்தால், அதன் மீதுள்ள அழுக்கை நீக்கிவிட்டு
அத்னுடைய உண்மை தன்மையை அடைந்து விட்டால், அது உடனேயே தூய்மையானதாக மாறி விடுகிறது

ஸ்னானதா3னதபோऽவஸ்தா2 வீர்யஸம்ஸ்காரகர்மபி4: |
மத்ஸ்ம்ருத்யா சாத்மன: ஶௌசம் ஶுத்3த4: கர்மாசரேத்3த்3விஜ: || 14 ||

சுற்றுப்புறம், வீடு, உடை, உடல் இவைகளை தூய்மையாக வைத்திருப்பவன், தானம் செய்து கொண்டிருப்பவன்,
தபஹா – எல்லாவிதத்திலும் எளிமையுடனும், ஒழுக்கத்துடனும் இருப்பவன்;
அவஸ்தா – அவர்களுடைய ஆசிரம வாழ்க்கை நெறிகளை முறையாக, தவறாமல் கடைப்பிடித்து கொண்டிருப்பவன்
வீர்யம் – உடல், மனம் இவைகள் பலத்துடன் இருப்பவன், பயமின்மையுடன் இருப்பவன், தைரியம்
ஸம்ஸ்கார கரம – நம்மை தூய்மைப்படுத்தும் கர்மங்களை செய்பவன்
ச ஆத்மனஹ – அந்த ஜீவாத்மா
ஶௌசம் – தூய்மையானவன்
மத்ஸ்ம்ருத்யா – என்னை நினைத்தாலே போதும் தூய்மையாக்கப்படுவாய்
த்விஜ – சாதகன்
ஶுத்3த4 – இவ்விதம் தன்னை தூய்மைப்படுத்தியவனாக இருந்து கொண்டு
கர்மா சரேத் – செயல்களை செய்ய வேண்டும்.

மந்த்ரஸ்ய ச பரிஞானம் கர்மஶுத்4தி4ர்மதர்பணம் |
த4ர்ம: ஸம்பத்3யதே ஷட்3பி4ரத4ர்மஸ்து விபர்யய: || 15 ||

மந்த்ரஸ்ய ச பர்க்ஞானம் – மந்திரத்தை குருமுகமாக பெற்று அதன் பொருளையும் தெரிந்து பயன்படுத்துவதால்
புண்ணியம் கிடைக்கும், தூய்மை அடையலாம்
கர்மஸுத்தி மதர்பணம் – நம்மிடமிருந்து வெளிப்படும் செயல்களை ஈஸ்வரனுக்கு அர்ப்பணம் செய்துவிட்டு செய்வது தூய்மையான கர்மங்கள்.
மேற்கூறிய ஆறுவிதமாக தூய்மை செய்யப்பட்ட செயல்களை செய்பவன் தர்மத்தை சம்பாதிக்கிறான்.
எதிர்மறையாக கடைப்பிடித்தால் அதர்மமாகும், பாவத்தை சேர்த்துக் கொள்வான்

க்வசித்4கு3ணோऽபி தோஷ: ஸ்யாத்3தோ3ஷோऽபி விதி4னா கு3ண: |
கு3ணதோஶார்த2னியமऽத்4பி4தாமேவ பா3த4தே || 16 ||

க்வசித் – சில சூழ்நிலைகளில், காலங்களில், சில மனிதர்கள் செய்யும் செயல்கள்
குண அபி தோஷ ஸ்யாத் – நல்லது கூட கெட்டதாக மாறிவிடும்.
தோ3ஷ: அபி விதி4னா குண: – கெட்டது கூட விதிவசத்தால் நல்லதாகி விடும்.
குண: தோஷ அர்த2 நியமஹ – இந்த நல்லது, கெட்டது என்று மாறிக்கொண்டிருக்கின்ற விதியானது
தத்3 பி4தா2மேவ பா3த4தே – இந்த பிரிவே, பாகுபாடே பொய்யானது, மித்யாவாகும். ஒரு பொருளை, இடத்தை, காலத்தை
நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்து வைத்தல் என்பது பொய்யாகின்றது, பொய்யாக்கப்படுகின்றது

ஸமானகர்மாசரணம் பதிதானாம் ந பாதகம் |
ஔத்பத்திகோ கு3ண: ஸங்கோ3 ந ஶயான: பதத்யத4: || 17 ||

பதிதானாம் – மிகவும் கீழான வேலை செய்பவர்கள்
ஔத்பத்திகஹ குண – அவனுடைய இயற்கையான குணம்
ஸங்கஹ – இந்த செயலில் ஈடுபட வைக்கிறது
ஸமான கர்மாசரணம்- அவர்கள் இழிந்த செயல்களை செய்தாலும்
ந பாதகம் – பாவத்தைக் கொடுக்காது, கெடுதலைக் கொடுக்காது
ஶயான: பதத்யத4:- எப்படி தரையில் படுத்திருப்பவன் கீழே விழமாட்டானோ அதுபோல.

யதோ யதோ நிவர்தேத விமுச்யேத ததஸ்தத: |
ஏஷ த4ர்மோ ந்ருணாம் க்ஷேம: ஶோகமோஹப4யாபதஹ: || 18 ||

யதோ யதோ நிவர்தேத – எந்தெந்த விஷயங்களிடமிருந்து பற்றற்று இருக்கிறாயோ
ததஹ ததஹ விமுச்யதே – அவைகளிலிருந்து துயரத்தை அடைவதில்லை, அந்தந்த பொருட்களிலிருந்து வரும் துயரத்திலிருந்து விடுபடுகிறான்.
ந்ருணாம் ஏஷ தர்மஹ – மனிதனுக்கு இதுதான் தர்ம மார்க்கம்
க்ஷேமம் – நன்மையானது, மோட்சத்தை தரக்கூடியது
ஶோக மோஹ ப4ய அபதஹ – சோகம், மோகம், மதிமயக்கம், பயம் இவைகளிலிருந்து விடுதலை அடைவதுதான் க்ஷேமம்.

விஷயேஷு கு4ணாத4யானாத்பும்ஸ: ஸங்கऽதோ ப4வேத் |
ஸங்3காத்தத்ர ப4வேத்காம: காமாதே3வ கலிர்ந்ருணாம் || 19 ||

விஷயேஷு குண த்4யானாத் பும்ஹ: – புலனுகர் போகப்பொருட்களில் உள்ள தற்காலிகமான பாதுகாப்பு,
மற்றும் சுகத்தக் கொடுக்கும் பகுதியை மட்டும் நினைத்துக் கொண்டிருப்பதால் மனிதனுக்கு
ஸங்கஹ தத் பவேத் – அந்தப் பொருட்கள் மீது உணர்வு பூர்வமான மதிப்பு ஏற்படுகின்றது
ஸங்காத் தத்ர பவேத காம – அதன்பிறகு அதை அடைய வேண்டும் என்ற ஆசை உண்டாகிறது.
அந்தப்பொருளோடு நம்மை சம்பந்தப்படுத்திக் கொள்கிறோம்
காமாதேவ கலிர் ந்ருணாம் – இந்தப்பற்றுக்களால் சண்டை, சச்சரவு, போன்ற தீய உணர்ச்சிகள் ஏற்படுகிறது.

கலேர்து34விஷஹ: க்ரோத4ஸ்தமஸ்தமனுவர்ததே |
தமஸா க்3ரஸ்யதே பும்ஸ்ஶ்சேதனா வ்யாபினீ த்ருதம் || 20 ||

இவ்வாறு மனதில் உருவாகின்ற தீய உணர்ச்சியால் கட்டுப்படுத்த முடியாத அளவுக்கு கோபம் ஏற்படுகிறது. கோபம் தன்னையும்,
தன்னைச் சார்ந்தவர்களையும் துன்பப்படுத்தக் கூடியது. கோபத்தினால் நல்லது, கெட்டது என்ற அறிவு ஏற்படுவதில்லை.
பிறகு செயல்பாடுகளை திட்டமிடும் சிந்தனா சக்தியும் மறைந்துவிடுகின்றது. புத்தியானது மோகத்தின் வசத்தில் மாட்டிக் கொள்கிறது.

தயா விரஹித: ஸாதோ4 ஜந்து: ஶூன்யாய கல்பதே |
ததோऽஸ்ய ஸ்வார்தவிப்4ரம்ஶோ மூர்ச்சி2தஸ்ய ம்ருதஸ்ய ச || 21 ||

உத்தவா! இவ்வாறு விவேக சக்தியை இழந்து விட்டவன் விலங்குத்தன்மையை அடைந்து சூன்யமாகிவிடுகிறான்.
அவனுடைய இறுதி லட்சியமான புருஷார்தத்தை இழந்து விடுகிறான். எந்த லட்சியத்தையும் அடைய மாட்டான்.
விரும்பியது எதையும் அடைய மாட்டான். மயக்க நிலையிலோ அல்லது மரணமடைந்தவன் போன்று ஒன்றும் செய்ய முடியாத நிலையை அடைகிறான்.

விஷயாபி4னிவேஶேன நாத்மானம் வேத3 நாபரம் |
வ்ரிக்ஷஜீவிகயா ஜீவன் வ்யர்த2ம் ப4ஸ்த்ரேவ ய: ஶ்வஸன் || 22 ||

புலனுகர் போகப்பொருட்களையே சிந்தித்து கொண்டிருப்பதால் அதன் மீதுள்ள பற்றின் அளவு அதிகரித்துக் கொண்டே போகிறது (அபினிவேஶம்).
ஒரு ஜீவன் தன்னை அறிவதில்லை, இறைவனையும், பிரம்மத்தையும் அறியமாட்டான். பட்ட மரத்தைப் போல ஒரு ஜடமாக
வீண் வாழ்க்கை நடத்திக் கொண்டிருப்பான். மூச்சுவிட்டுக் கொண்டிருக்கும் இயந்திரத்தைப் போல இயங்கிக் கொண்டிருப்பான்.
கொல்லன் பட்டறையிலுள்ள துருத்தியைப் போல மூச்சு மட்டும் விட்டுக் கொண்டிருப்பான்.

ப2லஶ்ருதிரியம் ந்ருணாம் ந ஶ்ரேயோ ரோசனம் பரம் |
ஶ்ரேயோ விவக்ஷயா ப்ரோக்தம் யதா2 பை4ஷஜ்யரோசனம் || 23 ||

விவக்ஷா – உள்நோக்கம்
மனிதர்களுக்கு காம்ய கர்மங்களையும், அதை செய்வதனால் அடையும் பலன்களை பற்றி உபதேசிக்கின்ற வேதத்தின் பகுதியே கர்ம காண்டம் (ப2லஶ்ருதி).
அவைகள் முழுமையான நன்மையையோ, மோட்சத்தையோ, முழுமையான மனநிறைவையோ கொடுப்பதற்காக சொல்லப்படவில்லை.
பரம் ரோசனம் – தர்மத்தில் விருப்பத்தை ஏற்படுத்துவதற்காகத்தான் இவைகள் சொல்லப்பட்டு இருக்கிறது
ஶ்ரேய விவக்ஷயா – வேதத்தின் உள்நோக்கம் மோட்சத்தை நோக்கி நம்மை அழைத்து செல்வதுதான்
யதா2 ப4ஷஜ்யரோசனம் – எவ்வாறு மருந்தைக் கொடுப்பது நோயை குணப்படுத்துவதற்குதான் அதை சுவைப்பதற்காக அல்லவோ
அது போல கர்மகாண்டம் நம்மை அடுத்த நிலைக்கு தயார் படுத்துவதற்காகத்தான் இவ்வாறு சொல்லியிருக்கிறது.

உத்பத்த்யைவ ஹி காமேஷு ப்ராணேஷு ஸ்வஜனேஷு ச |
ஆஸக்தமனஸோ மர்த்யா ஆத்மனோऽனர்த2ஹேதுஷு || 24 ||

இயல்பாகவே மனிதர்கள் பற்றுடன் கூடிய மனதுடன்தான் இருக்கிறார்கள். பொருட்களிடத்தும், மனிதர்களிடத்திலும்,
உடல், உயிர், உற்றார், உறவினர்கள் மீதும் பெரும் பற்று உண்டாகின்றது.
இந்த பற்றானது ஆன்மீக முன்னேற்றத்திற்கும், மோட்சத்தை அடைவதற்கும் இடையூறாகவே இருக்கும்.

ந தானவிது3ஷ: ஸ்வார்த2ம் ப்4ராம்யதோ வ்ருஜினாத்4வனி |
கத2ம் யுஞ்ஜ்யாத்புனஸ்தேஷு தாம்ஸ்தமோ விஶதோ பு3த4: || 25 ||

பு3த4ஹ – வேதமானது
ஏற்கனவே சம்சாரமான இருளில் சென்று கொண்டிருப்பவனை எப்படி மீண்டும் அதே இருளான சம்சாரத்தில் விழ வைக்கும்.
தன்னை ஏற்றுக் கொண்டவனை, நம்புபவனை தன்னுடைய உண்மையான லட்சியத்தை தெரியாமல் அலைந்து கொண்டிருப்பவன்
சம்சார பாதையில் உழன்று கொண்டிருப்பவனை மீண்டும் எப்படி சம்சாரத்திலே தள்ளும்.

ஏவம் வ்யவஸிதம் கேசித3விக்ஞாய குபு3த்3த4ய: |
ப2லஶுருதிம் குஸுமிதாம் ந வேத3க்ஞா வத3ந்தி ஹி || 26 ||

இவ்விதம் இருக்கும்போது பலர் இந்த உண்மையை உணராமல், இது அவர்கள் புத்தியில் உள்ள குறையினால் இவ்வாறு
தவறாக வேதத்தை புரிந்து கொள்கிறார்கள். பரலோக, இகலோக இன்பத்தை மிகவும் அழகாக புகழ்ந்து கொண்டிருப்பதை
வேதத்தின் பலனாக அவர்கள் நினைக்கிறார்கள். வேதத்தின் உண்மையான கருத்தை அறிந்தவர்கள் இவ்வாறு சொல்வதில்லை.

காமின: க்ருபணா லுப்3தா4 புஷ்பேஷு ப2லபு3த்3த4ய: |
அக்3னிமுக்3தா4 தூ4மதாந்தா: ஸ்வம் லோகம் ந வித3ந்தி தே || 27 ||

விஷயபோகங்களில் சிக்கித் தவிக்கும் தீனர்கள், எதையும் தியாகம் செய்யத் தயாராக இல்லாதவர்கள்,
மனதுக்குள் அதிக ஆசைகளுடன் இருப்பவர்கள், மனதால் ஏழையாக இருப்பவர்கள்.
லுப்தா4: – சில ஆசைகளுக்கு, உறவுகளுக்கு, பொருட்களுக்கு, சூழ்நிலைகளுக்கு அடிமைபட்டு இருப்பவர்கள்
புஷ்பேஷு ப2லபு3த4ய: – மலர்களைப் போன்று மதிமயக்கும் அனாத்மா விஷயத்தைப் புகழ்ந்து பேசுகின்ற சில
வேத வாக்கியங்களை தங்களது இறுதியான லட்சியமாக நினைப்பவர்கள்
அக்னி முக்3தா4: – கர்ம காண்டத்தில் சொல்லப்பட்ட யாகங்களில் மூழ்கியிருப்பவர்கள்
தூ4மதாந்தா – சொர்க்கத்தை இலக்காகக் கொண்டு அதை நோக்கி செல்பவர்கள்.
இவர்களெல்லாம் தன்னைப்பற்றிய உண்மையை அறியாதவர்களாகவே இருக்கிறார்கள்

ந தே மாமங்க3 ஜானந்தி ஹ்ருதி3ஸ்த2ம் ய இத3ம் யத: |
உக்த2ஶஸ்த்ரா ஹயஸுத்ருபோ யதா2 நீஹாரசக்ஷுஷ: || 28 ||

உத்தவா! இப்படிபட்டவர்கள் என்னை அறிவதில்லை, புரிந்து கொள்வதில்லை. ஆனாலும் நான் அவர்கள் இதயத்திற்குள்ளேயே இருக்கிறேன்.
அதையும் உணர்வதில்லை. இந்த உலக வடிவமாகவே நான் இருக்கிறேன் என்பதையும், இந்த உலகம் என்னால் படைக்கப்பட்டுள்ளது
என்பதையோ அறியாதவர்களாக இருக்கிறார்கள். கர்மகாண்டத்தில் கூறப்பட்டுள்ள, வர்ணிக்கப்பட்டுள்ள கர்மங்களில் மயங்கி
புலன்களால் அடைகின்ற இன்பத்தில் மட்டும் திருப்தி அடைகிறார்கள்.
இவ்வாறு எவ்வாறு கண்புரை நோயினல் பொருட்களை சரியாக பார்க்க முடியாதோ அதுபோன்ற நிலையை உடையவர்கள்

தே மே மதமவிக்ஞாய பரோக்ஷம் விஷயாத்மகா: |
ஹிம்ஸாயாம் யதி3 ராக3: ஸ்யாத்3யக்ஞ ஏவ ந சோத3னா || 29 ||

ஒருவேளை ஒரு ஜீவனை வதம் செய்து அதனிறைச்சியை உண்பதில் விட முடியாத ஆசை இருந்தால் அவைகளை
தேவதைகளுக்கு படைத்துவிட்டு பிரசாதமாக எடுத்துக் கொள்ளலாம்.
ந சோதனா – இதை ஒரு விதியாக சொல்லவில்லை. யாகம் செய்யும்போது இவ்வாறு செய்யலாம் என்றுதான் கூறியிருக்கிறது.
என்னுடைய (வேதத்தினுடைய) ரகசியமான, மறைமுகமான கருத்தை புரிந்து கொள்ளாதவர்கள், விஷய சுகத்தை அனுபவிக்க விரும்புபவர்கள்.

ஹிம்ஸாவிஹாரா ஹயாலம்3தை4: பஶுபி4: ஸ்வஸுகே2ச்ச2யா |
யஜந்தே தே3வதா யக்ஞை: பித்ருபூ4தபதீன் க2லா: || 30 ||

ஹிம்சையில் இன்பம் காண்பவர்கள், துயரத்தை காணாதவர்கள், விலங்குகளை பலி கொடுப்பது தன்னுடைய ஆசை
நிறைவேற்றிக் கொள்வதற்காக மட்டுமேதவிர வேறெந்த நல்ல விஷயத்திற்காக அல்ல.
இந்த புலால் உணவை தாமஸமான தேவதைகளுக்கு, பித்ருக்களுக்கு படைத்து பூஜித்து பின் அதை உட்கொள்கிறார்கள்

ஸ்வப்னோபமமமும் லோகமஸந்தம் ஶ்ரவணப்ரியம் |
ஆஶிஷோ ஹ்ருதி3 ஸங்கல்ப்ய த்யஜந்த்யர்தா2ன் யதா2 வணிக் || 31 ||

இந்த உலகமும் மற்ற மேலுலகங்களும் கனவு காட்சியை போன்றவை. உண்மையில் அவைகள் இல்லை.
அவைகளைப் பற்றிய விவரங்கள் கேட்பதற்கு மட்டுமே இனிமையாக இருக்கின்றன. இந்த கற்பணை இன்பத்தை அடைவதற்கு
தன்னிடத்தில் இருக்கின்ற செல்வம், உடல்நலம், புண்ணியம் இவைகளையும் இழந்து விடுகிறான்.
எவ்வாறு வியாபாரிகள் அதிக லாபத்திற்கு பேராசைப்பட்டு மூலதனத்தையே இழந்து விடுகிறார்களோ அதுபோலவேதான் இதுவும்

ரஜ:ஸத்த்வதமோ நிஷ்டா ரஜ: ஸத்த்வதமோஜுஷ: |
உபாஸத இந்த்ரமுக்2யான் தே3வாதீன் ந யதை2வ மாம் || 32 ||

எல்லா ஜீவனும் ஏதாவது ஒரு குணத்தை பிரதானமாக கொண்டுதான் செயல்பட்டுக் கொண்டு இருப்பான்.
இந்த குணங்களுக்கு அதிஷ்டானமான, தேவதைகளை வழிபட்டுக் கொண்டு இருப்பார்கள்.
இந்திரன் முதலிய தேவதைகள் சிறப்பாக வழிபடுகிறார்கள். சம்சாரியாக இருக்கிறார்கள்.
அவ்வளவு ஆழமான ஈடுபாட்டுடன் என்னை வழிபடுவதில்லை, என்னை அடைய முயற்சி செய்வதில்லை.

இஷ்டஹ தேவதா யக்ஞைர்க3த்வா ரம்ஸ்யாமஹே தி3வி |
தஸ்யாந்த இஹ பூ4யாஸ்ம மஹாஶாலா மஹாகுலா: || 33 ||

விதவிதமான யாகங்களில் விதவிதமான தேவதைகளையெல்லாம் வழிபட்டு இறந்த பிறகு சொர்க்கம் போன்ற நல்லுலகங்களுக்கு சென்று
போகங்களையெல்லாம் அனுபவிக்கலாம் என்று மனிதர்கள் நினைக்கிறார்கள். ஆனால் அங்கு சென்றாலும் புண்ணியம் தீர்ந்தவுடன்
மீண்டும் பூலோகத்தில்தான் வந்து பிறக்க வேண்டும். ஆனால் அவர்கள் செல்வம் நிறைந்த சூழ்நிலையிலோ, மேலான குலத்திலோ பிறப்பார்கள்.

ஏவ்ம் புஷ்பிதயா வாசா வ்யாக்ஷிப்தமனஸாம் ந்ருணாம் |
மானினாம் சாதிஸ்தப்3தா4னாம் மத்3வார்தாபி ந ரோசதே || 34 ||

இவ்விதம் கர்மகாண்டத்தில் வர்ணிக்கப்பட்ட வேதவாக்கியங்களினால் சஞ்சலமடைந்த மனதை உடையவர்கள், அகங்காரத்துடன் இருப்பவர்கள்,
பிடிவாத குணத்துடன் இருப்பவர்கள், நான் நினைப்பதுதான் சரியானது, நான் புரிந்து கொண்டதுதான் சரியானது என்று மனதை
பிடிவாதமாக வைத்திருப்பவர்கள் என்னுடைய சொற்களைக் கூட விரும்ப மாட்டார்கள். என்னைப் பற்றி பேசினால் கூட பிடிக்காது.

வேதா3 ப்3ரஹ்மாத்மவிஷயாஸ்த்ரிகாண்டவிஷயா இமே |
பரோக்ஷவாதா3 ருஷய: பரோக்ஷம் மம ச ப்ரியம் || 35 ||

வேதமானது கர்ம காண்டம், உபாஸனா காண்டம், ஞான காண்டம் என்று மூன்று பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
கர்ம காண்டம் கர்மத்தை தர்மத்துடனும், யோகத்துடனும் செய்வதற்கு வழிகாட்டும்.
உபாஸனா காண்டம் மனதை பலப்படுத்த உதவுகிறது.
ஞான காண்டம் ஜீவன்,ஈஸ்வரன் இவர்களுடைய உண்மை ஸவரூபத்தை பற்றிய அறிவைக் கொடுக்கிறது.
தோன்றிக் கொண்டிருக்கும் இந்த உலகத்துக்கு மாறாத அழியாத ஆதாரமாக இருக்கிறது. உலகத்தின் மாற்றத்திற்கு காரணமாக இருப்பது மாயை.
மாறுகின்ற உடலுக்கு மாறாத ஆதாரமாக இருப்பது ஆத்மா. இந்தக் கருத்தை ரிஷிகள் மறைமுகமாகத்தான் கூறியிருக்கிறார்கள்.
நேரிடையாக உபதேசிப்பதில்லை. மேலும் இப்படி மறை முகமாக உபதேசம் செய்வதுதான் எனக்கு விருப்பமானது,
அந்த முறையை நான் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.

ஶப்3தப்ரஹ்ம ஸுதுர்போ3த4ம் ப்ராணேந்திரியமனோமயம் |
அனந்தபாரம் க3ம்பீ4ரம் து3ர்விகா3ஹயம் ஸமுத்ரவத் || 36 ||

வேதம் என்பது அறிவைக் கொடுக்கும் கருவி, இதையே பிரமாணம் என்றும் கூறுகிறார்கள். இது ஒரு சப்த பிரமாணம்.
இதை புரிந்து கொள்வது மிகக்கடினம். இதை சப்த பிரம்மம் என்றும் கூறுவர். இது கடலைப்போன்றது,
சமுத்திரத்தைப் போன்று அதன் கரை காண முடியாது. இது கம்பீரமாகவும் இருக்கிறது. கடலின் ஆழத்தையும் கண்டறிய முடியாது.
இதேபோல வேதம் கொடுக்கும் அறிவை வேறெதிலிருந்தும் அடைய முடியாது. வேதத்தின் அமைப்பு கம்பீரமாக இருக்கிறது,
ஆழமான கருத்துக்களை உடையது.
ப்ராண இந்திரிய மனோமயம்
காரண நிலையில் இருக்கும் சப்தத்திற்கு பரா என்றும், அடுத்த நிலைக்கு பஶ்யந்தி என்றும்,
மூன்றாம் நிலையான சப்தம் கொடுக்க வேண்டும் என்று மனதில் தோன்றும் எண்ணம் அதுவே மத்யமா எனவும்,
கடைசி நிலை வெளிவந்துவிட்ட சப்தம் இதை வைகரி அல்லது ஸ்தூல சப்தம் என்று கூறப்படுகிறது.
இந்த நான்கு நிலைக்கும் நம் உடலில் உள்ள ஒரு இருப்பிடத்தை குறிக்கிறது.
முதல் நிலை நாபியிலும், இரண்டாவது நிலை இதயத்திலும், மூன்றாவது நிலை கண்ட3கம், தொண்டை,
நான்காவது நிலையின் இருப்பிடம் நாக்கு. ஈஸ்வரனான நானே எல்லா நிலைகளிலும் இருக்கிறேன்.
பரா என்பது பிராணமயத்தையும், பஶ்யந்தி என்பது இந்திரிய மயத்தையும், மத்யமா மனோமயமாகவும், அழைக்கப்படுகிறது.
நாம-ரூப ஜபமே பகவான்தான். நாமத்தை ஜபிக்கும்போது இறைவன் நம்மை நோக்கி வருகிறார்.

மயோபம்ப்3ருஹிதம் பூ4ம்னா ப்ரஹ்மணானந்தஶக்தினா |
பூ4தேஷு கோ4ஷரூபேண பி3ஸேஷூர்ணேவ லக்ஷ்யதே || 37 ||

மயா உப ப்ருஹிதம் – ஸ்வரூபமான என்னுடைய ஆதாரத்தினால்
பூம்னா – பூரணமான (ஸத்-சித்-ஆனந்த ஸ்வரூபமான)
ப்ரஹ்மனா – பரபிரம்மனாகவும் இருக்கின்ற என்னிடத்தில் உள்ள
அனந்த ஶக்தினா – அளவிடமுடியாத மாயா என்ற சக்தியினால் ஜகத் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது
படைக்கப்பட்ட பிரபஞ்சத்தில் உள்ள அனைத்திலும் சப்தம் ஊடுருவி இருக்கிறது. சப்தமும், அர்த்தமும் ஒன்றையேதான் குறிக்கிறது.
தாமரைத் தண்டுக்குள் இருக்கும் நூல்போல் சப்தமும் அர்த்தமும் இருக்கிறது. நான் இந்த இரண்டுமாக இருக்கிறேன்

யதோ2ர்ணனாபி4ர்ஹ்ருதயாதூ3ர்ணாமுத்3வமதே முகா2த் |
ஆகாஶாத்3கோ4ஷவான் ப்ராணோ மனஸா ஸ்பர்ஶரூபிணா || 38 ||

எவ்வாறு சிலந்தி பூச்சியானது தன் இதயத்திலிருந்து நூலையெடுத்து வாய்மூலமாக வலையைப் பின்னுகிறதோ அதுபோல
ஈஸ்வரன் பரா நிலையிலிருந்து, பஶ்யந்தி நிலைக்கு சென்று, மத்யமா என்ற நிலைக்கு வந்து பிறகுதான் சப்த-அர்த்த ரூபத்தை படைத்தார்.
தன்னிடத்திலிருந்து மாயா என்ற சக்தியின் துணைக் கொண்டுதான் இவைகளை படைத்தார்

ச2ந்தோ3மயோऽம்ருதமய: ஸஹஸ்ரபத3வீம் ப்ரபு4: |
ஓங்காராத்3வ்யஞ்ஜிதஸ்பர்ஶஸ்வரோஷ்மாந்தஸ்த2 பூ4ஷிதாம் || 39 ||

வேத ஸ்வரூபமாகவும், சப்தரூபமாகவும், என்றும் அழியாதவராகவும், அனைத்திற்கும் தலைவராகவும் இருக்கின்ற இறைவன்
ஆயிரக்கணக்கான எழுத்துக்களின் சேர்க்கையை உடைய சப்தத்தை படைத்தார். சப்தங்கள் ஓங்காரத்திலிருந்து ஆரம்பித்து
விதவிதமாக பிரிவுகளான் எழுத்துக்கள் தோன்றின. உயிரெழுத்துக்கள் மூன்று “ ச “ வகைகளான ச1, ச2, ஶ மெல்லின பிரிவாகவும் இருக்கிறது

விசித்ரபா4ஷாவிததாம் ச2ந்தோபி4ஶ்சதுருத்தரை: |
அனந்தபாரம் ப்3ருஹதீம் ஸ்ருஜத்யாக்ஷிபதே ஸ்வயம் || 40 ||

விதவிதமான மொழிகள் தோன்றின. செய்யுள், ஸ்லோக வடிவமாகவும் தோன்றி உள்ளன. நான்கு-நான்கு எழுத்துக்களாக
வளர்ந்து செல்லும் சந்தஸ் இருக்கின்றது. இறுதியாக விசித்திரமான மொழிகள் தோன்றின.
அது விஸ்தாரமடைந்திருக்கிறது இவ்வாறாக சப்த உலகத்திற்கும், லயத்திற்கும் பகவானே காரணமாகின்றார்

கா3த்ர்யுஷ்ணிக3னுஷ்டுப ச ப்3ருஹதீ பங்க்திரேவ ச |
த்ரிஷ்டுப்3ஜக3த்யதிச்ச2ந்தோ3 ஹயத்யஷ்ட்யதிஜக3த்3விராட் || 41 ||

காயத்ரி என்ற 24 உயிரெழுத்துக்களுடன் கூடிய செய்யுள் அமைப்பு, உஷ்ணிக என்பது 28 உயிரெழுத்துக்கள் கொண்ட செய்யுள் அமைப்பு,
அனுஷ்டூப், ப்ருஹதீ, பங்க்தீ, த்ருஷ்டூப், ஜகதீ, அதிச்சந்தஸ், அத்யஷ்டி, அதிஜகதீ, விராட் என்கின்ற செய்யுள் அமைப்புக்களாகவும் பகவான் இருக்கிறார்.

கிம் வித4த்தே கிமாசஷ்டே கிமனூத்3ய விகல்பயேத் |
இத்யஸ்யா ஹ்ருதயம் லோகே நான்யோ மத்3வேத3 கஶ்சன || 42 ||

வேதத்திலுள்ள கர்மகாண்டத்தில் என்னென்ன கருத்துக்கள் கூறப்பட்டிருக்கிறது. உபாஸனா காண்டத்தில் எந்த தேவதைகளுக்கு
எந்த மந்திரங்களை சொல்ல வேண்டும் என்று கூறப்பட்டிருக்கிறது. ஞான காண்டத்தில் எதைக்கூறி பிறகு நீக்குகின்றது என்பதை
அதன் மறைப்பொருளை என்னைத்தவிர வேறு யாராலும் சுலபமாக அறிந்து கொள்ள முடியாது

மாம் வித4த்தே பி4த4த்தே மாம் விகல்ப்யாபோஹயதே த்வஹம் |
ஏதாவான் ஸர்வ்வேதா3ர்த2: ஶப்3த3 ஆஸ்தா2யா மாம் பி4தா3ம் |
மாயாமத்ரமனூத்3யாந்தே ப்ரதிஷித்4ய ப்ரஸீத3தி || 43 ||

எல்லா வேதங்களும் கர்ம காண்டத்தில் யக்ஞஸ்வரூபியான என்னைப் பற்றியே பேசுகின்றன.
உபாஸனா காண்டத்தில் நானே தியானத்திற்குரிய விஷயமாக இருக்கிறேன்.
ஞான காண்டத்தில் அத்யாரோப அபவாதமும் என்னை மையமாக வைத்தே உபதேசிக்கறது.
என்னிடத்தில் இருக்கும் மாயா அம்சத்தை நீக்கி என்னை காட்டுகிறது.
வேதமானது இவ்விதம் என்னை அனைத்திலும், மையமாக வைத்தே உபதேசிக்கின்றது.
பி4தாம் மாயாமாத்ரம் – உலகத்தில் நாம் காணும் வேற்றுமைகளனைத்தும் வெறும் மித்யா என்று
அந்தே ப்ரதிஶித்4ய – இறுதியில் எல்லாவற்றையும் நீக்கிவிட்டு
அனூத்ய – உபதேசிக்கின்றது. பிறகு
ப்ரஸீத3தி – சாந்தியை அடைகின்றது, அமைதியாகி விடுகிறது
ஏதாவான் ஸர்வ வேதா3ர்த2ஹ – இவ்வளவுதான் வேதத்தின் செயல்பாடுகள், உபதேசங்கள்

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -14-ஞானயோகம், கர்மயோகம், பக்தியோகம்-

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச
விதி4ஶ்ச ப்ரதிஷேஶ்ச நிக3மோ ஹீஶ்வரஸ்ய தே |
அதேக்ஷதேSரவிண்டாக்ஷ கு3ணம் தோ3ஷம் ச கர்மணாம் || 1 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்.
தாமரைப் போன்ற கண்களை உடையவரே! ஈஸ்வரனாக இருக்கின்ற தங்களுடைய கட்டளைகளே வேதங்கள்.
அவைகளில் செய்யத்தக்கவை, செய்யதகாதவை என்று கர்மாக்களானது பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.
எனவே நம்மிடமிருந்து வெளிப்படும் செயல்கள் நல்லது, கெட்டது என்ற பாகுபாடுடன்தான் பார்க்கப்படுகிறது.

வர்ணாஶ்ரமவிகல்பம் ச ப்ரதிலோமானுலோமஜம் |
த்3ரவ்யதே3ஶவய:காலான்ஸ்வர்க3 நரகமேவ ச || 2 ||

வேதத்தில் வர்ணாசிரம வேறுபாடுகள் உள்ளது. இவைகளில் நல்லது, கெட்டது என்று உள்ளது என்று கூறப்பட்டுள்ளது.
மேலும் வர்ண கலப்பு காரணமாக பிறத்தல் என்ற பிரிவும் உள்ளது. பொருட்கள், இடம், வயது, காலம் இவைகளிலும்
நல்லது, கெட்டது என்ற பிரிவினை இருக்கின்றது.. மேலும் சொர்க்கம் நல்லது என்றும், நரகம் கெட்டது என்றும் பிரிக்கப்பட்டு உள்ளது.

கு3ணதோ3ஷபி4தா3த்3ருஷ்டிமந்தரேண வசஸ்தவ |
நி:ஶ்ரேயஸம் கத2ம் ந்ருணாம் நிஷேத4விதி4லக்ஶணம் || 3 ||

நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்துக் பார்க்கவில்லையென்றால், வேதத்தில் தங்களால் அவ்வாறு கூறப்பட்டுள்ளவகலால்
மனிதர்களுக்கு எவ்வாறு மேன்மையான சுகம் உண்டாகும்?

பித்ருதே3வமனுஷ்யானாம் வேத3ஶ்சக்ஷுஸ்தவேஶ்வர |
ஶ்ரேயஸ்த்வனுபலப்3தே4Sர்தே2 ஸாத்4யஸாத4னயோரபி || 4 ||

பகவானே! பித்ருக்களுக்கும், தேவர்களுக்கும், மனிதர்களுக்கும் மற்ற அறிவைக் கொடுக்கும் கருவியால் அறிந்து கொள்ள முடியாத
அறிவைக் கொடுக்கின்றதும், உங்களால் உபதேசிக்கப்பட்டதும், மேலானதும், நன்மையைக் கொடுக்கின்ற வேதமானது கண்களைப் போன்றது.
இவ்வுலகில் அடையப்பட வேண்டியது எது என்றும், அதை அடைய உதவும் முறைகளையும் வேதங்களில் விளக்கப்பட்டுள்ளனவே.

கு3ணதோஷபி4தா3த்3ருஷ்டிர் நிக3மாத்தே ந ஹி ஸ்வத: |
நிக3மேனாபவாத3ஶ்ச பி4தா3யா இதி ஹ ப்4ரம: || 5 ||

நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்துப் பார்க்கும் பார்வை வேதத்திற்கு இசைவானதே நாமாக அப்படிப்பார்ப்பதில்லை.
நீங்கள் எது உபதேசிக்கிறீர்களே அதுதான் வேதம். நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்துப் பார்ப்பதை வேண்டாம் என்று இப்பொழுது கூறுகிறீர்கள்.
அதனால் எனக்கு மனதில் குழப்பம் உண்டாகிறது.

ஶ்ரீபகவான் உவாச
யோகா3ஸ்த்ரயோ மயா ப்ரோக்தா ந்ருணாம் ஶ்ரேயோவிதி4த்ஸ்யா |
ஞானம் கர்ம ச ப4க்திஶ்ச நோபாயோSன்யோSஸ்தி குத்ரசித் || 6 ||

பகவான் கூறுகிறார்
சாஸ்திரங்கள் மூலமாக மூன்று வகையான யோகங்களைப் பற்றி மனிதர்களுக்கு நான் கூறியிருக்கிறேன்.
மனிதர்களின் நன்மைக்காக, மேலான வாழ்க்கைக்காக கூறினேன். அந்த யோகங்கள் ஞானயோகம், கர்மயோகம், பக்தியோகம்.
இவைகளைத் தவிர மனிதர்களுக்கு நன்மையை கொடுக்க கூடிய வேறு வழிகள் இல்லை.

நிர்விண்ணானாம் ஞானயோகோ3 ந்யாஸினாமிஹ கர்மஸு |
தேஷ்வநிர்விண்ண்சித்தானாம் கர்மயோக3ஸ்து காமினாம் || 7 ||

நிர்விண்ணானம் – முழுமையான வைராக்கியத்தை அடைந்தவர்களுக்கு
ஞானயோகஹ – ஞானயோக சாதனம் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது
இந்த லோகத்திலிருக்கும்போதே இவர்கள் கர்மத்தையும் விட்டுவிட்டவர்கள். சாதன சதுஷ்டய சம்பத்தியை அடைந்தவர்களும்
ஞானயோகத்தை எடுத்துக் கொள்ளலாம். தர்மத்திற்குட்பட்ட ஆசையை உடையவர்களும்,
முழுவைராக்கியத்தை அடையாதவர்களும் கர்மயோகத்தை பின்பற்றலாம்.

யத்3ருச்ச2யா மத்கதா2தௌ3 ஜாதஶ்ரத்3த4ஸ்து ய: புமான் |
நிர்விண்ணோ நாதிஸக்தோ ப4க்தியோகோ3Sஸ்ய ஸித்3தி4த: || 8 ||

முழுமையான வைராக்கியத்தை அடையாதவர்கள்,
ந அதிஸக்தஹ – கர்மபலனில் அதிகபற்றும் இல்லாதவர்கள்
இத்தகைய மனிதர்களுக்கு பக்தியோகம் உகந்ததாகும். எந்த மனிதனுக்கு என்னிடத்தில் பக்தி இருப்பதால்,
என்னைப் பற்றிய கதைகளில் பெரும் ஈடுபாடு கொண்டுள்ளானோ அவனுக்கு பக்தியோகம் விரைவில் பலனைக் கொடுக்கும்.

தாவத்கர்மாணி குர்வீத ந நிர்வித்3யேத யாவதா |
மத்கதா2ஶ்ரவணாதௌ வா ஶ்ரத்3தா4 யாவன்ன ஜாயதே || 9 ||

யாவத் ந நிர்வித்யேத – எதுவரை வைராக்கியம் வரவில்லையோ, விருப்பு-வெறுப்புக்கள் நீங்கவில்லையோ
தாவத் கர்மாணி குர்வீத – அதுவரை கர்மயோகத்தை பின்பற்றிக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
எதுவரை என்மீது நம்பிக்கை வரவில்லையோ அல்லது என்னைப்பற்றிய கதைகளை கேட்பதிலும், சொல்வதிலும் நம்பிக்கை
வரவில்லையோ அதுவரை கர்மயோகத்தை பின்பற்றீக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.

ஸ்வத4ர்மஸ்தே2 யஜன்யஞைரனாஶீ:காம உத்3த4வ |
ந யாதி ஸ்வர்க3நரகௌ யத்3யன்யன்ன ஸமாசரேத் || 10 ||

உத்தவா! தன்னுடைய கடமைகளை செய்து கொண்டிருப்பவன், விதவிதமான யக்ஞங்களினால், வழிப்பட்டுக் கொண்டிருப்பவன்,
ஐந்துவிதமான யக்ஞத்தை கடைப்பிடித்துக் கொண்டிருப்பவன்,
அனாஶீ காம – நிஷ்காம்யமாக கர்மங்களை செய்து கொண்டிருப்பவன்,
யத் அன்யத் ந ஸமாசரேத் – நிஷித்த கர்மங்களையும், காம்ய கர்மங்களையும் செய்யாமலிருப்பவன்
இத்தகைய கர்மயோகி சொர்க்க, நரகத்தை அடையமாட்டான்.

அஸ்மின்லோகே வர்தமான: ஸ்வத4ர்மஸ்தோ2Sனக4: ஶுசி: |
ஞானம் விஶுத்3த4மாப்னோதீ மத்3ப4க்திம் வா யத்3ருச்ச2யா || 11 ||

இந்த மனித உடலோடு உலகில் வாழும்போதே, தன்னுடைய தர்மத்தை பின்பற்றிக் கொண்டு இருக்கும்போதே அவனிடத்திலிருக்கும்
பாவங்களனைத்தும் நீங்கப்பெற்றவனாக இருப்பான். பாவங்கள் நீங்குவதால் எல்லா தடைகளும் நீங்கப்பெற்றவனாகிறான்.
மனத்தூய்மையை அடைந்து விடுவான். இது புண்ணியத்தின் பலனாகும். என்னுடைய அருளால் தன்னை அறியாமலே
மோட்சத்தை கொடுக்க கூடிய ஞானயோகத்தை அடைகிறான். அல்லது என்மீது பக்திசெலுத்துகின்ற பக்தியோகத்தை அடைகிறான்.

ஸ்வர்கி3னோSப்யேதமிச்ச2ந்தி லோகம் நிரயிணஸ்ததா2 |
ஸாத4கம் ஞானப4க்திப்4யாமுப4யம் தத3ஸாத4கம் || 12 ||

சொர்க்க லோகத்திருப்பவர்களும் மனித சரீரத்தோடு இந்த மனிதலோகத்தை அடைய விரும்புகிறார்கள்.
நரகத்திலிருப்பவர்களும் இதையே விரும்புகிறார்கள். இந்த உலகமானது ஞானத்திற்கும், பக்திக்கும் சாதனமாக பயன்படுகிறது.
சொர்க்கமும், நரகமும் இவைகளுக்கு சாதகமாக இருக்காது.

ந நர: ஸ்வர்க3திம் காங்க்ஷேன்னாரகீம் வா விசக்ஷண: |
நேமம் லோகம் ச காங்க்ஷேத தே3ஹாவேஶாத்ப்ரமாத்3யதிக் || 13 ||

கர்மயோகியாக இருக்கும் மனிதர்கள் சொர்க்கத்தை அடைய ஆசைப்படக்கூடாது. அல்லது அறிவுள்ளவன் நரகத்திற்கு கொண்டு
செல்லும் செயல்களை செய்யக் கூடாது. இந்த பூலோகத்திலும் கூட பற்று வைக்கக்கூடாது.
மனித சரீரத்தின் மீதுள்ள அதிக பற்றினால் பரமாத்வாவை அடையும் முயற்சியிலிருந்து விலகி விடுவான்

ஏதத்3வித்3வான்புரா ம்ருத்யோரப4வாய க4டேத ஸ: |
அப்ரமத்த இத3ம் ஞாத்வா மர்த்யமப்யர்த2ஸித்3தி4த3ம் || 14 ||

இதை அறிந்த சாதகன் மரணத்திற்கு முன்பு மோட்சத்திற்கான முழு முயற்சி எடுக்க வேண்டும்.
சம்சார நிவிருத்திக்கான செயலில் ஈடுபடவேண்டும். இதில் கவனமாக இருக்க வேண்டும். நாம் விரும்பியதை கொடுக்ககூடாது.
இந்த உலகமும், உடலும் அழிவிற்குட்பட்டது. எனவே இதை உணர்ந்து கவனமாக அறிவை அடைய முயற்சி செய்ய வேண்டும்.
நாம் அடைய வேண்டிய இலக்கை அடைவதற்கு உதவியாக இருக்கும் இந்த சரீரமும் அழிவிற்குட்பட்டது என்பதை
நினைவில் வைத்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

சி2த்3யமானம் யமைரேதை: க்ருதனீட3ம் வனஸ்பதிம் |
க2க3: ஸ்வகேதமுத்ஸ்ருத்ய க்ஷேமம் யதி ஹயலம்பட: || 15 ||

பறவையானது தான் கூடுகட்டிய மரத்தை யமனைப் போன்றவர்களால் வெட்டப்பட்டுக் கொண்டு இருக்கும்போது அந்தக் கூட்டை
துறந்து விட்டு தனது நன்மைக்காக செல்கிறது. அதனால் அந்தக்கூட்டின் மீது பற்றின்மையாக இருப்பதனால்
இவ்வாறு அதனால் செய்ய முடிகிறது.

அஹோராத்ரைஶ்சி2த்3யமானம் ப்3உத்3த்4வாயுர்ப4யவேபது2: |
முக்தஸங்க3: பரம் பு3த்3த்4வா நிரீஹ உபஶாம்யதி || 16 ||

இரவும், பகலுமாக ஒவ்வொரு நாளும் நமது ஆயுள் குறைந்து கொண்டே போகின்றது. இதை அறிந்து கொண்டு பயத்தை அடைந்து
கவனத்துடன் இருக்க வேண்டும்.
முக்தஸங்கஹ – பற்றின்மை, புலனுகர் பொருட்களிலும், உறவுகளிலுமிருந்து பற்றின்மையை அடைந்து ஞானயோகத்திற்கு செல்ல வேண்டும்.
எதையும் செய்யத் தேவையில்லாத மனநிலையை அடைய வேண்டும். பிறகு முழுமையான மன அமைதியை அடைவோம்.

ந்ருதே3ஹமாத்3யம் ஸுலப4ம் ஸுது3ர்லப4ம் ப்லவம் ஸுகல்பம் கு3ருகர்ணதா4ரம் |
மயனுகூலேன நப4ஸ்வதேரிதம் புமான்ப4வாப்3தி4ம் ந தரேத்ஸ ஆத்மஹா || 17 ||

மனித சரீரம், இனி வரப்போகின்ற உடலுக்கு காரணமாக இருக்கின்றது, மிக எளிதில் கிடைக்கக்கூடியதல்ல.
இது கிடைப்பதற்கு மிகவும் அரிதானது. மோட்சம் என்ற சாத்தியத்தை அடைவதற்கு பயன்படக்கூடிய உகந்த சாதனம்.
உடலைப் படகாகக் கருதி அதை ஒட்டுவதற்கான படகோட்டியாக இருக்கின்ற வேதாந்த குருவை நாட வேண்டும்.
நான் படகு கரையை கடக்க உதவி புரியும் காற்றாக இருப்பேன். இவ்வளவு நற்சாதனங்கள் இருந்தும் சம்சாரக் கடலை கடப்பதற்கு
முயற்சி செய்யாதவன் தன் ஆத்மாவை தானே கொன்றவனாகின்றான்.
இதிலிருந்து நாம் அறிந்து கொள்வது குரு, பகவான் எப்பொழுதும் உதவி புரிய காத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
நாம்தான் முயற்சி செய்து அவைகளை பயன்படுத்தி ஆத்மஞானத்தை அடைய வேண்டும்.

யதா3ரம்பே4ஷு நிர்விண்ணோ விரக்த: ஸம்யதேந்த்3ரிய: |
அப்4யாஸேனாத்மனோ யோகீ3 தா4ரயேத3சலம் மன: || 18 ||

எப்போது கர்மாக்களில் பற்றின்மை அடைகின்றானோ, புலனுகர் பொருட்கள் மீதும்
வைராக்கியத்தை அடைகின்றானோ, புலன் கட்டுப்பாட்டையும் கொண்டு வந்துவிட்டானோ
அப்போது இந்த ஞானயோகியானவன் தன்னுடைய மனதை அமைதிப்படுத்த வேண்டும்.
ஆத்மஞானம் அப்யாஸம் என்ற சாதனத்தைப் பயன்படுத்த வேண்டும். ஆத்மாவைப் பற்றிய
எண்ணங்களில் மனதை செலுத்தி பழக வேண்டும். இதனால் மன சஞ்சலமற்ற நிலையை அடைய வேண்டும்.

தா4ர்யமாணம் மனோ யர்ஹி ப்4ராம்யத3ஶ்வனவஸ்தி2தம் |
அதந்த்3ரிதோSனுரோதே4ன மார்கே3ணாத்மவஶம் நயேத் || 19 ||

தா4ர்யமாணம் மனோ – மனதை கட்டுப்படுத்த முயலும்போது
யர்ஹி – கண்டிப்பாக, அது அலைபாய்ந்து கொண்டிருக்கும்
அதந்த்3ரிதஹ – சோர்வடையாமல் விடாமுயற்சியுடன், நம்பிக்கை இழக்காமல், மனம் தளராமல்
அனுரோதே4ன மார்கே3ன – அவரவர்களுக்கு எது சரியாக இருக்குமோ அதை பயன்படுத்தி
மனதை தன் வசத்திற்கு கொண்டு வரவேண்டும்.

மனோக3திம் ந விஸ்ருஜேஜ்ஜிதப்ராணோ ஜிதேந்த்3ரிய: |
ஸத்த்வஸம்பன்னயா பு3த்3த்4யா மன ஆத்மவஶம் நயேத் || 20||

மனோகதிம் – மனதினுடைய இயல்பான சஞ்சலத்துடன் இருப்பதை
ந விஸ்ருஜேத் – அப்படியே விட்டுவிடாதே. மனதை அமைதிப்படுத்த வேண்டுமென்றல்
ஜிதப் ப்ராணஹ – பிராணனை அமைதிப்படுத்த வேண்டும். பிராணனையே கவனிக்க வேண்டும்.
ஜிதேந்திரிய – புலன்களை வசப்படுத்த வேண்டும். புலன்களை கவனிக்க வேண்டும்.
ஸத்த்வஸம்பன்னயா புத்தயா – சாதிவிகமான புத்தியாக மாற்ற வேண்டும். பொருட்களை,
விஷயங்களை பிரித்தறியும், முடிவெடுக்கும் திறனைக் கொண்ட புத்தி.
மன ஆத்மவஶம் நயேத் – இவ்வாறு முயற்சி செய்து மனதை வசப்படுத்த வேண்டும்.
நம் மனதோடு மகிழ்ச்சியாக இருக்கும்படி அமைதிப்படுத்த வேண்டும்.

ஏஷ வை பரமோ யோகோ3 மனஸ: ஸங்க்3ரஹ: ஸ்ம்ருத: |
ஹ்ருதயஞத்வமன்சிச்ச2ந்த3ம்யஸ்யேவார்வதோ முஹு: || 21 ||

இது மாதிரி மனதை அமைதிப்படுத்துவதுதான் மேலான யோகமாகும். மனதை கட்டுப்படுத்துவது நெறிபடுத்துவது,
மிகவும் மேலான லட்சியமாகும் என்று ரிஷிகளால் கூறப்படுகிறது. குதிரையானது வண்டி ஓட்டுபவனின் உத்தரவை
புரிந்து கொண்டு செயல்படுவது போல புத்தி சொல்வதை மனது கேட்க வேண்டும்.

ஸாங்க்2யேன ஸர்வபா4வானாம் ப்ரதிலோமானுலோமத: |
ப4வாப்ய்யாவனுத்4யாயேன்மனோ யாவத்ப்ரஸீத3தி || 22 ||

நாம் பார்க்கின்ற பொருட்கள், விஷயங்கள் உண்மையென்று நம்பிக் கொண்டிருப்பதால்தான் அவைகளால் துயரமடைகிறோம்.
உலகத்தின் மித்யாத்வத்தை சரியாக உணர்ந்து கொண்டால் மனதால் எந்த துன்பத்தையும் அடையமாட்டோம்.
சாங்கிய சாஸ்திரத்தில் கூறப்பட்டுள்ளபடி இந்த உலகத்திலுள்ள அனைத்தினுடைய தோற்றத்தையும், அழிவையும் நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும்.
இவைகள் அனுலோமம்-வரிசை கிரமப்படி தோன்றியவகள், பிரதிலோகம் – ஸ்தூலத்திலிருந்து சூட்சுமத்திற்கு சென்று பின்பு
லயமடைந்து விடுபவைகள் என்று நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும். எப்போது மனது அமைதி அடைகின்றதோ அதுவரை இவ்வாறு சிந்திக்க வேண்டும்.
யாவத் ப்ரஸீததி – எதுவரை மனமானது அமைதி அடைகிறதோ அதுவரை இவ்வாறு சிந்திக்க வேண்டும்.

நிர்விண்ணஸ்ய விரக்தஸ்ய புருஷஸ்யோக்தவேதி3ன: |
மனஸ்த்யஜதி தௌராத்ம்யம் சிந்திதஸ்யானுசிந்தயா || 23 ||

மூன்று வகையான தவறுகளை நம்முடைய மனதிலிருந்து நீக்க வேண்டும்.
ஆவரண நிவிருத்தி – மனதில் மறைக்கப்பட்டு இருக்கின்ற உண்மைகள், அதாவது நான் யார் என்ற உண்மையானது மறைக்கப்பட்டிருக்கின்றது.
விக்ஷேப நிவிருத்தி – மன சஞ்சலத்தை நீக்குதல், வைராக்கியத்தின் மூலம் இதை அடையலாம்
மல நிவிருத்தி – மனதிலுள்ள தீய குணங்களான கோபம், பொறாமை போன்றவைகளை நீக்க வேண்டும்
புருஷஸ்ய உக்தவேதி3னஹ – மேற்சொன்ன மூன்று குறைகளை உடைய மனிதன் குருவின் மூலம் அறியாமை நீக்கப்பட்ட அறிவை அடைந்தவனுக்கு
விரக்தஸ்ய – விக்ஷேப நிவிருத்தியை அடைந்தவனுக்கு, வைராக்கியத்தின் மூலம் இதை அடைந்தவன்
நிர்விண்ணஸ்ய – மனத்தூய்மையை அடைந்தவனுக்கு, நற்பண்புகளை அடைந்தவனுக்கு
அனுசிந்தயா – குரு-சாஸ்திரம் மூலம் தொடர்ந்து சிந்திப்பவனுக்கு
மனஸ்த்யஜதி தௌரத்ம்யம் – மனதிலுள்ள அகங்காரம், மமகாரம், தேகாதி அபிமானம் இவைகள் எல்லாம் நீங்கிவிடுகின்றது.

யமாதி3பி4ர்யோக3பதை2ரான்வீக்ஷிக்யா ச வித்3யயா |
ம்மர்சோபாஸனாபி4ர்வா நான்யைர்யோக்யம் ஸ்மரேன்மன: || 24 ||

யம-நியமம் முதலிய யோக மார்க்கத்தை கைக்கொண்டு என்னை தியானிக்கலாம். என்னை அர்ச்சனை செய்வதிலும், பூஜை செய்வதிலும்
மனதை அமைதிப் படுத்தலாம். வேதாந்த விசாரத்தின் மூலமாக அடைந்த ஆத்ம ஞானத்தின் மூலமாகவும் மனதை அமைதிப்படுத்தலாம்.
வேறு விஷயத்தைப் பற்றி மனமானது நினைக்கக்கூடாது.

யதி3 குர்யாத்ப்ரமாதே3ன யோகீ கர்ம விக3ர்ஹிதம் |
யோகே3னைவ த3ஹேத3ம்ஹோ நான்யத்தத்ர கதா3சன || 25 ||

யோகியானவன் எப்போதாவது தவறுதல் காரணமாக நிந்திக்கதக்க செயலை செய்து விட்டால் அவன் செய்துக் கொண்டிருக்கின்ற
யோகத்தினைக் கொண்டே அந்த பாவத்தை அழித்து விட வேண்டும். எப்பொழுதும் தான் இருக்கின்ற யோகத்திலிருந்து விலகி
வேறு பிராயசித்தத்தை தேடிப்போகக்கூடாது.

ஸ்வே ஸ்வேSதி4காரே யா நிஷ்டா ஸ கு4ண: பரிகீர்தித: |
கர்மணாம் ஜாத்யஶுத்3தா4னாமனேன நியம: க்ருத: |
கு3ணதோ3ஷவிதா4னேன ஸங்கா3னாம் த்யாஜனேச்ச2யா || 26 ||

குண பரிகீர்திதஹ – இது நல்லது என்று கூறப்படுகிறது
யார் யார் எந்தெந்த வர்ணாசிரம தர்மத்தில் இருக்கிறார்களோ அதுவே அவரவர்களுக்கு பொருத்தமான நல்வழியாகும்.
இவ்விதம் நல்லது-கெட்டது என்பது தர்ம சாஸ்திரத்தின் அடிப்படையில்தான் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளது. உண்மையிலே எல்லா செயல்களும்
குணங்களும் செயல்களும் இயற்கையிலே குறையுடையதுதான். சாஸ்திரப்படி நல்லது,கெட்டது என்று கர்மங்கள் விதித்திருந்தாலும்
மனிதர்களாகிய நமக்கு இயற்கையாக பொருட்களிலும்,உறவுகளிலும் பற்று இருக்கின்றது. அதை துறந்து விடுவதற்குத்தான் சாஸ்திரம் இவ்வாறு
நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்திருக்கிறது.

கர்மத்தில் இருக்கும் இயல்பான குறைகள். 1. கர்த்தா என்ற அறிவுடன் இருக்க வைக்கின்றது.
2. வெளிவிஷயங்களிலே மனம் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருக்கிறது.
3. பாவ-புண்ணியம் என்ற பலன்களை கொடுக்கக்கூடியது. பாவ-புண்ணியங்கள் உடலைக் கொடுத்து அதற்கு தகுந்த உலகத்தையும் கொடுக்கின்றது.

ஜாதஶ்ரத்3தோ4 மத்கதா2ஸு நிர்விண்ண: ஸ்ர்வகர்மஸு |
வேத3 து3:கா2த்மகான்காமான்பரித்யாகே3Sப்யனீஶ்வர: || 27 ||

ததோ ப4ஜேத மாம் ப்ரீத: ஶ்ரத்3தா4லுர்த்3ருட4நிஶ்சய: |
ஜுஷமாணஶ்ச தான்காமான்து3:கோ2த3ர்காஶ்ச க3ர்ஹயன் || 28 ||

இறைவனாகிய என்னைப்பற்றிய லீலாவினோத கதைகளில் சிரத்தை ஏற்பட்டு அதனால் என்னை விதவிதமாக வழிபடுதல்,
என்னைப் பற்றிய கதைகளை கேட்பதிலும் சிரத்தை ஏற்பட்டு (இவைகள் கர்மயோக பலனாக வருவது) மற்றவர்களுக்காக செய்கின்ற
எல்லா செயல்களிலும் வைராக்கியத்தை அடைந்து புலனுகர் பொருட்களிலிருந்து கிடைக்கும் இன்பங்கள் அனைத்தும் இறுதியில்
துன்பத்தையே கொடுக்கக்கூடியவைகள் என்ற அறிவை அடைந்தாலும், அந்த இன்பங்களை துறப்பதற்கான மனப்பக்குவம்
இல்லையென்றால் சக்தியற்றவனாக இருந்தாலும் என் மீது மகிழ்ச்சியுடன் பக்தி செலுத்த வேண்டும். இந்த பக்தி சிரத்தையுடனும், மனதில்
பக்தியோகம்தான் சிறந்தது என்ற நம்பிக்கையோடும் இருக்க வேண்டும்.
இவன் இந்த இன்பங்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும்போதே இன்பங்கள் முடிவில் துன்பத்தைத்தான் கொடுக்கப் போகிறது என்ற
வேதனையுடன் இருப்பான். போகத்தை தரும் புலனுகர் பொருட்களுக்கு அடிமையாகி விடுகின்ற துயரம், அதிகமாக அனுபவிப்பதனால்
புலன்கள் சக்தியிழந்து போகும். அனுபவிக்கின்ற இன்பம் மறைந்துவிட்டாலோ அல்லது யாராவது பறித்துவிட்டாலோ மனம் பெரிதளவு பாதிக்கப்படும்.

ப்ரோக்தேன ப4க்தியோகே3ன ப4ஜதோ மாஸக்ருன்முனே: |
காமா ஹ்ருத3ய்யா நஶ்யந்தி ஸர்வே மயி ஹ்ருதி3 ஸ்தி2தே || 29 ||

இதுவரை உபதேசித்த பக்தியோகத்தின் மூலமாக என்னை தொடர்ந்து வழிபடுகின்ற
பக்தனுடைய மனதிலுள்ள எல்லா ஆசைகளும் அழிந்துவிடுகின்றன. என்னிடத்தில்
உன்னுடைய மனமானது நிலையாக பற்றிக் கொண்டால் மனதிலுள்ள பந்தத்தை கொடுக்கும் ஆசைகள் அழிந்து போகும்.

பி4த்3யதே ஹ்ர்ய்த3யக்3ரந்தி2ஶ்சி2த்3யந்தே ஸர்வஸம்ஶயா: |
க்ஷீயந்தே சாஸ்ய கர்மாணி மயி த்3ருஷ்டேSகி2லாத்மனி || 30 ||

எந்த பக்தன் என்னை எல்லா ஜீவரசிகளுக்குள்ளும் இருக்கும் ஆத்மாவாக இருக்கிறேன் என்று
உணர்கின்றானோ அவனுடைய இதயத்திலுள்ள முடிச்சுக்கள் அவிழ்க்கப்படுகின்றன.
எல்லாவிதமான சந்தேகங்களும் நீக்கப்படுகின்றன. ஆத்மாவுடன் அனாத்மாவை கட்டி வைத்திருக்கும் முடிச்சுகள் அவிழ்ந்து விடுகின்றன.
அனைத்து கர்ம வாஸனைகளும் நசித்து போகின்றன.

தஸ்மான்மத்3ப4க்தி யுக்தஸ்ய யோகி3னோ வை மதா3த்மன: |
ந ஞானம் ந ச வைராக்3யம் ப்ராய: ஶ்ரேயோ ப4வேதி3ஹ || 31 ||

ஆகவே என்மீது பக்தி கொண்ட பக்தனுக்கு ஞானயோகம் உகந்ததல்ல, வைராக்கியம் என்ற
சாத்தியத்தையும் அடைய தேவையில்லை. அவைகள் அவனுக்கு நன்மையை கொடுக்காது.

யத்கர்மபி4ர்யத்தபஸா ஞானவைராக்3யதஶ்ச யத் |
கே3ன தா3னத4ர்மேண ஶ்ரேயோபி4ரிதரைரபி || 32 ||

ஸர்வம் மத்3ப4க்தியோகே3ன மத்3ப4க்தோ லப4தேSஞ்ஜஸா |
ஸ்வர்கா3பவர்க3 மத்3தா4ம கத2ஞ்சித்3யதி3 வாஞ்ச2தி || 33 ||

தர்ம செயல்களினால் என்னென்ன பலன்கள் அடைய முடியுமோ, தவத்தினாலும், ஞானத்தினாலும், உபாஸனைகளாலும்,
வைராக்கியத்தாலும் விதவிதமான தியான அப்யாஸங்களினாலும், தான-தர்மங்கள் செய்வதினாலும், நன்மையைத் தரும் அனைத்து
சாதனங்களினாலும் என்னென்ன பலன்கள் கிடைக்குமோ அவைகள் யாவும் என்மீது பக்தி
கொள்வதன் மூலமாகவும், பக்தியோகத்தின் மூலமாகவும் என்னுடைய பக்தன் தடையேதும் இல்லாமல் அடைகின்றான்.
அவன் விரும்புகின்ற சொர்க்கம், மோட்சம், என்னுடைய இருப்பிடத்தையோ போன்றவற்றில் எதை வேண்டுமானாலும் அடைவான்.

ந கிஞ்சித்ஸாத4வோ தீ4ரா ப4க்தா ஹயேகாந்தினோ மம |
வாஞ்ச2ந்த்யபி மயா த3த்தம் கைவல்யமபுனர்ப3வம் || 34 ||

பக்தியோகத்தில் இருக்கும் என்னைப்பற்றிய அறிவுடன் என்னிடத்திலேயே முழுமையான பக்தி கொண்டிருக்கும் பக்தனுக்கு
பிறவாமை என்ற மோட்சத்தை கொடுத்தாலும் அதை ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டான். என்னைத் தவிர வேறெதற்கும் ஆசைப்படாதவன்

நைரபேக்ஷ்யம் பரம் ப்ராஹுர்நி:ஶ்ரேயஸமனல்பகம் |
தஸ்மான்னிராஶிஷோ ப4க்திர்நிரபேக்ஷஸ்ய மே ப4வேத் || 35 ||

உத்தவா! மேலான மோட்சம் ( நைரபேக்ஷ்யம் ) எதையும், யாரையும் சார்ந்திருக்காமல் இருப்பதே என்று மகான்கள் கூறுகிறார்கள்.
நாம் உயிர்வாழ பிறரை சார்ந்துதான் இருக்க வேண்டும். தன்னுடைய மனநிறைவுக்காக யாரையும் சார்ந்திருக்கக்கூடாது.
எது வரையறுக்கப்படாமல் இருக்கிறதோ அதுவே மோட்சம். புலனுகர் பொருட்களில், உறவுகளில் உள்ள
ஆசையை விட்டவனுக்குத்தான் என்மேல் பக்தி உண்டாகும்

ந மய்யேகாந்தப4க்தானாம் கு3ணதோ3ஷோத்3ப4வா கு3ணா: |
ஸாதூ4னாம் ஸமசித்தானாம் பு3த்3தே4: பரமுபேயுஷாம் || 36 ||

ஞானியிடமிருந்து வெளிப்படும் எந்த செயலும் அவனைப் பந்தப்படுத்தாது, பாவ-புண்ணியத்தைக் கொடுக்காது.
ந குண தோஷ உத்பவா குணா – நல்லது, கெட்டது இவைகளிலிருந்து வரும் பலனானது வராது
மயி ஏகாந்த பக்தானாம் – என்மீது மட்டும் முழுமையான பக்தியையுடையவர்கள், சாத்திய பக்தியை அடைந்தவர்களாவார்கள்
ஸாதுனாம் – அஹிம்சையை சுபாவமாக கொண்டிருப்பவன்
ஸமசித்தானாம் – எல்லோரிடத்திலும் சமநோக்குடன் பழகுவான், பார்ப்பான்.
புத்தே பரம் உபேயுஷாம் – உடல், மனம், புத்திக்கும் மேலான ஆத்மாவை அடைந்தவன்.

ஏவமேதான்மயா தி3ஷ்டானனுதிஷ்ட2ந்தி மே பத2: |
க்ஷேமம் விந்த3ந்தி மத்ஸ்தா2னம் யத்3ப்3ரஹ்ம பரமம் விது3: || 37 ||

இவ்வாறு என்னால் உபதேசிக்கப்பட்ட பாதைகளை (ஞான, கர்ம, பக்தி) யார் பின்பற்றுகிறார்களோ அவர்கள் நன்மையைத்தான் அடைகிறார்கள்.
என்னை அடைகின்ற மேலான நன்மையை , பர பிரஹ்மமான என்னுடைய இருப்பிடத்தையே அடைகிறார்கள்.

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -13-பக்தி, ஞானம், மனவடக்கம், புலனடக்கம்-

ஶ்ரீபகவான் உவாச
யோ வித்3யாஶ்ருதஸம்பன்ன: ஆத்மவான்னானுமானிக: |
மயாமாத்ரமித3ம் ஞாத்வா ஞானம் ச மயி ஸந்ந்யஸேத் || 1 ||

யஹ: எவனொருவன்
வித்யா ஶ்ருத ஸம்பன்ன – ஆத்ம ஞானம் அடையும்வரை வேதாந்தத்தை கேட்கின்ற மனநிலையை அடைந்தவன், சிரவணம் செய்து கொண்டிருப்பவன்
ஆத்மவான் – தன்னுடைய புலன்களையும், மனதையும், உடலையும், தன வசத்துக்கு கொண்டு வந்தவன்
ந: அனுமானிகஹ – தர்க்க பிரமாணத்தால் மோக வசப்படாதவன், அனுமானத்தை பயன்படுத்தாதவன்
மாயா மாத்ரம் இதம் ஞாத்வா – இந்த உலகம் மித்யா என்ற அறிந்தவன், இப்படி அறிந்தவனுக்கு அதற்கு ஆதாரமாக இருக்கின்ற மெய்ப்பொருளை அறிந்திருப்பான்
மயி ஞானம் ச ஸந்ந்யஸேத் – அடைந்த மித்யா என்ற ஞானத்தையும் என்னிடத்திலே ஐக்கியப்படுத்தி விடுவாயாக.

ஞானினஸ்த்வஹமேவேஷ்ட: ஸ்வார்தோ2 ஸம்பத: |
ஸ்வர்க3ஶ்சைவாபவர்க3ஶ்ச நான்தோSதோ2 மத்3ருதே ப்ரிய: || 2 ||

ஞானிக்கு அடைய வேண்டியதும், செய்ய வேண்டியதும் ஒன்றும் இல்லை. அவனுக்கு நான் ஒருவன்தான் மிகவும் பிடித்தமானவன்.
ஞானிக்கு நான்தான் அடைய வேண்டிய இலக்காகும். பயன்படுத்தும் சாதனங்களும் கூட நான்தான். இதுதான் உண்மை.
அவனுக்கு சொர்க்கமும், மோட்சமும் என்னைத்தவிர வேறொன்றில்லை என்னைத் தவிர வேறெந்தப் பொருளிடத்தும் அவனுக்கு விருப்பம் இல்லை.

ஞானவிக்ஞானஸம்ஸித்3தா4: பத3ம் ஶ்ரேஶ்ட2ம் விது3ர்மம |
ஞானீ ப்ரியதமோSதோ மே ஞானேனாஸௌ பி3ப4ர்தி மாம் || 3 ||

ஞான விக்ஞான ஸம்ஸித்தா – ஞானத்தையும், விக்ஞானத்தையும் அடைந்தவன்.
ஞானம் என்பது பரோக்ஷமாக பிரம்மத்தை அறிந்து கொள்வது. விக்ஞானம் என்பது அபரோக்ஷமாக, உணர்வுபூர்வமாக பிரம்மத்தை அறிந்திருப்பது,
அதன் பலனை அனுபவித்துக் கொண்டிருப்பது. இது ஞான நிஷ்டை அடைந்த நிலை. இந்த நிலையில் இருப்பவர்கள்
மம – என்னுடைய
ஶ்ரேஷ்டம் விது: – மேலான திருவடிகளை, ஸ்வரூபத்தை அறிந்திருப்பார்கள்
ஞான ப்ரியதமோ அதோ மே – ஆகவே ஞானியே எனக்கு மிகவும் பிடித்தமானவன்
அஸௌ மாம் – அந்த ஞானி என்னை
ஞானேன பிபர்தி – ஆத்ம ஞானத்தின் அடிப்படையில் நேசிக்கிறான், அன்பு செலுத்துகிறான்

தபஸ்தீர்த2ம் ஜபோ தா3னம் பவித்ராணீதராணி ச |
நாலம் குர்வந்தி தாம் ஸித்3தி4ம் யா ஞானகலயா க்ருதா || 4 ||

ஆத்மஞானத்தின் பெருமையை பகவான் இதில் குறிப்பிடுகின்றார். நம் மனதை தூய்மை படுத்தும் சாதனங்களான
தவம், புண்ணிய ஸ்தலங்களுக்கு செல்லுதல், ஜபம் (பகவான் நாமத்தை மனதுக்குள் உச்சரித்தல் )
தானம், – நம்மிடத்துள்ளதை பகிர்ந்து கொள்ளுதல், இவைகளைப் போன்றவைகள் நமக்கு எவ்வளவு பலனைக் கொடுக்குமோ
அவைகள் ஞானத்தால் அடையும் பலனில் ஒரு துளியாகத்தான் இருக்கும்.

தஸ்மாத்3 ஞானேன ஸஹிதம் ஞாத்வா ஸ்வாத்மானமுத்3த4வ |
ஞானவிக்ஞானஸம்பன்னோ ப4வ மாம் ப4க்திபா4வத: || 5 ||

உத்தவா! ஆகவே ஞானத்தை அடைய வைக்கும் சாதனங்களை பயன்படுத்தி (சிரவணம், மனனம், நிதித்யாஸனம் )
ஆத்ம தத்துவத்தை அறிந்து, ஞானத்துடனும், விக்ஞானத்துடன் கூடியவனாக இருந்து கொண்டு என்னை நாடி வருவாயாக,
பக்தியென்ற உணர்வுடன் என்னை அடைய முயற்சிப்பாயாக.

ஞானவிக்ஞானயக்ஞேன மாமிஷ்ட்வாத்மானமாத்மனி |
ஸர்வயக்ஞபதிம் மாம் வை ஸம்ஸித்3தி4ம் முனயோऽக3மன் || 6 ||

ஞான விக்ஞான – ஆத்ம ஞானமும், ஞான நிஷ்டையும் அடைந்து
மாம் இஷ்ட்வா – என்னை வழிபட்டு
ஸர்வ யக்ஞபதிம் மாம் – அனைத்து கர்மங்களுக்கும் தலைவராக இருக்கின்ற என்னை அடைந்துள்ளார்கள்
மாபெரும் முனிவர்கள் மோட்சத்தை அடைந்துள்ளார்கள்
ஆத்மானம் ஆத்மனி – அவர்களுடைய ஆத்மாவாகவும் இருக்கின்ற என்னை தனக்குள்ளே வழிபட்டார்கள்

த்வய்யுத்3த4வாஶ்ரயதி யஸ்த்ரிவிதோ4 விகாரோ
மாயாந்தராபததிநாத்3யபவர்க3யோர்யத் |
ஜன்மாதயோऽஸ்ய யத3மீ தவ தஸ்ய கிம் ஸ்யுர
ஆத்3யந்தயோர்யத3ஸதோऽஸ்தி ததே3வ மத்4யே || 7 ||

உத்தவா! ஆத்மாவாகிய உன்னிடத்தில் இந்த உலகமானது மூன்று விதமாக பிளவுபட்டுள்ளது.
அவைகள் அத்யாத்மிகம், ஆதிபௌதிகம், ஆதிதைவதம் என்கின்ற தேஹம், புலன்கள், தேவதைகள் ஆகியவைகளாகும்.
ந ஆத்ய அபவர்கயஹ அஸ்ய – அது தொடக்கத்தில் இல்லை, இறுதியிலும் இல்லை
அந்தரா ஆபத்தி – இடைக்காலத்தில் மட்டும் இருப்பது)
அமீ ஜன்மாத்ய அஸ்ய: – இந்த பிறப்பு, இறப்பு போன்ற மாற்றங்கள் இந்த உலகத்தில் உள்ள பொருட்களில்,ஜீவராசிகளில் இருக்கிறது
தவ தஸ்ய கிம் ஸ்யு – இவைகளால் உனக்கு ஒரு சம்பந்தமும் இல்லை.
அஸதஹ – இந்த பொய்யான உலகத்திற்கு (அஸத்துக்கு)
அஸ்தி தத்3 ஏவ மத்3யே – முன்னும், பின்னும் இருந்து கொண்டு இடைக்காலத்திலும் இருப்பது.

ஶ்ரீஉத3த4வ உவாச
ஞானம் விஷுத்3த4ம் விபுலம் யதை2தத்3வைராக்3யவிக்ஞானயுதம் புராணம் |
ஆக்2யாஹி விஶ்வேஶ்வர விஶ்வமூர்தே த்வத்3ப4க்தியோக3ம் ச மஹத்3விம்ருக்யம் || 8 ||

விஶ்வஶ்வர – உலகத்துக்கெல்லாம் பகவானாக இருப்பவரே!
விஶ்வமுர்தே – உலக வடிவமாகவே இருக்கின்ற பகவானே!
விஸுத்தம் – தூய்மையாக இருக்கின்றவரே, ஜீவர்களை தூய்மைப்படுத்துகின்றவரே!
விபுலம் – சந்தேகமில்லாமல் உறுதியாக புரிந்து கொள்ள முடியும் வகையில், உறுதி ஏற்படும் வகையில் தெளிவாக
யத் ஏதத் – இந்த ஆத்ம ஞானத்தை
ஆக்யாஹி – விளக்குங்கள்.
வைராக்ய யுதம் – வைராக்கியத்துடன் கூடியதுமான ஞானம்
விக்ஞானயுதம் – பலனை அனுபவிக்கக் கூடியதுமான
புராணம் – மிகப்பழமையானதுமான
மஹத் விம்ருக்யம் – மேலான சில மகான்களால் நாடப்படுவதுமான
ஆத்ம ஞானத்தை எனக்கு உறுதியாக புரியும் வகையில் விளக்குங்கள். அதேபோல உங்களிடத்தில் பக்தி செலுத்துகின்ற
நெறிமுறைகளை போதிக்கும் பக்தியோகத்தையும் எனக்கு நன்றாக புரியும்படி விளக்குங்கள்

தாபத்ரயேணாபி4ஹதஸ்ய கோ4ரே ஸந்தப்யமானஸ்ய ப4வாத்4வனீஶ |
பஶ்யாமி நான்யச்ச2ரணம் தவாங்க்4ரி த்3வந்த்3வாத்பத்ராத3ம்ருதாபி4வர்ஷாத் || 9 ||

கோ4ரே – மிக கடினமானதும்,பயங்கரமானதுமான
பவாத்4வனி – சம்சாரப் பாதையில்
தாபத்ரயேண – மூன்றுவிதமான தாபங்களினால் (அத்யாத்மிகம், ஆதிபௌதிகம், ஆதிதைவதம்)
அபிஹதஸ்ய – தாக்கப்பட்டு தவித்துக் கொண்டிருக்கும் என்னை
ஸந்தப்யமானஸ்ய – மிகவும் துயரப்பட்டு கொண்டிருக்கின்ற என்னை
அம்ருத அபி வர்ஷாத் – மோட்சம் என்கின்ற அமுதத்தைத் தருகின்ற
ஆதபத்ர தவ அங்க்ரித்வந்த்வாத் – நிழல் தரும் குடைப்போன்ற உங்களுடைய திருவடிகளை
பஸ்யாம் ந அன்யத் சரணம் – தவிர வேறெந்த புகலிடத்தையும் நான் பார்க்கவில்லை

தஷ்டம் ஜனம் ஸம்பதிதம் பி3லேऽஸ்மின்காலாஹினா க்ஷுத்ரஸுகோ2ருதர்ஷம் |
ஸமுத்3தரைனம் க்ருபயாபவர்க்3யைர்வசோபி4ராஸிஞ்ச மஹானுபா4வ || 10 ||

மஹானுபாவ – மகானுபாவரே!
தஷ்டம் ஜனம் – எல்லா மனிதர்களும் காலம் என்கின்ற பாம்பினால் தீண்டபட்டிருக்கிறார்கள்
பிலே அஸ்மின் ஸம்பதிதம் – இருண்ட கிணற்றில் விழுந்து கிடக்கிறார்கள்
க்ஷுத்ரஸுகஹ உருதர்ஷம் – இந்த நிலையிலுள்ள மக்களை கரையேற்றுங்கள்
க்ருபயா அபவர்கய வசோபி4 – தயைகூர்ந்து முக்தியை கொடுக்கவல்ல தங்கள் உபதேசத்தினால்
ஆஸிஞ்ச – எங்களை தூய்மைபடுத்துங்கள்

ஶ்ரீபகவான் உவாச
இத்த2மேத்த்புரா ராஜா பீ4ஷ்மம் த4ர்மப்4ருதாம் வரம் |
அஜாதஶத்ரு: ப்ப்ரச்ச2 ஸர்வேஷாம் நோऽனுஶ்ருண்வதாம் || 11 ||

ஶ்ரீபகவான் உபதேசிக்கிறார்
முன்னொரு சமயம் அஜாதசத்ரு என்றழைக்கப்படுகின்றவரும், தர்மஸ்வரூபியுமான பாண்டவ ராஜ யுதிஷ்திரர்
பீஷ்மரிடம் இதே கேள்வியை கேட்டார். அப்போது நாங்கள் அருகிலிருந்து கேட்டோம்.
அஜாத சத்ரு – யாரையும் பகைவனாக நினைக்காத குணத்தையுடையவர்
தர்மஸ்வரூபி – தர்மத்தை பாதுகாக்கும் குணத்தையுடையவர்.

நிவ்ருத்தே பா4ரதே யுத்3தே4 ஸுஹ்ருன்னித4னவிஹவல: |
ஶ்ருத்வா த4ர்மான்ப3ஹூன்பஶ்சான்மோக்ஷத4ர்மானப்ருச்ச2த || 12 ||

பாரத யுத்தம் முடிவடைந்த பிறகு, உற்றார்-உறவினர்களின் அழிவினை கண்டு மனம் கலங்கிய தர்மபுத்திரர்
பலவிதமான தர்மங்களை கேட்டறிந்து பின்னர் மோட்ச தர்மத்தையும் கேட்டார்.

தானஹம் தேऽபி4தா4ஸ்யாமி தே3வவ்ரதமகா2ச்ச்2ருதான் |
ஞானவைராக்யவிக்ஞான ஶ்ரத்3தா4ப4க்த்யுபப்3ரும்ஹிதான் || 13 ||

அந்த உபதேசங்களைத்தான் நான் உனக்கு கூறப்போகிறேன். பிஷ்மருடைய திருவாயிலிருந்து வந்த உபதேசத்தை,
மோட்ச சாதனங்களை, தர்மங்களை உனக்கு கூறுகிறேன். மோட்சத்தை அடைய உதவி செய்யும் சாதனங்களே
மோட்ச தர்மங்கள் என்று இங்கு கூறப்படுகிறது. ஞானம், வைராக்கியம், விக்ஞானம் (பலனை உடனே தரக்கூடிய ஞானம், அபரோக்ஷ ஞானம்),
சிரத்தை, பக்தியோகம் இவைகள் அனைத்தும் சேர்ந்திருக்கின்ற மோட்ச தர்மத்தை கூறப்போகிறேன்.

நவைகாதஶ பஞ்ச த்ரீன்பா4வான்பூ4தேஷு யேன வை |
ஈக்ஷேதாதா2யிகமப்யேஷு தத்3ஞானம் மம நிஶ்சிதம் || 14 ||

நவ – ஒன்பது
ஏகாதஶ – பதினொன்று
பஞ்ச – ஐந்து
த்ரீன் – மூன்ரு
மாயை, ஆத்மா, ஹிரண்யகர்ப்பன், விராட், பிரக்ருதி, புருஷன், மஹத், அகங்காரம், ஐந்து வகையான சூட்சும பூதங்கள் இவைகள் ஒன்பது
ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், ஐந்து கர்மேந்திரியங்கள், மனம் – பதினொன்று
ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள், மூன்று குணங்கள் (சத்துவ, ரஜோ, தமோ ), ஆகிய இருபத்தியெட்டு தத்துவங்களும்
எந்தவொன்றில் ஒன்றாக அறிகிறானோ, பார்க்கின்றானோ அதுவே பிரஹ்ம ஞானம், இது என்னால் உறுதி செய்யப்பட்டது.

ஏத தே3வ ஹி விக்ஞானம் ந ததை2கேன யேன யத் |
ஸ்தி2த்யுத்ய்பத்த்யப்ய்யான்பஶ்யேத்3பா4வானாம் த்ரிகு3ணாத்மனாம் || 15 ||

முன்பு கூறிய ஞானம்தான் விக்ஞானமாகும். ஒரு தத்துவத்தினால் அனைத்தும் வியாபிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
இப்போது பார்க்கும் வேற்றுமைகளை எப்போது பார்க்கவில்லையோ, அந்த நிலையே விக்ஞானம்.
எந்த சூழ்நிலையிலும் எந்த ஞானம் வெளிப்பட்டு விவகாரம் செய்கின்றதோ அதுவே விக்ஞானம்.
தோற்றம்-இருத்தல்-அழிதல் இவைகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
மூண்று குணங்களால் உருவாக்கப்பட்ட எல்லாப்பொருட்களிலும் இந்த மூன்றையும் பார்க்க வேண்டும்.

ஆதா3வந்தே ச மத்4யே ச ஸ்ருஜ்யாத்ஸ்ருஜ்யம் யத3ன்வியாத் |
புனஸ்தத்ப்ரதிஸங்க்ராமே யச்சி2ஷ்யேத ததே3வ ஸத் || 16 ||

ததேவ ஸத் – இதுதான் ஸத் (இருத்தல்)
ஆதி அந்த மத்யே ஸ்ருத்யாத்ஸ்ருஜ்யம்– தோற்றம், இருத்தல், மாற்றமடைதல், அழிதல்
புனஹ தத் – மீண்டும் அது
ப்ரதிஸங்க்ராமே ததேவ ஸத் – ஒரு காரியத்திலிருந்து வேறொரு காரியத்திற்கு செல்லும்போது எது தொடர்ந்து இருக்கிறதோ
அதுதான் ஸத் என்று சொல்லப்படுகிறது.

ஶ்ருதி: ப்ரத்யக்ஷமைதிஹயமனுமானம் சதுஷ்டயம் |
ப்ரமாணேஷ்வனவஸ்தா2னாத்3விகல்பாத்ஸ விரஜ்யதே || 17 ||

வேதாந்த சாஸ்திரம்,
பிரத்யக்ஷம் – நம் அனுபவங்கள்,
ஐதிஹ்யம் – மகான்களின் அனுபவங்கள்,
அனுமானம் – யுக்தியின் மூலமறிதல்
ஆகிய இவைகள் நான்கும் முக்கியமான பிரமாணங்களாக இருக்கின்றது.
ப்ரமாணேஷ் அனவஸ்தானாத் – இந்த நான்கு பிரமாணங்களாலும் இந்த ஜகத் நிலையற்றது, நிரந்தரமற்றது, மாறும் தன்மையுடையது என்பதால்
ஸஹ விகல்பாத் விரஜ்யதே – ஞானயோகியானவன் உலகத்தின் மீது வைராக்கியத்தை அடைகிறான்

கர்மணாம் பரிணாமித்வாதா3விரிஞ்ச்யாத3மங்க3லம் |
விபஸ்ஶ்சின்னஶ்வரம் பஶ்யேத3த்3ருஷ்டமபி த்3ருஷ்டவத் || 18 ||

விபஸ்சித் – ஞானயோகத்தில் இருப்பவன்
அதிருஷ்டம் அபி அவிரிஞ்சாத் – பார்க்கப்படாத போதிலும் பிரம்மலோகம் வரையிலும் மற்ற லோகங்களும்
திருஷ்டவத் – பார்க்கின்ற உலகத்தை வைத்து
நஶ்வரம் பஶ்யேத் – நிலையற்றது என்று பார்க்கின்றான்.
கர்மணாம் – செய்கின்ற அனைத்து செயல்களின் பலன்களும்
பரிணாமித்வாத் – வரையறுக்கப்பட்டவைகள்
அமங்கலம் – புனிதமற்றது, துயரத்தைக் கொடுக்க கூடியது

ப4க்தியோக3: புரைவோக்த: ப்ரீயமாணாய தேऽனக4 |
புனஶ்ச கத2யிஷ்யாமி மத்3ப4க்தே: காரணம் பரம் || 19 ||

பாவங்களற்ற உத்தவா! இந்த பக்தியோகமானது எனக்கு பிரியமானவனான உனக்கு முன்னரே விளக்கமாக கூறிவிட்டேன்.
இருந்தாலும் மீண்டும் கூறுகிறேன். என்னிடத்தில் பக்தியை அடைவதற்கான உயர்ந்த சாதனமான பக்தியைப் பற்றிக் கூறுகிறேன்.

ஶ்ரத்3தா4ம்ருதகதா2யாம் மே ஶஶ்வன்மத3னுகீர்தனம் |
பரினிஷ்டா2 ச பூஜாயாம் ஸ்துதிபி4: ஸ்தவனம் மம || 20 ||

இறைவனைப்பற்றிய அமுதமான கதைகளைக் கேட்க வேண்டும் என்ற விருப்பம். கேட்ட கதைகளை மற்றவர்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ளுதல்,
படித்தல், பூஜைகளை முழு ஈடுபாடுடன் தொடர்ந்து செய்தல். என்னை தோத்திரங்களால் துதித்தல் ஆகியவற்றை
சிரத்தையோடு செய்து கொண்டு வரவேண்டும்.

ஆத3ர: பரிசர்யாயாம் ஸர்வாங்கை3ரபி4வந்த3னம் |
மத்3ப4க்தபூஜாப்4யதி4கா ஸர்வபூ4தேஷு மன்மதி: || 21 ||

எனக்கு சேவை செய்வதில் மிகுந்த ஈடுபாடு கொண்டிருத்தல், உடலிலுள்ள எல்லா அங்கங்களும் தரையில் படும்படி விழுந்து நமஸ்கரித்தல்,
என்னை பூஜிப்பதைக் காட்டிலும் என் பக்தர்களுக்கு அதிகமாக சேவை செய்தல், எல்லா ஜீவராசிகளிடத்திலும் என்னையே பார்த்தல்
ஆகியவைகள் என்மீது பக்கியை வளர்க்கும்.

மத3ர்தே2ஷ்வங்க3சேஷ்டா ச வசஸா மத்3கு3ணேரணம் |
மய்யர்பணம் மனஸ: ஸர்வகாமவிவர்ஜனம் || 22 ||

அங்க சேஷ்டஹ – புலனகளின் செயல்கள்
மதர்தேஷு – என் பொருட்டாகவே இருக்க வேண்டும்
வசஸா மத்குண ஏரணம் – சொற்களால் என் குணங்களை புகழ்தல்
மய்யர்பணம் ச மனஸஹ – மனதை என்னிடத்தில் சமர்ப்பிக்க வேண்டும். மனம் இறைவனையே சிந்தித்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
எப்பொழுதும் பகவத் சிந்தனையோடு இருக்க வேண்டும்.
ஸர்வ கர்வ விவர்ஜனம் – மனதிலுள்ள எல்லாவித ஆசைகளையும் விட்டொழிக்க வேண்டும்.

மத3ர்தேऽர்த2பரித்யாகோ3 போ4க3ஸ்ய ச சுக2ஸ்ய ச |
இஷ்டம் த2த்தம் ஹுதம் ஜப்தம் மத3ர்த2 யத்3வ்ரதம் தப: || 23 ||

எனக்காகவெ செல்வம், சுகம், போகம் ஆகியவற்றை துறப்பது, விதவிதமான விரதங்கள், தவங்களான யாகம்,
தானம் ஹோமங்கள்,ஜபம் ஆகியவற்றை எனக்காக மட்டும் செய்ய வேண்டும்.

ஏவம் த4ர்மைர்மனுஷ்யாணாமுத்3த4வாத்மனிவேதி3னாம் |
மயி ஸஞ்ஜாயதே ப4க்தி: கோऽன்யோऽஸ்யாவஶிஷ்யதே || 24 ||

உத்தவா! இதுவரை கூறிய பக்தி சாதனங்களால் தன்னையே என்னிடம் அர்ப்பணம் செய்பவனின் மனதில் என்னிடத்திலே
சாத்திய பக்தியானது தோன்றுகிறது. இந்த நிலையை அடைந்த பராபக்தனுக்கு அடைய வேண்டிய வேறு இருக்கிறதா என்ன?

யதா3த்மன்யர்பிதம் சித்தம் ஶாந்தம் ஸத்த்வோப ப்3ருஹிதம் |
த4ர்மம் ஞானம் ஸ வைராக்3யமைஶ்வர்யம் சாபி4பத்3யதே || 25 ||

ஒருவன் மனதை ஆத்மாவில் சமர்பித்திருப்பதல் அது எப்பொழுதும் அமைதியுடன் இருக்கும். சத்துவ குணத்தினால் வளர்ந்திருப்பதால்
அவனால் இவ்வாறு செய்ய முடிகிறது. அப்போது தர்மம், ஞானம், வைராக்கியம், ஐஸ்வர்யம் இவைகளையும் அடைகின்றான்.

யத3ர்பிதம் தத்3ர்பிதம் தத்3விகல்பே இந்த்3ரியை: பரிதா4வதி |
ரஜஸ்வலம் சாஸன்னிஷ்ட2ம் சித்தம் வித்3தி4 விபர்ய்யம் || 26 ||

ஒருவேளை இந்த உலகத்தில் மனதை அர்ப்பித்துவிட்டால், உன்னுடைய புலன்கள் மூலம் போகப்பொருட்களையே நோக்கி ஓடினால்
அந்த மனமானது ரஜோ குணம் மேலோங்கிய நிலையில் இருக்கும். தமோ குணம் மேலோங்கிய நிலையில் இருக்கும்.
மனம் எப்பொழுதும் பொய்யையே நம்பிக் கொண்டிருக்கும். உத்தவா! இதை நீ அறிந்துக் கொள்வாயாக.
மேலும் மேற்சொன்ன நான்கு பலன்களுக்கு எதிர்மாறாக இருப்பதைதான் அடைவான்.

த4ர்மோ மத்3ப4க்திக்ருத்ப்ரோக்தோ ஞானம் சைகாத்ம்யத3ர்ஷனம் |
கு4ணேஸ்வஸங்கோ3 வைராக்3யமைஶ்வர்யம் சாணிமாத3ய: || 27 ||

என்மீது ஏற்படும் மேலான, முழுமையான பக்தியே தர்மம் என்று கூறப்படுகிறது. எல்லாவற்றையும் பரமாத்மா என்று
சமமாகப் பார்ப்பது ஞானம் என்று கூறப்படுகிறது. புலனுகர் பொருட்களில் பற்றுக் கொள்ளாமலும்,
தன்னுடல் மீது அபிமானம் வைக்காமல் இருக்கும் நிலை வைராக்கியத்தை குறிக்கின்றது.
மேலும் அனிமா போன்ற சித்திகளை அடையலாம்.

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச யம: கதிவித4: ப்ரோக்தோ |
நியமோ வாரிகர்ஷண க: ஶம: கோ த3ம: க்ருஷ்ண || 28 ||

கா திதிக்ஷா த்4ருதி: ப்ரபோ4 கிம் தா3னம் கிம் தப: ஶௌர்யம் |
கிம்ஸத்யம்ருதமுச்யதே கஸ்த்யாக3: கிம் த4னம் சேஷ்டம் || 29 ||

உத்தவர் மீண்டும் கேட்கிறார்.
எதிரிகளை அழிப்பவரே! நியமம், யமம், என்ற சாதனத்தில் எத்தனை வகையான சாதனங்கள் இருக்கின்றது.
கிருஷ்ண பகவானே! ஶமம், தமம், திதிக்ஷா, திருதி என்றால் என்ன? தானம், தவம், ஶௌர்யம்(துணிச்சல்), வாய்மை,
ரிதம்(சரியாக புரிந்து கொள்ளும் திறமை), தியாகம், பிரியமான செல்வம், யக்ஞம், மேலும் தக்ஷிணை இவைகளின் பொருளையும் கூற வேண்டும்.

கோ யக்ஞ: கா ச த3க்ஷிண பும்ஸ: கிம் ஸ்வித்3ப3லம் ஶ்ரீமன் |
ப4கோ3 லாப4ஶ்வ கேஶவ கா வித்3யா ஹ்ரீ: பரா கா ஶ்ரீ: || 30 ||

மனிதனுக்கு எதுதான் உண்மையான சக்தி? பாக்கியவான் என்பதற்கு என்ன அர்த்தம்? லாபம் என்பது என்ன?
உயர்ந்த கல்வி, வெட்கப்படுதல், சொத்து, சுகம், துக்கம் இவைகளின் பொருளை கூறுங்கள்.

கிம் ஸுக2ம் து3:க2மேவ ச க: பண்டி3த: கஶ்ச மூர்க2: |
க: பந்தா2 உத்பஶஶ்ச க: க: ஸ்வர்கோ3 நரக: க: ஸ்வித் || 31 ||

யார் அறிவாளி? தவறான பாதை எது? யார் முட்டாள்? சரியான பாதை எது? சொர்க்கம், நரகம் என்பவைகள் எது?
யார் உறவினன்? இல்லம் என்பது எது?

கோ ப3ந்து4ருத கிம் க்3ருஹம்க ஆட்4ய: கோ த3ரித்3ரோ வா |
க்ருபண: க: க ஈஶ்வர: ஏதான்ப்ரஶ்னான்மம ப்3ரூஹி |
விபரீதாம்ஶ்ச ஸத்பதே ஶ்ரீப4க3வானுவாச || 32 ||

யார் செல்வந்தன்?, யாய் ஏழை? யார் மூர்க்கன், பரிதாபத்துக்குரியவன்? யார் ஈஸ்வரன்? இந்த கேள்விகளுக்கான பதிலை கூறுங்கள்.
அத்துடன் இவற்றிற்கு எதிரான இயல்புகள் பற்றியும் விளக்குங்கள் பகவானே!

அஹிம்ஸா ஸத்யமஸ்தேயமஸங்கோ3 ஹ்ரீரஸஞ்சய: |
ஆஸ்திக்யம் ப்3ரஹ்மசர்யம் ச மௌனம் ஸ்தை2ர்யம் க்ஷமாப4யம் || 33 ||

ஶ்ரீபகவான் பதிலளிக்கிறார்.
அஹிம்ஸா – பிறரை சொல்லாலும் செயலாலும், மனதாலும் துன்புறுத்தாமலிருப்பது. ஆரம்ப நிலையில் இருக்கும் சாதகனுக்கு இது
மனதில் எடுக்கும் சங்கல்பமாக இருக்க வேண்டும். இதுவே மேலும் பல நற்பண்புகளை அடைவதற்கு உதவும். இது ஒரு மஹாவிரதம்.
எந்த நிபந்தனையுமின்றி இதைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.
ஸத்யம் – உண்மை பேசுதல், எந்த நிபந்தனையுமின்றி இதை கடைப்பிடித்தல். இதுவும் ஒரு மகாவிரதம். பேசுவதெல்லாம் உண்மையாக இருக்க வேண்டும்.
அஸ்தேயம் – திருடாமை. பிறர் செல்வத்தை, உழைப்பை, அறிவை, புகழை அபகரிக்காமல், திருடாமல் இருத்தல்.
அஸங்கஹ – பற்றின்மை (மனிதர்களிடத்தில்). பற்றினால் நாம் கட்டப்படக்கூடாது.
ஹ்ரீஹி – கர்வமின்மை, அமானித்வம், பணிவு, அடக்கம்
அஸஞ்சஹ – அபரிக்ரஹம் – தேவைக்கு மேல் எதையும் சேர்த்து வைத்துக் கொள்ளாதிருத்தல்
அஸ்திக்யம் – சாஸ்திரத்தையும், குருவையும் நம்புதல், சாஸ்திரம் கூறும் ஈஸ்வரனின் ஸ்வரூபத்தையும், தர்ம-அதர்மத்தை பற்றியும்,
இதை உபதேசிக்கும் குருவின் மீதும் நம்பிக்கை வைத்தல். சாஸ்திரம் புரியவில்லை என்றாலும் அந்த உபதேசத்தின் நம்பிக்கை வைத்தல்
பிரம்மசர்யம் – மாணவர்கள் பின்பற்ற வேண்டிய நியமங்கள். குருவுக்கு சேவை செய்தல், புலனடக்கம், சம்பாதிக்காமல் இருத்தல்
ஆகிய நியமங்களையும் பின்பற்ற வேண்டும். ஒழுக்கம் என்பது எல்லா ஆசிரமத்திற்கும் பொதுவானது
மௌனம் – வாயாலும், மனதாலும் அமைதியாக இருத்தல்
ஸ்தைர்யம் – சாத்வீகமாக எடுத்த முடிவில் உறுதியாக இருப்பது, ரஜோ அடிப்படையில் எடுத்தல் முடிவில் உறுதியாக இருப்பதை பிடிவாதம் என்று கூறப்படுகிறது
க்ஷமா – பொறுமை – கர்மபலன் கிடைக்கும் வரையில் இருக்க வேண்டிய குணம். பொறுமையுடன் காத்திருத்தல்
அபயம் – ஞானப்பலனையும் இவ்வாறு அழைக்கப்படுகிறது. பயத்தை சந்திக்கின்ற துணிவை பகவான் குறிப்பிடுகின்றார்.

ஶௌசம் ஜபஸ்தபோ ஹோம: ஶ்ரத்3தா4தித்2யம் மத3ர்சனம் |
தீர்தா2டனம் பரார்தே2ஹா துஷ்டிராசார்யஸேவனம் || 34 ||

ஸௌசம் – அகத்தூய்மையுடன் இருத்தல்,
ஶௌசம் – புறத்தூய்மையையுடன் இருத்தல்
ஜபம் – மந்திர ஆவிருத்தி – ஏதோ ஒரு மந்திரத்தை மீண்டும் மீண்டும் மனதுக்குள் உச்சரித்தல், சத்தமாக உச்சரித்தல்,
இது ஒரு வகையான தியானம். மனதை ஒரு இடத்தில் குவிப்பதற்கேற்ற சாதனம்
தபஹ – தவம் – நாம் செய்கின்ற அனைத்து ஆன்மீக சாதங்களும் தவமென்று பொதுவாக குறிப்பிடப்படுகிறது.
நமக்கு நாமே விரும்பி துயரத்தைக் கொடுத்துக் கொள்ளுதல். வாக்கு, மனம், உடல் இவைகளினால் செய்யப்படுவது.
இதனால் நம்முடல் பலத்தை அடைய வேண்டுமேயொழிய பலவீனமடையக்கூடாது.
ஹோமம் – தேவதையை மனதில் நினைத்துக் கொண்டு ஏதாவது ஒரு பொருளை தியாகம் செய்தல். ஈஸ்வரபிரணிதானம். இது ஒருவகையான வழிபாடு
ஶ்ரத்தா – தன்னம்பிக்கை
அதித்யம் – விருந்தோம்பல்
மத் அர்சனம் – இறைவழிபாடு, இறைவனைக் குறித்து நாம அர்ச்சனை செய்தல். இது ஒருவகையான பக்தியின் வெளிப்பாடு
தீர்த்தாடனம் – புண்ணிய ஸ்தலங்களுக்கு யாத்திரை செல்லுதல், புண்ணிய நதிகள் இருக்கும் இடங்களுக்கு யாத்திரை செய்தல்
பரார்த ஈஹா – மற்றவர்களுடைய நன்மைக்காக சேவை செய்தல், காலம், உழைப்பு, பொருளைக் கொடுத்தல், சமுதாய சேவை
துஷ்டி – போதும் என்ற மனநிலை (பலனை அடையும் போது இருக்க வேண்டியது)
ஆசார்யசேவனம் – குருசேவை, குருவுக்கு பணிவிடை செய்தல்

ஏதே யமா: ஸனியமா உப4யோர்த்3வாத3ஶ ஸ்ம்ருதா: |
பும்ஸாமுபாஸிதாஸ்தாத் யதா2காமம் து3ஹந்தி ஹி || 35 ||

நான் மேற்கூறிய 12 வகையான யம, நியமங்களை ஒருவன் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். இவையெல்லாம் ஒழுங்காக கடைப்பிடித்தால்
எதை விரும்புகின்றானோ அவைகளை எல்லாம் அடைவான்–

ஶமோ மன்னிஷ்ட2தா பு3த்3தே4ர்த3ம இந்த்ரியஸம்யம: |
திதிக்ஷா து3:க2ஸம்மர்ஷோ ஜிஹ்வோபஸ்த2ஜயோ த்4ருதி: || 36 ||

ஶமம் என்பதற்கு அர்த்தம் மனதை இறைவன்பால் செலுத்துவது புலன்களை அடக்கிவைத்தல், என்பது தமம்.
புலன்களால் அறிவையும் அடைகிறோம், இன்ப-துன்பங்களையும் அடைகிறோம்.
திதிக்ஷா என்பது துயரத்தைப் பொறுத்துக் கொள்ளுதல்.
ஸம்மர்ஷஹ – சகித்துக் கொள்ளுதல்
த்4ருதி என்பதற்கு பொதுவான அர்த்தம் உறுதி. ஆனால் பகவான் கொடுக்கும் பொருள் வாக்கு கட்டுப்பாடு.
பிரம்மசர்ய ஒழுக்கத்தில் உறுதியாக இருப்பது.

த3ண்ட3ன்யாஸ: பரம் தா3னம் காமத்யாக3ஸ்த்ப: ஸ்ம்ருதம் |
ஸ்வபா4வ்விஜய: ஶௌர்யம் ஸத்யம் ச ஸமத2ர்ஶனம் || 37 ||

தா3னம் – மற்ற உயிர்களை தண்டிக்காமல் விட்டுவிடுதல், தீங்கு செய்யாமல் இருத்தல், மன்னித்து விடுதலே உயர்ந்த தானம் என்று கூறுகிறார்.
தவம் – ஆசைகளை துறப்பதே தவமாக கருதுகிறார். (ஸம்ருதம்)
ஸௌர்யம் – சூரத்தனம், அசாதாரண செயலை செய்து முடிக்கும் திறமை, இயல்பான தீய குணத்தை அடக்கும் திறமை,
இயல்பாகவே இருந்து கொண்டு மற்றவர்களுக்கு துன்பங்களை கொடுக்க கூடிய பழக்க வழக்கங்களை, குணங்களை விட்டுவிட வேண்டும்.
இதில் வெற்றி அடைதல். அதர்மமான சுபாவத்தைத்தன் வெற்றிக் கொள்ள வேண்டும்.
ஸத்யம் ஸமதர்ஶனம் – பார்க்கும் அனைத்தையும் சமமாக பார்க்க வேண்டும். சமபாவனையுடன் இருத்தல், எங்கும் சமமாக இருக்கும்
பிரம்மஞானத்துடன் உலகத்தை பார்க்கும் விதம், நிலையற்ற உலகத்தில் நிலையான பிரம்மத்தை பார்க்கும் திறன்.

அன்யச்ச ஸுந்ருதா வாணீ கவிபி4: பரிகீர்திதா |
கர்மஸ்வஸங்கம: ஸௌசம் த்யாக3: ஸன்ன்யாஸ உச்யதே || 38 ||

ரிதம் – பொதுவான அர்த்தம் சரியாக புரிந்து கொள்ளுதல். உண்மையாகவும், அன்புடனும், ஹிதமாகவும், அளவுடனும் பேச வேண்டும்.
மகான்கள் இவ்வாறு சொல்கிறார்கள்
தியாகஹ – மனதளவில் இருக்கும் பற்றின்மை, சுற்றியுள்ள உறவுகளிடத்திலும், பொருட்களிடத்திலும், மனதளவில் பற்றற்று இருத்தல்,
சந்நியாஸ வாழ்க்கை முறையை எடுத்துக் கொள்ளுதல்.

த4ர்ம இஷ்டம் த4னம் ந்ருணாம் யக்ஞோऽஹம் ப4க3வத்தம: |
த3க்ஷிணா ஞானஸந்தேஶ: ப்ராணாயாம: பரம் ப3லம் || 39 ||

தர்மத்தில் ஈடுபாடுடன் இருப்பதால் அடையும் புண்ணியங்கள் விரும்புவதையெல்லாம் கொடுத்துவிட்டு தீர்ந்து போகும்.
யக்ஞம் என்பதற்கு யாகம், வைதீக கர்மம் என்பது பொதுவான அர்த்தம். பரம்பொருளான விஷ்ணுவாக இருக்கின்ற
நானேதான் யக்ஞமாக இருக்கின்றேன். கர்ம பலனை கொடுப்பவனாக இருக்கிறேன். தட்சணை என்பது அறிவைக் கொடுத்தலேயாகும்.
பிராணாயாமத்தால் மனதையும், உடலையும், ஆரோக்கியமாகவும், சக்தியுடையதாகவும் வைத்திருக்க வேண்டும்.

ப4கோ3 ம ஐஶ்வரோ பா4வோ லாபோ4 மத்4ப4க்திருத்தம்: |
வித்3யாத்மனி பி4தா3பா3தோ4 ஜுகு3ப்ஸா ஹ்ரீரகர்மஸு || 40 ||

பகஹ – ஆறுவிதமான குணங்களான ஐஸ்வர்யம், வீர்யம், ஶ்ரீ, ஞானம், வைராக்கியம் இவைகளை உடைய பகவானே!
என்னிடத்தில் இருக்கும் மேலான பக்தியே என்னுடைய லாபம். ஆத்மாவைப்பற்றிய அறிவும், ஆத்மாவில் பார்க்கும் வேற்றுமையை
நீக்க உதவும் அறிவும், அதர்மமான செயலை செய்யும் போது ஏற்படும் உணர்ச்சி வெட்கமும் அடைந்திட வேண்டும்.

ஶ்ரீர்கு3ணா நைரபிக்ஷ்யாத்3யா: ஸுக2ம் து3:க2ஸுகா2த்யய: |
து3:க2ம் காமஸுகா2பேக்ஷா பண்டி3தோ ப3ந்த4மோக்ஷவித் || 41 ||

நற்பண்புகளே ஒருவனுடைய செல்வமாகும், மனதளவில் சுதந்திரமாக இருத்தல் போன்ற நற்பண்புகள். உடலளவில் மற்றவர்களை சார்ந்துதான் வாழமுடியும்.
நைரபேக்ஷயம் – மனதளவில் யாரையும் சார்ந்திருக்காதிருத்தல்
சுகத்தையும், துக்கத்தையும் தாண்டி செல்வது, தவம் செய்யும்போது அனுபவிக்கும் துயரத்தை சகித்துக் கொண்டிருத்தல்,
தானாக வரும் சுகங்களை அனுபவிக்காமல் விலக்கி இருத்தல்
விரும்பிய பொருளில் கிடைக்கும் சுகம் வேண்டும் என்று மனதில் ஏற்படும் அரிப்பு, மனவேட்கை ஏற்படாமல் இருத்தல்
பந்தத்தையும், மோட்சத்தையும் லட்சணங்களை சரியாக அறிந்தவனே அறிவாளி. இவனே வேதாந்தம் படிப்பதற்கு அதிகாரியாகின்றான்.
இன்பம் வேண்டும் என்று அரித்துக் கொண்டு இருக்கும் மனநிலையே பந்தம். இன்ப-துன்பத்தை கடந்து செல்வது மோட்சம்.

மூர்கோ2 தே3ஹாத்3யஹம்பு3த்3தி4: பந்தா2 மன்னிக3ம: ஸ்ம்ருத: |
உத்பத2ஶ்சித்தவிக்ஷேப: ஸ்வர்க3: ஸத்த்வகு3ணோத3ய: || 42 ||

மூர்க2ஹ – உடல் முதலியவற்றில் நான் என்ற அபிமானம் கொண்டவன், மூர்க்கன்
பந்தா மன்னிகம: ஸ்ம்ருத: – இறைவனால் வகுத்துக் கொடுத்த நீதி சாஸ்திரங்கள், வேத சாஸ்திரங்கள் காட்டும் பாதையில் செல்ல வேண்டும்
உத்பத: சித்தவிக்ஷேப: – மனம் போன போக்கிலே செல்வதுதான் தவறான பாதை. அதிலே செல்லக் கூடாது.
ஸ்வர்கஹ ஸத்த்வகுண உதயஹ – சத்துவ குணத்தை அடைதலே சுவர்க்கம், சத்துவ குணம் பிரதானமாக மாறுவதே சுவர்க்கமாக கருதப்படுகிறது.

நரகஸ்தமௌன்னாஹோ ப3ந்து4ர்கு3ருரஹம் ஸகே2 |
க்3ருஹம் ஶரீரம் மானுஷ்யம் கு3ணாட4யோ ஹயாட்4ய உச்யதே \\ 43 ||

ஸகே – நண்பா உத்தவா!
நரகம் – தமோகுண வளர்ச்சிதான் நரகம், தமோகுணத்தின் பிடியில் இருக்கும் நிலை. தமோ குணத்தின் விளைவு கவனக்குறைவுடன்
செயல்பட்டுக் கொண்டிருத்தல், மோக வசப்பட்டு எதையும் தவறாக புரிந்து கொள்ளுதல், தன்னிஷ்டப்படி வாழ்ந்து கொண்டிருத்தல்
ப3ந்து3 – உறவினர்; குருவாக இருக்கின்ற நானேதான் உன் உறவினன், குரு
கிருஹம் – இல்லம் – நம்முடைய ஸ்தூல சரீரம்தான் நமது இல்லம். எனவே இதை தூய்மையாகவும், ஆரோக்கியத்துடனும், சக்தியுடனும் வைத்திருக்க வேண்டும்
ஆட்ய – செல்வந்தன். நற்பண்புகளுடன் இருப்பவனே உண்மையான செல்வந்தன்.

த3ரித்3ரோ யஸ்த்வஸந்துஷ்ட: க்ருபணோ யோऽஜிதேந்த்ரிய: |
கு3ணேஷ்வஸக்த்தீ4ரீஶோ கு3ணஸங்கோ3 விபர்யய: || 44 ||

தரித்3ரஹ – ஏழை – யாருக்கு போதுமென்ற மனமில்லையோ அவனே ஏழை. கிடைத்ததில் திருப்தியடையாதவனே ஏழை
யஹ அஜிதேந்திரியஹ க்ருபண – புலன்களை அடக்காதவன் பரிதாபத்திற்குரியவன்
ஈஸ்வரன் – புலனுகர் பொருட்களில் பற்றில்லாத மனதையுடையவன்
இதற்கு மாறாக போகப்பொருட்களில் பற்றற்று இருப்பவன் மேற்சொன்ன சொற்களின் பொருளுக்கு எதிர்மறையான நிலையை உடையவன்

ஏத உத்தவ தே ப்ரஶ்னா: ஸர்வே ஸாது4 நிரூபிதா: |
கிம் வர்ணிதேன ப3ஹுனா லக்ஷணம் கு3ணதோ3ஷயோ |
கு3ணதோ3ஷத்3ருஶிர்தோ3ஷோ கு3ணஸ்தூப4யவர்ஜித: || 45 ||

உத்தவா! நீ கேட்ட அனைத்து கேள்விகளுக்கும் தெளிவாகவும், நீ எதிர்பார்த்தபடி பதில் அளிக்கப்பட்டு விட்டது.
இப்படி பலவிதமாக சொல்வதான் என்ன பயன் நல்லது, கெட்டது இவைகளின் உண்மையான லட்சணையை சொல்கிறேன்.
நல்லது, கெட்டது என்று பிரித்துப் பார்ப்பதுதான் கெட்டது. இவையிரண்டையும் பிரித்து பார்க்காமல் அவைகளை கடந்து செல்வதே நல்லது.

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -12-வானபிரஸ்த, சந்நியாஸ ஆசிரம தர்மங்கள் —

ஶ்ரீபகவான் உவாச
வனம் விவிக்ஷு: புத்ரேஶு பா4ர்யா ன்யஸ்ய ஸஹைவ வா |
வன ஏவ வஸெச்சா2ந்தஸ்த்ருதீயம் பா4க்3மாயுஷ: || 1 ||

ஶ்ரீபகவான் கூறுகிறார்.
உத்தவா! வானபிரஸ்த ஆசிரமத்திற்கு செல்ல விரும்பினால் உன் மனைவியை மகனிடமோ, மகளிடமோ ஒப்படைத்துவிட்டு
அல்லது உன்னுடன் மனைவி வர விரும்பினால் அவளையும் அழைத்துக் கொண்டு போகலாம்.
மன அமைதியுடன் வானபிரஸ்த ஆசிரம தர்மங்களை பின்பற்றிக் கொண்டு வாழ்நாட்களை கழிக்கலாம்.
ஒருவனுடைய ஆயுளின் மூன்றாம் பாகத்தில் இந்த ஆசிரமத்தில் கழிக்க வேண்டும்.

கந்தமூலப2லைர்வன்யைர்மேத்4யைர்வ்ருத்திம் ப்ரகல்பயேத் |
வஸீத வல்கலம் வாஸஸ்த்ருணபர்ணாஜினானி வா || 2 ||

சாஸ்திரத்தில் சொல்லியபடி எளிமையான, தூய்மையான உணவுவகைகள், காட்டில் கிடைக்கின்ற அல்லது நாம் இருக்கின்ற
இடத்தில் கிடைக்கின்றதுமான கிழங்கு வகைகள், வேர் வகைகள், பழங்கள் போன்ற உணவுப் பொருட்கள் உட்கொண்டு வாழ வேண்டும்.
எளிமையான ஆடைகளை அணிய வேண்டும். புல்லினால் செய்யப்பட்டதும், இலைகளினால் செய்யப்பட்டதுமான ஆடைகளையோ,
மான்தோலையோ உடுத்திக் கொள்ளலாம். இந்தக் காலத்திற்கேற்ப எளிமையான ஆடைகளை உடுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

கேஶரோமனக2ஶ்மஶ்ரு மலானி பி3ப்4ருயாத்3த3த: |
தா4வேதப்ஸு மஜ்ஜேத த்ரி காலம் ஸ்த2ண்டி3லேஶய: || 3 ||

தலைமுடி, மீசை, தாடி, நகங்கள் இவற்றை வெட்டக் கூடாது. நறுமணப்பொருட்களை பயன்படுத்தக் கூடாது.
மூன்று வேளை நீரில் குளிக்க வேண்டும். தரையிலேதான் படுக்க வேண்டும்.

க்3ரீஷ்மே தப்யேத பஞ்சாக்3னீன்வர்ஷாஸ்வாஸாரஷாட்3ஜலே |
ஆகண்த2மக்3ன: ஶிஶிர ஏவம் வ்ருத்தஸ்தபஶ்சரேத் || 4 ||

தவம் செய்து கொண்டிருக்க வேண்டும். இதில் சில தவங்களை உதாரணத்திற்கு கூறியிருக்கிறார்.
1. பஞ்சாக்னி தவம் – கோடைகாலத்தில் தன்னைச் சுற்றிலும் நெருப்பை மூட்டிக் கொண்டு, சூரியனின் வெப்பம் மேலேயிருந்து
வந்து கொண்டிருக்கும் இதற்கு நடுவில் அமர்ந்து கொண்டு தவம் செய்ய வேண்டும்.
2. மழைக்காலத்தில் நல்ல மழையில் நின்று கொண்டு தவம் செய்ய வேண்டும்.
3. குளிர்காலத்தில் நீருக்குள் கழுத்துவரை இருக்குமாறு நின்று கொண்டு தவம் செய்ய வேண்டும்.
இவ்விதமாக தவங்களை மேற்கொள்ளலாம்.

அக்3னிபக்வம் ஸமஶ்னீயாத்மாலபக்வமதா2பி வா |
உலூக2லாஶ்மகுட்டோ வா தந்தோலூக2ல ஏவ வா || 5 ||

நெருப்பின் பக்குவப்படுத்தப்பட்ட உணவையும், காலத்தினால் கனிந்த பழம் போன்ற உணவையும், உரலால் அரைத்ததையும்,
அம்மியில் பொடி செய்யப்பட்டதையும், பற்களால் நன்கு மென்று உணவை உட்கொள்ள வேண்டும்.

ஸ்வயம் ஸஞ்சினுயாத்ஸர்வமாத்மனோ வ்ருத்திகாரணம் |
தேஶகாலப3லாபி4க்3ஞோ நாததீதான்யதாஹ்ருதம் || 6 ||

தன்னுடைய வாழ்க்கைக்கு தேவையானவற்றை எல்லாம் தானே முயற்சி செய்து அடைய வேண்டும், சேகரித்துக் கொள்ள வேண்டும்.
இடம், காலம், இவைகளின் தன்மைக்கேற்ப வாழ வேண்டிய அறிவை அடைய வேண்டும்.
தன்னுடைய பலத்தையும் அறிந்துக் கொள்ள வேண்டும். இதன்மூலம் நம்மைப் பாதுகாத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
ரொம்ப காலத்திற்கு முன்னரே சேர்த்துவைத்த உணவை உட்கொள்ள கூடாது.
இது தேவைக்கு மேல் எதையும் வைத்துக் கொள்ளாதே என்ற எச்சரிக்கையை குறிக்கிறது.

வன்யைஶ்சருபரோடா3ஶைர் நிர்வபேத்காலசோதி3தான் |
ந து ஶ்ரௌதேன பஶுனா மாம் யஜேத வனாஶ்ரமீ || 7 ||

வனத்தில் கிடைக்கின்ற கஞ்சி, திடப்பொருட்கள் முதலியவைகளைக் கொண்டு பூஜைகளை, யாகங்களை மேற்கொள்ள வேண்டும்.
சரியான காலத்தில் இவைகளை செய்ய வேண்டும். அந்தந்த காலத்தில் செய்ய வேண்டிய பூஜைகளை செய்து கொள்ளலாம்.
வேதத்தில் கூறியிருக்கின்றது என்று பசு முதலிய விலங்குகளை பலி கொடுப்பது போன்ற மற்ற ஜீவராசிகளை
ஹிம்சை செய்து என்னை பூஜிக்காதே. வானபிரஸ்த ஆசிரமத்தில் இருப்பவர்கள் மேற்கூறியபடி வாழ வேண்டும்.

அக்3னிஹோத்ரம் ச தர்ஶஶ்ச பௌர்ணமாஸ்ஶ்ச பூர்வவத் |
சாதுர்மாஸ்யானி ச முனேராம்னாதானி ச நைக3மை: || 8 ||

வானபிரஸ்த ஆசிரமத்திற்கு வருவதற்கு முன்னே செய்து கொண்டிருந்த பூஜை, யாகம் போன்ற கர்மங்கள், அக்னிஹோத்திரம்,
அமாவாசை, பௌர்ணமியன்று செய்யும் வைதீக கர்மங்கள், சாதுர்மாஸ்யம் என்ற தவத்தையும் இந்த ஆசிரமத்திலும் அனுஷ்டிக்கலாம்
என்று வேத சாஸ்திரங்கள் நன்கு அறிந்த பண்டிதர்கள் கூறுகிறார்கள்.

ஏவம் சீர்ணேன தபஸா முனிர்த3மனிஸந்தத: |
மாம் தபோமயமாராத்4ய ருஷிலோகாத்3ருபைதி மாம் || 9 ||

இவ்விதம் தவம் செய்தால் வானபிரஸ்தன் உடல் நரம்புகள் வெளியே தெரிகின்ற நிலைக்கு சென்று விடுவான்.
தவஸ்வரூபமாக இருக்கின்ற என்னை வழிபட்டதன் பயனாக அவர்கள் பிரம்மலோகத்திற்கு சென்று பின்னர் முறையாக என்னை வந்தடைவார்கள்.

யஸ்த்வேத்த்க்ருச்ச்2ரதஶ்சீர்ணம் தபோ நி:ஶ்ரேயஸம் மஹத் |
காமாயால்பீயஸே யுஞ்ஜ்யாத்3பா3லிஶ: கோSபரஸ்தத: || 10 ||

யாரொருவனால் மிகவும் புனிதமான பலனைக் கொடுக்க கூடிய தவங்களை செய்யாமல், பிராரப்தத்தினால் தானாக வரக்கூடிய
அற்பமான சுகங்களை தவத்தின் மூலமாக அடைந்து அனுபவிப்பவனைப் போன்ற அறிவிலி வேறு யார் இருப்பான்?

யதாஸௌ நியமேSகல்போ ஜரயா ஜாதவேபது2: |
ஆத்மன்யக்னீன்ஸமாரோப்ய மச்சித்தோSக்3னிம் ஸமாவிஶேத || 11 ||

ஒருவேளை வானபிரஸ்தன் அன்றாட கடமைகளை செய்வதற்கான உடற்சக்தியை இழந்து விட்டால் அல்லது வயோகத்தினாலோ,
தீராத வியாதியினால் பாதிக்கப்பட்டால் ம்ருத்யு தேவதையை தன்னிடத்தில் வருவது போன்று தியானிக்க வேண்டும்.
ஈஸ்வரனான என்னை தியானிக்க வேண்டும். மரணத்தை தழுவிக் கொள்ள வேண்டும், ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.

யதா3 கர்மவிபாகேஷு லோகேஷு நிரயாத்மஸு |
விராகோ3 ஜாயதே ஸம்யட்3ன்யஸ்தாக்3னி: ப்ரவ்ரஜேத்தத: || 12 ||

எப்பொழுது நிறைவான வைராக்கியம் வருகின்றதோ, இந்த உலகத்திலுள்ள எந்தப் பொருளும் மனநிறைவை தரக்கூடியதல்ல என்றும்,
துக்க ஸ்வரூபமானது எனவே செய்த கர்மத்தின் பலனாக அடைந்திருக்கும் இந்த உலகத்தினிடத்தில் வைராக்கியம் வருகின்றதோ அப்பொழுதே எந்த ஆசிரமத்திலிருந்தாலும் அந்த ஆசிரமத்திற்குரிய கடமைகளையெல்லாம் விட்டுவிட்டு சந்நியாஸ ஆசிரமத்திற்கு சென்றுவிடலாம். அல்லது இன்பத்திலும், இன்பத்தை கொடுக்கின்ற பொருட்களிடத்திலும் போதிய அளவு வைராக்கியத்தை இந்த வானபிரஸ்த ஆசிரமத்தில் அடைந்துவிட்டாலும் சந்நியாஸ ஆசிரமத்திற்கு செல்லலாம்.

இஷ்ட்வா யதோ2பதேஶம் மாம் த3த்த்வா ஸர்வஸ்வம்ருத்விஜே |
அக்3னீன்ஸ்வப்ராண ஆவேஶ்ய நிரபேக்ஷ: பரிவ்ரஜேத் || 13 ||

சாஸ்திரத்தில் சொன்னபடி என்னை வழிபட்டு கொண்டு, இறைவனை வணங்கி கொண்டு உன்னிடத்திலுள்ள எல்லாவற்றையும்,
உன்னிடத்திலுள்ள உடமைகளையும், செல்வத்தையும் தகுதியானவர்களுக்கு கொடுத்துவிட்டு, அக்னியை தன்னுடைய பிராணனிடத்தில்
சமர்ப்பித்து விட்டு, அதாவது சந்நியாஸம் எடுத்தவன் இறந்தவனுக்கு சமமானவன். ம்ருதியுவை தன்னிடத்தில்
ஆவாஹரணம் செய்து கொண்டு எதையும் எதிர்ப்பார்க்காமல் சந்நியாஸியாக வாழ வேண்டும்.

விப்ரஸ்ய வை ஸன்ன்யஸதோ தே3வா தா3ராதி3ரூபிண: |
வித்4னான்குர்வன்த்யயம் ஹயஸ்மானாக்ரம்ய ஸமியாத்பரம் || 14 ||

சந்நியாஸத்தை ஏற்றுக் கொண்ட மேலானவனுக்கு, சாதகனுக்கு இந்திரியங்கள் தடைகளை ஏற்படுத்தி கொடுக்கும்.
மனைவி, மக்கள், உற்றார், உறவினர்கள் போன்றவர்கள் மூலமாக தடைகள் வரலாம். இவன் நம்மை கடந்து உயர்ந்த நிலைக்கு
சென்று விடுவான் என்ற கோபத்தால் தேவர்கள் தடைகளை கொடுப்பார்கள்.

பி3ப்4ருயாச்சேன்முனிர்வாஸ: கௌபீனாச்சா2த3னம் பரம் |
த்யக்தம் ந தண்டபாத்ராப்4யாமன்யக்திஞ்சித3னாபதி3 || 15 ||

சந்நியாஸியானவன் எளிமையான ஆடையை அணிந்து கொள்ள வேண்டும். உடலை மறைக்கும் அளவுக்கு ஆடை இருந்தாலே போதும்.
சாதாரண நேரங்களில் இவ்வாறு இருக்க வேண்டும். ஆபத்து இல்லாத காலத்தில் இவ்வாறு இருக்க வேண்டும்.
தவிர்க்க முடியாத சூழ்நிலைகளின்போது தண்டத்தையும், பிக்க்ஷை பாத்திரத்தையும் வைத்துக் கொள்ளலாம்.

த்3ருஷ்டிபூதம் ன்யஸேத்பாத3ம் வஸ்த்ரபூதம் பிபே3ஜ்ஜலம் |
ஸத்யபூதாம் வதே3த்3வாசம் மன:பூதம் ஸமாசரேத் || 16 ||

நான்குவிதமான பண்புகள் இதில் கூறப்பட்டுள்ளது.
காலெடுத்து வைப்பதற்கு முன் நன்கு பார்த்துவிட்டு வைக்க வேண்டும். எதைச் செய்தாலும் முழுகவனத்துடன் செய்ய வேண்டும்.
உணவை சாப்பிடுவதற்கு முன் சுத்தப்படுத்த வேண்டும். நீரையும் குடிப்பதற்கு முன் சுத்தப்படுத்த வேண்டும்.
உடல், மனம் ஆரோக்கியமாக இருக்க வேண்டும். தூய்மைபடுத்தப்பட்ட உணவையும், நீரையும் மட்டுமே பயன்படுத்த வேண்டும்
உண்மையினால் சுத்தம் செய்யப்பட்ட சொற்களை பேச வேண்டும். வாக்கு தூய்மையை இது குறிக்கின்றது
மனசாட்சிக்கு விரோதமில்லாமல் மற்றவர்களிடம் நடந்து கொள்ள வேண்டும். யாருக்கும் துரோகம் பண்ணக்கூடாது

மௌனானீஹானிலாயாமா த3ண்டா3 வாக்3தே3ஹசேதஸாம் |
ந ஹயேதே யஸ்ய ஸந்த்யங்க3 வேணுபி4ர்ன ப4வேத்3யதி: || 17 ||

மௌனம் – பேசாமலிருக்கும் வாக்கு தவம். இதை வாக்கின் தண்டம் என்று குறிப்பிடுவர். அதாவது வாக்குக்கு கொடுக்கப்படும் தண்டனை
அனீஹா – இந்த உடலை ஏதாவது செயலில் ஈடுபடுத்திக் கொண்டிருக்கும் நிலையை விட்டுவிட்டு உடலை அமைதியாக வைத்திருக்க வேண்டும்.
இது சரீரத்திற்கு கொடுக்கப்படுகின்ற தண்டனை
அனிலாயாமா – மனதை அமைதியாக வைத்திருக்க வேண்டும். பிராணாயாமத்தின் துணைக் கொண்டு மனதை அமைதிப் படுத்த வேண்டும்.
பிராணாயாமம் என்பது பிராணனை அமைதிப் படுத்துதல். இது மனதிற்கு கொடுக்கப்படும் தண்டனை
த3ண்டம் – தண்டனை, மூங்கில் குச்சி
அங்க – உத்தவா!
ஏதே ய்ஸ்ய ந ஹி ஸந்தி – எந்த சந்நியாசிக்கு இந்த மூன்று பண்புகள் இல்லையோ அவர்கள்
வேணுபி: ந ப4வேத் யதி: – மூங்கில் குச்சியான தண்டத்தை வைத்திருந்தால் மட்டும் சந்நியாசியாகிவிட மாட்டான்.

பி4க்ஷாம் சதுர்ஷு வர்ணேஷு விக3ஹர்யான்வர்ஜயம்ஶ்சரேத் |
ஸப்தாகா3ரானஸங்க்ல்ருப்தாம்ஸ்துஷ்யேல்லப்3தே4ன தாவதா || 18 ||

அதர்மமாக வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவர்களிடமிருந்து பிக்ஷை ஏற்கக்கூடாது. முன்னரே தீர்மானிக்காத ஏழு வீடுகளில் மட்டுமே
பிக்ஷை எடுக்க வேண்டும். கிடைத்ததில் திருப்தி அடைய வேண்டும்.

ப3ஹிர்ஜலாஶயம் க3த்வா த்த்ரோபஸ்ப்ருஶ்ய வாக்3யத: |
விப4ஜ்ய பாவிதம் ஶேஷம் பு4ஞ்ஜீதாஶேஷமாஹ்ருதம் || 19 ||

கிராமத்திற்கு வெளியே சென்று அங்கேயுள்ள நீர்நிலையில் கை-கால்களை சுத்தம் செய்து விட்டு, வாக்கையும், நாக்கையும்
கட்டுப்படுத்தியவனாக கொண்டு வந்த உணவை முதலில் தூய்மைப் படுத்த வேண்டும், மந்திரத்தின் மூலமாகவும், பாவனை மூலமாகவும்,
நீரைக் கொண்டும், அக்னியை பயன்படுத்தியும் தூய்மைப்படுத்தி சாப்பிட வேண்டும், மீதியுள்ளதை பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.

ஏகஶ்சரேன்மஹீமேதாம் நி:ஸங்க3: ஸம்யதேந்த்3ரிய: |
ஆத்மக்ரீட3 ஆத்மரத ஆத்மவான் ஸமதர்ஶன: || 20 ||

இந்த உலகத்தில் எதனிடத்திலும் பற்றுக் கொள்ளாமல், புலன்களை நன்கு அடக்கியவனாகவும், தனக்குள்ளே விளையாடிக் கொண்டும்,
தனக்குள்ளே மகிழ்ந்து கொண்டும் தனியாக சஞ்சரித்துக் கொண்டிருப்பான். பிரம்மத்தைப் பற்றிய ஞானத்தை அடைந்து,
அதில் நிலைபெற்றிருப்பான். எல்லோரையும் சமநோக்குடன் பார்ப்பவன் பிரம்மஞானி

விவிக்தக்ஷேமஶரணோ மத்3பா4வ்விமலாஶய: |
ஆத்மானம் சிந்தயேதே3கமபே4தே3ன மயா முனி: || 21 ||

அமலம் – தூய்மையான இடத்தில் அன்பை வைத்தல்
சந்நியாஸி மக்கள் நடமாட்டமில்லாத தனிமையான, பாதுகாப்பான, தூய்மையான, அச்சமற்ற இடத்தில் வசிக்க வேண்டும்.
தூய்மையான மனதுடன் என்னிடத்தில் பக்தியுடையவனாக இருக்க வேண்டும். ஆத்மாவான தன்னைப்பற்றிய சிந்தனையுடன்
ஞானயோகத்தில் இருக்க வேண்டூம். ஆத்மாவை ஒன்றே என்றும், என்னிடமிருந்து வேறுபடாதவனாகவும் சிந்தித்து கொண்டிருக்க வேண்டும்.

அன்வீக்ஷேதாத்மனோ ப3ந்த4ம் மோக்ஷம் ச ஞான நிஷ்ட்2யா |
ப3ந்த4 இந்த்ரியாவிக்ஷேபோ மோக்ஷ ஏஷாம் ச ஸம்யம: || 22 ||

ஆத்மன: பந்தம் மோக்ஷம் ச – தனக்கு பந்தமாக இருப்பது எது, மோட்சம் என்பது என்ன என்பதை விசாரம் செய்ய வேண்டும்.
பந்தம் என்பது துயரம், அதை எதனால் நாம் அனுபவிக்கின்றோம், யார் காரணம், எப்படி அதிலிருந்து விடுபடுவது என்ற
ஆராய்ச்சி செய்ய வேண்டும். மனத்தூய்மை அடைந்து ஞானத்தை அடைவதனால் இதற்கான பதிலை அடையலாம்.
மோட்சம் என்பது என்ன அதை எப்படி அடைவது? என்று விசாரித்து உண்மையை அறிய வேண்டும்.
பந்தம் இந்த்ரிய விக்ஷேபம் – பந்தம் என்பது புலன்களின் அமைதியின்மை. எப்பொழுதும் ஏதாவது ஒரு இந்திரியம்
ஏதாவது ஒரு விஷயத்தை நோக்கியே, விஷய சுகத்தை நாடியே சென்று கொண்டிருக்கும்.
மோக்ஷ ஏஷாம் ச ஸம்யம் – புலன்கள் அமைதியோடு இருப்பதே மோட்சம்

தஸ்மான் நியம்ய ஷட்3வர்க3ம் மத்3பா4வேன சரேன்முனி: |
விரக்த: க்ஷுத்3ரகாமேப்4யோ லப்3த்4வாத்மனி ஸுக2ம் மஹத் || 23 ||

ஆகவே மனம், ஐந்து புலன்கல் என்கின்ற ஆறுவிதமான கரணங்களையும் ஒழுங்குபடுத்த வேண்டும், நெறிப்படுத்த வேண்டும்.
என்னிடத்தில் பக்தியை செலுத்திக் கொண்டு வாழ வேண்டும். அற்பமான விஷயத்தில் வைராக்கியத்தை அடைந்து தன்னிடத்திலே
மேலான சுகத்தை, பேரானந்தத்தை அனுபவித்துக் கொண்டு வாழ வேண்டும். உன்னிடத்திலேயே நேர்மையாக இருந்து கொண்டு,
உன்னையே மதித்து பாராட்டும் வகையில் வாழ வேண்டும்.

புரக்3ராமவ்ரஜான்ஸார்தா2ன்பி4க்ஷார்த2ம் ப்ரவிஶம்ஶ்சரேத் |
புண்யதே3ஶஸரீச்சை2ல வனாஶ்ரமவதீம் மஹீம் || 24 ||

நகரம், கிராமம், ஏழைகள் வாழும் இடங்கள், பக்தர்கள் வாழும் இடங்களில் பிக்ஷைக்காக சென்று வரலாம்.
புனிதமான இடங்கள், ஆறு, மலை போன்ற இடங்கள், காடு, மகான்கள், ரிஷிகள் ஆசிரமம், தவம் செய்து கொண்டிருக்கின்ற
மகான்கள் வசிக்கின்ற ஆசிரமங்கள் போன்ற இடங்களில் சஞ்சரிக்க வேண்டும்.

வானப்ரஸ்தா2ஶ்ரமபதேஷ்பீ4க்ஷ்ணம் பை4க்ஷ்யமாசரேத் |
ஸம்ஸித்4யத்யாஶ்வஸம்மோஹ: ஶுத்3த4ஸத்த்வ: ஶிலாந்த4ஸா || 25 ||

வானபிரஸ்த ஆசிரமத்தில் உள்ளவர்கள் அடிக்கடி பிக்ஷையெடுத்து சாப்பிடுவதே உயர்வானது.
இறைந்து கிடக்கும் தானியங்களைப் பொறுக்கி எடுத்துக் கொண்டு அதை சமைத்து சாப்பிடலாம். கொஞ்ச கொஞ்சமாக உணவை
சில வீடுகளில் பிக்ஷை எடுத்து சாப்பிடலாம். இதனால் விரைவில் சாத்வீக்மான மனதை அடைகிறான்.
தர்ம-அதர்ம விஷயங்களிலும், சாதன-சாத்தியம், உண்மை-பொய் இவைகளில் ஏற்படும் மோஹம் நீங்கப்பெறுகிறான்.
இறுதியில் மோட்சத்தை அடைகிறான்.

நைதத்3வஸ்துதயா பஶ்யேத் த்3ருஶ்யமானம் வினஶ்யதி |
ஆஸக்தசித்தோ விரமோதி3ஹாமுத்ரசிகீர்ஷிதாத் || 26 ||

நம்மால் அனுபவிக்க கூடிய இன்பத்தை தரும் பொருட்களை எனக்கு தேவையானது என்ற பார்வையோடு பார்க்காதே.
ஏனென்றால் அவைகளெல்லாம் அழியக்கூடியது எனவே பற்றில்லாத மனதையுடையவனாக அவைகளிடமிருந்து விலகிக் கொள்ள வேண்டும்.
இகலோகத்தில், பரலோகத்தில் சுகத்தை தரும் பொருட்களை அடைய முயற்சிக்கும் செயல்களை முயற்சி செய்து விட வேண்டும்.

யதே3த்தா3த்மனி ஜகன்மனோவாக்ப்ராணஸம்ஹதம் |
ஸர்வம் மாயேதி தர்கேண ஸ்வஸ்த2ஸ்த்யக்த்வா ந தத்ஸ்மரேத் || 27 ||

நிலையற்ற பொருட்களில் அடைய வேண்டியது வைராக்கியம். மித்யா என்ற ஞானத்தை அடைய வேண்டும்.
அகங்காரத்திற்கு பொருளாக இருப்பது மூன்று சரீரங்கள். உலகத்தில் சம்பந்தம் வைக்கும் பொருட்களில் மமகாரம் ஏற்படுகிறது.
நான், என்னுடையது என்கின்ற அகங்காரத்திற்கும், மமகாரத்திற்கும் விஷயமாக இருக்கின்ற இந்த உலகமும் சரீரமும்,
ஆத்மாவான என்னுடைய உண்மையான ஸ்வரூபத்தில் ஏற்றி வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. நாம் ஞானத்தை அடைந்த பிறகும்,
இந்த உலகத்தில் வாழ்ந்தாக வேண்டும். எனவே அனைத்தும் மித்யா என்று யுக்தியின் துணைக் கொண்டு உணர்ந்து இவைகளை
மனதளவில் துறந்துவிட வேண்டும். மீண்டும் உண்மையானது என்ற நிலைக்கு திரும்பி செல்லாதே. உன்னிடத்தில் இருப்பவனாக இருப்பாயாக

ஞானநிஷ்டோ2 விரக்தோ வா மத்3ப4க்தோ வானபேக்ஷக: |
ஸலிங்கா3னாஶ்ரமாம்ஸ்த்யக்த்வா சரேத3விதி4கோ3சர: || 28 ||

பிரம்ம ஞானத்தில் நிலைப்பெற்றிருப்பவன் அல்லது தீவிர வைராக்கியத்தை அடைந்து இருப்பவன் அல்லது முழுமையாக மனதை
இறைவனிடத்தில் ஈடுபடுத்தியிருப்பவன் இப்படிபட்ட நிலையை உடையவர்கள், உதாசீனனாக இருப்பவர்கள், சாஸ்திர விதிகள்,
கடமைகள் எதுவும் இல்லாத சந்நியாஸியாக வாழ்ந்துகொண்டு இருப்பான்.
அந்தந்த ஆசிரமத்திற்குரிய அடையாளங்களை, கடமைகளை துறந்திருப்பார்கள்.

பு3தோ4 பா3லகவத்க்ரீடே3த்குஶலோ ஜட3வச்சரேத் |
வதே3த்3ருன்மத்தவத்3வித்3வாங்கோசர்யோம் நைக3மஶ்சரேத் || 29 ||

ஞானநிஷ்டையுடன் இருந்தாலும் குழைந்தையைப் போல விளையாடிக் கொண்டிருப்பான். குழந்தைகளுக்கு ராக-துவேஷம் கிடையாது.
ஆனால் ஆத்ம-அனாத்மா விஷயத்தில் அறியாமையோடு இருக்கும். மோட்ச ஆனந்தத்தை அனுபவிக்கும், பாவ-புண்ணியங்கள் கிடையாது.
மனதும், உடலும் ஆரோக்கியமாக இருந்தால்தான் சந்தோஷமாக இருக்க முடியும். காலத்தையும் பயனுள்ளதாக செலவழிக்கவும் உதவுகின்றது.
ஆற்றல் உள்ளவனாகவும் ஜடம் போல் ஒன்றுமறியாதவன் போல் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பான். பண்டிதனாக இருந்தாலும்
பைத்தியக்காரன் போல் பேசிக் கொண்டிருப்பான். பைத்தியக்காரன் எப்பொழுதும் நிகழ்காலத்தில்தான் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பான்.
பசுக்கள் போல நியமங்களை அனுசரிக்காதவனாக இருப்பான்.

வேத3வாதரதோ ந ஸ்யான்ன பாஷண்டீ3 ந ஹைதுக: |
ஶுஷ்கவாத3விவாதே3 ந கஞ்சித்பக்ஷம் ஸமாஶ்ரயேத் || 30 ||

வேதத்திலுள்ள கர்ம காண்டத்தில் உள்ள கர்மங்களில் ஈடுபடமாட்டான். தர்மத்திற்கும், வேதத்திற்கும் விரோதமாக வாழமாட்டான்.
வறண்ட, பயனற்ற வாத-விவாதங்களில் யார் பக்கமும் சேர்ந்துக் கொண்டு வாதம் செய்து கொண்டிருக்க மாட்டான்.

நோத3விஜேத ஜனாத்3தீ4ரோ ஜனம் சோத்3வேஜயேன்ன து |
அதிவாதாம்ஸ்திதிக்ஷேத நாவமன்யேத கஞ்சன |
தே3ஹமுத்3தி3ஶ்ய பஶுவத்3வைரம் குர்யான்ன கேனசித் || 31 ||

தீரனானவன் மக்களிடமிருந்து எந்த பாதிப்பயும் அடையக் கூடாது. பாதுகாத்துக் கொள்ள வேண்டும். துன்பத்தை அடையாதே.
அதே சமயத்தில் மக்களை துன்பறுத்தாதே. பிறர் தூற்றினாலும், நிந்தித்தாலும் பொறுத்துக் கொள்வான்.
யாரையும் அவமதித்து பேசமாட்டான், விலங்குகளைப் போல உடலுக்கு ஏற்படும் கஷ்டத்தினால்
எந்த உயிர்களிடத்திலும் பகை உணர்வை வளர்த்துக் கொள்ளாதே.

ஏக ஏவ பரோ ஹயாத்மா பூ4தேஷ்வாத்மன்யவஸ்தி2த: |
யதே2ந்துருத3பாத்ரேஷு பூ4தான்யேகாத்மகானி ச || 32 ||

மேலான ஆத்மா ஒன்றேதான். அதுவேதான் எல்லா உயிர்களிடத்திலும் இருக்கின்றது. என்னுடைய உடலிலும் இருக்கின்றது.
எல்லா ஜீவராசிகளில் உடல்களும் ஒரே தன்மையுடன்தான் இருக்கின்றது. பஞ்சபூதங்களால் உருவானதுதான் அவைகள்.

ஆலப்3த்4வ ந விஷீதே3த காலே காலேSஶனம் க்வசித் |
ல்ப்த்4வா ந ஹ்ருஷ்யேத்3த்4ருதிமானுப4யம் தைவதந்த்ரிதம் || 33 ||

பிராரப்த வசத்தினால் சாப்பிடுவதற்கு எது கிடைக்கிறதோ அதை திருப்தியுடன் உண்டு அனுபவிக்க வேண்டும்.
உரிய காலத்தில் உணவு கிடைக்காவிட்டால் அதற்காக வருந்த கூடாது. உணவு சரியானகாலத்தில் கிடைத்தாலும்
அதனால் மகிழ்ச்சியடையவும் கூடாது. ஏனென்றால் உணவு கிடைப்பதும், கிடைக்காததும் தெய்வத்தின் அனுக்கிரஹத்தால் நடக்கின்றது.
பிராரப்தத்தின்படிதான் நடக்கின்றது.

ஆஹாரார்த2ம் ஸமீஹேத யுக்தம் தத்ப்ராணதா4ரணம் |
தத்த்வம் விம்ருஶ்யதே தேன தத்3விக்ஞாய விமுச்யதே || 34 ||

தான் உயிர் வாழ்வதற்கு சரியான உணவை அடைவதற்கு தேவையான அளவு அதிக முயற்சி செய்யவேண்டும்.
பிராரப்தத்தின்படி கிடைக்க வேண்டியது கிடைக்கும் என்று எந்த முயற்சி செய்யாமல் இருந்துவிடக் கூடாது.
முயற்சி செய்ய வேண்டும் ஆனால் அதனால் அடையும் பலன் பிராரப்தத்தைப் பொறுத்து அமைந்திருக்கும்.
இவ்வாறு பிராணனை ஆரோக்கியமாக வைத்திருப்பதன் மூலம் ஆத்ம தத்துவ விசாரம் நன்கு செய்ய முடியும்.
ஞானயோகத்தில் முழுமனதோடு ஈடுபடமுடியும். இதனால் அந்த பிரம்மத்தை அறிந்து அடைந்து மோட்சத்தை அடைகிறான்.

யத்3ருச்ச2யோபபன்னான்னமத்3யாச்ச்2ரேஷ்டமுதாபரம் |
ததா2 வாஸஸ்ததா2 ஶய்யாம் ப்ராப்தம் ப்ராப்தம் ப4ஜேன்முனி: || 35 ||

சந்நியாஸியானவன் தன் முயற்சியால் அடைந்ததை அப்படியே திருப்தியாக ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.
எதிர்பார்க்காமல் பிராரப்தத்தினல் கிடைக்கக்கூடிய அன்னத்தை உட்கொள்ள வேண்டும். உயர்வாக இருந்தாலும்,
தாழ்வாக இருந்தாலும் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். அதேபோல கிடைக்கக்கூடிய துணி, படுக்கை, இடம் இவைகளிலும் திருப்தியடைய வேண்டும்.

ஶௌசமாசமனம் ஸ்னானம் ந தும் சோத2னயா சரேத் |
அன்யாம்ஶ்ச நியமாஞ்ஞானீ யதா2ஹம் லீலயேஶ்வர: || 36 ||

தூய்மையாக இருத்தல், வைதீக கர்மங்களை செய்தல் (ஆசமனம்), குளித்தல் போன்ற சாஸ்திரம் விதிக்கப்பட்ட கர்மங்களை செய்யக்கூடாது,
மற்றவர்களுடைய நிர்பந்தத்திற்காக ஞானியானவன், சந்நியாஸியானவன் செய்யக் கூடாது. எவ்வாறு ஈஸ்வரனான
நான் கர்மாக்களை விளையாட்டாக செய்கின்றேனோ அதுபோல சந்நியாஸியும் செய்ய வேண்டும

ந ஹி தஸ்ய விகல்பாக்2யா யா ச மத்3வீக்ஶயா ஹதா |
ஆதே3ஹா~தாத்க்வசித்க்2யாதிஸ்தத: ஸம்பத்3யதே மயா || 37 ||

வேற்றுமைகள் யாவும் என்னைக் கண்டவுடனேயே அழிந்துவிடுகிறது. உயிரோடு இருக்கும்வரையில் அவனிடம் இருப்பதில்லை.
தோன்றிக் கொண்டிருக்கும் வேற்றுமைகள் அவனைப் பாதிப்பதில்லை. சரீரம் அழிந்தபின் என்னுடன் ஐக்கியமாகி விடுகின்றான்.

து3:கே2தர்கேஷு காமேஷு ஜாதநிர்வேத3 ஆத்மவான் |
அக்ஞாஸிதமத்3த4மோ முனிம் கு3ருமுபவ்ரதேத் || 38 ||

இன்பத்தைக் கொடுக்கும் என்று நினைக்கும் பொருட்களில் முடிவில் துன்பத்தையே கொடுக்கும் என்பதை உறுதியாக உணர்ந்த
சுயக்கட்டுடைய சந்நியாஸி அடைந்த வைராக்கியத்தை பாதுகாப்பான். இறைவனுடைய உண்மைத்தன்மையை விசாரித்தும்
உணராமல் இருப்பவர்கள் பிரஹ்மநிஷ்டனாக இருக்கும் குருவை அடைக்கலம் புகவேண்டும்.

தாவத்பரிசரேத்3ப4க்த: ஶ்ரத்3தா4வான்னஸூயக: |
யாவத்3ப்3ரஹ்ம விஜானீயான்மாமேவ கு3ருமாத்3ருத: || 39 ||

எவ்வளவு காலம் பிரம்ம ஞானத்தை அடைவதற்கு தேவைப்படுகிறதோ அதுவரை குருவுக்கு பணிவிட செய்துகொண்டு வரவேண்டும்.
சிரத்தையுடனும், குறைக்கூறி கொண்டிருக்காமலும், இறைவனே குருவாக இருக்கிறார் என்று பக்தியுடனும் அவருக்கு சேவை செய்துவர வேண்டும்.

யஸ்த்வஸம்யதஷட்3வர்க3: ப்ரசண்டே3ந்த்3ரியஸாரதி2: |
ஞானவைராக்யரஹிதஸ்த்ரித3ண்ட3முபஜீவதி || 40 ||

ஸுரானாத்மானமாத்மஸ்த2ம் நிஹனுதே மாம் ச த4ர்மஹா |
அவிபக்வகஷாயோSஸ்மாத3முஷ்மாச்ச விஹீயதே || 41 ||

யாரொருவன் ஐந்து ஞானேந்திரியங்களையும், மனதையும் கட்டுப்படுத்தாமலும், நெறிபடுத்தாத புத்தியை உடையவனாகவும்,
ஞானமும், வைராக்கியமும் இல்லாமல் சந்நியாஸத்தை எடுத்துக் கொள்கின்றனோ அவன் என்னையும், தேவதைகளையும்,
தன்னையும் கஷ்டப்படுத்துகிறான். தர்மத்தையே கொன்றவனாகிறான், தர்மத்தை அழிப்பவனாகிறான்.
மனதிலுள்ள அழுக்குகளை நீக்காதவனாக இருக்கிறான். இவன் இந்த உலகத்திலும் சௌக்கியமாக இருக்கமாட்டான்,
பரலோகத்தையும் அடைய மாட்டான்.

பி4க்ஷோர்த4ம: ஶமோSஹிம்ஸா தப ஈக்ஷா வனௌகஸ: |
க்3ருஹிணோ பூ4தரக்ஷேஜ்யா த்3விஜஸ்யாசார்யஸேவனம் || 42 ||

சந்நியாஸியினுடைய தர்மங்களாவது மனவடக்கத்துடன் இருத்தல், அஹிம்ஸையை கடைப்பிடித்தல், நிவிருத்தி பிரதானமான
சாதனங்களை கடைப்பிடித்தல் ஆகியவைகளாகும், வானபிரஸ்தாசிரமத்திற்கு சென்றவர்கள் பின்பற்ற வேண்டிய தர்மங்கள்
மௌனத்துடனும், எளிமையுடன் வாழ்தல், உபாஸனம், ஜபம், தியானம் போன்றவற்றை பின்பற்றுதல் ஆகியவகளாகும்.
கிருஹாஸ்சிரமத்தில் இருப்பவர்கள் மற்ற ஆசிரமத்தில் உள்ளவர்களையும், மற்ற ஜீவராசிகளையும் காப்பாற்ற வேண்டும்.
இறைவழிபாடு, தானம் போன்றவைகளை செய்ய வேண்டும். பிரம்மசாரிகள் ஆசாரியருக்கு சேவை செய்து அறிவை அடைய வேண்டும்.

ப்3ரஹ்மசர்யம் தப: ஶௌசம் ஸந்தோஷோ பூ4தஸௌஹ்ருத3ம் |
க்3ருஹஸ்த2ஸ்யாப்ய்ருதௌ க3ந்து: ஸர்வேஷாம் மத்3ருபாஸனம் || 43 ||

இல்லறத்தில் இருப்பவர்கள் ஒழுக்கத்துடனும், பிறன்மனை நோக்காமலும், என்னை வழிபட்டுக் கொண்டும், தவம் செய்தல்,
தூய்மையாக இருத்தல், மனதிருப்தியுடன் இருத்தல், போதுமென்ற மனதுடன் இருத்தல், எல்லா ஜீவராசிகளிடத்திலும்
நட்புணர்வுடன் இருத்தல் ஆகியவைகள் தர்மங்களையும் பின்பற்றி வாழ்ந்து கொண்டிருக்க வேண்டும்.
இவைகள் யாவும் முக்கியமாக பொதுவான் தர்மங்கள் என்று பகவான் கூறுகிறார்.
ஆனால் இல்லறத்தில் இருப்பவனுக்கு முக்கியமான தர்மங்களாகும்..

இதி மாம் ய: ஸ்வத4ர்மேண ப4ஜேன்னித்யமனன்யபா4க் |
ஸர்வபூ4தேஷு மத்3பா4வோ ம3ப4க்திம் விந்த3தே த்3ருடா4ம் || 44 ||

இதவரை என்னால் உபதேசித்த வர்ணாசிரம தர்மங்கள், கடமைகள் முழுமையாக கடைப்பிடித்துக் கொண்டு என்னைத்தவிர
வேறிடம் செல்லாத மனதுடன் வழிபட வேண்டும். எல்லா ஜீவராசிகளிடத்திலும் என்னை காண்பவனுக்கு என்னிடம் நிலையான பக்தி உண்டாகிறது

ப4க்த்யோத்3த4வானபாயின்யா ஸர்வலோகமஹேஶ்வரம் |
ஸர்வோத்பத்த்யப்யயம் ப்ரஹ்ம காரணம் மோபயாதி ஸ: || 45 ||

உத்தவா!, என்னை உணர வேண்டும், அடைய வேண்டும், என்ற நிஷ்காம, தூய்மையான பக்தியினால் அனைத்து உலகங்களுக்கும்
தலைவனாகவும், அவைகளை காப்பாற்றிக் கொண்டு இருப்பவனாகவும், அனைத்து படைப்புக்கும் காரணமாகவும்,
லயத்திற்கும் காரணமாகவும் இருக்கின்ற பிரம்மத்தை, என்னை அந்த பக்தன் அடைகிறான்.

இதி ஸ்வத4ர்மநிர்ணிக்த ஸத்த்வோ நிர்ஞாதமத்3க3தி: |
ஞானவிக்3ஞானஸம்பன்னோ ந சிராத்ஸமுபைதி மாம் || 46 ||

இவ்வாறாக தூய்மையான மனதை அடைந்தவன், தன்னுடைய ஸ்வதர்மங்களை, கடமைகளை அனுஷ்டிப்பதன் மூலம்
மனதிலுள்ள அழுக்குகளான ராக-துவேஷங்கள் நீங்கி தூய்மையான மனதை அடைகின்றான். இது கர்மயோகத்தின் மூலம் அடையப்படுகிறது.
என்னைப் பற்றி உரைக்கின்ற வேதாந்த சாஸ்திரத்தை நன்கு அறிந்தவன், என்னால் கொடுக்கப்பட்ட வேதாந்தத்தை நன்கு உணர்ந்தவன்,
தன்னை முழுமையாக ஞானயோகத்தில் ஈடுபடுத்திக் கொண்டவன் என்பதைக் குறிக்கிறது..
ஞானமும், விக்ஞானமும் என்கின்ற செல்வங்களை அடைகின்றான். ஞானம் என்பது உலகத்தின் நிலையாமையை உணர்ந்தவன்,
விக்ஞானம் என்பது உலகத்திற்கு ஆதாரமாக இருக்கின்ற பிரம்மத்தை உணர்ந்தவன் என்பதாகும்..
ஆத்ம ஞானத்தை அடைந்து அதன் பலன்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

வர்ணாஶ்ரமவதாம் த4ர்ம ஏஷ ஆசாரலக்ஷண: |
ஸ ஏவ மத்3ப4க்தியுதோ நி:ஶ்ரேயஸகர: பர: || 47 ||

இந்த வர்ணாசிரம தர்மங்கள் என்னால் வகுக்கப்பட்டது. இவைகளை கடைப்பிடிக்க வேண்டும். இவைகளை என்னிடத்தில் பக்தியுடன்
கூடியவனாக இருந்து கொண்டு பின்பற்ற வேண்டும். இவ்வாறு செய்வதால் நம்மை இது மோட்சத்திற்கு அழைத்து செல்லும்.

ஏத த்தேSபி4ஹிதம் ஸாதோ4 ப4வான்ப்ருச்ச2தி மாம் |
யதா2 ஸ்வத4ர்மஸம்யுக்தோ ப4க்தோ மாம் ஸமியாத்பரம் || 48 ||

உத்தமமான உத்தவா! நீ என்னிடம் என்னென்னல்லாம் கேட்டாயோ அவைகளையெல்லாம் நன்கு உபதேசித்து விட்டேன்.
எவ்விதம் தன்னுடைய கடமைகளை செய்து கொண்டிருக்கும் என்னுடைய பக்தன் மேலான என்னை
எப்படி அடைய முடியும் என்பதையும் விளக்கி விட்டேன்.

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -11–வர்ணாசிரம தர்மம்–

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச
யஸ்த்வயாபி4ஹித: பூர்வம் த4ர்மஸ்த்வத்3 ப4க்திலக்ஷண: |
வர்ணாஶமாசாரவதாம் ஸர்வேஷாம் த்3விபதாமபி || 1 ||

யதா2னுஷ்டி2யமானேன த்வயி ப4க்திர்ந்ருணாம் ப4வேத் |
ஸ்வத4ர்மணாரவிந்தாக்ஷ தன்மமாக்2யாதுமர்ஹஸி || 2 ||

வர்ணமானது சத்துவ, ரஜோ, தமோ குணங்களின் அடிப்படையில் .பிரிக்கப்பட்டிருக்கின்றது.
ஆசிரம வாழ்க்கைநெறி வயதின் அடிப்படையில் பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது என்று பகவான் தெளிவாக குறிப்பிட்டிருக்கின்றார்.
உங்களிடம் பக்தி உண்டாக்கவல்ல தர்மமானது ஏற்கனவே விளக்கி சொல்லப்பட்டது. வர்ணாசிரம் நெறிப்படி வாழ்கின்ற
எல்லா மனிதர்களுக்கும் பக்தி ஏற்படும் என்று சொல்லியிருக்கிறீர்கள்.
எவ்விதம் தத்தம் கடமைகளை நெறிப்படி செய்து வருவதாலே பக்தி வளர்கின்றது.
தாமரையைப் போன்ற கண்களையுடைய பகவானே! வர்ணாசிரம தர்மத்தை எனக்கு நன்கு விளக்கி சொல்ல வேண்டும்.

புரா கில மஹாபா4ஹோ த4ர்ம பரமகம் ப்ரபோ4 |
யத்தேன ஹம்ஸரூபேண ப்3ரஹ்மணேSப்4யாத்த2 மாத4வ || 3 ||

ஸ இதா3னீ ஸுமஹதா காலேனாமித்ரகர்ஶன |
ந ப்ராயோ ப4விதா மர்த்ய லோகே ப்ராக3னுஶாஸித: || 4 ||

பகவானே! முன்னொரு காலத்தில் மேலான தர்மத்தை ஹம்ஸ ரூபத்தில் பிரம்மதேவனுக்கு உபதேசித்தீர்கள்.
இப்படி செய்த உபதேசமானது பல காலங்கள் சென்றுவிட்டபடியால் மண்ணுலகில் மறைந்து போய்விட்டது என்றே தோன்றுகிறது.

வக்தா கர்தாவிதா நான்யோ த4மஸ்யாச்யுத தே பு4வி |
ஸபா4யாமபி வைரிஞ்ச்யாம் யத்ர மூர்தித4ரா: கலா: || 5 ||

கர்த்ராவித்ரா ப்ரவக்த்ரா ச ப4வதா மது4ஸூதன |
த்யக்தே மஹீதலே தே3வ வினஷ்டம் க: ப்ரவக்ஷ்யதி || 6 ||

தத்த்வம் ந: ஸர்வத4ர்மக்ஞ த4ர்மஸ்த்வத்3 பக்திலக்ஷண: |
யதா2 யஸ்ய விதீ4யேத ததா2 வர்ணய மே ப்ரபோ4 || 7 ||

அச்சுதா! தர்மத்தை உபதேசிப்பவரும், அதன்படி வாழ்பவரும், அதை காப்பாற்றுபவரும் தங்களைத் தவிர இந்த உலகில் வேறு யாரும் இல்லை.
பிரம்மலோகத்திலும் கூட தேடினாலும் யாரும் இருக்கமாட்டார்கள். விதவிதமான அறிவுக் கலைகள் அனைத்தும் உயர்ந்த நிலையில் இருக்கும்
பிரம்மலோகத்திலும் கூட யாரும் அப்படி கிடையாது. மதுசூதனா! தாங்கள் இந்த தர்மத்தை தொடங்கியவர், உபதேசிப்பவர்.
தேவர்களுக்கெல்லம் தேவனாக இருப்பவரே! தாங்கள் இந்த மண்ணுலகை விட்டு சென்றபின் இந்த தர்மம் மெல்ல மெல்ல மறைந்து போகும்.
அப்போது யார்தான் அதை எடுத்து சொல்வார்கள். ஆகவே எல்லா தர்மங்களையும் அறிந்த பிரபோ!
தங்களிடம் பக்தியை உண்டாக்கும் அறநெறியை விளக்கிக் கூறும்படி கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
மேலும் யாருக்கு எவ்விதம் விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பதையும் கூறுங்கள்.

ஶ்ரீஶுக உவாச
இத்த2ம் ஸ்வப்4ருத்யமுக்2யேன ப்ருஷட: ஸ ப4க3வான் ஹரி: |
ப்ரீத: க்ஷேமாய மர்த்யானாம் த4ர்மானாஹ ஸனாதனான் || 8 ||

இவ்விதம் தன்னுடைய மேலான பக்தரான உத்தவர் கேட்டவுடன், பகவான் ஶ்ரீகிருஷ்ணர் மிகவும் மகிழ்ச்சியை அடைந்து
மனித இனத்திற்கு நன்மை தரக்கூடியதும் என்றும் தொடர்ந்து இருக்கின்ற அறநெறிகளை, தர்மங்களை அவருக்கு உபதேசம் செய்தருளினார்.

ஶ்ரீபகவான் உவாச
த4ர்ம்ய ஏஷ தவ ப்ரஶ்னோ நை:ஶ்ரேயஸகரோ ந்ருணாம் |
வர்ணாஶ்ரமாசாரவதாம் தமுத்3த4வ நிபோ3த4 மே || 9 ||

ஆதௌ3 க்ருதயுகே3 வர்ணோ ந்ருணாம் ஹம்ஸ இதி ஸ்ம்ருத: |
க்ருதக்ருத்யா: ப்ரஜா ஜாத்யா தஸ்மாத்க்ருதயுக3ம் விது3: || 10 ||

ஶ்ரீபகவான் உபதேசிக்க தொடங்கினார்.
உத்தவா! உன்னுடைய இந்த கேள்வியானது உத்தமமானது, தர்மமயமானது. இந்த கேள்வி மனிதனுக்கு மோட்சத்தை
கொடுக்க கூடிய வழியை கொடுக்கும் பதிலை உடையது. வர்ண, ஆசிரம நெறிப்படி நடக்கும் மனிதர்களுக்கு மோட்சத்தை தரக்கூடிய
அத்தகைய தர்மங்களை சொல்லப் போகிறேன். கவனமாக கேள்.
கிருதயுக ஆரம்பத்தில் மனிதர்கள் பின்பற்றுகின்ற வர்ணங்களில் ஹம்ஸம் என்ற ஒரு வர்ணம்தான் இருந்தது.
பிறப்பிலே மனிதர்கள் மனநிறைவுடனும், மனத்தூய்மையுடனும், தர்மவான்களாகவும் இருந்தார்கள்.
எனவே இதை கிருதயுகம் என்று அழைத்தார்கள்

வேத3: ப்ரணவ ஏவாக்4ரே த4ர்மோSஹம் வ்ருஷரூபத்4ருக் |
உபாஸதே தபோநிஷ்டா2 ஹம்ஸம் மாம் முக்தாகில்பி3ஷா: || 11 ||

த்ரேதாமுகே2 மஹாபா4க3 ப்ராணான்மே ஹ்ருதயாத் த்ரயீ |
வித்3யா ப்ராதுரபூ4த்தஸ்யா அஹமாஸம் த்ரிவ்ருன்மக2: || 12 ||

அப்போது வேதம், ப்ரணவ ரூபம் மட்டும்தான் இருந்தது. பசு வடிவமாக நானே தர்மமாக இருந்தேன்.
பசுவின் நான்கு கால்களாக தவம், தூய்மை, தயை, சத்யம் இருந்தது. தவ நிஷ்டர்களான சான்றோர் ஹம்ஸ வடிவில்
பரமாத்மாவாகிய என்னை வழிப்பட்டார்கள். அவர்கள் தர்மத்துடனும், மனத்தூய்மையுடனும் இருந்தார்கள்.
உத்தவா! பின்னர் த்ரேதாயுகத்தில் என் இருதயத்திலிருந்தும், பிராணனிடமிருந்தும் மூன்று வேதங்கள் தோன்றின.
மூன்று வேதங்களை உபதேசிக்கின்ற மூன்று ரித்விக்குகள் தோன்றினார்கள்

விப்ரக்ஷத்ரியவித்ஶூத்3ரா முக2பா3ஹுருபாத3ஜா: |
வைராஜாத்புருஷாஜ்ஜாதா ய ஆத்மாசாரலக்ஷணா: || 13 ||

க்3ருஹாஶ்ரமோ ஜக4னதோ ப்3ரமச்ர்ய ஹ்ருதோ3 மம |
வக்ஷ:ஸ்த2லாத்3வனேவாஸ: ஸந்ந்யாஸ: ஶிரஸி ஸ்தி2த: || 14 ||

பிராமணர், சத்திரியன், வைசியன், சூத்திரன் என்ற நான்குவிதமான மனிதர்கள் தோன்றினார்கள்.
விராட் புருஷனாகிய என்னுடைய முகத்திலிருந்து பிராமணர்களும், கைகளிலிருந்து சத்திரியர்களும்,
தொடையிலிருந்து வைசியர்களும், பாதங்களிலிருந்து சூத்திரர்களும் தோன்றினார்கள்.
இவர்களுடைய வாழ்க்கை முறையிலிருந்தும், செய்கின்ற செயல்களிலிருந்தும் இவ்வாறு பிரிக்கப்பட்டு இருக்கிறார்கள்.
விராட் புருஷனாகிய என்னுடைய தலையிலிருந்து சந்நியாஸ ஆசிரமும், மார்பிலிருந்து வானப்பிரஸ்த ஆசிரமும்,
இருதயத்திலிருந்து பிரம்மச்சர்ய ஆசிரமும், இடுப்புக்கு கீழே முன்புற பகுதியிலிருந்து கிருஹஸ்தாசிரமும் தோன்றின

வர்ணானாமாஶ்ரமாணாம் ச ஜன்மபூ4ம்யனுஸாரிணீ: |
ஆஸன்ப்ரக்ருதயோ ந்ருனாம் நீசைர்னீசொத்தமோத்தமா: || 15 ||

ஒவ்வொரு மனிதனும் சத்துவ, ரஜோ, தமோ குணங்களின் விதவிதமான சேர்க்கையோடுதான் இருக்கிறார்கள்.
அவர்களுடைய குணசேர்க்கைக்கு தகுந்தமாதிரி என்னுடைய அதற்கேற்ற சங்கல்பத்திலிருந்து பிறப்பான்.
வர்ணங்களும், ஆசிரமங்களும் மனிதர்களுக்கு இவ்வாறு இருக்கின்றது.
மேலான அங்கத்திலிருந்து மேலான வர்ணாசிரமும், கீழான அங்கத்திலிருந்து கீழான வர்ணாசிரமும் தோன்றின.

ஶமோ தமஸ்தப: ஶௌசம் ஸந்தோஷ: க்ஷாந்திரார்ஜவம் |
மத்3ப4க்திஶ்ச தயா ஸத்யம் ப்3ரஹ்மப்ரக்ருதயஸ்த்விமா: || 16 ||

ஶமஹ – சிந்தித்தல், ஆலோசித்தல் போன்ற சத்துவகுண பிரதானமானவைகள்
தமஹ – புலனடக்கத்துடன் இருத்தல்
ஶௌசம் – உள்ளம், உடல், வசிக்குமிடம், சுற்றுப்புற சூழ்நிலைகள் இவைகளை தூய்மையாக வைத்திருக்கும் குணம்
தபஹ – எளிமையான வாழ்க்கையை வாழ்தல்
ஸந்தோஷ: – இருப்பதில் திருப்தியடைதல்
க்ஷாந்தி – பொறுத்தல், மன்னித்தல்
ஆர்ஜவம் – மனம், சொல், செயல் இவை மூன்றிலும் நேர்மையாக இருத்தல். என்ன நினைக்கிறோமோ அதையே சொல்லுதல், செயல்படுத்துதல்.
மேலும் என்னிடம் பக்தியுடன் இருத்தல், இரக்கம், உண்மை பேசுதல் இவைகள் யாவும் பிராமணனின் இயற்கையான குணங்கள்.

தேஜோ ப4லம் த்4ருதி: ஶௌர்யம் திதிக்ஷௌதா3ர்யமுத்3யம: |
ஸ்தை2ர்யம் ப்ரஹ்மன்யமைஶ்வர்யம் க்ஷத்ரப்ரக்ருதயஸ்த்விமா: || 17 ||

தேஜஹ – மனதைரியம்
ப4லம் – உடல் வலிமை,
ஶௌர்யம் – மன வலிமை
த்4ருதி – மனோதிடம் ( எடுத்தக் காரியத்தை முடிக்கும் திறமை)
திதிக்ஷா – துயரத்தை தாங்கிக் கொள்ளும் சக்தி
ஔதா3ர்யம் – பொதுநலத்தோடு செயல்படுதல், பொத சொத்தை பாதுகாத்தல்
உத்3யஹ – முயற்சி, கண்காணிக்கும் திறமை
ஸ்தைர்யம் – மனவுறுதி
ப்3ரஹ்மன்யதா – பிராமணர்களை மதித்தல், பாதுகாத்தல்
ஐஸ்வர்யம் – ஆளும்திறமை இவைகளனைத்தும் சத்திரியனின் குணங்களாகும்

ஆஸ்திக்யம் தா3ன நிஷ்டா2 ச ஆத3ம்போ4 ப்ரஹ்மஸேவனம் |
அதுஷ்டிரதோ2பசயைர்வைஶ்ய ப்ரக்ருத்யஸ்த்விமா: || 18 ||

ஆஸ்திக்யம் – இறைவன் இருக்கிறான் என்ற நம்பிக்கை, இறைவன் கர்மபலனைத் தருபவர் என்ற நம்பிக்கை
தா3ன நிஷ்டா – தானம் செய்யும் குணம்
அத3ம்ப4ஹ – செய்த தானத்தை வெளிக்காட்டாத குணம், மற்றவர்களை ஏமாற்றாத குணம்
பிரஹ்மஸேவனம் – பிராமணர்களுக்கு தேவையான பொருட்களை கொடுத்து, பாதுகாத்தல்
அதுஷ்டி அர்த உபசயை – கிடைத்தப் பொருளை கொண்டு மனநிறைவு அடையாமல் மென்மேலும் பொருள் சேர்த்தல்,
இவைகளனைத்தும் வைசியனின் இயல்பான குணங்கள்

ஶுஶ்ருஷணம் த்3விஜக3வாம் தேவானாம் சாப்யமாயா |
தத்ர லப்3தே4ன ஸந்தோஷ: ஶூத்ரப்ரக்ருதயஸ்த்விமா: || 19 ||

மற்ற மூன்று வர்ணத்தினருக்கும், உயிரினங்களுக்கும் உடலளவில் சேவை மற்றும் பணி செய்தல்,
இறைவன் இருக்கின்ற ஆலயங்களுக்கும் ஏமாற்றாமல், வஞ்சனையில்லாமல் பணி செய்தல்,
கிடைத்ததில் திருப்தி அடைதல் ஆகியவைகள் சூத்திரர்களுடைய இயல்பான குணங்கள்.

அஶௌசமந்ருதம் ஸ்தேயம் நாஸ்திக்யம் ஶுஷ்கவிக்3ரஹ: |
காம: க்ரோத4ஶ்ச தர்ஷஶ்ச ஸ பா4வோSந்த்யாவஸாயினாம் || 20 ||

உடல், உள்ளம், வசிக்குமிடம், சுற்றுப்புறம் இவைகளை தூய்மையில்லாமல் வைத்திருத்தல்,
அந்ருதம் – பொய்கூறுவது,
ஸ்தேயம் – திருடுதல் (பொருள், செல்வம், உழைப்பு, அறிவு )
நாஸ்திக்யம் – இறைவனையும், சாஸ்திரத்தையும் நம்பாமல் இருத்தல்
ஶுஷ்கவிக்3ரஹ – காரணமில்லாமல் சண்டை செய்தல்
காமஹ – போகத்தில் பற்று
க்ரோதம் – கோபப்படுதல்
தர்ஷஹ – பேராசைபடுதல்
இந்த குணங்களெல்லாம் இயல்பாக இருந்தால் அவன் எந்த வர்ணத்தையும் சார்ந்தவனும் அல்ல.

அஹிம்ஸா ஸத்யமஸ்தேயமகாமக்ரோத4லோப4தா |
பூ4தப்ரியஹிதேஹா ச த4ர்மோSயம் ஸார்வ வர்ணிக: || 21 ||

இனிமேல் சொல்கின்ற குணங்களனைத்தும் எல்லா வர்ணத்தினரிடமும் பொதுவாக இருக்க வேண்டியவைகள்.
அஹிம்ஸா – சொல்-செயல்-மனம் இவைகளால் மற்ற உயிர்களை துன்புறுத்தாமல் இருத்தல்
ஸத்யம் – உண்மை பேசுதல்
அஸ்தேயம் – திருடாமை
அகாம, அக்ரோத4, அலோப4 – காமம், குரோதம் லோமப் இவைகள் இல்லாமல் இருத்தல்.
எல்லா உயிர்களிடத்தும் அன்பாக இருத்தல், நன்மை செய்தல், மகிழ்ச்சி அளித்தல் போன்ற குணங்கள்
எல்லா மனிதர்களுக்கு பொதுவானவை

த்3விதீயம் ப்ராப்யானுபூர்வ்யாஜ்ஜன்மோபனயனம் த்3விஜ: |
வஸன்கு3ருகுலே தா3ந்தோ ப்ரஹ்மாதீ4ஹீத சாஹூத: || 22 ||

த்3விஜ: – பிரம்மச்சாரி ஆசிரமத்துக்குள் செல்ல தயாராக இருப்பவர்கள், இரண்டாவது ஜன்மம் என்றும் பொருட் கொள்ளலாம்
த்3விதீயம் ஜன்ம ப்ராப்யா உபநயனம் அனுபூர்வ்யாத் – உபநயனம் என்கின்ற இரண்டாவது பிறப்பை கிரமப்படி அடைகிறான்
வஸன் குருகுலம் – பிறகு குருகுலத்திற்கு சென்று வசித்து,
தாந்தஹ – புலனடக்கத்துடன் இருக்க வேண்டும்
ப்ரஹ்ம அதீ4ஹீத – சாஸ்திரத்தை படிக்க வேண்டும்
அஹூத: – ஆசாரியார் சொல்வதை படிக்க வேண்டும்

மேக2லாஜினத3ண்டாக்ஷ ப்ரஹ்மஸூத்ரகமண்டலூன் |
ஜடிலோSதௌ4த த3த்வாஸோSரக்தபீட2: குஶாந்த த4த் || 23 ||

ஸ்னானபோ4ஜன்ஹோமேஷு ஜ்யோச்சாரே ச வாக்யத: |
ந ச்சி2ந்த்3யான்னக2ரோமாணி கக்ஷோபஸ்த2க3தான்யபி || 24 ||

மேக2ல – புற்களாலான கயிறு
அஜின – மான்தோல், அதன்மீது அமர்ந்து படிப்பதற்கு
த3ண்டம் – எழுதுப் பொருட்கள்
அக்ஷ – ஜபமாலை (மனதை தளர்த்தி படிக்க தயாராக இருக்க உதவும் ஜபம் செய்வதற்காக)
ப்ரஹ்மஸூத்ரம் – பூணூல்
கமண்டல் – குடிநீர் உள்ள பாத்திரம்
இவைகளையெல்லாம் எடுத்துக் கொண்டு சிவப்புநிறமில்லாத ஆசனத்தில் அமர வேண்டும்.
எளிமையான தோற்றத்தோடு இருக்க வேண்டும். வாசனை திரவியங்களை பயன்படுத்தக் கூடாது. தலையலங்காரம் பண்ணிக் கொள்ளக்கூடாது.
வாக்யத – வாக்கு இந்திரியத்தை கட்டுப்படுத்தியவனாக இருக்க வேண்டும். தேவையில்லாமல் பேசிக் கொண்டிருக்க கூடாது
நீராடும்போதும், உணவு அருந்தும் போதும், ஹோமம், பூஜை செய்யும் போதும், ஜபம் செய்யும் போதும் மௌனமாக இருக்க வேண்டும்.
கக்ஷம் – பிறப்புறுக்களிலிருந்து முடியையும், நகங்களையும் வெட்டக் கூடாது.

ரேதோ நாவகிரேஜ்ஜாது ப்ரஹ்மவ்ரத த4ர: ஸ்வயம் |
அவகீர்ணேSவகா3ஹயாப்ஸு யதாஸுஸ்த்ரிபதா3ம் ஜபேத் || 25 ||

பிரம்மச்சர்ய விரதங்களை தவறாமல் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். நீரால் உடலை தூய்மைப் படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.
பிராணாயாமம் செய்து உடலை ஆரோக்கியமாக வைத்திருக்க வேண்டும். காயத்ரி மந்திரத்தை ஜபிக்க வேண்டும்.
ஒருபோதும் வீர்யத்தை இழக்க கூடாது. ஒருவேளை கனவில் இழக்க நேரிட்டால் குளித்து உடலை தூய்மை படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

அக்3ன்யர்காசார்யகோ3விப்ர க3ருவ்ருத்3த4ஸுராஞ்ஶுசி: |
ஸமாஹித உபாஸீத ஸந்த்4யே த்3வே யதவாக்3ஜபன் || 26 ||

அறிவை அடைய பணிவு, ஒழுக்கம், போன்ற குணங்கள் கண்டிப்பாக இருக்க வேண்டும். தூய்மையாக இருக்க வேண்டும்.
வாக்கை கட்டுப்படுத்தி வைத்திருக்க வேண்டும். மேலும் அக்னி, சூரியன், ஆசாரியன், பசு, மகான்கள், குரு, வயதில் மூத்தவர்கள்,
தேவர்கள் இவர்களை எல்லாம் வணங்க வேண்டும். சிரத்தையுடனும், மரியாதையுடனும், மன ஒருமுகத்தோடும், பக்தியோடும் வழிபட வேண்டும்.
சந்தியா வேளைகளில் (காலை, மாலை, மதியம்) சந்தியா தேவிகள் (காயத்ரி, சாவித்திரி, சரஸ்வதி) ஜபம் செய்து கொண்டிருக்க வேண்டும்.

ஆசார்ய மாம் விஜானீயான்னாவன்மன்யேத கர்ஹிசித் |
ந மர்த்யபு3த்3த்4யாஸூயேத ஸர்வதே3வமயோ கு3ரூ: || 27 ||

ஆசாரியனை என் ஸ்வரூபமாக நினைக்க வேண்டும். ஒருபோதும் அவமதிக்க கூடாது. அவரை ஒரு சாதாரண மனிதராக எண்ணி
குற்றம் குறையெதுவும் அவரிடத்தில் பார்க்க கூடாது. ஏனென்றால் குரு என்பவர் அனைத்து தெய்வ வடிவமானவர்.

ஸாயம் ப்ராதருபானீய பை4க்ஷ்யம் தஸ்மை நிவேதயேத் |
யச்சான்யத3ப்யனு ஞாதமுபயுஞ்ஜீத ஸ்ம்யத: || 28 ||

காலை, மாலை வேளைகளில் பிக்ஷை எடுத்து வந்த அன்னம் முதலியவைகளை குருவிடம் சமர்ப்பிக்க வேண்டும்.
வேறு எது கிடைத்தாலும் அதை அவருக்கு நிவேதனம் செய்ய வேண்டும். குரு அனுமதித்த பிறகே அடக்கத்துடன் உணவை உட்கொள்ள வேண்டும்.

ஶுஶ்ரூஷமாண ஆசார்யம் ஸதோ3பாஸீத நீசவத் |
யானஶய்யாஸன்ஸ்தா2னைர்னிதிதூரே க்ருதாஞ்ஜலி: || 29 ||

ஆசாரியருக்கு சேவை செய்து கொண்டு, எப்பொழுதும் குருவை வணங்க வேண்டும். எப்படி ஒரு சேவகன் தன் எஜமானனுக்கு
சேவை செய்வானோ அதுமாதிரி நடந்து கொள்ள வேண்டும். எல்லா நேரத்திலும் தேவைப்படும் சமயத்தில் சேவை செய்ய வேண்டும்.
அவர் பயணம் செய்யும் போதும், படுத்துக் கொண்டு இருக்கும்போதும், நடக்கும் போதும் அவரருகிலே இருந்து கொண்டு
பணிவுடன் கூப்பிய கரங்களுடன் அவர் உத்தரவை எதிர்ப்பார்த்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.

ஏவம்வ்ருத்தோ கு3ருகுலே வஸேத்3தோ4க3விவர்ஜித: |
வித்3யா ஸமாப்யதே யாவத்3பி3ப்4ரத்3வ்ரதமக2ண்டி3தம் || 30 ||

இங்கு கூறப்பட்ட நியமத்தை கடுமையாக பின்பற்றி குருகுலத்தில் வசித்துவர வேண்டும். புலனுகர் போகங்களை தவிர்த்து,
எவ்வளவு காலம் கல்வி கற்றுக் கொண்டு வருகிறோமோ அதுவரை சுகபோகங்களில் ஈடுபடாமல் இருக்க வேண்டும்.
பிரம்மச்சர்ய விரதங்களை பின்பற்ற வேண்டும்.

யத்3யஸௌ ச2ந்த3ஸாம் லோகமாரோக்ஷ்யன்ப்3ரஹ்மவிஷ்டபம் |
கு3ரவே வின்யஸேத்தே3ஹம் ஸ்வாத்4யாயார்த2ம் ப்3ருஹத்3 வ்ரத: || 31 ||

ஒருவேளை இந்த பிரம்மச்சாரி வேதத்தின் துணைக்கொண்டு அடையக்கூடிய பிரம்ம லோகத்தை அடைய விரும்பினால்
அவன் தன்னுடைய வாழ்க்கையை குருவிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும். மேலும் அறிவை வளர்த்துக் கொள்ள விரும்பிய இவன்
மேலான விரதத்தை மேற்கொண்டவனாக கருதப்படுகின்றான்

அக்3னௌ கு3ராவாத்மனி ச ஸர்வபூ4தேஷு மாம் பரம் |
அப்ருத2க்3தீ4ருபஸீத ப்ரஹ்மவர்சஸ்வ்யக்ல்மஷ: || 32 ||

நைஷ்டிக பிரம்மச்சாரி உலகத்தின் ஈர்ப்பிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக் கொண்டு மன ஒருமுகப்படுத்தி அக்னி, குரு, தன்னிடத்திலும்,
எல்லா ஜீவராசிகளிடத்திலும் இருக்கின்ற பரம்பொருளான என்னையே தியானிக்க வேண்டும்.
இவைகள் ஈஸ்வரனிடத்திலிருந்து வேறில்லை என்று தியானிக்க வேண்டும்.

ஸ்த்ரீணாம் நிரீக்ஷணஸ்பர்ஶம் ஸம்லாபக்ஷ்வேலனாதி3கம் |
ப்ராணினோ மிது2னீபூ4தானக்3ருஹஸ்தோ2Sக்3ரதஸ்த்யஜேத் || 33 ||

நைஷ்டிக பிரம்மச்சாரி புலனடக்கத்துடனும், ஒழுக்கத்துடனும் இருக்க வேண்டும் என்பதை இதில் வலியுறுத்துகிறார்.
பெண்களை பார்ப்பதும், அவர்களிடம் உரையாடுவதும், தொட்டு பேசுவதும், எப்பொழுதும் கூடாது.
விலங்குகளின் சேர்க்கையை பார்ப்பதையும் முடிந்தவரை தவிர்க்க வேண்டும்.

ஶௌசமாசமனம் ஸ்னானம் ஸ்ந்த்3யோபஸ்திர்ம மார்சனம் |
தீர்த2ஸேவ ஜபோSஸ்ப்ருஶ்யா ப4க்ஷ்யாஸம்பா4ஷ்யவர்ஜனம் || 34 ||

தூய்மையாக இருத்தல், ஆசமனம் செய்தல், குளித்தல், சந்தியா வேளைகளில் தியானம் செய்தல், நேர்மையாக இருத்தல்,
புனிதயாத்திரை மேற்கொள்ளுதல், புண்ணிய நதியில் நீராடுதல், ஜபம் செய்தல், தொடக்கூடாததை தொடாமல் இருப்பது,
சாப்பிடக்கூடாததை சாப்பிடாமல் இருப்பது, பேசக்கூடாதவர்களுடன் பேசாமல் இருப்பது போன்றவற்றை கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.

ஸர்வாஶ்ரமப்ரயுக்தோSயம் நியம: குலநந்த3ன |
மத்3பா4வ: ஸர்வ்பூ4தேஷு மனோவாக்காயஸம்யம: || 35 ||

ஏவம் ப்3ருஹத்3வ்ரத த4ரோ ப்ராஹ்மணோSக்னிரிவ ஜ்வலன் |
மத்3ப4க்தஸ்தீவ்ரதபஸா தக்3த4கர்மாஶயோSமல: || 36 ||

உத்தவா! எல்லா ஆசிரமங்களைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு விதிக்கப்பட்ட பொதுவான நியமங்கள், எல்லா ஜீவராசிகளிடத்திலும்
என்னையே காண்கின்ற ஈஸ்வர பக்தி, மனம், சொல், உடல் இவைகளை கட்டுப்பாட்டுதன் வைத்திருத்தல் போன்ற
மிகப்பெரிய நியமங்களை கடைப்பிடிக்கும் நைஷ்டிக பிரம்மச்சாரியம் இவன் அக்னியைப் போல் ஓளி வீசிக் கொண்டு இருப்பான்.
என்னிடம் பக்தி கொண்டவனாக இருந்து கொண்டு, கடுமையான தவங்களால், கர்ம-சம்ஸ்காரங்களை சுட்டெரித்துவிட்டு
தூய்மையானவாகின்றான், மனத்தூய்மை அடைகிறான், பாவங்களையெள்ளம் அழித்து விடுகிறான்.

அதா2னந்தரமாவேக்ஷ்யன்யதா2ஜி ஞாஸீதாகம: |
கு3ரவே தக்ஷிணாம் த3த்த்வா ஸ்னாயாத்3கு3ர்வனுமோதி3த: || 37 ||

க்3ருஹம் வனம் வோபவிஶேத்ப்ரவ்ரஜேத்3வா த்3விஜோத்தம: |
ஆஶ்ரமாதாஶ்ரமம் க3ச்சே2ன்னான்யதா2மத்பரஶ்சரேத் || 38 ||

உத்தவா! இந்த சாஸ்திரத்தை முறைப்படி நிறைவு செய்து அடுத்த ஆசிரமமான கிருஹாசிரமத்திற்கு செல்ல விரும்பினால்,
குருவுக்கு தட்சிணை கொடுத்து விட்டு அவருடைய அனுமதியை பெற்று பிறகு குருகுலத்தை விட்டு
வெளியேறும் சம்ஸ்காரத்தை செய்து கொள்ள வேண்டும். குருகுலத்தில் முறையாக படித்துவிட்டு வெளிவந்த மேலான
பிரம்மச்சாரி இல்லறத்துக்கு செல்லலாம். அல்லது வானப்ரஸ்தாசிரமத்திற்கோ. சந்நியாஸ ஆசிரமத்திற்கோ செல்லலாம்.
அல்லது கிரமப்படி ஒரு ஆசிரமத்திலிருந்து அடுத்த ஆசிரமத்திற்கு முறையாக செல்லலாம்.
எந்த ஆசிரமத்தில் இருந்தாலும் உன்னுடைய வாழ்க்கை பயணம் என்னை அடைதலையே இறுதி குறிக்கோளாக இருக்க வேண்டும்.

க்3ருஹார்தீ2 ஸத்ருஶீம் பா4ர்யாமுத்3வஹேத3ஜுகு3ப்ஸிதாம் |
யவீயஸீம் து வயஸா யம் ஸ்வர்னாமனு க்ரமாத் || 39 ||

இல்லறத்திற்கு இருக்க விரும்புகின்றவன் தனக்கு பொருத்தமான (மனம், குணம், செல்வம், வயது) தன்னைவிட குறைந்த
வயதுள்ளவளும், சாஸ்திர விதிப்படியான லட்சணங்கள் அமையப் பெற்றவளுமான பெண்ணை திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டும்.

இஜ்யாத்4ய யனதானானி ஸர்வேஷாம் ச த்3விஜன்மனாம் |
ப்ரதிக்3ரஹோSத்4யாபனம் ச ப்ராஹ்மணஸ்யைவ யாஜனம் || 40 ||

இல்லறத்திற்கு சென்ற எல்லோரும், அவரவர்களுடைய ஸ்வதர்மத்தை தவறாமல் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். சாஸ்திரங்கள், மகான்கள்
எழுதிய தர்ம சாஸ்திர புத்தகத்தை படித்தல், தானம் கொடுத்தல், தானம் வாங்குதல், கற்றுக் கொடுத்தல், யாகம் செய்து வைத்தல்,
இவைகளெல்லாம் பிராமணர்களுக்கு மட்டுமே உரியது.

ப்ரதிக்3ரஹம் மன்யமானஸ்தபஸ்தேஜோயஶோனுத3ம் |
அன்யாப்4யாமேவ ஜீவேத ஶிலைர்வா தோ3ஷத்ருக்த்யோ: || 41 ||

பிராமணர்கள் தானம் வாங்கினால் தன்னுடைய தவத்திற்கோ, புகழுக்கோ தடையாக இருக்கும் என்று நினைத்தால் இதை விட்டுவிட்டு
மற்ற இரு கடமைகளை செய்து கொண்டு வாழ்ந்து கொள்ளலாம். மேலும் இந்த இரண்டிலும் குறை இருப்பதாக நினைத்தால்
ஶிலவிருத்தியால் ஜீவிதம் செய்யலாம். ஶிலைவா – வயலில் அறுவடையானவுடன் கீழே இறைந்து கிடக்கும்
தானியங்களை பொறுக்கி எடுத்து, அதை புசித்து வாழ்தல்

ப்ராஹ்மணஸ்ய ஹி தே3ஹோSயம் க்ஷுத்ரகாமாய நேஷ்யதே |
க்ருச்ச்3ராய தபஸே சேஹ ப்ரேத்யானந்தஸுகா2ய ச || 42 ||

பிராமணனுடைய ஸ்தூல உடல், மனம் இவைகள சத்துவத்தில் நிலைப்பெற்றுள்ளது. எனவே இவன் தன் உடலை கீழான
சுக-போகங்களை அனுபவிப்பதற்காக பயன்படுத்தக் கூடாது. வாழ்க்கை முழுவதும் கடுந்தவம் செய்ய வேண்டும்.
இதனால் அவன் இறந்த பிறகு எல்லையற்ற பேரின்பத்தை அடைவதற்காக பயன்படுத்த வேண்டும்.

ஶிலோஞ்ச2வ்ருத்த்யா ப்ரிதுஷ்டசித்தோ த4ர்ம மஹாந்தம் விரஜம் ஜுஷாண: |
மய்யர்பிதாத்மா க்3ருஹ ஏவ திஷ்ட2ன்னாதிப்ரஸக்த: ஸமுபைதி ஶாந்திம் || 43 ||

ஶிலோஞ்சவ்ருத்தி – மற்றவர்கள் வேண்டாம் என்று ஒதுக்கியவைகளை எடுத்துக் கொள்ளுதல், தியாக மனநிலையோடு வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவன்.
பரிதுஷ்டசித்தஹ – கிடைத்ததில் போதும் என்ற மனதிருப்தியுடன் இருப்பவன்,
விரஜம் – மனதிலுள்ள அழுக்குகளை நீக்கியவனாக, நற்பண்புகளுடன் கூடியவனாக
மய்யர்பிதாத்மா – என்னிடத்தில் அர்ப்பணம் செய்துவிட்ட மனதையுடையவன்
க்2ருஹ ஏவ திஷ்ட2ன் – இல்லறத்திலே இருந்து கொண்டு
ந அதிப்ரஸக்தஹ – தன்னைச் சுற்றியிருப்பவர்களிடமுள்ள செல்வத்திலும், பொருட்களிலும் பற்றுக் கொள்ளாதவன்
ஸஹ ஶாந்திம் உபைதி – மேலான பேரானந்தத்தை, அமைதியை அடைகிறான்

ஸமுத்3த4ரந்தி யே விப்ரம் ஸீதந்தம் மத்பராயணம் |
தானுத்3த4ரிஷ்யே ந சிராதா3பத்3ப்4யோ நௌரிவர்ணவாத் || 44 ||

இல்லறத்திலிருப்பவர்கள் மற்ற ஆசிரம தர்மத்தில் இருப்பவர்களையும், இல்லறத்தில் இருந்து கொண்டு கஷ்டப்படும் மற்ற
ஆசிரமத்திலிருப்பவர்கலயும், என் பக்தர்களையும், தர்மத்துடன் வாழ்பவர்களையும் காப்பாற்ற வேண்டும்.
இவர்களுக்கு கஷ்டம் வரும் போது கடலில் மூழ்கிக் கொண்டிருப்பவனை காப்பாற்றும் படகு போல
நான் அவர்களை உடனடியாக காப்பாற்றுகிறேன் என்று பகவான் உறுதி கொடுக்கிறார்.
விப்ரம் – கஷ்டத்தில் இருக்கும் இல்லறத்தில், மற்ற ஆசிரமத்தில் இருக்கின்ற
மத்பராயணம் – பக்தர்களையும், தர்மத்துடன் வாழ்பவர்களையும்
ஸமுத்ரஹ – யார் காப்பாற்றுகின்றார்களோ
ஸீதந்தம் – அப்படிபட்டவர்களை
நௌரிவர்ணவாத் – கடலில் மூழ்கிக் கொண்டிருப்பவனை காப்பாற்றும் படகைப் போல
ஆபத்3பயஹ – கஷ்டத்திலிருக்கும் போது
நசிராத் – உடனடியாக
தான் உத்3த4ரிஷ்யே – அவர்களை காப்பாற்றுகிறேன்

ஸர்வா: ஸமுத்3தரேத்ராஜா பிதேவ வ்யஸனாத்ப்ரஜா: |
ஆத்மானமாத்மனா தீ4ரோ யதா2 க3ஜபதிர்க3ஜான் || 45 ||

இல்லறத்தில் இருக்கும் சத்திரியர்களின் கடமைகளை கூறுகிறார். அரசன் எப்படி மக்களைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்பதைக் கூறுகிறார்.
அரசன் தம் மக்களை ஒரு தந்தையைப் போல பாதுகாக்க வேண்டும். ஆனால் உன்னை நீயேதான் பாதுகாத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
துன்பப்படும் யானையை யானைத் தலைவன் காப்பாற்றுவது போல மக்களைக்காக்க வேண்டும்.

ஏவம்விதோ4 நரபதிர்விமானேனார்வர்சஸா |
விதூ4யேஹாஶுப4ம் க்ருத்ஸ்னமிந்த்ரேண ஸஹ மோத3தே || 46 ||

சத்திரியன் தன்னுடைய தர்மத்தை செவ்வனே கடைப்பிடித்து இறந்தபிறகு சொர்க்கத்தை அடைகிறான்.
சொர்க்கத்திற்கு விமானம் மூலமாக அழைத்துச் செல்லும் போது தேவர்கள் வாழ்த்தைப் பெற்றுக் கொண்டு,
அனைத்து பாவங்களிலிருந்தும் முழுமையாக விடுபட்டவனாக இந்திரனுடன் சமமாக இருப்பான்.

ஸீத3ன்விப்ரோ வணிக்3வ்ருத்த்யா பண்யைரேவாபத3ம் தரேத் |
க2ட்3கே3ன வாபதா3க்ராந்தோ ந ஶ்வ வ்ருத்த்யா கத2ஞ்சன || 47 ||

ஒரு பிராமணனுக்கு தன்னுடைய தர்மப்படி வாழமுடியவில்லையென்றால், அவன் வைசியனுடைய வாழ்க்கை முறையான
வியாபாரத்தை பின்பற்றலாம். தர்மத்துக்குட்பட்ட பொருட்களைத்தான் விற்று பிழைக்க வேண்டும்.
தனக்கு வரும் கஷ்டத்தை இதன் மூலம் நீக்கி கொள்ளலாம்.
ஆபதா3க்ரந்தஹ – ஆபத்தான காலத்தில்
க2ட்கே3ன – வாளேந்தி சத்திரிய தர்மத்தையும் பின்பற்றலாம்
கதஞ்சன – ஒருகாலத்திலும்
ந ஶ்வ வ்ருத்தயா – அதர்மமான வாழ்க்கை முறையை பின்பற்றக் கூடாது

வைஶ்யவ்ருத்த்யா து ராஜன்யோ ஜீவேன்ம்ருக3யயாபதி3 |
சரேத்3வா விப்ர்ரூபேண ந ஶ்வ வ்ருத்த்யா கத2ஞ்சன || 48 ||

இதுபோலவே சத்திரியன் தன்னுடைய தர்மத்தின் மூலம் வாழ்க்கை நடத்த முடியவில்லை என்றால்,
வைசியனுடைய வாழ்க்கை முறையை பின்பற்றலாம். மிகவும் கஷ்டமான நிலையில் வேட்டையாடியும் பிழைக்கலாம்
அல்லது பிராமணர் தொழிலையும் செய்யலாம். ஆனால் எந்தக் காலத்திலும் அதர்மமான வாழ்க்கை முறையை பின்பற்றக்கூடாது

ஶூத்ரவ்ருத்திம் ப4ஜேத்3வைஶ்ய: பூ4த்ர: காருகடக்ரியாம் |
க்ருச்ச்2ரான்முக்தோ ந க3ஹர்யேண வ்ருத்திம் லிப்ஸேத கர்மணா || 49 ||

வைசியனும் கஷ்டகாலத்தில் சூத்திரனுடைய வாழ்க்கைமுறையை ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.
அதேபோல சூத்திரனும் கஷ்டகாலத்தில் பாய்முடைதல் போன்ற பணிகளைச் செய்து பிழைத்துக் கொள்ளலாம்.
கஷ்டங்களிலிருந்து விடுபட்டபின் மீண்டும் தத்தம் தொழிலுக்கு திரும்பிவிட வேண்டும்.
தன்னுடைய வர்ணத்திற்கும் கீழான வாழ்க்கை முறையிலே இருந்துவிடக்கூடாது.

வேதா3த்4யாயஸ்வதா4ஸ்வாஹா ப3ல்யன்னாத்3உஐர்யதோ2த3யம் |
தேவர்ஷிபித்ருபூ4தானி மத்3ரூபாண்யன்வஹம் யஜேத் || 50 ||

வேத ஆத்யாய – ரிஷி யக்ஞம்
பிரஹ்ம யக்ஞம் – சாஸ்திரங்களைப் படித்தல்
ஸ்வாஹா – ஸ்வாஹா என்று கூறி தேவர்களுக்கு ஹோமங்களால் வழிபடுதல்
ப3லி – மிருகங்களுக்கு கொடுக்கப்படுகின்ற உணவு
அன்னம் – மற்ற மனிதர்களுக்கு கொடுக்கப்படுகின்ற உணவு
ஆத்யை – இவைகள் மூலமாக
யதோ2த3யம் – அவரவர்களுடைய சக்திகேற்ப மேற்கூறிய யக்ஞங்களை செய்ய வேண்டும்.
தேவர்கள், ரிஷிகள், பித்ருக்கள், ஜீவராசிகள் இவைகள் எல்லாவற்றிலும் நான்தான் இருக்கின்றேன்.
என்னுடைய ஸ்வரூபங்கள்தான் எல்லாவற்றிலும் இருக்கின்றது. ஒவ்வொரு நாளும் ஏதாவது ஒரு யக்ஞத்தை செய்ய வேண்டும்.

யத்ருச்ச2யோப பன்னேன ஶுக்லேனோபார்ஜிதேன வா |
த4னேனாபீடயன்ப்4ருத்யான்ன்யாயேனைவாஹரேத்க்ரதூன் || 51 ||

பிராரப்தத்தினால் முயற்சியின்றி உழைக்காமல் கிடைத்தப் பொருளைக்கொண்டும், பரம்பரையாக கிடைத்த செல்வம்,
தந்தை சம்பாதித்த செல்வத்தை கொண்டும் அல்லது தான் நேர்மையாக உழைத்து சம்பாதித்த செல்வத்தில் அரசாஙகத்திற்கு
கொடுக்க வேண்டியதை கொடுத்துவிட்டு மீதியிருப்பதில் தன்னை அண்டியிருக்கும் மக்களுக்கு எவ்வித துன்படம் ஏற்படாத வகையில்
நியாயமான முறையில் சேர்த்த செல்வத்தைக் கொண்டு தன்னுடைய கடமைகளை செய்ய வேண்டும். மற்றவர்களுக்கும் பகிர்ந்து கொடுக்க வேண்டும்.

குடும்போ3ஷு ந ஸஜ்ஜேத ந ப்ரமாத்3யேத்குடும்ப்3யபி |
விபஶ்சின்னஶ்வரம் பஶ்யேத த்3ருஷ்டமபி த்3ருஷ்டவத் || 52 ||

குடும்பத்தில் இருந்த போதிலும் உறவுகளிடத்தில் பற்று வைக்கக் கூடாது. உறவுகளிடத்தில் கவனக்குறைவாகவும் இருந்துவிடாதே.
யாரையும் சார்ந்திருக்காதே. இந்த அறிவை உடையவனாக இருப்பாயாக. இவைகள் அழியக்கூடியது,
மாறிக் கொண்டேயிருப்பது என்று பார்க்க வேண்டும். கண்ணால் காணப்படும் பொருட்களில் நிலையாமையை பார்க்க வேண்டும்.
இல்லறத்தில் இருக்கும்போது பாதுகாப்பை உணர்ந்திருந்தாலும், உண்மையில் பாதுகாப்பற்றது.
எதிர்காலத்தில் இவைகளெல்லாம் எனக்கு பாதுகாப்பையும், சுகத்தையும் கொடுக்கும் என்று நினைப்பவைகளும் நிலையற்றவை
என்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும். புண்ணியமும் அழியக் கூடியதுதான் என்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.

புத்ரதாராப்தபந்தூ4னாம் ஸட்3க3ம: பாந்த2ஸட்க3ம: |
அனுதேஹம் வியந்த்யேதே ஸ்வப்னோ நித்3ரானுகோ3 யதா2 || 53 ||

உறங்கிக் கொண்டிருக்கும் வரை கனவு இருக்கும். அதுபோல மனைவி, மக்கள், நெருங்கிய உறவினர்கள், மற்ற உறவினர்களின்
சேர்க்கை வழிப்போக்கர்களின் சேர்க்கையை போன்றதாகும். பயணத்தில் பழகும் மனிதர்களின் உறவைப் போல இது இருக்கின்றது.
மனிதர்களின் உடல் அழிந்து விட்டால் உறவுகளும் மறைந்து விடும் இந்தப்பிறவியிலே உறவின் பிடிப்பு குறைந்து போகும்.
ஒவ்வொரு உடலும் மாறும்போது உறவுகளும் மாறிவிடும்.

இத்த2ம் பரிம்ருஶன்முக்தோ க்3ருஹேஷ்வதிதி2வத்3வஸன் |
ந க்3ருஹைரனுப3த்4யேத நிர்மமோ நிரஹட்3க்ருத: || 54 ||

இவ்விதம் உறவுகளின் நிலையாமையை ஆராய்ந்து உணர்ந்து அவைகளிலிருக்கும் பற்றை நீக்கியவனாக தம் வீட்டிலேயே
விருந்தினரை போல வாழ்ந்து கொண்டிருக்க வேண்டும். வீட்டிலிருப்போரிடமும், வீட்டிலுள்ள பொருட்கள் மீதும் அதிக பற்று வைக்காதே.
இவைகள் என்னுடையது, இவர்கள் என்னைச் சார்ந்தவர்கள் என்றும் இவர்களை காப்பாற்றுவதும்,
நன்றாக வைத்திருப்பதும் நானே என்றும் அனைத்தும் நன்றாக இருப்பதற்கு நானே காரணம் என்றும் நினைக்க கூடாது.

கர்மபி4ர்க்3ருஹமேதீ4யைரிஷ்ட்வா மாமேவ ப4க்திமான் |
திஷ்டே2த்3வனம் வோபவிஶேத்ப்ரஜாவான்வா பரிவ்ரஜேத் || 55 ||

ஆன்மீக முன்னேற்றத்தை விரும்பும் சாதகன் இல்லறத்தில் குழந்தை, மனைவியுடன் இருப்பவன், இறைவனான என்னையே
இல்லறத்திலுள்ள தனது கடமைகளை நன்கு செய்து கொண்டே பூஜை செய்து கொண்டு வாழ்நாள் முழுவதும்
இல்லறத்திலே இருக்கலாம் அல்லது வானபிரஸ்த ஆசிரமத்திற்கு செல்லலாம் அல்லது சந்நியாஸ ஆசிரமத்திற்கே செல்லலாம்.

யஸ்த்வாஸக்தமதிர்கே3ஹே புத்ரவித்தைஷணாதுர: |
ஸ்த்ரைண: க்ருபணதீ4ர்மூடோ4 மமாஹமிதி ப3த்4யதே || 56 ||

ஒருவேளை ஒருவன் இல்லறத்தில் அதிகப்பற்றுடனும், மக்கள், செல்வத்தின் மீது அதிக ஆசைக் கொண்டும்,
மனைவி மற்றும் மற்ற உறவுகளிடத்தில் அதிக பற்றுடனும் இருந்தால் அவன் மிகவும் பரிதாபத்திற்குரியவனாகிறான்.
இவர்கள் எல்லோரும் இருந்தாலும், எதையோ இழந்தவன் போல துயரைத்தையே அடைகின்றான்,
நான்-என்னுடையது என்ற பந்தத்தில் வீழ்ந்து விடுகிறான் இந்த அறிவற்றவன்.

அஹோ மே பிதரௌ வ்ருத்3தௌ4 பாலாத்மஜாத்மஜா: |
அனாதா2 மாம்ருதே தீ3னா: கத2ம் ஜீவந்தி து3:கி2தா: || 57 ||

ஏவம் க்3ருஹாஶயாக்ஷிப்த ஹ்ருதயோ மூட4தீ4ரயம் |
அத்ருப்தஸ்தானனுத்4யாயன்ம்ருதோSந்த4ம் விஶதே தம: || 58 ||

அய்யோ! என்னுடைய வயதான பெற்றோர்களும், இளங்குழந்தைக்கு தாயாக இருக்கின்ற என் மனைவியும், குழந்தைகளும்
நான் இல்லையென்றால் அனாதையாகிவிடுவார்கள், வறுமை நிலைக்கு சென்று விடுவார்கள், துன்பப்படுவார்கள்.
எவ்வாறு வாழ்க்கையை நடத்த முடியும் என்று இவ்வாறெல்லாம் எண்ணிக் கொண்டு இல்லறத்தில் நன்கு செயல்படாமல்,
அதிகப் பற்றுடன் இருக்கும் இத்தகைய மூடர்கள் எதிலும் திருப்தி அடையாதவனாகவும், அவைகளை நினைத்துக் கொண்டிருந்து,
இறந்த பிறகு இருள் சூழ்ந்த நரகத்தையே அடைகிறார்கள்.

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ உத்தவர் கீதை–அத்யாயம் -10–

ஶ்ரீஉத்தவ உவாச
த்வம் ப்3ரஹ்ம பரமம் ஸாக்ஷாத3னாத்3யந்தமபாவ்ருதம் |
ஸர்வேஷாமபி பா4வானாம் த்ராணஸ்தி2த்யப்ய்யோத்3ப4வ: || 1 ||

உத்தவர் கேட்கிறார்
பகவானே தாங்கள்தான் மேலான பிரம்மமாக இருக்கிறீர்கள். தொடக்கமும், முடிவும் இல்லாதவர். எதனாலும் மறைக்கப்படாதவர்,
எதையும் சாராதிருப்பவர். உலகத்தில் தோன்றியுள்ள அனைத்து ஜீவராசிகளையும் பாதுகாப்பவர்.
உற்பத்தி, இருப்பு, லயம் இவைகளுக்கும் காரணமாக இருப்பவரும் தாங்கள்தான். கர்ம பலனைக் கொடுத்து பாதுகாப்பவரும் நீங்கள்தான்.

உச்சாவ்வசேஷு பூ4தேஷு து3ர்ஞேயமக்ருதாத்மபி4: |
உபாஸதே த்வாம் ப4க3வன்யாதா2த த்2யேன ப்ராஹ்மணா: || 2 ||

தாங்கள் உபாதிகளின் அடிப்படையில் பிறந்த மேலான, கீழான பிராணிகளிடத்துக்குள்ளும் இருக்கின்றீர்கள்.
உங்களை அவ்வளவு சுலபமாக அறியமுடியாது. பண்பாடற்ற மனதுடைய மனிதர்களால் சுலபமாக உங்களை அறிந்து கொள்ள முடியாது.
இப்படிப்பட்ட உங்களை பிராமணர்கள், மனத்தூய்மை அடைந்தவர்கள் இவர்களால்தான் உண்மையான தன்மையை அறிந்து வழிபடுதிறார்கள்

யேஷு யேஷு ச பூ4தேஷு ப4க்த்யா த்வாம் பரமர்ஷய: |
உபாஸீனா: ப்ரபத்3யந்தே ஸம்ஸித்தி4ம் தத்3வதஸ்வ மே || 3 ||

அனைத்து உலகத்திலும் வெளிப்பட்ட பொருட்களிடத்தில் உங்களை பக்தி என்ற உணர்வுடன் மேலான ரிஷிகள் தியானம் செய்து
மோட்சத்தை அடைந்தார்களோ, மனத்தூய்மையை அடைந்தார்களோ, தங்களையே அடைந்தார்களோ அதை எனக்கு கூறுங்கள்.

கூ3ட4ஶ்சரஸி பூ4தாத்மா பூ4தானாம் பூ4தபா4வன |
ந த்வாம் பஶ்யந்தி பூ4தானி பஶ்யந்தம் மோஹிதானி தே || 4 ||

நீங்கள் மறைந்து கொண்டு உலகத்தில் சஞ்சரிக்கிறீர்கள்.(கூ3ட4ஸ்சரஸி). எல்லா ஜீவராசிகளுடைய ஆத்மாவாக இருந்த போதிலும்
யாருக்கும் உங்களை அறிய முடியவில்லை. பூதபாவன – எல்லா ஜீவராசிகளை பாதுகாத்துக் கொண்டிருக்கும் பகவானே!
மாயையால் மதிமயங்கிய மக்கள் தங்களை பார்க்க முடிவதில்லை, பார்ப்பதில்லை. ஆனால் தாங்கள் அனைத்தையும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.

யா: காஶ்ச பூ4மௌ திவி வை ரஸாயாம் விபூதயோ திக்ஷு மஹாவிபூதே |
தா மஹ்யமாக்2யாஹயனுபா4விதாஸ்தே நமாமி தே தீர்த2பதா3ங்க்4ரி பத்3மம் || 5 ||

இந்த மண்ணுலகம், விண்ணுலகம், பாதாளம் போன்ற உலகங்களிலும், எல்லா திசைகளிலும் உங்களுடைய ஆற்றல்,
பெருமை வெளிப்பட்டு உள்ளதோ; மேலான ஆற்றல்களை உடைய பகவானே! இவைகளனைத்தையும் உபதேசித்தருளுங்கள்.
தீர்த2ம் – புனிதமானது. புனிதமானதை மேலும் புனிதம் அடையச் செய்யும் தங்கள் தாமரைத் திருவடிகளில் பணிந்து வணங்குகிறேன்.

ஶ்ரீபகவான் உவாச
ஏவமேதத3ஹம் ப்ருஷ்ட: ப்ரஶ்னம் ப்ரஶ்னவிதா3ம் வர |
யுயுத்ஸுனா வினஶனே ஸபத்னைர்ர்ஜுனேன வை || 6 ||

ஶ்ரீபகவான் உபதேசிக்கிறார்
இதே கேள்வியானது என்னிடம் முன்பு கேட்கப்பட்டது. கேள்வி கேட்பவர்களில் சிறந்தவரான உத்தவா! எதிரிகளுடன் போர்
செய்கின்ற தருணத்தில் குருக்ஷேத்திரத்தில் அர்ஜுனனால் இதே கேள்வி என்னிடம் கேட்கப்பட்டது.

ஞாத்வா ஞாதிவத4ம் கஹர்யமதர்மம் ராஜ்யஹேதுகம் |
ததோ நிவ்ருத்தோ ஹன்தாஹம் ஹதோSயமிதி லௌகிக: || 7 ||

அரசுரிமைக்காக உறவினர்களை கொள்வது என்பது இழிவான செயல் என்றும் அதர்மமானதும் கூட என்றும்
ஒரு பாமர மனிதனைப் போல, “நான் இவர்களைக் கொல்லப்போகிறேன். இவர்கள் எல்லாம் கொல்லப்படப் போகிறார்கள்
என்று எண்ணி போரிலிருந்து விலக விரும்பினான்.

ஸ ததா3 புருஷவ்யாக்4ரோ யுக்த்யா மே ப்ரதிபோ3தி4த: |
அப்4யபா4ஷத மாமேவம் யதா2 த்வம் ரணமூர்த4னி || 8 ||

அப்போது பல யுக்திகளைக் கூறி, நான் அவனுக்கு தெள்ளறிவு புகட்டினேன்.
போர்க்களத்தில் அவன் என்னைப்பார்த்து நீ இப்போது கேட்ட கேள்வியைதான் என்னிடம் கேட்டான்.

அஹமாத்மோத்3த4வாமீஷாம் பூ4தானாம் ஸுஹ்ருதீ3ஶ்வர: |
அஹம் ஸர்வாணி பூ4தானி தேஷாம் ஸ்தி2த்யுத்3ப4வாப்யய: || 9 ||

உத்தவா! நான் ஆத்மாவாக (சேதனமாகவும், உணர்வு ஸ்வரூபமாகவும்) இருக்கிறேன்.
இந்த அனைத்து ஜீவராசிகளின் ஆத்மாவாக இருக்கிறேன். நான் அனைத்து ஸ்தூல உடலாகவும் நான் இருக்கிறேன்.
அதே சமயம் அனைத்து ஜீவராசிகளை ஆள்பவனாகவும் இருக்கிறேன்.
நான் வகுத்த நியதிப்படிதான் உலகத்திலுள்ள எல்லாம் இயங்குகின்றன. எல்லா ஜீவராசிகளுடைய நண்பனாகவும் இருக்கிறேன்.
நானே அனைத்துனுடைய தோற்றம், இருத்தல், அழிவுக்கு காரணமாக இருக்கின்றேன்.

அஹம் க3திர்கதிமதாம் கால: கலயதாமஹம் |
கு3ணானாம் சாப்யஹம் ஸாம்யம் கு3ணின்யௌத்பத்திகோ கு3ண: || 10 ||

ஸ்தாவரம்- ஒரே இடத்தில் இருப்பவை; ஜங்கமம்-நகர்ந்து கொண்டிருப்பவை
நகர்கின்றவைகளினுடைய நகரும் சக்தியாகவும், ஒன்றை உருவாக்குவதில், மாற்றி அமைப்பதில் காலமாகவும் இருக்கிறேன்.
நான் சமநிலை (ஸாம்யம்) என்ற பண்பாக இருக்கிறேன்.
குணங்கள் உள்ள பொருட்களில் இயற்கையான (ஔத்பத்திக) குணமாக நானே இருக்கின்றேன்.

கு3ணினாமப்யஹம் ஸூத்ரம் மஹதாம் ச மஹானஹம் |
ஸுக்ஷ்மாணாமப்யஹம் ஜீவோ து3ர்ஜயானாமஹம் மன: || 11 ||

படைக்கப்பட்டவைகளில் ஹிரண்யகர்ப்பனாகவும் (சூத்ராத்மா), பெரியவைகளுக்குள் பெரியதான விராட் ஸ்வரூபமாகவும் இருக்கிறேன்.
மிக மிக நுட்பமான விஷயத்தில் ஜீவதத்துவமாக இருக்கிறேன். மிகவும் கஷ்டப்பட்டு வெற்றியடையக்கூடிய பொருட்களில் மனமாக இருக்கிறேன்.
நம் மனதை வெற்றிக் கொள்வதற்கு கடினமாக இருப்பதன் காரணம் அது ஒரு பொருளாக இல்லாமல் இருப்பதுதான்.
மற்ற வெற்றிகள் அடைவதற்கு மனம்தாம் காரணமாக இருக்கிறது. அந்த மனதிலுள்ள குறைகளை நம்மால் கண்டு கொள்ள முடியாது.
மற்றவர்களுக்கு நம் மனம் ஒரு பொருளாக இருப்பதனால் அவர்களால் அதனிடத்து உள்ள குறைகளை கண்டு கொள்ள முடிகிறது.
எனவே மற்றவர்கள் குறை கூறினாலோ அல்லது சரியாக நம் திறமைகளை சொல்லும்போது நம்மைப் பற்றி சரியாக அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.

ஹிரண்யக3ர்போ4 வேதானாம் மந்த்ராணாம் ப்ரணவஸ்த்ரிவ்ருத் |
அக்ஷராணாமகாரோSஸ்மி பதானிச்ச2ந்து3ஸாமஹம் || 12 ||

இந்த உலகத்தில் எப்படி வாழ வேண்டும். முக்கிய லட்சியத்தையும் அதை அடையும் வழியையும் வேதங்கள்தான் உரைக்கிறது.
வேதங்களின் கர்த்தாவான ஹிரண்யகர்ப்பனாக இருக்கிறேன். மந்திரங்களுக்குள் மூன்று எழுத்துக்கள் கொண்ட ஓங்காரமாக இருக்கிறேன்.
எழுத்துக்களில் அகாரமாகவும், சந்தங்களில் (செய்யுள் அமைப்புக்களில்) மூன்று பாதங்களைக் கொண்ட காயத்ரீயாக இருக்கிறேன்.

இந்த்ரோSஹம் ஸர்வதேவானாம் வஸூனாமிஸ்மி ஹவ்யவாட் |
ஆதி3த்யானாமஹம் விஷ்ணூ ருத்3ராணாம் நீல்லோஹித: || 13 ||

தேவர்களுக்குள் இந்திரனாகவும், எட்டு வஸுக்களில் அக்னியாகவும், அதிதியின் பிள்ளைகளில் விஷ்ணுவாகவும்,
பதினோரு ருத்திரர்களில் சிவனாக இருக்கிறேன்

ப்ரஹ்மர்ஷீணாம் ப்4ருகுரஹ்ம் ராஜர்ஷீணாமஹம் மனு: |
தேவர்ஷீணாம் நாரதோSஹம் ஹவிர்தா4ன்யஸ்மி தே4னுஷு || 14 ||

பிரம்ம ரிஷிகளுக்குள் பிருகு முனிவராகவும், ராஜரிஷிகளில் மனுவாகவும், தேவரிஷிகளில் நாரதராகவும்,
பசுக்களுள் காமதேனாகவும் நான் இருக்கிறேன்.

ஸித்3தே4ஶ்வராணாம் கபில: ஸுபர்ணோSஹம் பதத்ரிணாம் |
ப்ரஜாபதீனாம் த3க்ஷோSஹம் பித்ருணாமஹமர்யமா || 15 ||

சித்திகளை அடைந்தவர்களில் அவைகளுக்கு தலைவனாக இருக்கும் கபிலனாகவும், பறவைகளில் கருடனாகவும்,
ப்ரஜாபதிகளில் தக்ஷப்பிரஜாபதியாகவும், பித்ருக்களில் அர்யமாவாகவும் இருக்கிறேன்.

மாம் வித்3த்4யுத்த4வ தைத்யானாம் ப்ரஹலாதமஸுரேஶ்வரம் |
ஸோமம் நக்ஷத்ரௌஷதீ4னாம் த4னேஶம் யக்ஷரக்ஷஸாம் || 16 ||

உத்தவா! அசுரர்களில் அசுரமன்னன் பிரஹலாதனாகவும், நட்சத்திரங்களில் தாவரங்களுக்கு சக்தி தருகின்ற சந்திரனாகவும்,
யக்ஷர்களுக்கும், ரக்ஷகர்களுக்குள்ளும் நான் த4னேஶ்வரனாகவும், குபேரனாகவும் இருக்கிறேன்.

ஐராவதம் க3ஜேந்த்ராணாம் யாதஸாம் வருணம் ப்ரபு4ம் |
தபதாம் தயுமதாம் ஸூர்யம் மனுஷ்யாணாம் ச பூபதிம் || 17 ||

யானைகளுக்குள் ஐராவதமாகவும், நீரில் வாழும் பிராணிகளுக்கு தேவதைகளாக இருப்பவர்களுக்குள் வருணனாகவும்,
வெப்பத்தைக் கொடுக்கும் பொருட்களிலும், வெளிச்சத்தைக் கொடுப்பவைகளில் சூரியனாகவும், மனிதர்களில் அரசனாகவும் இருக்கிறேன்.

உச்சை:ஶ்ரவாஸ்துரங்கா3ணாம் தா4தூனாமஸ்மி காஞ்சனம் |
யம: ஸம்யமதாம் சாஹம்ஸர்பாணாமஸ்மி வாஸுகி: || 18 ||

குதிரைகளுக்குள் உச்சைஶ்ரவஸாகவும், உலோகங்களுக்குள் தங்கமாகவும், தண்டனை கொடுப்பவர்களுக்குள் யமனாகவும்,
சர்ப்பங்களில் (விஷமுடைய பாம்புகளில்) வாசுகியாகவும் இருக்கிறேன்.

நாகேந்த்ராணாமனந்தோSஹம் ம்ருகேந்த்ர: ஶ்ருங்கி3தம்ஷ்ட்ரிணாம் |
ஆஶ்ரமாணாமஹம் துர்யோ வர்ணானாம் ப்ரதமோSனக4ம் || 19 ||

குறைகளெதுவுமில்லாத உத்தவா! விஷமற்ற பாம்புகளில், ஆதிசேஷனாகவும், அனந்தனாகவும்,
கோரமாக பற்கள் உடைய விலங்குகளில் சிங்கமாகவும், நால்வகை ஆசிரமங்களில் சந்நியாஸ ஆசிரமமாகவும்,
வர்ண பிரிவுகளில் பிராமணனாகவும் இருக்கிறேன்

தீர்தா2னாம் ஸ்ரோதஸாம் கங்கா3 ஸமுத்ர: ஸரஸாமஹம் |
ஆயுதா4னாம் த4னுரஹம் த்ரிபுரக்4னோ த4னுஷ்மதாம் || 20 ||

ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நதிகளல் கங்கையாகவும், தேங்கியிருக்கின்ற நீர்நிலைகளுக்குள் கடலாகவும், ஆயுதங்களில் வில்லாகவும்,
ஆயுதம் தாங்கியவர்களில், வில்லேந்தியவர்களில் முப்புரம் எரித்த பரமசிவனாகவும் இருக்கிறேன்.

தி4ஷ்ன்யானாமஸ்ம்யஹம் மேருர்கஹனானாம் ஹிமாலய: |
வனஸ்பதீனாமஶ்வத்த2 ஓஷதீ4னாமஹம் யவ: || 21 ||

மேலான, உயர்ந்த இடங்களில் மேருமலையாகவும், கடினப்பட்டு அடையக்கூடிய இடங்களுக்குள் இமயமலையாகவும்,
மரங்களில் அரச மரமாகவும், தானியங்களில் யவமாகவும் (பார்லியாகவும்) இருக்கிறேன்.

புரீத4ஸாம் வஸிஷ்டோ அஹம் ப்ரஹிமஷ்டானாம் ப்3ருஹஸ்பதி: |
ஸ்கந்தோ3Sஹம் ஸர்வஸேனான்யாமக்3ரண்யாம் ப4க3வானஜ: || 22 ||

புரோகிதர்களில் வசிஷ்டராகவும், வேதமறிந்தவர்களில் பிருஹஸ்பதியாகவும், படைத் தலைவர்களுக்குள் ஸ்கந்தனாகவும்,
ஒன்றை தொடங்கி வைப்பவர்களில் பிரம்மாவாகவும் இருக்கிறேன்

யஞானாம் ப்ரஹ்மயஞோSஹம் வ்ரதானாமவிஹிம்ஸனம் |
வாய்வக்ன்யர்காம்பு3வாகா3த்மா ஶுசீனாமப்யஹம் ஶுசி: || 23 ||

மோட்சத்தை அடைய உதவும் சாதனங்களில் பிரம்மயக்ஞமான சாஸ்திரம் கேட்டல், படித்தல் என்ற சாதனமாகவும்,
விரதங்களில் அஹிம்சையாகவும், தூய்மைப்படுத்தும் சாதனங்களுக்குள் வாயு, அக்னி, நீர், வாய்பேச்சு (பகவான் நாம உச்சாரனை),
மனமாகவும் ஆத்மஞானமாகவும் இருக்கிறேன். நம்மை தூய்மைப்படுத்தும் சாதனங்களுள் ஆத்மஞானம்தான் மேலானது முக்கியமானது.

யோகா3னாமாத்மஸம்ரோதோ4 மந்த்ரோSஸ்மி விஜிகீ3ஷதாம் |
ஆன்விக்ஷிகீ கௌஶலானாம் விகல்ப: க்2யாதிவாதி3னாம் || 24 ||

அஷ்டாங்க யோகங்களில் சமாதி என்ற யோகமாகவும், வெற்றி அடைபவர்களில் சரியான திட்டமிடுதலாகவும், கொள்கையாகவும்,
ஆத்ம-அனாத்மா பிரித்தறியும் அறிவை அடைகின்ற திறமையாகவும், க்2யாதி வாதங்களில் (அடைந்த தவறான அறிவைப்பற்றிய விசாரம்,
சரியான அறிவைப்பற்றிய விசாரம்) விகல்பமாக (சந்தேகம்) இருக்கிறேன்.

ஸ்த்ரீணாம் து ஶதரூபாஹம் பும்ஸாம் ஸ்வாயம்பு4வோ மனு: |
நாரயணோ முனீனாம் ச குமாரோ ப்ரஹமசாரிணாம் || 25 ||

பெண்களில் ஶதரூபா என்கின்ற பெண்ணாகவும், ஆண்களில் ஸ்வாயம்பு மனுவாகவும், முனிவர்களில் நாராயணன் என்ற
பெயருடைய முனிவராகவும், பிரம்மசாரிகளில் சனத் குமாரராகவும் இருக்கிறேன்.

த4ர்மாணாமஸ்மி ஸந்நியாஸ: க்ஷேமாணாமபஹிர்மதி: |
கு3ஹ்யானாம் ஸுந்ருதம் மௌனம் மிது2னானாமஜஸ்த்வஹம் || 26 ||

தர்மங்களில் சந்நியாஸ தர்மமாகவும், நலத்தை, அபயத்தை விரும்பும் மனிதர்களில் உட்புறமாக பார்க்கக்கூடிய மனமாகவும்,
(ஒருவன் தன்னிடத்தில் பயமின்றி மனநிறைவுடன் இருந்திட வேண்டும்) ரகசியத்தை பாதுகாப்பதில் மௌனமாகவும்,
ஸுந்ருதம்- இனிமையான சொற்களைக் கொண்டு மறைக்கும் திறமையாகவும்,
முதலில் படைக்கப்பட்ட ஆண்-பெண் ஜோடிகளில் பிரம்மாவாகவும் இருக்கிறேன்.

ஸம்வத்ஸரோSஸ்ம்ய நிமிஶாம்ருதூனாம் மது4மாத4வௌ |
மாஸானாம் மார்க3ஷீர்ஷோSஹம் நக்ஷத்ராணாம் ததா2பி3ஜித் || 27 ||

நிற்காமல் ஓடிக்கொண்டிருப்பவைகளில் வருடமாகவும், பருவ காலங்களில் வசந்த காலமாகவும், மாதங்களில் மார்கழியாகவும்,
நட்சத்திரங்களில் அபிஜித் என்ற நட்சத்திரமாகவும் நான் இருக்கிறேன்.
உத்திராடம் 4வது பாதம், திருவோணம் முதல் பாதம் இவையிரண்டும் சேர்ந்து இருப்பதை அபிஜித் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

அஹம் யுகா3னாம் ச க்ருதம் தீ4ராணாம் தேவலோSஸ்தி: |
த்வைபாயனோSஸ்மி வ்யாஸானாம் கவீனாம் காவ்ய ஆத்மவான் || 28 ||

நான்கு யுகங்களில் க்ருதயுகமாகவும், தீரர்களுக்குள் தேவலர், அஸிதர் போன்றவர்களாகவும்,
வியாஸர்களுக்குள் த்3வைபாயனவராகவும், சாஸ்திரம் அறிவாற்றல் உள்ளவர்களில் சுக்கிராச்சாரியாரகவும் இருக்கிறேன்.

வாஸுதேவோ ப4கவதாம் த்வம் து ப4க3வதேஷ்வஹம் |
கிம்புருஷானாம் ஹனுமான்வித்3யாத்4ராணாம் ஸுத3ர்ஶன: || 29 ||

என்னுடைய அவதாரங்களில் வாசுதேவனாகவும், பக்தர்களில் உத்தவராகவும், வானரங்களில் அனுமானாகவும்,
தேவலோகத்தில் வசிக்கின்ற கலைஞானத்துடன் இருப்பவர்களில் சுதர்சனனாகவும் நான் இருக்கிறேன்

ரத்னானாம் பத்3மராகோ3Sஸ்மி பத்3மகோஶ: ஸுபேஶஸாம் |
குஶோSஸ்மி த3ர்ப4ஜாதீனாம் க3வ்யமாஜ்யம் ஹவி:ஷ்வஹம் || 30 ||

ரத்தினங்களில் பத்3மராகம் என்ற பெயருடைய ரத்தினமாகவும், மென்மையான பொருட்களில் தாமரை மொட்டாகவும்,
புல் வகைகளில் குஶம் என்ற புல்லாகவும், யாகங்களில் போடும் பொருட்களில் பசுநெய்யாகவும் இருக்கிறேன்.

வ்யவஸாயினாமஹம் லக்ஷ்மீ: கிதவானாம் ச2லக்3ரஹ: |
திதிக்ஷாஸ்மி திதிக்ஷூணாம் ஸத்த்வம் ஸத்த்வவதாமஹம் || 31 ||

முயற்சி செய்பவர்கள் அடையும் செல்வமாக விளங்குவதும், மற்றவர்களை ஏமாற்றுவர்களிடத்தில் இருக்கும் திறமையாகவும்,
சகிப்புத்தன்மை இருப்பவர்களின் சகிப்பு குணமாகவும், சாத்வீக மக்களிடத்திலிருக்கின்ற சத்துவகுணமாகவும் நான் இருக்கிறேன்.

ஓஜ: ஸஹோ ப3லவதாம் கர்மாஹம் வித்3தி4 ஸாத்வதாம் |
ஸாத்வதாம் நவமூர்தீனாமாதி3மூர்திரஹம் பரா || 32 ||

பலம் வாய்ந்தவர்களிடத்தில் இருக்கின்ற இந்திரிய சக்தியாகவும், மனோ பலமாகவும் இருக்கின்றேன்.
பலனில் பற்றில்லாமல் கடமையை செய்பவர்களில் கர்மயோகமாகவும், விஷ்ணு பக்தர்களால் பூஜிக்கப்படுகின்ற சத்துவகுண
பிரதானமாக இருக்கின்ற ஒன்பது மூர்த்திகளில் பரவாசுதேவ மூர்த்தியாக இருக்கிறேன்.
வாசுதேவர், சங்கர்ஷணர், பிரத்யும்னர், அநிருத்தர், நாராயணர், வராஹர், ஹயக்ரீவர், நரசிம்மர், வாமனர் ஆகிய ஒன்பது மூர்த்திகள்.

விஷ்வாவஸு: பூர்வசித்திர்க3ந்த4ர்வாப்ஸரஸாமஹம் |
பூ4த4ராணாமஹம் ஸ்தை2ர்யம் க3ந்த4மாத்ரமஹம் பு4வ: || 33 ||

கந்தர்வர்களில் விஷ்வாவஸூவாகவும், அப்ரஸ்களில் பூர்வசித்தி என்ற பெண்ணாகவும், அசையாக மலைகளில் அசையா தன்மையாகவும்,
பூமியின் குணமான வாசனையாகவும் நான் இருக்கின்றேன்.

ஆபாம் ரஸ்ஶ்ச பரமஸ்தேசிஷ்டானாம் விபா4வஸு: |
ப்ரபா4 ஸூர்யேந்துதாராணாம் ஶப்3தோ3Sஹம் நப4ஸ: பர: || 34 ||

நீரினுடைய குணமான சுவையாகவும், பேரொளி வீசுபவைகளுள் அக்னியாகவும், சூரியன், சந்திரன், நட்சத்திரங்களின் கிரகணங்களாகவும்,
ஆகாயத்தின் குணமான சப்தமாகவும் இருக்கிறேன்.

ப்3ரஹ்மண்யானாம் ப3லிரஹம் வீராணாமஹமர்ஜுன: |
பூ4தானாம் ஸ்தி2திருத்பத்திரஹம் வை ப்ரதிஸங்க்ரம: || 35 ||

மேலானவர்களை , சான்றோர்களை மதிப்பவர்களில் பலி என்ற அரசனாகவும், வீர்ர்களில் அர்ஜுன னாகவும்,
அனைத்து ஜீவராசிகளில் தோற்றதிற்கும், இருப்புக்கும், அழிவுக்கும் காரணமாக இருக்கிறேன்.

க3த்யுக்த்யுத்ஸர்கோ3பாதானமானந்தஸ்பர்ஶலக்ஷனம் |
ஆஸ்வாதஶ்ருத்யவக்4ராணமஹம் ஸர்வேந்த்3ரியம் || 36 ||

புலன்களுக்கெல்லாம் புலனாகவும், ஜீவனுடைய இந்திரிய சக்திகளுக்கெல்லாம் சக்தியாகவும் இருக்கிறேன்.
நம்மிடத்து இருக்கும் இந்த்ரிய சக்தி அனைத்தும் இறைவனுடையது என்று உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.
நடக்கும் சக்தியாகவும், பேசும் சக்தியாகவும், கழிவுகளை வெளியேற்றும் சக்தி, கைகளால் எடுக்கும் சக்தி,
இன்பத்தை கொடுக்கும் சக்தியாகவும், தொட்டுணரும் சக்தியாகவும், பார்க்கும் சக்தி, சுவைக்கும் சக்தி,
கேட்கும் சக்தி, நுகரும் சக்தி ஆகிய சக்திகளாகவும் நானே இருக்கிறேன்.

ப்ருதி2வி வாயுராகாஶ ஆபோ ஜ்யோதிரஹம் மஹான் |
விகார: புருஷோSயக்தம் ரஜ: ஸத்த்வம் தம: பரம் |
அஹமேத த்ப்ரஸங்க்2யானம் ஞானம் த்த்த்வ்வினிஶ்சய: || 37 ||

அவ்யக்தம், மஹத், அஹங்காரம், ஐந்து சூட்சும பூதங்களான பூமி, வாயு, ஆகாசம், நீர், நெருப்பு இவைகளாகவும்,
இவைகளிலிருந்து தோன்றிய ஐந்து ஞானேந்திரியங்கள், ஐந்து கர்மேந்திரியங்கள், ஸ்தூல பூதங்கள்,
மனம் இவைகளாகவும் நான் இருக்கிறேன். புருஷ தத்துவமாகவும், ரஜோ, தமோ, சத்துவ குணங்களாகவும் இருக்கிறேன்.
இந்த தத்துவங்களில் எண்ணிக்கையாகவும், மற்ற லட்சணங்களை அறிந்து கொள்வது, அதன் பயனான தத்துவ ஞானமும் நானாக இருக்கிறேன்.

மயேஶ்வரேண ஜீவேன கு3ணேன கு3ணினா வினா |
ஸர்வாத்மனாபி ஸர்வேண ந பா4வோ வித்யதே க்வசித் |\ 38 ||

நானே ஈஸ்வரன், நானே ஜீவன், நானே குணங்கள், நானே குணங்களுடையவனாகவும் இருக்கிறேன்.
எல்லா ஜீவராசிகளிடத்திலுள்ளும் இருக்கும் ஆத்மாவாக இருக்கிறேன். அனைத்து உடலாகவும் இருக்கிறேன்.
என்னைத் தவிர வேறெந்தப் பொருளும் எங்கும் இல்லை.

ஸங்க்2யானம் பரமாணுனாம் காலேன க்ரியதே மயா |
ந ததா2 மே விபூ4தீனாம் ஸ்ருஜதோSண்டானி கோடிஶ: || 39 ||

என்னுடைய பெருமைகளை அளவிட முடியாது. பரமாணுக்களின் எண்ணிக்கையை ஒரு காலத்திற்குள் எண்ணி முடிவடையலாம்.
ஆனால் என் கோடிக்கணக்கான அண்டங்களைப் படைக்கும் விபூதிகளை கணக்கிடவே முடியாது

தேஜ: ஶ்ரீ: கீர்திரைஶ்வர்யம் ஹ்ரீஸ்த்யாக3: ஸௌப4க3ம் ப4க3: |
வீர்யம் திதிக்ஷா விஞானம் யத்ர யத்ர ஸ மேSஶக: || 40 ||

யாரிடத்திலெல்லாம், எங்கெங்கெல்லாம் அதிக சக்தி (தேஜஸ்), செல்வம், புகழ், ஐஸ்வர்யம் (ஆளும் திறமை),
பணிவு, தியாகம், சௌந்தர்யம், சௌபாக்கியம், பராக்கிரமம், பொறுத்துக் கொள்ளும் தன்மை, செயல்திறமை,

ஏதாஸ்தே கீர்திதா: ஸர்வா: ஸங்க்ஷேபேண விபூ4தய: |
மனோவிகாரா ஏவைதே யதா2 வாசாபி4தீ4யதே || 41 ||

உத்தவா! நீ கேட்டுக் கொண்டபடி என்னுடைய பெருமைகள் சுருக்கமாகச் சொல்லப்பட்டது. இவைகளெல்லாம் மனதினுடைய
விகாரங்களேயாகும். இவைகள் என் வாக்கினால் சொல்லப்பட்டதே தவிர உண்மையில் அவைகள் இல்லை.
இவைகள் வெறும் வாக்கியங்கள்தான், அனைத்தும் மித்யா என்ற கருத்தை உபதேசிக்கின்றார்.

வாசம் யச்ச2 மனோ யச்ச2 ப்ராணான்யச்சே2ந்த்3ரியாணி ச |
ஆத்மானமாத்மனா யச்ச2 ந பூ4ய: கல்பஸேSத்4வனே || 42 ||

உத்தவா! உன்னுடைய வாக்கை கட்டுப்படுத்து பிராணனை கட்டுப்படுத்து, மனதைக் கட்டுப்படுத்து, உணவு கட்டுப்பாட்டை செயல்படுத்து,
புலன்களையும் கட்டுப்படுத்து, புத்தியின் துணைக் கொண்டு புத்தியை கட்டுப்படுத்து, புத்திக்கு நல்லறிவை கொடு.
உன்னை நீயே எல்லாவகையிலும் கட்டுப்படுத்திக் கொள், உயர்த்தி கொள்வாயாக.
இவ்வாறு செய்வதால் மீண்டும் சம்சாரப் பாதைக்கு செல்ல நேரிடாது

யோ வை வாங்மனஸீ ஸம்யக3ஸம்யச்ச2ந்தி4யா யதி: |
தஸ்ய வ்ரதம் தபோ தா3னம் ஸ்ரவத்யாமக4டாம்பு3வத் || 43 ||

ஒருவன் வாக்கையும், மனதையும் நன்கு முழுமையாக கட்டுப்படுத்தவில்லையென்றால், மேற்சொன்ன உபதேசத்தின்படி
கட்டுப்படுத்தவில்லையென்றால், மற்ற சாதனங்களை பயன்படுத்திக் கொண்டிருந்தாலும், எவ்வளவு விரதம், தவம், தானம் போன்ற
நற்செயல்கள் அனைத்துமே பச்சை மண் குடத்து நீர் போல வீணாகிப் போகும்

தஸ்மாத்3வாசோ மன: ப்ராணான்னியச்சே2ன்மத்பராயண: |
மத்3ப4க்தியுக்தயா பு3த்3த்4யா தத: பரிஸமாப்யதே || 44 ||

ஆகவே, மனம், வாக்கு, பிராணன், புலன்கள் இவைகளையெல்லாம் நன்கு கட்டுப்படுத்த வேண்டும். நெறிப்படுத்த வேண்டும்.
என்னை அடைய வேண்டும் என்பதை லட்சியமாக கொண்டு இவைகளையெல்லாம் கட்டுப்படுத்த வேண்டும்.
என் மீது பக்தி செலுத்தப்பட்ட மனதுடன் கூடிய புத்தியுடன் இவைகளை முயற்சி செய்து அடைய வேண்டும்.
இவைகளை செய்தபின் எல்லாம் முற்றுப் பெறுகின்றன.

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உத்தவர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-