ஸ்ரீமத் பாகவதம் -திரிவிக்ரமன் சரித்திரம் -8 ஸ்கந்தம் -அத்தியாயங்கள் -15-23-ஸ்ரீ நாராயணீயம் – தசகம் 30-31–

ஸ்ரீமத் பாகவதம் -திரிவிக்ரமன் சரித்திரம் -8 ஸ்கந்தம் -அத்தியாயங்கள் -15-23-

8-15-3-மஹா பாலி இந்திர வஜ்ராயுதத்தால் அடி பட்டு மாண்டு போனான் தொடங்கி -சுக்ராச்சாரியார் -ஆச்சார்ய பக்தியால் போன உயிரும் திரும்பும் -விஸ்வஜித் யாகம் -ரிஷிகள் செய்து மூ உலக அரச பட்டம் -ஹோம தீ-தங்க தேர் எழுந்து சிங்கக் கொடி -சுக்ராச்சாரியார் சங்கு வழங்க -வாடாத மாலை பிரஹலாதன் வழங்கி ஆசீர்வாதம் -தேவ குரு ப்ருஹஸ்பதி இடம் தேவர்கள் பக்தி இல்லாமல் வீழ்ந்தார்கள்-அஹங்காரம் மிக்கு ஆச்சார்யர் சொன்னதையே மீறி வீழ்வான் -அவர் சாபத்தால் –

காஸ்யப முனி -அதிதி பயோ விரதம் அனுஷ்ட்டித்து -பால் மட்டும் உட்க் கொண்டு விரதம்-பால்குன மாசம் -மாசி அம்மாவாசை -பங்குனி அம்மாவாசை -சுக்ல பக்ஷம் முதல் 12 நாள்கள் -நாராயணன்-ஆதி புருஷன் பீ த வாசா சதுர் புஜம் சங்குசக்ர கதா தரனாக சேவை -தண்டவத் பிரணாமம்

என்னைக் குறித்து செய்த விரதம் வீணாகாது -ஸ்ரத்தையே பண்ண வேண்டுவது -தானே வைகுந்தம் தரும் -விண்ணாடு அளிக்க மாட்டான் -உபதேச ரத்ன மாலை-ஞான சாரம் சப்த காதை போன்றவை முழங்குமே -ஆச்சார்ய அபிமானம் உத்தாரகம்

பாத்ரபத மாதம் ஆவணி அமாவாசை புரட்டாசி அமாவாசை -அவதாரம் -8-18-1- அபிஜித் முஹூர்த்தம் விஜய ஏகாதசி -ஆவணி திருவோணம் -வாமன மூர்த்தியாக நாடகம் போல் -ஜாதகர்மா -பிறப்பின் போது வைதிக கர்மம் -சூரியனே காயத்ரி உபதேசம் -ப்ருஹஸ்பதி பூணல் -கஸ்யபர் -மேகலை -கிருஷ்ணாஜினம் மான் தோல் பூமா தேவி -பலாச தண்டம் -வன தேவதை -குடை ஸ்வர்க்க அதிஷ்டான தேவதை -கமண்டலம் நான்முகன் -சப்த ரிஷிகள் தர்ப்பைப்புல் -ப்ரஹ்ம எஜ்ஜம் -பிஷா பாத்திரம் குபேரன் -பார்வதி தேவி முதல் பிக்ஷை இட்டாள் –

மான் கொண்ட தோல் மார்பின் மாணியாய் -மா வலி –தாளால் அளந்த பெருமானை –திரு வேங்கடத்தானை –நறையூரிலே கண்டேனே – இங்கு சனிக்கிழமை சேவிக்க 16 முறை திருவேங்கடம் சென்ற பலன் –

நர்மதா நதிக்கரையில் அஸ்வமேத யாக நிறைவு நாள் -அடிக்கு அடி பூமி நடுங்கும் படி -ஆச்சார்யர் அருள் உள்ளவன் இடம் செல்ல இவனே நடுங்க -சரீரமான பூமியும் நடுங்க -முடிச் சோதி அடிச்சோதி கடிச்சோதி -திருமாலே கட்டுரையே -பரஞ்சோதி

வாமனன் -12 திரு நாமங்கள் -153-164-உபேந்த்ரோ -தம்பியாக அவதாரம்-அடுத்து -வாமன -குள்ளமானவன் இல்லை -திருமேனி ஒளியால் நன்மை செய்பவன் —அதீந்த்ர –நியம எம-கஸ்யபர் -தேவர்களை ஸ்தாவர ரூபமாக செல்லச் சொல்ல -ஒளி பட்டதுமே இழந்த செல்வம் பெற்றார்கள் -ஸ்ரீ பாத தீர்த்தம் மஹா பாலி ஸ்வீ கரித்தான் -தீர்த்த தீர்த்தம் –தீர்த்தன் உலகு அளந்த சேவடி –

பித்ருக்கள் ஆசீர்வாதத்தால் தான் வாமன சரித்திரம் கேட் கிறோம்-அடியேன் என்ன சமர்ப்பிக்க வேண்டும் பவ்யமாக கேட்டு –

கஸ்யபர் திதி -ஹிரண்ய கசிபு வம்சம் -புகழ்ந்து பேச-சின்ன வடிவுடன் ஹிரண்யன் உள்ளே ஒளிந்து இருக்க -கார்ய வைகுண்டத்தில் அவன் காணவில்லை- பதானி -எனது அடியால் மூவடி கேட்டு

தத் -நீர் யார் -அபூர்வம் -குவா தவ வசதி -ப்ரஹ்ம த்ருஷ்ட்டி உலகமே -அநாத -நைவ தாய் தந்தை -கிம் அபீஷ்டம் -அத்யல்பம் -இத்தை கொடுக்க மனுடியுமோ அல்பனே-த்ரி விக்ரமி -மூன்று அடிக்கு திருப்தி அடையாதவன் மூன்று உலகு கொடுத்தாலும் திருப்தி அடைய மாட்டான் –

வண் கையில் நீர் ஏற்றான் -முதல் திருவந்தாதி-ஒண் மிதியில்-குடை – -திலகம் -கௌஸ்துபம் -உந்தித்தாமாரை -வளர வளர சூர்யன்

உள்ளங்காலில் கீழ் லோகங்கள் -தொடை வாயு -நாபி ஆகாசம் -திரு மார்பில் நக்ஷத்ரம் -கழுத்தில் சாம வேதம் -முடியில் மேகங்கள் -வாக்கில் வேதம் -பிறவிருத்தி நிவ்ருத்தி இமைகள் -நிழல் யமன் -பநரம்புகளைக் நதி -புத்தி நான்முகன் -பிராம்சு -பேர் உருவம் -மூன்று அடி வாய்ப்பு -வலது திருவடியால் மண்ணுலகம் அளந்து-காலோபதி வைத்தியம் -ஞானம் கொஞ்சம் பெற்று முன்னுக்கு வர முயல்கிறோம் -முதல் சடாரி சாதித்து –

மீண்டும் குள்ள வாமனனாக மாற ஜாம்பவான் பறை அடைந்து உலகங்கள் சுற்றி

நமுசி வானில் சுழற்றிய -பெரியாழ்வார் -பாகவதத்தில் இல்லை-பகவான் கொடுப்பதை யாரும் தடுக்க முடியாது -அவன் தடுப்பதை யாராலும் கொடுக்க முடியாதே-மாவலியை சிறையில் வைத்த –

மூன்றாவது அடி கிரீடம் கழற்றி வணங்கி தலையில்,வைக்கபிரார்திக்க -பிரகலாதன் பல்லாண்டு பாட -தொழுதால் எழலாம்

விந்தியா வளி -அவன் மனைவி -இவனுக்கு இன்னம் கர்வம் போக வில்லை -தானே கொடுத்தான் என்றும் -எனது தலையில் வைக்க -யானே என்று அறியக்கில்லாத -யானே நீ என்னுடைமையும் நீயே அறியாமல் உள்ளான்

அனுக்ரஹம் பண்ணி உள்ளேன் -அளவுக்கு அதிகமாக உள்ள செல்வம் தட்டிப் பறித்து -கர்வம் இல்லாதவனே எனது அருளுக்குப் பாத்திரம் ஆவான் –

சுதல லோகம் அனுப்பி -நானே காவலாளி -கதா பாணியாக இன்றும் உள்ளான் -ராவணனை விரட்டிய சரித்திரம் ஸ்ரீ ராமாயணத்திலும் உண்டு -ப்ரஹ்லாதன் சத்சங்கம் இருக்க அவனையும் அங்கே போகச் சொல்லி -அடுத்த கல்பம் இந்திர பதவி உண்டு

யாகம் நிறைவேற திரு நாம சங்கீர்த்தனமே பிராயச்சித்தம் -சுக்ராச்சாரியார்-தீயினில் தூசாகும் செப்பு -உபேந்த்ரனாக தேவ லோக காவல் இன்றும்

1-மஹா பலி பிரார்த்தித்த மூன்றாவது அடி எங்கே வைத்தான் -பெருமாளுக்கு மட்டும் தெரியும் -பட்டர்-நஞ்சீயர் -நாச்சியார் திருமொழி வியாக்யானத்தில் உண்டு -பரோ மாத்ரா -வேதம் இத்தைச் சொல்லும் -நம் புத்தியால் அறிய முடியாது -அவனே அவனைக் காட்டிக் கொடுக்க வேண்டும்

2-தலை மேல் வை என்றதும் திருப்தி அடைந்தான் -உடையவனைத் தான் கேட்ப்பான் உடைமையை அல்ல

3-மேலோட்டமாக பார்க்காமல் உத்தமன் -தேவர்களுக்கும் -இந்திரனுக்கும் -அடகிஹிதி கஸ்யபர் -மஹா பலிக்கும் – நமக்கும் -உகந்த -நாச்சியார் திருப்பாவை மூன்று பத்திலும் -மார் தட்டும் அஹங்காரம் கழிந்தால் மதி -மார்கழி

4-ஆச்சார்யர் பெருமை

பலன் சொல்லி நிகமனம்

————–

ஸ்ரீமத் பாகவதம் – ஸ்கந்தம் 8-அத்தியாயம்- 15-மஹாபலி தேவர்களை வெல்லுதல்-

ராஜோவாச
ப³லே꞉ பத³த்ரயம்ʼ பூ⁴மே꞉ கஸ்மாத்³த⁴ரிரயாசத .
பூ⁴த்வேஶ்வர꞉ க்ருʼபண வல்லப்³தா⁴ர்தோ²(அ)பி ப³ப³ந்த⁴ தம் .. 1..

ஏதத்³வேதி³துமிச்சா²மோ மஹத் கௌதூஹலம்ʼ ஹி ந꞉ .
யஜ்ஞேஶ்வரஸ்ய பூர்ணஸ்ய ப³ந்த⁴னம்ʼ சாப்யநாக³ஸ꞉ .. 2..

ஶ்ரீஶுக உவாச
பராஜிதஶ்ரீரஸுபி⁴ஶ்ச ஹாபிதோ
ஹீந்த்³ரேண ராஜன் ப்⁴ருʼகு³பி⁴꞉ ஸ ஜீவித꞉ .
ஸர்வாத்மனா தானப⁴ஜத்³ப்⁴ருʼகூ³ன் ப³லி꞉
ஶிஷ்யோ மஹாத்மார்த²நிவேத³னேன .. 3..

தம்ʼ ப்³ராஹ்மணா ப்⁴ருʼக³வ꞉ ப்ரீயமாணா
அயாஜயன் விஶ்வஜிதா த்ரிணாகம் .
ஜிகீ³ஷமாணம்ʼ விதி⁴நாபி⁴ஷிச்ய
மஹாபி⁴ஷேகேண மஹானுபா⁴வா꞉ .. 4..

ததோ ரத²꞉ காஞ்சன பட்டனத்³தோ⁴
ஹயாஶ்ச ஹர்யஶ்வ துரங்க³வர்ணா꞉ .
த்⁴வஜஶ்ச ஸிம்ʼஹேன விராஜமானோ
ஹுதாஶ நாதா³ஸ ஹவிர்பி⁴ரிஷ்டாத் .. 5..

த⁴னுஶ்ச தி³வ்யம்ʼ புரடோபனத்³த⁴ம்ʼ
தூணாவரிக்தௌ கவசம்ʼ ச தி³வ்யம் .
பிதாமஹஸ் தஸ்ய த³தௌ³ ச மாலா-
மம்லான புஷ்பாம்ʼ ஜலஜம்ʼ ச ஶுக்ர꞉ .. 6..

ஏவம்ʼ ஸ விப்ரார்ஜிதயோத⁴னார்த²ஸ்தை꞉
கல்பித ஸ்வஸ்த்யயனோ(அ)த² விப்ரான் .
ப்ரத³க்ஷிணீ க்ருʼத்ய க்ருʼத ப்ரணாம꞉
ப்ரஹ்லாத³மாமந்த்ர்ய நமஶ் சகார .. 7..

அதா²ருஹ்ய ரத²ம்ʼ தி³வ்யம்ʼ ப்⁴ருʼகு³த³த்தம்ʼ மஹாரத²꞉ .
ஸுஸ்ரக்³த⁴ரோ(அ)த² ஸன்னஹ்ய த⁴ன்வீ க²ட்³கீ³ த்⁴ருʼதேஷுதி⁴꞉ .. 8..

ஹேமாங்க³த³லஸத்³பா³ஹு꞉ ஸ்பு²ரன்மகரகுண்ட³ல꞉ .
ரராஜ ரத²மாரூடோ⁴ தி⁴ஷ்ண்யஸ்த² இவ ஹவ்யவாட் .. 9..

துல்யைஶ்வர்யப³லஶ்ரீபி⁴꞉ ஸ்வயூதை²ர்தை³த்யயூத²பை꞉ .
பிப³த்³பி⁴ரிவ க²ம்ʼ த்³ருʼக்³பி⁴ர்த³ஹத்³பி⁴꞉ பரிதீ⁴னிவ .. 10..

வ்ருʼதோ விகர்ஷன் மஹதீமாஸுரீம்ʼ த்⁴வஜினீம்ʼ விபு⁴꞉ .
யயாவிந்த்³ரபுரீம்ʼ ஸ்வ்ருʼத்³தா⁴ம்ʼ கம்பயன்னிவ ரோத³ஸீ .. 11..

ரம்யாமுபவனோத்³யானை꞉ ஶ்ரீமத்³பி⁴ர்நந்த³நாதி³பி⁴꞉ .
கூஜத்³விஹங்க³மிது²னைர்கா³யன்மத்தமது⁴வ்ரதை꞉ .. 12..

ப்ரவாலப²லபுஷ்போருபா⁴ரஶாகா²மரத்³ருமை꞉ .
ஹம்ʼஸஸாரஸசக்ராஹ்வகாரண்ட³வகுலாகுலா꞉ .
நலின்யோ யத்ர க்ரீட³ந்தி ப்ரமதா³꞉ ஸுரஸேவிதா꞉ .. 13..

ஆகாஶக³ங்க³யா தே³வ்யா வ்ருʼதாம்ʼ பரிக²பூ⁴தயா .
ப்ராகாரேணாக்³நிவர்ணேன ஸாட்டாலேனோன்னதேன ச .. 14..

ருக்மபட்டகபாடைஶ்ச த்³வாரை꞉ ஸ்ப²டிககோ³புரை꞉ .
ஜுஷ்டாம்ʼ விப⁴க்தப்ரபதா²ம்ʼ விஶ்வகர்மவிநிர்மிதாம் .. 15..

ஸபா⁴சத்வரரத்²யாட்⁴யாம்ʼ விமானைர்ன்யர்பு³தை³ர்வ்ருʼதாம் .
ஶ்ருʼங்கா³டகைர்மணிமயைர்வஜ்ரவித்³ருமவேதி³பி⁴꞉ .. 16..

யத்ர நித்யவயோரூபா꞉ ஶ்யாமா விரஜவாஸஸ꞉ .
ப்⁴ராஜந்தே ரூபவன்னார்யோ ஹ்யர்சிர்பி⁴ரிவ வஹ்னய꞉ .. 17..

ஸுரஸ்த்ரீகேஶவிப்⁴ரஷ்டனவஸௌக³ந்தி⁴கஸ்ரஜாம் .
யத்ராமோத³முபாதா³ய மார்க³ ஆவாதி மாருத꞉ .. 18..

ஹேமஜாலாக்ஷநிர்க³ச்ச²த்³தூ⁴மேநாகு³ருக³ந்தி⁴னா .
பாண்டு³ரேண ப்ரதிச்ச²ன்னமார்கே³ யாந்தி ஸுரப்ரியா꞉ .. 19..

முக்தாவிதானைர்மணிஹேமகேதுபி⁴-
ர்னானாபதாகாவலபீ⁴பி⁴ராவ்ருʼதாம் .
ஶிக²ண்டி³பாராவதப்⁴ருʼங்க³நாதி³தாம்ʼ
வைமானிகஸ்த்ரீகலகீ³தமங்க³லாம் .. 20..

ம்ருʼத³ங்க³ஶங்கா²னகது³ந்து³பி⁴ஸ்வனை꞉
ஸதாலவீணாமுரஜர்ஷ்டிவேணுபி⁴꞉ .
ந்ருʼத்யை꞉ ஸவாத்³யைருபதே³வகீ³தகை-
ர்மனோரமாம்ʼ ஸ்வப்ரப⁴யா ஜிதப்ரபா⁴ம் .. 21..

யாம்ʼ ந வ்ரஜந்த்யத⁴ர்மிஷ்டா²꞉ க²லா பூ⁴தத்³ருஹ꞉ ஶடா²꞉ .
மானின꞉ காமினோ லுப்³தா⁴ ஏபி⁴ர்ஹீனா வ்ரஜந்தி யத் .. 22..

தாம்ʼ தே³வதா⁴னீம்ʼ ஸ வரூதி²னீபதிர்ப³ஹி꞉
ஸமந்தாத்³ருருதே⁴ ப்ருʼதன்யயா .
ஆசார்யத³த்தம்ʼ ஜலஜம்ʼ மஹாஸ்வனம்ʼ
த³த்⁴மௌ ப்ரயுஞ்ஜன் ப⁴யமிந்த்³ரயோஷிதாம் .. 23..

மக⁴வாம்ʼஸ்தமபி⁴ப்ரேத்ய ப³லே꞉ பரமமுத்³யமம் .
ஸர்வதே³வக³ணோபேதோ கு³ருமேதது³வாச ஹ .. 24..

ப⁴க³வன்னுத்³யமோ பூ⁴யான் ப³லேர்ன꞉ பூர்வவைரிண꞉ .
அவிஷஹ்யமிமம்ʼ மன்யே கேனாஸீத்தேஜஸோர்ஜித꞉ .. 25..

நைனம்ʼ கஶ்சித்குதோ வாபி ப்ரதிவ்யோடு⁴மதீ⁴ஶ்வர꞉ .
பிப³ன்னிவ முகே²னேத³ம்ʼ லிஹன்னிவ தி³ஶோ த³ஶ .
த³ஹன்னிவ தி³ஶோ த்³ருʼக்³பி⁴꞉ ஸம்ʼவர்தாக்³நிரிவோத்தி²த꞉ .. 26..

ப்³ரூஹி காரணமேதஸ்ய து³ர்த⁴ர்ஷத்வஸ்ய மத்³ரிபோ꞉ .
ஓஜ꞉ ஸஹோ ப³லம்ʼ தேஜோ யத ஏதத்ஸமுத்³யம꞉ .. 27..

கு³ருருவாச
ஜாநாமி மக⁴வன் ஶத்ரோருன்னதேரஸ்ய காரணம் .
ஶிஷ்யாயோபப்⁴ருʼதம்ʼ தேஜோ ப்⁴ருʼகு³பி⁴ர்ப்³ரஹ்மவாதி³பி⁴꞉ .. 28..

(ஓஜஸ்வினம்ʼ ப³லிம்ʼ ஜேதும்ʼ ந ஸமர்தோ²(அ)ஸ்தி கஶ்சன .
விஜேஷ்யதி ந கோ(அ)ப்யேனம்ʼ ப்³ரஹ்மதேஜ꞉ஸமேதி⁴தம் .)
ப⁴வத்³விதோ⁴ ப⁴வான் வாபி வர்ஜயித்வேஶ்வரம்ʼ ஹரிம்
நாஸ்ய ஶக்த꞉ புர꞉ ஸ்தா²தும்ʼ க்ருʼதாந்தஸ்ய யதா² ஜனா꞉ .. 29..

தஸ்மாந்நிலயமுத்ஸ்ருʼஜ்ய யூயம்ʼ ஸர்வே த்ரிவிஷ்டபம் .
யாத காலம்ʼ ப்ரதீக்ஷந்தோ யத꞉ ஶத்ரோர்விபர்யய꞉ .. 30..

ஏஷ விப்ரப³லோத³ர்க꞉ ஸம்ப்ரத்யூர்ஜிதவிக்ரம꞉ .
தேஷாமேவாபமானேன ஸானுப³ந்தோ⁴ வினங்க்ஷ்யதி .. 31..

ஏவம்ʼ ஸுமந்த்ரிதார்தா²ஸ்தே கு³ருணார்தா²னுத³ர்ஶினா .
ஹித்வா த்ரிவிஷ்டபம்ʼ ஜக்³முர்கீ³ர்வாணா꞉ காமரூபிண꞉ .. 32..

தே³வேஷ்வத² நிலீனேஷு ப³லிர்வைரோசன꞉ புரீம் .
தே³வதா⁴னீமதி⁴ஷ்டா²ய வஶம்ʼ நின்யே ஜக³த்த்ரயம் .. 33..

தம்ʼ விஶ்வஜயினம்ʼ ஶிஷ்யம்ʼ ப்⁴ருʼக³வ꞉ ஶிஷ்யவத்ஸலா꞉ .
ஶதேன ஹயமேதா⁴நாமனுவ்ரதமயாஜயன் .. 34..

ததஸ்தத³னுபா⁴வேன பு⁴வனத்ரயவிஶ்ருதாம் .
கீர்திம்ʼ தி³க்ஷு விதன்வான꞉ ஸ ரேஜ உடு³ராடி³வ .. 35..

பு³பு⁴ஜே ச ஶ்ரியம்ʼ ஸ்வ்ருʼத்³தா⁴ம்ʼ த்³விஜதே³வோபலம்பி⁴தாம் .
க்ருʼதக்ருʼத்யமிவாத்மானம்ʼ மன்யமானோ மஹாமனா꞉ .. 36..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ʼஹிதாயா-
மஷ்டமஸ்கந்தே⁴ பஞ்சத³ஶோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 15..

———————————————————-

ஸ்ரீமத் பாகவதம் – ஸ்கந்தம் 8-அத்தியாயம்- 16-ஸ்ரீ அதிதி தேவி -பய விரத அனுஷ்டானம்-

அத்தியாயம் 16/17

அசுரர்களால் தேவலோகம் அபகரிக்கப்பட்டு தேவர்கள் துயருற்றபோது, அவர்களின் தாயாகிய அதிதி பரிதவித்தாள். அப்போது ஒரு சமயம் நீண்ட கால சமாதியில் இருந்த கச்யபர் அங்கு வந்தார். அவள் அவரிடம் தன் துக்கத்திற்குக் காரணம் என்னவென்று கூறி எவ்வாறு தேவர்கள் இழந்த ராஜ்ஜியத்தைத் திரும்பப் பெரும் உபாயத்தைக் கூறுமாறு வேண்டினாள். கச்யபர் அவளிடம் பயோ வ்ரதத்தை அனுஷ்டித்து ஹரியைப் பூஜிக்குமாறு கூறினார்.

பயோ வ்ரதம் என்பது பங்குனி மாதம் சுக்லபக்ஷத்தில் பன்னிரண்டு நாட்கள் அனுசரிக்க வேண்டியதாகும். பகவானை பாலால் அபிஷேகம் செய்து ஆராதிக்க வேண்டும். இந்த வ்ரதத்தை அனுஷ்டிக்கும்போது பால் மட்டுமே உணவாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். சுக்லபக்ஷ பிரதமையில் தொடங்கி த்ரயோதசி வரை இந்த வ்ரதத்தை அனுஷ்டித்த பிறகு குருவுக்கும் ரித்விக்குகளுக்கும் தக்ஷிணை கொடுத்து எல்லா குலத்தவருக்கும் பாகுபாடின்றி உணவளிக்க வேண்டும். அதற்குப்பிறகே பந்துக்களுடன் உணவருந்த வேண்டும்.

அவ்வாறே அதிதியும் அந்த பயோவ்ரதத்தை நியமத்துடன் அனுஷ்டித்தாள். அதன் பின் பகவான் சங்கு சக்கரத்துடனும் கதையுடனும் பீதாம்பரம் அணிந்து அவள் முன் காட்சி அளித்தார். அவளுடைய வ்ரதத்தால் ப்ரீதியடைந்து தன்னுடைய அம்சமாக அவளிடம் காச்யபர் மூலம் தோன்றி தேவர்களைக் காப்பதாகக் கூறி இந்த ரகசியத்தை ஒருவருக்கும் கூறாமல் பாதுகாக்க வேண்டும் என்று கூறி மறைந்தார்.

அடுத்து வாமனாவதாரம் வர்ணிக்கப்படுகிறது.

——————

ஶ்ரீஶுக உவாச
ஏவம்ʼ புத்ரேஷு நஷ்டேஷு தே³வமாதாதி³திஸ்ததா³ .
ஹ்ருʼதே த்ரிவிஷ்டபே தை³த்யை꞉ பர்யதப்யத³நாத²வத் .. 1..

ஏகதா³ கஶ்யபஸ்தஸ்யா ஆஶ்ரமம்ʼ ப⁴க³வானகா³த் .
நிருத்ஸவம்ʼ நிரானந்த³ம்ʼ ஸமாதே⁴ர்விரதஶ்சிராத் .. 2..

ஸ பத்னீம்ʼ தீ³னவத³னாம்ʼ க்ருʼதாஸனபரிக்³ரஹ꞉ .
ஸபா⁴ஜிதோ யதா²ந்யாயமித³மாஹ குரூத்³வஹ .. 3..

அப்யப⁴த்³ரம்ʼ ந விப்ராணாம்ʼ ப⁴த்³ரே லோகே(அ)து⁴னா(ஆ)க³தம் .
ந த⁴ர்மஸ்ய ந லோகஸ்ய ம்ருʼத்யோஶ்ச²ந்தா³னுவர்தின꞉ .. 4..

அபி வாகுஶலம்ʼ கிஞ்சித்³க்³ருʼஹேஷு க்³ருʼஹமேதி⁴னி .
த⁴ர்மஸ்யார்த²ஸ்ய காமஸ்ய யத்ர யோகோ³ ஹ்யயோகி³னாம் .. 5..

அபி வாதித²யோ(அ)ப்⁴யேத்ய குடும்பா³ஸக்தயா த்வயா .
க்³ருʼஹாத³பூஜிதா யாதா꞉ ப்ரத்யுத்தா²னேன வா க்வசித் .. 6..

க்³ருʼஹேஷு யேஷ்வதித²யோ நார்சிதா꞉ ஸலிலைரபி .
யதி³ நிர்யாந்தி தே நூனம்ʼ பே²ருராஜக்³ருʼஹோபமா꞉ .. 7..

அப்யக்³னயஸ்து வேலாயாம்ʼ ந ஹுதா ஹவிஷா ஸதி .
த்வயோத்³விக்³னதி⁴யா ப⁴த்³ரே ப்ரோஷிதே மயி கர்ஹிசித் .. 8..

யத்பூஜயா காமது³கா⁴ன் யாதி லோகான் க்³ருʼஹான்வித꞉ .
ப்³ராஹ்மணோ(அ)க்³நிஶ்ச வை விஷ்ணோ꞉ ஸர்வதே³வாத்மனோ முக²ம் .. 9..

அபி ஸர்வே குஶலினஸ்தவ புத்ரா மனஸ்வினி .
லக்ஷயே(அ)ஸ்வஸ்த²மாத்மானம்ʼ ப⁴வத்யா லக்ஷணைரஹம் .. 10..

அதி³திருவாச
ப⁴த்³ரம்ʼ த்³விஜக³வாம்ʼ ப்³ரஹ்மன் த⁴ர்மஸ்யாஸ்ய ஜனஸ்ய ச .
த்ரிவர்க³ஸ்ய பரம்ʼ க்ஷேத்ரம்ʼ க்³ருʼஹமேதி⁴ன் க்³ருʼஹா இமே .. 11..

அக்³னயோ(அ)தித²யோ ப்⁴ருʼத்யா பி⁴க்ஷவோ யே ச லிப்ஸவ꞉ .
ஸர்வம்ʼ ப⁴க³வதோ ப்³ரஹ்மன்னனுத்⁴யானான்ன ரிஷ்யதி .. 12..

கோ நு மே ப⁴க³வன் காமோ ந ஸம்பத்³யேத மானஸ꞉ .
யஸ்யா ப⁴வான் ப்ரஜாத்⁴யக்ஷ ஏவம்ʼ த⁴ர்மான் ப்ரபா⁴ஷதே .. 13..

தவைவ மாரீச மன꞉ஶரீரஜா꞉
ப்ரஜா இமா꞉ ஸத்த்வரஜஸ்தமோஜுஷ꞉ .
ஸமோ ப⁴வாம்ʼஸ்தாஸ்வஸுராதி³ஷு ப்ரபோ⁴
ததா²பி ப⁴க்தம்ʼ ப⁴ஜதே மஹேஶ்வர꞉ .. 14..

தஸ்மாதீ³ஶ ப⁴ஜந்த்யா மே ஶ்ரேயஶ்சிந்தய ஸுவ்ரத .
ஹ்ருʼதஶ்ரியோ ஹ்ருʼதஸ்தா²னான் ஸபத்னை꞉ பாஹி ந꞉ ப்ரபோ⁴ .. 15..

பரைர்விவாஸிதா ஸாஹம்ʼ மக்³னா வ்யஸனஸாக³ரே .
ஐஶ்வர்யம்ʼ ஶ்ரீர்யஶ꞉ ஸ்தா²னம்ʼ ஹ்ருʼதானி ப்ரப³லைர்மம .. 16..

யதா² தானி புன꞉ ஸாதோ⁴ ப்ரபத்³யேரன் மமாத்மஜா꞉ .
ததா² விதே⁴ஹி கல்யாணம்ʼ தி⁴யா கல்யாணக்ருʼத்தம .. 17..

ஶ்ரீஶுக உவாச
ஏவமப்⁴யர்தி²தோ(அ)தி³த்யா கஸ்தாமாஹ ஸ்மயன்னிவ .
அஹோ மாயாப³லம்ʼ விஷ்ணோ꞉ ஸ்னேஹப³த்³த⁴மித³ம்ʼ ஜக³த் .. 18..

க்வ தே³ஹோ பௌ⁴திகோ(அ)னாத்மா க்வ சாத்மா ப்ரக்ருʼதே꞉ பர꞉ .
கஸ்ய கே பதிபுத்ராத்³யா மோஹ ஏவ ஹி காரணம் .. 19..

உபதிஷ்ட²ஸ்வ புருஷம்ʼ ப⁴க³வந்தம்ʼ ஜனார்த³னம் .
ஸர்வபூ⁴தகு³ஹாவாஸம்ʼ வாஸுதே³வம்ʼ ஜக³த்³கு³ரும் .. 20..

ஸ விதா⁴ஸ்யதி தே காமான் ஹரிர்தீ³னானுகம்பன꞉ .
அமோகா⁴ ப⁴க³வத்³ப⁴க்திர்னேதரேதி மதிர்மம .. 21..

அதி³திருவாச
கேனாஹம்ʼ விதி⁴னா ப்³ரஹ்மன்னுபஸ்தா²ஸ்யே ஜக³த்பதிம் .
யதா² மே ஸத்யஸங்கல்போ வித³த்⁴யாத்ஸ மனோரத²ம் .. 22..

ஆதி³ஶ த்வம்ʼ த்³விஜஶ்ரேஷ்ட² விதி⁴ம்ʼ தது³பதா⁴வனம் .
ஆஶு துஷ்யதி மே தே³வ꞉ ஸீத³ந்த்யா꞉ ஸஹ புத்ரகை꞉ .. 23..

கஶ்யப உவாச
ஏதன்மே ப⁴க³வான் ப்ருʼஷ்ட꞉ ப்ரஜாகாமஸ்ய பத்³மஜ꞉ .
யதா³ஹ தே ப்ரவக்ஷ்யாமி வ்ரதம்ʼ கேஶவதோஷணம் .. 24..

பா²ல்கு³னஸ்யாமலே பக்ஷே த்³வாத³ஶாஹம்ʼ பயோவ்ரத꞉ .
அர்சயேத³ரவிந்தா³க்ஷம்ʼ ப⁴க்த்யா பரமயான்வித꞉ .. 25..

ஸினீவால்யாம்ʼ ம்ருʼதா³(ஆ)லிப்ய ஸ்னாயாத்க்ரோட³விதீ³ர்ணயா .
யதி³ லப்⁴யேத வை ஸ்ரோதஸ்யேதம்ʼ மந்த்ரமுதீ³ரயேத் .. 26..

த்வம்ʼ தே³வ்யாதி³வராஹேண ரஸாயா꞉ ஸ்தா²னமிச்ச²தா .
உத்³த்⁴ருʼதாஸி நமஸ்துப்⁴யம்ʼ பாப்மானம்ʼ மே ப்ரணாஶய .. 27..

நிர்வர்திதாத்மநியமோ தே³வமர்சேத்ஸமாஹித꞉ .
அர்சாயாம்ʼ ஸ்த²ண்டி³லே ஸூர்யே ஜலே வஹ்னௌ கு³ராவபி .. 28..

நமஸ்துப்⁴யம்ʼ ப⁴க³வதே புருஷாய மஹீயஸே .
ஸர்வபூ⁴தநிவாஸாய வாஸுதே³வாய ஸாக்ஷிணே .. 29..

நமோ(அ)வ்யக்தாய ஸூக்ஷ்மாய ப்ரதா⁴னபுருஷாய ச .
சதுர்விம்ʼஶத்³கு³ணஜ்ஞாய கு³ணஸங்க்²யானஹேதவே .. 30..

நமோ த்³விஶீர்ஷ்ணே த்ரிபதே³ சது꞉ஶ்ருʼங்கா³ய தந்தவே .
ஸப்தஹஸ்தாய யஜ்ஞாய த்ரயீவித்³யாத்மனே நம꞉ .. 31..

நம꞉ ஶிவாய ருத்³ராய நம꞉ ஶக்தித⁴ராய ச .
ஸர்வவித்³யாதி⁴பதயே பூ⁴தானாம்ʼ பதயே நம꞉ .. 32..

நமோ ஹிரண்யக³ர்பா⁴ய ப்ராணாய ஜக³தா³த்மனே .
யோகை³ஶ்வர்யஶரீராய நமஸ்தே யோக³ஹேதவே .. 33..

நமஸ்த ஆதி³தே³வாய ஸாக்ஷிபூ⁴தாய தே நம꞉ .
நாராயணாய ருʼஷயே நராய ஹரயே நம꞉ .. 34..

நமோ மரகதஶ்யாமவபுஷே(அ)தி⁴க³தஶ்ரியே .
கேஶவாய நமஸ்துப்⁴யம்ʼ நமஸ்தே பீதவாஸஸே .. 35..

த்வம்ʼ ஸர்வவரத³꞉ பும்ʼஸாம்ʼ வரேண்ய வரத³ர்ஷப⁴ .
அதஸ்தே ஶ்ரேயஸே தீ⁴ரா꞉ பாத³ரேணுமுபாஸதே .. 36..

அன்வவர்தந்த யம்ʼ தே³வா꞉ ஶ்ரீஶ்ச தத்பாத³பத்³மயோ꞉ .
ஸ்ப்ருʼஹயந்த இவாமோத³ம்ʼ ப⁴க³வான் மே ப்ரஸீத³தாம் .. 37..

ஏதைர்மந்த்ரைர்ஹ்ருʼஷீகேஶமாவாஹனபுரஸ்க்ருʼதம் .
அர்சயேச்ச்²ரத்³த⁴யா யுக்த꞉ பாத்³யோபஸ்பர்ஶநாதி³பி⁴꞉ .. 38..

அர்சித்வா க³ந்த⁴மால்யாத்³யை꞉ பயஸா ஸ்னபயேத்³விபு⁴ம் .
வஸ்த்ரோபவீதாப⁴ரணபாத்³யோபஸ்பர்ஶனைஸ்தத꞉ .
க³ந்த⁴தூ⁴பாதி³பி⁴ஶ்சார்சேத்³த்³வாத³ஶாக்ஷரவித்³யயா .. 39..

ஶ்ருʼதம்ʼ பயஸி நைவேத்³யம்ʼ ஶால்யன்னம்ʼ விப⁴வே ஸதி .
ஸஸர்பி꞉ ஸகு³ட³ம்ʼ த³த்த்வா ஜுஹுயான்மூலவித்³யயா .. 40..

நிவேதி³தம்ʼ தத்³ப⁴க்தாய த³த்³யாத்³பு⁴ஞ்ஜீத வா ஸ்வயம் .
த³த்த்வா(ஆ)சமனமர்சித்வா தாம்பூ³லம்ʼ ச நிவேத³யேத் .. 41..

ஜபேத³ஷ்டோத்தரஶதம்ʼ ஸ்துவீத ஸ்துதிபி⁴꞉ ப்ரபு⁴ம் .
க்ருʼத்வா ப்ரத³க்ஷிணம்ʼ பூ⁴மௌ ப்ரணமேத்³த³ண்ட³வன்முதா³ .. 42..

க்ருʼத்வா ஶிரஸி தச்சே²ஷாம்ʼ தே³வமுத்³வாஸயேத்தத꞉ .
த்³வ்யவரான் போ⁴ஜயேத்³விப்ரான் பாயஸேன யதோ²சிதம் .. 43..

பு⁴ஞ்ஜீத தைரனுஜ்ஞாத꞉ ஶேஷம்ʼ ஸேஷ்ட꞉ ஸபா⁴ஜிதை꞉ .
ப்³ரஹ்மசார்யத² தத்³ராத்ர்யாம்ʼ ஶ்வோபூ⁴தே ப்ரத²மே(அ)ஹனி .. 44..

ஸ்னாத꞉ ஶுசிர்யதோ²க்தேன விதி⁴னா ஸுஸமாஹித꞉ .
பயஸா ஸ்னாபயித்வார்சேத்³யாவத்³வ்ரதஸமாபனம் .. 45..

பயோப⁴க்ஷோ வ்ரதமித³ம்ʼ சரேத்³விஷ்ண்வர்சநாத்³ருʼத꞉ .
பூர்வவஜ்ஜுஹுயாத³க்³னிம்ʼ ப்³ராஹ்மணாம்ʼஶ்சாபி போ⁴ஜயேத் .. 46..

ஏவம்ʼ த்வஹரஹ꞉ குர்யாத்³த்³வாத³ஶாஹம்ʼ பயோவ்ரத꞉ .
ஹரேராராத⁴னம்ʼ ஹோமமர்ஹணம்ʼ த்³விஜதர்பணம் .. 47..

ப்ரதிபத்³தி³னமாரப்⁴ய யாவச்சு²க்லத்ரயோத³ஶீ .
ப்³ரஹ்மசர்யமத⁴꞉ஸ்வப்னம்ʼ ஸ்னானம்ʼ த்ரிஷவணம்ʼ சரேத் .. 48..

வர்ஜயேத³ஸதா³லாபம்ʼ போ⁴கா³னுச்சாவசாம்ʼஸ்ததா² .
அஹிம்ʼஸ்ர꞉ ஸர்வபூ⁴தானாம்ʼ வாஸுதே³வபராயண꞉ .. 49..

த்ரயோத³ஶ்யாமதோ² விஷ்ணோ꞉ ஸ்னபனம்ʼ பஞ்சகைர்விபோ⁴꞉ .
காரயேச்சா²ஸ்த்ரத்³ருʼஷ்டேன விதி⁴னா விதி⁴கோவிதை³꞉ .. 50..

பூஜாம்ʼ ச மஹதீம்ʼ குர்யாத்³வித்தஶாட்²யவிவர்ஜித꞉ .
சரும்ʼ நிரூப்ய பயஸி ஶிபிவிஷ்டாய விஷ்ணவே .. 51..

ஶ்ருʼதேன தேன புருஷம்ʼ யஜேத ஸுஸமாஹித꞉ .
நைவேத்³யம்ʼ சாதிகு³ணவத்³த³த்³யாத்புருஷதுஷ்டித³ம் .. 52..

ஆசார்யம்ʼ ஜ்ஞானஸம்பன்னம்ʼ வஸ்த்ராப⁴ரணதே⁴னுபி⁴꞉ .
தோஷயேத்³ருʼத்விஜஶ்சைவ தத்³வித்³த்⁴யாராத⁴னம்ʼ ஹரே꞉ .. 53..

போ⁴ஜயேத்தான் கு³ணவதா ஸத³ன்னேன ஶுசிஸ்மிதே .
அன்யாம்ʼஶ்ச ப்³ராஹ்மணான் ஶக்த்யா யே ச தத்ர ஸமாக³தா꞉ .. 54..

த³க்ஷிணாம்ʼ கு³ரவே த³த்³யாத்³ருʼத்விக்³ப்⁴யஶ்ச யதா²ர்ஹத꞉ .
அந்நாத்³யேநாஶ்வபாகாம்ʼஶ்ச ப்ரீணயேத்ஸமுபாக³தான் .. 55..

பு⁴க்தவத்ஸு ச ஸர்வேஷு தீ³னாந்த⁴க்ருʼபணேஷு ச .
விஷ்ணோஸ்தத்ப்ரீணனம்ʼ வித்³வான் பு⁴ஞ்ஜீத ஸஹ ப³ந்து⁴பி⁴꞉ .. 56..

ந்ருʼத்யவாதி³த்ரகீ³தைஶ்ச ஸ்துதிபி⁴꞉ ஸ்வஸ்திவாசகை꞉ .
காரயேத்தத்கதா²பி⁴ஶ்ச பூஜாம்ʼ ப⁴க³வதோ(அ)ன்வஹம் .. 57..

ஏதத்பயோவ்ரதம்ʼ நாம புருஷாராத⁴னம்ʼ பரம் .
பிதாமஹேநாபி⁴ஹிதம்ʼ மயா தே ஸமுதா³ஹ்ருʼதம் .. 58..

த்வம்ʼ சானேன மஹாபா⁴கே³ ஸம்யக் சீர்ணேன கேஶவம் .
ஆத்மனா ஶுத்³த⁴பா⁴வேன நியதாத்மா ப⁴ஜாவ்யயம் .. 59..

அயம்ʼ வை ஸர்வயஜ்ஞாக்²ய꞉ ஸர்வவ்ரதமிதி ஸ்ம்ருʼதம் .
தப꞉ஸாரமித³ம்ʼ ப⁴த்³ரே தா³னம்ʼ சேஶ்வரதர்பணம் .. 60..

த ஏவ நியமா꞉ ஸாக்ஷாத்த ஏவ ச யமோத்தமா꞉ .
தபோ தா³னம்ʼ வ்ரதம்ʼ யஜ்ஞோ யேன துஷ்யத்யதோ⁴க்ஷஜ꞉ .. 61..

தஸ்மாதே³தத்³வ்ரதம்ʼ ப⁴த்³ரே ப்ரயதா ஶ்ரத்³த⁴யா சர .
ப⁴க³வான் பரிதுஷ்டஸ்தே வராநாஶு விதா⁴ஸ்யதி .. 62..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ஹிதாயா-
மஷ்டமஸ்கந்தே⁴ அதி³திபயோவ்ரதகத²னம்ʼ நாம ஷோட³ஶோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 16..

——————————————————

ஸ்ரீமத் பாகவதம் – ஸ்கந்தம் 8-அத்தியாயம்- 17-ஸ்ரீ பர ப்ரஹ்மமே திருவவதரிக்க ஒப்புக் கொள்ளுதல்-

அத்தியாயம் 16/17

அசுரர்களால் தேவலோகம் அபகரிக்கப்பட்டு தேவர்கள் துயருற்றபோது, அவர்களின் தாயாகிய அதிதி பரிதவித்தாள். அப்போது ஒரு சமயம் நீண்ட கால சமாதியில் இருந்த கச்யபர் அங்கு வந்தார். அவள் அவரிடம் தன் துக்கத்திற்குக் காரணம் என்னவென்று கூறி எவ்வாறு தேவர்கள் இழந்த ராஜ்ஜியத்தைத் திரும்பப் பெரும் உபாயத்தைக் கூறுமாறு வேண்டினாள். கச்யபர் அவளிடம் பயோ வ்ரதத்தை அனுஷ்டித்து ஹரியைப் பூஜிக்குமாறு கூறினார்.

பயோ வ்ரதம் என்பது பங்குனி மாதம் சுக்லபக்ஷத்தில் பன்னிரண்டு நாட்கள் அனுசரிக்க வேண்டியதாகும். பகவானை பாலால் அபிஷேகம் செய்து ஆராதிக்க வேண்டும். இந்த வ்ரதத்தை அனுஷ்டிக்கும்போது பால் மட்டுமே உணவாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். சுக்லபக்ஷ பிரதமையில் தொடங்கி த்ரயோதசி வரை இந்த வ்ரதத்தை அனுஷ்டித்த பிறகு குருவுக்கும் ரித்விக்குகளுக்கும் தக்ஷிணை கொடுத்து எல்லா குலத்தவருக்கும் பாகுபாடின்றி உணவளிக்க வேண்டும். அதற்குப்பிறகே பந்துக்களுடன் உணவருந்த வேண்டும்.

அவ்வாறே அதிதியும் அந்த பயோவ்ரதத்தை நியமத்துடன் அனுஷ்டித்தாள். அதன் பின் பகவான் சங்கு சக்கரத்துடனும் கதையுடனும் பீதாம்பரம் அணிந்து அவள் முன் காட்சி அளித்தார். அவளுடைய வ்ரதத்தால் ப்ரீதியடைந்து தன்னுடைய அம்சமாக அவளிடம் காச்யபர் மூலம் தோன்றி தேவர்களைக் காப்பதாகக் கூறி இந்த ரகசியத்தை ஒருவருக்கும் கூறாமல் பாதுகாக்க வேண்டும் என்று கூறி மறைந்தார்.

அடுத்து வாமனாவதாரம் வர்ணிக்கப்படுகிறது.

—————-

ஶ்ரீஶுக உவாச
இத்யுக்தா ஸாதி³தீ ராஜன் ஸ்வப⁴ர்த்ரா கஶ்யபேன வை .
அன்வதிஷ்ட²த்³வ்ரதமித³ம்ʼ த்³வாத³ஶாஹமதந்த்³ரிதா .. 1..

சிந்தயந்த்யேகயா பு³த்³த்⁴யா மஹாபுருஷமீஶ்வரம் .
ப்ரக்³ருʼஹ்யேந்த்³ரியது³ஷ்டாஶ்வான் மனஸா பு³த்³தி⁴ஸாரதி²꞉ .. 2..

மனஶ்சைகாக்³ரயா பு³த்³த்⁴யா ப⁴க³வத்யகி²லாத்மனி .
வாஸுதே³வே ஸமாதா⁴ய சசார ஹ பயோவ்ரதம் .. 3..

தஸ்யா꞉ ப்ராது³ரபூ⁴த்தாத ப⁴க³வாநாதி³புருஷ꞉ .
பீதவாஸாஶ்சதுர்பா³ஹு꞉ ஶங்க²சக்ரக³தா³த⁴ர꞉ .. 4..

தம்ʼ நேத்ரகோ³சரம்ʼ வீக்ஷ்ய ஸஹஸோத்தா²ய ஸாத³ரம் .
நநாம பு⁴வி காயேன த³ண்ட³வத்ப்ரீதிவிஹ்வலா .. 5..

ஸோத்தா²ய ப³த்³தா⁴ஞ்ஜலிரீடி³தும்ʼ ஸ்தி²தா
நோத்ஸேஹ ஆனந்த³ஜலாகுலேக்ஷணா .
ப³பூ⁴வ தூஷ்ணீம்ʼ புலகாகுலாக்ருʼதி-
ஸ்தத்³த³ர்ஶனாத்யுத்ஸவகா³த்ரவேபது²꞉ .. 6..

ப்ரீத்யா ஶனைர்க³த்³க³த³யா கி³ரா ஹரிம்ʼ
துஷ்டாவ ஸா தே³வ்யதி³தி꞉ குரூத்³வஹ .
உத்³வீக்ஷதீ ஸா பிப³தீவ சக்ஷுஷா
ரமாபதிம்ʼ யஜ்ஞபதிம்ʼ ஜக³த்பதிம் .. 7..

அதி³திருவாச
யஜ்ஞேஶ யஜ்ஞபுருஷாச்யுத தீர்த²பாத³
தீர்த²ஶ்ரவ꞉ ஶ்ரவணமங்க³லநாமதே⁴ய .
ஆபன்னலோகவ்ருʼஜினோபஶமோத³யாத்³ய
ஶம்ʼ ந꞉ க்ருʼதீ⁴ஶ ப⁴க³வன்னஸி தீ³னநாத²꞉ .. 8..

விஶ்வாய விஶ்வப⁴வனஸ்தி²திஸம்ʼயமாய
ஸ்வைரம்ʼ க்³ருʼஹீதபுருஶக்திகு³ணாய பூ⁴ம்னே .
ஸ்வஸ்தா²ய ஶஶ்வது³பப்³ருʼம்ʼஹிதபூர்ணபோ³த⁴-
வ்யாபாதி³தாத்மதமஸே ஹரயே நமஸ்தே .. 9..

ஆயு꞉ பரம்ʼ வபுரபீ⁴ஷ்டமதுல்யலக்ஷ்மீ-
ர்த்³யோர்பூ⁴ரஸா꞉ ஸகலயோக³கு³ணாஸ்த்ரிவர்க³꞉ .
ஜ்ஞானம்ʼ ச கேவலமனந்த ப⁴வந்தி துஷ்டாத்த்வத்தோ
ந்ருʼணாம்ʼ கிமு ஸபத்னஜயாதி³ராஶீ꞉ .. 10..

ஶ்ரீஶுக உவாச
அதி³த்யைவம்ʼ ஸ்துதோ ராஜன் ப⁴க³வான் புஷ்கரேக்ஷண꞉ .
க்ஷேத்ரஜ்ஞ꞉ ஸர்வபூ⁴தாநாமிதி ஹோவாச பா⁴ரத .. 11..

ஶ்ரீப⁴க³வானுவாச
தே³வமாதர்ப⁴வத்யா மே விஜ்ஞாதம்ʼ சிரகாங்க்ஷிதம் .
யத்ஸபத்னைர்ஹ்ருʼதஶ்ரீணாம்ʼ ச்யாவிதானாம்ʼ ஸ்வதா⁴மத꞉ .. 12..

தான் விநிர்ஜித்ய ஸமரே து³ர்மதா³னஸுரர்ஷபா⁴ன் .
ப்ரதிலப்³த⁴ஜயஶ்ரீபி⁴꞉ புத்ரைரிச்ச²ஸ்யுபாஸிதும் .. 13..

இந்த்³ரஜ்யேஷ்டை²꞉ ஸ்வதனயைர்ஹதானாம்ʼ யுதி⁴ வித்³விஷாம் .
ஸ்த்ரியோ ருத³ந்தீராஸாத்³ய த்³ரஷ்டுமிச்ச²ஸி து³꞉கி²தா꞉ .. 14..

ஆத்மஜான் ஸுஸம்ருʼத்³தா⁴ம்ʼஸ்த்வம்ʼ ப்ரத்யாஹ்ருʼதயஶ꞉ஶ்ரிய꞉ .
நாகப்ருʼஷ்ட²மதி⁴ஷ்டா²ய க்ரீட³தோ த்³ரஷ்டுமிச்ச²ஸி .. 15..

ப்ராயோ(அ)து⁴னா தே(அ)ஸுரயூத²நாதா²
அபாரணீயா இதி தே³வி மே மதி꞉ .
யத்தே(அ)னுகூலேஶ்வரவிப்ரகு³ப்தா
ந விக்ரமஸ்தத்ர ஸுக²ம்ʼ த³தா³தி .. 16..

அதா²ப்யுபாயோ மம தே³வி சிந்த்ய꞉
ஸந்தோஷிதஸ்ய வ்ரதசர்யயா தே .
மமார்சனம்ʼ நார்ஹதி க³ந்துமன்யதா²
ஶ்ரத்³தா⁴னுரூபம்ʼ ப²லஹேதுகத்வாத் .. 17..

த்வயார்சிதஶ்சாஹமபத்யகு³ப்தயே
பயோவ்ரதேனானுகு³ணம்ʼ ஸமீடி³த꞉ .
ஸ்வாம்ʼஶேன புத்ரத்வமுபேத்ய தே ஸுதான்
கோ³ப்தாஸ்மி மாரீசதபஸ்யதி⁴ஷ்டி²த꞉ .. 18..

உபதா⁴வ பதிம்ʼ ப⁴த்³ரே ப்ரஜாபதிமகல்மஷம் .
மாம்ʼ ச பா⁴வயதீ பத்யாவேவம்ʼ ரூபமவஸ்தி²தம் .. 19..

நைதத்பரஸ்மா ஆக்²யேயம்ʼ ப்ருʼஷ்டயாபி கத²ஞ்சன .
ஸர்வம்ʼ ஸம்பத்³யதே தே³வி தே³வகு³ஹ்யம்ʼ ஸுஸம்ʼவ்ருʼதம் .. 20..

ஶ்ரீஶுக உவாச
ஏதாவது³க்த்வா ப⁴க³வாம்ʼஸ்தத்ரைவாந்தரதீ⁴யத .
அதி³திர்து³ர்லப⁴ம்ʼ லப்³த்⁴வா ஹரேர்ஜன்மாத்மனி ப்ரபோ⁴꞉ .. 21..

உபாதா⁴வத்பதிம்ʼ ப⁴க்த்யா பரயா க்ருʼதக்ருʼத்யவத் .
ஸ வை ஸமாதி⁴யோகே³ன கஶ்யபஸ்தத³பு³த்⁴யத .. 22..

ப்ரவிஷ்டமாத்மனி ஹரேரம்ʼஶம்ʼ ஹ்யவிததே²க்ஷண꞉ .
ஸோ(அ)தி³த்யாம்ʼ வீர்யமாத⁴த்த தபஸா சிரஸம்ப்⁴ருʼதம் .
ஸமாஹிதமனா ராஜன் தா³ருண்யக்³னிம்ʼ யதா²னில꞉ .. 23..

அதி³தேர்தி⁴ஷ்டி²தம்ʼ க³ர்ப⁴ம்ʼ ப⁴க³வந்தம்ʼ ஸனாதனம் .
ஹிரண்யக³ர்போ⁴ விஜ்ஞாய ஸமீடே³ கு³ஹ்யநாமபி⁴꞉ .. 24..

ப்³ரஹ்மோவாச
ஜயோருகா³ய ப⁴க³வன்னுருக்ரம நமோஸ்து தே .
நமோ ப்³ரஹ்மண்யதே³வாய த்ரிகு³ணாய நமோ நம꞉ .. 25..

நமஸ்தே ப்ருʼஶ்னிக³ர்பா⁴ய வேத³க³ர்பா⁴ய வேத⁴ஸே .
த்ரிநாபா⁴ய த்ரிப்ருʼஷ்டா²ய ஶிபிவிஷ்டாய விஷ்ணவே .. 26..

த்வமாதி³ரந்தோ பு⁴வனஸ்ய மத்⁴ய-
மனந்தஶக்திம்ʼ புருஷம்ʼ யமாஹு꞉ .
காலோ ப⁴வானாக்ஷிபதீஶ விஶ்வம்ʼ
ஸ்ரோதோ யதா²ந்த꞉ பதிதம்ʼ க³பீ⁴ரம் .. 27..

த்வம்ʼ வை ப்ரஜானாம்ʼ ஸ்தி²ரஜங்க³மானாம்ʼ
ப்ரஜாபதீநாமஸி ஸம்ப⁴விஷ்ணு꞉ .
தி³வௌகஸாம்ʼ தே³வ தி³வஶ்ச்யுதானாம்ʼ
பராயணம்ʼ நௌரிவ மஜ்ஜதோ(அ)ப்ஸு .. 28..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ஹிதாயா-
மஷ்டமஸ்கந்தே⁴ வாமனப்ராது³ர்பா⁴வே ஸப்தத³ஶோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 17..

———————————————————

ஸ்ரீமத்பாகவதம் – ஸ்கந்தம் 8-அத்தியாயம் – 18-ஸ்ரீ வாமன மூர்த்தி திருவவதாரம்-

ஶ்ரீஶுக உவாச
இத்த²ம்ʼ விரிஞ்சஸ்துதகர்மவீர்ய꞉
ப்ராது³ர்ப³பூ⁴வாம்ருʼதபூ⁴ரதி³த்யாம் .
சதுர்பு⁴ஜ꞉ ஶங்க²க³தா³ப்³ஜசக்ர꞉
பிஶங்க³வாஸா நலினாயதேக்ஷண꞉ .. 1..

ஸர்வத்ர கோ³விந்த³நாமஸங்கீர்தனம்ʼ கோ³விந்த³ கோ³விந்த³ .
ஶ்யாமாவதா³தோ ஜ²ஷராஜகுண்ட³ல-
த்விஷோல்லஸச்ச்²ரீவத³னாம்பு³ஜ꞉ புமான் .
ஶ்ரீவத்ஸவக்ஷா ப³லயாங்க³தோ³ல்லஸ-
த்கிரீடகாஞ்சீகு³ணசாருநூபுர꞉ .. 2..

மது⁴வ்ரதவ்ராதவிகு⁴ஷ்டயா ஸ்வயா
விராஜித꞉ ஶ்ரீவனமாலயா ஹரி꞉ .
ப்ரஜாபதேர்வேஶ்மதம꞉ ஸ்வரோசிஷா
விநாஶயன் கண்ட²நிவிஷ்டகௌஸ்துப⁴꞉ .. 3..

தி³ஶ꞉ ப்ரஸேது³꞉ ஸலிலாஶயாஸ்ததா³
ப்ரஜா꞉ ப்ரஹ்ருʼஷ்டா ருʼதவோ கு³ணான்விதா꞉ .
த்³யௌரந்தரிக்ஷம்ʼ க்ஷிதிரக்³நிஜிஹ்வா
கா³வோ த்³விஜா꞉ ஸஞ்ஜஹ்ருʼஷுர்னகா³ஶ்ச .. 4..

ஶ்ரோணாயாம்ʼ ஶ்ரவணத்³வாத³ஶ்யாம்ʼ முஹூர்தே(அ)பி⁴ஜிதி ப்ரபு⁴꞉ .
ஸர்வே நக்ஷத்ரதாராத்³யாஶ்சக்ருஸ்தஜ்ஜன்ம த³க்ஷிணம் .. 5..

த்³வாத³ஶ்யாம்ʼ ஸவிதாதிஷ்ட²ன்மத்⁴யந்தி³னக³தோ ந்ருʼப .
விஜயா நாம ஸா ப்ரோக்தா யஸ்யாம்ʼ ஜன்ம விது³ர்ஹரே꞉ .. 6..

ஶங்க²து³ந்து³ப⁴யோ நேது³ர்ம்ருʼத³ங்க³பணவானகா꞉ .
சித்ரவாதி³த்ரதூர்யாணாம்ʼ நிர்கோ⁴ஷஸ்துமுலோ(அ)ப⁴வத் .. 7..

ப்ரீதாஶ்சாப்ஸரஸோ(அ)ந்ருʼத்யன் க³ந்த⁴ர்வப்ரவரா ஜகு³꞉ .
துஷ்டுவுர்முனயோ தே³வா மனவ꞉ பிதரோ(அ)க்³னய꞉ .. 8..

ஸித்³த⁴வித்³யாத⁴ரக³ணா꞉ ஸகிம்புருஷகின்னரா꞉ .
சாரணா யக்ஷரக்ஷாம்ʼஸி ஸுபர்ணா பு⁴ஜகோ³த்தமா꞉ .. 9..

கா³யந்தோ(அ)திப்ரஶம்ʼஸந்தோ ந்ருʼத்யந்தோ விபு³தா⁴னுகா³꞉ .
அதி³த்யா ஆஶ்ரமபத³ம்ʼ குஸுமை꞉ ஸமவாகிரன் .. 10..

த்³ருʼஷ்ட்வாதி³திஸ்தம்ʼ நிஜக³ர்ப⁴ஸம்ப⁴வம்ʼ
பரம்ʼ புமாம்ʼஸம்ʼ முத³மாப விஸ்மிதா .
க்³ருʼஹீததே³ஹம்ʼ நிஜயோக³மாயயா
ப்ரஜாபதிஶ்சாஹ ஜயேதி விஸ்மித꞉ .. 11..

யத்தத்³வபுர்பா⁴தி விபூ⁴ஷணாயுதை⁴-
ரவ்யக்தசித்³வ்யக்தமதா⁴ரயத்³த⁴ரி꞉ .
ப³பூ⁴வ தேனைவ ஸ வாமனோ வடு꞉
ஸம்பஶ்யதோர்தி³வ்யக³திர்யதா² நட꞉ .. 12..

தம்ʼ வடும்ʼ வாமனம்ʼ த்³ருʼஷ்ட்வா மோத³மானா மஹர்ஷய꞉ .
கர்மாணி காரயாமாஸு꞉ புரஸ்க்ருʼத்ய ப்ரஜாபதிம் .. 13..

தஸ்யோபனீயமானஸ்ய ஸாவித்ரீம்ʼ ஸவிதாப்³ரவீத் .
ப்³ருʼஹஸ்பதிர்ப்³ரஹ்மஸூத்ரம்ʼ மேக²லாம்ʼ கஶ்யபோ(அ)த³தா³த் .. 14..

த³தௌ³ க்ருʼஷ்ணாஜினம்ʼ பூ⁴மிர்த³ண்ட³ம்ʼ ஸோமோ வனஸ்பதி꞉ .
கௌபீனாச்சா²த³னம்ʼ மாதா த்³யௌஶ்ச²த்ரம்ʼ ஜக³த꞉ பதே꞉ .. 15..

கமண்ட³லும்ʼ வேத³க³ர்ப⁴꞉ குஶான் ஸப்தர்ஷயோ த³து³꞉ .
அக்ஷமாலாம்ʼ மஹாராஜ ஸரஸ்வத்யவ்யயாத்மன꞉ .. 16..

தஸ்மா இத்யுபனீதாய யக்ஷராட் பாத்ரிகாமதா³த் .
பி⁴க்ஷாம்ʼ ப⁴க³வதீ ஸாக்ஷாது³மாதா³த³ம்பி³கா ஸதீ .. 17..

ஸ ப்³ரஹ்மவர்சஸேனைவம்ʼ ஸபா⁴ம்ʼ ஸம்பா⁴விதோ வடு꞉ .
ப்³ரஹ்மர்ஷிக³ணஸஞ்ஜுஷ்டாமத்யரோசத மாரிஷ꞉ .. 18..

ஸமித்³த⁴மாஹிதம்ʼ வஹ்னிம்ʼ க்ருʼத்வா பரிஸமூஹனம் .
பரிஸ்தீர்ய ஸமப்⁴யர்ச்ய ஸமித்³பி⁴ரஜுஹோத்³த்³விஜ꞉ .. 19..

ஶ்ருத்வாஶ்வமேதை⁴ர்யஜமானமூர்ஜிதம்ʼ
ப³லிம்ʼ ப்⁴ருʼகூ³ணாமுபகல்பிதைஸ்தத꞉ .
ஜகா³ம தத்ராகி²லஸாரஸம்ப்⁴ருʼதோ
பா⁴ரேண கா³ம்ʼ ஸன்னமயன் பதே³ பதே³ .. 20..

தம்ʼ நர்மதா³யாஸ்தட உத்தரே ப³லேர்ய
ருʼத்விஜஸ்தே ப்⁴ருʼகு³கச்ச²ஸஞ்ஜ்ஞகே .
ப்ரவர்தயந்தோ ப்⁴ருʼக³வ꞉ க்ரதூத்தமம்ʼ
வ்யசக்ஷதாராது³தி³தம்ʼ யதா² ரவிம் .. 21..

த ருʼத்விஜோ யஜமான꞉ ஸத³ஸ்யா
ஹதத்விஷோ வாமனதேஜஸா ந்ருʼப .
ஸூர்ய꞉ கிலாயாத்யுத வா விபா⁴வஸு꞉
ஸனத்குமாரோ(அ)த² தி³த்³ருʼக்ஷயா க்ரதோ꞉ .. 22..

இத்த²ம்ʼ ஸஶிஷ்யேஷு ப்⁴ருʼகு³ஷ்வனேகதா⁴
விதர்க்யமாணோ ப⁴க³வான் ஸ வாமன꞉ .
ச²த்ரம்ʼ ஸத³ண்ட³ம்ʼ ஸஜலம்ʼ கமண்ட³லும்ʼ
விவேஶ பி³ப்⁴ரத்³த⁴யமேத⁴வாடம் .. 23..

மௌஞ்ஜ்யா மேக²லயா வீதமுபவீதாஜினோத்தரம் .
ஜடிலம்ʼ வாமனம்ʼ விப்ரம்ʼ மாயாமாணவகம்ʼ ஹரிம் .. 24..

ப்ரவிஷ்டம்ʼ வீக்ஷ்ய ப்⁴ருʼக³வ꞉ ஸஶிஷ்யாஸ்தே ஸஹாக்³னிபி⁴꞉ .
ப்ரத்யக்³ருʼஹ்ணன் ஸமுத்தா²ய ஸங்க்ஷிப்தாஸ்தஸ்ய தேஜஸா .. 25..

யஜமான꞉ ப்ரமுதி³தோ த³ர்ஶனீயம்ʼ மனோரமம் .
ரூபானுரூபாவயவம்ʼ தஸ்மா ஆஸனமாஹரத் .. 26..

ஸ்வாக³தேநாபி⁴னந்த்³யாத² பாதௌ³ ப⁴க³வதோ ப³லி꞉ .
அவநிஜ்யார்சயாமாஸ முக்தஸங்க³மனோரமம் .. 27..

தத்பாத³ஶௌசம்ʼ ஜனகல்மஷாபஹம்ʼ
ஸ த⁴ர்மவின்மூர்த்⁴ன்யத³தா⁴த்ஸுமங்க³லம் .
யத்³தே³வதே³வோ கி³ரிஶஶ்சந்த்³ரமௌலிர்த³தா⁴ர
மூர்த்⁴னா பரயா ச ப⁴க்த்யா .. 28..

ப³லிருவாச
ஸ்வாக³தம்ʼ தே நமஸ்துப்⁴யம்ʼ ப்³ரஹ்மன் கிம்ʼ கரவாம தே .
ப்³ரஹ்மர்ஷீணாம்ʼ தப꞉ ஸாக்ஷான்மன்யே த்வா(ஆ)ர்ய வபுர்த⁴ரம் .. 29..

அத்³ய ந꞉ பிதரஸ்த்ருʼப்தா அத்³ய ந꞉ பாவிதம்ʼ குலம் .
அத்³ய ஸ்விஷ்ட꞉ க்ரதுரயம்ʼ யத்³ப⁴வாநாக³தோ க்³ருʼஹான் .. 30..

அத்³யாக்³னயோ மே ஸுஹுதா யதா²விதி⁴
த்³விஜாத்மஜ த்வச்சரணாவனேஜனை꞉ .
ஹதாம்ʼஹஸோ வார்பி⁴ரியம்ʼ ச பூ⁴ரஹோ
ததா² புனீதா தனுபி⁴꞉ பதை³ஸ்தவ .. 31..

யத்³யத்³வடோ வாஞ்ச²ஸி தத்ப்ரதீச்ச² மே
த்வாமர்தி²னம்ʼ விப்ரஸுதானுதர்கயே .
கா³ம்ʼ காஞ்சனம்ʼ கு³ணவத்³தா⁴ம ம்ருʼஷ்டம்ʼ
ததா²ன்னபேயமுத வா விப்ரகன்யாம் .
க்³ராமான் ஸம்ருʼத்³தா⁴ம்ʼஸ்துரகா³ன் க³ஜான் வா
ரதா²ம்ʼஸ்ததா²ர்ஹத்தம ஸம்ப்ரதீச்ச² .. 32..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ஹிதாயா-
மஷ்டமஸ்கந்தே⁴ வாமனப்ராது³ர்பா⁴வே ப³லிவாமனஸம்ʼவாதே³ அஷ்டாத³ஶோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 18..

————————————-

ஸ்ரீ பகவானுடைய அவதார காலம் நெருங்கியபோது திசைகள் நிர்மலமாயின. நீர்நிலைகள் தெளிந்தன.
மக்கள் மகிழ்ச்சியுற்றனர். வானோரும் வேதியரும் மகிழ்வுற்றனர்.

ஸ்ரீ வாமனர் ஆவணி மாதம் சுக்லபக்ஷம் ஸ்ரவண நஷத்திரத்துடன் கூடிய த்வாதசியில் அபிஜித் முஹுர்த்தத்தில் அவதரித்தார்.
நான்கு புஜங்களுடனும் சங்கு சக்கரம் பீதாம்பரம் இவைகளுடனும் தாமரை போன்ற கண்களுடனும் தோன்றினார்.
கச்யபரும் அதிதியும் ஆச்சரியத்துடன் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போதே அவர் அற்புத நடிகனைப் போல் உருமாறி குட்டை பிரம்மச்சாரியாக ஆனார்.

ரிஷிகள் அவருக்கு ஜாதகர்மம் நாமகரணம் இவைகளைச் செய்தனர். சூரியனே காயத்ரி மந்திரத்தை உபதேசித்தான்.
உபவீதத்தை ப்ரஹஸ்பதி கொடுக்க கச்யபர் மேகலையைக் கொடுத்தார்.

பூதேவி மான் தோல் கொடுத்தாள்.மரங்களுக்குப் பதியாகிய சந்திரன் தண்டத்தைக் கொடுத்தான்.
உலக நாயகரான வாமனருக்கு கௌபீனமும் வஸ்திரமும் தாயான அதிதியால் கொடுக்கப்பட்டன. ஆகாசத்தின் அதிதேவதை குடை கொடுத்தது.

பிரம்மா கமண்டலுவையும் சப்த ரிஷிகள் தர்ப்பைகளையும் கொடுத்தனர். அழிவற்ற வடிவினராகிய அவருக்கு சரஸ்வதி
அக்ஷமாலையைக் கொடுக்க குபேரன் பிக்ஷாபாத்திரத்தை அளித்தான்.

அன்ன பூரணியான பார்வதி தேவி வாமனருக்கு பிக்ஷை அளித்தாள். இவ்விதம் போற்றப் பெற்ற வாமனர் பிரம்ம ரிஷிகள்
நிறைந்த அந்த சபையை தனது பிரம்ம தேஜஸால் பிரகாசிக்கச் செய்தார்

பிறகு வாமனர் அக்னியை பிரதிஷ்டை செய்து ஹோமம் செய்தபிறகு மகாபலியின் யாகசாலையை நோக்கிப் புறப்பட்டார்.
நர்மதையின் வடக்குக் கரையில் அமைந்த அந்த யாகசாலையில் உள்ள ரித்விக்குகள் சூரியனைப்போல் பிரகாசித்த வாமனரைக் கண்ணுற்றனர்.

அவருடைய தேஜஸ்ஸால் கவரப்பட்டு அவர்கள் எல்லோரும் எழுந்து நின்று எதிர்கொண்டு வரவேற்றனர்.
பலிச் சக்கரவர்த்தியும் அவருடைய உருவத்தால் கவரப்பட்டு மகிழ்ச்சி பொங்கியவனாய் அவருக்கு ஆசனம் அளித்து
அவருடைய திருவடிகளுக்கு நீராட்டி அவரை பூஜித்தான்.

பிறகு அவன் கூறினான்.
“பிரம்ம ஸ்வரூபியான தங்களுக்கு நமஸ்காரம். பூஜித்தற்குரியவரே எதையெல்லாம் விரும்புகிறீர்களோ அதையெல்லாம் கேட்டு
வாங்கிக் கொள்ளலாம். நீர் பிரம்மசாரியாதலால் பொருளில் நாட்டமுடையவராக நினைக்கிறேன்.

பசுவோ, பொன்னோ, பொருளோ விவாகத்திற்குரிய பெண்ணோ, குதிரைகளோ, யானைகளோ, தேர்களோ,
எதை வேண்டுமானாலும் பெற்றுக் கொள்ளலாம்.”

அவாப்த சமஸ்த காமனும், லக்ஷ்மீபதியுமான பகவானிடம் இவ்விதம் கூறினான்!

உண்மையில் நாமும் இவ்விதம் தான் செய்கிறோம். பகவானிடம் என் பிரார்ததனை நிறைவேறினால்
இதை செய்கிறேன் அதைசெய்கிறேன் என்று சொல்கிறோமே அதுவும் அகந்தைதான்.
எல்லாம அவனுடையதாக இருக்க நாம் எதை அவனுக்கு அளிப்பது?

——————————————————————————-

ஸ்ரீமத்பாகவதம் – ஸ்கந்தம் 8-அத்தியாயம் – 19-யஜ்ஜ வாடம் சென்று யாசித்தல்-

ஶ்ரீஶுக உவாச
இதி வைரோசனேர்வாக்யம்ʼ த⁴ர்மயுக்தம்ʼ ஸ ஸூந்ருʼதம் .
நிஶம்ய ப⁴க³வான் ப்ரீத꞉ ப்ரதினந்த்³யேத³மப்³ரவீத் .. 1..

ஶ்ரீப⁴க³வானுவாச
வசஸ்தவைதஜ்ஜனதே³வ ஸூந்ருʼதம்ʼ
குலோசிதம்ʼ த⁴ர்மயுதம்ʼ யஶஸ்கரம் .
யஸ்ய ப்ரமாணம்ʼ ப்⁴ருʼக³வ꞉ ஸாம்பராயே
பிதாமஹ꞉ குலவ்ருʼத்³த⁴꞉ ப்ரஶாந்த꞉ .. 2..

ந ஹ்யேதஸ்மின் குலே கஶ்சிந்நி꞉ஸத்த்வ꞉ க்ருʼபண꞉ புமான் .
ப்ரத்யாக்²யாதா ப்ரதிஶ்ருத்ய யோ வாதா³தா த்³விஜாதயே .. 3..

ந ஸந்தி தீர்தே² யுதி⁴ சார்தி²னார்தி²தா꞉
பராங்முகா² யே த்வமனஸ்வினோ ந்ருʼபா꞉ .
யுஷ்மத்குலே யத்³யஶஸாமலேன
ப்ரஹ்லாத³ உத்³பா⁴தி யதோ²டு³ப꞉ கே² .. 4..

யதோ ஜாதோ ஹிரண்யாக்ஷஶ்சரன்னேக இமாம்ʼ மஹீம் .
ப்ரதிவீரம்ʼ தி³க்³விஜயே நாவிந்த³த க³தா³யுத⁴꞉ .. 5..

யம்ʼ விநிர்ஜித்ய க்ருʼச்ச்²ரேண விஷ்ணு꞉ க்ஷ்மோத்³தா⁴ர ஆக³தம் .
நாத்மானம்ʼ ஜயினம்ʼ மேனே தத்³வீர்யம்ʼ பூ⁴ர்யனுஸ்மரன் .. 6..

நிஶம்ய தத்³வத⁴ம்ʼ ப்⁴ராதா ஹிரண்யகஶிபு꞉ புரா .
ஹந்தும்ʼ ப்⁴ராத்ருʼஹணம்ʼ க்ருத்³தோ⁴ ஜகா³ம நிலயம்ʼ ஹரே꞉ .. 7..

தமாயாந்தம்ʼ ஸமாலோக்ய ஶூலபாணிம்ʼ க்ருʼதாந்தவத் .
சிந்தயாமாஸ காலஜ்ஞோ விஷ்ணுர்மாயாவினாம்ʼ வர꞉ .. 8..

யதோ யதோ(அ)ஹம்ʼ தத்ராஸௌ ம்ருʼத்யு꞉ ப்ராணப்⁴ருʼதாமிவ .
அதோ(அ)ஹமஸ்ய ஹ்ருʼத³யம்ʼ ப்ரவேக்ஷ்யாமி பராக்³த்³ருʼஶ꞉ .. 9..

ஏவம்ʼ ஸ நிஶ்சித்ய ரிபோ꞉ ஶரீர-
மாதா⁴வதோ நிர்விவிஶே(அ)ஸுரேந்த்³ர .
ஶ்வாஸானிலாந்தர்ஹிதஸூக்ஷ்மதே³ஹ-
ஸ்தத்ப்ராணரந்த்⁴ரேண விவிக்³னசேதா꞉ .. 10..

ஸ தந்நிகேதம்ʼ பரிம்ருʼஶ்ய ஶூன்ய-
மபஶ்யமான꞉ குபிதோ நநாத³ .
க்ஷ்மாம்ʼ த்³யாம்ʼ தி³ஶ꞉ க²ம்ʼ விவரான் ஸமுத்³ரான்
விஷ்ணும்ʼ விசின்வன் ந த³த³ர்ஶ வீர꞉ .. 11..

அபஶ்யன்னிதி ஹோவாச மயான்விஷ்டமித³ம்ʼ ஜக³த் .
ப்⁴ராத்ருʼஹா மே க³தோ நூனம்ʼ யதோ நாவர்ததே புமான் .. 12..

வைரானுப³ந்த⁴ ஏதாவானாம்ருʼத்யோரிஹ தே³ஹினாம் .
அஜ்ஞானப்ரப⁴வோ மன்யுரஹம்ʼமானோபப்³ருʼம்ʼஹித꞉ .. 13..

பிதா ப்ரஹ்லாத³புத்ரஸ்தே தத்³வித்³வான் த்³விஜவத்ஸல꞉ .
ஸ்வமாயுர்த்³விஜலிங்கே³ப்⁴யோ தே³வேப்⁴யோ(அ)தா³த்ஸ யாசித꞉ .. 14..

ப⁴வானாசரிதான் த⁴ர்மானாஸ்தி²தோ க்³ருʼஹமேதி⁴பி⁴꞉ .
ப்³ராஹ்மணை꞉ பூர்வஜை꞉ ஶூரைரன்யைஶ்சோத்³தா³மகீர்திபி⁴꞉ .. 15..

தஸ்மாத்த்வத்தோ மஹீமீஷத்³வ்ருʼணே(அ)ஹம்ʼ வரத³ர்ஷபா⁴த் .
பதா³னி த்ரீணி தை³த்யேந்த்³ர ஸம்மிதானி பதா³ மம .. 16..

நான்யத்தே காமயே ராஜன் வதா³ன்யாஜ்ஜக³தீ³ஶ்வராத் .
நைன꞉ ப்ராப்னோதி வை வித்³வான் யாவத³ர்த²ப்ரதிக்³ரஹ꞉ .. 17..

ப³லிருவாச
அஹோ ப்³ராஹ்மணதா³யாத³ வாசஸ்தே வ்ருʼத்³த⁴ஸம்மதா꞉ .
த்வம்ʼ பா³லோ பா³லிஶமதி꞉ ஸ்வார்த²ம்ʼ ப்ரத்யபு³தோ⁴ யதா² .. 18..

மாம்ʼ வசோபி⁴꞉ ஸமாராத்⁴ய லோகாநாமேகமீஶ்வரம் .
பத³த்ரயம்ʼ வ்ருʼணீதே யோ(அ)பு³த்³தி⁴மான் த்³வீபதா³ஶுஷம் .. 19..

ந புமான் மாமுபவ்ரஜ்ய பூ⁴யோ யாசிதுமர்ஹதி .
தஸ்மாத்³வ்ருʼத்திகரீம்ʼ பூ⁴மிம்ʼ வடோ காமம்ʼ ப்ரதீச்ச² மே .. 20..

ஶ்ரீப⁴க³வானுவாச
யாவந்தோ விஷயா꞉ ப்ரேஷ்டா²ஸ்த்ரிலோக்யாமஜிதேந்த்³ரியம் .
ந ஶக்னுவந்தி தே ஸர்வே ப்ரதிபூரயிதும்ʼ ந்ருʼப .. 21..

த்ரிபி⁴꞉ க்ரமைரஸந்துஷ்டோ த்³வீபேனாபி ந பூர்யதே .
நவவர்ஷஸமேதேன ஸப்தத்³வீபவரேச்ச²யா .. 22..

ஸப்தத்³வீபாதி⁴பதயோ ந்ருʼபா வைன்யக³யாத³ய꞉ .
அர்தை²꞉ காமைர்க³தா நாந்தம்ʼ த்ருʼஷ்ணாயா இதி ந꞉ ஶ்ருதம் .. 23..

யத்³ருʼச்ச²யோபபன்னேன ஸந்துஷ்டோ வர்ததே ஸுக²ம் .
நாஸந்துஷ்டஸ்த்ரிபி⁴ர்லோகைரஜிதாத்மோபஸாதி³தை꞉ .. 24..

பும்ʼஸோ(அ)யம்ʼ ஸம்ʼஸ்ருʼதேர்ஹேதுரஸந்தோஷோ(அ)ர்த²காமயோ꞉ .
யத்³ருʼச்ச²யோபபன்னேன ஸந்தோஷோ முக்தயே ஸ்ம்ருʼத꞉ .. 25..

யத்³ருʼச்சா²லாப⁴துஷ்டஸ்ய தேஜோ விப்ரஸ்ய வர்த⁴தே .
தத்ப்ரஶாம்யத்யஸந்தோஷாத³ம்ப⁴ஸேவாஶுஶுக்ஷணி꞉ .. 26..

தஸ்மாத்த்ரீணி பதா³ன்யேவ வ்ருʼணே த்வத்³வரத³ர்ஷபா⁴த் .
ஏதாவதைவ ஸித்³தோ⁴(அ)ஹம்ʼ வித்தம்ʼ யாவத்ப்ரயோஜனம் .. 27..

ஶ்ரீஶுக உவாச
இத்யுக்த꞉ ஸ ஹஸன்னாஹ வாஞ்சா²த꞉ ப்ரதிக்³ருʼஹ்யதாம் .
வாமனாய மஹீம்ʼ தா³தும்ʼ ஜக்³ராஹ ஜலபா⁴ஜனம் .. 28..

விஷ்ணவே க்ஷ்மாம்ʼ ப்ரதா³ஸ்யந்தமுஶனா அஸுரேஶ்வரம் .
ஜானம்ʼஶ்சிகீர்ஷிதம்ʼ விஷ்ணோ꞉ ஶிஷ்யம்ʼ ப்ராஹ விதா³ம்ʼ வர꞉ .. 29..

ஶுக்ர உவாச
ஏஷ வைரோசனே ஸாக்ஷாத்³ப⁴க³வான் விஷ்ணுரவ்யய꞉ .
கஶ்யபாத³தி³தேர்ஜாதோ தே³வானாம்ʼ கார்யஸாத⁴க꞉ .. 30..

ப்ரதிஶ்ருதம்ʼ த்வயைதஸ்மை யத³னர்த²மஜானதா .
ந ஸாது⁴ மன்யே தை³த்யானாம்ʼ மஹானுபக³தோ(அ)னய꞉ .. 31..

ஏஷ தே ஸ்தா²னமைஶ்வர்யம்ʼ ஶ்ரியம்ʼ தேஜோ யஶ꞉ ஶ்ருதம் .
தா³ஸ்யத்யாச்சி²த்³ய ஶக்ராய மாயாமாணவகோ ஹரி꞉ .. 32..

த்ரிபி⁴꞉ க்ரமைரிமாம்ˮல்லோகான் விஶ்வகாய꞉ க்ரமிஷ்யதி .
ஸர்வஸ்வம்ʼ விஷ்ணவே த³த்த்வா மூட⁴ வர்திஷ்யஸே கத²ம் .. 33..

க்ரமதோ கா³ம்ʼ பதை³கேன த்³விதீயேன தி³வம்ʼ விபோ⁴꞉ .
க²ம்ʼ ச காயேன மஹதா தார்தீயஸ்ய குதோ க³தி꞉ .. 34..

நிஷ்டா²ம்ʼ தே நரகே மன்யே ஹ்யப்ரதா³து꞉ ப்ரதிஶ்ருதம் .
ப்ரதிஶ்ருதஸ்ய யோ(அ)னீஶ꞉ ப்ரதிபாத³யிதும்ʼ ப⁴வான் .. 35..

ந தத்³தா³னம்ʼ ப்ரஶம்ʼஸந்தி யேன வ்ருʼத்திர்விபத்³யதே .
தா³னம்ʼ யஜ்ஞஸ்தப꞉ கர்ம லோகே வ்ருʼத்திமதோ யத꞉ .. 36..

த⁴ர்மாய யஶஸே(அ)ர்தா²ய காமாய ஸ்வஜனாய ச .
பஞ்சதா⁴ விப⁴ஜன் வித்தமிஹாமுத்ர ச மோத³தே .. 37..

அத்ராபி ப³ஹ்வ்ருʼசைர்கீ³தம்ʼ ஶ்ருʼணு மே(அ)ஸுரஸத்தம .
ஸத்யமோமிதி யத்ப்ரோக்தம்ʼ யன்னேத்யாஹாந்ருʼதம்ʼ ஹி தத் .. 38..

ஸத்யம்ʼ புஷ்பப²லம்ʼ வித்³யாதா³த்மவ்ருʼக்ஷஸ்ய கீ³யதே .
வ்ருʼக்ஷே(அ)ஜீவதி தன்ன ஸ்யாத³ந்ருʼதம்ʼ மூலமாத்மன꞉ .. 39..

தத்³யதா² வ்ருʼக்ஷ உன்மூல꞉ ஶுஷ்யத்யுத்³வர்ததே(அ)சிராத் .
ஏவம்ʼ நஷ்டாந்ருʼத꞉ ஸத்³ய ஆத்மா ஶுஷ்யேன்ன ஸம்ʼஶய꞉ .. 40..

பராக்³ரிக்தமபூர்ணம்ʼ வா அக்ஷரம்ʼ யத்ததோ³மிதி .
யத்கிஞ்சிதோ³மிதி ப்³ரூயாத்தேன ரிச்யேத வை புமான் .
பி⁴க்ஷவே ஸர்வமோம்ʼ குர்வன் நாலம்ʼ காமேன சாத்மனே .. 41..

அதை²தத்பூர்ணமப்⁴யாத்மம்ʼ யச்ச நேத்யந்ருʼதம்ʼ வச꞉ .
ஸர்வம்ʼ நேத்யந்ருʼதம்ʼ ப்³ரூயாத்ஸ து³ஷ்கீர்தி꞉ ஶ்வஸன் ம்ருʼத꞉ .. 42..

ஸ்த்ரீஷு நர்மவிவாஹே ச வ்ருʼத்த்யர்தே² ப்ராணஸங்கடே .
கோ³ப்³ராஹ்மணார்தே² ஹிம்ʼஸாயாம்ʼ நாந்ருʼதம்ʼ ஸ்யாஜ்ஜுகு³ப்ஸிதம் .. 43..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ஹிதாயா-
மஷ்டமஸ்கந்தே⁴ வாமனப்ராது³ர்பா⁴வே ஏகோனவிம்ʼஶோஶோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 19..

———————–

இவ்வாறு மகாபலியால் வேண்டுவதை தானமாகப் பெற்றுக் கொள்ளும்படி கூறப்பட்ட பகவான் ஒருவரிடம்
தானம் பெறுபவன் எவ்வாறு நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதை காட்டுபவராக பலியின் முன்னோரைப் புகழ்ந்தார்.
ஹிர்ணய கசிபு ஹிரண்யாக்ஷன் இவர்களின் பராக்ரமத்தையும் பலியின் பாட்டனாரான ப்ரஹ்லாதனின் பெருமையையும் புகழ்ந்தார்.

இது ஹிரண்யாக்ஷன் ஹிரண்ய கசிபு இவர்களின் ஆணவத்தால் விளைந்த அழிவை பலிக்கு நினைவு படுத்துவார் போல் தோன்றியது.
பிறகு ப்ரஹ்லாதனை’ பிதாமஹ: குலவ்ருத்த: பிரசாந்த: ‘ என்று குறிப்பிட்டு பக்தி இருந்தாலும் அடக்கம் முக்கியம் என்பதை வலியுறுத்தினார்.

பிறகு வாமனர் தனக்கு வேண்டுவது தன் பாதத்தால் அளந்த மூன்றடி அளவு பூமியே என்று உரைத்தார்.
அதைக் கண்டு வியந்த மகாபலி தன்னிடம் வந்தவர் பின்னர் வேறு ஒருவரிடம் செல்லக்கூடாது என்று கூறி
எவ்வளவு பூமி வேண்டுமோ எடுத்துக்கொள்ள வேண்டினான்.

அதற்கு வாமனர் எவ்வளவு அவசியமோ அதை மட்டும் ஏற்பவன் பாவத்திற்காளாக மாட்டான் என்றும்,
அதிகமாக ஆசைப்படுபவன் திருடன் ஆதலால் தண்டனைக்குரியவன், மூவுலகிலும் உள்ள அனைத்தும் கூட
இந்திரிய அடக்கம் இல்லாதவனை திருப்தி செய்ய இயலாதது என்றும் கூறினார்.
அதனால் மூவடி மண் மட்டுமே தான் விரும்புவதாகக் கூறிய வாமனரிடம் பலி சிரித்து வேண்டியதைப் பெற்றுக் கொள்ளலாம்என்று பதிலளித்தான்.

பிறகு தானம் கொடுக்க ஜலபாத்திரத்தைக் கையில் எடுத்த பலியை தன் யோகபலத்தால் வந்தவர் யாரென அறிந்த சுக்ராச்சாரியார் தடுத்து,

ஏஷ வைரோசனே சாக்ஷாத் பகவான் விஷ்ணுரவ்யய:
கச்யபாதிதே: ஜாதோ தேவானாம் கார்யஸாதக: (SB-8.19.30)

“விரோசன புத்திரரே, இவர் ஸாக்ஷாத் பகவான் விஷ்ணு. கச்யபருக்கும் அதிதிக்கும் புத்திரனாக தேவர்களின்
காரியத்தை முடித்துக் கொடுக்க அவதரித்தவர். “ என்று கூறி மேலும்,
“அனர்த்தம் விளையப் போகிறது. அசுரர்களுக்கு பெரிய நாசம் விளையப் போகிறது. மாய பிரம்மசாரியான இவர்
உனது பதவி, ஆட்சி , செல்வம் வன்மை , கீர்த்தி இவ்வனைத்தையும் அபகரித்து இந்திரனுக்கு அளிக்கப் போகிறார்.
கொடுத்த வாக்கை மீறுவது என்பது உயிருக்கு ஆபத்து விளையும்போது தவறில்லை” என்று கூறினார்-

——————–———————————————

ஸ்ரீமத் பாகவதம் – ஸ்கந்தம் 8-அத்தியாயம் -20-ஓங்கி உலகு அளந்த விருத்தாந்தம்-

ஶ்ரீஶுக உவாச
ப³லிரேவம்ʼ க்³ருʼஹபதி꞉ குலாசார்யேண பா⁴ஷித꞉ .
தூஷ்ணீம்ʼ பூ⁴த்வா க்ஷணம்ʼ ராஜன்னுவாசாவஹிதோ கு³ரும் .. 1..

ப³லிருவாச
ஸத்யம்ʼ ப⁴க³வதா ப்ரோக்தம்ʼ த⁴ர்மோ(அ)யம்ʼ க்³ருʼஹமேதி⁴னாம் .
அர்த²ம்ʼ காமம்ʼ யஶோ வ்ருʼத்திம்ʼ யோ ந பா³தே⁴த கர்ஹிசித் .. 2..

ஸ சாஹம்ʼ வித்தலோபே⁴ன ப்ரத்யாசக்ஷே கத²ம்ʼ த்³விஜம் .
ப்ரதிஶ்ருத்ய த³தா³மீதி ப்ராஹ்லாதி³꞉ கிதவோ யதா² .. 3..

ந ஹ்யஸத்யாத்பரோ(அ)த⁴ர்ம இதி ஹோவாச பூ⁴ரியம் .
ஸர்வம்ʼ ஸோடு⁴மலம்ʼ மன்யே ருʼதே(அ)லீகபரம்ʼ நரம் .. 4..

நாஹம்ʼ பி³பே⁴மி நிரயான்னாத⁴ன்யாத³ஸுகா²ர்ணவாத் .
ந ஸ்தா²னச்யவனான்ம்ருʼத்யோர்யதா² விப்ரப்ரலம்ப⁴னாத் .. 5..

யத்³யத்³தா⁴ஸ்யதி லோகே(அ)ஸ்மின் ஸம்பரேதம்ʼ த⁴நாதி³கம் .
தஸ்ய த்யாகே³ நிமித்தம்ʼ கிம்ʼ விப்ரஸ்துஷ்யேன்ன தேன சேத் .. 6..

ஶ்ரேய꞉ குர்வந்தி பூ⁴தானாம்ʼ ஸாத⁴வோ து³ஸ்த்யஜாஸுபி⁴꞉ .
த³த்⁴யங் ஶிபி³ப்ரப்⁴ருʼதய꞉ கோ விகல்போ த⁴ராதி³ஷு .. 7..

யைரியம்ʼ பு³பு⁴ஜே ப்³ரஹ்மன் தை³த்யேந்த்³ரைரநிவர்திபி⁴꞉ .
தேஷாம்ʼ காலோ(அ)க்³ரஸீல்லோகான் ந யஶோ(அ)தி⁴க³தம்ʼ பு⁴வி .. 8..

ஸுலபா⁴ யுதி⁴ விப்ரர்ஷே ஹ்யநிவ்ருʼத்தாஸ்தனுத்யஜ꞉ .
ந ததா² தீர்த² ஆயாதே ஶ்ரத்³த⁴யா யே த⁴னத்யஜ꞉ .. 9..

மனஸ்வின꞉ காருணிகஸ்ய ஶோப⁴னம்ʼ
யத³ர்தி²காமோபனயேன து³ர்க³தி꞉ .
குத꞉ புனர்ப்³ரஹ்மவிதா³ம்ʼ ப⁴வாத்³ருʼஶாம்ʼ
ததோ வடோரஸ்ய த³தா³மி வாஞ்சி²தம் .. 10..

யஜந்தி யஜ்ஞக்ரதுபி⁴ர்யமாத்³ருʼதா
ப⁴வந்த ஆம்னாயவிதா⁴னகோவிதா³꞉ .
ஸ ஏவ விஷ்ணுர்வரதோ³(அ)ஸ்து வா பரோ
தா³ஸ்யாம்யமுஷ்மை க்ஷிதிமீப்ஸிதாம்ʼ முனே .. 11..

யத்³யப்யஸாவத⁴ர்மேண மாம்ʼ ப³த்⁴னீயாத³நாக³ஸம் .
ததா²ப்யேனம்ʼ ந ஹிம்ʼஸிஷ்யே பீ⁴தம்ʼ ப்³ரஹ்மதனும்ʼ ரிபும் .. 12..

ஏஷ வா உத்தமஶ்லோகோ ந ஜிஹாஸதி யத்³யஶ꞉ .
ஹத்வா மைனாம்ʼ ஹரேத்³யுத்³தே⁴ ஶயீத நிஹதோ மயா .. 13..

ஶ்ரீஶுக உவாச
ஏவமஶ்ரத்³தி⁴தம்ʼ ஶிஷ்யமநாதே³ஶகரம்ʼ கு³ரு꞉ .
ஶஶாப தை³வப்ரஹித꞉ ஸத்யஸந்த⁴ம்ʼ மனஸ்வினம் .. 14..

த்³ருʼட⁴ம்ʼ பண்டி³தமான்யஜ்ஞ꞉ ஸ்தப்³தோ⁴(அ)ஸ்யஸ்மது³பேக்ஷயா .
மச்சா²ஸனாதிகோ³ யஸ்த்வமசிராத்³ப்⁴ரஶ்யஸே ஶ்ரிய꞉ .. 15..

ஏவம்ʼ ஶப்த꞉ ஸ்வகு³ருணா ஸத்யான்ன சலிதோ மஹான் .
வாமனாய த³தா³வேநாமர்சித்வோத³கபூர்வகம் .. 16..

விந்த்⁴யாவலிஸ்ததா³(ஆ)க³த்ய பத்னீ ஜாலகமாலினீ .
ஆனின்யே கலஶம்ʼ ஹைமமவனேஜன்யபாம்ʼ ப்⁴ருʼதம் .. 17..

யஜமான꞉ ஸ்வயம்ʼ தஸ்ய ஶ்ரீமத்பாத³யுக³ம்ʼ முதா³ .
அவநிஜ்யாவஹன்மூர்த்⁴னி தத³போ விஶ்வபாவனீ꞉ .. 18..

ததா³ஸுரேந்த்³ரம்ʼ தி³வி தே³வதாக³ணா꞉
க³ந்த⁴ர்வவித்³யாத⁴ரஸித்³த⁴சாரணா꞉ .
தத்கர்ம ஸர்வே(அ)பி க்³ருʼணந்த ஆர்ஜவம்ʼ
ப்ரஸூனவர்ஷைர்வவ்ருʼஷுர்முதா³ன்விதா꞉ .. 19..

நேது³ர்முஹுர்து³ந்து³ப⁴ய꞉ ஸஹஸ்ரஶோ
க³ந்த⁴ர்வகிம்பூருஷகின்னரா ஜகு³꞉ .
மனஸ்வினானேன க்ருʼதம்ʼ ஸுது³ஷ்கரம்ʼ
வித்³வானதா³த்³யத்³ரிபவே ஜக³த்த்ரயம் .. 20..

தத்³வாமனம்ʼ ரூபமவர்த⁴தாத்³பு⁴தம்ʼ
ஹரேரனந்தஸ்ய கு³ணத்ரயாத்மகம் .
பூ⁴꞉ க²ம்ʼ தி³ஶோ த்³யௌர்விவரா꞉ பயோத⁴ய-
ஸ்திர்யங் ந்ருʼதே³வா ருʼஷயோ யதா³ஸத .. 21..

காயே ப³லிஸ்தஸ்ய மஹாவிபூ⁴தே꞉
ஸஹர்த்விகா³சார்யஸத³ஸ்ய ஏதத் .
த³த³ர்ஶ விஶ்வம்ʼ த்ரிகு³ணம்ʼ கு³ணாத்மகே
பூ⁴தேந்த்³ரியார்தா²ஶயஜீவயுக்தம் .. 22..

ரஸாமசஷ்டாங்க்⁴ரிதலே(அ)த² பாத³யோர்மஹீம்ʼ
மஹீத்⁴ரான் புருஷஸ்ய ஜங்க⁴யோ꞉ .
பதத்த்ரிணோ ஜானுனி விஶ்வமூர்தே-
ரூர்வோர்க³ணம்ʼ மாருதமிந்த்³ரஸேன꞉ .. 23..

ஸந்த்⁴யாம்ʼ விபோ⁴ர்வாஸஸி கு³ஹ்ய ஐக்ஷ-
த்ப்ரஜாபதீன் ஜக⁴னே ஆத்மமுக்²யான் .
நாப்⁴யாம்ʼ நப⁴꞉ குக்ஷிஷு ஸப்தஸிந்தூ⁴-
நுருக்ரமஸ்யோரஸி சர்க்ஷமாலாம் .. 24..

ஹ்ருʼத்³யங்க³ த⁴ர்மம்ʼ ஸ்தனயோர்முராரே꞉
ருʼதம்ʼ ச ஸத்யம்ʼ ச மனஸ்யதே²ந்து³ம் .
ஶ்ரியம்ʼ ச வக்ஷஸ்யரவிந்த³ஹஸ்தாம்ʼ
கண்டே² ச ஸாமானி ஸமஸ்தரேபா²ன் .. 25..

இந்த்³ரப்ரதா⁴னானமரான் பு⁴ஜேஷு
தத்கர்ணயோ꞉ ககுபோ⁴ த்³யௌஶ்ச மூர்த்⁴னி .
கேஶேஷு மேகா⁴ன் ஶ்வஸனம்ʼ நாஸிகாயா-
மக்ஷ்ணோஶ்ச ஸூர்யம்ʼ வத³னே ச வஹ்னிம் .. 26..

வாண்யாம்ʼ ச ச²ந்தா³ம்ʼஸி ரஸே ஜலேஶம்ʼ
ப்⁴ருவோர்நிஷேத⁴ம்ʼ ச விதி⁴ம்ʼ ச பக்ஷ்மஸு .
அஹஶ்ச ராத்ரிம்ʼ ச பரஸ்ய பும்ʼஸோ
மன்யும்ʼ லலாடே(அ)த⁴ர ஏவ லோப⁴ம் .. 27..

ஸ்பர்ஶே ச காமம்ʼ ந்ருʼப ரேதஸோ(அ)ம்ப⁴꞉
ப்ருʼஷ்டே² த்வத⁴ர்மம்ʼ க்ரமணேஷு யஜ்ஞம் .
சா²யாஸு ம்ருʼத்யும்ʼ ஹஸிதே ச மாயாம்ʼ
தனூருஹேஷ்வோஷதி⁴ஜாதயஶ்ச .. 28..

நதீ³ஶ்ச நாடீ³ஷு ஶிலா நகே²ஷு
பு³த்³தா⁴வஜம்ʼ தே³வக³ணான் ருʼஷீம்ʼஶ்ச .
ப்ராணேஷு கா³த்ரே ஸ்தி²ரஜங்க³மானி
ஸர்வாணி பூ⁴தானி த³த³ர்ஶ வீர꞉ .. 29..

ஸர்வாத்மனீத³ம்ʼ பு⁴வனம்ʼ நிரீக்ஷ்ய
ஸர்வே(அ)ஸுரா꞉ கஶ்மலமாபுரங்க³ .
ஸுத³ர்ஶனம்ʼ சக்ரமஸஹ்யதேஜோ
த⁴னுஶ்ச ஶார்ங்க³ம்ʼ ஸ்தனயித்னுகோ⁴ஷம் .. 30..

பர்ஜன்யகோ⁴ஷோ ஜலஜ꞉ பாஞ்சஜன்ய꞉
கௌமோத³கீ விஷ்ணுக³தா³ தரஸ்வினீ .
வித்³யாத⁴ரோ(அ)ஸி꞉ ஶதசந்த்³ரயுக்த-
ஸ்தூணோத்தமாவக்ஷயஸாயகௌ ச .. 31..

ஸுனந்த³முக்²யா உபதஸ்து²ரீஶம்ʼ
பார்ஷத³முக்²யா꞉ ஸஹலோகபாலா꞉ .
ஸ்பு²ரத்கிரீடாங்க³த³மீனகுண்ட³ல-
ஶ்ரீவத்ஸரத்னோத்தமமேக²லாம்ப³ரை꞉ .. 32..

மது⁴வ்ரதஸ்ரக்³வனமாலயா வ்ருʼதோ
ரராஜ ராஜன் ப⁴க³வானுருக்ரம꞉ .
க்ஷிதிம்ʼ பதை³கேன ப³லேர்விசக்ரமே
நப⁴꞉ ஶரீரேண தி³ஶஶ்ச பா³ஹுபி⁴꞉ .. 33..

பத³ம்ʼ த்³விதீயம்ʼ க்ரமதஸ்த்ரிவிஷ்டபம்ʼ
ந வை த்ருʼதீயாய ததீ³யமண்வபி .
உருக்ரமஸ்யாங்க்⁴ரிருபர்யுபர்யதோ²
மஹர்ஜநாப்⁴யாம்ʼ தபஸ꞉ பரம்ʼ க³த꞉ .. 34..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ஹிதாயா-
மஷ்டமஸ்கந்தே⁴ விஶ்வரூபத³ர்ஶனம்ʼ நாம விம்ʼஶோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 20..

———————————–

மகாபலி கூறினான்.
பிரஹ்லாதன் வம்சத்தில் தோன்றிய நான் கொடுப்பதாக வாக்களித்ததை எவ்வாறு இல்லை என்று சொல்லுவேன்?
நல்ல காலமும் பாத்திரமும் கிடைக்கும்போது ஸ்ரத்தையுடன் பொருளை த்யாகம் செய்பவர்களே மேலானவர் ஆவார்.

வேதங்களும் முனிவர்களும் பூஜிக்கும் அந்த விஷ்ணுவே இவராகும்போது இவர் வரமளிப்பாரோ இல்லையோ
இவருக்கு இவர் விரும்பும் பூமியை கொடுக்கப் போகிறேன்.

அதைக் கேட்ட சுக்ராச்சாரியார் சினந்து “கெட்டிக்காரன் என்று நினைக்கும் நீ ஒன்றும் அறியாதவன்.
என்னை மதியாமல் என் கட்டளையை மீறி நடக்கும் நீ விரைவில் செல்வததை இழப்பாய்.” என்று கூறினார்.

இவ்வாறு குருவால் சபிக்கப்பட்டும் உண்மையிலிருந்து வழுவாத பெருமை உடைய பலி வாமனரை அர்ச்சித்து
நீர் வார்த்து அவர் கேட்ட பூமியை கொடுக்கலானான்.

அவன் மனைவி விந்த்யாவளியினால் கொண்டுவரப்பட்ட பொற் பாத்திரத்தில் உள்ள நீரால் வாமனரின் பாதத்தை அலம்பி
அந்த நீரைத் தன் தலையில் சேர்த்துக் கொண்டான்.அவனுடைய செய்கையைக் கண்டு தேவர்கள் பூமாரி பெய்தனர்.

அப்போது அந்த வாமன உருவம் வளர ஆரம்பித்தது. மகத்தான பெருமை வாய்ந்த அந்த சரீரத்தில் பஞ்சபூதங்கள் இந்திரியங்கள்,
இந்திரிய விஷயங்கள், அந்தக்கரணம் , ஜீவன் இவற்றுடன் கூடிய இந்தப் பிரபஞ்சத்தை பலிச்சக்கரவர்த்தி கண்டான்.
அர்ஜுனன் ஞானக்கண் கொண்டு பார்த்த அதே விச்வரூபத்தை பலி ஊனக் கண்ணால் கண்டான்.

பகவான் ஒரு அடியால் பூமியையும் ஆகாயத்தை உடலாலும் திசைகளைக் கைகளாலும் வியாபித்து நின்றார்.
இரண்டாவது அடி எடுக்கும்போது சுவர்க்கலோகம் முழுவதும் வியாபித்து நிற்க மூன்றாவதற்கு கொடுக்க பலியினுடையதாக எதுவும் இல்லை.

———————–

ஸ்ரீமத் பாகவதம் – ஸ்கந்தம் 8-அத்தியாயம் – 21-மகாபலியை வெல்லுதல்–

ஶ்ரீஶுக உவாச
ஸத்யம்ʼ ஸமீக்ஷ்யாப்³ஜப⁴வோ நகே²ந்து³பி⁴-
ர்ஹதஸ்வதா⁴மத்³யுதிராவ்ருʼதோ(அ)ப்⁴யகா³த் .
மரீசிமிஶ்ரா ருʼஷயோ ப்³ருʼஹத்³வ்ரதா꞉
ஸநந்த³நாத்³யா நரதே³வ யோகி³ன꞉ .. 1..

வேதோ³பவேதா³ நியமான்விதா
யமாஸ்தர்கேதிஹாஸாங்க³புராணஸம்ʼஹிதா꞉ .
யே சாபரே யோக³ஸமீரதீ³பித-
ஜ்ஞாநாக்³னினா ரந்தி⁴தகர்மகல்மஷா꞉ .
வவந்தி³ரே யத்ஸ்மரணானுபா⁴வத꞉
ஸ்வாயம்பு⁴வம்ʼ தா⁴ம க³தா அகர்மகம் .. 2..

அதா²ங்க்⁴ரயே ப்ரோன்னமிதாய விஷ்ணோ-
ருபாஹரத்பத்³மப⁴வோ(அ)ர்ஹணோத³கம் .
ஸமர்ச்ய ப⁴க்த்யாப்⁴யக்³ருʼணாச்சு²சிஶ்ரவா
யந்நாபி⁴பங்கேருஹஸம்ப⁴வ꞉ ஸ்வயம் .. 3..

தா⁴து꞉ கமண்ட³லுஜலம்ʼ தது³ருக்ரமஸ்ய
பாதா³வனேஜனபவித்ரதயா நரேந்த்³ர .
ஸ்வர்து⁴ன்யபூ⁴ன்னப⁴ஸி ஸா பததீ நிமார்ஷ்டி
லோகத்ரயம்ʼ ப⁴க³வதோ விஶதே³வ கீர்தி꞉ .. 4..

ப்³ரஹ்மாத³யோ லோகநாதா²꞉ ஸ்வநாதா²ய ஸமாத்³ருʼதா꞉ .
ஸானுகா³ ப³லிமாஜஹ்ரு꞉ ஸங்க்ஷிப்தாத்மவிபூ⁴தயே .. 5..

தோயை꞉ ஸமர்ஹணை꞉ ஸ்ரக்³பி⁴ர்தி³வ்யக³ந்தா⁴னுலேபனை꞉ .
தூ⁴பைர்தீ³பை꞉ ஸுரபி⁴பி⁴ர்லாஜாக்ஷதப²லாங்குரை꞉ .. 6..

ஸ்தவனைர்ஜயஶப்³தை³ஶ்ச தத்³வீர்யமஹிமாங்கிதை꞉ .
ந்ருʼத்யவாதி³த்ரகீ³தைஶ்ச ஶங்க²து³ந்து³பி⁴நி꞉ஸ்வனை꞉ .. 7..

ஜாம்ப³வான் ருʼக்ஷராஜஸ்து பே⁴ரீஶப்³தை³ர்மனோஜவ꞉ .
விஜயம்ʼ தி³க்ஷு ஸர்வாஸு மஹோத்ஸவமகோ⁴ஷயத் .. 8..

மஹீம்ʼ ஸர்வாம்ʼ ஹ்ருʼதாம்ʼ த்³ருʼஷ்ட்வா த்ரிபத³வ்யாஜயாச்ஞயா .
ஊசு꞉ ஸ்வப⁴ர்துரஸுரா தீ³க்ஷிதஸ்யாத்யமர்ஷிதா꞉ .. 9..

ந வா அயம்ʼ ப்³ரஹ்மப³ந்து⁴ர்விஷ்ணுர்மாயாவினாம்ʼ வர꞉ .
த்³விஜரூபப்ரதிச்ச²ன்னோ தே³வகார்யம்ʼ சிகீர்ஷதி .. 10..

அனேன யாசமானேன ஶத்ருணா வடுரூபிணா .
ஸர்வஸ்வம்ʼ நோ ஹ்ருʼதம்ʼ ப⁴ர்துர்ன்யஸ்தத³ண்ட³ஸ்ய ப³ர்ஹிஷி .. 11..

ஸத்யவ்ரதஸ்ய ஸததம்ʼ தீ³க்ஷிதஸ்ய விஶேஷத꞉ .
நாந்ருʼதம்ʼ பா⁴ஷிதும்ʼ ஶக்யம்ʼ ப்³ரஹ்மண்யஸ்ய த³யாவத꞉ .. 12..

தஸ்மாத³ஸ்ய வதோ⁴ த⁴ர்மோ ப⁴ர்து꞉ ஶுஶ்ரூஷணம்ʼ ச ந꞉ .
இத்யாயுதா⁴னி ஜக்³ருʼஹுர்ப³லேரனுசராஸுரா꞉ .. 13..

தே ஸர்வே வாமனம்ʼ ஹந்தும்ʼ ஶூலபட்டிஶபாணய꞉ .
அனிச்ச²தோ ப³லே ராஜன் ப்ராத்³ரவன் ஜாதமன்யவ꞉ .. 14..

தானபி⁴த்³ரவதோ த்³ருʼஷ்ட்வா தி³திஜானீகபான் ந்ருʼப .
ப்ரஹஸ்யானுசரா விஷ்ணோ꞉ ப்ரத்யஷேத⁴ன்னுதா³யுதா⁴꞉ .. 15..

நந்த³꞉ ஸுனந்தோ³(அ)த² ஜயோ விஜய꞉ ப்ரப³லோ ப³ல꞉ .
குமுத³꞉ குமுதா³க்ஷஶ்ச விஷ்வக்ஸேன꞉ பதத்த்ரிராட் .. 16..

ஜயந்த꞉ ஶ்ருததே³வஶ்ச புஷ்பத³ந்தோ(அ)த² ஸாத்வத꞉ .
ஸர்வே நாகா³யுதப்ராணாஶ்சமூம்ʼ தே ஜக்⁴னுராஸுரீம் .. 17..

ஹன்யமானான் ஸ்வகான் த்³ருʼஷ்ட்வா புருஷானுசரைர்ப³லி꞉ .
வாரயாமாஸ ஸம்ʼரப்³தா⁴ன் காவ்யஶாபமனுஸ்மரன் .. 18..

ஹே விப்ரசித்தே ஹே ராஹோ ஹே நேமே ஶ்ரூயதாம்ʼ வச꞉ .
மா யுத்⁴யத நிவர்தத்⁴வம்ʼ ந ந꞉ காலோ(அ)யமர்த²க்ருʼத் .. 19..

ய꞉ ப்ரபு⁴꞉ ஸர்வபூ⁴தானாம்ʼ ஸுக²து³꞉கோ²பபத்தயே .
தம்ʼ நாதிவர்திதும்ʼ தை³த்யா꞉ பௌருஷைரீஶ்வர꞉ புமான் .. 20..

யோ நோ ப⁴வாய ப்ராகா³ஸீத³ப⁴வாய தி³வௌகஸாம் .
ஸ ஏவ ப⁴க³வானத்³ய வர்ததே தத்³விபர்யயம் .. 21..

ப³லேன ஸசிவைர்பு³த்³த்⁴யா து³ர்கை³ர்மந்த்ரௌஷதா⁴தி³பி⁴꞉ .
ஸாமாதி³பி⁴ருபாயைஶ்ச காலம்ʼ நாத்யேதி வை ஜன꞉ .. 22..

ப⁴வத்³பி⁴ர்நிர்ஜிதா ஹ்யேதே ப³ஹுஶோ(அ)னுசரா ஹரே꞉ .
தை³வேனர்த்³தை⁴ஸ்த ஏவாத்³ய யுதி⁴ ஜித்வா நத³ந்தி ந꞉ .. 23..

ஏதான் வயம்ʼ விஜேஷ்யாமோ யதி³ தை³வம்ʼ ப்ரஸீத³தி .
தஸ்மாத்காலம்ʼ ப்ரதீக்ஷத்⁴வம்ʼ யோ நோ(அ)ர்த²த்வாய கல்பதே .. 24..

ஶ்ரீஶுக உவாச
பத்யுர்னிக³தி³தம்ʼ ஶ்ருத்வா தை³த்யதா³னவயூத²பா꞉ .
ரஸாம்ʼ நிர்விவிஶூ ராஜன் விஷ்ணுபார்ஷத³தாடி³தா꞉ .. 25..

அத² தார்க்ஷ்யஸுதோ ஜ்ஞாத்வா விராட் ப்ரபு⁴சிகீர்ஷிதம் .
ப³ப³ந்த⁴ வாருணை꞉ பாஶைர்ப³லிம்ʼ ஸௌத்யே(அ)ஹனி க்ரதௌ .. 26..

ஹாஹாகாரோ மஹானாஸீத்³ரோத³ஸ்யோ꞉ ஸர்வதோதி³ஶம் .
நிக்³ருʼஹ்யமாணே(அ)ஸுரபதௌ விஷ்ணுனா ப்ரப⁴விஷ்ணுனா .. 27..

தம்ʼ ப³த்³த⁴ம்ʼ வாருணை꞉ பாஶைர்ப⁴க³வானாஹ வாமன꞉ .
நஷ்டஶ்ரியம்ʼ ஸ்தி²ரப்ரஜ்ஞமுதா³ரயஶஸம்ʼ ந்ருʼப .. 28..

பதா³னி த்ரீணி த³த்தானி பூ⁴மேர்மஹ்யம்ʼ த்வயாஸுர .
த்³வாப்⁴யாம்ʼ க்ராந்தா மஹீ ஸர்வா த்ருʼதீயமுபகல்பய .. 29..

யாவத்தபத்யஸௌ கோ³பி⁴ர்யாவதி³ந்து³꞉ ஸஹோடு³பி⁴꞉ .
யாவத்³வர்ஷதி பர்ஜன்யஸ்தாவதீ பூ⁴ரியம்ʼ தவ .. 30..

பதை³கேன மயாக்ராந்தோ பூ⁴ர்லோக꞉ க²ம்ʼ தி³ஶஸ்தனோ꞉ .
ஸ்வர்லோகஸ்து த்³விதீயேன பஶ்யதஸ்தே ஸ்வமாத்மனா .. 31..

ப்ரதிஶ்ருதமதா³துஸ்தே நிரயே வாஸ இஷ்யதே .
விஶ த்வம்ʼ நிரயம்ʼ தஸ்மாத்³கு³ருணா சானுமோதி³த꞉ .. 32..

வ்ருʼதா² மனோரத²ஸ்தஸ்ய தூ³ரே ஸ்வர்க³꞉ பதத்யத⁴꞉ .
ப்ரதிஶ்ருதஸ்யாதா³னேன யோ(அ)ர்தி²னம்ʼ விப்ரலம்ப⁴தே .. 33..

விப்ரலப்³தோ⁴ த³தா³மீதி த்வயாஹம்ʼ சாட்⁴யமானினா .
தத்³வ்யலீகப²லம்ʼ பு⁴ங்க்ஷ்வ நிரயம்ʼ கதிசித்ஸமா꞉ .. 34..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ʼஹிதாயா-
மஷ்டமஸ்கந்தே⁴ வாமனப்ராது³ர்பா⁴வே ப³லிநிக்³ரஹோ நாமைகவிம்ʼஶோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 21..

———————————–

பகவானுடைய பாதம் பிரம்ம லோகத்தை அடைந்த போது அவருடைய நகங்களின் ஒளியானது பிரம்மலோகத்தின் ஒளியை மங்கச் செய்தது.

பிரம்மா அவருடைய பாதங்களை பூஜிக்கத் தன் கமண்டலுவில் இருந்து வார்த்த நீர் பெருகி அதுவே ஆகாச கங்கை ஆயிற்று.
அதுவே பகவானின் நிர்மலமான கீர்த்தியைப் போல் மூவுலகையும் பாவனம் ஆக்குகின்றது.

ஜாம்பவான் பேரிகை முழக்கத்துடன் பகவானின் வெற்றியைக் கொண்டாடி மூவுலகும் பாவனை வந்தாராம்.
வாமன பிரும்மசாரி இவ்வாறு பலியை வஞ்சித்தார் என்ற கோபத்தில் அசுரர்கள் கோபமடைந்து
மறுபடி வாமனராகி நின்ற பகவானை எதிர்த்தனர்.

அப்போது மஹாபலி அவர்களிடம் எந்த கால ரூபியான பகவான் முன்னம் அசுரர்களின் வெற்றிக்கும் தேவர்களின் அழிவிற்கும்
காரணம் ஆக இருந்தாரோ அவரே இப்போது அதற்கு மாறாக இருக்கிறார்.
ஆகவே அநுகூலமான காலத்தை எதிரபார்த்து காத்திருக்க வேண்டும் என்று கூறினான்.

பிறகு அவர்கள் விஷ்ணு பாரிஷதர்களால் அடிக்கப்பட்டு தங்கள் யஜமானர் சொல்படி அவர்களை எதிர்க்காமல்.
பூலோகம் முழுவதும் வாமனருக்குக் கொடுக்கப்பட்டபடியால் பாதாள லோகம் புகுந்தார்கள்.

அதன்பின் கருடன் மகாபலியை வருண பாசத்தால் கட்டினார்.
உயர்ந்த கீர்த்தி உள்ளவனும் பொருளை இழந்தாலும் புத்தியை இழக்காதவனும் அருணா பாசத்தால் கட்டப்பட்டவனும் ஆன
அவனிடம் வாமனர் தனக்குத் தர வேண்டிய மூன்றாம் அடி எங்கே என்று வினவினார்.

————————–—————————

ஸ்ரீமத் பாகவதம் – ஸ்கந்தம் 8-அத்தியாயம்- 22-மஹாபலி முடிவு-

ஶ்ரீஶுக உவாச
ஏவம்ʼ விப்ரக்ருʼதோ ராஜன் ப³லிர்ப⁴க³வதாஸுர꞉ .
பி⁴த்³யமானோ(அ)ப்யபி⁴ன்னாத்மா ப்ரத்யாஹாவிக்லவம்ʼ வச꞉ .. 1..

ப³லிருவாச
யத்³யுத்தமஶ்லோக ப⁴வான் மமேரிதம்ʼ
வசோ வ்யலீகம்ʼ ஸுரவர்ய மன்யதே .
கரோம்ய்ருʼதம்ʼ தன்ன ப⁴வேத்ப்ரலம்ப⁴னம்ʼ
பத³ம்ʼ த்ருʼதீயம்ʼ குரு ஶீர்ஷ்ணி மே நிஜம் .. 2..

பி³பே⁴மி நாஹம்ʼ நிரயாத்பத³ச்யுதோ
ந பாஶப³ந்தா⁴த்³வ்யஸநாத்³து³ரத்யயாத் .
நைவார்த²க்ருʼச்ச்²ராத்³ப⁴வதோ விநிக்³ரஹா-
த³ஸாது⁴வாதா³த்³ப்⁴ருʼஶமுத்³விஜே யதா² .. 3..

பும்ʼஸாம்ʼ ஶ்லாக்⁴யதமம்ʼ மன்யே த³ண்ட³மர்ஹத்தமார்பிதம் .
யம்ʼ ந மாதா பிதா ப்⁴ராதா ஸுஹ்ருʼத³ஶ்சாதி³ஶந்தி ஹி .. 4..

த்வம்ʼ நூனமஸுராணாம்ʼ ந꞉ பாரோக்ஷ்ய꞉ பரமோ கு³ரு꞉ .
யோ நோ(அ)னேகமதா³ந்தா⁴னாம்ʼ விப்⁴ரம்ʼஶம்ʼ சக்ஷுராதி³ஶத் .. 5..

யஸ்மின் வைரானுப³ந்தே⁴ன வ்யூடே⁴ன விபு³தே⁴தரா꞉ .
ப³ஹவோ லேபி⁴ரே ஸித்³தி⁴ம்ʼ யாமு ஹைகாந்தயோகி³ன꞉ .. 6..

தேனாஹம்ʼ நிக்³ருʼஹீதோ(அ)ஸ்மி ப⁴வதா பூ⁴ரிகர்மணா .
ப³த்³த⁴ஶ்ச வாருணை꞉ பாஶைர்னாதிவ்ரீடே³ ந ச வ்யதே² .. 7..

பிதாமஹோ மே ப⁴வதீ³யஸம்மத꞉
ப்ரஹ்லாத³ ஆவிஷ்க்ருʼதஸாது⁴வாத³꞉ .
ப⁴வத்³விபக்ஷேண விசித்ரவைஶஸம்ʼ
ஸம்ப்ராபிதஸ்த்வத்பரம꞉ ஸ்வபித்ரா .. 8..

கிமாத்மனானேன ஜஹாதி யோ(அ)ந்தத꞉
கிம்ʼ ரிக்த²ஹாரை꞉ ஸ்வஜனாக்²யத³ஸ்யுபி⁴꞉ .
கிம்ʼ ஜாயயா ஸம்ʼஸ்ருʼதிஹேதுபூ⁴தயா
மர்த்யஸ்ய கே³ஹை꞉ கிமிஹாயுஷோ வ்யய꞉ .. 9..

இத்த²ம்ʼ ஸ நிஶ்சித்ய பிதாமஹோ மஹா-
நகா³த⁴போ³தோ⁴ ப⁴வத꞉ பாத³பத்³மம் .
த்⁴ருவம்ʼ ப்ரபேதே³ ஹ்யகுதோப⁴யம்ʼ ஜநாத்³பீ⁴த꞉
ஸ்வபக்ஷக்ஷபணஸ்ய ஸத்தம .. 10..

அதா²ஹமப்யாத்மரிபோஸ்தவாந்திகம்ʼ
தை³வேன நீத꞉ ப்ரஸப⁴ம்ʼ த்யாஜிதஶ்ரீ꞉ .
இத³ம்ʼ க்ருʼதாந்தாந்திகவர்தி ஜீவிதம்ʼ
யயாத்⁴ருவம்ʼ ஸ்தப்³த⁴மதிர்ன பு³த்⁴யதே .. 11..

ஶ்ரீஶுக உவாச
தஸ்யேத்த²ம்ʼ பா⁴ஷமாணஸ்ய ப்ரஹ்லாதோ³ ப⁴க³வத்ப்ரிய꞉ .
ஆஜகா³ம குருஶ்ரேஷ்ட² ராகாபதிரிவோத்தி²த꞉ .. 12..

தமிந்த்³ரஸேன꞉ ஸ்வபிதாமஹம்ʼ ஶ்ரியா
விராஜமானம்ʼ நலினாயதேக்ஷணம் .
ப்ராம்ʼஶும்ʼ பிஶங்கா³ம்ப³ரமஞ்ஜனத்விஷம்ʼ
ப்ரலம்ப³பா³ஹும்ʼ ஸுப⁴க³ம்ʼ ஸமைக்ஷத .. 13..

தஸ்மை ப³லிர்வாருணபாஶயந்த்ரித꞉
ஸமர்ஹணம்ʼ நோபஜஹார பூர்வவத் .
நநாம மூர்த்⁴நாஶ்ருவிலோலலோசன꞉
ஸவ்ரீட³நீசீனமுகோ² ப³பூ⁴வ ஹ .. 14..

ஸ தத்ர ஹாஸீனமுதீ³க்ஷ்ய ஸத்பதிம்ʼ
ஸுநந்த³னந்தா³த்³யனுகை³ருபாஸிதம் .
உபேத்ய பூ⁴மௌ ஶிரஸா மஹாமனா
நநாம மூர்த்⁴னா புலகாஶ்ருவிக்லவ꞉ .. 15..

ப்ரஹ்லாத³ உவாச
த்வயைவ த³த்தம்ʼ பத³மைந்த்³ரமூர்ஜிதம்ʼ
ஹ்ருʼதம்ʼ ததே³வாத்³ய ததை²வ ஶோப⁴னம் .
மன்யே மஹானஸ்ய க்ருʼதோ ஹ்யனுக்³ரஹோ
விப்⁴ரம்ʼஶிதோ யச்ச்²ரிய ஆத்மமோஹனாத் .. 16..

யயா ஹி வித்³வானபி முஹ்யதே யதஸ்தத்கோ
விசஷ்டே க³திமாத்மனோ யதா² .
தஸ்மை நமஸ்தே ஜக³தீ³ஶ்வராய வை
நாராயணாயாகி²லலோகஸாக்ஷிணே .. 17..

ஶ்ரீஶுக உவாச
தஸ்யானுஶ்ருʼண்வதோ ராஜன் ப்ரஹ்லாத³ஸ்ய க்ருʼதாஞ்ஜலே꞉ .
ஹிரண்யக³ர்போ⁴ ப⁴க³வானுவாச மது⁴ஸூத³னம் .. 18..

ப³த்³த⁴ம்ʼ வீக்ஷ்ய பதிம்ʼ ஸாத்⁴வீ தத்பத்னீ ப⁴யவிஹ்வலா .
ப்ராஞ்ஜலி꞉ ப்ரணதோபேந்த்³ரம்ʼ ப³பா⁴ஷே(அ)வாங்முகீ² ந்ருʼப .. 19..

விந்த்⁴யாவலிருவாச
க்ரீடா³ர்த²மாத்மன இத³ம்ʼ த்ரிஜக³த்க்ருʼதம்ʼ தே
ஸ்வாம்யம்ʼ து தத்ர குதி⁴யோ(அ)பர ஈஶ குர்யு꞉ .
கர்து꞉ ப்ரபோ⁴ஸ்தவ கிமஸ்யத ஆவஹந்தி
த்யக்தஹ்ரியஸ்த்வத³வரோபிதகர்த்ருʼவாதா³꞉ .. 20..

ப்³ரஹ்மோவாச
பூ⁴தபா⁴வன பூ⁴தேஶ தே³வதே³வ ஜக³ன்மய .
முஞ்சைனம்ʼ ஹ்ருʼதஸர்வஸ்வம்ʼ நாயமர்ஹதி நிக்³ரஹம் .. 21..

க்ருʼத்ஸ்னா தே(அ)னேன த³த்தா பூ⁴ர்லோகா꞉ கர்மார்ஜிதாஶ்ச யே .
நிவேதி³தம்ʼ ச ஸர்வஸ்வமாத்மாவிக்லவயா தி⁴யா .. 22..

யத்பாத³யோரஶட²தீ⁴꞉ ஸலிலம்ʼ ப்ரதா³ய
தூ³ர்வாங்குரைரபி விதா⁴ய ஸதீம்ʼ ஸபர்யாம் .
அப்யுத்தமாம்ʼ க³திமஸௌ ப⁴ஜதே த்ரிலோகீம்ʼ
தா³ஶ்வானவிக்லவமனா꞉ கத²மார்திம்ருʼச்சே²த் .. 23..

ஶ்ரீப⁴க³வானுவாச
ப்³ரஹ்மன் யமனுக்³ருʼஹ்ணாமி தத்³விஶோ விது⁴னோம்யஹம் .
யன்மத³꞉ புருஷ꞉ ஸ்தப்³தோ⁴ லோகம்ʼ மாம்ʼ சாவமன்யதே .. 24..

யதா³ கதா³சிஜ்ஜீவாத்மா ஸம்ʼஸரன் நிஜகர்மபி⁴꞉ .
நானாயோநிஷ்வனீஶோ(அ)யம்ʼ பௌருஷீம்ʼ க³திமாவ்ரஜேத் .. 25..

ஜன்மகர்மவயோரூபவித்³யைஶ்வர்யத⁴நாதி³பி⁴꞉ .
யத்³யஸ்ய ந ப⁴வேத்ஸ்தம்ப⁴ஸ்தத்ராயம்ʼ மத³னுக்³ரஹ꞉ .. 26..

மானஸ்தம்ப⁴நிமித்தானாம்ʼ ஜன்மாதீ³னாம்ʼ ஸமந்தத꞉ .
ஸர்வஶ்ரேய꞉ப்ரதீபானாம்ʼ ஹந்த முஹ்யேன்ன மத்பர꞉ .. 27..

ஏஷ தா³னவதை³த்யாநாமக்³ரணீ꞉ கீர்திவர்த⁴ன꞉ .
அஜைஷீத³ஜயாம்ʼ மாயாம்ʼ ஸீத³ன்னபி ந முஹ்யதி .. 28..

க்ஷீணரிக்த²ஶ்ச்யுத꞉ ஸ்தா²னாத்க்ஷிப்தோ ப³த்³த⁴ஶ்ச ஶத்ருபி⁴꞉ .
ஜ்ஞாதிபி⁴ஶ்ச பரித்யக்தோ யாதநாமனுயாபித꞉ .. 29..

கு³ருணா ப⁴ர்த்ஸித꞉ ஶப்தோ ஜஹௌ ஸத்யம்ʼ ந ஸுவ்ரத꞉ .
ச²லைருக்தோ மயா த⁴ர்மோ நாயம்ʼ த்யஜதி ஸத்யவாக் .. 30..

ஏஷ மே ப்ராபித꞉ ஸ்தா²னம்ʼ து³ஷ்ப்ராபமமரைரபி .
ஸாவர்ணேரந்தரஸ்யாயம்ʼ ப⁴விதேந்த்³ரோ மதா³ஶ்ரய꞉ .. 31..

தாவத்ஸுதலமத்⁴யாஸ்தாம்ʼ விஶ்வகர்மவிநிர்மிதம் .
யன்னாத⁴யோ வ்யாத⁴யஶ்ச க்லமஸ்தந்த்³ரா பராப⁴வ꞉ .
நோபஸர்கா³ நிவஸதாம்ʼ ஸம்ப⁴வந்தி மமேக்ஷயா .. 32..

இந்த்³ரஸேன மஹாராஜ யாஹி போ⁴ ப⁴த்³ரமஸ்து தே .
ஸுதலம்ʼ ஸ்வர்கி³பி⁴꞉ ப்ரார்த்²யம்ʼ ஜ்ஞாதிபி⁴꞉ பரிவாரித꞉ .. 33..

ந த்வாமபி⁴ப⁴விஷ்யந்தி லோகேஶா꞉ கிமுதாபரே .
த்வச்சா²ஸனாதிகா³ன் தை³த்யாம்ʼஶ்சக்ரம்ʼ மே ஸூத³யிஷ்யதி .. 34..

ரக்ஷிஷ்யே ஸர்வதோ(அ)ஹம்ʼ த்வாம்ʼ ஸானுக³ம்ʼ ஸபரிச்ச²த³ம் .
ஸதா³ ஸந்நிஹிதம்ʼ வீர தத்ர மாம்ʼ த்³ரக்ஷ்யதே ப⁴வான் .. 35..

தத்ர தா³னவதை³த்யானாம்ʼ ஸங்கா³த்தே பா⁴வ ஆஸுர꞉ .
த்³ருʼஷ்ட்வா மத³னுபா⁴வம்ʼ வை ஸத்³ய꞉ குண்டோ² வினங்க்ஷ்யதி .. 36..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ʼஹிதாயா-
மஷ்டமஸ்கந்தே⁴ வாமனப்ராது³ர்பா⁴வே ப³லிவாமனஸம்ʼவாதோ³ நாம த்³வாவிம்ʼஶோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 22..

—————————————–

இவ்விதம் பகவானால் வினவப்பட்ட பலி தன் வாக்கை பொய்யாக்கக் கூடாது என்றெண்ணி வாமனருடைய
மூன்றாவது அடியைத் தன் தலை மேல் வைக்கும்படி கூறினான். அவன் கூறியதாவது,

பிபேமி நாஹம் நிரயாத் பதச்யுத:
ந பாசபத்தாத் வ்யஸனாத் துரத்யயாத்
நைவார்த்த க்ருச்ராத் பவதோ விநிக்ரஹாத்
அஸாதுவாதாத் ப்ருசம் உத்விஜேத் யதா

“பொய்யன் என்ற அபகீர்த்தியில் அஞ்சுவது போல் நரகம் புகுவதிலோ, பாசத்தால் பிணிக்கப்படுவதிலோ ,
கடத்தற்கரிய துன்பத்தை அடைவதிலோ ,பொருளை இழப்பதிலோ உங்களிடம் தண்டனை பெறுவதிலோ நான் அஞ்சவில்லை.”

இங்கு முதலடியால் பூமி முழுவதும் அளந்த போது அதில் பலியும் உட்பட்டவன் அல்லவா ?
அப்படி இருக்க மூன்றாவது அடி அவன் தலையில் வைப்பது எப்படி என்ற கேள்விக்கு பதில்,
உடைமையை விட உடையவன் பெரியோன் . அதனால் அது பொருத்தமே என்று கூறப்படுகிறது.

பின்னர் பலி பகவானின் பக்தனான பிரஹ்லாதன் வம்சத்தில் தோன்றிய புண்ணியத்தினால்
பகவானின் திருவடி தன் சிரசில் படும் பாக்கியம் கிடைத்தது என்று கூறினான்.

பலி இவ்விதம் பேசிக் கொண்டிருக்கையில் அவனுடைய பாட்டனாரான பிரஹ்லாதன் அங்கு தோன்றினார். அவர் பகவானிடம் ,
“ உயர்வான இந்திர பதவி கிடைத்ததும் உம் அருள். இப்போது எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டதும் நன்மையே ஆகும்.
புத்தியை மயக்கும் செல்வத்தை விட்டுப் பிரிந்தது இவனுக்கு செய்த அநுக்ரஹம்.” என்றார்.

அப்போது பிரம்மா பலியைக் கட்டிலிருந்து விடுவிக்குமாறு கேட்டுக் கொண்டார்
ஏனென்றால் அவனுடைய் உடமை அனைத்தும் பறித்துக் கொண்ட பிறகு அவனை சிக்ஷித்தல் தகாது என்றார்.

அதற்கு பகவான் “ எவனுக்கு அருள் புரிய எண்ணுகிறேனோ அவனுடைய பொருளை போக்கி விடுகிறேன். “என்றார்.
மகாபலிக்கு பகவானின் அருள் கிடைக்கத் தடையாய் இருந்தது செல்வத்தில் மமகாரமும் உடலில் அஹங்காரமும்.
இவைகளை பலியிடம் இருந்து கவர்ந்து பகவான் வஞ்சிப்பது போல் லீலை புரிந்தார்.

ஆயினும் பிறப்பு , தொழில், இளமை, அழகு, கல்வி, செல்வாக்கு, பொருள் இவற்றால் ஒருவருக்கு
கர்வம் இல்லாமல் இருக்கலாம் அல்லவா? அப்பேர்ப்பட்டவன் பகவானின் அருளுக்கு பாத்திரம் ஆனவனாவான்.

மகாபலி ஒரு சிறந்த பக்தன். அவன் ஸாவர்ணி மன்வந்தரத்தில் இந்திர பதவியை அடைவான் என்று கூறி
அவனை தேவர்களும் விரும்பும் ஸுதல லோகம் செல்லும்படியும் அங்கு எப்போதும் அருகில் இருந்து
அவனைத் தான் காப்பாற்றுவதாகவும் பகவான் வாக்களித்தார்.

ஒருமுறை ராவணன் பலியை வெல்லும் பொருட்டு ஸு தல லோகம் வந்ததாகவும் அவனை பகவான்
தன் கால் கட்டைவிரலால் தூக்கி எறிந்ததாகவும் ஒரு வரலாறு கூறப்படுகிறது.

பலி ப்ரஹ்லாதனைப் போல் சிரஞ்சீவியாக ஸுதல லோகத்தில் சுற்றம் சூழ
ப்ரஹ்லாதனுடன் பகவானை எப்போதும் கண்டு மகிழ்வுடன் வசித்தான்–

———————–————

ஸ்ரீமத் பாகவதம் – ஸ்கந்தம் 8-அத்தியாயம்- 23-தேவர்கள் இழந்த ஐஸ்வர்யம் பெறுதல்–

ஶ்ரீஶுக உவாச
இத்யுக்தவந்தம்ʼ புருஷம்ʼ புராதனம்ʼ
மஹானுபா⁴வோ(அ)கி²லஸாது⁴ஸம்மத꞉ .
ப³த்³தா⁴ஞ்ஜலிர்பா³ஷ்பகலாகுலேக்ஷணோ
ப⁴க்த்யுத்³க³லோ க³த்³க³த³யா கி³ராப்³ரவீத் .. 1..

ப³லிருவாச
அஹோ ப்ரணாமாய க்ருʼத꞉ ஸமுத்³யம꞉
ப்ரபன்னப⁴க்தார்த²விதௌ⁴ ஸமாஹித꞉ .
யல்லோகபாலைஸ்த்வத³னுக்³ரஹோ(அ)மரை-
ரலப்³த⁴பூர்வோ(அ)பஸதே³(அ)ஸுரே(அ)ர்பித꞉ .. 2..

ஶ்ரீஶுக உவாச
இத்யுக்த்வா ஹரிமானம்ய ப்³ரஹ்மாணம்ʼ ஸப⁴வம்ʼ தத꞉ .
விவேஶ ஸுதலம்ʼ ப்ரீதோ ப³லிர்முக்த꞉ ஸஹாஸுரை꞉ .. 3..

ஏவமிந்த்³ராய ப⁴க³வான் ப்ரத்யானீய த்ரிவிஷ்டபம் .
பூரயித்வாதி³தே꞉ காமமஶாஸத்ஸகலம்ʼ ஜக³த் .. 4..

லப்³த⁴ப்ரஸாத³ம்ʼ நிர்முக்தம்ʼ பௌத்ரம்ʼ வம்ʼஶத⁴ரம்ʼ ப³லிம் .
நிஶாம்ய ப⁴க்திப்ரவண꞉ ப்ரஹ்லாத³ இத³மப்³ரவீத் .. 5..

ப்ரஹ்லாத³ உவாச
நேமம்ʼ விரிஞ்சோ லப⁴தே ப்ரஸாத³ம்ʼ
ந ஶ்ரீர்ன ஶர்வ꞉ கிமுதாபரே தே .
யன்னோ(அ)ஸுராணாமஸி து³ர்க³பாலோ
விஶ்வாபி⁴வந்த்³யைரபி⁴வந்தி³தாங்க்⁴ரி꞉ .. 6..

யத்பாத³பத்³மமகரந்த³நிஷேவணேன
ப்³ரஹ்மாத³ய꞉ ஶரணதா³ஶ்னுவதே விபூ⁴தீ꞉ .
கஸ்மாத்³வயம்ʼ குஸ்ருʼதய꞉ க²லயோனயஸ்தே
தா³க்ஷிண்யத்³ருʼஷ்டிபத³வீம்ʼ ப⁴வத꞉ ப்ரணீதா꞉ .. 7..

சித்ரம்ʼ தவேஹிதமஹோ(அ)மிதயோக³மாயா-
லீலாவிஸ்ருʼஷ்டபு⁴வனஸ்ய விஶாரத³ஸ்ய .
ஸர்வாத்மன꞉ ஸமத்³ருʼஶோ(அ)விஷம꞉ ஸ்வபா⁴வோ
ப⁴க்தப்ரியோ யத³ஸி கல்பதருஸ்வபா⁴வ꞉ .. 8..

ஶ்ரீப⁴க³வானுவாச
வத்ஸ ப்ரஹ்லாத³ ப⁴த்³ரம்ʼ தே ப்ரயாஹி ஸுதலாலயம் .
மோத³மான꞉ ஸ்வபௌத்ரேண ஜ்ஞாதீனாம்ʼ ஸுக²மாவஹ .. 9..

நித்யம்ʼ த்³ரஷ்டாஸி மாம்ʼ தத்ர க³தா³பாணிமவஸ்தி²தம் .
மத்³த³ர்ஶனமஹாஹ்லாத³த்⁴வஸ்தகர்மநிப³ந்த⁴ன꞉ .. 10..

ஶ்ரீஶுக உவாச
ஆஜ்ஞாம்ʼ ப⁴க³வதோ ராஜன் ப்ரஹ்லாதோ³ ப³லினா ஸஹ .
பா³ட⁴மித்யமலப்ரஜ்ஞோ மூர்த்⁴ன்யாதா⁴ய க்ருʼதாஞ்ஜலி꞉ .. 11..

பரிக்ரம்யாதி³புருஷம்ʼ ஸர்வாஸுரசமூபதி꞉ .
ப்ரணதஸ்தத³னுஜ்ஞாத꞉ ப்ரவிவேஶ மஹாபி³லம் .. 12..

அதா²ஹோஶனஸம்ʼ ராஜன் ஹரிர்நாராயணோ(அ)ந்திகே .
ஆஸீனம்ருʼத்விஜாம்ʼ மத்⁴யே ஸத³ஸி ப்³ரஹ்மவாதி³னாம் .. 13..

ப்³ரஹ்மன் ஸந்தனு ஶிஷ்யஸ்ய கர்மச்சி²த்³ரம்ʼ விதன்வத꞉ .
யத்தத்கர்மஸு வைஷம்யம்ʼ ப்³ரஹ்மத்³ருʼஷ்டம்ʼ ஸமம்ʼ ப⁴வேத் .. 14..
ஶுக்ர உவாச
குதஸ்தத்கர்மவைஷம்யம்ʼ யஸ்ய கர்மேஶ்வரோ ப⁴வான் .
யஜ்ஞேஶோ யஜ்ஞபுருஷ꞉ ஸர்வபா⁴வேன பூஜித꞉ .. 15..

மந்த்ரதஸ்தந்த்ரதஶ்சி²த்³ரம்ʼ தே³ஶகாலார்ஹவஸ்துத꞉ .
ஸர்வம்ʼ கரோதி நிஶ்சி²த்³ரம்ʼ நாமஸங்கீர்தனம்ʼ தவ .. 16..

ததா²பி வத³தோ பூ⁴மன் கரிஷ்யாம்யனுஶாஸனம் .
ஏதச்ச்²ரேய꞉ பரம்ʼ பும்ʼஸாம்ʼ யத்தவாஜ்ஞானுபாலனம் .. 17..

ஶ்ரீஶுக உவாச
அபி⁴னந்த்³ய ஹரேராஜ்ஞாமுஶனா ப⁴க³வானிதி .
யஜ்ஞச்சி²த்³ரம்ʼ ஸமாத⁴த்த ப³லேர்விப்ரர்ஷிபி⁴꞉ ஸஹ .. 18..

ஏவம்ʼ ப³லேர்மஹீம்ʼ ராஜன் பி⁴க்ஷித்வா வாமனோ ஹரி꞉ .
த³தௌ³ ப்⁴ராத்ரே மஹேந்த்³ராய த்ரிதி³வம்ʼ யத்பரைர்ஹ்ருʼதம் .. 19..

ப்ரஜாபதிபதிர்ப்³ரஹ்மா தே³வர்ஷிபித்ருʼபூ⁴மிபை꞉ .
த³க்ஷப்⁴ருʼக்³வங்கி³ரோமுக்²யை꞉ குமாரேண ப⁴வேன ச .. 20..

கஶ்யபஸ்யாதி³தே꞉ ப்ரீத்யை ஸர்வபூ⁴தப⁴வாய ச .
லோகானாம்ʼ லோகபாலாநாமகரோத்³வாமனம்ʼ பதிம் .. 21..

வேதா³னாம்ʼ ஸர்வதே³வானாம்ʼ த⁴ர்மஸ்ய யஶஸ꞉ ஶ்ரிய꞉ .
மங்க³லானாம்ʼ வ்ரதானாம்ʼ ச கல்பம்ʼ ஸ்வர்கா³பவர்க³யோ꞉ .. 22..

உபேந்த்³ரம்ʼ கல்பயாஞ்சக்ரே பதிம்ʼ ஸர்வவிபூ⁴தயே .
ததா³ ஸர்வாணி பூ⁴தானி ப்⁴ருʼஶம்ʼ முமுதி³ரே ந்ருʼப .. 23..

ததஸ்த்விந்த்³ர꞉ புரஸ்க்ருʼத்ய தே³வயானேன வாமனம் .
லோகபாலைர்தி³வம்ʼ நின்யே ப்³ரஹ்மணா சானுமோதி³த꞉ .. 24..

ப்ராப்ய த்ரிபு⁴வனம்ʼ சேந்த்³ர உபேந்த்³ரபு⁴ஜபாலித꞉ .
ஶ்ரியா பரமயா ஜுஷ்டோ முமுதே³ க³தஸாத்⁴வஸ꞉ .. 25..

ப்³ரஹ்மா ஶர்வ꞉ குமாரஶ்ச ப்⁴ருʼக்³வாத்³யா முனயோ ந்ருʼப .
பிதர꞉ ஸர்வபூ⁴தானி ஸித்³தா⁴ வைமானிகாஶ்ச யே .. 26..

ஸுமஹத்கர்ம தத்³விஷ்ணோர்கா³யந்த꞉ பரமாத்³பு⁴தம் .
தி⁴ஷ்ண்யானி ஸ்வானி தே ஜக்³முரதி³திம்ʼ ச ஶஶம்ʼஸிரே .. 27..

ஸர்வமேதன்மயா(ஆ)க்²யாதம்ʼ ப⁴வத꞉ குலநந்த³ன .
உருக்ரமஸ்ய சரிதம்ʼ ஶ்ரோத்ரூʼணாமக⁴மோசனம் .. 28..

பாரம்ʼ மஹிம்ன உருவிக்ரமதோ க்³ருʼணானோ
ய꞉ பார்தி²வானி விமமே ஸ ரஜாம்ʼஸி மர்த்ய꞉ .
கிம்ʼ ஜாயமான உத ஜாத உபைதி மர்த்ய
இத்யாஹ மந்த்ரத்³ருʼக்³ருʼஷி꞉ புருஷஸ்ய யஸ்ய .. 29..

ய இத³ம்ʼ தே³வதே³வஸ்ய ஹரேரத்³பு⁴தகர்மண꞉ .
அவதாரானுசரிதம்ʼ ஶ்ருʼண்வன் யாதி பராம்ʼ க³திம் .. 30..

க்ரியமாணே கர்மணீத³ம்ʼ தை³வே பித்ர்யே(அ)த² மானுஷே .
யத்ர யத்ரானுகீர்த்யேத தத்தேஷாம்ʼ ஸுக்ருʼதம்ʼ விது³꞉ .. 31..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ʼஹிதாயா-
மஷ்டமஸ்கந்தே⁴ வாமனாவதாரசரிதே த்ரயோவிம்ʼஶோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 23..

————————-

ப்ரஹ்லாதன் பலியின் பாக்கியத்தைப் பின்வருமாறு போற்றினார்.
நைவம் விரிஞ்சோ லபதே பிரஸாதம் ந ஸ்ரீ: ந சிவ: கிமுதாபரே தே
யன்னோ அஸுராணாம் அபி துர்கபால: விச்வாபிவந்த்யைரபி வந்திதாங்க்ரி:

“இத்தகைய அருளை பிரம்மாவும் லக்ஷ்மீ தேவியும் ருத்திரனும் கூட அடையவில்லை.மற்றவர் எவ்வாறு அடைய முடியும்?
எவரகளை உலகமெல்லாம் வணங்குகிறதோ அவர்களும் வணங்கும் திருவடியுடைய தாங்கள்
எங்கள் கோட்டைக்கு காவலராக அல்லவா ஆகிறீர் !”

பின்னர் சுக்ராசாரியர் பகவானின் அனுமதியுடன் பலியின் தடைப்பட்ட யாகத்தை பூர்த்தி செய்தார்.
பகவான் பலியுனால் அபகரிக்கப்பட்டிருந்த ஸ்வர்க லோகத்தை இந்திரனுக்களித்தார்.

சுகர் கூறினார்.
கேட்பவரின் பாவங்களைப் போக்கக்கூடிய இந்த வாமனாவதாரத்தைக் கேட்ட மாத்திரத்திலேயே
ஒருவன் ஒப்புயர்வற்ற பதவியை அடைவான்

ஸ்ரீ நாராயணீயம் – தசகம் 30—ஸ்ரீ வாமன அவதார ஸ்லோகங்கள்–

வசந்த திலகத்தின் இதில் அனைத்து ஸ்லோகங்களும் -14 அச்சு எழுத்துக்கள் -கோதா ஸ்துதி போல்-பாதம் தோறும் -இனிமையான காலம் உண்டானதே
இந்த அத்யாயம் ஸுலப்யம் -அடுத்து பரத்வம்

சக்ரேண ஸம்யதி ஹதோபி பலி: மஹாத்மா
சுக்ரேண ஜீவிததனு: க்ரது வர்த்திதோஷ்மா
விக்ராந்திமான் பய நிலீந ஸூராம் த்ரிலோகீம்
சக்ரே வசே ஸ தவ சக்ரமுகாந் அபீத:–1-

பொருள்: கிருஷ்ணா, குருவாயூரப்பா, பரந்த மனம் உடைய பலி என்ற அசுரன் இந்திரனால் கொல்லப் பட்ட போதும்,
சுக்ராச்சாரியாரால் உயிர் பிழைத்தான். பின்னர் சுக்ராச்சாரியார் மேற்கொண்ட -அதர்வண வேதத்தில் சொல்லிய -விஸ்வஜித் என்ற யாகம் மூலமாக
மிகுந்த சக்தியையும், வலிமையையும் பெற்றான். அதனால் உன்னுடைய சக்ராயுதத்திற்குக் கூட பயப்படாமல்
அனைத்து உலகங்களையும் தன் வசமாக்கினான். தேவர்களை ஓடி ஒளிய வைத்தான்.

மஹாத்மா -பிரகலாதன் பிள்ளை விரோசனன் பிள்ளை இவன் –தானம் நிறைய புண்ணியவான் –
ஸ்ரத்தாயா தேயம் அஸ்ரத்தையா தேயம் –சிரத்தை யுடன் தானம் செய்ய வேண்டும் -தானம் செய்ய பாக்யம் இத்தை வாங்க வந்தவனால் பெற்றோமே என்று மரியாதை காட்டியும்- தானம் கொடுக்கும் பொருளில் சிரத்தை வைக்காமலும் தானம் செய்ய வேண்டும் -ஆச்சார்ய பக்தி நிறைந்தவன் -ஆகிய மூன்றும் உண்டே இவன் இடம்

ஏழு சிரஞ்சீவியின் ஒருவன் -மஹாபலி
பீஷ்மர் -திருவடி -விபீஷணன் -துரோணாச்சாரியாரின் மகன் அஸ்வத்தாமன்- -வியாசர் -கிருபாச்சார்யர்
மிருகண்ட முனிவர் – மருத்துவதி குமாரர்-மார்க்கண்டேயன் -என்றும் சொல்வர்

அஸ்தமன கிரியில் -கொண்டு செல்ல நாரதர் உபதேசம் -அசுரர்களும் இவர் உபதேசம் பெற்று செய்வார்கள்
சஞ்சீவினி மந்த்ரம் -பிரயோகித்தார்-யாகத்தீயில் இருந்து பெற்ற சேனை
பிரகலாதன் தாத்தா அணிந்த மாலை தரித்து மஹாபலி சென்றான்
ஆச்சார்ய பக்தியால் பெற்ற பலம் மீண்டும் உயிர் பெற்றான்

அம்புயர் கோன் விண்ணாடு அளிக்க மாட்டானே குரு பக்தி இல்லாவிடில் -இருந்தால் தானே வைகுந்தம் தருவான்

தவ சக்ரமுகாந் அபீத:-சக்ராயுதத்துக்குப் பயப்படாமல் இருந்ததே குற்றம்
நாராயணனுக்கு பயந்தால் எதுக்கும் அஞ்ச வேண்டாம் -இல்லையால் அனைத்துக்கும் பயந்து போக வேண்டியது தானே

————

புத்ரார்த்தி தர்சன வசாத் அதிதி: விஷண்ணா
தம் காச்யபம் நிஜபதிம் சரணம் ப்ரபந்நா
த்வத் பூஜநம் ததுதிதம் ஹி பயோ வ்ரதாக்யம்
ஸா த்வாதசாஹம் அசரத் த்வயி பக்தி பூர்ணா–2-

குருவாயூரப்பா, தனது புத்திரர்களான தேவர்கள் நிலையைக் கண்ட அவர்கள் தாயான அதிதி, வருத்தம் கொண்டாள்.
(காசியப முனிவருக்கும் திதிக்கும் பிறந்தவர்கள் அசுரர்கள்; அவருக்கும் அதிதிக்கும் பிறந்தவர்கள் தேவர்கள்.)
தனது கணவரான காசியப முனிவரின் பாதங்களில் விழுந்து சரணம் அடைந்தாள்.
அவரும் பயோ வ்ரதம் என்னும் பெயர் கொண்ட உன்னுடைய பூஜையை அவருக்கு உபதேசித்தார்.
அவளும் அந்தப் பூஜையை மிகுந்த பக்தியுடன் பன்னிரண்டு நாட்கள் செய்தாள்.

தம் காச்யபம்-அந்த -சுட்டு -அந்த உயர்ந்தவரான காஸ்யபர்-இந்த சரீரம் விட்டு அந்த வைகுந்தம் அடைகிறான்
பஸ்ய -பார்ப்பவர் -முக்காலம் அறிவு கொண்டவர் -த்ருஷ்டிக்காக -கஸ்யபர் பெயர் வைத்தார்களாம் –

பயோ வ்ரதம் –பயஸ் பால் மட்டும் குடித்து
மாசி அம்மாவாசை பங்குனி அம்மாவாசை நடுவில் பல்குநி மாதம் -சந்திரன் அடிப்படையில்
நதியில் அழுந்தி நீராடி -பால் மட்டும் குடித்து -விருந்து ஓம்பி 12 நாள் -இருக்க வேண்டும்

—————-

தஸ்ய அவதௌ த்வயி நிலீனமதே: அமுஷ்யா
ச்யாம: சதுர்புஜ வபு: ஸ்வயம் ஆவிராஸீ!
நம்ராம் ச தாம் இஹ பவத்தனய: பவேயம்
கோப்யம் மதீக்ஷணம் இதி ப்ரலபன் அயாஸீ:–3-

குருவாயூரப்பா, அத்தகைய விரதத்தின் இறுதியில் அதிதி உன்மீது தனது மனதை முழுவதுமாக செலுத்தியிருந்தாள்.
அப்போது நீ அவளுக்கு முன்பாக கறுத்த உனது திருமேனியுடன், நான்கு திருச் சக்கரங்களுடன் கூடிய உருவமாகத் தோன்றினாய்.
அவள் உன்னைக் கண்டதும் துதித்து நின்றாள். நீ அவளிடம், ‘‘நான் உனக்கு மகனாகப் பிறக்கப் போகிறேன்.
இவ்விதமாக என்னை நீ இங்கு பார்த்த காட்சியை ரகசியமாக வைத்துக் கொள்’’ என்று கூறி மறைந்தாய்.

அமுஷ்யா-ப்ரத்யக்ஷமாக தோன்றி அருளினாய்-கருணை வள்ளல் -நீலமேக ஸ்யாமளன் -நான்கு புருஷார்த்தம் -நான்கு திருக்கரங்கள் –
தோன்றினாய் -எங்கும் நிறைந்த விபு -அன்றோ -தன்னைக் காட்டிக் கொடுக்கவே வேண்டும்-நம்ராம் ச தாம்—தண்டம் சமர்ப்பித்து சேவிக்க வேண்டுமே –
மஹாபலி ஆச்சார்ய பக்தன் கொல்ல முடியாதே -பிரகலாதன் பேரன் —

————–

திரு அவதார ஸ்லோகம்

த்வம் காச்யபே தபஸி ஸந்நித தத் ததானீம்
ப்ராப்த: அஸி கர்ப்பம் அதிதே: ப்ரணுத: விதாத்ரா
ப்ராஸுத ச ப்ரகட வைஷ்ணவ திவ்ய ரூபம்
ஸா த்வாதசீ ச்ரவண புண்யதினே பவந்தம்–4-

குருவாயூரப்பா, அதன் பின்னர் காசியப முனிவரின் தவ வலிமையால் உண்டான வீரியத்தில் நீ புகுந்தாய்.
அதன் மூலம் அதிதியின் கர்ப்பத்தில் புகுந்தாய். அப்போது பிரம்ம தேவன் உன்னைத் துதித்தான்.
அதிதியானவள் ஒளி வீசும்படியான சங்கு சக்கரம் கொண்ட திருமேனி உடைய உன்னை,
துவாதசி திதியன்று, சிரவண நட்சத்திர தினத்தில் பெற்றாள்.

என்ன நோன்பு நோற்றாள் கொலோ இவனைப் பெற்ற வயிறுடையாள்
நான்கு திருக்கரங்களுடன் தோன்றினாய்
சங்கு சக்கர தாமரை கதாதரனாய்-பட்டுப்பீதாம்பரம் -ஸ்ரீ வத்ஸ-வண்டுகள் மொய்க்கும் வனமாலை -கௌஸ்துபம்
குருவாயூர் அப்பன் போலவே –
ஜடராஜ குண்டலர் -மகர நெடும் குழைக்காதர் -தேஜஸ் மிக்கு -பரம புருஷன் -நூபுரம் அணிந்து –

பாத்திர பாத மாதம் -ஆவணி அமாவாசை புரட்டாசி அம்மாவாசை -ஸ்ரவணம் அபிஜித் முஹூர்த்தம் –

————–

புண்யாச்ரமம் தம் அபிவர்ஷதி புஷ்ப வர்ஷை:
ஹர்ஷாகுலே ஸுரகுலே க்ருத தூர்ய கோஷே
பத்வா அஞ்சலிம் ஜய ஜயேதி நுத: பித்ருப்யாம்
த்வம் தத் க்ஷணே படு தமம் வடு ரூபம் ஆதா:–5-

குருவாயூரப்பா, நீ பிறந்ததால் மிகுந்த புண்ணியம் அடைந்த காசியபரின் ஆசிரமத்தை அனைத்து திசைகளில் இருந்தும்
மலர்கள் தூவி ஸ்தோத்திரம் செய்தனர். உனது பிறப்பால் மிகுந்த மகிழ்வுற்ற தேவர்கள் இப்படிச் செய்தனர்.
உனது தாய், தந்தை உன்னை வாழ்த்தினர். அந்த நொடியிலேயே நீ பிரம்மச்சாரியாக உனது உருவத்தை மாற்றிக் கொண்டாய்.

ஸுரகுலே க்ருத தூர்ய கோஷே-தேவர் கூட்டம் ஒளிந்து பூ மாறி -தூர்ய கோஷம் -ஜய ஜயேதி-பல்லாண்டு பாட-

நாராயணனாகப் அவதாரம் வாமனனாக மாறி -கண்ணனைப் போலவே இவனும் –

—————

தாவத் ப்ரஜாபதி முகை: உபனீய மௌஞ்ஜீ
தண்ட அஜின அக்ஷ வலயாதிபி: அர்ச்யமாந:
தேதீப்யமாந வபு: ஈச க்ருத அக்னி கார்ய:
த்வம் ப்ராஸ்திதா: பலிக்ருஹம் ப்ரக்ருத அச்வமேதம்-6-

குருவாயூரப்பா, அப்போது உனது தந்தையான காசியப பிரஜாதிபதி உனக்கு உபநயனம் செய்து வைத்தார்.
நீ மௌஞ்சி என்னும் இடுப்பில் உள்ள கயிறு, பலாசதண்டம், கிருஷ்ணாஜினம் என்னும் மான் தோல், ருத்ராட்ச மாலை
ஆகியவற்றை அப்போது அணிந்தாய். அதன் பின்னர் நீ உனது அக்னி ஹோமத்தைச் செய்தாய்.
தொடர்ந்து, மகாபலி நடத்தும் அஸ்வமேத யாகம் நடைபெறுகின்ற இடத்தை நோக்கிப் புறப்பட்டாய்.

ப்ரம்மா கமண்டலம்-சப்த ரிஷிகள் தர்ப்பம்-தாய் கௌபீனம்
சோமன் வனதேவதை-பலாச தண்டம்,-பிரஹஸ்பதி பூணல் -சூர்யன் காயத்ரி உபதேசம் -கைங்கர்யம்
மான் தோல் -பூமி தேவி-ஜப மாலை ஸரஸ்வதி-குபேரன் பிச்சை பாத்திரம் -பார்வதி முதல் பிச்சை
ஜாத கர்மம் ரிஷிகள் பிறந்த உடன் செய்ய -தாய் பாலை கொடுக்கும் முன்பே செய்ய வேண்டும்

மான் கொண்ட தோல் மார்வில் மாணியாய், மாவலி மண்
தான் கொண்டு தாளால் அளந்த பெருமானை,
தேன் கொண்ட சாரல் திருவேங் கடத்தானை,
நான் சென்று நாடி நறையூரில் கண்டேனே. -சனிக்கிழமை நம்பியை சேவிக்க 16 தடவை திருவேங்கடத்தானை சேவித்த பலன்

வாமனன் -ஒளி மிக்க திரு மேனி-ப்ரஹ்மசாரி -பிச்சை எடுத்து -பணிவு விநயம் வர இந்த கார்யம்

—————-

காத்ரேண பாவி மஹிமோசித கௌரவம் ப்ராக்
வ்யா வ்ருண்வதா இவ தரணீம் சலயந் அயாஸீ:
சத்ரம் பரோஷ்மதிரணார்த்தம் இவ ஆததாந:
தண்டம் ச தானவ ஜனேஷு இவ ஸந்நிதாதும்–7

குருவாயூரப்பா, பின்னால் உனக்கு உண்டாகப் போகும் பெருத்த மகிமையை இப்போதே இந்தப் பூமி தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்
என்பதற்காக உனது உடல் அசைவின் மூலம் பூமியே நடுங்கும்படி நடந்தாய். அரக்கர்களின் பெருமையை மறைப்பது போன்று
உனது கைகளில் குடை இருந்தது. அசுரர்களை ஒடுக்குவதற்காக கையில் தண்டம் இருந்தது. இப்படியாக நீ சென்றாய்.

ஸ்வர்க்க தேவதை குடை அசுரர் வெப்பம் தங்குவதற்காக
அசுரர் இடம் தண்டம் பிரயோகிக்க கையில் தண்டம்
சாம தான பேத -உதவாதே அவர்கள் இடம்

நர்மதா வடக்குக்கரையில் அஸ்வமேதம் செய்யும் இடம்
ஓங்கி உலகு அளக்கும் பொழுது பெறும் எடை பாரம் -இப்பொழுதே
பட்டர் -பூமி நடுங்கிற்றெ -இவன் யாசகம் போவதை அறிந்து நஞ்சீயர் -இவனே நடுங்கினான் -முதல் தடவை யாசகம் போனதால் –

—————–

தாம் நர்மதோத்தரதடே ஹயமேதசாலாம்
ஆஸேதுஷி த்வயி ருசா தவ ருத்த தேத்ரை:
பாஸ்வாந் கிம் ஏஷ: தஹனோ நு நைத்குமாரோ
யோகீ நு கோ அயம் இதி சுக்ரமுகை: சசங்கே–8-

குருவாயூரப்பா, நர்மதை ஆற்றின் கரையில் அமைக்கப்பட்டிருந்த அந்த அஸ்வமேத யாகசாலையை நீ அடைந்தாய்.
அப்போது உனது உடலில் இருந்து தோன்றிய ஒளி மிகவும் பிரகாசமாக இருந்தது. அந்த ஒளியால் தங்கள் கண்கள்
கூசியதால் பார்வை பாதிக்கப்பட்டு விளங்கிய சுக்ராச்சாரியார் போன்ற முனிவர்கள் உன்னைக் கண்டு,
‘இந்தச் சிறுவன் யார்? சூரியனா, அக்னி தேவனா? முனிவரான ஸனத் குமாரரா?’ என்று சந்தேகத்துடன் கேட்டனர்.

————–

ஆநீதம் ஆசு ப்ருகுபி: மஹஸா அபிபூைத:
த்வாம் ரம்ய ரூபம் அஸுர: புலகா வ்ருதாங்க:
பக்த்யா ஸமேத்ய ஸுக்ருத: பரிபூஜ்ய பாதௌ
தத்தோயம் அந்வத்ருத மூர்த்தநி தீர்த்த தீர்த்தம்–9-

குருவாயூரப்பா, உன்னுடைய ஒளியைக் கண்டு திகைத்து நின்ற சுக்ராச்சாரியார் போன்றவர்கள் சுதாரித்துக் கொண்டு
உன்னை வரவேற்றனர். மிகுந்த அழகிய உருவம் படைத்த உன்னைக் கண்டவுடன் மஹாபலிக்கு மெய் சிலிர்த்தது.
அவன் விரைந்து உன்னிடம் வந்து உனது திருவடிகளை நீரில் கழுவினான்.
எந்தவித சுத்தமான நீரையும் புனிதமாக்கும் அந்த நீரை தனது தலையில் தெளித்துக் கொண்டான்.

அஸுர: புலகா வ்ருதாங்க:-அசூரனே மெய் சொல்லிருக்க பக்தர்களுக்குச் சொல்ல வேண்டுமோ
ஸ்ரீ பாத தீர்த்த மஹிமை சொல்லிற்றே -தீர்த்தங்களில் தீர்த்தம் -தீர்த்தான் அவனே -தீர்த்தனுடைய தீர்த்தம் அன்றோ
இதனால்  தான் முதலில் மஹாத்மா என்று மஹா பலியைச் சொன்னார்

தீர்த்தனுக்கு அற்ற பின் மற்று ஓர் சரணில்லை என்றுஎண்ணித் தீர்த்தனுக்கே
தீர்த்த மனத்தன னாகிச் செழுங்குரு கூர்ச்சட கோபன்சொன்ன
தீர்த்தங்கள் ஆயிரத்துள் இவை பத்தும் வல்லார்களைத் தேவர்வைகல்
தீர்த்தங் களே என்று பூசித்து நல்கி யுரைப்பர் தம் தேவியர்க்கே.–7-1011-

—————

ப்ரஹ்லாத வம்ச ஜதயா க்ரதுபி: த்வஜேஷு
விச்வாஸத: து ததிதம் திதிஜோபி லேபே
யத்தே பதாம்பு கிரீசஸ்ய சிரோ பிலால்யம்
ஸ த்வம் விபோ குரு புராலய பாலயேதா:–10-

எங்கும் உள்ளவனே, குருவாயூரப்பா, உனது பாதங்கள் கழுவப்பட்ட நீரானது சிவனின் தலையில் வைத்துக் கொண்டாடும்
அளவிற்கு உயர்ந்தது. அத்தனை உயர்வான நீரை திதியின் மகனான அசுரன் தனது தலையில் தெளித்துக் கொள்ளும்
வாய்ப்பு கிடைத்தது என்றால், அது அவன் பிரஹலாதனின் குலத்தில் தோன்றியதால் அல்லது யாகம் செய்தால் அல்லது
அந்தணர்களை மதிப்பதால் ஆகும். இவ்வாறு அவனுக்கு அருள்புரியும் ஸ்ரீஅப்பனே, என்னையும் காக்க வேண்டும்.

அடியார்க்கு அடியான் என்பதாலா -ஆச்சார்ய பக்தியா -யாகம் தானம் பலனா -அறியேன்
உனது திருவடி தீர்த்த மஹிமை அறிவேன்
சிவனே சிரஸா வஹிக்கும் படியான மஹிமை உண்டே

————————————————————————————

ஸ்ரீ நாராயணீயம் – தசகம் 31–பலி தர்ப ஹரணம் -ஸ்ரீ த்ரிவிக்ரம அவதார ஸ்லோகங்கள்–

மந்தா ஆக்ரந்த–அடி வைப்பு அர்த்தம் -17 அச்சு எழுத்துக்கள் -8 எட்டாதவை எட்ட வைக்கும் –

ஸ்ரீ த்ரிவிக்ரம அவதாரம்

ப்ரீத்யா தைத்ய: தவ தனு மஹ: ப்ரேக்ஷணாத் ஸர்வதாபி
த்வாம் ஆராத்யந் அஜித ரசயந் அஞ்ஜலிம் ஸஞ்ஜகாத
மத்த: கிம் தே ஸமலபிஷிதம் விப்ரஸுனோ வத த்வம்
வ்யக்தம் பக்தம் பவனம் அவனீம் வாபி ஸர்வம் பிரதாஸ்யே–1-

குருவாயூரப்பா, யாராலும் வெல்லப்பட முடியாதவனே! உனது உடலில் இருந்து வெளிப்பட்ட கம்பீரமான ஒளியைக் கொண்டு
உன் மீது மிகுந்த அன்பு கொண்ட மகாபலி, உன்னை நோக்கி கைகளைக் கூப்பினான்.
அதன் பிறகு உன்னிடம், ‘‘அந்தணச் சிறுவனே, உனக்கு வேண்டியது என்ன? உணவா, வீடா, நிலமா அல்லது
இவை அனைத்துமா, எது வேண்டும், கேள், தருகிறேன்’’ என்று கூறினான்.

ஸர்வதாபி த்வாம் ஆராத்யந்-எல்லாவித ஆராதனம் -அர்க்கியம் இத்யாதி -ப்ரஹ்ம தேஜஸ்ஸுக்காகவே மரியாதை
அஜிதன் -வாயாலே வந்த வார்த்தை
அஞ்சலி -அம் ஜலயதி -அவனை நீராய் உருக்க வைக்கும்-

அஸ்வமேத யாகம் பூர்த்தி அன்று யார் எத்தைக் கேட்டாலும் கொடுக்க வேண்டுமே

பசு தங்கம் வீடு உணவு தண்ணீர் கல்யாணப்பெண் கிராமங்கள் குதிரை யானை ரதங்கள் -அனைத்தும் தருவேன்

———————

தாம் அக்ஷீணாம் பலிகிரம் உபாகர்ண்ய காருண்ய பூர்ண: அபி
அஸ்ய உத்ஸேகம் ச மயிது மனா: தைத்ய வம்சம் ப்ரசம்ஸன்
பூமிம் பாத த்ரய பரிமிதாம் ப்ரார்த்தயாம் ஆஸித த்வம்
ஸர்வம் தேஹீதி து நிகதிதே கஸ்ய ஹாஸ்யம் நவாஸ்யாத் –2-

குருவாயூரப்பா, மகாபலியின் வார்த்தைகளைக் கேட்ட, எந்த செல்வக் குறையுமில்லாத நீ, கருணையுடன் அமைதியாக நின்றாய்.
அவன் கர்வத்தை அடக்குவதற்காக அவனது குலத்தை உயர்வாகப் புகழ்ந்து பேசினாய். பின்னர் அவனிடம்,
‘‘என் கால்களில் மூன்று அடி அளவு நிலம் வேண்டும்’’ என்று நீ கேட்டாய். உனது சிறிய வடிவத்தைக் கண்டும்,
உனது கால்களின் அளவு கண்டும், உனது இந்த யாசகத்தை நினைத்தும் யார் தான் சிரிக்க மாட்டார்கள்?

அக்ஷீணாம்-குற்றம் அற்ற வார்த்தைகளைச் சொன்னான்
உத்ஸேகம் ச மயிது மனா-அவன் கர்வம் அடக்கி உனது கருணையால் -அவனுக்கு நன்மை செய்யவே வஞ்சித்தாய்
ஸ்தோத்ரம் பண்ண வம்சப் புகழ்ச்சி செய்து -அர்த்தவாதம் -ஹிரண்யனைப் பார்த்து நாராயணனே பயந்து ஓடும் படி வீர வம்சம்

——————-

விச்வேசம் மாம் த்ரி பதம் இஹ கிம் யாசஸே பாலிச: த்வம்
ஸர்வாம் பூமிம் வ்ருணு கிம் அமுனா இதி ஆலபத் த்வாம் ஸ த்ருப்யந்
யஸ்மாத் தர்பாத் த்ரிபத ப்ரிபூர்த்ய க்ஷம: க்ஷேமவாதான்
பந்தம் ச அஸௌ அகமத் சுததர்ஹோபி காடோபசாந்த்யை -3-

குருவாயூரப்பா, இதனைக் கேட்ட மகாபலி உன்னிடம், ‘நான் மூன்று உலகங்களுக்கும் தலைவன்.
என்னிடம் வெறும் மூன்று அடிகளையா யாசிப்பது? இத்தனை சிறிய இடத்தினைப் பெற்று என்ன பயன்?
நீ கேட்பது பேதைத் தனமாக உள்ளதே’ என்று மிகுந்த கர்வத்துடன் கூறினான். இந்தக் கர்வத்தினால் மட்டுமே அவனால்
அந்த மூன்றடிகளைத் தர இயலாமல் போனது; அதனால் பழிச் சொல்லுக்கு ஆளானான்.
இத்தகைய அவமானங்களை அவன் கர்வத்தால் அடைந்தான்.

யஸ்மாத் தர்பாத்இந்த அஹங்காரமே இவனுக்கு இந்த நிலை-மேல் சிறை வைக்கும் படி ஆனதே -மார் தட்டி -கழிக்க வேண்டுமே -மார்கழி

————

பாத த்ரய்யா யதி ந முதித: விஷ்டபை ந அபி துஷ்யேத்
இதி உக்தே அஸ்மின் வரத பவதே தாது காமே அத தோயம்
தைத்யாசர்யத்: தவ கலு பரீக்ஷார்த்தின: ப்ரோணாத்தம்
மா மா தேயம் ஹரி: அயமிதி வ்யக்தமேவ ஆபபாஷே -4-

குருவாயூரப்பா, நீ மகாபலியிடம், ‘அரசனே! மூன்று அடி நிலம் தரவில்லை என்றால், தான் யாசித்ததை பெறாமல்
போகும் ஒருவன், மூன்று உலகங்கள் கிடைத்தாலும் மகிழ்வு கொள்ள மாட்டான்,’ என்றாய்.
உடனே மகாபலி நீ விரும்பியபடி நிலத்தை அளிக்க தான நீருடன் தயாராக நின்றான். அப்போது அவன் குருவான
சுக்கிராச்சாரியார், உனது தூண்டுதல் காரணமாக, ‘அரசனே, கொடுக்காதே! இவன் அந்த ஹரியே ஆவான் என்றார் அல்லவா?

வரதா -உனக்கும் தாரை வாரத்துக்கு கொடுக்க இவன் இருந்தானே-

வ்யக்தமேவ-வெளிப்படையாகச் சொன்னானே
சுக்ராச்சார்யருக்கு மட்டும் -தெரிந்ததே –
உனது பிரேரித்ததால் -மஹாபலிக்கு பரீஷை பண்ணிப் பார்க்கவே -நீயே உணர்த்தி அருளினாய்
நாயமாத்மா ஸ்ருதி -காட்டவே காணலாம்

————-

யாசத்யேவம் யதி ஸ பகவான் பூர்ண காம: அஸ்மி ஸ: அஹம்
தாஸ்யாமி ஏவ ஸ்திரம் இதி வதந் காவ்ய சப்தோபி தைத்ய:
விந்த்யா வல்யா நிஜதயிதயா தத்தபாத்யாய துப்யம்
சித்ரம் சித்ரம் ஸகலம் அபி ஸ: ப்ராப்பயத் தோய பூர்வம் -5-

குருவாயூரப்பா, சுக்கிராச்சாரியாரின் சொற்களைக் கேட்ட மகாபலி அவரிடம், ‘அந்தப் பகவானே இங்கு வந்து என்னிடம்
யாசிக்கிறான் என்றால் எனது விருப்பம் அனைத்தும் நிறைவேறியவனாகவே நான் உள்ளேன்.
எனவே நான் தானம் அளிக்கவே போகிறேன்’ என்றான்.
உடனே சுக்கிராச்சாரியார் ‘நீ உனது நாட்டை இழக்கப் போகிறாய்,’ என்று சபித்தார். சுக்கிராச்சாரியாரின் சாபத்தை ஏற்ற மகாபலி,
தனது மனைவியான விந்தியாவளீ என்பவள் தான நீரை அவன் கைகளில் விட, அவனும் நீ கேட்டவற்றை தானமாக அளித்தான்.

பாகவத ஸ்லோகம் ஐந்து இடங்களில் பொய் சொல்லலாம் -அந்தப்புர ஏகாந்தம்- கல்யாணம் ஆக – உயிர் போகும் தருணம் போன்றவை

காவ்ய சப்தோபி-சுக்ராச்சாரியார் சாபம் கொடுத்தார் –

சித்ரம் சித்ரம்–என்ன ஆச்சார்யம்

தாடகை வதம் -வேத பிரமாணங்கள் வேண்டாம் -ஆச்சர்யரான நீர் சொன்னாலே பிரமாணம் -பெருமாள் விசுவாமித்திரர் இடம்

—————-

நிஸ் ஸந்தேஹம் திதி குல பதௌ த்வயி அஷோர்ப்பணம் தத்
வ்யாதன்வாநே முமுசு: ருஷய: ஸாமரா: புஷ்ப வர்ஷம்
திவ்யம் ரூபம் தவ ச தத் இதம் பச்யதாம் விச்வ பாஜாம்
உச்சை: உச்சை: அவ்ருதத் அவதீக்ருத்ய விச்வாண்ட பாண்டம் -6-

ஸந்தேஹம்-தயக்கம் இங்கு -பூ மாரி பொழிய -அளந்தாயே –

குருவாயூரப்பா, திதியின் குலத்தின் வழிவந்த மகாபலி சிறிதளவும் சந்தேகமே இல்லாமல் உன்னிடம் நீ கேட்டவற்றை
அர்ப்பணம் என்று அளித்தான். அவனது இந்தச் செயலைக் கண்ட தேவர்கள், ரிஷிகள் அவன் மீது மலர்களைத் தூவினர்.
அப்போது இந்த உலகில் உள்ள அனைவரும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போதே,
குருவாயூரப்பா, உனது இந்த சிறிய உருவம் அனைத்து அண்டங்களுக்கும் மேலே மேலே வளரத் தொடங்கியது.

உச்சை: உச்சை: அவ்ருதத் அவதீக்ருத்ய விச்வாண்ட பாண்டம்-மேலே மேலே வளர்ந்து -கடந்து ஓங்கி உலகு அளந்தாயே –
கீழ் லோகங்கள் உள்ளங்கால் -பூ லோகம் திருவடியில் -கணுக்கால் மலைகள் -தொடை வாயு நபி ஆகாசம் -வயிற்றில் ஏழு கடல் -இதயம் -தர்மம் -மார்பில் லஷ்மீ-கழுத்தில் சாம -காதுகள் திக்குகள் முகம் அக்னி வாக்கில் வேதம் -நாக்கில் வருணன் -ப்ரவ்ருத்தி நிவ்ருத்தி இமைகள் பகல் இரவும் -நிழல் எமன் –

—————

த்வத் பாதாக்ரம் நிஜபதகதம் புண்டரீ கோத்பவ அஸௌ
குண்டீ தோயை: அஸிசத் அபுநாத் யஜ்ஜலம் விச்வலோகான்
ஹர்ஷோத் கர்‌ஷாத் ஸுபஹு நந்ருதே கேசரை: உத்ஸவே அஸ்மின்
பேரீம் நிக்நந் புவனம் அசரத் ஜாம்பவாந் பக்திசாலீ -7-

குருவாயூரப்பா, இப்படி நீ வளர்ந்தபோது உனது திருவடியானது ஓர் அடி எடுத்து வைக்க, அது ப்ரும்ம லோகமான
ஸத்ய லோகத்தை அடைகிறது. உடனே பிரம்மா தனது கமண்டலத்தில் உள்ள நீரினால் உனது திருவடியைக் கழுவினார்.
அந்த நீரானது இந்த பூமியை கங்கையாக வளப்படுத்தியது. இதனைக் கண்ட தேவர்கள் நடனம் ஆடினர்.
உன்னிடம் மிகுந்த பக்தி கொண்டிருந்த ஜாம்பவான் தனது வாத்தியத்தை முழங்கியபடி இந்த உலகத்தைச் சுற்றி வந்தான்.

இடது திருவடி மேல் லோகம் -கமண்டல தீர்த்தம் -கங்கா நீர் –
பாகவதம் -சுக்கிரன் கண்ணைத் துரும்பால் கிளறியது இல்லையே
சதுர் முகம் கையில் -சதுர் புஜன் தாளில் சங்கரன் தலையில்
ஜாம்பவான் பேரி வாத்யம் -ப்ரத்யக்ஷம் பண்ணி கொண்டாடி

—————-

தாவத் தைத்யா: து அவமதிம் ருதே பாத்து: ஆரப்த யுத்தா:
தேவ: உபேதை: பவ தனு சரை: ஸங்கதா பங்கமாபந்
காலாத்மா அயம் வஸதி புரதோ யத்வசாத் ப்ராக்  ஜிதா: ஸ்ம:
கிம் வோ யுத்தை: இதி பலிகிரா தே அத பாதாலமாபு: -8-

குருவாயூரப்பா, அந்த நேரம் அசுரர்கள் தங்கள் அரசனான மகாபலியின் உத்தரவு இல்லாமல் உன்னைத் தாக்கத் தொடங்கினர்.
அவர்கள் உனது அடியார்களால் தடுக்கப் பட்டனர். மகாபலி அசுரர்களிடம், ‘நாம் யாருடைய தயவால் முன்பு வெற்றியை அடைந்தோமோ,
அந்த பகவானே இதோ நம் கண் முன்னே காலத்தை கடந்து நிற்கிறான். நாம் யுத்தம் செய்து என்ன பயன்?’ என்றான்.
இதனைக் கேட்ட அசுரர்கள் பாதாள லோகத்திற்கு ஓடி விட்டனர்.

கால சக்ரம் பார்த்து பயப்படாமல் கீழ் இருந்தான் -30 அத்யாயம் முதல் ஸ்லோகம் பார்த்தோம்
இப்பொழுது உணர்ந்தது காட்டி அருளுகிறார்
எனது கர்வம் அடக்கவே இந்த லீலை -அது அடங்கினது இங்கே காட்டி அருளுகிறார்

—————–

பாசை: பத்தம் பதக பதினா தைத்யம் உச்சை: அவாதீ:
தார்த்தீயீகம் திச மம பதம் கிந்த விச்வேச்வரோஸி
பாதம் மூர்த்னி ப்ரணய பகவந் இதி அகம்பம் வதந்தம்
ப்ரஹ்லாத: தம் ஸ்வயம் உபகத: மாநயந் அஸ்தவீத் த்வாம் -9-

குருவாயூரப்பா, அப்போது கருடனால் வருணன் என்ற பாசக் கயிற்றால் மகாபலி கட்டப்பட்டான்.
அதன் பின்னர் நீ அவனை நோக்கி, ‘நீ இந்த உலகம் அனைத்திற்கும் அதிபதி என்றாயே! எனக்கு உரிய
மூன்றாவது அடி நிலத்தைக் கொடு!’ என்றாய். அப்போது மகாபலி சிறிதும் பயமோ கோபமோ கொள்ளாமல்,
‘பகவானே, நாராயணா, எனது தலை மீது உனது மூன்றாவது அடியை வைத்துக் கொள்,’ என்றான்.
இதனைப் பாராட்டியபடி பிரஹலாதன் அங்கு வந்து உன்னைப் பாராட்டினான்.

விச்வேச்வரோஸி-கீழே இவனே விசுவான்களுக்கு அரசன் நானே என்றானே –
இப்பொழுது கிரீடம் அகற்றி வணங்க -பிரகலாதன் வந்தான் –
யானே நீ என்னுடைமையும் நீயே –

————

தர்ப்போசித்யை விஹிதம் அகிலம் தைத்ய ஸித்த: அஸி புண்யை:
லோக: தே அஸ்து த்ரிதிவ விஜயீ வாஸவத்வஞ்ச பச்சாத்
மத் ஸாயுஜ்யம் பஜ ச புன: இதி அன்வ க்ருஹ்ணா பலிம் தம்
விப்ரை: ஸந்தாநித மகவர: பாஹி வாதாலயேச -10-

குருவாயூரப்பா, நீ மகாபலியை நோக்கி, ‘திதியின் குலத்தில் உதித்தவனே, உனது கர்வத்தை அடக்கவே நான் இப்படிச் செய்தேன்.
நீ செய்த புண்ணிய காரியங்களால் நீ நன்மை பெற்றவனாக உள்ளாய்.
சொர்க்கத்திற்கும் மேலான ஸுதலம் எனும் பாதாள கீழ்லோகம் உண்டாகட்டும். அதன் பின்னர் இந்திரப் பதவியும் நீ அடைவாய்.
இறுதியில் எனது மோட்ச ராஜ்ஜியமும் அடைவாய்’ என்றாய். இப்படியாக நீ என்னையும் காப்பாற்ற வேண்டும்.

நீ செய்த புண்யங்கள் வீணாகாதே -நானே உனக்கு காவலாக இருப்பேன்-

கதா பாணியாக ஸூதல லோகம் காவல் –உபேந்த்ரனாக இந்திரா லோகம் காவல்
கர்வம் கழிந்த பின்பு இந்திர லோகம் கொடுத்தால் மேல் ஸாயுஜ்யமும் அருளினாயே
மூன்றாவது அடி தலை மேல் வைக்கச் சொன்னாலும்
மூன்றாவது அடி எங்கே வைத்தான் யாரும் அறியார் -அவனே அறிவான்

GOD wants posseser-not possetion-ஆத்ம சமர்ப்பணம் பண்ணவும் வேண்டும் -பண்ணினத்துக்கு அனுதாபமும் பண்ணவும் வேண்டுமே

—————————————

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ நாராயண பட்டத்ரி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ஸூக பகவான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ கிருஷ்ண த்வைபாயன பகவான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ நாரத பகவான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ருக்மிணி சமேத குருவாயாரூப்பன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ ஜய தேவரின் கீத கோவிந்தமும் ஸ்ரீ நாராயண தீர்த்தரின் ஸ்ரீ கிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியும் —

ஸ்ரீ ஜய தேவரின் கீத கோவிந்தமும்
ஸ்ரீ நாராயண தீர்த்தரின் ஸ்ரீ கிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியும்

இவ்வுலகத்தினர் அனனவருக்கும் அறிவு செயல் இனவகளுக்கான திறமையை அளிப்பவரர்
இவ்வுலகில் உள்ள யோகிகள் அனனவருக்கும் தலைவர்
எல்லோராலும் அவசியம் அறியப்பட வேண்டிய
உண்னமப் பொருனள அறிந்தவர்-
இவ்வுலகமனனத்தையும் ஆட்டி னவக்கும் சிறந்த நாயகனாக இருப்பவர்-
அத்தகைய எங்கும் நினறந்த மஹா விஷ்ணுனவ உள்ளத்தால் தியானிக்கிறேன்.

பாகம்-1–பர ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபம்

1.சச்சினாநந்த ஸ்வரூபமான பர ப்ரஹ்மத்துடன் ஒன்றாகி ஐக்யம் அடைவதான பரம பக்தி பரவஸ்யத்தையே
உபநிஷத்துக்கள் சாதனா மார்கத்தின் உச்சக்கட்டமாக விவரிக்கின்றன.
அந்த பர ப்ரஹ்ம தத்துவத்தை வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியாது -மேலும் மற்ற ஒன்றுடன் ஒப்பிட்டுக்கூற இயலாது.
அது கால தேச வர்த்தமானத்திற்கு கட்டுப்படாத ஓன்று -எவ்வளவு முயன்றும் வேதங்களாலும் உபநிஷத்துக்களாலும் விவரிக்க
முடியாத ஓன்று-
அவனைப் ப்பற்றி விவரிக்குங்கால்,அது இப்படித்தான் இருக்கும் என்று சொல்லாமல் நேதி நேதி
(இதுவல்ல,இதுவல்ல) என்று இதர வஸ்துக்களுக்கு விலக்காகத்தான்
வர்ணிக்கப் பட்டுள்ளது-
இப்படி “ யதோ வாஸோ நிவர்த்தந்தே அப்ராப்ய மனஸா ஸஹ” என்றபடி
மனத்திற்கும்,வாக்கிற்கும் எட்டாதது பர ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபம்.

2.இந்த பஞ்ச பூதங்களாலான சரீரமும் ஜகத்தும் அழிவுள்ளனவ.
நான்,எனது என்ற எண்ணத்தால்-அனவகளுடன் ஓன்றுபடும் நிலைகளும், தோற்றங்களும், எண்ணங்களும்,
அவ்வாறே அனவகளுக்கெல்லாம் ஆதாரமாக,மாற்றம் இல்லாத சாக்ஷியாக ஸ்வயம் ப்ரகாசமாக விளங்குவதே
தன்னுனடய உண்னமயான ஸ்வரூபம் என்ற த்ருடமான முடிவுடன் அப்யாச அதிசயத்தினால், ஜீவன், ஸதா அவ்விதமான நினனவுடன்,
பர ப்ரஹ்மத்தோடு இரண்டறக் கலப்பதையே , மோக்ஷம் என்று சொல்லப்படுகிறது
“நாஹம் தேஹோ ந சான்யோஸ்மி ப்ரஹ்மை வாஹம் ந ஸோகபாக்
ஸச்சதானந்த ரூபோஹம் நித்ய முக்த ஸ்வபாவான்”

3.இப்படி தன்னுனடய ஜீவனானது பர ப்ரஹ்மமே என்ற ஐக்ய பாவமான பேர் உண்மையை அறிவதனால் தான்
அக்ருத்ரிம புருஷார்த்தமான மோக்ஷத்தை அனடயலாம்-
ஸ்வ விமர்ச:புருஷார்த்த :–தன்னுடய உண்னமயான இந்த ஸ்வரூபத்தை அவித்யா (மானயயினால்) மறந்து மயங்கிக் கிடக்கும் மனுஷ்யனானவன்,
அப்படி மறந்து போன ஸ்வரூபத்தை அறியப் பெறுவது தான் ஞானத்தின் முடிவு-
மேற் சொன்ன மாயை ஸத்வ, ரஜோ , தமோ எனும் முக் குணங்களின் வாயிலாக நாம ரூப
குணங்கணளாடு, ஜகத்தாகவும், ஜீவனாகவும், பரிணமிக்கிறது

4.சத்வ குணம் எனப்படுவது மற்ற குணங்களாகிற -ரஜோ ,தமோ குணங்களிலிருந்து-முற்றிலும் விடுபட்டு
சுத்தமானதாக இருக்கிறது.
வேத வ்யாசர் தன்னுனடய பல புராணங்களின் வாயிலாக, பர ப்ரஹ்மமும்,
மானயயும் சேர்ந்து ஸ்ருஷ்டி, ஸ்த்தி ஸம்ஹாரம் என்ற முத் தொழினலச் செய்ய, பல ரூபங்களை
ஏற்றுக் கொண்டு,
பல நாமங்களால் அனழக்கப்பட்டு,குணங்களிலிருந்து வேறுபட்டு,சுத்த சத்வ ஸ்வரூபத்துடன்,
அவதாரம் என்ற தொழிலை ஏற்றுக் கொள்கிறது என்று தெரியப் படுத்தி உள்ளார்,

5.ஸ்ரீமத் பாகவத்தில் ஸ்ரீகிருஷ்ேன், தேவகியின் கர்பத்தில் ஆவிர்பவிக்கும் சமயம்,தேவர்களுடன்,
ப்ரஹ்மா, மஹாவிஷ்ணுவின் அவதார தத்துவத்தையும்  நோக்கத்தையும் கீழ் கண்டவாறு ஸ்துதி செய்கிறார்.
“தாமரைக் கண்ணா ! சுத்த ஸத்வ ஸ்வரூபியான தங்களிடத்தில் சமாதி நினலயில் ஸ்திரமாக னவக்கப்பட்ட மனத்தினால்,
மநோ லயம் அடையப் பெற்ற ஒரு சிலரே , நின் திருவடியாகிற மரக் கலத்தால் ,ஸம்ஸார சாகரத்தை ,பசுங்கன்றின் குளம்படி போல் எளிதில் தாண்டுகிறார்கள் ( ஸ்ரீ மத் பாகவதம்-ஸ்கந்தம் – 10 அத்யா,-2 ஸ்லோ,30)

6.மேலும் இந்த ப்ரஹ்ம ஸ்துதியில் , பகவானுனடய அவதார தத்துவத்தை விளக்குங்கால்,”எல்லா
ஜீவராசிகளிலும் அந்தர்யாமியாக,ஒளியாகப் ப்ரகாசிப்பவனே
ப்ரகிருதி வசத்தால் மனறக்கப்பட்ட
ஜீவாத்மாக்கள் அந்த ஒளியான ப்ரகாசத்தினாலேயே தங்களுனடய மநோ , வாக், காயங்களால்,
உலக அனுபவத்தை அடைகின்றன என்று அறிவதில்னல.
அந்த மாயையை உன் வசத்திலே னவத்துக் கொண்டு,
மேலும் “ஸத்வம் விஸுத்தம்” (ரஜோ ,தமோ குணங்கள் கலக்காத ) உன் சுத்த சத்வ ரூபத்தோடு,அதர்மத்தை
அழிக்க அவ்வப்போது தோற்றம் அனடகிறீர்.
அந்த அவதார தத்துவத்தையும் நாம,ரூப,குணங்கனளயும் விவரிக்க இயலாது.
அவை , ப்ரத்யக்ஷம், அனுமானம் முதலிய ப்ரமாணங்களால் அறியக் கூடியனவ அல்ல.
ஆயினும் அநந்ய பக்தி யாலும், இடை விடா முயற்சியால் அனடயப் பெற்ற சுத்த மனத்தில் நின்
அருளால், அந்தா நாம ரூப குணங்களை ஜீவர்களுக்கு அனுபவ பூர்வமாய் உணர்த்துகிறீர்கள்.
”இந்த ஸ்துதி யினால் வ்யாச பகவான்,நமக்கு பக்தி மார்கமே ஞானத்தை அளித்து மோக்ஷத்தை அளிக்க வல்லது என்று விளக்குகிறார்.
பக்தி யற்ற ஞானம்,மேல் உலகங்களில் தற்காலிகமாக, சுகத்தை யளித்து திரும்பவும் மறுபிறப்னபயும் அளிக்குமே தவிர
ஸம்ஸார ஸாகர சுழலிலிருந்து விடுவிக்காது என்று அறுதியிட்டு கூறுகிறார்..(ஸ்ரீ மத் பாகவதம் -10-2-35-37)

7.அப்படிப்பட்ட ஸச்சிதானந்தப் பரம் பொருளை விட்டகலாத கிருஷ்ேண பக்தியே ராஸ லீலையில்
கோபிகைகள் ஸ்ரீகிருஷ்ணனோடு அனுபவித்த பரமானந்தம்,
அதுவே பக்தன் பகவானுடன் அனுபவிக்கும் பரமானந்தம்.
அதுவே முக்தனுடன் சேர்ந்து முமுஷுக்கள் அனுபவிக்கும் ப்ரஹ்மானந்தம்.

8.அப்படிப் பட்ட ப்ரஹ்மானந்தத்தில் மூழ்கி திளைத்த மஹான்கள் பலருண்டு.
அவர்களில் பாகவத ஸமுதாயம்,
என்றென்றும் மறக்காமல் ஆராதித்துவரும் ஸ்ரீ ஜயதேகவியும், ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரும் முக்கியமானவர்கள்.
அவர்கள் அப் பரம்பொருனள அறிந்து,தான்,தனது என்ற பாவம் ஒழிந்து, அதனுடன் இரண்டறக் கலந்து பரிபூரண ஆனந்தத்தை அனுபவித்தனர்.
“ஏகம் ஸ்வாது ந புஞ்ஜீத ” என்ற கூற்றுப்படி, தான் அனுபவித்த அந்த பரமானந்தத்தை ,மற்ற பாமர மக்களும் அனுபவித்து
மோக்ஷ சாம்ராஜ்யத்தை அனடய வேண்டும் என்ற பரம கருணையால் தங்களுனடய ஆனந்த அனுபவங்கனள,
தங்களின் தெய்வீகப் பாடல்கள் வாயிலாக வெளிப்படுத்தி நம்முடன் பகிர்ந்து கொண்டுள்ளனர்.
நாம் இப் பாடல்கனளப் பாடும் போதும்,மற்றவர்கள் பாடிக் கேட்கும் போதும்,நம்மை மறந்த நினைவில் ,
பரவசமாகி, ஆனந்தக் கண்ணீர் வடிப்பதும்,இதற்குத் தக்க ப்ரமாணமாகும் எனபதில் ஐயமே இல்லை ,

9.ஸ்ரீஜயதேவர்”கீதா கோவிந்தம் ”என்ற நூலையும்,ஸ்ரீ நாரா யண தீர்த்தர் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணி என்ற நூலையும்,பனடத்து,
தாங்கள் ருசித்த பரமானந்த ரஸத்தை பாமர மக்களும் ருசித்து அனுபவிக்க ,ராக தாளங்களுடன் கூடிய ஜன ரஞ்சகமான பாடல்களாக அருளிச் செய்தார்கள்.

இக்கட்டுரை 3 பாகங்களாகப் பிரிக்கப் பட்டுள்ளது.
1ம் பாகத்தில் ப்ரஹ்ம ஸ்வரூப விளக்கமும்,
2ம் பாகத்தில் நூல்களும் அதன் ஆசிரியர்களும்-என்ற தலப்பில் ஸ்ரீ ஜயதேவரின் கீதா கோவிந்தமும்
ஸ்ரீ நாராயண தீர்த்தரின் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணி என்ற நூல்களின் சிறப்புகளைப் பற்றியும்
3ம் பாகத்தில் ஒற்றுமையும் வேற்றுமையும் என்ற தலைப்பில் இந் நூல்களின் இடையே உள்ள ஒற்றுமையும், வேற்றுமையும் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன.

நாமும் இப் பாடல்களின் உட்பொருள் அறிந்து, அந்த அமிர்த ரஸத்தை முடிந்த வரை பருகி அனுபவிக்க,
முதற் கண் இந் நூல்களின் காவியத் தலைவனான ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்ம ஸ்வரூபியான
வராஹ புரி ஸ்ரீதேவி பூமி தேவி ஸமேத ஸ்ரீவேங்கடேசப் பெருமாளையும்,ஸ்ரீ ஜயதேவ கவியையும்,
ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரையும் வணங்கி வழிபடுவோமாக.

————————-

பாகம் -2- நூல்களும் அதன் ஆசிரியர்களும்
ஸ்ரீஜயதேவரும் அவர் அருளிச் செய்த ஸ்ரீ கீத கோவிந்தமும்
1.கிபி 12வது நூற்றாண்டு ஸ்ரீஜயதேவர், ஒரிஸ்ஸா மாநிலத்தில் பூரி ஷேத்திரத்தின் அருகில் உள்ள
கெண்டுபில்வா என்றகிராமத்தில் போஜதேவர் ராதா தேவி தம்பதியினரின் மைந்தனாக அவதரித்தார்.
ஸ்ரீஜயதேவரும் அவரதுமனனவி பத்மாவதியும் பூரி ஜகன்னாதரின் பரம பக்தர்கள்.
அவர் ஸ்ரீ கீத கோவிந்தம் என்கிற தெய்விக காவ்யத்தைப் படைத்து அதனை பூரி ஜகன்னாதரின் ஸந்நிதியில் தம்பதியினர்
தினந்தோறும் பாடியும்,நடனம் ஆடியும், பக்தி பரவசத்தில் மெய்மறந்து தங்களின் வாழ்க்கையை நடத்தி வந்தனர்.

2. காதல் எனும் சொல் தத்வரீதியில் மிக நுண்ணிய அர்த்தத்தை யுடையதாக இருக்கிறது.
ஸாதாரணமாக பொது வாழ்வில், மனித உறவுகளில், நடைமுனறயில் இது அன்பு என்று அனழக்கப்படுகிறது.
அந்த அன்பின் பரிமாணம் ஓவ்வொரு உறவுகளிலும் வேறுபடுகின்றது.
தாய்-குழந்தை , ஸ்த்ரீ-புருஷன்,நாயகி- நாயகன், கணவன்-மனைவி,பெற்றோர்-குழந்தைகள் என்ற உறவுகளில்,
அன்பின் அளவு வேறுபாட்னட நாம் உணர முடிகிறது.
இந்த அன்பு அல்லது ப்ரேமை , மனித உறவுகளைக் கடந்து, தெய்வத்திடம் காட்டப் படும் போது, அது பக்தி என்று அழைக்கப் படுகிறது.

3.ஸ்ரீ கீத கோவிந்தத்தில் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவிடம் ராதையும், மற்ற கோபிகைகளும் கொண்ட காதல்
ஸாதாராணமாக ஸ்த்ரீ-புருஷ வேறுபாட்டினால், இந்த்ரிய வசத்தால் தோன்றும் மானிடக் காதல் அல்ல.
அது தெய்வீகக் காதல்.
இத்தகைய தெய்வீகக் காதலை ராதையும் , மற்ற கோபிகைகளும் பரமாத்மாவிடம் செய்ததும்,
ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மா அவர்களின் பேரில் கொண்ட காதலையும்
ஸ்ரீஜயதேவர் தனக்கே உரித்தான கவிநயத்துடன் சிருங்கார ரஸம் ததும்பும் பாடல்களாக தன் நூலின்
முலம் வெளிப்படுத்தி யுள்ளது இதன் தனிச் சிறப்பாகும்.
தன்னையே ராதையாகவே கற்பனை செய்து கொண்டு பரமாத்மாவுடன் சேர்ந்து அனுபவித்த
பேர் ஆனந்தத்தை , தன் பாடல்கள் வாயிலாக
வெளிப்படுத்தி யுள்ளார் என்பது பாடல்களின் பாவத்திலிருந்து, நாம், நன்கு உணர முடிகிறது..

4.காவ்யம் என்ற பெயருக்கு ஏற்ப ஸ்ரீ கீத கோவிந்தம் பண்ணிரண்டு ஸர்கங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது.
இருபத்து நான்கு அஷ்டபதிகள் கொண்ட இக் காவ்யத்தில் ஒவ்வொரு அஷ்டபதியிலும் நடனத்திற்கு ஏற்றபடி எட்டெட்டு பதங்கள் உள்ளன.
இதற்கு விதி விலக்காக முதல் அஷ்டபதியிலும் மற்றும் சில அஷ்டபதிகளிலும் எட்டுக்கு மேற்பட்ட பதங்கள் உள்ளன.
இந்த அஷ்டபதிகளில் ஒவ்வொன்றிலும் கூறப்படும் கருத்துக்களுக்கு தொடர்பு உள்ளபடி 90 ஸ்லோகங்கள் அமைக்கப் பட்டுள்ளன.

5.முன்னுரை ஸ்லோகங்களுக்குப் பின்னர் முதல் அஷ்டபதி விஷ்ணுவின் பத்து அவதாரங்கனளயும் விவரிக்கிறது.
பின்னர் வஸந்த கால வர்ணனையும் கோபியருடன் கண்ணன் மகிழ்ந்து குலாவுவதை
ராதையிடம் அவள் தோழி வர்ணிப்பதையும் கூறப்பட்டுள்ளது.
ராதையின் பிடிவாதம் கனலந்த பின், இன்னமும் கோபப் பட்டாலும்,மீண்டும் மீண்டும் கண்ணனை நினனந்து மனம் வருந்துகிறாள்.
ராதையின் விரஹ தாபத்தை கவி மிகவும் அழகாக விவரித்துள்ள பாங்கு மிகவும் போற்றி பாராட்டப்படுகிறது,

6.கண்ணனும்,தான் ராதைக்கு மனத் துயர் அளித்ததை எண்ணி மனம் வருந்துகிறான்.
ராதையின் தோழிஅவர்களிடையே தூது சென்று அவர்களிடையே ஏற்பட்ட பிணக்கு நீங்க வழி செய்கிறாள்.
மீண்டும் ராதையும் கண்ணனும் முன் போலவே ஆனந்த மயமான கேளிக்கைகளில் ஈடுபடுவதை ,
கவி வர்ணனை செய்து இந்தக் காவ்யத்தை நிறைவு செய்துள்ளார்.

7.பதினெட்டு புராணங்களில் ஒன்றான ப்ரஹ்ம வைவர்த்த புராணம் விவரிக்கும் ராதா கிருஷ்ண
சரித்ரத்தின் அடிப்பனடயில் இந்த காவ்யம் அமைக்கப் பட்டுள்ளது.
மேலே எழுந்த வாரியாகப் பார்க்கும்
போது ச்ருங்கார ரஸமே ப்ரதானமாக வுள்ளது போலே தோன்றினாலும்,கூர்ந்து நோக்குங்கால்,
பக்தியின் உன்னத நினலக்கு நம்மை ஈர்த்துச் செல்லும் பக்தி ரஸம் நினறந்துள்ள காவ்யமாகும்.
ஒவ்வொரு அஷ்டபதியின் முடிவிலும் கண்ணனிடம் உள்ள பக்திப் பெருக்கால் பக்தர்கள் மேன்மை அடையட்டும்
என்று வேண்டி முடிக்கிறார்.
பஜனை சம்பிரதாயத்லே கீத கோவிந்தம் பாடாத பத்ததியே இல்லை என்று கூறும்படி அவ்வளவு ப்ரஸித்தம் அடைந்துள்ள காவ்யமாகும்.
இந்தியாவில் வடநாட்டில் இக் காவ்யம்
உருவானாலும் தென் நாட்டில் மிகவும் விரும்பி பரம பக்தி யுடன் பாகவதர்களால் கையாளப்பட்டு வருகிறது .
இக் காவ்யம் ஸமஸ்கிருதத்தில் எழுதப் பட்டிருந்தாலும் அந்த பாஷை தங்களுக்கு பரிச்சியமில்லாவிடினும்
அது அமர காவ்யம் என்று உணர்ந்து அதை ராகத்துடன் கற்றறிந்து
பாகவதர்கள் பாடி பரவசமடைந்து கேடபோரையும் நெகிழ னவக்கிறார்கள்,

8.இதற்கு அடிப்படைக் காரணம் என்ன வென்றால் பரமாத்மாவுடன் இரண்டறக் கலக்க வேண்டும் என்ற
மனிதனுடைய ஆத்மாவின் உள்ள கிடக்கையையும்,படிப் படியாக முன்னேறி, அதில் வெற்றி காண்பதையும்,
பரமானந்தத்தை அனுபவிப்பதையும்,  உட்கருத்தாகக் கொண்டு இக் காவ்யம் அமைக்க பட்டதேயாகும்,

9.இக் காவ்யம் ராதா என்பவளை ஜீவாத்மாவாகவும்,ஸ்ரீகிருஷ்ணனை பரமாத்மாவாகவும் பாவித்து
அவர்களின் ஐக்யத்னே -ஜீவாத்மா பரமாத்மா ஐக்கியத்தை -புகழ்ந்து போற்றி, சிருங்கார ரஸம் ததும்ப எழுதப்பட்டதாகும்.
ஸ்ரீஜயதேர் பூரி ஜகன்நாதரை ராதா கிருஷ்ண ஐக்கியமாகப் பாவித்து இந்த மஹா காவ்யத்தைப் படைத்தருளினார்.

10.ஸ்ரீஜயதேவர் மாபெரும் கவியாக இந்தியா முழுவதும் கருதப்படுகிறார்.
அவருடைய சங்கீத அறிவும் சமஸ்கிருதத்தில் அவருக்கு உள்ள பாண்டித்யமும் அவருடைய அஷ்டபதிகளின் வாயிலாகத் தெள் எனத் தெரிகின்றது.
அவருடைய கவித்துவத்தைப் பாராட்டாத பண்டிதர்களே இல்லை .
சொற்களின் கோர்வை ,மற்றும் பொருள் செறிவைப் பார்த்து அனைவரும் வியந்து பாராட்டுகிறார்கள்,
ஸர் வில்லியம் ஜோன்ஸ் என்பவர் இக் கவி தையை ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்தது அதைத் தொடர்ந்து ஜெர்மன்,பிரான்சு மேலும்
சில ஐரோப்ய மொழிகளில் மொழி பெயர்த்துள்ளதிலிருந்து கீத கோவிந்தம்
என்ற காவ்யம் சிறந்த இலக்கியமாக உலகம் முழுவதும் போற்றப்படுகிறது.

11.இப்போது நாம் சில முக்கிய ஸ்லோகங்கள்,அஷ்டபதிகள் அதன் பிண்ணனி ஆகியவைகளை அனுபவிக்கலாமே .
ஸ்ரீஜயதேவரின் புகழ்பாடும் தியான ஸ்லோகங்களுக்கு பின்னர், முதல் ஸர்கத்தில்
“மேகைர் மேதுர மம்பரம்“ என்று தொடங்கும் முதல் ஸ்லோகம்
“காரிருள் கவ்வுகிறது–.வானில் மேக மூட்டம் காணப்படுகிறது,குழந்தை கிருஷ்ணன் அச்சப் படுகிறான்,அவனை வீட்டில் கொண்டுபோய் சேர்”
இவ்விதம் நந்த கோபன் உத்திரவுப்படி, செல்லும் வழியில், யமுனை நதிக்கரையில் புதர்களின் இடையே
ராதாவும் மாதவனும் புரிந்த கேளிக்கைகள் ஜயமடையட்டும் என்று மங்களா சாஸனம் செய்து கவிதையைத் தொடங்குகிறார்,

12.இவ்விடம் குழந்தை என்று கண்ணன் அழைக்கப் பட்டு மேலும் ராதையோடு கேளிக்கை புரிந்தான்
என்று கூறியதிலிருந்தும் கண்ணனுனடய வயது மிகக் குனறவு என்பது ஊர்ஜிதமாகிறது.
அவன் ராஸ லீலா கேளிக்கை எல்லாம் தன் பத்து வயதிற்குள் முடித்து விட்டான் என்றும் கூறப்படுகிறது.
இதிலிருந்து ராஸலீனல ஒரு தெய்வீகக் கேளிக்கை எனறு சந்தேகமறத் தெரிகிறது.
மேலும் “பய க்ருத் பய நாசன:” என்று பயத்தை உண்டாக்குபவனும்,அப் பயத்தை அழிப்பவனும் அவனே என்றிருக்க
கண்ணன் பயப்படுகிறான் என்ற விவரிப்பு, கண்ணன் குழந்தை ரூபத்தை ஏற்றது மட்டுமல்லாது,
அக் குழந்தைக்குறிய குணங்கனளயும் வெளிப்படுத்தி யுள்ளான் என்பது தெளிவாகிறது,

13.ஸ்ரீ ஜயதேவர் முேல் அஷ்டபதியில் பகவானின் பத்து அவதாரங்களை வர்ணித்துள்ளார்.இதில் புத்த அவதாரத்தையும் சேர்த்து உள்ளார்.
மேலும் இந்த பத்து அவதாரங்கனளயும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் தான் செய்தார் என்று கூறுகிறார்.
முதல் அஷ்டபதியில் ஓவ்வொரு அவதாரத்தைப் பற்றிச் சொல்லும் போதும்
“கேசவா த்ருத ” -கேசவன் தரித்தான் -என்று கூறி அந்த அந்த அவதாரத்தை வர்ணிப்பதன் முலம்
ஸ்ரீகிருஷ்ணன் பூர்ண பரமாத்மா என்று எடுத்துக் காட்டுகிறார்.
மேலும் “வேதானுத்தரதே ” என்று தொடங்கும் ஸ்லோஹம்- 5 ல் தெளிவாக வராக அவதாரம் எடுத்து,வேதத்தை மீட்டவனான
ஸ்ரீகிருஷ்ணன் பத்து அவதாரங்கனள எடுத்தான்,அவனுக்கு நமஸ்காரம்.-கிருஷ்ணாய துப்யம் நமஹ- என்று கூறுகிறார்.

14. “ஸ்ரித கமலா குச மண்டலா”என்று தொடங்கும் 2வது அஷ்டபதியில்
“தவ சரணே ப்ரண தாவயமிதி பாவய ஏ குருகுசலம் ப்ரணதேஷூ ஜய ஜய தே வ ஹரே ” என்று-உன்னைச் சரணமடைந்தோம் என்று அறிவாயாக.
சரணமடைந்த எங்களுக்கு நன்னம பயக்கச் செய் -என்று சரணா கதி மஹத்வத்தை -மார்ஜார பக்தி தத்துவத்தை -விளக்குகிறார்.
மேலும் வஸந்த கால மேக வர்ணனை மஹாகவி காளி தாஸரின் மேக தூதத்தை நினனவு கூறுகிறது

15.ஸ்ரீஜயதேவர் 10 ஸர்கம்,”வஸதி யதி கிஞ்சிதபி”என்ற19வது அஷ்டபதி எழுதிக் கொண்டிருக்கும் போது,
7வது சரணத்தில் அவர் கண்ணன் காதல் உன்மத்தம் கொண்டு ராதையிடம் பேசுவதாக உள்ள வரிகளில்,
அவர், ஸ்ரீ ஜகன்நாதரிடம் மனம் லயித்து தன்னன மறந்த நிலையில்,”கண்ணன் ராதையிடம்
காதல் உன்மத்தம் கொண்ட என் ஸிரஸ்ஸில் உன் மிருதுவான பாதத்தை வைத்து, அதை குளிரச் செய்”
என்று சொல்வது போலஂ எழுதி விட்டார்.-பின் சுய நினைவுடன் அதைப் படித்த பின் திடுக்கிட்டார்.
”என்ன அபச்சாரம் செய்து விட்டேன் பரமாத்மா கண்ணனின் தலையிலே ராதையின் பாதமா”என்று வருந்தி
அந்த வரிகனள நீக்கி வேறு விதமாக மாற்றி எழுத பல தடவை முயன்றும் முடியாமல் போயிற்று.
எழுது கோலை கீழே வைத்து விட்டு கங்கையில் நீராடச் சென்று விட்டார்.
திரும்பி வந்ததும் எழுதுவதற்காக ஓலையை எடுத்தார் -என்ன ஆச்சர்யம்!! அவர் முதலில் எழுதிய வாறே அந்த
நீக்கிய வரிகள் எழுதப் பட்டு இருந்ததைப் பார்த்து, வியந்து, தன் மனனவியிடம் விசாரிக்கும் போது, அவர்
மனனவி “நீங்கள் தானே சற்று முன் வந்து எழுதி விட்டு, சாப்பிட்டு விட்டு வெளியே சென்றீர்கள்” என்று சொன்னார்.
ஸ்ரீ ஜயதேவரும் பத்மாவதி தேவியும் அப்போது தான் உணர்ந்தார்கள்- பூரி ஸ்ரீ ஜகன்நாதரே
ஸ்ரீஜயதேவர் ரூபத்தில் வந்து அந்த வரிகனள எழுதினார் என்றும்
பத்மாவதி தேவி கையால் உணவும் அருந்திச் சென்றார் எனறும் அறிந்து ஆனந்த பாஷ்பம் பெருக மெய் மறந்தனர்.

இது ஒன்றே போதுமே “கீத கோவிந்தம் “ஒரு தெய்வீக காவ்யம்” என்பதற்கு.
பகவானால் எழுதப்பட்ட அந்த தெய்வீக வரிகனளப் பார்ப்போம்.
”ஸ்மர கரல கண்டனம் மம ஸிரஸி மண்டலம்
தேஹி பத பல்லவமுதாரம் ஜ்வலதி மயி தாருணோ
மதன கத நாருணோ ஹரது தது பாஹித
விகாரம் ப்ரியே சாருசீலே முஞ்ச மயி மானம நிதானம்”
“வஞ்சிக் குறமகள் பாதம் வருடிய மணவாளா” என்று அருண கிரிநாதர் தன்
திருப் புகழில் முருகனைப் போற்றி எழுதிய வரிகள் ஞாபகத்திற்கு வருகிறது.

16.மேலும் இந்த அஷ்டபதி மரணத்திலிருந்து மீட்டு உயிரளிக்கும் ம்ருத சஞ்ஜீவினி மந்திரமாகவும்
பயன்படுத்தப்பட்டு இருக்கிறது என்பது கீழ்கண்ட சம்பவத்திலிருந்து அறிகின்றோம்
ஒரு சமயம் பத்மாவதி தேவி கஜபதி ராஜா அரண்மனையில் மஹாராணியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தார்.
அச்சமயம் ராணி வினளயாட்டாக பத்மாவதி தேவியிடம் ஸ்ரீ ஜயதேவர் ஸ்ரீ ஜகன்நாதர் ஆலயத்தில் த்யானத்தில்
இருந்த போது உயிர் நீத்தார் என்று சொல்ல,
அதனைக் கேட்ட பத்மாவதி தேவியார் துக்கம் தாங்காமல் அந்த ஷணமே தானும் உயிர் நீத்தார்.
வினளயாட்டு விபரீதாமானதைப் பார்த்த ராணி மிகவும் வருந்தினாள்.
ராஜாவும் உடனே ஸ்ரீ ஜயதேவரிடம் சென்று நடந்ததைக் கூறி வருந்தி மன்னிப்புக் கேட்டார்.
ஸ்ரீ ஜயதேவர் துளியும் கவலைப் படாது உடனே பத்மாவேி தேவியின் உடலுக்கருகில் சென்று ஸ்ரீ ஜகன்நாதரை மனதால் வேண்டி
அஷ்டபதி – 19ல் உள்ள “ப்ரியே சாருசீலே முஞ்ச மயி மானம நிதானம்” என்ற வரிகனள இசை மீட்டிப் பாடினார்.
உடனே பத்மாவதி தேவியார் தூக்கத்திலிருந்து எழுவது போல உயிர் பெற்றெழுந்து ஸ்ரீஜயதேவருடன் சேர்ந்து
இந்த அஷ்டபதியை இசை மீட்டிப் பாடி ஸ்ரீஜகன்நாதரை ஸ்துதித்தார்கள் என்று சொல்லப் படுகிறது.

17. “ரதி ஸுக ஸாரே ” எனத் தொடங்கும் – 11வது அஷ்டபதியில் விப்ரலம்ப ஸ்ருங்காரத்தை கவி வர்ணிக்கிறார்,
கிருஷ்ணன் யமுனா நதிக் கனரயில் ராதையின் வருகையை எதிர் நோக்கி ஆவலுடன் காத்திருக்கிறான்.
5வது சரணத்தில் கிருஷ்ண ராதையின் ஆனந்த ஆலிங்கனத்தை , கார் மேகத்தின் இடையே தோன்றும் மின்னலாகவும்,
கரு மேகங்களின் இடையே பறந்து செல்லும் நாரைக் கூட்டங்களாகவும் வர்ணித்துள்ள அழகு,கவியின் மஹா கவித்துவத்தைப் பறை சாற்றுகிறது.

18.”பச்யதி திஸி திஸி” எனத் தொடங்கும் 12வதுஅஷ்டபேியில் தன்னிடத்தே விட்டு துளியும் அகலாது, மனம் கண்ணனையே நினனத்து,
அவன் பிரிவாற்றா மையை சஹிக்க இயலாது, அவன் வரவை எதிர் நோக்கி விரஹ தாபத்தினால் வேதனை யுறும், ராதையைக் கண்ணுற்று,
தோழி, ராதையின் நிலமையைக் கண்ணனிடம் கூறுவதை விளக்கியுள்ள அழகே தனி.

19.கீத கோவிந்தத்தின் பெருமையை விளக்க மேலும் ஒரு ருசிகரமான நிகழ்ச்சி-
ஒரு இலந்தைப்பழம் விற்கும் ஒரு வயதான மூதாட்டி காட்டிற்குள் சசன்று முட்கள் அடர்ந்த மரங்களிலிருந்து
இலந்தைப் பழம் திரட்டச் சென்ற போது ,
பக்திப் பரவசத்துடன் தன் இனிமையான குரலில் கீத கோவிந்தப் பாடல்கனளப் பாடினாள்.
அந்த இசையில் மயங்கித் தன் ஆலயம் விட்டு, ஸ்ரீஜகன்நாத கிருஷ்ணர் அக் கிழவியைப் பின் தொடர்ந்தார்.
அங்குள்ள முட்கள் அவருனடய ஆடைகளைத் துண்டு துண்டாகக் கிழித்தது.
மறுநாள் அர்சகர்கள் பூட்டிக்கிடந்த கோயிலுக்குள் சென்று பார்க்கையில் ஸ்ரீஜகன்நாதரின் ஆடைகள்
முட்களால் கிழிக்கப் பட்டிருந்ததைக் கண்டு, என்ன காரணம் என்று அறிய முடியாமல் அதிர்சியுற்றனர்.
அவர்கள் கனவில் ஸ்ரீஜகன்நாதர் தோன்றி நடந்த நிகழ்சியைக் கூறினார் என்று கீத கோவிந்த்தத்தின் பெருமையைக் கூறுகின்றனர்

20.தினமும் ஸ்ரீஜகன்நாதரின் ஸன்நிதானத்தில் கீத கோவிந்தப் பாடல்கள் பக்க வாத்யங்களுடன் பாடப்பெற்று
நடன மாதர்களால் நாட்யமும் ஆடப் பட்டு பகவானுக்கு நித்ய ஸேவையாகச் சமர்பிக்கப்படுகிறது.

21 இவருனடய புகழிலும், கீத கோவிந்தத்தின் பிராபல்யத்தைக் கண்டும், பொறாமை கொண்ட மஹாராஜா கஜபதி
தானும் கீத கோவிந்தத்தின் மையக் கருத்தின் அடிப்படையில் பாடல்கனள எழுதி அப் பாடல் களையே , பாடகர்கள் சங்கீதத்துடன்
ஸ்ரீஜகன்நாதரின் ஸந்நிதியில் பாடவேண்டும் என்றும்,-கீத கோவிந்தப் பாடல்களைப் பாடக்கூடாது, என்றும் கட்டளை இட்டான்.
இருப்பினும்,ஸ்ரீ ஜயதேவர் ஸ்ரீஜகன்நாதரின் ஸந்நிதியில் பாடுவதையும்ஆடுவதையும் நிறுத்த வில்னல.
ராஜா மிகவும் கோபம் கொண்டு ஸ்ரீ ஜயதேவரிடம், எந்த வகையில் கீத கோவிந்தம் தன்கவி தையை விட உயர்ந்தது என்று வாக்குவாதம் செய்தார் .
இருவரின் பனடப்புகளில் எது சிறந்தது என்று தீர்மானிக்க இரண்டு கவிதைகளையும் , ஸ்ரீஜகன்நாதரின் திருப் பாதங்களில் னவத்து, கதவைத் தாளிட்டு, கோயிலுக்கு வெளியே சென்று விட்டனர்-சில நேரங்கள் கழித்து மறுபடி கதவைத் திறந்து உள்ளே சென்று பார்த்தனர்.என்னஆச்சர்யம்!!
ராஜாவின் கவிதை எழுதப் பட்ட ஓலை கீழே தரையில் தள்ளப்பட்டு கீத கோவிந்தமுள்ள ஓலை மட்டும் ஸ்ரீஜகன்நாதரின் பாதத்தில் காணப் பட்டது.
அதைப் பார்த்த அனைவரும் ஸ்ரீஜகன்நாதாரே கீத கோவிந்தம் தான் சிறந்தது என்று தீர்ப்பு வழங்கி விட்டார் என்று உணர்ந்து பெரும் உவகை யடை ந்தனர்.
அன்றிலிருந்து கீத கோவிந்தத்தின் பெருமை பன் மடங்காயிற்று.
மக்கள் அனைவரும் அதை தெய்வீக காவ்யம் என்று போற்றிப் புகழலானார்கள்.

22. ஆழ்ந்த கிருஷ்ண பக்தி யுடைய ஸ்ரீஜயதேவரால் விவரிக்கப்பட்ட கீத கோவிந்தத்தின் மூலம்,அறிவாளிகள், இசைக் கலையில் திறமையும்,
விஷ்ணுவின் மேன்மையை இனடவிடாது த்யானம் செய்தலும், வெவ்வேறு காவ்யங்களில் சிறப்பாக விவரிக்கப்பட்ட ஸ்ருங்கார ரஸத்துடன் கூடிய
ஸ்ரீகிருஷ்ணனுடைய ராஸ லீலை தத்வத்தை உணர்ந்து அறியவும், இவை அனைத்தையும்
ஒருங்கு இணைந்து , பெறட்டும் என்று 12வது ஸர்கம் ஸ்லோஹம் 88ல் பல ஸ்ருதியும் கூறி யுள்ளார்.

23.”ஸாத்வீ மாத்வீக” எனத் தொடங்கும் ஸ்லோகம் 90 ல்- “இனிய மது பானமே !நீ இனிமை என்று இனியும் நினனயாதே !
சர்க்கரையே நீ கடினம்! த்ராஷையே உன்னன காண எவர் விரும்புவர்,-அம்ருதமே இனி நீ உயிரற்றது!
பாலே நீ ருசியற்றது! மாம்பழமே (பயனற்றது என்று)ஓலமிடு!
அழகிய பெண்களின் சிவந்த உதடே ஸ்ருங்கார ரஸம் நினறந்த மங்களமான ஜயதேவனின் மிகச் சிறந்த சொற்கள் உள்ளவரை ,
இனிமைக்கு ஸமம் என்று கூற வினழயாதே !.”-என்று கூறி காவ்யத்தை நினறவு செய்கிறார்.

24.கீத கோவிந்த மாகிற அந்த அம்ருத ஸாகரத்தில் மூழ்கித் திளைத்து நம் அனைவருக்கும் ஸ்ரீகிருஷ்ண பக்தி மேலிட்டு,
ஸ்ரீ ஜயதேவர் போல், அந்த பர ப்ரஹ்மத்துடன் இரண்டற கலந்து ப்ரஹ்மானந்த மாகிற மோக்ஷப் ப்ராப்தி கிட்ட,
ஸ்ரீ ஜயதேவரின் திவ்ய பாத சரணங்கனளப் பற்றுவோமாக.

“ஸ்ரீகோபால விலாஸி நீவலய ஸத் ரத்நாதி முக்தாக் க்ருதி ஸ்ரீராதா பதி பாத பத்ம ஜநா நந்தாப்தி
மக்நோ (அ) நிஸம் லோகே ஸத் கவி ராஜ ராஜ இதி ய: க்யாதோ தயாம் போநிதி : தம் வந்தே
ஜயதேவ ஸத் குரு வரம் பத்மாவதீ வல்லபம்”

கோபியர்களின் வனளகளிலுள்ள சிறந்த முத்து முதலான ரத்னங்களின் வடிவம் கொண்ட ராதையின்
மணவாளனின் பாதத் தாமரையைத் தொழுது எப்போதும் ஆனந்தக் கடலில் மூழ்கிய வரும், உலகிலேயே
சிறந்த கவியரசர் எனப் பெற்றவரும்,கருணைக் கடலும், பத்மாவதியின் பதியும்,உன்னதமான குருவுமான
ஸ்ரீ ஜயதேவரை வணங்குகிறேன்.

—————

ஸ்ரீ நாராயண தீர்த்தரும் அவர் அருளிச் செய்த ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியும்–

1.ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் கிபி 17ம் நூற்றாண்டில் ஆந்திர ப்ரதேசத்தில் உள்ள குண்டூர் மாவட்டத்தில்
விளத்தூர் என்ற கிராமத்தில் அவதரித்த தாகச் சொல்லப் படுகிறது.
பூர்வாஸ்ரமத்தில் அவருடைய பெயர் மாதவன் என்றும் கோவிந்த சாஸ்திரி என்றும் இருந்த தாகச் சொல்லப் படுகிறது.
அவர், தன் இளம் வயதிலேயே பகவத் பக்தியில் ஈடுபட்டு, பல ஷேத்திரங்களுக்குச் சென்று, பகவத் தரிஸனம் செய்தார் என்றும்
அவர் வேதாத்ரியைச் சேர்ந்த பெண்ணை மணந்து இல்லற வாழ்க்கையில் ஈடுபட்டார் என்றும், கரண பரம்பரை வாயிலாகத் தெரிகிறது.
அவர் இளமையிலேயே வேத சாஸ்த்திரங்கள்,சங்கீத சாஹித்யங்களில் விற்பன்னராக இருந்தார் என்றும் தெரிகிறது.

2. ஒரு சமயம் கிருஷ்ணா நதியின் அக்கரையிலுள்ள தன் மாமனார் வாழ்ந்த வேதாத்திரி கிராமத்தை அடைய நீந்திச் செல்கையில்
நதியில் திடீரென்று வெள்ளப் பெருக்கு ஏற்பட்டு வெள்ளம் அவரை உருட்டிச் சென்று விட்டது.
அவர் உயிருக்குப் பேர் ஆபாயம் ஏற்பட்ட சூழ் நிலையில், அவர் தான் க்ருஹஸ்த ஆஸ்ரமத்தைத் துறந்து,
ஸந்நியாச மார்கத்தைத் தழுவுகின்றேன் என்று ப்ரதிஜ்ஜையை எடுத்துக் கொண்டார்.
வெள்ளமும் வடிந்து அக்கரையிலுள்ள மாமனாரின் வீட்டை அடைந்தார் .
அவரைப் பார்த்த அவரின் மனனவி அவரிடம் ஒரு ஸந்யாசியின் காந்தி வீசுவதை உணர்ந்தார்
அவரிடம் விசாரித்த போது நடந்தவற்னற அறிந்தாள்.
பின் தன் மனனவிடம் அனுமதி பெற்று இல்லற வாழ்வைத்
துறந்து காஞ்சீபுரம் சென்று ஸ்ரீசிவராம தீர்த்தர் என்ற மஹானிடம் முறைப்படி ஸந்நியாசம் பெற்றார் என்று சொல்லப் படுகிறது.
கிருஷ்நா நதி வெள்ளம் ஸ்ரீ தீர்த்தரை ஸந்நியாசி ஆக்கியது , ஸ்ரீ கிருஷ்ண மஹா ஸாகரம் அவனர ப்ரஹ்ம ஞானி ஆக்கியது போலும்.
இது ஆதி சங்கரர், முதலை ,தன் காலை ப் பிடித்துக் கொண்டதையே வ்யாஜ்யமாகக் கொண்டு,
ஸந்நியாசம் வாங்கிக் கொண்டதை நினனவு படுத்துகிறது.

3.அதற்கு பிறகு, அவர் தன் குருவின் ஆஜ்ஜைப்படி தீர்த்த யாத்திரை மேற் கொண்டு காசி, ப்ரயாகை ,
மதுரா.பூரி போன்ற ஷேத்ரங்களுக்குச் சென்று வழிபாடு செய்தார்,
காசியில் பல வருடங்கள் தங்கி ப்ரஹ்ம உபாசனையில் ஈடுபட்டார்.
பிறகு காவேரிக் கரையிலுள்ள பல ஷேத்ரங்களுக்குச் சென்று வழிபாடு செய்து வரும் போது
அவருக்குத் தீராத வயிற்று வலி வந்து மிகவும் சிரமப்பட்டார்

4.இப்படியாகத் திருவையாறு வந்தடைந்தார் . அவ் வூரின் தெற்கே உள்ள நடுக் காவேரி எனும் கிராமத்தை அனடந்த போது,
அவரின் வயிற்று வலி மிக அதிகமாகி அங்குள்ள வினாயகர் கோயிலில் இரவு படுத்துறங்கினார்.
அவர் கனவில் பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் தோன்றி “நீ காலையில் விழித்தெழும் போது முதலில் எந்த
மிருகத்தைப் பார்க்கிறாயோ ,அதைத் தொடர்ந்து செல்,உன் வயிற்று வலி நீங்கும்”என்று சொல்லி அருளினார்.

5.அது போலவே மறுநாள் காலையில் கண்விழித்த போது, ஓரு வெள்ளைப் பன்றியைக் கண்ணுற்றார்.
காலையில் கண் விழிக்கும் போது பன்றியைப் பார்ப்பது அப சகுனம் என்று மனத்தில் தோன்றினாலும்
ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் ஆக்ஜ்ஜையை சிரமேற் கொண்டு அப் பன்றியைப் பின் பற்றிச் சென்றார்,
சுமார் 4 கி.மீ தொலைவு வரை அதனைத் தொடர்ந்து சென்றபின் மிகவும் களைப்புற்றார்.

6.அத் தருணம் ,அப் பன்றி ,அருகாமையில் உள்ள ஒரு கோயிலினுள் சென்று மனறந்தது.
அச் சமயம் ஆகாச வாணியின் குரலைக் கேட்கலுற்றார்.
”என்னைத் தேடாதே .உன்னன இங்கு வர வழைக்கவே நான் இவ்வாறு செய்தேன்”எனற குரலொலி கேட்டது.
அதைக் கேட்ட அவர் மெய் சிலிர்த்து ,ஆனந்த பரவசம் அனடந்தார்.
அந்த ஷணமே அவருனடய தீராத வயிற்று வலியும் மனறந்தது,
பூபதி ராஜ புரம் என்ற பெயர் பெற்ற அக் கிராமம், அன்று முதல் வராஹ புரி என்ற சிறப்புப் பெயரைப் பெற்றது.
வராஹ என்ற ஸம்ஸ்க்ருத சொல்லுக்குப் பன்றி என்று பொருள்,

7.ஸ்ரீ தீர்த்தர் அந்த இடத்தின் மஹிமையை உணர்ந்து கிராம ஜனங்களின் உதவியுடன் அந்த பூமியை அகழ்ந்து பார்த்ததில்
ஸ்ரீ வேங்கடேசப் பெருமாள் தேவியை அணைத்தவாறு உள்ள ஸ்வயம்பு ஸிலா மூர்த்தியைக் கண்டெடுத்து அந்த இடத்தில்
ஒரு கோயிலை , பக்தர்களின் சஹாயத்துடன் நிர்மாணித்து, பகவானைப் ப்ரதிஷ்டை செய்து, பூஜா வழிபாடுகள் தினமும் நடக்க ஏற்பாடுகள் செய்தார்,

8.அவர் தம் வாழ் நாள் முழுவதும் அந்த புண்ணிய வராஹ ஷேத்ரத்திலேயே தங்கி உலகப் புகழ் பெற்ற
ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணி என்ற பக்தி சுனவ சொட்டும் பாடல்கள் நிரம்பிய காவ்யத்தை அருளிச் செய்தார்.
அவர் ஸங்கீதத்திலும்,நடன சாஸ்த்திரத்திலும் வல்லுநராக இருந்ததால் தன் இஷ்ட தேவதையான ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்மாவிடம் உள்ளத்தின் ஒருமைப் பாட்டை வெளிப்படுத்து வதற்காக ஸங்கீதத்தையும் நாட்யத்தையும் தன் பாடல்களில் சேர்த்துள்ளார்.
இந்த காவ்யத்தின் தனிச் சிறப்பு என்னவென்றால்,
ஸ்ரீகிருஷ்ண ஸன்நிதியில் அவர் எழுதிய அத்தனைப் பாடல்களுக்கும் பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் ஸ்ரீருக்மிணி தேவியுடன் நடமாடி தன் அங்கீகாரத்தை வழங்கினார் என்றும்
அவர்களின் சலங்னக ஒலியை மட்டும் ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் கேட்டார் என்றும் சொல்லப் படுகிறது.
இங்கு, குருவாயூர் ஸ்ரீகிருஷ்ணன், ஸ்ரீநாராயண பட்டத் திரியின் ஸ்ரீநாராயணீயம் முழுவதற்கும் அங்கீகாரம் வழங்கியதை நினனவு கூறுவோம்.

9.வடமொழியில் தரங்கிணி என்ற சொல், அனலகளுடன் கூடிய ஆற்னற குறிப்பதாகும்.
ஸ்ரீகிருஷ்ணனுனடய லீலைகள் ஆகிற அனலகளை 12 தரங்க பிரிவுகளுடன் கொண்டுள்ளதால்
இந்நூலுக்கு ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணி என்ற பெயர் ஏற்பட்டது.
இந்த நூலில் 303 -ஸ்லோகங்கள் 153-கீதங்கள் 31 -ஸூர்ணிகைகள் அடங்கியுள்ளன.

10.ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் கடினமான சொற்களைத் தவிர்த்து லலிதமான சொற்களாலேயே தன்
கத்யங்களையும், பத்யங்களையும் சுலபமாக புரிந்து கொள்ளும் வனகயில் அனமத்துள்ளார்.
ஸ்லோகங்கனளயும் ஸூர்ணிகைகளையும் கீதங்களிடையே சந்தர்பத்துக்கேற்ப அழகுபட பொருத்தி யுள்ளார்.
ஸ்லோகங்கள் 17அழகிய பல விருத்தங்களிலும்,கீதங்கள் 34 மனம் கவரும் ராகங்களிலும்,
கேட்போரை நடனம் ஆட வைக்கும் 10 தாளங்களிலும் அனமக்கப் பட்டுள்ளன.

11.இந்த நூலில் ஸ்ரீமத் பாகவதம் தஸம ஸ்கந்தம் 1 முதல் 58 வரையுள்ள அத்யாயங்களில் கூறப்பட்ட, ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் அவதாரம்,பால லீலைகள்,
கன்றுகளை மேய்த்தல் ,கோபீ வஸ்த்ராபஹரணம்,கோவர்த்தன கிரி உத்தாரணம்,ராஸக் கிரீடை , கம்ஸன் முதலிய துஷ்டர்களை அழித்தல்,
கடலின் நடுவே துவாரகையை நிர்மாணித்து அதனுள் ப்ரவேசித்தல் ஸ்ரீ பலராம விவாஹம்,ஸ்ரீகிருஷ்ண ருக்மிணி விவாஹத்தை வர்ணிப்பதோடு அஷ்ட மஹிஷிகளுடன் விவாஹமும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

12.ஒவ்வொரு தரங்கத்திலும் இன்ன இன்ன லீலைகள் அபிநயிக்கப் பட்டுள்ளன,
இந்த இந்த பாத்திரங்கள் வருகின்றனர் என்று கூறி, ஸ்லோகம்,கீதம்,ஸூர்ணிகை – இவைகளால் அந்த அந்த லீலைகளை விளக்கி யுள்ளார்,
கிருஷ்ண லீலைகனள அபிநயம் செய்தல் என்ற முனறயைத் தழுவியே இந்த நூலானது படைக்கப் பட்டுள்ளது.
ஹரி கதா கால ஷேபம் செய்யும் பாகவதர்கள் கதையின் ஆரம்பத்தில்,
ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியின் தொடக்கத்தில் உள்ள “ஹிம கிரி தனய” பத்யத்தைப் பாடுகிறார்கள்
என்பது இதன் தனிப் பெருமையை விளக்குகிறது.

13.ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர், வேதார்த்தங்களில் விசாரம் செய்து நிர்ணயித்தவாறு,
ஜாதி ,குணம்,கிரியை , இவைகளற்றதும்,ஆனந்தம், பிரகாசம்,சத்து (எப்போதும்,எங்கும்,எல்லாமுமாக இருப்பது) ஆகிய லக்ஷணங்களைக் கொண்ட
பரம்பொருனள எப்போதும் உள்ளத்தில் இருத்தி ஆராதித்தவர் ஆயினும் அத்தகைய நிர்குணமான பரம்பொருனள அடைவதற்கு அவன்
ராம,கிருஷ்ண வடிவங்கனள உபாஸிக்க வேண்டும்.
இந்த ச குண வழிபாட்டை நாளடைவில் தனக்கு தானே நிர் குண பரப்ப்ரஹ்ம உபாஸனனயாக மாறும்.
உதாரணமாக ஜீவன் முக்தரான ஸ்ரீ சுகப்ப்ரஹ்மம் நிர்குண பரப்ப்ரஹ்ம உபாஸனனயில் தீ விரமாக ஈடுபட்டவராயினும்,
ராஜா பரீக்ஷீத்திற்கு பாகவேத்தை – ஸ்ரீ கிருஷ்ண லீலைகனள -உபதேஸித்தார்,
ஒவ்வொரு லீலையிலும் தன் உள்ளத்திலுள்ள பரப் ப்ரஹ்மத்தை நினனவு கூறுகிறார்.
ஸ்ரீ சுகரைப் போலவே ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரும் அப் பரப் ப்ரஹ்மத்தை நினனவு கூர்ந்தே
பரம் பொருளின் ச குண வடிவங்கனளத் துதித்து தன் பாடல்கள் மூலம் வழிபட்டுள்ளார்.
ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலைகளை வர்ணிக்கும் போதே மற்ற தேவதைகளையும் துதிப்பது இதன் தனிச் சிறப்பு.

14–முதலாவது தரங்கத்தில் “ஜய ஜய ஸ்வாமின்” என்ற கீதத்தில்,கணபதியையும்,
”துர்கே துர்கதி ஹாரிணீ ” என்ற ஸ்லோகத்திலும் “ஜயஜய துர்கே ” என்ற கீதத்திலும் துர்கா தேவினயயும்,
2வது தரங்கத்தில் “மங்களானி தானோது மதுஸூதன ஸதா ” என்ற கீதத்தில் கங்காதரன்,தக்ஷிணா மூர்த்தி ,
துர்கா ,ஸரஸ்வதி ,கங்கா,சிவன், ஆகிய தேவதைகளையும் துதித்துள்ளார்.
6,7ம் ேரங்கங்களில் நர ஸிம்ஹனரயும்,துதித்துள்ளார்.
முதலாம் தரங்கத்தில் “ஸர்வ ஞான க்ரியா சக்திம்” என்ற ஸ்லோகம் 5ல், மஹா விஷ்ணுனவயும்,
3ம் கீதத்தில், வராஹ புரி வேங்கடேசப் பெருமானளயும் துதித்துள்ளார்.

15.ஸ்ரீ நாராயண தீர்த்தர் கிருஷ்ண லீலைகனள வர்ணிக்கும் போது ஸ்ரீ ஜயதேவனரப் பின்பற்றாமல்,
ஸ்ரீவேத வ்யாஸர், ஸ்ரீமத் பாகவேத்தில் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலைகனள வர்ணித்த முறையையே பின் பற்றி யிருக்கிறார்.
முதலில் ஸ்ரீகிருஷ்ண அவதார கட்டத்தில்”தம் அத்புதம் பாலகம் அம்புஷேணம் ”(ஸ்ரீ மத் பாகவதம் -10-3-9)கருத்தை
”கல்யாணம் விதநோது” என்று தொடங்கும் முதல் தரங்கம் ஸ்லோஹம் -.27 ல் “சங்கம் சக்ரம்,கதை ,தாமரைப்பூ கதை ,வில்,
பல இரத்தினங்கள் பதித்த கிரீடம்,மகர குண்டலம்,மஞ்சள் பட்டு, கழுத்தில் கௌஸ்துப மணி ,இவற்றுடன் கூடியவரும்,
யாதவ குலத்தின் தலைவனான வஸுதேவருடையவும், தேவகியினுடையவும், குழந்தையாகத் தோன்றியவருமான கிருஷ்ணன்
எல்லாவிதமான மங்களங்களையும் அளிக்கட்டும்” என்று கூறுகிறார்.
இதில் கிருஷ்ணனுடைய ஜனனத்தைப் பற்றி கூற ஆரம்பிக்கும் போதே கல்யாணம் என்று மங்களகரமாக ஆரம்பிக்கிறார்,
நாராயண பட்டத்திரி நாராயணீ யத்தில் கிருஷ்ணனுனடய ஜனனத்தைப் பற்றி கூற ஆரம்பிக்கும் போது “ஆனந்த ரூப பகவன்” (தஸகம் 38,)என்று ஆரம்பிப்பதை நினைவு கூறுவோம்.
மேலும் நாராயணீ யம் ஆரம்பிக்கும் போதும் “ஸாந்த்ரானந்த ” என்றும்
ஆனந்த ஸ்வரூபியான பரப்ரஹ்மத்தை வர்ணிப்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

16.ஸ்வாயம்புவ மனுவின் காலத்தில் ஸூதபா என்ற ப்ரஜாபதி , ப்ருச்னி என்ற மனைவியுடன் நல்ல
பிள்ளையை அனடய 12000 தேவ ஆண்டுகள் கடும் தவம் புரிந்தார்,
விஷ்ணு அத் தவத்தின் பலனை யளிக்க அவர்கள் முன் தோன்றினார்,
அப்பொழுது அந்த தம்பதிகள் விஷ்ணுவைப் போன்ற புத்திரனையே வரமாக வேண்டினர்.
அதனால் விஷ்ணுவும், ப்ரச்னி கர்பன் என்ற பெயருடன் பிறந்தார்.
அந்த தம்பதிகள், அதிதி -கஸ்யபராகத் தோன்றிய போது, அவர்களுக்கு உபேந்திரன்(வாமனன்)
என்ற குழந்தையாகப் பிறந்தார்.
மூன்றாவது முனறயாக, அந்த தம்பதிகள் தேவகி-வஸூ தேவராகத் தோன்றிய போது அவர்கள் செய்த புண்யத்தினால் விஷ்ணுவே அவர்களுக்கு ஸ்ரீகிருஷ்ண ராக அவேரித்தார். (பாக.ஸ்க.10-அத்யா. 3-ஸ்லோ . 32-45).
மேலே குறிப்பிட்ட விஷயத்தையே “தத் ப்ராக்தனை : கர்மபி: என்ற சொற் தொடரால் குறிப்பிட்டுள்ளார் (முதல் தரங்கம் ஸ்லோ .28)

17.ஸ்ரீ பாகவதத்தில் வியாசர் கிருஷ்ணர்,ராமர்,ந்ருஸிம்ஹ அவதாரங்கனளக் குறிப்பிடும் போது ஸ்ரீமன்
நாராயணன் எல்லை யற்ற கருணையினாலேயே அவதாரங்களை எடுத்தார் என்று வலியுறுத்த
ஒவ்வொரு அவதாரத்தினைக் கூறும் போதும் “அத்புத ” என்ற அடை மொழியைச் சேர்த்து இருக்கிறார்.
இவ்விஷயத்தையே ஸ்ரீ தீர்த்தர் “மங்களாலய மாமவ தேவ என்று தொடங்கும்” முதல் தரங்கம் கீதம்10-ல்
“அதி கருண வித்ருத அத்புத ரூபா” என்ற சொற் தொடரால் விளக்கியுள்ளார்.
இதையே ஸ்ரீ ஜயதேவர் முதல் அஷ்டபதியில் ஓவ்வொரு அவதாரத்தைப் பற்றி சொல்லும் போதும்
“கேஶவா த்ருத ” -கேஶவன் தரித்த -என்று கூறி அந்த அந்த அவதாரத்தை வர்ணிப்பதன்முலம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் பூர்ண பரமாத்மா
என்று எடுத்துக் காட்டுகிறார்.
இவ்வாறே ஸ்ரீ தீர்த்தரும் தன் நூல் முழுவதிலும் ஸ்லோகத்திலும் சூர்ணிகைகளிலும் கீதத்திலும்
ஸ்ரீகிருஷ்ணன் பிறப்பு இறப்பு அற்றவன்,
எங்கும் நினறந்திருப்பவன் ,ப்ரஹ்மாண்டங்களைத் தாங்கி நிற்பவன்,நிலையான ஆனந்த வடிவு உடையவன்,தன்
அடியார்களைக் காப்பாற்ற மாயையால் பல அவதாரங்களைச் செய்தவன்,
அஹம் ப்ரஹ்மாஸ்மி,தத்வமஸி, என்ற மஹா வாக்யங்களால் ஏற்படும் ஞானத்தால் உணரப் பட்டவன் என்ற கருத்தை
“ஸகல நிகமாந்த ஜனிதாந்த மதி விதிதம்” என்று கூறியுள்ளார் (தரங்கம் -3,கீதம்-34ல்7வது சரணம்).
ஸ்ரீமத் பாகவதமும் இதே கருத்தை , “பெரிய நீர் தேக்கத்திலிருந்து எப்படி சிறிய கால் வாய்கள் ஆயிரம் தோன்று கின்றதோ ,
அது போலே மத்ஸ்யம் முதல் கல்கி அவதாரங்கள் அனைத்தும் ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்மாவிடமிருந்து தோன்றியவைகளே .
ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மா பரிபூர்ண தத்வம்–. மற்ற அவதாரங்கள் அவருடைய அம்ஸங்களே .” என்று கூறுகின்றது.(பாகவேம் ஸ்க.1-அத்யா. 3-ஸ்லோ .26- 28)

18.ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவிற்குத் தந்தையாகப் போகிறார் என்ற காரணத்தால் வஸூதேவர்
பிறப்பின்போதே மங்கள வாத்யங்களை தேவர்கள் முழக்கினர் என்ற காரணத்தால் வஸூதேவருக்கு
“ஆனகதுந்துபி” என்ற பெயர் ஏற்பட்டது, (பாகவேம் ஸ்க.9-அத்யா. 24-ஸ்லோ . 29&30).
இதையே ஸ்ரீ தீர்த்தர் “அ லௌகிக மிதம் ரூபமாலோக்யானக துந்துபி:” என்று குறிப்பிடுகிறார் (முதலாவது தரங்கம் ஸ்லோ .29).

19.”பங்க்தி ” எனப்படும் சந்தஸ் (விருத்தம்) ஒரடிக்கு ஐந்து எழுத்துள்ளதாகும். அவ்விதம் ஐந்து
பொருட்கள் அடங்கிய கூட்டங்கள் சேர்ந்தே இவ்வுலகம் “பாங்க்தம்” என்று அழைக்கப் படுகிறது.
இவை உலக பாங்க்தம்,தெய்வ பாங்க்தம்,பூத பாங்க்தம்,வாயு பாங்க்தம்,இந்திரிய பாங்க்தம்,தாது பாங்க்தம் என்று ஆறு வகைப்படும்
இவ்வித ஆறு பாங்க்தங்களும் சேர்ந்தே உள்ளிலும், வெளியிலுமுள்ள உலகமாகும்.
இதை , ப்ரஹ்மமாக உபாஸிப்பவன், பரம் பொருளாகவே ஆகின்றான் என்று தைத்திரீய உபநிஷத் சிக்ஷாவல்லி,7ம் அனுவாகத்தில்
”பாங்க்தம் வா இதகும் ஸர்வம், பாங்தேனைவ பாங்க்தக்
ஸ்ப்ருணோதேதி ஓம் இதிப் ப்ரஹ்மா ஓம் இதீ தகும் ஸர்வம்”எனபதின் கருத்தையே
ஸ்ரீ தீர்த்தர் 2வது தரங்கம் ஸ்லோ .44ல் “பாங்க்த கர்ம க்ரமேண வேத்யம்” எனக் கூறுகிறார்,

20.பகவத் கீதையிலுள்ள (அத்,4ஸ்லோ 8) “பரித்ராணாய ஸாதூனாம்……ஸம்பவாமி யுகே யுகே ”.என்று
ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்மா இவ்வுலகில் தீயவர்களை யழித்து அதர்மத்தை யகற்றி பக்தர்களை ரக்ஷிக்கவும்,தர்மத்தை தழைக்கச் செய்வதற்கு, நான் இஷ்டப்படி பிறப்பு எடுக்கிறேன் என்ற கூற்றை விளக்க,
ஸ்ரீ தீர்த்தர் 2வது தரங்கம்,சூர்ணிகை 15ல் “ஸ்வ பத அநுக்ரஹ சிகீர்ஷயா ஸ்வேச்சயா ப்ராப்த கோபால விக்ரஹ:” என்ற சொல் தொடனரப் ப்ரயோகப்படுத்தி யுள்ளார்,

21.2வது தரங்கம்,சூர்ணிகை -17ல், ஸ்ரீ தீர்த்தர்,”ஆருருஷுநிவாரூடயோகி” என்ற சொல் தொடரைப் ப்ரயோகப் படுத்தி யுள்ளார்.
எல்லாம் அறிந்த கண்ணன் உயரத்தில் உள்ள உரிகளில் வைக்கப் பட்டிருக்கும் தயிர்,பால்,வெண்ணைய் முதலியவைகளை எடுப்பதற்கு
வழி தெரியாத கோப குழந்தைகளுக்கு, உபாயங்கனளக் கற்றுக் கொடுத்தான் என்பது பொருள்
.”ஆருருஷுநிவாரூடயோகி”- நிஷ்காம கர்மாக்களினால் சித்த ஸுத்தி அடைந்தவன் ஆரூட யோகி.
அதைப் பெற விரும்புபவன் ”ஆருருக்ஷு யோகி. என்று ஸாஸ்த்திரங்கள் கூறுகின்றன.முன்னவர் பின்னவருக்கு வழி காட்டுபவர்
.”ஆருருணக்ஷார் முனேர் யோகம்” என்று தோடங்கும் பகவத் கீதை அத்.6,ஸ்லோ.3 லும் இக் கருத்தே கூறப்படுகிறது.

22. வராஹ புரி புண்ய ஷேத்ரத்தில் ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரால் ஆரம்பிக்கப் பட்டதும்,பக்தர்களால்
இன்று வரை பக்தி ஸ்ரத்தை யுடன் நடத்தப் பட்டு வரும் உரியடி தத்வத்தை விளக்குவது இந்த இடத்தில்
பொருத்தமாக இருக்கும் என தோன்றுகிறது,
மனிதன் தன்னுள்ளேயே இருக்கும் ப்ரஹ்மத்தை
உணர்ந்து,தானும் அதுவாகவே ஆகி பேர் ஆனந்தத்தை அனுபவிக்க அக்ஞானம்(அறியாமை ) தடையாக உள்ளது.
வாழ்கையில் பல்வேறு இடர்கள் மனிதனை அவன் லக்ஷியத்தை அடைய முடியாமல் குறுக்கிடுகின்றன
இவற்னற ஸ்ரவணம், கீர்த்தனம், ஸ்மரணம், பாத ஸேவனம் .அர்ச்சனம், வந்தனம், தாஸ்யம்,ஸக்யம்,ஆத்ம நிவேதனம் ஆகிற ஒன்பது வகைப்பட்ட
பக்தியில் ஈடுபடு வதால் ஏற்படும் ஞானத்தால், இடர்களைத் தகர்த்து, பகவத் அநு க்ரஹத்தாலும், ஞானிகளின் துணை கொண்டும்,
ப்ரஹ்மத்துடன் இரண்டறக் கலந்து, ப்ரஹ்மானந்தம் அடைவதையே விளக்குவது போல், உரியடி உத்ஸவம் அமைந்துள்ளது

23.மூங்கில் பெட்டியால் பின்னப்பட்ட உரியடிப் பெட்டியும் வழுக்கு மரத்தில் பூசப்பட்டிருக்கும் பசை முதலியவையும் அக்ஞானமாகும்,
பலவித மான இடையூறுகளுக்கிடையில் தடிகளால் உரியை அடித்தும்,கைளால் பிடித்து பெட்டியை உடைப்பதும்,
வழுக்கு மரத்தின் மீது பூசப்பட்ட அக்ஞானமாகிற பாச பந்தங்கனளக் கனளந்தும் படிப்படியாக மேலே ஏறுவதும்,
ஸ்ரவணம் முதலிய ஸாதனங்களால் உண்டாகிற அறிவாகும்.
வழுக்கு மரத்தின் அடியில் ஸ்திரமாக நின்று மேலே ஏறிச் செல்பவர்களுக்கு உதவுபவர்கள் ஆரூடயோகி க்கும், மேலே ஏறிச் செல்பவர்கள் ஆருருக்ஷுவிற்கும் ஸமமானவர்களே ,
இத் தத்துவமே உரியடித் தத்துவம்.– உரியிலும்,வழுக்கு மரத்தின் மேலும் தொங்கும் ப்ரஸாதத்தை பகவத் ப்ரஸாதமாக ஏற்று,பக்தர்கள் பகிர்ந்து கொள்வது, பகவத் அனுக்ரஹத்தினாலேயே , பர ப்ரஹ்ம ஞானம் கிட்டி பூர்ண ஆனந்தம் கிட்டும் என்பதைக் காட்டுகிறது.

24. 2வது தரங்கம்,சூர்ணிகை -17ல் ஸ்ரீ தீர்த்தர் “முக்ய ப்ராண இவ வாகாதீன்” என்ற சொல் தொடரை உபயோகித்து
ஸ்ரீகிருஷ்ணனே ப்ராணனுக்கு இணையாகவும் கோபர்கனள வாக்கு முதலிய புலன்களுக்கு இணையாகவும் உருவகப்படுத்தி ,
வாக்கு முதலிய புலன்கனளக் காட்டிலும் ப்ராணனே சிறந்தது என்று விளக்குகிறார்.
ப்ராணனே ஐம்புலன்களிலும் சிறந்தது என்ற விஷயமானது, ப்ரச்ந உபநிஷத் 2வது ப்ரசனம் 4வது வாக்யத்திலும்,
சாந்தோக்ய உபநிஷத்5வது அத்யாயம் 1வது கண்டத்திலும், ப்ரஹதாரண்ய உபநிஷத் 6வது அத்யாயம் 1வது கண்டத்திலும் கூறப்படுள்ளது.
வேத ஸாஸ்த்திரங்களையும்,வேதாந்தங்களையும் நன்கு கற்றறிந்த ஸ்ரீ தீர்த்தர்,
பாமர மக்களுக்கும் எளிதாக புரியக் கூடிய வனகயில் ஸகல வேதாந்த ஸாரங்களைத் தன் நூலில் இடை இடையே நன் மணிகளாகக் கோர்த்திருக்கிறார்.

25.ஸ்ரீ தீர்த்தர்,”பாஹி பாஹி ஜகன் மோஹன கிருஷ்ணா பரமானந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணா ” (4வது தரங்கம்- கீதம்
35) என்று குழந்தை ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் அழகு உலகம் அனைத்தையும் மயங்கவைக்கும் அழகு என்றும்
பரமானந்த வடிவுடையவன் என்றும் கூறுகிறார்.
சாதாரணமாக ஒரு குழந்தையின் கள்ளம் கபடற்ற சிரிப்பைப் பார்த்தாலே நமக்கு இனம் தெரியாத ஆனந்தம் கிட்டுகிறது.
ஏன் என்றால் அது பூர்வ ஸத்வ குணத்துடன் இருப்பதாலேயே . அதற்கு அன்ன ப்ராசனம் ஆகும் வரை இந்த பூர்ண ஸத்வ குணம் அதனிடம் நீடிக்கிறது.
அதற்குப் பின் அதற்கு ரஜோ தமோ , குணங்களின் கலப்பு வந்து விடுகிறது.ஸத்வ குண அளவும் குறைய ஆரம்பிக்கிறது.
அப்படியிருக்க ஸுத்த சத்வ குணமே உருவெடுத்து இருக்கும் குழந்தை ஸ்ரீகிருஷ்ணனைக் காணும் போது பரமானந்தமாக இல்லாமல் எப்படி இருக்க முடியும்.-அதையே “பரமானந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணா ” என்கிறார்,

26.மேலும் (4வது தரங்கம்- கீதம் 35) 3வது சரணத்தில் ஸுலபமாக மாந்தர்களால் அறிய முடியாத ,
உள்ளடங்கிய மஹிமை வாய்ந்தவர் எனபதை “கூடமஹிம ஸ்ரீ கிருஷ்ணா ” என்கிறார்.
நந்த கோகுலத்தில், குழந்தை ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் செய்யாத சாஹசங்கள் இல்லை .
பூதனை வதம், சகடாஸுர வதம்,காளிங்க நர்தனம், கோவர்தனகிரி உத்தாரணம்,போன்ற வளர்ந்த மனிதனாலேயே முடியாத பல
அதிசயிக்கும் சாஹசங்களைச் செய்தாலும்,கோபர்கள் அவனுடைய பராக்கிரமத்தை அறியவில்னல,
ஒரு குளத்தில் இருக்கும் மீன்கள் தண்ணீரில் தெரியும் பூர்ண சந்திர ப்ரதி பிம்பத்தைக் கண்டு அதன் பெருமையை அறியாமல்,
அந்த சந்திரனையும் தன்னைப் போல் ஒரு மீன் என்று எண்ணுமாம்.
அது போல கோபர்களும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை தங்கனளப் போல ஒரு சாதாரண இனடயன் என்றே எண்ணினார்கள்,என்று இதைப் பற்றி ஸ்ரீமத் பாகவதம் கூறுகிறது.
இந்தப் பாடலை ஸ்ரீ ஜேஸு தாஸ் அவர்கள், தன்னுனடய இனிமையான குரலில்,அர்த்த பாவத்துடன் பாடும் போது மயங்காதவர்உண்டோ .கல்லும் கனரந்து உருகுமே .

27.அத்வைத வேதாந்த ஸித்தாந்தப்படி ஆத்ம ஸ்வரூபம் ஒன்றே ப்ரகாசமாக இருக்கும் பொருள்.
அந்த ஆத்ம ஸ்வரூபத்தை தவிர்த்த அனைத்துப் ப்ரபஞ்சமே , ப்ரகாசம் அற்ற ஜடப் பொருளாகும்.
எனவே ,ஆத்ம ஸ்வரூபத்திற்கு ஆவரணம்(மனறப்பு) தேவை யில்னல.
மாயையின் வசத்தில் கட்டுப்பட்டு கோபிகள் இருந்தாலும், அவர்கள் தன்னிடம் கொண்ட அத்யந்த ப்ரேமையால் கவரப்பட்டு அவர்களை
அனுக்ரஹிக்கும் பொருட்டு, ஸ்ரீகிருஷ்ணன் நடத்திய லீலையே கோபிகா வஸ்த்ராபஹரணம்.
வஸ்திரம், ஸ்தூல தேஹத்தை மறைக்கும் ஆவரணம்(திரை ).மாயை , சூக்ஷ்ம தேகத்தையும் காரண தேகத்தையும் மறைக்கும் ஆவரணம்.
அபஹரணம் என்றால் பரிப்பது,களையும்படி செய்வது என்று பொருள்.
காத்யாயணி வ்ரதம் மேற்கொண்ட கோபிகை களின் ஸ்தூல தேஹ ஆவரணம் இந்த லீலையால் நீங்குகிறது.
உண்மையான ஆத்ம ஸ்வரூபம் ஸ்ரீகிருஷ்ணனிடமும் கோபிகைகளிடமும் ஒன்றே .
கோபிகை களுக்கு ஸ்வயம் ப்ரகாச ஸ்வரூபமான தன்னிடம், மனம்,சித்தம்(சூக்ஷ்ம தேஹம்),
மாயை யாகிற ஆவரணம் களையப்பட்டு தன்னிடம் பூர்ணமாக லயிக்கப் பெற வேண்டும் என்று
வஸ்த்ராபஹரணம் என்ற வ்யாஜத்தால் உபதேசித்த போது கோபிகைகளுக்கு மூல அக்ஞான ஆவரணம் போக்கடிக்கப் பட்டது.
மேலும், “என்னிடம் உள்ளத்தை நினலயாக இருக்கச் செய்தவர்களுக்கு மறுபடி உடலை யடைந்து சம்ஸாரத்தில் உழலுவது என்பது கிடையாது
தீயில் நன்கு வறுக்கப்பட்ட பயிறு,உளுந்து,கோதுமை போன்ற வித்துக்கள் ஒரு பொழுதும் வயலில் விதைக்கப் பெற்று முனளத்த தில்லை .
ஆகவே , நீங்கள் பிறவி யற்றவர்கள் ஆனீர்கள்”-என்று கோபிகைகளிடம் ஸ்ரீகிருஷ்ணன் கூறினார்,(பாகவதம் ஸ்க.10அத்யா 22-ஸ்லோ . 26).
வஸ்த்ராபஹரண தத்துவத்தை , ஸ்ரீதீர்த்தர் 5வது தரங்கத்தில் “ஆவரணம் மம நஹி தே தாதும் பாவய கோப வதூ ஜன ப்ருந்த ” என்ற கீதம் 45ல்
கிருஷ்ண கோபிகள் ஸம்பாஷணையின் வாயிலாகத் தெளிவு படக் கூறியுள்ளார்.

ஸ்ரீ ரமணரின் அக்ஷர மணி மாலாவில் கூறப்பட்ட வரிகளை இங்கு நினனவு கூர்வோம்
“மானங்கொண்டு உறுபவர் மானத்தை யழித்து அபிமான இல்லாது ஒளிர் அருணா சலா”-(அருணாசலர்
ஒளி வடிவானவர்-அக்னி தத்வம் )

28.மேலும்,”கோபிகைகள் நான்கு பிரிவாக உள்ளனர்,
உபநிஷத்துக்கள்,தண்டகாவனத்திலுள்ள ரிஷிகள்,நித்ய ஸித்த லோகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், தேவ ஸ்த்ரீகள் ஆகியவர்களே
கோகுலத்தில் கோப ஸ்த்ரீகளாக இருப்பவர்கள். மானிடப் பிறவி உள்ளவர்கள் ஒருவரும் இல்லை “எனற ப்ரஹ்ம வைவர்த்த புராண வசனக் கருத்தை
ஸ்ரீதீர்த்தரும் 5வது தரங்கத்தில் ஸ்லோ .135 ல் “ச்ருதி சிரோ வாக் கோபிகா வல்லப:”என்று கோபிகைகள் வடிவம் எடுத்த
உபநிஷத் தேவதைகளுக்கு மிகப்ரியமானவராக விளங்குபவர் என்று ஸ்ரீகிருஷ்ணரை வரணித்துள்ளார் –

29.கங்கை , கோதாவரி , யமுனை ,காவேரி,முதலிய நதிகள் கடலில் கலந்தவுடன் பெயரையும், உருவத்தையும் இழந்து
ஒரே கடலின் வடிவத்தை அடைகின்றன,-அவ்வண்ணமே முக்தி பெற்றவர்கள்
ப்ரஹ்மத்துடன் இரண்டறக் கலந்து தம் சுயத்தன்மையை இழக்கிறார்கள்.-என்று முண்டகோபநிஷத்தில் கூறிய கருத்தை
ஸ்ரீதீர்த்தர் 6வது தரங்கத்தில் சூர்ணிகை 24 ல் இங்கு கிருஷ்ண ஸமுத்ரத்தில் கோபிகைகளான நதிகள் கலந்து விி்ட்டன என்று வர்ணிக்கிறார்.

30.கண்ணனின் புல்லாங்குழலிலிருந்து எழுந்த ஒலியானது வெளி விஷயங்களில் ஈடுபாடுனடய கோபிகைகளை
கண்ணனிடம் கொண்டு போய்ச் சேரத்தது, என்று 6வது தரங்கம் ஸ்லோ 142,143 ல் ஸ்ரீதீர்த்தர் கூறுகிறார்.,
இக் கருத்து பாகவேத்திலும் (ஸ்க.10அத்யா 29-ஸ்லோ . 3-8). காணப்படுவது குறிப்பிடத் தக்கது.
மோக்ஷத்தில் விருப்பம் உள்ளவர்கள் அறம்,பொருள், இன்பம் ஆகியவை களிலிருந்து முதலில் விடுபட வேண்டும் என்பது வேதாந்தங்கள் முடிவு.

31.ஸ்ரீதீர்த்தர் “ப்ருந்தாவன மதுனா மன்யே ஸகி ப்ரஹதாரண்யமஹம்” (6வது தரங்கம் கீதம் 52)
கண்ணனுடன் சேர்ந்து இருக்கும் ப்ருந்தாவனத்தை ,
“ப்ரஹதாரண்யகம்” என்ற உபநிஷத்தாகவே கருதுகின்றேன் என்றும்,
பிருந்தாவனம், ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவை உளமாற நேசிப்பவர்களுனடய, பல காலமாகத் தொடர்ந்து வரும்
அக்ஞானத்தை அடியோடு அழிக்கக் கூடியது என்றும்,
ப்ரஹதாரண்யகம் முமுக்ஷுக்கள் பலருக்கு ஜீவ பரமாத்ம ஐக்ய ஞானத்தை அளிப்பதன் மூலம்
அக்ஞானத்தை அறவே அழிக்க வல்லது என்பது போல் ,இரண்டிற்கும் உள்ள ஒற்றுமை களையும்
ஒரு தோழி மற்ற ஓரு தோழியிடம் விளக்குவது போல் ஸ்ரீதீர்த்தர் கூறுவது அவரது சிறந்த வேதாந்த ஞானத்தை பனற சாற்றுகிறது,

32. “நிமிஷமபி யுக ஸஹஸ்ர ஸம தயா நீயம் மயா தின மாஸாயம் -” (6வது தரங்கம் கீதம் 58, 2வது சரணம்) –
கண்ணனைப் பார்க்காத க்ஷணநேரம் ஆயிரம் யுகங்களுக்கு ஸமமாகும் என்று கோபிகள்
கூறுவதாக ஸ்ரீதீர்த்தர் ,அவர்களின் பிரிவாற்றாமையை விளக்கியுள்ளார். ,
பாகவதம் ஸ்க.10அத்யா. 31-ஸ்லோ . 15ல் கோபிகா கீத த்தில் “த்ருடிர் யுகாயதே த்வாம் அபஸ்யதாம்” என்ற வரியை இப்போது நினனவு கூர்வோம்.

33.மேலும் ஸ்ரீதீர்த்தர், ‘பூயோ பூயோ யாசேஞ்ஜலினா”-என்று தொடங்கும் மிக அருமையான கீதம் 57ல்(தரங்கம்6)
அரை நிமிஷம் கூட கிருஷ்ணனைப் பார்க்காதிருக்கும் இந்தா உடல் வெறுக்கத் தக்கதாகும்.என்றும்
“காந்தம் காந்தாரமபி தவ யோகே,……காந்தாரம் க்ருஹமபிது வியோகே கருண
தருணீ மயி தவ பவது” -எனறு கண்ணன் இருக்குமிடமானால் காடும் நாடு போன்று அழகுள்ளதாகும்,
கண்ணன் இல்லையேல் வீடானாலும் அது கஷ்டங்கள் நினறந்த காடாகும் என்று ஸ்வானுபவத்தை
கூறும் அழகு கிருஷ்ண பக்தர்களை மிகவும் கவருகிறது.
மேலும் புன்னாகவராளி ராகத்தில்
அர்த்த பாவத்துடன் உனடயாளூர் அனுபவித்துப் பாடும் போது, அதைக் கேட்போர் கண்களில் கண்ணீர் பெருக்கெடுக்கிறது.

ராஸக்ரீனட
34.7வது தரங்கத்தில்,கோபிகைகள் ஸம்ஸாரத்தில் வெறுப்பு ஏற்பட்டு அதனிடம் இருந்து விடுதலை அடையவே
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனிடம் புகலிடம் அனடந்தோம்,.எனக் கூறிய பின் ராஸ க்ரீனட விவரிக்கப் படுகிறது.
ஆயர்பாடியிலுள்ள மங்கையர் அநேக ஆயிரம் பிறவிகளில் செய்த தவத்தால் கோப ஸ்த்ரீ என்ற
இந்தப் பிறவியில் ஸச்சிதானந்த வடிவான ஸ்ரீ கிருஷ்ணனின் திவ்ய தர்ஸனம்
பெற்று பிறவியின் பயனை அனடந்தனர் என்று கூறுகிறார்.(7வது தரங்கம் ஸ்லோ .4) .

35.மேலும் 7வது தரங்கம், கீதம் 1 ல் “அத்வயம் கண்டிதம்” என்ற சரணத்திலிருந்து 20 வது சரணம் வரை
20 சரணங்கள் அடங்கிய கீதத்தால்-ஸாம வேதத்தைச் சார்ந்ததும் 16 பிரிவுகள் கொண்டதுமான
சாந்தோக்ய உபநிஷத்தில், உத்தாலக ருஷியால் தன் புதல்வனும் சீடனுமான, ச்வேதகேது என்ற முனிகுமாரனுக்கு,
உபதேஸிக்கப்பட்ட ஆத்ம தத்வ ஸாரத்தை ,ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மா ராஸ மண்டலத்தில் உள்ள கோபிகைகளுக்கு
கான ரூபமாக உபதேஸித்துள்ளதாக,ஸ்ரீதீர்த்தர் வர்ணித்துள்ளது அவரின் கவித்வத்தையும் உயர்ந்த ஆத்ம ஞானத்தையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது,

36.மிகச்சிறந்த தத்வக்ஞானம் பெற்றவர்களுள் இணையற்றவள் என்று ஒரு கோபியைக் குறிப்பதற்காக
“ஹ்ருதய நிஹிதம் காந்தம் காசித் களிந்த ஸூதா தடே ” என்ற வரியில் காசித் என்ற பதப் ப்ரயோகம் செய்கிறார்.
கடோபநிஷத்தில், “மிகச் சிறந்த அறிவாளி ஆத்ம தத்வத்தைக் கண்டான்” என்று கூறுகையில்
“காசித்” பதம் ப்ரயோகிக்கப்பட்டுள்ளது.
ஆயிரத்தில் ஒருவனே ஆத்ம ஞானத்திற்காக முயற்சி செய்வான் .முயற்சிப்பவர்களுள் ஆயிரத்தில் ஒருவனே தத்துவத்தை அறிகின்றான் என்று
பகவத்கீதையிலும் “மனுஷ்யானாம் ஸஹஸ்ரேஷு……..கச்சின் மாம் வேத்தி தத்வத “(அத்.7 ஸ்லோ .3)-என்று கூறப்பட்டுள்ளது.
இங்கேயும், ஸ்ரீ கிருஷ்ந பரமாத்மா, காசித் என்ற பதப் ப்ரயோகம் செய்கிறார்.
கோபியர்கள் அத்தகைய கினடத்தற்கரிய ஆத்ம தத்வ ஞானத்தை ஸ்ரீகிருஷ்ணனுனடய அருகாமையில் இருந்த
காரணத்தாலேயே கை வரப் பெற்றனர் என்று விளக்கவே ஸ்ரீதீர்த்தர், காசித் என்ற பதப் ப்ரயோகம் செய்கிறார். (தரங்கம் 7 ஸ்லோ . 12).

37.“சத்யம் ஞானம் அனந்தம்– ப்ரஹ்ம யோ வேத நிஹிதம் குஹாயாம் பரமே வ்யோமன் ஸோஸ்நுதே
ஸர்வான் காமான் ஸஹ-“என்று தைத்ரிய உபநிஷத் ஆனந்த வல்லி கூறுகிறது,
ஹ்ருேயத்தில் இருக்கும் உபநிஷத் ஸாரச் சுருக்கமான” “புத்தியால் நான் ப்ரஹ்மமாகவே இருக்கிறேன்
என்று உணருபவன் பேர் ஆனந்தத்தை அடைகிறான்-பேர் ஆனந்தத்தில் முழ்கித் திளைத்த அந்த ஜீவன்
முக்தன், நானே அந்த பர ப்ரஹ்மம் என்று பாடுகிறான்” என்று தைத்ரீய உபநிஷத் ப்ருகுவல்லி
கூறுகையில் ‘ஹாவ் ஹாவ் ஹாவ்’ என்று ஆனந்தக்கூத்து ஆடுகிறான் என்றும் கூறுகிறது.
இக் கருத்தையே ஸ்ரீதீர்த்தர், தன்னையே ஒரு கோபிகையாகப் பாவித்து இந்த பரமானந்தத்தைத் தான் அனுபவித்து,
அதையே கோபியர்கள், ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவுடன் அனுபவித்தாக எழுதி யுள்ளார்.(தரங்கம் 7 ஸ்லோ . 12).

38.”நிரங்குச த்ருப்தித ”- என்ற சொல்லால் ஸ்ரீ கிருஷ்ந பரமாத்மாவும் நானும் ஒன்றே , வேறில்னல–அதாவது
பரமாத்மாவும் ஜீவாத்மாவும் ஒன்றே , வேறில்னல என்ற ஆத்ம ஞானத்தினால் ஏற்படும் பேர் ஆனந்தம் நிகரற்றது
என்ற மஹா வாக்யங்களின் அர்த்தத்தையே உணர்த்துகிறார் என்று சொல்லவும் வேண்டுமோ ?. (தரங்கம் 7 ஸ்லோ . 12).

39.கோபிகைகள் யமுனாநதியில் நீராடும் போது தங்களுக்கு கிருஷ்ணனைப் போலே அழகுள்ள
கணவனை அருள வேண்டும் என்று ப்ரார்த்தனை செய்தனர்.
கல்யாண சந்தர்பத்தில் ஓதும் வேத மந்திரங்கள் கூறுகின்றன-சோமோ கந்தர்வர்களே ,அக்னியே ,மற்ற தேவர்களே இந்தா விட்டு விலகிச் செல்லுங்கள்.
அவள் பூலோக சம்பிராதாயப்படி தன் கணவனின் மூலம் தாய்மை அனடய வேண்டியுள்ளது.-
இந்த மந்திரங்கள் அவளுக்கு அனுகூலமாக,சாதாரண உணர்ச்சி பூர்வமான அநுபவங்களிலிருந்து விடுவித்து,
அவளைத் தாய்மை எனும் உன்னதமான உயர்ந்த நிலையை அடையச் செய்ய ஹேதுவாக இருக்கிறது.

40. இந்த வேத சம்பந்தப்பட்ட நிகழ்ச்சியை ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் கோபியர்கள் நீராடப் போகு முன் அவர்கள்
மரத்தில் வைத்திருந்த வஸ்திரங்கனள அபகரித்த ஸ்ரீகிருஷ்ணனிடம் அவைகளைத் திருப்பிக்
கொடுக்குமாறு வேண்டிய அவர்களுக்கு ஸ்ரீகிருஷ்ணன் செய்த உபதேஸமும், ஆகியவை அழகுற சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
மேலும் ராஸ லீலை , கோபிகாகீதம், யுகளகீதம் ஆகியவைகள் தொடர்ச்சியாக விவரிக்கப்பட்டு
அவை மூலம் கோபியர்கள் கண்ணன் பால் கொண்டிருந்த பரம ப்ரேமையையும் ,
அவர்களின் எண்ண ஓட்டங்களையும், அவர்கள் எது பொய் எது உண்னம என்று அறிந்து மனப் பக்குவம்
அடைந்து, பரமாத்மாவுடன் ஐக்யமனடந்து ஆனந்தத்தாய் அடைந்து, சிறந்த பேற்றை அடைவது
ஆகியவை அழகாகச் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளன .
ஸ்ரீநாரத பக்தி ஸூத்ரத்தில் (19,55,57,88 ) பரம ப்ரேமையின்
லக்ஷணங்களும்,வெளிப் பாடுகளும் எத்தகையது விளக்கப்பட்டு இருப்பதையே , மேற்கண்ட ஸர்கங்கள்,
ஸ்ரீகிருஷ்ணர் கோபிகைகளுடன் நடத்திய லீலைகளின் வாயிலாக சித்தரிக்கின்றன.

41.சாதாரணமான மனித அனுபவங்களில், விழிப்பு நினலயில், மனத்தில் தோன்றும் பூரண நினறவு பெறாத எண்ணங்கள்
நினனவுகள் உருவெடுத்து,நம் உறக்க நினலயில் கனவுகளாக மாறுகிறது.
இதையே கவிதை நயத்துடன் பார்க்கும் போது நம் கனவுகளே விழிப்பு நினலயில் நினறவு பெற்ற நிகழ்வுகளாக மாறுகிறது.
இதைத்தான் .ஸ்ரீலீலா சுகர் தான் எழுதிய கிருஷ்ண கர்ணாம்ருதத்தில் (அங்கநாம் அங்கநாம் என ஆரம்பிக்கும் (2-வது ஆஸ்வாசம் ஸ்லோகம்- 35)
ராஸ லீலையை விவரிக்கும் போது,எப்படி ஒரு கனவு,விழிப்பு நினலயில் உண்மை நிகழ்வாக மாறுவதை கவி நயத்துடன் வர்ணிக்கிறார்.
இந்த நினலயில் நமது வலுப் பெற்ற ஏகாக்ர சிந்தனைகள்
பகவான் பால் இருந்தால் ,அவனருளால்,அவை நிறை வாகும் தன்மையை ராஸ க்ரீடா நிகழ்ச்சி மூலம் விவரிக்கிறார்.
இதில் கிருஷ்ணன் எப்படி தன்னை பல கிருஷ்ணன்களாக ஆக்கிக் கொண்டு கோபியர்களின் இடையே நடனம் புரிந்த நிகழ்ச்சியை அழகாக வர்ணித்துள்ளார்.
மேலும் கோபியர்கள் அனமத்த வட்டத்தின் நடுவிலும் நின்று புல்லாங்குழல் வாசித்துக் கொண்டு இருக்கிறான்.
அவர்களுக்கு மற்ற கோபியர்கள் மனறந்து, ஒவ்வொரு கோபியும் தான் ஒருவளே கண்ணனுடன் தனியாக
ஆடிக் கொண்டிருப்பதாகவே எண்ணி ஆனந்திக்கிறாள், அப்போது கனவும் நினனவும் ஒன்று இணைந்து,
அவர்களுக்கு தான் கனவுலகத்தில் தான் அனுபவித்த தனிப் பட்ட ஆனந்தம், நினனவு நினலயில்,ஒரு உண்மை நிகழ்வாகவே தோன்றுகிறது.
இந்த தன் உணர்வு இல்லாது ,தான்,தனது என்ற தளைகளையும் உதறித் தள்ளிவிட்டு அப்பரமாத்மாவிடம் அனன்ய பக்தி யுடன் சரணா கதி அடைவதையே ஒவ்வொரு பக்தனும்( ஜீவாத்மாவும்) விரும்புகிறான்.
இந்த விவரிக்க இயலாத , உன்னத ப்ரேம பக்தி பெருக்கு, நினைவுலகத்தையும்,கனவாக மாற்ற வல்லது என்பதை கிருஷ்ண கர்ணாம்ருதத்தில்
(விக்ரேது காமா எனத் தொடங்கும் ஸ்லோகம் 55-2வது ஆஸ்வாஸம்), லீலா சுகர் மற்ற ஓரு நிகழ்ச்சியால் வர்ணிக்கிறார்
தயிர் விற்கும் ஒரு கோபிகை ப்ருந்தா வனத்தி ல் “த யிர், தயிர்” என்று கூவிக் கொண்டு செல்லும் போது ,கிருஷ்ணனின் பாத கமலங்களில் மனத்தைச் செலுத்தி
அவனுனடய பால லீலைகளில் மனம் லயித்து, தன்னை மறந்த நிலையில், “தயிர் தயிர்” என்று கூவுவதை மறந்து
“கோவிந்தா மாதவா ,தாமோதரா “என்று தன் இனிய குரலில் கூவ ஆரம்பித்தாள்.
கனவு, நினனவுகளைத் தாண்டி,பக்திப் பரவசம் ஒருவரை எப்படி மதி மயங்கச் செய்கிறது என்பதை நன்கு உணர முடிகிறது.
தன் ஸ்வானுபவங்களை கவிகளா லேயே இப்படி நயம் பட வர்ணிக்கமுடியும்.

42.மேலும் பாகவத்தில் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மா கோபியர்களுடன் ராஸ க்ரீடையில் ஈடுபட்டபோது,
இவ்விதம் கோபியர்கனளக் கட்டிக் கொள்வது, கைகளால் தொடுவது, அன்பு ததும்பப் பார்பது,
அழகிய கம்பீரமான சிரிப்பு இவைகளினால் தன் நிழனலப் பார்த்து வினளயாடும் குழந்னதை போல் வினளயாடினார் என்று விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.-
“ ரே மே ரமேஸோ வ்ரஜ ஸுந்தரீபி: யதார்பக: ஸ்வ ப்ரதி பிம்ப விப்ரம:”( பாகவதம் ஸ்க.10-அத்யா. 33-ஸ்லோ. 17)

43.நம்முனடய வேதங்கள், புராணங்களுக்கும் உபநிஷதங்களுக்கும் ஆதாரமாக உள்ளன.
புராணங்கள் காவ்யங்களும், கவிதைகளும் தோன்றுவதை ஊக்குவிக்கின்றன.
பலிபீடம் யக்ஞம்(அக்னி கார்யங்கள்) செய்வது எல்லாம் ப்ரக்ருதி ,புருஷன் என்ற இரண்டு தத்துவத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டவையே .
நமது திருமணங்களில் தம்பதிகளின் நலன் குறித்து ஓதப்படும் வேத மந்திரங்கள் எல்லாம் தாய்மை
அடைவது,புத்திர உற்பத்தி என்ற புனிதமான நிகழ்வுகளுக்கு ஆசி வழங்குபவைகளாகவே இருக்கின்றன.
“ஆத்மாவை புத்ர நாமாஸி ப்ரஜாமனு ப்ரஜாயஸே ”-என்று விவாஹ சமயம் செய்யப்படும், சேஷ ஹோமத்தில் சொல்லப்படும் மந்திரங்கள்,
கணவன்-மனைவி, தங்களுடைய குழந்தைகளிடத்தில் மறுபிறப்பு அனடகிறார்கள் என்ற கருத்தை
ப்ரதான ஹோமத்தில்,வடு ஹோமம் செய்யப்படும்போது கீழ் கண்டவாறு மந்திரங்கள் ஓதப்படுகின்றன.
”இந்திரனே ! இந்த வதுவிற்கு பத்து பிள்ளைகள் பிறக்கும்படி அருள் செய்.கணவனை பதினோராவது புத்திரனாகப் பாவித்து அன்பை வழங்கட்டும்”
என்று ப்ரார்திக்கப்படுகிறது.
வேத மந்திரங்களால் சுத்தி கரிக்கப்பட்ட மனத்துடன் இணையும் தம்பதிகள் பெறுவது ப்ரஹ்மானந்தத்தின் சிறு ப்ரதி பலிப்பே .
இல்லற வாழ்க்கையில் தேடிச் செல்லும் மற்ற விஷயங்களால் ஏற்படும் சுகங்கள் நினலயற்றதே .
நம்மில் அந்தர்யாமியாய் இருக்கும் சுத்த ஸத்வமான பரமாத்வ ஸ்வரூபத்தை உள்நோக்கி மனனம், முதலிய ஒன்பது ஸாதனங்களால் செலுத்தும் போது
ஏற்படும் ஆனந்தம், ஸாமீப்யம்,ஸாரூப்யம்,ஸாயுஜ்யம் என்ற நான்கு நிலைகளில் அடையப்படுகிறது..
கோபிகைகள் ப்ருந்தா வனத்தில் (ஸாலோகம்) ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் ஸமீபத்தில் (ஸாமீப்யம்) அவனுனடய ரூப,லாவண்யத்தில் ஈடுபட்டு(ஸாரூப்யம்),
ராஸ க்ரீனடயில் மனம் லயம் அனடந்து(ஸாயுஜ்யம்) ஏற்பட்ட பரம ஆனந்தமே இவை ..
வெளி நோக்கிச் செல்லும் எண்ணங்களுக்கும்,வாஸனைகளால் நினைவுகளுக்கும் அப்பாற்பட்டவை ,
இந்த அனுபவம்.ஸ்ரீநாரதரின் பக்தி ஸூத்ரம் 21ல்-எவ்விதம் கோகுலத்துக் கோபிகைகளுக்கு பக்தி இருந்ததோ
அப்படி பக்தி செய்ய வேண்டும் என்று பக்திக்கு உதாரணமாகக் கூறப்பட்டுள்ளது.
வேத வ்யாஸரும்,இந்த பாகவத ஸர்கத்தை சுத்த மனதுடன் பாராயணம் செய்பவர்களும்,கேட்பவர்களும் விகாரமான எண்ணங்கள், துர்வாஸனை நீங்கப்
பெற்றவர்களாக, சுத்த மநோ பாவத்தை அடைகிறார்கள் என்று பல ஸ்ருதியில் சொல்வதே இதன் மேன்மைக்கு தக்க சான்றாகும். (பாகவத ம் ஸ்க.10-அத்யா. 33-ஸ்லோ.40)

44. ராஸ க்ரீடா வர்ணனையை விவரிக்கும் போது, ராஜா பரீக்ஷித், கேள்வியாகக் கேட்பது போலும் ஸ்ரீசுகர் பதிலளிப்பது போலவும்
நமக்கு ஏற்படும் சம்சயங்கனள போக்கும் நோக்கத்துடன் ,பாகவேத்தில் கூறப்படுகிறது,
கோபியர்களின் உள்ளத்திலும் மற்றும் எல்லாப் பிராணிகளின் உள்ளத்திலும் எந்த பகவான் புத்தி சாக்ஷியாக உள்ளாரோ
அந்த பகவானே பூலோகத்திலுள்ள அனைவருக்கும் அனுக்ரஹம் செய்யவே மானிட சரீரத்தை எடுத்து பல லீலைகளைப் புரிகிறார்.
அந்த லீலைகளை சிரத்தை யுடன் கேட்ட மாத்திரத்தி லேயே மனிதன் அப் பரமாத்மாவிடம் உறுதியான பக்தி நிறைந்த வனாகிறான்.
அவன் மனத்தை வருத்தும் காமம் தன்னைப்போல் ஒழிந்து விடுகிறது என்றும் கூறுகிறார். ”( பாகவதம் ஸ்க.10- அத்யா. 33-ஸ்லோ . 27-40)

அங்கப்ரேக்ஷிேம்
45. வரஹூர் உரியடி உத்ஸவம் அன்று இரவு கடுங்காலிலிருந்து பகவான் ஸகல அலங்காரத்துடன்,தன்
மனைவி மார்களுடன் ஊர் கோலமாய் பவனி வருகிறார்,
அவருக்குப் பின் பக்தர்கள் நீராடி,ஈரமான
உடைகளுடன் பெருமாளின் திருவருள் வேண்டி, தரையில் படுத்துப் புரண்டு,அங்க ப்ரதக்ஷிணம் செய்கிறார்கள்.
அப்போது கோவிந்தா கோவிந்தா கோவிந்தா என்று உரக்க கூறிக் கொண்டு பக்தியுடன் மஞசள் பூசிய தேங்காயை கூப்பிய கைகளில் னவத்துக் கொண்டு
ஸ்ரீ வேங்கடேசப் பெருமாளை தொடர்ந்து பின் செல்கின்றனர் என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ண சிக்யோத்ஸவ ப்ரபந்தம் கூறகிறது.
இந்த வழிபாட்டை ஸ்ரீதீர்த்தரே ஆரம்பித்து னவத்தார் என்று கூறப்படுகிறது-

மூர்த்தி, தலம், தீர்த்தம் இவற்றால் பெருமை பெற்ற கோயில்கள் பல. இவற்றோடு அங்கு நடைபெறும் திருவிழாவாலும் பெருமையுறும் கோயில்களும் உண்டு.

 

அவ்வகையில் திருவிழாவினால் பெருமை கொள்ளும் ஊர், வரகூர். இங்கு நடைபெறும் உறியடி உற்சவம் மிகப் பிரசித்தம். இந்திய நாட்டின் எந்தக் கோயிலிலும் இதுபோன்ற உறியடி உற்சவத்தைக் காண முடியாது.

 

வரகூர், தஞ்சாவூரிலிருந்து 15 கி.மீ. தூரத்தில் உள்ள சிறு கிராமம். வரகூர் மக்கள், இங்குள்ள வெங்கடேசப் பெருமாளைத் தான் தங்கள் குலதெய்வமாகக் கொண்டுள்ளனர். முடி இறக்குதல், காது குத்துதல் போன் வேண்டுதல்கள் எல்லாமே இந்தக் கோயில் தெய்வத்திற்குத்தான் என்று இன்றும் வழக்கத்தில் கொண்டுள்ளனர்.

 

வேலை கிடைத்து வெளியூர் அல்லது வெளிநாடு செல்லும் இவ்வூர் இளைஞர்கள், தங்கள் முதல் மாதச் சம்பளத்தை இக்கோயிலுக்கு அனுப்பி வைக்கும் வழக்கம் இன்றளவும் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

 

ஆண்டு தோறும் ஆவணியில் வரும் பௌர்ணமிக்கு அடுத்த நாள், அதாவது காயத்ரி ஜபத்தன்று தொடங்கி, பத்து நாட்கள் இவ்விழா நடைபெறும். உறியடி நாளன்று காலையில் வெண்ணெய் நிரம்பிய தங்கக் குடத்தை அணைத்தபடியே வெள்ளிப் பல்லக்கில் நவநீத கிருஷ்ணனாக (நவநீதம் என்றால் வெண்ணெய் எனப்பொருள்) இக்கோயில் உற்சவமூர்த்தி வீதி உலா வருவார். பின்னால் சதுர்வேத பாராயணமும் பாகவதர்களின் நாம சங்கீர்த்தனமும் தொடரும். அன்று இரவு பெருமாள் ஸ்ரீதேவி, பூதேவி சமேதராய் உறியடி கிருஷ்ணர் அலங்காரத்துடன் புறப்படுவார்.

 

தலையில் முண்டாசும், நெற்றியில் நாமமுமாக, உடம்பில் போர்வை போர்த்திக் கொண்டு, காலில் சலங்கை கட்டிக் கொண்டு ஒரு கூட்டம் இடையர்கள் போல வேடமணிந்து பின்தொடரும். அடுத்து, பாகவதர்கள், நாராயண தீர்த்தர்  இயற்றிய கிருஷ்ண லீலா தரங்கிணி பாடல்களைப் பாடிக் கொண்டு வருவார்கள்.

 

இடையர் வேடம் அணிந்தவர்கள் உறியடி மரத்தை வந்தடைவார்கள். கோயில் வாயிலின் முன்புறத்தில் நீளமான மூன்று மூங்கில் மரங்களை ஒன்றாக இணைத்து, ஆழமாகத் தோண்டப்பட்ட ஒரு குழியில் நடுவார்கள். மரத்தின் நடுவே 10 அடி உயரத்தில் குறுக்கே ஒரு மூங்கிலைக் கட்டித் தொங்க விடுவார்கள். அதன் ஒரு முறையில் மிருதங்கம் போன்று அமைப்பில் உறி கட்டி, அதில் கண்ணனுக்கு விருப்பமான முறுக்கு, சீடை, தட்டை போன்ற தின்பண்டங்களை மண்பாண்டத்தில் வைத்துத் தொங்க விடுவார்கள். மற்றொரு நுனியில் நீண்ட கயிற்றைக் கட்டி வைத்திருப்பார்கள்.

 

போட்டியில் கலந்து கொள்ளும் இளைஞர்கள் உறியை எட்டிப் பிடிக்க முயலுகையில் ஊர் மக்கள் இந்தக் கயிற்றை அப்படியும் இப்படியும் ஏற்றி இறக்கி ஆட்டங் காட்டுவார்கள். (ஆட்டம் காட்டுவது என்பது இதுதானோ?) கையால் எட்டிப் பிடிக்க முடியாமல், இளைஞர்கள் தடிகொண்டு அடிப்பார்கள். அதற்கும் இடையூறு செய்வதுபோல் ஊர் மக்கள் இவர்கள் மீது தணீணரைப் பீய்ச்சும் குழலால் முகத்தில் தண்ணீரை அடித்து, பார்வையை மறைப்பார்கள். முடிவில் யாராவது ஒருவர் இதில் வெற்றி பெறுவார். பின் கைப்பற்றிய தின்பண்டங்களை அங்குள்ள பலரோடும் பங்கிட்டு உண்டு மகிழ்வர்.

 

உறியடியை அடுத்து, வழுக்குமரம் ஏறுதல். உயராமான ஒரு தேக்கு மரத்தை சில நாட்கள் தண்ணீரிலே போட்டு ஊற வைப்பார்கள். பின், புளியங்கொட்டைகளால் தயாரிக்கப்பட்ட ஒருவித பசையை இதன் மீது பூசி, காயப்போடுவார்கள். உறியடி தினத்தில் இம்மரத்தின் மீது கடுகு எண்ணெய் மற்றும் விளக்கெண்ணெய் தடவி உறியடி மரத்திற்குத் தெற்கில் நடுவார்கள். உறியடி முடிந்தவுடன் எல்லோரும் இங்கு கூடுவார்கள். ஒருவர் மீது ஒருவராகத் தோள் மீது ஏறி 10 அல்லது 12 அடி உயரம் வரை ஏறிவிடுவார்கள். பின்னர் வேட்டிகளை இம்மரத்தில் சுற்றிக் கட்டி அதன் மீது காலை வைத்து ஏற முயற்சிப்பார்கள். வேட்டியும் எண்ணெயில் தோய்ந்து வழுக்கும். இளைஞர்கள் இரண்டு மூன்று குழுக்களாகப் பிரிந்து வழுக்குமர உச்சியை அடைய முயலுவார்கள்.

 

எண்ணெய் வழுக்குவது போதாதென்று சுற்றியிருப்பவர்களும் இவர்கள் மீது தண்ணீர் அடித்து ஆரவாரம் செய்வார்கள். அப்படி இப்படி என்று 25 அடி உயரம் ஏறி, ஒரு வழியாக யாராவது ஒருவர் உச்சியை அடைந்து விடுவார். மேலே கட்டி வைத்துள்ள பண முடிப்பையும் தின்பண்டங்களையும் கைப்பற்றி வெற்றியுடன் இறங்குவார். தின்பண்டங்களை நாலாபுறமும் வீசி எல்லோரக்கும் கொடுப்பது வழக்கம். இதற்குள் பொழுது விடிந்த விடும்.

 

விடியலில் நித்திய வழிபாடுகள் முடிந்து அலங்காரம் ஆராதனை முடிந்து, உஞ்சவிருத்தி, அதன்பின் முத்துக் குத்தல், உலக்கை ஆடுதல் போன்ற சம்பிரதாயங்களுடன் ருக்மணி கல்யாணம் நடைபெறும்.

 

வரகூரில் 1868-ல் பிறந்து 1935 வரை வாழ்ந்த ஸ்ரீநாராயணகவி என்பவர் “கிருஷ்ண சிக்யோத்ஸவம்’ என்ற பெயரில் வடமொழியில் ஒரு காவியம் பாடியுள்ளார். சிக்யோத்ஸவம் என்றால் உறியடி உற்சவம் என்று பொருள். சுமதி, சுகுணன் என்ற இரண்டு கின்னரர்கள் பூலோகத்திற்கு வந்து வரகூரை அடைந்து, உறியடி உற்சவத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்து, தமக்கிடையே உரையாடும் விதமாக இவ்விழாவைப் பற்றி இந்நூலில் வர்ணிக்கப்படுகிறது.

 

இடையர் வேடமணிவது, உறியடி அடிப்பது, வழுக்குமரம் சறுக்குவது போன்றவை எல்லாம் வெறும் கேளிக்கையல்ல. கிருஷ்ண அவதார லீலைகள். இதில் அமைந்துள்ள செய்திகள் தத்துவார்த்தமானவை. உறியடி நமது ஆசைகள்; வழுக்குமரச் சறுக்கல்கள் நமக்கு வாழ்க்கையில் ஏற்படும் சறுக்கல்கள்; தண்ணீர் அடித்து சறுக்க வைப்பது வாழ்க்கையில் நமக்கு ஏற்படும் சோதனைகள். இவையெல்லாம் நம்முடைய அஞ்ஞானங்கள். வைராக்கியத்தோடு முடிவில் உச்சியை அடைவது என்பதுதான் நாம் பெறும் ஞானம் அல்லது இறையனுபவம்.

 

உறியடி, ருக்மணி கல்யாணம், அனுமத் ஜெயந்தி என்ற மூன்றுநாள் விழா அமைப்பு முறையை உருவாக்கியவர் வரகூரில் வாழ்ந்து அங்கேயே முக்தியடைந்த நாராயண தீர்த்தரையே சாரும். அவரது கிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியில் இவ்விழா பத்ததி (கொண்டாடும் முறை) தெளிவாக சித்திரிக்கப்பட்டுள்ளது. வரகூர் உறியடி விழாவை நேரில் கண்டு இன்புறும் அனுபவத்தை, வார்த்தைகளில் எளிதில் விவரித்துவிட முடியாது.

நாராயணதீர்த்தருக்கு கிருஷ்ணராக காட்சிஅளித்த பெருமாள், தஞ்சாவூர் அருகிலுள்ள வரகூரில் அருள்பாலிக்கிறார். இவரிடம் வேண்டி வெள்ளிக்காப்பு அணிந்து கொண்டால் பிள்ளைவரம் விரைவில் கிடைக்கும்.

தல வரலாறு: நாராயணதீர்த்தர் என்ற மகான் வயிற்றுவலியால் அவதிப்பட்டு வந்தார். பல தலங்களையும் வழிபட்ட அவர், நடுக்காவேரி என்னும் இடத்திலுள்ள விநாயகர் கோயிலில் இரவில் தங்கினார். கனவில் தோன்றிய திருமால், “”நாளை காலையில் எழுந்ததும் யாரைக் காண்கிறாயோ அவரைத் தொடர்ந்து செல். வயிற்று வலி குணமாகும்,” என்று அருள்புரிந்தார். காலையில் கண்விழித்ததும் ஒரு வெள்ளைப் பன்றி (வராகம்) கண்ணில் பட்டது. தீர்த்தரும் பின்தொடர்ந்தார். அது பூபதிராஜபுரம் லட்சுமிநாராயணர் கோயிலுக்குள் சென்று மறைந்தது. அவரும் அங்கிருந்த பெருமாளை வழிபட்டு நோய் நீங்கப் பெற்றார். வராகவடிவில் பெருமாள் வந்த தலம் என்பதால் “வரகூர்’ என பெயர் பெற்றது. பழமையான இந்தக்கோயில் முதலாம் பராந்தகச் சோழனால் கட்டப்பட்டது.

பாமாவின் விருப்பம்: நாராயணதீர்த்தர், வரகூரில் தங்கியிருந்த காலத்தில் திருமால் கிருஷ்ணராக காட்சியளித்தார். அவருடன் ருக்மணி, சத்தியபாமாவும் வந்திருந்தனர். அப்போது சத்தியபாமா தீர்த்தரிடம், “” கிருஷ்ணாவதாரத்தில் கோபியருடன் நடத்திய லீலைகளைப் பாடுங்கள்,” என வேண்டுகோள் விடுத்தார். தீர்த்தரும் மகிழ்ந்து,”ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணி’ என்ற பாடலைப் பாடினார். நாராயண கவிராயர் என்பவர் இத்தலத்தில் “ஸ்ரீகிருஷ்ண சிக்யோத்ஸவம்’ என்ற பிரபந்தம் பாடியுள்ளார். சிக்யோத்ஸவம் என்றால் “உறியடி உற்ஸவம்’.

வெங்கடேசர் கோயில்: வரகூரில் மூலவர் லட்சுமிநாராயணர். உற்ஸவர் ஸ்ரீதேவி பூதேவி சமேத வெங்கடேசப்பெருமாள். உற்ஸவர் பெயரையே கோயிலுக்கு சூட்டியுள்ளனர். அர்த்தமண்டபத்தின் மேல்தளத்தில், வராகர், நாகர் சிலைகள் உள்ளன. மூலவரே பிரதானம் என்பதால் பரிவார மூர்த்திகள் இல்லை. மாட்டுப்பொங்கல், கிருஷ்ண ஜெயந்தி, வராக, கூர்ம, நரசிம்ம, பலராமர் ஜெயந்தி விழாக்கள் நடக்கின்றன.

மூலிகை பிரசாதம்: துளசி, ஏலக்காய், பச்சைக்கற்பூரம், கிராம்பு, ஜாதிக்காய் கலந்த பொடி பெருமாளுக்கு சமர்ப்பிக்கப்பட்டு, பக்தர்களுக்கு பிரசாதமாக வழங்கப்படுகிறது. இதற்கு “துளசி மூலிகைப்பொடி’ என்று பெயர். சர்க்கரை, ரத்தக்கொதிப்பு, இதயநோய், தோல் சம்பந்தப்பட்ட நோயால் அவதிப்படுபவர்கள் நோய் நீங்க வழிபட்டு மூலிகைப் பிரசாதம் பெற்றுச் செல்கின்றனர்.

முதல்மாத சம்பளம்: நன்கு படித்திருந்தும் தகுதியான வேலை கிடைக்காமல் அவதிப்படுபவர்கள் வரகூர் கோயிலுக்கு வருகின்றனர். அதற்கு நன்றிக்கடனாக முதல் மாத சம்பளத்தை காணிக்கையாக செலுத்துகின்றனர். வரகூரை சுற்றியுள்ள பகுதியில்
இந்த வேண்டுதல் வழக்கில் உள்ளது. இதன் மூலம் பணி, சம்பள உயர்வு போன்றவை விரைவில் உண்டாகும் என்பது நம்பிக்கை.

வெள்ளிக்காப்பு: குழந்தை இல்லாத தம்பதியர், பெருமாளின் பாதத்தில் வெள்ளி காப்பு வைத்து அதையே அணிந்து கொள்கின்றனர். குழந்தை பிறந்தபின், குழந்தையோடு வந்து காப்பை பெருமாளிடம் சமர்ப்பிக்கின்றனர்.

கிருஷ்ண ஜெயந்தி சிறப்பு: தீர்த்தருக்கு லட்சுமி நாராயணர் கிருஷ்ணராக காட்சியளித்ததால் இங்கு கிருஷ்ணஜெயந்தி சிறப்பாக நடக்கிறது. அப்போது “கிருஷ்ணலீலா தரங்கிணி’ பாடல்களைப் பாடுவர். அங்கப்பிரதட்சணம் செய்வர். பெருமாளின் கையில் இருக்கும் வெள்ளிக்குடத்தில் செல்வவளம் பெருக வேண்டி பக்தர்கள் வெண்ணெய் நிரப்புவர். பத்து நாட்கள் கிருஷ்ண ஜெயந்தி
விழா நடக்கும்.

உறியடியோ கோவிந்தா: கிருஷ்ணஜெயந்தி பல்லக்குபவனியில் குறிப்பிட்ட வீட்டில் சிறுவர்களை அடைத்து விடுவர். அவர்கள் “”உறியடியோ கோவிந்தா” என கூச்சலிட்டு கதவைத் திறக்கும்படி வேண்டுவர். ஆயர் பாடியில் கிருஷ்ணரைக் காணாமல் தவித்த பசு, கன்றுகள் கதறியதை நினைவூட்டும் விதத்தில் இது செய்யப்படுகிறது. இரவில் உறியடி கிருஷ்ணராக, பெருமாள் கையில் கம்புடன் வாய்க்கால் மண்டபத்திற்கு எழுந்தருள்கிறார். 32 தீவட்டிகள் ஏற்றியதும் வழுக்குமரம் ஏறும் நிகழ்ச்சி நடக்கிறது. போட்டியில் வெல்பவருக்கு முறுக்கு, சீடை, பணமுடிப்பு தரப்படும். மறுநாள் ருக்மணி கல்யாணம் நடக்கிறது.
இருப்பிடம்: தஞ்சாவூரிலிருந்து 25 கி.மீ., திருவையாறிலிருந்து 15 கி.மீ.,
போன்: 94428 52145.

46.இன்னும் சற்று ஆழமாகப் பார்த்தால், அங்க ப்ரதக்ஷிண வழிபாட்டை ஆரம்பித்து வைத்தவர்-பாகவத உத்தமரான ஸ்ரீஅக்ரூரே ஆவார்.
எப்படி என்று பார்ப்போம்.-கோகுலத்திலிருந்து ஸ்ரீகிருஷ்ணரை மதுரைக்கு அழைத்து வர ஸ்ரீஅக்ரூரர்,
கம்ஸனின் உத்திரவின் பேரில் புறப்பட்டு ,மாலைப் பொழுதில் சபாழுேில் கோகுலத்தை அடைந்தார்.
அங்கு இந்திரன் முதலிய திக்பாலகர்களுனடய கிரீடங்களுடன் சேர்ந்ததும் தூய்மை வாய்ந்த திருவடிப் பொடிகளை யுடையதும்,
பூதேவிக்கு மகிழ்ச்சி யளிப்பதும் தாமரை மலர், யனவ,அங்குசம் முதலிய கோடுகளுடன் கூடியதுமான, ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவின் திருவடிச் சுவடுகனளக் கண்ணுற்றார்.-கண்ட வுடனேயே ,எல்லை யற்ற ஆனந்தம் அடைந்து உணர்ச்சி வசப்பட்டார். -கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர் நினறந்தது.
”இவைகள் என் தெய்வத்தின் திருவடிகள் பட்ட பொடிகள் அல்லவா” என்று எண்ணி ,தேரிலிருந்து துள்ளிக் குதித்து கண்ணனுனடய திருவடிகள் பட்ட மண்
பொடிகள் மீது மீண்டும் மீண்டும் புரண்டார் அங்கப்ரதக்ஷிணமும் செய்தார்..,(பாக.ஸ்க.10-அத்யா. 38- ஸ்லோ . 25,26)

47.இதி “தேஷு அசேஷ்டத ” என்று திருவடிப் பொடிகள் மீது விழுந்து புரண்டார் என்கிறது ஸ்ரீமத் பாகவதம்.
இக் கருத்தை ஸ்ரீதீர்த்தர் (தரங்கம் 7 ஸ்லோ . 14)”.”புத்யாதி தத்வ பரிசிந்ஹித கோபவேஷம்,
ஸித்தானுபாவிதம் அசேஷ ஜகந் நிதானம்”என்ற சொல் தொடரால் கோபிகைகள் ,அக்ரூரர் முதலியோர் ஸ்ரீ
கிருஷ்ண பரமாத்மாவின் திருவடிச் சுவடுகளை , பத்மம் முதலிய ரேகைகளால் கண்டு பரவசமனடந்த நிலையை ,விளக்கியுள்ளார்.
அதுமட்டுமல்லாமல் அந்தா அங்க ப்ரதக்ஷிண வழிபாட்னட வராஹ புரியில் ஆரம்பித்து வைத்து, தான் அனடந்த ஆனந்தத்தை மற்ற பக்தர்களும் அடைய வழி செய்துள்ளார் என்றே தோன்றுகிறது,

48.இருப்பினும்,இது கோகுலம் அல்லவே ஸ்ரீகிருஷ்ண னுனடய பாத தூளிகள், இவ் வராஹ புரி மண்ணில்
இருப்பது எப்படி. பொருந்தும் என்ற வினா எழும் போது,
ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்த ஊருக்கு ஸ்ரீதீர்த்தரை வரவழைக்க பன்றியின் ரூபம் தரித்ததும்,
ஸ்ரீதீர்த்தர் பாடிய ஒவ்வொரு பாடலுக்கும் தன் சலங்கை ஒலி கேட்கச் செய்ததும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் வராஹ புரியில் நித்ய வாஸம் செய்கிறார் என்பதற்கு
ப்ரமாணமாகிறது.
அவரது பாத தூளிகள் இந்த மண்ணில் நினறந்திருக்கும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை .
மேலும் ஸ்ரீதீர்த்தருக்கும்,ஸ்ரீ கிருஷ்ணருக்கும் வித்யாசமே இல்லை என்பது உறுதி .
ஸ்ரீதீர்த்தர் வராஹ புரியிலேயே பலகாலம் வாழ்ந்து ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் பால லீலா விநாேதங்களைப் பாடிப் பாடி
அவனையே ஸதா ஸர்வ காலம் நினைந்து, நினைந்து உருகி அவனுள்ளே ஐக்யமாகி,பரம அத் வைதியான அவரே ,
ப்ரஹ்மைவ ப்ரஹ்மவித் பவதி என்பதற்கு ஏற்ப ஸ்ரீ கிருஷ்ணராக பாவித்து ஸ்ரீ கிருஷ்ண ராகவே மாறிவிட்டார் என்பதில் ஒருவித ஐயமும் இல்னல.
இதை அவரே நிரூபணமும் செய்திருக்கிறார்.-தேவர்களின் ப்ரார்த்தனை யுடன் தொடங்கும்
“பாஹிமாம் பாஹிமாம் பரம தயாளோ ” எனத் தொடங்கும் 10வது தரங்கம் கீதம்40 ல் ஈடற்ற தன் பரம பக்தியால் இப்பாடலின்
ஒவ்வொரு சரணத்திலும் ஸ்ரீவிஜய கோபாலா என்ற சொல்லை 12 தடவைகள் ப்ரயோகித்து முத்திரை சரணத்தில்
நாராயண தீர்த்த விஜய கோபாலா என்று நாராயண தீர்த்தராகவே அவரிடமிருந்து வேறு படாமல் இருப்பவரே என்று கூறியிருப்பது
ஸ்ரீதீர்த்தர், தான் ஸ்ரீ கிருஷ்ண ராகவே மாறிவிட்டதை உணர முடிகிறது.
தரங்கப் பாடல்களில், தான் வேறு தரங்கம் வேறு என்றில்லாமல் ஸ்ரீகிருஷ்ணனே ப்ரத்யக்ஷமாகக் குடி கொண்டுள்ளான் என்பது ஸத்ய வாக்காகும்.
இதை உணர்ந்து, பாட்டு,பாடுபவர் என்ற வேறுபடாத
மநோ நிலையில் ,தரங்கப் பாடல்கனளப் பாடும் போது வராஹ புரியில் நித்ய வாசம் செய்யும்,ஸ்ரீகிருஷ்ணன் ப்ரஸன்னமாகிறார் என்பதில் ஐயமே இல்லை .
அப்படி ஸ்ரீதீர்த்தர் உருவில் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் ஐக்யமாகி இருக்கும் போது, அம் மஹானின் பாத தாமரைகள் பட்ட வராஹ புரியில்
ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் பாத தூளிகள் என்றென்றும் விளங்கும் என்பது ப்ரமாணம்.

49.இந்த இடத்தில் பாகவதம் முதல் ஸ்கந்தம் .அத்யா.13 ஸ்லோகம்10 நினனவுக்கு வருகிறது.
இதில் தீர்த்த யாத்ரை சென்று விரும்பிய விதுரரை வரவேற்று யுதிஷ்டிர் பேசுவதாக வருகிறது.
“பவத் விதா பாகவதாஸ் தீர்த்த பூதா : ஸ்வயம் விபோ தீர்த்து குர்வந்தி தீர்த்தானி ஸ்வாந்தஸ் ஸ்தேன கதாப்ருதா
“ஹே ப்ரபோ தங்களைப் போன்ற பகவத் பக்தர்கள், புண்ய தீர்த்த ரர்களாக இருந்து கொண்டு, தங்களது மனத்தில் உனறயும்
ஸ்ரீவாஸுதேவனால், பாபிகளின் சேர்க்கையால் மாசு படிந்த புண்ய ஸ்தலங்கனளக் கூட, மாசு நீக்கி மறுபடியும் சுத்தமாக்கி
புண்ய ஸ்தலங்களாகச் செய்து விடுகின்றனர் – என்று விதுரரைப் புகழ்கிறார்.

50.ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் தன் பெயரிலேயே தீர்த்தர் என்று கொண்டு, வாழ்ந்த புண்ய ஆத்மாவாகும்.
அவர் வராஹ புரியிலேயே பல காலங்கள் வாழ்ந்து வந்ததால், புண்ய ஷேத்திரமான வராஹ புரியின்
பவித்ரம் பன்மடங்கு பெருகியுள்ளது என்று சொல்லவும் வேண்டுமா?
அப்பேர்பட்ட இந்த மஹானின் பாத சுவடுகள் பட்ட வராஹ புரி பூமி, ஒப்புயர்வற்ற புண்ய பூமியே .
அவருடைய திருவடித் தாமரைகள் பட்ட மண் பொடிகள் நினறந்த பூமியில், பக்தர்கள் அங்க ப்ரத க்ஷிணம்
செய்ய தம் பாவங்கள் தொலைந்து நற்கதி அடைவார்கள் என்பதில் ஐயமே இல்லை .

51.இத்துணை பவித்திரமான வராஹ புரி மண்ணில் பூர்வ ஜன்ம புண்யத்தால் பிறந்தவர்கள் மிகவும் பாக்யசாலிகளே .
அதுவும் ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஸ்வரூபமான,ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் காலடி பட்ட மண்ணில் விழுந்து புரள மிகவும் பாக்யம் பெற்றவர்களே
”அஹோ பாக்யம் அஹோ பாக்யம் வராஹ புரி ஜனித மஹா ஜனானாம்”.

52.வேத ,புராணங்கள்,சாஸ்த்திரங்கள்,வேதாந்தம் இவைகளில் மிகத் தேர்ச்சி யுடையவராக இருந்தது மட்டுமல்லாது
நாட்டிய ஸங்கீதக் கலைகளிலும் தேர்ச்சி மிக்கவராக இருந்தார் என்பது அவருடைய நூலிலிருந்து விளங்குகிறது.
தரங்கம் 7 ஸ்லோகம் 16ல் ராஸ லீலைகளை விவரிக்கும் போது கோபிகைகள் ப்ருந்தா வனத்தில் வாத்யங்களிலிருந்தும் னககளிலிருந்தும் தோன்றுகின்ற
த்ருவ தாளம்,மட்ய தாளம்,ரூபகம், ஜம்பா,த்ரிபுட என்ற உயர்ந்த பல தாளங்களுடனும்,
அகற்றியும், குறுக்கியும்,நீட்டியும்,வனளத்தும்,காலடிகளை வைத்தல் போன்ற அழகிய பாத வின்யாஸங்களுடன் கூடிய நாட்டியத்தை
கோபிகைகள் மிக்க ஆனந்தத்துடன் அபிநயம் செய்து கொண்டு ஸ்ரீகிருஷ்ணனை வழிபட்டதை விவரிக்கிறார்.

53. பாகவதத்தில் (பாக.ஸ்க.10-அத்யா. 33-ஸ்லோ . 10) ஒரு கோபி ஸ்ரீகிருஷ்ணனுடன் ஸ்வர ஜாதிகளை
ஒன்றக்கொன்று கலக்காமல் பாடி, ஸ்ரீகிருஷ்ணனுடைய பாராட்டுக்களைப் பெற்றாள்.
மேலும் அதே ஸ்வர ஜாதியை த்ருவ தாளம் போட்டு கானம் செய்ய ஸ்ரீகிருஷ்ணனால் வெகுமதி அளிக்கப் பட்டாள், என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது.
இக் காட்சியையே , ஸ்ரீதீர்த்தர்,மனக் கண்ணால் பார்த்து ஆனந்தம் அடைந்து, தரங்கம் 7 கீதம்6 லிருந்து 12 வரை
நாட்டை -துருவ தாளம்,மத்யமாவதி -மட்ய தாளம்,முகாரி-ரூபக தாளம்,வராளி-ஜம்பக தாளம், மோஹனம் திரிபுட தாளம்,
ஆனந்த பைரவி-அட தாளம்,காம்போஜி- ஏக தாளம்,ஆகிய பல ராகங்களிலும்,பல தாளங்களிலும் கோபிகள் பாடி ஆடினார்கள்.என்றும் கூறுகிறார்.
ராகம்- தாளத்திற்கு ஏற்ப பாடல்களின் மூலம் ராஸ லீனல மஹத்வத்தைத் தெரியப் படுத்துதில் அவருடைய ஸங்கீத -நடன புலமை வெளிப்படுகிறது..

54.அக்ரூரருடன், ஸ்ரீகிருஷ்ணர் மதுரா நகரம் செல்லும் போது, கோபிகைகள் ,பிறிவாற்றாமையால், வெட்கத்தை விட்டு,
கோவிந்தா மாதவா தாமோதரா என்று கூக்குரலிட்டு அழுதனர் என்று ஸ்ரீவ்யாசர் விவரித்துள்ளார்.
நமக்கு வேண்டியவர்கள் பயணம் கிளம்பும் போது அழுவது அமங்கலமாகக் கருதப் படுகிறது.
ஸ்ரீவியாசர், இதை உணர்ந்தே ,கோபிகைகள் ஸுஸ்வரத்துடன் அழதனர் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். (பாக.ஸ்க.10-அத்யா.39-ஸ்லோ . 31)
ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர்,இதை நன்கு உணர்ந்து ,சந்தேகத்திற்கு துளியும் இடமளிக்காமல், தரங்கம் 9 – “விஜய கோபால தே மங்களம்” – எனத் தொடங்கும்
கீதம்32ல் , கோபிகைகள் ,ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்மாவின் கல்யாண குணங்கனளப் புகழ்ந்து கூறி, மதுராவில்
அவருக்கு வெற்றியும் ,எல்லா நலன்களும் கிட்டவேண்டும்,என்று மங்களம் பாடினார்கள்,என்று மங்களகரமாக வர்ணித்துள்ளார்,
இச் சமயம், ஸ்ரீராமபிரான் தந்தையின் வாக்னக நிறை வேற்ற நாடு துறந்து காட்டுக்குச் செல்லும்போது ,தாய் கௌஸல்யா தேவீ மகனின் பிரிவைத் தாங்க
முடியா விட்டாலும், அதைப் பொருட்படுத்தாமல்,ஸ்வஸ்தி வாக்யங்கனளக் கூறிக் காப்பிட்டுஆசி
வழங்கி மங்களகரமாக ஸ்ரீராமரை வழியனுப்பினாள் என்ற வால்மீகி ராமாயண ஸ்லோகங்கள்
நினனவிற்கு வருகிறது. (வால்மீ,ராமா-.அயோத்யாகாண்டம் 25 வது ஸர்கம்)

55.உத்தவர் கோகுலம் சென்று ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்மா அருளிய தத்வ உபதேஸங்களை ஸ்ரீகிருஷ்ணனை
பிரிந்து மனம் வருந்திய கோபியர்களுக்கு அளித்து-அவர்களை மனச் சமாதானம் அனடயச் செய்ததும்
அவர்களின் ப்ரேம பக்தியைக் கண்டு வியந்து ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்மாவிடம் தெரிவித்ததையும்,
ஸ்ரீதீர்த்தர் தரங்கம் 11 ஸ்லோ .94 முதல் 99,கீதம் 41-44 வரை விவரிக்கும் போது கோபியர்களின் வாயிலாகத் தான்
ஸ்ரீகிருஷ்ணரிடம் கொண்டிருக்கும் அத்யந்த ப்ரேம பக்தியை வெளிப்படுத்தி யுள்ளது மெய் சிலிர்க்க வைக்கிறது,
உத்தவர், கோபியர்களின் ப்ரேம பக்தியைக் கண்டு வியந்து “எந்த கோப ஸ்திரிகளினால் செய்யப்படும் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா கானமானது,
மூவுலகத்தையும் புனிதமாக்குகிறதோ அந்த கோப ஸ்திரிகளின் பாத தூளியை நான் அடிக்கடி வணங்குகிறேன்” என்று கூறியது
ஸ்ரீதீர்த்தரின் ப்ரேம பக்திக்கும் பொருந்துகிறது அல்லவா!! (பாக.ஸ்க.10-அத்யா. 47ஸ்லோ . 63)

56.ஸ்ரீதீர்த்தர் ,”கோபாலமேவ தைவதம் ” (தரங்கம் 12 கீதம் 50) என்ற கீதத்தைப் பாடும் போதே திவ்யமான
தன் கண்களால் புல்லாங்குழல் வாசித்துக் கொண்டும், தன் முன்னே நாட்டியம் ஆடிக் கொண்டிருக்கும்
ஸ்ரீகிருஷ்ணனே கண் குளிரக் கண்டு பரவசமடைந்தார் என்றும்,மேலும் ஸ்ரீதீர்த்தர் மீது உள்ள அபார
கருணையினால், தரங்கிணி நூல் முடியும் வரை , ஸ்ரீகிருஷ்ணன் திவ்ய தரிஸனம் தந்து அவரை
ஆனந்தக் கடலில் முழுகச் செய்தார் என்றும், ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் விருப்பப்படியே ஸ்ரீருக்மிணி
விவாஹத்துடன் தரங்கிணியை முடித்தார் என்று சிறந்த பாகவதோத்தமர்கள் கூறுகின்றனர்,
இந்தப் பாடலில்” மிக்க பாக்யசாலியான தனக்கு உண்மைப் பொருளைக் காணும் திவ்ய சக்ஷூஸை (தெய்வீகப்
பார்வையை ) ஸ்ரீகிருஷ்ணன் அளித்தான்“ என்று புகழ்கிறார்.
கோபாலன் என்ற தெய்வத்தினையே வழிபடுகிறேன், வேறு ஒருவரையும் தெய்வமாகக் கருத மாட்டேன், என்றும் கூறுகிறார்.

57.ஸ்ரீதீர்த்த ர், “காங்ஷே தவ ப்ரஸாதம்” (தரங்கம் 12 கீதம் 51) என்ற கீதத்தில் தான், பல ஷேத்திரங்களில்
தங்கியிருந்த போதிலும் , தீராது தன்னைத் தொடர்ந்து வாட்டி வந்த வயிற்று வலி, வராஹ புரி பெருமாள்
ஸந்நிதியில் தான் தீர்ந்தது என்ற விவரத்தை கடைசி சரணத்தில் “வர நாராயண தீர்த்த வாரித துஸ்தரா நர்தக “ என்று தெரிவிக்கிறார்.

58.தரங்கம்12 “ப்ரஹ்ம க்ரந்திம்” என்று தொடங்கும் கீதம்58ல் ஸ்ரீதீர்த்தர், லக்னாஷ்டகம்,ஸ்ரீகிருஷ்ண
ருக்மிணி விவாஹ நிகழ்ச்சிகளை -மண மகள் மண மகனுக்கு முத்துக்களால் அபிஷேகம்
செய்வது,ப்ரஹ்ம க்ரந்தி ,லாஜ ஹோமம்,ஸ்தாலீ பாகம்,நாக பலி,ஆகிய
கல்யாண ஸம்ப்ரதாயங்களை ஆந்திரர்களின் அனுஷ்டானப்படி விவரித்துள்ளார்.

59.“மஙகளாதீனி ,மங்கள மத்யானம்,மங்களான் தானி ஸாஸ்த்ராணி வீர்யவத் புருஷ கர்த்ரு காணி
ப்ரேந்தே ”-துவக்கம் ,நடுவு,முடிவு இவற்றில் மஙகளா ஸாஸனத்துடன் கூடிய நூல்கள் இவ்வுலகில்
நீண்ட காலம் புகழுடன் விளங்குகின்றன என்ற ஆன்றோர் வசனப்படி ஸ்ரீதீர்த்தர் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியில் தொடக்கத்தில்
“ஹிம கிரி தனயா பத்யம்” என்ற வினாயக ஸ்துதியுடன் ஆரம்பித்து
நடுவில் “கல்யாணம் வித னோது” என்ற பால கிருஷ்ண ஸ்துதியையும்
“தா ⦂குர்வந்த்வபிதானி” என்ற ஸ்ரீகிருஷ்ண ருக்மிணி விவாஹத்தில் பங்கு கொண்ட நல் முத்துக்களின் ஸ்துதியை அமைத்து,
முடிவில் ஜய மங்களம் என்ற மங்கள கீதத்துடனும் முடித்து அருளிச் செய்திருக்கிறார் என்பது இந்நூலின் தனிச் சிறப்பு.
ஆன்றோர் வாக்குப்படி இந்த தெய்வீக காவ்யம் சூர்ய சந்திரர்கள் இருக்கும் வரை புகழோடு இவ்வுலகில் இருக்கும் என்பதில் ஐயம் இல்லை .

60.ஸ்ரீதீர்த்தர் வேதங்கள்,உபநிஷத்துக்கள்,ஸாஸ்த்திரங்கள் ,புராணங்கள் இவைகளைப் ப்ரமாணமாகக்
கொண்டு ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியை அருளிச் செய்தார்.
மேலும் ஸ்ரீதீர்த்தர், ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியை ஸ்ரீமத் பாகவேத்தை அனுஸரித்தே தஸம ஸ்கந்த கிருஷ்ண லீலைகள் ,ஸ்ரீ ருக்மிணி விவாஹ பர்யந்தம் அருளியுள்ளார்.
ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில், ராதை என்ற கதா பாத்திரத்தைப் பற்றி ஒன்றும் குறிப்பிடாமல், மொத்தமாக கோபிகைகள் என்றே ஸ்ரீவியாஸாச்சாரியார் குறிப்பிட்டுள்ளார்,
இருப்பினும் ஸ்ரீ தீர்த்தர் 8வது தரங்கத்ேில், கிருஷ்ண ராதை சம்பாஷணை ,பிரிவாற்றல்,பிணக்கு ஆகியவைகளை விவரித்துள்ளார்.
ஏன் இந்த மாறுபாட்னடச் செய்தார் என்று ஆராயுங்கால் கீழ்க்கண்ட இரண்டு காரணங்கள் இருக்கலாம் என்று நினனக்கத் தோன்றுகிறது.
1.ஸ்ரீதீர்த்தர் கீத கோவிந்தத்தை இயற்றிய ஸ்ரீஜயதேவரின் அவதாரம் என்று கூறப்படுகிறது.
2. வராஹ புரி பெருமாள் யாராலும் பிரிக்க முடியாதவாறு ஆதரவாகப் பிராட்டியை அணைத்தவாறும்,
பிராட்டியும், பெருமாளை விட்டுப் பிரியாமல் அன்பு பெருக்கெடுத்து ஆரத் தழுவியுள்ளார்.
இக் காட்சியை தினமும் பார்த்தாலும்.ஓவ்வொரு தரங்கிணிப் பாடலையும், சலங்கை ஒலி ஸப்திக்கச் செய்தும்
“கோபால மேவ தைவதம் ” பாடும் போது ஸ்ரீதீர்த்தருக்கு திவ்ய திருஷ்டியைக் கொடுத்து தன் தேவியுடன் காட்சி கொடுத்தும்,-
கிருஷ்ண ராதையே – ஜீவாத்மா பரமாத்ம ஐக்கிய ருபமாக- என்று அவர் மனக் கண் முன் தோன்றிய தாலும் அவர் ராதா கிருஷ்ணனைப் பற்றி எழுதி யிருக்கலாம் என்று நினனக்கத் தோன்றுகிறது.

61.பத்ம புராணத்தில் உள்ள ஸ்ரீமத் பாகவத மஹாத்மியத்தில் கூறப்பட்டுள்ளதை நாம் சிறிது பார்க்கலாம்
சுகருனடய வாயிலிருந்து வெளிப்பட்ட ஸ்ரீமத் பாகவதத்தின் கதாம்ருதத்தின் பலன் அளவிட முடியாது.
கங்கை ,கயா ,காசி,புஷ்கரம்,ப்ரயாகை அளிக்கும் பலன்கள் யானவயும் இந்த பாகவத பலன்களுக்குச் சமமாகாது.என்று கூறப்பட்டுள்ளது.(அத்.3.ஸ்லோ.32)
இந்தப் பெருமையும்,புகழும் ஸ்ரீமத்பாகவதத்தை அனுஸரித்தே ஸ்ரீதீர்த்தரின் வாயிலிருந்து வெளிப்பட்ட கதாம்ருதமான ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணிக்கும் பொருந்தும் என்று சொல்லவும் வேண்டுமோ ?

62.ஸ்ரீதீர்த்தர் 12 தரங்கம்- “காமதா காமினா மேஷா”- எனத் தொடங்கும் ஸ்லோ .161ல் இந்த ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணி என்ற சிறந்த பக்தி நூலை
பக்தியுடன் பாடுகிறவர்களுக்கும், கேட்பவர்களுக்கும்,அவரவர்களின் விருப்பம் போல, அறம்,பொருள்,இன்பம்,வீடு இவற்றை இந்த நூல்
அளிக்கிறது என்று பல ஸ்ருதியும் கூறிவிட்டார்.

63.ஸ்ரீதீர்த்தரின் நாமாவை உச்சரிப்ப தாலேயே நம் பாவங்கள் தொலைந்து அக்ஞான இருள் நீங்கி
ஆத்ம ஞானத்தை அடைந்து பரமானந்தத்தை அனடயலாம் என்பதில் ஒரு ஐயமே இல்லை .
ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரின் திருநாமத்தை ஒருமுனற கூறுவது லக்ஷம் தடவைகள் ஓங்காரத்தை ஜபிப்பதால் கிட்டும்
புண்ணி யத்தைக்காட்டிலும் அதிக புண்ணியத்தை அளிப்பதாகும்.
அவரின் திருவுருவத்தை வழிபடுவது ப்ரஹ்மா, சிவன்.நாராயணன், இவர்கனள வழிபடுவதால் கிட்டும் பலனுக்கு ஸமமான பலனைத்தரும்
என்று குரு த்யான ஸ்லோகத்தில் சொல்லப்பட்டதில் எவ்வளவு அர்த்தம் பொதிந்துள்ளது என்பது தெள்ளத் தெளிவாகிறது.
மேலும் அவ்வரிகள் அனுபவ பூர்வமாகவே வந்ததில் என்ன சந்தேகம்.அத்தகைய மஹான் ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரின் திருவடித் தாமரைகளை வணங்கி
நமக்கும் தூய்மையான உள்ளத்தை யளித்து,பரமாத்ம அநுபவம் ஏற்பட்டு ஆனந்த ஸ்வரூபியான பரம் பொருளுடன் ஐக்யமாகிற மோக்ஷத்தைப் பெறுவோமாக..

————–

பாகம்-3

ஒற்றுமையும் வேற்றுமையும்

1.ஸ்ரீஜயதேவரின் கீத கோவிந்தம் சிருங்கார ரஸம் இனழந்த பக்தி ரஸம் ததும்பும் இனிமையான பாடல்களைக் கொண்டது.
ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரின் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணி பக்தி ரஸத்துடன் ஆத்ம ஞானத்தை போதிக்கும் இனிமையான தெய்வீகப் பாடல்களைக் கொண்டது.
2.இந்த இரண்டு நூல்களுக்கும் பாட்டுடைத் தலைவன் ஸ்ரீ கிருஷ்ேண பரமாத்மாவே .ஸ்ரீமத் பாகவேத்திற்கும் பாட்டுடைத் தலைவன் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவே .
3.ஸ்ரீஜயதேவரின் கீத கோவிந்தம் 12 ஸர்கங்களாகப் பிரிக்கப் பட்டுள்ளது,
ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரின் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியும் 12 தரங்கிணிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது .
ஸ்ரீமத் பாகவதமும் 12 ஸ்கந்தங்களாகப் பிரிக்கப் பட்டுள்ளது,

4.ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவின் த்வாேஸாக்ஷரி மந்திரம் 12 அக்ஷரங்களைக் கொண்டது. ஒவ்வொரு
ஸ்கந்தம் ஆரம்பிக்கும் போது வியாசர், இந்த மூல மந்திரத்தை ஸ்மரித்தே தொடங்குகிறார் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது.
துருவ சரித்திரத்தில் ஸ்ரீநாரத மஹரிஷி, துருவனுக்கு,இந்த மூல மந்திரத்தை உபதேஸிப்பதாக ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது.
( பாக.ஸ்க.4அத்யா.8-ஸ்லோ .54).மிகவும் சக்தி வாய்ந்த இந்த மந்திர அக்ஷரங்களின் எண்ணிக்கை 12
ஆனதால்,.ஸ்ரீ கிருஷ்ண பக்தர்களான ஸ்ரீஜயதேவரும், ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரும் ஸ்ரீமத் பாகவதத்தை அனுசரித்து தம் தம் நூல்களை 12 பாகமாக
பிரித்திருக்கலாம் என்றே தோன்றுகிறது.

5.ஸ்ரீஜயதேவர், சிருங்கார ரஸம் ப்ரதானமாக உள்ள இந்த நூலை 18புராணங்களில் ஒன்றான
ப்ரஹ்ம வைவர்த்த புராணத்தில் ராதா கிருஷ்ண சரித்திரத்தின் அடிப்படையில் படைத்தருளினார்.
ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிேணியை ,ஸ்லோகங்கள் .சூர்ணிகைகள் ,கீதங்கள் எல்லாவற்றையும் ஸ்ரீமத் பாகவேத்தை அனுசரித்து,
தஸம ஸ்கந்தம் ருக்மிணி விவாஹம் வரையில் படைத்தருளினார்.
ஸ்ரீமத்பாகவதத்தில் ராதை என்ற கதா பாத்திரத்தைப் பற்றி ஒன்றும் குறிப்பிடாமல் மொத்தமாக கோபிகைகள் என்றே ஸ்ரீவியாஸாசாச்சாரியார் குறிப்பிட்டுள்ளார்,
இருப்பினும் ஸ்ரீதீர்த்தர் 8வது தரங்கத்தில் கிருஷ்ண ராதை சம்பாஷணை ,பிரிவாற்றல்,பிணக்கு ஆகியவை களை விவரித்துள்ளார்.
இதுஒரு சிறிய வேறுபாடு ஆகும்.எனினும் இந்நூலின் இப்பகுதி ,ஆத்ம ஞானத்தை போதிப்பதால் சிறந்து விளங்குகிறது.

6.மேலும் ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் தத்வங்கள் அடங்கிய பாகவதம் ஏகாதஸ ஸ்கந்தம் பற்றி எழுதாமல்
விட்டு விட்டரே என ஏக்கப்பட வைக்காமல்
ஸ்ரீதீர்த்தர் வேதங்கள்,உபநிஷத்துக்கள்,ஸாஸ்த்திரங்கள்
இவைகளின் ஸாரத்தை ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணி யிலேயே சந்தர்பத்துக்கு ஏற்றவாறு
புகுத்தி ,
தனக்கே உரித்தான எளிய நடையில், அருளிச் செய்தார் என்பது இந்நூலின் தனிச்சிறப்பு..

7.ஸ்ரீஜயதேவர், ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் இருவருமே சங்கீதம்,நாட்டிய கலைகளில் பாண்டித்யம் பெற்று
இருந்ததனால்,
எல்லாப் பாடல்களையும் பல ராகங்களிலும், தாளங்களிலும், நடனமாடக் கூடியவகையில் அனமத்து மெருகு ஊட்டியுள்ளனர்.
ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் ஒருபடி மேலே போய் நாட்டிய ஜதிகளையும் அனனவரும் வியக்கும் வண்ணம் னகயாண்டிருப்பது அவரின் புலமையை நன்கு பறை சாற்றுகிறது.

8.இவ் விரண்டு நூல்களுமே ,ஆத்ம ஞானம் பெற்று பரமாத்ம ஐக்கியத்தில் ஈடுபட்டு ப்ரஹமானந்தத்தில் திளைத்த
ஸ்ரீஜயதேவர்,ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் ஆகிய ப்ரஹ்ம நிஷ்டர்களால் ஸ்வானுபவத்தில் எழுதப் பெற்றதால், அவர்களின் பாடல்களில் பக்தி ரஸம் சொட்டுகிறது.
எனவே இப்பாடல்களை நாம் பாடும் போதும், மற்றவர்கள் பாடிக் கேட்கும் போதும் மெய் மறந்து பரமானந்தத்தில் திளைத்து கண்ணீர் மல்கி பரவசமாகின்றோம்.
இப்படி ப்ரேம பக்தியில் முழ்கிய உறுதியான பக்தன் தனக்குப் பிரியமான பகவன் நாம கீர்த்தனைகளைப் பாடும் போது மனமுருகி உலக விவஹாரங்களை அறவே மறந்து பித்தன் போல உரக்கச் சிரிப்பான்,சில சமயம் அழுவான்,உறக்க கூச்சலிடுவான்,பாடுவான்,ஆடுவான்
என்று நவ யோகிகளில் ஒருவரான கவியோகி, விதேஹ ராஜாவிற்கு பக்தனின் லக்ஷணத்தை தெரிவிக்கிறார்( ஸ்ரீமத் பாகவேம் .ஸ்க.11அத்யா2ஸ்லோ 40).
இம்மாதிரி, ஸ்ரீஜயதேவர், ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தர் எழுதிய பாடல்கள், மேலே கூறியவாறு ஸ்ரேஷ்ட பக்தர்களை உருவாக்குகிறது என்று சொன்னால்
மிகையாகாது.

9.இவ் விரண்டு நூல்களுமே பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணரால் அங்கீகரிக்கப்பட்டவைகளே .
ஸ்ரீஜயதேவர் கீத கோவிந்தம் 10 ஸர்கம்,”வஸதி யதி கிஞ்சதபி “ என்ற19வது அஷ்டபதி எழுதிக் கொண்டிருக்கும் போது,7வது சரணத்தில்
ஸ்ரீ ஜகன்நாதரே ஸ்ரீஜயதேவர் ரூபத்தில் வந்து, .”ஸ்மர கரல கண்டனம் மம ஸிரஸி மண்டலம் தேஹி பத பல்லவமுதாரம்
ஜ்வலதி மயி தாருணோ மதன கத நாருணோ ஹரது தது பாஹித விகாரம் ப்ரியே சாருஸீல முஞ்ச மயி மாமை நிதானம்”, என்ற வரிகளை எழுதினார் என்று கூறுவர். இது ஒன்றே போதுமே கீத கோவிந்தம் ஒரு தெய்வீக காவ்யம் என்பதற்கு.

10.ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரின் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியின் ஓவ்வொரு பாடனலயும் சலங்னக ஒலி ஸப்திக்கச் செய்தும்
“கோபால மேவ தைவதம் ” பாடும் போது ஸ்ரீதீர்த்தருக்கு திவ்ய திருஷ்டியைக் கொடுத்து திவ்ய தரிஸனம் கொடுத்தும் பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அங்கீ கரித்தார் என்பது ஒன்றே போதுமே இந் நூல் ஒரு தெய்வீக காவ்யம் என்பதற்கு.
மேலும் கிருஷ்ண ருக்மிணி விவாஹத்துடன் முடிக்கச் சொன்னதும்,ஸ்ரீகிருஷ்ணரே என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
ஸ்ரீநாராயண பட்டத்திரி அருளிய ஸ்ரீநாராயணீயமும் தரங்கிணி யைப் போலவே பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணரால் முழுவதும் அஙகீகரிக்கப்பட்ட நூலாகும்.

11.ஸ்ரீஜயதேவர் கீத கோவிந்தத்தில் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மாவைக் குறித்தே எல்லாப் பாடல்கனளயும்
பாடியுள்ளார். மற்ற தெய்வங்கனளப் பற்றிப் பாடவில்னல.
ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலைகளை வர்ணிக்கும் போதே  மற்ற தேவதைகளையும் துதிப்பது தரங்கத்தின் தனிச் சிறப்பு.
இந்த ச குண வழி பாடே நாளனடவில் தனக்குத் தானே நிர்குண பரப்ப்ரஹ்ம உபாஸனையாக மாறும்.
உதாரணமாக ஜீவன் முக்தரான ஸ்ரீசுகப் ப்ரஹ்மம் நிர்குண பரப் ப்ரஹ்ம உபாஸனையில் தீவிரமாக ஈடுபட்டவராயினும்,
ராஜா பரீக்ஷீத்திற்கு பாகவதத்தை – கிருஷ்ண லீலைகளை -உபதேஸித்தார்,ஒவ்வொரு லீலையிலும் தன்
உள்ளத்திலுள்ள பரப்ப்ரஹ்மத்தை நினனவு கூறுகிறார்.
ஸ்ரீ சுகரைப் போலவே ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரும் அப்
பரப் ப்ரஹ்மத்தை நினனவு கூர்ந்தே பரம் பொருளின் சகுண வடிவங்களைத் துதித்து தன் பாடல்கள் மூலம்வழிபட்டுள்ளார்.
ஸ்ரீ கிருஷ்ண லீலைகளை வர்ணிக்கும் போதே மற்ற தேவதைகளையும் துதிப்பது இதன் தனிச்சிறப்பு.

12.முதலாவது தரங்கத்தில் “ஜய ஜய ஸ்வாமின் “என்ற கீதத்தில்,கணபதியையும்,”
துர்கே துர்கதி ஹாரிணி ” என்ற ஸ்லோகத்திலும்“ஜய ஜய துர்கே ” என்ற கீதத்திலும் துர்கா தேவியையும்,
2வது தரங்கத்தில் “மங்களானி தனோது மதுஸூதன ஸூ தா “என்ற கீதத்தில் கங்காதரன் தக்ஷிணா மூர்த்தி ,
துர்கா ,ஸரஸ்வதி ,கங்கா,சிவன், ஆகிய தேவதைகளையும் துதித்துள்ளார்.
6,7ம் தரங்கங்களில் நரஸிம்ஹரையும் ,துதித்துள்ளார்.
முதலாம் தரங்கத்தில் “ஸர்வக்ஞானக்ரியா சக்திம்” என்ற ஸ்லோகம் 5ல் மஹா விஷ்ணுவையும்,
3ம் கீதத்தில் வராஹ புரி வேங்கடேசப் பெருமாளையும் துதித்துள்ளார்.

13.ஸ்ரீஜயதேவர்,கீத கோவிந்தத்தில் முதல் அஷ்டபதியில் பகவானின் பத்து அவதாரங்களை வர்ணித்துள்ளார்.
இதில் புத்த அவதாரத்னையும் சேர்த்து உள்ளார்.
மேலும் இந்த பத்து அவதாரங்களையும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் தான் செய்தார்.என்று கூ றுகிறார்.
முதல் அஷ்டபதியில் ஓவ்வொரு அவதாரத்தைப் பற்றிச் சொல்லும் போதும் “கேசவா த்ருத ” -கேசவன் தரித்த -என்று கூறி அந்த
அந்த அவதாரத்தை வர்ணிப்பதன்முலம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் பூர்ண பரமாத்மா என்று எடுத்துக் காட்டுகிறார்.
மேலும் “வேதா னுத்தரதே ” என்று தொடங்கும் ஸ்லோகம் 5 தெளிவாக வராக அவதாரம் எடுத்து வேதத்தை மீட்டவனான
ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் பத்து அவதாரங்களை எடுத்தான் –அவனுக்கு நமஸ்காரம். -கிருஷ்ணாய துப்யம் நமஹ-.என்று கூறுகிறார்.

14.ஸ்ரீ தீர்த்தர் “அதி கருணா வித்ருதாத்புதரூபா” என்ற சொல் தொடரால் பகவானின் அவதாரங்களை விளக்கி யுள்ளார்
மேலும், தன் நூல் முழுவதிலும் ஸ்லோகத்திலும், சூர்ணிகைகளிலும் ,கீதத்திலும் ஸ்ரீகிருஷ்ணன் பிறப்பு,இறப்பு அற்றவன்,எங்கும் நிறைந்திருப்பவன்
,ப்ரஹ்மாண்டங்களைத் தாங்கி நிற்பவன்,நினலயான ஆனந்த வடிவு உடையவன் ,தன் அடியார்களைக் காப்பாற்ற மாயையால் பல அவதாரங்களைச் செய்தவன்,
அஹம் ப்ரஹ்மாஸ்மி,தத்வமஸி என்ற மஹா வாக்யங்களால் ஏற்படும் ஞானத்தால் உணரப்பட்டவன் என்ற கருத்தை
“ஸகல நிகமாந்த ஜனிதாந்த மதி விகிதம்” என்று கூறியுள்ளார்.
ஸ்ரீமத் பாகவதமும் இதே கருத்தை , “பெரிய நீர் தேக்கத்திலிருந்து எப்படி சிறிய
கால்வாய்கள் ஆயிரம் தோன்றுகின்றதோ , அது போல் மத்ஸ்யம் முதல் கல்கி அவதாரங்கள்
அனைத்தும் ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்மாவிடமிருந்து தோன்றியவைகளே .
ஸ்ரீ கிருஷ்ண பரமாத்மா பரிபூரண தத்வம். மற்ற அவதாரங்கள் அவருடைய அம்ஸங்களே .” என்று கூறுகின்றது.(பாகவதம் ஸ்க.1-அத்யா. 3-ஸ்லோ .26- 28)

15.ஸ்ரீ தீர்த்தர் தன் நூலின் துவக்கத்தில் முதல் தரங்கத்தில் “ராம கிருஷ்ண கோவிந்த ” எனத் தொடங்கும் கீதம் 6ல், ஸனகாதி யோகிகள்
“ராம கிருஷ்ண கோவிந்த ” என்று கூறிக் கொண்டு ஸ்ரீமந் நாராயணனுனடய ஸந்நிதிக்கு வந்தனர் என்றும்,
நூலின் முடிவிலும் தரங்கம் 12ல் தரு 8 ல் கிருஷ்ணனிடம், ருக்மிணிக்காக தூது சென்ற அறிவாளியான அந்தணர்
“கோவிந்த ராம,கோவிந்த ராம” என்று பகவானின் திரு நாமங்களைக் கூறிக் கொண்டு வருகிறார் என்று வர்ணித்து, கலியுகத்தில்
நாம ஸங்கீர்தனம் என்ற எளிதான வழியில் கடவுளை அனடய முடியும் என்பதால்,
மற்ற முன்று யுகங்களிலும் பிறந்தவர்கள் கலியில் பிறக்க வேண்டும், அதிலும் புண்ணிய நதிகளான காவேரி,
தாமிரபரணி ஓடும் திராவிட நாட்டில் பிறக்க வேண்டும் என்று பாகவதம்,ஸ்க-11 ,அத்யா.5 ஸ்லோ .38-
40ல் கூறப்பட்டதை நினனவு கூர்கிறார். ஆழ்வார்கள்,நாயன்மார்கள் இவர்களின் பாடல் பெற்ற
பல ஷேத்திரங்கள் உள்ள திராவிட நாட்டில்,காளிந்தி நதி பாயும் வராஹ புரி ,பூலோக வைகுண்டம் என்று பெயர் பெற்றதற்கு,இவையே சான்று.-

16.இந்த இரண்டு நூல்களுமே ஓப்பு உயர்வு அற்ற அமர காவியங்களாகும்.இரண்டும் தெய்வீக மணம் வீசும் உயர்ந்த காவியங்கள்,
இதில் எது சிறந்தது என்ற கேள்விக்கே இடமில்லை ஒருவனின் இரு கண்களில் எது சிறந்தது என்று கூற இயலாது. ஏன் எனில் இயல்பான பார்வைக்கு, மனிதனுக்கு இரு கண்களுமே முக்கியமானது.
அது போலே ஸ்ரீஜயதேவரின் கீத கோவிந்தமும், ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரின் ஸ்ரீகிருஷ்ண லீலா தரங்கிணியும், பாகவத சமுதாயத்தின் இரண்டு கண்கனளப் போன்றவை
இவை இல்லாத பஜனை சம்பிரதாயமே இருக்க முடியாது.
ராதா கல்யாணம், திவ்ய நாமம்.தீப ப்ரதக்ஷிணம் போன்ற நிகழ்ச்சிகளிலும் இவை இரண்டும் முக்ய பங்கு வஹிக்கின்றன.
நாமும் இவ் விரண்டு கிருஷ்ண ஸாகரத்தில் முழ்கித் திளைத்து பரமானந்தம் பெற அந்த ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்ம ஸ்வரூபியான
வராஹபுரி ஸ்ரீ தேவி பூமி தேவி ஸமேத ஸ்ரீ வேங்கடேசப் பெருமானளயும்,ஸ்ரீ ஜயதேவ கவியையும்,
ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரையும் வணங்கி வழிபடுவோமாக.

“நவநீத சோராய நந்தாதி கோப கோ ரக்ஷிணே கோபிகா வல்லபாய,
நாரத முனீந்த் ரனுத நாமதே யாயதே நாராயண ஆனந்த தீர்த்த குரவே ”
என்று அந்த ஸ்ரீகிருஷ்ண பரமாத்மாவிற்கும், ஸ்ரீநாராயண தீர்த்த குருவிற்கும் மங்களம் பாடி நினறவு செய்வோம்.

————————-

இக் கட்டுரை ,திருவையாறு P.நடராஜ ஸர்மாவும், கும்ப காேணம் M.S.கோபால கிருஷ்ண ஸர்மாவும்
இணைந்து,வரஹா புரி ஸ்ரீதேவி பூமிதேவி ஸமேத வேங்கடேசப் பெருமாளிடமும்,
ஸ்ரீநாராயண தீர்த்தரிடமும் கொண்ட பக்தி மேலீட்டால் எழுதப்பட்டது.

——————————

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ நாராயண தீர்த்த ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ வரஹா புரி ஸ்ரீதேவி பூமிதேவி ஸமேத வேங்கடேசப் பெருமாள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ மத் பாகவதத்தில்-ஸ்ரீ நாராயணீயத்தில் -ஸ்ரீ ருக்மிணி தாயார் -ஸ்ரீ கிருஷ்ண பகவான் திருமண வைபவம் –

கண்ணாலங் கோடித்துக் கன்னிதன்னைக் கைப்பிடிப்பான்

திண்ணார்ந் திருந்த சிசுபாலன் தேசழிந்து

அண்ணாந் திருக்கவே யாங்கவளைக் கைப்பிடித்த

பெண்ணாளன் பேணுமூர் பேருமரங்கமே

உருப்பிணி  நங்கையைத் தேரேற்றிக் கொண்டு

விருப்புற்றங் கேக விரைந்துஎதிர் வந்து

செருக்குற்றான்  வீரம் சிதைய தலையைச்                      

சிரைத்திட்டான் வன்மையைப் பாடிப்பற

                   தேவகி சிங்கத்தைப் பாடிப்பற  

ஸ்ரீ ருக்மிணி தாயாருக்கும்  ஸ்ரீ கிருஷ்ண பகவானுக்கும் நடந்த தெய்வீகக் கல்யாணம் பற்றி

ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் 10-வது ஸ்கந்தத்தில் 52-53-54 அத்தியாயங்களில் விரிவாக சொல்லப்பட்டிருக்கிறது

ஸ்ரீ நாராயணீயத்தில்-ருக்மிணி ஸந்தே3ச’ம்-78 சதகம் -ருக்மிணீ ஹரணம்-79-சதகம் –

———-

விதர்ப்ப நாட்டின் அரசன் பீஷ்மகா (Bhishmaka) என்பவனுக்கு 5 ஆண் குழந்தைகள் (ருக்மி, ருக்மரதா, ருக்மாபஹு, ருக்மகேஸா, ருக்மமாலி). ஒரு அழகிய பெண் குழந்தை. ருக்மிணி (வைதர்ப்பி) எனப் பெயர் கொண்ட இவள் படிப்பு, சங்கீதம், பக்தி போன்றவற்றில் தேர்ந்து விளங்கினாள்.

விதர்ப்ப நாடு இந்தியாவின் நடுநாயகமாக விளங்கும் விந்திய சாத்புரா மலை த் தொடர்  பகுதியைச் சார்ந்தது 

(விந்தியா =பிந்தியா = பிந்தி = நெற்றி நடுவில் இடும் போட்டு )

பல ஸத் கதைகளைக் கேட்டு, ஸ்ரீ கிருஷ்ண பகவான் மீது அளவற்ற அன்பு கொண்டாள். ஸ்ரீ கிருஷ்ணனையே கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்ள உறுதி கொண்டாள். தந்தை ஒத்துக் கொண்டாலும், அண்ணன் ருக்மி மறுத்து விட்டான்; தன் நண்பன் சிசுபாலனைத் தான் கல்யாணம் பண்ணிகொள்ள வேண்டுமென நிச்சயித்து, அதற்கான ஏற்பாடுகளையும் செய்ய ஆரம்பித்தான்.

துவாரகையில் இருந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணனுக்கு தன் நிலையை விளக்கி விரிவாக ஒரு கடிதம் எழுதி, அதை அரச சபைக்கு வந்த ஒரு பாகவதர் மூலம் துவாரகைக்கு அனுப்பினாள். மொத்தம் 7 ஸ்லோகங்களில் தன் நிலையை விளக்கினாள். (ஸ்ரீமத் பாகவதம், ஸ்கந்தம் 10 – அத்தியாயம் 52 – ஸ்லோகங்கள் 37 முதல் 43 வரை).

கல்யாணத்திற்கு முதல் நாள் தான் ஒரு குறிப்பிட்ட அம்பிகை கோயிலுக்கு போவது சம்ப்ரதாயம் என்றும், அங்கு வந்து தன்னை தூக்கிக் கொண்டுபோய் கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்ளச் சொல்லியும் கிருஷ்ணனுக்கு சொன்னாள்.

கடிதத்தைப் படித்த கிருஷ்ணன் உடனே விதர்ப்பா வந்து, ருக்மி, சிசுபாலன் போன்றோரை வெற்றி கொண்டு, ருக்மிணியை தேரில் ஏற்றி துவாரகைக்கு வந்து, அங்கு தன் பெற்றோர் முன்னிலையில் பிராட்டியை கல்யாணம் பண்ணிக் கொண்டான்.

ஸ்ரீ ருக்மிணி பிராட்டியை முறைப்படி விவாகம் செய்து கொண்டு பிரத்யும்னன் எனும் பிள்ளையைப் பெற்றான்  .அதனால் திருமால் காமர் தாதை ஆயினார் ”

புராண குறிப்புகளின் படி கிருஷ்ணருக்கு மொத்தம் 8 மனைவிகள் இருந்தார்கள். அவர்களின் பெயர்கள் ருக்மிணி, சத்யபாமா, ஜாம்பவதி, களின்டி, மித்ரவிந்தா, நாகனஜிதி, பத்ரா மற்றும் லக்ஷ்மண ஆவார்கள். மேலும் அவர் மேல அதிக ஈடுபாடு கொண்ட கோபியர் 16000 பேரையும் திருமணம் செய்து கொண்டார். மொத்தத்தில் கிருஷ்ணருக்கு 16008 மனைவிகள் இருந்தனர்.

—————-

ஏவம்ʼ ஸம்ப்ருʼஷ்டஸம்ப்ரஶ்னோ ப்³ராஹ்மண꞉ பரமேஷ்டி²னா .
லீலாக்³ருʼஹீததே³ஹேன தஸ்மை ஸர்வமவர்ணயத் .. 36..

ருக்மிண்யுவாச
ஶ்ருத்வா கு³ணான் பு⁴வனஸுந்த³ர ஶ்ருʼண்வதாம்ʼ தே
நிர்விஶ்ய கர்ணவிவரைர்ஹரதோ(அ)ங்க³தாபம் .
ரூபம்ʼ த்³ருʼஶாம்ʼ த்³ருʼஶிமதாமகி²லார்த²லாப⁴ம்ʼ
த்வய்யச்யுதாவிஶதி சித்தமபத்ரபம்ʼ மே .. 37..

கா த்வா முகுந்த³ மஹதீ குலஶீலரூப-
வித்³யாவயோத்³ரவிணதா⁴மபி⁴ராத்மதுல்யம் .
தீ⁴ரா பதிம்ʼ குலவதீ ந வ்ருʼணீத கன்யா
காலே ந்ருʼஸிம்ʼஹ நரலோகமனோ(அ)பி⁴ராமம் .. 38..

தன்மே ப⁴வான் க²லு வ்ருʼத꞉ பதிரங்க³ ஜாயா-
மாத்மார்பிதஶ்ச ப⁴வதோ(அ)த்ர விபோ⁴ விதே⁴ஹி .
மா வீரபா⁴க³மபி⁴மர்ஶது சைத்³ய ஆராத்³-
கோ³மாயுவன்ம்ருʼக³பதேர்ப³லிமம்பு³ஜாக்ஷ .. 39..

பூர்தேஷ்டத³த்தநியமவ்ரததே³வவிப்ர-
கு³ர்வர்சநாதி³பி⁴ரலம்ʼ ப⁴க³வான் பரேஶ꞉ .
ஆராதி⁴தோ யதி³ க³தா³க்³ரஜ ஏத்ய பாணிம்ʼ
க்³ருʼஹ்ணாது மே ந த³மகோ⁴ஷஸுதாத³யோ(அ)ன்யே .. 40..

ஶ்வோபா⁴வினி த்வமஜிதோத்³வஹனே வித³ர்பா⁴ன்
கு³ப்த꞉ ஸமேத்ய ப்ருʼதனாபதிபி⁴꞉ பரீத꞉ .
நிர்மத்²ய சைத்³யமக³தே⁴ந்த்³ரப³லம்ʼ ப்ரஸஹ்ய
மாம்ʼ ராக்ஷஸேனவிதி⁴னோத்³வஹ வீர்யஶுல்காம் .. 41..

அந்த꞉புராந்தரசரீமனிஹத்ய ப³ந்தூ⁴ன்
த்வாமுத்³வஹே கத²மிதி ப்ரவதா³ம்யுபாயம் .
பூர்வேத்³யுரஸ்தி மஹதீ குலதே³வியாத்ரா
யஸ்யாம்ʼ ப³ஹிர்னவவதூ⁴ர்கி³ரிஜாமுபேயாத் .. 42..

யஸ்யாங்க்⁴ரிபங்கஜரஜ꞉ஸ்னபனம்ʼ மஹாந்தோ
வாஞ்ச²ந்த்யுமாபதிரிவாத்மதமோ(அ)பஹத்யை .
யர்ஹ்யம்பு³ஜாக்ஷ ந லபே⁴ய ப⁴வத்ப்ரஸாத³ம்ʼ
ஜஹ்யாமஸூன் வ்ரதக்ருʼஶான் ஶதஜன்மபி⁴꞉ ஸ்யாத் .. 43..

ப்³ராஹ்மண உவாச
இத்யேதே கு³ஹ்யஸந்தே³ஶா யது³தே³வ மயாஹ்ருʼதா꞉ .
விம்ருʼஶ்ய கர்தும்ʼ யச்சாத்ர க்ரியதாம்ʼ தத³னந்தரம் .. 44..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ʼஹிதாயாம்ʼ
த³ஶமஸ்கந்தே⁴ உத்தரார்தே⁴ ருக்மிண்யுத்³வாஹப்ரஸ்தாவே த்³விபஞ்சாஶத்தமோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 52..

———

ஶ்ரீஶுக உவாச
வைத³ர்ப்⁴யா꞉ ஸ து ஸந்தே³ஶம்ʼ நிஶம்ய யது³நந்த³ன꞉ .
ப்ரக்³ருʼஹ்ய பாணினா பாணிம்ʼ ப்ரஹஸன்னித³மப்³ரவீத் .. 1..

ஶ்ரீப⁴க³வானுவாச
ததா²ஹமபி தச்சித்தோ நித்³ராம்ʼ ச ந லபே⁴ நிஶி .
வேதா³ஹம்ʼ ருக்மிணா த்³வேஷான்மமோத்³வாஹோ நிவாரித꞉ .. 2..

தாமானயிஷ்ய உன்மத்²ய ராஜன்யாபஸதா³ன் ம்ருʼதே⁴ .
மத்பராமனவத்³யாங்கீ³மேத⁴ஸோ(அ)க்³நிஶிகா²மிவ .. 3..

ஶ்ரீஶுக உவாச
உத்³வாஹர்க்ஷம்ʼ ச விஜ்ஞாய ருக்மிண்யா மது⁴ஸூத³ன꞉ .
ரத²꞉ ஸம்ʼயுஜ்யதாமாஶு தா³ருகேத்யாஹ ஸாரதி²ம் .. 4..

ஸ சாஶ்வை꞉ ஶைப்³யஸுக்³ரீவமேக⁴புஷ்பப³லாஹகை꞉ .
யுக்தம்ʼ ரத²முபானீய தஸ்தௌ² ப்ராஞ்ஜலிரக்³ரத꞉ .. 5..

ஆருஹ்ய ஸ்யந்த³னம்ʼ ஶௌரிர்த்³விஜமாரோப்ய தூர்ணகை³꞉ .
ஆனர்தாதே³கராத்ரேண வித³ர்பா⁴னக³மத்³த⁴யை꞉ .. 6..

ராஜா ஸ குண்டி³னபதி꞉ புத்ரஸ்னேஹவஶம்ʼ க³த꞉ .
ஶிஶுபாலாய ஸ்வாம்ʼ கன்யாம்ʼ தா³ஸ்யன் கர்மாண்யகாரயத் .. 7..

புரம்ʼ ஸம்ம்ருʼஷ்டஸம்ʼஸிக்தமார்க³ரத்²யாசதுஷ்பத²ம் .
சித்ரத்⁴வஜபதாகாபி⁴ஸ்தோரணை꞉ ஸமலங்க்ருʼதம் .. 8..

ஸ்ரக்³க³ந்த⁴மால்யாப⁴ரணைர்விரஜோ(அ)ம்ப³ரபூ⁴ஷிதை꞉ .
ஜுஷ்டம்ʼ ஸ்த்ரீபுருஷை꞉ ஶ்ரீமத்³க்³ருʼஹைரகு³ருதூ⁴பிதை꞉ .. 9..

பித்ரூʼன் தே³வான் ஸமப்⁴யர்ச்ய விப்ராம்ʼஶ்ச விதி⁴வந்ந்ருʼப .
போ⁴ஜயித்வா யதா²ந்யாயம்ʼ வாசயாமாஸ மங்க³லம் .. 10..

ஸுஸ்னாதாம்ʼ ஸுத³தீம்ʼ கன்யாம்ʼ க்ருʼதகௌதுகமங்க³லாம் .
அஹதாம்ʼஶுகயுக்³மேன பூ⁴ஷிதாம்ʼ பூ⁴ஷணோத்தமை꞉ .. 11..

சக்ரு꞉ ஸாமர்க்³யஜுர்மந்த்ரைர்வத்⁴வா ரக்ஷாம்ʼ த்³விஜோத்தமா꞉ .
புரோஹிதோ(அ)த²ர்வவித்³வை ஜுஹாவ க்³ரஹஶாந்தயே .. 12..

ஹிரண்யரூப்யவாஸாம்ʼஸி திலாம்ʼஶ்ச கு³ட³மிஶ்ரிதான் .
ப்ராதா³த்³தே⁴னூஶ்ச விப்ரேப்⁴யோ ராஜா விதி⁴விதா³ம்ʼ வர꞉ .. 13..

ஏவம்ʼ சேதி³பதீ ராஜா த³மகோ⁴ஷ꞉ ஸுதாய வை .
காரயாமாஸ மந்த்ரஜ்ஞை꞉ ஸர்வமப்⁴யுத³யோசிதம் .. 14..

மத³ச்யுத்³பி⁴ர்க³ஜானீகை꞉ ஸ்யந்த³னைர்ஹேமமாலிபி⁴꞉ .
பத்த்யஶ்வஸங்குலை꞉ ஸைன்யை꞉ பரீத꞉ குண்டி³னம்ʼ யயௌ .. 15..

தம்ʼ வை வித³ர்பா⁴தி⁴பதி꞉ ஸமப்⁴யேத்யாபி⁴பூஜ்ய ச .
நிவேஶயாமாஸ முதா³ கல்பிதான்யநிவேஶனே .. 16..

தத்ர ஶால்வோ ஜராஸந்தோ⁴ த³ந்தவக்த்ரோ விதூ³ரத²꞉ .
ஆஜக்³முஶ்சைத்³யபக்ஷீயா꞉ பௌண்ட்³ரகாத்³யா꞉ ஸஹஸ்ரஶ꞉ .. 17..

க்ருʼஷ்ணராமத்³விஷோ யத்தா꞉ கன்யாம்ʼ சைத்³யாய ஸாதி⁴தும் .
யத்³யாக³த்ய ஹரேத்க்ருʼஷ்ணோ ராமாத்³யைர்யது³பி⁴ர்வ்ருʼத꞉ .. 18..

யோத்ஸ்யாம꞉ ஸம்ʼஹதாஸ்தேன இதி நிஶ்சிதமானஸா꞉ .
ஆஜக்³முர்பூ⁴பு⁴ஜ꞉ ஸர்வே ஸமக்³ரப³லவாஹனா꞉ .. 19..

ஶ்ருத்வைதத்³ப⁴க³வான் ராமோ விபக்ஷீயந்ருʼபோத்³யமம் .
க்ருʼஷ்ணம்ʼ சைகம்ʼ க³தம்ʼ ஹர்தும்ʼ கன்யாம்ʼ கலஹஶங்கித꞉ .. 20..

ப³லேன மஹதா ஸார்த⁴ம்ʼ ப்⁴ராத்ருʼஸ்னேஹபரிப்லுத꞉ .
த்வரித꞉ குண்டி³னம்ʼ ப்ராகா³த்³க³ஜாஶ்வரத²பத்திபி⁴꞉ .. 21..

பீ⁴ஷ்மகன்யா வராரோஹா காங்க்ஷந்த்யாக³மனம்ʼ ஹரே꞉ .
ப்ரத்யாபத்திமபஶ்யந்தீ த்³விஜஸ்யாசிந்தயத்ததா³ .. 22..

அஹோ த்ரியாமாந்தரித உத்³வாஹோ மே(அ)ல்பராத⁴ஸ꞉ .
நாக³ச்ச²த்யரவிந்தா³க்ஷோ நாஹம்ʼ வேத்³ம்யத்ர காரணம் .
ஸோ(அ)பி நாவர்ததே(அ)த்³யாபி மத்ஸந்தே³ஶஹரோ த்³விஜ꞉ .. 23..

அபி மய்யனவத்³யாத்மா த்³ருʼஷ்ட்வா கிஞ்சிஜ்ஜுகு³ப்ஸிதம் .
மத்பாணிக்³ரஹணே நூனம்ʼ நாயாதி ஹி க்ருʼதோத்³யம꞉ .. 24..

து³ர்ப⁴கா³யா ந மே தா⁴தா நானுகூலோ மஹேஶ்வர꞉ .
தே³வீ வா விமுகா² கௌ³ரீ ருத்³ராணீ கி³ரிஜா ஸதீ .. 25..

ஏவம்ʼ சிந்தயதீ பா³லா கோ³விந்த³ஹ்ருʼதமானஸா .
ந்யமீலயத காலஜ்ஞா நேத்ரே சாஶ்ருகலாகுலே .. 26..

ஏவம்ʼ வத்⁴வா꞉ ப்ரதீக்ஷந்த்யா கோ³விந்தா³க³மனம்ʼ ந்ருʼப .
வாம ஊருர்பு⁴ஜோ நேத்ரமஸ்பு²ரன் ப்ரியபா⁴ஷிண꞉ .. 27..

அத² க்ருʼஷ்ணவிநிர்தி³ஷ்ட꞉ ஸ ஏவ த்³விஜஸத்தம꞉ .
அந்த꞉புரசரீம்ʼ தே³வீம்ʼ ராஜபுத்ரீம்ʼ த³த³ர்ஶ ஹ .. 28..

ஸா தம்ʼ ப்ரஹ்ருʼஷ்டவத³னமவ்யக்³ராத்மக³திம்ʼ ஸதீ .
ஆலக்ஷ்ய லக்ஷணாபி⁴ஜ்ஞா ஸமப்ருʼச்ச²ச்சு²சிஸ்மிதா .. 29..

தஸ்யா ஆவேத³யத்ப்ராப்தம்ʼ ஶஶம்ʼஸ யது³நந்த³னம் .
உக்தம்ʼ ச ஸத்யவசனமாத்மோபநயனம்ʼ ப்ரதி .. 30..

தமாக³தம்ʼ ஸமாஜ்ஞாய வைத³ர்பீ⁴ ஹ்ருʼஷ்டமானஸா .
ந பஶ்யந்தீ ப்³ராஹ்மணாய ப்ரியமன்யன்னநாம ஸா .. 31..

ப்ராப்தௌ ஶ்ருத்வா ஸ்வது³ஹிதுருத்³வாஹப்ரேக்ஷணோத்ஸுகௌ .
அப்⁴யயாத்தூர்யகோ⁴ஷேண ராமக்ருʼஷ்ணௌ ஸமர்ஹணை꞉ .. 32..

மது⁴பர்கமுபானீய வாஸாம்ʼஸி விரஜாம்ʼஸி ஸ꞉ .
உபாயனான்யபீ⁴ஷ்டானி விதி⁴வத்ஸமபூஜயத் .. 33..

தயோர்நிவேஶனம்ʼ ஶ்ரீமது³பாகல்ப்ய மஹாமதி꞉ .
ஸஸைன்யயோ꞉ ஸானுக³யோராதித்²யம்ʼ வித³தே⁴ யதா² .. 34..

ஏவம்ʼ ராஜ்ஞாம்ʼ ஸமேதானாம்ʼ யதா²வீர்யம்ʼ யதா²வய꞉ .
யதா²ப³லம்ʼ யதா²வித்தம்ʼ ஸர்வை꞉ காமை꞉ ஸமர்ஹயத் .. 35..

க்ருʼஷ்ணமாக³தமாகர்ண்ய வித³ர்ப⁴புரவாஸின꞉ .
ஆக³த்ய நேத்ராஞ்ஜலிபி⁴꞉ பபுஸ்தன்முக²பங்கஜம் .. 36..

அஸ்யைவ பா⁴ர்யா ப⁴விதும்ʼ ருக்மிண்யர்ஹதி நாபரா .
அஸாவப்யனவத்³யாத்மா பை⁴ஷ்ம்யா꞉ ஸமுசித꞉ பதி꞉ .. 37..

கிஞ்சித்ஸுசரிதம்ʼ யன்னஸ்தேன துஷ்டஸ்த்ரிலோகக்ருʼத் .
அனுக்³ருʼஹ்ணாது க்³ருʼஹ்ணாது வைத³ர்ப்⁴யா꞉ பாணிமச்யுத꞉ .. 38..

ஏவம்ʼ ப்ரேமகலாப³த்³தா⁴ வத³ந்தி ஸ்ம புரௌகஸ꞉ .
கன்யா சாந்த꞉புராத்ப்ராகா³த்³ப⁴டைர்கு³ப்தாம்பி³காலயம் .. 39..

பத்³ப்⁴யாம்ʼ விநிர்யயௌ த்³ரஷ்டும்ʼ ப⁴வான்யா꞉ பாத³பல்லவம் .
ஸா சானுத்⁴யாயதீ ஸம்யங்முகுந்த³சரணாம்பு³ஜம் .. 40..

யதவாங்மாத்ருʼபி⁴꞉ ஸார்த⁴ம்ʼ ஸகீ²பி⁴꞉ பரிவாரிதா .
கு³ப்தா ராஜப⁴டை꞉ ஶூரை꞉ ஸன்னத்³தை⁴ருத்³யதாயுதை⁴꞉ .
ம்ருʼத³ங்க³ஶங்க²பணவாஸ்தூர்யபே⁴ர்யஶ்ச ஜக்⁴நிரே .. 41..

நானோபஹாரப³லிபி⁴ர்வாரமுக்²யா꞉ ஸஹஸ்ரஶ꞉ .
ஸ்ரக்³க³ந்த⁴வஸ்த்ராப⁴ரணைர்த்³விஜபத்ன்ய꞉ ஸ்வலங்க்ருʼதா꞉ .. 42..

கா³யந்தஶ்ச ஸ்துவந்தஶ்ச கா³யகா வாத்³யவாத³கா꞉ .
பரிவார்ய வதூ⁴ம்ʼ ஜக்³மு꞉ ஸூதமாக³த⁴வந்தி³ன꞉ .. 43..

ஆஸாத்³ய தே³வீஸத³னம்ʼ தௌ⁴தபாத³கராம்பு³ஜா .
உபஸ்ப்ருʼஶ்ய ஶுசி꞉ ஶாந்தா ப்ரவிவேஶாம்பி³காந்திகம் .. 44..

தாம்ʼ வை ப்ரவயஸோ பா³லாம்ʼ விதி⁴ஜ்ஞா விப்ரயோஷித꞉ .
ப⁴வானீம்ʼ வந்த³யாஞ்சக்ருர்ப⁴வபத்னீம்ʼ ப⁴வான்விதாம் .. 45..

நமஸ்யே த்வாம்பி³கே(அ)பீ⁴க்ஷ்ணம்ʼ ஸ்வஸந்தானயுதாம்ʼ ஶிவாம் .
பூ⁴யாத்பதிர்மே ப⁴க³வான் க்ருʼஷ்ணஸ்தத³னுமோத³தாம் .. 46..

அத்³பி⁴ர்க³ந்தா⁴க்ஷதைர்தூ⁴பைர்வாஸ꞉ஸ்ரங்மால்யபூ⁴ஷணை꞉ .
நானோபஹாரப³லிபி⁴꞉ ப்ரதீ³பாவலிபி⁴꞉ ப்ருʼத²க் .. 47..

விப்ரஸ்த்ரிய꞉ பதிமதீஸ்ததா² தை꞉ ஸமபூஜயத் .
லவணாபூபதாம்பூ³லகண்ட²ஸூத்ரப²லேக்ஷுபி⁴꞉ .. 48..

தஸ்யை ஸ்த்ரியஸ்தா꞉ ப்ரத³து³꞉ ஶேஷாம்ʼ யுயுஜுராஶிஷ꞉ .
தாப்⁴யோ தே³வ்யை நமஶ்சக்ரே ஶேஷாம்ʼ ச ஜக்³ருʼஹே வதூ⁴꞉ .. 49..

முனிவ்ரதமத² த்யக்த்வா நிஶ்சக்ராமாம்பி³காக்³ருʼஹாத் .
ப்ரக்³ருʼஹ்ய பாணினா ப்⁴ருʼத்யாம்ʼ ரத்னமுத்³ரோபஶோபி⁴னா .. 50..

தாம்ʼ தே³வமாயாமிவ வீரமோஹினீம்ʼ
ஸுமத்⁴யமாம்ʼ குண்ட³லமண்டி³தானனாம் .
ஶ்யாமாம்ʼ நிதம்பா³ர்பிதரத்னமேக²லாம்ʼ
வ்யஞ்ஜத்ஸ்தனீம்ʼ குந்தலஶங்கிதேக்ஷணாம் .. 51..

ஶுசிஸ்மிதாம்ʼ பி³ம்ப³ப²லாத⁴ரத்³யுதி
ஶோணாயமானத்³விஜகுந்த³குட்³மலாம் .
பதா³ சலந்தீம்ʼ கலஹம்ʼஸகா³மினீம்ʼ
ஶிஞ்ஜத்கலாநூபுரதா⁴மஶோபி⁴னா .
விலோக்ய வீரா முமுஹு꞉ ஸமாக³தா
யஶஸ்வினஸ்தத்க்ருʼதஹ்ருʼச்ச²யார்தி³தா꞉ .. 52..

யாம்ʼ வீக்ஷ்ய தே ந்ருʼபதயஸ்தது³தா³ரஹாஸ-
வ்ரீடா³வலோகஹ்ருʼதசேதஸ உஜ்ஜி²தாஸ்த்ரா꞉ .
பேது꞉ க்ஷிதௌ க³ஜரதா²ஶ்வக³தா விமூடா⁴
யாத்ராச்ச²லேன ஹரயே(அ)ர்பயதீம்ʼ ஸ்வஶோபா⁴ம் .. 53..

ஸைவம்ʼ ஶனைஶ்சலயதீ சலபத்³மகோஶௌ
ப்ராப்திம்ʼ ததா³ ப⁴க³வத꞉ ப்ரஸமீக்ஷமாணா .
உத்ஸார்ய வாமகரஜைரலகானபாங்கை³꞉
ப்ராப்தான் ஹ்ரியைக்ஷத ந்ருʼபான் த³த்³ருʼஶே(அ)ச்யுதம்ʼ ஸா .. 54.
தாம்ʼ ராஜகன்யாம்ʼ ரத²மாருருக்ஷதீம்ʼ
ஜஹார க்ருʼஷ்ணோ த்³விஷதாம்ʼ ஸமீக்ஷதாம் .
ரத²ம்ʼ ஸமாரோப்ய ஸுபர்ணலக்ஷணம்ʼ
ராஜன்யசக்ரம்ʼ பரிபூ⁴ய மாத⁴வ꞉ .. 55..

ததோ யயௌ ராமபுரோக³மை꞉ ஶனை꞉
ஶ்ருʼகா³லமத்⁴யாதி³வ பா⁴க³ஹ்ருʼத்³த⁴ரி꞉ .. 56..

தம்ʼ மானின꞉ ஸ்வாபி⁴ப⁴வம்ʼ யஶ꞉க்ஷயம்ʼ
பரே ஜராஸந்த⁴முகா² ந ஸேஹிரே .
அஹோ தி⁴க³ஸ்மான்யஶ ஆத்தத⁴ன்வனாம்ʼ
கோ³பைர்ஹ்ருʼதம்ʼ கேஸரிணாம்ʼ ம்ருʼகை³ரிவ .. 57..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ʼஹிதாயாம்ʼ
த³ஶமஸ்கந்தே⁴ உத்தரார்தே⁴ ருக்மிணீஹரணம்ʼ நாம த்ரிபஞ்சாஶத்தமோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 53..

——–

ஶ்ரீஶுக உவாச
இதி ஸர்வே ஸுஸம்ʼரப்³தா⁴ வாஹானாருஹ்ய த³ம்ʼஶிதா꞉ .
ஸ்வை꞉ ஸ்வைர்ப³லை꞉ பரிக்ராந்தா அன்வீயுர்த்⁴ருʼதகார்முகா꞉ .. 1..

தானாபதத ஆலோக்ய யாத³வானீகயூத²பா꞉ .
தஸ்து²ஸ்தத்ஸம்முகா² ராஜன் விஸ்பூ²ர்ஜ்ய ஸ்வத⁴னூம்ʼஷி தே .. 2..

அஶ்வப்ருʼஷ்டே² க³ஜஸ்கந்தே⁴ ரதோ²பஸ்தே² ச கோவிதா³꞉ .
முமுசு꞉ ஶரவர்ஷாணி மேகா⁴ அத்³ரிஷ்வபோ யதா² .. 3..

பத்யுர்ப³லம்ʼ ஶராஸாரைஶ்ச²ன்னம்ʼ வீக்ஷ்ய ஸுமத்⁴யமா .
ஸவ்ரீட³மைக்ஷத்தத்³வக்த்ரம்ʼ ப⁴யவிஹ்வலலோசனா .. 4..

ப்ரஹஸ்ய ப⁴க³வானாஹ மா ஸ்ம பை⁴ர்வாமலோசனே .
வினங்க்ஷ்யத்யது⁴னைவைதத்தாவகை꞉ ஶாத்ரவம்ʼ ப³லம் .. 5..

தேஷாம்ʼ தத்³விக்ரமம்ʼ வீரா க³த³ஸங்கர்ஷணாத³ய꞉ .
அம்ருʼஷ்யமாணா நாராசைர்ஜக்⁴னுர்ஹயக³ஜான் ரதா²ன் .. 6..

பேது꞉ ஶிராம்ʼஸி ரதி²நாமஶ்வினாம்ʼ க³ஜினாம்ʼ பு⁴வி .
ஸகுண்ட³லகிரீடானி ஸோஷ்ணீஷாணி ச கோடிஶ꞉ .. 7..

ஹஸ்தா꞉ ஸாஸிக³தே³ஷ்வாஸா꞉ கரபா⁴ ஊரவோ(அ)ங்க்⁴ரய꞉ .
அஶ்வாஶ்வதரநாகோ³ஷ்ட்ரக²ரமர்த்யஶிராம்ʼஸி ச .. 8..

ஹன்யமானப³லானீகா வ்ருʼஷ்ணிபி⁴ர்ஜயகாங்க்ஷிபி⁴꞉ .
ராஜானோ விமுகா² ஜக்³முர்ஜராஸந்த⁴புர꞉ஸரா꞉ .. 9..

ஶிஶுபாலம்ʼ ஸமப்⁴யேத்ய ஹ்ருʼததா³ரமிவாதுரம் .
நஷ்டத்விஷம்ʼ க³தோத்ஸாஹம்ʼ ஶுஷ்யத்³வத³னமப்³ருவன் .. 10..

போ⁴ போ⁴꞉ புருஷஶார்தூ³ல தௌ³ர்மனஸ்யமித³ம்ʼ த்யஜ .
ந ப்ரியாப்ரியயோ ராஜன் நிஷ்டா² தே³ஹிஷு த்³ருʼஶ்யதே .. 11..

யதா² தா³ருமயீ யோஷிந்ந்ருʼத்யதே குஹகேச்ச²யா .
ஏவமீஶ்வரதந்த்ரோ(அ)யமீஹதே ஸுக²து³꞉க²யோ꞉ .. 12..

ஶௌரே꞉ ஸப்தத³ஶாஹம்ʼ வை ஸம்ʼயுகா³னி பராஜித꞉ .
த்ரயோவிம்ʼஶதிபி⁴꞉ ஸைன்யைர்ஜிக்³யே ஏகமஹம்ʼ பரம் .. 13..

ததா²ப்யஹம்ʼ ந ஶோசாமி ந ப்ரஹ்ருʼஷ்யாமி கர்ஹிசித் .
காலேன தை³வயுக்தேன ஜானன் வித்³ராவிதம்ʼ ஜக³த் .. 14..

அது⁴னாபி வயம்ʼ ஸர்வே வீரயூத²பயூத²பா꞉ .
பராஜிதா꞉ ப²ல்கு³தந்த்ரைர்யது³பி⁴꞉ க்ருʼஷ்ணபாலிதை꞉ .. 15..

ரிபவோ ஜிக்³யுரது⁴னா கால ஆத்மானுஸாரிணி .
ததா³ வயம்ʼ விஜேஷ்யாமோ யதா³ கால꞉ ப்ரத³க்ஷிண꞉ .. 16..

ஏவம்ʼ ப்ரபோ³தி⁴தோ மித்ரைஶ்சைத்³யோ(அ)கா³த்ஸானுக³꞉ புரம் .
ஹதஶேஷா꞉ புனஸ்தே(அ)பி யயு꞉ ஸ்வம்ʼ ஸ்வம்ʼ புரம்ʼ ந்ருʼபா꞉ .. 17..

ருக்மீ து ராக்ஷஸோத்³வாஹம்ʼ க்ருʼஷ்ணத்³விட³ஸஹன் ஸ்வஸு꞉ .
ப்ருʼஷ்ட²தோ(அ)ன்வக³மத்க்ருʼஷ்ணமக்ஷௌஹிண்யா வ்ருʼதோ ப³லீ .. 18..

ருக்ம்யமர்ஷீ ஸுஸம்ʼரப்³த⁴꞉ ஶ்ருʼண்வதாம்ʼ ஸர்வபூ⁴பு⁴ஜாம் .
ப்ரதிஜஜ்ஞே மஹாபா³ஹுர்த³ம்ʼஶித꞉ ஸஶராஸன꞉ .. 19..

அஹத்வா ஸமரே க்ருʼஷ்ணமப்ரத்யூஹ்ய ச ருக்மிணீம் .
குண்டி³னம்ʼ ந ப்ரவேக்ஷ்யாமி ஸத்யமேதத்³ப்³ரவீமி வ꞉ .. 20..

இத்யுக்த்வா ரத²மாருஹ்ய ஸாரதி²ம்ʼ ப்ராஹ ஸத்வர꞉ .
சோத³யாஶ்வான் யத꞉ க்ருʼஷ்ணஸ்தஸ்ய மே ஸம்ʼயுக³ம்ʼ ப⁴வேத் .. 21..

அத்³யாஹம்ʼ நிஶிதைர்பா³ணைர்கோ³பாலஸ்ய ஸுது³ர்மதே꞉ .
நேஷ்யே வீர்யமத³ம்ʼ யேன ஸ்வஸா மே ப்ரஸப⁴ம்ʼ ஹ்ருʼதா .. 22..

விகத்த²மான꞉ குமதிரீஶ்வரஸ்யாப்ரமாணவித் .
ரதே²னைகேன கோ³விந்த³ம்ʼ திஷ்ட² திஷ்டே²த்யதா²ஹ்வயத் .. 23..

த⁴னுர்விக்ருʼஷ்ய ஸுத்³ருʼட⁴ம்ʼ ஜக்⁴னே க்ருʼஷ்ணம்ʼ த்ரிபி⁴꞉ ஶரை꞉ .
ஆஹ சாத்ர க்ஷணம்ʼ திஷ்ட² யதூ³னாம்ʼ குலபாம்ʼஸன .. 24..

குத்ர யாஸி ஸ்வஸாரம்ʼ மே முஷித்வா த்⁴வாங்க்ஷவத்³த⁴வி꞉ .
ஹரிஷ்யே(அ)த்³ய மத³ம்ʼ மந்த³ மாயின꞉ கூடயோதி⁴ன꞉ .. 25..

யாவன்ன மே ஹதோ பா³ணை꞉ ஶயீதா² முஞ்ச தா³ரீகாம் .
ஸ்மயன் க்ருʼஷ்ணோ த⁴னுஶ்சி²த்த்வா ஷட்³பி⁴ர்விவ்யாத⁴ ருக்மிணம் .. 26..

அஷ்டபி⁴ஶ்சதுரோ வாஹான் த்³வாப்⁴யாம்ʼ ஸூதம்ʼ த்⁴வஜம்ʼ த்ரிபி⁴꞉ .
ஸ சான்யத்³த⁴னுராதா⁴ய க்ருʼஷ்ணம்ʼ விவ்யாத⁴ பஞ்சபி⁴꞉ .. 27..

தைஸ்தாடி³த꞉ ஶரௌகை⁴ஸ்து சிச்சே²த³ த⁴னுரச்யுத꞉ .
புனரன்யது³பாத³த்த தத³ப்யச்சி²னத³வ்யய꞉ .. 28..

பரிக⁴ம்ʼ பட்டிஶம்ʼ ஶூலம்ʼ சர்மாஸீ ஶக்திதோமரௌ .
யத்³யதா³யுத⁴மாத³த்த தத்ஸர்வம்ʼ ஸோ(அ)ச்சி²னத்³த⁴ரி꞉ .. 29..

ததோ ரதா²த³வப்லுத்ய க²ட்³க³பாணிர்ஜிகா⁴ம்ʼஸயா .
க்ருʼஷ்ணமப்⁴யத்³ரவத்க்ருத்³த⁴꞉ பதங்க³ இவ பாவகம் .. 30..

தஸ்ய சாபதத꞉ க²ட்³க³ம்ʼ திலஶஶ்சர்ம சேஷுபி⁴꞉ .
சி²த்த்வாஸிமாத³தே³ திக்³மம்ʼ ருக்மிணம்ʼ ஹந்துமுத்³யத꞉ .. 31..

த்³ருʼஷ்ட்வா ப்⁴ராத்ருʼவதோ⁴த்³யோக³ம்ʼ ருக்மிணீ ப⁴யவிஹ்வலா .
பதித்வா பாத³யோர்ப⁴ர்துருவாச கருணம்ʼ ஸதீ .. 32..

யோகே³ஶ்வராப்ரமேயாத்மன் தே³வ தே³வ ஜக³த்பதே .
ஹந்தும்ʼ நார்ஹஸி கல்யாண ப்⁴ராதரம்ʼ மே மஹாபு⁴ஜ .. 33..

ஶ்ரீஶுக உவாச
தயா பரித்ராஸவிகம்பிதாங்க³யா
ஶுசாவஶுஷ்யன்முக²ருத்³த⁴கண்ட²யா .
காதர்யவிஸ்ரம்ʼஸிதஹேமமாலயா
க்³ருʼஹீதபாத³꞉ கருணோ ந்யவர்தத .. 34..

சைலேன ப³த்³த்⁴வா தமஸாது⁴காரிணம்ʼ
ஸஶ்மஶ்ருகேஶம்ʼ ப்ரவபன் வ்யரூபயத் .
தாவன்மமர்து³꞉ பரஸைன்யமத்³பு⁴தம்ʼ
யது³ப்ரவீரா நலினீம்ʼ யதா² க³ஜா꞉ .. 35..

க்ருʼஷ்ணாந்திகமுபவ்ரஜ்ய த³த்³ருʼஶுஸ்தத்ர ருக்மிணம் .
ததா² பூ⁴தம்ʼ ஹதப்ராயம்ʼ த்³ருʼஷ்ட்வா ஸங்கர்ஷணோ விபு⁴꞉ .
விமுச்ய ப³த்³த⁴ம்ʼ கருணோ ப⁴க³வான் க்ருʼஷ்ணமப்³ரவீத் .. 36..

அஸாத்⁴வித³ம்ʼ த்வயா க்ருʼஷ்ண க்ருʼதமஸ்மஜ்ஜுகு³ப்ஸிதம் .
வபனம்ʼ ஶ்மஶ்ருகேஶானாம்ʼ வைரூப்யம்ʼ ஸுஹ்ருʼதோ³ வத⁴꞉ .. 37..

மைவாஸ்மான் ஸாத்⁴வ்யஸூயேதா² ப்⁴ராதுர்வைரூப்யசிந்தயா .
ஸுக²து³꞉க²தோ³ ந சான்யோ(அ)ஸ்தி யத꞉ ஸ்வக்ருʼதபு⁴க் புமான் .. 38..

ப³ந்து⁴ர்வதா⁴ர்ஹதோ³ஷோ(அ)பி ந ப³ந்தோ⁴ர்வத⁴மர்ஹதி .
த்யாஜ்ய꞉ ஸ்வேனைவ தோ³ஷேண ஹத꞉ கிம்ʼ ஹன்யதே புன꞉ .. 39..

க்ஷத்ரியாணாமயம்ʼ த⁴ர்ம꞉ ப்ரஜாபதிவிநிர்மித꞉ .
ப்⁴ராதாபி ப்⁴ராதரம்ʼ ஹன்யாத்³யேன கோ⁴ரதரஸ்தத꞉ .. 40..

ராஜ்யஸ்ய பூ⁴மேர்வித்தஸ்ய ஸ்த்ரியோ மானஸ்ய தேஜஸ꞉ .
மானினோ(அ)ன்யஸ்ய வா ஹேதோ꞉ ஶ்ரீமதா³ந்தா⁴꞉ க்ஷிபந்தி ஹி .. 41..

தவேயம்ʼ விஷமா பு³த்³தி⁴꞉ ஸர்வபூ⁴தேஷு து³ர்ஹ்ருʼதா³ம் .
யன்மன்யஸே ஸதா³ப⁴த்³ரம்ʼ ஸுஹ்ருʼதா³ம்ʼ ப⁴த்³ரமஜ்ஞவத் .. 42..

ஆத்மமோஹோ ந்ருʼணாமேஷ கல்பதே தே³வமாயயா .
ஸுஹ்ருʼத்³து³ர்ஹ்ருʼது³தா³ஸீன இதி தே³ஹாத்மமானினாம் .. 43..

ஏக ஏவ பரோ ஹ்யாத்மா ஸர்வேஷாமபி தே³ஹினாம் .
நானேவ க்³ருʼஹ்யதே மூடை⁴ர்யதா² ஜ்யோதிர்யதா² நப⁴꞉ .. 44..

தே³ஹ ஆத்³யந்தவானேஷ த்³ரவ்யப்ராணகு³ணாத்மக꞉ .
ஆத்மன்யவித்³யயா க்லுʼப்த꞉ ஸம்ʼஸாரயதி தே³ஹினம் .. 45..

நாத்மனோ(அ)ன்யேன ஸம்ʼயோகோ³ வியோக³ஶ்சாஸத꞉ ஸதி .
தத்³தே⁴துத்வாத்தத்ப்ரஸித்³தே⁴ர்த்³ருʼக்³ரூபாப்⁴யாம்ʼ யதா² ரவே꞉ .. 46..

ஜன்மாத³யஸ்து தே³ஹஸ்ய விக்ரியா நாத்மன꞉ க்வசித் .
கலாநாமிவ நைவேந்தோ³ர்ம்ருʼதிர்ஹ்யஸ்ய குஹூரிவ .. 47..

யதா² ஶயான ஆத்மானம்ʼ விஷயான் ப²லமேவ ச .
அனுபு⁴ங்க்தே(அ)ப்யஸத்யர்தே² ததா²(ஆ)ப்னோத்யபு³தோ⁴ ப⁴வம் .. 48..

தஸ்மாத³ஜ்ஞானஜம்ʼ ஶோகமாத்மஶோஷவிமோஹனம் .
தத்த்வஜ்ஞானேன நிர்ஹ்ருʼத்ய ஸ்வஸ்தா² ப⁴வ ஶுசிஸ்மிதே .. 49..

ஶ்ரீஶுக உவாச
ஏவம்ʼ ப⁴க³வதா தன்வீ ராமேண ப்ரதிபோ³தி⁴தா .
வைமனஸ்யம்ʼ பரித்யஜ்ய மனோ பு³த்³த்⁴யா ஸமாத³தே⁴ .. 50..

ப்ராணாவஶேஷ உத்ஸ்ருʼஷ்டோ த்³விட்³பி⁴ர்ஹதப³லப்ரப⁴꞉ .
ஸ்மரன் விரூபகரணம்ʼ விததா²த்மமனோரத²꞉ .. 51..

சக்ரே போ⁴ஜகடம்ʼ நாம நிவாஸாய மஹத்புரம் .
அஹத்வா து³ர்மதிம்ʼ க்ருʼஷ்ணமப்ரத்யூஹ்ய யவீயஸீம் .
குண்டி³னம்ʼ ந ப்ரவேக்ஷ்யாமீத்யுக்த்வா தத்ராவஸத்³ருஷா .. 52..

ப⁴க³வான் பீ⁴ஷ்மகஸுதாமேவம்ʼ நிர்ஜித்ய பூ⁴மிபான் .
புரமானீய விதி⁴வது³பயேமே குரூத்³வஹ .. 53.. ஸகோ³னஸங்கோ³கோ³
ததா³ மஹோத்ஸவோ ந்ரூʼணாம்ʼ யது³புர்யாம்ʼ க்³ருʼஹே க்³ருʼஹே .
அபூ⁴த³னன்யபா⁴வானாம்ʼ க்ருʼஷ்ணே யது³பதௌ ந்ருʼப .. 54..

நரா நார்யஶ்ச முதி³தா꞉ ப்ரம்ருʼஷ்டமணிகுண்ட³லா꞉ .
பாரிப³ர்ஹமுபாஜஹ்ருர்வரயோஶ்சித்ரவாஸஸோ꞉ .. 55..

ஸா வ்ருʼஷ்ணிபுர்யுத்தபி⁴தேந்த்³ரகேதுபி⁴-
ர்விசித்ரமால்யாம்ப³ரரத்னதோரணை꞉ .
ப³பௌ⁴ ப்ரதித்³வார்யுபக்லுʼப்தமங்க³லை-
ராபூர்ணகும்பா⁴கு³ருதூ⁴பதீ³பகை꞉ .. 56..

ஸிக்தமார்கா³ மத³ச்யுத்³பி⁴ராஹூதப்ரேஷ்ட²பூ⁴பு⁴ஜாம் .
க³ஜைர்த்³வா꞉ஸு பராம்ருʼஷ்டரம்பா⁴பூகோ³பஶோபி⁴தா .. 57..

குருஸ்ருʼஞ்ஜயகைகேயவித³ர்ப⁴யது³குந்தய꞉ .
மிதோ² முமுதி³ரே தஸ்மின் ஸம்ப்⁴ரமாத்பரிதா⁴வதாம் .. 58..

ருக்மிண்யா ஹரணம்ʼ ஶ்ருத்வா கீ³யமானம்ʼ ததஸ்தத꞉ .
ராஜானோ ராஜகன்யாஶ்ச ப³பூ⁴வுர்ப்⁴ருʼஶவிஸ்மிதா꞉ .. 59..

த்³வாரகாயாமபூ⁴த்³ராஜன் மஹாமோத³꞉ புரௌகஸாம் .
ருக்மிண்யா ரமயோபேதம்ʼ த்³ருʼஷ்ட்வா க்ருʼஷ்ணம்ʼ ஶ்ரிய꞉பதிம் .. 60..

இதி ஶ்ரீமத்³பா⁴க³வதே மஹாபுராணே பாரமஹம்ʼஸ்யாம்ʼ ஸம்ʼஹிதாயாம்ʼ
த³ஶமஸ்கந்தே⁴ உத்தரார்தே⁴ ருக்மிண்யுத்³வாஹே சது꞉பஞ்சாஶத்தமோ(அ)த்⁴யாய꞉ .. 54..

—————

த3ச’கம் 78 ( 1 to 5)

ருக்மிணி ஸந்தே3ச’ம்

த்ரி த3ச’ வர்த்தி4க வர்த்தி4த கௌச’லம்
த்ரித3ச’ த3த்த ஸமஸ்த விபூ4தி மத் |
ஜலதி4 மத்4யக3தம் த்வமபூ4ஷயோ
நவபுரம் வபுரஞ்சித ரோசிசா’|| ( 78 – 1)

தேவ சிற்பியான விஸ்வகர்மா அதைத் தன் கைத் திறனால் விருத்தி செய்தான். இந்திராதி தேவர்கள் எல்லா ஐஸ்வர்யங்களையும் தந்தனர். சமுத்திரத்தின் நடுவில் அமைந்திருந்த புதிய நகரமான துவாரகையை தங்கள் சரீர காந்தியால் அலங்கரித்தீர்கள் அல்லவா? ( 78 – 1 )

த3து3ஷி ரேவத பூ4ப்4ருதி ரேவதீம்
ஹலப்4ருதே தனயாம் விதி4 சா’ஸனாத் |
மஹித முத்ஸவ கோ4ஷ மபூபுஷ:
ஸமுதி3தைர் முதி3தைஸ் ஸஹ யாத3வை || ( 78 – 2 )

ரேவதன் என்ற அரசன் தன் மகள் ரேவதியை பிரம்மதேவன் கட்டளைப்படி பலராமனுக்கு திருமணம் செய்தபோது மகிழ்ச்சியுற்ற யாதவர்களுடன் நீங்களும் அந்த விவாஹத்தை மேன்மைப்படுத்தினீர்கள் அல்லவா? ( 78 – 2 )

அத2 வித3ர்ப்ப4 ஸுதாம் க2லு ருக்மிணீம்
ப்ரணயினீம் த்வயி தே3வ ஸஹோத3ர:|
ஸ்வயமதி3த்ஸத சேதி மஹீ பு4ஜே
ஸ்வதமஸா தமஸாது4முபாச்’ரயன் || ( 78 – 3)

தங்களிடம் அனுராகம் கொண்டிருந்தாள் விதர்ப்ப தேச மன்னனின் பெண் ருக்மிணி. அவன் சகோதரன் ருக்மி தன் மதியீனத்தால் அவளை சேதி ராஜன் ஆகிய சிசுபாலனுக்குக் கல்யாணம் செய்து தர விரும்பினான் அல்லவா? ( 78 – 3)

சிர த்4ருத ப்ரணயா த்வயி பா3லிகா
ஸபதி3 காங்க்ஷித ப3ங்க3ஸமாகுலா |
தவ நிவேத3யிதம் த்3விஜமாதி3ச’த்
ஸ்வகத3னம் கத3னங்க விநிர்மிதம் || ( 78 – 4 )

தங்களிடம் வெகு நாட்களாக அன்பு செலுத்திவந்த அந்தப் பெண் ருக்மிணி, தன் விருப்பத்துக்கு மாறாக நடப்பதைக் கண்டு வருத்தம் அடைந்தாள். கருணையே இல்லாத மன்மதனால் தனக்கு ஏற்படும் துயரத்தைத் தங்களுக்குத் தெரிவிப்பதற்கு ஒரு பிராமணனைச் சொல்லியனுப்பினாள். ( 78 – 4 )

த்3விஜ ஸுதோSபி ச தூர்ண முபாயயௌ
தவபுரம் ஹி து3ராச’ து3ராஸத3ம் |
முத3 மவாப ச ஸாத3ர பூஜித:
ஸப4வதா ப4வதாப ஹ்ருதாஸ்வயம் || ( 78 – 5 )

அந்த பிராமண குமாரன் துர் எண்ணம் கொண்டவர்களால் அடையவே முடியாத தங்கள் நகரை விரைவாக வந்து அடைந்தான். ஜனன மரண துக்கங்களை அகற்றவல்ல தாங்களால் ஸ்வயமாகப் பூஜிக்கப்பட்டு மிகவும் சந்தோஷம் அடைந்தான் அல்லவா? ( 78 – 5 )

ருக்மிணி ஸந்தே3ச’ம்

ஸ ச ப4வந்த மவோசத குண்டி3னே
ந்ருப ஸுதா க2லு ராஜதி ருக்மிணீ |
த்வயி ஸமுத்ஸுகயா நிஜ தீ4ரதா
ரஹிதயா ஹி தயா ப்ரஹி தோஸ்Sம்யஹம் || ( 78 – 6 )

“குண்டினபுரத்தில் ருக்மிணி என்கின்ற ஒரு அரச குமாரி இருக்கின்றாள் அல்லவா? தங்கள் இடத்தில் ஆசை வைத்தவளும், தன் தைரியத்தை இழந்து விட்டவளும் ஆகிய அவளால் நான் உங்களிடம் அனுப்பப்பட்டேன்” என்று அந்த குமாரன் தங்களிடம் தெரிவித்தான் அல்லவா? ( 78 – 6 )

தவ ஹ்ருதாSஸ்மி புரைவ கு3ணைரஹம்
ஹரதி மாம் கில சேதி3 ந்ருபோSதுனா |
அயி க்ருபாலய பாலய மாமிதி
ப்ரஜக3தே3 ஜக3தே3கபதே த்வயா || ( 78 – 7 )

“நான் தங்கள் குணங்களால் முன்பே கவரப்பட்டுள்ளேன். இப்போதோ சிசிபாலன் என்னை அடையப் போகின்றானாம். கருணைக்கு இருப்பிடமான லோக நாதா! என்னை தாங்களே காத்து அருள வேண்டும்!” என்று அவள் கூறினாள். ( 78 – 7 )

அச’ரணம் யதி3 மாம் த்வமுபேக்ஷஸே
ஸபதி3 ஜீவிதமேவ ஜஹாம்யஹம் |
இதி கி3ரா ஸுதனோ ரதனோத்3 ப்4ருச’ம்
ஸுஹ்ருத3யம் ஹ்ருத3யம் தவ காதரம் || ( 78 – 8 )

“வேறு கதி இலாத எனைத் தாங்கள் கை விடுவீர்களேயானால் நான் அந்த க்ஷணத்தில் என் உயிரை விட்டுவிடுவேன்” என்ற அந்த சுந்தரியின் வார்த்தைகளைக் கூறி அந்த நல்ல மனம் படைத்த பிராமண குமாரன் தங்கள் மனதையும் பயமுற்றதாகச் செய்தான் அல்லவா? ( 78 – 8 )

அகத2யஸ் த்வமதை2 நமயே ஸகே2
தத3தி4கா மம மன்மத3 வேத3னா |
ந்ருப ஸமக்ஷ முபேத்ய ஹராம்யஹம்
தத3யி தாம் தயிதா மஸிதேக்ஷணாம் || ( 78 – 9)

அப்போது தாங்கள் அந்த பிராமண குமாரனிடம் ” ஹே நண்பரே! என்னுடைய விரகதாபம் அவளுடைய காமவேதனையைக் காட்டிலும் அதிகமாக உள்ளது. ஆகையால் நான் அங்கே வந்து அரசர்கள் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போதே கருவிழிகளை உடைய அந்த அழகியை அபகரிப்பேன்” என்று சொன்னீர்கள் அல்லவா? ( 78 – 9 )

ப்ரமுதி3தேன ச தேன ஸமம் ததா2
ரத2க3தோ லகு4 குண்டி3ன மேயிவான் |
கு3ருமருத்புர நாயக மே ப4வான்
விதனுதாம் தனுதாம் நிகி2லாபதா3ம் || ( 78 – 10)

குருவாயூரப்பா! அப்போதே மிகவும் சந்தோஷம் அடைந்த அந்த குமாரனுடன் தேரில் ஏறிக் கொண்டு விரைவாகக் குண்டினபுரத்தை அடைந்தீர்கள அல்லவா? அப்படிப்பட்ட தாங்களே என் ஆபத்துக்களைக் குறைத்துக் காக்க வேண்டும. ( 78 – 10 )

ருக்மிணீ ஹரணம்

ப3ல ஸமேத ப3லானுக3தோ ப4வான்
புர மகாஹத பீ4ஷ்மக மானித:|
த்விஜ ஸுதம் த்வது3பாக3ம வாதி3னம்
த்4ருத ரஸா தரஸா ப்ரணநாம ஸா || ( 79 – 1 )

தாங்கள், சேனையுடன் கூடிய பலராமன் பின்தொடரக் குண்டினபுரத்தில் பிரவேசித்தீர்கள். அப்ப்போது பீஷ்மக ராஜா தங்களை வெகுமானித்தார். தங்கள் வரவைத் தெரிவித்த அந்த பிராமண குமாரனை ருக்மிணி விரைவாக வந்து வணங்கினாள். ( 79 – 1 )

பு4வன காந்த மவேக்ஷ்ய ப4வத்3 வபு:
ந்ருப ஸுதஸ் ய நிச’ம்ய ச சேஷ்டிதம் |
விபுல கே2த3 ஜுஷாம் புர வாஸினாம்
ஸருதி3தை ருதி3தை ரக3மன்நிசா’ || ( 79 – 2 )

ஜகன் மோகனன் ஆகிய தங்கள் திருமேனியைக் கண்டும், அரச குமாரன் ருக்மியின் செயலைக் கேட்டும் ஜனங்கள் அளவற்ற வருத்தம் அடைந்தனர். பட்டணத்து ஜனங்களின் அழுகை, பேச்சு இவற்றுடன் அந்த இரவு கழிந்தது.(79-2)

தத3னு வந்தி3து மிந்து3 முகி3 சி’வாம்
விஹித மங்க3ள பூ4ஷண பா4ஸுரா |
நிரக3மத்3 ப4வத3ர்பித ஜீவிதா
ஸ்வபுரத: புரத:ஸப4டாவ்ருதா || ( 79 – 3 )

அதன் பிறகு அடுத்த நாட்காலை விவாஹத்திற்கு உரிய ஆடை, ஆபரணங்களை அணிந்து கொண்ட, பௌர்ணமி நிலவு முகம் உடைய ருக்மிணி; உயிரை உங்களிடத்தில் அர்ப்பணம் செய்தவளாகவும் , சிறந்த காவலர்களால் சூழப்பட்டவளாகவும், மங்கள ரூபிணி ஆகிய பார்வதியை வணங்குவதற்குத் தன் அந்தப்புரத்தில் இருந்து முன் சென்றாள் ( 79 – 3 )

குலவதூ4பி4ருபேத்ய குமாரிகா
கி3ரிஸுதாம் பரி பூஜ்ய ச ஸாத3ரம் |
முஹுரயாசத த்வத் பத3 பங்கஜே
நிபதிதா பதிதாம் தவ கேவலம் || ( 79 – 4 )

கன்னியான ருக்மிணி குலஸ்த்ரீக்களுடன் ஆலயத்துக்குச் சென்றாள். பார்வதி தேவியை மிகுந்த ஆதரவுடன் பூஜித்தாள். தேவியின் திருவடிகளில் விழுந்து நமஸ்காரம் செய்தாள். தாங்களே அவள் பதியாக ஆகவேண்டும் என்று மீண்டும் மீண்டும் பிரார்த்தித்துக் கொண்டாள். ( 79 – 4 )

ஸமவலோக குதூஹல ஸங்குலே
ந்ருப குலே நிப்4ருதம் த்வயி ச ஸ்திதே|
ந்ருபஸுதா நிரகா3த்3 கி3ரிஜாலயாத்
ஸுருசிரம் ருசிரஞ்ஜித தி3ங்முகா2 || ( 79 – 5 )

அரசர் கூட்டம் ருக்மிணியைக் காண ஆவலுடன் காத்துக் கொண்டு இருக்கும்போது, தாங்களும் தனிமையில் இருக்கும் பொழுது, அரசகுமாரி ருக்மிணி தன் சரீர காந்தியினால் திக்குகளை விளங்கச் செய்து கொண்டு பார்வதியின் ஆலயத்தில் இருந்து மிகவும் அழகாக வெளிக் கிளம்பினாள். ( 79 – 5 )

பு4வன மோஹன ரூப ருசா ததா3
விவசி’தாகி2ல ராஜ கத3ம்ப3யா|
த்வமபி தே3வ கடாக்ஷ விமோக்ஷணை:
ப்ரமத3யா மத3யாஞ்ச க்ருஷே மனாக் || ( 79 – 6 )

அப்போது உலகங்களை எல்லாம் மயக்கக் கூடிய சரீர காந்தி படைத்தவளும், அரசர் கூட்டத்தை பரவசம் ஆக்கியவளும், யௌவன வயதின் மதம் உடையவளும் ஆகிய ருக்மிணியின் கடைக்கண் பார்வைகளால் தாங்களும் பரவசம் அடைந்தீர்கள் அல்லவா? ( 79 – 6 )

ருக்மிணீ ஹரணம்

க்வனு க3மிஷ்யஸி சந்த்3ரமுகீ2தி தாம்
ஸரஸமேத்ய கரேண ஹரன் க்ஷணாத் |
ஸமதி4ரோப்ய ரத2ம் த்வமாஹ்ருதா2
பு4வி ததோ விததோ நினதோ3 த்3விஷாம் || ( 79 – 7 )

“சந்திரன் போன்ற முகம் உடையவளே! எங்கு செல்கின்றாய்?” என்று சொல்லிக் கொண்டே மிகுந்த காதலுடன் அவள் அருகில் சென்றீர்கள். அவளைக் கையால் பிடித்துக் கொண்டு, ஒரு நொடியில் தேரில் ஏற்றிக் கொண்டு, அபஹரித்துச் சென்றீர்கள் அல்லவா? அப்போது பகைவர்களின் கூக்குரல் உலகெங்கும் பரவியது! ( 79 – 7 )

க்வனு க3த: பசு’பால இதி க்ருதா4
க்ருத ரணா யது3பி4ச்’ச ஜிதா ந்ருபா:|
ந து ப4வானுத3சால்யத தைரஹோ
பிசு’னகை: சு’னகைரிவ கேஸரி || ( 79 – 8)

“அந்த இடையன் எங்கே சென்று விட்டான்?” என்று சொல்லிக் கொண்டு கோபத்துடன் போருக்கு வந்த அரசர்களை யாதவர்கள் ஜெயித்தார்கள். நாய்களிடைய சிங்கம் கம்பீரமாக இருப்பது போன்றே அரசர்கள் இடையே தாங்கள் கம்பீரமாக இருந்தீர்கள் அல்லவா? ( 79 – 8 )

தத3னு ருக்மிண மாக3த மாஹவே
வத4 முபேக்ஷ்ய நிப34த்த்ய விரூபயன்|
ஹ்ருத மத3ம் பரிமுச்ய ப3லோக்திபி4:
புரமயா ரமயா ஸஹ காந்தயா|| ( 79 – 9 )

அதன் பிறகு போருக்கு வந்த ருக்மியைக் கொல்லாமல், அவனைக் கட்டி வைத்து, விரூபம் செய்து, மதம் அழிந்த அவனை பலராமன் சொற்படி அவிழ்த்து விட்டீர்கள். பிறகு லக்ஷ்மி தேவியின் அவதாரமான ருக்மிணியுடன் துவரகாபுரி சென்றீர்கள் அல்லவா? ( 79 – 9 )

நவ ஸமாகம லஜ்ஜித மானஸம்
ப்ரணய கௌதுக ஜ்ரும்பி4த மன்மதா2ம் |
அரமய கலு நாத2யதா2 ஸுக2ம்
ரஹஸி தம் ஹஸிதாம்சு’ லஸன்முகீ2ம் || ( 79 – 10)

ஈசா! புதுச் சேர்க்கையால் வெட்கம் கொண்ட மனதை உடையவளும்; அன்பினாலும், சந்தோஷத்தினாலும் அதிகாரித்த காமவிகாரத்தை உடையவளும்; மந்தஹாசத்தின் காந்தியால் விளங்குகின்ற முகத்தை உடையவளும்; ஆகிய ருக்மிணியை ஏகாந்தத்தில் சுகம் அனுபவிக்கச் செய்தீர்கள் அல்லவா? ( 79 – 10 )

விவித4 நர்மபி4 ரேவமஹர்நிச’ம்
ப்ரமத3 மாகலயன் புனரேகதா3|
ருஜுமதே: கில வக்ர கி3ரா ப4வான்
வரதனோ ரதனோத3தி லோலதாம் || ( 79 – 11 )

இவ்வாறு பல பிரிய வசனங்களால் இரவும் பகலும் மிகவும் சந்தோஷத்தை உண்டு பண்ணிக் கொண்டிருந்த தாங்கள், ஒரு நாள் விபரீதமான கடுஞ் சொற்களால் நேர்மையான அறிவையுடைய அந்த அழகிய பெண்ணுக்கு மிகுந்த வருத்தத்தை உண்டு பண்ணினீர்கள் அல்லவா?( 79 – 11 )

தத3தி4க ரத2 லாலன கௌச’லை:
ப்ரணயினீ மதி4கம் ஸுக2யன்னிமாம்|
அயி முகுந்த3 ப4வச்சரிதானி ந:
ப்ரக3த3தாம் க3த3தாந்தி மபாகுரு || ( 79 – 12 )

பிறகு கடுஞ் சொற்களைக் காட்டிலும் அதிகமான லாலனம் செய்வதில் உள்ள சாமர்த்தியத்தினால் அன்பு கொண்ட அந்த ருக்மிணியை மீண்டும் சந்தோஷப் படுத்தினீர்கள். முக்தியைக் கொடுக்கும் கிருஷ்ணா! தங்கள் சரிதத்தை கானம் செய்யும் எங்களுடைய வியாதிகளால் உண்டாகும் சோர்வை அகற்ற வேண்டும்.
( 79 – 12 )

ஸ்ரீ ப்ருந்தாரண்ய நிவாஸாய பலராமாநுஜாய ச ருக்மிணி ப்ராண நாதாய பார்த்தஸூதாய மங்களம்.

————————-———————–———————————————————-

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ஸூக பகவான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ கிருஷ்ண த்வைபாயன பகவான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ நாரத பகவான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ கோபிகா கீதம்–(ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10-31)

ஸ்ரீமத் பாகவதம் பிரார்த்தனை ஸ்லோகங்கள்

மூகம் கரோதி வாசாலம் பங்கும் லங்கயதே கிரிம் |
யத் க்ருபா தமஹம் வந்தே பரமாநந்த மாதவம் | |

ரமாபதி பதாம் போஜ பரிஸ்புரித மானஸம்
ஸேநாபதிம் அஹம் வந்தே விச்வக்ஷேனம் நிரந்தரம்
ஸ்ரீகாந்தோ மாதுலோ யஸ்ய ஜனனீ ஸர்வமங்களா!!
ஜனக: சங்கரோ தேவ: தம்வந்தே குஞ்ஜராரனனம்

பகவன் நாம ஸாம்ராஜ்ய லக்ஷ்மீ ஸர்வஸ்ய விக்ரஹம்
ஸ்ரீமத் போதேந்த்ர யோகேந்த்ர தேஸீகேந்த்ரம் உபாஸ்மஹே!
ப்ரஹ்லாத நாரத பராஸர புண்டரீக வ்யாஸ அம்பரீஷ ஸுக ஸௌநக பீஷ்ம தால்ப்யான்
ருக்மாங்கத அர்ஜுன வஷிஷ்ட விபீஷனாதீன் புன்யாநிமான் பரம பாகவதான் ஸ்மராமி!!

ஜந்மாத்யஸ்ய யதோன்வயா திதரத ச்சார்தேஷ் ஸ்வபிந்ஞ: ஸ்வராட்
தேநே ப்ரஹ்ம ஹ்ருதாய ஆதிகவயே முஹ்யந்தி யத்ஷூரய:
தேஜோ வாரி ம்ருதாம் யதா விநிமயோ யத்ர த்ரிஸர்கோ ம்ருஷா
தாம்நா ஸ்வேத ஸதா நிரஸ்த குஹகம் சத்யம் பரம் தீமஹி

தர்ம ப்ரோஜ்ஜித கைதவோ த்ர பரமோ நிர்மத்ஸராநாம் ஸதாம்
வேத்யம் வாஸ்தவ மத்ர வஸ்து ஸிவதம் தாபத்ர யோன்மூலனம்
ஸ்ரீமத் பாகவதே மஹா முனிக்ருதே கிம் வா பரைரீஸ்வர:
ஸத்யோ ஹ்ருத் ய வ்ருத்யதே (அ)த்ரக்ருதிபி: ஶூஶ்ரூஷிபி ஸ்தத்க்ஷ்ணாத்

நிகம கல்பதோர் களிதம் பலம் ஸுகமுகா தம்ருத த்ரவஸம்யுதம்
பிபத பாகவதம் ரஸமாலயம் முஹுரஹோ ரஸிகா புவிபாவுகா:

யம் பிரவ்ரஜந்த மநுபேத மபேத க்ருத்யம் த்வைபாயனோ விரஹகாதர ஆஜுஹாவ
புத்ரேதி தன்மய தயா தரவோ பிநேது ஸ்தம் சர்வ பூதஹ்ருதயம் முநிமானதோஸ்மி!!

ய:ஸ்வாது பாவ மகில ஸ்ருதிசாரம் ஏகமத்யாத்ம தீப மதி திதீர்ஷதாம் தமோந்தம்
ஸம்ஸாரிணாம் கருணயா(ஆ)ஹ புராண குஹ்யம் தம் வ்யாஸ ஶூநும் உபயாமி குரூம் முனீநாம்

நாராயணம் நமஸ்க்ருத்ய நரம் சைவ நரோத்தமம்
தேவீம் சரஸ்வதீம் வ்யாஸம் ததோ ஜயமுதீரயேத்

கிருஷ்ணாய வாசு தேவாய தேவகி நந்தநாய ச
நந்தகோப குமாராய கோவிந்தாய நமோ நம:

நம: பங்கஜ நாபாய நம : பங்கஜ மாலினே
நம: பங்கஜ நேத்ராய நமஸ்தே பங்கஜாங்க்ரயே

ஸ்ரீமத் பாகவதாக்யோ யம் பிரத்யக்ஷ: க்ருஷ்ண ஏவஹி
ஸ்வீக்ருதோ ஸி மயாநாத முக்தை யர்தம் பவசாகரே

யோகீந்த்ராணாம் த்வதங்கேஷ்வதி கஸு மதுரம் முக்தி பாஜாம் நிவாஸோ
பக்தாநாம் காம வர்ஷத்யுதரு கிஸலயம் நாததே பாதமூலம்
நித்யம் சித்தஸ்திதம் மே பவனபுரபதே க்ருஷ்ண காருண்ய ஸிந்தோ
ஹ்ருத்வா நிஸ்ஸேஷ தாபான் பிரதிஷது பரமானந்த ஸந்தோஹ லக்ஷ்மீ

நாம சங்கீர்த்தனம் யஸ்ய சர்வ பாப ப்ரநாஸநம்
ப்ரணாமோ துக்க ஸமனஸ் தம் நமாமி ஹரிம் பரம்!!

ஆதவ் தேவகீ தேவி கர்ப்ப ஜனனம்
கோபீ க்ருஹே வர்த்தனம்
மாயா பூதன ஜீவித அபஹரணம்
கோவர்த்தன உத்தாரணம்
கம்ச சேதன கௌரவாதி ஹனனம்
குந்தி ஸூதா பாலனம்
ஏதத் பாகவத புராண கதிதம்
ஸ்ரீ கிருஷ்ண லீலாம்ருதம்

ஸ்ரீ நாரதர் ஸ்ரீ வேத வியாசருக்கு உபதேசம் -சதுஸ் ஸ்லோகங்கள் —
ஸ்கந்தம் -2-அத்யாயம் -9-ஸ்லோகங்கள் –33-தொடங்கி -36-வரை
இவற்றை விளக்கியே முழு ஸ்ரீமத் பாகவதமும்

கிருஷ்னே ஸ்வ தமோபாகதே -தர்ம ஞானதிபி ஸஹ
கலவ் நஷ்ட த்ர்சம் ஏச புராணர்கோ துணோதித –ஸ்ரீ மத்ஸ்ய புராண ஸ்லோகம்
ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் தன்னுடைச்சோதிக்கு எழுந்த அருளின பின்பு -அஞ்ஞான அந்தகாரத்தில் இருக்கும்
கலியுக மக்களுக்காகவே ஸ்ரீமத் பாகவத்துக்குள்ளே உறைந்துள்ளான்

சர்க்கஸ் ச பிரதி சர்க்கஸ் ச வம்சோ மன்வந்தராணி ச
வம்சய அநு சரிதஸ் ச ஐவ புராணம் பஞ்ச லக்ஷணம்
ஸ்ருஷ்ட்டி -சம்ஹாரம் -வம்சாவளி -மன்வந்தரங்கள் -பிரதான அரசர்களின் நடவடிக்கை -ஆகிய
ஐந்தும் உள்ளவையே புராணம் எனப்படும்

வைஷ்ணவம் நாரதியஞ்ச தத பாகவதம் கருடஞ்ச தத் பத்மம் வராஹம் -ஸூப தர்சனே சாத்விகநி புராணாநி விஜிநேயாநி ஸூபாநி வை
ப்ரஹ்மாண்டம் ப்ரஹ்ம வைவர்த்தம் மார்க்கண்டேயம் ததைவ ச பவிஷ்யம் வாமனம் ப்ரஹ்மம் ரஜஸாநி நிபோதமே
மத்ஸ்யம் கூர்மம் தத் லிங்கம் ஸ்கந்தம் ததைவ ச அக்நேயம் சதேதாநி தமஸாநி நிபோதமே

யத்ர அதிக்ரித்ய காயத்ரீம் வர்ணியதே தர்ம விஸ்தார
விருத்தாசுர வதோபேத மத் பாகவதம் இஷ்யதே
லிகித்வா தச் ச யோ தத்யாத் தேமஸி ம்ஹாசம் அந்விதம்
ப்ரவ்ஷ்ட தபத்யாம் பவ்ர்நாம் ஆஸ்யா ம ச யாதி பரமாம் கதிம்
அஷ்ட தச சஹஸ்ராணி புராணம் தத் ப்ரகீர்த்திதம் -ஸ்ரீ மத்ஸ்ய புராணம் -(53.20-22),
இந்த ஸ்ரீமத் பாகவதத்தை எழுத்து சிம்ஹாசனத்தில் வைத்து புரட்டாசி மாச பவ்ரணமி அன்று
தானம் செய்பவர் பரம புருஷார்த்தம் அடைவார்கள்

அர்த்தோயம் ப்ரஹ்ம ஸூத்ரணம் பாரத அர்த்த விநிர்ணய காயத்ரி பாஷ்ய ரூபோசவ்
வேதார்த்த பரிப்ரும்ஹித புராணம் சம ரூப சாஷாத் பாகவதோதிதா
துவாதச ஸ்கந்த யோக்தோயம் சத விச்சேத சம்யுத கிரந்தோ
அஷ்டா தச சஹஸ்ரா ஸ்ரீ மத் பாகவதபிதம் — ஸ்ரீ கருட புராணம் –ஸ்ரீ ஹரி பக்தி -விலாசம் –10.394-395:
ப்ரஹ்ம சூத்ர சாரம் -மஹா பாரத சாரம் -காயத்ரி மந்த்ர வியாக்யானம் –
வேதார்த்த நிர்ணயம் -மிக உயர்ந்த புராண ஸ்ரேஷ்டம்-

பரம காருணிகனான ஸூஹ்ருத் தானே ஸ்ரீ மத் பாகவதமாக திரு அவதாரம் –
சேது -சம்சாரம் கடக்க தானே அணையாக –
முதல் இரண்டு ஸ்கந்தங்கள் திருவடிகள்
அடுத்த இரண்டும் திருத் தொடைகள்
ஐந்தாவது ஸ்கந்தம் திரு நாபி
ஆறாவது ஸ்கந்தம் திரு மார்பு
ஏழாவதும் எட்டாவதும் திருக்கைகள்
ஒன்பதாவது ஸ்கந்தம் திருக்கழுத்து
பத்தாவது ஸ்கந்தம் திரு முகராவிந்தம்
அடுத்த ஸ்கந்தம் -லலாட பட்டகம்
இறுதி ஸ்கந்தம் -திரு அபிஷேகம் –ஸ்ரீ பத்ம புராணம்

அஹம் வேத்மி ஸூகோ வேத்தி வியாஸோ வேத்தி ந வேத்தி வ
பக்த்யா பாகவதம் க்ராஹ்யம் ந புத்தயா ந ச திகயா–ருத்ர வசனம் –
நான் அறிவேன் -ஸூகர் அறிவார் -வியாசர் அறிவாரோ அறியாரோ என்னும் படி இருக்கும்
பக்தி ஒன்றாலே பாகவதர்கள் அறிவார்கள் -கேவல ஞானத்தாலோ-வியாக்கியானங்களைப் படித்தோ அறிய முடியாதே

ஸ்வயம்பூர் நாரத சம்பு குமார கபிலோ மனு ப்ரஹலாதோ ஜனகோ பீஷ்மோ பலிர் வையாசகிர் வயம் –
நாரதர் -சம்பு -வையாசகி என்னும் ஸூக தேவர் -மூவரும் இறையடியாக பிருந்தாவன மதுரா ரசம் பருகினார்கள்
ஸூக தேவர் -பிராட்டி உடைய கிளி ஸ்வரூபம்
நாரதர் -ராச லீலை அனுபவித்து -கோபி ஸ்வரூபம் –
சம்பு -ராச லீலை அனுபவித்து -கோபி ஸ்வரூபம்

———————————–

கலி யுகம் ஆரம்பம் -2:27a.m. on February 18th in the year 3102 B.C-
ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் -125-வர்ஷங்களும் -4-மாதங்களும் இங்கு இருந்து அருளி தன்னுடைச் சோதி எழுந்து அருளிய பின்பு

—————————–

ஓம் நமோ பகவதே வாசுதேவாய ஜென்மாதி அஸ்ய யதா அன்வயத் இதரச அர்த்தேசு அபிஜன ஸ்வராட்
தேந ப்ரஹ்ம ஹ்ருதய ய ஆதி காவ்யே முக்யந்தி யத் ஸூரா தேஜா வரி ம்ருதம் யதா வினிமய
யத்ர த்ரி சர்க்க அமர்ச ஸ்வேந சதா நிரஸ்த குஹ்யாம் சத்யம் பரம் தீமஹி –1-1-1-

———————————————–

ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் திருஅவதாரம்–– ஸ்ரீமத் பாகவத புராணம் -10 வது ஸ்கந்தம் – அத்தியாயம் 3 – ஸ்லோகம் 9,10

தம் அத்புதம் பாலகம் அம்புஜேக்ஷணம் சதுர் புஜம் ஶங்க கதார் யுதாயுதம் |
ஸ்ரீவத்ஸ லக்ஷ்மம் களஶோபி கௌஸ்துபம் பீதாம்பரம் ஸாந்த்ர பயோத ஸௌபகம் | |

மஹார்ஹ வைதூர்ய கிரீட குண்டல த்விஷா பரிஷ்வக்த ஸஹஸ்ர குந்தளம் |
உத்தாம காஞ்ச்யங்கத கங்கணாதிபிர் விரோசமாநம் வஸுதேவ ஐக்ஷத” | |

——

ஸ்ரீ கிருஷ்ண பகவான் எங்கும் எதிலும் இருப்பவன் என்ற தத்துவத்தை முதலில் உணர்ந்தவர்கள், பகவான் மேல் எளிமையான பக்தி கொண்டிருந்த கோபிகைகளும், கோபாலர்களும் தான். எனவே தான் ஒவ்வொரு கோபிகைக்கும் ஒவ்வொரு கண்ணன் தெரிந்தான். பார்க்கும் பொருள் எல்லாவற்றிலும் இருப்பவன் அவனே என்ற தத்துவம். காணாமல் போன கோபாலர்களுக்காக அவர்கள் வடிவில் ஒவ்வொரு வீட்டிற்கும் கிருஷ்ணனே சென்றான்

இது, எல்லாம் அவன் வடிவமே என்ற அரும் பொருள். இந்த இரண்டும் அவர்களுக்கு அல்லவா கிடைத்தது. அதனால்தான் சுகபிரம்ம ரிஷி, பாகவதத்தில் வரும் கோபிகைகளின் கீதத்தினை மிகமிக உயர்ந்தது என்கிறார். அதை பரீட்ஷத் மகாராஜாவுக்கு உபதேசமும் செய்தார். மகரிஷிகளும், மகான்களும் போற்றியதும்; மகத்தான பலனைத் தரக்கூடியது கோபிகா கீதம்.

ஜயதிதே அதிகம் கிருஷ்ண ஜன்மனாவ்ரஜ:
ஸ்ரயத இந்திரா கிருஷ்ண ஸஸ்வதத்ர ஹி
தயித த்ருஸ்யதாம் கிருஷ்ண திக்ஷீதாவகா
த்வயித்ருதாஸவ: கிருஷ்ணத்வாம விசின்வதே

பொருள்: ஓ கிருஷ்ணா! தாங்கள் இங்கு பிறந்ததால் ஸ்ரீ மகாலட்சுமி எங்களுடைய இந்த இடைச்சேரியில் நித்யவாசம் செய்கிறாள். இந்த கோகுலம் வைகுண்டத்தைவிட அதிகமாக ஜொலிக்கிறது. உம்மிடம் உயிரை வைத்து நானா திசைகளிலும் தேடிக் கொண்டிருக்கும் எங்களைப் பார்க்க வேண்டும்.

2. சரதுதாஸயே கிருஷ்ண ஸாதுஜாதஸத்
ஸரஸிஜோதா க்ருஷ்ண ஸ்ரீமுஷா த்ருஸா:
ஸுரதநாத தே கிருஷ்ண அஸுல்க தாஸிகா
வரத நிக்நதோ க்ருஷ்ண கே ஹகிம்வத:

பொருள்: சம்போக பதியான ஸ்ரீகிருஷ்ணா, சரத்காலத்து ஓடையில் தாமரைப் பூக்கள் அழகாக மலர்ந்துள்ளன. அந்த மலரின் நடுவிலுள்ள ஸ்ரீயை (லட்சுமியை) நோக்குகிறாய். அதே கண்களினால் வேலைக்காரிகளான எங்களைக் கொல்வதானது வதமல்லவா கிருஷ்ணா?

3. விஷஜலாப்யயாத் கிருஷ்ணவ்யாள ராக்ஷஸாத
வர்ஷமாருதாத் க்ருஷ்ண வைத்யு தானலாத்
வ்ருஷமயாத் மஜாத் க்ருஷ்ண விஸ்வதோ பயாத்
ருஷப தே லயம் க்ருஷ்ண ரக்ஷிதா முஹு

பொருள்: சிரேஷ்டரான ஹே கிருஷ்ணா! காளிங்கன் என்ற கொடுமையான விஷப் பாம்பினால் மரணமடையாமல் எங்களைக் காத்தாய். மழை, காற்று, இடி ஆகியவற்றிலிருந்தும் காப்பாற்றினாய். அகாசுரன், அரிஷ்டாசுரன், மயன், வ்யோமாசுரன் ஆகியோரிடத்திலிருந்தும், எல்லாவிதமான பயத்திலிருந்தும் எங்களை அடிக்கடி காப்பாற்றிய நீ எங்களைக் கைவிட்டு விடாதே என்று பிரார்த்திக்கிறோம்.

4. நகலு கோபிகா க்ருஷ்ண நந்தனோ பவான்
அகில தேஹினாம் க்ருஷ்ண அந்தராத்மத்ருக்
விகள ஸார்த்திதோ க்ருஷ்ண விஸ்வகுப்தயே
ஸக உதேயிவான் க்ருஷ்ண ஸாத்வதாம் குலே

பொருள்: ஹே கிருஷ்ணா! நீர் இடைச்சாதியான யசோதையின் பிள்ளை அல்ல! (தேவரஹஸ்யம் சாதாரண பக்தைகளின் பரப்ரம்ம மனதுக்குத் தோன்றியிருக்கிறது.) எல்லா ஜீவன்களுக்கும் உள்ளிருக்கும் அந்தர்யாமி நீங்கள். பிரும்மாவினால் பிரார்த்திக்கப்பட்டு உலகைக் காத்து ரட்சிப்பதற்காக யதுகுலத்தில் வந்த ஏ தோழனே ! நீர் அவதரித்ததே எங்களுக்காகத்தான்.

5. விரசிதாபயம் க்ருஷ்ண வ்ருஷ்ணிதுர்ய தே
சரணமீயுஷாம் க்ருஷ்ண ஸம்ஸ்ருதேர் பயாத்
கரஸரோருஹம் க்ருஷ்ண காந்த காமதம்
ஸிரஸி தேஹி ந க்ருஷ்ண ஸ்ரீகரக்ரஹம்

பொருள்: ஹே கிருஷ்ணா, ஹே காந்தா! உமது கரங்கள் சாதாரணமானவையல்ல. உம்முடைய பாதத்தில் சம்சார பயத்தால் சரணமடைந்துவிட்டவர்களுக்கு அபயமளிப்பவை அவை. அவர்கள் கோரியதை வரமாக அளிப்பவையும் அவையே. ஸ்ரீமகாலட்சுமியின் கரங்களைப் பிடிப்பவையான அந்தத் தாமரை போன்ற கையை என்னுடைய சிரசில் வைக்க வேண்டும்.

6. வ்ரஜ ஜனார்திஹன் க்ருஷ்ண வீரயோஷிதாம்
நிஜஜனஸ்மய க்ருஷ்ண த்வம் ஸநஸ்மித
பஜஸகேபவத் க்ருஷ்ண கிங்கரி: ஸ்மநோ
ஜலருஹானனம் க்ருஷ்ண சாரு தர்சய

பொருள்: கோகுலவாசிகளின் அனைத்து மனக்கவலைகளையும் போக்கும் வீரனும் நீயே, தோழனும் நீயே! சொந்த ஜனங்களுக்குள் எவருக்கேனும் தங்களைப் பற்றி கொஞ்சம் கர்வம் தோன்றினால்கூட, உன் புன்முறுவலைக் கண்டால் அந்த கர்வம் அழிந்துவிடும். உமது வேலைக்காரிகளான எங்களிடம் நீ வரவேண்டும். பத்மம் போன்ற அழகிய முகத்தை பெண்களான எங்களுக்கே முதலில் காண்பிக்க வேண்டும். கிருஷ்ணரைத்தவிர மற்றவர்கள் யாவரும் பெண்களே என்பது கோபியர் எண்ணம். ஸ்ரீ கிருஷ்ணனே புருசோஷத்தமன்.

7. ப்ரணததேஹினாம் க்ருஷ்ண பாபகர்சனம்
த்ருணசாரனுகம் க்ருஷ்ண ஸ்ரீநிகேதனம்
பணிபணார்பிதம் க்ருஷ்ண தேபதாம்புஜம்
க்ருணுகுசேஷு ந: க்ருஷ்ண க்ருந்திஹ்ருச்சயம்

பொருள்: உன்னுடைய பாதங்கள் சாதாரணமானவையா என்ன? அதைப் பிடித்து நமஸ்காரம் செய்பவர் எந்த குலத்தவாரக இருந்தாலும் சரி, அவனை மன்னித்து ஏற்றுக் கொள்வாய். அது பசுக்களுடன் துணைபோகும் மகாலட்சுமியின் இருப்பிடம். காளீயனின் சிரசின் மேல் நின்றவை உங்கள் பாதங்கள் எங்கள் மனத்தை ஆக்ரமித்துக் கொள்ள வேண்டும்.

8. மதுரயா கிரா க்ருஷ்ண வல்குவாக்யயா
புதமனோக்ஞ்யா க்ருஷ்ண புஷ்கரேக்ஷண
விதிகரீரிமா: க்ருஷ்ண வீரமுஹ்யதீ :
அதரசீதுனா க்ருஷ்ண ப்யாயஸ்வந:

பொருள்: செந்தாமரைக்கண்ணா! ஹே வீரா! உம்முடைய இனிமையான வார்த்தைகள், அமுத மொழிகளினால் வித்வான்களே தங்கள் மனத்தை இழந்து உம்பால் ஈர்க்கப்படுகின்றனர். அதேபோல் உமது வார்த்தைகளினால் வேலைக்காரிகளான நாங்களும் தன் வயமிழந்து தவிக்கின்றோம். எங்களையும் திருப்தி செய்வீர்களா?

9. தவகதாம்ருதம் க்ருஷ்ண தப்தஜீவனம்
கவிபிரீடிதம் கிருஷ்ண கல்மஷாபஹம்
ஸ்ரவண மங்களம் கிருஷ்ண ஸ்ரீமதாததம்
புவிக்ருணந்தி தே க்ருஷ்ண பூரிதா ஜனா:

பொருள்: ஹே கிருஷ்ணா, உம்முடைய பிரிவால் நாங்கள் இறந்ருப்போம். ஆனால் மகான்கள் உன் கதாம்ருதத்தைக் கூறி எங்களைப் பிழைக்க வைத்துவிட்டார்கள். தாபத்ரயம் அடைந்தவர்களை உயிர்ப்பிப்பதும்; வியாசர், சுகர் போன்றவர்களால் கொண்டாடப்பட்டதும், ஆசையால் ஏற்படக்கூடிய அல்லல்களைப் போக்கடிக்கக்கூடியதும், கேட்பதாலேயே <உடனே மங்களத்தை அளிக்கக்கூடியதும், அஷ்ட ஐஸ்வர்யங்களையும் கொடுக்கக்கூடியதுமான உமது கதையாகிய அமிர்தத்தை எவர் சொல்கிறார்களோ அல்லது கேட்கிறார்களோ அவர்கள் பலப்பல பிறவிகளில் வெகுவாக தானங்கள் செய்திருக்க வேண்டும்.

10. ப்ரஹஸிதம் ப்ரிய க்ருஷ்ண ப்ரேம வீக்ஷணம்
விஹரணம் சதே க்ருஷ்ண த்யான மங்களம்
ரஹஸிஸம் விதோ க்ருஷ்ணயா ஹ்ருத்ஸ்ப்ருஙஹா
குஹக கோமள க்ருஷ்ண க்ஷஸயந்திஹா

பொருள்: ஹே கிருஷ்ணா! உம்முடைய புன்முறுவலையும் அன்பும் கருணையும் நிரம்பிய பார்வையையும் சிந்தித்தால் அது மங்களத்தைத் தரும். அந்த விளையாட்டையும், ரஹஸ்ய சமிக்ஞை நிறைந்த பார்வையையும் நினைப்பதாலேயே எங்கள் உள்ளத்தையெல்லாம் வற்றச் செய்து விடுகிறாயே!

11. சலஸியத் வ்ரஜாத் க்ருஷ்ண சாரயன் பசூன்
நளின சுந்தரம் க்ருஷ்ண நாத தே பதம்
சிலத்ருணாங்குரை: க்ருஷ்ண ஸுதத்திந:
கலிலதாம் மன: க்ருஷ்ண காந்த கச்ச தீ

பொருள்: ஹே நாதா! எப்பொழுது கோகுலத்திலிருந்து பசுக்களை ஓட்டிக் கொண்டு நீங்கள் புறப்படுகிறீர்களோ, அப்போதே தாமரை போன்ற தங்களது அழகிய பாதம் சிறுகற்களாலும் புற்களின் சிறுநுனிகளாலும் குத்தப்படுமேயென்று எங்கள் மனம் கலங்கத் தொடங்கிவிடுகிறது.

12. தினபரிக்ஷயே க்ருஷ்ண நீலகுந்தலை:
வனருஹானனம் க்ருஷ்ண பிப்ரதாவ்ருதம்
கனரஜஸ்வலம் க்ருஷ்ண தர்சயன்முஹீ
மனஸிந: ஸ்மரம் க்ருஷ்ண வீர யச்சஸி

பொருள்: மாலை வேலைகளில் கருத்த கேசத்தின் முன் நெற்றிக்குழல்கள் சூழ நீவிர் வரும்போது, உமது முகத்தில் பாலாடைக் கட்டிகளின் தூள்கள் மறைந்து மறைந்து காணப்படுகின்றன. (ஏற்கெனவே பால் போன்ற முகத்தில் பாலாடைக்கட்டிகளின் துகள்கள் ஒட்டிக் கொண்டிருப்பதால் முகம் மேலும் பிரகாசமடைகிறது. அதன் பின்னணியில் முன்நெற்றிக் கருங்குழல்கள் மேலும் ஒளியை உமிழ்கின்றன.) அந்த மிருதுவான தாமரை முகத்தை எங்களுக்கு அடிக்கடி காட்டுவதன் மூலம் எங்கள் உள்ளத்தில் கிளர்ச்சியைத் தூண்டுகிறீர்கள்.

13. ப்ரணத காமதம் க்ருஷ்ண பத்மஜார்ச்சிதம்
தரணி மண்டனம் க்ருஷ்ண த்யேயமாபத்
சரண பங்கஜம் கிருஷ்ண சந்த
ரமண ந: ஸ்தனேஷு க்ருஷ்ண அர்ப்பயாதீஹன்

பொருள்: மனோவியாதியைப் போக்கும் ரமணா! பிரம்மனால் பூஜிக்கப்பட்டதும், ஆபத்துக்காலத்தில் அவசியம் தியானம் செய்ய வேண்டியதும், நினைத்த மாத்திரத்திலேயே ஆபத்தைப் போக்கக்கூடியதும், கேட்டவுடன் கிடைக்க அருள்பாலிப்பதுமான உமது பாத சரணங்களை எங்கள் மார்பில் (நெஞ்சில்) வைக்க வேண்டும்.

14. ஸுரத வர்த்தனம் க்ருஷ்ண ஸோக நாசனம்
ஸ்வரித வேணுனா க்ருஷ்ண ஸுஷ்ட்டு சும்பிதம்
இதாராகவி க்ருஷ்ண ஸ்மரணம் ந்ருணாம்
விதாவீரந: க்ருஷ்ண தே அதராம்ருதம்

பொருள்: ஹே வீரா! காமத்தை விருத்தி செய்வதும், சோகத்தை அழிப்பதும், இசைக்கும் குழலால் நன்கு முத்தமிடப்படுவதும், மனிதர்களின் பிற ஆசைகளை அறவே செய்வதுமான உமது இதழ்ச் சுவையை அளித்திட வேண்டும்.

15. அடதி யத் பவான் க்ருஷ்ண அன்ஹி கானனம்
த்ருடிர்யுகாயதே க்ருஷ்ண த்வாம பஸ்யதாம்
குடிலகுந்தலம் க்ருஷ்ண ஸ்ரீமுகம் ச தே
ஜட உதீக்ஷதாம் க்ருஷ்ண பக்ஷ்மக்ருத் த்ருஸாம்

பொருள்: எப்பொழுது நீர் பிருந்தாவனம் குறித்துக் கிளம்புகிறீர்களோ, அப்பொழுதே உம்மைப் பார்க்காத பிராணிகளுக்கு அரை விநாடி கூட ஒரு யுகமாக நகர்கிறது. பிறகு மாலைவேளைகளில் கண்டபடி கலைக்கப்பட்ட நெற்றி மயிர்களுடன் கூடியிருக்கும் உமது திருமுகத்தைப் பார்க்கும்போது அதைப் பார்த்துக் கொண்டேயிருக்க வேண்டுமென்று தோன்றுகிறது. அப்போது உம்மைப் பார்க்கத் தடையாக இருக்கும் இமைகளைப் படைத்த பிரும்மனே ஒரு ஜடமாக உணர்ச்சியற்ற மரமாகத் தென்படுகிறார். (கண்ணைக் காக்கும் இமை கூட அநாவசியமாகிவிடுகிறது).

16. பதிஸுதான்வய க்ருஷ்ண ப்ராத்ரு பாந்தவான்
அதிவிலங்க்ய தே க்ருஷ்ண அந்த்யச்யுதா கதா
கதிவிதஸ்தவோத் க்ருஷ்ணகீத மோஹிதா:
கிதவ யோக்ஷித: க்ருஷ்ண கஸ்த்ய ஜேந்நிஸி

பொருள்: ஹே அச்சுதா! கணவன், குழந்தை, வம்சம், உடன்பிறப்புகள், உறவினர்கள் என்று அனைவரையும் மீறி, நற்கதி உன்னிடம்தான் கிடைக்குமென்று ஓடி வந்துவிட்டோம். உமது வேணுகானத்தால் வசீகரிக்கப்பட்டு மோகத்தால் வாடும் பெண்களை இரவில் எவன் கைவிடுவான்.

17. ரஹஸி ஸம்விதம் க்ருஷ்ண ஹ்ருச்சயோதயம்
ப்ரஹஸிதானனம் க்ருஷ்ண ப்ரேம வீக்ஷணம்
ப்ருஹது: ஸ்ரியோ க்ருஷ்ண வீக்ஷ்யதாம தே
முஹுரதிஸ்ப்ருஹா க்ருஷ்ண முஹ்யதே மன:

பொருள்: ஏகாந்தத்தில் உமது சங்கேத வார்த்தைகள் காமத்தைக் கிளரும். உமது முறுவல் பூத்த முகம், பிரியமான பார்வை, மகாலட்சுமிக்கு இருப்பிடமான உமது பரந்த மார்பு-இதையெல்லாம் நினைத்து நினைத்து எங்கள் மனமானது அதிக ஆசை கொண்டு அடிக்கடி மோகமடைகிறது.

18. வ்ரஜவநௌகஸாம் க்ருஷ்ண வ்யங்தி ரங்கதே
வ்ருஜினஹந்த்ரயவம் க்ருஷ்ண விஸ்வமங்களம்
த்யஜ மனாக்ச ந: கிருஷ்ண த்வத் ஸ்ப்ருஹாத்மனாம்
ஸ்வஜனஹ்ருத்ருஜாம் க்ருஷ்ண யந்நிஷீதனம்

​பொருள்: ஹே அங்கா, உன் உருவத்தைப் பார்த்த உடனேயே கோகுலத்தில் உள்ள பிராணிகளின் அனைத்து பாவங்களும் நசித்துப் போகின்றன. உலகுக்கே மங்களம் பெருக்கெடுக்கின்றன. எங்களுடைய ஹ்ருதய ரோகங்களுக்கு நிவிருத்தியைத் தருகின்றது எதுவோ, அதைக் கொஞ்சம் தருவீராக.

​19. யத்தே ஸுஜாத சரணாம்புருஹம் ஸ்தனேஷு
பீதா சனை: ப்ரிய ததீமஹி கர்கசேஷு
தேனாடவீமடஸி தத்வ்யத்ததே ந கிம்ஸ்வித்
கூர்பாதிபிர் ப்ரமதி தீர்பவதாயுஷாம்

பொருள்: எங்கள் நெஞ்சில் உன்பாதம் பட்டால் நோகுமென்று நாங்கள் பயப்படுகிறோம். அத்தகைய கால்கள் காட்டில் சுற்றினால் சின்ன கற்களினால் அந்தச் சரணம் நோகாதோ என்று எங்கள் புத்தியே பேதலிக்கிறது.

உத்தர ஸ்லோகம்

20. இதிகோப்ய: ப்ரகாயந்த்ய ப்ரலபந்த்யஸ்ச சித்ரதா
ருருது ஸுஸ்வரம் ராஜன் க்ருஷ்ண தர்ஸன லாலஸா

பொருள்: ஓ ராஜன் என்று பரீட்சித்து மகாராஜனை அழைத்த சுக பிரும்மரிஷி மேலும் சொன்னார். இம்மாதிரி கோபாலனைக் காணவேண்டுமென்ற ஆவலுடன் உரத்த குரலில் விசித்திரமாக புலம்பி அழுதனர்.

21. தாஸாமவிர்பூச்சௌரி ஸ்மயமான முகாம்புஜ:
பீதாம்பரதா ச்ரக்வி ஸாக்ஷõன் மன்மத மன்மத:

பொருள்: மன்மதனே ஆசைப்படும் மாறனான கோபாலன் பீதாம்பரம் தரித்து, புஷ்ப மாலைகள் மார்பில் தவழ, அந்த கோபிகைகளின் முன் ஆவிர்பவித்தார்.

22. தம்விலோக்யாகதம் பிரேஷ்டம் ப்ரீத்யுத்புல்ல த்ரு ஸோ அபலா
உத்தஸ்த்துர்யுகபத் ஸர்வாஸ்தன்வ: ப்ராணமிவாகத்

பொருள்: அமர்ந்துகொண்டே கானம் செய்த கோபிகைளை ஆவிர்பவித்த அந்த கோபாலனைக் கண்டவுடன் மீள உயிர்பெற்றவர்கள் போல துள்ளி எழுந்தார்கள் கோபியர். அவர்களுக்கு யாதொரு பிணியும் வராது என்றும் சகல செல்வமும் சேரும் என்றும் அருளினார் ஆனந்த கிருஷ்ணன்.

————————

ஹே—-பிரபோ—–வ்ருந்தாவநம் உமது அவதார மகிமையால் செழிப்பை அடைகிறது;
நீர் எங்களுடன் கூடவே வாழ்வதால் ஸ்ரீ லக்ஷ்மி இங்கு நித்ய வாஸம் செய்கிறாள்;
ஹே தயித—-உமது கருணா ஸ்வரூபத்தை எங்களுக்குக் காண்பியுங்கள்;
நாங்கள், உம்மையே நம்பி ,உமது நாம ஸ்மரணம் செய்து கொண்டு,
உமது புண்ய கதைகளைக் கீர்த்தனம் செய்து கொண்டு உம்மையே ஒவ்வொரு திக்கிலும் தேடுகிறோம்.

சரத் காலத்தில், உமது பிரிவால் துக்கப்படுகிறோம்;
தடாகத்தில் உதித்த தாமரைப் புஷ்பத்தின் ஸ்ரீ முஷா— அழகு—–பொலிவைக் கவர்ந்து,
உமது பார்வையால் சந்தோஷமும், வருத்தமும் அடைகிறது;
அந்தத் தாமரைப் புஷ்பத்தைப் போல நாங்களும், உம்முடன் கூடுவதால்
சம்ஸ் லேஷமும் —–பிரிவினால் துக்கமும் அடைகிறோம்;

ஹே,சுரத நாத, ஹே,வரத —நாங்கள் உம்முடைய தாசிகள் —-உம்முடைய இச்சையாலே தாசிகள்
உமது பிரிவினாலே எங்களைத் துன்புறுத்தலாமா ?
உமது பிரிவு எங்களை வதம் செய்வது போல இருக்கிறது.
விஷ ஜலத்திலிருந்தும் காளியன் என்கிற கொடிய சர்ப்பத்தினின்றும் எங்களைக் காத்தீர்’;
அகாசுரன் போன்ற மழைப் பாம்பின் பிடியில் இருந்து காத்தீர்
பேய்க்காற்று, மேக கர்ஜனை, இடி மின்னல் பிரம்மாண்ட மழை இவைகளிருந்து ,
கோவர்த்தன கிரியைக் குடைபோலப் பிடித்து எங்களைக் காத்தீர்
கன்றைப் போன்று பொய்வேஷம் தரித்த அசுரனிடமிருந்து எங்களைக் காப்பாற்றினீர்

நீர் , யசோதை தேவகி இவர்களின் புத்ரன் மட்டுமல்ல;
சர்வத்துக்கும் ஆத்மா—-அந்தராத்மா-எல்லாவற்றையும் பார்க்கும் சாக்ஷி
எல்லா வஸ்துக்களையும் அனுபவிப்பவர்; எல்லாவற்றையும் நியமித்து தரிப்பவர்;
ஹே,விஸ்வகுப்தா—ஸ்நேக உள்ளம் உள்ள பிரபோ—
பூமிப் பிராட்டி, பிரம்மா, தேவர்கள் பிரார்த்தனைக்கு இரங்கி உலகைக் காக்க
யது குலத்தில் அவதரித்து இருக்கிறீர் ;
வ்ருஷ்ணீ துர்ய—-எங்களுக்கு அபயம் அளித்த பிரபுவே– உமது சரணங்களைப் பற்றினோம் ;
உமது கிருபையால் மறுபிறவி பயம் எங்களுக்கு இல்லை;
காந்த—-காமத்தின் பீடையை அடைந்துள்ளோம்;

எங்கள் சிரஸ் ஸில் உமது தாமரைக் கைகளை வைத்து,
நாங்கள் ஸ்ரீ யின் அனுக்ர ஹத்தை அடையும்படி செய்வீராக ;
வீர–வ்ரஜ ஜனார்த்திஹந்—-உமது ஸ்மிதம்—புன்சிரிப்பு—
எங்களுக்கு இயற்கையாக உள்ள அஹம்பாவத்தை அழிக்கிறது;
ஹே–ஸகே —-உம்மைப் பூஜிக்கும் எங்கள் அன்பை ஏற்றுக் கொள்வீராக ;

ஜலத்தில் அமிழ்ந்து பூர்ண பொலிவுடன் விகசித்து இருக்கும்
அழகான தாமரை போன்ற உமது திருமுக தர்சநம் தருவீராக
ப்ரணத தேஹினாம்—-உம்மை வணங்கிய எங்கள் பாபங்களைப் போக்குவீராக;
புல்லைத் தின்னும் பசுக்களை வளர்க்கும் எங்கள் இடங்களில்
ஸ்ரீ லக்ஷ்மீ வாஸம் செய்யும்படி அருளுவீராக;

பல தலைகளுடன் படம் விரித்து ஆடிய காளிங்க னுடைய தலைகளில்,
உமது பாத பத்மங்களை வைத்த மாதிரி ,எங்கள் ஹ்ருதயத்திலும்
உமது பாத பங்கஜங்களை வைத்து ,எங்கள் தாபத்தைப் போக்குவீராக;
புஷ்கரேக்ஷண—–தாமரை கண்ணா—உமது திருஷ்டி கடாக்ஷம் எங்கள் மீது படும்படி செய்வீராக;
உமது மதுரமான பேச்சுக்களால் ,எங்களுக்கு சந்தோஷத்தை உண்டாக்குவீராக;
உமது பேச்சு, மேதாவிகளின் மனங்களையும் சந்தோஷப் படுத்தக் கூடியது;

வீர—-உமது ஆக்ஜையை சிரமேற் கொண்டிருக்கும் ,
அதைச் செய்யத் தயாராக இருக்கும் எங்களுக்கு
உமது அதர பானத்தைக் கொடுத்து நாங்கள் உயிர் பிழைக்கும்படி செய்வீராக;
உமது கதாம்ருதம், மங்களங்களை அளிப்பவை;
உமது கீர்த்தனம் ஐஸ்வர்யங்களை வ்ருத்தி செய்பவை;
இதனால், எல்லாம் நிரம்பிய குண பூர்த்தி உள்ள மகாத்மாக்கள்,
உமது கீர்த்திகளை அடிக்கடி சொல்கிறார்கள்;
அடிக்கடி பாடிக் கேட்கிறார்கள்;

உமது இத்தகைய நாமஸ்மரணம், கீர்த்தனம் இவை,
எங்கள் பாபங்களை—கல்மிஷங்களை—அடியோடு அழிக்கின்றன;
ஹே—ப்ரிய—-புன்சிரிப்புள்ள, பிரேமை ததும்பும் உமது பார்வை —
பால லீலைகள்—–கோபர்களுக்குச் செய்த அதிசயச் செயல்கள்—
லீலா விநோதங்கள்—-எல்லாமே, எல்லோருடைய த்யானத்துக்கு உரியது; மங்களங்களைக் கொடுப்பது;
உமது ரஹஸ்யமான பேச்சுக்கள், கண் ஜாடைகள், சிரிப்பு, பார்வை,
செய்கைகள் எல்லாமே எங்கள் ஹ்ருதயத்தைத் தொட்டு,
எங்களை உமக்கு ஆட்படுத்தி அடிமையாக்கி, எங்களுடைய ஹ்ருதயத்தைப் பிளக்கின்றன

ஹே, நாத—- நீர் வ்ருந்தாவனத்தில் பசுக்களை மேய்த்து சஞ்சரிக்கும் போது
உமது பாதங்களை, சிலா,(கல்) , புல் ,முளை இவைகள் குத்தி புண்படுத்தியது,
எங்கள் மனத்தில் காயம் ஏற்பட்டது போல இருக்கிறது;
மனஸ் புண்பட்டு இருக்கிறது;
ஹே,வீர —ஒவ்வொரு நாள் சாயங்காலமும், நீர் பசுக்களுடன்
க்ருஹத்துக்குத் திரும்பும்போது, நீல மலர்களால் நிரம்பிய வனத்தைப் போல
உமது கேச பாசங்கள், உமது கரிய அழகிய திருமேனி,
பசுக்களின் சுவடுகளிலிருந்து கிளம்பிய புழுதி படிந்து வாடிய திருமுகம் ,
இவைகளைப் பார்க்கும்போது ,எங்களுக்கு என்ன தோன்றும் தெரியுமா !

தாமரைப் பூவில் தேனீக்களும் மகரந்தங்களும் உள்ளவை போலத் தோன்றும்;
கருத்த கேசங்கள் தேனீக்களைப் போலவும்
திரு முகம் மகரந்தம் போலவும் தோன்றும் ;
எங்கள் மனத்தில் மன்மத ரூபம் தோன்றும்;
நாங்கள், மன்மதனை மனஸ் ஸால் உபாசிப்பது போலத் தோன்றும்;

ஜனங்களின் இஷ்டத்தைப் பூர்த்தி செய்பவரே —-
ஸ்ரீ மகாலக்ஷ்மியாலும் ,ப்ரம்மாவாலும் அர்ச்சனை செய்யப்படும் உமது பாதங்கள்,
பூமி தேவிக்கு ஆபரணங்களைப் போல இருக்கின்றன;
சதா நாங்கள் த்யானம் செய்வதற்கு உரியதாக இருக்கின்றன;
வணங்குபவர்களுக்கு, காமதேனுவைப் போல ,
எதைக் கேட்டாலும் கொடுக்கச் சக்தி உள்ளவையாக இருக்கின்றன;

நித்தியமான சுகத்தை அளிப்பதாக இருக்கின்றன;
அப்பேற்பட்ட மகிமை உள்ள உமது சரண பத்மங்களை —
சுந்தரமான திருவடிகளை– எங்கள் ஹ்ருதயத்தில் இருத்தி அநுக்ரஹம் செய்வீராக ‘
ஹே, வேணு கோபாலா—–உமது திவ்ய உதடுகளில் பெருகும் அதர அம்ருதம்
எங்கள் சோகங்களை நாசம் செய்பவை;
வேணுவின் நாதம் எழும்போது, அந்த அம்ருத தாரைகள் பொங்குகின்றன;
அதர முத்தத்தினால் எழும் நாதம் ,எங்கள் துக்கங்களை அழிக்கிறது;
ஆசா பாசங்களை நாசம் செய்கிறது;
உம்மிடத்தில் பக்தியை வளரச் செய்கிறது;

உமது அதர அம்ருதத்தை புல்லாங்குழலுக்குக் கொடுத்ததைப் போல ,
எங்களுக்கும் பகிர்ந்து அளிப்பீராக,
பகிர்ந்து எங்களுக்கும் அதர பானம் கொடுப்பீராக
ஹே–பிரபோ—நீர் காட்டில் பசுக்களுடன் சஞ்சரிக்கும் அந்த அரைநாள் பொழுது,
அந்தப் பிரிவு—எங்களுக்கு –பல யுகங்களில் பிரிந்து இருப்பதைப் போல துக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது;

உமது குடில குந்தலம் — மற்றும் நாங்கள் கண் இமைத்தல் இவை
உமது பூரண சௌந்தர்யமான திருமுகத்தைத் தர்சிக்கவிடாமல் தடுக்கிறதே ?
இவை எல்லாம் ஸ்ருஷ்டி கர்த்தாவான ப்ரம்மாவுக்குத் தெரியாமல் அவர் ஜடமாக இருப்பாரோ !
எங்களுடைய மனஸ் ஸின் அனுபவங்களைப் பார்க்க முடியாதபடி
அவரின் ஸ்ருஷ்டி இருக்கிறதே, ஆச்சர்யம் !

ஹே,அச்யுதா—உமது புல்லாங்குழல் இசையைக் கேட்டதும்
எல்லாவற்றையும் விட்டு விட்டு உம்மிடம் ஓடோடி வந்து இருக்கிறோம்.
நீயே எங்களுக்குக் கதி—-அடைக்கலம் என்று வந்திருக்கிறோம்;
பதி ,பிள்ளைகள், பந்துக்கள், சஹோதரர்கள் எல்லாரையும் த்யாகம் செய்து
நீயே எல்லாம் என்று வந்து இருக்கிறோம்

ஹே,பிரபோ—-ரகஸ்யமாக எங்களிடம் விளையாடி, பேசி,
எங்களிடம் உமக்குள்ள அன்பை வெளிப்படுத்தி இருக்கிறீர்;
எங்கள் ஹ்ருதயங்களைப் பிளந்து அதில் ஆசையை உண்டாக்கி,
அவைகளை, நீர் பகிரங்கமாகச் சொல்லும்போது ,உமது முக விகாஸம் பொலிவு அடையும்;

உமது அகன்ற மார்பு;
இதுவே ஸ்ரீ மஹாலக்ஷ்மி நித்ய வாஸம் செய்யும் வாசஸ் தலம் ;
உம்மைப் பிரியத்தால் அடைந்து உம்மையே காதலித்து அடி பணிந்து ,
நாமும் இப்படியே வாஸம் செய்யலாமே ,என்று மனம் மோஹம் அடைகிறது.

ஹே,விஸ்வ மங்களப்ரபு —–இந்த ஸ்தலத்தில் ஏற்பட்டுள்ள உமது அவதாரம்,
எங்களுக்கும் , எல்லாப் பிராணிகளுக்கும் துக்கங்களைப் போக்குகிறது;
சுந்தரவடிவம் மங்களத்தை ஏற்படுத்துகிறது;

நீரும், எங்களை, உம்முடைய பந்துக்கள் என்று ஸ்வீகரித்து, கபட வேஷத்தை விடுவீராக;
உம்மிடம் அசாத்திய பக்தி செலுத்தும் எங்களிடம் கபட வேஷத்தை விடுவீராக.
ஹே—-ப்ரிய— காட்டில் அலைந்து கல்லும் முள்ளும் குத்தும் போது ,
உமக்கு ஏற்படும் அந்த வலி ,எங்கள் ஹ்ருதய வலி ;
காரணம், உமது பாதாம்புஜங்கள்,எங்களது ஹ்ருதயத்தில் படிந்து இருக்கிறது;
உமக்கு வன சஞ்சார வலி
எங்களுக்கு ஹ்ருதய வலி;
இது பக்தியின் விஸ்லேஷ துக்கத்தின் உச்ச நிலை

( நாரதாதி மகரிஷிகள், விஸ்லேஷ துக்கத்தையே பக்தியின் உச்ச நிலையாகக் கொண்டாடி இருக்கிறார்கள் )

கோபிகைகள், இவ்வாறு விரஹ தாபத்தைப் பொறுக்க இயலாத துக்கத்துடன் கீதமாகப் பாடினார்கள்

ஸ்ரீ கோபிகா கீதம்  அத்யாயம் நிறைவடைந்தது.

—————-

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ஸூக பகவான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ கிருஷ்ண த்வைபாயன பகவான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ நாரத பகவான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

 

ஸ்ரீ மத் பாகவத ஏக ஸ்லோகம் — ஸ்ரீ மத் பாகவத மஹாத்ம்யம்–ஸ்ரீ நாரதர் சதுஸ் ஸ்லோகி —ஸ்ரீ தசம ஸ்கந்த சுருக்கம் —

ஸ்ரீ மத் பாகவத ஏக ஸ்லோகம்

ஆதவ் தேவகீ கர்ப்ப ஜனனம் கோபீ க்ருஹ வர்த்தனம்
மாயா பூதன ஜீவித அபஹரணம் கோவர்த்தன உத்தாரணம்
கம்ஸ சேதன கௌரவாதி ஹனனம் குந்தீ ஸூத பாலநம்
ஏதத் பாகவத புராண கதிதம் ஸ்ரீ கிருஷ்ண லீலாம்ருதம்

ஸ்ரீ மத் பாகவதம்–12 ஸ்கந்தங்கள்-–100 அதிகாரங்கள் –18000-ஸ்லோகங்கள் –

————–

சர்க்கச்ச பிரதி சர்க்கச்ச வம்சோ மன்வந்தராணி ச வம்சய
அனுசரிதச் சைவ புராணம் பஞ்ச லக்ஷணம் –மத்ஸ்ய புராணம்

வைஷ்ணவம் நாரதீயஞ்ச ததா பாகவதம் ஸூபம் கருடாஞ்ச ததா பத்மம் வராஹம்
ஸூப தர்சனே சாத்விகானி புராணிவிஜ்நேயனி ஸூபாநீவை
ப்ரஹ்மாண்டம் ப்ரஹ்ம வைவர்தம் மார்கண்டேயம் ததைவ ச பவிஷ்யம் வாமனம் ப்ரஹ்மம் ராஜசானி நிபோதமே
மத்ஸ்யம் கூர்மம் ததா லைங்கம் சிவம் ஸ்கந்தம் ததைவ ச அக்னேயம் ச சதேதானி தமஸானி நிபோதமே

யத்ர அதிக்ருத்ய காயத்ரீம் வர்ணயதே தர்ம விஸ்தாரா வ்ருத்தாஸூர வதோ பேதேம் தத் பாகவதம் இஷ்யதே
லிகித்வா தச் ச யோ ததியாத் தேம ஸிம்ஹாஸ மன்விதம் ப்ரவ் க்ஷ தபத்யம் பவுர்ணமாஸ்யாம் ச யதி பரமாம் கதிம்
அஷ்டாக்ஷ சஹஸ்ராணி புராணம் ப்ரகீர்திதம் -மத்ஸ்ய புராண ஸ்லோகம் –53-20-22-

யாவன் ஒருவன் உயர்ந்த வேதாந்த கருத்துக்களை அளிக்கும் ஸ்ரீ மத் பாகவதம் எழுதி பொன்னால் செய்த
சிம்ஹாசனத்தில் வைத்து பத்ர–ஆவணி – மாச பவுர்ணமி அன்று தானமாக அளிக்கிறார்களோ அவர்கள் பரம கதி அடைகிறார்கள்

அர்த்தோயம் ப்ரஹ்ம ஸூ த் ராணாம் பரதர்த்த விநிர்ணய காயத்ரி பாஷ்ய ரூபோசவ் வேதார்த்த பரிபிரும்ஹத புராணம்
சாம ரூபா சாஷாத் பகவதோதித துவாதச ஸ்கந்த யுக்தோயம் சதா விச்சேத சம்யுத கிரந்த
அஷ்டாதச சஹஸ்ர ஸ்ரீ மத் பாகவாதபிதம் –கருட புராணம் -ஹரி பக்த விலாசம் –10-394-395-

ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ர விவரணம் –
மஹா பாரத சாரம் –
காயத்ரி பாஷ்யம் –
வேத விவரணம் –

பதவ் யதியவ் பிரதம த்வித்யவ்
த்ரிதியதுர்யவ் கதிதவ் யதுரு நாபிஸ் தத பஞ்சம ஏவ சாஸ்தோ புஜாந்தரம்
தோரயுக லம் யதன்யவ் முகாரவிந்தம் தசமம் பிரபுல்லம்
ஏகாதஸவ் யஸ்ய லலத பதகம் சிரோ பி
யத் துவாதச ஏவ பதி தமதி தேவம் கருண நிதானம் தமல வர்ணம்
சுஹித வதரம் அபரஸம்ஸார சமுத்ர சேதும் பஜ மே ஹே பாகவத ஸ்வரூபம்

முதல் இரண்டு ஸ்கந்தங்கள் திருப்பாதங்கள்
அடுத்த இரண்டும் திருத் தொடைகள்-ஊரு
ஐந்தாவது -திரு நாபி
ஆறாவது -திரு மார்பு – புஜாந்தரம்
ஏழாவதும் எட்டாவதும் -திருக்கைகள் -தோர் யுகலம்
ஒன்பதாவது -திருக்கண்டம்
பத்தாவது திரு முகாரவிந்தம்
பதினொன்றாவது -லலாட பதக்கம்
பன்னிரண்டாவது சிரஸ்ஸூ

————

ஸ்ரீ மத் பாகவத மஹாத்ம்யம்–ஸ்ரீ நாரதர் சதுஸ் ஸ்லோகி —

ஸ்ரீ வேத வியாசர் அனைத்து வேத புராணங்களையும் அருளிச் செய்த பின்பும்
திரு உள்ளம் சோகமாய் இருக்கக் கண்ட ஸ்ரீ நாரதர்
நான்கு ஸ்லோகங்களால்-2.9.33-36- வேத சாரங்களை அருளிச் செய்து
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனைப் பற்றியே முழுவதுமாக ஸ்ரீ மத் பாகவதம் அருளிச் செய்யச் சொல்ல பிறந்த கிரந்தம்

ஸ்ரீ கிருஷ்ண த்வைபாயனர் -ஸ்ரீ வேத வியாசர் -ஸ்ரீ பாதாரயனர் -உடைய திருக் குமாரார்
ஸ்ரீ ஸூகர் ஸ்ரீ பரிஷித்துக்கு அருளிச் செய்த ஸ்ரீ மத் பாகவதம்

யாவன் அஹம் யதா பவோ யத் ரூப குண கர்ம
ததைவ தத்வ விஞ்ஞானம் அஸ்து தே மத் அநுக்ரஹாத் –2-9-33-

யாவன்-எங்கும் பரந்து உள்ள
அஹம் யதா பவோ யத் ரூப குண கர்ம ததைவ தத்வ விஞ்ஞானம் அஸ்து தே மத் அநுக்ரஹாத் –
நிர்ஹேதுக அனுக்ரஹத்தால் அறியக் கடவீர்

அஹம் ஏவ சம் ஏவ அக்ரே நான்யத் யத் சத் அசத் பரம் பஸ்சத்
அஹம் யத் ஏதக் ச யோ அவசிஸ்யேத சோஸ்மை அஹம் –34-

ருதே அர்த்தம் எது பிரதியேத ந பிரதியேத ச ஆத்மனி தத் வித்யாத்
ஆத்மனோ மயாம் யத அபாஷஹ யத தமஸ்–35-

ப்ரஹ்மாத்மகம் இல்லா ஓன்று இல்லை -இருப்பது போல் -தமஸாகவே தோன்றும்

யதா மஹந்தி பூதாநி பூதேஸூ உச்ச அவஸேஸூ அனுப் பிரவிஸ்தானி
அப் பிரவிஸ்தானி ததா தேசு ந தேசு அஹம் -36

உள்ளே உறைந்து நியமிக்கிறேன் -வியாப்த கத தோஷம் தட்டாமல்

ஸ்ரீ வாஸூ தேவன் இந்த நான்கு ஸ்லோகங்களையே விவரித்து ஸ்ரீ மத் பாகவாதமாக-வேத சாரமாக
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனின் சேஷ்டிதங்களை விவரித்து

கிருஷ்ண ஸ்வ தமோபகதே தர்ம ஞான திபீ ஸஹ கலவ் நஸ்தத் ரசம் ஏச புராணர்கோ துணோதித்

ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் தன்னுடைச் சோதி எழுந்து அருள –
தமஸில் ஆழ்ந்த உலகம் ஸ்ரீ மத் பாகவத புராணம்
மூலமாகவே கலியில் நாம் ஒளி பெறுகிறோம்

———————

ஸ்ரீ தசம ஸ்கந்த சுருக்கம் —

ஸ்ரீ தசம ஸ்கந்த தொடக்கத்தில் , பரீக்ஷித் ராஜன் , ஸ்ரீ சுகப்ரஹ்மத்தைக் கேட்பதான வ்யாஜத்தில்,
பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணன் அவதார மஹிமையை, அனுக்ரஹிக்கச் செய்த , அந்த உத்த ரையின் புத்ரனை நமஸ்கரிக்கிறேன்.
அவனாலன்றோ , ஸ்ரீ கிருஷ்ண மஹா சரிதத்தைப் படிக்கக் கூடிய- கேட்கக்கூடிய பாக்யம் கிடைத்தது
அதற்காக அந்த அர்ஜுன பௌத்ரனை, உத்தரை மைந்தனை —-ஸ்ரீ பரீக்ஷித் மகாராஜனை எப்போதும் நமஸ்கரிக்கிறேன்.

ஸ்ரீ சுகப்ரஹ்ம ரிஷி —-ஸ்ரீ வ்யாஸ பகவானின் புத்ரர் ———பிக்ஷைக்காக எவர் வீட்டின் முன்பும்
“பால் கறக்கும் வேளை ” தாண்டி (கோதாஹண வேளை ) நிற்க மாட்டார் .
அப்படிப்பட்ட மஹரிஷி , ஏழு நாட்கள் கங்கைக் கரையில் , பரீக்ஷித் மஹாராஜன் முன்பு உட்கார்ந்து,
ஸ்ரீ கிருஷ்ண சரிதத்தைச் சொன்னார்.
பரீக்ஷித் மகாராஜாவுக்குச் சொல்லும் வ்யாஜத்தில், இந்த க்ரந்தத்தை எல்லாருக்கும் சொன்ன ,
ஸ்ரீ சுகப்ரஹ்ம ரிஷியை மனசாலும், உடலாலும், வாக்காலும் நமஸ்கரிக்கிறேன்; பலதடவை நமஸ்கரிக்கிறேன் .
அவர் அல்லவா, இந்த அம்ருதத்தை; தேவாம்ருதத்தை; திகட்டாத அம்ருதத்தை நமக்கெல்லாம் பருகக் கொடுத்தவர் !
நம்மைக் கொடுத்து வைத்தவர்களாக ஆக்கியவர்!
ஆக,சுகப்ரஹ்ம ரிஷிக்கு க்ருதஜ்ஞ்சதையைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

தைத்யர்கள், தானவர்கள், அஹங்காரம் மற்றும் மதம் பிடித்த அரசர்களாக த்வாபரயுகத்தில் பூமியில் பிறந்து
வேத வ்ருத்தமான அக்ரமங்களைச் செய்து, அட்டஹாசம் பொங்கி எழ சாதுக்களை ஹிம்சைப் படுத்தி வாழ்ந்து , பூமி பாரத்தை
அதிகரிக்கச் செய்து, பூமிப் பிராட்டிக்கு கஷ்டத்தைக் கொடுத்த சமயத்தில், பூமிப் பிராட்டியை அழைத்துக் கொண்டு, ,
ப்ரஹ்மா , தேவர்கள் புடைசூழ , க்ஷீராப்தியை அடைந்து, பகவானான உன்னை,
புருஷ ஸூக்தம், விஷ்ணு ஸூக்தம், நாராயண அநுவாகம் —-இவற்றால் துதித்து,
சாது சம்ரக்ஷணத்துக்காக ராக்ஷஸ ர்களை அழிக்க , பூவுலகில் அவதாரம் செய்ய உன்னைப் ப்ரார்த்தித்ததற்காக ,
உன் அனுக்ரஹத்தைப் பெற்றதற்காக ,
பூமிப் பிராட்டியையும், ப்ரஹ்மாவையும் பல தடவை நமஸ்கரிக்கிறேன்.

மதுராவில், நித்ய வாஸம் செய்யும் கிருஷ்ணனே !
மதுரா ராஜ்யத்தின் அரசனான உக்ரசேனனுடைய தம்பி, —–தேவகனுடைய புத்ரியான “தேவகியை “,
சூரன் எனப்படும் யாதவ குலத் தலைவனின் பிள்ளையான வஸுதேவர், விவாஹம் செய்துகொண்டு தேவகியுடன் ரதத்தில் ,
தன்னுடைய நகருக்குத் திரும்பும்போது, ராஜாவான உக்ரசேனனின் பிள்ளை “கம்ஸன் ” ,
தன் தங்கையின் மீது ( ஒன்று விட்ட தங்கை ) வாத்ஸல்யம் மிகுதியாக , தேரின் மீது ஏறி, தானே தேரைச் செலுத்தினான்.

பாதி வழியில், —-ஆகாசத்திலிருந்து குரல்—- கம்ஸனிடம் பேசியது.
” முட்டாளே ! இவளுடைய எட்டாவது கர்பத்தில் தோன்றும் குழந்தை , உன்னைக் கொல்வான்.எந்தத் தங்கையைப் பாசத்துடன்,
தேரில் , குதிரைகளைப் பிடித்து அழைத்துச் செல்கிறாயோ, அந்தத் தேவகியின் எட்டாவது கர்பத்தில் பிறக்கும் சிசு ,
உனக்கு ம்ருத்யு ” என்று சொன்னது.
உடனே, பாபியும், துஷ்டனுமான கம்ஸன் , குதிரைகளின் கடிவாளத்தை விட்டு விட்டு, மஹா கோபத்துடன், கத்தியை எடுத்து,
தேவகியைக் கொல்ல முயற்சித்தான். அப்போது, வஸுதேவர் , அவனைத் தடுத்து, இனிய வார்த்தைகளைச் சொன்னார்.

” ஒரு ஆத்மா, ததேகம் எடுத்ததும் , ம்ருத்யு கூடவே வருகிறது;
இந்த தேகத்தில், ஐந்து , ஐந்து இந்த்ரியங்கள் இருந்து தேகம் அழியும் போது, அவையும் மறைகின்றன.
ஆத்மா, தன் கர்ம வினைக்கு ஏற்ப , மற்றொரு தேகத்தை எடுத்துக் கொள்கிறது;
தூக்கத்தில் இருந்தாலும், ஸ்வப்னத்தில் இருந்தாலும், ஆத்மாவை,மாயையால் , பகவான் செயல்பட வைக்கிறான்;
மாயையின் மூன்று குணங்களால் உள்ள தேகத்துடன், மனஸ் ஸும் சேர்ந்து, மாயையினால் ஆத்மா செயல் படுகிறது;
பிறகு, ஞானம் வரப்பெற்று, மாயையிலிருந்து விடுபடுகிறது; ஆதலால், ஒரு ஜீவன் , இன்னொரு ஜீவனுக்குத் த்ரோக
சிந்தனையுடன் நடந்து கொள்ளக் கூடாது; உன்னுடைய க்ஷேமத்துக்காக பிறருக்குப் பயத்தை ஏற்படுத்தக் கூடாது;
உன் தங்கை சிறியவள்; உனக்குப் புத்ரியைப் போன்றவள்; புதிதாக விவாஹம் ஆனவள்; கொல்லத் தகாதவள் ” என்று,
பலப்பல புத்திமதிகளைச்சொன்னார்.

கம்ஸன் சமாதானம் அடையவில்லை. க்ரூர ஸ்வபாவத்துடன் தன் எண்ணத்தை நிறைவேற்றிக் கொள்ள முயன்றான்.
வஸுதேவர் யோசித்தார். இப்போதைக்கு, இவளுக்கு ஏற்பட்ட ம்ருத்யுவைத் தடுக்க வேண்டும்.என்று ஆலோசித்து,
” ஹே, கம்ஸ !இவளிடமிருந்து, பயப்பட ஒன்றுமில்லை; குழந்தைகள் பிறந்தவுடன் , உன்னிடம் கொடுத்து விடுகிறேன்;
ஆகாசத்திலிருந்து, அசரீரி, இவளுடைய குழந்தையால் தானே, நீ கொல்லப்படுவாய் என்றது ?
குழந்தைகளை உன்னிடம் கொடுத்து விடுகிறேன். நீ இஷ்டப்படி செய்து கொள்என்றார்.
இதைக் கேட்டதும் கம்ஸன் , சரியென்று தலையை அசைத்து, தேரை விட்டு இறங்கிச் சென்றான்.
வஸுதேவர் , தேவகியுடன் தன்னுடைய வீட்டுக்குச் சென்றார். சில நாட்கள் சென்றன;

தேவகி கர்ப்பமடைந்து, முதல் குழந்தையைப் பெற்றாள். இக் குழந்தையின் பெயர் ” கீர்த்தமான் “.
சொன்ன சொல் தவறாத வஸுதேவர், மனஸ் சங்கடப் பட்டுக்கொண்டே , பிறந்த குழந்தையை கம்ஸனிடம் கொடுத்தார்.
கம்சன், குழந்தையைப் பார்த்தான். சந்தோஷப்பட்டான். சிரித்துக் கொண்டே, “இந்தக் குழந்தை உன்னிடமே இருக்கட்டும்;
எட்டாவது குழந்தை தானே எனக்கு ம்ருத்யு ” என்றான். வஸுதேவர் “சரி” என்று சொல்லி குழந்தையுடன் வீட்டுக்குத் திரும்பினார்.
இருந்தாலும், கம்ஸனிடம் அவருக்குச் சந்தேகம் தான்.

நாரதர் , கம்ஸனுடைய சபைக்கு வந்து, ப்ரஹ்மாவின் முயற்சி , பூமிப் பிராட்டியின் பாரம் தீர பகவானின் அவதாரம்,
என்கிற தேவ ரஹச்யங்களைக் கம்ஸனுக்குச் சொல் லிவிட்டுச் சென்றார். கம்சன் மிகவும் பயப்பட்டான்.
தேவகி, வஸுதேவரைச் சிறையிலிட்டான். பிதாவான உக்ரசேனரை, சிறையில் அடைத்து, ராஜ்யத்தைப் பறித்து, தானே அரசன் ஆனான்.
தேவகி, வஸுதேவர் இவர்களுக்குப் பிறந்த குழந்தைகளைப் பிறந்தவுடன் கொன்றான்.

ஹே, ப்ரபோ ! உன்னுடைய சங்கல்பத்தாலன்றோ வஸுதேவர்—-தேவகி விவாஹம் நடந்தது;
உன்சங்கல்பத்தால் அல்லவா கம்ஸன் தானே முன்
வந்து, வஸுதேவர்—தேவகி வந்த தேரைச் செலுத்தினான்; உன் ஆக்ஜைப்படி தானே, ஆகாசத்தில் , அசரீரி கம்ஸனிடம்
பேசி அவனுக்குப் பயத்தை ஏற்படுத்தியது; நாரதர், கம்ஸனிடம் வந்து பேசியது எல்லாம், உன்னுடைய லீலை தானே;
கம்ஸனுக்கு, அஹங்காரமும்,கோபமும், பயமும் ஏற்பட்டு தகப்பனாரைச் சிறையில் அடைத்ததும்
ராஜ்யத்தை அபஹரித்துக் கொண்டதும்,கர்பத்திலிருந்து பிறந்த ஒவ்வொரு குழந்தையையும் கொன்றதும் உன்னுடைய எண்ணம் தானே!
அப்படிப்பட்ட சங்கல்பத்துக்கும் ,ஆஞ்ஜைக்கும், லீலைக்கும், எண்ணத்துக்கும் , அடியேனுடைய க்ருதக்ஜதை உரித்தாகுக.
உனக்கு முன்பு பிறந்து உயிரை விட்ட ஏழு குழந்தைகளின் த்யாகம் அல்லவா உன் அவதாரத்துக்கு வித்திட்டது !
அவர்களால் அல்லவா,உன் திரு அவதாரம் ஏற்படப் போகிறது !
அந்தக் குழந்தைகளை, பக்தியுடனும், நன்றியுடனும் நமஸ்கரிக்கிறேன்

நீ, தேவகியைத் தாயாக அடைந்தாய். தேவகி, கம்ஸனின் ஸ்வப்னத்தில் அடிக்கடி தோன்றினாள்.கம்ஸன் மிகவும் பயந்தான்.
தன்னை அழிப்பவன், எட்டாவது கர்பமாக தேவகியின் வயிற்றில் இருக்கிறான் ;
அவன் பிறந்ததும்,அந்தக் குழந்தையைக் கொன்று விட வேண்டும் என்று,எப்போதும் உன் நினைவாகவே இருந்தான்.

தேவகியின் கர்பத்தில், நீ வாஸம் செய்யும்போது, உன்னை, ருத்ரன், ரிஷிகள்,தேவர்கள்,முன்னிலையில்
ப்ரஹ்மா துதித்தார். அல்லவா ? அதை , அடியேனும் சொல்லி உன்னை ஸ்தோத்ரம்செய்கிறேன்

—————————————————-

அத்யாயம் –2–
பகவான், தேவகியின் கர்ப்பத்தை அடைவது, ப்ராஹ்மாவின் ஸ்துதி

கம்ஸனுக்கு யாதவ குலத்தின் மீதே அசூயை ஏற்பட்டது.
அந்தக் குலத்தையே அழிக்க முற்பட்டான்.

இவனுடன், ப்ரலம்பகன், சாணூரன், த்ருணாவர்த்தன், முஷ்டிகன், அரிஷ்டன், த்விதன், பூதனை,
கேசி, தேனுகன், பாணன், பௌமன், மகத தேசத்து அரசனும் மாமனாருமான ஜராஸந்தன்
என்பவர்களும் சேர்ந்து கொண்டனர். அஸுரர்கள் பலம் இப்படி வளர்ந்தது. தேவகியின் கர்ப்பத்தில் ஏற்பட்ட
ஆறு குழந்தைகளையும் , கம்ஸன், ஒருவர் பின் ஒருவராகப் பிறக்கப் பிறக்கக் கொன்றான்.

ஏழாவது கர்ப்பம் —-ஸ்ரீ விஷ்ணுவின் அம்சமாக அனந்தன் என்கிற ஆதிசேஷன் ஆவிர்ப்பவித்தார்.
இப்போது, கம்ஸனுக்கு , மரண பயம் மிகவும் அதிகரித்தது.

பகவானே ! பயத்தை நீ தானே உண்டாக்கினாய் !இப்போது, நீ தானே யோக மாயையை அழைத்து,
“ஹே, யோக மாயை ! வசுதேவருடைய இன்னொரு பத்னி —ரோஹிணீ—-, கோகுலத்தில்
, நந்தகோபன் பாதுகாப்பில் வசிக்கிறாள்( வசுதேவருக்கு ஏழு மனைவிகள் . தேவகி கடைசி மனைவி )
தேவகியின் வயிற்றில் , என் அம்சமாக அனந்தன் இருக்கிறான்;அந்த கர்ப்பத்தை இழுத்து, , ரோஹிணீயின் வயிற்றில் வைத்து விடு;
நான் , தேவகிக்கு எட்டாவது பிள்ளையாக அவதரிப்பேன்; நீ, நந்தகோபனுடைய மனைவி யசோதையின் கர்ப்பத்தில் அவதரிப்பாயாக;
நான் பூமியில் அவதரித்ததும், வசுதேவர் என்னை , நந்தகோபன் வீட்டில் யசோதைக்குப் பக்கத்தில் வைத்து விட்டு,
யசோதை வயிற்றில் பிறக்கும் உன்னை, வசுதேவர் தன்னுடைய இருப்பிடமான காரக்ருஹத்துக்குக் கொண்டு வந்து விடுவார்;
நீ, இடம் மாறி தேவகியிடம் வந்து சேர்; உன்னை, உலக மக்கள் துர்க்கை, காளி, விஜயா,
வைஷ்ணவீ , குமுதா, சண்டிகா, கிருஷ்ணை, மாதவி, கன்யகா, மாயா, நாராயணீ, ஈசானீ ,
சாரதா, அம்பிகா, என்று பலப் பலப் பெயர்களில் பூஜை செய்வர் ” என்று ஆஜ்ஜை இட்டாய்.
உன் கட்டளைப்படிதானே,யோகமாயை என்கிற யோக நித்ரை “சரி ” என்று சொல்லி,
உன்னைப் பிரதக்ஷணம் செய்து, தேவகியின் ஏழாவது கர்ப்பத்தை, ரோஹிணிக்கு மாற்றினாள்;
நீ செய்த மாயையால் தானே, தேவகியின் ஏழாவது கர்ப்பம் அழிந்து விட்டதாக நம்பி ஜனங்கள் ஸூகப் பட்டனர்

பகவானாகிய நீ, தேவகியின் கர்ப்ப வாசத்துக்காக, முதலில் வசுதேவர் மனஸ்சில் புகுந்தாய்;
அதனால், அவர், ஜகஜ்ஜோதியாகக் காக்ஷி அளித்தார் ;
ஆசார்யன் , தன் கடாக்ஷத்தினால் சிஷ்யனை அனுக்ரஹிப்பதைப் போல, வசுதேவரால் , தேவகி அனுக்ரஹிக் கப்பட்டாள்.
இதுவும் உன் மாயையால், நடந்தது தானே . நீ, தேவகியைத் தாயாக அடைந்தாய்.
தேவகி, கம்ஸனின் ஸ்வப்னத்தில் அடிக்கடி தோன்றினாள் கம்ஸனின் பயம் மிக மிக அதிகமாக ஆகிவிட்டது.
தன்னை அழிப்பவன் , எட்டாவது கர்ப்பமாக, தேவகியின் வயிற்றில் இருக்கிறான்;
அவன் பிறந்ததும் அந்தக் குழந்தையைக் கொன்று விட வேண்டும் என்று , சதா சர்வ காலமும்
உன் நினைவாகவே இருந்தானல்லவா

ஹே, ஸத்ய வ்ரதரே! நீ சொல்லும் ஒவ்வொரு சொல்லுக்கும், நீயே ப்ரமாணம்.
அதை,ஸத்யமாக ஆக்குவதும் நீயே.”” ஆகாயம் சரிந்தாலும், கடல் வற்றினாலும்,
நான் சொல்வது எப்போதும் பொய்யாகாது ,ஸத்யமே ” என்று,த்ரௌபதிக்கு வாக்களித்த கண்ணனே !
ஸத்யனே ! , நித்யனே! சநாதனனே ! சரணாகத ரக்ஷகனே ! நீ தேவகி கர்ப்பத்தில் இருந்தபோது,
ருத்ரன், ரிஷிகள், தேவர்கள் கூடியிருக்க, ப்ரஹ்மா உன்னை ஸ்தோத்ரம் செய்து சரணமடைந்ததைப் போல,
பிரபன்னனாகிய அடியேனும்,அந்த ஸ்தோத்ரத்தையே சொல்லி, உன்னைச் சரணம் அடைகிறேன்.

பிரும்மாவின் ஸ்துதி

ஓ… …. ஆதி வ்ருக்ஷமான பகவானே !

இந்த சம்ஸாரம் ஓர் அஸ்வத்த வ்ருக்ஷம் ஆதியும் இல்லை; அந்தமும் இல்லை; அநாதி;
மேலே ஆகாயத்தை நோக்கி வேர்களும், கீழே பூமியில் கப்பும் , கிளையும் ,இலையுமாக மண்டிக் கிடக்கிறது;
இதற்கு, ஸுகம் , துக்கம் என்கிற இரண்டு பழங்கள்;
மூன்று ஆணி வேர்கள்—- இறந்த காலம், நிகழ் காலம், எதிர்காலம்என்கிற காலமான மூன்று ஆணி வேர்கள்;
முக்குணங்கள் —-ரஜஸ், தமஸ்,ஸத்வம் என்கிற மூன்று குணங்கள்;
நான்கு விதமான புருஷார்த்தங்கள் , இந்த வ்ருக்ஷத்துக்கு, மரப்பட்டை;
ஐந்து இந்த்ரியங்கள் –கரணங்கள் ;
ஆறு அவஸ்தைகள் —அதாவது, ஆறு நிலைகள் ..பிறப்பு, ஸ்திதி, வளர்ச்சி,முதுமை, மரணம், அறிவு .
மற்றும் , பசி, தாகம், வருத்தம், மோஹம் , முதுமை, மரணம் .
ஏழு தாதுக்கள் —கபம், ரத்தம், வியர்வை( பருமன் ),மாம்சம், மஜ்ஜை, எலும்பு, ரேதஸ் என்கிற ஏழு தாதுக்கள்;
எட்டு கிளைகள்—-ஐந்து இந்த்ரியங்கள், மனஸ், புத்தி, அஹங்காரம் என்கிற எட்டு கிளைகள்;
ஒன்பது கண்கள், அதாவது த்வாரங்கள்— இரண்டு கண்களின் பொந்துகள், இரண்டு காதுகளின்
த்வாரங்கள், மூக்கின் இரண்டு த்வாரங்கள், வாய், குறி, ஆசன வாய்—என்கிற ஒன்பது த்வாரங்கள்;
பத்துப் ப்ராண ப்ரவ்ருத்திகள்— பிராணன், அபானன், வ்யானன், ஸமானன், உதானன்,
நாகன், கூர்மன், க்ருகசன், தேவதத்தன், தநஞ்ஜயன்—ஆகிய பத்துப் பிராணன்கள்
இரண்டு பக்ஷிகள்—-ஜீவாத்மா, பரமாத்மா
இப்படிப்பட்ட ஆதி வ்ருக்ஷமான உன்னை, நீ, தேவகியின் கர்ப்பத்தில் இருந்தபோது,
ப்ரஹ்மா ஸ்தோத்ரம் செய்து சரணம் அடைந்ததைப் போல,பிரபன்னனாகிய அடியேனும், அவற்றைச் சொல்லி -உன்னைச் சரணம் அடைகிறேன்.

நீயே புருஷோத்தமன்; உபாதான காரணமும் நீயே; நிமித்த காரணமும் நீயே;
நீயே எல்லா உலகங்களையும் , ஜீவன்களையும் படைக்கிறாய்; காப்பாற்றுகிறாய்;
பிரளய சமயத்தில், அழித்து, நீயே லயஸ்தானமாக இருக்கிறாய்;
உன் நியமனத்தால், எல்லாப் பிரவ்ருத்திகளும் உண்டாகின்றன;
உனது மாயையால், சேதனர்கள் அஞானத்தில் மூழ்கி, நீயே யாவும்,
நீதான் ஒருவன், நீயே எல்லா உலகங்களிலும் வ்யாபித்து இருக்கிறாய் என்பதை மறந்து,
புத்தி பேதலித்து, அறிவை இழந்து, உன்னை—நானா வகைப் பட்ட —பலவைப் பட்ட பொருள்களாகப் பார்க்கிறார்கள்;

ஆனால், வித்வான்கள்,
அண்டசராசரம் அனைத்துக்கும் , அவற்றின் க்ஷேமத்துக்கும், நீதான் காரணம் என்று உணர்கிறார்கள்;
உன் சுத்வ ஸத்வ அவதாரங்கள், சாதுக்களுக்கு சுகத்தையும் மங்களத்தையும் அளிக்கிறது;
அதுவே, துஷ்டர்களுக்குத் தீங்கையும் நாசத்தையும் அளிக்கிறது;
உனது, அன்றலர்ந்த தாமரைக் கண்களின் கடாக்ஷத்தால், எல்லா ஸத்வங்களுக்கும் இருப்பிடமான
உன் ரூப லாவண்யத்தை, ஸுபாஸ்ரயத்தை, ஸாதுக்கள் மனத்தில் தரித்து,
சமாதி நிலையிலும் அவற்றை அனுபவிக்கிறார்கள்;

அதனால், ஸம்சாரமாகிய, இந்தப் பெரிய ஸமுத்ரத்தை, கன்றுக் குட்டியின் கால் குளம்பில்( கோவத்ஸபதம்)
தேங்கின ஜலத்தைத் தாண்டுவதைப் போலத் தாண்டி, உனது திருவடிகளையே நம்பி,
அதையே தெப்பமாக (படகு ) வைத்துக் ,கடக்கிறார்கள்;
இப்படிப்பட்ட பெருமைகள் உள்ள நீ, தேவகியின் கர்ப்பத்தில் இருந்தபோது,
ருத்ரன், ரிஷிகள், தேவர்கள் முன்னிலையில்
ப்ரஹ்மா ஸ்தோத்ரம் செய்து சரணமடைந்ததைப் போல,
பிரபன்னனாகிய அடியேனும், அவற்றைச் சொல்லி, உன்னைச் சரணம் அடைகிறேன்..

உன்னை பூஜை செய்யும் பக்தர்கள், உன் திருவடிகளை நமஸ்கரித்துப் பூஜிக்கிறார்கள்;
அதனால், கஷ்டங்கள் நிறைந்த, கடக்க முடியாத “பவார்ணவத்தை”, —பயங்கரமானதும்,
சௌஹார்த்த மில்லாததுமான அடர்ந்த பெரிய இருளை, உனது பிரகாசத்தால் கடக்கிறார்கள்;
அப்படிக் கடந்து, சம்சாரக் கடலைக் கடந்து, அக்கரையான –உனது திவ்ய வாசஸ்தலமான
பரமபதத்தை அடைந்த முக்தர்கள், உலகத்தில் உள்ளவர்களுக்கு, உதாரணமாக —ஆதர்ச புருஷர்களாக
இருக்கிறார்கள்; ஆனால், ஹே, கண்ணா! ….எவ்வளவு க்ஜானம் இருந்தும் , பண்டிதனாக இருந்தும்,
உன்னிடம் பக்தி இல்லாதவர்கள் , இந்த மார்க்கத்திலிருந்து நழுவி, கஷ்டப்படுகிறார்கள்;
உன்னிடத்தில் பரமபக்தி உள்ளவர்கள், உன்னையே நம்பி, பயமே இல்லாமல், எவ்வளவு
ஆபத்து வந்தாலும், அந்த ஆபத்துகளைச் சுலபமாகத் தாண்டுகிறார்கள்;
பெரிய பண்டிதர்களாக இருந்தாலும், வித்வான்களாக இருந்தாலும், பெரிய நல்ல குடும்பங்களில்
பிறந்து, அந்த நல்ல பிறவியினால் கர்வம் கொண்டவர்கள், உன்னைத் துதிக்காமல்,
பக்தி செய்யாமல், முக்தியை அடைவதில்லை; உன்னிடம் பரம பக்தி உள்ளவர்கள்,
எல்லா வகைகளிலும் உன்னால் காப்பாற்றப் பட்டு, தேவர்களின் தலைமீது
தங்கள் பாதங்களை வைத்து, பயமில்லாமல் சஞ்சரிக்கிறார்கள்;

நீ ஸுத்த ஸத்வ ஸ்வரூபி! பக்தர்கள் ( ஜீவாத்மாக்கள் ) ஆஸ்ரம தர்மங்களை, நன்கு அனுஷ்டித்து,
அவற்றால் ஏற்படும் பலன்களைத் தள்ளி விட்டு ( உனக்கே அர்ப்பணித்து ) உன்னை ஆராதிக்கிறார்கள்;
யாகம், யஜ்ஜம், யோகம், தபஸ், தானம், புண்ய தீர்த்தாடனம், ஸமாதி இவைகளால் செய்யப்படும்
பூஜையை ஏற்றுக்கொண்டு, அவர்களை அனுக்ரஹிக்கிறாய் ;
இப்படி அனுக்ரஹிக்கும் உன்னை, நீ, தேவகியின் கர்ப்பத்தில் இருந்தபோது,
ருத்ரன், ரிஷிகள், தேவர்கள் இவர்கள் முன்பாக, ப்ரஹ்மா, உன்னை ஸ்தோத்ரம் செய்துஉன்னைச் சரணம் அடைந்ததைப் போல,
அடியேனும் அவற்றைச் சொல்லி, உன்னைச் சரணம் அடைகிறேன்.

ஹே, , ஜகத் காரணா ! ….சாஸ்த்ர க்ஜானத்தாலும், அனுமானத்தினாலும்,
உனது கிருபையால் ஏற்பட்ட இந்த்ரியங்களால், ஓரளவுதான் உன்னை அறிய முடிகிறது;
உனது நாமாக்கள் , உனது ரூபங்கள், உனது சேஷ்டிதங்கள் , அனந்தம், மிக மிக அனந்தம்;
அவை அற்புதம், மிக மிக அற்புதம்; நீ எல்லாவற்றையும் ஸ்ருஷ்டித்தாலும்,, எதிலும் உனக்குப் பற்று இல்லை;
ஆனால், உனது க்ருபையால், உனது கதா உபன்யாசங்களைக் கேட்டும், குண சேஷ்டிதங்களை வாயாரச் சொல்லியும்,
உனது திருவடிகளை வணங்கி சரணம் அடைந்தும், இந்தப் பூமியில் ஏற்பட்ட “பந்தம் ”அறுபடுகிறது;

மறுபடியும், பிறவித் துயர் என்பது இல்லை; இந்த பூமி , உனது திருவடி;
இந்தப் பூமியின் தாங்கொணா பாரம், உனது அவதாரத்தால் குறைகிறது;
உன்னுடைய அவதாரம் சாதுக்களுக்கு அபயம்;
நீ, இப்போது அவதரித்து, பூமியின் பாரத்தை ஒழிக்க வேண்டும்;
அடியோங்களைக் காக்க வேண்டும்; இப்படியாகப் பலதடவை,அவதாரங்களை எடுத்திருக்கிறாய்; இதற்கு, உன் சங்கல்பமே காரணம்;
ஜீவனுக்கு, உன்னைப் பற்றிய சாஸ்த்ர க்ஜானம் இல்லாததால்,பிறப்பு, இறப்பு, சுழலில் சிக்கி, சம்ஸார பந்தத்தில் உழல்கிறது;
நீ, மத்ஸ்ய, கூர்ம, ஹயக்ரீவ, ஸுகர ( பன்றி ), ந்ருஸிம்ஹ , ஹம்ஸ ,வாமன,
பரஸுராம, ராம, இப்படிப் பல அவதாரங்களை எடுத்திருக்கிறாய்;

அப்போதெல்லாம், எல்லா உலகங்களுக்கும், நீதான் அதிபதி என்று காட்டி,
பூமியின் பாரத்தைப் போக்கி இருக்கிறாய்.;இதற்கு, உன் சங்கல்பமே காரணம்;
இப்போதும் அவ்வாறே அவதாரம் செய்யப் போகிறாய்; உனக்கு ஜயம் உண்டாகட்டும்;
இப்படிப் பராக்ரமம் உள்ள, உன்னை நீ , தேவகியின் கர்ப்பத்தில் இருந்தபோது,
ருத்ரன், ரிஷிகள், தேவர்கள் முன்னிலையில், ப்ரஹ்மா ஸ்தோத்ரம் செய்து சரணமடைந்ததைப் போல
பிரபன்னனாகிய அடியேனும், அவற்றைச் சொல்லி,உன்னைச் சரணம் அடைகிறேன்.
ஹே, பரந்தாமா….ப்ரஹ்மா, ருத்ரன், ரிஷிகள் தேவர்கள்,
எந்த ஸ்துதி வசனங்களால் உன்னுடைய நிஜ ஸ்வரூபம் காணப்படுமோ ,அவற்றால் துதித்து,
அடியேனுக்கும் காட்டிக் கொடுத்து,உபகாரம் செய்தமைக்காக , அவர்களையும் நமஸ்கரிக்கிறேன்

( 2 வது அத்யாயம் முடிகிறது. )

———–

அத்யாயம்—3

பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணனாக அவதாரம்

பரம பவித்ரமான காலம்; ஆவணி மாசம்; ஆகாயம் நிர்மலமாக இருந்தது;
தடாகங்களில் தாமரைப் புஷ்பங்கள் நிறைந்து இருந்தன; காடுகளில் மரங்கள் புஷ்பங்களை வர்ஷித்தன;
பக்ஷிகள் குதூகலம் அடைந்தன; எங்கும் சாந்தம்; சாதுக்களின் ஹ்ருதயம் குளிர்ந்து இருந்தது;
வாயு சுத்தமான காற்றை வீசிற்று. ஆகாயத்தில் , துந்துபி, பேரிகை முதலிய வாத்தியங்கள் முழங்கின;
வித்யாதரர், அப்சரஸ்கள் , கின்னரர், கந்தர்வர், சித்தர், சாரணர் மகிழ்ச்சியுடன் ஆடிப் பாடினர்;
தேவர்கள், ஆகாயத்திலிருந்து புஷ்பமாரி பொழிந்தனர்;

த்வாபர யுகம்; ஸ்ரீ முக வருஷம்; தக்ஷிணாயனம்; ஆவணி மாசம்;
கிருஷ்ண பக்ஷம்; அஷ்டமி திதியும் ரோஹிணி நக்ஷத்ரமும் கூடிய சுப வேளையில் ,
ப்ரஹ்மா அதி தேவதையாக உள்ள ரோஹிணி நக்ஷத்ரத்தில், சந்திரன் உச்சத்தில், சந்திரனுக்குப்
பிரியமானதும், பிரஜாபதியின் நக்ஷத்ரமுமான இந்த ரோஹிணி நக்ஷத்ரத்தில்,
நள்ளிரவு 11–30 முதல் 12-00 மணிக்குள்ளாக ,
நீ, தேவகிக்கு எட்டாவது பிள்ளையாக அவதாரம் செய்தாய்.
தேவகியின் ரூபம் தேவ ரூபத்தை மிஞ்சியது.

ஹே, ப்ரபோ, உன் அவதார காலத்தில் , அடியேன் எந்தப் பிறவியில்
எங்கு இருந்தேனோ தெரியாது; ஆனால், இப்போது , உன், அவதார வேளையைச் சொல்லி,
நீ அவதரித்ததை, உடலெல்லாம் புல்லரிக்க, மனஸ் எல்லாம் மகிழ்ச்சி ததும்ப ,
தேவகி , வசுதேவர் உள்ள காராக்ருஹத்தில் , உன்னைப் பிரதக்ஷணம் வந்து, வந்து,
உன் மெல்லிய, மிக மெல்லிய , பிஞ்சுத் திருவடிகளைத் தொட்டுத் தொட்டு ,
அடியேனின் கண்களில் ஒற்றிக்கொண்டு , உன்னையே சரணம் என்று அடைகிறேன்.

நளினம் அழகு, இப்படி எல்லாம் திருமேனியில் கலந்து,
உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொள்ளும் அழகனே !
நீ, நீலரத்ன மணியைப் போல ஜொலிக்கிறாய்;
அலர்ந்த கேசபாசம்;
பவளத்தை மிஞ்சும் திரு உதடுகள்;
புண்டரீக நயனங்கள்; கள்ளச் சிரிப்பு ;
அதனால் கன்னத்தில் குழி;
சின்னஞ்சிறிய, மிகவும் சின்னஞ்சிறிய நான்கு திருக் கைகள்;

அவைகளில் திவ்ய ஆயுதங்கள் சக்ரம், சங்கு,
கதை, தாமரை; திருமார்பில் ஸ்ரீ வத்ஸ மரு;
திருக் கழுத்தையும் , திரு மார்பையும் அணைத்துச் சேர்க்கும் முத்துச் சரங்கள்; கௌஸ்துபம்;
வனமாலை; இடையில் பீதாம்பரம்; வைடூர்யத்தால் இழைக்கப்பட்ட க்ரீடம்;
குண்டலங்கள்; தாமரை ஆயிரம் இதழ்களுடன் கொத்தாக இருப்பதைப் போல ,
இடையில் தங்க ஆபரணங்கள்; விரல்களில் மோதிரங்கள்;
தோள்பட்டையில் ஆபரணம்; இதுதான் சிவப்போ என்று ,சிவந்து இருக்கும் திருவடிகள்,

சின்னஞ்சிறு, மிகச் சின்னஞ்சிறு திருவடிகள்;
அவைகளில் தண்டை, கொலுசு
ஹா, ஹா, அற்புதம் , மிக மிக அற்புதம்!
மறுபடியும் மறுபடியும் உன் பிஞ்சுத் திருவடிகளை ஸ்பர்சித்து,
உன்னையே சரணம் அடைகிறேன்.

ஹே, ப்ரபோ, நீதான் சாக்ஷாத் நாராயணன்;
நீயே விஷ்ணு; நீயே சர்வலோக சரண்யன்;
நீயே ப்ரகிருதி தத்வங்களுக்கு மேலான புருஷன்;
நீயே 26 வது தத்வம்;

நீயே , சர்வ புத்தியையும் தாங்கும் சமஷ்டி புத்தித்வம்;
முக்குணம் உள்ள ப்ரக்ருதியைப்படைத்து, செயல்படுத்தி,
ஆட்டுவிப்பது நீயே; இப்படியாக உன்னை ஸ்ரீ வசுதேவர் ,

உன் திரு அவதாரம் ஆனவுடன் , காரக்ருஹத்தில் ஸ்தோத்ரம் செய்ததைத்
திருப்பிச் சொல்லி ஸ்ரீ வசுதேவரை முன்னிட்டு , அடியேனும் ஸ்தோத்தரிக்கிறேன்.
நீயே, ஒவ்வொரு தத்வத்திலும் அநுப்ரவேஸம் செய்து,
அவைகளை வஸ்துவாக ஆக்கினாய்; அவை யாவும் உனக்குச் சரீரமே;
ஆனால், அதன் குண தோஷங்கள் உன்னைப் பாதிக்காது;

இருபத்தைந்து தத்வங்களான, மஹத், அஹங்காரம், புத்தி, மனஸ், ஐந்து பூதங்கள்,
ஐந்து தன் மாத்ரங்கள், ஐந்து கர்ம, க்ஜாநேந்த்ரியங்கள், , ப்ரகிருதி, ஜீவன், இவைகளைத்
தாமே செயல்படுவது போல,
நீ, தூர விலகி நிற்கிறாய்;

அதைப் போல, தேவகியின் வயிற்றில் கர்ப்ப வாஸம் செய்து,
பிறகு பிறந்து,
உனக்கும் ஒரு மாதா தேவை என்று, உலகத்துக்குக் காட்டினாயோ;

நீ. சிருஷ்டிக்கு முன்பு, மஹத், அஹங்கார தத்வங்கள் மாறுபாட்டை அடையாமல்,
பிறகு உன்னுடைய சங்கல்பத்தாலும், அநு ப்ரவேசத்தாலும், நியமனத்தாலும்,
பஞ்சீகரணம் செய்யப்பட்டு, பரிணமித்து, தாமே அவைகளை உண்டாக்குவது போல ப்ரமை ஆயிற்று;

இந்த ஸ்ருஷ்டி என்பது, ஸத்கார்யவாதம்; உள்ளே இருக்கும் பொருள் ,
தானே உண்டாகும் —ஸ்ருஷ்டியாகும்;
நெல் விதைத்தால், நெல் தானே வளரும் உனக்கு எந்த மாறுதலும் இல்லை;

தேவகிக்குக் குழந்தையாக நீ பிறந்தது, ” அசந்தநீயம் ” !
( நீ, அதனுள் நுழைந்து பிறந்தாயா? அல்லது, உன் சங்கல்பத்தால் உள் நுழைந்து பிறந்தாயா ?
அவை தாமாகப் பிறந்தனவா ? எது சரி என்று தீர்மானிக்க முடியாதபடி ,
என் புத்தி கலங்குகிறது; உனக்கு, மனுஷ்யர்களைப் போல இந்த்ரியங்கள் இருந்தாலும்
அவை அப்ராக்ருதம்—–சுத்த ஸத்வத்தால் ஆனது ; சுபாஸ்ரயம்;

நீ, எல்லாப் பொருள்களுக்கும் ஆத்மா; அவை யாவும் உனக்குச் சரீரம்;
நீதான் அவைகளை உண்டாக்குகிறாய்;
இது, வித்வான்கள் அல்லாத அறிவிலிகளுக்குப் புரியாது;
உனது சக்தி , சங்கல்பம், வீர்யம், அளவிட இயலாதது;
இந்தப் பொருட்கள் உண்மையாகவே உள்ளனவா ?
பொய்த் தோற்றமா ? ஒன்றா, பலவா ? யாரால் எப்படிச் சொல்ல முடியும் ?
இவை உன்னிடமே லயித்து, உனது சங்கல்பத்தால் ஸ்ருஷ்டிக்கப்படுகிறது;
இது உனக்கு ஒரு லீலை ! இதனால் உனக்கு ஒரு தோஷமும் இல்லை;
நீதான் ஸத்யம்;
நீதான் ஈஸ்வரன், சர்வேஸ்வரன்;
நீதான் ப்ரஹ்மம்;
சத்வம், ரஜஸ் , தமஸ் இவைகளை நீதான் உண்டாக்குகிறாய்;
நீ அகில லோகாதிபதி; ஆனாலும்
உனக்கு கர்ப்ப வாஸம் ஏற்பட்டது ஆச்சர்யம் !

உலகங்களை எல்லாம் படைக்கும் நீ, எங்களுக்காக, அடங்கி, ஒடுங்கி,
வயிற்றில் பதுங்கி இருந்தது, ஆச்சர்யம் !
நானும் மனுஷ்யக் குழந்தை தான் என்கிற கபட வேஷமா இது ?
அநீதியைச் செய்யும் அசுரர்களை அழிக்க, எனது க்ருஹத்தில் பிறந்து
இருக்கிறாய்; தர்மத்தை ஸ்தாபனம் செய்ய, அவதாரம் செய்திருக்கிறாய்;
நீ பிறந்திருப்பதை அறிந்து, கம்ஸனும் அவனுடன் சேர்ந்த துஷ்டர்களும்
, உன் ப்ராதாக்களைக் கொன்றதைப் போல , உன்னையும் கொன்று விடுவார்களே,
, உன்னைக் கொல்ல ஆயுதமேந்தி வருவார்களே ”
இப்படியாக, ஸ்ரீ வசுதேவர் , உன்னை ஸ்தோத்ரம் செய்ததைத் திருப்பிச் சொல்லி,
ஸ்ரீ வசுதேவரை முன்னிட்டு, அடியேனும் அப்படியே ஸ்தோத்தரிக்கிறேன்

உன் தாயாரான தேவகியும் , மஹா புருஷ லக்ஷணங்களைக் கொண்ட
உன்னைப் பார்த்து, கம்ஸனிடம் பயம் நீங்கியவளாக, உன்னைத் துதித்தாள்
நீயே, ப்ரஹ்மம், நீயே விஷ்ணு, நீயே அத்யாத்ம தீபம்,
அவ்யக்தமாக கண்களுக்குத் தெரியாது இருந்த நீ
இப்போது எங்களுக்குக் குழந்தையாகத் தோன்றி இருக்கிறாய்.
நீ நிர்குணன்;
நிர்விகாரன்;
ஒவ்வொரு வஸ்துவுக்கும் நீயே ஆதாரம்;
உனது வீர்யத்தால், வஸ்துக்களின் ஸ்திதி முதலான எல்லாவற்றையும் நடத்துகிறாய்;
ஆனால், அதன் குண விசேஷங்கள் உன்னைப் பற்றுவதில்லை;
அப்படியான விஷ்ணுவான நீ, இப்போது என் குழந்தை என்று சொல்லும்படி விளங்குகிறாய்; உன்னை அடிக்கடி நமஸ்கரிக்கிறேன்.
இப்படி உன்னை, உன் தாயான தேவகி ஸ்தோத்ரம் செய்ததை,
அடியேனும் திருப்பிச் சொல்லி, அந்த தேவகி மாதாவை முன்னிட்டு,அடியேனும் உன்னை அடிக்கடி நமஸ்கரிக்கிறேன்.

மஹா பிரளய சமயத்தில், ( இரண்டு பரார்த்தம்—-ப்ரஹ்மாவின் ஆயுள் முடியும்போது )
எல்லாப் பொருள்களும் அழிந்து, சூக்ஷ்ம ஸ்திதியில் எல்லாப் பொருளும் ஒடுங்கி,
அவ்யக்தமாக ஆகி, நீ மட்டும் அழியாமல் இருக்கிறாய்.
நீயே கால மூர்த்தி;
என்னை ரக்ஷிப்பவனாகிய உன்னைச் சரணமடைகிறேன்.

கம்ஸனுக்குப் பயந்து வாழ்கிறோம்.
நீதான் அந்தப் பயத்தைப் போக்க வேண்டும்.
இந்த மிக அத்புதமான, அழகான, ஆச்சர்யமான ரூபத்தை மறைத்துக் கொள்.
சாதாரண மனுஷ்யக் குழந்தையாக மாறி விடு;
அந்தக் கம்ஸன் உன்னை, என்னுடைய குழந்தை என்று அறியாமல் இருக்கட்டும்.
நான்கு திருக்கரங்களுடன் கூடிய உன் திவ்ய ரூபத்தை மாற்றிக்கொள்
எல்லாருக்கும் மேலான நீ, என் வயிற்றில் வசித்து, பிறகு பிறந்தாய்.
இது, மனுஷ்ய லோகத்தில் உன்னுடைய லீலை. உன்னை நமஸ்கரிக்கிறேன் ”
இப்படியாகச் சொல்லி, உன் தாயான தேவகி உன்னை ஸ்தோத்ரம் செய்ததை,
அடியேனும் இப்போது சொல்லி, உன் தாயார் தேவகியின் முன்பாக உன்னை அடியேனும் நமஸ்கரிக்கிறேன்.

இந்தச் சமயத்தில், நீ சொன்னதை உனக்கு நினைவு படுத்துகிறேன்.
“”ஹே, தேவகி, ஸ்வாயம்பூ மன்வந்தரத்தில் ,
உனக்கு ” ப்ருஸ்நீ ” என்று பெயர்; உன் கணவர் ” சுதபர் ” என்கிற ப்ரஜாபதி.
ப்ரஹ்மாவின் கட்டளையான சந்ததியை உண்டாக்குங்கள் என்கிற ஆணையை மீறி,
நீங்கள் இருவரும் இந்த்ரியங்களை அடக்கி, தபஸ் செய்து ,
அவ்வப்போது ஏற்பட்ட சீதோஷ்ண மாறுதல்களைப் பொறுத்துக் கொண்டு,
என்னை உபாஸித்தீர்கள் . 12000 தேவ வருஷங்கள் அவ்வாறு தபஸ் செய்தீர்கள்.

நான், அந்தத் தபஸ்ஸால் சந்தோஷமடைந்து, உங்கள் முன்பு தோன்றி
உங்களுக்கு வேண்டிய வரத்தைக் கேளுங்கள் என்றேன்.
உடனே, நீங்கள், உன்னைப் போல ஒரு புத்ரன் வேண்டும் என்று ப்ரார்த்தித்தீர்கள்.
நீங்கள் மோக்ஷத்தைக் கேட்கவில்லை.
என்னையே உங்கள் பிள்ளையாகக் கேட்டீர்கள்.

நானே உங்களுக்குப் பிள்ளையாகப் பிறக்கிறேன் என்று வரம் தந்தேன்.
நீங்கள் குடும்ப வாழ்க்கையை அனுபவித்தபோது, நான் ” ப்ருஸ்னி -கர்ப்ப ” என்கிற
பெயருடன் பிள்ளையாகப் பிறந்தேன்.

இரண்டாவது தடவையாக, நீங்கள், அதிதி—-கச்யபராக இருந்தபோது,
உபேந்த்ரனாக அவதரித்தேன். வாமனன் என்றும் பெயர்.

இப்போது உங்களின் இந்த மூன்றாவது பிறவியில்,
சதுர் புஜத்துடன் உங்களுடைய குழந்தையாகத் தோன்றி இருக்கிறேன்.

இப்போது, உங்களுக்கு என்னைப் பார்ப்பதால் ஏற்படும் அனுபவம்
ப்ரஹ்ம பாவத்தாலும், புத்ர பாவத்தாலும், மாறி மாறி ஏற்படும்.

இதே ப்ரேமையுடன் வாழ்ந்து, கடைசியில் பரமபதத்தை அடைவீர்கள்
வசுதேவ……. உடனே என்னை எடுத்துக் கொண்டு, கோகுலத்தில்
நந்தகோபன் க்ருஹத்தில் யசோதைக்கு அருகில் என்னை விட்டு விட்டு,
யசோதை அருகில் இப்போதுதான் பிறந்திருக்கும் குழந்தையை
எடுத்துக் கொண்டு, இங்கு வந்து விடு…..எல்லாம் ஸுபமாக நடக்கும் ”

ஹே … பகவன்…….தேவகி—வசுதேவர் தம்பதியரைப் போல
அடியோங்களால் தபஸ் செய்ய இயலாது.; இது ஸ்வாயம்பூ
மன்வந்தரம் அல்ல;.
கலியுகத்தில், வைவஸ்வத மன்வந்தரம்.;
அடியோங்களுக்கு பலவீனமான புத்தி; பலவீனமான சரீரம்;
ஆனால், ஆசை மட்டும், ஏழு கடல்களுக்கும் அதிகம்;
அந்த ஆசையை , உன் திருவடியில் திருப்ப அனுக்ரஹிப்பாயாக

எட்டாவது குழந்தை தன்னுடைய சதுர் புஜத்தை மறைத்து, சாமான்ய—-மானிடக் குழந்தையாக மாறிற்று.
வசுதேவர், தேவகி இருவரின் இரும்பு விலங்குகள் தாமாகவே கழன்று விழுந்தன;
பகவானாகிய இக் குழந்தையின் கட்டளைப்படி, வசுதேவர்,குழந்தையைக் கூடையில் வைத்து , தலையில் சுமந்து கொண்டார்;
கதவுகள் தானாகவே திறந்து வழி விட்டன
காவலாளிகளுக்கு நன்கு உறக்கம்;
காரக்ருஹத்திலிருந்துவெளியே வந்தார்;
இருள் சூழ்ந்த ராத்ரி;
மழை பெய்து கொண்டிருந்தது;
மேகங்கள் மெதுவாகக் கர்ஜித்தன;

ஆதிசேஷன், கூடையில் உள்ள குழந்தையான பகவானுக்குத் தன் முகங்களை விரித்துக் குடை போல ஆகி,
மழைத் தூறல் பகவானின் மேலே விழாத வண்ணம் செய்து ,தொடர்ந்து வர, வசுதேவர் நடந்து, யமுனை நதியை அடைந்தார்
யமுனையில் பெருவெள்ளம் சுழியிட்டு ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
வசுதேவர் யமுனைக் கரைக்கு வந்ததும்,நதி, தன் வெள்ளப் பெருக்கை நிறுத்தி, அவருக்கு வழி விட்டது.
வசுதேவர், யமுனை நதியைக் கடந்து, கோகுலத்தில் நந்தகோபன் க்ருஹத்துக்கு வந்தார்.

இங்கு எல்லோரும் நல்ல தூக்கத்தில் இருந்தனர்.யசோதையின் அருகில் வந்தார்.
“அஜா ” என்று அழைக்கப்படும், யோகமாயை , யசோதைக்குப் பக்கத்தில்,பெண் சிசுவாகப் பிறந்து இருந்தாள்.
பகவானை, யசோதை அருகில் படுக்கையில் விட்டு விட்டு,
யோகமாயையான பெண் குழந்தையை எடுத்துக் கொண்டு,
முன்பு போலவே யமுனை வழி விட, தன்னுடைய இடமான காராக்ருஹத்துக்கு வந்து சேர்ந்தார்.

உள்ளே நுழைந்ததும், கதவுகள் தானாகவே மூடிக் கொண்டன.
விலங்குகள், தானாகவே, கால்களிலும், கைகளிலும் வந்து பூட்டிக் கொண்டது.
அங்கு , கோகுலத்தில், யோக மாயையினால் மூர்ச்சித்துக் கிடந்த
யசோதை கண் விழித்துப் பார்த்தபோது, தனக்கு ஒரு அழகான ஆண் குழந்தை
பிறந்து இருப்பதைப் பார்த்து, மிகவும் சந்தோஷம் அடைந்தாள்

ஹே….பிரபோ…..உன்னுடைய அகடிதகடினா சாமர்த்தியத்தால்,
ஒருத்தி மகனாய்ப் பிறந்தாய்;
ஓரிரவில் இன்னொருத்தியின் மகனாக நீயே ஆக்கிக் கொண்டாய்;
உன்னைச் சுமந்த கூடைக்கும், குடையாக வந்த ஆதிசேஷனுக்கும்,
வழிவிட்ட யமுனா நதிக்கும், யசோதையின் பெண்ணாக அவதரித்த
யோகமாயைக்கும், வசுதேவர்—தேவகி தம்பதியரை முன்னிட்டு,
அடியேனின் க்ருத்க்ஜயைத் தெரிவிக்கிறேன்.

இந்தப் பெரும் பாக்யசாலிகளாலன்றோ ,
உன்னுடைய லீலைகள் கோகுலத்தில் தொடங்கப் போகிறது

3 வது அத்யாயம் முடிவடைகிறது ஸுபம்

————————-

அத்யாயம் –4-
யோக மாயையான பகவதி, கம்ஸனை எச்சரிப்பது

(ஹே …பகவானே….வசுதேவர் சிறைக்குத் திரும்பியதும், வெளிக் கதவுகள், உள்கதவுகள் எல்லாம்,
தாழிட்டுக் கொண்டது உன் சங்கல்பத்தால் அல்லவா !
காவலர்கள் தூங்கியதும், பின்பு இப்போது கண் விழித்ததும் உன் சங்கல்பத்தால் தானே நடந்தது )

ஹே, பிரபோ… காராக்ருஹத்தில், , யோகமாயை வீரிட்டுக் கத்தியதும், எட்டாவது குழந்தை பிறந்ததைக் காவலர்கள் மூலம் கேள்விப்பட்ட கம்ஸன் ,
தலைவிரி கோலத்துடன் , தள்ளாடும் நடையுடன், கர்ரக்ருஹத்துக்கு வந்தான். தேவகி, அவனிடம் மன்றாடினாள்.
” இந்தப் பெண் குழந்தையை,உனக்கு மருமகள் போல இருப்பவளை, நீ கொல்லாதே. விட்டு விடு” என்று கதறினாள்.
மார்போடு குழந்தையை அனைத்துக் கொண்டிருந்த அவளைத் தள்ளி விட்டு,குழந்தையை அவள் கையிலிருந்து பிடுங்கி,
யோகமாயையின் இரண்டு பிஞ்சுத் திருவடிகளையும் தன்னுடைய இரு கரங்களால் பிடித்து,ஆத்திரமும் கோபமும் இணைய , கல்லின் மீது வீசினான்.

ஆனால், ஹே பிரபோ, உன் கிருபையால் , யோகமாயை , கம்சனின் பிடியிலிருந்து விலகி,ஆகாசத்தில் கிளம்பினாள்.
என்ன ஆச்சர்யம் ! உன் தங்கை அல்லவா ?

( எட்டுத் திருக்கரங்களுடன் திவ்யமான வஸ்த்ரத்துடன் ,
தேவலோக மாலைகளுடன், ரத்ன ஆபரணங்கள் அணிந்து,எட்டுத் திருக்கரங்களிலும்
தனுசு, சூலம், அம்பு, கேடயம், கத்தி, சங்கு, சக்ரம், கதை என்று எட்டு ஆயுதங்கள் ஏந்தியவளாக ,
சித்த, சாரண, கந்தர்வ, கின்னர, அப்சரஸ்கள் சமர்ப்பித்த பூஜைகளை ஏற்று, பகவதி—துர்க்கை —என்று போற்றப்படும்
உன் தங்கையை ,தேவியை, பலதடவை நமஸ்கரிக்கிறேன் )

அந்த யோகமாயை, கம்ஸனைக் கோபத்துடன் பார்த்து,
” ஹே, முட்டாளே……என்னைக் கொல்வதால் ஒரு பயனும் இல்லை; உன்னைக் கொல்வதற்கு உன் விரோதி பிறந்து விட்டான்;
இனிமேலாவது, குழந்தைகளைக் கொள்வதை நிறுத்து; என்று கர்ஜித்தது .
(பூமியில் பல கோவில்களில் துர்க்கை என்றும் , பகவதி என்றும் , குடிகொண்டு இப்போதும் அநுக்ரஹம் செய்து கொண்டிருக்கும் ,
விஷ்ணுவாகிய உனக்குத் தங்கையாகிய , அந்தத் துர்க்கையை நமஸ்கரிக்கிறேன். )

யோக மாயையின் வார்த்தைகளைக் கேட்ட கம்ஸன் , அதிர்ச்சியும் ஆச்சரியமும் அடைந்தான்.
வசுதேவர், தேவகியை சிறையிலிருந்து விடுவித்தான்.
அவர்களை நோக்கி, ” என்னை மன்னியுங்கள்; குழந்தைகளைக் கொன்ற பாபி நான்;
சிசுஹத்தி பாபத்தினால், எந்த நரகத்தை அடைவேனோ தெரியாது; தெய்வமே பொய் பேசுகிறது;
( எட்டாவது குழந்தையாக ஆணுக்குப் பதில் பெண் குழந்தை பிறந்து,, எட்டாவது குழந்தை ஆணாக எங்கு உள்ளதோ என்கிற சந்தேகத்தில் ) ;
குழந்தைகளை இழந்ததால் அழாதீர்கள்; பிறக்கும் யாவும் ஒரு நாள், இறக்க வேண்டியதே; இது விதியின் செயல்;
தேகம்தான் நாசமடைகிறது; ஆத்மா நாசமடைவதில்லை
மரித்தபின் புதுப் புதுத் திரேகம் அதற்குக் கிடைக்கிறது; ” இப்படிப் பலவாறாகப் பேசி,அவர்களின் மன்னிப்பை வேண்டினான்.

வசுதேவர் ” நீ சொல்லியவை சத்யம்; ஜீவன்கள், அக்ஜானத்தாலே புத்தி பேதலித்து, ஒருத்தரை ஒருத்தர் கொன்றுகொண்டு அழிகிறார்கள்; ” என்றார்.
கம்ஸன் அரண்மனையை அடைந்தான்.. மறுநாள் காலை, மந்த்ரிகளை அழைத்து,யோகமாயை சொன்னதை அவர்களிடம் சொன்னான்.
அவர்கள் தேவ சத்ருக்கள். அசுரர்கள். கோபத்துடன் கம்ஸனிடம் பேசினார்கள்.
” எல்லா இடங்களிலும் பத்து நாட்களுக்குள், எந்தக் குழந்தை பிறந்திருந்தாலும்,அதைக் கொல்வோம்;
விரோதிகளிடம் கருணை காட்டாதீர்கள்; ஹரியோ, சிவனோ, ப்ரும்மாவோ, நம்மை ஒன்றும் செய்ய முடியாது; ஆனாலும், விரோதிகளிடம்
அலக்ஷ்யமாக இருக்கக்கூடாது; அவர்களுக்கு விஷ்ணு தான் மூலபலம்; அவரை அழிக்க வேண்டும்; குழந்தையாக எங்காவது பிறந்திருக்க வேண்டும்;
கால தாமதம் கூடாது; எங்கே சனாதன தர்மம் தழைத்து இருக்கிறதோ,எங்கே பிராம்மணர்கள் பசுக்களுடன் தபஸ், யக்ஜம் என்று செய்துகொண்டு
இருக்கிறார்களோ , அவர்களைத் தேடித் தேடி அழிப்போம்; இவர்களை ஒழிப்பது, விஷ்ணுவை ஒழிக்கச் சிறந்த உபாயம் ” என்று கர்ஜித்தனர்.
கம்ஸன் கால பாசத்தினால் தூண்டப்பட்டு , “சரி ” என்று அனுமதி கொடுத்தான்
.
(ஹே, பிரபோ … கம்ஸனுடைய மந்த்ரிகள், உன்னைப் பற்றிய ஆழ்ந்த அறிவுடன் இருந்தும்,
அஹம்பாவம், அஹங்காரத்தால், அவர்களும் அழிந்து, அரசனையும் அழித்தார்கள்.
இது உன் லீலை; கிருஷ்ணாவதார லீலை; அந்த லீலைக்கு அடியேனின் நமஸ்காரங்கள் )

4 வது அத்யாயம் முற்றிற்று —ஸுபம்

——————————————————-

5வது அத்யாயம்

ஸ்ரீகிருஷ்ண ஜனன கோலாஹலங்கள்–
கோகுலம் உயர்ந்தது–
வசுதேவரும், நந்தகோபரும் மதுராவில் சந்திப்பு

யசோதை, பிரசவ அறையில் கண்விழித்துப் பார்த்தாள்.
அருகே ஆண் குழந்தை. ஜகஜ்ஜோதியாகப் ப்ரகாசம் . நந்தகோபனுக்கு , இந்த ஸுபச்செய்தி
சொல்லப்பட்டது. மிகுந்த சந்தோஷத்துடன், குழந்தைக்கு மங்கள ஸ்நானம் செய்துவைத்து,
வேதவிற்பன்னர்கள் , பிராம்மணர்களை அழைத்து, புண் யாஹவாசனம், ஜாதகர்மா முதலிய
கர்மாக்களைச் செய்யும்படி சொல்லி, ஸ்வஸ்திவாசனம் சொல்லும்படி பிரார்த்தித்து,
பித்ருக்களையும் தேவர்களையும் பூஜை செய்தான்.
நாந்தி ஸ்ராத்தம் செய்து வைத்தான். எள்ளை மலைபோலக் குவித்து, அதில் ரத்னங்களைப் போட்டு,
அவற்றைத் தங்கத் துணியில் கட்டி, தானம் செய்தான்.

த்ரேகம், ஸ்நானம், சௌசம் முதலிய ஸம்ஸ்காரங்களாலும்,
தபஸ், இஜ்ஜை ஆராதனம் ,போன்றவைகளாலும் சுத்தி அடைகிறது.
ஆனால், ஆத்மா, ஆத்ம வித்யையினால் சுத்தி- சுத்தம் அடைகிறது.
பிராம்மணர்கள், புராணக் கதைகள் சொல்லும் சூதர்கள், குலப் பெருமைகளை எடுத்துச் சொல்பவர்கள்,
இவர்களெல்லாம் கூட்டம் கூட்டமாக வந்து சம்பாவனை வாங்கிச் சென்றார்கள்.
துந்துபி வாசிப்பவர்கள், மேளம் வாசிப்பவர்கள் வந்து தக்ஷிணை பெற்றுச் சென்றார்கள்.

கோகுலத்தில் , பசுக்கள் வசிக்கும் தொழுவங்கள் (வ்ரஜ பூமி ) மெழுகி சுத்தம் செய்யப்படுகிறது.
கோகுலம் முழுவதும் வீடுகள் எல்லாம், மெழுகிச் சுத்தம் செய்யப்படுகின்றன.
கொடிகளாலும் தோரணங்களாலும் அலங்கரிக்கப் படுகின்றன.
பசுக்கள், காளைமாடுகள், கன்றுகள், நன்கு குளிப்பாட்டப்பட்டு,மஞ்சள், குங்குமம், அணிவிக்கப்பட்டு, மாலைகளாலும், வஸ்த்ரங்களாலும்,
அலங்கரிக்கப்படுகின்றன.
கோபர்கள் தங்களை நன்கு அலங்கரித்துக் கொள்கிறார்கள்.
வெகுமதிகளைச் சுமந்துகொண்டு, நந்தகோபன் மாளிகைக்குச் செல்கிறார்கள்.
கோபிகைகளைப் பற்றிச் சொல்லவே வேண்டாம். கண்களுக்கு மை தீட்டி,
பலவித நிறம் கொண்ட சேலைகளை உடுத்தி, நகைகளை அணிந்து,
குதி போட்டுக் கொண்டு, காதில் குண்டலங்கள் ஆட,
கழுத்தில் தங்க ஹாரங்கள் கைகளில் தங்க வளைகள்,
குதிக்கும் போது ஒன்றுடன் ஒன்று உரசி ,
தங்கள் மகிழ்சசியை வெளிப்படுத்துமாப் போல ஸப்திக்க,
கால்களில் சலங்கைகள் ஜதி போட, புஷ்பங்கள், சந்தனம், மங்கள அக்ஷதைகளை
எடுத்துக் கொண்டு, நந்தகோபன் மாளிகைக்குச் செல்கிறார்கள்.

வயது முதிர்ந்த கோபிகைகள், குழந்தைக்கு, ஹரித்ரா சூர்ணதைலாத்பி தெளித்து, பகவான் , இந்தக் குழந்தையைப் பலகாலம் க்ஷேமமாக
ஜீவிக்கும்படி செய்யவேண்டும் என்று பிரார்த்திக்கிறார்கள்.

கோகுலத்தில் , கிருஷ்ணன் மாத்ரமல்ல, ரோஹிணிக்குப் பிறந்த, பலராமனும் இருப்பதால்,
எங்கும் விசித்ரமான மங்கள வாத்தியங்கள் சப்திக்கின்றன.
கோபிகைகள் “கிருஷ்ண தர்சனம் ” முடித்து, பிரிய முடியாமல் அங்கிருந்து புறப்பட்டுத்
தத்தம் வீடுகளுக்கு வந்து, சந்தோஷத்தால், தயிர், வெண்ணெய், பால் இவைகளை
பரஸ்பரம் ஒருவர் மேல் ஒருவர் அப்பி, விளையாடுகிறார்கள் .

நந்தகோபன், தன் மாளிகைக்கு வந்தவர்களுக்கெல்லாம் உபசாரங்கள் செய்து
தானங்கள் கொடுக்கிறான். வெகுமதிகள் வழங்குகிறான்.
வழங்க, வழங்க, கொஞ்சமும் குறையாத செல்வச் செழிப்பு ஏற்படுகிறது.

வசுதேவரின் இன்னொரு மனைவி “ரோஹிணீ ”
—கோகுலத்தில் பலராமனைப் பெற்றவள்—நந்தகோபன் மாளிகைக்கு வருகிறாள்;
நன்கு உபசரிக்கப்பட்டு, அந்த மஹோத்சவத்தில் மகிழ்ச்சியுடன் சஞ்சரிக்கிறாள்.
எல்லா ஐஸ்வர்யங்களும் , க்ருஷ்ண க்ருஹத்துக்கு வருகின்றன

இப்படியாக, கோகுலத்தில் நடந்து வரும்போது, ஒருநாள் , நந்தகோபன் ,கம்சனுக்கு ,
கோகுலத்தில் வசிக்கும் கோபர்கள் சார்பாக, —-வருஷாந்திரக் கப்பம்
கட்டுவதற்கு, மதுராவுக்கு வந்தார். நந்தகோபன் வந்த செய்தி கேள்விப்பட்டு,
வசுதேவரும், நந்தகோபன் தங்கி இருக்கும் இடத்துக்குச் சென்றார்.

ஹே,, சகோதரா…..உன்னைப் பாக்ய வசத்தால் பார்த்தேன். தகுந்த காலத்தில் உனக்கு,
யாத்ருச்சையாக, குழந்தை பிறந்துள்ளதைப்பற்றி ரொம்ப சந்தோஷம்;
நம் போன்ற பந்துக்கள், ஒரே இடத்தில் சேர்ந்து வசிக்க முடிவதில்லை;
காரணம், நமக்குள் உள்ள தொழில்களின் வித்யாசத்தாலே;
நீர், கோகுலத்தில், பந்து,மித்ரர்களுடன் பசுக்களுடன், வியாதி இல்லாதபடி வசிக்கிறீர்;
ரோஹிணியிடம் வளரும் என் பிள்ளை பலராமன் சௌக்யமா ” என்று பேசினார்.

உடனே, நந்தகோபர், “உமக்குக் கம்சனால் ஏற்பட்ட துன்பங்களும் குழந்தைகளின் இழப்பும்,
ஒரே ஒரு கன்யா ஆகாசத்தில் சென்றதும் கேள்விப்பட்டேன்;
விதி ஒவ்வொருவரையும் படாத பாடு படுத்துகிறது;
தெய்வத்தை நம்பி வாழ்பவன் பகவத் கிருபையால் அத்ருஷ்டத்தை அடைகிறான்;என்றார்.

வசுதேவர் , ” சரி… நீர் கம்சனுக்குக் கப்பம் கட்டியாகி விட்டது;
நாம் யதேச்சையாகச் சந்தித்துக்கொண்டோம்;
உத்பாதங்கள் ( கெட்ட சகுனங்கள் ) தோன்றுகின்றன;
சீக்ரமாக் கோகுலத்துக்குத் திரும்பங்கள் ” என்றார்.
வசுதேவரால், இப்படிச் சொல்லப்பட்டதும், நந்தகோபரும் உடனே புறப்பட்டார்.

5 வது அத்யாயம் முற்றிற்று.

——-

அத்யாயம் 6–
பூதனை மோக்ஷம்

நந்தகோபன் , கோகுலத்துக்குத்திரும்பும் வழியில்,
வசுதேவர் சொன்னதை நினைத்துக்கொண்டே வந்தான் .
எதுவாக இருந்தாலும், பகவான்தான் ரக்ஷணம் என்று மனத்தால்,
பகவானைச் சரணமடைந்தான்

வசுதேவர் சொன்னபடியே, கோகுலத்தில்
கெட்டவை நடப்பதற்கான, சூசகங்கள் தோன்ற ஆரம்பித்து விட்டன.

பூதனை என்கிற ராக்ஷஸி —-கோர ரூபமுள்ளவள்—கம்ஸனால் ஏவப்பட்டவள்—
கோகுலத்துக்குள் புகுந்து, வீடு வீடாகச் சென்றாள்.
உருவத்தை, அழகான, அதிரூபசுந்தரியாக மாற்றிக்கொண்டு, சென்றாள்.
கோபிகைகள், இவளைப் பார்த்ததும், மயங்கினார்கள்.
தேவலோகத்து சுந்தரியோ என்று அதிசயித்தார்கள்.

இந்த பூதனை,, யதேச்சையாக நந்தகோபன் மாளிகைக்குள் நுழைந்தாள்.
கிருஷ்ணன், படுக்கையில் தனியாக இருப்பதைப் பார்த்தாள்.
கிருஷ்ணன், தன் தேஜஸ்சை முற்றிலும் மறைத்துக் கொண்டு,
சாம்பலால் மூடியிருக்கும் அக்நியைப் போல இருந்தான்.

இந்தக் குழந்தையை, தன்னுடைய நிஜ ராக்ஷஸ ஸ்வரூபத்தை
முற்றிலும் மறைத்துக்கொண்டு, தேவலோகத்து சுந்தரியைப் போல
மிளிரும் பூதனை பார்த்தாள்
.
ஹே, பிரபோ…..நீ ஓரக்கண்ணால், அவளைப்பார்த்து, கண்களை மூடிக் கொண்டாய்.
தூங்கும் சர்ப்பத்தை, கயிறு என்று எண்ணி, மடியில் எடுத்துப் போட்டுக் கொள்ளும்
மனிதரைப் போல, வெளிப் பார்வைக்கு மிகவும் அன்புள்ளவளாக ,
யசோதை, ரோஹிணீ இருவரும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போதே,
அவர்கள், இவள் தளுக்கிலும் மினுக்கிலும் ப்ரமை பிடித்து ,
அவளைத் தடுக்காமல் இருக்க,
பூதனை, உன்னைத் தூக்கி மடியில் வைத்துக்கொண்டாள்.
உனக்கு, ஸ்தன்ய பானம் கொடுக்கத் தொடங்கினாள்.

நீ, ஸ்தன்யத்துப்பாலை உறிஞ்ச ஆரம்பித்ததும், அவளுக்கு வலி பொறுக்கவில்லை.
“என்னை விட்டு விடு, என்னை விட்டு விடு ” என்று கதறினாள்.
ஆனால் அதற்குள் , எல்லா அங்கங்களும் உலர்ந்து,
ஜீவனும் வறண்டு, கண்கள் பிதுங்கி, கால் கைகளை உதறிக் கொண்டு,
உடலெல்லாம் வியர்க்க, பெரிதாக ஓலமிட்டாள்.
அந்த சப்தத்தால் பூமியும் மலைகளும் நடுங்கின,

பூதனை, தன் சுய ரூபமான ராக்ஷ்ஸியின் உருவத்துடன் ,
வாயைப் பிளந்துகொண்டு, கைகளும் கால்களும் பூமியில் நீட்டிக்கொள்ள ,
12 மைல் விஸ்தீரணத்துக்கு செடிகொடிகள் ஒடிந்து விழ, —–
செம்பட்டைத் தலைமயிர் பறக்க——பூமியில் உயிரற்று விழுந்தாள்.
இதைப் பார்த்த, கோபர்களும், கோபியர்களும் அதிர்ச்சியில் உறைந்தனர்.

சுகபிரம்ம ரிஷி, ராஜா பரீக்ஷித்துக்குக் கூறுகிறார்;-

பகவானான -நீ மட்டும் அவளுடைய மார்பில் பயமே இல்லாமல்
விளையாடிக்கொண்டிருந்தாய். பயந்த நிலையல் இருந்த கோபியர்கள்
உடனே ஓடிவந்து, உன்னைத் தாவி எடுத்து, அணைத்துக் கொண்டார்களாம்.
யசோதையும் ரோஹிணியும் அதிர்ச்சியிலிருந்து விடுபட்டு, உன்னை
அவர்கள் எடுத்துக் கொண்டு, உன்னைத் தடவித் தடவிப் பார்த்து,
பசுமாட்டின் வால்மயிரால் ரக்ஷை செய்து,
அத்தால் உன்னைப் பிரதக்ஷணமாகச் சுற்றி, கண் எச்சில் படாதவாறு
இருக்கவேண்டும், ஆபத்து விலகவேண்டும் என்று வேண்டிக்கொண்டு,
அதை எறிந்தார்களாம். கர்ப்பூர ஹாரத்தி எடுத்தார்களாம்.
கோமூத்ரத்தினால் உன்னை நீராட்டினார்களாம்.
பசுவின் சாணத்தினால் , உன் அங்கங்களில் தேய்த்து,
உன்னுடைய பன்னிரண்டு நாமாக்களை——–
இந்த நாமாக்கள் உன்னைத்தான் குறிக்கின்றன, என்று அறியாது,
உன்னையும் பகவான் விஷ்ணு என்று அறியாது——
அந்த த்வாதச நாமாக்களை பீஜாக்ஷரங்களினால்,
உன்னுடைய 12 அங்கங்களில் சுத்தி செய்தார்களாம்.

மேலும், பிரார்த்தித்தார்களாம்

“அஜர்” என்பவர், உன் பாதங்களைக் காப்பாராக;
கௌஸ்துபம் அணிந்த “மணிமான் ” உன் முழங்கால்களைக் காப்பாராக;
“யஜ்ஞர் ” உன் தொடைகளை ரக்ஷிப்பாராக;
“அச்யுதர் ” உன் கடிதடப் பிரதேசத்தை ரக்ஷிப்பாராக;
” ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர்” உன் வயிற்றை ரக்ஷிப்பாராக;
” கேசவன் ” உன் ஹ்ருதயத்தைக் காப்பாற்றட்டும் ;
” ஈஸர் ” உன் உதரத்தையும்,
“இனர் ” கழுத்தையும்,
“விஷ்ணு ” புஜங்களையும்,
“ருக்ரமர்” முகத்தையும்,
” ஈஸ்வரர் ” தலையையும் ரக்ஷிக்கட்டும்.
சக்ரதாரி , உன்னை முன்புறமாகக் காப்பாற்றட்டும்;
ஹரி, கதையுடன், உன்னைப் பின்புறமாகக் காப்பாற்றட்டும்;

மதுசூதனன், அஜனர் இருவரும் சார்ங்கத்தையும், கத்தியையும் தரித்து,
உன் இரண்டு பக்கங்களிலிருந்து , உன்னைக் காப்பாற்றட்டும்;
வாமனர்,உச்சந்தலைப்பாகத்தையும்,
கருடவாஹனர் நீ இருக்கும் பூமியையும் ,
சங்கர்ஷணர் (கலப்பையை வைத்திருப்பவர் ) எல்லாப் பக்கங்களிலிருந்தும்
உன்னைக் காப்பாற்றட்டும்;

ஹ்ரூஷீகேசன் இந்த்ரியங்களையும்,
நாராயணன் பிராணன்களையும்,
வாசுதேவர், சித்தத்தையும் ( புத்தி ),
அநிருத்தர் மனசையும், ரக்ஷிக்கட்டும்;

கோவிந்தன் , உன் விளையாட்டு லீலைகளில் உன்னைக் காக்கட்டும்;
மாதவன், நீ படுத்திருக்கும்போதும்,
வைகுந்தர், நீ நடக்கும்போதும்,
ஸ்ரீயப்பதி , நீ ஆசனத்தில் அமர்ந்திருக்கும்போதும்,
யக்ஜபுக் , நீ சாப்பிடும்போதும், உன்னைக் காக்கட்டும்.;

டாகினிகள், யாதுதான்யர்கள், கூஷ்மாண்டர்கள்,
பூத,பிரேத, பிசாசர்கள், யக்ஷ, ராக்ஷசர்கள், கோடராக்கள்,
ரேவதி, ஜ்யேஷ்டா , பூதனா, பதினாறு மாத்ரிகா தெய்வங்கள்,
அபஸ்மாரங்கள், தேகம் இந்த்ரியம், பிராணன் இவைகளைப் பீடிக்கும்
துஷ்ட தேவதைகள், கெட்ட ஸ்வப்னங்களில் காணப்படும் தேவதைகள்——-
யாவரும் அழிந்து போகட்டும்.

ஸ்ரீ மகாவிஷ்ணுவின் ஆயிரம் திருநாமங்களைச் சொல்வதால்
இவை அனைத்தும் அழிந்து போகும். என்று சொல்லி வேண்டினார்களாம்.

யசோதை உனக்கு ஸ்தன்யபானம் கொடுத்துத் தூங்க வைத்தாள்.
நந்தகோபன் , திரும்பி வந்து நடந்ததைக் கேட்டும்,
பூதனையின் தேகத்தைப் பார்த்தும் அதிர்ச்சி அடைந்தான்.
வசுதேவர் சொன்னதை நினைத்தான்.

அங்கிருந்தவர்கள், பூதனையின் உடலைக் கோடாலியால் வெட்டி,
ஓரிடத்தில் குவித்து எரியூட்டினர். அப்போது எழுந்த புகை,
சந்தனம்–அகில் கட்டை வாசனையைப் போல இருந்தது என்று

ஸ்ரீ சுக பிரம்மம் கூறுகிறார்.
உன்னால் அவளுடைய உயிர் மாத்ரம்
உறிஞ்சப்படவில்லை; அவளுடைய பாபங்களும் உறிஞ்சப்பட்டன;
அதனால், நற்கதி அடைந்தாள்.
இவளுக்கே இப்படி என்றால், உன்னிடம் பக்தி செய்து பூஜித்தால்,
பிரார்த்தித்தால், அந்த பக்தர்களுக்கு எல்லாவித நன்மைகளையும்
கொடுத்து ரக்ஷிப்பாயே !
உன்னிடத்தில் செய்யப்படும் புத்ர ஸ்நேஹம் யசோதை ரோஹிணீ
இருவருக்கும் பெருமை அல்லவா !

சுகமஹரிஷி பரீக்ஷித்துக்குச்
சொன்னதைப்போல, நந்தகோபன் , உன்னை, கைகளில் எடுத்து,
உச்சிமுகர்ந்து மகிழ்ந்து பரவசப்பட்டான்

6 வது அத்யாயம் முற்றிற்று.

——–

அத்யாயம் —–7
சகடாசுரன் ,த்ருணாவர்த்தன் வதம்—-அதாவது மோக்ஷம்.
மற்றும் யசோதை, கண்ணனின் திருவாயில் உலகங்கள் என்று யாவற்றையும் பார்ப்பது

பிரபோ, உத்தரையின் புத்ரன் ராஜாவாகிய பரீக்ஷித்,
, சுக ப்ரஹ்மரிஷியைக் கேட்டதை இப்போது சொல்கிறேன்
ஹே, ப்ரஹ்மன், பகவானின் லீலைகளைக் கேட்கக் கேட்க,மனம் அதிலேயே லயிக்கிறது. விபரீதமான எண்ணங்கள் அழிகின்றன.
அவரிடம் பக்தி மேலும் மேலும் அதிகரிக்கிறது.
அவருடைய பால்ய லீலைகளைச் சொல்வீராக என்று
பரீக்ஷித் கேட்டவுடன், ஸ்ரீ சுகர் மேலும் சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

நீ மூன்று மாதக் குழந்தை; உன்னுடைய மாச திருநக்ஷத்ரம்( ரோஹிணி )
மூன்றாவது தடவையாக வந்த தினம். . யசோதை, உன்னை நன்கு குளிப்பாட்டி,
வஸ்த்ரம் அணிவித்து, உன்னைத் தொட்டிலில் விட்டு,
வீட்டு வேலைகளைச் செய்யத் தொடங்கினாள். உனக்குப் பசி வந்து, பாலுக்காகக் கத்தினாய்;
உன்னுடைய இந்தக் கத்தல் யசோதைக்கு கேட்கவில்லை;
நீ, பசியால், கையையும் காலையும் ஆட்டி, உதைத்துக் கொண்டு அழுதாய்;
உன்னுடைய உதையால், பக்கத்திலிருந்த பால் பாத்ரம்,தயிர் பாத்ரம் எல்லாம் சப்தத்துடன் கீழே விழுந்தன;

பக்கத்தில் இருந்த ஒரு வண்டியின் சக்ரம் , நுகத்தடி, உன் திருவடிகளால் உதை பட்டு, நசுங்கின; ஒடிந்தன;விழுந்தன.
அருகில் இருந்த ஆய்ச்சியர்கள்,
இதென்ன, ஆச்சர்யம் என அதிசயித்தனர். யசோதையும், நந்தகோபனும் சப்தம் கேட்டு,
ஓடிவந்து பார்த்து, குழந்தையின் காலுக்கு இவ்வளவு பலமா என்று ஆச்சர்யப் பட்டனர்.
இது கோகுலம் முழுவதும் பரவியது. சகடாசுரன் என்கிற அசுரன், வண்டி, சக்ரம் என்று ரூப மெடுத்து ,
உன்னை அழிக்க, உன் அருகில் ஒளிந்திருக்கும்
விஷயமானது உனக்குத் தெரிந்து, உன் சிறிய திருவடியால் உதைத்து,அதை உடைத்து, அவனையும் அழித்தாய்.

யசோதை, கெட்ட பிசாசு செய்த வேலையே என்று பயந்து,உன்னைத் தூக்கி வைத்துக் கொண்டு ,
ஸ்தன்ய பானம் கொடுத்து,உன்னைத் தூங்க வைத்தாள்.
இப்போது, நீ, ஒரு வயது பாலகன்; இடுப்பில் தூக்கி வைத்துக் கொண்டு கொஞ்சும் பருவம்;
யசோதை, ஒருநாள், உன்னை இப்படியே இடுப்பில்
தூக்கி வைத்துக் கொஞ்சி , மடியில் அமர்த்திக் கொண்டாள்;

நீ, திடீரென்று அவளுக்குக் கனத்தாய்—-கனமாக ஆனாய்;
அவள் பயந்து , உன்னைத் தரையில் விட்டுவிட்டு ,
பகவானை வேண்டிக் கொண்டு, வீட்டு வேலைகளைச் செய்யத் தொடங்கினாள்;
இந்தச் சமயத்தில், “தைத்யன் ” என்கிற அசுரன்,
“த்ருணாவர்த்தன் ” என்கிற பெயருடன், கம்ஸனால் அனுப்பப்பட்டு ,வேகமாக வீசும் காற்று உருவத்தில் வந்தான்;
எல்லாப் பொருள்களையும், தூசியினால் மறைத்து, உன்னையும் தூக்கிக் கொண்டான்;
உஷ்ணக் காற்றாக வீசி, திக்குகளை மறைத்தான்;கோகுலத்தை மறைத்தான்;
கோர சப்தத்துடன் , ஊழிக்காற்று போல வீசினான்;
யசோதை பயந்தாள்; உன்னைத் தரையில் விட்ட இடம் தெரியவில்லை;தேடினாள் ; அழுதாள் ;
பகவானை ஸ்மரித்துக் கொண்டே மூர்ச்சையானாள்;
கோபியர்களும் அழுதார்கள்.

திருணாவர்த்தன் , உன்னைத் தூக்கிக் கொண்டு, ஆகாயத்தில் கிளம்ப முயற்சித்தான்.
ஆனால், உன்னுடைய பாரத்தை, அவனால் தாங்க முடியவில்லை.சுய உருவம் எடுத்துக் கொண்டான்.
கற்பாறையைப் போன்று , நீ, அவன் கழுத்தைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தாய். அதனால், அவன் தொண்டை ,
இறுக்கப்பட்டது. அவன் கண்கள் பிதுங்கின; ” ஹா ” என்கிற பெரிய சப்தத்துடன்,திருணாவர்த்தன்,
கீழே விழுந்து உயிரை விட்டான்.பயங்கரமான சப்தம் வந்த திசையை நோக்கி, கோபர்கள், கோபியர்கள் ஓடினார்கள்;
த்ருணாவர்த்தனின் உயிரற்ற சடலத்தில், ஒரு வயதுக் குழந்தையான நீ ,எவ்விதப் பயமும் இல்லாமல், விளையாடிக் கொண்டிருந்தாய்.

கோபிகைகள், உன்னை வாரி எடுத்து, யசோதையிடம் கொடுத்தனர்.
யசோதை, உன்னை, உச்சி முகர்ந்து, சந்தோஷப்பட்டாள்.
பெரிய காற்றின் பிடியிலிருந்து, குழந்தை காப்பாற்றப் பட்டிருக்கிறான்;
ராக்ஷசன் இறந்து கிடக்கிறான்; பெரிய ஆபத்திலிருந்து, காப்பாற்றப்பட்டது,புண்ய கர்மாவின் பலன் என்று,
நந்தகோபனும், பந்துக்களும், நினைத்தார்கள்.

வேறொரு சமயம், யசோதை, உனக்கு ஸ்தன்யபானம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்.
பாலை சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த நீ, தூங்குவதற்கு நினைத்தவன் போல, வாயைத் திறந்து கொட்டாவி விட்டாய்.
அப்போது, ஆகாயம், நக்ஷத்ரக் கூட்டங்கள், எல்லாத் திசைகள், சந்திரன், சூர்யன்,நெருப்பு, காற்று, சமுத்ரங்கள்,
ஏழு த்வீபங்கள், மலைகள், காடுகள்,
அவற்றில் ப்ரவஹிக்கும் ஆறுகள், நடமாடும் எல்லாப் பிராணிகள், —-
இப்படி விஸ்வம் முழுவதையும் , யசோதை, உன் வாயில் பார்த்தாள்.
பயம் கலந்த ஆச்சர்யத்துடன், கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.

அவளுக்கு, இது ஸ்வப்னமா, நிஜமா என்று சந்தேகம் வந்து விட்டது.
உன்னை “பரமாத்மா, இவன்; மானிடக் குழந்தை அல்ல ” என்று யசோதை எண்ணியதாக,
ஸ்ரீ சுகர், பரீக்ஷித் ராஜாவிடம் சொன்னார்.

7 வது அத்யாயம் முற்றிற்று

——————————————-

அத்யாயம்– 8

பெயர் சூட்டுதல்—பால்ய லீலைகள் —மண்ணைத் தின்ற மாமாயன்

ஸ்ரீ சுகப்ரம்மம் , பரீக்ஷித் ராஜனுக்குச் சொன்னார்.
மதுராவில் ஒருநாள், யதுக்கள் எனப்படும் இடையர்களுக்கு ( கோபர்கள், கோபிகைகள் )
ப்ரோஹிதரான “கர்க்கர் ” என்கிற ரிஷியை, வசுதேவன் ரஹஸ்யமாக அழைத்து,
” ஹே, முனிபுங்கவரே ! கோகுலத்துக்குச் சென்று, அடியேனுடைய குழந்தைக்குப் பெயர் சூட்டுங்கள் ”
என்று கேட்டுக்கொண்டார். கர்க்கரும் சம்மதித்து, கோகுலத்துக்கு வந்தார்.

நந்தகோபன் அவரை வரவேற்று , நமஸ்கரித்து, ஆசனம் கொடுத்து அவரிடம் பேசினான்.
“ஹே, ப்ரஹ்மந்….உங்கள் விஜயம் எங்களுக்குப் பாக்யத்தைக் கொடுக்கிறது
; நீர் ஜ்யோதிஷ சாஸ்த்ரத்துக்குப் பொக்கிஷம்; முக்காலமும் உணர்ந்தவர்;
ஆத்ம வித்யைகளை அறிந்த ப்ரஹ்ம வித்து; எனக்குக் குழந்தை இருக்கிறான்;
வசுதேவருக்கு ரோஹிணி மூலம் குழந்தை இருக்கிறான்;
என்னென்ன ஸம்ஸ் காரங்கள் செய்ய வேண்டுமோ , அவற்றை, ப்ராம்மணராயும், .
குருவாயும் இருந்து செய்யுமாறு பிரார்த்திக்கிறேன் ” என்றான்.

அதற்கு, கர்க்கர், ” நந்தகோபா, நான் யது குல மக்களுக்கு எல்லாம் ஆசார்யன்;
அதனாலேயே, குழந்தைக்கு ஸம்ஸ் காரம் செய்துவைக்க வேண்டும்;
ஆனால், இந்தக் குழந்தை, வசுதேவர்—-தேவகியின் எட்டாவது குழந்தை;
பாப எண்ணம் கொண்ட கம்ஸன், தேவகியின் எட்டாவது குழந்தை ஆண் குழந்தை என்று
உறுதியாக இருக்கிறான்; அதுவும், வசுதேவருக்கும், உனக்கும் உள்ள உறவை
நன்கு அறிவான்; ஆகவே, இந்தக் குழந்தைக்குச் செய்யும்
ஸம்ஸ் காரம் , அவனுக்குத் தெரிந்தால் உடனே இக்குழந்தையைக் கொல்லத் துணிவான்;
இதற்காகக் கலங்குகிறேன் ” என்றார்.

அதற்கு, நந்தகோபன், ” ஆசார்யரே, என் பந்துக்களுக்குக் கூடத் தெரிய வேண்டாம்;
இந்தக் குழந்தைக்கு, ரஹஸ்யமாக, பசுத் தொழுவத்தில்
( மாட்டுக் கொட்டிலில் ) ஸம்ஸ் காரம் ,ஸ்வஸ்திவாசனம், இவற்றைச் செய்யுங்கள் ” என்றான்.

ஸ்ரீ கர்க்காசார்யர், சரி என்று சம்மதித்து, “முதலில், ரோஹிணியின் பிள்ளைக்கு ஸம்ஸ்காரம் செய்கிறேன் ;
இக்குழந்தை பலம் மிகுந்தவன்; உன்னையும் வசுதேவரையும் போல இரண்டு வம்சத்தைச் சேர்த்து வைப்பதால்,
“சங்கர்ஷணன் ” ஆகிறான்; ஆதலால்,
இவனுக்கு , ” ராம ” , “பல ” என்கிற இரண்டு வார்த்தைகளைச் சேர்த்து, “பலராமன் ”
என்கிற பெயரை , இக்குழந்தைக்குச் சூட்டுகிறேன். ” என்றார்.

பிறகு, ” நந்தகோபா …..உன்னுடைய குழந்தைக்கு ஸம்ஸ்காரம் செய்கிறேன்;
இந்தக் குழந்தை, இதற்கு முன்பு, மூன்று வர்ணங்களில் பிறந்திருக்கிறான்;
வெள்ளை, சிகப்பு, மஞ்சள் அவை; இப்போது இவனுடைய நிறம் கறுப்பு ;
இவனுக்குப் பலப்பல ரூபங்கள், பலப்பலத் திருநாமங்கள், இவைகளை நான் அறிவேன்;
உனக்கும், உன் யது குலத்துக்கும், கோகுலத்துக்கும்புகழைத் தருபவன்; பெருமையைத் தருபவன்; சந்தோஷத்தைத் தருபவன்;
எவன், இக்குழந்தையிடம் அன்புடன் இருக்கிறானோ
அவனுக்குப் பயமே இல்லை; இவன் நாராயணனுக்குச் சமம்; இவனே வாசுதேவன்,இவனே விஷ்ணு, இவனே நாராயணன் ,
இவனுக்குக் “க்ருஷ்ணன் ” என்று
திருநாமமிடுகிறேன் என்று சொல்லி, மேலும் சில திருநாமங்களை இட்டு,குழந்தையைக் கவனமாகப் பார்த்துக்கொள் ,
கவனமாக வளர்த்து வருவாயாக ” என்று சொல்லி,விடைபெற்றுக் கொண்டு மதுரா திரும்பினார்.

சிலகாலம் சென்றது. குழந்தைகள் வளர்ந்தார்கள்.பலராமன், கிருஷ்ணன் ஆகிய
நீங்கள் இருவரும் சேர்ந்தே அலைந்து, கோகுலம் முழுவதும் திருவடி சம்பந்தம் ஏற்படுத்தியதாக
ஸ்ரீ சுகர் சொல்கிறார். கோகுலம் முழுவதும் விழுந்து புரண்டு, தூசுகள், மண்துகள்கள் உடம்பு முழுவதும் பரவி இருக்க,
ஓடிவரும்போது கொலுசும், சலங்கையும் சந்தோஷத்துடன் சப்திக்க, உங்கள் தாய்மார்களின் அங்கங்களில் படுத்து
நீங்கள் புரளும்போது, தூசு, மண் இவைகளைப் பாராது உங்கள் தாய்மார்கள் உங்களை அணைத்துக் கொண்டு ,
உங்களின் இளம் புன்னகை, சின்னஞ்சிறிய பற்கள் ,நெற்றியின் சோபிதம், இவைகளைப் பார்த்துக் கொண்டே இருப்பார்களாமே !

உங்கள் இருவரின் குழந்தைப் பருவ விளையாட்டுக்கள் , பால லீலைகள், இப்படி நந்தகோபனுக்கும்,
யசோதைக்கும், ரோஹிணிக்கும், கோபர்களுக்கும், கோபியர்களுக்கும் அளவில்லாத சந்தோஷத்தைக் கொடுத்ததாமே !

இதற்குப் பிறகு, உங்களுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் வயது ஆனவுடன்,உங்கள் வயதை ஒத்த ஆயர் சிறுவர்களுடன் சேர்ந்து,
கன்றுக்குட்டிகளுடனும், பசுக்களுடனும், விளையாடியதாக , ஸ்ரீ சுக ப்ரஹ்ம ரிஷி, பரீக்ஷித் ராஜனுக்குச் சொன்னார்.

நீங்கள் எல்லோரும் , அவைகளின் வாலைப் பிடித்துக் கொண்டு, அவைகளின் பின்னாலே ஓடுவீர்களாம்;
துடுக்குத் தனம், அதிகமாகி விட்டதாம்.; மாடுகளின் கொம்புகளைப் பிடித்துக் கொண்டு விளையாடுதல் என்று
இப்படி கோகுலத்தில் சஞ்சரித்துக் கொண்டு இருப்பீர்களாமே !
பிறகு, கோகுலத்தில் வீடுகளுக்குள் புகுந்து, மற்ற கோபர்களையும் சேர்த்துக் கொண்டு,
அவர்கள் வீடுகளில் பாலைத் திருடி சாப்பிடுதல் போன்ற விஷமங்களைச் செயதீர்களாமே !
கோபிகைகள், யசோதையிடம் வந்து, உங்களைப்பற்றி, புகார் சொல்வார்களாமே !
யசோதைக்கு, ஒரே சமயத்தில் , அன்பும் கோபமும் வந்து ,அடிப்பதா, வைவதா என்று விழிப்பாளாமே !
கன்றுக் குட்டியை, வேண்டாத சமயத்தில் அவிழ்த்து விட்டு, தாய்ப் பசுவிடம் , பால் நிறைய சாப்பிடும்படி செய்வதால்,
ஆய்ச்சியர்கள் கறப்பதற்கு , பசுவிடம் பால் இருக்காதாமே !
அங்கு வீடுகளில் உள்ள, வெண்ணெய், தயிர் இவைகளைத் திருடி , மற்ற கோபர்களுடன் சேர்ந்து
சாப்பிடுவீர்களாமே ! பூனை, குரங்கு இவைகளுக்குக் கொடுத்து, காலிப் பானைகளைக் கீழே போட்டு உடைப்பீர்களாமே !
பாலோ, வெண்ணெயோ , கைக்கு எட்டாத உயரத்தில் உறியில், பாத்ரங்களில் வைத்து இருந்தால்,
ஏணி போட்டுக் கொண்டு ஏறி, மற்ற கோபர்களைக் குனியச் சொல்லி, அவர்கள் முதுகின் மேல் ஏறி ,
பால், வெண்ணெய் இவைகளைத் திருடி எல்லாரும் சாப்பிடுவீர் களாமே !
சில சமயம், பாத்ரங்களை, அடித்து , உடைத்து விடுவீர்களாமே !
இருட்டு அறைகளின் உள்ளே உள்ள, பாத்ரங்களில் இருக்கும் பால், வெண்ணெய் இவைகளை ,
நீங்கள் அணிந்திருக்கும் ரத்ன ஆபரணங்களின் பிரகாசத்தினால், இடம் அறிந்து, எடுத்து உண்பீர்களாமே !
கோபிகைகளின் ஜீவனத்துக்கு , பாலும் வெண்ணையும் இல்லாமல் செய்து விடுவீர்களாமே !
அவர்கள், கோபம் தாங்காது, யசோதையிடம் புகார் சொல்லும்போது,
ஹே, கிருஷ்ணா ……நீ ஒன்றும் தெரியாதவன் போல ,ரொம்ப அடங்கியவன் போல,ஒன்றுமே செய்யாதவன் போல , கால்களைக் கட்டிக் கொண்டு,
அப்பாவிப் பையன் போல உட்கார்ந்து இருப்பாயாமே ! அப்போது, உன்னைப் பார்க்க பரம சோபிதமாக ” இருக்கும் என்று,
சுகப்ரம்மம் , பரீக்ஷித் ராஜனுக்குச் சொன்னார்.

இவ்விதமாக, விளையாடி, கோபஸ்த்ரீகளின் மனங்களை அன்பினால் திருடினாய்;
இந்த விஷமச் செய்கைகள் செய்யும் சமயத்தில், கோப ஸ்திரீகள் உன்னைப் பார்த்து விட்டால்,
நீ அவர்களை ஓரக் கண்ணால் பார்த்தும்,பயத்தால் அழுவதாகப் பாசாங்கு செய்தும், கண்ணீர் வழிந்து, உன் கண் மைகள்
கலைய விழிப்பதாலும், உன்னை அடிக்க இயலாமல் , பிரமையுடன் – பிரேமையுடன்
உன் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டு இருப்பார்களாமே !

ஒரு சமயம், கோபர்கள் பலராமனையும் அழைத்துக் கொண்டு, யசோதையிடம் ஓடி வந்தார்கள்.
” கிருஷ்ணன், மண்ணைத் தின்கிறான், வந்து பாருங்கள் ” என்று புகார் செய்தார்கள்.
யசோதை ஓடிப் போய், கிருஷ்ணனைப் பிடித்துக் கொண்டு, அடிப்பதற்காகக் கையை ஓங்கினாள்.
அப்போது, நீ, பயந்தமாதிரி அழுதுகொண்டு, கண்களிருந்து நீர் ,கங்கையெனப் பெருக
” நான் சாப்பிடவில்லை; இவர்கள் வீணாகப் புகார் சொல்கிறார்கள் ;பொய் சொல்கிறார்கள்; என் வாயைப் பார் ” என்று,
வாயைத் திறந்து, யசோதை உன் வாயைப் பார்க்கும்படி செய்தாயாமே !

ஸ்ரீ சுகர், பரீக்ஷித்துக்குச் சொன்னதை, கிருஷ்ணா, அப்படியே உன்னிடம் இப்போது சொல்கிறேன்.

யசோதை, கண்ணனின் வாய்க்குள் , எல்லா உலகங்களையும், ஆகாசம், மலைகள், திசைகள்,
வனங்கள், நக்ஷத்ரங்கள், சந்த்ரன் , காற்று, அக்நி, மின்னல், இந்த்ரியங்களின் அபிமான தேவதைகள்,
ஜ்யோதிஸ் சக்ரம், மனஸ், தன்மாத்ரைகள், சத்வ, ரஜஸ், தாமஸ குணங்கள் கொண்ட அஹங்காரம்,
மஹத், ப்ரகிருதி, இவற்றைஎல்லாம் பார்த்தாள்.
ஜீவன், அதன் அபிமான தேவதை, வ்ரஜ பூமியான கோகுலம், அதில் வசிக்கும் கோபாலகர்கள்
கோபியர்கள், பசுக்கள், அங்கு நந்தகோபன், யசோதையாகிய தான்
எல்லாவற்றையும் ஆச்சர்யத்துடன் பார்த்தாள்.

யசோதை ஸ்துதி கீதத்தை, ஸ்ரீ சுகர் , பரீக்ஷுத்துக்குச் சொன்னதை , ஹே கிருஷ்ணா,
இப்போது சொல்லி உனக்கு நினைவு படுத்துகிறேன்.

” இதென்ன, ஸ்வப்னமா ? தேவ மாயையா ? என் புத்தி பேதலித்து விட்டதா ?
புத்தி, மோஹம் அடைந்து விட்டதா ? என் மடியில் விளையாடும் சிறு குழந்தை,ஆத்ம யோகம் செய்பவனா ?
இவைகளை, அவன் எப்படி உற்பத்தி செய்ய முடியும் ?
இக்குழந்தை என் பிள்ளை அல்ல! சாக்ஷாத் நாராயணன் ! எந்தப் பகவானை, எல்லாக்காலங்களிலும் ,
எல்லா ஜீவன்களும் ஆச்ரயிக்கிரார்களோ, எவரால், எந்தக் காரணத்தால்,என் கண்முன்னே, வாய் புதைத்து,
கைகளைக் கட்டிக் கொண்டு, மிகவும் அடக்கமான
பிள்ளையாகக் காக்ஷி தருகிறாரோ, அவரைப் பல தடவை நமஸ்கரிக்கிறேன்;
நானும், என் பதியான நந்தகோபரும் அப்படியே நினைத்து, நமஸ்கரிக்கிறோம்;

இந்தப் பிள்ளை, உலகங்களின் பதி; கோகுலத்துக்கு
( வ்ரஜ பூமி ) ஈஸ்வரன்; எல்லா ஐஸ்வர்யங்களையும் உடையவர்; கோபாலகர்கள், கோபிகைகள், பசுக்கூட்டங்கள், கன்றுகள், —-
இவைகளை என் அல்ப புத்தியால், எங்களுடைய சொத்து என்று நினைக்கிறேன்;
நான் யசோதை, நந்தகோபரின் மனைவி, இந்த ஐஸ்வர்யங்களுக்கு எஜமானி,இக்குழந்தை என் புத்ரன்,
இவையெல்லாம் எங்களுடையது என்று தவறாக நினைக்கிறோம் .
இது முட்டாள்தனம் அல்லவா ? எல்லாமே, பகவானாகிய அவனுடையது;
அவன் கொடுத்ததை, எங்களுடையது என்று நினைத்து, அவனுக்கும் கொடுக்கிறோம்;அந்தப் பிரபுவே தஞ்சம்; ”

பகவானைப் பற்றி, பரம க்ஜானிகளுக்கும் கிடைக்க அரியதான அறிவை,தாயான யசோதை அடைந்தாள்.

அடுத்த க்ஷணம், பகவான், தன்னுடைய பிரபலமான வைஷ்ணவ மாயையை ஏற்படுத்தி,
யசோதையின் நினைவுகளை ,அறிவு தீக்ஷண்யத்தை மாற்றிவிட்டான்.
” அம்மா……அம்மா …. ” என்று கூப்பிட்டு, புடவைத் தலைப்பைப் பிடித்து இழுக்க,
யசோதை, பிள்ளைப் பாசம் பெருக, கண்ணனாகிய உன்னை ,
இடுப்பில் தூக்கி வைத்துக் கொண்டாள்.

எந்தப் பிரபுவை, தேவகி, சதுர் புஜத்துடன் , மந்தஹாச வதனத்துடன், பீதாம்பரதாரியாக காராக்ருஹத்தில் சேவித்தாளோ ,
எந்த பிரபுவை வேதங்களும் உபநிஷத்துக்களும் சாங்க்யயோக சாஸ்திரங்களும் , பாஞ்சரார்த்ர சாத்வ தந்த்ர சாஸ்திரமும்
தேடி களைத்துப் போயிற்றோ,அந்த பர ப்ரஹ்மத்தை, பாக்யசாலியான யசோதை , மீண்டும் தன் புத்ரன் என்கிற நினைவோடு பார்த்தாள்.

பரீக்ஷித், சுகப்ரம்ம ரிஷியைக் கேட்டான்
” ஹே, ப்ரஹ்மந் , நந்தகோபனும், யசோதையும், என்ன உத்தமமான கார்யத்தைச் செய்து,
எல்லாப் பாபங்களையும் போக்கக் கூடியதான பால்ய லீலைகளைப் பார்த்துஅனுபவித்தார்கள் ? காரணமென்ன ? ”

ஸ்ரீ சுகப்ரம்மம் பதில் சொன்னார் ” ஹே ராஜன் ……கிருஷ்ணனின் இந்த மாதிரியான
பால்ய லீலைகளை உனக்குச் சொல்லும்போது, சந்தோஷத்தால்நான் , ஆனந்தக் கண்ணீர் வடிக்கிறேன்.
உன் கேள்விக்குப் பதில் சொல்கிறேன்.
அஷ்ட வசுக்களில் ஒருவன் த்ரோணன்; இவன் நந்தகோபனாகவும்,”தரா ” என்கிற அவனுடைய மனைவி யசோதையாகவும் பிறந்தார்கள்;
இது, அவர்களுக்கு ப்ரஹ்மாவின் கட்டளை; அப்போது, இவர்கள் இருவரும் ப்ரஹ்மாவிடம், “எங்களுக்குப் பகவானிடம் பக்தி தொடர்ந்து இருக்க வேண்டும்; ”
என்று பிரார்த்தித்து, அப்படியே அநுக்ரஹம் பெற்றவர்கள்;
அந்த அனுக்ரஹத்தாலே, நந்தகோபன்–யசோதைக்கு, பகவான் குமாரனாக—–
கிருஷ்ணனாக அவதரித்து, பலராமனுடன் பால்ய லீலைகளை,கோகுலத்தில் செய்து, சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தார்;

8 வது அத்யாயம் முற்றிற்று.

——–

தசமஸ்கந்தம் —-9 வது அத்யாயம்-
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனின் பால்ய லீலை —–தொடருகிறது–

ஒரு சமயம், யசோதை, தயிர்ப் பானையின் எதிரே உட்கார்ந்து,
தயிரைக் கடைந்து கொண்டிருந்தாள். வெண்ணெய்க்காகக் கடைந்து கொண்டிருந்தாள்.
பகவானுடைய லீலைகளை, இந்தமாதிரி , வெண்ணெய்க்காகத் தயிர் கடையும்
சமயங்களில், ஆய்ச்சியர்கள் பாடிக்கொண்டே , தயிரைக் கடைவார்கள்.
யசோதையும் அப்படியே , பக்தி பரவசமாகப் பாடிக் கொண்டே ,
தயிரைக் கடைந்து கொண்டிருந்தாள்.

உத்தமமான பட்டு வஸ்த்ரம் அணிந்து இருந்தாள்.
இடுப்பில் ஒட்டியாணம்; கைகளில் வளையல்கள்.மோர்த் திவலைகள் மேலே பட்டு
மேல் துணி நனைந்தது.காதுகளில் உள்ள குண்டலங்கள் ஆட,
கை வளையல்கள் யசோதையின் பக்தி ததும்பும் பாட்டுக்குக்குத்
தாளம் போடுவது போல சப்திக்க,
உடம்பு வியர்த்துக் களைத்துப் போனாள்.

அப்போது, நீ அம்மாவிடம் ஓடி வந்து, “பசிக்கிறது ” என்று சொல்லி,
யசோதை தயிர் கடைய முடியாதபடி, மடியில் உட்கார்ந்து, ஸ்தன்ய பானம் செய்தாய்.
அப்போது, நீ, உன் தாயைப் பார்த்த அனுக்ரஹப் பார்வை, கருணைப் பார்வை ,
ஹே, கிருஷ்ணா, யசோதை என்ன பாக்யம் செய்தாளோ!

அந்தச் சமயம் ,
யசோதையான உன் அம்மா எழுந்திருந்தாள். உன்னை மடியிலிருந்து
இறக்கி விட்டு விட்டு , அடுப்புக்கு அருகில் ஓடினாள்.
அடுப்பில், பாத்ரத்தில் பால் பொங்கிக் கொண்டிருந்தது.
உடனே, உனக்குப் பொல்லாத கோபம் வந்து விட்டது.
கோப நடிப்பு; உன் இளஞ்சிவப்பு உதடுகள் துடிக்க, மத்தினால்,
தயிர்ப் பானையை உடைத்தாய்; உன் கண்களில் ஏமாற்றம்;
கோபம்; வீட்டின் உள்ளே, “அரங்கு ” என்று சொல்வார்களே,
அங்கே போய் , அங்கு ஒளித்து வைத்திருந்த வெண்ணெயை ,
பசிக்காக சாப்பிட்டாய்;

யசோதை , பால் பாத்ரத்தை அடுப்பிலிருந்து இறக்கி வைத்து விட்டு,
தயிர் கடையும் இடத்துக்குப் பழையபடியும் வந்தாள்.
உன் விஷமத் தனம் தெரிந்தது. உன்னை அங்கு காணவில்லை.
நீ, ஒரு மரக்கட்டிலின் மேல் ஏறிக் கொண்டு, நீ சாப்பிட்ட வெண்ணையின் மீதியை,
அனுமனைப் போலுள்ள ஒரு குரங்குக்குக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாய்
உன்னை, யசோதா பார்த்து விட்டாள். கண்களுக்குப்
பூசப்பட்டிருந்த அஞ்சனம் ( கண்மை ) கலைந்து, உன் கன்னங்களில் வழிந்து இருந்தது.
கூடவே, நீ வெண்ணெய் சாப்பிட்ட அடையாளமாககன்னங்களில் வெண்ணையின்
சிதறல்கள். யசோதை, உன்னுடைய பின்புறமாக வந்து,
கைகளால் உன்னைப் பிடித்துக் கொண்டாள்.

யசோதை, ஒருகையால் உன்னைப் பிடித்து, இன்னொரு கையால் மாடுகளை மேய்க்கும்
கோலை எடுத்து, உன்னை அடிப்பது போல பாசாங்குடன் கையை ஒங்க ,
உடனே நீ, யசோதையைப் பார்த்து, கண்களைக் கசக்கிக்கொண்டு,
கைகளைக் கூப்பிக் கொண்டு, “அம்மா… இனி தவறு செய்யமாட்டேன் ”
என்று சொன்னாய்.

யசோதை, உண்மையிலேயே , நீ பயப்படுவதாக நினைத்து , ஓங்கிய கையைத்
தாழ்த்தி , கோலைத்தூர எறிந்து, உன்னை வாரி அணைத்து,
உன் முகத்தில் முத்தமிட்டாள்.
தலைகேசம் அவிழ்ந்து புரளுவதைக் கூட லக்ஷ்யம்
செய்யவில்லை.

யசோதைக்கு, நீ செய்த விஷமத்தனம் நினைவுக்கு வர,
உன்னைக் “கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பினால் ( கயிற்றால் ) கட்டி, “உன்னை வெளியே
ஓடாதபடி செய்கிறேன் பார் ” என்றாள்.

உன்னைக் கயிற்றால் கட்டி, பக்கத்தில் இருந்த மரத்தால் ஆன உரலில் இணைக்க ,
யசோதை முயற்சித்தாள்.கயிற்றின் அளவு குறைந்தது;
இன்னொரு கயிற்றை எடுத்து , முடிச்சுப் போட்டு, மறுபடியும் கட்டினாள்;
மறுபடியும் இரண்டு அங்குல அளவு கயிறு குறைந்தது; கயிற்றை
எடுத்து முடிச்சுப் போட்டு, முடிச்சுப் போட்டு உன்னை கட்ட எத்தனித்தபோதெல்லாம்
கயிறு இரண்டு அங்குல அளவு குறைந்தது.
யசோதைக்கு ஆச்சர்யம் ! முகத்தில் , முத்துக்கள் போல வியர்வைத் துளிகள்;
யசோதை படுகின்ற கஷ்டத்தைப் பார்த்த நீ,
உன் லீலையைக் குறைத்துக் கொண்டு , கட்டுண்டாய்.

நீ சர்வ ஸ்வதந்த்ரன்; சர்வேஸ்வரன் ; எல்லோரும், ஈரேழு உலகங்களும்,
அவற்றில் உள்ள , சித், அசித் யாவும் உனக்குக் கட்டுப்பட்டது;
அப்படிப்பட்ட நீ, யசோதையின் தாய்ப் பாசத்துக்குக்
கயிற்றால் கட்டுண்டாய்; பிற்பாடு, சஹாதேவன் உன்னைக் கட்டப் போகிறான்;
ப்ரஹ்ம , ருத்ராதிகளுக்கு, ஏன், அகலகில்லேன் என்று உன் வக்ஷஸ்தலத்தில்
நித்ய வாஸம் செய்யும் பெரிய பிராட்டிக்குக் கூட,
இந்த பாக்யம் கிட்டவில்லை.
நீ, தாமத்தால் கட்டப்பட்டாய்; தாமோதரன் ஆனாய் !

யசோதை, வீட்டு வேலைகளில் ஈடுபட்டு இருக்கும்போது,
நீ, உரலையும் இழுத்துக் கொண்டு , முன்னாலே இருந்த இரண்டு மருத மரங்களை
நோக்கித் தவழ்ந்தாய். இரண்டு மருத மரங்களும் , முன் ஜன்மத்தில் ,
குபேரனுடைய பிள்ளைகள். நளகூபரன், மணிக்க்ரீவன் என்று பெயர்.
பிராம்மணரான ஸ்ரீ நாரதர் வரும்போது, காமத்தினால் இனிப்பான
கள்ளைச்சாப்பிட்டுக்கொண்டு, தேவஸ்த்ரீகளுடன் மயங்கி, நாரதர்
அந்த வழியாக வருவதைப் பார்த்தும், அவரை லக்ஷ்யம் செய்யாமல்,
நிர்வாணமாக இருந்தனர். அதனால், நாரதர் சாபமிட, மருத மரங்களாக,
இந்த வ்ரஜபூமியில் முளைத்து, வளர்ந்து, சாப விமோசனத்துக்கு,
ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஸ்பர்சத்தை எதிர்பார்த்து இருப்பவர்கள். இந்த இரண்டு
மருத மரங்களுக்கு நடுவில் , உரலையும் இழுத்துக் கொண்டு, நீ தவழ்ந்து சென்றாய்

9 வது அத்யாயம் முற்றிற்று . ஸுபம் .

——————————————————————————–

அத்யாயம்—10

நளகூபரன், மணிக்ரீவன் சாப விமோசனம்,, ஸ்துதி

பரீக்ஷித் , ஸ்ரீ சுக பிரம்மத்திடம், ” ஹே, ரிஷியே……நளகூபரன், , மணிக்ரீவன் செய்த
நிந்திக்க வேண்டிய கார்யம் மற்றும் தேவரிஷி நாரதர், ஏன் சாபம் கொடுத்தார் என்பதை
விவரமாகச் சொல்லுங்கள் என்று கேட்க, ஸ்ரீ சுகர் சொன்னார்.

இந்த இருவரும், ருத்ர பகவானுடைய தாஸ்யர்கள்; குபேரனின் புத்ரர்கள்;
தனத்தினால் கர்வம் அடைந்தவர்கள்; மிகப் பெரிய பதவியில் இருப்பதாக
செருக்கு உடையவர்கள்; ஒரு சமயம் மந்தாகினி நதி ஓடும் பிரதேசத்தில்,
“வாருணீ ” என்கிற கள்ளைக் குடித்து, புஷ்பங்கள் பூத்திருந்த காட்டுக்குள் நுழைந்து,
தேவ ஸ்திரீகளுடன் ஜலக்ரீடையில் இருந்தனர்.
அப்போது, தேவரிஷி நாரதர், யதேச்சையாக அந்த வழியாக வந்தார்.

அவரைக் கண்டதும், தேவ ஸ்திரீகள், வஸ்த்ரமில்லாமல் இருந்ததால்,
நாரதரின் சாபத்துக்குப் பயந்து, அவசரம் அவசரமாக வஸ்த்ரங்களை எடுத்து
அணிந்து கொண்டனர். ஆனால், குபேரனுடைய பிள்ளைகளான இந்த இரண்டு பேரும்,
கள்மயக்கத்தில், கர்வத்துடன் வெட்கமின்றி, நிர்வாணமாக இருந்தனர்.

நாரதர், அவர்களைத் திருத்த எண்ணம் கொண்டார். இவர்கள், தனச் செருக்கினாலும்,
குபேரனுடைய பிள்ளைகள் என்கிற கர்வத்தினாலும், தாங்கள் சாஸ்வதம் என்று
எண்ணுகிறார்கள்; தேவர்களாக இருந்தாலும், இறந்துவிட்டால் அந்தத் த்ரேகம்
எரிக்கப்பட்டோ , கிருமிகள், பக்ஷி, மிருகங்களால் சாப்பிடப்பட்டோ அழிகிறது;
ஒன்றுக்கும் உதவாத இந்தத் த்ரேகத்தை சாஸ்வதம் என்றும்
தங்களைக் கிழத்தனம் அண்டாது என்றும், எண்ணுகிறார்கள்;

தேகம், அநித்தியம் என்று அறியாத அஸத்துக்கள்;
தனமில்லாத வறியவனுக்குக் கர்வமில்லை; அஹங்காரமில்லை;
அவன் பகவத் சிந்தனையுடன் வாழ்கிறான்; தாரித்யனுக்குப் பசி இருப்பதால்,
இளைத்துப் போய், இந்த்ரியங்கள் அவன் சொல்படி கேட்கின்றன;

இப்படியெல்லாம் நினைத்த நாரதர், இவர்களின் கர்வத்தைப் போக்க வேண்டும்
என்கிற எண்ணமுடை யவராய், இவர்களுக்குத் தண்டனையும்
கொடுத்து திருந்தவும் சந்தர்ப்பம் கொடுக்க வேண்டும் என்று யோசித்து,
இவர்கள், நூறு தேவ வர்ஷங்கள் பூமியில் மரமாகப் பிறந்து, வாழ்ந்து,
பகவானின் திவ்ய சரணார விந்தங்களில் பக்தி ஏற்பட்டு, அந்த பக்தியினால்,
சாப நிவ்ருத்தி ஆகி, மறுபடியும் தேவப் பிறப்பை அடையட்டும் என்று சாபமிட்டார்.

இப்படிச் சபித்தவர், தான் சாபமிட்டதற்குப் பரிகாரம் தேட,
நாராயண ஆஸ்ரமமாகிற பத்ரிகாஸ்ரமத்திற்குச் சென்றுவிட்டார்.
அந்த சாபப்படி, நளகூபரனும், மணிக்ரீவனும் வ்ரஜபூமியில்
( கோகுலத்தில் ) மரங்களாக முளைத்து , வளர்ந்து இருந்தனர்.

பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணனாகிய நீ, இதை நினைத்துப் பார்த்து,
ரிஷியின் சாபம் சத்தியமாக இருக்கவேண்டுமென்று எண்ணி அந்த மரங்கள்
இருந்த இடத்துக்கு உடலுடன் கட்டியிருந்த உரலையும் உருட்டிக் கொண்டு,
அந்த இரண்டு மரங்களின் அடித் தண்டின் இடைவெளி நடுவே தவழ்ந்து சென்று ,
உரலை, உன் பலத்தால் இழுத்தாய்.
அந்த வேகம் தாங்காமல்,கப்பும் கிளையுமாக நன்கு கொழுத்து வளர்ந்து இருந்த
இரண்டு மரங்களும் பெரும்சப்தத்துடன் கீழே விழுந்தன.
உடனே , இரண்டு தேவ குமாரர்கள், ஜ்வலித்து, நான்கு திக்குகளிலும்
ப்ரகாசத்தை ஏற்படுத்திக்கொண்டு, கர்வம் நீங்கியவர்களாக,
கிருஷ்ணனாகிய உன்னிடம் பக்தி மேலோங்க , உன்னை நமஸ்காரம் செய்து,
உன் திருவடிகளில் சிரஸ்ஸை வைத்து, உன்னை ஸ்துதித்தார்கள்.

நளகூபர—–மணிக்ரீவ ஸ்துதி

ஹே,,,,கிருஷ்ண…..கிருஷ்ண ….மஹாயோகி….. நீர் பரம புருஷன்;
அவ்யக்தமான ப்ரக்ருதியிலிருந்து, சிருஷ்டித்து, வ்யக்தமாக (வெளிப்படையாக)
விஸ்வம் இதம், ஜகத் இதம் என்று ரூபம் கொண்டதாக,
நீர் பிரபஞ்சமாக இருக்கிறீர்.
நீர், பார்ப்பதற்கு, அத்வீதீய ஏகர் —சமமோ, மேல்பட்டவரோ, குணத்திலோ,
சேஷ்டிதங்களிலோ, ஐஸ்வர்ய விபவங்களிலோ—எவரும் இல்லாதவர் .

நீர்தான், எல்லாருக்கும், எல்லாவற்றுக்கும் மேலானவர்;
நீர், அனைவர்க்கும் அந்தர்யாமி; உமது விருப்பப்படி நியமிக்கிறீர்;
உடல், ஆத்மா இவைகளை செயல்படுத்தும் பகவான் நீரே ;
அந்த ஜீவாத்மாவின் , ஸ்வரூபஸ்திதி, ப்ரவ்ருத்தி, நிவ்ருத்தி —
எல்லாம் உமது அதீனம். சூக்ஷ்ம ஆத்மாவாக இருந்து,
ரஜஸ், தமோ, ஸத்வ பூதமாக இருக்கும் ப்ரக்ருதியை ,
நீர், சரீரமாகக் கொண்டுள்ளீர்.

நீரே, எல்லா ஜீவாத்மாக்களுக்கும் ஈஸ்வரன்;
பரமாத்மா; ஜீவன்களின் பாப, புண்யங்களுக்கு ஏற்ப, அவைகளுக்கு,
நாமம், ரூபம் இவைகளை உண்டாக்குபவர்; ஆனால், உம்மை,
இந்த மாம்ஸக்கண்களால் பார்க்க இயலாது;உமது மஹிமையை யாராலும்
முழுமையாக அறியமுடியாது; ஆகவே, உம்மைப் பக்தி செய்து நமஸ்கரிப்பதே சிறந்தது;

பகவதே…………வாஸுதேவாய……..நமஸ்காரங்கள் உமக்கே உரியது;
உமக்கு என்று ஒரு ரூபமில்லை; ஆனால், பலப் பல ரூபங்களில் ப்ரகாசிக்கிறீர்;
அவதாரம் ஏற்படும் போதெல்லாம், உமது ரூபம் வெளிப்படுகிறது;
நீர், சரீரங்கள் படைத்தவர்களில், அசரீரி; அவதார காலங்களில்,
அப்ராக்ருத சரீரம்; த்ரியக், ம்ருக, மனுஷ்ய அவதாரங்களில், அது அதற்குத் தக்கபடி
அதிசய வீர்யமுள்ள சரீரம்; அப்போதும், எவ்விதத் தோஷமும் உம்மிடம் இல்லை;
அப்பேர்ப்பட்ட, பற்பலப் பெருமைகளைப் பெற்ற நீர், எல்லா உலகங்களின்
க்ஷேமத்துக்காகவும், எங்களைப் போன்ற மந்த மதியர்களை உஜ்ஜீவிக்கவும்
உத்தேசித்து, அவதாரம் எடுக்கிறீர்; எங்களை ஆசீர்வதிக்க வேண்டுகிறோம்

நீர், பரம கல்யாண மூர்த்தி; உமக்குப் பல நமஸ்காரங்கள்;
நீர் வாஸூ தேவர் (வஸூ தேவரின் திருக்குமாரர் );
பரம ஸாந்தர்; யதுக்களுக்குப் பதி;உமக்கு எங்கள் நமஸ்காரங்கள்;
ரிஷியினுடைய பரம அனுக்ர ஹத்தாலே, உம்முடைய தர்ஸனம் கிடைத்தது;
எங்கள் மனஸ், உமது திருவடிகளில் , பற்றுடன் இருக்கட்டும்;
நாங்கள், சிவபிரானின் கிங்கரர்கள் ; நாங்கள் போக உத்தரவு கொடுங்கள்
என்று ஸ்தோத்ரம் செய்தார்கள்.

ஸ்ரீ சுகர், மேலும் சொல்கிறார். நீ, உரலில் கட்டப்பட்ட தாமோதரனாகவே
இருந்துகொண்டு, அந்தத் தேவகுமாரர்களைப் பார்த்துச் சொன்னது இதுதான்.

பரம கருணை உள்ள நாரதராலே, என்னுடைய அநுக்ரஹம் உங்களுக்குக் கிடைத்தது;
என்னிடம் திட நம்பிக்கை வைத்து, மனஸ்ஸை அர்ப்பித்து, என்னைத் தரிசித்த நீங்கள்,
திருந்திய புருஷர்களாக ஆகி, பந்தங்களில் இருந்து விடுபட்டீர்கள்;
என்னையே உபாயமாக(ஸாதனம் ) வைத்து என்னிடம் வைத்த பக்தி ,ப்ரேமையாகி,
உங்கள் அபீஷ்டங்களை அடைந்து, அனுபவித்து, மீண்டும் பிறவி இல்லாமல்,
என்னை வந்து அடைவீர்களாக !

ஹே,கிருஷ்ணா, இவ்விதம் ஆக்ஜை பெற்ற இருவரும், உன்னைப் ப்ரதக்ஷிணம் செய்து,
அடிக்கடி நமஸ்காரம் செய்து, வடதிசை நோக்கிப் புறப்பட்டு, குபேரபட்டணமாகிய
அளகாபுரிக்குப் போய்ச் சேர்ந்தனர் . இழந்த சம்பத்தை, பகவானை பஜித்து,
மீண்டும் அடைந்த அர்த்தார்த்தி களான இவர்களுக்கு அடியேனின் நமஸ்காரங்கள்

10 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. ஸுபம்

————–

அத்யாயம் – 11

பழக்கூடையில் ரத்னங்கள்—–கோகுலத்திலிருந்து, பிருந்தாவனம்—இங்கு வத்ஸாசுரன், பகாசுரன் வதம்

பெருத்த சப்தத்தைக் கேட்டு, நந்தகோபனும், மற்ற யாதவர்களும் ( கோபர்களும் ) ஓடி வந்தனர்.
பெரிய இரண்டு மரங்கள், கீழே விழுந்து கிடந்தன. எப்படி இவை இரண்டும் கீழே விழுந்தது என்று,
அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை. அருகில் வந்து பார்த்தார்கள். உன்னைப் பார்த்தார்கள்.
கயிற்றால் கட்டப்பட்டு இருந்த உன்னை, கயிற்றை அவிழ்த்து, பயந்து கொண்டே ,
இது என்ன ஆச்சர்யம் என்று பேசினார்கள். அருகில் விளையாடிக்கொண்டிருந்த கோபர்கள்
ஆகிய கோபாலகர்கள், ( சிறுவர்கள் ) ” நாங்கள் பார்த்தோம்; இதற்குக் கிருஷ்ணன்தான் காரணம்;
இரண்டு மரங்களுக்கு நடுவே தவழ்ந்து சென்று, உரலை இழுத்தான்; மரங்கள் முறிந்து விழுந்தன;
இரண்டு புருஷர்கள் வெளியே வந்து, கிருஷ்ணனுடன் பேசினார்கள்;
நமஸ்காரம் செய்துவிட்டுச் சென்றுவிட்டார்கள் ” என்றார்கள்.
நந்தகோபர் உன் அருகே வந்து, உன்னை கயிற்றின் பிடியிலிருந்து வெளியே தூக்கினார்.

ஒரு சமயம், கோபிகைகள், உன்னைக் கொஞ்சி சீராட்டினார்கள்.
நீ, அவர்களுக்குக் ” குடக்கூத்து ” நடனம் ஆடிக் காண்பித்தாயாமே !
பாட்டுப் பாடினாயாமே !
அவர்கள், சந்தோஷப்பட்டு, மரப் பொம்மையுடன் விளையாடுவதைப் போல,
உன்னிடம் விளையாடினார்களாமே ! அவர்கள் இட்ட கட்டளையை
நிறைவேற்றினாயாமே ?
அதாவது, முக்காலியைக் கொண்டுவந்து கொடுப்பது;
படியைக் கொண்டுவந்து கொடுப்பது என்று செய்தாயாமே ? இப்படிப் பல
சேஷ்டிதங்களால், கோபிகைகளுக்கு, ஆனந்தத்தை அளித்தாயாமே !
(அந்த பால சேஷ்டிதங்களுக்கு நமஸ்காரம் செய்கிறேன் )

ஒரு நாள் , நீ வாஸம் செய்யும் வீதியில், ஒரு கிழவி “பழம் வாங்கலையோ ….. பழம்….. ”
என்று கூவிக்கொண்டு வந்தபோது, நீ, அவளிடம் சென்று,
“எனக்குப் பழம் கொடு ” என்று, உன் சின்னஞ்சிறு கைகளை நீட்டி வேண்ட,
அதற்கு அந்தக் கிழவி, “அரிசியைக் கொடு ” என்று கேட்க,
நீ, வீட்டின் உள்ளே போய், இரண்டி உள்ளங்கைகளிலும் அரிசியை எடுத்துக் கொண்டு ,
அரிசி தரையில் சிந்தாமல் இருக்க, ஜாக்ரதையாக நடந்து வர ,
அப்படியும் பல அரிசிகள் கீழே சிந்த,
இது தெரியாதவனைப்போல நடித்த நீ,
கையில் உள்ள அரிசியைக் கிழவியிடம் கொடுக்க,
அந்தக் கிழவி உன்னைத் தடவிக்கொடுத்து,
உன் சின்னஞ்சிறு கைகள் நிறையப் பழங்களைக் கொடுக்க,
நீ, அவளை அனுக்ரஹித்த உடன் , பழக்கூடை முழுவதும் ரத்னங்களால் நிரம்ப,
அது கண்டு ஆச்சர்யப்பட்ட அந்தக் கிழவி,
கண்களில் நீர் வழிய, உன் திருக்கைகளைப் பிடித்து முத்தமிட்டாளாமே !

ஒருநாள், நீயும் பலராமனும் , தாய்மார்கள் பின்தொடர, யமுனா தீரத்துக்குச் சென்று,
கோபர்களுடன் விளையாடினீர்கள். நேரம் மிகவும் ஆகியது; ரோஹிணி
பலராமனை ” விளையாடியது போதும், வீட்டுக்குப் போகலாம் வா … ” என்று கூப்பிட்டாள்.
பலராமனும் வரவில்லை; நீயும் வரவில்லை. தொடர்ந்து விளையாடிக்கொன்டிருந்தீர்கள்.
யசோதை வந்து, உன்னைக் கூப்பிட்டாள். புத்திர வாத்சல்யத்துடன் கூப்பிட்டாள்.
“விடியற்காலம் சாப்பிட்டீர்கள்; வெகு நேரம் ஆகிவிட்டது; உங்களுக்குப் பசிக்கும்;
வ்ரஜபூமியின் அதிபரான நந்தகோபன், உங்களை எதிர் பார்த்துக் காத்திருப்பார்;
ஹே….கிருஷ்ணா… இன்று உன் பிறந்த நாள்; பிறந்த நக்ஷத்ரம் ரோஹிணீ ” என்று சொல்லி
உங்களைக் கூப்பிட்டாள். இருவரும் திரும்பி வர, உங்களை அழைத்துக் கொண்டு
வீட்டுக்கு வந்த யசோதை, உங்களை நன்கு ஸ்நானம் செய்துவைத்து,
புது வஸ்த்ரங்கள் அணிவித்து, நன்கு ஆகாரம் கொடுத்து, நீங்கள் க்ஷேமமாக இருக்க ,
மங்கள கார்யங்களைச் செய்தாள்.

ஒருசமயம், கோகுலத்தில் , உத்பாதங்கள் ஏற்பட்டன. விருத்தர்கள் மிகவும் பயந்து,
ஒன்று கூடி, என்ன செய்வது என்று ஆலோசித்தார்கள். அப்போது, மிகவும் வயதான
க்ஜான வ்ருத்தன் “உபநந்தன் ” பேசினான் .
” பெரிய உத்பாதங்கள் ஏற்படுகின்றன; குழந்தைகளுக்கு நாசம் ஏற்படும்படி நடக்கின்றன;
பூதனையிலி ருந்து விடுபட்டது, சகடாசுரன் அழிந்தது, தைத்யன் அழிந்தது,
மரங்கள் முறிந்து குழந்தையின் மேல் விழாமல் இருந்தது, என்று, இப்படிப்
பல கஷ்டங்கள் ஏற்பட்டு விட்டன; மேலும்,கஷ்டங்கள் ஏற்படுவதற்குள் ,
நாம் யாவரும் கோகுலத்தை விட்டு, பிருந்தாவனம் சென்று விடுவோம்;
அது, பசுமை நிறைந்த காடு; பசுக்களுக்கு நன்கு ஆகாரம் உள்ளது;
நாமும் அங்கே செல்லலாம் ; உங்களுக்குப் பிடித்திருந்தால் இதைச் செய்யுங்கள் ” என்றான்.

இதைக்கேட்ட கோபர்கள் யாவரும் , சரியான யோசனை என்று ஆமோதித்து,
கோக்களையும் கன்றுக் குட்டிகளையும் முன்பாகப் போக விட்டு, சாமான்கள்,
மூட்டை முடிச்சுகளை வண்டிகளில் ஏற்றி, வாத்தியங்களை வாசித்துக் கொண்டு
புரோஹிதர்கள் கூடவே வர, ப்ருந்தாவனம் புறப்பட்டனர்.
யசோதை, நீ, பலராமன், ரோஹிணி ஒரு வண்டியில் ஏறி அமர்ந்து, எல்லாருமாக
ப்ருந்தாவனம் வந்து சேர்ந்தீர்கள். இங்கு, வசிக்கும் இடங்களை
கோபர்கள் நன்கு ஏற்பாடு செய்தார்கள்.
அருகிலேயே யமுனை நதி; கோவர்த்தன கிரி ; பச்சைபசேல் என்று பூமி;
அடர்த்தியான காடு; உங்களுக்கு, சந்தோஷத்துக்குக் கேட்பானேன் !
இங்கு நீங்கள், மற்ற கோபர்களுடன் நன்கு வளர்ந்து, வனத்தில் பசு கன்றுகளுடன்
சுற்றித் திரிந்தீர்கள்; விளையாடினீர்கள். இந்த மாதிரியாக, நீங்கள் , யமுனா தீரத்தில்
கன்றுகளுடன் விளையாடும்போது, உங்களை அழிக்க, வத்ஸாசுரன் , கன்றுக்குட்டி
வேஷத்தில் வந்தான். அதை, பலராமன், உன்னிடம் கையைக் காட்டிச் சொல்ல,
நீ, அதன் பின்னாலே சப்தமில்லாமல் சென்று, பின்னங்கால்களைப் பிடித்து
மேலே தூக்கி சுழற்றி எறிய , அந்த அசுரன் எதிரே இருந்த விளாம்பழ மரத்தில் மோதி,
அழிந்தான். விளாம்பழங்கள் உதிர்ந்தன. அசுரனின் கோர ஸ்வரூப உடலும் கீழே விழுந்தது.
இதைப் பார்த்த கோபர்கள் ஆச்சர்யப்பட்டார்கள் .

சில காலம் கழிந்தது. ஒருநாள் நீர் நிரம்பிய தடாகத்தில், நீங்களும், கோபாலகர்களும்,
கோக்களும் தாகத்துக்கு நீர் அருந்தினீர்கள் . அச்சமயம், எதிரே ஒரு மலைச் சிகரத்தைக்
கோபாலகர்கள் கண்டனர். அந்தச் சிகரத்தில், கொக்கு உருவில் ஒரு அசுரன் , உன்னைக் கண்டான்.
உடனே, பறந்து வந்தான்; உன்னை வாயில் போட்டு விழுங்க முயற்சித்தான் ,
இதைப்பார்த்துக் கொண்டிருந்த பலராமனும் கோபாலகர்களும் என்ன செய்வது
என்று கலங்கினார்கள். அப்போது, அந்த கொக்கு வடிவில் வந்த அசுரன் உன்னை முழுங்க முடியாமல்,
அவஸ்தைப்பட்டான். நீ உலகத்துக்கு எல்லாம் காரணன்;
நீ, அவன் வாயிலிருந்து வெளியே வந்தாய்; ஆனால், அசுரன் உன்னை விடவில்லை;
உன்னைக் கொத்துவதற்காக உன்னை நெருங்கினான்;
நீ, அவன் இரண்டு அலகுகளையும் , வாயின் இரண்டு பக்கத்தையும்
இரண்டு கைகளால் பிடித்து, பிளந்து, அறுத்து எறிவதைப்போல த் தூர எறிந்தாய்.
கொக்கு உருவில் உன்னைக் கொல்ல வந்த அசுரனைக் கொன்றாய்.
இதைப் பார்த்த கோபர்கள், ஆச்சர்யமடைந்தனர்.
இப்படியாக, அந்த அசுரனை அழித்து, பலராமனும் கோபர்களும் இருந்த இடத்துக்குத்
திரும்பி வந்தாய் பிறகு, நீங்கள் எல்லாரும், கோக்களுடன் ப்ருந்தாவனம்
திரும்பினீர்கள். கோபர்களும், கோபியர்களும் இந்தச் செயல்களைக் கேட்டு,
அதிசயமும் ஆச்சரியமும் அடைந்தனர். கிருஷ்ணனுக்குப் பல எதிரிகள் இருக்கிறார்கள்;
அவர்கள், அவனைக் கொல்ல முயற்சிக்கிறார்கள்;ஆனால், அவர்களை, கிருஷ்ணன் அழிக்கிறான்;
கர்க்கர் மகரிஷி சொன்னது நடக்கிறதே என்று பரஸ்பரம் பேசிக் கொண்டார்கள்.
ஆனால், பலராமனுடன் சேர்ந்து நீ, பிருந்தாவனத்தில் திரிந்து, கோபர்களுடன் விளையாடி, எல்லாரையும் மகிழ்வித்தாய்.

11 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது

———-

அத்யாயம் ——12

அகாசுரன் மோக்ஷம்

ஹே, கிருஷ்ணா….. இதற்குப்பின் நடந்ததை, ஸ்ரீ சுக ப்ரம்ம ரிஷி ,
பரீக்ஷித் ராஜனுக்குச் சொன்னதை , இப்போது உன்னிடம் சொல்கிறேன்.
பிறகு ஒரு நாள், நீ, மத்யான வேளையில் “வனபோஜனம் ” செய்யத் திட்டமிட்டாய்.
அதற்காகக் காலையிலேயே, கோபாலகர்கள், பசுக்கூட்டங்கள் இவற்றுடன்
யமுனா நதி தீரத்தில் உள்ள வனத்துக்குப் புறப்பட்டாய். கோபாலகர்கள்,
ஆயிரக்கணக்கான பசுக்கள், கன்றுகளுடன் , வாத்தியங்களை இசைத்துக் கொண்டு,
முன்னாலே சென்றார்கள். வனத்தை அடைந்து, உல்லாசமாக விளையாடினார்கள்.
அங்கு பூத்திருந்த புஷ்பங்களைப் பறித்து, தலையில் சூடிக் கொண்டார்கள்.
வனத்தின் வனப்பை ரசித்தபடி, கிருஷ்ணனாகிய உன்னை விட்டு,
வெகு தூரம் சென்று விட்டார்கள். அப்படிப் போகும்போது, விளையாடுதல்,
பந்து போன்ற பொருளைத் தூர எறிதல், வாத்தியங்களை முழக்குதல்,
நதியில் இறங்கி ஹம்சம் போல் நீந்துதல், தவளையைப்போலத் தத்தித்தத்தி ஓடுதல்,
குரங்குகளின் வாலைப் பிடித்து விளையாடுதல்,பட்சிகளைப் போலக் கூவுதல்,
இப்படிப் பலவிதமாக, விளைடிக் கொண்டே சென்றார்கள். முன் ஜென்மங்களின்
புண்ய பலத்தினாலே , இந்த ஜன்மத்திலே உன்னுடைய ஸ்நேஹம் —உன் அனுபவம் ,
அதன் சுகம்— இவைகள் ஏற்பட்டன. ஆனால், பார்ப்பதற்கு ,
நீ, மனுஷ்யக் குழந்தையைப் போல இருந்தாய். இந்த பாக்யம், –பெரும் பாக்யம் —
கோபாலகர்களுக்குக் கிடைத்தது.

இச்சமயத்தில், அங்கு, “அகன் ” என்கிற அசுரன் வந்தான்.
இவன் பகாசுரனின் ஒன்று விட்ட தம்பி. பூதனையின் சஹோதரன்.
இந்தக் கிருஷ்ணனை (உன்னை ) எப்படியும் கொல்ல வேண்டும் என்கிற
திட சித்தத்துடன் , தன்னுடைய உடம்பைப் பெரிதாக ஆக்கிக்கொண்டு,
மிகவும் நீளமான மலைப்பாம்பு உருவத்தை எடுத்துக்கொண்டு,
இந்தக் கோபாலகர்களும், நீயும் வரும் வழியில் , வாயை நன்கு பிளந்து கொண்டு,
மலையின் குகையைப் போலத் தோற்றம் அளிக்குமாறு செய்து ,
உங்கள் வருகையை எதிர்பார்த்து இருந்தான்.

கோபாலகர்கள் விளையாடிக்கொண்டே அங்கு வந்தனர்.
ஒருவருக்கொருவர் பேசிக்கொண்டே , அதைப் போலிப் பாம்பாக நினைத்து,
கிருஷ்ணனை ஹ்ருதயத்தில் நிறுத்தி, அந்த அசுரனின் வாய்க்குள் புகுந்தனர்.
பசுக்கள் கூட்டம், கன்றுகள் கூட்டம் யாவும் உள்ளே சென்றன. அந்த அசுரன்,
கிருஷ்ணனும் உள்ளே வரட்டும் என்று, உனக்காக, வாயைத் திறந்தே இருந்தான்.
நீ, அவர்களைத் தடுக்க முயற்சிப்பதற்குள் , அவர்கள் யாவரும் மலைப் பாம்பாக
உள்ள அசுரனின் வாய்க்குள் சென்று விட்டனர். நீ, அவர்கள் அனைவரையும்
காப்பாற்ற சங்கல்பித்தாய். நீயும் மலைப் பாம்பின் வாய்க்குள் நுழைந்து,
அதன் வயிற்றை அடைந்து, உன் திருமேனியைப் பெரியதாகச் செய்தாய்.
நீ, அந்தப் பாம்பின் வயிற்றுக்குள் , பெரிய ரூபமாக வளர, வளர அந்த அசுரனின்
வயிறு பிளந்தது. கண்களின் விழிகள் பிதுங்க; வாய் ரத்தத்தைக் கக்க,
எல்லா இந்த்ரியங்களும் நாசமடைய, , நீ , உன் ஸ்பர்சத்தாலும், த்ருஷ்டியாலும்
கோபர்களையும் கோக்களையும் கன்றுகளையும் காப்பாற்றி அவர்களுடன்
வெளியே வந்தாய். நீ வெளியே வந்ததும், ஒரு ஜோதி பத்து திக்குகளிலும்
பிரகாசித்துக் கொண்டு, இறந்த பாம்பின் உடலிலிருந்து வெளியே வந்து,
உன் திருமேனியில் சேர்ந்தது. பாபிக்கு மோக்ஷம்; தேவர்களுக்கு
இது அற்புதக் காக்ஷி; ப்ரஹ்மா , சத்ய லோகத்திலிருந்து வந்து இந்த அற்புதத்தைப்
பார்த்து, ஆச்சர்யமடைந்தார்.

ஹே, கிருஷ்ணா ……பரீக்ஷித்துக்கு, சுக ப்ரஹ்மம்
என்ன சொன்னார் தெரியுமா ?அந்தப் பாம்பின் தோலை உலர்த்தி,
அதை விளையாடுவதற்காக கோபர்கள் எடுத்துச் சென்றார்களாம்.
இது, உன்னுடைய ஐந்தாவது வயதில் நடந்த லீலை என்றும் சொன்னார்.
பரீக்ஷித் மகாராஜன், முநிபுங்கவரை நோக்கி, பகவான் ஹரியின்
லீலா வினோத சரிதங்களைக் கேட்கக் கேட்க, மெய்மறந்து போகிறது;
மிகவும் சந்தோஷமாக இருக்கிறது.மேலும் சொல்வீராக …. என்றான்

(ஹே கிருஷ்ணா…. பசுக்களும் , கன்றுகளும் செய்த பாக்யம்தான் என்னே ! )

12 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது.

——

ஹே ….. கிருஷ்ணா……உன்னுடைய கதாம்ருதத்தைப் பருகப்பருக, ஆனந்தம் மேலிடுகிறது.
ஸ்ரீ சுகர் பரீக்ஷித்துக்குச் சொன்னதைப் போல, சாதுக்களுக்கு ,
பகவத் கதாம்ருதம் மிகவும் பிடிக்கும். முனிபுங்குவர், ராஜனுக்கு,
மிக ரஹஸ்யமான சரிதம் ஒன்றைச் சொன்னார்.
உன்னுடைய சரிதம்தான்; உன்னுடைய லீலைதான்;
அதை இப்போது உன்னிடமே சொல்கிறேன்.
நீ, கோபாலகர்களை நோக்கி, யமுனாதீர உபவனம், மிகவும் நேர்த்தியானதென்றும்,
மணற்பாங்கான திடல் உள்ளதென்றும், விளையாடுவதற்குத் தகுதியான இடம்
என்றும் சொல்லி , யமுனா தீரத்துக்கு அழைத்து வந்தாய். பசுக்களும், கன்றுகளும்
நீர் அருந்திவிட்டு, புற்களை மேயச் சென்றன. மத்யான வேளை.
கோபாலகர்கள் , தாங்கள் கொண்டுவந்த பிரசாதங்களை, முதலில் உனக்கு சமர்ப்பித்துவிட்டு ,
சாப்பிடத் தொடங்கினார்கள். சிலர், அங்குள்ள இலைகளைப் பறித்து,
அதில் சாதத்தை வைத்துச் சாப்பிட்டனர். சிலர், பழங்களைப் பறித்து,
உணவுடன் சேர்த்துச் சாப்பிட்டனர். ஒருவருக்கொருவர் சிரித்துக் கொண்டும்,
கேலி செய்துகொண்டும் , பகவானாகிய உன்னுடன் அமர்ந்து சாப்பிட்டனர்.

உன்னைப்பற்றிச் சொல்ல வேணும் ! நீ எப்படி சாப்பிட்டாய் தெரியுமா !
அதை சுகப் பிரம்மம் கூறுகிறார்.
புல்லாங்குழலை இடுப்பில் செருகிக் கொண்டு,
கொம்பு வாத்தியத்தைக் கக்கத்தில் இடுக்கிக் கொண்டு,
இடது திருக்கையில் ஒரு கவளம் சோற்றை வைத்து,
வலது கையில் உள்ள ஊறுகாயைக் கடித்து,
கேலிப் பேச்சு பேசிக்கொண்டே, சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தாயாம்.
இந்த பரம சௌலப்யம், தேவலோகவாசிகளை ஆச்சர்யப்பட வைத்ததாம்.
இப்படி நீங்கள் எல்லோரும் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தபோது,
பசுக்களும், கன்றுகளும் புற்களை மேய்ந்துகொண்டே , வெகு தூரம் சென்று விட்டன.
கோபாலகர்களுக்குக் கவலை, பசுக்களையும் கன்றுகளையும் தேடிக்கொண்டு
எங்கே போவது என்று ?
நீ, அவர்களைப் பார்த்து, “கவலை வேண்டாம்; நான் போய் பசுக்களையும் கன்றுகளையும்
திரும்பவும் விரட்டிக் கொண்டு வருகிறேன் ; இங்கேயே இருங்கள் ” என்று சொல்லி,
ஊறுகாயும், சோறுமாகக் கிளம்பினாய்.

ப்ருஹ்மாவுக்கு, உன்னுடைய லீலைகளைப் பார்க்க ஆவல். என்ன செய்தார் தெரியுமா ?
பசுக்களையும் கன்றுகளையும் ஓட்டிச் சென்று ஒரு குகையில்
ஒளித்து வைத்தார். உனக்கு, இவைகள் எங்கே போயின என்று தெரியாததால்,
அலைந்து , திரிந்து, மறுபடியும் கோபாலகர்களை விட்டுப் போன இடத்துக்கு வந்தாய்.
அதற்குள், ப்ருஹ்மா , அவர்களையும் மறைத்து வைத்து விட்டார். நீ, உடனே புரிந்து கொண்டாய்,
இது ப்ருஹ்மாவின் கார்யம் என்று. உடனே சங்கல்பித்தாய்.
அதேமாதிரி பசுக்கள், அதேமாதிரி கன்றுகள், அதேமாதிரி அச்சாக கோபாலகர்கள்,
என்று நீயே இப்படி மாறினாய். “ஸர்வம் விஷ்ணு மயம் ஜகத் ‘ என்று வேதம் சொல்கிறது.
வேதம் சொல்வது சத்ய வாக்கு அல்லவா ?

கோபாலகர்கள் அப்படி அப்படியே உருவம், உயரம், நடை உடை பாவனை , நிறம் ,
அதேமாதிரி பசுக்கள் அந்தந்த வர்ணங்கள், சுபாவங்கள் மிருதுவான கன்றுகள், ,
இப்படியே கோக்களாகவும் யும் கன்றுகளாகவும் கோபாலகர்களாகவும் மாறி, நீயும் அப்படியே இருக்க ,
இவர்களுடன் எப்போதும் போல, விளையாடிக்கொண்டு,
பிருந்தாவனத்துக்கு வந்து, அவரவர் வீடுகளில் அவரவர்கள் ஸ்வபாவப்படி போக,
பசுக்கள், கன்றுகள் கொட்டில்களில் அடைய, நீயும் யசோதை மைந்தனாக விளங்கினாய்.
ஒவ்வொரு நாள் காலையிலும், கோபிகைகளுக்கு, தங்கள் புத்ரர்களை எழுப்பிப் பால் கொடுக்கும்போது,
அதீத வாத்ஸல்யம். பசுக்களும், கன்றுகளும் பரஸ்பரம் அதீத அன்பைச் செலுத்தின.
இப்படியே கிட்டத்தட்ட ஒரு வருஷம் ஆயிற்று. ஒரு சமயம், பலராமன்,
உன்னுடனும் கோபாலகர்களுடனும் வனத்துக்கு வந்தார்.
அப்போது, பசுக்கள் தனியாக மேய்ந்து கொண்டிருந்தன.

கோவர்த்தன மலையின் உச்சியில் உள்ள புற்களைப் பார்த்து, அங்கு போய்ச் சேர்ந்தன.
கன்றுகள், வேறு இடத்தில் தனியே மேய்ந்து கொண்டிருந்தன. மலையின் உச்சியில் இருந்த பசுக்கள்,
கன்றுகளைப் பார்த்தன. மடியில் பால் கனக்க, கோபாலகர்களின் கட்டுக் காவலையும் மீறி,
கன்றுகளை நோக்கி மலையடி வாரத்துக்குப் பாய்ந்து வந்து, அவைகளுக்குப் பால் கொடுத்தன.
இதைப் பார்த்த கோபர்கள், பசுக்களிடம் கோபப்படவில்லை. கண்களில் அன்பு கனிய இதைப் பார்த்தனர்.
இந்தக் காக்ஷிகளை, பலராமர் பார்த்தார். இந்த அற்புத, அபூர்வ பிரேமபாசம் அடிக்கடி ஏற்படுகிறதே ,
காரணம் என்ன என்று யோசித்தார். இது பகவானுடைய மாயை; இந்த மாயை,
என்னையும் மோஹித்து விடுகிறது என்று எண்ணி, எல்லாப் பசுக்களும், கன்றுகளும், கோபாலகர்களும்
சாக்ஷாத் விஷ்ணுவே என்கிற முடிவுக்கு வந்து, அருகில் இருந்த உன்னைப் பார்த்து,
” கிருஷ்ணா… நீயே இவர்கள் எல்லாருக்குள்ளும் புகுந்து எல்லாவற்றையும் செயற்படுத்துகிறாய்,
இது உன் விளையாட்டு ” என்று சந்தோஷப் பட்டார்.

ப்ருஹ்மாவுக்கு, ஒருநாள் கழிந்தது. பூலோகத்துக்கு வந்தார். தான் ஒளித்து வைத்திருந்த பசுக்கள்
கன்றுகள் கோபாலகர்கள், ஒளித்து வைத்த இடத்தில் அப்படியே இருக்க,
கிருஷ்ணன் , வழக்கம்போல இவர்களுடன் வனத்தில் விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறானே ?
இது எப்படி சாத்யம் ? நான் ஒளித்து வைத்துள்ள பசுக்கள், கன்றுகள், கோபாலகர்கள் நிஜமா ?
அல்லது, இதோ இங்கு கிருஷ்ணனுடன் விளையாடிக்கொண்டிருக்கிறார்களே , இவர்கள் நிஜமா ?
என்று குழம்பினார்.

ஸத்யனான உன்னை ஏமாற்ற , தனது மாயையைப் பிரயோகம் செய்த ப்ருஹ்மா,
தனது மாயையில் தானே சிக்கிக் கொண்டு, தன்னையே ஏமாற்றிக் கொண்டு,
உன்னுடைய விஷ்ணு மாயையால் தாக்கப்பட்டு, ஒன்றும் புரியாமல் கவலையுடன் விழித்து,
சோகத்தின் வசப்பட்டார். தனது லோகமான ப்ரும்ம லோகத்துக்கு வந்தார்.
அங்கே, இன்னொரு ப்ருஹ்மா இருப்பதைப் பார்த்தார். தனக்கே, தான் யார் என்று தெரியாமல்,
மயங்கினார்.

மின்மினிப் பூச்சியின் பிரகாசம், சூர்ய ஒளியில் ஒன்றும் இல்லாது ஆவது போல,
உன்னுடைய விஷ்ணு மாயையில், அவரது மாயை ஒன்றும் இல்லாமல் ஆகிவிட்டது.
ப்ருஹ்மாவின் மாயா சக்தி அடங்கி ஒடுங்கியது. அதே க்ஷணத்தில், ப்ருஹ்மா கண்ட காக்ஷி
அவரைத் திகைக்க வைத்தது. எல்லா கோபாலகர்களும் அவருக்கு சாக்ஷாத் விஷ்ணுவாகவே
காக்ஷி அளித்தனர். ஒவ்வொருவரும் ச்யாமள நிறம்; அரையில் ( இடுப்பில் ) மஞ்சள் பட்டு பீதாம்பரம்;
சதுர்ப்புஜம்;
திருவாழி
திருச்சங்கு
கதை
திருக்கரத்தில் தாமரை;
சிரஸ்ஸில் ஜ்வலிக்கும் கிரீடம்;
மகர குண்டலங்கள்;
வனமாலை;
ஸ்ரீ வத்ஸ மறு;
திருக்கைகளில் தங்கக் காப்புகள்;
அங்குலீயம்( மோதிரம் )
இடுப்பில் கடிசூத்ரம்;
மார்பில் துளசி மாலை;
மிருதுவான அங்கங்கள்;
திருவடிகளில் நூபுரம்;
உதட்டில் மந்தஹாசம்; ……இப்படிப் ப்ருஹ்மாவுக்கு, ஒவ்வொரு கோபாலகர்களும் விஷ்ணுவாகவே
காக்ஷி கொடுத்தனர்.

குளிர்ச்சி பொருந்திய கடைக்கண் பார்வை;
எல்லா ஜகத் கார்யங்களும் அணிமா முதலிய சித்திகளும் பிரக்ருதியின் மஹத்
என்பன போன்ற 24 தத்வங்களும் அந்தந்த தேவதா ரூபம் எடுத்துக் கொண்டு,
கோபாலகர்களை , சேவிப்பதைப் பார்த்தார். சேதனாசேதன வர்க்கங்கள்,
காலத்தின் ஸ்வபாவமும் ( அபிமான தேவதை ) , காமங்கள், கர்மாக்கள், அதற்குள்ள முக்குணங்கள் ——
எல்லாம் உருவம் எடுத்து, உனக்கு ஸேவை செய்வதைப் போல,
கோபாலகர்களுக்கும் ஸேவை செய்தன. பேரானந்த மூர்த்தியான உன்னை,
கோபாலகர்கள் உருவில் உபாசிப்பதை, ப்ருஹ்மா பார்த்தார்.
இப்படிப்பட்ட அனுபவத்தை, தத்வ க்ஜாநியான ப்ருஹ்மாவுக்கு, நீ, அளித்தாய்.
அவரது, ஏகாதச இந்த்ரியங்கள் தடைப்பட்டு, கயிற்றினால் கட்டப்பட்ட பொம்மையைப்
போல உணர்ந்தார். உன்னை, உபநிஷத்துக்களின் க்ஜானத்தாலேதான், ஒருவாறு அறிய முடியும்.
ப்ருஹ்மா தன்னுடைய நிலைக்கு வரமுடியாமல் திணறினார். தடுமாறினார்.
அப்போது, நீ , அவரை மாயையிலிருந்து விடுவித்தாய்.

இப்போது, பிருந்தாவனம், கோபாலகர்கள், பசுக்கள், கன்றுகள் யாவும் சஹஜமாக
விளையாடிப் பேசுவதைக் கண்டார். ஒளித்து வைப்பதற்கு முன்பு , என்ன சேஷ்டைகள்
செய்து விளையாடினார்களோ, அப்படியே இருந்ததைக் கண்டார்.
உடனே, ப்ருஹ்மாவுக்கு, ஞானோதயம் ஏற்பட்டது.
கிருஷ்ணா ! உன்னை நமஸ்கரித்தார்;
தரையில் விழுந்து சேவித்தார். நான்கு கிரீடங்களும் உன் திருவடியில் படுமாறு சேவித்தார்.
மீண்டும் மீண்டும் சேவித்தார்.
கண்களிலிருந்து ஆனந்த பாஷ்பம் பொங்க,
தன் திருஷ்டியை உன் திருவடிகளில் வைத்து,
மறுபடியும் மறுபடியும் சேவித்தார்.
எழுந்து, தலை குனிந்து, கைகளைக் கூப்பிக்கொண்டு,
உன்னை, ஸ்தோத்ரம் செய்ய ஆரம்பித்தார்.

13 வது அத்யாயம் நிறைவு பெற்றது .

——–

14 வது அத்யாயம்

சதுர் முக ப்ருஹ்மா , தலைகளைக் குனிந்து கொண்டு, கூப்பிய கைகளுடன், உன்னை ஸ்தோத்தரிக்கத் தொடங்கினார்.

ஹே…. பிரபோ……உம்மைப் பல தடவைகள் துதிக்கிறேன்.
உமது திருமேனி, ஆகாயத்தைப்போல நீல நிறத்தோடும் மின்னும் மேகத்தைப் போலும் ஜ்வலிக்கிறது.
காதுகளில் காட்டுப் புஷ்பங்களை அணிந்துகொண்டு, மயில் இறகுகளைத் தலையில் அணிந்து,
கைகளில் ஒரு கவளம் சோற்றையும், ஊறுகாயையும்
வைத்துக் கொண்டு, இடுப்பில் புல்லாங்குழலைச் செருகிக் கொண்டு,
பசுக்களை மேய்க்க கம்பை வைத்துக் கொண்டு, பசுக்களை அழைக்கக் கொம்பு வாத்தியத்தையும்
வைத்துக் கொண்டு, ஒரு கோபாலகன் எந்த அடையாளத்துடன் இருப்பானோ, அப்படி உம்மைக் காண்கிறேன்.
உமது கோமளமான திருவடிகளைக் காண்கிறேன்.

உமது மகிமைகள் அநந்தம். இந்த, அப்ராக்ருதமான உம்முடைய சரீரம், உமது சங்கல்பத்தால், நீரே படைத்துக் கொண்டது.
உமக்கு சமமானவர், மேலானவர் ஒருவருமில்லை.
மனத்தால் உம்மைப் பார்ப்பதற்கு, உம்முடைய அநுக்ரஹம் இருந்தால்தான் முடியும். அதுவும், ஆத்ம சுகம் விரும்புகிறவர்கள் ,
யோக முறையால்தான் பார்க்க முடியும். உமது ஸ்வரூபத்தை ஹ்ருதயத்தில் தரித்து, உமது கதா விசேஷங்களைக் கேட்டு,
திருநாமங்களைச் சொல்லி, அதையே
வாழ்க்கையாகக் கொண்ட மகான்கள், பாகவத ஸ்ரேஷ்டர்கள் உமக்காகவே வாழ்கிறார்கள்.
உமது ஆத்ம ஸ்வரூபத்தை, உமது திருவருளால்தான் அறிகிறார்கள்.
பக்தி மார்க்கத்தால் உம்மை அறிபவர்கள், க்ஜான மார்க்கத்தாலோ, நிஷ்டையாலோ எவ்வளவு ஸ்ரமப் பட்டாலும்
அந்த பாக்யத்தை அடைவதில்லை. அவர்கள், உமியைக் குத்துபவர்கள்.

பல யோகிகள் , தங்கள் கர்மாவை, உமது பாத சரோஜங்களில் ஸமர்ப்பித்து, அதிலேயே பற்று வைத்து,
ஸதா ஸர்வ காலமும் உமது புண்ய சரிதங்களையே கேட்டு,
உமது வாஸமான ஸ்ரீ வைகுண்டத்தை அடைகிறார்கள். உமது குணமஹிமையைச் சொல்லிச் சொல்லி,
உமது திவ்ய ஸ்வரூபத்தைத் த்யானித்து, நீர் ,
பல அவதாரம் எடுத்ததை நினைத்து, வாழ்கிற பக்தர்கள், காலக்ரமத்தில் , உமது கிருபையால் உம்மை வந்து அடைகிறார்கள்.
உலகில் உள்ள தூசுகள் அநந்தம்;
உமது குண சேஷ்டிதங்களும், மகிமைகளும் அநந்தம். இருந்தும் கோபாலகர்கள் , உமது கிருபையால் உம்மை அடைந்துள்ளார்கள்.
அதைப்போல, அடியேனுக்கும் கருணை காட்ட வேண்டும். உமது க்ருபை இருந்தால், உமது திருவடிகளை அடைந்து விடலாம்.

ஹே….பிரபோ……..உமது மஹிமையை அறியாமல், முட்டாள் தனத்துடன், உம்மோடு போட்டிபோட்டு,
என் மாயையைத் துஷ் பிரயோகம் செய்தேன். நீர், பரமாத்மா. உமது, மஹாமாயையின் முன்பு நான் எம்மாத்ரம் ?
ஹே….அச்யுதா……என்னை ரக்ஷிக்க வேண்டும். உமது ரஜோ குணத்தால் உண்டான நான், உமது மகிமையைப்
புரியாது, நானே ஸ்வதந்திர னாக நினைத்துக் கொண்டு, மனம் கலங்கி, அக்ஜானத்தால் குருடாகி,
மோஹத்துக்கு வசப்பட்டு, உம்மை சாதாரணக் குழந்தையைப் போல எண்ணி, சோதித்து விட்டேன். என்மீது, கருணை காட்டுவீராக.

என் சரீரம் எட்டு சாண்; இந்த உலகம் அண்ட வடிவம் ; நான் அண்டத்துக்கு அதிபதியாகி ,
உமது அனுக்ரஹத்தால், சமஷ்டி புருஷனாக இருக்கிறேன். மஹத், அஹங்காரம், புத்தி, மனஸ், ஐந்து பூதங்கள்—–
ஐந்து தன் மாத்ரைகள் —ஐந்து க்ஜான, ஐந்து கர்மேந்த்ர்யங்கள் இவை சேர்ந்து, 24 வது தத்வமாகிய பிரக்ருதியின்
பரிணாமங்கள் ஆனாலும், நீர், ஒவ்வொரு தத்வத்திலும் அந்தர்யாமியாக இருந்து, எல்லாவற்றையும் செயற்படுத்தி,
அந்த ப்ரக்ருதிக்கு மேலே ஜீவாத்மா, அங்கும் அந்தர்யாமியாக இருந்து,
அதற்கு மேலே 26 வது தத்வமாக, பரமாத்மாவாக விளங்குகிறீர்.

இந்த ப்ரும்மாண்டத்தைப் போலப் பல ப்ரும்மாண்டங்கள் உள்ளன.
அவைகளில் நானும் ஒருவன். ஒவ்வொரு பிரும்மாண்டமும் காரண ஜலத்தில் மிதந்து கொண்டு, ——அணு அளவாக இருப்பதால், —-
உம்முடைய நிஜ ஸ்வரூபத்தை
அற்ப சக்தியுள்ள அடியேனால் அறிய இயலாது. என்னை மன்னியும். வயிற்றில் கர்ப்ப வாஸம் செய்யும் குழந்தை
கால்களால், உதைத்தால், தாயார் கோபிப்பதில்லை.;
வருத்தமடைவதில்லை. அதைப் போல என் குற்றத்தையும் பொறுத்தருள்க

உமது வயிற்றிலே நாங்கள் , பிரளய காலத்தில் காப்பற்றப்பட்டு, ஸ்ருஷ்டி காலத்திலும் கருணையால் படைக்கப்பட்டு,
லய காலத்திலே உம்மை வந்து அடைவதால்,
உமது வயிற்றைத் தவிர எங்களுக்கு வேறு வாசஸ்தானம் இல்லை.
உலகங்கள் யாவும், பிரளய காலத்தில் உமது வயிற்றில் ஒடுங்குகிறது. ஸ்ருஷ்டி காலத்தில்,
நான், உமது நாபீ கமலத்திலிருந்து படைக்கப்பட்டேன். நான் தான் , உமது முதல் ஸ்ருஷ்டி. நீர் எனக்கு ஈஸ்வரன்.
ஆதியில் நான், உம்மைக் காணவில்லை.
எவ்வளவு காலம் நான் எங்கு இருந்தேன்; எங்கிருந்து வந்தேன் என்று அறியாமல் விழித்தேன்.
தாமரைத் தண்டின் வழியே உள் நுழைந்து, உம்மைக் காணமுடியாமல்
தவித்தேன்.பிற்பாடு , நீரே , என் ஹ்ருதயத்தில் தோன்றினீர். அது , ஏன் இப்போது தோன்றவில்லை ?
உமது சங்கல்பத்தால்தான் உம்மை அறியமுடியும் என்பதைத் தெரிந்துகொண்டேன்.

இந்த கிருஷ்ணாவதாரத்தில் , பிரபஞ்சம் அனைத்தும் உமது திருவயிற்றில் இருக்கிறது என்பதை,
உமது வாயைத் திறந்து , நீரே
உமது தாயாரான யசோதைக்குக் காட்டினீர். கன்றுகள், பசுக்கள், கோபாலகர்கள், நீர், …………
மற்றும் நீர் அவர்களுடன் பேசிக்கொண்டு விளையாடுவது எல்லாம்,
உமது லீலை. விஷ்ணு மாயை. கோபாலகர்கள், பசுக்கள் யாவும், விஷ்ணு ரூபமாகக் காக்ஷி அளித்தது,
அபிமான தேவதைகள் ,உம்மையும் அவர்களையும் துதித்ததும்,
எனக்குப் புத்தி ஏற்படும்படி …..இரண்டு ப்ருஹ்மாக்கள் தோன்றியதும் உமது விளையாட்டாகும், லீலையாகும்.

உமது ஸ்வரூபத்தை அறியாதவர்கள், தேஹத்தையே ஆத்மாவாக நினைத்துத் தாங்கள் பிரகாசிப்பதாகச் சொல்கிறார்கள்.
அதாவது, உமது உதவியின்றி, பிரகாசிப்பதாகச் சொல்கிறார்கள்.
ஆனால் நீரே படைத்து, காப்பாற்றுவதில் விஷ்ணுவாகவும், அழியும் நேரத்தில் த்ரிநேத்ரனாகவும் இருக்கிறீர்.
ஒவ்வொருவருக்கும் நீர் அந்தர்யாமி. சாதுக்களை ரக்ஷிக்கவும், துஷ்டர்களை அழிக்கவும் அவதாரம் எடுக்கிறீர்.
ஹே….பரமாத்மன்……இது உம்முடைய மாயையின் விளையாட்டு. எப்போது அவதரிக்கிறீர் ? எப்போது மறைகிறீர் யாருக்குத் தெரியும் ?
ஆயினும் நீர் சத்யம். உமக்கு மேலானவர் யாருமில்லை. எல்லாப் பொருள்களுக்கும் நீரே ஆத்மா. அஹங்கார புத்தியை உண்டாக்கி,
மாயையினால் மயங்கச் செய்கிறீர். குருவின் உபதேசத்தாலே ஒளியான க்ஜானத்தை அடைந்தவர்கள் ,

அந்த ஞானக் கண்ணாலே மாயையைத் தாண்டி , “ஸர்ப்ப ஞானம் ” ஏற்பட்டு, அதாவது இது பாம்பு இல்லை;
கயிறுதான் என்று தெளிந்து, உமது ஸ்வரூபத்தையும், தாங்கள், உமக்கு
சேஷபூதர்கள் என்கிற சேஷத்வ ஞானத்தைப் பெற்று, ஸம்சாரத்தை ஜெயித்து உம்மையே வழிபடுகிறார்கள்.
அஞானத்தால் பவபந்தமும், ஞானத்தால் பவமோக்ஷமும் ஏற்படுகிறது.
நான், அஞானத்தால், உமது ஸ்வரூபத்தை அறியாமல், இதைச் செய்துவிட்டேன்.ஸத்யம் எது என்று தெரியாத படியாலே ஏற்பட்டது.
உம்மை விட்டுத் தனியாக பந்தமோ, மோக்ஷமோ இருக்காது. எல்லாம் உம்மால்தான் இயங்குகிறது.
மனிதர்கள், தேகாத்ம அபிமானத்தால் ஸ்வதந்திர ஆத்ம ப்ரமம்
கொள்கிறார்கள். தங்கள் ஆத்மாவை வெளியே தேடுகிறார்கள். உம்மைப் பரமாத்மா என்று கருதாமல்,
தங்களையே பெரிதாக எண்ணி ஏமாந்து போகிறார்கள்.
சாதுக்கள், உம்மையே பஜித்து உம்மையே வந்து அடைகிறார்கள்.

ஹே….பிரபோ…..உமது “பாதாம் புஜ த்வய ” ஸேவை எவனுக்கு, லவலேசமானும் கிடைக்கிறதோ , அவன் மஹா பாக்யவான்.
அதனால், அவர்கள் பலகாலம் உம்மையே த்யானிக்கிறார்கள். எனக்கு அந்த பாக்யம் கிடைக்கட்டும்.
உமது பக்தனாக, இப்போதே, இங்கேயே, ஆவேன். இந்த பிருந்தாவன வாசிகள் ரொம்ப பாக்யம் செய்தவர்கள்.
பசுக்களும் கன்றுகளும் பாக்யம் செய்தவை. அந்த பசுக்களின் பால், உமது அன்பின் ப்ரஸாதம்.
இந்த ப்ரசாதத்துக்குச் சமமாக, யாக, யக்ஜ பலன் கூட இருக்காது. நந்தகோபன், கோபாலகர்கள்
அடையும் ஆனந்தத்துக்கு இணை இல்லை. நீரே அவர்களுக்கு ஆனந்தம்.

ஹே….அச்யுதா……இந்தக் கோபாலகர்களின் பதினோரு இந்த்ரியங்களும் , அவற்றின் அபிமான தேவதைகளும் பாக்யம் படைத்தவை.
நாங்கள், அபிமான தேவதைகளாக இருந்தாலும், அந்தந்த அபிமான தேவதை மூலம் அடையப்படுவதால்—-பரிமிதம்—-அளவுக்கு உட்பட்டது.
ஆனால், இந்தக் கோபாலகர்களே எல்லா இந்த்ரியங்களின் ஆனந்தத்தை , உன்னைப் பார்த்துக் கொண்டும்
உன்னுடன் பேசிக்கொண்டும், உன்னோடு விளையாடிக் கொண்டும், எங்களை விட மிக அதிகமாக பேரானந் தத்தை அடைகிறார்கள்.
அதனால், பாக்யமற்ற எங்களுக்கு, ஒரே வழி, இந்த பிருந்தாவனக் காட்டில் ஏதாவது ஒரு ஜன்மம் எடுப்பதுதான்.
எந்தப் பிறவியானாலும் பரவாயில்லை. புல்லானாலும், மரம், கல், புழுவானாலும் பக்ஷியானாலும் , எதுவானாலும் பரவாயில்லை .
உம்முடைய பாத ரஜஸ் ஸின் ஸ்பர்சம் கிடைத்தால் போதும். நீர் ச்யாமசுந்தரன்;
பிருந்தாவனக் காட்டில், கரிய திருமேனி வாட, சஞ்சாரம் செய்ததாலே, உம்முடைய திருவடி ஸ்பர்சம் பட்ட
புல் பூண்டு எல்லாமே பாக்யம் அடைந்தது. எந்த திவ்ய பாத ரஜஸ் களை . ஸ்ருதிகளோ, ரிஷிகளோ, மிகவும் முயற்சி செய்து ,
த்யானம் செய்து, அடைவார்களோ , அந்தப் பாத தூளியை இந்த வ்ரஜபூமியில் வசிப்பவர்கள் அடைந்து,
ஸகல புருஷார்த்த சாரமாகிய உம்மையே அடைந்து, பெரும் பாக்யம் செய்திருக்கிறார்கள்.

பூதனை போன்ற ராக்ஷஸிகள்,கபட வேஷம் தரித்த தன் இனத்தாருடன், , உன்னால் அழிக்கப்பட்டு,
எந்த வைகுண்ட பதத்தை அடைந்தார்களோ, அதற்கு மாறாக, வ்ரஜபூமி வாசிகளான இவர்கள்,
உமக்குப் பிடித்தமான சுஹ்ருத்துகள்—-ப்ராண சஹாக்கள் —-அவர்களுக்கு எதுதான் கிடைக்காது !
விரோதி களுக்கே, உன் பாத ஸ்பர்சம் பட்டு வைகுண்ட வாஸம் கிடைக்கும்போது, இந்த சுஹ்ருத்துக்களுக்கு இகசுகம்,
வைகுண்ட வாஸம் இவைகளெல்லாம் கிடைப்பதற்குக் கேட்பானேன் !
உம்மையே சரணமடைந்து வாழும் ,இந்த சாது ஜனங்களின் ஆனந்தத்தை நீர் வ்ருத்தி செய்கிறீர்.

அதிகமாகப் பேசுவதால் என்ன லாபம் ?ஹே….பிரபோ…..உனது பெருமைகள் மனசுக்கும், வாக்குக்கும்,
தேகத்தின் அவயவங்களுக்கும் அதீதம்.—-அவை அகோசரமானவை நீர் எல்லாவற்றையும் நன்கு அறிவீர்.
நீரே எல்லா ஜகத்துக்கும் நாதர். எனக்கும் நாதர்.

ஹே…க்ருஷ்ணகுல புஷ்கர ஜோஷதாயிந் ——–வ்ருஷ்ணீ குல தீபமே……உம்முடையப் பெருமைகள் அதீதப் பிரகாசம் உள்ளவை.
அப்படிப்பட்ட உம்மை, ப்ரும்ம தேவனாகிய நான், கல்பம் முடியும் காலம் வரை நமஸ்கரித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். —–
ஸதா ப்ரணாமம் செய்கிறேன்.

ஹே, கிருஷ்ணா, சுகப்ப்ரம்மம், பரீக்ஷித்துக்கு, மேலும் சொன்னார்.
ப்ருஹ்மா உன்னை மூன்று தரம் ப்ரதக்ஷிணம் வந்து, உன் திருவடியில் பணிந்து , நமஸ்கரித்து,
தன்னுடைய இருப்பிடத்துக்குப் போய்ச் சேர்ந்தார்.
ப்ருஹ்மாவை அனுப்பிய பிறகு, நீ, பசுக்களையும் கன்றுகளையும் மீட்டுக் கொண்டு, கோபாலகர்கள்
முன்னே இருந்த இடத்துக்கு வந்தாய். கோபாலகர்கள், தங்களுடைய பிராணனும், அந்தராத்மாவுமான உன்னை,
ஒரு வருஷ காலத்துக்கு மேலாகப் பிரிந்து இருந்தாலும்,
உன் மாயையால், அது, ஒரு க்ஷண கால நேரமாக அவர்களுக்குத் தெரிந்ததாம்.
அவர்கள், உன்னை ” இங்கே வா…..இந்தக் கவளச் சோற்றை சாப்பிடு…..நீ வரும்வரை நாங்கள்
உன் நினைவாகவே ஒன்றும் சாப்பிடாமல் காத்துக் கிடக்கிறோம் ….” என்று சொல்லி அழைத்தார்களாம்.
சிரித்துக் கொண்டே, நீ, அவர்களுடன் சேர்ந்து சாப்பிட்டு, வனத்தைவிட்டுப் புறப்பட்டு, ஊருக்கு வந்தாயாம்.
எப்படி வந்தாய் தெரியுமா ?
உடலில் புஷ்பங்களைத் தரித்துக் கொண்டு, தலையின் உச்சியில் மயில் இறகுகளால் அலங்கரித்துக் கொண்டு,
புல்லாங்குழலை வாசித்துக் கொண்டு, கன்றுகளை அன்புடன் தடவி விரட்டிக் கொண்டு, வந்து சேர்ந்தாயாம்.

பரீக்ஷித் , மெய்மறந்து , சரிதத்தைக் கேட்டான். அவனுக்கு ஒரு சந்தேகம் வந்தது. முனிவரைக் கேட்டான்.
கிருஷ்ணனுடைய பெற்றோர் வசுதேவர், தேவகி ,
அப்படியிருக்க, நந்தகோபன், யசோதையிடம் இவ்வளவு பிரேமை ஏன் ஏற்பட்டது?
அதைப்போல, கோபாலகர்களின் பெற்றோர்களுக்கு, தங்கள் குழந்தைகளிடம்
ஏன் ப்ரேமம் ஏற்பட்டது ? அதைவிட, கிருஷ்ணனிடம் அதீத ப்ரேமம் ஏற்பட்டது எதனால் ? என்று கேட்டான்.

ஸ்ரீ சுகர் பதில் சொன்னார்.
ஹே….ராஜன்…..ஒவ்வொருவருக்கும் ஆத்மா பிரியமானது குழந்தைகளும் ப்ரியமானவையே.
அதைப்போல, செல்வம், வீடு இவைகளும் மனத்துக்குப் பிடித்தமாக ஆகிறது.
ஆனாலும், ஆத்மாவைப் போலப் ப்ரியமாவதில்லை. இந்தப் ப்ரியம் , தேகத்தையே ஆத்மாவாக எண்ணுபவர் களிடமும் காணப்படும்.
ஆனால், ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் விஷயத்தில், அவனே அகில உலகங்களுக்கும் ஆத்மா——-அந்தராத்மா. மாயையினால்,
அதை மறைத்துக் கொண்டு, மனுஷ்யனைப் போல , இவர்களுடன் விளையாடுகிறான்.
அதனால், பிரேமை மிக அதிகமாகிறது. ஆனால், எவர்களுக்கு, ஸ்ரீ கிருஷ்ணனே ஜகத் காரணன்,
அண்டசராசரங்களுக்கும் அவனே அந்தராத்மா என்கிற உறுதி இருக்கிறதோ, அவர்களுக்கு, எல்லாமே ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் தான்.

அதனாலே, அவனை ஆச்ரயித்து, அவன் பாத பல்லவங்களைத் தெப்பமாக வைத்து, வைகுண்ட பதத்தை அடைகிறார்கள்.
அவன் திருவடிகளை நம்பியவர்களுக்கு, இந்தஸம்சாரமாகிய ஸமுத்ரம், “வத்ஸ பதம் ” (மாட்டின் குளம்படியில் உள்ள தேங்கிய நீரைப் போல ).
அதனால், இந்த சமுத்ரத்தை, சுலபமாகத் தாண்டி, வைகுண்டத்தை அடைகிறார்கள்.
ஹே….ராஜன்…….பகவான், தன்னுடைய பால்யத்தில், இளம் சகாக்களுடன் அத்புத விளையாட்டுகளைச் செய்தார்.
இவற்றை எவர்கள் கேட்கிறார்களோ, எவர்கள் படிக்கிறார்களோ, அவர்கள், எல்லா அபீஷ்டங்களும் நிறைவேறப் பெறுவார்கள்.
ப்ருஹ்மாவின் ஸ்துதியைக் கேட்பதாலும், படிப்பதாலும் , எல்லாப் பாபங்களும் விலகி,
எல்லா அபீஷ்டங்களும் கைகூடும் என்று சொன்னார்.

தேனுகாசுரன் வதம்-
ஸ்ரீ சுகர், பரீக்ஷித் ராஜனுக்கு மேலும் விவரித்ததை, உனக்குச் சொல்கிறேன்.
உனக்கும், பலராமனுக்கும் குழந்தைப் பருவம் என்பது போய், இப்போது, பையன்களாக, யுவாவாகக் காக்ஷியளித்தீர்கள்.
அதாவது, பால பருவம் —–குமார தசை.நீங்களே , பசுக்களை மேய்க்கத் தொடங்கினீர்கள்.
பிருந்தாவனம் முழுவதும் உங்கள் திருவடிகளால் பாவனமாகியது. கோபர்கள் சூழ, நீ, புல்லாங்குழலை ஊதிக்கொண்டு,
பசுக்களை மேய்ப்பதற்காக ஓட்டிச் சென்றாய். அப்போது, பலராமனைப் பார்த்து, இந்தப் பழங்களால் குலுங்கும் மரங்கள்,
உன்னை வணங்குகின்றன; குயில்கள் கூவுகின்றன; புல், பூண்டுகள்உன்னுடைய பாத ஸ்பர்சத்தால் பாவனமாகியது;
மரங்களும், கொடிகளும், நீ மரத்தில் ஏறிப் பழங்களைப் பறிக்கும்போது, உன் பாத ஸ்பர்சம் பட்டு பாபம் போய் , புனிதமாக ஆகிவிட்டன.
இப்படியெல்லாம், நீ, பலராமனிடம் பேசிக்கொண்டே பிருந்தாவனத்தில் நதி தீரத்திலும், உத்யான வனத்திலும் விளையாடினாய்.

நீ, சில சமயம் ,ஹம்ஸத்தைப் போலக் கத்துவாய்;
மேகத் த்வனியாக கர்ஜிப்பாய்;
சகோர பக்ஷியைப் போலவும்,
கிரௌஞ்ச பக்ஷியைப் போலவும்,
சக்ரவாகப் பக்ஷியைப் போலவும்
பாரத்வாஜ பக்ஷிகளைப் போலவும் கத்துவாய்;
சில சமயம் பலராமனை, ஒரு கோபன் மடியில் படுக்க வைத்து, பலராமனின் காலை வருடி விடுவாய்;
நீ, சில சமயம், கோபன் மடியில் தலையை வைத்து உறங்குவாய்;
கோபச் சிறுவர்கள், ஒரு மஹாராஜாவைச் சேவகர்கள் சூழ்வதைப் போல,ஸ்நேஹத்துடன் உன்னைச் சூழ்ந்து,
சைத்ய உபசாரங்களை உனக்குச் செய்வார்கள்.

இப்படி, நீயும் பலராமனும், பிருந்தாவனக் காட்டில், பசுக்களை மேய்த்து விளையாடி வரும்போது,
ஒரு சமயம், ஸ்ரீ தாமன் என்கிற கோபச் சிறுவனும் ,இன்னும் சில சிறுவர்களும் உன்னிடம் வந்து,
அருகே ஒரு பெரிய காடு இருப்பதாகவும், அதில் பனைமரங்கள் நிறையப் பழுத்து, பழங்கள் கீழே விழுந்து கிடப்பதாகவும்,
ஆனால், அங்குள்ள தேனுகன் என்கிற அசுரன் கழுதை ரூபத்துடன் ,பந்துக்கள் நண்பர்கள் யாவரையும் அருகே
அண்ட விடுவதில்லை என்றும் , அவனுக்குப் பயந்து, ஒருவரும் அங்கு போவதில்லை என்றும்,
பழுத்த பழங்களின் வாஸனை, வெகு தூரத்தில் தங்களுக்கு,பழங்களைச் சாப்பிடும் ஆசையை வளர்த்து உள்ளதாகவும்,
தங்களை அந்த இடத்துக்கு அழைத்துச் செல்லுமாறும் கோரினார்கள்.

நீ, அவர்களின் வேண்டுகோளை ஏற்று, பலரானும், நீயும் , கோபர்களுமாகஅங்கு சென்றீர்கள்.
பலராமன் முதலில் சென்று, ஒரு பெரிய மரத்தை ஆட்டி, பழங்களைக் கீழே விழச் செய்தார்
பழங்கள் விழும் சப்தத்தைக் கேட்டு, தேனுகன் என்கிற அசுரன் கழுதை ரூபத்தில் ஓடிவந்தான்.
பலராமனை, முழுவேகத்துடன் தாக்கினான். பூமி அதிர்ந்தது. தன் கால்களால், பலராமனின் மார்பில் உதைத்தான்.
அங்குமிங்கும் ஓடினான்.-மறுபடியும் வந்து பின்னங்கால்களால் தாக்க,
பலராமன் கோபத்துடன் அவன் முன்னங்கால்களைப் பிடித்து, முழு வேகத்தில் சுழற்றி, பனைமரத்தின் மீது ஓங்கி அடித்தான்.
புல், பூண்டு அழிவதைப் போல, பனைமரத்தின் வேர்பாகத்தில் தாக்கப்பட்டு , தேனுகன் மடிந்தான்.

பனை மரத்தின் அடிப்பாகம் பழங்களை உதிர்த்துக் கொண்டே, பக்கத்துப் பனைமரத்தின் மீது சாய,
இப்படி நான்கு பனை மரங்கள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக
வேரோடு சாய்ந்தன. பெரிய சுழற்காற்று வீசினால், மரங்கள் எப்படி சாய்ந்து விழுமோ ,அப்படி விழுந்தன.
இது, பலராமனுக்கு லீலையாக இருந்தது.
தேனுகாசுரனின் பந்துக்கள் வந்து தாக்க, அவர்களையும் நீங்கள் அழித்தீர்கள்.இந்த அதிசயத்தைப் பார்த்த ,
வானில் இருந்த வித்யாதரர்கள், உங்கள்மீது, புஷ்பமாரி பொழிந்தார்கள்.
தேனுகாசுரன் அழிந்ததும், அந்த வனத்தில் ஜனங்கள் பயமின்றி நடமாடினார்கள். பசுக்களும் பயமின்றி சஞ்சரித்தன.
கோபர்கள் சந்தோஷத்துடன் உங்களைத் துதித்தனர்.

இப்படியாக, தேனுகாசுரனை வதம் செய்து , வீடுகளுக்குத் திரும்பும் உங்களை,
கோபிகைகள் ஆசை ததும்பப் பார்த்தனர். இதோ….கிருஷ்ணனைப்பார்…. கிருஷ்ணனைப்பார்…
என்று ஒருவருக்கொருவர் சொல்லிக் கொண்டனர்.
ஹா…. எப்படிப்பட்ட ரூபம்……புல்லாங்குழலைத் தரித்திருக்கிறார்;
தலையில் மயில் இறகு; காட்டுப் புஷ்பங்கள்;
கேசத்தில் பல வர்ண மணிகளின் முடிச்சுகள்;
அரவிந்த வதனம்;
புன்சிரிப்பு;
உன் முகம் கோதூளியால் சிவந்து இருக்க,
உன்னுடைய அந்த அரவிந்த முக சாரத்தைப் பருக
க்ஷண காலம் கூடப் பிரிவதால் ஏற்படும் விரக தாபத்தை விரட்ட,எவருடைய அபாங்க ( கடைக்கண் ) வீக்ஷண்யத்தாலே ,
மோக்ஷம் கிடைக்கிறதோ அந்த முகுந்த முக சேவைக்காக, வ்ரஜசுந்தரிகளான இடைச்சிகளான வனிதைகள், இளம் கோபிகைகள், —-ஓடி வந்தார்கள்

இது, ஒவ்வொரு நாள் காலையிலும் மாலையிலும் தொடர்ந்தது. நீயும் பலராமனும் பசுக்களை ஓட்டிக் கொண்டு,
மேய்ச்சலுக்காகவனத்துக்குப் போகும்போதும் , சாயந்திரம் திரும்பி வரும் போதும்,
இது, தொடர்ந்தது.
யசோதையும் ரோஹிணியும் இந்த முக தர்ஸனம் செய்வதில் முக்யமானவர்கள்.
புத்திர வாத்சல்யத்தாலே, உங்களைக் குளிப்பாட்டி, நல்ல வஸ்த்ரம் அணிவித்து, ஆபரணங்கள் அணிவித்து,
நன்கு ஆகாரம் கொடுத்து, வனத்துக்கு அனுப்புவதும்,
திரும்பி வருவதை எதிர்பார்த்து , வீட்டுக்கு வந்தவுடன் உங்களை உச்சி முகந்து ,மறுபடியும் குளிப்பாட்டி,
வஸ்த்ரம் ஆகாரம் கொடுத்து, திவ்யமான மஞ்சத்தில் படுக்க வைத்து, கண்ணை இமை காப்பது போலக்
காப்பாற்றினார்கள். தினந்தோறும் இப்படியாக,
நீங்கள் ப்ருந்தாவனக்காடுகளில் சஞ்சரித்தீர்கள்.

ஒரு நாள், நீ மாத்ரம், பலராமன் இல்லாமல்,
காளிந்தீ நதியாகிற யமுனை நதிக்கரைக்கு, கோபர்கள் பசுக்கள் கன்றுகளுடன் வந்தாய்.
நல்ல வெய்யில் காலம்; சூர்ய வெப்பம் தாங்க முடியவில்லை; அவர்களுக்குத் தாகம்;
நதியின் மடுவில் இறங்கி , ஜலத்தை எடுத்துப் பருகினார்கள்.
அந்த யமுனா ஜலத்தில் காளியன் என்கிற சர்ப்பத்தின் விஷம் கலந்து இருந்ததால்,
மனம் கலங்கி, பிரமித்து, கீழே விழுந்து உயிர் இழந்தார்கள்.
நீ, உடனே, அவர்களைக் கடாக்ஷித்தாய்.
அம்ருத கடாக்ஷ வீக்ஷிண்யம் எல்லோரும் மூர்ச்சை தெளிந்து எழுந்தாற்போல , எழுந்து உட்கார்ந்தார்கள்.
இறந்தவர்கள்—விஷ ஜலத்தைப்பருகி இறந்தவர்கள்,
உயிர் பெற்று எழுந்து பேசுவது…….கிருஷ்ணா இது உன் அனுக்ரஹத்தால்தான்

15 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது

—————–

16–அத்யாயம்

காளியன் விடுபட்டான்—நாக பத்நிகளின் ஸ்துதி

ஸ்ரீ சுகர், பரீக்ஷித் ராஜாவிடம் சொன்னார். ஹே. ராஜன்………..பசுக்களும், கன்றுகளும்,
கோபர்களும் கிருஷ்ணனின் அனுக்ரஹத்தால் உயிர் பிழைத்து, எழுந்து,
ஆச்சர்யத்துடன், இது கிருஷ்ணனின் அனுக்ரஹம்தான் என்று எண்ணி சந்தோஷப்பட்டார்கள்.
அப்போது, நீ யோசித்தாய். யமுனை நதி , காளிங்கனால், விஷமாக்கப் பட்டுள்ளது;
இதைச் சுத்தமாக்கி, யாவரும் இந்த ஜலத்தை அருந்தவும், தீர்த்தாமாடவும், —–
இந்த ஜலத்தை மாற்றவேண்டும் என்று எண்ணினாய்.

கிருஷ்ணா, காளிந்தீ என்கிற பெயர்கள், யமுனை நதிக்கு உண்டு.
இந்த நதியில், காளிங்கன் என்கிற கொடிய விஷமுள்ள ஸர்ப்பம் ,
தன் விஷத்தால், ஜலம் முழுவதையும் விஷமாக்கிக் கொண்டும்,
விஷ அக்னியால் யாவரையும் தஹித்துக்கொண்டும் இதில் வசித்துக் கொண்டு இருந்தான்.
பறவைகள், மேலே பறந்து சென்றால், விஷக்காற்று மேலே பட்டு, மடிந்து விழுவது
வழக்கமாக இருந்தது. இந்த விஷக் காற்று பட்ட மரங்கள், செடிகள் யாவும் கருகி,
பட்டுப் போய் மொட்டையாகக் காக்ஷி அளித்தன.
பசுக்களும், மனிதர்களும் யமுனை நதிக்கரைக்குப் போனாலே,
விஷக் காற்று பட்டு ,மடிந்து போய்க் கொண்டிருந்தார்கள்.
இதையெல்லாம் பார்த்த நீ, அந்த யமுனை மடுவின் ஒரு ஓரத்தில் இருந்த
கதம்ப மரத்தில் ஏறி , வேஷ்டியை இறுகக் கட்டிக் கொண்டு,
தோள் பட்டைகளைத் தட்டிக் கொண்டு, பெரிய சப்தத்துடன் ,
மடுவில் குதித்தாய். விஷம் முழுவதும் உள்ள ஜலம், உயர எழும்பியது.
நான்கு திக்குகளிலும் அலைகள் எழும்பின; பெரிதாகிச் சுழன்றன;
பெரும் சப்தம் உண்டாகியது.

இந்தப் பெரிய சப்தத்தைக் கேட்ட,அதாவது காதும் கண்ணும் ஒன்றாக இருக்கும் பாம்பு,
காளிங்கன் என்கிற அந்தக் கொடிய விஷஸர்ப்பம், கோபத்துடன் கிளர்ந்து
எழுந்தது. ஜலத்துக்கு வெளியே வந்தது.
உன்னைப் பார்த்தது. ஸ்ரீ வத்ஸ மருவினால் அலங்கரிக்கப்பட்ட,
உன் சுகுமார—-கோமள—-திவ்ய மேனியைக் கோபத்துடன்
தன் விஷப் பற்களால் கடித்தது ;
உன்னுடைய தாமரைத் தண்டுபோன்ற மெல்லிய கால்களைக் கடித்தது;
உன்னைத் தன்னுடைய வாலால் நன்கு சுற்றிக் கட்டியது;
நசுக்கியது
உன்னைப் பார்த்த கோபாலகர்கள் கதறி அழுதனர்;
உன்னுடைய ப்ரிய மித்ரர்கள் —-உன்னையே நம்பி வாழும் ப்ரிய சகாக்கள்,
நாங்களும் யமுனையில் குதித்து விடுகிறோம் என்று கத்தினர்.
பசுக்களும், கன்றுகளும் பயத்தால் கத்தி , கண்களில் ஜலம் வழிய நின்றன.
பூமி, ஆகாயம், வ்ரஜவாசிகளின் உடல்கள் இங்கெல்லாம் தாபம் ஏற்பட்டது.

பலராமன் இல்லாமல் நீ தனியாக வந்துள்ளதை அறிந்த நந்தகோபரும் யசோதையும்
மனம் துடி துடித்து , உனக்கு ஏதோ ஆபத்து வந்து விட்டது என்று பயந்து,
வேதனையுடன், பாலர்கள், வ்ருத்தர்கள், ஸ்திரீகள் தொடர்ந்து வர,
எல்லா வேலைகளையும் அப்படி அப்படியே போட்டுவிட்டு,
உன்னைப் பார்க்க வேண்டும் என்று தீனக் குரலில் கதறி,
யமுனா நதி தீரத்துக்கு ஓடி வந்தனர்.

பலராமனுக்கு, உன்னைப் பற்றி நன்கு தெரியும்.
அதனால், அவன் ஒன்றும் சொல்லவில்லை.
பிருந்தாவனத்தில் உள்ள புழுதியில் , உன்னுடைய திருவடிகளின் அடையாளங்களான
தாமரைத் தண்டுடன் புஷ்பம், அங்குசம், வஜ்ரம், கொடி, சங்கு, சக்ரம் இவற்றால்
நீ சென்ற இடத்தை தெரிந்து கொண்டு ஓடோடி வந்தனர்.
நீ, காளிங்கனால் உடல் முழுவதும் சுற்றப்பட்டு, அசைவின்றி இருப்பதை,
வெகு தூரத்தில் வரும்போதே பார்த்தார்கள்.
ஸ்திரீகளும், வ்ருத்தர்களும் வழியிலேயே மூர்ச்சை அடைந்தார்கள்.
கோபிகைகள், கோபர்கள், ஸ்திரீகள், வ்ருத்தர்கள் —-எல்லாருக்கும்
உன்னுடைய நினைவுதான்; வேறு நினைவு இல்லை.
உன்னுடைய புன்னகையுடன் கூடிய திருமுகம்;
உன் ஒவ்வொரு பேச்சு , இவற்றைஎல்லாம் நினைத்தார்கள்.
நீ இல்லாத இந்த உலகம் எங்களுக்கு சூன்யம், என்று சொல்லி
உன்னுடைய கதாம்ருதங்களை ஓயாமல் புலம்பிக் கொண்டே இருந்தார்கள்.
தாங்களும் மடுவில் குதித்து, கிருஷ்ணனுடன் உயிரை விட்டு விடுவோம் என்று துடிக்க ,
பலராமன் அவர்களைத் தடுத்து, உன் மகிமைகளை எடுத்துச் சொன்னார்.

இவைகளை, இரு முஹூர்த்த நேரம், ( சுமார் ஒரு மணி நேரம் ) பார்த்துக் கொண்டு,
காளிங்கன் கட்டுதலில் இருந்த நீ, உடனே உன்னை மிகச் சிறிய உருவாகஆக்கிக்
கொண்டாய். காளிங்கனின் பந்தத்திலிருந்து விடுபட்டாய்.
உடனே, பெரிய உருவம் எடுத்தாய்.
ஸர்ப்பம், தன் மூச்சுக் காற்றால், விஷத்தைக் கக்கியது ;.
சீறியது;
வாயால் நெருப்புப் பொறிகளைக் கக்கியது.
உன்னை, மறுபடியும் தாக்க முயற்சித்தது.
நீ, விளையாட்டாக, அந்தஸர்ப்பத்தை ஒரு தடவை வலம் வந்து,
கருடன், பாம்பு மீது எப்படிப் பாயுமோ அப்படி ஒரு க்ஷணத்தில்,
அதன் தலைமீது பாய்ந்து, ஏறினாய்.
அதன் தலை மீது நடனம் புரிய ஆசைப் பட்டாய் .
அதன் முகங்களில் ஒளி விடும் ரத்னங்களால்
உன் திவ்ய திருவடிகள் ஜொலிக்க, காளிங்கன் தலைகள் மீது நர்த்தன மாடினாய்.

ஆகாயத்தில், கந்தர்வர்கள், சித்தர்கள், தேவர்கள், அப்சரஸ்கள், எல்லோரும் கூடி,
ஆனந்தத்துடன், உன்னை சேவித்து, ம்ருதங்கங்கள், பேரிகைகள் வாசித்தார்கள்,
என்று ஸ்ரீ சுகர் கூறினார்.
உன் புகழைப் பாடினார்களாம்.
புஷ்பங்களை வாரி, உன்மேல் இறைத்தார் களாம் .
நீ, காளிங்கனின் ஒவ்வொரு தலையிலும் உன் திருவடியை வைத்து,
எந்தத் தலை நிமிர்ந்ததோ, அந்தத் தலையில் உன் திருவடியை வைத்து,
அழுத்தி, நூறு தலைகளிலும் மாறி மாறி நர்த்தனம் செய்தாய்.
எந்தத்தலை வணங்கவில்லையோ, அந்தத் தலையின் மீது ,
உன் திருவடியை வைத்து, நசுக்கினாய்.
உன் திருவடிகளைத் தூக்கியும், மடித்தும் ஆடினாய்.
அதன் தலைகள் குடைபோல் விரிந்தபோது, அவற்றின்மீது ஏறி,
தாண்டவ ந்ருத்யம் செய்தாய். அதற்கு, சக்தி குறைய ஆரம்பித்து,
அதன் ரத்தம், உன் பாத துளிகளை ஸ்பர்சித்தது.
அதன் அங்கங்கள் ஒடிந்து, நசுங்கி,
இனிப் பிழைக்க மாட்டோம் என்கிற நிலையில்
ஸ்ரீ மன் நாராயணனை மனத்தால் சரண் அடைந்தது.

இதைக்கண்ட காளிங்கனின் பத்னிகள்——நாக பத்னிகள்,
தங்கள் பதிக்கு ஆயுளை வேண்டி, கேசபாசங்களை விரித்துக் கொண்டு,
உன்னை சாஷ்டாங்கமாக நமஸ்கரித்து, கைகளைக் கூப்பி,
சாதுக்கள், பதிவ்ரதைகள் எப்படி வேண்டுவார்களோ ,
அவ்விதமாக உன்னிடம் ப்ரார்த்தித்துச் சரணமடைந்தார்கள்.
உன்னைத் துதித்தார்கள்.

நாக பத்நிகளின் ஸ்துதி

ஹே….பிரபோ…..உன் அவதாரம் துஷ்டர்களைத் தண்டிக்க ஏற்பட்டது.
ஆதலால், இந்தத் தண்டனை இவருக்குத் (காளிங்கனுக்குத் ) தகும்.
இந்தத் தண்டனை, அவருக்கு அனுக்ரஹமாகும் .
பாபத்தால், இவருக்கு, இந்த ஸர்ப்ப ஜன்மம் ஏற்பட்டது.
ஆனால், உமது க்ருபா கடாக்ஷத்தைப் பெற, மிகப் பெரிய தவம் செய்திருக்க வேண்டும்.
இவர் அவமானம் அடைந்து, சாகும் நிலையில் இருக்கிறார்.
ஆனால், உமது கிருபையால், புது கௌரவம் கிடைத்து இருக்கிறது.
இவர் செய்த எந்தப் புண்யத்தால், உமது திருவடி சம்பந்தம் இவருக்கு ஏற்பட்டது
என்பது எங்களுக்குத் தெரியாது. எந்தத் திருவடிகளை ஸ்ரீ மஹாலக்ஷ்மி ,
மிக்க ஆசையுடன் பிடித்து, லாலனம் செய்வாளோ,
ப்ருஹ்மா, சிவன் போன்ற மகாத்மாக்கள் கடும் தபஸ்ஸை விட்டுவிட்டு ,
எந்தத் திருவடித் தாமரைகளையே த்ருடமாக நினைத்து, ஸேவை செய்வார்களோ,
அந்தத் திருவடி ஸ்பர்சம் , உமது கிருபையால், இவருக்குக் கிடைத்திருக்கிறது.
எங்களுக்கு, உம்முடைய பாதபத்மங்கள் கிடைத்தபிறகு,
நாக ப்ருஷ்டமோ ( சர்ப்பங்களின் உச்ச, ஆதிபத்ய நிலை )
சார்வ பௌமத்வமோ ( சகல லோகங்களையும் ஆளும் அதிகாரம் )
பாரமேஷ்டியமோ ( ப்ருஹ்ம பதவியோ, பரமேஸ்வர பதவியோ )
வேண்டவே வேண்டாம்.

நாங்கள் ப்ரபன்னர்கள்.
உமது பாத பத்ம ரஜஸ்ஸை ( திருவடித் தாமரைத் துகள்களை )
அடைந்து விட்டோம்.
வேறு எதுவும் எங்களுக்குப் பெரிது இல்லை.
எவருக்கும் கிடைக்காத, உமது பாதத்துகள்களை ,
நீரே இவருக்குக் கொடுத்து இருக்கிறீர்.
இவர் புண்ய கதி அடைந்திருப்பது, எங்கள் பாக்யமாகும்.
உம்மை, நாங்கள், பல தடவை நமஸ்கரிக்கிறோம்.
நீர், மஹா புருஷர்.
மகாத்மா.
சர்வ பூதங்களிலும் அந்தர்யாமியாக இருக்கிறீர்.
நீர், சர்வ பூதங்களுக்கும் மேலான பரமாத்மா.
உம்மை, அநேக ஆயிரம் தடவை நமஸ்கரிக்கிறோம்

க்ஜானத்துக்கும், விக்ஜானதக்கும் விஷயமாக உள்ள,
பரப்ரஹ்மம் நீர்.
அனந்த சக்தியை உடையவர் நீர்.
அனந்த கல்யாண குணங்களை உடையவர் நீர்.
உமக்கு, இயற்கையாகவே, ஸ்வரூப, ஸ்வபாவ மாறுதல்கள் இல்லை.
நீர் பிரகிருதியை ஆள்பவர்.
ஷாட்குண்ய பரிபூர்ணர்.
நீர் கால ரூபி.
காலத்தை ஆள்பவர்.
காலத்தைத் தாங்குபவர் ( நிமிஷம், மணி, சம்வத்சரம் முதலியவை ).
நீர் சகலத்தையும் நடத்துபவர்.
நீர் சர்வத்துக்கும் சாக்ஷி.
நீர் , உபாதான நிமித்த காரணமாகவும், ஜகத் ஸ்வரூபமாகவும்,
எல்லாப் பொருட்களையும் உண்டாக்குகிற ஆதி பிதா.
ப்ரபிதா பிதாமஹர் .
உமக்குப் பலபல நமஸ்காரங்கள்.

நீரே ஐந்து பூதங்கள் ;
நீரே தன் மாத்ரைகள்;
நீரே ப்ராண, மனஸ், புத்தி, இவைகளின் வ்ருத்திக்குக் காரணம்;
அவற்றின் அபிமான தேவதைகளும் நீரே;
நீரே, அவற்றில் ஊடுருவி, அந்தர்யாமியாக இருக்கிறீர்;
நீர் முக்குணங்களாகவும், அவைகளால் கூட அறிய முடியாத
அதீத, ஆத்மானுபூதியாக இருக்கிறீர்.
நீர், அனந்த நாமம் உள்ளவர்;
சூக்ஷ்மமாகவும், கூடஸ்தராகவும் எல்லாவற்றுக்கும் காரணமாகி ,
ஆனால் நீர் மாறாதபடி இருக்கிறீர்;
விஹார ரஹிதர் நீர்;
ஸத்யஸ்ய ஸத்யர் நீர்;
எல்லாவற்றையும் அறியும் த்ரிகால க்ஜாநி நீர்;
நீர், எல்லாப் பொருள்களாகவும், சப்தங்களாகவும்,
அவற்றால் அறியப்படும் ரஹஸ்யமாகவும் இருக்கிறீர்;
பலவித நாம ரூபங்களாகவும் இருக்கிறீர்;
உமது க்ருபை இருந்தால்தான், உம்மை அறிய இயலும்;
பரமான அதீதர் ( சாஸ்த்ரங்களால் மட்டுமே அறியத்தக்கவராக இருக்கிறீர் )
நீர், ப்ரவ்ருத்தி, நிவ்ருத்தி தர்மங்களுக்கும் நிகமங்களுக்கும்
ஸர்வ ஸுப ஆசரணைகளுக்கும் ஆதாரம்;
உமக்கு ஆயிரம் நமஸ்காரங்கள்.

ஹே…கிருஷ்ணரே……நீரே பலராமன்; நீரே வசுதேவரின் திருக்குமாரர்
; நீரே பிரத்யும்னர்; நீரே அநிருத்தர்; நீரே சாத்வதர்களுக்குப் பதி;
உமக்கு ஆயிரம் நமஸ்காரங்கள்;
நீர், உள்ளிருக்கும் குணங்களை வெளிப்படுத்தி, எல்லாவற்றையும் நடத்துபவர்;
நீரே, நான்கு வ்யூஹங்களான மனஸ், புத்தி, தர்க்கம், அஹங்காரம்;
நீர் குணங்களை அறியும்படி செய்கிறீர்;
குணங்களை வ்ருத்தி செய்கிறீர்;
நீரே, ஒன்றிலும் பற்று இல்லாதவர்
; நீரே, மூலப்ரக்ருதியையும் , மாறுதலையும் உண்டாக்குகிறீர்
; நீர், சர்வ வ்யாக்ருத மஹத் ஆதி தத்வத்துக்குக் காரணம்;
நீரே இந்த்ரியங்களை ஆளும் ஹ்ருஷீகேசன்;
உமக்குப் பல நமஸ்காரங்கள்;
நீர், பர, அவர தத்வங்களை அறிந்தவர்;
எல்லாவற்றையும் உள் இருந்து நடத்துபவர்;
நியமன அத்யக்ஷர்;
உமக்குப் பல நமஸ்காரங்கள்;
நீரே விஸ்வம்;
நீரே விஸ்வாதீதன்;
நீரே அவற்றை நடத்தும் திருஷ்டி; உமக்குப் பல நமஸ்காரங்கள்

உமக்கு சமமாகவும், மேலாகவும் எவரும் இல்லாதவர் நீர்;
சர்வ சர்வேஸ்வரன்; சர்வ ஸ்வதந்த்ரன் நீர்;
நீரே கால சக்தி;
நீரே காலத்தைத் தாங்குபவர்;
இருக்கிற, இல்லாத வஸ்துக்களின் ஸ்வபாவத்தைக் காண்பித்துக் கொண்டு,
ஜீவன்களின் நிலைமைகளில் விளையாடுபவர்;
எல்லா உலகங்களிலும் உள்ள, ஸத்வ, ரஜஸ், தாமஸ, குணங்களுக்கு ஏற்ப,
பலவித சிருஷ்டிகளைச் செய்பவர் நீரே ;
சாதுக்களிடம் பிரியமானவர்;
உமக்கும், உமது பக்தர்களுக்கும் அபராதம் செய்பவர், உமக்குப்
ப்ரியமில்லாதவர்; அவர்களைத் தண்டிக்க அவதாரம் செய்கிறீர்;
எல்லாருக்கும் மஹா அபராதம் செய்த காளிங்கனையும்,
எங்களையும் மன்னிக்கும்படி பிரார்த்திக்கிறோம்.
உமது, மகிமைகளை அறியாத எங்களை, க்ஷமிக்கும்படி
வேண்டுகிறோம்.

ஹே….பகவானே……எங்கள் குற்றங்களை மன்னிப்பீராக ;
இந்த ஸர்ப்பம், பிராணனைவிடும் நிலையில் இருக்கிறது;
இவர், எங்களுடைய ப்ராண நாதர்;
இவரிடம் கருணை செய்யுங்கள்;
உயிருடன் விட்டு விடுங்கள்;
நாங்கள், என்ன செய்ய வேண்டும் என்று ஆக்ஜை இடுங்கள் ;
உங்கள் கட்டளைப்படி நடப்பதால், எல்லாப் பாபங்களும் ,
எல்லா ஆபத்துக்களும் நீங்குகிறது
என்று துதித்துப் பிரார்த்தித்தார்கள்.

ஹே….கிருஷ்ணா…..ஸ்ரீ சுகர், பரீக்ஷித் ராஜனிடம், மேலும் சொன்னார்.
இப்படி மனஸ்ஸை உருக்கும் ஸ்துதிகளால்,
நாக பத்னிகள், உன்னைத் துதித்ததால்,
மூர்ச்சை அடைந்து, தலைகளைத் தொங்கவிட்டுக் கொண்டு,
உன் திருவடிகளால் மிதிக்கப்பட்ட வனான காளிங்கனை நீ,
உயிருடன் விடுவித்தாயாம்.
உன்னுடைய கடாக்ஷத்தால்,
தன் இந்த்ரிய சுவாதீனத்தை அடைந்த காளிங்கன்,
கைகளைக் கூப்பி அஞ்சலி செய்து, உன்னிடம் ப்ரார்த்தித்தானாம்
அதை இப்போது சொல்கிறேன்.

ஹே….பகவானே….ஸ்வபாவமாகவே நாங்கள் துஷ்டர்கள்;
கோபக்குணம் உடையவர்கள்;
எங்களுடைய புத்தி , தேகத்தை ஆத்மாவாகக் காணும் ஸ்வபாவமுள்ளது;
கோபத்தையும், பொறாமையையும் இயற்கையாகக் கொண்டவர்கள்;
உமது மாயையை எங்களால் விலக்க இயலவில்லை;
அதில் மோஹப்பட்டு வீழ்ந்து நசித்து விட்டோம்;
நீர் சர்வக்ஜர்; ஜகத்துக்கு எல்லாம் ஈஸ்வரர்;
உமது அபிப்ராயத்தில் , எது அனுக்ரஹமோ அல்லது நிக்ரஹமோ ,
எதைச் செய்ய விரும்புகிறீரோ
அதைத் தெரியப் படுத்தப் பிரார்த்திக்கிறேன் என்று சொன்னானாம்.

இதற்கு, நீ சொன்ன பதில் என்ன தெரியுமா ?

ஸர்ப்பமே…..இந்த இடம் நீங்கள் வசிப்பதற்கு யோக்யதை இல்லை;
உன் பரிவாரத்துடன் புறப்பட்டு, காலதாமதம் செய்யாமல்
ஸமுத்ரத்துக்குப் போய்விடு;
மனைவி, புத்ர பந்துக்கள் சஹிதம் போய் விடு;
இந்த யமுனா நதி தீர்த்தம் பசுக்களுக்கும், மனுஷ்யர்களுக்கும்
உபயோகப்பட வேண்டும்

எவன், நான் சொன்னதை ஸ்மரிக்கிறானோ, எவன் இதை காலை, மாலை
இருவேளை யும் படித்துக் கீர்த்தனம் செய்கிறானோ,
அவனுக்கு எந்தஸர்ப்ப பயமும் இல்லை.
எவன், இந்த யமுனா நதி மடுவில் நான் ஜலக்ரீடை செய்த இடத்தில் தீர்த்தமாடி,
தேவரிஷி தர்ப்பணம், பித்ரு தர்ப்பணம் செய்கிறானோ
உபவாசம் இருந்து பூஜிக்கிறானோ, அவன் எல்லாப் பாவங்களிலிருந்தும்
விடுபடுகிறான். இது என் கட்டளை.
நீ, இங்கிருந்து, சமுத்ரத்தில் உள்ள, ரமணகம் என்கிற தீவை அடைவாயாக;
உன் ஹ்ருதயத்தில் என்னை பூஜிப்பாயாக; எந்தக் கருடனுடைய பயத்தால்,
தப்பிப்பதற்காக இந்த இடத்துக்கு வந்தாயோ,
அந்த பயம் இனி உனக்கு இல்லை;
இதன் காரணம், என் பாத ஸ்பரிசம் உன் தலைகளில் அடையாளமாக இருக்கின்றன;
ஆதலால், உனக்கு, கருடனிடமிருந்து பயமில்லை என்று அருள் புரிந்தாயாம்.

காளியன் உடனே உன்னைப் பூஜித்து, வணங்கினான்.
நாக பத்னிகள், சந்தோஷத்துடன் உன்னைப் பூஜித்தனர்.
காளியன், உனக்கு, திவ்ய வஸ்த்ரங்கள், ரத்னங்கள், உயர்ந்த தாமரை மாலை,
வாஸனை த்ரவ்யங்கள் இவைகளை சமர்ப்பித்து, உன்னைப் பல தடவை
பத்நிகளுடன் பரிக்ரமம் ( ப்ரதக்ஷிணம்) செய்து, புத்ர பந்துக்களுடன்
ரமணத் த்வீபத்துக்குச் சென்றான்.
அதே சமயத்தில் உன் கிருபையால், யமுனா ஜலத்தின் விஷம்
போக்கடிக்கப்பட்டு, அம்ருதத்துக்கு ஒப்பாக ஆயிற்று.

16 வது அத்யாயம் நிறைவு பெற்றது.

—–

17-அத்யாயம்

ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் , ப்ருந்தாவனவாசிகளை , அக்நி விபத்திலிருந்து காத்தல்

பரீக்ஷித் ஸ்ரீ சுகப்ரம்மத்தைக் கேட்டார்
காளியனுக்கு, கருடனால் என்ன தீங்கு ஏற்பட்டது ?விரிவாகப் பதில் சொல்ல வேணும் ….
ஸ்ரீ சுகர் சொன்னார். கருடனுக்கும், சர்ப்பங்களுக்கும் விரோதம் ஏற்பட்டபோது, பிரும்மா தலையிட்டு
அவர்களுக்குள் சமரசம் ஏற்படுத்தி, அதன்படி
ஒவ்வொரு அமாவாஸ்யை தினத்திலும், சர்ப்பங்கள் கருடனுக்கு உபசாரம் செய்து,
அவன் பசியில்லாமல் இருக்க, ஆகாரம் கொடுத்து வந்தன.
இதன்படி,ஸர்ப்பங்கள், கருடனால் கொல்லாமல் காக்கப்பட்டன.
இந்த உபசாரங்கள் செய்வதற்கு வேண்டியவைகளை, சர்ப்பங்கள், தங்களுடைய பக்தர்களிடமிருந்து பெற்று வந்தன.
இந்த ஏற்பாடு, பலகாலமாக நடந்து வந்தது.

கத்ருவின் பிள்ளையான காளிங்கன், திமிர் கொண்டு,
கருடனுக்கு ஆகாரம் கொடுக்கவேண்டிய சமரசத் திட்டத்தை மீறி,அதை நிறுத்தி, எல்லாவற்றையும் தானே சாப்பிட்டு வந்தான்.
இதனால் கோபம் கொண்ட கருடன், காளிங்கனைத் தாக்கினான்.
கருடனால் தாக்கப்பட்ட காளிங்கன், உயிருக்குப் பயந்து,
யமுனா நதி தீரத்தில் உள்ள இந்த மடுவில் வந்து ஒளிந்து கொண்டான்.

ஏன் இங்கு கருடன் வர இயலாது என்றால், ஒரு சமயம், கருடன்,மீன்களைச் சாப்பிட இந்த மடுவுக்கு வந்தபோது,
மீன்கள் இங்கு வசித்த சௌபரி ரிஷியைத் தஞ்சம் அடைந்தன. மீன்கள்மீது கருணைகொண்டு, கருடன் இந்த மடுவுக்கு வந்தால்
அவன் உயிர் உடனே போய்விடும் என்று சாபம் கொடுத்திருந்தார்.
இதை அறிந்து வைத்திருந்த காளிங்கன், கருடன் வர இயலாத இந்த மடுவுக்குள் வந்து மறைந்து வாழலானான்.
இப்போது ஸ்ரீ கிருஷ்ணனால் துரத்தப் பட்டு, குடும்ப சஹிதம்இந்த மடுவைவிட்டு வெளியே போய்விட்டான்.

அன்று இரவு, யமுனைக் கரையிலேயே தங்கி, நன்கு தூங்கினர்.
அப்போது, பெரிய நெருப்பு கொழுந்து விட்டு எரிந்தது.
களைப்பால் தூங்கிக் கொண்டு இருந்தவர்களை, நெருப்பு சூழ்ந்து கொண்டது.திடுக்கிட்டு எழுந்த யாவரும்,
செய்வது அறியாது திகைத்து, உன்னைச் சரணம் அடைந்தார்கள்.
நீ, அந்த அக்னியை வாயால் பருகி விட்டாய்.
எல்லாரும் அக்னியின் ஆபத்திலிருந்து உன்னால் காப்பற்றப் பட்டனர்.

17 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. ஸுபம்

————————————————————

அத்யாயம் 18

ப்ரலம்பாசுரன் வதம்

நீயும், பலராமனும் , கோபர்களுடன் சேர்ந்து, வ்ரஜபூமியைப் பாவனமாக்கினீர்கள் .
ஒரு சமயம் வனத்தில், பசுக்களை மேய்த்துக் கொண்டு இருக்கும்போது,ப்ரலம்பன் என்கிற அசுரன், கோபாலகர்களைப்போல வேஷம் தரித்து,
உங்கள் இருவரையும் அபஹரித்துப்போக எண்ணினான்.
அவன் யார் என்றும், அவன் கபட எண்ணத்தையும் தெரிந்துகொண்ட நீ, கோபாலகர்களிடம் நாம் யாவரும்
இரண்டு கக்ஷிகளாகப் பிரிந்துவிளையாடுவோமென்றும்,
எந்தக் கக்ஷி ஜெயிக்கிறதோ அந்தக் கட்சியைச் சேர்ந்தவர்களை, தோற்ற கட்சியைச் சேர்ந்தவர்கள் ,
முதுகில் ஏற்றிக்கொண்டு, மூட்டை சுமப்பதுபோலச் செய்யவேண்டுமென்றும்சொல்ல,
அதன்படியே, உன் கக்ஷி , பலராமன் கக்ஷி என்று இரண்டாகப் பிரிந்து
விளையாடினீர்கள். பலராமன் கக்ஷி ஜெயித்தது.
ப்ரலம்பன் என்கிற அசுரன்—கோபனாக வேஷமிட்டு வந்தவன் —-பலராமனைத் தன் முதுகில் சுமந்து கொண்டு சென்றான்.

பலராமன், இவன் அசுரன் என்பதை அறிந்து இருந்ததால், அவனுக்கு, மலையைத் தூக்குவது போன்ற கனத்தை ஏற்படுத்தினான்.
பாலராமனைச் சுமக்க முடியாமல்,அசுரனின்
வேகம் தடைப்பட்டது. அதனால் கோபமடைந்த அசுரன்,
சுய ரூபத்தை எடுத்துக் கொண்டான். பலராமனைத் தாக்கினான். பலராமன், தன்னுடைய முஷ்டியால் , அசுரனை ஓங்கி அடித்தான்.
உடனே, அசுரனின் தலை நொறுங்கியது. ரத்தத்தைக் கக்கிக்கொண்டு,
பெரிதாக ஓலமிட்டு ,பூமியில் விழுந்து அசுரன் மாண்டான்.
இதைப் பார்த்த கோபர்கள், பலராமனைப் பாராட்டிப் புகழ்ந்து , மகிழ்ந்தனர்.

18 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. ஸுபம்

—————————

19 வது அத்யாயம்

மீண்டும் நெருப்பு ஆபத்து

பின்னொரு சமயம் , நீயும் கோபாலகர்களும் விளையாடிக்கொண்டிருந்தபோது, பசுக்களும், கன்றுகளும்
புற்களை மேய்ந்து கொண்டே வெகு தூரம் போய்விட்டன. கோபர்கள், பசுக்களைத் தேட ஆரம்பித்தனர். அந்தச் சமயத்தில், நீ,
மேகத் த்வனியைப்போலச் சப்தம் செய்தாய். அதைக்கேட்ட பசுக்களும் கன்றுகளும் சந்தோஷத்துடன் ,
நீங்கள் இருக்குமிடத்துக்குத் திரும்பி வந்தன.
அப்போது, ஒரு பெரிய தீ———புகையுடன் உண்டாகி , வனத்தில் மரங்களையும் ,செடிகளையும் நாசம் செய்தது;
காற்று பலமாக வீசவும், உங்களை நோக்கி
நெருப்பு வேகமாகப் பரவியது. கோபாலகர்கள் மிகவும் பயந்து விட்டனர்.
“கிருஷ்ணா—-கிருஷ்ணா——எங்களைக் காப்பாற்று” என்று கத்தினார்கள்.

உடனே, நீ, ” பயப்படாதீர்கள்——–ஒரு க்ஷணம் எல்லாரும் கண்களை மூடிக் கொள்ளுங்கள் —-”
என்று சொன்னாய். கோபாலகர்கள்,
உடனே கண்களை மூடிக்கொண்டனர்.
அந்த க்ஷணத்தில் நீ, அக்னியை வாயால் பருகி விட்டாய்.
கோபாலகர்கள் கண்களைத் திறந்து பார்த்தபோது, நெருப்பைக் காணவில்லை.
பசுக்களும் பக்கத்தில் இருந்தன.
கோபாலகர்கள், உன்னைத் தெய்வம் என்று கருதினார்கள்.அவர்கள், பசுக்களுடனும், கன்று களுடனும் , நீயும் பலராமனும் பின்தொடர,
அவரவர் வீடுகளுக்கு வந்தனர்.
நீ, புல்லாங்குழலை இசைத்துக் கொண்டு, திரும்பி வரும்போது,கோபியர்கள், உன் தர்சனத்தால் பரமானந்தம் அடைந்தார்கள்.

19 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. ஸுபம்

—————–

20 வது அத்யாயம்

மழையும், வேனிலும்

கோபாலகர்கள், தங்கள் பெற்றோர்களிடம், ப்ரலம்பாசுரன் வதம், நெருப்பிலிருந்து காப்பற்றப்பட்டது, என்று எல்லாவற்றையும் கூறி,
உன்னையும், பலராமனையும் புகழ்ந்தார்கள்.
கோபாலகர்களின் தாய்தந்தையர் அடைந்த சந்தோஷத்துக்கு அளவே இல்லை.
மழைக்காலம் வந்தது. கருமேகங்கள் சூழ்ந்து, மழையைப் பொழிந்தன
. நீயே சூர்யன்; நீ, எட்டு மாதங்களில் உன் தாபத்தால் ஜலத்தை உறிஞ்சி, மாரிக் காலத்தில் மழையைக் கொடுக்கிறாய்.
நீயே பர்ஜன்யன்; உன் கருணை வெள்ளமே மழை .
பசுக்கள் கொடுக்கும் பால், வழிந்து, நீ செல்லும் வழியெல்லாம், பாலாக இருந்தது பிருந்தாவனம் சுபிக்ஷமாக இருந்தது.
பிறகு, சரத் காலத்தில், குளங்களிலும், வாவிகளிலும் தாமரைப் புஷ்பங்கள் விகஸித்தன.
நாட்கள் செல்லச் செல்ல, சூர்யனின் தாபம் அதிகரித்தது.
நீர்நிலைகளில் தண்ணீர் மட்டம் குறைய ஆரம்பித்தது.
காற்று, வனத்திலிருந்து , பிருந்தாவனத்தை நோக்கி வீசி
தாபத்தை உண்டாக்கியது.
ஆனால், கோபர்களுக்கும், பசுக்களுக்கும், கன்றுகளுக்கும் எந்தத் தாபமும் தெரியவில்லை.
சதா, நீ, அவர்களுடன் கூடவே இருந்ததால்,
அவர்களுக்கு எந்தத் தாபமும் தெரியவில்லை
ஹே, கிருஷ்ணா, உன்னையும், பலராமனையும் ,
யசோதையும், நந்தகோபனும் ,ரோஹிணியும், அளவில்லாப் பாசத்துடன் கொஞ்சி மகிழ்ந்தனர்.
கோபஸ்த்ரீகள் அதீத வாத்சல்யத்துடன் இருந்தார்கள் கோபச் சிறுவர்கள்,உரிமையுடன் நட்பு பாராட்டி ,
உங்களுடன் எப்போதும் வனத்திலும், யமுனா நதி
தீரத்திலும் , விளையாடி மகிழ்ந்தார்கள். கோபிகைகள் ,
நீ, பசுக்களை ஓட்டிக் கொண்டு , காலையில் வனத்துக்குச் செல்லும்போதும்,
மாலையில் பசுக்கள், கன்றுகள், கோபாலகர்களுடன் திரும்பும் போதும், உன் ரூபசௌந்தர்யத்தைப் பார்த்துப்
பரவசம் அடைய அவரவர்கள் வீட்டு வாயிலில் காத்துக் கிடந்தனர்

20 வது அத்யாயம் நிறைவு பெற்றது. ஸுபம்

————–

21 வது அத்யாயம்

பிருந்தாவனத்தை அடுத்துள்ள காடு , புஷ்பங்கள் நிறைந்து இருந்தது.
பூச் செடிகள் பூத்துக் குலுங்கின. தேனீக்கள், புஷ்பங்களிளிருந்து
தேனை உறிஞ்சி அருந்தின. பூமி முழுவதும் பச்சைக் கம்பளம் விரித்தாற்போல ,
பச்சைப்பசேல் என்று இருந்தது. மிகவும் ரம்யமான காக்ஷி.
இந்த வேளையில், நீ, பலராமனுடன் காட்டுக்குள் பிரவேசித்தாய்.
கிளிகள், மயில்கள், குயில்கள், குரங்குகள் என்று மரங்களில் கூட்டம்.
உனக்கு என்ன தோன்றிற்றோ , புல்லாங்குழலைக் கையில் எடுத்து,
கானம் இசைக்கத் தொடங்கினாய். இந்த வேணுகானம், காட்டில்
எங்கும் பரவியது; வ்ரஜபூமியில்—–பிருந்தாவனத்தில், வீடுகள்தோறும் பரவியது;
புஷ்பவதியாக இருந்த கோபிகைகளின் மனஸ்ஸை, வசப்படுத்தியது.
ஹே…..கிருஷ்ணா….நீ எப்படி அலங்கரித்துக் கொண்டிருந்தாய் என்பதை,
ஸ்ரீ சுகர், பரீக்ஷித் ராஜனுக்குச் சொல்கிறார் . கர்ணீகாரப் பூக்கள்; மயில் தோகை;
இவற்றைத் தலையிலும், காதுகளிலும் வைத்து, அலங்கரித்துக் கொண்டிருந்தாய்.
இடையில், தங்க நிறப் பட்டுப் பீதாம்பரம்; திருமார்பில் வைஜயந்தீ மாலை;
விரல்களால், புல்லாங்குழலின் த்வாரங்களை மூடியும், திறந்தும், உன் திருப்பவள உதடு—–
அம்ருதமயமான உதடு படும்படி, புல்லாங்குழலை வைத்துக் கானம் செய்தாய்.
இந்த வேணுகானம், சர்வபூத மனோஹரமாக இருந்ததாம்.

இப்போது, கோபிகைகள் அடைந்த நிலையைச் சொல்கிறார்.அதை உனக்குச் சொல்கிறேன்
“நம் கண்கள், காதுகள், போன்ற இந்த்ரியங்களின் பலனை—-பாக்யத்தை——இன்று அடைந்தோம்…..
ஹே, தோழிகளே…..ஒரு தடவை, ஜகன்மோகன கிருஷ்ண ரூபத்தைப் பார்த்தாலே ,
,மறுபடியும் மறுபடியும் பார்க்கத்தூண்டும் ; புல்லாங்குழலை இசைத்துக் கொண்டு,
கள்ளப் பார்வையுடன்—கடாக்ஷ வீக்ஷண்யத்துடன் ,எங்களைப் பார்த்துக் கொண்டு,
பசுக்களை மேய்ப்பதற்காக அவைகளை ஓட்டிக்கொண்டு,
கோபாலகர்களுடன் செல்லும் அந்த சித்திரம் —
படம்போல மனஸ் ஸில் பதிந்து விட்டிருக்கிறது.
எங்கள் மனம், அவரிடம், பேதலித்திப்போய் நிற்கிறது.
ஹே….சகிகளே….கிருஷ்ணன், சில சமயம், மாமரத்தின் இலைகளைப்
பட்டுப் பீதாம்பரத்துடன் சேர்த்து இறுகக் கட்டிக் கொண்டு, தாமரை மலர்களை,
இரு கைகளிலும் பிடித்துக் கொண்டு, குமுத மலர்களைக் காதுகளின் ஓரங்களில்
வைத்துக் கொண்டு, கழுத்தில் வைஜயந்தீ மாலையை அணிந்துகொண்டு,
பசுக்களைப் பராமரிக்கும் என்பதான நாடக மேடையிலே,
இவரும், பலராமனும் இரண்டு உத்தம நடிகர்களைப் போலக்
காக்ஷியளிக்கிறார்கள்.

ஹே….சகிகளே……மேலும் கேளுங்கள்……இந்தப் புல்லாங்குழல்
என்ன பாக்யம் செய்திருக்க வேண்டும் !
கிருஷ்ணனின் அதரச் சுவையை சுவாதீனமாக அனுபவிக்கிறதே !
இந்த அதரம், அதரத்தின் அம்ருதம் கோபிகைகளின் சொத்துக்கள் அல்லவா !
புல்லாங்குழல் அனுபவித்தது போக,
மீதி ரஸத்தைதானே நமக்குக் கொடுக்கிறது.
இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் ,இந்த மூங்கிலின் மாதா பிதாவான
மூங்கில் புதர்கள், யமுனைநதிக்கரையில் இருந்து,
அதன் மயிர்க்கால்கள் ஆனந்தத்தால் நிற்க,
அதன் வளைந்த கிளைகளின் முனைகளில் இருக்கும் தண்ணீரில்
வளரும் தாமரைப் புஷ்பங்களைச் சுமந்துகொண்டு,
இந்த மூங்கில் மரங்கள் ஹ்ருதயம் விகசித்து,
ஆனந்த பாஷ்பங்களை உதிர்க்க,
எப்படி ஒரு சத் புத்ரன், பகவானுடைய கிருபையைப்
பெறும்போது, அந்த சத் புத்ரனின் தாய் தந்தையர் ஆனந்தத்தை அடைவார்களோ ,
அந்த ஆனந்தத்தை, இந்த மூங்கில் மரங்கள் அடைந்திருக்கின்றன.

ஹே, சகிகளே……வேணு கானத்தை கேட்டு, மயில்கள் ஆடுவதைப் பாருங்கள்!
பக்ஷிகள், கோவர்த்தன மலையில் உள்ள பிராணிகள் யாவும்,
எவ்வித சப்தமும் இன்றி, தங்களை மறந்து, இந்தக் கானத்திலே
உன்மத்தமாகிஇருப்பதைப் பாருங்கள் !
இந்தப் பெண்மான்கள், கிருஷ்ணனுடைய விசித்திர வேஷத்தைப் பார்த்தும்,
விசித்திர வேனுகானத்தைக் கேட்டும், தங்கள் பதிகளான ஆண் மான்கள்
அருகில் இருக்கும்போதே, தங்களுடைய கடைக்கண் பார்வையை—
ப்ரணய நோக்கை,கிருஷ்ணனிடம் செலுத்திப் பூஜை செய்கின்றன !

ஹே….சகிகளே……..ஈதென்ன ஆச்சர்யம் !
ஆகாயத்தைப் பாருங்கள்; அப்சரஸ்கள், கந்தர்வ ஸ்திரீகள் கூட்டம்,
கூட்டமாக இருக்கிறார்கள் !கிருஷ்ணனுடைய ரூபத்தையும்,
சீலத்தையும் பார்த்தும் , வேணுவின் கானத்தையும் கேட்டும் ,
மோஹித்துப் போய் மதன வேகத்தால், மனம் பறி கொடுத்தவர்களாக,
புஷ்பங்கள் தலையிலிருந்து நழுவி விழ, வளைகள் கழல,
தலைமயிர் கேசங்கள் அங்குமிங்கும் அலைபாய,
புடவைகள் நழுவுவது கூடத் தெரியாமல், மோஹித்து இருப்பது,
வினோத காக்ஷியாக இருக்கிறதே !

இந்தப் பசுக்களைப் பாருங்கள் ! கன்றுகளுக்குப் பால் கொடுக்க மறந்து,
வாயில் உள்ள புல்லைக்கூடத் தின்னாமல், அப்படியே வழியவிட்டு
தங்கள் காதுகளை நீட்டி, வேணுகானத்தைக் காதுகளால் பருகுகிறதே !
சித்திரங்கள்போல , அப்படியே ஆடாமல், அசையாமல் நிற்கின்றனவே !

ஹே….சகிகளே…. மரங்களில் அமர்ந்து இருக்கும் பக்ஷிகளைப் பாருங்கள் !
மரங்களின் அழகான கிளைகளையும், கொடிகளையும் பாருங்கள்!
இந்தப் பக்ஷிகள், பூர்வ ஜன்மத்தில் ரிஷிகளாக இருந்தவர்களோ!
பழங்களைத் தின்னாமல், தூங்காமல், இயற்கையான ஸ்வபாவமான,
கூவுதலையும் மறந்து, இமைகொட்டாமல் கிருஷ்ணனையே பார்த்து,
வேணுகானத்தைக் கேட்கின்றனவே !
( மரக்கிளை—-வேத சாகை. பழங்களைத் தின்னாமல், கூவாமல் இருப்பது –
பகவானிடம் ஏகாக்ர சிந்தனை )
இந்த மரங்களின் இலைகளைப் பாருங்கள் !கிருஷ்ண தர்சநம் என்கிற
காந்தத்தால் இழுக்கப்பட்டு, கிருஷ்ணனை ஆசையுடன்
பார்ப்பதுபோல் உள்ளதே !

ஹே….சகிகளே….நதிகளைப் பார்த்தீர்களா !முகுந்த கீதம்—-அதன் ராகம்—-
மதுரமான ஆவர்த்தனம் –மனோபாவம், இவைகளால் ஈர்க்கப்பட்டு,
பிரவாகத்தின் வேகம் தடைப்பட்டு, அப்படியே அமைதியாக நிற்கிறதே !
கிருஷ்ணனுடைய திருவடிகளை ஸ்பர்சித்து, தன்னுடைய பிரவாகத்தில்
பூத்த தாமரைப் புஷ்பங்களை , அவனுடைய திருவடித் தாமரைகளில்
சமர்பித்து, அவனை அணைப்பதைப்போல, அலைகளையும்
ஜலத்தின் வலைகளையும் வாரி வாரி இறைக்கிறதே !

ஹே….சகிகளே….ஆகாயத்தில் இதோ மேகங்களைப் பாருங்கள் !
புஷ்பங்களை வர்ஷித்து, குடைபிடிப்பது போல, கிருஷ்ணனுக்கு
ஸேவை செய்கின்றனவே !

ஹே….சகிகளே….இந்த மலைஜாதிப் பெண்களைப் பாருங்கள் !
இவர்களிடம், கிருஷ்ணப் பிரேமை, பரிபூரணமாகத் தெரிகிறதே !
இவர்கள் முகங்களில் உள்ள குங்குமப்பூக்கள், கிருஷ்ண பக்தியின்
தகிப்பால் இளகி, அவர்கள் ஸ்தனங்களில் இந்தப் பூச்சுக்கள்
இறங்கி இருக்கின்றனவே !
கிருஷ்ண தர்சனத்துக்கு தாபப்படுகிறார்களே !
மதன வேகத்தால் துடிக்கிறார்களே !
பிருந்தாவன மேடுகளில் பதிந்துள்ள, ஸ்ரீ கிருஷ்ணனின் திருவடிகளையும்,
அதில் உள்ள சிகப்பு வர்ணத்தையும், நினைத்து, நினைத்துப்
புளகாங்கிதம் அடைகிறார்களே ! அவர்களின் மார்புப் பூச்சுகள்;
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனின் திருவடிப் பூச்சுகள் ; இரண்டிலும் உள்ள சிகப்பு நிறம்
ஒத்து இருக்கிறதே !
இவர்கள் ஸ்ரீ கிருஷ்ணனின் திருவடிகளை மனஸ்ஸில்
தரித்து இருக்கிறார்கள், ஆச்சர்யம் !

ஹே, சகிகளே !இந்த மலையைப் பாருங்கள் !கிருஷ்ண ப்ரேமையால்,
புதிய ஆனந்தத்தை அடைந்து, புதிய தளிர்களையும்,
புற்களையும் மேனியில் உண்டாக்கி, வாருங்கள்….வாருங்கள்….
.பசுக்கூட்டங்களுடன் வாருங்கள் ! கோபாலகர்களே, இங்கு வந்து
விளையாடுங்கள் ! நிறையப் புல்மேடுகள், நிறையப் பழங்கள்,
நிறைய தீர்த்தம் உள்ளன என்று சொல்லாமல் சொல்லி,
அழைப்பது போல் தெரிகிறதே !

ஸ்ரீ சுகர், பரீக்ஷித் ராஜனிடம் மேலும் சொல்கிறார்;
இந்த கோபஸ்த்ரீகள், கிருஷ்ணனின் வேணுகானத்தைக் கேட்டு,
மாடுகளைக் கட்ட வேண்டிய கயிற்றை மறந்து, யாத்ரீகர்கள்மாதிரி,
உன்னுடைய பால்ய சேஷ்டிதங்களைத் தங்களுக்குள் மகிழ்ச்சியுடன்
பேசிக்கொண்டு, போகும் வழியில் , புளகாங்கிதம் அடைந்து நிற்கும்
மரங்களைப் பார்த்துக் கொண்டு, புல்லாங்குழல் இசையில் ,
சதா உன்னுடைய சிந்தனையில் ஒன்றிப்போனார்கள். அவர்கள் உடல்தான்
தனிப்பட்டு இருந்தது.

21 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. ஸு ப ம்

——————————————————————————————————————————————–
.
அத்யாயம் 22

கோபிகைகளின் காத்யாயினி வ்ரதம்——
ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் அவர்கள் வஸ்த்ரங்களை அபகரித்தது—அனுக்ரஹித்தது.

ஸ்ரீ சுகர் , பரீக்ஷித்துக்கு மேலும் சொல்கிறார்.
கிருஷ்ணா….கோபிகைகள் காத்யாயினி வ்ரதம் அனுஷ்டித்ததையும்,
யமுனையில் வஸ்த்ரமில்லாமல் குளித்ததால்,தேவதைகளுக்குச் செய்த அபசாரம் என்று,
நீ, அவர்களுக்கு உணர்த்தி, அந்தப் பாபம் போக, உன்னை வந்து வணங்கி
வஸ்த்ரங்களைப் பெற்றுக்கொள்ளச் சொன்னதையும் விவரிக்கிறார்.

ஹேமந்த ருதுவான மார்கழி மாதம் முதல்வாரத்தில்,
கோபிகைகளான கன்னிகைகள் —–உன்னைப் பதியாக அடைவதற்காக,
காத்யாயினி வ்ரதம் அநுஷ்டித்தார்கள்.
மார்கழி மாசத்தில், விடியற்காலையில் எழுந்து, யமுனையில் நீராடி,
அங்கு களிமண்ணால் காத்யாயினி உருவத்தைச் செய்து, சந்தன, குங்கும
த்ரவ்யங்களை இட்டு, ஆபரணங்களால் அலங்கரித்து,
கந்த புஷ்பங்களைச் சாற்றி, அக்ஷதை, தூப தீபங்களைச் சமர்ப்பித்து,
தேங்காய், பால் போன்றவைகளால் பிரசாதம் செய்து,
அதை -நைவேத்யம்செய்து, அர்ச்சித்து,

“ஹே….காத்யாயினி……மஹாமாயே….
ஈஸ்வரி….
நந்தகோப குமாரனான ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை, எங்களுக்குப் பதியாக அளிப்பாய் ..
.உனக்குப் பல நமஸ்காரங்கள்…..” என்று சொல்லி,
பகல் ஒருவேளை மட்டில் ஸாத்விக ஆகாரமான
அக்னியில் சமர்ப்பிக்கப்படும் “சாரு ” போன்ற கஞ்சிப் பாயசத்தை அருந்தி,
இப்படியே பத்ரகாளியையும் பூஜித்து, தினந்தோறும் இப்படிப் பூஜை செய்து,
மாதக் கடைசியில், ——-மார்கழி நோன்பு எனச் சொல்லப்படும்
இதன் முடிவில், வ்ரதம் முடியும் நாளில், விடியற்காலையில்,
உன்னை ஸ்மரித்துக் கொண்டும், உன் கீதங்களைப் பாடிக் கொண்டும்,
தங்களுடைய வஸ்த்ரங்களை யெல்லாம் யமுனைக் கரையில் வைத்துவிட்டு,
யமுனை நதியில்இறங்கி ,கடுமையான குளிரில் தீர்த்தமாடினார்கள்.

இதை அறிந்த நீ, அவர்களுக்கு அநுக்ரஹம் செய்யத் தீர்மானித்தாய் .
அதே சமயம், வஸ்த்ரமில்லாமல் நீராடியது பாபமென்றும்,வ்ரதத்துக்குப்
பங்கமென்றும், அதைப்போக்கி அவர்களுக்கு வ்ரதபலனைக் கொடுக்கத் தீர்மானித்தாய்.
யமுனைக் கரைக்கு வந்து, அவர்களுடைய வஸ்த்ரங்களைஎல்லாம்
எடுத்துக் கொண்டு, கரையில் இருந்த கடம்ப மரத்தின் மேலேறி, அமர்ந்து,
“பெண்களே……நீங்கள் ஒருமாத காலம் வ்ரதம் அனுஷ்டித்துக் களைத்துப்
போய் இருக்கிறீர்கள்….ஒவ்வொருவராக இங்குவந்து, வஸ்த்ரங்களைப்
பெற்றுக் கொள்ளுங்கள்…..”என்றாய்.

கோபிகைகள், லஜ்ஜையினால், கழுத்தளவு ஜலத்தில் நின்றுகொண்டு ,
“ச்யாமசுந்தரா…..எங்களுக்குக் கெடுதல் செய்யாதே…
.நீ, நந்தகோபனின் ப்ரிய புத்ரன்….அவர் எங்கள் வணக்கத்துக்கு உரியவர்….
குளிரில் நடுங்கும் எங்களுக்கு வஸ்த்ரத்தைக்கொடு….
நாங்கள் உன் தாஸர்கள்…அடிமைகள்…
நீ சொல்லும் எல்லாக் கார்யங்களையும் செய்வோம் ..
.வஸ்த்ரங்களைக் கொடுத்துவிடு…..தராதுபோனால்,
நந்தகோபரிடம் சொல்வோம் ….’ என்றார்கள்.
அதற்கு, நீ, “எனக்குத் தாசர்கள்….சேவகர்கள் என்று சொல்லிவிட்டீர்கள்…
.இப்போது ஒவ்வொருவராக நதியிலிருந்து மேலே வந்து,
வஸ்த்ரங் களைப் பெற்றுக் கொள்ளுங்கள் ….” என்று சொன்னாய்.
கோபிகைகள், குளிரினால் நடுங்கிக்கொண்டு, யமுனை ஜலத்திலிருந்து
மேலே வந்து, வெட்கப் பட்டுக் கொண்டே, தலையைக் குனிந்து கொண்டு,
உன்னருகே வந்தார்கள்.

நீ, அவர்களிடம், “சுத்தமான வ்ரதம் இருந்தீர்கள்;
ஆனால், வஸ்த்ரமில்லாமல் தீர்த்தாமாடியது, தேவதைக்குச் செய்யும் அபசாரம்;
அந்தப் பாபம் போக, கைகளைக் கூப்பியபடி வந்து, வணங்கி,
வஸ்த்ரங்களைப் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள் ; அதனால், உங்கள் பாபம் கழியும் …” என்றாய்.
இப்படி, நீ சொன்னதும், கோபிகைகள் வ்ரதத்துக்குப் பங்கம் வந்தது
என்பதை உணர்ந்து, யாருக்காக வ்ரதம் இருந்தார்களோ , அந்தக் கிருஷ்ணனாகிய நீயே
நேரில் வந்து, பாபத்துக்குப் பிராயச் சித்தம் செய்வதால்,
வ்ரதம் பூர்த்தி ஆகிறது என்று மனம் சமாதானம் அடைந்து, தலையைக் குனிந்து,
கைகளைக் கூப்பி, உன்னிடமிருந்து வஸ்த்ரங்களைப் பெற்றுக் கொண்டார்கள்.
வஸ்த்ரம் இல்லாததால் வெட்கம்; வஸ்த்ரம் கிடைத்ததால் சந்தோஷம் ;
கிருஷ்ணனே நேரில் வந்து அநுக்ரஹித்ததால் மனஸ் நிறைய கிருஷ்ணப் பிரேமை .

நீ , மேலும் கூறினாய். ” ஹே….சாத்விகளே…….உங்கள் சங்கல்பம், நிறைவேறும்….
.என்னிடம் உங்கள் மனஸ் அர்ப்பணிக்கப்பட்டதால், காமபோக ஆசைகள் விலகி,
என்னிடம் பக்தி செய்து, மீண்டும் மறுபிறவி இல்லாமல், என்னையே அடைவீர்கள் … ”
கோபிகைகள், லஜ்ஜையுடன், தங்கள் சங்கல்பம் நிறைவேறியது என்று பூரித்து,
உன்னுடைய திருவடிகளைத் த்யானம் செய்துகொண்டு,தங்கள் தங்கள் வீடுகளுக்குப்
போய்ச் சேர்ந்தார்கள்.
பிறகு, நீ, கோபர்கள் சூழ்ந்து வர, பிருந்தாவனத்திலிருந்து
பசுக்களை ஓட்டிக்கொண்டு, வெகு தூரம் சென்றாய். சூர்யனின் வெப்பம் கடுமையாக இருந்தது.
கோபர்கள் மரங்களின் நிழலில் ஒதுங்கிக் கொண்டே சென்றார்கள்.
மேலே, மரங்களின் கிளைகளும், இலைகளும் குடைகளைப் போலக் கவிந்து,
சூர்ய வெப்பம், உங்களை அதிகமாகத் தாக்காமல் தடுத்தது.

அப்போது, நீ, கோபர்களிடமும், பலராமனிடமும் பேசினாய்.
” இந்த மரங்கள் பிறருக்காக வாழ்கின்றன; காற்று,மழை, வெய்யில், பனி,
இவைகளைச் சகித்துக் கொண்டு, தங்களை அண்டியவர்களைக் காக்கின்றன ;
பசு,பக்ஷி, ராக்ஷசன், யக்ஷன், மிருகம் மனிதன் எல்லாரையும்
இந்த மரங்கள் காக்கின்றன; இலை, பழம், நிழல், அடிமரம்,
( சந்தனம், அகில் போன்றவை )வாஸனை, பால், பஸ்மம், இப்படிப் பலப்பலவாகக்
கொடுத்து, மனிதர்களின் ஆசையைப் பூர்த்தி செய்கிறது;
இதுதான் வாழ்க்கையின் ஸாரம்—-ஜன்ம சாபல்யம் —திரேகம் எடுத்தவை
பிறருக்காக வாழ்ந்து, தன்னை அழித்துக் கொண்டாவது,
பிறருக்கு உதவுவது உயர்ந்த சுப லக்ஷணம் .
தன்னுடைய ஆயுஸ், பணம், வாழ்க்கை ஜீவனம், புத்தி, வாக்கு, ப்ராணன்
இவைகள் பிறருக்கு உபயோகப்பட்டால், அதுவே ஸ்ரேயஸ்….”
இப்படிப் பேசிக்கொண்டே, நீ, பச்சைப் பசேலென்ற புல்வெளிப்
பிரதேசத்தை,அடைந்தாய். கோபர்கள் , யமுனையில்இறங்கி ஜலத்தை
அள்ளி அள்ளிக் குடித்தார்கள். அவர்களுக்குப் பசி. உன்னையும்,
பலராமனையும் அணுகி, பசிக்கிறது; ஆகாரம் வேண்டும் என்று பிரார்த்தித்தார்கள்.

22 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. ஸுபம்.

—————————————————————————————————————————

23 வது அத்யாயம்

யக்ஜ பத்நிகளுக்கு அருளியது

கோபர்களால், பசி என்றும், ஆகாரம் வேண்டும் என்றும்
பிரார்த்திக்கப் பட்டதும், நீ, ஆதுரத்துடன்அவற்றைக் கேட்டு,
கோபர்களிடம் பேசினாய்.
ஹே….மித்ரர்களே…… ப்ரஹ்மவாதிகள்…….ப்ராம்மணர்கள்…..
.ஸ்வர்க்கம் செல்லவேண்டும் என்கிற எண்ணத்துடன், “அங்கிரஸம் ”
என்கிற “ஸத்ர ” யாகத்தை, அதோ தெரியும் பர்ணசாலையில்…….யக்ஜ பூமியில்,
செய்துகொண்டு இருக்கிறார்கள். நீங்கள், அவர்களிடம்போய்,
நானும், பலராமனும் அனுப்பியதாகச் சொல்லி, “அன்னம் கொடுங்கள் ”
என்று கேளுங்கள் என்று சொன்னாய்.
கோபர்கள், அவ்விதமே செய்கிறோம் என்று உன்னிடம் சொல்லி,
யக்ஜவாடிகைக்குச் சென்று, பிராம்மணர்களை அஞ்சலி செய்து,
பூமியில் விழுந்து எழுந்திருந்து, “ஹே……பூதேவர்களே…..நாங்கள் பசுமாடுகளை
மேய்த்துக் களைத்துப்போய் இருக்கிறோம் எங்களுக்குச் சரியான பசி.
பலராமனுக்கும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணனுக்கும் சரியான பசி.
அவர்களுடைய கட்டளைப்படி, உங்களுக்கு அவர்கள்மீது விசுவாசமும்
ச்ரத்தையும் இருக்கிறதென்றால், சாப்பிடுவதற்கு அன்னம் தந்து உதவுங்கள்
நீங்கள் தர்மம் அறிந்தவர்கள். யாகதீக்ஷையுடன், க்ருஹஸ்தன் ஹோமம் செய்யும்
அன்னத்தைச் சாப்பிடுபவர்களைப் போல , நீங்கள் கொடுக்கும் அன்னம்
தோஷத்தை ஏற்படுத்தாது. இது பகவத் ஆக்ஜை…. என்றார்கள்.

ஆனால்…..ஹே…கிருஷ்ணா….அந்தப் ப்ராம்மணர்கள்,
தங்களைப் பெரும் பண்டிதர்கள் என்று நினைத்து, ஸ்வர்க்கம் செல்வதிலேயே
ஆசையாக, கோபர்களுக்கு அன்னத்தைக் கொடுக்கவில்லை.
அந்தப் பண்டிதப் ப்ராம்மணர்கள்—–மூடர்கள். உன் நிஜ ஸ்வரூபத்தை அறியவில்லை.
உன்னை, சாதாரண மனுஷ்யக் குழந்தையாக நினைத்தார்கள்.
க்ருஷ்ணனான , நீயே—-பகவான் விஷ்ணு.;
நீயே யக்ஜ வபு; நீயே தேசம்; நீயே காலம்;
நீயே பூஜா த்ரவ்யம்; நீயே மந்த்ரம்; நீயே தந்த்ரம்;
நீயே ருத்விக்குகள் உச்சரிக்கும் மந்த்ரம்;
நீயே, ஹவிஸ் செய்யும் பொருள்; எந்தத் தேவதையைக்
குறித்து யாகம் செய்யப்படுகிறதோ, அந்தத் தேவதையின் அந்தராத்மா நீதான்;
நீயே, அந்த யாகத்தை அங்கீகரிக்கிறாய்; நீயே, அதற்கு உரிய பலனைக்
கொடுக்கிறாய்; நீயே ருத்விக்குகள்; நீயே, யாக தீக்ஷத யஜமானன்;
நீயே தர்மம்; நீயே யக்ஜமயம் ; நீயே பரப்ரஹ்மம்; நீயே, பூமியில் ஸ்ரீ கிருஷ்ணனாக
அவதரித்து இருக்கிறாய்; இவையெல்லாம் தெரியாமல், உன்னை,
மனுஷ்ய சிசுவாக நினைத்து, தேக, ஆத்ம, விவேகமில்லாத அந்தப் பண்டிதர்கள்,
உன்னை உபேக்ஷித்தனர். அன்னம் தருகிறேன் என்றோ,
தரமுடியாது என்றோ எந்தப் பதிலையும் கூறாமல் உதாசீனப் படுத்தினர்.
கோபர்கள், நிராசையுடன், ஏமாற்றமடைந்து,
உங்களிடம் வந்து நடந்ததைச் சொன்னார்கள்.

நீ சிரித்துக்கொண்டாய். கோபர்களைப் பார்த்து, மறுபடியும் கூறினாய்.
கோபர்களே…..என்னிடம் அன்பைச் செலுத்தி, மனஸ்ஸை அர்பணித்துள்ள
யக்ஜபத்னி களிடம் போய், நானும், சங்கர்ஷணனும் வந்திருக்கிறோம் என்று
சொல்லி, அவர்களிடம் கேளுங்கள்……
கோபர்கள், திரும்பவும் யக்ஜசாலைக்கு வந்தார்கள்;
யக்ஜபத்நிகளைப் பார்த்தார்கள்
“யக்ஜம்செய்யும் ரிஷிகளின் பத்நிகளே…..உங்களுக்கு எங்கள் நமஸ்காரங்கள்….
.நாங்கள் பசுக்களை மேய்ப்பவர்கள்; பசுக்களை மேய்த்துக்கொண்டு,
நாங்களும், பலராமனும், ஸ்ரீ கிருஷ்ணனும் இவ்வளவு தூரம் வந்து விட்டோம்;
எங்களுக்குப் பசிக்கிறது; ஸ்ரீ கிருஷ்ணனாலும், பலராமனாலும் அனுப்பப்பட்டு,
உங்களிடம் அன்னத்தை யாசித்து வந்திருக்கிறோம் ……என்றார்கள்

இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டார்களோ இல்லையோ, அடுத்த க்ஷணம்,
ரிஷிபத்னிகள், உன்னுடைய கதாம்ருதத்தால் மோஹிக்கப்பட்ட
அந்த உத்தம ஸ்திரீகள்,
ருசியானவை,
சூடானவையான நான்கு விதமான அன்னங்கள்,
பக்ஷணங்கள், ஆகியவைகளை எடுத்துக் கொண்டு புறப்பட்டார்கள்.
யாகம் செய்யும் ரிஷிகள் அவர்களைத் தடுத்தார்கள். பந்துக்கள் தடுத்தார்கள்;
சஹோதரர்கள் தடுத்தார்கள் . இப்படிப் பலரும் தடுத்தும்,
ரிஷிபத்னிகள் அவர்களை லக்ஷ்யம் செய்யவில்லை.
உன் கதாம்ருதத்தைப் பருகி, மனசைப் பறி கொடுத்து இருந்த அவர்கள்,
கோபர்கள் பின்னாலேயே அன்னம், பக்ஷணங்களைச் சுமந்துகொண்டு,
ஓடோடி நீ இருக்குமிடம் வந்து சேர்ந்தார்கள். உன்னைப் பார்த்தார்கள்;
அப்போது, நீ, எப்படி இருந்தாய் தெரியுமா !

ச்யாமள நிறம்; தங்கத்தால் ஆன பீதாம்பரத்தை
உடுத்திக் கொண்டிருந்தாய்; மார்பில் வனமாலை; தலையில் மயில் தோகை;
மற்றும் பலப்பல புஷ்பங்கள்; இலைகள்; காது ஓரங்களில் உத்பல புஷ்பங்கள்;
தாமரை வதனம்; அதில் புன்சிரிப்பு; புன்சிரிப்புடன் அவர்களைக் கடாக்ஷித்தாய்.
ஹே….கிருஷ்ணா…
அந்தக் கடாக்ஷ வீக்ஷிண்யத்தாலே ,ரிஷிபத்நிகளின் நெஞ்சம் நிரம்பியது.

ஹே….கிருஷ்ணா… நீ சர்வக்ஜன்….கணவன்மார்கள் தடுத்தபோதும்,
உன்னிடம் உள்ள பக்தியால் உன்னைப் பார்க்கும் ஆசையில்
ஓடோடி வந்து இருக்கிறார்கள். அவர்களிடம் நீ சொன்னாய்.

உங்களுக்கு நல்வரவு; நீங்கள் என் ஆத்மப் பிரியர்கள்;
உங்களது பிராணன், மனஸ், புத்தி, பதி, தனம் எல்லாவற்றையும்
என்னிடம் அர்ப்பணித்தீர்கள்;
நான் மிகவும் திருப்தி அடைந்தேன்; யக்ஜசாலைக்குத்திரும்புங்கள்;
உங்கள் பதிகள் யக்ஜத்தை நிறைவேற்றட்டும் .

அதற்கு , ரிஷிபத்னிகள், ஹே….பரமாத்மா…..நாங்கள்,
வெகு ஸ்ரமத்துடன் துளசி தாசர்களாக ஆகி இருக்கிறோம்;
உமது பாத பத்மங்களை அடைந்து, அங்குள்ள துளசியை ,
எங்கள் சிரஸ்ஸில் சூட்டிக்கொண்டிருக்கிறோம்;
அதை, உமது கால்களால் உதைத்ததுபோல் இருக்கிறது, உமது பேச்சு;
பந்துக்கள், மித்ரர்கள், பதிகள் இவர்கள் எல்லாரையும் விட்டு விட்டு,
நீயே கதி என்று வந்து விட்டோம்; இப்போது திரும்பிப்போனால்,
பிதாக்களோ, மாதாக்களோ, பந்துக்களோ ஒருவரும் ஏற்றுக் கொள்ளமாட்டார்கள்;
உமது பாதங்களில் விழுந்து சரண் அடைந்த எங்களைக் காப்பாற்று;
உம்மைத்தவிர வேறு கதி இல்லை……..என்றார்கள்.

ஹே….ரிஷிபத்நிகளே…….உங்களுடைய கணவன்மார்களோ,
பந்துக்களோ, மேலே ஆகாசத்திலிருந்து பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் தேவர்களோ,
எந்தக் குறையும் சொல்லமாட்டார்கள்;
என்னுடன் உங்கள் ஆத்மாவை ஐக்கியப் படுத்தினீர்கள்;
என் பாதஸ்பர்சம் பெற்றதால், உங்களுக்கு எந்தக் குறையும் இல்லை
என்று சொல்லி ஆசீர்வதித்தாய்.

ரிஷிபத்னிகள் ,திருப்தி அடைந்து, யாகசாலைக்குத் திரும்பினார்கள்.
ரிஷிகள் தங்கள் யாகத்தை நிறைவு செய்தார்கள். நீயும், பலராமனும், கோபர்களும் ,
ரிஷிபத்னிகள் கொண்டுவந்து கொடுத்த வைகளைச் சாப்பிட்டீர்கள்.
இப்போது, ரிஷிகளுக்கு, மனவருத்தம் ஏற்பட்டது.
பகவான் கட்டளையால், நம்மிடம் வந்த கோபர்களை உல்லங்கனம் செய்துவிட்டோமே….
ஆனால், இந்த ஸ்திரீகள் பக்தியினால், பகவானைத் தரிசித்து விட்டார்களே……
.நமது ஆத்மா நாசமடைந்து விட்டதே…..வேதங்களை ஓதி என்ன பயன்…
பிராம்மணப்பிறவி, யாகம் எல்லாம் வீணாகி விட்டதே…..
இது பகவான் செய்யும் மாயை என்று அறியாமல் இருந்து விட்டோமே…
.இந்த ஸ்த்ரீகளுக்கு,நம்மைப் போல எந்த சம்ஸ்காரமும் இல்லை;
வித்யை இல்லை; ஆனால், விலை மதிக்க முடியாத கிருஷ்ண பக்தி இருக்கிறது;
அது, நம்மிடம் இல்லாமல் போய் விட்டது…நாம், படித்தும் மூடர்கள்….
நல்லது,கெட்டது தெரியவில்லை…படிப்பு இருந்து என்ன பயன்..
நமது பக்தியினால், பகவானுக்கு என்ன லாபம் ? நமக்கல்லவா லாபம் !
அதை விட்டு விட்டோமே…பசிப்பதற்கு அன்னம் வேண்டுமென்று
பசிப்பவனைப்போல நடித்த , பகவானை
ஏமாற்றிவிட்டோமே….நமக்கு மோக்ஷம் கொடுக்கும் பிரபுவுக்கு,
அன்னம் கொடுக்காமல் இருந்து விட்டோமே…..
நமக்கு, ஹரி இல்லால், வேறு பகவான் இல்லை…
.குற்றங்களை மன்னிக்கும்படி பிரார்த்திப்போம்…..
ஸ்ரீ மஹா லக்ஷ்மி, பகவத் பக்தியைக் கொடுப்பவள்….புருஷகார பூதை….
அவளையும் பூஜிப்போம்…ஸ்ரீ கிருஷ்ணனே விஷ்ணு…..
அவரே, யோகிகளுக்கெல்லாம் மேலானவர்…
அவரே, ஸ்ரீ கிருஷ்ணனாக ,யது குலத்தில் அவதரித்து
இருக்கிறார் என்பதை அறியவில்லையே……
இந்தப் பேரறிவு, பத்நிகளால் அல்லவா வந்தது !
அவர்களைப் பத்நிகளாக அடைய நாம் பாக்யம் பெற்றவர்கள்…
அவர்களுடைய புத்தி, ஸ்ரீ கிருஷ்ணனிடம் பூரணமாக
அர்ப்பணிக்கப் பட்டதைப்போல நாமும் அர்ப்பணிப்போம்…..
எங்கள் குற்றங்களை மன்னியுங்கள் என்று பிரார்த்திப்போம்…
.ஸ்ரீ மஹா லக்ஷ்மியுடன் கூடிய ஸ்ரீ மஹா விஷ்ணுவை—–
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனாக அவதரித்து இருப்பவனை நமஸ்கரிக்கிறோம்…
என்றார்கள்.

இப்படி, ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை நமஸ்கரித்த பிராம்மணர்கள்,
உனக்குச் செய்த அவமானத்தாலும், கம்சனிடம் உள்ள பயத்தாலும்
, யாகசாலையை விட்டு வெளியே வரவில்லை.
அது அவர்கள் துர்பாக்கியம்

23 வது அத்யாயம் நிறை வடைந்தது. ஸு ப ம்

—————————————————————————————

அத்யாயம் 24

கோவர்த்தன கிரிக்கு பூஜை

இப்படியாக, கோபாலகர்கள், கோபிகைகள், பசுக்கள் யாவரும்
நீயும், பலராமனும் செய்யும் லீலைகளை அனுபவித்துக்கொண்டு,சந்தோஷமாக
இருந்தார்கள். அப்போது ஒரு நாள்…….

இந்திரனைக் குறித்து யாகம் செய்வதற்காக, ஏற்பாடுகள் நடந்து கொண்டிருந்தன.
இதை, நீ பார்த்தாய். இந்த யாகம் , யாருக்காக, எதற்காக என்று தெரிந்திருந்தும்,
(நீ பரமாத்மா அல்லவா ) நீ, நந்தகோபனைக் கேட்டாய்; பெரியவர்களைக் கேட்டாய்.
“கோலாகலமாக ஏற்பாடுகள் செய்கிறீர்களே,
யாருக்காக, எந்த பலனை உத்தேசித்து இப்படி ஏற்பாடுகள் செய்கிறீர்கள்?
பண்டிதர்கள், தீர்க்கமாக ஆலோசனை செய்து, கர்மாவைத் தொடங்கி
அதைச் செய்து, ஸித்தியை அடைகிறார்கள்;
அவிவேகிகள், ஆலோசனை செய்யாமல் கர்மாக்களைச் செய்தால்,
அந்தப் பலனை அடைவதில்லை;
ஆதலால், இந்தக் கோலாகலம் எதற்காக ….? ” என்று கேட்டாய்.

இதற்கு, நந்தகோபன் பதில் சொன்னார். “குமாரா…..நானும் மற்றவர்களும்,
இந்திரனை…..மேகங்களுக்கு அதிபதியாக இருப்பவனை….
.பூஜை செய்யப் போகிறோம்; இந்திரன், மழைக்குத் தேவதை;
மேகங்கள் அவனிடமிருந்து உண்டாகின்றன;
அவன் அருளால், மழை வர்ஷிக்கிறது; அதனால், கோக்கள், என்று
எல்லாருக்கும் சுபிக்ஷம் ஏற்படுகிறது;
தொன்றுதொட்டு, இதை நடத்தி வருகிறோம் ” என்றார்.

அதற்கு, நீ, இந்திரனுடைய கர்வத்தை அடக்குவதற்காக
மனத்துக்குள் தீர்மானித்து, பதில் சொன்னாய்.
” பிதாவே….ஒரு ஜீவன் கர்மாவினால் பிறக்கிறான்;
சுகம், துக்கம், பயம் எல்லாம் கர்மாவினால் ஏற்படுகிறது;
கர்மாவினாலேயே முடிவை அடைகிறான்;
பகவான், அந்தந்தக் கர்மாக்களுக்கு , அதற்கு உரிய பலனை அளிக்கிறார்;
அதனால், அவர்தான் பூஜிக்கப்படவேண்டும்;
இந்திரன், பகவான் அல்ல; கர்மாதான் எல்லாவற்றுக்கும் காரணம்;

கர்மாவுக்குக் குரு பகவான்; இந்திரன் அல்ல;
பகவானை விட்டு விட்டு, அந்நிய தேவதையைப் பூஜிபபது சரி அல்ல;
சத்வம், ரஜஸ், தமஸ் ஆகிய மூன்று குணங்களே
ஸ்திதி, உற்பத்தி, நாசம் ஆகிய மூன்றுக்கும் காரணம்;
ரஜோ குணத்தால், உலகம் பலவிதமாக விரிவடைகிறது;
உற்பத்திக்குக் காரணம், ரஜஸ்;
இதனால், மேகங்கள் வர்ஷிக்கின்றன; வர்ஷிக்கும் ஜலத்தால்
எல்லாப் பிராணிகளும் சந்தோஷம் அடைகின்றன;
இதில், இந்திரன் செய்வது என்ன இருக்கிறது ?
நாம், நித்யம் வனத்தில் சஞ்சரித்து, காடுகளிலும், மலையிலும்
பசுக்களை ஓட்டிக்கொண்டு திரிகிறோம்;
ஆகவே, ஆராதிக்கப்பட வேண்டியவை பசுக்கள், பிராம்மணர்கள்,
இதோ இந்தக் கோவர்த்தன மலை;
இப்போது சேகரித்து வைத்துள்ள த்ரவ்யங்களால், இந்த மூன்றையும் பூஜிப்போம்;
இந்திரனுக்கு வேண்டாம்; பிதாவே, நீங்கள் யாவரும் சம்மதித்தால்,
இப்படியே செய்வோம்; இதனால், பசுக்கள், பிராம்மணர்கள், கிரி மூவரும்
சந்தோஷித்து, நமது இஷ்டங்களைப் பூர்த்தி செய்வார்கள்;
இது என் அபிப்ராயம் ” என்று சொன்னாய்.

உன்னுடைய, இந்த யோசனையை, நந்தகோபரும், மற்ற கோபர்களும் கேட்டு,
“நல்லது, நல்லது….” என்று சொல்லி, பசுக்கள், பிராம்மணர்கள், கோவர்த்தனகிரி ……..
பூஜையை ஆரம்பித்தார்கள்.
இந்திரனுக்குச் செய்யவேண்டிய யாகத்துக்காக சேமிக்கப்பட்ட த்ரவ்யங்கள்
இவைகளுக்கு உபயோகப்பட்டன. பிராம்மணர்கள், சந்தோஷித்து, ஆசீர்வாதம் செய்தார்கள்.
நீ, பெரிய ரூபமாக எடுத்து, நானே கோவர்த்தன கிரி என்று சொல்லி,
எல்லாவற்றையும் சாப்பிட்டாய். கோபர்கள் நமஸ்கரித்தனர்.
அவர்களுடன் சேர்ந்து, நீயும் பூஜித்து, “பெரிய ரூபத்தைப் பாருங்கள்….நாம் கொடுக்கும்
பூஜை த்ரவ்யங்களை ஏற்று, நம்மை, இந்தக் கோவர்த்தன கிரி அனுக்ரஹிக்கிறது ;
எவர்கள் தன்னை மரியாதை செய்யவில்லையோ அவர்களைக் கொல்கிறது;
நம்முடைய நலன், பசுக்களுடைய நலம் இவற்றுக்காக கோவர்த்தன கிரியைப்
பூஜித்து வணங்குவோம் …..” என்றாய். எல்லோரும், அப்படியே கிரியைப் பூஜித்தனர்
. பிறகு, அவரவர் வீடு திரும்பினர்.

24 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. ஸு ப ம்

——–

25-அத்யாயம்

கோவர்த்தன கிரிதாரி

இந்திரனுக்குப் பிரமாதமான கோபம்; தனக்குச் செய்ய வேண்டிய பூஜையை வழக்கம் போலச் செய்யாமல்,
மலைக்குச் செய்ததால் இந்தக் கோபம்.
ஸம்வர்த்தகம் என்கிற மேகக் கூட்டங்களைக் கூப்பிட்டான்;
“”கோபர்களுக்கு மிகவும் மதம் பிடித்து விட்டது;கர்வம் அவர்களுக்கு;
கிருஷ்ணன் என்கிற ஒரு சாதாரண மனிதக் குழந்தையின் சொல்லைக் கேட்டு
என்னை அலட்சியம் செய்துவிட்டனர்;
கர்மவசப்பட்ட சாமான்ய மனுஷ்யர்கள்,தங்களைப் பண்டிதர்களாக நினைத்து, சம்சாரத்தைத் தாண்டும் செயல் போல இது இருக்கிறது;
செல்வச் செருக்காலே என்னை அவமதித்து,
அற்ப மானிடப் பையன் —-மூடன்——தன்னைப் பண்டிதன் என்று நினைத்து இறுமாப்புடன் உள்ள
இந்தக் கிருஷ்ணனின் பேச்சை நம்பிஎனக்கு அநீதி செய்கிறார்கள்; நீங்கள் கூட்டமாகச் சென்று,
பிரளய காலத்தில் எப்படி மழையாகப் பொழிவீர்களோ அப்படி மழையைப் பொழிந்து சர்வ நாசத்தை உண்டாக்குங்கள் “” என்று கட்டளை இட்டான்.

ஹே……கிருஷ்ணா….உன்னை , இன்னாரென்று இந்திரன் அறியவில்லை
ஸம்வர்த்தகம் என்கிற அந்த மேகக் கூட்டங்கள், இந்திரனின் ஆணைப்படி, அசுர வேகத்துடன்
இடியும் மின்னலுமாக தாரை தாரையாக பலத்த காற்றுடன்
ஆலங்கட்டியாக ,கற்களை வர்ஷிப்பதுபோல இடைவிடாமல் மழையைப் பொழிந்தன
வ்ரஜபூமி முழுவதும் வெள்ளக்காடு ஆகக் காக்ஷி அளித்தது.
கோபர்களும்,கோபியர்களும் , பசுக்களும் நடுநடுங்கினர்;

ஹே கிருஷ்ணா—–ஹே கிருஷ்ணா —உன் பாதங்களைச் சரண் அடைந்தோம்;
பக்தவத்சலா —-நீதான் துணை—நீதான் எங்களைக் காக்க வேண்டும் என்று உன்னை அடைக்கலமாக வந்து சரண் அடைந்தனர்;
பலத்த காற்று, கல்மழை , வெள்ளப் பெருக்கு இவைகளை நீ பார்த்தாய்.
சரி, இது இந்திரனின் கோபத்தால் விளைந்த செயல் என்று அறிந்தாய். இதற்கு ஒரு மாற்று உபாயம் தேடி ,
தங்களை சர்வ லோகங்களுக்கும் அதிபதி
என்று நினைத்து, மூடத்தனத்தினால் எதிர்ப்பவர்களை சிக்ஷிக்கிறேன் என்று சங்கல்பித்தாய்

யோக சக்தியால் இவர்களை காப்பாற்ற வேண்டும் என்று தீர்மானித்தாய்.
சரணம் என்று சொன்னவர்களை—–சரணம் என்று வந்தவர்களை——
காப்பாற்றுவது உன் வ்ரதம் அல்லவா !
இப்படி உனக்குள் சங்கல்பித்து, மழையில் தோன்றி இருக்கும் காளானை எடுப்பது போல
ஒரு கையால் கோவர்த்தன கிரியை ,அடித் தளத்தோடு பெயர்த்து எடுத்து,உன்னுடைய இடது கையின் சுண்டு விரலால் தாங்கி ,
உயரத் தூக்கி, உரக்கச் சொன்னாய்
ஹே–கோபர்களே,கோபியர்களே—-வயதானவர்கள், இளம் சிறார்கள் , பசுக்கள், கன்றுகள் எல்லாரும் உங்கள் உடைமைகளுடன் ,
இந்தக் குடையின் கீழே வாருங்கள், உங்களுக்கு எந்தப் பயமும் வேண்டாம்,
மலை நழுவி விழுந்து விடுமோ பலத்த காற்று அடித்துக்கொண்டு போய்விடுமோ ,மழைவெள்ளம் உயிரைப் பறித்து விடுமோ
என்கிற எந்தப் பயமும் வேண்டாம், சரணம் என்றவர்களைக் காப்பாற்றுவது
என் வ்ரதம், உங்கள் எல்லாருக்கும் அபயம் அளிக்கிறேன் —-“என்றாய்

உடனே, கோபர்கள், கோபியர்கள் வயதான ஸ்திரீ புருஷர்கள் , நந்தகோபன் யசோதை ரோஹிணீ பசுக்கூட்டங்கள்
வண்டிகள் இவர்களின் உடைமைகள் என்று எல்லாமே கோவர்த்தன கிரியின்அடியிலே புகுந்தனர். உன்னுடைய தர்சனம், கடாக்ஷ வீக்ஷிண்யம்
இவற்றாலே அவர்களுக்கு இயற்கையாக ஏற்படும் பசி இல்லை;தாகம் இல்லை;. மிகவும் சௌகர்யமாக , ஒருநாள், அல்ல,
இருநாட்கள் அல்ல—–ஏழு நாட்கள், கோவர்த்தன மலையின் அடியில் –உன் திருவடி நிழலில் , எவ்வித பாதிப்பும் இன்றி இருந்தனர்.

இந்திரன் கலங்கி விட்டான்; பயத்தால் நடுங்கி விட்டான்;
தன்னுடைய தவறுக்கு வருந்தினான்;
மேகங்களைத் திருப்பிப் போகும்படி உத்தரவிட்டான்.
மழை நின்றது ; காற்று அடங்கியது; சூர்யன் தோன்றினான்
நீ, கோபர்கள் எல்லாரிடமும் , இனிமேல் நீங்கள் வ்ரஜ பூமிக்கு—விருந்தாவனத்துக்குச் செல்லலாம் என்று சொன்னாய்.

யசோதையும் நந்தகோபனும் ரோஹிணியும் வ்ருத்தர்களானகோபர்களும் கோபிகைகளும் உனக்குத் திருஷ்டி கழித்து,
அக்ஷதை புஷ்பங்கள் தூவி ஆசீர்வதித்தனர்.
பலராமனும் ஆலிங்கனம் செய்து ஆசீர்வதித்தான்.
இவற்றைக் கண்ட தேவ கணங்கள் ஆகாயத்திலே
வாத்தியங்களை வாசித்தார்கள். உன்மீது புஷ்பமாரி பொழிந்தார்கள். கோபர்கள் அவர்களும் வண்டிகள்,
உடைமைகள் பசுக்கள் இவைகளுடன் தத்தம் இருப்பிடத்துக்குத் திரும்பினார்கள்.
நீ, அந்த மலையை , பழைய இடத்திலேயே வைத்தாய்;
இந்த அதி மானுஷச் செயலை எல்லாரும் பார்த்தார்கள்;
அடியேனும் இப்போது மனக் கண்ணால் பார்த்தேன்

நீயும் விருந்தாவனத்தை அடைந்தாய் ஆனந்த பரவசர்களான கோபிகைகள்,
உன்னுடைய பெருமைகளைப் பாடி, உன்னை எப்போதும் போல ஹ்ருதயத்தில் தரித்தார்கள்

25 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது —–சுபம்

—————————————————————————

அத்யாயம்—-26

ஸ்ரீ கிருஷ்ணனின் பெருமைகள்—-நந்தகோபன் கொண்டாடுதல்

கோபர்கள் ஆச்சர்யப்பட்டார்கள்; கோப ஸ்திரீகள் வியந்து போனார்கள்;
உன்னுடைய அமானுஷ்ய செயல்கள் அவர்களைப் பிரமிக்க வைத்தது
.நம்முடைய கண்ணனா இப்படி வியப்பான செயல்களைச் செய்வது ?
இவன் எல்லாக் குழந்தைகளைப்போல சாதாரண பாலகன் இல்லை ;
ஆனால், நினைப்பதற்கே வெட்கப்படும் ஏழைகளான நம்மிடையே இவன் இங்கு வந்து பிறந்து , வளர்வதற்குக் காரணம் என்ன ?
ஏழு வயதுகூட நிரம்பாத சின்னஞ்சிறு பாலகன், ஒரு பெரிய மலையைப் பெயர்த்து எடுத்து,
இடதுகை சுண்டுவிரலால் அனாயாசமாக ஏழுநாட்கள் தாங்கிக்கொண்டு ,நம்மையெல்லாம் பாதுகாத்தான்; ஆச்சர்யம்

சின்னஞ்சிறு சிசுவாக இருந்தபோது, மகாபலம் கொண்ட பூதனையை ஸ்தன்யபானம் செய்யும் பாவனையில், பாதிக் கண்களை மூடிக்கொண்டு ,
அவள் உயிரையே உறிஞ்சி அவளை முடித்தான்; ஆச்சர்யம்

மூன்றுமாதக் குழந்தையாக இருந்தபோது, தொட்டிலில் படுத்துக்கொண்டே ,தொட்டிலுக்கு அடியில் வண்டி—-சகடம் உருவில் ,
தன்னைக் கொல்ல வந்திருந்த அசுரனை ,திருவடியால் உதைத்து ,
அவனை அழித்தான்;ஆச்சர்யம்

ஒருவயதுகூட நிரம்பாத சமயத்தில், தரையில் உட்கார்ந்து விளையாடிக்கொண்டிருந்த கிருஷ்ணனை,
சுழற்காற்று ரூபத்தில் வந்து தூக்கிக் கொண்டுபோய்க் கொல்ல முயற்சித்த திருணாவர்த்தன் என்கிற அசுரனை ,
அவனது கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டே ,கழுத்தை நெறித்துக்கொன்றான்; ஆச்சர்யம்

யசோதை தாம்புக் கயிற்றால் கிருஷ்ணனை, உரலோடு கட்டியிருந்த சமயத்தில் ,உரலையும் சேர்த்து இழுத்துக் கொண்டு
போய் இரண்டு மரங்களுக்கு நடுவில் புகுந்து
உரலை அவற்றின் நடுவே இழுத்து, இரண்டு மரங்களையும் வேரோடு சாய்த்தான்;ஆச்சர்யம்

கோபாலகர்களும் ,பலராமனும் சூழ்ந்து இருக்க, ஒரு அசுரன் கொக்கு வடிவத்தில் வந்து இவனைமட்டில் கொத்தி எடுத்துச் செல்ல,
கிருஷ்ணன் அந்தக் கொக்கின்
இரு அலகுகளையும் பிளந்து அந்த அசுரனை முடித்தான்; ஆச்சர்யம்

இன்னொரு சமயம் இதேபோல பசுக்களை மேய்க்கும்போது,கன்றுக்குட்டி உருவில் வந்து இவனைக் கொல்ல நெருங்கிய
அசுரனின் இருகால்களைப் பிடித்து விளாமரத்தின்மீது வீசி அந்த அசுரனைக் கொன்றான்; ஆச்சர்யம்

பலராமனும் கிருஷ்ணனும் பனங்காட்டில் ஒருசமயம் விளையாடிக் கொண்டிருந்த போது,கழுதை உருவில் வந்து
கிருஷ்ணனைக் கொல்ல நெருங்கிய தேனுகாசுரனைக் கொன்றான்; ஆச்சர்யம்

ஒரு சமயம்,பிரலம்பன் என்கிற அசுரன் பலராமனால் கொல்லப்பட்டான்;கோபாலகர்கள் காட்டுத் தீயால் சூழப்பட்டு நடுங்கிய வேளையில்
கிருஷ்ணன் இவர்களையும் பசுக்களையும் காட்டுத்தீயிலிருந்து காப்பாற்றினான்; ஆச்சர்யம்

பிறிதொரு சமயம், சர்ப்பராஜனான காளியனை அடக்கி ,
யமுனையிலிருந்து அவனையும் மற்ற சர்ப்பங்களையும் அகற்றி,யமுாதீர்த்தம் பசு பக்ஷி மரம் மனிதர்கள் யாவருக்கும்
உபயோகப்படும்படி செய்தான் ; ஆச்சர்யம்

இப்போது, ஒரு சுண்டு விரலால் மிகப் பெரிய மலையான கோவர்த்தன கிரியை எடுத்துத் தூக்கிப் பிடித்து ஏழுநாட்கள் அதை—அந்த மலையைக்
குடைபோலத் தாங்கி எங்கள் எல்லாரையும் காப்பாற்றினான்; அதி ஆச்சர்யம்

ஹே நந்தகோபா, ஹே யசோதா—–இந்தக் கிருஷ்ணன் ,உங்களுக்குமட்டில் புத்ரன் அல்ல
எங்கள் புத்ரனைப்போல அன்புடன் அவனை நாங்கள் நேசிக்கிறோம்;
இவன் சாதாரண பாலகன் இல்லை; அதிமானுஷச் செயல்களைச் செய்கிறான்;
இவன் அந்த பகவான்தான் என்று கோபர்கள் கூறினார்கள்.

அதற்கு , நந்தகோபன்
கோபர்களே,கிருஷ்ணனின் சின்னஞ்சிறு வயதிலேயே , கர்க்கரிஷி இங்கு வந்திருந்து,இந்தக் குழந்தை,
ஒவ்வொரு யுகத்திலும் ஒவ்வொரு வர்ணத்துடன்
பல ரூபங்களில் பிறந்து இருக்கிறான்; கருப்பு வர்ணத்துடன், இவன் வசுதேவருடைய க்ருஹத்தில் பிறந்தான்;
இவனுக்குப் பல ரூபங்கள், பல நாமங்கள் உண்டு ;அவைகளை நான் அறிவேன்; மற்றவர்கள் அறியமாட்டார்கள்;
இந்தக் குழந்தை உங்களுக்கு, கோகுல வாசிகளுக்கு நன்மை யை அளிப்பான்;
ஆனந்தத்தை அளிப்பான்; இவனால் உங்கள் அனைவர்க்கும் வரும் கஷ்டங்கள் விலகும்;
ஆபத்துக்கள் அகலும்; இவனிடம் அன்பு செலுத்துபவர்கள் பாக்யசாலிகள்;
அவர்களை எந்த எதிரியாலும் வெல்ல முடியாது;
எவனைக் கீர்த்தனம் செய்வதாலும், கதாம்ருதத்தைக் கேட்பதாலும் எல்லாப் பாபங்களும் தொலைந்து நற்கதி ஏற்படுமோ
அவனே உனக்குக் குழந்தையாக வந்து இருக்கிறான்
இப்படியாக,ஸ்ரீ கர்க்காசார்யர் என்னிடம் சொன்ன நாளிலிருந்து,கிருஷ்ணனை என் பிள்ளையாகப் பார்ப்பதில்லை;
சாக்ஷாத் ஸ்ரீ நாராயணனின் அம்சமாகவே பார்க்கிறேன் ;
நம் துன்பங்களைப் போக்க வந்த பிரபுவாகக் கருதுகிறேன்என்று நாத்தழுதழுக்க, மெய்சிலிர்க்க விரித்து ரைத்தான் .

ஹே—-கிருஷ்ணா—-கோபர்கள்
மிக மிக ஆ ச்சர்யப்பட்டார்கள்.
நந்தகோப னையும் யசோதையையும் உன்னையும் மிகவும் கொண்டாடினார்கள்.
உன்னை வேண்டிக்கொண்டார்கள்
ஹே,பிரபோ,எப்போதும் எங்களுக்கு அநுக்ரஹ ம் செய்யவேண்டும்;
இந்திரன் கோபித்து ,இடி மின்னலுடன் பெரிய மழையை உண்டாக்கிஎங்களை அழிக்க முற்பட்டபோது, கோவர்த்தனகிரியை அனாயாசமாகப்
பெயர்த்து எடுத்து ,இடது சுண்டு விரலால் தூக்கி நிறுத்தி ஏழுநாட்கள் எங்களுக்கு எவ்வித ஸ்ரமமும் இன்றி
எங்களையும் பசுக்களையும்கன்றுகளையும் ரக்ஷித்தீரே
உமக்கு ஆயிரமாயிரம் நமஸ்காரங்கள் என்று கண்ணீர் மல்கஉனக்கு நமஸ்காரங்களைச் செய்தார்கள்

26 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. சுபம்

—————————————————————————-

அத்யாயம் 27

இந்திரனின் ஸ்துதி—–காமதேனுவின் ஸ்துதி–கோவிந்த பட்டாபிஷேகம்

வ்ரஜபூமி வாசிகளையும்,பசுக்களையும் , கோவர்த்தன மலையை குடையாகப் பிடித்து
நீ காப்பாற்றியதைப் பார்த்த காமதேனு என்கிற பசு தேவலோகத்தில் இருந்துஇங்கு உன்னிடம் வந்தது.
இந்திரன் யோசித்தான்; தன் செயலுக்கு மிகவும் வெட்கப்பட்டான்; அவனும் ,நீ தனியாக இருக்கும் சமயத்தை
எதிர்பார்த்துக் காத்து இருந்து ,தேவ லோகத்தில் இருந்து கீழிறங்கி உன் இருப்பிடம் வந்தான்.

அவனுடைய தலைக் கிரீடம் பூமியில் படியும்படி கீழே விழுந்துஉன்னை நமஸ்கரித்தான்.
உன்னை அஞ்சலி செய்தான். ஸ்தோத்ரம் செய்யத் தொடங்கினான்

ஹே—பிரபோ—–உமது ஸ்வரூபம், விசுத்தஸத்வம்—-
-இந்த உலகம் உம்மிடமிருந்து தோன்றினாலும், அதன் தோஷங்கள் உம்மை அண்டாது;
மனுஷ்யர்களுக்கு ஏற்படும் மறுபிறப்பு, லோபம், தேகத்தையே ஆத்மாவாகக்கண்டு பிரமித்தல் இவை யாவும் சம்சாரிகளுக்கு அடையாளங்கள்;
நீர் பகவான்; உம்மிடம் இந்த தோஷங்கள் கிடையாது;
நீர் சர்வ நியந்தா; தவறு செய்பவர்களைத் தண்டிக்கும் சக்தி பெற்றவர்;
நீரே எங்களுக்குப் பிதா;
நீரே எங்களுக்குக் குரு;
நீர்,யாராலாலும் ஜெயிக்கப்பட முடியாதவர்;
உலக க்ஷேமத்துக்காக ,மனுஷ்ய தேகத்தை எடுத்துக் கொண்டு இருக்கிறீர்;
நிஜ ஸ்வரூபத்தை மறைத்துக் கொண்டு இருக்கிறீர்;
மதம்—கர்வம் கொண்ட என்னைப் போன்றவர்களின் கர்வத்தை அழிக்கிறீர்;
நாங்கள்,அற்ப புத்திசாலிகள்; உம்மை அலட்சியப்படுத்தி இருக்கிறோம்;
அதைப் பொருட்படுத்தாமல் ,பிரார்த்திக்கும்போது அபாயத்தை அளிக்கிறீர்;
அதனால்,உம்மிடம் பக்தி மேலோங்குகிறது;
நாங்கள் ஜகத்துக்கு ஈசர்கள் என்கிற அபிமானம் அழிகிறது;
உமது கட்டளையை சிரமேற் கொள்கிறோம்;
கர்வத்தில் மிதந்த எனக்கு, உமது பிரபாவம் எளிதில் புலப்படவில்லை;
அபராதம் செய்துவிட்டேன்;
ஹே—பிரபோ—எங்களை மன்னிப்பீர்களாக ;

மீண்டும் அதே குற்றத்தைச் செய்யாதபடி நல்ல புத்தியை அளிப்பீராக;
உம்மைப் பலதடவை நமஸ்கரிக்கிறேன்;
வாசுதேவருக்கு நமஸ்காரம்—கிருஷ்ணருக்கு நமஸ்காரம்;
உமது ரூபம் உமது சங்கல்பத்தால், பக்தர்களை அனுக்ரஹிக்க ஏற்பட்டது;
விசுத்த ஞான மூர்த்தியான உமக்குப் பல நமஸ்காரங்கள்
; உமது சர்வஸ்மைக்கு நமஸ்காரம்;
சர்வத்துக்கும் ஆதிபீஜமாக ,உபாதான காரணமாக உள்ள உமக்கு நமஸ்காரம்;
அனைத்து ஆத்மாக்களையும் சரீரமாகக் கொண்டு அவற்றுக்கு ஆத்மாவாக
விளங்கும் உமக்கு நமஸ்காரம்; என் அஹங்காரச் செயலாகிற
வ்ரஜா பூமியை நாசம் செய்கிறேன் என்கிறகெட்ட புத்தியைப் பொறுத்துக் கொண்டு,
எனக்கு அருள் புரிவீராக;

என் அஹங்காரம் அழிந்தது; கர்வம் தொலைந்தது; நீரே எனக்கு ஈஸ்வரர்;
நீரே எனக்குக் குரு; நீரே பரமாத்மா; உம்மை நான் சரணமடைகிறேன்;
ரக்ஷியுங்கள்; ரக்ஷியுங்கள்.
என்று பலவாறு துதித்து ,இந்திரன் பிரார்த்தித்தான்.

ஹே—கிருஷ்ணா—நீ,அதற்கு என்ன சொன்னாய் என்பதை ஸ்ரீ சுகர் அருளியதை
உனக்கு இப்போது நினைவுபடுத்துகிறேன்

ஹே,இந்திரா—உனக்கு நல்ல புத்தி ஏற்பட்டு, எப்போதும் என் சிந்தனையோடு நீ இருக்கவேண்டும் என்பதற்காக இந்த லீலை செய்யப்பட்டது;
எவர்கள் ஐஸ்வர்யத்தால் மதம் பிடித்து அலைகிறார்களோ,என்னைப் பக்தி செய்யாமல் இருக்கிறார்களோ
அவர்களின் பதவியைப் பறித்துக் கீழே தள்ளுகிறேன்;
ஐஸ்வர்யத்தை அழிக்கிறேன்;
இதுவும் என்னால் அவர்களுக்குக் காட்டப்படும் அநுக்ரஹம்;உனக்குக் க்ஷேமம் உண்டாகட்டும்; நீ போகலாம்என்று சொன்னாய்.

காமதேனு என்கிற தேவலோகத்துப் பசு இதைப் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாள்.
அவள், உன் அருகில் வந்து உன்னை நமஸ்கரித்தாள்.
தன் மனத்தால் எதையும் செய்யும் வல்லவளான கோமாதா, தன் சந்தானங்களுடன் வந்து உன்னை நமஸ்கரித்து, ஸ்துதி செய்தாள்.

காமதேனு ஸ்துதி
கிருஷ்ண—-கிருஷ்ண—-மஹா யோகின்—-
விஸ்வாத்ம ன்—- விஸ்வ சம்பவ—
அனாதர்களாகிய நாங்கள் உம்மால் காப்பாற்றப்பட்டோம் ;
நீர் எங்களுக்கு நாதர்— சகல லோக நாதர்;
அச்யுதா —உம்மை அடிக்கடி நமஸ்கரிக்கிறோம்—-
சதா எங்களைக் காக்கும்படி வேண்டுகிறோம்;
உம்முடைய க்ருபை, தேவர்கள், சாதுக்கள் கோக்கள் எல்லோருக்கும் கிடைக்கிறது;
அவர்களுடைய க்ஷேமத்துக்காக எங்களுக்கும் க்ருபை செய்வீராக;
நீர்,எங்களுக்கு எப்போதும் பதி;
ப்ரும்மாவினால் கட்டளை இடப்பட்ட நாங்கள், உம்மை,
பசுக்களின் நாயகனாக—-இந்திரனாக வரிக்கிறோம் .
இந்தப்பூவுலகில், நீர் ,எங்களை அனுக்ரஹித்து கோவிந்தனாக இருக்கிறீர்,
பூபாரம் ஒழியப்போகிறது, இதனால், நாங்கள், உம்மை கோவிந்தராக
அபிஷேகம் செய்து வணங்குகிறோம்

இவ்வாறு காமதேனு சொல்லி, தன் பால் அம்ருதவர்ஷத்தால்
உன்னை நன்கு நனைத்தாள். இந்திரன்,ஆகாச கங்கையிலிருந்து,
ஐராவதத்தால் ,புண்ய ஜலத்தை எடுத்து வரச் செய்து,
உன்னை அபிஷேகம் செய்தான்.
தேவமாதாக்களானஅதிதி போன்றவர் உடன் இருக்க,
தேவர்கள் ரிஷிகள் அருகில் இருக்க,
இந்திரன் உனக்கு கோவிந்த பட்டாபிஷேகம் செய்தான்
.
தும்புரு, நாரதர், வித்யாதரர்கள், கந்தர்வர்கள், சித்தர்கள் ஆடிப் பாடினார்கள்.
கோவிந்தநாமாவைச்சொல்லி ,அடிக்கடிப் பலதடவை சங்கீர்த்தனம் செய்து புஷ்பங்களால் அர்ச்சித்து
அதி சந்தோஷத்துடன் உன் பாதங்களை நமஸ்கரித்தார்கள்.
இந்திரனும், காமதேனுவும் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர் பெருக உன்னை அர்ச்சித்து நமஸ்கரித்தார்கள்.

இச்சமயத்தில், மரங்கள் தேனைச் சொரிந்தன; புஷ்பங்களை வர்ஷித்தன;
இவ்விதம் உனக்கு, கிருஷ்ணனாகிய உனக்கு கோவிந்த பட்டாபிஷேகம் நடந்தது.
உன்னால் அனுமதி கொடுக்கப்பட்டஇந்திரன் மிகுந்த சந்தோஷத்துடன் தேவர்கள் சூழ ,தேவலோகம் சென்றான்.

27 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. சுபம்

————————————————————————————————-

அத்யாயம் 28

ஸ்ரீ கிருஷ்ணன், நந்தகோபரை வருண லோகத்திலிருந்து மீட்டது

ஒரு சமயம், நந்தகோபர், வழக்கமான ஏகாதசி வ்ரதமிருந்து, பகவானைப் பூஜித்தார்.
த்வாதசி பாரணைக்காக யமுனா நதியில் தீர்த்தமாடச் சென்றார்.
அவர் ஜலத்தில் இறங்கியதும், வருணனுடைய ஏவலாள் ,நந்தகோபரை அசுரன் என்று தவறாக நினைத்து,
அவரை வருண லோகத்துக்கு இழுத்துச் சென்று விட்டான்,. அசுரர்களின் காலம் இரவு;
இவர் தீர்த்தமாடச் சென்றது பின்னிரவு நேரம்;
இதனை நந்தகோபரும் அறியவில்லை;
நந்தகோபரைக் காணாமல், வ்ரஜ பூமியில் எல்லாரும் கதறினார்கள்.
நீ அந்தக் கதறலைக் கேட்டாய். உடனே உனக்கு, உன் பிதா வருண லோகத்துக்குக் கொண்டு போகப்பட்டது ,தெரிந்தது.
உடனே, நீ வருண லோகத்துக்குச் சென்றாய்.
உன் விஜயத்தை எதிர்பார்க்காத வருணன்,
உன்னை, மரியாதையுடன் மகத்தான பூஜை செய்து வரவேற்றான்.

“ஹே, பிரபோ—-இன்றுதான் அடியேனின் வாழ்வு சபலம் அடைந்தது; பெரிய பொக்கிஷம் கிடைத்து இருக்கிறது;
உம்முடைய திருவடிகளைப் பூஜித்து,
சம்சாரக் கடலைத் தாண்டும் பாக்யம் பெற்றேன்;
ஓம் நமோ பகவதே , ப்ருஹ்ம ணே, பரமாத்மனே —–பரமாத்மாவாகிய
உமக்குப் பல நமஸ்காரங்கள்;
என்னுடைய சேவகன் ஒரு மூடன்; அகார்யத்தைச் செய்து இருக்கிறான்;
என்னை மன்னியுங்கள், ஹே, பிரபுவே என்னை
அனுக் ரஹியுங்கள் ;
எல்லாவற்றையும் அறிந்த பிரபுவே, கோவிந்த, பித்ரு வத்சல,
உமது பிதாவை அழைத்துச் செல்லலாம் “என்றான்,

ஹே, கிருஷ்ணா—-ஸ்ரீ சுகர் கூறுகிறார்.
நீ நந்தகோபருடன் திரும்பவும் நந்த க்ருஹம் வந்தாயாம்.
நந்தகோபன் மிக ஆச்சர்யப்பட்டானாம்.
உன்னை, வருண லோகத்தில் வரவேற்ற விவரம் எல்லாவற்றையும்
பந்துக்களிடம் சொல்லி நீ ஈஸ்வரன்தான் என்றானாம்.
அவர்கள் நந்தகோபனிடம் கேட்டார்களாம் இந்தப் பரமாத்மாவாகிய கிருஷ்ணன்,
நம் எல்லாருக்கும் தம்முடைய அழியாத வைகுண்ட ப்ராப்தியை அளிப்பானா ?
தன்னுடைய சங்கல்பத்தாலே நமக்கு நல்ல கதி கிடைக்க அருள்வானா
என்றெல்லாம் கேட்டார்களாம்.

நீ ,உனக்குள் எண்ணமிட்டாயாம்
அவித்யா,காமம், கர்மா இவைகளாலே மனிதன் பலப் பிறவிகள் எடுத்து சம்ஸாரத்தில் மூழ்கி
கரையேற வழி இல்லாமல் திண்டாடுகிறான்;
தன்னுடைய சொந்த ஸ்வரூபத்தை உணர்வதில்லை;
இவர்கள் என்னையே நம்பி இருப்பவர்கள் என்று எண்ணி
மஹா கருணையுடன் தமஸ்ஸுக்கு அப்பாற்பட்ட,
உன்னுடைய வைகுண்ட லோகத்தைக் காண்பித்தாயாம்.
எந்த ப்ரஹ்மம் சத்தியமோ க்ஜானமோ, ஆனந்தமோ, அமலமோ,அந்த சனாதனமான பர ப்ரஹ்ம ஜ்யோதிஸ் ஆன நீ,
எதனை மஹாயோகிகள் முக்குணங்களைத் தாண்டி —-ஸதா பஸ்யந்தி —-
-ஸதா -பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறார்களோ —-
அந்த மஹோன்னத ஸ்தானத்தை அவர்களுக்குக் காண்பித்தாய்.
இதனால், அவர்கள் உன்னுடைய பர ப்ருஹ்ம நினைவில் மூழ்கி விட்டார்கள்
.உன்னை நான்கு வேதங்களும் புகழ்ந்து பாடுவதையும்,
தேவர் தானவர்கள் அர்ச்சித்து நமஸ்கரிப்பதையும் பார்த்தார்கள்.
அவர்களை மீண்டும் ஸ்வய நிலையை அடையச் செய்தாய்.

28 வது அத்யாயம் நிறைவடைந்தது. சுபம்

——————-

அத்யாயம்-29-

சரத்காலம்—ஸ்ரீ கிருஷ்ணனின் வேணுகானம்—
கோபிகைகள் தங்களை மறந்து ,ஸ்ரீ க்ருஷ்ணனிடம் ஓடுதல்

இந்த அத்யாயத்தில் இருந்து 33 வது அத்யாயம் முடிய
மிக ஆச்சர்யமான”” ராஸ க்ரீடை”” என்கிற ராதா பஞ்சாத்யாய விபவங்களைப்
பார்க்கப் போகிறோம்

கோபிகைகள் காத்யாயினி வ்ரதத்தை அனுஷ்டித்ததையும் ,
அப்போது நீ அவர்களுக்கு வாக்குக் கொடுத்ததையும்
இப்போது நீ நினைத்துப் பார்த்தாய். (22வது அத்யாயத்தைப் பார்க்க )
அந்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்ற சரியான காலத்தை எதிர் பார்த்துக்
காத்து இருந்தாய். அப்படிப்பட்ட காலமான சரத் காலமும் இப்போது வந்தது.

ராத்திரி நேரம்; மல்லிகைப் புஷ்பங்கள் ,மணம் பரப்பிக் கொண்டு இருந்தன;
குமுதமலர்கள் பூத்துக் குலுங்கின; விருந்தாவனம் சந்திர கிரணங்களால் பிரகாசித்தது;
காடு முழுவதும் கோலாஹலம்; எங்கும் பார்க்கப் பார்க்க மனோஹரம்; அதிரஞ்சிதம்;

ஜகன் மோகனனான நீ, உன் புல்லாங்குழலை எடுத்தாய்;
வேணுகானம் செய்யத் தொடங்கினாய்;
வ்ரஜ சுந்தரிகளான கோபிகைகள், வேணுகானத்தைக் கேட்டார்கள்;
வேணுகானம் அவர்களை இழுத்தது;
உன்னால் ஆகர்ஷிக்கப்பட்டனர்;
மனத்தை உன்னிடம்அர்ப்பணித்தனர்;
நீ இருக்குமிடத்துக்கு ஓடி வந்தனர்;
எப்படி ஸதி ஸ்திரீகள் , தங்கள் காந்தர்களிடம் ஓடி வருவார்களோ ,
அப்படி ஓடி வந்தனர்; காதுகளில் அணிந்து இருந்த குண்டலங்கள் ,மகிழ்ச்சியால் ஆடின;
பிரகாசித்தன; அவர்களது ஆசையின் தீவிரம்அன்யோன்ய திருஷ்டிக்கு —–
பார்வைக்கு அப்பால் இருந்தது;

உலகத்தையே மயக்கும் உன் வேணு கானத்தைக் கேட்ட,கோபிகைகள்
நிலைமையை ,ஸ்ரீ சுகர் சொல்கிறார்; அதை இப்போது உனக்குச் சொல்கிறேன்

சிலர் பசுக்களைக் கறந்து கொண்டு இருந்தனர்;
பால் பாத்திரத்தை அப்படியே போட்டுவிட்டு ஓடி வந்தனர்;
சிலர் , பாலை அடுப்பில் காய்ச்சிக் கொண்டு இருந்தனர்;
அதை அப்படியே விட்டு விட்டு ஓடி வந்தனர்;
சிலர் பாயசத்தை அடுப்பில் வைத்து, இருந்தனர்
இந்த வேணுகானம் கேட்டதும் ,பாயசத்தை மறந்து ஓடி வந்தனர்;
சிலர், குழந்தைகளுக்கு வேலை செய்துகொண்டு இருந்தனர் ;
அவற்றை அப்ப டியே விட்டு விட்டு ஓடி வந்தனர்;
கணவர்களுக்கு, உணவு இவற்றைக் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தவர்கள்
அந்த சுஸ்ருக்ஷையை அப்படியே நிறுத்தி ,உன்னிடம் ஓடி வந்தனர்;
சிலர் வஸ்த்ரங்களைத்தவறுதலாக அணிந்துகொண்டு ஓடி வந்தனர்;
சிலர் ஆபரணங்களைத் தாறுமாறாக அணிந்துகொண்டு ஓடி வந்தனர்;
கண்களுக்கு அஞ்சனம் இட்டுக் கொண்டு இருந்தவர்கள்
அதை அப்படியே நிறுத்தி விட்டு ஓடி வந்தனர்;
இன்னும் சிலர், பந்துக்கள் தடுத்ததையும் மீறி ஓடி வந்தனர்;
கணவர் தடுத்தபோதும் ,உன்னிடம் மனத்தைப் பறி கொடுத்தவர்களாய்,
தடுத்ததையும் திரஸ்கரித்து விட்டு, உன்னிடம் ஓடி வந்தனர்;

வீட்டை விட்டு, வெளியே வருவதற்கு ,சந்தர்ப்பம் கிடைக்காத சிலர்,
கண்களை மூடிக் கொண்டு அங்கேயே உன் த்யானத்தில் ஈடுபட்டனர்;
இன்னும் சிலர், உன்னுடைய விரஹ தாபத்தால் கொளுத்தப்பட்டு,
அதனால் அவர்கள் பாபங்களும் கொளுத்தப்பட்டு,
த்யானத்தில் உன்னை அணுகி ஆனந்தம் அனுபவித்து,
கர்மபந்தங்களை அறுத்து எறிந்தார்கள்;
இன்னும் சிலர், தங்கள் புத்தியால் உன்னை ஜார புருஷனாகவே
வரித்து, குணமயமான தேகத்தை விட்டவர்களாக ஆகி,
கர்மபந்தங்கள் விலக, சிந்தனையால் உன்னுடன் ஒன்றினார்கள்;

இவைகளையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருந்த ராஜா பரீக்ஷித்,
ஸ்ரீ சுகரைக் கேட்டான்

கோபிகைகள், ஸ்ரீ கிருஷ்ணனைப் பரமாத்மா என்று தெரிந்துகொள்ளவில்லை,
அவர்கள் எப்படி சம்சாரகதியை ஒழித்தார்கள் ?
அவர்களுக்கு இத்தகைய கிருஷ்ண பக்தி எப்படி வந்தது ?

ஸ்ரீ சுகர் பதில் சொன்னார்.
எதற்கும் தீர்க்க சிந்தனை வேண்டும்; அளவிடமுடியாத மகிமைகளைப் பெற்ற
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை சதா சர்வகாலமும் சிந்தனை செய்தார்கள்;
பிரேமபாவம் ,இவர்களுக்குத் தலை தூக்கி இருந்தது;
எந்த பாவத்துடன் யார் அவரை பூஜிக்கிறார்களோ ,
அவர்கள் சம்சாரத்திலிருந்து விடுபடுகிறார்கள்;
ஸ்ரீ க்ருஷ்ணனை சினேகிதனாக சதா சர்வகாலமும் சிந்தனை செய்பவருக்கு
அவன் சிநேகிதன்;
தந்தையாகச் சிந்தித்தால் தந்தை;
இங்கு இவர்கள் ஆயர்குலப் பெண்கள்; பிரேமை முழுவதையும் பொழிந்து
புருஷனாக சிந்தித்தார்கள்;

சேதிநாட்டு அரசன் சிசுபாலன் ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை எப்போதும் வெறுத்து,
த்வேஷ புத்தியுடன் வைதுகொண்டே இருந்தான் ;அப்படி வைதபோதிலும்,
அவருடன் மனத்தால் ஒன்றிப்போனான் இதிலிருந்தே உனக்கு உன் கேள்விக்கு
விடை கிடைக்கும் என்றார்

உன் முன்பாக வந்து நின்ற கோபிகைகளைப் பார்த்து ,
அவர்கள் இன்னும் மோஹித்துப் போகும்படி நீ அவர்களுடன் பேசினாய்.

ஹே பெண்களே, உங்களுக்கு ஸ்வாகதம்
இப்படி இரவு நேரத்தில் பயமின்றி இங்கு என் வந்தீர்கள் ?
வ்ருந்தாவனத்தில் ஏதாவது சங்கடமா ?
பயங்கரமான மிருகங்கள் உலாவும் இரவு வேளையில்
இப்படி இந்த இடத்துக்கு வரலாமா ? உங்கள் பெற்றோர், உறவினர்,
கணவர் ,பிள்ளைகள் உங்களைக்காணாமல் பரிதவிப்பார்கள்;
உங்களைத் தேடுவார்கள்; உடனே அவரவர் வீடுகளுக்குத் திரும்புங்கள்;
குழந்தைகளைப் போஷியுங்கள் ; மாதா பிதா பர்த்தா இவர்களுக்கு
சிசுருக்ஷை செய்யுங்கள்;
ஒரு வேளை என்மீதுள்ள ப்ரேமையால் இங்கு வந்து இருந்தால்,
அது சரி என்றாலும், பர்த்தாவுக்கு சிசுருக்ஷை செய்வது பரம தர்மம்;
ஸ்திரீகளுக்குப் பிற புருஷர்களுடன் சேர்வது மஹா பாவம்;
என்னிடம் பிரேமை செலுத்துவது என்பது, என் அருகில் இருந்துகொண்டு,
என் இஷ்டப்படி நடந்து கொள்வது என்பதல்ல ;
என் கதைகளைக் கேட்பது, என்னைத் தியானிப்பது,
என்னைக் கீர்த்தனம் செய்வது இவையே போதுமானவை;
உடல் சேர்க்கை தேவையே இல்லை;
அதனால், உடனே உங்கள் வீடுகளுக்குத் திரும்புங்கள்
என்று சொன்னாய்.

ஸ்ரீ சுகர் ,கோபிகைகளின் நிலைமையை கூறுகிறார்.

அப்ரியமான வார்த்தைகளை, கோபிகைகள் கேட்டார்கள்;
மனவியாஹூலம் அடைந்தார்கள்; முகம் தரையை நோக்க,
வாய் உலர, கால் நகங்களால் தரையைக் கீறினார்கள்;
மௌனமாக நின்றார்கள்; கண்களிலிருந்து ,கண்ணீர் தாரை தாரையாகப்
பெருக்கெடுத்து மார்பகங்களை நனைத்தது;
கண்மைகள் அழிந்தன;
மானம், ஐஸ்வர்யம், யௌவனம் ,அழகு, பதி, புத்திர ,பந்துக்கள் எல்லாரையும்
க்ருஷ்ணனுக்காகவே பறிகொடுத்தவர்கள் ,தீனமாக அழுதார்கள்;
உன்னை நிமிர்ந்து பார்த்தார்கள்; தொண்டை அடைக்க, தடுமாறும் பேச்சுக்களால்
,உன்னிடம் உள்ள அன்பு குறையாமல் சிறிது கோபத்துடன் உனக்குப் பதில் சொன்னார்கள்

ஹே—பிரபோ—-நாங்கள், சர்வ விஷய சுகங்களையும், மானம், ஐஸ்வர்யம்,
பதி புத்ரன்பந்துக்கள் , வீடு எல்லாவற்றையும் விட்டு விட்டு
உனது திருவடியையே நம்பி வந்திருக்கிறோம்;
நாங்கள் உனது பக்தர்கள்; உன்னால், கைவிடத்தக்கவரல்ல;
நீ, எங்களுக்கு பதி தர்மத்தைப்பர்றிச் சொன்னாய்;
புத்திர புத்ரிகளை போஷிப்பது என்று ஸ்திரீகளின் தர்மத்தைச் சொன்னாய்;
ரொம்ப சரி; இந்த சுஸ்ருக்ஷை யாவும் உமக்கே செய்ய வந்திருக்கிறோம்;
ஏன் என்றால், நீர் சர்வ ரக்ஷகர்; நீரே சர்வ பந்து; நீரே எங்களுக்கு எல்லாம் ஆத்மா—பரமாத்மா;
உம்மிடம் ப்ரியம் கொள்வது, உம்மைப் பூஜிப்பது,
இவைதான் எங்களுக்கு முக்கியம்;
ஹே, ஆத்மந்
உம்மிடம் நித்யமும் ப்ரியம் செலுத்துவது—–,
ஹே, அரவிந்த நேத்ர , —–மரத்தின் வேருக்குத் தண்ணீர் வார்ப்பது போல
பதி,பிள்ளைகள், பந்துக்கள் –இவர்களிடம் ப்ரியம் செலுத்துவதால் என்ன பலன் ?
உம்மிடமே, எங்களின் பக்தி வெகு காலமாக வேரூன்றி இருக்கிறது;
உம்மால், எங்களது ஹ்ருதயம் அபஹரிக்கப் பட்டு இருக்கிறது;
இவற்றைஎல்லாம் இல்லாதபடி செய்து விடாதீர்;
வீட்டு வேலைகளில் ஈடுபட்டிருந்த எங்களை,
உம்மிடமுள்ள அன்பே ,அவைகளைச் செய்ய விடாமல் தடுத்து விட்டது;
அப்படி இருக்க, எங்களை வீட்டுக்குத் திரும்பிப் போகுங்கள் என்று சொல்வதில்
நியாயமில்லை; உம்முடைய திருவடிகளையே அடைய வேண்டும் என்று
இருப்பவர்களைத் திரும்பவும் வீடுகளுக்குச் செல் என்று நீர் சொல்வது சரியல்ல;
உமது கடாக்ஷ அம்ருதப் பார்வையால் உமது அதரங்களாகிய பூரண குடங்களிளிருந்து,
ஆசையாகிற அம்ருதத்தை எங்கள்மீது தெளிப்பீராக;
உமது சிநேகப் பார்வைகள், உமது வேணுகான கீதங்கள் ,
எங்கள் ஹ்ருதய ஆசைகளைத் தூண்டிவிட்டு,அவை அக்னியைப்போல
உக்ரமாக எரிந்து கொண்டு இருக்கின்றன; உம்மை விட்டுப் பிரிந்தால்,
அந்தத் துக்கமாகிய அக்னியால் கொளுத்தப்பட்டு,
உமது பாதங்களையே நினைத்து, நினைத்து, த்யானயோகத்தால்,
ப்ரியசகிகளைப்போலவும், ப்ரிய தோழர்களைப் போலவும்
உம்மையே திரும்பவும் வந்து அடைவோம்.

ஹே—அம்புஜாக்ஷ—காத்யாயினி வ்ரத நாளிலிருந்து,
எந்த உமது பாத ஸ்பர்சம் ஏற்பட்டதோ, எந்தப் பாதங்களை
ரமாதேவி மிக்க ச்ரத்தையுடன் ஆச்ரயித்துப் பூஜை செய்கிறாளோ
அந்தப் பாத மூலங்களை —-நாங்கள் சதா பூஜிக்கிறோம்.
நாங்கள், உம்மையே நம்பி வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்;
உமது ஹ்ருதயத்திலும் இடம் பெற்று வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறோம்;
எந்த உமது பாத ரேணுக்களை—-ஸ்ரீ தேவியாகிய மஹாலக்ஷ்மி —-
துளசி தேவியுடன் போட்டி போட்டுக்கொண்டு –அடைந்து இருக்கிறாளோ,
அந்த ஸ்ரீ மஹாலக்ஷ்மி உம்முடைய வக்ஷஸ் தலத்தில் அரைவினாடி கூட
விடாமல் வசித்துக் கொண்டு இருக்கிறாள்.
நாங்கள் உமது திருவடிகளையே பஜிக்கிறோம்; நாங்கள் ப்ரபன்னர்கள்,
உமது திருவடிகளையே ஆச்ரயிப்பவர்கள்.
எங்கள் துக்கங்களை அறவே அழிக்கும்
ஹே–பிரபோ—எங்களை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்;
எங்கள் உபாசனையை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்;
உமது ஸுந்தர ரூபம்—-உமது ஸ்மிதம்—-கள்ளப்பார்வையின் கடாக்ஷம்—
-எங்களைப் பித்தாக்கி இருக்கின்றன;
ஹே,புருஷபூஷண ——உமக்குச் ஸேவை செய்யும் பாக்யத்தை அளிப்பீராக;
உமது திருமுக அழகு—-கம்பீரம்—-மகரகுண்டலங்கள்—-வனமாலை—-
-புஜதண்டயுகம்—–உமது வேணுகானம�