ஸ்ரீ கம்ப ராமாயணம் -ஸ்ரீ ஸூந்தர காண்டம்- கடல் தாவு படலம்-

நீலமும் காயம் பூவும் நிறைந்து அறை கடலும் தூய
ஞாலம் எண் திக்கும் அஞ்ஜைக சுந்தர நாணும்
கோலமோடு ஆழி சங்கு சார்ங்கம் வாள் கதை கொண்டு ஓங்கும்
மாலினி நினைந்து வாழும் அடியார் தாள் மனத்துள் வைப்பாம்

அன்பு அறிவு ஆராய்ந்த சொல் வன்மை தூது உரைப்பார்க்கு இன்றியமையாத மூன்று -வள்ளுவர்
இட்டுவா என்றால் சுட்டு வந்தவன் என்று கொண்டாடும்படி அன்றோ திருவடி
தூய்மை துணைமை துணியுடைமை இம்மூன்றின் வாய்மை வழி யுரைப்பான் பண்பு
இறுதி பயப்பினும் எஞ்சாது இறைவற்கு உறுதி பயப்பதாம் தூது

ஸ்ரீ திருவடியின் பக்தி ஆற்றல் சொல்வன்மை அறிவோமே
ஸ்ரீ பிராட்டியின் துணிவையையும் சொல்லுமே –
ஆரியன் வென்றி வெஞ்சிலை மாசுணம்-
உலகங்கள் யாவும் என் சொல்லினால் சுடுவேன் -அது தூயவன் வில்லின் ஆற்றலுக்கு மாசு என்று வீசினேன்
வேறும் உண்டு உரை கேள் அது மெய்மையோய் ஏறு சேவகன் மேனி அல்லால் இடை ஆறும் ஐம்பொறி
நின்னையும் ஆண் எனக கூறும் இவ்வூரில் தீண்டுதல் கூடுமோ
இராமனை எண்ணித் தொழுதால் சோருதல் துளங்குதல் –அழுதல் அன்றி மற்றையல் ஒன்றும் செய்வது அறியாள்

கடல் தாவு படலம் —

ஸ்ரீ கடவுள் வாழ்த்து
அலங்கலில் தோன்றும் பொய்ம்மை அரவு என பூதம் ஐந்தும்
விலங்கிய விகாரப்பாட்டின் வேறுபாடு உற்ற வீக்கம்
கலங்குவது எவரைக் கண்டால் அவர் என்பர் கை வில் ஏந்தி
இலங்கையில் பொருதார் அன்றே மறைகளுக்கு இறுதி யாவார் –4740-

அலங்கலில் தோன்றும் -மாலையினிடத்தில் உண்டாகிற
பொய்ம்மை அரவு என -பாம்பு என்று தோன்றும் -விபரீத ஞானம் போலே
பூதம் ஐந்தும் விலங்கிய -பஞ்ச பூதங்களும் -தங்களின் தனித் தனியே இருக்கும் தன்மையை விட்டு -மாறி ஒன்றாக சேர்ந்ததனால்
விகாரப்பாட்டின் வேறுபாடு உற்ற வீக்கம்–ஷட் பாவ விகாரம் கொண்ட தேவாதி பாகுபாடு பொருந்தியதுமான பிறப்புக்கள்
கலங்குவது எவரைக் கண்டால் -எவரைப் பார்த்த மாத்திரத்திலே ஒழிந்து விடுமோ
மறைகளுக்கு இறுதி யாவார் -அவர் என்பர் கை வில் ஏந்தி இலங்கையில் பொருதார் அன்றே -வேதாந்தங்களில் சொல்லும் அவரே
ஸ்ரீ கோதண்டம் ஏந்தி ராக்ஷஸ வர்க்கங்களை நிரசித்தவர் என்று அறிந்தோர் சொல்லுவார்

ஆசீர்வாதம் -நமஸ்காரம் -வஸ்து நிர்த்தேசம் -வாழ்த்துதல் -வணக்கம் -தலைமைப் பொருள் உரைத்தல் –
மூன்று வகை மங்கள ஸ்லோகங்களில் இது மூன்றாவது வகை –

நிலம் நீர் தீ வளி விசும்போடு ஐந்தும் கலந்த மயக்கம் உலகம் -தொல்காப்பியம் -பஞ்சீகரணம் -பரிணாமம் –

பால காண்டத்தில் ஸ்வரூப -உபாய -புருஷார்த்தங்களை சொல்லுவதாக மூன்று கடவுள் வாழ்த்துக்கள் –
அயோத்யா காண்டத்தில் ஸ்ரீ ராமபிரான் சர்வஸ்வரன் என்று சொல்லி –
ஆரண்ய காண்டத்தில் வேதம் முதலிய ஸாஸ்த்ர கம்ய பர வஸ்து இவன் என்று கூறி
கிஷ்கிந்தா காண்டத்தில் இவனே பிரபஞ்சங்களில் சர்வத்தையும் தனது சரீரமாகக் கொண்டவன் என்றும்
இதில் வஸ்து நிர்தேச ரூப பரமான மங்கள ஸ்லோகம் -ஸ்ரீ ராமனாக திருவவதாரம் செய்து
ராவணாதி ராக்ஷஸ சம்ஹாரம் செய்து அருளினார் என்கிறார்

மாலை பாம்பு போலே தோன்றும் பொய்ம்மை -பொய்-போலே பொய்யான பிரபஞ்சம் மெய்யான பரம்பொருளை பார்த்ததும் மறையுமே-
மெய் உணர்ச்சி தோன்றியதும் அனைத்தும் அவன் திருமேனி என்று உணர்வோமே-மறைகளுக்கு இறுதி உபநிஷத் –
அதுவே ஸ்ரீ பெருமாள் -இவரே அனைத்தும் –
ஊனில் மேய ஆவி நீ உறக்கமோடு உணர்ச்சி நீ ஆனின் மேய ஐந்தும் நீ அவற்றுள் நின்ற தூய்மை நீ யானும் நீ
அது அன்றி எம்பிரானும் நீ இராமனே -ஸ்ரீ திருச்சந்த விருத்தம் –

ஸ்ரீ திருவடி கடலைக் கடந்து இலங்கையைத் தேடி -ஸ்ரீ பிராட்டியைக் கண்டு -ஸ்ரீ கணையாழியைத் தந்து-பொழிலைச் சிதைத்து –
அரக்கரை வதைத்து -இராவணன் செருக்கைக் குலைத்து-மீண்டு வந்து ஸ்ரீ வேத முதல்வன் திருப்பாதம் வணங்கி
உயர்வற உயர்நலம் அருள பெறுகிறான் இன்பத்தை அருளிச் செய்வதே இந்த ஸ்ரீ ஸூந்தர காண்டம் –

மூன்று தடைகளைக் கடந்து ஸ்ரீ பிராட்டி கடாக்ஷம் பெறுகிறான் –சம்சார சாகரத்தைக் கடப்பதுக்கு ஸூசகம் –

———

1. கடல் தாவு படலம்-

துறக்க நாட்டை இலங்கை என்று அனுமன் ஐயுற்றுத் தெளிதல்
பேர் உருவம் கொண்டு நின்ற திருவடி வானுலகத்தைக் கண்டு அங்கு ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி இல்லை என்பது கருதுதல் –

ஆண்தகை, ஆண்டு, அவ் வானோர் துறக்க நாடு அருகில் கண்டான்;
‘ஈண்டு, இது தான் கொல் வேலை இலங்கை?’ என்று ஐயம் எய்தா,
வேண்டு அரு விண்ணாடு என்ணும் மெய்ம்மை கண்டு, உள்ளம் மீட்டான்;
‘காண் தகு தோகை உம்பர் இல்’ என, கருத்துள் கொண்டான். 1–

துறக்க நாடு-இவ்வுலகம் துறந்து அடையத்தக்க சுவர்க்கம் –
ஆண்டு -அவ்விடத்தின் நின்றும் –

இவன் பேர் உருக் கொண்டு வளர்ந்ததை —
பொருவரு வேலை தாவும் புந்தியான் புவனம் தாய் பெரு வடிவு உயர்ந்த மாயோன் மேகம் உறப் பெயர்ந்த தாள் போல்
உருவறி வடிவன் உம்பர் ஓங்கின உவமையாலும் திருவடி என்னும் தன்மை யாவர்க்கும் தெரிய நின்றான் –கிஷ்கிந்தா -மகேந்திர படலம் –

—–

இலங்கையைக் கண்ட அனுமன் தோள் கொட்டி ஆர்த்தல்

கண்டனன், இலங்கை மூதூர்க் கடி பொழில் கனக நாஞ்சில்
மண்டல மதிலும், கொற்ற வாயிலும், மணியின் செய்த
வெண் தளக் களப மாட வீதியும், பிறவும் எல்லாம்;
அண்டமும் திசைகள் எட்டும் அதிர, தோள் கொட்டி ஆர்த்தான். 2-

கடி -நறு மணம் -காவல் -விளக்கம் -சிறப்பு -மிகுதி -புதுமை -ஆர்த்தல் –

———

இது முதல் பத்துக் கவிகள் திருவடி தனது திருவடிகளை ஊன்றி அழுத்த –
அதனால் மகேந்திர மலையில் உண்டான நிகழ்வுகளைச் சொல்லும்

வன் தந்த வரி கொள் நாகம், வயங்கு அழல் உமிழும் வாய,
பொன் தந்த முழைகள் தோறும் புறத்து உராய்ப் புரண்டு பேர்வ-
நின்று, அந்தம் இல்லான் ஊன்ற-நெரிந்து கீழ் அழுந்தும் நீலக்
குன்றம் தன் வயிறு கீறிப் பிதுங்கின குடர்கள் மான. 3-

அந்தம் இல்லான் நின்று ஊன்ற-அழிவில்லாத திருவடி-பேர் உருவத்துடன் அந்த மலையின் மீது நின்று கொண்டு அழுத்த
திருவடி சிரஞ்சீவிகள் எழுவரும் ஒருவன் என்பதால் அந்தமில் –
மற்றவர் -அஸ்வத்தாமன் -பலி சக்ரவர்த்தி -வியாசர் -விபீஷணன் – கிருபன் -பரசுராமர்

அந்தம் இல்லான் நின்று ஊன்ற-இது மேல் உள்ள ஒன்பது செய்யுளுடன் இயைக்கும்-

நீலக் குன்றம்-நெரிந்து கீழ் அழுந்தும்-
அப்பொழுது
தன் வயிறு கீறிப் பிதுங்கின குடர்கள் மான–வயிறு கீண்டு வெளியில் சரிந்த குடல்களை ஒக்கும் படி
பொன் தந்த முழைகள் தோறும்-பொன் மயமாக குகைகளில் வசிக்கின்ற
வன் தந்த வரி கொள் நாகம்,வலிய தந்தங்களையும்-விஷப்பற்களையும் ரேகைகளையும் கொண்டுள்ள மலைப்பாம்புகள்
வயங்கு அழல் உமிழும் வாய–எரியும் விஷ அக்னியைக் காக்கும் வாய்களை உடையவனாய்
புறத்து உராய்ப் புரண்டு பேர்வ-உடல் புறத்து உராய்ந்து கொண்டு நெளிந்து வெளியே செல்வன ஆயின –

போஜ ராஜன் செய்த சம்பூ ராமாயணத்திலும் இந்த வர்ணனை உண்டு
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் -நிஷ் பரமாண சரீரஸ் சந் லிலங்க யிஷோர் ஆர்ணவம் பஹுப்யாம பீடயாமாஸ
சரணாப்யாஞ்ச பாவாதம் என்று முதலில் கூறி
பின்பு -பதாப்யா ம்ருத்ருடம வஸ்தாநம க்ருத்வா —ஹானுமா நுத பதிஷ்யன் –என்று -பலவங்கமாநாம்
சதுர்ப்பிஸ் சஞ்சாராத -என்றால் போலே
கம்பரும் மேலே -15-ஊன்று ஆழ்ந்து அடித்து அணை அழுத்தலோடும் -என்கிறார்
பெரிய உருவம் எடுக்க இரண்டு கால்களாலும் அழுத்தி கடல் தாண்ட நான்கு கால்களாலும் அழுத்தியத்தை சொன்னபடி

———–

புகல் அரும் முழையுள் துஞ்சும் பொங்கு உளைச் சீயம் பொங்கி,
உகல் அருங் குருதி கக்கி, உள்ளுற நெரிந்த; ஊழின்,
அகல் இரும் பரவை நாண அரற்றுறு குரல ஆகி,
பகல் ஒளி கரப்ப, வானை மறைத்தன, பறவை எல்லாம்- 4–

புகல் அரும் முழையுள் துஞ்சும் -குகைகளில் தூங்கும்
பொங்கு உளைச் சீயம் –மிக்க பிடரி மயிரை யுடைய சிங்கங்கள்
பொங்கி, உகல் அருங் குருதி கக்கி, –இரத்தத்தை கக்கிக் கொண்டு உயிர் ஒழிந்து –
உள்ளுற நெரிந்த; -குகைக்குள் இடங்களிலே நொறுங்கிப் போய் விட்டன
பறவை எல்லாம்–அம்மலையில் மேல் இருந்த பறவைகள் எல்லாம்
ஊழின்,அகல் –யுகாந்த காலத்திலே உலகம் முழுவதும் பரவுகின்ற
இரும் பரவை நாண-பெரிய சமுத்திரமும் தமது பேர் ஓசைக்கு முன்பே வெள்கிப் பின்னிடும்படி
அரற்றுறு குரல ஆகி,-அஞ்சிக் கத்துகிற பெரும் குரலை யுடையவனாய் –
பகல் ஒளி கரப்ப, வானை மறைத்தன, -சூரியனது ஒளி மறைந்து போம்படி ஆகாசம் முழுவதும் பரவிற்றன –

———–

மொய்யுறு செவி கடாவி முதுகுற முறை கால் தள்ள
மையுறு விசும்பினூடு நிமிர்ந்த வாலதிய மஞ்சின்
மெய்யுறத் தலீஇய மெல்லென பிடியொடும் உருவலோடும்
கையுற மரங்கள் சுற்றிய பிளிறின களி நல் யானை –5-

களி நல் யானை –மதக் களிப்பையுடைய சிறந்த ஆண் யானைகள் –
மையுறு விசும்பினூடு நிமிர்ந்த வாலதிய -மேகங்கள் பொருந்திய ஆகாயத்தினிடத்தே மேல் புறமாக தூக்கிய வால்களை யுடையவனாய்
மஞ்சின் மெய்யுறத் தலீஇய-மேகம் போலே கருநிறமான தமது உடம்பை இறுகித் தழுவிக் கொண்ட
மெல்லென பிடியொடும்-மென்மையான பெண் யானைகளுடன்
உருவலோடும்-அச்சத்தோடு
மொய்யுறு செவி–வலிமை மிக்க தமது காதுகளை
கடாவி முதுகுற–முதுகின் புறத்திலே படும்படி அசைத்து
முறை கால் தள்ள –அசைகின்ற ஒவ்வொரு முறையிலும் காற்று வீச
கையுற மரங்கள் சுற்றிய பிளிறின -மரங்களை தம் தம் துதிக்கையால் உறுதியாக சுற்றிக் கொண்டு வீரிட்டன

————-

பொன் பிறழ் சிமயக் கோடு பொடி யுற பொறியும் சிந்த
மின் பிறழ் குடுமிக் குன்றம் வெரி நுற விரியும் வேலை
புல் புற மயிரும் பூவாக் கட் புலம் புறத்து நாறா
வன் பறழ் வாயில் கவ்வி வல்லியம் இருந்த மாதோ –6-

மின் பிறழ் குடுமிக் குன்றம்-மின்னல் போலே ஒளி வீசுகின்ற உச்சியை யுடைய மகேந்திர மலையானது –
பொன் பிறழ் சிமயக் கோடு பொடி யுற-பொன் மயமாக விளங்குகின்ற -தனது சிகரம் நீறாக
பொறியும் சிந்த –தீப் பொறி பறக்குமாறு
வெரி நுற விரியும் வேலை -தம் முதுகு மிகுதியாகப் பிளவு படுகின்ற சமயத்திலே
வில்லியம்–புலிகள்
புல் புற மயிரும் பூவாக் -சிறிய உடம்பு மயிர்களும் முளையாதனவும்
கட் புலம் புறத்து நாறா-கண்கள் மலராதனவாயும் இருக்கிற
வன் பறழ் வாயில் கவ்வி –வலிய தன் குட்டிகளை வாயால் கவ்விக் கொண்டு
அப்போது பிறந்த குட்டிப் புலி என்றவாறு
இரிந்த –நிலை கெட்டு ஓடின
மாதோ –மாது ஓ ஈற்று ஆசைகள்

———–

தாரகை, சுடர்கள், மேகம், என்று இவை தவிரத் தாழ்ந்து,
பாரிடை அழுந்துகின்ற படர் நெடும் பனி மாக் குன்றம்,
கூர் உகிர் குவவுத் தோளான் கூம்பு என, குமிழி, பொங்க
ஆர் கலி அழுவத்து ஆழும் கலம் எனல் ஆயிற்று அன்றே! 8–

பூமியை ஆர் கலி அழுவமாகவும்-அதில் தாழ்ந்து உள் புகும் மகேந்திர மலையை மரக் கலமாகவும் –
திருவடியை பாய் மரமாகவும் -நக்ஷத்ராதி சுடர்களை நீர்க் குமிழியாகவும் உருவகம் –

————-

தாது உகு நறு மென் சந்தம் குங்குமம் குலிகம் தண் எனும்
போது உகு பொலன் என்று இது தொடக்கத யாவும் பூசி
மீது உறு சுனை நீராடி அருவியோடு உலகின் வீழ்வ
ஓதிய குன்றம் கீண்டு குருதி நீர் சொரிந்தால் ஒத்த –9-

எளிதில் பொடி ஆவதால் மென் சாந்தம்
குலிகம் -இங்குலிகம் -முதல் குறை –

—————-

கடல் உறு மத்து இது என்ன கரு வரை திரியும் காலை
மிடல் உறு புலன்கள் வென்ற மெய்த்தவர் விசும்பின் உற்றார்
திடல் உறு கிரியில் தம் தம் செய்வினை முற்றி முற்றா
உடல் உறு பாசம் வீசாது உம்பர் செல்வாரை ஓத்தார் -10–4750-

முனிவர்கள் உடலின் கண் பாசம் விடாமல் சுவர்க்கம் மட்டுமே செல்வர் என்றதாயிற்று

——————

வெயில் இயல் குன்றம் கீண்டு வெடித்தாலும் நடுக்கம் எய்தி
மயில் இயல் தேவிமார்கள் தழீஇக் கொள்ளப் பொலிந்த வானோர்
அயில் எயிறு அரக்கன் அள்ளத் திரிந்த நாள் அணங்கு புல்லக்
கயிலையில் இருந்த தேவைத் தனி தனிக் கொடுத்தல் செய்தார் –11-

கைலாச மலையைத் தூக்கிய காலத்தில் தேவர்கள் அஞ்சியது போலே அஞ்சினார்கள்

————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வான் திருவடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ சீதா ராமர் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ வில்லூர் ஆசு கவி ஸ்ரீ நிதி ஸ்வாமிகள் அருளிச் செய்த – ஸ்ரீ மந்த ஸ்மித ஸ்ரீ ராமாயணம்-பால காண்டம் -1-52-ஸ்லோகங்கள் -ஸ்ரீ உ வே வெங்கடேஷ் ஸ்வாமிகள் விளக்கம் –

ஸ்ரீ கருணாகராச்சார்யரின் திருத் தகப்பனார் ஸ்ரீ வில்லூர் ஆசு கவி ஸ்ரீ நிதி ஸ்வாமி -317-ஸ்லோகங்கள் –
ஸ்ரீ வடுவூர் பெருமாளுக்கு சமர்ப்பித்த ஸ்ரீ ராமாயணம் –

ஸ்ரீ ராமம் ரகுதுலு திலகம் சிவ தனுசா க்ருஹீத சீதா ஹஸ்த சரம்’
அங்குல்யாபரண சோபிதம், சூடாமணி தர்ஸன கரம்
ஆங்சநேய மாஸ்ரயம், வைதேஹி மனோகரம் வாகர சைன்ய ஸேவிதம்,
சர்வ மங்கள கார்யானு கூலம் சத்தம் ஸ்ரீராமச் சந்திர பாலயமாம்-
இந்த ஸ்லோகத்தை பாராயணம் செய்தால் ராமாயணம் முழுவதும் படித்த பலன் கிட்டும்.

ஸ்ரீமத் வேங்கட சேஷ தேசிக மணேர் அஸ்மத் குரோர் பாரதீம்
அன்யாத்ருக்ஷ மதீய திவ்ய ஸுஷமா ஸேவேதி பத்யா க்ருதிம்
அந்தர் பாவயதோ பஹிர் யத் அபவத் மந்த ஸ்மிதம் தத் ப்ரபோ
மஹ்யம் ஸம்பதம் ஆதனோது ஸததம் மஹ்யா: ஸுதாயா: பதே–1-தமது திருத் தகப்பனார் வந்தனம்

ஸீதா லக்ஷ்மண மத்ய மண்டன மணே: ராமஸ்ய ரஸ்யாத்மன:
பீதாங்கஸ்ய ஹநூமத: சுபத்ருசா பத்தாஞ்ஜலே: ஸாதரம்
பீதோபேத விபீஷணாய தயயா தாது: ஸமஸ்தச்ரியம்
சீதாம்சு ப்ரதிமானனஸ்ய மதுரம் மந்தஸ்மிதம் பாது ந:–2-

நடு நாயகமாக பெருமாள் மந்த ஸ்மிதத்துடன் பிராட்டி இளைய பெருமாள் உடன் சேவை

மஹா பாபௌகானாம் அஹம் அனுபமானாம் ரசயிதா
தசாஸ்யானாம் ஜேதா மம ரகுபதே தேஹி சரணௌ
இதி ஸ்ரீமத் வாசா அவனி துஹித்ரு ஸௌமித்ரி ஹநுமத்
ஸமக்ஷம் யத் மந்தஸ்மிதம் இதம் இமம் பாது தவ மாம்–3-
சரண் அடைகிறார் -பெருமாள் பிராட்டி இளைய பெருமாள் -திருவடி -சேர்த்தியில் –

விஷ்ணோ பங்க்தி ரதஸ்ய பார்த்திவ மணே: புத்ரத்வம் ஏத்யாவனௌ
குர்யா: பங்க்தி முகஸ்ய ராக்ஷஸ பதே: துஷ்டாத்மன: ஸம்ஹ்ருதிம்
இத்தம் பங்க்திம் அஹோ ப்ரதர்ச்ய விபுதை: அப்யர்த்திதோ தந்தினீம்
த்வம் தாம் பங்க்திம் அதர்சயன் யத் அகரோ: மந்தஸ்மிதம் பாது தத்–4-
விஷ்ணோ
பங்க்தி ரதஸ்ய–தசரதன்
பார்த்திவ மணே: புத்ரத்வம் ஏத்யாவனௌ
குர்யா: பங்க்தி முகஸ்ய ராக்ஷஸ பதே: துஷ்டாத்மன: ஸம்ஹ்ருதிம்-தச முகன் ராக்ஷஸ -பொல்லா அரக்கனை கிள்ளிக் களைய
இத்தம் பங்க்திம் அஹோ ப்ரதர்ச்ய விபுதை: அப்யர்த்திதோ தந்தினீம்–பற்களின் வரிசைக்காட்டி தேவர்கள் சரணாகதி -அநன்யா
கதித்வம் ஆகிஞ்சன்யம் காட்டி
த்வம் தாம் பங்க்திம் அதர்சயன் யத் அகரோ: மந்தஸ்மிதம் பாது தத்-மந்த ஸ்மிதம் காட்டி அவதரிப்பதை ஸூ சிப்பித்து அருளினாய் –
அடியார்களுடன் ஸம்ஸ்லேஷிக்க-பிரதான காரணம் –
அந்த மந்தஸ்மிதம் நம்மைக் காக்கட்டும்

———-

மா மா பீதி: பவது பவதாம் பத்ரம் இத்யுக்தி ரம்யம்
மாயாபேதம் ஸதஸி மருதாம் யத் ஸ்மிதம் மந்தம் ஆஸீத்
முக்தம் தத் கிம் வஸதி ச முகா வாஸனே ஸ்வானனே தே
ஸ்நிக்தம் மஹ்யம் திசது தத் இதம் பத்ர பூர்ணாம் அபீதிம்

மா மா பீதி: பவது பவதாம் -தேவர்களுக்கு பீதி பயம் வேண்டாம் -அஞ்சேல் அஞ்சேல்
பத்ரம் இத்யுக்தி ரம்யம்-நன்மையையும் மான்களும் உண்டாகும் -ரம்யமான வார்த்தை
மாயாபேதம் ஸதஸி மருதாம் யத் ஸ்மிதம் மந்தம் ஆஸீத்–மாயை இல்லா புன்னகை -போலி இல்லாத புன்னகை
முக்தம் தத் கிம் வஸதி ச முகா வாஸனே ஸ்வானனே தே-குற்றம் அற்ற புன்னகை -உடன் இன்றும் சேவை –
பின்னானார் வணங்கும் சோதி -வடுவூரில் –
கன்று மேய்த்து இனிது உகந்த காளையே கண புரத்து கனி -போலவே –
ஸ்நிக்தம் மஹ்யம் திசது தத் இதம் பத்ர பூர்ணாம் அபீதிம்-இனிய புன்னகை -மங்கள பூர்ணம் -பயம் நீங்க –
தேவர்களுக்கு அன்று அருளியது போலே நமக்கும் அருள்கிறான்–

—————

ஸாஹாய்யம் தவ ஸம்விதாதும் அவனௌ ஸ்ருஷ்டோ மயா ஜாம்பவான்
ஸ்நேஹஸ்தே பரம: பிதாமஹ மயி த்வம் மத்பிதா கிம் ந்விதம்
கிம் ந அஜோ மம பிதாமஹ இஹ ஸ்ரீமன் இதி வ்யாஹ்ருதௌ
தாதுஸ்தே ச யதா ஸ மந்தஹஸிதம் தத் தே அத்ய வித்யோததே–6–

ஸாஹாய்யம் தவ ஸம்விதாதும் அவனௌ ஸ்ருஷ்டோ மயா ஜாம்பவான்-உனக்கு உதவ ஜாம்பவான் என்னால்
படைக்கப்பட்டுள்ளார் என்கிறான் நான்முகன் –
க்ருத யுகத்திலே ஸ்ருஷ்ட்டி பண்ணி வைத்துள்ளேன் -அசஹாய ஸூரன் -இவன் -இவன் சொன்னதையும்
எளிமையாக ஏற்றுக் கொண்டு மந்த ஸ்மிதம் –
ஸ்நேஹஸ்தே பரம: பிதாமஹ தாத்தாவே மிக நன்றி -மனுஷ்யத்வே -அவதாரத்தில் மெய்ப்பாடு தோன்ற –
மயி த்வம் மத்பிதா கிம் ந்விதம்–நீ எனக்குத் தந்தை அன்றோ –
கிம் ந அஜோ மம பிதாமஹ இஹ-
அஜன்-தசரதன் தந்தைக்கும் நான்முகனுக்கும் அதே பெயர் -எவ்வளவு எளிமை உடன் பதில்
ஸ்ரீமன் இதி வ்யாஹ்ருதௌ
தாதுஸ்தே ச யதா ஸ மந்தஹஸிதம் தத் தே அத்ய வித்யோததே-தாது சப்த பிரயோகம் -தாதா-43-திரு நாமம் –
சர்வ யோக -மூல பிரகிருதி -நான்முகனை விதைத்த தாதா –
மந்தஸ்மிதம் -இன்றும் சேவிக்கும்படி வடுவூரில் -காண்கிறோம் –

—————-

தத்த: கிம் மம ரங்கிணா கருணயா ஸத்யம் ஸுதஸ்தத்ஸம:
கிம் வா அத ஸ்வயமேவ யேன ஸுஷமா காசின்முகே தாவகே
நேத்ரம் கோமல பத்ம பத்ர விபுலம் வத்ஸேதி மாதுர்கிரா
யன்மந்தஸ்மிதம் ஆஸ்ய பூஷணம் அபூத் தத் தே அத்ய வித்யோததே–7–

திரு அவதாரம் செய்த பின்பு முதல் புன்னகை ஸ்ரீ கௌசல்யா தேவிக்காக
தத்த: கிம் மம ரங்கிணா கருணயா ஸத்யம் ஸுதஸ்தத்ஸம:–குழந்தை கிடைத்தது அரங்கன் அருளாலேயே என்கிறாள் –
சத்யமாகவே தன்னைப் போலவே -ஓத்தார் மிக்கார் இலையாய மா மாயன் -அவனே என்கிறாள் அடுத்து -பெரிய பெருமாள் பெருமாள் –
கிம் வா அத ஸ்வயமேவ யேன ஸுஷமா காசின்முகே தாவகே-தாலாட்டில் வேதாந்தார்த்தம்
என்னைப்போலவே -மூன்று -தடவை பிரார்த்தனை -தத்தாத்ரேயர் வாமனன் கண்ணன் –
நம்மாழ்வார் திருக்குறுங்குடி நம்பி -உடையவர் திருவல்லிக்கேணி பார்த்த சாரதி போலவே –
நேத்ரம் கோமல பத்ம பத்ர விபுலம் வத்ஸேதி மாதுர்கிரா–திருக்கண்கள் -காட்டிக்கொடுக்கும் -தாமரைக்கண்கள் அசாதாரணம் –
ராமன் கமல பத்ராக்ஷன் -அத்புதம் பாலகம் அம்புஜ நேத்ரம்-
யன்மந்தஸ்மிதம் ஆஸ்ய பூஷணம் அபூத் தத் தே அத்ய வித்யோததே-கேட்டு அருளி மந்த ஸ்மிதம் -திருமுகத்துக்கே அணிகலன் -புன்னகை –
இன்றும் வடுவூரிலே காட்டி அருளுகிறாயே –

——————-

நித்ராம் ஏதி ந லாலிதோபி மதுரை: கீதை: ஸுமித்ரே சிசு:
பாலேஸ்மின் தவ லக்ஷ்மணே து நிஹிதே த்ராகேதி நித்ராம் இதி
மாதுஸ்தே கதிதம் நிசம்ய ரசிதம் மந்தஸ்மிதம் யத்த்வயா
தத் கிம் தர்சயஸி ஸ்வயம் மம புர: ஸ்ரீமாத்ரு வம்ச்யஸ்ய போ–8-

நித்ராம் ஏதி ந லாலிதோபி மதுரை: கீதை: ஸுமித்ரே சிசு:-சுமத்ரா தேவி இடம் தூங்க மாட்டாத சிசு
பாலேஸ்மின் தவ லக்ஷ்மணே து நிஹிதே த்ராகேதி நித்ராம் இதி–லஷ்மணன் அருகில் வந்தால் மகிழ்கிறான் -என்ன விந்தையோ -கேட்டு ஸ்மிதம்
மாதுஸ்தே கதிதம் நிசம்ய ரசிதம் மந்தஸ்மிதம் யத்த்வயா-அந்த ஸ்மிதம் இங்கு வடுவூரில்
தத் கிம் தர்சயஸி ஸ்வயம் மம புர: ஸ்ரீமாத்ரு வம்ச்யஸ்ய போ:–நமக்காக ஸ்மிதம் -அம்மாள் வம்சம் என்பதாலேயே -அன்றோ –
வில்லூர் ஸ்வாமி தாயார் -வாத்சல்ய வரத குரு -பெருமாள் கோயில் -நடாதூர் அம்மாள் – அவருக்காகா அன்று
நீ காட்டி அருளிய ஸ்மிதம் இங்கும் வடுவூரிலே -காட்டி அருளுகிறாய் –

—————–

டோலாயாம் ஜனனீ ந ஸுப்த இதி ஸா த்வாம் வீக்ஷ்ய தூர்ணம் தத:
ஸௌமித்ரீம் ஸவிதே விதாய மதுரம் காதும் ப்ரவ்ருத்தா ததா
ஸாகூதம் தவ நாம யச்ச வதனே மந்தஸ்மிதம் மஞ்ஜுளம்
தத்வேதம் வடுவூர் நிவாஸ பகவன் ஹே ராமபத்ர ப்ரபோ–9-

டோலாயாம் ஜனனீ ந ஸுப்த இதி ஸா த்வாம் வீக்ஷ்ய தூர்ணம் தத:–தொட்டிலிலே தூங்காமல் -அழுது கொண்டே இருக்க –
தொட்டில் வரிசை மாற்றி -தொட்டில்களையை குறைத்து -வசிஷ்டர் ஆலோசனை –
ஸௌமித்ரீம் ஸவிதே விதாய மதுரம் காதும் ப்ரவ்ருத்தா ததா-இளைய பெருமாள் அருகில் வந்ததும் மகிழ்ந்தாயே-
ஸாகூதம் தவ நாம யச்ச வதனே மந்தஸ்மிதம் மஞ்ஜுளம்-முகம் மகிழ்ந்து இனிமையான சிறப்பான புன்னகை –
பக்தர்களை தம்மிடம் சேர்த்தாரையும்–ஆச்சார்யர்களையும் – கண்டு மகிழ்வான்
தத்வேதம் வடுவூர் நிவாஸ பகவன் ஹே ராமபத்ர ப்ரபோ-ஞானி ஆத்மைவ மே மதம் –
நாராயணனே நீ என்னை இன்றி இல்லை நான் உன்னை அன்றி இல்லையே
அன்று பூத்த புன்னகையை இன்றும் நாம் சேவிக்க சேவை சாதிக்கிறாயே –

———-

த்ராதா தஸ்ய கஜஸ்ய கிம் நு தனயோ ஜாதோ மமாயம் புமான்
ஆதௌ ஏவ கஜாதிரோஹண விதௌ ஆனம்ய ப்ருஷ்டே த்ருத:
ஸானந்தேன கஜேன பத்ம நயனம் தேனேதி வாசா பிது:
யன்மந்தஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் கிந்விதம் ராஜதே-10-
சத்ருஜ்னன் யானை மேல் பெருமாள் குழந்தையை கூட்டி வர தந்தைக்கு புன்னகை இதில்-இச்சா மோஹ –

த்ராதா தஸ்ய கஜஸ்ய கிம் நு தனயோ ஜாதோ மமாயம் புமான்-கஜேந்திர யானையை காத்த பெருமாள் அன்றோ –
ஹரி –ஹரிபரனாய் –முதலை -என்று கத்த ஆதி முதல்வன் -என்று கொண்டானே –
ஆதௌ ஏவ கஜாதிரோஹண விதௌ ஆனம்ய ப்ருஷ்டே த்ருத:-அந்த நாராயணனை இந்த யானை தூக்கி வர –
முதுகிலே எழுந்து அருளப்பண்ணி கைம்மாறு செலுத்த –
ஸானந்தேன கஜேன பத்ம நயனம் தேனேதி வாசா பிது:-மகிழ்வுடன் -கைம்மாறு செய்ய -ச ஆனந்தத்துடன் –
தாமரைக் கண்ணன் -இத்தை கொண்டே அறிந்தது -அசாதாரண லக்ஷணம் –
யன்மந்தஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் கிந்விதம் ராஜதே–இப்படி தசரதன் சொல்ல மந்தஸ்மிதம் –
அதே புன்னகையுடன் இன்றும் சேவை சாதிக்கிறான் நமக்கு –

——————————

அஹம் வேத்மி இதி ஏவம் வததி குசிக ஸ்ரீதனுபவே
வஸிஷ்டஸ்ய ஆதேசாத் அபி தசரதே ஸ்வஸ்த மனஸி
தனுர்ஹஸ்தஸ்ய ஆஸீத் வதன கமலே மந்த ஹஸிதம்
யத் ஏதத் தத் ஸ்வாமின் ஜயதி வடுவூர் வாஸ பவத:-11-

அஹம் வேத்மி இதி ஏவம் வததி குசிக ஸ்ரீதனுபவே–விஸ்மாமித்ரர் -அஹம் வேத்மி-இத்யாதி -கரிய செம்மலை -கேட்டு –
ஊன ஷோடச வருஷ -மே ராம -ராஜீவை லோஷன
குசித வம்சம் தோன்றிய விஸ்மமித்ரர் வார்த்தை –தனி ஸ்லோக வியாக்யானம் பன்னி பன்னி உண்டே –
வஸிஷ்டஸ்ய ஆதேசாத் அபி தசரதே ஸ்வஸ்த மனஸி-உனது குலகுரு வசிஷ்டர் கூட -மஹாத்மநாம் ராமம் சத்ய பராக்ரமம் –
என்பதை ஒத்துக் கொள்வார்
பெருமாளுக்கு நல்லது
தனுர்ஹஸ்தஸ்ய ஆஸீத் வதன கமலே மந்த ஹஸிதம்-சார்ங்கம் ஏந்திய -தாமரை முகம் -புன்னகை -வ்ருத்த விபூதிமான் –
வஸிஸிஷ்டர் விச்வாமித்ரரையும் ஒரே மனசராக்கி அருளி நினைத்து மந்தஸ்மிதம் –
தந்தை ஆச்சார்ய அபிமானம் நினைத்தும் புன்னகை
சீதா கல்யாணம் நினைத்தும் புன்னகை -ஹரிச்சந்திரன் மனைவியை பிரித்த பாபத்துக்கு பிராயச்சித்தம் விசுவாமித்திரர்
யத் ஏதத் தத் ஸ்வாமின் ஜயதி வடுவூர் வாஸ பவத:-அதே மந்தஸ்மிதம் இன்றும் நாமும் சேவிக்க சேவை சாதித்து அருளுகிறாயே –

————-

பூய: சித்ரா: ஸுரம்யா: பதி குசிக புவ: ச்ருண்வத: தே கதாஸ்தா:
த்ருஷ்ட்வா ஸௌமித்ரி வக்த்ரம் ரஸம் அனுபவத: ப்ரீதிமன் மானஸஸ்ய
ஆஸீத் மந்த ஸ்மிதம் யத் வதன கமலஜம் ஹந்த ஸாகூதம் ஏதத்
ஸத்யம் ஸம்பத் மயம் ஸத் ஸ்புரதி ரகுபதே பச்யத: சித்தஹாரீ–12-

பூய: சித்ரா: ஸுரம்யா: பதி குசிக புவ: ச்ருண்வத: தே கதாஸ்தா:–அழகான ரம்யமான கதைகள் -கேட்டு மகிழ்ந்து புன்னகை
த்ருஷ்ட்வா ஸௌமித்ரி வக்த்ரம் ரஸம் அனுபவத: ப்ரீதிமன் மானஸஸ்ய–லஷ்மணன் மகிழ்வதை பார்த்தும் புன்னகை —
திரு உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சி வெளி வந்து புன்னகை
ஆஸீத் மந்த ஸ்மிதம் யத் வதன கமலஜம் ஹந்த ஸாகூதம் ஏதத்–முகம் தாமரை -மொட்டு மலர்வது போலே புன்னகை
ஸத்யம் ஸம்பத் மயம் ஸத் ஸ்புரதி ரகுபதே பச்யத: சித்தஹாரீ–அதே மந்தஸ்மிதம் வடுவூரிலும் -பக்தர்களுக்கு
அனைத்தையும் அளிக்கும் -காண்பவர் மனம் கவரும் புன்னகை –

———————-

ஸுந்த ஸ்த்ரீ ந து ஸுந்தரீ பலவதீ நைஷா அபலா ராக்ஷஸீ
யக்ஷீ நோ பத தாடகா நர ஸிரா ஹாரா நர ஆஹாரிணீ
இதி ஏவம் குசிக ஆத்மஜஸ்ய வசஸா மந்த ஸ்மிதம் யத் முகே
ஜாதம் தேன ஸஹாஸி கிம் நு வடுவூர் தேசம் ஸமப்யாகத:-13-

ஸுந்த ஸ்த்ரீ ந து ஸுந்தரீ பலவதீ நைஷா அபலா ராக்ஷஸீ-ஸூந்தரி அல்ல -ஸூந்த மனைவி ராக்ஷஸி –
அபலையும் இல்லை -பலம் மிக்கவள் -பலவதி-பலவான் ஆணுக்கு சொல்வது போலே
யக்ஷீ நோ பத தாடகா நர ஸிரா ஹாரா நர ஆஹாரிணீ-யஷீ அல்ல ராக்ஷசீ–மனுஷர் நரம்புகளை ஹாரமாக கொண்டவள் –
மனுஷர்களை ஆகாரமாக உண்பவள்
இதி ஏவம் குசிக ஆத்மஜஸ்ய வசஸா மந்த ஸ்மிதம் யத் முகே-இதைக் கேட்டு மந்தஸ்மிதம் –
ஜாதம் தேன ஸஹாஸி கிம் நு வடுவூர் தேசம் ஸமப்யாகத:-அதே புன்னகையுடன் இங்கே சேவை

—————–

ஏனாம் நாசய தாடகாம் ந ஹி க்ருணா நாரீதி கார்யா த்வயா
நாரீயம் கலு ரூபதோ ரகுமணே துஷ்டா ப்ருசம் கர்மத:
இதி ஆகர்ண்ய முனே: வச: தவ முகே மந்த ஸ்மிதம் யத் பபௌ
தத் வேதம் வடுவூர் நிவாஸ பகவன் ஹே ராமபத்ர ப்ரபோ–14-

ஏனாம் நாசய தாடகாம் ந ஹி க்ருணா நாரீதி கார்யா த்வயா-கருணா காகுஸ்தன் நீ -கருணை காட்ட தக்கவன் அல்ல
நாரீயம் கலு ரூபதோ ரகுமணே துஷ்டா ப்ருசம் கர்மத:-உருவம் தான் பெண் -துஷ்டை -கொடுமை செய்பவள்
இதி ஆகர்ண்ய முனே: வச: தவ முகே மந்த ஸ்மிதம் யத் பபௌ-இவ்வாறு சொல்வதைக் கேட்டு மந்தஸ்மிதம்
தத் வேதம் வடுவூர் நிவாஸ பகவன் ஹே ராமபத்ர ப்ரபோ –நேராக அழைத்து -அந்த புன்னகை உடன் சேவை சாதிக்கிறாயே –

———–

வத்யா இயம் வனிதா இதி மா வஹ தயாம் காவ்யஸ்ய மாதா அபி ஸா
வாஞ்சந்தீ விபுதாதி நாத ரஹிதம் லோகம் ஹதா விஷ்ணுனா
இத்தம் காதி ஸுதோதிதாம் ச்ருதவதோ வாசம் ரகூத்தம்ஸ தே
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே ஸமபவத் ஸத்யம் தத் ஏதத் ப்ரபோ–15-

வத்யா இயம் வனிதா இதி மா வஹ தயாம் காவ்யஸ்ய மாதா அபி ஸா-இவள் கொல்லப்பட வேண்டியவள் -கருணை காட்டாதே
காவ்ய-சுக்ராச்சாரியார் தாய் விஷ்ணுவான நீ முன்பே அழித்தாய்-மாயம் மந்த்ரம் அறிந்து -தேவர்களை மயக்க–சக்ராயுதத்தால் முடித்தாயே
வாஞ்சந்தீ விபுதாதி நாத ரஹிதம் லோகம் ஹதா விஷ்ணுனா-விபூத–தேவர்-நாயகன் இந்திரன் -விஷ்ணுவாக கொன்றாயே
இத்தம் காதி ஸுதோதிதாம் ச்ருதவதோ வாசம் ரகூத்தம்ஸ தே–இவ்வாறு விசுவாமித்திரர் சொன்னதும் மந்தஸ்மிதம்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே ஸமபவத் ஸத்யம் தத் ஏதத் ப்ரபோ-அதே மந்தஸ்மிதம் இங்கு சேவை சாதிக்கிறாயே –

————–

ஹத்வா தாம் முதிதேன தேன முனினா தத்தானி மூர்த்தானி அஹோ
ஸர்வாஸ்த்ராணி விதேயதாம் உபகதானி அக்ரே விலோக்ய ப்ரபோ
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆஸ வக்த்ர கமலே தத் தே ஜகன் மங்கலம்
ஸ்ரீமன் ஸ்ரீ வடுவூர் விஹார பகவன் அத்ய அத்ர வித்யோததே-16-

ஹத்வா தாம் முதிதேன தேன முனினா தத்தானி மூர்த்தானி அஹோ-தாடகை வதம் செய்ய விசுவாமித்திரர் மகிழ்ந்து அஸ்திரம் அருள
ஸர்வாஸ்த்ராணி விதேயதாம் உபகதானி அக்ரே விலோக்ய ப்ரபோ–அஸ்திரம் சஸ்திரம் வேறே –அபிமான தேவதையை தியானித்து
மந்த்ர பூர்வகமாக செலுத்துவது அஸ்திரம்
அபிமான தேவதைகள் வடிவுடன் ராமனை சேவிக்க -பாசுபத -சிவன் -ப்ரஹ்மாஸ்திரம் சதுர்முகன் -பணிந்து நிற்க -விதேயமாக
தேவாதி தேவன் -அன்றோ -பார்த்து -கடாக்ஷித்தான்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆஸ வக்த்ர கமலே தத் தே ஜகன் மங்கலம்–அப்பொழுது தோன்றிய மந்தஸ்மிதம் -அனைத்து லோகங்களுக்கும் மங்களம்
ஸ்ரீமன் ஸ்ரீ வடுவூர் விஹார பகவன் அத்ய அத்ர வித்யோததே-அதே புன்னகை -மிதுனத்துடன் சேவை இன்றும் நாம் சேவிக்கும் படி

——————-

உச்சை: வ்ருக்ஷ கணை: தராதல பவை: பீதாம்பரை: சோபனை:
மேக ச்யாமள கோமளை: பரிவ்ருத: ஸித்தாச்ரம: சோபதே
அஸ்மின் வாமன ஸித்திதே மம மகோ வத்ஸேதி வாசா முனே:
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆஸ தே அத்ர வடுவூர் தேசே தரீத்ருச்யதே–17-

உச்சை: வ்ருக்ஷ கணை: தராதல பவை: பீதாம்பரை: சோபனை:-சித்தாஸ்ரமம் வர்ணனை -மரங்கள் இவனைக் கண்டதும்-
ஓங்கி உலகளந்த இவனுக்காக தாமும் மகிழ்ந்து ஓங்கி உயர்ந்து –
கோவலன் கண்ணகி மதுரை நுழையும் பொழுது -கொடிகள் மறித்து -வராதீர்கள் சொல்வது போலே தன் குறிப்பு ஏற்ற அணி
அதே போலே இயற்கையாக உள்ளவற்றை கவி வர்ணனை -உச்சைர் -தராதலா போமியில் இருந்து மேல் நோக்கி -வாமனனைப் போலவே
மஞ்சள் பட்டாடை -வாமனன் -பீதம் அம்பரம் – ஆகாயத்தை விழுங்குவது போலே
மேக ச்யாமள கோமளை: பரிவ்ருத: ஸித்தாச்ரம: சோபதே–நீல மேக ஸ்யாமளன் கார்மேக வண்ணம்
அஸ்மின் வாமன ஸித்திதே மம மகோ வத்ஸேதி வாசா முனே:விசுவாமித்திரர் வர்ணித்த பொழுது நீ அருளிச் செய்த மந்தஸ்மித்துடன்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆஸ தே அத்ர வடுவூர் தேசே தரீத்ருச்யதே -அதே மந்தஸ்மிதம் இன்றும் நாம் சேவிக்கும் படி சேவை –

———————————–

ஆகாசே ரஜனீ சரை: பரிவ்ருதே ரக்தேன வேதீ ஸ்தலே
ஹா ஹா இதி த்வனினா முகே ச முகரே தேஷாம் முனீனாம் அpபி
ஆஸீத் தே வதனே ஸ்மிதம் மிதம் இதம் ஹஸ்தே சரா ஆசரா:
த்வஸ்தா: தை: ஹி ஸமுத்ர மத்ய பதிதோ மாரீச நீசோபி ஸ:-18-

ஆகாசே ரஜனீ சரை: பரிவ்ருதே ரக்தேன வேதீ ஸ்தலே-வானத்தில் அரக்கர்கள் சூழ்ந்து ரத்தம் கொட்ட
ஹா ஹா இதி த்வனினா முகே ச முகரே தேஷாம் முனீனாம் அபி-முனிவர்கள் பயந்து ஓட
ஆஸீத் தே வதனே ஸ்மிதம் மிதம் இதம் ஹஸ்தே சரா ஆசரா:-புன்னகை அம்பு ஒன்றாக முகத்திலும் கையிலும்
வஸ்தா: தை: ஹி ஸமுத்ர மத்ய பதிதோ மாரீச நீசோபி ஸ:-மாரீசனை சமுத்திரத்தில் தள்ளி -ஸ்ரீ ராமாயணம் வளர –
அடியார்களை ரஷித்து-பிரதிகூலரை ஒழித்து மந்தஸ்மிதம் –

———————

ஆகாசே ரஜனீ சரா அஹஹ தே வர்ஷந்தி ரக்தானி அமீ
யாதா: தே க்வ நு ராம பத்ர தனுஷா முக்தை: சரை: தாடிதா:
இதி ஏவம் குசிகாத்மஜஸ்ய ஸவனே ஜாதா முனீனாம் கிர:
ச்ருத்வா தா வதனே தவ அதி மதுரம் மந்த ஸ்மிதம் தத் கி-19-

ஆகாசே ரஜனீ சரா அஹஹ தே வர்ஷந்தி ரக்தானி அமீ–வானில் அரக்கர்கள் ரத்த மழை
யாதா: தே க்வ நு ராம பத்ர தனுஷா முக்தை: சரை: தாடிதா:–அவர்கள் மேல் அம்பு மழை
இதி ஏவம் குசிகாத்மஜஸ்ய ஸவனே ஜாதா முனீனாம் கிர:–முனிவர்கள் நன்றி செலுத்த
ச்ருத்வா தா வதனே தவ அதி மதுரம் மந்த ஸ்மிதம் தத் கி-மிக இனிமையான மந்தஸ்மிதம் -இன்றும் நாம் சேவிக்க
சேவை சாதிக்கிறாய்

————————

யாம ஸ்ரீ மிதிலாம் தனு: விஜயதே யத்ர அத்புதம் சாம்பவம்
கன்யா ரத்னம் அபி ப்ரகாச ஸுபகம் யத்ர அஸ்தி வாஸுந்தரம்
இதி ஏவம் வசஸா முனே: தவ முகே மந்தாக்ஷ வீர்யான்விதம்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆபபௌ ரகுமணே தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ–20-

யாம ஸ்ரீ மிதிலாம் தனு: விஜயதே யத்ர அத்புதம் சாம்பவம்-மிதிலை நோக்கி போகும் பொழுது -சிவ வில்லை முறிக்க
கன்யா ரத்னம் அபி ப்ரகாச ஸுபகம் யத்ர அஸ்தி வாஸுந்தரம்-ஸ்ரீ சீதா தேவி -திகழும் தேசம்
இதி ஏவம் வசஸா முனே: தவ முகே மந்தாக்ஷ வீர்யான்விதம்–வெட்கம் -வீரம் கலந்த புன்னகை
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆபபௌ ரகுமணே தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ-அதே மந்தஸ்மிதம் இன்றும் சேவிக்கலாம் –

————————-

யாத்ரா ரதை: கஜ துரங்க பதாதிபி: கிம்
ஹ்ருத்யா தவ அத சகடீபி: இயம் முனீனாம்
இத்தம் முனௌ வததி ராம தவ ஆனனே யத்
மந்த ஸ்மிதம் தத் இதம் இதி அவதாரயாமி–21-

யாத்ரா ரதை: கஜ துரங்க பதாதிபி: கிம் ஹ்ருத்யா–கம்பீரமாக -யான குதிரை தேர் படைகளுடன் -உமக்கு திரு உள்ளம் பிடிக்குமா
தவ அத சகடீபி: இயம் முனீனாம்–முனிவர்களான எங்களுடன் வருவது பிடிக்கிறதா
இத்தம் முனௌ வததி ராம தவ ஆனனே யத்-புன்னகையால் பதில் அளித்தாய்
மந்த ஸ்மிதம் தத் இதம் இதி அவதாரயாமி –அந்தப் புன்னகை உடன் இன்று நாம் சேவிக்கிறோம் –

—————–

சத சகட ஸமுத்தை: ஆகுலை: சப்தஜாலை:
சத பத முகஜாபி: ஸத்கதாபி: முனீனாம்
சத தல முக யத் தே மந்தம் ஆஸீதம் ஸ்மிதம் தத்
சத முகம் இஹ மோதம் பச்யதாம் ஸம்விதத்தே–22-

சத சகட ஸமுத்தை: ஆகுலை: சப்தஜாலை:–நூற்றுக்கணக்கான சமுத்துக்கள் -எடுக்கும் ஒலியும்
சத பத முகஜாபி: ஸத்கதாபி: முனீனாம்-நூற்றுக் கணக்கான முகங்களால் கதை பேசியும் வரும் ஒலியும்
சத தல முக யத் தே மந்தம் ஆஸீதம் ஸ்மிதம் தத்-நூற்றுக்கணக்கான தளங்கள் கொண்ட தாமரை மலர் முக மந்தஹஸ்தம்
சத முகம் இஹ மோதம் பச்யதாம் ஸம்விதத்தே-அதே நூற்றுக் கணக்கான வித புன்னகை இன்றும் சேவிக்கலாம் –

————————————–

சிலா பாலா காசித் பல மதன லீலா விலுலிதா
வஸதி அஸ்மின் தேசே தவ பத ரஜோ வாஞ்சதிதராம்
இதி ச்ருத்வா வாசம் குசிக ஸுத வக்த்ராத் விகலிதாம்
ஸ்மிதம் மந்தம் யத் தே ஜயதி தத் இதம் ஸ்ரீ ரகுபதே-23-

சிலா பாலா காசித் பல மதன லீலா விலுலிதா-இளம் பெண்-அகலிகை -மன்மத லீலையால் -இந்திரன் செய்த லீலை
வஸதி அஸ்மின் தேசே தவ பத ரஜோ வாஞ்சதிதராம்–திருவடி துகளை நோக்கி காத்து இருக்க
இதி ச்ருத்வா வாசம் குசிக ஸுத வக்த்ராத் விகலிதாம்-இத்தைக் கேட்டு -தனக்கு இன்னும் ஒரு தாய் கிடைக்கப் போகிறதே என்று மந்தஸ்மிதம்
பன்னிரு திங்கள் திரு வயிறு வாய்த்த -ஸ்ரீ கௌசல்யை –அகலிகையோ பல யுகங்களாக ராமனை கருத்தில் சுமந்து
ஸ்மிதம் மந்தம் யத் தே ஜயதி தத் இதம் ஸ்ரீ ரகுபதே–அதே மந்தஸ்மிதம் -வடுவூரில்

—————————

சிலா ஸா ஸம்ஸ்ப்ருஷ்டா சரணரஜஸா தே ரகுபதே
புரோ தேசே ஜாதா பரம ரமணீயா அத ரமணீ
முனே: ப்ராந்தே சாபூத் முனிரத பர: கோபி முதித:
முகே முக்தே மந்தஸ்மிதம் அபி மனோஜ்ஞம் தவ ததா–24–

சிலா ஸா ஸம்ஸ்ப்ருஷ்டா சரணரஜஸா தே ரகுபதே-திருவடி துகள் -ஸ்பர்சம் -திருவடியால் தீண்ட மாட்டானே –
ஒரு சொல் ஒரு வில் ஒரு பத்னி அன்றோ
புரோ தேசே ஜாதா பரம ரமணீயா அத ரமணீ-மிக இளமையுடன் அழகான பெண் அகலிகை
பண்டை வண்ணமாய் -கௌதமர் மணம் பின்பு கன்னிகை போலே நின்றனள் கம்பர்
முனே: ப்ராந்தே சாபூத் முனிரத பர: கோபி முதித:கௌதமரும் வந்தார் -இத்தை விசுவாமித்திரர் முனிவர் கண்டு ரசிக்க
நம்மால் முனிவர்கள் மகிழ்ந்ததை நினைத்து புன்னகை முகே முக்தே மந்தஸ்மிதம்
அபி மனோஜ்ஞம் தவ ததா-அழகான மந்தஸ்மிதம் -மற்றவர்களை மகிழப்பண்ணிய மகிழ்வு கர்ப்பமான புன்னகை
இன்றும் நாம் ஸேவிக்கும்படி சேவை சாதிக்கிறான்

—————————-

விச்வாமித்ர முனீச்வரேண கதிதா அஹல்யா கதாம் ச்ருண்வத:
பாத ஸ்ப்ருஷ்ட சிலா தலாத் ஸமுதிதாம் ச்யாமாம் புர: பச்யத:
வேகாத் ஆகத கௌதம அமல முகாத் ஜாதாசிஷோ பேஜுஷ:
யத் மந்தஸ்மிதம் ஆஸ ராம தத் இதம் கிம் நு அத்ர வித்யோததே-25-

விச்வாமித்ர முனீச்வரேண கதிதா அஹல்யா கதாம் ச்ருண்வத:-
விச்வாமித்ரர் அகல்யையின் கதையை சொல்லி-
நான்முகன் அழகிய பெண்ணை ஸ்ருஷ்டித்து -நாரதர் வர -குற்றம் அற்ற இவளுக்கு அகல்யை
தலை எழுத்து பேரை எழுதி -நாரதர் -அ -நீக்கி -கல்யா -நாரதர் கலகம்-குற்றம் உள்ளவள்-
உலகம் முதலில் சுற்றும் அவருக்கு கல்யாணம் -தேவர்களும் கூட்டமாக வர –
கௌதமர் கன்று பசு சுற்றி உலகம் சுற்றிய பலன் -நாரதர் செயல் இதுவும் –
இந்திரன் வர கோபித்து -அபசாரம் -கல்லாகிய விருத்தாந்தம் சொல்லி –
பாத ஸ்ப்ருஷ்ட சிலா தலாத் ஸமுதிதாம் ச்யாமாம் புர: பச்யத:-
காதால் கேட்டான் -திருவடி துகள் -அகல்யை கண் எதிரில் கண்டான்
திருச் சடாரி மகிமையால் நம் தலை எழுத்தும் மாறுமே
வேகாத் ஆகத கௌதம அமல முகாத் ஜாதாசிஷோ பேஜுஷ:-
ஞான த்ருஷ்டியால் கௌதமர் அறிந்து வேகமாக வந்து ஆசீர்வாதம் கேட்டு மந்தஸ்மிதம்
யத் மந்தஸ்மிதம் ஆஸ ராம தத் இதம் கிம் நு அத்ர வித்யோததே-அதே மந்தஸ்மிதம்
ஸுலப்யம் -கௌதமர் ரிஷியை வணங்கி -தாழ விட்டு மந்தஸ்மிதம் -அதே சேவை இன்றும் நமக்கு –

————

பங்க்த்வா ராம சிலா மம முதா பூர்ணாம் இமாம் பாமினீம்
பங்க்த்வா நாம தநு: பஜ அவனி பவாம் ஸ்ரீ ஜானகீம் பாமினீம்
ஏவம் வாதினி கௌதமே குசிக பூ ஸந்தோஷ ஸம்வர்தகே
யத் மந்தஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் ஸாம்ப்ரதம் பாஸதே-26-

பங்க்த்வா ராம சிலா மம முதா பூர்ணாம் இமாம் பாமினீம்-கல்லை உடைத்து என் மனைவி தந்தாய்
பங்க்த்வா நாம தநு: பஜ அவனி பவாம் ஸ்ரீ ஜானகீம் பாமினீம்-வில்லை உடைத்து உன் மனைவி பெறுவாய்
ஏவம் வாதினி கௌதமே குசிக பூ ஸந்தோஷ ஸம்வர்தகே-கௌதமர் ஆசீர்வாதம் கேட்டு விசுவாமித்திரர் மகிழ புன்னகை
யத் மந்தஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் ஸாம்ப்ரதம் பாஸதே-அதே மந்தஸ்மிதம் இன்றும் நாம் சேவிக்கலாம் –

————-

தாரான் மஹ்யமதா முதா பரிகதான் ஆனந்த பூர்ணோஸ்மி அஹம்
ஆனந்த: தனுஜ: சதானன: இத: துப்யம் ஸ தான் தாஸ்யதி
ஏவம் வாதினி கௌதமே குதுகினா ஸ்ரீகௌசிகேன ஈக்ஷிதம்
யத் மந்தஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் த்யோததே அத்ய ப்ரபோ-27-

தாரான் மஹ்யமதா முதா பரிகதான் ஆனந்த பூர்ணோஸ்மி அஹம்-ஹரிச்சந்திரன் சந்திரமதி -பரம்பரை ராமன் –
முன்பு பிரித்த அதுக்கு இது -விசுவாமித்திரர் கலங்கி
மனைவியைப் பெற்று தந்தாய் -தாசி -மந்திரி -லஷ்மீ ரூபம் -பொறுமை பூமி -அன்பு தாய் -காதலி -ஆறு வடிவம் மனைவி
என்பதால் தாரா பன்மை நித்ய பஹு வசனம்
ஸ்வாமி -தேவிகள் தமிழ் செல்கிறோம் இதனால் –
ஆனந்தம் நிறைந்து இருக்கிறேன்
ஆனந்த: தனுஜ: சதானன: இத: துப்யம் ஸ தான் தாஸ்யதி-சதானந்தர் -என் பிள்ளை -ப்ரோஹிதர்-உன் மனைவியை உனக்கு தருவான்
ஏவம் வாதினி கௌதமே குதுகினா ஸ்ரீகௌசிகேன ஈக்ஷிதம்-குதூகலம் அடைந்தார் விச்வாமித்தார் இது கேட்டு
யத் மந்தஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் த்யோததே அத்ய ப்ரபோ-அவர் மகிழ அதைப் பார்த்தும் –
சீதா பிராட்டி பெறுவதை நினைத்தும் மந்தஸ்மிதம்

————-

ஸௌந்தர்யஸ்ய விபூஷணம் விஜயதே ஸோயம் குமாரோ நவ:
ஸீதா ச இயம் அமுஷ்ய பூஷண தயா ஸ்தாதும் தராம் அர்ஹதி
மத்யே காமட ப்ருஷ்டதோபி கடினம் சைவம் தனுர் வர்ததே
பாக்யாட்யா மிதிலா நுநேதி ஜனதா லாபான்னு மந்தஸ்மிதம்-28-

ஸௌந்தர்யஸ்ய விபூஷணம் விஜயதே ஸோயம் குமாரோ நவ:-அழகுக்கே அணிகலனாக உள்ளான்-இளங்குமரன் –
ஆபரணங்களை அழகு கொடுக்கும் பெருமாள் -வீதிவாய் செல்கின்றான் -யாவருக்கும் கண் -கம்பர் –
கண்ணை விட்டு அகலாமல் கண்ணில் இருக்கிறான் -மிதிலை மக்கள்
ஸீதா ச இயம் அமுஷ்ய பூஷண தயா ஸ்தாதும் தராம் அர்ஹதி-பெருமாளுக்கு அணிகலனாக சீதா தேவி -துல்ய சீலா வயோ வ்ருத்தி
மத்யே காமட ப்ருஷ்டதோபி கடினம் சைவம் தனுர் வர்ததே-இருவருக்கும் இடையிலே -ஆமை ஓடை விட கடினமாக சிவ தனுஸ் -வில் வில்லனாக
பாக்யாட்யா மிதிலா நுநேதி ஜனதா லாபான்னு மந்தஸ்மிதம்-பெருமாளை மாப்பிள்ளையாக பெற மிதிலைக்கு பாக்யம் கிடைக்குமோ
என்று பேச பெருமாள் மந்தஸ்மிதம் சாதித்ததே இன்றும் நாம் சேவிக்கலாம் –

———————–

மன்மாதா கிம் அதர்சி தாசரதயே ஸந்தர்சிதா ஸங்கதா
பித்ரா தே ஜமதக்னி: ஏவ முனினா ஸ்ரீரேணுகா ஸா புரா
இத்தம் கௌதம ஸூனுனா ஸஹ முனௌ ஸம்பாஷமாணே ததா
யத் ராம ஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ-29-

மன்மாதா கிம் அதர்சி தாசரதயே ஸந்தர்சிதா ஸங்கதா-என்னுடைய தாயான அகல்யைப் பார்த்தீர்களா
பார்த்த மட்டும் இல்லை -தந்தை இடம் கௌதமர் இடம் சேர்க்கப்பட்டாள்
பித்ரா தே ஜமதக்னி: ஏவ முனினா ஸ்ரீரேணுகா ஸா புரா-ரேணுகா தேவி ஜமதக்கினி சேர்ந்தால் போலே -பரசுராமர் ஆவேச அவதாரம்
மனக்கிலேசம் பெற்ற தாய் தலை வெட்டச் சொல்ல மறுத்த பிள்ளைகளை கல்லாக்கினார்
வரம் வாங்கி மீண்டும் உயிர் பெற்றார்கள் -சேர்ந்தார்கள் -அத்தை த்ருஷ்டாந்தம் இங்கு –
இத்தம் கௌதம ஸூனுனா ஸஹ முனௌ ஸம்பாஷமாணே ததா-இந்த சம்பாஷணம் -சதானந்தர் விசுவாமித்திரர்
தனது முந்தைய அவதாரம் நினைவு மகிழ்ந்து மந்தஸ்மிதம்
யத் ராம ஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ-அதே புன்னகையுடன் இன்றும் நாம் செவிக்கும் படி சேவை –

———————–

ஸோயம் காதி ஸுதோ மஹான் ச்ருணு கதாம் தப்தம் தபஸ் தாத்ருசம்
யஸ்யாபத்யம் உதாஹரந்தி பரத ஸ்ரீமாதரம் தாத்ருசீம்
ஏவம் வாதினி கௌதமஸ்ய தனயே மந்தஸ்மிதம் யன்முகே
ராமாபூத் தவ தத் கிலாத்ர மதுரம் வித்யோததே அத்ய உத்தமம்-30-

ஸோயம் காதி ஸுதோ மஹான் ச்ருணு கதாம் தப்தம் தபஸ் தாத்ருசம்-விசுவாமித்திரர் காதியின் பிள்ளை –
தவம் புரிந்து உயர்ந்த மா முனி
யஸ்யாபத்யம் உதாஹரந்தி பரத ஸ்ரீமாதரம் தாத்ருசீம்-பரதன் தாய்-சகுந்தலை இவர் மகள் -துஷ்யந்த் சகுந்தலை பிள்ளை பரதன் –
ஏவம் வாதினி கௌதமஸ்ய தனயே மந்தஸ்மிதம் யன்முகே-இவ்வாறு சொன்னதும் புன்னகை –
ராமனை வளர்த்த தாய் பரதன் தாய் தானே -அத்தை நினைத்து மந்தஸ்மிதம்
ராமாபூத் தவ தத் கிலாத்ர மதுரம் வித்யோததே அத்ய உத்தமம்-உத்தமமான இனிய மந்தஸ்மிதம் இன்றும் நாம் சேவிக்கிறோமே –

—————————

சக்ரே காஞ்சன தேவ லோக வனிதாம் ஸத்ய: சிலாம் ஆகதாம்
ஏதத் திஷ்டது தேவ லோகம் அபரம் ஸோயம் முனி : நிர்மமே
ஏவம் நாம நிசம்ய தத்ர ச சதானந்தஸ்ய வாசம் முனே :
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் ஸாம்ப்ரதம் த்ருச்யதே-31-

சக்ரே காஞ்சன தேவ லோக வனிதாம் ஸத்ய: சிலாம் ஆகதாம்-தவம் கலைக்க வந்தவளை கல்லாக்கி -அரம்பையை-
ஏதத் திஷ்டது தேவ லோகம் அபரம் ஸோயம் முனி : நிர்மமே-திரி சங்கு சுவர்க்கம் ஸ்ருஷ்டித்தவர் -சரீரத்துடன் போக ஆசைப்பட்டான் –
சண்டாளனாகப் போவதாக வஸிஷ்டர் சாபம் -இந்திரன் கோபித்து கீழே தள்ளி -அங்கேயே இருக்க புதிதாக சுவர்க்கம் உருவாக்கினார்
ஏவம் நாம நிசம்ய தத்ர ச சதானந்தஸ்ய வாசம் முனே :-இப்படி சதானந்தர் விசுவாமித்திரர் சொல்ல -புன்னகை –
சரணாகதி ரக்ஷணம் செய்த விசுவாமித்திரர் -செயல்களை நினைத்து புன்னகை
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் ஸாம்ப்ரதம் த்ருச்யதே-அந்த மந்தஸ்மிதம் இன்றும் நாம் சேவிக்கலாம் –

————————————–

சுனச்சேபம் பித்ரா தன நிஹித த்ருஷ்ட்யா ந்ருபதயே
பரித்யக்தம் மாத்ரா சரணம் இதி பாதாந்த பதிதம்
அரக்ஷத் ய: புத்ரான் அபி சதம் அஹோ சாப விஷயான்
விதாய இதி ச்ருத்வா அபவத் அவது மந்தஸ்மிதம் இதம்–32-

சுனச்சேபம் பித்ரா தன நிஹித த்ருஷ்ட்யா ந்ருபதயே-சுனச்சேபம் -விசுவாமித்திரர் தங்கை சத்ய வதி -ரிஷிகள் பிள்ளை –
நடுப்பிள்ளை -அம்பரீஷன் யாகம் பண்ண-மிருகம் தப்பித் போக -நர பலி பிராயச்சித்தம் -ரிஷிகள் இடம் பிரார்த்திக்க –
முதல் மகன் கர்மம் செய்ய வேண்டும் -கடைக்குட்டி அம்மா செல்லம் -நடுப்பிள்ளை கொடுக்க –
புஷ்கரத்தில் தாய் மாமாவைப் பார்த்து பிரார்த்திக்க-தனக்கு நூறு மகன் -ஒருவராவது இவனுக்காக –
சரணாகதி ரக்ஷணம் பண்ணினவனைக் காக்க -நூறு பெரும் ஒத்து கொள்ளாமல் -சண்டாளர் ஆக சாபம்-
யூக ஸ்தம்பம் -இந்த வேத மந்த்ரம் சொல்லு என்று சொல்லிக் கொடுக்க -கொல்ல வந்தவன் பயந்து -ரிஷிகர் தானே போக –
மந்த்ரம் சொல்ல -இந்திரன் வந்து -அம்பரீஷன் இடம் யாகம் பூர்த்தியானது -பலி கொடுக்க வேண்டாம் என்றானாம் –
தபஸ் பலன்களை எல்லாம் விசுவாமித்திரர் சரணாகதி ரக்ஷணம்
வசிஷ்டர் சரித்திரம் விட விசுவாமித்திரர் சரித்திரம் மிக இருக்குமே ஸ்ரீ ராமாயணத்தில் –
தானத்தில் கண் வைத்து மகனை அம்பரீஷன் இடம் கொடுக்க
பரித்யக்தம் மாத்ரா சரணம் இதி பாதாந்த பதிதம்-தாயாரும் தியாகம் -இந்த நிலையில் சரணம்
அரக்ஷத் ய: புத்ரான் அபி சதம் அஹோ சாப விஷயான்-புத்திரர்களை சபித்தும் சரணாகத ரக்ஷணம் செய்தார்
விதாய இதி ச்ருத்வா அபவத் அவது மந்தஸ்மிதம் இதம் -உன்னைப் போலவே ஐவரும் சரணாகத வத்சல்யன் இவர் என்று
கேட்டதும் மந்தஸ்மிதம் நம்மை ரக்ஷித்து அருளவே இன்றும் சேவை சாதித்து அருளுகிறார் –

—————————–

அதி க்ஷுத் யுக்த: ஸன் ஸ்வகர கலித ஸ்வன்னம் அபி ய:
பரஸ்மை தத்வா தத் பரிஹ்ருத மனோ ஜாத விக்ருதி:
தப: சக்ரே பூயோ முனிரிதி சதானந்த வசஸா
ஸ்மிதம் மந்தம் யத்தே தத் இதம் அவதாத் மாம் ரகுபதே–33-

அதி க்ஷுத் யுக்த: ஸன் ஸ்வகர கலித ஸ்வன்னம் அபி ய:-கடும் தவம் செய்ய -மிகுந்த பசி -விசுவாமித்திரர்
ஆச்சார்ய சீலர் -தானே உணவு தயார் செய்து
பரஸ்மை தத்வா தத் பரிஹ்ருத மனோ ஜாத விக்ருதி:-யாசகம் கேட்டு ஒருவர் வர -சிறிதும் தயங்காமல் புசிக்கக் கொடுக்க
தப: சக்ரே பூயோ முனிரிதி சதானந்த வசஸா-மீண்டும் தபஸில் இறங்கி செய்தார் என்று சதானந்தர் சொல்ல
ஸ்மிதம் மந்தம் யத்தே தத் இதம் அவதாத் மாம் ரகுபதே-ஆசை உள்ளம் அன்பு உள்ளம் அருள் உள்ளம் மூன்றுக்கும் வாசி உண்டே –
தானே உண்ணாமலும் -பகிர்ந்து உண்ணாமலும் -அவனுக்கே கொடுத்த அருள் உள்ளம் கொண்டவர் என்றும் தபஸில் ஆழங்கால் பட்டவர்
என்று வள்ளன்மை வைராக்யம் தபஸில் ஊற்றம் மூன்றையும் புகழ்ந்து சொல்லக் கேட்டு மந்தஸ்மிதம் –

———————

ஆனீதம் சகடே மனுஷ்ய நிவஹை: ஸங்க்யாதிகை: தத்தனு:
சைவம் சைல ஸமான ஸாரம் அபவத் விஷ்ணு: சரோ யத்ர ஸ:
இத்தம் வாதினி காதி நந்தன முனௌ மந்த ஸ்மிதம் ராம தே
யத் தத் ஸாம்ப்ரதம் ஆனனே விஜயதே கல்யாணதம் பச்யதாம்–34-

ஆனீதம் சகடே மனுஷ்ய நிவஹை: ஸங்க்யாதிகை: தத்தனு:-60000-பேர் வில்லைத் தள்ளிக் கொண்டு வந்ததை
வால்மீகி ராமாயணம் சொல்லும் -கொண்டு வரப்பட்டு இருக்கும் கனமான வில்லைப் பார்க்க
சைவம் சைல ஸமான ஸாரம் அபவத் விஷ்ணு: சரோ யத்ர ஸ:-மலை போன்ற கனம்-அம்பாக ஸ்ரீ மந் நாராயணனன்
முப்புரம் எரிக்க -மேரு மலை வில்லாகவும் -கொண்டு திரு நாகேஸ்வரன் –
திரு விண்ணகர் அப்பனை -வ்ருத்த விபூதி ஐஸ்வர்யம் -அம்பாக இருந்து -நடத்தி வைத்து அருளி –
இத்தம் வாதினி காதி நந்தன முனௌ மந்த ஸ்மிதம் ராம தே-காதி மகன் விசுவாமித்திரர் சொல்ல கேட்டு மந்தஸ்மிதம்
யத் தத் ஸாம்ப்ரதம் ஆனனே விஜயதே கல்யாணதம் பச்யதாம்-அம்புக்கு வில்லைப் பார்த்த மகிழ்ச்சிக்கு மந்தஸ்மிதம் –
இது தானே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி பெற உதவிற்று –
கல்யாணமாகிய மங்களம் நமக்கு அருள இன்றும் இப்படி சேவை சாதித்துக் கொண்டு அருளுகிறார் –

——————

கந்தர்ப்போயம் உபாகதோ தசரத ஸ்ரீபுத்ரதா தம்பத:
கந்தர்ப்பாரி தனு: பபஞ்ஜ ததித: ஸீதா ரதி: தேவதா
ஏனம் ப்ராப்ய முதான்விதா பவதி ஸா இதி ஏவம் ஜனானாம் கிரா
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ ததா தத் ஸாம்ப்ரதம் ராஜதே-35-

கந்தர்ப்போயம் உபாகதோ தசரத ஸ்ரீபுத்ரதா தம்பத:-வில்லின் மேல் பகுதி திருவடி ஸ்பர்சம் பெற தானே முறிந்ததாம் –
இவன் மன்மதனாக இருப்பான் -மக்கள் -இவனே தசரதன் மகனாய் -சிவனால் எரிக்கப் பட்டவன் -பழி வாங்க
கந்தர்ப்பாரி தனு: பபஞ்ஜ ததித: ஸீதா ரதி: தேவதா-இவனை எரித்த சிவனின் தனுஸை முறித்தான்-
சாமான்யமான மக்கள் மன்மதன் ரதி என்று அழகைப் பார்த்து சொல்வார்களே
இவனோ சாஷாத் மன்மதன் தானே -சீதா பிராட்டியும் ரதி தானே என்பர்
ஏனம் ப்ராப்ய முதான்விதா பவதி ஸா இதி ஏவம் ஜனானாம் கிரா-சீதா பிராட்டி திரு முகத்தில் மகிழ்ச்சி -இவ்வாறு மக்கள் பேச
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ ததா தத் ஸாம்ப்ரதம் ராஜதே-அப்பொழுது மந்தஸ்மிதம் -இன்றும் நாம் சேவிக்கலாம் –

—————————-

பக்னம் பர்க தனு: பயம் ச ந்ருபதே: சிந்தாபி ஸீதா ஹ்ருத:
கல்யாணம் ச கதம் பவேத் இதி மிதோ பாஷா ஜனானாம் அபி
இத்யேவம் ந்ருப ஸத்ம வர்த்தி வசனம் ச்ருத்வா முகே யத் பபௌ
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஏவ ஸாம்ப்ரதம் இதம் ஸ்வாமின் ந மே ஸம்சய:–36-

பக்னம் பர்க தனு: பயம் ச ந்ருபதே: சிந்தாபி ஸீதா ஹ்ருத:-முதலில் வில்லை முறித்து –
மனிதன் தலைவன் ஜனகன் பயம் முறித்தான் -ஸ்ரீ சீதா பிராட்டியின் ஏக்கத்தையும் முறித்தான் –
கல்யாணம் ச கதம் பவேத் இதி மிதோ பாஷா ஜனானாம் அபி-மக்கள் பேச்சையும் முறித்தான் -ஆக நான்கையும் முறித்தான்
இத்யேவம் ந்ருப ஸத்ம வர்த்தி வசனம் ச்ருத்வா முகே யத் பபௌ-மக்கள் இவ்வாறு பேச தோன்றிய மந்தஸ்மிதம்
ப்ரஹமாஸ்ரமம் முறித்து க்ரஹ ஆஸ்ரமம் புகப் போவதை நினைத்து மந்தஸ்மிதம்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஏவ ஸாம்ப்ரதம் இதம் ஸ்வாமின் ந மே ஸம்சய: -அந்த மந்தஸ்மிதமே இது சங்கை இல்லை

——————

ப்ராலேயாசல கன்யகா பதி தனு: பங்காப்த ஸீத: புன:
ப்ராலேயாசல கன்யகா பதி வரை: த்ருப்தஸ்ய வித்வம்ஸனாத்
ப்ராப்ஸ்யதி ஏவ ஹ்ருதாம் ஸ ஏஷ பகவான் ஸாகேத நாதோ மஹான்
இத்யேவம் ஜனகாப்த ஸன்முனி வச: ப்ராப்த ஸ்மித: பாஹி ந:(சார்தூல விக்ரீடிதம்)-37-

ப்ராலேயாசல கன்யகா பதி தனு: பங்காப்த ஸீத: புன:–பனிமலையான இமயமலை -மகள் -பார்வதி தேவி -பதி –
சிவ பெருமானது வில்லை -பங்கமாக உடைத்து -ஸ்ரீ சீதா பிராட்டியைப் பெற்றுக் கொண்டான்
ப்ராலேயாசல கன்யகா பதி வரை: த்ருப்தஸ்ய வித்வம்ஸனாத்-சிவன் பக்தனான ராவணன் -வதம் செய்து
மீண்டும் ஸ்ரீ பிராட்டியைப் பெறப் போகிறான்
ப்ராப்ஸ்யதி ஏவ ஹ்ருதாம் ஸ ஏஷ பகவான் ஸாகேத நாதோ மஹான்-அயோத்யா -சங்கேத நாதன் –
ஆறு குணங்கள் நிறைந்த இறைவன் -இரண்டு கார்யங்களை செய்த்தவன் பராத்பரனே -என்று முனிவர்கள் பேச
இத்யேவம் ஜனகாப்த ஸன்முனி வச: ப்ராப்த ஸ்மித: பாஹி ந:–(சார்தூல விக்ரீடிதம்)-இவ்வாறு ஸ்ரீ ஜனகராஜனுக்கு
ஆப்த நன்மக்கள் முனிகள் வாழ்த்தி சொல்ல -கேட்டு மந்தஸ்மிதம் –பரத்வம் மறைக்க ஒண்ணாதே –
அந்த மந்தஸ்மிதம் உடன் நம்மை அருளுவதற்காகவே
அருளி நம்மைப் பெற்று மந்தஸ்மிதம் மிக்கு இருக்க வேண்டும் –

————————————

ஸீதாஸக்த மனா: ஸமாகத இமம் தேசம் ஸ பங்க்தி ஆனன:
சாபம்லானதம ஆனனாவலி: அபூத் பூயச்ச தஸ்யாம் ரத:
சாபேன அஸ்ய ரகூத்வஹஸ்ய பவிதா க்ருத்தானனௌக: புன:
இதி ஏவம் முனி பங்க்தி வாக்பி: உதித: ஸ்ரீமந்தஹாஸ: பரம்-38-

ஸீதாஸக்த மனா: ஸமாகத இமம் தேசம் ஸ பங்க்தி ஆனன:-வில்லை முறித்து -பத்து முகம் கொண்ட ராவணன்
சீதா பிராட்டி இடம் மனம் வைத்து
சாபம்லானதம ஆனனாவலி: அபூத் பூயச்ச தஸ்யாம் ரத:-நாண் ஏற்ற முடியாமல் வெட்க்கி முகம் வெளுத்து திரும்ப –
மீண்டும் ஆசை கொண்டு
சாபேன அஸ்ய ரகூத்வஹஸ்ய பவிதா க்ருத்தானனௌக: புன:-ராமன் உடைய கோதண்ட வில்லின் பாணங்களால்
தலை துண்டிக்கப் படப் போகிறான்
இதி ஏவம் முனி பங்க்தி வாக்பி: உதித: ஸ்ரீமந்தஹாஸ: பரம்-இவ்வாறு முனிவர்கள் பேச மந்தஸ்மிதம்
திரு மணம் ஆகாத பிராட்டி மேல் ஆசை அவமானம் மட்டும்
திரு மணம் ஆன பின்பும் -தலை போனதே -தர்மம் ஸூஷ்மம்-பேராசை -தகாத ஆசை –
பராக்ரமம் வீரம் புகழ்ந்து தர்ம ஸூஷ்மம் சொன்னதைக் கேட்டு மந்தஸ்மிதம் -இன்றும் சேவிக்கலாம் –
ஸ்ரீ மங்களம்-அழகு – கல்யாணம் -செல்வம் -தர வல்லது

———————————

ஸீதேயம் ப்ரதிபாதிதா தவ ஸுதா யா ச ஊர்மிலா லக்ஷ்மணே
தாம் குர்யா: தவ ஸோதரஸ்ய தனயே ப்ராத்ரோ: ததா ஏவ அனயோ:
இதி ஏவம் குசிகாத்மஜஸ்ய வசஸா மந்தஸ்மிதம் யத் ததா
ஸஞ்ஜாதம் வதனே தத் ஏவ பகவன் அத்ய அத்ர வித்யோததே–39-

ஸீதேயம் ப்ரதிபாதிதா தவ ஸுதா யா ச ஊர்மிலா லக்ஷ்மணே-சீதா பிராட்டி ராமானுக்கும் உஊர்மிளா லஷ்மணனுக்கும்
தாம் குர்யா: தவ ஸோதரஸ்ய தனயே ப்ராத்ரோ: ததா ஏவ அனயோ:-தம்பி பெண்கள் இருவரையும்
பரத சத்ருக்கனனுக்கும் -விசுவாமித்திரர் கேட்க
இதி ஏவம் குசிகாத்மஜஸ்ய வசஸா மந்தஸ்மிதம் யத் ததா-மூன்று காரணங்கள் மந்தஸ்மிதம்
தம்பிகளுக்கு தன்னுடன் -விசுவாமித்திரர் சாமர்த்தியம் –விசுவாமித்திரர் ஸாஸ்த்ர ஞானம் –
பகவத் உத்சவம் பாகவத உத்சவம் சேர்ந்து -நுட்பம் அறிந்தவர் -என்று நினைந்து மந்தஸ்மிதம்
ஸஞ்ஜாதம் வதனே தத் ஏவ பகவன் அத்ய அத்ர வித்யோததே-அதே மந்தஸ்மிதம் இன்று இங்கு –

———–

வம்சம் தே கதிதம் வஸிஷ்ட முனினா வம்சம் ப்ரியாயாச்ச தே
ஜானக்யா ஜனகேன தேன கதிதம் தஸ்மின் விவாஹோத்ஸவே
ச்ருத்வா தத்ர ச வ்ருத்தம் அத்புத தமம் மந்தஸ்மிதம் தே ததா
யஜ்ஜாதம் வடுவூர் விஹார ரத தத் ஸத்யம் மம ஏதத் புர:-40-

வம்சம் தே கதிதம் வஸிஷ்ட முனினா வம்சம் ப்ரியாயாச்ச தே-சூர்ய வம்ச -தொடக்கம் வசிஷ்டர் சொல்ல
ஜானக்யா ஜனகேன தேன கதிதம் தஸ்மின் விவாஹோத்ஸவே-ஜனகர் தம் வம்சம் சொல்ல –
மம ஸூதா -மமகாராம் விட்டவரது மமகாராம்-
ச்ருத்வா தத்ர ச வ்ருத்தம் அத்புத தமம் மந்தஸ்மிதம் தே ததா–இவற்றைக் கேட்டு மந்தஸ்மிதம்
யஜ்ஜாதம் வடுவூர் விஹார ரத தத் ஸத்யம் மம ஏதத் புர:

————

ஸ்வேஷு ப்ராத்ருஷு தே ததா த்ரிஷு முதா யோஷித் ஸமேதேஷு அபூத்
சித்தே ந்ருத்த ரதோ அமித: பரிணயே மோத: ஸபாயாம் ப்ரபோ
தஸ்ய இதம் பரிவாஹதாம் அதிகதம் மந்த ஸ்மிதம் யத் முகே
தத் ஹி இதம் விதனோது ராகவ பரம் கல்யாணம் அஸ்மாஸு அபி-41-

ஸ்வேஷு ப்ராத்ருஷு தே ததா த்ரிஷு முதா யோஷித் ஸமேதேஷு அபூத்-மூன்று தம்பிகளும்-இளம் பெண்களுடன் கூட
சித்தே ந்ருத்த ரதோ அமித: பரிணயே மோத: ஸபாயாம் ப்ரபோ-இருப்பதைக் கண்டு திரு உள்ளத்தில் ஆனந்த வெள்ளம் பொங்கி வர –
பக்தர்களை தம்மைப் போலவே ஆக்கி மகிழ்பவன் அன்றோ -உடையவர் இடம் பரத்தை ஒப்புவித்து ஸூகமாக துயில்கின்றானே
தன்னைப் போல ஆயிரம் பிள்ளைகளுக்கும் யானை –
சாம்யா பத்தி தருமவன் அன்றோ
தஸ்ய இதம் பரிவாஹதாம் அதிகதம் மந்த ஸ்மிதம் யத் முகே–அதுவே பரிவாஹமாகி மந்தஸ்மிதம் வடிவாக பொங்கி வந்ததே
தத் ஹி இதம் விதனோது ராகவ பரம் கல்யாணம் அஸ்மாஸு அபி-அதே புன்னகை -இன்றும் சேவை சாதித்து
நமக்கும் கல்யாணம் -அனைத்து மங்களங்களும் அளிக்கும்–

—————

ஸீதாயா: கர லாலனேன பகவன் ஸந்துஷ்ட சித்த: ததா
ஸாகம் தர்ம ரத ஆத்மனா புவி ஸதாம் தர்மம் கரோமி உன்னதம்
இதி அந்த: கலயன் பஹி: யத் அகரோத் மந்த ஸ்மிதம் தத் பவான்
தத் ஸங்க்ரீடதி ஸாம்ப்ரதம் தவ முகே ஸம்பச்யதாம் க்ஷேமதம்-42-

ஸீதாயா: கர லாலனேன பகவன் ஸந்துஷ்ட சித்த: ததா-பாணி கிரஹணம் -திருக்கைப் பற்ற –
திரு உள்ளம் மகிழ்ந்து பூரித்து – -அந்த நேரத்தில்
ஸாகம் தர்ம ரத ஆத்மனா புவி ஸதாம் தர்மம் கரோமி உன்னதம்-சக தர்ம சாரிணி-இவளுடன் சேர்ந்து
மிக உயர்ந்த தர்மம் -சரணாகத ரக்ஷணம் -விரதம் பூணப் போகிறானே –
ஸ்ரீ பார்சவத்தில் இருக்க புருஷகாரம் -இவள் சந்நிதியாலே காகம் தலைப் பெற்றது –
அசந்நிதியால் ராவணன் மாண்டான்
இதி அந்த: கலயன் பஹி: யத் அகரோத் மந்த ஸ்மிதம் தத் பவான்–உள்ளே இப்படி மகிழ்ந்து
மந்தஸ்மிதம் மூலம் அதுவே வெளி வந்தது
தத் ஸங்க்ரீடதி ஸாம்ப்ரதம் தவ முகே ஸம்பச்யதாம் க்ஷேமதம் -அதே புன்னகை இங்கும் தவழ்ந்து கொண்டு –
சேவார்த்திகளுக்கு அனைத்து ஷேமங்களையும் வழங்கும்

—————-

மார்கே பார்கவம் ஆகதம் நிஜருஷா க்லுப்தாம் பரேப்ய: சுசம்
வர்ஷந்தம் பரசும் நிதாந்தபருஷம் ஸ்வாம்ஸே வஹந்தம் ததா
த்ருஷ்ட்வா பீதிம் உபாகதே நிஜ ஜனே ராம த்வதீய ஆனனே
யத் மந்த ஸ்மிதம் இத்தம் உத்திதம் இதம் தத்யாத் அபீதிம் மம-43-

மார்கே பார்கவம் ஆகதம் நிஜருஷா க்லுப்தாம் பரேப்ய: சுசம்-வழியில் பரசுராமர் வந்தவாறே –
வர்ஷந்தம் பரசும் நிதாந்தபருஷம் ஸ்வாம்ஸே வஹந்தம் ததா-துன்பத்தை பொழிய வந்தார் -மழுவும் ஆக்ரோஷம் கொண்டதாக உள்ளதே –
த்ருஷ்ட்வா பீதிம் உபாகதே நிஜ ஜனே ராம த்வதீய ஆனனே-பார்த்ததும் அனைவரும் பீதி -இவர்களும் ஷத்ரியர்கள் அன்றோ
ஆனால் உனது திரு முகத்திலோ
யத் மந்த ஸ்மிதம் இத்தம் உத்திதம் இதம் தத்யாத் அபீதிம் மம–அஞ்சேல் என்று மந்தஸ்மிதம் கொண்டே காட்டி அருளி –
அந்த மந்தஸ்மிதம் நமது பயங்களைப் போக்கவே -இன்றும் நாம் சேவிக்கலாம் –

———–

மத்கம் நாம வஹஸ்யஹோ வஹ பரம் வ்யாக்யாதி தத் தாஸதாம்
பக்னம் நாம தனு: த்வயா புரிரிபோ: அஸ்மத் குரோ: அபி அஹோ
இத்தம் ஜல்பதி ரோஷத: அதிபருஷம் மார்காகதே பார்கவே
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் கிம் ததைவ ஸ்திதம்—44-

மத்கம் நாம வஹஸ்யஹோ வஹ பரம் வ்யாக்யாதி தத் தாஸதாம்-என்னுடைய பெயர் வைத்துக் கொண்டு —
ஆகவே தாசன் -முந்திய அவதாரம் பரசுராமன்
பக்னம் நாம தனு: த்வயா புரிரிபோ: அஸ்மத் குரோ: அபி அஹோ-அவனுக்கும் குருவான சிவனது வில்லை உடைத்து அபராதம்
இத்தம் ஜல்பதி ரோஷத: அதிபருஷம் மார்காகதே பார்கவே–ரோஷ ராமன் -இப்படி ஜலபமான -த்வனி கேட்டு
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் கிம் ததைவ ஸ்திதம்–சாந்தமான மந்தஸ்மிதம் -கொண்டே பதில் –
சேவிக்கும் நமக்கும் பாடம் சொல்லிக் கொடுக்கும் மந்தஸ்மிதம் –

———-

ஸீதேயம் பரிரக்ஷிதா தச முகாத் வேதாந்தி ராஜாத்மஜா
ஜாதா தே அநுகுணைவ தத்ர பவதா பக்னம் தனு: மத்குரோ:
ப்ராசீனம் தத் இதம் தனு: குரு ததா இதி ஏவம் ப்ருவாணே முனௌ
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ ததா தத் ஸாம்ப்ரதம் த்ருச்யதே–45–

ஸீதேயம் பரிரக்ஷிதா தச முகாத் வேதாந்தி ராஜாத்மஜா-ராவணனால் சீதைக்கு ஆபத்து வராமல் வில்லை முறித்தாய்
ஜனக மகா ராஜா வேதாந்தி
ஜாதா தே அநுகுணைவ தத்ர பவதா பக்னம் தனு: மத்குரோ:–அநு குணம் -துல்ய சீல வாயோ வ்ருத்தா
என்னுடைய குரு சிவன் வில்லை முறித்தாய்
ப்ராசீனம் தத் இதம் தனு: குரு ததா இதி ஏவம் ப்ருவாணே முனௌ-பழையவை அதுவும் இந்த வில்லும் -இதை முறிப்பாயா -சவால் விட
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ ததா தத் ஸாம்ப்ரதம் த்ருச்யதே-இடி மின்னல் மழைக்கு முன் போலே உன் விஜயம் காட்ட மந்தஸ்மிதம்
சூரியோதயம் முன்னால் அருணோதயம் போலவும் இந்த மந்தஸ்மிதம்
இன்றும் சேவிக்கிறோமே -ஜெய் விஜயீ பவ –

——————

சைவம் தத் தனு: அர்ச்சக: அஸ்ய ஜனக: ராஜா ததோ நோ ஹத:
பக்னம் தத் பவதா பயம் ந விசதா ஸோயம் குடாரோ மம
பச்ய அத்ய இதி தனு: ததன்முனி மணி: யத் ப்ராஹ தேனோதிதம்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ விபோ தத் மங்கலம் யச்சது–46-

சைவம் தத் தனு: அர்ச்சக: அஸ்ய ஜனக: ராஜா ததோ நோ ஹத:–சிவன் வில் -ஜனகன் அர்ச்சனை தினமும் செய்தான் –
ஷத்ரியர்களை கொன்றாலும் அவனை இதனால் விட்டு வைத்தேன்
பக்னம் தத் பவதா பயம் ந விசதா ஸோயம் குடாரோ மம-அஞ்சாமல் வில்லை முறித்தாய் -இப்பொழுது என்னுடைய வில்லைப் பார்
பச்ய அத்ய இதி தனு: ததன்முனி மணி: யத் ப்ராஹ தேனோதிதம்-முனி ஸ்ரேஷ்டரான பரசுராமர் வில்லைக் கொடுக்க தோன்றிய மந்தஸ்மிதம்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ விபோ தத் மங்கலம் யச்சது–தபஸியிடம் பணிந்து-பயந்த மற்றவர் மகிழும் படியும் –
நாமும் மகிழும் படி புன்னகை –
இப்பொழுதும் சேவிக்கலாம் -அனைத்து மங்களங்களும் அளிக்கட்டும் –

———-

ஆதாயாத தனு: ததோ முனி மணே: ஆரோப்ய பாணம் தத:
பச்யந்தம் ச குடாரமானதம் அதோ தர்பேண தூரீக்ருதம்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆததான பகவன் ஸ்ரீலக்ஷ்மண ஆனந்ததம்
தத் மே மங்கலம் ஆதனோது பவத: ஸம்ப்ரதி அதோ ச உஜ்ஜ்வலம்–47-

ஆதாயாத தனு: ததோ முனி மணே: ஆரோப்ய பாணம் தத:–வில்லைப் பெற்றுக் கொண்டான் –
கம்பீரமாக தூக்கிப் பிடித்து நாண் ஏற்றி அம்பையும் பூட்டி
பச்யந்தம் ச குடாரமானதம் அதோ தர்பேண தூரீக்ருதம்-கர்வம் இழந்தார் பரசுராமர்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆததான பகவன் ஸ்ரீலக்ஷ்மண ஆனந்ததம்-மந்தஸ்மிதம் இளைய பெருமாளுக்கு ஆனந்தம் –
அவருக்கு கர்வ பங்கம் -இரு வேறு பலம் ஒரே மந்தஸ்மித்துக்கு
தத் மே மங்கலம் ஆதனோது பவத: ஸம்ப்ரதி அதோ ச உஜ்ஜ்வலம்–நமக்கு மங்களம் கொடுத்து அருளுகிறது
அதே மந்தஸ்மிதம் ஜ்வலித்து –
தாடகை வதம்-பெண்ணை -இவர் ஷத்ரிய வதம் தந்தை சொல் படி போலே பெருமாள் விசுவாமித்திரர் ஆணைப் படியே –
இருவரும் பேசிக் கொண்டார்களாம் –

————————-

ஸ்ரீமன் ராம துலா புனர்வஸுமஹே ஸ்ரீராமசந்த்ர உத்ஸவே
கல்யாண ஆத்மக வேஷ மஞ்ஜுல தமே ஸ்ரீஜானகீ ஸம்யுதே
ஸ்ரீமல்லக்ஷ்மண பார்ச்வகே ஹநுமதி ஸ்தோத்ரம் நவம் தன்வதி
ஸ்வாமின் யத் தவ மந்த மஞ்ஜு ஹஸிதம் தஸ்மின் மனோ முஹ்யதி-48-

ஸ்ரீமன் ராம துலா புனர்வஸுமஹே ஸ்ரீராமசந்த்ர உத்ஸவே-ஐப்பசி புனர்வசு -இளைய பெருமாள் திருவடி சமேதராக
சீதா பிராட்டி ராமர் புறப்பாடு
நடை அழகு சேவிக்கலாம் -அயோத்யா வாசிகள் கிரஹபிரேவசம் சேவித்து பெற்ற ஆனந்தம் நாமும் இன்றும் அனுபவிக்கலாம் இதில்
மற்ற புனர்வசுவில் சீதா ராமர் மட்டும் புறப்பாடு
ஸ்ரீ மான் –
அழைத்து -இங்கு சேர்த்தி சேவித்து அருளுகிறார்
கல்யாண ஆத்மக வேஷ மஞ்ஜுல தமே ஸ்ரீஜானகீ ஸம்யுதே–திருக் கல்யாண கோலத்துடன் -புறப்பாடு
ஸ்ரீமல்லக்ஷ்மண பார்ச்வகே ஹநுமதி ஸ்தோத்ரம் நவம் தன்வதி-இளைய பெருமாளும் திருவடியும் சேர்ந்து -திருவடி ஸ்தோத்ரம் பண்ண –
ஸ்வாமின் யத் தவ மந்த மஞ்ஜு ஹஸிதம் தஸ்மின் மனோ முஹ்யதி -மந்தஸ்மிதம் -சிரித்து சிரித்து என்னை சிறையில் இட்டாய் –
மனம் மயங்கி-தொண்டராக எழுதிக் கொடுப்போம்

———–

கந்தர்பஸ்ய முஹு: முஹு: நிஜதனு: ஸம்பச்யத: ஸாதரம்
தத் கர்வம் ஹரத: தவ அத்ர வடுவூர் திவ்ய ஸ்தலே திஷ்டத:
மைதில்யா மதுர அதிஸுந்தர தனு ஸ்ரீயுக்தயா பூஷித
ப்ராந்தஸ்ய அஸ்து மனோஹரம் ஸ்மிதம் இதம் மன்மங்கலௌக ப்ரதம்–49-

கந்தர்பஸ்ய முஹு: முஹு: நிஜதனு: ஸம்பச்யத: ஸாதரம்–சேர்த்தி அழகு -பன்னிரண்டு ஸம்வத்சரம் அயோத்யையில் —
மன்மதன் -உன் திவ்ய மங்கள விக்ரஹம் மீண்டும் மீண்டும் கண்டான்
தத் கர்வம் ஹரத: தவ அத்ர வடுவூர் திவ்ய ஸ்தலே திஷ்டத:–கண்டு கர்வம் பங்கமாக -சாஷாத் மன்மதன் நீ அன்றோ –
மைதில்யா மதுர அதிஸுந்தர தனு ஸ்ரீயுக்தயா பூஷித-இனிமை -அதி ஸூந்தரம் -பேர் அழகனுக்கு மேலே –
இவள் அழகுக்கு உவமை இல்லையே
அவள் அலங்காரமாக அருகில் -இருந்து -பூஷணம் அணி கலன் போலே –
ப்ராந்தஸ்ய அஸ்து மனோஹரம் ஸ்மிதம் இதம் மன்மங்கலௌக ப்ரதம் -சேர்த்தி அழகை இன்றும் அருளி –
மந்தஸ்மிதம் -இருவரும் சேர்ந்து மனம் கொள்ளை கொண்டு மங்களங்களை அருளுகிறதே –

———-

ஸாகேதே ஜனனீ ஜனேன நிதராம் ஸம்லாலிதஸ்ய அத தே
பித்ரா ப்ரீத தமேன ரஞ்ஜித ஹ்ருத: ச்லாக்யை: ததா ப்ராத்ருபி:
ஸர்வை: அபி அமித ப்ரமோத பரிதை: ஸீதா ஸமேதஸ்ய தே
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே அத்ர வடுவூர் வாஸே அபி தத் வர்ததே-50-

ஸாகேதே ஜனனீ ஜனேன நிதராம் ஸம்லாலிதஸ்ய அத தே-சாகேதம் -அயோத்தியை -மூன்று தாய் மாறும் சீதா பிராட்டி இடம் தாய் பாசம் காட்ட
பித்ரா ப்ரீத தமேன ரஞ்ஜித ஹ்ருத: ச்லாக்யை: ததா ப்ராத்ருபி:-தந்தையும் ப்ரீதி-பொங்கும் பரிவுடன் –
தம்பிகளும் ஸ்லாக்யராக-மூவரும் மூன்று சேஷத்வம் பாரதந்தர்யம் ததீயா
ஸர்வை: அபி அமித ப்ரமோத பரிதை: ஸீதா ஸமேதஸ்ய தே-அனைத்து மக்களும் தங்கள் வீட்டுப் பிள்ளை பெண் போலே –
பொங்கும் பிரிவால் கோயில்களில் அர்ச்சனை இவர்களுக்காக
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே அத்ர வடுவூர் வாஸே அபி தத் வர்ததே -இதனால் காட்டிய அதே மந்தஸ்மிதம் இன்றும் நாம்
அர்ச்சகர் -பொது மக்களும் பொங்கும் பரிவு காட்ட –
கீழே நமக்கு அயோத்யா ராமர் அனுபவம் நமக்கு -இங்கு அவர்களுக்கு இங்கேயே அயோத்யா அனுபவம் என்றவாறு –
வீர சுந்தர பாண்டியன் மதிள் கட்ட -பட்டர் பக்தர்கள் மங்களாசாசனமே அவனுக்கு அரண் என்று அருளிச் செய்த ஐதிக்யம்-

———-

ச்வசூர்மே பரமம் ஹி தைவதம் இயம் குக்ஷௌ உதீதோ பவான்
தஸ்யா: மத் நயன அந்தரங்க ஸுகதோ மத் பாக்யதோ ராஜதே
தாதோ வோ மயி வத்ஸல: அஸ்தி ஸுதராம் ஆனந்த பூர்ணாஸ்மி அஹம்
ஸ்ரீகாந்தேதி விதேஹஜா வசனத: ஸ்மேர ஆனனோ த்ருச்யஸே-51-

ச்வசூர்மே பரமம் ஹி தைவதம் இயம் குக்ஷௌ உதீதோ பவான்-மாமியார் தெய்வம் போலே –
அவள் கர்ப்பம் பன்னிரு திங்கள் மணி வயிறு வாய்த்தவனே
தஸ்யா: மத் நயன அந்தரங்க ஸுகதோ மத் பாக்யதோ ராஜதே-மனசுக்கும் கண்ணுக்கும் ஆனந்தம் ரமயதீ ராமன் –
மனதுக்கு இனியன் -இது எனது பாக்யம்
தாதோ வோ மயி வத்ஸல: அஸ்தி ஸுதராம் ஆனந்த பூர்ணாஸ்மி அஹம்-தந்தை அளவு கடந்த ப்ரீதி -பூர்ண ஆனந்தம் எனக்கு
ஸ்ரீகாந்தேதி விதேஹஜா வசனத: ஸ்மேர ஆனனோ த்ருச்யஸே-மிதிலை தேசத்தில் பிறந்த -சீதா பிராட்டி வசனம் கேட்டு மந்தஸ்மிதம்

———–

கௌஸல்யா ஜனனீ ஸதாம் அபிமதா ச்லாக்யை: குணை: பூஷிதா
தாத: ஸத்யவசா: பராக்ரம நிதி: ஸ்ரீசக்ரவர்த்தீ புவ:
தக்ஷா: கர்மஸு ஸாதவ: ப்ரியரதா: ஸர்வே அபி அமீ ப்ராதர:
ஸ்ரீகாந்த இதி விதேஹஜா வசனத: ஸ்மேர ஆனனோ ராஜஸே–52-

கௌஸல்யா ஜனனீ ஸதாம் அபிமதா ச்லாக்யை: குணை: பூஷிதா-பால காண்டம் இறுதி ஸ்லோகம் இது –
சத்துக்கள் அபிமதம் பெற்ற குண பூஷணை
தாத: ஸத்யவசா: பராக்ரம நிதி: ஸ்ரீசக்ரவர்த்தீ புவ:-சத்யா வாக்கியர் பராக்ரமர் தசரதர்
தக்ஷா: கர்மஸு ஸாதவ: ப்ரியரதா: ஸர்வே அபி அமீ ப்ராதர:-செயல் வீரர்கள் நல் பண்புகள் மிக்க பிரியமான தம்பிகள்
ஸ்ரீகாந்த இதி விதேஹஜா வசனத: ஸ்மேர ஆனனோ ராஜஸே -புகுந்த வீட்டு பெருமையை விதேக தேச பிராட்டி
அருளிச் செய்ததும் பிறந்த மந்தஹாஸம்

—————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ வே வெங்கடேஷ் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ வில்லூர் ஆசு கவி ஸ்ரீ நிதி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி சமேத ஸ்ரீ சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ராமானுஜ நூற்றந்தாதி பாசுரமும்- ஸ்ரீ ஆழ்வார் பாசுரங்களும் –14- கதிக்குப் பதறி வெம் கானமும் கல்லும் கடலும் எல்லாம் இத்யாதி —

ஸ்ரீ பெரிய ஜீயர் அருளிய உரை ––அவதாரிகை –

ஸ்ரீ குலசேகரப் பெருமாள் உடைய திவ்ய சூக்தியை பாடுமவர்களை ஏத்தும் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் என்னைப் பிரியாமையாலே –
புருஷார்த்த லாபத்துக்கு துச்சக சாதனங்களை அனுஷ்டிக்கும் ஸ்வபாவம் போகப் பெற்றேன் -என்கிறார் –

ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிய உரை–அவதாரிகை-

இவ் எம்பெருமானார் தம்முடைய பூர்வ அவதாரத்திலே -தாம் ஈடுபட்ட ஸ்ரீ சக்கரவர்த்தி திரு மகன் – விஷயத்திலே அதி வ்யாமுக்த்தரான –
ஸ்ரீ குலசேகர பெருமாள் -சூத்ரே மணி கதா இவ -என்னும்படி முகம் அறிந்தவர் -மாணிக்கங்களை கோக்குமா போலே –
சாஸ்திரம் சொல்லைக் களை பறித்து – தம்முடைய திவ்ய சூக்திகளாலே நிர்மித்த திவ்ய பிரபந்தங்களை -அனுசந்திக்கும்
பெரியோர்களுடைய திருவடிகளை ஸ்துதிக்கும் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் என்னை விட மாட்டார் –
ஆன பின்பு புருஷார்த்த லாபத்துக்காக – துஸ் சககங்களான சாதனாந்தரங்களை அனுஷ்டிக்கும் ஸ்வபாவம் போகப் பெற்றேன் -என்கிறார் .-

ஸ்ரீ அமுது விருந்து-ஸ்ரீ திருமலை நல்லான் சக்கரவர்த்தி ஸ்ரீ ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள்-அருளிய உரை–அவதாரிகை–

ஸ்ரீ குலசேகர பெருமாள் உடைய கவிகளை பாடும் அவர்களை ஏத்தும் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் என்னை கை விட மாட்டார் –
ஆகையாலே இனி பேறு பெற வேண்டி தவம் செய்யும் கொள்கை இல்லாதவன் ஆயினேன் -என்கிறார் –

கதிக்குப் பதறி வெம் கானமும் கல்லும் கடலும் எல்லாம்
கொதிக்க தவம் செய்யும் கொள்கை ஆற்றேன் கொல்லி காவகன் சொல்
பதிக்கும் கலைக் கவி பாடும் பெரியவர் பாதங்களே
துதிக்கும் பரமன் இராமானுசன் என்னைச் சோர்விலனே -14 –

பத உரை –
கொல்லி காவலன் -ஸ்ரீ குலசேகர பெருமாள்
கலைச் சொல் -சாஸ்திர சொற்களை
பதிக்கும் -பதிய வைத்து இருக்கும்
கவி -கவிகளை
பாடும் -பாடுகிற
பெரியவர் -பெருமை உடையவர் களுடைய
பாதங்களே -திருவடிகளையே
துதிக்கும் -ஸ்தோத்திரம் செய்யும்
பரமன் -தன்னிலும் மேற்பட்டவர் வேறு எவரும் இல்லாத
இராமானுசன் -எம்பெருமானார்
என்னை சோர்விலன் -என்னைக் கை விட்டு விட மாட்டார்
கதிக்கு -ஆகையால்-பேற்றுக்கு
பதறி -ஆத்திரப்பட்டு
வெம் கானமும் -வெம்மை வாய்ந்த காட்டிலும்
கல்லும் -மலைகளிலும்
கடலும் -சமுத்ரத்திலும்
எல்லாம் -எல்லா இடமும்
கொதிக்க -கொதிக்கும் படியாக
தவம் செய்யும் -தவம் புரியும்
கொள்கை ஆற்றேன் -கொள்கை இல்லாதவனாயினேன் –

ஸ்ரீ குலசேகரப் பெருமாள் ரத்னங்களைப் பதித்தால் போல் சாஸ்திர சொற்களை பதித்த கவிகளை –
ப்ரீதிக்கு போக்கு விட்டுப் பாடா நின்றுள்ள வைபவத்தை உடையவர்களுடைய திருவடிகளையே யேத்துமவராய் –
பாகவத விஷய பிரேமத்துக்கு தமக்கு மேற்பட்டார் இல்லாத படி இருக்கும் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் என்னை விட்டு நீங்கு கிறிலர்-
ஆதலால் ப்ராப்ய லாபத்தை பற்ற த்வரித்து-

பொருப்பிடையே நின்றும் புனல் குளித்தும்
ஐந்து நெருப்பிடையே நிற்கவும் நீர் வேண்டா -விருப்புடைய
வெக்காவே சேர்ந்தானை மெய்ம்மலர் தூயக் கை தொழுதால்
அக்காவே தீ வினைகள் ஆய்ந்து ——–மூன்றாம் திருவந்தாதி – 76- என்கிறபடியே
அத்யுஷ்ணமான காட்டோடு மலையோடு கடலோடு வாசி யற-எல்லா இடத்திலும் –
சர்வ அவயவங்களும் ஒக்க நின்று -கொதிக்கும் படியாக தபச்சுக்களைப் பண்ணும் ஸ்வபாவம் போகப் பெற்றேன் –
அன்றிக்கே –
வெம்கானமும் கல்லும் கடலும் எல்லாம் கொதிக்க தவம் செய்யும் கொள்கை -என்றதுக்கு
இவனுடைய தப க்ரௌர்யத்தைக் கண்டு -அவை தானும் நின்று பரிதபிக்க -அவ்வவ ஸ்தலங்களிலே
தபசு பண்ணா நிற்கும் ஸ்வபாவம் என்றும் சொல்லுவார்கள் –
கொல்லி காவலன் சொல் பதிக்கும் கலைக் கவி –என்றதற்கு –
ஸ்ரீ குலசேகர பெருமாள் அனுபவ பரீவாஹா ரூபமான ச்வோக்திகளை ரத்னங்களைப் பதித்து வைத்தால் போலே நிறைத்து வைத்ததாய்-
சாஸ்திர ரூபமாய் இருந்துள்ள கவிகள் என்னவுமாம் –
கொள்கை -ஸ்வபாவம் / சோர்வு -பிரிவு /சோர்விலன் -என்றது பிரிவு இலன் என்றபடி –
(சோர்வை இல்லமாக கொண்டவன் என்று கொள்ளக் கூடாதே என்று இத்தையும் பரம காருண்யத்தால் காட்டி அருளுகிறார் )

மாஸூசா -போகும் இடம் பெருமையும் பார்த்து பார்த்தும் -நாம் செய்த பாபங்களை பார்த்தும் –
நம் இயலாமை கண்டும் தவிப்போமே -அந்தக துக்கம் போக்க –
நீர் நம்மை விட்டாலும் நான் உன்னை விட்டேன் -சோர்விலன் –
இவையும் கொதிக்கும் கடும் தவத்தால் -தவம் செய்தவர்களும் கொதிக்க –
பாடும் பெரியவர் -ஸ்ரீ நாத முனிகள் -ஸ்ரீ பிள்ளான் போல்வார் – என்றுமாம் –

தேட்டரும் திறல் தேனினை தென் அரங்கனை திரு மாது வாழ்
வாட்டமில் வனமாலை மார்வனை வாழ்த்தி மால் கொள் சிந்தையராய்
ஆட்ட மேவி அலர்ந்து அழைத்து அயர்வு எய்தும் மெய் அடியார்கள் தம்
ஈட்டம் கண்டிட கூடுமேல் அது காணும் கண் பயன் ஆவதே–2-1-

ஆடி பாடி அரங்காவோ! என்று அழைக்கும் தொண்டர் அடி பொடி
ஆட நாம் பெறில் கங்கை நீர் குடைந்து ஆடும் வேட்கை என்னாவதே ?–2-2-

அரங்கன் கோவில் திரு முற்றம் சேறு செய் தொண்டர் சேவடி செழும் சேறு என் சென்னிக்கு அணிவனே -2-3-

நாரணா என்று அழைத்து மெய் தழும்ப தொழுது ஏத்தி இன்புறும் தொண்டர் சேவடி ஏத்தி வாழ்த்தும் என் நெஞ்சமே–2-4-

மெய் சிலிர்ப்பவர் தம்மையே நினைந்து என் மனம் மெய் சிலிர்க்குமே -2-5-

தீதில் நல் நெறி காட்டி எங்கும் திரிந்து அரங்கன் எம்மானுக்கே
காதல் செய் தொண்டர்க்கு எப் பிறப்பிலும் காதல் செய்யும் என் நெஞ்சமே –2-6-

கசிந்து இழிந்த கண்ண நீர்களால் வார நிற்ப்பவர் தாள் இணைக்கு ஒருவாரம் ஆகும் என் நெஞ்சமே –2-7-

மாலை உற்றுஎழுந்து ஆடி பாடி திரிந்து அரங்கன் எம்மானுக்கே
மாலை உற்றிடும் தொண்டர் வாழ்வுக்கு மாலை யுற்றது என் நெஞ்சமே– 2-8-

அத்தன் அச்சன் அரங்கனுக்கு அடியார்களாகி அவனுக்கே
பித்தமராம் அவர் பித்தர் அல்லர்கள் மற்றையார் முற்றும் பித்தரே–2-9-

அல்லி மா மலர் மங்கை நாதன் அரங்கன் மெய் அடியார்கள் தம்
எல்லையில் அடிமை திறத்தினில் என்றும் மேவு மனத்தானாம்
கொல்லி காவலன் கூடல் நாயகன் கோழி கோன் குலசேகரன்
சொல்லின் இன் தமிழ் மாலை வல்லவர் தொண்டர் தொண்டர்கள் ஆவரே 2-10-

தேட்டரும் திறல் –அடியார் ஈட்டங்கள் -அரங்கன் முற்றம் சேறு செய்யும் தொண்டர்களே பாடும் பெரியவர்-
உபாயத்தில் கண் வைக்காமல் -உபேயம் புத்தி பண்ணி கைங்கர்ய நிஷ்டராகவே இருக்க சரம தசையில்
உபதேசித்து அருளினார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார்-
அநந்யார்ஹம் திடமாக அருளிச் செய்த ஸ்ரீ ஆழ்வார் அன்றோ –நம் ஸ்ரீ குலசேகரப் பெருமாள்

கொல்லி காவலன் சொல் பதிக்கும் கலைக் கவி
கொல்லி நகர் என்று சொல்லப் படுகிற-திரு வஞ்சிக் களத்துக்கு ரஷகரான -ஸ்ரீ குலசேகர பெருமாள் -சாஸ்திர சொல்லுக்களினுடைய
தாத்பர்ய விஷய பூதங்களாய் இருக்கிற பகவத் ஸ்வரூப-ரூப குண விபூதிகளையும் -தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களையும்
முத்துக்களையும் ரத்னங்களையும்-முகம் அறிந்து கோக்கும் விரகரைப் போலே -விசதமாக தத் தத் ஸ்தானங்களிலே சேர்த்து

இருள் இரிய சுடர் மணிகள் இமைக்கும் நெற்றி
இனத்துத்தி அணி பணம் ஆயிரங்கள் ஆர்ந்த
அரவரச பெரும் சோதி அனந்தன் என்னும்
அணி விளங்கும் உயர் வெள்ளை அணையை மேவி
திரு அரங்க பெரு நகருள் தெண்ணீர் பொன்னி
திரை கையால் அடி வருட பள்ளி கொள்ளும்
கருமணியை கோமளத்தை கண்டு கொண்டு என்
கண் இணைகள் என்று கொலோ களிக்கும் நாளே–1-1 என்று தொடங்கி–

தில்லை நகர் திரு சித்ர கூடம் தன்னுள்
திறல் விளங்கு மாருதியோடு அமர்ந்தான் தன்னை
எல்லையில் சீர் தயரதன் தான் மகனாய் தோன்றிற்று
அது முதலா தன் உலகம் புக்கது
கொல் இயலும் படை தானை கொற்ற ஒள் வாள்
கோழியூர் கோன் குடை குலசேகரன் சொல் செய்த
நல் இயல் இன் தமிழ் மாலை பத்தும் வல்லார்
நலம் திகழ் நாரணன் அடி கீழ் நண்னுவாரே–10-11– என்னும் அளவாக -திவ்ய பிரபந்த ரூபேண அருளிச் செய்த -போக்யமான கவிகளை –

காவலன்-
ரஷகன் –

கொல்லி காவலன்
கொல்லி காவலன் கூடல் நாயகன் கோழிக் கோன் குலசேகரன் -என்று அவரே கூறிக் கொள்வது காண்க –
கூடல் என்னும் பாண்டிய நாட்டு தலை நகர் ஆகிய மதுரையும் –
கோழி என்னும் சோழ நாட்டு தலை நகராகிய உறையூரும் –
வென்றி கைப்பற்றியவையே யாதலின் சொந்தத் தலை நகராகிய கொல்லி நகரை-மட்டுமே கூறினார் அமுதனார்
கொல்லி என்பது -கொல்லி மலை சூழ்ந்த நாடு என்பர் சிலர்
இங்கே கூடல் கோழி என்னும் நகரங்களோடு ஒரு கோவையாக கூறலின்-கொல்லி -என்பது நகரமே என்று உணர்க –
கொல்லிக் கண்ணன் -என்று புலவர் ஒருவர் பேர் பெற்று உள்ளார் –ஆதலின் அது நகரமே -என்க-

கோழியும் கூடலும்– ஒரு வார்த்தை இருந்தாலும் திவ்ய தேசம் தான் –

நம் சம்பிரதாயத்தில் பெருமாள்–ஸ்ரீ சக்கரவர்த்தி திரு மகன்
பெரிய பெருமாள்– ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் மூலவர்
நம் பெருமாள் -உத்சவர்
இதனால் இவரும் பெருமாள் -பெயரை பெற்றார் .-அதனால் பெருமாள் திரு மொழி .
தினமும் திரு அரங்க யாத்ரை -மெய்ப்பாடு –

சொல் பதிக்கும் கலைக் கவி பாடும் பெரியவர் பாதங்களே-
கலை -சாஸ்திரம்
கலை சொல் பதிக்கும் கவி என்று கூட்டுக
சாஸ்திர சொற்களை அமைத்து திரு மொழி அருளி செய்து உள்ளாராம் ஸ்ரீ குலசேகர பெருமாள் –
ஸ்ரீ திருக் கண்ண புரத்தில் உள்ளவர் பேசும் வார்த்தைகளிலே சாஸ்திரங்கள் இலங்கும் என்கிறார்
ஸ்ரீ திருமங்கை ஆழ்வார் –
சிலை இலங்கு பொன் ஆழி திண் படை தண்டு ஒண் சங்கம் என்கின்றாளால்
மலை இலங்கு தோள் நான்கே மற்று அவனுக்கு எற்றே காண் என்கின்றாளால்
முலை இலங்கு பூம் பயலை முன்போட அன்போடு இருகின்றாளால்
கலை இலங்கு மொழியாளர் கண்ண புரத்தம்மானை கண்டாள் கொலோ -8 1-1 – -என்பது அவர் திரு மொழி
கட்புலன் ஆகாதவைகளான பகவானுடைய ஸ்வரூப ரூப குண விபவங்களை சாஸ்திரங்கள் நமக்கு தெரிவிப்பது போலே –
அவர்கள் பேசும் வார்த்தைகளும் நமக்கு அவற்றை உணர்த்துவனவாய் இருத்தலின் –கலை இலங்கு மொழி யாளர் –என்றார் ஸ்ரீ ஆழ்வார் –
அங்கனமே ஸ்ரீ குலசேகர பெருமாள்
திவ்ய பிரபந்தத்திலும் சொற்கள் சாஸ்திரம் போலே அவற்றை அறியுமாறு செய்தலின்
கலை சொல் என்று வருணிக்கிறார் ஸ்ரீ அமுதனார் –
இடம் அறிந்து ரத்னங்களை பதிப்பது போலத் தக்கவாறு பெருமாள் திரு மொழியில் சொற்கள் பதிக்கப் பட்டு உள்ளன
பதிக்கும் என்பதால்
சொல்லை ரத்னமாகவும் -கவியை ஆரமாகவும் -உருவகம் செய்தமை போதரும் –
ஏக தேச உருவகம் ஹாரத்தில் ரத்னங்கள் போலத் தமிழ் மாலையில் சொற்கள் பதிக்கப் பட்டு உள்ளன –
அல்லி மா மலர் மங்கை நாதன் அரங்கன் மெய் அடியார்கள் தம்
எல்லையில் அடிமை திறத்தினில் என்றும் மேவு மனத்தானாம்
கொல்லி காவலன் கூடல் நாயகன் கோழி கோன் குலசேகரன்
சொல்லின் இன் தமிழ் மாலை வல்லவர் தொண்டர் தொண்டர்கள் ஆவரே 2-10-––என்பது பெருமாள் திருமொழி
சொல்லின் இன் தமிழ் மாலை-இதனால் சொற்களின் சேர்க்கை அழகு கருதப் படுகிறது –
பதங்கள் -சொற்களின் இணைப்பை சய்யை-என்பர் வட நூலார் –

இனி கலைச் சொல் என்று கொண்டு கூட்டாது இருந்தபடியே கலை என்பதைக் கவிக்கு அடையாக்கிப் பொருள் கூறலுமாம் –
கலையாகிய கவி என்று இரு பெயரொட்டுப் பண்புத் தொகை
சாஸ்த்ரமான பெருமாள் திரு மொழி -என்றபடி – இதனால் கொல்லி காவலன் தனது அனுபவம் உள் அடங்காது -வெளிப்படும்
தன் சொற்களை ரத்னங்களைப் பதித்து வைத்தால் போன்று அழகு பட இணையக் கோத்து வைத்த சாஸ்திர ரூபமான கவி -என்றதாயிற்று –

சூத்திர மணி கணாம் இவ-நூலும் மணியும் போல கீதை /உண்டியும் பாவும் ஒத்து கிடக்கும் அது போல இல்லை–
நூல் ஓன்று மணிகள் நிறைய கண்ணுக்கு தெரியாத நூல் போல இருக்கிறான்..
மணிகளை நூல் தானே தாங்கும்…நாராயணனே -சூத்ரே நமக்கே- பன்மைகள்- மணி கணாம்
ஏகமேவ -ஒத்தார் மிக்கார் இலையாய மா மாயன் -நாராயணனே
நமக்கே -நாமோ பலர் –
அது போல சாஸ்திர சொல் தெரியும் படி பெருமாள் திரு மொழி-
தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களை -அனுபவம்
சொரூபம் -ரூபம்-குணம்-விபவம்- போன்ற ரத்னங்களை ஸ்ரீ அரங்கன் இடம் ஆரம்பித்து ஸ்ரீ நாரணன் இடம் முடித்தார்
இது தான் நூல்- தெளியாத மறை நூல்கள் தெளிகின்றோம் அருளி செயல்களால்-ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன்
பல சூத்திர வாக்யங்களுக்கு ஒரு பிர பந்தம்..
இது கொண்டு சூத்திர வாக்யங்களை ஒருங்க விட்டார் ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர்

பாடும் பெரியவர் பாதங்களே –
தம் தாமுடைய ப்ரீதிக்கு போக்குவீடாய்-பாடா நின்றுள்ள வைபவத்தை உடையரான –
நம் ஸ்ரீ நாத முனிகள் -ஸ்ரீ ஆள வந்தார் -ஸ்ரீ பெரிய நம்பி –ஸ்ரீ திருமலை நம்பி -ஸ்ரீ திருக் கோட்டியூர் நம்பி –
ஸ்ரீ திருவரங்கப் பெருமாள் அரையர் -ஸ்ரீ திருமாலை ஆண்டான் – முதலான ஞானாதிகருடைய திருவடிகளையே-

பாடும் பெரியவர் –
பெருமாள் திருமொழியை அனுசந்திக்கும் போது-கவி இன்பத்துடன் அது தரும் இறை உணர்வின்
இன்பமும் -சேர்ந்து பேரின்பக் கடலில் திளைத்துப் பாடத் தொடங்குகிறார்கள் ரசிகர்கள் –
அவர்களைப் பாடும் பெரியவர் -என்கிறார் ஸ்ரீ அமுதனார் –
இனி -இன்னிசையில் மேவிச் சொல்லிய இன் தமிழ் — 6-10 – என்றபடி இன்னிசை மேவியதாலின் பாடுகின்றனர் என்னலுமாம் –
பாடுவதே பெருமை என்க –

துதிக்கும் பரமன்
குரு பாதம் புஜாம் த்யாயேத்-குரோர் நாம சதா ஜபேத் -குரோர் வ்ர்த்தாஸ் சகதயேத் குரோர் அந்ய நபாலயேத்-அர்ச்சநீயஸ்
சவந்த்யஸ் கீரத்த நீயஸ் ச சர்வதா -என்கிறபடியே சதா ஸ்தோத்ரம் பண்ணிக் கொண்டு -போந்து –
அந்த பாகவத நிஷ்டைக்கு மேற்பட்டார் இல்லை என்னும்படி உத்க்ருஷ்டரான –
யவரேலும் என்னை யாளும் பரமர் -என்றும் –
நம்மை அளிக்கும் பிராக்கள் -என்றும் –
மயர்வற மதிநலம் அருளப் பெற்றவரும் அப்படியே அருளிச் செய்தார் இறே –

பாதங்களே துதிக்கும் பரமன்
ஸ்ரீ குலசேகரப் பெருமாள் அடியிலும் இடையிலும் முடிவிலும் முறையே
பொன்னி வருடும் அடியையும்-1-11
முடி மேல் மாலடியையும் –7 11- –
அரசு அமர்ந்தான் அடியையும் – 10-7 -சொல்லி
நலம் திகழ் நாரணன் அடிக்கீழ் நண்ணுவதையே முதலிலும் இறுதியிலும் பலனாக அமைத்து துதிக்கிறார் –

பொன்னி திரைகையால் அடி வருடப் பள்ளி கொள்ளும்-1-1-

நடை விளங்கு தமிழ் மாலை பத்தும் வல்லார் நலம் திகழ் நாரணன் அடி கீழ் நண்னுவாரே—1-11-

அம்மான் தன் அடி இணைக்கீழ் அலர்கள் இட்டு அங்கு அடியவரோடு என்று கொலோ வணுகு நாளே –1-3-

மெய் தழும்ப தொழுது ஏத்தி இன்புறும் தொண்டர் சேவடி ஏத்தி வாழ்த்தும் என்நெஞ்சமே-2-4-

அங்கை யாழி அரங்கனடியிணை தங்கு சிந்தை தனிப் பெரும் பித்தனாம் கொங்கர் கோன் குலசேகரன் -3-9-

வட வேங்கடத்தான் தன் பொன்னியலும் சேவடிகள் காண்பான் புரிந்து இறைஞ்சி -4-11-

தரு துயரம் தடையேல் உன் சரண் அல்லால் சரண் இல்லை -5-1-

எங்குப் போய் உய்கேன் உன் இணை யடியே யடையல் அல்லால்-5-5-

வித்துவ கோட்டு அம்மா ! நீ வேண்டாயேயா யிடினும்
மற்றாரும் பற்றிலேன் என்று அவனை தாள் நயந்த
கொற்ற வேல் தானை குலசேகரன் சொன்ன
நல் தமிழ் பத்தும் வல்லார் நண்ணார் நரகமே– 5-10-

கொல்லி காவலன் மாலடி முடி மேல்
கோலமாம் குலசேகரன் சொன்ன
நல் இசை தமிழ் மாலை வல்லார்கள்
நண்ணுவார் ஒல்லை நாரணன் உலகே– 7-11-

யாவரும் வந்து அடி வணங்க அரங்க நகரத் துயின்றவனே -8-10-

கன்னி நன் மா மதிள் புடை சூழ் கண புரத்தென் காகுத்தன் தன்னடி மேல் தாலேலோ வென்றுரைத்த தமிழ் மாலை -8-11-

அம்மானை யிராமன் தன்னை ஏத்துவார் இணை அடியே யேத்தினேனே-10-6-

தில்லை நகரத் திருச் சித்ரா கூடம் தன்னுள் அரசு அமர்ந்தான்
அடி சூடும் அரசை அல்லால் அரசாக வெண்னேன் மற்றரசு தானே -10-7-

அர்ச்சனம் வந்தனம் கீர்த்தனம் பண்ணி- பாகவத நிஷ்ட்டை-அதில் -எவரேலும் அவர் கண்டீர் எங்கள் ஆளும் பரமரே -ஸ்ரீ ஆழ்வார் போலே
மாறன் அடி பணிந்து உய்ந்த சுவாமி-பர கத ச்வீகாரமாக கொண்ட -ஸ்ரீ ஆழ்வானை இட்டு ஸ்ரீ அமுதனாரை கொண்டாரே

அடித் துதியான கலை கவியாம் சொல்லின் இன் தமிழ் மாலை வல்லவர்க்கு தொண்டர் தொண்டரான
ஸ்ரீ எம்பெருமானாரோ அவர்கள் பாதங்களையே துதிக்கிறார் –
அதனால் தொண்டர்கள் திறத்துக் கொண்ட ஈடுபாட்டில் தமக்கு மேற் பட்டார் எவருமே இல்லாத நிலையை எய்தினமையின்
ஸ்ரீ எம்பெருமானாரை பரமன் -என்கிறார் –
பரமன் -தனக்கு மேற் பட்டவர் இல்லாதவன்
என்னைச் சோர்விலன் –
என்னை -தானே அபிமானித்து ஏற்ற என்னை
நானாகப் பற்றினால் அன்றோ விட்டுப் பிரிய இடம் உண்டாகும் என்பது கருத்து –
சோர்வு -பிரிவு

இராமானுசன் என்னை சோர்விலனே –
இராமானுசன் -ஸ்ரீ எம்பெருமானார் –
என்னை -பரகத ச்வீகாரமாக அங்கீ கரிக்க பட்ட –
சோர்விலன்-இனி விட மாட்டார் –
சோர்வு -பிரிவு சோர்விலன் -என்றது பிரிகிறிலன்-என்றபடி –
ஆன பின்பு -பிராப்யத்திலே த்வரித்து – ப்ராபகாந்தரங்களிலே கண் வைக்கும் ஸ்வபாவத்தை தவிர்ந்தேன் -என்கிறார் .-
பிராபகாந்தர பரித்யாகத்துக்கும் -அஞ்ஞான அசக்திகள் அன்று –ஸ்வரூப விரோதமே பிரதான ஹேது –
ப்ராபகாந்தரம் அஞ்ஞருக்கு உபாயம் – ஞானிகளுக்கு அபயம் -என்னக் கடவது இறே-

சோராத காதல் பெரும் சுழிப்பால் தொல்லை மாலை பாராது காப்பிடும் பான்மையினன் தாள் பேராத வுள்ளத்து
ஸ்வாமியை அண்டை கொண்ட பலத்தால் என்னை -என்று சாத்விக அஹங்காரம் தோற்ற அருளிச் செய்கிறார் –

கதிக்கு பதறி –
பரம புருஷார்த்தத்துக்கு த்வரித்து –

வெம் கானமும் கல்லும் கடலும்
பொருப்பிடையே நின்றும் புனல் குளித்தும்
ஐந்து நெருப்பிடையே நிற்கவும் நீர் வேண்டா -விருப்புடைய
வெக்காவே சேர்ந்தானை மெய்ம்மலர் தூயக் கை தொழுதால்
அக்காவே தீ வினைகள் ஆய்ந்து ——–மூன்றாம் திருவந்தாதி – 76- -என்றும் –

ஊன் வாட உண்ணாது உயிர் காவலிட்டு உடலில் பிரியாப் புலன் ஐந்தும் நொந்து தாம் வாட வாடத் தவம் செய்ய வேண்டா
தமதா இமையோர் உலகாள கிற்பீர்—திருச் சித்ரகூடம் சென்று சேர்மின்களே—பெரிய திருமொழி-3-2-1- -என்றும் –
காயோடு நீடு கனி யுண்டு வீசு கடுங்கால் நுகர்ந்து நெடுங்காலம் ஐந்துதீயோடு நின்று தவம் செய்ய வேண்டா
திரு மார்பனைச் சிந்தையுள் வைத்தும் என்பீர்—திருச் சித்ரகூடம் சென்று சேர்மின்களே–பெரிய திருமொழி-3-2-2- -என்றும்
உண்ணாது உறங்காது உணர்வுறு மெத்தனை யோகியர்க்கும் எண்ணாய் மிளிரும் இயல்வினவாம் –திரு விருத்தம்-66-என்றும்-
கோர மா தவம் செய்தனன் கொல் அறியேன் –அமலனாதி பிரான் -என்றும்-
பொருப்பிடையே நின்றும் புனல் குளித்தும் ஐந்து நெருப்பிடையே நிற்கவும் நீர் வேண்டா -விருப்புடைய வெக்காவே சேர்ந்தானை
மெய்ம்மலர் தூயக் கை தொழுதால் அக்காவே தீ வினைகள் ஆய்ந்து- என்றும்–மூன்றாம் திருவந்தாதி – 76–சொல்லுகிறபடியே –
அதி க்ரூரமான காடுகளிலே இருந்தும் பர்வதாக்ரங்களிலே வசித்தும்
சீதளமான தீர்த்தங்களிலே அவகாஹித்தும் –
பஞ்சாக்னி மத்யத்தில் நின்றும்
எல்லாம் கொதிக்கத் தவம் செய்யும் -எல்லா அவயவங்களும் ஒக்க பரிதபித்து-க்லேசிக்கும்படியாக தபச்சுக்களை பண்ணும் –

கொள்கை அற்றேன்
ஸ்வபாவம் போகப்-பெற்றேன் –கொள்கை -ஸ்வபாவம் –
அன்றிக்கே –
வெம் கானமும் –கொள்கை அற்றேன் -என்றது –
எதாத்த்ரிஷ்டி மவஷ்டப்ய நஷ்டாத்மா நோல்ப புத்திய ப்ரபவத்வுக்ர கர்மணா
ஷயாய ஜகதோ ஹீத காமமாஸ்ரித்யு துஷ்ப்பூரம் டம்பமா நம தான் வித மோஹாந்தர்
ஹீத்வா சத்க்ரஹான் ப்ரவர்த்தந்தே சூசிவ்ரதா-என்று கீதையிலும் –

பஹூபிகாரணை ர்த்தேவோ விச்வாமித்ரோ மகா முனி -லோபிதக்கோபி தச்சைத
பசாசாபிவர்த்ததே– நஹ்யச்திவ்ரஜி ந கிஞ்சித் தர்ச்யதே சூஷ்ம மப்யதா -நதீயதே
யதித்வச்ய மனசோய தபீப்சிதம் -விநாசயே தத்ரை லோக்ய தபஸா ச சராசரம் –
வ்யாகுலஸ் சதிசஸ் சர்வ நாசா கிஞ்சித் பிரகாசதே –சாகர ஷூபிதாஸ் சர்வே விசீர்யந்தேச சர்வத –
பிரகம்பதேச பிரத்வீ வாயுர்வாதி ப்ர்சாகுலா — பாஸ்கரோ நிஷ்ப்ரபஸ் சைவ மகர்ஷேஸ் தஸ்ய தேஜஸா –என்று ஸ்ரீ ராமாயணத்திலும் –

தஸ்ய தூமஸ் சமுத்பன்ன தூமோக்நிசத போமய-திர்ய கூர்த்தவ மதோலோகோ நதபத் விஷ்வ கீரித –
திவிச்த்தாது -நசக்துவன் –என்று பாகவதத்திலும் -சொல்லுகிறபடியே –
இப்படி ப்ராப்யாந்தரங்களுக்காக தபச்சுக்களை பண்ணி –லோகத்துக்கு எல்லாம் ஷோபத்தை பண்ணும் ஸ்வபாவம்
போகப் பெற்றேன் -என்கிறார் -என்னவுமாம் –

கதிக்கு பதறி கொள்கை ஆற்றேன் –
பேற்றை எவ் வழி யினாலாவது பெற்று விட வேண்டும் -என்று ஆத்திரப்பட்டு –
மிகக் கொடிய தவம் செய்ய எக்ல்காலத்திலும் நான் முயல மாட்டேன் -என்றபடி –
தவம் செய்யுமவர்கள் -கானகத்திலும் -மலைகளிலும் -கடல்களிலும் இருந்து –
வரும் துயரத்தை பொருள் படுத்தாமல் -தவத்தில் நிலை நிற்பர்கள்-

வெம் கானம் -வெம்மையான கானம் -பண்புத் தொகை
கல்-மலை
கல்லும் கனைகடலும் வைகுந்த வானாடும்
புல்லென்று ஒழிந்தன கொல் ஏ பாவம் வெல்ல
நெடியான் நிறம் கரியான் உள் புகுந்து நீங்கான்
அடியேனது உள்ளத்தகம்–-பெரிய திருவந்தாதி – 68-
கல் எடுத்து கல் மாரி காத்தாய் என்னும் -திரு நெடும் தாண்டகம் – 13– என்று
முறையே ஸ்ரீ நம் ஆழ்வாரும் ஸ்ரீ திருமங்கை ஆழ்வாரும் அருளி உள்ளமை காண்க –

ஸ்ரீ நைமிசாரண்யம் முதலிய கானகங்களிலும்
ஸ்ரீ திருமலை முதலிய பர்வதங்களிலும்
கடலிலும் பலர் தவம் புரிந்து உள்ளமை புராணங்களில் காணலாம் –

ப்ராசீன பர்ஹீஷ் -என்பவருடைய புதல்வர்களாகிய ப்ரசெதசர் -பதின்மர் பதினாயிரம் ஆண்டுகள்
கடலுக்குள் இருந்து தவம் புரிந்து கடவுளைக் கண்டதாக ஸ்ரீ மத் பாகவதம் -ஸ்கந்தம் – 4- அத்யாயம் – 30 –கூறுகிறது –

கடல் என்பது உப லஷணமாய் நீர் நிலைகளையும் குறிக்கும் –
ஸௌபரி நீருக்குள் நெடும் காலம் தவம் புரிந்ததாக புராணம் கூறுகிறது –

எல்லாம் கொதிக்க –
தவம் புரிவோர் உடலில் உறுப்புக்கள் அனைத்தும் கொதிக்கும்படியாக -என்றபடி
இனி –வெம் கானமும் கல்லும் கடலும் -இவை அனைத்தும் தவம் தணலின் வெம்மை தாங்காது
கொதிக்கும்படியாக -என்று உரைப்பதும் உண்டு –
ஹிரண்ய கசிபு தவம் செய்யும் போது –
தஸ்ய மூர்த்த்ன ச்சமுபந்த ச்தூமோக்நிச்த போமய திர்யக் ஊர்த்த்வ மதோலோகான்
அதபத் விஷ்வகீரித க ஷூபுர்நத்யுதன்வந்த சத்வீபாத் ரிச்ச்சால பூ நிபேதுஸ் சக்ர ஹாச்தாரா
ஜஜ்வளுச்ச திசோதச -பாகவதம் – 7-9 49-என்று
அந்த ஹிரண்ய கசிபுவினுடைய தலையிலிருந்து தவத்தின் வடிவமான புகையோடு நெருப்பு உண்டாயிற்று –
அது இடையிலும் மேலும் கீழும் உள்ள உலகங்களை நாலு புறங்களிலும் பரவித் தபிக்கும்படி செய்தது –
ஆறுகளும் கடல்களும் கலங்கின -தீவுகள் மலைகளுடன் கூடிய பூமி நடுங்கியது –
கிரகங்களுடன் கூடிய நஷத்ரங்கள் விழுந்தன -திசைகள் பத்தும் தீப் பற்றியவைகளாய் ஜ்வலித்தன – என்றபடி
உலகம் நிலை கொள்ளாது தவித்தமை காண்க –

கொள்கை -ஸ்வபாவம் என்பது ஸ்ரீ ஜீயர் உரை

ஆசார்யர் அபிமானமே உத்தாரகம் -ஆசார்யர் கைங்கர்யமே காலஷேபம் என்று இருக்க வேண்டும்-

—————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருமலை நல்லான் சக்கரவர்த்தி ஸ்ரீ ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருவரங்கத் தமுதனார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ கம்ப ராமாயணமும் ஸ்ரீ அருளிச் செயல்களும் -ஸ்ரீ கிஷ்கிந்தா காண்டம் – —

ஸ்ரீ சீதா ராம ஜெயம்-

ஸ்ரீ கடவுள் வாழ்த்து –

மூன்று உரு எனக் குணம் மும்மை ஆம் முதல்,
தோன்று உரு எவையும், அம் முதலைச் சொல்லுதற்கு
ஏன்று உரு அமைந்தவும், இடையில் நின்றவும்,
சான்று உரு உணர்வினுக்கு உணர்வும், ஆயினான்.

சேதன அசேதனங்கள் சமஸ்தமும் அவனது சரீரமே –

சொல்லினால் தொடர்ச்சி நீ சொலப்படும் பொருளும் நீ
சொல்லினால் சொலப்படாது தோன்றுகின்ற சோதி நீ
சொல்லினால் படைக்க நீ படைக்க வந்து தோன்றினார்
சொல்லினால் சுருங்க நின் குணங்கள் சொல்ல வல்லரே –ஸ்ரீ திருச்சந்த விருத்தம்–11-

சொல்லுவான் சொல் பொருள் தானவையாய் –அனைத்துக்கும் அவனே நிர்வாஹகன் –
சொல் பொருள் ஆளீர் சொல்லுகேன் வம்மின்
சூழ் புனல் குடந்தையே தொழுமின்
நற்பொருள் காண்மின் பாடி நீர் உய்மின்
நாராயணா என்னும் நாமம் -1-1-7-

வெண் சங்கம் ஓன்று ஏந்திய கண்ணா நின் தனக்கும் குறிப்பாகில் கவியின் பொருள் தானே 7-10-10-

வழி பட்டு ஓட அருள் பெற்று மாயன் கோல மலர் அடிக்கீழ்
சுழி பட்டு ஓடும் சுடர்ச் சோதி வெள்ளத்து இன்புற்று இருந்தாலும்
இழி பட்டு ஓடும் உடலினில் பிறந்து தன் சீர் யான் கற்று
மொழி பட்டு ஓடும் கவி அமுதம் நுகர்ச்சி உறுமோ முழுதுமே–-ஸ்ரீ திருவாய் மொழி–8-10-5-

————–

கவள யானை அன்னாற்கு அந்தக் கடி நறு கமலத்
தவளை ஈய் கலமாவது செய்தும் என்று அருளித்
திவள வண்ணம் கடிருநடை காட்டுவ செங்கண்
குவளை காட்டுவ விழி இதழ் காட்டுவ குமுதம் -17-

வள வெழும் தவள மாட மதுரை மா நகரம் தன்னுள்
கவள மால் யானை கொன்ற கண்ணனை அரங்க மாலை –திருமாலை-45-

——-

அரைசும், அவ் வழி நின்று அரிது எய்தி, அத்
திரை செய் தீர்த்தம், முன் செய் தவம் உண்மையால்,
வரை செய் மா மத வாரணம் நாணுற,
விரை செய் பூம் புனல் ஆடலை மேயினான். 35

கங்கை திருவடி மாத்ர சம்பந்தத்தால் ஏற்றம் -இங்கு திருமேனி முழுவதும் உள்ள சம்பந்தத்தால் ஏற்றம்

———-

ஆடினான் அன்ன மாய் அரு மறைகள் பாடினான்
நீடு நீர் முன்னை நூல் நெறி முறையின் நேமி தாள்
சூடினான் முனிவர் தொகுதி சேர் சோலை வாய்
மாடு தான் வைகினான் ஏறி கதிரும் வைகினான் -37-

வில் நெறி முறையின் படி–மிக்க நீர்மை அமைந்த வேத நெறி படி அரக்யாதிகளைச் செய்து முடித்தான் –
அன்னமாய் அன்று அங்கு அரு மறை பயந்தான் அரங்க மா நகர் அமர்ந்தான் –பெரிய திருமொழி 5-7-3-

—————-

அனுமன் மறைந்து நின்று சிந்தித்தல்
அஞ்சனைக்கு ஒரு சிறுவன், அஞ்சனக் கிரி அனைய
மஞ்சனைக் குறுகி, ஒரு மாணவப் படிவமொடு,
‘வெஞ் சமத் தொழிலர், தவ மெய்யர், கைச் சிலையர்’ என,
நெஞ்சு அயிர்த்து, அயல் மறைய நின்று, கற்பினின் நினையும்: –அனுமப் படலம்–4

‘தேவருக்கு ஒரு தலைவர் ஆம் முதல் தேவர் எனின்,
மூவர்; மற்று, இவர் இருவர்; மூரி வில் கரர்; இவரை
யாவர் ஒப்பவர், உலகில்? யாது, இவர்க்கு அரிய பொருள்?
கேவலத்து இவர் நிலைமை தேர்வது எக் கிழமை கொடு? 5-

இராம இலக்குவர்பால் அன்பு மிக, ‘இவர்களே தருமம்’ என்று அனுமன் துணிதல்
என்பன பலவும் எண்ணி, இருவரை எய்த நோக்கி,
அன்பினன், உருகுகின்ற உள்ளத்தன், ஆர்வத்தோரை
முன் பிரிந்து, வினையர்தம்மை முன்னினான் என்ன நின்றான் –
தன் பெருங் குணத்தால் தன்னைத் தான் அலது ஒப்பு இலாதான். 9

‘துன்பினைத் துடைத்து, மாயத் தொல் வினைதன்னை நீக்கி,
தென் புலத்து அன்றி, மீளா நெறி உய்க்கும் தேவரோதாம்?
என்பு எனக்கு உருகுகின்றது; இவர்கின்றது அளவு இல் காதல்;
அன்பினுக்கு அவதி இல்லை; அடைவு என்கொல்? அறிதல் தேற்றேன். 13

வண்டமரும் வனமாலை மணி முடி மேல் மண நாறும் என்கின்றாளால்
உண்டிவர் பால் அன்பு எனக்கு என்று ஒரு காலும் பிரிகிலேன் என்கின்றாளால்
பண்டிவரைக் கண்டறிவது எவ் ஊரில் யாம் என்றே பயில்கின்றாளால்
கண்டவர் தம் மனம் வழங்கும் கண்ண புரத் தம்மானைக் கண்டாள் கொலோ –பெரிய திருமொழி-–8-1-9-

இராமன் அனுமனைப் பாராட்டி, இலக்குவனுக்கு உரைத்தல்
மாற்றம் அஃது உரைத்தலோடும், வரி சிலைக் குரிசில் மைந்தன்
தேற்றம் உற்று, இவனின் ஊங்குச் செவ்வியோர் இன்மை தேறி,
‘ஆற்றலும், நிறைவும், கல்வி அமைதியும், அறிவும், என்னும்
வேற்றுமை இவனோடு இல்லையாம்’ என, விளம்பலுற்றான்: 17

‘”இல்லாத உலகத்து எங்கும், இங்கு இவன் இசைகள் கூரக்
கல்லாத கலையும், வேதக் கடலுமே” என்னும் காட்சி
சொல்லாலே தோன்றிற்று அன்றே? யார் கொல் இச் சொல்லின் செல்வன்?-
வில் ஆர் தோள் இளைய வீர! – விரிஞ்சனோ? விடைவலானோ? 18-

இலக்குவன் உரை கேட்ட அனுமன் இராமனது திருவடிகளை வணங்குதல்<
என்று, அவன் தோற்றம் ஆதி இராவணன் இழைத்த மாயப்
புன் தொழில் இறுதி ஆக, புகுந்து உள பொருள்கள் எல்லாம்,
ஒன்றும் ஆண்டு ஒழிவுறாமல், உணர்த்தினன்; உணர்த்தக் கேட்டு,
நின்ற அக் காலின் மைந்தன், நெடிது உவந்து, அடியில் தாழ்ந்தான். 29–

——-

அனுமனின் விடை
மஞ்செனத் திரண்ட கோல மேனியை மகளிர்க்கு எல்லாம்
நஞ்செனத் தகைய வாகி நளிர் இரும் பனிக்குத் தேம்பா
கஞ்சமொத்த லர்ந்த கண்ண யான் காற்றின் வேந்தன்
அஞ்சனை வயிற்றின் வந்தேன் நாமமும் அனுமன் என்பேன் —

மகளிர்க்கு எல்லாம் -நஞ்செனத் தகைய வாகி–கண்ட பெண்களுக்கு நஞ்சு –
ஏழையர் ஆவி உண்ணும் இணைக் கூற்றங் கொலோ அறியேன்
ஆழியங் கண்ண பிரான் திருக் கண்கள் கொலோ அறியேன்
சூழவும் தாமரை நாண் மலர் போல் வந்து தோன்றுங் கண்டீர்
தோழியர் காள்!அன்னைமீர்! என் செய்கேன் துயராட்டியேனே–7-7-1-

————

அனுமன் ராமபிரானை புகழ்ந்து சுக்ரீவன் இடம் கூறினமை
உளை வயப் புரவியான் உதவ உற்ற ஒரு சொலால்
அளவில் கற்புடைய சிற்றவை பணித்தருளால்
வளை யுடையப் புணரி சூழ் மகிதலத் திருவெலாம்
இளைவர்க் குதவி இத்தலை எழுந்து அருளினான் -46-

விற் பெரு விழவும் கஞ்சனும் மல்லும் வேழமும் பாகனும் வீழ
செற்றவன் தன்னைப் புரமெரி செய்த சிவனுறு துயர் களை தேவை
பற்றலர் வீயக் கோல் கையில் கொண்டு பார்த்தன் தன் தேர் முன்னின்றானை
சிற்றவை பணியால் முடி துறந்தானைத் திருவல்லிக்கேணிக் கண்டேனே-2-3-1-

மாற்றுத் தாய் சென்று வனம் போகே என்றிட
ஈற்றுத் தாய் பின் தொடர்ந்து எம்பிரான் என்று அழ
கூற்றுத் தாய் சொல்ல கொடிய வனம் போன
சீற்றம் இலாதானைப் பாடிப் பற
சீதை மணாளனைப் பாடிப் பற -3 9-4 –

————-

அடியினால் உலகு அளந்தவன் அண்டத்துக்கு அப்பால்
முடியின்மேல் சென்ற முடியன ஆதலின், முடியா
நெடிய மால் எனும் நிலையன; நீரிடைக் கிடந்த
படியின்மேல் நின்ற மேரு மால் வரையினும், பரிய; 9-மராமரங்கள் நின்ற காட்சி

படி வட்டத் தாமரை பண்டுலகம் நீரேற்று
அடி வட்டத்தால் அளப்ப நீண்ட -முடிவட்டம்
ஆகாயமூடறுத்து அண்டம் போய் நீண்டதே
மா காயமாய் நின்ற மாற்கு ——–13-

————–

ஏழு மா மரம் உருவி, கீழ் உலகம் என்று இசைக்கும்
ஏழும் ஊடு புக்கு உருவி, பின் உடன் அடுத்து இயன்ற
ஏழ் இலாமையால் மீண்டது, அவ் இராகவன் பகழி;
ஏழு கண்டபின், உருவுமால்; ஒழிவது அன்று, இன்னும். 16

ஏழு வேலையும், உலகம் மேல் உயர்ந்தன ஏழும்,
ஏழு குன்றமும், இருடிகள் எழுவரும், புரவி
ஏழும், மங்கையர் எழுவரும், நடுங்கினர் என்ப –
'ஏழு பெற்றதோ இக் கணைக்கு இலக்கம்?' என்று எண்ணி. 17-

வையம் நீ வானும் நீ மற்றும் நீ மலரின் மேல்
ஐயன் நீ ஆழி நீ ஆழி வால் அமலன் நீ
செய்ய தீ அனைய அத்தேவு நீ நாயினேன்
உய்ய வந்து உதவினாய் உலகம் முந்து உதவினாய்-சுக்ரீவன் ஸ்துதி

நீராய் நிலனாய்த் தீயாய்க் காலாய் நெடு வானாய்
சீரார் சுடர்கள் இரண்டாய் சிவனாய் அயனானாய் -6-9-1-

தீயாய் நீராய் நிலனாய் விசும்பாய் காலாய்
தாயாய் தந்தையாய் மக்களாய் மற்றுமாய் முற்றுமாய்
நீயாய் நீ நின்றவாறு இவை என்ன நியாயங்கள் -7-8-1-

வானர வீரர்களின் மகிழ்ச்சி
ஆடினார்; பாடினார்; அங்கும் இங்கும் களித்து
ஓடினார்; உவகை இன் நறவை உண்டு உணர்கிலார்;-
'நேடினாம் வாலி காலனை' எனா, நெடிது நாள்
வாடினார் தோள் எலாம் வளர, மற்று அவர் எலாம். 21

ஓடுவார் விழுவார் உகந்து ஆலிப்பார்
நாடுவார் நம்பிரான் எங்குற்றான் என்பார்
பாடுவார்களும் பல்பறை கொட்ட நின்று
ஆடுவார்களும் ஆயிற்று ஆய்ப்பாடியே––ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி–1-1-2-

தேறினன் அமரர்க்ககொல்லாம் தேவாரம் தேவரன்றே
மாறி இப்பிறப்பில் வந்தார் மானுடராகி மன்னோ
ஆறு கொள் சடிலத்தானும் அயனும் என்று இவர்களாதி
வேறுள குழுவை எல்லாம் மானுடம் வென்றது அம்மா —

முதலாவார் மூவரே அம்மூவருள்ளும் முதலாவான் மூரி நீர் வண்ணன் –முதல் திருவந்தாதி -15-

———-

அத்தா இது கேள் என ஆரியன் கூறுவான் இப்
பித்தாய விலங்கின் ஒழுக்கினைப் பேசலாமோ
எத்தாயர் வயிற்றினும் பின் பிறந்தார்கள் எல்லாம்
ஒத்தால் பரதன் பெரிதுத்தமனாதல் உண்டோ -வாலி வதைப் படலம்-இராமன் வியந்து இளவலுக்குக் கூறுதல்

கண்ணுற்றான் வாலி நீலக்கார் முகில் கமலம் பூத்து
மண்ணுற்று வரிவில் ஏந்தி வருவதே போலும் மாலை
புண்ணுற்றதனைய் சோரிப் பொறியோடும் பொடிப்ப நோக்கி
எண்ணுற்றாய் என் செய்தாய் என்று ஏசுவான் இயம்பலுற்றான்

திருச் செங்குன்றூரில் திருச் சிற்றாறு அதனுள் கண்ட அத் திருவடி என்றும்
திருச் செய்ய கமலக் கண்ணும் செவ் வாயும் செவ் வடியும் செய்ய கையும்
திருச் செய்ய கமல வுந்தியும் செய்ய கமலை மார்பும் செய்ய வுடையும்
திருச் செய்ய முடியும் ஆரமும் படையும் திகழ வென்ன சிந்தை யுளானே–8-4-7-

தூ நீர் முகில் போல் தோன்றும் நின் சுடர் கொள் வடிவும் கனி வாயும்
தே நீர்க் கமலக் கண்களும் வந்தென் சிந்தை நிறைந்த வா
மாநீர் வெள்ளி மலை தன் மேல் வண் கார் நீல முகில் போலே
தூ நீர்க் கடலுள் துயில்வானே எந்தாய் சொல்ல மாட்டேனே—8-5-4-

——————

மும்மை சால் உலகுக்கு எல்லாம் மூல மந்திரத்தை, முற்றும்
தம்மையே தமர்க்கு நல்கும் தனிப் பெரும் பதத்தை, தானே
இம்மையே, எழுமை நோய்க்கும் மருந்தினை, 'இராமன்' என்னும்
செம்மை சேர் நாமம் தன்னை, கண்களின் தெரியக் கண்டான். 79

'வாய்மையும், மரபும், காத்து, மன் உயிர் துறந்த வள்ளல்
தூயவன், மைந்தனே! நீ, பரதன்முன் தோன்றினாயே!
தீமைதான், பிறரைக் காத்து, தான் செய்தால் தீங்கு அன்று ஆமோ?
தாய்மையும் அன்றி, நட்பும், தருமமும், தழுவி நின்றாய்! 84-

மா வலச் சூலியார் வாழ்த்துநர்க் குயர் வரம்
ஓவலுற்று உதவள் நின் ஒரு தனிப் பெயர் இயம்பு
ஆவலிப்புடைமையாலாகும் அப்பொருளை யாம்
தேவ -நின் கண்டேற்கு அரிது எனோ தேரினே —

நன்மையையும் செல்வமும் நாளும் நல்குமே
தின்மையும் பாவமும் சிதைந்து தேயுமே
சென்மமும் மரணமும் இன்றித் தீருமே
இம்மையே ராம என்ற இரண்டு எழுத்தினால் –காப்புச் செய்யுள்

குலம் தரும் செல்வம் தந்திடும்
அடியார் படு துயராயின வெல்லாம்
நிலம் தரும் செய்யும் நீள் விசும்பு அருளும்
அருளோடு பெரு நிலம் அளிக்கும்
வலம் தரும் மற்றும் தந்திடும்
பெற்ற தாயினும் யாயின செய்யும்
நலம் தரும் சொல்லை நான் கண்டு கொண்டேன்
நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-9-

சரணமாகும் தன தாள் அடைந்தார்க்கு எல்லாம்
மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான் -9-10-5-

காவலில் புலனை வைத்துக் கலி தன்னைக் கடக்கப் பாய்ந்து
நாவலிட்டுழி தருகின்றோம் நமன் தமர் தலைகள் மீதே
மூவுலகுண்டு உமிழ்ந்த முதல்வ நின் நாமம் கற்ற
ஆவலிப்புடைமை கண்டாய் அரங்க மா நகருளானே

நமனும் முற்காலனும் பேச நரகில் நின்றார்கள் கேட்க
நரகமே சுவர்க்கமாகும் நாமங்களுடைய நம்பி

பேர் ஆயிரம் கொண்ட பீடு உடையான்

ஸ்ரீ ராம ராம ராமேதி ரமே ராமே மநோ ரமே
சஹஸ்ர நாம தத் துல்யம் ராம நாம வராநநே

கம்ப நாடன் உரை செவியில் சாற்று பூம் கொம்ப நாடன் கொழுநன் இராமப் பேர்–தனியன்

ஸ்ரீ ராமா என்று ஒரு கால் உரைத்தார் உன் தன்
திரு நாமம் ஆயிரத்துக்கு இல்லையாம் என்றே
நீராரும் சடையான் பாகத்து உமைக்கு நிகழ்த்திடில்
அம்மந்திரத்துக்கு இணை ஓன்று உண்டோ -தனிப்பாடல் –

————-

கோ இயல் தருமம், உங்கள் குலத்து உதித்தோர்கட்கு எல்லாம் –
ஓவியத்து எழுத ஒண்ணா உருவத்தாய்! – உடைமை அன்றோ?
ஆவியை, சனகன் பெற்ற அன்னத்தை, அமிழ்தின் வந்த
தேவியை, பிரிந்த பின்னை, திகைத்தனை போலும், செய்கை! 86-

முன்பு, நின் தம்பி வந்து சரண் புக, "முறை இலோயைத்
தென் புலத்து உய்ப்பென்" என்று செப்பினன்; செருவில், நீயும்,
அன்பினை உயிருக்கு ஆகி, "அடைக்கலம் யானும்" என்றி
என்பது கருதி, அண்ணல், மறைந்து நின்று எய்தது' என்றான். 125–

இராமனைத் துதித்து, வாலி ஓர் வரம் வேண்டுதல்
'ஏவு கூர் வாளியால் எய்து, நாய் அடியனேன்
ஆவி போம் வேலைவாய், அறிவு தந்து அருளினாய்;
மூவர் நீ! முதல்வன் நீ! முற்றும் நீ! மற்றும் நீ!
பாவம் நீ! தருமம் நீ! பகையும் நீ! உறவும் நீ! 129

யாவரும் எவையுமாய் இருதுவும் பயனுமாய்
பூவி நல் வெறியும் ஒத்து ஒருவரும் பொதுமையாய்
யாவன் நீ யாவது என்று அறிவினார் அருளினார்
தாவரும் பதம் எனக்கு அருமையோ தனிமையோய்–

யாவையும் யாவரும் தானாய் –திருவாய் 3-4-10–

மற்று இனி உதவி உண்டோ ? – வானினும் உயர்ந்த மானக்
கொற்றவ! – நின்னை, என்னைக் கொல்லிய கொணர்ந்து, தொல்லைச்
சிற்றினக் குரங்கினோடும் தெரிவு உறச் செய்த செய்கை,
வெற்று அரசு எய்தி, எம்பி, வீட்டு அரசு எனக்கு விட்டான். 133

நிற்கின்ற செல்வம் வேண்டி நெறி நின்ற பொருள்கள் எல்லாம்
கற்கின்றது, இவன் தன் நாமம்; கருதுவது இவனைக் கண்டாய்;
பொன் குன்றம் அனைய தோளாய்! பொது நின்ற தலைமை நோக்கின்,
எற் கொன்ற வலியே சாலும்; இதற்கு ஒன்றும் ஏது வேண்டா. 140

கற்பார் ராமபிரானை அல்லால் மற்றும் கற்பரோ
புற்பா முதலாப் புல் எறும்பாதி ஓன்று இன்றியே சராசரம் முற்றவும்
நற்பால் அயோத்தியில் வாழும் சராசரம் முற்றவும்
நற்பாலுக்கு உய்த்தனன் நான்முகனார் பெற்ற நாட்டுளே–7-5-1–

———-

நெய் அடை நெடு வேல் தானை நீல் நிற நிருதர் என்னும்
துய் அடை கனலி அன்ன தோளினன், தொழிலும் தூயன்;
பொய் அடை உள்ளத்தார்க்குப் புலப்படாப் புலவ! மற்று உன்
கையடை ஆகும்' என்ன, இராமற்குக் காட்டும் காலை, 158-

மெய்யானாகும் விரும்பித் தொழுவார்க்கு எல்லாம்
பொய்யனாகும் புறமே தொழுவார்க்கு எல்லாம் -9-10-7-

மெய்யர்க்கே மெய்யானாகும் விதியிலா என்னைப் போலே
பொய்யர்க்கே பொய்யனாகும் புட் கொடியுடைய கோமான் –திருமாலை -15-

இராமன் அங்கதனுக்கு உடைவாள் அளித்தலும், வாலி விண் ஏகுதலும்
தன் அடி தாழ்தலோடும், தாமரைத் தடங் கணானும்,
பொன் உடைவாளை நீட்டி, 'நீ இது பொறுத்தி' என்றான்;
என்னலும், உலகம் ஏழும் ஏத்தின; இறந்து, வாலி,
அந் நிலை துறந்து, வானுக்கு அப் புறத்து உலகன் ஆனான். 159

————

தீர்த்தனும் கவிகளும் செறிந்து நம்பகை
பேர்த்தன இனி எனப் பேசி வானவர்
ஆர்த்தென ஆர்த்தன மேகமாய் மலர்
தூர்த்தன ஒத்தன துள்ளி வெள்ளம் -19-

ஓவாத் துயர்ப் பிறவி யுட்பட மற்று எவ்வெவையும்
மூவாத் தனி முதலாய் மூவுலகும் காவலோன்
மாவாகி யாமையாய் மீனாகி மானிடமாம்
தேவாதி தேவ பெருமான் என் தீர்த்தனே –2-8-5-

தீர்த்தன் உலகளந்த சேவடி மேல் பூந்தாமம்
சேர்த்தி யவையே சிவன் முடி மேல் தான் கண்டு
பார்த்தன் தெளிந்து ஒழிந்த பைந்துழாயன் பெருமை
பேர்த்தும் ஒருவரால் பேசக் கிடந்ததே –2-8-6-

தீர்த்தனுக்கு அற்ற பின் மற்று ஓர் சரணில்லை என்று எண்ணித் தீர்த்தனுக்கே
தீர்த்த மனத்தனனாகிச் செழுங் குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன
தீர்த்தங்கள் ஆயிரத்துள் இவை பத்தும் வல்லார்களைத் தேவர் வைகல்
தீர்த்தங்களே என்று பூசித்து நல்கி யுரைப்பர் தம் தேவியர்க்கே–7-10-11-

————

வழை துறு கானயாறு மா நிலக் கிழத்தி மக்கட்கு
உழைத்துறு மலை மாக் கொங்கை சுரந்த பால் ஒழுக்கை ஒத்த
விழை வுறு வேட்கை நாளும் வேண்டினார்க்கு தவ வேண்டிக்
குழை தோறும் கனகம் தூங்கும் கற்பகம் நிகர்த்த கொன்றை -34-

காரார் வரைக் கொங்கை –சிறிய திருமடல்

மழைக் கூந்தல் தென்னன் உயிர் பொறுப்பும் தெய்வ வடமலையும் என்னும்
இவையே முலையா வடிவமைத்த –பெரிய திருமடல் —

அழைக்கும் கரும் கடல் வெண் திரைக்கே கொண்டு போய் அலர்வாய்
மழைக் கண் மடந்தை யரவணை ஏற மண் மாதர் விண் வாய்
அழைத்து புலம்பி முலை மலை மேல் நின்றும் ஆறுகளாய்
மழைக் கண்ண நீர் திருமால் கொடியேன் என்று வார்கின்றதே –திரு விருத்தம் – 52-

—————

என்ன இத்தகைய பன்னி ஈடழிந்து ஏங்குகின்ற
தன்னை ஒப்பானை நோக்கித் தகை அழிந்து அயர்ந்த தம்பி
நின் எத்தகையவாக நினைந்தனை நெடியோய் என்னாச்
சென்னியில் சுமந்த கையன் தேற்றுவான் செப்பலுற்றான் -64-

தன் ஒப்பாரில் அப்பன் -6-3-9-

———–

நஞ்சம் அன்னவரை நலிந்தாலது
வஞ்சம் அன்று மனு வழக்கு ஆதலால்
அஞ்சில் ஐம்பதில் ஓன்று அறியாதவன்
நெஞ்சில் நின்று நிலாவ நிறுத்துவாய் -5-

அஞ்சில் அறியாதார் ஐம்பதிலும் தாம் அறியார்
என் சொல் எனக்கோ எதிராசா -நெஞ்சம்
உன்ன தாள் ஒழிந்த வற்றியே யுகக்க இன்றும்
அனுதாபம் அற்று இருக்கையால் —–ஆர்த்தி பிரபந்தம் —38-

—————-

தன்னைத்தான் உணரத்தீரும் தகை அறு பிறவியின்பது
என்னத்தான் மறையும் மற்றத் துறைகளும் இசைத்தார் எல்லாம்
முன்னைத் தான் தன்னை ஓரா முழுப்பிணி அழுக்கின் மேல்
பின்னைத் தான் பெறுவது அம்மா நறவுண்டு திகைக்கும் பித்தோ -92-மது உண்ட மயக்கத்தால்

ஆவியை அரங்கமாலை அழுக்கு உடம்பு எச்சில் வாயால்

பொய்ந்நின்ற ஞானமும் அழுக்கு உடம்பும் –திருவிருத்தம் -1-

————-

பச்சிலை, கிழங்கு, காய், பரமன் நுங்கிய
மிச்சிலே நுகர்வது; வேறுதான் ஒன்றும்
நச்சிலேன்; நச்சினேன் ஆயின், நாய் உண்ட
எச்சிலே அது; இதற்கு ஐயம் இல்லையால். 113-

போனகம் செய்த சேடம் தருவரேல் புனிதம் அன்றே

உடுத்துக் கலைந்த நின் பீதாக வாடை உடுத்துக் காலத்தது உண்டு
தொடுத்த துழாய் மலர் சூடிக் கலைந்த சூடும் இத்தொண்டர்களோம்

சேஷாசநர் -த்வதீய புக்த உஜ்ஜித சேஷ போஜிநா -ஆளவந்தார் –

———–

சுக்கிரீவன் இராமன் சேவடி பணிதல்
கண்ணிய கணிப்ப அருஞ் செல்வக் காதல் விட்டு,
அண்ணலை அடி தொழ அணையும் அன்பினால்,
நண்ணிய கவிக் குலத்து அரசன், நாள் தொறும்
புண்ணியன் – தொழு கழல் பரதன் போன்றனன். 124

நம்மால் போற்றத் தரும் புண்ணியன்

————

கோடுறுமால் வரையதனைக் குறுதிரேல் உம் நெடிய கொடுமை நீங்கி
வீடு உறுதி ஆதலினால் விலங்குதிர் அப்புறத்து நீர் மேவு கொண்ட
நாடு உறுதிர் உற்று அதனை நாடி அதன் பின்னை நளி நீர்ப் பொன்னிக்
கேடுறு தண் புனல் தெய்வத்திரு நதியின் இருகரையும் சேர்திர் மாதோ –29-

வேங்கடங்கள் மெய் மேல் வினை முற்றவும்,
தாங்கள் தங்கட்கு நல்லனவே செய்வார்,
வேங்கடத்து உறைவார்க்கு நம என்னல்
ஆம் கடமை அது சுமந்தார்கட்கே–3-3-6-

————

கொண்டலின் குழவி, ஆம்பல், குனி சிலை, வள்ளை, கொற்றக்
கெண்டை, ஒண் தரளம், என்று இக் கேண்மையின் கிடந்த திங்கள்-
மண்டலம் வதனம் என்று வைத்தனன், விதியே; நீ, அப்
புண்டரிகத்தை உற்ற பொழுது, அது பொருந்தித் தேர்வாய். 58-பிராட்டி அவயவ வர்ணனை –

'காரினைக் கழித்துக் கட்டி, கள்ளினோடு ஆவி காட்டி,
பேர் இருட் பிழம்பு தோய்த்து, நெறி உறீஇ, பிறங்கு கற்றைச்
சோர் குழல் தொகுதி என்று சும்மை செய்தனையது அம்மா! –
நேர்மையைப் பருமை செய்த நிறை நறுங் கூந்தல் நீத்தம்! 59-

கோளிழைத் தாமரையும் கொடியும் பவளமும் வில்லும்
கோளிழைத் தண் முத்தமும் தளிரும் குளிர் வான் பிறையும்
கோளிழை யாவுடைய கொழுஞ்சோதி வட்டங்கொல்? கண்ணன்
கோளிழை வாண் முகமாய்க் கொடியேன் உயிர் கொள்கின்றதே––ஸ்ரீ திருவாய் மொழி-7-7-8-

———————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்பநாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ கம்ப ராமாயணமும் ஸ்ரீ அருளிச் செயல்களும் -ஸ்ரீ ஆரண்ய காண்டம் – —

ஸ்ரீ சீதா ராம ஜெயம்-

ஸ்ரீ கடவுள் வாழ்த்து –

பேதியாது நிமிர் பேத உருவம் பிறழ்கிலா,
ஓதி ஓதி உணரும்தொறும் உணர்ச்சி உதவும்
வேதம், வேதியர், விரிஞ்சன், முதலோர் தெரிகிலா,
ஆதி தேவர்; அவர் எம் அறிவினுக்கு அறிவுஅரோ.

யாவையும் எவரும் தானாய் அவர் அவர் சமயந் தோறும்
தோய்வு இலன்; புலன் ஐந்துக்கும் சொலப் படான்; உணர்வின் மூர்த்தி;
ஆவி சேர் உயிரின் உள்ளால் ஆது ம்ஓர் பற்று இலாத
பாவனை அதனைக் கூடில், அவனையும் கூடலாமே––ஸ்ரீ திருவாய் மொழி–3-4-10-

தோய்ந்து பொருள் அனைத்தும் தோயாது நின்ற சுடர் –சரபங்கர் படலம் –
வ்யாப்தகத தோஷம் தட்டாமல் உள்ளும் புறமும் வியாபித்து ஏக நிர்வாஹகன் –
ஆதி நாதர் அவர் எம் அறிவினுக்கு அறிவரோ –
ஒன்றும் தேவும் யாரும் இல்லா அன்று –நின்ற ஆதிப்பிரான் -அன்றோ –

———

துறப்பதே தொழிலாகத் தோன்றினார் தோன்றியக்கால்
மறப்பதோ தம்மை அது அன்று ஆகில் மற்றவர் போல்
பிறப்பரோ எவர்க்கும் தாம் பெற்ற பதம் பெறலரிதோ
இறப்பதே பிறப்பதே எனும் விளையாட்டின் இனிதுகந்தோய் –50- விராதன் துதி-ஒன்றாக கலக்கவே அவதரிக்கிறாய்

என்நின்ற யோனியுமாய் பிறந்தாய் இமையோர் தலைவா –திருவிருத்தம் -1-
சேதனர்களுக்காகவே அவதரித்து தன்னையே உபாயமாகாகக் காட்டி அருளுகிறாயே –

————

பனி நின்ற பெரும் பிறவிக் கடல் கடக்கும்படி பற்றி
நனி நின்ற சமயத்தோர் எல்லாம் நன்று என்னை
தனி நின்ற தத்துவத்தின் தகை மூர்த்தி நீ யாகில்
இனி நின்ற முதல் தேவர் என் கொண்டு என் செய்வார் -51-

நும்மின் கவி கொண்டு நும் நும் கிட்டாத தெய்வம் ஏத்தினால்
செம்மின் சுடர்முடி என் திருமாலுக்குச் சேருமே–பாசுர எதிர் ஒலி-

————

நீ ஆதி பரம்பரமும்: நின்னவே உலகங்கள்;
ஆயாத சமயமும் நின் அடியவே; அயல் இல்லை;
தீயாரின் ஒளித்தியால்; வெளி நின்றால் தீங்கு உண்டோ ?
வீயாத பெரு மாய விளையாட்டும் வேண்டுமோ? 53-

ஆகாசாத் பதிதம் தோயம் யதா கச்சதி சாகரம்
சர்வ தேவ நமஸ்காரம் கேசவம் பிரதிகச்சதி —

‘தாய் தன்னை அறியாத கன்று இல்லை; தன் கன்றை
ஆயும் அறியும்; உலகின் தாய் ஆகின், ஐய!
நீ அறிதி எப் பொருளும்; அவை உன்னை நிலை அறியா;
மாயை இது என்கொலோ?-வாராதே வர வல்லாய்! 54′

வந்தாய் போல் வாராதாய் வாராதாய் போல் வருவான் –திருவாய் -6-10-9-

பன்னல் ஆம்” என்று உலகம் பலபலவும் நினையுமால்;
உன் அலால் பெருந் தெய்வம் உயர்ந்துளோர் ஒழுக்கு அன்றே;
அன்ன ஊர்தியை முதல் ஆம் அந்தணர்மாட்டு அருந் தெய்வம்
நின் அலால் இல்லாமை நெறிநின்றார் நினையாரோ? 55-

தெய்வம் பல அவர் நூலும் பல அவை தேர் பொழுதில்
பொய் வம்பு அல என்று தோன்றும் புல்லோர்கட்கு போத நல்லோர்
உய்வம் பலனும் அவனே என்று ஓதி உணர்வர் நெஞ்சே
கொய் வம்பு அலர் சொரியும் சோலை மா மலைக் கொண்டலையே –அழகர் அந்தாதி ––22-

———

பொருவரிய சமயங்கள் புகல்கின்ற புத்தேளிர்
இருவினையும் உடையார் போல் யரும் தவம் இயற்றுவார்
திருவுறையும் அணி மார்ப நினக்கு என்னை செயற்பால
ஒரு வினையும் இல்லார் போல் உறங்குதியால் உறங்காதாய் -56-

பைய உயோகு துயில் கொண்ட பரம்பரனே –பெரியாழ்வார்
உறங்குவான் போல் யோகு செய்த பெருமானை –திருவாய் -5-4-1-

————

அரவாகிச் சுமத்தியால் அயில் எயிற்றின் ஏந்துதியால்
ஒரு வாயின்ன விழுங்குதியால் ஓர் அடியாள் ஒளித்தியால்
திருவானம் நிலைமகளை இஃது அறிந்தால் சீறாளோ
மருவாரும் துழாய் அலங்கல் மணி மார்பில் வைகுவாள் -57-

பார் இடந்து பாரை யுண்டு பார் உமிழ்ந்து பார் அளந்து பாரை யாண்ட பேராளன் –திரு நெடும் தாண்டகம் -20-

பார் உண்டான் பார் உமிழ்ந்தான் பார் கிடந்தான் பார் அளந்தான் பார் இடம் முன் படைத்தான் என்பரால் –பெரிய திருவந்தாதி -42-

கிடந்தது இருந்து நின்று அளந்து கேழலாய்க் கீழ் புக்கு
இடந்திடும் தன்னுள் கரக்கும் உமிழும்
தடம் பெரும் தோள் ஆரத்தழுவும் பார் என்னும்
மடந்தையை மால் செய்கின்ற மால் ஆர் காண்பரே–திருவாய் 2-8-7-

—————–

மெய்யைத் தான் சிறிது சூணைர்ந்து நீ விதித்த மன்னுயிர்கள்
உய்யத் தான் ஆகாதோ உனக்கு என்ன குறை யுண்டோ
வையத்தார் வானத்தார் மழு வாளிக்கு அன்று அளித்த
ஐயத்தால் சிறிது ஐயம் தவிர்ந்தாரும் உளர் ஐயா -58-

பேச நின்ற சிவனுக்கும் பிரமன் தனக்கும் பிறர்க்கும்
நாயகன் அவனே கபால நன் மோக்கத்துக் கண்டு கொண்மின் –திருவாய் -4-10-4-

———————-

அன்னம் ஆய் அரு மறைகள் அறைந்தாய் நீ; அவை உன்னை
முன்னம் ஆர் ஒதுவித்தார்? எல்லாரும் முடிந்தாரோ?
பின்னம் ஆய் ஒன்று ஆதல், பிரிந்தேயோ? பிரியாதோ?
என்ன மா மாயம் இவை?-ஏனம் ஆய் மண் இடந்தாய்! 59′

ஒரு நாள் அன்னமாய் அன்று அங்கு அருமறை பயந்தான் அரங்க மா நகர் அமர்ந்தான் –பெரிய திருமொழி -5-7-3-

பின்னம் ஆய் ஒன்று ஆதல், பிரிந்தேயோ? பிரியாதோ? என்ன மா மாயம் இவை–விசிஷ்டாத்வைத தத்வம் –

————

ஒப்பு இறையும் பெறல் அரிய ஒருவா! முன் உவந்து உறையும்
அப்பு உறையுள் துறந்து, அடியேன் அருந் தவத்தால் அணுகுதலால்,
இப் பிறவிக் கடல் கடந்தேன்; இனிப் பிறவேன்; இரு வினையும்,
துப்பு உறழும் நீர்த்த சுடர்த் திருவடியால், துடைத்தாய் நீ.’ 60-

ஈடும் எடுப்புமில் ஈசன் –திருவாய் -1-6-3-

ஒத்தாரை மிக்காரை இலையாய மா மாயா -2-3-2-

தன் ஒப்பார் இல்லப்பன் தந்தான் தனதாள் நிழலே -6-3-9-

பனிக்கடலில் பள்ளி கோளைப் பழக விட்டு ஓடி வந்து என்
மனக்கடலில் வாழ வல்ல மாய மணாளா நம்பீ –பெரியாழ்வார் -5-4-9-

பறவை ஏறும் பரம் புருடா நீ என்னைக் கைக் கொண்ட பின்
பிறவி என்னும் கடலும் வற்றிப் பெரும் பதம் ஆகின்றதால் –பெரியாழ்வார் -5-4-2-

துயரமே தரு துன்ப இன்ப வினைகளாய் –திருவாய் –3-6-8-

சார்ந்த இரு வல் வினைகளும் –திருவாய் -1-5-10-

அருளோடு பெரு நிலம் அளிக்கும் –பெரிய திருமொழி -1-1-9-

—————–

சிறுகாலை இலா நிலையோ திரியா
குறுகா நெடுகா குணம் வேறுபடா
உறு கால் கிளர் பூதமெலாம் உகினும்
மறுகா நெறி எய்துவன் வானுடையாய் -20-இந்திரன் இடம் சரபங்கர்

காலாதீனம் இல்லாத பரமபதம் –
குறுகா நீளா இறுதி கூடா எனை ஊழி –திருவாய் -6-9-10-

கண்டாமவை யாயிரம் கதுவக்
கண் தாமரை போல் கரு ஞாயிறு எனக்
கண்டான் இமையோர் இறை காசினியில்
கண்டான் அரு நான் மறையின் கனியை —-24-இந்திரன் இராமபிரானை ஸ்துதிப்பது –

அரும்பினை அலரை அடியேன் மனத்தாசையை
அமுதம் பொதியின் சுவை கரும்பினைக் கனியைச் சென்று நாடிக்
கண்ண மங்கையுள் கண்டு கொண்டேனே –பெரிய திருமொழி -7-10-1-

—————–

தோய்ந்தும் பொருள் அனைத்தும் தோயாது நின்ற சுடரே -27-

அந்தர்யாமியாய் இருந்தும் வ்யாப்ய தோஷம் தட்டாதவன் –
சிறைச்சாலைக்குள் குற்றவாளியும் காண வந்த அரசகுமாரனும் போலே அன்றோ –

யாவையும் எவரும் தானாய் அவர் அவர் சமயந் தோறும்
தோய்வு இலன்; புலன் ஐந்துக்கும் சொலப் படான்; உணர்வின் மூர்த்தி;
ஆவி சேர் உயிரின் உள்ளால் ஆது ம்ஓர் பற்று இலாத
பாவனை அதனைக் கூடில், அவனையும் கூடலாமே––ஸ்ரீ திருவாய் மொழி–3-4-10-

—————

மேவாதவர் இல்லை மேவினரும் இல்லை வெளியோடு இரு இருளும் இல்லை மேல் கீழும் இல்லை
மூவாமை இல்லை மூத்தமையும் இல்லை முதல் இடை கடையோடு ஈறில்லை முன்னோடு பின்னில்லை
தேவா இங்கு இவ்வோ நீ சென்ற நிலை என்றாள் சிலை ஏந்தி வந்து செம்மைச் சேவடிகள் நோவக்
காவாது ஒழியின் பழி பெரிதோ அன்றேல் கரும் கடலில் கண் வளராய் கைம்மாறும் உண்டோ —

வெண்மையான பாற்கடலும் இவன் நிழலீட்டாலே கருங்கடல் ஆனதே –

ஆலத்திலையான் அரவின் அணை மேலான் நீலக்கடலுள் நெடும் காலம் கண் வளர்ந்தான் –பெரியாழ்வார் -2-6-6-

கரும் தண் மா கடல் கண் துயின்றவன் இடம் –பெரிய திருமொழி 3-1-1-

நீலக் கடல் கடைந்தாய் –திருவாய் -10-10-7-

சஹஸ்ர வதநோ தேவ பணா மணி விராஜித
ச ஏவ வ்ருஷ அபூத் அநந்த அத்புத ரூபவான் -அன்றோ –

—————

மூவரும் சரபங்கன் தவக் குடில் சேர்தல்
போனவன் அக நிலை புலமையின் உணர்வான்
வானவர் தலைவனை வரவு எதிர்கொண்டான்;
ஆனவன் அடி தொழ, அருள் வர, அழுதான்
தானுடை இட வகை தழுவினன், நுழைவான். 33-

அழுவன் தொழுவன் ஆடிக் காண்பன்-5-8-5-
அழுவன் -உபாசகர் செய்கையும் செய்தேன் -தொழுவன் -ப்ரபன்னர் செய்கையும் செய்தேன்-

மற்று அவள் தன் அருள் நினைந்தே அழும் குழவி அதுவே போன்று இருந்தேனே –பெருமாள் -5-1-

————–

அண்டமும் அகிலமும் அறிவரு நெறியால்
உண்டவன் ஒரு பெயர் உணர்குநர் உறு வேறு
எண் தவ நெடிது எனின் இறுதியிலவனைக்
கண்டவர் உறு பொருள் கருதுவது எளிதே -44-

வை கலந்த மூவிலை மேல் ஈசற்கும் வாசவற்கும் வாசப் பூ மேல்
மெய் கலந்த நால் வேத விரிஞ்சனுக்கும் மேலா வீற்று இருப்பர் மாதோ
பை கலந்த பாம்பணை மேல் திருவரங்கப் பெரு நகருள் பள்ளி கொள்ளும்
கை கலந்த நேமியான் திரு நாமத்து ஒரு நாமம் கற்றார் தாமே –திருவரங்கக் கலம்பகம்-–4-

——–

அகஸ்தியரை -நீண்ட தமிழால் உலகை அளந்தான் -என்கிறார்
அநாதி -தெய்வத்தன்மை -உதாரம் -சகல பல ப்ரதம்
தொண்டர்க்கு அமுது உண்ணச் சொல் மாலைகள் -9-4-9-

வண் தமிழ் நூற்க நோற்றேன் அடியார்க்கு இன்ப மாரியே 4-5-10-
செந்நிறத்த தமிழ் ஓசை யாகையால் ஆகஸ்த்யமும் அநாதி -வடமொழி என்றது தென் மொழி மறையை நினைத்து இறே

————

செருக்கடை அரக்கர் புரி தீமை சிதை வெய்தித்
தருக்கு அழி தரக் கடிது கொல்வது சமைந்தேன்
வருக்க மறையோய் அவர் வரும் திசையின் முற்துற்று
இருக்கை நலம் நிற்க அருள் என்றனன் –இராமபிரான் அகஸ்த்யருக்கு பதில்

இப் புவனம் முற்றும் ஒரு தட்டினிடை இட்டால்
ஒப்பு வரவிற்று என உரைப்ப அரிய வாளும்,
வெப்பு உருவு பெற்ற அரன் மேரு வரை வில்லாய்
முப்புரம் எரித்த தனி மொய்க் கணையும், நல்கா. 56-

பரசுராமன் கொடுத்த வில்லும் புட்டிலும் -ராமன் வருணன் இடம் கொடுக்க -கரவதம் போல்வன நெருங்கிற்று என்று
வருணன் அகஸ்தியர் இடம் கொடுத்து இராமபிரானுக்குக் கொடுக்கச் சொல்ல
அவற்றைக் கொடுத்து பஞ்சவடியில் தங்குமாறு உபதேசித்தார் –

————————–

இராமனை சடாயு போற்றுதல்
‘உந்தை உண்மையன் ஆக்கி, உன் சிற்றவை
தந்த சொல்லைத் தலைக்கொண்டு, தாரணி,
வந்த தம்பிக்கு உதவிய வள்ளலே!
எந்தை வல்லது யாவர் வல்லார்?’ எனா, 34

சடாயு இராமபிரானை புகழ்தல்
அல்லித் தாமரைக் கண்ணனை அன்பு உறப்
புல்லி, மோந்து, பொழிந்த கண்ணீரினன்,
‘வல்லை மைந்த!’ அம் மன்னையும் என்னையும்
எல்லை இல் புகழ் எய்துவித்தாய்’ என்றான். 35-

அல்லிக் கமலக் கண்ணனை அந்தண் குருகூர்ச் சடகோபன் 8-10-11-

இங்கு பஞ்சவடியில் தங்குமாறு அகஸ்தியர் சொன்னதைச் சொல்ல –
நான் உங்களை வான் வழியே வலி காட்டிக் கொண்டு சென்றனன்
இங்கு திண் சிறை -விரியும் நிழலில் செல்ல -என்ற தொடர்
மாலாய்ப் பிறந்த நம்பியை மாலே செய்யும் மணாளனை
ஏலாப் பொய்கள் உரைப்பானை இங்கே போதக் கண்டீரே
மேலால் பரந்த வெயில் காப்பான் வினதை சிறுவன் சிறகு என்னும்
மேலாப்பின் கீழ் வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே–14-3-நினைவுக்கு வர பாசுரம் இட்டார் போலும் –

————

கோதாவரி வர்ணனை
வண்டுறை கமலச் செல்வி வான் முகம் பொழிய வாசம்
உண்டுறை குவளை ஒண் கண் ஒருங்குற நோக்கி ஊழின்
தென் திரை கரத்தின் திரு மலர் தூவிச் செல்வர்
கண்டு அடி பணிவது என்னப் பொலிந்தது கடவுள் ஆறு — சூர்ப்பணகைப் படலம்–2-

திருவரங்கப் பெரு நகரில் தெண்ணீர்ப் பொன்னி திரைக்கையால் அடி வருட –பெருமாள் -1-1-

—————-

சூர்ப்பணகையின் வியப்பு
‘சிந்தையின் உறைபவற்கு உருவம் தீர்ந்ததால்;
இந்திரற்கு ஆயிரம் நயனம்; ஈசற்கு
முந்திய மலர்க் கண் ஓர் மூன்று; நான்கு தோள்,
உந்தியில் உலகு அளித்தாற்கு’ என்று உன்னுவாள். 12-

பந்திக் கமலத் தடம் சூழ் அரங்கர் படைப்பு அழிப்பு
சிந்தித் திடுவதும் இல்லை கண்டீர் அத்திசை முகனோடு
உந்திக் கமலம் விரிந்தால் உகக் கடையில்
முந்திக் குவியில் உடனே குவியும் இம் மூதண்டமே –திருவரங்கத்து மாலை-–19-

—————

உடுத்த நீராடையான் உருவச் செவ்வியன்–இராமபிரானின் வர்ணனை

இதைப் பின்பற்றியே மனோன்மணீயம் ஆசிரியர் சுந்தரனார்
நீராரும் கடலுடுத்த நிலமடந்தைக்கு எழில் ஒழுகும் -தமித்தாய் வாழ்த்து

————

பங்கயச் செல்வியை மனத்துப் பாவியா,
அங்கையின் ஆய மந்திரத்தை ஆய்ந்தனள்;
திங்களின் சிறந்து ஒளிர் முகத்தள், செவ்வியள்,
பொங்கு ஒளி விசும்பினில் பொலியத் தோன்றினாள். 30

வால்மீகி இராமாயணத்தில் அரக்கி உருவத்தோடு எதிர்பட்டதாக கூறி இருந்தாலும்
இவள் லஷ்மீ மந்த்ரத்தை தியானம் செய்து அழகான பெண் உருவை அடைந்து இராமபிரானுக்கு எதிரே
பஞ்சி ஓளிர் விஞ்ச குளிர் பல்லவம் அனுங்க
செஞ்செவிய கஞ்சா நிமிர் சீறடியளாகி
அஞ்சொல் இள மஞ்ஜை என அன்னம் என மின்னும்
வஞ்சி என நஞ்சம் என வஞ்ச மக்கள் வந்தாள் -31-அழகிய உருவத்தோடு வந்தாள் -ஆழ்வார்கள் அருளிச் செயல்களில் படியே –

வலி வணக்கு வரை நெடும் தோள் விராதை கொன்று
வண் தமிழ் மா முனி கொடுத்த வரி வில் வாங்கி
கலை வணக்கு நோக்கரக்கி மூக்கை நீக்கி
கரனோடு தூடணன் தன் உயிர் ரை வாங்கி
சிலை வணக்கி மான் மறிய வெய்தான் தன்னை
தில்லை நகர் திரு சித்ர கூடம் தன்னுள்
தலை வணக்கி கை கூப்பி ஏத்த வல்லார்
திரிதலால் தவமுடைத்து தரணி தானே –பெருமாள் திருமொழி-—10-5–

மானின் விழி பெற்று மயில் வந்தது என வந்தாள் -33-கலை வணக்கு நோக்கரக்கி-

கலை இலங்கும் அகலல்குல் அரக்கர் குலக் கொடியைக்
காதோடு மூக்குடன் அரியக் கதறி அவளோடி
தலையில் அங்கை வைத்து மலை இலங்கை புகச் செய்த
தடந்தோளன் மகிழ்ந்து இனிது மருவி யுறை கோயில்
சிலை இலங்கு மணி மாடத்துச்சி மிசைச் சூலம்
செழும் கொண்டல் அடடிரியச் சொரிந்த செழு முத்தம்
மலை இலங்கு மாளிகை மேல் மலி வெய்து நாங்கூர்
வைகுந்த விண்ணகரம் வணங்கு மட நெஞ்சே––பெரிய திருமொழி–3-9-4-

தார்க்கு இள தம்பிக்கு அரசு தந்து தண்டக
நூற்றவள் சொல் கொண்டு போகி நுடங்கிடை
சூர்பணகாவை செவியோடு மூக்கவள்
ஆர்க்க அரிந்தானைப் பாடிப் பற
அயோத்திக்கு அரசனைப் பாடிப் பற –ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி–3 9-8 –

நுடங்கிடை -இத்யாதி
காம ரூபிணி ஆகையாலே -ஸ்வ வேஷத்தை மறைத்து -அத்யந்த அபிமதமான ஒரு
ஸ்திரீ வேஷத்தை கொண்டு வருகையாலே -நுடங்கின இடையை உடையளான
சூர்பணகயை -தன் அழகைக் காட்டி -என்னை விஷயீ கரிக்க வேணும் -என்று வந்த அளவில் –
பிராட்டியை கண்டு -நமக்கு இவள் ஒரு ஸ்திரீ உண்டு -அங்கே போ -என்று இளைய பெருமாளைக்
காட்ட -அங்கே சென்ற அளவில் -நான் அவருக்கு சேஷ பூதனாய் இருப்பான் ஒருத்தன் -இன்னம்
அவர் பக்கலிலே போ -என்ன
இப்படி உபாலம்பிக்கையாலே அவள் அதிக்ருதையாய் -பழைய வேஷத்தை கொண்டு
எடுத்துக் கொண்டு போகப் புக்க அளவிலே -செவியோடு கூட அவள் மூக்கையும் –
அவள் கதற கதற அறுத்தவனை
ராமஸ்ய தஷிணோ பாஹூ –என்கிற படியே இளைய பெருமாள் கரண பூதர் ஆகையாலே
அறுத்ததில் கர்த்த்ரத்வம் பெருமாளதாக சொல்லுகிறது–மா முனிகள் வியாக்யானம்

ஊக்கித் தாங்கி, விண் படர்வென்’ என்று உருத்து எழுவாளை,
நூக்கி, நொய்தினில் ‘வெய்து இழையேல்’ என நுவலா,
மூக்கும், காதும், வெம் முரண் முலைக் கண்களும், முறையால்
போக்கி, போக்கிய சினத்தொடும், புரி குழல் விட்டான். 94–இலக்குவன் சூர்ப்பணகையின் உறுப்பு அறுத்தல்

————

என்று இன்ன பல பன்னி இகல் அரக்கி அழுது இரங்கி
பொன் துன்னும் படியகத்துப் புரள்கின்ற பொழுதகத்து
நின்றந்த நதியகத்து நிறை தவத்தின் குறை முடித்து
வண் திண் கைச்சிலை நெடும் தோள் மரகதத்தின் மலை வந்தான் –அவள் புலம்பும் பொழுது ராமபிராணன் வந்தமை –

மன்னு மரகதக் குன்றின் மருங்கே –பெரிய திருமடல் -77-

வள்ளலே மது சூதனா என் மரகதமலையே –திருவாய் -2-6-4-

மரகத சைலம் செந்தாமரைக் காடு பூத்துத்
திரை ஏறி கங்கை கை வீசும் திவலையால் நனைந்த செய்ய
இரு குழை தொடரும் வேல் கண் மயிலொடு இருந்த தேய்ப்பப்
பெருகிய செல்வி கண்டார் பிறப்பு எனும் பிணிகள் தீர்ந்தார் –யுத்த -திருமுடி சூட்டு படலம் -36–

கரு மாணிக்க மலை மேல் மணித் தடந்தாமரைக் காடுகள் போல்
திரு மார்பு வாய் கண் கை உந்தி காலுடை யாடைகள் செய்ய பிரான்
திருமால் எம்மான் செழு நீர் வயல் குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூர்
அரு மாயன் பேரன்றிப் பேச்சிலள் அன்னைமீர் இதற்கு என் செய்கேனோ––ஸ்ரீ திருவாய் மொழி–8-9-1-

பெருமாள் பிராட்டியுடன் பட்டாபிஷேகம் செய்யும் சேவையை சேவித்தவர்கள் பிறவிக்கடல் கடப்பர்-என்று இவர் அருளிச் செய்தது
திரு வரங்கத்தில் நம்பெருமாள் திரு மஞ்சனத்தை சேவித்து ஈரவாடை தீர்த்தத்தையும் ஸ்வீ கரித்து இருக்க வேண்டும்

மன்னு மரகதக் குன்றின் மருங்கே –பெரிய திருமடல்

உலகு அளந்த மாணிக்கமே என் மரகதமே –திரு விருத்தம் -85-

————-

செங்கயல் போல் கரு நெடும் கண் தேமரு தாமரை உறையும்
நங்கை இவள் என நெடுநல் நடந்தவரோ நாம் என்னக்
கொங்கைகளும் குழைக் காதும் கொடி மூக்கும் குறைந்து அழித்தால்
அங்கண் அரசே ஒருவர்க்கு அழியாதோ அழகு என்றாள் -119-

புலக்குண்டலப் புண்டரீகத்த போர்க் கெண்டை வல்லி ஒன்றால்
விலக்குண்டு லாகின்ற வேல் விழிக்கின்றன–திரு விருத்தம் -57-

கூரார்ந்த வாளால் கொடி மூக்கும் காத்து இரண்டும் ஈரா விடுத்து அவட்க்கு மூத்தோனை –சிறிய திருமடல் -40-

மாட்டுயர் கற்பகத்தின் வல்லியோ கொழுந்தோ அறியேன் ஈட்டிய வெண்ணெய் உண்டான் திரு மூக்கு –திருவாய் -6-7-2-

————

துமிலப்போர் வல்லரக்கர்க்குச் சுட்டினாள்
அமலத் தொல் பெயர் ஆயிரத்து ஆழியான்
நிமலப் பாத நினைவின் இருந்த அக்
கமலக் கண்ணனை கையினில் காட்டினாள் -15-

கோதறு தம் குலத்துளோர் தொழும் ஆதி யஞ்சோதியை அடி வணங்கினான் –பாலகாண்டம்

தன் திரு உள்ளத்தே தண்ணியே நினைற்றக் குன்றிவர் தோளினான்-என்றும்
ஐயரும் அச்சோர்கேலா ஆயிர மௌலி யானைக் கை தொழுது -என்றும் அயோத்யா காண்டத்திலும் உண்டே –
அமலன் விமலன் நிமலன் நின்மலன் -இவனே பரம் பொருள் என்று பல இடங்களிலும் காட்டி அருளுகிறார் –

வந்தனை முனித்தலைவர்பால் உடையார்; வானத்து
இந்துவின் முகத்தர்; எறி நீரில் எழு நாளக்
கந்த மலரைப் பொருவு கண்ணர்; கழல், கையர்;
அந்தம் இல் தவத் தொழிலர்; ஆர் அவரை ஒப்பார்? 53

‘செந் தாமரைக் கண்ணொடும், செங் கனி வாயினோடும்,
சந்து ஆர் தடந் தோளோடும், தாழ் தடக் கைகளோடும்
அம் தார் அகலத்தொடும், அஞ்சனக் குன்றம் என்ன
வந்தான் இவன் ஆகும், அவ் வல் வில் இராமன்’ என்றாள். 149-இராவணன்-சூர்ப்பணகை உரையாடல்-

கை வண்ணம் தாமரை வாய் கமலம் போலும் கண்ணிணையும் அரவிந்தம் அடியும் அஃதே –திரு நெடும் தாண்டகம் -21-

———–

சந்திரனும் தன்னைப்போலவே சீதாபிராட்டி அழகைக்கண்டு உடல் தேய்ந்தும் வெளுத்தும் அகம் கருகியும் இருந்தமை –
தேயா நின்றாய் ஒரு நீயும் கண்டார் உள்ளம் கருத்தாய் நிலை திரிந்து
காயா நின்றாய் ஒரு நீயும் கண்டார் சொல்லக் கேட்டாயோ
பாயா நின்ற மலர் வாளி பிரியா நின்றார் இன்மையால்
ஓயா நின்றேன் உயிர் காத்தற்கு உரியர் யாவர் அவரே யுடுபதியே -114-

நைவாய எம்மே போல் நாண் மதியே! நீ இந்நாள்
மைவான் இருள் அகற்றாய் மாழாந்து தேம்புதியால்
ஐவாய் அரவணை மேல் ஆழிப் பெருமானார்
மெய் வாசகம் கேட்டு உன் மெய்ந் நீர்மை தோற்றாயே?–2-1-6-

————–

வரும் புண்ட்ரம் வாளியின் மார்புருவிப்
பெரும் புண் திறவா வகை பேருதி நீ
இரும்புண்ட நீர் மீள்கினும் என்நுழையிக்
கரும்புண்ட சொல் மீள்கிலள் காணுதியால் -104-சீதையை மீட்க முடியாது என்கிறான் இராவணன்

நீர் இரும்புண்ட நீரது போல என்னாருயிரை ஆரப் பருகு எனக்கு ஆராவமுதானாயே –திருவாய் -10-10-5–

—————-

பொங்கு வெம் கோளரா விசும்பு ஒத்தன
வெங்கதிர்ச் செல்வனை விழுங்கி நீங்குமால்
அங்கண் மா ஞாலத்தை விளக்குமாய்க் கதித்
திங்களும் ஒரு முறை வளரும் தேயுமால்-196-
கிரகண காலத்தில் சூர்ய சந்திரர் பீடிக்கப்பட்டு மீளுவது போலே பிறவி -சடாயு சமாதானம் இளைய பெருமாளுக்கு –

அங்கண் மா ஞாலம் அஞ்ச அங்கோர் ஆளரியாய் –பெரிய திருமொழி 1-7-1-

சீதம் கொள் மலர் உளோரும் தேவரும் என்பது என்னே
வேதங்கள் காண்கிலாமை வெளி நின்றே மறையும் வீரன்
பாதங்கள் கண்ணில் பார்த்தான் படிவம் கொள் நெடிய பஞ்ச
பூதங்கள் விளியும் நாளும் போக்கிலா உலகம் புக்கான் -215-
கச்ச யோகான் அநுத்தமான் –பெரிய உடையார் ஸ்ரீ வைகுண்டம் போனமை

கிளித்தன களித்த திருமேனி -223-உடைய இராமபிரான் கண்ணீர் பெறுக ஜடாயுவுக்கு சரம கைங்கர்யம்

நன்கு எண்ணி நான் வளர்த்த சிறு கிளிப் பைதலே
இன் குரல் நீ மிழற்றேல் என் ஆர் உயிர்க் காகுத்தன்
நின் செய்ய வாய் ஒக்கும் வாயன் கண்ணன் கை காலினன்
நின் பசுஞ்சாம நிறத்தன் கூட்டு உண்டு நீங்கினான்–9-5-6-

————-

சான்றவனோ எம் பொருளும் எல்லை நீர் நல்லறத்தை
சான்றவனோ தேவர் தவத்தின் தனிப்பயனோ
மூன்று கவடாய் முளத்து எழுந்த மூலமோ
தோன்றி இரு வினையேன் சாபத் திடர் துடைத்தாய் –கவந்தன் படலம்—

முதலாம் திருவுருவம் மூன்று என்பர் ஒன்றே
முதலாகும் மூன்றுக்கும் என்பர் முதல்வா
நிகரிலகு காருருவா நின்னகத்தன்றே
புகரிலகு தாமரையின் பூ –பெரிய திருவந்தாதி-–72-

—————-

காண்பார்க்கும் காணப்படு பொருட்கும் கண் ஆகி,
பூண்பாய்போல் நிற்றியால், யாது ஒன்றும் பூணாதாய்,
மாண்பால் உலகை வயிற்று ஒளித்து வாங்குதியால்;
ஆண்பாலோ? பெண்பாலோ? அப்பாலோ? எப்பாலோ? –கவந்தன் படலம்-42′

தோய்ந்து பொருள் அனைத்து தோயாது நின்ற சுடர் அன்றோ இவன் –

யாவையும் யாவரும் தானாய் அவரவர் சமயம் தோறும் தோய்விலன் –திருவாய் -3-4-10-

ஆண் அல்லன் பெண் அல்லன் அல்லா அழியும் அல்லன் 2-5-10-

திரு மா மணி மண்டபத்தில் எழுந்து அருளும் நிலை –
எண்டிசையும் யும் திண் சுவ்ரா வேழுழ் நிலை வகுத்த
அண்டப் பெரும் கோயிலுக்கு எல்லாம் அழகுடைய
மண்டலங்கள் மூன்றின் மேன்மேல் என்றும் மலராத
புண்டரீக மொட்டின் பொருட்டே புரை யம்மா -கவந்தன் படலம்-46-

நின் செய்கை கண்டு நினைந்தனவோ, நீள் மறைகள்?
உன் செய்கை அன்னவைதான் சொன்ன ஒழுக்கினவோ?
என் செய்தேன் முன்னம்? மறம் செய்கை எய்தினார்-
பின் செல்வது இல்லாப் பெருஞ் செல்வம் நீ தந்தாய்! –கவந்தன் படலம்–47′

விதியஸ் ச வேதிகா த்வதீய கம்பீர மநோ அநு ஸாரிண–ஆளவந்தார் —

வெறிதே அருள் செய்வான் -நிர்ஹேதுகமாக தனது தாளிணைக் கீழ் சேர்த்துக் கொள்ளும்
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ சித்தாந்தம் இங்கே அருளிச் செய்கிறார்

————-

மாயப் பிறவி மயல் நீக்கி மாசு இலாக்
காயத்தை நல்கி, துயரின் கரை ஏற்றி,
பேய் ஒத்தேன் பேதைப் பிணக்கு அறுத்த எம் பெருமான்!
நாய் ஒத்தேன்; என்ன நலன் இழைத்தேன் நான்?’ என்றான்–கவந்தன் படலம்– 48-

மாயப்பிறவி மயர்வு அறுத்தேனே –திருவாய் -1-7-3-

———————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்பநாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ கம்ப ராமாயணமும் ஸ்ரீ அருளிச் செயல்களும் -ஸ்ரீ பால காண்டம் – —

ஸ்ரீ சீதா ராம ஜெயம்-

ஸ்ரீ கடவுள் வாழ்த்து

உலகம் யாவையும் தாம் உளவாக்கலும்,
நிலைபெறுத்தலும், நீக்கலும், நீங்கலா
அலகு இலா விளையாட்டு உடையார் – அவர்
தலைவர்; அன்னவர்க்கே சரண் நாங்களே. 1–

அகில புவந ஜென்ம ஸ்தேம பங்காதி லீலே

யதோ வா இமாநி பூதாநி ஜாயந்தே யேந ஜாதாநி ஜீவநதி தத் ப்ரஹமேதி யா பர்வத்பி சம்விசந்தி

சிற்குணத்தர் தெரிவு அரு நல் நிலை
எற்கு உணர்த்த அரிது; எண்ணிய மூன்றினுள்
முற் குணத்தவரே முதலோர்; அவர்
நற்குணக் கடல் ஆடுதல் நன்றுஅரோ. 2

ஆதி, அந்தம், அரி என, யாவையும்
ஓதினார், அலகு இல்லன, உள்ளன,
வேதம் என்பன – மெய்ந் நெறி நன்மையன்
பாதம் அல்லது பற்றிலர்-பற்று இலார். 3-

ஸ்வரூபம் ரூபம் உபாய புருஷார்த்தங்களை மூன்று பாசுரங்களால் கடவுள் வாழ்த்தாக அருளிச் செய்கிறார் –

ஓசை பெற்று உயர் பாற்கடல் உற்று, ஒரு
பூசை, முற்றவும் நக்குபு புக்கென,
ஆசை பற்றி அறையலுற்றேன்-மற்று, இக்
காசு இல் கொற்றத்து இராமன் கதைஅரோ! 4

‘நாராயணாய நம!’ என்னும் நல் நெஞ்சர்
பார் ஆளும் பாதம் பணிந்து, ஏத்துமாறு அறியேன்;
கார் ஆரும் மேனிக் கருணாகர மூர்த்திக்கு
ஆராதனை என் அறியாமை ஒன்றுமே. 7-

தருகை நீண்ட தயரதன்தான் தரும்
இரு கை வேழத்து இராகவன் தன் கதை
திருகை வேலைத் தரைமிசைச் செப்பிட,
குருகை நாதன் குரை கழல் காப்பதே. 9

அஞ்சிலே ஒன்று பெற்றான், அஞ்சிலே ஒன்றைத் தாவி,
அஞ்சிலே ஒன்று ஆறு ஆக, ஆர் உயிர் காக்க ஏகி,
அஞ்சிலே ஒன்று பெற்ற அணங்கைக் கண்டு, அயலார் ஊரில்
அஞ்சிலே ஒன்று வைத்தான், அவன் எம்மை அளித்துக் காப்பான். 10

இம்பர் நாட்டில் செல்வம் எல்லாம் எய்தி, அரசு ஆண்டு இருந்தாலும்,
உம்பர் நாட்டில் கற்பகக் கா ஓங்கும் நீழல் இருந்தாலும்,
செம்பொன்மேரு அனைய புயத் திறல் சேர் இராமன் திருக் கதையில்,
கம்பநாடன் கவிதையில்போல், கற்றோர்க்கு இதயம் களியாதே. 13

நன்மையும் செல்வமும் நாளும் நல்குமே;
தின்மையும் பாவமும் சிதைந்து தேயுமே;
சென்மமும் மரணமும் இன்றித் தீருமே –
இம்மையே இ’ராம’ என்று இரண்டு எழுத்தினால். 15

——-

ஒரு பகல் உலகு எலாம் உதரத்துள் பொதிந்து,
அரு மறைக்கு உணர்வு அரும் அவனை, அஞ்சனக்
கரு முகிற் கொழுந்து எழில் காட்டும் சோதியை,
திரு உறப் பயந்தனள் – திறம் கொள் கோசலை. 101–கோசலை வயிற்றில் திருமால் அவதரித்தல்

நாடிய பொருள் கை கூடும் ஞானமும் புகழும் உண்டாம்
வீடியல் வழிய தாக்கும் வேரி யம் கமலை நோக்கும்
நீடிய அரக்கர் சேனை நீறு பட்டு அழிய வாகை
சூடிய சிலை இராமன் தோள் வலி கூறுவார்க்கே

வேரி மாறாத பூ மேல் இருப்பாள் வினை தீர்க்குமே–திருவாய் -4-5-11-

————-

காதைகள் செறிவான செவி நுகர் கனிகள் –நாட்டு படலம்

செவிகளாரே நின் கீர்த்திக் கனி என்னும் கவிகள் காலப் பண் தென் உறைப்பத்துற்று –திருவாய் -3-8-6-

செவியுள் நாவின் சுவை கொண்டு மகிழ்ந்து –பெரிய திரு -3-6-7-

எம்பெருமான் சரிதை செவியால் கண்ணால் பருகுவோம் இன்னமுதம் மதியோம் அன்றே —

—————–

செறு நறு தயிரும் பாலும் வெண்ணெயும் தெளிந்த நெய்யும்
உறியோடு வாரி உண்டு குருந்தொடு மருதம் உந்தி
மறி விழி ஆயர் மாதர் வனை துகில் வாறு நீரால்
பொறி வரி அரவின் ஆடும் புனிதனும் போல் அன்றே –ஆற்று படலம் -15-

ஆற்றுக்கும் கண்ணனுக்கும் உள்ள பொதுத் தன்மைகள் –
புனிதன் –
பூப்புனைக் கண்ணிப் புனிதனோடு என்னைக் காப்பு நாண் கட்டக் கானாக் கண்டேன் தோழி நாண் –நாச் -6-4-

——————

தோயும் வெண் தயிர் மத்தொலி துள்ளவும்
மாய வெள் வளை வாய் விட்டு அரற்றவும்
தேயும் நுண்ணிடை சென்று வணங்கவும்
ஆயர் மங்கையர் அங்கை வருந்துவார் –27-

காசும் பிறப்பும் கலகலப்பக் கை பேர்த்து
வாச நறும் குழல் ஆய்ச்சியர் மத்தினால்
ஓசை படுத்த தயிர் அரவம் கேட்டிலையோ -7-

——————-

புண்ணியம் புரிந்தோர் புகுவது துறக்கம்’ என்னும் ஈது அரு மறைப் பொருளே;
மண்ணிடை யாவர் இராகவன் அன்றி மா தவம் அறத்தொடும் வளர்த்தார்?
எண்அருங்குணத்தின்அவன்,இனிதுஇருந்து,இவ்ஏழ்உலகுஆள்இடம்என்றால்,
ஒண்ணுமோ, இதனின் வேறு ஒரு போகம் உறைவு இடம் உண்டு என உரைத்தல்? –நகரப் படலம்–5

தங்கு பேர் அருளும் தருமமும்,துணையாத் தம் பகைப்புலன்கள் ஐந்துஅவிக்கும்
பொங்கு மா தவமும், ஞானமும், புணர்ந்தோர் யாவர்க்கும் புகலிடம் ஆன
செங் கண் மால் பிறந்து, ஆண்டு, அளப்ப அருங் காலம் திருவின் வீற்றிருந்தமை தெளிந்தால்,
அம் கண் மா ஞாலத்து இந் நகர் ஒக்கும் பொன் நகர் அமரர் நாட்டு யாதோ? 6-

எம்பெருமான் உகந்து அருளி உறையும் திவ்ய தேசங்கள் போகம் நுகரும் இடம் -ஸச் ஸம்ப்ரதாயார்த்தம் –

அங்கண் மா ஞாலம் அஞ்ச அங்கு ஓர் ஆள் அரியாய்

அங்கண் மா ஞாலத்து அரசர் –

———-

என்னை ஆளுடைய ஐயன், கலுழன் மீது எழுந்து போய
பின்னர், வானவரை நோக்கி, பிதாமகன் பேசுகின்றான்:
“முன்னரே எண்கின்வேந்தன் யான்”-என, முடுகினேன்; மற்று,
அன்னவாறு எவரும் நீர் போய் அவதரித்திடுமின்’ என்றான். 23-

மஞ்சுயர் மா மதி தீண்ட நீண்ட மாலிரும் சோலை மணாளர் வந்து என்
நெஞ்சுள்ளும் கண்ணுள்ளும் நின்று நீங்கார் நீர் மலையார் கொல் நினைக்க மாட்டேன்
மஞ்சுயர் பொன் மலை மேல் எழுந்த மா முகில் போன்றுளர் வந்து காணீர்
அஞ்சிறைப் புள்ளும் ஓன்று ஏறி வந்தார் அச்சோ ஒருவர் அழகிய வா —9-2-8-

————

வேள்வி காக்க தயரதனிடம் கரிய செம்மலை முனிவன் வேண்டல்
‘தரு வனத்துள் யான் இயற்றும் தகை வேள்விக்கு இடையூறு, தவம் செய்வோர்கள்
வெருவரச் சென்று அடை காம வெகுளி என, நிருதர் இடை விலக்கா வண்ணம்,
“செருமுகத்துக் காத்தி” என, நின் சிறுவர் நால்வரினும் கரிய செம்மல்
ஒருவனைத் தந்திடுதி’ என, உயிர் இரக்கும் கொடுங் கூற்றின், உளையச் சொன்னான்.11

தயரதன் இராம இலக்குவரை முனிவனிடம் ஒப்புவித்தல்
குருவின் வாசகம் கொண்டு, கொற்றவன்,
‘திருவின் கேள்வனைக் கொணர்மின், சென்று’ என,-
‘வருக என்றனன்’ என்னலோடும், வந்து
அருகு சார்ந்தனன், அறிவின் உம்பரான். 17

வந்த நம்பியைத் தம்பிதன்னொடும்
முந்தை நான்மறை முனிக்குக் காட்டி, ‘நல்
தந்தை நீ, தனித் தாயும் நீ, இவர்க்கு;
எந்தை! தந்தனென்; இயைந்த செய்க!’ என்றான். 18

தேவர்கள் இராமனை வாழ்த்துதல்
பந்தரைக் கிழித்தன, பரந்த பூ மழை;
அந்தர துந்துமி முகிலின் ஆர்த்தன;
இந்திரன் முதலிய அமரர் ஈண்டினார்;
சுந்தர வில்லியைத் தொழுது வாழ்த்தினார். –வேள்விப் படலம்–44-

கோதண்ட வில்லுக்கு அழகு இராமன் திருக்கையில் சேர்த்தியால் வந்த அழகு அன்றோ –
கோல வில்லி ராமன் -வென்ற வில்லி –

———–

பற்றவா வேரோடும் பசையறப் பிறவி போய் –காமாஸ்ரமம் பற்றி விசுவாமித்திரர்

அற்றது பற்று எனில் உற்றது வீடு உயிர்–

————

பரிதி வான் அவனி நிலம் பசை அறப் பருகுவான் –தாடகை வதம்

நானிலம் வாய் கொண்டு நன்னீர் அறம் என்று கோது கொண்ட
வேனிலம் செல்வன் சுவைத் துமிழ் பாலை கடந்த பொன்னே
கானிலம் தோய்ந்து விண்ணோர் தொழும் கண்ணன் வெக்காவுதம்
பூம்தேன் அலம் சோலை அப்பாலது எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே —திரு விருத்தம்–26–

————–

சூடக அரவு உறழ் சூலக் கையினள்;
காடு உறை வாழ்க்கையள்;-கண்ணின் காண்பரேல்,
ஆடவர் பெண்மையை அவாவும் தோளினாய்!-
“தாடகை” என்பது அச் சழக்கி நாமமே; 23–பும்ஸாம் த்ருஷ்ட்டி சித்த அபஹாரிணாம் –

தோள் கண்டார் தோளே கண்டார் தொடு கழல் கமலம் அன்ன தாழ் கண்டார்
தாழே கண்டார் தடக்கை கண்டாரும் அஃதே

வான் தனில் வரைந்ததோர் மாதர் ஓவியம்
போன்றனள் புலந்தனள் புழுங்கு நெஞ்சினள்
தோன்றல சுடர் மணித் தோளின் நாட்டங்கள்
ஊன்றினாள் பறிக்க ஓர் ஊற்றம் பெற்றிலள் –சூர்ப்பனகை படலம்

ஆயதாஸ் ச ஸூ வ்ருத்தாச்ச பாஹவா பரிகோயமா
சர்வ பூஷண பூஷார்ஹா கிமர்த்தம் ந விபூஷிதா –கிஷ்கிந்தா -3-15-
திருவடி தோள்களைக் கண்டபோதே வந்த கார்யம் முடிந்தது என்று அறிந்தார் –

மல்லாண்ட தோள் மணி வண்ணா

நாள்களோர் நாலைந்து திங்கள் அளவிலே
தாளை நிம்ர்த்து சகடத்தை சாடிப் போய்
வாள் கொள் வளை எயிறு ஆர் உயிர் வவ்வினான்
தோள்கள் இருந்தவா காணீரே சுரி குழலீர் வந்து காணீரே –1-2-11-

காளியன் பொய்கை கலங்க பாய்ந்திட்டவன்
நீள் முடி ஐந்திலும் நின்று நடம் செய்து
மீள அவனுக்கு அருள் செய்த வித்தகன்
தோள் வலி வீரமே பாடிப் பற
தூ மணி வண்ணனைப் பாடிப் பற – 3-9 7-

மதுரக் கொழுஞ்சாறு கொண்ட சுந்தர தோளுடையான்-ஸூந்தர பாஹு —
அப்பனே அடல் ஆழியானே ஆழ் கடலைக் கடைந்த துப்பனே
உன் தோள்கள் நான்கும் கண்டிடக் கூடுங்கொல்–திருவாய் -4-7-5-

————–

எங்கள் நான்மறைக்குத் தேவர் அறிவிற்கும் பிறர்க்கும் எட்டாச் செங்கண் மால் இருந்து
மேல் நாள் செய்தவம் செய்ததன்றே-
சித்தாஸ்ரமம் –
மண்ணை இருந்து அது துழாவி வாமனன் மாம் இது என்னும்
அமலமூர்த்தி இவன் என்பர்
அமலத் தொல் பெயர் ஆயிரத்து ஆழியான்
அணி அரங்கன் தந்தானை அறியாதார் அறியாதாரே
ஆயிர மௌலியான் –சஹஸ்ர சீர்ஷா புருஷ
அக்கமலக் கண்ணனைக் கையால் காட்டினாள்

நீல நிறைத்து நெடுந்தகை வந்தோர் ஆலமர் வித்தின் யரும் குறள் ஆனான்

‘முப்புரிநூலினன், முஞ்சியன், விஞ்சை
கற்பது ஒர் நாவன், அனல் படு கையன்,
அற்புதன்,-அற்புதரே அறியும் தன்
சிற்பதம் ஒப்பது ஒர் மெய்க்கொடு-சென்றான். 12

விஞ்சை கற்பதோர் நாவன் -வரஹ்ம வித்யையாகிற வேதம் ஓதும் நாவை உடையவன் -என்றவாறு –
வெண்திரள் வாணன் வேள்வியிடம் எய்தி அங்கோர் குறளாகி மெய்ம்மை உணர
செந்தொழில் வேத நாவின் முனியாகி –பெரிய திருமொழி -11-4-5–
ஆயருக்கு அதிபதி அற்புதன் தானே –திருவாய் -8-6-9-
அற்புதன் நாராயணன் அரி வாமனன் 8-6-10-

சிந்தை உவந்து எதிர், “என் செய்?” என்றான்;
அந்தணன், “மூஅடி மண் அருள், உண்டேல்;
வெந் திறலாய்! இது வேண்டும்” எனா முன்,
“தந்தனென்” என்றனன்; வெள்ளி, தடுத்தான்: 15-

மூவடி மண் மன்னா தருக என்று வாய் திறப்ப மற்றவனுக்கு என்னால் தரப்பட்டது என்றலுமே –பெரிய திருமடல்

கண்ட திறத்து இது கைதவம்; ஐய!
கொண்டல் நிறக் குறள் என்பது கொள்ளேல்;
அண்டமும் முற்றும் அகண்டமும், மேல்நாள்,
உண்டவன் ஆம்; இது உணர்ந்துகொள்” என்றான். 16″

சிறியன் என்று என் இளம் சிங்கத்தை இகழேல் கண்டாய்
சிறுமையின் வார்த்தையை மாவலி இடைச் சென்று கேள்
சிறுமை பிழை கொள்ளில் நீயும் உன் தேவைக்கு உரியை காண்
நிறை மதீ நெடுமால் விரைந்து உன்னைக் கூவுகின்றான் –ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திரு மொழி–1 4-8 –

உலகு எலாம் உள்ளடி அடக்கி, ஓர் அடிக்கு
அலகு இலாது, அவ் அடிக்கு, அன்பன் மெய்யதாம்,
இலை குலாம் துழாய் முடி ஏக நாயகன்,-
சிலை குலாம் தோளினாய்!-சிறியன் சாலவே! 26′

ஒரு குறளாய் இரு நிலம் மூவடி மண் வேண்டி உலகு அனைத்தும் ஈரடியால் ஒடுக்கி ஒன்றும்
தருக வென மாவலியைச் சிறையில் வைத்த தாடாளன் தாள் அணைவீர் தக்க கீர்த்தி
அருமறையின் திரள் நான்கும் வேள்வி ஐந்தும் அங்கங்கள் அவை யாறும் இசைகள் ஏழும்
தெருவில் மலி விழா வளமும் சிறக்கும் காழிச் சீ ராம விண்ணகரே சேர்மின் நீரே—–பெரிய திருமொழி–3-4-1-

இலை குலாம் துழாய் முடி ஏக நாயகன்,—தோளிணை மேலும் தன் மார்பின் மேலும் சுடர் முடி மேலும்
தாளிணை மேலும் புனைந்த தண்ணம் துழாய் முடி அம்மான் –1-9-7-

———

கரியவன் உலகெலாம் கடந்த தாளிணை
திருமகள் கரம் தொடச் சிவந்து காட்டிற்றே —

வடிவிணை இல்லா மலர்மகள் மற்றை நிலமகள் பிடிக்கும் மெல்லடியை
கொடுவினையேனும் பிடிக்க நீ ஒரு நாள் கூவுதல் வருதல் செய்யாய் -9-2-10-

————–

இராமனின் அம்பு சுபாகுவைக் கொன்று, மாரீசனைக் கடலில் சேர்த்தல்
திருமகள் நாயகன் தெய்வ வாளிதான்,
வெருவரு தாடகை பயந்த வீரர்கள்
இருவரில் ஒருவனைக் கடலில் இட்டது; அங்கு
ஒருவனை அந்தகபுரத்தின் உய்த்ததே. 41

தேவர்கள் இராமனை வாழ்த்துதல்
பந்தரைக் கிழித்தன, பரந்த பூ மழை;
அந்தர துந்துமி முகிலின் ஆர்த்தன;
இந்திரன் முதலிய அமரர் ஈண்டினார்;
சுந்தர வில்லியைத் தொழுது வாழ்த்தினார். 44-

சுந்தர வில்லி –கோலவில்லி ராமன் -பெருமாள் வில் பிடித்த அழகைக் கண்டு நாண் வில் பிடித்தது
ஒரு படியே என்று இராவணன் தன்னைத்தானே மருவி வில்லை எறிந்து பொகட-வெறும் கை வீரன் ஆனான் –

—————————–

வேள்வியை இனிது முடித்த முனிவன் இராமனைப் பாராட்டுதல்
‘பாக்கியம் எனக்கு உளது என நினைவுறும் பான்மை
போக்கி, நிற்கு இது பொருள் என உணர்கிலென் – புவனம்
ஆக்கி, மற்றவை அனைத்தையும் அணி வயிற்று அடக்கி,
காக்கும் நீ, ஒரு வேள்வி காத்தனை எனும் கருத்தே.’ 46-

உய்ய உலகு படைத்து உண்ட மணி வயிறா –பெரியாழ்வார் திருமொழி 1-5-1-

————–

திறம் கொள் ஆமையாய் முதுகினில் மந்தரம் திரிய
விறல் கொள் ஆயிரம் தடக்கைகள் பரப்பி மீ வலிப்ப–அகலிகை படலம் -24-

ஆயிரம் தோளால் அலை கடல் கடைந்தான் அரங்க மா நகர் அமர்ந்தான் –பெரிய திருமொழி -5-7-4-

——–

அங்கு நின்று எழுந்து, அயன் முதல் மூவரும் அனையார்,
செங் கண் ஏற்றவன் செறி சடைப் பழுவத்தில் நிறை தேன்
பொங்கு கொன்றை ஈர்த்து ஒழுகலால், பொன்னியைப் பொருவும்
கங்கை என்னும் அக் கரை பொரு திரு நதி கண்டார். 5

கங்கையில் புனிதமாகிய காவேரி -திருமாலை -23-

பிடிசேர் களிறளித்த பேராளா உந்தன்
அடி சேர்ந்தருள் பெற்றாள் அன்றே பொடி சேர்
அனற்கு அங்கை ஏற்றான் அவிர்சடை மேல் பாய்ந்த
புனல் கங்கை என்னும் பேர்ப் பொன் —முதல் திருவந்தாதி—97–

சலம் பொதி உடம்பில் தழல் உமிழ் பேழ் வாய் சந்திரன் வெங்கதிர் அஞ்ச
மலர்ந்து எழுந்து அணவு மணி வண்ண வுருவின் மால் புருடோத்தமன் வாழ்வு
நலம் திகழ் சடையான் முடிக் கொன்றை மலரும் நாரணன் பாதத் துழாயும்
கலந்து இழி புனலால் புகர்படு கங்கை கண்டம் என்னும் கடி நகரே -ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி–4 7-2 –

அண்ட கோளகைப் புறத்ததாய் அகிலம் அன்று அளந்த
புண்டரீக மென் பதத்திடைப் பிறந்து பூ மகனார்
கொண்ட தீர்த்தமாய் அரன் கொளப் பகிரதன் கொணர
மண்டலத்து வந்து அடைந்தது இவ்வானதி மைந்த –அகலிகை படலம் -60-

அதிர் முகம் உடைய வலம்புரி குமிழ்த்து அழல் உமிழ் ஆழி கொண்டு எறிந்து அங்கு
எதிர் முக அசுரர் தலைகளை இடரும் எம் புருடோத்தமன் இருக்கை
சது முகன் கையில் சத்துப் புயன் தாளில் சங்கரன் சடையினில் தங்கி
கதிர் முக மணி கொண்டு இழி புனல் கங்கை கண்டம் என்னும் கடி நகரே -4 7-3 –

——————-

இவ்வண்ணம் நிகழ்ந்த வண்ணம் இனி இந்த உலகுக்கு எல்லாம்
உய் வண்ணம் இன்றி மற்றோர் துயர் வண்ணம் உறுவது உண்டோ
மை வண்ணத் தரக்கி போரில் மழை வண்ணத்து அண்ணலே யுன்
கை வண்ணம் அங்குக் கண்டேன் கால் வண்ணம் இங்குக் கண்டேன் -82-

மழை வண்ணத்து அண்ணலே –மின்னு மா மழை தவழும் மேக வண்ணா –

இப்பாட்டில் எட்டு தடவை வண்ணம் பத பிரயோகம் –

முன்னை வண்ணம் பாலின் வண்ணம் முழுதும் நிலை நின்ற
பின்னை வண்ணம் கொண்டல் வண்ணம் வண்ணம் எண்ணும் கால்
பொன்னின் வண்ணம் மணியின் வண்ணம் புரையும் திருமேனி
இன்ன வண்ணம் என்று காட்டீர் இந்தளூரீரே-பெரிய திருமொழி-–4-9-8-போலவே

————

கன்னிமாடத்தில் நின்ற சீதையின் பேர் எழில்
பொன்னின் சோதி, போதினின் நாற்றம், பொலிவேபோல்
தென் உண் தேனின் தீம் சுவை, செஞ் சொற் கவி இன்பம்-
கன்னிம் மாடத்து உம்பரின் மாடே, களி பேடோடு
அன்னம் ஆடும் முன் துறை கண்டு, அங்கு, அயல் நின்றாள். 23-

பஞ்ச இந்திரியங்களுக்கும் இன்பம்

கண்டு கேட்டு உற்று மோந்து உண்டு உழலும் ஐங்கருவி
கண்ட இன்பம், தெரிவரிய அளவில்லாச் சிற்றின்பம்,
ஒண் தொடியாள் திருமகளும் நீயுமே நிலா நிற்ப,
கண்ட சதிர் கண்டொழிந்தேன்; அடைந்தேன் உன் திருவடியே––ஸ்ரீ திருவாய் மொழி-4-9-10-

கண்டு கேட்டு உண்டு உயிர்த் துற்றியும் ஐம்புலனும்
ஒண்டொடி கண்ணே உள–திருக்குறள்

செஞ்சொல் கவி இன்பம் -மொழி பட்டு ஓடும் கவி அமுதம் நுகர்ச்சி யுறுமோ முழுதுமே –திருவாய் -8-10-5-

செஞ்சொல் கவி இன்பம் என்றது -தொண்டர்க்கு அமுது உண்ண-பக்தாம்ருதம் –
அடியார்க்கு இன்ப மாரியே –கேட்டு ஆரார் வானவர்கள் —

————-

கன்னிமாடத்தில் நின்ற சீதையின் பேர் எழில்
பொன்னின் சோதி, போதினின் நாற்றம், பொலிவேபோல்
தென் உண் தேனின் தீம் சுவை, செஞ் சொற் கவி இன்பம்-
கன்னிம் மாடத்து உம்பரின் மாடே, களி பேடோடு
அன்னம் ஆடும் முன் துறை கண்டு, அங்கு, அயல் நின்றாள். 23-

இருவராய் வந்தார் என் முன்னே நின்றார் -ஸ்தாவர பிரதிஷடையாக என்னைக் கண்டும்
கால் வாங்க மாட்டாதே -அப்பால் போக மாட்டாதே நின்றார் –

இராமனும் சீதையும் ஒருவரை ஒருவர் கண்டு, காதல் கொள்ளுதல்
எண்ண அரு நலத்தினாள் இனையள் நின்றுழி,
கண்ணொடு கண் இணை கவ்வி, ஒன்றை ஒன்று
உண்ணவும், நிலைபெறாது உணர்வும் ஒன்றிட,
அண்ணலும் நோக்கினான்; அவளும் நோக்கினாள். 35–

கீழே பொன்னின் சோதி பாட்டில் மூவரும் சீதா பிராட்டியைக் கண்டமை பொது நோக்கு -இங்கு இருவரும் அன்புடன் நோக்கியது –
வால்மீகி -வில்லை முறிப்பதுக்கு முன்பு நோக்கியமை கூறவில்லை –

பருகிய நோக்கு எனும் பாசத்தால் பிணித்து,
ஒருவரை ஒருவர்தம் உள்ளம் ஈர்த்தலால்,
வரி சிலை அண்ணலும் வாட்கண் நங்கையும்,
இருவரும் மாறிப் புக்கு, இதயம் எய்தினார். 37

மருங்கு இலா நங்கையும், வசை இல் ஐயனும்,
ஒருங்கிய இரண்டு உடற்கு உயிர் ஒன்று ஆயினார் –
கருங்கடல் பள்ளியில் கலவி நீங்கிப் போய்ப்
பிரிந்தவர் கூடினால், பேசல் வேண்டுமோ? 38-

திருப் பாற் கடல் வெண்மையாயினும் அவனது நிழலீட்டாலே கருங்கடல் ஆனதே
நீலக்கடல் கடைந்தாய் உன்னைப் பெற்று இனிப் போக்குவேனோ –திருவாய் -10-10-7-
கரும் தண் மா கடல் கண் துயின்றவன் இடம் –பெரிய திருமொழி -3-1-1-
உவர்க்கும் கருங்கல் நீருள்ளான்–மூன்றாம் திருவந்தாதி -37-என்றுமாம் –

——————–

இராமன் முனிவருடன் போக அவன் நினைவால் சீதை ஓவியப்பாவைபோல் நிற்றல்
அந்தம் இல் நோக்கு இமை அணைகிலாமையால்,
பைந்தொடி, ஓவியப் பாவை போன்றனள்;
சிந்தையும், நிறையும், மெய்ந் நலனும், பின் செல,
மைந்தனும், முனியொடு மறையப் போயினான். 39-

காதல் நோயால் துயருற்ற சீதையின் தோற்றம்
அருகில் நின்று அசைகின்ற ஆலவட்டக் கால்
எரியினை மிகுத்திட, இழையும், மாலையும்,
கரிகுவ, தீகுவ, கனல்வ, காட்டலால்,
உருகு பொற் பாவையும் ஒத்துத் தோன்றினாள். 52-

பாவியேன் மனத்தே நின்று ஈருமாலோ
வாடை தண் வாடை வெவ்வாடை யாலோ
மேவு தண் மதியம் வெம் மதியமாலோ
மென் மலர்ப் பள்ளி வெம் பள்ளி யாலோ
தூவியம் புள்ளுடைத் தெய்வ வண்டுதைத்த
எம் பெண்மை யம் பூவி தாலோ
ஆவியின் பரமல்ல வகைகளாலோ
யாமுடை நெஞ்சமும் துணை யன்றாலோ–9-9-4-

இராமனை நினைத்து சீதை உருகுதல்
‘இந்திர நீலம் ஒத்து இருண்ட குஞ்சியும்,
சந்திர வதனமும், தாழ்ந்த கைகளும்,
சுந்தர மணி வரை தோளுமே, அல;
முந்தி, என் உயிரை, அம் முறுவல் உண்டதே! 57-

திரண்டு எழு தழை முகில் வண்ணன் செங்கமல மலர் சூழ் வண்டினம் போலே
சுருண்டு இருண்ட குழல் தாழ்ந்த முகத்தால் ஊதுகின்ற குழலோசை வழியே
மருண்டு மான் கணங்கள் மேய்கை மறந்து மேய்ந்த புல்லும் கடை வாய் வழி சோர
இரண்டு பாடும் துலுங்கா புடை பெயரா வெழுது சித்திரங்கள் போலே நின்றனவே -3-8 9- –

மை வண்ண நறும் குஞ்சி குழல் பின் தாழ
மகரம் சேர் குழை இரு பாடு இலங்கி யாட
எய் வண்ண வெஞ்சிலையே துணையா இங்கே
இருவராய் வந்தார் என் முன்னே நின்றார்
கை வண்ணம் தாமரை வாய் கமலம் போலும்
கண் இணையும் அரவிந்தம் அடியும் அக்தே
அவ்வண்ணத்தவர் நிலைமை கண்டும் தோழி!
அவரை நாம் தேவர் என்று அஞ்சினோமே –21-

அவள் உயிரை உண்டது குஞ்சி போல்வன என்றாலும் முதலில் உண்டது முறுவலே

போகு நம்பி உன் தாமரை புரை கண் இணையும் செவ்வாய் முறுவல் அங்குலங்கள் செய்ய அழிதற்கே நோற்றோமே -6-2-3-

உகவையால் நெஞ்ச முள்ளுருகி உன் தாமரைத் தடங் கண் விழிகளின்
அகவலைப் படுப்பான் அழித்தாய் உன் திருவடியால்;
தகவு செய்திலை; எங்கள் சிற்றிலும் யாமடு சிறு சோறும் கண்டு,நின்
முக ஒளி திகழ முறுவல் செய்து நின்றிலையே–6-2-9-

என்று நின்றே திக ழும் செய்ய ஈன் சுடர் வெண் மின்னுக் கொல்?
அன்றி என் ஆவி அடும் அணி முத்தங் கொலோ? அறியேன்
குன்றம் எடுத்த பிரான் முறுவல் எனது ஆவி அடும்
ஒன்றும் அறிகின்றிலேன் அன்னைமீர்!எனக்கு உய்விடமே–7-7-5-

————

கடலோ? மழையோ? முழு நீலக் கல்லோ? காயா நறும் போதோ?
படர் பூங் குவளை நாள் மலரோ? நீலோற்பலமோ? பானலோ?-
இடர் சேர் மடவார் உயிர் உண்பது யாதோ?’ என்று தளர்வாள்முன்,
மடல் சேர் தாரான் நிறம் போலும் அந்தி மாலை வந்ததுவே! 65–மாலைப் பொழுதில் சீதையின் மன நிலையும் புலம்பலும்

முகில் வண்ணன் -மேக வண்ணன் -காயம் பூ வண்ணன் -நீல மேனி மரகதமோ அஞ்சனக்குன்றமோ -ஆழ்வார்கள்

பெண் பிறந்தார் எய்தும் பெருந்துயர் காண்கிலேன் என்று
ஒண் சுடரோன் வாரா தொளித்தான் இம் மண் ணளந்த
கண் பெரிய செவ் வாய் நம் காரேறு வாரானால்
எண் பெரிய சிந்தை நோய் தீர்ப்பார் ஆர் என்னையே?–5-4-4-

—————-

கோதமன் தரு கோ முனி கோசிக
மாதவன் தன்னை மா முகம் நோக்கி இப்
போது நீ இவன் கண் போதை இப்பூதலம்
ஏது செய்த தவம் என்று இயம்பினான் -85-

பூதம் ஐந்தோடு வேள்வி ஐந்து புலன்கள் ஐந்து பொறிகளால்
ஏதம் ஒன்றும் இலாத வண் கையினார்கள் வாழ் திருக் கோட்டியூர்
நாதனை நரசிங்கனை நவின்று எத்துவாரகள் உழக்கிய
பாத தூளி படுதலால் இவ்வுலகம் பாக்கியம் செய்ததே – 4-4 6-

திரு உலகு அளந்த திருவடிகளின் தூளி பட்டதன்று பாக்கியம்
ஸ்ரீ வைஷ்ணபர்கள் ஸ்ரீ பாத தூளி பட்டது பாக்கியம்
கல்லைப் பெண்ணாக்கி சரீரத்தை பூண் கட்டிற்று இத்தனை -அவன் திருவடிகள்-
கடல் வண்ணன் பூதங்கள் ஸ்ரீ பாத தூளி பட்டால்-போயிற்று வல் உயிர் சாபம் -5-2-1-என்று
ஸ்வரூபத்தை பற்றி வரும் விரோதிகளும் போம் இறே –
பேர்த்தகரம் நான்குடையான் திருவடிகள் படுவதிலும் பேரோதும் தீர்த்தகரர் ஸ்ரீ பாத தூளி படுகை இறே பாக்கியம் –

வலி வணக்கு வரை நெடும் தோள் விராதை கொன்று
வண் தமிழ் மா முனி கொடுத்த வரி வில் வாங்கி
கலை வணக்கு நோக்கரக்கி மூக்கை நீக்கி
கரனோடு தூடணன் தன் உயிர் ரை வாங்கி
சிலை வணக்கி மான் மறிய வெய்தான் தன்னை
தில்லை நகர் திரு சித்ர கூடம் தன்னுள்
தலை வணக்கி கை கூப்பி ஏத்த வல்லார்
திரிதலால் தவமுடைத்து தரணி தானே —-பெருமாள் திருமொழி-10-5–

————–

முனியும் தம்பியும் போய் முறையால் தமக்கு
இனிய பள்ளிகள் எய்தினர் பின் இருள்
கனியும் போல்பவன் கங்குலும் திங்களும்
தனியும் தானும் அத்தையலும் ஆயினான் –130-இராம பிரானும் தூங்காமை –

இருள் கனியும் போல்பவன் –தானோர் இருள் அன்ன மா மேனி எம்மிறையார் தந்த
அருள் என்னும் தண்டால் அடித்து –பெரிய திருவந்தாதி —

கங்குலும் திங்களும் -தனியும் தானும் அத்தையலும் ஆயினான் –உரு வெளிப்பாடாகத் தோன்றி பள்ளி கொள்ளாமல் இருந்தான்-
கங்குலும் பகலும் கண் துயில் அறியாள்–

இருள் விரிந்தால் அன்ன மா நீர் திரை கொண்டு வாழியரோ
இருள் பிரிந்தார் அன்பர் தேர் வழி தூறல் ,அரவணை மேல்
இருள் விரி நீல கரு நாயிறு சுடர் கால்வது போல்
இருள் விரி சோதி பெருமாள் உறையும் ஏறி கடலே–-திரு விருத்தம்–17-

வந்து தோன்றா யன்றேல் உன் வையம் தாய மலரடிக் கீழ்
முந்தி வந்து யான் நிற்ப முகப்பே கூவிப் பணி கொள்ளாய்
செந் தண் கமலக் கண் கை கால் சிவந்த வாயோர் கரு நாயிறு
அந்த மில்லாக் கதிர் பரப்பி அலர்ந்தது ஒக்கும் அம்மானே–-ஸ்ரீ திருவாய் மொழி-8-5-7-

——————–

மண் வழி அடி வருந்தப் போனவன்
கண் வழி நுழையுமோர் கள்வனே கொலாம் -85-
நாயகியும் இழிவது திருவடியிலேயே தானே -அமரர் சென்னிப்பூ
தலைவனும் -தளிர் புரையும் திருவடி என் தலை மேலவே —

கண் தாமரை ஆயிரமும் கதுவ
கண் தாமரை போல் கரு ஞாயிறு எனக்
கண்டான் இமையோர் இறை காசினியில்
கண்டான் அரு நான் மறையின் கனியை —கரு ஞாயிறு -இல் பொருள் உவமை

நான் மறையின் கனி -அப்போதே அனுபவிக்கும்படியான போக்யமான கனி –
அடியேன் மணத்தாசையை அமுதம் பொதியின் சுவைக் கரும்பினைச் சென்று நாடி
கண்ண மங்கையுள் கண்டு கொண்டேனே –பெரிய திருமொழி 7-10-1–

———————-

பிணி அரங்க வினை அகலப் பெரும் காலம் தவம் பேணி
மணி யரங்கு நெடு முடியாய் மலர் அயனை வழி பட்டு
பணி அரங்கப் பெரும் பாயல் பரஞ்சுடரை யாம் காண
அணி அரங்கம் தந்தானை அறியாதார் அறியாதார் –விசுவாமித்திரர் ஜனகன் இடம் இருவரையும் அறிமுகம் –

வண்டினம் முரலும் சோலை மயிலினம் ஆலும் சோலை
கொண்டல் மீது அணவும் சோலை குயிலினம் கூவும் சோலை
அண்டர் கோன் அமரும் சோலை அணி திருவரங்கம் என்னா
மிண்டர் பாய்ந்து உண்ணும் சோற்றை விலக்கி நாய்க்கு இடுமின் நீரே–திரு மாலை-14-

புலம்பின புட்களும் பூம் பொழில்களின் வாய்
போயிற்று கங்குல் புகுந்தது புலரி
கலந்தது குண திசை கனை கடல் அரவம்
களி வண்டு மிழற்றிய கலம்பகம் புனைந்த
அலம் கலம் தொடையல் கொண்டு அடி இணை பணிவான்
அமரர்கள் புகுந்தார் ஆதலால் அம்மா
இலங்கையர் கோன் வழிபாடு செய் கோயில்
எம்பெருமான்! பள்ளி எழுந்து அருளாயே——திருப்பள்ளி எழுச்சி–5–

தன்னடியார் திறத்தகத்து தாமரையாள் ஆகிலும் சிதகுரைக்குமேல்
என்னடியார் அது செய்யார் செய்தாரேல் நன்று செய்தார் என்பர் போலும்
மன்னுடைய விபீடணர்க்காய் மதிள் இலங்கை திசை நோக்கி மலர் கண் வைத்த
என்னுடைய திருவரங்கர்க்கு அன்றியும் மற்று ஒருவர்க்கு ஆளாவரே -ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி – 4-9 2-

சரங்களைத் துரந்து வில் வளைத்து இலங்கை மன்னவன்
சிரங்கள் பத்தறுத்து உதிர்த்த செல்வர் மன்னு பொன்னிடம்
பரந்து பொன்னிரந்து நுந்தி வந்தலைக்கும் வார் புனல்
அரங்கம் என்பர் நான்முகத் தயன் பணிந்த கோயிலிலே ––ஸ்ரீ திருச்சந்த விருத்தம்-4-51-

ஆழ்வார்களின் ஈரச் சொற்களில் தோய்ந்தவர் கம்ப நாட்டாழ்வார் இப்படி
அணி அரங்கம் தந்தானை அறியாதார் அறியாதார்–என்று அருளிச் செய்கிறார் —

————–

ஈங்கு இவரால் என் வேள்விக்கு இடையூறு கடிதியற்றும்
தீங்குடைய கொடியோரைக் கொல்விக்கும் சிந்தையானாய்
பூங்கழலார்க் கொண்டு போய் வனம் புக்கேன் புகா முன்னம்
தாங்கரிய பேராற்றல் தாடகையே தலைப்பட்டாள்-25-

பூங்கழலார் -மெல்லிய அடிகள் நுதி போல் பரல் பாயும் வனத்தில் நடத்திச் சென்றேன் என்கிறார்
–மலர்மகள் பிடிக்கும் மெல்லடியைக் கொடுவினையேனும் பிடிக்க –திருவாய் 9-2-10-
பொருந்தார் கை வேல் நுதி போல் பரல் பாய மெல்லடிக்கல் குருதி சோர –பெருமாள் -9-5-

அலை உருவக் கடலுருவத் தாண்டகை தன் நீண்டு உயர்ந்த
நிலை யுருவப் புயவலியை நீ உருவ நோக்கு ஐயா
உலை யுருவக் கனலுமிழ் கண் தாடகை தன் உரமுருவி
மலை உருவி மரமுருவி மண் உருவிற்று ஒரு வாளி -26-ராமனின் ஒரே அம்பு செய்த கார்யம்
பாலகன் என்று பரிபவம் செய்யேல் பண்டு ஒரு நாள் ஆலினிலை வளர்ந்த சிறுக்கன் இவன் –
–
சிறியன் என்று என் இளம் சிங்கத்தை இகழேல் கண்டாய்
சிறுமையின் வார்த்தையை மாவலியிடைச் சென்று கேள்

————-

வில்லினைக் கண்டார் கூறிய மொழிகள்
‘சங்கொடு சக்கரம் தரித்த செங்கை அச்
சிங்க ஏறு அல்லனேல், இதனைத் தீண்டுவான்
எங்கு உளன் ஒருவன்? இன்று ஏற்றின், இச் சிலை,
மங்கைதன் திருமணம் வாழுமால்’ என்பார்.-கார்முகப் படலம்– 5

இமைப் பொழுதில் வில்லை எடுத்து இராமன் நாண் ஏற்ற, அவ் வில் ஒடிதல்
ஆடக மால் வரை அன்னது தன்னை,
‘தேட அரு மா மணி, சீதை எனும் பொன்
சூடக வால் வளை, சூட்டிட நீட்டும்
ஏடு அவிழ் மாலை இது’ என்ன, எடுத்தான். 33

தடுத்து இமையாமல் இருந்தவர், தாளில்
மடுத்ததும், நாண் நுதி வைத்ததும், நோக்கார்;
கடுப்பினில் யாரும் அறிந்திலர்; கையால்
எடுத்தது கண்டனர்; இற்றது கேட்டார். 34-

————-

வயிரியர் மதுர கீதம் மங்கையர் அமுத கீதம்
செயிரியர் மகர யாழின் தேம்பிழி தெய்வ கீதம்
பயிர்களை வேயின் கீதம் என்று இவை பருகி விண்ணோர்
உயிருடை உடம்பும் எல்லாம் ஓவியம் ஒப்ப நின்றார் -40-

எழுத்து சித்ரங்கள் போல நின்றனவே –பெரியாழ்வார் -3-6-9-

————-

நம்பியைக் காண நங்கைக்கு ஆயிரம் நயனம் வேண்டும்;
கொம்பினைக் காணும் தோறும், குரிசிற்கும் அன்னதே ஆம்!
தம்பியைக் காண்மின்!’ என்பார்; ‘தவம் உடைத்து உலகம்’ என்பார்;
‘இம்பர், இந் நகரில் தந்த முனிவனை இறைஞ்சும்’ என்பார். 43-

பெண் இவண் உற்றது என்னும் பெருமையால் அருமையான
வண்ணமும் இலைகளால் காட்டலால் வாட்டம் தீர்ந்தேன்
தண்ணறுக் கமலங்காள் என் தளிர் நிறம் உண்ட கண்ணின்
உண்ணிறம் காட்டினீர் என் உயிர் தர உலோவினீரே -46-

மாயக் கூத்தா வாமனா வினையேன் கண்ணா கண் கை கால்
தூய செய்ய மலர்களா சோதித் செவ்வாய் முகிழதா
சாயல் சாமத் திருமேனி தண் பாசடையா தாமரை நீள்
வாசத் தடம் போல் வருவானே ஒரு நாள் காண வாராயே—8-5-1-

தக்கிலமே கேளீர்கள் தடம் புனல் வாய் இரை தேரும்
கொக்கினங்காள் குருகினங்காள் குளிர் மூழிக் களத்து உறையும்
செக்கமலத்து அலர்போலும் கண் கை கால் செங்கனி வாய்
அக்கமலத்து இலைபோலும் திரு மேனி அடிகளுக்கே–9-7-3-

தம் பத்ம தள பத்ராக்ஷம் ஸிம்ஹ விக்ராந்தகாமி நாம்
தந்யா பஸ்யந்திமே நாதம் க்ருதஜ்ஜம் பிரியவாதி நம் –ஸூந்தரா -25-14-

தள பத்ராக்ஷம் -இலை போலவும் மலர் போலவும் -அக்ஷம் -கண் என்றும் வடிவம் என்றும் பொருள் உண்டே

———————

பஞ்சரங்கு தீயின் ஆவி பற்றி நீடு கொற்ற வில்
வெஞ்சரங்கள் நெஞ்சரங்க வெய்ய காமன் எய்யவே
சஞ்சலம் கலந்த போது தையலாரை உய்ய வந்து
அஞ்சல் அஞ்சல் என்கிலாத ஆண்மை என்ன ஆண்மையே -49-

என்ன ஆண்மை என்று எரிச்சல் பட்டு வார்த்தை -பெண்ணின் வருத்தம் அறியாப் பெருமான்

கண்ணன் என்னும் கரும் தெய்வம் காட்சிப் பழகிக் கிடப்பேனை
புண்ணில் புளிப் பெய்தால் போலப் புறநின்று அழகு பேசாதே
பெண்ணின் வருத்தம் அறியாத பெருமான் அரையில் பீதக
வண்ண வாடை கொண்டு என்னை வாட்டம் என்னை வாட்டம் தணிய வீசீரே –13-1-

கஞ்சைக் காய்ந்த கரு வில்லி கடைக் கண்ணி என்னும் சிறைக் கோலால்
நெஞ்சூடுருவ வேவுண்டு நிலையும் தளர்ந்து நைவேனை
அஞ்சேல் என்னான் அவன் ஒருவன் அவன் மார்வணிந்த வனமாலை
வஞ்சியாதே தருமாகில் மார்வில் கொணர்ந்து புரட்டீரே —13-3-

————-

விண்ணுளே எழுந்த மேக மார்பின் நூலின் மின்னொடு இம்
மண்ணுளே இழிந்து என்ன வந்து போன மைந்தனார்
எண்ணுளே இருந்த போதும் யாவர் என்று தேர்கிலேன்
கண்ணுள்ளே இருந்த போதும் என் கொல் காண்கிலாதவே -53-

இன்னார் என்று அறியேன் அன்னே ஆழியோடும் பொன்னார் சார்ங்கம் உடைய அடிகளை
இன்னார் என்று அறியேன் -பர கால நாயகி போலவே –

——————

மண்ணுற விழுந்து நெடு வானுற எழுந்து
கண்ணுதல் பொருந்த வரு கண்ணனின் வரும் கார்
உண்ணிற நறும் பொடியை வீசி ஒரு பாகம்
வெண்ணிற நறும் பொடி புனைந்த மத வேழம்–வரைக்காட்சி–19-

வலத்தனன் திரிபுரம் எரித்தவன் இடம் பெறத் துந்தித் தலத்து –திருவாய் -1-3-9-
குல வரையன் மடப்பாவை இடப்பால் கொண்டான் பங்கயத்தாய் –திரு நெடும் தாண்டகம் -9-

————-

மாடகம் பற்றிய மகர வீணை தன்
தோடு அவிழ் மலர்க்கரம் சிவப்பத் தொட்டனள்
பாடினள் ஒருத்தி தன் பாங்கி மார்களோடு
ஊடின துறை செயாள் உள்ளத்து உள்ளதே—உண்டாட்டுப் படலம்-32-

கல்லுயர்ந்த நெடு மதிள் சூழ் கச்சி மேய
களிறு என்றும் கடல் கிடந்த கனி என்றும்
அல்லியம்பூ மலர்ப் பொய்கை பழன வேலி
அணி அழுந்தூர் நின்று உகந்த அம்மான் என்றும்
சொல்லுயர்ந்த நெடு வீணை முலை மேல் தாங்கித்
தூ முறுவல் நகை யிறையே தோன்றநக்கு
மெல்விரல்கள் சிவப்பெய்தத் தடவியாங்கே
மென் கிளி போல் மிக மிழற்றும் என் பேதையே-திரு நெடும் தாண்டகம்–-15-

———-

குழைத்த பூம் கொம்பு அனாள் ஒருத்தி கூடலை
இழைத்தனள் அது அவள் இட்ட போது எல்லாம் பிழைத்தலும்

தெள்ளியார் பலர் கைந்தொழும் தேவனார்
வள்ளல் மாலிரும் சோலை மணாளனார்
பள்ளி கொள்ளும் இடத்து அடி கொட்டிட
கொள்ளுமாகில் நீ கூடிடு கூடிலே––நாச்சியார் திரு மொழி –4-1-

——————

பந்தணி விரலினாள் ஒருத்தி பையுளாள்
சுந்தரன் ஒருவன் பால் தூது போக்கினாள்
வந்தனன் எனக்கடை அடைத்து மாற்றினாள்
சிந்தனை தெரிந்திலம் சிவந்த நாட்டமே -34-

பந்தணி விரலி உன் மைத்துனன் பேர் பாட –திருப்பாவை -18-
சந்தொடு கார் அகிலும் சுமந்து தடங்கல் பொருது வந்து இழியும்
சிலம்பாறுடை மாலிருஞ்சோலை நின்ற சுந்தரனை –நாச் -9-10-

—————-

இராமனின் வருகை
இன்னவாறு இருவரும் இனியவாறு ஏக அத்
துன்னு மா நகரின் நின்று எதிர் வரத் துன்னினான்
தன்னையே அனையவன் தழலையே அனையவன்
பொன்னின் வார் சிலை இறப் புய நிமிர்த்து அருளினான்-18-

தன் ஒப்பார் இல் அப்பன் –

—————-

சான்று எனத்தகைய செங்கோலினான் உயிர்கள் தாம்
ஈன்ற நற்றாய் எனக் கருது பேர் அருளினான்
ஆன்ற இச்செல்வம் இத்தனையும் மொய்த்து அரு குறத்
தோன்றலைக் கொண்டு முன் செல்க எனச் சொல்லினான் -29-

சான்று எனத்தகைய செங்கோலினான் உயிர்கள் தாம் ஈன்ற நற்றாய் எனக் கருது பேர் அருளினான் –சக்கரவர்த்தி பற்றி மக்கள்

அரி சினத்தால் ஈன்ற தாய் அகற்றிடினும் மற்றவள் தன் அருள் நினைந்தே
அழும் குழவி அதுவே போன்று இருந்தேனே –பெருமாள் 5-1-

————–

இராமனின் மேனி அழகு–
தோள் கண்டார், தோளே கண்டார்; தொடு கழல் கமலம் அன்ன
தாள் கண்டார், தாளே கண்டார்; தடக் கை கண்டாரும், அஃதே;
வாள் கொண்ட கண்ணார் யாரே, வடிவினை முடியக் கண்டார்? –
ஊழ் கொண்ட சமயத்து அன்னான் உருவு கண்டாரை ஒத்தார். 19

வணங்கும் துறைகள் பல பல வாக்கி மதி விகற்பால்
பிணங்கும் சமயம் பல பல வாக்கி அவையவை தோறு
அணங்கும் பல பல வாக்கி நின் மூர்த்தி பரப்பி வைத்தாய்
இணங்கு நின்னோரை இல்லாய் நின் கண் வேட்கை எழுவிப்பனே – திரு விருத்தம்-96 –

——————

மாது ஒருத்தி மனத்தினை யல்லாதோர்
தூது பெற்றிலள் இன்னுயிர் சோர்கின்றாள்
போதரிக்கண் பொலன் குழைப் பூண் முலை
சீதை ஏத்தவம் செய்தனளோ வென்றாள்-24-

புள்ளும் சிலம்பின் காண் போதரிக்கண்ணினாய்

நீர் இருக்க மட மங்கைமீர் கிளிகள் தாம் இருக்க மதுகரம் எலாம்
ஆர் இருக்கிலும் என் நெஞ்சம் நல்லதொரு வஞ்சம் அற்ற துணையில்லை –திருவரங்க கலம்பகம் -24-

—————

பழுது இலா வொரு பாவை யன்னாள் பதைத்து
அழுது வெய்துயர்த் தன் புடைத் தோழியை
தொழுது சேர்ந்தயர் வாள் இந்தத் தோன்றலை
எழுதலாம் கொல் இம் மன்மதனால் என்றாள்–25-

தோழியை தொழுதாள் என்றும் தேர் போன திக்கைத் தொழுதாள் என்றுமாம்

வளர்த்ததனால் பயன் பெற்றேன் வருக வென்று மடக்கிளியைக் கை கூப்பி வணங்கினாளே–திரு நெடும் தாண்டகம் -14-

வடகரை வண் தொலை வில்லி மங்கலம் நோக்குமேல் அத்திசை அல்லால் மறு நோக்கு இலள் –திருவாய் -6-5-6-

ப்ரணம்ய சிரஸா தேவ்யை ஸீதாயை தாம் திசம் ப்ரதி –ஸூந்தர-65-7-பிராட்டி உள்ள திசை நோக்கி திருவடி தொழுததையும் அனுபவிக்கலாம் –

மஞ்சக்குளி உத்சவத்தில் திருவரங்கம் நோக்கி திருமங்கை ஆழ்வார் தொழுகிறார் –

—————–

சுழலும் வண்டும், மிஞிறும், சுரும்பும், சூழ்ந்து
உழலும் வாச மது மலர் ஓதியர்,
குழலினோடு உற, கூறு பல்லாண்டு ஒலி,
மழலை யாழ் இசையோடு மலிந்தவே. 50-சக்ரவர்த்தி சபா மண்டபம் வர மகளிர் பல்லாண்டு பாடுதல் –

திண்ணார் வெண் சங்கு உடையாய் திருநாள் திருவோணம் இன்று ஏழு நாள் முன்
பண்ணேர் மொழியாரைக் கூவி முளை யட்டிப் பல்லாண்டு கூறுவித்தேன்
கண்ணாலம் செய்யக் கறியும் காலத்து அரிசியும் ஆக்கி வைத்தேன்
கண்ணா நீ நாளைத் தொட்டுக் கன்றின் பின் போகல் கோலம் செய்து இங்கே இரு -3 3-9 –

ஆண்மின்கள் வானகம் ஆழியான் தமர் என்று வாள் ஒண் கண் மடந்தையர் வாழ்த்தினர் மகிழ்ந்தே -10-9-6-

—————

எங்கள் செய்த தவத்தினின் இராமன் என வந்தான்
சங்கினொடு சக்கரம் உடைத் தனி முதல் பேர்
அங்கண் அரசாதலின் அவ்வல்லி மலர் புல்லும்
மங்கை இவளாம் என வசிட்டன் மகிழ்வுற்றான் -32-

கூராழி வெண் சங்கு ஏந்திக் கொடியேன் பால் வாராய் 6-9-1-

ஜாதோசி தேவ தேச சங்க சக்ர கதாதர
திவ்யம் ரூபம் இதம் தேவ ப்ரஸாதேந உபாசம் ஹர–ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -5-3-10-

வடிவார் சோதி வலத்துறையும் சுடர் ஆழியும் பல்லாண்டு
படை போர் புக்கு முழங்கும் அப்பாஞ்ச சன்னியமும் பல்லாண்டு –திருப்பல்லாண்டு -2-

சங்கு சக்கரங்கள் என்று கை கூப்பும் 7-2-1-

நெய்த்தலை நேமியும் சங்கும் நிலாவிய கைத்தளங்கள் வந்து காணீரே –பெரியாழ்வார் -1-2-12-

வெள்ளைச் சுரி சங்கோடு ஆழி ஏந்தி -7-3-1-

—————-

திருமணம் -நாளை என்றதும் -சீதை தனது மனத்தை நோக்கி
கரு ஞாயிறு போல்பவர் காலோடு போய் -இராம பிரானது திருவடியின் பின்னே தொடர்ந்து சென்று
மீண்டும் அவன் வரும் நாளிலே அயலே வருவாய் -என்றும்
புருஷோத்தமன் ஆகிய இராமனை நாளைய தினம் அடைந்து களிப்பதாக இருக்கையில்
நீ என்னை விட்டுச் செல்வது தக்கது அன்று –என்கிறாள் –

இருள் விரிந்தால் அன்ன மா நீர் திரை கொண்டு வாழியரோ
இருள் பிரிந்தார் அன்பர் தேர் வழி தூறல் ,அரவணை மேல்
இருள் விரி நீல கரு நாயிறு சுடர் கால்வது போல்
இருள் விரி சோதி பெருமாள் உறையும் ஏறி கடலே–-திரு விருத்தம்–17-

வந்து தோன்றா யன்றேல் உன் வையம் தாய மலரடிக் கீழ்
முந்தி வந்து யான் நிற்ப முகப்பே கூவிப் பணி கொள்ளாய்
செந் தண் கமலக் கண் கை கால் சிவந்த வாயோர் கரு நாயிறு
அந்த மில்லாக் கதிர் பரப்பி அலர்ந்தது ஒக்கும் அம்மானே––ஸ்ரீ திருவாய் மொழி–8-5-7-

கண்டாமவை யாயிரம் கதுவக்
கண் தாமரை போல் கரு ஞாயிறு எனக்
கண்டான் இமையோர் இறை காசினியில்
கண்டான் அரு நான் மறையின் கனியை –ஆரண்ய –சரபங்கர் பிறப்பு நீங்கு படலம் –24-

கண்ட போதே நுகர வேண்டும் கனி அன்றோ இவன்

அமுதம் பொதியின் சுவைக் கரும்பினைக் கனியைச் சென்று நாடிக்
கண்ண மங்கையுள் கண்டு கொண்டேனே –பெரிய திருமொழி -7-10-1-

கல்லுயர்ந்த நெடு மதிள் சூழ் கச்சி மேய களிறு என்றும் கடல் கிடந்த கனியே -என்றும் –திரு நெடும் தாண்டகம் -15-

யானை தோன்றிய இடம் கடல் -திருப் பாற் கடலிலே பழுத்த பழம்

தடம் கடல் சேர்ந்த பிரானை கனியைக் கரும்பின் இந்த சாற்றைக் கட்டியைத் தேனை அமுதை –திருவாய் -3-5-6-

——————

இடையே வளை சோர, எழுந்து, விழுந்து,
அடல் ஏய் மகனன் சரம் அஞ்சினையோ?
உடல் ஓய்வுற, நாளும், உறங்கலையால்! –
கடலே! – உரை! நீயும், ஓர் கன்னிகொலாம்?’–கடி மணப் படலம்- 11-

காமுற்ற கை யறவோடு எல்லே இராப்பகல்
நீ முற்றக் கண் துயிலாய் நெஞ்சுருகி ஏங்குதியால்
தீ முற்றத் தென்னிலங்கை ஊட்டினான் தாள் நயந்த
யாமுற்றது உற்றாயோ? வாழி! கனை கடலே!–2-1-3-

————-

இராமன் நீராடி மணக்கோலம் புனைதல்
சங்கு இனம் தவழ் கடல் ஏழில் தந்தவும்,
சிங்கல் இல் அரு மறை தெரிந்த தீர்த்தமும்,
கங்கையே முதலவும், கலந்த நீரினால்,
மங்கல, மஞ்சனம் மரபின் ஆடியே, 48

கோது அறு தவத்துத் தம் குலத்துளோர் தொழும்
ஆதி அம் சோதியை அடி வணங்கினான் –
காது இயல், கயல் விழிக் கன்னிமார்களை,
வேதியர்க்கு அரு மறை விதியின் நல்கியே. 49

அழி வரு தவத்தினோடு, அறத்தை ஆக்குவான்,
ஒழிவு அருங் கருணை ஓர் உருவு கொண்டென,
எழுத அரு வடிவு கொண்டு, இருண்ட மேகத்தைத்
தழுவிய நிலவு என, கலவை சாத்தியே; 50-

மிதிலைக்கு வரும் பொழுது ஸ்ரீ ரெங்கநாதனையும் எழுந்து அருளப் பண்ணிக் கொண்டு வந்தான்
அதனால் தொழுதான் -என்கிறார்
தீர்த்தமாடி திருமண காப்பு தரித்து திரு ஆராதனை பெருமாளை சேவிக்கும்
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ மரபை வழுவாமல் அருளிச் செய்கிறார் –

முப் பரம் பொருளிற்குள் முதலை, மூலத்தை,
இப் பரம் துடைத்தவர் எய்தும் இன்பத்தை,
அப்பனை, அப்பினுள் அமிழ்தை, தன்னையே
ஒப்பனை, ஒப்பனை உரைக்க ஒண்ணுமோ? 68-

முப் பரம் பொருளிற்குள் முதலை, மூலத்தை,–வியூஹ வாஸூ தேவனாகிய மூலம் –
சங்கர்ஷணன் அநிருத்தன் -ப்ரத்யும்னன் மூவரும் -வ்யூஹம்
இப் பரம் துடைத்தவர் எய்தும் இன்பத்தை–பர வாஸூதேவன் ,
அப்பனை,– செப்பார் திண் வரை சூழ் திரு வேங்கட மா மலை அப்பா-1-9-5- -அர்ச்சாவதார
அப்பினுள் அமிழ்தை, தன்னையே–அந்தர்யாமியும் விபவமம் –

வின் மீது இருப்பாய் மலை மேல் நிற்பாய் கடல் சேர்ப்பாய்
மண் மீது உழல்வாய் இவற்றுள் எங்கும் மறைந்து குறைவாய்-6-9-5-

குருகை நாதன் குரை கழல் பாப்பாவே -என்பதற்கு ஏற்ப ஆழ்வார் அருளிச் செயலை
அடி ஒற்றி அருளிச் செய்கிறார் –

————

சீதை மண்டபத்துள் வந்த காட்சி
சிலையுடைக் கயல், வாள் திங்கள், ஏந்தி, ஓர் செம் பொன் கொம்பர்,
முலை இடை முகிழ்ப்ப, தேரின் முன் திசை முளைத்தது அன்னாள்,
அலை கடல் பிறந்து, பின்னை அவனியில் தோன்றி, மீள
மலையிடை உதிக்கின்றாள்போல், மண்டபம் அதனில் வந்தாள். 79

திருமண மாட்சி காண, வானவர் எல்லாம் வானத்து வருதல்
நன்றி வானவர் எலாம், இருந்த நம்பியை,
‘துன்று இருங் கருங் கடல் துவைப்பத் தோன்றிய
மன்றல் அம் கோதையாள் மாலை சூட்டிய
அன்றினும், இன்று உடைத்து அழகு’ என்றார் அரோ. 80–

சீதையும் இராமனும் மணத் தவிசில் வீற்றிருத்தல்
மன்றலின் வந்து, மணத் தவிசு ஏறி,
வென்றி நெடுந் தகை வீரனும், ஆர்வத்து
இன் துணை அன்னமும், எய்தி இருந்தார்;
ஒன்றிய போகமும் யோகமும் ஒத்தார். 85

இராமனுக்குச் சீதையைச் சனகன் தாரை வார்த்துக் கொடுத்தல்
கோமகன் முன் சனகன், குளிர் நல் நீர்,
‘பூமகளும் பொருளும் என, நீ என்
மா மகள் தன்னொடும் மன்னுதி’ என்னா,
தாமரை அன்ன தடக் கையின், ஈந்தான். 86

வாழ்த்து ஒலியும், மலர் மாரியும்
அந்தணர் ஆசி, அருங் கல மின்னார்
தந்த பல்லாண்டு இசை, தார் முடி மன்னர்
வந்தனை, மா தவர் வாழ்த்து ஒலியோடு
முந்திய சங்கம் முழங்கின மாதோ. 87

வானவர் பூ மழை, மன்னவர் பொன் பூ,
ஏனையர் தூவும் இலங்கு ஒளி முத்தம்,
தான் நகு நாள்மலர், என்று இவை தம்மால்,
மீன் நகு வானின் விளங்கியது, இப் பார். 88

இராமன் சீதையின் கையைப் பற்றி, தீ வலம் வருதல்
வெய்ய கனல்தலை வீரனும், அந் நாள்,
மை அறு மந்திரம் மும்மை வழங்கா,
நெய் அமை ஆவுதி யாவையும் நேர்ந்தே,
தையல் தளிர்க் கை தடக் கை பிடித்தான். 89

இடம் படு தோளவனோடு, இயை வேள்வி
தொடங்கிய வெங் கனல் சூழ் வரு போதின்,
மடம் படு சிந்தையள், மாறு பிறப்பின்,
உடம்பு உயிரைத் தொடர்கின்றதை ஒத்தாள். 90

அம்மி மிதித்து, அருந்ததி காணுதல்
வலம்கொடு தீயை வணங்கினர், வந்து,
பொலம் பொரி செய்வன செய் பொருள் முற்றி,
இலங்கு ஒளி அம்மி மிதித்து, எதிர் நின்ற
கலங்கல் இல் கற்பின் அருந்ததி கண்டார். 91

இராமன் சீதையோடு தன் மாளிகை புகுதல்
மற்று உள, செய்வன செய்து, மகிழ்ந்தார்;
முற்றிய மா தவர் தாள் முறை சூடி,
கொற்றவனைக் கழல் கும்பிடலோடும்,
பொற்றொடி கைக் கொடு நல் மனை புக்கான். 92

பல் வகை மங்கல ஆரவாரம்
ஆர்த்தன பேரிகள்; ஆர்த்தன சங்கம்;
ஆர்த்தன நான்மறை; ஆர்த்தனர் வானோர்;
ஆர்த்தன பல் கலை; ஆர்த்தன பல்லாண்டு;
ஆர்த்தன வண்டு இனம்; ஆர்த்தன வேலை. 93-

இராமனும் சீதையும் தாயர் மூவரையும் வணங்குதல்
கேகயன் மா மகள் கேழ் கிளர் பாதம்,
தாயினும் அன்பொடு தாழ்ந்து வணங்கி,
ஆய தன் அன்னை அடித் துணை சூடி,
தூய சுமித்திரை தாள் தொழலோடும், 94

மாமியர் மகிழ்ந்து சீதைக்குப் பொன் முதலியன அளித்தல்
அன்னமும், அன்னவர் அம் பொன் மலர்த் தாள்
சென்னி புனைந்தாள்; சிந்தை உவந்தார்,
கன்னி, அருந்ததி, காரிகை, காணா,
‘நல் மகனுக்கு இவள் நல் அணி’ என்றார். 95

சங்க வளைக் குயிலைத் தழீஇ நின்றார்,
‘அம் கணனுக்கு உரியார் உளர் ஆவார்
பெண்கள் இனிப் பிறர் யார் உளர்?’ என்றார்;
கண்கள் களிப்ப, மனங்கள் களிப்பார். 96-

எளிது ஆயினவாறு என்று என் கண்கள் களிப்பக்
களிது ஆகிய சிந்தையனாய்க் களிக்கின்றேன்
கிளி தாவிய சோலைகள் சூழ் திருப் பேரான்
தெளிது ஆகிய சேண் விசிம்பு தருவானே––ஸ்ரீ திருவாய் மொழி–10-8-4-

இராமன் சீதையொடு பள்ளி சேர்தல்
நூற் கடல் அன்னவர் சொற் கடன் நோக்கி,
மால் கடல் பொங்கும் மனத்தவளோடும்,
கார்க் கடல் போல் கருணைக் கடல், பண்டைப்
பாற்கடல் ஒப்பது ஓர் பள்ளி அணைந்தான். 98-

பரதன் முதலிய மூவருக்கும் திருமணம் நிகழ்தல்
வள்ளல் தனக்கு இளையோர்கள் தமக்கும்
எள்ளல் இல் கொற்றவன், ‘எம்பி அளித்த
அள்ளல் மலர்த் திரு அன்னவர் தம்மைக்
கொள்ளும்’ எனத் தமரோடு குறித்தான். 100

கொய்ந் நிறை தாரன், குசத்துவசப் பேர்
நெய்ந் நிறை வேலவன், மங்கையர் நேர்ந்தார்;
மைந் நிறை கண்ணியர், வான் உறை நீரார்,
மெய்ந் நிறை மூவரை மூவரும் வேட்டார். 101–

——————-

பரசுராமன் இராமனைப் புகழ்ந்து, தன் தவத்தை அம்புக்கு இலக்கு ஆக்குதல்
‘நீதியாய்! முனிந்திடேல்; நீ இங்கு யாவர்க்கும்
ஆதி; யான் அறிந்தனென்; அலங்கல் நேமியாய்!
வேதியா இறுவதே அன்றி, வெண் மதிப்
பாதியான் பிடித்த வில் பற்றப் போதுமோ? 37

‘பொன்னுடை வனை கழல் பொலம் கொள் தாளினாய்!
மின்னுடை நேமியன் ஆதல் மெய்ம்மையால்;
என் உளது உலகினுக்கு இடுக்கண்? யான் தந்த
உன்னுடை வில்லும், உன் உரத்துக்கு ஈடு அன்றால், 38-

திருமாலுரு வொக்கும் மேரு அம்மேருவில் செஞ்சுடரோன்
திருமால் திருக்கைத் திருச் சக்கர மொக்கும் அன்ன கண்டும்
திருமாலுருவோடு அவன் சின்னமே பிதற்றா நிற்பது ஓர்
திருமால் தலைக் கொண்ட நங்கட்கு எங்கே வரும் தீ வினையே – – திரு விருத்தம்-88- –

நூம்நம் ஜநேந புருஷே மஹதி ப்ரயுக்தம் ஆகஸ் பரம்
தத நுரூப பலம் ப்ரஸூதே க்ருத்வா ரகூத்வஹக தேத்
க்ஷணம் அந்தராயம் யத் பார்கவ பரகதே விஹதிம் ப்ரபேதே –சம்பூ ராமாயணம்

————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ கம்பநாட்டு ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ ஹம்ஸ ஸந்தேஸம்–

ஸ்ரீ மாந் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேசரி
வேதாந்தாச்சார்ய வர்யோமே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி –

ஸ்ரீ சக்ரவர்த்தி திருமகன் ஸ்ரீ சீதா பிராடிக்கு தூது
இரண்ட்டு ஆஸ்வாசங்கள்–முதலது-60-ஸ்லோகங்கள் / இரண்டாவ்து -50-ஸ்லோகங்கள்

வம்சே ஜாத ஸவிது அநேக மாநயந் மானுஷத்வம்
தேவ ஸ்ரீமாந் ஜநகதநயாந் வேஷணே ஜாக ரூக
ப்ரத்யாயாதே பவநதநயே நிச்சிதார்த்த ச காமீ
கல்பாகாராம் கதமபி நிஸாம் ஆவிபாதம் விஷேஹே–1-

வெங்கதிரோன் குலத்துக்கு ஓர் விளக்காய் தோன்றிய சக்கரவர்த்தி திருமகன் -திருவடி திரும்பி வந்து
கண்டேன் சீதை என்று அறிவித்த பின்பு -மிகவும் வருந்தி -அந்த இரவு ஊழிக் காலம் போலே நீண்டு தோன்றியது

கால்யே சேநாம் கபிகில பதே தூர்ணமுத்யோ ஜயிஷ்யந்
தூரி பாவாத் ஜனக துஹிதுர் தூயமான அந்தராத்மா
கிரீடாகேலம் கமல ஸரஸி க்வாபி காலோபாயதம்
ராகா சந்த்ர த்யுதி ஸஹ சரம் ராஜ ஹம்சம் ததர்ச–2-

அந்த சரத்கால காலை வேளையில் ராஜ ஹம்சத்தைக் கண்டான் –

தஸ்மிந் சீதா கதிம் அநி கதே தாத் துகோலே அங்க மூர்த்தவ்
தந் மஞ்ஜீர ப்ரதிம நிநதே ந்யஸ்த நிஸ்ஸபந்த த்ருஷ்ட்டி
வீரச்சேதோ விலயம் அகமத் தந்ம யாத்மா முஹூர்த்தம்
சங்கே தீவ்ரம் பவதி சமயே சாசனம் மீநகேதோ -3-

அவளது நடையை போலவும் அவளது வெண் பட்டு வஸ்திரம் போலவும் அவள் சிலம்பின் த்வனி போலவும்
இருக்கக் கண்டு மூர்ச்சித்தான் -மன்மதன் கட்டளைகள் கடுமையாகவே இருந்தன

லப்த்த ஆஸ்வாசஸ் கதமபி ததா லஷ்மணஸ்ய அக்ர ஜன்மா
சந்தேசேந ப்ரணய மஹதா மைதிலீம் ஜீவ யிஷ்யந்
சக்ரே தஸ்மை ஸரஸி ஜதளை சோபசாராம் சபர்யாம்
காந்தா ஸ்லேஷாத் அதிக ஸூபக காமிநாம் துர்த்த லாப –4-

தூது விட ஹம்சத்துக்கு மரியாதைகளுடன் கூடிய பூஜை செய்தான் –

க்ருத்வா தஸ்மிந் பஹு மதிம் அசவ் பூயஸீம் அஞ்சநேயாத்
காடோந் மாதஸ் ப்ரணய பதவீம் ப்ராப வார்த்தந பிஞ்ஜே
விஸ்லேஷண ஷூபித மநசாம் மேக சைலத்ருமாதவ்
யாஸ்ஞாதைந்யம் பவதி கிமுத க்வாபி சம்வேதநார்ஹே-5-

திருவடியை நினைத்து அறிவற்ற மேகம் மலைகளை தூது விடுவது போலே
அறிவுள்ள ஹம்சத்தை தூது செல்ல விண்ணப்பித்தார் –

வேத உதந்வத் விபஜன விதோ வம்சஜம் விஸ்வமூர்த்தே
ஆஹு சித்தா கமல வாஸதே ஒவ்பவாஹ்யம் பவந்தம்
லப்தம் யேந பிரகுண கதிநா தத் பிரியாயா ஸகாசாத்
தத் சாவர்ண்யம் ஸ்ரவண ரஸநா ஸ்வாத யோக்யா ஸூதா ச –6-

ஹம்சத்தை புகழ்கிறார் -வேதக்கடலை பிரிக்க வல்லமை -ஜகத் சகலமும் சரீரமாக கொண்ட ப்ரஹ்மமும் ஹம்ஸ ரூபி –
நான்முகனுக்கு வாஹனம் -சரஸ்வதியின் வெண்மை நிறம் -வாக்கு அம்ருதம் -ஒழுக்கமான நடத்தை –
சீரிய புத்தி உள்ளமை -இவற்றை எல்லாம் சொல்லி ஸ்தோத்ரம் –

மத்யே கேசித் வயம் இஹ சகே கேவலம் மானுஷணாம்
வ்யக்த உத்கர்ஷ மஹதி புவநே வ்யோமகாநாம் பதிஸ்த்வம்
ஸ்த்தாநே தூத்யம் தத் அபி பவதஸ் சமஸ்ரித த்ராண ஹேதோ
விஸ்வ ஸ்ராஷ்டா விதிரிபி யதஸ் ஸாரதித்வேந தஸ்தவ் –7-

மனுஷ்யர் இன்ப துன்பங்களை உனதாக கொள்ளும் -அரசர்களை போன்ற ராஜ ஹம்சமே-
உன்னை அண்டியவர்களது ரக்ஷணம் உன் பரம் அன்றோ
திரிபுர அஸூர யுத்தத்தில் நான்முகன் தேர்ப்பாகனாய் இருந்தான் அல்லவா –

இச்சா மாத்ராத் ஜகத் அபராத ஸம்விதாதும் ஷமாணாம்
இஷ்வாகூணம் ப்ரக்ருதி மஹதாம் ஈத்ருஸீம் ப்ரேஷயே வேளாம்
லஷ்ய அலஷ்ய ஜலதி பயஸா லப்த ஸம்ஸ்த்தாம் த்ரிகூடே
லங்காம் கந்தும் தவ சமுசிதம் ராக்ஷஸீம் ராஜதாநீம் –8-

என்னைத் தூது அனுப்பி என்ன பயன் என்ன
எனது குலமான இஷ்வாஹு குலத்தின் மேன்மை
உனக்கு கடல் தாண்டி செல்ல பலம் அளிக்கும் –
திரிகூட மலையில் அமைந்துள்ள இலங்கைக்கு நீ செல்வது ஏற்றதாகும் –

ஸ்தாநை திவ்யை உபாசித் குணாம் சந்தன அரண்ய ரம்யாம்
முக்தா ஸூதிம் மலய மருதாம் மாதரம் தக்ஷிணாசாம்
அஸ்மத் ப்ரீத்யை ஜநக தநயா ஜீவதார்த்தம் ச கச்சந்
ஏகம் ரக்ஷ பதம் இதி சகே தோஷ லேஸம் சஹேதா–9-

நீ செல்லும் தெற்கு தேசம் திவ்ய தேசங்களால் நிறைந்தவை -சந்தனக்காடு நிறைந்து -முத்துக்கள் பிறப்பிடம் -தென்றலுக்கு தாய் –
இருந்தாலும் அரக்கர்களால் நிறைந்த இடம் -எங்களுக்காக அவர்கள் தரும் துன்பங்களைப் பொறுத்துக் கொள்வாயாக –

வாசலாநாமிவ ஜடதியாம் ஸத்வகவ் தூரயாதே
கைலாஸாய த்வயி கதவதி ஷீபதாம் ஆஸ்ரிதாநாம்
சம்மோதஸ்தே பதி பரிணமேத் சந்த்ரகை உஜ்ஜிதாநாம்
மேகாபாயே விபிநசிகிநாம் வீஷ்ய வாஸம்யமத்வம் -10-

அரசன் இல்லா நாட்டில் அராஜகம் தலையெடுத்து ஆடும் -நீ முன்பு கைலாசம் சென்ற போது மயில்கள் கோகோ என்று கத்தி ஆடின
மழைக்காலம் நீங்கி சரத்காலம் வந்ததும் தோகை இழந்து கத்தாமல் இருப்பது கண்டு நீ வந்து கண்டு மகிழ்ந்தாய்

ஆரக்தாநாம் நவமது சநைர் அபிபந் பத்மிநீநாம்
காலோந் நித்ரே குவலய வநே கூர்ண மாநஸ் சலீலம்
ஸ்விந்நோ தாநைர் விப நகரிநாம் ஸுவ்ம்ய சேவிஷ்ய த்வாம்
ஆமோதாநாம் அஹம் அஹம் இகாம் ஆதிசந் கந்தவாஹா -11-

காற்று தாமரை-குவளை – மலர்த் தேனை பருகி மயங்கி அங்கும் இங்கும் அலைந்து-
நீ செல்லும் வழிகளில் உனக்கு உபசாரம், செய்து வணங்கி நிற்கப் போகிறது –

பர்யாப்தம் தே பவந சலிதை அங்க ராகம் பராகை
ஸ்தாநே குர்யுஸ் சமசமுதயாத் பந்தவோ பந்து ஜீவா
யேந அந்வேஷ்யசி அசலதநயா பாதலாஷா அநு ஷக்தம்
சூடா சந்த்ரம் புரவிஜயிந ஸ்வர்ணதீ மேந பூர்ணம் -12-

உன் போன்ற வண்மை நிறம் கொண்ட பஞ்சு -பருத்தி மரங்கள் நீ செல்லும் வழியில் உள்ளன
காற்று மலர்களின் துகள்களை உன் மேலே வீச சற்றே சிவந்த நிறம் ஆக்குகின்றன
சிவந்த கங்கை நீரால் நனைக்கப்பட்ட சிவனது சிரஸ் போலே விளங்குகிறாய்-
கங்கையின் வெண்மையான நுரை பிறைச் சந்திரன் போலே விளங்க -ப்ரணய கலஹத்தால் சிவன் பார்வதியை வணங்க-
அவள் பாதத்தில் உள்ள சிவந்து சாறு படுவது போன்று உள்ளாய் –

ஸூஷ்ம ஆகாரை திநகரகரை கல்பித அந்தச் சலாகா
சார உபாந்தா சதமக தநுச் சேஷ சித்ராம் சுகேந
ஊடா பச்சாத் உசித கதிநா வாயுநா ராஜ ஹம்ஸ
சத்ராயேரந் நபசி பவத சாரதா வாரிவாஹா -13-

சரத்கால வெண்மையான மேகங்கள் குடையின் நுனி போலவும் -ஸூர்ய கதிர்கள் உட்கம்பிகளாகவும் –
நாநா வர்ண இந்த்ரவில் அதன் மேல் உள்ள சீலைகளாகவும் இருக்க -காற்றால் தள்ளப்பட்டு இந்த குடை
நீ செல்லும் வழி எங்கும் உனது நடைக்குத் தக்கவாறு உன் மேல் விரித்தபடி வந்து கொண்டே இருக்கும் –

த்ரய சி ஏவம் பிரிய சக ஸூகம் சங்கம் லங்கிதாத்வா சகீம் தே
ஸீதாம் க்ஷேத்ரே ஜநக ந்ருபதே உத்திதாம் சீரக்ருஷ்டே
கோபாயந்தீ தநுமபி நிஜாம் யா கதஞ்சித் மதர்த்தம்
பூமவ் லோகே வஹதி மஹதீம் ஏக பத்நீ சமாக்யாம்-14-

எனக்காகவே வாழ்ந்து இருக்கும் உனது தோழியான ஸ்ரீ சீதா பிராட்டியைக் காண்பாய் –

ப்ரஷீணாம் த்வத் விரஹ சமய ஜாத ஹர்ஷாம் இதாநீம்
ப்ரத்யாயாஸ்யந் அநுநய சநை பத்மிநீம் ஸ்வாதுவாச
சா தே தந்த்ரீ ஸ்வநஸூபகயா ஸ்யாத் இதி இஹ அப்யநுஜ்ஞாம்
மந்யே குர்யாத் மதுகரகிரா மைதிலீ ஸுவ்ஹ்ருதே ந -15-

நான் சென்றதும் எனது காதலியான தாமரையும் வாடுமே என்ன -விரைவாக திரும்பி வருகிறேன் என்று சொல்லிச் செல்வாயாக
தாமரை ஸ்ரீ சீதாப் பிராட்டியுடன் நெருக்கமான தொடர்பு கொண்டதே -வண்டின் ரீங்காரம் மூலம் சம்மதம் அளிப்பாளே-

சார்த்தம் காந்தை சபர ஸூத்ருசாம் அத்ரி குஞ்சேஷு ராகாத்
ஆஸீநாநாம் க்ஷணம் அஸமயே த்ருஸ்ய சந்த்ரோதய ஸ்ரீ
உட்டீ யேதா சரஸிஜவநாத் தக்ஷிணா ஆசா அநுசாரீ
பஸ்யன் தூராத் பிரபல க்ருதாம் பஷீணாம் தத்த வர்த்மா-16-

நீ செல்லும் பொழுது வேகமாக பறக்கும் கருடன் போன்ற பறவைகளுக்கு வழி விட்டுச் செல்வாயாக
உன்னைக் காணும் காதலர்கள் அகால சந்திரன் என்று பிரமிப்பார்கள்
தென் திசையை நோக்கி தாமரைக் காட்டை விட்டுப் புறப்படுவாயாக –

அங்கீ குர்வன் அம்ருத ருசிராம் உத்பதிஷ்ணோ சலீலம்
சாயாம் அந்தஸ் தவ மணி மயோ மால்யவான் ஏஷ சைல
சோபாம் வஷ்யதி அதிக லளிதாம் சோபமாநாம் அதீந்தோ
தேவஸ்யா ஆதே உப ஜநயதோ மாநசாத் இந்து பிம்பம் –17-

இரத்னமயமான மால்யவான் மலை மேலே தங்காமல் பறந்து செல்வாயாக -உனது நிழல் சந்த்ர பிம்பத்தை விட
மேலாக அந்த மலையிலே விழும் -சந்திரன் அவன் மனம் மூலம் உருவாக்கப்பட்டது –
இங்கு பெருமாள் திருக்கரமும் பட்டு அவன் திரு உள்ள எண்ணத்தை தூதாக எடுத்துச் செல்வதால் ஏற்றம் உண்டே இங்கு –

மார்க்கவ் சம்யக் மம ஹநுமதா வர்ணிதவ் த்வவ் தாயோஸ்தே
ஸஹ்ய ஆசந்ந அபி அநதி ஸூபக பச்சிமோ நித்ய வர்ஷ
ப்ராஸீநே து பிரதி ஜநபதம் சம்ஹதவ் அத்புதாநாம்
மக்நா த்ருஷ்டி கதமபி சகே மத்க்ருதே தே நிவார்யா -18-

மால்யமான் மலைக்குப் பின்னர் மேற்கு நோக்கிச் செல்லும் பாதை நீ செல்ல வேண்டிய சஹ்யமலைக்கு அருகில் இருந்தாலும்
அந்தப்பாதையில் எப்பொழுதும் மழை பொழிந்தபடியே இருக்கும் -ஆகையால் அது வழியாகப் போகாமல்
கிழக்கே நோக்கிச் செல்வாயாக
அங்கு காணத் தக்கவை பலவும் இருந்தாலும் அதில் கண் வைக்காமல் எனக்காக விலக்கி விரைந்து செல்ல வேண்டும் –

ச்ருத்வா சப்தம் ஸ்ரவண மதுரம் தாவகம் பாமரீனாம்
பிரத்யாசந்நாத் சபதி பவநாத் சாதரம் நிர்கதாநாம்
அப்ரூ பங்கே அபி அதிக ஸூபகை நிச்சி தாங்க கடாஷை
தேசாந் ஏதாந் வநகிரி நதீ சம் விபக்தான் வ்யதீயா–19-

உனது இனிய குரலைக்கேட்டு உன்னைக் காண வெளியில் வந்து ஆசையுடன் காண்பார்கள் -புருவம் நெரிப்பார்கள் –
நீ காடு மலை ஆறு இப்படி பிரிவுகளுடன் கூடிய தேசங்களைக் கடப்பாயாக –

இஷுச் சாயே கிசலயமயம் தல்ப்பம் ஆதஸ்த்து ஷீணாம்
சம்லாபை தைர் முதிதமநசாம் சாலி ஸம்ரக்ஷிகாணாம்
கர்ணாட ஆந்திர வ்யதிகர வசாத் கர்புரே கீதி பேதே
முஹ்யந்தீ நாம் மதந கலுஷம் மௌக்த்யம் ஆஸ்வாதயேதா-20-

நீ செல்லும் வழியில் கன்னட ஆந்திர தேசம் இணைப்பிடம் வரும் -செந்நெல் பயிர்களை காக்கும் பெண்கள்
கரும்பு நிழலில் அமர்ந்து கானம் செய்து இருப்பர் -அவர்களது அழகை அனுபவித்தபடி நீ தொடர்ந்து செல்வாயாக –

விஷ்ணோர் வாஸாத் அவநிவஹநாத் பத்தரத்நை சிரோபி
சேஷஸ் சாஷாத் அயமிதி ஜநை சம்யக் உந்தீயமாந
அப்ரைர் யுக்தோ லகுபி அசிர உந் முக்த நிர்மோக கல்ப்பை
அக்ரே பாவீ ததநு ரஞ்ஜயன் அஞ்ஜநாத்ரி-21-

திருமலை வர்ணனை இது முதல் தொடக்கம் -ஆதி சேஷனே திருமலை -மேற்கில் தலைப்பக்கம் கிழக்கில் வால் பக்கம் –
கண்களுக்கு மகிழ்வை உண்டாக்கும் திருமலை உனக்குத் தோன்றும் –

தத் ஆரூடை மஹதி மநுஜை ஸ்வர்கிபி ச அவதீர்னை
சத்வ உந் மேஷாத் வ்யபகதமித தாரதம்ய ஆதி பேதை
சாதாரண்யாத் பல பரிணதே சங்க்கஸோ பத்யமாநாம்
சக்த்யா காமம் மது விஜயிந தவம் ச குர்யா சபர்யாம் -22-

திருமலையில் சத்வ குணம் வளரும் -மண்ணோரும் விண்ணோரும் ஆராதனை செய்யும் வெற்பு-

ஸ்தோக உந்மக்ந ஸ்புரித புளிநாம் த்வத் நிவாஸ இச்சயா இவ
த்ரஷ்யஸி ஆராத் கநக முகரீம் தக்ஷிணாம் அஞ்ஜநாத்ரே
ஆசந்நாநாம் வநபிட பிநாம் வீஸீ ஹஸ்தை ப்ரஸூநாநி
அர்ச்சா ஹேதோ உபஹரதி யா நூநம் அர்த்த இந்து மவ்ளே -23-

திருவேங்கட மலைக்கு தென் திசையில் ஸ்வர்ண முகரி நதியை காண்பாய்-சிவ க்ஷேத்ரம் காளஹஸ்தி –
ஸ்ரீ நிவாஸனை பூஜை செய்ய மலர்களை கொண்டு வந்து சிவன் இடம் கொடுக்கும் நதி-

நிர்விஸ்ய ஏநாம் நிப்ருதம் அநபி வ்யக்த மஞ்ஜு ப்ரணாத
மந்த ஆதூத புளிந பவநை வஞ்ஜூள ஆமோத கர்ப்பை
அவ்யா சங்க சபதி பதவீம் ஸம்ஸ்ரய ஆந்யை அலங்க்ய
பந்தீ குர்யு தடவசதய மா பவந்தம் கிராதா -24-

அங்கு மந்தமாருதம் அனுபவித்து இளைப்பாறுவாய் -அங்கு வேடர்கள் இருப்பார்கள்
அவர்கள் காணும் முன்பு உயர்ந்த இடத்தில் பறந்து விரைவில் செல்வாயாக –

துண்டீர ஆக்யம் ததநு மஹிதம் மண்டலம் வீஷமாணா
க்ஷேத்ரம் யாயா ஷிபத துரிதம் தத்ர சத்யவ்ரத ஆக்யம்
பத்யவ் ரோஷாத் சலில வபுஷோ யத்ர வாக் தேவதயா
சேது ஐஜ்ஜே சகல ஜெகதாம் ஏக சேது ச தேவ -25-

பின்பு தொண்டை மண்டலம் -சத்யவ்ரதம் -ஸ்ரீ காஞ்சி தேவராஜன் சேவை —
வேகா சேது -சம்சாரக்கடலை கடக்க ஒரே சேது அன்றோ தேவாதி ராஜன் –
சேது -அணை என்றும் பாலம் என்றும்
பிரமத சேது -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் -3-2-30-
ய ஆத்மா ச சேது -சாந்தோக்யம் -8-4-1-
அம்ருதஸ்ய பரம் சேது -ஸ்வேதாஸ்வர-6-19-
அம்ருதஸ்யைஷ சேது -முண்டகம் -2-2-5–

நாநா ரத்னை உபசி குணாம் நித்ய சங்கீத நாதாம்
பூமே த்ரஷ்யஸி உசித விபவம் பூஷணம் தத்ர காஞ்சீம்
யஸ்யாம் நித்யாம் நிஹித நயன ஹஸ்தசைல ஆதி வாஸீ
த்வந்த்வ ஆதீத ச கலு புருஷ த்ருச்யதே சத்யகாம -26-

பூமிக்கு ஒட்டியாணம் போன்ற காஞ்சீ
திவ்யதேச -தேவாதி ராஜனின் வர்ணனை –திவ்ய தேசங்கள் நாந வித ரத்னா வர்ணனை –
புருஷன் என்று பரத்வம் -த்வந்தம் என்று சங்கர்ஷணாதி வ்யூஹம் -விபவமும் இதில் உண்டே
நாதம் என்று அந்தர்யாமி -இரத்தினங்கள் என்று அர்ச்சா திவ்ய தேசங்கள்
ஸ்ரீ ஹஸ்திகிரி நாதன் ஐந்து நிலைகளையும் காட்டி அருளுகிறார் என்றபடி –

தாம் ஆஸீதந் ப்ரணம நகரீம் பக்திநம்ரேண மூர்த்த்நா
ஜாதாம் ஆதவ் க்ருதயுக முகே தாது இச்சாவசேந
யத் வீதீநாம் கரிகிரிபதே வாஹ வேக அவதூதாந்
தந்யாந் ரேநூந் த்ரிதசபதயோ தாரயந்தி உத்தம அங்கை -27-

க்ருதயுக தொடக்கத்தில் விஸ்வகர்மாவால் ஸ்ருஷ்டிக்கப்பட்ட திவ்யதேசம் –
ஹஸ்திகிரி பேர் அருளாளன் வாகனங்களால் எழும்பிய துகள்கள் புனிதமாக்கும்
த்ரிதசபதயோ-பால்யம் யவ்வனம் கௌமாரம் மூன்று மட்டுமே கிழத்தன்மை இல்லாத தேவர்கள்
இந்த தூசி துகள்களை தலையின் மேல் கொள்கிறார்கள் –

மந்த ஆதூதாத் ததநு மஹிதோ நிஸ் ஸ்ருதச் சூத ஷண்டாத்
பார்ஸ்வே தஸ்யா பசுபதி சிரச்சந்த்ர நீஹார வாஹீ
தூராத் பிராப்தம் ப்ரியசகம் இவ த்வாம் உபேஷ்யதி அவஸ்யம்
கம்பா பாத கமல வநிகா காமுகோ கந்த வாஹ-28-

இந்த காஞ்சி திவ்ய தேச -ஸ்வயம்பூ மா மரம் -ஏகாம்பரேஸ்வரர் தலையில் சந்திரன் பனித்துளியைக் கொண்டு
வரும் காம்பை ஆற்றில் உள்ள தாமரைக்காட்டு நறு மணம் முகந்து வரும் காற்று
உன்னை நண்பனாகவே பார்த்து உன்னை நெருங்கி வரும் –

வர்ணஸ் தோமை இவ பரிணதா சப்த பேதை மஹவ்கை
மாந்யா மத்யே நகரம் அபித ஸேவிதா தேவதாபி
ஸ்வச்ச ஸ்வாது ப்ரசர ஸூபகா ஸ்வாமிநீ வ கவீநாம்
வேகா சம்ஜ்ஞாம் வஹதி மஹதீம் வல்லபா பத்மயோநே –29-

சரஸ்வதி உனது இனிய துணைவி -வேகவதி நதியாகவே அவள் உள்ளாள் –
ஏழு விதமான எழுத்துக்கள் -உயிர் எழுத்துக்கள் -கவர்க்கம் -சவர்க்கம் -டவர்க்கம் -தர்க்கம் -பவர்க்கம் மற்றும் யகரம் போன்றவை –
சுத்திகை -கநகை -ஸ்ருப்ரை -கம்பை -வேகை -வஞ்ஜூளை -சண்டை வேகை -என்ற ஏழு பிரிவுகள் வேகவதி நதிக்கும் உண்டே –

தீர்த்தே பும்ஸாம் சமிதகலுஷ தத்ர ஸாரஸ்வத ஆக்யே
ஸ்நாத்வா சார்த்தம் முநிபி அநகை சம்யக் உல்லாச தாங்க
விஸ்வம் சித்தே விகதரஜசி வியஞ்ஐயிந்திம் அசேஷம்
வஷ்யஸி அந்தர் பஹிரபி பராம் சுத்தும் அஷேபணீயாம்–30-

வேகவதி ஆற்றில் நீராடி முனிவர்கள் ரஜோ குணம் நீங்கி சத்வ குணம் வளர்த்து வருவர்–
நீயும் நீராடி உள்ளும் புறமும் தூய்மையை அடைவாயாக –

தஸ்யா தீரே சரஸிஜபுவ ஸுவ்மய வைதாந வேதி
திவ்யம் குர்வன் த்ரமிட விஷயம் த்ருச்யதே ஹதிஸைல
யஸ்ய உபாந்தே க்ருதவசதய யாபயித்வா சரீரம்
வரித்திஷ்யந்தே விதமஸி பதே வாஸூ தேவஸ்ய தந்யா -31-

அஸ்வமேத யாகத்துக்கு உரிய மேடையாக -வேதி -வேகவதியின் கரையில் உள்ள ஹஸ்திகிரி
தென் தேசம் முழுவதுமே திவ்ய தேசமாக ஆக்கியபடி உள்ளதோ என்று என்னும் விதமாக உள்ளது –
இந்த முக்தி தரும் ஷேத்ரத்தில் நித்ய வாசம் செய்து இன்புற்று வாழ்ந்து முக்தராவார் –

சஞ்சிந்வாநா தருண துளஸீ தாமபி ஸ்வாம் அபிக்யாம்
தஸ்யாம் வேத்யாம் அநு விதததீ ஸ்யாமளம் ஹவ்யவாஹம்
போக ஐஸ்வர்யனபிரிய ஸஹ சரை கா அபி லஷ்மீ கடாஷை
பூயஸ் ஸ்யாமா புவந ஜநீ தேவதா சந்நிதத்தே -32-

ஹஸ்திகிரி பேர் அருளாளன் வர்ணனை –

லஷ்மீ வித்யுத் லலித் வபுஷம் தத்ர காருண்ய பூர்ணம்
மா பைஷீ த்வம் மரகத சிலாமேசகம் வீஷ்ய மேகம்
ஸூத்தைஸ் நித்யம் பரிசித பதஸ் த்வாத்ருசை தேவ ஹம்சை
ஹம்சீ பூத ச கலு பவதாம் அந்வவாய அக்ர ஜன்மா –33-

பெரியபிராட்டியார் உடன் மிதுனமாக இவனைக் கண்டு மேகம் என்று அஞ்சாதே –
ஹம்ஸரூபியாக அவன் உங்களுக்கு மூத்தவன் அன்றோ –

சார ஆஸ்வதீ ஸவநஹ விஷாம் ஸ்வமிநஸ் தே ச தேவஸ்
ஸூத்தம் சஷுஸ் ஸ்ருதி பரிஷதாம் சஷுஷாம் பாகதேயம்
அங்கீ குர்யாத் விநதம் அம்ருத ஆசார சமவாதிபிஸ் த்வாம்
ஆவிர் மோதை அபிமத வர ஸ்தூல லஷைஸ் கடாஷைஸ் –34-

வரதன் அனுபவம் -வேதங்களுக்கும் கண் போன்றவன் -தேவாதிராஜன் –
கடாக்ஷ லேசத்தாலே அனுபவ ஜெனித ப்ரீதி காரித கைங்கர்யம் அளித்து அருளுவான் –

மது ஆசிக்தம் சரஸிஜம் இவ ஸ்வந்நம் ஆலம்பமாந
தேவ்யா ஹஸ்தம் தத் இதர கர ந்யஸ்த லீலாரவிந்த
தேவஸ் ஸ்ரீமாந் ச யதி விஹரேத் ஸ்வைரம் ஆராமபூமவ்
வ்யக்தோ வாலவ்ய ஜநவபூஷா வீஜயே தம் த்வம் ஏவ –35-

அந்த வரதன் தோட்டத்தில் பிராட்டியுடன் ஏகாந்தமாக அமர்ந்து அவளது திருக்கரங்களைப் பிடித்துக் கொண்டு உலவுகிறான்
உனது சிறகால் சாமரம் வீசி தென்றல் காற்று அந்த மிதுனத்துக்கு ஆஸ்வாசம் படும்படி கவரி வீசி கைங்கர்யம் செய்ய வேண்டும் –

ஜாத பிரிதி ஜன பதம் அதோ மத்யமம் சங்கயித்வா
தூராத் லஷ்யே க்ரமுக நிர்வாக ஸ்யமளாந் யாஹி சோளாந்
ப்ரத்யுத் கச்சத் மகர வலந ஸ்தம்பிதைஸ் ஸஹ்ய ஜாயாஸ்
ஸ்ரோதோ பேதை விவித கதிபி சம் விபக்த அவகாசாந் -36-

இதில் சோழ நாட்டு வர்ணனை –கறுத்த பாக்குமர வரிசை -காவேரி நீர் பெருக்கு-அசையாமல் உள்ள அலைகள் –

சந்த்யா ராகம் ஸூரபி ரஜநீ சம்பவை அங்க ராகைர்
கேஸைர் ஜ்யோத்ஸ்நா கலஹி திமிரம் பாலிகா ஆபீட கர்ப்பை
ஆபி பிராணா சரஸிஜ திருச ஹம்ஸ டோளாதி ரோஹாத்
ஆதாஸ் யந்தே மதகலகிரஸ் தே ஷு நேத்ரோத்ஸவம் தே —

சோழ நாட்டு பெண்கள் தாமரைக் கண்கள் -மஞ்சள் பூசிய மேனி -அந்திப் பொழுது போன்ற நிறம் –
தலையில் பாக்குமலர் சூடி இருந்த குழலில் நிலவு போலே இருக்கும் –
இளமைக்கு ஏற்க இனிய சொற்களைப் பேசுவார்கள் –
அவர்கள் ஊஞ்சல் ஆடியபடி இருப்பதை பார்க்கவே உனக்கு இன்பம் பயக்கும் –

ப்ருத்வீ லீலா திலக ஸூபகம் பச்சிமம் பாகம் ஏஷாம்
நாம்நா வர்ஷம் ஜலசர நதீம் ஆத்ருகம் காஹாமாந
த்ரஷ்யஸி ஆராத் பரிமித தயா மக்ந கைலாச த்ருஸ்யம்
ஸ்வேதம் சைலம் பணிபதம் இவ ஷ்மாலாத் உஜ்ஜிஹாநம் -38-

திருவெள்ளறை திவ்ய தேச அனுபவம் -மேற்கு திசையில் -பூமி தனக்கு இட்டுக் கொள்ளும் திலகம் போன்று
பூமியில் இருந்து மேலே எழும் ஆதி சேஷன் போன்ற திருவெள்ளறை திவ்ய தேசத்தைக் காண்பாயாக –

ஸ்பார ஆலோக பிரசமித தம சஞ்சயம் ததர பும்ஸாம்
ப்ரத்யக் ரூபம் ப்ரகுண விபவம் ப்ரார்த்தநீயம் பூதாநாம்
நேதீ யாம்சம் குசல நிவஹம் நந்துராதாஸ்யதே தே
திவ்யம் தேஜோ ஜலதி தநயா ஸ்நேஹ நித்ய அநு ஷக்தம்–39-

புண்டரீகாக்ஷணனின் வர்ணனை -திவ்ய தேஜஸ் -மிதுன கடாக்ஷ லேசத்தால் சர்வ புருஷார்த்தங்களையும் அளிப்பவன் –
அனைத்தும் இவன் அதீநம் -நீ இவனை வணங்கு சர்வ நன்மைகளையும் பெறுவாய் –

ஸ்நிக்தச் சாயம் ததநு விததம் தஸ்ய தாமேவ நீலம்
நீலீ ரஷா நியத லளிதம் காநநம் சம்விசீயா
த்ருஷ்டே தஸ்மிந் அநிமிஷ வதூ நித்ய நிர்வேச யோக்யே
ஸ்வர்க உத்யான ஸ்ரியம் அபி லகும் மம்ஸ்யதே மாநஸம்–40-

திருவெள்ளறைக்கு மேற்கே உள்ள காட்டு வர்ணனை -அவன் திவ்ய மங்கள விக்ரஹம் போன்ற நீல நிறம் –
விஸ்தாரம் -நீலீ அரக்கியால் ரக்ஷணம் -இங்குள்ள கனிகள் மலர்கள் ஸ்வர்க்கத்தில் உள்ளவை போலவே இருக்கும் –

குர்வன் நாநா குஸூம ரஜசா யத்ர சித்ரம் விதாநம்
பூக ஆரண்யே ம்ருது விசலயந் பாலிகா சாமராணி
பாத ந்யாஸ க்ஷமம் அவகிரந் ஷமாதலம் புஷ்ப ஜாலை
பிரயோ வாயு ப்ரிஜந விதிம் பஞ்ச பானஸ்ய தத்தே -41-

அந்த கணத்தில் மலர்களின் தாதுக்கள் மேலாப்பு போலே -பாக்கு மரங்கள் பாலைகள் சாமரங்கள் வீச –
மலர்க்குவியல் அலங்காரம் -மன்மதனுக்கு தொண்டு புரியும் கானத்தை விரும்பி
தேவ ஸ்த்ரீகள் அனுபவிக்க விரும்புகிறார்கள் –

ஸ்ரேதோ வேகாத் அத ஜநபதம் ஸுவ்ம்ய ஸீமந்தயந்தீ
பிரத்யா தேசோ விபுத சரித ஸ்யந்ததே ஸஹ்ய கந்யா
காலே காலே பரிண திவசாத் பர்வ பேத அவகீர்ணை
புண்ட்ரே ஷுணாம் புளிந விசதை கத்கதா மௌக்தி கௌகை -42-

காவேரி வர்ணனை -கங்கையில் புனிதம் -கரும்புகள் முதிர்ந்து முத்துக்கள் வெடித்து வெண்மை முத்து குவியல் –
ஸஹ்ய மலையின் பெண் தேசத்துக்கு வகுடு போலே தோன்றி பெருகுகிறாள் –

ஸஹ்ய உத்ஸங்காத் சபதி மருதா சாகரம் நீயமாநாம்
பத்ர ஆலாபைர் விஹித குசலாம் த்வாத்ருசாநாம் த்விஜாநாம்
யாம் அஸ்கந்நா சரஸ குஹளீ பத்ரபாதைர் நிசாந்தே
மந்தஸ் மேராம் மது பரிமளை வாசயந்தீவ பூகா–43-

தந்தையான ஸஹ்ய மலையின் மடியில் இருந்து கணவனான கடலுக்கு செல்லும் காவேரிக்கு
உன் போன்ற பறவைகளின் ஆசீர் மங்களகரம்
பாக்குப்பூ மடல் புன்சிரிப்பு -தேன் நறு மணம் வாசனைப் பொருள்கள் காவேரியை நறு மணம் செய்கின்றன –

சந்த்ர உல்லா -தஸ்மிந் த்ரஷ்யஸி அமர மஹிளா மௌளி கந்த்யை அவந்த்யாம்
ஆதன்வாநாம் வ்ய பக்த ரசம் மாநசே மாநசம் வ
தீர்தை அந்யை அபி பரிகதாம் சுத்தி ஹேதோ சமந்தாத்
சந்த்ர உல்லாக பிரதி தயசச சம்பதம் புஷ்கரிண்யா–44-

திருவரங்க வர்ணனை -சந்த்ர புஷ்கரணி-மானஸப் பொய்கையில் ஹம்ஸங்கள் விளையாட –
மனஸ்ஸூ விஷயாந்தரங்களில் செல்லாமல் இருக்கும்படி செய்ய வல்ல தூய்மை –
புண்ணிய தீர்த்தங்கள் கைகர்யம் செய்ய காத்து இருக்கும் சந்த்ர புஷ்கரணி–

தீரே தஸ்யா விரசித பதம் சாதுபி ஸேவ்யமாநம்
ஸ்ரத்தா யோகாத் விநமித தநு சேஷ பீடம் பஜேதா
யஸ்மின் அஸ்மத் குலதந தயா ஸுவ்ம்ய சாகேத பாஜ
ஸ்த்தாநம் பாவ்யம் முநிபி உதிதம் ஸ்ரீமதோ ரெங்கதாம் ந –45-

சந்த்ர புஷ்கரணி கரையில் ஆதி சேஷன் ஆசனம் -குல தனம் ஸ்ரீ ரெங்க விமானம் -ஸ்ரீ அரங்கன் பின்பு வருவான் –

சத்வே திவ்யே ஸ்வயம் உதயத தஸ்ய தாம்ந பிரசங்காத்
மஞ்ஜூஷாயாம் மரகதம் இவ பிரஜாமாநம் ததந்த
சேதோ தாவதி அபஹித புஜம் சேஷ போகே சயாநம்
தீர்க்க அபாங்கம் ஜலதி தநயா ஜீவிதம் தேவம் ஆத்யம் -46-

ஸ்ரீ ராமபிரான் தம்மிடம் உள்ள ஸ்ரீ ரெங்க விமானம் எண்ணியதை வர்ணிக்கிறார் –
சத்வ குணம் விளங்கும் இந்த இடத்தில் வருவதை உணர்கிறார்
தங்கப்பெட்டியில் மரகத மணி போலே ஆதி சேஷன் உடலில் புஜத்தை தலை அணையாக ஆக்கிக் கொண்டு சயனித்து
நீண்ட அப்பெரிய வாய திருக்கண்கள் -பெரிய பிராட்டியாரின் உயிருமான ஸ்ரீ ரெங்க நாதனை குறித்து சிந்தனை –

சோர ஆக்ராந்தம் ததநு விபநம் சோழ பாண்டிய அந்தரஸ்தம்
ஜில்லீ நாத ஸ்ரவண பருஷம் சீக்ரம் ஏவ வ்யதீயா
தீர்ணே தஸ்மிந் ப்ரகடய சகே சீதளாம்ச நிநாதாந்
ஸப்தா யந்தே ந கலு கவய சந்நிதவ் துர்ஜநாநாம் –47-

பின்பு காட்டைக் கடப்பாயாக -கடந்த பின்பு உன் குளிர்ந்த சப்தம் எழுப்புவாய் –
கவிகள் அறிவற்றவர்கள் சந்நிதியில் வாய் திறக்க மாட்டார்களே –

ஸ்ரஸ்தா பீடம் பிரசலத் அளகம் வ்யக்த தாடங்க ரத்னம்
முக்தா சூர்ண ஸ்ப்புரித திலகம் வக்த்ரம் உத்தாந யந்த்ய
தேசே தஸ்மிந் குவலய த்ருச ஜாதகவ் தூஹலாஹாஸ் த்வாம்
மாலா தீர்க்கை மதுர விருதம் மாநயிஷ்யந்தி அபாங்கை-48-

உனது இனிய குரலைக் கேட்டு பெண்கள் உன்னைக் காண ஆசையுடன் வருவார்கள் –
அவர்கள் காது அணி ஒளி வீச உன்னைக் கடாக்ஷித்து கௌரவிப்பார்கள் –

நித்யாவாசம் வ்ருஷபம் அசலம் ஸூந்தர ஆக்யஸ்ய விஷ்ணோ
பிரத்யா சீதந் சபதி விநமத் பாகதேயம் நத ஸ்யா
யஸ்ய உத்ஸங்கே பலி விஜயிந தஸ்ய மஞ்ஜீர வாந்தம்
பாத திவ்யம் பசுபதி ஜடா ஸ்பர்ச சூன்யம் விபாதி -49-

திருமாலிருஞ்சோலை வர்ணனை -வ்ருஷபாசலம் திருமலையை வணங்கு
அங்குள்ள நூபுர கங்கை சிவன் தலை ஸ்பர்சம் இல்லாமல் நேராக இங்கு வந்தது –

ஈஸாத் அஸ்த்ராணி அதிகதவதாம் க்ஷத்ரியானாம் ப்ரவாவாத்
காரா வாச ஸ்மரண சகிதை சிக்த ஸஸ்யாந் பயோதை
பஸ்யன் யாயா பரமலகயா ஸ்பர்த்த மாநை அஜஸ்ரம்
புண்யா வாசை புரஜந பதை மண்டிதாந் பாண்டிய தேசாந்-50-

இந்திரன் ஆசனத்தில் பாண்டிய மன்னன் அமர கோபித்து உதவாமல் இருக்க பாண்டிய மன்னன் மேகங்களை சிறை வைக்க
அஞ்சிய இந்திரன் வேண்டிய மழை பொழிய உத்தரவிட்டான்
பாண்டிய மன்னர்கள் சிவன் இடம் அஸ்த்ரங்களைக் கற்றனர் -அவர்களைக் கண்டு மேகங்கள் அஞ்சி
மழையை பொழியும் -பயிர்கள் செழிப்பு –
குபேர நாட்டு செல்வதுடன் போட்டி -புண்ய புருஷர்கள் வாசம் -நாடு நகரங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட பாண்டிய நாடு –

முக்தா ஜாலை ஜெநித புளிநாம் சுக்தி சந்தாந் அமுக்தை
தாரா பூர்ணாம் திவம் இவ தத தாம்ரபர்ணீம் பஜேதா
பிரத்யாசத் யா நியத விசதம் பீத ஸிந்தோ மஹர்க்ஷே
பாநீயம் தே பரிண மயிதா தத்ர முக்த ஆமயத்வம் -51-

வானம் போன்ற தாமிரபரணி -சிப்பிக்களின் இருந்து வெளிவந்த முத்துச் சிப்பிகள் நக்ஷத்ரம் போன்று ஒளி விடுகின்றன –
நீ கீழே இறங்கி அந்த நீரைப் பருகுவாய் -கடலைப் பருகிய அகஸ்தியர் சம்பந்தத்தால் தெளிவான அந்த நீர் சம்சார ரோகம் போக்குமே-

தஸ்யா ஸ்வைரம் சரஸிஜ முக ஆஸ்வாத சம்பிரீத சேதா
சீதீபுத தரள லஹரீ பாஹு ஸம்ஸ்லேஷணேந
அத்யாசீந புளிநம் அநிலை வீஜித சந்த நாத்ரே
ஸ்ராந்திம் சாந்திம் கமயது பவாந் சாகரம் லங்கயிஷ்யந்–52-

அடுத்து கடலைக் கடக்கப் போகின்ற நீ -உனது மனைவி போன்று உபசாரம் செய்யும் தாமிர பரணி உடைய
தாமரை போன்ற முக அம்ருதத்தை சுவைப்பாய்
அலைகளாகிற கைகளால் அணைக்கப் பெற்று வெப்பம் தீறுவாய்
அதன் மணல் திட்டில் அமர்ந்து மலயம் என்னும் சந்தன மலையில் இருந்து வீசும் காற்றை அனுபவிப்பாய் –
இப்படி உனது களைப்பை நீக்கிக் கொள்வாய் –

ஸவ்யம் தஸ்யா கியத் இவ கத ஸ்யாம தாளீ தமாலாம்
த்வத் ப்ரயாணாம் தருண வயசாம் சேதஸோ நந்தயித்ரீம்
வேலாம் அப்தே விவித லஹரீ தத்த முக்தாபிராமம்
த்ரஷ்யஸி ஆராத் த்விகுண புளிநாம் கேதகீநாம் பராகை –53-

அந்த தாமிர பரணியின் இடது பக்கம் தாண்டி சிறிது தூரம் சென்று கறுப்பான பனை மரங்கள் பச்சிலை மரங்கள்
அலைகளால் கொண்டு வரப்பட்ட முத்துக்கள் -தழை மடல்களின் மலர்த்துளிகள் நிரம்பிய
மணல் திட்டுகள் நிரம்பிய கடல் கரையைக் காண்பாய் –

ஸ்த்தித்வா தத்ர க்ஷணம் உபயத சைல ஸ்ருங்க அவதீர்னை
ஸ்ரோதோ பேதை அதிகத குணம் சாரு விஷப்பார கோஷை
லஷீ குர்வந் தசமுக புரீம் ஸுவ்ம்ய பத்ர ப்ரக்ருஷ்டோ
வேலா சாபம் சர இவ சகே வேகத த்வம் வ்யதீயா –54-

நான் செலுத்தும் அம்பு போன்று சமுத்திரத்தின் கரையில் நின்று இலங்கைக்குப் புறப்பட தயாராக நிற்பாயாக –
அருவிகள் இரைச்சலை வில்லின் நாண் ஒலி போலே எண்ணுவாய்
அந்த கரையையே வில் என்று நினைத்து ராம பாண்ம் போன்று விரைவாக கிளம்பிச் செல்வாயாக –

தாவ ஆஸக்தம் வநம் இவ நப சந்த்யயேவா அநு வித்தம்
சிந்தூர அங்கம் த்வீபம் இவ ஹரிம் ஸ்வ அம்பரேணவ ஜூஷ்டம்
வித்யுத் பிந்நம் கநமிவ சகே வித்ரும் அரண்ய யோகாத்
தேஹேந ஏகம் மிதுநம் இவ ச த்ரஷ்யஸி த்வம் பயோதிம்-55-

அந்தக் கடல் பவளக் காட்டைக் கீழே கொண்டது -கடல் காட்டுத் தீ பரவிய காடு போன்றும்
அந்திப் பொழுதால் சூழப்பட்ட வானம் போன்றும் -சிந்தூரப் பூச்சைக் கொண்ட யானையைப் போன்றும் –
பீதாம்பரம் விஸிஷ்ட எம்பெருமான் போன்றும் -ஒரு உடலுடன் மற்றோர் உடல் சேர்ந்த ஜோடியைப் போன்றும் காண்பாய் –

அஸ்மத் பூர்வை ஸூரபதி ஹ்ருதம் த்ருஷ்டுகாமை துரங்கம்
பித்வா ஷோனீம் அகணித பலை சாகரோ வர்த்தித ஆத்மா
சத் காரார்த்தம் தவ யதி க்ரீந் ஆதிசேத் குப்தபஷாந்
அஸ்ராந்த அபி ப்ரணயம் உசிதம் ந ஏவ பந்தோ விஹந்யா -56-

தேவேந்தரன் அபகரித்த அஸ்வமேத குதிரையைக் காண விரும்பிய எங்கள் முன்னோர்கள் சகர புத்திரர்கள்
பூமியைப் பிளந்து சென்றதால் சாகரம் என்ற பெயர் கடலுக்கு –
அந்த சமுத்திரம் மைனாகம் போன்ற மலைகளை உனக்கு உபகாரம் செய்யும் படி உத்தரவு இடக்கூடும்
அவர்களது அன்பை ஏற்றுக் கொள்வாய் –

தத்ர ஆஸீந க்வசந ஸரஸி ஸ்மேர ஹேம அரவிந்தே
லப்த்த ஆஸ்வாதோ மது பிரமிதை சம்விநீத அத்வகேத
த்ரஷ்யஸீ அக்ரே லகுதர கதி சேஷம் உல்லங்ய ஸிந்தோ
தோய ஆகாதாத் மஸ்ருணித சிலா ரம்ய வேலம் ஸூ வேலம் –57-

இப்படி கடல் அனுப்பிய மலையில் தாமரை பொய்கையில் அமர்ந்து கொள்-
தேனை பருகி களைப்பை நீக்கிக் கொண்டு கடலைக் கடப்பாய் -அங்கு ஸூ வேலம் மலையைக் காண்பாய் –

யஸ்ய ஆசந்நே பயஸி ஜலதே த்வத் ப்ரதிச்சந்த சந்திரா
பக்ஷஸ் சேத க்ஷரித ருதிர ஸ்தோம சந்தர்ச நீயா
வீஸீ ப்ராப்தை உபசிதருசோ மௌத்திகை தாரகாபை
ஸந்த்யாம் அந்யாம் நியதம் அவநவ் தர்சயந்தி பிரவாளா–58-

அந்த ஸூவேல மலையில் பவளக் கொடிகள் முத்துக்கள் போலே நக்ஷத்திரங்கள் போல ஒளி வீசும்
கடல் நீரில் உனது பிரதிபிம்பம் சந்திரன் போலே தோன்றும் –
அந்திப் பொழுதை இப்படியாக கடல் காண்பிக்கும் –

யத்ர அரண்யம் வருண வஸதே வீசி வேக ஆபநீதை
முக்தா ரத்ந ஸ்தபக சபளை வித்ருமை உத்ப்ரவாளம்
ரஷோபீதை ஸ்வயம் அநிமிஷை ஆஹ்ருத ஸ்த்தாபி தாநாம்
மந்தாரானாம் மது பரிமளை வாசிதம் மௌலி தக்நை-59-

அந்த மலையில் உள்ள காட்டில் கடல் அலைகளால் ஏறியப் பட்ட முத்துக்கள் ரத்தினங்கள் பவளங்கள் நிறைந்தும்
அரக்கர்களுக்கு அஞ்சி தேவர்கள் கொண்டு வந்து வளர்த்த மந்தாரம் என்னும் கற்பக மரங்களில் உள்ள மலர்கள்
தேன் பெருக்கி மழைக்கே நறு மணம் ஊட்டிக் கொண்டு இருக்கும்-

தஸ்மிந் த்ருச்யா ததனுபவத சாருஸவ் தாவதாதா
லங்கா ஸிந்த்தோ மஹதி புளிநே ராஜ ஹம்சீவ லீநா
த்வாம் ஆயாந்தம் பவந தரளை யா பதாகாபதேஸை
பஷை அப்யுஜ்ஜி கமிஷு இவ ஸ்த்தாஸ்யதி ஸ்ராவ்ய நாதா -60-

அந்த ஸூவேல மலையின் காட்டுக்குள் அடங்கியதாய் -கடலில் நீண்ட மண் திட்டில் அடங்கியதாய் மாட மாளிகைகள் நிறைந்த
இலங்கை உனக்கு ஏற்ற பெண் ஹம்ஸ பறவை போன்று காட்சி –
கொடி என்னும் சிறகுகள் காற்றில் அசைய -வாத்ய கோஷம் உன்னை வரவேற்கும்

முதல் ஆஸ்வாசம் சம்பூர்ணம் –

————————

இரண்டாம் ஆஸ்வாசம் –

லீலா கேலம் லலிதக மநா சாரு நாதம் ச சிஜ்ஜா
பல்ல அக்ஷம் த்வாம் ஸ்மர சரத்ருஸ கௌரம் ஆ பாண்டுர அங்க்ய
முக்த ஆலாபம் மதுர வசச மாநச அர்ஹம் மநோஜ்ஞா
யத்ர ஆநீதா ஸூர யுவதய ரஜ்ஜயேயு சமஷம்–61-

இங்கே இராவணனால் அபகரித்த தேவலோக ஸ்த்ரீகள் உன்னைப் போலவே அழகாக நடந்து சிலம்பு ஒலி எழுப்பி
கண்களாகிய மன்மத பானத்தால் வெண்மையான உன்னைக் காண்பர் -இனிமையாக பேசுவார் –
உன்னை மனத்தில் வைத்து அழகு பெறுவர்-

உக்ரை சாபை உபஹதி பியா ரக்ஷஸ தூர முக்தா
தக்த்தும் யோக்யா ஹுதவஹம் அபி த்வத் ப்ரியா வர்ண சுத்தா
உத்பஸ்யந்த ஜனக தநயா தேஜஸா ஏவ ஸ்வ ரஷாம்
ரோதம் யஸ்யாம் அநு வித ததே லோக பாலே அவரோதா -62-

இந்திராதி அஷ்டதிக் பாலகர் அந்தப்புர பெண்களும் சிறை -கற்பால் அவிர்பாகம் கொடுக்கும் நெருப்பையும் எரிக்க வல்லவர்
ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி யுடைய தேஜஸ்ஸாலே ரக்ஷிக்கப் பட்டுள்ளவர்கள் -உனது நிறம் கொண்டவர்கள் –

அத்யா ஸீநா பஹு மணி மயம் துங்க ஸ்ருங்கம் த்ரிகூடம்
திக் பாலேஷு பிரதிதயஸசா ரக்ஷஸா ரஷ்யமாணா
அக்ரே மேரோ அமர நகரீம் யா பரிஷ்கார பூம்நா
த்வ ஆஹுய இவ த்வஜ படமயாந் அக்ர ஹஸ்தாந் துநோதி -63-

திரிகூட மலையில் -மணிகள் நிறைந்த அடர்ந்த சிகரத்தில் -இலங்கை -மேரு மலை மேல் உள்ள அமராவதி
நகரத்துக்கும் மேலாக கைகள் ஆகிற கொடிச் சீலைகளை ஆட்டி அழைக்கும்

காலே யஸ்யாம் வ்யபகத கநே த்வத் விஹார அசிதே அஸ்மின்
சந்த்ர ஆலோகை விலுளித த்யாம் சர்வரீ கர்வ ஹாசை
ஸ்வர்க்க ஸ்த்ரீணாம் விரஹத நிதம் பாஷ்யம் உத்வேல யந்த்ய
நிஷ்யன் தந்தே சலில கணிகா சந்த்ர காந்த ஸ்தலீ நாம்-64-

அங்கு சரத் காலம் -மேகங்கள் இல்லாமல் நீ சஞ்சரிக்க வசதியாய் இருக்கும் –
சந்த்ர ஒளி இரவு கர்வத்தால் சிரிப்பது போலே இருக்கும்
தேவ ஸ்த்ரீகள் மந வேதனை -கண்ணீர் பெறுக -சந்த்ர காந்த கற்களால் கட்டப்பட்ட இடத்தில் நீர் வெள்ளமாய் இருக்கும் –

பாஸா தாத்ருக் பரிண திஜு ஷா மைதிலீ சோக வந்ஹே
பஸ்மீ பூதாம் பவநதநய ஸ்நேஹி நா பாவகேந
அந்தஸ் த்ரஸாத் அவஹித தியஸ் சம்விதாஸ் யந்தி அவஸ்யம்
பிரத்யா திஷ்ட பிரதமரசநம் விஸ்வ கர்மா ஆதயஸ் தாம் –65-

திருவடி இலங்கையை எரித்த போதிலும் விஸ்வகர்மா இராவணனுக்கு பயந்து மீண்டும்
நேர்த்தியாக புதிய நகரத்தை நிர்மாணம் செய்வார்-
எனவே ஸ்ரீ சீதா பிராட்டியின் சோக நிமித்தமாக எழுந்த நெருப்புக்கு இராவணன் அஞ்ச மாட்டான்

மத்யே தஸ்யா நிசிசர பதே சத்ம ருத்த அந்தரிக்ஷம்
யுக்மம் நேயை திவி ஸூ மநசாம் ஸேவ்யமாநம் விமாநை
காரா காராம் விபூதி ஸூ த்ருஸாம் விஷமானோ விசித்ரம்
சோக ப்ரீதி வ்யதிகரவதீம் வஹ்யசே சித்த வ்ருத்திம் –66-

நகரத்தின் நடுவில் சுவர்க்கம் கூட்டிப்போகும் தேவ விமானம் உள்ளது –
இராவணன் அரண்மனையையும் பார்த்து உன்னக்கு ஆனந்தமும் சோகமும் தோன்றும் –

ஈஷத் கோபாத் ஸஹித பவநாம் இந்து சந்திக்த்த ஸூர்யாம்
நித்ய உதாராம் ருது பிரகிலை நிஷ் குடே வ்ருஷ வாடீம்
சீதா சோக ஜ்வலந சஹஜை தத்ர தீப்தாம் அசோகை
ஆபத் ஏதா பிரதம லுளிதாம் ஆஜ்ஞநேய பிரசாரை –67-

காற்று அவனுக்கு அஞ்சி வீசும் -சூர்யன் தனது தேஜஸ்ஸை சந்திரன் போலே குறைத்துக் கொள்வான்
ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி சோகத்தால் அசோக மரங்கள் சோக மரங்களாக இருக்கும்-
முன்பு திருவடியால் அழிக்கும் பொருட்டு முறிக்கப் பட்டவை இவை –

தஸ்யாம் அந்யை வியதி விஹகை சார்த்தம் ஆனந்த நிக்நை
ஸ்த்தாநே ஸ்த்தாநே நிஹித நயன வர்த்தயந் மண்டலாநி
த்ரஷ்யஸி ஏகாம் ஜனக துஹிது ஸுவ்ம்ய துர்ஜாத பந்தும்
ந்யஸ்தா ஆகல்ப்பாம் க்வசந விடபே சிம்சுபாம் சாந்த்ர சாகரம் -68-

அந்த மரங்களில் பல பறவைகள் வசித்து வரும் -நீ ஸ்ரீ சீதா பிராட்டியைத் தேடிப் போவாய் –
சிம்சுபா மரத்தைக் காண்பாய் -அதில் பிராட்டி தனது ஆபரணங்களை வைத்து உள்ளாள் –

மூலே தஸ்ய கிமபி சவந க்ஷேத்ர சம்சார ஜாதம்
யத்ர க்வ அபி ஸ்த்திதம் அபி சகே த்ராச ஹீநம் மஹிம்நா
காலே தஸ்மிந் கதம் அபி மயா வீர்ய சுல்க்கே ந லப்ப்தம்
த்ருஸ்யம் தத் தே திநகர குலே த்யோதகம் திவ்ய ரத்னம் –69-

யாக பூமியை உழுத பொழுது தோன்றிய சீதா ரத்னம் -சிவ தனுசு முறித்து
ஸூர்ய குலம் வாழ நான் அடைந்த இரத்தினம் -உன்னால் காணப்பட வேண்டும் –

சா மே த்ருஷ்டீ சபர நயநா சந்நத ப்ரூ ச கேசீ
தந்வீ துங்க ஸ்தந பரநதா தப்பித்த ஜாம்பூநந ஆபா
பாலா யுஷ்மத் பிரதிம கமநா வேதி மத்யா வர அங்கீ
சிருங்கார ஆக்யம் நிதிம் அதிகதா ஸ்ரேயஸீ தேவ தேவ –70-

எனக்கு கண் போன்றவள் -மீன் போலே லோகத்தை கடாக்ஷத்தால் ரக்ஷிப்பவள் –
வில் போன்ற புருவம் -அடர்ந்த கூந்தல் –
மெல்லிய திருமேனி -கனத்த ஸ்தநம் -ஸ்வர்ண வர்ணம் -அன்ன நடை -சிறிய இடை –
சிருங்கார ரசம் புதையலை ஆளும் தேவதை –

சா தே யாவத் நயந பதவீம் யாதி மோஹ அலசா வா
சந்தேசம் வா மத் உபகதயே ஸ்ராவயந்தி சகுந்தாந்
அத்யா சந்ந பிரிய வசநதாம் ஸூசயத்பி நிமித்தை
ஏதாம் அஸ்ரு ஸ்த்தகித நயநம் வீக்ஷ மாணா திஸம் வா –71-

ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி என்ன செய்வது என்று திகைத்து யாரை மீண்டும் தூது விடலாம் என்று சிந்தித்தும்
இனிய செய்து வருவதை இடது கண் துடிப்பு போன்ற ஸூசகங்கள் மூலம்
கண்ண நீர் வடித்து நான் உள்ள திக்கை நோக்கி இருப்பாள் –

ஆ கல்ப்பாந் வா ஸவித நிஹிதாந் ஆல பந்தீ விமோஹாத்
அங்க ஸ்பர்ச ரகு குல பததே ஸ்மர்யதே வா ந வேதி
த்யா யந்தீ வா சிர விரஹிதாந் ஏக சய்யா விஹாராந்
தஸ்யா நூநம் நியதி ஜநிதா தாத்ருசீ கால யாத்ரா –72-

ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி தனது ஆபரணங்களை கழற்றி அவற்றுடன் பெருமாள் முன்பு தொட்டபடி இருந்தீர்கள்
நினைவு வருகிறதா என்று கலங்கி பேசிக் கொண்டு இருப்பாள் –
என்னுடன் சேர்ந்து இருந்தவற்றையே நினைத்துக் கொண்டு பொழுது போக்குவாள்

சுத்தாம் இந்தோ ஸ்வ பச பவநே கௌமுதீம் விஷ்ப் புரந்தீம்
ஆநீதாம் வா விஷ தருவநே பாரி ஜாதஸ்ய சாகாம்
ஸூக்திம் ரம்யாம் கலபரிசரே சத் கவே கீர்த்யமாநாம்
மந்யே தீநாம் நிசிசர க்ருஹே மைதிலிஸ்யா ஆத்ம ஜாதம் –73-

தூய்மையான சந்திரன் நாயைத் தின்பவன் வீட்டில் ஒளி வீசுவது போலவும்
விஷ மரங்கள் உள்ள இடத்தில் பாரிஜாத மரம் போலவும்
சிறந்த சொல் திறம் நிறைந்த கவிகளின் சொற்கள் அவற்றைப் படித்த பின்பும் ஒப்புக் கொள்ளாதவர்
நாவில் படுமா போலவும் அன்றோ -தகாத இடத்தில் பிராட்டி உள்ளாள்

வர்ஷ ஆகீர்ணாம் இவ கமலிநீம் வ்யாஹதார்த்தம் இவ உக்திம்
பங்கா ஸ்லிஷ்டாம் இவ பிசலதாம் பத்ய பேதாம் இவேபீம்
மேகச் சந்நாம் இவ சசி கலாம் விக்ந ருத்தாம் இவ ஆசாம்
வ்யாக்ரத்ரஸ்தாம் இவ ம்ருக வதூம் பூதலே ஜ்யாம் இவாஸ்தாம் –74-

மழை பெய்யாமல் தவிக்கும் தாமரை ஓடை போலவும்
தவறான பொருள் கொள்ளப் பட்ட செய்யுள் போலவும்
சேறு அகற்ற முடியாத தாமரைக் கோடி போலவும்
கஜத்தை விட்டுப் பிரிந்த பெண் யானை போலவும்
மோகத்தால் மறைக்கப் பட்ட பிறைச் சந்திரன் போலவும்
தடைகளால் தடுக்கப்பட்ட விருப்பம் போலவும்
புலியால் அச்சுறுப்படுத்தப் பட்ட மான் குட்டி போலவும்
வில்லை விட்டுப் பிறுய்ந்த அம்பு போலவும் அன்றோ இருக்கிறாள் என்று எண்ணுகிறேன் –

ஸ்ம்ருத்வா பூர்வம் ஸ்மரசர பய மத் பரிஷ்வங்க ரஷாம்
ஆஸ்லிஷ் யந்தீம் அலசவளிதை அங்ககை மாதரம் ஸ்வாம்
ஆ கல்பே அபி ஸ்ரமம் அதி கதை அங்க ராகை அபி கிந்நை
அஷாம் யத்பி ஸ்ம்ருதி மபி முஹு ஸுவ்குமார்யாதி ரேகாத் -75–

என்னுடன் இருக்கும் பொழுது காமனின் அம்புகளுக்கு பயந்து என்னை அணைத்துக் கொள்வாள்
இப்பொழுது அது கிட்டாமையால் பூமா தேவியிடம் கூற முற்பட்டு அப்படியே கிடக்கிறாள் போலும்
உடம்பு மெலிந்து அவசியம் அணிய வேண்டிய ஆபரணங்களையும் அணிய முடியாமல் இருப்பாள்
நீராடி உடம்பில் பூச வேண்டியவை பூசக் கூட இயலாமல் இருப்பாள் –

பூய பூய கர சரசிஜே ந்யஸ்ய ரோமாஞ்சி தாங்கீம்
மௌலவ் சூடாமணி விரஹிதே நிர்விசந்தீம் நிதாய
அந்தஸ் தாபாத் அதிகத ருஜோ ஆதராத் அர்ப்பயந்தீம்
பர்யாயேண ஸ்தந கலசயோ அங்குளீயம் மதீயம் -76-

கணையாழியை கையில் வைத்து சிலிர்த்துக் கொள்வாள் –
சூடாமணி இருந்த இடத்தில் வைத்துகொள்வாள் –
ஸ்தநங்களில் வைத்தும் ஆறுதல் அடைவாள் –

அம்பா துல்யா ஸூ சரிதபலம் திவ்யம் ஆலேபநம் ப்ராக்
அங்கேஷ் வஸ்யா ஸ்த்திரம் அநு குணம் யத் விதேந அநஸூயா
தாரா காரை ஸ்தந கலசயோ ஆபதத்பி சமந்தாத்
சந்தா போஷ்னைஸ் ததபி பஹுளை அஸ்ருபி சாளயந்தீம்–77-

எங்கள் தாய்க்கு ஈடான அநஸூயை அழியாத உடம்பு பூச்சு -இவள் கண் நீர் அருவி அத்தையும் அழித்து
ஸ்தநங்களில் விழுந்து நான்கு திக்குகளிலும் தெளித்தபடி உள்ளது

அக்ராஹ்வாத் விஷயம் இதம் கேச ஹஸ்தம் மயா ப்ராக்
ஆபி ப்ராணாம் தநு பரிமள ஸ்ரத்தயா இவ அவகீர்ணம்
அர்ச்சா ஹேதோர் புவிரதி பதேர் அப்ஸரோ அபி வி முக்தாம்
அந்வக் யாதாமிவ ஸூரதரோர் மஞ்சரீம் சஞ்சரீகை–78-

முன்பு சம்ச்லேஷ தசையில் அவளது கூந்தலை கட்ட முயல்வேன் -கைகளுக்கு அடங்காதே –
இப்பொழுது அவை அவளது திருமேனியின் நறுமணத்தை நுகர்ந்து பின்னால் தொங்குகிறது
காமனின் பூஜைக்காக தேவ லோகப் பெண்கள் கொண்டு வந்த கற்பக மரத்தின்
மலர்க் கொத்தை வண்டுகள் மறித்து மொய்ப்பது போல அன்றோ உள்ளது –

ஆநீதம் யத் த்வரிதம் அசலாத் உத்தரீயம் ப்லவங்கை
அஸ்ய ஆகாரை சத்ருசம் அபிதஸ் த்வத் ப்ரியா ரூப சிஹ்நம்
பால ஆதித்ய த்யுதி ஸஹ சரம் சாரு வாசோ வசாநாம்
சந்த்யா ராகா வ்யதிகரவதீம் சந்த்ர லேகாம் இவாந்யாம் –79-

ஆகாச மார்க்கத்தில் செல்லும் பொழுது ஆடை ஆபரணங்கள் விழ வானர முதலிகள் அவளால் கடாக்ஷிக்கப் பெற்றனர்
வெண்மை -மென்மை-மிக்க அந்த ஆடைகளில் அன்னப் பறவை ஓவியங்களும் பொன்னால் ஆன சரிகைகளும் இழைக்கப் பட்டு
இருப்பதை பார்ப்பாயாக -அவற்றால் நீயும் அவளால் ஸ்வீ கரிக்கப் படுவாய் –
இளம் சூர்ய ஒளி போன்ற ஆடைகளை அணிந்தவள் அந்திப் பொழுதில் தோன்றும் சந்த்ரப் பிறை போன்று இருப்பாள் –

வக்தும் மார்க்கம் கில வஸூ மதீம் ஜக்முஷஸ் தத் பத அப்ஜாத்
மஞ்ஜீ ரஸ்ய த்வத் உப மருதே தஷிணஸ்ய அஸ்ய துல்யம்
அங்கா ரூடே சரண கமலே மத் கரேண உபதேயம்
வாமம் சாகா சிகர நிஹிதம் வீஷ்ய காட்டும் விஷண்ணாம்–80-

அவள் சென்ற வழியைக் காட்ட இந்த நூபுரத்தை கீழே போட்டு இருந்தால் –
உன்னைப் போலே இனிய த்வனி எழுப்பும் இந்த வலது திருவடி கால் சிலம்பைப் பார்
எனது மடியில் முன்பு அவள் இந்த சிலம்பை அணிந்து இருந்ததை நினைத்தும்
அந்த சிலம்பு இப்பொழுது மரக் கிளையில் மாட்டப் பட்டு இருப்பதையும் பார்த்து வருந்துகிறேன் –

அங்கை ம்லாயத் கிசலய சமை உஜ்ஜிதா கல்ப்ப புஷ்பை
காட ஆஸ்லிஷ்டாம் வபுஷி விமலே பிம்பிதாபே லதாபி
சந்தாப உஷ்ண ஸ்வசந புருஷச் சாயயா கிஞ்ச தீநாம்
பந்தீ பூதாம் நிசிசர க்ருஹே நந்த தஸ்ய ஏவ லஷ்மீம் -81-

அவள் திருமேனியில் அங்குள்ள கொடிகள் நிழல் படும் -திரு மேனி வாடிய தளிர் போலவும்
மலர்கள் ஆபரணங்கள் இன்றியும் சூடான பிராண வாயு வெளியிட்டு நிழல் போலவே காணப்படுவாள்
அரக்கன் சிறையில் அடைபட்ட நந்தவன ஸ்ரீ லஷ்மீ அன்றோ இவள் –

சேதஸ் வ்ருத்திம் சமயதி பஹிஸ் ஸார்வ பவ்மே நிரோதே
மயி ஏகஸ்மிந் ப்ரணி ஹித தியம் மாந்மதேந ஆகமேந
அப்யஸ் யந்தீம், அநிதர ஜுஷ பாவநாயா ப்ரகர்ஷாத்
ஸ்வாந்தேந் அந்தர் விலய ம்ருதுநா நிர்விகல்ப்பம் சமாதிம் -82-

என்னையே தியானித்து -வேறு ஒன்றிலும் மனம் செலுத்தாமல் -உள்ளம் உருகி மென்மையான மனம் கொண்டவளாய்
தனது அறிவையும் இழந்து உள்ளத்தில் எனது அன்பான தோற்றத்தையே தர்சித்துக் கொடு இருக்கிறாள் –

ஸூந்யா த்ருஷ்ட்டி ஸ்வ சிதம் அதிகம் மீலிதம் வக்த்ர பத்மம்
தாராகாரம் நயந சலிலம் சாநு பந்த விலாப
இத்தம் சைதன்யம் கிமபி விதிநாம் துர் நிவாரணே நீதா
சா மே சீதா தநுதரதநு தப்யதே நூநம் அந்த -83–

அவளது பார்வை எதையுமே காணாமல் உள்ளது -பெருமூச்சு -கண்களில் நீர் பெருக்கு-
என்னையும் ஏன் குலத்தாரையுமே நினைந்து கொண்டே புலம்பல் -மெலிந்த திருமேனி -துயரம் மிக்க நிலை –

த்ருஷ்ட்வா தஸ்யாஸ் த்வம் அபி கருணாம் தாத்ருஸீம் தாம் அவஸ்த்தாம்
சஷ்யசி அந்த ஸ்வயம் உப நதம் சோக வேகம் ந சோடும்
க்ரவ்யாதாநாம் தசவதநவத் க்வாபி ஜாதவ் அவஜாதா
நா லம்பந்தே கதமிவ தயாம் நிர்மலத்வ உப பந்நா –84-

திருவடி போலே காண சகியாத அவள் நிலையை நீயும் காண்பாய் -உன்னில் சோகம் தானே கிளர்ந்து எழும்
சாத்விகர்களுக்கு தயை குணம் தானாகவே உண்டாகும் –

நேதீ யஸ்யாம் அதிகதரச தீர்க்கி காயாம் நிகாமம்
சம்வேசேந ஸ்ரமம் அப நயந் சர்வரீம் யாபயேதா
இத்தம் நித்ரா சமயம் உசிதம் வீஷ்ய நக்தம் சரினாம்
ப்ரத்யூஷே த்வம் ப்ரணய மதுராம் ஸ்ரா வயிஷ்யந் மத் யுக்தம்–85-

அன்னமே அந்த நடை வாபியில் தூய நீரைப் பருகி களைப்பைப் போக்கிக் கொள்வாய் –
முழுதும் முழித்து உள்ள அரக்கிகள் சிறிது நேரம் தூங்குவார்கள் –
அந்த நேரத்தில் தூது செய்தியை இனிமையாக சொல்வாய்
இரவு முழுவதும் அங்கேயே தங்கி ஆஸ்வாசப்படுத்துவாய் –

சீதை அத்வ ஸ்ரம விநயநை -சேவிதோ கந்த வாஹை
ஸூப்த ஸ்வைரம் புளிந சயநே ஸ்வந்த்ரே சந்த்ர பாதை
கிரீடா கீதை கமல முகுளை தீவ்யதாம் ஷட் பதா நாம்
கார்ய அகாங்ஷீ கலயது பவாந் ராஜ ஹம்ஸ ப்ரபோதம் –86-

ராம கார்யம் செய்யச் செல்லும் உனக்கு களைப்பைப் போக்க குளிர்ந்த நறுமணம் மிக்க
மந்த மாருதங்கள் உன்னை உபசரிக்கும்
சந்த்ர கிரணங்கள் குளிர்ச்சியால் மணல் மேட்டில் நன்றாக உறங்குவாய் –
வியற்காலையில் வண்டுகளின் ரீங்காரம் உன்னை திருப்பள்ளி உணர்த்தும் –

தாம் ஆரூட சலகிசலயாம் சிம்சுபாம் ஸ்வ ஏக லஷ்யோ
மந்தீ குர்வந் மநிசிஜ தநு கோஷ தீவரம் நிநாதம்
மோஹாத் ஈஷத் முஹி தம நசம் போதய ப்ரயஸீம் மே
ரம்யாம் ஆதவ் ரகு ஜநகயோர் வர்ணயந் வம்ச கீர்த்திதம் –87-

தளிர்கள் நிறைந்த சிம்சுபை மரத்தில் அமர்ந்து கொள்வாய் -மன்மதன் போன்ற உனது இனிய பேச்சு
மற்றவர்கள் கேட்க்காதபடி மெதுவான குரலில் ரகு வம்ச பெருமைகள் சீதா பிராட்டியுடைய குலப் பெருமைகளையும் கூறுவாய் –
பிரிந்த மயக்கத்தில் உறக்கம் இல்லாமல் இருந்தாலும் மயங்கிய நிலையில் உள்ள ஏன் காதலியை எழுப்புவாயாக –

பத்யு தேவி ப்ரணயஸசிவம் வித்தி தீர்க்காயுஷோ மாம்
ஜீவாதும் தே தததம் அநகம் தஸ்ய சந்தேசம் அந்த
ஸூராணாம் யத் சரத் உபகமே வீர பத்நீ வரானாம்
சம்மாந அர்ஹம் சமயம் உசிதம் ஸூசயேத் கூஜிதை ஸ்வை -88-

என்னை தூதனாக அனுப்பினாய் என்று சொல் -உனக்கு புத்துயிர் அளிக்க வல்ல தோஷங்கள் அற்ற சொற்களை
மனசில் நிலை நிறுத்தி உள்ள என்னை அறிவாய் -வீர பத்தினிகள் என்னுடைய குரலைக் கொண்டே
வெற்றி வரும் நேரம் என்று அறிவார்கள் –

மத் ப்ரஸ்தாவ பிரவண மத மைதிலீ மாநயேத் த்வாம்
ம்லாநாம் சோகாத் வதந கமலம் கிஞ்சித் உந் நம்ய பீரூ
அந்தஸ் தோஷாத் அம்ருதலஹரீ லப்த ச ப்ரஹ்ம சர்யை
அம்போஜாநாம் உஜஸி மிஷதாம் அந்தரங்கை அபாங்கை –89-

மிதிலை நாயகி முகம் வாடியே இருக்கும் -உன் இனிய சொற்களைக் கேட்டு முகத்தை உயர்த்துவாள்
சொற்களைக் கேட்டதும் அமிர்த வெள்ளம் போன்ற தாமரைக் கண்களால் கடாஷிப்பாள்-

பஸ் யந்தீ சா ரகுபதி வதூ த்வாம் அசேஷ அவதாதம்
ப்ரத்யாச் வாஸாத் அதிகதருசி ப்ராக்த நீ இந்து லேகா
மத் சந்தேசே ததுநு ஸூமுகீ சாவதாநா பவத்ரீ
கிம் நா ஸ்த்ரீனாம் ஜநயதி முதம் காந்த வார்த்தா ஆகம அபி -90-

வெண்மையான உன்னைக் கண்டு உன் மீது நம்பிக்கை கொள்வாள் -சுக்ல பஷ சந்த்ர காலை போல
அவள் திரு முகம் ஒளிரும் -கணவன் மேல் காதல் கொண்டவளுக்கு அவனைப் பற்றிய சொற்கள்
எப்பொழுதும் மகிழ்ச்சியை உண்டாக்கும் –

பச்சாத் ஏவம் கதய பவதீ பாக தேயந ஜீவந்
கல்யாணீம் த்வாம் குசல மநக கோஸலேந்திர அநு யுங்க்தே
யேஷு ஸ்ரேயோ பவதி நியதம் தாநி ஸர்வாணி சந்த
லஷ்ம்யா தேவ்யா தவ ச புவநே லக்ஷணாநி ஆ மந்தி -91-

அவள் தனது திரு முகத்தை உயர்த்தி கவனிக்கும் பொழுது நீ -கோசல நாட்டு ராம சந்திரன்
மங்கலமே வடிவான உனது நலம் விசாரித்தான் -என்றும்
சாமுத்ரிகா லக்ஷணங்கள் பொருந்திய ஸ்ரீ மஹா லஷ்மியான உன்னால் உலகுக்கு பல நன்மைகள் உண்டாகும் என்றும் கூறு –

யஸ்யா யஸ்மின் வியாதி அபவத் பூஷண ஆலேபந ஆதி
நீதாம் ஏனாம் நியதி விபவத் அந்தரீபம் தவீய
பிரத்யா ஸீதந் இவ நயநயோ வர்த்மநி ஸ்த்தா பயித்
ச த்வாம் ஏவம் வததி குசலீ வா தேவி சக்யா முகேந 92–

சம்ச்லேஷ காலத்தில் அணைக்க ஆபரணங்கள் சந்தநப் பூச்சும் தடை என்று தேவரீர் எண்ணியத்தையே எண்ணிக் கொண்டு
உன்னை மாநஸக் கண்களால் முன்னே நிறுத்தி நேராகப் பேசுவது போலே தோழனான என்னைப் பேச வைக்கிறான் –

வேலா அதீத ப்ரணய விவசம் பாவம் ஆஸேதுஷோர் நவ்
போக ஆரம்பே க்ஷணம் இவ சுதா பூர்வம் ஆலிங்கந ஆத்யை
சம் ப்ரத்யேஷா ஸூதநு சதச கல்பநா சங்கமை தே
சிந்தா தீர்க்கை அபி சகலிதா சர்வரீ நாபயாதி –93-

சம்ச்லேஷ காலத்தில் இரவு நொடிப் பொழுதாக தோன்ற -இப்பொழுது விஸ்லேஷ தசையில்
உன்னையே எண்ணி கல்பம் போல அன்றோ உள்ளது –

உத்தாமை தே குசல கலசயோ ரூஷ்மபி நிர்ஜிதேந
சித்ரம் லப்தவா விரஹ சமய தத் க்ஷணாத் உந்நதேந
குந்த ஆமோதை ஸூர பிததிசா கந்த வாஹேந சைதன்யம்
சம் ப்ராப்த அஹம் ஸஹ ஸரஸிஜை த்வத் முகம் அம்போஜ மித்ரை -94-

முன்பு மென்மையான காற்றில் இருந்து தப்ப உனது முலைத்தடங்களில் சாய்ந்து என்னை ரஷிப்பேன்
இப்பொழுது அந்தக் காற்று குருக்கத்தி பூக்களின் நறுமணங்கள் துணையுடன் என்னை வெல்ல தொடங்குகிறது
உனது முகத்துக்கு தோழமையான தாமரை மலர்களையும் அது துன்புறுத்துகிறதே –

மாத்வீ திக்தை விரஹி வநிதா ஸ்வாத லுப்தை அமோகை
ஆவ்ருண் வந்தம் குஸூ மத நுஷ சித்ர புங்கை திக் அகந்தாத்
சீதா பார்ஸ்வே ந பவது பவாத் இதி அவோஸத் வ் வசந்தம்
ராம த்ராஸாத் அநமிததநு மௌலிநா சந்த தேந –95-

இராமன் கூறியதாக இராமனே சொல்வது இதில் -தன்னை சீதையைப் பிரிந்த பின்பு ராமனாக எண்ணாமலேயே –
கணவனைப் பிரிந்த விதவை போலே உள்ளேன் -பிரிவாற்றாமை விஷம் -மலர்களின் நறுமணம் கொண்ட வில்லை-காம பானங்கள் –
வசந்த ருதுவைக் கண்டு அஞ்சி பேசும் பேச்சு –
அந்த வசந்த ருசுவின் இடம் இது போலே சீதையை வருத்தாமல் இருக்க பிரார்த்தனை –

பார்ஸ்வே வோலை பரப்ருத குலை முக்த கோலாஹலா நாம்
மல்லீ ரேணு ஸ்த்தகீத வபுஷாம் மந்தரம் நிர்கதாநாம்
பீதேந அஹம் ப்ரமர படலீ ஸ்ருங்கலா சங்குலாநாம்
மார்கே திஷ்ட்டந் மலய மாருதம் வாரிதோ லஷ்மனேந –96-

தென்றலும் என்னை வாட்டுவதிலே குறிக்கோள் கொண்டுள்ளது -இனிய குயில்களின் குரல்களைக் கூட்டிக் கொண்டு வாட்டுகிறது –
மல்லிகை மகரந்த துகள்கள் துணையுடன் வண்டுகளை துணை கூட்டிக் கொண்டு வாட்ட
திகைத்து நிற்கும் என்னைக் கண்டு லஷ்மணனும் விலகி நிற்கிறான் –

மந்தோ வஹ்யே கிம் இவ ஜனகம் கிந்து யோகீச்வரோ மாம்
இதி ஏவம் மே ஸூ தநு மனசோ வர்த்த யந்தி ஸ்ம கேதம்
ரக்த அசோகா ஜ்வலதி சவிதே லாஜ வர்ஷ அபிராமை
புஷ்ப ஓக த்வத் பரிணய தஸாம் வ்யஞ்ஜ்யந்த கரஞ்ஜா–97-

அசோகா மரங்களில் அக்னி போன்ற சிவந்த மலர்கள் மேலே புங்கை மர வெண்மை மலர்கள் விழுகின்றன –
நமது திருமணத்தில் ஹோம அக்னியில் பொறி இட்டதை நினைவூட்டும் –
யோகியான ஜனகரை எண்ணினேன்-அவர் இடம் என்ன சொல்லப் போகிறேன் என்று வருந்துகிறேன் –

சேதோ நைவ த்யஜதி சபலா ஹேம கோண அபிகாதாத்
தீர உதாத்த ஸ்தநித ஜலதாத் தாண்டவ ஆரம்பம் இச்சந்
வாத உந் முக்தை குடஜ குஸூமை வாசித சைல ஸ்ருங்கே
ரஷா பீடா ரஹித தயிதா ஆஸ்லேஷ தந்ய மயூர –98-

இங்குள்ள மலைகளில் மலர்கள் விழுந்து நறுமணம் வீச -மின்னல்கள் தங்கக் கொடிகள் போலே தோன்ற –
இவை பேரிகை வாத்ய இடி முழக்கம் -இந்த மேகத்தைக் கண்ட மயில்கள் ஆட
இராவணனால் பிடிக்கப்படாத பெண் மயில் ஆண் மயில் உடன் அணைந்து இருப்பதைக் கண்ட
பாக்யம் பெற்றேன் -என்றது ஹம்சம் மேலும் –

சைல வ்யக்த பிரதி விலபி தாம் சாந்த்ரா தாப அநு வித்தாம்
தந்வாநாநாம் நயநசவிலை மாதரம் தே ச பாஷ்பாம்
பசயந்தீ நாம் பிரபல மதந உந்மாத பர்யாகுலம் மாம்
ப்ராயோ ஜாதம் கிமபி ருசிதம் வ்யோம்நி காதம்பி நீநாம் -99-

என்னுடைய கலங்கிய நிலையை உம்முடைய தாயான பூமா தேவி கண்டாள்-
உமது நிலையைக் கண்ட அவளுக்கு சூர்யா வெப்பத்துக்கு மேலே வெப்பம் அதிகமாக -அவள் அழுகை மேகங்கள் மூலம்
மலைகளில் மோதி இடியாக ஒலித்தது -மேகங்கள் இவள் நிலையைக் கண்டு மழை பொழிய -உள்ளிருந்த வெப்பம் மூலமாக
பூமா தேவியும் கண்ணா நீரை வெளியிட்டாள்-இதன் மூலம் மேகங்களுக்கு பின்னால் உண்டாகும் அழுகை போன்று உள்ளது –

தேஹ ஸ்பர்சம் மலய பவநே த்ருஷ்ட்டி சம்பேதம் இந்தவ்
தாம் ஏகத்வம் ஜகதி புவி ச அபிந்ந பர்யங்க யோகம்
தாரா சித்ரே வியதி விததிம் ஸ்ரீ விதா நஸ்ய பஸ்யந்
தூரீ பூதாம் ஸூதநு விதிநா த்வாம் அஹம் நிர்விசாமி –100-

இப்பொழுதும் பிரிந்த நிலையிலும் -தென்றல் காற்று உனது உடலில் பட்டு ஸ்பர்சிப்பதால் ஆறுதல் அடைகிறேன் –
சந்திரனை நான் காணும் பொழுதும் நீ பார்க்கும் சந்திரன் என்ற எண்ணத்தால் ஆறுதல் அடைகிறேன் –
ப்ரஹ்மாண்டம் ஒரே வீட்டில் -பூமி ஒரே கட்டில் -நக்ஷத்திரங்கள் மேல் விதானத்தில் உள்ள ரத்தினங்கள்
என்று எண்ணி ஆறுதல் அடைகிறேன் –

ப்ராப்தை சக்யம் தவ நயநயோ பத்ம கோஸை ப்ரபுத்தை
சந் நாஹம் ந சமயநியதம் சாது சந்து ஷயந்தீ
சேநாயோக்யாம் சரணி மது நா தர்சயந்தீ சுபாசா
சீதே நூநம் த்வரயத் சரத் த்வத் சமீபம் நிநீஷு -101–

சரத்காலம் வந்தது -உனது திருக்கண்களின் தோழனான தாமரை மலர்கள் மலரத் தொடங்குகின்றன
ஷத்ரியரான நாங்கள் யுத்த முயற்சி அதிகரிக்கவும் சேறுகள் உலர்த்தப்பட்ட படைவீரர்கள் செல்லும் பாதையை காட்டுமதாயும்
வெற்றி ஆசைகளை நிறைவேற்றுவதாயும்-எங்களை உன் அருகில் சேர்க்க வல்லதாயும் உள்ளதே –

ததா ஆதேசாத் ச பதி பரதே ந்யஸ்த ராஜ்ய அபிஷேகம்
யா மாம் ஏகா வனம் அநுகதா ராஜதா நீம் விஹாய
தாமேவ த்வாம் உசித சயநாம் பாஹு மத்யே மதீயே
தூரே க்ருத்வா குணவதி முஹு தூயதே ஜீவிதம் மே–102-

சக்ரவர்த்தி சொல் படி ராஜ்யத்தை பாரத நம்பிக்கு அருளி கானகம் சென்ற என்னை நீயும் தொடர்ந்தாய்
உன்னை மார்வில் வைத்து கைகளை அனைத்து ரக்ஷித்துகே கொண்டு இருக்க வேண்டிய நானோ
உன்னை நெடு தூரம் நீண்ட காலம் பிரியும் படி விட்டேனே-எனது உயிர் தவிக்கும் படி அன்றோ செய்தேன்–

சேதும் பத்த்வா விபுலம் அசைல சாயகைர்வா பயோதவ்
க்ருத்வா லங்காம் ஸ்ரஜம் இவ கரே கேலதாம் வாநராணாம்
அல்பீ யோபி ஸூ முகி திவசை யோதயன் யாதுதாநாந்
கர்ணே சீதும் தவ ரசயிதா லஷ்மண சாப கோஷை -103-

கடலை மலைகளைகே கொண்டோ அம்புகளைகே கொண்டோ லஷ்மணன் விரைவில் அணை கட்டி முடிப்பான் –
அதில் விளையாடியா படியே ஆடி வரும் வானர முதலிகள் இலங்கையை குரங்கு கையில் உள்ள
பூ மாலையைப் போலவே கசக்கி எறிவார்கள்
அவன் ராவணை யுத்தத்து அழைத்து நாண் ஒலி மூலம் உன்னை விரைவில் ஆஸ்வாசப் படுத்துவான்

ரஷோ மௌலி ஸ்தபக லவநாத் வைர பந்தே வி முக்த
கத்வா சோர்வீம் ககந பதவீ ஸ் வைரினா புஷ்பகேனா
சித்தாரம்பவ் சபதி பவதாம் ஆதி ராஜ்ய அபி ஷேகாத்
சம் ப்ராப்ஸ்யாவ சிர விரஹத சஞ்சிதான் தேவி போகாந் –104-

வானர முதலிகள் அரக்கர் தலைகளை மலர்க்கொத்தைப் பறிப்பது போலே பறிப்பார்கள்-
வென்ற பின்பு விரைவில் ஆகாச மார்க்கமாக அயோத்யைக்கு செல்வோம்
பெரியவர்கள் ஆசீர்வாதத்துடன் விரைவில் பட்டாபிஷேகம் நடைபெறும்
நாம் மநோ ராதித்த படியாக சமலேஷித்து இன்பம் அனுபவிப்போம் –

சித்தே குர்யாத் ததபி பவதீ யத் ஜன ஸ்தான யுத்தாத்
ஸம்ப்ராப்தம் மாம் தசமுக சமாந் பாரயுத்வா கராதீந்
சஸ்த்ரஹாதம் ஸ்தந கலசயோ ஊஷ்மணா நோ பயத்பி
காட ஆஸ்லேஷை அபிஹிதவதீ கத்கதா ஹர்ஷ பாஷ்பை–105-

கரவதம் அநந்தரம் என்னை அணைத்து புண்களை ஆற்றி உனது உடலில் மூடி என்னை
மறைத்துக் கொண்டாயே -அத்தை இப்பொழுது எண்ணிகே கொள்வாயாக –

சக்யா கிலேசம் க்வசந சமயே தாத்ருசம் சிந்தயித்வா
ஸ்ம்ருத்வா தேவீம் அசல தநயாம் விப்ர யுக்தாம் சிவேந
ரஷா ஆத்மா நம் கதம் அபி சுபே ஜீவித ஆலம்பனம் மே
பத்யு உச்சந்தாத் வ்யஸனம் அபி ஹி ஸ்லாக நீயம் வதூ நாம் –106-

இந்திரனைப் பிரிந்த இந்திராணி போலவும் -சிவனைப் பிரிந்த பார்வதி போலவும்
விஸ்லேஷத்தில் உனது துக்கம் பொறுக்க ஒண்ணாதது தான்-

அபி ஏதத் தே மனசி நிஹிதம் சாஹ்யம் அவ்யாஜ பந்தோ
ப்ரத்யாக் யாதும் ப்ரபவதி ந கலு ஆந்ரூ சம்சயம் த்வதீயம்
ப்ராகப் யேவம் ப்ரிணத குணாம் நைஷதே வீஷ்ய வார்த்தாம்
ஆர்த்த த்ராணம் வ்ரதம் இதி விது ஹம்ஸ சுத்த ஆத்மாநாம் வ -107-

மற்றவர்களுக்கு உதவும் குணம் உண்டே ஹம்சமே உனக்கு -நலனுக்காக தமயந்தி இடம் தூது போனாயே –
உடல் போலே மனமும் வெண்மையே உனக்கு -உனது சஜாதீயமான எனக்கு நீ உதவுவுவாய் என்று சொல்ல வேண்டுமோ –

இத்தம் ஹ்ருத்யை ஜனக தநயாம் ஜீவயித்வா வசோபி
சக்யம் புஷ்யந் திநகர குலே தீப்ய மாநை நரேந்த்ரை
ஸ்வைரம் லோகந் விசர நிகிலாந் ஸுவ்ம்ய லஷ்மி ஏவ விஷ்ணு
சார்வாகாரை த்வத் அநு குணயா சேவிதோ ராஜ ஹம்ஸ்யா -108-

அம்சமே இப்படி சொற்கள் மூலம் நான் அங்கு வரும் வரை அவள் உயிர் தரிக்கும் படி செய்து
சூர்ய குல மன்னர்களின் தோழமை பெறுவாய் –
உனக்கு ஏற்ற பெண் அம்சமும் அடைந்து ஸ்ரீ லஷ்மீ சமேத ஸ்ரீ விஷ்ணு போலே எங்கும் சஞ்சரித்து மகிழப் பெறுவாய் –

சந்திஸ்ய ஏவம் ஸஹ கபி குலை சேதுநா லங்க்கி தாப்த்தி
பங்க்தி கிரீவே யதி விநிஹதே ப்ராப்ய ஸீதாம் ப்ரதீத
ராஜ்யம் பூய ஸ்வயம் அநு பவந் ரஷிதம் பாது காப்யாம்
ராம ஸ்ரீ மாந் அதநுத நிஜ ராஜ தாநீம் சநாதாம் -109–

இவ்வாறு தூது -பின்பு சேது அணை கட்டி -மூல பலத்தையும் இராவணனையும் அழித்து–சீதா பிராட்டியையும் மீட்டு
அயோத்யைக்குச் சென்று ராஜ்ஜியம் ஏற்று உலகை உஜ்ஜீவித்தான் –

வித்யா சில்ப்ய ப்ரகுண மதிநா வேங்கடேச ந க்ல்ப்தம்
சிந்தா சரண உல்லிகிதம் அஸக்ருத் ஸ்ரேயசாம் பிராப்தி ஹேதும்
சீதா ராம வ்யதிகர சமம் ஹம்ஸ சந்தேச ரத்னம்
பஸ்யந்து அந்த ஸ்ரவணம் அநகம் சஷு ஸ் உஜ்ஜீவ்ய சந்தஸ் –110-

ஸ்ரீ வேங்கடேசர் இயற்றி அருளிய இந்த ஹம்ஸ ஸந்தேஸம் பிரபந்தத்தை – -செவி கண்ணால் அனுபவிப்பவர்
ஸ்ரீ சீதா ராமர் ஸம்ஸ்லேஷித்த நிரதிசய ஆனந்தம் பெறப் பெறுவார் –

இரண்டாம் ஆஸ் வாசம் சம்பூர்ணம்
ஸ்ரீ ஹம்ஸ சந்தேசம் சம்பூர்ணம்

————

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ நயினாராச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உபநிஷத் வாக்கியங்கள் -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் – -உப ப்ரஹ்மண வாக்கியங்கள் -நற்றிணைக் கடவுள் வாழ்த்துப் பாடல் -ஐக கண்டம் —

பாரதம் பாடிய பெருந்தேவனாரால் பாடப்பட்ட பின்வரும் நற்றிணைக் கடவுள் வாழ்த்துப் பாடலாகும்:

“மாநிலஞ் சேவடி யாகத், தூநீர்
வளைநரல் பௌவம் உடுக்கை யாக,
விசும்புமெய் யாகத் திசைகை யாகப்
பசுங்கதிர் மதியமொடு சுடர்கண் ணாக
இயன்ற வெல்லாம் பயின்று, அகத் தடக்கிய
வேத முதல்வன் என்ப-
தீதற விளங்கிய திகிரி யோனே.”

(வளைநரல் = சங்கொலி, பௌவம் = கடல், உடுக்கை = ஆடை, திகிரி = சக்கரம்).

இப்பாடலில், உலகத்திற்குக் காரணப்பொருளாகிப் பிரபஞ்சமாய் நிற்கும் பரப்பிரம்மமாக, வேதமுதற் பொருளாக,
சக்கரப் படையை ஏந்திய மாயோன் விளங்கி நிற்பதாக பாரதம் பாடிய பெருந்தேவனார் பாடியுள்ளார்.
ஆகையால், பூமியை அவன் பாதமாகவும், சிறந்த நாதத்தை உடைய வெண் சங்குகளைக் கொண்ட கடலினை அவன் ஆடையாகவும்,
ஆகாயத்தை உடலாகவும், நான்கு திசைகளையும் நான்கு கரங்களாகவும், கதிரவனையும் திங்களையும் அவன் கண்களாகவும்
பெருந்தேவனார்.

இவ்வுருவகமானது வேதப் பகுதியாகிய “முண்டக உபநிடதத்தில்” உள்ளதை அடியொற்றியே வருகிறது.
அவ்வுபநிடதத்தின் இரண்டாம் அத்தியாயத்தின் முதல் பகுதியில், “அனைத்துக்கும் மேலான பரம புருஷனிடமிருந்தே
நெருப்பிலிருந்து தீப்பொறிகள் கிளம்புவனபோல் எல்லாம் பிறந்து இறுதியில் அவனிடத்தேயே ஒடுங்குகின்றன” என்னும் செய்தி விளக்கப்படுகிறது.
அவனே அனைத்துக்கும் உட்பொருளாக உள்ளுறைந்து ஆள்வதையும்,
அவன் பிரபஞ்சமனைத்தையும் சரீரமாகக் கொண்டமையையும் விளக்கும் வண்ணம் பின்வருமாறு வேதம் உரைக்கிறது:

“அக்3னிர் மூர்தா4 சக்ஷுஷீ சந்த்3ரஸூர்யௌ திச’: ச்’ரோத்ரே வாக்3விவ்ருதாச்’ச வேதா3: வாயு: ப்ராணோ ஹ்ருத3யம்
விச்’வம் அஸ்ய பத்3ப்4யாம் ப்ருதி2வீ ஹி ஏஷ ஸர்வபூ4த-அந்தராத்மா”[முண்டக உபநிடதம், 2.1.4]

இம்மந்திரத்தில் நெருப்பைப் பரமனது முகமாகவும், திங்களையும் சூரியனையும் கண்களாகவும், திசைகளைச் செவிகளாகவும்,
வேதத்தை அவன் வாய்மொழியாகவும், ஞாலத்தைச் சூழ்ந்து வீசும் வாயுவை அவன் மூச்சுக்காற்றாகவும்,
பிரபஞ்சத்தை அவன் இதயமாகவும் கூறி, அவன் பாதங்களிடத்தே பூமி பிறந்ததாகவும் உருவகப்படுத்தி இம்மந்திரம் கூறுகிறது.
தொன்றுதொட்டு வடமொழியிலும் தமிழிலும் திருமாலைக் குறித்து வழங்கப்படும் மிகவும் பிரசித்தி பெற்ற உருவகம் இது.
ஆதி சங்கரர் தம் உபநிடத உரையில் இவ்விடத்திற்கு, “இதில் சொல்லப்படுபவர் விஷ்ணுவாகிய அனந்தன்.
சரீரத்தை உடையவர்களில் முதன்மையானவர். மூவுலகையும் தம் உடலாகக் கொண்டிருப்பவர்.
அனைத்து உயிர்களுக்கும் உயிராக — அந்தராத்மாவாகத் திகழ்பவர்”
[“ஏஷ தே3வோ விஷ்ணுர் அனந்த: ப்ரத2ம ச’ரீரீ த்ரைலோக்ய தே3ஹோபாதி4: ஸர்வேஷாம் பூ4தானாம் அந்தராத்மா”] என்று பாஷ்யமிட்டுள்ளார்.

ப்ரஹ்ம சூத்திர பாஷ்யத்திலும் ஸ்ரீ சங்கரர் இம்மந்திரம் குறித்த விசாரம் செய்துள்ளார் (சாரீரக மீமாம்ச பாஷ்யம், 1.2.25).
“வேதத்தின் முடிவாக, உபநிடதங்களின் கருப்பொருளாக நிற்பது பிரபஞ்சம் அனைத்துக்கும் காரணமாகவும் கர்த்தாவாகவும் விளங்குவதாகிய,
உண்மைப்பொருளாகிய, பரம்பொருளே” என்று சங்கரர் பாஷ்யத்தின் முதலத்தியாயத்தில் நிலைநாட்டியுள்ளார்.
“ஒன்றுக்கொன்று முரண்பட்டுப் பேசுவது போல் தோன்றும் சுருதி வாக்கியங்களைப் புஷ்பங்களென்று எடுத்துக் கொண்டால்,
ப்ரஹ்ம சூத்திர கர்த்தாவாகிய வியாசர் செய்திருப்பது அவற்றை நூலால் கோர்த்து சீர்ப்படுத்தி,
முரண்பாடு சிறிதும் இல்லாத மாலையாகத் தொடுத்துத் தந்திருப்பது” என்பது சங்கரர் கூறும் விளக்கம்
(‘சூத்திரம்’ என்ற வடமொழிச் சொல் ‘நாண்’ எனும் பொருளை உடையது). இப்படி ப்ரஹ்ம சூத்திரம் விசாரத்திற்குப் பல சுருதி வாக்கியங்களை
எடுத்துக் கொண்டிருப்பதாகவும், ஆங்காங்கு ஸ்ம்ருதிகளாகிய இதிகாச-புராண-ரிஷி வாக்கியங்களிலிருந்தும் உதாகரித்துச் செல்வதாக
பாஷ்யகாரர்கள் பலர் விளக்கி வந்துள்ளனர். அவற்றில் ஒன்று தான் மேலெடுக்கப்பட்ட முண்டகோபநிடத மந்திரம்.

பரம்பொருளே பிரபஞ்சம் அனைத்துக்கும் உபாதான-நிமித்த காரணங்களாகவும், சர்வ-அந்தர்யாமியாகவும் விளங்குவதையே
இவ்வுபநிடத மந்திரம் உணர்த்துகிறது என்பது உரை எழுதிய சங்கரர், ராமானுஜர் முதலானோர் கொள்கை.
“சர்வாந்தர்யாமி” என்பதற்கு “அனைத்தையும் உள்ளுறைந்து ஆள்பவன்” என்று பொருள்.
“உபாதான-நிமித்த காரணங்கள்” பற்றி எளிதில் விளக்க வேண்டும் என்றால்,
“பானைக்கு மண் உபாதான காரணம்; குயவன் நிமித்த காரணம்” என்ற உதாரணம் போதும்.

மயிலின் தோகை விரிந்த நிலை போன்றதே இன்று காணும் பிரபஞ்சத்தின் தூல நிலை. நாட்டியம் முடிந்தபின் தோகையை
உள்வாங்கிக் கொண்ட நிலையே பிரபஞ்சம் அழிந்து பிரளயத்தில் கிடக்கும் சூட்சும நிலை.
தோகையை விரித்து ஆடுவதாலோ, தோகையை உள்வாங்கிக் கொள்வதனாலோ “மயில் மாறுதல் அடைந்துள்ளது” என்றோ,
“மயில் அழிந்து விட்டது” என்றோ எவ்வாறு நாம் கூறுவதில்லையோ, அவ்வாறே பரம்பொருளின் அங்கமாக பிரபஞ்சம்
நாம-ரூபங்களுடன் விரிந்து கிடக்கும் நிலையில் “பரம்பொருள் மாற்றம் அடைந்துவிட்டது” என்றோ,
பிரளயத்தின்போது நாம-ரூபங்கள் அழிந்த நிலையில் “பரம்பொருள் அழிந்துவிட்டது” என்றோ கூறுவதில்லை.

“தன்னுளே திரைத்தெழுந் தரங்கவெண் டடங்கடல்
தன்னுளே திரைத்தெழுந் தடங்குகின்ற தன்மைபோல்
நின்னுளே பிறந்திறந்து நிற்பவுந் திரிபவும்
நின்னுளே யடங்குகின்ற நீர்மைநின்க ணின்றதே.”

[திருச்சந்த விருத்தம், 10]

இத்தகைய காரிய-காரண தொடர்ச்சியிலும் பரம்பொருள் விகாரமடையாமல் என்றென்றும் நிலைத்து நிற்கும் தத்துவமாக
விளங்குவதற்கு எடுத்துக்காட்டாக பொன்னையும் ஆபரணத்தையும் கூறுவர். பொன் ஆபரணத்திற்குக் காரணப்பொருள்.
ஆபரணம் பொன்னைக் காரணப்பொருளாக உடையதால் அது ’காரியங்கள்’ எனும் குழுவில் அடங்கிவிடுகிறது.
ஆபரணமான பிறகும் பொன் பொன்னாகவே இருக்கிறது, ஈயமாகவோ பித்தளையாகவோ மாற்றம் அடைவதில்லை.
அவ்வாறே பிரபஞ்சமாக விரிந்து நின்றாலும், அதற்குக் காரணப்பொருளும் அந்தராத்மாவ்வுமாகிய பரம்பொருள் விகாரமடைவதில்லை.
இத் தத்துவத்தைக் கம்பர் யுத்த காண்டத்தில் இரணியன் வதைப் படலத்தில் நமக்கு அறிவிக்கிறார்.
அவ்விடத்தில் நரசிங்கப்பிரானைக் குறித்து நான்முகனார் இவ்வண்ணம் கூறுகிறார்:

“நின்னுளே என்னை நிருமித்தாய்; நின் அருளால்,
என்னுளே, எப் பொருளும் யாவரையும் யான் ஈன்றேன்;
பின் இலேன்; முன் இலேன்; எந்தை பெருமானே !
பொன்னுளே தோன்றியது ஓர் பொற்கலனே போல்கின்றேன்.” [கம்பராமாயணம்: இரணியன் வதைப்படலம், 160]

இது பின்வரும் திருமழிசை ஆழ்வார் பாசுரத்தை நினைவூட்டுகிறது. இதுவும் நரசிங்கப்பிரானைக் குறித்தே பாடியிருப்பது:

“தொகுத்த வரத்தனாய்த் தோலாதான் மார்வம்
வகிர்த்த வளை உகிர்த் தோள் மாலே — உகத்தில்
ஒரு நான்று நீயுயர்த்தி உள்வாங்கி நீயே
அருநான்கு மானா யறி”[நான்முகன் திருவந்தாதி, 5]

இப்பாடலில் “அரு நான்கும் ஆனாய்” என்றவிடத்திற்கான ஸ்ரீ பெரியவாச்சான்பிள்ளையின் மணிப்பிரவாள வியாக்கியானத்தில்,
“தேவ திர்யங் மனுஷ்ய ஸ்தாவராதிகளிலே அந்தராத்மதயா ப்ரகாசித்து நின்ற”
(அதாவது, தேவர்களுக்கும், விலங்குகளுக்கும், மனிதர்களுக்கும், தாவரங்களுக்கும் உள்ளுறையும் ஆன்மாவாக நின்ற) என்று காணப்படுகிறது.

முன்பே சங்கப்புலவர்களும் மாயோனை,

“அனைத்தும் நீ; அனைத்தின் உட்பொருளும் நீ” [பரிபாடல், 3]

“ஒன்றனில் போற்றிய விசும்பும் நீயே;
இரண்டின் உணரும் வளியும் நீயே;
மூன்றின் உணரும் தீயும் நீயே;
நான்கின் உணரும் நீரும் நீயே;
ஐந்துடன் முற்றிய நிலனும் நீயே:
அதனால், நின் மருங்கின்று மூ ஏழ் உலகமும்,” [பரிபாடல், 13]=என்று ஜகத்காரணப் பொருளாகப் பாடியுள்ளனர்.

நிற்க. பிரபஞ்சத்துக்கு உயிராய் உள்ள இறைவனின் நிலையை “சரீர-சரீரி பாவம் (शरीर-शरीरि भावम्)” என்று மற்றொரு விதமாக
வேதாந்திகள் கூறுவர். அதாவது, பிரபஞ்சத்தைச் சரீரமாக உடையவனாதலால் இறைவன் “சரீரி” ஆகிறான்.
நாம் மேற்கண்ட முண்டக உபநிடத பாஷ்யத்தில் சங்கரர் “சரீரத்தை உடையவர்களுள் முதன்மையானவர்” என்று விளக்குகிறார்.

ஆகையால் சூரியனையும் சந்திரனையும் பரம்பொருளுக்குக் கண்களாகவும், தரணியைப் பாதமாகவும், திக்குகளைச் செவியாகவும்,
அண்டவெளியை உடலாகவும் சுருதி வாக்கியம் உருவகப்படுத்துதுவதன் நோக்கம்
“பரம்பொருள் உலகனைத்துக்கும் உட்பொருளாக, அந்தராத்மாவாக, உயிருக்கு உயிராக இருப்பதை உணர்த்தவேயன்றி,
விகாரமடையும் குணத்தை உடையது என்பதைக் கற்பிப்பதற்கல்ல” என்று சங்கரர் பாஷ்யத்தில் விளக்கியுள்ளார்.
இதற்கு ஆதாரமாக அவர் பின்வரும் இதிகாச-புராண வாக்கியங்களை எடுத்துக்காட்டியுள்ளார்.
அவற்றில் நமக்குச் சில ஆர்வமூட்டும் செய்திகள் கிடைக்கின்றன:

“யஸ்ய-அக்3னிர்-ஆஸ்யம் த்3யௌர்-மூர்தா4 க2ம் நாபி4ச்’-சரணௌ க்ஷிதி: |
ஸூர்யச்’-சக்ஷு: தி3ச’: ச்’ரோத்ரம் தஸ்மை லோகாத்மனே நம: ||”

[“யாருக்குத் தீ முகமாகவும், சுவர்க்கம் தலையாகவும், ஆகாயம் வயிறாகவும், காலாக பூமியும், கதிரவன் கண்ணாகவும்,
திசை செவியாகவும் விளங்குமோ, உலகத்தைத் தாங்கும் உயிரான அவனுக்கு வணக்கங்கள்.” — மகாபாரதம், 12.47.44]

(ப்ரஹ்ம சூத்திர பாஷ்யத்தில் 1.2.25). அதாவது, “ஸ்ம்ருதிகளில் உள்ள வாக்கியங்கள் மூல சுருதிகளை ஆதாரமாகக் கொண்டவையாக
இருந்தால், அவை அச் சுருதி வாக்கியங்களைத் தெளிய உரைப்பதாகக் கொள்ளலாம்” என்பது.
இவ்வாறு அமைந்துள்ள ஸ்ம்ருதி வாக்கியங்களை “வேத உபப்பிரம்மணம்” என்று கூறுவர்.
ஆகையால், மேற்கண்ட மகாபாரதச் சுலோகம் முண்டகோபநிடத மந்திரத்தை விளக்குவதாகக் கொள்ள வேண்டும்.
இதனை அடிப்படையாக வைத்துத்தான் சங்கப் புலவரும் நற்றிணைக்குக் கடவுள் வாழ்த்து பாடியுள்ளார் என்பதும் தெரிகிறது.

சங்கரர் எடுக்கும் மற்றொரு மேற்கோள் இன்றைய பிரம்மாண்ட புராண அத்தியாயம் ஒன்றில் உள்ளது:

“த்3யாம் மூர்தா4னம் யஸ்ய விப்ரா வத3ந்தி க2ம் வை நாபி4ம் சந்த்3ர-ஸூர்யௌ ச நேத்ரே |
திச’: ச்’ரோத்ரே வித்3தி4 பாதௌ3 க்ஷிதிம் ச ஸோ(அ)சிந்த்யாத்மா ஸர்வபூ4தப்ரணேதா ||”

[வேதமறிந்த ஞானிகள் யாருடைய உச்சந்தலையை சுவர்க்கமாகவும், ஆகாயத்தை உதரமாகவும், சந்திரனையும் சூரியனையும் கண்களாகவும்,
திசைகளைச் செவிகளாகவும் பாதங்களை பூமியாகவும் அறிவரோ, அந்த அறிவுக்கெடாத பரமாத்மா
அனைத்து உயிர்களுக்கும் தலைவன் ஆவான். — பிரம்மாண்ட புராணம், 1.5.107]

பிரம்மாண்ட புராணத்தில் இவ்வரிகளைக் கொண்ட பிரகரணமும் சிருஷ்டியை விளக்குவதாகும்.
சங்கரரால் கீதை விளக்கவுரையில் மங்கள சுலோகமாக எடுக்கப்பட்ட “நாராயண: பரோ அவ்யக்தாத்” எனத் தொடங்கும் வரிகளும்
இதே அத்தியாயத்தில் மேலெடுக்கப்பட்ட வரிகளுக்கு மிக அண்மையில் காணப்படுகின்றன.
இது தவிர, மற்றொரு இடத்திலும் (சூத்திர பாஷ்யம், 2.1.1) இப்புராணத்தில் காணப்படும் வேறொரு வரியைச் சங்கரர்
மேற்கோள் காட்டியிருப்பதிலிருந்து இப்புராணத்தில் உள்ள பகுதிகள் பிரமாணமாகக் கையாளப்பட்டமை தெரிகிறது.

திருமாலை இப்படிப் பாடும் மரபு வேதாந்தத்தை ஒட்டி வருகின்றது என்பதற்கு சமஸ்கிருத நூல்களிலிருந்து மேலும்
பல அரிய மேற்கோள்களையும் காணலாம். உதாரணமாக ஆதிகவி வால்மீகி முனிவரின் இராமாயணத்தில் யுத்த காண்டத்தில்
சீதையை மீட்டு வரும் தருணத்தில் நான்முகக் கடவுள் முகமாக தேவர்கள் அனைவரும் இராமனை பக்தியுடன் பாடும் பகுதி வருகிறது.
இப்பகுதியும் பரம்பொருளின் பரத்வ நிலையைப் பாடும் பல ஆழ்ந்த வேத வாக்கியங்களை அடியொற்றியவண்ணம் அமைந்துள்ளது. அதில் நான்முகனார்,

“அச்’விநௌ சாபி தே கரணௌ சந்த்3ர ஸூர்யௌ ச சக்ஷுஷீ”
“ஜக3த் ஸர்வம் ச’ரீரம் தே ஸ்தை2ர்யம் தே வஸுதா4 தலம்” [— இராமாயணம், யுத்த காண்டம், 6.105.7, 6.105.23]

என்று பெருமாளின் கண்களைச் சூரிய-சந்திரர்களாகவும், திடமான நிலையை பூமியாகவும், அவன் செவிகளை அச்வினி தேவதைகளாகவும்
பாடியபிறகு உலகனைத்தும் அவனுக்கு சரீரமாகவும் பாடியுள்ளார் பிரம்மா.

இம்மரபை ஒட்டியே அமரகோசத்திலும் விஷ்ணு பெயர்களில் ஒன்றாக “விச்’வம்பர” என்ற பதமும் படிக்கப்படுகிறது.
இதற்கு “பிரபஞ்சத்தைத் தாங்கி நிற்பவன்” என்று பொருள்.

நாம் எடுத்துக்கொண்டிருக்கும் நற்றிணை கடவுள் வாழ்த்துப் பாடலின் கருத்தை முழுமையாகக் கொண்ட வடமொழிச் சுலோகம்
ஒன்று இன்று அனைவராலும் ஓதப்படுகிறது.
“தோடகாசாரியார்” என்ற ஆதி சங்கரர் வழி வந்த வேதாந்தியரின் “ச்’ருதி ஸார ஸமுத்3த4ரணம்” என்ற நூலில் மங்கள சுலோகமாக வருகிறது–

“பூ4: பாதௌ3 யஸ்ய க2ம் சோத3ரமஸுரநில: சந்த்3ர ஸூர்யௌ ச நேத்ரே
கர்ணாவாசா’: சி’ரோ த்3யௌர்முக2மபி த3ஹனோ யஸ்ய வாஸ்தவ்யமப்3தி4: |
அந்த:ஸ்த2ம் யஸ்ய விச்’வம் ஸுர-நர-க2க3-கோ3-போ4கி3-க3ந்த4ர்வ-தை3த்யை: சித்ரம்
ரம்ரம்யதே தம் த்ரிபு4வனவபுஷம் விஷ்ணுமீச’ம் நமாமி ||”

[“பூமியைப் பாதங்களாகவும், ஆகாயத்தை வயிறாகவும், வாயுமண்டலத்தை மூச்சாகவும், சந்திரனையும் சூரியனையும் கண்களாகவும்,
திக்குகளைச் செவிகளாகவும், வானுலகை உச்சந்தலையாகவும், அக்னியை வாயாகவும், ஆழ்கடலைக் குடலாகவும், எவன் கொண்டுள்ளானோ,
எவனுள்ளே தேவரும், மானுடரும், புள்ளும், அரவும், கந்தருவரும், அசுரர்களும் இயங்கி விளையாடுகிறார்களோ,
மூவுலகையும் தன் உடலாகக் கொண்ட விஷ்ணுவாகிய அந்த சர்வேஸ்வரனை வணங்குகிறேன்.” — ச்ருதிஸாரஸமுத்தரணம், 179]

இச் சுலோகம் விஷ்ணு சஹஸ்ரநாம பாராயணத்தில் தியான சுலோகங்களில் ஒன்றாக இன்று வாசிக்கப்படுகிறது.
நற்றிணையின் பாயிரத்தில் “மாநிலஞ் சேவடியாய்” என்பது மேற்கண்ட தியான சுலோகத்தில் “பூ4: பாதௌ3” என்றும்,
“விசும்பு மெய்யாக” என்பது “க2ம் சோத3ரம்” என்றும், “பசுங்கதிர் மதியொடு சுடர்க்கண் ணாக” என்றது
“சந்த்3ர ஸூர்யௌ ச நேத்ர” என்றும் வருவதைக் காணலாம்.

“இயன்றவெல்லாம் பயின்று அகத்து அடக்கிய” என்ற சரீர-சரீரி அடிப்படையிலான தொடர்பும் விரிவாக
“யஸ்ய விச்’வம் ஸுர-நர-க2க3-கோ3-போ4கி3-க3ந்த4ர்வ-தை3த்யை: சித்ரம் ரம்ரம்யதே” என்றும் வருவதைக் காணலாம்.

இது “ஸர்வம் க2லு இத3ம் ப்3ரஹ்மா” என்ற சாந்தோக்ய உபநிடதத்தில் (மூன்றாம் அத்தியாயம், பதிநான்காவது பகுதியில் உள்ள)
“சாண்டில்ய விதயை” வாக்கியத்தையும் ஒட்டி வருகிறது. அதே அர்த்தத்தைப் புருஷ ஸூக்தமும்
“புருஷ ஏவேத3ம் ஸர்வம்” என்ற மந்திரத்தில் உணர்த்துகிறது. தைத்திரீய நாராயணீய உபநிஷதும்,

“யச் ச கிஞ்சிஜ் ஜக3த் ஸர்வம் த்3ருச்’யதே ச்’ரூயதேபி வா
அந்தர் ப3ஹிச்’ ச தத் ஸர்வம் வ்யாப்ய நாராயண: ஸ்தி2த:”

[பிரபஞ்சத்தில் காணப்படுவது கேட்கப்படுவது எல்லாவற்றையும் உள்ளிருந்தும் வெளியிலும் சூழ்ந்து நாராயணன் நிலைத்து நிற்கிறான்.]என்று இயம்பிற்று.

இங்ஙனம் பிரபஞ்சம் அனைத்தையும் இறைவனுக்குச் சரீரமாகக் கூறுவதால் அனைத்துயிர்களும் அவனுக்கு உடைமையாகின்றன.
இத்தகையதொரு சித்தாந்தத்தில் பரஸ்பர சகோதரத்துவக் கண்ணோட்டத்திற்கே இடமுண்டு. இவ்வர்த்தத்தை நாம் பகவத் கீதை மூலமாக அறியலாம்:

“மற்றோ ரிடத்து மறமற்று மித்திரனா
யுற்றான் கருணை யுறுமமதை — செற்றா
னகங்கார மற்றா னமர்பொறையன றுக்கஞ்
சுகங்காணி லொப்பான் றுணிந்து.” [பகவத் கீதை வெண்பா, 12.13]=இப்படிக் கீதாச்சாரியனாகிய கண்ணன் சொல்லுமிடத்தே,
“இவரை நினைவில் வைத்துக் கொண்டுத் தன் இச் சுலோகத்தைச் செய்துள்ளானோ” என்று வியக்கும் வண்ணம்
வாழ்ந்து காட்டியவர் ஸ்ரீ பிரகல்லாதாழ்வான். தன்னுடைய விஷ்ணுபக்தியைப் பொறாத தன் தன்தை பலவாறு துன்பப்படுத்தியும்
பிரகல்லாதன் இத்தகைய துவேஷமற்ற தூய சிந்தையுடன் திடமாக இருந்தார். அனைத்து உயிர்களையும் தனக்குச் சினேகிதராக,
மிக விரும்பத்தக்கவர்களாகவே பாவித்தார். “தூய விஷ்ணுபக்திக்கு இது இன்றியமையாத அங்கம்” என்ற கொள்கையை ஸ்திரமாகப் பற்றியிருந்தார்.

உலகனைத்தும் திருமாலுடைய தோற்றமன்றி வேறில்லை. அவனே அனைத்துடனும் ஒன்றி நிற்பவன்.
ஆகையால் ஞானிகள் உலகனைத்தையும் தம்மைக் காட்டிலும் வேறாக நினைக்காமல், அனைத்தையும் தாமாகப் பாவிப்பர்.
ஆகையால், நம்முடைய குலத்தில் வேரூன்றியிருக்கும் குரோத குணத்தை விலக்குவோம்.
இதன் மூலம் நாம் நித்தியமான, சுத்தமான, ஆனந்தமான ஆன்ம ஸித்தியை அடையலாம்.”

“அனைத்துயிர்களையும் சமமாக பாவிப்பீர்கள் அசுரர்களே! இத்தகைய சமத்துவ பாவமே அச்சுதனை ஆராதிக்கும் முறையாகும்” [விஷ்ணு புராணம், 1.17.82-90]
என்னும் பிரகல்லாதன் கூற்றைக் காணலாம். இக்காரணத்தால் கம்பர்,

“தாயின் மன்னுயிர்க்கு அன்பினன்” [கம்பராமாயணம்: இரணியன் வதைப் படலம், 82] என்று பிரகல்லாதனை அடைமொழியிட்டுப் பாடியுள்ளார்.
“வைஷ்ணவ ஜனதோ” எனத் தொடங்கும் குஜராத்தி மொழிப் பாடலின் கருத்தும் இத்துடன் உடன்படுவதை உணரலாம்

ஸ்ரீ ராம பிரபாவம் / ஸ்ரீ ராமபிரான் அருளிச் செய்த ஸ்ரீ நரசிம்ம பஞ்சாம்ருத ஸ்தோத்ரம்-/ ஸ்ரீஹனுமான் சாலீஸா (தமிழில்)/ ஸ்ரீ பிராரத்நா பஞ்சகம் –ஸ்ரீ வேதாந்த சபா -USA-தொகுப்பு

ஸ்ரீ வால்மீகி கூறும் ஸ்ரீ ராமரின் திரு வம்ச வ்ருக்ஷம்.

1) ப்ரம்மாவின் பிள்ளை மரீசி
2) மரீசியின் பிள்ளை காஸ்யபன்.
3) காஸ்யபரின் பிள்ளை சூரியன்.
4) சூரியனின் பிள்ளை மனு.
5) மனுவின் பிள்ளை இக்ஷாவக:
6) இக்ஷாவகனின் பிள்ளை குக்ஷி.
6) குக்ஷியின் பிள்ளை விகுக்ஷி.
7) விகுக்ஷியின் பிள்ளை பாணு
8) பாணுவின் பிள்ளை அரண்யகன்.
9) அரண்யகனின் பிள்ளை வ்ருத்து.
10) வ்ருதுவின் பிள்ளை த்ரிசங்கு.
11) த்ரிசங்குவின் பிள்ளை துந்துமாரன் (யவனாஸ்யன்)
12) துந்துமாரனின் பிள்ளை மாந்தாதா.
13) மாந்தாதாவின் பிள்ளை சுசந்தி.
14) சுசந்தியின் பிள்ளை துருவசந்தி.
15) துருவசந்தியின் பிள்ளை பரதன்.
16) பரதனின் பிள்ளை ஆஷிதன்.
17) ஆஷிதனின் பிள்ளை சாகரன்.
18) சாகரனின் பிள்ளை அசமஞ்சன்
19) அசமஞ்சனின் பிள்ளை அம்சமந்தன்.
20)அம்சமஞ்சனின் பிள்ளை திலீபன்.
21) திலீபனின் பிள்ளை பகீரதன்.
22) பகீரதனின் பிள்ளை காகுஸ்தன்.
23) காகுஸ்தனின் பிள்ளை ரகு.
24) ரகுவின் பிள்ளை ப்ரவருத்தன்.
25) ப்ரவருத்தனின் பிள்ளை சங்கனன்.
26) சங்கனின் பிள்ளை சுதர்மன்.
27) சுதர்மனின் பிள்ளை அக்நிவர்ணன்.
28) அக்நிவர்ணனின் பிள்ளை சீக்ரவேது
29) சீக்ரவேதுவுக்கு பிள்ளை மருவு.
30) மருவுக்கு பிள்ளை ப்ரஷீக்யன்.
31) ப்ரஷீக்யனின் பிள்ளை அம்பரீஷன்.
32) அம்பரீஷனின் பிள்ளை நகுஷன்.
33) நகுஷனின் பிள்ளை யயயாதி.
34) யயாதியின் பிள்ளை நாபாகு.
35) நாபாகுவின் பிள்ளை அஜன்.
36) அஜனின் பிள்ளை தசரதன்.
36) தசரதனின் பிள்ளை ராமர்.

—————

ஸ்ரீ இராமாயண சுருக்கம் -16-வார்த்தைகளில் –

“பிறந்தார் வளர்ந்தார் கற்றார் பெற்றார்
மணந்தார் சிறந்தார் துறந்தார் நெகிழ்ந்தார்
இழந்தார் அலைந்தார் அழித்தார் செழித்தார்
துறந்தார் துவண்டார் ஆண்டார் மீண்டார்”

விளக்கம்:
1. பிறந்தார்:
ஸ்ரீராமர் கௌசல்யா தேவிக்கு தசரதரின் ஏக்கத்தைப் போக்கும்படியாக பிறந்தது.
2.வளர்ந்தார்:
தசரதர் கௌசல்யை சுமித்திரை கைகேயி ஆகியோர் அன்பிலே வளர்ந்தது
3.கற்றார்:
வஷிஷ்டரிடம் சகல வேதங்கள் ஞானங்கள் கலைகள் முறைகள் யாவும் கற்றது.
4.பெற்றார்:
வஷிஷ்டரிடம் கற்ற துனுர்வேதத்தைக் கொண்டு விஸ்வாமித்ரர் யாகம் காத்து விஸ்வாமித்ரரை மகிழ்வித்து பல திவ்ய அஸ்திரங்களை பெற்றது.
5.மணந்தார்:
ஜனகபுரியில் சிவனாரின் வில்லை உடைத்து ஜனகர்-சுனயனாவின் ஏக்கத்தை தகர்த்து மண்ணின் மகளாம் சீதையை மணந்தது.
6.சிறந்தார்:
அயோத்யாவின் மக்கள் மற்றும் கோசல தேசத்தினர் அனைவர் மனதிலும் தன் உயரிய குணங்களால் இடம் பிடித்து சிறந்து விளங்கியது.
7.துறந்தார்:
கைகேயியின் சொல்லேற்று தன்னுடையதாக அறிவிக்கப்பட்ட ராஜ்ஜியத்தை துறந்து வனவாழ்வை ஏற்றது.
8. நெகிழ்ந்தார்:
அயோத்தியா நகரின் மக்களின் அன்பைக் கண்டு நெகிழ்ந்தது.
குகனார் அன்பில் நெகிழ்ந்தது.
பரத்வாஜர் அன்பில் நெகிழ்ந்தது.
பரதரின் அப்பழுக்கற்ற உள்ளத்தையும் தன் மீது கொண்டிருந்த பாலனைய
அன்பினையும் தன்னலமற்ற குணத்தையும் தியாகத்தையும் விசுவாசத்தையும் கண்டு நெகிழ்ந்தது.
அத்ரி-அனுசூயை முதல் சபரி வரையிலான சகல ஞானிகள் மற்றும் பக்தர்களின் அன்பிலே நெகிழ்ந்தது.
சுக்ரீவர் படையினரின் சேவையில் நெகிழ்ந்தது.
விபீஷணரின் சரணாகதியில் நெகிழ்ந்தது.
எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக ஆஞ்சநேயரின் சேவையைக் கண்டு, ‘கைம்மாறு செய்ய என்னிடம் எதுவுமில்லை.
என்னால் முடிந்தது என்னையே தருவது’ எனக் கூறி ஆஞ்சநேயரை அணைத்துக் கொண்டது.
9.இழந்தார்:
மாய மானின் பின் சென்று அன்னை சீதையை தொலைத்தது.
10.அலைந்தார்:
அன்னை சீதையை தேடி அலைந்தது.
11.அழித்தார்:
இலங்கையை அழித்தது.
12.செழித்தார்:
சீதையை மீண்டும் பெற்று அகமும் முகமும் செழித்தது.
ராஜ்ஜியத்தை மீண்டும் பெற்று செல்வச் செழிப்பான வாழ்க்கைக்கு திரும்பியது.
13.துறந்தார்:
அன்னை சீதையின் தூய்மையை மக்களில் சிலர் புரிந்து கொள்ளாத நிலையில் மக்களின் குழப்பத்தை நீக்குவதற்காக அன்னை சீதையை துறந்தது.
13.துவண்டார்:
அன்னை சீதையை பிரிய நேர்ந்தது சீராமருக்கு மிகுந்த வலியை தந்தது. அந்த வலி அவரை சில காலம் மனதளவில் துவள செய்தது.
15.ஆண்டார்:
என்ன தான் மனதினுள் காயம் இருந்தாலும் மக்களுக்கு செய்ய வேண்டிய கடமைகள் அனைத்தையும் குறைவற செய்து
மக்கள் உடலால், மனதால் ஆரோக்கியமானவர்களாகவும் செல்வச் செழிப்புடன் வாழும்படியும் பார்த்துக் கொண்டது.
16.மீண்டார்:
பதினோறாயிரம் ஆண்டுகள் நல்லாட்சி செய்து மக்கள் அனைவரையும் ராமராகவும் சீதையாகவும் மாற்றி
தன்னுடனே அழைத்துக் கொண்டு தன் இருப்பிடமான வைகுண்டம் மீண்டது”.

————

உக்ரம் வீரம் மஹா விஷ்ணும் ஜ்வலந்தம் சர்வதோ முகம்
ந்ருஸிம்ஹம் பீஷணம் பத்ரம் ம்ருத்யு ம்ருத்யும் நமாம்யஹம்

ஸ்ரீ நரசிம்மரின் பல திருநாமங்கள்

1. அகோபில நரசிம்மர்
2. அழகிய சிங்கர்
3. அனந்த வீரவிக்ரம நரசிம்மர்
4. உக்கிர நரசிம்மர்
5. கதலி நரசிங்கர்
6. கதலி லக்ஷ்மி நரசிம்மர்
7. கதிர் நரசிம்மர்
8. கருடாத்ரிலக்ஷ்மி நரசிம்மர்
9. கல்யாண நரசிம்மர்
10. குகாந்தர நரசிம்மர்
11. குஞ்சால நரசிம்மர்
12. கும்பி நரசிம்மர்
13. சாந்த நரசிம்மர்
14. சிங்கப் பெருமாள்
15. தெள்ளிய சிங்கர்
16. நரசிங்கர்
17. பானக நரசிம்மர்
18. பாடலாத்ரி நரசிம்மர்
19. பார்க்கவ நரசிம்மர்
20. பாவன நரசிம்மர்
21. பிரஹ்லாத நரசிம்மர்
22. பிரஹ்லாத வரத நரசிம்மர்
23. பூவராக நரசிம்மர்
24. மாலோல நரசிம்மர்
25. யோக நரசிம்மர்
26. லட்சுமி நரசிம்மர்
27. வரதயோக நரசிம்மர்
28. வராக நரசிம்மர்
29. வியாக்ர நரசிம்மர்
30. ஜ்வாலா நரசிம்மர்

————–

ஸ்ரீ ராமபிரான் அருளிச் செய்த ஸ்ரீ நரசிம்ம பஞ்சாம்ருத ஸ்தோத்ரம்

ஸ்ரீ அஹோபிலம் நாரஸிம்ஹம் கத்வா ராம பிரதாபவான்
நமஸ்க்ருத்வா ஸ்ரீ நரஸிம்ஹ மஸ்தவ்ஷீத் கமலாபதிம்

கோவிந்த கேசவ ஜனார்த்தன வாஸூ தேவ ரூப
விஸ்வேச விஸ்வ மது ஸூதன விஸ்வரூப
ஸ்ரீ பத்ம நாப புருஷோத்தம புஷ்கராஷ
நாராயண அச்யுத நரஸிம்ஹ நமோ நமஸ்தே

தேவா சமஸ்தா கலு யோகி முக்யா
கந்தர்வ வித்யாதர கின்ன ராஸ்ச
யத் பாத மூலம் சததம் நமந்தி
தம் நாரஸிம்ஹம் சரணம் கதோஸ்மி

வேதான் சமஸ்தான் கலு சாஸ்த்ர கர்பான்
வித்யாம் பலம் கீர்த்தி மதீம் ச லஷ்மீம்
யஸ்ய ப்ரஸாதாத் புருஷா லபந்தே
தம் நாரஸிம்ஹம் சரணம் கதோஸ்மி

ப்ரஹ்மா சிவஸ்த்வம் புருஷோத்தமஸ்ச
நாராயணோசவ் மருதாம் பதிஸ் ச
சந்த்ரார்க்க வாய்வாக்நி மருத் காணாஸ் ச
த்வமேவ தம் த்வாம் சததம் ந தோஸ்மி

ஸ்வப் நபி நித்யம் ஜகதாம சேஷம்
ஸ்ரஷ்டா ச ஹந்தா ச விபுரப்ரமேய
த்ராதா த்வமேகம் த்ரிவிதோ விபின்ன
தம் த்வாம் ந்ருஸிம்ஹம் சததம் நதோஸ்மி

இதி ஸ்துத்வா ரகு ஸ்ரேஷ்ட பூஜயாமாச தம் ஹ்ரீம்– ஸ்ரீ ஹரிவம்ச புராணம் – சேஷ தர்மம் -47- அத்யாயம்

———————

ஒருமுறை துளசிதாசரை தனது அரசவைக்கு வரவழைத்த முகலாயப் பேரரசர் அக்பர், நீர் பெரிய ராமபக்தர்,
பல அற்புதங்களைச் செய்கிறீர் என்கிறார்களே… எங்கே, ஏதாவது ஒரு அற்புதத்தைச் செய்து காட்டும்” என்றார்.

நான் மாயாஜாலக்காரன் அல்ல; ஸ்ரீராமரின் பக்தன் மட்டுமே!” என்று துளசிதாசர் சொல்ல, கோபப்பட்ட அக்பர், அவரைச் சிறையில் அடைத்தார்.
‘எல்லாம் ஸ்ரீராமனின் சித்தம்’ என்று கலங்காமல் சிறை சென்ற துளசிதாசர், தினமும் ஆஞ்சநேயர் மீது ஒரு போற்றிப் பாடல் இயற்றி வழி பட்டார்.
இப்படி நாற்பது பாடல்களை எழுதியதும், திடீரென எங்கிருந்தோ வந்த ஆயிரக்கணக்கான வானரங்கள் அரண்மனையில் புகுந்து தொல்லை செய்ய ஆரம்பித்தன.
படை வீரர்கள் எவ்வளவோ முயன்றும் விரட்ட முடியவில்லை.
அக்பரிடம் சென்ற சிலர், ‘ராமபக்தரான துளசிதாசரைக் கொடுமைப்படுத்துவதால் ஆஞ்சநேயருக்குக் கோபம் வந்திருக்கிறது.
துளசிதாசரை விடுவித்தால் பிரச்னை நீங்கிவிடும்’ என்று ஆலோசனை அளித்தனர்.
அதையடுத்து, துளசிதாசரை விடுவித்து வருத்தம் தெரிவித்தார் அக்பர். மறுகணமே, வானரப் படைகள் மாயமாய் மறைந்தன.
துளசிதாசர் சிறையில் இருந்தபோது பாடிய போற்றிப் பாடல்கள்தான் ‘ஸ்ரீ அனுமன் சாலிஸா’.
இதைத் தினமும் பாராயணம் செய்தால், துன்பங்கள் நீங்கும்; நன்மைகள் தேடி வரும்!

மாசற்ற மனத்துடனே ஸ்ரீராமனைப் பாட குருநாதனே துணை வருவாய்
வாயுபுத்ரனே வணங்கினேன் ஆற்றலும் ஞானமும் வரமும் தர வந்தருள்வாய் ஸ்ரீஹனுமானே

ஸ்ரீஹனுமான் சாலீஸா (தமிழில்)

ஜயஹனுமானே..ஞானகடலே,
உலகத்தின் ஒளியே..உமக்கு வெற்றியே (1)
ராமதூதனே..ஆற்றலின் வடிவமே,
அஞ்ஜனை மைந்தனே..வாயு புத்திரனே, (2)
மஹா வீரனே..மாருதி தீரனே..
ஞானத்தை தருவாய்..நன்மையை சேர்ப்பாய்.. (3)
தங்க மேனியில் குண்டலம் மின்ன,
பொன்னிற ஆடையும்..கேசமும் ஒளிர (4)
தோளிலே முப்புரிநூல் அணிசெய்ய,
இடியும்..கொடியும்..கரங்களில் தவழ.., (5)
சிவனின் அம்சமே..கேசரி மைந்தனே..
உன் ப்ரதாபமே..உலகமே வணங்குமே.. (6)
அறிவில் சிறந்தவா..சாதுர்யம் நிறைந்தவா,
ராம சேவையே..சுவாசமானவா.. (7)
உன் மனக் கோவிலில் ராமனின் வாசம்,
ராமனின் புகழை கேட்பது பரவசம் (8)

ஸ்ரீ ராம லக்ஷ்மண..ஜானகி.., ஸ்ரீராம தூதனே மாருதி

உன் சிறுவடிவை சீதைக்கு காட்டினாய்,
கோபத் தீயினில் லங்கையை எரித்தாய் (9)
அரக்கரை அழித்த பராக்ரம சாலியே,
ராமனின் பணியை முடித்த மாருதியே.. (10)
ராமன் அணைப்பிலே ஆனந்த மாருதி,
லக்ஷ்மணன் ஜீவனை காத்த சஞ்சீவி.. (11)
உனது பெருமையை ராமன் புகழ்ந்தான்,
பரதனின் இடத்திலே உன்னை வைத்தான், (12)
ஆயிரம் தலைக் கொண்ட சே-ஷனும் புகழ்ந்தான்,
அணைத்த ராமன் ஆனந்தம் கொண்டான் (13)
மூவரும்..முனிவரும்..ஸனக ஸனந்தரும்.
நாரதர் சாரதை ஆதிசே-ஷனும்.. (14)
எம..குபேர..திக்பாலரும்..புலவரும்..
உன் பெருமைதனை சொல்ல முடியுமோ.. (15)
சுக்ரீவனை ராமனிடம் சேர்த்தாய்,
ராஜ யோகத்தை அவன் பெற செய்தாய். (16)

ஸ்ரீ ராம லக்ஷ்மண..ஜானகி.., ஸ்ரீராம தூதனே மாருதி

இலங்கையின் மன்னன் விபீஷணன் ஆனதும்
உன் திறத்தாலே..உன் அருளாலே.. (17)
கதிரவனை கண்ட கவி வேந்தனே
கனியென விழுங்கிய ஸ்ரீஹனுமானே, (18)
முத்திரை மோதிரம் தாங்கியே சென்றாய்,
கடலை கடந்து ஆற்றலை காட்டினாய் (19)
உன்னருளால் முடியாதது உண்டோ
மலையும் கடுகென மாறிவிடாதோ (20)
ராம ராஜ்யத்தின் காவலன் நீயே,
ராமனின் பக்தர்க்கு எளியவன் நீயே, (21)
சரண் அடைந்தாலே ஓடியே வருவாய்,
கண் இமை போல காத்தே அருள்வாய் (22)
உனது வல்லமை சொல்லத் தகுமோ,
மூவுலகமும் தொழும் ஸ்ரீஹனுமானே.. (23)
உன் திருநாமம் ஒன்றே போதும்
தீய சக்திகள் பறந்தே போகும். (24)

ஸ்ரீ ராம லக்ஷ்மண..ஜானகி.., ஸ்ரீராம தூதனே மாருதி

ஹனுமனின் ஜபமே பிணிகளைத் தீர்க்குமே
துன்பங்கள் விலகுமே..இன்பங்கள் சேர்க்குமே. (25)
மனம்,மெய்,மொழியும் உந்தன் வசமே
உன்னை நினைத்திட எல்லாம் ஜெயமே, (26)
பக்தர்கள் தவத்தில் ராம நாமமே,
ராமனின் பாதமே..உந்தன் இடமே. (27)
அடியவர் நிறைவே கற்பகத் தருவே,
இறையனுபூதியை தந்திடும் திருவே. (28)
நான்கு யுகங்களும் உன்னைப் போற்றிடும்
உன் திருநாமத்தில் உலகமே மயங்கும். (29)
ஸ்ரீராமன் இதயத்தில் உந்தன் இருப்பிடம்
ஞானியர் முனிவர்கள் உந்தன் அடைக்கலம். (30)
அஷ்ட சித்தி நவநிதி உன் அருளே
அன்னை ஜானகி தந்தாள் வரமே (31)
ராம பக்தியின் சாரம் நீயே
எண்ணம் எல்லாமே ராமன் ஸேவையே (32)

ஸ்ரீ ராம லக்ஷ்மண..ஜானகி.., ஸ்ரீராம தூதனே மாருதி

ஹனுமனைத் துதித்தால் ராமனும் அருள்வான்
பிறவா வரம் தந்து பிறவியைத் தீர்ப்பான் (33)
ராம நாமமே வாழ்வில் உறுதுணை
அந்திம காலத்தில் அவனின்றி யார் துணை (34)
என் மனக் கோவிலில் தெய்வமும் நீயே
உனையன்றி வேறொரு மார்க்கமும் இல்லையே (35)
நினைப்பவர் துயரை நொடியில் தீர்ப்பாய்
துன்பத்தைத் துடைத்து துலங்கிட வருவாய் (36)
ஜெய..ஜெய..ஜெய..ஜெய ஸ்ரீஹனுமானே
ஜெகத்தின் குருவே..ஜெயம் தருவாயே (37)
“ஹனுமான் சாலீஸா” அனுதினம் பாடிட
பரமன் வருவான் ஆனந்தம் அருள்வான் (38)
சிவபெருமானும் அருள் மழை பொழிவான்
இகபர சுகங்களை எளிதில் பெறுவான் (39)
அடியவர் வாழ்வில் ஹனுமனின் அருளே
துளஸீதாஸனின் பிரார்த்தனை இதுவே (40)

ஸ்ரீ ராம லக்ஷ்மண..ஜானகி.., ஸ்ரீராம தூதனே மாருதி

——————-

ஸ்ரீ பிராரத்நா பஞ்சகம்

யதீஸ்வர ஸ்ருணு ஸ்ரீமன் கிருபயா பரயா தவ
மம விஜ்ஞாபனம் இதம் விலோகய வரதம் குரும்-1–

யதிகளின் தலைவரே! கைங்கர்ய ஸ்ரீயை உடையவரே! பரமமான க்ருபையோடே (அடியேனுடைய)
ஆசார்யரான நடாதூர் அம்மாளைப் பார்த்து, அடியேனுடையதான இந்த விண்ணப்பத்தை
தேவரீர் திருச் செவி சாற்றி யருள வேணும்.

அநாதி பாப ரசிதாம் அந்தக்கரண நிஷ்டிதாம்
யதீந்த்ர விஷய சாந்த்ராம் விநிவாசய வாசநாம் -2-

எண்ணற்ற காலங்கள் பாவங்களையே செய்து, அதன் வாசனையானது என்னுள்ளே ஊறிக் கிடக்கிறது.
யதிராஜரே! இதனால் நான் தவறுகளைத் தொடர்ந்தபடி உள்ளேன். இவ்விதம் இருக்கின்ற உலக விஷயங்களில்
இருந்து எனது புலன்களை மீட்கவேண்டும்.

அபி பிரார்த்தய மாநாநாம் புத்ர ஷேத்ராதி சம்பதாம்
குரு வைராக்யம் ஏவ அத்ர ஹித காரிந் யதீந்த்ர -3-

யதிராஜரே! நான் உம்மிடம் புத்திரன், வீடு, செல்வம் முதலானவற்றைக் கேட்கக் கூடும். ஆனால் அவற்றை விலக்கி,
நீவீர் எனக்கு வைராக்யத்தை அளிக்கவேண்டும் – காரணம் எனது நன்மையை மட்டுமே அல்லவா நீவிர் எண்ணியபடி உள்ளீர்.

யத் அபராதா ந ஸ்யுர் மே பக்தேஷு பகவத் அபி
ததா லஷ்மண யோகீந்த்ர யாவத் தேகம் பிரவத்தய -4-

யதிராஜரே! முக்தி அடியும் வரையில், இந்த உடலுடன் இங்கு வாழும் நான், ஒருபோதும்
பகவானையோ அவனது அடியார்களையோ அவமானப்படுத்திவிடக்கூடாது.

ஆ மோக்ஷம் லஷ்மணாய த்வத் பிரபந்த பரிசீலநை
காலக்ஷேப அஸ்து ந ஸத்பிஸ் ஸஹவாஸம் உபேயுஷாம் -5-

லக்ஷ்மணமுனியே! இந்த உடல் பிரியும் காலம்வரை நான் உமது ப்ரபந்தங்களையே ஆராய்ந்தபடி,
அவற்றையே காலக்ஷேபம் செய்தபடி எனது பொழுதைக் கழிக்கவேண்டும்.

பல சுருதி
இத் ஏதத் சாதரம் வித்வாந் ப்ரார்த்தநா பஞ்சகம் படந்
ப்ரபானுயாத் பரமாம் பக்தி யதிராஜா பாதாப்ஜயோ

யதிராஜரின் திருவடிகளின் மீது வைக்கப்பட்ட இந்த ஐந்து விண்ணப்பங்களை யார் ஒருவர் பக்தியுடன்
படிக்கிறார்களோ, அவர்கள் எம்பெருமானாரின் திருவடிகளின் மீது மேலும் பக்தி பெறுவர்.

—————————–

ஸ்ரீ கொங்கில் ஆச்சான் திருமாளிகை -55-மங்கம்மா நகர் -ஸ்ரீ ரெங்கம்
ஸ்ரீ ராமானுஜர் சிஷ்யர்களுக்கு பஞ்ச சம்ஸ்காரம் பண்ணி அருளிய சங்கு சக்கரங்ககளையும்
ஸ்ரீ ராமானுஜர் ஸ்ரீ பாதுகைகளையும்
ஸ்ரீ நரசிம்மர் சாளக்ராமமும் இன்றும் சேவிக்கலாம் –

——————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ஹனுமத் சமேத ஸ்ரீ சீதா ராம சந்த்ரன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ லஷ்மீ நரஸிம்ஹர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ தில்லைவிளாகம் ஸ்ரீ கோதண்ட ராம ஸ்வாமி திருக்கோயில்–

ஸ்ரீ எம்பெருமான் ஸ்ரீ இராமன் குடிகொண்ட அற்புத க்ஷேத்திரம் திருவாரூர் மாவட்டம் ஸ்ரீ தில்லை விளாகத்தில் உள்ள
ஸ்ரீ கோதண்டராம ஸ்வாமி திருக்கோவில். இன்றேறக் குறைய 150 ஆண்டுகளுக்கு முன் குளம் வெட்ட தோண்டியபோது
பூமியில் ஸ்வயம்புவாய் ஸ்ரீ சீதாதேவி ஸமேத ஸ்ரீ ராமப்பிரானின் 5அடி உயர பஞ்சலோக சிலைகள் கிடைத்தன.
மூலவரே பஞ்சலோக விக்ரஹமாய் எழுந்தருளி இருக்கும் க்ஷேத்திரம் இது.

ஸ்தலபுராணம்:

குரைகடலை அடலம்பால் மறுகவெய்து – குலைகட்டி மறுகரையை அதனாலேறி*
எரிநெடுவேல் அரக்கரொடு இலங்கை வேந்தன்-இன்னுயிர் கொண்டவன் தம்பிக்கு அரசும் ஈந்து –
பின் திரும்பும் வழியிலே
ஸ்ரீ பாரத்வாஜ முனிவரின் ஆசிரமத்தை அடைகிறார். முனிவர் அவருக்கு விருந்தளித்து உபசரிக்கிறார்.
அப்போது 14 ஆண்டு காலம் நிறைவுற்றதால் தமக்காக காத்திருந்து தாம் வராவிட்டால் அக்னியில் வீழ்வேன் என்று
ஸ்ரீ பரதன் வைத்த வேண்டுகோள் நினைவில் வர ஸ்ரீ அனுமனை அழைத்து ஸ்ரீ பரதனிடம் தாம் திரும்பும் செய்தியை தெரிவிக்க ஆக்ஞேபிக்கிறார்.
அவ்வண்ணமே செய்வதாய் ஸ்ரீ அனுமன் சொல்லின் செல்வனாய் கிளம்புகிறார்.
ஸ்ரீ பரத்வாஜ முனிவர் ஸ்ரீராமனை உபசரித்த இடமே தற்போது தில்லை விளாகமாக விளங்குகிறது.
கால ஓட்டத்தில் அனைத்தும் மறைந்து இது ஒரு சிவஸ்தலமாக விளங்கியது.
எம்பெருமான் கண்டெடுக்கப் பட்டபின் சிவன் கோவில் வளாகத்திலேயே எம்பெருமானுக்கு கோவில் எழுப்பப்பட்டது.
தேவும் எப்பொருளும் படைக்க பூவில் நான்முகனைப் படைத்த எம்பெருமானுக்கு பரமசிவனார் தம்மிடத்தினையே தந்ததால்
இது தில்லைவளாகம் ஆயிற்று.
ஸ்ரீ ராமபிரானின் கோவில் பக்கத்திலேயே சிவபெருமான் கோவிலும் நடராஜர் சன்னதியும் ஆறுகால பூஜையும் சிறப்பாக நடந்து வருகின்றன.

ஸ்ரீகோதண்டராமன். – நின்ற திருக்கோலம்.
கிழக்கே திருமுகமண்டலம்.
மின்னனைய நுண்மருங்குல் மெல்லியற்கா இலங்கை வேந்தன் முடியொருபதும் தோளிருபதும் போயுதிர
தன்னிகரிற் சிலைவளைத்து அன்று இலங்கை பொடி செய்த தடந்தோளன் மகிழ்ந்து இனிதுறை கோவில்.
ஸ்ரீ கோதண்டத்தையும் ஸ்ரீ இராமசரத்தினையும் தன் கைகளில் கொண்டு முடிவில்லாததோர் எழில் திருமுகத்தனாய் காட்சியளிக்கிறார் ஸ்ரீராமபிரான்.
காற்றிடைப் பூளை கரந்தென அரந்தையுறக் கடலரக்கர்தம் சேனை கூற்றிடைச் செல்லக் கொடுங்கணை துரந்த
ஸ்ரீ கோலவில்லிராமன் முகத்தில் வெற்றிப் புன்னகையுடன் காட்சி தருகிறார்.
திரிபங்கம் என்று சொல்லப்படும் மூன்று வளைவுகளுடன் கூடிய திருமேனி. திருவிளையாடு திண்தோள்,
இடுப்பு மற்றும் முழந்தாள் வளைவுகள். திருமார்வில் போரினால் ஏற்பட்ட வடுக்கள்,
தேமல்கள் மனிதர்களுக்கு உள்ளது போலவே சேவையாகின்றன.
கைகளில் விரல்களும் மனிதர்களைப் போலவே நீண்ட தனித்தனி விரல்களுடன், நகங்களுடன் சேவையாகின்றன.

காமாராம ஸ்திரகதலிகா ஸ்தம்ப ஸம்பாவநீயம்
க்ஷௌமாச்லிஷ்டம் கிமபி கமலா பூமி நீளோபதாநம்
ந்யஞ்சத் காஞ்சீ கிரண ருசிரம் நிர்விசத் யூருயுக்மம்
லாவண்யௌக த்வயமிவ மதிர் மாமிகா ரங்கயூந:

ஸ்வாமி வேதாந்த தேசிகன் அரங்கனது தொடையழகை மன்மதனது தோட்டத்தில் செழித்து வளர்ந்த
இரண்டு வாழைத்தண்டுகளுக்கு ஒப்பிடுவது போல எழிலார்ந்த தொடைகள்.
மனிதர்களின் முழந்தாள்களைப் போலவே உருண்டு திரண்ட முழந்தாள்கள்.
கால்களில் பச்சை நரம்போடுவது சேவையாகிறது.
கால்களில் “பாராளும்படர் செல்வம் பரதநம்பிக்கே யருளி ஆராவன்பு இளையவனோடு அருங்கானம் அடையுமும்
திருத் தாயார் ஸ்ரீ கௌசல்யை கட்டிய ரக்ஷையும் சேவையாகின்றது.
கால்களிலும் மச்சங்கள், தேமல்கள் வடுக்கள் மற்றும் காகுத்தன் தன் திருவடியிலும்
அதேபோல் நீண்ட திருவிரல்களும் பத்து சந்திரனையொத்த நகங்களும் சேவையாகின்றன.
திருக்கரங்களில் ஸ்ரீ கோதண்டம் மற்றும் ஸ்ரீ இராமசரம். மற்ற திருத்தலங்களில் அர்த்தசந்த்ர பாணத்துடன் காட்சியளிக்கும்
ஸ்ரீராமன் இங்கு ஸ்ரீ ராமசரம் எனப்படும் அம்புடன் காட்சி தருகிறார்.
ஸ்ரீமத் ராமாயணத்தில் ஸ்ரீ இராமசரம் மூன்று இடங்களில் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
காகாசுரன், வாலி மற்றும் இராவண வதத்திற்காக ஸ்ரீராமன் அதைப் ப்ரயோகிக்கிறார்.
சினத்தினால் தென்னிலங்கை கோமானைச் செற்ற மனத்துக்கினியானைப் பாடி பரவசமடையலாம்.

ராமஸ்ய தயிதா பா4ர்யா நித்யம் ப்ராண ஸமாஹிதா
ஜனகஸ்ய குலே ஜாதா தேவமாயேவ நிர்மிதா
ஸர்வலக்ஷண ஸம்பந்நா நாரீணாம் உத்தமா வதூ: (ஸம்க்ஷேப ராமாயணம் )

ஜனகரின் குலத்தில் உதித்தவள், ராமனின் ப்ராணன் போன்றவள், தெய்வங்களின் மாயையால் பிறந்தவள்,
பெண்களில் சிறந்தவள், ராமனுக்கு மகிழ்ச்சி ஊட்டக்கூடிய காரியங்களையே செய்பவள்.
தசரதனின் மருமகள் ரோஹிணி சந்திரனை பற்றுவது போல் ஸ்ரீ ராமனைத் தொடர்ந்த வாராரும் முலை மடவாள் ஸ்ரீ வைதேவி!

மாற்றுத்தாய் வனம்போகேயென்றிட* ஈற்றுத்தாய்பின் தொடர்ந்து எம்பிரான் என்றழ
* கூற்றுத்தாய் சொல்லக்கொடிய வனம் போன * ஸ்ரீ ராமனைப் பின்பற்றி சென்ற மத்தமாமலர்க்குழலி!
கனங்குழையாள் பொருட்டாக் கனை பாரித்து அரக்கர் தங்கள் இனம் கழுவேற்றுவித்த எழில்தோள் எம்மிராமனின்
ஸ்ரீ மைதிலி முகத்தில் தன் நாதனை திரும்ப அடைந்த மகிழ்ச்சி இலங்க கையில் தாமரையுடன் காட்சி யளிக்கிறாள்.
கல்யாணத் திருக்கோலம் என்பதால் ஸ்ரீ சீதையின் புடவையும் எம்பெருமானின் வஸ்திரமும் முடிந்து வைத்த கோலத்தில்
தான் எப்பொழுதும் சேவை சாதிக்கிறார்கள்.

ராமனுக்கு இடப்புறத்தில் இலக்குவன்.

ஓதமாகடலைக் கடந்தேறி * உயர்கொள் மாக் கடிகாவை யிறுத்து *
காதல் மக்களும் சுற்றமும் கொன்று கடியிலங்கை மலங்க எரித்து* தூது வந்த ஸ்ரீ வாயு புத்திரன்.
எல்லாத் தலங்களிலும் அனுமன் கூப்பிய கையோடு காட்சி தருவார்.
இந்த க்ஷேத்திரத்தில் ராமனின் ஆக்ஞையை ஏற்கும் தோற்றத்தில் தோளில் சார்த்திய கதையோடு சேவை சாதிக்கிறார்.

இந்த அனுமனுக்கு தயிர்சாத நைவேத்தியம் விசேஷம். வரப் ப்ரசாதி. அனுமனுக்கு தயிர் சாத ப்ரார்த்தனை செய்து கொண்டால்
ஒரு மண்டல்த்திற்குள் அவர்களின் ப்ரார்த்தனை கைகூடுவது கண்கண்ட உண்மை.
ஸ்ரீ இராமனை ஸ்ரீ ஜானகியோடு சேர்த்து வைத்த ஸ்ரீ அனுமன் நம்முடைய ப்ரார்த்தனைகளையும் செவ்வனே நிறைவேற்றி வைக்கிறார்.
திருமணம் கைகூடாதவர்களும், புத்திரபாக்யம் அற்றவர்களும் இந்த மாருதியை ப்ரார்த்தனை செய்ய மனம் போல் மாங்கல்யம் தான்.
முன்பு இரட்டைக் கொம்புடைய தேங்காய் இங்கு விசேஷம். இப்போது அந்த ம்ரம் பட்டுப் போய்விட்டது.

ஸ்ரீ சிறிய திருவடி அனுமன் அருகிருக்க, ஸ்ரீ பெரிய திருவடி கருடாழ்வார் கூப்பிய கரங்களுடன் சன்னதிக்கு எதிரே காட்சியளிக்கிறார்.
இவருக்கு பஞ்சமியில் உளுத்தம்பருப்பு மோதகம்(அமிர்தகலசம்) சுண்டல் செய்து நைவேத்தியம் செய்தால் ப்ரார்த்தனைகள் கைகூடும் என்பது உறுதி.
ஸ்ரீ ராமநவமி உற்சவம் வெகு சிறப்பாக கொண்டாடப்படுகிறது.
உற்சவத்தின் ஆறாம் நாள் ஸ்ரீராம – ஸ்ரீ சீதாதேவி திருக்கல்யாணம் நிகழும்.
ஆலயத்தின் பின் பகுதியில் ஸ்ரீ ராம தீர்த்தமும், தெற்குப் பக்கத்தில் ஸ்ரீ சீதா தீர்த்தமும் வடக்கு திசையில் ஸ்ரீ அனுமார் தீர்த்தமும் உள்ளது.

ராமர் கோவிலின் வடக்குப்புறத்தில் சிவன் கோவில்.
கிழக்கு நோக்கி காட்சி தரும் ஸ்ரீ ராமனின் முன் மண்டபத்தில் நாம் வடக்கு நோக்கி நின்றோமானால் இருவரையும் ஒருசேர தரிசிக்கலாம்.
சிவன் கோவிலில் நடராஜர் சன்னிதியும் உண்டு. ஆகவே இந்த தலம் ஆதி தில்லை என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.

நேரடியாக ரயில் வசதியோ பஸ் வசதியோ இல்லை.
ஸ்ரீ மன்னார்குடியில் இறங்கி பெருகவாழ்ந்தான் வழியாக முத்துப்பேட்டை சென்று அங்கிருந்து
ஸ்ரீ தில்லை விளாகத்தை பேருந்தின் மூலம் அடையலாம்.
ஸ்ரீ மன்னார்குடி – திருத்துறைப்பூண்டி – முத்துப்பேட்டை சாலையில் கோபாலசமுத்திரத்தில் இறங்கி உள்சாலை வழியாக நடந்தோ
அல்லது வேறு வாகனங்கள் மூலம் சென்றடையலாம். தங்கும் வசதியோ உணவு வசதியோ இல்லை.
முன்பே தகவல் சொன்னால் ததியாராதனத்திற்கு ஏற்பாடு செய்யலாம்.
சென்னையிலிருந்து திருவாரூர், மன்னார்குடி, கும்பகோணம் போன்ற இடங்களுக்கு ரயில் வசதி இருப்பதால்
அங்கே இறங்கி பின்னர் கார் மூலமாகவும் செல்லலாம்.
கோவில் நடை திறக்கும் நேரம் காலை 7.00 – 12.00. மாலை 5.00 – 8.00 .

தகவல் தொடர்புக்கு : ஸ்ரீ கோதண்டராம பட்டர்

அருள்மிகு ஸ்ரீ கோதண்டராமஸ்வாமி திருக்கோவில்

தில்லைவிளாகம், திருவாரூர் மாவட்டம் – 614706

தொலைபேசி : 8056856894

ஸ்ரீ சீதா தேவி, ஸ்ரீ லக்ஷ்மண ஹனுமத் சமேத ஸ்ரீ ராமசந்திரனுக்கு மங்களம்

——————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ சீதா தேவி, ஸ்ரீ லக்ஷ்மண ஹனுமத் சமேத ஸ்ரீ ராமசந்திரன் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்