ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ண /ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஸ்ரீ வாமன / ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஸ்ரீ நரசிம்ஹ/ தச அவதாரங்கள் -ஒரே பாசுரத்தில்

ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரங்கள் -ஒரே பாசுரத்தில்-

பெரியாழ்வார் திருமொழி –

குரக்கினத்தாலே குரை கடல் தன்னை நெருக்கிய அணை கட்டி நீள் நீர் இலங்கை அரக்கர் அவிய
அடு கணையாலே நெருக்கிய கைகளால் சப்பாணி நேமி யங்கையாலே சப்பாணி –1-6-8-

மின்னிடச் சீதை பொருட்டா இலங்கையர் மன்னன் மணி முடி பத்துமுடன் வீழ
தன்னிகர் ஒன்றில்லச் சிலை கால் வளைத்திட்ட மின்னு முடியற்கு ஓர் கோல் கொண்டு வா
வேலை யடைத்தார்க்கு ஒர் கோல் கொண்டு வா -2-6-8-

தென்னிலங்கை மன்னன் சிரந்தோள் துணி செய்து மின்னிலங்கு பூண் விபீடண நம்பிக்கு
என்னிலங்கு நாமத்தளவும் அரசென்ற மின்னளங்காரர்க்கு ஓர் கோல் கொண்டு வா
வேங்கட வாணர்க்கு ஓர் கோல் கொண்டு வா –2-6-9-

வருக வருக வருக விங்கே வாமன நம்பி வருக விங்கே
கரிய குழல் செய்ய வாய் முகத்துக் காகுத்த நம்பி வருக விங்கே -2-9-2-

நந்தன் முதலையைக் காகுத்தனை நவின்று உந்தி பரந்த ஒளியிழையார்கள் சொல்
செந்தமிழ்த் தென் புதுவை விட்டு சித்தன் சொல் ஐந்தினோடு ஐந்தும் வல்லார்க்கு அல்லலில்லையே –3-9-11-

கொலையானைக் கொம்பு பறித்துக் கூடலர் சேனை பொருதழிய
சிலையால் மராமரம் எய்த தேவனைச் சிக்கென நாடுதிரேல்
தலையால் குரக்கினம் தாங்கிச் சென்று தடவரை கொண்டடைப்ப
அலையார் கடற்கரை வீற்று இருந்தானை அங்குத்தைக் கண்டாருளர் –4-1-3-

தேவுடை மீனமாய் யாமையாய் ஏனமாய் அரியாய்க் குறளாய் மூவுருவில் இராமனாய்
கண்ணனாய்க் கற்கியாய் முடிப்பான் கோயில் –புனலரங்கமே —4-9-9-

——-

புள்ளின் வாய் கீண்டானைப் பொல்லா வரக்கனை கிள்ளிக் களைந்தானைக் கீர்த்திமை பாடிப் போய்—-திருப்பாவை 13

———————-

நாச்சியார் திருமொழி

சீதை வாயமுதமுண்டாய் எங்கள் சிற்றில் நீ சிதையேல் என்று — –2-10-

——————————-

பெருமாள் திருமொழி –

தோடுலா மலர் மங்கை தோளிணை தோய்ந்ததும் சுடர் வாளியால் நீடு மா மரம் செற்றதும் நிரை மேய்த்ததும் இவையே நினைந்து -2-2-

ஏறடர்த்ததும் ஏனமாய் நிலம் கீண்டதும் முன்னிராமனாய் மாறடர்த்தத்தும் மண் அளந்ததும் சொல்லிப் பாடி —-2-3-

மன்னு புகழ் பதிகம் —கண புரத்தென் கரு மணியே –இராகவனே தாலேலோ -8

வாலியைக் கொன்று அரசு இளைய வானரத்துக்கு அளித்தவனே காலின் மணி கரையலைக்கும் கண புரத்து என் கருமணியே -8-7-

தயரதன் தன் குலமதலாய் வளையவொரு சிலையதனால் மதிள் இலங்கை அழித்தவன் –கண புரத்து என் கரு மணியே -8-9-

கன்னி நன் மா மதிள் புடை சூழ் கண புரத்து என் காகுத்தன் -8-11-

——————————————————

திருச் சந்த விருத்தம் –

கால நேமி காலனே கணக்கிலாத கீர்த்தியாய் ஞாலம் எழும் உண்டு பண்டோர் பாலனாய பண்பனே
வேலை வேவ வில் வளைத்த வெல் சினத்தவிர நின் பாலராய பத்தர் சித்தம் முத்தி செய்யும் மூர்த்தியே –31-

மின்னிறத்த எயிற்று அரக்கன் வீழ வெஞ்சரம் துரந்து பின்னவருக்கு அருள் புரிந்து அரசளித்த பெற்றியோய்
நன்நிறத் தொரின் சொல் ஏழை பின்னை கேள்வ மன்னு சீர் பொன்னிறத்த வண்ணனாய புண்டரீகன் அல்லையே –33-

வெற்பெடுத்த இஞ்சி சூழ் இலங்கை கட்டழித்த நீ வெற்பெடுத்து மாரி காத்த மேக வண்ணன் அல்லையே –39-

கடைந்து பாற் கடல் கிடந்து கால நேமியைக் கடிந்து உடைந்த வாலி தன தனக்கு உதவவந்திராமனாய்
மிடைந்த வேழ் மரங்களும் அடங்க வெய்து வேங்கடம் அடைந்த மாலை பாதமே அடைந்து நாளும் உய்ம்மினோ –81-

விடைக் குலங்கள் ஏழு அடர்த்து வென்றி வேற் கண் மாதரார் கடிக் கலந்த தோள் புணர்ந்த காலி ஆய வேலை நீர்
படைத்து அடைத்து அதில் கிடந்த முன் கடைந்து நின் தனக்கு அடைக்கலம் புகுந்த வென்னை அஞ்சல் என்ன வேண்டுமே –92-

கடும் கவந்தன் வக்கரன் கரன் முரன் சிரம்மவை இடந்து கூறு செய்த பல் படைத் தடக்கை மாயனே –104-

கறுத்து எதிர்ந்த கால நேமி காளனோடு கூட அன்று –வில்லும் வாளும் ஏந்தினாய் –
-குன்ற முன் பொறுத்த நின் புகழ்க்கலால் ஓர் நேசம் இல்லை நெஞ்சமே –106-

காய்சினத்த காசி மன்னன் வக்கரன் பவுந்திரன் மா சினத்த மாலிமான் சுமாலி கேசி தேனுகன் நாசமுற்று வீழ –107-

———————–

பெரிய திருமொழி

கறை வளர் வேல் கரன் முதலாக் கவந்தன் வாலி கனை ஒன்றினால் மடிய விலங்கை தன்னுள்
பிறை எயிற்று வாளரக்கர் சேனை எல்லாம் பெரும் தகையோடுடன் துணித்த பெம்மான் தன்னை -2-10-5-

கவ்வை வாள் எயிற்று வன் பேய்க் கதிர் முலை சுவைத்து இலங்கை வவ்விய விடும்பை கூரக் கடும் கணை துரந்த வெந்தை -4-5-2-

ஆநிரை மேய்த்து அன்று கடலை அடைத்திட்டு அரக்கர் தம் சிரங்களை யுருட்டி கார் நிறை மேகம்
கலந்ததோர் உருவக் கண்ணனார் கருதிய கோயில் –திருவெள்ளியங்குடி யதுவே -4-10-2-

மேவா வரக்கர் தென்னிலங்கை வேந்தன் வீயச் சரம் துரந்து மாவாய் பிளந்து மல்லடர்த்து
மருதம் சாய்த்த மாலதிடம் –புள்ளம் பூதம் குடி தானே -5-1-3–

வெற்பால் மாரி பழுதாகி விறல் வாள் அரக்கர் தலைவன் தன் வற்பார் திரள் தோள் ஐந்நான்கும்
துணித்த வல் வில்லி ராமனிடம் –புள்ளம் பூதம் குடித்தான் -5-1-4-

குடையா வரையால் நிரை முன் காத்த பெருமான் மருவாத விடை தான் ஏழும் வென்றான் கோவில் நின்றான்
தென்னிலங்கை அடையா வரக்கர் வீயப் பொருது மேவி வெம் கூற்றம் நடையா யுண்ணக் கண்டான் நாமம் நமோ நாராயணமே -6-10-5-

பேய்மகள் துஞ்ச நஞ்சு சுவைத்து உண்ட தோன்றலைத் தோன்றல் வாள் அரக்கன் கெடத்தோன்றிய நஞ்சினை —
கண்ணமங்கையுள் கண்டு கொண்டேனே -7-10-8-

முன் திருந்தா வரக்கர் தென்னிலங்கை செந்தீ யுண்ணச் சிவந்து ஒரு நாள்
பெரும் தோள் வாணர்கு அருள் புரிந்து பின்னை மணாளனாகி
முன் கரும் தாள் களிறு ஓன்று ஓசித்தானூர் கண்ணபுரம் நாம் தொழுதுமே -8-6-6-

சூரிமையிலாய பேய்முலை சுவைத்துச் சுடு சரமடு சிலைத்துரந்து நீர்மையில்லாத தாடகை மாள நினைத்தவர்
மனம் கொண்ட கோயில் –திருமாலிருஞ்சோலை வணங்குதும் வா மட நெஞ்சே -9-8-4-

குரங்கைப் படையா விலங்கல் புகப் பாய்ச்சி விம்ம கடலை அடைத்திட்டவன் காண்மின் இன்று
ஆய்ச்சியரால் அளை வெண்ணெய் யுண்டு ஆப்புண்டு இருந்தவனே -10-6-7-

புள் யுருவாகி நள்ளிருள் வந்த பூதனை மாள இலங்கை ஒள் எரி மண்டி யுண்ணப் பணித்த ஊக்கமதனை நினைந்தோ -10-9-1-

மன்னிலங்கு பாரதத்துத் தேரூர்ந்து மா வலியைப் பொன்னிலங்கு திண் விலங்கில் வைத்துப் பொரு கடல் சூழ்
தென்னிலங்கை ஈடழித்த தேவர்க்கு இது கண்ணீர் என்னிலங்கு சங்கோடு எழில் தோற்று இருந்தேனே -11-3-1-

—————————–

திருவாய் மொழி –

மனை சேர் ஆயர் குல முதலே மா மாயனே மாதவா சினையேய் தழைய மராமரங்கள் ஏழும் எய்தாய் சிரீதரா -1-5-6-

பாம்பணை மேல் பாற் கடலுள் பள்ளி யமர்ந்ததுவும்
காம்பணை தோள் பின்னைக்கா ஏறு உடன் ஏழ் செற்றதுவும்
தேம்பணைய சோலை மராமரம் ஏழு எய்ததுவும்
பூம்பிணைய தண் துழாய் பொன் முடியம் போரேறே -2-5-7-

கோவை வாயாள் பொருட்டு ஏற்றின் எருத்தம் இறுத்தாய் மதிள் இலங்கைக்
கோவை வீயச் சிலை குனித்தாய் குல நல் யானை மருப்பு ஓசித்தாய்-4-3-1-

புணரா நின்ற மரம் ஏழ் அன்று எய்த ஒரு வில் வலவாவோ புணரேய் நின்ற மரம் இரண்டின் நடுவே போன முதல்வாவோ -6-10-5-

—————————

தழும்பு இருந்த சாரங்க நாண் தோய்ந்தவா
மங்கை தழும்பு இருந்த தாள் சகடம் சாடி
தழும்பு இருந்த பூம் கோதையாள் வெருவப் பொன் பெயரோன் மார்பிடந்த
வீங்கோத வண்ணர் விரல்–முதல்திருவந்தாதி -23-

மலையால் குடை கவித்து மாவாய் பிளந்து
சிலையால் மராமரம் ஏழ் செற்று
கொலையானை போர்க்கோடு ஒசித்தனவும் பூம் குருந்தம் சாய்ந்தனவும்
கார்க்கோடு பற்றியான கை–முதல் திருவந்தாதி -27-

திரிந்தது வெஞ்சமத்துத் தேர் தடவி அன்று பிரிந்தது சீதையை மான் பின் போய்–இரண்டாம் திருவந்தாதி -15-

——————————————————————————————————————–

ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஸ்ரீ வாமன அவதாரங்கள் -ஒரே பாசுரத்தில்-

பெரியாழ்வார் திருமொழி –

சிறியன் என்று என் இளஞ்சிங்கத்தை இகழேல் கண்டாய் சிறுமையின் வார்த்தையை மாவலிடைச் சென்று கேள் –1-4-8-

அன்னமும் மீனுருவும் ஆளரியும் குரலும் அமையும் ஆனவனே ஆயர்கள் நாயகனே –1-5-11-

மிக்க பெரும் புகழ் மாவலி வேள்வியில் தக்கதிதன்னென்று தானம் விலக்கிய சுக்கிரன்
கண்ணைத் துரும்பால் கிளறிய சக்கரக் கையனே அச்சோவச்சோ சங்கமிடத்தானே அச்சோவச்சோ –1-8-7-

என்னிது மாயம் என்னப்பன் அறிந்திலன் முன்னைய வண்ணமே கொண்டு அளவாய் என்ன
மன்னு நமுசியை வானில் சுழற்றிய மின்னு முடியனே அச்சோவச்சோ வேங்கட வாணனே அச்சோ வச்சோ –1-8-8-

வருக வருக வருக விங்கே வாமன நம்பி வருக விங்கே கரிய குழல் செய்ய வாய் முகத்துக் காகுத்த நம்பி வருக விங்கே -2-9-2-

மா வலி வேள்வியில் மாணுருவாய்ச் சென்று மூ வடி தா வென்று இரந்த விம் மண்ணினை ஓரடியிட்டு
இரண்டாம் அடி தன்னிலே தாவடியிட்டானால் இன்று முற்றும் –2-10-7-

தேவுடை மீனமாய் யாமையாய் ஏனமாய் அரியாய்க் குறளாய் மூவுருவில் இராமனாய்
கண்ணனாய்க் கற்கியாய் முடிப்பான் கோயில் –புனலரங்கமே —4-9-9-

ஆய்ச்சியர் அழைப்ப வெண்ணெய் யுண்டு ஒருகால் ஆலிலை வளர்ந்த எம்பெருமான்
பேய்ச்சியை முலை யுண்டு இணை மருது இறுத்துப் பெரு நிலம் அளந்தவன் கோயில் –திருவெள்ளியங்குடி யதுவே -4-10-1-

——————

கூட்டில் இருந்து கிளி எப்போதும் கோவிந்தா கோவிந்தா என்று அழைக்கும்
ஊட்டுக் கொடாது செறுப்பனாகில் உலகளந்தான் என்று யறக் கூவும் –நாச்சியார் -12-9-

—————

பெரிய திருமொழி

தாயாய் வந்த பேய் உயிரும் தயிரும் விழுதும் உடன் உண்ட வாயான்
தூய அரி யுருவில் குறளாய்ச் சென்று மா வலியை ஏயானிரப்ப-1-5-5-

வண் கையான அவுணர்க்கு நாயகன் வேள்வியில் சென்று மாணியாய்
மண் கையால் இரந்தான் மராமரம் ஏழும் எய்த வலத்தினான்-1-8-5-

கிளர் பொறிய மறி திரிய வதனின் பின்னே படர்ந்தானை -படு மத்த களிற்றின் கொம்பு பறித்தானைப்
பாரிடத்தை எயிறுகீற விடந்தானை -வளை மருப்பின் எனமாகி இரு நிலனும் பெரு விசும்பும் எய்தா வண்ணம் கடந்தானை —
எம்மானைக் கண்டு கொண்டேன் கடி பொழில் சூழ் கடல் மல்லைத் தலை சயனத்தே -2-5-6-

ஆங்கு மா வலி வேள்வியில் இரந்து சென்று அகலிடம் அளந்து
ஆயர் பூங்கொடிக்கு இனவிடை பொருதவனிடம் –திருவயிந்த்ரபுரமே -3-1-5-

ஏனாகி யுலகிடந்து அன்று இரு நிலனும் பெரு விசும்பும் தானாய் பெருமானை —
ஆனாயனானானைக் கண்டது தென்னரங்கத்தே -5-6-3-

திரிசகடம் தளர்ந்து உதிர உதைத்தவனைத் தரியாது அன்று இரணியனைப் பிளந்தவனை –
பெரு நிலம் ஈரடி நீட்டிப் பண்டு ஒரு நாள் அளந்தவனை யான் கண்டது அணி நீர்த் தென்னரங்கத்தே -5-6-4-

துள்ளா வருமான வீழ வாளி துரந்தான் இரந்தான் மா வலி மண் -6-7-3-

விடம் தானுடைய வரவும் வெருவச் செருவில் முனை நாள் முன் தடம் தாமரை நீர்ப் பொய்கை புக்கு மிக்க தாடாளன்
கிடந்தான் வையம் கேழலகி உலகை ஈரடியால் நடந்தானுடைய நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே -6-10-2-

மாணாகி வையம் அளந்ததுவும் வாள் அவுணன் பூணாகம் கீண்டதுவும் ஈண்டு நினைத்து இருந்தேன் —
கண்ணபுரத்துறை அம்மானே -8-10-8-

மன்னவன் பெரிய வேள்வியில் குறளாய் மூவடி நீரோடும் கொண்டு பின்னும் ஏழு உலகும் ஈரடியாகப்
பெரும் திசை அடங்கிட நிமிர்ந்தோன் –திருக் கண்ணங்குடியுள் நின்றானே -9-1-5-

உகிரால் பிளந்திட்டு அமரர்க்கு அருள் செய்து உகந்த பெருமான் திருமால்
விரி நீர் உலகை வளர்ந்திட்ட தொல் சீர் விறல் மா வலியை மண் கொள்ள வஞ்சித்து ஒரு மாண் குறளாய்
அளந்திட்டவன் காண்மின் இன்று ஆய்ச்சியரால் அளை வெண்ணெய் யுண்டு ஆப்புண்டு இருந்தவனே -10-6-4-

மன்னிலங்கு பாரதத்துத் தேரூர்ந்து மா வலியைப் பொன்னிலங்கு திண் விலங்கில் வைத்துப் பொரு கடல் சூழ்
தென்னிலங்கை ஈடழித்த தேவர்க்கு இது கண்ணீர் என்னிலங்கு சங்கோடு எழில் தோற்று இருந்தேனே -11-3-1-

வைத்தார் அடியார் மனத்தினில் வைத்து இன்பம் உய்த்தார் ஓளி விசும்பில் ஓரடி வைத்து ஓர் அடிக்கும் எய்தாது
மண் என்று இமையோர் தொழுது இறைஞ்சி கைத்தாமரை குவிக்கும் கண்ணன் என் கண்ணனையே –11-3-8-

———————————-

திருவாய் மொழி

குன்றம் ஏந்தி குளிர் மழை காத்தவன் அன்று ஞாலம் அளந்த பிரான் -3-3-8-

கொள்வன் நான் மாவலி மூவடி தா வென்ற கள்வனே கஞ்சனை வஞ்சித்து வாணனை
உள் வன்மை தீர ஓர் ஆயிரம் தோள் துணித்த புள் வல்லாய் உன்னை எஞ்ஞான்று பொருந்துவனே -3-8-9-

தாவி வையம் கொண்ட வெந்தாய் தாமோதரா வென்று வென்று கூவிக் கூவி நெஞ்சு உருகிக் கண் பனி சோர நின்றால்-4-7-3-

——————–

கதவிக் கதஞ்சிறந்த கஞ்சனை முன் காய்ந்து அதவிப் போர் யானை ஓசித்து
பதவியாய்ப் பாணியால் நீர் ஏற்றுப் பண்டு ஒரு கால் மா வலியை
மாணி யாய்க் கொண்டிலையே மண் –இரண்டாம் திருவந்தாதி -89-

செற்றதுவும் சேரா இரணியனை சென்று ஏற்றுப் பெற்றதுவும் மா நிலம்
பின்னைக்காய் முற்றல் மூரி ஏற்றின் முன்னின்று மொய்ம்பொழித்தாய்
மூரிச் சுரி ஏறு சங்கினாய் சூழ்ந்து –மூன்றாம் திருவந்தாதி -49-

——————————————————

ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஸ்ரீ நரசிம்ஹ அவதாரங்கள் -ஒரே பாசுரத்தில்-

பெரியாழ்வார் திருமொழி –

பிறங்கிய பேய்ச்சி முலை சுவைத்ததுண்டு உறங்குவான் போலே கிடந்த இப்பிள்ளை
மறங்கொள் இரணியன் மார்பை முன் கீண்டான் –1-2-5-

கோளரியின் இன்னுருவம் கொண்ட அவுணன் உடலம் குருதி குழம்பி எழக் கூறுகிறாள்
குடை வாய் மீளவவன் மகளை மெய்ம்மை கொளக் கருதி
மேலை யமரர் பதி மிக்கு வெகுண்டு வர காள நன்மேகமவை
கல்லோடு கால் பொழியக் கருதி வரைக் குடையாக் காலிகள் காப்பவனே –1-5-2-

அன்னமும் மீனுருவும் ஆளரியும் குரலும் அமையும் ஆனவனே ஆயர்கள் நாயகனே –1-5-11-

அளந்திட்ட தூணை அவன் தட்ட ஆங்கே வளர்ந்திட்டு வாள் உகிர்ச் சிங்க வுருவாய் உளம் தொட்டு
இரணியன் ஒண் மார்வகலம்
பிளந்திட்ட கைகளால் சப்பாணி பேய் முலை யுண்டானே சப்பாணி –1-6-9-

குடங்கள் எடுத்து ஏற விட்டுக் கூத்தாட வல்ல வெம் கோவே
மடம் கொள் மதி முகத்தாரை மால் செய்ய வல்ல வென் மைந்தா
இடந்திட்டு இரணியன் நெஞ்சை இரு பிளவாக முன் கீண்டாய்
குடந்தைக் கிடந்த வெங்கோவே குருக்கத்திப் பூச்சூட்ட வாராய் –2-7-7-

முன் நரசிங்கமதாகி அவுணன் முக்கியத்தை முடிப்பான் மூவுலகில்
மன்னரஞ்சும் மது சூதனன் வாயில் குழலினோசை செவியைப் பற்றி வாங்க -3-6-5-

கொம்பினார் பொழில் வாய்க் குயிலினம் கோவிந்தன் குணம் பாடு சீர்
செம்பொனார் மதில் சூழ் செழும் கழனி யுடைத் திருக் கோட்டியூர்
நம்பனை நரசிங்கனை நவின்று யேத்துவார்களைக் கண்டக்கால்
எம்பிரான் தன சின்னங்கள் இவரிவர் என்று ஆசைகள் தீர்வனே –4-4-9-

தேவுடை மீனமாய் யாமையாய் ஏனமாய் அரியாய்க் குறளாய் மூவுருவில் இராமனாய்
கண்ணனாய்க் கற்கியாய் முடிப்பான் கோயில் –புனலரங்கமே —4-9-9-

நம்பனே நவின்று ஏத்த வல்லார்கள் நாதனே நரசிங்கமதானாய்
உம்பர் கோன் உலகேழும் அளந்தாய் ஊழி யாயினாய் ஆழி முன்னேந்தி
கம்ப மா கரி கோள் விடுத்தானே காரணா கடலைக் கடைந்தானே
எம்பிரான் என்னை யாளுடைத் தேனே ஏழையேன் இடரைக் களையாயே –5-1-9-

—

பெரிய திருமொழி

மான் முனிந்து ஒரு கால் வரிசிலை வளைத்த மன்னவன் பொன்னிறத் துரவோன்
உன் முனிந்தவனது உடல் இரு பிளவா உகிர் நிதி மடுத்து -1-4-8-

தங்காததோர் ஆளறியாட் அவுணன் தன்னை வீட முனிந்தவனால் –சமரில் பங்காக முனைவரோடு அன்பளவிப்
பதிற்றைந்து திரட்டிப் படை வேந்தர் பட நீங்காச் செருவில் நிறை காத்தவனுக்கு இடம் மா மலையாவது நீர் மலையே -2-4-4-

பஞ்சிய மெல்லடிப் பின்னை திறத்து முன்னாள் பாய்விடைகள் ஏழு அடர்த்துப்
பொன்னம் பைம் பூண் நெஞ்சு இடந்து குருதி யுக யுகிர் வேலாண்ட நின்மலன்–காழிச் சீராம விண்ணகரே சேர்மினீரே -3-4-4-

உளைய ஒண் திறல் பொன் பெயரோன் தனது உரம் பிளந்து உதிரத்தை அளையும் வெஞ்சினத்த அரி
பரி கீறிய அப்பன் வந்துறை கோயில் -வண் புருடோத்தமமே-4-2-7-

திரிசகடம் தளர்ந்து உதிர உதைத்தவனைத் தரியாது அன்று இரணியனைப் பிளந்தவனை –
பெரு நிலம் ஈரடி நீட்டிப் பண்டு ஒரு நாள் அளந்தவனை யான் கண்டது அணி நீர்த் தென்னரங்கத்தே -5-6-4-

வக்கரன் வாய் முன் கீண்ட மாயனே என்று வானோர் புக்கு அரண் தந்து அருளாய் என்னப்
பொன்னாகத்தானை நக்க அரியுருவமாகி நகம் கிளர்ந்து இடந்து உகந்த
சக்கரச் செல்வன் தென் பேர்த் தலைவன் -5-9-5-

அரியைப் பரி கீறிய அப்பனை –கண்ணமங்கையுள் கண்டு கொண்டேனே -7-10-7-

பேய்மகள் துஞ்ச நஞ்சு சுவைத்து உண்ட தோன்றலைத் தோன்றல் வாள் அரக்கன் கெடத்தோன்றிய நஞ்சினை —
கண்ணமங்கையுள் கண்டு கொண்டேனே -7-10-8-

மாணாகி வையம் அளந்ததுவும் வாள் அவுணன் பூணாகம் கீண்டதுவும் ஈண்டு நினைத்து இருந்தேன் —
கண்ணபுரத்துறை அம்மானே -8-10-8-

வல் வாள் எயிற்று மலை போல் அவுணன் உடல் வள்ளுகிரால் அளைந்திட்டவன் காண்மின் இன்று
ஆய்ச்சியரால் அளை வெண்ணெய் ஆப்புண்டு இருந்தவனே–10-6-3-

உகிரால் பிளந்திட்டு அமரர்க்கு அருள் செய்து உகந்த பெருமான் திருமால்
விரி நீர் உலகை வளர்ந்திட்ட தொல் சீர் விறல் மா வலியை மண் கொள்ள வஞ்சித்து ஒரு மாண் குறளாய்
அளந்திட்டவன் காண்மின் இன்று ஆய்ச்சியரால் அளை வெண்ணெய் யுண்டு ஆப்புண்டு இருந்தவனே -10-6-4-

———————–

தழும்பு இருந்த சாரங்க நாண் தோய்ந்தவா
மங்கை தழும்பு இருந்த தாள் சகடம் சாடி
தழும்பு இருந்த பூம் கோதையாள் வெருவப் பொன் பெயரோன் மார்பிடந்த
வீங்கோத வண்ணர் விரல்–முதல்திருவந்தாதி -23-

கோவலனாய் ஆ நிரைகள் மேய்த்துக் குழலூதி மா வலனாய்க் கீண்ட மணி வண்ணன்
மேவி அரியுருவமாகி இரணியானதாகம் தெரி யுகிரால் கீண்டான் சினம் –மூன்றாம் திருவந்தாதி -42-

செற்றதுவும் சேரா இரணியனை சென்று ஏற்றுப் பெற்றதுவும் மா நிலம்
பின்னைக்காய் முற்றல் மூரி ஏற்றின் முன்னின்று மொய்ம்பொழித்தாய்
மூரிச் சுரி ஏறு சங்கினாய் சூழ்ந்து –மூன்றாம் திருவந்தாதி -49-

——————————————————

பல / தசாவதார பாசுரங்கள் –

தேவுடை மீனாய் ஆமையாய் ஏனமாய் அரியாய்க் குறளாய் மூவுருவில் இராமனாய்க் கண்ணனாய்க் கற்கியாய் –பெரியாழ்வார் -4-9-9-

அம்புலாவும் மீனுமாகி ஆமையாகி ஆழியார் தம்பிரானுமாகி மிக்க தன்பு மிக்கதன்றியும்
கொம்பராவு நுண் மருங்குல் ஆயர் மாதர் பிள்ளையாய் எம்பிரானுமாய வண்ணம் என் கொலோ எம்மீசனே – திருச்சந்த விருத்தம் -35-

அன்னமும் மீனும் ஆமையும் அரியுமாய எம்மாயனே அருளாய்–பெரிய திருமொழி -2-7-10-

கெண்டையும் குறளும் புள்ளும் கேழலும் அரியும் மாவும் அண்டமும் சுடரும்
அல்லாவற்றாலுமாய வெந்தை –திரு மணிக் கூடத்தான் -4-5-6-

ஏன மீன் ஆமையோடு அரியும் சிறு குறளுமாய் தானுமாய தரணித் தலைவன் இடம் –தென்னரங்கமே -5-4-8-

பன்றியாய் மீனாகி யரியாய்ப் பாரைப் படைத்துக் காத்து உண்டு உமிழ்ந்த பரமன் தன்னை -7-8-10-

நீர் மலிகின்றதோர் மீனாய் ஓர் ஆமையுமாய் சீர் மலிகின்றதோர் சிங்க யுருவாய்
கார்மலி வண்ணன் கண்ணபுரத் தெம்பெருமான் -8-4-4-

வாமனன் கற்கி மதுசூதன் மாதவன் தார் மன்னு தாசரதியாய தட மார்வன்
காமன் தாதை கண்ணபுரத்து எம்பெருமான் -8-4-7-

ஆமையாகி யரியாகி அன்னமாகி அந்தணர் தம் ஓமமாகி யூழியாகி உவரி சூழ்ந்த நெடும் புணரி சேம மதிள் சூழ்
இலங்கைக் கோன் சிரமும் கரமும் துணித்து முன் காமன் பயந்தான் கருதுமூர் கண்ணபுரம் நாம் தொழுதுமே -8–6-5-

மீனோடு ஆமை கேழல் அரி குறளாய் முன்னும் இராமனாய்த் தானாய் பின்னும் இராமனாய்த் தாமோதரனாய்
கற்கியுமானான் தன்னை கண்ணபுரத்து அடியான்
கலியன் ஓலி செய்த தேனாரின் சொல் தமிழ் மாலை செப்பப் பாவம் நில்லாவே -8-8-10-

அன்னமும் கேழலும் மீனுமாய ஆதியை நாகை அழகியாரை -9-2-10-

—————————–

திருவாய் மொழி –

ஆனானானாயன் மீனோடு ஏனமும் தானானான் எண்ணில் தானாய சங்கே -1-8-8-

ஓவாத் துயர்ப் பிறவி உட்பட மற்று எவ்வெவையும் மூவாத தனி முதலாய் மூ உலகும் காவலோன்
மாவாகிய யாமையாய் மீனாகி மானிடமாம் தேவாதி தேவ பெருமான் என் தீர்த்தனே –2-8-5-

சன்மம் பல பல செய்து வெளிப்பட்டுச் சங்கோடு சக்கரம் வில்
ஒண்மையுடைய யுலகை ஒள் வாள் தண்டு கொண்டு புள்ளூர்ந்து
உலகில் வண்மையுடைய வரக்கர் அசுரரை மாளப் படை பொருத
நன்மையுடையவன் சீர் பரவப் பெற்ற நான் ஓர் குறைவிலனே -3-10-1-

மானிட சாதியில் தான் பிறந்து தனக்கு வேண்டுருக் கொண்டு தான் தான சீற்றத்தினை முடிக்கும்
புனத்துழாய் முடி மாலை மார்பன் என்னப்பன் தன் மாயங்கள் நினைக்கும் நெஞ்சுடையேன் -6-4-7-

————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ ஆழ்வார்கள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ அபூர்வ ராமாயணம் -ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் –

ஸ்ரீ ராமச்சந்திரன் –
கோநு அஸ்மின் சாம்ப்ரதம் லோகே குணவான் கச்ச வீர்யவான் –என்று தொடங்கி-
16-திருக் குணங்கள்-16-கலைகள் நிறைந்த பூர்ண சந்த்ரன் அன்றோ –
குண பரிவாஹ ஆத்மநாம் ஜென்மநாம் –ஸ்ரீ பராசர பட்டர் – திருக் குணங்களை வெளியிட்டு அருளவே ஸ்ரீ ராமாவதாரம் –

——————

1-கோ குணவான் —
கோ குணவான் –
வசீ வதான்ய –குணவான் ருஜு சுசி ஸமஸ்த கல்யாண குண அம்ருதோதி -ஸ்ரீ ஸ்லோக ரத்னம் —
குணவான் -விசேஷ ஸுசீல்ய குணவான் என்றவாறு –
சீல க ஏஷ தவ ஹந்த—அத்ர அவதீர்ய- நநு லோசன கோசரோ பூ — ஸ்ரீ அதிமானுஷ ஸ்தவம் -10-
ஆசூரா ப்ரக்ருதிகளுடைய கண்ணுக்கு இலக்கான கட்கிலி அன்றோ -பிறந்தவாறும் -என்று அனுசந்தித்தவாறே மோகிக்கப் பண்ணுமே –
நீராய் நிலனாய் –தாயாய் தந்தையாய் –அனைத்துமாயுள்ளவன் ஸ்ரீ ராமனாக திருவவதாரம் –
ஏழை ஏதலன் கீழ் மகன் என்னாது இரங்கி –
சீரணிந்த தோழமை கொண்டதும் ஓர் அடையாளம்
தத்ர ராஜா குஹோ நாம ராமஸ்ய ஆத்ம ஸமஸ் சகா –தம் ஆர்த்தஸ் சம்பரிஷ்வஜ்ய குஹோ ராகவம் அப்ரவீத் —
உயிர்த் தோழன் -முன்பே பிடித்த தோழமை –
குகனோடும் ஐவரானோம் முன்பு பின் குன்று சூழ்வான்
மகனோடும் அறுவரானோம் எம்முழையன் பின் வந்த
அகனமர் காதல் ஐய நின்னோடும் எழுவரானோம்
புகலரும் கானம் தந்து புதல்வரால் பொலிந்தான் உந்தை — ஸ்ரீ கம்பர்
எந்தை எண்ணாமல் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானது தந்தையாகவே உந்தை –
இவ்வாறு சீல குணம் குகன் சுக்ரீவன் விபீஷணன் இடம் காட்டி அருளி –

மேலே -சபரி இடமும் -நிஷாதாநாம் நேதா கபி குலபதி காபி சபரி -ஸ்ரீ தயா சதகம் –
ரகு குல திலகராய் ஆசார பிரதானரான பெருமாள் –
சபர்யா பூஜிதஸ் சம்யக் ராமோ தசரதாத்மஜ -என்னும்படியாய் வேடுவிச்சியாய் வைத்தே குரு சுஸ்ரூஷையிலே பழுத்து-ஞானாதிகையாய்
தன் நாவுக்கு இனிதாய் இருந்த பல மூலாதிகள் எல்லாம் இங்குத்தைக்கு என்று சஞ்சயித்துக் கொண்டு
வரவு பார்த்து இருந்த ஸ்ரீ சபரி தன் ஆதார அனுகுணமாகத் தன் கையாலே அமுது செய்யப் பண்ண
அதி ஸந்துஷ்டாராய் அமுது செய்தார் -மா முனிகள் ஸ்ரீ ஸூக்திகள்
சம்யக் -என்பதே நாவுக்கு இனிதாய் இருந்த -என்றவாறு
குகனிடம் நஹி வர்த்தே ப்ரதிக்ரஹே -என்று மறுத்த பெருமாள்
இவள் இடம் அர்ச்சிதோஹம் த்வயா பக்த்யா -என்று உகந்து கூறி அவளுடைய சமர்ப்பணையை ஏற்றுக் கொண்டார் –
குரு ஸுஸ்ரூஷையிலே பழுத்த ஞானாதிகை யாகையாலே –
பகவதி பரத்வாஜே புக்திஸ் ததா சபரி க்ருஹே -இது என்ன நீர்மை -என்று
ஸ்ரீ சங்கல்ப சூர்யோதயத்தில் ஈடுபட்டு அருளிச் செய்கிறார் ஸ்ரீ தேசிகரும் –

கோயம் குண கதர கோடிகத கியான் வா கஸ்ய ஸ்துதே பதம் அஹோ பத கஸ்ய பூமி -என்று
திருவினைப் பிரித்த கொடுமையில் கடுவிசை அரக்கன் -பாவையைப் பிரித்த பாவி வஞ்சனாக இருந்தும்
கச்ச அனுஜா நாமி –இன்று போய் நாளை வா என்றதும் இந்த சீல குணத்தைக் காட்டுமே –

சீலவத்தை யாகிறது அபிஷேக விக்னம் பிறந்தது என்று வெறுப்பு இன்றியே வனவாசோ மஹோதய என்று காடேறப் புறப்பட்டுப் போவது –
ரிஷிகள் பக்கலிலே சென்று தாழ நிற்பது
கிங்கரவ் சமுபஸ்திதவ்-என்பது
ஜென்ம விருத்தங்களில் குறைய நிற்கிறவர்களை உகந்த தோழன் நீ -என்பது
இப்படிகளாலே சீலவத்தையை மூதலித்தது -ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் ஸ்ரீ ஸூக்திகள்-ஸ்ரீ தனி த்வயத்தில் –
இவ்வாசகம் உரைக்கக் கேட்ட அப்பொழுது அலர்ந்த செந்தாமரை வென்றதம்மா -ஸ்ரீ கம்பர் –

—————————————–

2–க வீர்யவான்
சீலவத்யை நினைத்து நீர்பண்ட மாகும் அவர்கள் இந்த வீர்யத்தை அனுசந்தித்து தரிக்க இத்தை அடுத்து அருளிச் செய்கிறார்
ஜெய ஜெய மஹா வீரன் – ஸ்ரீ ரகுவீர கத்யம்
சென்று கொன்று வென்றி கொண்ட வீரன் அன்றோ
சத்ரோ ப்ரக்க்யாத வீர்யஸ்ய ரஞ்சநீயஸ்ய விக்ரமை –யுத்த -106-6-
வீர்யம் -எதிரிகள் சேனை எவ்வளவு பிரபலமாக இருந்தாலும் அத்தை கண்டு சிறிதும் அஞ்சாமை –
ஸுர்யம் -எதிரிகளை அனாயாசமாகக் கொன்று முடிக்கும் வல்லமை —
பராக்ரமம் -அப்படி செய்யுமளவில் தனக்கு ஒரு பங்கமும் இன்றிக்கே சகலவித பங்கங்களும் எதிரிகளுக்கே சார நிற்றல்-
சின்னம் பின்னம் சரைர் தக்தம் பிரபக்னம் சஸ்த்ர பீடிதம் பலம் ராமேண தத்ருசுர் ண ராமம் சீக்ர காரிணம்-என்றும்
தே து ராம சகஸ்ராணி ரணே பஸ்யந்தி ராக்ஷஸா -என்றும்
புன பஸ்யந்தி காகுத்ஸ்தம் ஏகமேவ மஹாஹவே-என்றும்
செருக்கடுத்து அன்று திகைத்த அரக்கரை உருக்கெட வாளி பொழிந்த ஒருவனே
ஒருவர் இருவர் ஓர் மூவர் என நின்று உருவு கறந்து உள்ளும்தோறும் தித்திப்பான் -என்றும்
வியாபாரித்த சடக்காலே ரூபம் கண்ணுக்கு பிடிபடாது ஒழிகை-
பொல்லா அரக்கனைக் கிள்ளிக் களைந்த வீரம் அன்றோ-அசாஹாய சூரன்
மரணாந்தாநி வைராணி நிவ்ருத்தம் ந பிரயோஜனம் -இவன் ஜீவித்து இருக்கிற நாளிலே
நாம் செய்யும் நன்மையை இவன் விலக்காது ஒழிய வேணும் என்று இத்தனையே பெறப் பார்த்து இருந்தோம் –
அது அந்நாளில் பெற்றிலோம் -நாம் தேடி இருந்த அது முந்துற முன்னம் சித்திக்கப் பெற்றோம் இறே-ஸ்ரீ நம்பிள்ளை ஸ்ரீ ஸூக்திகள் –
தத் அபிசந்தி விராம மாத்ராத் –அப்ரதிஷேதம் -ஒன்றே வேண்டுவது –
அஹம் வேத்மி மஹாத்மாநம் ராமம் சத்யா பராக்ரமம் –
ஞான சக்தி பல ஐஸ்வர்ய வீர்ய தேஜஸ் -ஷட் குணங்கள் -கஸ்தூரி பரிமளம் தான் விகாரப்படாமல்
சகல பதார்த்தங்களையும் விகாரப்படுத்துவது போலே தானே –
அபி வ்ருஷா பரிம்லாநாஸ் ச புஷ்பாங்குர கோரகா-சேதன அசேதன வாசியற சகல பதார்த்தங்களையும் விகாரப்படுத்தும் குணமே வீர்யம் –

—————————————————–

3-3—க தர்மஞ்ஞ –
ஆன்ரு சம்சயம் பரோ தர்ம த்வத்த ஏவ மயா ஸ்ருத–சுந்தர -38–41-
தருமம் அறியாக் குறும்பன் இல்லையே
கருணா காகுத்ஸ்த–
காருண்யம் கருணா க்ருணா க்ருபா தயா அநுகம்பா ஸ்யாத் அனுக்ரோச அபி -ஏழு பதங்களும் பர்யாயம்
தர்மம் என்பதே கருணை -பர துக்கத் துக்கித்வம்
ருணம் ப்ரவ்ருத்தம் இவ மே ஹ்ருதயாத் —
இயம் சீதா மம ஸூதா ஸஹ தர்மசரீதவ –
விதிதஸ் ச ஹி தர்மஞ்ஞஸ் சரணாகத வத்ஸல-
சரணாகத பரித்ராணமே பெருமாளுடைய தர்மம்
சர்வ அவஸ்த சரத் ப்ரபந்ந ஜனதா சம்ரக்ஷணைகவ்ரதி தர்மோ விக்ரஹவான் –
ஆவியை சனகன் பெற்ற அன்னத்தை அமிழ்தின் வந்த தேவியைப் பிரிந்த பின்னை திகைத்தனை போலும் செய்கை –
வதார்ஹம் அபி காகுத்ஸ்த க்ருபயா பர்ய பாலயத் –தேவ்யா காருண்ய ரூபயா —
இவள் சந்நிதியாலே காகம் தலைப் பெற்றது –
அது இல்லாமையால் ராவணன் முடிந்தான் -தான் செய்யும் பிரவிருத்தியில் இருந்து விலகி நிற்பதே சரணாகதி –

——————————————————

4–க க்ருதஞ்ஞ
நின்று தளரா வளர் தெங்கு தாளுண்ட நீரைத் தலையாலே தான் தருதலால் –
கதஞ்சித் உபகாரணே க்ருதே நைகேந துஷ்யதி நஸ்மரத்யபகாராணாம் சதமபி ஆத்மவத்தயா–
லோக நாத புரா பூத்வா ஸூக்ரீவம் நாதம் இச்சதி -பம்பாதீரே ஹநுமதா சங்கதோ வானரேண ஹ என்று
சுக்ரீவன் கட்டளையால் தானே பெருமாள் திருவடி சங்கம் உண்டாயிற்று -அதுக்கு க்ருதஞ்ஞதையாக பெருமாள் –
அதே போலே சர்வ லோக சரண்யாய ராகவாய மஹாத்மனே -என்று தன் இருப்பிடம் தேடி வந்த சிறிய செயலுக்கு
க்ருத்ஞ்ஞதையாக பெருமாள் இஷுவாகு வம்சயராக நினைத்து வார்த்தை அருளிச் செய்தார் –
செல்வ விபீடணற்கு வேறாக நல்லானை-
க்ருதம் ஞானாதி இதி க்ருதஞ்ஞ -அஞ்ஞாத ஸூஹ்ருதம் –
சாஸ்திரமும் விதியாதே நாமும் அறியாதே இருக்கிற இத்தை ஸூஹ் ருதம் என்று நாம் பேரிடுகிறபடி என் என்னில்
நாம் அன்று ஈஸ்வரன் என்று கேட்டு இருக்கையாய் இருக்கும்
யாத்ருச்சிக ஸூஹ்ருதம் -ஆனுஷங்கிக ஸூஹ்ருதம் –ப்ராசங்கிக ஸூஹ் ருதம் –
என்னூரைச் சொன்னாய் என் பேரைச் சொன்னாய் -என் அடியார்களை நோக்கினாய் -என் அடியார்களின் விடாய் தீர்த்தாய் –
என் அடியார்கள் ஒதுங்க நிழல் கொடுத்தாய் –
ஆநயைநம் ஹ்ரிஸ்ரேஷ்ட தத்தமஸ்ய அபயம் மயா–
விபீஷனோ வா ஸூக்ரீவ யதிவா ராவணஸ் ஸ்வயம் -போன்ற இடங்கள் இதுக்கு உதாஹரணம்

—————————————————

5–க சத்ய வாக்ய –
உள்ளதை உள்ளபடியே கண்டு சொல்வது சத்யம் என்னாமல்-தான் கண்டபடியே சொல்வது சத்யம் –
கயிற்றை பாம்பு என்று பிரமித்து பாம்பு என்று சொல்வதும் சாத்தியமே -மருள் அடியாக –
தான் கண்டபடியே சொல்வதும் சத்தியமாகாது -சத்யம் பூதஹிதம் ப்ரோக்தம் –
சத்யம் ப்ரூயாத் பிரியம் ப்ரூயாத் ந ப்ரூயாத் சத்யம் அப்ரியம் –
ராமோ த்விர் நாபி பாஷதே –
அன்ருதம் நோக்த பூர்வம் மே நச வஷ்யே கதாசன
ஏதத் தே ப்ரதிஜானாமி சத்யே நைவச தே தப -கிஷ்கிந்தா-7-22-/-14-14-
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம –சக்ரவர்த்தி ஆபாசமான சத்ய தர்மத்தைப் பற்றி இழந்தான்
அவன் இங்கு இல்லை என்று சொன்ன ததிபாண்டன் தயிர் தாழி க்கும் பேறு பெற்றுக் கொடுத்தான்
சத்யேன லோகான் ஜயதி தீனான் தானேன ராகவ
குரூன் சுச்ருஷ்யா தீரோ தனுஷா யுதி ஸாத்ரவான் -நடுவில் திருவீதிப்பிள்ளை பட்டர் -நம்பிள்ளை –

——————————————————–

6–க த்ருட வ்ரத–
விதி தஸ் சஹி தர்மஞ்ஞ –சரணாகத வத்ஸல –
நிஷ்கிஞ்சன ஜன ஸ்வயம் ரஷா தீஷா சமதிக சமிந்தா நாயசசே–அபயப்ரதான சார ஸ்லோகம்
சர்வ அவஸ்த ஸக்ருத் ப்ரபந்ந ஜனதா சம்ரக்ஷண ஏக வ்ரதீ -தசாவதார ஸ்லோகம்
அப்யஹம் ஜீவிதம் ஜஹ்யாம் த்வாம் வா சீதே ச லஷ்மணாம்
ந து ப்ரதிஞ்ஞாம் ஸம்ஸ்ருத்ய பிராஹ்மனேப்யோ விசேஷத்தை –ஆரண்ய -10-10-
சத்ருசஞ்ச அனுரூபஞ்ச குலஸ்ய தவ சாத்மன
ச தர்ம சாரிணீ மே த்வம் ப்ரானேப்யோபி கரீயசி–ஆரண்ய -10–22-
சிபி சக்ரவர்த்தி கதை -இந்திரன் பருந்தாகவும் யமன் புறாவாகவும் -வந்து சோதிக்க
பருந்து சரண் அடைய உடம்பின் தசை அறுத்து கொடுத்து ரக்ஷணம்
கபோத உபாக்யானம்
வ்யாக்ர வானர சம்வாதம் –
மித்ர பாவேந ஸம்ப்ராப்தம் நத்யஜேயம் கதஞ்சன
தோஷயத்யபி தஸ்ய ஸ்யாத் சதா மேதத கர்ஹிதம்
சக்ருதேவ பிரபன்னாய தவாஸ்மீதி ச யாசதே
அபயம் சர்வ பூதேப்யோ தாதாமி ஏதத் விரதம் மம —

———————————————————

7–சாரித்ரேண ச கோ யுக்த —
ஆத்மாநாம் மானுஷம் மன்யே ராமம் தசரதாத்மஜம் –
இமவ் ஸ்ம முனிசார்தூல-கிங்கரவ் சமூபஸ்திதவ் ஆஞ்ஞாபய யதேஷ்டம் வை சாசனம் கரவாவை கிம்
ந மே ஸ்நாநம் பஹுமதம் வஸ்த்ராணி ஆபரணாநி ச
தம் விநா கைகேயீ புத்ரம் பாரதம் தர்ம சாரினம்-
பரத்வாஜஸ்ய சாஸனாத்
பிதுர்வசன நிர்தேசாத்
விச்வாமித்ரஸ்ய வஸனாத்
அகஸ்ய வஸனாத் சைவ
கர்தவ்யம் தைவமாஹ்நிகம்–வர்ணாஸ்ரம தர்ம நிஷ்டர் பெருமாள் -ஆஹ்நிகம் -பஞ்ச மஹா யஞ்ஞாதி அனுஷ்டானங்கள்
ஸ்ரீ கீதாச்சார்யனும் -ந மே பார்த்தாஸ்தி கர்தவ்யம் –வர்த்த ஏவ ச கர்மணி –
வேல்வெட்டிப் பிள்ளைக்கு பிள்ளை அருளிச் செய்த வார்த்தை –
ஸஹ பத்நயா விசாலாஷ்யா நாராயணம் உபாகமத் –
த்யாயன் நாராயணம் தேவம் –
மைதிலி ரமண வபுஷா ஸ்வேந ஸ்வார்ஹானி ஆராதநாநி அஸி லம்பித
ஏக தார வ்ரதன்

——————————————————–

8–சர்வ பூதேஷு கோ ஹித —
தற்கால இனிமை தான் பிரியம் -பிற்கால நன்மை பயப்பது ஹிதம் –
மேலாய்த் தாய் தந்தையும் இவரே இனி யாவாரே–தஞ்சமாகிய தந்தை தாயோடு தாணுமாய் –
தாயாய்த் தந்தையாய் மக்களாய் மற்றுமாய் முற்றுமாய் –
மாதா பிதா பிராதா நிவாசஸ் சரணம் ஸூஹ்ருத் கதிர் நாராயண –
கருணா காகுஸ்தன் –
ஹரிர் துக்கானி பக்தேப்யோ ஹித புத்தயா கரோதி வை —
கர்மம் அடியாக செய்து மண் தின்ற பிரஜையை நாக்கிலே குறியிட்டு அஞ்சப்பண்ணும்
மாதாவைப் போலே ஹித்பரனாகவே செய்து அருளுகிறார் –

———————————————————————

9–க வித்வான் —
வேத வேதாந்த தத்வஞ்ஞ தனுர்வேதேச நிஷ்டித
சர்வ சாஸ்த்ரார்த்த தத்ளஞ்ஞ ஸ்ம்ருதிமான் பிரதிபாநவான் —
வேதமுரை செய்தால் வெள்காரோ வேறுள்ளார்-
வேத வேத்யே பர் பும்சி ஜாதே தசரதாத்மஜே
அஹம் வேத்மி மஹாத்மானம் ராமம் ஸத்ய பராக்ரமம்
சஹி தேவை ருதீர்ணஸ்ய ராவணஸ்ய வாதார்த்திபி -அர்த்தீதோ மானுஷே லோகே ஐஜ்ஜே விஷ்ணுஸ் சனாதன
வித்வான் -சர்வஞ்ஞன் -பகவான் -ஞானம் பலம் ஐஸ்வர்யம் சக்தி வீர்யம் தேஜஸ் –
பச்யதி அசஷூஸ் -உள்ளூர் உள்ளிற்று எல்லாம் உடன் இருந்து அறிதி
யஸ் சர்வஞ்ஞஸ் சர்வவித் பரா அஸ்ய சக்திர் விவிதைவ ஸ்ரூயதே —
வித்வான் விபச்சித் தோஷஞ்ஞ-துஷ்டனாகையாலே கொள்ள வேணும் -பெருமாள் பக்ஷம்
தோஷோ யத்யபி தஸ்ய ஸ்யாத் சதாம் ஏதத கர்ஹிதம் -கைக்கொள்வதற்காக தோஷம் காணும் வித்வான் அன்றோ பெருமாள்
குன்றனைய குற்றம் செய்யினும் குணம் கொள்ளும் வாத்ஸல்ய நிதி அன்றோ –

———————————————————–

10—க சமர்த்த –
இளையவர்கட்க்கு அருளுடையாய் ராகவன் -தம்பி என்றும் இளைத்தவர்கள் என்றுமே சுக்ரீவன் விபீஷணன் இருவருக்கும் அருள்
அங்குல்ய அக்ரேன தான் ஹந்யாம் கிச்சன் ஹரி கணேஸ்வர –
அசமர்த்தம் விஜானாதி மாமயம் மகராலய-கொண்ட சீற்றம் ஓன்று உண்டே கடல் அரசன் மீது –

————————————————–

11–ஏக ப்ரிய தர்சன க –
அப்பொழுதைக்கு அப்பொழுது என் ஆராவமுதம் அன்றோ
ரமயதி ராம -ரூப உதார குணை -பும்சாத் த்ருஷ்ட்டி சித்த அபஹாரி
சந்த்ரகாந்தானனம் ராமம் அதீவ ப்ரிய தர்சனம்
கண்ணில் காண்பரேல் ஆடவர் பெண்மையை அவாவும் தோளினாய்
உன் வடிவு கண்டால் மன்மதனும் மடவாராக ஆதாரம் செய்வான்
முனிவன் உன்னைப் புக்கு வாயை மறப்பாரைப் போலே
கௌசல்யா ஸூப்ரஜா ராமா-பெற்ற திருவயிற்றுக்குப் பட்டம் கட்டுகிறான் -வடிவு அழகு படுத்தும் பாடு
ஒரு நாள் முகத்தில் விழித்தாரை–குகனும் குகப் பரிக்ரங்களும்
தோள் கண்டார் தோளே கண்டார்
வா போகு வா இன்னம் வந்து ஒரு கால் கண்டு போ
தருணவ் ரூப சம்பன்னவ்
ஓவியத்து எழுத ஒண்ணா உருவத்தாய்
சர்வ பூஷண பூஷார்ஹா
பத்மதள பத்ராக்ஷம் –பத்மதளம் பத்ம பத்ரம் இரண்டையும் ஆழ்வார் அருளிச் செய்தது போலவே
செங்கமலத்தலர் போலும் கண் கை கால் செங்கனிவாய் அக்கமலத்து இலை திருமேனி அடிகளுக்கே
கிள்ளிக் களைந்தவனே மனத்துக்கு இனியான் போலும்
புந்தியில் புகுந்து தன்பால் ஆதாரம் பெறுக வைத்த அழகன்
சஷுஷா தவ ஸும் யேன பூதாஸ்மி ரகு நந்தன -பூதராக்கும் நெடும் நோக்கு அன்றோ

—————————————————–

12–ஆத்மாவான் க —
ஆத்மா ஜீவே த்ருதவ் தேஹே ஸ்வ பாவே பரமாத்மனி –ஜீவாத்மா தைர்யம் உடல் இயல்பு பரமாத்மா -ஐந்து பொருள்கள்
ஜீவாத்மாக்களை சொத்தாக யுடையவன் -ஜீவாத்மாவாக இருக்கும் தன்மையை யுடையவன் –
தேகமுடையன் –ஆத்மாக்களை தேகமாகக் கொண்டவன் –
பிதரம் ரோசயாமாச–ஆத்மாநாம் மானுஷம் மன்யே ராமம் தசரதாத்மஜம் –
கைங்கர்யம் செய்வதே ஜீவனுடைய இயல்பான தன்மை
இச்சா க்ருஹீத அபிமதொரு தேஹ –உயிர் அளிப்பான் என்நின்ற யோனியுமாய்ப் பிறந்த இமையோர் தலைவன்
தேவும் தன்னையும் -திருவாய் -2-7-4-தேவு ஐஸ்வர்யம் -தன்னை -நீரான தன்மை -ஆஸ்ரித பரதந்த்ரம் -பக்த பராதீனன் –
கச்ச லோகான் அநுத்தமான் -என்ற இடம் பரமாத்மாவின் தன்மையை ஸ்பஷ்டமாக்கும் –

————————————–

14–க த்யுதிமான் —
கோ ஜீதக்ரோத-13-குணம் மேலே கஸ்ய பிப்பதி தேவாச்ச ஜாத ரோஷஸ்ய ஸம்யுகே -16-உடன் விவரிக்கப்படும்
த்யுதி -ஓளி–ராம திவாகரன் அன்றோ -ராம ரத்னம் -மணியே மணி மாணிக்கமே –
அநந்யா ராகவேனா அஹம் பாஸ்கரேண பிரபா யதா –
அநந்யா ஹி மயா சீதா பாஸ்கரேண பிரபா யதா –
நித்ய அநபாயினீ -கிருஷ்ணாஜிநேந சம்வ்ருன்வன் ச்ரியம் வக்ஷஸ் தலஸ் திதாம்
இவளோடு கூடியே வஸ்துவின் உண்மை
அகலகில்லேன் இறையும் என்று அலர் மேல் மங்கை யுறை மார்பன்
திரு இல்லாத்தேவரை தேறேன்மின் தேவு
ஒளியின் ஸ்தானத்தில் திருக்குணங்களையும் கொள்ளலாம் -பரமபதத்தில் விலை செல்லா குணங்களைக் காட்டி அருளவே திருவவதாரங்கள்
பிராட்டியும் குணங்களும் சேர்ந்தே த்யுதி -புருஷகார பலத்தால் ஸ்வா தந்தர்யம் தலை சாய்ந்தால் தலையெடுக்கும் குணங்கள் அன்றோ –
பால்யாத் ப்ரவ்ருத்தி ஸூஸ்நிக்த –சிசுக்களை ஈடுபடுத்த வல்ல அழகும் குணமும் -பால பருவம் தொட்டில் பருவம் –

—————————————————-

15–க அநஸூயக–
வாத்சல்யமும் அனசூயையும் பர்யாய சப்தங்கள் –
நற்றங்களைக் குற்றமாகக் கொள்ளும் அஸூயை இல்லாதவன் –
குற்றங்களைக் குற்றமாக கொள்ளும் அவஸ்தைக்கு மேலே நற்றமாக கொள்வதே வாத்சல்யம்
தன்னடியார் திறத்தகத்து இத்யாதி
விபீஷணன் தோஷாவாகனாகையாலே கைக் கொள்ளத்தத்தக்கவன் -பெருமாள் பக்ஷம் -சுக்ரீவ பஷமும் இல்லாமல் மாருதி பஷமும் இல்லாமல் –
மித்ரா பாவேந -தோஷோயத்யபி -குற்றம் குறைகளையே பச்சையாக கொண்டு –
பிறருக்கு யுண்டான பெருமையை பொறுக்கும் தன்மை இல்லாமையும் அஸூயை –
இப்படி இருக்கும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் ஏற்றம் அறிந்து உகந்து இருப்பது அரிதாய் இருப்பது ஓன்று அன்றோ -மா முனிகள்
சாஸ்த்ரா உக்தங்களான விஷயங்களைக் கேட்டால் இது பொருந்தாது என்று குதர்க்கம் செயபவன் அஸூயை யுடையவன் என்றுமாம்
பெருமாள் ஜபாலி சம்வாதம் – அறிவோம் –

———————————————-

13–கோ ஜித க்ரோத /16— கஸ்ய பிப்யதி தேவாச்ச ஜாத ரோஜஸ்ய ஸம்யுகே —
கோபத்தை வெல்வதாவது ஸ்வ அதீனமாக்குகை
அம் கண் மா ஞாலம் அஞ்ச
முனைத்த சீற்றம் விண் சுடப்போய் மூவுலகும் பிறவும் அனைத்தும் அஞ்ச –
உயிர் மலங்கக் கொண்ட சீற்றம் ஓன்று உண்டு
சினத்தினால் தென்னிலங்கைக் கோமானைச் செற்ற
சதைவ பிரிய தர்சன –சோமவத் பிரிய தர்சன –காலாக்னி சத்ருச க்ரோத –
க்ரோதம் ஆஹாரயத் தீவ்ரம் வதார்த்தம் சர்வ ரக்ஷஸாம் ஜனஸ்தானத்தில் கோபத்தை வரவழைத்துக் கொண்டார்
கோபஸ்ய வசமேயிவான்-இரண்டும் உண்டே பெருமாள் இடம் –

———————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ இராமாயண ஸூதா நிதி -ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் தொகுத்து அருளியவை –

-தபஸ் ஸ்வாத்யாய நிரதம் தபஸ்வீ வாக்விதாம் வரம் -நாரதம் பரிபப்ரச்ச வால்மீகிர் முனி புங்கவம்

தபஸ்வீ –தன்னை கொண்டாடி சொல்வது இல்லை -நிர்வேதம் யுடையவர் என்று காட்டிக் கொள்ள –
சாஸ்த்ரார்த்தம் ஆச்சார்யர் வாயிலாக கேட்க உள்ள விருப்பம் –
நாரதர் சாஸ்த்ரார்த்தம் அனுபவித்து உருகி உள்ளவர் என்று காட்ட –வாக்விதாம் வரம் -என்றும் –முனி புங்கவம்-இரண்டு விசேஷணங்கள் –

–கோன் வஸ்மின் சாம்ப்ரதம் லோகே குணவான் கச் ச வீர்யவான் தர்மஞ்ஞ ச க்ருத்தஞ்ஞ ச ஸத்ய வாக்யோ த்ருட வ்ரத

அஸ்மின் லோகே –தேவ லோகத்தில் உள்ளவனை சொல்லல் ஆகாதே -/சாம்ப்ரதம்-என்றைக்கோ இருந்து மறைந்து போனவன் கூடாதே –
மஹர்ஷே த்வம் சமர்த்தோசி ஜ்ஞாது மேவம்விதம் நரம் –மனுஷ்ய யோனியில் பிறந்தவனையே சொல்ல வேணும் -மூன்று நிர்பந்தங்கள் –
1-குணவான் -சீலவான் -என்றபடி –வசீ வாதான்யோ குணவான்
2-வீர்யவான் –ஸுர்ய -வீர்ய பராக்ரமங்கள் மூன்றுக்கும் உப லக்ஷணம் -அஞ்சாமல் அசாஹயனாய் புகுந்து அநாயாசமாய் பொடி படுத்தினாலும்
தனக்கு ஷதி ஏற்படப்படாத மிடுக்கு -அஸஹாய சூர-அநபாய ஸாஹஸ –
3-தர்மஞ்ஞ–தருமம் அறியா குறும்பன்- –ஆன்ரு சம்சயம் பரோ தர்ம த்வத்த ஏவ மயா ஸ்ருத–கருணா காகுஸ்தன் -விவிதஸ் சாஹி தர்மஞ்ஞஸ் சரணாகத வத்ஸல
ஸத்ய வாக்ய -சத்யம் பூத ஹிதம் ப்ரோக்தம் –பூத ஹித வாதி என்றபடி
4-க்ருத்தஞ்ஞ ச –5-ஸத்ய வாக்யோ
6-த்ருட வ்ரத-அப்யஹம் ஜீவிதம் ஜஹ்யாம் த்வாம் வா சீதே ச லஷ்மணாம் நஹி ப்ரதிஞ்ஞாம் ஸம்ஸருத்ய ப்ராஹ்மனேப்யோ விசேஷத-என்றும்
நத்யஜேயம் கதஞ்சன—அபயம் சர்வ பூதானாம் ஏ வ்ரதம் மம –-சாரித்ரேண ச கோ யுக்த சர்வ பூதேஷூ கோ ஹித -வித்வான் க சமர்த்தச்ச கச்ச ஏக ப்ரிய தர்சன-

7-சாரித்ரம்--நல்ல ஒழுக்கம் -நல்ல நடத்தை -/
8-சர்வ பூதேஷூ கோ ஹித- ஹிதம் -பிரியம் தத்கால இன்பம் -ஹிதம் உத்தர கால இன்பம் -ப்ரஹ்மாஸ்திரம் ஹிதம் என்றவாறு –
9-வித்வான் -வேத வேதாங்க தத்வஞ்ஞ சதுர்வேத ச நிஷ்டித-சர்வ சாஸ்த்ரார்த்த தத்தவஞ்ஞ ஸ்ம்ருதிமான் பிரதிபனாவான் —
10-சமர்த்த –வித்வான் வேற சமர்த்தம் வேறே -லௌகிக சாமர்த்தியமும் விஞ்சியவர் என்றபடி
11-ஏக ப்ரிய தர்சன –தருணவ் ரூப சம்பன்னவ் -வைய வந்த வாயாலும் வாழ்த்த வேண்டும் படி ரூப லாபவண்யம் —ஆத்மவான் கோ ஜிதக்ரோதோ த்யுதி மான் கோ அநஸூயா -கஸ்ய பிப்யதி தேவாச் ச ஜாத ரோஷஸ்ய சம்யுகே–

12-ஆத்மவான்-ஆத்மா ஜீவே த்ருதவ் தேஹே ஸ்வபாவே பரமாத்மநி–ஜய ஜய மஹா வீர –மஹா தீர தவ்ரேய -அநபாய அசஹாச /
13-ஜிதக்ரோதோ-கோபம் வென்றவன் -என்றபடி –
14-த்யுதி -காந்தி தேஜஸ் -வெங்கதிரோன் குலத்துக்கு ஓர் விளக்கு -பிரபாவான் சீதயா தேவ்யோ பரம வ்யோம பாஸ்கர —
அநந்யா ராகவேணாஹம் பாஸ்கரேண ப்ரபா யதா -/ அநன்யாஹி மயா சீதா பாஸ்கரேண ப்ரபா யதா–என்று
சொல்லும் படி நித்ய யோகத்தால் வந்த தேஜஸ் –
15-அநஸூயா–வாத்சல்யம் உடையவர் அன்றோ / சரணாகத வத்ஸல -ரிபூணாம் அபி வத்ஸல –
16-கஸ்ய பிப்யதி தேவாச் ச ஜாத ரோஷஸ்ய சம்யுகே–கீழே -15-குணங்களும் ஒரு தட்டாய் -இது மட்டும் ஒரு தட்டாய்
-சீற்றத்தின் மிகுதியால் அனுகூலராலும் அணுக ஒண்ணாத -ராகவ ஸிம்ஹம் அன்றோ –
குண பரீ வாஹாத்மநாம் ஜன்மநாம் –ஸ்ரீ பட்டர் —

——————————————————————

ஏதத் இச்சாம் யஹம் ஸ்ரோதும் பரம் கௌதூஹலம் ஹி மே மஹர்க்ஷே த்வம் சமர்த்தோசி ஜ்ஞாது மேவம் விதம் நரம் —
சொல்வதை விட கேட்பதே கௌதூஹலம் –ஞாதும் -அறிவின் பயனும் அறிவிப்பதே –
ஸ்ரோதும் இச்சாமி–ஸ்ரோதும் மே குதூஹலம் -வக்தாவுக்கு உரியவர் -நாரதரே-காது படைத்தது சபலமாம் படி கேட்டுக் கொண்டே இருப்பதில் குதூஹலம் என்றதாயிற்று –

முநே வஹ்யாம் அஹம் புத்தவா தைர்யுக்த க்ரூயதாம் நர —
வஹ்யாம் அஹம் புத்தவா-தெரிந்து கொண்டு சொல்லுவேன் என்பது பொருள் அல்ல -நான்முகக் கடவுள் இடம் பெருமாள் குணங்களை கேட்டு
நெஞ்சில் தரித்துக் கொண்டு இருப்பவர் அன்றோ நாரதர் -மோஹம் நீங்கி அறிவு தெளிந்த பின்பு சொல்லுவேன் என்றபடி
-குணக்கடலில் அமிழ்ந்து கரை காண மாட்டாதே முசித்திக் கிடக்கிற நான் புத்தி சுவாதீனம் வந்தால் அன்றோ சொல்ல இயலும் –காலாளும் நெஞ்சு அழியும் கண் சுழலும் -அன்றோ
தைர்யுக்த க்ரூயதாம் நர –கீழே —ஜ்ஞாது மேவம் விதம் நரம் —–
என்று இருக்கையாலே மனுஷ்ய யோனியில் பிறந்தவனைப் பற்றியே சொல்லுவது பிராப்தம் / தசரதாத் மஜன் -சக்கரவர்த்தி திருமகன் -என்று சொல்லிக் கொள்வதில் மகிழ்வான் அன்றோ –
பவான் நாராயணோ தேவ -என்று தேவர்கள் புகழ்ந்தாலும் –ஆத்மாநம் மானுஷம் மன்யே ராமம் தசாரதாத் மஜம் –என்று
மன்யே -பஹு மன்யே -மனுஷ்யத்வத்திலே தான் மிக உகப்பு என்பவன்
விச்வாமித்ரரும் மஹா சதஸிலே –வேதாஹ மேதம் புருஷன் மஹாந்தம் -என்ற ஸ்ருதி சாயையிலே –அஹம் வேத்மி மஹாத்மானம் -என்று சொல்லி வைத்து
ஏகாந்தத்தில் திருப் பள்ளி உணர்த்தும் பொழுது –உத்திஷ்ட நரசார்தூல -என்று சம்போதனம் பண்ணினார் –
வால்மீகியும் பட்டாபிஷேகத்தை பேசும் இடத்தில் அப்யஷிஞ்சன் நர வ்யாக்ரம் -என்றது
ஸ்ரீ ராமாயணம் குசலவர்கள் பாட முகம் சுளிக்காமல் பெருமாள் கேட்பதற்கு ஏற்ப அருளிச் செய்தார் –
ஆக –தைர்யுக்த க்ரூயதாம் நர –என்கிற இடத்தில் நாரத மகரிஷியின் விவஷிதம் –கீழே -வால்மீகி —ஜ்ஞாது மேவம் விதம் நரம் -என்று
நீர் சொன்னபடியே மனுஷ்ய விரக்தியைப் பற்றியே சொல்கிறேன் -என்பதாம் –
இஷுவாகு வம்ச ப்ரபவ –-என்று தொடங்கி —சத்யே தர்ம இவாபர என்னும் அளவும் -12-ஸ்லோகங்களில் பெருமாளுடைய திருக் கல்யாண குணங்களை பரக்க பேசி
தமேவம் குண சம்பந்தம் ராமம் சத்ய பராக்ரமம்-19—என்று தொடங்கி –ராமஸ் சீதா மநு ப்ராப்ய ராஜ்யம் புநர் அவாப்தவரன் -89-என்னும் அளவும்
சம்ஷேகமாகச் சொல்லி தலைக் கட்டி நாரதர் தேவ லோகம் போய்ச் சேர்ந்தார் –

———————————-

ச ஸத்ய வஸனாத் ராஜா தர்ம பாசேன சம்யத -விவாச யாமாச ஸூதம் ராமம் தசரத ப்ரியம் —-23-
தர்ம ஆபாசம் -என்றது குத்ஸித தர்மம் -என்றபடி –முன்பே வர பிரதானத்தைப் பண்ணி வைத்து -இப்போதாக மறுக்க ஒண்ணாது என்று ஆபாசமான
ஸத்ய தர்மத்தைப் பற்றி நின்று —ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம –என்கிற பெருமாளோடே கூடி வாழ இருந்த பேற்றை இழந்த சக்கரவர்த்தி போலே
-மா முனிகள் வியாக்கியான ஸ்ரீ ஸூக்திகள் –
ச ஜகாம வனம் வீர ப்ரதிஞ்ஞா அநு பாலயன் -பிதுர் வசன நிர்தேசாத் கைகேய்யா ப்ரிய காரணாத் –24-
தண்டகாரண்யம் -செல்ல முக்கிய காரணம் பிதுர் வசன நிர்தேசாத் –
-விச்வாமித்ரஸ்ய சாஸனாத் -தாடகா நிரசனம்
-அகஸ்திய வஸனாத் -பரத்வாஜஸ்ய சாஸனாத் -ஸ்ரீ பரத ஆழ்வான் உடைய துடிப்பையும் மறந்து –
ந மே ஸ்நானம் பஹு மதம் வஸ்த்ராண் யாபரணா நிச தம் விநா கைகேயீ புத்ரம் பரதம் தர்ம சாரிணம்-என்று புஷபக விமானத்தில் விரைந்தாலும்
பரத்வாஜர் சொல்லை மீள மாட்டாரே பெருமாள் –
ஆக கைகேய்யா ப்ரிய காரணாத் -என்றது அமுக்கிய ஹேதுவாய் –-பிதுர் வசன நிர்தேசாத் -என்றதே பிரதானம் -என்றவாறு –

தம் வ்ரஜந்தம் ப்ரியோ ப்ராதா லஷ்மண அநு ஜகாம ஹ-25-என்ற அனந்தரம் –சீதாப் யனுகதா ராமம் சசிநம் ரோஹீணீயதா -28-என்று
இளைய பெருமாள் முன்னம் புறப்பட்டதாகவும் -பிராட்டி பின்னம் புறப்பட்டதாகவும் சொல்லி -மேலே அயோத்யா காண்டத்தில் விரித்து சொல்லும் பொழுது
முற்படப் பிராட்டியும் -பிறகு இளைய பெருமாளும் உடன் வர பிரார்த்திப்பதை சொல்லி –விரோதம் இல்லை -இருவரும் அநு சரர்கள் என்றவாறு இங்கே –
குஹமாசாத்ய தர்மாத்மா நிஷாதாதி பதிம் ப்ரியம் -குஹேந சஹிதோ ராமோ லஷ்மணே நச சீதயா -29-
ஆசிரித்தார்கள் உடன் கலந்து பரிமாறவே -சாது பரித்ராணாமே -அவதார பிரயோஜனம் -மற்ற இரண்டும் முக்கியம் –
குஹேந சஹிதோ ராமோ-என்று மட்டுமே சொல்லாமல் –லஷ்மணே நச சீதயா -என்றது -பெருமாள் குகனோடு சேர்ந்த பின்பே தம்பியோடும் தேவியோடும்
சேர்ந்ததாகத் திரு உள்ளம் பற்றினார் –
பெருமாளே ஆரண்ய காண்டத்தில் -19-40-கதா நு அஹம் சமேஷ்யாமி பரதேன மஹாத்மனா சத்ருக்நேந ச வீரேண த்வயா ச ரகு நந்தன –என்று
ரகு நந்தனான இளைய பெருமாள் –ச காரத்தால் சீதா பிராட்டி- உடன் கூடுவது -பரத்தாழ்வான் சத்ருக்ந ஆழ்வான் உடன் கூடின பின்பே என்று அருளிச் செய்கிறார்
அபரிமித அவா வுடன் அடியார்கள் உடன் பரிமாறவே திருவவதாரம் என்றதாயிற்று

தே வநேந வனம் கத்வா -30-அடுத்து அடுத்து வனமாகவே இருந்தன -என்றும் –தேவனம் -பாதசாரம் -நடந்து சென்றமையை சொன்னவாறு –

ரம்யமா வசதம் க்ருத்வா ரம மாணா வநே த்ரய -31-இங்கு த்ரய என்றது ராம லஷ்மண சீதா பிராட்டி மூவரையும் –
மூவருக்கும் ஆனந்தம் -என் நெஞ்சினால் நோக்கிக் கண்ணீர் -என்றபடி -அவர்கள் அவர்கள் திரு உள்ளத்தால் பார்த்தால் தான் நாம் அவர்கள் ஆனந்த ஹேது அறிவோம் –

ச காம மனவாப்யைவ ராமபாதா வுபஸ் ப்ருசன்-நந்தி க்ராமே அகரோத் ராஜ்யம் ராமா கமன காங்ஷயா -38-
பரத்தாழ்வான் மநோ ரதம் பெறாமல் திரும்பினாலும் ஆருரோஹ ரதம் ஹ்ருஷ்ட சத்ருக்நேந சமன்வித –அயோத்யா -113-1-ஸந்துஷ்டனாய் திரும்பினான் –
சேஷி யுகந்த அடிமையே -செய்ய வேணும் -ஸ்வரூப ஞான பூர்த்தி -சேஷத்வ போக்த்ருத்வங்கள் போல் அன்றே பார தந்தர்ய போக்யதைகள்
-லோக சாரங்க முனிவர் தோள்களில் இருந்தாலும் அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்திய விமலன் -என்றார் அன்றோ திருப் பாண் ஆழ்வார்
அரசு அமர்ந்தான் அடி சூடும் ஆசை யல்லால் அரசாக எண்ணேண் மற்ற அரசு தானே -என்பார்கள் இறே-

ப்ரவிஸ்ய து மஹாரண்யம் ராமோ ராஜீவ லோசன –விராதம் ராக்ஷஸம் ஹத்வா சரபங்கம் ததர்ச ஹ -41-பெருமாள் சித்ர கூடத்தில் இருந்து
தண்டகாரண்யம் செல்வதை சொல்லும் -25-திரு நக்ஷத்ரம் பெருமாளுக்கு –
மா ச லஷ்மண ஸந்தாபம் கார்ஷீர் லஷ்ம்யா விபர்யயே ராஜ்யம் வா வனவாசோ வா வனவாசோ மஹோதய –அயோத்யா -22–29-என்று
வனவாசம் பெறாப் பேறு-அத்தை மனமார அருளிச் செய்தது என்று காட்டவே -உள்ளே பொங்கும் ஹர்ஷம் திருக்  கண்களிலே தோன்ற இந்த சப்த பிரயோகம்
சரபங்க மஹரிஷியைக் காண விராத ஹதனம் அங்க அனுஷ்டானம் -என்றவாறு –
ஊன ஷோடச வருஷ மே ராமோ ராஜீவ லோசன –அஸ்தமித்தவாறே கண் உறங்குபவன் என் பிள்ளை –

ச சாஸ்ய கதயாமாச சபரீம் தர்ம சாரிணீம்–ச்ரமணீம் தர்ம நிபுணாம் அபி கச்சேதி ராகவம்--56-
இதில் விவாசித்தமான தர்மம் –ஆச்சார்ய சிசுருஷை -ஆச்சார்ய அபிமானம்
மேலே ஆரண்ய காண்டத்திலும் –கச்சித் தே குருஸ் ஸ்ருஷா சபலா சாரு பாஷிணி —என்றும் –
சஷூஷா தவ ஸும்யேந பூதாஸ்மி ரகு நந்தன பாதமூலம் கமிஷ்யாமி யாநஹம் பர்யசாரிஷம் –என்றும் சொல்லி
ஆச்சார்ய ஸ்ரீ பாத சேவை பண்ணி இருந்ததே இவளுடைய தர்மம் –
சோப்யகச்சன் மஹா தேஜாச் சபரீம் சத்ரு ஸூதன -சபர்யா பூஜிதஸ் சம்யக் ராமோ தசாரதாத்மஜ –57-என்று
மேலும் அபிகச்ச -சப்த பிரயோகம் –அபிகமனம்-சரம பர்வ நிஷ்டையில் இருந்தவளைக் கண்ட ப்ரீதியால் பெருமாள் மஹா தேஜஸ் -ஆனார்
-சபரியுடைய அனைத்து பிரதிபந்தகங்களையும் போக்கி அருளினார் என்பதையே சத்ரு ஸூ தன -கடாக்ஷ வீக்ஷணத்தாலே சங்கல்பித்து அருளினார் -என்றவாறு –
சபர்யா சம்யக் பூஜிதா –ரகுகுல திலகராய் ஆசார பிரதானரான பெருமாள் –சபர்யா பூஜிதஸ் சம்யக் ராமோ தசாரதாத்மஜ –என்னும்படி வேடுவச்சியாய் இருந்து வைத்தே
குரு சுச்ருஷையில் பழுத்து ஞானாதிகையாய் -தன நாவுக்கு இனிதாய் இருந்த பல மூலாதிகள் எல்லாம் இங்குத்தைக்கு என்று சஞ்சயித்துக் கொண்டு
வரவு பார்த்து இருந்த ஸ்ரீ சபரி தன ஆதார அனுகுணமாக தன கையாலே அமுது செய்யப் பண்ண அதி ஸந்துஷ்டாராய் அமுது செய்தார் -மா முனிகள் வியாக்யானம்
—பெருமாள் சபரி கையால் அமுது செய்து அருளினார் -ஸ்ரீ வசன பூஷணம் ஸ்ரீ ஸூ க்திக்கு-
கீழே சரபங்க முனிவர் அகஸ்திய முனிவர் போன்றோர் செய்தது சாமான்ய பூஜை –இங்கே சபரி செய்து அருளினது சம்யக் பூஜை என்பதே பெருமாள் திரு உள்ளம் –
இத்தையே கபந்தனும் பெருமாள் இடம் –சிரமணீ சபரி நாம காகுஸ்தா சிரஞ்சீவி நீ த்வாம் து தர்மே ஸ்திதா நித்யம் -என்றும் சிரமணீம் தர்ம நிபுணாம் அபிகச்ச -என்றான் –

பம்பாதீரே ஹனுமதா ஸங்கேதோ வானரேண ஹ -58-
ராஜ்யாத் ப்ரம்சோ வநே வாசோ நஷ்டா சீதா ஹதோ த்விஜ -ஈத்ருசீயம் மமா லஷ்மீர் நிர்தஹேதபி பாவகம் -என்று பரிதபித்து வந்த பெருமாள்
பொறுக்க ஒண்ணாத துயரத்தில் ஆழ்ந்து இருக்க -காட்டிலே வழி பறி யுண்டவர் தாய் முகத்திலே விழிக்குமா போலே —
தைவாதீனமாக பெருமாள் உயிர் பிழைத்தார் என்கிறார் முனி -ஆசுவாசம் அடைகிறார் வால்மீகி -இதனால் என்றவாறு –

ஹனுமத் வசனாச் சைவ ஸூக்ரீவேண சமாகத -ஸூக்ரீவாய ச தத் சர்வம் சம்சத் ராமோ மஹா பாலா –59- என்று
அக்னி சாஷிதமாக மஹாராஜர் உடன் நட்ப்பு-தீன பந்து தீன தயாளு -காட்டி அருளவே –அங்குல் அக்ரேண தான் ஹன்யாம் இச்சன் ஹரி கணேஸ்வர
-சங்கல்ப மாத்திரத்திலே அனைத்தையும் முடிக்க வல்ல பெருமாள் அன்றோ –

அபிஷிச்ய ச லங்காயாம் ராக்ஷ சேந்த்ரம் விபீஷணம்-க்ருதக்ருத்யஸ் ததா ராமோ விஜ்வர ப்ரமுமோத ஹ –86-
ஆக்க்யாஹி மம தத்வேந ராக்ஷஸா நாம் பலாபலம்-
விபீஷணனை ராவணன் குலா பாம்சனம் என்றான் -பெருமாள் இஷுவாகு வம்சராகவே நினைத்து வார்த்தை அருளிச் செய்தார் –
இஷுவாகு குல நாதரான பெருமாள் இவனை ஆதார பூர்வகமாக அங்கீ கரித்த அனந்தரம் –ஆக்க்யாஹி மம தத்வேந ராக்ஷஸா நாம் பலாபலம்–என்று
ராக்ஷஸருடைய பலாபலம் இருக்கும் படியை நமக்குச் சொல்லும் என்கையாலே இவனை ராக்ஷஸ சஜாதீயனாக நினையாதே
திருத்தம்பி மாரோபாதியாக அபிமானித்து வார்த்தை அருளிச் செய்தார் –
ஆச்ரித ரக்ஷணமே க்ருதக்ருத்யம் -ஆச்ரித சம்ரக்ஷணம் ஸ்வ லாபம் -ததா ராமோ பபூவ/ ததா விஜ்வர /துயர் அறும் சுடர் அடி அன்றோ –
ப்ராப்தாவும் ப்ராபகனும் ப்ராப்திக்கு உகப்பானும் அவனே -ஹ –மகரிஷி மகிழ்ந்து என்ன ஸ்வ பாவமோ என்கிறார் –

ராமஸ் சீதா மநு ப்ராப்ய ராஜ்யம் புனர் அவாப்தவான் -ப்ரஹ்ருஷ்ட முதிதோ லோகஸ் துஷ்ட புஷ்டஸ் ஸூ தார்மிக -90–
இன்பம் பயக்க எழில் மலர் மாதரும் தானும் இவ்வேழ் யுலகை இன்பம் பயக்க இனிதுடன் வீற்று இருந்து ஆள்கின்ற எங்கள் பிரான் –-7–10–1-
மாதா பிதாக்கள் இருவரும் சேர இருந்து பரியப் புக்கால் பிரஜைகளுக்கு ஒரு குறையும் பிறவாது இ றே-ஆக இருவருமாக சேர்த்தியாலே
தங்களுக்கு ஆனந்தம் உண்டாக -அச் சேர்த்தியைக் காண்கையாலே லோகத்துக்கு ஆனந்தம் உண்டாக –பிரஜை பால் குடிக்கக் கண்டு உகக்கும் தாயைப் போலே
இவர்களுக்கு உண்டான ப்ரீதியைக் கண்டு திவ்ய தம்பதிகள் தங்கள் இனியராய் இருப்பார்கள் ஆயிற்று –ஈட்டு ஸ்ரீ ஸூ க்திகள் –

அகர் தமமிதம் தீர்த்தம் பரத்வாஜ நிராமய -ரமணீயம் ப்ரசன்னாம்பு சன் மனுஷ்யானோ யதா –பாலா -2–5-என்று
தாம் அவகாஹிக்கப் புகும் தீர்த்தத்தை சன் மனுஷ்ய மனசுக்கு ஒப்பிட்டு பேசுகிறார்
அகர்தமம் -கர்த்தமாம் -சேறு -இது இல்லாமை -மனனகம் மலம் அற-அபஹத பாப் மாதவம் -உண்டாகி கழிந்தவை இல்லாமல் -பிரசக்தியும் அற்று இருக்கை-
காம க்ரோத லோப மோஹ மத மாத்சர்ய அஸூ யாதிகள் இல்லாமை –அகர்தமம் -பாப ரஹிதம் -பாப ஹேதுக்களை பாபமாகவே ஸ்ரீ கோவிந்த ராஜர் அருளிச் செய்வார் –
தீர்த்தம் -பரிசுத்த ஜலம் –காலை நல் ஞானத்துறை படிந்தாடி கண் போது செய்து -இவை பத்தும் வல்லார்களை தேவர் வைகல் தீர்த்தங்களே என்று பூசித்து நல்கி உரைப்பர்
ரமணீயம் -மநோ தரம் -ரமிப்பதற்கு உரியதானவை-கண்டவர் மனம் வழங்கும் -பும்ஸாம் த்ருஷ்ட்டி சித்த அபஹாரின்
பனிக்கடலில் பள்ளி கோளைப் பழக விட்டோடி வந்து என் மனக் கடலில் வாழ வல்ல மாய மணாளா நம்பீ –
மலை மேல் தான் நின்று என் மனத்துள் இருந்தானை நிலை பேர்க்கலாகாமை நிச்சயித்து இருந்தேனே
ப்ரசன்னாம்பு –தெளிந்த நீர் -நீரகத்தான் நீர் வண்ணன் – நீர் புரை வண்ணன் -அம்புவத் பிரசன்னம் –
அவனை உள்ளே கொண்ட சத் மனுஷ்யர் திரு உள்ளங்களும் பிரசன்னமாகவே தானே இருக்கும் –

ததாவிதம் த்வீஜம் த்ருஷ்ட்வா நிஷாதேன நிபாதிதம்–ருஷேர் தர்மாத் மனஸ் தஸ்ய காருண்யம் சமபத்யத-13-
வேடனால் அடித்து வீழ்த்தப்பட்ட பறவை கண்ட தர்மாத்மா வால்மீகிக்கு காருண்யம் உண்டாயிற்று –
தயா கருணா அநு கம்பா அநு க்ரோசம் -பர்யாய சப்தங்கள் -பர துக்க துக்கித்தவம் /பர துக்க நிராசி கீர்ஷா/ பர துக்க அஸஹிஷ்ணுத்வம்
சோகம் ஸ்லோகத்துவம் ஆகத –
மா நிஷாத ப்ரதிஷ்டாம் த்வாகமச் ஸாஸ்வதீஸ் சமா –யாத கிரௌஞ்ச மீது காதேகம் அவதீ காம மோஹிதம் —15-
மா நிஷாத ப்ரதிஷ்டாம் து அம கம ஸாஸ்வதீஸ் சமா –நிஷாதன் -வேடன் -/ அம –அவனுக்கு விசேஷணம் -திருவில்லாத வேடன் -என்றபடி –
ஸாஸ்வதீஸ் சமா ப்ரதிஷ்டாம் மா கம -வெகு காலம் நன்மை இழந்து இருப்பாய் -என்கை –காம மோஹிதமான ஆண் பறவையை கொன்றதினால் –
மா நிஷாத -மா நிஷீ ததி-சீதா பதி/ மண்டோதரி இராவணன் -ராக்ஷஸ மிதுனம் -காம மோஹம் கொண்ட இராவணனை கொன்றதால்
நெடு நாள் வாழ்வு அடைந்தீர் என்று வாழ்த்தினை படி –கிரௌஞ்ச சப்தம் பஷி விசேஷத்தையும் ஆசூர பிரக்ருதிகளையும் சொல்லக் கடவது –

தமுவாச ததோ ப்ரஹ்மா பிரஹசன் முனி புங்கவம் -30-
ச்சந்தா தேவ தே ப்ரஹ்மன் ப்ரவ்ருத்தேயம் ஸரஸ்வதீ–ராமஸ்ய சரிதம் க்ருதஸ்தம் குரு த்வம் ருஷீ சத்தம–31-
நான்முகக் கடவுள் தம்முடைய உள்ளக்கருத்தை ஒட்டியே வந்த ஸ்லோகம் என்று ஆசுவாசப் படுத்தி
தமுவாச ததோ ப்ரஹ்மா பிரஹசன் முனி புங்கவம் -30–ஹாஸத்துக்கு காரணம் விஸ்மயம்/சரஸ்வதி அந்தர்வாஹினி அன்றோ /
மேலே –க்ருத்ஸ்னம் ராமாயணம் காவ்யம் ஈத்ருசை கரவாண் யஹம் -41-என்ற ப்ரதிஞ்ஜை-ஈத்ருசை -அந்தர்வாஹினியான சரஸ்வதி
ஜிஹ்வாக்ரத்திலே வந்து புகுந்து ஸ்லோகமாக வந்தமை -காட்டி அருள படும் –

—————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

அஞ்சிலே ஓன்று பெற்ற –உள்ளுறை பொருள் –

அஞ்சிலே ஓன்று பெற்றான் அஞ்சிலே ஒன்றைத் தாவி
அஞ்சிலே ஓன்று ஆறாறாக ஆரியர்க்காக
அஞ்சிலே ஓன்று பெற்ற அணங்கைக் கண்டு
அயலார் ஊரில் அஞ்சிலே ஓன்று வைத்தான் அவன் நம்மை அளித்துக் காப்பான் -கம்பர்

கடலை தாவி-வாயு மார்க்கமாக சென்று -பூமி மாதா வைக் கண்டு தீயை வைத்து வாயு பெற்ற பிள்ளை –

உள்ளுறை பொருள்
-பஞ்ச சம்ஸ்காரம் முதல் அஞ்சு
-வித்யை- தாயாகப் பெற்ற -அன்று நான் பிறந்திலேன் -இவ்வாதம வஸ்துவை ஜனிப்பித்து

இரண்டாவது அஞ்சு –அர்த்த பஞ்சகம்
-அறிய வேண்டிய அர்த்தங்கள் எல்லாம் இதுக்குள்ளே உண்டே
-விரோதி ஸ்வரூபத்தை தாண்டி
ஸ்வரூப உபாய பிராப்ய விரோதிகளையும் -தாண்டி-

-மூன்றாவது அஞ்சு –உபாய பஞ்சகம் -ஆசார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் –

நான்காவது அஞ்சு பரத்வாதி பஞ்சகம் –-அர்ச்சாவதாரம் -கண்டு காணச் செய்து -அணங்கு தெய்வம்

ஐந்தாவது அஞ்சு— லோக பஞ்சகம் -மண் உலகம் நரக லோகம் ஸ்வர்க்க லோகம் கைவல்ய லோகம் பரமபதம்

ஆக பஞ்ச சம்ஸ்காரம் பெற்று -பிரதி பந்தகங்களைக் கடந்து –சரம உபாயத்தைக் கடைப் பிடித்து —
அர்ச்சாவதாரத்தைக் காட்டிக் கொடுத்து
சம்சார உத்தீரணராக்கும் சதாசார்யனுடைய படிகளை வெளியிட்டார் யாயிற்று –

திருவடி தானே ஆச்சார்ய ஸ்தானம் நம் சம்பிரதாயத்தில் –

——————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ கம்ப நாட்டாழ்வான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

திவ்ய பிரபந்த வைபவ விவேகம் -ஸ்ரீ P.B.A. ஸ்வாமிகள் அருளிச் செய்த முதல் கிரந்தம் -/ஸ்ரீ கம்ப நாட்டு ஆழ்வாரும் அருளிச் செயல்களும் –

தென் குருகூர் புனிதன் கவியோர் பாதத்தின் முன் செல்லுமோ தொல்லை மூலப் பரஞ்சுடரே–கம்பன்

மார்க்கண்டேய புராணத்தில் -ஏதா ஸ்வேதகாதா -ச நித்யா -திராவிட சம்ஹிதா கலவ் கலவ் பிரகாசியந்தே க்ருபயா ஞான யோகிபி
த்வாபராந்த யதா வியாஸோ வியாசிஷ்யதி மஹா ஸ்ருதி தத்வன் நித்யாத்மபூகதா சடகோப ப்ரனேஷ்யதி-
-சாகா சகஸ்ர வேதானாம் காதா ரூபம் விதாஸ்யதி த்ராமிடீ ப்ரஹ்ம வித்யா சா தஸ்மாஜ் ஜாதா மஹா முநே
சம்ஸ்க்ருத ஸ்ருதியோ யத் த்ராவிடச் ஸ்ருத யஸ்ததா நித்யா –
திராவிட வேதங்களும் நித்யங்கள் -வியாச பகவான் வேதங்களை வெளியிட்டு அருளியது போலே
நம்மாழ்வாரும் -இந்த திராவிட ப்ரஹ்ம வித்யை வெளியிட்டு அருளினார் என்றவாறு –

ஸ்கந்த புராணத்திலும் -ஏவ மேவ விஜா நீ ஹி த்ராமிடஞ்சாபி பாஷிதம் —-அகஸ்திய பிரார்த்தனாதுஷ்ட ப்ரஹ்ம தத்வாரா இமா நாபப்ரம் சத்வ தோஷா
–த்ராமிடீ நாம் க்ராம்ததா யதைவ ஸம்ஸ்க்ருதீ பாஷா ப்ரயுக்தா ஸ்வர்க்க தாயி நீ பிரக்ருதீ த்ராமிடீ சாபி ததைவ ஸ்வர்க்க தாயிகே
அதோன்யா கலூயா பாஷா ஆந்திர கர்ணாட தேசஜா அநார்ஷத்வாத பப்ரம்சா இதை சாஸ்த்ர விதாம் மதம் தஸ்மாத் பாஷாந்த்ரீ யானாம்
காவ்யானாம் தோஷ கீர்த்தனம் பிராக்ருதாத் தராமிடச்சாபீ லிபன்ன விஷயம் பவேத் ச்ருதவ் து நம்லேச்சிதவா இத்யேத நபி யத் வச ததநார்ஷவ
சாம்ஸ்யேவ நிஷதேத் நார்ஷமப் யாஹூ என்று அகஸ்ய முனி சம்பந்தத்தால் -தமிழும் அநாதி -குற்றம் அற்ற பாஷை என்றவாறு –

பாத்ம புராணத்தில் பிரமனைக் குறித்து மஹா விஷ்ணு -உத்கர்ஷ க்யாப்யதே யைஸ்து விச்வா ஸாத் த்ரவிட ஸ்ருதே சங்கீர்த்தி தாஸ்தே மத் பக்தா —
இதை மத் பக்த லக்ஷணம் இதை திராவிட வேதஸ்ய உத்கர்ஷ க்யாபி தோமயா அத ஸ்ருதிம பேஷ்யாஸ்யாம் ப்ரக்ருஷ்ட திராவிட ச்ருதவ்
பரமாதரமாததஸ்வ நிஸ் சந்தேகம் ப்ரஜாபதே–என்று தமிழ் வேத வைபவம் சாதித்து அருளினார்
ப்ரஹ்மாண்ட புராணத்தில் -ஸ்ரூயதா முச்யதே கிஞ்சித் ரகஸ்யம் முனி சத்தம காலாந்தரேது மச்சய்யா பூதோ புஜக நாயக-நிர் நித்ர திந்த்ரிநீ சத்வ மேஷ்யத் யஹம பீஷ்டத
நேதும் த்ராவிடதாம் வேதான் அத்ரை வர்ணிகதாம் கத மத் பக்த சடகோபாக்யோ பவிஷ்யாமி மமேச்சயா தாம்ர பரணி யுத்தர தடே
யத்ர தாத்ரா அர்ச்சிதோஸ்ம் யஹம் தத்ரமே சட கோபஸ்ய தேச ஜென்ம பவிஷ்யதி ததா பிரகாசயிஷ்யாமி பரமர் திராவிட ஸ்ருதி-என்று
அனந்தாழ்வான் உறங்கா புளியாகவும்-நானே நான்காம் வருணத்தில் சடகோபராக அவதரித்து திராவிட வேதங்களை வெளியிடப் போகிறேன் என்றான் இறே

அதே புராணத்திலே -தஸ்மாத் ச புருஷ சிரேஷ்ட பக்தா நாம் அம்ருதோ பமாம் ப்ரகாசயிஷ்யதி பராம் த்ராமிடீம் ப்ரஹ்ம ஸம்ஹிதாம் -என்று
அந்த புருஷ சிரேஷ்டர் சடகோபர் தொண்டர்க்கு அமுது உன்னை திராவிட வேதத்தை வெளியிட்டு அருளுவார் என்கிறார்

பவிஷ்யத் புராணத்தால் -திராவிடம் நயா நிரதம் யோ நிந்ததி ஸூ துர்மதி -ப்ரஹ்ம பிரளய பர்யந்தம் கும்பீ பாகே ச பஸ்யதே
ஸ்வ மாதுர் வ்யபிசாரோக்தவ்யோ தோஷ பரி கீர்த்தித ச தோ ஷோ திராவிடம் நாய தூஷனே பி பவேத் த்ருவம்-என்று
தமிழ் வேத நிஷ்டரை பழிப்பவர் நரகம் போவார் –

ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மத்தில் –யஸ்து சாமான்ய பாவேந த்ராமிடாம்நாயமுத்தமம் மன்யதே கல்ப கோடீஸ் ச ரௌரவம் நரகம் வ்ரஜேத்-என்று
உயர்ந்த தமிழ் வேதத்தை சாதாரண பாட்டாக நினைத்தவன் நரகம் புகுவான் என்கிறது –

பரமேஸ்வர சம்ஹிதையில் -த்ரமிடச் ஸ்ருதி சந்தோஹே யாவதீ ப்ரீதி ரஸ்தி மே நதாவதீ மஹா லஷ்ம்யாமப் யஸ்தீதி நிபோதத–என்று
பெருமாள் பிராட்டியை விட திராவிட ஸ்ருதிகளில் ப்ரீதி கொண்டுள்ளதை தெரிவிக்கிறான் –

தோற்றங்கள் ஆயிரத்துள் –திருவாய் -6–8–11-என்று பகவத் அவதாரம் போலே திருவாயமொழியும் ஆவிர்பவித்தமை –
மந்த்ரங்களை ரிஷிகள் காணுமா போலே அவன் அருளாலே ஆழ்வாருடைய அகக் கண்ணுக்கு இலக்காகி அவரது திருவாக்கின்றும் தோற்றின -என்றவாறு –
பகவத் ஆவிர்பாவம் போலே வேத ரூப ஆவிர்பாவமான ஆயிரம் என்றபடி
இதே போல் சொல் சந்தங்கள் ஆயிரம் / சோர்வில் அந்தாதி / கெடல் ஆயிரம் / அழிவில்லா ஆயிரம் / தெளிவுற்ற ஆயிரம் / தீர்த்தங்கள் ஆயிரம்
/ தீதில் அந்தாதி / பாலோடு அமுதன்ன வாயிரம் / ஏற்கும் பெரும் புகழ் ஆயிரம் /வழு விலா ஒண் தமிழ் / தூய வாயிரம் / முந்தை வாயிரம் /
செய் கோலத்து ஆயிரம் /பொய்யில் பாடல் ஆயிரம் /
என் முன் சொல்லும் மூவுருவாம் முதல்வன் –திருவாய் -7–9–2-சந்தை சொல்லி அருளிய முதல்வன் –

நப்ரீதி ரஸ்தி மம வக்ஷஸிலா விதாயாம் லஷ்ம்யாம் ததா சகல பூதன் தான சீம்னி மஜ் ஜென்ம கர்ம குண பந்தயுதான் பிரபந்தான் சஙகீந்த்ய
த்யநக பக்த ஜநே யதைவ -என்று -தமிழ் பிரபந்தங்கள் மேல் பிராட்டியை விட அதிக ப்ரீதி கொண்டமை அறிவிக்கப் பட்டதே –
வித்யந்தே ஹி பராசராதி முநிபி ப்ரோக்தா பிரபந்தா பரா பக்தா ஏவ ஹி தே தாதாபி சகலம் த்யக்த்வா அத்ர ரெங்கேஸ்வர-
பக்தா நேவ பரங்குசாதி புருஷான் தத் தத் பிரபந்தான் ச தான் அத்யாத்ருத்ய சதோ பலாலயதி யத் தத் ஞாபனம் தத் ப்ரியே -என்று
ஸ்ரீ ரெங்கநாதன் மிகவும் ஆதரிப்பதாக பட்டர் அருளிச் செய்தார் –
விஸ்வகர்மா சாபத்தால் அகஸ்தியர் வருந்த விஷ்ணுவே தோன்றி விஷ்வக்சேனர் முதலானோரை ஆழ்வார்களாக
பிறப்பித்து தமிழ் அடிமை செய்யும் படி செய்து நாலாயிரம் வெளியிட்டமை அருளிச் செய்தார் –

இவற்றைப் பின்பற்றியே -சகஸ்ர சாக உபநிஷத் சமாகமம் நமாம் யஹம் திராவிட வேத சாகரம் -என்றும்
சடாரேர் உபநிஷதாம் உப கான மாத்ர போக -என்றும்
ஏய்ந்த பெரும் கீர்த்தி –சடகோபன் செந்தமிழ் வேதம் -என்றும்
த்ரமிட வேதம் என்றும் -தமிழ் மறைகள் ஆயிரம் என்றும் -சடாரி த்ருஷ்ட சாம வேத மௌலி -என்றும் –
ஸ்வம் சம்ஸ்க்ருத திராவிட வேத ஸூ க்தை பாந்தம் -என்றும் -சகஸ்ர சாகாம் த்ராஷீத் த்ராமிடீம் ப்ரஹ்ம ஸம்ஹிதாம் -என்றும்
-வட மொழி மறை என்றது தென் மொழி மறையை நினைத்து இ றே என்றும் மாறன் மறை என்றும் ஆச்சார்யர்கள் ஸ்ரீ ஸூ க்திகள் –
வேத நூல் ஸ்ருதி -ஸ்ம்ருதி -மம ஆஞ்ஞா -வசையில் நான்மறை -சுடர் மிகு ஸ்ருதி -வேத நூல் ஒதுகின்றது உண்மை
-பண்டை நான் மறை -நிற்கும் நான் மறை -போலே –
இரும் தமிழ் நூல் -ஆணை ஆயிரத்து -ஏதமில் ஆயிரத்து இப்பத்து -செவிக்கு இனிய செஞ்சொல் -பொய்யில் பாடல் –முந்தை ஆயிரத்துள் இவை
அழிவில்லா ஆயிரத்து இப்பத்து –என்கிற எழு லக்ஷணங்கள் -இவை இரண்டுக்கும் சாமான்கள் -ஆகும்
சடகோபன் சொல்லப் பட்ட ஆயிரம் என்றது -அநாதி தாநா ஹ்யேஷா வாகுத் ஸ்ருஷ்டா -மனு ஸ்ம்ருதி –கர்த்ருத்வம் வெளிப்படுத்தும் தன்மையே
கண்டு வெளிப்படுத்தும் ரிஷி -நினைத்து ஆராயும் முனி –காலம் கடந்தவற்றை சாஷாத்கரிக்கும் கவி -போலே இவரையும்
ருஷிம் ஜூஷாமஹே -சடகோபன் முனி வந்தே -ஒன்றி ஒன்றி இவ்வுலகம் படைத்தான் கவி யாயினேற்கு–திருவாய் -3–9–10-
ஸூ ர்ய சந்த்ர உலகம் படைத்தால் போலே -திவ்ய பிரபந்தங்களும் யதா பூர்வ கல்பனமே –
வகுளா பரணாதி ஸூ ரி ஸ்ரீ ஸூ க்த்யா கார்த்தஸ்யேந பிராமண தாரா -என்று யதீந்த்ர மத தீபிகா ஸ்ரீ ஸூ க்திகள்-
தேவாஸூர ஹேலயோ ஹேலய இதை குர்வந்த பரா பபூவு தஸ்மாத் ப்ராஹ்மணேந நம்லேச்சித்தவை நாபபாஷிதவை ம்லேச்சா ஹவா ஏஷ யத் அப சப்த
அப பாஷை இலக்கவிதிக்கு முரணான சொல் -அசுரர்கள் பாஷை -கவ் என்பதற்கு பதில் காவி கோணி என்பது அபபதம் –
ருஷி சம்பந்தம் இல்லாத பாஷைகளையே தடுக்கும் ஸ்ருதி வாக்கியம் –
நாஹம் வஸாமி வைகுண்ட யோகி நாம் ஹ்ருத யேஷூ சமத் பக்தா யத்ர காயந்தி தத்ர திஷ்டாமி நாரத –என்று
தன்னை பாடுகிற இடத்திலே தான் இருப்பதாக சோதி வாய் திறந்து அருளிச் செய்தானே -ஏதத் சாம காயன் ஆஸ்தே –

யத்ருசோ உத்ய கீஷத தா பய ஆஹூதயோ தேவா நாம பவன் யத் யஜும் க்ருதா ஹதயோ யத் சாமானி சோமா ஹுதயோ
யத் அதர்வாங்கி ரஸோ மத்வா ஹுதயோ யத் ப்ராஹ்மணாநி இதிஹாசன் புராணா நீ கல்பான் கதா நாராசம் சீர் மேதா
ஹுதாயோ தேவா நாம பவன் தாபி ஷூதம் பாப்மா நம பாசனந் அபஹத பாப்மா நோ தேவா ஸ்வர்க்கம் லோக மயன்
ப்ரஹ்மணஸ் சாயுஜ்யம் ருஷயோ கச்சன் –என்று
ருக்வேதாதி அத்யயனத்தால் தேவர்கள் பாலால் செய்த ஆஹூதிகள் போலவும் – யஜு ர் வேதாதிகள் நெய் ஆஹுதி போலவும்
-சாம வேதாதிகள் சோம தாரா சால ஆஹூதிகள் போலவும் -அதர்வண வேதாதிகள் தேன் ஆஹூதிகள் போலவும்
-இதிஹாச புராண கல்ப அருளிச் செயல்கள் மாம்ச ஆஹூதிகள் போலவும் -மகிழ்ந்து
பசி ஒழிந்து ஸ்வர்க்கம் போக -ருஷிகளோ ப்ரஹ்ம சாயுஜ்யம் பெற்றார்கள்
ப்ரஹ்ம யஜ்ஜம் போலே திவ்ய பிரபந்த சேவையும் -ஆயூஸூ ஒளி பலம் செல்வம் புகழ் ப்ரஹ்ம தேஜஸ் அன்னம்
-போன்றவற்றை அருளும் -பூஜ்யத்வம் உண்டு என்றவாறே –

சகஸ்ர பரமாதே வீ சதமூலா சதாங்குரா சர்வம் ஹரது மே பாபம் தூர்வா துஸ் ஸ்வப்ன நாசின் -தைத்ரியம்
சகஸ்ர பரமாதே வீ -திருவாய்மொழி -ஆயிரம் பாட்டாக அமைந்த -திவ்ய பிரபந்த அபிமானியான தேவதை
சதமூலா -திரு விருத்தம் ஆகிய நூறு பாசுரம்
சதாங்குரா -ராமானுஜ நூற்று அந்தாதி ஆகிய முளை
தூர்வா -த்ரவி தாரனே -சம்சார பந்தத்தை தாண்டுவிப்பதாயும்
துஸ் ஸ்வப்ன நாசின் -ஸ்வப்னத்தை விட பிரபல சம்சாரத்தை நசிக்கச் செய்து
மான துஸ் மே சர்வம் ஹரது மே பாபம்-எல்லா பாபங்களையும் போக்கடிக்கட்டும் –
மாறன் மறையும் இராமானுசன் பாஷ்யமும் தேறும் படி யுரைக்கும் சீர் –மா நகரில் மாறன் மறை வாழ்கவே –
அதர பரத்ர சாபி –
ஆழ்வார்கள் வாழி அருளிச் செயல்கள் வாழி –

—————————

-வேத அங்கங்கள் -சீஷா – வியாகரணம்- நிருக்தம்- சந்தஸ் -கல்பம்- ஜோதிஷம் -ஆகிய ஆறும் –
உப அங்கங்கள் -மீமாம்சை –நியாயம் -புராணம் -தர்ம சாஸ்திரம் -ஆயுர் வேதம் -பாரதம் -சிற்பம் -கீதம் -ஆகிய எட்டும்
இன்ப மாரி–நான்கு நம்மாழ்வார் திரு பிரபந்தங்கள் -உத்கீதம் உள்ளுறை பொருள் -ஆயிரம் இன் தமிழ் அந்தாதி
நாவினுள் நின்று மலரும் ஞானக் கலைகளுக்கு எல்லாம் ஆவியும் ஆக்கையும் தானே -என்பர் திருமாலால் அருள பெற்ற நம்மாழ்வார்
அருள் மாரி -ஆறு அங்கங்கள்
மற்றைய எண்மர் -உப அங்கங்கள்

நல்லவரை காத்து அல்லவரை அழித்து அறம் காக்கவே அவதாரங்கள்
அறியவேண்டிய செம்பொருள் ஐந்து
-மிக்க இறை நிலை -பெண்மை கலந்த ஆண்மை நிறைந்த திருமால் /மெய்யாம் உயிர் நிலை -திருமால் அடியான்
/தக்க நெறி -உடல் பிணைப்பில் இருந்து விடுபட்டு இறைவின் பிடிப்பில் ஆட் படுதல்-
தடையாகி தொக்கியலும் ஊழ் வினைகளை அறிந்து -ஆக்கை வழி உழலாமல் ஆன்மிக அறநெறி நடத்துதல்
உயரிய நல் வாழ்வு என்பதே இறை உணர்வுடன் தெரித்து எழுதி வாசித்து கேட்டு வணங்கி வழி பட்டு பூசித்து பொழுது போக்குவதே –

அனைத்துலகும் தன்னுள்ளே நிற்க நெறிமையால் தானும் அவற்றுள் நிற்கும் பிரானே நாராயணன் -விசிஷ்டா அத்வைதம் -சரீராத்மா பாவம் –
நினைத்த எப்பொருள்களுக்கும் வித்தாய் -முதலில் சிதையாமல் -அவற்றுள் ஊடுருவியும் அவை அனைத்தையும் தன்னுள் ஒதுக்கியும்
நிற்பவன் நாராயணன் -அந்தர் பஹிச்ச தத் சர்வம் -வியாப்ய நாராயண ஸ்தித –
அசாரம்-பாஹ்யர்கள் / அல்ப சாரம் -குத்ருஷ்டிகள் / விசிஷ்டாத்வைதம் -சாரம் / அருளிச் செயல்வழி ஸ்ரீ வைஷ்ணவம் சார தர்மம்
/ பூர்வாச்சார்யர் வியாக்கினங்கள் கொண்டு உணரும் சத் சம்ப்ரதாயம் சார தர்மம் –
காண்கின்ற உடலில் –காணாமல் உறைகின்ற உயிரில்பரம்பொருளின் பான்மையை விளக்குவதே விசிஷ்டாத்வைதம்
அப் பரம் பொருள் எல்லா வற்றையும் கடந்தும் -எல்லாவற்றின் உள்ளும் கலந்தும் இருப்பதால் -கடவுள் –
தன்னுள் அனைத்து உலகும் நிற்க நெறிமையால் தானும் அவற்றுள் நிற்கும் பிரான் –
ருக்வேதம் –10-மண்டலங்கள் -10152-மந்த்ரங்கள் /யஜுர் -40-அத்யாயம் -1975-மந்த்ரங்கள் /
சாமம் –1975-மந்த்ரங்கள் / அதர்வணம் -20-காண்டங்கள் –5987-மந்த்ரங்கள்
பிரஸ்தான த்ரயம் –உபநிஷத் / ப்ரஹ்ம ஸூ த்ரம் / ஸ்ரீ பகவத் கீதை –

———————–

It has been proved through scientific-studies,
Tulasi soaked water kept in a copper container is an antidote
for dreaded diseases like cholera and other water borne diseases

———————————

தாவிய சேவடி சேப்பத் தம்பியோடும் கான் போந்து -சோ வரணும் போர் மடியத் தொல்லிலங்கை
கட்டு அழித்த சேவகன் சீர் கேளாத செவி என்ன செவியே -இளங்கோ

மேல் ஒரு பொருள் இல்லா மெய்ப்பொருள் வில்லும் தங்கி கால் தரை தோய நின்று கட் புலக்கு உற்றதம்மா -கம்பர் வாலி வார்த்தையாக

நடையில் நின்று உயர் நாயகன் தோற்றத்தின் இடை நிகழ்ந்த
இராமாவதாரப் பேர்த் தொடை நிரம்பியதொரு தாக்கத்தை -கம்பர் அவையடக்கப் பாடல் –

வள்ளல் ராமன் உன் மைந்தன் ஆணை -என்றான் -கைகேயியைச் சுட்டி உன் மைந்தன்
தாய் கையில் வளர்ந்திலன் -வளர்த்தது தவத்தால் கேகேயன் மடந்தை -நகர மக்கள் வார்த்தையாக கம்பர் –

இராமனைப் பயந்த ஏற்கு இடர் உண்டோ -என்று கைகேயி கூனி இடம்
கரு முகில் கொழுந்து எழில் காட்டும் சோதியை திரு உறப் பயந்தனள் திறம் கொள் கோசலை -என்றும்
இரும் கடகக் கர தலத்தில் எழுத அரிய திரு மேனி கரும் கடலை செங்கனி வாய் கோசலை என்பாள் பயந்தாள் -என்றும் –
இராமனும் வசிஷ்டர் இடம் -ஏன்றனன் எந்தை இவ்வரங்கள் ஏவினாள்
ஈன்றவள் யான் அது சென்னி ஏந்தினேன் -என்று கைகேயியை ஈன்றவளாகவே கூறினார்

உனைப் பயந்த கைகேயி -பெருமாள் திருமொழி –9-1–பாசுரம் அடி ஒட்டி
கேகேயன் மா மகள் கேழ் கிளர் பாதம் தாயினும் அன்போடு தாழ்ந்து வணங்கி ஆயதன் அன்னை அடித் துணை சூடி -என்றும்
கைகயன் தனயை முந்தக் காலுறப் பணிந்து முற்றை மொய் குழல் இருவர் தாளும் முறைமையின் வணங்கும் செங்கண் ஐயனை -என்றும்
முந்துற கைகேயியை வணங்குவதாகக் காட்டினார் கம்பர்
கோ மகனும் அத்திசை குறித்தனன் விழித்தான் -விரூபாக்ஷி என்று வால்மீகி சொன்ன சூர்ப்பணகை-கலை வணக்கு நோக்கு அரக்கி -என்று
மானும் வெட்க்கி தலை குனியும் படி குலசேகர ஆழ்வார் பாசுரமும்-பெரியாழ்வார் -நுடங்கிடை சூர்ப்பணகா -3- 9–8- அடி ஒட்டி -கம்பர்
திரை கெழு பயோதி துயிலும் தெய்வ வான் மரகத மலையினை வழுத்தி
நெஞ்சினால் கர கமலம் குவித்து இருந்த காலையில் -தேவர்கள் வ்யூஹத்தில் இரக்க என்றபடி

பரமன் கருடன் மேல் ஊர்ந்து திருவோடும் மருவித் தோன்றினான் -என்பர் புருஷகார பூதை உண்டு என்று காட்ட
கருடன் தோள் நின்றும் இறங்கி -சென்னி வான் மண்டபத்து சேர்ந்து அரி துன்னு போன் பீடம் மேல் பொலிந்து தோன்றினான்
-அரியாசனத்தில் தனிக் கொள் செல்ல வீற்று இருந்து அருளினான்
கோப்புடைய சீரிய சிங்காசனத்து யாம் வந்த கார்யம் ஆராய்ந்து அருள் -பாசுரம் ஒட்டி
தர்மாதி பீடத்தில் இருந்து -வஞ்சகர் தன் தலை அறுத்து இடர் தணிப்பன் -என்று அருளிச் செய்தான் என்பர்

அக்கணத்தில் அயன் படை ஆண்ட கை சக்கர படையொடும் தழிஇச் சென்று புக்க தக்கொடியோன் உரம் பூமியும் திக்கு அனைத்தும் விசும்பும் திருந்தவே –
ப்ரஹ்மாஸ்திரம் வானும் மண்ணும் சுழல சக்கர படையொடும் தழுவிச் சென்று இராவணன் மார்பிடைப் புக்கது-
கை நின்ற சக்கரத்தன் கருதும் இடம் பொருது -பாசுரத்தில் அடியாக

பிராட்டி –உனது பாழுடல்–பத்துள தலையும் தோளும் பல பல பகழி தூவி வித்தக வில்லினாற்கு திருவிளையாடற்க்கு ஒத்த சித்திர இலக்கமாகும்-என்றாள்-
அதற்கு ஏற்ப -மாயன் இராவணன் மேல் சரமாரி தாய் தலை அற்று அற்று வீழத் தொடுத்து -ஐயன் முதலில் விளையாடினான் –
கம்பர் செவ்வழி உணர்வு தோன்றச் செப்பினம் –உணர்வு எனும் பெரும் பதம் தெரிந்து -திருமங்கை ஆழ்வார் ஸ்ரீ ஸூக்தி படி உணர்வு -பரம் பொருள் -அன்றோ
ராம பக்தனாகவே கம்பர் அருளிச் செய்கிறார் -பத்தர் பித்தர் பாடினோம் என்பர் –

——————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ P.B.A. ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

அருளிச் செயல்களில் -ஐந்தாம் பாகம் -ஸ்ரீ ராமாவதாரம் –ஸ்ரீ வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் –

ஸ்ரீ ராம அவதாரம் / தாடகா வாதம் / விச்வா மித்ரா யாக ரக்ஷணம் /ஸூபாஹூ வாதம் /
ஸ்ரீ சீதா விவாஹம் / வன கமனம் / குஹ ஸஹ்யம் /பரத கமனம் /ஸ்ரீ பாதுகா பிரதானம்
காகாஸூர பங்கம் / விராத வதம் /சூர்பணகா பங்கம் /காரா தூஷண வதம் / மாரீச வதம் /
சீதா வியோகம் / ஜடாயு மோக்ஷம் / கபந்த வதம் /-சீதா அசோகா வன வாசம் /ஹனுமத் சமாகாமம்
சுக்ரீவ சக்யம் /மராமரம் எய்தல் / வாலி வதம் / அங்குலீய பிரதானம்
அசோக வன பங்கம் /சமுத்திர சரணாகதி / சமுத்திர ராஜனைக் கோபித்தல் /
சேது பந்தம் /விபீஷண உபதேசம் /லங்கா பங்கம் /கும்ப கர்ண வதம் /ராக்ஷஸ வதம் /இந்திரஜித் வதம்
ராவண வதம் /ராக்ஷஸ ஸ்தோத்ரம் /ஸ்ரீ விபீஷண பட்டாபிஷேகம் /ராக்ஷஸ சரணாகதி /ராக்ஷஸ வதம்/பாதாள கத ராக்ஷஸ வதம் /
ஸ்ரீ ராம பட்டாபிஷேகம் / குச லவ காநம் /லவண வதம் /லஷ்மண வியோகம் /ஸ்ரீ ராம பரமபத கமனம்
—————————————————
தழும்பிருந்த சார்ங்க நாண் தோய்ந்த –பொய்கையார் -23-
சார்ங்க பாணி யல்லையே–திருச்சந்த –15-
குரங்கை ஆளுகந்த வெந்தை –21-
கொங்கு மலி கரும் குழலாள் கௌசலை தன் குல மதலையாய் தனக்கு பெரும் புகழ் சனகன் திரு மருகா தாசரதீ –பெருமாள் திரு –8–3-
தயரதன் தன் மா மதலாய் மைதிலி தன் மணவாளா –8–4-
சிலை வலவா–சேவகனே –சீராமா –8–8-
ஏவரி வெஞ்சிலை வலவா இராகவனே—8–10-
எல்லையில் சீர் தயரதன் தன் மகனாய்த் தோன்றிற்று –10–11-
கதிர் ஆயிரம் இரவி கலந்து எரித்தால் ஓக்க நீண் முடியன் –இராமன் –பெரியாழ்வார் –4–1–1-
நாந்தகம் சங்கு தண்டு நாண் ஒலிச் சார்ங்கத் திருச் சக்கரம் ஏந்து பெருமை இராமனை இருக்குமிடம் நாடுதிரேல் —4–1–2-
மன்னுடைய விபீடணற்கா மதில் இலங்கைத் திசை நோக்கி மலர்க்கண் வைத்த என்னுடைய
திருவரங்கற்கு அன்றியும் மற்று ஒருவர்க்கு ஆளாவரே–4–9–2-
கணை நாணில் ஆவாத் தொழில் சார்ங்கம் தொல் சீரை நல் நெஞ்சே ஓவாத ஊணாக உண்–பெரிய திருவந்தாதி -78-
நீள் கடல் சூழ் இலங்கைக் கோன் தோள்கள் தலை துணி செய்தான் தாள்கள் தலையில் வணங்கி —1–6–7-
தொழுமின் அவனைத் தொழுதால் வழி நின்ற வல்வினை மாள்வித்து அழிவின்றி ஆக்கம் தருமே —1–6–8-
தயரதற்கு மகன் தன்னை யன்றி மற்றிலேன் தஞ்சமாகவே –3–6–8-
காயும் கடும் சிலை காகுத்தன் வாரானால் -5–4–3-
நின்றவாறும் இருந்தவாரும் கிடந்தவாறும் நினைப்பரியன —ஸ்ரீ ராம / ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரங்களிலும் காணலாமே –5–10–6-
காண் பெரும் தோற்றத்து எம் காகுத்த நம்பிக்கு –6–6–9-
உலகத்தை அலைக்கும் அசுரர் வாணாள் மேல் தீவாய் வாளி மழை பொழிந்த சிலையா திரு மா மகள் கேள்வா தேவா –6–10–4-
திணரார் சார்ங்கத்து உன பாதம் சேர்வது அடியேன் என்னாளே –6–10–5-
காகுத்தா கண்ணனே –7–2–3-
கற்பார் இராமபிரானை யல்லால் மற்றும் கற்பரோ –7–5–1-
என்னாருயிர்க் காகுத்தன் —கூட்டுண்டு நீங்கினான் –9–5–6-
மை வண்ண நறும் குஞ்சிக் குழல் பின் தாழ இங்கே இருவராய் வந்தார் என் முன்னே நின்றார் –திரு நெடும் தாண் –21-
சிலையாளா –கலியன் –3–6–9-
ஏதவன் தொல் பிறப்பு இளையவன் வளையூதி—3–7–4-
வன் துணை வானவர்க்காய் வரம் சேற்று –3–7–6-
தாசாரதியாய தட மார்வன் –8–4–7-
வாள் அரக்கர் காலன் –8–4–8-
வையம் எல்லாம் உடன் வணங்க வணங்கா மன்னனாய்த் தோன்றி வெய்ய சீற்றக் கடியிலங்கை குடி கொண்டோட வெஞ்சமத்துச் செய்ய வெம்போர் நம்பரனை –8-8-7-
தெய்வச் சிலையாற்கு என் சிந்தை நோய் செப்புமினே –9–4–3-
இராக்கதர் வாழ் இலங்கை பாழாளாகப் படை பொருதானுக்குப் பல்லாண்டு கூறுதுமே –திருப்பல்லாண்டு -3-
இராவணன் தலை பத்து என எம்பெருமான் பிரம்மாவுக்கு காட்டிக் கொடுத்தது -ஆமே –பொய்கையார் -45-/ஆய்ந்த -பேயார் -77-/ கொண்டு -நான்முகன் -44-
—————————————————-
தாடகை வதம்
திண் திறளாள் தாடகை தன் உரமுருவச் சிலை வளைத்தாய் –பெருமாள் திரு –8–2-
வந்து எதிர்ந்த தாடகை தன்னுரைத்தைக் கீறி –10–2-
முன் வில் வலித்து முது பெண்ணுயிர் உண்டான் தன் வில்லின் வன்மையைப் பாடிப் பற –பெரியாழ்வார் –3–9–2-
வாய்த்த மலை போலும் தன்னிகர் ஓன்று இல்லாத தாடகையை மா முனிக்காத் தென்னுலகம் ஏற்றுவித்த திண் திறலும் –பெரிய திரு மடல்
வல்லாள் அரக்கர் குலப்பாவை வாட–கலியன் –8–6–3-
சுடு சரமடு சிலைத் துரந்து நீர்மையிலாத தாடகை மாள நினைத்தவர் –9–8–4-
———————————
விச்வாமித்ரர் வேள்வி காத்தல்
மா முனி வேள்வியைக் காத்து –திருப்பள்ளி எழுச்சி -4-
மந்திரம் கொள் மறை முனிவன் வேள்வி காத்து –பெருமாள் திரு -10–2-
முனிவன் வேள்வியை கல்விச் சிலையால் காத்தான் –கலியன் -8–6–2-
————————-
ஸூபாஹூ வதம்
வல்லரக்கர் உயிருண்ட மைந்தன் –பெருமாள் திரு –10–2-
———————-
ஸ்ரீ சீதா விவாஹம்
சிலை ஓன்று இறுத்தாய் –பெரியாழ்வார் –2–3–7-
செறிந்த மணி முடிச் சனகன் சிலை இறுத்து நினைக் கொணர்ந்து —-3–10–1-
காந்தள் முகிழ் விறல் சீதைக்காகிக் கடும் சிலை சென்று இறுக்க வேந்தர் தலைவன் சனகராசன் தன் வேள்வியில் கண்டார் உளர் –4- -1–2-
சிற்றாயர் சிங்கமே சீதை மணாளா –பெரியாழ்வார் –3–3–5-
சீதை வாய் அமுதம் உண்டாய் –நாச்சியார் -2–10-
வேய் போலும் எழில் தோளி தன் பொருட்டா விடையோன் தன் வில்லைச் செற்றாய் –பெருமாள் திருமொழி –9–4-
வெவ்வரி நல் கரு நெடும் கண் சீதைக்காகிச் சின விடையோன் சிலை இறுத்து —10–3-
வில்லிறுத்து மெல்லியல் தோள் தோய்ந்தாய் என்றும் –திரு நெடும் தாண் -13-
விரை கமழ்ந்த மென் கரும் குழல் காரணம் வில்லிறுத்து –கலியன் —3–1–8-
வாராரும் இளம் கொங்கை மைதிலியை மணம் புணர்வான் காரார் திண் சிலை இறுத்த தனிக் காளை கருதுமிடம்–4- -1–8-
உடனாய வில்லென்ன வல்லேயதனை இறுத்திட்டு அவள் இன்பம் அன்போடு அணைந்திட்டு —10–6–8-
கூனி கூனை நிமிர்த்தல்
கூனகம் புகத் தெறிந்த சொற்ற வில்லி யல்லையே –திருச்சந்த –30-
கொண்டை கொண்ட கோதை மீது தேனுலாவு கூனி கூன் உண்டை கொண்ட ரங்க வோட்டி உள் மகிழ்ந்த நாதனூர்-49-
ஒரு கால் நின்று உண்டை கொண்டோட்டி வன் கூன் நிமிர நினைத்த பெருமான் –கலியன் –10–6–2-
கூனே சிதைய யுண்டை வில் நிறத்தில் தெறித்தாய் கோவிந்தா –திருவாய் –1–5–5-
———————–
வனம் புகுதல்
பின்னின்று தாய் இரப்பக் கேளான் சொல் நின்ற தோள் நலந்தான் நேரில்லாதத் தோன்றல் –பூதத்தார் -79-
பாராளும் படர் செல்வம் பரத நம்பிக்கே யருளி ஆரா யன்பின் இளையனோடு யரும் கானம் அடைந்தவன் –பெருமாள் திரு –8–5-
சுற்றம் எல்லாம் பின் தொடரத் தொல் கானம் அடைந்தவனே—8–6-
சிற்றவை தன் சொல் கொண்ட சீ ராமா –8–6-
வன் தாளிணை வணங்கி வள நகரம் தொழுது ஏத்த மன்னனாவான் நின்றாயை அரியணை மேல் இருந்தாயை நெடும் கானம் படரப் போகு
நேரிழையும் இளம் கோவும் பின்பு போக எவ்வாறு நடந்தனை எம்மிராமாவோ –9-2-
மெல்லணை மேல் முன் துயின்றாய் இனிப் போய் வியன் கான மரத்தின் நீழல் கல்லணை மேல் கண் துயிலக் கற்றனையோ –9–3-
காகுத்தா கரிய கோவே வா போகு வா இன்னம் வந்தொருகால் கண்டு போ மலராள் கூந்தல்
வேய் போலும் எழில் தோளி தன் பொருட்டா விடையோன் தன் வில்லைச் செற்றாய் –9–4-
இன்று பெரும் பாவியேன் மகனே போகின்றாய் கேகயர் கோன் மகளாய்ப் பெற்ற யரும் பாவி சொல் கேட்ட வருவினையேன் என் செய்கேன் யந்தோ யானே -9-5-
அம்மா வென்று உகந்து அழைக்கும் ஆர்வச் சொல் கேளாதே யணி சேர் மார்வம் என் மார்வத்திடை யழுந்தத் தழுவாதே முழுசாதே மோவாதுச்சி
கைம்மாவின் நடையன்ன மென்னடையும் கமலம் போலே முகமும் காணாது யெம்மானை என் மகனை இகழ்ந்திட்ட இழிதகையேன் இருக்கின்றேனே –9–6-
பூ மருவி நறுங்குஞ்சி புன்சடையாப் புனைந்து பூந்துகில் சேர் அல்குல் காமர் எழில் விழல் உடுத்துக் கலன் அணியாது அங்கங்கள் அழகு மாறி
ஏமரு தோள் என் புதல்வன் யான் இன்று செலத் தக்க வனம் தான் சேர்த்தல் தூ மறை ஈரிது தகவோ சுமந்திரனே வசிட்டனே சொல் நீரே –9–7-
பொன் பெற்றார் எழில் வேதப் புதல்வனையும் தம்பியையும் பூவை போலும் மின் பற்றா நுண் மருங்குல் மெல்லியல் என் மருகியையும் வனத்தில் போக்கி
நின் பற்றா நின் மகன் மேல் பழி விளைத்திட்டு என்னையும் நீள் வானில் போக்க என் பெற்றாய் கைகேசீ இரு நிலத்தில் இனிதாக இருக்கின்றாயே–9–8-
முன்னொரு நாள் மழுவாளி சிலை வாங்கி அவன் தவத்தை முற்றும் செற்றாய் உன்னையும் உண் அருமையும்
உன் மோயின் வருத்தமும் ஒன்றாகக் கொள்ளாது என்னையும் என் மெய் யுரையும் மெய்யாகக் கொண்டு
வனம் புக்க வெந்தாய் நின்னையே மகனாகப் பெறப் பெறுவேன் ஏழ்பிறப்பும் நெடுந்தோள் வேந்தே –9-9-
தேனகு மா மலர்க்கூந்தல் கௌசலையும் சுமத்திரையும் சிந்தை நோவ கூனுருவின் கொடும் கொழுத்தை சொல் கேட்ட கொடியவள் தன் சொல் கொண்டு
இன்று கானகமே மிக விரும்பி நீ துறந்த வள நகரைத் துறந்து நானும் வானகமே மிக விரும்பிப் போகின்றேன் மனு குலத்தோர் தங்கள் கோவே –9–10-
ஏரார்ந்த கரு நெடுமால் இராமனாய் வனம் புக்க அதனுக்கு ஆற்றாத் தாரார்ந்த தடவரைத்தோள் தயரதன் தாம் புலம்பிய அப்புலம்பல் தன்னை
கூரார்ந்த வேல் வலவன் கோழியர் கோன் குடைக் குலசேகரன் சொல் செய்த சீரார்ந்த தமிழ் மாலை இவை வல்லார் தீ நெறிக் கண் செல்லார் தாமே —9–11-
தொத்தலர் பூஞ்சுரி குழல் கைகேசி சொல்லால் தொன்னகரம் துறந்து துறைக் கங்கை தன்னை வனம் போய்ப் புக்கு –10–4-
கொங்கை வன் கூனி சொல் கொண்டு குவலயத் துங்கக் கரியும் புரியும் இராச்சியமும் எங்கும் பரதற்கு அருளி வன் கானடை— பெரியாழ்வார் –2–1—8-
மாற்றுத் தாய் சென்று வானம் போகே என்றிட -ஈற்றுத் தாய் பின் தொடர்ந்து எம்பிரான் என்று அழக்
கூற்றுத் தாய் சொல்லக் கொடிய வனம் போன சீற்றம் இலாதானைப் பாடிப் பற —3–9–4-
தார்க்கிளம் தம்பிக்கு அரசீந்து தண்டகம் நூற்றவள் சொல் கொண்டு போகி –3–9–8-
கலக்கிய மா மனத்தனளாய்க் கைகேயி வரம் வேண்ட மலக்கிய மா மனத்தனனாய் மன்னவனும் மறாது ஒழிய
குலக்குமரா காடுறையப் போ வென்று விடை கொடுப்ப இலக்குமணன் தன்னோடும் அங்கு ஏகியதும் –3–10–3-
கூன் தொழுத்தை சிதை குரைப்பக் கொடியவள் வாய் கடிய சொல் கேட்டு ஈன்று எடுத்த தாயரையும்
இராச்சியமும் ஆங்கு ஒழிய கான் தொடுத்த நெறி போகிக் கண்டா அசுரரைக் களைந்தான் –4–8–4-
போர்வேந்தன் தன்னுடைய தாதை பணியால் அரசு ஒழிந்து பொன்னகரம் பின்னே புலம்ப வலம் கொண்டு மின்னும் வள நாடு கை விட்டு —
கொன்னவிலும் வெம் கானாத்தூடு –மன்னன் இராமன் பின் வைதேவி –அன்ன நடையை வணங்கு நடந்திலளே –பெரிய திருமடல் –
சிற்றவை பணியால் முடி துறந்தானை –கலியன் –2–3-1-
கூனுலாவிய மடந்தை தன் கொடும் சொலின் –திறத்து இளம் கொடியோடும் கானுலாவிய கரு முகில் திரு நிறத்தவன் —3–1–6-
தம்பியோடு தாமொருவர் தன் துணைவி காதல் துணையாக முன நாள் வெம்பி எரி கானகம் உலாவுமவர் தாம் இனிது மேவு நகர் தான் –5–10–6-
வில்லேர் நுதல் வேல் நெடும் கண்ணியும் நீயும் கல்லார் கடும் கானம் திரிந்த களிறே –7–1–5-
மானமரு மென்னொக்கி வைதேவி இன் துணையாக் கானமரும் கல்லதர் போய்க் காடுறைந்தான் —11–5–1-
————————————–
குகன் தோழமை
பக்தியுடைக் குகன் கடத்த வனம் போய்ப் புக்கு —பெருமாள் –10–4-
கூரணிந்த வேல் வலவன் குகனோடும் கங்கை தன்னில் சீரணிந்த தோழமை கொண்டதும் ஓர் அடையாளம் –பெரியாழ்வார் –3–10–4-
ஏழை ஏதலன் கீழ் மகன் என்னாது இரங்கி மற்றவற்கு இன்னருள் சுரந்து —
உகந்து தோழன் நீ எனக்கு இங்கு இங்கு ஒழி என்ற சொற்கள் —கலியன் —5–8–1-
—————————————–
பரதன் வருதல்
கானமரும் கல்லதர் போய்க் காடுறைந்த காலத்து தேனமரும் பொழில் சாரல் சித்திர கூடத்து இருப்ப
பான் மொழியாய் பரத நம்பி பணிந்ததும் ஓர் அடையாளம் —பெரியாழ்வார் –3–10–5-
——————————
ஸ்ரீ பாதுகை அளித்தல் –
பரதனுக்குப் பாதுகமும் அரசுமீந்து –பெருமாள் –10–4-
முடி ஒன்றி மூ உலகங்களும் ஆண்டு உன் அடியேற்கு அருள் என்று அவன் பின் தொடர்ந்த படியில்
குணத்துப் பரதநம்பிக்கு அன்று அடி நிலை ஈந்தானைப் பாடிப் பற –பெரியாழ்வார் –3–9–6-
மரவடியைத் தம்பிக்கு வான் பணையம் வைத்துப் போய் வானோர் வாழ —4–9–1-
———————————
பூ மாலையால் பெருமாளை பிராட்டி கட்டியது
அல்லியம்பூ மலர்க் கோதாய்–மல்லிகை மா மாலை கொண்டு அங்கு ஆர்த்ததும் ஓர் அடையாளம் –பெரியாழ்வார் –3–10–2-
———————-
காகாசுர பங்கம்
பொன் திகழ் சித்திரக் கூடப் பொருப்பினில் உற்ற வடிவில் ஒரு கண்ணும் கொண்ட அக் கற்றைக் குழலன் –பெரியாழ்வார் –2–6–7-
சித்திர கூடத்து இருப்பச் சிறு காக்கை முலை தீண்ட அத்திரமே கொண்டு எறிய அனைத்து உலகும் திரிந்து ஓடி
வித்தகனே இராமா ஓ நின் அபயம் என்று அழைப்ப அத்திரமே அதன் கண்ணை அறுத்ததும் ஓர் அடையாளம் -3–10–6-
——————————
விராத வதம்
வலி வணக்கு வரை நெடும் தோள் விராதைக் கொன்று வண் தமிழ் மா முனி கொடுத்த வரிவில் வாங்கி –பெருமாள் -10–5-
திண் கை வெங்கண் விறல் விராதன் உக வில் குனித்த விண்ணவர் கோன் —கலியன் –3–4–6-
———————————
சூர்பணகா பங்கம்
கலை வணக்கு நோக்கு அரக்கி மூக்கை நோக்கி —பெருமாள் –10–5-
கள்ள வரக்கியை மூக்கொடு–பெரியாழ்வார் –2–7–5-
சூர்பணாகாவைச் செவியோடு மூக்கு அவள் ஆர்க்க அரிந்தானைப் பாடிப் பற —3- -9–8-
தங்கை பொல்லாத மூக்கும் போக்குவித்தான் –4–2–2-
தங்கையை மூக்கும் தமையனைத் தலையும் தடித்த எம் தாசாரதி –பெரியாழ்வார் –4–7–1-
கொல்லை யரக்கியை மூக்கரிந்திட்ட குமரனார் சொல்லும் பொய்யானால் நானும் பிறந்தமை பொய்யன்றே–நாச்சியார் –10–4-
அன்று திருச் செய்ய நேமியான் தீ யரக்கி மூக்கும் பருச் செவியும் ஈர்த்த பரன் –பெரிய திருவந்தாதி –63-
தன் சீதைக்கு நேராவான் என்றோர் நிசாசரி தான் வந்தாளைக் கூரார்ந்த வாளால் கொடி மூக்கும் காது இரண்டும் ஈரா விடுத்து –சிறிய திருமடல் —
அரக்கர் குலப் பாவை –ராவணன் தன் நல் தங்கை –பொன்னிறம் கொண்டு புலர்ந்து எழுந்த காமத்தால்
தன்னை நயந்தாளைத் தான் முனிந்து மூக்கரிந்து மன்னிய திண் எனவும் —பெரிய திருமடல் —
அரக்கியை மூக்கு ஈர்ந்தாயை அடியேன் அடைந்தேன் –திருவாய் –2- 3-6-
அடுத்து ஆர்ந்து எழுந்தாள் பிலவாய் விட்டு அலற அவள் மூக்கு அயில் வாளால் விடுத்தான் –கலியன் –1–5–5-
அரக்கர் குலப் பாவை தன்னை வெஞ்சின மூக்கரிந்த விறலோன்–3–7–3-
கலையிலங்கும் அகல் அல்குல் அரக்கர் குலக் கொடியைக் காதொடு மூக்குடன் அரியக் கதறி அவளோடி–
தலையில் அங்கை வைத்து மலையிலங்கை புகச் செய்த தடம் தோளன்–3–9–4-
கருமகள் இலங்கையாட்டி பிலம் கொள் வாய் திறந்து தன் மேல் வருமவள்செவியும் மூக்கும் வாளினால் தடித்த வெந்தை —4–5–5-
மீதோடி வாள் எயிறு மின்னிலக முன்விலகும் உருவினாளை–காதொடு கொடி மூக்கு அன்று உடன் அறுத்த கைத்தலத்தா–7- -4–3-
மலை போல் உருவத்தோர் இராக்கதி மூக்கு அரிந்திட்டவன் காண்மின் —10–6–9-
————————————-
கர தூஷணாதி வதம்
கடுங்க வந்தன் வக்கரன் கரன் முரன் சிரமவை இடந்து கூறு செய்த பல் படைத் தடக்கை மாயனே –திருச்சந்த –104-
கரனோடு தூடணன் தன்னுயிரை வாங்கி –பெருமாள் –10–5-
கூடலர் சேனை பொருது அழிய —பெரியாழ்வார் -4–1–3-
அவளுக்கு மூத்தோனை வெந்நரகம் சேரா வகையே சிலை குனித்தான் —
புகழும் பொரு படை ஏந்திப் போர் புக்க சுரரைப் பொன்றுவித்தான் –திருவாய் –8-9-3-
கறை வளர் வேல் கரன் முதலா -கணை ஒன்றினால் மடிய –கலியன் –2–10–5-
அன்று நேர்ந்த நிசாசரரைக் கவர்ந்த வெங்கணைக் காகுத்தன் –அமலனாதி –2-
—————————————
மாரீச வதம்
மேலொரு நாள் மான் மாய எய்தான் வரை –பொய்கையார் -82-
அன்று பிரிந்தது சீதையை மான் பின் போய் –பூதத்தார் -15-
எய்தான் அம்மான் மறியை ஏந்திழைக்காய் –பேயார் -52-
சிலை வணக்கி மான் மரிய வெய்தான் –பெருமாள் -10–5-
பொன்னொத்த மான் ஓன்று புகுந்து இனிது விளையாட நின்னன்பின் வழி நின்று சிலை பிடித்து எம்பிரான் ஏகப்
பின்னே அங்கு இலக்குமணன் பிரிந்ததும் ஓர் அடையாளம் –பெரியாழ்வார் –3–10–7-
கரந்துருவின் அம்மானை அந்நான்று பின் தொடர்ந்த ஆழி யங்கை அம்மானை ஏத்தாது
அயர்த்து வாளா இருந்து ஒழிந்தேன் கீழ் நாள்கள் எல்லாம் -பெரிய திருவந்தாதி -82-
மாய மான் மாயச் செற்று –திருக் குறும் தாண் -16-
கானிடை யுருவைச் சுடு சரம் துரந்து கண்டு –கலியன் –1–4–2-
மான் முனிந்தொரு கால் வரிசிலை வளைத்த –1–4–8-
கிளர் பொறிய மறி திரிய வதனின் பின் படர்ந்தானை —2–5- -6-
துள்ளா வரு மான் வீழ வாளி துரந்தான் –6–7–3-
கலை மாச்சிலையால் எய்தானூர் —8- -6–7-
இலை மலி பள்ளி எய்தி இது மாயம் என்ன இனமாய மான் பின் எழில் சேர் அலை மலி வேல் கணாளை
அகல்விப்பதற்கு ஓருருவாய மானை யமையா –11- 4-7-
———————————
பிராட்டி பிரிவு
தனமருவு வைதேகி பிரியலுற்று தளர்வு எய்தி –பெருமாள் –10–6-
தாண்ட காரணியம் புகுந்து அன்று தையலைத தகவிலி எம் கோமான் கொண்டு போந்து கேட்டான் –கலியன் –10–2–3-
செம்பொன் நீண் முடி எங்கள் இராவணன் சீதை என்பதோர் தெய்வம் கொணர்ந்து –10–2–5-
——————————–
ஜடாயு மோக்ஷம்
ஜடாயுவை வைகுந்தத்து ஏற்றி
—————–
கபந்தன் வதம்
கடும் கவந்தன் வக்கரன் கரன் முரன் சிரமவை இடந்து கூறு செய்த –திருச்சந்த –104-
கறை வளர் வேல் கரன் முதலா க் கவந்தன் கணை ஒன்றினால் —கலியன் –2–10–5-
படர் வனத்து கவர்ந்தனோடும் –உகவில் குனித்த —3–4–6-
————————–
சீதை சிறை வாசம்
தளிர் நிறத்தால் குறைவில்லாத தனிச் சிறையில் விளப்புற்ற கிளி மொழியாள்—திருவாய் –4–8–5-
வம்புலாம் கடிகாவில் சிறையா வைத்ததே குற்றமாயிற்றுக் காணீர்–கலியன் –10–2–5-
பூனம் கொள் மென் மயிலைச் சிறை வைத்த -10–2–8-
————————–
ஹனுமான் தோழமை
வாத மா மகன் மற்கடம் விலங்கு மற்றோர் சாதி என்று ஒழிந்திலை –கோதில் வாய்மையினையோடும் உடனே
உண்பன் நான் என்ற ஒண் பொருள் –கலியன் –5–8-2-
————————
சுக்கிரீவ சக்யம் மராமரம் ஏழு எய்தது
சிலையால் மராமரம் ஏழ் செற்று –பொய்கையார் –27-
எய்தான் மராமரம் ஏழும் இராமனாய் –பேயார் -52-
மரம் பொதச் சரம் துரந்து –திருச்சந்த –73-
கடைந்து மிடைந்த வேழ் மரங்களும் அடங்க எய்து உடைந்த வாலி தந்தனுக்கு உதவ வந்த இராமனாய் –திருச்சந்த –81-
சுடர் வாளியால் நீடு மா மரம் செற்றதும் —பெருமாள் –2-2-
வனமருவு கவியரசன் காதல் கொண்டு —10–6-
நின்ற மராமரம் சாய்த்தாய் –பெரியாழ்வார் –2-4-2-
சிலையால் மராமரம் எய்த தேவனை சிக்கென நாடுதிரேல் –4–1–3-
மரம் ஏழ் அன்று எத்தனை –பெரிய திருவந்தாதி -64-
சினையேய் தழைய மராமரங்கள் ஏழும் எய்தாய் சிரீதரா –திருவாய் — 1–5–9 –
மராமரம் எய்த மாயவன் –1–7–6-
தேம்பணைய சோலை மராமரம் ஏழு எய்ததுவும் –2–5–7-
மராமரம் பைந்தாள் ஏழுருவ ஒரு வாளி கோத்த வலவா –2–6–9-
புணரா நின்ற மரம் ஏழ் அன்று எய்த ஒரு வில் வலவாவோ -6–10–5-
கணை ஒன்றாலே ஏழ் மரமும் எய்த எம் கார் முகிலை -9–1–2-
மராமரம் எழும் எய்த வலத்தினான் –கலியன்–1–8–5-
மராமரம் எய்த மா முனிவா –3–5–5-
மரம் எய்த திறலாளா–3–6–9-
மராமரம் ஏழு எய்த வென்றிச் சிலையாளன் –5–5–2-
மரம் ஏழு எய்த மைந்தனை –7–3–1-
ஏழு மா மரம் துளை படச் சிலை வளைத்து –8–5–5-
வரிந்திட்ட வில்லால் மரம் ஏழும் எய்து –10–6–9-
பொருந்து மராமரம் ஏழும் எய்த புனிதனார் –11–2–4-
——————————
வாலிவதம்
இது விலங்கு வாலியை வீழ்த்தது –நான்முகன் -28-
கழி சினத்த வில்லாளன்
வாலி வீழ முன்னொரு நாள் –திருச்சந்த -73-
வெந்தவர்க்கும் வந்துனை எய்தலாகும் என்பர் -111-
வாலியைக் கொன்று அரசு இளைய வானரத்துக்கு அளித்தவனே –பெருமாள் -8–7-
வாலியைக் கொன்று -10–6-
வாலி மா வலத்தொருவன் உடல் கெட வரிசிலை வளைவித்து அன்று ஏல நாறு தண் தடம் பொழில் இடம் பெற இருந்த நல்லிமயத்துள் –1–2–1-
முன் கொடும் தொழில் உரவோன் ஊனுடை அகலத்து அடு கணை குளிப்ப உயிர் கவர்ந்து உகந்த எம்பெருமான் –1–4–2-
கறை வளர் வேல் கரன் வாலி கணை ஒன்றினால் மடிய –2- -10–5-
பைங்கண் விறல் செம்முகத்து வாலி மாள -3–4–6-
உருத்தெழு வாலி மார்பில் ஒரு கணை யுருவ ஓட்டி கருத்துடைத் தம்பிக்கு இன்பாக் கதிர் முடி அரசு அளித்தாய் -4–6–3-
பெரும் தகைக்கு இரங்கி வாலியை முனிந்த பெருமை கொலோ –10–9–8-
———————————————
அங்குளீய பிரதானம்
ஒத்த புகழ் வானரக் கோன் உடனிருந்து நினைத்தேட அத்தகு சீர் அயோத்தியார் கோன் அடையாளம் இவை
மொழிந்தான் இத்தகையால் அடையாளம் ஈதவன் கை மோதிரமே –பெரியாழ்வார் -3–10–8-
——————————–
அசோகவன பங்கம்
உயர் கொள் மா கடி காவை இறுத்து –கலியன் –10–2-6-
———————
சமுத்திர சரணாகதி
கிடந்து–திருவாய் -2–8–7-
கிடந்து –4–5–10-
கிடந்தவாறும் –5–10–6-
—————————–
கடல் அரசனிடம் பெருமாள் சீற்றம்
வேலை வேவ வில் வளைத்த வெல் சினத்த வீர –திருச்சந்த –31-
வெண் திரைக் கருங்கடல் சிவந்து வேவ –50-
பரந்திட்டு நின்ற படுகடல் தன்னை –கரந்திட்டு நின்ற கடலைக் கலங்க சரந்தொட்ட கைகளால் சப்பாணி –பெரியாழ்வார் -1–6–7-
முரியும் வெண் திரை முது கயம் தீப்பட முழங்கழல் எரி அம்பின் வரி கொள் வெஞ்சிலை வளைவித்த மைந்தனும் வந்திலன் –கலியன் –8–5–6-
மல்லை முந்நீர் அதர்பட வரி வெஞ்சிலை கால் வளைவைத்து கொல்லை விலங்கு பணி செய்யக் கொடியோன் இலங்கை புகலுற்று –8-6-4-
—————————————–
சேது பந்தனம்
அன்று அது அடைத்து உடைத்துகே கண் படுத்த வாழி–பொய்கையார் -2-
பின்னடைத்தாய் மா கடலை –பூதத்தார் –30-
இது இலங்கை ஈடழியக் கட்டிய சேது –நான்முகன் –28-
தடம் கடலை கல் கொண்டு தூர்த்த கடல் வண்ணன் –77-
படைத்த பவ்வ நீர் அடைத்து –திருச்சந்த –28-
குரக்கினப் படை கொடு குரை கடலின் மீது போய் -32-
வெற்பெடுத்து வேலை நீர் வரம்பு கட்டி –39-
படைத்து அடைத்து அதில் கிடந்து –92-
துள்ளு நீர் வரம்பு செய்த –102-
ஒரு வில்லால் ஓங்கு முந்நீர் அடைத்து –திருமாலை -11-
குரங்குகள் மலையை நூக்கக் குளித்து தாம் புரண்டிட்டு ஓடி தரங்க நீர் அடைக்கலுற்ற சலமிலா அணிலும் போலேன்-27-
மலையதனால் அணை கட்டி –பெருமாள் –8–8-
குரை கடலை அடல் அம்பால் மறுக வெய்து குலை கட்டி மறு கரையை அதனாலே ஏறி –10–7-
குரக்கினத்தாலே குரை கடல் தன்னை நெருக்கி அணை கட்டி –பெரியாழ்வார் —1–6–8-
தலையால் குரக்கினம் தாங்கிச் சென்று தடவரை கொண்டு அடைப்ப –4–1–3-
சேது பந்தனம் திருத்தினாய் எங்கள் சிற்றில் வந்து சிதையேலே –நாச்சியார் –2–7-
வண்ணம் போல் அன்ன கடலை மலை இட்டு அணை கட்டி –பெரிய திருமடல்
கிடந்து –திருவாய் –2–8–7-
உண்டும் –கிடந்தும் –4–5–10-
பெரிய நீர் படைத்து –அடைத்து —8–1–5-
அலை கடலைக் கடைந்து அடைத்த –திரு நெடும் தாண் –29-
கலங்க மாக் கடல் அரி குலம் பணி செய்ய அருவரை அணை கட்டி -கலியன் -1–2–2-
மலை கொண்டு அலை நீர் அணை கட்டி –1–5–1-
மாலும் கடலார மலைக்கு வடிட்டு அணை கட்டி –கோலா மதிளாய இலங்கை கெட –2–4–5-
குடைத் திறல் மன்னவனாய் ஒரு கால் குரங்கைப் படையா மலையால் கடலை யடைத்தவன் எந்தை பிரான் —2–9–8-
நெய்வாய் அழல் அம்பு துரந்து முந்நீர் துணியப் பணி கொண்டு –3–2–6-
கம்பமா கடலை யடைத்து —4–2–1-
மல்லை மா முந்நீர் அதர் பட மலையால் அணை செய்து மகிழ்ந்தவன் –4–2–6-
கல்லால் கடலை அணை கட்டி யுகந்தாய் –4–7–6-
அலை கடலை அடைத்திட்டு –4–10–2-
இலங்கை பாழ் படுப்பதற்கு எண்ணி வரிசிலை வளைய வடு சரம் துரந்து மறி கடல் நெறி பட மலையால்
அரி குலம் பணி கொண்டு அலை கடலை அடைத்தான் –5–7–7-
விலங்கலால் கடலை யடைத்து விளங்கிழை பொருட்டு –5–9–6-
வாள் அரக்கன் நகர் பாழ் படச் சூழ் கடல் சிறை வைத்து –கலியன் –7–3–9-
கலங்கா மா கடல் கடைந்து அடைத்து –8–5–7-
கொல்லை விலங்கு பணி செய்யக் கொடியோன் இலங்கை புகல் உற்று தொல்லை மரங்கள் புகப் பெய்து
துவலை நிமிர்ந்து வான் அணவக் கல்லால் கடலை அடைத்தானூர் –8–6–4-
விலங்கல் உறப் படையால் ஆழி தட்ட -8–9–3-
ஓத மா கடலைக் கடந்தேறி –10–2–6-
தாழமின்றி முந்நீரை அஞ்ஞான்று தகைந்ததே கண்டு -10–2–7-
கல்லின் முந்நீர் மாற்றி வந்து காவல் கடந்து -10–3–6-
தெளியா வரக்கர் திறல் போயவிய மிடைத்திட்டு எழுந்த குரங்கைப் படையா
விலங்கல் புகப் பாய்ச்சி விம்ம –கடலை அடைத்திட்டவன் காண்மின் –10–6–7-
துளங்காத முந்நீர் செறித்திட்டு –10–6–8-
—————–
விபீஷணன் உபதேசம்
நஞ்சு தான் அரக்கர் குடிக்கு என்று நங்கையை அவன் தம்பியே சொன்னான் —கலியன் -10–2–4-
——————-
இலங்கை பாழ் செய்தது
தென்னிலங்கை நீறாக எய்து அழித்தாய் நீ –பூதத்தார் -29-
இலங்கா புரம் எரித்தான் எய்து –பெயர் -51-
குலை கொண்ட யீரைந்த்தலையான் இலங்கை ஈடழித்த கூரம்பன் –நான்முகன் -8-
கல்லாதவர் இலங்கை கட்டழித்த காகுத்தன் அல்லால் ஒரு தெய்வம் யானிலேன் –53-
வெற்பெடுத்த விஞ்சி சூழ் இலங்கை கட்டழித்த நீ –திருச்சந்த –39-
இலைத் தலைச் சரந்துரந்து இலங்கை கட்டு அவிழ்த்தவன் -54-
இரும்பரங்க வெஞ்சரம் துரந்த வில்லி இராமனே -93-
பண்ணுலாவு –எண்ணிலா வரக்கரை நெருப்பினால் நெருக்கினாய்–91-
சிலையினால் இலங்கை செற்ற தேவனே தேவனாவான் –திருமாலை -7-
இலங்கையர் குலத்தை வாட்டிய வரிசிலை வானவர் என்றே –திருப் பள்ளி எழுச்சி –4-
அன்று நேர்ந்த நிசாசரரைக் கவர்ந்த வெங்கணைக் காகுத்தன் –அமலனாதி –2-
வளைய வொரு சிலையதனால் மதிள் இலங்கை அழித்தவன் –பெருமாள் –8–9-
இலங்கை நகர் அரக்கர் கோமான் சினம் அடங்க மாருதியால் சுடுவித்தான் –10–6-
இலங்கை பாழாளாகப் படை பொருதானுக்கு–திருப்பல்லாண்டு -3-
இலங்கை அரக்கர் அவிய அடு கணையால் நெருக்கிய கைகளால் சப்பாணி –பெரியாழ்வார் –1–6–8-
வல்லாள் இலங்கை மலங்கச் சரந்துரந்த வில்லாளனை -2–1–10-
அடங்கச் சென்று இலங்கையை ஈடழித்த அனுமன் புகழப்பாடி ததன்குட்டங்களை –3–5–7-
கனங்குழையாள் பொருட்டாக் கணை பாரித்து அரக்கர் தங்கள் இனம் கழுவேற்றுவித்த எழில் தோள் எம்மிராமன் –4–3–7-
தென்னிலங்கை கோமானைச் செற்ற –திருப்பாவை -12-
சென்று அங்கு தென்னிலங்கை செற்றாய் திறல் போற்றி -24-
கடலை யடைத்து அரக்கர் குலங்களை முற்றவும் செற்று இலங்கையை பூசலாக்கிய சேவகர் –நாச்சியார் –2–6-
வில்லால் இலங்கை அழித்தாய்–3–3-
இரக்கமேல் ஒன்றும் இலாதாய் இலங்கை அழித்த பிரானே -3–4-
இலங்கைக் குழாம் நெடுமாடம் இடித்த பிரானார் கொடுமைகள் –திருச்சந்த —36-
தென்பால் இலங்கை வெங்களம் செய்த நம் விண்ணோர் பிரானார் –77-
பேணலம் இல்லா வரக்கர் முன்னீர பெரும் பதிவாய் நீணகர் நீள் எரி வைத்து அருளாய் என்று
நின்னை விண்ணோர் தாள் நிலம் தோய்ந்து தொழுவர் –92-
மும் மதிள் இலங்கை இருக்கால் வளைய ஒரு சிலை ஒன்றிய ஈர் எயிற்று அழல் வாய் வாளியில் அட்டனை –திரு எழுக் கூற்று இருக்கை
ஆரால் இலங்கை பொடி பொடியா வீழ்ந்தது –சிறிய திரு மடல் –
தீ முற்றத் தென்னிலங்கை ஊட்டினான் –திருவாய் –2–1-3-
இரக்கம் எழீர் இதற்கு என் செய்கேன் அரக்கர் நீள் இலங்கை செற்றீருக்கே –2–4–3-
இலங்கை செற்றவனே என்னும் –கை தொழும் நின்று இவளே –2–4–4-
கிளர் வாழ்வை வேவ இலங்கை செற்றீர் -2–4–10-
இலங்கை செற்றாய் -2–6–9-
இலங்கை அரக்கர் குலம் குருடு தீர்த்த பிரான் –2–7–10-
ஏர் கொள் இலங்கையை நீறே செய்த நெடும் சுடர் சோதி -2–9–10-
தேவ தேவனைத் தென்னிலங்கை எரி எழச் செற்ற வில்லியை -3–6–3-
கொம்பு போல் சீதை பொருட்டு இலங்கை நகர் அம்பு எரி உய்த்தவர் -4–2–8-
தனிச் சிறையில் விளப்புற்ற கிளி மொழியாள் காரணமாக் கிளர் அரக்கன் நகர் எரித்த –4–8–5-
இலங்கை செற்றேனே என்னும் –5–6–9-
இலங்கை செற்ற அம்மானே –5–7–2-
மாறில் போரரக்கன் மதிள் நீர் எழச் செற்று உகந்த ஏறு சேவகனார்க்கு –6–1–10-
மன்னுடை இலங்கை அரண் காய்ந்த மாயவனே-6–2–1-
சூழ் கடல் தென்னிலங்கை செற்ற பிரான் வந்து வீற்று இருந்த –7–3–7-
மாறு நிரைத்து இரைக்கும் சரங்கள் இன நூறு பிணம் மலை போல் புரள கடல் ஆறு மடுத்து
உதிரப் புனலா அப்பன் நீறு பட இலங்கை செற்ற நேரே –7–4–7-
நாட்டை நலியும் அரக்கரை நாடித் தடிந்திட்டு நாட்டை அளித்து –7–5–2-
பெயர்கள் ஆயிரமுடைய வல்லரக்கர் புக்கு அழுந்தத் தயரதன் பெற்ற மரகத மணித் தடத்தினையே -10–1–8-
அசுரரை என்றும் துணிக்கும் வல்லரட்டன்–10–1–9-
புகல் நின்ற புள்ளூர்தி போரரக்கர் குலம் கெடுத்தான் –10–6–9-
கடி மதிள் இலங்கை செற்ற ஏற்றினை –திருக் குறும் தாண் -2-
முன்பொலா இராவணன் தன் முது மதிள் இலங்கை வேவித்து –15-
தேராளும் வாளராக்கன் செல்வம் மாளத் தென்னிலங்கை முன் மலங்கச் செந்தீ ஒல்கி –திரு நெடும் தாண் –20-
இலங்கை மா நகர் பொடி செய்த வடிகள் தாம் இருந்த நல்லிமயத்து –கலியன் –1–2–2-
இலங்கையும் கடலும் அடல் யரும் துப்பின் இரு நிதிக்கு இறைவனும் அரக்கர் குலங்களும் கெட -1–4–3-
கடம் சூழ் கரியும் பரிமாவும் ஒலி மா தேரும் காலாளும் உடன் சூழ்ந்து எழுந்த கடி இலங்கை பொடியா வடிவாய்ச் சரம் துரந்தான் —1–5–2-
ஒரு கால் இரு கால் சிலை வளையத் தேரா வரக்கர் தேர் வெள்ளம் செற்றான் –1–5–4-
காசையாடை மூடியோடிக் காதல் செய்தானவனூர் நாசமாக நம்ப வல்ல நம்பி நம் பெருமான் —2–2–1-
அரக்கன் மன்னூர் தன்னை வாளியினால் மாள முனிந்து –2—2 –3-
விண்டாரை வென்றாவி விலங்குண்ண மெல்லியலார் கொண்டாடும் அல்லகலம் அழல் ஏற வெஞ்சமத்துக் கண்டாரை –2- -6–4-
தடம் கடல் நுடங்கெயில் இலங்கை வன் குடி மடங்க வாளமர் தொலைத்த வார்த்தை கேட்டின்புறும் மயங்கும் —2–7–6-
இலங்கை தன்னுள் பிறை எயிற்று வாளரக்கர் சேனை எல்லாம் பெரும் தகையோடு உடன் துணித்த பெம்மான் தன்னை –2–10–5-
எய்யச் சிதைந்தது இலங்கை —3–3–6-
இலங்கை பொடி செய்த -3–9–5-
கல்லின் மீதியன்ற கடி மதிள் இலங்கை கலங்க ஓர் வாளி தொட்டானை—4- 3–6-
இலங்கை வவ்விய இடும்பை கூரக் கடும் கணை துரந்த வெந்தை —4–5–2-
மல்லை முந்நீர் தட்டிலங்கை கட்டழித்த மாயன் –4–8–4-
ஆழ் கடல் சூழ் இலங்கை செற்ற குரக்கரசன் கோல வில்லி –4–8–5-
அலை கடலை அடைத்திட்டு அரக்கர் தஞ்சிரங்களை யுருட்டி —4–10–2-
கடல் அரக்கர் தம் சேனை கூற்றிடைச் செல்லக் கொடுங்கணை துரந்த கோல வில்லி ராமன் தன் கோயில் —4–10–6-
மேவா வரக்கர் தென்னிலங்கை வேந்தன் வீயச் சரந்துரந்து –5–1–3-
விளைத்த வெம்போர் விறல் வாளரக்கன் நகர் பாழ் பட வளைத்த வல்வில் தடக்கையவனுக்கு இடம் –5–4–4-
அன்று அரக்கனூர் அழலாலுண்டானைக் கண்டார் பின் காணாமே –5–6–5-
இலங்கை மலங்க வன்று அடு சரம் துரந்த –5- 7–8-
மல்லலஞ்சீர் மதிள் நீரிலங்கை யழித்த வில்லா –6–2–6-
தொன்னீர் இலங்கை மலங்க விலங்கு எரி ஊட்டினான் –6–4–6-
ஆனைப் புரவி தேரோடு காலாள் அணி கொண்ட சேனைத் தொகையைச் சாடி இலங்கை செற்றானூர் –6–5–3-
எறிஞர் அரண் அழிய கடந்த நம்பி கடியார் இலங்கை -6–10–1-
தென்னிலங்கை அடையா வரக்கர் வீயப் பொருது மேவி வெங்கூற்றம் நடையா யுண்ணக் கண்டான் –6–10–5-
கான வெண்கும் குரங்கும் முசுவும் படையா அடல் அரக்கர் மானம் அழித்து நின்ற வென்றி யம்மான் –6–10–6-
சினவில் செங்கண் ஆருயிர் அரக்கர் மாளச் செற்ற வில்லி என்று –7–3–1-
ஆழி சூழ் இலங்கை மலங்கச் சென்று சரங்கள் ஆண்ட –7–3–4-
தேரா ளும் வாளரக்கன் தென்னிலங்கை வெஞ்சமத்துப் பொன்றி வீழ போராளும் சிலையதனால் பொரு கணைகள் போக்குவித்தாய் -7–4–4-
அடையார் தென்னிலங்கை யழித்தானை–7–6–3-
வாளரக்கர் காலன் –8–4–8-
இலங்கையை மலங்குவித்த ஆழியான் –8–5–5-
துளங்கா வரக்கர் துளங்க முன் திண் தோள் நிமிரச் சிலை வளையச் சிறிதே முனைந்த திரு மார்பன் –8–6–1-
முன் திருந்தா வரக்கர் தென்னிலங்கை செந்தீ யுண்ணச் சிவந்து ஒரு நாள் –8–6–6-
விண்ட
சிலையினால் இலங்கை தீ எழச் செற்ற திருக்கண்ணங்குடியுள் நின்றானை –9–2–10-
வில்லால் இலங்கை மலங்கச் சரந்துரந்த வல்லாளன் —9-4–5-
செற்றவன் தென்னிலங்கை மலங்கத் தேவர் பிரான் –9–5–10-
சிலையால் இலங்கை செற்றான் –9–6–10-
கடி இலங்கை மலங்க எரித்து –10–2–6-
அணி இலங்கை அழித்தவன் தன்னை —10–2–10-
இலங்கை அல்லல் செய்தான் உங்கள் கோமான் —10–3–6-
இலங்கை ஒள்ளெரி மண்டி யுண்ணப் பணித்த ஊக்கமதனை நினைந்தோ —10–9–1-
அரக்கரை வென்ற வில்லியார் வீரமே கொலோ —11–1–1-
சென்று வார்சிலை வளைத்து இலங்கையை வென்ற வில்லியார் வீரமே கொலோ –11–1–6-
பொரு கடல் சூழ் தென்னிலங்கை ஈடழித்த -11–3–1-
கொலை மலி எய்துவித்த கொடியோன் இலங்கை பொடியாக வென்றி யமருள்
சிலை மலி ஏசஞ்சரங்கள் செல வுய்த்த நாங்கள் திருமால் நமக்கு ஓர் அரணே–11–4–7-
கொடியோன் இலங்கை பொடியாச் சிலை கெழு செஞ்சரங்கள் செல வுய்த்த நங்கள் திருமாலை —11–4–10-
—————————–
கும்ப கர்ணன் வதம்
மிகப் புருவம் ஒன்றுக்கு ஓன்று ஓசனையான் வீழ ஒரு கணை
பண்டொரு நாள் கூற்றத்தின் வாய் வீழ்ந்த கும்பகர்ணனும் –திருப்பாவை –10-
நம்பி அனுமா சுக்ரீவா அங்கதனே நலனே கும்ப கர்ணன் பட்டுப் போனான் –கலியன் -10–3–2-
—————————
ராவண யுத்தத்தில் மற்றப் பேர் வதம்
காதல் மக்களும் சுற்றமும் கொன்று கடி இலங்கை மலங்க எரித்து -10–2–6-
——————————
இந்திரஜித் வதம்
எம்பிரானே என்னை ஆள்வாய் என்று என்று அலத்தாதே அம்பின் வாய்ப்பட்டு ஆற்றகில்லாது இந்திரசித்து அழிந்தான் –கலியன் –10–3–2-
———————-
இராவண வதம்
ஆறிய வன்பில் யடியார் தம் ஆர்வத்தால் கூறிய குற்றமாக் கொள்ளல் நீ தேறி நேடியோய் யடியடை
தற்கென்றே ஈரைந்து முடியான் படைத்த முரண் –பொய்கையார் -35-
நுடங்கிடையை முன்னிலங்கை வைத்தான் முரண் அழிய முன்னொரு நாள் தன் வில் அங்கை வைத்தான்
தோள் இரண்டு எட்டு ஏழு மூன்றும் முடி யனைத்தும் தாள் இரண்டும் வீழச் சரம் துரந்தான் –43-
தென்னிலங்கை கோன் வீழ –பேயார் –52-
இது விலங்கை தான் ஒடுங்க வில் நுடங்கத் தண் தார் இராவணனை ஊன் ஒடுங்க வெய்தான் உகப்பு –நான்முகன் -28-
குரக்கினப் படை கொடு குரை கடலின் மீது போய் அரக்க ரங்க ரங்க வெஞ்சரம் துரந்த வாதி நீ –திருச்சந்த –32-
மின்னிறத்து எயிற்று அரக்கன் வீழ வெஞ்சரம் துரந்து –33-
சரங்களைத் துரந்து வில் வளைத்து இலங்கை மன்னவன் சிரங்கள் பத்து அறுத்து உதிர்த்த செல்வர் –51-
இலங்கை மன்னன் ஐந்தொடைந்து பைந்தலை நிலத்துகக் கலங்க வன்று சென்று கொன்று வென்றி கொண்ட வீரனே -56-
அங்கம் மங்க வன்று சென்று அடர்த்து எறிந்த வாழியான்-57-
மாறு செய்த வாளரக்கன் நாலுளப்ப அன்று இலங்கை நீறு செய்து சென்று கொன்று வென்றி கொண்ட வீரனார் -61-
ஒரு வில்லால் ஓங்கு முந்நீர் –செருவிலே அரக்கர் கோனைச் செற்ற –திருமாலை -11-
சதுர மா மதிள் சூழ் இலங்கைக்கு இறைவன் தலை பத்து உதிரவோட்டி ஓர் வெங்கணை உய்த்தவன் –அமலன் -4-
எரி நெடு வேல் அரக்கரோடும் இலங்கை வேந்தன் இன்னுயிர் கொண்டு –10–7-
மின்னிடை சீதை பொருட்டா இலங்கையர் மன்னன் மணி முடி பத்துமுடன் வீழ –பெரியாழ்வார் –2–6–8-
தென்னிலங்கை மன்னன் சிரம் தோள் துணி செய்து –2–6–9-
கள்ள வரக்கியை மூக்கொடு காவலனைத் தலை கொண்டாய் -2–7–5-
காரார் கடலை அடைத்திட்டு இலங்கை புக்கு ஓராதான்
வல்லாளன் தோளும் வாளரக்கன் முடியும் தங்கை பொல்லாத மூக்கும் போக்குவித்தான் பொருந்தும் மலை –4–2–2-
எரி சிதறும் சரத்தால் இலங்கையினை தன்னுடைய வரிசிலை வாயில் பெய்து
வாய்க் கோட்டம் தவிர்ந்து உகந்த அரையன் அமரும் மலை –4–3–8-
தங்கையை மூக்கும் தமையனைத் தலையும் தடித்த எம் தாசரதி –4–7–1-
பெரு வரங்களவை பற்றிப் பிழக்குடைய விராவணனை உருவரங்கப் பொருது அழித்து இவ்வுலகினைக் கண் பெறுத்தானூர்–4- 8 -5-
பருவரங்களவை பற்றிப் படை யாலித்து எழுந்தானை செருவரங்கப் பொருது அழித்த திருவாளன் –4–8–10-
சினத்தினால் தென்னிலங்கைக் கோமானைச் செற்ற –திருப்பாவை –12-
பொல்லா வரக்கனைக் கிள்ளிக் களைந்தானை –13-
மாதலி தேர் முன்பு கோல் கொள்ள மாய விராவணன் மேல் சரமாரிதாய் தலை யற்று யற்று வீழத் தொடுத்த தலைவன் -நாச்சியார் -5–3-
போர் காலத்து எழுந்து அருளிப் பொருதவனூர் பேர் சொல்லி —8–8-
நாழால் அமர் முயன்ற வல்லரக்கன் இன்னுயிரை வாழா வகை வலிதல் நின் வலியே –பெரிய திருவந்தாதி –11-
சூழ்ந்து எங்கும் வாள் வரைகள் போல் அரக்கன் வன் தலைகள் தாம் இடியத் தாள் வரை வில் ஏந்தினார் தாம் –17-
சூட்டாய நேமியான் தொல்லரக்கன் இன்னுயிரை மாட்டே துயர் இழைத்த மாயவனை
ஈட்ட வெறி கொண்ட தண் துழாய் வேதியனை நெஞ்சே அறி கண்டாய் சொன்னேன் அது-66-
வைதேவி காரணமா ஏரார் தடம் தோள் இராவணனை ஈரைந்து சீரார் சிரம் அறுத்துச் செற்றுகந்த செங்கண் மால் –சிறிய திருமடல்
மன்னன் இராவணனை மா மண்டு வெஞ்சமத்துப் பொன் முடிகள் பத்தும் புரளச் சரந்துரந்து –பெரிய திருமடல்
நீள் கடல் சூழ் இலங்கைக் கோன் தோள்கள் தலை துணி செய்தான் –திருவாய் –1–6–7-
குழாங்கொள் பேரரக்கன் குலம் வீய முனிந்தவனை –2–3–11-
இலங்கை யரக்கர் குலம் முருடு தீர்த்த பிரான் –2–7–10-
தண்ணிலங்கைக்கு இறையைச் செற்ற நஞ்சனே –3–8–2-
மதிள் இலங்கைக் கோவை வீயச் சிலை குனித்தாய் -4–3–1-
கடிய வினையே முயலும் ஆண்டிறல் மீளி மொய்ம்பின் அரக்கன் குலத்தை தடிந்து மீண்டுமவன் தம்பிக்கே
விரி நீர் இலங்கை யருளி ஆண்டு தன் சோதி புக்க அமரர் அரி ஏற்றினையே —7–6–9-
தேராளும் வாளரக்கன் செல்வம் மாள –திரு நெடும் தாண் -20-
தென்னிலங்கை யரண் சிதறி யவுணன் மாளச் சென்று -28-
குன்றாத வலி யரக்கர் கோனை மாளக் கொடுஞ்சிலை –வாய்ச் சரந்துரந்து குலங்களைந்து வென்றானை -29-
தானவன் ஆகம் தரணியில் புரளத் தடம் சிலை குனித்த என் தலைவன் –1–4–1-
இரு நிதிக்கு இறைவனும் அரக்கர் குலங்களும் கெட முன் கொடும் தொழில் புரிந்த கொற்றவன் –1–4–3-
மதிள் நீர் இலங்கை வாளரக்கர் தலைவன் தலை பத்து அறுத்து உகந்தான் –1–5–1-
கண்ணார் கடல் சூழ் இலங்கைக்கு இறைவன் தன் திண்ணாகம் பிளக்கச் சரம் செல வுய்த்தாய் -1–10–1-
தையலாள் மேல் காதல் செய்தானவன் வாளரக்கன் பொய்யில்லாத பொன் முடிகள் ஒன்பதோடு ஒன்றும்
அன்று செய்த வெம்போர் தன்னில் அங்கோர் செஞ்சரத்தால் உருள –2–2–2-
பரதனும் தம்பி சத்ருக்கனனும் இலக்குமனோடு மைதிலியும் இரவு நன்பகலும் துதி செய்ய நின்ற இராவணாந்தகனை எம்மானை –2–3–7-
கதிர் நீண் முடி பத்தும் அறுத்து அமரும் நீல முகில் வண்ணன் –2–4–5-
தென்னிலங்கை அரக்கர் வேந்தை விலங்குண்ண வலங்கை வாய்ச் சரங்கள் ஆண்டு –2- -5–9-
மின்னின் நுண்ணிடை மடக்கொடி காரணம் விலங்கலின் மிசை இலங்கை மன்னன் நீண் முடி பொடி செய்த மைந்தன் –3–1–7-
பொருவில் வலம் புரி யரக்கன் முடிகள் பத்தும் புற்றும் அறிந்தன போலப் புவி மேல் சிந்தச் செருவில் வலம் புரி சிலைக்கை மலைத்தோள் வேந்தன் –3–4–7-
மின்னனைய நுண் மருங்குல் மெல்லியற்கா இலங்கை வேந்தன் முடி ஒருபதும் தோள் இருப்பதும்
போயுதிரத் தான் நெடுங்கண் சிலை வளைத்த தயரதன் சேய்-3–10–6-
கம்பமா கடல் அடைத்து இலங்கைக்கு மன் கதிர் முடியவை பத்தும் அம்பினால் அறுத்து –4–2–1-
தான் போலும் என்று எழுந்தான் தரணியாளன் –கோன் போலும் என்று எழுந்தான் குன்றம் அன்ன இருபது தோளுடன் துணித்த ஒருவன் கண்டீர் –4–4–6-
முனை முகத்து அரக்கன் மாள முடிகள் பத்து அறுத்து வீழ்த்து அங்கனையவர்க்கு இளையவர்க்கே அரசு அளித்து அருளினான் —4–6–4-
விறல் வாளரக்கர் தலைவன் தன் வற்பார் திரள் தோள் ஐ ந் நான்கும் துணித்த வல் விலி இராமன் —5–1–4-
ஆறினோடு ஒரு நான்குடை நெடு முடி யரக்கன் தன் சிரம் எல்லாம் வேறு வேறாக வில்லது வளைத்தவனே –5–3–7-
வம்புலாம் கூந்தல் மண்டோதரி காதலன் வான் புக அம்பு தன்னால் முனிந்த அழகனிடம் —5–4–5 –
சுரி குழல் கனி வாய்த் திருவினைப் பிரித்த கொடுமையில் கடு விசை அரக்கன் எரி விழித்து இலங்கு மணி முடி பொடி செய்து –5–7–7-
விளங்கிழை பொருட்டு வில்லால் இலங்கை மா நகர்க்கு இறைவன் இருபது புயம் துணித்தான் —-5–9–6-
வற்றா நீள் கடல் இலங்கை இராவணனைச் செற்றாய் –6–3–5-
கல்லார் மதிள் சூழ் கடி இலங்கை கார் அரக்கன் வல்லாகம் கீள வலி வெஞ்சரம் துரந்த வில்லனை -6- 8-5-
பழி யாரும் விறல் அரக்கன் பரு முடிகள் அவை சிதற அழலாறும் சரம் துரந்தான் –6–9–2-
இலங்கைக் கோன் வல்லாள் ஆகம் வில்லால் முனிந்த வெந்தை-6–10–4-
செம்பொன் மதிள் சூழ் தென்னிலங்கைக்கு இறைவன் சிரங்கள் ஐயிரண்டும் உம்பர் வாளிக்கு இலக்காக உதிர்த்த வுரவோன் –7–5–3-
பந்தணைந்த மெல் விரலாள் சீதைக்காகிப் பகலவன் மீதியங்காத இலங்கை வேந்தன் —
அந்தமில் திண் கரம் சிரங்கள் புரண்டு வீழ அடு கணையால் எய்து உகந்த வம்மான் —7–8–7-
தோன்றல் வாளரக்கன் கெடத் தோன்றிய நஞ்சினை —7–10–8-
இலங்கையர் கோனது வரையாகம் மலங்க வெஞ்சமத்து அடு சரம் துரந்த எம்மடிகளும் —8–5–7-
வல்லி யிடையாள் பொருட்டாக மதிள் நீர் இலங்கையார் கோவை அல்லல் செய்து வெஞ்சமத்துள் ஆற்றல் மிகுத்த ஆற்றலான்–8–6–3-
நெடும் புணரி சேம மதிள் சூழ் இலங்கைக் கோன் சிரமும் கரமும் துணித்து —8–6–5-
வானுளாரவரை வலிமையால் நலியும் மறி கடல் இலங்கையார் கோனைப் பானு நேர் சரத்தால் பனங்கனி போலப் பருமுடி யுதிர வில் வளைத்தோன் -9–1–7-
சிரம் முன் ஐந்தும் ஐந்தும் சிந்தச் சென்று அரக்கன் உரமும் கரமும் துணித்த உரவோன் –9–6–4-
வணங்கலில் அரக்கன் செருக்களத்து அவிய மணி முடி ஒருபதும் புரள அணங்கு எழுந்தவன் தன் கவந்தம் நின்றாட –9–8–5-
காவலன் இலங்கைக்கு இறை கலங்கச் சரம் செல உய்த்து மற்றவன் ஏவலம் தவிர்த்தான் –9–10–6-
இராவணன் பட்டனன் -10–2-1-
இலங்கைக்கு இறை தன்னை எங்களை ஒழியக் கொலை அவனைச் சூழுமா நினை —10–2–7-
புன்மையாளன் நெஞ்சில் புக எய்த –10–2–8-
ஞாலம் ஆளும் உங்கள் கோமான் எங்கள் இராவணற்கு காலனாகி வந்த வா கண்டு அஞ்சி –10–3–3-
——————————–
அரக்கர் லடசுமனைத் துதித்தல்
மணங்கள் நாறும் வார் குழலார் மாதர்கள் ஆதரத்தை புணர்ந்த சிந்தைப் புன்மையாளன் போன்ற வரி சிலையால் கணங்கள்
யுண்ண வாளி யாண்ட காவலனுக்கு இளையோன் குணங்கள் பாடி யாடுகின்றோம் குழ மணி தூரமே -10–3–4-
இலங்கை மலங்க வரக்கன் செழு நீண் முடி தோளோடு தாள் துணிய அறுத்திட்டவன் காண்மின் –10–6–8-
அரக்கியர் ஆகம் புல்லென வில்லால் அணி மதிள் இலங்கையர் கோனைச் செருக்கு அழித்து அமரர் பணிய முன்னின்ற சேவகமோ செய்ததின்று -10–9–6-
———————————————————–
விபீஷணனுக்கு அரசு
அவன் தம்பிக்கு அரசுமீந்து –பெருமாள் –10–7-
மின்னிலங்கு பூண் விபீடண நம்பிக்கு என்னிலங்கு
நேராவான் தம்பிக்கே நீள் அரசு ஈந்த ஆராவமுதனை -3–9–10-
அரசவன் தம்பிக்கு அளித்தவன்–4–2–1-
இளையவர்க்கே அரசளித்து–கலியன் –4–6–4-
செல்வ விபீடணற்கு வேறாக நல்லானை –6–8–5-
விபீடணற்கு நல்லான் –6–10–5-
அலை நீர் இலங்கை தசக்ரீவர்க்கு இளையோருக்கு அரசை அருளி —8–6–7-
———————————————-
இராக்கதர் சுக்ரீவாதிகள் இடம் சரணம் புகுதல்
சாம்பவானுடன் நிற்கத் தொழுதோம் இலங்கு வெங்கதிரோன் தன் சிறுவா குரங்குகட்க்கு அரசே எம்மைக் கொல்லேல்—கலியன் –10–2–9-
ஏத்துகின்றோம் நாத்தழும்ப இராமன் திரு நாமம் சோத்த நம்பீ சுக்க்ரீவா உம்மைத் தொழுகின்றோம் எம்மை
உங்கள் வானரம் கொல்லாமே வார்த்தை பேசீர் -10–3–1-
நீலன் வாழ்க சுடேணன் வாழ்க அங்கதன் வாழ்க –10–3–3-
காவலனுக்கு இளையோன் குணங்கள் பாடி –10–3–4-
எம்பெருமான் தமர்காள் வென்றி தந்தோம் நீர் எம்மைக் கொல்லாதே–10–3–5-
வெங்கதிரோன் சிறுவா –கொல்ல வேண்டா –10–3–6-
சீற்றம் நும்மேல் தீர வேண்டில் சேவகம் பேசாதே ஆற்றல் சான்ற தொல் பிறப்பில் அனுமனை வாழ்க வென்று கூற்றமன்னார் காண ஆடீர் குழ மணி தூரமே –10-3-7-
கவள யானை பாய புரவி தேரோடு அரக்கர் எல்லாம் துவள வென்ற வென்றியாளன் தான தமர் கொல்லாமே தவள மாட நீள்
அயோத்திக் காவலன் தன் சிறுவன் குவளை வண்ணன் காண வாடீர் குழ மணி தூரமே –10–3–8-
எங்கள் இராவணனார் ஓடிப் போனார் நாங்கள் எய்த்தோம் உய்வதோர் காரணத்தால் சூடிப் போந்தோம் உங்கள் கோமான்
ஆணை தொடரேன்மின் கூடிக் கூடி யாடுகின்றோம் குழ மணி தூரமே
———————————
அரக்கர் வதம்
அலம்பா வெருட்டாக் கொன்று திரியும் அரக்கரைக் குலம் பாழ் படுத்துக் குல விளக்காய் நின்ற கோன் மலை –பெரியாழ்வார் –4–2–1-
செருக்கெடுத்தன்று திகைத்த வரக்கரை உருக்கெட வாளி பொழிந்த ஒருவனே –திருவாய் —8–6–2-
ஒருவர் இருவர் ஓர் மூவர் என நின்று உருவு கரந்து —8–6–3-
வென்று அசுரர் குலம் களைந்த வேந்தே –திரு நெடும் தாண்-16-
அம்பினால் அரக்கர் வெருக்கொள நெருக்கி அவர் உயிர் செகுத்த எம் அண்ணல் –கலியன் –1–1–6-
பேணாத வலி யரக்கர் மெலிய வன்று பெரு வரைத் தோள் இற நெரித்து அன்று -2–5–7-
தீ மனத்து அரக்கர் திறல் அழித்தவனே என்று சென்று அடைந்தவர் தமக்கு தாய் மனத்து இரங்கி
அருளினைக் கொடுக்கும் தயரதன் மதலையை சயமே –4–3–5-
பிறையின் ஓளி எயிறு இலக முறுகி எதிர் பொருதும் என வந்த அசுரர் இறைகள் அவை நெறு நெறு என
வெறிய யவர் வயிறு அழல நின்ற பெருமான் –5–10–4-
முளவெரி சிந்தி முனிவெய்தி அமர் செய்தும் என வந்த அசுரர் தோளும் அவர் தாளும் முடியோடு பொடியாக நொடியாம் அளவு எய்தான் — -5–10–5-
விண்ட நிசாசரைத் தோளும் தலையும் துணிவு எய்தச் சுடு வெஞ்சிலை வாய்ச் சரம் துரந்தான் –6–7–1-
—————————————
பாதாள அரக்கர் வதம்
மிடைத்த மாலி மாலியான் விலங்கு காலனூர் புக –திருச்சந்த –28-
உலகில் வன்மையுடைய வரக்கர் வசுரரை மாளப் படை பொருத நன்மை யுடையவன் சீர் பரவப் பெற்ற நான் ஓர் குறைவிலனே –திருவாய் -3–10–1-
குலம் குலமா அசுரர்களை நீராகும்படியாக நிருமித்துப் படை தொட்ட மாறாளன்–4–8–1-
உடம்பினால் குறைவில்லா உயிர் பிரிந்த மலைத் துண்டம் கிடந்தன போல் துணி பலவா அசுரர் குழாம் துணித்து உகந்த –4–8–10-
ஆளியைக் காண்பரியாய் அரி காண் நரியாய் அரக்கர் ஊளை இட்டு அன்று இலங்கை கடந்து பிலம் புக்கு ஒளிப்ப
மீளியம் புள்ளைக் கடாய் விறல் மாலியைக் கொன்று பின்னும் ஆளுயர் குன்றங்கள் செய்து அடர்த்தான் –7–6–8-
மாசின மாலி மாலிமான் என்று அங்கவர் பட கனன்று முன்னின்ற –9–2–6-
இலங்கைப் பதிக்கு அன்று இறையாய அரக்கர் குலம் கேட்டவர் மாளக் கொடிப் புள் திரித்தாய் –கலியன் -1–10–2-
தாங்கரும் போர் மாலி படப் பறையூர்ந்து தராதலத்தோர் குறை முடித்த தன்மையானை –2–10–4-
சிறையார் அவணப் புள் ஓன்று ஏறி–கரையார் நெடு வேல் அரக்கர் மடிய -3- 8-4-
பொருந்தா வரக்கர் வெஞ்சமத்து பொன்ற வன்று புள்ளூர்ந்து பெரும் தோள் மாலி தலை புரளப் பேர்ந்த வரக்கர் தென்னிலங்கை இருந்தார்
தம்மை யுடன் கொண்டு அங்கு எழிலார் பிலத்து புக்கொப்ப கருத்தால் சிலைக் கைக் கொண்டானூர் -8–6–2-
————————————
பட்டாபிஷேகம்
கொண்ட கோலத்தோடு வீற்று இருந்தும் மணம் கூடியும் கண்டவாற்றால் தனதே யுலகு என்று நின்றான் தன்னை வண் தமிழ் நூற்க நோற்றேன் அடியார்க்கு இன்ப மாரியே –திருவாய் -4–5–10-
அம்பொனோடு மணி மாட அயோத்தி எய்தி அரசு எய்தி –பெருமாள் –10–8-
—————————————–
பெருமாள் கேட்ட உபன்யாசம்
அகத்தியன் வாய்த் தான் முன் கொன்றான் தன் பெரும் தொல் கதை கேட்டு மிதிலைச் செல்வி உலகு உய்யத் திரு வயிறு
வாய்த்த மக்கள் செம்பவளத் திரள் வாய்த் தன் சரிதை கேட்டான் –பெருமாள் –10–8-
————————————-
லவணாசுர வதம்
இலவணன் தன்னைத் தம்பியால் வான் ஏற்றி –பெருமாள் -10- -9-
———————-
இலக்குமனைப் பிரிதல்
முனிவன் வேண்ட திறல் விளங்கும் இலக்குமனைப் பிரிந்தான் — -10–9-
—————————-
தன்னுடைச் சோதி எழுந்து அருளுதல்
அன்று சராசரங்களை வைகுந்தத்து ஏற்றி –இலங்கு மணி நெடும் தோள் நான்கும் தோன்ற –தன் தாமம் மேவி –இனிது வீற்றிருந்த அம்மான் –10–10-

—————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ மத் வால்மீகி ஸ்ரீ ராமாயணத்தில் ஸ்ரீ ராமானுஜ சப்த பிரயோகம் -ஸ்ரீ அக்கார கனி ஸ்வாமிகள் தொகுப்பு —

ஹா ராம ராமானுஜ ஹா ஹா வைதேஹி தபஸ்விநி
ந மாம் ஜாநீத துக்கேனே ம்ரியமாணம் அநாதாவத் —அயோத்யா —59–27-

ச து ராமானுஜ சாபி சத்ருக்ந ஸஹித ததா
பிரதஸ்தே பரத யத்ர கௌசல்யாயா நிவேசனம் –அயோத்யா —75- –8-

—————-

ததஸ்து ராமானுஜ ராம வாநரா
ப்ரக்ருஹ்ய சஸ்த்ராணி உதித யுக்த தேஜச
புரீம் ஸூரே சாத்மஜ வீர்ய பாலிதாம்
வதாய சத்ரோ புநராகதா இஹ —கிஷ்கிந்தா –13–30-

அவஷ்டப்ய அவ திஷ்டந்தம் ததர்ச தநுரூர்ஜிதம்
ராமம் ராமானுஜம் சைவ பர்து சைவ ததா அநுஜம் –கிஷ்கிந்தா –19–25-

ச காமிநம் தீநம் அதீன சத்த்வ
சோகாபி பன்னம் சமுத்தீர்ண கோபம்
நரேந்திர ஸூ நு நரதேவ புத்ரம்
ராமானுஜ பூர்வஜம் இதி உவாச —கிஷ்கிந்தா –31–1-

யதா யுக்த காரீ வசனம் உத்தரம் சைவ ச உத்தரம்
ப்ருஹஸ்பதி சமோ புத்த்யா மத்தவா ராமானுஜ ததா –கிஷ்கிந்தா –31–12-

ஏஷ ராமானுஜ ப்ராப்த த்வத் சகாசம் அரிந்தம
ப்ராதுர் வ்யசன சந்த்பத த்வாரி திஷ்டதி லஷ்மண —கிஷ்கிந்தா –31–33-

ந ராம ராமானுஜ சாசனம் த்வயா
கபீந்த்ர யுக்தம் மனஸாபி அபோஹிதம்
மநோ ஹி தே ஜ்ஞாஸ்யதி மானுஷம் பலம்
ச ராக வஸ்ய அஸ்ய ஸூ ரேந்த்ர வரசச–கிஷ்கிந்தா –32–22-

—————————

நூ நம் ச காலோ ம்ருக ரூப தாரி
மா மல்ப பாக்யாம் லுலுபே ததா நீம்
யத்ரார்ய புத்ரம் விசசர்ஜ மூடா
ராமானுஜம் லஷ்மண பூர்வஜம் ச —ஸூ ந்தர—28–10-

உபஸ்திதா ஸா ம்ருது சர்வ காத்ரீ
சாகாம் க்ருஹீத்வாத ந கஸ்ய தஸ்ய
தஸ்யாஸ்து ராமம் ப்ரவிசந்த யந்த்யா
ராமானுஜம் ஸ்வம் ச குலம் ஸூ பாங்க்யா –ஸூ ந்தர -28- 19-

———————————

ஸா பாண வர்ஷம் து வவர்ஷ தீவ்ரம்
ராமானுஜ கார்முக ஸம்ப்ரயுக்தம்
ஷூ ரார்த சந்த்ரோத்தம கர்ணி பல்லை
சராம்ஸஸ சிச்சேத ந சுஷூபே ச –யுத்த –59–101-

தத் த்ருஷ்டவே ந்த்ரஜிதா கர்ம க்ருதம் ராமானுஜ ததா
அசிந்தயித்வா பிராஹசன்னை தத்கிம் சிதிதி ப்ருவன்–யுத்த -88–52-

———————————

இதோ கச்சதா பஸ்யத்வம் வாத்யமானம் மஹாத்மனா
ராமானுஜேந வீரேண லவணம் ராக்ஷசோத்தமம் –உத்தர -61–29-

ததோ ராமானுஜ க்ருத்த காலஸ்யாஸ்திரம் ஸூதாருணம்
சம்வர்த்தம் நாம பரதோ கந்தர்வேஷ் வப்ய யோஜயத் –உத்தர –91-6-

——————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ அக்காரக்கனி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாலமீகி பகவான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடபிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே காஞ்சி ஸ்வாமிகள் தொகுத்து அருளிய -ஆழ்வார்கள் உகந்த ஸ்ரீ ராமன் –

-திருப்பல்லாண்டு –
1-இராக்கதர் வாழ் இலங்கை பாழ் ஆளாகப் படை பொருதான்–3 –
பெரியாழ்வார் திருமொழி –
2-பரந்திட்டு நின்ற படுகடல் தன்னை இரந்திட்ட கைம்மேல் எறி திரை மோதக் கரந்திட்டு நின்ற கடலைக் கலங்கச் சரம் தொட்ட கையான் -1–6–7-
3-குரக்கினத்தாலே குரை கடல் தன்னை நெருக்கி அணை கட்டி நீள் நீர் இலங்கை அரக்கர் அவிய அடு கணையாலே நெருக்கிய கையான் -1-6–8-
4-கொங்கை வன் கூனி சொல் கொண்டு குவலயத் துங்கக் கரியும் புரியும் இராச்சியமும் எங்கும் பரதற்கு அருளி வான் கானடை அம் கண்ணன் –2 –1–8-
5-வல்லாள் இலங்கை மலங்க சரம் துரந்த வில்லாளன் -2-1-10-
6-சிலை ஓன்று இறுத்தான்-2-3-7-
7-நின்ற மராமரம் சாய்த்தான் -2–4–2-
8-பொன் திகழ் சித்ர கூடப் பொருப்பினில் உற்ற வடிவில் ஒரு கண்ணும் கொண்ட அக்கற்றைக் குழலன் -2-6–7-
9-மின்னிடைச் சீதை பொருட்டா இலங்கையர் மன்னன் மணி முடி பத்துமுடன் வீழத் தன்னிகர் ஓன்று இல்லாச் சிலை கால் வளைத்திட்ட மின்னு முடியன்-2-6–8-
10-தென்னிலங்கை மன்னன் சிரம் தோள் துணி செய்து மின்னிலங்கு பூண் விபீடண நம்பிக்கு என்னிலங்கு நாமத்து அளவு மரசென்ற மின் அலங்காரன் -2-6-9-
11-கள்ள வரக்கியை மூக்கொடு காவலனைத் தலை கொண்டான் -2–7–5-
12-என் வில் வலி கண்டு போ என்று எதிர் வந்தான் தன் வில்லினோடும் தவத்தை எதிர் வாங்கி முன் வில் வலித்து முது பெண் உயிர் உண்டான் -3–9–2-
13-மாற்றுத் தாய் சென்று வானம் போகே என்றிட யீற்றுக் தாய் பின் தொடர்ந்து எம்பிரான் என்று அழக்
கூற்றுத் தாய் சொல்லக் கொடிய வனம் போன சீற்றமிலாத சீதை மணாளன் -3-9-4-
14-முடி ஒன்றி மூ உலகங்களும் ஆண்டு உன் அடியேற்கு அருள் என்று அவன் பின் தொடர்ந்த படியில் குணத்துப் பரத நம்பிக்கு அன்று அடி நிலை ஈந்தான் -3-9-6-
15-தார்க் கிளம் தம்பிக்கு அரசீந்து தண்டகம் நூற்றவள் சொல் கொண்டு போகி நுடங்கிடைச் சூர்ப்பணாகாவைச் செவியொடு மூக்கு அவள் ஆர்க்க ஆர்ந்தான்-3- 9-8-
16-காரார் கடலை யடைத்திட்டு இலங்கை புக்கு ஓராதான் பொன் முடி ஒன்பதோடு ஒன்றையும் நேரா அவன் தம்பிக்கே நீள் அரசு ஈந்த ஆராவமுதன் -3-9-10-
17-செறிந்த மணி முடிச்சசனகன் சிலை இறுத்துச் சீதையை கொணர்ந்தது அறிந்து அரசு களைகட்ட
அரும் தவத்தோன் இடை விலங்கச் செறிந்த சிலை கொடு தவத்தைச் சிதைத்தான் -3-10-1-
18-எல்லியம் போது இனிது இருத்தல் இருந்ததோர் இட வகையில் மல்லிகை மா மாலை கொண்டு அங்கார்க்க இருந்தான் -3-10-2 –
19-குலக்குமரா காடுறையப் போ என்று விடை கொடுப்ப இலக்குமணன் தன்னொடும் அங்கு ஏகினான் — 3-10-3-
20-கூரணிந்த வேல் வலவன் குகனோடும் கங்கை தன்னில் சீரணிந்த தோழமை கொண்டான் -3- 10–4-
21-தேன் அமரும் பொழில் சாரல் சித்திர கூடத்து இருப்பப் பரத நம்பி பணிய நின்றான் -3–10–5-
22-அனைத்து உலகும் திரிந்தோடி வித்தகனே இராமா ஓ நின் அபயம் என்று அழைப்ப அத்திரமே அதன் கண்ணை அறுத்தான் -3-10-6-
23-பொன்னொத்த மான் ஓன்று புகுந்து இனிது விளையாடச் சிலை பிடித்து எம்பிரான் ஏகப் பின்னே இலக்குமணன் பிரிய நின்றான் -3–10–7-
24-அடையாளம் மொழிந்த அத்தகு சீர் அயோத்தியார் கோன்-3-10-8-
25-திக்கு நிறை புகழாளன் தீ வேள்விச் சென்ற நாள் மிக்க பெரும் சபை நடுவே வில்லிறுத்தான்-3-10–9-
26-கதிர் ஆயிரம் இரவி கலந்து எரித்தால் ஒத்த நீண் முடியன் எதிரில் பெருமை இராமன் -4-1-1 –
27- நாந்தகம் சங்கு தண்டு நாண் ஒலிச் சார்ங்கம் திருச் சக்கரம் எனது பெருமை இராமன் காந்தள் முகிழ் விரல் சீதைக்காக
கடும் சிலை நின்று இறுக்க வேந்தர் தலைவன் சனகராசன் தன் வேள்வியில் காண நின்றான் -4- 1-2-
28-சிலையால் மராமரம் எய்த தேவன் –தலையால் குரக்கினம் தங்கிச் சென்று தடவரை கொண்டு அடைப்ப அலையார் கடற்கரை வீற்று இருந்தான் -4-1-3-
29-அலம்பா வெருட்டாக் கொன்று திரியும் அரக்கரைக் குலம் பாழ் படுத்துக் குல விளக்காய் நின்ற கோன் -4–2–1-
30-வல்லாளன் தோளும் வாள் அரக்கன் முடியும் தங்கை பொல்லாத மூக்கும் போக்குவித்தான் -4–2–2-
31-கனம் குழையாள் பொருட்டாக் கணை பாரித்து அரக்கர் தங்கள் இனம் கழு ஏற்றுவித்த எழில் தோள் எம்மிராமன் -4-3-7-
32-எரி சிதறும் சரத்தால் இலங்கையனைத் தன்னுடைய வரி சிலை வாயில் பெய்து வாய்க்கோட்டம் தவிர்த்துகந்த அரையன் -4-3-8-
33-தங்கையை மூக்கும் தமையனைத் தலையும் தடித்த எம் தாசரதி-4-7-1-
34-ஈன்று எடுத்த தாயாரையும் இராச்சியமும் அங்கு ஒழியக் கான் தொடுத்த நெறி போகிக் கண்ட கரைக் களைந்தான் –4-8-4-
35-பெரு வரங்கள் அவை பற்றிப் பிழக்குடைய இராவணனை உருவரங்கப் பொருது அழித்து இவ்வுலகினைக் கண் பெறுத்தான் -4- 8–5-
36-கீழ் உலகில் அசுரர்களைக் கிழங்கிருந்து கிளராமே ஆழி விடுத்தவருடைய கரு அழித்த அழிப்பன்-4-8-6-
37-அசுரர்களை பிணம் படுத்த பெருமான் -4-8-7-
38-பருவரங்களவை பற்றிப் படையாலித்து எழுந்தானைச் செருவரங்கப் பொருது அழித்த திருவாளன்–4- 8-10-
39-மரவடியைத் தம்பிக்கு வான் பணயம் வைத்துப் போய் வானோர் வாழச் செருவுடைய திசைக் கருமம் திருத்தி வந்து உலகாண்ட திரு மால் -4-9-1-
40-மன்னுடைய விபீடணற்காய் மதிள் இலங்கைத் திசை நோக்கி மலர் கண் வைத்தான் -4–9–2-

———————-

திருப்பாவை –
41-சினத்தினால் தென்னிலங்கைக் கோமானைச் செற்ற மனத்துக்கு இனியான் –12-
42-பொல்லா அரக்கனைக் கிள்ளிக் களைந்தான் –13-
43-சென்று அங்குத் தென்னிலங்கை செற்றான் -24-
நாச்சியார் திருமொழி
44-கடலை அடைத்து அரக்கர் குலங்களை முற்றவும் செற்று இலங்கையை பூசலாக்கிய சேவகன் -2-6-
45-சேது பந்தம் திருத்தினான் -2-7-
46-சீதை வாய் அமுதம் உண்டான் -2-10-
47-வில்லால் இலங்கை அழித்தான் –3-3-
48-இலங்கை அழித்த பிரான் -3-4-
49-மாதலி தேர் முன்பு கோல் கொள்ள மாயன் இராவணன் மேல் சரமாரி தாய் தலை அற்று அற்று வீழத் தொடுத்த தலைவன் -3-3-
50-கொல்லை அரக்கியை மூக்கு அரிந்திட்ட குமரனார் -10–4-

——————————-

பெருமாள் திருமொழி –
51-சுடர் வாளியால் நீடு மா மரம் செற்றவன் -2–2 –
52-முன்னிராமனாய் மாறடர்த்தான்-2–3-
53-மன்னு புகழ் கௌசலை தன் மணி வயிறு வாய்த்தவன் தென்னிலங்கைக் கோன் முடிகள் சிந்துவித்தான் -8-1-
54-திண் திறளால் தாடகை தன் உரமுருவச் சிரம் வளைத்தான் -8-2-
55-கொங்கு மலி கரும் குழலாள் கௌசலை தன் குல மதலை தனக்கு பெரும் புகழ்ச் சனகன் திரு மருகன் தாசாரதி -8-2-
56-தயரதன் தன் மா மதலை மைதிலி தன் மணவாளன் ஏமரு வெஞ்சிலை வலவன் -8–4-
57-பாராளும் படர் செல்வம் பரத நம்பிக்கே அருளி ஆராவன்பு இளையவனோடு அரும் கானம் அடைந்தவன் -8–5-
58-சுற்றம் எல்லாம் பின் தொடரத் தொல் கானம் அடைந்தவன் அயோத்தி நகருக்கு அதிபதி சிற்றவை தன் சொல் கொண்ட சீராமன் -8–6-
59-வாலியைக் கொன்று அரசு இளைய வானரத்துக்கு அளித்தவன் -8–7-
60-மலையதனால் அணை கட்டி மதிள் இலங்கை அழித்தவன் சிலை வலவன் சேவகன் சீராமன் -8- 8-
61-தளையவிழு நறுங்குஞ்சித் தயரதன் தன் குல மதலை வளைய ஒரு சிலை யதனால் மதிள் இலங்கை அழித்தவன் இளையவர்கட்க்கு அருளுடையான் -8-9-
62-ஏவரி வெஞ்சிலை வலவன் இராகவன் -8-10-
63-வன் தாள் இணை வணங்கி வள நகரம் தொழுது ஏத்த மன்னனாவான் நின்றான் –அரியணை மேல் இருந்தானாய் நெடும் கானம் படரப் போக நின்றான் -9-1-
64-இரு நிலத்தை வேண்டாதே விரைந்து வென்றிமைவாய களிறு ஒழிந்து தேர் ஒழிந்து மா ஒழிந்து வனமே மேவி
நெய்வாய வேல் நெடும் கண் நேரிழையும் இளங்கோவும் பின்பு போக நடந்தான் -9-2-
65-கொல்லணை வேல் வரி நெடும் கண் கௌசலை தன் குல மதலை குனி வில் ஏந்தும் மால் அணைந்த வரைத் தோழன்
வியன் கான மரத்தின் நீழல் கல்லணை மேல் கண் துயிலா கற்ற காகுத்தன் -9—3-
66-வேய் போலும் எழில் தோளி தன் பொருட்டா விடையோன் தன் வில்லைச் செற்றான் -9-4-
67-பொருந்தார் கை வேல் நிதி போலே பரல் பாய மெல்லடிக்கள் குருதி சோர விரும்பாத கான் விரும்பி வெயில் உறைப்ப வெம்பசி நோய் கூரப் போனவன் -9–5-
68-பூ மருவு நறுங்குஞ்சி புன் சடையாய் புனைந்து பூந்துகில் சேர் அல்குல் காமர் எழில் விழல் உடுத்துக் கலன் அணியாது
அங்கங்கள் அழகு மாறி ஏமரு தோள் புதல்வன் வனம் சென்றான் -9-7-
69/70-பொன் பெற்றார் எழில் வேதப் புதல்வன் முன் ஒரு நாள் மழு வாளி சிலை வாங்கி அவன் தவத்தை முற்றும் செற்றான் -9- 8-
71-தேனகுமா மலர்க கூந்தல் கௌசல்யையும் சுமித்ரையும் சிந்தை நோவக் கூனுருவில் கொடுந்தொழுத்தை சொல் கேட்ட
கொடியவள் தன் சொல் கொண்டு கானகமே மிக விரும்பி வன நகரைத் துறந்தான் -9–10-
72-ஏரார்ந்த கரு நெடுமால் இராமன் -9–11-
73-அங்கண் நெடு மதிள் புடை சூழ் அயோத்தி என்னும் அணி நகரத்து உலகு அனைத்தும் விளக்கும் சோதி வெங்கதிரோன்
குலத்துக்கோர் விளக்காய்த் தோன்றி விண் முழுதும் உய்யக் கொண்ட வீரன் செங்கண் நெடும் கரு முகில் இராமன் -10-1-
74-வந்து எதிர்ந்த தாடகை தன் உரத்தைக் கீறி வரு குருதி பொழி தர வன் கணை ஓன்று ஏவ
மந்திரம் கொள் மறை முனிவன் வேள்வி காத்து வல்லரக்கர் உயிர் உண்ட மைந்தன் -10- 2-
75-வெவ்வரி நல் கரு நெடும் கண் சீதைக்காகிச் சின விடையோன் சிலை இறுத்து மழு வாள் ஏந்தி வெவ்வரி நல் சிலை வாங்கி
வென்றி கொண்டு வேல் வேந்தர் பகை தடிந்த வீரன் எவ்வரி வெஞ்சிலை தடக்கை இராமன் -10–3-
76-தொத்தலர் பூஞ்சுரி குழல் கைகேசி சொல்லால் தொல் நகரம் துறந்து துறைக் கங்கை தன்னைப் பக்தியுடை குகன் கடத்த
வனம் போய் புக்குப் பரதனுக்கு பாதுகமும் அரசும் ஈந்து சித்ர கூடத்து இருந்தான் -10-4-
77-வலி வணக்கு வரை நெடும் தோள் விராதைக் கொன்று வண் தமிழ் மா முனி கொடுத்த வரி வில் வாங்கிக் கலை வணக்கு நோக்கு
அரக்கி மூக்கை நீக்கிக் கரனோடு தூடணன் தன் உயிரை வாங்கிச் சிலை வணக்கி மான் மரியா எய்தான் -10–5-
78-தனமருவு வைதேகி பிரியல் உற்றுத் தளர்வு எய்திச் சடாயுவை வைகுந்தத்து ஏற்றி வனமருவு கவியரசன் காதல் கொண்டு
வாலியைக் கொன்று இலங்கை நகர் அரக்கர் கோமான் சினம் அடங்க மாருதியால் சுடுவித்தான் -10–6-
79-குரை கடலை அடல் அம்பால் மறுக எய்து குலை கட்டி மறு கரையை அதனாலே ஏறி எரி நெடு வேல் அரக்கரோடும்
இலங்கை வேந்தன் இன்னுயிர் கொண்டு அவன் தம்பிக்கு அரசும் ஈந்து திரு மகளோடு இனிது அமர்ந்த செல்வன் -10–7-
80-அம்பொனெடு மணி மாட அயோத்தி எய்து அரசு எய்து அகத்தியன் வாய்த் தான் முன் கொன்றான் தன் பெரும் தொல் கதை கேட்டு
மிதிலைச் செல்வி உலகு உய்யத் திரு வயிறு வாய்த்த மக்கள் செம்பவளத் திரள் வாய்த் தன் சரிதை கேட்டான் -10- 8-
81-செறி தவச் சம்புகன் தன்னைச் சென்று கொன்று செழு மறையோன் உயிர் மீட்டுத் தவத்தோன் ஈந்த நிறை மணிப் பூண்
அணியும் கொண்டு இலவணன் தன்னைத் தம்பியால் வான் ஏற்றி முனிவன் வேண்டத் திறல் விளங்கும் இலக்குமனைப் பிரிந்தான் -10-9-
82-அன்று சராசரங்களை வைகுந்தத்து ஏற்றி அடல் அரவப் பகை ஏறி அசுரர் தம்மை வென்று இலங்கு மணி நெடும் தோள் நான்கும்
தோன்ற விண் முழுதும் எதிர் வரத் தன் தாமம் மேவிச் சென்று இனிது வீற்று இருந்த அம்மான் -10–10-
83-தில்லை நகர்த் திருச் சித்ர கூடம் தன்னுள் திறல் விளங்கு மருதியோடு அமர்ந்தான் எல்லையில் சீர்த் தயரதன் தன் மகன் -10–11-

—————————————————————-

திருச்சந்த விருத்தம்
84-குரங்கை ஆள் உகந்த வெந்தை -21-
85-கூனகம் புகத்து எறித்த கொற்ற வில்லி -30-
86-வேலை வேவ வில் வளைத்த வெல் சினத்தை வீரன் -31-
87-குரக்கினப் படை கொடு குரை கடலின் மீது போய் அரக்கர் அங்கரங்க வெஞ்சரம் துரந்த வாதி -32-
88-மின்னிறத்து எயிற்று அரக்கன் வீழ வெஞ்சரம் துரந்து பின்னவற்கு அருள் புரிந்து அரசளித்த பெற்றியோன் -33-
89-வெற்பு எடுத்து வேலை நீர் வரம்பு கட்டினான் -39-
90-வெற்பு எடுத்த விஞ்சி சூழ் இலங்கை கட்டு அழித்தான் -39-
91-கொண்டை கொண்ட கோதை மீது தேனுலாவு கூனி கூன் உண்டை கொண்டரங்க வோட்டி உள் மகிழ்ந்த நாதன் -49-
92-வெண் திரைக் கருங்கடல் சிவந்து வேவ முன்னோர் நாள் திண் திறல் சிலைக்கை வாளி விட்ட வீரர் -50-
93-சரங்களைத் துரந்து வில் வளைத்து இலங்கை மன்னன் சிரங்கள் பத்து அறுத்து உதிர்த்த செல்வர் -51-
94-இலைத் தலைச் சரம் துரந்து இலங்கை கட்டு அழித்தவன் –54-
95-இலங்கை மன்னன் ஐந்தொடு ஐந்து பைந்தலை நிலத்து உகக் கலங்க வன்று சென்று கொன்று வென்றி கொண்ட வீரன் -56-
96-மரம் பொதச் சரந்துரந்து வாலி வீழ முன்னோர் நாள் உரம் பொதச் சரந்துரந்த உம்பராளி எம்பிரான் -73-
97-உடைந்த வாலி தந்தனுக்கு உதவ வந்து இராமனாய் மிடைந்த வேழ் மரங்களும் அடங்க எய்தான் -81-
98-பண்ணுலாவு மென் மொழிப் படைத் தடங்காணாள் பொருட்டு எண்ணிலா வரக்கரை நெருப்பினால் நெருங்கினான் -91-
99-இரும்பரங்க வெஞ்சரம் துரந்த வில்லி ராமன் -93-
100-குன்றினால் துள்ளு நீர் வரம்பு செய்த தோன்றல் -102 —
101-கடுங்கவந்தன் வக்கரன் கரன் முரன் சிரமவை இடந்து கூறு செய்த பல் படைத் தடக்கை மாயன் -104-
102-மாறு செய்த வாள் அரக்கன் நாள் உலப்ப அன்று இலங்கை நீறு செய்து சென்று கொன்று வென்றி கொண்ட வீரனார் -116-

———————————————

திருமாலை –
103-சிலையினை இலங்கை செற்ற தேவன் -7-
104-ஒரு வில்லால் ஓங்கு முந்நீர் அடைத்து உலகங்கள் உய்யச் செருவிலே அரக்கர் கோனைச் செற்ற நம் சேவகனார் –11 –
திருப்பள்ளி எழுச்சி –
105-இலங்கையர் குலத்தை வாட்டிய வரிசிலை வானவர் ஏறு மா முனி வேள்வியைக் காத்து அவபிரதமாட்டிய அடு திறல் அயோத்தி எம்மரசு -4-

———————————–

அமலனாதி பிரான் –
106-அன்று நேர்ந்த நிசாராரைக் கவர்ந்த வெங்கணைக் காகுத்தன் -2-
107-சதுரமா மதிள் சூழ் இலங்கைக்கு இறைவன் தலை பத்து உத்திர வோட்டி ஓர் வெங்கணை உய்த்தவன் -4-

——————————————

பெரிய திருமொழி –
108-வாலி மா வலத்து ஒருவனது உடல் கெட வரிசிலை வளைவித்தான் -1–2–1-
109-கலங்க மாக் கடல் அரி குலம் பணி செய்ய அருவரை அணை கட்டி இலங்கை மா நகர் பொடி செய்த அடிகள் -1-2–2–
110-தானவனாகம் தரணியில் புரளத் தடம் சிலை குனித்த என் தலைவன் -1–4–1-
111-கானிடை உருவைச் சுடு சரம் துரந்து கண்டு முன் கொடும் தொழில் உரவோன் ஊனுடை யகலத்து
அடு கணை குளிப்ப உயிர் கவர்ந்து உகந்த எம் ஒருவன் -1-4-2-
112-இலங்கையும் கடலும் –அரக்கர் குலங்களும் கெட முன் கொடும் தொழில் புரிந்த கொற்றவன் -1-4-3-
113-மான் முனிந்து ஒரு கால் வரி சிலை வளைத்த மன்னவன் -1–4-8-
114-கலையும் கரியும் பரிமாவும் திரியும் கானம் கடந்து போய்ச் சிலையும் கணையும் துணையாக சென்றான்
-மலை கொண்டு அலை நீர் அணை கட்டி மதிள் நீர் இலங்கை வாள் அரக்கர் தலைவன் தலை பத்து அறுத்து உகந்தான் -1–5–1-
115-கடம் சூழ் கரியும் பரிமாவும் ஒலி மாந்தேரும் காலாளும் உடன் சூழ்ந்து எழுந்த கடி இலங்கை பொடியா வடிவாய்ச் சரந்துரந்தான்-1–5-2-
116-ஒரு கால் இரு கால் சிலை வளையத் தேரா வரக்கர் தேர் வெள்ளம் செற்றான் -1–5–4-
117-அடுத்து ஆர்த்து எழுந்தாள் பில வாய் விட்டு அலற அவள் மூக்கு வாயில் விடுத்தான் -1–5–5-
118-மராமரம் ஏழும் எய்த வலத்தினான்-1-8–5-
119-கண்ணார் கடல் சூழ் இலங்கைக்கு இறைவன் தன் திண்ணாகம் பிளக்கச் சரம் செல உய்த்தான் -1-10–1-
120-இலங்கைப் பதிக்கு அன்று இறையாக அரக்கர் குலம் கெட்டு அவர் மாளக் கொடிப் புள் தெரித்தான் -1-10-2-
121-காசை யாடை மூடி யோடிக் காதல் செய்தானாவனூர் நாசமாக நம்ப வல்ல நம்பி நம் பெருமான் –2–2–1-
122-தையலாள் மேல் காதல் செய்த தானவன் வாள் அரக்கன் பொய்யில்லாத பொன் முடிகள் ஒன்பதோடு ஒன்றும்
அன்று செய்த வெம்போர் தன்னில் இங்கோர் செஞ்சரத்தால் உருள எய்த வெந்தை எம்பெருமான் -2–2–2-
123-முன்னோர் தூது வானரத்தின் வாயில் மொழிந்து அரக்கன் மன்னூர் தன்னை வாளியினால் மாள முனைந்தான் -2–2–3–
124-சிற்றவை பணியால் முடி துறந்தான் -2–3–1-
125-பரதனும் தம்பி சத்ருக்கனனும் இலக்குமனோடு மைதிலியும் இரவு நன் பகலும் துதி செய்ய நின்ற இராவணாந்தகன் -2–3–7-
126-அயன் வாளியினால் கதிர் நீண் முடி பத்தும் அறுத்து அமரும் நீல முகில் வண்ணன் -2- 4–5-
127-கிளர் பொறிய மறி அதனின் பின்னே படர்ந்தான் -2-5-6-
128-தென்னிலங்கை யரக்கர் வெந்தை விலங்குண்ண வலங்கை வாய்ச் சரங்கள் யாண்டான் -2-5-9-
129-விண்டாரை வென்று ஆவி விலங்குண்ண மெல்லியலார் கொண்டாடும் மல்லகலம் அழல் ஏற வெஞ்சமத்துக் கண்டார் -2-6-4-
130-தடங்கடல் நுடங்கெயில் இலங்கை வன் குடி மடங்க வாள் அமர் தொலைத்தான் -2–7–6-
131-குடைத்திறல் மன்னவனாய் ஒரு கால் குரங்கைப் படையா மலையால் கடலை படைத்தவன் எந்தை பிரான் -2–9–8-
132-தாங்கரும் போர் மாலி படப் பறவை யூர்நது தராதலத்தோர் குறை முடித்த தன்மையான்–2–10–4-
133-கறை வளர் வேல் கரன் முதலாக் கவந்தன் மாலி கணை ஒன்றினால் மடிய இலங்கை தன்னுள்
பிறை எயிற்று வாள் அரக்கர் சேனை எல்லாம் பெரும் தகையோடு உடன் துணித்த பெம்மான் -2–10–5-
134-கூனுலாவிய மடந்தை தன் கொடும் சொலின் திறத்து இளங்கொடி யோடும் கானுலாவிய கருமுகில் திரு நிறத்தவன் -3-1–6-
135-மின்னின் நுண்ணிடை மடக் கொடி காரணம் விலங்கலின் மிசை யிலங்கை மன்னன் நீண் முடி பொடி செய்த மைந்தன் -3–1–7-
136-நெய் வாய் அழல் அம்பு துரந்து முந்நீர் துணியப் பணி கொண்டு அணி யார்நது இலங்குமையார் மணி வண்ணன் -3-2-6-
பைங்கண் விறல் செம்முகத்து வாலி மாளப் படர் வனத்துக் கவந்தனொடும் படையார்
137-திண் கை வெங்கண் விறல் விராதன் உக வில் குனித்த விண்ணவர் கோன் -3–4–6-
138-பொருவில் வலம்புரி யரக்கன் முடிகள் பத்தும் புற்றும் அறிந்த போலேப் புவி மேல் சிந்தச் செருவில் வலம்புரி சிலைக்கை மலைத் தோள் வேந்தன் -3–4–7-
139-மரம் எய்த மா முனிவன் -3-5–5-
140-அரக்கர் குலப்பாவை தன்னை வெஞ்சின மூக்கரிந்த விறலோன்– 3-7-3-
141-சிறையார் அவணப் புள் ஓன்று ஏறி அன்று திசை நான்கு நான்கும் இரியச் செருவில்
கறையார் நெடு வேல் அரக்கர் மடியக் கடல் சூழ் இலங்கை கடந்தான் -3–8–4-
142-கலையிலங்கு மகலல்குல் அரக்கர் குலக் கொடியை காதோடு மூக்குடன் அரியக் கதறி அவள் ஓடித்
தலையில் அங்கை வைத்து மலையிலங்கு புகச் செய்த தடம் தோளான் -3-9-4-
143-மின்னனைய நுண் மருங்குல் மெல்லியற்கா இலங்கை வேந்தன் முடி ஒருபதும் தோள் இருபதும் போயுதிரத்
தன்னிகரில் சிலை வளைத்து அன்று இலங்கை பொடி செய்த தடம் தோளான் -3-9-5-
144-வாள் நெடும் கண் மலர்க் கூந்தல் மைதிலிக்கா இலங்கை மன்னன் முடி ஒருபதும்
தோள் இருபதும் போய் உதிரத் தாள் நெடும் திண் சிலை வளைத்த தயரதன் சேய்-3-10-6-
145-வாராரும் இளம் கொங்கை மைதிலியை மணம் புணர்வான் காரார் திண் சிலை இறுத்த தனிக் காளை -4-1-8-
146-கம்பமா கடல் அடைத்து இலங்கை மன் கதிர் முடி அவை பத்தும் அம்பினால் அறுத்து அரசு அவன் தம்பிக்கு அளித்தவன்-4-2-1-
147-தீ மனத்து அரக்கர் திறல் அழித்தவனே என்று சென்று அடைந்தவர் தமக்குத் தாய் மனத்து இரங்கி அருளினைக் கொடுக்கும் தயரதன் மதலை -4-3-5-
148-மல்லை மா முந்நீர் அதர் பட மலையால் அணை செய்து மகிழ்ந்தவன் கல்லின் மீதியன்ற கடி மதிள் இலங்கை கலங்க ஓர் வாளி தொட்டான் -4-3-6-
149-தான் போலும் என்று எழுந்தான் தரணியாளன் அது கண்டு தரித்து இருப்பான் அரக்கர் தங்கள்
கோன் போலும் என்று எழுந்தான் குன்றம் அன்ன இருப்பது தோளுடன் துணித்த ஒருவன் –4 -4 -6 –
150-இலங்கை வவ்விய விடும்படி தீரக் கடும் கணை துரந்த வெந்தை -4-5-2-
151-கருமகள் இலங்கையாட்டி பிலங்கொள் வாய் திறந்து தன் மேல் வருமவள் செவியும் மூக்கும் வாளியினால் தடித்த வெந்தை -4-5-5-
152-உருத்தெழு வாலி மார்பில் ஒரு கணை உருவ ஒட்டிக் கருத்துடைத் தம்பிக்கு இன்பக் கதிர் முடி அரசு அழித்தான் -4–6–3-
153-முனை முகத்து அரக்கன் மாள முடிகள் பத்து அறுத்து வீழ்த்து அங்கு அனையவர்க்கு இளையவர்க்கே அரசு அளித்து அருளினான் -4-6-4-
154-கல்லால் கடலை அணை கட்டி உகந்தான் -4-7-6-
155-மல்லை முந்நீர் தட்டிலங்கை கட்டழித்த மாயன் -4- 8-4-
156-அரக்கர் ஆவி மாள அன்று ஆழ் கடல் சூழ் இலங்கை செற்ற குரக்கரசன் கோல வில்லி -4-8-5-
157-அலை கடல் அடைத்திட்டு அரக்கர் தஞ்சிரங்களை உருட்டினான் -4-10-2-
158-காற்றிடைப் பீளை கரந்தன வரந்தை யுறக் கடல் அரக்கர் தம் சேனை கூற்றிடை செல்லக் கொடும் கணை துரந்த கோல வில்லி ராமன் -4–10–6-
159-மேவா வரக்கர் தென்னிலங்கை வேந்தன் வீயச் சரம் துரந்தான் -5-1-3-
160-விறல் வாள் அரக்கர் தலைவன் தன் வற்பார் திரள் தோள் ஐ நான்கும் துணித்த வல் விலி ராமன் -5-1-4-
161-ஆறினோடு ஒரு நான்குடை நெடு முடி அரக்கன் தன் சிரம் எல்லாம் வேறு வேறாக வில்லது வளைத்தவன் -5-3-7-
162-விளைத்த வெம்போர் விறல் வாள் அரக்கன் நகர் பாழ் பட வளைத்த வல் வில் தடக்கையவன் – 5-4-4-
163-வம்புலாம் கூந்தல் மண்டோதரி காதலன் வான் புக அம்பு தன்னால் முனிந்த அழகன் -5- 4-5-
164-மராமரம் ஏழு எய்த வென்றிச் சிலை யாளன் -5-5-2-
165-சுரி குழல் கனிவாய்த் திருவினைப் பிரித்த கொடுமையில் கடு விசை அரக்கன் எரி விழித்து இலங்கு மணி முடி பொடி செய்து இலங்கை பாழ்
படுப்பதற்கு எண்ணி வரி சிலை விளைய வடு சரம் துரந்து மறி கடல் நெறி பட மலையால் அரிகுலம் பணி கொண்டலை கடலை அடைத்தான் -5-7-7-
166-இலங்கை மலங்க வன்றடு சரம் துரந்தான் -5- 7-8-
167-ஏழை ஏதலன் கீழ் மகன் என்னாது இரங்கி மற்று அவர்க்கு இன்னருள் சுரந்து மாழை மான் மட நோக்கி
யுன் தோழி உம்பி எம்பி என்று உகந்து தோழன் நீ எனக்கு இங்கு ஒழி என்றான் -5-8-1-
168-வாத மா மகன் மற்கடம் விலங்கு மற்றோர் சாதி என்று ஒழியாது உகந்து காதல் ஆதாரம் கடலினும் பெருகச் செய்த
தகவினுக்கு இல்லை கைம்மாறு என்று கோதில் வாய்மையினோடும் உடனே உண்பான் நான் என்றான் -5-8-2-
169-விலங்கலால் கடல் அடைத்து விளங்கு இழை பொருட்டு வில்லால் இலங்கை மா நகருக்கு இறைவன் இருபது புயம் துணித்தான்-5- 9-6-
170-பிறையின் ஒளி எயிறு இலக முறுகி எதிர் பொருதும் என வந்த அசுரர் இறைகள் அவை நெறு நெறு என வெறியவர் வயிறு அழல நின்ற பெருமான் -5-10-4-
171-மூள எரி சிந்தி முனிவு எய்தி அமர் செய்தும் என வந்த வசுரர் தோளும் அவர் தாளும் முடி யோடு பொடியாக நொடியாம் அளவு எய்தான் -5–10-5-
172-தம்பியொடு தாம் ஒருவர் தன் துணைவி காதல் துணையாக முன்ன நாள் வெம்பி எரி கானகம் உலாவுமவர் -5-10-6-
173-வற்றா நீள் கடல் சூழ் இலங்கை இராவணனைச் செற்றான் -6–3–5-
174-தொன்னீர் இலங்கை மலங்க விலங்கு எரி யூட்டினான் -6-4-6-
175-ஆனைப் புரவி தேரொடு கால் ஆள் அணி கொண்ட சேனைத் தொகையைச் சாடி இலங்கை செற்றான் -6–5–3-
176-விண்ட நிசாசரரைத் தோளும் தலையும் துணி வெய்தச் சுடு வெஞ்சிலை வாய்ச் சரம் துரந்தான் -6–7–1-
177-துள்ளா வருமான் விழ வாளி துரந்தான் -6-7-3-
178-கல்லார் மதிள் சூழ் கடி இலங்கைக் கார் அரக்கன் வல்லாகம் கீள வரி வெஞ்சரம் துரந்த வில்லன் –செல்வ விபீடணற்கு வேறாக நல்லான் -6-8-5-
179-பழியாரும் விறல் அரக்கன் பரு முடிகளவை சிதற அழலாரும் சரம் துரந்தான் -6-9-2-
180-எறிஞர் அரண் அழியக் கடியார் இலங்கை கடந்த நம்பி -6-10-11-
181-இலங்கைக் கோன் வல்லாள் ஆகம் வில்லால் முனிந்த வெந்தை விபீடணற்கு நல்லான் -6-10-4-
182-தென்னிலங்கை அடையா வரக்கர் வீயப் பொருது மேவி வெங்கூற்றம் நடையா உண்ணக் கண்டான் -6-10-5-
183-கான வெண்கும் குரங்கும் முசுவும் படையா அடல் அரக்கர் மானம் அழித்து நின்ற வென்றி யம்மான் -6-10-6-
184-வில்லேர் நுதல் வேல் நெடும் கண்ணியுடன் கல்லார் கடும் கானம் திரிந்த களிறு -7- 1-5-
185-சினவில் செங்கண் அரக்கர் உயிர் மாளச் செற்ற வில்லி –மரம் ஏழு எய்த மைந்தன் -7–3–1-
186-ஆழி சூழ் இலங்கை மலங்கச் சென்று சரங்கள் ஆண்ட தண் தாமரைக் கண்ணன் -7-3-4-
187-தழலே புரை மின் செய் வாள் அரக்கன் நகர் பாழ் படச் சூழ் கடல் சிறை வைத்தான் -7-3-9-
188-மீதோடி வாள் எயிறு மின்னிலக முன் விலகும் உருவினாளைக் காதோடு கொடி மூக்கு அன்று உடன் அறுத்த கைத் தலத்தனன் -7-4-3-
189-தேராளும் வாள் அரக்கன் தென்னிலங்கை வெஞ்சமத்துப் பொன்றி வீழப் போராளும் சிலையதனால் பொரு கணைகள் போக்குவித்தான் -7-4-4-
190-செம்பொன் மதிள் சூழ் தென் இலங்கைக்கு இறைவன் சிரங்கள் ஐ இரண்டும் உம்பர் வாளிக்கு இலக்காக உதிர்த்த உரவோன் -7-5-3-
191-அடையார் தென்னிலங்கை அழித்தான் -7-6-3-
192-பந்து அணைந்த மெல் விரலாள் சீதைக்காகிப் பகலவன் மீது இயங்காத இலங்கை வேந்தன் அந்தமில்
திண் கரம் சிரங்கள் புரண்டு வீழ அடு கணையால் எய்து உகந்த அம்மான் -7-8-7-
193-தார் மன்னு தாசாரதி –வாள் அரக்கர் காலன் -8-4-7-
194-ஏழு மா மரம் துளை படச் சிலை வளைத்து இலங்கையை மலங்குவித்த ஆழியான் -8-5-5-
195-முரியும் வெண் திரை முது கயம் தீப்பட்ட முழங்கு அழல் எரி அம்பின் வரி கொள் வெஞ்சிலை வளைவித்த மைந்தன் -8-5-6-
196-கலங்க மாக்கடல் கடைந்து அடைத்து இலங்கையர் கோனது வரையாகம் மலங்க வெஞ்சமத்து அடு சரம் துரந்த எம்மடிகள் -8-5-7-
197-துளங்கா வரக்கர் துளங்க முன் திண் தோள் நிமிரச் சிலை வளையச் சிறிதே முனிந்த திரு மார்பன் -8-6-1-
198-பொருந்தா வரக்கர் வெஞ்சமத்து பொன்ற வன்று புள்ளூர்ந்து பெரும் தோள் மாலி தலை புரளப் போந்த வரக்கர்
தென்னிலங்கை இருந்தார் தம்மை யுடன் கொண்டு அங்கு எழிலார் பிலத்துப் புக்கு ஒலிப்ப கரும் தாள் சிலைக் கைக் கொண்டான் -8- 6-2-
199-வல்லியிடையாள் பொருட்டாக மதிள் நீர் இலங்கையார் கோவை அல்லல் செய்து வெஞ்சமத்துள் ஆற்றல் மிகுத்த
ஆற்றலான் வல்லாள் அரக்கர் குலப் பாவை வாட முனி தன் வேள்வியைக் கல்விச் சிலையால் காத்தான் -8-6-3-
200-மல்லை முந்நீர் அதர் பட வரி வெஞ்சிலை கால் வளைவித்துக் கொல்லை விலங்கு பணி செய்யக் கொடியோன் இலங்கை புகலுற்றுத்
தொல்லை மரங்கள் புகப் பெய்து துவலை நிமிர்ந்து வான் அணவக் கல்லால் கடலை அடைத்தான் -8-6-4-
201-சேம மதிள் சூழ் இலங்கைக் கோன் சிரமும் கரமும் துணித்தான் -8-6-5-
202-திருந்தா வரக்கர் தென்னிலங்கை செந்தீ உண்ணச் சிவந்தான்-8- 6-6-
203-அலை நீர் இலங்கைத் தசக் க்ரீவற்கு இளையோருக்கு அரசை அருளி முன் கலை மாச் சிலையால் எய்தான் -8-6-7-
204-விண்டவர் பட மதிள் இலங்கை முன் எரி எழக் கண்டவர் -8-7-5-
205-வையம் எல்லாம் உடன் வணங்க வணங்கா மன்னனாய் தோன்றி வெய்ய சீற்றக் கடி இலங்கை குடி கொண்டோட
வெஞ்சமத்துச் செய்த வெம்போர் நம் பரன் -8-8-7-
206-வானுளாரவரை வலிமையால் நலியும் மறி கடல் இலங்கையார் கோனைப் பானு நேர்
சரத்தால் பனங்கனி போலே பரு முடி யுத்திர வில் வளைத்தோன் -9-1-7-
207-கலையுலா வல்குல் காரிகை திறத்துக் கடல் பெரும் படை யோடும் சென்று சிலையினால் இலங்கை தீ எழச் செற்றான் -9-1-10-
208-வில்லால் இலங்கை மலங்கச் சரந்துரந்த வல்லாளன் -9-4-5-
209-தென்னிலங்கை மலங்கச் செற்றான் -9-5-10-
210-சிரமுனைந்தும் ஐந்தும் சிந்தச் சென்று அரக்கன் உரமும் கரமும் துணித்த உரவோன் -9–6–4-
211-சிலையால் இலங்கை செற்றான் -9-6-10-
212-சுடு சரமடு சிலைத் துரந்து நீர்மையிலாத தாடகை மாள நினைத்தவர் -9- 8-4-
213-வணங்கலில் அரக்கன் செருக்களத்து அவிய மணி முடி ஒருபதும் புரள அணங்கு எழுந்து அவன் தன் கவந்தம் நின்றாட அமர் செய்த அடிகள் -9–8–5-
214-காவலன் இலங்கைக்கு இறை கலங்கச் சரம் செல உய்த்து மற்றவன் ஏவலம் தவிர்த்தான் -9-10-6-
215-அங்கு வானவர்க்கு ஆகுலம் தீர அணி இலங்கை அழித்தவன் -10-2-10-
216-இராவணற்கு காலன் -10–3–3-
217-மணங்கள் நாறும் வார் குழலார் மாதர்கள் ஆதரத்தைப் புணர்ந்த சிந்தைப் புன்மையாளன் பொன்ற
வரி சிலையால் கணங்கள் உண்ண வாளி யாண்ட காவலன் -10-3–4-
218-கல்லின் முந்நீர் மாற்றி வந்து காவல் கடந்து இலங்கை அல்லல் செய்தான் -10–3–6-
219-கவள யானைப் பாய் புரவித் தேரொடு அரக்கர் எல்லாம் துவள நின்ற வென்றி யாளன் தவள மாட நீடு அயோத்திக் காவலன் தன் சிறுவன் -10–3–8-
220-ஏடொத்து ஏந்தும் நீள் இலை வேல் இறைவனார் ஓடிப் போகா நின்றார் -10–3–9-
221-தெளியா வரக்கர் திரள் போய் அவிய மிடைத்திட்டு எழுந்த குரங்கைப் படையா விலங்கல் புகப் பாய்ச்சி விம்மக் கடலை அடைத்திட்டவன் -10–6–7-
222-நெறித்திட்ட மென்குழை நல் நேரிழையோடு உடனாய வில்லென்ன வல்லேயதனை இறுத்திட்டு அவள் இன்பம் அன்போடு அணைந்திட்டு
இளம் கொற்றவனாய் துளங்காத முந்நீர் செறித்திட்டு இலங்கை மலங்க அரக்கன் செழு நீண் முடி தோளோடு தாள் துணிய வறுத்திட்டவன்-10–6–8-
223-வரிந்திட்ட வில்லால் மரம் ஏழும் எய்து மலை போல் உருவத் தோர் இராக்கதி மூக்கு அரிந்திட்டவன்-10-6-9-
224-இலங்கை ஒள் எரி மண்டு யுண்ணப் பணித்த ஊக்கம் உடையான் -10–9–1-
225-அரக்கியர் ஆகம் புல்லென வில்லால் அணி மதிள் இலங்கையார் கோனைச் செருக்கு அழித்து அமரர் பணிய முன்னின்ற சேவகன் -10-9-6-
226-பெரும் தொகைக்கு இரங்கி வாலியை முனிந்த பெருமையான்-10-9-8-
227-அரக்கரை வென்ற வில்லியார் -11-1-1-
228-வென்று வார் சிலை வளைத்து இலங்கையை வென்ற வில்லியார் -11-1–6-
229-பொருந்து மா மரம் ஏழும் எய்த புனிதனார் -11–2–4-
230-இலை மலி பள்ளி எய்தி இது மாயம் என்ன இனமாய மான்பின் எழில் சேர் அலை மலி வேல் கணாளை யகல்விப்பதற்கு ஓர் உருவாய் மானை யமையாக்
கொலை மலி வெய்துவித்த கொடியோன் இலங்கை பொடியாக வென்றி அமருள் சிலை மலி வெஞ்சரங்கள் செல உய்த்த நங்கள் திருமால் -11- 4-7-
231-கொடியோன் இலங்கை பொடியாச் சிலை கெழு செஞ்சரங்கள் செல உய்த்த நாங்கள் திருமால் -11-4-10-
232-மானமரு மென் நோக்கி வைதேவி இன் துணையாக் கானமரும் கல்லதர் போய்க் காடுறைந்தான் -11-5-1-

————————————

திருக் குறும் தாண்டகம்
233-கடி மதிள் இலங்கை செற்ற ஏறு -2-
234-முன்பொலா இராவணன் தன் முது மதிள் இலங்கை வேவித்து அன்பினால் அனுமன் வந்து அங்கு அங்கு அடி இணை பணிய நின்றான் -15-
235-மாயமான் மாயச் செற்றான் -16-

—————————

திரு நெடும் தாண்டகம் –
236-வில்லிறுத்து மெல்லியல் தோள் தோய்ந்தான் -13-
237-வென்று அசுரர் குலம் களைந்த வேந்தன் -16-
238-தேராளும் வாள் அரக்கன் செல்வமாளத் தென்னிலங்கை முன் மலங்கச் செந்தீ ஒல்கிப் போராளன் -20-
239-தென்னிலங்கை அரண் சிதறி அவுணன் மாளச் சென்றான் -28-
240-அலை கடலைக் கடந்து அடைத்த அம்மான் குன்றாத வலி யரக்கர் கோனை மாளக் கொடும் சிலை வாய்ச் சரந்துரந்து குலம் களைந்து வென்றான் -29-

———————————–

முதல் திருவந்தாதி –
241-சிலையால் மராமரம் ஏழ் செற்றான் -27-
242-பூ மேய மாதவத்தோன் தாள் பணிந்த வாள் அரக்கன் நீள் முடியைப் பாதமத்தால் எண்ணினான் -45-
243-நுடங்கிடையை முன்னிலங்கை வைத்தான் முரண் அழிய முன்னொரு நாள் தன் வில் அங்கை வைத்தான் -59-
244-மேலொரு நாள் மான்மாய வெய்தான் -82-

————————–

இரண்டாம் திருவந்தாதி —
245-சீதையை மான்பின் போய் அன்று பிரிந்தான் -15-
246-இலங்கை மேல் வெவ்வே தன் சீற்றத்தால் சென்று இராவணனைக் கொன்றான் -25-
247-தென்னிலங்கை நீறாக எய்து அழித்தான் -29-
248-அன்று காரோதம் பின்னடைந்தான் -30-
249-தோள் இரண்டு எட்டு ஏழும் மூன்றும் முடி அனைத்தும் தாள் இரண்டும் வீழச் சரம் துணிந்தான் -43-

——————————

மூன்றாம் திருவந்தாதி –
250-இலங்கா புரம் எய்து எரித்தான் -51-
251-எய்தான் மரா மரம் ஏழும் இராமனாய் எய்தான் அம் மான் மறியை ஏந்திழைக்காய் தென்னிலங்கைக் கோன் வீழ எய்தான் -52-
252-வாள் அரக்கன் ஏய்ந்த முடிப் போது மூன்று ஏழு என்று எண்ணினான் -77-

——————————

நான்முகன் திருவந்தாதி –
253-ஈசனை வென்ற சிலை கொண்ட செங்கண் மால் சேராக் குலை கொண்ட ஈரைந்து தலையான் இலங்கையை ஈடு அழித்த கூரம்பன் -8-
254-தண் தார் இராவணனை ஊன் ஒடுங்க எய்தான் -28-
255-மிகப் புருவம் ஒன்றுக்கு ஓன்று ஓசனையான் வீழ ஒரு கணை எய்தான் -29-
256-தண்ட வரக்கன் தலை தாளால் பண்டு எண்ணிப் போங்குமரன்-44-
257-கல்லாதவர் இலங்கை கட்டழித்த காகுத்தன் -53-
258-தடம் கடலைக் கல் கொண்டு தூரத்தை கடல் வண்ணன் -77-
259-கழி சினத்த வல்லாளன் வானரக் கோன் வாளி மதன் அழித்த வில்லாளன் -85-

———————————–

திரு விருத்தம் –
260-இலங்கைக் குழாம் நெடு மாடம் இடித்த பிரானார் -36-
261-தென்பால் இலங்கை வெங்களம் செய்த நம் விண்ணோர் பிரானார் -77-
262-பேணலம் இல்லா வரக்கர் முந்நீர் பெரும்பதி வாய் நீள் நகர் நீள் எரி வைத்து அருளாய் என்று விண்ணோர் தாள் நிலம் தோய்ந்து தொழு மூர்த்தி -92-

————————–

பெரிய திருவந்தாதி –
263-சூழ்ந்து எங்கும் வாள் வரைகள் போல் அரக்கன் வன் தலைகள் தாம் இடியத் தாள் வரை வில் ஏந்தினார் -17-
264-அன்று திருச் செய்ய நேமியான் தீ யரக்கி மூக்கும் பருச் செவியும் ஈர்த்த பரன் -63-
265-மரம் ஏழு அன்று எய்தான் -64-
266-சூட்டாய நேமியான் தொல்லரக்கன் இன்னுயிரை மாட்டே துயர் இழைத்த மாயவன் -66-
267-கணை நாணில் ஓவாத் தொழில் சார்ங்கன் –78-

——————————-

திரு எழு கூற்று இருக்கை
268-ஒரு முறை இரு சுடர் மீதினில் இயங்கா மும் மதிள் இலங்கை இருகால் வளைய ஒரு சிலை ஒன்றிய வீர் எயிற்று அழல் வாய் வாளியில் அட்டான் -268-

—————————————-

சிறிய திருமடல்
269-இலங்கை பொடி பொடியா வீழ்த்தவன் —
270-தன் சீதைக்கு நேராவன் என்று ஓர் நிசாசரி தான் வந்தாளைக் கூரார்ந்த வாளால் கொடு மூக்கும் காது இரண்டும் ஈரா விடுத்து அவட்கு மூத்தோனை
வெந்நகரம் சேரா வகையே சிலை குனித்தான் -செந்துவர் வாய் வாரார் வன முலையாள் வைதேவி காரணமா ஏரார்
தடம் தோள் இராவணனை ஈரைந்து சீரார் சிரம் அறுத்து செற்று உகந்த செங்கண் மால் –

———————————-

பெரிய திரு மடல் –
271-போர் வேந்தன் தன்னுடைய தாதை பணியால் அரசு ஒழிந்து பொன்னகரம் பின்னே புலம்ப வலம் கொண்டு மன்னும் வளநாடு கை விட்டுக்
கொன்னவிலும் வெங்கானத்தூடு கொடும் கதிரோன் துன்னு வெயில் வறுத்த வெம் பரல் மேல் பஞ்சடியால் வைதேவி
என்று உரைக்கும் அன்னம் நடைய வணங்குடன் நடந்த மன்னன் இராமன் —
272-வண்ணம் போல் அன்ன கடலை மலை இட்டு அணை கட்டி மன்னன் இராவணனை மா மண்டு வெஞ்சமத்துப்
பொன் முடிகள் பத்தும் புரளச் சரம் துரந்து தென்னுலகம் ஏற்றுவித்த சேவகன் –
273-தென்னிலங்கை யாட்டி வராகர் குலப்பாவை மன்னன் இராவணன் தன் நல் தங்கை வாள் எயிற்றுத் துன்னு சுடு சினத்துச் சூர்ப்பணகாச்
சோர்வு எய்திப் பொன்னிறம் கொண்டு புலர்ந்து எழுந்த காமத்தால் தன்னை நயந்தாளைத் தான் முனிந்து மூக்கு அரிந்தான்
வாய்த்த மலை போலும் தன்னிகர் ஓன்று இல்லாத தாடகையை மா முனிக்காகத் தென்னுலகம் ஏற்றுவித்த திண் திறலோன் —

——————–

திருவாய் மொழி
274-கூனி சிதைய உண்டை வில் நிறத்தில் தெரித்தான் -1-5-5-
275-சினையேய் தழைய மரா மரங்கள் ஏழும் எய்த சிரீதரன் -1- -5–6-
276-நீள் கடல் சூழ் இலங்கைக கோன் தோள்கள் தலை துணி செய்தான் -1–6–7-
277-மராமரம் எய்த மாயவன் -1-7-6-
278-தீ முற்றத் தென்னிலங்கை யூட்டினான் -2–1–3-
279-அரக்கியை மூக்கீர்ந்தான் -2–3–6-
280-குழாங்கொள் பேர் அரக்கன் குலம் வீய முனிந்தவன் -2-3-11-
281-அரக்கன் இலங்கை செற்றான் -2–4–3-/-2–4–4-
282-கிளர் வாழ்வை வேவ விலங்கை செற்றான் -2–4–10-
283-தேம் பணைய சோலை மராமரம் ஏழும் எய்தான் -2–5–7-
284-பாறிப் பாறி அசுரர் தம் பல் குழாங்கள் நீர் எழப் பாய் பறவை ஓன்று ஏறி வீற்று இருந்தான் -2–6–8-
285-இலங்கை செற்றான் மரா மரம் பைந்தாள் ஏழ் உருவ ஒரு வாளி கோத்த வில்லான்-2- 6-9-
286-இலங்கை அரக்கர் குலம் முருடு தீர்த்த பிரான் -2-9-10-
287-ஏர் கொள் இலங்கை நீரே செய்த நெடும் சுடர் ஜோதி -2-7-10-
288-தென்னிலங்கை எரி எழச் செற்ற வில்லி -3-6-2-
289-தயரதற்கு மகன் -3-6-8-
290-தண் இலங்கைக்கு இறையைச் செற்ற நஞ்சன்-3–8–2-
291-சன்மம் பல பல செய்து வெளிப்பட்டுச் சாங்கோடு சக்கரம் வில் உண்மை யுடைய யுலக்கை ஒள் வாள் தண்டு கொண்டு
புள்ளூர்ந்து உலகில் வன்மையுடைய வரக்கர் வசுரரை மாளப் படை பொருத நன்மை யுடையவன் -3–10-1-
292-கொம்பு போல் சீதை பொருட்டு இலங்கை நகர் அம்பு எரி உய்த்தவர் -4–2–8-
293-மதிள் இலங்கைக கோவை வீயச் சிலை குனித்தான் -4-3-1-
294-கிடந்து நின்றும் கொண்ட கோலத்தோடு வீற்று இருந்த மணம் கூடியும் கண்ட வாற்றால் தனதே யுலகு என நின்றான் -4–5–10-
295-குலங்குலமா வசுரர்களை நீறாகும் படி நிருமித்திப் படை தொட்ட மாறாளன் -4- 8-1-
296-தளிர் நிறத்தால் குறைவில்லாத் தனிச் சிறையில் விளப்புற்ற கிளி மொழியாள் காரணமாக்
கிளர் அரக்கன் நகர் எரித்த களி மலர்த் துழாய் அலங்கல் கமழ் முடியன் -4- 8-5-
297–காயும் கடும் சிலை என் காகுத்தன் -5-4–3-
298–கொடியான் இலங்கை செற்றான் -5–6–9-
299–இலங்கை செற்ற வம்மான் -5–7–3-
300–மாறில போர் அரக்கன் மதிள் நீர் எழச் செற்று உகந்த ஏறு சேவகனார் –6–1–10-
301–மன்னுடை இலங்கை யரண் காய்ந்த மாயவன் –6–2–1-
302 — காண் பெரும் தோற்றத்துக் காகுத்த நம்பி –6–6–9-
303–ஆவா வென்னாது உலகத்தை யலைக்கும் யசுரர் வாழ் நாள் மேல் தீவாய் வாளி மழை பொழிந்த சிலையான் -6–10–4-
304–புணரா நின்ற மரம் ஏழு அன்று எய்த ஒரு வில் வலவன்-6–10–5-
305–அடல் ஆழி ஏந்தி அசுரர் வன் குலம் வேர் மருங்கு அறுத்தான் -7–1–5-
306–காகுத்தன் -7–2–3-
307–பேர் எயில் சூழ் கடல் தென்னிலங்கை செற்ற பிரான்
308–மாறு நிரைத்து இறைக்கும் சரங்கள் இன நூறு பிணம் மலை போல் புரளக் கடல் ஆறு மடுத்து உதிரப் புனலா நீறு பட இலங்கை செற்ற வப்பன்-7–4–7-
309—புற்பா முதலாப் புல் எறும்பாதி ஓன்று இன்றியே நற் பால் அயோத்தியில் வாழும் சராசரம் முற்றவும் நற் பாலுக்கு உய்த்த விராம பிரான் –7–5–1-
310–நாட்டை நலியும் அரக்கரை நாடித் தடிந்திட்டு நாட்டை அளித்து உய்யச் செய்தான் -7–5–2-
311— ஆளியைக் காண் பரியாய் அரி காண் நரியாய் அரக்கரூளை இட்டு அன்று இலங்கை கடந்து புலம்புக்கு ஒளிப்ப
மீளி யம் புள்ளைக் கடாய் விறல் மாலியைக் கொன்று பின்னும் ஆளுயர் குன்றங்கள் செய்து அடர்த்தான் -7–6–8-
312–ஆண் திறல் மீளி மொய்ம்பின் அரக்கன் குலத்தைத் தடித்து மீண்டும் அவன் தம்பிக்கே விரி நீர்
இலங்கை அருளி ஆண்டு தன் சோதி புக்க வரர் அரி ஏறு -7–6–9-
313–அமரது பண்ணி அகலிடம் புடை சூழ் அடு படை அவித்த வம்மான்
314– செருக்கடுத்து அன்று திகைத்த அரக்கரை யுருக்கெட வாளி பொழிந்த ஒருவன் -8–6–2-
315—-புகழும் பொரு படை ஏந்திப் போர் புக்கு அசுரரைப் பொன்றுவித்தான் -8–9–3-
316–கணை ஒன்றாலே ஏழ் மரமும் எய்த எம் கார் முகில் -9–1–2-
317—காய்ச்சின பறவை யூர்நது பொன் மலையின் மீமிசைக் கார் முகில் போல் மாசின மாலி மாலி மான் என்று
அங்கு அவர் படக் கனன்று முன்னின்ற காய் சின்ன வேந்தன் -9–2–6-
318—கூற்றமாய் வசுரர் குல முதல் அரிந்த கொடு வினைப் படைகள் வல்லான் -9- 2–9-
319—என் ஆர் உயிர்க் காகுத்தன் -9–5–6-
320—பெயர்கள் ஆயிரம் யுடைய வல்லரக்கர் புக்கு அழுந்தத் தயரதன் பெற்ற மரகத மணித் தடம் -10- 1-8-

———————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

திவ்ய பிரபந்த திருமகள் திருநாமங்கள் -ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் தொகுத்தவை –

1-அந்தாமரைப் பேதை வாழி
2-அம்புருவ வரி நெடுங்கண் அலர் மகள் வாழி
3-அரவிந்தப்பாவை வாழி
4-அலர் மகள் வாழி –
5-அலர் மேல் மங்கை வாழி
6-அலர் வாய் மழைக் கண் மடந்தை வாழி
8-அல்லி மலர் மகள் வாழி
9-அல்லி மாதர் வாழி
10-அல்லி மா மலர் மங்கை வாழி
11-அல்லியம் பூ மலர்க் கோதை வாழி
12-அணி மா மலர் மங்கை வாழி

13-இன் துணை பதுமத்து அலர் மகள் வாழி
14-எழில் மலர் மாதர் வாழி
15-ஒண் தாமரையாள் வாழி
16-ஒண் டொடியாள் திரு மகள் வாழி
17-ஒரு மதி முகத்து மங்கை வாழி
18-கடி மா மலர்ப்பாவை வாழி
19-கறை தங்கு வேல் தடங்கண் திரு வாழி
20-குல மா மகள் வாழி
21-கூந்தல் மலர் மங்கை வாழி
22-கொங்காம் இலைப் புண்டரீகத்தவள் வாழி

23-கொம்பராவு நுண்ணேரிடை வாழி
24-கோதை நறு மலர் மங்கை வாழி
25-கோலா மலர்ப் பாவை வாழி
26-கோலத் திரு மா மகள் வாழி
27-சங்கு தங்கு முன்கை நங்கை வாழி
28-சந்தணி மென் முலை மலராள் வாழி
29-ஸ்ரீ -சிரீ -வாழி
30-சீதை வாழி

31-சுரும்புறு கோதை வாழி
32-செங்கமலத் திருமகள் வாழி
33-செய்ய நெடு மலராள் வாழி
34-செய்ய போதில் மாது வாழி
35-செய்யவள் வாழி
36-தாமரை மலர் மேல் மங்கை வாழி
37-தாமரை மேல் மின்னிடையாள் வாழி
38-தாமரையாள் வாழியே
39-திரு வாழி
40-திரு மகள் வாழி

41-திரு மங்கை வாழி
42-திரு மா மகள் வாழி
43-திரு மாது வாழி
44-திரு மார்வத்து மாலை நங்கை வாழி
45-திருவுடையாள் வாழி
46-தூ மலராள் வாழி
47-தூவி யம்பேடை யன்னாள் வாழி
48-தெய்வத் திரு மா மலர் மங்கை வாழி
49-தேனார் மலர் மேல் திரு மங்கை வாழி
50-தேனுலாவு மென் மலர் மங்கை வாழி

51-தேரணிந்த அயோத்தியார் கோன் பெரும் தேவி வாழி
52-தோடுலா மலர் மங்கை வாழி
53-நல் விரை மலர் கோதிய மதுகரம் குலவிய மலர்மகள் வாழி
54-நாண் மலராள் வாழி
55-நித்திலத் தொத்து வாழி
57-நெறிந்த கருங்குழல் மடவாள் வாழி
58-நேரிழை மாது வாழி
60-பங்கய மா மலர்ப் பாவை வாழி

61-பண்ணை வென்ற இன் சொல் மங்கை வாழி
62-பதுமத்து அலர் மகள் வாழி
63-பனி மலராள் வாழி
64-பனி மலர் மேல் பாவை வாழி
65-பாவை வாழி
66-பால் மொழியாள் வாழி
67-பிறையுடை வாள் நுதல் பின்னை வாழி
68-புண்டரீகத்தவள் வாழி
69-புண்டரீகப் பாவை வாழி
70-புல மனு மலர் மிசை மலர் மகள் வாழி

71-பூங்கோதையாள் வாழி
72-பூ மகள் வாழி
73-பூ மங்கை வாழி
74-பூம் பாவை வாழி
75-பூ மேய செம்மாது வாழி
76-பூ மேல் மாது வாழி
77-பூ வளரும் திரு மகள் வாழி
78-பூவார் திரு மா மகள் வாழி
79-பூவின் மிசை நங்கை வாழி
80-பூவின் மேல் மாது வாழி

81-பூவினை மேவிய தேவி வாழி
82-பெரும் பணைத் தோள் மொய்ம்மலராள் வாழி
83-பேதை மங்கை வாழி
84-பொற்றாமரையாள் வாழி
85-பொலிந்து இருண்ட கார் வானில் மின்னே போல் தோன்றி மலிந்த திரு வாழி
86-போதார் தாமரையாள் வாழி
87-போதில் மங்கை வாழி
88-பவ்வத்து ஆராவமுதனைய பாவை வாழி
89-மங்கை வாழி
90-மடப்பாவை வாழி –

91-மட மகள் வாழி
92-மடவரல் மங்கை வாழி
93-மதுகரம் குலவிய மலர் மகள் வாழி
94-மது மலராள் வாழி
95-மலர்க்கிழத்தி வாழி
96-மலர்க் குழலாள் வாழி
97-மலர்மகள் வாழி
98-மலர் மங்கை வாழி
99-மலர் மாது வாழி
100-மலர் மேல் மங்கை வாழி

101-மலர் மேல் மலி மட மங்கை வாழி
102-மலர் மேல் உறைவாள் வாழி
103-மலர் வைகு கொடி வாழி
104-மலராள் வாழி
105-மன்னு மலர் மங்கை வாழி
106-மாது வாழி
107-மா மலர் மங்கை வாழி
108-மழை மென்னோக்கி வாழி
109-மானமரு மென்னோக்கி வாழி
110-மானேய் நோக்கின் மடவாள் வாழியே

111-மின்னொத்த நுண் மருங்குல் மெல்லியல் வாழி
112-மின்னொத்த நுண் இடையாள் வாழி
113-மிதிலைச் செல்வி வாழி
114-மைதிலி வாழி
115-மைத்தகு மா மலர்க் குழலாள் வாழி
116-மைய கண்ணாள் வாழி
117-மையார் கருங்கண்ணி வாழி
118-வல மார்பினில் வாழ்கின்ற மங்கை வாழி
119-வடிவிணையில்லா மலர் மகள் வாழி
120-வடித் தடங்கண் மலரவன் வாழி

121-வண்டார் பூ மலர் மங்கை வாழி
122-வரை யாகத்துள் இருப்பாய் வாழி
123-வல்லி நாண் மலர்க் கிழத்தி வாழி
124-வாசம் செய் பூங்குழலாள் வாழி
125-வாள் நெடுங்கண் வாழி
126-வாரணிந்த முலை மடவாள் வாழி
127-வில்லேர் நுதல் வேல் நெடுங்கண்ணி வாழி
128-வில்லைத் துலைத்த புருவத்தாள் வாழி
129-வெறியார்ந்த மலர் மகள் வாழி
130-வேங்கடம் சேர் தூவி யம்பேடை யன்னாள் வாழி

131-வேரி மாறாத பூ மேல் இருப்பாள் வாழி
132-வைதேவி வாழி —

——————————————————————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் சரணம் .
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ ராமனின் பாதையில்-2014-ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் —

ஸ்ரீ ராம ராம ராமேதி ரமே ராமே மநோ ரமே சஹச்ர நாம தத்துல்யம் ராம நாம வரா நநே

ஆபத்தாம் அபஹர்தாரம் தாதாரம் சர்வசம்பதாம் லோகாபிராமம் ஸ்ரீ ராமம் பூயோ பூயோ நமாம்யஹம்

கோன்வச்மின் சாம்ப்ரதம் லோகே குணவான் கஸ்ஸ வீர்யவான் தர்மஜ்ஞச்ச க்ருதஜ்ஞச்ச சத்யவாக்யோத்ருட வ்ரத
சாரித்ரேண ஸ கோ யுகத சர்வ பூதேஷு கோஹித வித்வான் க க ஸ் சமர்தஸ்ஸ கச்சைக ப்ரிய தர்சன
ஆத்மவான் க் ஜிதக்ரோத த்யுதிமான் கோ அன ஸூயக கஸ்ய பிப்யதிதே தேவாஸ்ஸ ஜாத ரோஷச்ய சம்யுகே –

குணவான்
-சௌசீல்யம் -பிறப்பு கல்வி செல்வம் அழகு -பாராமல் கலந்து -குகனோடு ஐவரானோம் முன்பு
-பின் குன்று சூழ்வான் மகனொடும் அறுவரானோம் -அகனமர் காதல் ஐய நின்னோடும் எழுவரானோம்-

வீர்யவான்
-சத்ரோ பிரக்யாத வீர்யச்ய ரஞ்சநீயஸ்ய விக்ரமை
ராம -விராம -தேவர்கள் கொடுத்த வரம் ஒய்வு கொள்ள வேண்டிய படி வீர்யம் -வெட்டுவது மட்டும் வீரம் அல்ல விட்டுக் கொடுப்பதும் வீரமே –
ஆனை ஆயிரம் தேர் பதினாயிரம் அடல் பரி ஒரு கோடி சேனை காவலர் ஆயிரம் –
ஜய ஜய மஹா வீர -அப்போது அலர்ந்த செந்தாமரையை வென்ற திருமுகம் -இரட்டைகளைக் கண்டு கலங்காமல் –

தர்மஜ்ஞன்
-பொதுவான தர்மங்கள் -சிறப்பான தர்மங்கள் -கருணை தயை –குருவின் ஆனை -தாடகை வதம் -சரணாகத வத்சல்யன்
–இவள் சந்நிதியால் காகம் தலை பெற்றது -விபீஷண ஆழ்வான் இடம் தம் மதம் -குற்றமாகவே இருந்தாலும் ரஷிப்பேன்
-யதி வா ராவணஸ்ய -விபீஷணஸ்ய -மித்ரா பாவேன – வ்ரதம் மம –வானர முதலிகளை வில்லும் கையுமாக விழித்து இருந்து காத்து அருளினான் –
நகச்சின் நபராதயாதி -லுகுதரா ராமஸ்ய கோஷ்டி

க்ருதஜ்ஞன்
-உனக்கு ஏதேனும் ஓன்று நேர்ந்து இருந்தால் பின்பு சீதையை அடைந்தும் என்ன பயன் -என்பானே
-வானர பெண்களையும் புஷ்பக விமானத்தில் அயோத்யை கூட்டிச் சென்றானே
-இரண்டு உயிர்களையும் ரஷித்த ஆஞ்சநேயருக்கு என் செய்வேன் என்று துடித்த மிதுனம் –

சத்ய வாக்யவான்
ராமோ தவிர் நாபி பாஷதே -ஒரு வில் ஒரு இல் ஒரு சொல்- சக்ருத் ஏவ ஒரே தடவை பற்றினாலே போதும் –
பரத்வாஜர் ஆஸ்ரமம் தங்கி கொடுத்த வாக்கைக் காப்பாற்றி -ஆஞ்சநேயரை நந்திக்ராமம் அனுப்பி பரதனை ஆசவாசப் படுத்தி
-சூர்பணகை இடமும் ஆர்ஜவம் காட்டி அருளி –
சத்யேன லோகன் ஜயதி -வைகுந்தத்தை ஜடாயுவுக்கு அருளினான் –

த்ருட வ்ரதன்-
-உயிரை விட்டாலும் பிராட்டியை விட்டாலும் லஷ்மணனை விட்டாலும் சொன்ன சொல்லை விட மாட்டேன்
-புறா கதை –குரங்கு மனிதன் புலி -கதை –
உடல் வளைந்தால் ஆரோக்கியம் -உள்ளமும் உறையும் வளையாமல் உறுதியோடு இருந்தால் அதுவே உண்மையான வலிமை –

சாரித்ரேண யுக்தன் –
கிங்கரராகவே இருப்போம் -விஸ்வாமித்ரர் இடம் -அனுஷ்டானங்கள் ஒன்றும் குறையாமல்
-உடம்பில் புழு பூச்சிகள் ஊர்ந்தது கூட தெரியாமல் -சீதைக்காக உண்ணாது உறங்காது ஒலி கடலை ஊடறுத்து-
ராமனை அன்றி அறியாத பரதனை அன்றி அறியாத சத்ருக்னன் -உடை வாள் -போலே பாகவத சேஷத்வமும் பார தந்த்ர்யமே நமக்கு வகுத்தவை
-பிராட்டி நூபுரம் ஒன்றே அறிந்த இளைய பெருமாள் நிலை
-கல்வி செல்வம் பதவி முக்குறும்பு அறுத்து அடிப்படை தர்மங்களை அலட்சியம் செய்யாமல் கடைப்பிடித்தே வாழ வேண்டும் –

சர்வ பூதேஷு ஹிதன்-
அரக்கர்களையும் உயிர் மீட்க நினைத்தான் –
யதி வா ராவணஸ்ய விபீஷணஸ்ய -தீயவர்கள் திருந்தா விடில் உலகுக்குத் தீமை -அவர்களையும் திருத்துவதே அனைவருக்கும் நன்மை –
மரணாணி வைராணி பகைவர்கள் மாண்டு போகலாம் -ஆனால் மாண்டவன் பகைவனாக மாட்டான் அல்லவா –

வித்வான்
-நீண்ட கால தீர்க்க தர்சனம் -அம்மான் பின் போனால் தானே அவதரித்த கார்யம் நிறைவேறும்
–கற்றதையும் கேட்டதையும் மட்டும் ஆராயாமல் உள்ளத்தையும் ஊடுருவிப் பார்ப்பவனே வித்வான் –
கணை யாழி கொடுத்து பிராட்டி கடாஷாம் பெற்று துஷ்க்ருதவான் என்னப் பண்ணி அருளினான் –
குற்றம் பார்த்து கைவிடாமல் ஏற்றுக் கொள்பவர் –

சமர்த்தன்
-வலியவர்கள் நட்பை விட நல்லவர்கள் நட்பு நன்மை செய்யும் -கூடா நட்போ குழியில் தள்ளும்
வாலியை விட்டு ஸூ க்ரீவனை சகாவாகக் கொண்டான் –
கிஷ்கிந்தையும் அயோத்யைக்கு சேர்ந்த இடமே –தண்டிக்கும் பொழுதும் வேட்டை யாடும் பொழுதும் நேருக்கு நேர் செய்யத் தேவதை இல்லையே
மக்கள் அரசன் தொடர்பு உண்டே -குற்றத்துக்கு தண்டனை -தம்பி மனைவியை பறித்து -காலில் விழுந்து சரண் அடைந்தவனை காக்காமல் -வாலியே ஒத்துக் கொண்டான் –
-பாதுகையை பணயமாக பரத ஆழ்வானுக்கு ஈந்து காடேறினான்
-நல்லவர்கள் சாமர்த்தியமாக இருந்தால் உலகுக்கு நன்மையே –தீயவர்கள் சாமர்த்தியமாக இருந்தாலோ உலகுக்குத் தீமை தானே –
பர ப்ரஹ்மத்தை முழுவதும் அறிந்தேன் என்பவன் அறிவிலி -அறிவுக்கு எட்டாதவர் என்று அறிபவனே அறிவாளி –

ஏக் ப்ரிய தர்சனன்-
ரமயதி இதி ராம -லஷ்மண லஷ்மி சம்பன்னன் -ராம என்றால் நாவுக்கு தூய்மை -கண்டால் கண்ணுக்குக் குளிர்ச்சி
-வா போ வந்து இங்கு மீண்டும் போ -தளர்ச்சியைப் போக்கி முதியவனையும் உத்சாஹம் அடைவித்து இளமையும் அழகும் தருபவன் அன்றோ
-சபரி பெருமாள் கடாஷம் பெற்றாள்-
மூக்கு அறுபட்டவள் இளமை அழகு மென்மைப்பண்பு வலிமை தாமரைக் கண்கள் மான் தோல் மரவுரி அணிந்த ஒப்பனை அழகு கொண்டாடி பேசினாள்
இராமனை நாம் தர்சித்தால் பயன் -இராமன் நம்மை கடாஷித்தால் பெரும் பயன் உண்டே –

ஆத்மவான்
-ஜீவாத்மாவின் தன்மை யுடையவனைப் போலே தோன்றினாலும் பரத்வம் ஸ்புடமாக பொலியும் படி அதி மானுஷ சேஷ்டிதங்கள் –
ரிஷிகள் குடிலிலே ஒதுங்கி இருந்த பெருமாள் -ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம –சக்கரவர்த்தி திருமகன் என்றே உகப்பவன்
-ஐந்து நாட்களில் நூறு யோசனை நீல சேது அணை கட்டி அருளி -தர்சித்தால் புண்யம் கிட்டும் -பெருமாளையே பாலமாக பற்றினால் முக்தியே கிட்டுமே
புல் எறும்பாதி எல்லாம் வைகுந்தத்து ஏற்றி அருளி -குப்தார்காட் -சரயு நதியில் இறங்கி தன்னுடைச் சோதி அடைந்தான்
பேச்சால் தெய்வம் போன்றும் செயலால் கீழ்த் தரமாக நடப்பதை விட பேச்சில் மனிதனாகவும் செயலில் தெய்வத் தன்மை உடன் இருத்தலே நலம் –
சாம்யா பத்தி அடைகிறான் முக்தன் -ஆனந்தத்திலே சாம்யம் -சாலோக்யம் சாமீப்யம் சாரூப்யம் சாயுஜ்யம் –

ஜிதக்ரோதன் –
-பரதன் என்னை எதிர்க்கிறான் என்ற நினைவே என்னைக் கொன்று விடுமே கோபத்தை விடு என்று இளைய பெருமாளுக்கு உபதேசித்தான்
-ரோஷராமன் இடம் –இராவணன் இடம் -காட்டிய கோபம் -கோபத்தை வசமும் படுத்துவார் -கோபத்தின் வசமும் ஆவார்
-விறகு நெருப்பைத் தூண்டும் -தண்ணீரோ நெருப்பை அணைக்கும் -கோபம் மென்மேலும் கோபத்தையே தூண்டும் –
ஆனால் பொறுமையோ கோபத்தையே அனைத்து மனதினைக் குளிர்வித்து குணவான் ஆக்கும் –

த்யுதிவான் –
ஒளி யுடையவன் -கல்யாண குணங்களையே ஒளியாக கொண்டவர் -நற் குணங்கள் வடிவான சீதா பிராட்டியே ஒளியாக கொண்டவர்
ரிஷிகள் இடம் வெட்கி -முன்னே வந்து ரஷித்தேன் அல்லேனே என்றார் -விளக்கு ஒளி வெளியிருளைப் போக்கும்
-இராமனின் பண்பு எனும் தூய பேரொளி உள்ளிருலான அறியாமையைப் போக்கி விடும்
அடியார்வர்கள் குற்றத்தை பொறுத்த -பெருமாள் சமுத்திர ராஜன் இடம் -தான் விட்ட அம்பு உனது எதிரிகளுக்கு என்றானே –
வெம் கதிரோன் குலத்துக்கு ஓர் விளக்கு -பொறுமை குணத்தால் எப்போதும் உலகை பிரகாசம் ஆக்குகிறார் –
மேகத்துக்கு மின்னல் -ஸூ ர்யனுக்கு ஒளி -பெருமாளுக்கு சீதா பிராட்டி
குண சாம்ராஜ்ய பட்டாபிஷேகம் -ராம திவாகரனுக்கும் ஒளி ஊட்டுபவள் பிராட்டி
பர்ணசாலை பார்த்து தந் தந்தை இறக்க வில்லை உன்னை எனக்கவே வைத்துச் சென்றார் என்றார் பெருமாள் இளைய பெருமாள் இடம் –
பூவுக்கு மணம் -ரத்னத்துக்கு ஒளி -ஆத்மாவுக்கு இறைத் தொண்டு –

அநஸூயன்
அஸூயை இல்லாமல் குற்றத்தையே குணமாக கொள்பவன் அன்றோ
பிறருக்கு கிடைக்கும் பெருமையைக் கண்டு அவர்களை விட மகிழ்ச்சி கொள்பவனும் இவனே –
பொன்முடி சூடும் அரசனாக இருப்பதை விட இராமன் திருவடி சூடும் அரசனாக இருப்பதே சாலச் சிறந்தது
அயோத்யா மக்கள் இன்ப துன்பங்களை தமதாக கொண்டவர் பெருமாள் –

ஜாத ரோஷன் –
எவருக்கு கோபம் வந்தால் தேவர்களும் நடுங்குவார்களோ அவனே ராமன் -கோபத்தை வென்றவன் -ஜிதக்ரோத –கோபப்பட நேரிடில்
-ஜிதக்ரிஷா -அதுவும் நன்மையிலே தான் முடியும்
இறைவனுடைய சினம் என்பது அடியவர்களுக்கு பேர் அருளே –பாகவத அபசாரம் பொறாமை தானே இவன் ஆனைத் தொழில்கள் செய்து அருளியவை
-சாது மிரண்டால் காடு கொல்லாதே
சீறி அருளாதே -நீ தாராய் -பறை -இறைத் தொண்டு -என்று ஆண்டாளைப் போலே நாமும் இறைஞ்சுவோம் –
கோபமும் அருளும் கலந்து இருப்பவன் இராமன் -கோபத்தை விலக்கி இராமனை அருள வைக்கும் கருணை உள்ளவள் சீதாப் பிராட்டி –
இணை பிரியா இவ்விருவரையும் ஒரு சேர நமக்கு நல்கி அருளுபவர் -காரேய் கருணை இராமானுசர்
-இளைய பெருமாள் திரு நாமத்தையும் கைங்கர்ய செல்வத்தையும் தனதாக்கிக் கொண்டு திருவவதரித்தவர்
இராமாயணம் என்னும் பக்தி வெள்ளம் குடி கொண்ட கோயில் இராமானுசர் திருவடிகளையே புகலாகப் பற்றி
ஸ்ரீ ராமன் பாதையில் நன்னடை பயில்வோம்
நம் நன்னடத்தையால் சீதா மணாளனின் சீர் அருளுக்கு இலக்காவோம்

———————————————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்