ஸ்ரீ வில்லூர் ஆசு கவி ஸ்ரீ நிதி ஸ்வாமிகள் அருளிச் செய்த – ஸ்ரீ மந்த ஸ்மித ஸ்ரீ ராமாயணம்–கிஷ்கிந்தா ஸ்கந்தம்- -94-111-ஸ்லோகங்கள் -ஸ்ரீ உ வே வெங்கடேஷ் ஸ்வாமிகள் விளக்கம் –

பம்பா தீர ருஹான் தரூன் ககன கான் காமா ம்ருக அவேக்ஷயா
த்ருஷ்ட்யா ஹந்த ஸமீக்ஷ்ய லக்ஷ்மண யுஜ: தே கச்சதோ அக்ரே நதம்
ஸுக்ரீவாத் ஸமுபாகதம் பவனஜம் த்ருஷ்ட்வா தத் உக்த ச்ருதே:
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே லகு பபௌ ஸத்யம் தத் ஏதத் ப்ரபோ–94-

பம்பா தீர ருஹான் தரூன் ககன கான் காமா ம்ருக அவேக்ஷயா-திருவடி பார்த்து முதல் மந்தஸ்மிதம் இது –
கிஷ்கிந்தா முதல் ஸ்லோகம்
தூங்க பத்ரா நதியே பம்பா ஹம்பியே கிஷ்குந்தா
மரங்கள் வளர்ந்து ஆகாசம் வரை
சாகா -மிருகம் – குரங்கு சாகைகளிலே தாவி இருப்பதே நிரூபகம்
த்ருஷ்ட்யா ஹந்த ஸமீக்ஷ்ய லக்ஷ்மண யுஜ: தே கச்சதோ அக்ரே நதம்-ரிஷ்யமுக மலை –
ஒருவன் அடி பணிந்து நின்றவனை காண
ஸுக்ரீவாத் ஸமுபாகதம் பவனஜம் த்ருஷ்ட்வா தத் உக்த ச்ருதே:-மகாராஜரால் அனுப்பபற்ற திருவடி -வாயு மைந்தன்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே லகு பபௌ ஸத்யம் தத் ஏதத் ப்ரபோ-
யுக்த -இனிமையான பேச்சைக் கேட்டதும் பிறந்த மந்தஸ்மிதம் -பிராட்டியைப் பார்த்த ஹர்ஷம் போல் –
கண்டதுமே இவனே பிராட்டியைக் கண்டு வந்து சொல்வான்
மார்களு முழு சந்திரனைப் பார்த்ததும் கிருஷ்ணன் பார்த்தஹர்ஷம் ஆண்டாள் பெற்றது போல் இங்கும்
அதே மந்தஸ்மிதம் வடுவூரில் பிராட்டி திருவடி சேர்ந்து இளவல் உடன் சேவை சாதிக்கும் மந்தஸ்மிதம்

———————

வாயோ: ஆத்ம புவோ நதஸ்ய நிதராம் தஸ்ய அத தாம் அத்புதாம்
ச்ருத்வா நாம கிரம் ஸுவர்ண மஹிதாம் ஸுஷ்டூதிதாம் ஸுஸ்வராம்
ஸத்யம் திவ்ய ஸுதோபமாம் ஸுமஹிதாம் ஸ்ரீராம மந்த ஸ்மிதம்
யத் தே நாம முகாம்புஜே ஸமபவத் தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ-95-

வாயோ: ஆத்ம புவோ நதஸ்ய நிதராம் தஸ்ய அத தாம் அத்புதாம்-வாக்மீ ஸ்ரீ மான் –
சொல்லின் செல்வன் -பிராட்டி இதன் தூது போகச் சொன்னால் செல்வான் –
வாயு புத்ரன் -அடி பணிந்த திருவடி பேச்சு அத்புதமாக உள்ளதே -விரிஞ்சனோ விடை வல்லானோ
ச்ருத்வா நாம கிரம் ஸுவர்ண மஹிதாம் ஸுஷ்டூதிதாம் ஸுஸ்வராம்-நல்ல வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி –
மதுரமான -பொருத்தமான -அழகிய ஸ்வரத்துடன்
ஸத்யம் திவ்ய ஸுதோபமாம் ஸுமஹிதாம் ஸ்ரீராம மந்த ஸ்மிதம்-தேவ அம்ருதம் போல்
பெருமை மிக்க வார்த்தை அன்றோ -மூன்று வேதம் அறிந்தவன்
பணிவு ரிக்வேதம்- தொகுத்து பேசுகிறான் யஜூர் வேத வல்லவன்- ஸூரம் பொருந்தி -சாம வேத வல்லவன்
யத் தே நாம முகாம்புஜே ஸமபவத் தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ-அப்பொழுது தோன்றிய
மந்தஸ்மிதம் இன்றும் நாமும் செவிக்கும்படி அருளுகிறாயே

—————-

நீதஸ்ய அத நிஜாந்திகம் தவ விபோ வாதாத்மஜாதேன தம்
ஸுக்ரீவம் நயனாக்ரத: கலயதோ மித்ரம் ச மித்ராத்மஜம்
தத் ப்ரூதம் ச யதா ததம் ச்ருதவதோ யந்நாம மந்த ஸ்மிதம்
ஸஞ்ஜாதம் வதனாம்புஜே தத் இதம் இதி ஆனந்தவான் அஸ்மி அஹம்–96-

நீதஸ்ய அத நிஜாந்திகம் தவ விபோ வாதாத்மஜாதேன தம்-வாயு புத்ரன் -அருகில் அழைத்துச் செல்லப்பட்ட
ஸுக்ரீவம் நயனாக்ரத: கலயதோ மித்ரம் ச மித்ராத்மஜம்-ஸூ க்ரீவனை நண்பனாக கொண்டாயே –
நேராக பெருமாளைப் பார்த்து -பட்டாத்ரி நாராயணீயம் குருவாயூரப்பனைப் பார்த்து அருளிச் செய்தது போலவே
தத் ப்ரூதம் ச யதா ததம் ச்ருதவதோ யந்நாம மந்த ஸ்மிதம்-அவன் தனது வ்ருத்தாந்தம் சொல்ல –
மனைவி உமாவை இழந்து பெருமாளைப் போல் -இவ்வளவையும் கேட்டு மித்ரனாக பெற்றதால் மந்தஸ்மிதம்
மித்ரன் ஸூர்யன் மகன் -மித்ரனுடைய மகன் தம்பியாகவும் மித்ரனாகவும் பெற்ற தாலேயே மந்தஸ்மிதம்
ஸஞ்ஜாதம் வதனாம்புஜே தத் இதம் இதி ஆனந்தவான் அஸ்மி அஹம்-அடியோங்களையும் மித்ரர்கள்
ஆனதால் மந்தஸ்மிதம் கொண்டதைப் பார்த்து அடியோங்களும் மகிழ்வோம் –

———–

காயம் க்ஷிப்தவத: ஸுதூரம் அபி தே ஸ்வாங்குஷ்டதோ துந்துபே:
ப்ரத்யக்ரம் ஹி ஸமாம்ஸம் ஏதத் அபவத் க்ஷிப்தம் புரா வாலினா
இதி உக்த்யா ரவி ஸம்பவஸ்ய ஸுஹ்ருதோ மந்த ஸ்மிதம் யன்முகே
ஸஞ்ஜாதம் தவ தத் மம அத்ய புரதோ வித்யோததே ராகவ–97-

காயம் க்ஷிப்தவத: ஸுதூரம் அபி தே ஸ்வாங்குஷ்டதோ துந்துபே:-வில்லா திரு விண்ணகரம் மேயவனே –
தன்வீ -சாரங்க பாணி -கோதண்ட பாணி-அவனது வில்லாற்றமையில் சந்கின்கொண்ட ஸூக்ரீவன்
துந்துபி -எலும்புக்கூடு -மராமரம் ஏழும் -செய்து காட்டி அருளி -அந்த நேரத்தில் செய்து அருளியய மந்தஸ்மிதம் –
எலும்பு கூடு தொடக் கூடாதே -இடது திருவடி கட்டை விரலால் -ஓங்கி உலகு அந்தம் இடது திருவடி மேலே போக –
அதில் இருந்து விழுந்த கங்கை -கங்கைக்கு தீட்டு இல்லையே -வெகு தூரம் அண்டத்துக்கும் அப்புறம் போனதே
ப்ரத்யக்ரம் ஹி ஸமாம்ஸம் ஏதத் அபவத் க்ஷிப்தம் புரா வாலினா-மாம்ச உடலை வாலி எறிந்து -இன்னும் நம்பிக்கை வராமல்
இதி உக்த்யா ரவி ஸம்பவஸ்ய ஸுஹ்ருதோ மந்த ஸ்மிதம் யன்முகே-இப்படி ஸூர்ய மகன் நம்பிக்கை இல்லாமல்
சொல்வதால் -இறைவனை சோதிக்கும் ஸ்வ பாவம் மனுஷனுக்கு மாறாதே –
ஸஞ்ஜாதம் தவ தத் மம அத்ய புரதோ வித்யோததே ராகவ-இந்த அவநம்பிக்கை உள்ள அடியோங்களைப் பார்த்து மந்தஸ்மிதம்
நம்பிக்கை உண்டாக்கி ரக்ஷித்து அருளும் ஸ்வ பாவன் அன்றோ –

————

ஸாலான் ஸப்த ததா தரான் அபி சரேண ஏகேந பேத்து: புரா
பாதாப்ஜே தவ மஸ்தகம் க்ருதவத: தே சம்ஸதோ விக்ரமம்|
விஸ்ரப்தஸ்ய ப்ருசம் விலோக்ய ஸுஹ்ருதோ மோதோதிதம் சேஷ்டிதம்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ||–98-

ஸாலான் ஸப்த ததா தரான் அபி சரேண ஏகேந பேத்து: புரா வடுவூர் ஹயக்ரீவர் சந்நிதி முன்பே ஸ்வாமி அருளிச் செய்கிறார் –
ஆஸ்ரிதர் விசுவாசம் -ஊட்டி அருளி மந்தஸ்மிதம் -ஒரே அம்பால் ஏழு சால மரங்களையும் -நடுவில் ஊடு உருவி –
பூமியையும் ஊடு உருவி அம்புறா துணி அடைய
பாதாப்ஜே தவ மஸ்தகம் க்ருதவத: தே சம்ஸதோ விக்ரமம்|-திருவடிகளில் தலையை மடுத்து சேவித்து -விக்ரமம் புகழ்ந்து
விஸ்ரப்தஸ்ய ப்ருசம் விலோக்ய ஸுஹ்ருதோ மோதோதிதம் சேஷ்டிதம் நண்பனுக்கு நம்பிக்கை கொடுத்து அருளி –
செயலினால் ஆனந்தம் உதிக்கச் செய்ததே
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே தவ பபௌ தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ||-அதே புன்னகை நாமும் சேவிக்கும் படி சேவை சாதித்து அருளுகிறாய்
மந்தஸ்மிதம் சேவித்து மஹா விசுவாசம் பெறுகிறோம் -நம்பிக்கை நக்ஷத்ரமாக புன்னகை விளங்குகிறதே –

————

ஸுக்ரீவேண ஸமீரிதாம் சுபவதீம் ச்ருத்வா கதாம் அத்புதாம்
ஸ்ரீமத் ஸப்த ஜன ஆச்ரமஸ்ய பவத: ப்ரீத்யா நமஸ்குர்வத:|
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே ஸமபவத் தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ
தத் தே ஸௌது ஸுகானி பூர்வ புருஷாநத்யா ஸமுத்தானி மே||–99

ஸுக்ரீவேண ஸமீரிதாம் சுபவதீம் ச்ருத்வா கதாம் அத்புதாம் ஸ்ரீமத் ஸப்த ஜன ஆச்ரமஸ்ய -ஆஸ்ரமம் காட்ட –
அத்புத இனிமையான கதையை சொல்ல ஸப்த ரிஷிகள் -தலைகீழாக இருந்து தவம் இருந்து
பவத: ப்ரீத்யா நமஸ்குர்வத:|-மிகவும் மகிழ்ந்து அவர்கள் இருந்த இடம் நமஸ்கரித்து
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே ஸமபவத் தத் ஸத்யம் ஏதத் ப்ரபோ- தத் தே ஸௌது ஸுகானி பூர்வ புருஷாநத்யா
ஸமுத்தானி மே||- அப்பொழுது பூர்வ புருஷர்கள் மரியாதை செய்து மந்தஸ்மிதம் –
அதே புன்னகை இங்கும் காட்டி -மஹான்கள் -வேத வல்லார் -வேத பாடசாலை சூழ்ந்து இருக்க –
கண்டு பக்தியை மெச்சி புன்னகை -அது எங்களுக்கு மகிழ்ச்சி இன்பம் வளரும் படி அனுக்ரஹித்து அருளுவாய் –

————

ஏகேனைவ சரேண பாதிதவத: தே வாலினம் தத் கிரா
ஸந்நிந்தாகுலயா ததா அதிகதயா ந்யாயாத் அபேதாத்மனா
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனேதவ பபௌ தர்ம ஸ்வரூபாச்ரயே
தீனானாத சரண்ய தைவமணே ஸ்வாமி ஸுகாயாஸ்து ந:–100-

ஏகேனைவ சரேண பாதிதவத: தே வாலினம் தத் கிரா
ராம நாமம் கண்டான் வாலி பானத்தில் -கேள்விகளுக்கு முதலில் மந்தஸ்மிதம் -பின்பு பதில்கள் –
ஒற்றை பானம் -ஒரு வில் ஒரு சொல் ஒரு இல் –ஒன்றாலேயே -அடித்து விழும்படி செய்தான் –
கீழே விழுந்தவன் ஆறு கேள்விகள்
1-நான் யாரோ நீ யாரோ -அறிமுகம் இல்லையே
2-நாங்கள் குரங்குகள் -நீ மன்னன் மனிதன் -என்ன சம்பந்தம்
3-மறைந்து இருக்க வேண்டுமா
4-என்ன பிரயோஜனம்
5-என்ன தவறு செய்தேன்
6-தண்டிக்க நீ யார் -போன்ற ஆறு கேள்விகள் தொடுத்தான்
ஸந்நிந்தாகுலயா ததா அதிகதயா ந்யாயாத் அபேதாத்மனா-அதிகமாக நிந்தைகள் -நியாயம் இல்லாத கேள்விகள் –
1-சண்டை போடுவதற்கு முன் அறிமுகம் வேண்டாம் -வேட்டை ஆடுவதற்கு –
2-நாடு காடு அனைத்தையும் இஷுவாகு -நாட்டை பரதன் -காட்டை நான்
3-மிருகம் வேட்டை ஆட மறைந்து தானே ஆட வேண்டும்
4-புலி நகம் மான் தோல் போல் பயன் இல்லையே -என்னில் தவறை தண்டிக்கவே -உன்னால் கேடு உண்டானதே
5-தம்பியின் மனைவி ரூமா அபகரித்தாய் அது பெரிய தவறு
6-நான் சக்ரவர்த்தி திரு மகன் -ஆகவே தண்டிக்கலாமே
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனேதவ பபௌ தர்ம ஸ்வரூபாச்ரயே தர்மங்களுக்கு ஆஸ்ரயமான திரு முக மண்டலத்தில்
மந்தஸ்மிதம் -வாலியும் தாரையும் ஒத்துக் கொண்டார்கள் -அப்ரமேயன் ஸ்தோத்ரம் பண்ணினாள்
கிஷ்கிந்தா -கிஷ்கி -சரணாகதி -அர்த்தமும் உண்டே
சரண் புகுந்த தம்பியை அடைக்கலம் கொடுக்காமல் இருக்க -ஸஹ மனுஷன் இடம் கருணை காட்டாமல் -இருந்தாய் –
கொல்லப் பார்த்தாய் -இறைவனது கருணையை எதிர்பார்க்க வாய்ப்பு இல்லையே
முன்னால் வந்தால் சரணாகதி பண்ண வாய்ப்பு இருக்குமே
தீனானாத சரண்ய தைவமணே ஸ்வாமி ஸுகாயாஸ்து ந:-தீனர்கள் -அநாதிகள் -புகல் அற்றவர்களுக்கு சரண்யன் –
தேவர்கள் அதிபதி –அகில ஜகத் ஸ்வாமின் -அஸ்மின் ஸ்வாமி -வாலியை கைக்கொண்டு மந்தஸ்மிதம் –
இதுவே நமக்கு அருள்களைக் கொடுக்கட்டும் –

———–

ஹ்ருத்யை: வாத்ய கணோதிதை: கரக்ருதை: ஸ்த்ரீணாம் ச கீத்யாதிபி:
ஜாதை: ச்ரோத்ர ஸுகை: நிநாத நிவஹை: தீவ்யந்தம் அந்த: புரே
ஸுக்ரீவம் ஸுஹ்ருதம் விலோக்ய பகவன் மந்த ஸ்மிதம் யத் முகே
தத் மே ஸௌது ஸுகம் பரம் ரகுபதே தீன-அவன-ஏக-வ்ரத–101-

ஹ்ருத்யை: வாத்ய கணோதிதை: கரக்ருதை: ஸ்த்ரீணாம் ச கீத்யாதிபி:-இனிதாக -வாத்ய த்வனி -கர த்வனி -பெண்கள் பாடும் ஒலி
ஜாதை: ச்ரோத்ர ஸுகை: நிநாத நிவஹை: தீவ்யந்தம் அந்த: புரே-இவற்றைக் கேட்டுக் கொண்டு
அந்தப்புரத்தில் விளையாடும் சுக்ரீவன் –பெருமாள் வாடும் நிலையை நினைக்காமல்
ஸுக்ரீவம் ஸுஹ்ருதம் விலோக்ய பகவன் மந்த ஸ்மிதம் யத் முகே-ஸ்வாமியான பெருமாள் சுக்ரீவனான நண்பனைப் பார்த்து –
மனக்கண்ணால் -மந்தஸ்மிதம் -கோபத்தை வெளியிடும் மந்தஸ்மிதம் -மனத்துக்கு இனியான் –
வாலி அனுப்பிய பானம் தயார் -அவன் போன இடம் வாசலும் திறந்து உள்ளது
தத் மே ஸௌது ஸுகம் பரம் ரகுபதே தீன-அவன-ஏக-வ்ரத- ரகு குல திலகம் -அதே மந்தஸ்மிதம் நமக்கு புண்யம் –
பிராட்டி போல் நம்மையும் விரைந்து ரக்ஷிப்பானே –
நம்முடைய பாபங்கள் மேல் கோபித்து போக்கும் படி -தீனர்கள் -காக்கும் விரதம் பூண்டவன் அன்றோ –

————–

அந்தர் துக்கசயம் வஹன் அபி பவான் ப்ருக்தம் ஸுஹ்ருத் ஸௌக்யத:
மோதம் கஞ்சன ஸம்வஹன் யதகரோ: மந்த ஸ்மிதம் மஞ்ஜுளம்
தத் தே ராகவ கிஞ்சன அதி ஸுபகம் ஸௌஜன்யம் அன்யாத்ருசம்
மான்யம் தர்சயதி இதி தத்ர ரமதே ஸர்வோபி அபிஜ்ஞோ ஜன:–102-

அந்தர் துக்கசயம் வஹன் அபி பவான் ப்ருக்தம் ஸுஹ்ருத் ஸௌக்யத:-பவான் நேரே விழித்து –
உள்ளே சோகம் தங்கி இருந்தாலும் -நண்பனான ஸூ க்ரீவனோ மகிழ்ந்து தன்னைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் இருந்தாலும்
மோதம் கஞ்சன ஸம்வஹன் யதகரோ: மந்த ஸ்மிதம் மஞ்ஜுளம்-மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தி இனிமையான புன்னகை காட்டி அருள
தத் தே ராகவ கிஞ்சன அதி ஸுபகம் ஸௌஜன்யம் அன்யாத்ருசம்-மிகவும் இனிமை அழகிய அன்பை
வெளிப்படுத்தும் வியக்கத்தக்க போடத்தக்க புன்னகை
மான்யம் தர்சயதி இதி தத்ர ரமதே ஸர்வோபி அபிஜ்ஞோ ஜன:-எல்லா ஞானிகளும் வியந்து மகிழ்ந்து போற்றும் படி
நட்பின் இலக்கணம் காட்டி -நண்பன் மகிழ்ச்சியே தனக்கு -என்றும்
இடுக்கண் வருங்கால் நகுக வாழ்க்கையின் தத்வம் -வருந்துவதால் என்ன பிரயோஜனம் –
பிரயத்தனம் எடுத்து போக்கவே வேண்டும்
வேதாந்த தத்வம் ஸூக துக்கம் கண்டு வாடாமல் இறை த்யானம் -உலக வாழ்க்கை -ecg மேலும் கீழும் போனால்
தான் -மேடு பள்ளங்கள் இருப்பதே வாழ்க்கை –
புன்னகை ஓன்று தத்வங்கள் மூன்றும் காட்டி அருளினான் -இப்பொழுதும் சேவை சாதித்து நமக்கும் உணர்த்தி அருளுகிறார் –

————-

தூஷ்ணீம் ஏஷ ஸுராநுபூதி நிரத: காமம் க்ருதக்ன: கபி:
நைவ த்வாம் உபகாரகம் ஸ்மரதி தத் வாலி அந்திகம் கச்சது
இத்தம் லக்ஷ்மண பாஷிதே ந ஹி ததா கோபோ விதேய: புர:
ஸாந்த்வம் ப்ரூஹி ஸகேதி தே ஸுவசஸா மந்த ஸ்மிதம் சோபதே–103-

தூஷ்ணீம் ஏஷ ஸுராநுபூதி நிரத: -மது போதையில் கிடக்கிறான்
காமம் க்ருதக்ன: கபி:-செய் நன்றி மறந்து காமத்தில் ஆழ்ந்து
நைவ த்வாம் உபகாரகம் ஸ்மரதி தத் வாலி அந்திகம் கச்சது-வாலியை அனுப்பிய வழிக்கே இவனை
இத்தம் லக்ஷ்மண பாஷிதே -லஷ்மணன் சொல்ல
ந ஹி ததா கோபோ விதேய: புர:-கோபிக்கக் கூடாதே -பணிவுடன் செல்ல வேண்டும் -ராஜா அன்றோ –
ஸாந்த்வம் ப்ரூஹி ஸகேதி தே ஸுவசஸா மந்த ஸ்மிதம் சோபதே–தேற்றி அனுப்பி -பொறுமை உடன் –
கருணா காகுஸ்தனாக மந்தஸ்மிதம் செய்து அருளினாய்
அதே மந்தஸ்மிதம் -காட்டி சேவை சாதித்து அருளுகிறாய் –

—————

ஆனீதம் கபிபி: க்ருதாஞ்ஜலி புடை: ஸங்க்யாதிகை: பீகரை:
சத்ரூணாம் தரணீ தலம் நிகலம் அபி ஆசாதயத்பி: ததா
ஸுக்ரீவம் ஸுஹ்ருதம் ஸமீக்ஷ்ய ஸுபகம் ஸுப்ரீத சித்தஸ்ய தே
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே ஸமபவத் தத் ஸாம்ப்ரதம் த்ருச்யதே–104-

ஆனீதம் கபிபி: க்ருதாஞ்ஜலி புடை: ஸங்க்யாதிகை: பீகரை:-லஷ்மணனால் அழைத்து வரப்பட்ட
சுக்ரீவனை கண்டு -அஞ்சலி முத்திரையுடன் வந்த எண்ணிறந்த -வானர முதலிகளையும் –
சத்ரூணாம் தரணீ தலம் நிகலம் அபி ஆசாதயத்பி: ததா-சத்ருக்கள் பயப்படும்படி -உலகம் முழுவதும் நிறையும் படி
ஸுக்ரீவம் ஸுஹ்ருதம் ஸமீக்ஷ்ய ஸுபகம் ஸுப்ரீத சித்தஸ்ய தே-நண்பனான ஸூ க்ரீவனைக் கண்டு
நன்றாக மகிழ்ந்த திரு உள்ளத்துடன்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆனனே ஸமபவத் தத் ஸாம்ப்ரதம் த்ருச்யதே-மந்தஸ்மிதம் காட்டி அருளினாய் –
அதே புன்னகை காட்டி -அவ்வளவு பக்தி கைங்கர்ய சிரத்தை இல்லாத அடியோங்களைக் கண்டும்
அதே மந்தஸ்மிதம் காட்டி அருளுகிறாயே

——–

“ஸ்வாமின்! ஸைன்யம் த்வதீயம் கபிகுல வலிதம் ஹ்ய்ருக்ஷ ப்ருந்தாவ்ருதம் ஸத்
ரக்ஷோ விக்ஷேப தக்ஷம் சரண ஸவிதம் வர்த்ததே வாக் ப்ரதீக்ஷம்”
இதி ஏவம் ஸூரஸூநௌ கதிதவதி முகே தாவகே தாடகாரே
ஜாதம் மந்த ஸ்மிதம் யத் தத் இதம் இதி பவான் தர்சயதி அந்தரங்கம்–105-

“ஸ்வாமின்! ஸைன்யம் த்வதீயம் கபிகுல வலிதம் ஹ்ய்ருக்ஷ ப்ருந்தாவ்ருதம் ஸத்–ஸ்வாமியே –
70 வெள்ளம் வானர முதலிகள் அனைத்தும் உம்முடையவையே -ஜாம்பவான் தலைமையில் உள்ள கரடிக்கூட்டமும் உண்டே
ரக்ஷோ விக்ஷேப தக்ஷம் சரண ஸவிதம் வர்த்ததே வாக் ப்ரதீக்ஷம்”-அரக்கர் கூட்டத்தை அழிக்க வல்லவை –
உமது திருவடியில் பணிந்து ஆணைப்படி செயல்பட காத்து உள்ளன
இதி ஏவம் ஸூர ஸூநௌ கதிதவதி முகே தாவகே தாடகாரே-ஸூ ர்ய புத்ரன் சொல்ல – தாடகையை வாதம் செய்த தேவரீர்
ஜாதம் மந்த ஸ்மிதம் யத் தத் இதம் இதி பவான் தர்சயதி அந்தரங்கம்-மெல்லிய மந்தஸ்மிதம் –
இந்த கூட்டம் கண்டாவது பயந்து ராவணன் திருந்துவானோ என்கிற நப்பாசையால் மந்தஸ்மிதம் –
இவனை நிரசிக்க பெருமாள் ஒருவனே -தாடகையை பால ராமனே அழித்ததை இதுக்காகவே காட்டி அருளுகிறார் இந்த ஸ்லோகத்தில்
அந்தரங்கமான மந்தஸ்மிதம் -பக்தி அஞ்சனம் கொண்டே இத்தை அறிய முடியும் -நாமும் அறியும்படி இன்றும் சேவை சாதித்து அருளுகிறாரே –

—————-

ப்ராசீம் கச்சேய யூயம் ததநு பவநபூ: அங்கதாத்யை: ஸமேத:
மத் ப்ராது: தர்ம த்ருஷ்டே: திசிம் இதி சுபயா ஸ்ரீதினாதீச ஸூனோ:
வாசா ஸத்யோ முகே தே நவகமல நிபோ யோ பபௌ மந்த ஹாஸ:
தத் த்வம் ஸீதாபதே மே நிரவதிக தயோ தர்சயஸி அத்ய ஸத்யம்–106-

ப்ராசீம் கச்சேய யூயம் ததநு பவநபூ: அங்கதாத்யை: ஸமேத:-நீங்கள் கிழக்கு திக்கு செல்லுங்கோள் –
அத்தைத் தொடர்ந்து வாயு புத்ரன் -அங்கதன் ஜாம்பவான் இவர்களைக் குறித்து
மத் ப்ராது: தர்ம த்ருஷ்டே: திசிம் இதி சுபயா ஸ்ரீதினாதீச ஸூனோ:-தன்னுடைய சகோதரன் –
யம தர்ம ராஜனும் ஸூ ர்ய புத்ரன் -அண்ணன் முறை -தெற்குத் திசை நோக்கி
வாசா ஸத்யோ முகே தே நவ கமல நிபோ யோ பபௌ மந்த ஹாஸ:-இப்படிச் சொல்வதைக் கேட்ட உடனே –
அப்பொழுது அலர்ந்த செந்தாமரையை வென்ற திரு முகத்தில் மந்தஹாசம்
தெற்கு திசை மங்களம் அல்ல -என்பர் -இவர்களே பிராட்டியைக் கண்டு த்ருஷ்டா சீதா சொல்லப் போகிறார்கள்
மங்களகரமான மூர்த்தி திருவடி இதனாலே இன்றும் சொல்கிறோம் -புத்திர் -பலம் யசஸ் ஸூ -இத்யாதி
தத் த்வம் ஸீதாபதே மே நிரவதிக தயோ தர்சயஸி அத்ய ஸத்யம்-எல்லையற்ற தயா மூர்த்தி –
அதே மந்தஸ்மிதம் அடியோங்களுக்கும் மங்களம் கொடுக்கும் -இது சத்யம்

—————-

தத்வா மாருத நந்தனஸ்ய கரயோ ரத்னாங்குளீயம் சுபம்
த்ருஷ்ட்வா தஸ்ய நதஸ்ய மஸ்தக தலம் ஸீதா த்ருசோ: ஆஸ்பதம்
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆததான ஸ பவான் தன்மங்கலம் மத்புரோ
பூயோ தர்சயதி ஸ்வயைவ தயயா தாத்ருக்ஷயா அமேயயா–107-

தத்வா மாருத நந்தனஸ்ய கரயோ ரத்னாங்குளீயம் சுபம்-தெற்கு திசைக்கு -திருவடி -ரத்னங்கள் பதித்து
ராம நாமம் பொறிக்கப் பெற்ற கணையாழி பெற்று உச்சிமேல் வைத்து உகந்து மந்தஸ்மிதம்
வாய் புத்திரனான திருவடிக்கும் பெருமாளுக்கும் –
த்ருஷ்ட்வா தஸ்ய நதஸ்ய மஸ்தக தலம் ஸீதா த்ருசோ: ஆஸ்பதம்-விழுந்து வணங்கிய திருவடியைக் கடாக்ஷித்து –
ஸீதாப்பிராட்டி யையும் வணங்கி அவள் கடாக்ஷத்துக்கும் ஆஸ்பதம் -இடமாகப் போகிறதே –
தோஷங்களையே பார்க்கத் தெரியாத பிராட்டி-நாச்சியார் விழி விழிக்கப் போகாதே அவனுக்கு –
யத் மந்த ஸ்மிதம் ஆததான ஸ பவான் தன்மங்கலம் மத்புரோ-இத்தை நினைந்தே மந்தஸ்மிதம் –
அந்த மங்களகரமான அத்தை இன்றும் இங்கே
பூயோ தர்சயதி ஸ்வயைவ தயயா தாத்ருக்ஷயா அமேயயா-மறுபடியும் உனக்கே உள்ள பரம எல்லை இல்லாத
கருணையால் அடியோங்களுக்கும் சேவை சாதித்து அருளுகிறாயே –

——————

ஆதாய அங்குலி பூஷணம் ஸ ஹநுமான் க்ருத்வா சிரோ பூஷணம்
பத்த்வா சேல முகே பவந்தம் அபி தம் நத்வா முஹு: ஸாதரம்
ஸாகம் ஸ்வை: அகமத் திசம் நிஜ பிது: ஸௌம்யஸ்ய லீலாபதம்
தத் த்ருஷ்ட்வா வதனே ததா யத் அபவத் மந்த ஸ்மிதம் தே அத்ய தத்–108-

ஆதாய அங்குலி பூஷணம் ஸ ஹநுமான் க்ருத்வா சிரோ பூஷணம்-கணையாழி அளித்து விஜயத்துடன்
திரும்பி வர ஆசீர்வாதம் செய்து மந்தஸ்மிதம்
108-1 power 1-times-2 power 2 times-3 power 3 ==108
திரு விரலுக்கு பூஷணமாக இருந்ததை தலைக்கு பூஷணாமாகக் கொண்டு உச்சி மேல் வைத்து உகந்தான்
பத்த்வா சேல முகே பவந்தம் அபி தம் நத்வா முஹு: ஸாதரம்-இடுப்பின் வஸ்த்ரத்தில் முடிந்து கொண்டு
பவாந்தம் -உன்னை மீண்டும் விழுந்து வணங்க
ஸாகம் ஸ்வை: அகமத் திசம் நிஜ பிது: ஸௌம்யஸ்ய லீலாபதம்-உடன் இருந்த முதலிகளைக் கூட்டிக் கொண்டு
தென்றல் வீசும் தெற்கு நோக்கி புறப்பட்டதைப்
கொண்டல் -கோடை வாடை தென்றல் -கிழக்கு -மேற்கு வடக்கு தெற்கு -திசைக் காற்றுக்கள்
தத் த்ருஷ்ட்வா வதனே ததா யத் அபவத் மந்த ஸ்மிதம் தே அத்ய தத்-பார்த்து மெல்லிய புன்னகை உடன் அனுக்ரஹித்து ஆசீர்வாதம்
அதே மந்தஸ்மிதம் இன்றும் நாம் சேவிக்கப் பெற்று அருள் பெறுகிறோமே –

————————

ஐஷ்யத் யேஷ மம ப்ரியாம் ஜனகஜாம் சாமீகராங்கீம் ஸதீம்
நீலாம்போஜ தலாதிரம்ய நயனாம் நாஸாபிராமானனாம்
த்ருஷ்ட்வா மஞ்ஜுள மந்தஹாஸ மதுராம் வாணீ ஸுதா வர்ஷிணீம்
இந்த யந்தஸ் தவ குர்வதோ ஹி யதபூத் மந்தஸ்மிதம் தன்முகே–109-

ஐஷ்யத் யேஷ மம ப்ரியாம் ஜனகஜாம் -மிக பிரியவளான பிராட்டியை காணப் போகிறான்
இலங்கையில் இருந்தாலும் இவனுக்கு எப்பொழுதுமே பிரியம்
ஜனக வம்ச புகழை காக்குக் கற்பு நிலை
சாமீகராங்கீம் தங்கம் போன்ற திரு மேனி -அரக்கிகள் சூழ்ந்து இருந்தாலும்
ஸதீம்–கற்புக்கு அரசியாக
நீலாம்போஜ தலாதிரம்ய நயனாம் -நீல தாமரை இதழ் போல் அதி ரம்யமான திருக்கண்கள்
நாஸாபிராமானனாம்-திரு மூக்கு திரு முகம் =கண்டு இவனே பிராட்டி என்று அறிவான்
த்ருஷ்ட்வா மஞ்ஜுள மந்தஹாஸ மதுராம் =அழகான இனிய மெல்லிய புன்னகை
ராமசரிதம் பாடுவான் கணையாழி கொடுப்பான் இதனால் பிறக்கும் மந்தஸ்மிதம்
வாணீ ஸுதா வர்ஷிணீம்-அமுதே பொழியும் வாகக்கு வன்மை -பெருமாளுக்கு செய்து பதில் சொல்லி அனுப்பப் போகிறாள் அன்றோ
புறப்பட்ட போதே திருவடிக்கு இப்படி விண்ணப்பம்
இந்த யந்தஸ் தவ குர்வதோ ஹி யதபூத் மந்தஸ்மிதம் தன்முகே-இந்த மந்தஸ்மிதம் இப்போதும் நமக்கு காட்டிக் கொடுத்து அருளுகிறாயே –

———–

மார்கே கச்சது விக்ன கந்த ரஹிதோ தூன்வன் பரான் விக்ரமை
ரக்ஷஸ் வங்க விமர்தனோ கிரிரிவ ப்ராப்தே ப்ரசாரோ மஹான்
த்ருஷ்ட்வா தாம் அஸி தேஷிணாம் மதுரயா வாண்யா தயா நந்தித
சோயம் மாம் அபி நந்தயத் விதி ஹ்ருதி த்யாதுர் முகே பூத் ஸ்மிதம் – 110-

மார்கே கச்சது -நன்றாக பயணம்
விக்ன கந்த ரஹிதோ -தடை வாசனை கூட இல்லாமல்
தூன்வன் பரான் விக்ரமை -தடை வந்தாலும் த்வந்தசம் பண்ணட்டும்
கிரிரிவ ரக்ஷஸ் வங்க விமர்தனோ –மலை போன்ற அரக்கர்களை வாதம் செயயவும் ஆசீர்வாதம் செய்தாயே
ப்ராப்தே ப்ரசாரோ மஹான் -மிகப்பெரும் புகழை அடையவும் ஆசீர்வாதம் செய்தாயே
த்ருஷ்ட்வா தாம் அஸி தேஷிணாம் -பிராட்டியைக் காணவும் ஆசீர்வாதம்
மதுரயா வாண்யா தயா நந்தித -அவள் இனிய வாக்குகளைக் கேட்டு மகிழட்டும்
சோயம் மாம் அபி நந்தயத் -நீயும் ஆனந்தம் அடைய அன்றோ இப்படி ஆசீர்வாதம்
விதி ஹ்ருதி த்யாதுர் முகே பூத் ஸ்மிதம் –நமக்கும் தடைகளை போக்கி -மலை போன்ற காமக்ரோதாதிகளைப் போக்கி
லஷ்மீ கடாக்ஷம் பெற்று நித்ய ஸூரிகள் போல் நிரதிசய ஆனந்தம் கீர்த்தி பெறுவதற்காகவே
இன்றும் அதே மந்தஸ்மிதம் காட்டி அருளுகிறாய் –

——-

ஸர்வே திக்ஷு கதா: பராஸு கபய: ப்ரத்‌‌‌யாகத: ஸாம்ப்ரதம்‌‌‌
நாமீ தக்ஷிண திக் கதா ஹநுமதா யுக்தா: தத: தே த்ருவம்‌‌‌
த்ரக்ஷ்யந்‌‌‌த்யேவ ஸுதாம் விதேஹ ந்ருபதே: இத்யுத்திதாம் மோதத:
ஸுக்ரீவாத்‌‌‌ வசனம் நிசம்ய பவதோ மந்தஸ்மிதம் வர்ததே–111-

ஸர்வே திக்ஷு கதா: பராஸு கபய: ப்ரத்‌‌‌யாகத: ஸாம்ப்ரதம்‌‌‌-தெற்குத் திக்கில் தவிர மற்ற
எல்லா திசைகளிலும் போனவர் -திரும்பி வந்தனர்
நாமீ தக்ஷிண திக் கதா ஹநுமதா யுக்தா-தெற்கு திக்கில் திருவடி தலைமையில் சென்றமுதலிகள் மட்டும் வர வில்லை
தத: தே த்ருவம்‌‌‌-இது கொண்டு நிச்சயம்
த்ரக்ஷ்யந்‌‌‌த்யேவ ஸுதாம் விதேஹ ந்ருபதே:இத்யுத்திதாம் மோதத: -ஜனக ராஜன் திரு மகளைக் கண்டு உள்ளார் என்று மகிழ்ச்சியுடன் சொல்ல
ஸுக்ரீவாத்‌‌‌ வசனம் நிசம்ய பவதோ மந்தஸ்மிதம் வர்ததே–இத்தைக் கேட்டு உனது மந்தஸ்மிதம் இன்று வரை வளர்ந்து உள்ளதே
நாமும் இன்றும் சேவித்து மகிழும் படி அன்றோ இங்கே சேவை சாதித்து அருளுகிறாய் –

————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ வே வெங்கடேஷ் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ வில்லூர் ஆசு கவி ஸ்ரீ நிதி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி சமேத ஸ்ரீ சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ஸ்வாமி தேசிகன் அருளிச்செய்த ஸ்ரீ ரகுவீர கத்யம் (ஸ்ரீ மஹா வீர வைபவம்)-

ஸ்ரீ ஸ்வாமி தேசிகன் அருளிச்செய்த ஸ்ரீ ரகுவீர கத்யம் (ஸ்ரீ மஹா வீர வைபவம்)

ஸ்ரீமாந் வேங்கட நாதார்ய: கவிதார்க்கிக கேஸரீ ।
வேதாந்தாசார்யவர்யோ மே ஸந்நிதத்தாம் ஸதா ஹ்ருதி ॥

ஜயத்யாஶ்ரித ஸந்த்ராஸ த்வாந்த வித்வம் ஸனோதய: ।
ப்ரபாவான் ஸீதயா தேவ்யா பரம-வ்யோம பாஸ்கர: ॥

பாலகாண்டம்
ஜய ஜய மஹாவீர !
மஹாதீர தௌரேய !

தேவாஸுர ஸமர ஸமய ஸமுதித நிகில நிர்ஜர நிர்தாரித நிரவதிக-மாஹாத்ம்ய !

தஶவதன தமித தைவத பரிஷதப்யர்தித தாஶரதி-பாவ !

தினகர – குல – கமல – திவாகர !

திவிஷததிபதி – ரண – ஸஹசரண – சதுர – தசரத -சரமருண – விமோசன !

கோஸல – ஸுதா – குமார – பாவ – கஞ்சுகித – காரணாகார !

கௌமார -கேளி – கோபாயித – கௌசிகாத்வர !

ரணாத்வர துர்ய பவ்ய திவ்யாஸ்த்ர ப்ருந்த வந்தித !

ப்ரணத ஜன விமத விமதன துர்லளித தோர்லளித !

தனுதர விஶிக விதாடன விகடித விஶராரு ஶராரு தாடகா தாடகேய !

ஜட-கிரண ஶகல-தர ஜடில நட பதி மகுடதட நடனபடு விபுத-
ஸரிததி பஹுள மது களந லலித பத நளின-ரஜ உப-ம்ருʼதித
நிஜவ்ருஜின ஜஹதுபல தனுருசிர பரம-முனிவர யுவதி நுத !

குஶிகஸுத கதித விதித நவ விவித கத !

மைதில நகர ஸுலோசனா லோசன சகோர சந்த்ர !

கண்ட-பரஶு கோதண்ட ப்ரகாண்ட கண்டன ஶௌண்ட புஜ-தண்ட !

சண்டகர கிரண மண்டல போதித புண்டரீக வந ருசி லுண்டாக லோசந !

மோசித ஜனக ஹ்ருʼதய ஶங்காதங்க !

பரிஹ்ருʼத நிகில நரபதி வரண ஜனக துஹித்ரு குசதட விஹரண ஸமுசித கரதல !

ஶதகோடி ஶதகுண கடின பரஶு தர முனிவர கர த்ருʼத
துரவநமதம நிஜ தநுராகர்ஷண ப்ரகாஶித பாரமேஷ்ட்ய !

க்ரது-ஹர ஶிகரி கந்துக விஹ்ருத்யுந்முக ஜகத-ருந்துத ஜிதஹரி-
தந்தி தந்த தந்துர தஶவதந தமந குஶல தஶ-ஶத-புஜ முக
ந்ருபதி-குல ருதிர ஜர பரித ப்ருʼதுதர தடாக தர்பித பித்ருʼக
ப்ருகு பதி ஸுகதி விஹதிகர நத பருடிஷு பரிக !

————-

அயோத்யா காண்டம்
அந்ருத பய முஷித ஹ்ருʼதய பித்ருʼ வசன பாலன ப்ரதிஜ்ஞா-
வஜ்ஞாத யௌவராஜ்ய !

நிஷாத ராஜ ஸௌஹ்ருʼத ஸூசித ஸௌஶீல்ய ஸாகர !

பரத்வாஜ ஶாஸன பரிக்ருʼஹீத விசித்ர சித்ரகூட கிரி கடக தட ரம்யாவஸத !

அநன்ய ஶாஸனீய !

ப்ரணத பரத மகுடதட ஸுகடித பாதுகாக்ர்யாபிஷேக
நிர்வர்த்தித ஸர்வ லோக யோக க்ஷேம !

பிஶித ருசி விஹித துரித வல-மதன தனய பலிபுகனு-கதி ஸரபஸ
ஶயன த்ருʼண ஶகல பரிபதன பய சரித ஸகல ஸுரமுனி-வர
பஹுமத மஹாஸ்த்ர ஸாமர்த்ய !

த்ருஹிண ஹர வல-மதன துராரகக்ஷ ஶர லக்ஷ !

தண்டகா தபோவன ஜங்கம பாரிஜாத !

விராத ஹரிண ஶார்தூல !

விலுலித பஹுபல மக கலம ரஜநிசர ம்ருʼக ம்ருʼகயாரம்ப
ஸம்ப்ருʼத சீரப்ருʼதனுரோத !

த்ரிஶிர: ஶிரஸ்த்ரிதய திமிர நிராஸ வாஸர-கர !

தூஷண ஜலநிதி ஶோஷண தோஷித ருஷிகண கோஷித விஜய
கோஷண !

கரதர கர தரு கண்டன சண்ட பவன !

த்விஸப்த ரக்ஷ: ஸஹஸ்ர நளவன விலோலன மஹாகலப !

அஸஹாய ஶூர !
அநபாய ஸாஹஸ !

மஹித மஹா-ம்ருʼத தர்ஶன முதித மைதிலீ த்ருʼட-தர பரிரம்பண
விபவ விரோபித விகட வீரவ்ரண !

மாரீச மாயா ம்ருக சர்ம பரிகர்மித நிர்பர தர்பாஸ்தரண !

விக்ரம யஶோ லாப விக்ரீத ஜீவித க்ருத்ர-ராஜ தேஹ திதக்ஷா
லக்ஷித-பக்தஜன தாக்ஷிண்ய !

கல்பித விபுத பாவ கபந்தாபிநந்தித !

அவந்த்ய மஹிம முனிஜன பஜன முஷித ஹ்ருʼதய கலுஷ ஶபரீ
மோக்ஷ ஸாக்ஷிபூத !

—————

கிஷ்கிந்தா காண்டம்
ப்ரபஞ்ஜன தனய பாவுக பாஷித ரஞ்ஜித ஹ்ருʼதய !
தரணி-ஸுத ஶரணாகதி பரதந்த்ரீக்ருʼத ஸ்வாதந்த்ர்ய !

த்ருட கடித கைலாஸ கோடி விகட துந்துபி கங்காள கூட தூர
விக்ஷேப தக்ஷ தக்ஷிணேதர பாதாங்குஷ்ட தர சலன
விஶ்வஸ்த ஸுஹ்ருʼதாஶய !

அதிப்ருʼதுல பஹு விடபி கிரி தரணி விவர யுகபதுதய விவ்ருʼத
சித்ரபுங்க வைசித்ர்ய !

விபுல புஜ ஶைல மூல நிபிட நிபீடித ராவண ரணரணக ஜநக
சதுருததி விஹரண சதுர கபிகுலபதி ஹ்ருʼதய விஶால
ஶிலாதல தாரண தாருண ஶிலீமுக !

————-

ஸுந்தர காண்டம்
அபார பாராவார பரிகா பரிவ்ருʼத பரபுர பரிஸ்ருʼத தவ தஹன
ஜவன-பவன-பவ கபிவர பரிஷ்வங்க பாவித ஸர்வஸ்வ தான !

—————

யுத்த காண்டம்
அஹித ஸஹோதர ரக்ஷ: பரிக்ரஹ விஸம்வாதி விவித ஸசிவ
விஸ்ரலம்பண ஸமய ஸம்ரம்ப ஸமுஜ்ஜ்ருʼம்பித ஸர்வேஶ்வர பாவ !

ஸக்ருʼத் ப்ரபன்ன ஜன ஸம்ரக்ஷண தீக்ஷித !

வீர !
ஸத்யவ்ரத !

ப்ரதிஶயன பூமிகா பூஷித பயோதி புளிந !

ப்ரளய ஶிகி பருஷ விஶிக ஶிகா ஶோஷிதாகூபார வாரி பூர !

ப்ரபல ரிபு கலஹ குதுக சடுல கபிகுல கரதல துலித ஹ்ருʼத
கிரி நிகர ஸாதித ஸேது-பத ஸீமா ஸீமந்தித ஸமுத்ர !

த்ருத-கதி தரு-ம்ருʼக வரூதினீ நிருத்த லங்காவரோத வேபது
லாஸ்ய லீலோபதேஶ தேஶிக தனுர்ஜ்யாகோஷ !

ககன-சர கனக-கிரி கரிம-தர நிகம-மய நிஜ-கருட கருதநில லவ
களித விஷ-வதன ஶர கதன !

அக்ருʼத சர வநசர ரண-கரண வைலக்ஷ்ய கூணிதாக்ஷ பஹுவித
ரக்ஷோ பலாத்யக்ஷ வக்ஷ: கவாட பாடன படிம ஸாடோப கோபாவலேப !

கடுரட-தடனி டங்க்ருதி சடுல கடோர கார்முக விநிர்க்கத
விஶங்கட விஶிக விதாடன விகடித மகுட விஹ்வல விஶ்ரவஸ்தனய
விஶ்ரம ஸமய விஶ்ராணன விக்யாத விக்ரம !

கும்பகர்ண குல கிரி விதளன தம்போளி பூத நி:ஶங்க கங்கபத்ர !

அபிசரண ஹுதவஹ பரிசரண விகடன ஸரபஸ பரிபதத்
அபரிமித கபிபல ஜலதி லஹரி கலகல-ரவ குபித மகவஜி
தபிஹனன-க்ருʼதனுஜ ஸாக்ஷிக ராக்ஷஸ த்வந்த்வ-யுத்த !

அப்ரதித்வந்த்வ பௌருஷ !

த்ர யம்பக ஸமதிக கோராஸ்த்ராடம்பர !

ஸாரதி ஹ்ருʼத ரத ஸத்ரப ஶாத்ரவ ஸத்யாபித ப்ரதாப !

ஶித ஶர க்ருʼத லவந தஶமுக முக தஶக நிபதன புனருதய தர
களித ஜனித தர தரள ஹரி-ஹய நயன நளின-வன ருசி-கசித கதல
நிபதித ஸுர-தரு குஸும விததி ஸுரபித ரத பத !

அகில ஜகததிக புஜ பல வர பல தஶ-லபந லபந தஶக லவந
ஜனித கதன பரவஶ ரஜனி-சர யுவதி விலபன வசன ஸமவிஷய
நிகம ஶிகர நிகர முகர முக முனி-வர பரிபணித!

அபிகத ஶதமக ஹுதவஹ பித்ருʼபதி நிர்ருʼதி வருண பவன தனத
கிரிஶர முக ஸுரபதி நுதி முதித !

அமித மதி விதி விதித கதித நிஜ விபவ ஜலதி ப்ருʼஷத லவ !

விகத பய விபுத விபோதித வீர ஶயன ஶாயித வானர ப்ருʼதனௌக !

ஸ்வ ஸமய விகடித ஸுகடித ஸஹ்ருʼதய ஸஹதர்ம சாரிணீக !

விபீஷண வஶம்வதீ-க்ருʼத லங்கைஶ்வர்ய !

நிஷ்பன்ன க்ருʼத்ய !

க புஷ்பித ரிபு பக்ஷ !

புஷ்பக ரபஸ கதி கோஷ்பதீ-க்ருʼத ககனார்ணவ !

ப்ரதிஜ்ஞார்ணவ தரண க்ருʼத க்ஷண பரத மனோரத ஸம்ஹித
ஸிம்ஹாஸனாதிரூட !

ஸ்வாமின்!
ராகவ ஸிம்ஹ!

—————–

உத்தர காண்டம்
ஹாடக கிரி கடக லடஹ பாத பீட நிகட தட பரிலுடித நிகில
ந்ருʼபதி கிரீட கோடி விவித மணி கண கிரண நிகர நீராஜித சரண ராஜீவ !

திவ்ய பௌமாயோத்யாதிதைவத !

பித்ருʼ வத குபித பரஶு-தர முனி விஹித ந்ருʼப ஹனன கதன
பூர்வ கால ப்ரபவ ஶத குண ப்ரதிஷ்டாபித தார்மிக ராஜ வம்ஶ !

ஶுச சரித ரத பரத கர்வித கர்வ கந்தர்வ யூத கீத விஜய காதா ஶத !

ஶாஸித மது-ஸுத ஶத்ருக்ன ஸேவித !

குஶ லவ பரிக்ருʼஹீத குல காதா விஶேஷ !

விதி வஶ பரிணமதமர பணிதி கவிவர ரசித நிஜ சரித நிபந்தன
நிஶமன நிர்வ்ருʼத !

ஸர்வ ஜன ஸம்மானித !

புனருபஸ்தாபித விமான வர விஶ்ராணன ப்ரீணித வைஶ்ரவண
விஶ்ராவித யஶ: ப்ரபஞ்ச !

பஞ்சதாபன்ன முனிகுமார ஸஞ்ஜீவநாம்ருʼத !

த்ரேதாயுக ப்ரவர்தித கார்தயுக வ்ருʼத்தாந்த !

அவிகல பஹுஸுவர்ண ஹய-மக ஸஹஸ்ர நிர்வஹண
நிர்வர்த்தித நிஜ வர்ணாஶ்ரம தர்ம !

ஸர்வ கர்ம ஸமாராத்ய !
ஸனாதன தர்ம !

ஸாகேத ஜனபத ஜனி தனிக ஜங்கம ததிதர ஜந்து ஜாத திவ்ய கதி
தான தர்ஶித நித்ய நிஸ்ஸீம வைபவ !

பவத-பநாதா-பித பக்தஜன பத்ராராம !

ஶ்ரீ ராமபத்ர !
நமஸ்தே புனஸ்தே நம: !

சதுர்முகேஶ்வரமுகை: புத்ர பௌத்ராதி ஶாலினே ।
நம: ஸீதா ஸமேதாய ராமாய க்ருʼஹமேதினே ॥

கவிகதக ஸிம்ஹகதிதம் கடோத ஸுகுமார கும்ப கம்பீரம் ।
பவ பய பேஷஜமேதத் படத மஹாவீர வைபவம் ஸுதிய: ॥

கவிதார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குணசாலிநே ।
ஸ்ரீமதே வேங்கடேஶாய வேதாந்த குரவே நம: ॥

————————————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ ஸ்வாமி தேசிகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பரத லஷ்மண சத்ருக்ந ஸீதா பிராட்டி ஸமேத சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ வால்மீகீய ஆதிகாவ்யே -ஸ்ரீ உத்தர காண்டம்–78–ஆபரணாகம: (ஆபரணங்கள் வந்து சேர்வது)–

அத்தியாயம் 78 (615) ஆபரணாகம: (ஆபரணங்கள் வந்து சேர்வது)

ராமா, அவன் பேச ஆரம்பித்த உடனேயே எனக்கு ஆச்சர்யம் உண்டாயிற்று. மதுரமாக பேசினான்.
கை கூப்பி நின்று பணிவாக பேசினான். அவன் சொன்னதை அப்படியே சொல்கிறேன் கேள் ப்ரும்மன்,

என் வாழ்வில் நடந்த சுக துக்கங்கள். தாங்கள் முனிவர், உங்கள் கட்டளையை மீற முடியாது என்பதால் சொல்கிறேன்.
வைதர்பகன் என்பவர் என் தந்தை. நல்ல புகழ் வாய்ந்தவர். சுதேவன் என்றும் அவரை அழைப்பர். வீர்யவான்.
இரண்டு மனைவியரிடம், இரு புத்திரர்கள் பிறந்தனர். என் பெயர் ஸ்வேதன். மற்றவன் சுரதன்.

தந்தை ஸ்வர்கம் சென்றபின், ஊர் ஜனங்கள் எனக்கு முடி சூட்டி அபிஷேகம் செய்து வைத்தனர்.
நானும் தர்மத்தை அனுசரித்து நல்ல முறையில் ராஜ்யத்தை ஆண்டு வந்தேன். பல வருஷங்கள் இனிமையாக கழிந்தன.

ராஜ்யத்தை ஆண்ட படி, பிரஜைகளின் நன் மதிப்புக்கு பாத்திரமானவனாக, நாட்கள் சென்றன.
என் காலம் முடியும் தறுவாய் வந்து விட்டதை உணர்ந்து கால தர்மத்தை அனுசரித்து வனம் சென்றேன்.

இந்த ஜன நடமாட்டமில்லாத விசாலமான வனம், இதில் இதே குளக்கரையில் அமர்ந்து தவம் செய்யத் துவங்கினேன்.
என் சகோதரன் சுரதன் அரியணையில் அமர்ந்தான். நானே முடி சூட்டி வைத்துவிட்டுத் தான் வந்தேன்.

இந்த குளக்கரையில் பல காலம் தவம் செய்து உத்தமமான ஸ்வர்க பதவியை அடைந்தேன்.
ப்ரும்ம லோகம் போயும், பசி தாகங்கள் என்னை விடவில்லை. இதனால் பெரிதும் வருந்தினேன்.
நேராக ப்ரும்மாவிடம் சென்று வேண்டினேன்.

பகவன், இதுவோ, ப்ரும்ம லோகம். இங்கு பசி தாகங்கள், மற்ற இந்திரிய உபத்ரவங்கள் கிடையாது என்பது பிரஸித்தம்.
எனக்கு மட்டும் ஏன் இந்த சோதனை? நான் என்ன பாவம் செய்தேன்?
என்ன காரணத்தால் இவை என்னை இன்னமும் தொடர்ந்து வந்து பாதிக்கின்றன. என் ஆகாரம் என்ன என்று நான் கேட்கவும்

அவர் சொன்னார். சுதேவன் மகனே, உனக்கு ஆகாரம் வேண்டுமா? உன் சரீர மாமிசத்தையே சாப்பிடு.
தவம் செய்யும் பொழுது உன் உடல் கொழுத்துக் கிடந்தது. விதை விளைக்காமல் எதுவும் முளைக்காது ஸ்வேதா,

நீ தவம் செய்யம் பொழுது, ஒரு யதி, தபஸ்வி, அந்த நிர்ஜனமான வனத்திற்கு வந்தார்.
சூக்ஷ்மமான திருப்தி கூட உனக்குத் தெரிந்திருக்கவில்லை. அவர் பிக்ஷைக்கு வந்திருக்கிறார்.
நீ அவருக்கு உபசாரமும் செய்யவில்லை. அதிதி வந்திருக்கிறார், அதுவும் நல்ல தபஸ்வி,

நீ அவரை கண்டு கொள்ளாமல், வரவேற்று பேசாமல், தவத்தில் மூழ்கி இருப்பது போலக் காட்டிக் கொண்டாய்.
அதனால் தான் ஸ்வேதா, ஸ்வர்கம் வந்தும், உன்னை பசி தாகங்கள் வாட்டுகின்றன.
புஷ்டியான ஆகாரங்களைக் கொண்டு உன் உடலை வளர்த்தாயே, அதையே சாப்பிடு.
என்ன ருசி, என்ன திருப்தி என்று தெரிந்து கொள்.
அந்த வனத்திற்கு அகஸ்திய முனிவர் வருவார். அவர் மூலம் விமோசனம் பெறுவாய் என்றார்.

அந்த அகஸ்திய முனிவர் தான் என்னை கரையேற்ற வேண்டும். தேவ தேவனுடைய கட்டளை,
இந்த அருவருக்கத் தக்க உணவை புசித்து வருகிறேன். பல வருஷங்கள் ஓடி விட்டன.

ப்ரும்மன், இந்த என் சரீர மாமிசத்தையே உண்டு வருகிறேன். அருவருத்தாலும், வேறு வழியில்லை.
பசி என்ற உனர்வு இன்னமும் என்னை விட்ட பாடில்லை. என்னை காப்பாற்றுங்கள். கரையேற்றுங்கள்.
கும்பயோனீ எனப்படும் அகஸ்தியரை அன்றி வேறு யாராலும் என்னை காப்பாற்ற முடியாது.

இந்த ஆபரணம் என்னைக் காப்பாற்ற நான் தருவதாக இருக்கட்டும். பகவன், ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்.
என் மேல் தயை செய்யுங்கள். முனிவரே, என்னிடம் உள்ள அனைத்து தனம், வஸ்திரங்கள், பக்ஷ்யம் (உண்ணத் தக்கவை),
போஜ்யம் (அனுபவிக்கத்தக்கவை) தருகிறேன்.

என்னிடம் உள்ள, காம, போகங்கள் அனைத்தையும் தருகிறேன். என்னை காப்பாற்றுங்கள் என கதறினான்.
அவனை கரையேற்ற இந்த ஆபரணத்தை நான் வாங்கிக் கொண்டேன்.

நான் இதை கையில் வாங்கிக் கொண்ட உடனேயே அந்த ராஜரிஷியின் முன் ஜன்மத்து மனித உடல் மறைந்தது.
அவனும், சரீரம் மறைந்த உடனேயே திருப்தியடைந்தவனாக தேவலோகம் சென்றான்.
இந்திரனுக்கு சமமான தேஜஸைப் பெற்றான். கஷ்டம் விலகி சுகமாக இருந்தான்.
அவன் தந்த ஆபரணம் தான் இது என்று சொல்லி முடித்தார்.

————————————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பரத லஷ்மண சத்ருக்ந ஸீதா பிராட்டி ஸமேத சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ வால்மீகீய ஆதிகாவ்யே -ஸ்ரீ யுத்த காண்டம் – –6.129–ஸ்ரீ ஹனுமத் ஸ்ரீ பரத சம்பாஷணம் (ஸ்ரீ ஹனுமானும் ஸ்ரீ பரதனும் சம்பாஷித்தல்) —

sa pR^iShTo raajaputreNa bR^isyaaM samupaveshitaH |
aachachakShe tataH sarvaM raamasya charitaM vane || 6-126-4

4. pR^iShTaH = when asked; raajaputreNa = by Bharata; samupaveshitaH = after making Hanuma to sit; bR^isyaam = on a cushion; saH = Hanuma; tataH = thereupon; aachachakShe = began to narrate; sarve = the entire; charitam = exploits; raamasya = fo Rama; vane = in the forest.

Seated comfortably on a cushion and interrogated by Bharata, Hanuma thereupon began to narrate the entire exploits of Rama in the forest.

taddhastimR^iditaM ghoraM siMhavaagramR^igaakulam |
praviveshaatha vijanaM sa mahaddaNDakaavanam || 6-126-11

11. saH = that Rama; atha = thereupon; pravivesha = entered; tatmahat = that large; ghoram = terrific; viJNanam = and solitary; daN^Dakaaranam= forest of Dandaka; taddhastimR^iditam = which had been trampled by elephants; simhavyaaghra mR^igaakulam = and extensive with lions; tigers and deers.

“Rama, thereupon, entered that large, terrific and solitary forest of Dandaka, which had been trampled by elephants and extensive with lions, tigers and deers.”

chaturdashasahasraaNi rakShasaaM bhImakarmaNaam |
hataani vasataa tatra raaghaveNa mahaatmanaa || 6-126-17

17. mahaatmanaa raaghaveNa = by the great-souled Rama; vasataa = who was living; tatra = there; chaturdasha sahasraaNi = fourteen thousand;janasthaana vaasinaam = demons inhabiting Janasthana; hataani = were killed.

“Fourteen thousand demons, inhabiting Janasthana-region, were killed by the great-souled Rama, while sojourning that region.”

saa raamamabraviiddR^iShTvaa vaidehii gR^ihyataamiti |
ayaM manoharah kaanta aashramo no bhaviShyati || 6-126-23

23. saa vaidehii = that Seetha; dR^iShTvaa = on seeing it; abraviit = told; raamam = Rama; iti = saying; ayam = let this deer; gR^ihyataam bhaviShyat = be caught; naH aashramaH = so that our hermitage; manoharaH kaantaH = would be charming and pleasing.

“That Seetha, on seeing it, told Rama, ‘Let this deer be caught. Our hermitage will turn out to be charming and pleasing to the eye’.”

tR^iNavadbhaaShitaM tasya taM cha nairR^itapuMgavam || 6-126-31
achintayantii vaidehii hyashokavanikaaM gataa |

31. achintayantii = without caring for; tam nairR^ita pungavam = that Ravana and caring for; tasya bhaaShitam = his talk; tR^iNavat = even as a blade of grass; vaidehii = Seetha; gataa = actually remained; ashoka vanikaam = in Ashoka-grove.

“Caring a straw for that Ravana and his talk, Seetha, later, actually remained in Ashoka-grove.”

raamaH svabaahuvIryeNa svaraajyaM pratyapaadayat |
vaalinaM samare hatvaa mahaakaayaM mahaabalam || 6-126-38

38. hatvaa = having killed; svabaahuviiryeNa = with the strength of his arms; samare = in combat; mahaabalam = the mighty; vaalinam = Vali;mahaakaayam = with a colossal body; raamaH = Rama; pratyapaadayat svaraajyam = caused his own kingdom restored (to Sugreeva).

“Having killed with the strength of his arms in combat, the mighty Vali with a colossal body, Rama caused the kingdom of Sugreeva restored.

bhraataa tu gR^idhraraajasya sampaatirnaama vIryavaan |
samaakhyaati sma vasatiM sItaayaa raavaNaalaye || 6-126-42

42. viiryavaan = the valiant; sampaatirnaama = Sampati by name; bhraataa = the brother; gR^idhra raajasya = of Jatayu (the ling of vultures);samaakhyaati sma = precisely communicated (to us); siitaam = (that) Seetha; vasatiim = was dwelling; raavaNamandire = in the habitation of Ravana.

“Meanwhile, the brother of Jatayu (the king of vultures), Sampati by name, precisely communicated to us that Seetha was dwelling in the habitation of Ravana.”

tayaa sametya vidhivatpR^iShTvaa sarvamaninditaam |
abhijJNaanaM mayaa dattaM raamanaamaaN^guliiyakam || 6-126-45

45. sametya = meeting; tayaa = her; pR^iShTvaa = and duly enquiring; aninditaam = that faultless Seetha; sarvam = of everything;raamanaamaNguliiyakam = a ring with the name; Rama engraved on it; dattam = was handover to her; mayaa = by me; abhiJNaanam = as token.

“After meeting her and duly enquiring that faultless Seetha, everything of her, a ring with the name, Rama engraved on it, was handed-over to her by me as a token.”

tataH samudramaasaadya nalaM setumakaarayat || 6-126-49
ataratkapivIraaNaaM vaahinI tena setunaa |

49. tataH = then; aasaadya = on reaching; samudram = the ocean; setum akaarayat = he got a bridge constructed; nalam = by Nala; tena setunaa = and through that bridge; vaahinii kapiviiraaNaam = the army of the valiant monkeys; aatarat = crossed (the ocean).

“Then, on reaching the ocean, he got a bridge constructed by Nala and through that bridge, the army of the valiant monkeys crossed the ocean.”

taM ga~NgaaM punaraasaadya vasantaM munisaMnidhau || 6-126-54
avighnaM puShyayogena shvo raamaM draShTumarhasi |

54. punaH = again; aasaadya = reaching; gaN^gaam = the coast-line of River Ganga; tam raamam = that Rama; vasantam = is staying;munisamnidhau = in the presence of the sage; Bharadwaja; shvaH = tomorrow; puShpayogena = when the moon will be in conjunction with asteroid;pushyaarhasi = you will be able; draShTum = to see (Rama); avighnam = without any obstacle.

“Reaching the coast-line of Ganga-river again, Rama is staying in the presence of the sage, Bharadwaja. Tomorrow, when the moon will be in conjunction with the asteroid, Pushya you will be able to see Rama, without any obstacle.”

tataH sa satyaM hanumadvacho mahan |
nishamya hR^iShTo bharataH kR^itaa~njaliH |
uvaacha vaaNIM manasaH praharShiNI |
chirasya pUrNaH khalu me manorathaH || 6-126-55

55. nishamya = on hearing (that narration); madhuraiH vaakyaiH = with the sweet words; hanuumataH = of Hanuma; bharataH = Bharata; tataH = then; hR^iShTaH = was gladdened; kR^itaaN^jaliH = and offering his salutation to him by joining his palms together; uvaacha = spoke; vaaNiim = the following words; manasaH praharShiNiim = which enraptured his mind; me manorathaH = “My desire; puurNaH khalu = has been indeed fulfilled;chirasya = after a long time.”

“Gladdened to hear Rama’s impending return to Ayodhya in the sweet words of Hanuma, Bharata offered his salutation by joining his palms together and spoke the following words, which enraptured his mind: ‘My desire has been fulfilled indeed after a long time’.”

———————————————————————————————

அத்தியாயம் 129 (536) ஸ்ரீ ஹனுமத் ஸ்ரீ பரத சம்பாஷணம் (ஸ்ரீ ஹனுமானும் ஸ்ரீ பரதனும் சம்பாஷித்தல்)

வனம் சென்று பல வருஷங்களுக்குப் பிறகு ராமன் விஷயமாக கேள்விப் படுகிறேன்.
உலக வழக்கு ஒன்று உண்டு. மங்கள கரமான பாடல். உலகில் நூறு வருஷமானாலும் ஜீவித்திருப்பவனைத்
தான் மங்களங்கள் வந்தடையும், என்பதாக. ராகவனுக்கும், வானரத்துக்கும் எப்படி தோழமை நட்பு ஏற்பட்டது.
எந்த தேசத்தில் சந்தித்தார்கள்? எப்படி? என்ன காரணம் கொண்டு இருவரும் நட்பு பூண்டார்கள்?
விவரமாகச் சொல்லு என்று கேட்க, ஹனுமான் புல்லில் அமர்ந்து கொண்டு உற்சாகமாக ஆரம்பித்தான்.

வனத்தில் நடந்த ராம சரிதம் அனைத்தையும் சொல்லத் தயாரானான். உன் தாய் வரதானத்தை
காரணமாகச் சொல்லி நாட்டை விட்டு காட்டுக்கு போகச் சொன்ன நாளிலிருந்து, ராஜா தசரதன் புத்ர சோகத்தால் மறைந்தது,
தூதர்கள் உங்களை வேகமாக அழைத்து வந்தது, அயோத்தி வந்து ராஜ்யம் உனக்கே என்ற பொழுது,
ஏற்றுக் கொள்ள விரும்பாமல் தாங்கள் சித்ரகூட மலை சென்று சகோதரனை திரும்பி வரச் சொல்லி அழைத்ததும்,
தர்ம வழியில் நின்ற ராமன் தந்தை சொல் மீற மாட்டேன் என்று உங்களை திருப்பியனுப்பியதும்,
ராம பாதுகையை எடுத்துக் கொண்டு நீங்கள் திரும்பி வந்ததும், நீங்கள் அறிந்ததே.

அதற்குப் பின் நடந்ததைச் சொல்கிறேன். தாங்கள் திரும்பிச் சென்றவுடன், மிருகங்களும், பறவைகளும்
அந்த வனத்தில் இயல்பாக இல்லாமல் தவிப்பது போல இருந்தது. யானைகள் நிறைந்தது, சிங்கமும், புலியும்,
சஞ்சரிப்பதுமான காட்டில், ஜன நடமாட்டம் இல்லாத தண்டகா வனம் என்ற பெரும் காட்டில் மூவரும் பிரவேசித்தனர்.
அடர்ந்த காட்டில், போய்க் கொண்டிருக்கும் பொழுது, திடுமென விராத4ன் என்ற ராக்ஷஸன் உரத்த குரலில்
அதட்டிக் கொண்டு எதிரில் வந்து நின்றான். கைகளைத் தூக்கியபடி, பிளிறும் யானைப் போல,
தலை குனிந்து வந்தவனை, சகோதரர்கள் இருவருமாக, பள்ளத்தில் தள்ளி விட்டனர்.

மிகவும் சிரமமான இந்த காரியத்தை செய்து விட்டு, இருவரும் மாலை நேரம் சரபங்காஸ்ரமம் சென்றனர்.
சரபங்கர் தேவ லோகம் சென்றதும், ராமர் முனிவர்களை வணங்கி விசாரித்துக் கொண்டு தண்டகாரண்யம் வந்தார்.
ஜனஸ்தானம் வந்து சேர்ந்தார். சில நாட்களுக்குப் பின், (துஷ்டையான) சூர்ப்பணகா அவர் அருகில் வந்து சேர்ந்தாள்.
ராமன் கட்டளையிடவும், லக்ஷ்மணன் வேகமாக வந்து வாளை எடுத்து அவள் காதுகளையும், மூக்கையும் அறுத்து விட்டான்.

உடனே பயங்கரமான பதினான்கு ஆயிரம் ராக்ஷஸர்கள் எதிர்த்து வந்து நின்றனர்.
ராகவன் அங்கு வசித்த காலத்தில் அவர்கள் எல்லோரையும் வதம் செய்து விட்டார்.
ராமன் ஒருவனாக அந்த கூட்டத்தை அழித்து விட்டான். நாளின் நாலில் ஒரு பாகத்தில், ராக்ஷஸர்கள் ஒருவர்
மீதியில்லாமல் அழிந்தார்கள். இவர்கள் எல்லோருமே பலசாலிகள். யாகத்தை விக்னம் செய்வதே இவர்கள் பொழுது போக்கு.

தண்டகாரண்ய வாசிகள் என்று பிரஸித்தமான அந்த ராக்ஷஸர்கள் ஒரே நாளில் அழிந்தார்கள்.
ராக்ஷஸர்கள் வாட்டி எடுக்கப் பட்டனர். க2ரனும் யுத்தத்தில் மாண்டான். இதைக் கண்டு அந்த ஸ்த்ரீ சூர்ப்பணகா,
ராவணனிடம் சென்று முறையிட்டாள். ராவணனின் உறவினன் ஒருவன், மாரீசன் என்று பெயருடையவன்.
அவன் ரத்ன மயமான மான் உருவம் எடுத்துக் கொண்டு மைதிலிக்கு எதிரில் நடமாடினான். அதைக் கண்டு மோகித்து,
பிடித்து தரும்படி மைதிலி ராகவனிடம் கேட்டாள். அஹோ, காந்தா, மனோகரமாக இருக்கிறது.
இது நம் ஆசிரமத்தில் அழகாக இருக்கும் என்றாள். இதைக் கேட்டு ராமரும், வில்லை எடுத்துக் கொண்டு,
ஓடும் பெண் மானை துரத்திக் கொண்டு போனார். வெகு தூரம் சென்ற பின் தன் பாணத்தால் அதைக் கொன்றார்.

சௌம்ய, இதன் பின் ராவணன் தசக்ரீவன், மிருகமான மான் ராமனை வெகு தூரம் இழுத்துச் சென்ற பின்,
லக்ஷ்மணனும் கவலையுடன் ராமனைத் தேடிச் சென்ற பின், ஆசிரமத்துள் நுழைந்தான்.
தனியாக இருந்த வைதேஹியை அபகரித்தான். ஆகாயத்தில் ரோஹிணியை க்ரஹம் பிடித்தது போல இருந்தது.
அவளைக் காப்பாற்ற ஜடாயு ராவணனுடன் போரிட்டான். அவனை அடித்து வீழ்த்தி விட்டு ராவணன் சீதையை
தூக்கிக் கொண்டு வேகமாக சென்றான்.

மலை உச்சியில் நின்றிருந்த நாங்கள் வானரங்கள், சீதையை கவர்ந்து செல்லும் ராவணனையும்,
பர்வதம் போன்ற அவன் சரீரத்தையும் பார்த்து ஆச்சர்யம் அடைந்தவர்களாக பார்த்துக் கொண்டு நின்றோம்.
ராவணன் லங்கை சென்று சீதையை சிறை வைத்தான். லோக ராவணன். உலகை துன்புறுத்தியவன் அவன்.
சுபமான தன் வீட்டில் எங்கும் தங்க மயமாக செல்வ செழிப்பை பறை சாற்றிக் கொண்டிருக்கும்
தன் மாளிகையில் வைத்து சீதையை சமாதானம் செய்ய ஆரம்பித்தான்.

அவனை லட்சியம் செய்யாமல் சீதா அவனை ஒரு புல்லாக கூட மதிக்கவில்லை.
அசோக வனத்தில் சிறைப் படுத்தப் பட்ட போதிலும், அவன் பால் சற்றும் கவனம் இல்லாதவளாக,
ராமனையே நினைத்தபடி இருந்தாள். இங்கு பொய் மானை அடித்து விட்டு திரும்பிய ராமர்,
அடிபட்டு உயிருக்கு மன்றாடும் ஜடாயுவைக் கண்டார். தன் தந்தையின் சகாவான ஜடாயு சொன்னதைக் கேட்டு,
இறந்து போன அதற்கு ஸ்ம்ஸ்காரங்கள் செய்து விட்டு, ராம லக்ஷ்மணர்கள், வைதேஹியை தேடிக் கொண்டு வந்தனர்.

கோதாவரி கரையோரமாக வனங்களில் தேடிக் கொண்டே வந்தனர். பெரிய அரண்யத்தில் கபந்தன் என்ற ராக்ஷஸனைக் கண்டனர்.
சத்ய பராக்ரமனான ராமர், கபந்தன் சொன்ன விஷயத்தை நம்பி, ருஸ்ய மூக மலைக்குச் சென்று சுக்ரீவனோடு சக்யம் செய்து கொண்டார்.
இவர்களின் சந்திப்பு, நட்புடன், ஒருவருக்கொருவர் அன்புடன் சுக துக்கங்களை பகிர்ந்து கொள்வதாக இருந்தது.
சுக்ரீவனும் கோபம் கொண்ட வாலியினால் துரத்தப் பட்டவன். சம்பாஷனையில் ஒருவரையொருவர் புரிந்து கொண்டு,
சமமான துக்கத்தை அனுபவிப்பவர்களாக, இருக்கவும், ஆழமான நட்பு இவர்களிடையில் தோன்றி வேரூன்றியது.

ராமனுடைய புஜ பலத்தால் சுக்ரீவன் தனக்கு ராஜ்யம் கிடைக்கப் பெற்றான். வாலி மகா பலசாலி. பெரிய உருவம் உடையவன்.
அவனை போரில் வதம் செய்து சுக்ரீவன் ராஜ்யத்தில் நியமிக்கப் பட்டான். உடன் இருந்த வானரங்களும் மகிழ்ந்தன.
ராஜ குமாரியான சீதையைத் தேட, ராமனுக்கு வாக்களித்தான். சுக்ரீவ ராஜா கட்டளையை ஏற்று,
பத்து கோடி வானரங்கள் நாலா திசைகளிலும் தேடச் சென்றன. வழி தவறி, திண்டாடிய ஒரு கூட்டம்
விந்த்ய மலையில் தடுமாறி நின்ற பொழுது கால கெடுவும் தாண்டி விட்டது.

திரும்பி வரவும் முடியாத நிலை. வருந்தி புலம்பிக் கொண்டு இவர்கள் நின்றதை கழுகரசன் சம்பாதி கேட்டான்.
அவன் ஜடாயுவின் சகோதரன். தன் கூர்மையான கண்களால் பார்த்து சீதை ராவணன் க்ருஹத்தில் இருப்பதைச் சொன்னான்.
நானும், என்னுடன் வந்தவர்களின் கஷ்டத்தை உணர்ந்து, என் வீர்யத்தால் நூறு யோஜனை தூரம் சமுத்திரத்தை தாண்டிச் சென்றேன்.
அங்கு அசோக வனத்தில் தனித்து இருந்த சீதையைக் கண்டேன். மாசடைந்த வெண் பட்டாடை அணிந்து,
கடுமையான நியமங்களுடன், சற்றும் மனதில் நிம்மதியின்றி இருந்தாள். அவளை நெருங்கி,
மெதுவாக என்னைப் பற்றி தெரிவித்துக் கொண்டு, ராமன் கொடுத்த அடையாளத்தைக் காட்டினேன்.

அந்த கனையாழியை தெரிந்து கொண்டு வாங்கிக் கொண்டவள், தன் தலையில் சூடும் சூடாமணியை ராமனுக்கு
அடையாளமாக தரச் சொல்லிக் கொடுத்தாள். வந்த காரியம் ஆயிற்று என்று நானும் திரும்பி வந்து
ராமனிடம் மைதிலி உயிருடன் இருக்கிறாள் என்பதையும், நடந்த விவரங்களையும் தெரிவித்தேன்.
மரணத் தறுவாயில் இருப்பவன் அம்ருதம் கிடைக்கப் பெற்றது போல ராமர் மகிழ்ந்தார்.
மேற்கொண்டு செய்ய வேண்டியதை யோசித்து, ராவண வதம் தான் வழி என்று தீர்மானித்து செயல்பட ஆரம்பித்தார்.

உலக முடிவில் எல்லா லோகத்தையும் விபாவசு என்ற அக்னி அழிக்க நினைப்பது போல, ராமரும் ராவணனுடன்
ராக்ஷஸ கூட்டத்தையே வதம் செய்ய தீர்மானித்தார். சமுத்திர கரையை அடைந்தோம். நளன் சேதுவைக் கட்டினான்.
அந்த சேதுவின் மூலமாக வானர சைன்யம் நடந்து அக்கரை சென்றது. பிரஹஸ்தனை நீலன் கொன்றான்.
கும்பகர்ணனை ராகவன், ராவண குமாரனை லக்ஷ்மணன் வதைத்தான்.

ராமர் தானே ராவணனை நேரடியாக போராடி ஜயித்தார். வதைத்தார். ராவண வதம் ஆன பின்,
இந்திரனும், யமனும், வருணனும், மகேஸ்வரனும், ப்ரும்மாவும் வந்து சேர்ந்தனர். வாழ்த்தி வரங்கள் தந்தனர். தசரதரும் வந்தார்.
இவர்கள் தந்த வரங்களுடன், ரிஷி கணங்களும் சேர்ந்து கொள்ள, சுரர்களும் ரிஷிகளும் கூட காகுத்ஸனுக்கு வரங்கள் தந்தனர்.
வானரங்களுடன் மகா பிரியத்துடன் புஷ்பக விமானத்தில் ஏறி கிஷ்கிந்தை வந்தார்கள்.
கங்கை கரையை அடைந்து முனிகளின் ஆசிரமத்தில் தங்கி இருக்கின்றனர். நாளை எந்த இடையூறுமின்றி ராமனை தரிசிப்பாய்.
ஹனுமானின் சத்ய வசனத்தைக் கேட்டு பரதன் ஆனந்த கடலில் மூழ்கினான். கை கூப்பியபடி,
வெகு நாளைக்குப் பின் என் மனோரதம் நிறைவேறியது என்றும் சொன்னான்.

ஸ்ரீ வால்மீகீய ஆதிகாவ்யே -ஸ்ரீ யுத்த காண்டம் – –6.128–ஸ்ரீ ப4ரத ப்ரியாக்2யானம் (ஸ்ரீ பரதனுக்கு பிரியமானதை தெரிவித்தல்) —

shrutvA tu mAM kushalinamarogaM vigatajvaram |
aviShyati guhaH prItaH sa mamAtmasamaH sakhA || 6-125-5

5. guhaH = Guha; bhaviShayti = will be; priitaH = pleased; shrutvaa = in hearing; maam = about me; aatmasamaH = as well as my own self.

“Guha will be pleased to hear about me, as being safe, healthy and free from trouble. He is my friend, as well as my own self.”

bharatastu tvayA vAchyaH kushalaM vachanAnmama |
siddhArthaM shaMsa mAM tasmai sabhAryaM sahalakShmaNam || 6-125-7

7. bharataH tu = Bharata too; vaachyaH = is to be asked by you; mama vachanaat = in my name; kushalam = the news about his welfare; shamsa= tell; tasmai = him; maam = that me; sabhaaryam sahalakShmaNam = along with my wife and Lakshmana; siddhaartham = have accomplished on object.

“Bharata too is to be asked by you, the news about his welfare, in my name. Tell him of me as having returned, accomplished of our object, with my consort and Lakshmana.”

upayaataM cha maaM saumya bharataaya nivedaya |
saha raakShasaraajena hariiNaamiishvareNa cha || 6-125-12

12. saumya = O gently Hanuma!; nivedaya = inform; bharataaya = to Bharata; maam = of me; upayaatam = as having come near;raakShasaraajena saha = along with Vibhishana; iishvareNa hariiNaam = and Sugreeva the lord of monkeys.

“O gentle Hanuma! Inform to Bharata, of me as having come near Ayodhya, along with Vibhishana and Sugreeva the lord of monkeys.”

saMgatyA bharataH shrImAnrAjyenArthI svayaM bhavet |
prashAstu vasudhAM sarvAmakhilAM raghunandanaH || 6-125-17

17. samgatyaa = having been associated (for long); raajyena = with the kingdom; bhavet shriimaan bharataH = if the illustrious Bharata; arthii = has a desire; svayam = for himself; raghunanadanaH = (let) Bharata; prashaastu = rule; sarvaam vasudhaam = the entire kingdom; akhilaam = in one piece.

“Having been associated with the kingdom for long, if the illustrious Bharata is longing for it himself, let Bharata rule the entire kingdom in one piece.”

iti pratisamAdiShTo hanUmAnmArutAtmajaH |
mAnuShaM dhArayanrUpamayodhyAM tvarito yayau || 6-125-19

19. iti = thus; pratisamaadiShTaH = commanded; hanuman = hanuma; maarutaatmajaH = the son of wind-god; dhaarayan = assuming;maanuSham ruupam = a human form; tvaritaH = swiftly; yayau = went; ayodhyaam = to Ayodhya.

Assuming a human form, when thus commanded by Rama, Hanuma the son of wind-god, swiftly left for Ayodhya.

sakhA tu tava kAkutstho rAmaH satyaparAkramaH |
sasItaH saha saumitriH sa tvAM kushalamabravIt || 6-125-23

23. saH raamaH = that Rama; tava sakhaa = your friend; kaakutthsaH = born in Kakutthsa dynasty; satya paraakramaH = who is true in his prowess; sa siitaH = along with Seetha; saha saumitriH = and Lakshmana; abraviit = enquired; tvaam kushalam = of your welfare.

“Along with Seetha and Lakshmana, Rama, your friend, that scion of Kakutthsa, of true prowess, has for his part enquired of your welfare.”

pa~nchamImadya rajanImuShitvA vachanAnmuneH |
bharadvAjAbhyanuGYAtaM drakShyasyadyaiva rAghavam || 6-125-24

24. drakShyasi = you can see; raaghavam = Rama; adyaiva = here itself today; bharadvaajaanuJNaatam = when he has been duly permitted by Bharadwaja the sage; uShitvaa = after spending; muneH = vachanaat = at the instance of the sage; raajaniim = for a night; paN^chamiim = of the fifth lunar day (of the bright half of the month of Ashvayuja).

“You can see Rama here itself today, when he has been duly permitted by Bharadwaja the sage, after spending, at the instance of the sage, for a night of the fifth lunar day (of the bright half of the month of Ashvayuja).”

vasantaM daNDakAraNye yaM tvaM chIrajaTAdharam || 6-125-36
anushochasi kAkutsthaM sa tvA kushalamabravIt |

36. vasantam = who was residing; daN^DakaaraN^ya = in the forest of Dandaka; chiira jaTAadharam = wearing the bark of trees and matted locks; kaakutthsam = Rama; yam anushochasi = for whom you were repenting; saH = that Rama; abraviit = has enquired; tvaam = you; kaushalam = about your welfare.

“Rama, for whom you are repenting residing as he was in the forest of Dandaka wearing the bark of trees and matted locks, has enquired about your welfare.”

evamukto hanumatA bharataH kaikayIsutaH || 6-125-40
papAta sahasA hR^iShTo harShAnmohamupaagamat |

40. evam = thus; uktaH = spoke; hanumataa = by Hanuma; bharataH = Bharata; kaikeyiisutaH = the son of Kaikeyi; hR^iShTaH = felt delighted;papaata = and sank; sahasaa = all at once; bhuumau = to the ground; upaagamat moham = and fainted; harShaat = through joy.

Hearing the words of Hanuma, Bharata the son of Kaikeyi, felt delighted and sank all at once to the ground as also fainted through joy.

ashokajaiH prItimayaiH kapimAli~Ngya sambhramAt || 6-125-42
siShecha bharataH shriimaan vipulairashrubindubhiH |

42. aaliN^gya = embracing; kapim = Hanuma; sambhramaat = with eagerness; shriimaan = the illustrious; bharataH = Bharata; siShecha = bathed (him) vipulaiH = with copious; ashrubindubhiH = tear-drops; priitimayaiH = born of delight; ashokajaiH = and as such; other than those born of anguish.

Embracing Hanuma with eagerness, the illustrious Bharata bathed him with copious tear-drops born of delight and as such, other than those born of anguish.

nishamya rAmAgamanaM nR^ipAtmajaH |
kapipravIrasya tadAdbhutopamam |
praharShito rAmadidR^ikShayAbhavat |
punashcha harShAdidamabravIdvachaH || 6-125-46

46. nishamya = hearing; kapipraviirasya = from Hanuma; raamaagamanam = the news of arrival of Rama; adbhutopamam = resembling a wonder;niR^ipaatmajaH = Bharata the prince; abhavat = became; praharShataH = over-joyed; raama didR^ikShayaa = by a desire to see Rama; punashcha = and spoke; idam vachanam = the following words; punashcha = again; harShaat = with delight.

Hearing the news of Rama’s arrival resembling a womnder, from Hanuma, Bharata the prince felt overjoyed by a desire to see Rama and spoke the following words again with delight:

——————————————————

அத்தியாயம் 128 (535) ஸ்ரீ ப4ரத ப்ரியாக்2யானம் (ஸ்ரீ பரதனுக்கு பிரியமானதை தெரிவித்தல்)

ஸ்ரீ அயோத்தி இருக்கும் இடம் நோக்கி யோசித்தபடி நின்று கொண்டிருந்த ஸ்ரீ ராமர், ஸ்ரீ ஹனுமானை அழைத்து ஒரு விஷயம் சொன்னார்.
ஸ்ரீ ஹனுமானே, நீ போய் அரசன் மாளிகையில் யாவரும் நலமா என்று அறிந்து வா.
முதலில் ச்ருங்கிபேர புரம் போ. குஹனைப் பார். அடர்ந்த காட்டின் நடுவில் இருப்பான். வேடர்கள் தலைவன்.
அவனை பார்த்து நான் குசலம் விசாரித்ததாகச் சொல்லு. அவனும் குசலமா என்று கேட்டுத் தெரிந்து கொண்டு,
உடல் நலம் எல்லாம் விசாரி. எனக்கு ஆத்ம சமமான சகா. என் விஷயமாக தெரிந்து கொள்ள ஆவலாக இருப்பான்.

அவன் அயோத்தி போகும் வழியையும், பரதனின் நிலையையும் அறிந்திருப்பான்.
விவரமாக கேட்டுத் தெரிந்து கொள். பரதனிடம், நான் சகோதரனுடனும், மனைவியுடனும் எடுத்த
காரியத்தை முடித்துக் கொண்டு திரும்பி வந்திருப்பதையும் சொல்.
பலசாலியான ராவணன், வைதேஹியை கவர்ந்து சென்றதையும், சுக்ரீவனை சந்தித்ததையும்,
யுத்தத்தில் வாலி வதம் ஆனதையும், மைதிலியைத் தேடி அலைந்ததையும், நீ போய் கண்டு கொண்டதையும்,
பெரும் கடலைத் தாண்டியதையும், சமுத்திரத்தின் உதவியையும், சமுத்திரத்தின் மேல் ஸேதுவைக் கட்டியதையும்,
ராவணன் எப்படி வதம் செய்யப் பட்டான் என்பதையும் மகேந்திரன் கொடுத்த வர தானமும்,
ப்ரும்மா, வருணன் முதலானோர் வந்து வரம் கொடுத்துச் சென்றதையும்,
மகாதேவ பிரஸாதத்தையும், என் தந்தையை சந்தித்ததும், திரும்பி வந்து இங்கு இருப்பதையும் பரதனிடம் தெரிவி.

ராக்ஷஸ ராஜா விபீஷணனும், வானர ராஜா சுக்ரீவனும் வந்திருப்பதையும் இவர்கள் உதவியுடன்
ராவணனை ஜயித்து அளவில்லா கீர்த்தியடைந்துள்ளதையும் தெரிவி.
அவன் என்னிடம் எந்த விதமான எதிர்பார்ப்புகளுடன் இருக்கிறான் என்பதை, குறிப்பறிந்து செயல் படும் நீ தெரிந்து கொள்.
பரதனுடைய நடவடிக்கைகளும், இருக்கும் நிலையையும் உன்னித்துப் பார். பேச்சில், முகக் குறிப்பில்,
வர்ணத்தில், பார்வையில், சம்பாஷனையில், எல்லா செல்வமும் நிறைந்து, யானை, குதிரை, ரதங்கள்
ஏராளமாக இருக்க, தந்தை, பாட்டன் வழி வந்த ராஜ்யம் அவன் மனதை மாற்றியிருக்கிறதா என்று கவனித்துப் பார்.

இவ்வளவு நாள் அனுபவித்து ஆண்ட காரணத்தால் ராஜ்யத்தில் அவனுக்கு ஈடுபாடு இருக்குமானால்,
உலகம் பூராவையும், அவனும் ரகு நந்தனனே, ஆளட்டும். அவன் மனதையும் தெரிந்து கொண்டு,
செயலையும் தெரிந்து கொண்டு நாங்கள் நெருங்கி வெகு சமீபத்தில் வரும் முன் வந்து சொல்.
இவ்வாறு கட்டளையிடப் பட்ட ஹனுமான் மனித ரூபத்தை எடுத்துக் கொண்டு, அயோத்தி சென்றான்.

வேகமாக நாலெட்டாக கால் வைத்து, கருடன் போல, நல்ல பாம்பைக் கண்டதும் பாய்ந்து வந்து
எடுப்பதைப் போன்ற வேகத்துடன் நடந்தான். பித்ரு பதத்தை தாண்டி, புஜகேந்திராலயம் எனும்
பாம்புகள் வாழும் இடத்தையும் தாண்டிச் சென்றான்.
(விஹகேந்திராலயம் என்றும் பாடம். அந்த முறையில் விஹக-பறவை, பறவை ராஜனான
கருடனின் வீட்டையும் தாண்டி என்பது திலகர் உரை).

கங்கா, யமுனையின் சங்கமத்தை தாண்டி, ச்ருங்கிபேர புரம் சென்றான். குகனைக் கண்டு அவனுடன் பேசியதில்
மகிழ்ச்சியோடு ஹனுமான் சொன்னான். நீ காகுத்ஸனின் சகா. சத்ய பராக்ரமனான ராமனின் தோழன்.
சௌமித்ரியுடனும், சீதையுடனும் உன்னை குசலம் விசாரித்தான். இன்று பஞ்சமி.
இன்று இரவு முனிவர் வார்த்தைக்கு கட்டுப் பட்டு அங்கு வசித்து விட்டு பரத்வாஜ முனிவர் அனுமதி கொடுத்தால்,
இன்றே ராமனைக் காண்பாய். இதைக் கேட்டு உடல் புல்லரிக்க, குகன் சந்தோஷம் அடைந்தான்.

அவனிடம் விடை பெற்று, துள்ளி குதித்து, ராம தீர்த்தம் என்பதையும், வாலுகினீம் என்ற நதியையும்,
கோமதி நதியையும், பயங்கரமான சால வனம் என்ற வனத்தையும் கடந்து சென்றான்.
ஆயிரக் கணக்கான ஜனங்கள், இருண்டு கிடந்த பெரும் வீதிகள், இவற்றையும் கடந்து வேகமாக
வெகு தூரம் சென்று நந்திக்ராமம் அருகில் வந்து விட்டதற்கு அறிகுறியாக, மலர்ந்து கிடந்த மரங்கள்,
அடர்ந்த தோப்பு ஒன்றை அடைந்தான். ஸ்த்ரீகள் கைகளில் குழந்தைகளுடனும், வயதானவர்களும்,
பலரும் மகிழ்ச்சியுடன் வளைய வந்து கொண்டிருந்தனர்.
சைத்ர ரதம் எனும் தேவ லோக தோட்டத்தில் இருப்பது போல மரங்கள் தெரிந்தன.

அயோத்தியின் இரண்டு மைல் தூரத்தில், ஆசிரமத்தில் இளைத்து, மரவுரி அணிந்தவனாக,
மான் தோலை போர்த்திக் கொண்டு நின்ற பரதனைப் பார்த்தான். உடல் பூரா புழுதி மண்டிக் கிடக்க,
வயது முதிர்ந்தவன் போல நடுங்கும் உடல், சகோதரனுக்கு ஏற்பட்ட கஷ்டத்தால் தானும் வருந்தி,
பழங்களையும், காய் கிழங்குகளையுமே உணவாகக் கொண்டு, தர்ம வழியில் தவம் செய்பவனாக,
மேல் தூக்கி கட்டப் பட்ட ஜடையுடன், மரவுரி தரித்து, ப்ரும்ம ரிஷி போல தேஜஸுடன்,
தன்னைக் கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு வாழ்ந்த பரதனைக் கண்டான்.

பாதுகையின் பேரில், நாட்டை ஆண்டு வந்தவனைக் கண்டான். நான்கு வர்ணத்தாரும் பயமின்றி
வாழ வகை செய்து கொடுத்தவனாக, மந்திரிகள் புடை சூழ, புரோஹிதர்கள் சுத்தமாக வந்து நிற்பதையும்,
படை வீரர்களின் தலைவர்கள் வந்து விவரங்கள் சொல்வதையும், காஷாய வஸ்திரம் அணிந்த ஊர் ஜனங்களையும் கண்டான்.
அவர்கள் (வல்கலையும்) மரவுரியும், மான் தோலும் அணிந்திருக்கும் பொழுது, புர ஜனங்களும்
உயர்ந்த ஆடையணிகளை ஒதுக்கியவர்களாக, தர்ம வத்ஸலனான அரசனின் வழியே தாங்களும்
காஷாய வஸ்திரம் தரித்து நடமாடியதும், தர்மமே உருவெடுத்து வந்தவன் போலவும்,
தர்மஞானியே உருவெடுத்து வந்து விட்டவன் போலவும் இருந்த பரதனைக் கண்டு மாருதாத்மஜன்,
கை கூப்பி வணங்கி, தான் வந்த விஷயத்தை தெரிவித்தான்.

தண்டகாரண்யத்தில் மரவுரி, மான் தோல் தரித்து கஷ்ட ஜீவனம் செய்கிறான் என்று எந்த ராமனை நினைத்து
நீ வருந்துகிறாயோ, அந்த காகுத்ஸனான ராமன் உன்னை குசலம் விசாரித்தான்.
தேவனே, இந்த ஆழ்ந்த சோகத்தையும் வேதனையும் தீரும் காலம் வந்து விட்டது.
இந்த முஹுர்த்தத்திலேயே நீ சகோதரனான ராமனுடன் இணைவாய். கவலையை விடு.
ராவணனை வதம் செய்து, மைதிலியை திரும்பப் பெற்று, மகா பலசாலியான நண்பர்களைப் பெற்று,
அவர்களுடன் வந்து கொண்டே இருக்கிறான். லக்ஷ்மணனும் உடன் வருகிறான். புகழ் வாய்ந்த வைதேஹியும் உடன் வருகிறாள்.

மகேந்திரனுடன் சசி சேர்ந்ததைப் போல சீதை ராகவனை, ராமனை அடைந்தாள்.
சகோதரன் மேல் பாசம் மிகுந்த பரதன் இந்த செய்திகளைக் கேட்டு மகிழ்ந்தான்.
ஆனந்த மிகுதியில் மூர்ச்சையாகி விழுந்தான். முஹுர்த்த நேரத்தில் எழுந்து ஆஸ்வாஸம் செய்து கொண்டு
பிரியமாக பேசும் ஹனுமானைப் பார்த்து மேலும் விவரங்கள் கேட்டான்.
பரபரப்புடன் தன் ஆனந்த கண்ணீர் அவன் மார்பை நனைக்க இறுக அணைத்துக் கொண்டான்.

தேவனோ, மனிதனோ நீ யார் என்று தெரியவில்லை. ஏதோ என்னிடம் உள்ள கருணையால் இங்கு வந்து நல்ல செய்தி சொன்னாய்.
பிரியமானதைச் சொன்னவனே, உனக்கு நான் என்ன தருவேன்?
நூற்றுக் கணக்காக, ஆயிரக் கணக்காக பசுக்கள் தரவா? நூறு கிராமங்கள் தரவா?
நல்ல குண்டலங்கள் அணிந்த நல்ல நடத்தையுள்ள பதினாறு கன்னிகளை மனைவியாகத் தரட்டுமா?

இந்த பெண்கள் பொன் வர்ணமும், எடுப்பான நாசியும், இடையும், சந்திரன் போன்ற சௌம்யமான முகமும்
கொண்ட எல்லா விதமான ஆபரணங்களும் பூண்டவர்களாக, நல்ல குலத்தில் பிறந்தவர்கள்.
ராமன் வருகிறான் என்று ஹனுமான் சொல்லக் கேட்ட அரச குமாரனான பரதன்,
ராமர் வரும் திசையை ஆவலுடன் பார்த்தபடி, மேலும் விசாரித்தான்.

————————————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பரத லஷ்மண சத்ருக்ந ஸீதா பிராட்டி ஸமேத சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ வால்மீகீய ஆதிகாவ்யே -ஸ்ரீ யுத்த காண்டம் – –6.120–ஸ்ரீ ப்ரும்ம க்ருத ஸ்ரீ ராம ஸ்தவ| (ஸ்ரீ ப்ரும்மா செய்த ஸ்ரீ ராம ஸ்துதி)

moghaM darshanaM raama tavaasmaakaM nararShabha |
priitiyuktaaH sma tena tvaM bruuhi yanmanasepsitam || 6-120-2

2. raama = O Rama; nararShabha = the foremost among men!; asmaakam you; darshanam = sight of us; tava = to you; amogham = should not go in vain; sma = we are; priitiyuktaaH = endowed with delight; tena = therefore; tvam = you; bruuhii = tell; yat = whatevr; iipsitam = is desized; manasaa= by your mind.

“O Rama, the foremost among men! Your sight of us, should not go in vain. Therefore, tell us whatever is desired by you.”

vikraantaashchaapi shuuraashcha na mR^ityuM gaNayanti cha |
kR^itayatnaa vipannaashcha jiivayainaan puraMdara || 6-120-7

7. vikraantaaH cha = (They all) displayed their energies; shuuraaH = were valiant; na gaNayanti cha = and did not take; into account; mR^ityum = their death; kR^itayatnaaaH = they; made their strenuous efforts; vipannaaH cha = and died; puramdara = O Indra!; jiivaya = restore their lives; etaan = to them.

“They were all valiant, proving their energies and did not take their death into account. They made their strenuous efforts and died. O Indra! Restore their lives to them.”

mahaanayaM varastaata yastvayokto raghuttama |
dvirmayaa noktapurvaM cha tasmaadevadbhaviShyati || 6-120-12

12. taata raghuuttama = O beloved Rama!; ayam varaH = this boon; yaH uktaH = which has been sought; tvayaa = by you; mahaan = is very great (is hard to gratn); na ukta puurvam = nothing was spoken before; mayaa = by me; dviH = twice; tasmaat = therefore; etat = this; evam bhaviShyati = will come to be.

“O beloved Rama! This boon, which has been sought by you is hard to grant. No offer has, however, been revised by me in the past. Therefore this will come to be.”

suhR^idbhirbaandhavaishchava jJNaatibhiH svajanena cha |
sarva eva sameShyanti saMyuktaaH parayaa mudaa || 6-120-15

15. sarve eva = all of them; parayaa mudaa = with great delight; sameShyanti = will get re-united with; suhR^idbhiH = their friends; samyuktaaH= together with; baandhavaishchaiva = their relatives; jJNaatibhiH = kinsmen; svajanena = and family-members.

“All of them, full of delight, will get re-united with their friends, relatives, kinsmen and family members.”

bhraataraM bharataM pashya tvachchhokaadvratachaariNam || 6-120-20
shatrughnaM cha mahaatmaanaM maatR^iiH sarvaaH paraMtapa |
abhiShechaya chaatmaanam pauraangatvaa praharShaya || 6-120-21

20-21. paramtapa = O destroyer of adversaires!; pashya = see; bharatam = Bharata; bhraataram = your brother; vratachaariNam = who is practising austerities; tvachchokaat = through frief caused by separation from you; mahaatmaanam = the great-souled; shatrughnam cha = the Shatrughna; sarvaaH maatR^iiH = and all your mothers; aatmaanam abhiShechaya = get yourself consecrated on the throne; gatvaa = by going there;praharShaya = bring rejoice; pauraan = to the citizens.

“O destroyer of adversaries! See Bharata, your brother, who is practising austerities through grief caused by separation from you, the great-souled Shatrughna and all your mohters. Get yourself consecrated on the throne. Bring rejoice to the citizens, by going there.”

tatastu saa lakShmaNaraanupaalitaa |
mahaachamuurhR^iShTajanaa yashasvinii |
shriyaa jvalantiiviraraaja sarvato |
nishaa praNiiteva hi shiitarashminaa || 6-120-24

24. tataH = thereupon; saa yashasvinii = that illustrious; mahaachamuuH = and mighty army; hR^iShTajanaa = of rejoiced troops; tu = (for its part); lakShmaNa raama paalitaa = which was protected by Lakshmana and Rama; jvalantii = and was blazing; shriyaa = wth slepndour; sarvataH = on all sides; viraraaja = shone brightly; nisheva = like the might; praNiitaa = illumined; shiitarashminaa = by the moon.

Thereupon, that illustrious and mighty army of rejoiced troops, for its part, whichw as protected by Lakshmana and Rama, and was blazing with splendour on all sides, shone brightly like the might, illumined by the moon.

——————————————————

அத்தியாயம் 120 (527) ஸ்ரீ ப்ரும்ம க்ருத ஸ்ரீ ராம ஸ்தவ| (ஸ்ரீ ப்ரும்மா செய்த ஸ்ரீ ராம ஸ்துதி)

கண் முன்னால் நடந்ததைக் கண்டும், சீதையின் வார்த்தைகளைக் கேட்டுக் கொண்டும் இருந்த ராமரின் மனம் வருந்தியது.
முஹுர்த்த நேரம் கண்களில் நீர் மல்க, பேசாது நின்றான். பிறகு வைஸ்ரவனனான ராஜா, யமன்,
எதிரிகளை அடக்க வல்ல சஹஸ்ராக்ஷன், மகேந்திரன், வருணன், மூன்று நயனங்களைக் கொண்ட
பரமேஸ்வரன், ஸ்ரீமான் மகா தேவன், வ்ருஷத்வஜன் என்று புகழ் பெற்ற சாக்ஷாத் பரமேஸ்வரன்,
சர்வ லோகத்தையும் ஸ்ருஷ்டி செய்யும் ப்ரும்ம ஞானத்தில் சிறந்த ப்ரும்மா,
இவர்கள் எல்லோருமாக சூரியனைப் போல பிரகாசிக்கும் தங்கள் விமானங்களில் ஏறி லங்கா நகரம் வந்து ராமரை சந்தித்தனர்.

ராகவனின் கூப்பிய கரத்தை பிடித்தபடி சொன்னார்கள். ஸ்ரேஷ்டமான ஞானிகளிலும் சிறந்த ஞானி,
உலகையே ஸ்ருஷ்டி செய்ய வல்லவன், ஏன் இப்படி அக்னியில் விழும் சீதையைத் தடுக்காமல் வாளா இருக்கிறாய்?
தேவ கணங்களுக்குள் ஸ்ரேஷ்டமான தன் ஆத்மாவை ஏன் உணர்ந்து கொள்ளாமல் இருக்கிறாய்.
முன் வசுக்களுள் பிரஜாபதியாக இருந்தாய். மூன்று உலகுக்கும் ஆதி கர்த்தாவான ஸ்வயம் பிரபுவானவன்.
எட்டு விதமாக விளங்கும் ருத்ரன். சாத்யர்களுக்குள் பஞ்சமன் (ஐந்தாவது). அஸ்வினி குமாரர்கள் உன் காதுகள்.
சந்த்ர சூர்யர்கள் கண்கள், உலகில் ஆதியிலும் அந்தத்திலும் நீ தான் இருக்கிறாய்.

பரந்தபனே, சாதாரண மனிதன் போல, வைதேஹியை அலட்சியப் படுத்துகிறாயே.
இவ்வாறு லோக பாலர்கள் சொல்லவும், உலகுக்கு நாயகனான ராகவன், மூவுலக ஸ்ரேஷ்டர்களையும் பார்த்து ராமர் சொன்னார்.
ஆத்மானம் மானுஷம் மன்யே, ராமம் தசரதாத்மஜம். – நான் என்னை தசரதன் மகனாக, ராமனாக, மனிதனாகத்தான்
எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறேன். நான் யார்? எங்கிருந்து வந்தேன்? பகவன் | சொல்லுங்கள் என்று
கேட்கும் காகுத்ஸனைப் பார்த்து ப்ரும்மா விவரிக்கலானார்.

சத்ய பராக்ரமனே| கேள். நான் சொல்கிறேன். தாங்கள் தான் நாராயணன் என்ற தேவ தேவன்.
ஸ்ரீமான். சக்ரத்தை ஆயுதமாக கொண்டு விபு: என்ற ப்ரபு. ஒரு கொம்புடன் வராகமாக வந்தீர்கள்.
நடந்ததையும் நடக்கப் போவதையும் அறிந்தவர்கள். பங்காளிகளை ஜயித்தவன்.
அக்ஷரமான-அழிவில்லாத ப்ரும்ம லோகம், சத்ய லோகம், அதன் ஆதியிலும், மத்தியிலும், முடிவிலும் நீங்களே.
அழிவில்லாத ப்ரும்ம ஸ்வரூபம்

நீங்களே. உலகுக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்ட பரம் பொருள் நீங்களே தான். விஷ்வக்சேனராக, சதுர்முகமாக வந்ததும் நீங்களே.
சார்ங்கதன்வீ, ஹ்ருஷீகேசன் என்ற பெயர்களும் உடையவன். புருஷோத்தமனான புருஷன்.
எப்பொழுதும் வெற்றியே என்று வாளை ஏந்திய, தோல்வியே அறியாத விஷ்ணு, க்ருஷ்ணனும் நீங்களே.
ஏராளமான பலம் உடைய சேனானியும் நீங்களே. க்ராமணியும் நீங்களே. நீங்களே புத்தி, சத்வம், க்ஷமா, த3மம், ப்ரபாவம்,
அவ்யயம் எனும் குணங்களாக விளங்குபவன். உபேந்திரனும் நீங்களே. மதுசூதனனும் நீங்களே.

இந்திரனின் கர்மாவை செய்யும் மகேந்திரனும், நீங்களே. பத்மனாபனும் நீங்களே.
யுத்த முடிவை நிர்ணயிப்பவனும் நீங்களே. சரணமடைந்தவர்களுக்கு அடைக்கலம் அளிப்பதில் உங்களுக்கு
இணை இல்லை என்று மகரிஷிகள் சொல்வர். ஆயிரம் கொம்புகளையுடைய வேதத்தின் ஆத்மா.
நூறு நாக்குகளையுடைய பெரிய ரிஷபம். நீங்கள் தான் மூவுலகுக்கும் ஆதி கர்த்தா. ஸ்வயம்ப்ரபு நீங்களே.

சித்தர்களுக்கும் தபஸ்விகளுக்கும் ஆசிரயம் அளிப்பவன் நீங்களே. முன் தோன்றியவன் நீங்களே.
நீங்கள் தான் யக்ஞம். நீங்கள் வஷட்காரனானவன். ஓங்காரன் நீங்களே. பரந்தபன் என்றும் சொல்லப்படுபவன் நீங்களே.
உங்களுடைய ப்ரபாவத்தையோ, நீங்கள் தோன்றுவதையும், மறைவதையும் யாராலும் நிர்ணயிக்க முடியாது.
நீங்கள் யார் என்பதையும் யாரும் அறிந்திலர். எல்லா ஜீவ ராசிகளிலும், ப்ராம்மணர்களில், பசுக்களில்,
எல்லா திக்குகளிலும், ஆகாயத்தில், பர்வதங்களில், பசுக்களில், வனங்களில் அந்தர்யாமியாக இருக்கும்
ஆயிரம் சரணங்களுடைய ஸ்ரீமான். ஆயிரம் தலையுடையவன். ஆயிரம் கண்களுடையவன் நீயே.

நீ தான் ஜீவராசிகளும், மலைகளும் உடைய பூமியைத் தாங்குகிறாய். பூமியின் அடியில் ஜலத்தில் பெரும் நாகமாக காணப்படுகிறாய்.
மூன்று உலகுகளையும் தாங்கிக் கொண்டு, தேவ, கந்தர்வ, தானவர்களையும் ஆள்பவன் நீயே.
நான் தான் (ப்ரும்மா) உன் ஹ்ருதயம். உன் நாக்கில் தேவி சரஸ்வதி இருக்கிறாள்.
உன் உடல் ரோமங்களில் தேவர்கள் வசிக்கிறார்கள். ப்ரபோ இவைகளை ப்ரும்மா நிர்மாணித்தார்.
நீ கண்களை மூடினால் அது இரவு. கண் திறந்தால் பகல். உன் ஸம்ஸ்காரத்தினால் வேதங்கள் தோன்றின.

நீயில்லாமல் எதுவுமே இல்லை. இந்த உலகம் முழுவதும் உன் சரீரம்.
உன் ஸ்திரமான தன்மை பூமி, வசுதாதலம், அக்னி தான் உன் கோபம். ப்ரஸன்னமாக இருக்கும் நிலை தான் சந்திரன்.
ஸ்ரீ வத்ஸம் என்ற அடையாளம் கொண்டவன் நீ. மூவுலகையும் கடந்து நின்ற வாமனன் நீயே.
முன்பொரு சமயம் மூவடிகளில் உன் விக்ரமத்தால் பூமியை அளந்தாய். பலி என்ற மகாசுரனை அடக்கி,
மகேந்திரனை ராஜாவாக செய்தாய். சீதை தான் லக்ஷ்மி. தாங்கள் விஷ்ணு என்ற தேவன்.
க்ருஷ்ணன், பிரஜாபதி. ராவண வதம் காரணமாக மனித சரீரத்தில் வந்தீர்கள்.
தர்மம் அறிந்தவர்களுக்குள் முதல்வனாக சொல்லப்படுபவனே, ராவண வதம் செய்து முடித்தாயிற்று.
மகிழ்ச்சியுடன் தேவலோகம் செல்லலாம், வாருங்கள். அளவில்லாத பலமும், வீர்யமும், பராக்ரமமும், அமோகமானவை.
உன்னைக் காண்பதும் அமோகமே. ராமா| இந்த துதியும் அமோகமானதே, விசேஷமானதே.
உன்னை பக்தி செய்யும் மனிதர்களும் அமோகமாக இருப்பார்கள். யார் உன்னை புராணமான புருஷோத்தமனாக,
அழிவில்லாத தேவனாக எண்ணி பக்தி செய்கிறார்களோ, அவர்கள் இக பர சுகங்களை நிச்சயம் அடைவார்கள்.

இது மகானான ப்ரும்மா செய்த ஸ்தோத்திரம். நித்யமான இதிகாசம். புராணமானது.
இதைப் பாடும் மனிதர்கள் அவமானம் என்பதையே அறிய மாட்டார்கள். தோல்வியே காண மாட்டார்கள். என்றும், எதிலும் ஜயமே காண்பார்கள்.

————————————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பரத லஷ்மண சத்ருக்ந ஸீதா பிராட்டி ஸமேத சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ வால்மீகீய ஆதிகாவ்யே -ஸ்ரீ யுத்த காண்டம் – –6.111–பௌலஸ்த்ய வத|| (புலஸ்திய குலத்தினனான ராவணனின் வதம்)–

nanu naama mahaabaaho tava vaishravaNaanuja |
kruddhasya pramukhe sthaatun trasyatyapi purandaraH || 6-111-3

3. mahaabaaho = O the great armed!; vaishraavaNaanuja = O the brother of Kubera!; purandaraH api = even Indra the destroyer of strong holds;trasyati nanu naama = indeed dares not; sthaatum = to stand; tava pramukhe = before you; kruddhasya = when you were enraged.

“O the great armed, the brother of Kubera! Even Indra the destroyer of strongholds, indeed dares not to stand before you, when you were enraged.”

yadaiva cha janasthaane raakShanairbahubhirvR^itaH |
kharastava hato bhraataa tadaivaanau na maanuShaH || 6-111-9

9. tadaiva tava bhraataa = the moment your brother; kharaH = Khara; hataH = was killed; asau = by Rama; janasthaane = in Janasthana; vR^itaH= though surrounded; bahubhiH raakShasai = by a multitude of demons; (it became evident that) na maanuShaH = Rama was really no mortal.

“The moment your brother Khara was killed by Rama in Janasthana, though surrounded by a multitude of demons, it became evident that Rama was really no mortal.”

athavaa raamaruupeNa kR^itaantaH svayamaagataH |
maayaaM tava vinaashaaya vidhaayaapratitarkitaam || 6-111-12

12. athavaa = otherwise; tava vinaashaaya = for your destruction; kR^itaantaH = Yama the lord of Death; aagataH = came; svayam = himself;raama ruupeNa = assuming the form of Rama; vidhaaya = having arranged; apratitarkitaam = an unimaginable; maayam = illusion.

“Otherwise, for your destruction, Yama, the lord of Death came himself assuming the form of Rama having arranged an unimaginable form of illusion.”

vyaktameSha mahaayogii paramaatmaa sanaatanaH |
anaadimadhyanidhano mahataH paramo mahaan || 6-111-14
tamasaH paramo dhaataa shaN^khachakragadaadharaH |
shriivatsavakShaa nityashriirajayyaH shaashvato dhruvaH || 6-111-15
maanuShaM ruupamaasthaaya viShNuH satyaparaakramaH |
sarvaiH parivR^ito devairvaanaratvamupaagataiH || 6-111-16
sarvalokeshvaraH shriimaan lokaanaaM hitakaamyayaa |
saraakShasa pariivaaram hatavaaMstvaaM mahaadyutiH || 6-111-17

14-17. eShaH = this Rama; vyaktam = is certainly; mahaayogii = a great ascetic; sanaatanaH = an eternal person; anaadimaadhya nidhanaH = having no beginning; middle or end; mahaan paramaH = greater person; mahataH = than distinguished persons like Brahma; tamasaH paramaH = the one beyond ignorance; dhaataa = the nourisher; shaN^kha chakragadaadharaH = wielding a couch; a disc and a mace; shriivatsa vakShaaH = wearing the ‘Srivatsa’ mark on his chest; nitya shriiH = of lasting beauty; ajayyaH = incapable of being conquered; shaashvataH = a perpetual person; dhruvaH = being constant; paramaatmaa = soul of the universe; satya paraakramaH = truly mighty; sarva lokeshvaraH = the lord of all the worlds; shriimaan = the prosperous one; mahaadyutiH = having a great splendour; viShNuH = and Vishnu the lord of maintenance of the world; hitakaamyayaa = with a wish for the benefit; lokaanaam = of the worlds; aasthaaya = assuming; maanuShaM ruupam = a human form; parivR^itaH = surrounded; sarvaiH daivaiH = by all the gods; upaagataiH = who assumed; vaanaratvam = the form of monkeys; (Rama) hatavaan = killed; tvaam = you; saraakShapariivaaram = surrounded with demons.

“This Rama is certainly a great ascetic, an eternal person, having no beginning middle or end, greater than distinguished universal spirit like Brahma, the one beyond ignorance, the nourisher, wielding a conch, a disc and a mace, wearing the ‘Srivatsa’ mark on his chest, of lasting beauty, incapable of being conquered, a perpetual one, being the constant soul of the universe, truly mighty, the lord of all the worlds, the prosperous one having a great splendour and Vishnu, the lord of maintenance of the world with a wish to benefit the worlds, assuming a human form surrounded by all the gods in the form of monkeys, Rama killed you, surrounded by demons.

akasmaachchaabhikaamoasi siitaan raakShasapu~Ngava |
aishvaryasya vinaashaaya dehasya svajanasya cha || 6-111-22

22. raakShasapungava = O the foremost of demons!; vinaashaaya = for the annihilation; aishvaryasya = of your power; dehasya = of your body;svajanasya = and of your own people; asi = you were; abhikaamaH = having a desire; akasmaat = suddenly; siitaam = for Seetha.

“O the foremost of demons! For the annihilation of your power, your body and your own people, you conceived a desire for Seetha suddenly.”

tadaiva yanna dagdhastvaM dharShayaMstanumadhyamaam || 6-111-26
devaa bibhyata te sarve sendraaH saagnipurogamaaH |

26. (It is because) devaaH = the gods; sendraaH = together with Indra the ruler of gods; saagnipurogamaaH = including those headed by the fire-god; abhibhyata = fear; te = you; na dagdhaH iti yat = that you were not consumed; tadaiva = even while; tvam = you; dharShayan = were laying violent hands; tanu madhya maam = on Seetha; the slender-waisted woman.

“It is because, the gods together with Indra the ruler of gods including those headed by the fire-god fear you, that you were not consumed even while you were laying hands on Seetha, the slender-waisted woman.”

santyanyaaH pramadaastubhyaM ruupeNaabhyadhikaastataH |
anaN^gavashamaapannastvaM tu mohaanna budhyase || 6-111-29

29. santi = there are; anyaaH pramadaaH = other women; abhyadhikaaH = more excellent; ruupeNa = in form; tataH = than Seetha; tubhyam = for you; aapannah = Having got into; anN^ga vasham = the power of passion; mohaat = and from ignorance; tvam tu = you; however; na budhyase = could not know it.

“There are other women, more excellent in form than Seetha for you in your gynaecium. Having fallen a prey to the power of passion, you did not know it through ignorance.”

pitaa daanavaraajo me bhartaa me raakShaseshvaraH || 6-111-41
putro me shakrani rjetaa ityahaM garvitaa bhR^isham |

41. aham = I; bhR^isham garvitaa = was very much proud; iti = that; me pitaa = my father; daanavaraajaH = was a king of demons; me bhartaa = my husband; raakShaseshvaraH = was a lord of demons; me putraH = and my son; shakra nirjetaa = was a conqueror of Indra the lord of celestials.

“I was very much proud that my father was king of demons, my husband a lord of demons and my son, a conqueror of Indra the lord of celestials.”

naikayajJNaviloptaaraM traataaraM svajanasya cha || 6-111-54
dharmavyavasthaabhettaaraM maayaasraShTaaramaahave |

54. naikayaJNa viloptaaram = my husband ruined several sacrificial performances; traataaram = he was the protector; svajanasya cha = of his own people; dharmavyavasthaabhettaaram = he violated the moral order; maayaasraShTaaram = he created conjuring tricks; aahave = on battle-field.

“My husband ruined several sacrificial performances. He was the protector of his own people. He violated the moral order. He violated the moral order. He created conjuring tricks on the battle-field.”

dR^iShTvaa na khalvabhikruddho maamihaanavaguNThitaam || 6-111-63
nirgataaM nagaradvaaraatpadbhyaamevaagataaM prabho |

63. prabho = O; Lord!; na abhikruddhaH khalu = are you not indeed enraged; dR^iShTvaa = in seeing; maam = me; iha = here; nirgagataam = having come out; nagara dvaaraat = through the City-gate; aagataam padbhyaameva = coming on foot; anavaguNThitaam = unveiled; eva = in this way?

“O Lord! Are you not indeed enraged, in seeing me on foot in this way out through the city-gate, unveiled and come on foot in the way?

kaataryaM na cha te yuddhe kadaachitsaMsmaraamyaham || 6-111-71
tattu bhaagyaviparyaasaannuunaM te pakvalakShaNam |

71. aham = I; na samsmaraami = do not recall; te kaataryaami = your faint-heartenedness; kadaachit = at any time; yuddhe = on the battle-field;tattu = that abduction of Seetha; however; bhaagya viparyaasaat = was due to your ill-luck; te pakva lakShaNam = as the result of your sins; muunam = certainly.

“I do not recall your faint-heartedness at any time on the battle-field. That case of abduction of Seetha, however, was due to your ill-luck and certainly as the result of your sins.”

sukR^itan duShkR^itaM cha tvaM gR^ihiitvaa svaaM gatiM gataH |
aatmaanamanushochaami tvadviyogena duHkhitaam || 6-111-77

77. gR^ihiitvaa = by taking away; sukR^itam = merit; duShkR^itam cha = and sin; tvam = you; gataH = obtained; svaam = your; gatim = course of fate; tvadvinaashena = by your death; anushochaami = I am mourning; aatmaanaam = about my own self; duHkhitaam = so afflicted as I am.

“By taking away your merit and sin, you obtained your course of fate. I, however, mourn for my own self, so afflicted as I am, by your death.”

maariichakumbhakarNaabhyaaM vaakyaM mama pitustathaa |
na shrutaM viiryamattena tasyedaM phalamiidR^isham || 6-111-80

80. maariichakumbhakarNaabhyaam = the advices offered by Mareecha and Kumbhakarna; tathaa = and; mama = my advice; pitruH vaakyam = the words of my father; na shrutam = have not been heeded; viiryamattena = by you; who were arrogant of your prowess; tasya iidR^isham = what is followed; idam phalam = is a bitter consequence (of your perversity).

“The advices offered by Mareecha, Kumbhakarna, myself and my father have not been heeded by you, who were arrogant of your prowess. What is followed is a bitter consequence of your perversity.”

kashmalaabhihataa sannaa babhau saa raavaNorasi || 6-111-89
saMdhyaanurakte jalade diiptaa vidyudivojjvalaa |

89. raavaNorasi = (Fallen on) the breast of Ravana; saa sannaa = the dispirited Mandodari; kashmalaabhihataa = stricken as she was with grief;babhau = shone; diiptaa ujjvalaa vidyut iva = like a vivid flash of lightning; jalade = across a rainy cloud; samdhyaanurakte = reddened by the glow of twilight.

Fallen on the breast of Ravana, that dispirited Mandodari, stricken as she was with grief, shone like a vivid flash of lightning across a rainy cloud, reddened by the flow of twilight.

tyaktadharmavratan krUraM nR^ishansamanR^itaM tathaa || 6-111-95
naahamarhoasmi sanskartuM paradaaraabhimarshakam |

95. aham = I; arhaH na asmi = am not obliged; samskartum = to perform the obsequies; tyaktadharmavratam = to him; who had abandoned the vow of virtue; kruram = who was cruel; nR^ishamsam = who killed human beings; tathaa = and; anR^itam = who was cheating; paradaaraa bhimarshinam = and who was longing for others’ wives.

“I am not obliged to perform the obsequies to him, who had abandoned the vow of virtue, who was cruel, who killed human beings, who was a cheater and who had longed for others’ wives.”

tavaapi me priyan kaaryaM tvatprabhavaachcha me jitam || 6-111-99
avashyan tu kShaman vaachyo mayaa tvaM raakShaseshvara |

99. raakShaseshvara = O king of demons!; priyam = a favourite act; kaaryam = is to be done; tava = to you; me api = by me too; jitam = (the battle) was won; mayaa = by me; tvatprabhaavaat = because of you; avashyam = certainly; kShamam = an appropriate advice; vaachyaH = is to be told;mayaa = by me.

“O king of demons! I too have to do a favour to you. I won the battle because of you. Certainly I have to give you an appropriate advice.”

maraNaantaani vairaaNi nirvR^ittaM naH prayojanam || 6-111-102
kriyataamasya sanskaaro mamaapyeSha yathaa tava |

102. vairaaNi = hostilities; maraNaantaani = end with death; naH = our; prayojanam = purpose; nirvR^ittam = has been accomplished; asya samskaaraH = let his funeral rites; kriyataam = be performed; eShaH = he; maam api = is as good mine also; yathaa tava = as yours.

“Hostilities end with death. Our purpose has been accomplished. Let his funeral rites be performed. He is even as good mine also, as yours.”

sa pravishya puriiM laN^kaaM raakShasendro vibhiiShaNaH || 6-111-105
raavanasyaagnihotraM tu niryaapayati satvaram |

105. pravishya = entering; laN^kaam puriim = the City of Lanka; saH vibhiiShaNaH = that Vibhishana; raakShasendraH = the lord of demons;satvaram = quickly; niryaapayati = concluded; agnihotram = the Agnihotra (act of poring oblations into the sacred fire); raavaNasya = carried on by Ravana.

Entering the City of Lanka, that Vibhishana, the lord of demons, quickly concluded the Agnihotra (the act of pouring oblations into the sacred fire) carried on by Ravana.

—————————————————————————

அத்தியாயம் 111 (518) பௌலஸ்த்ய வத|| (புலஸ்திய குலத்தினனான ராவணனின் வதம்)

மாதலி, ராகவனுக்கு ஒரு விஷயத்தை நினைவு படுத்தினான். வீரனே | தெரியாதவன் போல ஏன் இவனுக்கு
பதிலடி கொடுத்தபடி இருக்கிறாய்? இவனை வதம் செய்ய பிதாமகரின் அஸ்திரத்தை பிரயோகம் செய்.
விநாச காலம் என்று தேவர்கள் சொல்லும் காலம் சமீபித்து விட்டது. எனவும், பெரும் நாகம் ஒன்று
சீறிப் பாய்வது போல இருந்த ப்ரும்மாஸ்திரத்தை கையில் எடுத்தார். பகவான் அகஸ்திய ரிஷி கொடுத்தது.
ப்ரும்மாவினால் அவருக்கு கொடுக்கப் பட்டது. ஈ.டு இணையில்லாதது. அளவற்ற பராக்ரமம் உடைய மகாஸ்திரம்.

ப்ரும்மா தானே ஒரு சமயம் இந்திரனுக்காக தயாரித்தது. அதன் பராக்ரமம் அளவிட முடியாதது.
மூன்று உலகையும் ஜயிக்க சுரபதியான இந்திரன் கிளம்பிய பொழுது அவனுக்கு ப்ரும்மா வரமாக தந்தது.
இதன் உடலில் பவன எனும் வாயுவும், பாவகன் – நெருப்பும், சூரியனும், உடலே ஆகாச மயமாகவும்,
மேரு மந்தரம் உருவமாகவும், பிரகாசமாக பொன்னால் காப்பிடப் பெற்று, தன் தேஜஸால் உலகத்தில்
திடுமென சூரிய ஒளி பரவியது போல காட்டக் கூடிய ப்ரும்மாஸ்திரம். புகையுடன் கூடிய காலாக்னி போலவும்,
ஆலகால விஷம் போல ஒளி மிகுந்ததும், பெரும் நாகம் (யானை), குதிரை படைகளை பிளந்து விடக் கூடியதுமான,
வேகமான செயல் திறனுடையது. கோட்டைகளை, மலைகளை பிளந்து தள்ளக் கூடியதும்,
ரத்தத்தை உறிஞ்சக் கூடியதும், பயங்கரமாக காட்சியளித்ததும், வஜ்ரம் போன்றதும்,
பெரும் ஓசையுடையதுமான எல்லோரையும் பயந்து அலற வைக்கும், பயங்கரமாக சீறிப் பாயும் பாம்பு போன்றதுமான திவ்யாஸ்திரம்.

யமனே ரூபம் எடுத்து வந்தது போல ரண களத்தில் , கண்டவர்களை பயத்தில் உறையச் செய்யும் அஸ்திரம்.
கழுகு, கருடன், கொக்குகள் போன்ற மாமிச பக்ஷிணிகளான பறவைகளுக்கும், கோமாயு எனப்படும் மிருகங்களுக்கும்,
மாமிசம் உண்ணும் ராக்ஷஸர்களுக்கும், இடைவிடாது தீனி அளிக்க வல்லது எனும்படி யுத்தத்தில்
கொன்று குவிக்கும் தன்மை வாய்ந்த ப்ரும்மாஸ்திரம். இக்ஷ்வாகு குலத்திற்கு நன்மையும்,
எதிரி குலத்திற்கு பயத்தையும் தரும் உத்தமமான அஸ்திரம். ராமன், இதன் மந்திரத்தை ஜபித்து,
வேதங்களில் சொல்லப் பட்ட முறையில் தன் வில்லில் பொறுத்தி, த்யானம் செய்த காலத்தில், உலகமே நடுங்கியது. பூமி நடுங்கியது.

ராவணனின் மர்மஸ்தானத்தை குறி வைத்து ஏகாக்ர சித்தனாக ராமன் அஸ்திரத்தை ராவணன் பேரில் எய்தார்.
வஜ்ரம் போன்று எதிர்க்க இயலாததாக, அதை விட வலிமையான கரங்களால் விடப் பெற்றதான அஸ்திரம்,
ராவணனின் ஹ்ருதயத்தில் பட்டு அதை பிளந்தது. ரத்தம் தோய்ந்து, உயிரைக் குடித்தபின், பூமியில் நுழைந்தது.
அந்த அம்பு ராவணனின் உயிரை மாய்த்து விட்டு, தன் கடமை தீர்ந்ததாக ராமனின் தூணியில் திரும்ப வந்து சேர்ந்தது.

ராவணன் கையிலிருந்த வில்லும் அம்பும், மிக வேகமாக செயல் படும் ராவணன் உயிர்
அவனை விட்டுப் பிரிந்த சமயம் தாங்களும் கைகளிலிருந்து நழுவி பூமியில் விழுந்தன.
க்ஷண நேரத்தில் உயிர் பிரிந்து விட்டதால், தன் தேஜஸ் சற்றும் குறையாமல் ராவணன் தன் ரதத்திலிருந்து கீழே விழுந்தான்.
விருத்திரனை வஜ்ராயுதத்தால் இந்திரன் அடித்தபொழுது அவன் விழுந்தது போல இருந்தது.
ராவணனே உயிர் இழந்து பூமியில் விழவும், மற்ற ராக்ஷஸ வீரர்கள், நாதனை இழந்தவர்கள்,
பயத்துடன் நாலா திக்குகளிலும் ஓடி மறையலாயினர். மரங்களைக் கொண்டே யுத்தம் செய்த வானரங்கள்
அவர்களைத் தடுத்து மேலே விழுந்து நடனமாடின.

ராகவனுடைய விஜயத்தில் மகிழ்ந்தன. இந்த வானரங்கள் மகிழ்ச்சியுடன் மேலும் துன்புறுத்த,
லங்கா நகரில் போய் விழுந்த ராக்ஷஸர்கள், தாங்கள் அண்டியிருந்த ராக்ஷஸ ராஜனே விழுந்ததை
ஏற்றுக் கொள்ளவும் முடியாமல், அவன் யுத்த களத்தில் மடிந்ததைக் கண்ட பின்பும்,
நம்ப முடியாமல், கண்களில் நீர் மல்க புலம்பினர். செய்வதறியாது திகைத்தனர்.
வானரங்கள் வெற்றிக் களிப்பில் மிதந்தன. ராகவனுக்கு ஜய கோஷம் செய்த படி,
ராவண வதத்தை பறை சாற்றியபடி வலம் வந்தன. அந்தரிக்ஷத்தில் சுபமான துந்துபி நாதம் எழுந்தது.

முப்பது துந்துபிகள் ஏக காலத்தில் ஒலித்தன. காற்று சுகமாக வீசியது. ஆகாயத்திலிருந்து புஷ்ப மாரி பொழிந்தது.,
ராகவ ரதம் அருகில் நெருங்க முடியாதபடி கூட்டம் சேர்ந்தது. சாது, சாது என்று தேவதைகள் ஆகாயத்தில் நின்றபடி வாழ்த்தினர்.
தேவர்களுக்கும் சாரணர்களுக்கும் மகா சந்தோஷம். மனதில் நிம்மதி நிறைந்தது.
சர்வ லோக பயங்கரனாக உலவி வந்த ராக்ஷஸன், ராவணன் இறந்து போனதில்,
ரௌத்ரனான ராக்ஷஸ ராஜன் மாண்டு விழுந்ததில், தேவர்கள் மன நிறைவு பெற்றனர்.

சுக்ரீவனும், அங்கதனும் தாங்கள் எடுத்த காரியத்தை நிறைவேற்றிய திருப்தியோடு வளைய வந்தனர்.
ராக்ஷஸ ராஜனை ராமன் வதம் செய்ததில் இவர்களுக்கும் மகிழ்ச்சியே. மருத் கணங்கள் இழந்த ஒளியைப் பெற்றன.
திசைகள் தெளிவாக ஆயிற்று. ஆகாயம் நிர்மலமாக காட்சி அளித்தது. பூமியின் ஆட்டம் நின்றது.
காற்று சாதகமாக வீசியது. திவாகரனும் ஸ்திரமான ஒளியுடையவனாக உதித்தான்.

இதன் பின் சுக்ரீவ, விபீஷணன் முதலிய முக்கியமான நண்பர்கள், லக்ஷ்மணனோடு ராமனை வந்தடைந்து,
யுத்தத்தில் வெற்றி பெற்றதை பாராட்டி, வாழ்த்தினர். ஸ்திரமான பிரதிக்ஞையை உடையவனாக,
தன் சபதத்தை நிறைவேற்றி, எதிரியை அழித்து, தன் ஜனங்களுக்கு நன்மை செய்து அவர்கள் சூழ நின்று,
புகழ் பெற்றவனாக விளங்கினான். ரகு குல ராஜாக்களின் வம்சத்தில் கொண்டாடப் பெற்ற நந்தனனாக,
மகா தேஜஸுடன், மூவுலகும் பாராட்ட, இந்திரன் நின்றது போல நின்றான்.

————————————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பரத லஷ்மண சத்ருக்ந ஸீதா பிராட்டி ஸமேத சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ராம கீதை –

கீதை என்னும் சொல் பாடப்பட்டது அல்லது உபதேசிக்கப்பட்டது என்ற பொருள் கொண்டது.
கண்ணன் அர்ஜுனனுக்கு போர்க்களத்தில் உபதேசித்த பகவத்கீதையைத் தவிர தத்துவத்தை
எளிதில் எடுத்துக் கூறுகின்ற இன்னும் பல கீதைகள் இருக்கின்றன –

1. உத்தர கீதை
2. வாமதேவ கீதை
3. ரிஷப கீதை
4. ஷடாஜ கீதை
5. சம்பக கீதை
6. மங்கி கீதை
7. போத்திய கீதை
8. ஆரித கீதை
9. விருத்திர கீதை
10. பராசர கீதை
11. ஹம்ஸ கீதை
12. கபில கீதை
13.பிக்ஷு கீதை
14. தேவி கீதை
15. சிவகீதை
16. ரிபு கீதை
17. ராம கீதை
18. சூர்ய கீதை
19. வஷ்ட கீதை
20.அஷ்டாவக்ர கீதை
21. அவதூத கீதை
22. உத்தவ கீதை
23. பாண்டவ கீதை
24. வியாச கீதை
25. பிரம கீதை
26. உத்திர கீதை
27.சுருதி கீதை
28. குரு கீதை

————

ஸ்ரீ ராமர் ஸ்ரீ பரதனுக்கு ஞானோபதேசம் செய்கிறார்.
‘உலக வாழ்க்கை நிலையற்றது. வயது ஏற ஏற மரணம் நெருங்கி வருகிறது.
செல்வம், மனைவி மக்கள், உறவெல்லாம் சில காலமே.
நாம் மற்றவர்கள் திருப்திக்காக காரியங்களை செய்ய முடியாது.
பகவானுடைய அனாதியான கட்டளையான தர்மத்தை தான் அனுஷ்டிக்க வேண்டும்.
சத்தியத்தை கடை பிடிக்க வேண்டும்.
நம் ஆத்மாவுக்கு க்ஷேமத்தை தரும் கார்யங்களையே செய்யவேண்டும்’ என்று உபதேசிக்கிறார்.

ஷ்ரீ மஹாதேவ உவாச
ததோ ஜகந் மங்கல மங்கலாத்மநா
விதாய ராமாயண கீர்தி முத்தமாம்
சசார பூர்வா சரிதஂரகூத்தமோ
ராஜர்ஷி வர்யைரபி ஸேவிதஂ யதா||1||

ஸௌமித்ரிணா பரிஷ்ட உதார புத்திநா
ராமஃ கதாஃ ப்ராஹ புராதநீஃ ஷுபாஃ.
ராஜ்ஞஃ ப்ரமத்தஸ்ய நரிகஸ்ய ஷாபதோ
த்விஜஸ்ய திர்யக் த்வமதாஹ ராகவஃ||2||

கதாசிதே காந்த உபஸ்திதஂ ப்ரபுஂ
ராமஂ ரமா லாலித பாதபஂகஜம்.
ஸௌமித்ரி ராஸாதித ஷுத்தபாவநஃ
ப்ரணம்ய பக்த்யா விநயாந் விதோ ப்ரவீத்||3||

த்வஂ ஷுத்த போதோஸி ஹி ஸர்வ தேஹிநா-
மாத்மாஸ்ய தீஷோஸி நிராகரிதிஃ ஸ்வயம்.
ப்ரதீயஸே ஜ்ஞாந தரிஷாஂ மஹா மதே
பாதாப்ஜ பரிஂகாஹிதஸஂ கஸஂகிநாம்||4||

அஹஂ ப்ரபந்நோஸ்மி பதாம் புஜஂ ப்ரபோ
பவாபவர்கஂ தவ யோகி பாவிதம்.
யதாஞ்ஜ ஸாஜ்ஞா நமபார வாரிதிஂ
ஸுகஂ தரிஷ்யாமி ததாநுஷாதி மாம்||5||

ஷ்ருத்வாத ஸௌமித்ரி வசோகிலஂ ததா
ப்ராஹ ப்ரபந்நா திர்ஹரஃ ப்ரஸந்நதீஃ.
விஜ்ஞாந மஜ்ஞாந தமஃ ப்ரஷாந்தயே
ஷ்ருதி ப்ரபந்நஂ க்ஷிதி பால பூஷணஃ||6||

ஆதௌ ஸ்வ வர்ணாஷ்ரம வர்ணிதாஃ க்ரியாஃ
கரித்வா ஸமாஸாதித ஷுத்த மாநஸஃ.
ஸமாப்ய தத் பூர்வமுபாத்த ஸாதநஃ
ஸமாஷ்ரயேத் ஸத் குரு மாத்ம லப்தயே||7||

க்ரியா ஷரீரோத்பவ ஹேது ராதரிதா
ப்ரியாப்ரியௌ தௌ பவதஃ ஸுரா கிணஃ.
தர்மேதரௌ தத்ர புநஃ ஷரீரகஂ
புநஃ க்ரியா சக்ரவ தீர்யதே பவஃ||8||

அஜ்ஞாநமே வாஸ்ய ஹி மூல காரணஂ
தத்தா நமே வாத்ர விதௌ விதீயதே.
வித்யைவ தந்நாஷ விதௌ படீயஸீ
ந கர்ம தஜ்ஜஂ ஸ விரோத மீரிதம்||9||

நாஜ்ஞாநஹா நிர்ந ச ராகஸஂ க்ஷயோ
பவேத்ததஃ கர்ம ஸதோஷ முத்பவேத்.
ததஃ புநஃ ஸஂஸரிதிரப்ய வாரிதா
தஸ்மாத் புதோ ஜ்ஞாந விசாரவாந் பவேத்||10||

நநு க்ரியா வேத முகேந சோதிதா
ததைவ வித்யா புருஷார்த ஸாதநம்.
கர்தவ்யதா ப்ராண பரிதஃ ப்ரசோதிதா
வித்யா ஸஹாயத்வ முபைதி ஸா புநஃ||11||

கர்மாகரிதௌ தோஷமபி ஷ்ருதிர் ஜகௌ
தஸ்மாத்ஸதா கார்யமிதஂ முமுக்ஷுணா.
நநு ஸ்வதந்த்ரா த்ருவ கார்ய காரிணீ
வித்யா ந கிஞ்சிந் மநஸாப்ய பேக்ஷதே||12||

ந ஸத்ய கார்யோபி ஹி யத்வதத் வரஃ
ப்ரகாங்க்ஷதே ந்யாநபி காரகாதிகாந்.
ததைவ வித்யா விதிதஃ ப்ரகாஷிதைர்
விஷிஷ்யதே கர்மபிரேவ முக்தயே||13||

கேசித்வதந்தீதி விதர்கவாதிந-
ஸ்ததப்ய ஸதரிஷ்ட விரோத காரணாத்.
தேஹாபிமாநாத பிவர்ததே க்ரியா
வித்யா கதாஹங்க ரிதிதஃ ப்ரஸித்த்யதி||14||

விஷுத்த விஜ்ஞாந விரோச நாஞ்சிதா
வித்யாத்ம வரித்திஷ் சரமேதி பண்யதே.
உதேதி கர்மாகில காரகாதிபிர்
நிஹந்தி வித்யாகில காரகாதிகம்||15||

தஸ்மாத் த்யஜேத் கார்யமஷேஷதஃ ஸுதீர்
வித்யா விரோதாந்ந ஸமுச்சயோ பவேத்.
ஆத்மாநு ஸந்தாந பராயணஃ ஸதா
நிவரித்த ஸர்வேந்த்ரிய வரித்தி கோசரஃ||16||

யாவச் சரீராதிஷு மாய யாத்மதீ-
ஸ்தாவத் விதேயோ விதிவாத கர்மணாம்.
நேதீதி வாக்யைரகிலஂ நிஷித்ய த-
ஜ்ஜ்ஞாத்வா பராத்மாநமத த்யஜேத்ிக்ரயாஃ||17||

யதா பராத்மாத்ம விபேதபேதகஂ
விஜ்ஞாந மாத்மந்யவபாதி பாஸ்வரம்.
ததைவ மாயா ப்ரவிலீய தேஞ்ஜஸா
ஸகாரகா காரண மாத்மஸஂ ஸரிதேஃ||18||

ஷ்ருதி ப்ரமாணாபி விநாஷிதா ச ஸா
கதஂ பவிஷ்யத்யபி கார்ய காரிணீ.
விஜ்ஞாந மாத்ராதம லாத்விதீயத-
ஸ்தஸ்மாத வித்யா ந புநர் பவிஷ்யதி||19||

யதி ஸ்ம நஷ்டா ந புநஃ ப்ரஸூயதே
கர்தாஹமஸ்யேதி மதிஃ கதஂ பவேத்.
தஸ்மாத் ஸ்வதந்த்ரா ந கிமப்ய பேக்ஷதே
வித்யா விமோக்ஷாய விபாதி கேவலா||20||

ஸா தைத்திரீய ஷ்ருதிராஹ ஸாதரஂ
ந்யாஸஂ ப்ரஷஸ் தாகில கர்மணாஂ ஸ்புடம்.
ஏதாவதித்யாஹ ச வாஜிநாஂ ஷ்ருதிர் ஜ்ஞாநஂ
விமோக்ஷாய ந கர்ம ஸாதநம்||21||

வித்யா ஸமத்வேந து தர்ஷிதஸ் த்வயா
க்ரதுர்ந தரிஷ்டாந்த உதாஹரிதஃ ஸமஃ.
பலைஃ பரிதக்த்வாத் பஹுகாரகைஃ க்ரதுஃ
ஸஂஸாத்யதே ஜ்ஞாந மதோ விபர்யயம்||22||

ஸ ப்ரத்யவாயோ ஹ்யஹ மித்யநாத்
மதீரஜ்ஞ ப்ரஸித்தா ந து தத்த்வதர்ஷிநஃ.
தஸ்மாத் புதைஸ் த்யாஜ்யம விக்ரி யாத்மபிர்
விதாநதஃ கர்ம விதி ப்ரகாஷிதம்||23||

ஷ்ரத்தாந்விதஸ் தத்த்வ மஸீதி வாக்யதோ
குரோஃ ப்ரஸாதாதபி ஷுத்த மாநஸஃ.
விஜ்ஞாய சைகாத்ம்ய மதாத்ம ஜீவயோஃ
ஸுகீ பவேந் மேருரிவாப்ர கம்பநஃ||24||

ஆதௌ பதார்தா கதிர்ஹி காரணஂ
வாக்யார்த விஜ்ஞாந விதௌ விதாநதஃ.
தத்த்வம் பதார்தௌ பரமாத்ம ஜீவகா-
வஸீதி சைகாத்ம்ய மதாநயோர் பவேத்||25||

ப்ரத்யக் பரோக்ஷாதி விரோத மாத்மநோர்
விஹாய ஸங்கரிஹ்ய தயோஷ்சி தாத்மதாம்.
ஸஂஷோதிதாஂ லக்ஷணயா ச லக்ஷிதாஂ
ஜ்ஞாத்வா ஸ்வ மாத்மாநம தாத்வயோ பவேத்||26||

ஏகாத்மக த்வாஜ் ஜஹதீ ந ஸம்பவேத்
ததாஜஹல் லக்ஷணதா விரோததஃ.
ஸோயம் பதார்தாவிவ பாக லக்ஷணா
யுஜ்யேத தத்த்வம் பதயோர தோஷதஃ||27||

ரஸாதி பஞ்சீகரித பூத ஸம்பவஂ
போகாலயஂ துஃக ஸுகாதி கர்மணாம்.
ஷரீர மாத்யந்தவதாதி கர்மஜஂ
மாயாமயஂ ஸ்தூல முபாதி மாத்மநஃ||28||

ஸூக்ஷ்மஂ மநோ புத்தித ஷேத்ரியைர்யுதஂ
ப்ராணைர பஞ்சீ கரிதபூத ஸம்பவம்.
போக்துஃ ஸுகாதே ரநுஸாதநஂ பவேச்
சரீர மந்யத் விதுராத்மநோ புதாஃ||29||

அநாத்ய நிர்வாச்யம பீஹ காரணஂ
மாயா ப்ரதாநஂ து பரஂ ஷரீரகம்.
உபாதி பேதாத்து யதஃ பரிதக் ஸ்திதஂ
ஸ்வாத்மாந மாத்மந் யவதாரயேத் க்ரமாத்||30||

கோஷேஷ்வயஂ தேஷு து தத்த தாகரிதிர்
விபாதி ஸங்காத்ஸ்படி கோபலா யதா.
அஸஂகரூபோய மஜோ யதோத்வயோ
விஜ்ஞாய தேஸ்மிந் பரிதோ விசாரிதே||31||

புத்தேஸ் த்ரிதா வரித்திர பீஹ தரிஷ்யதே
ஸ்வப்நாதி பேதேந குண த்ரயாத் மநஃ.
அந்யோந்ய தோஸ்மிந் வ்யபிசாரதோ மரிஷா
நித்யே பரே ப்ரஹ்மணி கேவலே ஷிவே||32||

தேஹேந்த்ரிய ப்ராண மநஷ் சிதாத்மநாஂ
ஸங்காத ஜஸ்த்ரஂ பரிவர்ததே தியஃ.
வரித்திஸ் தமோ மூல தயாஜ்ஞ லக்ஷணா
யாவத் பவேத் தாவதஸௌ பவோத் பவஃ||33||

நேதி ப்ரமாணேந நிராகரி தாகிலோ
ஹரிதா ஸமாஸ்வாதிதசித்க நாமரிதஃ.
த்யஜேதஷேஷஂ ஜகதாத்த ஸத்ரஸஂ
பீத்வா யதாம்பஃ ப்ரஜஹாதி தத்பலம்||34||

கதாசிதாத்மா ந மரிதோ ந ஜாயதே
ந க்ஷீயதே நாபி விவர்ததே நவஃ.
நிரஸ்த ஸர்வாதிஷயஃ ஸுகாத்மகஃ
ஸ்வயம் ப்ரபஃ ஸர்வ கதோய மத்வயஃ||35||

ஏவஂவிதே ஜ்ஞாந மயே ஸுகாத்மகே
கதஂ பவோ துஃகமயஃ ப்ரதீயதே.
அஜ்ஞாந தோத்யாஸவஷாத் ப்ரகாஷதே
ஜ்ஞாநே விலீயேத விரோததஃ க்ஷணாத்||36||

யதந்ய தந்யத்ர விபாவ்யதே ப்ரமா-
தத்யா ஸமித்யாஹுரமுஂ விபஷ்சிதஃ.
அஸர்ப பூதேஹி விபாவநஂ யதா
ரஜ்ஜ்வாதிகே தத்வத பீஷ்வரே ஜகத்||37||

விகல்பமாயா ரஹிதே சிதாத்மகே-
ஹங்கார ஏஷ ப்ரதமஃ ப்ரகல்பிதஃ.
அத்யாஸ ஏவாத்மநி ஸர்வ காரணே
நிராமயே ப்ரஹ்மணி கேவலே பரே||38||

இச்சாதி ராகாதி ஸுகாதி தர்மிகாஃ
ஸதா தியஃ ஸஂஸரிதி ஹேதவஃ பரே.
யஸ்மாத் ப்ரஸுப்தௌ ததபாவதஃ பரஃ
ஸுக ஸ்வரூபேண விபாவ்யதே ஹி நஃ||39||

அநாத்ய வித்யோத்பவ புத்தி பிம்பிதோ
ஜீவஃ ப்ரகாஷோயமி தீர்யதே சிதஃ.
ஆத்மாதியஃ ஸாக்ஷி தயா பரிதக் ஸ்திதோ
புத்த்யா பரிச்சிந்ந பரஃ ஸ ஏவ ஹி||40||

சித் பிம்பஸாக்ஷ்யாத் மதியாஂ ப்ரஸங்கத-
ஸ்த்வேகத்ர வாஸாதந லாக்தலோ ஹவத்.
அந்யோந்ய மத்யாஸவஷாத் ப்ரதீயதே
ஜடாஜடத்வஂ ச சிதாத்ம சேதஸோஃ||41||

குரோஃ ஸகாஷாதபி வேத வாக்யதஃ
ஸஞ்ஜாத வித்யாநுபவோ நிரீக்ஷ்ய தம்.
ஸ்வாத்மாந மாத்மஸ்த முபாதி வர்ஜிதஂ
த்யஜே தஷேஷஂ ஜடமாத்ம கோசரம்||42||

ப்ரகாஷ ரூபோஹம ஜோஹ மத்வயோ-
ஸகரித் விபாதோஹ மதீவ நிர்மலஃ.
விஷுத்த விஜ்ஞாந கநோ நிராமயஃ
ஸம்பூர்ண ஆநந்த மயோஹம க்ரியஃ||43||

ஸதைவ முக்தோஹம சிந்த்ய ஷக்திமா-
நதீந்த்ரிய ஜ்ஞாநம விக்ரியாத்மகஃ.
அநந்த பாரோஹ மஹர்நிஷஂ புதைர்
விபா விதோஹஂ ஹரிதி வேத வாதிபிஃ||44||

ஏவஂ ஸதாத்மாநம கண்டி தாத்மநா
விசாரமாணஸ்ய விஷுத்த பாவநா.
ஹந்யாத வித்யாம சிரேண காரகை
ரஸாயநஂ யத்வது பாஸிதஂ ருஜஃ||45||

விவிக்த ஆஸீந உபார தேந்த்ரியோ
விநிர்ஜிதாத்மா விமலாந் தராஷயஃ.
விபாவயேதேக மநந்ய ஸாதநோ
விஜ்ஞாநதரிக் கேவல ஆத்மஸஂ ஸ்திதஃ||46||

விஷ்வஂ யதேதத் பரமாத்ம தர்ஷநஂ
விலாபயே தாத்மநி ஸர்வ காரணே.
பூர்ணஷ் சிதாநந்த மயோவதிஷ்டதே
ந வேத பாஹ்யஂ ந ச கிஞ்சிதாந்தரம்||47||

பூர்வஂ ஸமாதேரகிலஂ விசிந்தயே-
தோங்கார மாத்ரஂ ஸசாரசரஂ ஜகத்.
ததேவ வாச்யஂ ப்ரணவோ ஹி வாசகோ
விபாவ்யதே ஜ்ஞாந வஷாந்ந போததஃ||48||

அகாரஸஂஜ்ஞஃ புருஷோ ஹி விஷ்வகோ
ஹ்யுகாரகஸ் தைஜஸ ஈர்யதே க்ரமாத்.
ப்ராஜ்ஞோ மகாரஃ பரிபட்ய தேகிலைஃ
ஸமாதி பூர்வஂ ந து தத்த்வதோ பவேத்||49||

விஷ்வஂ த்வகாரஂ புருஷஂ விலாபயே-
துகார மத்யே பஹுதா வ்யவஸ்திதம்.
ததோ மகாரே ப்ரவிலாப்ய தைஜஸஂ
த்விதீய வர்ணஂ ப்ரணவஸ்ய சாந்திமே||50||

மகாரமப் யாத்மநி சித்கநே பரே
விலாபயேத் ப்ராஜ்ஞ மபீஹ காரணம்.
ஸோஹஂ பரஂ ப்ரஹ்ம ஸதா விமுக்திம-
த்விஜ்ஞாந தரிங் முக்த உபாதிதோ மலஃ||51||

ஏவஂ ஸதா ஜாத பராத்ம பாவநஃ
ஸ்வாநந்த துஷ்டஃ பரிவிஸ்மரி தாகிலஃ.
ஆஸ்தே ஸ நித்யாத்ம ஸுக ப்ரகாஷகஃ
ஸாக்ஷாத் விமுக்தோசல வாரி ஸிந்துவத்||52||

ஏவஂ ஸதாப்யஸ்த ஸமாதி யோகிநோ
நிவரித்த ஸர்வேந்த்ரிய கோசரஸ்ய ஹி.
விநிர்ஜிதா ஷேஷரிபோரஹஂ ஸதா
தரிஷ்யோ பவேயஂ ஜித ஷட் குணாத்மநஃ||53||

த்யாத்வைவ மாத்மாந மஹர்நிஷஂ முநி-
ஸ்திஷ்டேத் ஸதா முக்த ஸமஸ்த பந்தநஃ.
ப்ராரப்தமஷ் நந்நபிமாந வர்ஜிதோ
மய்யேவ ஸாக்ஷாத் ப்ரவி லீயதே ததஃ||54||

ஆதௌ ச மத்யே ச ததைவ சாந்ததோ
பவஂ விதித்வா பய ஷோக காரணம்.
ஹித்வா ஸமஸ்தஂ விதிவாத சோதிதஂ
பஜேத் ஸ்வமாத்மாநமதா கிலாத்மநாம்||55||

ஆத்மந்ய பேதேந விபாவயந்ிநதஂ
பவத்ய பேதேந மயாத்மநா ததா.
யதா ஜலஂ வாரி நிதௌ யதா பயஃ
க்ஷீரே வியத் வ்யோம்ந்யநிலே யதாநிலஃ||56||

இத்தஂ யதீக்ஷேத ஹி லோகஸஂ ஸ்திதோ
ஜகந் மரிஷைவேதி விபாவ யந்முநிஃ.
நிராகரிதத்வாச் ச்ருதி யுக்தி மாநதோ
யதேந்து பேதோ திஷி திக் ப்ரமாதயஃ||57||

யாவந்ந பஷ்யே தகிலஂ மதாத்மகஂ
தாவந் மதாராதந தத்பரோ பவேத்.
ஷ்ரத்தாலுரத் யூர்ஜித பக்தி லக்ஷணோ
யஸ் தஸ்ய தரிஷ் யோஹ மஹர்நிஷஂ ஹரிதி||58||

ரஹஸ்ய மேதச் ச்ருதிஸார ஸங்க்ரஹஂ
மயா விநிஷ்சித்ய தவோதிதஂ ப்ரிய.
யஸ் த்வேததா லோசயதீஹ புத்திமாந்
ஸ முச்யதே பாதக ராஷிபிஃ க்ஷணாத்||59||

ப்ராதர்யதீதஂ பரி தரிஷ்யதே ஜகந்
மாயைவ ஸர்வஂ பரி ஹரித்ய சேதஸா.
மத்பாவநா பாவித ஷுத்த மாநஸஃ
ஸுகீ பவாநந்த மயோ நிராமயஃ||60||

யஃ ஸேவதே மாமகுணஂ குணாத்பரஂ
ஹரிதா கதா வா யதி வா குணாத்மகம்.
ஸோஹஂ ஸ்வபாதாஞ்சித ரேணுபிஃ ஸ்பரிஷந்
புநாதி லோக த்ரிதயஂ யதா ரவிஃ||61||

விஜ்ஞாந மேததகிலஂ ஷ்ருதி ஸாரமேகஂ
வேதாந்த வேத்யசரணேந மயைவ கீதம்.
யஃ ஷ்ரத்தயா பரிபடேத் குரு பக்தி யுக்தோ
மத் ரூபமேதி யதி மத் வசநேஷு பக்திஃ||62||

||இதி ஷ்ரீமதத்யாத்ம ராமாயணே உமா மஹேஷ்வரஸஂவாதே உத்தர காண்டே பஞ்சமஃ ஸர்கஃ||

———————–

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பரத லஷ்மண சத்ருக்ந ஸீதா பிராட்டி ஸமேத சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ராம ரஷா ஸ்தோத்ரம் /ஸ்ரீ ராம பஞ்சரத்நம் /ஸ்ரீ ராம மங்களம்–

ஸ்ரீ ராம ரஷா ஸ்தோத்ரம் –

ரசன:புத கௌஷிக ரிஷி
ஓம் அஸ்ய ஸ்ரீ ராமரக்ஷா ஸ்தோத்ரமம்த்ரஸ்ய புதகௌஷிக ரிஷிஃ
ஸ்ரீ ஸீதாராம சம்த்ரோதேவதா
அநுஷ்டுப் சம்தஃ
ஸீதா ஶக்திஃ
ஸ்ரீமான் ஹனுமான் கீலகம்
ஸ்ரீராமசம்த்ர ப்ரீத்யர்தே ராமரக்ஷா ஸ்தோத்ரஜபே விநியோகஃ

த்யானம்
த்யாயேதா ஜானு பாஹும் த்றுத ஶர தனுஷம் பத்த பத்மாஸனஸ்தம்
பீதம் வாஸோ வஸானம் நவ கமல தளஸ்பர்தி நேத்ரம் ப்ரஸன்நம்
வாமாம் காரூட ஸீதாமுக கமல மிலல்லோசனம் னீரதாபம்
நாநாலம்கார தீப்தம் தததமுரு ஜடா மம்டலம் ராம சம்த்ரம்

ஸ்தோத்ரம்
சரிதம் ரகுநாதஸ்ய ஶத கோடி ப்ரவிஸ்தரம்
ஏகைக மக்ஷரம் பும்ஸாம் மஹா பாதக நஶனம்

த்யாத்வா நீலோத் பல ஶ்யாமம் ராமம் ராஜீவ லோசநம்
ஜாநகீ லக்ஷ்மணோபேதம் ஜடா முகுட மம்டிதம்

ஸாஸிதூண தனுர் பாண பாணிம் னக்தம் சராம் தகம்
ஸ்வ லீலயா ஜகத்ராது மாவிர்பூத மஜம் விபும்

ராம ரக்ஷாம் படேத் ப்ராஜ்ஞஃ பாபக்நீம் ஸர்வ காமதாம்
ஶிரோ மே ராகவஃ பாதுபாலம் தஶரதாத் மஜஃ

கௌஸல்யேயோ த்றுஶௌபாது விஶ்வாமித்ர ப்ரியஃ ஶ்றுதீ
க்ராணம் பாது மகத்ராதா முகம் ஸௌமித்ரி வத்ஸலஃ

ஜிஹ்வாம் வித்யா நிதிஃ பாது கம்டம் பரத வம்திதஃ
ஸ்கம்தௌ திவ்யாயுதஃ பாது புஜௌ பக்னேஶ கார்முகஃ

கரௌ ஸீதாபதிஃ பாது ஹ்றுதயம் ஜாமதக்ந்ய ஜித்
மத்யம் பாது கரத் வம்ஸீ னாபிம் ஜாம்பவ தாஶ்ரயஃ

ஸுக்ரீவேஶஃ கடீபாது ஸக்தினீ ஹனுமத்–ப்ரபுஃ
ஊரூ ரகூத்தமஃ பாது ரக் ஷகுல வினா ஶக்றுத்

ஜானுனீ ஸேதுக்றுத் பாது ஜம்கே தஶமுகாம் தகஃ
பாதௌ விபீஷண ஸ்ரீதஃபாது ராமோ ‌உகிலம் வபுஃ

ஏதாம் ராமபலோ பேதாம் ரக்ஷாம் யஃ ஸுக்றுதீ படேத்
ஸசிராயுஃ ஸுகீ புத்ரீ விஜயீ வினயீ பவேத்

பாதாள பூதல வ்யோம சாரிணஶ்–சத்ம சாரிணஃ
ந த்ரஷ்டுமபி ஶக்தாஸ்தே ரக்ஷிதம் ராம நாமபிஃ

ராமேதி ராம பத்ரேதி ராம சம்த்ரேதி வாஸ்மரன்
நரோ நலிப்யதே பாபைர் புக்திம் முக்திம் ச விம்ததி

ஜகஜ் ஜைத்ரைக மம்த்ரேண ராமநாம்நாபி ரக்ஷிதம்
யஃ கம்டே தாரயேத் தஸ்ய கரஸ்தாஃ ஸர்வ ஸித்தயஃ

வஜ்ரபம்ஜர னாமேதம் யோ ராம கவசம் ஸ்மரேத்
அவ்யாஹ தாஜ்ஞஃ ஸர்வத்ர லபதே ஜய மம்களம்

ஆதிஷ்டவான் யதாஸ்வப்நே ராம ரக்ஷா மிமாம் ஹரஃ
ததா லிகிதவான் ப்ராதஃ ப்ரபுத்தௌ புத கௌஶிகஃ

ஆராமஃ கல்ப வ்றுக்ஷாணாம் விராமஃ ஸகலாபதாம்
அபிராம ஸ்த்ரி லோகாநாம் ராமஃ ஸ்ரீமான் ஸனஃ ப்ரபுஃ

தருணௌ ரூப ஸம்பன்னௌ ஸுகுமாரௌ மஹா பலௌ
பும்டரீக விஶாலாக்ஷௌ சீரக்றுஷ்ணா ஜிநாம்பரௌ

பலமூலாஸினௌ தாம்தௌ தாபஸௌ ப்ரஹ்ம சாரிணௌ
புத்ரௌ தஶரதஸ்யைதௌ ப்ராதரௌ ராம லக்ஷ்மணௌ

ஶரண்யௌ ஸர்வ ஸத்வாநாம் ஶ்ரேஷ்டா ஸர்வ தனுஷ்மதாம்
ரக்ஷஃகுல நிஹம்தாரௌ த்ராயேதாம் நோ ரகூத்தமௌ

ஆத்த ஸஜ்ய தனுஷா விஷுஸ்ப்றுஶா வக்ஷயாஶுக நிஷம்க ஸம்கிநௌ
ரக்ஷணாய மம ராம லக்ஷணா வக்ரதஃ பதிஸதைவ கச்சதாம்

ஸந்நத்தஃ கவசீ கட்கீ சாபபாணதரோ யுவா
கச்சன் மனோ ரதான்னஶ்ச ராமஃ பாது ஸ லக்ஷ்மணஃ

ராமோ தாஶரதி ஶ்ஶூரோ லக்ஷ்மணானுசரோ பலீ
காகுத்ஸஃ புருஷஃ பூர்ணஃ கௌஸல்யேயோ ரகூத்தமஃ

வேதாம்த வேத்யோ யஜ்ஞேஶஃ புராண புருஷோத்தமஃ
ஜாநகீ வல்லபஃ ஸ்ரீமானப்ரமேய பராக்ரமஃ

இத்யேதானி ஜபேந்நித்யம் மத்பக்தஃ ஶ்ரத்தயான்விதஃ
அஶ்வமே தாதிகம் புண்யம் ஸம்ப்ராப்நோதி நஸம்ஶயஃ

ராமம் தூர்வாதள ஶ்யாமம் பத்மாக்ஷம் பீதா வாஸஸம்
ஸ்துவம்தி நாபிர்–திவ்யைர்–நதே ஸம்ஸாரிணோ நராஹ

ராமம் லக்ஷ்மண பூர்வஜம் ரகுவரம் ஸீதாபதிம் ஸும்தரம்
காகுத்ஸம் கருணார்ணவம் குணனிதிம் விப்ர ப்ரியம் தார்மிகம்

ராஜேம்த்ரம் ஸத்ய ஸம்தம் தஶரத தனயம் ஶ்யாமலம் ஶாம்த மூர்திம்
வம்தேலோகாபி ராமம் ரகுகுல திலகம் ராகவம் ராவணாரிம்

ராமாய ராமபத்ராய ராமசம்த்ராய வேதஸே
ரகுனாதாய நாதாய ஸீதாயாஃ பதயே நமஹ

ஸ்ரீராம ராம ரகுனம்தன ராம ராம
ஸ்ரீராம ராம பரதாக்ரஜ ராம ராம
ஸ்ரீராம ராம ரணகர்கஶ ராம ராம
ஸ்ரீராம ராம ஶரணம் பவ ராம ராம

ஸ்ரீராம சம்த்ர சரணௌ மனஸா ஸ்மராமி
ஸ்ரீராம சம்த்ர சரணௌ வசஸா க்றுஹ்ணாமி
ஸ்ரீராம சம்த்ர சரணௌ ஶிரஸா நமாமி
ஸ்ரீராம சம்த்ர சரணௌ ஶரணம் ப்ரபத்யே

மாதா ராமோ மத்–பிதா ராமசம்த்ரஃ
ஸ்வாமீ ராமோ மத்–ஸகா ராமசம்த்ரஃ
ஸர்வஸ்வம் மே ராமசம்த்ரோ தயாளுஃ
நான்யம் ஜானே நைவ ந ஜாநே

தக்ஷிணே லக்ஷ்மணோ யஸ்ய வாமே ச ஜநகாத்மஜா
புரதோமாருதிர்–யஸ்ய தம் வம்தே ரகுவம்தனம்

லோகாபிராமம் ரண ரம்க தீரம்
ராஜீவ நேத்ரம் ரகுவம்ஶ நாதம்
காருண்ய ரூபம் கருணாகரம் தம்
ஸ்ரீராம சம்த்ரம் ஶரண்யம் ப்ரபத்யே

மனோஜவம் மாருத துல்ய வேகம்
ஜிதேம்த்ரியம் புத்திமதாம் வரிஷ்டம்
வாதாத்மஜம் வானரயூத முக்யம்
ஸ்ரீராமதூதம் ஶரணம் ப்ரபத்யே

கூஜம்தம் ராமராமேதி மதுரம் மதுராக்ஷரம்
ஆருஹ்யகவிதா ஶாகாம் வம்தே வால்மீகி கோகிலம்

ஆபதாமபஹர்தாரம் தாதாரம் ஸர்வஸம்பதாம்
லோகாபிராமம் ஸ்ரீராமம் பூயோபூயோ நமாம்யஹம்

பர்ஜனம் பவபீஜானாமர்ஜனம் ஸுகஸம்பதாம்
தர்ஜனம் யம தூதாநாம் ராம ராமேதி கர்ஜனம்

ராமோ ராஜ மணிஃ ஸதா விஜயதே ராமம் ரமேஶம் பஜே
ராமேணாபிஹதா நிஶா சரசமூ ராமாய தஸ்மை நமஹ
ராமான் நாஸ்தி பராயணம் பரதரம் ராமஸ்ய தாஸோஸ்ம்யஹம்
ராமே சித்தலயஃ ஸதா பவது மே போ ராம மாமுத்தர

ஸ்ரீராம ராம ராமேதி ரமே ராமே மனோரமே
ஸஹஸ்ரனாம தத்துல்யம் ராம னாம வரானனே

இதி ஸ்ரீபுதகௌஷிக முனி விரசிதம் ஸ்ரீராம ரக்ஷாஸ்தோத்ரம் ஸம்பூர்ணம்

————-

ராமனிடம் ஐந்து விதமான வீர குணங்கள் உள்ளன. இவைகளைப் பின்பற்ற ஒருவனுக்கு மஹா வீரம் தேவை.
ஏனெனில் கஷ்ட திசையில் மாட்டிக் கொண்ட நல்லவர்களும் கூட, எளிதில் வழுக்கி விழ வாய்ப்பு உண்டு.
ஆனால் ராம பிரானோ எவ்வளவு இடர்ப்பாடுகள் வந்த போதிலும் தர்மத்தின் வழியையே கடைப் பிடித்தான்.
அதனால் அவனிடம் ஐந்து நற்குணங்கள் இருப்பதாகப் புலவர் பெருமக்கள் போற்றுவர்–

தியாக வீரம்
கைகேயியின் வசப்பட்ட தசரதன் சொல்லிய சொல்லுக்காக, அந்த சத்ய பராக்ரமன் ராமன்,
தனக்குக் கிடைக்கவேண்டிய பெரும் அரச பதவியைத் தியாகம் செய்தான். இதைவிடப் பெரிய தியாகம் உளதோ!
அப்பா, அம்மாவை எதிர்த்து போர்கொடி தூக்குவோம் என்று சூளுரைத்த லெட்சுமணனை
அமைதிப்படுத்தி அவனையும் தன் வழிப்படுத்தினான்.
தயா வீரம்
வேடர் குலத் தலைவனான குகனையும், குரங்கினத் தலைவனான சுக்ரீவனையும், அரக்கர் குல விபீஷணனையும்
தனது சஹோதரர்களாக ஏற்றான். சாதி, குல வேற்றுமைகளை மிதித்து நசுக்கிய முதல் மாவீரன் அவன்.
எல்லோரிடமும் தயை என்னும் இரக்கம் காட்டினான். சபரிக்கு மோட்சம் கொடுத்தான்.
மாபெரும் தவறு இழைத்த அஹல்யைக்கு சாப விமோசனம் அளித்தான்.
வித்யா வீரம்
அவனுடைய விவேகம், வித்யா வீரம் எனப்படும். போர்க்களத்தில் ஆயுதங்களை இழந்த இராவணனைக் கொல்லாது
“இன்று போய் நாளை வா” — என்று இயம்பினான். சீதையை ஒப்படைத்தால் உயிர்ப்பிச்சை போடுவதாகக் கூறினான்.
ஒரு வண்ணான் சொன்ன சொல்லை மதித்து, தனது மனைவியின் தூய்மையை, கற்பினை நிலநாட்ட அவளை
பூக்குழி இறங்க உத்தரவிட்டான். ஜனநாயகக் கொள்கைகளை நடைமுறைப்படுத்திய முதல் தலைவன் அவன்.
இராமன் இருக்கும் இடத்தில் காமன் இரான்.
பராக்ரமவீரம்
21 தலை முறை க்ஷத்ரிய மன்னர்களை அழித்த பரசுராமனையும் வெற்றி கொண்டு தனது பராக்ரமத்தை நிலநாட்டினான் ராமன்.
ஏழு மராமரங்களை ஒரே அம்பினால் துளைத்ததோடு, ஏழு கோடி அவுணர்களையும் அழித்தொழித்தான்.
ராவண சம்ஹாரம், அவனது வீர பராக்ரமத்துக்கு முத்தாய்ப்பாக அமைந்தது.
தர்ம வீரன்
“இந்த இப்பிறவியில் சிந்தையாலும் இருமாதரைத் தொடேன்” என்று புதுநெறி புதுக்கிய நாயகன் அவன்.
எல்லா அரசர்களும் பல மனைவியரை மணக்க, சீதையைத் தவிர வேறு ஒரு பெண்ணை சிந்தையாலும் தொடாதவன் அவன்.
சத்திய நெறி தவறாதவன்

அவன் ஸ்ருதபாஷி= உண்மை விளம்பி
அவன் மிதபாஷி = குறைவாகப் பேசுபவன்
அவன் ஹித பாஷி = இனிமையான சொற்களையே நவில்வான்
பூர்வபாஷி = சிறிதும் தலைக் கனம் இல்லாமல் தானே வலியச் சென்று நலம் விசாரிப்பவன்.

பஞ்சவீரா:சமாக்யாதா ராம ஏவ து பஞ்சதா
ரகுவீர இதி க்யாத: சர்வ வீரோப லக்ஷண:

ஓம் தா3ச’ரத2யே வித்3மஹே ஸீதாவல்லபா4ய தீ4மஹீ | தன்னோ ராம: ப்ரசோத3யாத் ||

ஓம் தசரதனின் அருமை மைந்தனை நாம் அறிவோமாகுக!
அதற்காக நாம் சீதையின் கணவனை நாம் தியாநிப்போம்.
அந்த ராமனே நம்மை அதனிடத்தில் கொண்டு செலுத்தட்டும்.

ஓம் பரமஹம்ஸாய வித்3மஹே மஹாதத்வாய தீ4மஹி | தன்னோ ஹம்ஸ: ப்ரசோத3யாத்||

உன்னதமான அன்னப் பறவையை நாம் அறிவோமாகுக!
அதற்காக மெய்ப்பொருளின் மீது நாம் தியானிப்போம்.
அன்னப் பறவையே நம்மை அதனிடம் கொண்டு செலுத்தட்டும்.
(அன்னப் பறவை என்பது இங்கு குருவைக் குறிக்கும்-ஸத்திலிருந்து அஸத்தைப் பிரிக்க வல்லவர் அவரே!
ஹம்ஸ என்பது பரமஹம்ஸரையும் குறிக்கும்.)

——————

ஸ்ரீமத் ஆதிசங்கர பகவத்பாதர் இயற்றிய ஸ்ரீ ராம பஞ்சரத்நம்

கஞ்ஜாத பத்ராயத லோசநாய கர்ணாவதம் ஸோஜ்வல குண்டலாய
காருண்ய பாத்ராய ஸுவம்சஜாய நமோஸ்து ராமாய ஸலக்ஷ்மணாய

வித்யுந் நிபாம் போத ஸுவிக்ரஹாய வித்யாதரைஸ் ஸம்ஸ்துத ஸத் குணாய
வீராவதாராய விரோதி ஹந்த்ரே நமோஸ்து ராமாய ஸலக்ஷ்மணாய

ஸம்ஸக்த திவ்யாயுத கார்முகாய ஸமுத்ர கர்வா பஹராயுதாய
ஸுக்ரீவ மித்ராய ஸுராரி ஹந்த்ரே நமோஸ்து ராமாய ஸலக்ஷ்மணாய3

பீதாம்பரா லங்க்ருத மத்யகாய பிதா மஹேந்த்ராமர வந்திதாய
பித்ரே ஸ்வ பக்தஸ்ய ஜநஸ்ய மாத்ரே நமோஸ்து ராமாய ஸலக்ஷ்மணாய

நமோ நமஸ்தே அகில பூஜிதாய நமோ நமஶ் சந்த்ர நிபாநநாய
நமோ நமஸ்தே ரகுவம்ஶ ஜாய நமோஸ்து ராமாய ஸலக்ஷ்மணாய 5

இமாநி பஞ்ச ரத்நாநி த்ரிஸந்த்யம் ய: படேந் நர:
ஸர்வ பாப விநிர் முக்தஸ் ஸ யாதி பரமாம் கதிம்

————–

ஸ்ரீ ராம மங்களம்
மங்களம் கோஸலேந்த்ராய மஹநீய குணாப்தயே
சக்ரவர்த்தி தநூஜாய ஸார்வபௌமாய மங்களம்

வேதவேதாந்தவேத்யாய மேகஶ்யாமல மூர்த்தயே
பும்ஸாம் மோஹநரூபாய புண்யஶ்லோகாய மங்களம்

விஶ்வாமித்ராந்தரங்காய மிதிலா நகரீபதே:
பாக்யாநாம் பரிபாகாய பவ்யரூபாய மங்களம்

பித்ருபக்தாய ஸததம் ப்ராத்ருபி: ஸஹ ஸீதயா
நந்திதாகில லோகாய ராமபத்ராய மங்களம்

த்யக்த ஸாகேதவாஸாய சித்ரகூட விஹாரிணே
ஸேவ்யாய ஸர்வயமிநாம் தீரோதாராய மங்களம்

ஸௌமித்ரிணா ச ஜாநக்யா சாபபாணாஸி தாரிணே
ஸம்ஸேவ்யாய ஸதா பக்த்யா ஸ்வாமிநே மம மங்களம்

தண்டகாரண்ய வாஸாய கண்டிதாமர ஶத்ரவே
க்ருத்ரராஜாய பக்தாய முக்திதாயாஸ்(அ)ஸ்து மங்களம்

ஸாதரம் ஸபரீதத்த பலமூலாபிலாஷிணே
ஸௌலப்ய பரிபூர்ணாய ஸத்வோத்ரிக்தாய மங்களம்

ஹநூமத் ஸமவேதாய ஹரீஶாபீஷ்டதாயிநே
வாலிப்ரமதநாயா (அ)ஸ்து மஹாதீராய மங்களம்

ஸ்ரீமதே ரகுவீராய ஸேதூலங்கித ஸிந்தவே
ஜிதராக்ஷஸ ராஜாய ரணதீராய மங்களம்

ஆஸாத்ய நகரீம் திவ்யா மபிஷிக்தாய ஸீதயா
ராஜாதிராஜ ராஜாய ராமபத்ராய மங்களம்

மங்களாஶாஸந பரைர் மதாசார்ய புரோகமை:
ஸர்வைஶ்ச பூர்வைராசார்யை: ஸத்க்ருதாயாஸ்து மங்களம் 12

—————–

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பரத லஷ்மண சத்ருக்ந ஸீதா பிராட்டி ஸமேத சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ வால்மீகீய ஆதிகாவ்யே -ஸ்ரீ கிஷ்கிந்தா காண்டம் – –4.49–

[ Angada encourages the troops to search the silver mountain.]

அதாங்கதஸ்ததா ஸர்வாந்வாநராநிதமப்ரவீத்.

பரிஷ்ராந்தோ மஹாப்ராஜ்ஞஸ்ஸமாஷ்வாஸ்ய ஷநைர்வசஃ৷৷4.49.1৷৷

அத then, பரிஷ்ராந்தஃ an exhausted person, மஹாப்ராஜ்ஞஃ very wise, அங்கதஃ Angada, ததா then, ஸர்வாந் all, வாநராந் the vanaras, ஸமாஷ்வாஸ்ய consoled, ஷநைஃ slowly, இதம் these, வசஃ words, அப்ரவீத் said.

Wise Angada, exhausted after the search, collected the monkeys, and consoling them, said slowly:
வநாநி கிரயோ நத்யோ துர்காணி கஹநாநி ச.

தர்யோ கிரிகுஹாஷ்சைவ விசிதாநி ஸமந்ததஃ৷৷4.49.2৷৷

தத்ர தத்ர ஸஹாஸ்மாபிர்ஜாநகீ ந ச தரிஷ்யதே.

தத்வா ரக்ஷோ ஹரிதா யேந ஸீதா ஸுரஸுதோபமா৷৷4.49.3৷৷

அஸ்மாபிஃ by all of us, ஸஹ along with, வநாநி forests, கிரயஃ the mountains, நத்யஃ the rivers, துர்காணி inaccessible forts, கஹநாநி ச dense, தர்யஃ caves, கிரிகுஹாஷ்சைவ and the mountain ranges also, ஸமந்ததஃ all over, தத்ர தத்ர everywhere, விசிதாநி searched, ஜாநகீ Janaki, ந தரிஷ்யதே is not seen, ததா then, ஸீதா Sita, ஹரிதா யேந by one who has stolen, ஸுரஸுதோபமா one who is like a goddess, ரக்ஷஃ ச raksha, வா or.

‘We have searched here, there, everywhere, in dense forests, hills, forts, impenetrable caverns and mountain ranges. But we could find neither Janaki who is like a goddess nor the demon who abducted her.
காலஷ்ச நோ மஹாந்யாதஸ்ஸுக்ரீவஷ்சோக்ரஷாஸநஃ.

தஸ்மாத்பவந்தஸ்ஸஹிதா விசிந்வந்து ஸமந்ததஃ৷৷4.49.4৷৷

நஃ for us, மஹாந் long, காலஃ time, யாதஃ over, ஸுக்ரீவஷ்ச Sugriva also, உக்ரஷாஸநஃ strict in administration, தஸ்மாத் therefore, பவந்தஃ all of you, ஸஹிதாஃ together, ஸமந்ததஃ all over, விசிந்வந்து you may search for.

விஹாய தந்த்ரீஂ ஷோகஂ ச நித்ராஂ சைவ ஸமுத்திதாம்.

விசிநுத்வஂ யதா ஸீதாஂ பஷ்யாமோ ஜநகாத்மஜாம்৷৷4.49.5৷৷

ஸமுத்திதாம் overpowering us, தந்த்ரீஂ laziness, ஷோகஂ ச and sorrow, நித்ராஂ சைவ even sleep, விஹாய after giving up, ஜநகாத்மஜாம் Janaka’s daughter, ஸீதாம் Sita, பஷ்யாமஃ we will see, யதா so also, விசிநுத்வம் you may search.

‘You should keep searching on till we see Sita, Janaka’s daughter, giving up laziness and sorrow and sleep that is overpowering us.
அநிர்வேதஂ ச தாக்ஷ்யஂ ச மநஸஷ்சாபராஜயஃ.

கார்யஸித்திகராண்யாஹுஸ்தஸ்மாதேதத்ப்ரவீம்யஹம்৷৷4.49.6৷৷

அநிர்வேதம் zeal, தாக்ஷ்யஂ ச capability and, மநஸஃ mind’s, அபராஜயஂ ச robust optimism, கார்யஸித்திகராணி conducive to success, ஆஹுஃ is said, தஸ்மாத் therefore, அஹம் I am, ஏதத் all this, ப்ரவீமி I am telling you.

‘It is said, zeal, capability, and fortitude can overcome defeat and lead to success. Therefore I am saying this.
அத்யாபி தத்வநஂ துர்கஂ விசிந்வந்து வநௌகஸஃ.

கேதஂ த்யக்த்வா புநஸ்ஸர்வைர்வநமேதத்விசீயதாம்৷৷4.49.7৷৷

அத்யாபி even now, வநௌகஸஃ you forest-dwellers, துர்கம் difficult to enter, தத் வநம் that forest, விசிந்வந்து search, ஸர்வைஃ by all, கேதம் grief, த்யக்தா giving up, புநஃ again, வநமேவ forest itself, விசீயதாம் search.

‘Search this impenetrable forest even now, O you denizens of this forest! Give up grief, let us all once again ransack this forest.
அவஷ்யஂ க்ரியமாணஸ்ய தரிஷ்யதே கர்மணஃ பலம்.

அலஂ நிர்வேதமாகம்ய ந ஹி நோ மீலநஂ க்ஷமம்৷৷4.49.8৷৷

க்ரியமாணஸ்ய being carried on, கர்மணஃ of the deed, பலம் result, அவஷ்யம் certainly, தரிஷ்யதே will be seen, அலம் enough, நிர்வேதம் despair, ஆகம்ய experiencing, நஃ for us, மீலநம் closing eyes, ந க்ஷமம் ஹி not proper.

ஸுக்ரீவஃ கோபநோ ராஜா தீக்ஷ்ணதண்டஷ்ச வாநரஃ.

பேதவ்யஂ தஸ்ய ஸததஂ ராமஸ்ய ச மஹாத்மநஃ৷৷4.49.9৷৷

வாநரஃ monkey, ராஜா king, ஸுக்ரீவஃ Sugriva, கோபநஃ an angry one, தீக்ஷ்ணதண்டஷ்ச severe punishment, தஸ்ய his, மஹாத்மநஃ of the great self, ராமஸ்ய ச of Rama also, ஸததம் ever, பேதவ்யம் we have to fear.

‘Sugriva, the monkey king, is wrathful and awards severe punishment. We should ever bear in mind the (purpose of the) great self, Rama.
ஹிதார்தமேததுக்தஂ வஃ க்ரியதாஂ யதி ரோசதே.

உச்யதாஂ வா க்ஷமஂ யந்நஸ்ஸர்வேஷாமேவ வாநராஃ৷৷4.49.10৷৷

வாநராஃ O monkey!s, வஃ ஹிதார்தம் for your benefit, ஏதத் all this, உக்தம் said, ரோசதே யதி if it
pleases you, க்ரியதாம் it may be done, யத் whatever, ஸர்வேஷாமேவ for all of you, க்ஷமம் right, நஃ for us, உச்யதாம் you may tell.

‘I have said all this for your good. You may carry it out, if it pleases you. Speak freely if there is any other course left for all of us, O monkeys!’
அங்கதஸ்ய வசஷ்ஷ்ருத்வா வசநஂ கந்தமாதநஃ.

உவாசாவ்யக்தயா வாசா பிபாஸாஷ்ரமகிந்நயா৷৷4.49.11৷৷

அங்கதஸ்ய Angada’s, வசஃ words, ஷ்ருத்வா having heard, கந்தமாதநஃ Gandhamadana, பிபாஸாஷ்ரமகிந்நயா worn out by thirst and exhaustion, அவ்யக்தயா feebly, வாசா with language, வசநம் these words, உவாச expressed.

Having heard Angada, Gandhamadana worn out by thirst and exhaustion, replied in a feeble tone:
ஸதரிஷஂ கலு வோ வாக்யமங்கதோ யதுவாச ஹ.

ஹிதஂ சைவாநுகூலஂ ச க்ரியதாமஸ்ய பாஷிதம்৷৷4.49.12৷৷

அங்கதஃ Angada, யத் வாக்யம் those words, உவாச ஹ expressed, வஃ for us, ஸதரிஷஂ கலு appropriate too, ஹிதஂ சைவ good also, அநுகூலஂ ச even favourable, அஸ்ய his, பாஷிதம் utterance, க்ரியதாம் carry out.

‘What Angada says is appropriate, beneficial and also favourable. Carry out his command.
புநர்மார்காமஹை ஷைலாந்கந்தராஂஷ்ச தரீஸ்ததா.

காநநாநி ச ஷூந்யாநி கிரிப்ரஸ்ரவணாநி ச৷৷4.49.13৷৷

புநஃ once again, ஷைலாந் mountains, கந்தராஂஷ்ச valleys also, ததா similarly, தரீஃ caverns, ஷூந்யாநி desolate places, காநநாநி ச and forests, கிரிப்ரஸ்ரவணாநி ச mountain streams, மார்காமஹை we will explore again.

‘Once again let us explore the mountains, caverns, forests, desolate places and mountain streams.
யதோத்திஷ்டாநி ஸர்வாணி ஸுக்ரீவேண மஹாத்மநா.

விசிந்வந்து வநஂ ஸர்வே கிரிதுர்காணி ஸர்வஷஃ৷৷4.49.14৷৷

ஸர்வே all of you, ஸர்வஷஃ everywhere, மஹாத்மநா by great self, ஸுக்ரீவேண by Sugriva, யதோத்திஷ்டாநி as pointed out, ஸர்வாணி all places, கிரிதுர்காணி mountains, விசிந்வந்து search, வநம் forest.

ததஸ்ஸமுத்தாய புநர்வாநராஸ்தே மஹாபலாஃ.

விந்த்யகாநநஸங்கீர்ணாஂ விசேருர்தக்ஷிணாஂ திஷம்৷৷4.49.15৷৷

ததஃ then, மஹாபலாஃ mighty, தே வாநராஃ those monkeys, புநஃ again, ஸமுத்தாய after getting up, விந்த்யகாநநஸங்கீர்ணாம் filled with forests surrounding the ranges of Vindhya, தக்ஷிணாஂ திஷம் in the southern side, விசேருஃ started exploring.

Once again the monkeys rose up and started exploring the mountain ranges of Vindhya and the forests surrounding the southern side.
தே ஷாரதாப்ரப்ரதிமஂ ஷ்ரீமத்ரஜதபர்வதம்.

ஷரிங்கவந்தஂ தரீமந்தமதிருஹ்ய ச வாநராஃ৷৷4.49.16৷৷

தத்ர லோத்ரவநஂ ரம்யஂ ஸப்தபர்ணவநாநி ச.

வ்யசிந்வஂஸ்தே ஹரிவராஸ்ஸீதா தர்ஷநகாங்க்ஷிணஃ৷৷4.49.17৷৷

ஸீதாதர்ஷநகாங்க்ஷிண: eager to see Sita, ஹரிவராஃ best of monkeys, தே வாநராஃ those monkeys, ஷாரதாப்ரப்ரதிமம் resembling the autumn clouds, ஷ்ரீமத் rich, ஷரிங்கவந்தம் endowed with peaks,
தரீமந்தம் with caverns, ரஜதபர்வதம் silver mountain, அதிருஹ்ய having ascended, தத்ர there, ரம்யம் enchanting, லோத்ரவநம் Lodhra grove, ஸப்தபர்ணவநாநி ச and gardens of seven leaves, வ்யசிந்வஂஸ்தே they looked out.

Eager to find Sita, the best of monkeys climbed the silver mountain rich with peaks and caverns resembling the autumnal clouds. And looked out into the Lodhra grove and the garden of seven leaves (banara plantations).
தஸ்யாக்ரமதிரூடாஸ்தே ஷ்ராந்தா விபுலவிக்ரமாஃ.

ந பஷ்யந்தி ஸ்ம வைதேஹீஂ ராமஸ்ய மஹிஷீஂ ப்ரியாம்৷৷4.49.18৷৷

தஸ்ய its, அக்ரம் peak, அதிரூடாஃ they climbed, விபுலவிக்ரமாஃ very brave ones, தே they, ஷ்ராந்தாஃ exhausted, ராமஸ்ய Rama’s, ப்ரியாஂ மஹிஷீம் dear queen, வைதேஹீம் Vaidehi, ந பஷ்யந்தி ஸ்ம did not find.

Even after scaling up the peak, the exhausted, heroic monkeys could not find Vaidehi, the dear queen of Rama.
தே து தரிஷ்டிகதஂ கரித்வா தஂ ஷைலஂ பஹுகந்தரம்.

அவாரோஹந்த ஹரயோ வீக்ஷமாணாஸ்ஸமந்ததஃ৷৷4.49.19৷৷

தே ஹரயஃ those monkeys, தரிஷ்டிகதம் having seen all over, பஹுகந்தரம் having many caves, தஂ ஷைலம் that mountain, கரித்வா after doing so, ஸமந்ததஃ everywhere, வீக்ஷமாணாஃ while looking at, அவாரோஹந்த descended.

Having looked all over the mountain and many caverns, those monkeys got down from the mountain.
அவருஹ்ய ததோ பூமிஂ ஷ்ராந்தா விகதசேதஸஃ.

ஸ்தித்வா முஹூர்தஂ தத்ராத வரிக்ஷமூலமுபாஷ்ரிதாஃ৷৷4.49.20৷৷

ததஃ then, பூமிம் ground, அவருஹ்ய descending down, ஷ்ராந்தாஃ tired, விகதசேதஸஃ dejected at
heart, தத்ர there, முஹூர்தம் for a moment, ஸ்தித்வா having stood, அத and then, வரிக்ஷமூலம் under a tree, உபாஷ்ரிதாஃ lay down.

Descending to the foothills, the exhausted monkeys became quiet. Fatigued and disheartened, they assembled under a tree, stood for a moment and then lay down.
தே முஹூர்தஂ ஸமாஷ்வஸ்தாஃ கிஞ்சித்பக்நபரிஷ்ரமாஃ.

புநரேவோத்யதாஃ கரித்ஸ்நாஂ மார்கிதுஂ தக்ஷிணாஂ திஷம்৷৷4.49.21৷৷

தே they, முஹூர்தம் for a while, ஸமாஷ்வஸ்தாஃ took rest, கிஞ்சித் a little, பக்நபரிஷ்ரமாஃ frustrated, புநரேவ once again, கரித்ஸ்நாம் entire, தக்ஷிணாஂ திஷம் southern side, மார்கிதும் to search, உத்யதாஃ decided.

Resting for a while, the frustrated monkeys resumed their search throughout the southern direction.
ஹநுமத்ப்ரமுகாஸ்தே து ப்ரஸ்திதாஃ ப்லவகர்ஷபாஃ.

விந்த்யமேவாதிதஸ்தாவத்விசேருஸ்தே ஸமந்ததஃ৷৷4.49.22৷৷

ஹநுமத்ப்ரமுகாஃ Hanuman being the prominent one of the group, ப்லவகர்ஷபாஃ bulls among the vanaras, ப்ரஸ்திதாஃ started search, ஆதிதஃ from the beginning, தாவத் all over, விந்த்யமேவ Vindhya range itself, ஸமந்ததஃ everywhere, விசேருஃ roamed.

The bulls among vanaras and Hanuman, the chief of the group again started exploring everywhere in the Vindhya range starting from the beginning.

——————-

இத்யார்ஷே ஷ்ரீமத்ராமாயணே வால்மீகீய ஆதிகாவ்யே கிஷ்கிந்தாகாண்டே ஏகோநபஞ்சாஷஸ்ஸர்கஃ৷৷

————————————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோவில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பரத லஷ்மண சத்ருக்ந ஸீதா பிராட்டி ஸமேத சக்ரவர்த்தி திருமகன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-