கீழ் திருவாய்மொழி ‘வீற்றிருந்து ஏழுல’ காயிருக்க,
அதனை அடுத்த இத் திருவாய்மொழி, ‘தீர்ப்பாரையாம் இனி’யாய் இருப்பதே! எம்பார்,
கீழ் திருவாய்மொழியையும் இத் திருவாய்மொழியையும் அனுசந்தித்து -அருளிச் செய்து, மோருள்ளதனையும் சோறேயோ?
கீழ் திருவாய்மொழியில் அப்படி–நிரவதிக – கரை கடந்ததான பிரீதியோடே சென்றது;
இத் திருவாய்மொழியில் இப்படி மோஹத்தோடே -மயக்கத்தோடே தலைக் கட்டிற்று;
இதற்கு இருந்து அடைவு சொல்லுவேனோ?
இதற்கு அசங்கதி ரேவ சங்கதி,’ என்று அருளிச்செய்வாராம்.
(‘மோருள்ளதனையும் சோறேயோ?’ என்றது, ஒருவன் நாழி அரிசியைக் கொண்டுவந்து ஓர் அம்மையார் கையிலே ‘எனக்கு இதனைச் சமைத்து
இடவேண்டும்’ என்று கொடுக்க, அப்படியே அவரும் சமைத்து இலையைப் படுத்திட, இவனும் அருகே ஒரு பாத்திரத்திலே மோரைக் கொண்டு வந்து
வைத்திருந்து மோரை வார்த்துக் கொண்டு, ‘அம்மையாரே! மோர் விஞ்சிற்று, சோறு இடும்,‘ என்று ஒருகால் இருகால் இங்ஙனே சொல்லுகையாலே,
அம்மையார் அலுத்து, ‘நீ கொண்டுவந்த மோர் தொலையாததாயிருந்தது; மோருள்ளதனையும் சோறு இடுவேனோ?’ என்றாராம். ‘இதற்குக் கருத்து
யாது?’ என்ன, ‘மேலெல்லாம் கலவிக்கும் பிரிவுக்கும் ஒருபடி சங்கதி சொல்லிக் கொண்டு போந்தோம்; இதிலே வந்தவாறே மேடும்
பள்ளமுமாயிருந்தது; இது என்னாலே சொல்லலாயிருந்ததோ இதற்கு அசங்கதிரேவ சங்கதி?’ என்று அருளிச்செய்வாராம் என்றபடி. அடைவு –
சம்பந்தம், அசங்கதிரேவ சங்கதி : – சங்கதியில்லாமையே சங்கதியாகச் சொல்லுவது.)
ஸ்ரீ பரதாழ்வான், ‘பெருமாளுடைய மகுடாபிஷேகத்திற்கு நம்மை அழைத்து வந்தது ஆகையால்,
அவரைத் திருமுடி சூட்டி அடிமை செய்யக் கடவோம்,’ என்று பாரித்துக் கொண்டு வர,
கைகேயி, ‘ராஜந் என்று உனக்கு முடி வாங்கி வைத்தேன்,’ என்ற போது அவன் துடித்தால் போலே,
இவரும் பிரகிருதி – (சரீரத்தின் )தோஷத்தை நினைத்து, அஞ்சித் துடித்தாராயிற்று, 1‘பொய்ந்நின்ற ஞானத்’திலே-
நான் அவர் அடியேன் அன்றோ? அவர் என் சொல்லை மறுப்பரோ? இப்போதே மீட்டுக்கொண்டு வந்து திருமுடி சூட்டுகிறேன்,’ என்று
திருச் சித்திர கூடத்திலே கிட்டுமளவும் பிறந்த தரிப்புப் போலே ஆயிற்று திருவாசிரியத்தில் பிறந்த தரிப்பு-
பின்பு, பதினான்கு ஆண்டு கூடி ஆசை வளர்ந்தால் போலே யாயிற்று. பெரிய திருவந்தாதியில் ஆசை பெருகினபடி
‘என் நெஞ்சினார் தாமே அணுக்கராய்ச் சார்ந்தொழிந்தார்’,
‘முயற்சி சுமந்து எழுந்து’ என்று கூறலாம்படி அன்றோ ஆசை பெருகினபடி-
மீண்டு எழுந்தருளித் திருமுடி சூட்டிக் கொண்ட பின்னர் அவன் எண்ணம் தலைக் கட்டினால் போலே ஆயிற்றுத்
திருவாய்மொழியில் இவரை அனுபவிப்பித்தபடி.
கீழ் ‘வீற்றிருந்து ஏழுலகு’ என்ற திருவாய்மொழியில் பிறந்த நிரவதிக – கரை கடந்ததான பிரீதியானது-
மானச அனுபவ மாத்ரமாய்ப் புறக்-பாஹ்ய – கரணங்களால் அனுபவிக்க முடியாமையாலே,
எத்தனையேனும் உயர ஏறியது தகர விழுகைக்குக் காரணம் ஆமாறு போலே மோஹத்துக்கு உறுப்பாய்த் தலைக்கட்டிற்று.
இப்படி இருக்கிற தம் நிலையை, சர்வேஸ்வரனோடே கலந்து பிரிந்து நோவு படுகிறாள் ஒரு பிராட்டி,
தன் ஆற்றாமையாலே மோஹித்துக் கிடக்க, இவள் நிலையை நினைத்த உறவினர்களும் மோஹித்து,
இது தேவதாந்தரங்களால் -வேறு தெய்வங்களாலே வந்ததோ!’ என்று –
தேவதாந்த்ர ஸ்பர்சம் -வேறு தெய்வங்களின் சம்பந்தமுடையாரைக் கொண்டு புகுந்து பரிஹாரம் செய்யப் புக,
இவள் தன்மை அறிந்த தோழியானவள், ‘‘நீங்கள் செய்வனவாக நினைப்பவை இவள் நோவிற்குப் பரிஹாரம் அல்ல;
விநாசத்துக்கு -அழிவிற்கே காரணமாமித்தனை;
ஆன பின்பு, ‘பகவானுடைய நாமங்களைச் சொல்லுவதாலும்-சங்கீர்த்தனத்தாலும் – பாகவத பாத ரேணுவாலும் -தூளியாலும்
பரிஹரிக்கப் பாருங்கோள்,’ என்கிற அவள் பாசுரத்தாலே தம் நிலையைப் பேசுகிறார்.
இவர்தாம், நச ஸீதா த்வயா ஹீ நா உம்மைப் பிரிந்தால் சீதை இல்லாதவள் ஆவாள்;
அப்படியே, நானும் இல்லாதவன் ஆவேன்,’ என்றும்,
குருஷ்வ மாம் அநு சரம் -அடியவனான என்னைத் தேவரீருக்குப் பின்னேயே சஞ்சரிக்கும்படி செய்தருள வேண்டும்,’ என்றும் சொல்லுகிறபடியே,-
வியதிரேகத்தில் – பிரிவிலே தரியாமைக்கு இளையபெருமாளோடு ஒப்பர்;
அவன் பொகட்ட இடத்தே கிடக்கைக்கும் குண அநுசந்தானத்தாலே பிழைத்திருக்கைக்கும் ஸ்ரீபரதாழ்வானோடு ஒப்பர்;
எத்தனையேனும் ஆற்றாமை கரை புரண்டாலும் ‘அத்தலையாலே பேறு,’ என்று இருக்கைக்குப் பிராட்டியோடு ஒப்பர்.
‘உயர்வற உயர்நலம்’ என்ற முதல் திருவாய்மொழியிலும் பரத்வமே அன்றோ பேசிற்று?
‘பத்துடை அடியவர்’ என்ற திருவாய்மொழியில் அவதார சௌலப்யத்தை அநுசந்தித்து மோஹித்தாரே யாயினும்,
‘அஞ்சிறைய மடநாராய்’ என்ற திருவாய்மொழியில் தூது விட வல்லராம்படி உணர்த்தி யுடையவரானார்;
‘வீற்றிருந்தேழுலகு’ என்ற திருவாய்மொழியில் பரத்வத்தைக் கூறிய பின்னர்,
இத்திருவாய்மொழியில் தாமும் மோஹித்துத் தம் நிலையை நினைந்த உறவினர்களும் மோஹித்து
தேவதாந்த்ர ஸ்பர்சம்-வேறு தெய்வங்களின் சம்பந்தமுடையார் புகுந்து கலக்கினாலும் உணர்த்தி அறும்படி ஆயினார்.
பகவானைப் பெறுகின்ற காலத்தில் உணர்த்தியும், பெறாத காலத்தில் மோஹமுமாய்ச் சொல்லும் இது,
இவ்வாழ்வார் ஒருவர்க்குமே உள்ளதொன்றாயிற்று.
மற்றும், ஞாநாதிகராய்ப் பகவத் விஷயத்தில் கை வைத்தார்களாயிருக்குமவர்களிலும்
ஸ்ரீ வசிஷ்ட பகவான் புத்திரனுடைய-வியோகத்தில் – பிரிவால் வந்தவாறே கடலிலே புகுவது, மலையிலே ஏறி விழுவது ஆனான்;
ஸ்ரீ வேத வியாச பகவானும் சாயாசுகனைக் கொண்டு உய்ந்தான்;
ஆதலால், பகவத் விஷயத்தில் லாபாலாபமே பேறு இழவாய் இருக்கும் இது, இவ்வாழ்வார் ஒருவர்க்குமே உள்ளதாகும்.
இப்படி இவள் மோஹித்துக் கிடக்க, இவளைக் கண்ட உறவின் முறையார் எல்லாரும் நாக பாச பத்தரைப் போலே
கட்டுப்பட்டவர்களைப் போன்று மோஹித்து, யுக்த அயுக்த நிரூபண ஷமம்
(செய்யத்தகும் காரியங்கள் இவை, செய்யத்தகாத காரியங்கள் இவை என அறுதியிடுவதற்கு) ஆற்றல் இல்லாதவராய்க் கலங்கிக் கிடக்க,
அங்குப் போலே உணர்ந்திருந்து நோக்குகைக்கு ஸ்ரீஜாம்பவான், மஹாராஜர், திருவடி போல்வாரும் இல்லையாயிற்று.
சத்ருக்நோ அனந்தரஸ்த்தித- அந்த நிலையோடு கூடிய ஸ்ரீ பரதாழ்வான் பக்கத்தில் இருந்த ஸ்ரீ சத்ருக்நாழ்வான்’ என்கிறபடியே,
ஸ்ரீ சத்ருக்நாழ்வான் அருகில் இருந்தார் என்னும் இதுவும் இல்லையாயிற்று.
அஸ்ய ராஜ குலஸ் யாத்யா த்வததீனம் ஹீன ஜீவிதம் ‘பெருமாள் காடேற எழுந்தருளினார்; சக்கரவர்த்தி துஞ்சினான்;
இனி நீயே அன்றோ ராஜ்யத்துக்குக் கடவாய்? உன்னைக் கொண்டன்றோ நாங்கள் வாழ இருக்கிறது?’ என்கிறார்கள் அல்லர்;
‘உன் முகத்தில் உறாவுதல் காணக் காண உன்னை இழக்கமாட்டார்; அவர் வரவு அணித்து என்றன்றோ நாங்கள் வாழ்கிறது?’
என்றார்களே அன்றோ?
அப்படியே, இவளைக் கொண்டே வாழ இருக்கிறார்கள் ஆகையாலே, எல்லாம் ஒக்க இவள் நிலையைக் கண்டு கலங்கிக் கிடந்தார்கள்.
இங்ஙனங்கிடக்க, இவ்வளவிலே நாட்டிலே வேரறிவார் விரகறிவார் மந்திரமறிவார் ஒளஷதம் -மருந்தறிவார் அடங்கலும் வந்து புகுர,
அவ்வளவிலே, தேவதாந்த்ர ஸ்பர்சம் -வேறு தெய்வங்களின் சம்பந்தமுடையார்,
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுடைய வீட்டினைத் தூஷிக்க நமக்கு நல்ல அளவு’ என்று வந்து புகுர,
இவளுடைய உறவு முறையிலுள்ளார் கலங்கிக் கிடக்கையாலே, ‘இவளுடைய நோய் இன்னது’ என்றும், ‘பரிஹாரம் இன்னது’ என்றும் அறியாதே,
அவர்களிலே ஒருத்தி ஒரு கட்டுவிச்சியை ‘இவள் நோய் யாது? நோய்க்கு நிதானம் யாது?’ என்று கேட்டு.
அவள் சொல் படியே, த்ரவ்யம் -நிந்த்ய ஸூராதி தைவதம் அதி ஷூத்ரஞ்ச பாஹ்ய ஆகமோ த்ருஷ்ட்டிர் தேவலகாச்ச தேசிக ஜநா ‘
ஆராதனத்துக்குரிய பொருள்கள், நிந்திக்கப்படுகின்ற கள் முதலானவைகள்; தெய்வம், மிகத் தாழ்ந்த தெய்வம்; சாஸ்திரம்,
வேதங்கட்குப் புறம்பான ஆகமங்கள்; ஆசாரியர்கள், பூசாரிகள்’ என்கிறபடியே,
நிந்திக்கப்படுகின்ற பொருளை இவளைப் பாதுகாப்பதற்குப் பரிகரமாகக் கொண்டு,
ஷூத்ர -புன்சிறு தெய்வம் ஆவேசித்ததாகக் கொண்டு,-தேவதாந்த்ர ஸ்பர்சம் – வேறு தெய்வ சம்பந்தமுடையாரை
ஆசாரியராகக் கொண்டு, இவள் பக்கல் உண்டான -ஸ்நேஹ அதிசயத்தாலே -அன்பின் மிகுதியாலே,
இவள் பிழைக்குமாகில் யாதேனும் ஒரு வழியாலேயாகிலும் நீக்கிப் பாதுகாத்தல் அமையும்,’ என்று வழியல்லா வழியிலே இழிந்தார்கள்;
அப்படிக் கலங்கப் பண்ணுமே அன்றோ பரிவு -அன்பு-
சர்வான் தேவான் நமஸ்யந்தி ராமஸ்யார்த்தே யசஸ்விந -ஸ்ரீராமா.அயோத். 2 : 52. -முதியவர்களும் இளையவர்களுமான பெண்கள்
காலையிலும் மாலையிலும் கூடிக்கொண்டு, கீர்த்தியையுடைய ஸ்ரீராமபிரானுடைய நன்மைக்காக
எல்லாத் தேவர்களையும் வணங்குகிறார்கள்,’ என்கிறபடியே செய்தார்களே அன்றோ திருவயோத்தியிலுள்ளார்?
(ஏழைய ரனைவரும் இவர் தட முலைதோய் கேழ் கிளர் மதுகையர் கிளைகளு மினையார்
வாழிய எனவவர் மனனுறு கடவுள் தாழ்குவர் கவுசலை தயரதன் எனவே.’ கம்பராமாயணம் )
இதனைக் கண்ட உயிர்த்தோழியானவள், ‘இவர்கள் செய்கிற இவை, இவள் அகவாயில் கிடக்கிற உயிரையும் இழக்கப் பண்ணுமித்தனை;
இனி, நாம் இத்தை அறிந்தோமாகச் சொல்லில், ‘உன் காவல் சோர்வாலே வந்ததன்றோ?’ என்று சொல்லுவார்கள்;
நாம் கை வாங்கி இருந்தோமாகில், இவளை இழக்க வரும்; இனி, இதற்குப் போக்கடி என்?’ என்று விசாரித்து,
இவர்கள்தாமும் ‘இதுதான் யாதோ?’ என்று ஆராயா நின்றார்களே யன்றோ?
அதைப் போன்று நாமும் நிரூபணத்திலே -ஆராய்வதிலே இழிந்து இவள் தன்மையைக் கொண்டு சொன்னோமாகச் சொல்லுவோம்,’ என்று பார்த்து,
நீங்கள் இவளுக்கு ஓடுகிற நோவும் அறிந்திலீர்கோள்; நிதானமும் அறிந்திலீர்கோள்; பரிஹாரமும் அறிந்திலீர்கோள்;
நீங்கள் பரிஹாரமாகச் செய்கிறவை, கருமுகை மாலையைச் செவ்வி பெறுத்த என்று நெருப்பிலே இடுவாரைப்போலே
இவளை இழக்கைக்குக் காரணமாமித்தனை; ஆன பின்னர், இவற்றை விட்டு,
இக்குடியிலே பழையதாகச் செய்து போரும் பரிஹாரத்தைச் செய்யப் பாருங்கோள்; ‘உலகேழுமுண்டான் சொன்மொழி மாலை
அம்தண் அம்துழாய் கொண்டு சூட்டுமினே,’ என்றும்,
‘தண் அம் துழாய்த் தாராயினும் தழையாயினும் தண் கொம்பதாயினும் கீழ் வேராயினும் நின்ற மண்ணாயினும்
கொண்டு வீசுமினே,’ என்றுமே அன்றோ முன்பும் விதித்தது?
அங்கு ‘நின்ற மண்ணாயினும்’ என்றாள்; இங்கு, ‘மாயன் தமர்அடி நீறு’ என்றாள்’
இதுவே அன்றோ அடி படச் செய்து போந்த பரிஹாரம்?
ஆயிட்டு, இவள் நோய் இது; நோய்க்கு நிதானமும் இது;
இதற்குப் பரிஹாரமும், பகவானுடைய திருநாமங்களைச் சொல்லுதலும் பாகவதர்களுடைய பாததூளியைச் சேர்ப்பிக்கையும்,’
என்று சொல்லி அவர்கள் செய்கிறவற்றை நீக்குவிக்கிறாளாய்ச் செல்லுகிறது.
‘இதுதன்னில் ஓடுகிறது என்?’ என்னில், அறிவு அற்று இருக்கும் நிலையிலும்
தேவதாந்த்ர ஸ்பர்சமும் -வேறு தேவதைகளுடைய -சம்பந்தமும் -ததீய ஸ்பர்சமும் -அத்தேவதைகளுக்கு அடிமைப்பட்ட அடியார்களுடைய சம்பந்தமும்
அவ்வப் பொருள்களினுடைய தன்மையால் பாதகமுமாய்,
பகவானுடைய திருநாமங்களைச் சொல்லுதலும்-சங்கீர்த்தனமும் – பாகவதர்களுடைய ஸஹவாசமும் -சேர்க்கையும்
பொருள்களின் தன்மையால் தாரகமுமாம்படி ஆழ்வார்க்கு வைஷ்ணவத்தின் தன்மை முறுகினபடி சொல்லுகிறது.
இராவணன் மாயா சிரசைக் காட்டின போது பிராட்டியும் மற்றைப் பெண்களைப் போன்று சோகித்துக் கண்ண நீர் விழவிட்டாளாய் இருந்தது;
இதற்கு அடி என்? இது கேட்ட போதே முடிய அன்றோ தக்கது?’ என்று சீயரைக் கேட்க,
அவதாரத்தில் மெய்ப்பாட்டாலே ‘மெய்’ என்றே சோகித்தாள்;
ஞானம் இன்றியிலே பிழைத்திருப்பதற்குக் காரணம் அவருடைய-சத்தை – உளதாம் தன்மை யாகையாலே உளளாயிருந்தாள்;
இவ் வர்த்தம் மெய்யாகில்-சத்தையும் – உளளாம் தன்மையும் இல்லையாம்,’ என்று அருளிச்செய்தார்.
————————–
தோழியானவள், இவள் நோய்க்கு நிதானத்தைச் சொல்லி, ‘நீங்கள் செய்கிறவை பரிகாரம் அல்ல,’ என்று விலக்குகிறாள்.
தீர்ப்பாரை யாம் இனி எங்ஙனம் நாடுதும் அன்னைமீர்!
ஓர்ப்பால் இவ் வொண்ணுதல் உற்ற நல் நோய் இது தேறினோம்;
போர்ப் பாகு தான் செய்து அன்று ஐவரை வெல்வித்த மாயப் போர்த்
தேர்ப் பாக னார்க்கு இவள் சிந்தை துழாய்த் திசைக்கின்றதே–4-6-1-
தீர்ப்பாரை யாம் இனி எங்ஙனம் நாடுதும் –
இதற்கு, மூன்று படியாக அருளிச்செய்வர்; ‘
1-தீர்ப்பாரை எங்ஙனம் நாடுதும்’ என்கையாலே,
‘நீங்கள் செய்கிறவை பரிஹாரம் அல்ல’ என்று அவற்றை விலக்குவதிலே தாத்பரியம்; ‘என்னை?’ எனின்,
இவர்கள்,பரிஹரியா நிற்க – நோயினை நீக்குவதற்கு வேண்டிய உபாயங்களைச் செய்து கொண்டிருக்கும் போது
‘தீர்ப்பாரை எங்கே தேடுவோம்’ என்று கூறினால், இவை பரிஹாரம் அல்ல என்பது தானே போதருமே அன்றோ?
2-அங்ஙன் அன்றிக்கே, ‘இவள் ஊரும் நாடும் உலகமும் தன்னைப்போலே ஆக்கிக்கொண்டே அன்றோ இருப்பது?
ஆதலால், இவளோடு ஒக்க மோஹிப்பவர்கள் கிடைப்பார்களத்தனை போக்கித் தீர்ப்பாரை எங்கே தேடுவோம்?’ என்னுதல்;
3-அன்றிக்கே, ‘தோழியாகிய தானும் இப்போது தீர்ப்பாரை ஆராயா நிற்கிறாள் என்று தோற்றி இருந்தது’ என்னுதல்.
யாம் – ‘அன்னைமீர்?’ என்று விளித்தவள் அவர்களையும் உளப்படுத்தி, ‘யாம்’ என்கிறாள்;
இதனால், தாய்மார்க்கும் தோழிமார்க்கும் வாசி அற்று இருத்தலைத் தெரிவித்தபடி.
4-அன்றிக்கே, தாய்மார் மங்களாசாசனம் செய்து மீளா நிற்க,
சோகபாரேண சாக்ராந்தா சயனம் நஜ ஹூஸ்ததா ‘ஸ்ரீராமபிரானுடைய நண்பர் யாவரும் மனம் கலங்கிச்
சோகம் என்னும் சுமையால் அழுத்தப்பட்டவர்களாய்ப் படுக்கையிலிருந்து அப்பொழுது எழுந்திருக்கவில்லை,’
என்று சொல்லப்படுகின்றவாறே அதுவும் மாட்டாதே கிடந்தார்களே அன்றோ தோழன்மார்? ஆகையாலே,
தாய்மார்க்கும் தோழிமார்க்கும் வாசி அறுக்கும் விஷயம் என்று தோழிமார்க்கு ஏற்றம் சொல்லுகிறது என்னுதல்.
‘நோய் இன்னது என்று அறிந்த பின்பு’ என்பாள், ‘இனி’ என்கிறாள்;
5-அன்றிக்கே, ‘கடல்வண்ணர் இது செய்தார்; காப்பார் ஆர்?’ என்கிறபடியே,
ஒளஷதமே அபத்யமானால் (மருந்தே நோய் நீங்குதற்குத் தடையாய் இருந்தால்,) பரிஹாரம் உண்டோ?’
நச்சு மா மருந்த’மேயன்றோ தடையாகிறது?
நிர்வாணம் பேஷஜம் பிஷக் –ஆனந்தமாக இருப்பவர், மருந்தாக இருப்பவர், மருத்துவராக இருப்பவர்’ என்கிறவன்
ஆயிற்று விரோதி ஆகிறான்’ என்பாள், ‘இனி’ என்கிறாள்,’ என்னுதல்.
ஆக, தோழியானவள், ‘இனிப் பரிஹாரம் உண்டோ? எங்கே தேடக் கடவோம்?’ என்றவாறே,
இவள் கையது நம் காரியம். இவள் அறிந்தாளாக அடுக்கும்,’ என்று உறவினர் அனைவரும்
இவள் மேலே ஒருமுகம் செய்து பார்த்தனர்;
இனி, நாம் முன்னே அறிந்தோமாகச் சொல்லில் நம் காவல் சோர்வாலே வந்தது ஆம்;
நாம் இப்போதே ஆராய்ந்தோம் ஆவோம்,’ என்று பார்த்து,
ஓர்ப்பால் –
இப்போது ஓர்ந்து பார்த்தவிடத்து’ என்கிறாள். என்றது,
‘நீங்களும் ஆராயா நின்றீர்களே அன்றோ? உங்களைப் போன்று நானும் ஆராய்ந்து பார்த்த விடத்தில்
இங்ஙனே தோற்றிற்று,’ என்கிறாள் என்றபடி.
இவள் தான் ஒரு கூரத் தாழ்வானோடு ஓக்குங்காணும்;
மனத்தினைப் புறத்தே செல்ல விடாது உட்பொருளை நோக்கச் செய்தால்-ப்ரத்யக் விஷயம் ஆக்கினால்-
தத்வத்த்ரயத்தையும் – ( மூவகைத் தத்துவங்களையும் )அலகு அலகாகக் காணவல்லள் ஆயிற்று-
இவ் ஒள் நுதல் உற்ற நல் நோய் இது தேறினோம் –
இவ் விலக்ஷணமான -இத்தகைய சிறப்பினை யுடைய நுதலை யுடையவள் இம்முகத்தை யுடையவளுக்கு-
முகாந்தரத்தாலே – வேறு முகத்தாலே வருவது ஒரு நோய் உண்டோ?
கண்ணன், கோளிழை வாண் முகமாய்க் கொடியேன் உயிர் கொள்கின்றதே!’ என்கிறபடியே, அம்முகத்தால் வரவேண்டாவோ?
இவள் நோய் என்றால் அவன் அடியாக வரவேண்டாவோ?
ஸ்ரீ பரதாழ்வான் நோய் என்றால், சாதுர்த்திகமாயிருக்குமோ?
ஸ்ரீ ராம விரஹத்தாலே வந்தது என்று பிரசித்தமன்றோ?
இவளை இப்படிப் படுத்துவது ஒரு விஷயமாக வேண்டாவோ?
அம்பு பட்ட வாட்டத்தோடே முடிந்தாரையும், நீரிலே புக்கு முடிந்தாரையும் முகத்திலே தெரியாதோ?
அப்படியே,குணாதிக விஷயத்தை – குணங்களால் மிக்க சர்வேஸ்வரனை -ஆசைப்பட்டுப் பெறாமையால்
உண்டான மோஹம் ஆகையாலே முகத்தில் செவ்விக்கு ஆலத்தி வழிக்க வேண்டும்படி ஆயிற்று இருக்கிறது.
உற்ற நோய்
பரிஹாரம் இல்லாதபடி மறுபாடுருவக் கொண்ட நோய் ஆதலின், ‘உற்ற நோய்’ என்கிறாள்.
நல் நோய்
இந் நோய் தான் பரிஹரிக்க வேண்டா; -கைக்கூலி கொடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் நோய்,’ என்பாள்,
‘நல்நோய்’ என்கிறாள்.
இந் நோய் கொள்ளுகைக்கே அன்றோ முமுக்ஷூக்கள் புருஷகாரம் பண்ணுகிறது (முயற்சி செய்வது? )அப்படியிருக்க,
இந்நோய் கொள்ளுகை அன்றிக்கே, பரிஹாரம் சொல்ல இருப்பதே நான்!
ஞானம் பிறந்த பின்பு சரீரம் முடியும் வரையிலும் செல்லத் தேக யாத்திரைக்கு உறுப்பாய்,
பின்பு தானே -நித்ய ப்ராப்யமான -அழிவில்லாத பலமான நோய் அன்றோ இது?
இதர சாதன அபேக்ஷயா( சாதனமாக நோக்குமிடத்துச் )சாதனமாய்,
சாதன புத்தி கழிந்த அன்று தானே ப்ராப்யமாய் -பலமாக இருக்குமே அன்றோ?
பரமாபாதமா பன்ன -‘ஸ்லாக்யமான ஆபத்தை அடைந்தவனாய்’ என்கிறபடியே,
அடிக் கழஞ்சு பெற்ற ஆபத்தாயிற்று;
இடர்ப் பட்ட இடத்திலே சர்வேஸ்வரன் அரை குலைய வந்து விழும்படியான ஆபத்தாயிற்று இது.
பக்த்யாத்வ அநந்யயா சக்ய ‘என்னிடத்திலேயே வைக்கப்பட்ட பத்தியினாலே, உண்மையாக அறிவதற்கும் பார்ப்பதற்கும்
என்னுடைய சொரூபத்தை அடைவதற்கும் தகுந்தவனாய் இருக்கின்றேன்,’ என்கிறபடியே,
இது உண்டானால், பின்னை அவன் கைப்பட்டானே யன்றோ?
தேறினோம்
ரிஷிகள் கோஷ்டியில் கலக்கம் அரிதாய் இருக்குமாறு போலே;
இவர்கள் கோஷ்டியில் தெளிவு அரிதாய் ஆயிற்று இருப்பது; ஆதலின்,தேறினோம்’ என்கிறாள்.
இதர விஷயங்களிலே ப்ராவண்யம் -ஈடுபாடு ஆகாது’ என்கிற தெளிவே அன்றோ ருஷிகளுக்கு உள்ளது?
பகவானிடத்தில் ஈடுபட்ட காரணத்தால்-ப்ராவண்யம் அடியாக – வந்த கலக்கமே அன்றோ இது?
ஆகில், அது சொல்லிக்காணாய்,’ என்ன, சொல்லுகிறாள் மேல் :
போர்ப் பாகு தான் செய்து –
போர்க்கு வேண்டும் வகைகளை எல்லாம் தானே செய்து; என்றது,
‘இரண்டு தலைக்கும் உறவாய்ப் பொருந்த விடச் சென்று,-வினையிலே தலை (போர்க்களத்தில்) வந்தவாறே,
யஸ்ய மந்த்ரீ ச கோப்தாச ‘மூன்று உலகங்கட்கும் நாதனும் ஜனார்த்தனனுமான அந்தக் கண்ணபிரான்
தருமபுத்திரனுக்கு மந்திரியாயும் ரஷகனாயும் இருக்கிறான்,’ என்கிறபடியே,
அவர்கள் பறித்துக் கொண்ட பரிகரமெல்லாம் தானே யாய் நின்றானாயிற்று,’ என்றபடி.
பாகு – நிர்வாஹகர் செய்யும் தொழில்.
தான் செய்து –
அன்றிக்கே, ‘ஏழுலகும் தனிக்கோல் செல்ல வீற்றிருந்த தான் செய்து’ என்னுதல்; என்றது,
தனது ஆசன பலத்தாலே எல்லாவற்றையும் நடத்தக் கடவ தான் செய்து கை தொடனாய்’ என்றபடி.
‘தான்’ என்று மேன்மை சொல்லிற்று.
இவள் மோஹிக்கிறது அவனுடைய ஸுலப்ய – எளிமைக் குணத்துக்கே அன்றோ?’ என்றது,
எளியவனுடைய எளிமைக் குணத்துக்கு அகப்படுமவள் அன்று இவள்;
அம் மேன்மையுடையவன் தாழ நின்றதிலே அகப்படுமவளே அன்றோ இவள்?’ என்றபடி.
அன்று தான் செய்து ஐவரை வெல்வித்த –
அவர்கள் நூற்றுவராய் தீயோர் அடைய அங்கே திரண்டு, இவர்கள் தாம் ஐவராய் வெறுவியராய் நின்ற அன்று,
தான் கையும் அணியும் வகுத்து, படை பொருத்தி, சாரதியாய் நின்று,
குதிரைகள் இளைத்த விடத்து வாருணாஸ்திரங்கள் விடலாமிடங்கள் காட்டி விடுவித்து,
அங்கே குதிரைகளை விட்டு நீரூட்டிப் பூட்டி வென்றான்,’ என்னுமிடம்.
அர்ஜூனன் மேலே யாக வேண்டும் செயல்கள் முழுதும் தானே செய்தானே அன்றோ?
துரியோதனன் முதலியோர்களையும் இவளையும் தோற்பித்தவதிலும் அரிது காணும் பாண்டவர்களை வெல்வித்தது;
ஆதலின், ‘ஐவரை வெல்வித்த’ என்கிறது. என்றது, என் சொல்லியவாறோ?’ எனின்,
‘துரியோதனன் முதலியோர்கள் -துர்மானத்தாலே -ஸ்வாதந்தர்ய அபிமானத்தாலே -செருக்குக் கொண்டவர்கள் ஆகையாலே
தோற்பிக்கை அரிது; இவளைப் பெண்மைக்குரிய அபிமானத்தாலே -ஸ்த்ரீத்வ அபிமானத்தாலே -தோற்பிக்கை அரிது;
அப்படியே, ந காங்ஷே விஜயம் கிருஷ்ண ‘ஏ கிருஷ்ண! வெற்றியையாவது ராஜ்யத்தையாவது நாங்கள் விரும்பவில்லை;
ராஜ்யத்தினாலே என்ன பயன்? போகங்களினால் என்ன பயன்? உயிர் வாழ்ந்திருப்பதனால் என்ன பயன்?’
என்ற பாண்டவர்களை வெல்வித்தலும் அரிது என்றபடி.
மாயம் போர் –
ஆச்சரியமான போர்;
அன்றிக்கே, க்ருத்ரிமம் -‘வஞ்சனையுடைய போர்’ என்னுதல்.
பகலை இரவாக்குவது, ‘ஆயுதம் எடேன்’ என்று ஆயுதம் எடுப்பது ஆனவை இத் தலையிலும் உண்டு;
மஹாரதர் பலர் கூடி ஒருவனான அபிமன்யுவைக் கொன்றது தொடக்கமானது அத்தலையிலும் உண்டு;
இவற்றைச் சொன்னபடி.
தேர்ப் பாகனார்க்கு –
அர்ஜுனனைப் பகைவர்கள் சீறினால் அழியச் செய்வது தன்னையாம்படி,
உடம்புக்கு ஈடு இடாதே வெறும் கையோடே தேர்த் தட்டிலே முன்னே நின்று சாரதி வேஷத்தோடே செய்த தொழிலைச் சொல்லுகிறது. என்றது,
அயமஸ்மி ‘நீண்ட கைகளையுடைய தருமபுத்திரரே! நான் உமக்கு அடியவனாய் இருக்கிறேன்;
ஏவிக் காரியங்கொள்ளல் ஆகாதோ?’ என்றமையைத் தெரிவித்தபடி.
இவள் –
அப்பாகிலே பிடிபட்ட இவள்.
நிர்க்குண பரமாத்மா அசவ் தேகம் தே வியாப்ய திஷ்ட்டதி– தாழ்ந்த குணங்கள் இல்லாத அந்தப் பரம்பொருள்
உம்முடைய சரீரத்தில் பரந்து இருக்கிறார்,’ என்கிறபடியே,
சாரதியாய் இருக்கும் வேஷம் இவள் வடிவிலே நிழல் எழுந்து தோற்றுகிறது இல்லையோ?
சிந்தை துழாய்த் திசைக்கின்றது –
இவள் நெஞ்சு கலங்கி மோஹிப்பது தேர்ப்பாகனார்க்கு;
‘கடல் கலங்கிற்று’ என்றால், ‘மந்தரத்தாலே’ என்று இருக்க வேண்டாவோ?
சாரதியாய் இருந்து செய்த தொழில்களைத் தவிர, பரமபதத்தில் முதன்மைக்கு மோஹிப்பாளோ
மயர்வு அற மதிநலம் அருளப்பெற்ற இவள்?
மயர்வுஅற மதிநலம் அருளப் பெற்றார் கலங்கும் போது அவனுடைய
ஆஸ்ரித -அடியார்கட்குப் -பரதந்திரப்பட்டு இருக்கும் குணத்திலே ஆக வேண்டாவோ?
ஒருவனுக்குச் சோகத்தை நீக்கினவன் -நிவர்த்தகனானவன் -காணுங்கோள் இவளுக்குச் சோகத்தை விளைத்தான்.
ஆணுக்குச் சோகத்தைப் போக்கினான்; அபலைக்குச் சோகத்தை விளைத்தான்.
—————————————————————-
ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
