திருவாழி -திருப் பாஞ்ச ஜன்யம்–திருவாய் மொழி வ்யாக்யான ஸ்ரீ ஸூக்திகள்–

சங்கு சக்கரம் அங்கையில் கொண்டான்
எங்கும் தானாய் நங்கள் நாதனே –1-8-9-

சங்கு சக்கரம் அங்கையில் கொண்டான்
சிலரை வசீகரிக்க நினைத்தவர்கள் -கையிலே மருந்து கொண்டு திரியுமா போலே
அவதாரங்கள் தோறும் திவ்ய ஆயுதங்களோடு வந்து அவதரிக்கும்
திவ்யாயுதங்கள் எல்லாம் அவதாரங்களிலும் உண்டோ என்னில் எங்கும் உண்டு
ராஜாக்கள் கறுப்புடுத்துப் புறப்பட்டால் அந்தரங்கர் அபேஷித்த தசையிலே முகம் காட்டுகைக்கா பிரியத் திரிவார்கள் –
அது போலே தோற்றாதாயும் நிற்பார்கள்
கூராழி வெண் சங்கு ஏந்தி வாராய் என்னும் இவர்களுக்கு அப்படி இறே தோற்றுவது
கையினார் சுரி சங்கு -காட்டவே கண்டார் திருப் பாண் ஆழ்வார்
சங்குச் சக்கரம்
வெறும் புறத்திலே ஆலத்தி வழிக்க வேண்டும் கையிலே திவ்ய ஆயுதங்களைத் தரித்தான்

—————–

பூவியில் நால் தடம் தோளன் பொரு படை யாழி சங்கேந்தும்
காவி நன் மேனிக் கமலக் கண்ணன் என் கண்ணினுள் உளானே –1-9-8-

பூவியில் நால் தடம் தோளன்
1-பூவால் அல்லது செல்லாத படி ஸூகுமாரமாய் -கல்ப தரு பணைத்தால் போலே நாலாய்ச் சுற்றுடைத்தாய்
இருக்கிற திருத் தோள்களை உடையவன் –சுந்தரத் தோள் உடையான் -சர்வ பூஷண பூஷணாயா-
2-பூவியல் -பூவாலே அலங்க்ருதமான தோள் என்னுதல் –
3-பூவை ஒழியச் செல்லாத சௌகுமார்யத்தை உடையவன் என்னுதல்
பொரு படை
பணைத்து பூத்த கல்பக தரு போலே யாயிற்று -யுத்தத்துக்கு பரிகரமான திவ்ய ஆயுதங்களைத் தரித்தால் இருக்கும் படி
பொரு படை –
யுத்த சாதனங்கள் ஆனவை -கற்பக -கிளைகள் தோள்கள் -போலே திவ்யாயுதங்கள்
யாழி சங்கேந்தும்-காவி நன் மேனிக்
அவ்வாயுதங்களாலே விரோதியைப் போக்கி அனுபவிக்கும் வடிவு அழகு
நன் மேனி –
காவி வடிவு அழகுக்கு உபமானமாக நேர் நில்லாமையாலே –நன் மேனி -என்கிறார் –
சந்திர காந்தானாம் –அதீவ ப்ரீதி தர்சனம்- ராமம் போலே காவி நல் மேனி –

————–

பொருமா நீள் படை ஆழி சங்கத்தொடு
திருமா நீள் கழல் ஏழ் உலகும் தொழ
ஒரு மாணிக் குறளாகி நிமிர்ந்த அக்
கரு மாணிக்கம் என் கண் உளதாகுமே –1-10-1-

த்ரி விக்கிரம அபதானத்தால் சர்வ லோகத்தையும் உபகரித்தால் போலே -அத்தைக் காட்டி எனக்கு உபகரித்தான்
பொருமா நீள் படை ஆழி சங்கத்தொடு-ஆழி எழ –
இவையும் எழுந்து ஆர்பரிக்க -விரோதி நிரசன சீலமாய்-
ஹர்ஷத்தால் வளருமே நிரசனதுக்கு பின்பு -அதிசய உத்க்ருஷ்டம் –
மா -பெருத்து —நீள் -மனத்தால் வளர்ந்து –திரு விக்ரஹமும் வளர்ந்து -சிருஷ்டி பிரயோஜனம் பெற்றோமே –

—————–

விட்டிலங்கு மதியம் சீர் சங்கு சக்கரம் பரிதி விட்டிலங்கு முடி யம்மான் மது சூதனன் தனக்கே –2-7-5-

விட்டிலங்கு மதியம் சீர் சங்கு
விட்டிலங்குகிற பிரகாசத்தை உடைய சந்தரனைப் போலே யாயிற்று ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யம்
சீர் சங்கு –
பகவத் பிரத்யாசத்தியாலே வந்த ஐஸ்வர்யம் –உண்பது சொல்லில் உலகளந்தான் வாயமுதம்
கண் படை கொள்ளில் கடல் வண்ணன் கைத்தலத்தே –
பிரசாதத்தைச் சூடி கைப்புடையிலே கிடப்பாரைப் போலே அவன் வாயாலே ஊட்ட உண்டு –
வடிவை பாராத் திருக்கையிலே சாயும் அத்தனை
சீர் சங்கு
உன் செல்வம் சால அழகியது -என்னும்படி வாயது கையதான ஐஸ்வர்யம் இறே –
சக்கரம் பரிதி –
கண்டதில் மின்னிற்று ஒன்றை உபமானமாகச் சொல்லும் அத்தனை இறே –
ஆதித்யனைப் போலே அன்றே திரு வாழி வாழ்வான் இருப்பது
(பத்ம பர்வத சந்த்ர -உபமானம்–கீழே விசேஷித்து சொல்லி இங்கு -விசேஷணம் சொன்னாலும்
திருச் சக்கரத்துக்கு நிகர் ஆகாதே –
ஆக சொல்லாமல் -கண்டத்தில் மின்னும் ஒன்றை சொல்லி விட்டார் அத்தனை )

———————

செய்யேல் தீ வினை என்று அருள் செய்யும் என் கையார் சக்கரக் கண்ண பிரானே –2-9-3-

கையும் திரு வாழியும் பொருந்தி இருக்கும் இருப்பைக் கண்டாயே
நம் பவ்யத்தை கண்டாயே-நம்மை அனுபவிக்கை அழகியதோ
ஷூத்ர விஷயங்களில் பிரவணனாய் அனர்த்தப் படுக்கை அழகியதோ -என்று
கையில் திரு வாழியையும் பவ்யதையும் காட்டி யாயிற்று இவருடைய விஷய பிராவண்யத்தைத் தவிர்த்தது –
சாஸ்திர ப்ரதா நாதிகளால் அன்று -ஐயப்பாடு அறுத்து –ஆதரம் பெருக வைத்த அழகன் –

—————–

விடலில் சக்கரத் தண்ணலை –2-9-11-

மோஷ ஆனந்தம் பிரதம் இத் திருவாய்மொழி
விடலில் சக்கரத் தண்ணலை-விடாமல் -ஆழியை விட்டால் தானே உம்மை விடுவேன் -அச்சுதன் அன்றோ
விடலில் சக்கரத் தண்ணலை –
வீடு தானே பிராப்யம் –ஸ்வார்த்த -கந்த ரஹிதமான ததேக பாரதந்த்ர்யம் —
நாம் விடுகிறோம் என்று அதிசங்கை பண்ணுகிறது என் –
நாம் ஒருவரையும் விடோம் காணும் -என்று திருக் கையில் திரு வாழியைக் காட்டினான் –
விடலில் சக்கரத் தண்ணலை —
ஒரு காலும் விடாத திரு வாழியைக் கையிலே உடைய சர்வேஸ்வரனைக் கவி பாடிற்று
மேவல் விடலில் வண் குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்
ஒருவரையும் விடாத -அவன் ஸ்வபாவத்தாலே கிட்டி-

—————

மழுங்காத வைந் நுதிய சக்கர நல் வலத்தையாய்
தொழும் காதல் களிறு அளிப்பான் புள்ளூர்ந்து தோன்றினையே –3-1-9-

மழுங்காத வைந் நுதிய சக்கர நல் வலத்தையாய்
சத்ரு சரீரங்களிலே படப்பட சாணையில் இட்டால் போலே புகர் பெற்று வாரா நிற்குமாயிற்று திரு வாழி
மழுங்கக் கடவது அன்றியே கூரிய முனையை யுடைய திரு வாழியை –
வடிவார் சோதி வலத்துறையும் -என்னும்படி வலவருகே யுடையையாய் –
நல் வலத்தையாய் தோன்றினையே
கையில் திரு வாழி இருந்தது அறிந்திலன்
அறிந்தான் ஆகில் இருந்த விடத்தே இருந்து அத்தை ஏவிக் கார்யம் கொள்ளலாம் இறே
ஆர்த்த நாதம் செவிப் பட்டவாறே -தன்னை மறந்தான் -கையும் திரு வாழியுமான தன்னை –
தான் ரஷகன் என்பதை மறக்க வில்லை –
நினைத்தாலும் இருந்த இடத்திலே இருந்து துக்க நிவ்ருத்தி பண்ண ஒண்ணாது
தொழும் காதல் களிறு ஆயிற்று
கையும் திரு வாழியுமான அழகு காண ஆசைப்பட்டு இருக்கிறவன் ஆயிற்று –

————–

சங்கு சக்கரத்தின் என்கோ சாதி மாணிக்கத்தையே!–3-4-3-

‘இச் சேர்த்திக்கு என் வருகிறதோ!’ என்று இடமல்லாத இடத்திலும் அச்சத்தாலே ஐயங்கொள்ளுகிற
பிரேமத்தின் முடிவெல்லையிலே
நிற்கின்றவர்களுடைய வயிற்றெரிச்சலைத் தவிர்ப்பன திவ்விய ஆயுதங்கள் அல்லவோ?
‘வயிற்றெரிச்சலைத் தவிர்ப்பதற்குத் திவ்விய ஆயுதங்கள் காரணம் ஆமோ?’ எனின்,
‘வடிவாய் நின் வல மார்பினில் வாழ்கின்ற மங்கையும் பல்லாண்டு’ என்னா,
‘சுடராழியும் பல்லாண்டு’ என்னாநின்றார்களன்றோ?

—————

நாதனை ஞாலமும் வானமும் ஏத்தும் நறுந்துழாய்ப்
போதனைப் பொன்னெடுஞ் சக்கரத்து எந்தை பிரான் தன்னை–3-7-3-

பொன் போன்று அழகியதாய், அழகுக்கும் ஆபரணத்துக்கும் மிடுக்குக்கும்
தனக்கு அவ்வருகு இன்றியே இருப்பதாய், இனிமையாலே அளவு இறந்து இருப்பதான திருவாழியை உடையனாய்,
அவ்வழியாலே என்னை எழுதிக்கொண்ட உபகாரகனை. ‘ஆயின், பலகால் திருவாழியைச் சொல்லுவான் என்?’ எனின்,
இராஜகுமாரர்களுக்குப் பிடிதோறும் நெய் வேண்டுமாறு போன்று, இவரும் ‘ஆழிப்பிரான்’ என்பது,
‘பொன் நெடுஞ்சக்கரத்து எந்தை பிரான்’ என்பதாய் அடிக்கடி கையும் திருவாழியுமான சேர்த்தியை அனுபவிக்கிறார்.

—————

அளிக்கும் பரமனைக் கண்ணனை ஆழிப் பிரான் தன்னை–3-7-6-

‘நாயுதாநி – ஆயுதங்கள் உனக்காக இல்லை’ என்கிறபடியே, தன்னோடு ஆயுதத்தோடு வாசி அற
‘பக்தாநாம் – பக்தர்களுக்காகவே’ என்று இருக்குமவனை

————

வலந்தாங்கு சக்கரத்து அண்ணல் மணிவண்ணற்கு ஆள் என்று உள்
கலந்தார் அடியார் தம்மடியார் எம் அடிகளே.–3-7-9-

‘வடிவாய் நின் வல மார்பினில் வாழ்கின்ற மங்கையும் பல்லாண்டு’ என்றவர்,
‘வடிவார் சோதி வலத்து உறையும் சுடர் ஆழியும் பல்லாண்டு’ என்னுமாறு போன்று,
இவரும் மேற் பாசுரத்திலே‘திருமார்பனை’ என்றார்; இங்கே ‘வலந்தாங்கு சக்கரம்’ என்கிறார்.
அந்தப்புரத்துக்கு காவல் வேண்டுமே -இதனால் நம்மாழ்வார் பெரியாழ்வார் -இப்படி அருளிச் செய்கிறார்கள் –
வலப்பக்கத்தே தரிக்கப்பட்ட திருஆழியை உடையனாய் அதற்குப் புகலிடமான நீலமணி போலே சிரமத்தைப் போக்குகின்ற
வடிவழகையுடைய அறப்பெரியவனுக்கு.
ஆள் என்று உள் கலந்தார் அடியார்தம் அடியார் என் அடிகளே –
‘சொரூப ஞானம் முன்பாக ‘அடிமை செய்கையே பிரயோஜனம்’ என்று இருக்குமவர்களுடைய அடியார் எனக்கு ஸ்வாமிகள்,’ என்கிறார்.
விருத்தவான் அபிமானத்திலே ஒதுங்கும் இதுவே அன்றோ வேண்டுவது? அவர்கள் அவனிலும் உத்தேஸ்யர் ஆவர்கள் அன்றோ!
அத்யந்த நிஹீனாக இருந்தாலும் -வ்ருத்தவான்கள் -வலக்கை ஆழியான் -பற்றியவர்கள் -மகாத்மா உடைய பிரபாவத்தால் பாபம் ஒட்டாதே-

————

ஆவியே! ஆரமுதே;என்னை ஆளுடைத் தூவி அம் புள்ளுடையாய்!சுடர் நேமியாய்!
பாவியேன் நெஞ்சம் புலம்பப் பல காலும் கூவியும் காணப்பெறேன் உன கோலமே.–3-8-7-

அழகுக்கும் விரோதிகளை அழிப்பதற்கும் தானேயாக இருக்கும் கருவியை உடையவன்;
இதனால், ‘வரும் வழியில் எவையாகிலும் தடைகள் உளவாகிலும் கைம் மேலே தீர்த்துக் கொண்டு
வருகைக்குக் கருவி உண்டு,’ என்பதனைத் தெரிவித்தபடி.

————–

வாய் கொண்டு மானிடம் பாடவந்த கவியேன் அல்லேன்;
ஆய் கொண்ட சீர் வள்ளல் ஆழிப் பிரான் எனக்கே உளன்;–3-9-9-

இக்குணங்களைக் காத்து ஊட்ட வல்ல கருவியை உடையவன்.
எனக்கே உளன் –
என் கவிக்கே தன்னை விஷயம் ஆக்கினான்.
ஆழிப்பிரான் –
தானும் தன் ஆயுதமுமாய் இருக்கிற இருப்பை நான் கவி பாடலாம்படி எனக்கு விஷயம் ஆக்கினான்.
‘வலக் கை ஆழி இடக்கைச் சங்கம் இவையுடை மால் வண்ணனை,
மலக்கு நா உடையேற்கு மாறு உளதோ இம்மண்ணின் மிசையே’ என்பர் பின்னும்.

————–

சன்மம் பலபல செய்து வெளிப்பட்டுச் சங்கொடு சக்கரம் வில்
ஒண்மை யுடைய உலக்கை ஒள் வாள் தண்டு கொண்டு –3-10-1-

‘ஸ்ரீ சத்துருக்நாழ்வான், அப்போது தாய் மாமனான யுதா ஜித்தினுடைய வீட்டிற்குச் செல்லுகின்ற ஸ்ரீ பரதாழ்வானால்
அழைத்துச் செல்லப்பட்டார்,’ என்கிறபடியே, இறைவனை விட்டுப் பிரியாத ஒற்றுமையைத் தெரிவிப்பார், ‘சங்கொடு’ என்கிறார்.
‘நல்லாரைக் காத்தற்கும் பொல்லாரைப் போக்கற்கும் சங்கு ஒன்றே போதியதாக இருக்க, சக்கரத்தையும் கொண்டு வந்தான்’ என்பார்,
‘சங்கொடு சக்கரம்’ என்கிறார். -ஸ்ரீ பரத ஆழ்வான் திருச்சங்கு அம்சம் ஸ்ரீ சத்ருன ஆழ்வான் திருச்சக்கர அம்சம் –
ஒரு கொத்துக்கு ஒருவரைக் கொண்டு வருதலோடு அமையாது, வில்லையும் கொண்டு வந்தானாதலின், ‘சக்கரம் வில்’ என்கிறார்.
ஆதித்யானாம் -விஷ்ணு போலே -ஒரு கொத்துக்கு ஓன்று சொல்லி இல்லாமல் -அது அர்ஜுனனுக்கு சரி- ஆழ்வாருக்கு போதாதே
கருதும் இடம் பொரும்படி ஞானத்தாலே மேம்பட்டிருப்பவர்களாதலின், ‘ஒண்மையுடைய உலக்கை’ என்கிறார். ஒண்மை – அறிவு.

கையில் திவ்விய ஆயுதங்களைக் கண்டால், ‘இவற்றைப் போருக்குக் காரணமாகத் தரித்துக் கொண்டிருக்கிறான்,’ என்று
இருப்பர்கள் சமுசாரிகள்; அவ்வாறு அன்றி, நித்தியசூரிகள், ‘அழகிற்குக் காரணமாகத் தரித்துக் கொண்டிருக்கிறான்’ என்று இருப்பர்கள்;
இவரும் அவர்களிலே ஒருவர் ஆகையாலே, -விண்ணுளாரிலும் சீரியர் -அழகிற்குக் காரணமாகவே கொண்டு, ‘ஒள்வாள்’ என்கிறார். ஒண்மை – அழகு.
‘ஒரு கற்பகத் தரு பணைத்துக் கணுத்தோறும் அரும்பினாற்போலே ஆயிற்று வடிவும் திவ்விய ஆயுதங்களும் சேர்ந்த சேர்த்தி இருப்பது,’ என்றபடி.
ஆக, இங்கு நின்றும் போவார்க்கு அடையத் தக்கவர்களான நித்திய சூரிகளோடே கூட வந்து அவதரிக்கிறான் என்பதனையும்,
அவ்வாறு அவதரிப்பதுவும் கண்டு அனுபவித்த பின்னர், ‘அடியார்கள் குழாங்கனை உடன் கூடுவது என்றுகொலோ!’ என்று
பிரார்த்திக்க வேண்டாதபடி அவர்களோடே கூடக் காட்சி கொடுக்கைக்காக என்பதனையும் தெரிவித்தபடி.

————-

சங்கு என்னும்; சக்கரம் என்னும்; துழாய் என்னும்;
இங்ஙனே சொல்லும் இராப்பகல் என் செய்கேன்?–4-2-9-

நீ அண்மையில் இருப்பவள் அன்றோ?
தெரிந்த மட்டு அதனைச் சொல்லிக் காணாய்’ என்ன, கைமேலே சொல்லுகிறாள் :–கேட்ட உடனே சொன்னாள்
சங்கு என்னும் –மலையை எடுத்தாற்போலே பெரு வருத்தத்தோடே சங்கு என்னும். அது பொறுத்தவாறே,
சக்கரம் என்னும் – மீளவும் மாட்டுகின்றிலள், சொல்லவும் மாட்டுகின்றிலள்.
இரண்டற்கும் நடுவே கிடக்கிற மாலையை நினைத்து,-துழாய் என்னும் –

————

கால சக்கரத்தொடு வெண் சங்கம் கை ஏந்தினாய்!
ஞால முற்றும் உண்டு உமிழ்ந்த நாராயணனே!’ என்று என்று,–4-3-6-

பகைவர்களுக்குக் கூற்றுவனான திருவாழியோடேகூட, நீலநிறம் பொருந்திய
திருமேனிக்குப் பரபாகமான வெண்மையை யுடைத்தான ஸ்ரீ பாஞ்சஜன்யத்தை, வெறும்புறத்திலே ஆலத்தி வழிக்க வேண்டும் படியிருக்கிற
அழகிய திருக்கையிலே பூ ஏந்தினாற்போலே ஏந்தினவனே! ஸ்ரீ பாஞ்சஜன்யத்துக்கு வெளுப்புத் தன்மை ஆனாற்போலே,
திருவாழிக்குப் பகைவர்களை அழித்தலும் தன்மையாய் இருக்குமாதலின், ‘காலசக்கரம்’ என்கிறார்,

————-

கூனற் சங்கத் தடக்கை யவனை, குடமாடியை,
வானக் கோனைக் கவிசொல்ல வல்லேற்கு இனி மாறு உண்டோ?–4-5-9-

சங்கு சக்கரம் கதை இவற்றைத் தரித்தவனாய் வந்து அவதரித்தாய்,’ என்று சொல்லும்படியாயிற்று இருந்தது என்றபடி.
‘அஞ்சலி செய்தவராய் வணக்கத்துடன் இருக்கின்ற’ என்கிற இளைய பெருமாளைப் போலே, பகவானுடைய அனுபவத்தால்
வந்த மகிழ்ச்சியாலே சரீரத்தை வளைத்துக் கொண்டிருப்பவன் ஆதலின், ‘கூனல் சங்கம்’ என்கிறது. என்றது,
‘வாயது கையதுவாக அனுபவிக்கின்றவன் அன்றோ?’ என்றபடி.
‘உண்பது சொல்லில் உலகளந்தான் வாயமுதம்; கண்படை கொள்ளல் கடல்வண்ணன் கைத்தலத்தே;
பெண் படையார் உன்மேல் பெரும் பூசல் சாற்றுகின்றார்; பண் பல செய்கின்றாய் பாஞ்ச சன்னியமே!’-என்ற நாய்ச்சியார் திருமொழிப்
பாசுரத்தை அடியாகக்கொண்டு எழுந்தது.–‘வாயது கையது’ என்பது, சிலேடை.
உரிமை நிலை நாட்டி -வாரணமாயிரம் -இப்பொழுது அத்தை கேட்கிறாள் -கற்பூரம் நாறுமோ –
சங்கரய்யா உன் செல்வம் சால பெரியதே -நிகர் உனக்கு யார் -என்கிறாள்

——————-

சக்கரத்து அண்ணலே! என்று தாழ்ந்து, கண்ணீர் ததும்ப,
பக்கம் நோக்கி நின்று, அலந்தேன்; பாவியேன் காண்கின்றிலேன்;–4-7-10-

சக்கரத்தையுடைய சுவாமியே!’ என்று சொல்லி அனுபவிக்கப் பெறாமையாலே கீழே விழுந்து
சக்கரத்து அண்ணலே என்று தாழ்ந்து –
‘திருவாழியைக் காட்டி என்னை எழுதிக்கொண்டவனே!’ என்று இவ் வார்த்தையோடே தரைப்பட்டு.

————-

ஆட்செய்து ஆழிப் பிரானைச் சேர்ந்தவன், வண் குருகூர் நகரான்,–4-10-11-

அடிமை செய்து சர்வேசுவரனைக் கிட்டினவர். முறையிலே சர்வேசுவரனைப் பற்றினவர் ஆயிற்று இவர்
தான் விருத்தவானாய்க் காணும் இவரை விருத்தியிலே சேர்ப்பித்தது.
கையில் திருவாழி சேர்ந்தாற்போலே ஆயிற்று இவரும் சேர்ந்தபடி.
கெடு மரக்கலம் கரை சேர்ந்தாற்போலே இருத்தலின் ‘சேர்ந்த’ என்கிறார்.

——————

கையார் சக்கரத்து என் கரு மாணிக்கமே! –5-1-1-

வெறும் புறத்திலே ஆலத்தி வழிக்க வேண்டும்படியான கையிலே திருவாழியைத் தரித்தானாயிற்று.
இது தான் ஆபரணமுமாய் வினைத் தலையில ஆயுதமுமாய் அன்றோ இருப்பது.
ஒரு கைக்குப் படையாய்-யுத்தத்துக்கு – இருக்குமே யன்றோ?
கூரார் ஆழி வெண் சங்கு ஏந்தி வாராய்” என்று அநுகூலர்க்கு ஆசைப் படுகைக்கு உடலாய்,
விரோதிகளைத் துணிக்கைக்கும் உடலாய் ஆயிற்று இருப்பது.

——————

அம்மான் ஆழிப் பிரான் அவன் எவ்விடத்தான்? யான் ஆர்?–5-1-7-

சர்வேச்வரன்- கையும் திருவாழியுமான அழகை நித்திய சூரிகளுக்குக் காட்சி கொடுத்துக் கொண்டிருக்குமவன்.
அவன் எத்தகைய பெருமை பொருந்திய நித்திய சூரிகளால் ஆராதிக்கப்படுமவன்.
நித்திய சம்சாரிகளுக்கும் இவ்வருகாய் இருந்தேன் யான்.
பிள்ளையமுதனார், ‘அம்மான் ஆழிப்பிரான்’ என்று மேலே காட்டி, ‘யான் ஆர்’ என்று குறையச் சொல்லிக் காட்டுவர்.

————–

தேவார் கோலத் தொடும் திருச் சக்கரம் சங்கினொடும்
ஆஆ! என்று அருள் செய்து அடியேனொடும் ஆனானே.–5-1-9–

பிரகிருதி சம்பந்தம் இல்லாத திவ்விய உறுப்புகளோடும் அவ் வுறுப்புக்களில் சேர்ந்த திவ்விய ஆயுதங்களோடுங்கூட வந்து,
ஐயோ! ஐயோ! என்று என் பக்கலிலே கிருபையைச் செய்து என்னோடே வந்து கலந்தான்.-ஆவா என்று ஆராய்ந்து அருளினான் –
“கையில் ஆழ்வார்களோடு பொருந்தினாற் போலே என்னோடே வந்து கலந்தான்” என்று ஆளவந்தார்
அருளிச் செய்தாராகத் திருமாலை யாண்டான் பணிப்பர்.
இதனை எம்பெருமானார் கேட்டருளி இங்ஙனேயாக அடுக்கும்,
‘கூரார் ஆழி வெண்சங்கு ஏந்தி வாராய்’ -திருவாய். 6. 9 : 1.-என்றாயிற்று இவர் ஆசைப்பட்டிருப்பது;
ஆசைப்பட்டபடியே திவ்விய ஆயுதங்களோடே வந்து கலந்தான்” என்று அருளிச் செய்தார்.
இவர் தாம் பூ வேளைக்காரரைப் போலே, இவை காணாத போது கை மேலே முடிவார் ஒருவரே யன்றோ.
பூ வேளைக்காரர் – அரசர்களுக்கு அவ்வக்காலங்களில் பூ இடாவிடில் குத்திக் கொண்டு முடியுமவர்கள்.
இவை காணாத போது’ என்றது, இவற்றைக் கைமேலே காணாத போது என்றபடி.
கைமேலே முடிவார்” என்பதற்குப் போரிலே முடிவார் என்பது வேறும் ஒரு பொருள்.
ஸ்வரூபத்திற்குத் தகுதியாகச் சேஷியாகவே வந்து கலந்தான் என்பார் ‘அடியேனொடும் ஆனானே’ என்கிறார்.

அப்ராகிருதமாய் அழகியதான திருமேனியோடே திருவாழியோடும் ஸ்ரீ பாஞ்ச சன்னியத்தோடும் பொருந்தினாற்போலே,
அப்ராகிருத விக்கிரகத்தோடே என்னோடே வந்து கலந்தான் என்பது, ஸ்ரீ-ஆளவந்தாருடைய திருவுள்ளக் கருத்து.
“அடியேனொடும்” என்ற உம்மையாலே, கையில் ஆழ்வார்களோடு சேர்ந்தார்போலே என்னோடும் சேர்ந்தான் என்றபடி.

——————-

கொன்று உயிர் உண்ணும் விசாதி பகை பசி தீயன எல்லாம்
நின்று இவ் வுலகில் கடிவான் நேமிப் பிரான் தமர் போந்தார்-5-2-6-

கையும் திருவாழியுமான அழகிலே தோற்றிருக்குமவர்கள் வந்தார்கள்.
நேமிப் பிரான் தமர்-ஸ்ரீ ஆளவந்தார் நிர்வாஹத்திலே நித்திய சூரிகள்.-
எம்பெருமானார் நிர்வாஹத்திலே ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள்.

—————–

யாமடல் ஊர்ந்தும் எம் ஆழி அங்கைப் பிரானுடைத்
தூமடல் தண்ணத் துழாய் மலர் கொண்டு சூடுவோம்–5-3-10-

யாம்
முதலில் சொல்லி
ஆழி அம் கைப் பிரான் –
பின்னால் சொல்லி -பிரணவம் -அகாரம் சொல்லித் தானே மகாரம் –
பிரணவத்தை விட இங்கே நன்றாக அருளிச் செய்த படி –கேட்டு திருந்த வேண்டியது ஜீவாத்மா தானே
ராஜ புருஷன் -சப்தம் முன்னால் இருந்தாலும் சேவகனுக்கு முக்கியம்

எம் ஆழி அம் கைப் பிரானுடைத் தூ மடல் தண் அம் துழாய் மலர் கொண்டு சூடுவோம்-
எம் பிரான்’ என்றதனால் நாராயண சப்தார்த்தம் சொல்லப்படுகிறது.
இவனைக் கொண்டு அன்றோ அவனை நிரூபிப்பது.
அகாரம் நாராயணம் நடுவில் மகாரம் விளங்குகிறார் -அவனை இட்டே சேஷன்-
இவன் கைங்கர்யம் செய்யச் செய்ய நாராயணன் -பெருமை பெருகிறானே –
அவன் கையும் திருவாழியுமாகப் புறப்பட்டாற்போலே அன்றோ நான், கையும் மடலுமாகப் புறப்பட்டால் இருப்பது என்பாள்
இரண்டும் அமோகம் -வீணாகாதே –ஈஸ்வரத்வம் திரு ஆழி காட்டும் –
பிரணயித்வம் மடல் காட்டுமே – தேஜோ கரம் இரண்டும் இருவருக்கும்
நான் கையும் மடலுமாகப் புறப்பட்டால், அஞ்சி எதிரே வந்து தன்கையில் ஆபரணத்தை வாங்கி என் கையிலே இட்டு,
தன் தோளில் மாலையை வாங்கி என் தோளிலே இட்டானாகில் குடி இருக்கிறான்;
இல்லையாகில் எல்லாங்கூட இல்லை யாகின்றன. -உபய ஸ்வரூபமும் அழியும் என்றவாறு –
ஆபரணம் என்பதால் இங்கு ஆழி -மோதிரம் என்றபடி -திவ்யாயுதமும் திவ்யாபரணம் தானே அநு கூலர்களுக்கு –

————-

தூப் பால வெண் சங்கு சக்கரத்தன் தோன்றானால் – 5-4-7-
இருளைப் போக்கும் போது சந்திர சூரியர்கள் சேர உதித்தாற் போன்று இருக்கின்ற
திவ்விய ஆயுதங்களை யுடையவன் வருகின்றிலன்.
அந்தச் சந்திர சூரியர்கள் வேணுங்காணும் இந்த இருளைப் போக்கும் போது.

ஆங்கத் திகிரி சுடரென்றும் வெண்சங்கம் வானில் பகரும் மதி என்றும் பார்த்து” -மூன்றாந் திருவந். 67.-என்று
சொல்லக் கடவதன்றோ.
பண்டே இவள் கை கண்டு வைத்தமையன்றோ இவை தாம்.
இருளோடே சீறு பாறு என்று போக்குவான் ஒருவனும்,
இருளோடே கண்கலந்து நின்று போக்குவான் ஒருவனுமாயிற்று.
தூய்மையை ஸ்வபாவமாகவுடைத்தான வெண்சங்கு ஆதலின் ‘தூப்பால வெண்சங்கு’ என்கிறாள்.
அன்றிக்கே, பால் என்பது, இடமாய், குறைவற்ற இடத்தை யுடைத்தான வெண்சங்கு என்னுதல்;
“பெரு முழக்கு” என்றும், “நன்றாக நிரம்பின மத்தியினின்றும் வெளிக் கிளம்பின ஒலியையுடைய
ஸ்ரீபாஞ்ச சன்னியம்” என்றும் சொல்லப்படுவது அன்றோ.
ஆயின், ‘தூய்மை’ என்ற சொல் குறைவறுதல் என்றபொருளைக் காட்டுமோ? எனின்,
‘அவன் இவ்வர்த்தத்தில் குறைவற்றவன்’ என்று சொல்ல வேண்டுவதனை ‘அவன் இவ்வர்த்தத்திலே தூயன்காண்’ என்று
வழங்கும் வழக்கு உண்டே அன்றோ. இலக்ஷணை இருக்கிறபடி.
அன்றிக்கே, தூய்மையாலும் வெண்மையாலும், வெளுப்பின் மிகுதியைச் சொல்லுகிறதாகவுமாம்;
அப்போது வேறுசொல் இடையில் வரலாகா. வந்திருப்பதனால், அவ்வாறு பொருள் கூறுதல் பொருத்தம் அன்று.

———————

கை வந்த சக்கரத்து-5-4-8
இந்தத் துன்பத்தைப் போக்குவதற்குச் சாதனம் இல்லாமல் தான் இருக்கிறானோ?
அழையா திருக்கச் செய்தேயும் நினைவறிந்து கையிலே வந்திருக்கும் திருவாழியை யுடையவன்.
“பாவஜ்ஞேந – மாய்-கருத்து அறிந்து காரியம் செய்யும் சாதனத்தை யுடையவன் என்றபடி.
கைவந்த சக்கரத்து என்பதற்கு, அற விதேயமான சாதனத்தையுடையவன் என்னலுமாம்.
“ஸ்ரீ ராமபிரானுக்கு வலக்கை போன்றவர்” என்கிறபடியே, விதேயமாய்க் காரியம் செய்யும் சாதனத்தையுடையவர் என்றபடி.
“பாவஜ்ஞேந-கிருதஜ்ஞேந –தர்மஜ்ஞேந–த்வயா புத்ரேண-தர்மாத்மா-ந ஸம்விருத்த: பிதா மம

—————-

எங்ஙனேயோ அன்னை மீர்காள்! என்னை முனிவது நீர்!
நங்கள் கோலத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
சங்கி னோடும் நேமி யோடும் தாமரைக் கண்களோடும்
செங்கனி வாய் ஒன்றினோடும் செல்கின்றது என் நெஞ்சமே.–5-5-1-

தண்ணீர் போன பின்னர் அணையைக் கட்டுதல் அன்றோ நீங்கள் செய்கிறது என்றபடி.
மீட்கப் போகாதேபடி இப்போது வந்தது என்? என்ன,
கை மேலே ஒரு முகத்தாலே தான் அகப் பட்டபடியைச் சொல்லுகிறாள் மேல்:
சங்கினோடும் நேமியோடும் தாமரைக் கண்களோடும் செங்கனி வாய் ஒன்றினோடும் செல்கின்றது என் நெஞ்சமே –
இதனால், நீங்கள் ஹிதம் சொல்லுவது நெஞ்சுடையார்க் கன்றோ என்கிறாள் என்றபடி.
சங்கினோடும் –
செங்கமல நாண் மலர் மேல் தேன் நுகரும் அன்னம் போல்” என்கிறபடியே, கரு நிறமான திரு மேனிக்குப் பரபாகமான
வெளுத்த நிறத்தையுடைத்தான ஸ்ரீ பாஞ்சசன்யத்தோடும்,
நேமி யோடும் –
இந்தக் கைக்கு இது ஆபரணமானால், வேறு ஒன்று வேண்டாதே தானே ஆபரணமாகப் போரும்படி இருக்கிற திருச் சக்கரத்தோடும்,

————–

நிறைந்த சோதி வெள்ளம் சூழ்ந்த நீண்ட பொன் மேனியொடும்
நிறைந்து என்னுள்ளே நின்றொழிந்தான் நேமி அம் கை உளதே.–5-5-7-

நேமி அம் கை உளதே-
வடிவழகு எல்லாம் ஒரு தட்டும், கையுந் திருவாழியுமான அழகு ஒரு தட்டுமாயாயிற்று இருப்பது. என்றது,
அவன் கையில் திருவாழி பிடித்திலனாகில் நான் பழி பரிஹரித்து மீளேனோ?
அவன் கையில் திருவாழி இருக்க, என்னாலே பழிக்கு அஞ்சி மீளப்போமோ? என்றபடி.

————–

அறி வரிய பிரானை ஆழி அம் கையனையே அலற்றி
நறிய நன் மலர் நாடி நன் குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன-5-5-11-

ஆழி அம் கையனையே அலற்றி –
“சங்கினோடும் நேமியோடும்” என்று, தொடங்கின படியே தலைக் கட்டுகிறார்.
அவனைக் கை விடாமல் -இடைவிடாமல் -அநுபவித்ததித்தனை இதற்கு முன்பெல்லாம்;
இதில், கையும் திருவாழியுமான அழகை யாயிற்று உருவச் சொல்லிக் கூப்பிட்டது.

—————

சங்கு சக்கரத்தாய்! தமியேனுக்கு அருளாயே.–5-7-2-

சங்கு சக்கரத்தாய் –
அங்ஙன் கண்ணழிவு சொல்லலாமோ? ஒரோ கைக்குப் படை அன்றோ கூட நிற்கிறது என்கிறார்.
அங்கு ஒரே கையில் ஒரே வில்-
இங்கு, “இலக்குமணனே! வில்லைக் கொண்டு வா” என்னவேண்டும் குறை உண்டோ.
பிறர் கை பார்த்திருக்கவேண்டும் குறை உண்டோ இங்கு.
பரிகரங்களை அழைத்துக் காரியம் கொள்ளவேண்டும்படியோ உனக்கு இருக்கிறது.
1-நீ அண்மையிலிருப்பவன் அல்லாமையோ,-நீ சந்நிஹிதன் —
2-நீ ஆற்றலுடையவன் அல்லாமையோ,
3-உனக்குப் பரிகரம் இல்லாமையோ,
4-பரிகரம் தான் கை கழிய நின்றோ,-
சங்கு சக்கரத்தாய் -இதுவே நிரூபகம் – எதனாலே தான் இழக்கிறது?

—————–

களைவாய் துன்பம் களையா தொழிவாய் களை கண் மற்றிலேன்
வளைவாய் நேமிப் படையாய்! குடந்தைக் கிடந்தாய்! மாமாயா!–5-8-8-

வளைவாய் நேமிப்படையாய்-
பார்த்த இடம் எங்கும் வாயான திருவாழியை ஆயுதமாகவுடையவனே!
களையாதொழிகைக்குச் சொல்லலாம் கண்ணழிவு உண்டோ? என்பார் ‘நேமிப்படையாய்’ என்கிறார்.
என்றது, ‘பரிகரம் இல்லை என்னப் போமோ; கைகழிந்து போயிற்று, இனிப் படை திரட்ட வேண்டும்’ என்னும் கண்ணழிவு உண்டோ? என்றபடி.
தொழுவித்துக் கொள்ளும் கைக்கு பரிகரம் உண்டு -சங்கு சக்கரம் ஏந்தும் கையான் -தொழும் கைக்கு அஞ்சலி பரிகரம் உண்டே
வில் கை வீரன் வெறும் கை வீரன் -அகிஞ்சனன் -நம-என்பதே முமுஷுக்கு வீரத்தனம் –
உன் கையில் ஆயுதத்துக்கு வாய் இல்லாத இடம் உண்டோ, அது வாய் படைத்த பிரயோஜனம் பெற வேண்டாவோ? என்பார் ‘வளைவாய்’ என்கிறார்.
மா ஸூ ச சொல்ல வேண்டாமோ -வாய் படைத்த பிரயோஜனம் இது அன்றோ –
நேமிப் படையாய் களைகண் மற்றிலேன் –
அப்படி இருப்பது என் கையில் ஓர் ஆயுதம் உண்டோ, பிறர் கையில் ஓர் ஆயுதம் உண்டோ, உன் கையில் ஆயுதம் இல்லையோ.

—————–

திருவல்லவாழ் சுழலின் மலி சக்கரப் பெருமானது தொல்லருளே.–5-9-9-

பகைவர்களை அழிக்க வேண்டும் என்னும் விரைவாலே மிகவும் சுழன்று வாரா நின்றுள்ள திருவாழியையுடைய சர்வேச்வரன்.
அன்றிக்கே, சுழலின் மலி சக்கரம் என்பதற்கு, சுழல்வது போலத் துளங்கா நின்றுள்ள சக்கரம் என்னுதல்.

————-

கை கொள் சக்கரத் தென் கனி வாய்ப் பெருமானைக் கண்டு
கைகள் கூப்பிச் சொல்லீர் வினையாட்டியேன் காதன்மையே.–6-1-1-

கைகொள் சக்கரத்து-
செந்நெலின்படியாயிருக்கை. கைக்கெல்லாம் தானே ஆபரணமாயிருக்கை.
நெல் வயலை மறைத்து உயர்ந்து இருப்பது போலே திருக்கையை இடமாக கொண்ட திருச் சக்கரம்
இராஜபுத்திரர்கள் கையில் இடைச்செறி கடைச்செறிகட்குத் தோற்றிருக்குமாறு போலே,
திருவதரத்தில் பழுப்புக்கும் கையும் திருவாழியுமான சேர்த்திக்குமாயிற்று இவள் எழுதிக்கொடுத்தது.

——————–

கறங்கு சக்கரக்கை க் கனி வாய்ப் பெருமானைக் கண்டு
இறங்கி நீர் தொழுது பணியீர் அடியேன் இடரே.–6-1-3-

பகைவர்களை அழிக்கும் விரைவாலே சுழன்று வாராநின்றுள்ள திருவாழியைக் கையிலேயுடையனான சர்வேசுவரனை. -பூர்வர் நிர்வாகப்படி –
அன்றிக்கே,–பட்டர் நிர்வாகப்படி –
இத்தலையைத் தோற்பித்துக் கொண்டோம் என்னும் மேன்மை தோற்ற, ஆயுதத்தைச் சுழற்றிப் புன்முறுவல்செய்து இருக்கிறபடியாகவுமாம்.

——————

ஆற்றல் ஆழி யங்கை அமரர் பெருமானைக் கண்டு
மாற்றம் கொண்டருளீர் மையல் தீர்வதொரு வண்ணமே.–6-1-6-

செய்யப் பெற்றிலோம்’ என்று நோவுபட்டு இருப்பான் ஒருவனுமாய்,
அவர்கள் இரக்ஷணத்துக்குக் கருவியான திருவாழியைக் கையிலே யுடையனாய்,
நான் காண ஆசைப்பட்ட கையும் திருவாழியுமான அழகை விருப்பமில்லாதார்க்குக் காட்சி கொடுத்துக் கொண்டிருக்குமவனை.
அன்றிக்கே,
‘ஆற்றல்’ என்பதனைத் திருவாழிக்கு அடைமொழியாகக் கொண்டு,
அடியார்களைக் காப்பாற்றுவதில் அவனைக் காட்டிலும் கிருபையை யுடைய திருவாழியைக் கையிலே யுடையவனை என்னுதல்.
அன்றியே,
‘ஆற்றல்’ என்பதனை, அவன் தனக்கே அடையாகக்கொண்டு,
பிரிவுக்குச் சிளையாதே ஆறியிருப்பானாய்க் கையும் திருவாழியுமான சர்வேசுவரனை என்று பட்டர் அருளிச்செய்வர்.

—————-

கரு வண்ணம் செய்யவாய் செய்யகண் செய்யகை செய்யகால்
செரு ஒண் சக்கரம் சங்கு அடையாளம் திருந்தக் கண்டே.–6-1-7-

செரு ஒண் சக்கரம் சங்கு –
இவ் வடிவழகை யெல்லாம் காத்து ஊட்டவற்றனவுமாய், அஸ்தாநே பய சங்கை பண்ணி யுத்தோந்முகமாய்,
கை கழியப் போய் நின்று ரக்ஷிப்பதும், கை விடாதே வாய்க் கரையிலே நின்று ரக்ஷிப்பதுமான திவ்விய ஆயுதங்கள்.
கிட்டினாரை ‘இன்னார் என்று அறியேன்’ என்று மதி மயங்கப் பண்ணுவிக்கும் திவ்விய ஆயுதங்கள் ஆதலின் ‘ஒண்’ என்கிறாள்.

——————-

வலக்கை ஆழி இடக்கைச் சங்கம் இவை யுடை மால்வண்ணனை
மலக்கு நாவுடையேற்கு மாறுளதோ இம்மண்ணின் மிசையே?–6-4-9-

இவ்விடத்தைப் பட்டர் அருளிச் செய்யா நிற்கச் செய்தே கஞ்சனூரில் இருந்தவரான வண்டு வரைப்பெருமாள் என்பவர்,
மால் வண்ணனை ‘மலக்கு நாவுடையேன்’ என்ன அமையாதோ?
‘வலக்கை ஆழி இடக்கைச் சங்கம் இவையுடை’ என்று விசேடித்ததற்குக் கருத்து என்? என்ன,
“சோளேந்திர சிங்கனை உளுக்காக்கப் பண்ணுகிறேன் என்கிறார் காணும்” என்று அருளிச்செய்தார்.
‘சோளேந்திர சிங்கன்’ என்பது, நம் பெருமாளுடைய யானை. உளுக்காக்க – இருக்கும்படி. என்றது
சர்வேசுவரனாகிற மத்த யானையானது பணிந்து கொடுக்கும்படி செய்கிறேன் என்கிறார் என்றபடி.
அறப் பெரியவனுக்கு லக்ஷணம் அன்றோ சங்க சக்கரங்கள்.

—————

தவள ஒண்சங்கு சக்கரமென்றும் தாமரைத் தடங்கண் என்றும்
குவளை ஒண்மலர்க் கண்கள் நீர்மல்க நின்று நின்று குமுறுமே.–6-5-1-

தவளம் ஒண் சங்கு –
கரிய நிறமுடைய திருமேனிக்குப் பரபாகமான வெண்மையை யுடைத்தாய்,
“உண்பது சொல்லில் உலகளந்தான் வாயமுதம்” என்கிற அழகை யுடைத்தான சங்கு. சக்கரம் –
அங்ஙனம் ஒரு விசேடணம் இட்டுச் சொல்ல வேண்டாத அழகை யுடைய சக்கரம். என்றும் –
‘இவற்றைக் காண வேணும்’ என்னுதல்;
‘இவற்றோடே வர வேணும்’ என்னுதல் சொல்ல மாட்டுகின்றிலள் பலக் குறைவாலே.
திவ்வியாயுதங்களையும் கண்ணழகையும் காட்டியாயிற்று இவளைத் தோற்பித்தது.

—————–

சங்குவில் வாள்தண்டு சக்கரக் கையற்கு
செங்கனி வாய்ச்செய்ய தாமரைக் கண்ணற்கு
கொங்கலர் தண்ணந் துழாய் முடி யானுக்குஎன்
மங்கை இழந்தது மாமை நிறமே.–6-6-2-

சங்கம் வில் வாள் தண்டு சக்கரம் என்னும் ஐந்து ஆயுதங்களையும் தரித்த திருக் கரங்களை யுடையவனுக்கு
பஞ்சாயுதங்களையும் ஒருசேர அருளிச் செய்திருத்தல் காண்க.
திருவுலகு அளந்தருளின காலத்தில் திவ்விய ஆயுதங்கள் முதலியவைகளின் அழகிலே அகப்பட்டுத்
தன்னுடைய அழகிய நிறத்தை இழந்தாள்
ஸ்ரீபஞ்சாயுதங்களின் சேர்த்தி அழகிலே ஆயிற்று இவள் ஈடுபட்டது.
பரம ஸ்வாமி திருமால் இரும் சோலை மூலவர் பஞ்சாயுதம் உடன் சேவை உண்டே –
இவளுடைய ஓர் ஆபரணம் வாங்குகைக்கு எத்தனை ஆபரணம் பூண்டு காட்டினான்?
கைக்கு மேல் ஐந்துங் காட்டிக்காணும் இவளுடைய ஆபரணம் வாங்கிற்று.
புரடு கீறி ஆடுகிற அளவிலே -தாயக் கட்டம் -அஞ்சுக்கு இலக்காக -ஒரு கை இருக்க -கை மேல் அஞ்சு போட்டு வெட்டுகிறேன் போலே –
ஆபரண கோடியிலும் ஆயுத கோடியிலும் இரு புடை மெய்க் காட்டின அன்றோ இவைதாம்.–உபய கோஷ்டி –

————

கறங்கிய சக்கரக் கையவ னுக்கு என்
பிறங்கிருங் கூந்தல் இழந்தது பீடே.–6-6-3-

பகைவர்களை அழிக்கவேண்டும் விரைவாலே எப்பொழுதும் சுழலாநின்றுள்ள திருவாழியைத் திருக்கையிலே யுடையவனுக்கு:
தான் ரக்ஷகனான அளவன்றியே, பரிகரமும் ரக்ஷணத்திலே முயற்சியோடு கூடி இருக்கிறபடி.
அவன் கைப்பிடித்தார் எல்லாரும் ரக்ஷணத்திலே விரைவுடையராயன்றோ இருப்பது.
ஸ்ரீ பாஞ்சஜன்ய ஆழ்வானும், “ஒரு வினை உண்டாகவற்றே, நாம் வாய்க்கரையிலே நின்று
ஓசையை விளைத்து வினை தீர்க்க” என்று பிரார்த்தியா நிற்கும்.

————–

கையமர் சக்கரத்து என் கனிவாய்ப்பெரு மானைக் கண்டு
மெய்யமர் காதல் சொல்லிக் கிளிகாள்! விரைந்தோடி வந்தே.–6-8-2-

எப்போதும் கை கழலா நேமியானாய் இருத்தலின் ‘கையமர் சக்கரம்’ என்கிறது.
கையும் திருவாழியுமான அழகினைக் காட்டுவது முறுவலைக் காட்டுவதாய் என்னைத் தனக்கே உரிமை ஆக்கினவன்.
திருவாழிக்கு முற்றூட்டு ஆயிற்றுத் திருக்கை; தமக்கு முற்றூட்டு திருப்பவளம்.
அவன் ஜீவனத்தை நித்யமாக்கினான், என் ஜீவனத்தைக் காதா சித்கமாக்கினான்.
அவனுக்கே கையடைப்பு ஆயிற்றே. கைமேலே இடுமே.

———————

கூரார் ஆழி வெண்சங் கேந்திக் கொடியேன்பால்
வாராய்! ஒருநாள் மண்ணும் விண்ணும் மகிழவே.–6-9-1-

ஸ்ரீ பாஞ்சஜன்யத்தில் வெண்மைபோன்று திருவாழியில் கூர்மையும் இவர்க்குக் கவர்ச்சியாயிருக்கிறபடி
பகைவர்களைத் துணிக்கத் துணிக்கச் சாணையில் ஏறிட்டாற்போலே கூர்மை மிக்கிருத்தலின் ‘கூர்ஆர் ஆழி’ என்கிறது.
அசாதாரண விக்கிரஹத்துக்கு லக்ஷணமோ தான் கையும் திருவாழியுமாயிருக்கை.

—————-

கூறாய் நீறாய் நிலனாகிக் கொடு வல்லசுரர் குலமெல்லாம்
சீறா எரியும் திருநேமி வலவா! தெய்வக் கோமானே!–6-10-2-

நீ கைகழலா நேமியானாய்இருக்கிறதற்கும் என் தீவினைகள் கிடக்கைக்கும் என்ன சேர்த்தி உண்டு?
தடை இல்லதா சக்தியையுடைய திவ்விய ஆயுதங்களானவை இவனுடைய பாபங்கள் எல்லாவற்றையும்
போக்கிக் காப்பாற்றக் கூடியனவாயிருக்கும்.
அவனாலே வருமவற்றையும் போக்கக் கூடியனவாயிருக்கும்.
அருளார் திருச்சக்கரம் அன்றோ-திருவிருத்தம், 33.-
பண்டே அவனைக் கை கண்டிருப்பவர்கள் அன்றோ. –
வரம் ததாதி வரத–அவன் அருள் மறுத்தபோதும் இங்குத்தை அருள்மாறாதே அன்றோ இருப்பது.
ஆகையாலே, அவன் திருவருளைப் பெற்றவர்கள் திருவாழியில் கூர்மையை அன்றோ
தங்களுக்குத் தஞ்சமாக நினைத்திருப்பது.

———————-

கன்னலே! அமுதே! கார்முகில் வண்ணனே!கடல்ஞாலம் காக்கின்ற
மின்னு நேமியினாய்!வினையேனுடை வேதியனே!–7-1-2-

மின்னு நேமியனாய் –‘இயற்றி-யத்னம்- உண்டு என்னா, சங்கற்பத்தால் நோக்குமவனோ?
ஆசிலே வைத்தகையும் நீயுமாயன்றோ நோக்குவது? -ஆசு -பிடி -ஆயுதம்
‘அருளார் திருச்சக்கரத்தால் அகல் விசும்பும் நிலனும் இருளார் வினை கெடச் செங்கோல்
நடாவுதிர்,’ திருவிருத்தம், 33.– என்னக் கடவதன்றோ?
உருவின வாள் உறையில் இடாதே அன்றோ நோக்குவது?
விளங்காநின்றுள்ள திருவாழி. -கிருபையால் மிக்கு இருக்கும் திரு ஆழி

————–

கங்குலும் பகலும் கண்துயில் அறியாள் கண்ண நீர் கைகளால் இறைக்கும்;
‘சங்கு சக்கரங்கள்’ என்று கை கூப்பும்; ‘தாமரைக் கண்’ என்றே தளரும்–7-2-1-

கண்ணநீரை மாற்றினால் கண்களாலே காண வந்து தோற்றும் படியை நினையா நின்றாள்.
சொல்லா நின்றாள் என்ன வில்லை –விலக்கின பின்பு சேவை சாதிப்பானே -அத்வேஷம் மாத்திரம் போதுமே –
‘தவள ஒண் சங்கு சக்கரம்’ திருவாய்மொழி, 6. 5:1.-என்று திவ்விய ஆயுதங்களோடு காண அன்றோ இவள் தான் ஆசைப்பட்டிருப்பது!
‘தேநைவ ரூபேண சதுர்ப் புஜேந’ என்பது, ஸ்ரீகீதை, 11.46.
‘கையினார்சுரி சங்கு அனல் ஆழியர் நீள்வரைபோல் மெய்யனார் –என்பது, அநுசந்தேயம். ( அமலனாதிபிரான்.7.)
உகவாத கம்ஸன் முதலாயினோர்களுக்கு அன்றோ இரு தோளனாக வேண்டுவது’
‘நான்கு தோள்களையுடைய அந்த உருவமாகவே ஆகக் கடவீர்’ என்றான் அன்றோ காண ஆசைப்பட்ட அருச்சுனன்?
‘கூரார் ஆழி வெண்சங்கு ஏந்தி வாராய். என்னக் கணிசித்து,திருவாய். 6. 9:1. கணிசித்து-விரும்பி.-
வலி இல்லாமையாலே தலைக்கட்ட மாட்டாதே, விடாயன் கையை மடுத்துத் தண்ணீரை வேண்டுமாறு போலே,
குறையும் அஞ்சலியாலே தலைக்கட்டா நின்றாள்.சங்கு சக்கரங்கள் ஏந்தி வாராய் முடிக்க முடியாமல் –
சங்கு சக்கரம் சொல்லி தாமரைக் கண் -திரு மேனி முழுவதும் திருக் கண்கள் அகப்படுத்த -அர்ச்சை அன்றோ —

———–

‘கடல்வண்ணா! கடியை காண்’ என்னும்;‘வட்டவாய் நேமி வலங்கையா!’ என்னும்–7-2-4-

‘சங்கு சக்கரங்கள்’ என்று சொல்லும் நிலையும் போயிற்று,
இப்போது கண்களுக்கு விஷயம் அன்றிக்கே இருக்கச் செய்தேயும், அவற்றினுடைய அமைப்பு, புத்தியிற்படிந்ததாய் இருக்கிறபடி.
பிடித்த இடம் எங்கும் வாயாக இருத்தலின், ‘வட்டவாய்’ என்கிறது.
இதனால், ‘விரோதியைப் போக்கப் பரிகரம் இன்றிக்கே இருக்கிறாய் அன்றே?’ என்கிறாள் என்றபடி.

————-

‘வெய்ய வாள் தண்டு சங்கு சக்கரம் வில் ஏந்தும் விண்ணோர் முதல்!’ என்னும்–7-2-6-

திவ்ய ஆயுதங்கள் பகைவர்களை அழிப்பதற்கு உடலாக இருக்குமாறு போலே
காதலிகளை அழிக்கைக்கும் உடலாக இருக்குமன்றோ உகப்பாரையும் உகவாதாரையும் ஒக்கத் தோற்பிக்குமவை?
முன்னே கை கண்டு வைக்கிறவை அன்றோ?
காணவே பகைவர்கள் மண்ணுண்ணும்படியான திவ்ய ஆயுதங்களைத் தரித்திருக்கிற நீ
என் விரோதிகளைப் போக்கி முகங்காட்டாது ஒழிவதே!
திவ்விய ஆயுதங்களினுடைய சேர்த்தியால் வந்த அழகினைக் காட்டி நடத்த, அதுவே ஜீவனம் ஆயிற்று அந்நாடு கிடப்பது.
இல்லையாகில், அங்கே வினை உண்டாகத் தரித்திருக்கிறான் அன்றோ?

———————–

வெள்ளைச் சுரிசங்கொடு ஆழி ஏந்தித் தாமரைக் கண்ணன் என் நெஞ்சினூடே
புள்ளைக் கடாகின்ற ஆற்றைக் காணீர்!–7-3-1-

‘தவள ஒண்சங்கு சக்கரம்’ -திருவாய். 6. 5:1.-என்றும்,
‘கூரார் ஆழி வெண்சங்கு’ திருவாய். 6. 9:1.-என்றும்,
‘சங்கு சக்கரங்கள் என்று கைகூப்பும்’ -7. 2:1.-என்றும் கையும் திருவாழியுமான அழகு கைவிடாதே இவரைத் தொடருகிறபடி.
முகில் வண்ணன் அன்றோ? அந்த நிறத்துக்குப் பரபாகமான வெளுப்பையும் சுரியையுமுடைத்தான ஸ்ரீபாஞ்சஜன்யத்தையும்,
அங்ஙனம் ஒரு விசேடணம் இட்டுச் சொல்ல வேண்டாதபடியான அழகையுடைத்தான திருவாழியையும் ஏந்தி,
தாமரைக் கண்ணன்–‘தாமரைக் கண் என்றே தளரும்’ என்றது. பின் நாட்டுகிறபடி.

திருமேனிக்குத் திவ்விய ஆயுதங்கள் பிரகாசகமாய் இருக்குமாறு போலே,
ஆத்தும குணங்களுக்குத் திருக்கண்கள் பிரகாசகமாய் இருக்கிறபடி. என்றது,
‘அகவாயில் தண்ணளி எல்லாம் கண்வழியே அன்றோ தோற்றுவது?’ என்றபடி.
பகைவார்களுக்குத் திவ்விய ஆயுதங்களோடு ஒக்கத் திருக்கண்களும் விரோதியாய்த் தோற்றுமாறு போலே அன்றோ,-
அழல விழித்தான் அச்சோ அச்சோ
அனுகூலர்க்குத் திருக்கண்களைப் போன்று திவ்விய ஆயுதங்களும் அழகுக்கு உடலாகத் தோற்றுகிறபடி?
திருக்கண்களோடே திவ்விய ஆயுதங்களையும் திவ்விய ஆயுதங்களோடே திருக்கண்களையும் சேர்த்து அனுபவிப்பர்கள்.
தாமரை சூரிய சந்திரன் பார்த்து -சேர்ந்தே அருளிச் செய்வார் -நாடு பிடிக்க பார்க்க ஆழ்வார்கள் தடை -என்றுமாம் –
ஆயுதங்களோடே திருக்கண்களைக் கூட்டுகிறது, தோற்பித்தபடிக்கு;
‘உனக்குத் தோற்றோம்’ என்னப் பண்ணுமன்றோ? கண்களோடு திவ்விய ஆயுதங்களைக் கூட்டுகிறது அழகுக்கு.
ஜிதந்தே புண்டரீகாஷா -செய்ய கண்ணா செஞ்சுடர் ஆழி-திருக்கண்களை சொல்லியும் ஆழ்வார்களை சொல்லுவதும் உண்டே
இவ்விடத்தே நிலாத்துக் குறிப் பகவர் வார்த்தையை அருளிச் செய்வர் சீயர். -ஸ்ரீ வைகுண்ட நாதனுக்கு இரண்டு தோள்களா நான்கு தோள்களா —
கைக்கு ஆழ்வார்கள் ஆபரணமாய் இருக்குமாறு போலே ஆயிற்று, முகத் திருக் கண்கள் ஆபரணமாய் இருக்கும்படியும்.

‘திருக்கண்டேன் பொன்மேனி கண்டேன் திகழும் அருக்கன் அணிநிறமும் கண்டேன்-செருக்கிளரும்
பொன் ஆழி கண்டேன் புரிசங்கம் கைக்கண்டேன், என் ஆழி வண்ணன்பால் இன்று’-என்று வடிவழகைப் போன்று
திவ்விய ஆயுதங்களும் ஆபரணமாய் அழகியனவாயன்றோ இருப்பன?
ஆழ்வார்கள் தாம் அவனைக் கை செய்திருக்கையாலே ஆபரணகோடியிலே இருப்பார்கள்.
கை செய்தல் –- அலங்கரித்தல்.-சகாயம் செய்தல் -யுத்தம் செய்தல்

—————-

முழங்கு சங்கக் கையன் மாயத்து ஆழ்ந்தேன் அன்னையர்காள்! என்னை என் முனிந்தே.–7-3-4-

வேத ஒலியானது ஸ்ரீபாஞ்சஜன்யத்தைக் கிட்டி எதிர் ஒலி எழா நிற்கும்.

————-

ஆழி அம் கையனை ஏத்த வல்லார் அவர் அடிமைத் திறத்து ஆழியாரே.–7-3-11-

கையும் திருவாழியுமான அழகிலே இவர் அகப்பட்ட படியைத் தெரிவித்தபடி.
அல்லாத அழகுகள் ஒருபடியும் இது ஒரு படியுமாய் இருக்கை; இது கை மேலே அனுபவித்துக் காணலாமே.
அடிமைக் கூட்டத்தில் திருவாழியின் தன்மையை யுடையவர் என்னுதல்;-திறம் -வர்க்கம் சமூகம் என்றபடி –
அடிமை இடையாட்டத்தில் ஒருவரால் மீட்க ஒண்ணாதபடி உட்புகுவர் என்னுதல்.திறம்-யத்னம் –ஊற்றம்-என்றபடி

————

ஆழி எழச் சங்கும் வில்லும் எழத் திசை
வாழி எழத் தண்டும் வாளும் எழ அண்டம்
மோழை எழ முடி பாதம் எழ அப்பன்
ஊழி எழ உலகங் கொண்ட வாறே.–7-4-1-

ஆழி எழ – ‘மூன்று உலகங்களையும் காற்கீழே இட்டுக்கொள்ள வேணும்’ என்னும் கறுவுதல் உள்ளது சர்வேஸ்வரனுக்கே அன்றோ?
அந்த எண்ணம் இன்றிக்கே இருக்கச் செய்தேயும் அவனுக்கு முன்பே பரிகரம் முற்பட்டபடி.
‘காட்டுக்குப் போம்’ என்று நியமித்தது பெருமாளையேயாயிருக்க. இளைய பெருமாள் முற்பட்டாற்போலே.
ஆழி எழ –-தோற்றத்திலே அரசு போராயிற்று; ஹேதி ராஜன் அன்றோ? திவ்விய ஆயுதங்களுக்கெல்லாம் பிரதானம் அன்றோ திருவாழி?
பரிகரம் நிற்க மஹாராஜர் இராவணன் மேலே பாய்ந்தாற்போலே;
ஆழி எழ –‘ஆயிரக் காதம் பறப்பதன் குட்டி ஐந்நூற்றுக் காதம் சிறகு அடிக் கொள்ளும்’ என்னுமாறு போலே முற்கோலி வளர்ந்தபடி.
சிறகடிக் கொள்ளுகையாவது, பின்பு தூரப் பரப்பதற்குத் தகுதியாம்படி இளமையிலே பயிலுதல்.
அச்சங்கொள்ளுதற்கு இடம் அல்லாத இடத்திலும் பயப்படக் கூடியவர்கள், அஞ்சத்தக்க இடத்தைக் கண்டால் வாளா இரார்களே அன்றோ?
பயசங்கை இல்லாத இடத்திலும் அஞ்சும்படி செய்கிறது விஷய வைலக்ஷண்யம் அன்றோ?

இவன் வளர்ந்தருளுகைக்குக் கணிசித்தபடியைக் கண்டு, ‘தனியாக ஒண்ணாத’ என்று அஞ்சித் திருவாழியாழ்வான் ஒரு கையிலே ஏறினார்.

சங்கும் வில்லும் எழ- தூசி ஏறினவர்கள் பொரப் புக்கவாறே நின்ற இளவணி கலங்கி மேலே நடக்குமாறு போலே,இளவணி-காலாள்.
மற்றை ஆழ்வார்களும் மற்றைக் கைகளிலே ஏறினார்கள்.
அன்றிக்கே, ‘இரை பெறாத இடத்தே இருந்து சீறுபாறு என்னக்கூடியவர்கள் இரையுள்ள இடத்தில்
ஒருவருக்கு ஒருவர் விட்டுக்கொடார்கள் அன்றோ?’ என்னுதல்;
இனத்திலே ஒருவன் வாழ்வதனைக் கண்டவாறே உறவினர்கள் கூட்டம் வந்து மேல் விழுமாறு போலே,
மற்றைத் திவ்விய ஆயுதங்களும் மேல் விழுந்தபடி என்னுதல்.
‘இடங்கை வலம்புரி நின்று ஆர்ப்ப-இரண்டாந். 71.
எரி கான்று அடங்கார் ஒடுங்குவித்தது ஆழி-
அவனைப்போல் ஆர்த்துக் கொள்ளுதற்குக் காலம் அற்று நெருப்பினை உமிழ்ந்துகொண்டு
நமுசி முதலானவர்களை வாய்வாய் என்றது திருவாழி.
விடம் காலும் தீவாய் அரவுகிடந்த இடத்தே கிடந்து பகைவர்கள் மேலே விஷமாகிய நெருப்பினை
உமிழுமத்தனை அன்றோ திருவனந்தாழ்வானாலாவது?

—————

சித்திரத் தேர் வலவா!திருச் சக்கரத் தாய்!அருளாய்–7-8-3-

திருச்சக்கரத்தாய் –பகலை இரவாக்கும் பரிகரத்தையுடையவனே!

————

ஆளுமாளார் ஆழியும் சங்கும் சுமப்பார் தாம்
வாளும் வில்லும் கொண்டு பின் செல்வார் மற்றில்லை–8-3-3-

ஆபரணமான திவ்ய ஆயுதங்கள் -அவனுடைய மிருதுத் தன்மையினாலே
மலை எடுத்தாப் போலே சுமையாகத் தோன்றுகிறது இவர்க்கு
பகைவர்களுக்கு ஆயுதங்களாய் -அனுபவிப்பார்க்கு ஆபரணமாய் இருக்கிறவை –
தாம் —தம்மைப் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டாவோ
எப்போதும் கை கழலா நேமியான் அன்றோ –
அவனுக்கு நிரூபகங்களான இவை சுமையோ -என்ன-இவருக்கு அடையாளமாகவும் தோன்றும் –
இப்படி சுமப்பதாகவும் பண்ணும் -நீயே தான் இப்படி எல்லாம் பாட வைக்கிறாய்-

——–

இதுவோ பொருத்தம் மின்னாழிப் படையாய் ஏறு மிருஞ் சிறைப்புள்
அதுவே கொடியா வுயர்த்தானே–8-5-9-

மேகத்திலே மின்னினாப் போலே அடியார்கள் உடைய-விரோதிகளை அழித்தலையே இயல்பாக உடைய
திரு ஆழியைப் படையாக உடையவனே -என்றது-
அத் திரு ஆழியைக் கொண்டு என்னுடைய தடைகளின் மேலே செலுத்தினால் ஆகாதோ -என்றபடி –

————–

எங்கும் திகழும் எரியோடு செல்வது ஒப்ப செழும் கதிர் ஆழி முதல்
புகழும் பொரு படை ஏந்தி –8-9-3-

பரப்பு மாறிக் கொண்டு பிரகாசிக்கின்ற நெருப்போடு கூட-நடந்து சொல்லுமாறு போலே ஆயிற்று
ஆயுதங்களால் வந்த புகரும்-திருமேனியும் இருக்கிறபடி –
புகழும் பொரு படை -செழும் கதிர் ஆழி முதல்-ஏந்தி –போர் செய்கின்ற மிக்க ஒளியை உடைத்தான
திரு ஆழி முதலான அழகிய ஆயுதங்களை ஏந்திக் கொண்டு –
புகழும் படை -என்றது-ஞானம் உடைய திரு ஆழி முதலான ஆயுதங்களாலே-புகழப் பட்ட வெற்றி ஒலியை உடைய பெருமானே –என்கிறபடியே
ஹேதிபி சேதனாவத்பி உதீரித ஜெயஸ்வனம் – இரகுவம்சம் -10-
ஆழி எழ சங்கும் வில்லும் எழ போலே -அழகிய ஆயுதங்களால் புகழப் படுகின்ற எம்பெருமான் –

——————–

மையார் கருங்கண்ணி கமல மலர்மேல்
செய்யாள் திரு மார்வினில் சேர் திருமாலே
வெய்யார் சுடர் ஆழி சுரி சங்கம் ஏந்தும்
கையா உனைக் காணக் கருதும் என் கண்ணே–9-4-1-

இவள் கையில் உள்ள விளையாட்டுத் தாமரைப் பூ அவனுக்கு-இனிதாக இருக்குமா போலே ஆயிற்று
அவன் கையில் திவ்ய ஆயுதங்கள் இவளுக்கு இனியவை இருக்கிறபடி-பிராட்டியை கூறி திவ்ய ஆயுதங்களை அருளுவதால் –
ஸ்ரீ குணரத்ன கோசம் -47 ஸ்லோகம் -இது போலே
இவள் உகப்புக்காக அடியார்கள் உடைய பகைவர்களை அழியச் செய்கைக்கு காரணமாய்
காட்சிக்கு இனியதாய் இருக்கும் ஆயிற்று –
பகைவர்கள் மேல் மிக வெம்மையை உடைத்தாய்-புகரோடு கூடி இருக்கிற திரு ஆழி –
இருக்கும் தோற்றப் பொலிவே அமைந்து -வேறு ஒரு கார்யம் கொள்ள வேண்டாதே-
வைத்த கண் வாங்காதே கண்டு கொண்டு இருக்கும் படியான-ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யம் –
ஏந்தும் கையா –வெற்று ஆயுதங்களையே அன்று –வெறும் திருக் கரங்களையே அன்று –
இரண்டின் உடைய சேர்த்தியை யாயிற்று இவர் ஆசைப் படுகிறது-
கூர் ஆழி வெண் சங்கு ஏந்தி வாராய் -6-9-1- என்னுமவர் அன்றோ

——————

பணி நெஞ்சே நாளும் பரம பரம்பரனை
பிணி ஒன்றும் சாரா பிறவி கெடுத்து ஆளும்
மணி நின்ற சோதி மது சூதன் என் அம்மான்
அணி நின்ற செம்பொன் அடல் ஆழியானே–10-4-7-

அனுபவிப்பார்க்கு விரோதிகளையும் போக்கி-திருக் கைக்குத் தானே ஆபரணமாய்-
அனுபவிப்பார்க்கு விரும்பத் தக்கதான-வடிவை உடைய திரு ஆழியைக் கையிலே உடையவன் -என்றது –
அனுபவத்துக்கும் தானேயாய்-விரோதிகளை அழிப்பதற்கும்-தானே யான கருவியை உடையவன் -என்றபடி –

———-

ஆழியான் ஆழி யமரர்க்கும் அப்பாலான்
ஊழியான் ஊழி படைத்தான் நிரை மேய்த்தான்
பாழி யம் தோளால் வரை எடுத்தான் பாதங்கள்
வாழி என் நெஞ்சே மறவாது வாழ் கண்டாய்–10-4-8-

ஆழியான் –பரத்வ சின்னமான திரு ஆழியைக் கையிலே-உடையவன் –
ஆழி யமரர்க்கும் அப்பாலான் – அத் திரு வாழி ஆழ்வானைப் போன்று-பெருமிதத்தை உடைய நித்ய சூரிகளுடைய
ஸ்வரூபம் ஸ்திதி-முதலானவைகள் தன் அதீனமாய் இருக்குமவன் –

————–

அருள் பெறுவார் அடியார் தன் அடியனேற்கு ஆழியான்
அருள் தருவான் அமைகின்றான் அது நமது விதி வகையே
இருள் தரும் மா ஞாலத்துள் இனிப் பிறவி யான் வேண்டேன்
மருள் ஒழி நீ மட நெஞ்சே வாட்டாற்றான் அடி வணங்கே–10-6-1-

சர்வேஸ்வரன் நம் பக்கல் முழு நோக்காக நோக்கி மிக்க அருளிச் செய்வானாகா பாரியா நின்றான் –
திரு வாழியை ஒரு கண்ணாலே பார்ப்பது –
இவரை ஒரு கண்ணாலே பார்ப்பது -ஆகா நின்றான் –
விடல் இல் சக்கரத்து அண்ணலை மேவல் விடல் இல் -2-9-11–என்கிறபடியே-
கையில் திரு ஆழியை விடல் அன்றோ உம்மை விடுவது -என்னா நின்றான்-
அவர்களை இட்டுத் தன்னை நிரூபிக்க வேண்டும்படி-இருத்தலின் -ஆழியான் -என்கிறார் –

—————-

மெய்ந்நின்ற கமழ் துளவ விரை ஏறு திரு முடியன்
கைந்நின்ற சக்கரத்தன் கருதுமிடம் பொருது புனல்
மைந்நின்ற வரை போலும் திரு உருவ வாட்டாற்றாற்கு
எந்நன்றி செய்தேனோ என்நெஞ்சில் திகழ்வதுவே–10-6-8-

கருதுமிடம் பொருது -கைந்நின்ற சக்கரத்தன் –
குறிப்பினை அறிகின்றவன் ஆகையாலே-சர்வேஸ்வரன் திரு உள்ளத்தின் கருத்து அறிந்து
போரிலே புக்கு எதிரிகளை அழியச் செய்து வெற்றி கொண்டு –

————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதிகேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ அழகிய மணவாளப் பெருமாள் நாயனார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நஞ்சீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ ராமானுஜ நூற்றந்தாதி பாசுரமும்- ஸ்ரீ ஆழ்வார் பாசுரங்களும் –4-என்னைப் புவியில் ஒரு பொருளாக்கி-

பெரிய ஜீயர் உரை –

இப்படி இவர் திரு உள்ளத்தைக் கொண்டாடினவாறே –
இன்னமும் துர் வாசனையாலே இந் நெஞ்சு தான் நழுவ நிற்குமாகில் உம்முடைய-நிஷ்டைக்கு ஹானி வாராதோ -என்ன
சர்வரும் விரும்பி விவேகித்து அனுபவிக்கும் படி-ஸ்ரீ பாஷ்யமும் கீதா பாஷ்யமும் அருளி-விவேக்கும் படி-
எம்பெருமானார் தாமே நிர்ஹேதுகமாக அங்கீகரிக்கப் பெற்ற-எனக்கு ஒரு ஹானியும் வாராது -என்கிறார் –

இப்படி மூன்று பாட்டு அளவும் தம்முடைய அபிநிவேச அதிசயத்தை சொல்லினால் –இது ஸ்வகதமாக வந்தது –
அத்யந்த பாரதந்த்ரமான ஸ்வரூபத்துக்கு சேருமோ -பரகதமாக வந்ததே யாகிலும்-
அதுக்கு பிரச்யுதி இல்லையோ என்ன அருளிச் செய்கிறார்-

அடிக் கீழ் சேர்த்த நெஞ்சு -நின்றவா நில்லாது பண்டைய பழக்கம் தலை தூக்கி அந்நிலை யினின்றும்
நழுவி விடில் -உம் நிலை என்னாவது என்ன –
எம்பெருமானார் நிர் ஹேதுக கிருபையாலே கண்டு கொண்டேன் –
என்னைப் பண்டை வல் வினை வேர் அறுத்து தம் பாதத்தினை என் சென்னியில்
வைத்திடலால் எனக்கு ஒரு குறையும் வர வழி இல்லை என்கிறார் –

முன் பாசுரங்களில் எம்பெருமானார் தம் பெருமை பாராட்டாது பழகும் தன்மையில்
ஈடுபட்ட நெஞ்சு அவர் அளவோடு நில்லாது அவர் அடியார் திறத்திலும் என்னை இழுத்து சென்று
ஈடுபடுத்தியது என்று தமக்கு ஆசார்யன் இடம் உள்ள அபிமானத்தை காண்பித்தார் –
இதில் நிர்ஹேதுகமாக தம் மீது ஆசார்யன் செலுத்தும் அபிமானத்தை காட்டுகிறார் –
முன்பு ஓன்று அறியேன் எனக்கு உற்ற பேரியில்வே-என்று உபாயம் தெரிய வில்லை என்றார் –
இப்பொழுது உபாயம் எம்பெருமானாரே என்று தெளிந்து காட்டுகிறார்-

என்னைப் புவியில் ஒரு பொருளாக்கி மருள் சுரந்த
முன்னைப் பழ வினை வேர் அறுத்து ஊழி முதல்வனையே
பன்னப் பணித்த இராமானுசன் பரன் பாதமும் என்
சென்னித் தரிக்க வைத்தான் எனக்கு ஏதும் சிதை வில்லையே -4 –

ஊழி முதல்வனையே –
காலோபலஷித சகல பதார்த்தங்களுக்கும் காரண பூதனான சர்வேஸ்வரனையே–
காலோபலஷிதமான சர்வ கார்ய வர்க்கத்துக்கும் பிரதான காரண பூதனான சர்வேஸ்வரனை –
புறம்புண்டான பற்றுக்களை அடைய வாசனையோடு விடுகையும் –
எம்பெருமானே தஞ்சம் என்றுபற்றுகையும் -என்றும் சொல்லுகிற படியே
இச் சேதனருடைய ப்ராப்தி பிரதிபந்தங்கள் எல்லாவற்றையும் விடுவித்து

முதல்வனையே –
என்கிற ஏவ காரத்தால் அநந்ய யோக அவ்யச்சேதம் பண்ணினபடி –
பன்னப் பணித்த –
சர்வரும் விரும்பி –விவேகித்து -அனுபவிக்கும் படி பண்ணி –
சர்வரும் விவேகித்து அனுசந்திக்கும்படி ஸ்ரீ பாஷ்யம் -கீதா பாஷ்ய-முகேன அருளி செய்த-சர்வோத்க்ருஷ்டரான எம்பெருமானார்

முதல்வனையே –
ஜகத் காரணத்வம்-அந்நிய யோக விவச்சேதம் –
முதல் முதல்வன் அபின்ன நிமித்த உபாதான காரணம் –
முதல்வனையே–
அவனையே பன்னப் பணித்த -இராமானுஜன் -என்றவாறு –
பன்னுதல்-விவேகித்தல் –
இராமானுஜர் -எம்பெருமானார் -அபியுக்தோக்தியாலும் -அந்வய வ்யதிரேகங்களாலே சொன்ன கட்டளையாலே –
தம்மை சகல ஜகத் காரண பூதரான எம்பெருமான் திருவடிகளிலே ஆஸ்ரயிப்பித்த எம்பெருமானார்

ஊழி முதல்வனையே பன்னப் பணித்த –
ஊழி -எனபது பிரளயமாய் -அதற்க்கு உள் பட்ட பொருள் அனைத்துக்கும் உப லஷணமாய்-
எல்லா பொருள்களுக்கும் காரணமான சர்வேஸ்வரனை சொல்லுகிறது – ஊழி முதல்வன் -என்னும் சொல் –
அவனையே ஆராய்ந்து த்யானம் செய்து உய்யும்படியாக எம்பெருமானார் பணித்தது ஸ்ரீ பாஷ்யத்திலே –
ஸ்ரீ மா முனிகள் ஸ்ரீ பாஷ்யம் மட்டுமே காட்டி அருள ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் ஸ்ரீ பாஷ்யம் ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யம் இரண்டையும் காட்டி அருளுகிறார் –
காரணப் பொருளை ஆராய வேண்டும் என்று தொடங்குவது பிரதம சூத்தரம் ஆதலின்-அதனை விளக்கும் ஸ்ரீ பாஷ்யமும் அதனையே பணிப்பதாயிற்று –
முதலினையே -என்னாது முதல்வனையே -என்று உயர் திணையாக கூறினது –
பல பொருள்களாக கடவேன் -என்று படைப்பது பிரதான தத்துவமாகிய அசேதன பொருளுக்கு இயையாது –
பரம சேதனான சர்வேஸ்வரனுக்கு இயையும் எனபது தோற்றதற்கு என்க –
இதனால் காரணமாய் இருத்தல் பிரமத்துக்கு இயையும் என்பதை கூறும்-சமன்வய அத்யாயத்தின் பொருள் கருதப் பட்டதாய் ஆகிறது

பன்ன -என்பதால்-
முதல்வனையே ஆராயும்படி அம் முதன்மை -காரணத்வதை -யை உறுதிப்படுத்துவதால் -பிறர் கூறும் குற்றங்களால் பாதிக்க படாமை
கூறும் இரண்டாவதான-அவிரோத அத்யாயத்தின் பொருள் கருதப் படுகிறது –
இனி பன்னுதல் விவேகித்து -அனுசந்தித்தலாதலின் உபாயம் தோற்றலின்-மூன்றாவதான -சாதன அத்யாயத்தின்
பொருளையும் இங்கேயே கருதுவதற்கும் இடமுண்டு –
இனி பன்னுதல்-நெருங்குதலாய் -பர பிரமத்தை கிட்டுதல் -கூறுவதாக-கொண்டு இங்கேயே
நான்காவதான பல அத்யாயத்தின் பொருளையும் கூறுவதாக-கருதுவதற்கும் இடம் உண்டு –

ஊழி முதல்வனையே பன்ன –
காரணப் பொருளையே சிந்திக்கும் படி -என்றபடி –ஏ-பிரி நிலையின் கண் வந்தது-
காரிய பொருளான பிரம்மா முதலியோரினின்றும் பிரித்துக் காட்டுகிறது –

பணித்த இராமானுசன் பரன் –
படைத்தவனைப் பன்னும்படி பணித்தவர் ஆதலின் -இராமானுசனை –பரன் -என்கிறார்
யஸ்மாத் தத் உபதேஷ்டா ஸௌதஸ்மாத் குரு தரோ குரு -உபதேசம் பண்ணுகிற
ஆசார்யன் உபதேசிக்கப் படும் எம்பெருமானை விட மிக மேம்பாடு உடையவன் –என்றபடி பணித்த ஆசார்யனை பரன் என்கிறார் –

இராமானுசன் பரன் –
ஆக்கை கொடுத்து அளித்த ஊழி முதல்வன் இவர்க்குப் பரன் அல்லன் –
ஆவி -ஆத்ம தத்வம் -கொடுத்து அளித்த இராமானுசனே இவர்க்குப் பரனாக தோன்றுகிறார்
அறிவினால் பொருள் ஆக்கினாரே இவரை-நித்ய சம்சாரிகளாய் இருந்த தங்களை நித்ய சூரிகளுக்கு ஒப்பப் பொருள் ஆககினமை
கண்டு பரன் எனப் பற்றினர் ஆழ்வார்கள் ஊழி முதல்வனை –
அவனாலும் ஆகாது கை விடப் பட்ட தம்மை -விண்ணுளாரிலும் சீரிய ஒரு பொருளாக
இப்புவியில் ஆக்கினமை கண்டு எம்பெருமானாரையே பரன் எனப் பற்றுகிறார் அமுதனார் –

என்னைப் புவியில் ஒரு பொருளாக்கி –
அவஸ்துவான என்னை லோகத்திலே-ஒரு வஸ்துவாம் படி பண்ணி –
வஸ்து உபாதேயம்-ஆளவந்தார் துளி கடாக்ஷம் பெற்று-
என்னை –
பூர்வ காலத்திலே அசத்தாக -பொருள் அல்லாத என்னை-
புவியில்-
இருள் தரும் மா ஞாலத்தில்
ஒரு பொருளாக்கி –
ஒரு வஸ்துவாகும் படி பண்ணி -ப்ரஹ்ம வித்துக்களிலே அத்வதீயனாக பண்ணி-

என்னையும் –
அஞ்ஞானம் -காரணம் -அநாதி கால கர்மம் -நீர் நுமது என்று இவர் வேர் முதல் மாய்த்து –

என்னைப் புவியில் ஒரு பொருள் ஆக்கி-
அடியேன் வாய் வார்த்தையாக கூட சொல்ல தெரியாமல் இருந்த என்னை –
பகவத் விஷயத்துக்கும் -கூட ஆள் ஆகாதபடி உலகியல் இன்பத்திலே உழன்ற படியால்
பெரியோர்களால் ஒரு பொருளாக மதிக்கத் தகாத என்னைக் கூட எங்கனம் பொருள் ஆக்கினாரோ எம்பெருமானார் என்று வியக்கிறார் –
ப்ரஹ்மத்தை பற்றி அறிவில்லாதவன் அசத்- அதாவது இல்லாதவன் ஆகிறான் -என்கிறது வேதம் –
இன்று உருவாக்கப் பட்டு மிக உயர்ந்த நிலையில் வைக்கப் பட்டு உள்ள அமுதனார் முன்பு தாம் உருமாய்ந்து
படு குழியில் கிடந்தமையை புரிந்து பார்த்து வியக்கிறார்
எம்பெருமானைப் பற்றுதல் அறிவின் முதல் நிலை –
அந்நிலையினை எம்பெருமான் அருளினால் எய்தினவர் ஆழ்வார் –
பொருள் அல்லாத என்னைப் பொருள் ஆக்கி அடிமை கொண்டாய்-என்று வியக்கிறார் அவர் –
எம்பெருமானாரை பற்றுதல் அறிவின் முதிர் நிலை –
அந்நிலையை எய்தினவர் வடுக நம்பி –
எம்பெருமானார் அடியார்கள் அளவும் பற்றுதல் அறிவின் முதிர்ச்சிக்கு எல்லை நிலம் –அந்நிலையை எய்தி விட்டார் அமுதனார் –

பொருளானார் ஆழ்வார்
மேலோர் ஆசைப் படும் பொருள் ஆனார் வடுக நம்பி
மணவாள மா முனிகள்-உன்னை ஒழிய ஒரு தெய்வம் மற்று அறியா-மன்னு புகழ் சேர் வடுக நம்பி -தன்னிலைமை-
என் தனக்கு நீ தந்து எதிராசா -எந்நாளும்-உன் தனக்கே ஆள் கொள்ளு உகந்து -என்று
வடுக நம்பியைப் போலே தம்மையும் பொருளாக்கி ஆள் கொள்ள வேணும் என்று பிரார்த்திப்பது காண்க –
அமுதனாரோ மேலோர்க்கும் வாய்த்தற்கு அரிதான நிலையை எய்தினவர் ஆதலின்-ஒப்பற்ற பொருள் ஆனார் –

ஒரு பொருள்-
ஒப்பற்ற பொருள்
சீரிய பேறு உடையாரான ஆழ்வான் திருவடிக் கீழ் சேர்த்து எம்பெருமானார்
பொருளாக்கினமையின் அமுதனார் ஒப்பு இல்லாத பொருள் ஆனார் -என்க-
கூரத் ஆழ்வான் சரண் கூடி –இராமானுசன் புகழ் பாடி -ஆள் செய்வதாக -மொழியைக் கடக்கும் –என்னும் பாசுரத்தில்
அமுதனார் அருளி செய்வது இங்குக் கருத தக்கது –
இவ் ஒப்பற்ற நிலையும் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் மாத்ரம் அன்று –உலகு எங்கும் -என்பார் புவியில் -என்கிறார் –
இனி இருள் தரும் மா ஞாலத்திலே என்னவுமாம் –

மருள் சுரந்த முன்னைப் பழ வினை வேர் அறுத்து –
இந் நிலையினின்றும் நழுவாத வண்ணம் -என் கர்ம சம்பந்தத்தை அறுத்ததோடு அன்றி –வாசனையாகிய வேரையும் களைந்து எறிந்தார் -என்கிறார் –
வாசனை யாவது -கர்மம் மீண்டும் தளிர்க்கும் படி மனத்தில் ஒட்டிக் கொண்டு இருக்கும்
பண்டைப் பழக்கத்தின் நுண்ணிய நிலைமை -சம்ஸ்கார விசேஷம் -பல்வகை பிறப்புகளுக்கும்
காரணமாகிய இக்கர்ம சம்பந்தம் அஞ்ஞானத்தால் ஏற்படுவதாலின்-மருள் சுரந்த -என்கிறார் –
மருள் சுரந்த –
மருளாலே சுரக்கப் பட்ட என்றபடி –மருளாவது -பொருள் அல்லாதவற்றை பொருள் என்று உணர்தல் –
இனி மருளை சுரந்த வினை என்னலுமாம் –
முன்பு அவித்தை வினைக்கு ஹேதுவாயிற்று -இப் பொழுது வினை அவித்யைக்கு ஹேது வாகிறது –
மருளால் வினை -எனபது விதையால் மரம் -எனபது போன்றது –வினையால் மருள் எனபது மரத்தால் விதை எனபது போன்றது –
முடிபு அநாதி எனபது தவிர வேறு இல்லை –அதனைக் கூறுகிறார் -முன்னைப் பழ வினை -என்று
முன் -பழைமை -இரண்டும் ஒரே பொருளை சொல்வன –இவ் இரு சொற்களும் மீ மிசை எனபது போலே மிக்க பழைமையை உணர்த்தி –
அநாதி -என்னும் கருத்தை உள் கொண்டு உள்ளன –வினைகள் நீங்கினும் அவற்றை செய்த பழைய வாசனை மீண்டும்
செய்யத் தூண்டுமாதலின் அதனையும் போக்கினார் என்னும் கருத்துப் பட -வேர் அறுத்து -என்றார் –
வேர் எனபது வாசனையை –
வாசனையை வேராக உருவினை செய்யவே -வினை மரம் எனபது பெற்றோம் –இது ஏக தேச உருவகம் –

மருள் -தெருளுற்ற ஆழ்வார்கள் –அடியேனை சொல்லாமல் -என்னை -அசன்னேவ பவதி –
புவி -சம்சார சாகரம் -கருணை கடல் -தயா சிந்து -பக்தி வெள்ளம் -புறம்பு உண்டான பற்றுக்களை –சேஷி பக்கல் –
காரணத்து த்யேயா -சென்னியில் தரிக்க வைத்தான் -பரகத ஸ் வீ காரம் -பாண்டியர் குல பதி-
பரன் மேன்மை
வைத்தான் ஸுலப்யம்
என் சென்னியில் ஸுசீல்யம்-

மருள் சுரந்த முன்னைப் பழ வினை வேர் அறுத்து
அவித்யா சம்வர்த்திதமாய் -அநாதி ஆகையாலே-மிகவும் பழையதாய்ப் போருகிற கர்மங்களை ஸ வாசனமாகப் போக்கி
மருள் சுரந்த முன்னை பழ வினை
அநாதி -அவித்யா கர்மா வாஸநா ருசி பிரகிருதி-சம்பந்தாத்மகமாய் இருந்துள்ள புண்ய பாப ரூபமான கர்மங்களை
வேரறுத்து -வேர் கிடந்தால் திரியட்டும் அங்குரித்து வளர்ந்து வரும் என்று-சமூலோன்மூலனகமாக சேதித்து

பரன் பாதமும் என் சென்னித் தரிக்க வைத்தான்
தம்முடைய திருவடிகளையும் என் தலையிலே தரிக்கும்படி வைத்து அருளினார் –ஆன பின்பு-எனக்கு ஒரு ஹானியும் இல்லை-
அன்றிக்கே –
பரன் பாதமும் என் சென்னித் தரிக்க வைத்தான் -என்று பரன் -என்கிற இத்தை மேலே- கூட்டி –
சர்வஸ்மாத் பரனான சர்வேஸ்வரனுடைய திருவடிகளையும் என் சென்னியிலே-தரிக்க வைத்தான் என்னவுமாம்
பரன் பாதம் என் தன் சென்னித் தரிக்க வைத்தான் – என்று பாடமுமாம்
பன்னுதல்-ஆராய்தல்-சிதைவு -அழிவு –

பரன் பாதமும் என் சென்னித் தரிக்க வைத்த
சர்வோத்கர்ஷ்டரான எம்பெருமானார்-
என்னுடைய சிரச்சிலே தரிக்கும்படி தம்முடைய ஸ்ரீ பாதத்தை -இவ் விஷயத்திலே பரத்வ புத்தி-பண்ணினவர் ஆகையாலே –
பரன் பாதம் -என்கிறார் –
அன்றிக்கே –
சர்வ ஸ்மாத் பரனுடைய ஸ்ரீ பாதத்தை நான் சிரச்சிலே தரிக்கும் படி -என்னவுமாம்
வைத்தான் —
நிர்ஹேதுகமாக –பரகத ச்வீகாரமாக தானே வைத்தான் -இப்படி ஸ்வரூப அநு ரூபமான பேற்றை-
நான் பெறும் படி உபகரித்தான் -என்றபடி –
எம்மா வீட்டுத் திறமும் செப்பம் நின்-செம்மா பாத பற்ப்புத் தலை சேர்த்து ஒல்லை-கைம்மா துன்பம் கடிந்த பிரானே அம்மா-
அடியேன் வேண்டுவது ஈதே -என்று மயர்வற மதி நலம் அருளப் பட்ட ஆழ்வாரும் பிரதம-பர்வத்தில் அருளிச் செய்தார் இறே –
இப்படி ஆன பின்பு

பாதமும் என் சென்னித் தரிக்க வைத்தான் –
பாதமும் -உயர்வு சிறப்பு உம்மை
என் -என்று தம் இழிவை எல்லாம் எண்ணிப் பார்க்கிறார்
இகழ்வாய தொண்டனேன் சென்னியில் பரன் பாதம் வைத்து அருளினாரே -இது என்ன பெறா பேறு
என்று பேருவகை கொள்கிறார் அமுதனார் –
ஆச்சார்யர்களுக்கு அருள் மிகுந்தால் தன் திருவடிகளை-அண்டினவர்கள் தலை மீது வைப்பார் போலும் –
மருளாம் இருளோடு மத்தகத்து தன் தாள் அருளாலே வைத்தவர் -என்று அனுபவித்து அறிந்த-அருளாள பெருமாள் எம்பெருமானார்
ஞான சாரத்தில் அருளி இருப்பது இங்கு அறிய தக்கது –

தரிக்க -தாங்க
இதனால் வைத்ததும் திருவடியை எடுக்காமல் நெடு நேரம் வைத்து இருந்த சுகத்தை அனுபவித்து பேசுவது தெரிகிறது –
இனி –தரிக்க -என்பதற்கு
இவர் தலை மேல் வைக்காமையினால் நிலை கொள்ளாது துடித்த
திருவடிகள் நிலை நிற்று தரிப்புக் கொள்ளும்படி என்று பொருள் கூறலுமாம்
இதனால் தம் பேறாக எம்பெருமானார் இவர் திரு முடியில் திருவடி விதமாய் தெரிகிறது
இவ்விடத்தில் தளிர் புரையும் திருவடி என் தலை மேலவே -என்னும் திருமங்கை மன்னன் ஸ்ரீ சூக்தியையும்
என் தலை மேலவே தளிர் புரையும் திருவடி -இவர் தலையிலே ஸ்பர்சித்த பின்பு தளிர் புரையும் திருவடி யாயிற்று –
அல்லாத போது திருவடிகள் சருகு ஆனால் போலே இருக்கை –என்னும் வ்யாக்யானதையும் நினைக –

இனி ஒரு பொருளாக்கி அந்நிலை புறம்பே போய்க் கெடாது ஒழிய வேணும் என்று
அமுதனாரை தம்மடிக் கீழ் வைத்துக் கொண்டார் என்று கருதலுமாம் .இங்கு
அருள் செய்து அடியேனைப் பொருளாக்கி உன் பொன்னடிக் கீழ்ப் புக வைப்பாய் -என்னும்
திருவாய் மொழி அனுசந்திக்க தக்கது -பொருள் ஆனாரை வைத்துக் கொள்ளும் ஸ்த்தானம்
பொன்னடிக் கீழ்ப் போலே காணும் -எனபது அவ்விடத்திய சுவை மிகு ஈடு வியாக்யானம் .
பரன் -என்று எம்பெருமானார் மேன்மையையும்
பாதம் வைத்தான் -என்று எளிமையையும்
என் சென்னியில் தரிக்க வைத்தான் -என்று சீலமும் அருளும் தோற்றுகின்றன –
எம்பெருமானார் தாமாகவே வந்து தமது நிர்ஹேதுக கிருபையால் தம் திருவடிகளை-
சென்னியில் தரிக்க வைத்து உய்வித்தல் அரங்கமாளி விஷயத்திலும் கண்டு அறிந்ததாம் –

இனி –பரன் -என்பதை
இராமானுசனுக்கு அடை மொழி யாகக் கொள்ளாது மேலே கூட்டிப் பரன் பாதமும் –
பரம-புருஷனாகிய ரெங்க நாதன் திருவடிகளையும் என்று கூறலுமாம்
இப்பொழுது-சர்வேஸ்வரனுடைய திருவடிகளையும் என் சென்னியிலே தரிக்கும்படியாக எம்பெருமானார் வைத்தார் என்றதாயிற்று
பரம புருஷனான ரெங்க நாதனும் எம்பெருமானாருக்கு-வசப்பட்டு இருத்தலின் -அவன் திருவடிகளை வைத்து அருளுவதாக அமுதனார் அருளி செய்கிறார்
இதனை அடி ஒற்றியே வேதாந்த தேசிகனும் நியாச திலகத்தில்
தத்தே ரங்கீ நிஜமபி பதம்-தேசிகாதே சகான்க்க்ஷீ-அரங்கன் ஆசார்யன் கட்டளையை எதிர்பார்ப்பவனாய்
தன் பதத்தையும் தருகிறான் –என்று அருளி உள்ளார்
இங்கு கட்டளைப் படி நடப்பதால் ஆசார்யனுக்கு அரங்கன் விதேயனாக கூறப் பட்டு இருப்பது-கவனிக்க தக்கது –
இங்கே தேசிகன் எனபது எம்பெருமானாரையே –
குரு ரிதி சபதம் பாதி ராமானுஜார்யே -என்று-குரு என்னும் சொல் எம்பெருமானார் இடம் பொலிவுறுகிறது –
மற்றவர் இடம் அன்று -என்றபடி
எம்பெருமானாரே தேசிகர் என்க –

தேசிகோ மே தயாளு -என்று முன்னும் -தேசிகா தேச காங்கி-என்று பின்னும் சொல்லைக் கையாண்டு
இடையே லஷ்மன முனி என்று எம்பெருமானாரைக் குறிப்பிடுவதால் தேசிக என்னும் சொல்
அவரையே குறிப்பிடுவதாக கொள்வது ஏற்புடையதாகும் -ஆகவே தேசிக ஆதேசம் -கட்டளை
எனபது ராமாநுஜார்ய திவ்ய ஆக்ஜையையே -நிஜம் அபிபதம் எனபது பரம பதத்தை கூறும்
என்று கொண்டாலும் -தனது திருவடியையும் -என்னும் பொருளும் ஒவ்வாதது அன்று –
ஏற்புடையதே -மோ ஷதை தரும் போதும் தலையில் திருவடித் தாமரையை வைப்பதாக கூறப்பட்டு-இருப்பதும் இங்கு உணர தக்கது –
அரங்கன் செய்ய தாள் இணையோடு ஆர்த்தான் -என்று மேலே இவர் அருளி செய்வதற்கு ஏற்ப
பரன் என்பதற்கு-ரங்க நாதன் என்று பொருள் உரைக்கப் பட்டது –

திருப்பாதம் என்னாது பாதம் என்றது -தலையில் வைபதர்க்கு முன்பு அதற்க்கான-சீர்மை அறியாமையினால் என்க –
இனி சென்னியில் வைத்த பாதத்தை தரிப்பது குணம் கண்டு அன்று –
சத்தா பிரயுக்தம் -இயல்பாக அமைந்தது -என்னும் கருத்துடன் அங்கனம் கூறினார் ஆகவுமாம்-
பரன் பாதம் என்று ப்ராப்தி -சம்பந்தம் கூறப் பட்டது
ஆழ்வார் ஆள வந்தார் போன்ற மேலோர் முடிகளில் போலே எம்பெருமானார் அருளினால் அமுதனார்
முடியிலும் பரன் பாதம் விளங்குவதாயிற்று-பரன் பாதம் என் தன் சென்னி -என்றும் ஒரு பாடம் உண்டாம்

எனக்கு ஏதும் சிதைவு இல்லையே
எம்பெருமானார் தாமே ஏற்றுக் கொண்டமையின் எனக்கு ஒரு குறையும் வர வழி இல்லை-என்றபடி-
நான் முயலின் அன்றோ சிதைவு எனக்கு நேருவது எனபது கருத்து

எனக்கு ஏதும் சிதைவில்லையே
பரகத ஸ்வீகார பாத்திர பூதனான -எனக்கு ஏதேனும் ஒரு ஹானி உண்டோ –சிதைவு –அழிவு
சிதைவு இல்லையே -ஆகையால் எனக்கு ஒரு குறையும் இல்லை என்கிறார் –

இவர் அடியே பிடித்து பாட்டுக்கள் தோறும்
சரணாரவிந்தம் -என்றும் -கமலப் பதங்கள் -என்றும் –பாதம் -அடி -என்றும் இடை விடாதே வாய் விட்டுப் புலம்புகிறார்
மோருள்ளதனையும் சோறேயோ-ஆகிலும் இவர் தம்முடைய காதல் இருக்கும்படி –
ஒரு கால் சொன்னதை ஒன்பதின் கால் சொல்லிக் கொண்டு போந்தார் என்கை-

ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யத்தில் ஸ்ரீ ஸ்வாமி ஸ்ரீ ஆளவந்தாருக்கு அருளிச் செய்த தனியன்
யோ நித்ய அச்யுத பதாம் புஜ யுக்ம ருக்ம வ்யாஹாமோஹதஸ் ததிராணி த்ருணாய மேனே
அஸ்மத் குரோர் பகவதோஸ்ய தயைக சிந்தோ ராமானுஜஸ்ய சரனௌ சரணம் ப்ரபத்யே —

த்யான வித்வஸ்த அசேஷ கல்மஷ
அழிக்கப்பட்ட அனைத்து பாபங்களையும் கொண்ட -என்பதால்
ஒரு முறை கடாக்ஷ லேசத்தாலே பலவிதமான பாபங்களும் அழிக்கப் பட்டன –
அதன் பின்னர் இடைவிடாமல் அந்த ஸ்ரீ ஆளவந்தாருடைய திருவடித் தாமரைகளையே எண்ணி இருப்பதால்
அவை வாசனையோடு முழுமையாக நீக்கப் பட்டன -என்றவாறு

வஸ்துதாம்
வஸ்துவாக இருத்தல் –
அஸ்தி ப்ரஹ்மேதி சேத் வேத சந்த மேநம் ததோ விது –தைத்ரியம் -2-6-1-ப்ரஹ்மத்தை அறிந்து கொண்டவன்
என்றால் அவனை இருக்கிறவனாக அறிகிறார்கள்
அஹம் வஸ்துதாம் உபயாத
நான் அடைந்துள்ளேனா -என்ற வியப்பால் அருளிச் செய்கிறார்
இப்படியாக தனது அநிஷ்டங்களும் அப்ராப்தங்களும் நீங்கப்பெற்று இஷ்டப் பிராப்தி அருளியதற்கு
மனம் வாக்கு காயம் -முக்கரணங்களாலும் ஏவப்பட்டு நமஸ்காரம் செய்கிறார்
இதைக் கேட்பவர்களுக்கும் அநேக மங்களங்களும் உண்டாகும்
இத்தால் ஆச்சார்ய வந்தனம் குரு பரம்பரயா த்யானம் பூர்வகமாக பக்தி செய்ய வேண்டும்
என்று உணர்த்தப்பட்டது

யதா பதாம் —அம்போருஹம் தாமரை திருவடிகளை தியானித்து
அசேஷ கல்மஷம்
வஸ்துத்வத்வம் அடைந்தேன் -இரண்டும்
த்யாநேன–கண்டு -இடைவிடாமல் நினைப்பதே-விமல சரீர சேவையால்
ஸ்ரீ ஆளவந்தாரை குறித்து மட்டும்

விஷயா விநிவர்தந்தே நிராஹாரஸ்ய தேஹிந–.
ரஸவர்ஜம் ரஸோப்யஸ்ய பரம் தரிஷ்ட்வா நிவர்ததே––ஸ்ரீ கீதை -৷৷2.59৷৷

விஷயங்களில் இருந்து இந்திரியங்களை இழுத்த ஜீவனுக்கு விஷயங்கள் நீங்குகின்றன
ஆனால் விஷயங்களில் ஆசை நீங்குவது இல்லை –
ஞான யோக நிஷ்டனுக்கு மேலான ஆத்ம ஸ்வரூபத்தைக் கண்டவுடன் இவ்வாசையும் நீங்குகிறது
ஆத்ம தரிசனத்தால் இந்திரியங்கள் அடக்கலாம் -ஏக ஆஸ்ரய தோஷம் –

ஆத்மாவை கண்டாலே போகும்
முயன்றாலும் -இந்திரியங்கள் மனத்தை இழுத்து செல்லும்
அன்யோன்ய ஆஸ்ரயம் வரும்
இத்தை போக்க அடுத்த ஸ்லோகம்

யததோ ஹ்யபி கௌந்தேய புருஷஸ்ய விபஷ்சத.–
இந்த்ரியாணி ப்ரமாதீநி ஹரந்தி ப்ரஸபம் மந—৷৷2.60৷৷

இந்திரியங்கள் அடக்கி ஆத்ம தர்சனம் -என்கிறான் –
பிரத்யனம் செய்தாலும் –இந்திரியங்கள் பலமானவை -மனசை பலாத்காரமாக இழுக்கும் –

இந்திரியங்களை விலக்கி என்னிடம் செலுத்து -த்யானம் பண்ண பண்ண சத்வ குணம் வளர்ந்து
ஸூபாஸ்ரயமான திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை வைத்து
அதே போலே திருவடித் தாமரை த்யானம்
வஸ்துத்வம் அடைந்தது -அடுத்த நிலை
இருப்பு -தன்மையுடன் -ஸத்வித்யா பிரகரணம் -சங்கல்பித்து ஸ்ருஷ்ட்டி செய்தது -சங்காத்வம்-உள்ளே புகுந்து
தேறி இருத்தல் -சஸாபி ராம –பரிஷத் கத சனையி அனுபவிக்க ஆசை உடன் –
பூ சத்தாயாம் சத்தை பெற ஸ்ரீ ராமாயணம் கேட்க இறங்கி

பொருள் அல்லாத என்னை பொருள் ஆக்கி அடிமை கொண்டாய்
தமியேனுக்கு அருளாய் முந்திய பாசுரம்
அறிவித்து சத்தாக ஆக்கி
வஸ்துவை உருவாக்கி உஜ்ஜீவனமும் கொடுத்து
அசந்நேவ பவதி–
நான்கு நிலைகள் பார்த்தோம்
1-இருத்தல் 2-நிலை பெருத்து இருத்தல் -3-பகவத் ஞானம் -4-கைங்கர்யம்

மருள் சுரந்த முன்னை வினை -சூழலாக அஞ்ஞானம் கர்மா இரண்டும் உண்டே –
வேர் அறுத்து அசேஷ -சவாசனமாக ருசி யுடன் போக்கி
பன்ன பணித்த –ஆராய -பரன் பாதம் சென்னியில் தரிக்க வைத்தான்
பொருள் ஆக்குதல் இல்லை -ஒரு பொருள் -அத்விதீயமாய் -ஒருத்தி மகனாய் போலே
சேஷ பூதனாக அறிந்து அடிமை
ஆச்சார்ய நிஷ்டை வடுக நம்பி நிலை
அமுதனார் -அதுக்கும் மேலே -அன்பு செய்யும் சீரிய பேறுடையார் அடிக்கீழ் –
இந்த தனித்தன்மை ஒரு பொருள் பாகவத சேஷத்வம்

———–

இன்று என்னைப் பொருள் ஆக்கி தன்னை என்னுள் வைத்தான்
அன்று என்னைப் புறம் போகப் புணர்த்தது என் செய்வான்
குன்று என்னத் திகழ் மாடங்கள் சூழ் திருப் பேரான்
ஓன்று எனக்கு அருள் செய்ய உணர்த்தல் உற்றேனே–10-8-9-நிதானப் பாட்டு இந்த ஸ்ரீ திருவாய் மொழிக்கு

இன்று என்னை அங்கீ கரிக்கைக்கும்- முன்பு என்னை பாராமுகம் செய்தமைக்கும் காரணம் என்
என்று கேட்க வேண்டி இருந்தேன் – இது தனக்குத் தானே சிந்தித்தலில் நோக்கு –
அன்றிக்கே
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் தன்னை ஸ்ரீ பரமபததுக்கு கொடு போகையில் விரைகிறபடியைக் கண்டு
இன்று என் அளவு அல்லாதபடி த்வரிக்கிற -விரைகிற தேவர் இதற்கு முன்பு பல காலம் விட்டு ஆறி இருந்தமை எங்கனே
என்று அவனைக் கேட்கிறார் -என்னவுமாம் –
அன்றிக்கே
மூன்றாவது அவதாரிகை அதி சங்கையிலே நோக்கு –
இப்படி விரைகிறமை மெய்யாகில் முன்பு விட்டு ஆறி இருக்கக் கூடாது -என்கிறார்-

நத்வாம் இஹஸ்த்தாம் ஜாநீதே ராம கமல லோசனே தேநத்வாம் நாநயதி ஆஸூ சசீமிவ புரந்தர -சுந்தர -36-33-
ஸ்ரீ பிராட்டி ஸ்ரீ திருவடியைப் பார்த்து அருளியது –

நத்வாம் இஹஸ்த்தாம் ஜாநீதே-
தேவரீர் இங்கு இருப்பதனை பெருமாள் அறிய வில்லை -என்கிறபடியே
நடுவே சிலர் சொல்லும்படி ஆயிற்று எழுந்து அருளிய இடம் அறியாமையாலே
ஆறி இருந்தார் இத்தனை போக்கி -அறிந்தால் ஒரு ஷாணம் ஆறி இருப்பாரோ –
இது தான் என் வார்த்தை கொண்டு அறிய வேண்டுமோ –
கமல லோசனே-
உம்முடைய கண் அழகே அன்றோ பிரமாணம் –
ராம-
அவரை அறியாது ஒழிய வேண்டுமோ –
சிரஞ்ஜீவதி வைதேஹீ யதிமாசம் தரிஷ்யதி ந ஜீவேயம் ஷணம் அபி விநாதாம் அஸி தேஷணாம்-சுந்தர 66-10-
கருத்த கண்களை உடைய சீதையைப் பிரிந்து ஒரு ஷணம் கூட உயிர் வாழேன் -என்றே அன்றோ அவர் இருப்பது –
ராம கமல லோசனே –
அவரை அறியாமையும் இல்லை –
உம்மை நீர் கண்ணாடிப் புறத்திலும் கண்டு அறியாமையும் இல்லை –
கமல லோசனே —
அன்றிக்கே
யார் எதிராகத் தான் இக்கண் சிவப்பும் சீற்றமும் எல்லாம் -என்னுதல்
பிரணய ரோஷத்திலே நோக்கு-என்னுதல் –

இவர் கேட்ட இதற்கு காரணம் காணாமையாலே-நிருத்தரானாய் – விடை அளித்தால் அற்றவனாய்
உமக்கு மேல் செய்ய வேண்டுவது என் -என்ன
ப்ரீதி முன்னாக அடிமை செய்யப் பெற்றேன் இதுவே இன்னம் வேண்டுவது -என்கிறார்
அவன் தானே செய்தான் -என்னும் அன்று
அவனுக்கு வைஷம்யமும் -உயர்வு தாழ்வு காண்டலும்-நைர்க்ருண்யமும்- அருள் பெற்ற தன்மையும்-சர்வ முக்தி பிரசங்கமும் –
எல்லார்க்கும் மோஷம் கொடுத்தலும்-என்னும் இவை வாராவோ -என்னில்
இத் தலையில் ருசியை அபேக்ஷித்து -விரும்பிச் செய்கையாலே அவனுக்கு அவை உண்டாக மாட்டா
அதுவே காரணம் என்று ஈஸ்வரன் அதனைச் சொன்னாலோ என்னில்
அது உபாயம் ஆக மாட்டாது-பல வ்யாப்த மானது – பலத்தோடு கூடி இருப்பது அன்றோ உபாயம் ஆவது
இந்த ருசி அதிகாரியின் உடைய ஸ்வரூபம் ஆகையாலே-அவனுக்கு விசேஷணம் ஆம் இத்தனை
உபாயம் ஸஹ காரி நிரபேஷம் -வேறு துணையை விரும்பாதது ஆகையாலும்
இந்த ருசி உபாயம் ஆக மாட்டாது
ஆக
இது உபாயம் ஆகாமையாலே இவர்க்கு இல்லை என்னவுமாம்
சர்வ முக்தி பிரசங்கம் பரிஹார்த்தமாக -நீங்குவதற்காக அவனுக்கு உண்டு -என்னவுமாம் –

உற்றேன் உகந்து பணி செய்ய உன பாதம்
பெற்றேன் ஈதே இன்னம் வேண்டுவது எந்தாய்
கற்றார் மறை வாணர்கள் வாழ் திருப் பேராற்கு
அற்றார் அடியார் தமக்கு அல்லால் நில்லாவே–10-8-10-

——————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருமலை நல்லான் சக்கரவர்த்தி ஸ்ரீ ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருவரங்கத்து அமுதனார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ ஆழ்வார்கள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ ராமானுஜ நூற்றந்தாதி பாசுரமும்- ஸ்ரீ ஆழ்வார் பாசுரங்களும் –3-பேரியல் நெஞ்சே அடி பணிந்தேன்-

ஸ்ரீ பெரிய ஜீயர்
ப்ராக்ருதரோட்டை சம்பந்தத்தை நீக்கி ஸ்ரீ எம்பெருமானார் திருவடிகளில் சம்பந்தம் உடையவர்கள்-திருவடிகளிலே
என்னை சேர்த்த உபகாரத்துக்கு நெஞ்சே உன்னை வணங்கினேன் என்கிறார் –

ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர்
கீழ்ப்பாட்டில் தம்முடைய நெஞ்சானது எம்பெருமானார் உடைய சீல குணத்தில் ஈடுபட்ட மாத்ரமன்றிக்கே -இப்படி அனுபவிக்க அனுபவிக்க
அபிநிவேசம் கரை புரண்டு –என்னைக் கொண்டு போய் ததீயர் உடைய திருவடிக் கீழ் சேர்த்தது –இந்த மகா உபகாரத்துக்கு தக்க
சமர்ப்பணம் தம் பக்கல் ஒன்றும் இல்லை என்று நெஞ்சினாருடைய காலில் விழுகிறார் .

இந்தப் பாட்டில் என் நெஞ்சு எனக்கு உரிய-கருவி இல்லாமல் என்னைத் தனக்கு உரியவனாக -ஆக்கிக் கொண்டு விட்டது –
விடவே என்னிடம் பேர் இயல்வு ஒன்றும் இல்லாமல்–சீல குணத்தில் ஆழ்ந்து –அவன் அடியாரார் அளவும் தான்
ஈடுபட்டதோடு அமையாமல் -தீய பிறப்பாளரோடு எனக்கு உள்ள உறவை அறுத்து –
எம்பெருமானாருக்கு அன்பர்கள் உடைய அடிகளில் என்னை சேர்த்தும் விட்ட உபகாரத்துக்காக –
அந் நெஞ்சினைப் பணிந்தேன் -என்றார்-

பேரியல் நெஞ்சே அடி பணிந்தேன் உன்னைப் பேய்ப் பிறவிப்
பூரியரோடு உள்ள சுற்றம் புலத்திப் பொரு வரும் சீர்
ஆரியன் செம்மை இராமானுசன் முனிக்கு அன்பு செய்யும்
சீரிய பேறு உடையார் அடிக் கீழ் என்னைச் சேர்ததற்கே -3-

பேரியல் நெஞ்சே -பெரிய ஸ்வபாவத்தை உடைய – மனசே –
முதலில் எம்பெருமானார் உடைய சீல-குணத்திலே இழிந்து அதிலே அத்ய அபிநிவிஷ்டமாய்-
உன்னோட்டை சம்பந்தமே ஹேதுவாக -என்னையும்-ததீய பர்யந்தமாக அத்யவிசிப்பித்த ஸ்வபாவத்தை உடைய -மனசே என்றபடி –
வள்ளலே -என்று வாரி வழங்குவாரை விளிப்பது போலப் -பேரியல் நெஞ்சே -என்று நன்றி அறிவுடன் விளிக்கிறார்
மால் இடம் ஈடுபடுதல் நெஞ்சுக்கு இயல்பு –
கோல் தேடி ஓடும் கொழுந்தே போன்றதே மால் தேடி ஓடும் மனம் -இது இயல்வு -பேர் இயல்வு என்பது
இங்கு திருமாலடியார்கள் இடம் ஈடுபாடு கொண்டமையின் நெஞ்சின் இயல்பு பெரிதாயிற்று –
இனி என் சிற்று இயல்புக்கு எம்பெருமானார் அன்பர்கள் திருவடிக் கீழ் சேர்த்தல் இயையாதாயினும் –
நெஞ்சு தன பெரும் தன்மைக்கு ஏற்ப அந்நிலையை தந்தது -என்னும் கருத்துடன் -பேரியல் நெஞ்சே -என்று -விளித்தார் ஆகவுமாம்–
ஓன்று நீ கை கரவேல் -என்று அன்றோ நாச்சியார் திவ்யாஜ்ஜை பர்ஜன்ய தேவனுக்கு –
இங்கு பெறுபவர் என் பெறினும் கொள்வர் கொடுப்பவர் தாம் அறிவார் தம் கொடையின் சீர் -என்னும் -ஔவையார் பாடலை நினைவு கூறுக –
இங்கனம் பெரும் தன்மையினால் வேறுபட்டு வணங்க தக்க முறையில் இருப்பதனால் தனிப்படுத்தி -நெஞ்சே -என்று விளிக்கிறார்

முன் பாசுரத்தில் போல் என் நெஞ்சே என்று விளிக்கிலர்
இங்கு என் நெஞ்சே -சொல்லாமல் -சம்பந்தம் -கீழே சொல்ல வில்லை ஒதுக்கி வைத்து உபதேசம்
இரண்டாவதில் சம்பந்தம் கொண்டாடி –
மூன்றாவதில் அதன் நிலை உத்க்ருஷ்டம் -கண்ணபுரம் தொழும் பிள்ளை அன்றோ –
பிரதம பர்வ நிஷ்ட்டை ஆழ்வார்களுக்கு
இங்கு ராமனுஷ முனிக்கு அன்பு செய்யும் சீரிய பேறு உடையார் அடிக் கீழ் என்னை சேர்த்த தற்கே-என்று சரம பர்வ நிஷ்டை
பாகவத சமாசம் அடியார்க்கு என்னை ஆட் படுத்தாய்-என்று விண்ணப்பம் செய்தார் தொண்டர் அடி பொடி ஆழ்வார்
அடியார்க்கு என்னை ஆட் படுத்திய விமலன் .-திரு பாண் ஆழ்வார் முதலிலே க்ருதக்ஜை அருளி –
ப்ராக்ருதரோட்டை சம்பந்தத்தை நீக்கி எம்பெருமானார் திருவடிகளில் சம்பந்தம் உடையவர்கள்-திருவடிகளிலே சேர்த்த
உபகாரத்துக்கு நெஞ்சே !உன்னை வணங்கினேன் என்கிறார் .
ஆழ்வான் சம்பந்தம் பெற்ற பேற்றால் அருளுகிறார் .

பேய்ப் பிறவிப் பூரியரோடு உள்ள சுற்றம் புலத்தி-
ஹேய ஜன்மாக்களாய் அஹங்காராதி தோஷ தூஷிதரானவர்களோடு உண்டான -சம்பத்தை நீக்கி –
அசூர வர்க்கத்திலே ஜனித்து -நிஹீநரான மூடரோடே உண்டான சம்பந்தத்தை சவாசநமாகப் போக்கி –
கூழாட்பட்டு நின்றீர்களை எங்கள் குழுவினில் புகுதல் ஓட்டோம் -என்னும்படியே பண்ணுவித்து -என்கிறபடி-
வாழ ஆட் பட்டு உள்ளீரேல்- தேட வேண்டுமே-
பேய்ப்பிறவி -தீதான பிறவி –
பூரியர் -பொல்லாதவர்கள் –
புலத்தல் -நீக்குதல் –

பேய்ப் பிறவிப் பூரியர் –
பகவானுக்கு கூட ஆளாகாத பிறவி பேய்ப் பிறவி என்க –
நிலை நின்ற மகத்தான புருஷார்தமாகிய பகவானை விட்டு -நிலை இல்லாததும் அல்பமுமான உலகு -இன்பத்தை
பற்றி நிற்பது பேய்ப் பிறவியின் இலக்கணம் –அப்பிறவியினர் விடத் தக்கவர் ஆவர் –
பூரியர்-
பேய்ப் பிறவி யாரோடு உள்ள சுற்றம் புலத்தி என்றாலே போதுமாய் இருக்க –
பூரியர் என்று மேலும் கூறியதற்கு கருத்து என் –என்னில் –
உலகத்தவர் கண்ணால் காணும் இன்பத்தை ஒழிய வேறே ஓன்று உண்டு என்று பகவத் விஷயத்தை பற்றி
விடாப் பிடியாய் -நிற்றலைப் பேய்ப் பிறவி என்பர்-ஞானிகட்கு உலகத்தவர் பேய்ப் பிறவியர் –
அத்தன் அச்சன் அரங்கனுக்கு அடியார்களாகி அவனுக்கே
பித்தமராம் அவர் பித்தர் அல்லர்கள் மற்றையார் முற்றும் பித்தரே–-பெருமாள் திருமொழி -2-9-
பேயரே எனக்கு யாவரும் யானுமோர் பேயனே எவர்க்கும் இது பேசி என்?
ஆயனே அரங்கா என்று அழைகின்றேன் பேயனாய் ஒழிந்தேன் எம் பிரானுக்கே -பெருமாள் திருமொழி—3-8-
உலகத்தவர் சொல்லும் பேய்ப் பிறவியை நீக்கல் பொருட்டு மேலும் பூரியர் என்று கூறினார் என்க –
இனி விட்டு ஒழிக்க வேண்டியவரை பற்றிப் பேசுதலானும் ஞானியாகிய அமுதனார் பேச்சாதலானும்-தானே விளங்காதோ -எனின்
அப் பிறப்பின் கண் உள்ள நோவு மிகுதியை நன்கு புலப் படுத்ததற்கு மேலும் பூரியர் என்றார் என்க –
ஊறி -தோஷம் -அதாவது அஹங்காரம் மமகாரம் முதலிய பொல்லாங்கு –

பேய்ப் பிறவிப் பூரியர்-
இனி பூரியரோடு உள்ள சுற்றம் புலத்தி என்றாலே போதுமாய் இருக்க பேய்ப் பிறவிப் பூரியர் என்று -விசேடித்தது ஏன்-என்னில் –
தோஷம் சேர்க்கையால் வந்த தன்று பிறவிக் குணம் –
உபதேசாதிகளால் நீங்காது என்று தோஷத்தின் கொடுமை காட்டுவதற்காக அங்கன் விசேடித்தார் என்க –
இங்கே -ப்ரக்ருதிம் யாந்தி பூதானி நிக்ரஹா கிம் கரிஷ்யதி -உயிர் இனங்கள் தம் ஸ்வபாவத்துக்கு ஏற்ப -நடப்பன –
சாஸ்த்ரத்தால் தடுப்பது என்கண் பயன் பெறும் – என்னும் கீதா வசனம் நினைக தகும் –
நல்லார் தொடர்பினும் பொல்லார் தொடர்பு அறுதல் சிறப்பு உறுதலின் அது முன்னர்க் கூறப் பட்டது –
பூரியரை திருத்த ஒண்ணாத நிலையில் அவர்கள் தொடர்பினை நீக்கி விலக்குவதே நல்லது அன்றோ –
நெருப்பு பற்றிய இடத்தில் அவிக்க ஒண்ணாத போது அதனில் அகப்பட்டோரை அதனின் நின்றும் விலக்கித் தப்புவிப்பதன்றோ முதல் கடமை –
அந்ய சேஷத்வம் ஒழிகையே பிரதானம் .விலக்கியே நல்லத்தில் சேர வேண்டும் –
புலத்தல்-நீக்குதல் புலர்த்தி-என்றும் சொல்வார்..

பொருவரும் சீர் ஆரியன் செம்மை –
உபமான ரஹீதமான குணங்களை உடையராய் –சமாதிகத சமஸ்த சாஸ்த்ரராய்-ஆஸ்ரிதருடைய கௌடில்யம் பார்த்துக் கை விடாதே –
அவர்களுக்கு ஈடாகத் தம்மை யமைத்துப் பரிமாறும் ஆர்ஜவ குண யுக்தரான
பொருவரும் சீர் ஆரியன் இராமானுசன் – மூன்று விசேஷணங்கள் –
திருக் கல்யாண குணங்கள் – அனுஷ்டானம் – ஆர்ஜவம் -மூன்றும்-அஸ்மத் குரோர் பகவதோஸ்ய தயைக சிந்தோ -என்பதே
பொரு வரும் சீர் -ஆரியர் -ஆசார்ய சீலர்
பொருவரும் சீர் -உபமான ரஹிதம் ஆகையாலே -ஏவம் பூதம் -என்று நிரூபித்து சொல்ல அரிதாய் இருக்கிற கல்யாண குணங்களை உடையராய் –
ஆரியன் -சகல சாஸ்திர பாரீணராய்-இவ் விபூதியில் இருந்துள்ள சகல சேதனருக்கும்-
திருவேங்கடமுடையானுக்கும் ஆசார்யனாய்
தன்னாரியனுக்கு -என்று ஆரிய பதத்தை -ஆசார்ய பத சமானார்த்தமாக ஜீயர் பிரயோகித்து அருளினார் இறே
செம்மை -தாம் சங்கல்ப்பித்த படியே அனுஷ்டித்தும் -உபதேசித்தும் -இப்படி கரண த்ரய சாரூப்யத்தை உடையரான
ஞானம் அனுஷ்டானம் நன்கு உடைய -ஆசார்ய லஷணம் மிக்கு இருக்கும் படி –

இராமானுசன் முனிக்கு அன்பு செய்யும் சீரிய பேறு உடையார் அடிக் கீழ் என்னைச் சேர்ததற்கே-
எம்பெருமானார் விஷயத்திலே-ப்ரேமத்தை பண்ணுகை யாகிற பரம புருஷார்த்தத்தை உடையவர்களுடைய திருவடிகளின்-கீழே
என்னை சேர்த்த இந்த மகோ உபகாரத்துக்கு உன்னை வணங்கினேன்

இராமானுச முனிக்கு –
தம் அவதார பிரயோஜனத்தில் எப்போதும் மனனம் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கிற-எம்பெருமானார் விஷயத்தில் –

ஆரியன்-சகல சாஸ்த்ர உணர்ந்தவர்..பொரு அரும் சீர் ஆரியன்.
ஜகத்குரு இவர் இடம் தான் இராமனுசன் சப்தம் சேரும்.
பகவான் சப்தம் அவன் இடம் மட்டும் லஷ்மணன் பரதன் சத்ருக்னன்
பெரிய பிராட்டியாரையும் பெரிய பெருமாளையும் விலக்குகிறார்
அவனை போல் ஸ்வா தந்த்ர்யம் இல்லை அவள் அவனை எதிர் பார்க்கணும்..
இவருக்கு இந்த குற்றம் இல்லையே
சகல சேதனருக்கும் ஸ்வாமி இவர் தானே
திரு வேங்கடத்தானுக்கும் -ஜகதாச்சர்யன் -அப்பனுக்கு சங்கு ஆழி அளித்த்தான்
ஆரியன்-ஆசார்யன் ஆரியன்-வித்வான் செம்மை கரண த்ரயம் ஒன்றி-
வேற மருந்து வேண்டாம்- நேர்மை-பொரு அரும் சீர்-தனியாக செம்மை ஆரியன் சொல்ல காரணம் தனி சிறப்பு தோற்ற
சாஸ்த்ர அர்த்தம் தெரிந்தும் ,அனுஷ்டித்தும் உபதேசித்தும் நீர் புரை வண்ணன்
எங்கும் புகும் நீர் போலே -அனைவர் உடன் கூடும் சீலம்.
முனிக்கு- மனனம் பண்ணி கொண்டு இருக்கிறார்
அக்லிஷ்ட ஞான வைக்ராய ராசேயே –
செம்மை ஆர்ஜவம்
ராமாநுஜாய திவ்ய சரிதை ஆச்சார்யார்
புண்யாம்சா போக விகாசாயாம் –சாது பரித்ராணாம் –
பாபத்வந்த ஷயாயச -துஷ்ட
ஸ்ரீ மான் -தர்ம சமஸ்தானம் அர்த்தம் கைங்கர்ய ஸ்ரீ மத்வம்
மனனம் பண்ணும் முனி -பாப கூட்டங்கள் விலக ராமானுஜ திவாகரன்.

அன்பு செய்யும் சீரிய பேறுடையார் –
அத்ய அபிநிவிஷ்ட சித்தராய் – அது தானே விலஷணம் என்று அத்யவசித்து இருக்கும் -ஆழ்வான் முதலிய ததீயர் உடைய-
அடிக் கீழ் –
திருவடிகளின் கீழே
என்னைச் தேர்த்ததற்கே –
என்னுடைய சிரச்சிலே அத் திருவடிகள் பூஷணமாகும் படி –
பூர்வ காலத்தில்-சரம பர்வத்தினுடைய பிரபாவத்தை அறியாதே -இருக்கிற என்னை அமைத்து வைத்தர்க்கே –
தனக்கு நான் உபதேசிக்க வேண்டி இருக்க-தானே எனக்கு புருஷகாரமாய்-
என்னைக் கொண்டு போய் ததீயர் உடைய ஸ்ரீ பாதத்திலே சேர்த்ததற்கு –
இந்த மகா உபகாரத்துக்கு நான் எத்தை பிரத்யுபகாரமாக பண்ணுவது என்று ஆராய்ந்து பார்த்தால் –

அவதார பிரயோஜனமே அமுதனாரை கூரத் ஆழ்வான் இடம் சேர்பதற்கே
சீரிய பேறு உடையார் ராமானுஜர் திருவடி சேர்ந்த சீர்மை.
ஆழ்வான் முதலானவர்கள் அடி கீழ் என்னை சேர்த்தற்கே
மனசுக்கு நான் உபதேசிக்க வேண்டி இருக்க தானே புருஷ காரம் பண்ணி சேர்ததற்கு-எத்தை என்று -தேடி பார்த்தால் -ஒன்றும் இல்லை
கண்டேன் சீதை- என்ற திருவடிக்கு பெருமாள் ஆலிங்கனம் பண்ணி-இரண்டு உயிரை ரஷித்ததர்க்கு ஒரு உயிர் தானே கொடுக்க முடிந்தது
அடி பணிந்தேன் உன்னை தலை அல்லால் கைம்மாறு இல்லை-–வருக என்று மட கிளியை கை கூப்பி போல.–
வாக்கும் மனசும் காயமும் ஓன்று சேர்ந்து ராமானுஜர் அடி கீழ் இருத்தும் நன்றிக்கு வணங்குகிறார்
ஆசார்யன் செய்த நன்றிக்கு பிரத் உபகாரம் செய்ய நான்கு விபூதிகளும் இரண்டு பர ப்ரஹ்மமும் வேண்டுமே —முடியாமல் வணங்குகிறார் இதில்-

அடி பணிந்தேன் உன்னை –
உன்னுடைய திருவடிகளில் ஆஸ்ரயித்தேன் –
உனக்கு நமஸ்காரம் பண்ணினேன் -என்றபடி
பெறப் பேறாக-ஜீயர் பிரார்த்தித்து அருளின ததீய ப்ராவண்யத்தைக் காணும் -இவருக்கு
இவருடைய மனச்சு-முதலில் உண்டாக்கிற்று –

அடி பணிந்தேன் உன்னை
தன் நெஞ்சுக்கு உருவம் கொடுத்து அதன் அடிகளில் விழுகிறார் அமுதனார் –
வேறு எவரும் இங்கன் அடி பணிந்ததாக தெரிய வில்லை –
நெஞ்சை பலர் கொண்டாடி உள்ளனர் -அடி பணிந்திலர் –அமுதனார் நெஞ்சு தனிப்பட்டது
ஆழ்வார்களுடைய நெஞ்சிலும் அது தனி சிறப்புற்றது –
ஆழ்வார்களுடைய நெஞ்சு அவர்கள் உடைய உபதேசத்துக்கு செவி தாழ்த்தி –
வைராக்ய காலத்திலும் -சுடர் அடி தொழும் காலத்திலும் -அனுபவ காலத்திலும் –
அன்னாருக்கு பாங்காய் வாய்ந்து உதவும் -இந்நிலையிலே மகிழ்ச்சி கொண்டு –
வாழலாம் மட நெஞ்சமே -என்றும்
நெஞ்சமே நல்லை நல்லை -என்றும் நெஞ்சை கொண்டாடுகின்றனர் –
மீமிசை -நெஞ்சகத்துக்கு தூது விட வேண்டிய நிலை –
இனி சில வேளைகளில் அந் நெஞ்சு –
நின்னடையேன் அல்லேன் -என்று நீங்கி
இவர்களை விட்டு தான் மட்டும் எம்பெருமான் நாண் மலர்ப்பாதம் அடைவதும் உண்டு –
அடைந்தது மீளாது -இவர்களையே மறந்து விடுவதும் உண்டு –
காரார் கடல் வண்ணன் பின் போன நெஞ்சமும் வாராதே என்னை மறந்தது தான் -என்னும் -திருமங்கை ஆழ்வார் ஸ்ரீ சூக்தி காண்க
இனி கண்ணனோடு கலந்த நெஞ்சத்துக்கு அன்னம் முதலியவற்றைத் தூது விட வேண்டிய-நிலைமை ஏற்படுவதும் உண்டு –
தம் நெஞ்சோடு தம்மை சேர்பதற்கு வேறு பொருள்கள் தேவைப் படுகின்றன -அவர்கட்கு –
அத்தகைய குறை ஒன்றும் இன்றி எம்பெருமானார் அன்பர் அடிக் கீழ் தாள் சேர்த்ததோடு
அமுதனாரையும் அவ்விடத்திலே சேர்த்து வைக்கிறது நெஞ்சு –
அப் பேருதவிக்காக நெஞ்சின் அடிகளிலே விழுகிறார் அமுதனார்

ஆழ்வார்கள் தம் நெஞ்சை மார்பில் அணைத்து கொண்டாடுகிறார்கள் –
இவர் அடிமைப் பட்டு தலை அல்லால் கைம்மாறு இலேன் -என்று அடி பணிகிறார்
சேர்த்து வைப்பவர் காலிலே விழுவது முறை அன்றோ –
அறு கால சிறு வண்டே தொழுதேன் உன்னை -என்று சேர்த்து வைக்க புறப்படுவதற்கு முன்பே –
வண்டைத் தொழுதார் -திரு மங்கை ஆழ்வார் -இங்கனமே
செங்கால மட நாராய் -நும் கால்கள் என் தலை மேல் கெழுமீரோ நுமரோடே -என்று நாரையை-
அதனை சேர்ந்தவைகளோடு கால்களை தன தலை மேலே வைக்குமாறு கோருகிறார் நம் ஆழ்வார் – இவ்வாறே
தத்துவனை வரக் கூகிற்றியாகில் தலை அல்லால் கைம்மாறு இலேனே -என்று குயிலுக்கு-தன்னையே
கைம்மாறாக அர்ப்பணம் செய்கிறாள் ஆண்டாள் –
முதல்நிலை -பிரதம பர்வம் நிலையில் சேர்த்து-வைக்கப் போகும் பறவைகள் திறத்து அவர்கள் அங்கனம்
நடந்து கொண்டால் இறுதி நிலை -சரம பர்வம் நிலையில்
சேர்த்து வைத்த நெஞ்சின் திருவடிகளில் அமுதனார் பணிவதற்கு கேட்க வேணுமோ –

இமயத்துள் –பிருதி சென்று அடை நெஞ்சே -பெரிய திருமொழி–1-2-
அழகாய சாளக்கிராமம் அடை நெஞ்சே –-பெரிய திருமொழி 1-5-
பூங்கோவலூர் தொழுதும் போது நெஞ்சே -திரு நெடும் தாண்டகம் ––6
பூம் பாடகத்துள் இருந்தானை ஏத்தும் என் நெஞ்சே -இரண்டாம் திருவந்தாதி–94-
கழல் தொழுதும் வா நெஞ்சே–மூன்றாம் திருவந்தாதி – 7-
உளன் கண்டாய் நன்னெஞ்சே உத்தமன் என்றும் உளன் கண்டாய்-நான்முகன் திருவந்தாதி –-86-
என்னெஞ்சே எப்போதும் கை கழலா நேமியான் நம் மேல் வினை கடிவான் மொய் கழலே ஏத்த முயல் -பெரிய திருவந்தாதி – –87-
துயரறு சுடரடி தொழுது எழு என் மனனே -திருவாய் மொழி ––1-1-1-
மருள் ஒழி நீ மட நெஞ்சே வாட்டாற்றான் அடி வணங்கே -திருவாய் மொழி–10-6-1-

அப்புள்ளின் பின் போன தனி நெஞ்சமே -திரு விருத்தம் ––3-
பூசும் சாந்து என்னஞ்சமே–திருவாய் மொழி -4-3-1-

என் அரங்கனுக்கு அடியார்களாய் நா தழும்பு எழ நாரணா என்று அழைத்து மெய் தழும்ப தொழுது
ஏத்தி இன்புறும் தொண்டர் சேவடி ஏத்தி வாழ்த்தும் என் நெஞ்சமே––பெருமாள் திருமொழி -2-4-
அரங்கன் எம்மானுக்கே காதல் செய் தொண்டர்க்கு எப் பிறப்பிலும் காதல் செய்யும் என் நெஞ்சமே –2-6-
அரும் பெரும் சுடர் ஒன்றினை சேரும் நெஞ்சினராகி சேர்ந்து கசிந்து இழிந்த கண்ண நீர்களால்
வார நிற்ப்பவர் தாள் இணைக்கு ஒருவாரம் ஆகும் என் நெஞ்சமே –2-7-
அரங்கன் எம்மானுக்கேமாலை உற்றிடும் தொண்டர் வாழ்வுக்கு மாலை யுற்றது என் நெஞ்சமே– 2-8-
அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்த விமலன் -அமலனாதி பிரான் -1-
எம் அடியார்கள் ஆகில் தொழுமினீர் கொடுமின் கொண்மின் என்று நின்னோடும் ஒக்க
வழிபட்டு அருளினாய் போல் மதிள் திருவரங்கத்தானே -திரு மாலை-42-

கடல் மல்லைத் தல சயனத்துறைவாரை எண்ணாதே இருப்பாரை இறைப் பொழுதும் எண்ணோமே—-பெரிய திருமொழி -2-6-1-
கார் வண்ண முது நீர்க் கடல் மல்லைத் தல சயனம் ஆர் எண்ணும் நெஞ்சுடையார் அவர் எம்மை யாள்வாரே—2-6-2-
கடல் மல்லைத் தல சயனத்துறை கின்ற ஞானத்தின் ஒளி யுருவை நினைவார் என் நாயகரே –2-6-3-
கடல் மல்லைத் தல சயனத்து உறைவாரை கொண்டாடும் நெஞ்சுடையார் அவர் எங்கள் குல தெய்வமே –2-6-4-
கச்சிக் கிடந்தவனூர் கடல் மல்லைத் தல சயனம் நச்சித் தொழுவாரை நச்சென்றன் நன்னெஞ்சே—2-6-5-
கடல் மல்லைத் தல சயனம் வலங்கொள் மனததாரவரை வல்ங்கொள் என் மட நெஞ்சே–2-6-6-
கஞ்சைக் கடந்தவனூர் கடல் மல்லைத் தல சயனம் நெஞ்சில் தொழு வாரைத் தொழு வாய் என் தூய் நெஞ்சே—2-6-7-
மல்லைக் கடல் தல சயனம் வணங்கும் மனத்தாரவரை வணங்கு என் தன் மட நெஞ்சே–2-6-9-

தண் சேறை எம்பெருமான் தாள் தொழுவார் காண்மின் என் தலை மேலாரே -7-4-1-
எம்பெருமான் தாள் தொழுவார் எப்பொழுதும் என் மனத்தே இருக்கின்றாரே–7-4-2-
தண் சேறை எம்பெருமான் தாளை ஏத்திப் போதொடு புனல் தூவும் புண்ணியரே விண்ணவரில் பொலிகின்றாரே -7-4-3-
தண் சேறை எம்பெருமான் உம்பராளும் பேராளன் பேரோதும் பெரியோரை யொருகாலும் பிரிகிலேனே–7-4-4-
தண் சேறை எம்பெருமான் தாளை நாளும் சிந்திப்பார்க்கு என்னுள்ளம் தேனூறி எப்பொழுதும் தித்திக்குமே –7-4-5-
வண் சேறை எம்பெருமான் அடியார் தம்மைக் கண்டேனுக்கு இதுகாணீர் என் நெஞ்சும் கண் இணையும் களிக்குமாறே-7-4-6-
தண் சேறை எம்பெருமான் திருவடியைச் சிந்தித்தேற்கு என்
ஐ யறிவும் கொண்டானுக்கு ஆளானார்க்கு ஆளாம் என் அன்பு தானே –7-4-7-
தண் சேறை யம்மான் தன்னைக்கண்ணாரக் கண்டு உருகி கையார தொழுவாரைக் கருதும் காலே –7-4-8-
தண் சேறை எம்பெருமான் தாளை நாளும் உள்ளத்தே வைப்பாருக்கு இது காணீர் என்னுள்ளம் உருகுமாறே –7-4-9-

பரமனைப் பயிலும் திரு வுடையார் எவரேலும் அவர் கண்டீர் பயிலும் பிறப்பிடை தோறு
எம்மை ஆளும் பரமரே–-ஸ்ரீ திருவாய் மொழி -3-7-1-
எம்மான் தன்னைத் தாளும் தடக்கையும் கூப்பிப் பணியுமவர் கண்டீர்
நாளும் பிறப்பிடை தோறு எம்மை ஆளுடை நாதரே–3-7-2-
எந்தை பிரான் தன்னைப் பாதம் பணிய வல்லாரைப் பணியுமவர் கண்டீர்
ஓதும் பிறப்பிடை தோறு எம்மை ஆளுடையார்களே–3-7-3-
திரு நாரணன் தொண்டர் தொண்டர் கண்டீர் இடையார் பிறப்பிடை தோறு எமக்கு எம் பெரு மக்களே–3-7-4-
அப்பனைப் பெருமை பிதற்ற வல்லாரைப் பிதற்றுமவர் கண்டீர்
வருமையும் இம்மையும் நம்மை அளிக்கும் பிராக்களே–3-7-5-
எம்மான் தன்னை ஒளிக் கொண்ட சோதியை உள்ளத்துக் கொள்ளுமவர் கண்டீர்
சலிப்பின்றி யாண்டு எம்மைச் சன்ம சன்மாந்தரம் காப்பரே–3-7-6-
உணர்வு அரியான் தன்னைச் கும்பி நரகர்கள் ஏத்துவரேலும் அவர் கண்டீர்
எம்பல் பிறப்பிடை தோறு எம் தொழு குலம் தாங்களே–3-7-8-
வலந்தாங்கு சக்கரத்து அண்ணல் மணி வண்ணற்கு ஆள் என்று உள்
கலந்தார் அடியார் தம் மடியார் எம் அடிகளே–3-7-9-
எந்தை பிரான் தனக்கு அடியார் அடியார் தம் மடியார் அடியார் தமக்கு
அடியார் அடியார் தம் மடியார் அடியோங்களே–3-7-10-

கொடு மா வினையேன் அவன் அடியார் அடியே கூடும் இது வல்லால்
விடுமாறு எனபது என்னந்தோ வியன் மூ வுலகு பெறினுமே—8-10-1-
சயமே அடிமை தலை நின்றார் திருத்தாள் வணங்கி இம்மையே
பயனே இன்பம் யான் பெற்றது உறுமோ பாவியேனுக்கே–8-10-2-
திருக் குறளன் நறு மா விரை நாள் மலரடிக் கீழ் புகுதல் அன்றி அவன் அடியார்
சிறு மா மனிசராய் என்னை யாண்டார் இங்கே திரியவே–8-10-3-
என் அம்மான் பொங்கு ஏழ் புகழ்கள் வாய ஆய் புலன் கொள் வடிவு என் மனத்தது ஆய்
அங்கு ஏய் மலர்கள் கைய ஆய் வழி பட்டு ஓட அருளிலே–8-10-4-
தனி மாத தெய்வத் தளிர் அடிக் கீழ்ப் புகுதல் அன்றி அவன் அடியார்
நனி மாக் கலவி இன்பமே நாளும் வாய்க்க நங்கட்கே–8-10-7-
குமரன் கோல வைங்கணை வேள் தாதை கோதில் அடியார் தம்
தமர்கள் தமர்கள் தாமர்களாம் சதிரே வாய்க்க தமியேற்கே–8-10-9-
பொன்னாழிக் கை என்னம்மான் நீக்க மில்லா வடியார் தம் அடியார் அடியார் அடியார் எம் கோக்கள்
அவர்க்கே குடிகளாய்ச் செல்லும் நல்ல கோட்பாடே–8-10-10-

——————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருமலை நல்லான் சக்கரவர்த்தி ஸ்ரீ ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருவரங்கத்து அமுதனார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ ஆழ்வார்கள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ ராமானுஜ நூற்றந்தாதி பாசுரமும்- ஸ்ரீ ஆழ்வார் பாசுரங்களும் –2–கள்ளார் பொழில் தென் அரங்கன்–

ஸ்ரீ பெரிய ஜீயருரை-அவதாரிகை-
என்னுடைய நெஞ்சானது எம்பெருமானாருடைய சீல குணம் ஒழிய-வேறு ஒன்றை நினையாதபடி யாயிற்று-–
இது எனக்கு சித்தித்த பெரு விரகு ஒன்றும் அறிகிலேன் என்கிறார் –

ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிய அவதாரிகை
கீழில் பாட்டில் -நெஞ்சே சொல்லுவோம் அவன் நாமங்களே -என்று தம்முடைய மனசோடு கூடி உபதேசித்த வாறே-
மனசானது அவனுடைய சீல குணத்திலே ஆழம் கால் பட்டு -அநந்ய சிந்தயந்தோமாம் -என்கிறபடியே-
அவர் திருவடிகளை அனுபவித்துக் கொண்டு -தத் வ்யதிரிக்தமானவற்றை விரும்பாதே இருந்தது –இது என்ன ஆச்சர்யம் -என்கிறார் .

அமுது விருந்து–அவதாரிகை –
நெஞ்சே சொல்லுவோம் அவன் நாமங்களே -என்றதும் என் நெஞ்சு எம்பெருமானாரது பழகும் தன்மையில்-மூழ்கி -சீல குணத்தில் ஈடுபட்டு
வேறு ஒன்றையும் நினைக்க கில்லாததாயிற்று –இச் சீரிய நிலை எய்துதற்கு-காரணம் ஏதும் தெரிய வில்லை என்கிறார் –

கள்ளார் பொழில் தென் அரங்கன் கமலப் பதங்கள் நெஞ்சில்
கொள்ளா மனிசரை நீங்கிக் குறையல் பிரான் அடிக்கீழ்
விள்ளாத வன்பன் இராமானுசன் மிக்க சீலம் அல்லால்
உள்ளாது என் நெஞ்சு ஓன்று அறியேன் எனக்குற்ற பேர் இயல்வே – 2-

கள்ளார் பொழில்
மது மிக்க பொழிலை உடைத்தாய் –
மது இருந்து ஒழுகின மா மலர் எல்லாம் -திருப்பள்ளி எழுச்சி–1-
மது ஒழுகின -கொட்டிண்டே இருக்கும் –
மா மலர் -ஜாதிக்கு எல்லாம் உப லக்ஷணம்
மா மலர்- புஷ்ப ஜாதி எல்லாம் செண்பக –எண் வகை- பந்து வெளியூர் வந்தவர் கண்டு மலருமா போலே –
செங்கழு நீர் ஆம்பல் கூம்பும்–பூ சூடல் எப் பொழுது மலரும் பூவை சூட்டுகிறார்-

கொழும் கொடி முல்லையின் கொழு மலர் அணவிக் கூர்ந்தது – குணதிசை மாருதும் இதுவோ –திருப்பள்ளி எழுச்சி–2–
கொடியில் மலரும் முல்லைகள்-செவ்வி மலரின் பரிமளத்தை -கொழுமை கொடிக்கும் முல்லைக்கும் —முகங்களில் அலை எரியா நின்றது –
குடத்தோடே நீர் கொட்டுவாரைப் போலே பரிமளம்
காலைப் பிடித்து உணர்த்துவாரைப் போலே -சேஷத்வம் அறிந்த காற்று அன்றோ -வருடி கொடுத்தாலே எழுந்து
காற்று போலே கூசி பிடிக்க வேண்டிய மெல்லடி -பொய்யான வியாஜ்யம் தானே -எழுந்து இருக்க-அறிவிப்பே அமையும்
பனி வாடை காற்றாக காலை பிடித்து உணர்த்தும் படி—
கிழக்கு திசை காற்று திருவடியில் விழுந்து -சேஷத்வ அனுரூபமாக -திருவடி கொள்ள தானே யோக்யதை-

கள்ளார் பொழில் தென் அரங்கன்
தென்–தர்சநீயமாய் இருந்துள்ள கோயிலிலே –கண் வளர்ந்து அருளுகையாலே –
அத் தேச சம்பந்தத்தை இட்டுத் தம்மை நிரூபிக்கலாம் படி இருக்கிற பெரிய பெருமாள்

பூகி கண்ட த்வய சசரசஸ் நிக்த நிரோபகண்ட ஆவிர் மோதாஸ் திமிதச குநா நுதித ப்ரம்ம கோஷாம்-என்றும் சொல்லுகிறபடி
மதுச்யந்தியான புஷ்ப விசேஷங்களால் வ்யாப்தங்களான உத்யானங்களாலே சூழப்பட்ட-
திருவரங்கத்தில் உள்ள பொழில்களில் தேன் மிக்கு உள்ளது –கள் -தேன்
இத்தால் மிக இன்பம் பயப்ப என்றபடி -பொழில் விடை ஆற்றுவது என்றபடி

தேனார் பொழில் சூழ் திரு வெள்ளக்குளத்துமானாய் அடியேனுக்கு அருள் புரியாயே -பெரிய திருமொழி -4-7-4-
தேமருவு பொழில் -என்னும் திரு மங்கை மன்னன் திரு வாக்கு இங்கே நோக்குதற்கு உரியது –
வண்டு- தேன் உண்டு பொழிலில் மதம் கொண்டு உலாவுவது போலே
பிராட்டி யாகிற தேனை உண்டு அரங்கன் என்னும் தெய்வ வண்டு இப் பொழிலில் மதம் கொண்டு உலாவி விளையாடுகிறது என்க –
நித்யம் த்வன் மதுபான மத்த மதுப-என்று பிராட்டியை தேனாக பட்டர் ஸ்ரீ குண ரத்ன கோசத்தில்-உருவகம் செய்து அருளிச் செய்கிறார் –
அடியார்கட்கு போக்யதை மிகுந்து விடாய் தீர்க்கும்-பரம பதம் போன்றது அரங்கனுக்கு இப் பொழில் –

ஆழி வண்ண நின்னடி இணை அடைந்தேன் அணி பொழில் திருவரங்கத் தம்மானே –5-8-1-
அடியிணை யடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே–5-8-2-
அடியனேனும் வந்து அடி இணை அடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத்து அம்மானே -5-8-3-
அஞ்சி வந்து நின்னடி இணை அடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே -5-8-4-
பொன்னருள் எனக்கும் ஆக வேண்டும் என்று அடி இணை அடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே-5-8-5-
பேரருள் எனக்கும் அன்னதாகும் என்று அடி இணை அடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே –5-8-6-
வந்து உன் அடி இணை அடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே -5-8-7-
உன் அடி இணை அடைந்தேன் அணி பொழில் திரு வரங்கத் தம்மானே -5-8-8-
உலகம் அளந்த பொன்னடியே அடைந்து உய்ந்தேன் அணி பொழில் திருவரங்கத் தம்மானே -5-8-9-
ஆடல் மா வலவன் கலிகன்றி அணி பொழில் சூழ் திரு வரங்கத் தம்மானை–5-8-10-

வான் திகழும் சோலை மதிள் அரங்கர் -என்றும்
ஆர்த்து வண்டு அலம்பும் சோலை அணி திருவரங்கம் தன்னுள்-திரு மாலை-32-
வண்டினம் முரலும் சோலை மயிலினம் ஆலும் சோலை கொண்டல் மீது அணவும் சோலை
குயிலினம் கூவும் சோலை அண்டர் கோன் அமரும் சோலை –திரு மாலை-14-
வளர் இளம் பொழில் சூழ் மாலிருஞ் சோலை தளர் விலர் ஆகில் சார்வது சதிரே–-ஸ்ரீ திருவாய் மொழி-2-10-1-
மயல் மிகு பொழில் சூழ் மாலிருஞ் சோலை அயன் மலை அடைவது அது கருமமே–-ஸ்ரீ திருவாய் மொழி-2-10-3-

தென்னரங்கன் –
அத்தாலே தர்சநீயமான திருவரங்கமே தனக்கு நிரூபகமாம்படி நித்ய வாசம் பண்ணுகிற ஸ்வாமி உடைய திருப்பதி – என்றபடி –
இவ்விடத்துக்கு இது முக்யமான திரு நாமம் -காணும் –
தென் -அழகு -பொழில் உடைத்தான அரங்கம் என்க –அரங்கன் -என்றது வேம்கடவன் என்பது போன்றது –
திருப்பதியை முன்னிட்டே-குறிப்பிடும்படி-அதனை அபிமாநித்தல் பற்றி இங்கனம் குறிப்பிட்டார் -என்க –
விண்ணும் மண்ணும உடைமை-பற்றி உபய விபூதிகளும் உடையான் என்பதை பார்க்கிலும் –
தென் அரங்கம் உடையான் என்பது-அவனுக்கு ஏற்றமாய் இருக்கிறது –

கமலப் பதங்கள்
விகாசாதிகளால் தாமரை போலே போக்யமான திருவடிகளைத் தங்கள் மனசிலே ஒரு காலும் வையாதே –
சாஸ்திர வச்யமான ஜன்மத்திலே பிறந்து வைத்து நிர் பாக்யராய் இருக்கும் அவர்களை விட்டு அகன்று-
கமலப் பதங்கள் –
கமலப் பதம் -தீர்த்த வாசகமாய் -பாவனமான -என்னுதல்-சம்சார தாபதப்தனுடைய ஸ்ரமஹரமான -என்னுதல் –
பாத கமலம் -என்னாதே முந்துற முன்னம் கமலம் என்றது -சர்வேஸ்வரன் திருவடிகளை சேவிக்கும் போது
பாவநத்வாதிகளுக்கு முன்பே போக்யதையைக் கண்டு முற்றூட்டாக அனுபவித்தவர் ஆகையாலே –

செவ்வி மணம் குளிர்ச்சி மலர்ச்சி-இவைகளால் தாமரை போன்றன திருவடிகள்
அரங்கன் -பதங்கள்- என்கையாலே ப்ராப்தமுமாய் –
கமலப் பதங்கள் -என்கையாலே ப்ராப்யமுமான திருவடிகள் -என்றபடி-

புண்டரீக பாத புண்ய கீர்த்தி நும் செவி மடுத்து உண்டு நும் உரு வினைத் துயருள் நீங்கி உய்ம்மினோ -திருச்சந்த -67-
அரங்கத்து அம்மான் திருக்கமல பாதம் வந்து என் கண்ணினுள்ளன ஒக்கின்றதே -அமலனாதி பிரான்-1-
வழி பட்டோடே அருள் பெற்று மாயன் கோல மலரடிக்கீழ் –திருவாய் மொழி -8-10-5-
உன் இணை மலர் தாள் என் தனக்கும் அது இராமானுச இவை ஈந்து அருளே -ஸ்ரீ ராமானுஜ நூற்றந்தாதி-70-
மாசில் உபதேசம் செய் மாறன் மலரடியே வீசு புகழ் எம்மா வீடு -திருவாய் மொழி நூற்றந்தாதி -18-

நெஞ்சில் கொள்ளா மனிசரை நீங்கி––
போக்யமான திருவடிகளைத் தங்கள் மனசிலே ஒரு காலும் வையாதே –
சாஸ்திர வச்யமான ஜன்மத்திலே பிறந்து வைத்து நிர்பாக்யராய் இருக்கும் அவர்களை விட்டு அகன்று-

விசித்ரா தேக சம்பந்தி ரீச்வராய நிவேதிதும் பூர்வமே வக்ர்தா பிரம்மன் ஹஸ்த பாதாதி சாயுதா -என்கிறபடியே
அலாப்யலாபமாக பகவச் சரண கமல பரச் சரணத்திற்கு இட்டு பிறந்த மனுஷ்ய தேகத்தை பெற்றும் –
திருவடிகளை நெஞ்சில் கொள்ளாதே இருக்கிற -கர்ப்ப நிர்பாக்யர் கோஷ்டியில் -நின்றும் நீங்கி அகன்று –
தங்கள் இதய தாமரையிலே -திருவடித் தாமரையை சேர்த்து வைத்து கொளாத மனிசர்களை –
மலரை மலரோடு சேர்த்து வைப்பது அன்றோ முறை –
நீங்கி –
கண்ணன் பால் சிந்தனையை செலுத்தாத மனிசரோடு வாசம் செய்யும் கொடுமை நல்லது அன்று –என்றபடி
எம்பெருமான் இடம் நெஞ்சு செலுத்தாதவர் பக்கல் இருப்பது தாங்க ஒணா வெப்பம்-விளைத்தலின் விலகினார் -என்க
பன்னரும் கொடு மனப்பாவி பாடிரேன்-என்று பரதன் இராமன் பால் பரிவு நீங்கிக் கொடிய-மனம் படைத்த பெற்ற தாயான
கைகேயியின் பக்கல் இருக்க மாட்டாது –
துன்னரும் துயர் கெடத் தூய கோசலை பொன்னடி தொழப் போனதாகக் கம்பன்-

நெஞ்சில் கொள்ளா மனிசரை நீங்கி-
தேவ பிரானை ஒருமை மனத்தினுள் வைத்து உள்ளம் குழைந்து எழுந்து ஆடிப்
பெருமையும் நாணும் தவிர்ந்து பிதற்றுமின் பேதைமை தீர்ந்தே––ஸ்ரீ திருவாய் மொழி-3-5-10-
நெடும் தகையை நினையாதார் நீசர் அன்றோ –

குறையல் பிரான் அடிக் கீழ்
திருக் குறையலூரை திரு அவதார ஸ்தலமாக உடையவராய் -திவ்ய பிரபந்த நிர்மாண முகத்தாலே லோக உபகரகாரகரான
திரு மங்கை ஆழ்வாரை உடைய திருவடிகளின் கீழ்
திருக் குறையலூரில் அவதரித்து-திவ்ய பிரபந்த நிர்மாணத் தாலும் -திரு அத்யயனத்துக்கு-ஏகாதசியிலே திரு நாள் நடப்பித்த படியாலும் –
அவ்விடத்திலே பெருமாளுக்கு அரணாக திரு மதிளை-நிர்மாணம் பண்ணி வைத்த படியாலும் -ருத்ர பஷபாதிகளான குத்ருஷ்டிகளுடன் தர்க்கித்து
அவர்களை-ஜெயித்து -அவர்களாலே பழிக்கப் பட்ட திவ்ய தேசங்களை நிர்வஹித்த படியாலும் -இப்படிகளாலே-உபகாரகரான
திரு மங்கை ஆழ்வார் உடைய –திருவடிகளின் கீழே –-

அடிக்கீழ் விள்ளாத வன்பன் இராமானுசன் மிக்க சீலம் அல்லால் உள்ளாது என் நெஞ்சு ஓன்று அறியேன் எனக்குற்ற பேர் இயல்வே
விண்டு நீங்காத சிநேகத்தை உடையராய் இருந்துள்ள எம்பெருமானார் உடைய நிரவதிகமான சீல குணத்தை ஒழிய
என்னுடைய நெஞ்சானது-வேறு ஒன்றையும் சிந்திக்கிறது இல்லை –
இவ் ஆழ்வார் பிரதம பர்வ நிஷ்டர் ஆகையாலே -அணி பொழில் திருவரங்கத்து அம்மானை பிரார்த்தித்துக் கொண்டே இருப்பர்
இவ் எம்பெருமானார் சரம பர்வத்தில் ஊற்றமுடையவர் ஆகையாலே அவ் ஆழ்வாருடைய-திருவடிகளிலே –
ஒருக்காலும் விடாதே சக்தமான பக்தியை உடையராய் இருப்பர் –
இராம பிரானுக்கும் குறையல் பிரானுக்கும் தென் அரங்கன் கமலப் பதங்கள்
கீழ் விள்ளாத அன்பு -ராமானுசனுக்கோ-லஷ்மண னுக்கோ -இராம பிரான் அடிக் கீழ் விள்ளாத அன்பு –
இவ் இராமானுசக்கோ குறையல் பிரான் அடிக் கீழ் விள்ளாத அன்பு-
திருநகரியில் இன்றும் திருமங்கை ஆழ்வார் அடிக்கீழ் எம்பெருமானாரை சேவிக்கிறோமே –

மிக்க சீலமல்லால் –
தாம் மகானுபவராய் இருந்து வைத்தும் -என்போலாம் மந்த மதிகளோடே -புரையறக் கலந்து
பரிமாறின சீல குணம் ஒன்றிலே ஈடுபட்டு -அது ஒழிய வேறு ஒன்றிலும் போக மாட்டாது-
இப்படி ப்ரவணனாய் ஆகுகைக்கு விரகு ஒன்றும் அறிகிலேன்-

பெருமாளுக்கு சீலம் -அவன் தம்பிக்கு அரசு ஈந்ததால் -இவரோ மாக வைகுந்தம் அருளிய மிக்க சீலம் அன்றோ –

பகு ஜன்மங்கள் தன்னில் தபோ ஜ்ஞான சமாதிகளை பண்ண வேண்டி இருக்க -அங்கன் இன்றிக்கே
சொல்லுவோம் அவன் நாமங்களே -என்று அத்யாவாஸ்யம் மாத்ரம் பண்ணின படி –எனக்கு –உற்ற -சித்தித்த
பேர் இயல்வே -சமஸ்த உபாயங்களை காட்டிலும் -பெரியதாய் விலஷணமான உபாய விசேஷம் –ஓன்று அறியேன் –
திருமால் இரும் சோலை மலை என்றேன் என்ன நெஞ்சு நிறைய பேரேன் என்று புகுந்தான் –
இங்கே-சொல்லுவோம் என்ற யுக்தி மாத்திரத்துக்கே பெற்றார் அமுதனார்
எத்தாலே இந்த சொல் சேர்த்தி லபித்தது –நான் ஒன்றும் அறிகிலேன் –
முந்துற்ற நெஞ்சே -நீ அறிந்தே ஆகில் சொல்லிக் காண்-

முயற்றி சுமந்து எழுந்து முந்துற்ற நெஞ்சே
இயற்றுவாய் எம்மோடி நீ கூடி –நயப்புடைய
நாவீன் தொடை கிளவி யுள் பொதிவோம் நற்பூவைப்
பூ வீன்ற வண்ணன் புகழ் – ஸ்ரீ பெரிய திருவந்தாதி-1-

நெஞ்சமே! நல்லை நல்லை உன்னைப் பெற்றால்
என் செய்யோம் இனி என்ன குறைவினம்
மைந்தனை மலராள் மணவாளனைத்
துஞ்சும் போதும் விடாது தொடர் கண்டாய்– ஸ்ரீ திருவாய் மொழி -1-10-4-

என் நெஞ்சினாறும் அங்கு ஒழிந்தார்- இனி யாரை கொண்டு உசாகோ
நின் இடையேன் அல்ல என்று நீங்க….காரார் கடல் வண்ணன் பின் போன நெஞ்சம்-
கடல் கொண்ட வஸ்து திரும்பாதே..ராமன் பின் தசரதன் கண் போனதே
வரவாறு ஓன்று இல்லை வாழ்வு இனிது என்றது ஆயிற்று-

முதலில் நெஞ்சு ஒதுக்கி வைத்து உபதேசம்-அங்கே நெஞ்சே சொல்லுவோம் என்றார் என் நெஞ்சே சொல்லவில்லையே-
அடுத்து ராமானுஜர் திருவடி சேர்ந்ததால் என் நெஞ்சு.என்று சொந்தம் கொண்டாடுகிறார் இதில் –
கண்ண புரம் கை தொழும் பிள்ளையை -வாழ்த்திய பரகால நாயகி அன்னை போலே

என் நெஞ்சத்து உள் இருந்து இங்கு இருந்தமிழ் நூல் இவை மொழிந்து
வன்னெஞ்சத்து இரணியனை மார்வு இடந்த வாட்டாற்றான்
மன் அஞ்சப் பாரதத்து பாண்டவர்க்காய் படை தொட்டான்
நன்னெஞ்சே நம் பெருமான் நமக்கு அருள் தான் செய்வானே-10-6-4-

ஆழ்வாருக்கு அவன் அருளியது போலவே
கீழே மாறன் அடி பணிந்து உய்ந்த ராமானுஜன் இங்கு குறையல் பிரான் அடிக்கீழ் விள்ளாத வன்பன்
எம்பெருமானாரே தம் சீல குணத்தினால் என் நெஞ்சைக் கட்டுப் படுத்தினார் என்பது கருத்து-

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருமலை நல்லான் சக்கரவர்த்தி ஸ்ரீ ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருவரங்கத்து அமுதனார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ ஆழ்வார்கள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ அருளிச் செயல்களில் நாராயண சப்த பிரயோகம்- திரு மந்த்ரமும் திரு மந்த்ரார்த்தமும்–

வண் புகழ் நாரணன் -1-2-10
செல்வ நாரணன் -1-10-8
என்று தொடங்கி
வாழ் புகழ் நாரணன் –10-9-1-
என்று முடிவாக ஆதி மத்திய அவசானமாக ஸ்ரீ நம் ஆழ்வார் அருளிச் செய்கையாலும் –

நாடு நகரமும் நன்கு அறிய நமோ நாராயணா -திரு பல்லாண்டு -4-என்று தொடங்கி
ஓவாதே நமோ நாரணா என்பன்–பெரிய ஆழ்வார் திரு மொழி -5-1-3-என்று ஸ்ரீ பெரிய ஆழ்வாரும் –

நாத் தழும்பு எழ நாரணா-பெருமாள் திரு மொழி-2-4-
நலம் திகழ் நாரணன் –பெருமாள் திரு மொழி–10-1-என்று பெருமாளும் –

நான்முகனை நாராயணன் படைத்தான் -என்று தொடங்கி
எட்டு எழுத்தும் ஓதுவார்கள் வல்லர் வானம் ஆளவே -திரு சந்த விருத்தம் -77-என்று ஸ்ரீ திரு மழிசைப் பிரானும்

நான் கண்டு கொண்டேன நாராயணா என்று ஒரு கால் போலே ஒன்பதின் கால் சொல்லி நாரயாணாவோ
மணி வண்ணா நாகணையாய் வாராய் -என்று ஸ்ரீ திரு மங்கை ஆழ்வாரும்
உபக்ரமத்தொடு உபசம்காரத்தொடு வாசி அற அருளிச் செய்கையாலும் –

நன்மாலை கொண்டு நமோ நாரணா என்னும் சொல் மாலை கற்றேன் –57-என்றும்
நாரணா என்று ஓவாது உரைக்கும் உரை உண்டே -95-என்றும் –
ஞான  சுடர் விளக்கு ஏற்றினேன் நாரணற்கு-1-
நாரணன் தன நாமங்கள் 2-2-
பகல் கண்டேன் நாரணனை கண்டேன் -2-81-என்றும்
நாமம் பல சொல்லி நாராயணா -என்று-3-8- ஸ்ரீ முதல் ஆழ்வார்களும் அருளிச் செய்கையாலும்

மயர்வற மதி நலம் அருளினன் என்கிறபடியே நிர்ஹேதுக பகவத் கடாஷத்தாலே
சமதிகத சமஸ்த வஸ்து வாஸ்தவரான ஆழ்வார்கள் எல்லாரும் விரும்பினார்கள் –
இதர மந்த்ரங்களை அநாதாரித்து இத்தையே தம் தாமுக்கு தஞ்சமாக அனுசந்தித்து –
உபதேச வேளையிலும் தம் தாமைப் பற்றினவர்களுக்கும் இத்தையே உஜ்ஜீவன ஹேதுவாக
உபதேசித்து போருகையாலே அவ் வாழ்வார்களைப் பின் சென்ற ஆச்சார்யர்கள் எல்லாரும் விரும்பினார்கள் -என்கை-
இத்தால் மந்த்ராந்த்ரங்களில் காட்டில் இம் மந்த்ரத்துக்கு உண்டான வைபவம் சொல்லிற்று ஆய்த்து-

எனக்கு என்றும் தேனும் பாலும் அமுதுமாய திரு மால் திரு நாமம் -பெரிய திரு மொழி -6-10-6-
என்கிறபடியே பிரதிபாத்ய வஸ்துவைப்   போலே -ஸ்வயம் போக்யமாய் இருக்கையாலே –
போகத்துக்கும் ஹேதுவாய் இருக்கும் என்கை

நின் திரு எட்டு எழுத்தும் கற்று மற்று எல்லாம் பேசிலும் -பெரிய திரு மொழி -8-10-3-
என்கிறபடியே ஆத்மா உஜ்ஜீவனத்துக்கு உடலாக அறிய வேண்டும் அர்த்த விசேஷங்கள் எல்லாம்
இம் மந்த்ரத்துக்குள்ளே உண்டு என்கை –

ஸ்ரீ நாராயண சப்தார்த்தை அனுசந்திக்கிற ஸ்ரீ திருமங்கை ஆழ்வார் –
எம்பிரான் எந்தை என்னுடை சுற்றம் எனக்கு அரசு என்னுடை வாணாள் -பெரிய திருமொழி -1-1-6–என்கையாலே
ஸ்ரீ ஈஸ்வரனே இவ் ஆத்மாக்களுக்கு சர்வ வித பந்துவும் என்று இப் பதத்திலே சொல்லும் என்கை –

———————–

ஸ்ரீ நாராயணன் -என்னும் திருப் பெயரின் உடைய அர்த்தத்தை -பொருளை அருளிச் செய்கிறார் –
ஏதேனுமாக திரு மந்த்ரத்தை சொல்ல நேர் பட்டவாறே-ப்ரஸ்துதமானவாறே-
முன்னே அர்த்தத்தைச் சொல்லி பின்பு வாசக சப்தத்தை -பெயரினைச் சொல்லுதல் –
முன்பே திருப் பெயரைச் சொல்லி பின்பு அர்த்தத்தை சொல்லுதல்
செய்யக் கடவதாய் இருப்பது ஒரு நிர்பந்தம் உண்டு இவர்க்கு-

எண் பெருக்கு அந் நலத்து ஒண் பொருள் ஈறில வண் புகழ் நாரணன் – என்னுதல்
யாவையும் எவரும் தானாம் அமைவுடை நாரணன் -என்னுதல் –
நாரணன் முழு ஏழு உலகுக்கும் நாதன் -என்னுதல் –
நாராயணன் நங்கள் பிரான் அவனே -என்னா -அவனே அகல் ஞாலம் படைத்து இடந்தான் -என்னுதல் செய்வர்
கண்ணன் கழலிணை நண்ணும் மனம் உடையீர் எண்ணும் திருநாமம் திண்ணம் நாரணமே-10-5-1-
நாரணன் எம்மான் பாரணங்கு ஆளன் வாரணம் தொலைத்த காரணன் தானே–10-5-2-
தானே உலகு எல்லாம் தானே படைத்து இடந்து தானே உண்டு உமிழ்ந்து தானே ஆள்வானே-10-5-3-

—————–

தேனார் சோலைகள் சூழ் திரு வல்லவாழ் உறையும்
கோனாரை அடியேன் அடி கூடுவது என்று கொலோ?–5-9-1-

‘தேனார் சோலைகள் சூழ் திருவல்லவாழ் உறையும் கோனாரை’ -என்கிறாள்.
அவதாரங்கள் போல் தீர்த்தம் பிரசாதித்தொழியாது தங்கியிருத்தலின் ‘உறையும் கோனாரை’ என்கிறாள்.
ஸ்ரீ நாராயண சப்தத்திலும் பிரணவத்திலும் போலே, ‘கோனாரை அடியேன்’ என்கிறாள்.
அவனைச் சொல்லும் போது தம்மை யிட்டல்லது சொல்லப் போகாது;
தம்மைச் சொல்லும் போதும் அவனை யிட்டல்லது சொல்லப் போகாது.
‘கோனாரை’ என்ற இடம், நாராயண சப்தார்த்தம்;
‘அடியேன்’ என்ற இடம், பிரணவார்த்தம்.
பிரணவம், ஜீவப் பிரதானம்; நாராயண பதம், ஈச்வரப் பிரதானம்.

‘நாராயண சப்தத்திலும் பிரணவத்திலும்’ என்று மேலே கூறியதனை விவரிக்கிறார் ‘கோனாரை’ என்று தொடங்கி.
‘நான்காம் வேற்றுமை’என்றது, ‘நாராயணாய’ என்ற பதத்திலேயுள்ள ‘ஆய’ என்னும் உருபினை.

‘அடி கூடுவது என்று கொலோ’ என்ற இடம்,
நான்காம் வேற்றுமையின் பொருள்; ‘என்று கொலோ’ என்று பிரார்த்தனையோடு தலைக் கட்டுகிற தன்றோ.
கோனாரை அடியேன் – நாயகன் தைரியத்தையுடைய நாயகன்–இவள் தைரியம் இல்லாதவள்.
அடியேன் அடிகூடுவது என்று கொலோ – ஸ்வரூபத்துக்குத் தகுதியாக வேற்றுமையின் பொருளோடே-விபக்தி உடன் – தலைக்கட்டுகிறபடி.
எல்லா அளவிலும் ஸ்வரூபம் அழியாதன்றோ. தாமாகவுமாம், பிராட்டிமார் தசையை அடைந்தவராகவுமாம்,
அதற்கும் அவ்வருகே சில அவஸ்தைகளை யுடையராகவுமாம், எல்லாக் காலத்திலும் ஸ்வரூபம் மாறாது;
பிண்டத்வ கடத்வ கபாலத்வ சூர்ணத்வங்களாகிற நிலை வேறுபாடுகளை அடைந்தாலும் மண்ணான வடிவுக்கு அழிவில்லை யன்றோ.
தாமான தன்மையில் “அடி தொழுது எழு”-திருவாய். 1. 1 : 1.-என்பர்;
பரோப தேசத்தில் “திண் கழல் சேர்” – திருவாய். 1. 2 : 10.-என்பர்;
தூது விடப் புக்கால் “திருவடிக் கீழ்க் குற்றேவல்”- திருவாய். 1. 4 : 2.– என்பர்;
பிறரைச் சொல்லப் புக்கால் “தாட் பட்ட தண் துழாய்த் தாமம் காமிற்றாயே” திருவாய். 2. 1 : 2.-என்பர்;
கலங்கி மடல் எடுக்குமளவானாலும் “தலையில் வணங்கவுமாங்கொலோ” –திருவாய். 5. 3 : 7.-என்பர்;
பித்தேறிச் சொல்லும் போதும் “கண்ணன் கழல்கள் விரும்புமே” – திருவாய். 4. 4 : 8.-என்னுதல்,
“ஏறிய பித்தினொடு எல்லா உலகும் கண்ணன் படைப்பு” -திருவாய். 4. 4 : 7.-என்னுதல் சொல்வார் இத்தனை.

—————-

நாடு நரகமும் நன்கு அறிய நமோ நாராயணா என்று
பாடு மனமுடைப் பத்தர் உள்ளீர் வந்து பல்லாண்டு கூறுமினே -ஸ்ரீ திருப்பல்லாண்டு -4-

நல் வகையால் நமோ நாராயணா என்று நாமம் பல பரவிப்
பல் வகையாலும் பவித்ரனே உனக்குப் பல்லாண்டு கூறுவனே –11-

நல்லாண்டு என்று நவின்று உரைப்பார் நமோ நாராயணா என்று
பல்லாண்டும் பரமாத்மனைச் சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே –12-

நச்சுவார் முன்னிற்கும் நாராயணன் தன்னை அச்சோ வருக என்று ஆய்ச்சி உரைத்தன
மச்சணி மாட புதுவை கோன் பட்டன் சொல் நிச்சலும் பாடுவார் நீள் விசும்பு ஆள்வாரே -ஸ்ரீ பெரியாழ்வார்-1-8-11 – –

நண்ணித் தொழுமவர் சிந்தை பிரியாத நாராயணா இங்கே வாராய் எண்ணற்கு அரிய பிரானே – -2 3-2 – –

நண்ணல் அரிய பிரானே நாரணா நீராட வாராய் -2 4-1 – –

நம்பி நீ பிறந்த நல் நாள் நன்று நீ நீராட வேண்டும் நாரணா நீராட வாராய் -2 4-8 – –

நல்ல துழாய் அலங்கல் சூடி நாரணன் போம் இடம் எல்லாம் சோதித்து உழி தருகின்றாள் -3-7-5 –

ஞாலம் முற்று உண்டு ஆல் இலை துயில் நாராயணனுக்கு இவள் மாலதாகி மகிழ்ந்தனள் என்று தாயுரை செய்ததனைக்
கோலமார் பொழில் சூழ் புதுவையர் கோன் விட்டு சித்தன் சொன்ன மாலை பத்தும் வல்லார்க்கு இல்லை வரு துயரே -3 7-11 –

நாராயணன் செய்த தீமை என்றும் எமரர்கள் குடிக்கு ஓர் ஏச்சு கொலோ ஆயிடும் கொலோ – 3-8 2- –

கேசவன் பேரிட்டு நீங்கள் தேனித்து இருமின் நாயகன் நாரணன் தம் மன்னை நரகம் புகாள் – 4-6 1-

கண்ணுக்கு இனிய கரு முகில் வண்ணன் நாமமே நண்ணுமின் நாரணன் தம் அன்னை நரகம் புகாள் – 4-6 7-

நலம் திகழ் சடையான் முடிக் கொன்றை மலரும் நாரணன் பாதத் துழாயும்
கலந்து இழி புனலால் புகர்படு கங்கை கண்டம் என்னும் கடி நகரே -4 7-2 –

ஒற்றை விடையனும் நான் முகனும் உன்னை அறியா பெருமையோனே
முற்ற உலகு எல்லாம் நீயேயாகி மூன்று எழுத்தாய முதல்வனேயோ
அற்றது வாழ் நாள் இவருக்கு என்று எண்ணி யஞ்ச நமன் தமர் பற்றலுற்ற
வற்றைக்கு நீ என்னை காக்க வேண்டும் அரங்கத்து அரவணை பள்ளியானே -4 10-4 –

முற்ற உலகு எல்லாம் நீயேயாகி –
ஸ்வ வ்யதிரிக்த சமஸ்த வஸ்துக்களும் பிரகாரமாக -தான் பிரகாரியாக இருக்கையாலே –
ஓன்று ஒழியாதபடி சகல லோகங்களும் நீயேயாய் – சர்வம் கல்விதம் பிரம -என்றும் –
புருஷ ஏவேதம் ஸ்ர்வம்-என்னக் கடவது இறே –
மூன்று எழுத்தாய முதல்வனேயோ-
அஷய த்ரயாத்மகமான -பிரணவத்துக்கு வாச்யனாய் கொண்டு -சர்வ காரண பூதனாய் இருக்கிறவனே
மூன்று எழுத்தாய -என்கிற -சாமாநாதி கரண்யம் -வாச்ய வாசக பாவ சம்பந்த நிபந்தனம் –
பிரணவம் தான் -சப்த பிரதான்யத்தாலே -ஜீவ பரமாய் – அர்த்த ப்ராதான்யத்தாலே பகவத்பரமாய் இறே இருப்பது –
ஓங்காரோ பகவான் விஷ்ணு -என்றும் –
ஓம் இத் ஏக அஷரம் பிரம வ்யாஹரந்மா மநுச்மான்-என்றும் சொல்லக் கடவது இறே –
அதில் பிரதம அஷரத்தில் பிரக்ர்த்யம் இறே சர்வ காரணத்வம் –

நன்மை தீமைகள் ஒன்றும் அறியேன் நாரணா என்னும் இத்தனை அல்லால்
புன்மையால் உன்னை புள்ளுவம் பேசி புகழ்வான் அன்று கண்டாய் திருமாலே
உன்னும் ஆறு உன்னை ஒன்றும் அறியேன் ஓவாதே நமோ நாரணா என்பன்
வன்மை யாவது உன் கோயிலில் வாழும் வைட்டணவன் என்னும் வன்மை கண்டாய் -5 1-3 –

ஓவாதே நமோ நாரணா என்பன் –
பிரயோஜனம் பெற்றவாறே குலையும் ஐஸ்வர்ய காமற்கு
அங்கி கைப் பட்டவாறே குலையும் உபாசகர்க்கு
இது தானே பிரயோஜனம் ஆகையாலே -பிரபன்னர்க்கு குலையாது
ஓவாதே –இது மாறினால் எனக்கு சத்தை குலையும் –

கண்ணா நான்முகனைப் படைத்தானே காரணா கரியாய் அடியேன் நான்
உண்ணா நாள் பசியாவது ஓன்று இல்லை ஓவாதே நமோ நாராயணா என்று
எண்ணா நாளும் இருக்கு யசுர் சாமவதம் நாள் மலர் கொண்டு உனபாதம்
நண்ணா நாள் அவை தத்துறுமாகில் அன்று எனக்கு அவை பட்டினி நாளே – 5-1 6-

கண்ணா –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனாய் வந்து அவதரித்து தண்ணியரோடு நின்றான் -என்னும்படி சுலபன் ஆனவனே
நான்முகனைப் படைத்தானே –
இப்படி சுலபனானவன் தான் யார் என்னில் -பிரம்மாவை திரு உந்தியில் ஸ்ருஷ்ட்டித்தவன்
காரணா –
பிரம்மாவுக்கும் முன்புண்டான ப்ராக்ருத ஸ்ருஷ்ட்டியைப் பண்ணிணவனே
கரியாய் –
காரணத்வமும் -சௌலப்யமும் அன்றிக்கே -துர்லபனானாலும் விட ஒண்ணாத வடிவு அழகு –
காரணா -நான் முகனைப் படைத்தானே -கண்ணா -கரியாய் -என்று அந்வயம்
இது என் ஸ்வரூபம் –உம்முடைய ஸ்வரூபம் இருந்தபடி என் -என்ன –
அடியேன் நான் –
உனக்கு அனந்யார்க்க சேஷ பூதனான நான் –
ஆனாலும்-தேகம் கிடைக்கையினாலே இதுக்கு தாரகம் என் என்னில் –
உண்ணா நாள் பசியாவது ஓன்று இல்லை-
பசிப்பது எப்போதோ என்னில் –
ஓவாதே –
மறவாதே
நமோ நாராயணா என்று எண்ணா நாளும்-
நமோ நாராயணா -என்கையாலே –
தேக ஆத்மா அபிமானத்தையும் குலைத்து கொண்டு -திரு நாமத்தை அனுசந்திக்கிறார் –
இருக்கு யசுர் சாமவதம் நாள் மலர் கொண்டு –
நமோ நாராயணா -என்றது போராமே -பெரும் திருப் பாவாடையிலே மண்டுகிறார் –
திருமந்தரம் -ஸங்க்ரஹமும் -வேதம் விவரணுமாயும் இறே இருப்பது –
மாதவன் பேர் சொல்லுவதே ஒத்தின் சுருக்கு-
அவை தத்துறுமாகில் -என்கையாலே -அவை கூடாது
உண்ணா நாள் பசியாவது ஓன்று இல்லை-என்கையாலும் –
ஓவாதே நமோ நாராயணா -என்கையாலும் -கூடாது –
கூடில் -நாளும் அது -பட்டினியும் அது –
நாள் மலர் கொண்டு நண்ணுகைக்கு பிரமாணம் -வேதம்
நாடாத மலர் நாடி –
த்ருஷ்டாதிர்ஷ்டம் இரண்டும் புறம்பே சம்சாரிகளுக்கு
உபாயம் உபேயம் இரண்டும் புறம்பே சம்சாரிகளுக்கு
உபாசகருக்கு உபாயம் -தங்கள் கையிலே -உபேயம்-ஈஸ்வரன்
உண்ணா நாள் -உன பாதம் நண்ணா நாள் — உண்ணும் நாள் உன பாதம் நண்ணும் நாள் –
பசி ஆவது -பசிப்பது என்ற படி
ஓவாதே நண்ணும் நாள் பசி கெடுவது —
ஓவாதே எண்ணா நாள் -இருக்கு யசுர் சாமவதம் நாள் மலர் கொள்ளா நாள் -அவன் கொள்ளா நாள் –
அவை தத்துறுமாகில் அன்று எனக்கு அவை பட்டினி நாளே-
தத்துறுகை-தட்டுப் படுகை
இத்தால் மாறுமாகில் என்றபடி
தத்துறுமாகில் – மாறாட்டு படுமாகில் என்னவுமாம் –
மாறாட்டு படுகையாவது -அநந்ய பிரயோஜனமாகம் அன்றிக்கே –
பிரயோஜனாந்தரங்களை கணிசிக்கை –

————-

நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான் பாரோர் புகழப் படிந்தேலோர எம்பாவாய்––ஸ்ரீ திருப்பாவை 1-

நாயகப் பெண் பிள்ளாய் நாராயணன் மூர்த்தி கேசவனைப் பாடவும் கேட்டே கிடத்தியோ
தேசமுடையாய் திறவேலோ ரெம்பாவாய்-7-

நாற்றத் துழாய் முடி நாராயணன் நம்மால் போற்றப் பறை தரும் புண்ணியனால்–10-

நாமம் ஆயிரம் ஏத்த நின்ற நாராயணா நரனே–ஸ்ரீ நாச்சியார் திரு மொழி-2-1-

இன்று நாராயணனை வரக் கூவாயேல் இங்குத்தை நின்றும் துரப்பன்–—-5-10-

நான் மறையோர் புதுவை மன்னன் பட்டர் பிரான் கோதை சொன்ன
நண்ணுற வாசக மாலை வல்லார் நமோ நாராயணாய என்பாரே–——————5-11-

வாரண மாயிரம் சூழ வலம் செய்து நாரண நம்பி நடக்கின்றான் என்று எதிர்
பூரண பொற்குடம் வைத்துப் புரம் எங்கும் தோரணம் நாட்டக் கனாக் கண்டேன் தோழீ நான்–6-1-

இம்மைக்கும் ஏழ் ஏழ் பிறவிக்கும் பற்றாவான் நம்மை யுடையவன் நாராயணன் நம்பி
செம்மை யுடைய திருக்கையால் தாள் பற்றி அம்மி மிதிக்கக் கனாக் கண்டேன் தோழீ நான் —6-8-

———–

தோய்த்த தண் தயிர் வெண்ணெய் பால் உடன் உண்டலும் உடன்று ஆய்ச்சி கண்டு
ஆர்த்த தோள் உடை எம்பிரான் என் அரங்கனுக்கு அடியார்களாய்
நா தழும்பு எழ நாரணா என்று அழைத்து மெய் தழும்ப தொழுது
ஏத்தி இன்புறும் தொண்டர் சேவடி ஏத்தி வாழ்த்தும் என் நெஞ்சமே––ஸ்ரீ பெருமாள் திருமொழி -2-4-

————–

நாடினேன் நாடி நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –-ஸ்ரீ பெரிய திருமொழி -1-1-1-

நாவினால் உய்ய நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா என்னும் நாமம் –1-1-2-

நாமம் நானுய்ய நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-3-

நன்று நான் உய்ய நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-4-

நள்ளிருளளவும் பகலும் நான் அழைப்பன் நாராயணா வென்னும் நாமம் —1-1-5-

நம்பிகாள் உய்ய நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-6-

நற்பொருள் காண்மின் பாடி நீர் உய்ய்மின் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-7-

நல் துணையாகப் பற்றினேன் அடியேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-8-

நலம் தரும் சொல்லை நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-9-

நஞ்சு தான் கண்டீர் நம்முடை வினைக்கு நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-10-

சொல்லுவன் சொற்பொருள் தானவையாய்ச் சுவை ஊறு ஒலி நாற்றம் தோற்றமுமாய்
நல்லரன் நான்முகன் நாரணனுக்கு இடந்தான் தடம் சூழ்ந்து அழகாய கச்சி–2-9-1-

நந்தா விளக்கே ! அளத்தற்கு அரியாய் ! நர நாரணனே ! கருமா முகில் போல்
எந்தாய் ! எமக்கே அருளாய் என நின்று இமையோர் பரவும் இடம் –!–3-8-1-

வராகமதாகி யிம்மண்ணை யிடந்தாய் நாராயணனே நல்ல வேதியர் நாங்கூர்ச்
சீரார் பொழில் சூழ் திரு வெள்ளக் குளத்துள் ஆராவமுதே யடியேற்கு அருளாயே –4-7-8-

கிடந்த நம்பி குடந்தை மேவிக் கேழலாய் யுலகை இடந்த நம்பி எங்கள் நம்பி எறிஞர் அரண் அழியக்
கடந்த நம்பி கடியார் இலங்கை யுலகை ஈரடியால் நடந்த நம்பி நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே—6-10-1-
இடந்தான் வையம் கேழல் ஆகி யுலகை ஈரடியால் நடந்தான் உடைய நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே –6-10-2-
பாணா வண்டு முரலும் கூந்தல் ஆய்ச்சி தயிர் வெண்ணெய் நாணாது உண்டான் நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே–6-10-3-
வல்லாளாகம் வில்லால் முனிந்த வெந்தை விபீடணற்கு நல்லான் உடைய நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே -6-10-4-
அடையா வரக்கர் வீயப் பொருது மேவி வெங்கூற்றம் நடையா யுண்ணக் கண்டான் நாமம் நமோ நாராயணமே –6-10-5-
தேனும் பாலும் அமுதுமாய திருமால் திரு நாமம் நானும் சொன்னேன் நமரும் உரைமின் நமோ நாராயணமே –6-10-6-
குன்று குடையா எடுத்த வடிகள் உடைய திரு நாமம் நன்று காண்மின் தொண்டீர் சொன்மின் நமோ நாராயணமே –6-10-7-
நெடுங்கால் குன்றம் குடை ஓன்று ஏந்தி நிரையைச் சிரமத்தால் நடுங்கா வண்ணம் காத்தான் நாமம் நமோ நாராயணமே –6-10-8-
எங்கள் அடிகள் இமையோர் தலைவர் உடைய திரு நாமம் நங்கள் வினைகள் தவிர வுரைமின் நமோ நாராயணமே -6-10-9-

வில்லேர் நுதல் வேல் நெடுங்கண்ணியும் நீயும் கல்லார் கடுங்கானம் திரிந்த களிறே
நல்லாய் நர நாரணனே எங்கள் நம்பி சொல்லாய் யுன்னை யான் வணங்கித் தொழுமாறே –7-1-5-

விடை ஏழு அன்று அடர்த்து வெகுண்டு விலங்கலுறப் படையாலாழி தட்ட பரமன் பரஞ்சோதி
மடையார் நீலம் மல்கும் வயல் சூழ் கண்ண புரம் ஓன்று உடையானுக்கு அடியேன் ஒருவர்க்கு உரியேனோ –8-9-3-

மற்றுமோர் தெய்வம் உளதென்று இருப்பாரோடு உற்றிலேன் உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை
மற்றெல்லாம் பேசிலும் நின் திரு வெட்டெழுத்தும் கற்று நான் கண்ண புரத் துறை யம்மானே -8-10-3-

——————–

அரன் நாரணன் நாமம் ஆன் விடை புள்ளூர்தி
உரை நூல் மறையுறையும் கோயில் வரை நீர்
கருமம் அழிப்பு அளிப்புக் கையது வேல் நேமி
உருவம் எரி கார் மேனி யொன்று —ஸ்ரீ முதல் திருவந்தாதி-—–5-

நா வாயில் உண்டே நமோ நாரணா வென்று
ஓவாது உரைக்கும் உரை உண்டே மூவாத
மாக்கதிக் கண் செல்லும் வகை யுண்டே என்னொருவர்
தீக்கண் செல்லும் திறம் ——95-

அன்பே தகளியா ஆர்வமே நெய்யாக
இன்புருகு சிந்தை இடு திரியா -நன்புருகி
ஞானச் சுடர் விளக்கு ஏற்றினேன் நாரணற்கு
ஞானத் தமிழ் புரிந்தேன் நான்–ஸ்ரீ இரண்டாம் திருவந்தாதி 1-

ஞானத்தால் நன்கு உணர்ந்து நாரணன் தன் நாமங்கள்
தானத்தால் மற்றவன் பேர் சாற்றினால் வானத்
தணியமரர் ஆக்குவிக்கும் அஃது அன்றே நங்கள்
பணியமரர் கோமான் பரிசு-2-

இது கண்டாய் நல் நெஞ்சே இப்பிறவி யாவது
இது கண்டாய் எல்லாம் நாம் உற்றது -இது கண்டாய்
நாரணன் பேரோதி நரகத்தருகு அணையாக்
காரணமும் வல்லையேல் காண்–66-

பகல் கண்டேன் நாரணனைக் கண்டேன் கனவில்
மிகக் கண்டேன் மீண்டவனை மெய்யே -மிகக் கண்டேன்
ஊன் திகழும் நேமி யொளி திகழும் சேவடியான்
வான் திகழும் சோதி வடிவு -81-

நாமம் பல சொல்லி நாராயணா வென்று
நாம் அங்கையால் தொழுது நன்னெஞ்சே வா மருவி
மண்ணுலகம் உண்டு உமிழ்ந்த வண்டறையும் தண்டுழாய்க்
கண்ணனையே காண்க நங்கண் —ஸ்ரீ மூன்றாம் திருவந்தாதி——8–

——————-

நான்முகனை நாராயணன் படைத்தான் நான்முகனும்
தான்முகமாய் சங்கரனைத தான் படைத்தான்– யான்முகமாய்
அந்தாதி மேலிட்டு அறிவித்தேன் ஆழ் பொருளைச்
சிந்தாமல் கொண்மினீர் தேர்ந்து–-ஸ்ரீ நான்முகன் திருவந்தாதி -1-

நாராயணன் என்னை யாளி நரகத்துச்
சேராமல் காக்கும் திருமால் -தன் பேரான
பேசப் பெறாத பிணச் சமையர் பேசக் கேட்டு
ஆசைப்பட்டு ஆழ்வார் பலர்-14–

மேல் நான்முகன் அரனை இட்ட விடு சாபம்
தான் நாரணன் ஒழித்தான் தாரகையுள் -வானோர்
பெருமானை ஏத்தாத பேய்காள் பிறக்கும்
கரு மாயம் பேசில் கதை –31-

போதான விட்டு இறைஞ்சி ஏத்துமினோ பொன் மகரக்
காதானை ஆதிப் பெருமானை –நாதானை
நல்லானை நாரணனை நம் ஏழ் பிறப்பு அறுக்கும்
சொல்லானை சொல்லுவதே சூது –64-

வலமாக மாட்டாமை தானாக வைகல்
குலமாக குற்றம் தானாக -நலமாக
நாரணனை நா பதியை ஞானப் பெருமானைச
சீரணனை ஏத்தும் திறம்-67–

இல்லறம் இல்லேல் துறவறம் இல் என்னும்
சொல்லறம் அல்லனவும் சொல்லல்ல -நல்லறம்
ஆவனவும் நால் வேத மாத்தவமும் நாரணனே
ஆவது ஈதன்று என்பார் ஆர்-72-

இனி அறிந்தேன் ஈசற்க்கும் நான்முகற்கும் தெய்வம்
இனி அறிந்தேன் எம்பெருமான் உன்னை -இனி அறிந்தேன்
காரணன் நீ கற்றவை நீ கற்பவை நீ நற்கிரிசை
நாரணன் நீ நன்கு அறிந்தேன் நான் –96-

———

பொய்கை வாய் கோட்பாட்டு நின்று
நீரார் மலர்க் கமலம் கொண்டு ஓர் நெடும் கையால்
நாராயணா ஒ மணி வண்ணா நாகணையாய்
வாராய் என் ஆர் இடரை நீக்காய் என–ஸ்ரீ சிறிய திருமடல்

—————

எண் பெருக்கு அந் நலத்து, ஒண் பொருள் ஈறு இல
வண் புகழ் நாரணன், திண் கழல் சேரே–ஸ்ரீ திருவாய் மொழி -1-2-10-

ஒன்று எனப் பல என அறி வரு வடிவினுள் நின்ற
நன்று எழில் நாரணன் நான்முகன் அரன் என்னும் இவரை
ஒன்ற நும் மனத்து வைத்து உள்ளி நும் இரு பசை அறுத்து
நன்று என நலஞ் செய்வது அவனிடை நம்முடை நாளே–1-3-7-

நல்கித்தான் காத்தளிக்கும் பொழில் ஏழும் வினையேற்கே
நல்கத்தான் ஆகாதோ நாரணனைக் கண்டக்கால்
மல்கு நீர்ப் புனல் படப்பை இரை தேர் வண் சிறு குருகே!
மல்கு நீர்க் கண்ணேற்கு ஓர் வாசகங் கொண்டருளாயே–1-4-5-

நாடாத மலர் நாடி நாடோறும் நாரணன்றன்
வாடாத மலரடிக் கீழ் வைக்கவே வகுக்கின்று
வீடாடி வீற்றிருத்தல் வினை யற்றது என் செய்வதோ
ஊடாடு பனி வாடாய்! உரைத்து ஈராய் எனது உடலே–1-4-9-

செல்வ நாரணன் என்ற சொல் கேட்டலும்
மல்கும் கண் பனி நாடுவன் மாயமே
அல்லும் நன் பகலும் இடைவீடு இன்றி
நல்கி என்னை விடான் நம்பி நம்பியே–1-10-8-

தோற்றோம் மட நெஞ்சம் எம்பெருமான் நாரணற்குஎம்
ஆற்றாமை சொல்லி அழுவோமை நீ நடுவே
வேற்றோர் வகையிற் கொடிதாய் எனை ஊழி
மாற்றாண்மை நிற்றியோ? வாழி! கனை இருளே!–2-1-7-

கேசவன் தமர் கீழ் மேல் எமர் ஏழ் எழு பிறப்பும்
மா சதிர் இது பெற்று நம்முடை வாழ்வு வாய்க்கின்றவா!
ஈசன் என் கரு மாணிக்கம் என் செங்கோலக் கண்ணன் விண்ணோர்
நாயகன் எம்பிரான் எம்மான் நாரயணனாலே–2-7-1-

நாரணன், முழு ஏழ் உலகுக்கும் நாதன், வேத மயன்,
காரணம் கிரிசை கருமம் இவை முதல்வன், எந்தை
சீரணங்கு அமரர் பிறர் பலரும் தொழுது ஏத்த நின்று
வாரணத்தை மருப்பு ஒசித்த பிரான் என் மாதவனே–2-7-2-

ஒரு நாயகமாய் ஓட உலகு உடன் ஆண்டவர்
கரு நாய் கவர்ந்த காலர் சிதைகிய பானையர்
பெரு நாடு காண இம்மையிலே பிச்சை தாம் கொள்வர்
திரு நாரணன் தாள் காலம் பெறச் சிந்தித்துய்ம்மினோ.–4-1-1-

ஏக மூர்த்தி இரு மூர்த்தி மூன்று மூர்த்தி பல மூர்த்தி
ஆகி ஐந்து பூதமாய் இரண்டு சுடராய் அருவாகி
நாகம் ஏறி நடுக் கடலுள் துயின்ற நாராயணனே!உன்
ஆக முற்றும் அகத்து அடக்கி ஆவி அல்லல் மாய்த்ததே–4-3-3-

ஏறிய பித்தினோடு ‘எல்லா உலகும் கண்ணன் படைப்பு’ என்னும்’
நீறு செவ்வே இடக் காணில்,நெடுமால் அடியார்’ என்று ஓடும்;
நாறு துழாய் மலர் காணில்,‘நாரணன் கண்ணி ஈது’ என்னும்;
தேறியும் தேறாதும் மாயோன் திறத்தனளே இத் திருவே–4-4-7-

சீலம் இல்லாச் சிறியே னேலும், செய் வினையோ பெரிதால்;
ஞாலம் உண்டாய்! ஞான மூர்த்தி! நாராயணா! என்று என்று
காலந் தோறும் யான் இருந்து, கை தலை பூசலிட்டால்,
கோல மேனி காண வாராய்; கூவியும் கொள்ளாயே–4-7-1-

திருவடியை நாரணனைக் கேசவனைப் பரஞ்சுடரைத்
திருவடி சேர்வது கருதிச் செழுங்குருகூர்ச் சடகோபன்
திருவடி மேல் உரைத்த தமிழ் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
திருவடியே அடைவிக்கும் திருவடி சேர்ந்து ஒன்றுமினே–4-9-11-

புக்கு அடிமையினால் தன்னைக் கண்ட மார்க்கண்டேயன் அவனை
நக்க பிரானும் அன்று உய்யக் கொண்டது நாராயணன் அருளே;
கொக்கு அலர் தடம் தாழை வேலித் திருக்குருகூர் அதனுள்
மிக்க ஆதிப் பிரான் நிற்க, மற்றைத் தெய்வம் விளம்புதிரே!–4-10-8-

தெய்வ நாயகன் நாரணன் திரிவிக்கிரமன் அடியிணை மிசைக்
கொய் கொள் பூம் பொழில் சூழ் குருகூர்ச் சடகோபன்
செய்க ஆயிரத் துள்ளிவை தண் சிரீ வர மங்கை மேய பத்துடன்
வைகல் பாட வல்லார் வானோர்க்கு ஆராவமுதே–5-7-11-

நல்லருள் நம் பெருமான் நாராயணன் நாமங்களே.–5-9-10-
நல் அருள் நம்பெருமான் –
நல்ல அருளையுடையவனாய் நமக்கு ஸ்வாமியாயிருக்குமவன்.
நல்லருளாவது, வாத்சல்யம். வாத்சல்ய ஸ்வாமித்வங்கள், -நல்லருள்-வாத்சல்யம் – நம் பெருமான் -ஸ்வாமித்வம்
நாராயண சப்தார்த்தமாகும்.
அர்த்தத்தை அருளிச் செய்து பின்பு சப்தத்தை அருளிச் செய்கிறார்:
நாராயணன் நாமங்களே –
நாராயண சப்தம், தர்மி நிர்த்தேசம்.ஸ்வரூப நிரூபகமாய்-
நாரங்களுக்கு அயனம் -நாரங்கள் எல்லாம் யாருக்கு அயனமோ – உள்ளும் புறமும் -நியமனம் வியாபகம்

நாட்டில் பிறந்தவர் நாரணற்கு ஆளன்றி யாவரோ
நாட்டில் பிறந்து படாதன பட்டு மனிசர்க்கா
நாட்டை நலியும் அரக்கரை நாடித் தடிந்திட்டு
நாட்டை அழித்து உய்யச் செய்து நடந்தமை கேட்டுமே –7-5-3-

மாலரி கேசவன் நாரணன் சீ மாதவன் கோவிந்தன் வைகுந்தன் என்று என்று
ஓலமிட வென்னைப் பண்ணி விட்டிட்டு ஒன்று முருவுஞ் சுவடுங் காட்டான்
ஏல மலர்க் குழல் அன்னைமீர்காள் ! என்னுடையத் தோழியர்காள் ! என் செய்கேன் ?
காலம் பல சென்றும் காண்ப தாணை உங்களோடும் எங்களிடை இல்லையே–8-2-7-

அற்புதன் நாராயணன் அரி வாமனன்
நிற்பது மேவி இருப்பது என்னெஞ்சகம்
நற்புகழ் வேதியர் நான்மறை நின்றதோர்
கற்பகச் சோலைத் திருக்கடித்தானமே -8-6-10–

ஓர் ஆயிரமாய் உலகு ஏழ் அளிக்கும்
பேர் ஆயிரம் கொண்டது ஓர் பீடு உடையன்
கார் ஆயின காள நல் மேனியினன்
நாராயணன் நங்கள் பிரான் அவனே-9-3-1-

கோவாகிய மாவலியை நிலம் கொண்டாய்
தேவா சுரம் செற்றவனே திருமாலே
நாவாய் உறைகின்ற என் நாரண நம்பீ
ஆவா அடியான் இவன் என்று அருளாயே–9-8-7-

கண்ணன் கழலிணை நண்ணும் மனம் உடையீர்
எண்ணும் திருநாமம் திண்ணம் நாரணமே-10-5-1-

நாரணன் எம்மான் பாரணங்கு ஆளன்
வாரணம் தொலைத்த காரணன் தானே–10-5-2-

தானே உலகு எல்லாம் தானே படைத்து இடந்து
தானே உண்டு உமிழ்ந்து தானே ஆள்வானே–10-5-3-

இரண்டாம் பாட்டிலும் மூன்றாம் பாட்டிலும்
ஸ்ரீ நாராயணன் -என்னும் திருப் பெயரின் உடைய அர்த்தத்தை -பொருளை அருளிச் செய்கிறார் –
ஏதேனுமாக ஸ்ரீ திரு மந்த்ரத்தை சொல்ல நேர் பட்டவாறே-ப்ரஸ்துதமானவாறே-
முன்னே அர்த்தத்தைச் சொல்லி பின்பு வாசக சப்தத்தை -பெயரினைச் சொல்லுதல் –
முன்பே திருப் பெயரைச் சொல்லி பின்பு அர்த்தத்தை சொல்லுதல்
செய்யக் கடவதாய் இருப்பது ஒரு நிர்பந்தம் உண்டு இவர்க்கு-

எண் பெருக்கு அந் நலத்து ஒண் பொருள் ஈறில வண் புகழ் நாரணன் – என்னுதல்
யாவையும் எவரும் தானாம் அமைவுடை நாரணன் -என்னுதல் –
நாரணன் முழு ஏழு உலகுக்கும் நாதன் -என்னுதல் –
நாராயணன் நங்கள் பிரான் அவனே -என்னா -அவனே அகல் ஞாலம் படைத்து இடந்தான் -என்னுதல் செய்வர்

நண்ணினம் நாராயணனை நாமங்கள் பல சொல்லி
மண்ணுலகில் வளம் மிக்க வாட்டாற்றான் வந்து இன்று
விண்ணுலகம் தருவானாய் விரைகின்றான் விதி வகையே
எண்ணினவாறு ஆகா இக் கருமங்கள் என் நெஞ்சே –10-6-3-

சூழ் விசும்பு அணி முகில் தூரியம் முழக்கின
ஆழ்கடல் அலைதிரைக் கை எடுத்து ஆடின
ஏழ் பொழிலும் வளம் ஏந்திய என் அப்பன்
வாழ் புகழ் நாரணன் தாமரைக் கண்டு உகந்தே ––10-9-1-

———

வீடு செய்து மற்றெவையும் மிக்க புகழ் நாரணன் தாள்
நாடு நலத்தால் அடைய நன்குரைக்கும் -நீடு புகழ்
வண் குருகூர் மாறன் இந்த மா நிலத்தோர் தாம் வாழப்
பண்புடனே பாடி யருள் பத்து——ஸ்ரீ திருவாய் மொழி நூற்று அந்தாதி -2-

———————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ஆழ்வார்கள் திருவடிகளே சரணம் –
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ ராமானுஜன் பத்ரிகையில் விருந்து -ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் -ஸ்ரீ எம்பெருமானரும் ஸ்ரீ மா முனிகளும்-

ஸ்ரீ மா முனிகள் யதிவர புநர் அவதாரம் என்பது பிரசித்தம்
ஏராரும் எதிராசன் என யுதித்தான் வாழியே -நித்ய அனுசந்தானம்

1-வ்யாக்யாத கிரந்த தாநாத்
2-பரிவதந கதா கந்த வைதேசிகத்வாத்
3-நாநா சாஸ்த்ரார்த்த ப்ருந்த ப்ரசுர பணிதிபிஸ் பிராஞ்ஞ ஹ்ருத் ரஞ்சகத்வாத்
4-பூர்வாச்சார்ய யுக்தி ராகாத்
5-சடரிபு முநி ராட் ஸூக்தி சம்வர்த்தகத்வாத்
6-பீடாதி ச ப்ரதிஷ்டாபந க்ருதி கரணாத்
7-திவ்ய தேச அபிமாநாத்
8-பணி ராஜ அவதாரத்வாத்
9-ஸ்ரீ ரெங்க ஸ்ரீ விவர்த்த நாத்
யதீந்த்ர ப்ரவணஸ் சாஷாத் யதீந்த்ரோ பாஷ்ய க்ருத த்ருவம்

1-வ்யாக்யாத கிரந்த தாநாத் –
வியாக்கியானங்கள் அருளிச் செய்வதில் ஆர்வம்
வேர்காந்த தீப சாரங்கள் ஸ்ரீ பாஷ்யம் ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யம் -வியாக்யானங்களும்
வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம் கத்யத்ரயம் மூலம்
மா முலைகளின் வியாக்கியான கிரந்தங்கள் பிரசித்தம் யதிராஜா விம்சதி உபதேச ரத்னமாலை
ஆர்த்தி பிரபந்தம் திருவாய் மொழி நூற்று அந்தாதி மூலம்

2-பரிவதந கதா கந்த வைதேசிகத்வாத்-நிந்தையோ பரிகாசமோ
அணு அளவும் இல்லாமல்
பரம பவித்ரமான ஸ்ரீ ஸூக்திகள் இருவர் உடையவும்

3-நாநா சாஸ்த்ரார்த்த ப்ருந்த ப்ரசுர பணிதிபிஸ் பிராஞ்ஞ ஹ்ருத் ரஞ்சகத்வாத் —
தொட்ட இடங்கள் எல்லாம்
சாஸ்த்ரார்த்த திரள்களே மலிந்த ஸ்ரீ ஸூக்திகள் படிப்பவர் உள்ளத்தை உகப்பிக்குமே

4-பூர்வாச்சார்ய யுக்தி ராகாத் —
பகவத் போதாயந க்ருதாம் விஸ்தீர்ணாம் ப்ரஹ்ம ஸூத்ர வ்ருத்திம்
பூர்வாச்சார்யாஸ் சஞ்சிஷிபூ தந் மத அநு சாரேண ஸூத்ர அக்ஷராணி வ்யாக்யாஸ் யந்தே–என்று
தமக்கு உள்ள அபி நிவேசத்தை காட்டி அருளியது போலே
முன்னோர் மொழிந்த முறை தப்பாமல் கேட்டு என்றும்
முன்னவராம் நம் குரவர் மொழிகள் உள்ளப் பெற்றோம்
முழுதும் நமக்கு அவை பொழுது போக்காகப் பெற்றோம் -என்றும் அருளிச் செய்கிறார்
தம்முடைய வியாக்கியான கிரந்தங்களில் பூர்வர் ஸ்ரீ ஸூக்தி மயமாகவே அவதரிப்பித்து அருளுகிறார்

5-சடரிபு முநி ராட் ஸூக்தி சம்வர்த்தகத்வாத்–
மாறன் உரை செய்த தமிழ் மறை வளர்த்தோன் வாழியே
ஆய்ந்த பெரும் சீரார் சடகோபன் செந்தமிழ் வேதம் தரிக்கும் பெறாத உள்ளம் பெற —
ஏய்ந்த பெரும் கீர்த்தி ராமானுஜ முனி தன் வாய்ந்த மலர்ப்பாதம் வணங்குகின்றேன்
சேற்றுக் கமல வயல் சூழ் அரங்கர் தம் சீர் தலைப்பை
போற்றித் தொழு நல் அந்தணர் வாழ இந்த பூதலத்தே
மாற்றற்ற செம் பொன் மணவாள மா முனி வந்திலனேல்
ஆற்றில் கரைத்த புளி அல்லவோ தமிழ் ஆரணமே

6-பீடாதி ச ப்ரதிஷ்டாபந க்ருதி கரணாத்
ஸ்வாமி -74-சிம்ஹாசனாதிபதிகளை நியமித்து தரிசன நிர்வாகம்
லஷ்மி நாதாக்க்ய சிந்தவ் சடரிபுஜலத –இத்யாதி ஸ்லோக ரத்னம்
மா முனிகளும் திறமாக திக் கஜங்கள் இட்டு அருளும் பெருமாள் –
அஷ்ட திக் கஜச்சார்யர்களை நியமித்து தரிசன நிர்வாகம்

7-திவ்ய தேச அபிமாநாத்
மன்னிய தென் அரங்கா புரி மா மலை மற்றும் உவந்திடும் நாள்
ஸ்ரீ ரெங்கம் கரி சைலம் அஞ்சன கிரிம் தார்ஷ்யாத்ரி சிம்ஹாசலவ் —
சாளக்ராம கிரிம் நிஷேவ்ய ரமதே ராமாநுஜோயம் முநி -அபிமானம் காட்டி அருளியவர் ஸ்வாமி
ஸ்ரீ மா முனிகளும் -அடைவுடனே திருப்பதிகள் நடந்த வேர்வை ஆறவோ
மற்றும் ஸ்வாமி ஸ்ரீ திரு நாராயண புரத்துக்கு ஒரு நாயகமாய் பாசுரத்தையும்
ஸ்ரீ மா முனிகள் தீர்ப்பாரை யாம் இனி பாசுரத்தை ஸ்ரீ மன்னார் குடி ஸ்ரீ ராஜ மன்னார்
சந்நிதிக்கு சமர்ப்பித்து அபிமானம் காட்டி அருளியதும் உண்டே

8-பணி ராஜ அவதாரத்வாத்
இருவரும் சேஷ அவதாரம் ஸூ பிரசித்தம்

9-ஸ்ரீ ரெங்க ஸ்ரீ விவர்த்த நாத்
தென் அரங்கம் செல்வம் முற்றும் திருத்தி வைத்தான் வாழியே
அரங்க நகர் வாழ இன்னும் ஒரு நூற்று ஆண்டு இரும்
ஸ்ரீ ரெங்க ஸ்ரீ வளர்த்து அருளினவர்கள் அன்றோ

யதீந்த்ர ப்ரவணஸ் சாஷாத் யதீந்த்ரோ பாஷ்ய க்ருத த்ருவம்
இவற்றால் ஸ்ரீ யதீந்த்ர பிரவணர் சாஷாத் யதிராசரே என்றதாயிற்று

——————

தீ பக்த்யாதி குண ஆர்ணவம்
ஆதி -சப்தம் வைராக்கியத்தைச் சொல்லும்
பக்தி ஞான வைராக்யங்கள் ஆகிற முக்கடல்
நமோ சிந்தயாத் அத்புத அக்லிஷ்ட்ட ஞான வைராக்ய ராசயே நாதாய முநயே ஆகாத பகவத் பக்தி சிந்தவே –
பக்தியே ஞானத்தையும் வைராக்யத்தையும் வளர்க்கும்
பக்த்யா சாஸ்த்ராத் வேத்மி ஜனார்த்தனம்
மால் பால் மனம் சுழிப்ப மங்கையர் தோள் கை விட்டு
பரமாத்மநி யோ ரக்த விரக்தோ அபரமாத்மநி
மா முனிகளுக்கும் கடலுக்கும் உள்ள சாம்யம் பல உண்டே

1-சைலேந்திராத் யுஷீதா
2-மணீந்திர பரிதரே
3-சத்தாபச அந்தர்க்கதா
4-மத்ஸ்யாத்மா ஆஸ்ரித வர்க்க சேவித பத
5-காம்பீர்ய ஸீம்நி ஸ்திதா
6-காலுஷ் யஸ்ய கதா பிரசங்க ரஹிதா
7-வேலாந் அதீத
8-த்ருவ
சோயம் ஸுவ்ம்ய வ்யோபயந்த்ருயமிராட் சாஷாத் விபாசார்வை

1-சைலேந்திராத் யுஷீதா
மலைகளை சிறகுதான் பறக்க இந்திரன் வஜ்ராயுதத்தால் துணித்துக் கொண்டு வர
மலைகள் கடலுக்குள் ஒழிந்து கொண்டது பிரசித்தம்
மைனாக ஹனுமத் சம்வாதம் உண்டே
நீண்ட மலைகளும் மா மணியும் மலர் மேல் மங்கையும் சங்கமும் தங்குகின்ற
அலை கடல் போன்று இவர் அட்டபுயகரத்தானே
கடலுக்கும் கடல் வண்ணனுக்கும் சாம்யம்
எனவே கடலுக்கு சைலேந்திர அத் யுஷீதா—பொருந்தும் –கர்மணி ப்ரயுக்தம்
மா முனிகள் ஸ்ரீ சைலேசர் பக்கல் குருகுல வாசம் செய்து -சைலேந்திரம் அத் யுஷீதா–கர்த்தரி-ப்ரயுக்தம்

2-மணீந்திர பரிதரே
கடல் ரத்நாகாரம் -மணிகள் நிறைந்தவை
பணா மணி மண்டிதர் தானே திருவனந்த ஆழ்வானும் -அபார அவதாரம் தானே நம் மா முனிகளும்
முன்னவராம் நம் குரவர் மொழிகள் உள்ளப் பெற்றோம் –
பூர்வாச்சார்யர்களது ஸ்ரீ ஸூக்திகளாகிற ரத்தினங்கள் நிரம்பப் பெற்றவர்
ஸ்ரீ புராண ரத்னம் -ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர ரத்னம் -ஸ்ரீ மந்த்ர ரத்னம் -இவற்றின்
பூர்ண அர்த்தங்கள் நிறைம்பப் பெற்றவர்

3-சத்தாபச அந்தர்க்கதா
சத்தாபச -முனி சிரேஷ்டர் -அகஸ்தியர் கடலைப் பருகியது பிரசித்தம்
இனி மா முனிகள் திறத்தில்
தபஸ் விசாரம் தைத்ரிய உபநிஷத் பண்ணும் இடத்தில்
சத்யம் இதி சத்ய வசாராதீத -தப இதி தபோ நித்யஸ் பவ்ருசிஷ்ட்டி–
ஸ்வாத்யாய ப்ரவசனே ஏவேதி நாகோ மவ்த்கல்ய –என்று ஸ்வாத்யாய ப்ரவசனங்கள் தபஸ் என்று
மவ்த்கல்ய பக்ஷமாகச் சொல்லி
தந்தி தபஸ் தந்தி தபஸ் -என்று வேத புருஷன் அத்தையே சித்தாந்தமாக அருளுகிறார்
தேஷாம் அந்தரக்கத -அப்படிப்பட்டவர்கள் உள்ளத்துக்குள்ளே உறைபவர் என்றும்
அப்படிப்பட்டவர் என்றும் மா முனிகள் உண்டே
பண்டு பல ஆரியரும் பார் உலகோர் உய்யப் பரிவுடனே பணித்து அருளும் பல கலைகள் தம்மைக் கண்டு
அது எல்லாம் எழுதி அவை கற்று உணர்ந்தும் பிறருக்கு காதலுடன் கற்பித்தும்
காலத்தைக் கழித்தேன்-என்று தாமே அருளிச் செய்கிறார்

4-மத்ஸ்யாத்மா ஆஸ்ரித வர்க்க சேவித பத
ஸ்ரீ மத்ஸ்ய மூர்த்தி -அவதார கந்தம் கடல் -ஆஸ்ரிதர் கூக்குரல் இடும் ஸ்தானம்
ஆச்சார்யன் செய்த உபகாரம் தூய்தாக நெஞ்சு தன்னில் தோன்றுமேல் –தேசாந்தரத்தில் இருக்க
மனம் தான் பொருந்த மாட்டாதே
ஆச்சார்யானை பிரிந்தால் அக்குளத்து மீன் போலே துடிக்குமவர்களான
அஷ்ட திக் கஜங்கள் -சிஷ்ய வர்க்க கூட்டங்களால் அடி பணியப் பெற்றவர்

5-காம்பீர்ய ஸீம்நி ஸ்திதா
சமுத்திர இவ காம்பீர்ய
ஆழ நெடும் கடல் சேர்ந்தான்
பாஷ்யஞ் சேத் வ்ய வ்ருணோத் ஸ்வயம் யதி பதிர் வ்யாக்யாயநவாசரம் தாத்தா காம்பீர்யாத்–ஸ்ரீ ஸூதர்சன பட்டர்
அந்த காம்பீர்யத்தையும் விஞ்சி அதிசயித்த காம்பீர்யத்தை உடையவர் மா முனிகள்
ஸூராஹாராசாரீ –யத் ஸூக்தி லஹரி கரீயஸ்தாம் ஸ்தோதும் பிரபவதி ந வாசஸ்பதிர் அபி —
ஸ்ரீ வரவர முனி சதகம் போன்றவை பறை சாற்றும்

6-காலுஷ் யஸ்ய கதா பிரசங்க ரஹிதா
கடல் கலங்க பிரசக்தியே இல்லை என்பது பிரசித்தம்
கலங்க முந்நீர் கடைந்து அமுதம் கொண்டு -என்றது ஓவ்பாதிகம்
மா முனிகளும்
செம் தமிழ் வேதியர் சிந்தை தெளிந்து சிறந்து மகிழ்ந்திடு நாள் –ஐப்பசியில் திரு மூலம் என்னும் நாளே
ரஹஸ்ய வியாக்யானங்களில் மா முனிகள் சர்ச்சித்து நிஷ்கர்ஷித்து அருளின அர்த்தங்களை தனிப்பட்ட ஏற்றம் உண்டே –

7-வேலாந் அதீத
கடல் கரையைக் கடக்காதே -ஆறு குளம் ஏரி போன்றவை அல்லவே
ராஜ்யஞ்ச தவ ரஷேயம் அஹம் வே லேவ சாகரம் –
மா முனிகளும்
முன்னோர் மொழிந்த முறை தப்பாமல் கேட்டுப் பின் ஓர்ந்து தாம் அவற்றைப் பேசுபவர்
பொய்யிலாத மணவாள மா முனி புந்தி வாழி

8-த்ருவ
எஞ்ஞான்றும் உள்ளது கடல் -உலகம் அழிந்தாலும் அழியாதது அன்றோ
பார் எல்லாம் நெடும் கடலே யான காலம் அடியார்கள் வாழ அரங்க நகர் வாழ —
கடல் சூழ்ந்த மண்ணுலகம் வாழ -மணவாள மா முனியே இன்னும் ஒரு நூற்று ஆண்டு இரும் என்னும்படி
கார் உள்ளளவும் கடல் நீர் உள்ளளவும் வேதம் உள்ளளவும் வேத கீதன் உள்ளளவும்
நித்ய ஸ்ரீர் நித்ய மங்களமாக விளங்கி இருப்பவர் அன்றோ –

ஸ்ரீ மதே ரம்யா ஜாமாத்ரு முநீந்த்ராய மஹாத்மநே
ஸ்ரீ ரெங்க வாசிநே பூயாத் நித்ய ஸ்ரீ நித்ய மங்களம்

———————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ ராமானுஜன் பத்ரிகையில் விருந்து -ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் -அரிய பெரிய விருந்து —

1-ஸ்ரீ பர ப்ரஹ்மமே ஆத்ம வைத்தியன் -ஆஞ்ஞா ரூபமாக சாஸ்திரங்களை முன்பே வெளியிட்டு அருளி உள்ளான்
2-மருத்துவனாய் நின்ற மா மணி வண்ணன்
வைத்தியோ நாராயண ஹரி
நிர்வாணம் பேஷஜம் பிஷக்
மருந்தும் பொருளும் அமுதமும் தானே
மருந்தே நாங்கள் போக மகிழ்ச்சிக்கு என்று பெரும் தேவர் பிதற்றும் பிரான்

3-நம்மாழ்வார் கை கால் முளைத்த மருந்தே வேண்டும் சுடர் ஆழி சங்கு ஏந்தி இருக்கும் மருந்தையே –
ஆர் மருந்து இனி ஆகுவர் -7-1-5-
பீதகவாடைப் பிரானார் பிரம குருவாக வந்தவரே -சம்சாரம் தீர்க்க மருந்து

4-எருத்துக் கொடி யுடையானும் இந்திரனும் பிரமனும்
மற்று ஒருத்தரும் இப்பிறவி என்னும் நோய்க்கு மருந்து அறிவாரும் இல்லை
மருத்துவனாய் நின்ற மா மணி வண்ணா மறு பிறவி தவிரத்
திருத்தி உன் கோயில் கடைப்புகப் பெய் திருமாலிருஞ்சோலை எந்தாய் –பெரியாழ்வார் -4-3-6-
அஞ்சேல் என்று கை கவியாய் -4-3-7-
போர்த்த பிறப்போடு நோயோடு மூப்பொடு இறப்பிவை பேர்த்துப் பெரும் துன்பம்
வேரற நீக்கித் தன் தாளிணைக் கீழ் சேர்த்து அவன் செய்யும் சேமத்தை எண்ணுவார் இல்லையே

5-மருந்தே இல்லாததொரு மஹா வியாதியே அஸூயை –பொறாமை

6-மருத்துவரும் -மருந்தும் வேண்டாதபடியான உபதேசம் –
தினம் இரண்டு -வாரம் இரண்டு -பக்ஷம் இரண்டு -மாசம் இரண்டு -ருது இரண்டு -அயனம் இரண்டு -வருஷம் இரண்டு
இடைப்பலகாரம் கடைப்பலகாரம் இல்லாமல் மந்த்ரம் ஓதின இரண்டு வேளை மட்டும் போஜனம் –
போஜனமும் நித்திரையும் இரண்டும் வியவஸ்திதமாக இருக்க வேண்டும்
வாரத்தில் இரண்டு நாளாவது கோயிலுக்குச் சென்று கைங்கர்யம்
பக்ஷம் இரண்டு என்றது வாரம் தோறும் எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிப்பது
மாசம் இரண்டு என்றது ஏகாதசி தோறும் உபவாசம்
ருது இரண்டு மாதத்துக்கு ஒரு முறை திவ்ய தேச யாத்திரை
அயனம் இரண்டு -மூன்று மாதங்களுக்கு ஒரு முறை திருக்கோயில்களில் ததீயாராதனை சமர்ப்பித்தல்
சம்வத்சரம் இரண்டு -ஆறு மாதங்களுக்கு ஒரு முறை தீர்த்த யாத்திரை புண்ய நீராடுதல்

7-அஹங்காரம் அக்னி ஸ்பர்சம் போலே-நைச்யம் -அடியார்களுக்கும் பரஸ்பர நீச பாவம் -பாவிக்க வேண்டும்

8-சம்சர்க்கஜா தோஷ குணா பவந்தி–சேர் இடம் அறிந்து சேர் -ஸஹவாஸ தோஷம் தவிர்க்க வேண்டுமே

9-நீராட்டம் -ஸ்ரீ கிருஷ்ண சம்ச்லேஷம் -ஈஷா ப்ரஹ்ம ப்ரவிஷ்டோஸ்மி க்ரீஷ்மே சீதமிவ ஹ்ரதம்-சுனை நீராடல் –
விரக தாபம் -பகவத் அவகாஹமே தீர்க்கும்
தாமரை நீள் வாசத்தடம் போல் வருவானே
வல்லரக்கர் புக்கு அழுந்தத் தயரதன் பெற்ற மரகத மணித்தடம்
பிப நயன புரஸ்தே ரெங்க துர்யாபிதாநம் ஸ்திதமிவ பரி புல்லத் புண்டரீகம் தடாகம் –
காலை நன் ஞானத்துறை படிந்தாடிக் கண் போது செய்து
நான் அடிமை செய்ய விடாய் நானானேன் எம்பெருமான்
தான் அடிமை கொள்ள விடாய் தானானான் -ஆனதற்பின்
வெள்ளக்குளத்தே விடாய் இருவரும் தணிந்தோம்
உள்ளக்குளத்தெனை ஒத்து –பிள்ளைப்பெருமாள் ஐயங்கார் –
திரு வெள்ளக்குளம் ஊருக்கும் புஷ்கரணிக்கும் அவனுக்கும் பெயர் அண்ணன் கோயில்
ஹரி ஸரஸி விஹாகனமே நீராட்டம்

10-ஏக ஸ்வாது ந புஞ்ஜீத புஞ்ஜீத தசபிஸ் தஹ
ஆழியான் என்னும் மாழ மோழையில் -அகாத பிரவாகத்தில் அழுந்த பலரும் துணை வேண்டுமே
அடியார்கள் உடன் இருப்பதே பரம புருஷார்த்தம் அன்றோ

11-காயத்ரீம் சந்தஸாம் மாதா -தாயைக் குடல் விளக்கம் செய்வது-
குடல் -நடுப்பாகம் -அதாவது -பர்க்கோ தேவஸ்ய தீமஹீ -ப்ரஹ்ம வர்ச்சஸ்ஸூ அதிகரிக்கச் செய்வது
பெற்ற தாயினும் ஆயின செய்யும் திரு மந்த்ரமும் தாய் -தேவகியை விட தெய்வ நங்கை யசோதை எல்லாம் பெற்றாளே-
காயத்ரியை விட திருமந்த்ரத்துக்கு ஏற்றம் போலே
சந்தஸ்ஸாம் மாதாவாலும் அதுக்குத் தாயாய் தாயினுமாயின செய்யுமத்தாலும் பிறப்பிக்குமது இருவருக்கும் ஸ்ரேஷ்ட ஜென்மம்
அதுக்கு நடுப்பாகம் நமஸ்ஸூ -அத்தை விளக்கம் செய்வது –
ஸ்வரூப விரோதி உபாய விரோதி ப்ராப்ய விரோதி மூன்றும் கழிந்து உஜ்ஜவலமாக இருப்பதே
தாம பந்தம் தேஜஸ்கரமாய் இருப்பது போலே ஆச்சார்யர்களும் பத்த சம்சாரிகளுக்குள் கோவையாய் இருப்பது பகவத் இச்சையால் அன்றோ
ஆகவே ஆச்சார்யனே தாமோதரன் -அவரே நமது குடல் விளக்கம் செய்து -விரோதி த்ரயங்களையும் கழிக்க வைத்து அருள்கிறார்

12-லஷ்மீ நாதாக்க்ய சிந்தவ்-சடரிபூஜலத -ப்ராப்ய காருண்ய நீரம்
நாத அத்ரவ் அப்யஷிஞ்சத் -தத் அநு ரகுவராம்போஜ சஷுர்ஜ்ஜராப்யாம்
கத்வா தாம் யாமுனாக்க்யாம் சரிதம் அத யதீந்த்ராக்க்ய பத்மகரேந்த்ரம்
சம்பூர்ய பிராணிச சயே ப்ரவஹதி சததம் தேசிகேந்த்ர ப்ரமவ்கை

ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரை -ஆழி மழைக்கண்ணா-என்று விளித்து–ஆச்சார்ய பரம்பரையில் பிராப்தமான அர்த்தங்களை
உள் புக்கு முகந்து கொண்டு தேவபிரானுடைய கரிய கோலத்திரு உருவை உள்ளே விளங்கும்படி காட்டி அருளி–
திரு ஆழி ஆழ்வானைப் போலே விரோதி நிராசனம் செய்து கொண்டும் –
ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்ய ஆழ்வானைப் போலே கம்பீரமான மிடற்று ஓசையைக் காட்டிக் கொண்டு
ஸ்ரீ ஸூக்திகளைப் பெய்து உஜ்ஜீவிப்பிக்க பிரார்த்தனை

13-ஆழி மழைக் கண்ணா –ஆச்சார்ய ஸ்ரேஷ்டர்-மேகத்துக்கும் ஆச்சார்யருக்கும் ஒப்புமை
1–உப்புக்கடல் நீரை முகந்து மதுரமான மழை -நால் வேதக்கடலுள் அபோக்ய அர்த்தங்களைத் தள்ளி
திரு நா வீறு கொண்டு பரம போக்யமாக உபகரிப்பார்

2–உயிர் அளிப்பான் மாகங்கள் எல்லாம் திரிந்து -லோக ரக்ஷண அர்த்தமாக தெரியுமா போலே
பண்டிப்பெரும் பதியை யாக்கி பழி பாவம்
கொண்டிங்கு வாழ்வாரைக் கூறாதே எண்டிசையும்
பேர்த்த கர நான்குடையான் பேரோதிப் பேதைகாள்
தீர்த்த கரராமின் திரிந்து—இரண்டாம் திருவந்தாதி 14-

எண்டிசையும் பேர்த்த கர நான்குடையான் பேரோதிப் –
திருக்கைகள் எட்டுத் திக்கிலும் போய் வியாபித்து விம்ம வளர்ந்த படி –
திக்குகளானவை அழித்துப் பண்ண வேண்டும்படியாய் வந்து விழுந்தது ஆய்த்து
இப்படி ஜகத் ரஷண அர்த்தமாக திரு வுலகு அளந்து அருளினவனுடைய திரு நாமத்தைச் சொல்லி –
தீர்த்த கரராமின் திரிந்து-
ஜகத்துக்கு அடங்க ஸூபாவஹமாய்க் கொண்டு திரியுங்கோள் –
திரிதலால் தவமுடைத்து இத் தரணி தானே -பெருமாள் திருமொழி -10-5
தீதில் நன்னெறி காட்டி எங்கும் திரிந்து -பெருமாள் திருமொழி -2-6-
அவனாலும் செல்லாத -திருத்த முடியாத -நிலத்தை அவன் பேரைக் கொண்டு செலுத்திடு கோள்-
அவர்கள் தாங்களும் கெட்டு பிறரையும் கெடுக்குமா போலே இவர்கள் தாங்களும்
க்ருதார்த்தராய் நாட்டையும் க்ருதார்த்தம் ஆக்குகிறபடி –
யமோ வைவஸ்வதோ ராஜா யஸ்தவைவ ஹ்ருதி ஸ்தித தேந சேத விவாத ஸ்தே மா கங்காம் மா குரூன் க ம -மனு -8-92-
திரிந்து தீர்த்தக்காரர் ஆமின் –
உங்களுடைய சஞ்சாரத்தாலே லோகத்தை பாவனம் ஆக்குங்கோள்-
ஸ்ரீ பிள்ளானுக்கு மூத்த ஸ்ரீ தேவப்பிள்ளை ஸ்ரீ பட்டரைக் கண்டு -பந்துக்களான நீங்கள் இங்கே இருக்க
ஆர் முகத்திலே விழிக்க மேனாட்டுக்குப் போகிறேன் -என்று அழ –
ஸ்ரீ பட்டர் -த்ருணத்துக்கும் அகப்பட பரமபதம் கொடுத்த ஸ்ரீ சக்கரவர்த்தி திருமகனுக்கு பிள்ளைகளுக்கு -ஸ்ரீ குசலவர்களுக்கு –
ஸ்ரீ திரு நாடு கொடுக்கையில் அருமை இல்லை இறே
ஜகத்தை ரஷிப்பிக்கைக்கு அன்றோ பிள்ளைகளை வைத்துப் போயிற்று –
அப்படி அத்தேசத்துக்கு ஒருவர் இல்லையே -என்று அருளிச் செய்து அருளினார் –
ஸ்ரீ ரெங்கம் கரி சைலம் அஞ்சன கிரீம் –சாளக்கிராமம் நிஷேவ்ய ரமதே ராமாநுஜோயம் முனி —
ஆத்ம உஜ்ஜீவன அர்த்தமாக அர்த்தங்களைப் பொழிவர்

3–மேகம் மழை பெய்து பள்ளமான இடங்களையும் நிரப்புமா போலே நீசர்களையும் சத் உபதேசங்களால் உத்துங்கர் ஆக்குவார்கள்

4–எப்போதும் வர்ஷிக்காது -கால விசேஷங்களில் தானே -அதே போலே கால விசேஷங்களைக் குறித்துக் கொண்டு சத்விஷய உபதேசம்

5–பிராப்த காலத்தில் மழை இல்லாமல் பீடைகள் மலியுமா போலே சத் விஷய உபதேசங்களை அருளா விடில்
தேகாத்ம பிரமம் -ஸ்வ ஸ்வாதந்த்ர்ய பிரமம் -அந்ய சேஷத்வ பிரமம் -ஸ்வ ரக்ஷண ஸ்வ அந்வய யோக்யதா பிரமம் –
பாந்தவ ஆபாச லோலத்வம் -விஷயாந்தர சங்கம் போன்ற பீடைகள் மலியுமே

6–எவ்வளவு வர்ஷித்தாலும் திருப்தி அடையாது -கைமாறும் எதிர்பாராதே

7–சில காலத்தில் சில துளிகள் பெய்யும் -பின்பு போதும் போதும் என்னும்படி அபரிமிதமாய் வர்ஷிக்கும்
இவர்களும் சில காலம் மந்த்ர உபதேசமும் மற்றொரு காலத்தில் கால ஷேப கிரந்த பிரவசனம் மூலம்
சுருதி ஸ்ம்ருதி இதிஹாச புராண உபய வேதார்த்த ரஹஸ்ய சாரார்த்தங்களை அபரிமிதமாக பொழிந்து
இது என்ன அதிருஷ்ட்டி என்று வியப்புறச் செய்வர்கள்

8–சிப்பிக்களில் பெய்து முத்துக்களையும் உண்டாக்கும் -ஊஷரங்களில் வர்ஷித்து நிஷ் பலமாகவும் ஆகும்
இவர்கள் உபதேசத்தால் ஸ்ரீ வசன பூஷணம் உபதேச ரத்ன மாலை போன்ற ஆத்மாலங்கார ரத்னங்களுக்கு ஹேதுவாகும்
பலர் இடம் அநவதானத்தாலும் விஸ்மரணத்தாலும் அப்ரயோஜனம் ஆகின்றன

9–நதிகளில் கிணறுகளில் தடாகங்களில் பெய்து -தேக்கி பெருகி – சர்வ உஜ்ஜீவன ஹேது வாகும்

10–எத்தனையோ வான் மறந்த காலத்தும் பைம் கூழ்கள் மாய்த்து எழுந்த மா முகிலே பார்த்து இருக்கும் —
அநந்ய கதிகளால் உபகாரமாகவும் -குதூஹலத்தோடே எதிர்பார்க்கப்படும் இருக்கும்
நீர் காலத்து எருக்கிலம் பழ இலை போல் வீழ்வேனை -என்றபடி சாறுவாக மத நீறு பெய்து
சமணச் செடிக்கனல் கொளுத்தியே சாக்கியக்கடலை வற்றுவித்து மிகு சாங்கியக்கிரி முறித்திட –என்கிறபடி
அநர்த்த ஹேதுக்களாய் முடியும்
ஸத்பாத்ரங்களில் வர்ஷிக்கும் அர்த்த விசேஷங்கள் குரு பரம்பரையாக கிரஹித்து உஜ்ஜீவன ஹேது ஆகும்

11-நான்கு வேதங்களையும் நான்கு முகங்களாக நான்முகன் வெளியிட்டு அருளியது போலே
ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரும் தாமான -73-பதிகங்கள் -தாய் 7-பதிகங்கள் -மகள்-17-பதிகங்கள் தோழி-3-பதிகங்கள்
போன்ற நான்கு முகங்களால் வெளியிட்டு அருளினார்

12-நான்கு நிலைகளிலும் மல்கு நீர் கண்ணராய்
என்று என்று ஏங்கி அழுதக்கால்
ஆகாசத்தை நோக்கி அழுவன் தொழுவனே–என்று தாமான தன்மையிலும்
கண்ணீர் மிகக் கலங்கி
கண்ணநீர் கைகளால் இறைக்கும் -என்று திருத்தாயார் பேச்சாலே தம்முடைய அழுகையையும்
எம்மாற்றாமை சொல்லி அழுவோமை
மல்கு நீர் கண்ணேற்கு–இத்யாதியால் தம் பேச்சாலும்
குவளை ஒண் மலர்க் கண்கள் நீர் மல்க
மழை பெய்தால் ஒக்கும் கண்ண நீரினொடு–இத்யாதிகளால் தோழி பேச்சாலும்
பகவத் விஸ்லேஷத்தாலே -இவரது அழுகை-
அழு நீர் துளும்ப இவர் அலமாப்பு அவர்களுக்கு புத்ர வியோகத்திலே

13-பக்தாம்ருதம் நமாம்யஹம் திராவிட வேத சாகரம் –ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் திருவாய் மொழியைக் கடலாகவும்
ஜியாத் பராங்குச பயோதி-என்று ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான் ஆழ்வாரைக் கடலாகவும் சாதிக்கிறார்கள்
வேதார்த்த ரத்ன நிதி பொதிந்து அன்றி இந்த இரண்டு கடல்களும்

13-எம்பெருமானுடைய ஸ்வாமித்வம் நமக்கு ஸ்வத்தைக் கொடுக்கும்
ஆத்மத்வம் சரீரத்தைக் கொடுக்கும்
சேஷத்வம் சேஷத்வத்தைக் கொடுக்கும்
புருஷோத்தமத்வம் ஸ்த்ரீத்வத்தைக் கொடுக்கும்

14-ஆழ்வார் திரு நகரியில் நித்ய திரு மஞ்சனம் ஆழ்வாருக்கு –
ஸ்ரீ அண்ணாவியார் -ஸ்ரீ மதுரகவி வம்சத்தார் -கட்டியம் சேவிப்பார்
திரு நக்ஷத்ரப்படி -27-நாள்களுக்கு நாலாயிரமும் உபதேசரத்னமாலை -திருவாய் மொழி நூற்று அந்தாதியும் உட்பட
திருச் செவி சாத்தி அருளுகிறார் –
அரையர் தொடக்கமும் சாற்றும் தேவ கானத்தில் சாதிக்கிறார்
பிரசாத லப்த பரம ப்ராப்ய கைங்கர்ய சாலிநே-ஸ்ரீ திருவாய் மொழிப்பிள்ளை வம்சத்தவர் அனுபவித்து வரும்
கைங்கர்யத்துக்கு ஈடு எங்கும் இல்லையே

15-வையம் மன்னி வீற்று இருந்து விண்ணும் ஆழ்வார் மண்ணூடே -4-3-11-
இங்கு இருந்து கொண்டே ஸ்ரீ வைகுண்டம் இவர்கள் சிறு முறிப் படி
ஆண்மின்கள் வணக்கம் என்று அங்கு சென்று ஆளுவது இன்றிக்கே
ஆழ்வார் திரு முன்பே இங்கேயே -ஊற்றின் கண் நுண் மணல் போல் உருகா நிற்பார் நீராயே–
ஒன்பதோடு ஒன்றுக்கும் மூவுலகும் உருகுமே –
தாங்களும் உருகி கேட்ப்பாரையும் உருகச் செய்வது விண் ஆள்வதுக்கும் மேற்பட்ட ஓன்று அன்றோ
திருவாய் மொழியையே ஓவாத ஊணாக உண்டு கொண்டு இருப்பவர்கள் அன்றோ –
சதா பஸ்யந்திக்கு மேற்பட்ட நிலை அன்றோ
தொடர்க்கு அமுது உண்ணச் சொன்ன சொல்மாலைகள் அன்றோ -பக்தாம்ருதம் அன்றோ

16-திருக்குறுங்குடிப் பதிகம் -5-5-வானமாமலைப் பதிகம் -5-7-இடையிலே -5-6-கடல் ஞாலம் செய்தெனும் யானே என்னும்
இப்படி பலகால் பத்தும் பத்தாக யானே என்னும் யானே என்னும் –
நாமே வந்து உமக்கு புதல்வராகப் பிறப்போம் என்று திருவாய் சோதி அருளிச் செய்தத்தை ஸூசிப்ப்பிக்கவே
அரு வினையேன் நெடும் காலமும் கண்ணன் நீள் மலர்ப்பாதம் பரவிப்பெற்ற தொடும் கால் ஓசியும் இடை –திரு விருத்தம்

17-கூஹித ஸ்வ மஹிமாபி ஸூந்தர த்வம் வ்ரஜே கிமிதி சக்ரம் ஆக்ரமீ
சப்த ராத்ர மததாச்ச கிம் கிரிம் ப்ருச்ச தச்ச ஸூஹ்ருத கிம் அக்ருத -ஸ்ரீ ஸூந்தர பாஹு ஸ்தவம் –111-
இதில் மூன்றுகேள்விகள்
தேவதாந்த்ர சமாராதனையைத் தடுத்தது ஏன்-தான் வளருகின்ற ஊரில் தேவதாந்தரத்துக்கு ஆராதனை எதற்கு -விடை-
இந்திரன் பொறுக்க ஒண்ணாத தீங்கை விளைக்க அவனை தலை எரித்து
பொகடாமல் ஏழு நாள்கள் மலையைக் குடையாக எடுத்தது ஏன்
அவன் உணவைக் கொண்ட நாம் உயிரையும் கொள்ள வேணுமோ -மழையே ரக்ஷகம் என்ற வார்த்தையை மெய்ப்பிக்க வேணுமே
ஆந்ரு சம்சயம் கொண்டாடி அவன் கை சலித்தவாறே தானே ஓய்ந்து நிற்கிறான் என்று அன்றோ செய்தாய்
மூன்றாவது கேள்வி ஆயர்கள் கேட்டதற்கு சீற்றம் கொண்டது பரத்வத்திலே வெறுப்புக் கொண்டு
மனுஷ்ய சஜாதீயனாய் -அதிலும் கடை கேட்ட இடையனாய் ஆசையுடன் பிறந்து இருக்க வேறாக சங்கித்து கேட்டது –
தேவத்வமும் நிந்தையானவனுக்கு –என்றபடி நிந்தா ரூபமாக தோற்றுகையாலே சீற்றம் கொண்டான்
ஆக மூன்று கேள்விகளாலும் சமாதானங்களாலும் விலக்ஷண குண அனுபவம் செய்து அருளினார்-

18-மச் சித்தா மத் கத ப்ராணா போதயந்த பரஸ்பரம்.–
கதயந்தஷ்ச மாம் நித்யம் துஷ்யந்தி ச ரமந்தி ச৷৷10.9৷৷

துஷ்யந்தி ச ரமந்தி ச
வக்தாரஸ் தத் வசநேந அநந்ய ப்ரயோஜநேந துஷ்யந்தி
ஸ்ரோதாரச் ச தத் ஸ்ரவணேந அநவதிக அதிசய ப்ரியேண ரமந்திதே –ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யம்
என்னையே சிந்தனம் -பிராணன் போலே -பிரிந்தால் தரிக்க மாட்டார்களே -பரஸ்பரம் திவ்ய குண சேஷ்டிதங்களை பேசி —
பேசும் கேட்க்கும் இரண்டு வர்க்க ஹர்ஷங்கள்-பெற்று இருப்பார்கள் –
உன் செய்கை என்னை நைவிக்கும் -அது இது உது எல்லாம் —
பிராணனை அவன் இடம் -தாரகம் என்று உணர்ந்து -மனஸ் நெஞ்சு அவன் இடம் முழுவதும் –
சென்னிக்கு அணியும் சேறு -அடியார் -ஆஹ்லாத சீத நேத்ராம்பு –

மச்சித்தா முதல்-10 பாசுரம் திரு நெடும் தாண்டகம்
மத்கதப்ராணா-அடுத்த பத்தும் –
போதயந்த பரஸ்பரம்-இறுதி பத்தும் –
கொடுக்க- கொள்ள- குறையாத அவன் குணங்கள் -ஞானம் மட்டும் பகிர்ந்து கொண்டால் பெருகும் குறையாது –

தெரித்து எழுத்து வாசித்துக் கேட்டும் வணங்கி வழிபட்டும் பூசித்தும் போக்கினேன் போது –
இந்த ஸ்லோகத்தை ஆதி ஒற்றி அமைந்தது
வைக்கும் சிந்தையிலும் பெரிதோ நீ அளிக்கும் வைகுந்தம் –

19-அஹிம்ஸா ஸமதா துஷ்டிஸ்தபோ தாநம் யஷோயஷ—
பவந்தி பாவா பூதாநாம் மத்த ஏவ பரிதக்விதா—–৷৷10.5৷৷

சமதா–ஆத்மநி ஸூஹ்ருத் ஸூ விபஷேஷு ச சமமதித்வம்–ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யம்
ந சலதி நிஜ வர்ண தர்மதோ யஸ் சம மதிர் ஆத்ம ஸூஹ்ருத் விபஷ பஷே நஹரதி ந ச ஹந்தி
கிஞ்சி துச்சைஸ் சித மனசம் தமவேஹ விஷ்ணு பக்தம்–ஸ்ரீ விஷ்ணு பிராண ஸ்லோகம் -3-7-20–
சம மதிர் ஆத்ம ஸூஹ்ருத் விபஷ பஷே –இதி பகவத் பராசர வசனம் இஹ தத்தத் பதைஸ் ஸ்மாரிதம் –ஸ்ரீ தாத்பர்ய சந்திரிகை

சமதா -ஒன்றாக நினைப்பது -நமக்கு வந்தால் போலே பிறருக்கு வந்தால் சுக துக்கம் படுவது என்பது இல்லை –
ஒன்றை தொலைக்கவே முடியாதே -நஷ்டம் வரும் பொழுதும் வருத்தப் படாமல் சுகம் வந்தாலும் இன்பப் படாமல் –
இவை நமக்கும் பிறருக்கும் -என்றபடி –
இப்படி இருப்பதே சமதா –
துஷ்டி-ஸந்தோஷம் / தபஸ் / தனம் யசஸ் / அயசஸ் -ஜீவ ராசிகளுக்கு இவன் சங்கல்பத்தாலே ஏற்படும் –
புரியும் பொழுதே பக்தி விதைக்கப் பட்டதாகும் –
நின்றனர் இருந்தனர் –நின்றிலர் இருந்திலர் இத்யாதி

20-சதுர்த்தச வித்யா பாரங்கதர்கள்–நான்கு வேதங்கள் ஆறு அங்கங்கள் எட்டு உப அங்கங்கள்
நான்கோடு கூடிய பத்து என்று கொள்ளாமல் –
சதஸ்ரோ தசாஸ் யாசாம் தாஸ் வித்யாஸ் சதுர்த்தச வித்யாஸ்-நான்கு அவஸ்தையுள்ள வித்யைகள்
வாசித்து-குரு முகமாக கேட்பது -உணர்ந்து அறிந்து -தானும் அனுஷ்ட்டித்து பிறரையும் அனுஷ்ட்டிக்கச் செய்வது

21-சீர்த் தொடை ஆயிரம் –பகவத் குணங்களால் தொடுத்த திருவாய் மொழி —
சீர் கலந்த சொல் நினைந்து போக்காரேல் சூழ் வினையின் ஆழ் துயரை என் நினைந்து போக்குவர் இப்போது
1-தெரித்து 2-எழுத்து 3-வாசித்துக் 4-கேட்டும் 5-வணங்கி 6-வழிபட்டும் 7-பூசித்தும் போக்கினேன் போது –இதில் ஏழு விதம்
போது போக்குகள் இருந்தாலும் அவை எல்லாம் குண அனுபவ ரூபமாகவும்
குண அனுபவம் பொங்கி வழிந்த செயல்களாகவுமே இருக்கும்

த்வாம் சீல ரூப சரிதை பரம ப்ரக்ருஷ்ட
சத்த் வேன சாத்த்விகதயா ப்ரபலைச்ச சாஸ்த்ரை
பரக்யாத தைவ பரமார்த்த விதாம் மதைச்ச
நைவாஸூர ப்ரக்ருதய ப்ரபவந்தி போத்தும்-ஸ்தோத்ர ரத்னம் -15-
இதில் ஆறும் -அதாவது –
1-சீலம் -2- ரூபம் –3-சரிதம் -4-பரம சாத்விக தன்மை -5-சாத்விக சாஸ்திரங்கள் -6-தத்வ வித்துக்களின் சித்தாந்தம்
எம்பெருமானைப் பற்றி அறியும் வழிகளில் ஆறு இங்கே அருளிச் செய்கிறார்
வேடன் வேடுவிச்சி குரங்கு இடைச்சிக்கள் முதலானோர் ஒரு நீராகக் கலந்த ஸுவ்சீல்யம்
பஹுஸ்யாம்-என்று சங்கல்பித்த சீர்மை
திவ்ய மங்கள விக்ரஹ வை லக்ஷண்யம்
வேத அபஹாராதி நிரசனாதிகள் -க்ரந்தவா நிகிய புனர் உதக்ரதி போன்ற சேஷ்டிதங்கள் –
ஆலிலை துயின்ற மற்றும் பல அதி மானுஷ சேஷ்டிதங்கள்
அப்ராக்ருத சுத்த சத்வமயத்வம் –
பரக்யாத தைவ பரமார்த்த விதாம் மதைச்ச–இதில் பரக்யாத-என்ற விசேஷணம் தைவத்துக்கும்
தைவ பரமார்த்த வித்துக்களுக்கும் –
நாராயண அநு வாக்கம் -ஸூ பால உபநிஷத் -அந்தர்யாமி பிராமணம் இத்யாதிகளில் பிரசித்தமான தைவத்தை
வியாசர் பராசர வால்மீகி மனு ஆஞ்ஞவல்கர் ஸுவ்நகர் ஆபஸ்தம்பர் ஆழ்வார்கள் போன்றவர்களை
பரமார்த்த வித்துக்கள் என்கிறார்
பாக்யசாலிகளே நன்கு அறிந்து உஜ்ஜீவிக்கிறார்கள் என்றதாயிற்று
மூடர்கள் இழந்தே போகிறார்களே என்று பரிதவிக்கிறார்

22-யத் கோ சஹஸ்ரம் அபஹந்தி தாமாம்சி பும்ஸாம் —
நாராணனோ வசதி யத்ரஸ் சங்கு சக்ர
யன் மண்டலம் ஸ்ருதிகதம் பிரணமந்தி விப்ரா
தஸ்மை நமோ வகுல பூஷண பாஸ்கராய –ஸ்ரீ மன் நாத முனிகள் –
நாள் கமழ் மகிழ் மாலை மார்பினன் மாறன் சடகோபன் -தாமே அருளிச் செய்கிறார்
யத் கோ சஹஸ்ரம் அபஹந்தி தாமாம்சி-
ஸூ ர்யனை – சஹஸ்ராம்சூ -சஹஸ்ர கிரண -சஹஸ்ர பானு
இங்கு கோ -சப்தம் கிரணங்களை வாக்குக்களையும் சொல்லும்
நாராணனோ வசதி யத்ரஸ் சங்கு சக்ர–
த்யேயஸ் சதா ஸவித்ரு மண்டல மத்ய வர்த்தீ நாராயணஸ் சரசீ ஜாஸன சந்நிவிஷ்ட கேயூரவான்
மகர குண்டலவான் க்ரீடி ஹாரீ ஹிரண்மய வபுர் த்ருத சங்கு சக்ர –
இங்கும் கண்கள் சிவந்து பெரியவாய் -வாயும் சிவந்து கனிந்து உள்ளே வெண் பல் இலகு
மகர குண்டலத்தன் கொண்டல் வண்ணன் சுடர் முடியன் நான்கு தோளன் குனி சார்ங்கன்
ஒண் சங்கதை வாள் ஆழியான் ஒருவன் அடியேன் உளானே
யன் மண்டலம் ஸ்ருதிகதம் பிரணமந்தி விப்ரா
ஸூர்ய பக்ஷத்தில் ஸ்ருதி -வேதம் / மண்டலம் -வட்டம்
ஆழ்வார் பக்ஷத்தில் -ஸ்ருதி -காது / மண்டலம் -தேசம்
குருகூர் சடகோபன் வார்த்தை செவியில் பட்டதும் அஞ்சலி
ஜாதி விப்ரர் மட்டும் இல்லாமல் ந சூத்ரா பகவந் பக்தா விப்ரா பாகவதாஸ் ஸ்ம்ருதா-என்று
பாகவத உத்தமர்களை சொன்னவாறு
ஆக மூன்று பாதங்களால் சாம்யத்தை உபபாதித்து
தஸ்மை நமோ வகுல பூஷண பாஸ்கராய–என்று தலைக்கட்டிற்று

33-சேமம் குருகையோ செய்ய திருப்பாற் கடலோ
நாமம் பராங்குசமோ நாரணமோ
தாமம் துளவமோ வகுளமோ
தோள் இரண்டோ நான்கு உளவோ பெருமான் உனக்கு

34-நமஸ்தே ஹஸ்தி சைலேச -ஸ்ரீ மந் அம்புஜ லோசன-
சரணம் த்வாம் ப்ரபந்நோஸ்மி ப்ரணதார்த்தி ஹர அச்யுத–ஸ்ரீ திருக்கச்சி நம்பி –
ஸ்ரீ தேவ ராஜ அஷ்டகத்தில் முதல் ஸ்லோகம் -பரத்வாதி பஞ்ச பிரகாரங்களும்
வின் மீது இருப்பாய் மலை மேல் நிற்பாய் கடல் சேர்ப்பாய் மண் மீது உழல்வாய்
இவற்றுள் எங்கும் மறைந்து உறைவாய்-போலே இங்கும்
ஹஸ்தி சைலேச -அர்ச்சாவதாரம்
ஸ்ரீ மந் –பரத்வம் –
வைகுண்டே து பரே லோகே ஸ்ரீயா சார்த்தம் ஜகத் பதி ஆஸ்தே விஷ்ணுர் சிந்த்யாத்ம பக்தைர் பாகவதஸ் ஸஹ
ஒண் டொடியாள் திரு மகளும் நீயுமே நிலா நிற்பக் கண்டா சதிர் கண்டு ஒழிந்தேன்
அம்புஜ லோசன-விபவம்-சஷுஷா தவ ஸூவ்ம்யேந பூதாஸ்மி ரகு நந்தன -கிமர்த்தம் புண்டரீகாக்ஷ –
அவயவ ஸுவ்ந்தர்யம் அர்ச்சையிலே அன்றோ என்னில்-பெருக்காறு போலே விபவம் அதிலே தேங்கின மடுக்களே அர்ச்சை –
அவதார குணங்கள் எல்லாம் அர்ச்சா ஸ்தலங்களில் பரிபூரணம் –
அவதார விக்ரஹங்களை அர்ச்சா ரூபேண பல இடங்களிலும் பரிக்ரஹித்துக் கொண்டு இருக்கையாலும்
அதிலே தேங்கின மடுக்களே -என்கிறது
ப்ரணதார்த்தி ஹர–ஆஸ்ரித கூப்பாட்டைக் கேட்க்கும் இடம் அன்றோ வ்யூஹம்
அச்யுத-ஓர் இடத்தையும் விட்டு நழுவாதவர் -எங்ஙஞான்றும் எங்கும் ஒழிவில்லாமல் நிறைந்து நிற்கும் அந்தர்யாமி
ந வித்யதே குத்ராபி ஸ்யுதம் யஸ்ய ச -அச்யுத-வ்யுத்பத்தி

35-சேவா ச்வ வ்ருத்தி –பிறருக்கு உழைப்பது நாய் வேலை –
ஸ்வரூப ப்ரயுக்தம் –உரிய விஷய தொண்டு பழிக்கப்படாதது
ச்வ வ்ருத்தியை மாற்று ஸ்வ விருத்தியில் மூட்டுகிறார் மூன்றாம் பத்தில்
வேதார்த்த ஸங்க்ரஹத்தின் முடிவில் -ந நு ச அத்யந்த சேஷதைவ ஆத்மந அநவதிக அதிசயம் ஸூகம்
இதி யுக்தம் தத்தத்தைத் சர்வ லோக விருத்தம் –என்று தொடங்கி
சர்வம் பரவசம் துக்கம் -சேவா ச்வ வ்ருத்தி -இத்யாதிகளை உத்க்ஷேபித்து ஒருங்க விட்டு அருளி உள்ளார்
இதுவே -உகந்த விஷயத்தில் சேஷமாய் இருக்கும் இருப்பு ஸூகமாகக் காண்கிறோம் -முமுஷுப்படி
துஷ்யந்த சக்ரவர்த்தி கணவர் மஹரிஷியின் ஆஸ்ரமம் சென்று அங்கு சகுந்தலைக்கு அடிமை செய்தானே
ஸ்ரீ ப்ரஹ்லாதாழ்வான் -யா ப்ரீதிர் அவிவிவேகா நாம் விஷயேஷு அநபாயினீ த்வாம் அநு ஸ்மரதஸ்
ச மே ஹ்ருதயான் மாபஸர்ப்பது –என்று அவிவேகிகள் விஷயாந்தர ப்ரேமம் கொண்டது போலே
உன் விஷயத்தில் காதல் கொழுந்து விட்டு வளர வேணும் -என்கிறான்
தனத்தினால் செய்யும் கைங்கர்யத்தை விட உடலினால் செய்யும் கைங்கர்யமே உத்க்ருஷ்டம் –

வாழாட்பட்டு நின்றீர் உள்ளீரேல் வந்து மண்ணும் மணமும் கொண்மின் –
உத்சவங்களிலே உடலை சிரமப்பட்டு செய்யும் கைங்கர்யம் மண் கொள்ளுகை
இது இடையூறு இன்றி நடை பெற வேணும் என்று அபிமானிக்கை மனம் கொள்ளுகை –

ஏகஸ்மிந் நப் யதி க்ராந்தே முஹுர்த்தே த்யான வர்ஜிதே
தஸ்யுபிர் முஷிதேநேவ யுக்த மா க்ரந்திதும் ந்ருணாம் –என்று
ஒரு க்ஷணம் காலமும் வீணாகக் கழிந்தாலும் கள்ளர்கள் சர்வ சொத்தையும் கொள்ளை கொண்டால் போலே கதறி அழ வேணும்
த்யான வர்ஜிதே -எம்பெருமான் சிந்தனை இல்லாமல் –மானசீகமான சிந்தனை மட்டும் இல்லை –
தெரித்து எழுதி வாசித்துக் கேட்டும் வணங்கி வழி பட்டும் பூசித்தும் –இவற்றுக்கு எல்லாம் உப லக்ஷணம்

36-மறை பாற் கடலைத் திரு நாவின் மந்திரத்தால் கடைந்து
துறைப் பால் படுத்தித் தமிழ் ஆயிரத்தில் சுவை அமிர்தம்
கறைப் பாம்பணைப் பள்ளியான் அன்பர் ஈட்டம் களித்து அருந்த
நிறைப்பான் கழல் அன்றிச் ஜன்மம் விடாய்க்கு நிழல் இல்லையே –திருவரங்கக் கலம்பகம்

37-ஆழ்வார்கள் கண்ட அமுதர்- ஆராவமுதம்
சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழு நீர்த் திருக்குடந்தையில் ஆராவமுதை நம்மாழ்வார் கண்டார்
அடியேன் மேவி அமர்கின்ற அமுதே —திரு வேங்கடத்து எம்பெருமானே -நம்மாழ்வார்
எனக்குத் தேனே பாலே கன்னலே அமுதே திருமாலிருஞ்சோலைக் கோனே -நம்மாழ்வார்
ஆயர் கொழுந்தாய் அவரால் புடையுண்ணும் மாயப்பிரானை என் மாணிக்கச் சோதியை
தூய வமுதைப் பருகிப் பருகி என் மாயப் பிறவி மயர்வறுத்தேனே-நம்மாழ்வார்
வாராவருவாய் வருமென் மாயா மாயா மூர்த்தியாய் ஆராவமுதாய் அடியேனாவி அகமே தித்திப்பாய்
தண் திருவல்ல வாழ கன்னலம் கட்டி தன்னைக் கனியை இன்னமுதம் தன்னை
என்னலம் கொள் சுடரை என்று கொல் கண்கள் காண்பதுவே
தீர இரும்புண்ட நீரது போலே என்னாருயிரை
ஆரப் பருக எனக்கே ஆராவமுதானாயே
எனக்கு ஆராவமுதாய் எனதாவியை இன்னுயிரை
மனக்காராமை மன்னி யுண்டிட்டாய் இனி யுண்டு ஒழியாய்

கொண்டல் வண்ணன் கோவலனாய் வெண்ணெய் உண்ட வாயன் என் உள்ளம் கவர்ந்தான்
அண்டர் கோன் அணி அரங்கன் என் அமுது -என்கிறார் திருப்பாண் ஆழ்வார்
மன்னு குறுங்குடியாய் வெள்ளறையாய் மதிள் சூழ் சோலைமலைக்கு அரசே கண்ண புரத்து அமுதே –பெரியாழ்வார்
எழிலுடைய அம்மனைமீர் என் அரங்கத்தின் இன்னமுதர் குழல் அழகர் வாயழகர் கண்ணழகர் கொப்பூழில்
எழு கமலப் பூ வழகர் எம்மானார்–ஆண்டாள்
தாவி யன்று உலகம் எல்லாம் தலை விழாக் கொண்ட வெந்தாய் சேவியேன் உன்னை யல்லால் சிக்கெனச் செங்கண் மாலே
ஆவியே அமுதே–தொண்டர் அடிப் பொடி ஆழ்வார்

தென் குருகூர் நம்பி என்றக்கால் அண்ணிக்கும் அமுதூரும் என்னாவுக்கே –மதுரகவி ஆழ்வார்
நீரார் கடலும் நிலனும் முழுதுண்டு –சீரார் திருவேங்கட மா மலை மேய ஆராவமுதே
அடியேற்கு அருளாயே–திருமங்கை ஆழ்வார்
ஆதியை அமுதை என்னை யாளுடை யப்பனை ஒப்பவர் இல்லா மாதர்கள் வாழும் மாட மா மயிலைத்
திரு வல்லிக் கேணி கண்டேனே-திருமங்கை ஆழ்வார்
பாராயது உண்டு உமிழ்ந்த பவளத் தூணைப் படுகடலில் அமுதத்தைப் பரிவாய் கீண்ட சீரானை எம்மானை —
கண்டது நான் கடல் மல்லைத் தல சயனத்தே–திருமங்கை ஆழ்வார்
வேலை யாலிலைப் பள்ளி விரும்பிய பாலை யாரமுதத்தினைப் பைந்துழாய் மாலை ஆலியில்
கண்டு மகிழ்ந்து போய் ஞான முன்னியைக் காண்டும் நாங்கூரிலே – திருமங்கை ஆழ்வார்
மஞ்சுலா மணி மாடங்கள் சூழ் திரு வெள்ளறை யதன்மேய அஞ்சனம் புரையும் திருவுருவனை
ஆதியை அமுதத்தை -திருமங்கை ஆழ்வார்
முளைக் கதிரைக் குறுங்குடியுள் முகிலை மூவா மூ வுலகும் கடந்து அப்பால் முதலாய் நின்ற அளப்பரிய ஆரமுதை
அரங்கம் மேய அந்தணனை–திருமங்கை ஆழ்வார்

மருந்தும் பொருளும் அமுதமும் தானே
அன்பாவாய் ஆராமுதமாவாய் அடியேனுக்கு இன்பாவாய் எல்லாமும் நீ யாவாய்
திரு மெய்யத்து இன்னமுத வெள்ளத்தை இந்தளூர் அந்தணனை

நெறி தரும் செந்தமிழ் ஆரணமே என்று இந் நீணிலத்தோர்
அறிதற நின்ற இராமானுசன் எனக்காரமுதே
அடியார்க்கு அமுதம் இராமானுசன் என்னை யாள வந்து இப்
படியில் பிறந்தது மற்றில்லை காரணம் பார்த்திடிலே

37-மகன் ஒருவருக்கு அல்லாத மா மேனி மாயன் —காரணத்வமாகிற பெருமை கார்யத்வமாகிற சிறுமை யாயிற்றே
காப்பாறும் இல்லை கடல் வண்ணா யுன்னை -ரக்ஷகத்வத்துக்கு மாறான ரஷ்யத்வம் -ப்ரேம தசையில் தட்டுமாறிக் கிடக்குமே
முனி சார்தூல கிங்கரவ் –சேஷித்வம் சேஷத்வமானதே
கணி கண்ணன் போகின்றான் நீ கிடக்க வேண்டா பை நாகப்பாயைச் சுருட்டிக் கொள் —
போக்கு ஒழிந்தான் —விரித்துக் கொள் –நியாமகத்வம் மாறி நியாம்யத்வமாயிற்றே
ஸ்வ ஸ்வாமித்வத்தை மாறாடி அன்றோ அர்ச்சாவதாரம்
ஞாநீ து ஆத்மைவ மே மதம் –ஆத்மவத்துக்கு மாறான சரீரத்வம்
என்னில் முன்னம் பாரித்து என்னை முற்றும் பருகினான் -போக்யதைக்கு மாறான போக்த்ருத்வம்

38-இமான் லோகான் காமான்நீ காம ரூப்ய அநு ஸஞ்சரன்–தைத்ரியம்
ச ஸ்வராட் பவதி தஸ்ய சர்வேஷு லோகேஷு காமஸாரோ பவதி –சாந்தோக்யம்
மீட்சி இன்றி வைகுண்ட மா நகர் என்று இருக்க இவை பொருந்துமாறு எப்படி
கர்ம அநு குணமாக வருவது இல்லை -அவன் நியமனப்படி அவனைப் பின் தொடர்ந்து வரலாம்
காமான்நீ-இங்கு காம சப்தம் சோஸ்நுதே சர்வான் காமான் ஸஹ ப்ரஹ்மண விபச்சிதா -போலே
கல்யாண குண வாசகமாய் குண அனுபவத்தையே ஊணாகக் கொண்டவன் என்றபடி
காம ரூப்ய-ஸ்வ அபிமதமான உருவத்தை பரிக்ரஹித்தவன்
ஆஞ்ஞாம் அநு ஸ்ருத்ய ஸஞ்சரன் -என்றபடி

39-நால்வர் கூடி நால்வரைப் பெற்றது ஸ்ரீ ராம பாரத லஷ்மண சத்ருகனன் –
நால்வர் கூடி ஒருவரைப் பெற்றது ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஆவிர்பாவம்
அறுவர் கூடி ஆயிரம் ஆயிரமாகப் பெற்றது ஞான பல ஐஸ்வர்ய வீர்ய சக்தி தேஜஸ்ஸூக்களே
அனந்த கல்யாண குண கணங்களுக்கு ஊற்றுவாய்
ப்ரவர குண ஷட்கம் பிரதமஜம் குணாநாம் நிஸ் ஸீம்நாம் கணந வி குணாநாம் பிரசவபூ–ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்தவம்

40-ஆதி கூறுதும் அனந்த்ரம் கூறுமின் அண்டம் என்மின் எந்தை பாடுதும் தீ யுடுத்து எந்நாள் கூறுதும் நெய்யும் அல்லும் கூறுவனே–
திருப்பல்லாண்டு முடிவுச் சொல்லை நினைவு கொள்ள இந்த பாடலும் சந்தையில் உள்ளது
ஆதி கூறுதும் முதன் முதலிலே ஆதி மூலப் பொருளைச் சொல்ல வேண்டும்
அனந்த்ரம் கூறுமின் -மீண்டும் அவன் திரு நாமத்தையே சொல்லுமின்
எந்தை பாடுதும் -இந்த அர்த்தங்கள் ஸ்பிரிக்கும்படி அருளிய எந்தையைப் பாடுமின்
தீ யுடுத்து எந்நாள் கூறுதும் –கூவிக்கொள்ளும் காலம் எந்நாள் என்போம்
நெய்யும் அல்லும் கூறுவனே–ஆத்மசமர்ப்பன ஹோமத்துக்கு நெய்யும் சக்தியும் அருள வேண்டும் என்பீர்

41-இஹ சந்தோ ந வா சந்தி சதோ வா நாநு வர்த்தசே ததாஹி விபரீதா தே புத்திர ஆசார வர்ஜிதா
இஹ சந்தோ ந வா சந்தி -ராவணா இங்கே சத்துக்களே இல்லையா -என்று சொல்ல வந்தவள்
அகம்பணன் மால்யவான் மாரீசன் விபீஷணன் போல்வாரது உபதேசம் உண்டே -நன்றாக உண்டே என்கிறாள்
சதோ வாநாநு வர்த்தசே —அவர்கள் இருப்பும் கார்யகரமாக வில்லையே –
நம்மாழ்வார் எம்பெருமானார் போல்வார் அல்லவே -சத்துக்களை அனுவர்த்தித்து அன்றோ உபதேசம் –
அந்தோ அது செய்ய மாட்டிற்று இல்லையே

41-கலியனும் கண்ணனும்
1–தத் அகில ஜகத் பத்ம போதாய அச்யுத பாநுநா தேவகீ பூர்வ ஸந்த்யாயாம் ஆவிர்ப்பூதம் மஹாத்மநா
கலயாமி கலித்வம்சம் கவிம் லோக திவாகரம் -இருவரும் ஸூர்யர்கள்
2–இருவர் அவதாரங்களும் முன்பே ஸூசகம் -அவன் கம்ச வதம் செய்ய வந்தவன் -இவர் கலி புருஷ வதம் செய்ய வந்தவர்
3–இருவர் களவும் பிரசித்தம்
4–இருவரும் கட்டுண்டு இருந்தவர்கள்
5–உய்யும் வகை உணர்த்திய சாம்யம்
அறிவினால் குறைவில்லா அகல் ஞாலத்தவர் அறிய நெறி எல்லாம் எடுத்து உரைத்த நிறை ஞானத்து ஒரு மூர்த்தி
அவன் ஸ்ரீ கீதா சாஸ்திரம் உபதேசித்து அருளினான்
நெஞ்சுக்கு இருள் கடி தீபம் அடங்கா நெடும் பிறவி நஞ்சுக்கு நல்லமுதம் தமிழ் நன்னூல் துறைகள்
அஞ்சுக்கு இலக்கியம் ஆரண சாரம் பரசமயப் பஞ்சுக்கனலின் பொறி பரகாலன் பனுவல்களே
6–தமக்கு ஏற்ற துணைவர்கள் இருவருக்கும் உண்டே
தன் நேர் ஆயிரம் பிள்ளைகள் உண்டு அவனுக்கு
நீர் மேல் நடப்பான் நிழலில் ஒதுங்குவான் தாளூதுவான் தோலா வழக்கன்–நால்வரும் உண்டே இவருக்கு
7–திரு நாம சாம்யம்
கண்ணன் என்னும் கரும் தெய்வம் அவன் -இவர் நீலன்
8–நீதி நெறி வழுவினமையில் சாம்யம்
நிச்சலும் தீமைகள் செய்வான் அவன்
நாகப்பட்டன புத்த விக்ரஹ விருத்தாந்தம்
9–விரோதி நிரசன சாம்யம்
பலர் குலைய நூற்றுவரும் பட்டு அழியச் செய்தான்
காட்டை நாடித் தேனுகனும் களிறும் புள்ளும் உடன் மடிய வேட்டையாடி வருவான்
அருள் மாரி அரட்ட முக்கி அடையார் சீயம்
ஒன்றலர் தங்களை வெல்லும் ஆடல் மா வலவன் கலிகன்றி
10–சரம அவதார சாம்யம்

42-எம்பெருமான் எங்கு இருக்கிறான் -இடங்களைப் பெயர்த்துக் கொண்டு எங்கே போனான் –
எம்பெருமானார் எங்கு எங்கு இருக்கிறார்
இருப்பிடம் வைகுந்தம் வேங்கடம் மாலிருஞ்சோலை
அவை தன்னோடும் வந்து இருப்பிடம் மாயன் இராமானுசன் மனத்து
இன்று அவன் வந்து இருப்பிடம் என் தன் இதயத்துள்ளே
இராமானுசன் என் குலக் கொழுந்து உணர்ந்த மெய் ஞானியர் யோகம் தொறும் திருவாய் மொழியின் மணம் தரும்
இன்னிசை மன்னும் இடம் தொறும் மா மலராள் புணர்ந்த போன் மார்பன் பொருந்தும் பதி தொறும் புக்கு நிற்பர்

நெஞ்சே பார்த்தாயா கேட்டாயா
கண்டாயே நெஞ்சே கருமங்கள் வாய்க்கின்று ஓர் எண் தானும் இன்றியே வந்து இயலுமாறு -என்று
முதல் பத்தில் பகவத் நிர்ஹேதுக கிருபைக்கு உகந்து
வாட்டாற்றான் அடி வணங்கி மா ஞாலப் பிறப்பு அறுப்பான் கேட்டாயே மட நெஞ்சே –என்று
பத்தாம் பத்தில் நாம் ஒன்றை அபேக்ஷிக்க அவன் பலவும் அபகரித்த பெருமை
இங்கு ஈட்டு ஸ்ரீ ஸூக்திகள் கல் நெஞ்சினைரையும் உருக்குமே

———————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ சரம உபாய நிர்ணயம்–ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள்

ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் -நிலை -பவிஷ்யத்ககார ஆச்சார்யர் -ஸ்ரீ பெருமாளே காட்டி அருள –
ஸ்ரீ நாயனார் ஆச்சான் பிள்ளை –பற்றி இரண்டு தனியன்கள்-

ஸூருத்த யர்த்த சார ஜனகம்-ஸ்ம்ருதி பால மித்ரம் -இளம் சூரியன் போலே பகவத் அங்கிரி
புராண பந்து- பழ வடியேன்-சேஷத்வம் தொன்மை ஞானாதி ராஜம் -அபயப்ரத ராஜ புத்ரம்
அஸ்மத் குரும் பரம காருணிகம் நமாமி

அபயப்பிராய பாதர் தேசிக உத்பவம் திருக்குமாரர் -அகில ஜகத் ஜீவன உபாயம் – ஆகிய –
அஸ்மத் தேசிகன் ஆஸ்ரயே யத் பிரசாத் சரம உபாய நிர்ணய ஸஹாய குரும் நியம ஆதரானே ஆசை யுடன் ஸ்துதிக்கிறேன்

த்யான ஸ்லோகங்கள் நான்கும்

அபாய பிரய பாதர் -ஆகிய -என்று புகழாகச் சொல்லப்பட்ட -அஸ்மத் தேசிகன்-
அடியேனுக்கு பிதாவும் குருவுமான -யத் பிரசாத் -வாக்ய-எழுதப்பட்டது

அஸ்மத் ஜனக காருண்ய –ஸூதா ஸந்துஷ்ட ஆத்மாநாம் -அமுத வெள்ளத்தில் நனைக்கப்பட்டவன் –
கரோமி சரம உபாய நிர்ணயம் மத் பிதா யதா மத் பிதா ஏதா -தந்தை சொன்னபடியே திரும்பி சொல்கிறேன்

அஸ்மத் உத்காரகம் வந்தே – யதிராஜம்-ஜகத் குரும்- -யத் கிருபா ப்ரேரிதா குருமி -சரம உபாய நிர்ணயம்
அரங்கம் ஆளி என் ஆளி போலே

பூர்வ அபர குரு ஸ்ரீ ஸூக்திகளைக் கொண்டும் -முன் பின் குருக்களுடைய ஸ்ரீ ஸூக்திகளை – –
ஸ்வப்ன வ்ருத்தாந்தங்கள் இரண்டும் ஆதாரமாகக் கொண்டு மயா சம்யக் கிரியதே-நன்றாக அடியேனால் செய்யப்பட்டது –
யதிராஜரே சரம உபாயம் என்பது பொருந்தும் -என்னும் அர்த்தம் சொல்லப்பட்டது

ஆச்சார்ய அபிமானம் உத்தாரகம் –பொதுவாக எழுதி -சர்வருக்கு உஜ்ஜீவன அர்த்தமாக –
இவர் இங்கே காட்டி அருளுவது -ஸ்ரீ ராமானுஜர் அபிமானம் உத்தாரகம் –
ஸ்ரீ நம் பெருமாள் பக்கலிலே காணலாம் -அவர் அவர்களுக்கு அவர் அவர்கள் பெருமாள் என்று காட்டி அருளியது போலே –
சாஷாத் ஆச்சார்யத்வைத்தை -நம் முதலிகள்-தம் தாம் ஆச்சார்யர்கள் அபிமானம் உத்தாரகம் -சம்சாரம் தாண்ட –
என்று அறுதி விட்டார்களே ஆகிலும் -முதல் படி இது –
ஆச்சார்யர்கள் உடையவரே உத்தாரகம் என்று காட்டிக் கொடுத்து-நீங்களும் இப்படியே
விஸ்வசித்து போங்கள் என்று அருளியதால் – இவரே சரம உபாயம் –
சாஷாத் -நேரே மோக்ஷம் கொடுப்பவர் -என்றும் கண் முன் நேராக என்றும் இரண்டு அர்த்தங்கள் உண்டே
குருவி தலையில் பனங்காயை வைத்தது போலே -என்பார்கள்

குரு -சொல் பொருந்தும் இடம் -விஷ்ணு சேஷி -ததீயா ஸூப குண நிலைய ஸ்ரீ சடாரி -விஷ்ணுவுக்கு திருமேனி
ஸ்ரீ ராமானுஜர் ஆழ்வார் பாத கமலங்கள் -மாறன் அடி பணிந்தவர் –
தஸ்மிந் ராமாநுஜார்யரே குரு என்னும் சொல் இங்கே தானே நன்கு பிரகாசிக்கும் -நான்யத்ர-என்றவாறு –
பிரதம பெருமாள் -மத்யம-பாகவத ஆழ்வார் – சரம-ஆச்சார்யர் ராமானுஜர் -என்றவாறு –
தஸ்ய நாதஸ்ய சேஷம் -அனைவரும்–அவதார விசேஷம் என்பதால் இவர் ஆதி சேஷன் -குரு என்பதால் சேஷியும் இவரே
ஒளி விஞ்சி விவஸ்திதம் இங்கே -ஸ்ரீ வடுக நம்பி வார்த்தையை நினைப்பது –
சம்பந்தம் விலகாமல் -முன்புள்ள பின்புள்ள முதலிகள் – இதுவே பரம உத்தாரகம் -த்வித சம்பந்தம் –
ஆரோகணம் அவரோகணம் -சம்பந்தம்
ஆசார்யத்வேன -சிஷ்யத்வேன இவை இரண்டுக்கும்-ஆரோஹண அவரோஹண கிரமங்களுக்கும் விளை நிலம் உடையவர் இறே –
ஓன்று நிரவதிகமாய் ஓன்று சாவதிகமாய் இருக்கும் -அவரோகணம் இன்னும் நிரவதிகமாய் இருக்கும்
பர்யந்தம் சொல்லு முடிவு இன்றிக்கே இருக்கும் -ஸ்ரீ லஷிமீ வல்லபன் பர்யந்தம் சா வதிகம் தானே
ஆ பகவத் -ஆ ராதனம் -ஆ காசம் -ஆ சமந்தாத் -முதலில் இருந்து எல்லாம் அவனுக்கு ப்ரீதி ஏற்படுத்தும் செயல்கள் –
அசவ் -இதி பகவத் அளவும் -ஸ்ரீ எம்பெருமானார் அளவும் கொழுந்து -விட்டு படரும் –
கொழுந்து இலை கிளை தண்டு மரம் –அவரோகணம் -மரம் தொடங்கி ஆரோஹணம்
இடையிலே -நின்றார் -நடு நாயகமாய் இருப்பார் -குரு பரம்பரா ஹாரம்
குரு பரம்பரையில் இடையிடப்பட்டார் அன்றோ இவர் -இரு தலை நாயகமாகக் கொண்டு பிரகாசப்படுத்துவார்
பத்தோடு பதினொன்று தானே இவர் சங்கை கூடாதே –மேல் ஒன்பது -கீழே ஒன்பது -பாரபக்ஷம் இல்லாமல் –
இரண்டு திறத்தாரும் கார்யம் கொள்ளும் பொழுது மத்தியஸ்தர் கொண்டே தானே கார்யம் செய்ய வேண்டும்

முன் பின் பெற்ற பிரகாரம் -உற்றேன் உகந்து பணி செய்தென் -கார்யம் தலைக்கட்டும்
பத த்ரயத்துக்கும் மத்யம பதம் போலே -பர்வத த்ரயத்துக்கும் மத்தியஸ்தர் இவர்
ம ஜீவர் /நார-சேதன அசேதனங்கள் -பதத்தில் சொல்லப்பட்ட மகார ஜீவர்களுக்கு உபாயம் –
நமஸ் உபாய -அசேதனத்துக்கு இல்லை -ஞானம் உடையவனும் தானே உபாயம்
நடுவில் நின்று இருவருக்கும் கார்யம் -சம்பந்த த்வயம் உண்டே –
கார்ய உபயோகி -ஆச்சார்யத்வேன -சிஷ்யத்வேன -உத்தாராகத்வம் -இது தானே இவருக்கு விசேஷம் –
அசாதாரணத்வம் -இவருக்கு மட்டும்
இந்த ஆகார த்ரயத்தை விசேஷேண வெளியிட்டுக் கொண்டு விஸ்வசனீயராக இருக்கிறார்-
நம்பனை நரசிங்கனை -ஆழ்வாராதிகளுக்கு மட்டுமே -அவன்
அர்வாஞ்சோ–யத் பத சரஸிஜ த்வந்த பூர்வே -தோயம் ராமானுஜ அபி யஸ் சம்பந்தாத் -ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான் பெருமை

கிருபாமாத்ர ப்ரசன்னாச்சார்யார் இடம் தானே நம்பலாம் -எலி எலும்பின் ஆச்சார்யர் திரு உள்ளத்துக்கு ஏற்க அனுவர்த்திக்கப் போகாதே
குற்றம் இன்றி குணம் பெருக்கி குருக்களுக்கு அனுகூலமாக இருப்பார் துர்லபம் -ஸ்ரீ முதலியாண்டான் நமக்காக ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான் இடம் –
மத்தகத்துக்கு –ஞான சாரம் பாசுரம் -பரகத சுவீகாரம் -ஆச்சார்ய அபிமானம் உத்தாரகம் -என்று —
நம்முடைய ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளுவார்
சோமாசி ஆண்டான் -அபராதம் செய்யும் பிரபன்னர் -காருணிக குணத்தால் ரஷிக்கும் ஆச்சார்யர் முக்கிய குரு –
அப்ரமேயர் -குரு குணாவளி பிரபந்தத்தில் அருளிச் செய்துள்ளார்
உத்தாரகத்தாராகவும் கிருபா மாத்ர பிரசன்பனாச்சார்யராக இருப்பது இவர் இடமே பொருந்தும் –
பூர்ணமாக இருப்பது உத்தாரகத்வ விசிஷ்டமான கிருபா மாத்ர ப்ரசன்னாசாரத்வம் இவர் இடமே பொருந்தும்

ஸ்ரீ அரையர் குமாரரை திருத்தி -அரங்கமாளி-என்பான் திருவடி நிலைகளை தலையிலே சாத்தி –
நீ பற்றின காலுக்கும் இதுக்கும் வாசி கண்டாயே அவை நரவாஹகம் -அன்று தொடங்கி அவன்
இந்த ரஹஸ்யத்தை எனக்கு உபதேசித்து தந்தை சொல்ல அப்படியே நானும் விஸ்வசித்து போருவேன்
இவை இரண்டுமே பிரமாணம் -மேலும் இவ்வர்த்தத்தை ஸ்திரீகரிக்க மேலும் பல ஸ்ரீ ஸூக்திகள் –
ஸ்வப்ன விருத்தாந்தங்கள் மேலே அருளிச் செய்கிறார்

இந்த பிரபன்ன குலத்தில் அவதரிக்கப் போகிறார் -அவராலே நாடு அடங்க உஜ்ஜீவிக்கும் -ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் ஸ்ரீ நாதமுனிகளுக்கு சொல்ல –
பயன் நன்றாகிலும் –முயல்கிறேன் -செயல் நன்றாக திருத்தி -மூன்று நிலைகள் -பாசுரம் அருளி –
இவர் அவதாரம் செய்வார் -விக்ரஹம் காட்டி மூன்றும் –
அற்றை இரவில் ஸ்வப்ன முகேன எழுந்து அருளி -திருமேனி காட்டி அருள
ஆஜானுபாஹுவாய் நிரவதிக தேஜோ ரூபம் -நீண்ட காது காப்பும் முகமும் முறுவலும்-ஆகர்ஷகமாய் உமது திருமேனி விட –
சொல்ல ஸ்ரீ ஆழ்வார் முகம் மலர்ந்து —(ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் இப்படி சொல்ல வில்லை -இவர் ஆச்சார்ய வம்சம் அன்றோ –
பக்தி பாரவஸ்யம் -அங்கு ஞானாதிக்யம் இங்கு )லோகம் எல்லாம் இந்த விரக்தியில் அன்றோ மேல் விழப் போகிறது என்று அருளிச் செய்ய
இந்த திருமேனி நித்யம் அனுபவிக்க விரகு-ஏது என்று விண்ணப்பம் செய்ய –
மற்றை நாள் ஸூ விக்ரஹத்தை உருவாக்கிய சிற்பி வம்சாவளி ஸ்வப்னா முகேந எழுந்து அருளி -சமஸ்தானத்தை வகுத்து காட்டி அருளி –
நாளை நம் புளி அருகில் வந்து சர்வ அவய பூர்ணமாக அமையுங்கோள்
அங்கு முந்திய விக்ரஹம் -இங்கு சர்வ அவயவ பூர்ணமாக அமையும் என்று இங்கு ஆணை
ஆகார நித்திரை இல்லாமல் நிர்மிந்து கொடுக்க -அதில் சக்தி விசேஷத்தை ஆவேசித்து அருளி –
ஸ்ரீ ராமனுக்கு வலக்கை ஸ்ரீ இலக்குமணன் போலே ராமஸ்ய -ஸ்ரீ ஆழ்வார் -என் அவலமாக நினைத்து -இந்த வியக்தி அடி நாம் ஆகையால் –
நமக்கு அடியுமாய் நம் காரியத்துக்கு காரியமாக -பிரபத்தி மரியாதை உலகுக்கு காட்டி -உரு பெரும் செல்வமும் இத்யாதி
நம் தரிசனத்துக்கு அடி இட்டு வைத்தோம் -உம்முடைய குலத்தில் ஒருவர் இந்த விரக்தியை சாஷாத்கரிப்பார் –
ஸ்ரீ பெருமாள் திரு அபிஷேகத்துக்கு நாள் குறித்தால் போலே -நம் பிறவி நாள் -விசாகம் –18-நாள் கழித்து -திருவாதிரை
பிரதம உபாயம் பிறந்தது -18-அத்யாயம் பின்பு வந்தால் போலே –

ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் பிரதம உபாயம் அருளி -ஸ்ரீ கிருஷ்ண த்ருஷ்ணா தத்வம் சரம உபாயம் காட்டி அருளினார் என்றதாயிற்று
ஸ்ரீ திருக்கோட்டியூர் நம்பி திருமகள் வரை ஓராண் வழியாக ரஹஸ்யமாக வந்தது
ஸ்ரீ திருக்கண்ண மங்கை ஆண்டானுக்கு ஸ்ரீ நாதமுனிகள் இவ்வர்த்தம் பிரசாதித்து –
ஆரோஹண க்ரமத்தால் பெற்ற பேறு இருந்தவாறு என்று உகந்து
பின்னை ஸ்ரீ உய்யக் கொண்டார் -தரிசன பிரவர்த்தக கைங்கர்யம் கொடுத்து
ஸ்ரீ ஈஸ்வர முனிவர்-உமக்கு திருக்குமாரர் -உண்டாவார்- ஸ்ரீ யமுனைத்துறைவன் என்று திரு நாமம் சாத்த வேண்டும் என்றும் – –
ஸ்ரீ குருகைக் காவல் அப்பன் -யோக சாஸ்திரம் -மூவருக்கும் பிரசாதித்து –

ஒருவருக்கும் சொல்லக் கூடாது என்று ஸ்ரீ உய்யக் கொண்டாருக்கு சூளுறவு கொண்டு –
ஸ்ரீ ஈஸ்வர முனி குமாரருக்கு நான் தஞ்சமாக பற்றின விக்ரஹம் என்று கொண்டு அந்த விக்ரஹத்தையே திரு உள்ளத்தில்
த்யானம் பண்ணிக் கொண்டே அந்தமில் பேர் இன்பத்து அடியாரோடே கலந்தார் -திரு முடி சம்பந்தம் –
இவர் ஸ்ரீ மணக்கால் நம்பி -ஸ்ரீ திருவல்லிக்கேணி அரையர் -ஸ்வப்னம் வ்ருத்தாந்தம் அருளிச் செய்து —
12-வருஷம் கைங்கர்யம் பெற்ற பின்பு ஸ்ரீ மணக்கால் நம்பிக்கு -சரம தசையில் தான் விக்ரஹம் பிரசாதம் —
சொட்டைக் குலத்தில் அவதரிக்கப் போவார் -அவருக்குப் பின்பு குரு பரம்பரை யார் யார் என்று ஏங்கத் தேவை இல்லை –
பிரபன்ன குலமாக பேறு பெறும்படி அவராலே தர்சனம் விளங்கப் போகிறது
ஸ்ரீ மணக்கால் நம்பியுடைய சரம தசையில் -நாட்டை அளித்து உய்யச் செய்த்து நடத்துபவனை தேடச் சொன்னோம்
என்று சொல்லும் -அனைத்து உலகும் உய்யப் பிறக்கப் போகும் உடையவர்
நமக்கு ஸ்வப்னத்தில் -சாஷாதாக பேரன் பெற்றால் என் நெஞ்சாறல் தீரும் என்று ஸ்ரீ நாத முனிகள் –
அவதார ரஹஸ்யத்தை பேணிக் கொண்டு போந்தார்கள்
தேட ஆரம்பிக்கிறார் -ஆச்சார்யர் சிஷ்யரை -பரகத ஸ்வீகாரமே கார்ய கரம்

ஸ்ரீ திருக்கச்சி நம்பி முகேன-கண்டு -திரு நக்ஷத்ரம் கேட்டு அருளி -அவரே இவர் என்று உள்ளத்தால் தேறி –
மூன்று படியாலும் ஒத்து இருக்கையாலே -கடாக்ஷித்து அருளி ஆ முதல்வன் இவன் என்று –
சரம தசையில் -திருக்கோஷ்டியூர் நம்பிக்கு பிரசாதித்து அருளி -விக்ரஹம் கொடுத்து அருளி –
ஸ்ரீ ரஹஸ்ய அர்த்தங்களை அருளிச் செய்யும் -என்று நியமித்து அருளி -அவர் திரு நாமத்தால் தர்சனம் –
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் பேர் அளித்தவர் இவர் தானே -வரம்பு அறுத்தவர் -ஸ்ரீ எம்பெருமானை விட அதிகர் –
உங்களுக்கு ஒருவரை உண்டாக்கி நாம் பேறு பெறுகிறோம் -நாம் அன்றோ இழவோடு போகிறோம் என்று
சரம தசையில் ஸ்ரீ முதலிகளுக்கு அருளிச் செய்தார்

லோகாந்தாரஸ்தர் -முற்பட்டவர் -ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்-தாங்கள் குலத்தில் பிறந்து –
பித்ருக்கள் புத்த நரகர் புகாமல் -பின்பட்டவரால் பயன் உண்டே
ஸ்ரீ வைஷ்ணத்வம் இல்லாமல் லோகாந்தரங்களில் காத்து உள்ளார் -பித்ரு லோகம் இடைப்பட்ட –
பூர்வர்களுக்கு அப்படி இல்லையே -தாங்களே ஸ்ரீ வைஷ்ணவ அக்ரேஸர்கள் –
அடைய வேண்டிய இடம் அடைந்தார்கள் -எவ்வாறு உத்தாரகர் ஆவார் –
ஸ்ரீ நாதமுனிகளுக்கு ஸ்ரீ ஆழ்வார் உத்தாரகர் -பிரதிபத்தி நடக்கும் -ஸ்ரீ ஆழ்வார் திருவடிகளை அறுதி இட்டு இருப்பார்
ஆழ்வார் தாமும் -அவயவமாக நினைத்து இரும் என்று சாதித்து இருக்க –
இந்த வ்யக்திக்கு அடி நாம் ஆகையால் -மாறன் அடி பணிந்து உய்ந்தவர் -ஸ்ரீ பராங்குச பாத பக்தம் –
ஸ்ரீ யமுனைத் துறைவன் இணை அடியாம் கதி-ஸ்ரீ பெரிய நம்பி -ஆச்சார்ய பதயுக்தமே கதி
கொடுமின் கொள்மின் -உபதேசம் பிரசாதித்து அருளி -தாங்கள் புத்திரர்களை இவர் மூலம் கொண்டு
சம்பந்தம் அறுதி இட்டு இருந்தார்கள்
ஆச்சார்யர் வியாஜேன சம்பந்தம் -சாந்தீபன் வசிஷ்டாதிகள் போலே
அத்வாரக சம்பந்தம் விட சத்வாரக சம்பந்தத்தை ஸ்ரேஷ்டமாக கொண்டு பிடித்தார் பிடித்தார் இத்யாதி
ஸ்ரீ தாசாரதி- ஸ்ரீ சக்கரவர்த்தி திருமகன் -ஸ்ரீ நந்தகோபன் குமரன் யசோதை இளஞ்சிங்கம் இத்யாதிகளாலே ஹ்ருஷ்டானாவான் அவனும்
ஸூ உத்பாதாக விஷயீகார விஷயத்தில் உத்தாரக பிரதிபத்தி பண்ணி இருப்பார்கள் –
கண்டாகர்ணன் -உடன் பிறந்த அளவும் -விபீஷணர் பெற்ற பேறு நால்வருக்கும்
ஸ்ரீ பிரஹலாதன் -விஷயீகாரம் மகாபலி அளவும் சென்றபடியும் உண்டே
பந்த மோக்ஷம் -பிரதம விஷயம் இவை இருக்க -சரம பர்வத்தில் கேட்க வேண்டாமே –

ஸ்ரீ உடையவருக்கு முந்திய ஆச்சார்யர்கள் -உபகாரத்துவத்திலே அந்வயிக்கும் உத்தாரத்திலே புகாது —
ஸ்ரீ பகவானுக்கும் உத்தாரகத்வம் ஸ்ரீ ராமானுஜர் என்று நிகமிப்பார்
தங்கள் பக்கல் உத்தாரகத்வம் இருக்குமாகில் தங்கள் தங்கள் குமாரர்களை உடையவர் இடம் சேர்த்து இருக்க வேண்டாமே
உத்தாரகத்வம் வ்யக்தி த்ரயம் -ஸ்ரீ மான் -சேஷி தம்பதிகள் -உபய விபூதி நாதத்வம் இருக்க வேண்டும்
பொன் உலகு ஆளீரோ புவநி முழுதும் ஆளீரோ-
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் அருள- ஸ்ரீ உடையவர் ஆனார் -ஆகையால் விவஸ்திதம் –
இம்மூவரிலும் இவர் இடமே உறைத்து இருக்கும்
ஸ்ரீ ஆழ்வார் அறப் பதறி வீடு பெற்றார் -மங்க ஒட்டு உன் மாயை இத்யாதிகளால் இனி இனி -20-கால் கூப்பிட்டு
-120-சம்வத்சரம் இருந்து -73-மா முனிகள் -7-இவர்களும் துடித்து இருக்க ஸூசகம்
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸம்ருத்தி இவர்களால் பொலிந்ததே-உத்தாரகத்தின் உறைப்பே இதன் காரணம்

கடல் வண்ணன் பூதங்கள் மண் மேல் –கண்டோம் கண்ணுக்கு இனியன கண்டோம்
ஸ்ரீ கீதையிலும் -அனுவ்ருத்தி ப்ரசன்னாச்சார்யார் -தானும் இருந்து விதித்து
கிருபா மாத்ர ப்ரசன்னாச்சார்யார் -உத்தாரகம் -இருந்து உபதேசித்து திருத்துவது -இவர் பக்கலிலே
அரச மரம் -புன்னை மரம் அகில உலகம் மகிழ பிறந்தவர் மகிழ மரத்தடியில் -ஸ்ரீ பெரிய நம்பி ஸ்ரீ மதுராந்தகத்தில் –
பர சம்பந்த வேதனம் -சங்கு சக்ர லாஞ்சனம் -வளையாதி விபூஷணம் பதிவிரதா –
ஸ்ரீ பகவத் சம்பந்தம் பூர்வகமாக மந்த்ர ரத்னம் -பஞ்ச சம்ஸ்காரம் -இவருக்கு
பின்பு நமக்கு எல்லாம் ஸ்ரீ ராமானுஜ சம்பந்தம் -இந்த பஞ்ச சம்ஸ்காரம் -ஸ்ரீ நம் பெருமாள் ஸ்ரீ ஸூக்தி அடியாக
பிரபன்ன குலமே விளங்கப்போகிறது -தேவரீர் உத்தாரகர் ஸ்ரீ பெரிய நம்பி ஸ்ரீ உடையவருக்கு அருளிச் செய்து -சம்ப்ரதாயம்

வெம் கதிரோன் குலத்தில் ஓர் விளக்கு -ஸ்ரீ ராம சந்திரன் -பிரகாசமும் குளிர்ச்சியும் கலந்த -ஜனகானாம் குல கீர்த்தி-போலவே –
ஓர் இடத்தில் அவதரித்து அனைவரும் வாழ பிறந்த ஸ்ரீ எதிராசர் –
ஸ்ரீ பெரிய திருமலை நம்பி -அமோக உத்தாரகர் நீரே என்று -நேராக-அருளிச் செய்தார் –
ஸ்ரீ எம்பாரை உதக தாரா பூர்வகமாக அளித்து -ஸ்ரீ ராமாயண வ்யாஜத்தாலே எனக்கு சம்பந்தம் கிடைத்தது –
என்று மகிழ்ந்து -நிர்பரராய் இருக்கிறோம் –
நிழலும் அடிதாருமாக இருக்க ஆசீர்வாதம் -ஸ்ரீ ராமானுஜ பதச்சாயா தானே இவர்
ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான் -பவித்ரம் -ஸ்ரீ முதலியாண்டான் -பாதுகா -தண்டம் இரண்டுமாக
ஸ்ரீ திரு கோஷ்டியூர் நம்பி -லோக சம்ரக்ஷணர்த்தமாக தேவரீர் அவதாரம்

தரிசன ப்ரவர்த்தகராக ஸ்ரீ ஆளவந்தார் கடாக்ஷம் –
பொலிக –ஸ்ரீ திருமாலை ஆண்டான் -காலஷேபம் -நடக்க -ஸ்ரீ திருக் கோஷ்டியூர் நம்பி இவரை கடாக்ஷித்து —
தேவரீர் பிறந்த -அண்ணல் ராமானுஜன் வந்து தோன்றிய அப்பொழுதே -கலி கெட்டு -நாரணற்கு ஆளானார் –
பிரபன்ன குல உத்தாரகர் -அஸ்மாதாதிகளைக் கரை ஏற்றவே –என்று அருள ஸ்ரீ திருமாலை ஆண்டானும்
மயிர் கூச்சு எறிந்து சம்பந்தம் பெற்ற ஹர்ஷம் -இனி நான் ஸ்ரீ ஆளவந்தாரை அறியேன் -தேவரீர் உடன் சம்பந்தமே பேற்றுக்கு தஞ்சம்
அடுத்து ஸ்ரீ ஆழ்வார் திருவரங்க பெருமாள் அரையர் –
அனுவர்த்தித்து -ஆச்சார்ய அபிமானம் உத்தாரகம் -தேவரீர் இடமே பொருந்தும் -முக்கியமாக விலை செல்லும் –
சர்வ உத்தாரகர் -ஸ்ரீ நாத முனிகளே அருளிச் செய்த அர்த்தம் –

மேவினேன் உம் பொன்னடி -ஸ்ரீ திரு கோஷ்ட்டியூர் நம்பியும்-அவர் திருக் குமாராத்தியும்-சொன்னாராக ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை
அந்திம காலத்தில் -தேவரீருக்கு பேறு முற்படத்தது உடையவர் சம்பந்தத்தால் -அவரும் வளர்த்ததனால் பயன் பெற்றேன் என்று மகிழ்ந்தார் ஸ்ரீ நம்பியும்
விக்ரஹத்தை அவள் இடம் சாதித்து -ஸ்த்ரீ என்று பாராமல் -ஸ்ரீ எம்பெருமானார் திருவடிகளே சரணம் என்று சொல்லிக் கொண்டே திருவடி சேர்ந்தார்
ஸ்ரீ திருக்கச்சி நம்பி -தேவ பெருமாள் -ஆறு வார்த்தை -அறியாமல் கேட்கவில்லை -லோக ஹிதார்த்தமாக -கேட்டார் என்று ஸ்ரீ தேவப்பெருமாளே அருளிச் செய்ய

திரு மா மகள் தானே குருவாகி வந்து -சாஷாத் ஹரி நாராயண -பீதக வாடைப் பிரானார் பரம காருணிகனாய் வந்து
சஸ்த்ர பாணியாய் -இவரும் ஸ்ரீ பகவத் அவதாரமே -சம்பந்தம் கொள்ளவே ஆச்சார்யராக ஸ்ரீ பெரிய நம்பி முதலாமவர் –
ஆச்சார்யத்தை வ்யாஜமாக -சம்பிரதாய ஸ்ரவணத்தால் -பேற்றுக்கு உடலாக உத்தாரகத்வம் இவர் இடம் அறுதி இட்டு இருப்பார்கள்
ஸ்ரீ எம்பெருமானுக்கே இவர் உத்தாரகர் -என்றால் இவர்களுக்கு சொல்ல வேண்டாவே
ஸ்வரூப ஸத்பாவம் உண்டாக்கி கரை மரம் சேர்ப்பதே உத்தாரகம்

ஸ்வம் ரூபம் ஸ்வரூபம் இயற்கையான தன்மை -அத்தை இழக்க –உணர்த்தி தன் ஸ்தானத்தில் வைப்பதே உத்தாரகம்
ஸ்ரீ எம்பெருமானுக்கு -பாஹ்ய குத்ருஷ்டிகள் -மதி விகற்பால் -ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபம் இல்லை செய்ய —
பஹு மதி –தூரஸ்திதாம்-இத்யாதிப்படியே -18-துர்மதவாதிகளும் பேர்களும் சேர்ந்து இல்லை செய்ய – –
வேதமும் ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபங்கள் இழக்க -அத-பதித்தனாக -ஸ்வரூப சித்தி ஏற்படுத்தி -கரை மரம் சேர்த்தார் –
ஸ்ரீ கோபாலன் யாதவ வம்சம் மக்நம்-உத்தரித்தால் போலேயும் -கீழ்க் குலம் புக்க வராஹ கோபாலர் போலே –
ஸ்ரீ நாரதர் -ஸ்ரீ கண்ணன் பிறந்து உத்தாரகம் செய்வார் என்றது போலே
கலியும் கெடும் கண்டு கொண்மின்-ஸ்ரீ நம்மாழ்வார்
இங்கும் அங்கும் இவர் பெயரால் தர்சனம் -நிரவதிக ஸ்ரீ வைஷ்ண ஸ்ரீ இன்று வரும் கொழுந்து விட்டு படருகிறதே -வைதிக மார்க்கம் –
அர்ஜுனன் வ்யாஜத்தாலே சரம ஸ்லோகம் பிரதம பர்வம் –
ஸ்ரீ உடையவரும் தம் பக்கல் சரம உபாயம் என்று ஸ்ரீ முதலியாண்டானுக்கு ஸ்ரீ திருநாராயண புரத்தில்-யதுகிரி மஹாத்ம்யம் வாசிக்கும் பொழுது
சதுர்த்த பாதப் பொருள் அனந்த பிரதம ரூபம் -இத்யாதி -ஸ்ரீ உடையவர் ஸ்ரீ ஆழ்வாரை அபேக்ஷித்து ருஷி சொன்னதாக
அருளிச் செய்ய -முதலிகளுக்கு திருப்தி இல்லாமல் இருக்கக் கண்டு -பின்னை வெளியிடுகிறோம்
அன்று இரவில் -அந்யோந்யர்களுக்கு இதில் -ரஹஸ்யமாக –
நாமே விஷயம் நம் பிறவி சர்வ உத்தாரகத்துக்கே-இவ்வர்த்தம் பரம ரஹஸ்யம் -என்று ஸ்ரீ உடையவரே அருளிச் செய்தார்
யதிகட்க்கு இறைவன் -யதிராஜர் -சம்பந்தம்
அநந்தம் ப்ரதமம் ரூபம் லஷ்மணஸ்ய பலபத்ர கலவ் கச்சித் –அவ்வர்த்தம் அருளிச் செய்ய பிரார்த்திக்க கச்சித் -நாமே விஷயம்
சர்வ உத்தாரகமாய் பிறந்த பிறவியாய் இருக்கும் -மாம் ஏகம் வ்ரஜ -என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் சொன்னது போலவே
உண்மையாக இருப்பதால் தற் புகழ்ச்சி இல்லையே
இவர் மட்டும் சொல்லவில்லையே -முற்பட்டார்களும் பின் பின் வந்தவர்களும் கூட இருந்து உணர்ந்தவர்களுக்கு உண்டே –

திரு அத்யயன உத்சவம் பொழுது -ஸ்ரீ பெரிய நம்பி திரு அம்சத்தார் –நாயந்தே-ஸ்ரீ ராமானுஜ உடையார் -என்னும் பொழுது வாராமல் இருக்க –
எங்களுக்கு சேஷ பூதர் அன்றோ -என்று அவர்கள் நினைக்க -ஸ்ரீ பெரிய நம்பி ஸ்தானத்தாலே தங்களை நினைத்து இருக்க
ஸ்ரீ அழகர் சாதித்தவை இவரோட்டை சம்பந்தம் அறுத்தால் உங்களுக்கு கதி ஏது –
ஸ்ரீ கிடாம்பி ஆச்சானுக்கு -ஒரு பாசுரம் சொல்லிக் காண் என்ன – ந தர்ம நிஷுடோமி – அநந்ய கதி அகிஞ்சனன் சொல்லி சரணம் புக
இந்த வருத்தம் தீர தானே -நம் ஸ்ரீ ராமானுஜரை வைத்தோம் -இனி அகதி சொல்லலாமோ –
இன்றும் திருப்பாவை கோஷ்ட்டி எல்லாம் ஸ்ரீ உடையவர் சந்நிதியில் தானே ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் –
ஸ்ரீ ஷீராப்திக்கு போனேன் –ஸ்ரீ ஷீராப்தி நாதன் ஸ்ரீ சேனை முதலியாரை நியோமிக்க-
எல்லாரும் நமக்கு ஆளாம்படி- ஸ்ரீ இளையாழ்வாராக வந்து அவதரித்தார் –
சேஷோவா ஸைன்ய நாதாவோ -உண்டே
ப்ரஹ்ம ரஜஸ்ஸூம் -யாதவ பிரகாசர் -வ்ருத்தாந்தம் -அவதார விசேஷம் என்பதை வெளியிட்டதே
ஸ்ரீ உடையவரும் சாரதா பீடம் எழுந்து அருள -வ்ருத்தி கிரந்தம் -குறிப்புரை -சரஸ்வதியும் எதிரே வந்து வரவேற்று
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வர அம்ச அவதாரம் என்று அதி ப்ரீதியுடன் -கப்யாசம் வாக்யார்த்தம் சாதிக்க பிரார்த்திக்க –
அப்போது அலர்ந்த செந்தாமரைப் பூ ஒக்கும் – ஸ்ரீ சரஸ்வதியும் கேட்டு சந்தோஷித்து -அடியேனைக் கடாக்ஷிக்கவே நூறு காதம் வந்தீர்
ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் திரு நாமம் சாத்தி –

ஸ்ரீ பேர் அருளாளர் -கூரத்தாழ்வான் -பிரசாதிக்க –அத்தி வரதர் அர்த்தி வரதர் -நாம் வான் இளவரசாகையாலே –
யுவா குமாரா -இளமையை வீட்டுக் கொடுக்காமல் -வான் இளவரசு வைகுண்ட குட்டன்-நமக்கு ஸ்வா தந்தர்யம் மட்டமாய் இருக்கும் –
ஸ்ரீ யதி ராஜர் -அவர் தந்தோம் என்றால் போய் வாரும் என்றார் –
ஸ்ரீ உடையவர் இடம் தேவரீர் மேல் எழுத்து விண்ணப்பம் செய்ய -வலது திருச் செவி த்வயம் சாதித்து – நலம் அந்தமில் நாடு புகுவீர்
நாலூரானுக்கு பிரசாதிக்க பிரார்த்திக்க
கண்டா கர்ணன் விஷயீகாரம் அவன் பிராதாவுக்கு போலே விஷயீகாரம் நாலூரான் அளவும் செல்லும் என்று சாதித்தார் –
ஸ்ரீ பட்டரைக் கொண்டு திரு அத்யயனம் நடத்தி -பட்டரைக் கூட்டி ஸ்ரீ கோயிலுக்கு செல்ல -இத்தால் சுப ஸ்வீகாரம் கோயிலுக்கு செல்லும் வழக்கம்
உமக்கு பிதா போனீர் வ்யாகுலப்படாதீர் நாமே பிதா -ஸ்ரீ பெருமாளே சாதிக்க -புத்ர சுவீகாரம் –
த்ருஷ்டத்துக்கு நாம் -அத்ருஷ்டத்துக்கு ஸ்ரீ உடையவர் -துணிந்து இரும் -நம் பரமாயது உண்டே -திருமாலை போலே
சரம பருவத்துக்கு -சரம உபாயம் நிர்ணயம் ஸ்ரீ பெரிய பெருமாளே சாதிக்க –

ஸ்ரீ நம் ஆழ்வாரை சேவிக்க ஸ்ரீ உடையவர் எழுந்து அருள -திருமுடியை திருவடிகளில் மடுக்க சொல்லி-
கொத்து பரிவாரம் இங்கும் உண்டே -ஸ்ரீ மா முனிகள் -ஆஜ்ஜை-
அனைத்து கொத்து பரிவாரங்களும் அருளப்பாடிட்டு நம் பாதுகை ஸ்ரீ ராமானுஜரை பற்றுங்கோள்-
நம் ஸ்ரீ ராமானுஜரை நீங்கள் உடையவராய் பிழையுங்கோள்-நமக்கு ஸ்ரீ உடையவர் பட்டம் –
அன்று தொடங்கி ஸ்ரீ பாதுகை ஸ்ரீ ராமானுஜன் -அங்கு மட்டும் -முன்பு ஸ்ரீ சட கோப பாத த்வயம் ஸ்ரீ மதுர கவி –
ஆகவே ஸ்ரீ மாறன் அடி பணிந்து உய்ந்தவர் ஸ்ரீ அமுதனாரும் அருளிச் செய்தது
ஸ்ரீ மதுர கவி வம்சம்-ஸ்ரீ பராங்குச தாசர்–யோகி -பல வருஷங்கள் -ஸ்ரீ நாத முனி -இவர் சிஷ்யர் –
ஒருத்தி மகனாய் பிறந்து மறைந்து விஸ்வரூபம் காட்டின் போலே -நாலாயிரம் –
மேவினேன் அவன் பொன்னடி -என்று சா அபிப்ராயமாக அருளிச் செய்கிறார் –
பிற்காலம் உணர்ந்து -ஸ்ரீ ராமானுஜர் பொன்னடி என்று -தாமரை அடி என்னாமல் -பரம பாவனம் என்பதால் -தாமரை போக்யத்வம்
சகல த்ரவ்ய உத்க்ருஷ்டம் -எல்லாரும் மேல் விழுந்து ஆசைப்படும்படி -பல ப்ரசாதகமாயும்
ருசி உள்ளார் அனைவர் இடம் வசிக்கும் வ்யக்தி தாரதாம்யம் இட்டு வர்த்தக்காமல் இருக்குமே
ஆண்களும் பெண்களும் தொடும்படியாய்
பின் தொடரும்படியாய்
கைப்பட்டால் நோக்கிக் கொள்ளுமதாய்
இழந்தால் உயிர் விடும்படி கிலேசம் கொடுக்கும்
காருண்யம் -உத்க்ருஷ்டர் உடையவர் -74-சிம்ஹாசனாதிபதிகள் மேல் விழுந்து ஆசைப்படும்படி
மோக்ஷ பல பிரதர்
இன்னார் இணையார் இல்லாமல் -ருசி உடையார் அனைவருக்கும் ரஹஸ்ய அர்த்தங்கள் வெளியிட்டு அருளி
கிருமி கண்ட சோழன் இடம் ரக்ஷணம் பேணப்பட்டு
தம்முடைய விஸ்லேஷத்தில் பலர் மூச்சடங்க–இப்படி ஏழு பெருமைகள் உண்டே –

ஸ்ரீ உடையவர் பிரயாணத்தில் -மூச்சு அடக்கினார் பலர் உண்டே
ஸ்ரீ கணியனூர் சிறியாச்சான்-உடையவராய் சேவிக்க வர -வழியில் ஒருவர் உடையவர் பிரயாணத்தை சொல்ல –
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் திருவடிகளே சரணம் என்று சொல்லி மூச்சு அடக்கினார்
ஸ்ரீ குமாண்டூர் இளையவல்லி -சொப்பனத்தில் உடையவர் திவ்ய விமானம் ஏறி ஆயிரம் சூர்யன் தேஜஸ் ஸூக்களுடன் –
ஸ்ரீ பரமபத நாதன் நித்ய சூரி வர்க்கங்கள் உடன் புடை சூழ நிறைந்து ஸ்ரீ ஆழ்வார் ஸ்ரீ நாதமுனிகள் உடன் சேர்ந்து
எதிர் கொண்டு -நிரவகாசமாக நிறைந்து – தொடர்ந்து தானும் பின் போவதாக -கனவு கண்டு திடுக்கிட்டு எழுந்து
அசல் அகத்தில் வள்ளல் மணி வண்ணனை எழுப்பி -கண்டேன் –
இனி தரியேன்-என்று -ஸ்ரீ இராமானுஜர் திருவடிகளே சரணம் என்று அருளிச் செய்து மூச்சு அடக்கினார்
இப்படி இருந்த இடங்களிலே அடக்கினார் பலர்
அருகில் இருந்த முதலிகள் ஆற்றாமையுடன் -கோகுலத்தில் அனைத்து கோபிகளும் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பக்தியில் குறையாமல் –
மோகித்தும் பரபரத்தும் இருப்பர் – -அழகில் -மயங்கி -சிலர் எழுப்ப -இருந்தால் போலே –
ஸ்ரீ ராமானுஜர் சத்ய ப்ரதிஜ்ஜை வாங்கிக் கொண்டார்-ஆணை இட்டு விலக்கி தரிசன அர்த்தம் பிரவர்த்திப்பிக்க விட்டு வைக்க –
ஸ்ரீ ஆளவந்தாரும் முன்பு செய்தால் போலே -ஸ்ரீ வைகுண்ட பிராப்தி கல்யாணம் போலே இயற்க்கை-எய்தினார் உடம்பை மற்றும் அறிந்தவர் –
இறைவன் அடி சேர்ந்தார் சிலர் -அவன் உபாயம் -ஆச்சார்யர் திருவடி அடைந்து -அத்ரபரத்வ என்று இருப்பார் –
பிரிந்து முடியாமல் ஆற்றாமை மிக்கு -இப்படி வை லக்ஷண்யம் உடையவர்

ஸ்ரீ உடையவர் ஸ்ரீ திரு குருகைப் பிரான் பிள்ளானுக்கு–பொலிக -பொலிக -அர்த்தம் கேட்டு -விஸ்மயித்து -ஆட -வேறுபாடு தோற்ற நிற்க
ஸ்ரீ ஆழ்வார் தேவரீர் திரு அவதாரம் -கண்டு கொண்மின் என்று எங்களை போல்வாரை அன்றோ அருளிச் செய்தார்
-நாமே இதுக்கு விஷயம் என்று தேவரீரும் தொட்டுக் காட்டி அருளினார் -நினைத்து ஹர்ஷ பரவசராய் –
நாடு அடங்க வாழப் பிறந்த உம் சம்பந்தம் பெற்று உம்மால் திருவாய் மொழி வியாக்யானமும் கேட்கப் பெற்றேன் என்று
ஸூஹ்ருத்த தேவரால் என்று விசமயப் பட்டார்
அன்று இரவு -ஸ்ரீ பிள்ளானைக் கைப்பிடித்து தம் திருவாராதன பெருமாள் ஸ்ரீ பேர் அருளாளர் சந்நிதிக்கு கூட்டிச் சென்று
திருவடிகளை அவர் திரு முடியில் வைத்து இத்தையே சரணம் என்று விசுவாசித்து உபதேசித்து அருளும் –
நாளைக்கு தேவப்பெருமாள் சேவித்து ஆறாயிரப்படி அருளிச் செய்ய நியமித்தார்
அன்று உரைத்தது இன்பமிகு ஆறாயிரம் -ஸ்ரீ மா முனிகள்

ஸ்ரீ முதலி ஆண்டான் -ஸ்ரீ அருளாள பெருமாள் எம்பெருமானார் -ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான் முதலானோர் இருக்கும் -கோஷ்ட்டியில்
ஸ்ரீ உடையவர் திருவாய் மொழி கால ஷேபம்–ஸ்ரீ அனந்தாழ்வான் ஸ்ரீ எச்சான் -ஸ்ரீ தொண்டனூர் நம்பி ஸ்ரீ மருதூர் நம்பி ஆஸ்ரயிக்க வர –
அவர்களை ஸ்ரீ அருளாள பெருமாள் எம்பெருமானார் திருவடிகளை ஆஸ்ரயிக்க
குறிவித்தலையில் பனங்காயைக் கட்டினால் போலே என்று அவரும் அருளிச் செய்ய -சர்வ உத்தாரகர் –
ஜகத் அடங்க -ஸ்ரீ எம்பெருமானார் திருவடிகளே சரணம் என்று அவரை விஸ்வஸித்து இருக்கச் சொல்லி –
ஸ்ரீ எம்பெருமானாரும் -அவரை பற்ற நாம் உம்மிடம் வந்து திருவடிகளை தலையிலே வைத்து உங்கள் பேற்றுக்கு நாமே கடவோம் –
இத்தையே தஞ்சமாக நினைத்து இரும்
உபகாரம் -உத்தாரகம் -மோக் ஷப்ரதம் மூன்றும் நம் ஆச்சார்யர் உடையவர் எம்பெருமான் கர்தவ்யம்
ஸ்ரீ திருமலைக்கு ஏற-விண்ணோர் வெற்பு -திரு தாழ்வரை அடியிலே இருந்து -ஆழ்வார் தீர்த்தம் –
அங்கு இருந்து தொண்டைமான் ஸ்ரீ திருமலைக்கு செல்ல வழி இன்றும் உண்டே –
தொழும் அத்திசை உற்று நோக்கி -என்றபடி -சமன் கொள் வீடு தரும் தடம் குன்றம் -ஸ்ரீ திருமலையே தருமே –
முதலிகளும் ஏற மாட்டோம் என்று வற்புறுத்தி -சொல்ல -மீண்டும் சுத்தி பண்ணிக் கொண்டு -ஏறி அருளி –
ஸ்ரீ வைகுண்டம் ஸ்ரீ ஆதி சேஷ பீடம் காலை வைத்து ஏறி அவன் மடியிலே அமர்வது போலே

ஸ்ரீ திருமலை நம்பி பெருமாள் பிரசாதம் கொண்டு வரவேற்க -நானே நீசன் -ஐவரும் -ஸ்ரீ திருவடியும் அங்கே ஸ்ரீ சீதா பிராட்டி இடமும் –
உமது பெருமைக்கு ஸ்ரீ திருவேங்கடமுடையான் வர வேண்டும் -சகல ஜன ஜீவாது-அவனுக்கும் உத்தாரகர் நீர் –
அப்பனுக்கு சங்கு ஆழி அளித்தார் வாழியே -நான் வந்தது தகாது -அவன் நியமிக்க வந்தேன் -சென்றதும் ஸ்ரீ திருவேங்கடமுடையானும்
என்ன குறையாக வந்தீர் -தெற்கு திரு வீட்டில் உபய விபூதியும் கொடுத்தோம் -நீர் மட்டுமே நம் சொத்து –
கிடந்ததோர் கிடைக்கை உம்முடைய விபூதி கொடுத்தீர் -உம்மைக் கொடுக்க வேண்டுமே பிரான் இருந்தமை காட்டி
கண்டவாற்றால் தனக்கு உலகு என்று நின்ற -ஸ்ரீ ஹஸ்திகிரி சேவித்தான் -இருக்கும் நிலை கண்டு அனுபவிக்க வந்தேன் என்றார் –
ஸ்ரீ கோவிந்தராஜரும் ஸ்ரீ திருவேங்கடமுடையான் தானே -ஸ்ரீ சிதம்பர பாசுரம் நித்ய அனுசந்தானம் அங்கு இன்றும் –
ஸ்ரீ உடையவரே மூலவரை பிரதிஷ்டை-
வாரும் என்று திருவடிகளில் தலையை வைக்கச் சொல்லி இத்தை மறவாதே நெஞ்சிலே கொண்டு தர்சனம் நடத்தும்
உம்முடைய அபிமானத்தில் ஒதுங்கினவர் நமக்கு வேண்டியவர்
அனைவரையும் நமக்கு ஆளாக திருத்தும் -இதற்கு அன்றோ உம்மை இங்கே அனுப்பி வைத்தேன் –
சூழல் பல பல என்று அவதரித்து இழவோடே போனேன் –
இத்தால் ஸ்ரீ திருவேங்கடமுடையானும் இவரது உத்தாரகத்வத்தை காட்டி அருளினார் ஆயிற்று –

ஸ்ரீ திருக்குறுங்குடி -நம்பி -அருள்பாடிட்டு -எல்லாரும் உமக்கு ஆளாய் இருக்க -அகப்படுத்திக் கொண்ட விரகு –
கேட்டு அருளும் விதத்திலே கேட்டு அருள வேண்டாவோ -திவ்ய ஆஸ்தானத்தில் இருந்து இரங்கி
தரையிலே ஓலையில் அமர்ந்து ஸிம்ஹாஸனம் கொடுத்து அருளி –
வலது பக்கம் அமர்த்தி வலது காதில் உபதேசிக்க -தலையில் வலது கை வைத்து – இடது கையை மார்பில் வைத்து –
கடாக்ஷித்து தன் ஆச்சார்யரை மனசில் வைத்து -மந்த்ர ரத்னம் த்வயம் அருளிச் செய்து -அவர் காதிலே —
ஸ்ரீ திருநறையூர் நம்பி ஸ்ரீ திருமங்கை ஆழ்வாருக்கு -ஒருவருக்கு மட்டுமே அருளி –
நாம் முன்பு ஒரு காலத்தில் -இத்தையே செய்தாலும் -நாம் நர நாராயணன் திருமந்திரம் வெளியிட்டு –
இப்பொழுது மத் வ்யதிரிக்த்தரில் ஆச்சார்யர் -குறை நீங்கப் பெற்றோம் –
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ சித்தி -ஸ்ரீ ராமானுஜர் உடையார் ஆகப் பெற்றோம் -ஸ்வா தந்திரத்தில் எல்லை நிலம் ஸ்ரீ நம்பியுடைய சிஷ்யத்வம்

ஸ்ரீ நடாதூர் அம்மாள் -பக்தி பிரபத்தி -இரண்டும் துஸ் சஹமாய் -ஸ்வரூப விருத்தமாய் -விஸ்வாச துர்லபத்வம் –
இவை இரண்டும் இல்லாதவர்க்கு ஸ்ரீ எம்பெருமானார் அபிமானமே உத்தாராகம் -இத்தை ஒழியவே பேற்றுக்கு வேறு உபாயம் இல்லை –
நானும் இத்தையே விஸ்வஸித்து இருக்கிறேன் –
சரம தசையில் -மீண்டும் -ஸ்ரீ எம்பெருமானாரை பற்றி -விஸ்வஸித்து இருங்கோள் என்று இத்தையே ஸ்திரப்படுத்தி அருளினார்
பிரயாண கால -ஸ்ரீ ராமாநுஜார்யம் திருவடிகளே உத்தாரகம்

ஸ்ரீ காராஞ்சியில் சோமயாஜியார் -தேவியார் தேக உபாதியால் -ஆச்சார்யரை சென்று சேவிக்காமல் –
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் திவ்ய மங்கள விக்ரஹம் எழுந்து அருளி பண்ணி -சமஸ்தானம் -மனசுக்கு பிடித்தபடி இல்லாமல்
வேறே ஏறி அருள பண்ண -அன்று சொப்பனத்தில் -அபிமானமே உத்தாரகம் என்று விஸ்வஸித்து இருக்காமல்
இப்படி அழித்து பண்ணுவான் என் -திடுக்கிட்டு எழுந்து அருளி -தேவியாரைத் துறந்து ஸ்ரீ கோயில் ஏறி
ஸ்ரீ உடையவர் திருவடிகளில் விழுந்து -நடந்தத்தை அறிவிக்க -உம்முடைய ஸ்த்ரீ பாரவஸ்யத்தை தடுக்க செய்து அருளினோம் –
நீர் விட்டாலும் நாம் விட மாட்டோம் -நீர் எங்கு இருந்தாலும் நம் அபிமானத்தால் உஜ்ஜீவிப்பீர் –
சர்வ பரன்களையும் என்னிடம் பொகட்டு நிர்ப்பரராய் இரும் என்று அருளிச் செய்தார் என்று ஸ்ரீ நம் பிள்ளை அருளிச் செய்தார்

ஸ்ரீ கணியனூர் சிறியாத்தான் -தீர்த்தமாடி துடிப்புடன் உபாசன்னராய் பெரிய திரு மண்டபத்தில் ராஜ்ய சபை கூடினால் போலே –
சத்யம் சத்யம் -புநஸ் சத்யம் யதிரஜு ஜகத் குரு ஸமஸ்த உத்தாரகர் -அருளிச் செய்து -பிரபன்ன குலத்தாருக்கு எல்லாம் -கோஷித்தார்
ஸ்ரீ அனந்தாழ்வான் ஸ்ரீ எச்சான் முதலானார் -இவ்வாத்மாவுக்கு ஆச்சார்யர் ஒருவரா பலரா -ஸ்ரீ பொன்னாச்சியாரை கேளுங்கோள் என்று
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் அருளிச் செய்ய –
இவர்கள் அங்கு சென்று கேட்க -திருக் குழல் கற்றையை-உதறி கட்டி -அபலையான அடியேனுக்கு தெரியுமோ
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் சொல்ல வேண்டும் -தரையில் உள்ள காவி நூலை தலையில் சூடி அனுப்ப –
அவர் செய்த வியாபாரம் என்ன என்று கேட்க -இவர்களும் சொல்ல -அர்த்தம் உணர்த்தி அன்றோ சென்றாள்-சொல்லாமல் சொன்னாளே-
இவ்வாத்மாவுக்கு -ஆச்சார்யரை பார்க்கும் போது ஓர் ஆகாரத்தால் பலராய் இருக்கும் –
ஸ்ரீ உடையவருக்கு பஞ்ச ஆச்சார்யர்கள் உண்டே -ஒன்றாக முடிந்ததால் -பேற்றைப் பண்ணிக் கொடுப்பவர் ஒருவர் என்றபடி –
தரையில் உள்ள காவி நூலை எடுத்தது -ஒருவரே உத்தாரகர் -என்று காட்டி அருளி –
தலையிலே வைத்ததால் -அனைவருக்கும் அதிசய நாயக ரத்னம் –
உள்ளே சென்றது உள்ளத்துக்குள்ளே வைத்து அனுசந்தித்து இருப்பதே க்ருத்யம்
இத்தால் ஸ்ரீ பொன்னாச்சாரியாரை விடுவித்து வெளியிட்டு அருளினார்

ஸ்ரீ எம்பார் -ஸ்ரீ வடுக நம்பி -இருவரும் தேவு மற்று அறியேன் -சேஷி -சரண்யன் ப்ராப்யம்- மூவருமே ஆழ்வார் –
ஸ்ரீ மதுரகவி நிலையை எமக்கும் -பிரதம பர்வம் பார்க்காமல் -தேவரீர் இடம் மட்டுமே இருக்குமாறு தந்து அருள வேண்டும் என்று பிரார்த்திக்க —
நம்மிடத்தில் இருக்குமாறு செய்தோம் -இனி என் வேண்டுவது -இந்த பிரதிபத்தி யாவதாத்ம பாவி இருக்குமாறு அருளிச் செய்ய வேண்டும் –
அங்கும் இதே நிஷ்டை என்றபடி -மிகவும் உகந்து அருளி -உபாய உபேய தமேவ சரணம் வ்ரஜேத்-நமக்கும் இரண்டு ஆகாரம் உண்டு –
இரண்டு இடத்திலும் -இங்கும் அங்கும் இரண்டையும் நம் பக்கலிலே அறுதியிட்டு இருக்க குறையில்லை
இது தான் உங்களுக்கு மட்டும் இல்லை -நம் சம்பந்திகள் அனைவருக்குமே இதுவே கார்யகரமாவது –
ப்ராப்ய பூமியில் உபாய பாவம் கொள்ளுவது எங்கனே என்னில் –
ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் உபாயத்வம் எதுக்கு என்னில் -அத்ர பரத்ர சாபி நித்யம் யதீய சரணவ் சரணம் மதீயம்-என்று அருளிச் செய்தது –
தத்துவமே உபாய ப்ராப்ய பாவங்கள் இயற்க்கை ஸ்வபாவிகம் -வந்தேறி இல்லையே -இரண்டும் ஸ்வரூபம் –
ஒன்றுக்கு கார்யம் இல்லாவிட்டால் மழுங்கி இன்னும் ஓன்று பளிச்சிடும் -அத்யாபகர் உபயன்யாசகராவும் இருக்கலாமே –
ப்ராப்யமும் ப்ராபகமும் வடிவாக கொண்டவர் -இங்கும் அங்கும் -தமேவ உபாய உபேய பாவேந -அவதாரணம் –
இவர் ஒருவரே இரண்டுக்கும் இரண்டு இடத்திலும் -வேறு ஒன்றை ஸஹிக்காதே -அந்ய யோக விபச்சேதம் –
ஸஹாயந்தரம் அஸஹ்யமாய் இருக்கும் -அந்திம உபாயம் –இது ஒன்றே

சம்சார பந்த ஸ்திதி மோக்ஷ ஹேதுவாக இருக்கும் -இது மோக்ஷ ஏக ஹேதுவாய் இருக்கும்
ஸ்ரீ பகவத் சம்பந்தம் ஆச்சார்ய சம்பந்தம் அபேக்ஷித்து இருக்கும் -அலர்த்தக்கடவ ஆதித்யன் நீர் சம்பந்தம் இல்லாமல் உணர்த்துவான்
ஸ்ரீ ஆச்சார்ய சம்பந்தத்துக்கு ஸ்ரீ பகவத் சம்பந்தம் வேண்டாதாய் இருக்கும் -ஸ்ரீ ஆச்சார்யர் சம்பந்தம் பெற்றே ஸ்ரீ பகவத் சம்பந்த ஞானம் பிறக்கும்
ஸ்வரூப விகாசம் -ஆச்சார்யர் விஷயீகாரத்துக்குப் பின்னே –
அவனே இதுக்கு ஆசைப்பட்டு -ஸ்ரீ கீதாச்சார்யர் -ஸ்ரீ லஷ்மீ நாதன் -குரு பரம்பரையில் -நிரபாய உபாய பூதர் ஸ்ரீ உடையவர் –
யாவதாமாபாவியாக இருக்கக் குறை இல்லை

ஆகில் ஸ்ரீ ஆளவந்தார்-ஸ்ரீ நாதமுனிகள் திருவடிகளே உபாயம் உபேயம் என்றது எங்கனம் என்னில்
உபகாரம் நினைத்து செய் நன்றியாக -மதீயம் -எனக்கு -கோஷ்டிக்கு சொல்லாமல் -க்ருதஞ்ஞா ஆவிஷ்காரம்-
கருவிலே திருவுடையனாக்கினார் -ஸ்ரீ மணக்கால் நம்பி -ஸ்ரீ உய்யக்கொண்டார் -மூலம் -உபகாரத்துக்குத் தோற்று
உபகார ஸ்ம்ருதி யாவதாத்மபாவி -அத்ர பரத்ர சாபி -என்று -அவர் அருளிச் செய்த விஷயத்து அளவும் –
ஸ்ரீ நாதமுனிகள் நினைவே யாயிற்று இவருக்கும் திரு உள்ளோடும் நினைவு –
ஆழ்வார் இடத்தில் சர்வம் -யதேவ -என்று அருளிச் செய்துள்ளார் இவரும்-ஆகவே ஆழ்வார் திருவடிகளில் தானே உபாய உபேய –
ஸ்ரீ மத தத் அங்க்ரி யுகளம் மாறன் அடி பணிந்து உய்ந்தவர் மாறன் -மேவினேன் அவன் பொன்னடி என்றார் அன்றோ -ஆகவே உடையவரே உத்தாரகம்
இங்கு மத் அன்வயியானாம் -சம்பந்தி பரம்பரைக்கும் -ஸ்ரீ நாதமுனிகள் இடம் மதீயம் மட்டும் -ஒருவரை சொல்லி உபகாரம்

ஸ்ரீ எம்பார் -திருவீதியில் குண அனுபவம் -ஸ்ரீ பட்டர் -கண்டு -ஆச்சார்யத்வம் -அனுவ்ருத்தி ஆச்சார்யரை விட க்ருபா மாத்ரா -பிரதானம் –
பரகத சுவீகாரம் பேற்றுக்கு உடல் -இவை இரண்டும் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் -நீரும் பெருமாள் சுவீகார புத்திரர் என்று இறுமாந்து இராமல்
என்னைப்போல் அவரே உத்தாரகர் என்று விஸ்வஸித்து இரும்
ஸ்ரீ பட்டரும் ஸ்ரீ நஞ்சீயருக்கு -திருவடி நிலையை தலையிலே வைத்து -உமக்கு இவை அன்று தஞ்சம் –
உமக்கும் எமக்கும் சர்வருக்கு உடையவரே -என்று நினைத்து இரும் இல்லாவிடில் நித்ய சம்சாரியாய் விடுவீர் –
ஸ்ரீஎம்பெருமானார் சம்பந்தமே உஜ்ஜீவனத்துக்கு உடல் –

ஸ்ரீ அமுதனாரும் -ஸ்ரீ ராமானுஜரும் நிற்க -வேறு -என்பர் நல் அறிவு இழந்தே
சரம பர்வம் இருக்க பிரதம பர்வத்தில் இழிவதும் அஞ்ஞான காரியம் அன்றோ
எட்ட இருந்த குருவை -விட்டோர் -பரனை வழிபடுதல் -அருளாள பெருமாள் எம்பெருமானார் -கைப்பட்ட நீரை விட்டு
மேகம் பார்த்து இருப்பது போலே–ஸ்ரீ முகில் வண்ணன் ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் போல்வாருக்கு தானே
கைப்பட்ட பொன்னை விட்டு புதையலை தேடி தோண்டுவாரைப் போலே
ஸ்ரீ வங்கிபுரத்து நம்பி -ததீய சேஷத்வ ஞானம் இல்லாதவனுக்கு தத் சேஷத்வ ஞானம் இல்லாமல் போகும்
ஆச்சார்ய அபிமான நிஷ்டன் பிரதம பர்வத்தில் கை வையான் –
ஈஸ்வர அபிமானம் குலைத்தவனுக்கு ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம்
ஆச்சார்ய சம்பந்தம் குலைத்துக் கொண்டவனுக்கு ஸ்வரூப சங்கோசம் ஸ்ரீ ஈஸ்வரன் பண்ணுவான்
இத்தால் -ஸ்ரீ எம்பெருமானாரோடு சம்பந்தம் இல்லாதவனை ஸ்ரீ ஈஸ்வரன் கை விடும்
தோஷங்களை பார்த்து கை விடார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் –
தானே வைகுந்தம் தரும் -யாரும் முயல வேண்டாம் -தனியாக யத்னம் பண்ண வேண்டாமே

தேவு மற்று அறியேன் -மேவினேன் அவன் பொன்னடி -இரண்டும் வேண்டும் -சர்வ பிரகாரத்தாலும் சர்வருக்கு உத்தாரகர்
ஸ்ரீ ராமானுஜ நூற்றந்தாதி —15- பாசுரங்கள்-பாத கமல பக்தி -ப்ராவண்யம் -ஜனகம்
நெஞ்சே சொல்லுவோம் அவன் நாமங்களை -சரணாரவிந்தம் மன்னி வாழ –
ப்ராப்ய பிராப்பகங்கள் அவர் -பேறு ஓன்று மற்று இல்லை உன் சரண் அன்றி-
ஆறு ஒன்றும் இல்லை -அந்ய யோக விவச்சேதம் -தத் ஏக நிஷ்டன்
குறை இருப்பதால் விட்டு இங்கே வரவில்லை –ஈஸ்வர அபிமானம் கலசாதபடி
ஸ்ரீ வடுக நம்பி -நம்முடைய ஸ்ரீ மதுர கவிகள் என்பாராம் ஸ்ரீ ஸ்வாமி
ஸ்ரீ ஆண்டானையும் ஸ்ரீ ஆழ்வாரையும் இரு கரையர் என்பார்
ஆச்சார்ய அபிமான நிஷ்டன் வேம்பின் புழு வேம்பு அன்றி உண்ணாமல் போலே இருப்பாரே
குண க்ருத தாஸ்யம் இல்லை -ஸ்வரூப ப்ரயுக்த தாஸ்யம் சொல்ல இந்த உதாரணம் -தத் அபிமானத்தை தவிர வேறு ஒன்றையும் மதியான்
பாதகனான தசையிலும் -ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான் திண்ணையிலே -இருந்த விருத்தாந்த – வைத்த இடத்தில் இருக்க வேண்டுமே –
மோதிரக்கையாலே குட்டுப்பட வேண்டுமே -திருத்திப் பணி கொள்வார்
தத் அபிமான ராஹித்யத்தில் சத்தை இல்லாமல் -நான் உன்னை அன்றி இலேன் –

ஸ்ரீ வசன பூஷணம் ஆச்சார்யர் பொதுவாக இங்கே -விசேஷித்து -அனைத்தும் ராமானுஜர் -ஸ்பஷ்டமாக –
உபகாரத்வம் உத்தாரகத்வம் இரண்டையும் சொல்லும் இவை இரண்டும்
வாசா –யதீந்த்ர மனசா -முக்கரணங்களாலும் -கொள்ள வேண்டும் –
சகல வேத வித்தகர் -ஸ்ரீ அமுதனார் வீடு அளிப்பான் விண்ணுலகத்தின் நின்றும் அவதரித்து
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை -ஸ்ரீ எம்பெருமானார் இடம் -ஸ்ரீ இராமானுஜ நூற்றந்தாதி சாற்று முறைக்கு பின்பு
அடியேனுக்கு ஹிதம் அருளிச் செய்ய பிரார்த்திக்க -சொப்பனத்தில் திருவடிகளை திருமுடியில் வைத்து
இதுவே தஞ்சம் -உம்மை அண்டினாருக்கும் இத்தையே அருளிச் செய்யும்
ஸ்ரீ நம் பிள்ளை ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளையை கூப்பிட்டு அருளிச் செய்ய -சரம தசையில் நமக்கு ஹிதம் என்ன என்று அருளிச் செய்ய –
கேட்க வேண்டுமோ அவர் அபிமானத்தில் அந்தர்கதரன பின்பு

1–இருப்பிடம் -தொழும் பெரியோர் எழுந்து இருந்து ஆடும் இடம் -ஞானாதிகர் கழித்து வர்த்திக்கும் இடமே வாசஸ்தானம்
2–அனுபவ விஷயம் இங்கு இருக்கும் நாள் -உவந்து அருந்தேன் அவன் சீர் அன்றி உள் மகிழ்ந்தே -இதுவே கர்த்தவ்யம்
3–ஸ்ரீ ராமானுஜன் மிக்க சீலம் அல்லாது உள்ளாது என் நெஞ்சு
4–சாரா மனிசரை சேரேன்-இனி எனக்கு என்ன தாழ்வு -ஆதிக்யம் பார் -ஸ்வரூப ஹானி பிறக்கும் சேர்ந்தால்
5–புகழ் அன்றி என் வாய் பரவலாகாது -வாசா அனுசந்தேயம் இதுவே
6–மன்னு மா மலர் தாள் மறவேன் -எத்தை நினைத்தாலும் இவர் திருவடிகளையே -எவ்வாறு அடர்க்கும் தீ வினை
7–உன் தொண்டர்க்கே அன்புற்று இருக்கும் படி என்னை ஆக்கி அங்கு ஆட்படுத்தே -அநந்யார்ஹர் -இதுவும் உடையவர் இடமே பிரார்த்தித்து பெற வேண்டும்
8–மெய்யில் சீர் -திவ்ய மங்கள விக்ரஹ அனுபவமே -காஷாய சோபை -இல்லை எனக்கு எதிர் இல்லை எண்ணப் பண்ணுமே
9–திரு நாமங்களில் விஸ்வஸித்து -அடியார்களுக்கு கைங்கர்யம் செய்வதே கர்தவ்யம்
10–இது இல்லாமல் அகல் இடத்தர் ஏது பேறு என்று காமிப்பாரே துர்லபம்

சகல பிராமண ப்ரமேய தீர்க்க தர்சி வசன அனுஷ்டானங்களால் -சத்யம் சத்யம்
பொருந்தா நிலை -யாவதாத்மபாவி சம்சாரம் அநுவர்த்திக்கும்
உடையவருக்கு உடையவராய் இருப்பார்க்கு யாவதாத்மா பாவி சர்வ அபீஷ்டங்களும் சித்திக்கும்

————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நாயனார் ஆச்சான் பிள்ளை திரு அடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை திரு அடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெரும்மானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம்.

ஸ்ரீ திருவாய் மொழி நூற்று அந்தாதியில் நூறு திருவாய் மொழிகளில் ஸ்ரீ ஆழ்வாருடைய திருநாமங்கள்

1-உயர்வற உயர் நலம் —————மாறன்
2-வீடுமின் முற்றவும்——————மாறன்
3-பத்துடை அடியவர் —————–மாறன்
4-அஞ்சிறைய மட நாராய்————-மாறன்
5-வள வேழ் உலகின்—————–மாறன்
6-பரிவதில் ஈசன்——————–மாறன்
7-பிறவித் துயரற——————-மாறன்
8-ஓடும் புள்————————-மாறன்
9-இவையும் அவையும்—————-மாறன்
10-பொருமா நீள் படை—————-மாறன்

11-வாயும் திரை யுகளும்————–மாறன்
12-திண்ணன் வீடு——————–மாறன்
13-ஊனில் வாழ் உயிர்—————-மாறன்
14-ஆடி யாடி————————-மாறன்
15-அந்தாமத்து அன்பு—————–சந்தாபம் தீர்ந்த சடகோபன்
16-வைகுந்தா மணி வண்ணா———-மாறன்
17-கேசவன் தமர்——————- -மாறன்
18-அணைவது அரவணை மேல் ——-மாறன்
19-எம்மா வீட்டு ———————-மாறன்-
20-கிளர் ஒளி————————மாறன்

21-முடிச் சோதி———————–மாறன்
22-முந்நீர் ஞால———————-குருகையர் கோன்
23-ஒழிவில் காலம்——————–மாறன்
24-புகழும் நல் ஒருவன்—————-மாறன்
25-மொய்ம்மாம் பூம் பொழில்———–மாறன்
26-செய்ய தாமரைக் கண்ணன்———மாறன்
27-பயிலும் சுடர் ஒளி—————–மாறன்
28-முடியானே ———————–மாறன்
29-சொன்னால் விரோதம்————–குருகூர் மன்
30-சன்மம் பல பல——————-மாறன்

31-ஒரு நாயகமாய்——————-மாறன்
32-பாலனாய் ஏழு உலகு————–குருகூரில் வந்துதித்த கோ
33-கோவை வாயாள்——————மாறன்
34-மண்ணை இருந்து துழாவி———-மாறன்
35-வீற்று இருந்து ஏழ் உலகு———–மாறன்
36-தீர்ப்பாரை யாமினி —————-மாறன்
37-சீலமில்லா சிறியேன்—————தென் குருகூர் ஏறு
38-ஏறாளும் இறையோன்————–மாறன்
39-நண்ணாதார் முறுவலிப்ப———–மாறன்
40-ஒன்றும் தேவு———————மொய்ம் மகிழோன்

41-கையார் சக்கரத்து—————–மாறன்
42-பொலிக பொலிக பொலிக———மாறன்
43-மாசறு சோதி———————மாறன்
44-ஊரெல்லாம் துஞ்சி—————மாறன்
45-எங்கனயோ———————-மாறன்
46-கடல் ஞாலத்து——————-மாறன்
47-நோற்ற நோன்பிலேன்————-மாறன்
48-ஆராவமுதே———————-மாறன்
49-மானேய் நோக்கு—————–மாறன்
50-பிறந்தவாறும்——————–மாறன்

51-வைகல் பூம் கழி வாய்————காரி மாறன்
52-மின்னிடை மடவார் ————–குருகையர் கோன்
53-நல் குரவும் செல்வமும் ———–தமிழ் மாறன்
54-குரவை ஆய்ச்சி——————பராங்குசன்
55-துவளில் மா மணி—————மாறன்
56-மாலுக்கு வையம்—————-மாறன்
57-உண்ணும் சோறு—————-மாறன்
58-பொன்னுலகு ஆளீரோ———–மாறன்
59-நீராய் நிலனாய்—————–காரி மாறன்
60-உலகமுண்ட பெருவாயன்———மாறன்

61-உண்ணிலாவிய——————மாறன்
62-கங்குலும் பகலும்—————-மாறன்
63-வெள்ளிச் சுரி சங்கு————-சடகோபர்
64-ஆழி எழ சங்கும் எழ————-மாறன்
65-கற்பார் ராம பிரான்————–மாறன்
66-பாமருவு மூவுலகில்————–அண்ணல்
67-ஏழையர் ஆவி——————-மாறன்
68-மாயா வாமனா——————மாறன்
69-என்றைக்கும் என்னை————மாறன்
70-இன்பம் பயக்க——————மாறன்

71-தேவிமார்———————–மாறன்
72-நங்கள் வரிவளை—————மாறன்
73-அங்கும் இங்கும் —————மாறன்
74-வார்கடாவருவி——————மாறன்
75-மாயக் கூத்ததா—————–சடகோபன்
76-எல்லியும் காலையும்————-மாறன்
77-இருத்தும் வியந்து—————சடகோபர்
78-கண்கள் சிவந்து—————-காரி மாறன்
79-கரு மாணிக்க மலை————மாறன்
80-நெடுமாற்கு அடிமை————-மாறன்

81-கொண்ட பெண்டிர்—————மாறன்
82-பண்டை நாளில்—————–மாறன்
83-ஓர் ஆயிரத்தில்——————மாறன்
84-மையார் கரும் கண்ணி———–மாறன்
85-இன்னுயிர் சேவலில்————–மாறன்
86-உருகுமால் நெஞ்சம்————-மாறன்
87-எங்கானலில் அர்த்தத்தை———-மாறன்
88-அறுக்கும் வினை—————-மாறன்
89-மல்லிகை கமழ் தென்றலில்——-மாறன்
90-மாலை நண்ணி——————மாறன்

91-தாள தாமரை———————மாறன்
92-கெடும் இடர்———————-மாறன்
93-வேய் மரு தோளிணை————-மாறன்
94-சார்வே தவ நெறி—————–மாறன்
95-கண்ணன் கழலிணை————–மாறன்
96-அருள் பெறுவார்——————மாறன்
97-செஞ்சொல் கவிகாள்————–மாறன்
98-திரு மால் இரும் சோலை மலை—-மாறன்
99-சூழ் விசும்பு அணி முகிலில்——–முடி மகிழ் சேர் ஞான முனி
100-முனியே நான் முகனே————முனி மாறன்

————

மாறன் -1/2/3/4/5/6/7/8/9/10/11/12/13/14/
சடகோபன் –15
மாறன் –16/17/18/19/20/21/
குருகையர் கோன் -22
மாறன் –23/24/25/26/27/28
குருகூர் மன்-29
மாறன் -30/31-
குருகூரில் வந்து உதித்த கோ -32
மாறன் -33/34/35/36
குருகூர் ஏறு -37
மாறன் -38/39
மொய்ம் மகிழோன் -40
மாறன் -41/42/43/44/45/46/47/48/49/50
காரிமாறன் -51
குருகையர் கோன் -52
மாறன் -53
பராங்குசன் -54
மாறன் -55/56/57/58
காரிமாறன்-59
மாறன் -60/61/62
சடகோபர் -63
மாறன் -64/65
அண்ணல் -66
மாறன் -67/68/69/70/71/72/73/74
சடகோபன் -75
மாறன் -76
சடகோபர் -77
காரிமாறன் -78
மாறன் -79/80/81/82/83/84/85/
மாறன் -86/87/88/89/90/91/92/93/94/95/96/97/98
ஞான முனி -99
முநி மாறன் -100-

—————

1-மாறன் -1/2/3/4/5/6/7/8/9/10/11/12/13/14/-16/17/18/19/20/21/23/24/25/26/27/28–30/31/33/34/35/36–
-38/39—41/42/43/44/45/46/47/48/49/50–53–55/56/57/58—60/61/62–64/65–67/68/69/70/71/72/73/74–76-
–79/80/81/82/83/84/85/ -86/87/88/89/90/91/92/93/94/95/96/97/98—————–ஆக எழுபத்து மூன்று தடவைகள்

2-காரி மாறன் -வைகல் பூம் கழி வாய்-51/நீராய் நிலனாய்-59-/கண்கள் சிவந்து-78——மூன்று தடவைகள் –

3-சடகோபன் –அந்தாமத்து அன்பு -15 /மாயக் கூத்ததா-75—————————-இரண்டு தடவைகள்–
4-குருகையர் கோன் –முந்நீர் ஞாலத்தில்-22/மின்னிடை மடவாரில்-52——————-இரண்டு தடவைகள்–
5-சடகோபர் –வெள்ளிச் சுரி சங்கு-63 /இருத்தும் வியந்து-77————————–இரண்டு தடவைகள்

6-குருகூர் மன்—சொன்னால் விரோதம்-29——————————————-ஒரே தடவை
7-குருகூரில் வந்து உதித்த கோ –பாலனாய் ஏழு உலகு-32—————————-ஒரே தடவை
8-தென் குருகூர் ஏறு –சீலமில்லா சிறியேன்-37————————————–ஒரே தடவை
9-மொய்ம் மகிழோன் –ஒன்றும் தேவு-40——————————————–ஒரே தடவை
10-பராங்குசன் -குரவை ஆய்ச்சி-54————————————————-ஒரே தடவை
11-அண்ணல் –பாமருவு மூவுலகில்-66———————————————-ஒரே தடவை
12-முடி மகிழ் சேர் ஞான முனி-99————————————————–ஒரே தடவை
13-முநி மாறன் -முனியே நான் முகனே-100——————————————ஒரே தடவை

ஆக பதிமூன்று திருநாமங்கள் பிரயோகப்படுத்தி அருளிச் செய்துள்ளார்

———————————————————————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதிகேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ அழகிய மணவாளப் பெருமாள் நாயனார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நஞ்சீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ திருவாய் மொழி நூற்று அந்தாதி -ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் வியாக்யான அவதாரிகை தொகுப்பு -பத்தாம் பத்து —

தாள் அடைந்தோர் தங்கட்குத் தானே வழித் துணையாம்
காளமேகத்தைக் கதியாக்கி -மீளுதலாம்
ஏதமிலா விண்ணுலகில் ஏக வெண்ணும் மாறன் என
ஏதம் உள்ளது எல்லாம் கெடும்—91-

இதில்-நாள் இடப் பெற்று-வழித் துணையோடு போக ஒருப்படுகிற ஸ்ரீ ஆழ்வார் பாசுரத்தை அனுவதித்து
அருளிச் செய்கிறார் –அது எங்கனே என்னில்
சரீர அவசானத்தில் பேறு-என்று-ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் நாள் இட்டுக் கொடுக்கையாலே-போக்கிலே ஒருப்பட்டு
நெடும் காலம் முகம் பழகின சரீரத்தை விட்டு
ஹ்ருதய குகையில் நின்றும் வழி கண்டு மூர்த்தன்ய நாடியாலே சிர கபாலத்தை பேதித்துக் கொண்டு
ஸ்ரீ அர்ச்சிராதி மார்க்கத்தாலே-ஸ்ரீ பரம பதத்தே ஏறப் போம் இடத்தில்
கேட்ட போதே துளங்க வேண்டும்படியான யாம்ய மார்க்கத்திலே பட்ட இளைப்பு எல்லாம் ஆறும்படி
தன் கடாஷாம்ருத வ்ருஷ்டிகளாலே குளிர வழிய வார்த்து யம படருடைய சரவண கடுகமான கடும் சொற்களை
கேட்ட யுள் வெதுப்பு ஆறும்படி செவிக்கினிய செம் சொற்களாலே செந்தளிப்பித்தும்
உக்ரமான யம தர்சனத்தால் வந்த வெக் காயம் ஆறும்படி
தன்னுடைய சௌம்ய வர்ஷத்தை நிரந்தரம்-வர்ஷித்துக் கொண்டு வழியில் உண்டான இடையூறுகளையும்
திவ்ய ஆயுதங்களாலே இரு துண்டமாக விட்டு
நயாமி பரமாங்கதம் -என்கிற படியே-ஸ்ரீ பெரிய திருவடி திருத் தோள்களிலே வைத்துக் கொண்டு
ஆதி வாஹகரைக் காட்டாமல்
தானே கொண்டு போய்-ஸ்ரீ திரு நாட்டிலே விடுகைக்கு
வேடன் -வேடுவிச்சி -பஷி -குரங்கு -பிசாசம் -சராசரம்-18 நாடன் பெரும் கூட்டம் – முதலானாரை வருத்தம் அறக் கொண்டு போய்
ஸ்ரீ வைகுந்தத்து ஏற்றி அருளின-காளமேகமான ஸ்ரீ அரங்கத்து உறையும் இன் துணைவனை ஒழிய-வேறு ஒருவரும் இல்லை என்று
ஸ்ரீ காளமேகத்தை வழித் துணையாகப் பற்றுகிற-தாள தாமரையில் அர்த்தத்தை
தாள் அடைந்தோர் தங்கட்கு -என்று தொடங்கி அருளிச் செய்கிறார் -என்கை –

—————

கெடுமிடர் வைகுந்தத்தைக் கிட்டினால் போல்
தடமுடை அனந்தபுரம் தன்னில் -படவரவில்
கண் துயில் மால்க்கு ஆட்செய்யக் காதலித்தான் மாறன் உயர்
விண் தனில் உள்ளோர் வியப்பவே—-92-

கெடும் இடர் வைகுந்தம் -துக்க ரஹிதமான பரம பதம் -வினைகள் போக்கி தானே -அங்கே போக முடியும் –
ஸ்ரீ ஆழ்வார் திருவடிகளை பற்றி இடர் கெடும் சொல்ல வேண்டாமே –
அதனால் பலன் சொல்லாமல்- பாசுரம் சொல்லவே இடர் கெடுமே –

இதில் – ஸ்ரீ பரமபதத்தில் செய்யும் அடிமையை ஸ்ரீ திருவனந்த புரத்திலே செய்யப் பாரிக்கிற ஸ்ரீ ஆழ்வார்
ஸ்ரீ ஸூக்தியை அனுவதித்து அருளிச் செய்கிறார் -அது எங்கனே என்னில்
குறைவற ஸ்ரீ பரம பதத்தினில் போனால்- வானிளவரசான வைகுந்த குட்டனுக்குச் செய்யக் கடவ
வழு விலா அடிமைகளை-நித்ய சூரிகளில் தலைவரான ஸ்ரீ சேனாதிபதி ஆழ்வான் எடுத்துக் கை நீட்டும்படி
நிரதிசய போக்யமான ஸ்ரீ திருவனந்த புரத்திலே ஸ்ரீ திருவனந்த ஆழ்வான் மேலே
பள்ளி கொண்டு அருளுகிற பரம பிராப்ய பூதரான ஸ்ரீ பத்ம நாபப் பெருமாள் திருவடிகளிலே
அனுகூல ஜனங்களும் தாமுமாய் போய் அடிமை செய்ய வேண்டும் என்று மநோ ரதிக்கிற
கெடும் இடரில் அர்த்தத்தை-கெடும் இடர் வைகுந்தத்தை -இத்யாதியாலே-அருளிச் செய்கிறார் -என்கை-

—————-

வேய் மரு தோள் இந்திரை கோன் மேவுகின்ற தேசத்தை
தான் மருவாத் தன்மையினால் தன்னை யின்னம் பூமியிலே
வைக்கும் எனச் சங்கித்து மால் தெளிவிக்கத் தெளிந்த
தக்க புகழ் மாறன் எங்கள் சார்வு –93-

இதில் – யதா மநோ ரதம் பெறாமல் சம்சாரத்திலேயே ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் வைக்க எண்ணினான் என்று சங்கிக்க
அவன் தெளிவித்த படியை அருளிச் செய்கிற பாசுரத்தை
அனுவதித்து அருளிச் செய்கிறார் – அது எங்கனே என்னில் –
தம் மநோ ரத அனுகுணமாக அப்போதே அத்தேசத்திலே புக்கு அடிமை செய்யப் பெறாமையாலே-கலங்கி
பழைய படி நமக்கு சம்சாரத்தில் இருப்பே சேஷித்து விடுகிறதோ -என்று
பிரகிருதி சம்பந்த்தத்தின் கொடுமை ஸ்ரீ ஈஸ்வர ஸ்வாதந்த்ர்யம்
முதலான ஹேதுக்களால் தமக்கு பிறந்த அதிசங்கையை ஒரு படுக்கையிலே கூட இருக்கச் செய்தே
பண்டு பசு மயக்கப் போகிற ப்ரபாத காலம் வந்து
அக் காலத்துக்கு அடைத்த குயில் மயில் முதலானவற்றின் பாடல் ஆடல் முதலான
அடையாளங்களையும் காண்கையாலே
அவற்றையே கொண்டு ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் பசு மேய்க்கப் போனான் -என்று அதி சங்கை பண்ணி
நோவு படுகிற இடைப் பெண்கள் பேச்சாலே அருளிச் செய்கிற-வேய் மரு தோளிணை யில் அர்த்தத்தை
வேய் மரு தோள் இந்த்ரிரை கோன் -இத்யாதியாலே அருளிச் செய்கிறார் -என்கை –

——————-

சார்வாகவே யடியில் தானுரைத்த பத்தி தான்
சீரார் பலத்துடனே சேர்ந்ததனை -சோராமல்
கண்டுரைத்த மாறன் கழல் இணையே நாடோறும்
கண்டு உகக்கும் என்னுடைய கண் –94-

இதில்
அடியில் உபதேசித்த பக்தி-ஸ்வசாத்தியமான பலத்தோடே தலைக் கட்டினபடியை அருளிச் செய்த
திவ்ய ஸூக்தியை அனுவதித்து அருளிச் செய்கிறார் – அது எங்கனே என்னில்
கீழ்-ஸ்ரீ காளமேகத்தை வழித் துணையாக-
ஸ்ரீ தாள தாமரையிலே பற்றி போக்கிலே ஒருப்பட்டவர் ஆகையாலே-
ஸ்ரீ உயர்வற உயர் நலத்தில்-அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதியாக அறுதி இட்ட ஸ்ரீ பரத்வமே பரம பிராப்யமாகையாகவே
அந்த பிராப்ய வேஷத்தையும்-
பிராப்ய பலமான கைங்கர்யத்தையும்- ஸ்ரீ கெடும் இடரிலே அனுசந்தித்து-
அந்த பிராப்ய வேஷத்தை பெறுகைக்கு உபாயமாக-
ஸ்ரீ வீடுமின் முற்றத்திலும்—ஸ்ரீ பத்துடை அடியவரிலும் தொடங்கின-பக்தியானது ஸ்வ சாத்தியத்தோடே பொருந்தின படியை சொல்லி
தமக்கு உபாயமாக
முதல் ஸ்ரீ திருவாய் மொழியில் சொன்ன பிரபத்தியையும்-சொல்லித் தலைக் கட்டுகிற
ஸ்ரீ சார்வே தவ நெறியில் அர்த்தத்தை–சார்வாகவே அடியில் -இத்யாதியாலே
அருளிச் செய்கிறார் என்கை –

—————-

கண்ணன் அடி இணையில் காதல் உறுவார் செயலை
திண்ணமுறவே சுருங்கச் செப்பியே -மண்ணவர்க்குத்
தான் உபதேசிக்கை தலைக் கட்டினான் மாறன்
ஆன புகழ் சேர் தன்னருள்–95-

இதில் பக்திமான்கள் பரிமாற்றத்தை சுருங்க அருளிச் செய்த படியை அனுவதித்து
அருளிச் செய்கிறார் அது எங்கனே என்னில்
ஸ்ரீ ஈஸ்வரன் தம்மை ஸ்ரீ பரம பதத்திலே கொடு போகையிலே த்வரிக்கிற படியை கண்டு
இவர்களுக்கு இது ஓன்று குறை பட்டு கிடக்க ஒண்ணாது என்று பார்த்து
தம்முடைய பரம கிருபையாலே
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனைப் பற்றுகையாலும் இவர்களுக்கு ஸூக்ரஹமாக வேணும் என்று பாசுரப் பரப்பு அறச் சுருக்கத்திலே
பக்திமான்கள் பரிமாற்றம் இருக்கும் படியை சம்சாரிகளுக்கு உபதேசித்து பரோபதேசத்தை நிகமிக்கிற
கண்ணன் கழலிணையில் அர்த்தத்தை-கண்ணன் அடி இணையாலே-அருளிச் செய்கிறார் -என்கை –

—————-

அருளால் அடியில் எடுத்த மால் அன்பால்
இருளார்ந்த தம்முடம்பை இச்சித்து -இரு விசும்பில்
இத்துடன் கொண்டேக இசைவு பார்த்தே யிருந்த
சுத்தி சொல்லும் மாறன் செஞ்சொல் —96-

த்யாஜ்ய தேஹ வ்யாமோஹம் -அடுத்த பதிகார்த்தம் –
பிரணவ பாரதந்தர்யம் -மோக்ஷ தானத்தில் -ஆஸ்ரித பாரதந்தர்யம் -இதில் –

இதில் ஸ்ரீ பரம பதத்தில் கொடு போகையில்-த்வரிக்கும் இடத்திலும் விதி பரதந்த்ரனாய் செய்கிறபடியை
பேசின பாசுரத்தை அனுவதித்து அருளிச் செய்கிறார் – அது எங்கனே என்னில் –
இப்படி பரோபதேசம் தலைக் கட்டின பின்பு தம்மை அவன் ஸ்ரீ திரு நாட்டிலே கொடு போகிக்கு த்வரிக்கும் படியையும்
கொடு போகும் இடத்தில் தாம் நியமித்தபடி கொடு போக வேணும் என்று தமக்கு அவன் பரதந்த்ரனாய் நிற்கிறபடியையும்
தாம் பெற்ற பேற்றின் கனத்தையும் -தம்முடைய திரு உள்ளத்துக்குச் சொல்லி-இனியராய் பேசுகிற
அருள் பெறுவாரில் அர்த்தத்தை-அனுவதித்து அருளிச் செய்கிறார் அருளால் அடியில் -தொடங்கி -என்கை –

—————–

செஞ்சொல் பரன் தனது சீராரும் மேனி தனில்
வஞ்சித்துச் செய்கின்ற வாஞ்சை தனின் -விஞ்சுதலைக்
கண்டவனைக் காற்கட்டிக் கை விடுவித்துக் கொண்ட
திண் திறல் மாறன் நம் திரு—97-

இதில்-அவன் தேக சபலனாய்-ஆதரிக்க-இவர் -விரோதியான சரீரத்தை விடுவி -என்று
விடுவித்துக் கொண்டமை பேசின பாசுரத்தை அனுவதித்து-அருளிச் செய்கிறார் –
அது எங்கனே என்னில் –
தம்மோடு வந்து கலந்து-தமக்கு பரதந்த்ரனாய் தம் திரு மேனியிலே அத்ய அபி நிவிஷ்டனாய்
திரு மேனியோடே தம்மை ஸ்ரீ திரு நாட்டில் கொடு போக வேணும் என்று
அவன் தம் திருமேனியில் மிகவும் பண்ணுகிற சாபலத்தைக் கண்டு
நம் பக்கல் ஆதர அதிசயத்தால் அன்றோ-இவன் நம் உடம்பை ஆதரிக்கிறது என்று பார்த்து
இதன் தோஷம் அறியாமல்-ராகாந்தனாய் இருக்கிற இவனுக்கு
இதன் தோஷத்தை யுணர்த்தவே இத்தை தவிரும் என்று நினைத்து-இதன் தோஷங்களை அவனுக்கு அறிவிக்க
அபிமத விஷயத்தில் அழுக்கு உகப்பாரைப் போலே
அது தானே அவனுக்கு மேல் விழுகைக்கு உடலாக-எனக்கு இது மிகவும் அநபிமதமாய் இருக்கும்
ஆன பின்பு இத்தைக் கழிக்க வேணும் -என்று
இவர் அவன் திருவடிகளிலே தலையை மடுத்து சரணம் புக
இவர் விதி வகை பார்க்குமவன் ஆகையாலே
இவர்க்கு அநபிமதம் ஆகில்-வருந்தியும் நாம் இத்தை கழித்து கொடுக்கக் கடவோம்-என்று தலை துலுக்க
நம் சொலவைப் பரிபாலிப்பதே
இது ஒரு சீலம் இருந்தபடி என் –என்று தலை துலுக்குகிற-
செஞ்சொல் கவிகாள் லில் அர்த்தத்தை
செஞ்சொல் பரன் -இத்யாதியாலே அருளிச் செய்கிறார் -என்கை –

————–

திருமால் தன்பால் விருப்பம் செய்கின்ற நேர் கண்டு
அரு மாயத்து அன்று அகல்விப்பான் என் -பெருமால் நீ
இன்று என்பால் செய்வான் என் என்ன இடருற்று நின்றான்
துன்னு புகழ் மாறனைத் தான் சூழ்ந்து —98-

இதில்-இப்போது ஆதரிக்கிற தேவர்-அநாதி அநாதர ஹேது சொல்லும் என்று-மடி பிடித்துக் கேட்க
அவன் அதுக்கு ஒன்றும் சொல்லாமல்
நிருத்தனனான படியை அருளிச் செய்கிற ஸ்ரீ ஆழ்வார் திவ்ய ஸூக்தியை அனுவதித்து-அருளிச் செய்கிறார் –
அது எங்கனே என்னில்
முதலிலே
அத்வேஷத்தைப் பிறப்பித்து-ஆபிமுக்யத்தை யுண்டாக்கி-ஆஸ்ரயண ருசியை விளைத்து
தானே யுபாயமாய்-தன் திருவடிகளிலே பிரேமத்தையும்-பரம பக்தி பர்யந்தமாக முற்றுவித்து
தன்னால் அல்லாது செல்லாதபடி பண்ணி
நாம் சொன்னபடியே செய்வானாக சமைந்து
நம்மை இவன் இப்படி தலையாலே-சுமவா நின்றதுக்கு அடி ஏது என்று அவனைக் கேட்க –
அவன் நிருத்தரனாய்-கவிழ் தலை இட்டு நிற்க
நிர்ஹேதுகமாகாதே -என்று ப்ரீதராய்
தம்மை அவன் அங்கீ கரித்த படியையும்
அங்கீகார ஹேதுவானவன் கிருபாதி குணங்களையும்-அனுசந்தித்து
இது ஒரு நிர்ஹேதுக விஷயீகாரம் இருந்தபடியே-என்று வித்தராகிற
திரு மால் இரும் சோலை மலை யில் அர்த்தத்தை
திருமால் தம்பால் -இத்யாதியாலே-அருளிச் செய்கிறார் -என்கை-

————-

சூழ்ந்து நின்ற மால் விசும்பில் தொல்லை வழி காட்ட
ஆழ்ந்து அதனை முற்றும் அனுபவித்து -வாழ்ந்து அங்கு
அடியருடனே இருந்தவாற்றை யுரை செய்தான்
முடி மகிழ் சேர் ஞான முனி –99-

இதில் ஸ்ரீ அர்ச்சிராதி மார்க்க சத்காரத்தை அடையக் காட்ட அனுபவித்து அருளிச் செய்த பாசுரத்தை
அனுவதித்து அருளிச் செய்கிறார்-அது எங்கனே என்னில் –
இவரை அமர்ந்த நிலமான ஸ்ரீ பரம பதத்திலே கொடு போய் வைத்து இவரும் தானுமாக அனுபவிப்பதாக ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் விசாரித்து
இவருக்கு ஸ்ரீ அர்ச்சிராதி மார்க்கத்தையும்-அங்கு உள்ளார் பண்ணும் சத்கார விசேஷங்களையும்
ஸ்ரீ பரமபத பிராப்தியையும் அங்கு உள்ளார் வந்து எதிர் கொண்டு சத்கரிக்கும் கட்டளைகளையும்
தன்னுடைய ஸ்வரூப ரூப குண விபூதிகளையும் இவருக்கு கண்டு அனுபவிக்கலாம்படி
பர ஜ்ஞான தசையை பிறப்பித்துக் காட்டிக் கொடுக்க
இவரும் கட்டடங்க கண்டு அனுபவித்து
தாம் பெற்ற பேற்றை அன்யாபதேசத்தாலே அருளிச் செய்கிற சூழ் விசும்பு அணி முகிலில் அர்த்தத்தை
சூழ்ந்து நின்ற மால் -இத்யாதியாலே அருளிச் செய்கிறார் -என்கை-

————–

முனி மாறன் முன்புரை செய் முற்றின்பம் நீங்கி
தனியாகி நின்று தளர்ந்து -நனியாம்
பரம பத்தியால் நைந்து பங்கயத்தாள் கோனை
ஒருமை யுற்றுச் சேர்ந்தான் உயர்ந்து –100-

இதில் – ஸ்ரீ பரம பத்தியாலே-பர ப்ராப்தியான படியை பேசின பாசுரத்தை அனுவதித்து அருளிச் செய்கிறார் –
அது எங்கனே என்னில்
கீழ் சூழ் விசும்பு அணி முகிலிலே ஸ்ரீ பரம பதத்திலே புக்கு நிரதிசய ஆனந்த உக்தராய்
நித்ய சூரிகள் திரளிலே இருக்கிறாராக-தம்மை அனுசந்தித்த இது
ஜ்ஞான அனுசந்தானம் மாத்ரமாய் பாஹ்ய சம்ச்லேஷ யோக்கியம் அல்லாமையாலே
மேரு சிகரத்திலே ஸூ கோத்ரமாக இருந்தவன்
பேர் ஆழமான பள்ளத்திலே தலை கீழாக தள்ளுண்டு-விழுந்து நோவு படுமா போலே
அனந்த கிலேச பாஜனமான சம்சாரத்தில்-தாம் இருக்கிற படியைக் கண்டு
ஸ்ரீ ஈஸ்வரனுக்கு
பண்டு போலே ஒரு குணாவிஷ்காராதிகளால் பரிஹரிக்க ஒண்ணாத படி ஆற்றாமை தலை எடுத்து
ஒரு தூத ப்ரேஷாணாதிகளால் இட்டு நீட்டுகையும் இன்றிக்கே
தாமே அவன் முகத்தைப் பார்த்து
தம்மால் இது பரிஹரித்துக் கொள்ளப் போகாது இருக்கிறபடியும்
சாதநாந்தரங்களை அனுஷ்டித்தாலும் அவன் கை பார்த்து இருக்க வேண்டி இருக்கும் படியையும் சொல்லிக் கொண்டு
ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் ஆணை இட்டு-தடுத்தும்-வளைத்தும் அவனைப் பெற வேண்டும்படியான பரம பக்தி தலை எடுத்து
நிர்க்குணர் உடைய ஹிருதயங்களும் கூட இரங்கும் படியாகவும்
அவனுக்கும் தம் கார்யம் செய்து அல்லது ஸ்ரீ திரு நாட்டிலே குடி இருப்பு அரிதாம்படியாகவும்
பெரும் மிடறு செய்து கூப்பிட்டு பெரிய ஆர்த்தியோடே திருவடிகளிலே சரணம் புக
ஸ்ரீ பெரிய திருவடி திருத் தோளிலே ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியாரோடு கூட இவர் அபேஷித்த படியே ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் வந்து தோற்றி
கால் கட்டான பிரகிருதி சம்பந்தத்தையும் அறுத்து
ஸ்ரீ பரம பதத்திலே கொடு போய் நித்ய சூரிகளோடே ஒரு கோவை யாக்கி-நித்ய கைங்கர்யம் கொண்டருள-
அத்தாலே-தாம் நிரஸ்த பிரதிபந்தகராய் பிராப்த சமஸ்த மநோ ரதரான படியை-சொல்லித் தலைக் கட்டுகிற
முனிய நான் முகனே யில் அர்த்தத்தை
முனி மாறன் இத்யாதியாலே அருளிச் செய்து தலைக் கட்டுகிறார் -என்கை –

——————————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதிகேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ அழகிய மணவாளப் பெருமாள் நாயனார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நஞ்சீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-