கண்ணன் கேசவன் நம்பி பிறந்தினில்–1-1-1-
திருக் கோட்டியூரில் பிரசஸ்த கேசனாய்-பரிபூர்ண குணனான ஸ்ரீ கிருஷ்ணன்-பிறந்தினில் -பிறந்து இன் இல் -இன் இல் பிறந்து
ஸ்ரீ மதுரையில் சிறைக் கூடம் போலே பிறந்த இடம் தோன்றாமல் போக வேண்டாதே –
எல்லா உபாலாள நத்துக்கும் யோக்யமான ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மாளிகை யாகிற இனிய இல்லிலே பிறந்து –
பேதை குழவி பிடித்து சுவைத்து உண்ணும் பாதக் கமலங்கள் காணீரே பவள வாயீர் வந்து காணீரே -1-2-1-
திருக் கையாலே பிடித்து திருப்பவளத்தில் வைத்து ஆஸ்வசித்து புஜிக்கும்-
தேனே மலரும் திருப் பாதம் -என்று சொல்லக் கேட்டு இருக்கையாலே திருவடிகள் தன்னின் போக்யதை தன்னை பரீஷிக்கைக்காக –
பருவத்துக்கு அநு குணமான வியாபாரம் செய்வாரைப் போலே செய்தான் -ஆதல் –
திருவின் வடிவு ஒக்கும் தேவகி பெற்ற உருவு கரிய ஒளி மணி வண்ணன் புருவம் இருந்தவா காணீரே பூண் முலையீர் வந்து காணீரே -1-2-17-
திருவின் வடிவு ஒக்கும் என்கையாலே -கீழ் சீதக் கடலுள் அமுதன்ன தேவகி -என்றது -இங்கே ஸ்பஷ்டமாய் இறே இருப்பது –
மாணிக் குறளனே தாலேலோ வையம் அளந்தானே தாலேலோ -1-3 1-
உன்னுடைய பெறுகைக்கு இரப்பிலே தழும்பு ஏறின பிரமச்சாரியாய் சென்று இரந்த வாமன ரூபி யானவனே -தாலேலோ –
இரப்பு பெற்ற ஹர்ஷத்தாலே வளர்ந்து லோகத்தை அளந்த த்ரிவிக்ரமன் ஆனவனே தாலேலோ
வெய்ய கலைப்பாகிக் கொண்டு உவளாய் நின்றாள்-அய்யா அழேல் அழேல் தாலேலோ அரங்கத்து அணையானே தாலேலோ -1 3-9 –
வேவிதான கலையை வாகனமாக உடைய துர்க்கையானவள் கொண்டு வந்து அதூர விப்ர க்ருஷ்டை யாய் நின்றாள் –
அன்றிக்கே –
வெய்ய கலைப்பாகி என்கிறது -வெம்மை விருப்பத்துக்கு வாசகம் ஆகையாலே ஸ்ப்ருஹநீயமான கலைகளை நாவிலே நின்று நடத்துகிற
சரஸ்வதியை சொல்லுகிறதாய் –அடியிலே எல்லாருக்கும் பிரதானமாக சொல்லப் பட்ட பிரம்மாவுக்கு பிரதான மகிஷி யானவள் பண்ணின
கிஞ்சித் காரத்தை சொல்லுகிறது என்று -வாக்ய அர்த்தமாக்கி -மேலடைய-அதுக்கு சேர நிர்வஹிக்கவுமாம்-
சுக்கிரன் கண்ணை துரும்பால் கிளறிய சக்கரக் கையனே அச்சோ அச்சோ சங்கம் இடத்தானே அச்சோ அச்சோ -1-8-7-
துரும்பால் கிளறிய சக்கரக் கையன் -என்கையாலே அந்த பவித்ராக்ரமாய் புகுந்து அவன் கண்ணை கலக்கிற்று –
கருதும் இடம் பொரும் திரு ஆழி -என்று தோற்றுகிறது-
சங்கம் இடத்தானே -ஒருகாலும் திரு ஆழிக்கும் ஸ்ரீ பாஞ்ச சந்யத்துக்கும் பிரிவு இல்லை இறே –
ஆகையால் அவன் வலம் கையிலே தோன்றும் போது-இவன் இடம்கையிலே தோன்றும் படியாய் இறே இருப்பது –
அச்சோ அச்சோ -இப்படி இருந்துள்ள கையும் ஆழ்வார்களுமான சேர்த்தி யோடு வந்து அணைத்து கொள்ள வேணும் என்கை –
மன்னு நமுசியை வானில் சுழற்றிய மின்னு முடியானே அச்சோ அச்சோ வேம்கட வாணனே அச்சோ அச்சோ -1-8-8-
தான் பிடித்த நிலை விடாதே நின்ற நமுசியை ஆகாயத்திலே சுழற்றி எறிந்து விட்ட உஜ்ஜ்வலமான திரு அபிஷேகத்தை உடையவனே –
திரு உலகு அளந்த வ்ருத்தாந்த்தாலே சேதனருடைய அந்ய சேஷத்வ ஸ்வ ஸ்வாதந்த்ர்யங்களை அறுத்த பின்பு ஆய்த்து சேஷித்வ பிரகாசமான
திரு அபிஷேகம் ஒளி பெற்றது –வேம்கடம் இத்யாதி -அன்று ஞாலம் அளந்த பிரான் -சென்று சேர் திரு வேம்கட மா மலை –என்னும்படி –
அந்த வாமன அவதார சேஷ்டிதம் அடைய தோன்ற திருமலைக்கு நிர்வாகனாய் நிற்கிறவனே-அச்சோ அச்சோ –
கூத்து வந்து ஆடி குழலால் இசை பாடி வாய்த்த மறையோர் வணங்க இமையவர்
ஏத்த வந்து என்னைப் புறம் புல்குவான் எம்பிரான் என்னைப் புறம் புல்குவான் -1 9-8 – –
நிலவறையில் கிடக்கிற பெண்களும் விட்டு வந்து காண்கைக்கு உறுப்பு ஆகையாலே -ப்ரீதனாய் கொண்டு கூத்தாடி –
குழலால் இசை பாடி -திருப் பவளத்தில் வைத்து ஊதுகிற குழல் வழியே இசைகளைப் பாடி –குழலின் த்வனி வாய்ப்பு இறே மூத்தவை அறிவது –
தான் நினைத்த பெண்களுடைய பெயரை சொல்லி அழைக்கையும்-வெறுத்தவர்களை கால் கட்டி பொறை கொள்ளுகையும் –
முதலான சப்த விசேஷங்கள் -இவனோடு பழகி போரும் பெண்களுக்கு இறே தெரிவது –
குழலால் இசை பாடி -கூத்து வந்தாடி -என்று அந்வயித்து கொள்வது –
குழலோசையாலே அபிமதரைத் திரட்டி -அவர்களைக் காணப் பெற்றோமே -என்று உகந்து -கொண்டு ஆய்த்து -கூத்தாடுவது –
இந்திரன் காவினில் நிற்பன செய்து நிலாத் திகழ முற்றத்துள் உய்த்தவன் என்னைப் புறம் புல்குவான் உம்பர் கோன் என்னைப் புறம் புல்குவான் – 1-9 -9 –
முற்பட ஆதரித்த இந்திரன் -தன் புழைக் கடையிலே ஒரு பூண்டைப் பிடுங்கிக் கொண்டு போரப் பொறாமையாலே-குபிதனாய்
வஜ்ரத்தை வாங்கி துடர்ந்து யுத்தம் செய்வானாக வந்து – வந்த கார்யம் பலியாமையாலே -ஸ்தோத்ரம் செய்ய -இப்போது தானே கொடு போக வேணும் –
பின்பு அங்கு வந்து நிற்க கடவது -என்று சங்கல்பம் செய்து கொண்டு போந்து –வண் துவரை நட்டான் -என்கிறபடியே ஸ்ரீ மத் த்வாரகையிலே
நிலா முற்றத்திலே நட்டவன் –
உய்த்தவன் என்கையாலே -இங்கே கொடு வந்து நட்ட பின்பு -அங்குத்தையிலும் காட்டிலும் தழையும் பூவும் கொழுந்துமாய் கொண்டு சம்ருத்தமான படி சொல்லுகிறது –
மெச்சூது சங்கம் இடத்தான் நல்வேயூதி பொய் சூதில் தோற்ற பொறை உடை மன்னர்க்காய்
பத்தூர் பெறாத அன்று பாரதம் கை செய்த அத்தூதன் அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் அம்மனே அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் -2-1 1- –
ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யமும் திருக் குழலும் இவ்வதாரத்தில் கை தொடானாய் இறே இருப்பது –
பசு மேய்த்து திரியும் காலத்திலும் -ஆநிரை இனம் மீளக் குறித்த சங்கம் -என்றும் –
கேயத் தீங்குழல் ஊதிற்றும் நிரை மேய்த்ததும் -என்றும் சொல்லக் கடவது இறே –
நீர்மையை கண்டு -நம்மிலே ஒருவன் -என்று இருக்கும் அவர்கள் பயப்படும்படி ஈச்வரத்வ சிஹ்னங்களைக் காட்டுகை –
இவ்விடத்தை உய்ந்த பிள்ளை-திரு வரங்கம் பெரிய கோவிலில் எம்பெருமானார் காலத்தில் எழுந்து அருளி இருந்தார் ஒரு அரையர் – பாடா நிற்க –
திரு வோலக்கத்திலே அத்தூதன் என்று -பெருமாளை காட்டுவது –அப்பூச்சி என்று கண்ணை இறுத்து கொண்டு வருவதாக அபிநயிக்க –
உடையவர் பின்னே சேவித்து எழுந்து அருளி இருந்த எம்பார் -திருக் கைகளை திருத் தோள்களோடு சேர்ந்து காட்ட -அவரும் அப்படியே அபிநயித்து கொண்டு வர –
இதுக்கடி என் என்று விசாரித்து புரிந்து பார்த்து அருளி –ஸ்ரீ கோவிந்த பெருமாள் இருந்தீரோ -என்று அருளிச் செய்தார்-என்று பிரசித்தம் இறே –
அப்பூச்சி என்கிறது -இரண்டு திருக் கையில் ஆழ்வார்களையும்-அம்மனே என்கிறது -கண்டு பயப்பட்டு சொல்லுகிற வார்த்தை –
பதக முதலைவாய்ப் பட்ட களிறு கதறிக் கை கூப்பி என் கண்ணா கண்ணா என்ன உதவப் புள்ளூர்ந்து அங்கு உறு துயர் தீர்த்த
அதகன் வந்து அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் அம்மனே அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் -2 1-9 – –
தன் கையை எடுத்து அஞ்சலி பண்ணி – தன் ஆர்த்தி எல்லாம் தோற்றும்படி கூப்பிட்டு கொண்டு -எனக்கு நிர்வாகனானவனே என்று பலகாலும் சொல்ல –
நாராயணா ஒ மணி வண்ணா நாகணையாய் வாராய் -என்று கூப்பிட்டவனாக அருளிச் செய்தார் திருமங்கை ஆழ்வார் –
இவர் -என் கண்ணா கண்ணா என்று கூப்பிடவனாக அருளிச் செய்தார் –
மூலேதி முக்த பத மாலபதி த்வி எந்தரே-என்று கொண்டு -ஆதி மூலமே -என்று கூப்பிட்டானாக பௌராணிகர் சொன்னார்கள் இறே –
இவை தன்னில் சேரும்படி என் என்னில் -மூலம்-என்கிற இடத்தில்
அசாதாரண விக்ரக விசிஷ்டனான ஆகாரத்தை நினைத்து கூப்பிட்டான் ஆகையாலே
அதுக்கு பர்யாய சப்தங்களை இட்டு ஆழ்வார்கள் அருளி செய்தார்கள் ஆகையால் எல்லாம் சேரக் குறை இல்லை –
இந்த ஆர்த்த த்வனி திருச் செவிப்பட்ட போதே திருப் படுக்கையிலும் நின்றும் பதறி எழுந்து இருந்து -அதந்த்ரித்த சமூபதி ப்ரஹிதஹச்தம்-இத்யாதிப்படியே
சேனை முதலியார் திருக் கை கொடுக்கவும் -பற்றாமல் -திருவடி நிலை கோத்து எழுந்து அருளுகையும் இன்றிக்கே
வெறும் தரையிலே பத்தடி இட்ட பதற்றத்தை கண்டு –
இதுக்கடி என் -என்று பயப்பட்டு திவ்ய அந்தபுரம் கை நெரிக்க -பெரிய திருவடியை பண் செய்து ஏறப் பெறாமல் -வெறும் புறத்தில் மேற் கொண்டு –
அந்த ஆர்த்திக்கு உதவ வேணும் -என்னும் அதைப் பற்ற அவனை பிரேரித்து விரைய நடத்திக் கொண்டு சென்று -அந்த
பொய்கையிலே முதலையின் கையில் அகப்பட்டு -ஸ்ரீ கஜேந்த்திரன் பட்ட அதி மாத்ர துக்கத்தைப் போக்கின –
ஸ்ரீ கஜேந்த்ரனுக்கு துக்கமாவது –
நாஹம் களேபரஸ் யாச்ய த்ரானார்த்தம் மது சூதனா -கரஸ்த்த கமலான்யேவ பாதயோ ரர்ப்பிதம் ஹரே -என்கிறபடியே
கையிலே பூ செவ்வி அழியாமல் திருவடிகளில் சாத்தப் பெறுகிறோம் இல்லோம் என்னுமது –அதகன் -மிடுக்கன்-
சுண நன்று அணி முலை உண்ணத் தருவன் நான் சோத்தம்பிரான் இங்கே வாராய் -2 3-4 – –
சுணங்கு -முலை போல் தோன்றும் நிறம்-நன்றாகை-மிருதுவாக இருக்கை
சோத்தம்பிரான் இங்கே வாராய் -இப்படி சொன்ன அளவிலும் வாராமையாலே-பிரானே உன்னைக் கும்பிடுகிறேன் –
இங்கே வாராய் என்று இரந்து அழைக்கிறாள்
சோத்தம் -என்கிற இது -அஞ்சலி பண்ணும் அவர்கள் அதுக்கு அனுகூலமாக தாழ்ச்சி தோற்ற சொல்லுவதொரு சப்த விசேஷம்-
நீ பிறந்த திருவோணம் இன்று நீ நீராட வேண்டும் எம்பிரானே ஓடாதே வாராய் -2 4-2 –
நீ அவதரித்த திருவோணம் நஷத்ரம் காண் இன்று – இது தான் வைஷ்ணவ நஷத்ரம் ஆகையாலும் -அவதாராந்தரங்களிலே இந்த நஷத்ரம்
அந்வயம் உண்டாக கூடுகையாகையாலும் தர்ம ஐக்யத்தை பற்றி சொல்கிறது –
நீ நீராட வேண்டும் -பிறந்த நாளைக்கும் குளியாது இருப்பார் உண்டோ –சர்வதா நீ இன்று திரு மஞ்சனம் செய்ய வேணும் என்ன –
மாட்டேன் -என்று ஓடப் புக்க வாறே-எம்பிரானே ஓடாதே வாராய் -என்னுடைய நாயகனே -ஒடலாகாது காண் -வாராய் -என்கிறாள் –
நாண் எத்தனையும் இலாதாய் நற்பின்னை காணில் சிரிக்கும் மாணிக்கமே என் மணியே மஞ்சனம் ஆட நீ வாராய் -2 4-9 – –
ஏகதேசமும் லஜ்ஜை இல்லாதவனே -நீ புழுதியும் உடம்புமாய் இருக்கிற படியை நற்பின்னை காணும் ஆகில் மைத்துனன் ஆனமையால் சிரிக்கும் –
நாட்டார் பழிக்கு அஞ்சுகிற மாதரமோ -நற்பின்னை சிரிப்புக்கு லஜ்ஜிக்க வேண்டாவோ நீ செய்யாது ஒழிகிறது நிர் லஜ்ஜன் ஆகையாலே இறே என்று கருத்து –
மாணிக்கமே என் மணியே -வடி வழக்குக்கு ஒன்றே உபமானம் ஆவது ஓன்று இலாமையாலே அங்கும் இங்கும் கதிர் பொருக்கிகிறாள்-
பின்னை மணாளனை பேரில் கிடந்தானை முன்னை அமரர் முதல் தனி வித்தினை என்னையும் எங்கள் குடி முழுது ஆள் கொண்ட-2 5-1 – –
நப்பின்னை பிராட்டிக்கு வல்லபனானவனை –இவ் அவதாரத்துக்கு பிரதான மகிஷி இவளே இறே
மேன்மைக்கு ஸ்ரீ யபதி போலே இறே நீர்மைக்கு இவளுக்கு வல்லபன் என்கிறதும் –பேரில் கிடந்தானை -அதுக்கு மேலே ஒரு நீர்மை இறே இது
அவதார சௌலப்யம் போல் அன்று இறே அர்ச்சாவதார சௌலப்யம்
கொம்பினார் பின்னை கூடுவதற்கு ஏறு கொன்றான் -தென் திருப் பேருள் மேவும் எம்பிரான் –என்கையாலே
பின்னைக்கு மணாளன் ஆனதுக்கும் பேரில் கிடந்ததுக்கும் ஒரு சேர்த்தி உண்டு இறே –
நப்பின்னை பிராட்டியை திருமணம் புணர்ந்து -பின்னை அவளோடு கூட வந்து கண் வளர்ந்து அருளிற்று திருப் பேரிலே போலே காணும்
ஒன்றே உரைப்பான் ஒரு சொல்லே சொல்லுவான்–2-6-4-
பாண்டவர்களும் நாங்களும் கூடி ஜீவிப்பதில்லை -என்னும் ஓர் அர்த்தமே சொல்லுவானாய் – கூடி ஜீவிப்பது இல்லையாகிலும்
அவர்களுக்கும் ஏதேனும் சில கொடுக்க வேண்டாவோ –என்று மத்தியஸ்தர் சொன்னால் –அவர்களுக்கு ஒரு கோற்குத்து நிலமும்
கொடுப்பது இல்லை -என்னும் ஒரு வசனமே சொல்லுவானாய் -இருக்கும் அவன் என்கை-
அன்றிக்கே –
ஆஸ்ரித விஷயத்தில் -மித்ரா பாவேன சம்ப்ராப்தம் -இத்யாதிபடியே ஒரு படியாலும் அவர்களை கைவிடாமை ஆகிற ஒரு அர்த்தமே சொல்லுபவனாய் –
அபயம் சர்வ பூதேப்யோ ததாமி -இத்யாதிபடியே -அவர்களுடைய ரஷணத்துக்கு உடலான வசனம் ஒன்றுமே சொல்லா நிற்ப்பானாய்
இருக்கும் அவன் என்று பகவத் விசேஷணம் ஆகவுமாம்-
சென்று அங்குப் பாரதம் கை எறிந்தானுக்கு–2-6-4-
இரண்டு தலையும் பொருந்த விடலாமோ என்று தூதனாய் சென்று -பொருத்தப் பார்த்த இடத்திலும் பொருந்தாமையாலும் -யுத்தத்தில் பொருந்துகையாலும்-
ஆனால் அது தன்னை செய்க என்று பாரத யுத்தத்துக்கு அங்கே கை தட்டிப் போந்தவனுக்கு -என்னுதல்-
அன்றிக்கே –
ஆனால் அது தன்னை செய்வது என்று இசைந்து போந்து –பாண்டவர்களுக்காக நின்று -பாரத யுத்தத்திலே கையும் அணியும் வகுத்தவனுக்கு -என்னுதல் –
எறிதல்-இடுதல் ஆகையாலே வேண்டின பொருள் கொள்ளலாம் இறே-
பாலப் ப்ராயத்தே பார்த்தற்கு அருள் செய்த கோலப் பிரானுக்கு ஓர் கோல் கொண்டு வா- குடந்தை கிடந்தாற்க்கு ஓர் கோல் கொண்டு வா 2-6 6-
கோலப் பிரானுக்கு -அழகிய உபகாரகனுக்கு என்னுதல் –அத்வீதியமான விக்ரஹத்தை இவனுக்கு சஷூர் விஷயமாக்கி முன் நின்று
ரஷித்த உபகாரத்தை சொல்லுகிறது ஆதல்
குடந்தையன் கோவலன் -என்கிறபடியே-ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார சௌலப்யம் எல்லாம் தோற்றும்படி இறே திருக் குடந்தையில்
கண் வளர்ந்து அருளுவது -அங்கும் கோலப் பிரான் ஆனால் போலே இங்கும் ஏரார் கோலம் திகழ இறே சாய்ந்து அருளுவது –
செண்பக மல்லிகையோடு செங்கழுநீர் இருவாட்சி எண்பகர் பூவும் கொணர்ந்தேன் இன்று இவை சூட்ட வா என்று–2-7-10-
ப்ராதகால புஷ்பிதமான செண்பகமும்-சாயங்கால புஷ்பமான மல்லிகையும் -ஆகிய இவற்றோடே
ப்ராதகால புஷ்பங்களான செங்கழுநீர் இருவாட்சி முதலாக எண்ணி சொல்லப்பட்ட பூக்கள் எல்லாம் கொண்டு வந்தேன் –
அன்றிக்கே
எண்பகர் பூ என்றது -இன்னது இன்னது என்றி பரிகணிக்க படுமதாய் -சாஸ்திர சித்தமுமாகிற புஷ்பங்கள் என்னவுமாம்-
சொல்லார வாழ்த்தி நின்று ஏத்தி சொப்படக் காப்பிட வாராய் -2 8-5 – –
சொல் நிறையும்படி நின்று ஸ்துத்தித்து- சர்வ சப்த வாஸ்யமான விஷயத்தில் இறே சொல் ஆருவது-
கவிக்கு நிறை பொருளாய் நின்றான் -என்னக் கடவது இறே-
மங்களா சாசனம் பண்ணி-சொப்படக் காப்பிட வாராய் -நன்றாக நான் காப்பிட வாராய்-சொப்பட -நன்றாக என்றபடி-
போதமர் செல்வக் கொழுந்து புணர் திரு வெள்ளறையானை–2-8-10-
தனக்கு பிறந்தகமான தாமரைப் பூவை இருப்பிடமாக உடையவளாய் –ஸ்ரீ யாகையாலே -சகல சம்பத் சமஷ்டி பூதையாய் –
பிரதான மகிஷியாய்-இருந்துள்ள பெரிய பிராட்டியார்-பங்கய செல்வி -என்று இறே திரு நாமம் –
கோல் தேடி ஓடும் கொழுந்தது -என்கிறபடியே -கொழுந்தானது ஓன்று -உபக்நத்தை ஒழிய தரிக்க மாட்டாதால் போலே ஆய்த்து –
போதமர் செல்வக் கொழுந்தான இவளும் திரு வெள்ளறையான் ஆகிற உபக்னத்தொடே புணர்ந்து அல்லது தரிக்க மாட்டாதபடி
உபக்நம்-கொள் கொம்பு – ஆதாரமாய் நிற்கும் மாத்ரமாய் -அதன் மேல் படர்ந்த கொடியே பிரதானமாய் இருக்கும் போல் ஆய்த்து –
செம்தாமரைக் கண்ணார் அப்ரதானமாய் -இவளே அவ்வூருக்கு பிரதானையாய் இருக்கும்படி –
வேதப்பயன் கொள்ள வல்ல விட்டுசித்தன் சொன்ன மாலை-பகவத் விஷயத்தில் மங்களா சாசனம் பண்ணுகையே வேத தாத்பர்யம் என்று அறிந்து –
கைக்கொள்ள வல்ல பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்த மாலையான இத்திருமொழி–
கொண்டல் வண்ணா இங்கே போதராயே கோவில் பிள்ளாய் இங்கே போதராயே–2-9-4-
கொண்டல் வண்ணன் வெண்ணெய் உண்ட வாயன் -என்னும்படி-கோவிலிலே வசிக்கிற பிள்ளை யானவனே இங்கே போதராயே-
ஆய்ச்சியர் சேரி அளை தயிர் பாலுண்டு-2-10-5-
அளை-மத்தை நாட்டி உடைத்த-ஆய்ச்சியர் சேரி -இடைச்சிகள் சேரியிலே அளை தயிர் பால் உண்டு –
அவர்கள் கடைவதாக மத்து நாட்டி உடைத்த அளவிலே வைத்த தயிரையும் –காய்ச்சுவதாக வைத்த பாலையும் அமுது செய்த
அன்றிகே –
அளை தயிர் என்றது –அபிநிவேச அதிசயத்தாலே தன் கை உள் அளவும் போக விட்டு அலையப்பட்ட தயிர் என்னவுமாம் –
கரும்பார் மென் குழல் கன்னி ஒருத்திக்கு சூழ் வலை வைத்து திரியும் அரம்பா–3-1-6-
வாசுதேவன் வலை -என்றும் –
தாமரைத் தடம் கண் விழிகளினகவலை -என்றும் –
காரத் தண் கமலக் கண் என்னும் நெடும் கயிறு –என்றும் சொல்லுகிறபடியே
தப்பாமல் அகப்படுத்திக் கொள்ளும் திருக் கண்கள் ஆகிற வலையை எப்போதும் ஒக்க அவள் விஷயத்தில் வைத்து -அகப்படும் அளவும் –
அந்ய பரரைப் போலே சஞ்சரிக்கிற தீம்பன் ஆனவன்
மிடறு மெழு மெழுத் தோடே வெண்ணெய் விழுங்கிப் போய் –3-2-6-
இத்தால்-
வெண்ணெய் விழுங்கும் போதை அநாயாசம் சொல்லுகிறது
அதாவது -ஓதநாபூபாதிகள் அமுது செய்யும் போது குறிக் கொண்டு -திருப் பவளத்திலே இட்டு இருந்து மென்று –
மெள்ள மிடறுக்கு கீழே -இழிச்ச வேணும் இறே –அங்கன் இன்றிக்கே –
தாழியில் வெண்ணெய் தடம் கை ஆர விழுங்கிய -என்றும் –
தடா நிறைந்த வெள்ளி மலை இருந்தால் ஒத்த வெண்ணெயை வாரி விழுங்கிட்டு -என்றும் சொல்லுகிறபடியே –
வெண்ணெய் யினுடைய உடைய ஸம்ருத்தியைக் கண்டு பிரியப்பட்டு அபிநிவேச அதிசயத்தாலே -திருக்கையை விரித்து -நிறைய அள்ளி –
கை கலந்து உண்டான் –என்கிறபடியே இடக்கையாலும் வலக்கையாலும் வாரி அமுது செய்யும் போது –
ஒரு பருக்கை இல்லாமையாலே -மிடற்றில் உறுத்தாமல் -மெழு மெழுத்து உள்ளே ஒடும்படியாய் இறே இருப்பது –
ஆகையால் இவன் ஸௌகுமார்யத்துக்கு சேர்ந்து இருக்கும் இறே –
இப்படி வெண்ணெயை அமுது செய்து -கவ்யாந்தரங்களில்காட்டிலும் -இவன் விரும்பி இருப்பது வெண்ணெயே இறே –
ஈட்டிய வெண்ணெய் தொடு உண்கைக்காக இறே வந்து அவதரித்ததும் –
பன்றியும் ஆமையும் மீனமும் ஆகிய பார் கடல் வண்ணா உன் மேல் கன்றின் உருவாகி மேய்புலத்தே வந்த கள்ள வசுரர் தம்மை–3-3-7-
இத்தால்
அப்ராக்ருத திவ்ய சமஸ்தானத்தை அழிய மாறி -திர்யக் சஜாதீயம் ஆக்கிக் கொண்டு ஜகத் ரஷணம் பண்ணி அருளின நீர்மையை சொல்லுகிறது
வராஹ அவதாரத்தை முற்பட சொல்லிற்று -பிரளய ஆர்ணவ மக்னையான பூமியை எடுத்த அளவு அன்றிக்கே -சம்சார ஆர்ணவ மக்நரான
சேதனரை உத்தரிப்பைக்காக தத் அநுரூப உபாயங்களை உபதேசித்த ஏற்றத்தைப் பற்ற –
ஏனத் துருவாய் இடந்த பிரான் – ஞானப் பிரான் -என்றார் இறே ஆழ்வாரும்
திரு மங்கை ஆழ்வாரும் -ஏனத்தின் உருவாகி நிலா மங்கை எழில் கொண்டான் -என்ற
அநந்தரம்-ஞானத்தின் ஒளி உருவை -என்றார் இறே
இவர் தாமும் -எயிற்றிடை மண் கொண்ட எந்தை இராப்பகல் ஓதுவித்து -என்று மேலே அருளி செய்கிறார் இறே-
பாற் கடல் வண்ணா –
பாற் கடல் போலே வெளுத்து இருந்து உள்ள திருமேனி நிறத்தை உடையவனே –
இத்தால் -பாலின் நீர்மை -என்கிறபடியே சத்வ ப்ரசுரமான கிருத யுக புருஷர்களுடைய
ருசி அனுகுணமான திருமேனி நிறத்தை உடையனாய் கொண்டு -அவர்களுக்கு ஆஸ்ரயநீயனாய் ரஷித்த படியை சொல்லுகிறது –
பார்க்கடல் வண்ணா -என்ற பாடம் ஆகில் -பார் சூழ்ந்த கடல் போல் இருக்கிற திருமேனி நிறத்தை உடையவன் -என்கை
அப்போது இப்படி இருக்கிற திருவடியை இறே நீ அழிய மாறி -திர்யக் ரூபம் ஆக்கிக் கொண்டு ஜகத் ரஷணம் பண்ணிற்று என்றபடி –
எல்லியம்போதாக பிள்ளை வரும் எதிர் நின்று அங்கு இன வளை இழவேல்மின் – 3-4 2-
அந்தியம் போதாக ஸ்ரீ நந்தகோபன் திரு மகனானவன் வரும் எதிர் நின்று அங்கு இன வளை இழவேல்மின்
அவன் வருகிற வழியிலே எதிரே நின்று உங்கள் கையில் கிடக்கிற திரளான வளையை இழவாதே கொள்ளும் கோள்
எதிர் நிற்கை என்றும்-வளை இழக்கை என்றும்-இரண்டு இல்லை போலே காணும்-இன வளை இழவேல்மின் -என்கையாலே
எதிர் நின்றவர்களில் இன வளையில் ஒரு வளை நோக்க வல்லார் இல்லை என்னும் இடம் சொல்லுகிறது –
மற்று ஒருவர்க்கு என்னைப் பேசல் ஒட்டேன் மாலிரும் சோலை எம் மாயற்கு அல்லால்–3-4-5-
மனிடர்வர்க்கு என்று பேச்சு படில் வாழகில்லேன் -என்னுமா போலே சொல்லுகிறாள் –
இப்படி இவள் சொன்னவாறே -இவள் தன் நினைவை இவள் வாயாலே கேட்கைகாக எவனுக்கு ஒழிய என்று நீ சொல்லுகிறது -என்ன –
மாலிரும் சோலை எம் மாயற்கு அல்லால் -என்கிறாள்-
கிருஷ்ணனுக்கு -என்னாதே -இப்படி சொல்லிற்று இவனுக்கு ஓரடி உடைமையை சொல்லுகைக்காக –
அடி உடைமை சொல்லும் போது –ஒரு கோத்ர சம்பந்தம் சொல்ல வேணும் இறே
மால் இரும் சோலை போலே என்னையும் தன்னை அசாதாரணை ஆக்கிக் கொண்ட ஆச்சர்ய சக்தி உக்தனுக்கு ஒழிய என்றபடி –
திரு ஆய்ப்பாடியிலும் காட்டில் திரு மால் இரும் சோலை அவனுக்கு அசாதாரண தேசம் போலே காணும்
அவதார காலம் இத்தனையும் இறே அங்கு-நித்ய சந்நிதி இங்கே இறே
கொற்றவனுக்கு இவள் ஆம் என்று எண்ணிக் கொடுமின்கள் கொடீராகில் கோழம்பமே – 3-4 5-
கொற்றம்-வெற்றி-நீங்கள் கொடித்திலிகோள் ஆகிலும் தனக்கு என்றது விடாதவனுக்கு -என்கை
அண்ணாந்து இருக்கவே ஆங்கு அவளைக் கை பிடித்தவன் -இறே-இவளாம் என்று எண்ணிக் கொடுமின்கள்-
தனி வழியே போயினாள் என்னும் சொல் வாராதபடி –துல்ய சீலோ வயோ வ்ருத்தாம் -என்கிறபடியே அவனுக்கு இவள் அநுரூபை-என்று நினைத்து
சஹா தர்ம சரீதவ ப்ரதீச்ச சைனாம் -என்கிறபடியே கொடும் கோள் –
கொடீராகில் கோழம்பமே – –
அப்படி கொடீர்கோள் ஆகில் நீங்கள் குழம்பினி கோளாம் இத்தனை-நான் போகை தவிரேன்-சிந்தயந்தி போலே இருப்பாள் ஒருத்தி போலே காணும் இவள்
ஆன பின்பு -உங்கள் குழப்பம் நிஷ் பிரயோஜனம் –முடிவோடே தலைக் கட்டும் -என்கிறாள்–கோழம்பம் -குழப்பம்-
பந்து கொண்டான் என்று வளைத்து வைத்து பவள வாய் முறுவலும் காண்போம் தோழி 3-4 6- –
திரளிலே நாம் அவனை வளைக்கும் படி என் – என்று நீ நினைக்க வேண்டா –
நாங்கள் விளையாடுகிற போது எங்கள் பந்தைப் பறித்து கொண்டு போனான் -என்று சொல்லி போகாதபடி தடுத்து வைத்து
பவள வாய் முறுவலும் காண்போம் தோழி –நாம் இப்படி செய்தவாறே அவன் கால் வாங்கிப் போகாமே -நின்று மந்த ஸ்மிதம்
பண்ணுமே -அப்போது அவனுடைய பவளம் போல் இருக்கிற திரு அதரத்துக்கு ப்ரபாகமான
முறுவலையும் தோழி-நாம் கண்டு அனுபவிக்க கடவோம் -என்று மனோ ரதிக்கிறாள் —
செப்பாடு உடைய திருமால் அவன் தன் செம்தாமரைக் கை விரல் ஐந்தினையும்-3-5-6-
செப்பாடு ஆவது -செவ்வை -அதாவது -ஆர்ஜவ குணம்
திரு மால் -என்கையாலே -இவ்விடத்தில் அந்த ஆர்ஜவம் ஆனது -சிதகுரைத்தாலும் நன்று செய்தார் -என்கை
அன்றிக்கே –
இந்தரனுக்கு இட்ட சோற்றை விலக்கி -மலைக்கு இடுவித்து -வர்ஷாபத்தை விளைத்து –
இவை பட்டது படுக -என்று இருக்கை அன்றிக்கே -முன்பு -ரஷகம் -என்று சொன்ன மலை தன்னையே எடுத்து ரஷத்த செவ்வைப் பாட்டை சொல்லுகிறது –
இப்படி ரஷிக்கைக்கு அடி அவளோட்டை சம்பந்தம் ஆகையாலே -திருமால்-என்கிறது
நாவலம் பெரிய தீவினில் –3-6-1-
நாவலை உடைத்தான பெரிய தீவினிலே –த்வீயாந்தரங்களைப் பற்ற பெருமையை உடைய ஜம்பூத்வீபத்திலே -என்றபடி
இந்த த்வீபத்தினுடைய வைபவம் வேறொரு த்வீபத்துக்கு இல்லை இறே
அதாவது –
த்வீபாந்தரங்கள் எல்லாம் -போக பூமியாய் இருக்கும் இத்தனை இறே உள்ளது-ஆர்ஜன பூமி உள்ளது இதிலே இறே
இது தன்னிலும் நவமகண்டமான பாரத வர்ஷம் இறே -ஆர்ஜன பூமியாய் இருப்பது வர்ஷாந்தரங்களும் போக பூமிகள் இத்தனை -இறே
அப்படி இருந்தது ஆகிலும் பாரத வர்ஷ ப்ராதான்யத்தை பற்ற -த்வீபாந்தரங்களில் காட்டில் இந்த த்வீபத்துக்கு ஏற்றம் சொல்லக் குறை இல்லை –
த்வீபாந்தரங்களில் -போகங்களுக்கும் -உபரிதன -பாதாள -லோகங்களில் போகங்களுக்கும் மோஷத்துக்கும் சாதன அனுஷ்டானம் பண்ணலாவது இங்கே ஆகையாலும் –
திவ்ய தேசங்களும் முமுஷுக்களும் ப்ராசர்யேன உளது இங்கே ஆகையாலும் –
இந்த பாரத வர்ஷததோடே கூடி இருக்கையாலே ஜம்பூத்வீபத்தை -பெரிய தீவு -என்று அருளி செய்கிறார் —
மதுரை புறமாவது மதுரைக்கு அடுத்து அணித்தான திரு ஆய்ப்பாடி மதுரைப் புறம் புக்காள் கொலோ –3-8-1-என்றது –
அணியாலி புகுவார் கொலோ –என்றாப் போலே அதாவது ஒருவருக்கு ஒருவர் ஊமத்தங்காய் ஆகையாலே -கம்ச நகரியான மதுரை தன்னிலும்
சென்று புகவும் கூடும் இறே -அது செய்யாதே தனக்கு உத்தேச்யமான திரு ஆய்ப்பாடியிலே போய் புகுந்தாளோ -என்று சம்சயிக்கிறாள்
ஒன்றும் அறிவு ஒன்றில்லாத உரு அறை கோபாலர் தங்கள்–3-8-2-
பொருந்தின அறிவு ஒன்றும் இல்லாத லௌகிக வைதிகங்களோடு சேர்ந்த அறிவு அல்பமும் இல்லாத
அறிவு ஒன்றும் இல்லாத ஆய்க்குலம் இறே
காட்டிலே பசு மேய்க்க போன இடங்களிலே -வழி திகைத்தால் வழி காட்டுவது பசுக்களாம் படி இறே இவர்கள் அறிவு இருப்பது
உரு அறை கோபாலர் தங்கள் ரூப ஹீனரான கோபாலர்-ஆத்ம குணம் இல்லாதாப் போலே -ரூப குணமும் இல்லாதவர்கள் -என்கை-
திருமகள் போலே வளர்த்தேன் செம்கண் மால் தான் கொண்டு போனான்–3-8-4-
திரு மகள் போலே வளர்த்தேன் –கடி மா மலர் பாவை ஒப்பாள் -என்கிறபடியே சர்வருக்கும் வை லஷணத்துக்கு உபமான பூமியாய்
புருஷகார யுக்தையான-நாரீணா முத்தமையோடே சதர்ச -ஸ்வபாவ்யை யாம்படி வளர்த்தேன் –
செம்கண் மால் தான் கொண்டு போனான் –யதா கப்யாசம் புண்டரீகம் -என்கிறபடியே ஸ்வாபாவிகமான சிவப்புக்கு மேலே
பக்க நோக்கு அறியாமல் -இவளை பார்த்து கொண்டு இருக்கும் வ்யாமோகத்தாலும்
சிவந்த திருக் கண்களை உடையவனாய் -இந்த வ்யாமோகமே தனக்கு நிரூபகமாம் படி இருக்குமவன் –
ஆதிவாஹிகரை வரக் காட்டி யாதல்-பெரிய திருவடியை வரக் காட்டி யாதல் -கொடு போகை அன்றிக்கே –
கள்வன் கொல் -இலில் பிராட்டியை கொண்டு போனால் போல் -தானே கொண்டு போனான் –
ஆழ்வான் திரு நாட்டுக்கு எழுந்து அருளும் போது – உடையவர் -விச்லேஷம் பொறுக்க மாட்டாமல் –
ஒரு மகள் தன்னை உடையேன் -என்றும் –உலகம் நிறைந்த புகழால் திரு மகள் போலே வளர்த்தேன் -என்றும் –
செம்கண் மால் தான் கொண்டு போனான் -என்று அருளிச் செய்தார் -என்று பிரசித்தம் இறே
உபமாநம சேஷானாம் சாதூனாம் யச்சதாபவத்-என்கிறபடியே சாதுக்களுக்கு எல்லாம் உபமான பூமியாக சொல்லலாம் படி இருக்கையாலே –
உலகம் நிறைந்த புகழ் உள்ளது ஆழ்வானுக்கே இறே –
கூற்றுத் தாய் சொல்ல -3-9-4-– கூற்றம் போன்ற கைகேயி ஆகிற தாய் சொல்ல -பெருமாளுடைய ஸௌகுமாரத்தையும்-போகிற இடத்தில்
உண்டான கொடுமையையும் பாராமல்-பதினாலு சம்வத்சரம் வனவாசம் பண்ண சொன்ன க்ரௌர்யத்தை பற்ற -இவளைக் கூற்றுத் தாய் -என்கிறது
அதவா-கூற்றத் தாய் சொல்ல-சுமித்ரை யாகிற தாய் சொல்ல-கூறு பட்ட ஹவிஸ்ஸை புஜிக்கை யாகையாலே கூற்றுத் தாய் -என்னுதல்
சக்கரவர்த்திக்கு மூவரும் சக தர்ம சரிணிகள் ஆகையாலே-யாதம்சத்தாலே -கூற்றுத் தாய் என்னுதல்-
நந்தன் மதலையை காகுத்தனை நவின்று உந்தி பறந்த ஒளி இழையார்கள் சொல்–3-9-11-
ஸ்ரீ நந்த கோபர் திரு மகனையும் ககுத்ச்த குலோத்பவனான சக்கர வர்த்தி திரு மகனையும் -ஒருவர்க்கு ஒருவர் எதிரியாய் கொண்டு சொல்லி
உந்தி பறந்த ஒளி இழையார்கள் சொல்-உந்தி பறக்கை யாகிற -லீலா ரசம் கொண்டாடின அழகிய ஆபரண அலங்க்ர்தைகளான பெண்களுடைய சொல்லை
எக்காலமும் சென்று சேவித்து இருக்கும் அடியரை அக் கான் நெறியை மாற்றும் தண் மால் இரும் சோலையே – 4-2 3-
அநந்ய ப்ரயோஜனராய் -புறம்பு அந்ய பரதை இல்லாமையாலே சர்வ காலமும் சென்று சேவித்து இருப்பார்கள் -பிரயோஜனாந்தர பரர்க்கு
இறே கால நியதி உள்ளது-இவர்களுக்கு கால நியதி இல்லை -அதுக்கடி -அடியார் ஆகை இறே
எழுவார் விடை கொள்வார் ஈன் துழாயானை வழுவா வகை நினைந்து வைகல் தொழுவார் -என்னக் கடவது இறே
அக்கான் நெறியை மாற்றம்-அக்காட்டு வழியை மாற்றும் -பாவக் காடு இறே
தண் மால் இரும் சோலையே –தட்பமாவது -சம்சார தாபத்தை ஆற்றுமதாய் இருக்கை
அழகர் பிரதி கூலரை -தெக்கா நெறியே போக்குவிப்பார்-திரு மலை ஆழ்வார் -அநு கூலரை -அக்காநெறியை மாற்று விப்பார்
பிணி வீயுமாறு செய்வான் திருவேம்கடத்து ஆயன்-சமன் கொள் வீடு தரும் தடம் குன்றமே -என்னக் கடவது இறே
அழகரைப் பற்றுகையிலும் -அயன் மலை அடைவது அது இறே கருமம்-
கொல் நவில் கூர் வேல் கோன் நெடு மாறன் தென் கூடல் கோன் தென்னன் கொண்டாடும் தென் திரு மால் இரும் சோலையே -4 2-7 –
மலயத்வஜ இதிக்யாதோ மனவேந்த்ரோ மஹீபதி-என்கிற மலயத்வஜ சக்கரவர்த்தி இத் தேசத்தை உபலாளித்துக் கொண்டு
போந்தான் என்னும் ப்ரீதியாலே அவனை ஸ்லாகிக்கிறார் மேல்
கொலைக்கு பரிகரம் என்னும்படியான கூரிய வேலை உடையனாய்-ராஜ நீதி குலையாமல் -தர்ம யுத்தமே செய்பவனாய்-தப பலத்தாலே நித்யம்
கங்கா ஸ்நானம் செய்து வர வல்ல பெருமையை உடையவனாய் -பாண்டி மண்டலத்துக்கு ராஜாவாய் -கட்டளைப் பட்டு -நான் மாடக் கூடல் -என்னும்
பேரை உடைத்தாய் -இருக்கும் மதுரைக்கு நிர்வாஹனாய் -தஷிண திக்குக்கு பிரதானனான -மலயத்வஜ சக்கரவர்த்தியாலே கொண்டாடப் பட்ட தேசம் ஆய்த்து –
அதாவது-அகஸ்தியன் வர்த்திக்கிற மலய பர்வதத்திலே சென்று அகஸ்த்ய மகரிஷிக்கு முன்னே தர்மமே நடத்தக் கடவன் -என்று
மலய பர்வதத்தை எழுதிக் கொடி எடுத்தவன்-கங்கையிலே ஸ்நானம் செய்ய போகா நிற்க செய்தே -மதி தவழ் குடுமி அளவிலே
சென்றவாறே -தேர் வடக்கு ஓடாமல் நின்றதாய்-அவ்விடத்திலே தேரை நிறுத்தி –இங்கே தீர்த்த விசேஷமும் -தேவதா சந்நிதியும் உண்டாக்க
அடுக்கும் -என்று இறங்கி ஆராய்ந்து பார்த்த அளவில் –அவ்விடத்தில் அழகர் சந்நிதி பண்ணி -இவ்வாற்றில் ஸ்நானம் செய்-என்ன
நாமம் கேட்டு ஸ்நானம் பண்ண வேண்டுகையாலே -இதுக்கு பேர் என்ன -என்று கேட்க –
முன்பே நம்மை பிரம்மா காலைக் கழுவு கிற காலத்திலே நம் சிலம்பிலே நீர் இதிலே தெறித்து -சிலம்பாறு -என்று இதுக்கு பேர் ஆய்த்து -என்ன
அங்கே ஸ்நானம் செய்து -கங்கா ஸ்நானம் தவிர்ந்து -இங்கே ப்ரவனனாய் இருந்து அழகருக்கு வேண்டும் அடிமைகளும் செய்தான்
என்று ஒரு பிரசித்தி உண்டு இறே அத்தை அருளிச் செய்தார் ஆய்த்து
இந்திர கோபங்கள் எம்பெருமான் கனி வாய் ஒப்பான் சிந்தும் புறவின் தென் திரு மால் இரும் சோலையே – 4-2 9-
சிவந்த நிறத்தை உடையவாய்-இந்த்ரகோபம்-என்கிற நாமத்தை உடைத்தாய் இருக்கிற ஜந்துகள் ஆனவை எம்பெருமான் கனி வாய் ஒப்பான் –
சர்வ ஸ்வாமியான அழகருடைய -கொவ்வை கனி போலே இருக்கிற திரு அதரத்துக்கு போலியாம் படி
சிந்தும் புறவின்-கண்ட இடம் எங்கும் சிதறிப் பறக்கும் பர்யந்தத்தை உடைய –
சிந்தூரச் செம்பொடிபோல் திரு மால் இரும் சோலை எங்கும் இந்திர கோபங்களே எழுந்தும் பரந்திட்டன -என்றார் இறே இவர் திரு மகளாரும்
தென் திரு மால் இரும் சோலையே –இப்படி இருந்துள்ள அழகை உடைத்தான திரு மால் இரும் சோலை -என்கை-
ஆயிரம் ஆறுகளும் சுனைகள் பல ஆயிரமும் ஆயிரம் பூம் பொழிலும் உடை மால் இரும் சோலை யதுவே -4-3 10-
இங்கு எடுத்தது ஆயிரமாக அருளி செய்கிறார் தம்முடைய பிரேம அதிசயத்தாலும் -அவற்றினுடைய பன்மையாலும்
ஆயிரம் ஆறுகளும் –திரு சிலம்பாறு ஒன்றும் இறே கீழ் சொல்லி வந்தது –
சாந்தொடு மணியும் அணி மயில் தழையும் தழுவி வந்து அருவிகள் நிறைந்து வந்து –
என்கிறபடியே திருமலை பரப்பிலே பெருகி வரும் கானாறுகள் அநேகமாய் இறே இருப்பது –அத்தை பற்றிச் சொல்லுகிறது
சுனைகள் பல ஆயிரமும் –திருமலை பரப்பிலே பார்த்தால் அவ்வாறுகள் நீர் தேங்கி நிற்கும் திருச் சுனைகளும் அப்படி பலவாய் இறே இருப்பது
திரு நாராயணப் பொய்கை-நலம் திகழ் நாரணன்-ஆரா அமுது-என்றால் போலே சொல்லுகிறவை திருமலை அடிவாரத்தில் உள்ளவை இறே
மேலும் இப்படி அநேகம் உள்ளது கண்டு கொள்வது-
ஆயிரம் பூம் பொழிலும்-அந்த ஆறுகளின் நீராலும் சுனைகளின் நீராலும் -சர்வ காலமும் பூ மாறாமல் செல்லும் திருச் சோலைகளும் -அநேகமாய் இறே இருப்பது
சோலை மலை -என்று இறே திரு மலைக்கு நிரூபகம்
ஆயிரம் ஆறுகளும் -இத்யாதி
நதி பிச்ச தசா சாஹஸ்ரைர் நிர்ஜரைர் பஹூபிர்வ்ரதா-அநேக சத சாஹஸ்ரை ருத்யானை ரூபலஷிதா -என்று இறே பிரமாண பிரசித்தி–
நால் வேத கடல் அமுதை மேலிரும் கற்பகத்தை வேதாந்த விழுப் பொருளின் மேலிருந்த விளக்கை விட்டு சித்தன் விரித்தனவே -4 3-11 –
ரிக் ஆதி பேதத்தாலே நாலு வகைப் பட்டு இருந்துள்ள வேதமாகிற சமுத்ரத்தில் சாரமான அமிர்தமானவனை
வேதியர் முழு வேதத் தமுதத்தை -என்னுமா போலே –
அன்றிக்கே –நால் வேதக் கடல் அமுது -என்று சகல வேத சாரமான திரு மந்த்ரத்தைச் சொல்லுகிறதே
சாமாதிகரண்யத்தாலே அத்தை இவனாக சொல்லுகிறதாகவுமாம் சாமாதி கரணத்துக்கு நிபந்தனம் -பிரதி பாத்ய பிரதி பாதக பாவ சம்பந்தம்
மேலிரும் கற்பகத்தை-மேலான பெரிய கற்பகத்தை –இத்தால் ஸ்வர்க்கத்தில் கல்பகத்தில் வ்யாவ்ருத்தி சொல்லுகிறது
அதாவது-அந்த கல்பகம் தன்னை ஒழிந்தவற்றை கொடுக்கும் இத்தனையே இறே-இது தன்னையும் கொடுக்கும் இறே
அந்த கல்பகம் அபேஷித்தார்க்கு இறே கொடுப்பது-இது அதிகாரியையும் உண்டாக்கிக் கொடுக்கும்
ஆகையால் இறேஎன்னை ஆக்கிக் கொண்டு எனக்கே தன்னை தந்த கற்பகம் -என்று ஆழ்வார் அருளிச் செய்ததும்
வேதாந்த விழுப் பொருளின் மேலிருந்த விளக்கை –வேதாந்த பிரதிபாத்யங்களான-சீரிய அர்த்தங்களுக்கு எல்லாம் மேலாய் இருந்துள்ள
ஸ்வயம் பிரகாச வஸ்து வானவனை –வேதாந்த பிரதிபாத்யங்களான-சீரிய அர்த்தங்கள் ஆவன –
போக்தா போக்யம் ப்ரேரிதாரஞ்ச மத்வா –ஷரம் ப்ரதான மம்ர்தா ஷரம் ஹர ஷராத்மா நாவீ சதே தேவ ஏக –
பிரதான ஷேத்ர ஜ்ஞபதிர் குணேச –இத்யாதிகளாலே சொல்லப் படுகிற தத்வ த்ரயமும்
மேல் இருந்த என்றது -இந்த தத்வ த்ரயத்திலும் வைத்துக் கொண்டு- மேலாய் இருந்துள்ள என்றபடி
அதாவது சேதன அசேதனங்கள் இரண்டும் பிரகாரமாக -தான் பிரகாரியாய் –நதத் சமஸ் சாப்ய திகச்ச தர்ச்யதே -என்னும்படி
சர்வ ஸ்மாத் பரனாய் -இருக்கை-
நா அகார்யம்-4-4-1-
நாவுக்கு அகார்யம் ஆவது-சப்தங்கள் நாரத்தளவும் பர்யவசிக்கையும்-பொய் சொல்லுகையும்-பிறர்க்கு கிலேச அவஹமான ஹேதுக்களை சொல்லுகையும்
நா வாயில் உண்டே -இத்யாதி-அல்லாத திரு நாமங்கள் இடையிலே இளைப்பாற வேணும்
கொங்கு ஊரிலே திருக் குருகை பிரான் பிள்ளான் எழுந்து அருளி-ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் திரு மாளிகையிலே விட்ட அளவிலே பிறந்த வார்த்தையை ஸ்மரிப்பது
அநந்த ஆழ்வான் சரம தசையிலே -பட்டர் உகக்கும் திரு நாமம் எது -என்று கேட்க-அழகிய மணவாள பெருமாள் -என்கிற திரு நாமம் -என்று சொல்ல
இது பர்தா நாம க்ரஹனம் பண்ணுமா போலே இரா நின்றது -ஆகிலும் பட்டர் விரும்பின திரு நாமம் அன்றோ -என்று இந்த திரு நாமத்தை சொன்ன
அனந்தரத்திலே திரு நாட்டுக்கு போனார்
பர்த்தா நாமம் சொல்ல ஒண்ணாமையாலே -நம் பெருமாள் -ஸ்ரீ ரெங்க ராஜர் -என்னாமல்
பெருமாளுக்கு அசாதாரணமான -அழகிய மணவாள பெருமாள் -என்ற திரு நாமத்தை சொல்லுகை –
உடையவர் எழுந்து அருளி இருக்கிற காலத்திலே-வடுக நம்பி அருகே-ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் எழுந்து அருளி இருந்து -ஓம் நமோ நாராயணா -என்ற
இத்தை சொல்ல –இத்தை கேட்ட நம்பி -நாவ காரியம் -என்று எழுந்து இருந்து நடக்க போனார்
ஆழ்வார் திருவரங்க பெருமாள் அரையர் சரம காலத்தில் -உடையவர் எழுந்து அருளி –இப்பொழுது திரு உள்ளத்தில் அனுசந்தானம் எது -என்று கேட்க
பகவத் நாமங்களாய் இருப்பன அநேகம் திரு நாமங்களாய் உண்டாய் இருக்க
திருவரங்கம் என்று நாலைந்து திரு அஷரமும் கோப்புண்ட படியே -என்று நினைத்து இருந்தேன் -காணும் என்று அருளி செய்ய –
அத்தை -ஆழ்வார் திருவரங்க பெருமாள் அரையர் விரும்பின திரு நாமம் -என்று உடையவர் விரும்பி இருப்பர்
நம் ஆழ்வார் -ஒழிவில் காலம் எல்லாம் -என்று அடிமையை யபேஷித்து-புகழு நல் ஒருவனிலே – வாசிகமான அடிமை செய்து –
மொய்ம்மாம் பூம் பொழிலிலே -அடிமையில் இழியாரை நிந்தித்து-செய்ய தாமரை கண்ணிலே -பகவத் ஜ்ஞானத்தை உபதேசித்து
பயிலும் சுடர் ஒளியிலே ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை கண்டு உகந்தால் போலே
இவரும்
திருக் கோட்டியூரில் எழுந்து அருளி இருக்கிற சர்வேஸ்வரனை அனுபவித்த அநந்தரம் அவன் திருவடிகளில் அடிமையில் இழியாத
அந்ய பரராய் திரிகிறவர்களை நிந்தித்தும் அவன் திருவடிகளில் அடிமையை உகந்தும் அவனை அனுபவிக்கையே யாத்ரையாய்
இருக்கும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை கண்டு உகக்கிறார்-
ந அகார்யம்-வாழ்த்துவார் பலராக -ஸ்ருஷ்டிக்கு பிரயோஜனம் திருநாமம் சொல்லுகை இறே-நாவகாரியம் -நாவுக்கு அகார்யமாவது
அசத்தியம் சொல்லுகிற நாக்காலே பகவத் விஷயத்தை சொல்லுகை-ஆவியை அரங்க மாலை –எச்சில் வாயால்-தூய்மையில் தொண்டனேன் நான் –
சொல்லினேன் தொல்லை நாமம் -பாவியேன் பிழைத்தவாறு -என்று-அயோக்யன் திருநாமம் சொல்லுகையும் பாபபலம் -என்றார் இறே
திருவாகம் தீண்டிற்று சென்று – என்று -அவனைப் பார்க்கும் அத்தனையோ-தன்னையும் பார்க்க வேண்டாவோ -என்று திரு உள்ளத்தை கர்ஹித்தார் இறே-
கொடு மா வினையேன் -என்று-பொய் நின்ற ஞானம் தொடங்கி-நெடுமாற்கு அடிமை -அளவும் கர்ம பலம் என்று அனுசந்தித்தார் இறே
திருமாலவன் திரு நாமங்கள் எண்ணக் கண்ட விரல்களால்-
–4-3-3-
ஸ்ரீ யபதி யானவனுடைய திரு நாமங்களை-திரு நாமத்திலே ஏதேனும் ஒரு படி அந்வயம் ஆன மாத்ரத்திலே
அவன் அபிமானித்து ரஷிக்கும்படியாக பண்ணும் புருஷகார பூதையான
பிராட்டியோடு கூடி எழுந்து அருளி இருக்கிறவனுடைய திரு நாமங்களை -என்கை
திரு நாமம் தான் ரசிப்பதும் -இருவருமான சேர்த்தியின் ரசம் அறிந்து அனுசந்திப்பார்க்கு -இறே
எனக்கு என்றும் -தேனும் பாலும் அமுதுமாய -திருமால் திருநாமம் -என்றார் இறே -திரு மங்கை ஆழ்வார்
எண்ணக் கண்ட விரல்களால்-இப்படி இருந்துள்ள தன்னுடைய திரு நாமங்களை எண்ணுகைக்காக ஆய்த்து
சர்வேஸ்வரன் இவர்களுக்கு விரல்களை ஸ்ருஷ்டித்தது-எண்ணுகையாவது -திரு நாமங்களை -இன்னது இன்னது -என்று பரிகணிக்கை
ஓர் ஆயிரம் உலகு எழ அளிக்கும் பேர் ஆயிரம் கொண்டதோர் பீடு உடையன் -என்கிறபடியேஒரோ திருநாமங்களே சஹஸ்ரமுகமாய் நின்று –
ஜகத்தை எல்லாவற்றையும் ரஷிக்க வற்றான-திரு நாமங்கள் ஆயிரம் உடையானாகையால் வந்த பெருமையை உடையவனாய் இறே
அவன் இருப்பது -தேவோ நாம சகஸ்ர வான் -என்னக் கடவது இறே
பேர் ஆயிரம் கொண்ட தோர் பீடு உடையன் -என்னாஇவற்றை உடையவன் ஆர் -என்னும் அபேஷையிலே-நாராயணன் – என்றார் இறே
இங்கும் சொக்க நாராயணர் இறே எழுந்து அருளி இருக்கிறவர்
நாராயணன் -என்கிற திருநாமம் அவ்வஸ்துவுக்கு நிரூபகமாய் இத்தாலே நிரூபிதமான வஸ்துவுக்கு விசேஷணம் ஆய்த்து
அல்லாத திரு நாமங்கள் தான் இருப்பது –
ஆகையாலே -நாமம் ஆயிரம் ஏத்த நின்ற நாராயணா -என்றும்-நாமம் பல வுடை நாரண நம்பி -என்றும்
நாரணன் தம் நாமங்கள் -என்றும்-எல்லாரும் அருளி செய்தது
இப்படி இருக்கிற திரு நாமங்கள் தான் -அவனுடைய ஸ்வரூப ரூப குண விபூதி சேஷ்டிதங்களுக்கு – வாசகமாய் இறே இருப்பது –
அவற்றின் விசேஷம் அறிந்து ஆதார அதிசயத்தாலே இன்னது இன்னது என்று பரி கணிக்கை யாய்த்து -திரு நாமங்களை எண்ணுகையாவது-
நேமி சேர் தடம் கையினானை நினைப்பிலா வலி நெஞ்சுடை-பூமி பாரங்கள் உண்ணும் சோற்றினை வாங்கி புல்லை திணிமினே -4 -4 -5-
திரு ஆழியோடே சேர்ந்து இருக்கிற பெரிய திருக் கைகளை உடையவனை –வெறும் புறத்திலே-திருக் கையின் அழகு தானே அமைந்து இருக்க –
அதுக்கு மேலே திரு ஆழி சேர்த்தியும் உண்டானால் அழகு இரட்டித்து இருக்கும் இறே
சர்வ ஆபரணங்களும் தானேயாக போரும்படி இறே திரு வாழி தான் இருப்பது –
சக்கரத் அண்ணலே -என்று கையும் திரு ஆழியுமான அழகை நினைத்தால் தரைப்பட்டு கண்ணும் கண்ண நீருமாய் கிடக்கும் படியாய் இறே இருப்பது
நினைப்பிலா வலி நெஞ்சுடை-இவ்விஷயத்தை ஒருக்காலும் நெஞ்சில் நினைவு செய்யாத -திண்ணிய நெஞ்சை உடைய –
அநவரத சிந்தனா விஷயமான இத்தை காதா சித்தமாக்கவும் நினையாது ஒழிவதே என்னும் இன்னாப்பலே அருளி செய்கிறார்
கையும் திரு ஆழியுமான சேர்த்தி தானும்-உபேயபரன் ஆனவனுக்கும்-உபாய பரன் ஆனவனுக்கும் வேணும் இறே –
உபேயபரன் ஆனவனுக்கு அழகுக்கு உடலாக வேணும்-உபாய பரன் ஆனவனுக்கு விரோதி நிரசனத்துக்கு உடலாக வேணும்
எப்போதும் கை கழலா நேமியான் நம் மேல் வினை கடிவான் -என்னக் கடவது இறே
இப்படி இருக்கிற விஷயத்தை ஒருகாலும் நினையாது இருக்கைக்கு மேற்பட்ட நெஞ்சில் வலிமை உண்டோ
மனுஷ்ய யோனியில் பிறந்து வைத்தே அறிவிலிகள் ஆகையாலே -அந்த ஜன்ம பலம் இல்லாத உங்களுக்கு -மனுஷ்யர் ஜீவிக்கிற ஜீவனம்
எதுக்கு -என்று பறித்து -அறிவில்லாத பசுக்கள் தின்கிற ஜீவனமான புல்லைக் கொண்டு திணியும் கோள்
ஆகார நித்ராதி சதுஷ்டயமும் -பசுக்களுக்கும் மனுஷ்யருக்கும் சமமாய் இருக்க ஞானம் இறே பசுக்களை காட்டிலும் இவர்களுக்கு அதிகமான விஷயம் –
அந்த ஞானம் இல்லாதார் பசு சமர் இறே -அத்தை பற்ற மனுஷ்யர் ஜீவிக்கிற சோற்றை தின்னாதபடி-பசுக்கள் தின்கிற புல்லை திணியும்
மிண்டர் பாய்ந்து உண்ணும் சோற்றை விலக்கி நாய்க்கு இடுமினீரே-என்று தங்கள் திறத்தில் அவன் செய்கிற உபகாரத்தை அறிந்து –
அவன் எழுந்து அருளி இருக்கிற தேசத்தை வாய் புலத்த வேண்டி இருக்க -அது செய்யாதே க்ர்த்கனராய் முண்டடித்து பலத்தாலே ஜீவித்து திரிகிறவர்கள் –
ஜீவிக்கிற சோற்றை விலக்கி ஒருநாள் பிடி சோறு இட்டவன் வாசலைப் பற்றி கிடக்கும் க்ர்த்கஞமான நாய்க்கு இடுங்கள் நீங்கள் –
என்றார் இறே தொண்டர் அடி பொடி ஆழ்வார்-
திருக் கோட்டியூர் நாதனை நரசிங்கனை நவின்று எத்துவாரகள் உழக்கிய பாத தூளி படுதலால் இவ்வுலகம் பாக்கியம் செய்ததே – 4-4 6-
திருக் கோட்டியூர் நாதனை –ஸ்ரீ வைகுண்ட நாதன் -திருப் பாற் கடல் நாதன் -என்பதிலும் -திருக் கோட்டியூர் நாதன் -எனபது இறே ஏற்றம்
நாதனை என்றது சொக்க நாராயணரை–நரசிங்கனை என்றது தெக்கு ஆழ்வாரை–நரசிங்கனை நவின்று ஏத்துவார்கள்-
மார்விரண்டு கூறாக கீறிய கோளரியை வேறாக ஏத்தி -இருக்கும் அவர்கள் இறே இவர்கள்
ஸ்ரீ பிரகலாத ஆழ்வானை-திருநாமம் சொல்ல ஒட்டேன் -என்ற வாயைத் தகர்த்து இறே மார்வை இடந்தது –
உழக்கிய பாத தூளி படுதலால்-அனுபவ ஜனித ப்ரீதிக்கு போக்குவிட்டு சஞ்சரிக்கிற தூளி படுதலால்
இவ்வுலகம்-நினைப்பிலா வலி நெஞ்சுடை பூமி பாரங்கள் வர்த்திக்கிற இந்த லோகம்-பாக்கியம் செய்ததே
திரு உலகு அளந்த திருவடிகளின் தூளி பட்டதன்று பாக்கியம்-ஸ்ரீ வைஷ்ணபர்கள் ஸ்ரீ பாத தூளி பட்டது பாக்கியம்
கல்லைப் பெண்ணாக்கி சரீரத்தை பூண் கட்டிற்று இத்தனை -அவன் திருவடிகள்-
கடல் வண்ணன் பூதங்கள் ஸ்ரீ பாத தூளி பட்டால்-போயிற்று வல் உயிர் சாபம் -என்று ஸ்வரூபத்தை பற்றி வரும் விரோதிகளும் போம் இறே –
பேர்த்தகரம் நான்குடையான் திருவடிகள் படுவதிலும் பேரோதும் தீர்த்தகரர் ஸ்ரீ பாத தூளி படுகை இறே பாக்கியம் –
கரும் தட முகில் வண்ணனை கடைக் கொண்டு கை தொழும் பத்தர்கள் இருந்த ஊரில் இருக்கும் மானிடர் எத்தவங்கள் செய்தார் கொலோ – 4-4-7-
இருந்த ஊரில் இருக்கும் மானிடர் -என்கையாலே அவர்கள் அல்ல உத்தேசம்-அவர்கள் இருந்த தேசம் –வைகுந்தமாகும் தம்மூர் எல்லாம் —
ஆழ்வானுக்கு -ஒரு ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் திருவடி சேர்ந்தார் -என்று விண்ணப்பம் செய்ய பாகவத கைங்கர்யமே யாத்ரையாக போந்தவரை அப்படி சொல்லல் ஆகாது –
திரு நாட்டுக்கு போனார் -என்று சொல்ல வேணும் காணும் -என்று அருளிச் செய்தாராம்
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை -நீராட -என்றும் ஆசார்யனை-திரு மஞ்சனம் பண்ண -என்றும் சொல்லுகிறது உத்தேச்ய தாரதம்யத்தை இட்டு இறே
வடுக நம்பி திரு நாட்டுக்கு போனார் -என்று ஒரு ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் அருளாள பெருமாள் எம்பெருமானாருக்கு விண்ணப்பம் செய்ய –
சிறிது போது மோஹித்துக் கிடந்தது – உணர்ந்து அருளி -அவரைப்பார்த்து –
உடையவர் ஸ்ரீ பாதத்துக்கு போனார் -என்ன வேணும் காணும் -என்று அருளி செய்தாராம் –
ஸ்ரீ சபரியும் பெருமாள் திருவடிகளில் பிரார்த்தித்தது இது இறே
ஆழ்வான் சம்சாரத்தில் ஆர்த்தியின் கனத்தால் கலங்கி -பெருமாள் திருவடிகளிலே – அடியேனை திருநாடு ஏறப் போம்படி திரு உள்ளமாக வேணும் –
என்று விண்ணப்பம் செய்ய பெருமாள் திரு உள்ளமாய் – ஆழ்வார் திருவரங்க பெருமாள் அரையர் திரு மாளிகையிலே –
புறவீடு விட்டு இருக்கிற அளவிலே பிரஸ்தானம் -இத்தை உடையவர் கேட்டருளி -பஞ்சுக் கொட்டன் திருவாசல் அளவாக எழுந்தருளி –
பெருமாளுக்கு விண்ணப்பம் செய்தால் -விண்ணப்பம் செய்தது பெருமாளும் செய்து அருளுவர்
நாம் அடியாக பெருமாள் இரண்டு வார்த்தை அருளி செய்தாராக ஒண்ணாது -என்று மீண்டும் – ஆழ்வான் இருக்கிற இடத்தேற எழுந்து அருளி –
ஏன் ஆழ்வான் -என்ன -அடியேன் மறந்தேன் –என்று விண்ணப்பம் செய்தார் -மறக்கைக்கு அடி சம்சாரத்தில் ஆர்த்தியின் கனம்
கொம்பினார் பொழில் வாய் குயில் இனம் கோவிந்தன் குணம் பாடு சீர்–4-4-9-
பனைகளால் நெருங்கின சோலை இடத்து குயில்கள் கோவிந்தன் குணம் பாடு- குயில் இனங்கள் ஆனவை –
தாழ்ந்த குலத்திலே அவதரித்து தாழ்ந்த கார்யம் செய்வதே -என்று அவனுடைய சௌலப்யத்தை அனுசந்தித்து -ப்ரீதிக்கு போக்கு விட்டு பாடா நிற்கும்
கூட்டில் இருந்து கிளி எப்போதும் கோவிந்தா கோவிந்தா என்று சொல்லுவது – சிலர் பயிற்று வித்தால் இறே -அங்கன் இன்றிகே இவை தானே பாடா நிற்கும் –
நாராயணனை வரக் கூவாயேல் இங்குத்து நின்றும் துரப்பன் -என்னும்படி
இவை ஒழிந்த நாமாந்தரங்கள் சொல்லுவதில் இங்கு நின்று போக அமையும் என்னும் படி இறே இவற்றின் படி —
இன் அடிசிலொடு பாலமுதுஊட்டி எடுத்த என் கோலக் கிளியை உன்னோடு தோழைமை கொள்ளுவன் குயிலே – என்று கைக்கூலி
பெற்றால் இறே கூவுவது -இவை அப்படி அன்று –
நம்பனை-விச்வச நீயனை/நரசிங்கனை-விச்வாசத்துக்கு அடி இந்த அபதானம்
அடுத்ததோர் உருவாய் இன்று நீ வாராய் எங்கனம் தேறுவர் உமர் -என்னக் கடவது இறே
ஸ்ரீ பிரகலாதனுக்கு உதவினது சம்சாரிகள் விச்வசிக்கைக்கு உடல் ஆழ்வாருக்கு உதவின இது இறே ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு விச்வச நீயம்
அங்கு அப்பொழுதே அவன் வீயத் தோன்றிய என் சிங்கப் பிரான் -என்று ஸ்ரீ பிரகலாத் ஆழ்வானுக்கு விச்வசிக்கைக்கு இறே தோன்றிற்று
எம்பார் அருளி செய்யும் வார்த்தை –
ஈஸ்வரனுக்கு மூன்று ஆபத்து வந்து கழிந்தது -என்று அருளி செய்வர் –
அதாவது திரௌபதிக்கும்-ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வானுக்கும் -ஸ்ரீ பிரகலாத ஆழ்வானுக்கும்
உதவிற்றிலன் ஆகில் -சம்சாரிகள் ஈச்வரத்வம் இல்லை என்று எழுத்து இடுவர்கள் இறே
ஆழ்வாரும் -எங்கனம் தேறுவர் தமர் -என்று தம்முடைய இழவிலும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களின் அத்யாவசாயம் குலைகிறதோ -என்று இறே அஞ்சுகிறது –
பிழைக்கின்றது அருள் -என்று இறே அஞ்சுகிறது
பிழைக்கின்றது அருள் என்று பேதுறுவன்-என்று தம்முடைய இழவுக்கு நோகை அன்றியிலே ஈஸ்வரன் அருளுக்கு இறே இவர் நோவுவது
மூன்று எழுத்து அதனை மூன்று எழுத்து அதனால் மூன்று எழுத்தாக்கி மூன்று எழுத்தை
என்று கொண்டு இருப்பார்க்கு இரக்க நன்குடைய வெம் புருடோத்தமன் இருக்கை–4-7-10-
மூன்று எழுத்ததனை-பூரிதி ருக்வேத தஜாயதே -இத்யாதிப் படியே வேதாத்யயனத்தின் நின்றும் வ்யாஹ்ர்தி த்ரயத்தையும் தோன்று வித்து
பரிசுத்தமான வ்யாஹ்ர்தி த்ரயத்தையும் -ஸ்வ சங்கல்ப்பத்தாலே பொன் ஓட வைக்குமா போலே
ஓட வைத்து-அந்த வ்யாஹ்ர்தி த்ரயத்தின் நின்றும் -அகார உகார மகாரங்களாகிற-அஷர த்யத்தையும்
சம்ஹித ஆகாரத்தாலே -ஒம்-என்று ஏகாஷரமாக ஆக்கப் பட்டதாகையாலே
அஷர த்ரயமாக இருக்கிற அந்த பிரணவத்தை – அதனை -என்றது அதன் கௌரவத்தைப் பற்ற
ஆத்யந்து த்ரய அஷரம் பிரம த்ரயீ யஸ்மின் ப்ரதிஷ்டிதா – சகுஹ்யோன்ய ச்த்ரிவ்ர்த்வேதோ யஸ்தம் வேத சவேதவித் -என்னும்படி இறே -இதனுடைய வைபவம் –
மூன்று எழுத்ததனால் – பத சமதிக ஹேதுவாய்-நிருத்தம் -என்று மூன்று அஷரமான பேரை உடைத்தாய் இருக்கிற அதனாலே
மூன்று எழுத்தாக்கி – பிரக்ரியை பண்ணும் க்ரமத்தாலே பிரக்ரியை பண்ணி
மூன்று பதமாய் -மூன்று அர்த்தத்துக்கு வாசகமாய் இருக்கும் –மூன்று எழுத்தாக பிரித்து –
பிரணவம் தான் -சம்ஹித ஆகாரத்தாலே -மூன்று அஷரமாய்-மூன்று பதமாய் -மூன்று அர்த்த பிரதிபாதகமாய் இறே இருப்பது
மூன்று எழுத்தை ஏன்று கொண்டு இருப்பார்க்கு – அந்த மூன்று எழுத்தையும் -நமக்கு தஞ்சமான அர்த்தத்தை பிரதிபாதிக்கறது ஆகையாலே –
நமக்கு உத்தேச்யம் -என்று தங்கள் நெஞ்சில் தரிக்கும் அவர்களுக்கு
அதாவது-அகாரமானது –ஸ்வரூபேணவும் -தாது நிஷ்பன்ன ரூபேணவும் -ப்ரத்யய வேஷேணவும்
ஈஸ்வரனுடைய -காரணத்வ-ரஷகத்வ -சேஷித்வங்களையும் -அர்த்த பலத்தாலே ஸ்ரீய பதித்வத்தையும் –
ஏவம் பூதனான ஈஸ்வர விஷயத்தில் சேதனனுடைய-சேஷத்வத்தையும் பிரதிபாதிக்கையாலும் –
உகாரமானது –அவதாரண வாசகமாய்க் கொண்டு -அந்த சேஷித்வத்தினுடைய-அனந்யார்ஹதையை பிரதி பாதிக்கையாலும் –
மகாரமானது –மன -ஜ்ஞானே -என்கிற தாதுவிலே நிஷ்பன்னமாய் கொண்டு ஜ்ஞான வாசியுமாய்
அனந்யார்க்க சேஷத்வத்துக்கு -ஆஸ்ரயமான ஆத்மாவினுடைய -தேஹாதிரிக்தாதிகளை பிரதிபாதிக்கையாலும் –
அஷர த்ரயமும் நமக்கு தஞ்சமான அர்த்தத்தையே சொல்லுகிறது என்று தங்கள் நெஞ்சில் எப்போதும் அனுசந்தித்து இருக்கை-
இரக்கம் நன்குடைய எம் புருடோத்தமன் இருக்கை –இவர்கள் அளவிலே -தன் பேறாக கிருபை பண்ணுமவனாய்-எனக்கு ஸ்வாமியான
புருஷோத்தமனுடைய வாசஸ்தானம்
வல் எயிற்று கேழலுமாய் வாள் எயிற்று சீயமுமாய் எல்லை இல்லாத் தரணியையும் அவுணனையும் இடந்தானூர் -4-8-8-
வராஹா கல்பம் வாசியா நிற்க செய்தே -ஸ்ரீ வராஹா நாயனாருக்கு முத்தக்காசை அமுது செய்விப்பது
என்று கிடந்ததாய்-இது என்ன மெய்ப்பாடு தான் -என்று நஞ்சீயர் வித்தராய் அருளுவர் -என்று பிரசித்தம் இறே
வாள் எயிற்று சீயமுமாய் –ஒளியை உடைத்தான எயிறுகளை உடைய சிம்ஹமுமாய் -கீழ் வல் எயிறு என்றார்
பூமியை எடுக்க தக்க பலம் சொல்லுகைக்காக -இங்கு வாள் எயிறு -என்றார் அழககுக்கு உடல் ஆகையாலே
அலைத்த பேழ் வாய் வாள் எயிற்று ஓர் கோளரியாய் ஏய்ந்த பேழ் வாய் வாள் எயிற்றோர் கோளரியாய் -என்று
இவ் அவதாரத்துக்கு எயிறு சொல்லும் இடம் எல்லாம் அழகுக்கு உடலாக இறே சொல்லுவது
சீயம் -என்றது நரசிம்ஹம்-என்றபடி -ஆகையால் கேவலம் சிம்ஹம் என்றாலும் நரசிம்ஹம் என்னும் இடம் அர்த்தாசித்தமாய் வரும் –
ஆய்-என்கிற இது இப்படி இரண்டு வடிவும் சேர்த்து கொண்டு வந்த இடத்தில் சேராச் சேர்த்தியாய் இருக்கை அன்றிக்கே
சேர்ப்பாலும் கண்ட சக்கரையும் சேர்ந்தால் போல் ஒன்றுக்கு ஓன்று ரசவாஹமாய் சேர்ந்து அனுபவிப்பார்க்கு அத்யந்த போக்யமாய் இருக்கையாலே
அழகியான் தானே அரி உருவம் தானே -என்றார் இறே திரு மழிசை ஆழ்வார்
அங்காந்த வாயும் மொறாந்த முகமும் நா மடிக்கொண்ட உதடும் குத்த முறுக்கின கையும் அதிர்ந்த அட்ட ஹாசமும் -ஆய் இருக்கிற இருப்பு
இறே இவருக்கு அழகியதாய் தோற்றுகிறது -ஆஸ்ரித விரோதி நிரசன அர்த்தமாக கொண்ட வடிவாகையாலே
அதில் உண்டான வியாபாரங்களும் எல்லாம் பகவத் குண ஞானம் உடையவர்களுக்கு அழகுக்கு உடலாய் தோற்றும் இறே
தன்னடியார் திறத்தகத்து தாமரையாள் ஆகிலும் சிதகுரைக்குமேல் என்னடியார் அது செய்யார் செய்தாரேல் நன்று செய்தார் என்பர் போலும்-4-9-2-
கைக் கொள்ளுகைக்கு சொல்லும் வார்த்தை போல் அன்றிக்கே கை விடாமைக்கு சொல்லும் வார்த்தை
அடியார் -என்று ஸ்வா தந்த்ரய நிவர்த்தி/தன்னடியார் -என்று அந்ய சேஷ நிவர்த்தி
அடியார் எனபது சேஷியும் உபாயமும் உபேயமும் தானாக பற்றினவர்களை –
அடியார் -என்று நிரூபகம் இவர்களுக்கு -குல சரண கோத்ராதிகள் நிரூபகம் மற்றையார்க்கு ஒவ்பாதிகமுமாய் அநித்யமுமாய் இருக்கும் அது –
நிருபாதிகமுமாய் நித்யமுமாய் இருக்கும் இது-பல சதுப் பேதிமார் -என்று நிரூபகம் அவர்களுக்கு
திரு நாரணன் தொண்டர் -என்று இறே இவர்களுக்கு நிரூபகம்-ஒரு மிதுனம் சேஷி ஆனால் -தம் அடியார் என்ன வேண்டாவோ என்னில் –
தன் என்கிறதுக்கு உள்ளே தானும் அந்தர்பூதை ஆகையாலே-அவன் ஸ்வரூப ரூப குண விபூதி இத்தனையும் இவள் தோயல் வாசி இறே என்னுதல் –
அடியார் -என்பதுக்கு உள்ளே அடிமையில் அந்தர்பாவம் தனக்கும் உண்டாகையாலே என்னுதல் –இத்தால்-நார கோடி கடிதை என்கை-
மித்ர பாவேன -என்றும் –உகந்த தோழன் -என்றும் –அவன் நினைவு ஆகையாலே அவன் முன்னே -நம் அடியார் -என்ன மாட்டாளே
தானும் -மித்ர மௌபிகம் -என்றாலே -அத்தாலே என்னுதல் –அடியார் -என்ற பஹூவசனம் –ஊர் இரண்டிட்டவாறே அடியாரும் இரண்டிட்டதே
மேலாத் தேவர்களும் -நிலத் தேவரும் -என்று இந் நிலத் தேவர் விஷயமாக இறே சிதகுரைப்பது
அருள் புரிந்த சிந்தை அடியார் மேல் வைத்து பொருள் தெரிந்து காண்குற்ற அப்போதுஇருள் தெரிந்து நோக்கின அடியார் விஷயம் இறே இது –
திறத்தகத்து -அவர் விஷயமாக-தாமரையாள் ஆகிலும் -பெரிய பிராட்டியார் ஆகிலும்-அபி சப்தம் -ஆஸ்ரித விச்லேஷம் பொறுக்க மாட்டாத மார்த்த்வ பரம்
தன்னடியார் -என்னும்படி காட்டிக் கொடுக்கையாலும் சொல்லக் கூடாது
ஐஸ்வர்யம் மாறாத விபீஷணர்க்காக பிராட்டியையும் விட்டுப் பற்ற வேண்டும்படியான மகாராஜரையும் விட்டு
விபீடணற்கு வேறாக நல்லானை -என்னும்படி இறே விபீஷண பஷ பாதம்
ஆகையால் சேர்க்கைக்கு ஈடான பாசுரம் கேட்கும் இத்தனை ஒழிய பிரிப்பார் பாசுரம் கேளான் -என்கிறது
குற்றம் உண்டு என்ற மகா ராஜரையும்-குற்றம் இல்லை -என்ற திருவடி இளைய பெருமாளையும்- பூர்வ பஷம் ஆக்கி –
குற்றம் உண்டு நான் கொள்ளக் கடவன் -என்றார் இறே பெருமாள் –
சிதகுரைக்கும் -என்றது மகாராஜர் கோடி/என் அடியார் அது செய்யார் -என்றது திருவடி -இளைய பெருமாள் கோடி/
சிதகுரைக்கை -புருஷகார க்ர்த்யம்/அடியார் அது செய்யார் -என்றது சரணாகத க்ர்த்யம்/நன்று செய்தார் -என்றது சரண்ய க்ர்த்யம்
பதினாறாம் ஆயிரவர் தேவிமார் பணி செய்ய துவரை என்னும் அதில் நாயகராகி வீற்று இருந்த மணவாளர் மன்னு கோயில்-4-9-4-
எட்டு இழையாய் மூன்று சரடாய் இருக்கும் மங்கள சூத்தரத்தை தரித்து –தமக்கு அனந்யார்ஹராய் -அநந்ய போகராய்-இருக்கும் அவர்களோடு கலந்து
அடிமை கொள்ளுகைகாக -அழகிய மணவாளப் பெருமாளாய்க் கொண்டு – அவதாரம் போலே தீர்த்தம் பிரசாதியாதே -நித்ய வாசம் பண்ணுகிற கோயில் –
எண்ணலாம் போதே உன்னாமம் எல்லாம் எண்ணினேன்-4-10-6-
இத்தால் தம்முடைய ப்ராப்ய நிஷ்டையை சொல்கிறார் -கரணங்கள் விதேயமாய் அனுசந்திகலாம் போதே -உன்னுடைய திரு நாமம் எல்லாம் எனக்கு தாரகமாகவும்
போக்யமாகவும் அனுசந்தித்தேன் -நாராயண நாமத்துக்கு உள்ளே சகல நாமங்களும் அந்தர் பூதமாகையாலே அது ஒன்றையும் சொல்லவே அநேக நாமங்களையும்
சொன்னவர் ஆவர் இறே -இவர் தான் அது ஒழிய வேறு ஓன்று அறியார் இறே –
நன்மை தீமைகள் ஒன்றும் அறியேன் நாராயணா என்னும் இத்தை அல்லால் -என்றும் ஓவாதே நமோ நாராயண என்பன் -என்றும் இறே இவர் இருப்பது –
மங்களா சாசனத்துக்கும் இது தானே இவர்க்கு வாசகம்நமோ நாராயணா என்று -பரமாத்மனை சூழ்ந்து இருந்து பல்லாண்டு ஏத்துவர்
ஆகையால் இத் திரு நாமம் ஒழிய ஒரு ஷணமும் தரிக்க மாட்டார் –
உண்ணா நாள் பசியாவது ஓன்று இல்லை -நமோ நாரணா என்று எண்ணா நாள் -எனக்கு -பட்டினி நாள் –என்னும் அவர் இறே –
ஆக இப்படி உன் நாமம் எல்லாம் எண்ணினேன் –
அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே –4-10-2-/3/4/5/6/7/8/0/
இவ் ஆத்மாக்களுடைய ரஷன அர்த்தமாக முற் கோலி வந்து –இவற்றினுடைய ரஷண சிந்தையை பண்ணிக் கொண்டு –
திருவரங்க திருப்பதியிலே திரு அரவணையின் மேலே பள்ளி கொண்டு அருளுகிறவனே –
என்னுடைய புருஷார்த்தத்துக்கு விரோதியான யம படரால் வரும் நலிவிலே அகப்பட்டு துக்கப்படாதபடி ரஷித்து அருள வேணும் –
இதுக்காக அன்றோ தேவரீர் அணித்தாக வந்து கண் வளர்ந்து அருளுகிறது –
ஆஸ்ரிதரை ரஷிகைக்காக அன்றோ -அணித்தாக வந்து கோயிலிலே சாய்ந்து அருளிற்று —
ஜகத் சிருஷ்டியை பண்ணி –ஸ்ருஷ்டமான ஜகத் ரஷண அர்த்தமாக திரு பாற் கடலில் கண் வளர்ந்து அருளுவது அன்றிக்கே
இங்கு வந்து சாய்ந்து அருளிற்று –அநந்ய கதிகளாய் ஆர்த்திகளாய் திருவடிகளில் வந்து விழுந்தாரை ரஷிக்கைக்கு அன்றோ-
இது தான் இன்று நான் விண்ணப்பம் செய்ய வேணுமோ -இதுக்கு முற் கோலி வந்து அன்றோ-தேவரீர் இங்கே வந்து கண் வளர்ந்து அருளுகிறது
இப்படி ரஷிக்காக அன்றோ -கீழ் சொன்ன இரண்டு விபூதியிலும் வ்யாவர்த்தமாய் கொண்டு
த்ருதீய விபூதியான திருவரங்க திருப்பதியில் வந்து கண் வளர்ந்து அருளுகிறது-
பயிர் தலையில் குடில் கட்டிக் கிடக்குமா போலே -பரம பதாதிகளை விட்டு-கோயிலே வந்து
கண் வளர்ந்து அருளுகிறது -அபிமான அந்தர் பூதமானவர்களை அழிவற நோக்குகைக்கு அன்றோ –
அரவணை மேல் பேராயர்க்கு ஆள்பட்டார் பேர் -நமன் தமரால் ஆராயப் பட்டு அறியார் -என்னும்படி
நமன் தமர் என்றமரை வினவப் பெறுவார் அலர் -என்று அபிமானித்து நோக்கிக் கொண்டு போரும்
தேவரீருடைய அபிமான அந்தர் பூதர் ஆனவர்களுக்கு இது தான் வருகைக்கு பிரசங்கமுண்டோ –
என்னுடைய அதி சங்கா மூலமான கலக்கத்தால் வந்த பயத்தாலே அடியேன் விண்ணப்பம் செய்த இத்தனை -இறே-
உகந்து அருளின நிலங்கள் எல்லா வற்றிலும் பிரதானமாய் –பெரிய பிராட்டிக்கு ந்ருத்த ஸ்தானம் ஆகையாலே –
ஸ்ரீ ரெங்கம் -என்றதிரு நாமத்தை உடைத்தாய் இருக்கிற கோயில் -மென்மை குளிர்த்தி நாற்றங்களை ப்ர்க்ருதியாக உடைய திரு அனந்த ஆழ்வான்
ஆகிற படுக்கையில் – கீழ் சொன்ன குணங்கள் எல்லாம் பிரகாசிக்கும் படி பள்ளி கொண்டு அருளுகிறவனை
அடிமை என்னும் அக் கோயின்மையாலே அங்கு அங்கே அவை போதரும் கண்டாய்
கொடுமை கஞ்சனை கொன்று நின் தாதை கோத்த வன் தளை கோள் விடுத்தானே -5 1-4 –
இனி சேஷ பூதனுக்கு சேஷ விருத்தியே புருஷார்த்தம் என்கிறார்-ஆனால்-நாம் உமக்கு செய்ய வேண்டுவது என் –
அவற்றின் சங்கங்களையும்-அதுக்கு அடியான கர்மங்களையும் -போக்க வேணும் என்கிறார் மேல் –இரண்டுக்கும் இரண்டு திருஷ்டாந்தம்
கொடுமை கஞ்சனைக் கொன்று –மக்கள் அறுவரைக் கல்லிடை மோதின க்ரூராத்மாவைக் கொன்றால் போலே அவற்றின் சங்கங்களைப் போக்க வேணும் –
நின் தாதை –தந்தை காலில் விலங்கற வந்து தோன்றினால் போலே -அதுக்கு அடியான கர்மங்களையும் போக்கி அருள வேணும்-
சேம நன்கமரும் புதுவையோர் கோன் விட்டு சித்தன் வியம் தமிழ் பத்தும்
நாமம் என்று நவின்று உரைப்பார்கள் நண்ணுவார் ஒல்லை நாரணர் உலகே – 5-1 10-
ரஷை பொருந்தின ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூரார்க்கு நிர்வாஹரான ஆழ்வார் அருளிச் செய்த பத்தும்-நாமம் என்று –திரு நாமம் -என்று –
நாமம் ஆயிரம் -என்றால் போலே-நவின்று உரைப்பார்கள் –சிநேகத்தோடு ஸ்தோத்ரம் பண்ண வல்லவர்கள்
பரம பதத்தை சடக்கென கிட்டப் பெறுவார்கள்-அதாவது ஈஸ்வரனுக்கு பரிவராய் போருகை சேம நன்கமரும் –என்று சொல்லிற்றும் இவ்வர்த்தத்தை இறே –
சேமத்துக்கு நன்மை யாவது -அத்தலைக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே
இவ்வர்த்தம் இவ்வூரிலே நடக்கை -பொன் திகழ் மாடம் பொலிந்து தோன்றும் புதுவை -என்று பொன் உலகத்தோடு ஒக்க திருப் பல்லாண்டு பாடுகை இறே –
ஒல்லை -என்றது-ஓவாதே நமோ நாராயணா –என்று சொல்லுகையாலே ஒரு கால் சொல்லி
அநந்தரம் சொல்லுகைக்கு உதவ அங்கே ஆம்படி வைக்கை –
நாரணர் உலகே –இங்கு இருந்த நாள் –நாரணா என்னும் இத்தனை அல்லால் -வழிப் போக்கிலும் – பாதேயம் புண்டரீகாஷநாம சங்கீர்த்தநாம்ர்தம் –
வழியில் உள்ளார் கண்டு உகப்பதும் -நாரணன் தமர் -என்று இறே – அங்கு புக்காலும் -நமோ நாராயணா என்று சூழ்ந்து இருந்து இறே ஏத்துவது –
இங்கு இருந்த நாளோடு –வழிப்போக்கோடு –திவ்ய தேச ப்ராப்தியோடு –வாசி அற-இதுவே இறே -பலம் –
வியம் தமிழ் -விஸ்மய நீயமான தமிழ்-வியந்தமிழ்-என்ற போது -அமரர்க்கும் அறிவியந்து -என்னுமா போலே வியந்தமிழ் -என்னவுமாம்
மெய்க் கொண்டு வந்து புகுந்து வேதப் பிரானார் கிடந்தார்-5-2-1-
என்னுடைய தேகத்தை போக்யமாகக் கொண்டு –அதுக்கு மேலே வந்து –அதுக்கு மேலே புகுந்துஅதுக்கு மேலே கிடந்தார் –கிடந்தவர் தாம் யார் என்னில் –
வேதப் பிரானார் கிடந்தார் – வேதத்தில் கேட்டுப் போகிற தன்னை -நான் கண்ணால் கண்டு அனுபவிக்கலாம்படி
தன்னை உபகரித்தவன் –வந்தாய்-அதுக்கு மேலே நின்றாய்-அதுக்கு மேலே மன்னி நின்றாய்-அதுக்கு மேலே என் மனம் புகுந்தாய்
அதுக்கு மேலே போய் அறியாய் -என்று இறே இவர்கள் பாடுவது –பிரான் -என்று உபகாரத்வம் -அதாவது பிரமாண பிரமேயங்களை உபகரிக்கையாலே –
ஏதங்கள் ஆயின எல்லாம் இறங்க விடுவித்து என்னுள்ளே பீதக வாடைப் பிரானார் பிரம குருவாகி வந்து-5-2-8-
ஏதங்கள்-ஏதம் -குற்றம்-ஏதங்கள் ஆனவை எல்லாம் – தேகாத்ம அபிமானமும்-ஸ்வா தந்த்ர்யமும்-அந்ய சேஷத்வமும்-ஸ்வ ரக்ஷணமும் ஸ்வ பிரயோஜனமும் -ஆகியவை
பூர்வாகமும்-உத்தராகமும் ப்ராப்தமும் -என்னவுமாம்/ நிஷ்க்ர்தி இல்லாதவையும் நிஷ்க்ர்தி உள்ளவையும் என்னவுமாம்
கொக்நேசைவ சூராபேச –ஆர்த்ரமானவையும்-சுஷ்கமானவையும் –என்னவுமாம்
இறங்க விடுவித்து –இவை போம்படி பண்ணி -என் நெஞ்சுக்கு உள்ளே
பீதக வாடைப் பிரானார் –-சர்வேஸ்வரத்வ சிஹ்னமுமாய் -புருஷோத்வ லஷணமுமாய் இருக்கும் திருப் பீதாம்பரத்தை உடைய சர்வேஸ்வரன்
பிரம குருவாகி வந்து – ப்ரஹ்மத்தை உபதேசிக்கிறவன் உத்பாதக பிரம பித்ரோர்கரீயான் பிரமத-என்னக் கடவது இறே
பிரம சப்தம் ஞான வாசி-ஈஸ்வரத் பிடார் கொண்டு திருத்த ஒண்ணாமல் ஆசார்யனாய் இறே திருத்துவது –
போதில் கமலம் வல் நெஞ்சும் புகுந்தும் –போது -அறிவு/இல் -இருப்பிடம்/கமலம் -ஹிருதய கமலம்
வன்மை -அந்தர்யாமியையும் அறிய ஒட்டாத வலிமை/ஞான பிரசவ த்வாரமான நெஞ்சை இருப்பிடமாக உடைய கமலம் புகுந்தும் –
இப்படிக்கொத்த நெஞ்சுக்கு உள்ளே புகுந்து திருத்தின படி
பீதக வாடைப் பிரானார் -பிரம குருவாகி வந்து -போதில் கமல வல் நெஞ்சும் புகுந்தும் – ஏதங்கள் ஆயின எல்லாம் இறங்க விடுவித்து –
ஏதங்கள் என்றது-மகாரத்தாலே -தேக ஆத்ம அபிமானத்தைக் கழித்து /சதுர்தியாலே -ஸ்வ ஸ்வா தந்த்ர்யத்தைக் கழித்து
உகாரத்தாலே -அந்ய சேஷத்வத்தைக் கழித்து/ நமஸ்சாலே -ஸ்வ யத்னத்தைக் கழித்து / நாராயண பதத்தாலே -ஸ்வ பிரயோஜனத்தைக் கழித்த படி
ஈஸ்வரனுக்கு பிரிவு அன்றிக்கே இருக்க -பிரிந்தான் -என்கைக்கு அடி அந்த ஞானம் இல்லாமை இறே
ஞானம் இல்லாத போது-அசந்நேவ-என்றும்-ஞானம் உண்ட வாறே -சந்தமேனம் – என்னவும் கடவது இறே –
ஈச்வரனாய் செய்யும் அது அன்று -ஆசார்யனாய் வந்து செய்ய வேணும் –இவனுக்கு திருத்தலாவது –
இவன் பண்ணும் க்ர்த்யங்கள் ஒரொன்றே சத்தையை நசிப்பிக்க போந்திருக்க –
அத்தைப் பொறுத்து சத்தை நோக்கி போருகையாலே -இறே இன்று இவனுக்கு உபதேசிக்கலாகிறது –
ஒத்தார் மிக்கார் இலையாய மா மாயா -என்று படாதது எல்லாம் பட்டாலும் அறியாதன அறிவித்து இறே திருத்துவது
சாபேஷை அல்லாதவன் நாலு வகை ஜன்மத்திலே வந்து அவதரித்து – சத்தையை நோக்கி -உபதேசத்துக்கு யோக்யமான கரண பிரதானத்தையும் பண்ணி –
அதற்கு யோக்யமான சரீரத்தையும் உண்டாக்கி – மாதா பிதாக்களுக்கு அந்தர்யாமியாய் நின்றும் –
ஆசார்யனுமாய் நின்றும் -உபதேசித்த பிரகாரத்தை நினைத்து -பீதகவாடைப் பிரானார் -என்கிறார் –
இத் திருமொழியால்-5-2- திருப் பல்லாண்டில் அர்த்தத்தை நிகமிக்கிறார் –
சேவடி செவ்வி திருக்காப்பு -என்ற அர்த்தம் -உறகல் உறகலிலே நிகமித்தார்
அடியோமோடும் நின்னோடும் -என்கிற பாட்டின் அர்த்தத்தை -அரவத் தமளியிலே -நிகமித்தார்
கீழில் திரு மொழியிலே-5-2-திரு மால் இரும் சோலை மலையிலும் –சூழ் விசும்பு அணி முகிலும் -சொன்ன அர்த்தத்தை சொல்லிற்று –
5-3-திரு மொழியிலே –முனியே நான்முகனில் ஒன்பது பாட்டில் சொல்லுகிற அர்த்தத்தை சொல்லுகிறது –
சென்னி யோங்கில் -பத்தாம் பாட்டில் அர்த்தத்தை சொல்லும்
கீழில் திரு மொழியில் –5-2-நெய் குடத்தை பற்றி -என்று தொடங்கி-நோய்காள் -என்று அநிஷ்ட நிவ்ருதியை சொல்லி –
இதில் இஷ்டப் ப்ராப்தியை பண்ணி தர வேணும் என்று திரு ஆணை இட்டுத் தடுக்கிறார் -என்றுமாம் –
திரு மால் இரும் சோலை எந்தாய் – 5-3 7-
திரு மால் இரும் சோலை-அழகருடைய வடிவு அழகுக்கு பிரகாசமான திரு மலை
எந்தாய் –விரோதியில் அருசியும் –உபாயமும் –ஞானமும்-ப்ராப்தியில் ஆர்த்தியும்-ப்ராப்யத்தில் போக்யதையும்-த்வரையும் விளைப்பித்தவனே
திரு மால் இரும் சோலை எந்தாய் –ரஷகாந்தரமும்-உபாயாந்தரமும்-என் நெஞ்சை விட்டு
இம்மூன்றும் நீயே என்னும் தெளிவைப் பிறப்பித்தது இந்நிலை அன்றோ -என்கிறார்
எந்தாய் –இவற்றுக்கு அடியான பந்தம் இருக்கிறபடி-சதிரிள மடவார் இத்யாதி-
திரு மால் இரும் சோலை எந்தாய் –வெற்பென்று இரும் சோலை -இத்யாதி -திரு மால் இரும் சோலை இத்யாதி
ஒன்றினோடு ஒன்பதும் பாட வல்லார் உலகம் அளந்தான் தமரே– 5-3 10- –
ஸ்வ ஸ்வாதந்த்ர்யமும் அந்ய சேஷத்வமும் குலையும் என்கிறார் இவை இரண்டும் குலைந்த அபதானம் இறே -திரு உலகு அளந்து அருளின இடம்
சதுமுகன் கையில்-இத்யாதி-ஸ்வரூப சாதன புருஷார்த்தங்கள் மூன்றும் இத் திருவடிகள் இறே
உலகு அளந்த பொன்னடியே -என்றும்-விண் மண் அளந்த பொன் அம் கழல் -என்றும் –-பொது நின்ற பொன் அம் கழல் -இத்யாதி
ஐந்தாம் பத்து- நான்காம் திருமொழி -சென்னி யோங்கு -பிரவேசம்-
அவதாரிகை –பர வியூக விபவ அந்தர்யாமி அர்ச்சாவதாரங்கள் ஆன இடங்களிலே எழுந்து அருளி நின்றது –
சேதனரை திருத்துகைக்கும் -திருந்தினாரை அடிமை கொள்ளுகைக்கும் இறே –
அது பூரணமாக காணலாவது -திருமலையில் இழுந்து அருளி நிற்கிற நிலை யிலே இறே –பிரதம ஸூஹ்ருதமும் இவர்க்குத் தானே இறே
திருமால் இரும் சோலை மலை என்றேன் என்ன திருமால் வந்து என் நெஞ்சு நிறையப் புகுந்தான் –
என்றால் போலே -வெற்பு என்று வேம்கடம் பாடினேன் வீடாகி நிற்கின்றேன் -என்று
இவர் அஹ்ர்தயமாக சொல்லிலும் சஹ்ர்தயமாக சொன்னார் என்று இறே அவன் புகுந்தது –
வெற்பு என்று இரும் சோலை வேம்கடம் என்று இவ்விரண்டும் -இத்யாதி –
ஆகையால் ஈஸ்வரன்-ஸௌஹார்த்தம் முதலான ஆத்ம குணங்களை பிறப்பித்து-ஆசார்யனோடே சேர்த்து –-விரோதியில் அருசியையும்
ப்ராப்யத்தில் ருசியையும் -பிறப்பித்து -கார்யம் செய்யும் –
ஆழ்வார்களுக்கு பிரதம காலத்திலேயே இவை அத்தனையும் பிறப்பித்து கார்யம் செய்யும் –இவர்கள் பின்பு இருக்கிறது பகவத் இச்சையாலே இறே –
நமக்கு சரீர அவசாநத்திலே இவை இத்தனையும் பிறப்பித்து- கார்யம் செய்யும் –எல்லார்க்கும் பிறக்கும் க்ரமம் ஒழிய பிறப்பியான்
ஊரவர்-இத்யாதி-ஊரவர் -நித்ய சூரிகள்-கவ்வை எரு இட்டு -அவர்கள் கவ்வி மேல் விழுந்து அனுபவிக்கிற அனுபவம் ஆகிற எருவை இட்டு
ஆசார்ய உபதேசம் ஆகிற நீரைத் தேக்கி – சங்கமாகிற நெல்லை வித்தி இறே பிறப்பிப்பது
இப்படி திருந்தின இவரைக் கண்டு அவன் உகக்க-அவன் உகப்பைக் கண்டு இவர் உகக்க
இவ்வுகபுக்கு மேல் இனி வேறு ஒரு பேறும் இல்லை என்று இவர் இருக்க –
இவர் கார்யத்திலே நாம் முதலடி இட்டிலோம் -என்று அவன் பதறுகிற பதற்றத்தைக் கண்டு –விரோதிகள் அடைய போச்சுதாகில் –
அபேஷிதங்கள் பெற வேண்டும் அம்சங்கள் அடையப் பெற்றதாகில்-இனி தேவர் பதறுகிறது என் -என்று அவன் பதற்றத்தை அமைக்கிறார் –
தண் திருவேம்கடம் உடையாய் உலகு தன்னை வாழ நின்ற நம்பீ தாமோதரா சதிரா–5-4-1-
தட்பத்தை உடைத்தான வேம்கடம் -குளிர் அருவி வேம்கடம் –இருவர் விடாயையும் தீர்க்கும் -ரஷகனுக்கு ரஷ்யத்தை பெறாத விடாயும் –
எந்நாளே நாம் மண்ணளந்த இணைத் தாமரைகள் காண்பதற்கு -என்று சீலாதி குணங்களை
அனுபவிக்கப் பெறாத நித்ய சூரிகள் விடாயையும் தீர்க்கும் –
திரு வேம்கடம் உடையாய் –நிதி உடையாய் -ஸ்ரீ கௌஸ்துபம் உடையாய் என்னுமா போலே
உலகு தன்னை வாழ நின்ற நம்பீ –
அடிக் கீழ் அமர்ந்து புகுந்து அடியீர் வாழ்மின் என்று அருள் கொடுக்கும் –
கானமும் வாநரமும் வேடுமுடை வேம்கடம் -என்கிறபடியே-சர்வரையும் வாழ்விக்கும் படி
நம்பீ-குண பூர்த்தி-நிகரில் புகழாய் -என்று வாத்சல்யம்-உலகு மூன்று உடையாய் -என்று ஸ்வாமித்வம் -என்னை ஆள்வானே -என்று சௌசீல்யம்
திருவேம்கடத்தானே -என்று சௌலப்யம் இது இங்கு உள்ளார்க்கு முகம் கொடுத்த படி –
நீசனேன் நிறை ஒன்றும் இலேன் –-நீசனேன் -அநாத்ம குண பரி பூரணன்-நிறை ஒன்றும் இலேன் -ஆத்ம குண கந்த ரஹிதன்
நிகரில் அமரர் முனிக்கணங்கள் விரும்பும் -என்று அங்கு உள்ளார்க்கு முகம் கொடுத்த படி
தாமோதரா-நம்பீ என்று பூர்த்தி கீழ்-அக் குணங்களும் க்ரயம் சென்ற படி இந்த பூர்த்தி-வெண்ணெய் களவு காண்கையாலே அபூர்த்தி
கட்டு உண்கையாலே அசக்தி-தப்ப விரகு அறியாமையாலே அஜ்ஞதை
சதிரா-ஆஸ்ரிதர் தோஷம் காணாத சதிர்–
எம்மனா என் குல தெய்வமே என்னுடை நாயகனே-நின்னுள்ளேனாய் பெற்ற நன்மை இவ்வுலகினில் யார் பெறுவார்–5-4-3-
எம் மனா -எம் அனா -என்று தாயாரைச் சொன்ன படி -எனக்கு தாய் போலே பரிவானவனே -என் அபிமத பிரதனே –
தாய் முலைப் பால் போலே -எனக்கு ஞானப் பிரதன் ஆனவனே
அன்றிக்கே –
எம் மனா -என்று ராஜாவாய் -ஈரரசு தவிர்தவனே என்றுமாம் -என் ஸ்வா தந்த்ர்யத்தை குலைத்தவனே
துராத்மாவான எனக்கு சாஸ்தா ஆனவனே -ராஜ சாஸ்தா துராத்மானம்
என் குல தெய்வமே –என் குலத்துக்கு பர தேவதை ஆனவனே –இவர் குலத்தை இட்டு இறே இவரை விஷயீகரித்தது-
ஏழாட் காலும் பழிப்பிலோம் நாங்கள் -என்றார் இறே-குடிக் கிடந்தது ஆக்கம் செய்து -என்னக் கடவது இறே-எந்தை தந்தை தந்தை தந்தை தம்மூத்தப்பன்
என்னுடை நாயகனே –குல தொல் அடியேன் -என்கிற சம்பந்தத்துக்கு மேலே இவருக்கு அவனால் வந்த தன்னேற்றம்
அவர்களுக்கும் இவராலே பேறாம்படி இறே இவர் திருந்தின படி –
ஆக-எம்மனா என் குல தெய்வமே என்னுடை நாயகனே -என்கிற இம் மூன்றாலும்
ஞான விரோதியும் -ஆஸ்ரயண விரோதியும் -மோஷ விரோதியும் போன படி -என்று ஆள வந்தார் –
தேக ஆத்மா அபிமானமும் -அந்ய சேஷத்வமும் -ஸ்வ ஸ்வா தந்த்ர்யமும் கழிந்த படி -என்று உடையவர் –
உபேயமும் – உபாயமும்-பர தேவதையும் -என்றுமாம்-
உடல் உருகி வாய் திறந்து மடுத்து உன்னை நிறைத்துக் கொண்டேன்-5-4-4-
தனக்கே யாக –ஆத்மா பகவத் அனுபவ அதிசயத்தாலே -வெள்ளக் கேடு ஆகாதபடி இட்ட கரை இறே சரீரம் –
நினைதொறும் சொல்லும் தோறும் நெஞ்சு இடிந்து உகும் -என்று-அமூர்தமான நெஞ்சு உருகிறபடி கண்டால் –
இத்தனை தண்டை உடைய உடல் உருக சொல்ல வேணுமோ
ஆரா அமுதே –இத்யாதி-வாய் திறந்து –-வாய் திறவாதே மௌனியாய் புஜிக்கும் அம்ர்தமும் உண்டு போலே காணும்
மடுத்து-பெரு விடாய்ப் பட்டவன் இரண்டு கையையும் மடுக்கும் ஆய்த்து –
உன்னை-நிரதிசய போக்கினான உன்னை –நிறைத்துக் கொண்டேன் –தேக்கிக் கொண்டேன் –
கடிவார் தண் அம் துழாய் கண்ணன் விண்ணவர் பெருமான் -இத்யாதி-அடியேன் வாய் மடுத்து பருகிக் களித்தேனே –
சர்வஞ்ஞனாய் சர்வ சக்தியாய் இருக்கும் அவன் இறே கடல் கடைவான் –
நெஞ்சு இடிந்து உகும் –என்று நெஞ்சம் அழிந்து -உடலும் உருகும் என்று –இட்ட கரையும் அழிந்து -ஸ்வரூபமும் அளவு பட்டு இருக்க –
இவர் தேக்கிக் கொண்டபடி எங்கனே –என்று ஜீயர் பட்டரைக் கேட்க -விட்டு சித்தன் மனம் -என்று அவ்வம்ர்தம் வியாபித்த இடம் எல்லாம்
திரு உள்ளம் வியாபிக்கும் -என்று அருளிச் செய்தார் -அவன் கொடுத்த பரம பக்தி -இறே
அறிவை என்னும் அமுத வாறு -என்று பரம பக்தி பிறந்தபடி சொன்னார் –இங்கே பிறப்பித்த க்ரமம் சொல்லுகிறார் -உன்னை நிறைத்துக் கொண்டேன் -என்று
அனந்தன் பாலும் கருடன் பாலும் ஐது நொய்தாக வைத்து–5-4-8-
என்றது பிரதம விவாகத்துக்கு செங்கல் சீரை கட்டி கூப்ப்பிடாமைக்கு சோறு வைப்பாரைப் போலே – த்வதீய விவாகத்திலே இறே போக்கியம் உள்ளது –
வாழ செய்தாய் எம்பிரான் –என் ஆயன் செய்தபடி என் –எம்பிரான் –இவர் தண்மை பாராதே உபகரித்த உபகாரம் இருக்கிறபடி
த்ரிபாத் விபூதியில் உள்ள எல்லாரோடும் பரிமாறும் பரிமாற்றம் எல்லாம்-இவர் ஒருவரோடும் பரிமாறின உபகாரம் –
கருள புள் கொடி சக்கரம் -அடிமை கொண்டாய் – என்று நித்ய சூரிகளை இட்டு-நித்ய சம்சாரிகளுக்கு புறம்பான தம்மை அடிமை கொண்ட உபகாரம் –
தனிக்கடலே தனிச் சுடரே தனி உலகே என்று என்று–5-4-9-
தனிக்கடலே –அத்விதீயமான கடலே –குறைவில் தடம் கடல் இறே-பெரிய பிராட்டியாருக்கு பிறந்தகமான இடம் இறே –
உலகு எல்லாம் நன்கு ஒடுங்க யோகணையும் கடல் இறே –
தனிச் சுடரே-வெம் கதிரோன் குலத்துக்கு ஓர் விளக்காய் தோன்றி -என்று இவன்-திரு அவதாரம் பண்ணுகைக்கு ஈடான
குல குரு ஆகையாலே வந்த அத்வதீயத்வம் –
தனி உலகே-ஒண் டொடியாள் திரு மகளும் நீயுமே -என்று ஒரு நாடாக ஒரு மிதுனத்துக்கு சேஷம் ஆகையாலே வந்த அத்வதீயத்வம் –
வட தடமும் வைகுந்தமும் மதிள் த்வராவதியும்-இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு என்பால் இடவகை கொண்டனையே -5 4-10 –
ப்ரஹ்மாதிகளுக்கு முகம் கொடுக்கிற திரு பாற் கடலும் –சதா பச்யந்தி -படியே நித்ய சூரிகளுக்கு முகம் கொடுக்கிற பரம பதமும் –
ப்ரனயிநிகளுக்கு முகம் கொடுக்கிற ஸ்ரீ மத் த்வாரகையும் –
இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு-இப்படிக்கொத்த இடங்களை எல்லாம் –கல்லும் கனை கடலும் வைகுந்த வானாடும் புல் -என்கிறபடியே உபேஷித்து
என்பால் இடவகை கொண்டனையே-இவற்றில் பண்ணும் ஆதரங்கள் எல்லாவற்றையும் என் பக்கலிலே பண்ணினாயே –
உனக்கு உரித்து ஆக்கினாயே –என் பால் இட வகை கொண்டனையே -என்று-இப்படி செய்தாயே என்று அவன் திருவடிகளில் விழுந்து கூப்பிட
இவரை எடுத்து மடியில் வைத்து -தானும் ஆஸ்வச்தனான படியைக் கண்டு-ப்ரீதராய் தலை கட்டுகிறார் –
அதனில் பெரிய என் அவா -என்று நம் ஆழ்வாருக்கு பகவத் விஷயத்தில் பிறந்த அபிநிவேசம் எல்லாம் -இப் பெரியாழ்வார் பக்கலிலே
ஈஸ்வரனுக்கு பிறந்த படி -இத் திரு மொழி –தனிக் கடலே –ஈஸ்வரனுடைய முனியே நான்முகன் -வட தடமும் -இத்யாதி-
கோயில் கொண்ட கோவலனைக் கொழும் குளிர் முகில் வண்ணனை ஆயர் ஏற்றை அமரர் கோவை அந்தணர் தம் அமுதத்தினை
சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே -5 4-11 –
திருப் பல்லாண்டு தொடங்கி இவ்வளவும் இவர் திரு உள்ளத்திலே இருக்கும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் –
தான் பிறந்த படியையும்-வளர்ந்த படியையும்-இவரைக் கொண்டு கேட்ட படி –
வால்மீகி பகவான் பாட -குசலவர்களைக் கொண்டு கேட்ட சக்கரவர்த்தி திரு மகனைப் போல் அன்றி –ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மகன் கேட்ட படி –
வைகுந்தம் கோயில் கொண்ட குடக் கூத்தன் -என்னுமா போலே அன்று-இவர் திரு உள்ளத்தில் கோயில் கொண்ட படி –
திரு மால் இரும் சோலை மலையே திரு பாற் கடலே என் தலையே திருமால் வைகுந்தமே தண் திரு வேம்கடமே எனது உடலே -என்றும்
திருக் கடித்தானமும் என்னுடைச் சிந்தையும் -என்கிறபடியே உகந்து அருளின நிலங்களோடு ஒக்க இறே ஆழ்வார் திரு உள்ளத்தை ஆதரித்தது –
நன்கு என் உடலம் கை விடான் –நங்கள் குன்றம் கை விடான் -எதுக்காகா –நண்ணா அசுரர் நலிகைக்காக
உடலம் கை விடாதது எதுக்காகா – திரு வாய் மொழி பாடுகைக்காக –
அப்படி அன்றிக்கே-இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு -என்கிறபடியே அவற்றை உபேஷித்து இறே இவர் திரு உள்ளத்தை இடவகையாக கொண்டது –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் கோயில் ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திரு உள்ளம் ஆய்த்து ஆகையால் இறே -மெய்ம்மை பெரு வார்த்தை விட்டு சித்தர் கேட்டு இருப்பர்-என்றது –
உள்ளிருப்பார் சொல்லும் வார்த்தை உடன் இருப்பார்க்கு தெரியும் இறே –
கோவலனை – தாழ்ந்த குலத்திலே வந்து அவதரித்து -அவர்களுக்கு சுலபன் ஆனால் போலே ஆய்த்து இவருக்கு சுலபன் ஆன படி –
கொழும் குளிர் முகில் வண்ணனை –-இவர் திரு உள்ளத்தில் புகுந்த பின் ஆய்த்து -குளிர்ந்து செவ்வி உண்டாய் –தன் நிறம் பெற்றது -திருமேனி
ஆயர் ஏற்றை –இடையரோடு கலந்து பரிமாறப் பெற்றோம் -என்ற திரு உள்ளத்தில் ப்ரீதியாலே
வந்த செருக்கோடே இருக்குமா போலே ஆய்த்து -இவர் திரு உள்ளத்திலே புகுரப் பெற்ற ப்ரீதியாலே வந்த செருக்கும் –
செங்கனிவாய் எங்கள் ஆயர் தேவே-அமரர் கோவை –அனுபவம் மாறில் முடியும்படியான -நித்ய சூரிகளுக்கு ஸ்வாமி ஆனவனை —
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி-அந்தணர் தம் அமுதத்தினை –தெளி விசும்பிலே நடக்கிற அனுபவம் இவ் விபூதியிலே நடக்கும் படி இருக்கிற
சனகாதிகளுக்கு -நிரதிசய போக்யனாய் இருக்கிறவனை –
பாற் கடல் பாம்பணை மேல் பள்ளி கொண்டு அருளும் சீதனையே தொழுவர் விண்ணுளாரிலும் சீரியர் -என்னக் கடவது இறே –
வேதியர் முழு வேதத்து அமுதத்தை – சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே- எம்பாரை சிலர் -இப்பத்துக்கு பொருள் என் -என்று கேட்க –
நான் உடையவர் ஸ்ரீ பாதத்தில் இது கேட்டிலேன் -ஆகிலும் நீங்கள் கேட்ட இவ் அர்த்தம் போராது என்ன ஒண்ணாது -இப்பொழுதே கேட்டு உங்களுக்கு சொல்ல
ஒண்ணாதபடி உடையவரும் திருக் கோட்டியூர் நம்பி ஸ்ரீ பாதத்தேற எழுந்து அருளினார் –
ஆகிலும் இப்பொழுதே உங்களுக்கு சொன்னேன் ஆக வேணும் -என்று உடையவர் திருவடி நிலைகளை எடுத்து தம் திரு முடியிலே வைத்துக் கொண்டு –
இப்பொழுது உடையவர் எனக்கு அருளிச் செய்தார் கேட்கல் ஆகாதோ -என்று
பாட வல்லார் -சாயை போலே -தாமும் -அணுக்கர்களே -என்று அருளிச் செய்தார் –
தாமும் -என்கைக்கு அடி -அவர்கள் ஏற்றதை நினைத்து
அதாவது –பிரயோஜனாந்தரங்களையும் -உபாயாந்தரங்களையும் -கணிசித்து -மங்களா சாசனம் பண்ணுகை
அன்றிக்கே -தத் காலத்துக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை அன்றிக்கே -கழிந்த காலத்துக்கும் மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே ஏற்றம் –
இப்படிக்கொத்த தண்மை தம்முடைய வம்சத்தில் ஏழு படி கால் இல்லை என்னும் இடத்தை ஏழாட் காலம் பழிப்பிலோம் -என்று அருளிச் செய்தார் இறே –
பாடுகை யாவது -உன் செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்கை-சாயை போலே என்றது -புருஷனுடைய சாயை அவன் புக்க இடத்தே புக்கு –
புறப்பட்ட இடத்தே புறப்பட்டு -நிவ்ருத்தி அவன் இட்ட வழக்கமா போலே –
இத் திரு மொழி கற்றார்க்கும்-தங்களுக்கு என்ன ஒரு பிரவ்ருத்தி நிவ்ருதிகள் இன்றிக்கே-ஈஸ்வரனுக்கு அந்தரங்கர் ஆகப் பெறுவார்கள் –
செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்று பாட வல்லார்-நிழலும் அடிதாறுமாகப் பெறுவார்கள்-அடிதாறு -திருவடிகளில் ரேகைகள்
சாயை போலே பாட வல்லார் -நிழல் உண்டாக பாட வல்லார்-நிழல் ஆவது -குளிர்த்தி-குளிரப் பாட வல்லார் என்றும் சொல்லுவார்கள்
—————————————————————
ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திருவாய்மொழிப் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்