1-ஸ்ரீ பர ப்ரஹ்மமே ஆத்ம வைத்தியன் -ஆஞ்ஞா ரூபமாக சாஸ்திரங்களை முன்பே வெளியிட்டு அருளி உள்ளான்
2-மருத்துவனாய் நின்ற மா மணி வண்ணன்
வைத்தியோ நாராயண ஹரி
நிர்வாணம் பேஷஜம் பிஷக்
மருந்தும் பொருளும் அமுதமும் தானே
மருந்தே நாங்கள் போக மகிழ்ச்சிக்கு என்று பெரும் தேவர் பிதற்றும் பிரான்
3-நம்மாழ்வார் கை கால் முளைத்த மருந்தே வேண்டும் சுடர் ஆழி சங்கு ஏந்தி இருக்கும் மருந்தையே –
ஆர் மருந்து இனி ஆகுவர் -7-1-5-
பீதகவாடைப் பிரானார் பிரம குருவாக வந்தவரே -சம்சாரம் தீர்க்க மருந்து
4-எருத்துக் கொடி யுடையானும் இந்திரனும் பிரமனும்
மற்று ஒருத்தரும் இப்பிறவி என்னும் நோய்க்கு மருந்து அறிவாரும் இல்லை
மருத்துவனாய் நின்ற மா மணி வண்ணா மறு பிறவி தவிரத்
திருத்தி உன் கோயில் கடைப்புகப் பெய் திருமாலிருஞ்சோலை எந்தாய் –பெரியாழ்வார் -4-3-6-
அஞ்சேல் என்று கை கவியாய் -4-3-7-
போர்த்த பிறப்போடு நோயோடு மூப்பொடு இறப்பிவை பேர்த்துப் பெரும் துன்பம்
வேரற நீக்கித் தன் தாளிணைக் கீழ் சேர்த்து அவன் செய்யும் சேமத்தை எண்ணுவார் இல்லையே
5-மருந்தே இல்லாததொரு மஹா வியாதியே அஸூயை –பொறாமை
6-மருத்துவரும் -மருந்தும் வேண்டாதபடியான உபதேசம் –
தினம் இரண்டு -வாரம் இரண்டு -பக்ஷம் இரண்டு -மாசம் இரண்டு -ருது இரண்டு -அயனம் இரண்டு -வருஷம் இரண்டு
இடைப்பலகாரம் கடைப்பலகாரம் இல்லாமல் மந்த்ரம் ஓதின இரண்டு வேளை மட்டும் போஜனம் –
போஜனமும் நித்திரையும் இரண்டும் வியவஸ்திதமாக இருக்க வேண்டும்
வாரத்தில் இரண்டு நாளாவது கோயிலுக்குச் சென்று கைங்கர்யம்
பக்ஷம் இரண்டு என்றது வாரம் தோறும் எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிப்பது
மாசம் இரண்டு என்றது ஏகாதசி தோறும் உபவாசம்
ருது இரண்டு மாதத்துக்கு ஒரு முறை திவ்ய தேச யாத்திரை
அயனம் இரண்டு -மூன்று மாதங்களுக்கு ஒரு முறை திருக்கோயில்களில் ததீயாராதனை சமர்ப்பித்தல்
சம்வத்சரம் இரண்டு -ஆறு மாதங்களுக்கு ஒரு முறை தீர்த்த யாத்திரை புண்ய நீராடுதல்
7-அஹங்காரம் அக்னி ஸ்பர்சம் போலே-நைச்யம் -அடியார்களுக்கும் பரஸ்பர நீச பாவம் -பாவிக்க வேண்டும்
8-சம்சர்க்கஜா தோஷ குணா பவந்தி–சேர் இடம் அறிந்து சேர் -ஸஹவாஸ தோஷம் தவிர்க்க வேண்டுமே
9-நீராட்டம் -ஸ்ரீ கிருஷ்ண சம்ச்லேஷம் -ஈஷா ப்ரஹ்ம ப்ரவிஷ்டோஸ்மி க்ரீஷ்மே சீதமிவ ஹ்ரதம்-சுனை நீராடல் –
விரக தாபம் -பகவத் அவகாஹமே தீர்க்கும்
தாமரை நீள் வாசத்தடம் போல் வருவானே
வல்லரக்கர் புக்கு அழுந்தத் தயரதன் பெற்ற மரகத மணித்தடம்
பிப நயன புரஸ்தே ரெங்க துர்யாபிதாநம் ஸ்திதமிவ பரி புல்லத் புண்டரீகம் தடாகம் –
காலை நன் ஞானத்துறை படிந்தாடிக் கண் போது செய்து
நான் அடிமை செய்ய விடாய் நானானேன் எம்பெருமான்
தான் அடிமை கொள்ள விடாய் தானானான் -ஆனதற்பின்
வெள்ளக்குளத்தே விடாய் இருவரும் தணிந்தோம்
உள்ளக்குளத்தெனை ஒத்து –பிள்ளைப்பெருமாள் ஐயங்கார் –
திரு வெள்ளக்குளம் ஊருக்கும் புஷ்கரணிக்கும் அவனுக்கும் பெயர் அண்ணன் கோயில்
ஹரி ஸரஸி விஹாகனமே நீராட்டம்
10-ஏக ஸ்வாது ந புஞ்ஜீத புஞ்ஜீத தசபிஸ் தஹ
ஆழியான் என்னும் மாழ மோழையில் -அகாத பிரவாகத்தில் அழுந்த பலரும் துணை வேண்டுமே
அடியார்கள் உடன் இருப்பதே பரம புருஷார்த்தம் அன்றோ
11-காயத்ரீம் சந்தஸாம் மாதா -தாயைக் குடல் விளக்கம் செய்வது-
குடல் -நடுப்பாகம் -அதாவது -பர்க்கோ தேவஸ்ய தீமஹீ -ப்ரஹ்ம வர்ச்சஸ்ஸூ அதிகரிக்கச் செய்வது
பெற்ற தாயினும் ஆயின செய்யும் திரு மந்த்ரமும் தாய் -தேவகியை விட தெய்வ நங்கை யசோதை எல்லாம் பெற்றாளே-
காயத்ரியை விட திருமந்த்ரத்துக்கு ஏற்றம் போலே
சந்தஸ்ஸாம் மாதாவாலும் அதுக்குத் தாயாய் தாயினுமாயின செய்யுமத்தாலும் பிறப்பிக்குமது இருவருக்கும் ஸ்ரேஷ்ட ஜென்மம்
அதுக்கு நடுப்பாகம் நமஸ்ஸூ -அத்தை விளக்கம் செய்வது –
ஸ்வரூப விரோதி உபாய விரோதி ப்ராப்ய விரோதி மூன்றும் கழிந்து உஜ்ஜவலமாக இருப்பதே
தாம பந்தம் தேஜஸ்கரமாய் இருப்பது போலே ஆச்சார்யர்களும் பத்த சம்சாரிகளுக்குள் கோவையாய் இருப்பது பகவத் இச்சையால் அன்றோ
ஆகவே ஆச்சார்யனே தாமோதரன் -அவரே நமது குடல் விளக்கம் செய்து -விரோதி த்ரயங்களையும் கழிக்க வைத்து அருள்கிறார்
12-லஷ்மீ நாதாக்க்ய சிந்தவ்-சடரிபூஜலத -ப்ராப்ய காருண்ய நீரம்
நாத அத்ரவ் அப்யஷிஞ்சத் -தத் அநு ரகுவராம்போஜ சஷுர்ஜ்ஜராப்யாம்
கத்வா தாம் யாமுனாக்க்யாம் சரிதம் அத யதீந்த்ராக்க்ய பத்மகரேந்த்ரம்
சம்பூர்ய பிராணிச சயே ப்ரவஹதி சததம் தேசிகேந்த்ர ப்ரமவ்கை
ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரை -ஆழி மழைக்கண்ணா-என்று விளித்து–ஆச்சார்ய பரம்பரையில் பிராப்தமான அர்த்தங்களை
உள் புக்கு முகந்து கொண்டு தேவபிரானுடைய கரிய கோலத்திரு உருவை உள்ளே விளங்கும்படி காட்டி அருளி–
திரு ஆழி ஆழ்வானைப் போலே விரோதி நிராசனம் செய்து கொண்டும் –
ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்ய ஆழ்வானைப் போலே கம்பீரமான மிடற்று ஓசையைக் காட்டிக் கொண்டு
ஸ்ரீ ஸூக்திகளைப் பெய்து உஜ்ஜீவிப்பிக்க பிரார்த்தனை
13-ஆழி மழைக் கண்ணா –ஆச்சார்ய ஸ்ரேஷ்டர்-மேகத்துக்கும் ஆச்சார்யருக்கும் ஒப்புமை
1–உப்புக்கடல் நீரை முகந்து மதுரமான மழை -நால் வேதக்கடலுள் அபோக்ய அர்த்தங்களைத் தள்ளி
திரு நா வீறு கொண்டு பரம போக்யமாக உபகரிப்பார்
2–உயிர் அளிப்பான் மாகங்கள் எல்லாம் திரிந்து -லோக ரக்ஷண அர்த்தமாக தெரியுமா போலே
பண்டிப்பெரும் பதியை யாக்கி பழி பாவம்
கொண்டிங்கு வாழ்வாரைக் கூறாதே எண்டிசையும்
பேர்த்த கர நான்குடையான் பேரோதிப் பேதைகாள்
தீர்த்த கரராமின் திரிந்து—இரண்டாம் திருவந்தாதி 14-
எண்டிசையும் பேர்த்த கர நான்குடையான் பேரோதிப் –
திருக்கைகள் எட்டுத் திக்கிலும் போய் வியாபித்து விம்ம வளர்ந்த படி –
திக்குகளானவை அழித்துப் பண்ண வேண்டும்படியாய் வந்து விழுந்தது ஆய்த்து
இப்படி ஜகத் ரஷண அர்த்தமாக திரு வுலகு அளந்து அருளினவனுடைய திரு நாமத்தைச் சொல்லி –
தீர்த்த கரராமின் திரிந்து-
ஜகத்துக்கு அடங்க ஸூபாவஹமாய்க் கொண்டு திரியுங்கோள் –
திரிதலால் தவமுடைத்து இத் தரணி தானே -பெருமாள் திருமொழி -10-5
தீதில் நன்னெறி காட்டி எங்கும் திரிந்து -பெருமாள் திருமொழி -2-6-
அவனாலும் செல்லாத -திருத்த முடியாத -நிலத்தை அவன் பேரைக் கொண்டு செலுத்திடு கோள்-
அவர்கள் தாங்களும் கெட்டு பிறரையும் கெடுக்குமா போலே இவர்கள் தாங்களும்
க்ருதார்த்தராய் நாட்டையும் க்ருதார்த்தம் ஆக்குகிறபடி –
யமோ வைவஸ்வதோ ராஜா யஸ்தவைவ ஹ்ருதி ஸ்தித தேந சேத விவாத ஸ்தே மா கங்காம் மா குரூன் க ம -மனு -8-92-
திரிந்து தீர்த்தக்காரர் ஆமின் –
உங்களுடைய சஞ்சாரத்தாலே லோகத்தை பாவனம் ஆக்குங்கோள்-
ஸ்ரீ பிள்ளானுக்கு மூத்த ஸ்ரீ தேவப்பிள்ளை ஸ்ரீ பட்டரைக் கண்டு -பந்துக்களான நீங்கள் இங்கே இருக்க
ஆர் முகத்திலே விழிக்க மேனாட்டுக்குப் போகிறேன் -என்று அழ –
ஸ்ரீ பட்டர் -த்ருணத்துக்கும் அகப்பட பரமபதம் கொடுத்த ஸ்ரீ சக்கரவர்த்தி திருமகனுக்கு பிள்ளைகளுக்கு -ஸ்ரீ குசலவர்களுக்கு –
ஸ்ரீ திரு நாடு கொடுக்கையில் அருமை இல்லை இறே
ஜகத்தை ரஷிப்பிக்கைக்கு அன்றோ பிள்ளைகளை வைத்துப் போயிற்று –
அப்படி அத்தேசத்துக்கு ஒருவர் இல்லையே -என்று அருளிச் செய்து அருளினார் –
ஸ்ரீ ரெங்கம் கரி சைலம் அஞ்சன கிரீம் –சாளக்கிராமம் நிஷேவ்ய ரமதே ராமாநுஜோயம் முனி —
ஆத்ம உஜ்ஜீவன அர்த்தமாக அர்த்தங்களைப் பொழிவர்
3–மேகம் மழை பெய்து பள்ளமான இடங்களையும் நிரப்புமா போலே நீசர்களையும் சத் உபதேசங்களால் உத்துங்கர் ஆக்குவார்கள்
4–எப்போதும் வர்ஷிக்காது -கால விசேஷங்களில் தானே -அதே போலே கால விசேஷங்களைக் குறித்துக் கொண்டு சத்விஷய உபதேசம்
5–பிராப்த காலத்தில் மழை இல்லாமல் பீடைகள் மலியுமா போலே சத் விஷய உபதேசங்களை அருளா விடில்
தேகாத்ம பிரமம் -ஸ்வ ஸ்வாதந்த்ர்ய பிரமம் -அந்ய சேஷத்வ பிரமம் -ஸ்வ ரக்ஷண ஸ்வ அந்வய யோக்யதா பிரமம் –
பாந்தவ ஆபாச லோலத்வம் -விஷயாந்தர சங்கம் போன்ற பீடைகள் மலியுமே
6–எவ்வளவு வர்ஷித்தாலும் திருப்தி அடையாது -கைமாறும் எதிர்பாராதே
7–சில காலத்தில் சில துளிகள் பெய்யும் -பின்பு போதும் போதும் என்னும்படி அபரிமிதமாய் வர்ஷிக்கும்
இவர்களும் சில காலம் மந்த்ர உபதேசமும் மற்றொரு காலத்தில் கால ஷேப கிரந்த பிரவசனம் மூலம்
சுருதி ஸ்ம்ருதி இதிஹாச புராண உபய வேதார்த்த ரஹஸ்ய சாரார்த்தங்களை அபரிமிதமாக பொழிந்து
இது என்ன அதிருஷ்ட்டி என்று வியப்புறச் செய்வர்கள்
8–சிப்பிக்களில் பெய்து முத்துக்களையும் உண்டாக்கும் -ஊஷரங்களில் வர்ஷித்து நிஷ் பலமாகவும் ஆகும்
இவர்கள் உபதேசத்தால் ஸ்ரீ வசன பூஷணம் உபதேச ரத்ன மாலை போன்ற ஆத்மாலங்கார ரத்னங்களுக்கு ஹேதுவாகும்
பலர் இடம் அநவதானத்தாலும் விஸ்மரணத்தாலும் அப்ரயோஜனம் ஆகின்றன
9–நதிகளில் கிணறுகளில் தடாகங்களில் பெய்து -தேக்கி பெருகி – சர்வ உஜ்ஜீவன ஹேது வாகும்
10–எத்தனையோ வான் மறந்த காலத்தும் பைம் கூழ்கள் மாய்த்து எழுந்த மா முகிலே பார்த்து இருக்கும் —
அநந்ய கதிகளால் உபகாரமாகவும் -குதூஹலத்தோடே எதிர்பார்க்கப்படும் இருக்கும்
நீர் காலத்து எருக்கிலம் பழ இலை போல் வீழ்வேனை -என்றபடி சாறுவாக மத நீறு பெய்து
சமணச் செடிக்கனல் கொளுத்தியே சாக்கியக்கடலை வற்றுவித்து மிகு சாங்கியக்கிரி முறித்திட –என்கிறபடி
அநர்த்த ஹேதுக்களாய் முடியும்
ஸத்பாத்ரங்களில் வர்ஷிக்கும் அர்த்த விசேஷங்கள் குரு பரம்பரையாக கிரஹித்து உஜ்ஜீவன ஹேது ஆகும்
11-நான்கு வேதங்களையும் நான்கு முகங்களாக நான்முகன் வெளியிட்டு அருளியது போலே
ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரும் தாமான -73-பதிகங்கள் -தாய் 7-பதிகங்கள் -மகள்-17-பதிகங்கள் தோழி-3-பதிகங்கள்
போன்ற நான்கு முகங்களால் வெளியிட்டு அருளினார்
12-நான்கு நிலைகளிலும் மல்கு நீர் கண்ணராய்
என்று என்று ஏங்கி அழுதக்கால்
ஆகாசத்தை நோக்கி அழுவன் தொழுவனே–என்று தாமான தன்மையிலும்
கண்ணீர் மிகக் கலங்கி
கண்ணநீர் கைகளால் இறைக்கும் -என்று திருத்தாயார் பேச்சாலே தம்முடைய அழுகையையும்
எம்மாற்றாமை சொல்லி அழுவோமை
மல்கு நீர் கண்ணேற்கு–இத்யாதியால் தம் பேச்சாலும்
குவளை ஒண் மலர்க் கண்கள் நீர் மல்க
மழை பெய்தால் ஒக்கும் கண்ண நீரினொடு–இத்யாதிகளால் தோழி பேச்சாலும்
பகவத் விஸ்லேஷத்தாலே -இவரது அழுகை-
அழு நீர் துளும்ப இவர் அலமாப்பு அவர்களுக்கு புத்ர வியோகத்திலே
13-பக்தாம்ருதம் நமாம்யஹம் திராவிட வேத சாகரம் –ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் திருவாய் மொழியைக் கடலாகவும்
ஜியாத் பராங்குச பயோதி-என்று ஸ்ரீ கூரத்தாழ்வான் ஆழ்வாரைக் கடலாகவும் சாதிக்கிறார்கள்
வேதார்த்த ரத்ன நிதி பொதிந்து அன்றி இந்த இரண்டு கடல்களும்
13-எம்பெருமானுடைய ஸ்வாமித்வம் நமக்கு ஸ்வத்தைக் கொடுக்கும்
ஆத்மத்வம் சரீரத்தைக் கொடுக்கும்
சேஷத்வம் சேஷத்வத்தைக் கொடுக்கும்
புருஷோத்தமத்வம் ஸ்த்ரீத்வத்தைக் கொடுக்கும்
14-ஆழ்வார் திரு நகரியில் நித்ய திரு மஞ்சனம் ஆழ்வாருக்கு –
ஸ்ரீ அண்ணாவியார் -ஸ்ரீ மதுரகவி வம்சத்தார் -கட்டியம் சேவிப்பார்
திரு நக்ஷத்ரப்படி -27-நாள்களுக்கு நாலாயிரமும் உபதேசரத்னமாலை -திருவாய் மொழி நூற்று அந்தாதியும் உட்பட
திருச் செவி சாத்தி அருளுகிறார் –
அரையர் தொடக்கமும் சாற்றும் தேவ கானத்தில் சாதிக்கிறார்
பிரசாத லப்த பரம ப்ராப்ய கைங்கர்ய சாலிநே-ஸ்ரீ திருவாய் மொழிப்பிள்ளை வம்சத்தவர் அனுபவித்து வரும்
கைங்கர்யத்துக்கு ஈடு எங்கும் இல்லையே
15-வையம் மன்னி வீற்று இருந்து விண்ணும் ஆழ்வார் மண்ணூடே -4-3-11-
இங்கு இருந்து கொண்டே ஸ்ரீ வைகுண்டம் இவர்கள் சிறு முறிப் படி
ஆண்மின்கள் வணக்கம் என்று அங்கு சென்று ஆளுவது இன்றிக்கே
ஆழ்வார் திரு முன்பே இங்கேயே -ஊற்றின் கண் நுண் மணல் போல் உருகா நிற்பார் நீராயே–
ஒன்பதோடு ஒன்றுக்கும் மூவுலகும் உருகுமே –
தாங்களும் உருகி கேட்ப்பாரையும் உருகச் செய்வது விண் ஆள்வதுக்கும் மேற்பட்ட ஓன்று அன்றோ
திருவாய் மொழியையே ஓவாத ஊணாக உண்டு கொண்டு இருப்பவர்கள் அன்றோ –
சதா பஸ்யந்திக்கு மேற்பட்ட நிலை அன்றோ
தொடர்க்கு அமுது உண்ணச் சொன்ன சொல்மாலைகள் அன்றோ -பக்தாம்ருதம் அன்றோ
16-திருக்குறுங்குடிப் பதிகம் -5-5-வானமாமலைப் பதிகம் -5-7-இடையிலே -5-6-கடல் ஞாலம் செய்தெனும் யானே என்னும்
இப்படி பலகால் பத்தும் பத்தாக யானே என்னும் யானே என்னும் –
நாமே வந்து உமக்கு புதல்வராகப் பிறப்போம் என்று திருவாய் சோதி அருளிச் செய்தத்தை ஸூசிப்ப்பிக்கவே
அரு வினையேன் நெடும் காலமும் கண்ணன் நீள் மலர்ப்பாதம் பரவிப்பெற்ற தொடும் கால் ஓசியும் இடை –திரு விருத்தம்
17-கூஹித ஸ்வ மஹிமாபி ஸூந்தர த்வம் வ்ரஜே கிமிதி சக்ரம் ஆக்ரமீ
சப்த ராத்ர மததாச்ச கிம் கிரிம் ப்ருச்ச தச்ச ஸூஹ்ருத கிம் அக்ருத -ஸ்ரீ ஸூந்தர பாஹு ஸ்தவம் –111-
இதில் மூன்றுகேள்விகள்
தேவதாந்த்ர சமாராதனையைத் தடுத்தது ஏன்-தான் வளருகின்ற ஊரில் தேவதாந்தரத்துக்கு ஆராதனை எதற்கு -விடை-
இந்திரன் பொறுக்க ஒண்ணாத தீங்கை விளைக்க அவனை தலை எரித்து
பொகடாமல் ஏழு நாள்கள் மலையைக் குடையாக எடுத்தது ஏன்
அவன் உணவைக் கொண்ட நாம் உயிரையும் கொள்ள வேணுமோ -மழையே ரக்ஷகம் என்ற வார்த்தையை மெய்ப்பிக்க வேணுமே
ஆந்ரு சம்சயம் கொண்டாடி அவன் கை சலித்தவாறே தானே ஓய்ந்து நிற்கிறான் என்று அன்றோ செய்தாய்
மூன்றாவது கேள்வி ஆயர்கள் கேட்டதற்கு சீற்றம் கொண்டது பரத்வத்திலே வெறுப்புக் கொண்டு
மனுஷ்ய சஜாதீயனாய் -அதிலும் கடை கேட்ட இடையனாய் ஆசையுடன் பிறந்து இருக்க வேறாக சங்கித்து கேட்டது –
தேவத்வமும் நிந்தையானவனுக்கு –என்றபடி நிந்தா ரூபமாக தோற்றுகையாலே சீற்றம் கொண்டான்
ஆக மூன்று கேள்விகளாலும் சமாதானங்களாலும் விலக்ஷண குண அனுபவம் செய்து அருளினார்-
18-மச் சித்தா மத் கத ப்ராணா போதயந்த பரஸ்பரம்.–
கதயந்தஷ்ச மாம் நித்யம் துஷ்யந்தி ச ரமந்தி ச৷৷10.9৷৷
துஷ்யந்தி ச ரமந்தி ச
வக்தாரஸ் தத் வசநேந அநந்ய ப்ரயோஜநேந துஷ்யந்தி
ஸ்ரோதாரச் ச தத் ஸ்ரவணேந அநவதிக அதிசய ப்ரியேண ரமந்திதே –ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யம்
என்னையே சிந்தனம் -பிராணன் போலே -பிரிந்தால் தரிக்க மாட்டார்களே -பரஸ்பரம் திவ்ய குண சேஷ்டிதங்களை பேசி —
பேசும் கேட்க்கும் இரண்டு வர்க்க ஹர்ஷங்கள்-பெற்று இருப்பார்கள் –
உன் செய்கை என்னை நைவிக்கும் -அது இது உது எல்லாம் —
பிராணனை அவன் இடம் -தாரகம் என்று உணர்ந்து -மனஸ் நெஞ்சு அவன் இடம் முழுவதும் –
சென்னிக்கு அணியும் சேறு -அடியார் -ஆஹ்லாத சீத நேத்ராம்பு –
மச்சித்தா முதல்-10 பாசுரம் திரு நெடும் தாண்டகம்
மத்கதப்ராணா-அடுத்த பத்தும் –
போதயந்த பரஸ்பரம்-இறுதி பத்தும் –
கொடுக்க- கொள்ள- குறையாத அவன் குணங்கள் -ஞானம் மட்டும் பகிர்ந்து கொண்டால் பெருகும் குறையாது –
தெரித்து எழுத்து வாசித்துக் கேட்டும் வணங்கி வழிபட்டும் பூசித்தும் போக்கினேன் போது –
இந்த ஸ்லோகத்தை ஆதி ஒற்றி அமைந்தது
வைக்கும் சிந்தையிலும் பெரிதோ நீ அளிக்கும் வைகுந்தம் –
19-அஹிம்ஸா ஸமதா துஷ்டிஸ்தபோ தாநம் யஷோயஷ—
பவந்தி பாவா பூதாநாம் மத்த ஏவ பரிதக்விதா—–৷৷10.5৷৷
சமதா–ஆத்மநி ஸூஹ்ருத் ஸூ விபஷேஷு ச சமமதித்வம்–ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யம்
ந சலதி நிஜ வர்ண தர்மதோ யஸ் சம மதிர் ஆத்ம ஸூஹ்ருத் விபஷ பஷே நஹரதி ந ச ஹந்தி
கிஞ்சி துச்சைஸ் சித மனசம் தமவேஹ விஷ்ணு பக்தம்–ஸ்ரீ விஷ்ணு பிராண ஸ்லோகம் -3-7-20–
சம மதிர் ஆத்ம ஸூஹ்ருத் விபஷ பஷே –இதி பகவத் பராசர வசனம் இஹ தத்தத் பதைஸ் ஸ்மாரிதம் –ஸ்ரீ தாத்பர்ய சந்திரிகை
சமதா -ஒன்றாக நினைப்பது -நமக்கு வந்தால் போலே பிறருக்கு வந்தால் சுக துக்கம் படுவது என்பது இல்லை –
ஒன்றை தொலைக்கவே முடியாதே -நஷ்டம் வரும் பொழுதும் வருத்தப் படாமல் சுகம் வந்தாலும் இன்பப் படாமல் –
இவை நமக்கும் பிறருக்கும் -என்றபடி –
இப்படி இருப்பதே சமதா –
துஷ்டி-ஸந்தோஷம் / தபஸ் / தனம் யசஸ் / அயசஸ் -ஜீவ ராசிகளுக்கு இவன் சங்கல்பத்தாலே ஏற்படும் –
புரியும் பொழுதே பக்தி விதைக்கப் பட்டதாகும் –
நின்றனர் இருந்தனர் –நின்றிலர் இருந்திலர் இத்யாதி
20-சதுர்த்தச வித்யா பாரங்கதர்கள்–நான்கு வேதங்கள் ஆறு அங்கங்கள் எட்டு உப அங்கங்கள்
நான்கோடு கூடிய பத்து என்று கொள்ளாமல் –
சதஸ்ரோ தசாஸ் யாசாம் தாஸ் வித்யாஸ் சதுர்த்தச வித்யாஸ்-நான்கு அவஸ்தையுள்ள வித்யைகள்
வாசித்து-குரு முகமாக கேட்பது -உணர்ந்து அறிந்து -தானும் அனுஷ்ட்டித்து பிறரையும் அனுஷ்ட்டிக்கச் செய்வது
21-சீர்த் தொடை ஆயிரம் –பகவத் குணங்களால் தொடுத்த திருவாய் மொழி —
சீர் கலந்த சொல் நினைந்து போக்காரேல் சூழ் வினையின் ஆழ் துயரை என் நினைந்து போக்குவர் இப்போது
1-தெரித்து 2-எழுத்து 3-வாசித்துக் 4-கேட்டும் 5-வணங்கி 6-வழிபட்டும் 7-பூசித்தும் போக்கினேன் போது –இதில் ஏழு விதம்
போது போக்குகள் இருந்தாலும் அவை எல்லாம் குண அனுபவ ரூபமாகவும்
குண அனுபவம் பொங்கி வழிந்த செயல்களாகவுமே இருக்கும்
த்வாம் சீல ரூப சரிதை பரம ப்ரக்ருஷ்ட
சத்த் வேன சாத்த்விகதயா ப்ரபலைச்ச சாஸ்த்ரை
பரக்யாத தைவ பரமார்த்த விதாம் மதைச்ச
நைவாஸூர ப்ரக்ருதய ப்ரபவந்தி போத்தும்-ஸ்தோத்ர ரத்னம் -15-
இதில் ஆறும் -அதாவது –
1-சீலம் -2- ரூபம் –3-சரிதம் -4-பரம சாத்விக தன்மை -5-சாத்விக சாஸ்திரங்கள் -6-தத்வ வித்துக்களின் சித்தாந்தம்
எம்பெருமானைப் பற்றி அறியும் வழிகளில் ஆறு இங்கே அருளிச் செய்கிறார்
வேடன் வேடுவிச்சி குரங்கு இடைச்சிக்கள் முதலானோர் ஒரு நீராகக் கலந்த ஸுவ்சீல்யம்
பஹுஸ்யாம்-என்று சங்கல்பித்த சீர்மை
திவ்ய மங்கள விக்ரஹ வை லக்ஷண்யம்
வேத அபஹாராதி நிரசனாதிகள் -க்ரந்தவா நிகிய புனர் உதக்ரதி போன்ற சேஷ்டிதங்கள் –
ஆலிலை துயின்ற மற்றும் பல அதி மானுஷ சேஷ்டிதங்கள்
அப்ராக்ருத சுத்த சத்வமயத்வம் –
பரக்யாத தைவ பரமார்த்த விதாம் மதைச்ச–இதில் பரக்யாத-என்ற விசேஷணம் தைவத்துக்கும்
தைவ பரமார்த்த வித்துக்களுக்கும் –
நாராயண அநு வாக்கம் -ஸூ பால உபநிஷத் -அந்தர்யாமி பிராமணம் இத்யாதிகளில் பிரசித்தமான தைவத்தை
வியாசர் பராசர வால்மீகி மனு ஆஞ்ஞவல்கர் ஸுவ்நகர் ஆபஸ்தம்பர் ஆழ்வார்கள் போன்றவர்களை
பரமார்த்த வித்துக்கள் என்கிறார்
பாக்யசாலிகளே நன்கு அறிந்து உஜ்ஜீவிக்கிறார்கள் என்றதாயிற்று
மூடர்கள் இழந்தே போகிறார்களே என்று பரிதவிக்கிறார்
22-யத் கோ சஹஸ்ரம் அபஹந்தி தாமாம்சி பும்ஸாம் —
நாராணனோ வசதி யத்ரஸ் சங்கு சக்ர
யன் மண்டலம் ஸ்ருதிகதம் பிரணமந்தி விப்ரா
தஸ்மை நமோ வகுல பூஷண பாஸ்கராய –ஸ்ரீ மன் நாத முனிகள் –
நாள் கமழ் மகிழ் மாலை மார்பினன் மாறன் சடகோபன் -தாமே அருளிச் செய்கிறார்
யத் கோ சஹஸ்ரம் அபஹந்தி தாமாம்சி-
ஸூ ர்யனை – சஹஸ்ராம்சூ -சஹஸ்ர கிரண -சஹஸ்ர பானு
இங்கு கோ -சப்தம் கிரணங்களை வாக்குக்களையும் சொல்லும்
நாராணனோ வசதி யத்ரஸ் சங்கு சக்ர–
த்யேயஸ் சதா ஸவித்ரு மண்டல மத்ய வர்த்தீ நாராயணஸ் சரசீ ஜாஸன சந்நிவிஷ்ட கேயூரவான்
மகர குண்டலவான் க்ரீடி ஹாரீ ஹிரண்மய வபுர் த்ருத சங்கு சக்ர –
இங்கும் கண்கள் சிவந்து பெரியவாய் -வாயும் சிவந்து கனிந்து உள்ளே வெண் பல் இலகு
மகர குண்டலத்தன் கொண்டல் வண்ணன் சுடர் முடியன் நான்கு தோளன் குனி சார்ங்கன்
ஒண் சங்கதை வாள் ஆழியான் ஒருவன் அடியேன் உளானே
யன் மண்டலம் ஸ்ருதிகதம் பிரணமந்தி விப்ரா
ஸூர்ய பக்ஷத்தில் ஸ்ருதி -வேதம் / மண்டலம் -வட்டம்
ஆழ்வார் பக்ஷத்தில் -ஸ்ருதி -காது / மண்டலம் -தேசம்
குருகூர் சடகோபன் வார்த்தை செவியில் பட்டதும் அஞ்சலி
ஜாதி விப்ரர் மட்டும் இல்லாமல் ந சூத்ரா பகவந் பக்தா விப்ரா பாகவதாஸ் ஸ்ம்ருதா-என்று
பாகவத உத்தமர்களை சொன்னவாறு
ஆக மூன்று பாதங்களால் சாம்யத்தை உபபாதித்து
தஸ்மை நமோ வகுல பூஷண பாஸ்கராய–என்று தலைக்கட்டிற்று
33-சேமம் குருகையோ செய்ய திருப்பாற் கடலோ
நாமம் பராங்குசமோ நாரணமோ
தாமம் துளவமோ வகுளமோ
தோள் இரண்டோ நான்கு உளவோ பெருமான் உனக்கு
34-நமஸ்தே ஹஸ்தி சைலேச -ஸ்ரீ மந் அம்புஜ லோசன-
சரணம் த்வாம் ப்ரபந்நோஸ்மி ப்ரணதார்த்தி ஹர அச்யுத–ஸ்ரீ திருக்கச்சி நம்பி –
ஸ்ரீ தேவ ராஜ அஷ்டகத்தில் முதல் ஸ்லோகம் -பரத்வாதி பஞ்ச பிரகாரங்களும்
வின் மீது இருப்பாய் மலை மேல் நிற்பாய் கடல் சேர்ப்பாய் மண் மீது உழல்வாய்
இவற்றுள் எங்கும் மறைந்து உறைவாய்-போலே இங்கும்
ஹஸ்தி சைலேச -அர்ச்சாவதாரம்
ஸ்ரீ மந் –பரத்வம் –
வைகுண்டே து பரே லோகே ஸ்ரீயா சார்த்தம் ஜகத் பதி ஆஸ்தே விஷ்ணுர் சிந்த்யாத்ம பக்தைர் பாகவதஸ் ஸஹ
ஒண் டொடியாள் திரு மகளும் நீயுமே நிலா நிற்பக் கண்டா சதிர் கண்டு ஒழிந்தேன்
அம்புஜ லோசன-விபவம்-சஷுஷா தவ ஸூவ்ம்யேந பூதாஸ்மி ரகு நந்தன -கிமர்த்தம் புண்டரீகாக்ஷ –
அவயவ ஸுவ்ந்தர்யம் அர்ச்சையிலே அன்றோ என்னில்-பெருக்காறு போலே விபவம் அதிலே தேங்கின மடுக்களே அர்ச்சை –
அவதார குணங்கள் எல்லாம் அர்ச்சா ஸ்தலங்களில் பரிபூரணம் –
அவதார விக்ரஹங்களை அர்ச்சா ரூபேண பல இடங்களிலும் பரிக்ரஹித்துக் கொண்டு இருக்கையாலும்
அதிலே தேங்கின மடுக்களே -என்கிறது
ப்ரணதார்த்தி ஹர–ஆஸ்ரித கூப்பாட்டைக் கேட்க்கும் இடம் அன்றோ வ்யூஹம்
அச்யுத-ஓர் இடத்தையும் விட்டு நழுவாதவர் -எங்ஙஞான்றும் எங்கும் ஒழிவில்லாமல் நிறைந்து நிற்கும் அந்தர்யாமி
ந வித்யதே குத்ராபி ஸ்யுதம் யஸ்ய ச -அச்யுத-வ்யுத்பத்தி
35-சேவா ச்வ வ்ருத்தி –பிறருக்கு உழைப்பது நாய் வேலை –
ஸ்வரூப ப்ரயுக்தம் –உரிய விஷய தொண்டு பழிக்கப்படாதது
ச்வ வ்ருத்தியை மாற்று ஸ்வ விருத்தியில் மூட்டுகிறார் மூன்றாம் பத்தில்
வேதார்த்த ஸங்க்ரஹத்தின் முடிவில் -ந நு ச அத்யந்த சேஷதைவ ஆத்மந அநவதிக அதிசயம் ஸூகம்
இதி யுக்தம் தத்தத்தைத் சர்வ லோக விருத்தம் –என்று தொடங்கி
சர்வம் பரவசம் துக்கம் -சேவா ச்வ வ்ருத்தி -இத்யாதிகளை உத்க்ஷேபித்து ஒருங்க விட்டு அருளி உள்ளார்
இதுவே -உகந்த விஷயத்தில் சேஷமாய் இருக்கும் இருப்பு ஸூகமாகக் காண்கிறோம் -முமுஷுப்படி
துஷ்யந்த சக்ரவர்த்தி கணவர் மஹரிஷியின் ஆஸ்ரமம் சென்று அங்கு சகுந்தலைக்கு அடிமை செய்தானே
ஸ்ரீ ப்ரஹ்லாதாழ்வான் -யா ப்ரீதிர் அவிவிவேகா நாம் விஷயேஷு அநபாயினீ த்வாம் அநு ஸ்மரதஸ்
ச மே ஹ்ருதயான் மாபஸர்ப்பது –என்று அவிவேகிகள் விஷயாந்தர ப்ரேமம் கொண்டது போலே
உன் விஷயத்தில் காதல் கொழுந்து விட்டு வளர வேணும் -என்கிறான்
தனத்தினால் செய்யும் கைங்கர்யத்தை விட உடலினால் செய்யும் கைங்கர்யமே உத்க்ருஷ்டம் –
வாழாட்பட்டு நின்றீர் உள்ளீரேல் வந்து மண்ணும் மணமும் கொண்மின் –
உத்சவங்களிலே உடலை சிரமப்பட்டு செய்யும் கைங்கர்யம் மண் கொள்ளுகை
இது இடையூறு இன்றி நடை பெற வேணும் என்று அபிமானிக்கை மனம் கொள்ளுகை –
ஏகஸ்மிந் நப் யதி க்ராந்தே முஹுர்த்தே த்யான வர்ஜிதே
தஸ்யுபிர் முஷிதேநேவ யுக்த மா க்ரந்திதும் ந்ருணாம் –என்று
ஒரு க்ஷணம் காலமும் வீணாகக் கழிந்தாலும் கள்ளர்கள் சர்வ சொத்தையும் கொள்ளை கொண்டால் போலே கதறி அழ வேணும்
த்யான வர்ஜிதே -எம்பெருமான் சிந்தனை இல்லாமல் –மானசீகமான சிந்தனை மட்டும் இல்லை –
தெரித்து எழுதி வாசித்துக் கேட்டும் வணங்கி வழி பட்டும் பூசித்தும் –இவற்றுக்கு எல்லாம் உப லக்ஷணம்
36-மறை பாற் கடலைத் திரு நாவின் மந்திரத்தால் கடைந்து
துறைப் பால் படுத்தித் தமிழ் ஆயிரத்தில் சுவை அமிர்தம்
கறைப் பாம்பணைப் பள்ளியான் அன்பர் ஈட்டம் களித்து அருந்த
நிறைப்பான் கழல் அன்றிச் ஜன்மம் விடாய்க்கு நிழல் இல்லையே –திருவரங்கக் கலம்பகம்
37-ஆழ்வார்கள் கண்ட அமுதர்- ஆராவமுதம்
சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழு நீர்த் திருக்குடந்தையில் ஆராவமுதை நம்மாழ்வார் கண்டார்
அடியேன் மேவி அமர்கின்ற அமுதே —திரு வேங்கடத்து எம்பெருமானே -நம்மாழ்வார்
எனக்குத் தேனே பாலே கன்னலே அமுதே திருமாலிருஞ்சோலைக் கோனே -நம்மாழ்வார்
ஆயர் கொழுந்தாய் அவரால் புடையுண்ணும் மாயப்பிரானை என் மாணிக்கச் சோதியை
தூய வமுதைப் பருகிப் பருகி என் மாயப் பிறவி மயர்வறுத்தேனே-நம்மாழ்வார்
வாராவருவாய் வருமென் மாயா மாயா மூர்த்தியாய் ஆராவமுதாய் அடியேனாவி அகமே தித்திப்பாய்
தண் திருவல்ல வாழ கன்னலம் கட்டி தன்னைக் கனியை இன்னமுதம் தன்னை
என்னலம் கொள் சுடரை என்று கொல் கண்கள் காண்பதுவே
தீர இரும்புண்ட நீரது போலே என்னாருயிரை
ஆரப் பருக எனக்கே ஆராவமுதானாயே
எனக்கு ஆராவமுதாய் எனதாவியை இன்னுயிரை
மனக்காராமை மன்னி யுண்டிட்டாய் இனி யுண்டு ஒழியாய்
கொண்டல் வண்ணன் கோவலனாய் வெண்ணெய் உண்ட வாயன் என் உள்ளம் கவர்ந்தான்
அண்டர் கோன் அணி அரங்கன் என் அமுது -என்கிறார் திருப்பாண் ஆழ்வார்
மன்னு குறுங்குடியாய் வெள்ளறையாய் மதிள் சூழ் சோலைமலைக்கு அரசே கண்ண புரத்து அமுதே –பெரியாழ்வார்
எழிலுடைய அம்மனைமீர் என் அரங்கத்தின் இன்னமுதர் குழல் அழகர் வாயழகர் கண்ணழகர் கொப்பூழில்
எழு கமலப் பூ வழகர் எம்மானார்–ஆண்டாள்
தாவி யன்று உலகம் எல்லாம் தலை விழாக் கொண்ட வெந்தாய் சேவியேன் உன்னை யல்லால் சிக்கெனச் செங்கண் மாலே
ஆவியே அமுதே–தொண்டர் அடிப் பொடி ஆழ்வார்
தென் குருகூர் நம்பி என்றக்கால் அண்ணிக்கும் அமுதூரும் என்னாவுக்கே –மதுரகவி ஆழ்வார்
நீரார் கடலும் நிலனும் முழுதுண்டு –சீரார் திருவேங்கட மா மலை மேய ஆராவமுதே
அடியேற்கு அருளாயே–திருமங்கை ஆழ்வார்
ஆதியை அமுதை என்னை யாளுடை யப்பனை ஒப்பவர் இல்லா மாதர்கள் வாழும் மாட மா மயிலைத்
திரு வல்லிக் கேணி கண்டேனே-திருமங்கை ஆழ்வார்
பாராயது உண்டு உமிழ்ந்த பவளத் தூணைப் படுகடலில் அமுதத்தைப் பரிவாய் கீண்ட சீரானை எம்மானை —
கண்டது நான் கடல் மல்லைத் தல சயனத்தே–திருமங்கை ஆழ்வார்
வேலை யாலிலைப் பள்ளி விரும்பிய பாலை யாரமுதத்தினைப் பைந்துழாய் மாலை ஆலியில்
கண்டு மகிழ்ந்து போய் ஞான முன்னியைக் காண்டும் நாங்கூரிலே – திருமங்கை ஆழ்வார்
மஞ்சுலா மணி மாடங்கள் சூழ் திரு வெள்ளறை யதன்மேய அஞ்சனம் புரையும் திருவுருவனை
ஆதியை அமுதத்தை -திருமங்கை ஆழ்வார்
முளைக் கதிரைக் குறுங்குடியுள் முகிலை மூவா மூ வுலகும் கடந்து அப்பால் முதலாய் நின்ற அளப்பரிய ஆரமுதை
அரங்கம் மேய அந்தணனை–திருமங்கை ஆழ்வார்
மருந்தும் பொருளும் அமுதமும் தானே
அன்பாவாய் ஆராமுதமாவாய் அடியேனுக்கு இன்பாவாய் எல்லாமும் நீ யாவாய்
திரு மெய்யத்து இன்னமுத வெள்ளத்தை இந்தளூர் அந்தணனை
நெறி தரும் செந்தமிழ் ஆரணமே என்று இந் நீணிலத்தோர்
அறிதற நின்ற இராமானுசன் எனக்காரமுதே
அடியார்க்கு அமுதம் இராமானுசன் என்னை யாள வந்து இப்
படியில் பிறந்தது மற்றில்லை காரணம் பார்த்திடிலே
37-மகன் ஒருவருக்கு அல்லாத மா மேனி மாயன் —காரணத்வமாகிற பெருமை கார்யத்வமாகிற சிறுமை யாயிற்றே
காப்பாறும் இல்லை கடல் வண்ணா யுன்னை -ரக்ஷகத்வத்துக்கு மாறான ரஷ்யத்வம் -ப்ரேம தசையில் தட்டுமாறிக் கிடக்குமே
முனி சார்தூல கிங்கரவ் –சேஷித்வம் சேஷத்வமானதே
கணி கண்ணன் போகின்றான் நீ கிடக்க வேண்டா பை நாகப்பாயைச் சுருட்டிக் கொள் —
போக்கு ஒழிந்தான் —விரித்துக் கொள் –நியாமகத்வம் மாறி நியாம்யத்வமாயிற்றே
ஸ்வ ஸ்வாமித்வத்தை மாறாடி அன்றோ அர்ச்சாவதாரம்
ஞாநீ து ஆத்மைவ மே மதம் –ஆத்மவத்துக்கு மாறான சரீரத்வம்
என்னில் முன்னம் பாரித்து என்னை முற்றும் பருகினான் -போக்யதைக்கு மாறான போக்த்ருத்வம்
38-இமான் லோகான் காமான்நீ காம ரூப்ய அநு ஸஞ்சரன்–தைத்ரியம்
ச ஸ்வராட் பவதி தஸ்ய சர்வேஷு லோகேஷு காமஸாரோ பவதி –சாந்தோக்யம்
மீட்சி இன்றி வைகுண்ட மா நகர் என்று இருக்க இவை பொருந்துமாறு எப்படி
கர்ம அநு குணமாக வருவது இல்லை -அவன் நியமனப்படி அவனைப் பின் தொடர்ந்து வரலாம்
காமான்நீ-இங்கு காம சப்தம் சோஸ்நுதே சர்வான் காமான் ஸஹ ப்ரஹ்மண விபச்சிதா -போலே
கல்யாண குண வாசகமாய் குண அனுபவத்தையே ஊணாகக் கொண்டவன் என்றபடி
காம ரூப்ய-ஸ்வ அபிமதமான உருவத்தை பரிக்ரஹித்தவன்
ஆஞ்ஞாம் அநு ஸ்ருத்ய ஸஞ்சரன் -என்றபடி
39-நால்வர் கூடி நால்வரைப் பெற்றது ஸ்ரீ ராம பாரத லஷ்மண சத்ருகனன் –
நால்வர் கூடி ஒருவரைப் பெற்றது ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஆவிர்பாவம்
அறுவர் கூடி ஆயிரம் ஆயிரமாகப் பெற்றது ஞான பல ஐஸ்வர்ய வீர்ய சக்தி தேஜஸ்ஸூக்களே
அனந்த கல்யாண குண கணங்களுக்கு ஊற்றுவாய்
ப்ரவர குண ஷட்கம் பிரதமஜம் குணாநாம் நிஸ் ஸீம்நாம் கணந வி குணாநாம் பிரசவபூ–ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்தவம்
40-ஆதி கூறுதும் அனந்த்ரம் கூறுமின் அண்டம் என்மின் எந்தை பாடுதும் தீ யுடுத்து எந்நாள் கூறுதும் நெய்யும் அல்லும் கூறுவனே–
திருப்பல்லாண்டு முடிவுச் சொல்லை நினைவு கொள்ள இந்த பாடலும் சந்தையில் உள்ளது
ஆதி கூறுதும் முதன் முதலிலே ஆதி மூலப் பொருளைச் சொல்ல வேண்டும்
அனந்த்ரம் கூறுமின் -மீண்டும் அவன் திரு நாமத்தையே சொல்லுமின்
எந்தை பாடுதும் -இந்த அர்த்தங்கள் ஸ்பிரிக்கும்படி அருளிய எந்தையைப் பாடுமின்
தீ யுடுத்து எந்நாள் கூறுதும் –கூவிக்கொள்ளும் காலம் எந்நாள் என்போம்
நெய்யும் அல்லும் கூறுவனே–ஆத்மசமர்ப்பன ஹோமத்துக்கு நெய்யும் சக்தியும் அருள வேண்டும் என்பீர்
41-இஹ சந்தோ ந வா சந்தி சதோ வா நாநு வர்த்தசே ததாஹி விபரீதா தே புத்திர ஆசார வர்ஜிதா
இஹ சந்தோ ந வா சந்தி -ராவணா இங்கே சத்துக்களே இல்லையா -என்று சொல்ல வந்தவள்
அகம்பணன் மால்யவான் மாரீசன் விபீஷணன் போல்வாரது உபதேசம் உண்டே -நன்றாக உண்டே என்கிறாள்
சதோ வாநாநு வர்த்தசே —அவர்கள் இருப்பும் கார்யகரமாக வில்லையே –
நம்மாழ்வார் எம்பெருமானார் போல்வார் அல்லவே -சத்துக்களை அனுவர்த்தித்து அன்றோ உபதேசம் –
அந்தோ அது செய்ய மாட்டிற்று இல்லையே
41-கலியனும் கண்ணனும்
1–தத் அகில ஜகத் பத்ம போதாய அச்யுத பாநுநா தேவகீ பூர்வ ஸந்த்யாயாம் ஆவிர்ப்பூதம் மஹாத்மநா
கலயாமி கலித்வம்சம் கவிம் லோக திவாகரம் -இருவரும் ஸூர்யர்கள்
2–இருவர் அவதாரங்களும் முன்பே ஸூசகம் -அவன் கம்ச வதம் செய்ய வந்தவன் -இவர் கலி புருஷ வதம் செய்ய வந்தவர்
3–இருவர் களவும் பிரசித்தம்
4–இருவரும் கட்டுண்டு இருந்தவர்கள்
5–உய்யும் வகை உணர்த்திய சாம்யம்
அறிவினால் குறைவில்லா அகல் ஞாலத்தவர் அறிய நெறி எல்லாம் எடுத்து உரைத்த நிறை ஞானத்து ஒரு மூர்த்தி
அவன் ஸ்ரீ கீதா சாஸ்திரம் உபதேசித்து அருளினான்
நெஞ்சுக்கு இருள் கடி தீபம் அடங்கா நெடும் பிறவி நஞ்சுக்கு நல்லமுதம் தமிழ் நன்னூல் துறைகள்
அஞ்சுக்கு இலக்கியம் ஆரண சாரம் பரசமயப் பஞ்சுக்கனலின் பொறி பரகாலன் பனுவல்களே
6–தமக்கு ஏற்ற துணைவர்கள் இருவருக்கும் உண்டே
தன் நேர் ஆயிரம் பிள்ளைகள் உண்டு அவனுக்கு
நீர் மேல் நடப்பான் நிழலில் ஒதுங்குவான் தாளூதுவான் தோலா வழக்கன்–நால்வரும் உண்டே இவருக்கு
7–திரு நாம சாம்யம்
கண்ணன் என்னும் கரும் தெய்வம் அவன் -இவர் நீலன்
8–நீதி நெறி வழுவினமையில் சாம்யம்
நிச்சலும் தீமைகள் செய்வான் அவன்
நாகப்பட்டன புத்த விக்ரஹ விருத்தாந்தம்
9–விரோதி நிரசன சாம்யம்
பலர் குலைய நூற்றுவரும் பட்டு அழியச் செய்தான்
காட்டை நாடித் தேனுகனும் களிறும் புள்ளும் உடன் மடிய வேட்டையாடி வருவான்
அருள் மாரி அரட்ட முக்கி அடையார் சீயம்
ஒன்றலர் தங்களை வெல்லும் ஆடல் மா வலவன் கலிகன்றி
10–சரம அவதார சாம்யம்
42-எம்பெருமான் எங்கு இருக்கிறான் -இடங்களைப் பெயர்த்துக் கொண்டு எங்கே போனான் –
எம்பெருமானார் எங்கு எங்கு இருக்கிறார்
இருப்பிடம் வைகுந்தம் வேங்கடம் மாலிருஞ்சோலை
அவை தன்னோடும் வந்து இருப்பிடம் மாயன் இராமானுசன் மனத்து
இன்று அவன் வந்து இருப்பிடம் என் தன் இதயத்துள்ளே
இராமானுசன் என் குலக் கொழுந்து உணர்ந்த மெய் ஞானியர் யோகம் தொறும் திருவாய் மொழியின் மணம் தரும்
இன்னிசை மன்னும் இடம் தொறும் மா மலராள் புணர்ந்த போன் மார்பன் பொருந்தும் பதி தொறும் புக்கு நிற்பர்
நெஞ்சே பார்த்தாயா கேட்டாயா
கண்டாயே நெஞ்சே கருமங்கள் வாய்க்கின்று ஓர் எண் தானும் இன்றியே வந்து இயலுமாறு -என்று
முதல் பத்தில் பகவத் நிர்ஹேதுக கிருபைக்கு உகந்து
வாட்டாற்றான் அடி வணங்கி மா ஞாலப் பிறப்பு அறுப்பான் கேட்டாயே மட நெஞ்சே –என்று
பத்தாம் பத்தில் நாம் ஒன்றை அபேக்ஷிக்க அவன் பலவும் அபகரித்த பெருமை
இங்கு ஈட்டு ஸ்ரீ ஸூக்திகள் கல் நெஞ்சினைரையும் உருக்குமே
———————————————————————————————-
ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
