ஸ்ரீ ந்யாஸ த்ரயீ!!–1-ஸ்ரீ ந்யாஸ விம்சதி-

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவி தார்க்கிக்க கேஸரீ-வேதாந்தாசார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

————

பிறவிக் கடலைக் கடத்து விக்கும் நாவாய் ஸ்ரீ ந்யாஸ த்ரயீ!!

ந்யாஸம் என்றால் “பொறுப்புத் துறப்பு” என்று பொருள். மனிதப் பிறவியின் சாதனை எனலாம் இதனை. நிக்ஷேபணம், பர ந்யாஸம், ஶரணாகதி என்றும் இதற்குப் பெயர். எல்லா தபஸ்ஸிலும் ஶ்ரேஷ்டமானது இந்த ந்யாஸம் என்ற அனுஷ்டானம் என்கிறது வேதம்.

ஸ்வாமி தேஶிகன் அருளிச்செய்த சாஸ்த்ர, காவ்ய, நாடக, தர்க்க, ஸ்தோத்ர க்ரந்தம் எதுவாயினும் பரந்யாஸம் என்ற கருத்தையே மைய்யமாய்க் கொண்டு விளங்குவதால் “ஓரொன்று தானே அமையாதோ தாரணியில் வாழ்வார்க்கு வானேரப் போமளவும் வாழ்வு” என (ஏதேனும் ஒன்றைக் கற்றறிந்தாலே) மோக்ஷத்தில் ஜீவன்களைக் கொண்டு சேர்க்கும் வல்லமை படைத்தவை இந்த க்ரந்தங்கள். இந்த அனுஷ்டானத்திற்கென்றே ந்யாஸ தஶகம், ந்யாஸ விம்ஶதி, ந்யாஸ திலகம் என்ற மூன்று க்ரந்தங்களை அருளியுள்ளார் ஸ்வாமி. இம்மூன்றின் தொகுப்பே “ந்யாஸ த்ரயீ.”

இவற்றுள் தனிச்சிறப்பு வாய்ந்தது “ந்யாஸ விம்ஶதி”. ஶ்ருதி, ஸ்ம்ருதி, ஆழ்வார் ஸுக்த்திகள், ஆகம க்ரந்தங்கள் ஆகியவை கூறும் ப்ரதான விஷயங்களை இந்த ஸ்தோத்ர க்ரந்தம் உள்ளடக்கியுள்ளது. இக்காரணத்தால் அக்காலத்தில் வாழ்ந்த மகான்கள் ப்ரார்த்தித்ததற்கிணங்க சுருக்கமான வ்யாக்யானமாக (“திங்மாத்ர ப்ரதர்ஶனம்”) ஸ்வாமியே அருளியுள்ளதே அதன் சிறப்பு.

ந்யாஸ தசகம் ந்யாஸ விம்சதி ந்யாஸ திலகம் -ந்யாஸ த்ரய ஸ்தோத்திரங்கள்-

28 -ஸ்லோகங்களுக்குள் இது ஒன்றுக்கும் மட்டும் ஸ்வாமி தேசிகன் வியாக்யானமும் அருளிச் செய்து இதன் முக்யத்வத்தை காட்டி அருளுகிறார் –

ஶரணாகதி என்ற இந்த அனுஷ்டானத்தை ஓர் நல்ல ஆசார்யனை ஆஶ்ரயித்து அனுஷ்டிக்க வேணும் என வேதம் விதிக்கிறது இதற்கு “நியம விதி”
என்று பெயர். ஆசார்யன் மூலம் கற்கும் வித்தைகளே நிலைத்து நிற்கும். உபநிஷத் சொல்லும் “உப கோசலன்” கதை ஆசார்ய அனுக்ரஹம் ஒரு ஸிஷ்யனை ப்ரகாசப் படுத்துவதையும், ஸிஷ்ய நிஷ்டையையும் தெளிவாய்ச் சொல்கிறது.

ந்யாஶ விம்ஶதியின் முதல், இரண்டாம் ஶ்லோகம் ஆசார்ய லக்ஷணம் பற்றியது. ஸதாசார்யன் என்பவர் 14 லக்ஷணங்கள் பொருந்திய வராக இருக்க வேண்டும் என்பதற்கு ஸ்வாமியே எடுத்துக்காட்டாக உள்ளார் என்றால் மிகையில்லை.

சித்தம் சத் ஸம்ப்ரதாயே ஸ்திர தியம் அநகம் ஸ்ரோத்ரியம் ப்ரஹ்ம நிஷ்டம்
சத்வஸ்தம் சத்ய வாஸம் சமய நியதயா சாது வ்ருத்த்யா ஸமேதம்
டம்பா ஸூயாதி முக்தம் ஜித விஷயி கணம் தீர்க்க பந்தும் தயாளும்
ஸ்காலித்யே சாஸிதாரம் ஸ்வ பர ஹித பரம் தேசிகம் பூஷ்ணுரீப்சேத் –1-

சத் ஸம்ப்ரதாயே -நல்ல -சத்துக்கள் -ஸ்ம்ப்ரதாயத்திலே
சித்தம் -சித்தி -நிலை பெற்றவனும் -ப்ரஸித்தி வாய்ந்தவனும்
ஸ்திர தியம் -உறுதி கொண்ட மனப்பான்மை கொண்டவனும்
அநகம் –குற்றம் அற்றவனும்
ஸ்ரோத்ரியம் -வேத வேதாந்தங்களைக் கசடறக் கற்று அறிந்தவனும்
ப்ரஹ்ம நிஷ்டம்-பரமாத்மாவிடம் நிலை பெற்றவனும்
சத்வஸ்தம் -ஸத்வ குணத்தில் இருப்பவனும்
சத்ய வாஸம் -பேசியத்தைப் பழுது ஆக்காதவனும்
சமய நியதயா -காலம் தவறாத -காலத்துக்கு ஒத்ததான
சாது வ்ருத்த்யா -நல்ல ஒழுக்கத்தோடே -மதக் கொள்கைக்கு ஏற்ற நல்ல நடத்தை யுடையவனும்
ஸமேதம்-கூடியவனும்
டம்பா ஸூயாதி முக்தம் -டம்பம் அஸூயை போன்ற கெட்ட குணங்கள் இல்லாதவனும்-ஆதி -பிற ஆத்ம கெட்ட குணங்கள் இல்லாதவனும்
ஜித விஷயி கணம் -ஸப்தாதி விஷயங்களில் செல்லும் இயல்புடைய ஐம் புலன்களையும் தனது வசமாக்கிக் கொண்டவனும்
தீர்க்க பந்தும் -மிகப் பெரிய பந்துவாகவும்
தயாளும்-வருந்துவர் இடம் இரக்கம் கொண்டவனும்
ஸ்காலித்யே சாஸிதாரம் -தவறு நேர்ந்தால் கண்டிப்பவனும்
ஸ்வ பர ஹித பரம் -தனக்கும் பிறருக்கும் நன்மையைத் தேடுபவனும்
ஆகிய இந்த 14 குணங்கள் வாய்ந்தவரை
பூஷ்ணுர் –நல்ல நிலையில் இறுக்கப் போகும் சிஷ்யன்
தேசிகம் –ஆச்சார்யனாக
ஈப்சேத் –பெற விரும்ப வேணும்

ஆச்சார்ய லக்ஷணங்கள் -14-அருளிச் செய்கிறார் இதில் –

ஆசார்ய லக்ஷணங்கள்

• ஸத் ஸம்ப்ரதாயே – ஸ்திரமான ஸம்ப்ரதாய வழியில் வந்த ஆசார்யன் ரிஷி துல்ய பக்தி,     வைராக்ய, அனுஷ்டானமுடையவராயிருப்பர்.

• ஸ்திர தியம் – சந்தேகமற்ற ஸ்திர மான ஞானமுடையவராய் இருக்கவேண்டும்.

• அநகம் – ஸாஸ்த்ரம் சொல்வதைச்செய்பவராய் தோஷமற்றிருத்தல்

• ஸ்ரோத்ரியம் – வேத வேதாந்தங்களைக் கற்றவராயிருத்தல்

• ப்ரும்ஹ நிஷ்டம் – எம்பெருமானிடம்அஸஞ்சல பக்தியுடனிருத்தல்

• ஸத்வஸ்த்தம் – ஸத்வ குணத்தில் நிலைத்து ஸாத்விகராயிருத்தல்.

• ஸத்ய வாசம் – ஸாஸ்த்ர ,லௌகீக விஷயங்களில் ஸத்யமாயிருத்தல்.

• ஸமய நியதயா ஸாது வ்ருத்யா – காலத்திற்கேற்ப பெரியோர் வரையறுத்த அனுஷ்டானங்களை ச் செய்தல்.

• டம்ப அஸூயாதி முக்தம் – தற்பெருமை,பொறாமை முதலிய தீயகுணங்களில்லாதிருத்தல்.

• ஜித விஷயி கணம் – இந்த்ரியங்களை ஜெயித்திருத்தல்.

• தீர்க்க பந்தும் – இம்மைக்கு மட்டுமன்றி மறுமைக்கும் வழிகாட்டும் வகையில் ஆத்ம பந்துவாயிருத்தல்.

• தயாளும் – மாத்ரு வாத்ஸல்யம் போல கருணையுடனிருத்தல்.

• ஸாஸிதாரம் – தவறைத் திருத்திப் பணி கொள்ளும் தகைமையனாயிருத்தல் (பயனன்றாகிலும், பாங்கல்லராகிலும் செயல் நன்றாகத் திருத்துவார்)

• ஸ்வபர ஹிதபரம் – ஹிதத்தைச் சொல்பவராயிருத்தல். பரஸ்பர ஆத்ம, ஶரீர ஹிதம் சொல்பவராயிருத்தல்.
• ஆஸீ நோதி சாஸ்த்ரார்த்தம் -ஸூ யம் ஆச்ரயதே ஆச்சாரயத் -மூன்றும் -ஞானம் ஞானம் அனுஷ்டானம் வாக் சாதுர்யத்தால் சிஷயரை அப்படியே ஆக்கி –
  சேர்ப்பார்களை பஷிகளாக்கி ஞான கர்மங்களை சிறகு என்னும் -கடகர்கள்-
  கு ரு –கு -இருட்டை தொலைக்கும் – அம் பொன் அரங்கர்க்கும் ஆவிக்கும் அந்தரந்த சம்பந்தம் காட்டி -தடை காட்டி
  உம்பர் தெய்வம் என்னும் வாழ்வுக்கு சேர்ந்த நெறி காட்டும்-
  சம்சார நிவர்த்தகமான திரு மந்த்ரத்தை நேராக உபதேசிப்பவரே ஆச்சார்யர் –1–சித்தம் சத் ஸம்ப்ரதாயே–சத் சம்பிரதாய தத்வ த்ரய அர்த்த பஞ்சக -ஞானம் பெற்று
  2–ஸ்திரதியம் -அசைக்க முடியாத –புற சமயிகளால் —
  3–அநகம் -குற்றம் இல்லாத -க்யாதி லாப பூஜைக்காக இல்லாமல் தம் பேறாக –
  ஏற்ற காலங்கள் எதிர் பொங்க மீது அளிக்கும் –பாலை சொரியும் வள்ளல் பெரும் பசுக்கள் -ஆற்றப் படைத்தான் –
  கூரத் தாழ்வான போல்வார் இந்த பசுக்களை -கொண்ட நம் ராமானுஜர் – மகன் -யதிராஜ சம்பத் குமாரார் -செல்ல -செல்வப் பிள்ளை –
  தாய்க்கும் தம்பிக்கும் மகனுக்கும் இவருக்கும் இவர் அடி பணிந்தார்க்கும் உண்டே இந்த லக்ஷணங்கள் –
  4–ஸ்ரோத்ரியம் ப்ரஹ்ம நிஷ்டம்–இது ஒன்றே நிஷ்டை
  5–சத்வஸ்தம் –சத்வ குணத்திலே நிலை நின்று
  6–சத்ய வாஸம்-உண்மையே பேசி -முன்னோர் மொழிந்த முறை தப்பாமல் கேட்டு -பின்னோர்ந்து –தன நெஞ்சில் தோற்றியதை சொல்லி
  இது பூர்வர் சொன்னார் என்று உலகை மயக்குவார்கள் பலர் –
  ஆச்சார்யர் சிஷ்யனை தன் ஆச்சார்யனுக்கு சிஷ்யன் -என்ற நினைவால் –
  ஆச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம் சொல்லி -வெள்ளத்தில் தப்பி -ஆச்சார்யர் தன் திருவடிகளே சரணம் என்று ஆழ்ந்த கதை –
  7– சமய நியதயா –அனுஷ்டானம் விடாமல்
  8—சாது வ்ருத்த்யா ஸமேதம்
  9–டம்பா ஸூ யாதி முக்தம் -டாம்பீகம் அ ஸூ யை இத்யாதிகள் இல்லாமல் – சரீரம் அர்த்தம் பிராணன் அனைத்தையும் சிஷ்யன் சமர்ப்பித்து
  சிஷ்யன் ஆச்சார்யர் தேக ரக்ஷணம் -சிஷ்யன் ஆத்ம ரக்ஷணம் ஆச்சார்யர் கடமை -சிஷ்யன் ஆசார்யன் சொத்தை வைத்து தன் தேக ரக்ஷணம்
  வாங்கிக் கொள்ள கூடாது -கொடுக்க கூடாது -நினைவுடன் கொடுக்காமல் அவர் சொத்தை திரும்பி கொடுக்கிறோம் -தன்னது என்று அபிமானிக்க கூடாதே
  கொள்ளில் மிடியனாம் -கொடுக்கில் கள்ளனாம் –
  10–ஜித விஷயி கணம்
  11 —தீர்க்க பந்தும்-எற்றைக்கும் ஏழு ஏழு பிறவிக்கும்
  12–தயாளும் –கிருபை பொழிந்து- கட்டாயம் தரையில் பாட்டம் மழை பொழிந்தால் போலே பகவத் விஷயம் உபதேசித்து -சஜாதீயர் –
  அனுஷ்ட்டித்தும் உபதேசித்தும் காட்டி அருளுவார் -மோக்ஷ பந்த இரண்டும் பகவான் ஹேது -ஆச்சார்யர் மோக்ஷ ஏக ஹேது –
  13–ஸ்காலித்யே சாஸிதாரம்–சம்சாரத்தில் திருத்தி பணி கொண்டு
  14—ஸ்வ பர ஹித பரம்
  தேசிகம் பூஷ்ணுரீப்சேத் –மார்க்கம் திசைதி தேசிகம் -கை காட்டும்14-லக்ஷணங்கள்
  ஆச்சார்ய சம்பந்தம் இருப்பில் ஆத்ம குணங்கள் வந்து சேரும் பகவத் சம்பந்தமும் வரும் –
  ஆச்சார்யர் பிரியம் சிஷ்யன் செய்ய வேண்டும் –  சிஷ்யன் ஹிதம் ஆச்சார்யர் பார்க்க வேண்டும் – ஈஸ்வரனை கொண்டு ஆசார்யன் நடத்த கடவன்
  பெருமாள் நடுவில் இருந்து ஆச்சார்யருக்கு ஹிதமும் சிஷ்யனுக்கு பிரியமும் -நடத்தி அருளுவான் —

  ஸத் சம்பிரதாயத்தில் ஸித்தம் -ஸத் சம்பிரதாயத்தில் ஸ்திர தியம் -திட அத்யவசாயம்

  அநகம்–
  அகம் என்பது பாவம் துக்கம் வியசனம் -ஆபத்து -அஜாக்கிரதை –காம க்ரோதங்களால் வரும் வியசனம்
  இவை அனைத்தையும் விலக்கியவன் அநகம் உள்ளவன்

  ப்ரஹ்ம நிஷ்டை -உண்ணும் சோறு பருகும் நீர் தின்னும் வெற்றிலை எல்லாம் கண்ணனே என்று இருக்கும் நிலை

  ஸத்யம் பூத ஹிதம் ப்ரோக்தம் -ஸத்யமும் பிரியமும் கலந்த பேச்சு

  தர்மஞ்ஞய ஸமயே ப்ரமாணம் –ஆச்சார்யர் அனுஷ்டானத்தையே தழுவி இருத்தலே ஸமய நியதம்

  தீர்க்க பந்து -உலகு எல்லாமே உருவாகக் கொண்டவன்
  ஸர்வஸ் தரது துர்காணி ஸர்வோ பத்ராணி பஸ்யது-ஸ்ரீ வியாஸர் -அனைவர் துக்கங்களையும் போக்கி ஸர்வ ஸூஹ்ருத்தாக இருக்க வேண்டும்

  பயன் அன்றாகிலும் பாங்கு அல்லராகிலும் திருத்திப் பணி கொள்ள வேண்டுமே

ஆக இந்த குணங்களுடைய ஆசார்யனை ஸிஷ்யன் அணுக வேண்டும். இத்தகைய ஆசார்ய–ஸிஷ்ய சம்பந்தம் கர்மாதீனமாய் ஏற்படுவதல்ல. பூர்வ புண்ய பலத்தால் மட்டுமே கிட்டும்.

——————

இத்தகைய ஆசார்யனை பகவானைப் போல உபாஸிக்க வேணும் என்றும் அதற்கான காரணங்களையும் 2ம் ஶ்லோகத்தில் சொல்கிறார்.
ஸாக்ஷாத் நாராயணனே ஆசார்யனாய் அவதாரம் செய்கிறார் என்கிறது ஸாஸ்த்ரம். பக்தி, ஸ்தோத்ரம், கைங்கர்யம் ஆகியவற்றால் ஆசார்யனை அதிதேஶ்யம் செய்ய வேண்டும். இப்படி ஆசார்யனை உயர்ந்த ஸ்தானத்தில் இருத்துவதன் காரணங்களைப் பட்டியலிடுகிறார் ஸ்வாமி.
ஆசார்யன் செய்யும் உபகாரங்களுக்கு ப்ரத்யுபகாரம் ஸிஷ்யனால் செய்யவே முடியாது

அஞ்ஞான த்வாந்த ரோதாத் அக பரிஹரணாத் ஆத்ம சாம்யா வஹத்வாத்
ஜென்ம ப்ரத்வம்ஸி ஜென்ம ப்ரத கரிமதயா திவ்ய த்ருஷ்ட்டி பிரபாவாத்
நிஷ் ப்ரத்யூஹா ந்ருசம்ஸ்யான் நியதி ரஸதயா நித்ய சேஷித்வ யோகாத்
ஆச்சார்ய சத் ப்ரப் ரத யுபகரண தியா தேவவத் ஸ்யாது பாஸ்ய–2-

அஞ்ஞான த்வாந்த ரோதாத் -அறிவின்மை என்னும் அருளை அகற்றுவதாலும்
அக பரிஹரணாத் -கீழ் ஸ்லோகத்தில் காட்டிய பாபம் துக்கம் வியசனம் -மூன்று விதமான அகத்தை நீக்குவதாலும்
ஆத்ம சாம்யா வஹத்வாத்–பிறரையும் தன்னைப் போலவே ஆக்குவதாலும்
ஜென்ம ப்ரத்வம்ஸி ஜென்ம -மறு பிறவியைத் தீர்க்கும் வித்யா ஜென்மத்தை
ப்ரத -கொடுத்து அருளுபவர் என்கிற
கரிமதயா -பெருமையாலும்
திவ்ய த்ருஷ்ட்டி பிரபாவாத்–ஞானக் கண்ணின் மஹிமையாலும்
நிஷ் ப்ரத்யூஹா ஆந்ரு சம்ஸ்யான் -ஆந்ரு சம்ஸ்யம் -பிறருக்குத் தீங்கு செய்யாது இருப்பதையே தடை இன்றி நடத்தப்படுவதாலும்
நியதி ரஸ தயா -என்றும் மாறாத சுவை பொருந்தியதாலும்
நித்ய சேஷித்வ யோகாத்-ஒழிக்க முடியாத சேஷித்வம் கூடி இருப்பதாலும்
ஆச்சார்ய –ஆச்சார்யன்
சத் -ஸத்துக்களால்
அப்ரத் யுபகரண தியா -அவன் செய்து அருளும் உபகாரத்துக்கு சத்ருசமாக செய்ய ப்ரத்யுபகாரம் செய்ய முடியாது என்ற எண்ணம் கொண்டவனும்
தேவவத் -தேவனைப் போல்
ஸ்யாத் உபாஸ்ய-உபாஸிக்கத் தக்கவனாக இருக்க வேணும் -உபாஸிக்க வேணும் என்றபடி –

சிஷ்யன் ஆச்சார்யரையே பகவானாக கொள்ள வேண்டிய -8-காரணங்களை அருளிச் செய்கிறார் இதில் –
பிரதியுபகாரம் செய்ய நான்கு விபூதிகளும் இரண்டு பர ப்ரஹ்மமும் வேண்டுமே

ஆசார்யன் செய்யும் உபகாரங்களாவன.

• அஞானம் என்ற இருட்டைப் போக்கி தத்வ, ஹித, புருஷார்த்தம் என்ற ஆத்ம ஞானத்தை அளிப்பவர் ஆசார்யன்.
• ஶரணாகதி என்ற அனுஷ்டானத்தைச் செய்வித்து நம் பாவங்களனைத்தையும் அழித்து மோக்ஷத்துக்கு வழிகாட்டுபவர்.
• ஞானம், குணம், அனுஷ்டானம் ஆகியவற்றை அளித்து தனக்குச் சமானமாக சிஷ்யனை ஆக்குகிறார்ஆசார்யன். எம்பெருமான் முக்தாத்மாவுக்கு ஸாலோக்யம், ஸாமீப்யம், ஸாரூப்யம், ஸாயுஜ்யம் அளிப்பது போல்.
  • ஸாலோக்யம் – முக்தனை ஶ்ரீ வைகுண்டலோகத்துக்கு வரவழைத்தல்.
  • ஸாமீப்யம் – அத்தனை பரும்ஹாண்டமான ஶ்ரீவைகுண்ட லோகத்தில் அவனுக்கு ஸமீபத்தில் நம்மை இருக்கச் செய்தல்
  • ஸாரூப்யம் – அவனைப்போல அப்ராக்ருதமான ரூபத்தை நமக்குத் தருவது.
  • ஸாயுஜ்யம் – இதற்கு மேலே தனக்குச் சமமான ப்ரும்ஹானந்தத்தை நமக்குத் தருவது
  • “தன்னோடொக்கத் தன் தாளிணைக்கீழ் வைக்கும் அப்பன்” என்கிறார் ஆழ்வார்.

• வித்யா ஜன்மம் அளித்து ஆத்ம போஷணம் செய்து புதுப்பிறவி தந்து இந்த ஸம்ஸார பந்தம் தொடராது காப்பவர் ஆசார்யன். பிதாவாகிய ஆசார்யன், மந்த்ரமாகிய மாதாவினால் ஞானமாகிய புதுப் பிறவியைக் கொடுத்து சிஷ்யனை கடைத்தேறச் செய்கிறார்.
• எம்பெருமானின் திவ்ய த்ருஷ்டியைப் போல ஆசார்யனும் சிஷ்யனைக் குளிரக் கடாக்ஷித்து அனுக்ரஹிக்கிறார். (ஆளவந்தார் கடாக்ஷம் உடையவர் மேல் படிந்தாற்போல. நடாதூரம்மாள் கடாக்ஷம் ஸ்வாமி தேஶிகன் மேல் விழுந்தாற்போல.)
• எம்பெருமான் கருணை எல்லோரிடமும் தடையின்றி செல்வதுபோல் ஆசார்யனின் கருணையும் சிஷ்யனிடம் எல்லையின்றி சுரக்கின்றது.
• எம்பெருமான் அடியார்களுக்கு என்றும் தெவிட்டாத அமுதமாய் இருப்பது போல் ஆசார்யனும் சிஷ்யர்களுக்கு இம்மையிலும் மறுமையிலும் ஆனந்தத்தை அளிக்கிறார்.
• எம்பெருமானைப் போல ஆசார்யனும் நித்ய ஸ்வாமி யாக உள்ளார் தன் சிஷ்யர்களுக்கு. எம்பெருமானுக்குள்ள ஜீவ சம்பந்தமும் ஆசார்யனுக்குள்ள சிஷ்ய சம்பந்தமும் ஒழிக்க ஒழியாது. இத்தகைய உயர்ந்த ஆசார்யனுக்கு ஸ்வரூபமாக, போக்யமாக, பாக்யமாக கைங்கர்யம் செய்வதே ப்ரத்யுபகாரமாக அமையும்.
• ஆச்சார்ய தேவோ பவ -ஸ்ருதி
  மயர்வற மதிநலம் அருளுபவர் -நிர்ஹேதுகமாக அஞ்ஞான கந்தமே இல்லாதபடி -அறியாக் காலத்துள்ளே -அறியாதது அறிவித்த அத்தன்
  நாட்டுக்கு இருள் செக நான்மறை அந்தாதி நடை விளங்கவே
  வேதம் அரண்மனைக்கு விளக்கு போன்ற அருளிச் செயல்கள்
  ஸாஸ்த்ர பாணிநா ஸ்வயமேவ வந்து அவதரிக்கிறான் அன்றோ
  பாபம் பிரஞ்ஞாம் நாசயதி -அஞ்ஞானத்துக்கு மூல காரணம் தொல்லைப் பழ வினையே -அவற்றை முதலறித்து
  தாப த்ரயங்களைப் போக்கி அருளி -செடியாய வல் வினைகளைத் தீர்க்கும் திருமால் போலவே பண்டை வல்வினை பாற்றி அருளுகிறாரே ஆச்சார்யர்
  செயல் நன்றாகத் திருத்திப் பணி கொள்வான் அன்றோ
  அருள் கண்டீர் இவ்வுலகினில் மிக்கதே –

————————————-

சத் புத்தி சாது சேவீ சமுசித சரிதஸ் தத்த்வ போதாபிலாஷீ
ஸூஸ்ருஷூஸ் த்யக்த மான ப்ரணி பதன பர ப்ரஸ்ன கால ப்ரதீஷ
சாந்தோ தாந்தோ அநஸூயு சரணமுபகத சாஸ்த்ர விசுவாஸ சாலீ
சிஷ்ய ப்ராப்த பரீஷாம் க்ருதவித் அபிமதம் தத்த்வத சிக்ஷணீய –3-

சத் புத்தி -நல்ல புத்திசாலியாயும்
சாது சேவீ –சாதுக்களை ஸேவை பண்ணும் ஸ்வ பாவம் உள்ளவனாயும்
சமுசித சரிதஸ் -தனது நிலைமைக்கு ஏற்ற நடை யுடையவனாயும்
தத்த்வ போதாபிலாஷீ-தத்வ ஞானங்களை அறிய அபி நிவேசம் கொண்டவனாயும்
ஸூஸ்ருஷூஸ் –ஆச்சார்யனுக்கு ஸூஸ்ருஷை செய்பவனாயும்
த்யக்த மான –கர்வத்தை விட்டவனாயும்
ப்ரணி பதன பர –ஆச்சார்யனைக் கண்ட போது ஸாஷ்டாங்கமாக தண்டன் இடும் பழக்கம் யுடையவனாயும்
ப்ரஸ்ன கால ப்ரதீஷ-ஆச்சார்யன் இடம் தக்க காலம் எதிர்பார்த்து கேள்வி கேட்டு சங்கைகளைப் போக்கிக் கொள்பவனாயும்
சாந்தோ -மனத்தை அடக்கி வைப்பவனாயும்
தாந்தோ -வெளி இந்திரியங்களை அடக்கி வைப்பவனாயும்
அநஸூயு -பொறாமை இல்லாதவனாயும்
சரணமுபகத -ஆனு கூல்ய சங்கல்பாதி ஐந்து அங்கங்களோடே கூடிய விதிப்படி ஆச்சார்யன் இடம் சரணாகதி செய்பவனாயும்
சாஸ்த்ர விசுவாஸ சாலீ–ஸாஸ்த்ரங்களிலே விஸ்வாஸம் கொண்டவனாயும்
ப்ராப்த பரீஷாம் -ஒரு வருஷமா ஆறு மாதங்களோ தக்கபடி ஆச்சார்யனால் பரீக்ஷிக்கப் பட்டவனாயும்
க்ருதவித் -நன்றி யுடையவனாயும்
ஆகிய
சிஷ்ய-சிஷ்யன்
அபிமதம் தத்த்வத –தத்வ அர்த்தங்களில் விரும்பியதை -இஷ்டப்பட்டவற்றை
சிக்ஷணீய -உபதேசிக்கத் தக்கவன்
அல்லது அபிமதமாம்படி இருக்கும் படி தத்வார்த்தங்களைப் போதிக்கத் தகுந்தவன் –

சிஷ்ய லக்ஷணங்கள் –15-இதில் அருளிச் செய்கிறார் —

சிஷ்யஸ் தேஹம் சாதிமாம் த்வாம் ப்ரபந்நம் -அடி பணிந்து போக்கற்ற நிலையை அறிவித்துக் கொண்ட அர்ஜுனன் போன்றவனே நல்ல சீடன்

இத்தகைய ஆசார்யனை வந்தடையும் சிஷ்யனுக்கு இருக்க வேண்டிய லக்ஷணங்களாக 14 அம்சங்களை சொல்கிறார் ஸ்வாமி தேஶிகன் இந்த 3ம் ஶ்லோகத்தில்.

• ஸத் புத்தி – நல்ல ஸ்திர புத்தி உள்ளவனாக சிஷ்யன் இருக்க வேண்டும்.
• ஸாது ஸேவீ – பெரியோர்களை மதிப்பவனாயும், பாகவதர்களோடு பழகும் தன்மை உடையவனாயும் இருக்க வேண்டும். (க்ருஷ்ணன் அர்ஜுனனிடம் ஆசார்யனைப் பணிந்து உபதேசம் கேட்க வேண்டும் என அறிவுறுத்தினார்)
• ஸமுசித சரித: – ஸாஸ்த்ரத்தை யொட்டிய கால தேச வர்த்தமானத்தை அனுசரித்த அனுஷ்டானமும், நல்லொழுக்கமும் உடையவனாக இருக்க வேண்டும்.
• தத்வ போதாபிலாஷி – தத்வ, ஹித, புருஷார்த்த ஞானத்தை அறியும் ஆசையுடையவனாயிருக்க வேண்டும். தர்மங்களை அறிந்து விசாரம் செய்யும் விருப்பம் (உத்காட இச்சா) உடையவனாயிருக்க வேணும்.
• ஸுஸ்ரூஷு – ஆசார்யனுக்குப் பணிவிடை செய்யுமுகத்தான் அவரிடம் உபதேசங்களைப் பெற வேண்டும்.
• த்யக்த மான: – “தான்” எனும் அஹங்காரம் அற்றவனாயிருத்தல். ஞானத்திலும், செல்வத்திலும், வயதிலும் ராமானுஜரை விட உயர்ந்த வராயிருந்த போதும் தன் சிஷ்ய பாவத்தைச் சற்றும் என்றும் மாற்றிக் கொள்ளாத முக்குறும்பறுத்த கூரத்தாழ்வானே சிஷ்ய லக்ஷணத்துக்கு சிறந்த எடுத்துக் காட்டாவார்.
• ப்ரணி பதந பர – கீழே விழுந்து ஆசார்யனை வணங்குபவனாக ஸிஷ்யன் இருக்க வேண்டும். த்ரிகரணத்தால் சங்கோசமின்றி காலக்ஷேபம் கேட்கும் முன்பும் பின்பும் ஆசார்யனை ஸேவிக்க வேண்டும்.
• ப்ரஶ்ன கால ப்ரதீக்ஷ: – தனக்கு ஏற்படும் சந்தேகங்களை ஆசார்யனிடம் உசிதமான காலத்தை எதிர்நோக்கிக் கேட்டுத் தெளிய வேணும்.
• ஶாந்த: – சஞ்சலங்களைத் தவிர்த்து மனதை அடக்கியவனாக இருக்க வேணும்.
• தாந்த: – புற இந்த்ரியங்களை தறி கெட்டுப் போகாமல் அடக்கியவனாயிருக்க வேண்டும். லௌகீக விஷயங்களில் அதிகம் ஈடுபடும்போது வித்தை கற்பதற்கு விருத்தம் ஏற்படும்.
• அஸூய: – பிறருடைய பெருமையில் பொறாமையும் அதன் மூலம் போட்டியும் ஏற்படக் கூடாது. அவர்களின் குணங்களில் தோஷம் கற்பிக்காதிருக்க வேணும்.
• ஶரணம் உபகத: – ஆசார்யனைத் தேடிப் போய் சிஷ்யன் பணிய வேணும். ஆகிஞ்சன்யத்தை முன்னிட்டுக் கொண்டு ஶரணாகதி செய்து உபதேசம் கேட்க வேணும்.
• ஶாஸ்த்ர விஶ்வாஸ ஶாலி – ஆசார்யனிடமும் அவர் உபதேசிக்கும் ஶாஸ்த்ர விஷயங்களிலும் முழு நம்பிக்கை கொள்ள வேண்டும். “ஆயிரம் மாதா பிதாக்கள் சேர்ந்தாலும் ஶாஸ்த்ரம் போன்று ஹிதம் சொல்வதற்குச் சமானமாகாது” என்கிறார் பகவத் ராமானுஜர். ஆசார்யன் செய்யும் ஹிதோபதேசம் பின்னால் தான் சிஷ்யனுக்கு நன்கு புரியும்.
• ஶிஷ்ய: ப்ராப்த: பரீக்ஷாம் – ஆசார்யன் செய்யும் பரீக்ஷைக்குட்பட்டு சிஷ்யனாக வேணும்.
• க்ருத விது – இவ்விதமாக சிஷ்யனாகிய பின் ஆசார்ய பக்தியுடன் நன்றி மறவாதிருக்கவேணும். க்ருதஞையுடனிருந்தால்தான் ஆசார்ய உபதேசங்கள் மனதில் நிலைக்கும்.

இத்தகைய நல்ல குணவானாகிய சிஷ்யனுக்கு வஞ்சனையின்றி ஆசார்யன் ஸம்ப்ரதாய விஷயங்களை உபதேசிப்பார்.
(1/4 பாகம் உபதேசம், 1/4 பாகம் தானே படிப்பதால், 1/4 பாகம் வாத உரையாடல்களால், 1/4 பாகம் காலக்ரமேண சிஷ்யன் தெரிந்து கொள்வான்)

———————

ஸ்வ அதீந அசேஷா சத்தா ஸ்திதி யத்ன பலம் வித்தி லஷ்மீ சமேகம்
ப்ராப்யம் நாந்யம் ப்ரதீயா ந ச சரணதயா கஞ்சி தந்யம் வ்ருணீயா
ஏதஸ்மா தேவ பும்ஸாம் பயமிதரதபி ப்ரேஷ்யா மோஜ்ஜீஸ் ததாஜ்ஞாம்
இத்யே காந்தோபதேச ப்ரதமமிஹ குரோர் ஏக சித்தேன தார்ய —4-

இஹ -இந்த சந்தர்ப்பத்தில்
ப்ரதமம் -முதன் முதலிலே
ஸ்வ அதீந –தனக்கு அதீனமான
அசேஷ-ஸகல வஸ்துக்களுடையவும்
சத்தா -இருப்பு
ஸ்திதி -அநேக காலம் தொடர்தல்
யத்ன -பிரயத்தனம் செய்தல்
பலம் -இவற்றின் பலன்களையும் யுடையவனாய்
லஷ்மீஸம் -ஸ்ரீமன் நாராயணனை
ஏகம் -முக்யமாகவும் -ஏகமேவம் அத்விதீய ப்ரஹ்மம் -முதல்வன் -ஒப்பில்லா அப்பன் -என்று
வித்தி -அறியக் கடவாய்
அந்யம்-வேறு ஒருவனை
ப்ராப்யம் -நாம் அடையத் தக்கவனாக
ப்ரதீயா ந -கருதாதீர் -நம்பாதீர்
அந்யம் கம்சித் -வேறு ஒருவனையும் ஒரு பொருளையும்
சரணதயா -சரணமாக
ந வ்ருணீயா-வரிக்காதீர் -வேண்டாதீர்
பும்ஸாம்–ஜீவ ராசிகளுக்கு
பயம் -அச்சமும்
இதரதபி-மற்றதும்-அதாவது நற் கதியும்
ஏதஸ்மா தேவ -இவன் இடமிருந்தே ஏற்படுகிறது என்று
ப்ரேஷ்ய–கண்டு அறிந்து
ததாஜ்ஞாம்-அவனது கட்டளையை
மோஜ்ஜீஸ் -கை விடாதீர்
இதி -இவ்விதமான
குரோர்-குருவின்
ஏகாந்தோபதேச –ஏகாந்தத்தில் செய்யப்பட உபதேசம் -ப்ரஹ்மம் ஒருவனே ப்ராப்யம் என்றும் ப்ராபகம் என்ற உபதேசம்
ஏக சித்தேன -ஊற்றமுள்ள -ஊன்றிய மனத்தால்
தார்ய -தரிக்கத் தக்கது

மோக்ஷத்தை விரும்பித் தன்னை வந்தடைந்த சிஷ்யனுக்கு ஆசார்யன் செய்யும் உபதேசம் பற்றி இந்த ஶ்லோகம் சொல்கிறது.
ஆசார்யன் செய்யும் ரஹஸ்ய ஏகாந்த உபதேசமாகும் இது. மிக ஶ்ரேஷ்டமான திரு அஷ்டாக்ஷரம் த்வயம் சரமஶ்லோகம் ஆகியவற்றின் ஸாரமான அர்த்த விசேஷங்களை உபதேசிக்கிறார்.
(18 முறை நடந்து திருக்கோட்டியூர் நம்பியிடம் ராமானுஜர் கேட்டறிந்தார் இந்த அர்த்தங்களை)
இந்த திருமந்த்ரார்த்தங்கள் நம் ஆத்மாவைக் காட்டித் தருபவை. பெரிய உருவைக் காட்டும் சிறிய கண்ணாடி என்கிறார் ஸ்வாமி தேஶிகன் இதனை. பெரிய விஷயங்களைச் சுருங்கச் சொல்வதே இந்த திருமந்த்ரம். இதனை ஆத்ம யாத்ரை என்பர் தேக யாத்ரை என்பது தேக வளர்ச்சி. ஆத்ம ஸ்வரூபத்தைத் தெரிந்து கொள்வது திருமந்த்ரத்தாலேதான். ஆக ஆசார்யன் செய்யும் இந்த முதல் உபதேசம் பிறந்த சிஸுவுக்கு ப்பாலூட்டுவதற்கொப்பாகும்.

ஆசார்யன் செய்யும் உபதேசங்களாவன-
முதலில் ஶ்ரீய:பதியைத் தெரிந்துகொள்.

அவனே ஶ்ருஷ்டி, ஸ்திதி, ப்ருவ்ருத்தியைச் செய்பவனாக ஸர்வ ஸ்வாமியாக உள்ளான். லக்ஷ்மீஸம் ஏகம் என்கிறது வேதம். கொசு முதல் யானை வரை எத்தனையோ விதமான ஜீவராசிகள், தாவரங்கள் இவற்றுக்கு விதவிதமான ஸ்வரூப, ஸ்திதி, ப்ருவ்ருத்தி பேதங்களைக் கொடுக்கிறான் எம்பெருமான்.

திருவாய்மொழியின் முதல் பாசுரம் எம்பெருமான் ஸ்வரூபம் இரண்டாம் பாசுரம் ஸ்திதி மூன்றாம் பாசுரம் ப்ருவ்ருத்தி பலனைச் சொல்கிறது. இவையனைத்தும் அவனது அதீனம். அவனே சேஷீ. அவனே ஸ்வாமீ. கூட்டிலே வளர்க்கும் கிளி போன்றவர்கள் நாம். எம்பெருமான் நம்மை உண்டாக்கி, போகங்களை அளித்து ஸந்தோஷிக்கிறான்.

ராஜா வளர்க்கும் கிளிக்கு பட்டு வஸ்த்ரம் கட்டி நகைகள் போட்டு
ரஸிப்பதும் ஸந்தோஷிப்பதும் கிளிக்கு அனுபவமாகாது. ராஜா ஸந்தோஷித்து அனுபவிக்கிறான். இந்த லீலா ரசம் தான் பகவான் அனுபவிப்பது ஜீவன்களிடம் என்கிறார் ஸ்வாமி தேஶிகன்.

இரண்டாவது உபதேசம் – இத்தகைய எம்பெருமானை அடைவதே சிஷ்யனின் லக்ஷ்யமாயிருக்க வேண்டும்.

ஸ்வதந்த்ரனாயில்லாமல் சூழ்நிலை தர்மத்துக்குக் கட்டுப்பட்டு நமக்கே உரிய எம்பெருமானுக்கு கீழ்படிந்திருப்பது நம் ஸ்வரூபத்துக்கு ஏற்புடையதாயிருக்கும். “எருது பரதேசம் போவதுபோல்” என்கிறார் ஸ்வாமி. இதர தேவதைகளை அடைந்தால் எருது படும் கஷ்டம் போன்று நாமும் உழலவேண்டியது புரியும்.

மூன்றாம் விஷயம் – நச ஶரணதயா – அவனை அடைவதை லக்ஷ்யமாய்க் கொண்டால் அவனே உபாயமாயிருந்து அவனை அடையச் செய்கிறான். வேறு தெய்வங்களை நாடவேண்டாம்.

நான்காம் விஷயம் – ஏதஸ் மாதேவ – ஸம்ஸாரத்தில் ஏற்படும்
சுகம்/துக்கம் லாபம்/நஷ்டம் பயம்/அபயம் எல்லாம் தருபவன் அவனே. ஆபத்தைத் தருகின்ற அவனே அபயத்தையும் தருகிறான் “பயக்ருத் பயநாஶன:”

ஐந்தாம் விஷயம் – எம்பெருமானுக்கு அடிமைப்பட்டதாலே அஸாஸ்த்ர விஷயங்களில் ஈடுபடாதிருக்க வேணும்.

அவன் கட்டளையை மீறக்கூடாது.
ஆசார்யன் செய்யும் இந்த உபதேசங்களில் ஒன்றிய மனத்தனாய் பசுமரத்தாணிபோல சிஷ்யன் இவற்றைப் பதிய வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.

—————

மோஷ உபாயார்ஹ தைவம் பவதி பவ ப்ருதாம் கஸ்யசித் க்வாபி காலே
தத்வத் பக்தி ப்ரபத்யோரதி க்ருதி நியமஸ் தாத்ருஸா ஸ்யாந் நியத்யா
சக்தா சக்தாதி தத்தத் புருஷ விஷயத ஸ்தாப்யதே தத் வ்யவஸ்தா
யச்சாஹூஸ் தத் விகல்ப சம இதி கதிஸித் தத் பல ஸ்யா விசேஷாத் –5-

பவ ப்ருதாம்–ஸம்ஸாரிகளுக்குள்
கஸ்யசித்-ஒருவனுக்கு
க்வாபி காலே-ஒரு காலத்தில்
ஏவம் -கீழ் ஸ்லோக உபதேசம் பெற்ற பலனாக
மோஷ உபாயார்ஹ -மோக்ஷ உபாயத்தில் அதிகாரம்
பவதி-ஏற்படுகிறது
தாத்ருஸா-அப்படிப்பட்ட
நியத்யா-தைவ வசத்தால்
தத்வத் -அதைப் போலவே
அதாவது -அநேக கோடி ஜீவ ராசிகளில் ஒருவனுக்கு ஒரு காலத்தில் மோக்ஷ உபாய அதிகாரம் ஏற்பட்டது போலவே
பக்தி ப்ரபத்யோ-பக்தி ப்ரபத்திகளில்
அதி க்ருதி நியமஸ் -அதிகார வ்யவஸ்தை
அதாவது இன்னானுக்கு இன்னது தான் என்ற ஏற்பாடு உண்டாகக் கூடும்
தத் வ்யவஸ்தா-அந்த வியவஸ்தை -சக்தி உள்ளவன் என்றும் சக்தி அற்றவன் என்றும் இது முதலான அந்த அந்த புருஷர்களின் விஷயமாக
ஸ்தாப்யதே –நிலை நிறுத்தப் படுகிறது
கதிஸித்-சிலர்
தத் விகல்ப-அவ்விரண்டில் ஓன்று என்றது
சம-மேன்மை தாழ்மை இல்லாதது
இதி- என்று
யஹூஸ் யத் -சொல்லுகின்றனர் -என்பது யாது ஓன்று உண்டோ
தத் -அது
பல ஸ்யா விசேஷாத் -பலனில் வித்யாஸம் இல்லாதது கொண்டு என்று அறிய வேண்டும் –

முமுஷு –இச்சை -காயசித் -சிலருக்கு சில வேளைகளில் ஆச்சார்யர் இடம் உபதேசம் பெற -கஸ்யசித் க்வாபி காலே –
பஹு நாம் சன்மானம் –ஞானவான் மாம் ப்ரபத்யே -ஸ்ரீ கீதா

பக்தி பிரபத்தி இரண்டு உபாயங்களை வேறே வேறே அதிகாரிகளுக்கு
மநோ நிக்ரஹம் -ஞான வைராக்யாதி ஸாமக்ரியைகள் நிறைய பெற்ற வ்யாஸாதிகளுக்கு பக்தி
அதி அசக்தர்களான நம் போல்வாருக்கு சரணாகதி -ப்ரபத்தியே உபாயம்
இரண்டு உபாயங்களுக்கும் பலம் துல்யம் ஒன்றே என்றவாறு –

இதுவரை ஆசார்யன் அளித்த உபதேசத்தால் நல்ல ஞானமடைந்த சிஷ்யனுக்கு பக்தி, ப்ரபத்தி என்ற இரு உபாயங்களின் தன்மைகளை ஆசார்யன் எடுத்துக்கூறுகிறார் இதில்.
ஶ்ரீவைஷ்ணவன் செய்ய வேண்டிய முக்யமான கார்யம்
ஶரணாகதி. அடுத்த ஜன்மம் இல்லை என்ற கதி. மோக்ஷோபாயம் அனுஷ்டிக்கும் தகுதி இந்த உபதேசம் மூலம் கிடைக்கிறது. இத்தகுதி எல்லார்க்கும் கிடைப்பதில்லை.கர்ம பலனே இதற்கு மூல காரணம்.ஞானம், சக்தி, சாஸ்த்ர அனுமதி இருந்தால் இத்தகுதி பூர்த்தி யாகும். பக்தியோகம் செய்வதற்கான ஞானமும் சக்தியும் நமக்கில்லை. அது கடின உபாயம். ஶரணாகதி சுலபமானது.

மற்ற விவஸ்தைகள் தேவைப்படாமையே இதன் சிறப்பு. ஆனால் அடையப் போகும் பலன் இரண்டுக்கும் சமம்.

1. ஸம்ஸாரிகளுள் யாரோ ஒருவர்க்கு மட்டுமே மோக்ஷோபாயம் அனுஷ்டிக்கும் தகுதி கிடைக்கும்.
2. பக்தி/ப்ரபத்தி என்ற இரண்டு அனுஷ்டானங்களால் தான் மோக்ஷம் பெற முடியும். இதில் ஞானம்,சக்தி,சாஸ்த்ர அனுமதி,விளம்ப ஸஹிப்பு (மோக்ஷம் பெற ஏற்படும் கால தாமதம்) இவற்றுடன் செய்வது பக்தி யோகம். பாபங்கள் (ஸஞ்சித, ப்ராரப்த) முற்றிலும் ஒழிந்த பின்பே மோக்ஷம் சித்திக்கும். அஞ்ஞாத ஸுஹ்ருதத்தால் நிகழ்வது ஶரணாகதி. இந்த பிறவி முடிவில் மோக்ஷம் கிடைக்கும்
3. இந்த இரு அனுஷ்டானங்களும் குரு, லகு விகல்பமுடையதாயிருப்பதால் லகு உபாயத்தையே எல்லாரும் செய்வர். ஆனால் பலன் இரண்டுக்கும் சமம்.ஒருவர் இந்த இரண்டையும் அனுஷ்டிக்க சாஸ்த்ரம் அனுமதிக்காது. பக்தி யோகம் தைல தாரை போல இடையீடற்ற த்யானம் செய்யச் சொல்கிறது. க்ருத தாரை போல அல்ல. பஹிரங்க அங்கங்கள் உண்டு. ஶக்தனே இதனைச் செய்யமுடியும். ப்ரபத்தி அஶக்தனுக்கு. இது ஐந்து அங்கங்கள் கொண்ட க்ஷண கால அனுஷ்டானம். ஆக இரண்டின் ஸவரூபங்களும் இரு த்ருவங்களாய் நிலைப்படுகின்றன. திருக்குருகைக் காவலப்பன் பக்தியோகம் செய்து கண்ணனை சாக்ஷாத் கரித்தார். இந்த பக்தி யோகிகளுக்கு பக்தியும், ஞானமும் பிறவி தோறும் தொடரும். ஆனால் நாதமுனிகள், நம்மாழ்வார் கால விளம்பத்தைப் பொறுக்க வில்லை. த்யான ருசியுள்ளவர்களுக்கு விளம்பம் ஒரு பொருட்டல்ல. ஆக மேற்கூறிய நான்கு தகுதியுடையவர் பக்தியோகம் செய்வர். இவற்றில் எதுவுமில்லாதவர் ப்ரபத்திக்கு அதிகாரியாகிறார்.
4. இப்படி வித்யாசமிருப்பினும் பலன் சமமானது. பரத்தில் இருவருக்கும் அனுபவம் ஒன்றே. பக்தி யோகனுக்கு இகத்தில் பகவதனுபவம் அதிகம். ஶரணாகதனுக்கு பகவதனுபவம் இங்கே குறைவு.

“நாள் இழவு (நஷ்டம்) அன்றி பொருள் இழவு இல்லை” என்கிறார் ஸ்வாமி தேஶிகன்.

———————

சாநுக்ரோசே சமர்த்தே ப்ரபதநம் ருஷிபி ஸ்மர்த்யே அபீஷ்ட ஸித்த்யை
லோகே அப்யேதத் பிரசித்தம் ந ச விமதிரிஹ ப்ரேஷ்யதே க்வாபி தந்த்ரே
தஸ்மாத் கைமுத்ய சித்தம் பகவதி து பர ந்யாச வித்யா நுபாவம்
தர்ம ஸ்தேயாஸ்ச பூர்வே ஸ்வ க்ருதிஷூ பஹுதா ஸ்தாப யாஞ்சக் ருரேவம் —6-

அபீஷ்ட ஸித்த்யை–இஷ்டம் பெறுவதற்கு
சாநுக்ரோசே -தயை யுள்ள
சமர்த்தே -வல்லவன் இடத்திலே
ப்ரபதநம் -அடைக்கலம் புகுதல்
ருஷிபி ஸ்மர்த்யே -ரிஷிகளால் விதிக்கப்படுகிறது
ஏதத் -இவ் விஷயம்
லோகே பிரசித்தம் -உலக நடத்தைகளிலும் ப்ரஸித்தமானது
இஹ -இவ் விஷயத்தில்
விமதிர் -அபிப்ராய பேதமானது
க்வாபி தந்த்ரே-ஒரு சாஸ்திரத்திலும்
ந ப்ரேஷ்யதே -காணப்படுகிறது இல்லை
தஸ்மாத் –ஆதலால்
கைமுத்ய சித்தம் -கை முத்யம் நியாயத்தால் ஸித்தமான
பர ந்யாச வித்யா நுபாவம்-பர ந்யாஸம் என்னும் வித்யையின் மஹிமையை
தர்ம ஸ்தேயாஸ்–தர்மங்களை நிர்ண யிக்கிறவர்களான
பூர்வே –ஆளவந்தார் முதலான முன்னோர்
ஏவம் -முன் கூறியபடியே
ஸ்வ க்ருதிஷூ -தாங்கள் அருளிச் செய்த நூல்களிலே
ஸ்தாப யாஞ்சக்ருர் -விசாரித்து முடிவு செய்துள்ளனர்

ஸ்ம்ருதிகளும் சரணாகதி மூலம் சுக்ரீவ மஹா ராஜர் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் காகாசூரன் போன்றோர் பயன் அடைந்ததை சொல்லுமே —
பலரும் பல பலன்களுக்கு சரணாகதி செய்தமை ஸ்ம்ருதிகள் சொல்லும் -கைமுதிக நியாயத்தால் அவனை அடைய சரணாகதி உதவுமே –
பரம காருணிகன் சர்வ சக்தன் தன்னையே ஓக்க அருள் செய்வான் சரணாகதர்களுக்கு என்பதை பூர்வர்கள் பலரும் காட்டி அருளி உள்ளார்கள் –

லகு உபாயமான பிரதிபத்திக்கும் அதே உயர்ந்த பலன் கிட்டும் என்பதற்கு பிரமாணங்கள் யுக்திகள் காட்டி அருளுகிறார்
வானரம் புலி மனுஷ்ய வ்ருத்தாந்தம் -காகாசூரன் -விபீஷணன் –திரௌபதி -சுமுகன் -கஜேந்திரன் –திரிசங்கு –
சுனஸ்ஸேபன்-ரிஷி குமாரன் யாக பசுவாக விற்கப்பட விச்வாமித்ரரை சரண் அடைய தபோ மந்த்ர பலத்தால் ரக்ஷித்து அருளினார் –
சாதாரண ஜனங்கள் இடமே சரணாகத ரக்ஷணம் காணும் இடத்தில் கைமுதிக நியாயத்தால் பகவான் விஷயத்திலே ஸித்தம் அன்றோ என்கிறார் –
ஆகவே மஹா விஸ்வாசமே வேண்டியது -என்கிறார் –

ப்ரபத்தியின் பெருமையையும்,உயர்வையும் காட்டும் ஶ்லோகம் இது.

1. கருணையும், சக்தியும் உடையவனிடம் ப்ரபத்தி செய்தால் பலன் கிடைக்கும் என வால்மீகி, வ்யாசர் போன்ற ரிஷிகள் தங்கள் ஸுக்திகளில் சொல்லி யுள்ளனர். லௌகீகமான கார்யம் நிறைவேற ஓரளவு சக்தியும், கருணையும் கொண்ட மனிதனை நம்புகிற நாம் ஸர்வ ஶக்தனாகிய எம்பெருமான் கட்டாயம் பலனளிப்பான் என நம்ப வேணும். லக்ஷ்மணன், பரதன், தண்டகாரண்ய ரிஷிகள், சுக்ரீவன், விபீஷணன், த்ரௌபதி, பாண்டவ ஶரணாதிகள் போன்றவை இதிகாச ப்ரசித்தமானவை.
2. சக்தியுள்ளவனின் உதவியை கார்ய சித்திக்கு நாடுவது உலக நியதி. ஸாஸ்த்ரங்களும் இதனைத் தடுக்க வில்லை. பரீக்ஷித் நகர் சோதனையில் கலிபுருஷன் பசு ஒன்றை ஹிம்ஸிக்க அவனை வெட்டக்கை ஓங்க, கலி செய்த ஶரணாகதியை ஏற்று அபயம் அளித்து தன் நாட்டை விட்டு ஓடும் படி செய்ததாக வரலாறு. கீதோபதேசம் கேட்ட அர்ஜுனனின் பேரனுக்கே ஶரணாகதி செய்தவனிடம் கருணை யிருக்கும் போது எம்பெருமான் விஷயத்தில் சந்தேகமே வேண்டாம்.
3. ஆக இந்த ஶரணாகதி என்ற ப்ரம்ஹ வித்தையை, தர்ம நிர்ணயம் செய்யும் ஆழ்வார் ஆசார்யர்கள் சொல்லி வைத்துள்ளனர். ஆக இந்த அனுஷ்டானம் பூர்வாசார்யர்கள் ஸ்தாபித்த பரம தர்மமாகும்.

————————

சாஸ்த்ர ப்ராமாண்ய வேதீ நநு விதி விஷயே நிர்விசங்கோ அதிகாரீ
விச்வாஸஸ் யாங்க பாவே புநரிஹ விதுஷா கிம் மஹத்வம் ப்ரஸாத்யம்
மைவம் கோராபராதை சபதி குரு பலே ந்யாஸ மாத்ரேண லப்யே
சங்கா பார்ஷ்ணி க்ரஹார்ஹா சமயிதுமுஸிதா ஹேது பிஸ் தத் ததர்ஹை –7-

சாஸ்த்ர ப்ராமாண்ய வேதீ –ஸாஸ்த்ரம் பிரமாணம் ஆகும் முறையை நன்கு அறிந்த
அதிகாரீ-ப்ரபந்ந அதிகாரியானவன்
விதி விஷயே -சரணாகதியை விதித்ததில்
நிர்விசங்கோ நநு–ஸந்தேஹம் இல்லாதவன் அல்லவா
புநரிஹ–புநர் இஹ -பின்னேயும் இந்த சரணாகதியில்
விஸ்வாஸஸ்ய -மஹா விஸ்வாசம்
யங்க பாவே -அங்க பாவமாக இருக்கையிலே
விதுஷா -தெரிந்தவனால்
மஹத்வம் ப்ரஸாத்யம்–மஹத் பெரியது என்ற விசேஷணத்தால் ஸாதிக்கக் கூடியது –
கிம் -எது
மைவம் –அப்படி அல்ல
கோராபராதை -அதிகம் குற்றம் செய்தவர்களால்
ந்யாஸ மாத்ரேண-சரணாகதியை மாத்ரமே கொண்டு
சபதி -தத் க்ஷணத்தில்
குரு பலே -பெரியதொரு பலன்
லப்யே–அடையப்பட இருக்கையிலே
பார்ஷ்ணி க்ரஹார்ஹா –பின் தொடரக் கூடிய
சங்கா -ஸந்தேஹம்
தத் ததர்ஹை -அவ்வவற்றுக்கு ஏற்ற
ஹேது பிஸ் –ஹேதுக்களால்
சமயிதும் உஸிதா -போக்கப் படுவதற்குத் தக்கது

மஹா விஸ்வாஸம்-முக்கிய அங்கம் –செய்ய வேண்டியது ஒன்றும் இல்லாமை – நம் பாபங்கள் தண்மை அதிசயம்
பேற்றின் பலன் -மூன்றையும் பார்த்தால் மஹா விஸ்வாசத்தின் அருமை அறியலாம் –
ஆச்சார்யர் உபதேசம் கடாக்ஷம் மூலமே அடைய முடியும்

பகவத் குணக் கடலிலே ஆழ்ந்து மஹா விஸ்வாஸம் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டுமே
விதித: ஸஹி தர்மஜ்ஞ: ஸரணாகத வத்ஸல: தேந மைத்ரீ பவது தே யதி ஜீவிதும் இச்சஸி.–இத்யாதி ஸ்லோகத்தால் பிராட்டி ராவணனுக்கும் உபதேசம்
ஸக்ருத் ஏவ ப்ரபந்நாய –மித்ர பாவேந ஸம் ப்ராப்தம் -தானே அருளிச் செய்தானே அன்றோ –

மஹா விஶ்வாஸத்தின் அவஶ்யத்தைச் சொல்கிறது இந்த ஶ்லோகம்.

முதல் இரு வரிகள் கேள்விகளாகின்றன. அதாவது சாஸ்த்ரங்களை நம்புகின்றவனாக இருப்பவன் அது விதிக்கும் காரியங்களைச் செய்யத் தயங்க மாட்டான் என்னும் போது அவனுக்கு விஶ்வாஸம் இருக்கிறது என உணரலாம்.

அடுத்த இரு வரிகள் க்ஷண கால அனுஷ்டானமாகிய ப்ரபத்தி அளிக்கும் மிகப் பெரிய பலனில் சந்தேகம் ஏற்படக் கூடியதைத் தவிர்க்க ப்ரபன்னனுக்கு மஹா விஶ்வாசம் எம்பெருமானிடம் இருக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது.–ப்ரபத்தியின் முக்ய அங்கமாக இந்த மஹா விஶ்வாசம் உள்ளது.

இருகையையம் விட்டுக் கதறிய த்ரௌபதியையும், எல்லாம் விட்டு வந்த விபீஷணனையும் காப்பாற்றியது எம்பெருமானிடம் அவர்கள் கொண்ட மஹா விஶ்வாஸமே. மாபெரும் நம்பிக்கை என்பதால் இதனைத் தனியான அங்கமாய்ச் சொல்லியுள்ளது.

பாத்ரமறிந்து மோக்ஷ பலனைத் தருவதில்லை எம்பெருமான். இப்போதாவது என்னைச் சரணடைந்தானே என்ற கருணையால் உந்தப்பட்டு எம்பெருமான் செய்யும் பரம அனுக்ரஹ பலன்.

ஒரேஒருநாள் ஸீதாபிராட்டி ராக்ஷஸிகளிடம் பட்ட அவஸ்தையைப்பார்த்த ஹனுமன் அவர்களைக் கொல்ல முற்படும்போது 10 மாதமாக தன்னை ஹிம்ஸித்த அவர்களுக்கு கருணை கூர்ந்து அபயமளிக்க வில்லையா பிராட்டி! ஆனாலும் கோர பேரபராதங்கள் செய்த நமக்கு இந்த சிறிய க்ஷண கால ப்ரபத்தி மோக்ஷத்தை அளிக்குமா என்ற சந்தேகமானது செய்ய விடாமல் பின்னே இழுக்கும்.

ஒத்தாரும் மிக்காரும் இல்லாத ஸர்வ ஶக்தனான எம்பெருமான் தன் அபார கருணையாலே இதனைச் செய்கிறான். இந்த விஷயங்களை ஆசார்யன் மூலம் நன்கு தெளிதல் வேண்டும்.

————————–

ந இஹ அபிக்ராந்தி நாஸோ ந ஸ விஹதிரிஹ ப்ரத்யவாயோ பவேதிதி
உக்தம் கைமுத்ய நீத்யா ப்ரபதந விஷயே யோஷிதம் சாஸ்த்ர வித்பி
தஸ்மாத் க்ஷேத்ரே ததர்ஹே ஸூவிதத சமயைர் தேசிகை சம்ய குப்தம்
மந்த்ராக்யம் முக்தி பீஜம் பரிணதி வசத கல்பதே ஸத்பலாய–8-

இஹ –இந்த கர்ம யோகத்தில்
அபி க்ராந்தி –ஆரம்பத்துக்கு
நாஸோ ந -பயன் தராமல் வீணாகப் போவது இல்லை
விஹதி மதி -முடிவதற்கு முன்பு தடை பட்டு நின்று போய் விட்டால்
ப்ரத்யவாயோ -பெரும் குற்றமும்
ந பவேதிதி-உண்டாகாது
இதி -இவ்வாறு
யுக்தம் -கர்ம யோகத்தில் சொன்னது
ஸாஸ்த்ர வித்பி –சாஸ்திரம் அறிந்தவர்களால்
ப்ரபதந விஷயே-சரணாகதியின் விஷயத்தில்
கைமுத்ய நீத்யா –கை முதிதம் நியாயத்தைக் கொண்டு
யோஷிதம் –இணைக்கப் பட்டது
தஸ்மாத் –ஆதலால்
ஸூவிதத சமயைர்–காலம் அறிந்த
தேசிகை–ஆச்சார்யர்களால்
ததர்ஹே–அதற்குத் தகுந்த
க்ஷேத்ரே –பூமியில் இடத்தில் -அதாவது குணம் நிறைந்த சிஷ்யன் இடத்தில்
சம்யக்-நன்றாக
உப்தம்-விதைக்கப்பட்ட
மந்த்ராக்யம் –மந்த்ரம் என்னும்
முக்தி பீஜம் –முக்தியின் விதை
பரிணதி வசத -முதிர்ச்சி அடைவதால்
கல்பதே ஸத் பலாய-நல்ல பழம் கொடுக்க ஏற்படுகிறது

பிரபத்தி அங்கங்களை ஆச்சார்யர் உபதேசம் மூலம் -உணர்ந்து -மஹா விஸ்வாஸம் அடைய வேண்டுமே –
ரஹஸ்ய த்ரய ஞானம் -ஆச்சார்யர் மூலம் பெற்று -ஸ்ரீமன் நாராயணனே அசேஷ ஸமஸ்த சேதன அசேதனங்களுக்கும் ஸ்வாமி -நியாம்யன்–
அவனே பரம ப்ராப்யம் –அவனே பிராபகம்-சாஸ்திரங்கள் அவனது ஆஜ்ஞா ரூபம் -விதி நிஷேதங்களை மாறாமல் இருக்க வேண்டுமே –

பகவத் திரு நாம சங்கீர்த்தனம் -பிரபத்தி மந்த்ர உச்சாரணம் –போன்றவை பிரபத்தியிலே மூட்டி அதன் மூலமாக பயன் தர வல்லது
எனவே பிரபத்தி அனுஷ்ட்டிக்க வேண்டியது அவஸ்யமே என்றதாயிற்று –

மந்த்ர ஜபமும்,நாம ஸங்கீர்த்தனமும் ப்ரபத்தியின் மூலமே மோக்ஷம் தர வல்லவை என்பதனை இந்த ஶ்லோகம் வலி யுறுத்துகிறது.

பக்தி யோகத்தையும், ப்ரபத்தியையும் ஶாஸ்த்ரங்கள் ஒத்துக் கொண்டுள்ளன. இவை இரண்டும் முடியாத போது மந்த்ர, நாம கீர்த்தனங்கள் செய்ய வேதம் அனுமதிக்கிறது. தன்வசமின்றி“ஹரி” என்ற நாமத்தை ஒருவன் சொன்னால் பாபம் விலகும். காட்டில் ம்ருகங்களிடையே அகப்பட்ட ஒருவன் சிம்ஹ கர்ஜனை கேட்ட மாத்ரத்தில் அவற்றினிடமிருந்து தப்பி விடுபடுவது போல “ஹரி” ஸப்தம் கேட்டால் – சொன்னால் போதும். பாபங்கள் விலகும் என்கிறது சாஸ்த்ரம்.

இன்றைய கால கட்டத்தில் பக்தி யோகம் செய்வதற்கான ஞானம், ஶக்தி நமக்கு கிடையாது. ப்ரபத்திக்கும் முக்ய தேவை “மஹா விஶ்வாஸம்”.

ஸர்வ ஶக்தனும், பரம காருணிகனுமாகிய எம்பெருமான் என்றும் இதற்கு அடிமையானவன். தான் பெண் என்பதையும், தன் நிலைமையையும், தன்னைச் சுற்றி யிருந்த பெரியோர்களையும் தள்ளி வைத்தது த்ரௌபதியின் மஹாவிஶ்வாஸம். இத் துணை கடினமாகப் பெறும் மஹா விஶ்வாசத்தை விட மந்த்ர ஜபம் ஸுலபம். ஆனால் இது ஸாக்ஷாத்தாக பலனைத் தராது.

பகவான் கீதையில் மோக்ஷம் பெற கர்ம, ஞான, பக்தி யோகம் செய்பவன் பாதியில் விட்டானே யாகிலும் பாபமாகாது. பலன்தராமல் போகாது. ஜன்ம வாசனை தொடரச் செய்து பலனளிக்கும். வீண் போகாது என்கிறான்.

ஆக ப்ரபத்தி விஷயத்திலும் இதே போன்ற பெருமை இருப்பதை ஸாஸ்த்ரங்கள் கூறுவதைப் பெரியோர்கள் ஸ்தாபிக்கின்றனர்.

உழவுத்தொழிலில் தேர்ந்த உழவன் நல்ல விளை நிலத்தில், தேர்ந்த விதை யிட்டு வளர்த்த மரம் நல்ல பழங்களைத் தரும். விதை நேராகப் பழமாகாது. ஆனால் விதை பரிணாமத்தால் பழமாகிறது.

அது போல தேர்ந்த ஆசார்யன் ஸத் ஸிஷ்யனுக்குச் செய்யும் மந்த்ரோபதேசம் அவனுக்கு ஶ்ரத்தை உண்டாக்கிய மஹா விஶ்வாஸத்தால் மோக்ஷ பலனைப் பெறச்செய்யும். ஆக மந்த்ரத்தைத் தானே உச்சாடனம் செய்து மோக்ஷம் பெற இயலாது என்று உணர வேண்டும்.

• இஹ அபிக்ராந்தி நாஶந– கர்ம யோகத்தில் தொடக்கம் வீணாவதில்லை.
• இஹ விதி ப்ரத்யயாயச நபவேத் — கர்ம யோகம் நடுவில் தடைப்பட்டாலும் பாபம் ஏற்படாது.
• இதி உக்தம் — என கீதை சொல்கிறது.
• ப்ரபதன விஷயே சாஸ்த்ர வித்பி:யோஜிதம் — ப்ரபத்தி விஷயத்திலும்  இதேபோல் ஸாஸ்த்ரமறிந்த பெரியோர்களால் பொருத்திப் பேசப்பட்டுள்ளது.
• தஸ்மாததர்ஹே — ஆக அந்த உபதேசத்துக்கேற்ப
• க்ஷேத்ரே ஸுவிதித ஸமயே —- சேதனனாகிய நிலத்தில் விதைக்கும் காலத்தை நன்கறிந்த
• தேஶிகை ஸம்ய குப்தம்—- ஆசார்யர்களால் நன்கு விதைக்கப்பட்ட
• மந்த்ராக்யம் முக்தி பீஜம் — ப்ரபத்தி மந்த்ரமாகிய மோக்ஷ விதை
• பரிணதி வஶத:— பக்குவமடைந்து
• கல்பதே ஸத்பலாய– மோக்ஷமாகிய சிறந்த பலனைத்தர வல்லதாகிறது.

———————–

ந்யாஸ ப்ரோக்தோ அதிரிக்தம் தப இதி கதித ஸ்வத் வரஸ் சாஸ்ய கர்த்தா
அஹிர்புத்ந்யோ அப்யன்வவா தீத கணி திவிஷதாம் உத்தமம் குஹ்ய மேதத்
சாஷான் மோஷாய சாஸவ் ஸ்ருத இஹ து முதா பாத சங்கா குணாட்யே
தன்நிஷ்டோ ஹ்யந்ய நிஷ்டான் ப்ரபுரதி ஸயிதும் கோடி கோட்யம் சதோ அபி –9-

ந்யாஸ –பர ந்யாஸம் சரணாகதி
அதிரிக்தம்-மற்ற எல்லாவற்றாலும் உயர்ந்ததான
தப இதி-தபஸ் இது என்று
ப்ரோக்தோ –கூறப் பட்டது
அஸ்ய கர்த்தா–இத்தைச் செய்தவன்
ஸ்வத் வரஸ் –நல்ல யாகங்களைச் செய்தவன் ஆகிறான்
இதி -என்று
கதித -உரைக்கப் பட்டு இருக்கிறான்
அஹிர்புத்ந்யோ –ருத்ரனும்
யன்வவா தீத் -இதைத் தொடர்ந்து பேசினான்
ஏதத் -இந்த சரணாகதி
திவிஷதாம்–தேவர்களுடைய
உத்தமம் குஹ்யம் –உத்தமமான ரஹஸ்யமாக
அகணி –மதித்து உரைக்கப் பட்டது
அசவ்-இது
ஸாஷாத் –நேராகவே -மற்ற ஒன்றை இடையிடாமலேயே
மோஷாய –மோக்ஷத்துக்குக் காரணமாக
ஸ்ருத –வேதங்களில் கூறப்பட்டது
து -இதுக்கு விபரீதமாக
குணாட்யே-நற் குணம் வாய்ந்த
இஹ –இந்த சரணாகதி விஷயத்தில்
பாத சங்கா -விரோதத்தை சங்கிப்பது
முதா –வீண்
ஹி -ஏன் எனில்
தன் நிஷ்டோ –இந்த சரணாகதியைக் கைப் பற்றினவன்
யந்ய நிஷ்டான் –மற்ற உபாயங்களை ஸ்வீ கரித்தவர்களை
கோடி கோட்யம் சதோ அபி -கோடியிலும் கோடி பங்கைக் கொண்டு
அதி ஸயிதும் –மீறி இருக்க
ப்ரபு -சக்தி யுள்ளவன் ஆகிறான் –

பிரபத்தி சர்வாதிகாரம் -தபஸுக்களில் சிறந்ததாக ஸ்ருதி சொல்லுமே –
பிரபன்னன் சிறந்த யாகம் செய்தவனாக கருதப்படுகிறான் -குஹ்ய தமமான உபாயம்
தஸ்மாத் ந்யாஸம் யேஷாம் தபஸாம் அத்ரிக்தம் ஆஹு–தைத்ரியம்
சமிதி சாதனகா தீனம் யஜ்ஜானாம் .ந்யாஸம் ஆத்மனா நமஸாயோ கரோத் தேவ ஸ சவ்தவாரா –அஹிர்புத்ன்ய சம்ஹிதை
யதாத்வை மஹோபநிஷதம் தேவானாம் குஹ்யம் –தைத்ரியம்

ஓம் இத் யாத்மாநம் யுஞ்ஜீத -என்பதால் இது சர்வாதிகாரம் ஆகாதே
அநாதிகாரிகளுக்கு ப்ரணவ உச்சாரணம் கூடாதாயினும் ஆகமத்தில் விதிக்கப்பட்ட த்வய மந்த்ரத்தைக் கொண்டு
சரணாகதி பிரயோகம் சர்வாதிகாரமே யாகும்
ஸ்வ தந்திரமாக மோக்ஷம் தர வல்லதே-பக்தி யோக நிஷ்டனை விட மிகவும் உயர்ந்து -மிகுந்த கௌரவம் வாய்ந்தவன் என்றதாகும்-

ப்ரபத்தி மோக்ஷத்துக்கு நேர்க் காரணமாவதை இந்த ஶ்லோகம் விளக்குகிறது.

1. ந்யாஸம் அதிரிக்தமான தபஸ். இதற்குச் சமமான அனுஷ்டானம் ஏதுமில்லை. ஒருவன் செய்த ஶரணாகதி பல யாகங்கள் செய்ததற்குச் சமம்.
2. சமித் ஸ்தானத்தில் நம: என்ற சொல்லை வைத்துச் செய்வதாக அர்த்தம். ந்யாஸம் அனுஷ்டித்த கர்த்தா நல்ல யாகங்கள் (அஶ்வமேதம், வாஜபேயம் போன்ற யாகங்கள்) செய்ததற்குச் சமம். இதையே “ஸ்வத்வர:” என்ற சொல் குறிக்கிறது. “செய்த வேள்வியர்” என்கிறார் ஆழ்வார்.
3. அஹிர்புத்ஞ ஸம்ஹிதையில் சிவன் ந்யாஸத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறார். சக்கரத்தாழ்வார் பெருமையைப் பேசுகிறார்.
4. தேவர்களுக்கு மிக உயர்ந்த ரஹஸ்யம் இது. இந்த ஶரணாகதி நமக்கும் கிடைத்துள்ளது. இதுவே அல்ப பலனிலிருந்து மிகப் பெரிய பலனாகிய மோக்ஷம் வரை உபாயமாகிறது என வேதம் சொல்கிறது.

“முமுக்ஷு:ஶரணம் ப்ரபத்யே” என்பது வேத மந்த்ரம். ந்யாஸம் சாக்ஷாத் மோக்ஷோபாயம். பரம்பரையானதல்ல. கர்ம யோகம் செய்தால் மோக்ஷம் ஸாக்ஷாத்தாகக் கிடைக்காது. ஞான, பக்தியோகம் செய்த பின்பே மோக்ஷம். ஆனால் ஶரணாகதி செய்த ஒருவனுக்கு எம்பெருமானின் அபரிமிதமான
ஔதார்ய காருண்ய குண விஸேஷத்தால் மோக்ஷம் உறுதி யாகிறது.

கூரத்தாழ்வான் ஸ்ரீவைகுண்டஸ்தவத்தில் சொல்வதுபோல் இத்தனை உயர்ந்த மோக்ஷத்தைக் கொடுத்த பின்பும் கொடுத்தது போதாது என எண்ணுபவன் எம்பெருமான்.
ஆக மற்றைய கர்ம ஞான பக்தி யோகத்தை செய்பவரைவிட கோடி கோடி மடங்கு உயர்ந்தவன் ப்ரபன்னன். இவ்விஷயத்தை ஸ்வாமி தேஶிகன் தன் தேவநாயக பஞ்சாஸத் ஸ்தோத்ரத்தில் தெளிவுபடுத்தியுள்ளார்.
“நிஷ் கிஞ்சநத்வ தநிநா விபுதேஶயேந
ந்யஸ்த ஸ்வ ரக்ஷண பரஸ் தவ பாத பத்மே
நாநா வித ப்ரதித யோக விசேஷ தந்யா:
நார்ஹந்தி தஸ்ய ஶத கோடி தமாம்ஶ கக்ஷ்யாம்” (47)

நிஷ் கிம் சனத்தவ தனிநா விபூதேஸ யேந
ந்யஸ்த ஸ்வ ரக்ஷண பரஸ்த்வ பாத பத்மே
நாநா வித ப்ரதிஹ யோக விசேஷ தன்யா
ந அர்ஹந்தி தஸ்ய சத கோடி தம அம்ச கக்ஷியாம் -47-

சத் தஹர வித்யாதிகள் உபாசகர்களுக்கு -இதில் அசக்தர்களுக்கு அவர்களது ஆகிஞ்சன்யமே
பச்சையாகக் கொண்டு ப்ரபன்னராக்கி மஹா விசுவாசமும் அருளி இவர்களில்
கோடியில் ஒரு அம்சத்துக்கும் அன்றோ பக்தி யோக நிஷ்டர்களை ஆகும் படி உயர்த்தி அருளிச் செய்கிறாய்

————————–

நாநா சப்தாதி பேதாதிதி து கதயதா ஸூத்ர காரேண சம்யக்
ந்யாஸ உபாஸே விபக்தே யஜந ஹவ நவச் சப்த பேதாத பாக்தாத்
ஆக்யா ரூபாதி பேத ஸ்ருத இதர சம கிம் ஸ பின்ன அதிகார
ஸீக்ர ப்ராப்த்யாதிபி ஸ்யாஜ்ஜ குரிதி ஸ மதூபாச நாசவ் வ்வஸ்தாம் —10-

சப்தாதி பேதாத் -பரமாத்மாவின் விசேஷங்களைக் கூறும் -ஸத் -பூமா -ஜகத் காரணன் -அபஹத பாப்மா -போன்ற சொற்கள் வெவ்வேறாக இருப்பதால்
நாநா –ஸத் வித்யா தஹர வித்யா முதலான ப்ரஹ்ம வித்யைகளும் வெவ்வேறு
இதி -என்று
கதயதா –சொல்லுகின்ற
ஸூத்ர காரேண –ப்ரஹ்ம ஸூத்ர காரரால்
ந்யாஸ உபாஸே–சரணாகதியும் பக்தி யோகமும்
யஜந ஹவந வத் –யாகத்தைக் கூறும் இடத்தில் யஜனம் என்றும் ஹவனம் என்றும் தானம் என்றும் இவை போன்ற
அபாக்தாத்–ஒவபசாரிகம் அல்லாத -அதாவது வெளிப் பொருளைக் காட்டிலும் வேறான உட் பொருளைக் கொள்ளாத
ஸப்த பேதாத் -சொற்களின் வேற்றுமையால்
ஸம்யக் –நன்றாகவே -அதாவது யாதொரு சந்தேகத்துக்கும் இடம் இல்லாமல்
விபக்தே பிரிக்கப் பட்டு இருக்கின்றன
ஆக்யா ரூபாதி பேத –ஆக்யா ந்யாஸ வித்யா எனப் பெயரிலும்
ரூப –பரம காருணிகன் ஆகையாலே நிர்ஹேதுகமாக ரக்ஷிப்பவன் என்ற ரூபத்தாலும்
ஆதி -அங்கங்கள் ப்ரகரணங்கள் இவற்றாலும்
பேத -வேற்றுமையானது
இதர சம-மற்ற வித்யைகளுக்கு ஒப்பாகவே
ஸ்ருத –இங்கும் கூறப்படுகின்றது
கிஞ்ச -இன்னமும்
ஸீக்ர ப்ராப்த்யாதிபி –சீக்கிரம் பயன் அளிக்கும் முதலான வற்றால்
பின்ன அதிகார-அதிகாரம் வேறு பட்டதகாக
ஸ்யாத் –இருக்கலாம்
இதிச–இவ்விதமே
மதூபாச நாதள –மது வித்யை முதலான இடத்திலும்
வ்யவஸ்தாம் —நிபந்தனையை
ஜகு–சொன்னார்கள் –

பக்தி பிரபத்தி -இரண்டும் மோக்ஷ உபாயங்கள் –
பிரபத்திக்கு -பக்திக்கு அங்கமாகவும் -சாஷாத் உபாயமாகவும் -இரண்டு ஆகாரங்கள் உண்டே
பக்திக்கு அங்கங்கள் -வர்ணாஸ்ரம கர்ம ஞான யோகங்கள்
பிரபதிக்கு அங்கமாக ஆநு கூல்ய சங்கல்பம் -கார்ப்பண்யம் -மஹா விசுவாசம் போன்றவைகள் உண்டே –
பக்திக்கும் பிரபத்திக்கும் தேவையானவைகளை வேறே வேறே -மோக்ஷம் அடையும் கால விளம்பத்திலும் வாசி உண்டே –
சர்வ லோக சரண்யன் -ஸர்வஸ்ய சரணம் ஸூஹ்ருத் –
சரணாகதி -ஆறாவது அங்கம் -பக்திக்கு அஷ்டாங்கங்களில் சமாதி எட்டாவது அங்கம் போலவே –
அநு கூல்ய சங்கல்பமே ஒரு அங்கம் -செய்ய உறுதி கொண்டாலே செய்து முடிப்போம் -பிராயச்சித்த பிரபத்தி -என்பது அங்கங்களில் பிரபத்தி
பண்ணிய பின்பு குறைகள் வந்தால் போக்கிக் கொள்ள என்பர் -பிரபத்தி செய்த அதிகாரி குற்றம் தானாகவே செய்ய மாட்டான்
இருள் தரும் மா ஞாலத்தில் இருப்பதால் இவனை அறியாமல் செய்ய நேர்ந்தால் -அதற்காக இந்த பிராயச்சித்த பிரபத்தி –
ப்ரஹ்மாஸ்திரம் போலே -மீண்டும் ஒரே பலனுக்காக பண்ணினால் தான் -குறை வரும் –

ப்ரஹ்ம ஸூத்ரத்தில் -ஸப்தாதி பேத அதிகரணத்தில் –நாநா ஸப்தாதி பேதாத் -ஸூத்ரம் உண்டே
ப்ரஹ்ம வித்யைகள் எல்லாமே சேர்ந்து ஒரே வித்யையா வெவ்வேறா என்கிற சங்கை வர அத்தை நீக்குகிறது –
ஒரே பொருளைக் கூறும் பர்யாய பதங்கள்
வேத உபாஸீத போன்ற பதங்களால் விதிக்கப்பட்ட பொருள் ஒன்றே யாகும்
பர்யாய பதங்களாயினும் உபாசிக்கப்பட வேண்டிய ப்ரஹ்ம குணங்கள் -அபஹத பாப்மத்வாதி குணங்கள் -காரணத்வம்
போன்றவை வெவ்வேறே வானபடியால் வித்யைகளும் வெவ்வேறெவே
விசேஷணம் வேறுபாட்டால் விசேஷ்யமும் வேறுபாடும் என்கிற நியாயத்தால் –
கீதையிலும் பக்தி யோகத்தை பஜஸ்வ மாம் என்றும் ப்ரபத்தியை சரணம் வ்ரஜ என்று விதித்து உள்ளானே
பக்திக்கு வர்ணாஸ்ரம தர்மாதிகள் -பிரபத்திக்குக்கு ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகள் அங்கங்கள் என்ற வாசியும் உண்டே
ஆகவே இந்த ஸூத்ரம் பக்தியையும் ப்ரபத்தியையும் கூறுவதாகவும் கொள்ளலாமே
ஸ்ரீ பாஷ்யத்தில் பிரபத்தியை விளக்க வில்லையே –

ப்ரபத்தி தனிப்பட்ட உபாயமாவதைப் பற்றிக் கூறும் ஶ்லோகம் இது. இது ஸ்ரீபாஷ்ய விஷயமான ஶ்லோகம். ஞான ஶப்தாதி பேதாதி கரணத்திலிருந்து ஸ்வாமி விஷயங்களைக் காட்டி யுள்ளார்.
எம்பெருமானார் அருளிய ஸ்ரீபாஷ்யம், கீதா பாஷ்யம் இரண்டிலும் பக்தி யோகமே ப்ராதான்யமாய்ப் பேசப் படுகின்றன. ந்யாஸம் பற்றிய விவரணமில்லையே என்ற உறுத்தல் இருந்தது. ஆனால் சூத்ரகாரராகிய வ்யாசர் இதற்குச் சமாதானம் சொல்கிறார்
“நாநா ஶப்தாதி பேதாத்” என்பது சூத்ரம். வேதத்தில் யாகம், ஹோமம், தானம் இவை பற்றிய விவரங்கள் சொல்லப்பட்டுள்ளது.

உதாரணமாக அஶ்வமேதம், ஸோம யாகம் என்றால் ஒவ்வொன்றுக்கும் தனி தேவதை, ரூபம், த்ரவ்யம் உள்ளன. ஹோமம் என்றால் அந்த தேவதைக்கு அக்னி மூலம் நெய் ஆஹூதி செய்ய வேண்டும். எனதல்ல என்ற எண்ணத்துடன் பிறருக்கு ஸமர்ப்பணம் செய்வதில் தானம் பூர்த்தியாகும்.
ஆக இவை ஒவ்வொன்றுக்கும் அந்த வினையைச் (அனுஷ்டானத்தை)
செய்யும் போது ஶப்தங்கள் வேறுபடுகின்றன. ‘யஜேத்’ என்பது யாகத்துக்கும், ‘ஜுஹ்யாத்’ என்பது ஹோமத்துக்கும், ‘தத்யாத்’ என்பது தானத்துக்கும் ஶப்தங்களாகின்றன. ஶப்தத்தையிட்டு பலன் கிடைக்கிறது.

ஸந்த்யாவந்தனம் என்பது அர்க்யம், காயத்ரி, உபஸ்தானம் அடங்கிய ஒரே அனுஷ்டானம். அதேபோல திருவாராதனம் என்பது மந்த்ராசனம், திருமஞ்சனம், அலங்காரம், ஸமர்ப்பணம், நிவேதனம் அடங்கிய ஒரே அனுஷ்டானம்.பக்தி யோகம் செய்பவன் 32 ப்ரும்ஹ வித்தையில் ஏதாவது ஒன்றைப் பற்றி த்யானம் செய்யலாம்.

மது வித்யா, சாண்டில்ய வித்யா, தகர வித்யா என்பன போன்ற 32 வித்யைகளில் 32 வதாக “ந்யாஸ வித்யை” சொல்லப்படுகிறது. மேற் சொன்ன வித்யைகளில் ரூபம், குணம் வேறு பட்டாலும் ஶப்த வேறுபாடில்லை. உபாஸனம் (த்யானம்/வேதனம்) தான் செய்ய வேண்டும். ஶரணாகதியில் “ஓமித் யாத்மீய உஞ்சீத்” என விதிக்கிற ஶப்தம் வித்யாசமாயுள்ளது. யாகத்தில் ஞான பாகமும், ஹோமத்தில் அனுஷ்டானமும் முக்யமாவது போல் “எனதல்ல” என்ற த்யாகம் எண்ணம் வந்தால்தான் தானம் பூர்த்தியாகும். இந்த ந்யாஸ வித்யைக்கு காருண்ய குணவானாகிய பகவான் ரூபமாயிருந்து கோரின காலத்தில் பலனைத் தருகிறான்.

பக்தியோகம் செய்ய முடியாமையே இதற்கு முக்ய தகுதி. 15 விதமான அதிகாரி (தகுதி) பேதம் ந்யாஸத்துக்குச் சொல்லப் பட்டுள்ளது. மது வித்யை செய்பவன் சூர்யனை உபாஸித்து தேவ லோகத்தில் அஷ்ட வஸுக்களில் ஒருவராக 10யுகங்களிருந்து பின் மோக்ஷமடைவான் என்று சொல்லப்படுகிறது. தகர வித்யா நிஷ்டனுக்கு இதைவிட சீக்ர மோக்ஷம் என்கிறது.
ஆக ந்யாஸம் — உபாஸனம் இரண்டும் வேறு. இரண்டுக்கும் ஸப்தம் ‘ரூபம், பலன், தகுதி வேறானவை.

கீதா பாஷ்யத்தில் பக்திக்கு ப்ரபத்தி ஒரு அங்கம் என்று குறிப்பிட்டாலும், ப்ரபத்தி ஸ்வதந்த்ரமாக மோக்ஷம் தர வல்லது. ஸ்ரீபாஷ்யகாரர் கத்யத்தில் ப்ரபத்தி மோக்ஷத்துக்கு நேர்க் காரணமாகும் என்று வெளிப்படையாகவே விளக்கி யுள்ளார்.

—————–

யத் கிஞ்சித் ரக்ஷணீயம் ததவந நிபுணே ந்யஸ்தோ அகிஞ்ச நஸ்ய
ப்ரஸ்பஷ்டம் லோக த்ருஷ்ட்யா அப்யவகமித இஹ ப்ரார்த்தநாத் யங்க யோக
தஸ்மாத் கர்மாங்க கத்வம் வ்யபநயதி பரா பேஷணாபாவ வாத
சாங்கே த்வஷ்டாங்க யோக வ்வவஹ்ருதி நயத ஷட்விதத் வோபசார–11-

யத் கிஞ்சித் –யாது ஒரு வஸ்து
ரக்ஷணீயம் –ரஷிக்கத் தக்கதோ
தத் -அதை
அவந நிபுணே -ரக்ஷிக்க சக்தி யுள்ளவன் இடத்தில்
ந்யஸ்தோ -அடைக்கலமாய்க் கொடுக்கின்ற
அகிஞ்ச நஸ்ய–ஏழைக்கு
ப்ரார்த்தநாதி -பிரார்த்தனை முதலான
அங்க -அங்கங்களின்
யோக -சேர்க்கை
இஹ–இந்த சரணாகதி விஷயத்தில்
லோக த்ருஷ்ட்யா –உலக வழக்கத்தாலும்
அவகமித–அறிவிக்கப் பட்டது
தஸ்மாத்–ஆதலால்
பரா பேஷணாபாவ வாத-மற்ற ஒன்றை அபேக்ஷிப்பது இல்லை என்று கூறுவது
கர்மாங்க கத்வம் –கர்மங்களை அங்கமாகக் கொண்டு இருப்பதை
வ்யபநயதி –விலக்குகின்றது
து -ஆனால்
சாங்கே-அங்கங்களோடு கூடின ப்ரபத்தியில்
அஷ்டாங்க யோக வ்வவஹ்ருதி நயத –அஷ்டாங்க யோகம் என்று சொல்லுவது போலே
ஷட்விதத் வோபசார–ஆறு விதம் என்று கூறியது
ஒவபசாரிகம் -அதாவது கௌவணப் பொருளாகும் –

தத் ஏக உபாய தாயாஞ்ச பிரபத்தி –
பிரபத்தே க்வசித் அப் யேவம் பர அபேஷா ந வித்யதே
வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களை அபேக்ஷிப்பது இல்லை என்றவாறு
ஆனால் ஷட் விதா சரணாகதி -ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகள் -அங்கங்கள் ஐந்தும் அங்கியான ப்ரபத்தியும் சேர்த்துச் சொன்னவாறு
அஷ்டாங்க யோகத்திலும் யமம் -நியமம் -ஆஸனம் -ப்ராணாயாமம் -ப்ரத்யாஹாரம் -த்யானம் -தாரணா ஆகிய
ஏழு அங்கங்களுடன் சேர்த்து சமாதி என்கிற அங்கியையும் சேர்த்தே சொன்னால் போலவே இங்கும் –
நியாஸ பஞ்சாங்க ஸம் யுத -என்றும் உண்டே
ஐந்து அங்கங்களாவன
1-ஆனுகூல்ய சங்கல்பம்
2-பிரதிகூல்ய வர்ஜனம்
3-ரஷித்தே தீருவான் என்கிற மஹா விச்வாஸம்
4-நீயே ரக்ஷிக்க வேணும் என்கிற பிரார்த்தனை
5-அநந்ய கதித்வம் –

ப்ரபத்திக்கு அங்கங்களுடைமை பற்றி விளக்கும் ஶ்லோகம் இது.
சாதாரண லௌகீக பலன்களைப் பெறவே பல ப்ரார்த்தனைகளை முன் வைக்கும் போது மிக உயர்ந்த மோக்ஷ பலனைத் தர வல்ல ப்ரபத்திக்கு அங்கங்கள் அவஶ்யம் என்கிறார் ஸ்வாமி.
பக்தி யோகத்துக்கு ஶரணாகதி அங்கமாயிருக்கும் என்று கீதா பாஷ்யத்தில் சொல்கிறார் உடையவர் .த்யானம் நல்ல விதமாய் நடைபெற ஶரணாகதி அங்கமாகிறது இது “அங்க ஶரணாகதி” எனப்படும். சகல பலன்களையும் தரவல்லது ஶரணாகதி என்கிறார் உடையவர் கத்யத்ரயத்தில். வேதம், இதிகாச புராணங்கள், ப்ரும்ஹ சூத்ரம், பகவத்கீதை ஆகியவற்றுள் சொல்லப்பட்டுள்ள தர்மமே ஶரணாகதி.

இதற்கு 6 அங்கங்கள் உள்ளன என்று ஆகம க்ரந்தங்கள் கூறுகின்றன.

1. ஆனுகூல்ய ஸங்கல்பம்.

2. ப்ராதிகூல்ய வர்ஜனம்.

3. மஹா விஸ்வாஸம்.

4. கோப்த்ருத்வ வர்ணம் (கதியில்லாத் தன்மை)

5. கார்பண்யம் (எம்பெருமானே ரக்ஷகன் என வரித்தல்)

இந்த ஐந்தையும் உறுப்பாகக் கொண்டு ஆத்மாவை ஸமர்ப்பித்தால் அது “அங்கி”யாகிறது. த்ரிஜடை, விபீஷண ஶரணாகதிகள் இந்த ஆறு அங்கங்களுடன் கூடிய பூர்ண ஶரணாகதி என்கிறார் ஸ்வாமி.
அங்கங்கள் பற்றி எழும்3சந்தேகங்களுக்கு ஸ்வாமி ஸமாதானம் சொல்கிறார்.

1. ஶரணாகதிக்கு அங்கங்கள் தேவையா? ஆத்மாவை ஒப்படைக்கும் பர ஸமர்ப்பணத்திற்கு அங்கங்கள் அவஶ்யம்.
2. ஶரணாகதிக்கு அங்கங்கள் தேவையில்லை என்கிறார்களே?

ஸாஸ்த்ர ரீதியாகவும் ப்ரபத்திக்கு அங்கங்கள் தேவை. இவை இருவகைப்படும். அந்தரங்கம் என்பது உள்ளிருந்து செய்யும் உபகாரம் பஹிரங்கம் என்பது யக்ஞம், தானம், தபஸ் ஆகியன. இவை வெளி அங்கங்கள் இத்தகைய வெளி அங்கங்கள் பக்தியோகத்துக்கு உள்ளவை. ப்ரபத்திக்கு அந்தரங்கம் மட்டுமே.

ஆத்மா, அதன் ரக்ஷணம், அதன் பலன் மூன்றையும் ஒப்படைத்தல் அங்கியாகிறது.இதனையே ஆறு விதம் கொண்ட ஶரணாகதி என்று ஆசார்யர்கள் விளக்கி யுள்ளனர்.

———————

பஞ்சாப் யங்காந்யபிஜ்ஞா ப்ரணிஜகுரவிநா பாவ பாஞ்ஜி ப்ரபத்தே
கைஸ்சித் சம்பா விதத்வம் யதிஹ நிகதிதம் தத் ப்ரபத்த் யுத்தரம் ஸ்யாத்
அங்கேஷ் வங்கித்வ வாத பல கதநமிஹ த்வி த்ரி மாத்ரோக்த யஸ்ஸ
ப்ராஸஸ் த்யம் தத்ர தத்ர ப்ரணிதததி தத சர்வ வாக்யைக கண்ட்யம் –12-

யபிஜ்ஞா -வித்வான்கள்
பஞ்சாப் யங்காந்–ஆனுகூல்யாதி ஐந்து அங்கங்களையும்
ப்ரபத்தே–ப்ரபத்திக்கு
அவிநா பாவ பாஞ்ஜி –விட்டுப் பிரியாமல் இருப்பதாக -அவஸ்யம் இருக்க வேண்டியவைகளாக
ப்ரணிஜகுர் -கூறினார்கள்
யதிஹ-யாது ஓன்று இந்த ஐந்து அங்கங்களுக்குள்
கைஸ்சித் –சில அங்கங்களால்
சம்பா விதத்வம் –தன்னடையாகவே நேர்ந்தமை -அதாவது அவஸ்யம் இல்லாமல் தானாகவே நேரக் கூடியவையாய் இருக்கை
நிகதிதம் -சொல்லப் பட்டதோ
தத் –அது
ப்ரபத்த் யுத்தரம் -பிரபத்திக்குப் பின்
ஸ்யாத்-இருக்கக் கூடும்
இஹ -இந்த சரணாகதியில்
அங்கேஷு –அங்கங்களில் சிலவற்றை
வங்கித்வ வாத–அங்கியாகக் கூறியதும்
பல கதநம் -சில அங்கங்களாலே மோக்ஷம் பலம் என்பதையும்
த்வி த்ரி மாத்ரோக்த யஸ்ஸ–ஐந்தில் இரண்டு மூன்று மாத்ரம் கூறியதும்
தத்ர தத்ர-அந்த அந்த அங்கங்களில்
ப்ராஸஸ் த்யம் –மேன்மையை பெருமையை
ப்ரணிதததி –பொருளாகக் கொண்டன
தத –ஆதலால்
சர்வ வாக்ய ஏக கண்ட்யம் –எல்லா வாக்யங்களுக்கும் ஒற்றுமை உண்டு

அங்கங்கள்,அங்கி இவற்றில் ஏற்படும் சந்தேகங்களும் அவற்றின் தீர்வும் இதிலடங்கும்.

முதல் சந்தேகம் – எல்லா அங்கங்களுடன் ப்ரபத்தி அனுஷ்ட்டிக்க வேண்டுமா அல்லது சிலதை விடலாமா?என்பது.

கட்டாயம் ப்ரபத்தி ஆறு அங்கங்களுடன் அனுஷ்ட்டிக்க வேணும் என ஆசார்யர்கள் சொல்லியுள்ளனர்.

இரண்டாம் சந்தேகம் – எல்லா அங்கங்களும் ஸம்பவிக்குமா?என்பது. ப்ரபத்தி சமயத்தில் எல்லாம் ஸம்பவிக்கலாம் அல்லது அதன்பிறகும் ஸம்பவிக்கலாம்.
அங்கங்களின் நிறை -குறை ப்ரபத்தியின் பலனை பாதிக்காது ஆனால் நம் ஸ்வரூபத்துக்கேற்ப இவைகளை கைக் கொள்ளுதல் அவஶ்யம்.

மூன்றாம் சந்தேகம் – அங்கங்களையே அங்கியாகச் சொல்வதன் தாத்பர்யம் என்ன?”விஸ்வாஸ:ஶரணாகதி”– என்கிறார் பாஷ்யகாரர். “ப்ரார்த்தனா ஶரணாகதி” –போன்ற வசனங்கள் அந்த அங்கங்களின் முக்யத்வத்தையும், பெருமையையும் தெரிவிக்கும் பொருட்டு ஏற்பட்டவை.”கருடோத்ஸவமே ப்ரும்ஹோத்ஸவம்”–என்பது போல ப்ராதன்யத்தை வலியுறுத்தவே இந்த வசனங்கள்.ஆக ஐந்து அங்கங்களுடன் செய்யும் போது தான் ப்ரபத்தியாகிய அங்கி நிறைவேறுகிறது என ப்ரபத்தி ஶாஸ்த்ரம் நன்கறிந்த பெரியோர்கள் நிர்ணயித்துள்ளனர்.

———-

ரஷாபேஷா ஸ்வசாஹ்ய ப்ரணயவதி பர ந்யாஸ ஆஜ்ஞாதி தஷே
த்ருஷ்டா நாத்ர பிரபத்தி வ்யவஹ்ருதிரிஹ தந் மேளநே லக்ஷணம் ஸ்யாத்
கேஹாகத்யாதி மாத்ரே நிபதது சரணா கத்ய பிக்யோ பசாராத்
யத்வா அநேகார்த்த பாவாத் பவதி ஹி விவித பாலநீ யத்வ ஹேது –13-

ஸ்வ–தனக்கு
சாஹ்ய –ஸஹாயம் செய்ய வேணும் என்று
ப்ரணயவதி –யாசிப்பவன் இடத்தில்
ரஷா அபேஷா -ரக்ஷிக்க வேணும் என்று வேண்டுவது இருக்கிறது
ஆஜ்ஞாதி தஷே–ஏவல் செய்யும் ஊழியக் காரனிடம்
பர ந்யாஸ -பர ந்யாஸம் என்ற சொல் இருக்கிறது
அத்ர–இவ் விரண்டிலும் தனித் தனியே
பிரபத்தி வ்யவஹ்ருதி–பிரபத்தி என்ற சொல்
ந த்ருஷ்டா –காணப் பட வில்லை
இஹ -இப் பிரபத்தி விஷயத்தில்
தந் மேளநேம் -அந்த ரஷா அபேக்ஷை -பர ந்யாஸம் இவ் விரண்டின் சேர்க்கை
லக்ஷணம் ஸ்யாத்-இலஷணையால் இருக்கலாம்
சரணா கத்ய பிக்யோ -சரணாகதி என்ற பெயர்
கேஹாகத்யாதி மாத்ரே –வீட்டுக்கு வருவது முதலான பொருளில் மாத்ரம்
உபசாராத்-முக்யப் பொருள் அல்லாத இலக்ஷணைப் பொருளாகவே
நிபதது –ஏற்படக் கூடும்
யத்வா –அல்லது
அநேகார்த்த பாவாத் –சரணம் என்ற சொல்லுக்கு அநேகப் பொருள் உண்டு ஆகையாலே
பாலநீ யத்வ ஹேது-ரக்ஷிக்கப்பட வேண்டியதற்குக் காரணம்
பவதி ஹி விவித -பலவிதமாக இருக்கின்றது –

அநந்யார்ஹம் முக்கியம் –ந்யாஸம் -சரணாகதி -மஹா விச்வாஸம்

சரணம் -வீடு ரக்ஷிப்பவன்
சரணாலயம் -பர ந்யாஸம் செய்தவனை ரக்ஷிக்க வேண்டியது போலவே
வீடு என்ற பொருளிலும் வீட்டுக்கு வந்தவரை ரக்ஷிக்க வேண்டும் என்றவாறு

ப்ரபத்தியின் லக்ஷணத்தை ஆராய்ந்து தெளிவுபடுத்தும் ஶ்லோகம் இது.

விளையாட்டு ப்ராயத்திலிருக்கும் பாலகன் உபநயனம் ஆனபின்
காயத்ரி மந்த்ரோபதேஸம், சந்த்யாவந்தனம் முதலான அனுஷ்டானங்களால் தேஜஸ்வி யாகிறான். இதேபோல ஸமாஶ்ரயேணம், பரந்யாஸம் என்னும் அனுஷ்டானங்களும் மிகுந்த கவுரவம் உடையன. இந்த அனுஷ்டானங்கள் எம்பெருமானுக்கு தாஸன் என்ற உணர்வை ஏற்படுத்தக் கூடியவை.

ஜன்மாந்த்ர ஸுஹ்ருதத்தினால் ஆசார்ய ஸம்பந்தம் ஏற்பட்டு இந்த அனுஷ்டானங்கள் ப்ராப்தமாகின்றன. இது சாதாரண நிகழ்வல்ல என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஒருவன் தன் ஆத்மாவையும் அதனைக் காப்பாற்றும் பொறுப்பையும் எம்பெருமானிடம் ஒப்படைப்பதே ஶரணாகதி என்பதாகும்.ஆத்மாவைக் காப்பாற்றுதல் என்பதற்கு அடுத்த ஜென்மம் ஏற்படாதவாறு முடிவு செய்தல் என்று அர்த்தம்.
இதில் ப்ரார்த்தனை+ஆத்ம ரக்ஷணம் இரண்டும் அடங்கும். இவை தனித்தனியே ஶரணாகதி யாகாது. பரஸ்பர உபகாரம் தானே நட்பின் லக்ஷணம். பொறுப்பை நாம் முழுதுமாய் விடவேண்டும்.
“இருகையும் விட்டேனோ த்ரௌபதியைப்போல”– என்ற த்ரௌபதி ஶரணாகதி வேறு கதியில்லாத, கைமுதலில்லாத ஶரணாகதி. ப்ரார்த்தனையை முன்னிட்டுச் செய்வது.
“ஶரணம்”– என்றால் உபாயம், ரக்ஷகன், வீடு என்று பொருள்.

“ஆகதி”– என்றால் வருதல்,அடைதல் என்று பொருள்.
அர்ச்சையில் எம்பெருமான் எழுந்தருளியுள்ள கோயிலுக்குச் செல்வதே பர ந்யாசம் என்று சொல்வது உபசார வழக்காகும்.
“பத்தாஞ்சலி புடம்”–அஞ்சலியுடன் வந்தவனை ரக்ஷிக்க வேணும்.
“தீனம்” –தளர்ச்சியுடன் வந்தவனை ரக்ஷிக்க வேணும்.
“யாசந்தம்” –மிடுக்குடன் வந்து ப்ரார்த்திப்பவனையும் ரக்ஷிப்பேன்.
“ஶரணாகதம்” –என்னிடத்துக்கு வந்தவனை ரக்ஷிப்பேன்.
“நஹன் யாது ஸ்யாது ஶத்ரும் பரந்தம்”— அழிக்கும் குணமுள்ள
ஶத்ருவாயினும் காப்பேன் – என்று வால்மீகி ராமபிரானின் திருவுள்ளத்தைக் காட்டுகிறார்.இதனை உதாரணங்களுடன் ஸ்வாமி தேஶிகன் அபய ப்ரதான ஸாரத்தில் விஸ்தரித்துள்ளார்.
ஆக எப்படிப்பட்ட ஶரணாகதிக்கும் ரக்ஷணம் உண்டு. எத் திசையும் உழன்றோடிய காகம் ராமன் திருவடி அடைந்ததும், பெண் புறாவைப் பிடித்த வேடன் ஆண் புறா இருந்த மரத்தை அடைந்ததும் முழுமையான ஶரணாகதி யாகாவிடினும் காப்பவனின் இடத்தை அடைந்ததே ஶரணாகதியாகிறது. இதை உபசார வழக்கமாகக் கொள்ளலாம்.

மோக்ஷத்துக்கான ஶரணாகதி என்பது ஶாஸ்த்ர ரீதியாக ப்ரார்த்தித்து ஆத்ம ரக்ஷணப் பொறுப்பை எம்பெருமானிடம் ஸமர்ப்பித்தலே ஆகும்.

——————

ஆத்மாத்மீய ஸ்வரூப ந்யஸநம நுகதம் யாவதர்த்தம் முமுஷோ
தத்வ ஜ்ஞான நாத்மகம் தத் ப்ரதமமத விதே ஸ்யாதுபாயே ஸமேதம்
கைங்கர்யாக்யே புமர்த்தே அப்யநுஷஜதி ததப்யர்த்தநா ஹேது பாவாத்
ஸ்வாபீஷ்டா நந்ய ஸாத்யாவதிரிஹ து பர ந்யாஸ பாகோ அங்கி பூத –14-

முமுஷோ–முமுஷுவுக்கு
ஆத்மாத்மீய ஸ்வரூப ந்யஸநம் -தன்னையும் தன்னைச் சேர்ந்த பொருள்களையும் பரமாத்மாவிடம் ஒப்படைப்பது
யாவதர்த்தம் -எவ்வளவு பொருள்கள் உண்டோ அவ்வளவிலும்
அநுகதம் -தொடர்ந்து நிற்கும்
தத் -இந்த கார்யமானது
ப்ரதமம் -முதன் முதலில்
விதே-உபாயத்தை விதிக்கின்ற வசந ஸ்வ பாவத்தாலே
உபாயே–மோக்ஷ உபாயத்திலே
ஸமேதம்-சேர்ந்ததாக
ஸ்யாத் -இருக்கும்
ததபி -மேலும்
யர்த்தநா ஹேது பாவாத்–முமுஷுவால் செய்யப் பட்ட பிரார்த்தனையின் காரணமாக
கைங்கர்யாக்யே-பகவத் கைங்கர்யம் என்ற
புமர்த்தே அபி -புருஷார்த்தத்திலும் -பலனிலும்
யநுஷஜதி –தொடர்கின்றது
இஹ -இந்த பிரபத்தி விஷயத்தில்
அங்கி பூத –அங்கியாக இருக்கின்ற
பர ந்யாஸ பாகோ -பர ந்யாஸம் என்ற அம்சம்
ஸ்வாபீஷ்டா நந்யஸா த்யாவதி–தன்னால் விரும்பப்பட்டது -மற்ற ஒன்றால் சாதிக்க முடியாதது எவ்வளவோ அவ்வளவில் நிற்கும் –

ஸ்வரூப சமர்ப்பணம் -யானும் நீ என் உடைமையும் நீயே – பர சமர்ப்பணம் பல சமர்ப்பணம் –ப்ரீதி காரித கைங்கர்யமே -பரம புருஷார்த்தம் என்ற நினைவு –
நம் புத்திரர் பார்யையாதிகள் உடன் சேர்ந்தே சமர்ப்பணமோ என்னில் இவர்களும் நம் சொத்து இல்லையே -எல்லாம் அவனது அன்றோ

கீழ் எல்லாம் புபுஷு முமுஷு இருவருக்கும் பொதுவான பிரபத்தி
இதில் முமுஷு -அதிலும் அநந்யார்ஹ சேஷ பூதரானவருக்கு
யானும் நீயே என்னுடைமையும் நீயே என்று இருப்பவர்களுக்கு
தத்வ ஞானம் ஏற்பட்டு அதனாலேயே இந்த எண்ணம் உபாயத்திலும் புருஷார்த்தத்திலும் சேர்ந்தே இருக்குமே
தனக்கேயாக எனைக் கொள்ளும் ஈதே -என்று அவனது ஆனந்தத்துக்காகவே இருப்பார்களே

ஸேஷத்வ ஞானம் எல்லா நிலைகளிலும் தொடர வேண்டியதின் அவ ஶ்யத்தை இந்த ஶ்லோகம் விளக்குகிறது.
ஒருவன் ப்ரபத்திக்கு முன்பும், ப்ரபத்தி அனுஷ்டிக்கும் போதும்,
ப்ரபத்திக்குப் பின்னும் எம்பெருமானுக்கு ஸேஷன் என்ற ஞானத்துடனிருக்க வேணும். இந்த ஞானம் மனதில் தோன்றும் ஒரு சிந்தனை.
ஆத்ம ஸ்வரூபம்+ஆத்மீயம் (தன்னைச் சேர்ந்த எல்லாவற்றையும்) எம்பெருமானுக்கு உடைமையாக்கி ஒப்படைப்பதை “யானும் நீயே என்னுடைமையும் நீயே” என்கிறார் நம்மாழ்வார்.
தாஸன் என்று நினைப்பது முதல் நிலை. இந்த ஞானத்துடன் ஆத்மாவை ஒப்படைக்கவேண்டும். இந்த தத்வ ஞானம் வந்த காலத்திலும், உபாய அனுஷ்டான காலத்திலும், பல (phala) அனுபவ காலத்திலும் ஆத்மா எம்பெருமானுக்கு தாஸன் என்ற எண்ணத்துடன் கைங்கர்யத்தை ப்ரார்த்திக்க வேணும். உபாய காலத்தில் மட்டுமே பொறுப்பை ஒப்படைக்க வேண்டும். இதுவே பரந்யாஸம்.

“அஸேஷ ஸேஷதைக ரதிரூப” என்று கத்யத்தில் இதனை உடையவர் குறிப்பிடுகிறார். இதுவே அங்கியான பர ந்யாஸம் எனப்படுகிறது.

—————–

ந்யாஸா தேசேஷூ தர்ம த்யஜந வசநதோ அகிஞ்ச நாதிக்ரி யோக்தா
கார்ப்பண்யம் வா அங்க முக்தம் பஜநவதிதரா பேஷணம் வா அப்யபோடம்
துஸ் சா தேச் சோத்யமவ் வா க்வசிது பசமிதா வந்ய சம்மேளந வா
ப்ரஹ்மாஸ்த்ர ந்யாய உக்தஸ் ததிஹ ந விஹதோ தர்ம ஆஜ்ஞாதி சித்த –15-

ந்யாஸா தேசேஷூ –சரணாகதியை விதிக்கும் இடங்களில்
தர்ம த்யஜந வசநதோ –ஸர்வ தர்மங்களை விடச் சொல்லி இருப்பதால்
அகிஞ்ச நாதிக்ரியா -வேறு வழி இல்லாதவன் இதுக்கு அதிகாரி என்பது
யுக்தா-சொல்லப்பட்டது
வா -அல்லது
கார்ப்பண்யம் –கார்ப்பண்யம் என்ற அதாவது வேறு போக்கற்று இருக்கும் நிலையை நினைப்பது –
கர்வம் இல்லாமை முதலான பகவத் கிருபை தன் மேல் உண்டாகும் படி செய்கிற கார்யம்
அங்க முக்தம் -அங்கமாகச் சொல்லப்பட்டது
வா -அல்லது
பஜநவத் -பக்தி யோகத்தைப் போலே
இதரா பேஷணம் –வர்ணாஸ்ரம தர்மாதிகளை அங்கமாக அபேக்ஷித்து இருத்தல்
அப்யபோடம்-விலக்கப் பட்டது
வா -அல்லது
க்வசித் -பேராசை கொண்டு -அஸக்யமான விஷயத்தில் முயலுகின்றவன் இடத்தில்
துஸ்சாதேச் சோத்யமவ் –அஸக்யமானத்தில் ஆசையும் முயற்சியும்
உப சமிதவ்–தடுக்கப்பட்டன
வா -அல்லது
அந்ய சம்மேளந –பிரபத்திக்கு அங்கம் அல்லாதவற்றை பிரபத்திற்கு கைக்கொண்டால்
ப்ரஹ்மாஸ்த்ர ந்யாய -நம்பிக்கை குறைந்து மற்றவற்றைக் கூட்டினால் தானே விலகிவிடும் என்பது
உக்தஸ் –உரைக்கப் பட்டது
தத் -தர்மங்களை விடுவது பிரபத்திக்கு அங்கம் இல்லாததாலும்
தர்மங்களை பிரபத்திக்கு அங்கமாகக் கூறாமையாலும்
ஆஜ்ஞாதி சித்த –ஆஜ்ஜையாலும் அநுஜ்ஜை யாலும் ஏற்பட்ட
தர்ம -தர்மம்
இஹ ந விஹதோ –இந்தப் பிரபத்தியில் விலக்கப்பட வில்லை –

சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களை விடக் கூடாதே -பக்தியில் அசக்தனுக்கு இது -என்றவாறு
இதில் அசக்தனுக்கு ஆச்சார்ய அபிமானம் உத்தாரகம் –

அகிஞ்சனனாய் -வேறு உபாயந்தரங்கள் அனுஷ்ட்டிக்க சக்தன் இல்லாமல் இருக்க வேண்டுமே
பரித்யஜ்ய -கார்ப்பண்யம் சொல்லப்பட்டது
கார்ப்பண்யமாவது -ஆகிஞ்சனயாதிகளுடைய அனுசந்தானமாதல்
அது அடியாக வந்த கர்வ ஹானியாதல்
கிருபா ஜனக க்ருபண வ்ருத்தியாதல்
கைங்கர்ய புத்தியாக வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களைச் செய்யவே வேண்டும்

மூண்டாலும் அரியதனில் முயல வேண்டா
முன்னம் அதில் ஆசை தனை விடுகை திண்மை
வேண்டாது சரண நெறி வேறோர் கூட்டு
வேண்டில் அயன் அஸ்திரம் போல் வெள்கி நிற்கும்

நீண்டாகு நிறை மதியோர் நெறியில் கூடா
நின்றனிமை துணையாக என் தன் பாதம்
பூண்டால் யுன் பிழைகள் எல்லாம் பொறுப்பேன் என்ற
புண்ணியனார் புகழ் அனைத்தும் புகழுவோமே

எல்லாவற்றையும் செய்ய வல்ல எம்பெருமானிடம் ஆத்ம ரக்ஷணமப் பொறுப்பை ஒப்படைக்கும் ஒருவனிடம் எல்லா தர்மங்களையும் விட்டுவிடும்படி சரம ஶ்லோகம் கூறுவதன் விளக்கமே இந்த ஶ்லோகம்.
“ஸர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய” – என்ற வசனம் 6 விதமான அர்த்தங்களை அளிக்கிறது என்கிறார் ஸ்வாமி.

முதல் அர்த்தம்– அகிஞ்சனாதிக்ரியோக்தா– கர்ம, ஞான, பக்தி யோக தர்மங்களைச் செய்ய முடியாத அகிஞ்சனன்.

2ம் அர்த்தம் – கார்பண்யம் வாங்கமுக்தம்–கைமுதலில்லாத் தன்மையை அநுஸந்தித்துக் கொண்டு எம்பெருமானின் கருணையை ப்ரார்த்திப்பது.

3ம் அர்த்தம் – பஜனவத– பக்தி யோகத்துக்குள்ள தானம்,தபஸ் போன்ற வெளி அங் கங்கள் ப்ரபத்திக்கு வேண்டாம்.

4ம் அர்த்தம் -துஸ்ஸாத் இச்சாத்– செய்ய முடியாத பக்தி யோகத்தைச் செய்ய முற்படும் ஆசையை விடவேண்டும்

5ம் அர்த்தம் – உத்யமௌ–செய்ய முடியாத பக்தி யோகத்தைச் செய்யும் ப்ரயத்னத்தையும் அடியோடு விட்டுவிட வேணும்.

6ம் அர்த்தம் – ப்ரஹ்மாஸ்த்ர ந்யாய உக்த—ப்ரபத்தி செய்யும் போது அதில் நம்பிக்கை குறைந்து வேறு உபாயத்தை நாடினால் ப்ரஹமாஸ்த்ரத்துக்கு வேறு அஸ்த்ர ப்ரயோகம் ஒவ்வாதது போல ப்ரபத்தியும் செயலிழக்கும்.

ஆக மேற்சொன்ன 6அர்த்தங்களையும் மனதிலிருத்தி ப்ரபத்திக்கு முன்னும் பின்னும் செய்யவேண்டிய ஆக்ஞா, அனுக்ஞா கைங்கர்யங்களைச் செய்தல் வேண்டும்.

இதற்கான அதிகாரஸங்க்ரஹ பாசுரம் –

“மூண்டாலும் அரியதனில் முயல் வேண்டா முன்னம் அதில் ஆசைதனை விடுகை திண்மை*
வேண்டாது சரண நெறி வேறோர் கூட்டு* வேண்டில் அயன் அத்திரம் போல் வெள்கி நிற்கும்*
நீண்டாகும் நிறை மதியோர் நெறியில் கூடா* நின் தனிமை துணையாக எந்தன் பாதம் பூண்டால்*
உன் பிழைகள் எல்லாம் பொறுப்பன் என்ற புண்ணியனார் புகழனைத்தும் புகழுவோமே” (அதிகார ஸங் 47)

————–

ஆதேஷ்டும் ஸ்வ ப்ரபத்திம் தத் அநு குண குணாத் யந்விதம் ஸ்வம் முகுந்தோ
மாமித் யுகத்வைக சப்தம் வததி ததுசிதம் தத்ர தாத்பர்ய மூஹ்யம்
தத் ப்ராப்ய ப்ராப கைக்யம் சகல பல ததாம் ந்யாஸதோ அந்யாந பேஷாம்
ப்ராதான் யாத்யம் ஸ கிஞ்சித் ப்ரதயதி ஸ பரம் ஸ்ரீ ஸகே முக்த்யுபாயே –16-

முகுந்த-ஸ்ரீ கிருஷ்ணன்
ஸ்வ ப்ரபத்திம்-தன்னிடம் சரண் அடைவதை
ஆதேஷ்டும் -விதிப்பதற்காக
தத் அநு குண -அதற்கு ஏற்ற
குணாத் யந்விதம் -நற் குணங்கள் முதலியவற்றோடு கூடி இருக்கிற
ஸ்வம் -தன்னை
மாம் இதி -என்னை என்று
யுக்த்வா -சொல்லி
ஏக சப்தம் வததி -ஒருவனை என்ற சொல்லையும் பேசுகிறான்
ததுசிதம் தத்ர தாத்பர்ய மூஹ்யம்
தத் -ஆதலால்
விதிக்குத் தக்க பொருள் கொள்ள வேண்டி இருப்பதால்
தத்ர -அந்த ஏக ஸப்தத்தால்
தாத்பர்யம் -கருத்து
ஊஹ்யம் -ஊஹிக்கத் தக்கது
ஸ -அந்த ஏக ஸப்தமானது
முக்த்யுபாயே -முக்திக்கு உபாயமாக இருக்கிற
ஸ்ரீ ஸகே பரம் -எம்பெருமான் இடத்தில் மாத்ரம்
தத் -அப்படிப்பட்ட வேதாந்த ஸாஸ்த்ரங்களில் -அங்காங்கு ப்ரஸித்தமான என்றபடி
ப்ராப்ய ப்ராப கைக்யம் -உபாய உபேயம் ஒருவனே என்பதையும்
சகல பல ததாம் -ஸமஸ்த பல ப்ரதாதாவும் ஒருவனே என்பதையும்
ந்யாஸதோ அந்யாந பேஷாம்–சரணாகதியைத் தவிர்ந்த வேறே ஒன்றையும் எதிர்பார்க்காத தன்மையையும்
ப்ராதான் யாத்யம் ஸ –முக்கியமாக இருப்பது முதலான
கிஞ்சித் ப்ரதயதி ஸ -சிலவற்றையும் வெளிப்படுத்து கின்றது

ஏகம்-அவன் ஒருவனே சித்த உபாயம் -பிரபத்தியும் அவனே செய்விக்கிறான் என்ற எண்ணம் வேண்டும்
அப்படி இல்லை யாகில் பிரபத்தியும் சாதன உபாயங்களிலே சேரும்

இத்தால் பிரபத்தியும் உபாயம் அன்று என்றதாயிற்று
பகவான் இடம் நம்மிடத்தில் அனுக்ரஹ புத்தி உண்டாக பிரபத்தி தேவை -அதிகாரி விசேஷணம் மாத்ரமே
நிர் விசேஷ ப்ரஹ்மம் அத்வைத மதமும் நிரஸனம்

சரம ஶ்லோகத்தின் முற்பகுதி அனுவாதம் (நம் நிலைமையை எடுத்துச் சொல்கிறது‌) பின்பகுதி (விதிக்கிறது) கட்டளையாகிறது..

“மாம் ஏகம்”–தேர்த் தட்டில் நிற்கும் கண்ணன் தன் நெஞ்சைத் தொட்டு “மாம்” என்கிறான். வாத்ஸல்யம், கருணை முதலிய எண்ணற்ற கல்யாண குணங்களையுடைய என் ஒருவனையே என்பதை “ஏகம்” என்ற பதம் சொல்கிறது.

பிராட்டியுடன் கூடிய எம்பெருமான் ஒருவனே உபாயமாகவும், உபேயமாகவும் ஆவதை இந்த “ஏகம்”– என்ற பதம் குறிக்கிறது. இதுவே ப்ராப்ய, ப்ராபக ஐக்யம். ப்ரபத்தியைச் செய்யும் சேதனன்

(வேறு உபாயங்கள் செய்யச் சக்தியற்ற) விஷயத்தில் தானே நின்று பலன் தருகிறான்.

எம்பெருமான் ஒருவனே மோக்ஷோபாயன் என்ற உணர்வு ப்ரபன்னனுக்கு அவஶ்யம்.

ப்ரபத்தி ஒரு வ்யாஜமாகி எம்பெருமானின் சீற்றத்தைத் தணித்து சேதனனுக்குப் பலன் தருகிறது. ஆக எம்பெருமான் ஒருவனே ஸித்தோபாயனாயிருந்து மோக்ஷம் தர வல்லவன்.

இதற்கான அதிகார ஸங்க்ரஹ பாசுரம்.

“சாதனமும் நற் பயனும் நானே ஆவன்  சாதகனும் என் வசமாய் என்னைப் பற்றும்* 

சாதனமும் சரண நெறி அன்று உமக்கு சாதனங்கள் இந் நிலைக்கு ஓர் இடையில் நில்லா*

வேதனை சேர் வேறங்கம் இதனில் வேண்டா வேறு எல்லாம் நிற்கும் நிலை நானே நிற்பன்*

தூதனுமாம் நாதனுமாம் என்னைப் பற்றிச் சோகம் தீர் என் உரைத்தான் சூழ்கின்றானே”. (அதி-ஸ 48)

——————

ஸ்வா பீஷ்ட ப்ராப்தி ஹேது ஸ்வயமிஹ புருஷை ஸ்வீக்ருத ஸ்யாத் உபாய
சாஸ்த்ரே லோகே ஸ சித்த ஸ புந ருபயதா சித்த ஸாத்ய ப்ரபேதாத்
சித்த உபாயஸ்து முக்தவ் நிரவதிக தய ஸ்ரீ சக சர்வ சக்தி
ஸாத்ய உபாயஸ்து பக்திர் ந்யஸ நமிதி ப்ருதக் தத்வ ஸீகார ஸித்த்யை–17-

இஹ –இந்தப் பிரபஞ்சத்திலே
சாஸ்த்ரே–ஸாஸ்த்ரத்திலும்
லோகே ஸ-உலக நடப்பிலும்
சித்த -பழக்கத்தில் இருந்து வருகிறதும்
புருஷை-ஜனங்களாலே
ஸ்வயம் -தானாகவே -பிறர் தூண்டுதல் இல்லாமலேயே
ஸ்வீக்ருத-அங்கீ கரிக்கப் பட்டதுமான
ஸ்வா பீஷ்ட –தனது விருப்பத்தை
ப்ராப்தி-பெறுவதற்கு
ஹேது -காரணம் எதுவோ அதுவே
உபாய-உபாயம் என்று பெயர் பெற்றதாக
ஸ்யாத் –இருக்க வேண்டும்
ஸபுந-அவ்வுபாயம் பின்னேயும்
சித்த ஸாத்ய ப்ரபேதாத்-உபயதயா -ஸித்த ஸாத்ய என்னும் இரண்டு பிரிவால் -இரண்டு விதமாக
முக்தவ்-மோக்ஷ விஷயத்தில்
சித்த உபாயஸ்து –ஸித்த உபாயமானவன்
நிரவதிக தய -அளவில்லாக கருணை கொண்ட
ஸ்ரீ சக சர்வ சக்தி–ஸர்வ வல்லமை யுள்ள ஸ்ரீ மன் நாராயணனே
ஸாத்ய உபாயஸ்து –ஸாத்ய உபாயமோ என்னில்
தத் வஸீகார ஸித்த்யை–அந்த எம்பெருமானை வசமாக்குவதன் பொருட்டு ஏற்பட்டவையான
பக்திர் ந்யஸ நமிதி ப்ருதக் -பக்தி என்பதும் சரணாகதி என்பதும் தனிப்பட்டவையே -வெவ்வேறானவையே –

உபாயம் என்றால் என்ன?அதன் வகைகள் என்ன?அதனை ஏன் செய்ய வேண்டும் என்பதை இதில் விவரிக்கிறார் ஸ்வாமி.

இவ்வுலகில் சேதநன் ஒரு பலனை அடைய விரும்பிச் செய்யும் க்ரியைக்கு உபாயம் என்று பெயர்  இது ஸித்தோபாயம், ஸாத்யோபாயம் என இரு வகைப் படும். நம்மால் செய்யப் பட வேண்டாத முன்பே உள்ள ஸாதனம் ஸித்தோபாயம்.

நாம் முயன்று செய்வது ஸாத்யோபாயம். உதாரணமாக மரத்தில் பழுத்திருக்கும் பழம் ஸித்தோபாயம்.அதனைச்சென்று பறித்துப் பயனடைதல் ஸாத்யோபாயம்.

கருணையும்,சக்தியுமுள்ள எம்பெருமானே ஸித்தோபாயம்.

அவனை அடைய சேதநன் செய்யும் ப்ரபத்தி ஸாத்யோபாயம்.

பக்தி யோகம்,ப்ரபத்தி என்ற இரண்டுமே ஸாத்யோபாயம்.

இவற்றுள் ஏதேனும் ஒன்றைச் செய்து  எம்பெருமானை வசப்படுத்திக் பெறுகின்ற பலனே மோக்ஷம்.

————–

அத்யந்த அகிஞ்சன அஹம் த்வதப சரணத சந்நி வ்ருத்தோத்ய நாத
த்வத் சேவை காந்த தீ ஸ்யாம் த்வமஸி சரணமித் யத்ய வஸ்யாமி காடம்
தவம் மே கோபாயிதா ஸ்யாஸ் த்வயி நிஹிதபரோ அஸ்ம் யேவமித்யர்ப்பி தாத்மா
யஸ்மை ஸ ந்யஸ்த பார சக்ருதத து சதா ந ப்ரயஸ்யேத் ததர்த்தம்–18–

நாத-ஓ நாதனே
அத்ய-இப்போது
அஹம்-நான்
அத்யந்த அகிஞ்சன -மிகவும் புகல் ஒன்றும் இல்லாதவன்
த்வத் அப சரணத -உனக்கு விரோதம் செய்வதில் இருந்து
சந்நிவ்ருத்த-ஒழிந்தவன்
த்வத் சேவை காந்த தீ -உனக்குப் பிரியம் செய்வதிலேயே நோக்கம் உள்ளவனாக
ஸ்யாம் –இருக்கிறேன்
த்வம் சரணம் அஸி -நீயே உபாயமாக இருக்கிறாய்
இதி யத்ய வஸ்யாமி காடம்-என்று தீர்மானமாக அறுதி இடுகிறேன்
தவம் மே கோபாயிதா ஸ்யாஸ் -நீயே அடியேனை ரக்ஷிப்பவனாக இருக்க வேண்டும்
த்வயி நிஹித பரோ –உன்னிடத்திலேயே சுமையை ஒப்படைத்தவனாக
அஸ்மி –இருக்கிறேன்
ஏவம் இதி -இவ் வண்ணமாக
யர்ப்பி தாத்மா-தன்னை ஒப்புக் கொடுத்தவனான
ஸ –அந்த சரணாகதன்
யஸ்மை –எந்தப் பிரயோஜனத்தின் பொருட்டு
ந்யஸ்த பார –தனது பாரத்தைப் ஒப்புவித்தானோ
ததர்த்தம்-அதற்காக
அத -அதற்குப் பின்
சதா –எக் காலத்திலும் -பயன் பெறும் அளவும் என்றபடி
ந ப்ரயஸ்யேத் –பிரயாசப் படக் கூடியவன் அல்லன்-

ஐந்து அங்கங்களையும் சேரப் பிடித்து அருளிச் செய்கிறார் இதில்
1–கார்ப்பண்யம் –அகிஞ்சன்யன் என்ற எண்ணம் -சரணாகதியை தவிர வேறே உபாயாந்தரங்களில் சக்தன் இல்லாதவன் – பிராப்தி இல்லாதவன்
2–பிரதி கூல்ய வர்ஜனம் -திரு உள்ளம் சேராதவற்றை செய்யாமல் இருக்க வேண்டுமே
3—ஆனுகூல்ய சங்கல்பம் –திரு உள்ளம் உகந்த கைங்கர்யங்களிலே ஆழ்ந்து இருக்க வேண்டுமே
4—மஹா விச்வாஸம் –அவனே ரக்ஷகன் -களை கண் மற்று இலேன் -என்னும் உறுதி வேண்டுமே
5—கோப்த்ருத்வ வர்ணம் –நீயே ரஷித்து அருள வேண்டும் என்று ஸ்வீ கரிக்க வேண்டுமே
6—ஆத்ம சமர்ப்பணம் –இதுவே சரணாகதி -மோக்ஷ பலனுக்காக ஒரே தடவை தான் பண்ண வேண்டும் –

பக்தி யோகம் போலே அன்று –

ஸக்ருத் -ஒரு தடவை பர ந்யாஸம் செய்தவன் என்றதால்-பக்தி யோகம் போல் ஆவ்ருத்தி அனுஷ்டானம் இல்லை என்றதாயிற்று
தைத்ரிய உபநிஷத் -தஸ்யை வம் விதுஷ -என்று தொடங்கி புருஷ வித்யையிலே ப்ரபன்னனை யாக ரூபியாகக் காட்டி
யாகத்துக்கு உரிய அங்கங்கள் எல்லாம் இவன் சரீரம் ஜீவன் வாக்கு மார்பு முதலிய அங்கங்களாக நிரூபித்து
ஆயுஷ் காலம் தீக்ஷையாகவும்
மரணம் அவப்ருதம் -யாக பூர்த்தியாகவும் நிரூபித்து உள்ளது –
இந்த ஸ்லோகத்தில் ஆத்ம நிக்ஷேபத்தை அங்கியாகக் கூறி
இனி இவன் நிர்பயன் நிர்பரன்-என்று அருளிச் செய்கிறார்-

ஆறு அங்கங்களுடன் கூடிய  ப்ரபத்தியை ஒரு முறை செய்த பின் ப்ரபன்னன் செய்ய வேண்டியது வேறொன்றுமில்லை என இதில் வலியுறுத்துகிறார் ஸ்வாமி.

ப்ரபத்திக்கான ப்ரயோக விதி இங்கு சொல்லப்படுகிறது.

1. அடியேன் வேறு உபாயத்தைச் செய்யும் சக்தியற்றவன். இதுவே கார்ப்பண்யம் என்னும் அங்கம் .
2. உன் திருவுள்ளம் உகக்காத செயலில்  ஈடுபடமாட்டேன்.(ப்ராதிகூல்ய வர்ஜனம்)
3. உன் திருவுள்ளம் உகக்கும் கைங்கர்யத்தில்  ஈடுபடுவேன் (ஆநுகூல்ய ஸங்கல்பம்)
4. நீயே என்னைக் காப்பாய் என்ற முழு நம்பிக்கையுடனுள்ளேன்.(மஹா விஶ்வாஸம்)
5.  நீயே எனக்கு உபாயமாக இருந்து காக்கவேண்டும் (கோப்த்ருத்வ வரணம்)

இவ் விதமாக என் ஸ்வரூபத்தையும், அதனைக் காக்கும் பொறுப்பையும் உன்னிடம் ஒப்படைக்கிறேன் என்று ஒரு முறை செய்யும் ப்ரபத்திக்குப் பின் எக் காலத்திலும் இப் ப்ரபன்னன் எம் முயற்சியும் செய்ய வேண்டாம்.

———————

த்யக்த்வ உபாய அநபாயா நபி பரம ஜஹன் மத்யமாம் ஸ்வார்ஹ வ்ருத்திம்
ப்ராயச் சித்தம் ஸ யோக்யம் விகத ருணததிர் த்வந்த்வ வாத்யாம் திதிஷூ
பக்தி ஜ்ஞாநாதி வ்ருத்திம் பரிசரண குணான் சத் ஸம்ருத்திம் ஸ யுக்தாம்
நித்யம் யாசேதநந்யஸ் ததபி பகவதஸ் தஸ்ய யத்வாஸ் அப்த வர்க்காத் –19-

உபாயாந் –மோக்ஷ உபாயத்தையும் -நித்ய நைமித்திகங்களையும் ஒழிந்த காம்ய தர்மங்களையும்
அபாயா நபி –பகவத் நிக்ரஹ ஹேதுக்களான அபராதங்களையும்
த்யக்த்வ -விட்டு
பரம் -பிரபத்திக்குப் பின்
மத்யமாம்-முன் சொன்ன உபாயங்களில் சேராத நடுத்தரமான
ஸ்வார்ஹ வ்ருத்திம்-நித்ய கர்ம ரூபமாயும் அதே போல் விட முடியாத நைமித்திக கர்ம ரூபமாயும் இருக்கிற தனது நிலைமைக்கு ஏற்ற செயலையும்
யோக்யம்-ப்ரபன்னனுக்கு உரியதான
ப்ராயச்சித் தம்ஸ புன பிரபத்தி ரூபமான ப்ராயச்சித்தத்யையும்
அஜஹத் -விடாதவனாய்
விகத ருணததிர் -தேவக் கடன் பித்ரு கடன் ரிஷி கடன் -போன்ற கடன்களில் துவக்கு அற்றவனாய்
த்வந்த்வ வாத்யாம் –சீத உஷ்ணம் ஸூக துக்கம் போன்ற த்வந்தங்கள் என்னும் சுழல் காற்றை –
அத்தால் உண்டாகும் பீடையை என்றபடி
திதிஷூ-பொறுத்தவனாய்
அநந்யஸ்-எம்பெருமானை விட்டு மாற்றத்தில் துவக்கு அற்றவனாய்
பரிசரண குணான்-பகவத் கைங்கர்யத்துக்குத் தேவையான கருவிகளை -அதாவது
சந்தனம் -புஷ்பம் முதலிய உப கரணங்களையும்
மற்றும் பல தியாகம் சங்க தியாகம் முதலியவற்றையும்
பக்தி ஜ்ஞாநாதி வ்ருத்திம் –பகவத் பக்தி -அதற்கு ஏற்ற அறிவு இவற்றின் வளருதலையும்
யுக்தாம்-தனது நிலைக்கு அனுகுணமான
சத் ஸம்ருத்திம் ஸ -சான்றோர்களின் சிறப்பையும்
யாசேத் -அபேக்ஷிக்கக் கடவன்
ததபி-அந்த யாசனையும்
பகவதஸ்-பகவானிடம் இருந்தோ
யத்வாஸ்-அல்லது
தஸ்ய -அந்த பகவானுடைய
ஆப்த வர்க்காத்-பக்தர்களிடம் இருந்தோ
ஸ்யாத் –இருக்க வேணும் –

பிரபன்னன் லோக யாத்திரை இருக்கும் விதம் பற்றி அருளிச் செய்கிறார் இதில் –
1—ஸ்வாரத்தமாக எத்தையும் செய்யாமல் இருக்க வேண்டுமே
2—சாஸ்த்ர ஆஜ்ஜை படியே -க்ருத்ய கரணங்கள் -அக்ருத்ய அகரணங்கள் -செய்து வாழ வேண்டும் –
3—நித்ய நைமித்திக வர்ணாஸ்ரம கர்மங்களை செய்தும் காம்ய கர்மாக்களை செய்யாமலும் இருக்க வேண்டுமே
4—பிராமாதிகமாக செய்த தவறுகளுக்கு பிராயச்சித்த பிரபத்தி செய்ய வேண்டும் –
5—சரணாகதனுக்கு தேவ ரிஷி பித்ரு கடன்கள் தீரும் -பிரபத்தி தானே சிறந்த தபஸ் -பகவத் ஆராதனம் ஒன்றே குறிக்கோள்

வேத அத்யயனத்தால் ரிஷிகள் கடன் தீரும்
யாகாதிகளால் தேவக்கடன் தீரும்
சந்ததி வ்ருத்தியால் பித்ரு கடன் தீரும்
இவை தீர்ந்த பின்பே உபாசகன் மோக்ஷ மார்க்கத்தில் ஈடுபட வேண்டும்
ப்ரபன்னனுக்கு இந்த தேவை இல்லை –

ஶரணாகதி செய்து முடித்தபின் ஒருவனது அனுஷ்டானங்களை விவரிக்கும் ஶ்லோகம் இது.

ஶரணாகதிக்குப்பின் அதற்கேற்ப தன் வாழ்க்கைமுறையை அமைத்துக் கொள்ளுதல் அவஶ்யம்.

1 &2 த்யக்த்வோபாயானபாயாந்—

ப்ரபத்தி செய்து முடித்த ஒருவன் காம்ய பலன்களை அடைவதற்கான கார்யங்களைச் செய்யக்கூடாது. ஶரணாகதிக்கு எதிரான (அபாயம்) பாபமான கார்யங்களை விடவேண்டும். செய்யாதன செய்யோம் என ஆண்டாள் சொல்கிறாள். முக்யமாக பகவத் பாகவதாபசாரம் கூடாது.

3. மத்யமாம் ஸ்வார்ஹ வ்ருத்திம்—

நடுநிலையாக வுள்ள நித்ய கர்மானுஷ்டங்களை ஶ்ரத்தையுடன் செய்ய வேண்டும்.

4. ப்ராயச்சித்தம்ச அஜஹத்–

நம்மையும் மீறி ஏற்படும் தவறுகளுக்கு உரிய  ப்ராயச்சித்தம் செய்தல் வேண்டும்.

5. விகத ருண ததி —-

மனிதனுக்கு ஏற்படும் மூன்று கடன்களாகிய தேவ, ரிஷி, பிதுர் கடன்களை முறையே வேள்வி செய்தல், வேதம் கற்றல், விவாஹம் செய்து புத்ர பேறு பெறுதல் மூலமாகத் தீர்க்கலாம் என சாஸ்த்ரம் சொல்கிறது. ஆனால் ப்ரபத்தி செய்தவனுக்கு அவ்வுபாயமே

இக் கடன்களை நீக்கி விடுகின்றது. ப்ரபத்தியின் பெருமையால் அவன் இக் கடன்களிலிருந்து விடுபடுகின்றான். இதனையே

“தேவாதீனாமய மந்ருணதாம் தேஹவத்வேபிவிந்தந்” என்ற தயாஶதக ஶ்லோகத்தில் (49) ஸ்வாமி காட்டுகிறார்.

6. த்வந்த்வ வாத்யாம் திதுக்ஷு: —

ஸுக துக்கங்களாகிய சுழற் காற்றை சகித்துக் கொள்பவனாயிருக்க வேணும். கைங்கர்யத்துக்கு ஸுகத்தையும்,ப்ராரப்தம் கழிய துக்கத்தையும் கருவியாகக் கொள்ள வேண்டும்.

7. பக்தி ஞானாதி வ்ருத்திம்—-

பக்தி, ஞானம், வைராக்யம் வளர வேணும் என்ற எம்பெருமானிடம் ப்ரார்த்திக்க வேண்டும். “பகவன் பக்திமபி ப்ரயச்சமே” என்கிறார் ஆளவந்தார்.

8. பரிசரண குணான் ஸத்ஸம்ருத்திம்ச யுக்தாம்—

சாதுக்களின் சேர்க்கையையும், கைங்கர்யத் துக்கான சாதனங்களின் செழிப்பையும்  தரும்படி எம்பெருமானிடமும்-ஆசார்யனிடமும் ப்ரார்த்திக்க வேணும்.

ஆக இந்த ஸ்தோத்ரமே  பாராயணத்துக்கு உரியதாயினும், பரிபாலனம் செய்ய உதவும் வகையில் உயர்ந்தாயுள்ளது.

——————–

ஆஜ்ஞா கைங்கர்ய வ்ருத்திஷ் வநக குருஜந ப்ரக்ரியா நேமி வ்ருத்தி
ஸ்வார்ஹா நுஜ்ஞாத சேவா விதிஷூ ஸ ஸகேந யாவதிஷ்டம் ப்ரவ்ருத்த
கர்ம பிராரப்த கார்யம் ப்ரபதந மஹிம த்வஸ்த சேஷம் த்விரூபம்பு
க்த்வா ஸ்வாபீஷ்ட காலே விசதி பகவத பாத மூலம் ப்ரபந்ந –20-

ப்ரபந்ந–ப்ரபன்னன்
ஆஜ்ஞா கைங்கர்ய வ்ருத்திஷு -ஆஜ்ஞா கைங்கர்யங்களைச் செய்வதில்
அநக-குற்றம் அற்ற
குருஜந ப்ரக்ரியா -பெரியோர்களின் அனுஷ்டானத்தை
நேமி வ்ருத்தி-வண்டி வட்டை போல் தொடர்ந்து செல்லுபவனாய்
ஸ்வார்ஹ-தனக்கு உரிய -ப்ரபந்ந நிலைக்கு ஏற்றதான
அநுஜ்ஞாத சேவா –அநுஜ்ஞா கைங்கர்யங்களுடைய
விதிஷூ -அனுஷ்டானம் செய்யும் முறைகளில்
ஸகேந –சக்தி இருக்குமாகில்
யாவதிஷ்டம் -இஷ்டத்தை அனுசரித்து
ப்ரவ்ருத்த–ஊக்கம் கொண்டவனாய்
த்விரூபம்-புண்யம் பாபம் என்ற இரு வகையான
ப்ரபதந மஹிம-ப்ரபத்தியின் மஹிமையால்
த்வஸ்த சேஷம் -அழிந்தது போக மீதியான
கர்ம பிராரப்த கார்யம் -பயன் கொடுக்காத தொடங்கிய செய் வினையை
புக்த்வா -அனுபவித்து
ஸ்வாபீஷ்ட காலே –தான் விரும்பிய காலத்திலேயே
விசதி பகவத பாத மூலம் -பகவானுடைய திருவடி நிழலில் புகுகிறான்

பிரபன்னன் சுக துக்கங்களை சமமாக கொண்டு -த்ரிவித தியாகங்கள் -நினைவுடன் பகவத் ஆராதனை ரூபமாக கர்மங்களை செய்து கொண்டு இருப்பான்
தனக்கு பக்தி ஞான வைராக்யங்கள் வளருவதற்கு மட்டுமே பிரார்திப்பான் –
விஷ்வக் சேனர் பெரிய திருவடி திரு வந்த ஆழ்வான் -ஆச்சார்ய குரு பரம்பரை இவர்களை மட்டுமே வணங்கக் கடவன்
பாகவதர் ஸம்ருத்திக்கும் பகவத் ஆராதனை உபகரணங்கள் ஸம்ருத்திக்கும் பிரார்த்திக்கக் கடவன்
1-வர்ணாஸ்ரம கர்மங்களை விடாமல் அனுசந்திக்கக் கடவன் –
2–திவ்ய தேசங்களில் சாத்துப்பொடி புஷ்பங்கள் சமர்ப்பித்து -உத்ஸவாதிகளை நடத்திக் கண்டு களிக்கக் கடவன் –

ப்ரபன்னன் அவன் விரும்பிய காலத்தில் மோக்ஷம் பெறுவதை இந்த ஶ்லோகம் சொல்கிறது.

உபாயங்களை உபாயமாகச் செய்யாமல் பகவத் ப்ரீத்யர்த்தமாக ஸங்கல்பித்துக்கொண்டு செய்யும்போது பலனும் அவனுக்கே ஸங்கல்பமாகும் வைபவமுண்டு என்கிறார் ஸ்வாமி  தேஶிகன். இதற்கு ஸாத்விக த்யாகம் என்றும் பெயர்.

ப்ரபன்னன் செய்யும் கைங்கர்யம் ஆக்ஞா கைங்கர்யம் அநுக்ஞா கைங்கர்யம் என இருவகைப்படும். ஆக்ஞா கைங்கர்யம் எம்பெருமானிட்ட கட்டளையாக அவனுகப்புக்கு குற்றமற்ற நம் ஆசார்யர்கள் அனுஷ்டித்தபடி வண்டிச் சக்ரமுருளும் வகையில் செய்யவேண்டும். “ஆக்ஞா கைங்கர்ய வ்ருத்திஷூ அநக குருஜன ப்ரக்ரியா நேமி வ்ருத்தி:”-என்கிறார் (ஸ்நானம், சந்த்யாவந்தனம், ஆராதனம், தர்ப்பணம் முதலியன இதிலடங்கும்)

அனுக்ஞா கைங்கர்யம் எம்பெருமானின் கட்டளையல்ல. அவன் அனுமதித்து ஏற்கும் கைங்கர்யம்.

நம்மால் முடிந்ததை விரும்பி ஏற்றுக் செய்யலாம் (புஷ்பம் தொடுத்தல், கோயிலில் கோலமிடுதல், ப்ரதக்ஷிணம் செய்தல் முதலியன இதில் அடங்கும்.)

சேதனனுக்கு ஸஞ்சிதம், ப்ராரப்தம் என இரு கர்மாக்களுண்டு.

பல ஜன்மாக்களாகச் சேர்க்கப்பட்ட பாபக் குவியல்கள்-ஸஞ்சித பாபம்.

அவற்றுள் பலன்கொடுக்க ஆரம்பித்துள்ளது ப்ராரப்த பாபம்.

சேதனன் ஶரணாகதி செய்தவுடன் ஸஞ்சித பாபம் அழிகின்றன. ப்ராரப்த கர்மா இந்த தேகம் விழும் வரை அனுபவித்து முடியும். ஆக புண்ய பாபங்கள் முற்றிலும் கழிந்தவனாய் அவன் விரும்பிய காலத்தில் மோக்ஷம் பெறுகிறான்.

————–

ஸ்ருத்யா ஸ்ம்ருத்யாதி பிஸ்ஸ ஸ்வயமிஹ பகவத் வாக்ய வர்க்கைஸ் ஸ சித்தாம்
ஸ்வாதந்தர்யே பாரதந்தர்யே அப்யநிதர கதிபி சத் பிராஸ்தீய மாநாம்
வேதாந்த சார்ய இத்தம் விவித குரு ஜன க்ரந்த சம்வாத வத்யா
விம்சத்யா ந்யாஸ வித்யாம் வ்யவ் ருணத ஸூதியாம் ஸ்ரேயஸே வேங்கடேச–21-

வேதாந்த சார்ய -வேதாந்த சார்யன் என்ற விருது பெற்ற
வேங்கடேச-வேங்கட நாதன் என்ற கவி
ஸ்ருத்யா –ஸ்ருதியாலும்
ஸ்ம்ருத்யாதி பிஸ்ஸ –ஸ்ம்ருதி இதிஹாச புராண ஆகமாதிகளாலும்
ஸ்வயமிஹ – நேராகவே நின்று சொன்ன இவ்விஷயமான
பகவத் வாக்ய வர்க்கைஸ் ஸ -பகவானே அருளிச் செய்த வாக்யத் தொகுதிகளாலும்
சித்தாம்–தீர்மானிக்கப் பெற்ற
ஸ்வாதந்தர்யே -மோக்ஷத்துக்கு தனியே உபாயமாக இருப்பதிலும்
பாரதந்தர்யே -மற்ற ஒன்றில் உள்ளடங்கி இருப்பதிலும்
அநிதர கதிபி -வேறு கதி இல்லாத
சத் –சத்துக்களால்
பிராஸ்தீய மாநாம்-ப்ரகாசப் படுத்தப் பட்டதுமான
ந்யாஸ வித்யாம் –சரணாகதி வித்யையை
இத்தம் விவித -கீழில் சொன்னபடி நாநா விதமான
குரு ஜன க்ரந்த –ஆச்சார்யர்களுடைய ஸ்தோத்ர ரத்னம் கத்ய த்ரயம் முதலான கிரந்தங்களோடே
சம்வாத வத்யா-ஒற்றுமை வாய்ந்த
விம்சத்யா -இந்த 20 ஸ்லோகம் அடங்கிய ந்யாஸ விம்சதி நூலால்
ஸூதியாம்-நற் புத்திக் காரர்களுக்கு
வ்யவ் ருணத ஸ்ரேயஸே -நன்மை யுண்டாகும் பொருட்டு விளக்கினார் –

இஹ, பர சுகங்களை அளிக்கவல்லது இந்த ந்யாஸ விம்ஶதி என்ற ஸ்தோத்ரம் என்கிறார் ஸ்வாமி.
வேதத்தாலும் (ஶ்ருத்ய), ஸ்ம்ருதி (ஸ்ம்ருதி ஆதிபி:ச) யாலும், எம்பெருமான் வாக்காலும் (ஸ்வயம் பகவத் வாக்ய வர்க்கை:ச) ந்யாஸத்தின் பெருமை பேசப்பட்டுள்ளது. இவை மிக ஶ்ரேஷ்டமான ப்ரமாணங்கள்.

ஸ்வதந்த்ரமான நிலையிலும் (ஸ்வாதந்த்ர்யே) அங்கமான நிலையிலும் (பாரதந்த்ர்யே அபி) அகிஞ்சனர்களாகிய பெரியோர்களால் அனுஷ்டிக்கப்பட்டு வந்துள்ளது இந்த ப்ரபத்தி வித்யை. ஸ்ரீ பாஞ்சராத்ர ஆகமத்திலும் ந்யாஸம் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.
வேதாந்தாசார்யன் என முடிசூடிய ஸ்வாமி தேஶிகன்
பூர்வாசார்யர்கள் ப்ரபத்தி பற்றி
சொல்லிய விஷயங்களைத் தழுவிய இந்த
ந்யாஸ விம்ஶதி என்ற ஸ்தோத்ரத்தை நமக்காக அருளியுள்ளார்.

(உன்னடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே –நம்மாழ்வார் ) 

(த்வத்பாத மூலம் ஶரணம் ப்ரபத்யே–ஆளவந்தார்)
(அஶரண்ய ஶரண்யாம் அனன்ய ஶரண: – பாஷ்யகாரர்)

————–

சம்சார வர்த்த வேக பிரசமந ஸூ பத்ருக் தேசிக ப்ரேஷிதோ அஹம்
ஸந்த்யக்தோ அந்யை ரூபாயைர நுஸித சரி தேஷ் வத்ய சாந்தாபிஸந்தி
நி சங்கஸ் தத்வ த்ருஷ்ட்யா நிரவதிகதயம் ப்ரார்த்த்ய சம்ரக்ஷகம் த்வாம்
ந்யஸ்த த்வத் பாத பத்மே வரத நிஜ பரம் நிர்பரோ நிர்பயோஸ்மி–22-

ஹே வரத–ஓ வரதனே
அஹம்-அடியேன்
சம்சார ஆவர்த்த வேக –சம்சாரம் என்னும் நீர்ச் சுழலின் வேகத்தை
பிரசமந –அடக்குகின்ற
ஸூ பத்ருக் -ஷேம காரமான கடாக்ஷம் அருளுபவர்களான
நற் கதிக்கு மூல காரணமான கடாக்ஷம் பெற்றவனாய்
தேசிக ப்ரேஷிதோ –ஆச்சார்யர்களால் கடாக்ஷித்து அனுக்ரஹம் பெற்றவனாய்
அந்யைர் உபாயைர் –மற்ற உபாயங்களாலே
ஸந் த்யக்த-நன்றாக விடப்பட்டவனாய்
அநுஸித சரி தேஷு -தகுதி அற்றவைகளான நடத்தைகளால் -அதாவது நிஷித்த காம்ய கர்மங்களில்
சாந்தாபிஸந்தி–கருத்து ஒழிந்தவனாய்
அத்ய –இப்போது -இந்த நிலையில்
தத்வ த்ருஷ்ட்யா–தத்வ ஞானத்தால்
நிஸ் சங்கஸ் -சந்தேகம் அற்றவனாய்
நிரவதிக தயம் –அளவில்லாக் கருணை கொண்ட
த்வாம்-உன்னை
ப்ரார்த்த்ய சம்ரக்ஷகம் -ரக்ஷிப்பவனாக அடைந்து -அதாவது -என்னை ரக்ஷிக்கக் கடவாய் என்று பிரார்த்தித்து
த்வத் பாத பத்மே -உனது திருவடித் தாமரையில்
நிஜ பரம் ந்யஸ்த -எனது பாரத்தை அடைக்கலம் செய்து
நிர்பரோ நிர்பயோஸ்மி–சுமை கழிந்தவனாய் பயம் அற்றவனாகவும் இருக்கிறேன்

தம்முடைய ஆச்சார்யர் கிருபையால் -தாம் பெற்ற ஞானம் -பக்தி யோகத்தில் சக்தன் அல்லன் -பிரபத்தி ஒன்றே உபாயம்
ஒரு தடவை மட்டுமே பண்ண வேண்டும் -என்றும் -பிரபத்தியின் மகிமைகளையும் அறிந்தமையையும் –
பெரிய பிராட்டியார் பேர் அருளாளன் இடம் சரண் அடைந்தமையையும் -நிர்ப்பரராய் கைங்கர்யங்களிலே கால ஷேபம் செய்து
நிரதிசய ஆனந்தம் இங்கேயே இந்த சரீரத்துடன் பெற்றதை அருளிச் செய்து நிகமிக்கிறார் –

தம்முடைய அனுஷ்டானத்தையே த்ருஷ்டாந்தம் ஆக்கி நிகமிக்கிறார்

இங்கு மிகச் சுருக்கமாக அருளிச் செய்து
ரஹஸ்ய த்ர்ய சாரத்தில் -அர்த்த அனுசந்தான பாகம் என்ற முதல் பாதத்தில் உபோத்கார அதிகாரம் முதல்
ப்ரஹ்ம அனுபவ அதிகாரம் வரை -22அதிகாரங்களால் விரிவாக அருளிச் செய்துள்ளார்
அங்கு விலக்கியவற்றையும் ஒரு ஸ்லோகத்தால் சுருக்கி அருளிச் செய்துள்ளார் –

ஏறி எழில் பதம் எல்லா உயிர்க்கும் இதமுகக்கும்
நாறு துழாய் முடி நாதனை நண்ணி அடிமையில் நம்
கூறு கவர்ந்த குருக்கள் குழாங்கள் குரை கழல் கீழ்
மாறுதலின்றி மகிழ்ந்து எழும் போகத்து மன்னுவமே —

அவிஸ்ராந்த ஸ்ரத்தசத கலஹ கல்லோல கலுஷா
மம ஆவிர்பூயா ஸூ மனஸி முனி சித்தாத்தி ஸூ லபா
மது ஷீர நியாய ஸ்வ குண விபவ ஆசஜ்ஜன கநத்
மஹாநந்த ப்ரஹ்ம அனுபவ பரிவாஹா பஹூ விதா —

ப்ரபன்னன் அனுஸந்திக்க வேண்டிய முறையை ஸ்வாமி அனுஸந்தானம் செய்து காட்டும் ஶ்லோகம் இது.
ஹே பேரருளாளப் பெருமானே!
இந்த ஸம்சாரம் என்ற நீர்சுழலின் வேகத்தைத் தடுக்கவல்ல (ஸம்ஸார வர்த்தக வேக ப்ரஶமன)
ஆசார்யனின் நல்ல கடாக்ஷத்தைப் பெற்றவனாக (ஶுப த்ருக் தேசிக ப்ரேக்ஷித:)
பிற உபாயங்களிலிருந்து விடுபட்ட வனாக (அந்யை: உபாயை: ஸந்த்யக்த:)
தகாத செயல்களில் ஈடுபடாத வனாக (அனுசித சரிதேஷு ஶாந்தாபிஶந்தி:)
பூர்ண விஶ்வாஸத்துடன் தத்வ ஞானத்தால் சந்தேகமின்றி (தத்வ த்ருஷ்ட்யா நிஶ்ஶங்க)
எல்லையற்ற கருணைக்கடலான உன்னை உபாயமாக ப்ரார்த்தித்து
(நிரவதிக தயம் த்வாம் ஸம்ரக்ஷகம் ப்ரார்த்தய)
உன் திருவடித் தாமரையில் என்பரத்தை ஒப்படைத்துவிட்டு
பொறுப்பும் பயமும் நீங்கியவனாக இருக்கிறேன் என்கிறார் ஸ்வாமி.
(த்வத் பாத பத்மே வரத நிஜபரம் நிர்பரோ நிர்பயோஸ்மி)
மேற்கூறிய விஷயங்களை மோக்ஷத்தை விரும்பும் சேதனர்களாகிய நாம் அநுஸந்தானம் செய்ய வேண்டும் என்பது ஸ்வாமி தேஶிகன் திருவுள்ளம்.

இதி ந்யாஸ விம்சதி சம்பூர்ணம்

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம –

————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் சுவாமி திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகன் அருளிச் செய்த சங்கல்ப ஸூர்யோதயம்– நாடகம் –முதல் அங்கம் —

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

———————————————-

வித்ராஸி நீ விபூத வைரி வரூதி நீ நாம்
பத்மாஸநேந பரிசார விதவ் ப்ரயுக்தா
உத் ப்ரேஷ்யதே புத ஜநைர் உப பத்தி பூம் நா
கண்டா ஹரேர் ஸமஜநிஷ்ட யாதாத்ம நேதி –ஸ்ரீ சங்கல்ப ஸூர்யோத ஸ்லோகம்

பிரமதேவன் பெருமாளை ஆராதிக்க எந்த மணியை உபயோகித்தாரோ
எந்த மணியின் நாதம் அசுரர்களை பயந்து ஓடச் செய்ததோ =-
அந்த மினியின் அவதாரமே இந்த நாடக ஆசிரியரான ஸ்ரீ ஸ்வாமினி தேசிகன்
என்று ஞானாதிகர்கள் தகுந்த ஹேதுக்களாலே நிர்வஹிக்கிறார்கள்

———————–

ஸ்ரீ ஸ்வாமி தேசிகனின் ஸங்கல்ப சூரியோதயம் என்னும் ஸம்ஸ்க்ருத நாடகத்தில்,
யோகம் புரிவதற்கு சரியான இடத்தை தேடி விவேக மஹாராஜன் தன் ஸாரதியான தர்கனுடன் செல்கிறார்.
அப்பொழுது இருவரும் அயோத்தி மாநகரை அடைந்தனர்.
“எம்பெருமானின் அவதாரத்தினால், பாபமெல்லாம் போய் சுத்தமான ஸாகேத தேசத்தை (அயோத்திக்கு மற்றோரு பெயர்)
மஹாராஜர் காணலாம். ஸ்ரீவைகுண்டத்திலுள்ள அயோத்தியே இந்த அயோத்திமாநகரம்.
இங்கு வெள்ளமிடும் ஸரயூநதியே விரஜை நதியாகும். அங்கே சாஸ்த்ர விதிப்படி பசுக்கள் கட்ட யூபஸ்தம்பங்கள் இருந்தன.
அவை ஸ்ரீராமன் யாகத்திற் சேர்ந்தவையாகும். ரகுபதியான எம்பெருமான் தான் ஸ்வதந்ரமாய் எதையும் செய்யலாமாகையாலே,
தன் அவதாரத்தை பூர்த்திசெய்து கொண்டு ஸ்ரீவைகுண்டத்திற்கு திரும்பிச் செல்லும் போது,
அயோத்தியில் இருந்த அனைத்து ஜீவராசிகளையும் தன்னுடன் அழைத்துச் சென்றான்.
அப்பேற்பட்ட இந்த தேசம் ஸம்சாரத் துயரினை நீக்கி ஸ்ரீவைகுண்டம் அளிக்கும் மோக்ஷ தேசமாகும்.” என்று
அயோத்தியின் பெருமையை ஸாரதி விவேக மஹாராஜாவிடம் விளக்கினான்.

அப்பொழுது விவேகன் எங்கும் பார்த்த படி
“அயோத்தியில் உத்யானங்களில்(மாடங்களில்) கிளிக்கூட்டங்கள் மூன்று வேதங்களையும் ஓதுகின்றன.
பண்டைய தர்மானுஷ்டானங்கள் இதனின்று நன்றாக தெரிகிறது. மேலும் ஜனங்களின் “ராம்” என்ற கோஷத்துடன் கூடியபடி
அயோத்தி மாநகரம், ரகுவம்சத்து அரசர்கள் நாட்டிய சிறந்த யூபஸ்தம்பங்களாலும் நேர்த்தியாக விளங்குகின்றது.” என்று கூறினான்.
மேலும் அயோத்தியை ரசித்த படி, விவேகன் மகிழ்ச்சியும், மயிர் சிலிர்ப்புடன் ,
“இந்த்ரியங்கள் (புலன்கள்) என்ற முகங்களினால், பயங்கரமான மனமென்னும் அரக்கனை,
யோகிகளின் நல்லது எது கேட்டது எது என்று பார்த்து அறியும் விவேகமென்னும் அம்புகளின் திரள்களால், அழிப்பவனும்,
தயரதன் மகனாகவும் , தயையே வடிவாக உள்ள ஜானகிதேவியாருடன் இருக்கும் அந்தத் திருமாலான ராமன்,
நல்லாருக்கு அபயம்(அடைக்கலம்) அளிப்பானாக.” என்று ஆவலுடன் கைகூப்பிக் கொண்டான்.

மேலும் “வேறொரு புகல் இல்லாதவர்களை தானே முன்னின்று காப்பதாகிற விரதத்தினால், மேன் மேலும் வளருகிற
புகழையுடையவன் ராமன். இந்திரன் தன் மனம் போனபடி செய்த காரியத்தால், கோபத்தை அடைந்தவரும்,
சாபத்தையே ஆயுதமாகவுடைய கௌதம முனிவரின் மனைவியான அஹல்யையினுடைய கல்லாயிருக்கும்
கெட்ட தசையை போக்கடிக்கும் திருவடித்தாமரைகளின் தூள்களையுடைய சிறந்த அந்த ராமபிரானை வணங்குகிறேன்.
“ஸ்ரீராமனுக்கு எனது வந்தனம்.” என்று விவேகன் வார்த்தை மூலம் சுவாமி தேசிகன் அயோத்தியை மங்களாசாஸனம் செய்கிறார்.

ஸாவதகா வீராதீன ஸூதே சாகர மேகலா மருத சஞ்சீவநீ யதா மருதய மாண தசாம கதா -அசாரங்கள் மலிந்து சாரங்கள் மெலிந்து இருப்பதே இவ்வுலக இயற்க்கை

யமோ வைவஸவதோ ராஜா யஸ தவைஷ ஹ்ருதி சதிதஸ் தேந சேத விவாதஸ தே மாகங்காம மா குரூந கம -மநு ஸ்ம்ருதி -8-92-
சர்வ நியாமகன் -தண்டதரன் -ஸூர்ய வம்ச -ஆதித்ய மண்டலா வாசி -அனைவருக்கும் இனியவன் –
உனது உள்ளத்தில் உள்ளவனாய் இருந்தும் நெடுநாளவனுடன் விவாதம் அனுவர்த்தித்து -த்வம் மே -அஹம் மே -தொடருகிறதே
இது தொலைந்தால் கங்கா முதலிய புண்ய நதி தீர்த்தங்கள் ஆட வேண்டா =புண்ய க்ஷேத்ரம் சேவிக்கப் போக வேண்டா
விவாதம் நீங்கும் அளவே வேண்டுவது –

உன் தன்னோடு உறவு நமக்கு இங்கு ஒழியாது
திருமாலே நானும் உனக்கு பழ வடியேன்

———————-

வஹதி மஹிலாமாத்யோ வேதாஸ்த்ரயீமுகரைர்முகை
வரதனுதயா வாமோ பாக: ஶிவஸ்ய விவர்ததே |
ததபி பரமம் தத்த்வம் கோபிஜனஸ்ய வஶம்வதம்
மதனகதனைர்ன க்லிஶ்யந்தே கதம் ந்விதரே ஜனா: ||–சங்கல்ப சூர்யோதயம்-

வேதம் முழங்கும் தன் திருநாவில் நான்முகன் தன் மனைவி கலைமகளைத் தாங்கினான்…
சிவனுக்கு ஒரு பாதி உடலே பெண்ணாக ஆனது…
இவர்களை விட கண்ணனென்னும் பெரிய தத்துவமோ கோபிமார்களின் வசத்தில் ஆட்பட்டு கிடக்கிறான்…
மன்மதனிடம் போரிட்டு இவர்களே தோற்றார்கள் என்றால் சாமான்ய மக்கள் என்ன ஆவரோ!

ஆத்யோ வேதா: என்று பிரமன், ஒன்பது பிரஜாபதிகளில் முதன்மையானவன் என்றும்,
முதன்மையானவனே பெண்ணைத் தன் நாவில் தாங்குகிறான் என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.
அடுத்து “சிவ”னென்னும் பெயர் தாங்கியவன், இடம் வலமாக மாறி “வசி” என்று வசப்பட்டவனாகி விட்டான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.
அடுத்து கோபிகைகளைக் குறிப்பதற்கு, ஆண்பால் சொல்லான கோபி ஜன: என்று குறிப்பிட்டது,
கோபிகைகள் “இடைப் பேச்சும் முடை நாற்றமுமாக” பார்ப்பதற்கு அப்படி ஒன்றும் அழகு என்று சொல்ல முடியாமல் இருந்ததை
சூசகமாக சுட்டிக் காட்டி, அவர்கள் பார்வைக்காகவும் கண்ணன் காத்திருந்தான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.

வஹதி மஹிலாமாத்யோ வேதாஸ்த்ரயீமுகரைர்முகை
வரதனுதயா வாமோ பாக: ஶிவஸ்ய விவர்ததே |
ததபி பரமம் தத்த்வம் கோபிஜனஸ்ய வஶம்வதம்
மதனகதனைர்ன க்லிஶ்யந்தே யதீஶ்வர ஸம்ஶ்ரயா: ||–யதிராஜ சப்ததி

மன்மதனிடம் போரிட்டு யதிகளின் அரசனை அண்டியவர்கள் தோற்பதில்லை…

————-

பத்து காட்சிகள் கொண்ட நாடகம்
சம்சாரத்தில் மாறி மாறி பிறந்து உழன்று உள்ளவர்கள் அத்தை விடுத்து மோக்ஷம் பெறுவதை உணர்த்துவதே
இதன் மையக் கருத்தாகும்–
இரண்டு கதா பாத்திரங்கள் – -விவேகன் என்றும் மஹா மோகன் என்றும் இரண்டு அரசர்கள் –
ஜீவாத்மாக்களைக் காத்து மோக்ஷம் பெற்றுத்தருவதை குறிக் கோளாக விவேகனும் பரிவாரங்களும் இருக்க
சம்சாரத்தில் மூழ்கும்படி செய்வதையே குறிக் கோளாக மஹா மோகனும் அவனது பரிவாரங்களும் இருக்கும்

கதா பாத்திரங்கள் –
விவேக அணி
விவேகன் -அரசன் -நல்லது தீயது பிரித்து அறியக் கூடிய ஞானம்
ஸூ மதி –விவேகனின் மனைவி
சமன் தமன் ஸ்வாத்யாயன் தோஷ -விவேகனின் மந்திரிகள்
விவசாயன் -விவேகனின் சேனாதிபதி -ஜீவாத்மாக்கள் முயற்சி
தர்க்கன் -விவேகனின் தேரோட்டி
ஸம்ஸ்காரன் -விவேகனின் சில்பி
அநுபவன் -ஸம்ஸ்காரனின் தந்தை
ஸங்கல்பன்- விஷ்ணு பக்தி –பகவானுடைய பரிவா ரங்கள்-
சித்தாந்தி -ஆச்சார்யர் -பகவத் ராமானுஜர்
வாதம் -சிஷ்யன் -ஸ்வாமி தேசிகன்
நாரதன் -தும்புரு -மைத்ரி -கருணை -முதிதா –ஸூ மதியின் தோழிகள்
ஷாந்தி விரக்தி ஜூகுப்ஸை திதிஷை துஷ்டி–ஸூ மதியின் பணிப்பெண்கள் –

மஹா மோஹன் அணியினர் –
மஹா மோஹன்–அரசன் -அஞ்ஞானம் மற்றும் மயக்கம் உண்டாக்குபவன்
துர்மதி -மஹா மோகனின் மனைவி
காமன் க்ரோதன் -படைத்தளபதிகள் –
ராகன் த்வேஷன் டம்பன் லோபன் தரப்பன் -கர்வன் -ஸ்தம்பம் -மந்திரிகள் -சிலரை சிஷ்யர்கள் என்றும் கூறுவர்
சம்வ்ருத்தி சத்யன் -தூதுவன்
வசந்தன் -காமனின் நண்பன்
அபி நிவேசன் -பொருளாதாரன்
திருஷ்ணை ஆசை லோபனின் மனைவி
குஹனை -வஞ்சனை -டம்பனின் மனைவி
அஸூயை பொறாமை -தர்ப்பனின் மனைவி
துர்வாசன் -அபிநிவேசனின் மனைவி
விக்னன் ஒற்றன்
மனன் மத்சரன் -ஆலோசகர்கள்
ஸ்ருங்காரன் -காமனின் சிஷ்யன்
ப்ரமன்-நண்பன் –

——-

உபோத்காதம் -முன்னுரை
யத் பக்தி பிரசயாத்மகே திந முகே த்ருஷ்ட்டி ஷம ஷேத்ரிண
க்ஷிப்ரம் ஸம்ஸ்ருதி சர்வரீம் ஷிபதி யத் சங்கல்ப ஸூர்யோதயம்
தத்வை ரஸ்தா விபூஷணை ரதிகத ஸ்வாதீந நித்யோந்நதி
ஸ்ரீமா நஸ்து ச மே ஸமஸ்த விபதத்தாராய நாராயண -1-

சம்சாரம் என்னும் இரவில் ஜீவாத்மா உறங்கியபடி இருக்க -பக்தி யோகம் விடியற்காலை உண்டாக –
ஸ்ரீ மந் நாராயணனின் சங்கல்பமே ஸூர்ய உதயம்
ஜீவாத்மா அனைத்தையும் தெளிவாக காண உதவும் -இதன் மூலம் சம்சாரம் என்னும் இருள் விலகும் –
பிரபஞ்சத்தில் உள்ள அனைத்து தத்துவங்களும் திவ்ய ஆயுதங்கள் -திவ்ய ஆபரணங்களாக அவன் திரு மேனியில் உள்ளன
அவனே அனைத்துக்கும் காரணம் -அப்படிப்பட்ட அவன் எனக்கு சம்சாரத்தால் உண்டாகும் தீங்குகளைக் கிடைக்கும்படி செய்வானாக –

லஷ்யே யத்ர சுருதிமிதகுணா க்ருஷ்ட்டி லப்தா வதாநை
ப்ரத்யக் பாண பிரணவ தனுஷா சத்த்வ வத்பி ப்ரயுக்த
மத்யே வஷஸ் ஸ்புரதி மஹசா பத்ரல கௌஸ்து பாத்மா
பத்மா காந்தா ச பவது தயா துக்த சிந்து ஸ்ரியை வ -2-

ஜீவாத்மா இறகுகள் உடன் கூடிய அம்பு போலே -சத்வ குணத்தில் நிலைத்து நின்று –
ஸ்ருதியின் படியே பகவத் த்யானத்தில் ஆழ்ந்து வில்லாளி -வில்லில் உள்ள நாண்-என்றுமாம் –
ஜீவாத்மா என்னும் அம்பை -பிரணவம் வில்லில் தொடுத்து -பகவானுடைய திரு மார்பில் எய்கிறான்
அப்படிப்பட்ட ஜீவாத்மா கௌஸ்துபம் ஸ்தானம்
தயை என்னும் குண பாற் கடலாக உள்ள ஸ்ரீ யபதி அனைத்து செல்வங்களுக்கும் நன்மைகளுக்கும் துணை நிற்பானாக –

இந்த இரண்டு ஸ்லோகங்களும் நாந்தி-இஷ்ட தைவ நமஸ்காரங்கள் -பக்தியையும் பிரபத்தியையும் குறிக்கும் ஸ்லோகங்கள் -இவை இரண்டும்

அங்கம் -1-காட்சி -1-
ஸூத்ரதாரர் –
சர்வேஸ்வரன் -அனைத்து தேவர்கள் அஸூரர்கள் உடைய கோடிக் கணக்கான க்ரீடங்களுடைய ஒளிக் கிரணங்கள் கொண்டு
ஆலத்தி வழிக்கப்படும் திருவடிப் பீடம் கொண்டவன்–தன்னைச் சரணம் அடைந்தவர்களை ரஷிக்க விரதம் பூண்டவன் –
தாமரையில் அவதரித்தவளுடன் சேர்ந்து நின்று தர்மம் செய்பவன் –
சம்சாரம் என்னும் காட்டுத்தீயை அணைக்க வல்ல மழை மேகமாக உள்ளவன் –
இப்படிப்பட்ட சர்வேஸ்வரனின் தோற்றத்தை உள்ளது உள்ளபடி வெளிப்படுத்தும் திவ்ய தேசங்களாக
கோயில் திருமலை பெருமாள் கோயில் திரு நாராயண புரம் பூரி ஜகந்நாதர் கோயில் பாண்டுரெங்கம் போல் பலவும் உள்ளன

ஆங்கு ஆங்கு உள்ள எம்பெருமானை அவனுடைய உத்சவத்தின் பொழுது சேவிக்க ஆசை கொண்டு அந்த அந்த
திவ்ய தேசங்களுக்கு பலரும் செல்கிறார்கள் –
இப்படிப்பட்ட அடியவர்களின் பாத தூளிகளால் இந்த பூ மண்டலமே தூய்மை யாகிறது –
அவர்கள் இப்பொழுது திருக் காவேரியால் சூழப்பட்ட இந்த திவ்ய தேசத்தில் உள்ளனர் –
அவர்களுக்கும் பெரிய திருவடி போன்ற நித்ய ஸூரிகளுக்கும் வேறுபாடு இல்லை –
அவர்கள் அனைவராலும் போற்றப்படுபவர்களாயும் -தோஷம் இல்லாதவர்களாயும் –
தங்கள் குலத்துக்கு ஏற்ற ஞானம் உள்ளவர்களாயும் -அதற்கு ஏற்ற அனுஷ்டானங்களை உடையவர்களாயும் –
குணங்களும் கொண்டவர்களாயும் உள்ளனர் –
எல்லையற்ற காலமாக தொடர்ந்தபடி உள்ள பிரகிருதி என்னும் பெரும் சூழலில் அகப்பட்டு -வேதங்களுக்கு புறம்பாக
பொருள் உரைத்து இருப்பவர்களை மதம் கொண்ட யானைகள் வாழை மரத்தைச் சாய்த்து போன்று இவர்களை வீழ்த்துகிறார்கள்-
இவர்கள் இப்பொழுது மோக்ஷ மார்க்கத்தை விரும்பியபடி உள்ளனர் –இவர்கள் அனைத்து திசைகளிலும் ஒளிரும் ரத்னங்களாயும் –
உபநிஷத்துக்களில் பொதிந்து உள்ள ஆழ்ந்த பொருள்களை மற்றவர்களுக்கு விளக்க வல்ல ஆச்சார்யர்களாகவும் உள்ளனர் –
இவ்விதமாக அனைத்துக் கலைகளிலும் தெளிந்த இவர்களால் ஸூத்ரகாரனான நான் உத்தரவு இடப்பட்டுள்ளேன் –

லலித மனஸாம் ப்ரீத்யை பிப்ரத் ஸாந்தர பூமிகாம
நவம குணோ யஸ்மின் நாடயே ரஸோ நவமஸ் ஸ்திதஸ்
ஜநந பதவீ ஐங்கால திச்சிதா ந்ருகுணீ பவந்
நடபரிஷதா தேநாஸ் வாதம் சதாமுபசிந்விதி –3-

எனக்கு –ஸூத்ரதாரனுக்கு -இடைப்பட்ட உத்தரவு என்னவென்றால் –
தாழ்ந்த விஷயங்களில் எப்போதும் மனசைச் செலுத்தும் மக்கள் இன்பம் அடையும்படி
மற்ற ரசங்கள் அனைத்து இடத்தைப் பிடிப்பதும் குறையற்ற குணமும் கொண்ட ஒன்பது ரசம் நிறைந்த சாந்தி ரசம் நிறைந்த
நாடகம் நடத்துவாயாக -வேதனைகளை நீக்க வேண்டும்
அதில் ஜீவாத்மாவுக்கு வேண்டிய குணங்களே நாடக பாத்திரங்கள் –

சன்மார்க்க வர்த்தகர் -பரத ஸாஸ்த்ர உபாத்தியாயர் -அவருடைய சிஷ்யர் நாட்டிய சக்ரவர்த்தி சந்தோஷ பாலகர் –
அவர் புத்ரன் நான் -வைகுண்ட விநோதிந் -என்ற பெயர் –
சிங்கத்தைக் கண்ட யானை போலே மற்ற நடிகர்கள் என்னைக் கண்டு ஓடுவார்கள்
நான் மேலே சொன்னபடி சான்றோர்கள் உத்தரவை ஏற்றுக் கொண்டுள்ளேன்
இத்தை பார்க்க வித்வான்கள் பலர் கூடியுள்ளனர்

அவதாரித நாட்ய தேசி மார்க்கை ரஸமீசீ பராங்முகைரமீபி
பரதாகம தைவதைரிவைஷா பரிஷத் ஸம்ப்ரிதி பாஸதே மஹத்பி -4-

இந்த நாடக அரங்கம் பாவனை -இசை -நடனம் -இவற்றை நன்கு அறிந்தவர்களால் நிறைந்துள்ளது
வேறே விஷயத்தில் முகம் திருப்பாதவர்கள் –
பரத ஸாஸ்த்ர தேவதைகளோ இவர்கள் என்னும் படி உள்ளதே

ஆகவே நான் அனைத்து சாஸ்திரங்களை நன்கு அறியச் செய்வதும் -எண்ணிறந்த அவதாரங்களை தனது மேன்மை குறையாமல்
அவதரித்ததும் -அஞ்ஞான சமுத்திரத்தை வற்றச் செய்பவனும் -மனத்திலே பக்தியை மட்டுமே வளரச் செய்பவனுமான
முதன்மையான தேவதையை ஆடுகிறேன் –

ப்ராஸீ சந்த்யா காசித் அந்தர் நிசாயாஸ் பிரஞ்ஞா த்ருஷ்டே அஞ்சனஸ் ரீர பூர்வா
வக்த்ரீ வேதான் பாது மே வாஜி வக்த்ரா வாகீ சாக்யா வாஸூ தேவஸ்ய மூர்த்தி –5-

ஸூத்ர தாரன் தொடர்ந்து உரைக்கிறான் –
அஞ்ஞானத்தை போக்க வல்ல அதி காலைப் பொழுது -ஞானக் கண்ணுக்கு தீட்டப்படும் அஞ்சனம் –
நான்முகனுக்கு வேதத்தை அளிப்பவன் -குதிரை முகன் -வாகீசன் -வாஸூ தேவ மூர்த்தி
எனது மனக்கண் முன்னே தோற்றுவானாக –

தேவோ ந சுபமாதநோது தசதா நிர்வர்த்தயன் பூமிகாம்
ரங்கே தாமனி லப்த நிர்பர ரஸைரத்யஷிதோ பாவுகைஸ்
யத் பாவேஷு ப்ருதக் விதேஷு அநு குணாந் பாவாந் ஸ்வயம் பிப்ரதீ
யத்தர் மைரிஹ தர்மிநீ விஹரதே நாநா க்ருதிஸ் நாயிகா –6-

ஸூத்ர தாரன் அஞ்சலி ஹஸ்தத்துடன் பணிவாக மேலும் கூறுகிறான் –
நாடகத்தில் பத்து வித வேஷங்கள் போல தச அவதாரங்கள்-திருவரங்கம் மேடையில் ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் அவனுக்குத் தக்க
துல்ய சீல வயோ வ்ருத்தையாய் – காண்பவர் ரஸ அனுபவம் பெறும்படி -ஸ்ரீ ரெங்கநாதன் நமக்கு
அனைத்து விதமான நன்மைகளையும் பெருக்கும் படி இருப்பானாக –

இவ்வாறு இறை வணக்கம் செய்து பராத்பரன் கடாக்ஷம் பெற்று மேலும் தொடர்கிறான் –

சுருதி கிரீட விஹார ஜூஷா தியா ஸூரபிதாம் இஹ நாடக பத்ததிம்
முஹுர வேஷ்ய விவேக முபக்நயந் மதமபச்சிமாமி விபச்சிதாம் –7-

வேதாந்த க்ரீடமே ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம்-இதனுடன் புத்தியின் திருமணம் அடையப் பெற்றதாக நாடகம் –
இதில் விவேகன் கதா பாத்திரம் கொண்டு ஞானிகளின் விருப்பங்களுக்கு மதிப்பு அளிப்பேன் –

ஸூத்ர தாரன்-நாடகக் கலைஞ்சர்கள் வேடம் புனையும் அறையின் பக்கம் முகத்தைத் திருப்பி உரைக்கிறான் –
மரியாதைக்கு உரிய நடியான -நடிகை -தங்களால் இந்த நாடக அரங்கம் மகிழ்வுடன் ஏற்கப்பட வேண்டும்

நடியானவள் மிகவும் பவ்யத்தையுடன் வந்து
இதோ நான் வந்தேன் -உங்கள் உத்தரவை மிகவும் விருப்பத்துடன் ஏற்கும் எனக்கு நீங்கள் உத்தடவு இடுங்கள் –

ஸூத்ர தாரன் -நடியிடம்
சிறந்தவளே -இந்த அரங்கத்தில் சாத்விகர்களால் உத்தவிடப்பட்ட நாடகம் நடைபெற உள்ளது
இதில் நடிக்க வேடங்கள் புனைந்து சிறந்த நம் நடிகர்கள் தயாராக உள்ளார்களா –

நடி-ஸூத்ர தாரன் இடம்
இவர்கள் உங்களுக்கு கை கால் போன்றவர்கள் அன்றோ -உங்கள் எண்ணப்படியே செய்வதில் வேகம் காட்டாமல் இருப்பார்களோ
இந்த நாடகத்தின் பெயர் தன்மை இவற்றை உங்கள் இடம் இருந்து அறிய விரும்புகிறேன் –

ஸூத்ரதாரர்
இது சங்கல்ப ஸூர்யோதயம்–விவேகம் கதாபாத்திரத்தை நாயகனாகக் கொண்டது

பாவம் விதந்தி பரமத்ர பரா வரஞ்ஞா ப்ராஞ்சா தநா
ப்ரகுண நூதன சம் விதாநம் நே
யஸ்மின் குணஸ் தனுப்ருத சதா சத் பிரகார
பத்ரீ பவந்த் யனு குணைரதி தைவதைஸ் ஸ்வை -8-

நாடகத்தின் மையக் கருத்து சாந்தம்
சரியான விவேகம் கொண்டவர்களும் -ஞானத்தை சொத்தாகக் கொண்டவர்களும் அறிவாளிகள்
நல் குணம் தீய குணம் இந்த நாடக கதா பாத்திரங்கள்

விவேக ப்ராகல்ப்ய ஸ்புரித ரண வீரப்யதிகர பர ப்ரஹ்மோ
தந்த பிரகடித தயா வீர விபவ
பிரபுத்த ஷேத்ரஞ்ஞ ஸ்திதி கடித சாந்தா க்ருதிரபூத்
பிரயோகச்சித்ர அயம் பவ ரஸ பூஜாம் அபி அபிமத–9-

இந்த நாடகத்தில் விவேகம் -என்பவனுடைய யுத்தத்தின் காணும் வீர ரசம் பல இடங்களில் உண்டு
இந்த வீரம் தயை கருணை உள்ளடக்கியதாக உள்ளது –
இதில் பர ப்ரஹ்மத்தின் லீலைகளை லீலைகளை தெளிந்த ஜீவாத்மாவின் சாந்தி ரசமும் வெளிப்படுத்தப் படுவதால்
சம்சாரத்தில் உள்ளோருக்கு விருப்பமாய் இருக்கும்

இந்த நாடகத்தின் பெருமை எல்லை அற்றது -உலகில் சங்குகள் எண்ணற்றவை -பங்கை ஜன்யத்துக்கு ஈடாகாதே

ஏ லோகான் இஹ வஞ்சயந்தி விரலோ தஞ்சன் மஹா கஞ்சுகா
தே திஷ்டந்து மஹத் க்ருஹேஷு மாணயஸ் கிம் தைரிதம் சிந்த்யதாம்
ஸ்ரீ வத்ச பிரதி வேஸதீ பரூஸினா சார்தம் கிமா பாஷ்யதே
பத்ம உல்லாசந தர்பனேந மணிநா ப்ரத் நேஷு ரத்நேஷ்வபி –10-

ஒரு சிலர் ரத்ன கற்களை ஆடைகளில் பதித்து மயக்குகிறார்கள் -எதுவும் ஸ்ரீ கௌஸ்துபத்துக்கு ஒவ்வாதே
ஸ்ரீ தாமரையாளை விளக்கு -கண்ணாடி போலே உல்லாசமாகக் காட்டும்

இந்த நாடகத்துக்கு மேலும் ஒரு காரணத்தாலும் மேன்மை உண்டே

அப திஸ்ய கிமப்ய சேஷ குப்த்யை நிகாமந்தேஷு நிரூட கௌரவேண
ப்ரவிபக்த ஹித அஹித பிரயோக கவிநா காருணிகேந கல்பித அசவ் -11-

உலக நன்மைக்காக உபாதேயம் த்யாஜ்யம் பகுத்து அறிய ஸ்ரீ வேதாந்தசசார்யனான அடியேனால் இது இயற்றப்பட்டது

நடி ஸூத்ர தாரனிடம்
இந்த நாடகத்தை உருவாக்கிய கவியின் பெயர் என்ன
அவரிடம் உள்ள மரியாதை காரணமாக இங்கு உள்ளவர்கள் நம் மேல் அன்பு காட்டுகிறார்களா –

ஸூத்ர தாரர் நடியிடம்
நீ கேள்விப்படவில்லையா
புண்டரீகாக்ஷர் என்னும் சோமயாஜியின் புத்ரரும் -உயர்ந்த குணங்களுக்கு இருப்பிடமாயும் –
விச்வாமித்ர கோத்ரத்துக்கு அணிகலனும் அனந்த ஸூரி என்பவரின் புத்ரருமான வேங்கடநாதரே இத்தை இயற்றினர்
ஸ்ரீ ரெங்கநாதர் ஆணையால் இவருக்கு வேதாந்தச்சார்யார் என்னும் விருது கிடைத்தது
அனைவராலும் கவி தார்க்கிக்க சிம்மம் என்றும் போற்றப் பெறுபவர்

கௌட வைதர்ப பாஞ்சால மாலாகாராம் சரஸ்வதீம்
யஸ்ய நித்யம் பிரசம் சந்தி சந்த ஸுவ்ரபவேதிந –12-

கௌடம் வைதர்பம் பாஞ்சாலம் சொல்லமைப்புகள் உள்ள சொல் தொடர்கள் ரசங்கள் இருப்பதாக
கவிகள் கொண்டாடுவார்கள்

அந் யேந்த்ரகம் புவனமந்யத நிந்த்ரகம் வா கர்தும் ஷமே கவிர பூதயமந்வ வாயே
ஜென்ம த்விதீயம் ருஷிபி கதிதம் யதஸ் சா தேவீ ச விஸ்வ ஜெநநீ யதநந்யகோத்ரா –13-

இந்த லோகத்துக்கு வேறே ஒரு இந்த்ரனையோ இந்த்ரன் இல்லாத லோகத்தையோ படைக்க வல்ல வம்சத்தில் அவதரித்த கவி இவர்
காயத்ரி உபதேசம் பெற்று இரண்டாம் பிறப்பு அடைவது போலே இவருடைய மண்தக்ராமும் கோத்ரமும் –

விசித்ராசிநீ விபுகவைரி வரூதிநீ நாம்
பத்மாஸநேந பரிசார விதவ் ப்ரயுக்தா
உத்ப்ரேஷ்யதே புத ஜனைர் உபபத்தி பூம்நா
கண்டா ஹரே சமஜ நிஷ்ட யதாத்மாநேதி –14-

அஸூரர்களை விரட்டவும் -நான்குமானால் ஆராதனத்தில் உபயோகிக்கப்பட்ட திருமலையில் உள்ள திரு மணி
இவர் ரூபம் என்று பல பிரமாணங்கள் கொண்டு சான்றோர்கள் நிர்மாணித்தார்கள்

விம்சப்யதே விஸ்ருத நாநாவித வித்யஸ்
த்ரிம் சத்வாரம் ஸ்ராவித சாரீர பாஷ்ய
ஸ்ரேயஸ் ஸ்ரீ மாந் வேங்கட நாத சுருதி பத்யம்
நாத ப்ரீத்யை நாடகமர்த்யே வ்யதிதைதம்-15-

தமது இருபது வயதுக்குள் பல வித்யைகளைக் கற்றார் -முப்பது முறை ஸ்ரீ பாஷ்ய பிரவசனம் செய்தார் –
ஸ்ரீ பகவத் ப்ரீதிக்காக மோக்ஷ புருஷார்த்தத்தைக் குறித்து புகழ் பெற்ற இந்த நாடகத்தை இயற்றினார் –

நடி ஸூத்ரதாரன் இடம்
இவர் மனம் பகவத் விஷயமாக வேதாந்தத்தில் ஈடு பட்டுள்ளது
இவர் வாக்கு வேதாந்த விரோதிகளை நிரசிக்க வல்லதாயும் கடினமான தர்க்கம் உள்ளவையாயும் உள்ளது
நம்மால் பிறருக்கு இன்பம் கொடுக்கும் படி எவ்வாறு இந்த நாடகமாக இவர் வாக்கு அமையும்
ஸூத்ரதாரர் பதில் -புன்னகையுடன்
இவர் பகவத் ப்ரீத்திக்கு மட்டும் கருத்து கொண்டவராக மற்ற சிந்தனைகளுக்கு இடம் அளிக்காதவராக உள்ளார்
என்று எண்ணுகிறாயா

மநு வ்யாஸ ப்ராசேதச பரிஷதர்ஹா க்வசி தியம்
ஸூ தா ஸிக்தா ஸூ க் தி ஸ்வயம் உதயம் அந்விச்சதி ஜநே
நிருந்தியு ஸ் கே விந்த்யாசல விகட சந்த்யா ந ட
ஜடா பரிப்ராந்தா பங்கோ ருபரி யதி கங்கா நிபததி –16

மநு இத்யாதிகள் நிறைந்த சபைக்கு ஏற்ற ஸூக்தி தாமாகவே வெளிப்பட்டுள்ளது –
கங்கா நீர் முடவன் மீதி விழுந்தால் யாரால் தடுக்க முடியும் –

அந்யத பி நித்யா யது பவதி
கம்பீர பீஷண கதிர் கிரி கண்ட நாதவ் சூடா பதம்
பசுபதேரபி கூர்ணயந்தி
ஸ்வாது ப்ரசன்ன ஸூபகாநி வஸூந்தராயாம் சோதாம் ஸி தர்சயதி கிம் ந ஸூரஸ்ந வந்தீ -17-

மலைகளையும் பிளந்து பசுபதியையும் மயக்கம் அடையும்படி பெருகும் கங்கை தெளிவாக
இனிய வெல்லத்துடன் பிரவாகித்து போலே கரடுமுரடாக இருந்தாலும் மென்மையான
இனிய பொருள்களைக் கூடியவை

நடி ஸூத்ர தாரனிடம் மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் ஐயா நீங்கள் உரைத்தது மிகவும் பொருத்தமே
சங்கீத ஸாஸ்த்ர ஆச்சார்யர்கள் சாந்தி என்னும் ரசம் இல்லை என்கிறார்களே -இந்த நாடகத்தில் அது உள்ளதை
எவ்விதம் சரி என்று சொல்ல முடியும்

இதுக்கு ஸூத்ர தாரன்
அவர்களை நான் பரத சாஸ்திரம் அறிந்தவர்களாக நான் ஏற்க வில்லை
அதவா தாத்ருஸாந் மத்வா ஜகதி துர்லபாந் சங்கே சாந்திர ஸோல்லா சம ஸக்ய மபி மே நி ரே -18-
சாந்தி ரசம் அனுபவிப்பவர்கள் துர்லபம் என்று எண்ணி வெளிப்படுத்துவது அரிது என்று சொல்லி இருப்பார்கள்

அசப்ய பரி பாடி காம் அதி கரோதி ஸ்ருங்காரிதா
பரஸ்பர திரஸ் க்ருதம் பரிசி நோ தி வீரா யிதம்
விருத்த கதிரத்புதஸ் ததல மல்பஸாரைஸ் பரை ஸ்
சமஸ்து பரி சிஷ்யதே சமித சித்த கேதோ ரஸ –19-

ஸ்ருங்கார ரஸம் சபைக்குத் தகாதவர்களுக்கே இன்பம் அளிக்கும்
வீரம் ஒருவரை ஒருவர் ஒப்புமை செய்து அவமானம் செய்வதை வளர்க்கும்
உண்மையான அனுபவங்களுக்கு முரண்பட்ட இவற்றால் என்ன பயன்
மனத்துக்கு அமைதி அளிக்க வல்ல ஒரே ரஸம் சாந்தி ரஸமே

நடி ஸூத்ர தாரனிடம்
ஐயா அப்படியே இருக்கலாம் -இந்த சாந்தி ரசமானது சநகாதி முனிவர்களால் ஏற்கப்பட்டதாக உள்ளது –
இத்தகைய ரசம் அனைத்து இந்திரியங்களையும் வசப்படுத்தி தகுந்த யோகத்தின் மூலமே அடையப்படும்
இப்படி இருக்க அனைவராலும் காணப்படும் இந்த நாடகத்தின் மூலம் அடையப்படுவது எவ்வாறு

ஸூத்ர தாரன் நாடியிடம்
அறிந்தவளே -அப்படி உரைக்க வேண்டாம்
அனைத்து விதமான வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களைத் துறந்தாலும் ஆத்மாவுக்கு எந்தவித தோஷமும் ஏற்படுவது இல்லை
என்று கூறும் அலேப மத வாதி வாதங்கள் இந்த நாடகத்தில் கூறப்படுவது இல்லை
ஆகவே நீ சந்தேகம் கொள்ள வேண்டாம் -ஆயிரக்கணக்கான கர்மங்கள் -எந்தவித பலன்களுக்காக இல்லாமல் செய்யவே
அவை மோக்ஷத்துக்கு இட்டுச் செல்லும் என்றானே ஸ்ரீ கீதாச்சார்யர்
இவை அனைவருக்கும் இன்பம் அளிப்பதாகவும் நம் போல்வாருக்கு வாழ்வு ஆதாரமாகவும் உள்ளன

மேலும் கீழே கூறப்படும் விஷயமும் கூறப்படுவதையும் காணலாம்
ந தத் சாஸ்திரம் ந சா வித்யா ந தத் சில்பம் த நா கலா
நாசவ் யோகோ ந தஜ் ஞானம் நாடகே யன்ன த்ருச்யதே –20-

நாடகம் மூலம் கூறப்பட முடியாத சாஸ்திரமோ வித்யையோ சிற்பக்கலையோ யோகமோ ஞானமோ
ஏதும் இங்கு காணப்படுவது இல்லை

ஸூத்ரகாரர் நடியிடம்
அச்சம் கொள்ள வேண்டாம்
நம்மிடம் பாக்யம் உள்ளது

லக்ஷண ஸம்ருத்திரநகா ரஸ பரி போஷச்ச ஸஹ்ருத்ய க்ராஹ்ய
சம்பததி நாடகே அஸ்மின் ச ஏஷ சைலூஷ ஸூ க்ருத பரிபாக –21-

இந்த நாடகத்தில் அனைத்துவித லக்ஷணங்களும் நன்றாக உள்ளன
சிறந்த மனம் உள்ளவர்கள் நன்றாக அனுபவிக்கும் படி ரசம் மிக்கு உள்ளது
இது நாடகத்தில் நடிப்பவர்களின் பாக்யமே ஆகும்

வித்யா சம்பந்நி திர வஹிதோ வேங்கடேச கவீந்த்ர
சித்தாரம்பச் சிரமபிநயே மாமக ஷாத்ர வர்க
ப்ரக்யா தேயம் பரிஷத நகா பக்ஷ பாதா நபி ஜ் ஞ
ராமா தீநாம் குல தனமிதம் ரங்கதா யாதி ரங்கம் –22-

வித்யை என்னும் செல்வத்துக்கு நிதியாக கவிகளின் அரசர் வேங்கடேசர் கவனமாகவே உள்ளார்
இங்குள்ள நாடகக் கலைஞர்களும் பலகாலம் தங்கள் உள்ளதை பலவிதங்களிலும் நிரூபிக்கிறார்கள்
இங்கு கூடி உள்ளவர்கள் பார பக்ஷம் காணாதவர்கள் தோஷங்கள் அற்றவர்கள்
ஸ்ரீ ராமன் முதலானவர்களுடைய குலதனமான ஸ்ரீ ரெங்க விமானமே இந்த நாடக அரங்கம்

ஸூத்ர தாரன் நடியிடம்
சமதன நிதிம் சத்த்வ ப்ராயம் ப்ரயோக மயோகித
ஸ்வ குண வசத ஸ்தோதும் யத்வா வரீவ்ரது நிந்திதும்
கிமஹ பஹுபி கிம் நிச்சின்னம் ந விஸ்வ மனீஸ்வரம்
ததுப நிஹிதா ஜாக்ரத்யேவம் சதுர்தச சாக்ஷிண –23-

சம தமாதி ஆத்ம குண புதையலான சத்வ குணமே ரூபமாக உள்ள இந்த நாடகம் லௌகிகரராலே
இகழவும் செய்தாலும் நமக்கு நஷ்டம் இல்லையே
ஈஸ்வரனும் -14=சாட்சிகளும் உலகில் உண்டே
ஸூர்யன் சந்திரன் காற்று அக்னி ஸ்வர்க்கம் பூமி நீர் இதயம் யமன் பகல் இரவு
விடியற்காலை ஸந்த்யாகாலம் தர்மங்கள் ஆகியவை

மேலும் விவேகம் நிறைந்தவர்களுக்குப் பொறாமை முதலிய நிலைகள் அவர்கள் அறியாமல் உண்டானாலும்
மின்னல் போன்று உண்டாகும் பொழுதே அழிந்து விடும்

மவ்னம் விப்ரது மத் சரேண நமிதாஸ் தூர்ணே தா ஏவ த்ருவம்
காலோந் நித்ர கதம்ப கோல வபுஷஸ் கம்பஸ் புரந் மௌலயஸ்
கிஞ்சித் வ்ரீடித குஞ்சதாஷ மவஸாதுத்தாந தத்தா நநா
ப்ரஸ் தோஷ் யந்த்ய வதிம் ப்ரயோக பதவீ ஸாரஸ்ய ஸாரஸ்ய –24-

அவர்கள் பொறாமை காரணமாக எதுவும் பேசாமல் மவ்னமாகவே இருக்கட்டும் –
வெகு விரைவில் ரோமங்கள் அனைத்தும் கதம்ப மர மலர்கள் கார் காலத்தில் போல் சிலிர்த்த படி நிற்கும்
அதைத் தொடர்ந்து தங்கள் தவறை நினைத்து இந்த நாடகத்தை உயர்வாகவே பேசுவார்கள்

உபவேத முதாரதீ ஸ்வ நாம் நா பரத ஸூ சித பாவாரக தாளம்
யமுதா ஹரதி ஸ்ந விஸ்வ குப்தயை போக்யம் தத பிஜ்ஜை ரவ ஹிஷ்க்ருதா வயம் ஸ்ம -25-

ப ர த –பாவம் ராகம் தாளம் காண்பித்து அருளிய பரதர் -உப வேதம் அறிந்தவர்களால்
நாம் இந்தக்கலையை விடாமல் ஆள் படுத்தப் பட்டோம் –

நடி ஸூத்ரதாரனிட ம்-
நன்கு அறிந்தவர்களும் குறை கூற வாய்ப்பை எதிர்பார்த்து இருப்பார்களே
நம்மால் இந்த நாடகத்தை எவ் விதமான குறை இல்லாமல் முடிக்க இயலுமா -என்று கேட்டான் –

ஸூத்ரதாரன் நடியிடம்
மற்றவர்களுடைய நற் குணங்களை எப்போதும் கொண்டாடுபவளே
சிலருக்கு சாஸ்த்ர ஞானம் தெளிவாக இருந்தாலும் மீண்டும் கேள்விகளை எழுப்பி சங்கைகளை தெளிவு படுத்தவே
கலக்கம் இல்லாமல் இருக்கும் ஞானவான்களை நாம் மதிக்க வேண்டும் –

பூய ஸீ ராபி கலா கலங்கிதா ப்ராப்ய கிஞ்சித பஸீ யதே சநை
ஏகயாபி கலயா விசுத்தயா யோ அபி கோ அபி பஜதே கிரீஸதாம் –26-

ஒருவனிடம் பல கலைகள் இருந்தாலும் களங்கம் இருந்தால் சந்திரன் போல்
நாள் தோறும் தேய்ந்து கொண்டே இருப்பான்
ஒரே கலை இருந்தாலும் தெளிவாக இருப்பான் ஆகில் சிவன் சிரஸா வஹிப்பான் –

நடி ஸூத் ரதாரன் இடம்
இனி இங்கு கூடி உள்ளவர்களை இந்த நாடகத்தைக் காணும் படி செய்வேனாக
இது பராசரர் வியாசர் போன்றவர்களால் கொண்டாடத் தக்கது –
தத்வ ஞானம் போதிக்கும்படியாகவும்
சங்கீதம் மூலம் பரம புருஷனை கடாக்ஷிக்க செய்யும் படியாகவும் உள்ளது

விவேக ப்ரா ரம்பே விமத மத பங்க ப்ரயதநே
முமுஷா ஸம் ஸித்தவ் முர மதந யோகே ச சபலே
முகா தீன் நித்யாதும் நிப்ருதும் இஹ நாடயே க்ருத முகை
பவத்பி ஸ்தா தவ்யம் பரத மத தைரேய மதிபி –27-

ஸூத்ர தாரன் தனது கைகளைக் குவித்தபடி கூறுவது
பரதமுனிவருடைய சாஸ்திரங்களை நன்கு அறிந்தவர்களே -உங்களுடைய கவனம் முழுவதும்
நாடகத்தின் லக்ஷணமாக உள்ள சந்திகளில் வைப்பீர்களாக -அவை யாவன –
விவேகன் என்னும் அரசன் ஜீவாத்மாவுக்கு மோக்ஷம் அடையும்படி செய்தல்
மற்ற மாதங்களில் கூறப்பட்ட கருத்துக்களை மறுத்தல்
ஜீவாத்மா மோக்ஷத்தில் விருப்பம் கொள்ளுதல்
யோகம் என்னும் உபாயத்தைக் கைக் கொள்ளுதல்
மற்றும் பலனைப் பெறுதல் என்பவை ஆகும்
இவை முறையே
முகம் -பிரதிமுகம் -கர்ப்பம் -அவமர்சம் -மற்றும் நிர்வஹணம்-எனப்படும் –

ஸமய நியதை ப்ரயாகை ஸத் பத ஸீ மாம் அநு ஞாதோ விதுஷ
கிரணை ரிவ திவ ஸக்ருத ஷிப் யந்தே தாம ஸாரம்பா –28

திரையின் உட் புறத்தில் இருந்து எழும் குரல்
நக்ஷத்ர பாதையில் செல்லும் சூரியனின் கதிர்களால் சரியான நேரத்தில் இருளானது விரட்டப் படுகிறது
இதே போன்று நல் மார்க்கத்தில் செல்லும் ஞானிகளால் தாமஸம் நிறைந்தவர்கள் செய்யும்
அனைத்து முயற்சிகளும் விலக்கப் படுகின்றன –

நம்முடைய நாடகத் தொழில்களின் செய்கைகள் மற்றும் முமுஷுக்களின் செய்கைகள் ஆகியவற்றை
ஒரே போன்ற சொற்களைக் கொண்டு இந்த நாடகத்தின் தொடக்கத்தில் சுருக்கமாகக் கூறுவதை
நன்றாகக் கவனித்துக் கேட்ப்பாயாக -அதாவது

துர்ஜனம் பிரதிபக்ஷம் ச தூரத் யஷ்டி ரயம் ஜன
விவேகச்ச மஹா மோஹம் விஜேதும் பிரப விஷ்யத–29-

ஸூத்ர தாரன் கூறுவது -தனது விரோதியான மஹா மோஹனை எவ்விதம் விவேகம் என்னும் அரசன்
வென்றானோ அது போன்று நானும் என்னுடைய விரோதிகளை வெல்வேன் என தீர்க்க தரிசனமாகக் கூறுகிறேன்

திரையின் உள்ளே இருந்து எழும் குரல் –கைகளிலே கூடியதாகவும் இனிமையாகவும் உள்ள வில்லை —
காமனுடைய கரும்பு வில் ஏந்தியபடி – மென்மையானதும் நறு மணம் வீசுவதாயும் ஆகிய மலர்க் கண்களைக் கொண்ட படி –
எனது அனைத்து விரோதி களுக்கும் அச்சத்தை உண்டாக்கும் நான் உள்ள போது நாடகக் கலைஞர்களின்
குலத்துக்கு அனல் போன்று உள்ள அவன் யார்
எங்களுடைய அரசனும் துர்மதி என்பவளுடைய கணவனும் நாடக மேடை என்னும் யுத்த களத்தில் உள்ள
பெரிய கலைஞனும் ஆகிய மஹா மோஹன் என்ற எங்கள் அரசனின் இந்த அவையில் எங்களுடைய
விரோதிகளுக்குச் சார்பாகக் குரல் எழுப்புபவன் யார் –

ஸூத்ர தாரன் -பயத்துடன் பரபரப்புடன் சுற்றிலும் நோக்கி -கோபத்தினால் அக்னி போன்று
சிவந்த கண்களுடன் தனது நண்பன் ஒருவன் இடம் யாரோ ஒருவர் வருகிறார் –
ஆஹா அவர் யார் என நான் காண்கிறேன் -அவர்

அபவர்க்க விருத்தேஷு த்ரிஷு வர்க்கேஷு திஷ்டதாம்
ப்ரதான புருஷார்த்தஸ்ய பச்சி மஸ்ய அதி தைவதம் –30-

மோஷத்துக்கு எதிர் தட்டாய் உள்ள மூன்று புருஷார்த்தங்களை எப்பொழுதும் நாடிய படி உள்ளவருக்கு
முதன்மையான முடிவாக உள்ள அபிமான தேவதை யாவான் –

அர்த்தா வ சேஷித மஹேஸ்வர பவ்ருஷ அயம்
வர்க்கே த்ருதீயம் அவதீர யதாம் விநேதா
ரத்யா ஸலீல பரி ரம்பண லோக கத்யா
புஷ்ணா யுத புல கிதை குபுஜ அப்யுபைதி –31-

ஸூத்ர தாரன் கூறுவது
மேலும் இவன் பரமேஸ்வரனுடைய ஆண்மையைப் பாதியாகக் குறைத்தவன் ஆவான்
மூன்றாவது புருஷார்த்தம் ஆகிய காமம் என்பதை முடிக்க முயலுபவர்களை மலர்க்கண்
மற்றும் கரும்பு வில் கொண்டு தண்டிப்பவன் ஆவான்
அழகான நடையைக் கொண்ட ரதியால் நன்கு அணைக்கப் பட்டவனாக ஒரு கரத்தில் முடிகள் சிலிர்த்தபடி
உள்ளவனாக வருகிறான்
ஸூத்ரகாரன் கூறுவது –
ஆகவே அவனை விட்டு நாம் விலகுவோம்
இந்தப் பருவத்துக்கு உரிய காம விழாவில் பலரும் தங்களை மறந்து ஈடுபட்ட படி உள்ளனர்
அவர்களுடன் கலந்து நமது நிலையை மறைத்த படி நாம் அடுத்து செய்ய வேண்டியத்தைச் செய்வோம்
இவ்விதம் உரைத்து விட்டு இருவரும் அகன்றனர்

ப்ரஸ்தாவனை -அறிமுக பாவம் சம்பூர்ணம் –

விஷ்கம்ப -நாடக விஷயங்களை கதா பாத்திரங்கள் மூலம் அறிதல்
காமன் தனது மனைவி உடன் வசந்தனின் கையைப் பிடித்து வருதல்
காமன் கூறுவது -யார் அவன் -ஹே ஹே -நாடகக் கலைஞர்கள் குலத்துக்கு இழிவாக உள்ளவனே

தர நமித மநோஜ்ஜே ப்ரூலதா சாப பாஜாம்
தரல ஹ்ருதய லஷ்யே தாத்ருஸ ஸ்நேஹ திக்தே
குவலய நயனநாம் கூணிதே லோச நாஸ்த்ரே
சரண யது விவேக காம் திசம் காம்தி சீக –32-

காமன் கூறுவது -குவளை மலர் போன்றதும் -காதல் பார்வை வீசுவதும் -சற்றே வளைந்த புருவங்களின் கீழே
உள்ள பெண்கள் கண்கள் காதல் என்னும் தைலம் பூசப்பட்டு -எனது வில்லில் இருந்து வரும் பொழுது
விவேகம் எந்த திசையில் அச்சம் கொண்டு ஓட இயலும் –

வசந்தன் -தனது மனத்தில் எண்ணுவது
விஷம் நிறைந்த அம்புகள் கொண்ட பேராசை கொண்ட மன்மதன் உள்ளான் –
அர்ச்சிராதி மார்க்கம் காட்டும் குழுவில் நான் உள்ளேன்
மன்மத சம்பந்த ருசி வாஸனை எளிதில் விலக்க முடியாது
உரத்த குரலில் மன்மதன் இடம் கூறத் தொடங்கி
மஹா மோஹனின் புகழ் பாடவும் விவேகனை அச்சம் கொண்டு ஓட வைக்கவும் இந்த விழாவை மங்களமாகத் தொடங்குகிறேன்

சூடா வேல்லித சாரு ஹல்ல கபர வ்யாலம்பி லோலம்பக
க்ரீடந்த் யத்ர ஹிரண் மயாநி தகத ஸ்ருங்காணி ஸ்ருங்காரிண
தந் வங்கீகர யந்த்ர யந்த்ரண கலா தந்த்ர ஷரத்பிஸ் த்ரிகா
கஸ்தூரி பரிவாஹ மேதுரமிலத் ஜம்பால லம்பாலகா –33-

வசந்தன் கூறுவது
இளைஞர்கள் தலையில் செங்கழு நீர் மலர் சூடி -அதில் வண்டுகள் ஆடிப்பாட
பெண்டிர் கஸ்தூரி கலந்த நீரை பீச்சாங்குழல் கொண்டு தெளித்த நீர் சேறு போல் படிந்துள்ளது –

காமன் உரைப்பது –
மிகவும் நல்லது வஸந்தா -தீயவனாகிய அந்த விவேகன் தோற்கடிக்கப் பட்டவனே ஆகிறான் –
எப்படி என்றால் –
காவேரிக் கரையில் நடைபெறும் இந்த மஹா உத்சவத்தின் தொடக்கம் என்பது சுவர்க்கத்தில் உள்ள நந்தவனங்களையும்
தோற்கடிக்கச் செய்வதாகவே உள்ளதால் ஆகும்
இங்கு

உந் நித்ராம் புஜ வாடிகாம் உபய தோரோதோ நிரோதோல்லத்
ஸ்ரோதஸ் ஸ்ம்ருத ஸாரணீ சத க்ருத ஸ்வச் சந்த கந்தாப்லவாம்
கேலச் சோல வதூ விதூத கவரீ சைவாலிதாம் அன்வஹம்
பஸ்யமே ப்லவமாந ஹம்ஸ மிதுனஸ்மேஸாம் கவரோத்மஜாம் –34-

காமன் கூறுவது -ஒவ்வொரு நாளும் நன்கு மலர்ந்த தாமரைகளால் நிறைந்த கரைகளைக் கொண்டதாக நாம் காவேரியைக் காண்கிறோம்
இரண்டு கரைகளுக்குள் அடங்கி ஓடும் காவேரியின் வெள்ளமானது நூற்றுக்கணக்கான வாய்க்கால்கள் வழியே வெளியேறி
சுற்றி உள்ள பகுதிகள் அனைத்தையுமே ஈரமாக வைத்துள்ளது –
இதில் விளையாடி மகிழ்கின்ற சோழ தேசத்துப் பெண்களின் மிதந்தபடி உள்ள கூந்தலானது கறுத்த கொடிகள் போன்று உள்ளன –
ஜோடியாக நீந்தும் அன்னப் பறவைகள் சிரித்தபடி உள்ள தோற்றத்தை உண்டாக்குகின்றன –

காமனின் மனைவியாகிய ரதி உரைப்பது
இந்த மஹா உத்ஸவம் மிகவும் அழகாக உள்ளது – ஆனால் நமது மன்னராகிய மஹா மோஹனுடைய தடை படாத தலைவிதி
காரணமாக விவேகம் செல்ல இயலாத விரோதியாக உள்ளான் என்பதை எண்ணும் போது என் மனம் தடுமாறுகிறது –

காமன் ரதியிடம் உரைப்பது
ஏதும் அறியாத குழந்தை போன்று உள்ளவளே -எனது பிராணன் போன்றவளே -பெண்ளுடைய தேவதையே –
நமக்கு வேண்டப்பட்ட ஒருவன் கிட்டினான் என்பதை எண்ணி மகிழ வேண்டிய இந்தத் தருணத்தில்
குழந்தையைப் போன்ற மநோ பாவத்தை வெளிப்படுத்தி விவேகனுடைய பெருமையை ஏன் வர்ணிக்கிறாய் –
நீயே காண்பாயாக –

கர த்ருத லலிதே சஷு தன்வனோ மே ப்ரமர குணார்பித புஷ்ப மார்கணஸ்ய
மருத நல சர அபி மேரு தந்வா க்ஷணம் அதி லங்கித ஸாஸன கதம் ஸ்யாத் –35-

காமன் கூறுவது
எனது கையில் இளைய கரும்பு வில் உள்ளது –எனது பாணங்கள் மலர்களால் ஆனவை ஆகும் –
அந்த மலர்களில் அமர்ந்துள்ள வண்டுகளே இந்த வில்லின் நாணாக உள்ளன -இவ்விதம் உள்ள எனது கட்டளையை
திரிபுரம் எரிக்கச் செல்லும் போது மேரு மலையை வில்லாகக் கொண்டு காற்றுடன் கூடிய நெருப்பைக்
கணையாகத் தொடுக்கும் சிவன் கூட ஒரு நொடியாவது மீற இயலுமோ

வசந்தன் ரதியிடம் உரைப்பது
தோழியே காமன் உரைப்பது சரியே யாகும் -இது வெறும் தற் புகழ்ச்சியே அல்ல –
இந்த உலகில் ஒரு கொசு வானத்து யானையை எதிர்த்து நிற்குமா -இந்த உலகின் வரலாற்றை நீ அறியவில்லை –
உனது கணவனுடைய வீரச் செயல்களை நீ கண்டது இல்லை -அதாவது –

வஹதி மஹிளாம் ஆத்யோ வேதாஸ் த்ரயீ முகரைர் முகைர்
வர தநு தயா வாமோ பாக சிவஸ்ய விவர்த்ததே
ததாபி பரமம் தத்துவம் கோபீ ஜனஸ்ய வசம் வதம்
மதந கதநைர்ந க்லிஸ் யந்தே கதம் ந்வி தரே ஜநா –36–

வசந்தன் கூறுவது
முதலில் வெளிப்பட்ட நான்முகன் மூன்று வேதங்களை ஓதும் தனது முகங்களில் தனது மனைவியை வைத்துள்ளான்
சிவனது இடது பாகம் பெண் வடிவாகவே மாறி உள்ளது -யாருக்கும் வசப்படாத பரம தத்துவமான நாராயணனும்
கோபிகளுக்கு வசப்பட்டான் இவ்விதம் உள்ளபோது மற்றவர்கள் எவ்விதம் மன்மதனுக்கு வசப்படாமல் இருப்பர் –

காமன் உரைப்பது
சரியாக உரைத்தாய் வசந்தா -உனது சொற்கள் அப்படியே அந்த அந்த காலத்துக்கு ஏற்றபடியே உள்ளன

விஸ்வம் யுவதி ஸாத் க்ருதம் பவதா தத்த சாயகே
விவேக கிம் நு வர்த்ததே விபக்ஷ அபி மயி ஸ்திதே –37-

காமன் கூறுவது –
இந்த உலகம் முழுவதும் பெண்கள் வசம் ஆக்குவதற்காக உன்னுடைய அம்பை எனக்கு நீ கொடுத்துள்ளாய் –
இவ்விதம் நான் முன்பாக நிற்கும் போது விவேகம் நிலைப்பானோ –

ரதி காமனிடம் கூறுவது –
எஜமானரே இது உண்மையே ஆகும் -ஆனால் வைராக்யம் என்பதான -யாராலும் புக இயலாத கோட்டையில் விவேகன் உள்ளான் –
அவனுக்குக் காவலாக -தமம்-புலன் அடக்கம் -மற்றும் சமம் -மன அடக்கம் -ஆகிய மந்திரிகள் உள்ளனர் –
,அவன் யாருடைய துணையாக வேண்டாத வீரனாக உள்ளான் –
இயலாத செயல்களையும் எந்தவித அபாயமும் இன்றியே செய்ய வல்லனாக உள்ளான் –
ஆகவே அவன் எத்தை எப்போது செய்வான் என்ற கலகத்துடனே நான் உள்ளேன் –

ரதியிடம் காமன் கூறுவது
அச்சம் கொண்டவளே -அஞ்ச வேண்டாம் -நீ நம்முடைய விரோதிக் கூட்டத்தில் பற்றுக் கொண்டவர்களால் ஏமாற்றப் பட்டுள்ளாய்
ஆகவே நம்முடைய கூட்டத்தின் திறனையும் மேன்மையையும் நீ அறியவில்லை
இந்த உலகம் முழுவதையும் வெல்லக் கூடிய உனது கணவனுக்கு உள்ளதான வெற்றி அளிக்கக் கூடிய கருவிகளைக் காண்பாயாக –

வபுர ப்ரதிமம் நிதம்பிநீநாம் த்ருட ஸுந்தர்ய குணம் தரவா நம்ரம்
ஸ்ரவண அவதி நேத்ர சித்ர ப்ருங்கம் தனு ராத்யம் மம முஷ்டி மேய மத்யம் –38-

காமன் கூறுவது –
ஈடில்லாத அழகான பெண்களுடைய உருவம் எனக்கு வில்லனாகும் -இந்த சில சற்றே வளைந்து உள்ளது –
அதனுடைய நாண் என்பது வலிமையாகவும் பெண்களுடைய அழகாகவும் உள்ளது –
அதனுடைய அம்புகளானவை அவர்களுடைய காதுகள் முடிய நீண்டுள்ள கண்களே ஆகும் –
பிடித்துக் கொள்ள ஏற்றதாக உள்ள வில்லின் நடுப்பகுதி யானது அவர்களது இடுப்பாகும் –

சைலீம் விலோ பயதி சாந்தி மகா கரோதி வ்ரீடாம் வ்யுதஸ்யதி விரக்திம் அபஹ்ருதே ச
கர்ணாம்ருதம் கமபி தத் கலமா ஷிணீ நாம் நாமாபி கிம் ந விகரோதி நிசம்யமாநம் –39–

காமன் கூறுவது -மேலும் இனிமையான குரல் கொண்ட இந்தப் பெண்களுடைய பெயர் மட்டும்
செவிக்கு அமிர்தமாகவும் -ஒருவருடைய அனைத்து உடைமைகளையும் குலைக்கும் படியாயும் இருக்கும் –
அவர்களுடைய குரல் மன அமைதியைக் குலைப்பதாக உள்ளது -ஒருவருடைய வெட்கத்தை விலக்கி
அவர்களுடைய வைராக்யத்தை அழிக்கும்
எந்த மாறுதல்களைத் தான் அவர்கள் குரல் ஏற்படுத்துவது இல்லை

வசந்தன் கூறுவது
இப்படி உள்ள போது பெண்களைக் குறித்து புகழ்ந்து பேசும்போது கேட்பது -அவர்களைக் குறித்துப் பேசுவது
முதலானவற்றால் மனம் கலங்கும் என்பது உறுதியே யாகும் –

திஷ்டது குணா வமர்ச ஸ்த்ரீ குணாம் ஆலோக நாதிபி சார்தம்
தோஷ அநு சிந்த நார்த்தா ஸ்ம்ருதிரஷி தூரி கரோதி வைராக்யம் –40-

வசந்தன் கூறுவது –
பெண்களுடைய குணங்கள் குறித்து அதிகமாகப் புகழ்தல்
மற்றும் அவர்களைக் காணுதல் போன்றவை ஒரு புறம் இருக்கட்டும் –
அவர்களுடைய தோஷங்களைக் குறித்துச் சிந்திக்கும் நேரத்தில் கூட பெண்களைக் குறித்த எண்ணங்கள்
மனத்தை வைராக்யம் என்ற நிலையில் இருந்து மாற்றி விடும் –

அபிச ப்ரபூத மத மேதுராத் மநோ விஷயாட வீஷூ விவிதா ஸூ தாவத
ஸ்வ பலேந ஹந்த மநஸோ நிவர்த்தநம் பிச தந்து நேவ ஸூர தந்தி யந்த்ரணம் –41-

வசந்தன் கூறுவது
மிகுந்த வலிமையுடன் மதம் பிடித்து பலவகையான உலக விஷயங்கள் என்னும் காட்டிலே
எந்தவிதமான கட்டுப்பாடும் இன்றி திரியும் மனசை ஒருவன் தனது முயற்சியால் கட்டுப்படுத்த முயலுதல்
என்பது ஐரா வதம் என்ற யானையை தாமரை நூல் கொண்டு காட்டுவதுக்கு சமானம் ஆகுமே –

ரதி கூறுவது
எஜமானரே மனதை உறுதியாகப் பற்றுகின்ற வலிமையான மயக்கங்கள் எதுவாக இருந்தாலும்
அதனைப் போக்க வல்லவர்களாக யோகிகள் உள்ளனர் –
அவர்களை அணுகாமல் தங்கள் இருத்தல் வேண்டும்

காமன் சிரித்த படி உரைத்தல் –
அன்பானவளே -உனது கண்களில் உள்ள தடுமாற்றத்தை -உனது மனதிலும் நான் காண்கிறேன்
யோகிகளின் முதன்மையானவர்களைக் கூட -இளம் பெண்கள் என்னும்
யோகிகளுடைய கால்களில் விழும்படி நான் செய்ய வில்லையா –

ஸூபக பருஷைர் மதஸ்த்ரைஸ் கீலிதம் அந்யோன்ய கவசிதைர் காதம்
கிம் ந விதிதம் பவத்யா கிம் அபி பிதஸ் ஸ்யூத ஜீவிதம் மிது நம் –41-

காமன் கூறுவது
அழகானதும் கொடியதாக உள்ளதுமாகிய எனது அம்புகளால் ஒன்றாக இணைக்கப் பட்டு
ஒருவருடைய உடல் கொண்டு மற்ற ஒருவருடைய உடல் மூடப்பட்ட படி ஒன்றுடன் ஓன்று பின்னிய நிலையில்
உள்ள ஒரு ஜோடியை -(இது அர்த்த நாரீஸ்வரரைக் குறிக்கும் ) நீ அறியவில்லை போலும் –

ரதி காமனிடம் உரைத்தல்
உயர்ந்தவர் உம்முடைய மேன்மையைக் குறித்து நான் நன்றாக அறிவேன்–
ஆனால் தற்போது பலத்த சூறைக்காற்றால் அடிபட்ட வாழை மரங்கள் போன்று நான் ஆட்டம் காண்கிறேன்
ஏன் என்றால்
நல்ல ஆலோசனைகளால் திறன் அடைந்தவனும் -தகுந்த தெய்வத்தால் உதவப் பெற்றவனும்
விதியானது உதவும்படி உள்ளவனும் -யமம் நியாமாதிகளால் உதவப் பெற்றவனும் –
மேலும் பல உபாயங்களைக் கொண்ட வானுமாக உள்ள நம்முடைய சத்ரு
எப்போது வேண்டுமானாலும் எதையாகிலும் செய்யக்கூடும் என்பதை எண்ணுகிறேன்
ஞானமானது மோக்ஷத்தைத் தவிர மற்ற அனைத்துப் பலன்களையும் அளிக்க வல்லது என்பதை அனைவரும் அறிவார்

காமன் கோபம் கலந்த சிரிப்புடன் உரைத்தல்
பேதையே
நீ இனிமையாகப் பேசினாலும் உனது அச்சமானது பேதமையே யாகும் –
ஒலிக்கும் வண்டுகள் என்பதான நாணில் கோர்க்கப் பட்டதும் அனைத்து உலகங்களும் இலக்காகக் கொண்ட
அம்புகள் கொண்டதுமாகிய வில்லைக் உடையவனும் -எப்போதும் வெற்றியிலே மட்டுமே
கவனம் கொண்டவனுமாக உனது அன்பனான நான் உள்ளேன்
இப்படி உள்ள என் முன்பே அறிவு என்ன செய்ய இயலும் -யார் எதன் மூலம் மோக்ஷம் பெற முடியும்
உனது இடைப்பகுதியில் உள்ள நுண்மையானது உனது மனத்தில் காணப்பட வில்லையே –
கெட்டாய் -உனது ஸ்தனங்களில் உள்ள காடின்யமும் பருமனும் உனது மனத்தில் புகுந்தது போலும் –
அல்லது இயல்பாகவே உள்ள பெண்மையிடம் முதலில் காணப்படும் தன்மையானது உன்னிடம் உள்ளது எனலாம் –

மயா அதிஷ்ட க்ரோத ப்ரயாதி கிம் அப்யாந்த்யமத ச
ஸ்ம்ருதி பிரம்ச சேத்தா விகடயதி புத்திம் சபதி ச
தயா முக்த ஷேத்ரீ தமஸீ ஜஹனே விந்ததி லயம்
ததா பூதே கிம் வா ஜனயது (தி ) விவேகோ ஜடமதி — 43-

காமன் கூறுவது
நான் ஆணை இட்டால் கோபம் என்பவன் முதலில் அஞ்ஞானம் என்னும் இருளை உண்டாக்குவான் -தொடர்ந்து மறதி உண்டாக்கும் –
அதன் பின்பு புத்திக்கு அழிவு உண்டாகும் -புத்தியைஇழக்கும் ஒருவன் சம்சாரம் என்னும் அடர்ந்த இருளில் லயிக்கிறான்
இப்படிப்பட்ட ஒருவன் இடம் விவேகம் என்ன செய்ய இயலும் -அவனுடைய பத்னியும் ஜடமாகிறாள் –

காமன் ரதியிடம் உரைத்தல்
நம்முடைய விரைவுடன் கூடிய சேனையை விவேகனின் அமைச்சர்களான சமம் தமம் போன்றவர்களால் தடுக்க இயலாது –
தேவர்கள் அசுரர்கள் தலையில் இடது காலை வைத்த மஹா மோஹன் யாராலும் வெல்ல ஒண்ணாதவன்
சிங்கத்துக்கு முன்பாக அல்ப விலங்கு என்ன செய்ய இயலும் –

பரஸ்ய புருஷஸ் யேவ பஞ்ச பிச்ச மம ஆயுதைஸ்
சமயே ஷு விமத் யந்தே ஸத்வந்தஸ் அபி சத்ரவ–44-

காமன் கூறுவது -பரம புருஷன் போலவே நானும் ஐந்து ஆயுதங்கள் கொண்டவன் –
ஸாத்விகர் களையும் கூட அழிக்க வல்லவை -மேலும்

அலமிஹ விபுதாத்யை ஆகம க்ராஹ்ய வாசோ
முனி பரிஷிதி தர்மான் காயதோ முக்தி ஹேதூன்
தபஸி நியத வ்ருத்தேஸ் தஸ்ய தேவஸ்ய சாந்தி
ஜெனித யுவதி ரத்னம் தர்ச யத்யூரு காண்டம் –45–

காமன் கூறுவது -தேவர்கள் ஒரு புறம் இருக்கட்டும் -வேதங்களைப் போன்ற பேச்சு கொண்டவனும் –
முனிவருடைய சபையில் – மோஷத்தைப் பற்றி உரைப்பவனும் -ஆன
நாராயணனுடைய தொடையில் இருந்து உண்டானவள் ஊர்வசி அல்லவா –
ரதி -உமது சக்தி அறிவேன் -எனக்கு அறியாத ஒன்றை நீங்கள் கூற வேணும் –
-சிங்கம் யானை -பகை போல் விவேகன் மஹா மோஹன் -இடையில் உள்ள பகைக்குக் காரணம் என்ன
காமன் -அன்பாளவளே -இத்தை நான் முதலில் இருந்து கூறுகிறேன் –

த்ரி குண கடிதாத் போக்த்ரு புத்திஸ் ஸதீ ததநு வ்ரதா
ஸமய நியதோஸ் ஸ்ராயம் த்ரேதா குலம் சமஜீ ஜனத்
ப்ரதமம் இஹ தத் போக த்வேஷ்யம்விவேக புரஸ் சரம்
த்விதய மிதரஜ் ஜுஷ்டம் ராக ப்ரமோஹ முகம் மித –46-

காமன் கூறுவது
ஜீவாத்மாவின் பத்தினியான புத்தி என்பவள் -முக்குண மயத்தாலே ஓன்று ஓன்று அதிகமாக உள்ள போது மூன்று குலங்களைப் பெற்று எடுக்கிறாள்
ஸத்வ குணத்தால் விவேகமும் -இன்பங்களை அனுபவிப்பதை ஜீவாத்மாவை வெறுக்கப் பண்ணும்
ராஜஸம் தாமசம் ஆகியவற்றின் கூடிய ராகம் -மஹா மோஹம் -இரண்டு குலங்களும் ஓன்று சேர்ந்து நிற்கின்றன –
காமன் -இந்த இரண்டு பிரிவினர்கள் -விவேகன் மற்றும் மஹா மோஹன் ஆகியோர்களைத் தங்கள் குல அரசர்களாக ஆக்கினார்கள் –

மோஹஸ்ய தர்ம பத்நீ துர் மதி அபவர்க்க தோஷ த்ருஷ்டி மயீ
விஷய ரஸ தோஷ த்ருஷ்டி ஸூமதி அநந்யா விவேகஸ்ய –47-

காமன் கூறுவது -மோஹனுடைய தர்ம பத்னி துர்மதி –இவள் மோக்ஷ தோஷமே பார்ப்பவள்
விவேகன் தர்ம பத்னி ஸூமதி -உலக விஷய தோஷங்களையே பார்ப்பவள் –

ரதி -அதன் பின்னர் -அதன் பின்னர்

காமன் –அதனைத் தொடர்ந்து ரஜோ குணத்தின் மூலமாக உள்ள ராகம் -ஆசை -முதலானவர்கள் –
தமோ குணத்தின் ஆதாரமாகத் திகழ்கின்ற ஸம்ஸார சக்கரவர்த்தியான மஹா மோஹனுக்கு
அசுரர்கள் ராக்ஷஸர்களுக்கு உதவின்படி உதவுகிறார்கள் –
ஆனால் சத்வத்தில் இருந்து பிறந்த விவேகனின் குலமானது குறைந்த துணையுடன் பலம் அற்று இருந்தது –
நம்முடைய தந்தையாகிய ஜீவாத்மா பொதுவான -நடுநிலைமையான -உள்ளவர் என்றாலும் –
தமது தர்ம பத்தினியான -புத்தி -தர்ம பூத ஞானம் -உடன் நம்மிடமே அன்புடன் உள்ளார் –
தங்களுடைய கருத்துக்களுக்கு தாங்களே ஆஷேபம் கூறுபவர்களும் -ஜாதிவாதிகள் என்று கூறப்படுபவர்களும் –
ஆகிய சிலரைப் போன்று எப்போதும் சூழ்ச்சியுடன் உள்ள விவேகன் முதலானவர்கள் நம்முடைய தந்தையான ஜீவாத்மா
நம்முடன் நெருக்கமாக உள்ளதை விரும்பவில்லை -ஆகவே ஜாவாத்மாவின் இன்பங்களை அழித்து எண்களையும் அழிக்க முயல்கிறார்கள் –
தந்தையை அழிப்பவர்கள் தாங்களும் அழிவார்கள் என்று தெரிந்தே இவ்விதம் செய்கிறார்கள் –

இவர்கள் செய்வது என்ன வென்றால் நம்முடைய தந்தை எல்லையற்ற காலமாக அனுபவித்தபடி உள்ள ப்ரக்ருதியில்
பல்வேறு தோஷங்கள் உள்ளதாகக் கூறி -அவருக்கு பிரகிருதியின் மீது வெறுப்பை உண்டாக்கி –
மீண்டும் சம்சாரம் என்ற நம்முடைய குடும்பத்துக்குத் திரும்பாமல் -மஹா ப்ரஸ்தானம் என்பதைச் செய்யும் படி தூண்டுகிறார்கள்
ஆனால் நம்முடைய குலத்தை நாமே அழிக்கலாமோ என்பதற்கு
வானவர் அரசன் சுக்ரீவன் ராக்ஷஸ அரசன் விபீஷணன் செய்வதைக் கூறுகிறார்கள் –

இதன் மூலம் நம்முடைய தந்தையான ஜீவாத்மா அடையும் துயரங்களைக் காண இயலவில்லை –
இவர்கள் செய்கின்ற இந்தச் செயல்களால் – ஜீவாத்மா பல விஷயங்களிலும் வீணாகிறான் –
மற்றவர்கள் தோஷங்களைக் காண குருடன் ஆகிறான் -மற்றவர்களை பழிப்பதில் ஊமை ஆகிறான் –
மற்றவர்களை பழிக்கும் விஷயங்களில் கேட்பதில் முதல்தர செவிடன் ஆகிறான் –
பரதாரம் விரும்பும் விஷயத்தில் பெண் ஆகிறான் –
பெண்களை வசப்படுத்தும் வழிகளை ஆராயாமல் உள்ளான் –
புலன்களை இழந்த ஒருவன் போன்று பெண்கள் விஷயத்தில் உள்ளான் –

ஆகவே இவர்கள் விஷயத்தில் சகோதரத் தன்மையை விட்டுவிட்டு அவர்களை அழிக்க விரும்புகிறோம் –
எனவே நாங்களும் அவர்களும் முறையே பிறவிருத்தி -சுய நலம் விரும்பும் செயல்கள் –
மற்றும் நிவ்ருத்தி -சுய நலம் அற்ற செயல்கள் -தர்மங்களைக் கைக்கொள்ள வேண்டும் –
இதன் மூலம் ஸத்வ குணத்தை முதன்மையாகக் கொண்ட அவர்களுடைய குலமானது
ஸூர்யன் முன்பாக அழியும் மின்மினிப் பூச்சிகளின் ஒளி போல் ஆகும் –

ஸுஹார்த்த மித்த மந வாப்ய ஸஹோ த ராணாம் ஆஸீத்
ஸ்வ மூல குண பேத வசாத் விரோத
ஏக பிரஜாபதி புவா மபி வைர பந்த
ஸ்வாத் மாவதி ஸ்வய முதேதி ஸூ ரா ஸூ ராணாம் –48–

காமன் கூறுவது
இப்படியாக எங்களுக்கு உரியதான பிறவிக் குணங்களில் வேறுபாடு உள்ளதால் எங்களுக்கு இடையே உள்ள
சகோதரத் தன்மை மறைந்து பகைமையே மேல் ஓங்கி உள்ளது –
கஸ்யப பிரஜாபதி என்னும் ஒரு தந்தைக்கே பிறந்துள்ள போதிலும் அசுரர்கள் மற்றும் தேவர்களுக்கும் இடையே
எப்பொழுதும் பகையே உள்ளது அல்லவா –

ரதி
இத்தகைய பாபமானது அழிய வேண்டும் -தந்தையுடைய இன்பத்தை அவருக்குப் பிறந்தவர்களே அழிக்க முயல்கிறார்களே
அது மட்டும் அல்லாமல் தங்களுடன் பிறந்தவர்களுக்கே அழிவை ஏற்படுத்த எண்ணுகிறார்களே
நாதனே உங்களுக்கும் அவர்களுக்கும் இடையே போர் மூளாதபடியாக இருப்பதற்கு ஒரு வழி இல்லையா

காமன் – நீ ஏதும் அறியாதவளாக உள்ளாய்
அவ்விதம் எங்களுக்கு இடையே சமாதானம் ஏற்பட வழி இல்லையே

ஸ்வத சதஸ் ஸத்வ விஹிநாநாம் சத்தயைவா பராத்யதாம் த
கதம் காரம் ப்ரதீ கார கல்ப கோடி சதைரபி –49–

காமன் கூறுவது
நல்ல தன்மைகள் சிறிதும் அற்றவர்களாயும் -மற்றவர்கள் இருப்பையே தோஷமாக எண்ணுபவர்களாயும்
உள்ளவர்களுக்கு எத்தை கோடி கல்பங்கள் உண்டானாலும் அமைதி ஏற்படுமா

அபி ச
பிரதி புருஷ விபக்த மூர்த்தி பேதா வயமிதரே ச மிதி ப்ரதீப வ்ருத்தா
க்வசித் அதி கரணே ஸமாப தந்த ஸூ தனு ததீ மஹி வத்ய காத கத்வம்–50–

காமன் கூறுவது
மேலும் -ஒவ்வொரு மனிதருக்குள்ளும் வெவ்வேறு உருவத்தில் உள்ள நாங்களும் எங்கள் விரோதிகளும்
ஒருவருக்கு ஒருவர் எதிராகவே செயல் படுவோம்
ஒரே இடத்தில் நாங்கள் இருந்தால் ஒருவர் அழிபவராகவும் – மற்ற ஒருவர் அழிப்பவராகவும் இருப்போம் —

காமன் -நாங்கள் செல்வம் சற்று இன்பங்களில் ஆசை கொண்டவர்கள் ஆவோம் –
எங்கள் விரோதிகளோ நாராயணன் இடம் மட்டுமே ஈடுபாடு கொண்டவர்கள் –
இவ்வாறு இருக்க பேச்சுக்காகவாகவும் எங்களுக்குள் சேர்த்தி கிடையாது –
அவ்விதம் சேர்ந்து இருக்க இடம் இருந்தாலும் பகைவர்களை அழிக்க வல்ல மஹா மோஹன் அவ்விதம் செய்ய அனுமதிக்க மாட்டார் –
மேலும் யாருடைய உதவியையும் இல்லாமல் அனைவரையும் வீழ்த்த வல்ல வீரனான நான் அதற்கு எவ்விதம் இசைவேன்
புலி பசித்தாலும் புல்லைத் தின்னாதே

ரதி -ஐயனே -தங்களுடைய குலத்தை தாங்களே அழிக்கக் கொடிய அந்தக் கொடியவர்களாலே
பலம் பொருந்திய உங்களை அழிக்க எத்தகைய சதித்திட்டம் தீட்டப் பட்டுள்ளதோ

காமன் -அச்சம் நிறைந்தவளே -அது ராஜ குல ரஹஸ்யம் -அத்தை வெளியிடுதல் தகாது -குறிப்பாக பெண்கள் இடம் கூறுதல் ஆகாதே

ரதி -காமனுடையை கைகளை பிடித்த படியே –என் மேலும் எனது தோழனாகிய வஸந்தன் மீதும் ஆணையிட்டுக் கூறுகிறேன்
அந்த ரஹஸ்யத்தைக் கூறுவீராக –

வஸந்தன் தனது மனதில் நினைத்தல் –எத்தனை உரைப்பது -விதியின் விளையாட்டுக்காகக் காலம் உரைக்க இயலுமோ –
அல்லது அதனைத் தடுக்க இயலுமோ –
தொடர்ந்து உரத்த குரலில் -தோழனே மகரக் கொடி கொண்டவனே

மநோ ரத ஸமர்த்தா நாம் மஹா மோஹ விகோதி நாம்
மந்த்ர பேத நமஸ் மாபி கார்யே தத் பரி பந்திபி –51-

வஸந்தன் கூறுவது -ஆசை கொள்வதில் சிறந்தவராகிய மஹா மோஹனுடைய பகைவர்களுடைய
சதித் திட்டங்களை வெளியிடுவதில் என்ன தவறு உள்ளது –

காமன் -பிரியமானவளே -அப்படியானால் உனக்கு நான் கூறுவேன்
அந்த மூடர்களுடைய அரசனாகிய விவேகன் நிவ்ருத்தி மார்க்கம் என்னும் தர்மத்தை உரைக்கிறான்
இதனை ஏதும் விளையாமல் உள்ளதான உபநிஷத் என்னும் பூமியில் வசிக்கும் சில க்ரூரமானவர்கள் ஏற்கிறார்கள்
அவர்கள் நம்முடைய குலத்துக்குத் தகாத வழியில்
அழிவை உண்டாக்க எண்ணுகிறார்கள்
இத்தகைய நிவ்ருத்தி தர்மமானது -எனது எந்த ஒரு செயலையும் நான் செய்ய வில்லை –என்னும்
கொள்கையைக் கொண்டதாக உள்ளது –
இத்தகைய வழியைக் கடைப்பிடிப்பவர்கள் குருடர்கள் செவிடர்கள் ஊமைகள் பேடிகள் என்பதான நிலையில் இருந்தபடி
மற்றவர்களுடைய தவறுகளையே மட்டும் காண்பவர்களாக உள்ளனர் –
இவர்களுடைய கருத்தின் படி புத்தியானது தவிர்க்க முடியாததும் குணப்படுத்த இயலாததும் ஆகிய
தர்மத்துடன் தொடர்பு கொண்டு புருஷருக்குள் பிசாசு புகுந்தது போன்று ஆகிறது –
அத்தகைய சேர்க்கையால் நம்முடைய குலத்தின் மீது ஆழ்ந்த த்வேஷத்தை மட்டுமே நெஞ்சகத்தில் கொண்டபடி –
மேலும் இனிமையான வேஷம் பூண்ட படி பரபக்தி என்னும் ப்ரஹ்ம ராக்ஷஸி தோன்றுகிறாள்
இவள் சம்சார இன்பங்களுக்கு பீமரதி என்னும் காள ராத்ரி போன்றவள் ஆகிறாள்
பீமரதி –77 வருஷம் 7 மாதம் 7 வது நாள் இரவு

குண த்ரேத உன்மேஷ க்ரம பரிணத அநந்த விக்ருதி
க்வசித் காலே புத்தி குல யுகல கூடஸ்த க்ருஹிணீ
அதி க்ரூராத் யந்த பிரளய விதிது மந்த்ர புருஷாம்
புரா பீமா காராம் ஸ்ருஜதி பர பக்திம் பர வதீ –53-

காமன் கூறுவது -நம்முடைய குலங்களுக்குத் தாயாக உள்ள புத்தி என்பவள் மூன்று குணங்களுடைய
ஏற்றத் தாழ்வு வரிசை காரணமாக பலவிதமான எண்ணற்ற மாறுதல்களை அடைகிறாள்
அவள் ஒரு கால கட்டத்தில் வேறு ஒருவருக்கு வசப்பட்டு அழிவு என்பதான மோக்ஷத்தை நடக்கும்படி
செய்த மந்த்ர ஆலோசனைகளின் பலனை அடைந்து
தனது சுதந்திரம் இல்லாத காரணத்தால் பரபக்தி என்னும் குரூரமான உருவத்தைப் பெற்று எடுக்க வேண்டும் –

ப்ர வ்ரஜ்யாதி யுதா பரத்ர புருஷே பாதி வ்ரதீம் பிப்ரதீ
பக்தி ஸா ப்ரதிருத்த ஸர்வ காரணாம் கோரம் தபஸ் தப்யதா
துஷ்டா தேந ஜனார்த்தநஸ்ய கருணா குர்வீத தத் கங்கரம்
க்வசித் கைடப கோடி கல்ப மஸூ ரம் –54-

காமன் கூறுவது –
அதன் பின்னர் அந்த பரபக்தி என்பவள் பதிவிரதை என இருந்து ஸந்யாஸம் போன்ற பலவற்றைக் கைக்கொண்டு
பரமபுருஷன் மட்டுமே நோக்கம் கொண்டவளாக இந்த்ரங்களை அடக்கி கடுமையான தவம் இயற்றுவாள் –
அவளுடைய பக்தியைக் கண்டு மகிழும் ஜனார்த்தனன் தனது கருணை காரணமாக
கோடி கைடப அஸூரர்களும் ஈடாக முடியாதபடியான அஸூர குணம் கொண்ட ஒரு பணியாளை அவனுக்கு நியமனம் செய்கிறான் –
கூற வாதத்தை பாதியில் நிறுத்துகிறான்

வசந்தன் தனக்குள் கூறுகிறான்
அந்த அஸூரன் -ஸங்கல்ப ஸூர்ய உதயமே ஆவான்
மேலே கூறப்பட்ட ஸ்லோகத்தை –அவன் நம்மை முடியுடன் அளிப்பவன் ஆவான் – என்று முடிக்க வேணும்
ஆனால் அதற்கு முன்பாக நாம் வேறு விதமாக முடிப்போம்
இவ்விதம் எண்ணியபடி உரத்த குரலில் இதுக்கு மேலே ஏதும் கூற வேண்டாம் என்றான்

ரதி மிகவும் பரபரப்பாக
நாதனே என்னைக் காக்க வேண்டும் -என்னைக் காக்க வேண்டும் -என்று
உரைத்த படி தனது கணவனை அழைத்துக் கொள்கிறாள் –

காமன் -அவளை அணைத்துக் கொண்டு
இதற்கு முன்பு இது போன்ற சுகத்தை அனுபவித்தது இல்லை என்னும்படியாக நின்று தனக்குள் கூறுவது

ஜெனித வலய மங்கே தத்த ஹாராவ மர்தே
முஷித நிகில கேதே மோஹ ஸந்தோஷ ஹே தவ்
ஸ சகித பரி ரம்பே ஸாம் ப்ரதம் -ஸ ஆதரம் -காத ராஷ்யா ஸ்த்யஜதி
யுகல சிந்தாம் அங்கயோ அந்தராத்மா –55–

காமன் -மனத்தில் சிந்திப்பது –
பரபரப்பாக அலைகின்ற கண்களுடன் இவள் நம்மை அணைத்துக் கொள்கிறாளே -இந்த அணைப்பால் இவள் வளைகள் உடைந்தன
ஹாரத்தின் முத்துக்கள் நசுங்கின -இவளுடைய வலிகள் குறைந்தன -இது மோஹனுக்கு மகிழ்வை அளிக்கும்
நாங்கள் இருவரும் இரண்டு சரீரங்கள் என்னும் எண்ணமே எனக்கு மறைந்தது
எங்களுடைய மனம் மற்றும் எங்கள் அந்தர் யாமியான சர்வேஸ்வரனை கூட இவ்விதம் இரண்டாக எண்ணக் கூடுமோ –

காமன் உரத்த குரலில் பிரகாசத்துடன்
தோழியே நீ அச்சம் கொள்ள வேண்டாம் -நீ மஹா மோஹனுடைய சேனைத் தலைவர்களில் ஒருவனாகிய எனது மனைவி அல்லவோ
சாந்தம் கொள்வாயாக -நான் கூறிய சொற்கள் உண்மையானவை அல்ல
அவை தனது இந்த்ர ஜால வித்யை மூலம் ஒரு ஊரையே தன் வாயாலே விழுங்குவது போலே ஆகும்
அவை வேதங்களை கண் மூடித்தனமாக நம்பியபடி தெருவில் உலவும் ஒரு வழிப்போக்கனுடைய சொற்கள் போலே ஆகும் –

குவ்ருத்தம் இதி கௌக்குடம் வ்ரதம் அதி ஷிபத்பிஸ்ததா
ஸூதா கர சதருது ப்ரப்ருதிபி ஸ்வயம் சரஸ்வலே
நதத் பிரமர பங்க்திகே நமதி கார்மகே மாமகே
விரக்தி க்ருஹ தேஹ லீம் க இஹ தோஹலீ வீக்ஷதே –56-

காமன் கூறுவது -சேவல் ஓன்று தன் பேடையைப் பலாத்காரமாக ஆக்ரமிப்பது போன்ற செயல்களை
சந்திரனும் இந்திரனும் கண்டிக்கிறார்கள்
ஆயினும் அவ்வழி தவறியே அவர்கள் நடக்கிறார்கள்
வண்டுகள் ரீங்காரம் செய்கின்ற எனது வில்லானது வளைக்கப்படும் போது
வைராக்யம் என்னும் வீட்டின் அருகில் செல்லக் கூட யார் தான் விரும்புவார்கள் –

காமன் -மஹா பலம் பொருந்திய நம்முடைய மந்திரிகள் ஒரு புறம் இருக்கட்டும்

ப்ரமாதா லஸ்ய நித்ராதி விவித வ்யூஹ விக்ரஹ
ப்ரஜ்ஞா வரண கோராத்மா மோஹ கேந விஜேஷ்யதே –57-

காமன் கூறுவது
பக்தி ஞானம் என்பதை மறைப்பதையே வடிவம் கொண்டவனாகவும்
கவனக்குறைவு சுறுசுறுப்பின்மை உறக்கம் போன்ற வ்யூஹமான பல படைகளைக் கொண்டவன் மோஹன் ஆவான்
இப்படிப்பட்ட அவனை யாரால் வெல்ல இயலும்

ரதி தனக்குள் பேசுகிறாள்
விதி காரணமாக நம்முடைய கணவன் முரணாகப் பேசுகிறார்
அதாவது கேந -யாரால் எதனால் -மோஹனை வெல்ல முடியும்
பின்பு உரத்த குரலில்
மோகனுக்கு மங்களம் உண்டாகட்டும் –

அயி மன்மத பத்தி மா ஸ்ம சபஷீர் நநு மோஹாதீஷு ஸம்ஸ்திதேஷு ஸத் ஸூ
ப்ரக்ருதிம் புருஷ ப்ரபித் ஸமாந பிரதிபத்யதே விரக்திதோ விமுக்தம் –58–

வசந்தன் ரதியிடம் கூறுவது
தோழியே -மன்மதனின் பத்னியே -அச்சம் கொள்ள வேண்டாம்
மோஹன் போன்ற பலரும் உயிருடன் உள்ள போது -புருஷன் என்னும் ஜீவாத்மா
ப்ரக்ருதியை அடைந்து வைராக்யத்தைச் சார்ந்த விடுதலை அடைவான்

இதற்கு மற்ற ஒரு பொருளும் சொல்லலாம்
மோஹன் போன்ற பலரும் இறந்த பின்னர் புருஷனாகிய ஜீவாத்மா தனது தூய்மையான நிலையை அடைந்து
வைராக்யத்தின் துணையுடன் மோக்ஷத்தை அடைவான்

ரதி தனக்குள் கூறுவது
வசந்தனின் இந்தப் பேச்சானது அவன் கூற வருவதற்கு மாறான பொருள் தருவதாகத் தோன்றுகிறது
பின்னர் உரத்த குரலில்
விவேக்குக்கு விவேகம் இல்லையே
அவனுடைய மந்திரிகளாகிய சமன் தமன் இவர்களுக்கும் விவேகம் இல்லையா –
புருஷனாகிய ஜீவாத்மா மூல ப்ரக்ருதியை விட்டு அகன்றால் நம்மைப் போன்றே
எந்தவிதமான வேறுபாடும் இன்றி அழிவு அன்றோ உண்டாகும்

காமன் கூறுவது -நீ கூறியது சரியே –
புருஷனாகிய ஜீவாத்மா தனது ஞானம் என்ற கண்ணைக் கொண்டு அனைத்தையும் காண்கிற சாக்ஷியாக உள்ளான்
நம்முடைய மேன்மைகளை இந்தப் பாபிகளால் பொறுத்துக் கொள்ள இயலவில்லை
ஆகவே நம்முடைய இரண்டு குலங்களும் அழிவதற்கான வழியைக் குறித்து ரஹசியமாகத் திட்டம் தீட்டுகிறார்கள்
தங்களுடைய இந்த முயற்சிகள் வீணாகப் போவதை இந்த மூடர்கள் நிச்சயமாக அறிவார்கள்

ப்ரஸூப்தா நபி யுத்தேந ஸூக்ரீவ ஸூபடாநிவ
கர்ம சக்திர நுச் சேத்யா புநருத்தோ த்ஸே தயிஷ்யதி –59–

காமன் கூறுவது -ஸூ க்ரீவனுடைய வானரர்களைப் போன்ற வீழ்ந்த வீரர்களைப் போன்று
மஹா மோஹன் மற்றும் அவனுடைய சேனைகள் அனைவரும்
தங்களுடைய பூர்வ கர்ம வினையின் சக்தியால் எழுவார்கள் —

திரையின் பின்னால் இருந்து
கண்கள் கெட்டுப்போன அவன் யார்
அனைவருடைய அனுகூல்யத்திலேயே நோக்கம் கொண்ட படி உள்ள நம்மை பாபிகள் என்று அழைப்பது யார்
தாழ்ந்த ஒழுக்கம் கொண்டவனே -எங்களுடைய பிறப்புக்கு காரணமாக உள்ளவனை விலங்கி பூட்டி அழிக்கும்
உங்களை அழிப்பதிலும் அவனுடைய துக்கங்கள் அனைத்தையும் நீக்கி அவனுக்குப் பேரானந்தம் அடைய வைப்பதிலும்
அஸூரர்களுடைய குலத்துக்கு விரோதியான பகவானுடைய கருணைக்கு உட்பட்டு நாங்கள் முயல்கிறோம்
அடுத்து உள்ள சொற்கள் உபநிஷத்தில் கூறப்பட்டவை –

ஸ்வாதீன ஸம் சாரண நாட்ய நிரூட வ்ருத்தே
சந்தோஷித ப்ரணத பூமிக யாஸ்ய பும்ஸ
ஸ்தாநே விதாஸ்வதி விபுஸ் ஸ்திர சிஹ்ன மேதம்
க்ரீட நடஸ் ஸ டஸ்ய பகவான் க்ருபயா பரமம் ஸ்வ ஸாம்யம் —-60-

ஒரு நடிகன் போன்று பகவானுடைய நாடக லீலைகளில் பங்கு பெறுகிறான்
அவனது ஆஜ்ஜைக்கு இணங்க ஸம்ஸாரம் என்னும் நாடகத்தில் பல வேடங்களைப் பூணுகிறான்

இறுதியாக சரணாகத்தான் என்னும் பாத்திரத்தை ஏற்று பகவானை மகிழும்படி செய்கிறான்
இப்படிப்பட்ட ஜீவாத்மா பரமபதத்தில் உள்ள போது பரமாத்மாவாகிய தனக்கு மட்டுமே
அசாதாரணமான அடையாளங்கள் செயல்பாடுகளைத் தவிர்ந்து
தன்னை ஒத்த நிலை ஜீவாத்மாவும் அடையும் படி செய்து அருளுகிறார்

ரிபு மதந க்ருதம் யசோ மஹீய பித்ரு பரி ரக்ஷண சம்ம்ருதச்ச தர்ம
அபிமத கட நோத் பவச்ச ஹர்ஷ சபதி விதாஸ்யதி சந்நிதிம் ஸ்வயம் ந –61-

அந்த வேளையில் நம்முடைய விரோதிகளை வென்றதன் விளைவாக நமக்குப் புகழ் கிட்டும்
நம்முடைய தந்தையைக் காப்பாற்றிய கடமையை செய்தவர்கள் ஆவோம்
நாம் எண்ணியது தானே நடந்தது என்பதால் உண்டாகும் மகிழ்ச்சி நம்முடைய இதயங்களில் நிறைந்து நிற்கும் –

காமன் தன் அச்சத்தை மறைத்துக் கொண்டு தன் மனைவியை நோக்கியபடி
பிரியமானவளே மோஹனுடைய விரோதிகளுக்கு அரசனாகிய விவேகன்
தனது மனைவியான ஸூ மேதி யுடன் கூடியவனாக நம்மிடம் வருகிறான் –

முகுலயதி விவித் ஸாம் மோஹ வித் வம்சம் இச்சன்
விம்ருசதி நிகமாந்தான் வீக்ஷதே மோக்ஷ தர்மான்
நிச மயதி ச கீதம் நித்ய போகாந்த பக்த்யா
குண பரிஷத வேஷீ குப்த மந்த்ரோ விவேக –62-

இந்த விவேகம் ஐயங்கள் அனைத்தும் நீங்கப் பெற்றவனாக உள்ளான்
மோஹனை அழிக்க விருப்பம் கொண்டவனாக வேதாந்தங்களை நன்றாக ஆராய்கிறான்
மோக்ஷ மார்க்கம் கூட்டிச் செல்லும் கர்மங்கள் குறித்துப் படிக்கிறான்
சமநிலை உள்ளவனாய் திரு அஷ்டாக்ஷரத்தை பிறர் அறியாதபடி உச்சரிக்கிறான்
ஸ்ரீ கீதையை பக்தியுடன் எப்போதும் அறிகிறான் –

ப்ரதயங் முகீம் ஸூமதி தீப்தம் இஹ பிரசிந்வந்
ப்ராப்தோதய அப்ய மித ராக பலோ பபந்ந
ஷாம்யந் அஹங்க்ருதி மயீ மவஸோ ஹிமாநீம்
பாஸ்வா நசவ் பஜதி விஷ்ணு பதம் விவேக –62-

உதய ஸூர்யன் தனது கிரணங்களுடன் மேரு நோக்கி வானத்தில் நகர்ந்து பணியை நீக்கி செல்வது போல்
விவேக்கும் தனது மனைவி ஸூ மதியுடன் ஒளியைப் பெருக்கிய படி உள்ளான் –
வேறே பற்றுதல் இல்லாமல் பரமாத்மாவிடம் ஆழ்ந்த பற்றுதலையே வளர்த்து
அஹங்காரத்தைத் தன் வசப்படுத்தி
விஷ்ணுவின் உயர்ந்த திருவடிகளையே நாடியபடி உள்ளான்

காமன் தொடர்ந்து
நம்முடைய விரோதி வரும் பொழுது நாம் இங்கு இருப்பது சரி இல்லை
மேலும் நாம் இப்போது அவனை சந்திக்கும் தருணமும் இல்லை –
நமக்கு இப்போது துணை யாரும் இல்லை
என்று சொல்லிக் கொண்டே வெளியேறினான்

மிஸ்ர விஷ்கம்பம் ஸம்பூர்ணம் –

——-

அரசன் விவேகனும் அரசி ஸூ மதியும் அரங்கத்தில் வருதல்
விவேகன் தனது மனைவியுடன் மிக சிந்தனையுடன்
பிரியமானவளே முடிவில்லாத வினைகள் என்னும் விஷக் காட்டின் வேராக உள்ளவனும்
கர்வம் கொண்டவனுமாகிய காமனின் பேச்சைக் கேட்டாயா
அனைவருடைய பாபங்களையும் நீக்க முயன்று வரும் நம்மை அவன் பாபி என்று பழித்துக் கூறுகிறான்
அல்லது
பஸ்யதி பரேஷு தோஷான் அஸத அபி ஜன சத அபி நைவ குணான்
விபரீதம் இதம் ஸ்வஸ்மிந் மஹிமா மோஹாஞ் ஜனஸ் யைஷ –63-

விவேகன் கூறுதல்
மற்றவர்கள் இடத்தில் இல்லாத குற்றங்களைக் காண்பதையும்
அவர்கள் இடம் உள்ள நல்லவற்றைக் காணாது இருத்தலையுமே பொதுவாக அனைவரும் செய்கிறார்கள்
ஆனால் அவர்கள் தங்களைப் பொறுத்த வரையில் இந்தத் தன்மையை நேர் மாறாகக் கொள்கிறார்கள்
இது அவர்களுடைய கண்களில் தடவப்பட்ட மோகம் என்னும் மையின் மகிமை ஆகும்

ஸூமதி
அனைத்தும் அறிந்தவரே தங்களுடைய முகத்தில் தென்படும் விகாரத்தைக் கூட
மாசு இல்லாத கண்ணாடியின் தோஷமாகவே கூறுவார்கள் அல்லவோ

விவேகன்
நீ உரைப்பது சரியே ஆகும்
நீ எப்போதும் உண்மையை மட்டும் காண்கிறாய்
அவற்றை உள்ளது உள்ளபடி உரைக்கிறாய்
மேலும்

நிர்தூத நிகில தோஷா நிரவதி புருஷார்த்த லம்பந பிரவணா
ஸத் கவி பணிதி இவ த்வம் ஸ குண அலங்கார பாவ ரஸ ஜூஷ்டா –64-

விவேகன் கூறுதல்
ஒரு சிறந்த கவிஞனால் படைக்கப்பட்டதும் -எவ்விதமான தோஷமும் அற்றதும் –
உயர்ந்த புருஷார்த்தத்தை அடையும்படிச் செய்வதில் நோக்கம் என்பதாக உள்ள
கவிதையின் மொழி போன்று நீ உள்ளாய்
அதாவது சிறந்த குணம் அலங்காரங்கள் பாவம் மற்றும் ரஸம் பொருந்தியவளாக நீ உள்ளாய் —

விவேகம் ஸூ மதியிடம்
பிரியமானவளே ஹா -நற் குணங்களில் எந்தவிதமான மாற்றமும் அடையாத மனிதர்களை பீடித்து
அவர்கள் அடையும் துன்பத்தைக் கண்டு ரசிக்கும்
இந்தக் காமம் க்ரோதம் மற்றும் லோபம் போன்றவர்கள் நல்ல வழியில் நடப்பவர்கள் எனக் கூறப் படுகிறார்கள்
ஆனால் நாம் அந்த மனிதனுக்குப் பெரும் பேறு உண்டாக்க எண்ணுகிறோம்
அவனுக்கு அனைத்து உயிர்களுடைய நண்பனாக எப்பொழுதும் திகழ் பவனும்
அனைவரையும் தாபத்த்ரயங்களில் இருந்து காப்பவனும் ஆகிய பகவானுடைய கருணையைப் பெற்றுத்தர முயல்கின்றோம்
இப்படிப்பட்ட நாம் தகாத வழியில் செல்பவர்களாகக் கூறப்படுகிறோம்
மனநிலை குன்றிய இவர்களுடைய பேச்சு எவ்விதமாக உள்ளது
இவர்கள் அனைவரும் பரமாத்மாவின் அனுக்ரஹத்தைப் பெரும் பொருட்டு
உன்னுடன் இணைந்து மேற் கொள்ள இருக்கின்ற நோன்பை நோக்குவாயாக –

மஹத் யாரம்பே அஸ்மின் மதுரிபு பதயா ஸம் ப்ருதத் ருதிர்
பஹிஷ் க்ருத்யாராதீந் ஸூ முகி பஹிரந்தச்ச பவத
சமாதா வாயாதா ஷபிதவ் ருஜிதம் ஷேத்ரிண மகம்
பர ப்ராப்தயா தன்யம் பரிணமயிதம் ப்ராப்த நியம —-65-

விவேகன் கூறுதல்
அழகான நெற்றியை யுடையவளே -இந்தப் பெரும் தொடக்கத்தில் மது என்ற அசுரனை அழித்த
பகவானுடைய கருணையால் தூண்டப்பட்டு எனது உள்ளும் புறமும் உள்ள விரோதிகளை
விரட்டிய பின்னர் செய்வது என் என்றால்
பகவானைத் த்யானிப்பதன் மூலமாக அந்தப்புருஷனுடைய அனைத்துப் பாபங்களையும் விலக்கி
அவன் பகவானை அடையும்படி செய்து அவனை மகிழ வைப்பதே ஆகும் –

ஸூ மதி –
அனைத்தும் அறிந்தவரே -ஜீவாத்மா என்பவன் தனது இயல்பாகவே எப்போதும் உள்ளவனாக-
தோஷம் அற்றவனாக -ஆனந்தம் நிறைந்தவனாக –
அமைதி நிறைந்தவனாக -தானாகவே தன்னை வெளிப்படுத்த வல்லவனாக –
அனைவருக்கும் இனிமை யானவனாக உள்ளவன் ஆவான்
இப்படிப்பட்ட அவன் மஹா மோஹனால் கர்வம் மற்றும் வெறுப்பு என்பது போன்ற தீயவர்கள் மூலமாக
எந்தவிதமான இடையூறும் இல்லாமல் உள்ள
அஹங்காரம் என்னும் காற்றால் கிளர்ந்து எழுகின்ற வினைகள் என்னும் அலைகள் ஓங்குவதால்
பயங்கரமாக உள்ள துன்பம் என்ற சமுத்திரத்தில் எவ்வாறு தள்ளப்பட்டான்

அரசன் –
அன்பானவளே -அனைத்தையும் நுட்பமாகக் காண்பவளே -நாம் நேரடியாகக் காண்பதை எவ்விதம் நிராகரிக்க இயலும்
வேதங்கள் கூறுவதை நம்பாமல் இருக்க முடியுமா நீயே காண்பாயாக –

ஸ்வத பிராப்தம் ரூபம் யத் இஹ கில பாவேஷு
தத் அபி த்யஜந்தஸ்தே த்ருஷ்டா நியதி கடித உபாதி வசத
ப்ரக்ருதியா திஷ்டந்தி ஹி உபாதி விகமே தே ச
ஸதசா வநாதி சம்சார புருஷ முப ருந்தே கலாதி ச –66-

விவேகன் கூறுதல்
ஒவ்வொரு வஸ்துவும் தனது இயல்பான தன்மையை விட விதி மூலமாக உண்டாகின்ற சேர்க்கை –
உபாதி -காரணமாக் கை விடுகின்றன
அந்த உபாதியானது மறைந்தவுடன் அவை தங்கள் இயல்பான நிலைக்கு மீண்டும் திரும்புகின்றன
இதனைப் போன்றே புருஷனாகிய ஜீவாத்மா எல்லையற்ற காலமாக உபாதியுடன் கூடியவனாக இருந்து
ஒளி வீசாமல் உள்ளான்
தகுந்த வழியால் அந்த உபாதி விலகும் –

ஸூ மதி
உண்மையே ஆகும் -ஆனால் மிகுந்த கருணை கொண்டவனும் மஹா லஷ்மி நாதனுமான
பகவானால் இத்தனை காலமாக மிகவும் கொடியதான துன்பங்களிலே சிக்கித் தவித்தபடி
உள்ள இந்தப் புருஷன் எவ்வாறு நிராகரிக்கப் பட்டான் –

அரசன்
அதை நீ அறியவில்லையா –எல்லை யற்ற காளான்களாகத் தொடர்ந்து வரும் கர்மங்கள்
என்னும் அவித்யையால் ஜீவாத்மா சம்சாரத்தில் உழல்கிறான்
தகுந்த காலத்தில் அவன் இதில் இருந்து மீட்கப்படுகிறான்

மித கலஹ கல்ப நா விஷம வ்ருத்தி லீலா தயா
பரி க்ரஹண கௌதுக பிரதித பரா வஸ்ய ப்ரபு
ஸ்வ லஷித ஸமுத் கமே ஸூஹ்ருத லக்ஷணே குத்ர சித்
குண க்ஷதலி பித்ரு மாதுபநிபா திநஸ் பாதிஸ் ந –67-

விவேகம் கூறுதல்
பிரபுவுக்கு -லீலை தயை என்று இரண்டு தேவிமார்கள் உள்ளனர்
இருவருக்கும் இடையே எப்போதும் கலகம் உண்டாகி விரோதம் ஏற்பட்ட படி உள்ளது
ஆகவே தான் செய்யும் செயல்களுக்குத் தன்னை மட்டுமே நம்புவது இல்லை
ஜீவாத்மாவிடம் ஏதேனும் நற்செயல் உள்ளது போன்று காணப் பட்டால் -தோற்ற அளவில் மட்டுமே உள்ளதான
அந்தச் செயலின் விளைவாக அவன் ஜீவாத்மாவுக்கு உதவுகிறான்
பனை ஓலையில் உள்ள புழுவின் மூலமாக அவற்றில் உண்டாகும் துளைகள் எழுத்துக்கள் போலே
தோன்றுமா போலே இதுவும் ஆகும் –

ஸூக துக்க வாஹி நீநாம் வ்யத்யய விநிமய நிவர்த்த நாநர்ஹே
நியத க்ரம ப்ரவாஹே நிபதி தம் உத் ஷிப்ய மோததே தேவ –68–

விவேகம் கூறுதல் -இன்ப துன்பங்கள் என்பவை வெள்ளம் போன்று வருகின்றன -இதில் ஜீவாத்மா விழுகிறான்
இவற்றின் போக்கானது முன்பே தீர்மானிக்கப் பட்டதே ஆகும் -இவற்றை நிறுத்துவது மாற்றுவதோ இயலாது
ஆனால் இவ்விதம் விழுந்தவனை தகுந்த நேரத்தில் பகவான் மேலே உயர்த்தி மகிழும்படி செய்கிறான்

ஸூ மதி -எல்லையற்ற காலமாக இந்த ஜீவாத்மாவால் மோக்ஷம் அடையப்பட வில்லை –
எதிர் காலம் என்பதும் எல்லையற்றதாகவே உள்ளது
இவ்விதம் உள்ளபோது எவ்விதம் யாரால் மோக்ஷம் பெறுவான் என்பதை
எண்ணும் போது எனது இதயம் துடிக்கிறது

அரசன் -தேவி விவேகனின் பத்னியே -தகுந்த பிரமாணங்களையும் நியாயங்களையும்
அறியாதவள் போல் கேட்க்கிறாயே –

கால ஸ்வ பாவ நியதி யத் ருச்சா திஷு வஸ்துஷு
காரணம் கிமி வாத் ரேதி தாபஸை ரபி தர்கிதம்–69-

விவேகன் கூறுகிறான்-அனைத்திற்கும் காரணமாக உள்ள ப்ரஹ்மமானது –
காலமா -இயற்கையா -வினைகளா -தற்செயலாக நேரும் செயல்களா என்பது போன்ற கேள்விகளை
தவங்கள் பல புரிகின்றவர்களே கேட்க்கின்றார்கள் –

விவேகன் -இது மட்டும் உறுதியானது –

கர்ம அவித்யாதி சக்ரே ப்ரதி புருஷம் இஹ அநாதி சித்ர ப்ரவாஹே
தத் தத் காலே விபக்திர் பவதி பஹு விதா ஸர்வ ஸித்தாந்த ஸித்தா
தல் லப்த ஸ்வா வகாச ப்ரதம குரு க்ருபா க்ருஹ்ய மாண கதாசித்
முக்த ஐஸ்வர்யாந்த சம்பந் நிதி ரிபி பவிதா கச்சித் சித்தம் விபச்சித் –70-

விவேகன் கூறுகிறான்
கர்மங்கள் அஞ்ஞானம் போன்ற பலவும் சக்கரம் போன்று சுழன்றபடி உள்ளன
இவை எல்லையற்ற காலமாக சம்சாரத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு புருஷனுக்கும் பிரவாகமாக வருகின்றன
அந்த அந்த கால கட்டத்தில் பூர்வ கர்மங்கள் அந்த அந்த பலன்களை அளிக்கின்றன
இந்தக்கருத்தானது அனைத்து மதங்களினுடைய சித்தாந்தங்களிலும் உள்ளது –
குறிப்பிட்ட பலன் அளிக்கும் நேரத்தில் முதல் ஆச்சார்யனாக உள்ள பகவான் அதற்கான தருணத்தை
எதிர்பார்த்து நின்றவன் போன்று அந்த அந்த ஜீவாத்மாக்களுக்குத் தனது கருணையைப் பொழிகிறான்
அந்த ஜீவாத்மா விவேகம் போன்றவை அடையப்பெற்று முக்தி அளவான செல்வங்களைப் பெறுகிறான் —

விவேகன் -நான் இருக்கின்ற நேரத்தில் ஜீவாத்மாவானது இவ்விதம் மோக்ஷம் பெற்றது ஆகும்

தர்போ தக்ர தச இந்த்ரியாநந மநோ நக் தஞ்சர அதிஷ்டிதே
தேஹே அஸ்மின் பவ ஸிந்துநா பரிகதே தீ நாம் தசாம் ஆஸ்தித
அத்யத்வே ஹநுமத் ஸமேந குருணா ப்ரக்யாபி தார்த்தஸ் புமான்
லங்கா ருத்த வைதேஹ ராஜ தநயான் யாயேந லா லப்யதே –71-

விவேகன் கூறுதல் –மனமானது கர்வம் கொண்ட பத்து தலைகளை யுடைய இவனைப் போன்று
பத்து இந்த்ரியங்களாலே அலைக்கழிக்கப் படுகிறது
இது ஸம்ஸாரம் என்னும் கடலால் சூழப்பட்ட உடலிலே தங்கி உள்ளது
கடலால் சூழப்பட்ட இலங்கையிலே சிறைப்பட்ட வைதேஹ அரசனுடைய புத்ரியான சீதா பிராட்டியைப் போல்
தீனமான நிலையில் ஜீவாத்மா உள்ளது
அவளுடைய இருப்பானாது திருவடியால் உணர்த்தப்பட்டது போல் ஆச்சார்யனால்
இந்த ஜீவாத்மாவுக்கு அனைத்தும் உணர்த்தப்படுகின்றது –
அதன் பின்னர் தெளிவடைந்து ஜீவாத்மா அவனை அடைவது உறுதி என்று உள்ளான் –
விவேகன் மேலும்

பஹுல துரித த்வாரே ப்ராஹ்ம புரே பர ஸம்மத
ஸ்வ மதி கடித ஸ்வா தந்தர்யத்வாத் அயந்த்ரித சேஷ்டித
விஷம ச சிவைர் ஸ்வே ஸ்வே கார்யே விக்ருஹ்ய விக்ருஷ்யதே
நர பதி ரிவ ஷீ போ நாநா விதை அயம் இந்த்ரியை –72-

விவேகன் கூறுவது -ப்ரஹ்மத்துக்கே உரியதான சரீரம் என்னும் நகரத்தில் ஒன்பது வாசல்கள் வழியே
பாபங்கள் உள்ளே செல்கின்றன
இதனால் அந்த நகரத்துள் இருக்கும் ஜீவாத்மா தான் ஸ்வதந்த்ரமானவன் என்று மனதில் எண்ணுகிறான்
இதனாலேயே யாராலும் அடக்க இயலாத பலவற்றையும் செய்கிறான் -பல்வேறு இந்த்ரியங்களால்
பல திக்குகளிலும் அலைக்கப் படுகிறான்
தகாத செயல்கள் கொண்ட அமைச்சர் ஒருவரால் தவறான வழிகளில் நடத்தப்படும் அரசனைப் போல் உள்ளான் –

ஸூ மதி -ஆர்ய புத்ரரே -நெருப்பினால் சூலப்படும் ஒரு வீட்டில் இருப்பதற்கு ஒப்பான நிலையில் உள்ள புருஷன்
தன்னைக் கவனத்துடன் காப்பாற்றிக் கொள்ள மாட்டானோ

ராஜா -விவேகன் -பிரியமானவளே -அனைத்தும் அறிந்தவளே -எல்லையற்றதான ஆசை என்னும் சமுத்ரத்தைக் கடப்பது இயலாத ஒன்றாகும்

ஸ்திரத்ர சவி பக்திமத் த்ரிவித ராக த்ருஸ் யோதயம்
ஸூம் ருஷ்ட மணி பித்திவத் ஸ்வயம அபித்யமாந புமான்
த்ரி யுக்ம குண சில்பநா த்ரி குண தூலிகா தாரிணா
விவிஸ்ய விநிவேசிதம் வஹதி சித்ரம் அத்யத்புதம் –73-

விவேகன் கூறுதல் -எந்தவிதமான களங்கமும் இன்றி காணப்படும் அழகான சுவர் ஓன்று பல சித்ரங்களைக் கொண்டு உள்ளது போன்று
பிரதானம் என்பதில் தனது லீலை என்னும் தூரிகையால் ஆறு குணங்களைக் கொண்ட தெய்வீகமான ஓவியன்
அசைகின்ற மற்றும் அசையாமல் உள்ள சரீரங்களை ஓவியமாகத் தீட்டுகிறான்
அந்த ஓவியங்களை -மூன்று வர்ணங்கள் -ஸத்வம் -வெண்மை ராஜஸம் -சிகப்பு -தாமஸம் -கறுப்பு -கொண்டு அமைக்கிறான்
இவையே மூன்று விதமான ராகங்களாக -செல்வ ஆசை -இன்ப ஆசை -மக்கள் ஆசை -என்று அமைகின்றன
இந்தச் சரீரங்களான சித்தரத்தை இதுவே நான் என்று கொண்டாடியபடியே புருஷன் பிரியாமல் இருக்கிறான் –

ஸூ மதி
இவ்விதம் மனநிலை சரியாக இல்லாதபடி மாறிய தனது கணவனை
அவனுடைய பத்னி புத்தி திருத்த வில்லையா

ராஜா -விவேகன்
பிரியமானவளே -நுட்பமாகப் பேசுபவளே -தானே தன்னை வெளிப்படுத்திக் கொள்ள வல்ல
அந்த புத்தியும் உறங்கிய படியே உள்ளாள்

பத்யவ் தூரம் கதவதி ரவவ் பத்னி நீவ ப்ரஸூப்தாம்ல
நாகாரா ஸூ முகி நிப்ருதா வர்த்ததே புத்தி ரம்பா
மாயா யோகான் மலிநி தருசவ் வல்லபே துல்ய சீலா
ராஹு க்ரஸ்தே துஹிந கிரணே நிஷ் ப்ரபா யமி நீவ –74-

விவேகன் கூறுதல்
சூரியன் தனது கணவன் தூரமாகச் செல்ல -தாமரைக் குளமானது உறங்குகிறது
இதே போன்று நமது தாயாகிய புத்தியும் அசையாமல் உறங்குகிறாள்
அழகான நெற்றி கொண்டவளே தனக்கு மிகவும் பிரியமான சந்திரன் ராகுவால் விழுங்கப்படும் போது
இறைவனது ஒளி யற்று உள்ளது
அதனைப் போன்று பிரக்ருதியுடன் சம்பந்தம் கொண்டதால் ஒளி இழந்த கணவனைப் போன்றே புத்தியும் உள்ளாள் –

ஸூ மதி –
அனைத்தும் அறிந்தவரே -இந்தப் புருஷனுக்கு அவனுடைய பத்தினியான புத்தி யுடன் உள்ள
இந்த நிலையை வருந்தத்தக்கதாகவே யுள்ளது
இப்படிப்பட்ட புருஷன் இந்தத் துக்கம் நீங்கி மோக்ஷம் அடையும் நிலையை விரித்துக் கூற வேண்டும்

ராஜா -விவேகன்
தேவீ அடுத்தவருடைய நன்மையைக் குறித்து எப்போதும் சிந்தித்தபடி உள்ளவளே
நான் இது பற்றி முன்பு அறிந்தவற்றை நினைவு கூர்ந்து உரைக்கிறேன்

துராஸே தஸ்தேம்நா துரித பரிபாகே ந பவிந
ப்ரமாதீ ஸம்ஸார ப்ரசம ரஹித அயம் ப்ரபவதி
நிரோதே தஸ்யை கா நிரூ பாதிக காருண்ய கடித
ஸ்வ தந்த்ர இச்சா சக்தி ஸ்வயம் உபதிம் ஆஸ்தாய -தாய -ரமதே –75-

விவேகன் கூறுதல்
ஒருக்காலும் விலக்க ஒண்ணாத வினைப்பயனால் சம்சாரம் வருத்துவதாயும்
மேன்மேலும் துக்கம் வளர்க்குமாயுமே இருக்கும்
ஸ்வ தந்த்ரனான சர்வேஸ்வரனுடைய இச்சை -நிர்ஹேதுக கிருபை ஒன்றாலே
நல்ல சூழ்நிலையை உண்டாக்கி நன்மையை உண்டாக்கி மகிழும்

ஸூமதி –
அத்தகைய தகுந்த சூழ்நிலையை உண்டாக்குதல் என்பது என்ன வென்று எனது செவிகளிலே
நான் கேட்கலாம் என்றால் அதனைத் தங்கள் கூற வேண்டும்
ராஜா -விவேகன்
எந்தக்கபடமும் இல்லாமல் பேசுகின்ற பிரியமானவளே
அந்த உண்மையை நான் சுருக்கமாக உரைக்க நீ கேட்ப்பாயாக

மதநமத்ஸர மாந மய புமான் பஹு பிசாச க்ருஹீத இவார்பக
நிகம ஸித்த நரேந்திர நிரீக்ஷயா ணாத் நிபுண பத்திம் அப்யவபத்யதே –76-

விவேகன் கூறுதல் –
பலவிதமான பிசாசுக்கள் இடம் அகப்பட்ட குழந்தை போன்று புருஷனானவன்
கர்வம் கோபம் விருப்பு போன்றவற்றின் பிடியில் சிக்கியுள்ளான்
வேதம் என்னும் உயர்ந்த இடத்தின் மூலம் அனைவராலும் அறியப்படுபவனும்
அனைத்து ஜீவர்களுடைய ஈஸ்வரனாகவும் உள்ள வைத்யனால் நோக்கப்படும் பொழுது நேர் வழிக்குத் திரும்புகிறான் –

அநக தேசிக த்ருஷ்டி ஸூதா ப்லவே விதி வஸாத் உப ஸேதுஷி தேஹிந
விமல போதமுக விவிதா குணா பரிண மந்த்ய பவர்க தாசங்குரா –77-

அதன் பின்னர் அந்தப்புருஷன் எந்தவித தோஷங்களும் அற்ற ஒரு சான்றோனுடைய கடாக்ஷம் என்னும்
அம்ருதத்தில் விதி வசத்தால் மூழ்குகிறான்
அப்போது மோக்ஷம் என்பதற்கான முளைகளான ஞானாதி குணங்கள் உண்டாகின்றன –

ஸ்வாதீநே தர பாத பீதி பருஷ ஸ்வர்வாஸ துர் வசநா
பாச கர்ஷண யந்த்ரணாபி அபித ஷிப் தாத்மந ஷேத்ரிண
நிஷ் ப்ரத்யூஹ விஜ்ரும்பமாண கருணா துக்த அர்ணவே நிர்பரா
பக்தி சேத்ஸ்யதி பாகதேய வசன ப்ராப்யே பர ப்ரஹ்மணி –78-

விவேகன் கூறுதல்
துர்வாசனையால் ஜீவாத்மாஸ அங்கும் இங்கும் அலைக்கழிக்கப் படுகிறான்
ஸ்வர்க்கம் கிட்ட வேணும் என்னும் ஆசை உண்டாகிறது
மேலும் ஏதேனும் ஒரு கட்டத்தில் தனக்குத் தானே எஜமானன் என்னும் நிலையில் இருந்து
கீழே விழுவோம் என்னும் அச்சமும் அவனுக்கு எப்போதும் உண்டாகியபடியே உள்ளது
அப்போது பாக்யத்தால் எந்தவித தடையும் இல்லாமல் பெருகுகின்ற தயைக்குப் பாற்கடலாக உள்ளதும்
நம்மால் அடையப்பட வேண்டியதுமாகிய பர ப்ரஹ்மத்தின் இடம் ஜீவாத்மாவுக்கு பக்தி உண்டாகிறது –

விவேகன் –
இதற்கு இடையில் தன்னிடம் உள்ள அனைத்துச் செல்வங்களையும் தக்ஷிணையாக அளித்து
ஒரு யஜ்ஜம் நடத்தப்பட வேண்டும்

அந்த யஜ்ஜத்தில்
த்வயா ஜூஷ்ட பத்ந்யா பிதி வதிஹ யஷ்டா ஸ்வயமஹம்
விதத்தே சார்த்விஜ்யம் சம தம முகோ அயம் குண கண
அகஸ்மாத் உத்தேச்யோ பவதி பகவன் ஆத்ம ஹவிஷ
பசுர் பத்தோ முக்திம் பஜதி விகலத் கர்ம நிகில –79-

விவேகன் கூறுதல்
எனது தர்ம பத்னியாகிய உன்னுடன் இணைந்து அந்த யஜ்ஜத்தின் எஜமானன் ஆவேன்
சமம் தமம் முதலான குணங்கள் ருத்விக்குகள் ஆவர்
அந்த யஜ்ஜத்தில் எந்தவிதமான பலனும் எதிர்பார்க்கப் படாமல் ஆத்மா வானது
பகவானுக்கு ஹரிர்பாவமாக அளிக்கப் படும்
இதன் விளைவாக வினை என்ற விலங்கு நீங்குகிறது
ஆகவே அந்த யஜ்ஜத்தின் பசுவாகிய ஜீவாத்மா முக்தி அடைகிறான் –

விவேகன் மேலும் -இத்தனையும் நீ அறிய வேண்டும்

ஸ்வ ரக்ஷண பரார்பண க்ஷணிக சத்ரிணா ஷேத்ரிண
ப்ரவர்த்ய க்ருபயா ஸ்திதம் ப்ரபுர பூதுர் வோதயாம்
ஜகத் விபரி வர்தந ப்ரதிந நித்ய சக்தி ஸ்வயம்
ஷி பத்ய புநரங்குரம் துரிதம் அஸ்ய லஷ்மீ பதி –80-

விவேகன் கூறுதல்
தன்னைக் காப்பாற்றும் பொறுப்பை பகவானிடம் சமர்ப்பித்தலாகிற பிரபத்தி என்னும் யஜ்ஜத்தை ஒரு நொடியில் செய்யலாம்
அப்படிப்பட்ட ஜீவாத்மாவுக்கு இங்கு உள்ள போது அந்த ஜீவாத்மா உட்பட வேறே யாருக்கும் உண்டாக்காத நிலையை
ஸ்ரீ யபதி தானாகவே தனது கிருபையால் அளிக்கிறான்
இந்த ஜகத்தை அழிக்க வல்ல அவன் அந்த ஜீவாத்மாவின் அனைத்து பாபங்களையும் அழிக்கிறான்

ஸூ மதி
அனைத்தும் அறிந்தவரே -தங்கள் கூறும் இந்த நிலையை ஜீவாத்மா எப்போது அடைகிறான்

விவேகன்
மூன்று உலகத்தில் உள்ள அனைத்தையும் அறிந்தவளே -பொறுத்துக்க கொள்ள இயலாத கடுமையான துக்கம்
என்னும் சமுத்ரத்திலே மூழ்கியபடி உள்ள ஜீவாத்மாவுக்கு
ஸாஸ்த்ரம் மற்றும் யுக்தி இரண்டுக்கும் ஏற்றபடியாக -கரை ஏறுவதற்கு வழியானது நிச்சயம் உண்டாகும்
என்பதை எண்ணி மகிழ வேண்டும் –
இது மட்டுமே தற்காலத்தில் செய்யக் கூடியதாகும் –

நிரபாய தேசிக நிதர்சிதா மிமாம் கமலா ஸஹாய கருணா திரோ ஹணீம்
க்ரமச அதிருஹ்ய க்ருதிந சமிந்தத பரிசுத்த ஸத்வ பரிகர்மிதே பதே –81- விவேகன் மேலும் கூறுதல்

ஸ்ரீ யபதி -எப்போதும் மறையாத தனது தயை என்னும் ஏணியை வைத்துள்ளான்
தக்க செயல் கொண்ட பாக்யசாலிகள் தங்களுடைய ஆச்சார்யனால்
அந்த ஏணியைக் காண்பிக்கப் படுகிறார்கள்
அவர்கள் படிப்படியாக அதிலே ஏறிச் சென்று தூய்மையான ஸத்வம் மட்டுமே கொண்ட
ஸ்ரீ பரமபதத்தை அடைகிறார்கள்

ஸ்வயம் உப ஸமயந்தீ ஸ்வாமி ந ஸ்வைர லீலாம்
ஸ்வமத மிஹ பஹுநா ஸ்வாது பத்யம் பிரஜா நாம்
நியத மிய மிதா நீம் அந்யதா வா பவித்ரீ
நிரவதி ஸூக ஸித்யை நிஷ் ப்ரகம்பாநு கம்பா –82-விவேகன் மேலும் கூறுதல்

ஜீவாத்மாவைத் தண்டித்தல் என்பதான அவனுடைய லீலைகளைத் தானே தணித்து
தனக்கு விருப்பமானதாகவும்
பிரஜைகளுக்கு நன்மை அளிக்க நல்லதாகவும் அவர்களுக்கு விருப்பமானதாகவும்
உள்ளதை தயா தேவி அளிக்கிறாள்
இப்படியாக ஜீவாத்மாவின் அளவற்ற ஸூ கத்துக்கு அவளே காரணமாக இருக்கிறாள் –

விவேகன் மேலும்
அவிரல குணச்சாயா மாயா தமஸ் ப்ரதிரோதி நீ
பரிஹ்ருத ரஜஸ் பங்கா தோஷைர சங்கடிதா த்ரிபி
மதுரிபு தயா மூர்த்திர் திவ்யா நிராக்ருத கண்டகா
வஹதி நிகமான் வர்த்தன்யேஷா புரீம் அபராஜிதாம் –83-

விவேகன் கூறுதல்
இங்கிருந்து ஸ்ரீ வைகுண்டம் எனப்படும் அபராஜிதம் என்னும் இறுதியான இடத்துக்கு ஒரு பாதை அமைந்துள்ளது
அது மது என்னும் அசூரனை வதைத்த ஸர்வேஸ்வரனுடைய தயை என்பதே யாகும்
அந்தப் பாதையில் அவனுடைய குணங்கள் நிழலாக உள்ளன
அந்த நிழலானது மாயை என்னும் இருளை விளக்குவதாகும்
அது ரஜஸ் மூலம் உண்டாக்க வல்ல பாபம் என்னும் சேறு இல்லாதது ஆகும்
அதில் மூன்று விதமான துக்கங்கள் இல்லை
முட்கள் போன்ற இடையூறுகள் யாதும் இல்லை

ஸூ மதி
அளவற்ற வினைகள் என்னும் சுமைகளை சுமந்தபடி ஸம்ஸாரம் என்னும் சமுத்திரத்தில் உள்ள
ஜீவாத்மா காப்பாற்றப்படுகிறான் என்னும் இந்தச் சொற்களானவை
குழந்தைகளை மகிழவைக்கும் போலியான சொற்களோ என நான் அச்சம் கொள்கிறேன்

விவேகன்
உள்ளதை உள்ளபடி காண்பவளே நீ தவறான கண்ணோட்டத்தில் நோக்காமல் இருப்பாயாக-
ஸூமதி உண்மையை மட்டும் உரைக்கும் ஸாஸ்த்ரங்கள் தவறாக உரைப்பதைக் கண்டுள்ளாயா-
உனக்கு நான் மேலும் நம்பிக்கை ஊட்டுவேன்

சபே தைஷிடிக்யேந ஸ்வயம் இஹ பவத்யா ச ஸூமதே
த்வயைவ த்ரஷ்டவ்ய ஸ்வபநவிகம உன்மீலித தியா
அஹங்கார க்ராஹ க்ரஹ கதந சாக்ரந்ததநு ப்ருத்
முமுஷா ஸம்ரப்தோ முர மதந ஸங்கல்ப மஹிமா –84-

விவேகன் கூறுதல்
எனக்கு ஸாஸ்த்ரங்களின் மீது உள்ள நம்பிக்கை மற்றும் உன் ஆணை வைக்கிறே
ஸூ மதி
நான் கூறும் பகவத் ஸங்கல்பத்தையே நீயே காண இயலும்
உறக்கம் நீங்கிக் கண் வேண்டும்
சரீரத்தின் மீது கொண்டுள்ள பிடிப்பு முதலான அஹம் நான் என்பது போன்ற எண்ணங்களே
ஸம்ஸாரத்தில் முதலைகள் ஆகும்
இது பீடித்ததே -என்று கதறியபடி அழைக்க வேண்டும் படியாக ஒருவனுக்கு மோக்ஷத்தில் விருப்பம் ஏற்பட் டால்
முரன் என்னும் அஸூரனை வதைத்த பகவானின் ஸங்கல்ப வேகமானது கண் கூடாக அறியலாம் படி உள்ளது –

விவேகன்
பொதுவாகவே பகவத் ஸங்கல்பமானது தன்னைச் சரணம் புகுந்தவன் விஷயத்தில் தப்பாது
மேலும்

தீநோ த்ருப்யது வாபராத்யது பரம் வ்யாவ்ர்த்ததாம் வா தத
ஸ்வா தவ்ய சரணாகத சாக நத ஸத் பிஸ்ததா ஸ்தாப்யதே
விச்வாமித்ர கபோத ராகவ ரகு வ்யோ மாக்வகப்ரே யஸீ
நாலீ ஜங்க ப்ருஹஸ்பதி பரப்ருதி பிர்நத்வேஷ கண்டா பத –85-

விவேகன் கூறுதல்
சக்தி நிறைந்தவனைச் சரணம் புகுந்தால் அவன் காப்பாற்றுவான் என்பது பொதுவான ஒன்றாகும்
உடனேயே பலம் பெற வேண்டும் என்று உள்ளவன்
தாமதம் ஆயினும் பலம் பெற வேண்டும் என்று உள்ளவன்
குற்றங்களை செய்பவன்
குற்றங்கள் அற்றவன்
என எவ்விதமாக இருந்தாலும் இது பொருந்தும்
இந்தக் கருத்தானது
விசுவாமித்திரர்
புறா
இராமன்
ரகு
நாலீ ஜங்கன்
ப்ருஹஸ்பதி
போன்ற பல உத்தமர்கள் விஷயத்தில் நிலை நாட்டப் பட்டது –

ஸூ மதி –
நான்முகன் முதலான பெரிய தேவதைகளும் அவர்களுடைய பக்தர்களால் மோக்ஷத்திற்காக உபாசிக்கப் படுகிறார்கள்
இவ்வாறு இருக்க ஸ்ரீ யபதியை மட்டுமே மோக்ஷம் அளிப்பவன் என்று ஏன் கூறுகிறார்கள்

ராஜா -விவேகன்
பிரியமானவளே உனது நுட்பமான கேள்வியானது உனது மதி நுட்பத்தை உணர்த்துகிறது
நீ அறியவில்லையா =மது ஸூதனனுடைய மஹாத்ம்யம் அசாதாரணமானதாகும்

புரா வேதஸ் ஸ்தம் வாவித புருஷ ஸ்ருஷ்டே ஸ்திதி மதி
ஸ்திரா பக்தி ஸூதே விபது பரதிம் பும்ஸி பரமே
ததன்யான் அம்யச் சத் அபி லஷித முக்தி ஸூர கணான்
உதன்யாம் ப்ராலே யை ரூப சமயிதும் வாஞ்சதி ஜட

விவேகன் கூறுதல் -அனைத்தையும் ஸ்ருஷ்டிப்பவனும் காப்பவனுமாகிய பரமபுருஷன் இடம் உண்டான நிலையான பக்தி மட்டுமே
நான்முகன் தொடக்கமாக புல் பூண்டு உள்ளிட்ட அனைத்தையும் அவற்றின் ஆபத்துக்களில் நின்றும் விடுவிக்கும்
அவனை விடுத்து மோக்ஷத்தை விரும்பி மற்ற தேவதைகளை அர்ச்சிப்பவன் பனித்துளி கொண்டு தனது தாக்கத்தைத் தீர்க்க முயலும் முட்டாள் ஆகிறான்

விவேகம் -ஓவியத்தில் தீட்டப்பட்ட ஆயிரம் ஸூர்யன்கள் ஒன்றாக நின்றாலும் அவை இருளைப் போக்காது -எனவே

அபத்தவ் விகத சந்திம் அநாதி நித்ரம்
சேதஸ் விநஸ் த்ரி குண சக்தி மயீ த்ரி யாமா
நாதஸ்ய கேவல மாசவ் நரகாந்த கர்த்து
ஸங்கல்ப ஸூர்ய விபவேந ஸமாபநீயா –87-

இடைவிடாமல் எல்லையற்ற காலங்களாக சேதனர்களுக்கு அஞ்ஞாத்தைத் தருவதாக முக்குண மாயம் எனும் சக்தி கொண்ட இரவு உள்ளது
இது நரகாசுரனை அழித்தவனும் அனைத்துக்கும் நாதனான ஸூர்யனுடைய வைபவத்தாலே மட்டுமே விலகும் –

ஸூ மதி
இந்நாளில் உயர்ந்த புருஷன் யார் என்னும் உண்மையை அறியும் விஷயத்தில் தேவர்களும் ரிஷிகளும் கூட தடுமாறியபடியே உள்ளனர்
இவ்விதம் உள்ள போது உம்முடைய பக்தியை எப்படி ஒரே புருஷோத்தமன் இடம் வைக்கிறீர்கள்

விவேகன்
தேவீ அப்படி அல்ல -இந்த முடிவானது ஸ்ம்ருதி மற்றும் புராணங்கள் வாயிலாக உபநிஷத்துக்களை ஆராய்ந்து அறியப்பட்டதாகும்
வேதங்கள் அந்தணர்கள் மற்றும் கேசவன் ஆகியோர் ஒரே வகுப்பினரே ஆவர்

மேயம் விஷ்ணுர் வேத வாதாச்ச மாநம்
மாதாரச்ச ப்ரஹ்மண சத்துவ நிஷ்டா
சித்தம் தோஷாமைகராஸ்யம் ப்ரதீய கீட பிராயைர்
துர் விதக்தை கிம் அந்யை –87-

விவேகன் கூறுதல்

உயர்ந்த புருஷனே விஷ்ணு என அனைவராலும் அறியப்படுகிறான்
இவ்விதம் அறிவதற்கு பிரமாணமாக வேதங்கள் உள்ளன
இந்த உண்மையை அறிபவர்கள் ஸத்வ குணத்தில் எப்போதும் நிலை நிற்கும் அந்தணர்கள் ஆவர்
இதனால் தான் இம்மூவரும் ஒரே வகுப்பினர் எனப்பட்டது
இவ்விதம் உள்ள போது எந்தவிதமான திறனும் அற்ற புழுக்கள் போன்ற மற்றவர்களால் என்ன ஆகப்போகிறது –

சாஸ்த்ராண்ய லோஜ்ய சர்வாண்ய சிதில கதிபிர் யுக்தி வர்கைர் விசார்ய
ஸ்வாந்தர் நிர்தார்ய தத்வம் ஸ்வ புஜமபி மஹத் யுத்தரன் ஸூரி சங்கே
ஸத்யம் ஸத்யம் ச ஸத்யம் புநரிதி கதயன் சாதரம் வேத வாதீ
பாராசர்ய ப்ரமாணம் யதி க இஹ பரஸ் கேசவாதா விரஸ்தி –88 –

விவேகன் கூறுதல் –
பராசரருடைய புத்திரரான வேத வியாசர் அனைத்து வேத சாஸ்திரங்களையும் நன்றாக ஆராய்ந்து அசைக்க இயலாத பழக்க யுக்திகளைக் கொண்டு விசாரித்து
உறுதியான ஒரு முடிவு எடுத்து ஞானிகள் நிறைந்த சபையிலே தனது புஜத்தை உயர்த்தி -ஸத்யம் ஸத்யம் ஸத்யம் -என உரைத்தார் –
இப்படிப்பட்ட வேத வியாசர் அனைத்தையும் அறிந்தவர் என்னும் போது கேசவனைக் காட்டிலும் உயர்ந்தவர் யார் உள்ளனர் –

விவேகன் -சான்றோர்கள் செல்லும் வழியே செல்ல வேண்டும் என்று மஹ ரிஷிகள் கூறுவர் -இதனை நீயே இங்கு காணலாம்-

தர்கோ ந ப்ரதிதிஷ்டதி ப்ரபவதி த்ரய்யாபி வையாகுலீ
ஷேபம் யாந்தி மிதஸ் ஷதா ருஷிகிரஸ் ஷு தோக்தய கிம் புந
இத்தம் தத்த்வ வி நிச்சயோ நிதிரிவ ஷிப்தோ குஹாப் யந்தரே
பந்தாநம் து மஹா ஜநஸ்ய விஷ்ணு ப்ரத்யஞ்ச மத் யஞ்சதி –89-

விவேகன் கூறுதல் -தர்க்கம் என்பது தனியாக நிலைத்து நின்று இதனை உரைக்க வல்லது அல்ல –
வேதங்களும் தகுந்த விசாரம் இல்லை என்றால் குழப்பமாக உள்ளன –
ரிஷிகளுடைய வாக்கானது ஒன்றுடன் ஓன்று முரண்பாடாகவே உள்ளன –
இவ்விதம் உள்ள போது சாதாரணமானவர்களுடைய பேச்சு குறித்து என்ன கூறுவது
ஒரு குகைக்குள் மறைந்துள்ள புதையல் போன்று தத்வ ஞானம் மறைந்து உள்ளது –
ஆகவே விஷ்ணுவின் பெருமையை உணர்ந்த பராசரர் நம்மை நல் வழிப்படுத்துகிறார்

விவேகன் கூறுதல் -வியாஸர் -வால்மீகீ -மநு -ப்ருஹஸ்பதி -ஸூகர் -ஸுநகர் போன்ற பல சான்றோர்கள் நமக்கு அந்த வழியைக் காண்பிக்கட்டும்
இவ்விடம் உள்ள பல பிரமாணங்கள் இருக்கட்டும் -நான் மீண்டும் கூறுகிறேன் –

அப ஜந்ம ஜராதிகாம் ஸம்ருத்திம் க்ருபயா சம்முகயன் அசேஷ பும்ஸாம்
பர தைவத பாரமார்த்யவேதீ பரி க்ருஹணாதி பராசர ஸ்வயம் ந –90-

விவேகன் கூறுதல் -பராசரர் தனது கருணை காரணமாக எந்த ஒரு மனிதனையும் விடாமல்
பிறப்பு மற்றும் வயோதிகம் போன்றவை இல்லாத அந்த முழுமையான தத்வத்தைக் கூறட்டும் –
பர தேவதையின் உண்மையை அறிந்த பராசரர் நம்முடைய கையைப் பிடிக்கட்டும் –

ஸூ மதி -தாங்கள் கூறுவதை மறுக்க இயலாது -பல இன்றி ஜீவாத்மாவால் உபநிஷத்துக்கள் திரண்ட கருத்தை அறிய இயலாது
ஆயினும் அவற்றின் உண்மையை அறிய அவன் ஆவலாக இருக்கிறான் –
ஆகவே அனைத்து ஸாஸ்த்ரங்களுடைய ஸாரத்தை தாமதம் இன்றி கூறுபடியாக உங்களை நான் வேண்டுகிறேன்

அரசன் -விவேகன் -நீ எண்ணியது நல்லதே ஆகும் -நான் கூறுகிறேன் –

ஸ்வ ஸங்கல்ப உபக்ந த்ரிவித சித் அசித் வஸ்து விததி
புமர்த்தா நாமேக ஸ்வயம் இஹ சதுர்ணாம் ப்ரஸவ பூ
சுபஸ்த்ரோதோ பாஜாம் ஸ்ருதி பரிஷதாம்
ஸ்ரீ பதிரஸாவ நந்தஸ் ஸிந்தூ நாமுததிரிவ விஸ்ராந்தி விஷய –91-

விவேகன் கூறுதல் -மூன்றுவிதமான சேதனங்களும் -மூன்று விதமான அசேதனங்களும் -ஸுத்த ஸத்வமும்
மஹா லஷ்மியின் பதியுடைய ஸங்கல்பத்தில் அடங்கி நிற்கின்றன
அவன் மட்டுமே நான்கு புருஷார்த்தங்களை அளிக்கிறான்
அனைத்து நதிகளும் சென்று சேரும் சமுத்திரம் போன்று அனைத்து ஸ்ருதிகளும் சென்று கலக்கும் இடமாக அவனே உள்ளான் –

பர பத்மா காந்த ப்ரணிபதநம் அஸ்மின் ஹித தமம்
சுபஸ்தத் ஸங்கல்பச் சுலகயதி ஸம்ஸார ஜலிதம்
ஜடித்யேவம் ப்ரஞ்ஞாம் உப ஐநயதா கேந சித்சவ்
அவித்யா வேதாலீ மதி பததி மந்த்ரேண புருஷ –92-

விவேகன் கூறுதல் -மஹா லஷ்மியின் நாதனே புருஷோத்தமன் ஆவான் –
அவனிடம் செய்யப்படும் ஸரணாகதியே அனைத்திலும் உயர்ந்த நன்மை ஆகும் –
ஸுபமான அவனுடைய ஸங்கல்பமானது ஸம்ஸாரம் என்னும் சமுத்திரத்தை உள்ளங்கை அளவு நீராக்கும்
இப்படிப்பட்ட உயர்ந்த அறிவை அளிக்க வல்ல மந்திரத்தின் -அஷ்டாக்ஷரத்தின் -பலம் மூலமாக
புருஷனானவன் அஞ்ஞானம் என்னும் வேதாளத்தின் பிடியில் சிக்காமல் விரைவில் மீள்வான் –

விவேகன் -பிரியமானவளே -குறைந்த அறிவு கொண்டவர்களுக்கும் கூட மன ஆறுதல் அளிக்க வல்ல வற்றை நான் கூறினேன் -ஆனாலும்

த்ருத நிகம கவச மூடா கஷ்டம் ஸம் ப்ரதி குத்ருஷ்டய கேசித்
சலயந்தி ஸுகதாதீந் ஸ்யா லோபா லம்ப துல்யயா வாசா -93-

விவேகன் கூறுதல் -தவறான பார்வை கொண்ட சிலர் வேதங்களைத் தங்கள் போர்வையாக அணிந்த படி
தம்மை மறைத்துக் கொண்டு பவுத்தர் முதலானவர்களைக் கண்டிப்பது போன்று பாவனை செய்கிறார்கள்
அதாவது -மருமகன் மைத்துனனைக் கண்டிப்பது போன்று போலியாக உள்ளனர் –

விவேகன் -வேதாந்தத்தில் வல்லவர்கள் -இவர்களுக்கான பதில்களை விரிவாக அளித்து உள்ளனர் –
சான்றோர்கள் சுருக்கமான வடிவில் உள்ள பதில்கள் மூலம் விரிவான கருத்துக்களை உரைக்க வல்லவர்கள் அல்லவோ

ஸூ மதி –நீங்கள் சரியாக உரைத்தீர்கள் -ஆனால் திருடர்களால் கைப்பற்றப் பட்ட பசுக்கள் போன்று அவர்களுடைய தவறான கருத்துக்களால்
உபநிஷத்துக்களில் தவறாகப் பொருள் அளிக்கப் படுமோ என்னும் அச்சம் எனது மனதில் உண்டாகிறது –

விவேகன் -அச்சம் கொள்ள வேண்டா
அவிப்லுத பரிக்ரஹ ஸ்ம்ருதி சதைக கண்டீ ஸ்ருதி
ஸ்வ பக்த விகல ஸ்ம்ருதீ ஸ்வ பநத அபி ந ப்ரேஷதே
ஸ்வத ப்ரமித ஸாதிநீ ஸூ த்ருட தர்சு குப்தா ச ஸா
ருணத்தி புநத ப்ரதிஷ்டதி க்ருதர்க கோலாஹலம் –94-

விவேகன் கூறுதல் -எந்த விதமான விவாதமும் இன்றி ஏற்கப்பட்ட மஹரிஷிகளுடைய நூற்றுக்கணக்கான ஸ்ம்ருதிகளுடைய
கருத்துடன் ஒத்துப் போகும் ஸ்ருதியானது தனது பொருளை உணர்த்தும்
வேதங்களுடன் ஒத்துப் போகாத ஸ்ம்ருதிகளுடைய ஆதரவை அவை கனவிலும் எதிர்பார்ப்பது இல்லை –
அந்த வாதங்கள் அனைத்தும் தங்களுடைய விருப்பம் போன்று -எந்தவிதமான அடிப்படையும் இன்றி உரைக்கும் தவறான பொருளாகும்
ஆனால் அனைத்து ஞானங்களையும் உள்ளடக்கிய ஸ்ருதியானது தகுந்த தர்க்கத்தின் துணை யுடன் அந்தக் கருத்துக்களைத் தள்ளுகின்றன –

திரைக்கு பின்னால் இருந்து எழும் குரல்
மூலச்சேதப யோஜ்ஜிதேந மஹதா மோஹேந துர் மதஸா
கம்ஸேந ப்ரபு ருக்ரசேந இவ நஸ் காராக்ருஹ ஸ்தாபித
விக்யா தேந விவேக பூமிபதி நா விச்வே பகாரார்த்திநா
க்ருஷ்ணே நேவ பலோத்தரேண க்ருணிநா முக்தஸ் ஸ்ரியம் ப்ராப்ஸ்யதி –95-

தனது வளர்ச்சிக்குத் தடையாய் உள்ளது என தனது தந்தையான உக்ரசேனனை கம்சன் சிறையில் அடைத்தான் –
நம்முடைய யஜமானனாகிய ஜீவாத்மாவை ஸம்ஸாரமாகிய சிறையில் அடைத்தான்
தனது தமையனான பலராமனுடைய உதவியுடன் உக்ரசேனனை கிருஷ்ணன் விடுவித்தான்
இதனைப் போன்றே நம்முடைய ஜீவாத்மாவும் இந்த உலகுக்கு நன்மை செய்யும் அரசனாகிய விவேகனால் விடுவிக்கப் படுவான்
அதன் பின்னர் முக்தர்களுடைய ஐஸ்வர்யத்தை ஜீவாத்மா அடைவான் –

விவேகன் மிகுந்த உவகையுடன் -அதனைக் கேட்டவனாக –

ப்ரியே யாராலும் உண்டாக்கப்படாத வேதங்களின் ஒலி போன்று உண்மையை விளம்புகின்ற
இந்த அசரீரி கூறுவதைக் கேட்டாயா

ஸூமதி -மிகுந்த ஆனந்தம் கொண்டவளாக
எனது எஜமானரே இது தேவர்களுடைய வாக்கு அல்லவோ -இது பொய்யாகாது

விவேகன்
அன்பானவளே உன்னை எனது துணையாகக் கொண்டுள்ளேன்
உனது துணையுடன் வெற்றியானது எனது கைகளிலே வருவது உறுதியாகும் –

ரிபு குண விஜி கீஷா பிந்து லேசஸ் அபி அசவ் மே
மது ஜித நுஜி க்ருஷா வாஹிநீ வர்த்தி தாத்மா
சபலயிது மதீஷ்டே ஸாது சம்ப்லா வயிஷ்யன்
கதி கண பஹு மான்யம் யத்ந ஸந்தான வ்ருக்ஷம் –96–

விவேகன் கூறுவது
எனது விரோதிகளை வெல்ல வேண்டும் என்று எனக்குள்ளே இருக்கும் ஆசையானது இப்பொழுது சிறு துளியாகவே உள்ளது
ஆயினும் அது மது ஸூ தனின் கிருபை என்னும் வெள்ளத்தால் பெருகி
ஸாதுக்களால் கொண்டாடப்படும் மோக்ஷத்திற்கான முயற்சி என்பதான கற்பக மரத்துக்கு என்றும் பாய்ந்த படி இருந்து
நல்ல பயனை அளிப்பதாக இருக்கும் –

———————————————378–

அங்கம் -2-விசாரணை
இவள் ஸூ மதியின் பணிப்பெண் -ஒன்றைச் செய்தல் ஏற்புடையதா ஏற்புடையது ஆகாதா என்னும் ஆய்வு
இவள் ஸ்ரத்தை என்னும் மற்ற ஒரு பணிப் பெண்ணிடம் உரையாடுகிறாள்
தோழியே களைப்பு காரணமாக உனது நெற்றியில் வியர்வைத் துளிகள் காணப்படுகின்றன
தனது கன்றைக் காண ஆவலாக உள்ள பசு போன்று நீ உள்ளாய்

முஹ சந்த சந்திஅ ஸூஹா ஸூஹ ஆ சவி புள்ள மள்ளி ம அரந்த ணிஹா
ணவ ஸோம்ம ஜோவ்வண களிஆ ஸூரி முவ்வ ஹந்தி துஹ ஸே அகணா –98-

———————-380

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் சுவாமி திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ ஸ்வாமி தேசிகன் அருளிச் செய்த ஸ்ரீ கருட ஸ்தோத்ரம்-ஸ்ரீ கருட மந்த்ரம்–ஸ்ரீ கருட மாலா மந்த்ரம்-ஸ்ரீ ஸ்வாமி தேசிகன் அருளிச் செய்த –ஸ்ரீ கருட கவசம்–ஸ்ரீ கருட அஷ்டோத்தர சத நாம ஸ்தோத்ரம்-ஸ்ரீ கருட அஷ்டோத்தர சத நாமாவளி–ஸ்ரீ கருட கவச ஸ்தோத்ரம்

பாத்ர பதமா ஸகத விஷ்ணு விமலர்ஷே வேங்கட மஹீத்ரபதி தீர்த்த தின பூதே

ப்ராதுர பவஜ் ஜகதி தைத்யரிபு கண்டா ஹந்த கவி தார்க்கிக ம்ருகேந்த்ர குரு மூர்த்யா —

ஸ்ரீ ஸப்ததி ரத்ன மாலிகா ஸ்தோத்ரம் -ஸ்வாமி ஸ்ரீ கண்ட அவதாரம் என்பதைக் காட்டும்

——–

வித்ராஸி நீ விபூத வைரி வரூதி நீ நாம்
பத்மாஸநேந பரிசார விதவ் ப்ரயுக்தா
உத் ப்ரேஷ்யதே புத ஜநைர் உப பத்தி பூம் நா
கண்டா ஹரேர் ஸமஜநிஷ்ட யாதாத்ம நேதி –ஸ்ரீ சங்கல்ப ஸூர்யோத ஸ்லோகம்

பிரமதேவன் பெருமாளை ஆராதிக்க எந்த மணியை உபயோகித்தாரோ
எந்த மணியின் நாதம் அசுரர்களை பயந்து ஓடச் செய்ததோ =-
அந்த மணியின் அவதாரமே இந்த நாடக ஆசிரியரான ஸ்ரீ ஸ்வாமினி தேசிகன்
என்று ஞானாதிகர்கள் தகுந்த ஹேதுக்களாலே நிர்வஹிக்கிறார்கள்

———————

ததஸ் ச த்வாதசே மாஸே சைத்ரே நாவமிகே திதவ்
நக்ஷத்ரே அதிதி தைவத்யே ஸ்வோச்ச ஸம்ஸ்தேஷு பஞ்ச ஸூ
க்ரஹே ஷு கர்க்கடே லக்நே வாக் பதா விந்துநா ஸஹ
ப்ரோத்யமாநே ஜகந்நாதம் ஸர்வ லோக நமஸ்க்ருதம்
கௌசல்யா ஜனயத் ராமம் ஸர்வ லக்ஷண ஸம் யுதம்–ஸ்ரீ வால்மீகி ராமாயணம்

———-

ஸ்ரீ ஸ்வாமி தேசிகன் அருளிச் செய்த ஸ்ரீ கருட ஸ்தோத்ரம்

கருடாய நமஸ் துப்யம் நமஸ் தே பஷிணாம் பதே
ந போகமாதி ராஜாய ஸூ பர்ணாய நமோ நம
விநதா தந்த ரூபாய கஸ்ய பஸ்ய ஸூதாய ச
அஹீ நாம் வைரிணே துப்யம் விஷ்ணு பத்ராய தே நம
ரக்த ரூபாய தே பஷின் ஸ்வேத மஸ்தக பூஜித
அம்ருதா ஹரணே ஹ்ருஷ்ட தஸ்மை தேவாய தே நம

இதி கருட ஸ்தோத்ர ஸம் பூர்ணம் –

—————

ஸ்ரீ கருட மந்த்ரம்

கருடாய நமஸ்துப்யம் ஸர்வ சர்பேந்திர சத்ரவே
வாஹனாய மஹாவிஷ்ணோ தார்க்ஷயாய அமித தேஜயே
ஓம் நமோ பகவதே, கருடாய; காலாக்னி வர்ணாய
ஏஹ்யேஹி கால நல லோல ஜிக்வாய
பாதய பாதய மோஹய மோஹய வித்ராவய வித்ராவய
ப்ரம ப்ரம ப்ரமய ப்ரமய ஹந ஹந
தஹ தஹ பத பத ஹும்பட் ஸ்வாஹா

————-

ஸ்ரீ கருட மாலா மந்த்ரம்

ஓம் நமோ பகவதே, கருடாய;
காலாக்னி வர்ணாய ஏஹ்யேஹி
கால நல லோல ஜிக்வாய பாதய
பாதய மோஹய மோஹய
வித்ராவய வித்ராவய ப்ரம
ப்ரம ப்ரமய ப்ரமய ஹந ஹந தஹ

—————-

ஸ்ரீ ஸ்வாமி தேசிகன் அருளிச் செய்த ஸ்ரீ கருட கவசம்

அஸ்ய ஸ்ரீ கருட கவச ஸ்தோத்ர மந்த்ரஸ்ய
நாரத ருஷி
வைநதேயோ தேவதா
அனுஷ்டுப் சந்தஸ்
மமகாரா பந்த
மோசந த்வாரா வைநதேய ப்ரீத்யர்த்தே ஜபே விநியோகே

ஸிரோ மே கருட -பாத்து லலாடம் -விநதா ஸூதா
நேத்ர து ஸ்ர்பஹா பாது கர்ணவ் பாத்து ஸூ ரார்ச்சித–1-

நாசிகாம் பாது சர்பாரிர் வதனம் விஷ்ணு வாஹந
ஸூர ஸூத அநுஜ கண்டம் புஜவ் பாத்து மஹா பலவ்–2-

ஹஸ்தவ் ககேஸ்வர பாது கராக்ரே த்வ ருணாக்ருதி
நகான் நகாயுத பாது கஷவ் புக்தி பலப்ரத–3-

ஸ்தனவ் மே பாது விஹக ஹ்ருதயம் பாது ஸர்வத
நாபிம் பாது மஹா தேஜா கடிம் பாது ஸூதா ஹர –4-

ஊரூ பாது மஹா வீரோ ஜாநு நீ சண்ட விக்ரம
ஜங்கே துண்டாயுத பாது குல்பவ் விஷ்ணு ரத ஸூதா –5-

ஸூ பர்ணா பாது மே பாதவ் தார்ஷ்ய பாதங்குலீ ததா
ரோம கூபாணி மே வீர த்வசம் பாது பயாபஹ –6-

இத்யேவம் திவ்ய கவசம் பாபக்நம் ஸர்வ காமதம
யா படேத் ப்ராத ருத்தாய விஷ சேஷம் ப்ரணச்யதி –7-

த்ரி சந்த்யம் ய படேன் நித்யம் பந்த நாத் முச்யதே நர
த்வாத ஸாஹம் படேத் யஸ்து முச்யதே ஸத்ரு பந்த நாத் –8-

ஏக வாரம் படேத் யஸ்து முச்யதே ஸர்வ கில்பிஷை
வஜ்ர பஞ்ஜர நாமேதம் கவசம்ன் பந்த மோச நம் –9-

ய படேத் பக்திமான் நித்யம் முச்யதே ஸர்வ பந்த நாத் —

இதி ஸ்ரீ கவச ஆர்ணவ நாரத ப்ரோக்தம் கருட கவசம் ஸம் பூர்ணம்

ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம் அஸ்து

——————-

ஸ்ரீ கருட அஷ்டோத்தர சத நாம ஸ்தோத்ரம்

ஸ்ருணு தேவி பரம் குஹ்யம் கருடஸ்ய மஹாத்மந
நாம் நாம் அஷ்டாம் சதம் புண்யம் பவித்ரம் பாப நாஸநம்

அஸ்ய ஸ்ரீ கருட நாம அஷ்டோத்தர சத திவ்ய மஹா மந்தரஸ்ய
ப்ரம்மா ருஷி
அனுஷ்டுப் சந்தஸ்
ஸ்ரீ மஹா கருடோ தேவதா
பிரணவேதி பீஜம்
அவித்யா சக்தி வேதா பிராணா ஸ்ம்ருதி கீலகம் தத்வ ஞானம் ரூபம்
ஸ்ருஷ்டி ஸ்தித்யந்தம் வி நோத ஸர்வ ஆம்நாய
சதுஸ் ஷஷ்டி கலாதாநம் க்ரியா மம ஸர்வ அபீஷ்ட ஸித்த்யர்த்தே
கருட ப்ரீத்யர்த்தே ஜபே விநியோக அத த்யானம்-

அம்ருத கலச யுக்தம் காந்தி ஸம் பூர்ண காத்ரம்
ஸகல விபுத வந்த்யம் வேத ஸாஸ்த்ரை ரசிந்த்யம்

விவித விமல பஷைர் தூயமா நாண்ட கோளம்
ஸகல விஷ விநாஸம் சிந்தயேத் பக்ஷி ராஜம்

வைநதேய ககபதி காஸ்யபேயோ மஹா பல
தப்த காஞ்ஜன வர்ணாப ஸூ பர்ணோ ஹரி வாஹந

சந்தோ மயோ மஹா தேஜா மஹா உத்ஸாஹ க்ருபா நிதி
ப்ரஹ்மண்யோ விஷ்ணு பக்தஸ் ச குந்தேந்து தவளா நந

சக்ர பாணி தர ஸ்ரீ மான் நாகாரிர் நாக பூஷண
விஞ்ஞாநதோ விசேஷஞ்ஜோ வித்யா நிதி ரநாமய

பூதிதோ புவந த்ராதா பயஹா பக்த வத்ஸல
சத்யச் சந்தோ மஹா பக்ஷஸ் ஸூராஸூரா பூஜித

கஜபுக் கச்ச பாசீ ச தைத்ய ஹந்தா அருணா நுஜ
அம்ருதாம் சோ அம்ருத வபுஸ் ராநந்த நிதிர் அவ்யய

நிகமாத்மா நிராதாரோ நிஸ் த்ரை குண்யோ நிரஞ்ஜன
நிர் விகல்ப பரஞ்சோதி பராத்பர தர ப்ரிய

ஸூபாங்கஸ் ஸூபதஸ் ஸூர ஸூஷ்ம ரூபீ ப்ருஹத் தமஸ்
விஷாசீ விஜிதாத்மா ச விஜயோ ஜய வர்த்தந

ஜாட்யஹா ஜகத் ஈஸஸ் ச ஜநார்த்தன மஹா த்வஜ
ஜன ஸந்தாப ஸம்ச் சேத்தா ஜரா மரண வர்ஜித

கல்யாணத கலாதீந கலா தர ஸமப்ரப
சோமபா ஸூர ஸங்கேசோ யஞ்ஞாங்கோ யஞ்ஞ வாஹந

மஹா ஜவோ அதிகாயஸ் ச மன்மத ப்ரிய பாந்தவ
சங்க ப்ருச் சக்ர தாரீ ச பாலோ பஹு பராக்ரம

ஸூதா கும்ப தர ஸ்ரீ மான் துரா தர்ஷோ அமராரிஹா
வஜ்ராங்கோ வரதோ வந்த்யோ வாயு வேகோ வரப்ரதா

விநதா நந்தக ஸ்ரீ மான் விஜி தாராதி சங்குல
பத தவ்ரிஷட்ட ஸர்வேச பாபஹா பாச மோசந

அக்னிஜிஜ் ஜய நிர்க்கோஷ ஜெகதாஹ்லாத காரகா
வக்ர நாஸஸ் ஸூ வக்த்ரஸ் ச மாரக்நோ மத பஞ்ஜந

காலஞ்ஞ கமலேஷ் டச்ச கலி தோஷ நிவாரண
வித் யுந்நிபோ விசாலாங்கோ விநதா தாஸ்ய மோசந

ஸோம பாத்மா த்ரி வ்ருந் மூர்த்தா பூமி காயத்ரி லோசநா
சாம காந ரத ஸ்ரக்வீ ஸ்வச் சந்த கதிரக்ரணீ

இதீதம் பரமம் குஹ்யம் கருடஸ்ய மஹாத்மந
நாம்நா மஷ்ட சதம் புண்யம் பவித்ரம் பாவநம் ஸூபம்

அஷ்டாப தாத்ரி ப்ரதிமாங்க காந்திம்
அஷ்டோ ரகாதீஸ்வர பூஜி தாங்கம்

அஷ்டாயுத பிரோஜ்ஜ்வல தஷ்ட பாஹும்
அபீஷ்ட ஸித்த்யை கருடம் ப்ரபத்யே

இதி கருட அஷ்டோத்தர சத நாமாநி ஸம் பூர்ணாநி

————

ஸ்ரீ கருட அஷ்டோத்தர சத நாமாவளி

ஓம் வைநதேயாய நம
ஓம் ககபதயே நம
ஓம் காஸ்யபேயாய நம
ஓம் மஹா பலாய நம
ஓம் தப்த காஞ்ஜன வர்ணாபாய நம
ஓம் ஸூபர்ணாய நம
ஓம் ஹரி வாஹநாய நம
ஓம் சந்தோ மயாய நம
ஓம் மஹா தேஜஸே நம
ஓம் மஹா உத்ஸாஹாய நம

ஓம் க்ருபா நிதயே நம
ஓம் ப்ரஹ்மண்யாய நம
ஓம் விஷ்ணு பக்தாய நம
ஓம் குந்தேந்து தவளா நநயாய நம
ஓம் சக்ர பாணி தராய நம
ஓம் ஸ்ரீ மதே நம
ஓம் நாகாரயே நம
ஓம் நாக பூஷணாயா நம
ஓம் விஞ்ஞாநதாய நம
ஓம் விசேஷஞ்ஞாய நம

ஓம் வித்யா நிதயே நம
ஓம் அநாமயாய நம
ஓம் பூதிதாய நம
ஓம் புவந த்ராத்ரே நம
ஓம் பயக்நே நம
ஓம் பக்த வத்ஸலாய நம
ஓம் சத்யச் சந்தஸே நம
ஓம் மஹா பஷாய நம
ஓம் ஸூராஸூரா பூஜிதாய நம
ஓம் கஜபுஜே நம

ஓம் கச்ச பாசிநே நம
ஓம் தைத்ய ஹந்த்ரே நம
ஓம் அருணா நுஜாய நம
ஓம் அம்ருதாம்சுவே நம
ஓம் அம்ருத வபுஷே நம
ஓம் ஆநந்த நிதயே நம
ஓம் அவ்யயாய நம
ஓம் நிகமாத்மநே நம
ஓம் நிராதாராய நம
ஓம் நிஸ் த்ரை குண்யாய நம

ஓம் நிரஞ்ஜநாய நம
ஓம் நிர் விகல்பாய நம
ஓம் பரஸ்மை ஜோதிஷே நம
ஓம் பராத்பர தர ப்ரியாய நம
ஓம் ஸூபாங்காய நம
ஓம் ஸூபதாய நம
ஓம் ஸூராய நம
ஓம் ஸூஷ்ம ரூபீணே நம
ஓம் ப்ருஹத் தமாய நம
ஓம் விஷாசிநே நம

ஓம் விஜிதாத்மநே நம
ஓம் விஜயாய நம
ஓம் ஜய வர்த்தநாய நம
ஓம் ஜாட்யஹ்நே நம
ஓம் ஜகத் ஈஸாய நம
ஓம் ஜநார்த்தன மஹா த்வஜாய நம
ஓம் ஜன ஸந்தாப ஸம்ச் சேத்ரே நம
ஓம் ஜரா மரண வர்ஜிதாய நம
ஓம் கல்யாணதாய நம
ஓம் கலாதீதாய நம

ஓம் கலா தர ஸமப்ரபாய நம
ஓம் சோமபே நம
ஓம் ஸூர ஸங்கேசாய நம
ஓம் யஞ்ஞாங்காய நம
ஓம் யஞ்ஞ வாஹநாயா நம
ஓம் மஹா ஜவாய நம
ஓம் அதிகாயாய நம
ஓம் மன்மத ப்ரிய பாந்தவாய நம
ஓம் சங்க ப்ருதே நம
ஓம் சக்ர தாரிணே நம

ஓம் பாலாய நம
ஓம் பஹு பராக்ரமாய நம
ஓம் ஸூதா கும்ப தராய நம
ஓம் ஸ்ரீ மதே நம
ஓம் துரா தர்ஷாய நம
ஓம் அமராரிக்நே நம
ஓம் வஜ்ராங்காய நம
ஓம் வரதாய நம
ஓம் வந்த்யாய நம
ஓம் வாயு வேகாய நம

ஓம் வர ப்ரதாய நம
ஓம் விநதா நந்தகாய நம
ஓம் ஸ்ரீ மதே நம
ஓம் விஜி தாராதி சங்குலாய நம
ஓம் பத தவ்ரிஷட்டாய நம
ஓம் ஸர்வேசாய நம
ஓம் பாபக்நே நம
ஓம் பாச மோசநாய நம
ஓம் அக்னிஜிதே நம
ஓம் ஜய நிர்க்கோஷாய நம

ஓம் ஜெகதாஹ்லாத காரகாய நம
ஓம் வக்ர நாஸாய நம
ஓம் ஸூ வக்த்ராய நம
ஓம் மாரக்சாய நம
ஓம் மத பஞ்ஜநாய நம
ஓம் காலஞ்ஞாய நம
ஓம் கமலேஷ்டாய நம
ஓம் கலி தோஷ நிவாரணாய நம
ஓம் வித் யுந்நிபாய நம
ஓம் விசாலாங்காய நம
ஓம் விநதா தாஸ்ய மோசநாய நம
ஓம் ஸோம பாத்மநே நம
ஓம் த்ரி வ்ருந் மூர்த்நே நம
ஓம் பூமி காயத்ரி லோசநாய நம
ஓம் சாம காந ரதாய நம
ஓம் ஸ்ரக்விநே நம
ஓம் ஸ்வச் சந்த கதயே நம
ஓம் அக்ரண்யே நம

ஸ்ரீ கருட அஷ்டோத்தர சதா நாமாவளி ஸமாப்தம்
நாம்நா மஷ்ட சதம் புண்யம் பவித்ரம் பாவநம் ஸூபம்

அஷ்டாப தாத்ரி ப்ரதிமாங்க காந்திம்
அஷ்டோ ரகாதீஸ்வர பூஜி தாங்கம்

அஷ்டாயுத பிரோஜ்ஜ்வல தஷ்ட பாஹும்
அபீஷ்ட ஸித்த்யை கருடம் ப்ரபத்யே

இதி கருட அஷ்டோத்தர சத நாமாநி ஸம் பூர்ணாநி

————————

ஸ்ரீ கருட கவச ஸ்தோத்ரம்-

அஸ்ய ஸ்ரீ கருட கவச ஸ்தோத்ர மஹா மந்த்ரஸ்ய
ப்ரஹ்மா ருஷி
அனுஷ்டுப் சந்தஸ்
ஸ்ரீ மஹா விஷ்ணுர் கருடா தேவதா
ஓம் பீஜம் -வித்யா சக்தி -ஸ்வாஹா
கீலகம் -கருட ப்ரஸாத ஸித்த்யர்த்தே
ஜபே விநியோக

த்யானம்

ஆகுஞ்ச்ய ஸ்வயம பரம் ப்ரவிசார்ய பாதம் திர்யங்முகம் சலமசர்க்க விவ்ருத்த சங்கம்

அந்யோன்ய கட்டி தகரம் கலசப்தமோச முட்டீய மாந மநிசம் ஸ்மர துக்க சாந்த்யை–1-

மூர்த்தா நம் கருட பாத்து லலாடம் விநதா ஸூதா
நயநே காச்யப பாது ப்ருவவ் புஜக நாஸந–2-

கர்ணவ் பாது ஸூ பர்ணோ மே கபாலம் புஜ காதிப
நாஸி காம் பாது மே தார்ஷ்ய கருத்மான் வதனம் மம –3-

ரஸ நாம் பாது வேதாத்மா தச நாத் தைத்ய ஸூதந
ஓஷ்டவ் விஷ்ணு ரத பாது புஜவ் மே போகி பூஷண -4-

–பாது கரவ் கச்சப பஷண
–ரக்நிஜ பாது நகான் நக முகாயுத –5-

—ஹ்ருதயம் கேசவ த்வஜ
மத்யம் பாது விஷ ஹர –6-

குஹ்யம் குஹ்யார்த்த வேதீ ச பாது மே பச்சிமம் விபு
ஊரு ஸாஷ்ட புஜ பாது ஜாநுநீ சங்க சக்ர ப்ருத் –7-

வக்ர நாஸஸ் ததா ஜங்கே சரணவ் ஸூர பூஜித
ஸர்வாங்க மம்ருதாங்கோ மே பாது பக்த ஜன ப்ரிய –8-

புரத பாது மே வீர பச்சாத் பாது மஹா பல
தக்ஷிணம் பாது பார்ஸ்வம் மே மஹா காய விபீஷண –9-

பார்ஸ்வே முத்தர மவ்யக்ர பாதூர்த்வம் பாப நாஸந
அதஸ்தா தம்ருதா ஹர்த்தா பாது ஸர்வத்ர ஸர்வதா –10-

அஷ்டாபிர் போகிவர்யைர் த்ருத வர மணிபிர் பூஷிதம் சாத கும்பச்
சாயாபிர் தேஹ பாபிர் திவஸ சத கரம் த்ராகி வாதீப யந்தம்

சங்கம் சக்ரம் கரைஸ் ஸ்வைர் ததத மநு பமம் புஸ்தகம் ஞான முத்ராம்
வந்தே வேதாந்த தத்வம் ஸகல விஷ ஹரம் ஸர்வதா வைநதேயம் –11-

பல ஸ்ருதி

இதீதம் பரமம் குஹ்யம் ஸர்வ அபீஷ்ட ப்ரதாயகம்
காருடன் கவசம் கௌரி ஸமஸ்த விஷ நாஸநம் –12

——————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் சுவாமி திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய திருவடி திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ ஆகார நியமம் –ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகாசார்யர் ஸ்வாமிகள்–

“ப்ராணே சரீரம் ப்ரதிஷ்டிதம். சரீரே ப்ராண: ப்ரதிஷ்டித:” என்கிறது தைத்ரீயம்.

நாம் உண்ணும் உணவுக்கும் ப்ராணனுக்கும் தொடர்பு இருக்கிறது.

உண்ணும் முறை பற்றிச் சொல்லுகையில் தர்ம சாஸ்த்ரத்தில் பின்வருமாறு சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

த்வெளபாகம் பூரயேதன்னம் தோயெனைகம் ப்ரபூரயேத்
மாருதஸ்ய ப்ரசாரார்த்தம் சதுர்த்தம் அவசேஷயேத்

அதாவது உணவு உண்ணும் போது அரை வயிற்றுக்கு உணவும், கால் வயிற்றுக்கு நீரும் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்.

மிச்சமிருக்கும் கால்வயிறு வாயுவிற்கு ஒதுக்க வேண்டும். இவ்வாறு உண்பதையே ப்ராணாக்னி ஹோத்ரம் என்றே குறிப்பிட்டிருக்கிறார்கள்.

எவ்வாறான உணவினை எப்போது எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும், எது உணவாக எடுத்துக் கொள்ளத் தக்கது, எதை உணவாகக் கொள்ளக் கூடாது என்பதை ஆயுர் வேதம் நிர்ணயம் செய்து கொடுத்திருக்கிறது.

இதே போல எதை எப்படி உண்ண வேண்டும என்ற முறையையும் சொல்லியிருக்கிறார்கள் ஆன்றோர்.

எந்த உணவை எப்படிச் சமைக்க வேண்டும்,

அவ்வாறாக முறையாகச் செய்த அன்னத்தையும், அன்ன சுத்தி, பரிசேஷணம் முதலிய ஸம்ஸ்காரங்களைச் செய்து உண்ண வேண்டும் என்று கூறியிருக்கிறார்கள்.

உணவு சமைப்பவரது மனநிலைக்கு ஏற்ப சமைக்கப்பட்ட உணவின் தன்மை மாறும் என்று கூறியிருக்கிறார்கள்.

சமைப்பவர் எப்படி இருக்கவேண்டும், என்றும் நியமங்கள் வரையறுத்திருக்கிறார்கள்.

இவற்றையெல்லாம் நமது இல்லங்களில் செயற்படுத்திடுவோமானால் நமது சிந்தனையும், இறையனுபவமும் இன்னும் எளிதாகும் என்பதனாலேயே இவ்வளவு சிரத்தையாக எல்லாவற்றையும் நமக்குத் தந்திருக்கின்றனர் பெரியோர்.

முன்னொரு காலத்தில் அஜகரன் என்பவன் சாத்வீகமான உணவுவகைகளை மட்டுமே உண்டு அதன் மூலமாக தனது சரீரத்தை ரக்ஷித்து பின்னாளில் இறையருள் பெற்றான் என்கிறது கதை.

அஜகரன் என்றால் மலைப் பாம்பு என்று பொருள்.

மலைப்பாம்பானது உணவினைத் தேடிச்செல்லாது, அதனருகில் வருவனவற்றை மட்டுமே உண்டு வாழுமாம்.

அதுபோல விவேகமுள்ளவர்கள் தங்களது உணவில் கவனமாக இருக்கவேண்டும் என்று கூறியிருக்கிறார்கள் பெரியோர்.

——————————

ஆகார நியமம்

பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் – கீதையில் உபதேசித்த, எதிராஜர் – கீதா பாஷ்யத்தில் விவரித்த, வேதாந்த தேசிகர் அருளிச்செய்த ஆகாரநியம ப்ரபந்தம் 21 பாசுரம்கள் கொண்டவை.-

அதில் 19 பாசுரங்கள் எவை உண்ண கூடாத ஆகாரம்  என்றும்,

2 பாசுரங்கள் எவை உண்ண கூடிய ஆகாரம் என்றும் தெரிவிக்கிறது.

————————–

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவி தார்க்கிக கேசரீ

வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி –

கவி தார்க்கிக சிம்ஹாய கல்யாண குண சாலினே
ஸ்ரீ மதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம –

சீர் ஓன்று தூப்புல் திரு வேங்கடமுடையான்
பார் ஒன்றச் சொன்ன பழ மொழியுள் ஓர் ஓன்று
தானே யமையாதோ தாரணியில் வாழ்வார்க்கு
வான் ஏறப் போம் அளவும் வாழ்வு

———————————————————————————-

சிறப்புத் தனியன் –

சீராரும் வேதாந்த தேசிகர் கோன்
செழு மறையின் உட்பொருளைச் சிந்தை செய்தே
யாராய்ந்து வாழ்வுற விப்புவியோர் தங்கட்கு
அன்புடனே யாகார நியதி சொன்னான்
ஏராரும் எதிராசர் அருளினாலே
எதிர்ந்தவர்கள் சிங்கம் என இங்கு வந்தோன்
சீராரும் வேங்கடவன் தூப்புல் பிள்ளை
செழும் திருத் தாள் இணை மலர் என் சென்னி மேலே –

——————————————————————

ஆகாரத்து இரு வகையா நன்றும் தீதும்
அருமறை கொண்டு எதிராசர் இவை மொழிந்தார்
ஆகாத வழி விலக்கி யாக்கும் கண்ணன்
அனைத்து உலகும் வாழ்வு இது சாற்றி வைத்தான்
போகாத போக்குவிக்கும் முனிவர் சொன்ன
பொய்யாத மொழிகளையும் பொருந்தக் கேண்மின்
ஆகாத என்றவை தவிர்ந்து ஆம் அதுவே கொண்ட
வசகரனும் ஆகம் காத்து அருள் பெற்றான் –1-

அஜகரன் என்னும் அந்தணன் இப்படி அனுஷ்டித்து அருள் பெற்றான் -அஜகரன் -மலைப்பாம்பு -தாமாகவே வந்து விழுபவற்றையே
உணவாகக் கொண்டு பெற அரியதனவான உணவுகளைப் பெற முயலாது இருக்கும் -அப்படி வாழ்ந்த ஓர் அந்தணனுக்கும் அஜகரன் என்ற பெயர் வந்தது –

————————————————————————————————————————

வாயில் அல்லா வாயிலினால் வந்த சோறும் –புழக்கடை போன்ற தகாத வழிகள்
வரகு முதலாகாது என்று உரைத்த சோறும் –வரகு போன்ற தானியங்களால் ஆனா சோறு
வாயினின்றும் விழுமவை தாம் பட்ட சோறும்
வாய்க் கொண்ட கவளத்தின் மிகுந்த சோறும்
தீயவர் கண் படும் சோறும் தீதற் சோறும் –தீய்ந்து போனவை
சீரை யுரை தும்மல் இவை பட்ட சோறும் -வஸ்த்ரம் எச்சில் தும்மல் –
நாய் முதலானவை பார்க்கும் தீண்டும் சோறும்
நாடூய்தல்லாச் சோறும் நண்ணாச் சோறே –2–அல்லா சோறு–ஏகாதசி போன்ற வ்ரத தினங்களில் சமைத்த சோறு -என்றவாறு –

– முன் வாசல் வழியாக வராத எந்த பொருட்களும் உண்ண தகாதவை மற்றும் தளிகைக்கு தகுதி அற்றவை.
– சோளம், வரகு, கேள்வரகு கூடாது.
– சாப்பிடும் போது வாயில் பட்ட உணவு, தட்டிலோ அல்லது இலையிலோ விழுந்தால் மீதத்தை சாப்பிட கூடாது.
– கவலத்தின் மீதத்தை சாப்பிட கூடாது.
– தீயவர் கண் பார்த்த அன்னம் உண்ண கூடாது.
– காந்தல் உண்ண கூடாது.
– துணி பட்ட அன்னத்தை உண்ண கூடாது.
– தும்மல் விழுந்த அன்னத்தை உண்ண கூடாது.
– நாய், பூனை பார்த்த தீண்டின அன்னம் உண்ண கூடாது.
– பெண்கள் மாதவிடாயின் போது பார்த்த தீண்டின அன்னம் உண்ண கூடாது.
– சூரியோதயத்துக்கு முன் தளிகை ஆனதை உண்ண கூடாது.

———————————————————————————————————–

மனிசர் பசு முதலானோர் மோந்த சோறும்
மனிசர் தமில் ஆகாதார் தீண்டும் சோறும்
இனிமையுடன் ஆதரமில்லாதார் சோறும்
ஈ புழு நூல் மயிர் உகிர்கள் இருக்கும் சோறும்
முனிவர் எனும் துறவறத்தோர் ஈந்த சோறும்
முனிவர் தங்கள் பாத்திரத்தில் பட்ட சோறும்
மனிசர் எலி குக்குடங்கள் காகம் பூனை –குக்கடங்கள் -கோழி போன்றவை
வாய்க் கொண்ட கறி சோறும் மருவாச் சோறே –3-

மனிதர், பசு ஆகியோர் முகர்ந்தது, தொடத் தகாதவர் (ரோகிகள், அசுத்தமானவர்கள்) ஸ்பரிசித்தவை, ஆதுரத்துடன் இனிமையாகப் பேசாதவர்கள் அளித்தது, புழுக்கள், மயிர், நகம் போன்றவை இருப்பது ஆகிய உணவு வகைகளை உண்ணக்கூடாது. ஸந்யாஸி அளித்தது, ஸந்யாஸியின் பாத்திரத்தில் இட்டது போன்றவற்றை உண்ணக் கூடாது. இதில் ஸந்யாஸி அளித்த உணவு என்பது தற்கால மடங்களில் உணவளிப்பதல்ல. மற்றும் ஸந்யாஸிகள் தரும் பிரசாதமான பழங்கள் போன்றவை அல்ல. மனிதர், எலி, கோழி, காக்கை, பூனை ஆகியவை வாயினால் தீண்டிய உணவுகளையும் உண்ணக் கூடாது

———————————————————————————————–

அத்திகள் பேரார்க்கு இறலி வெண் கத்தாரி –அத்தி வகைகள் பேரரர்க்கு இறலி வெள்ளைக் கத்திரிக்காய்
ஆல் அரசி நறுவிலி புங்கு ஆயில் ஆரை
புத்திகொல்லி குறிஞ்சி தான்றி குசும்பை வேளை——புத்தி கொல்லி -திகைப்பூண்டு
புனமுருங்கை முருங்கை சுகம் முளரி உள்ளி புன முருங்கை —-சிகப்பு முருங்கை முருங்கை -நாட்டு முருங்கை –முளரி -தாமரைக் கிழங்கு
சிற்றவரை கொம்மட்டி பண்ணை தொய்யில் ——சிறிய அவரை தும்மட்டி பண்ணைக் கீரை தொய்யில் கீரை
சீங்காடன் தேறல் ஊவை பனை மயூரன் —–சீங்காடன் தேறல் காய் -ஊவைக் காய் -பனை -நாயுருவி
சுத்தியிலா நிலத்திலவை கடம்பு காளான் ——கடம்பு -நாய்க்குடை சுரைக்காய் –
சுரை பீர்க்குச் சணந்தின்னார் சுருதி யோரே –4—–சுரைக்காய் பீர்க்கு சணற் கீரை மற்றும் அசுத்த நிலத்தில் பயிரானவை –

அத்திவகைகள் , பேரார்க்கு (?), இறலி, வெள்ளைக்கத்தாரி, ஆல், அரசு, நறுவிலி, புங்கு, ஆயில், ஆரை, பூண்டு, குறிஞ்சி, தான்றி, குசும்பை, வேளை, முருங்கை,தாமரைக்கிழங்கு, உள்ளி, சிறிய அவரை, தும்மட்டி, பண்ணைக்கீரை, தொய்யிற்கீரை, சீங்காடன், தேறற்காய், ஊவைக்காய், பனை, நாயுருவி, கடம்பு, நாய்க்குடை, சுரைக்காய், பீர்க்கு, சணற்கீரை, மற்றும் அசுத்தமான நிலத்தில் பயிராகும் வகைகளை உணவில் தவிர்க்க வேண்டும் என்கிறார் தேசிகர்.

சாதாரணமாக கத்தரியில் முழுவதும் பச்சை நிறத்தாலானதும், வெளீர் நிறத்தாலானதும் உணவில் சேர்த்துக் கொள்ளலாம் என்றும், ஊதா நிறத்திலான கத்தரி முழுவதுமாக விலக்கப்பட வேண்டும் என்பார்கள்.

———————————————————————————————-

சிறு கீரை செவ்வகத்தி முருக்கி ரண்டும் —-முள் முருங்கை புரசு
சிறு பசளை பெரும் பசளை யம்மணந்தாள்
பறித்து ஒருவர் கொடாது இருக்கத் தானே சென்று
பாய்ந்து எடுத்துக் கொள்ளுமவை பகிராக் கூறும்
குறித்தாலும் தின்ன ஒணாக் கைப்பு வரப்பும்
கூர்க்குமவை யழலுமவை கொடும் புளிப்பும்
கறிக்காய் இவை என்று கண்டு உரைத்தார்
கார்மேனி யருளாளர் கடகத்தாரே –5-

சிறுகீரை, முருக்கை, சிவந்த அகத்தி, பசளை வகைகள், பிறர் தோட்டத்திலிருந்து அனுமதியின்றிப் பறித்தவை, பலருக்காகவும் சமைத்த உணவை எல்லோருக்கும் பரிமாறும் முன்னர் தனக்கென எடுத்து வைத்துக் கொள்ளுதல், உண்ண முடியாத அளவுக்கு கசப்பாகவும், மிகுந்த காரமானவையும், கொண்ட பண்டங்கள் உண்ணத் தக்கதன்று.

—————————————————————————-

மால் அமுது செய்யாமல் வந்த வெல்லாம்
வரு விருந்தில் வழங்காமல் வைத்த வெல்லாம்
காலம் இது வன்று கழித்த தெல்லாம்
கடையின் வரும் கறி முதல கழுவா வெல்லாம்
நூல் இசையா வழிகளினால் வந்த வெல்லாம்
நுகராததுடன் பாகம் செய்த வெல்லாம்
சீலமிலாச் சிறியோராக்கு இனவு நல்லோர்
செல மலங்கள் பட்டனவும் தின்னார் தாமே –6-

பெருமாளுக்கு நிவேதனம் செய்யாதது, அதிதிகளுக்கு அளிக்காது தவிர்த்த உணவு, குறிப்பிட்ட காலங்களில் உண்ணக் கூடாது என்று கூறப்பட்டவை [சாதூர்மாஸ்ய காலங்களில் விலக்கப்பட்டது என்று தோன்றுகிறது], கடையில் வாங்கிய காய் வகைகளை கழுவாமல் செய்த உணவுப் பொருட்களும், சாஸ்திரங்களில் சொல்லப்படாத விதத்தில் சம்பாதித்த உணவுப் பொருட்களும், ஆசாரமற்ற, ஜலமலங்களுடன் சம்பந்தப்பட்ட உணவு வகைகளை உண்ணக் கூடாது.

————————————————————————–

தேவர்களுக்கு இவை என்று வைத்த வெல்லாம்
சிவன் முதலாம் தேவர்களுக்கு இட்ட வெல்லாம்
ஆவி முதலான வற்றுக்கு ஆகா வெல்லாம்
மது விது வென்று அறிய வரிதான வெல்லாம்
நாவில் இடுவதற்கு அரிதாய் இருப்பது எல்லாம்
நன்று என்று தம் உள்ளம் இசையா வெல்லாம்
ஓவிய நாள் ஓவாத பூவும் காயும் —அகாலத்தில் பூக்கும் பூ காய்க்கும் காய்
உத்தமர்கள் அட்டூப்பு முகவர் தாமே –7–காய்ச்சிய உப்பில் அழுக்கான உப்பு –

தேவர்களுக்கு என்று செய்தவை, சிவன் முதலானவர்களுக்கு நிவேதனம் செய்தவை [ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸம்பரதாயத்தில் சிவப் பிரசாதம் விலக்கப்பட வேண்டியது என்பது இங்கே சுட்டப்படுகிறது], ப்ராணன் மற்றும் மற்ற இந்திரியங்களுக்கு கெடுதியானவையும், எதனால் சமைக்கப்பட்டது என்று அறிய முடியாத பொருட்களும், நாவு தாங்க முடியாத உஷ்ணம், காரம் போன்றவையும், மனது ஏற்காத உணவினையும், தூய வெண்மையின்றி அழுக்கு நிறத்தாலான உப்பும் விலக்கத்தக்கது.

இந்தப் பாடலில் சிவப் பிரசாதம் உண்ணத்தக்கதல்ல என்று இருப்பதை ஏதோ பெரிய தவறாகக் கொள்ளத் தேவையில்லை. ஸ்ரீ வைஷ்ணவத்தில் வந்த வேதாந்த தேசிகர் தமது வழக்கத்தை சேர்த்திருக்கிறார் என்பதைத் தவிர இதை ஏதும் பெரிதாகக் கொள்ளத் தேவையில்லை. வீர சைவ மரபினருக்கும் இது போல பழக்கங்கள் இருப்பதால் இவற்றை அக்காலத்து வழக்கமாகவும், அந்ததந்த சமயத்து வழிமுறைகள் என்றும் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

——————————————————————————

கிளிஞ்சின் முதல் சுட்டன சுண்ணாம்பு தானும்
கிளர் புனலில் எழும் குமிழி நுரை கடாமும்
விளைந்ததனில் முதல் மாலுக்கு ஈயா வெல்லாம்
களைந்த மனத்தார் மற்றும் கழித்த வெல்லாம் –பலன் கொடுத்த பிறகு மறுபடியும் அதே காம்பில் இருந்து விளைந்தவை
கடியமுது இனியமத்தார் கழித்த வெல்லாம்
தெளிந்த புனல் திரு வேங்கடத்து மாறன்
திரு வாணை கடவாதார் தின்னார் தாமே –8-

கிளிஞ்சலைச் சுட்டு எடுத்த சுண்ணாம்பு, நுரை, குமிழிகளுடனான நீர், நிலத்தில் விளைந்தவற்றில் இறைவனுக்குச் சமர்ப்பிக்காதவை, பலன் கொடுத்த பின்னர் அதே காம்பு/கொழுவில் இருந்து வளர்ந்தவை [அரைக்கீரை – போன்றவை], பெரியோர்களும், ஆகார நியமத்தைக் கடைப்பிடிக்கும் மற்றோரும் கழித்தவை ஆகியவற்றை நாமும் நமது உணவிலிருந்து நீக்கிட/விலக்கிட வேண்டும் என்கிறார்.

——————————————————————————-

மோர் அலது சாரங்கள் வாங்கிற்று எல்லாம்
முழுப் பகலில் விளங்கனியும் தானம் தானும் –பகலில் விளங்கனியும் பொரியையும் உண்ணக் கூடாது
ஓர் இரவில் எள்ளுடனே கூடிற்று எல்லாம்
எள்ள தனில் எண்ணெய் தயிர் தரு பண்டங்கள் -இரவில் நல்லெண்ணெயும் தயிரையும் கலந்த வஸ்துக்களை உண்ணக் கூடாது
ஓர் தவத்தை மந்திரத்தை ஒலிப்ப வெல்லாம்
உண்ணாத நாட்களிலும் அந்திப்போது
உணார் அணனார் அடி பணியும் நல்லோர் நாளும்
நள்ளிரவில் ஊணும் இவை உண்ணார் தாமே –9-

——————————————————————————————

குளி முதலானவை செய்யாது உண்ணும் ஊணும்
கூட்டல்லாப் பந்தியில் ஊண் பிறர் கை யூணும்
நளி மதி தீ விளக்காக யுண்ணும் ஊணும்
நள்ளிரவில் விளக்கின்றி யுண்ணும் யூணும்
கிளி மொழியாள் ஊணா நிற்கக் கணவன் ஊணும்
கீழோரை நோக்கு ஊணும் இடக்கை யூணும்
ஒளி மறையோர் மற்றும் உகவாத ஊணும்
ஒளி யரங்கர் அடி பணிவார் உகவார் தாமே –10-

———————————————————————————–

எச்சிலில் வார்க்கும் நெய் இருபாகங்கள்
இரும்பாலும் கையாலும் இட்ட வெல்லாம் -இரும்பினாலும் கையாலும் பரிமாறும் வஸ்துக்களை உண்ண கூடாது
பச்சையலால் கடித்த குறை பழைய ஊசல் –பச்சையான பக்குவம் செய்யாத வற்றை கையால் பரிமாறலாம்
பிறர் அகத்துப் பாகம் செய்து எடுத்த வண்ணம்
நச்சினவை பழித்தவை மண் நாற்றம் தீது
நகத்தால் விண்டவை தாம் காணும் உப்பும்
பிச்சுளதாம் அவை காடி பின்ன பாகம் –பித்தம் தருமவை -காடி -தமக்கு வேற விருந்தினருக்கு வேற என்று பாகம் செய்தவை உண்ணக் கூடாது
பிசின் கடனில் சிவந்ததுவும் பிழை யூணாமே–11- மரத்தில் இருந்து பெருகும் பாலிலே பெருங்காயம் தவிர மற்றவற்றை உபயோகிக்கக் கூடாது –

———————————————————————————————–

தாதை நல்லாசிரியன் முதல் தமையன் எச்சில்
தரணி சுரர் சோமத்தில் அருந்தும் எச்சில்
மாதர்கட்கு கணவன் இதமான எச்சில்
மயிர் புழு நூல் விழுந்தாலும் புனித மண்ணின்
மாதவத்துக் கூ விளங்காய் முகவா சத்து
மாதுளங்காய் மரணம் வரில் கழித்த வெல்லாம் –ஆபத்துக் காலத்தில் விலக்கியவையும் உண்ணலாம்
ஓதி வைத்த வுண்ணா நாள் உகந்த வெட்டும்
உளவென்றும் கழித்த வற்றில் நன்றாம் ஊணே –12-

உபவாச தினங்களில் ஜலம் கிழங்கு நெய் பால் யாகத்தின் ஹவிஸ் நிமந்த்ரணம் குருவின் உபதேசம் மருந்து
-இவை எட்டும் விரதத்தை கெடுப்பான வாகா –

————————————————————————————————

மா கரும்பின் சாறு தயிர் பால் நெய் பாக்கு
வளை மிளகு தேன் ஏழாம் பனி நீராதி
யாகரசம் தூயதாகும் அறியா வெல்லாம்
அறியாதார்க்கு அறியும் அளவும் தூயவாகும் –எந்த பொருளும் அதன் தோஷத்தை அறியும் வரையில் உபயோகிக்க உரியதாம்
சாகரங்கம் தூயனவாம் உவாக்கள் கூடில்–பௌர்ணமியிலும் அமாவாசையிலும் சமுத்ரம் ஸ்நானம் செய்ய உரியதாகும்
சலம் எல்லாம் கங்கை யாதாம் உபராகத்தின் –க்ரஹண காலத்தில் எந்த ஜலமும் கங்கா ஜலம் போன்ற பெருமை யுடையதாம்
மாகரங்கள் பிண முதலாம் அனைத்தும் கொண்டு
வருபுனலும் தூயதாகும் வேகத்தாலே –13–

நதியின் வெள்ளம் குதிரை கழுதை பிணம் முதலிய அசுத்த வஸ்துக்களைக் கொண்டு வந்தாலும் வேகத்தாலே பரிசுத்தமாகி விடுகின்றது –

———————————————————————————————————–

தீயாலே நீர் ஒழிய வெந்த வெல்லாம்
தீயிடுதல் ஒழிந்திடவே பழுத்த வெல்லாம்
தீயாலும் நீராலும் வெந்த வற்றில்
ஏறவுலர் நெல்லு முதலான வெல்லாம்
உஊசாத மாவடகம் அப்பம் சீடை
யுரொட்டி முதலாம் அவற்றில் பழைய தேனும்
கூசாதே கொண்டிடுமின் புதியதேனும்
கொள்ளேன் மின் றன்னிரதம் குலைந்தக்காலே –14-

———————————————————————————

தலைப்பயனாம் விகாரங்கள் சாகடங்கள்
சக்கரங்கடனக் கடைத்த மருந்து தானும் –திரட்டுப்பால் தேன்குழல் முறுக்கு முதலியனவும் மருந்துகளும் பழையன வானாலும் உண்ணலாம்
கலக்கமிலா நன்னீரில் வைத்த சோறும்
கறி மோர் நெய் பால் தயிர்கள் கலந்த சோறும்
விளக்கமிலா மாக் கன்னல் கோதுமத்தால்
விளைவுறவாக்கிய நல விகாரம் தானும் –மா வெள்ளம் கோதுமை இவற்றால் செய்த பஷ்யங்களும் பழையன வாகிலும் உண்ணலாம்
இலைக்கறி போல் இவை அனைத்தும் பழைய வேணும்
எந்நாளும் வைத்து உண்ண இசைகின்றாரே –15-

—————————————————————————————–

தயிர் தன்னின் விகாரங்கள் பூவில் கையில்
பழத்தில்வரும் சாறு ஊசல் தூயவாகும்
உயிர் அழியாமைக்கு உண்ணா வஊசல் உண்ணில்
உறக் கழுவி நெய் தேன் இட்டு உண்ணலாகும்
பயின மறை நூல் உரையாத பழைய ஊசல்
பழிப்பிலாதநெய்யால் என்று உரைத்தான் சங்கன் –ஊசல் பண்டங்களை நெய் கலந்து உண்ணத் தக்கனவாம் என்று சங்க ஸ்ம்ருதியில் கூறப் பட்டுள்ளது
மயிர் முதலானவை பின்னும் பட்டதாயின்
மண்ணீர் மற்று உரைத்தவற்றால் வரங்களாமே–16-

—————————————————————————————–

ஒரு குளம்பில் இரு கன்றி யொட்டகப்பால்
உப்புடன் பால் மோருடன் பால் மாதர் தம் பால்
கருவுடைய வற்றின் பால் கன்று இல்லாப் பால்
மறு கன்றால் கரைந்திடும் பால் திரிந்திடும் பால்
திருமகளார் கணவன் அழாத தெய்வத்தின் பேர்
சின்னமுடை யாவற்றின் பால் செம்மறிப் பால்
பரிவதில் அந்தணர் விலைப்பால் செம்பினில் பால்
தீதாம் பால் இவை யனைத்தும் பருகாப் பாலே –17–

———————————————————————–

கங்கை யல்லது இரண்டா நாள் வைத்த நீரும்
கால் கழுவி மிகு நீரும் கலங்கல் நீரும்
தெங்கின் உள்ளதாய்த் தீயால் காய்ந்த நீரும்
சிறு குழி நீர் வழித் தண்ணீர்ப் பந்தல் நீரும்
அங்கை யுடை நீர் வண்ணான் துறையில் நீரும்
தாரையினால் எச்சில் இது வென்ற நீரும்
சங்கு காலமாக் கொண்டு பருகு நீரும்
தரையில் விழா மழை நீரும் தவிரும் நீரே –18–

——————————————————————————–

வெற்றிலை முன் தின்னாதே தின்னும் பாக்கும்
வெற்றிலையின் அடி நுனியும் நடுவில் ஈர்க்கும்
வெற்றிலையும் பக்குமுடன் கூட்டித் தின்னும்
விதவைக்கு முதல் முடிவாச்சிர மத்தார்க்கும்
வெற்றிலையும் சுண்ணாம்பின் இலையும் மற்றும்
விரதம் கொண்டு இடு நாள் வெற்றிலையும் பாக்கும்
வெற்றிலை தின்னா நிற்கப் பருகு நீரும்
விதையென வைத்தது தினலும் விலக்கினாரே –19-

————————————————————————————————–

சாதி குணம் ஆச்சிரமம் அந்தேசம் காலம்
தருமங்கள் நிமித்தங்கள் முதலா வோதும்
பேத முதலாக வொரு திரவியம் தான்
பிரிந்து நலம் தீங்கினையும் பெற்று நிற்கும்
பாதமிசைப் பிறந்தோர்க்கு கபிலையின் பால்
பருகிடல் ஆகாது என்று மறையோர் சொன்னார்
ஆதலினால் ஓதி உணர்ந்தவர் பால் எல்லாம்
அடிக்கடியும் கேட்டு அயர்வு தீர்மின் நீரே –20-

—————————————————————————-

கங்கு இருளால் விடியாத வுலகுக்கு எல்லாம்
கை விளக்காம் இவை என்று கண்ணன் காட்டும்
பொங்கு புகழ் ஆகமங்கள் எளியச் சொன்ன
பொருள் இவை நாம் புண்ணியர் பால் கேட்டுச் சொன்னோம்
அங்குடலும் பொருளும் அல்லது அறியா மாந்தார்
வலை யுளகப்பட்டு வரம்பு அழியாது என்றும்
பங்கயமா துற்ற வருளாளர் தம் பால்
பத்தி மிகு பவித்திரங்கள் பயின்மின் நீரே –21–

———————————————————————————-

சோற்றில் தொடங்கி காய்கறி, பால், தண்ணீர் எனத் தொடர்ந்து, வெற்றிலைப் பாக்கு வரை, அபூர்வமான தகவல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. நாம் அதிலிருந்து சுருக்கமாகப் பார்க்கலாம்.

கொடியவர்கள் கண் பட்ட சோறு,

தீய்ந்துபோன சோறு, ஆடை,

எச்சில், தும்மல் ஆகியவை பட்ட சோறு,

நாய் போன்ற விலங்கினங்கள் வாய் வைத்த சோறு ஆகியவற்றை உண்ணக்கூடாது.

மனிதர்கள், பசுக்கள் முகர்ந்த உணவு,

ரோகிகள் தொட்டது,

ஈ, புழு, நூல், முடி, நகம் போன்றவை இருந்த உணவு,

அன்போடு பரிமாறப்படாத சோறு,

சந்நியாஸியிடம் பெற்றது,

சந்நியாஸி பாத்திரத்தில் பட்டது,

மனிதர், எலி, கோழி, காக்கை, பூனை ஆகியவற்றின் வாய் பட்டது… இப்படிப்பட்ட உணவுகளையும் உண்ணக்கூடாது.

அடுத்தவர்களின் தோட்டத்தில் இருந்து உரியவரின் அனுமதியில்லாமல் பறித்தவற்றை உண்ணக்கூடாது.

கடையில் இருந்து வாங்கிவந்து கழுவாமல் சமைத்த காய்கறி போன்றவற்றை உண்ணக்கூடாது.

முறைகேடாகவோ, தீய வழியிலோ சம்பாதித்த மற்றும் சம்பாதித்தநபர் கொடுக்கும்உணவு,

நாவுக்குப் பொறுக்க முடியாத சூடு- காரம் உள்ளவை,

அழுக்கான உப்பு சேர்த்த பண்டம் ஆகியவற்றை உண்ணக்கூடாது.

எள் கலந்த பண்டங்களையும், நல்லெண்ணெயும் தயிரும் கலந்த உணவையும் இரவில் உண்ணக்கூடாது.

அந்தி சாயும் நேரத்திலும் நள்ளிரவிலும் உண்ணக்கூடாது.

இடது கையால் உண்ணக்கூடாது.

உண்ணத் தொடங்கியபின் எச்சில் இலையில் பரிமாறிய நெய்யையும்,

இரண்டு முறை பக்குவம் செய்த உணவையும் உண்ணக்கூடாது. (ரெப்ரிஜரேட்டர் வைத்திருப்பவர்கள் பழைய உணவை மீண்டும் மீண்டும் சூடுபடுத்தி சாப்பிடுவது இதில் அடங்கும்)

பக்குவம் செய்யாத பச்சையான உணவு (பழம் முதலானவை) வகைகளை மட்டுமே கையால் இடவேண்டும்.

விருந்தினர்களுக்கு வேறு, தனக்கு வேறு என்று பிரித்துப் பாகம் செய்த உணவை உண்ணக்கூடாது.

இப்படிப் பட்டியல் போடும் அந்த நூல், நாம் குடிக்கக்கூடாத பாலின் வகைகளையும் பட்டியல் போடுகிறது.

குதிரை, கழுதை ஆகியவற்றின் பாலை அருந்தக்கூடாது.

இரட்டைக் கன்றுள்ள பசுவின் பால்,

ஒட்டகத்தின் பால்,

உப்பு கலந்த பால்,

மோர் கலந்த பால்,

கருவுற்ற பசுவின் பால்,

கன்றை இழந்த பசுவின் பால்,

வேறொரு பசுவின் கன்றால் கறந்த பால்,

திரிந்துபோன பால்,

செப்புப் பாத்திரத்தில் வைத்த பால்,

காய்ச்சும்போது திரிந்துபோன பால் ஆகியவற்றைக் குடிக்கக்கூடாது.

அடுத்து, குடிநீரைப் பற்றிச் சொல்கிறது அந்த நூல்.

கங்கை நீரைத் தவிர முதல் நாள் பிடித்து வைத்த நீர் எதையும் குடிக்கக் கூடாது.

கால் கழுவிய பின் மீதி உள்ள நீர்,

கலங்கிய நீர்,

தீயில் காய்ச்சிய இளநீர்,

சிறு குழியில் தேங்கிய நீர் ஆகியவற்றைக் குடிக்கக்கூடாது.

அடுத்தது வெற்றிலைப் பாக்கு போடுவதைப் பற்றி விவரிக்கிறது அந்த நூல்.

முதலில் வெற்றிலையைப் போட்டு சிறிது மெல்ல வேண்டும்; அதன் பிறகே பாக்கைப் போட்டுக்கொள்ள வேண்டும். வெற்றிலையைத் தின்னாமல், முதலிலேயே பாக்கைத் தின்னக்கூடாது. வெற்றிலை, பாக்கு இரண்டையும் ஒன்றாகப் போட்டும் மெல்லக் கூடாது. வெற்றிலையின் அடி, நுனி, நரம்பு ஆகியவற்றைத் தின்னக் கூடாது. சுண்ணாம்பு வைத்த வெற்றிலையை உபயோகிக்கக் கூடாது. வெற்றிலை போட்டுக்கொள்ளும்போது, தண்ணீர் குடிக்கக்கூடாது (நாம் பார்த்தது சுருக்கமே).

‘இதையெல்லாம் படித்து உணர்ந்தும் சந்தேகம் வருகிறதா? சாஸ்திரங்களைக் கற்றுணர்ந்த பெரியோர்களிடம் கேட்டு சந்தேகங்களை ஒழித்துக் கொள்!’ என்று சாஸ்திரத் தகவல்களோடு நிறைவு செய்கிறது நூல்.

இவ்வளவு தூரம் நீள நெடுகச் சொல்லிக்கொண்டு வந்த இந்த நூலாசிரியர், ”அறியாமை என்னும் இருள் மிகுந்தது இந்த உலகம். அந்த இருளை நீக்குவதற்காக, கை விளக்கைப் போல சாஸ்திரங்களைக் காட்டியருளினார் பகவான் கண்ணன். அந்த சாஸ்திரங்களின் அர்த்தங்களை ஆசார்ய புருஷர்களிடம் கேட்டறிந்து சொன்னோம். நிலையில்லாத உடலையும், காசு- பணத்தையும் நிலையாக எண்ணித் தீயதையே செய்யும் தீயவர்களின் வலையில் அகப்படாதீர்கள். மனம் போன போக்கில், கண்டதை உண்டு கெட்டுப் போகாதீர்கள். பேரருளானன் திருவடிகளில் பக்தியை வளர்க்கக்கூடிய, சாத்விகமான உணவையே உண்ணுங்கள்!” என்று கூறி நூலை நிறைவு செய்கிறார்.

————————————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் திருவடிகளே சரணம் .
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேவாதி ராஜனும் ஸ்ரீ வேதாதி ராஜனும் -சம்பிரதாய பேத மர்ம உத் காடநம் –ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் —

இதம் பூர்ணம் அத பூர்ணம் பூர்ணாத் பூர்ணம் உத்ரிச்யதே பூர்ணஸ்ய பூர்ணம் ஆதாய பூர்ணமேவ அவசிஷ்யதே சர்வம் பூர்ணம் ஸஹோம்

அம்பஸ்ய பாரே புவநஸ்ய மத்யே நாகஸ்ய ப்ருஷ்டே மஹதோ மஹீயான் ஸூக்ரேண ஜ்யோதீம்ஷி சமநு ப்ரவிஷ்ட ப்ரஜாபதி சரதி கர்ப்பே அந்தஸ் –

விண் மீது இருப்பாய் மலை மேல் நிற்பாய் கடல் சேர்ப்பாய் மண் மீது உழல்வாய் இவற்றுள் எங்கும் மறைந்து உறைவாய்

ஏவம் பஞ்ச ப்ரகாரோஹம் ஆத்மநாம் பததாமத பூர்வஸ் மாதபி பூர்வஸ் மாத் ஜ்யாயாந் சைவ உத்தர உத்தர -ஸ்ரீ பாஞ்சராத்ரம்

ஆவரண ஜலம் போலே பரத்வம் பூதக ஜலம் போலே அந்தர்யாமித்வம் -பாற்கடல் போலே வ்யூஹம் -பெருக்காறு போலே விபவங்கள் -அதிலே தேங்கின மடுக்கள் போலே அர்ச்சாவதார ஸ்ரீ வசன பூஷணம்

உலகம் ஏத்தும் கண்டியூர் அரங்கம் மெய்யம் கச்சி பேர் மல்லை என்று மண்டினார் உய்யல் அல்லால் மற்றை யாருக்கு உய்யலாமே

அர்ச்சாவதாரமே ஷேமங்கரம் –

கோயில் திருமலை பெருமாள் கோயில் ப்ரஸித்தம்

நாகரீணாம் ச ஸர்வாஸாம் புரீ காஞ்சீ விஸிஷ்யதே கிரீணாம் ஸாபி ஸர்வேஷாம் ஸ்ரேஷ்டோ ஹஸ்தகிரி ஸ்ம்ருத

வேகவத் யுத்தரே தீரே புண்ய கோட்யாம் ஹரி ஸ்வயம் வரத ஸர்வ பூதாநாம் அத்யாபி பரி த்ருஸ்யதே –புராண பிரஸித்தம்

தேவாதி ராஜன் –
தேவ ராஜன் –
வரத ராஜன் –
அருளாழி அம்மான் –
அருளாளப் பெருமாள் –
பேர் அருளாளன் –
இமையோர் தலைவன் –
அமரர்கள் அதிபதி –
வானவர் கண்ணன் –
வரம் தரும் மணி வண்ணன் –
பேர் அணிந்து உலகத்தவர் தொழுது ஏத்தும் பேர் அருளாளன் –
வானவர் கோன்
திரு மா மகளைப் பெற்றும் ஏன் நெஞ்சகம் கோயில் கொண்ட பேர் அருளாளன் –
என்னை மனம் கவர்ந்த ஈசன் வானவர் தம் முன்னவன்
ஆழியான் அத்தியூரான் புள்ளை யூர்வான் -என்று திவ்ய ஸூ ரிகளால் கொண்டாடப்படுபவன்

திருமங்கை ஆழ்வாருக்கு நிதி காட்டிக்கொடுத்த பெருமாள்
விந்த்யா டவியிலே வழி திகைத்து அலமந்த இளைய பெருமாளுக்கு மார்க்க தர்சி
ஆளவந்தார் இளைய ஆழ்வாரைக் கடாக்ஷித்து ஆ முதல்வன் இவன் என்று தர்சன ப்ரவர்த்தகராக ஆக்கி ஆறுல அருளிய பெருமாள்
யஜ்ஞ மூர்த்தி வாதம் -ஸ்ரீ ரெங்க நாச்சியார் திரு மண்டபத்தில் -ஸ்வாமி ராமானுஜருக்கு உதவி அருளிய பெருமாள்
இதனால் அருளாளப் பெருமாள் எம்பெருமானார் என்ற திரு நாமம் சாத்தப் பெற்றார்
ஈடு பிரசாரத்துக்கு அருளிய பெருமாள்
ஸ்ரீ பிள்ளை உலகாச்சார்யாராக இவரே திரு அவதரித்து ஸ்ரீ வசன பூஷணம் அருளிய பெருமாள்
அவர் திரு அவதார திருவோணத்தையும் தான் நேராக திரு அவதரித்த ஹஸ்தத்தையும் திரு நக்ஷத்ரமாகக் கொண்டு உத்சவம் கண்டு அருளுகிறார்

————–

வேதாந்த தேசிக பதே விநி வேஸ்ய பாலம் -தயா சதகம் -வேதாதி ராஜனாகக் கொண்டாடப்படுபவர்

ஆழ்வாரை
யுக வர்ண க்ரம அவதாரமோ -வ்யாஸாதிவத் ஆவேசமோ -மூத்தவர் கரை கண்டோர் சீரியரிலே ஒருவரோ -அனந்தன் மேல் புண்ணியங்கள் பலித்தவரோ என்று சங்கிப்பர்

எம்பெருமானாரை
சேஷோ வா ஸைன்ய நாதோ வா ஸ்ரீ பதிர்வேதி ஸாத்விகை விதர்க்யாய மஹா ப்ராஜ்ஜை யதிராஜாயா மங்களம்

தேசிகரையும்
வேங்கடேச அவதாரோ அயம் தத் கண்டாம் ஸோ தவா பவேத் யதீந்த்ராம் ஸோ தவ இத்யேவம் விதர்க்யா யாஸ்து மங்களம் -என்னும்படியாய் இருக்கும்

பாத்ர பதமா சக்த விஷ்ணு விமலர் ஷே வேங்கட மஹீத்ர பதி தீர்த்த திந பூதே ப்ராதர பவத் ஜகதி தைத் யரிபு கண்டா ஹந்த கவி தார்க்கிக ம்ருகேந்த்ர குரு மூர்த்தயா -என்கிறபடியே
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ நக்ஷத்ரமாகிய திரு வோணத்தில் புரட்டாசியில் காஞ்சியில் திரு அவதாரம் –

காஞ்சீ புரீ யஸ்ய ஹி ஜென்ம பூமி விஹார பூ வேங்கட பூதேந்த்ர வாஸஸ்த்தலீ ரங்கபுரி தமீட்யம் ஸ்ரீ வேங்கடேசன் குரும் ஆஸ்ரயமா –

வேதாந்த தேசிக பதம் யஸ்மை ஸ்ரீ ரெங்க ஸாயிநா தத்தம் தஸ்மை நமஸ் குர்ம வேங்கடேச விபச்சித –

பொன்னை மா மணியைஅணியார்ந்ததோர் மின்னை வேங்கடத்து உச்சியில் கண்டு போய் என்னை ஆளுடை ஈசனை எம்பிரான் தன்னை யான் சென்று காண்டம் தண் காவிலே என்று -இவர் ஆவிர்பாவம் கலியும் கெடும் போலே ஸூ சிதம்

இவரது ஸ்ரீ வரதராஜ பஞ்சாசத்தை அனுபவிப்போம் –
ஸகல வேதாந்த சாரார்த்த கர்ப்பிதம்
வவந்தே வரதம் வந்தீ -என்று சுமந்திரன் உஷஸ் காலத்தில் ஸ்ரீ ராமனை சேவித்தான் -என்று வால்மீகி பகவான்
இருவரும் பெருமாள் என்றே பிரசித்தம் அன்றோ

இந்த ஸ்துதியில் ஆதிம ஸ்லோகம் -தவி ரத சிகரி ஸீம்நா -என்பது ஸ்வாமி திருக்கோவலூரில் எழுந்து அருளி இருந்து தேஹளீசனை மங்களா ஸாஸனம் செய்து அங்கு நின்றும் காஞ்சிக்கு எழுந்து அருளுகிறார்
வரும் வழியில் தேவராஜன் கல்யாண குண கீர்த்தனம் -பாதேயம் புண்டரீகாக்ஷ திருநாம சங்கீர்தன அம்ருதம் –
தான் உகந்த வூர் எல்லாம் தன் தாள் பாடி -என்னக் கடவது இறே
கோ அபி காருண்ய ராசி ந குசலம் கவயது -என்று பரோக்ஷ நிர்தேசமே இப்படிக் கூறக் காரணம் ஆகிறது
இரண்டாம் ஸ்லோகம் தொடங்கி அபரோக்ஷ நிர்த்தேசம் -ஆறாவது ஸ்லோகம் வரை உபோத்காதம்
ஸ்துதிக்க இழிந்த சாஹாசத்தை க்ஷமித்து அருள வேணும் -ஸ்துதிக்கைக்கு ஈடான ஞான சக்திகளைத் தந்து அருள வேணும்
அடியேனுடைய இந்த ஜல்பனத்தை ஸூக பாஷணமாகக் கொண்டு கடாக்ஷிக்கப் பிரார்திக்கிறார்

ஏழாவது ஸ்லோகம் தொடங்கி ஸ்துதி முகேந தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களை வெளியிடுகிறார் –

யம் சஷூசாம் அவிஷயம் ஹயமேத யஜ்வ
த்ராஹி யஸா ஸுகரிதேந ததர்ச பரிணாம தஸ்தே
தம் த்வாம் கரீச காருண்ய பரிணாமாஸ்தே
பூதாநி ஹந்த நிகிலானி நிசாம்யந்தி -7-

ஸத்ய வ்ரத ஷேத்ரத்தில் சகல மனுஷ நயன விஷயமாக்கிக் கொண்டு -தன்னுடைய ஆராதனத்திலே ஸந்துஷ்டானாய்
ஆவிர் பூத ஸ்வரூபியாய் -ஹிதார்த்தமாக -சர்வ பிராணி சம்பூஜிதனாய்-சர்வ அபீஷ்ட பிரதனாய் –
சர்வ யஞ்ஞந சமாராதனாய் -நித்ய வாசம் பண்ணி அருளுகிறார்

அத்தகிரி பெருமாளே! புறக்கண்களுக்கு புலனாகாத உன்னை ப்ரம்மன் அசுவமேத யாகம் செய்து,
பெரிய புண்யத்திலால் கண்டானோ அத்தகைய உன்னை உன்னுடைய கருணையிலால்
ஸகல பிராணிகளும் காண்கின்றன! என்ன ஆச்சர்யம்.

கேவல கருணாதி ரேகத்தாலே- ஸகல மனுஷ நயன விஷயதாம் கதன் அன்றோ இவன் -பேர் அருளாளன் தானே –

இந்தப்பிரபந்தத்தில் திவ்ய மங்கள விக்ரஹ அனுபவமே இறே நடப்பது –
உபாய உபேயத்வ ததிஹ தவ தத்வம் -உப பத்தேச் ச –
ப்ராப்யஸ்ய பரம புருஷஸ்ய ஸ்வ ப்ராப்தவ் ஸ்வஸ் யைவ உபாயத்வோப பத்தே
நாய மாத்ம ப்ரவசநேந லப்ய ந மேதயா ந பஹுநா ஸ்ருதேந யமேவ ஏஷ வ்ருணுதே தேந லப்ய தஸ்யைஷ ஆத்மா விவ்ருணுதே த நூம் ஸ்வாம் –
இத்ய நந்ய உபாயத்வ ஸ்ரவணாத் -ஸ்ரீ பாஷ்யகாரரும் அருளிச் செய்தார்

நாராயண ஸப்தார்த்தம்
ஸ்வாமித்வம் -வாத்சல்யம் -உபாயத்வம் -உபேயத்வம் -நான்கையும்

கொண்ட பெண்டிர் மக்கள் உற்றார் சுற்றத்தவர் பிறரும்
கண்டதோடு பட்டது அல்லால் காதல் மற்று யாதும் இல்லை
எண்டிசையும் கீழும் மேலும் முற்றவும் உண்ட பிரான்
தொண்டரோமாய் உய்யல் அல்லால் இல்லை கண்டீர் துணையே–9-1-1-ஸ்வாமித்வம்-

துணையும் சார்வும் ஆகுவார் போல் சுற்றத்தவர் பிறரும்
அணையவந்த வாக்கம் உண்டேல் அட்டைகள் போல் சுவைப்பர்
கணை யொன்றாலே யேழ் மராமும் எய்த எம் கார் முகிலை
புணை என்று உய்யப் போகல் அல்லால் இல்லை கண்டீர் பொருளே-9-1-2-வாத்சல்யம்-

இல்லை கண்டீர் இன்பம் அந்தோ உள்ளது நினையாதே
தொல்லையார்கள் எத்தனைவர் தோன்றிக் கழிந்து ஒழிந்தார்
மல்லை மூதூர் வடமதுரைப் பிறந்தவன் வண் புகழே
சொல்லி யுப்பப் போக வல்லால் மற்று ஓன்று இல்லை சுருக்கே–9-1-6-வாத்சல்யம்

யாதும் இல்லை மிக்கதனில் என்று என்று அது கருதி
காது செய்வான் கூதை செய்து கடை முறை வாழ்க்கையும் போம்
மாதுகிலின் கொடிக் கொள் மாட வடமதுரைப் பிறந்த
தாதுசேர் தோள் கண்ணன் அல்லால் இல்லை கண்டீர் சரணே–9-1-9-உபாயத்வம்

மற்று ஓன்று இல்லை சுருங்கச் சொன்னோம் மா நிலத்து எவ் உயிர் க்கும்
சிற்ற வேண்டா சிந்திப்பே அமையும் கண்டீர்கள் அந்தோ
குற்றம் அன்று எங்கள் பெற்றத் தாயன் வடமதுரைப் பிறந்தான்
குற்றமில் சீர் கற்று வைகல் வாழ்தல் கண்டீர் குணமே–9-1-7-உபேயத்வம்

———

உபாய உபேயத்வங்கள் திவ்ய மங்கள விக்ரஹ விசிஷ்டனான ப்ரஹ்மமே
நம்மாழ்வார் முதல் பத்தால் உபாயத்வத்தையும்
இரண்டாம் பத்தால் உபேயத் வத்தையும்
மூன்றாம் பத்தால் திவ்ய மங்கள விக்ரஹ யோகத்தையும் அருளிச் செய்கிறார்

ஆத்யே பஸ்யன்நுபாயம்
பிரபுமிஹ பரம ப்ராப்ய பூதம் த்விதீயே
கல்யாண உதார மூர்த்தே த்விதயமி தமிதி ப்ரேஷமாண த்ருதீயே -தேசிகன் –

இந்த ப்ராதான்யத்தைப் பற்றியே கல்யாண குணங்களுக்கு முன்பே திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை கத்யத்திலே அருளிச் செய்கிறார் –

மூர்த்தம் ப்ரஹ்ம ததோபி தத் பிரியதரம் ரூபம் யதத் யத்புதம் -அவனுக்கும் போக்யதமம்

திருமங்கை ஆழ்வார் தம்மை ஈஸ்வர விஷயத்தில் தேஹாத்ம வாதிகளாக அருளிச் செய்வர்

சித்தா லம்பந ஸுகர்ய க்ருபோத்தம்ப கதாதிபி
உபாயத்வம் இஹ ஸ்வாமி பாதயோர் அநு ஸம்ஹிதம் -திருவடிகளுக்குச் சொன்னது திருமேனிக்கு உப லக்ஷணம்

ஸ்தோத்ர ஆரம்பம் போலே முடிவிலும் -46-49-50-திவ்ய மங்கள விக்ரஹ அனுபத்தோடே தலைக் கட்டுகிறார் –

வரத தவ விலோகயந்தி தன்யா
மரகத பூதர மாத்திரகாயமானம்
வியாபகத பரிகர்ம வாரவானம்
ம்ர்கமத பங்க விசேஷ நீல மஞ்சம் –46-

அந்தரங்க அணுக்கர்கள் என்ன பாக்ய சாலிகள் -உனது ஏகாந்த திருமஞ்சன சேவையிலும் –
ஜ்யேஷ்டா அபிஷேகமும் சேவையிலும் முற்றூட்டாக அவர்களுக்கு காட்டி அருளுகிறாயே –
செய்ய தாமரைக் கண்ணும் அல்குலும் சிற்றிடையும் வடிவும் மொய்ய நீள் குழல் தாழ்ந்த தோள்களும் பாவியேன் முன் நிற்குமே –
மின்னும் நூலும் குண்டலமும் மார்பில் திரு மறுவும் மன்னு பூணும் நான்கு தோளும் வந்து எங்கும் நின்றிடுமே –

வரம் தரும் வரதனே! திருவாபரணங்கள், கவசம் இவற்றை கழற்றிய நிலையிலும்,
மரகத மலைக்கு ஒப்பாக மூலவடிவம் போன்றதாய் கஸ்தூரி குழம்பினால் மிக நீல நிறம் உள்ளதான
உனது திருமேனியை காண்பவர்கள் பெரும் பாக்கிய சாலிகள்.

வரம்தரும் பேரருளாளப்பெருமானே! உன்னை சேவிக்க ஏகாந்த சமயங்கள் உண்டு.
அப்போது திருவாபரணம், மாலைகள் எல்லாம் கழற்றி வைக்க நேரிடும்.
அப்போது உன் இயற்கை அழகை சேவிக்க- அநுபவிக்க இயலும்.
அப்போது இதை பார்த்த்துதான் மரகத் மலை படைக்கப்பட்டதோ என்று தோன்றும்.
கஸ்தூரியை குழம்பாக்கி அதை உன் நீல திருமேனியில் சாத்துவதால் அந்த நீல நிறம் மேலும் சிறப்பாகி ஜ்வலிக்கும்.
இதை எல்லோராலும் காணமுடியாது. சிலபேர்-உன் அந்தரங்க கைங்கர்யம் சில புண்யசாலிகள் மட்டும் தான் காணமுடிகிறது.

—————-

நிரந்தரம் நிர்விசாதா த்வதீயம்
அஸ்ப்ரஷ்ட சிந்த பதம் ஆபி ரூப்யம்
சத்யம் சபே வாரண சைல நாத
வைகுண்ட வாஸே அபி ந மே அபி லாஷா-49-

த்வதீயம் அஸ்ப்ரஷ்ட சிந்த பதம் ஆபி ரூப்யம் -மனசுக்கும் எட்டாத உன்னுடைய ஸுந்தர்ய திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை
யாதோ வாசா நிவர்த்தந்தே அப்ராப்ய மனசா சஹா –
அடியேனுடைய ஊனக் கண்-மாம்ச சஷூஸ் – கொண்டே -நிரந்தரம் பருகும்படி அருளிச் செய்த பின்பு
சத்யம் சபே வாரண சைல நாத வைகுண்ட வாஸே அபி ந மே அபி லாஷா –மோக்ஷ அனுபவ ஆசை அற்றதே -இது சத்யம் –
இன்று வந்து உன்னைக் கண்டு கொண்டேன் -உனக்குப் பனி செய்து இருக்கும் தவம் உடையேன் -இனிப் போக விடுவதுண்டே-

வ்யாதன்வன தருண துளசி தாமபி ஸ்வாமபிக்யாம்
மாதங்காத்ரவ் மரகத ருசிம் பூஷணாதி மானஸே நா
போக ஐஸ்வர்ய ப்ரிய ஸஹசரை கா அபி லஷ்மி கடாஷை
பூய ஸ்யாம புவன ஜனனி தேவதா சந்நி தத்தாம்-50-

மரகத மணி குன்றமான பேர் அருளாளனை பெரும் தேவி தாயார் உடன்
மானஸ சாஷாத்கார சேவை தந்து அருள நமக்காக பிரார்த்தித்து அருளுகிறார் –

————————————

சத்யா த்யஜந்தி வரத த்வயி பத்த பாவ
பைதாமகாதிஷு பதேஷ்வபி பாவா பந்தம்
கஸ்மை ஸ்வேதேத ஸூக்த சஞ்சாரன உத்ஸுகாய
காரா க்ருஹே கனக ஸ்ருங்கலயா அபி பந்தா -29-

திவ்ய மங்கள விக்ரஹ அனுபவம் பெற்றவர்கள் ப்ரஹ்ம லோகாதிகளையும் புல்லை போலே துச்சமாக அன்றோ தள்ளுவார்கள் –
பரமாத்மனி யோ ரக்தோ விரக்தோ அபரமாத்மனி -என்று இருப்பவர் இங்கேயே முக்த பிராயர்-
புண்யமான கனக விலங்காலும் சம்சார சுழலில் கட்டுப் படாமல் ஸூக மயமாகவே உத்ஸாகமாக சஞ்சாரம் செய்வர் –

வைராக்கியத்துடன் ஐஸ்வர்யாதிகளை த்யஜித்தது வியப்பு அன்று –

பேர் அருளாளன் பெருமை பேசும் அடியவர் உடன் கூடும் இதுவே பரம புருஷார்த்தம் என்கிறார் -43 ஸ்லோகத்தில்

த்வம் சேத் ப்ரஸீதசி தவாம்ஸி சமீபதஸ் சேத்
த்வயாஸ்தி பக்தி அநக கரீசைல நாத
சம்ஸ்ர்ஜயதே யதி ச தாஸ ஜன த்வதீய
சம்சார ஏஷ பகவான் அபவர்க ஏவ –43-

பச்சை மா மலை போல் மேனி பவளவாய் கமலச் செங்கண் அச்சுதா அமரர் ஏறே ஆயர் தம் கொழுந்தே
இச்சுவை தவிர யான் போய் இந்திரா லோகம் ஆளும் அச்சுவை பெறினும் வேண்டேன் அரங்க மா நகருளானே
ஏரார் முயல் விட்டு காக்கை பின் போவதே –
என் அமுதினைக் கண்ட கண்கள் மற்று ஒன்றினைக் காணாவே
த்வம் சேத் ப்ரஸீதசி-உனது அனுக்ரஹ சங்கல்பமும் –தவாம்ஸி சமீபதஸ் சேத் -உன்னை விட்டு பிரியாத நித்ய வாசமும் –
த்வயாஸ்தி பக்தி அநக -வழு விலா அடிமை செய்யும் படி நீ கடாக்ஷித்து அருளின பின்பும்
சம்ஸ்ர்ஜயதே யதி ச தாஸ ஜன த்வதீய -உன் அடியார் குளங்கள் உடன் கொடியே இறுக்கப் பெற்ற பின்பும்
சம்சார ஏஷ பகவான் அபவர்க ஏவ —சம்சாரமே பரமபதம் ஆகுமே நாமங்களுடைய நம்பி –
அத்திகிரி பேர் அருளாளன் கிருபையால் இங்கேயே அடியார்கள் உடன் கூடி
கைங்கர்ய அனுபவம் பெறலாய் இருக்க மற்று ஓன்று வேண்டுவனோ -முக்த அனுபவம் இஹ தாஸ்யதி மே முகுந்தா –

—————

ஓவ்தன்வதே மதி சத்மநி பாசமாநே
ஸ்லாக்யே ச திவ்ய சதநே தமஸா பரஸ்மின்
அந்த காலே பரம் இதம் ஸூஷிரம் ஸூஷூஷ்மம்
ஜாதம் கரீச கதம் ஆதாரண ஆஸ்பதம் தே -21-பேர் அருளாளன் வாத்சல்யம் அருளிச் செய்யும் ஸ்லோகம் -நிகரில் புகழ் வண் புகழ்

அப்ராக்ருத நித்ய விபூதி திரு மா மணி மண்டபம் -திருப் பாற் கடல் -ஸ்ரீ தாயார் திருவவதார ஸ்தானங்களை எல்லாம் விட்டு
கல்லும் கனை கடலும் வைகுண்ட மா நாடும் புல் என்று ஒழியும் படி அன்றோ வாத்சல்யம் அடியாக மனத்துள்ளான்

பேராளபெருமானே! உனக்கு உறைவிடங்கள் பல உள்ளன. பாற்கடல் உள்ளது,
ஸ்ரீவைகுண்டத்தில் திருமாமணி மண்டபம் உள்ளது. இவையெல்லாம் ஒரு பொருட்டு இல்லை உனக்கு.
நீயோ மனித இதயமே மிக உயர்ந்ததாய் அதனுள் உறைகின்றாய்.
மிக இழிவான இந்த மனித உடலில் இதயத்தில் உறைந்து அவனை கடை தேற எவ்வளவு பாடு படுகிறாய்.
அதற்கு ஒரே காரணம் அவனிடம் நீ காட்டும் இரக்கம், அன்பு.

---

சர்வ ஸப்த வாஸ்யன் என்பதை புகழு நல் ஒருவன் என்கோ
சராசர வ்யபாஸ்ரயஸ்து ஸ்யாத் தத் வ்யபதேசோ பாக்தஸ் தத் பாவபா வித்வாத் -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் -2-3-17-
இத்தையே ஸ்லோகம் -12 ஸ்லோகம் 15 -அருளிச் செய்கிறார்

ப்ரஹ்மேதி சங்கர இதீந்த்ர இதி ஸவாராதிதி
ஆத்மேதி ஸர்வமிதி சர்வ சர அசராத்மன்
ஹஸ்தீஸ சர்வ வச சாம வசனா சீமாம்
த்வாம் சர்வ காரணம் உசந்தி அநபாய வாகா –12-

சர்வ அந்தராத்மத்வம் -சர்வ காரணத்வம் -சர்வ சப்த வாச்யத்வம் -வாக்யத்வம் –
அனைத்தும் அநபாய வாக்கான வேதங்கள் கோஷிக்குமே

சாமான்ய புத்தி ஜனகாஸ் ச ஸதாதி சப்தாத்
தத்வாந்தர ப்ரஹ்ம க்ருதாஸ் ச ஸிவாதி வாகா
நாராயணே த்வயி கரீச வஹந்தி அநந்யம்
அன்வர்த்த வ்ருத்தி பரி கல்பிதம் ஐக காந்தியம் -15-

சத் -ப்ரஹ்மம் -ஆத்மா -சிவா -ஜிரண்ய கர்ப்ப -இந்திரா -அனைத்து சப்தங்களும் நாராயணன் இடமே பர்யவசிக்கும்
மங்கள பரம் -ஐஸ்வர்ய பரம் -உபய விபூதி நாதத்வம் -ஆதி –
வேத ப்ரதிபாத்யன் இவனே -ஐக காந்தியம் -சர்வ சப்த வாச்யன் -சர்வ லோக சரண்யன்

அவனே உபாய பூதன் -ஸ்லோகம் -31-
அவனது கடாக்ஷ பிரார்த்தனை -ஸ்லோகம் -32-
அவனது ஸ்வா பாவிக தயா சிசேஷம் -ஸ்லோகம் -33-
ரஷா பரம் அவனுடையதே என்று ஸ்லோகம் -34
ரக்ஷிக்காமல் போனால் சரணாகத ஸம் ரஷகம் பிருதம் என்னாவது -ஸ்லோகம் -35-
தேவ மனுஷ்ய மிருகம் வாசி இன்றி அடியேனையும் ரக்ஷிக்க வேண்டும் என்பதை ஸ்லோகம் -40-
பகவத் கைங்கர்யமே புருஷார்த்தம் -அது ஸ்வாபா விகம்-என்பதை ஸ்லோகம் -42-

 

த்வத் பக்தி போதம் அவலம்பிதம் அக்ஷமாநாம்
பாரம் பரம் வரத கந்துமணீஸ் வரானாம்
ஸ்வைரம் லிலாங்கயிஷாதாம் பவ வாரி ராஸீம்
த்வாமேவ கந்தும் அஸி சேது அபாங்குரா த்வம் –31-

நீயே உன்னை பெற உபாயமாகிறாய் அபாங்குர-சேதுவை போலே சம்சார ஆர்ணவம் கடக்க –

ஆஸ்ராந்த சம்சரண கர்ம நிபீதிதஸ்ய
ப்ராந்த்ஸ்ய மே வரத போக மரீசிகாசு
ஜீவாது அஸ்து நிரவக்ரஹ மேதா மான
தேவ த்வதீய கருணாம்ருத த்ரஷ்ட்டி பாதா-32-

லோக ஸூகங்களான கானல் நீரிலே அல்லாடி திரியும் அடியேனுடைய தாப த்ரயங்கள் தீர
தேவரீருடைய கடாக்ஷ கருணாம்ருதமே ஒரே மருந்து -ஜீவாது –

அந்த ப்ரவிஷ்ய பகவான் அகிலஸ்ய ஐந்தோ
ஆ ஸேதுஷ தவ கரீச ப்ர்ஸாம் தவியான்
சத்யம் பவேயம் அதுனா அபி ச ஏவ பூயக
ஸ்வாபாவிக தவ தயா யதி ந அந்தராயா -33-

ஸ்வாபாவிக தயை அடியாகவே தானே மனத்துள்ளானை அறியலாம் –
அத்தை கொண்டாடுகிறார் இதில் –

அஞ்ஞானதா நிர்கமம் அநாகம வேதினாம் மாம்
அந்தம் ந கிஞ்சித் அவலம்பனம் ஆஸ்னு வானம்
எதாவாதிம் கமயிது பதாவிம் தயாளு
சேஷாத்வ லேசா நயனே க இவ அதி பார -34-

உண்டிட்டாய் இனி உண்டு ஒழியாய்–இது வரை சதாசார்யர் மூலம் அஞ்ஞானம் போக்கி
யாதாத்ம்ய ஞானம் உண்டாக்கி பர ந்யாஸம் பண்ணுவித்து அருளினாய்
அழியாத அருள் ஆழிப் பெருமான் செய்யும் அந்தமிலா உதவி எல்லாம் அளப்பார் யாரே –
இன்னும் சேஷமாக உள்ள சரீர சம்பந்தத்தையும் ஒழித்து பரம புருஷார்த்தமாகிய
ப்ரீதி காரித கைங்கர்யத்தையும் கொடுத்து அருளுவது உனக்கு பரமோ –

பூயா அபி ஹந்த வசதி யதி மே பவித்ரி
யாமயாசு துர் விஷக வ்ரத்திஷூ யாதனாஸு
சம்யக் பவிஷ்யதி ததா சரணாகதானாம்
சம்ரஷிதேதி பிருதம் வரத த்வதீயம் –35-

-சரணாகத ரக்ஷகனை அண்டி –ஆத்ம சமர்ப்பணம் செய்த பின் -சரணாகதன்-நிர்பயம் -நிர்பரம்–
அனுஷ்டான பூர்த்தி அடைந்து க்ருதக்ருத்யன் -ஆகிறான்
இனி அர்ச்சிராதி கதி வழிய பரம புருஷார்த்தம் -நித்ய -நிரவதிக ப்ரீதி காரித கைங்கர்யம் –
நமன் தமர்களுக்கு அஞ்ச வேண்டாமே –

ச த்வம் ச ஏவ ரபஸோ பவ தவ்ப வாஹ்ய
சக்ரம் ததேவ சிததாரம் அஹம் ச பாலயா
சாதாரணே த்வயி கரீச ஸமஸ்த ஐந்தோ
மதங்க மாநுஷாபீத ந விசேஷ ஹேது -40-

ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வானுக்கு த்வரித்து வந்து ரஷித்து அருளினாயே-உன் கருணைக்கு குறையும் இன்றிக்கே இருக்க
உன் வாகனமான ஸ்ரீ கருடாழ்வான் உன்னை வேகமாக கூட்டி வரும் சக்தியும் குறைவற்று இருக்க
ஸ்ரீ ஸூதர்சன ஆழ்வானும் அப்படியே சித்தமாக இருக்க
அடியேனும் சம்சாரத்தில் உழன்று இருக்க -சர்வ ஐந்து ரக்ஷகனான நீ த்வரித்து வந்து ரஷிக்காததன் காரணம் என்னவோ –
ஆனையின் துயரம் தீரப் புள்ளூர்ந்து சென்று நின்று ஆழி தொட்டனை தேனமர் சோலை மாட மா மயிலைத் திரு வல்லிக் கேணிக் கண்டேனே
திரு வைகாசி ப்ரஹ்மோத்சவம் மூன்றாம் திரு நாள் இன்றும் ஸ்ரீ கஜேந்திர மோக்ஷம் ஸ்ரீ வரதன் காட்டி அருளுகிறார் –

அத்தகிரி அருளாளனே! அன்று கஜேந்திரனை காக்க கருடன் மேல் பறந்து வந்தாய்.
உன் கூரிய சக்ராயுதத்தால் முதலையின் வாயை பிளந்தாய்.
அதே பெருமாள் இன்று அருளாளனாக என் முன் நிற்கின்றாய்.
ஏன் இன்னும் என் சம்சார பந்தத்தில் உழலும் என்னை காக்க வரவில்லை.
ஒரு வேளை அது யானை, நான் மனுஷன் என்று பார்கிறாயோ! உனக்கு அந்த பேதமே கிடையாதே.
யானையை காத்த வரதனே என்னையும் காத்து அருளவேண்டும் –

—————

முக்த ஸ்வயம் ஸூக்ருத துஷ்க்ருதா ஸ்ருங்கலாப்யாம்
அர்ச்சிர் முகை அதிக்ரதை ஆதி வாஹிக அத்வா
ஸ்வ சந்த கிங்கரதயா பவத கரீச
ஸ்வாபாவிகம் பிரதி லபேய மஹாதிகாரம் -42-

இரு விலங்கு விடுத்து -இருந்த சிறை விடுத்து -ஓர் நாடியினால் கரு நிலங்கள் கடக்கும் —-
தம் திரு மாதுடனே தாம் தனி அரசாய் உறைகின்ற அந்தமில் பேரின்பத்தில் அடியவரோடு எமைச் சேர்த்து
முந்தி இழந்தன எல்லாம் முகிழ்க்கத் தந்து ஆட் கொள்ளும் அந்தமிலா அருளாழி அத்திகிரித் திரு மாலே

—————–

அநிப்ர்த பரிரம்பை ஆஹிதம் இந்திராயா
கனக வலய முத்ராம் கண்டதேச ததான
பணிபதி சயனியாத் உத்தித த்வம் ப்ரபாதே
வரத சததம் அந்தர் மானஸம் சந்நிதேய–47-

சயன பேர மணவாள பெருமாள் உடன் நித்ய சேர்த்தி சேவை பெரும் தேவி தாயார் –
பங்குனி உத்தரம் மட்டும் பேர் அருளாள உத்சவர் உடன் சேர்த்தி சேவை –
உபய நாச்சியார் -ஆண்டாள் -மலையாள நாச்சியார்களுடனும் அன்று சேவை உண்டு
நவராத்ரி உத்சவத்தில் கண்ணாடி அறையிலே சுப்ரபாத சேவை உண்டே
சயன பேரர் ஸ்ரீ ஹஸ்திகிரி படி ஏரி மணவாளன் முற்றம் திரு மஞ்சனம் சேவை நித்யம் உண்டே
காலை விஸ்வரூப சேவையில் தானே பெரிய பிராட்டியாருடைய கனக திரு வளைகளுடைய தழும்பை சேவிக்க முடியும் –

நாச்சிமார் சாபரணமான தங்கள் திருக்கைகளால் அணைக்கையாலே –

அவ்வாபரணங்கள் அழுத்த அவற்றாலே முத்ரிதமான ம் கண்டமே முற்றும் உண்ட கண்டம் -நாயனார்

இதே போல் ஸ்ரீ வரதராஜ பஞ்சா சத்திலும் -ஸ்லோகம் -28- அருளிச் செய்கிறார் –

பத்மாலயா வலய தத்த சுஜாத ரேகே
தவத் காந்தி மே ஸஹித ஸங்காநிபே மதிர்மே
வீஸ்மேர பாவ ருசிரா வனமாலி கேவ
கண்டே குணீ பவதி தேவபதே தவ தீயே –28-

பத்மாலயா வலய தத்த சுஜாத ரேகே- ஸ்ரீ ஹேமாம்புஜ வல்லி தாயார் திருக் கை வளையல் முத்திரை
நீல மேக நிப ஷ்யாம வர்ணம் -திருமேனி திருக் கண்டத்தில் இருந்து வெண்மையான ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யத்தில் தெளிக்கக் கண்டு அனுபவம்

நம் தேவாதிராஜனே பரத்வம்
நம் வேதாதி ராஜனே பரம ப்ரமாதா
செய்ய தமிழ் மாலைகள் நாம் தெளிய ஆதித் தெளியாத மறை நிலங்கள் தெளிகின்றோமே -அவர் பிரமானமாகக் கொண்ட -அருளிச் செயலே பரம பிரமாணம்-

———–

சம்பிரதாய பேத மர்ம உத் காடநம்

ஜீவாத்மா
பகவச் சேஷ பூதனாயும் ஞாதாவாயும் –
பரதந்த்ரனாயும் -அத்யந்த பரதந்த்ரனாயும்
போக்தாவாகவும் போக்ய பூதனாகவும் உள்ளான்
இவ்விரண்டு இரண்டு ஆகாரங்களிலே எது முக்யம் எது அமுக்யம் என்னும் அம்சத்தில் அபிப்ராய பேதம் உள்ளது

ஞாத்ருத்வம் ஜீவ தர்மி க்ராஹகமான சித்தமாகையால் தத் அநு குணமான கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வங்கள் ஜீவ ஸ்வரூபமாகக் கொள்ளலாம் என்பர் சிலர்
ஆகையால் ஞான ஸ்வரூபனுமாய் ஞான குணகனுமான ஆத்மா
பகவான் தந்த ஸாஸ்த்ரத்தைக் கொண்டும் அவன் தந்த சரீரத்தைக் கொண்டும் அவனுக்கு அதி பரதந்த்ரனாய் பக்தியோகாதிகளை அனுஷ்ட்டித்து
ஒரு தேச விசேஷத்திலே கால விசேஷத்திலே கிட்டி
ஒரு தேஹ விசேஷ விஸிஷ்டனாய் அவனை அனுபவித்து தான் ஆனந்தபாக்காய் போக்தாவாய் ஆகிறான் என்பது இவர்கள் கூற்று
திருமந்திரத்தில் மகாரமும்
சரம ஸ்லோகத்தில் வ்ரஜ விதியும்
த்வயத்தில் ப்ரபத்யே -அனுஷ்டானமும்
ரஸம் ஹ்யேவாயம் லப்தவா ஆனந்தீ பவதி -உபநிஷத் வாக்கியமும் பிரமாணங்கள்

சேஷத்வம் பிரணவத்தின் பிரதம அக்ஷர ஸித்தம் ஆகையாலும்
மகர யுக்த ஞாத்ருத்வத்துக்கு மேலே நமஸ் பதத்தில் அத்யந்த பாரதந்தர்யம் உதிதம் ஆகையாலும்
த்ருதீய பதத்தில் யுக்தமான போக்த்ருத்வத்தை தத் அநந்தரம் அநு ஷக்தமான நமஸ் பதம் கழித்து போக்யத்வத்தை சித்தாந்ததீ கரிக்கும் படியாலும்
ஜீவ ஸ்வரூபம் பகவத் சேஷ பூதமாய் -பகவத் அத்யந்த பரதந்தரமாய் பகவத் போக்யமாய் இருக்கும் என்பர் வேறு சிலர்
ஆகையால் ஸ்வரூபத்திலோ உபாயத்திலோ பலத்திலோ அகங்கார லேச ப்ரசங்கமும் நடையாடாமல்
ப்ராப்தாவும் ப்ராபகனும் பிஓராப்திக்கு உகப்பானும் அவனே -என்னலாய் இருக்கும் என்பது இவர்கள் கூற்று
இவர்களுக்கு
திருமந்திரத்தில் அகாரமும் நமஸ்ஸும்
சரம ஸ்லோகத்தில் ஏக சப்தமும்
த்வயத்தில் சரணவ் என்கிற த்வி வசனமும்
என் உணர்வினுள் இருத்தினேன் அதுவும் அவனது இன்னருளே
பருப்பயத்துக் கயல் பொறித்த –பொறித்தாய் -பாசுரமும்
த்வமேவ -பிரபத்தி தர்மோ க்ராஹக வசனம் இத்யாதிகள் பிரமாணங்கள்

மந்திர ப்ரஹ்மணி மத்யமேன நமஸா பும்ஸ ஸ்வரூபம் கதிர்
கம்யம் சிக்ஷிதமீ க்ஷிதேன புரத பச்சாதபி ஸ்தானத
ஸ்வா தந்த்ர்யம் நிஜரக்ஷணம்  சமுசித வ்ர்த்திச்ச நாநியோசித
தச்யைவேதி ஹரேர் விவிச்ய கதிதம் ச்வாச்யபி நார்ஹம் தத–ஸ்ரீ பராசுர பட்டர் அருளிய அஷ்ட ஸ்லோகி –2-

மந்திர ப்ரஹ்மணி மத்யமேன –
மிகச் சிறந்த மந்த்ரம் ஆகிய திரு அஷ்டாஷரத்தில் இடையில் யுள்ளதாய்

நமஸா –
நமஸ் ஆனது

பும்ஸ ஸ்வரூபம் –
ஜீவாத்மாவின் ஸ்வரூபமானது

கதிர்கம்யம் சிக்ஷிதமீ க்ஷிதேன புரத பச்சாதபி ஸ்தானத-
சிஷிதம் -நன்றாக சிஷிக்கப் பட்டது –

புரத ஈஷிதேன நமஸா –
முன்னே யுள்ள பிரணவத்தை நோக்கி அத்தோடு சேர்ந்ததான நமஸ்சினால்-

ஸ்தானத   ஈஷிதேன நமஸா-
ஸ்வ ஸ்தானத்திலேயே ஆவ்ருத்தி பெற்ற நமஸ்சினால் –

கதிர் சிஷிதா –
உபாயம் சிஷிக்கப் பட்டது –

பச்சாத் அபி ஈஷிதேன நமஸா –
பின்னே யுள்ள நாராயண பதத்தோடு சேர்ந்த நமஸ்சினால் –

கம்யம் சிஷிதம் –
உபேயம்-பலன் -சிஷிப்பப் படுகிறது –

இத்தால் தேறின பொருள்கள் என் என்னில்

ஸ்வா தந்த்ர்யம்
நிஜ ரக்ஷணம் -ஸ்வ ரஷணம்
சமுசித வ்ர்த்திச்ச -சேஷத்வத்துக்கு இணங்கின கைங்கர்ய வருத்தி –

நாநியோசித-
அன்யோசித   ந -மற்றையோர்க்கு யுரியவர் அல்ல –

தச்யைவேதி ஹரேர் விவிச்ய கதிதம் ச்வாச்யபி நார்ஹம் தத
தஸ்ய ஹரே ஏவ -அந்த எம்பெருமானுக்கே உரியவை
இதி -இவ்வண்ணமாக
விவிச்ய கதிதம் –
வகுத்துக் கூறப் பட்டதாயிற்று
தத -ஆதலால்
ஸ்வஸ்ய அபி அர்ஹம் ந –
கீழ்ச் சொன்ன மூன்றும் அந்யருள் அந்ய தமனான தனக்கும் சேர்ந்தவை அல்ல -எனபது தேறிற்று –
நமஸ் -பிரித்து -சகண்ட நமஸ் -ந -ம -எனக்கு நான் உரியேன் அல்லேன்
பிரிக்காமல் அகண்ட நமஸ் -ஸ்வரூப உபாய புருஷார்த்த விரோதி
ஓம் நம -நம நம -நாராயண நம –

——————————

ஸாஸ்த்ரிகள் தெப்பக் கரையரைப் போலே இரண்டையும் இடுக்கி -பிறவிக்கடலை நீந்த –
ஸாரஞ்ஞர் விட்டத்தில் இருப்பாரைப் போலே இரு கையையும் விட்டு கரை குறுகும் காலம் எண்ணுவார்கள்

இவை ஸ்வரூபத்தை உணர்ந்து உணர்ந்து உணரவும் உணர்வைப் பெற யூர மிக யுணர்வு யுண்டாம்
வர்ண தர்மிகள் தாச விருத்திகள் என்று துறை வேறு விடுவித்தது –

அஹம் அர்த்தத்துக்கு ஞான ஆனந்தங்கள் தடஸ்தம் என்னும்படி இறே தாஸ்யம் அந்தரங்க நிரூபனம்
அது தோல் புரையே போம்
இது மர்ம ஸ்பர்ஸீ

அதுவும் அவனது இன்னருளே

இத்தை ஒழியவும் தானே கார்யம் செய்யும் என்று நினைக்கக் கடவன்
இல்லாதபோது உபாய நைரபேஷ்யம் ஜீவியாது –

——————–

ஸ்ரீ மத் ரஹஸ்ய த்ரய சாரம் — -அதிகாரம் -24 -சாத்ய உபாய சோதன அதிகாரம் –ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமி–

யதாதிகரணம் ப்ரபுர்யஜன தான ஹோமார்ச நா
பரந்யசன பாவநா ப்ரப்ருதிபி சமாராதித
பலம் திசதி தேஹி நாமிதி ஹி சம்ப்ரதாய ஸ்திதி
சுருதி ஸ்ம்ருதி குரு உக்திபி நயவதீபி ஆபாதி ந

இப்படி சர்வஜ்ஞமாய் -சர்வ சக்தியாய் -பரம காருணிகமாய்-சர்வ சேஷியாய்-ச பத்நீகமாய் -சர்வ லோக சரண்யமான
சித்தோபாய விசேஷம் தெளிந்தாலும்
ஆரோக்யம் இந்த்ரியௌல் பண்யம் ஐஸ்வர்யம் சத்ருசாலிதா
வியோகா பாந்தவை ராயு கிம் தத் யே நாத்ர துஷ்யதி -என்கிறபடியே
விவேகம் இல்லாதார்க்கு குணமாய் தோன்றினவையும் தோஷமான படி கண்டு சம்சார வைராக்கியம் பூர்ணம் ஆனாலும்
பரமாத்மினி யோ ரக்த -என்கிறபடியே பிராப்ய ருசி உண்டானாலும்
மஹதா புண்யே புண்யேன க்ரீதேயம் காயநௌ ஸ்த்வயா
ப்ராப்தும் துக்க வோததே பாரம் த்வர யாவந்த பித்யதே -என்கிறபடியே
த்வரை பிறந்தாலும் அநாதியாக அனுவ்ருத்தமான ஆஜ்ஞாதி லங்கனம் அடியாக பிறந்து நிற்கிற
பந்தகமான பகவத் நிக்ரஹத்துக்கு பிரசம நமாக
மாமேகம் சரண்யம் வ்ரஜ -என்று விதி வாக்யத்தாலும்
ப்ரபத்யே -என்ற அனுஷ்டான வாக்யத்தாலும்
சொல்லப்பட்ட சாத்ய உபாய விசேஷம் தெளியாத போது
சித்த உபாய பூதனான சர்வேஸ்வரனை வசீகரிக்க விரகில்லை
ஆகையால்-அதின்
அதிகாரத்திலும்
ஸ்வரூபத்திலும்
பரிகரங்களிலும்
வரும் கலக்கங்களை சமிப்பிக்கிறோம் –

இப் பிரபத்தியும் ஒரு வைதிக தர்மம் அன்றோ -இதுவும் ஒரு யாக விசேஷம் அன்றோ நியாச வித்யையில் ஓதப்படுகிறது —
ஆகையால் இது சர்வாதிகாரமாகக் கூடுமோ -என்று சிலர் விசாரிப்பார்கள் –
இது சர்வேஸ்வரனை சர்வருக்கும் சரணம் என்று ஓதுகிற ஸ்வேதாஸ்வதர சுருதி பலத்தாலே பரிஹ்ருதம் –
இவ் வர்த்தம் -சர்வலோக சரண்யாய -சர்யா யோக்யம நாயாசம் அப்ரபாவமநூபமம் பிரபன்நார்த்தி ஹரம் விஷ்ணும்
சரணம் கந்து மர்ஹசி -இத்யாதி உப ப்ருஹ்மணங்களாலும்
த்ரயாணாம் ஷத்ரியாதீனாம் -என்று தொடங்கி சூத்ர பர்யந்தங்களான வர்ணங்களை எடுத்து
பிரபன்னானாம் ச தத்த்வத -என்று சொல்லுகிற ஸ்ரீ சாத்த்வத வசனத்தாலும்
குயோ நிஷ்வபி சஞ்ஜாதோ ய சக்ருச் சரணம் கத
தம் மாதா பித்ரு ஹந்தாரம் அபி பாதி பவார்த்திஹா -என்று
சொல்லுகிற சனத்குமார சம்ஹிதா வசனத்தாலும் த்ருடீ க்ருதம்
ஆகையால் உபாசனம் த்ரைவர்ணிக அதிகாரமாக அப சூத்ர அதிகரணத்திலே சமர்த்திதம் ஆனாலும்
வைதிகங்களான சத்ய வச நாதிகள் போலே பிரபத்தியும் சாமான்ய தர்மம் ஆகையாலே
யதாதிகாரம் வைதிக மந்த்ரத்தாலே யாதல் -தாந்தரிக மந்த்ராதிகளாலே யாதல்
சர்வருக்கும் பிரபத்தியநுஷ்டானத்துக்கு விரோதம் இல்லை

காகாதிகளும் பிரபன்னராக சாஸ்த்ரங்களில் கேளா நின்றோம் –
மாம் ஹி பார்த்த வ்யபாச்ரித்ய யே அபி ஸ்யு பாபயோ நய
ஸ்தரீயோ வைச்யாஸ்ததா சூத்ராஸ்த அபி யாந்தி பராம் கதிம் -என்று
பகவத் ஆச்ரயண மாத்ரம் சர்வ சாதாரணமாக சரண்யன் தானும் அருளிச் செய்தான் –
உபாசனத்துக்கும் ப்ராரம்பம் த்ரை வர்ணிக சரீரத்திலே யானாலும் அவசானம் சர்வ சரீரத்திலும் கூடும் என்னும் இடம்
தர்ம வ்யாதாதய அப்யந்தே பூர்வாப்யா சாஜ் ஜூ குப்சிதே
வர்ணாவரத்வே சம்ப்ராப்தா சம்சித்திம் ஸ்ரமணீ யதா -என்று ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மத்திலே சொல்லப் பட்டது –
இப்படி உபாசனம் த்ரை வர்ணிகர்க்கே ஆரம்பணீயம் ஆனால் போலே பிரபத்தியில் ஒரு நியாமகத்தாலே
சாமான்ய வசனத்துக்கு சங்கோசம் இல்லாமையாலும்
விசேஷ வசன ப்ராபல்யத்தாலும் இப் பிரபதனம் சர்வர்க்கும் யோக்யம்-ஆன பின்பு
இது தனக்கு விசேஷித்து வேண்டும் அதிகார அம்சம் முன்பே சொன்னோம்
அதஸ் த்ரைவரணி கத்வாதி பாவ அபாவ அபி கச்யசித்
நாதிகார பிரபத்தேஸ் ஸ்யாத் ஆகிஞ்சன்யமநாஸ்ரித —
இவ்வர்த்தத்தை -குலங்களாய ஈரிரண்டில் ஒன்றிலும் பிறந்திலேன் -என்கிற பாட்டிலும்
ஜனித்வாஹம் வம்சே-ஸ்தோத்ர ரத்னம் -61– என்கிற ஸ்லோகத்திலும் கண்டு கொள்வது –
ஆகையால் சரண்ய சரணா கதி ஞானமும் ஆகிஞ்சன்யாதிகளும் உடைய சர்வ ஜாதியர்க்கும் பிரபத்தி அதிகாரம் சித்தம் –

இவ் உபாய ஸ்வரூபத்தைப் பற்ற
நாராயணம் ச லஷ்மீகம் ப்ராப்தும் தச் சரணத்வம்
உபாய இதி விஸ்வாசோ த்வயார்த்த சரணாகதி -என்கிற அபியுக்தர் பாசுரமும்
அதிகார கோடியிலும் அங்க கோடியிலும் நிற்கிற விஸ்வாசத்தின் உடைய ப்ரதான்யம் சொல்லுகைக்காக அத்தனை –
அப்படியே பிரபத்திர் விஸ்வாச சகருத் பிரார்த்தனா மாத்ரேண அபேஷிதம் தாஸ்ய நீதி விஸ்வாச பூர்வகம்
பிரார்த்தநாமிதி யாவத் என்கிற வாக்யமும்
பிரதான விவஷிதை யாலே முதல் விச்வாசத்தைச் சொல்லி
அநந்ய சாத்யே-என்கிற பரத முனி ப்ரணித லஷண வாக்யத்தின் படியே
விஸ்வாச பூர்வகம் பிரார்த்தனம் என்று நிஷ்கர்ஷித்தது –
இவ் வாக்யம் தானும் ஆத்ம நிஷேபம் அங்கி இதரங்கள் அங்கங்கள் என்று சொல்லுகிற
நியாச பஞ்சாங்க சம்யுக்த இத்யாதி வசனங்களாலே
பிரார்த்தனையும் அங்கம் ஆகையால் ரஷாபேஷம் ப்ரதீஷதே -என்கிறபடியே
ஈஸ்வரன் அபேஷா மாத்ர சாபேஷன் என்று இவ் வங்கத்தின் பிரதான்யத்தை விவஷித்துச் சொன்ன படி —
சிறிய கத்யத்திலும்-ஸ்ரீ ரெங்க கத்யத்தில் – விஸ்வாச பூர்வக பிரார்த்தனையைப் பண்ணி
நமோ அஸ்து தே -என்று முடிக்கையாலும்
உபாய சரண சப்த சாமர்த்யத்தாலும் நிஷேபமும் சித்தம்-
நமஸ் ஸூ ஆத்ம நிஷேப பரம் என்னும் இடம் -நமஸ்காராத்மகம் யஸ்மை விதாயாத்ம நிவேதனம் -இத்யாதிகளிலே பிரசித்தம் –

ஸ்ரீ வைகுண்ட கத்யத்தில் பிரார்த்தனா பூர்வக ஆத்ம நிஷேபம் கண்டோக்தம் ஆயிற்று –
ஆகையால் அநேனைவ து மந்த்ரேண ஸ்வாத்மானம் மயி நிசஷிபேத் ஆத்மாத்மயி பரந்யாச -இத்யாதிகளிலே அங்கி விதானம்-
இப்படி அல்லாத போது ஷட் விதா சரணாகதி -என்கிற வாக்யத்தில் ஆபாத ப்ரதீதியைக் கொண்டு
ஸ்நானம் சப்தவிதம் ஸ்ம்ருதம் இத்யாதிகளில் சொன்ன
ஸ்நா நாதி பேதங்கள் போலே தனித் தனியே பிரபத்தி விசேஷங்களாக பிரசங்கிக்கும் –
பிரபத்திம் தாம் பிரயுஞ்ஜீத ச்வாங்கை பஞ்ச ப்ராவ்ருதாம் -இத்யாதி வசநாந்தர பலத்தாலே நியமிக்கப் பார்க்கில்
அப்படியே பிரார்த்தனா விச்வாசாதிகளை பிரபத்தி என்று சொல்லுகிற வசனங்களை நியமித்து
நியாச பஞ்சாங்க சம்யுத-இத்யாதிகள் படிய நிஷேபம் ஒன்றுமே அங்கி -இதரங்கள் அங்கங்கள் என்கை உசிதம் –
பூயஸாம் நியாயத்தைப் பார்த்தாலும் சாத்யகி தந்திர லஷ்மீ தந்திர அஹிர் புத்ன்ய சம்ஹிதாதிகளில்
பிரபத்தி அத்யாயங்களில் நிஷேபம் அங்கி என்றே பிரசித்தம்
த்வமே உபாய பூதோ மே பவதி பிரார்த்தனா மதி சரணாகதி ரித்யுக்தா -என்கிறதவும்
தத் பிரகரணத்திலே பிரதானமாக சொன்ன பர ந்யாச பர்யந்தம் என்னும் இடம் அவதாரண சஹக்ருத உபாய சப்தத்தாலே வ்யஞ்ஜிதம்-
ஒரொரு விவஷைகளாலே அங்கங்களை பிரதானமாகச் சொல்லுகை லோகத்திலும் உண்டு –
ஆலம்ப சப்தம் யாக பர்யந்தம் ஆனால் போலே -சரணம் வ்ரஜ இத்யாதிகளின் தாதுக்கள்
நியாச நிஷேப த்யாகாதி சப்தங்களால் சொல்லப்பட்ட ஆத்ம த்யாகத்தை சொல்லுகை வைதிக மரியாதைக்கு அனுகுணம்-
யாகமாவது இன்ன தேவதைக்கு இன்ன ஹவிஸ்ஸூ -என்று இங்கனே ஒரு புத்தி விசேஷம் –
இப்படி என் ஆத்மாவாகிற ஸ்வாதுதமான ஹவிஸ் ஸ்ரீ மானான நாராயணன் பொருட்டு -என்று
இங்கனே இருப்பதொரு புத்தி விசேஷம்
இவ் விடத்தில் ஆத்ம யாகம் இவ் வாத்ம நிஷேபத்தில் சகல பலார்த்திகளுக்கும் சாதாரணமான
கர்த்தவ்ய ஸ்வரூபம் -ரஷா பரந்யாசம் என்னும் இடம் முன்பே சொன்னோம்

ஹவிஸ் சமர்ப்பணா தத்ர பிரயோக விதி சக்தித
ஆத்ம ரஷா பரந்யாச அகிஞ்சனஸ் யாதிரிச்யதே
அத ஸ்ரீ ராம மிச்ராத்யை பரந்யாச விவஷயா
ஸ்வ ப்ரவ்ருத்தி நிவ்ருத்யம்ச்ச ப்ரபத்திரித லஷித
அக்ருதே து பரந்யாசே ரஷாபேஷண மாத்ரத
பச்சாத் ஸ்வ யத்ன விரதி ந ப்ரசித்தயதி லோகவத்
ஆகிஞ்சன்ய பரந்யாச உபாயத்வ ப்ரார்த்த நாத்மநாம்
த்ரயாணாம் சௌஹ்ருதம் ஸூ ஷ்மம் ய பச்யதி ச பச்யதி -என்று
இப்படி அங்க பஞ்சக சம்பந்தமான ஆத்ம ரஷா பர ந்யாசமே பிரபத்தி சாஸ்திரம் எல்லாவற்றிலும் பிரதானமான
விதேயம் என்று ஸ்ரீ விஷ்ணு சித்த வாதி ஹம்சாம் புவாஹ வரதாசார்யாதிகள் சங்க்ரஹித்தார்கள்–
இவ்விடத்தில் சிலர் சாஸ்த்ரார்த்த தத்வம் தெளிந்த போதே சேஷத்வ அனுசந்தானம் பண்ணினான் அன்றோ –
ஸ்வ உஜ்ஜீவன இச்சா யதி தே ஸ்வ சத்தாயாம் ஸ்ப்ருஹா யதி
ஆத்ம தாஸ்யம் ஹரே ஸ்வாம்யம் ஸ்வ பாவம் ச சதா ஸ்மர-என்றதுவும்
பரம புருஷார்யா தத் உபாயங்களை வேண்டி இருந்தாயாகில் -நீ தாசனாய்
ஈஸ்வரன் ஸ்வாமியாய் இருக்கிறது ஸ்வபாவம் சித்தம் என்று
தத்வத்திலே தெளிவோடு வர்த்தி என்ற படி அன்றோ –
ஆனால் இப்போது ஆத்ம சமர்ப்பணம் என்று ஒரு விதேயம் உண்டோ என்று சொல்லுவார்கள் –

இதுவும் வாக்ய ஜன்ய ஞான மாத்ரத்தாலே மோஷம் என்கையாலே அநாதரணீயம்-
ஜித கௌஸ்துப சௌர்யஸ்ய சம்ராஜ சர்வ பாப்ம நாம்
சிஷ்டம் ஹ்யாத்ம அபஹாரஸ்ய நிஷ்க்ருதி ஸ்வ பரார்ப்பணம்
பர சேஷத்வ தீ மாத்ரம் அதிகாரி விசேஷகம்
பச்சாதாத்ம அபராஹஸ்ய நிரோதாய ச கல்பதே-
சேஷத்வாதி விசிஷ்டமான ஆத்ம தத்தவத்தை சாஸ்த்ரத்தாலே தெளிந்தவனுக்கு
அதிகார விசேஷத்தோடும் பரிகர விசேஷத்தோடும்-பல சங்கல்ப விசேஷத்தோடும் கூடி
சேஷத்வ ப்ரதி சந்தான கர்ப்பமான ஸ்வ ஆத்ம ரஷா பர ந்யாசம் இறே-
அநாத்யபராத மூலே நிக்ரஹ நிவ்ருத்திக்கு உபாயமாக விதிக்கப் படுகிற ஆத்ம சமர்ப்பணம் –
தத்வ ஞானத்தாலே மோஷம் என்கிற இதுவும் ஒரு உபாய அனுஷ்டானத்தை முன்னிட்டு என்னும் இடம்
பஜஸ்ய மாம் -மாமேகம் சரணம் வ்ரஜ -இத்யாதி விதி பல பிராப்தம்
ஜ்ஞானான் மோஷ உபதேசோ ஹி தத் பூர்வோபாச நாதி நா
உபாச நாதி ரூபத்வா ஞானான் மோஷோ விவஷித -என்றபடி
சாஸ்திர ஜன்யமான சேஷத்வ ஞான மாத்ரம் நிவ்ருத்தி தர்மங்களான நியாச உபாச நாதிகள்
எல்லா வற்றுக்கும் பொதுவாய் இருக்கும் –

சேஷ வ்ருத்தி ரூபமான கைங்கர்யமே முமுஷூவுக்கு புருஷார்த்த காஷ்டை ஆகையாலே
சேஷத்வம் அறியாதே மோஷ உபாயம் அனுஷ்டிக்கை கடியாது இறே –
சேஷத்வ ஞானம் இன்றிக்கே மோஷ அர்த்தமாக சாஸ்த்ரத்தில் விதித்த தர்மங்களை அனுஷ்டித்தான் ஆகிலும்
இந்த தர்மங்கள் தாமே சேஷத்வ ஞானத்தையும் உண்டாக்கி பூர்ண அனுஷ்டான முகத்தாலே இறே மோஷ ஹேது வாவது
ஆகையால் இங்கே விதேயமான சமர்ப்பணம் சேஷத்வ ஞான மாத்ரம் அன்று -மற்று எது என்னில் –
சேஷத்வ ஞானாதி யுக்தமான ஸ்வ ரஷா பர ந்யாசம்
வாக்ய மாத்ரேண சித்தத்வாத் சித்தோபாய இஹோச்ச்யதே
பிரபத்திரிதி வாத அபி விதி நாத்ர விஹன்யதே -சரணம் வ்ரஜ -என்கிற இது
இமமர்த்தம் ஜா நீஹி -என்கிற மாத்ரமாய் -ஒரு கர்த்தவ்ய உபாய விதியரம் அன்றிக்கே ஒழிந்தாலோ என்னில் –
இது சப்த ஸ்வ ராச்ய வ்ருத்தம்-
பிரபத்திம் தாம் ப்ரயுஞ்ஜீத ஸ்வாங்கை பஞ்சபிராவ்ருதம் -இத்யாதிகளான சபரிகர ச்புடதர பிரபத்தி விதிகளோடும் விரோதிக்கும் –
ஈஸ்வரன் மோஷம் உபாயம் என்கிற இவ்வளவே இங்கு வக்தவ்யமாய் மோஷ அதிகாரிக்கு விதேயாந்தரம் இன்றிக்கே ஒழிந்தால்
இவ் விடம் பிரசஸ்துதமான பக்தி யோகத்துக்கு அபேஷிதமான தத்தவ உபதேச மாத்ரம் –

இங்கு தத்தவ ஞானம் உடையவனுக்கு ஸ்வ ரஷணார்த்த ஸ்வ வியாபார நிவ்ருத்தியே பிரபத்தியாய்
சர்வ தர்ம ஸ்வரூப த்யாக மாத்ரம் சாத்தியமாக விதிக்கப் படுகிறது என்பார்க்கு
நிவ்ருத்தி ரூபமே யாகிலும் சாத்யமாக விதிக்கப்பட்ட சர்வ தர்ம த்யாகம் தான் ஸ்வ ரஷணார்த்த ஸ்வ வியாபாரம் ஆகையாலே
ஸ்வ வசன விரோதமும் சாங்க பிரபத்தி விதாயகமான வாக்ய விரோதமும் வரும் –

பிரபத்திக்கு சாதனத்வம் ஆதல் -சித்த சாதன சஹ காரித்வம் ஆதல் -கொள்ளில் சித்த உபாயனான ஈஸ்வரனுடைய
ஏகத்வம் -சித்தித்வம் -பரம சேதனத்வம்
பரம காருணிகத்வம்-சர்வ சக்தித்வம் -நிரபேஷத்வம்-முதலான ஸ்வபாவ விசேஷங்களுக்கு விருத்தமாம் என்னும் பிரசதங்கள்
சுருதி ஸ்ம்ருதி விரோத வ்யாப்தி சூன்யத்வாதி தோஷங்களாலே தர்க்க மாசங்கள் –
இவற்றை சத் தர்க்கங்களாக நினைக்கில் உபாசனத்துக்கு இசைந்த சாதனமாவாதிகளிலும் இப் பிரசதங்கள் வரும் –
உபாசனம் தானும் சாதனம் அன்று என்னில் -சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -என்ற இடத்தில்
உபாசனத்தையும் தர்ம சப்தார்த்தமாக வியாக்யானம் பண்ணுகையாலே ஸ்வ வசன விரோதம் உண்டாகும்
செருக்கு அடக்குகைக்காக வேண்டாச் சுமைகளை எடுப்பிக்கையாலே
அந்ய பரமான உபதேசத்தாலே பிறந்த அர்ஜூனன் புத்தியாலே
தர்மம் என்று தோன்றினவற்றை சர்வ தர்மான் என்று அனுவதிக்கிறது என்னில்
இஜ்யாசார தமா ஹிம்சா தான ஸ்வா த்யாய கர்மணாம்
அயம் து பரமோ தர்மோ யத்யோகே நாத்ம தர்சனம்
சர்வேஷாமேவ தர்மாணா முத்தமோ வைஷ்ணவோ விதி
ந விஷ்ணு வாராத நாத் புண்யம் வித்யதே கர்மம் வைதிகம் -இத்யாதிகளாலே
பரம தர்மங்களாக பிரசித்தங்களான நிவ்ருத்தி தர்மங்களை தர்மங்கள் அல்ல என்றால்
கைமுதிக நியாயத்தாலே பிரவ்ருத்தி தர்மங்களும் தர்மங்கள் அன்றிக்கே சர்வ சாஸ்த்ரங்களுக்கும்
பிரமாணம் இல்லாத படியாய் பர வாஹ்ய குத்ருஷ்டி பஷங்களிலே பிரவேசமாம்

ஆனாலும் உபாசநாதிகள் போலே சரண வரணமும் தர்ம சப்த வாச்யம் ஆகையாலே
இங்கு சர்வ சப்த வாச்ய சங்கோசம் வாராமைக்காக இதுவும் சாதனத்வ வேஷத்தால் த்யாஜ்யம் அன்றோ
ஆகையால் பிரபத்திக்கும் சாதனத்வமாதல் -சித்த சாதன சஹகாரித்வமாதல் கொள்ளுகை
இவ் வசனம் தனக்கும் விருத்தம் அன்றோ என்னில்
இங்கு சாஷாத் சாதனத்வ புத்தியை விட வேணும் என்னும் போது பக்தி யோகாதிகளிலும் துல்யம் –
பிரசாத நத்வ வேஷத்தாலும் தர்மத்வம் இதுக்கு விட வேணும் என்னில் சர்வ சப்த சங்கோசம் வாராமைக்காக
கிருஷ்ணம் தர்மம் சனாதனம் -இத்யாதிகளின் படியே தர்மமான சித்த உபாயத்திலும் சாதனத்வ புத்தியை விடப் பிரசங்கிக்கும்
இவ் வாக்யத்தில் பிரதிபாத்யமான தர்மத்தை ஒழிய தர்மங்கள் அல்லவோ த்யாஜ்யங்கள் ஆவன என்னில்
இங்கு விஹிதையான சரணாகதியிலும் துல்யம் –
உபாசநாதிகளைப் போலே தனக்கு உத் பாதகமாக வாதல் -வர்த்தகமாதவாதல் -சஹகாரியாக வாதல் -த்வாரகமாக வாதல்-ஒன்றால்
அபேஷை அறும்படி நித்யமாய்-உபசயாபசய ரஹிதமாய்-சர்வதா பரிபூரணமான சஹஜ காருண்யாதிகளை உடைத்தாய்-
சங்கல்பம் உண்டான போது த்வார நிரபேஷமாக கார்யம் பிறக்கும் படி சத்ய சங்கல்பமாய் இருக்கிற
சித்தோபாயத்துக்கு பக்தி பிரபத்திகள் எவ் வாகாரங்களால் உபகாரங்கள் ஆகின்றன என்னில் –
இவை அநாதியான அபசார பரம்பரையாலே உத்பன்னமாய் சம்சார ஹேதுவாகாய் கிடக்கிற
நிக்ரஹத்தை சமிப்பித்துக் கொண்டு உபகரிக்கின்றன –
இவை பலாந்தரங்களுக்கு உபாயங்களாம் போது ஜ்யோதிஷ்டோமாதிகளைப் போலே
தத்தத் அனுகுண ப்ரீதி விசேஷங்களை உத்பாதித்துக் கொண்டு அம்முகத்தாலே உபகாரங்களாம்-

முமுஷூவுக்கு சாத்ய உபாயங்கள் ஆகிற வியாஜ்ய மாத்ரத்தாலே சாந்த நிக்ரஹமான சித்தோபாயம்
நிக்ரஹ பலமான ஞான சங்கோசாதிகளைக் கழித்து
பரிபூர்ண கைங்கர்ய பர்யந்த பலத்தைக் கொடுத்து யாவதாத்மா பாவியாக உபகரிக்கும்
ஆகையால் முமுஷூவினுடைய சர்வ அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பூர்வகமாய் பரிபூர்ண கைங்கர்ய பர்யந்தமான
பல பரம்பரை எல்லாம் சித்தோபாய கார்யம் என்றும்
பிரசாதமான சாத்தோபாயம் அடியாக வருகிறது என்றும் சொல்லுகிற பிரமாணங்கள் இரண்டும் ஸூ சங்கதங்கள்-
ஆனாலும் இப்பிரபத்தி யாகிற உபாய விசேஷத்தை சாஸ்திரம் விதிக்க வேணுமோ —
லோகத்தில் தன்னை ரஷித்துக் கொள்ள விரகில்லாதே அழுந்துவான் ஒருவன்
அப்போது சந்நிஹிதனான ரஷண சமர்த்தனைப் பற்றுமா போலே
தன்னையும் ஈஸ்வரனையும் சித்த பரமான சாஸ்த்ரத்தாலே தெளிந்தால் தானே அவனை சரணமாகப் பற்றானோ-
ஆகையால் அகிஞ்சனனுக்கு பக்தி ஸ்தானத்தில் பிரபத்தியை விதிக்கக் கூடாதே என்றும் சிலர் சொல்லுவார்கள் –
இதுவும் ஔசித்ய மூலமான அதிவாதம் -எங்கனே என்னில்

லோகத்தில் ராஜ சேவாதிகளும் தத் பலங்களும் காணச் செய்தே மாலாகரண தீபா ரோபண ஸ்துதி நமஸ்காராதிகளை
சாஸ்திர நிரபேஷமாக அனுஷ்டித்தால் அபசாரங்கள் வரும்படியாய் இருக்கையாலே
பரிகர நியமங்களோடு கூடின பகவத் சேவாதி பிரகாரங்களும் தத் பலங்களும் நியதங்களாய் சாஸ்திரம் கொண்டு அறிகிறாப் போலே
இங்கும் லோகத்தில் பிரபத்தியும் தத் பலங்களும் கண்டு போந்தாலும்
சதாசார்யா உபதேச சாபேஷ மந்திர விசேஷாதிகளோடு கூடின பிரபத்திக்கும்
பல விசேஷங்களுக்கும் சாத்ய சாதன பாவம் சாஸ்திரம் கொண்டு அறிய வேண்டுகையாலே
அவ்வோ பலங்களுக்குகாக ஸ்வா விசேஷங்களை விதிக்கிறாப் போலே பிரபத்தியையும் விதிக்கிறது –
இங்கன் அல்லாத போது ராஜ சேவையைப் போலே பகவத் சேவையும் விதிக்க வேண்டாது ஒழியும்-
பிரபத்திக்கும் சதாசார்ய உபதேச பூர்வக மந்திர க்ரஹணாதிகள் அநபேஷிதங்களாகப் பிரசங்கிக்கும் –
மந்த்ராத்ய நர்ஹர்க்கும் சரண்ய விசேஷ பல விசேஷ அனுபந்தியான அந்யூ நாநாதிக கர்த்தவ்ய விசேஷத்தின் உடைய
அத்யவசாயத்துக்கு அனந்யதா சித்தமான அனுமானம் கிடையாது –
ஆகையால் ச பரிகர சேவா விசேஷங்கள் போலே ச பரிகர பர சமர்ப்பணமும் இங்கு விதேயமாக குறை இல்லை –
இப்படி யதா விகாரம் சாஸ்திரம் விதித்த வற்றிலும் உபாச நாதிகள் ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –
இதுவும் பிரபத்தியை ஸ்துதிக்கைக்காக அதிவாதம் பண்ணினார்களாம் அத்தனை -எங்கனே என்னில் –

1-நித்யமான ஆத்ம ஸ்வரூபத்துக்கு இவை நாசங்களாகக் கொண்டு ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்ன ஒண்ணாது –
2-பிரபத்திய நுஷ்டானத்திலும் கைங்கர்யத்திலும் மேலே பக்த்யாதிகளிலும் –
கர்த்தா சாஸ்த்ரார்த்த வத்த்வாத் -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூ த்ரம்-2-3-33-
பரார்த்து தச்ச்ருதே -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூ த்ரம்-2-3-40–என்கிறபடி –
பகவத் அதீன கர்த்ருத்வம் உண்டாகையாலும் -ஆத்ம ஸ்வரூபம் அத்யந்த நிர்வ்யாபாரம் என்னும் போது
சத்வ லஷணமான அர்த்தக்ரியா காரித்வம் இல்லாமையாலே துச்சத்வம் பிரசங்கிக்கையாலும்
ஜ்ஞான சிகீர்ஷ்ணா ப்ரயந்த ஆச்ரத்யவ ரூபமான கர்த்ருத்வம் இல்லை யாக்கி ஆத்மாவுக்கு
சந்நிதி மாத்ரமே வியாபாரம் என்னில் போக்த்ருத்வாதிகளும் இன்றிக்கே
இவனுக்கு சம்சாரமும் மித்யாவாய் மோஷோபாய நைர பேஷ்யாதி பிரசங்கம் வருகையாலும்
சாங்க்யாதிகள் சொல்லுமா போலே ஸ்வரூபத்தில் கர்த்ருத்வம் இல்லாமையாலே
உபாச நாதிகள் ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்று சொல்லவும் ஒண்ணாது

அசேஷ்ட மாந மாஸீநம் ஸ்ரீ கஞ்சிதுபாதிஷ்டதி
கர்மீ கர்மா நுஸ் ருத்யான்யோ ந ப்ராயச்மதிகச்சதி -என்றதுவும்
சாஸ்திர சோசித பாயங்களினுடைய நைரர்தக்யம் சொன்னபடி அன்று –
பூர்வா நுஷ்டித கர்ம விசேஷங்களினுடைய பல விசேஷம் சொன்னபடி இத்தனை –
மோஷ பிரதிகூலங்களான ராகாத்யுபாதிகளாலே வந்த காம்ய நிஷித்தங்கள் போலே பந்தகங்கள் அல்லாமையாலும்
மோஷார்த்தி தனக்கே விதிக்கையாலும் –
உபாச நாதிகளுக்கு சாஸ்திர முகத்தாலே அனர்த்தா வஹத்வ ரூபமான ஸ்வரூப விரோதம் சொல்ல ஒண்ணாது –
ஆகையால் ஆத்ம ஸ்வரூபத்தைப் பற்ற உபாச நாதிகளுக்கு நாசகத்வ அசம்பாவிதத்வ அனர்த்தா வஹத்வங்கள் இல்லாமையாலே
ஒருபடியாலும் ஸ்வரூப விரோதம் பிரசங்கிக்க வில்லை

ஆனாலும் ஆத்மா தேஹாதி விலஷணன் ஆகையாலே ஸ்வரூபத்தில் வர்ணாஸ்ரமாதிகள் இல்லை என்று தெளிந்தவனுக்கு
ப்ராஹ்மணோஹம்-ஷத்ரியோஹம் -என்றால் போலே வரும் அபிமானங்கள் அடியாக கர்தவ்யங்களான வர்ணாஸ்ரமாதி தர்மங்களும்
அவற்றோடு துவக்குண்ட உபாயாந்தரங்களும் அனுஷ்டேயங்கள் அல்லாமையாலே
இவ் வர்ணாஸ்ரமாதி நிபந்தங்களான தர்மங்கள் ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்னக் குறை என் என்னில்
இதுவும் அனுபபன்னம் -எங்கனே என்னில் –
ஸ்வரூபத்தில் கர்ம விசேஷங்கள் அடியாக ப்ராஹ்மணத் வாதிகள் இல்லை என்று தெளிந்தானே யாகிலும்
கர்ம விசேஷங்கள் அடியாக ப்ராஹ்மணத் வாதி விசிஷ்ட சரீரத்தோடு சம்பத்தனாய் இருக்கையாலே –
அச் சரீர சம்பந்தமே அடியாக வருகிற ஷூத் பிபாசாதிகளுக்கு பரிஹாரம் பண்ணுகிற கணக்கிலே அச்சரீரம் விடும் அளவும்
அவ்வோ வர்ணாஸ்ரமாதிகளுக்கும் தன் சக்திக்கும் அனுரூபமாக
அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி இஷ்ட பிராப்திகளைப் பற்ற சாஸ்திரங்கள் விதித்த தர்மங்களை விட ஒண்ணாது-
ஆகையால் இத் தர்மங்களை தேகாத்ம விவேகம் அடியாக ஸ்வரூப விருத்தங்கள் ஆக்கி
இவற்றுக்கு த்யாஜ்யதை சொல்ல ஒண்ணாது –

தேகாத்ம விவேகம் உடையவனுக்கே பார லௌகிக போக சாதனமான தர்மத்தில் அதிகாரம் ஆகையாலே
இத் தர்மங்களுடைய அனுஷ்டானத்துக்கு ஸ்வரூபத்தில் ப்ரஹ்மண்யாதி பரமம் அதிகாரம் அன்று –
ப்ரஹ்மண்யாதி விசிஷ்ட சரீர சம்பந்தமே அதிகாரம்
ஆகையால் சர்வ தர்ம அனுஷ்டானத்துக்கும் உபயுக்தமான பிரகிருதி ஆத்ம விவேகம் அடியாக உபாச நாதிகளுக்கு விரோதம் கண்டிலோம் –
உபாச நாதிகள் அஹங்காராதி கர்ப்பங்கள் என்னும் இடம் சாஸ்திரம் இசையாது இருக்கச் செய்தே ஆரோபித்தார்கள் அத்தனை –
கர்மோபார்ஜிதங்களான கரண களேபரங்கள் ஆகிற உபாதிகளைக் கொண்டு அனுஷ்டிக்கையாலே
கர்ம யோகாதிகள் நிருபாதிக ஸ்வரூப விருத்தங்கள் என்பார்க்கும் ஸ்வரூப ஜ்ஞான த்வய ஸ்ரவணாதிகளும்
மன ப்ரப்ருதி சாபேஷங்கள் ஆகையாலே துல்ய தோஷங்கள் ஆகும்
ஆனாலும் சேஷ பூதன் ஆகையாலே தன்னைத் தானே ரஷித்துக் கொள்ள ப்ராப்தனும் அன்றிக்கே -அத்யந்த பரதந்த்ரன் ஆகையாலே
தன்னைத் தானே ரஷித்துக் கொள்ள சக்தனும் அன்றிக்கே இருக்கிற இவனுக்கு
ஸ்வ ரஷணார்த்தமாக கர்த்தவ்யம் என்று ஒரு உபாயத்தை விதிக்கையும்
அது இவனுக்கு சாத்யமாய் சாத்ய உபாயம் என்று பேர் பெறுகிறது என்று சொல்லுகையும் உபபன்னமோ –
ஆன பின்பு பக்தி யோகாதிகள் சேஷத்வ அனுரூபங்கள் அல்லாமையாலே ஸ்வரூபத்துக்கு அநிஷ்டா வஹங்கள் என்றும்
அத்யந்த பாரதந்த்ர்ய விருத்தங்கள் ஆகையாலே அசம்பாவிதங்கள் என்றும் சொல்ல ஒண்ணாதோ என்னில்
இது சர்வ மோஷ பிரசங்காதிகளாலே முன்பே பரிஹ்ருதம் –

இவன் செய்த ஒரு வியாஜ்யம் கொள்ளாதே முக்தனாக்கில் அநாதியாக முக்தனாகப் பிரசங்கிக்கும்
ஈஸ்வரன் கேவல ஸ்வா தந்த்ர்யத்தாலே நினைத்த போது முக்தனாக்கில் வைஷம்ய நைர்குண்யாதி தோஷங்களும் வரும்-
மோஷோபாய விதாயங்களான சாஸ்திரங்களும் எல்லாம் நிரர்த்தங்களுமாம்-
ஆகையால் இச் சேஷத்வத்தால் வகுத்த விஷயத்தை பற்றுகையில் ஔசித்யமும் -உடையவன் உடைமையை ரஷிககையில் ஔசித்யமும் உண்டாம் –
அத்யந்த பாரதந்த்ர்யத்தால் அவன் கொடுத்த ஸ்வா தந்த்ர்யத்தை சுமந்து அவனுக்கு அபிமதங்களான உபாயங்களை அனுஷ்டிக்கையும் –
பலம் பெறுகைக்கு அவன் கை பார்த்து இருக்க வேண்டுகையும் சித்திக்கும் –
இச் சேஷத்வ பாரதந்த்ர்யங்கள் இரண்டும் பல தசையில் அவன் உகந்த கைங்கர்யத்தை அவன் இட்ட வழக்காக நடத்துகைக்கும் உறுப்பாம் –
இவையடியாக ஸ்வ ரஷண அர்த்தமாக ஸ்வ வியாபாரம் ஆகாது என்பார்க்கு
தாங்கள் யதா சாஸ்திரம் பகவத் ப்ரீத்யாதி பலத்தைக் கோலி அனுஷ்டிக்கிற கைங்கர்யத்திலும்
சாத்யமாக விதிக்கப் படுகிற பிரபத்தி தன்னிலும் ஸ்வரூப விரோத புத்தியாலே அதிகாரம் இல்லையாம் –
வாக்ய ஜன்யமான சம்பந்த ஞானாதி மாதரத்தில் காட்டில் அதிரிக்தமாக சரணம் வ்ரஜ -என்று விதேயம் ஆகையால்
சாத்யமாய் இருக்கும் பிரபத்தி ஸ்வரூபம் என்னும் இடம் முன்பே சொன்னோம் ஆகையால்
சேஷபூதனுமாய் பரதந்த்ரனனுமான இவனுக்கு யதாதிகாரம் ஸ்வ ரஷணார்த்த வியாபாரம் பண்ணக் குறை இல்லை –

ஆனாலும் அனன்யார்ஹ சேஷ பூதனாய்-தன்னைத் தெளிந்து பரமைகாந்தியாய் இருக்கிற இவனுக்கு
தேவதாந்திர த்வாரங்களான வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களும்
அவற்றை இதி கர்தவ்யதையாக உடைத்தான பக்தி யோகாதிகளும் ஐ காந்த்ய விருத்தங்கள் அன்றோ –
சுத்த யாஜிகளுக்கு அன்றோ பரமைகாந்தித்வம் கூடுவது என்னில்
இது பாஷ்யாதிகளின் நிஷ்கர்ஷம் தெளியாமை அடியாக வந்த சோத்யம்-எங்கனே என்னில் –
பிரதர்த்த நாதி வித்யைகளில் பரமாத்மா இந்திராதி சரீரனாக முமுஷூக்கு உபாஸ்யன் என்று அறுதி இட்டார் –
வித்யாங்கமான வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களிலும் அவ்வோ தேவதைகளைச் சரீரமாகக் கொண்டு நிற்கிற
பரமாத்மாவே ஆராத்யன் என்று நிஷ்கர்ஷித்தார்
ஆகையால் ஸ்வ தந்தரமாக சில தேவதைகளைப் பற்றினாலும் பலாந்தர காமனையாலே
தன்னுடைய நித்ய நைமித்திகங்களுக்கு புறம்பான தேவதாந்திர அந்வயம் வரிலும் பரமை காந்தித்வத்துக்கு விருத்தமாம் –
பலாந்திர சங்கமும் இன்றிக்கே பரமாத்மாவுக்கு விசேஷணங்களாக தேவதைகளை வைத்து
அக்னயாதி சப்தங்களை விசேஷ்ய பர்யந்தமாக அனுசந்தித்தும் –
சாஷாதப்ய விரோதம் ஜைமினி -ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூ த்ரம் -1-2-29-என்கிற ந்யாயத்தாலே
அக்னி இந்த்ராதி சப்தங்களை சாஷாத் பகவத் வாசகங்களாக அனுசந்தித்தும்
சர்வ தர்ம அனுஷ்டானம் பண்ணும் இடத்தில் விதி பலத்தாலே பரமை காந்தித்வ விரோதம் இல்லை

ஆனாலும் அபிசாராதிகளை விதித்த கட்டளையில் சாஸ்திர ப்ரரோச நாதிகளில் அபிசந்தியாலே
அதிகாரி விசேஷத்திலே உபாச நாதிகளை விதித்தது அத்தனை அன்றோ –
முமுஷூவுக்கு பிராப்ய பிராபகங்கள் ஏகம் ஆகையாலே ப்ராப்ய அனுரூபமான உபாயம் சர்வேஸ்வரன் ஒருவனுமே –
ஆகையால் அன்றோ –
அதபாதக பீதஸ்த்வம் சர்வ பாவேன பாரத –விமுக்தான்ய சமாரம்போ நாராயண பரோ பவ –என்று
தர்ம தேவதை தன் புத்திரனுக்கு உபாச நாதிகளை ப்ராப்ய விரோதிகள் என்று நினைத்து நிந்தித்தது என்னில் –
அதுவும் அத்யந்த அனுப பந்தம் -எங்கனே என்னில்
அபிசாராதிகள் பல விசேஷம் அடியாக இறே அனர்த்த ஹேதுக்கள் ஆயின –
இங்கு பலம் மோஷம் ஆனபடியாலே அம்முகத்தாலே அனர்த்த பிரசங்கம் இல்லை
ஏக அதிகாரி விஷயத்தில் ஏக பலத்துக்கு குருவாய் இருப்பதொன்றை உபாயமாகக் காட்டி
இலகுவாய் இருப்பது ஒன்றில் ருசியைப் பிறப்பிக்கிறது என்கை விவஷித விபரீதம் –
அங்கத்திலே அங்கி பல நிர்தேசமாய் ஸ்துதி மாத்ரமாய் இறே அப்போது பலிப்பது –

பிராப்யத்துக்கு இன்னது அனுரூபம் என்னும் இடம் சாஸ்திர வேத்யம் ஆகையாலே
யுக்தி மாத்ரத்தாலே பிராப்ய விரோதம் சொல்ல ஒண்ணாது
ஆகம சித்தங்களிலே ஒன்றை ஆகம சித்தங்களில் ஒன்றை விருத்த தர்க்கங்களாலே பாதிக்கில் துல்ய நியாயத்தாலே
சர்வ சாஸ்திரங்களும் பிரபத்தி சாஸ்திரம் தானும் பிரமாணம் அன்றிக்கே ஒழியும் –
அத பீதக பீதஸ்த்வம் -என்கிற இடத்திலும் பாதக சப்தத்தாலே உபாச நாதிகளை நிந்திக்கிறது என்கைக்கும் பிரமாணம் இல்லை –
ஆகையால் முமுஷூ வுக்கு விஹிதங்களான பக்தி பிரபத்தி இரண்டும் யதாதிகார பரிக்ராஹ்யங்கள் –
விஹிதங்களே யாகிலும் ஆசார்ய ருசி பரிக்ருஹீதங்கள் அல்லாத படியாலே
அதிதி சத்காராதிகளிலே விஹிதங்களான கவாலம்பாதிகள் போலே
உபாச நாதிகள் சிஷ்ட பரிக்ருக வருத்தங்கள் ஆகையாலே அநாதரணீயங்கள் அல்லவோ என்கையும் நிரூபக வாக்யம் அன்று –
சதாசார்ய பரிக்ரஹம் இல்லாத போது அன்றோ அச்வர்க்யம் லோக வித்விஷ்டம் தர்ம்யமப்யாசரே ன்னது -என்று கழிக்கல் ஆவது –

இங்கு தஸ்மை முனிவராய பராசராய-ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர ரத்னம் -4- என்னும்படி ஸ்லாக்யமான
பராசராதி பூர்வாச்சார்யர்கள் அனுஷ்டிக்கையாலே சர்வ சிஷ்ட பஹிஷ்காரம் சொல்ல ஒண்ணாது –
இப்படி யுகாந்தரங்களில் இவை தர்மங்கள் ஆனாலும் கலியுகத்தில் யதோக்தமான பரமாத்மா உபாச நாதிகளுக்கு
அதிகாரிகள் துர்லபர் ஆகையாலே இவை இக்காலத்துக்கு
பொருந்துபவை அல்ல -ஆகையால் அன்றோ
கலௌ சங்கீ ர்த்ய கேசவம் -என்றும் –
கலேர் தோஷ நிதே ராஜன் நாஸ்தி ஹ்யோகோ மஹான் குண-கீர்த்த நாதேன கிருஷ்ணச்ய முக்த பந்த பரம் வ்ரஜேத் -என்றும்
சொல்லுகிறது -என்னவும் ஒண்ணாது –
கலௌ கிருதயுகம் தஸ்ய கலிஸ் தஸ்ய க்ருதே யுகே -யஸ்ய சேதசி கோவிந்தோ ஹ்ருதயே தஸ்ய நாச்யுத-என்கிறபடியே
இக் காலத்திலும் உபாச நாதிகளுக்கு அதிகாரிகள் ஸ்வயம் பிரயோஜன யோக நிஷ்டரான பூர்வாச்சார்யர்கள் போலே சம்பாவிதர் இறே-
இங்கன் அல்லாத போது சங்கீ ர்த்தன வ்யதிரிக்தையான பிரபத்திக்கும் –
கிம் நு தஸ்ய ச மந்த்ரச்ய கர்மண கமலாசன — ந கப்யதே அதிகாரீ வா ஸ்ரோது காமோ அபி வா நர -இத்யாதிகள் படியே —
மகா விச்வாசாதி யுக்தரான அதிகாரிகள் தேட்டம் ஆகையாலே இவ்விடத்திலும் இப்பிரசங்கம் வரும்
ஆன பின்பு உபாச நாதிகளுக்கு வேறொரு விரோதம் இல்லாமையாலே யதா சாஸ்திரம் ஆதுராதிகளுக்கு அவகாஹ நாதிகள் போலே
இவை அகிஞ்சன -அநந்ய கதி -என்று இருக்கும் அதிகாரிக்கு ஸ்வ அதிகார விருத்தங்கள் என்ன பிராப்தம் –
இவ் வதிகார விரோதம் அறியாதே உபாச நாதிகளிலே பிரவர்த்திக்குமவனை பற்ற –
நரச்ய புத்தி தௌர்பல்யாத் உபாயாந்தர மித்யதே -என்றது –
ஆகையால் இவ் உபாச நாதிகளும் அதிகார்யந்தரத்துக்கு யதாதிகாரம் அனு குணங்கள் –

அவற்றுக்கு சாமர்த்தியம் இல்லாமை யாதலால் -விளம்ப ஷமன் அல்லாமை யாதலால் –
இப் பிரபத்தியை ஸ்வ தந்திர உபாயமாக பற்றினவனை -செய்த வேள்வியர் -என்றும்
க்ருதக்ருத்யன் -என்றும் -அனுஷ்டித க்ரதுசதன் -என்றும்
இவனுக்கு மரணாந்தமாக நடக்கிற வியாபாரங்களை அவப்ருத பர்யந்த கர்தவ்ய கலாபங்களாக ஸ்துதித்தும்-
க்ரத்வந்தர அனுஷ்டானம் பண்ணினவனுக்கு மேலுள்ள நித்ய நைமித்தங்கள் போலே இவனுக்கு
ஸ்வ தந்திர விதியாலே வர்ணாஸ்ரம தர்மங்கள் நடவா நிற்கச் செய்தேயும்
அனுஷ்டிதாத்மயாக பலத்தைப் பற்றி கர்த்தவ்யாந்தர நிரபேஷனாகவும்
ஆழ்வார்களும் மகரிஷிகளும் பகவச் சாஸ்திரங்களும் வேதங்களும் கோஷியா நின்றன -ஆகையால்
தபஸ் விப்யோ அதிகோ யோகீ ஜ்ஞாநிப்யோ அபி மதோ அதிக
கர்மிப்யச்சாதிகோ யோகீ தஸ்மாத் யோகீ பவார்ஜூன -இத்யாதிகளாலே
பிரவ்ருத்தி தர்மங்களில் காட்டிலும் நிவ்ருத்தி தர்மங்கள் ஸ்ரேஷ்டங்கள் ஆனால் போலேவும்
அவை தம்மில் ஆத்ம விஷயமான யோகம் ஸ்ரேஷ்டமானால் போயும்
ஆத்ம விஷய யோகங்களில் காட்டிலும் யோகிநாம் அபி சர்வேஷாம் -என்கிறபடியே
வஸூ தேவ நந்தன விஷயமான யோகம் ஸ்ரேஷ்டமானால் போலேயும்
பரமாத்மா விஷய வித்யா விசேஷங்கள் எல்லாவற்றிலும் நியாச நிஷேபாதி சப்தங்களாலே சொல்லப்பட்ட
வித்யா விசேஷமே ஸூ கரத்வ-சக்ருத் கர்தவ்யத்வ -சீக்ர பல ப்ரதத் வாதிகளாலே ஸ்ரேஷ்ட தமம் –

நியாச வித்யையிலே கண்டோக்தமான இவ்வர்த்தத்தை
தேஷாம் து தபஸாம் நியாச மதிரிக்தம் தப ஸ்ருதம் -சத்கர்ம நிரதா சுத்தா சாங்க்ய யோக விதஸ்ததா —
நார்ஹந்தி சரணஸ் தஸ்ய கலாம் கோடி தமீ மபி -என்று பகவச் சாஸ்திரம் உப ப்ரும்ஹித்தது –
அவகாஹ நாதிகளிலே சமர்த்தன் அல்லாதவனுக்கு மா நசம் விஷ்ணு சிந்தனம் என்று பகவச் சிந்தனத்தை
ஸ்நானமாக விதித்தால் -அது ஸ்நானா நந்தரங்கள் பண்ணும் சுத்தியையும் பண்ணி –
பாபாந்தரங்களையும் சமிப்பித்து அப்போதே பகவத் அனுபவ ரசத்தையும் உண்டாக்குமா போலே
உபாச நாதிகளில் சமர்த்தன் அல்லாதவனுக்கு ப்ரபத்தியை விதித்தாலும்
இப் பிரபத்தி தானே அவை கொடுக்கும் பலத்தையும் அவை தம்மையும் கொடுக்க வற்றாய்
அகிஞ்சனுக்கு உத்தாரகமாய் அவன் அபேஷித்த காலத்திலே பாலாவி நாபாவத்தையும் உடைத்தாய் இருக்கையாலே
அதிக பிரபாவமாய் இருக்கும் –
இப்படி உபாயத்தின் அதிகாரத்திலும் -ஸ்வரூபத்திலும் -வரும் கலக்கங்கள் சமிப்பித்தோம் –

இனி மேல் பரிகாரங்களில் வரும் வ்யாமோஹம் சமிப்பிக்கிறோம் –
இவ் உபாயத்துக்கு ஆநுகூல்ய சங்கல்பாதிகள் வேணுமோ —
ஆர்த்தோ வா யதி வா த்ருப்த -என்றும் –
மித்ர பாவேன சம்ப்ராப்தம் ந த்யஜேயம் கதஞ்சன -தோஷோ யத்யாபி ஸ்யாத் சதா மேததகர்ஹிதம் -என்றும்
யதி வா ராவண ஸ்வயம் -என்றும் சொல்லுகிற ரிபூணாமபி வத்சலனான சரண்யன்
சரண்யகதனுடைய தோஷங்களைப் பார்க்குமோ –
அனலோசித விசேஷ அசேஷ லோக சரண்யன் என்று அன்றோ பூர்வர்கள் பாசுரம் -ஆகையால்
இவை சம்பாவித ஸ்வ பாவங்கள் இத்தனை அன்றோ என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –

இதுக்கு பிரபத்தி உத்தர காலத்தில் ஆனுகூல்யாதிகள் அனுவர்த்தியாது ஒழியிலும்
ப்ரதி சமாதானம் சிறந்து பிரபத்தி பலமும் குறைவற்று இருக்கும் என்கையிலே தாத்பர்யம் கொள்ளலாம் –
இங்கன் அல்லாத போது -ஷட்விதா சரணாகதி -என்றும் –
நியாச பஞ்சாங்க சம்யுத -என்றும் –
ஸ்வ அங்கை பஞ்சபிராவ்ருதாம் -என்றும்
அங்க அங்கிகளை விபஜித்து சொல்லுகிற பல பிரமாணங்களுக்கும் விருத்தம் –
லோகத்தில் ரஷ்யத்ரவ்ய சமர்ப்பண மரியாதைக்கும் பொருந்தாது என்றும் –
இவ் வங்கங்களுடைய சக்ருத் கரணாதி பிரகாரங்களுக்கும் முன்பே சொன்னோம்
ப்ரஹ்மாஸ்த்ரமும் ஸ்வ அங்க சாபேஷமாய் இறே இருப்பது -ஆகையால்
பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பராபேஷா ந வித்யதே -ஸா ஹி சர்வத்ர சர்வேஷாம் சர்வ காம பலப்ரதா -என்றதுவும்
தர்மாந்தர நைரபேஷ்யம் சொன்னபடி –
இப்படி அல்லாத போது இவர்கள் இசைந்த மகா விச்வாசத்தையும் இக் கட்டளையிலே சம்பாவித ஸ்வ பாவம் ஆக்கலாம்
இவ் வகாசத்தில் வேறே சிலர் ஆஸ்திகனுக்கு சாஸ்த்ரார்த்த விஸ்வாசம் பிறக்குமதுக்கு மேற் பட
மஹா விஸ்வாசம் என்று ஓன்று உண்டோ –
ஆகையால் இதுவும் சர்வ சாஸ்த்ரார்த்த சாதாரணமாம் அத்தனை போக்கி
பிரபத்திக்கு விசேஷித்து அங்கமாக ஆகவற்றோ என்று சிலர் நினைப்பார்கள்
அதுவும் ந விச்வசே த விச்வச்தே விச்வச்தே நாதி விச்வசேத்-இத்யாதிகளிலே
விஸ்வாச தாரதம்யம் பிரசித்தம் ஆகையாலும்
இவ்விடத்தில் அதிசய விஸ்வாசம் அங்கம் என்கிற வசனத்தாலும் பரிஹ்ருதம்

இப்படி புருஷ விசேஷங்களிலே விஸ்வாச தாரதம்யம் உண்டு என்னும் இடத்தை –
ஸ்ரீ மத் அஷ்டாஷர ப்ரஹ்ம வித்யையிலே
யஸ்ய யாவாம்ச்ச விஸ்வாச தஸ்ய சித்திச்ச தாவதீ –ஏதாவா நிதி நை தஸ்ய பிரபாவ பரிமீயதே –என்று
ஸ்ரீ நாரத பகவான் அருளிச் செய்தான் –
மந்த விச்வாசரான ப்ரபன்ன ஆபாசரையும் முடிவிலே சர்வேஸ்வரன் ரஷிக்கும் -எங்கனே என்னில்
சக்ருதுச் சரிதம் யேன ஹரிரித்யஷர த்வயம் –பத்த பரிகரஸ் தேன மோஷாய கமனம் ப்ரதி -இத்யாதிகளிலும்
இவற்றை அடி ஒற்றின த்வத் அங்க்ரிமுத்திச்ச்ய உதீர்ண சம்சார -என்கிற ஸ்லோகங்களிலும்
மொய்த்த வல் வினையுள் நின்று -இத்யாதிகளிலும்
அபிப்ரேதமான படியே இவன் பல சித்திக்கு கோலின காலத்துக்குள்ளே உபாய பூர்த்தியை உண்டாக்கி
ரஷிக்கும் என்னும் இடத்தை நினைத்து
வ்ருதைவ பவதோ யாத பூயஸீ ஜன்ம சந்ததி -தஸ்யா மன்யதமம் ஜன்ம சஞ்சிந்த்ய சரணம் வ்ரஜ -என்று
தேவலனைக் குறித்து ஸ்ரீ சாண்டில்ய பகவான் அருளிச் செய்தான்

சரண்யம் சரணம் ச த்வமாஹூர் திவ்யா மஹர்ஷயா-என்றதுவும் மகாரிஷிகளுக்கே விஸ்வாசம் கூடுவது –
இவர்கள் வாக்யத்தை இட்டு மந்த விச்வாசரை தெளிவிக்க வேண்டும் என்றபடி –
இப்படி விசுவாச தாரதம்யம் உண்டாகையாலே யதா சாஸ்திரம் மஹா விஸ்வாசம் பிரபத்யங்கமாக குறை இல்லை –
சிலருக்கு இவற்றில் விசுவாசம் குலையும் படியும் அதுக்கு பரிகாரமும் சொல்லுகிறோம்
1- பக்தி பிரபத்திகள் புத்தி பேதத்தாலே ஐஸ்வர்யம் மோஷங்கள் ஆகிற விருத்த பலன்களைக் கொடுக்கக் கூடுமோ –
விதைக்கிறவனுடைய அபிசந்தி பேதத்தாலே ஒரு விதை வேறொரு பலத்தைக் கொடுக்கக் கண்டோமோ என்று சிலர் பார்ப்பார்கள் –
இதுக்கு பரிஹாரம்
நியாயங்களால் பாதிக்க ஒண்ணாத படி பிரத்யஷ்யாதிகளை போலே ஸ்வ விஷயத்தில்
பிரமாணமான சாஸ்திரம் காட்டுகையாலே இப்படிக் கூடும்
லோகத்திலும் தர்ம சீலனும் உதாரனுமான ராஜாவுக்கு விலையாக ஏதேனும் ஒன்றைக் கொடுத்தால்
ஓன்று கிடைக்கவும் அது தன்னையே உபஹார புத்தியால் கொடுத்தால் வேண்டுவது எல்லாம் கிடைக்கவும் காணா நின்றோம்
இப் பக்தி பிரபத்திகள் பிரயோஜனாந்த பரரக்கு பிரவ்ருத்தி தர்ம கோடியிலே நிற்கும் –
பகவத் சரணார்த்திகளுக்கு நிவ்ருத்தி தர்மங்களாம்-இவ்வர்த்தம் நித்ய நைமித்திகளாதி களிலும் ஒக்கும் –
2- இப்படியே ஆவ்ருத்தி அநாவ்ருத்யாதிகளாலே விஷம ஸ்வ பாவங்களான உபாசன பிரபதனங்கள் ஏக பல
சாதனமாகக் கூடுமோ என்னில்
இதுக்கு உத்தரமும் அதிகாரி விசேஷத்தாலே லோக வேதங்களின் படியே சித்தம் –
3- முமுஷூக்களாய் ஸ்வ தந்திர பிரபத்தி பண்ணினவர்களுக்கு உபாயமும் மோஷமும் ஏக ரூபமாய் இருக்கச் செய்தேயும்
சம்சாரத்தில் அடிச் சூட்டால் வரும் த்வரையின் தாரதம்யத்துக்கு ஈடாக தத்தம் இச்சையாலே காலம் குறிக்கிறதில்
ஏற்றச் சுருக்கதாலே பலத்தில் விளம்ப அவிளம்பங்கள் கூடும்
4- ஆழ்வார்கள் நாத முனிகள் உள்ளிட்டார்க்கு பகவத் சாஷாத் காராதிகள் உண்டாய் இருக்க
சிலருக்கு இவை இன்றிக்கே ஒழிகைக்கு காரணம் -பிரபத்தி காலத்தில் பல சங்கல்பத்தில் வைஷம்யம் –
பிராரப்த ஸூஹ்ருத விசேஷ்ம் ஆகவுமாம் –முன்பு கோலின பலாம்சம் சக்ருத் பிரபத்தியாலே சித்தம் ஆனாலும்
கோலாத அம்சத்தைப் பற்ற பின்பு தீவர சம்வேகம் பிறந்தார்க்கு புன பிரவ்ருத்தி பண்ணவுமாம்-
5-வேறே சிலர் த்ருஷ்டார்த்த பிரபத்திகளிலே சில பலியாது ஒழியக் கண்டு சகல பல சாதனமான பிரபத்தியில்
அதி சங்கை பண்ணுவார்கள் –
அவர்களையும் அல்லாத சாஸ்த்ரார்த்தங்கள் படிகளிலே கர்ம கர்த்ரு சாதன வைகுண்யத்தை வெளியிட்டு தெளிவிக்க வேணும் –
இங்கு கர்ம வைகுண்யமாவது மஹா விஸ்வாசாதிகள் குறைகை–
கர்த்ரு வைகுண்யம் ஆவது பிரபத்திக்கு சொன்ன அதிகாரம்
ந்யூனமாகை -சாதன வைகுண்யமாவது யதா சாஸ்திரம் ப்ரபத்ய நுஷ்டானத்துக்கு மூலமான சத் உபதேசாதிகள் இன்றிக்கே ஒழிகை –
இவ் வைகுண்யங்கள் அற பிரபத்தி பண்ணின போது தத் பலன்களாக கோலின த்ருஷ்டங்களும் சித்திக்கக் காணா நின்றோம் –

வேறே சிலர் பிரபத்தி சாஸ்த்ரத்தோடு-சாஸ்திரங்கள் உடன் -வாசி அற சர்வ சாஸ்த்ரங்களுக்கும் பிரவர்தகரான வ்யாசாதிகள் –
ஆலோடய சர்வ சாஸ்த்ராணி விசார்யா ச புன இதமேகம் ஸூ நிஷ்பந்தம் த்யேயோ நாராயணா சதா -என்றும்
ஹரிரேக சதா த்யேயோ பவத்பி சத்த்வ சம்ச்திதை -என்றும்
ஸ்மர்த்தவ்யஸ் சத்தம் விஷ்ணு -என்றும்
இப்படி நிஷ்கர்ஷியா நிற்க சக்ருத் பிரபத்தி மாத்ரத்தாலே மோஷமாகக் கூடுமோ –
மாமேவ யே பிரபத்யந்தே -இத்யாதிகள் அங்கப் பிரபத்திகள் ஆனால் போலே
சரம ஸ்லோகாதிகளும் சபரிகர பிரபத்தியை பக்த்யங்கமாக விதிக்கின்றனவாக வேண்டாவோ -என்று சொல்லுவார்கள் –
இதுவும் அனுபபந்தம் –
சரணாம் த்வாம் பிரபன்னா யே த்யான யோக விவர்ஜிதா –தே அபி ம்ருத்யுமதிக்ரம்ய யாந்தி தத் வைஷ்ணவம் பதம் -என்றும்
யத் யேன காம காமேன ந சாத்யம் சாதாநாந்தரை–முமுஷூ ணா யத் சாங்க்யேன யோகேன ந ச பக்தி –
ப்ராப்யதே பரமம் தாம யதோ நாவர்த்ததே யதி-தேன தேனாப்யதே தத்தத் நியாசே நைவ மஹா முனே –
பரமாத்மா ச தேநைவ சாத்யதே புருஷோத்தமே -என்றும் சொல்லும் வசனங்களாலே
ஸ்வ தந்திர பிரபத்தி சித்தித்தால் இந்நிஷ்டை உடையவனுக்கு
ஸ்ரீ வைகுண்ட கத்யத்தில் படியே ஸ்வயம் பலமாக த்யேயோ நாராயணஸ் சதா -என்கிற அர்த்தத்திலே
தன விழுக்காடு அன்வயத்துக்கு விரோதம் இல்லை –
இது அரோகனுக்கும் ஆரோக்யார்த்திக்கும் ஷீரம் சேவ்யம் என்றதோடு ஒக்கும் –

சாங்கமான த்யான விஷயம் சர்வாதிகாரம் அன்றே யாகிலும் பகவத் விஷயத்தில் அதிகார அனுரூபமாக அறியலாம் அளவும் –
நிரந்தரம் நினைப்பதாக நீ நினைக்க வேண்டுமே -இத்யாதிகளில் படியே அனுசந்திக்கவும் குறையில்லை
ஸ்ரீ பாஷ்யகாரரும் இவ் உபாய நிஷ்டையை சிறிய கத்யத்திலும் பெரிய கத்யத்திலும் அருளிச் செய்து
ஸ்ரீ வைகுண்ட கத்யத்திலும் சுருக்கிக் காட்டி அருளி
இருந்த நாள் பிராப்ய ருசி கலையாதே வளர்ந்து போகும்படிக்கு ஈடான அனுசந்தான விசேஷத்தை
ததச்ச பிரத்யஹம் ஆத்ம உஜ்ஜீவனாய எவம் அனுஸ்மரேத்-என்று தொடங்கி அருளிச் செய்தார் –
இப் பிரபன்னனுக்கு பூசித்தும் போக்கினேன் போது -என்கிற அநந்ய பிரயோஜனமான பூஜா விஷயத்தை
அத பரமை காந்தி நோ பகவத் ஆராதன பிரயோஜகம் வஷ்யதே பகவத் கைங்கர்யைகரதி பரமை காந்தீ பூத்வா -என்று தொடங்கி –
நித்யத்திலே அத்யர்த்த ப்ரியா வ்ரத விசததம ப்ரத்யஷ ரூபா நுத்யநேந த்யாயன் நாசீத-என்று அருளிச் செய்தார்-

இப்படி அநந்ய பிரயோஜன நிரந்தர பகவத் அனுசந்தான பரீவாஹமான கைங்கர்யத்திலே பகவச் சாஸ்திர உக்தமாய்
வியாச தஷாதி மஹர்ஷி மதங்களோடும் சங்கதமாய்
மறம் திகழும் -என்கிற பாட்டிலும் –
இரு முப்பொழுது ஏத்தி-என்ற பாசுரத்துக்கு விவஷிதமாக ஆசார்யர்கள் வியாக்யானம் பண்ணின கால விபாகத்தை
அபிகச்சன் ஹரிம் ப்ராத பச்சாத் த்ரவ்யாணி சார்ஜயன்
அர்ச்சயம்ச்ச ததோ தேவம் மந்த்ரான் ஜபன் நபி
த்யாயன் நபி பரம் தேவம் காலே ஷூக் தேஷு பஞ்ச ஸூ
தர்மா நஸ் சதா சைவம் பாஞ்ச காலிகா வர்த்தம நா
ஸ்வா ர்ஜிதை கந்த புஷ்பாத்யை சுபைச் சத்யனுரூபத
ஆராதயன் ஹரிம் பக்த்யா கமயிஷ்யாமி வாசரான்–என்று ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் அருளிச் செய்யக் கேட்டு
வங்கி புரத்து நம்பி நித்யத்திலே சங்க்ரஹித்தார்-
இப்படி நஞ்சீயர் உள்ளிட்டார் நித்யங்களிலே கண்டு கொள்வது –
இவற்றில் உள்ள வைஷம்யங்கள் அவ்வோ சம்ஹிதா விசேஷங்களிலே சொல்லும் விகல்பங்களாலே சங்கதங்கள்-

இப்படி யாகையாலே
ந தேவ லோகா க்ரமணம் பவாம்ச்து சஹ வைதேஹ்யா-என்றும்
யத்ர குத்ர குலே வாசோ யேஷூ கேஷூ பவோஸ்து மே
தவ தாச்யைக போகே ஸ்யாத் சதா சர்வத்ர மே ரதி
கர்மணா மநஸா வாஸா சிரஸா வா கதஞ்சன்
த்வாம் வி நா நான்ய முத்திச்ச கரிஷ்யே கிஞ்சித் அப்யஹம் -என்றும்
தனக்கே யாக எனைக் கொள்ளும் ஈதே -என்கிறபடியே பகவத் ப்ரீதி மாதரம் பிரயோஜனமான கைங்கர்யத்திலே
ஸ்வ ஆசார்ய உபதிஷ்டமாய் இருப்பதொரு சாஸ்த்ரீய பிரக்ரியை கொண்டு யதா காலம் அந்வயிக்க பிராப்தம்
இப்படி நித்யமாக விதிக்கிற பகவத் அபிகம நாதிகளிலே லோகாயதிகரைப் போலே க்யாதி லாப பூஜைகளுக்காக யாதல்
தத்வ ஜ்ஞான வைராக்யாதிகள் இல்லாதாரைப் போலே பிரயோஜனாந்தரதுக்காக யாதல்
பூர்ண உபாயம் இல்லாதாரைப் போலே மோஷார்த்தமாக ஆதல் அன்றிக்கே
முக்தரைப் போலே ஸ்வாமி அபிமதத்தை நடத்த வேணும் என்கிற ருசியாலே யதா சாஸ்திரம் ஸ்வயம் பிரயோஜனமாக இழிந்தால்
இவ் அபிகம நாதிகள்-அந்ய அபிகமனமும் -அன்யார்த்த பிரவ்ருத்தியும் -அந்ய யஜனமும் -அந்ய சப்தங்களும் -அந்ய சிந்தையும்
ஆகிற சித்திரங்கள் புகாமைக்கு கடகமாய் இருக்கும் –
அந்ய அபிகமனம் ஆகாது என்னும் இடத்தை –
இனிப் போய் ஒருவன் தனக்கு பணிந்து கடைத்தலை நிற்கை நின் சாயை அழிவு கண்டாய் -என்று பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்தார் –

அன்யார்த்த பிரவ்ருத்தி ஆகாது என்னும் இடத்தை –
கூறை சோறு இவை வேண்டுவது இல்லை -என்று அருளிச் செய்தார்
அந்ய யஜனம் ஆகாது என்னும் இடத்தை -உன்னித்து மற்றொரு தெய்வம் தொழாள் அவனை அல்லால் என்றும் –
தேவன் எம்பெருமானுக்கு அல்லால் பூவும் பூசனையும் தகுமே -என்றும்
ஈன்றோள் இருக்க மணை நீராட்டி -என்றும்
மற்று இங்கோர் புதுத் தெய்வம் கொண்டாடும் தொண்டீர் பெற்ற தாய் இருக்க
மணை வெந்நீர் ஆட்டுதீரோ -மாட்டாத தகவற்றீரே -என்றும் இத்யாதிகளாலே அருளிச் செய்தார்கள்-

சப்த ரிஷி சம்வாதத்திலும்
விஷ்ணும் ப்ரஹ்மண்ய தேவசம் சர்வ லோக நமஸ்க்ருதம்
த்ரை லோக்ய ஸ்திதி சம்ஹார சிருஷ்டி ஹேதும் நிரீஸ்வரம்
ஆதா தாரம் விதா தாரம் சாந்தாராம் ஜகத் குரும்
விஹாய ச பஜன்வந்த்யம் பிசஸ் தைந்யம் கரோதி ய-என்றும்
விஷ்ணும் தர்ம பரோ ந ஸ்யாத் விஷ்ணு தர்ம பராங்முக
குதர்ம வ்ரதசீலஸ் ஸ்யாத் பிசஸ் தைந்யம் கரோதி ய -என்றும் சொல்லப்பட்டது –
அந்ய கீர்த்தனம் -ஆகாது என்னும் இடத்தை -வாய் அவனை அல்லாது வாழ்த்தாது -என்றும்
சொன்னால் விரோதம் -இத்யாதிகளாலே அருளிச் செய்தார்கள் –

அந்ய சிந்தனம் ஆகாது என்னும் இடத்தை –
சிந்தை மன்று ஒன்றின் திறத்து அல்லா தன்மை தேவபிரான் அறியும் -என்றும்
வருதேவர் மற்று உளர் என்று என் மனத்து இறையும் கருதேன் -என்றும் அருளிச் செய்தார்கள்-
இச் சமாராதானாதி கிரமங்களில் அநதிக்ருதர்க்கும் இக்காலங்கள் எல்லாவற்றிலும் தங்களுக்கு
யோக்யமான நித்ய நைமித்திகங்களாலும் சங்கீர்த்த நாதிகளாலும்
சமாராதனாதி யோக்யரான பரம பாகவத்ர்க்கு பரதந்த்ரராய் -யதாதிகாரம் வல்ல தேவை செய்து
இக்கைங்கர்யம் இழவாது ஒழியலாம்-
இவ்வர்த்தத்தை
ஆராதநாநாம் சர்வேஷாம் விஷ்ணோர் ஆராதனம் பரம்
தஸ்மாத் பரதரம் ப்ரோக்தம் ததி யாராதனம் பரம் -என்றும்
குன்று எடுத்த பிரான் அடியோரோடும் ஒன்றி நின்ற சடகோபன் உரை செயல் -என்றும்
ஏத்தி இருப்பாரை வெல்லுமே மற்றவரை சாத்தி இருப்பார் தவம் –என்றும் அருளிச் செய்தார்கள் –

இக் கைங்கர்யங்களை அனுஷ்டித்து உகப்பாருக்கும் இது கண்டு உகப்பாருக்கும் ஜகத் வியாபாரம் பண்ண
அதிக்ருதனான ஈஸ்வரனுக்கும் முக்தருக்கும் போலே போகம் ஏக ரூபம்
தர்ம ஸ்ருதோ வா த்ருஷ்டோ வா ச்ம்ருதோ வா கதிதோபி வா
அநு மோதிதோ வா ராஜேந்திர புநாதி புருஷம் சதா -என்கிற
பாவ நத்வம் போலே போக்யத்வமும் ஏக ரூபமாகக் குறை இல்லை-
அப்படியே -தஸ்மாத் ச பிரணவம் சூத்ரோ மன்நா மாநி ந கீர்த்தயேத்-என்று மஹா பாரதத்திலும்
அஷ்டாஷர ஜப ஸ்த்ரீ ணாம் பிரக்ருத்யைவ விதீயதே ந ஸ்வர பிரணவ
அங்கா நாப் யன்ய விதயஸ் ததா ஸ்த்ரீணாம் து சூத்திர ஜாதி நாம் மந்த்ரமாத்ரோக்தி ரிஷ்யதே -என்று நாரதீ யாதிகளிலும்
நமோ நாரயணேத் யுக்த்வா ஸ்வ பாக புநராக மத -என்று ஸ்ரீ வராஹ புராணத்திலும்
வாயினால் நமோ நாராயணா என்று மத்தகத்திடைக் கைகளைக் கூப்பி -என்றும்
நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே-என்றும் சொல்லுகிற திரு மந்த்ரமாகிற
எட்டுக் கண்ணான கரும்பிலே வேர்ப்பற்றையும் தலையாடையும் கழிந்தால் நடுவுள்ள அம்சம் சர்வ உபஜீவ்யம் ஆகிறாப் போலே
பிரபத்தி நிஷ்டர் எல்லாருக்கும் சர்வ காலத்துக்கும் பகவத் அநு ஸ்மரண ரசத்துக்கும் விரோதம் இல்லை-

ச பரிகரமான விலஷண பக்தி யோகமாகில் இறே சிலருக்கு விரோதம் உள்ளது –
ஷண மாத்ர சாத்யமான பிரபதனம் சித்தமான அளவிலும் –
த்வயம் அர்த்த அனுசந்தாநேன சஹ சதைவம் வக்தா -என்று சரண்யன் அருளிச் செய்தான் இறே
ஆகையாலே த்யேயோ நாராயண சதா -என்றதுவும்
யதாதிகாரம் சிலருக்கு உபாயமாகவும் சிலருக்கு பலமாகவும் கொள்ளுகையாலே
இது ஸ்வ தந்திர பிரபத்திக்கு விருத்தம் அன்று
இப் பிரபத்தி அங்கமான வேஷத்தை ஸ்ரீ பாஷ்யாதி களிலே உதாஹரித்து அருளினார் –
ஸ்வ தந்த்ரமான வேஷத்தை ஸ்ரீ கத்யத்திலே அருளிச் செய்தார்
க்லேசா நாம் ச ஷய கரம் யோகா தன்யன்ன வித்யதே ந கர்மாணாம் ஷயோ பூய ஜன்ம நாம யுதைரபி ருதே
யோகாத்கர்ம கஷயம் யோகாக் நி ஷப யேத் பரம் -இத்யாதிகளும்
ஸ்வதந்திர பிரபத்தி விதி பலத்தாலே அதிகாரி அந்தர விஷயங்களாகக் கடவன –

இப்படி சாத்ய உபாய விஷயமாக மற்றும் பிறக்கும் கலக்கங்களுக்கு பரிஹாரம் நிஷேப ரஷையில் கண்டு கொள்வது

இஸ் சாத்ய உபாயம் இங்கு சோதிதமான கட்டளையில் ரகஸ்ய த்ரயத்தில் யதா ஸ்தானம் அநு சந்தேயம் –

வரிக்கின்றனன் பரன் யாவரை என்று மறையதனில்
விரிக்கின்றதும் குறி ஒன்றால் வினையரை யாதலினாம்
உரைக்கின்ற நன்னெறி யோறும் படிகளிலே ஓர்ந்து உலகம்
தரிக்கின்ற தாரகனார் தகவால் தரிக்கின்றனமே –

தத் தத் ஹைதுக ஹேதுகே க்ருததீய தர்க்க இந்த்ரஜால க்ரமே
விப்ராணா கதக பிரதான கணேந நிஷ்டாம் க நிஷ்டாஸ்ரயாம்
அத்யாத்ம சுருதி சம்பிரதாய கதைகரத்தா விசுத்தாசய
சித்தோபாய வசீக்ரியாமிதி ஹி ந சாத்யாம் சமத்யா பயன் –

—————

இந்த துறை வேறுபாடு என்கிற அடிப்படையிலே ஸம்ப்ரதாய பேதம் ஏற்பட்டு உள்ளது –
இந்தத்துறை வேறுபாட்டுக்கு அனுகுணமாக அசார அல்ப சார சார சாரதர சார தமங்களை வகுத்துக் கொள்ள வேண்டும்
எத்தனை துறை வேறுபாடு உள்ளதானாலும் நாமும் விசிஷ்டராகவே வாழலாம்
நாம் எல்லாருமே விசிஷ்டாத்வைதிகளே -ராமானுஜ சம்பந்திகளே –

————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

ஸ்ரீ: வேதாந்த தேசிகரூசல்–

மாமலர் மன்னிய மங்கை மகிழ்ந்துறை மார்பினன்றாள்
தூமலர் சூடிய தொல்லருள் மாறன் துணையடிக்கீழ்
வாழ்வை யுகக்கு மிராமாநுச முநி வண்மை போற்றும்
சீர்மைய னெங்கள் தூப்புற் பிள்ளை பாதமென் சென்னியதே– — பிள்ளையந்தாதி

பூவில் மன்னு மங்கை தாள் பொருந்து மார்பனாழ் புகழ்
பாவியங்கு வேத நான்கு பாடு மாறனாகமும்
மேனியோங்கு பாடியம் விதித்த யோகி நாமமே
நாவிலங்கு தூப்புலய்யர் பாதம் நண்ணு நெஞ்சமே—- தேசிகர் சந்தவிருத்தம்

வேதமுடித் தேசிகனே வேதியர் குலத்தரசே
சாது சனங்களுக்குத் தாவளமே — போதமரும்
நின்னடியை யென்றும் நினைந்திருப்பார் பாதமென்றன்
சென்னிதனிற் சூடுமலர்.— தேசிகர் நூற்றந்தாதி

———-

மார்கழித் திங்களின்றா யிரத்தான்மதிச்
சீர் நிரைந்தோங்கு நம் சேமமாய்ச்செவ்வியார்
கார்முகில் கண்ணனுக்காசை யாலூசலே
பார்புகழ் நாநலப் புண்ணியர் பாடுவார்

கேட்பவர் கேசவன் கீர்த்தியே கேட்டவர்க்
காட்படத் தேசிகர்க் காக்கியே யெம்மிறைத்
தாட்பெருஞ் சீர்த்தியே யாட்டு நம் மூசலே
கேட்ப நின்றெம்மை யாட்கொள்ளுமோர் வள்ளலார்.

விளக்காகி வேங்கட வெற்பினில் வாழும் விரை மலராள்
வளக்காதல் கொண்டுறை மார்பன் திறத்துமுன தடியார்
துளக்காத லில்லவர் தங்கள் திறத்திலுந் தூய்மை யெண்ணிக்
களக்காதல் செய்யும்நிலை கடியாய் தூப்புற்காவலனே.— பிள்ளையந்தாதி.

தேவர் முனிவர்களுஞ் சித்தர்களும் பக்தர்களும்
பூவின் மழைபொழிந்துபோற்றியே — தாவி
யுலகளந்த மாலை யுணர்ந்துகக்குந் தூப்புற்
குலகுருவே யெங்கள் குரு—– தேசிகர் நூற்றந்தாதி

பூவளருந் திருமாது புணர்ந்த நம் புண்ணியனார்
தாவளமான தனித்திவஞ் சேர்ந்து தமருடனே
நாவளரும் பெரு நான்மறையோதிய கீதமெல்லாம்
பாவளருந் தமிழ்ப் பல்லாண்டிசை யுடன்பாடுவமே.—— தேசிக மாலை

——————

ஸ்ரீ:வேதாந்ததேசிகரூசல்

காப்பு

விண்ணாகி இறையாகி விரசையாகி இசையாகி இருக்காகி இதயமாகி
மண்ணாகி மானாகி மனந்தானாகி மற்றாகி மனுவாகி மறந்தாராகி
எண்கடந்து கடைப்பட்ட யானுமாகிப் பின்னாக விரகிலியாகிப் போந்தே என் கண்
கண்ணோக்கக் கடவதிருக் கடவுளாயே காப்புயர்த்த கேசவனார் கழலே காப்பு.

நூல்

திரு வாழத் திரு வாழு மார்பர் வாழத்
திரு மார்பர் திருவடியே வாழ வன்னார்
திருவடிப்பூப் போத சடகோபர் வாழத்
தெள்ளிய சீரெதிராசர் செங்கோல் வாழ
வருண நெறிச் செவ்வி வளம் செழித்து வாழ
வைணவர்கள் குடிகுடியாய் வாழ வாழச்
சுருதி முடிக் குருப் புனித ராடிரூசல்
சீர் தூப்புல் வேங்கடவ ராடிரூசல். —1-

பாங்கிலகு பாணிநியம் பொற்காலாக
வாங்கரிய யாக்கியமோர் விட்டமாக
ஓங்கு பல பூங்கலைகள் பந்தலாக
ஆணிமறைச் சங்கிலிகள் நான்குமாக
ஆங்கு திருப்பாடியமே ஆட்டமாகப்
பாதுகை யாயிரமறையே போகமாக
ஓங்கர நாவொலிக் கோலராடிரூசல்
வேதசிரத் தேசிகனாராடி ரூசல். –2-

மாற்றருசந்தருக் கணமே மராடியாக
மன்னு நெறிச் சைமிநியம் மணையுமாக
வீற்றுயர்ந்து வித்தகராய் ஒவ்வோராட்டால்
வழுத்தவழும் வாதவழி யொழியச்சாடிச்
சாற்றுமறை யாடுகொடி நாட்டிநல்லார்
காக்குமறை முடிமிளிர்ந்த குருவாயோங்கி
நாற்றிசைக் கோர்துளக்கறுதேசாடிரூசல்
நற்றவர்க் கோருற்றதுணையாடி ரூசல். –3-

காடெஞ்சிப் பொய்யர் புறங் காட்டியோடக்
கவடர் குழுகிடுகிடென நடுங்கியாட
நாடெங்கும் நான்மறையர் நாக்கொண்டாட
நல்லுலகு நலந்திகழ்ந்து குடக்கூத்தாட
ஏடெங்கும் நற்பொருளே நேயர்நாடக்
கேசவனார் வண்புகழே தேசம்பாட
ஆடெய்து மடியழகராடி ரூசல்
ஆரியர்கட் காசிரியராடி ரூசல். –4-

நெற்றி மிசைத் திருநாமத் தேசுவீச
நூலெனமும் மறைநலமே உரம்குலாவ
ஒற்றிலகு முயர்சாற்றுப்படி துலங்கத்
தோள்மிசைச் சங்காழிதிருச் சின்னமின்ன
நற்றவர்கொள் நீள்கரத்துத் தூப்புல்துன்ன
நாமிசையே வழுவாதுநாத னோதச்
சுற்றிவரச் சூரியர்க ளாடிரூசல்
சோதியதா யோதுகுரு வாடிரூசல். –5-

சரணொன்றே அரணாகு மன்பராடச்
சுருதியுறை நாவர்கநஞ்சடைதொடுக்க
வரகவியோர் வாழிதிகழ் மொழிவழங்க
ஓசையுயரிரு கலைஞரூசலேத்தச்
சுரமிசை நற்பதமிசையும் சுத்தர்பாடச்
சிட்டர்கரம் கிட்டுதவக் கவரிவீச
வரமருளும் திருவுருவே ஆடிரூசல்
வாழுதிரு மறைத்திருவே ஆடிரூசல். –6-

மும்மதமீமாஞ்சை பொழி வேழமாக
மிடற்றழுத்து மெழுத்துமறைக் கரடியாக
வம்பர்விழுந் தருக்கணவாய் வேங்கையாக
மறைமுடியாய்க் கவிமுழங்கு சிங்கமாகத்
துன்பமெலாந் துடைத்துத்தங் கேளிர்தாங்கும்
தூணெனவே தூயவராய்த் தோன்றியூன்றி
அன்பர்குலங் காக்குமிறை யாடிரூசல்
இன்ப மருளெம் பெருமானாடிரூசல். –7-

கழிபெருமா தேவரிடை கழியடைந்து
கார்மேனிக் கடவுளராய்க் கனத்துத்தொண்டர்
வழிதழைக்கும் தமிழ்ப்பகவர் விழியேயாகி
ஒளிவிடுமோர் முச்சுடராய் உடன்மிளிர்ந்து
செழுமறையே செந்தமிழாய்ச் சங்கநாதம்
செய்துதிருக் கண்டஒலி கொண்டகண்டம்
முழங்குமுதுத் தமிழ்மறைய ராடிரூசல்
முத்தமிழ் சேர்முது மறைய ராடிரூசல். –8-

ஆசை மிசைத்தழையு மரித்தாளேபோல
ஆண்மைமிசை அறமன்னர் கோலேபோல
ஓசைமிசை உயர்செய்யுட் குணமேபோல
ஓமிசையோங் காரண நூலொலியேபோல
நேசமிசைக்கனிமாறன் பணியேபோல
நாதமிசை யூதுகுழல் சுரமேபோலத்
தேசுதிகழ் மங்கலமே ஆடிரூசல்
ஏவுமறை மாதவமே ஆடிரூசல். –9-

பொய்கைமுனி பூதத்தார் பேயாழ்வார் தண்
பொருநல் வரும் குருகேசன் விட்டுசித்தன்
துய்ய குலசேகரனம் பாணநாதன்
தொண்டரடிப்பொடி மழிசை வந்தசோதி
செய்ய தமிழ் மங்கையர்கோன் செல்வக்கோதை
சீர்மதுரரோ ரமுதர் சேர்ந்துவந்து
பெய்யுமருள் மாரி வடிவாடிரூசல்
பொய்யாத மொழிப் பகவராடிரூசல். –10- .

முடிபொலிந்து துன்னுதிரு மறைகள்யாவும்
மறையாறா யங்கமென மிளிர்ந்தவாறும்
குடியேறு கோயிலென வந்தவெந்தை
உபநிடதக் கடல்கடைந்த அமுதேயான
படியோங்கி அவனோங்கு மதியாயோங்கிப்
பாடியமா யோங்குபுக ழுடையவர்க்கே
படிகிடக்கும் படைவீர ராடிரூசல்
மறைதாங்கு மதிப்பரம ராடிரூசல். –11-

அந்தணரும் அந்தியரும் அரியடிக்கீழ்ச்
சந்தி செயச்சரண நெறித்திருவிளக்கை
நந்தாது நான்மறைநீண் முடிநிறுத்தி
நாதனடிச் சோதிமலர் நலம்துலங்கத்
தந்தருளித் திருவளர்க்கும் தகவேகொண்ட
கொண்டலென வந்துலகு கொள்ளும்வள்ளல்
சந்தமிகு தமிழ்மறைய ராடிரூசல்
சீர்கவிதார்க்கிக சிங்க ராடிரூசல். –12-

தண்ணியரைத் தன்னவராய் நண்ணித்தன்னில்
திருவுடை யாரென்று திருவுள்ளத்துள்ளும்
புண்ணியனார் மன்னுபுகழ்ப் பதங்கணங்கள்
புந்தியிடை முளைத்தரும்பிப் பூத்தபான்மை
எண்ணியிது வென்னையென எண்ணவொண்ணா
தென்றுமொரு வள்ளலிவ ரென்றேகொள்ளப்
பன்னுமறைக் கண்ணழக ராடிரூசல்
பார்புகழு மோரொரு வராடிரூசல். -13-

செய்தவரே யெய்துபயன் யாவும்சேர்க்கும்
சீரியரே யாரியரா யீண்டுத்தோன்றி
எய்தரிய பொறையொன்றே பூண்டுயாண்டும்
எம்மடி களென்றறிஞ ரேத்தநின்று
வைதவர்தம் வைவையெலாம் வாழ்த்தாயெண்ணும்
வைணவர்கோ னெனப்பெரியோர் பணிந்துபேணும்
கைதவ மானிடரெம்மா னாடிரூசல்
கண்ணொக்கும் கருணை முகிலாடிரூசல். –14-

கண்ணாகிக் கருத்தாகிக் கருணையாகிச்
சொல்லாகிப் பொருளாகித் தொடர்ச்சியாகி
நுண்ணிய பல்லுயிராகி உடலுமாகி
நல்லுருவ உலகாகி நலமேயாகி
எண்ணரிய தனதாகித் தானேயாகி
எல்லாம் தன்னுடலென்ன விரிந்தநாதன்
கண்ணோட்டம் கனத்தகுரு ஆடிரூசல்
கண்ணாகு மெய்யடிய ராடிரூசல். –15-

மண்மிசை மாமறை மணமேகமழுமாறு
மாதவனாரரு ளொன்றே பொருளாமாறு
விண்ணவரு மிங்குவர விரும்புமாறு
வேதியர்கள் வேள்வி விருந்தேற்குமாறு
கண்ணனருளுறுதி மறை கண்ணாமாறு
கதியெல்லாம் சடகோப னடியாமாறு
நண்ணு மறைத்தேசிகரே ஆடிரூசல்
நடையாடு மறைமுடியே ஆடிரூசல். –16-

விண்மேவு பத்திநெறி விளங்குபத்தர்
வித்தகராயத்திகிரிச் சிரத்துறைந்த
வண்புகழோன் திருவுருவே யன்னானாமோ
அன்றி யருள்மாரி யெழிலவனதாமோ
திண்ணமெமக் கெவ்வாறென் றூசலாடும்
திருவுள்ள முள்ளுநலர் திண்ணம்தேறக்
கண்ணொளியாய் வந்த குருவாடிரூசல்
காவலரெம் தரும குருவாடிரூசல். –17-

விளக்கொளி அத்திகிரிபதி வேங்கடக்கோன்
விண்ணாகு சிங்கமலை யோங்குசிங்கன்
துளக்கற்ற வருளமுதத் தென்னரங்கன்
துய்யதிருச் சோலைமலைச் சுந்தரத்தோள்
அளப்பரிய ஆரமுதப் பௌவமெங்கள்
குலக்கடவுள் கேசவனும் கடைக்கணித்தே
களித்துயர்த்தும் குருமூர்த்தி யாடிரூசல்
கலிதவிர்க்கு மாசிரியராடிரூசல். –18-

உலகமெலா மன்புயர ஆடிரூசல்
ஊழியமே ஊதிய மென்றாடிரூசல்
கலகமெலாம் கலக்கழிய ஆடிரூசல்
ஞாலமெலாம் ஞானமெழ ஆடிரூசல்
குலநெறிகள் குணமுறவே ஆடிரூசல்
குரவர்குணக் கடலாட ஆடிரூசல்
நலமிங்கு தேசிகரே ஆடிரூசல்
நிலத்தேவர் குலத்தேவே ஆடிரூசல். –19-

இருகலையு மொருகலை யென்றாடிரூசல்
ஈரடியு மோரடி யென்றாடிரூசல்
இருவிழியு மொருவிழி யென்றாடிரூசல்
ஈரொளியு மோரொளி யென்றாடிரூசல்
இருவழியு மொருவழி யென்றாடிரூசல்
ஈருலகு மோருலகென் றாடிரூசல்
பருமறையாம் திருமலையே ஆடிரூசல்
பொறைபுனையும் பரமகுரு ஆடிரூசல். –20-

செந்தமிழும் வடகலையும் சென்னிசேர்ந்து
செழுமறையின் செம்பொருளே சொரியவானோர்
புந்திமலர் மாதவனார் பதமலர்க்கே
பற்பணியும் சொற்பணியும் பரப்பிச்செய்து
சந்தமிகு சடகோபனடியே சூடிச்
சதுமறைக் கோர்முடிச் செல்வக்குருவாய்த்தூப்புல்
வந்தவிரு வேதகலைத் தலைவரூசல்
கேசவனோர் நாலைந்து கனிந்திசைத்தான்.–21-

————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ தேசிகன் அருளிச் செய்த சங்கல்ப ஸூர்யோதயம்– நாடகம் —

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

———————————————-

சுவாமி தேசிகனின் ஸங்கல்ப சூரியோதயம் என்னும் ஸம்ஸ்க்ருத நாடகத்தில்,
யோகம் புரிவதற்கு சரியான இடத்தை தேடி விவேக மஹாராஜன் தன் ஸாரதியான தர்கனுடன் செல்கிறார்.
அப்பொழுது இருவரும் அயோத்தி மாநகரை அடைந்தனர்.
“எம்பெருமானின் அவதாரத்தினால், பாபமெல்லாம் போய் சுத்தமான ஸாகேத தேசத்தை (அயோத்திக்கு மற்றோரு பெயர்)
மஹாராஜர் காணலாம். ஸ்ரீவைகுண்டத்திலுள்ள அயோத்தியே இந்த அயோத்திமாநகரம்.
இங்கு வெள்ளமிடும் ஸரயூநதியே விரஜை நதியாகும். அங்கே சாஸ்த்ர விதிப்படி பசுக்கள் கட்ட யூபஸ்தம்பங்கள் இருந்தன.
அவை ஸ்ரீராமன் யாகத்திற் சேர்ந்தவையாகும். ரகுபதியான எம்பெருமான் தான் ஸ்வதந்ரமாய் எதையும் செய்யலாமாகையாலே,
தன் அவதாரத்தை பூர்த்திசெய்து கொண்டு ஸ்ரீவைகுண்டத்திற்கு திரும்பிச் செல்லும் போது,
அயோத்தியில் இருந்த அனைத்து ஜீவராசிகளையும் தன்னுடன் அழைத்துச் சென்றான்.
அப்பேற்பட்ட இந்த தேசம் ஸம்சாரத் துயரினை நீக்கி ஸ்ரீவைகுண்டம் அளிக்கும் மோக்ஷ தேசமாகும்.” என்று
அயோத்தியின் பெருமையை ஸாரதி விவேக மஹாராஜாவிடம் விளக்கினான்.

அப்பொழுது விவேகன் எங்கும் பார்த்த படி
“அயோத்தியில் உத்யானங்களில்(மாடங்களில்) கிளிக்கூட்டங்கள் மூன்று வேதங்களையும் ஓதுகின்றன.
பண்டைய தர்மானுஷ்டானங்கள் இதனின்று நன்றாக தெரிகிறது. மேலும் ஜனங்களின் “ராம்” என்ற கோஷத்துடன் கூடியபடி
அயோத்தி மாநகரம், ரகுவம்சத்து அரசர்கள் நாட்டிய சிறந்த யூபஸ்தம்பங்களாலும் நேர்த்தியாக விளங்குகின்றது.” என்று கூறினான்.
மேலும் அயோத்தியை ரசித்த படி, விவேகன் மகிழ்ச்சியும், மயிர் சிலிர்ப்புடன் ,
“இந்த்ரியங்கள் (புலன்கள்) என்ற முகங்களினால், பயங்கரமான மனமென்னும் அரக்கனை,
யோகிகளின் நல்லது எது கேட்டது எது என்று பார்த்து அறியும் விவேகமென்னும் அம்புகளின் திரள்களால், அழிப்பவனும்,
தயரதன் மகனாகவும் , தயையே வடிவாக உள்ள ஜானகிதேவியாருடன் இருக்கும் அந்தத் திருமாலான ராமன்,
நல்லாருக்கு அபயம்(அடைக்கலம்) அளிப்பானாக.” என்று ஆவலுடன் கைகூப்பிக் கொண்டான்.

மேலும் “வேறொரு புகல் இல்லாதவர்களை தானே முன்னின்று காப்பதாகிற விரதத்தினால், மேன் மேலும் வளருகிற
புகழையுடையவன் ராமன். இந்திரன் தன் மனம் போனபடி செய்த காரியத்தால், கோபத்தை அடைந்தவரும்,
சாபத்தையே ஆயுதமாகவுடைய கௌதம முனிவரின் மனைவியான அஹல்யையினுடைய கல்லாயிருக்கும்
கெட்ட தசையை போக்கடிக்கும் திருவடித்தாமரைகளின் தூள்களையுடைய சிறந்த அந்த ராமபிரானை வணங்குகிறேன்.
“ஸ்ரீராமனுக்கு எனது வந்தனம்.” என்று விவேகன் வார்த்தை மூலம் சுவாமி தேசிகன் அயோத்தியை மங்களாசாஸனம் செய்கிறார்.

———————-

வஹதி மஹிலாமாத்யோ வேதாஸ்த்ரயீமுகரைர்முகை
வரதனுதயா வாமோ பாக: ஶிவஸ்ய விவர்ததே |
ததபி பரமம் தத்த்வம் கோபிஜனஸ்ய வஶம்வதம்
மதனகதனைர்ன க்லிஶ்யந்தே கதம் ந்விதரே ஜனா: ||–சங்கல்ப சூர்யோதயம்-

வேதம் முழங்கும் தன் திருநாவில் நான்முகன் தன் மனைவி கலைமகளைத் தாங்கினான்…
சிவனுக்கு ஒரு பாதி உடலே பெண்ணாக ஆனது…
இவர்களை விட கண்ணனென்னும் பெரிய தத்துவமோ கோபிமார்களின் வசத்தில் ஆட்பட்டு கிடக்கிறான்…
மன்மதனிடம் போரிட்டு இவர்களே தோற்றார்கள் என்றால் சாமான்ய மக்கள் என்ன ஆவரோ!

ஆத்யோ வேதா: என்று பிரமன், ஒன்பது பிரஜாபதிகளில் முதன்மையானவன் என்றும்,
முதன்மையானவனே பெண்ணைத் தன் நாவில் தாங்குகிறான் என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.
அடுத்து “சிவ”னென்னும் பெயர் தாங்கியவன், இடம் வலமாக மாறி “வசி” என்று வசப்பட்டவனாகி விட்டான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.
அடுத்து கோபிகைகளைக் குறிப்பதற்கு, ஆண்பால் சொல்லான கோபி ஜன: என்று குறிப்பிட்டது,
கோபிகைகள் “இடைப் பேச்சும் முடை நாற்றமுமாக” பார்ப்பதற்கு அப்படி ஒன்றும் அழகு என்று சொல்ல முடியாமல் இருந்ததை
சூசகமாக சுட்டிக் காட்டி, அவர்கள் பார்வைக்காகவும் கண்ணன் காத்திருந்தான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.

மன்மதனிடம் போரிட்டு யதிகளின் அரசனை அண்டியவர்கள் தோற்பதில்லை…

வஹதி மஹி ளாம் ஆத்ய வேதாஸ் த்ரயீமுகரைர் முகை
வர தனுதயா வாமோ பாக: ஶிவஸ்ய விவர்ததே |
ததபி பரமம் தத்த்வம் கோபி ஜனஸ்ய வஶம் வதம்
மதன கதனைர் ந க்லிஶ்யந்தே யதீஶ்வர ஸம்ஶ்ரயா: ||–யதிராஜ சப்ததி–45-

எம்பெருமானார் தரிசனத்தை அவலம்பித்தவர்கள் விஷய வைராக்யம் உள்ளவர்களாகப் பார்க்கக் படுகிறார்கள் -என்கிறார் –
அனாதையான வேதங்களை சதா உருச் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கும் நான்முகனும் நாவிலே மனைவியை கொண்டுள்ளான் –
சிவனுடைய இடது புறமே பெண்ணாய் விட்டது –
பரதத்வமான எம்பெருமானும் கோபியர்கள் வசமாய் விட்டான்
ஆனால் எம்பெருமானார் திருவடிகளை பற்றினவர்கள் காமனால் பீடிக்கப் படுவதில்லை –
பரம விரக்தர்களாய் இருப்பார்களே –

————-

பத்து காட்சிகள் கொண்ட நாடகம்
சம்சாரத்தில் மாறி மாறி பிறந்து உழன்று உள்ளவர்கள் அத்தை விடுத்து மோக்ஷம் பெறுவதை உணர்த்துவதே
இதன் மையக் கருத்தாகும்–
இரண்டு கதா பாத்திரங்கள் – -விவேகன் என்றும் மஹா மோகன் என்றும் இரண்டு அரசர்கள் –
ஜீவாத்மாக்களைக் காத்து மோக்ஷம் பெற்றுத்தருவதை குறிக் கோளாக விவேகனும் பரிவாரங்களும் இருக்க
சம்சாரத்தில் மூழ்கும்படி செய்வதையே குறிக் கோளாக மஹா மோகனும் அவனது பரிவாரங்களும் இருக்கும்

கதா பாத்திரங்கள் –
விவேக அணி
விவேகன் -அரசன் -நல்லது தீயது பிரித்து அறியக் கூடிய ஞானம்
ஸூ மதி –விவேகனின் மனைவி
சமன் தமன் ஸ்வாத்யாயன் தோஷ -விவேகனின் மந்திரிகள்
விவசாயன் -விவேகனின் சேனாதிபதி -ஜீவாத்மாக்கள் முயற்சி
தர்க்கன் -விவேகனின் தேரோட்டி
ஸம்ஸ்காரன் -விவேகனின் சில்பி
அநுபவன் -ஸம்ஸ்காரனின் தந்தை
ஸங்கல்பன்/ விஷ்ணு பக்தி –பகவானுடைய பரிவா ரங்கள்-
சித்தாந்தி -ஆச்சார்யர் -பகவத் ராமானுஜர்
வாதம் -சிஷ்யன் -ஸ்வாமி தேசிகன்
நாரதன் -தும்புரு -மைத்ரி -கருணை -முதிதா –ஸூ மதியின் தோழிகள்
ஷாந்தி விரக்தி ஜூகுப்ஸை திதிஷை துஷ்டி–ஸூ மதியின் பணிப்பெண்கள் –

மஹா மோஹன் அணியினர் –
மஹா மோஹன்–அரசன் -அஞ்ஞானம் மற்றும் மயக்கம் உண்டாக்குபவன்
துர்மதி -மஹா மோகனின் மனைவி
காமன் க்ரோதன் -படைத்தளபதிகள் –
ராகன் த்வேஷன் டம்பன் லோபன் தரப்பன் -கர்வன் -ஸ்தம்பம் -மந்திரிகள் -சிலரை சிஷ்யர்கள் என்றும் கூறுவர்
சம்வ்ருத்தி சத்யன் -தூதுவன்
வசந்தன் -காமனின் நண்பன்
அபி நிவேசன் -பொருளாதாரன்
திருஷ்ணை ஆசை லோபனின் மனைவி
குஹனை -வஞ்சனை -டம்பனின் மனைவி
அஸூயை பொறாமை -தர்ப்பனின் மனைவி
துர்வாசன் -அபிநிவேசனின் மனைவி
விக்னன் ஒற்றன்
மனன் மத்சரன் -ஆலோசகர்கள்
ஸ்ருங்காரன் -காமனின் சிஷ்யன்
ப்ரமன்-நண்பன் –

——-

413. சத்ருக்னாய நமஹ: (Shathrughnaaya namaha)

(திருநாமங்கள் 391 [பரர்த்தி:] முதல் 421 [பரிக்ரஹ:] வரை –
இறந்தோர்க்கும் உயிர் அளிக்கும் ஸ்ரீராமனின் சரித்திரம்)ராமாவதாரத்தின் மூலம் ஸ்ரீராமன்
நமக்கு உணர்த்தும் வேதாந்த தத்துவத்தை சுவாமி வேதாந்த தேசிகன்,
சங்கல்ப சூரியோதயம் என்னும் காவியத்தில் தெரிவிக்கிறார்:

“தர்ப்போதக்ர தசேந்த்ரியானன மனோ நக்தஞ்சராதிஷ்டிதே
தேஹேஸ்மின் பவஸிந்துனா பரிகதே தீனாம் தசாம் ஆஸ்தித:
அத்யத்வே ஹநுமத் ஸமேன குருணா ப்ரக்யாபிதார்த்த புமான்
லங்காருத்த விதேஹ ராஜ தனயா ந்யாயேன லாலப்யதே”

ராமன் தான் பரமாத்மா.
மகாலட்சுமியின் அம்சமான சீதாதேவி பிறவிப் பிணியில் சுழலும் ஜீவாத்மாவின் பாத்திரத்தை ஏறிட்டுக்கொள்கிறாள்.
கடல்சூழ்ந்த இலங்கையே பிறவிப் பெருங்கடல். அசோக வனமே நம் உடல்.
சீதை என்னும் ஜீவாத்மாவை ராமன் என்னும் பரமாத்மாவிடம் இருந்து பிரித்து,
பிறவிப் பிணியாகிய இலங்கையில் உடலாகிய அசோகவனத்தில் ராவணன் சிறைவைத்துள்ளான்.
இந்த ராவணன்தான் நம் மனமும் பத்து இந்திரியங்களும்
மனதுக்குப் பத்து இந்திரியங்கள் தலைபோன்றவை.
மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி, நாக்கு, கை, கால், மலத்துவாரம், ஜலத்துவாரம் ஆகிய பத்து இந்திரியங்களோடு
கூடிய மனமே பத்து தலைகொண்ட ராவணன் ஆவான்.
இந்த மனமும் புலன்களும் சேர்ந்து தான் ஜீவாத்மாவைப் பிறவித்துயரில் அழுத்தி
இறைவனை அடையவிடாமல் தடுக்கின்றன. இந்த மனம், புலன்களை மூன்று குணங்கள் பாதிக்கின்றன.

சத்துவ குணம், ரஜோகுணம், தமோகுணம் ஆகியவையே அந்த மூன்று குணங்கள்.
சத்துவ குணமே சாந்தமான விபீஷணன். ரஜோகுணம் தான் காமம், கோபம் நிறைந்த சூர்ப்பணகை.
தமோ குணம் தான் சோம்பலில் ஆழ்ந்த கும்பகர்ணன். ராவணன் என்னும் மனமும் புலன்களும் விபீஷணனாகிய
சத்துவ குணத்தை விரட்டிவிட்டு, சூர்ப்பணகை கும்பகர்ணனாகிய ரஜோகுணம், தமோகுணம் ஆகியவற்றைத்
தன்னுடன் வைத்துக்கொள்வதாலே, ஜீவாத்மாவாகிய சீதை மேலும் துன்புறுகிறது.

இந்நிலையில், பரமாத்மாவாகிய ராமனை அடைய வேண்டும் என்று ஜீவாத்மாவாகிய சீதை தவிக்கும்போது,
பரமாத்மாவான ராமன், ஆஞ்ஜநேயரை அனுப்பி வைக்கிறார். அந்த ஆஞ்ஜநேயர் தான் குரு,
ஆசார்யன். இறைவன் எல்லாச் சமயங்களிலும் நேராக வருவதில்லை, குருவை அனுப்பிவைத்து,
குருவருளின் மூலம் திருவருள் நமக்குக் கிட்டும்படிச் செய்கிறான்.
ஆஞ்ஜநேயர் சீதையைக் கண்டுபிடித்து, ராமாயணம் பாடியது போல்,
ஆசார்யன் ஜீவாத்மாவுக்கு இறைவனின் பெருமைகளை எல்லாம் எடுத்துச் சொல்கிறார்.

ஆஞ்ஜநேயர், ராமனின் முத்திரை மோதிரத்தைச் சீதைக்கு வழங்கியது போல்,
ஆசார்யன் சீடனாகிய ஜீவாத்மாவுக்கு இறைவனின் சங்கு சக்கர முத்திரைகளைத் தோளில் பொறிக்கிறார்.
நிறைவாக, அனுமன் இலங்கையை எரித்தது போல், பிறவிப் பிணியையே எரிக்கிறார் ஆசார்யன்.
அதன்பின் ராமனைத் தன் தோளில் சுமந்தபடி இலங்கைக்கு அனுமன் அழைத்து வந்ததுபோல்,
நம்மைக் காக்கும் பொருட்டு இறையருளை நம்மிடம் கொண்டு வந்து சேர்க்கிறார் ஆசார்யன்.

அனுமனின் துணையோடு ராமன் இலங்கையில் உள்ள மொத்த அரக்கர்களையும் அழித்தது போல்,
ஆசார்யன் துணையோடு இறைவன் ஞானம் என்னும் அம்பை எய்து நமது மொத்தப் பாபங்களையும் அழித்து விடுகிறான்.
அனுமன் சீதா-ராமர்களை இணைத்து வைத்தது போல், ஆசார்யன் ஜீவாத்மாவையும் பரமாத்மாவையும் இணைத்து வைக்கிறார்.

இதே கருத்தை ஸ்ரீபாஞ்சராத்ர ஆகமத்தின் ஸாத்வத ஸம்ஹிதையில் உள்ளது.

“தசேந்த்ரியானனம் கோரம் யோ மனோ ரஜனீசரம்
விவேக சர ஜாலேன சமம் நயதி யோகினாம்”-என்ற ஸ்லோகம் தெரிவிக்கிறது.

இப்படி ஆத்மாவுக்கு எதிரிகளாக இருக்கும் பாபங்களையும், தறிகெட்டு ஓடும் புலன்களையும்
ஞானம் என்னும் அம்பால் வீழ்த்தி வெல்வதால், ஸ்ரீராமன் ‘சத்ருக்ன:’ என்று அழைக்கப்படுகிறான்.
‘சத்ரு’ என்றால் எதிரி. ‘சத்ருக்ன:’ என்றால் எதிரிகளை அழிப்பவர்.
தறிகெட்டு ஓடும் மனம், புலன்கள் மற்றும் பாபங்களாகிய எதிரிகளை அழிப்பதால் ராமன் ‘சத்ருக்ன:’ என்று அழைக்கப்படுகிறான்.
அதுவே ஸஹஸ்ரநாமத்தின் 413-வது திருநாமம்.
[ராமனின் தம்பிக்கு சத்ருக்னன் என்ற திருப்பெயர் இருப்பதற்கான காரணம் வேறு, அதை இத்துடன் குழப்பிக் கொள்ளலாகாது.]
“சத்ருக் னாய நமஹ:” என்று தினமும் சொல்லி வரும் அன்பர்களின் அனைத்துப் பாபங்களையும் ஸ்ரீராமன் போக்கி அருள்வான்.

—————

ராகவ ஸிம்ஹனையும் அவன் தலைநகராக அரசாண்ட அயோத்தியையும்,
சுவாமி தேசிகன் ஸங்கல்ப சூர்யோதயத்தில் போற்றிய வழியில் நாமும் போற்றி துதிப்போம்.
சுவாமி தேசிகனின் ஸங்கல்ப சூரியோதயம் என்னும் ஸம்ஸ்க்ருத நாடகத்தில்,
யோகம் புரிவதற்கு சரியான இடத்தை தேடி விவேக மஹாராஜன் தன் ஸாரதியான தர்கனுடன் செல்கிறார்.
அப்பொழுது இருவரும் அயோத்தி மாநகரை அடைந்தனர்.

“எம்பெருமானின் அவதாரத்தினால், பாபமெல்லாம் போய் சுத்தமான ஸாகேத தேசத்தை
(அயோத்திக்கு மற்றோரு பெயர்) மஹாராஜர் காணலாம்.
ஸ்ரீவைகுண்டத்திலுள்ள அயோத்தியே இந்த அயோத்தி மாநகரம். இங்கு வெள்ளமிடும் ஸரயூநதியே விரஜை நதியாகும்.
அங்கே சாஸ்த்ர விதிப்படி பசுக்கள் கட்ட யூபஸ்தம்பங்கள் இருந்தன. அவை ஸ்ரீராமன் யாகத்திற் சேர்ந்தவையாகும்.
ரகுபதியான எம்பெருமான் தான் ஸ்வதந்ரமாய் எதையும் செய்யலாமாகையாலே, தன் அவதாரத்தை பூர்த்தி செய்து கொண்டு
ஸ்ரீவைகுண்டத்திற்கு திரும்பிச் செல்லும் போது, அயோத்தியில் இருந்த அனைத்து ஜீவராசிகளையும் தன்னுடன் அழைத்துச் சென்றான்.
அப்பேற்பட்ட இந்த தேசம் ஸம்சாரத் துயரினை நீக்கி ஸ்ரீவைகுண்டம் அளிக்கும் மோக்ஷ தேசமாகும்.” என்று
அயோத்தியின் பெருமையை ஸாரதி விவேக மஹாராஜாவிடம் விளக்கினான்.

அப்பொழுது விவேகன் எங்கும் பார்த்த படி
“அயோத்தியில் உத்யானங்களில்(மாடங்களில்) கிளிக்கூட்டங்கள் மூன்று வேதங்களையும் ஓதுகின்றன.
பண்டைய தர்மானுஷ்டானங்கள் இதனின்று நன்றாக தெரிகிறது.
மேலும் ஜனங்களின் “ராம்” என்ற கோஷத்துடன் கூடியபடி அயோத்தி மாநகரம்,
ரகு வம்சத்து அரசர்கள் நாட்டிய சிறந்த யூபஸ்தம்பங்களாலும் நேர்த்தியாக விளங்குகின்றது.” என்று கூறினான்.

மேலும் அயோத்தியை ரசித்த படி, விவேகன் மகிழ்ச்சியும், மயிர் சிலிர்ப்புடன் ,
“இந்த்ரியங்கள் (புலன்கள்) என்ற முகங்களினால், பயங்கரமான மனமென்னும் அரக்கனை,
யோகிகளின் நல்லது எது கேட்டது எது என்று பார்த்து அறியும் விவேகமென்னும் அம்புகளின் திரள்களால், அழிப்பவனும்,
தயரதன் மகனாகவும் , தயையே வடிவாக உள்ள ஜானகிதேவியாருடன் இருக்கும் அந்தத் திருமாலான ராமன்,
நல்லாருக்கு அபயம்(அடைக்கலம்) அளிப்பானாக.” என்று ஆவலுடன் கைகூப்பிக் கொண்டான்.

மேலும் “வேறொரு புகல் இல்லாதவர்களை தானே முன்னின்று காப்பதாகிற விரதத்தினால்,
மேன் மேலும் வளருகிற புகழையுடையவன் ராமன்.
இந்திரன் தன் மனம் போனபடி செய்த காரியத்தால், கோபத்தை அடைந்தவரும், சாபத்தையே ஆயுதமாகவுடைய
கௌதம முனிவரின் மனைவியான அஹல்யையினுடைய கல்லாயிருக்கும் கெட்ட தசையை போக்கடிக்கும்
திருவடித்தாமரைகளின் தூள்களையுடைய சிறந்த அந்த ராமபிரானை வணங்குகிறேன்.
“ஸ்ரீராமனுக்கு எனது வந்தனம்.” என்று விவேகன் வார்த்தை மூலம் சுவாமி தேசிகன் அயோத்தியை மங்களாசாஸனம் செய்கிறார்.

————————

வித்ராஸி நீ விபூதவைரி வரூதி நீ நாம்
பத்மாஸநேந பரிசார விதவ் ப்ரயுக்தா
உத் ப்ரேஷ்யதே புத ஜனைர் உப பத்தி பூம் நா
கண்டா ஹரே ஸமஜ நிஷ்ட யதாத்ம நேதி -சங்கல்ப ஸூர்யோதய ஸ்லோகம்

ப்ரஹ்மதேவன் ஆராதனத்துக்கு உபயோகித்த மணி –
இதன் நாதத்தாலே அசுரர்கள் பயந்து ஓடச் செய்ததே –
அவதாரமே நம் ஸ்வாமி -என்றவாறு
திரு ஆராதனத்துக்கு திருமலையில் கை மணி இதனாலே தான் சேவிக்க மாட்டார்கள் –

இவர் முப்பது தடவை ஸ்ரீ பாஷ்யம் சாதித்து அருளியதை
த்ரிம் ஸத்வாரம் ஸ்ராவித சாரீரக பாஷ்யா -ஸ்லோகம் சங்கல்ப ஸூர்யோதயத்தில் அருளிச் செய்துள்ளார்

திரு ஆராதனத்துக்கு திருமலையில் கை மணி இதனாலே தான் சேவிக்க மாட்டார்கள் –
இவர் முப்பது தடவை ஸ்ரீ பாஷ்யம் சாதித்து அருளியதை
த்ரிம் ஸத்வாரம் ஸ்ராவித சாரீரக பாஷ்யா -ஸ்லோகம் சங்கல்ப ஸூர்யோதயத்தில் அருளிச் செய்துள்ளார்

——-

வஹதி மஹிலாமாத்யோ வேதாஸ்த்ரயீமுகரைர்முகை
வரதனுதயா வாமோ பாக: ஶிவஸ்ய விவர்ததே |
ததபி பரமம் தத்த்வம் கோபிஜனஸ்ய வஶம்வதம்
மதன கதனைர்ன க்லிஶ்யந்தே கதம் ந்விதரே ஜனா: ||

வேதம் முழங்கும் தன் திருநாவில்
நான்முகன் தன் மனைவி கலைமகளைத் தாங்கினான்…
சிவனுக்கு ஒரு பாதி உடலே பெண்ணாக ஆனது…
இவர்களை விட கண்ணனென்னும் பெரிய தத்துவமோ
கோபிமார்களின் வசத்தில் ஆட்பட்டு கிடக்கிறான்…
மன்மதனிடம் போரிட்டு இவர்களே தோற்றார்கள் என்றால்
சாமான்ய மக்கள் என்ன ஆவரோ!

இவ்வாறு மூன்று பெரும் தெய்வங்களே மன்மதனிடம் ஆட்பட்டிருக்கும்போது,
சாதாரணர்கள் என்ன ஆவார்கள் என்று இங்கே போட்ட விடுகதைக்கு இன்னொரு நூலில் விடை தருகிறார் கவிஞர்.
வேதாந்த தேசிகன் தன் முதன்மை குரு, ராமானுஜரின் பெயரில் எழுதிய இன்னொரு நூல், யதிராஜ சப்ததி.
இதில் ராமானுஜரைப் பற்றி எழுபத்தி நான்கு பாக்கள் உள்ளன.
இந்த நூலில் இதே கவிதையைக் கொடுத்து, கடைசி வரியை மட்டும் மாற்றி விடுகிறார்

வஹதி மஹி ளாம் ஆத்ய வேதா த்ரயீ முகரை முகை
வர தநுதயா வாம பாக சிவஸ்ய விவர்த்ததே
ததபி பரமம் தத்த்வம் கோபீ ஜனச்ய வசம் வதம்
மதன கதனை ந க்லிச்யந்தே யதீஸ்வர சம்ஸ்ரயா-

நான் முகன் நான்கு முகங்களாலும் சரஸ்வதியை பார்த்துக் கொண்டே உள்ளான்
சிவனின் இடப் பகுதி முழுவதும் பெண்ணாகவே உள்ளது –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனும் கோபிகள் வசம் -ஆனால் யதிராஜரை அடைந்தவர்கள் இது
போன்ற காம வலைகளில் சிக்கிக்கொள்ள மாட்டார்கள் –

வஹதி மஹி ளாம் ஆத்ய வேதா த்ரயீ முகரை முகை
ஆத்ய -சிருஷ்டியில் முதல் -வேதா -நான் முகன்–வேதஸாம் பிதாமக –
தூண் பிதாமகி-ஸ்தம்பம் -பிள்ளை -அவர் பிள்ளை கணக்கற்ற நான் முகன் –
அண்டங்கள் பல பல —
த்ரயீ -வேதங்கள் -எண்ணிக்கை இல்லை -ருக் யஜுவ்ர் சாம -மூன்று வகை –
முன்பு யுகங்களில் ஒரே வேதம் -கலிக்காக நான்காக பிரித்து
அதர்வணம் -ருக்கில் சேரும் -என்பர் -வஸிஷ்டர் ராமர்
பட்டாபிஷேகம் அதர்வண வேதம் கொண்டு –
முகரை-இடை விடாமல் -வாசனையே உபாத்தியாயர் -வாய் வெருவுதல் –
வெருவாதாள் வேங்கடமே வேங்கடமே என்கின்றாளால்
வேதங்களை வாய் விடாமல் சொல்லி —வஹதி மஹி ளாம்-வகிக்கிறாள் -சரஸ்வதி
வர தநுதயா வாம பாக சிவஸ்ய விவர்த்ததே –
அழகிய -ஸ்ரேஷ்டமான -பகுதியில் -இடது பாகத்தில் -மாறு பட்டு விளங்கும் -சிவனுக்கு -உமை ஒரு பாகன் –
விவர்த்த வாதம் -பரிணாமம் -வாதிகள் -உபாதான காரியம் இரண்டும் சத்யம் -ப்ரஹ்மம் மட்டும் சத்யம் விவர்த்தம்
ஸ்வரூப பரிணாமம் -உபாதி பரிணாமம் -நாம் சரீர பரிணாம வாதிகள் –
வியாவர்த்தகன் -வி யா வர்த்தகம் -வேறு பட்டது -முரட்டு ஆன் சரீர பாகத்தி இருந்து வேறு பட்ட அழகிய இடப் பாகம்
வர வர முனி -அழகிய மணவாள முனி –
ததபி பரமம் தத்த்வம் கோபீ ஜனச்ய வசம் வதம்-பர தத்வம் -சர்வ நியாந்தா -அவன் கூட கோபி ஜனங்கள் வசப்பட்டு -நியாமகன்
முன்பு சொன்னவர்கள் அபர தத்வங்கள் -நஹீ நிந்தா நியாயம் -எம்பெருமானார் திருவடி சம்பந்தம் இல்லாத பலனைக் காட்டி அருளுகிறார் –
அமர்யாதா -துர்மானி -அநாத ஸ்தோத்ர ரத்னம் -53 -கூரத் ஆழ்வான் சொல்ல மாட்டார் -ஆளவந்தார் எம்பெருமானார் திருவடி
சம்பந்தம் இல்லை சொன்னார் நான் சொல்ல மாட்டேன் என்பாராம் -அழகர் கேட்டு ஆனந்தம் அடைந்தார் –
மதன கதனை ந க்லிச்யந்தே–மன்மதன் -மூலம் கிலேசம் அடைய முடியாதே
யதீஸ்வர சம்ஸ்ரயா–ஸ்ரீ ஸூ க்திகள் -பயின்று -கடாக்ஷ உபதேசங்களால் –
யத்ர யத்ர யதீஸ்வர ஸம்ஸரய–தத்ர தத்ர இது இல்லை என்றவாறு –

மன்மதனிடம் போரிட்டு யதிகளின் அரசனை அண்டியவர்கள் தோற்பதில்லை…

யதி என்பது துறவியைக் குறிக்கும். யதிகளின் அரசனாக ராமானுஜரைக் குறிப்பிடுகிறார்.
ராமானுஜரை அண்டியவர்கள் காமம் என்னும் சிற்றின்பத்துக்கு அடிமையாவதில்லை என்பது கருத்து.

இதில் சில சொல் விளையாட்டுக்களையும் கவி உள்நுழைத்து இருக்கிறார்.
ஆத்யோ வேதா: என்று பிரமன், ஒன்பது பிரஜாபதிகளில் முதன்மையானவன் என்றும்,
முதன்மையானவனே பெண்ணைத் தன் நாவில் தாங்குகிறான் என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.
அடுத்து “சிவ”னென்னும் பெயர் தாங்கியவன், இடம் வலமாக மாறி “வசி” என்று வசப்பட்டவனாகி விட்டான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.
அடுத்து கோபிகைகளைக் குறிப்பதற்கு, ஆண்பால் சொல்லான கோபி ஜன: என்று குறிப்பிட்டது,
கோபிகைகள் “இடைப் பேச்சும் முடை நாற்றமுமாக” பார்ப்பதற்கு அப்படி ஒன்றும் அழகு என்று சொல்ல முடியாமல் இருந்ததை
சூசகமாக சுட்டிக் காட்டி, அவர்கள் பார்வைக்காகவும் கண்ணன் காத்திருந்தான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.

—

ஸங்கல்பஸூர்யோத ஐந்தாவது அங்கத்தில் அஸூயா தேவி யென்பவள் வந்து கூறுகிற வார்த்தையை
ஆசிரியர் அழகாக எடுத்து இயம்பியுள்ளார்.
விவேக சக்ரவர்த்திக்கு மஹா மோஹ மஹாராஜன் பகைவன்; இவனுடைய மனைவிக்கு துர்மதி யென்று பெயர்;
அவளுடைய தோழி தான் அஸுயை யென்பவள். அவள் கூறுகின்றாள் –
*மயி தத்தாவதாநாயாம் விச்வதோஷாபஹாரிணா, ந சக்ய மீச்வரேணாபி நிரவத்யேந வர்த்திதும்* என்று.

(இதன் பொருள்) {‘அஸூயை யென்கிற) நான் உஷாராக இருந்தேனாகில்
ஒன்றான ஸர்வாஶ்வரனாலும் குற்றங்களிலிருந்து தப்பிப் பிழைக்க முடியாது என்பதாம்.

இதற்கு மேல் “நிரவதி குணக்ராமே ராமே” என்று தொடங்கி
அருமையான் ஶ்லோகமொன்று அந்த அஸூயா தேவியினால் சொல்லப்பட்டுள்ளது:

(அதன் கருத்து) குற்‍றம் என்பது லவலேசமும் காணமுடியாமலும்,
அநந்த கல்யாண குண ஸமூஹமே வடிவெடுத்துமிருந்த ஸ்ரீராமபிரானிடத்திலும் நாளைக்கும் பலவகைக் குற்‍றங்களைக்
கூசாமல் கூறி வருகின்ற இவ்வுலகத்தவர், மற்‍றையோரிடத்தில் எப்படி வெறுமனே யிருப்பார்கள்?
குணக் கடலான எம்பெருமானே படுகிறபாடு அதுவானால் ஏதோ ஒன்றிரண்டு குணங்களையும்
பல்லாயிரக் கணக்கான குற்‍றங்களையுமுடைய மற்‍றையோர் எப்பாடு படவேண்டும்! – என்பதாம்.

———–

ஸங்கல்ப ஸூர்யோதயத்தில்
“கௌடவைதர்ப்ப பாஞ்சால மாலாகாரம் ஸரஸ்வதீம் ! யஸ்ய நித்யம் ப்ரசம்ஸந்தி ஸந்தஸ்ஸௌபரபவேதின:” என்று பாடியிருக்கிறீரே !

திருவேங்கடமுடையான் தயா விஷயத்திலும் “அபிஷ்டௌமி நிரஞ்ஜநாம்” என்று இப்படித் துதிக்க ஆசையைக் காட்டினார்.
ஆளவந்தார் சதுஸ்லோகியும் இப்படி அபிஷ்டவமாக அமைந்ததென்பதை “அபிஷ்டௌதிஸ்துத்யாம்” என்று
அதை வர்ணித்ததால் காட்டினார். எந்த ரீதியான வாக்கு வேணும்? ஸமாஸங்கள் நிறைந்த ஓஜஸ்,
அக்ஷரடம்பரம் (தடபுடல்) என்னும் கௌடரீதி வேணுமா? மாதுர்ய சௌகுமார்யங்களோடு கூடிய பாஞ்சாலிரீதி வேணுமா?
தோஷலேசங்களாலும் ஸ்பர்சிக்கப் படாததும் ஸமக்ரகுண கும்பிதமும் வீணையின் ஸ்வரத்தின் ஸௌபாக்யத்தை யுடையதும்
(விபஞ்சீஸ்வர ஸௌபாக்யையான) வைதர்பரீதி வேணுமா? உமக்கு எல்லாம் பிடிக்கும் என்று நீரே

வேண்டிய வாக்கைக் கேளும். அம்மா! கௌடரீதி வேண்டாம். ஸமக்ரகுணா பேதமான வைதர்ப்பரீதியையும்,
மாதுர்ய ஸௌகுமார்யங்களோடு கூடிய பாஞ்சால ரீதியையும் அளிக்க வேணும்.

————

‘ப்ரவ்ரஜ்யாதியுதா பரத்ர புருஷேபாதிர்வதீம் பிப்ருதீ பக்தி:ஸா’ என்று ஸங்கல்ப ஸூர்யோதயத்தில்
பக்தியை ஸந்யாஸம் முதலிய துறவி குணங்களோடு கூடியதாய பரபுருஷனிடத்தில்
பதிவ்ரதா நிஷ்டையை உடையதாயும் வர்ணித்தார். அதிலுள்ள வேடிக்கைகளும் கவனிக்கத்தக்கன.

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் சுவாமி திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ திருவாய்மொழி வாசகமாலை — ஸ்ரீ திருக்கோனேரி தாஸ்யை–இரண்டாம் பத்து விவரணம்-

சந்தியும் சந்திப்பதமும் அவை தம்மிலே தழைக்கும்
பந்தியும் பல் அலங்காரப் பொருளும் பயிலு கிற்பீர்
வந்தியும் வந்திப்பவரை வணங்கும் வகை அறிவீர்
சிந்தியும் தென் குருகூர் தொழுது ஆட் செய்யும் தேவரையே

நாத முனிக்கு அன்று நாலாயிரமும் உணர்த்தி
போதம் அருள் குருகூர் வித்தகனார் -கோதில்
திருவாய் மொழி வாசக மாலைத் தேனைத்
தரவே எனக்கு அருள் செய்தார் –

———-

வாயும் திரையுகளும் கானல் மடநாராய்
ஆயும் அமருலகும் துஞ்சிலும் நீ துஞ்சாயால்
நோயும் பயலைமையும் மீதூர எம்மே போல்
நீயும் திருமாலால் நெஞ்சம் கோட்பட்டாயே –2-1-1-

வாயும் திரையுகளில் –
விலக்ஷணம் ஆகையாலே கலங்கி ஒரு பிராட்டி தசையைப் ப்ராப்தராய் –
கண்ணால் கண்ட பதார்த்தங்கள் எல்லாம் பகவத் அலாபத்தாலே நோவு படுகின்றனவாகக் கொண்டு
அவற்றுக்குமாக நோவு படுகிற பாசுரத்தாலே அருளிச் செய்கிறார் –

கீழில் திருவாய் மொழியிலே
மணியை வானவர் கண்ணனைத் தன்னதோர் அணியை -என்று
ஸுலப்யமும் -மேன்மையும்-வடிவு அழகும் -ஆகிற ஆகார த்ரயமும்
மேல் விழுகைக்கு உடலாகயாலே இவ்விஷயத்தை இப்போதே அனுபவிக்க வேணும் என்று
பாஹ்ய ஸம்ஸ்லேஷ அபேக்ஷை பண்ண —

அனுபவம் பெறாமையாலே பிறந்த அவஸா அதிசயத்தாலே ஒரு பிராட்டி தசையைப் ப்ராப்தராய் –
ஆற்றாமை கை கொடுக்கத் தன் லீல உத்யானத்திலே சென்று இருந்து
அங்கே வர்த்திக்கிற பதார்த்தங்களைக் கண்டு
அவை எல்லாம் தன்னைப் போலவே நோவு படுகின்றனவாகக் கொண்டு
தான் அவற்றுக்குமாக நோவு பட

அப்போது ஸர்வ ஸக்தனானவன்
இவர் அவஸாதம் எல்லாம் தீர வந்து ஸம்ஸ்லேஷித்த எம்பெருமானைக் குறித்து
இனி ஒரு நாளும் என்னைக் கை விடாது ஒழிய வேணும் என்கிறார் –

———-

வேவாரா வேட்கை நோய் மெல்லாவி யுள்ளுலர்த்த
ஓவாது இராப்பகல் உன் பாலே வீழ்த்து ஒழிந்தாய்
மாவாய் பிளந்த மருதிடை போய் மண் அளந்த
மூவா முதல்வா இனி எம்மைச் சோரேலே –2-1-10-

உயர்வற -என்கிற பாட்டை -வேவாரா வேட்கை நோய்-என்கிற பாட்டு விவரிக்கிறது
எங்கனே என்னில்

உயர்வற -வேவாரா -மனுஷ்ய ஆனந்தம் தொடங்கி -ப்ரஹ்மானந்தது அளவும் -லீலா விபூதியாய் -அதில் வர்த்திக்கிற பத்தரைச் சொல்கிறது –
அவர்கள் அர்த்த காமங்களிலே ஈடுபடா நிற்கையாலே ஸம்ஸார மக்நர் ஆனார்கள்

உயர் நலம் என்று
நித்ய விபூதியையாய் -அதில் வர்த்திக்கிற நித்யரைச் சொல்கிறது –
அவர்கள் ஸம்ஸ்லேஷ ஏக போகராகையாலே நித்ய ஆனந்த மக்நர் ஆனார்கள் –

இவர்
அங்கன் அன்றிக்கே –
வேவாரா வேட்கை நோய் மெல்லாவி யுள்ளுலர்த்த-
தாம் இரண்டு கோடியிலும் கூட்டு அற்று
பகவத் காமமானது அதாஹ்யமான ஆத்மாவைக் குருத்து வற்றாம்படி வேவா நின்றது –
லௌகிக அக்னிக்கு தஹிக்கக் கூடாத ஆத்மாவை ப்ரேமம் ஆகிற அக்னி தஹிப்பது ஆவியை இறே

இது எங்கனே அறிந்தீர் என்ன
மயர்வற மதி நலம் அருளுகையாலே அறிந்தேன் என்ன

அறிந்த படி என் என்ன –

மயர்வற மதி நலம் அருளின யுன்னிடத்தில் பக்தி ரூபா பன்ன ஞானத்தாலே

முன்பு சொன்ன ஸம்ஸாரிகள் உண்டு உடுத்து திவா ராத்ர விபாகம் பாராமல் திரிய
நித்யரும் முக்தரும் பகவத் அனுபவமே யாத்ரியாய் இருக்க
உபய விபூதியில் உள்ளார் படி அன்றிக்கே
வேவாரா வேட்க்கை நோயாலே
ஓவாது இராப்பகல் உன் பாலே வீழ்த்து ஒழிந்தேன்
–
மெல்லாவியை –அல்பப்ப்ராணனை –வேவாரா வேட்கை நோய் மெல்லாவி யுள்ளுலர்த்த
கூடோக்நிர் இவ பாதபம் -உள்ளேயே குமுறுகிற நெருப்பு மரத்தை எரிக்குமா போலே
உள்ளே பிடித்துப் புறம்பே வேவா நின்றது –

ஓவாது இராப்பகல் உன் பாலே வீழ்த்து ஒழிந்தாய்
அகப்பட்டாருக்கு மீள ஒண்ணாத உன் பக்கலிலே விழ விட்டுக் கொண்டாய் –
இப்படி யாக்கின நீ ஒருவரும் இல்லாதான் ஒருவனோ –

உயர் நலம் உடையவனாய் அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதியானவன்
மாவாய் பிளந்த மருதிடை போய் மண் அளந்த மூவா முதல்வா
சற்றும் அயர்வில்லாமல் ஆனந்த அம்ருத பானம் பண்ணும் நித்ய முக்தர் அனுபாவ்யமான நீ
கிருஷ்ணனாய் வந்து அவதரித்து கேசியை ஸம்ஹரித்து
யாமளார்ஜுனங்கள் நடுவே தவழ்ந்து போய்
மகா பலி அபஹரித்துக் கொண்ட பூமியை எல்லை நடந்து மீட்டுக் கொண்டு –

இப்படி உபகாரங்களைப் பண்ணினவான உன்னுடைய
துயர் அறு சுடர் அடி தொழுது எழப் பண்ணின
மூவா முதல்வா இனி எம்மைச் சோரேலே
இத்தனைக்கும் காரணனான நீ
சுடர் அடி தொழுது எழப் பண்ணின நீ
சோர விடாதே கொள்

கீழ் ஒன்பது பாட்டிலும்
நீயும் திருமாலால் நெஞ்சம் கோள் பட்டாயே என்று சம துக்கிகளைக் கட்டிக் கொண்டு அழக் கண்ட திருமால்
சகிக்க மாட்டாமல் வந்து அரதி யாற்றி சாந்தவதானம் பண்ணி

மூவா முதல்வா இனி எம்மைச் சோரேலே
சோம்பாது இப்பல்லுருவை எல்லாம் படர்வித்த எந்தாய்
புத்வா காலமதீதஞ்ச முமோஹ பரமா துர -பகவானைக் கண்டு அவனுக்கு அடிமை செய்யாமையாலே
ஏராளமான காலம் கடந்து விட்டது -அது தெரிந்தவாறே வருத்தம் தாங்காமல் மூர்ச்சை அடைந்தார் -என்க –
சீதா பிராட்டி பிரிவால் பெருமாள் மோஹித்தத்தை சொல்லும் ஸ்லோகம்
இதே போல் முன்புள்ள காலம் இழந்தாலும் மேல் உள்ள காலம் கை விடாதே கொள்
சுடர் அடி தொழுது எழு என் மனனே -நீயும் மூவா முதல்வனைச் சோரேல் -கிடாய் என்கிறார் –

——–

திண்ணன் வீடு முதல் முழுதுமாய்
எண்ணின் மீதியன் எம்பெருமான்
மண்ணும் விண்ணும் எல்லாம் உடன் உண்ட நம்
கண்ணன் கண் அல்லது இல்லையோர் கண்ணே –2-2-1-

திண்ணன் வீட்டில்
பிரிந்தாரைக் கண்ணாஞ்சுழலை இடப்பண்ணுமோ பாதி
கூடினாலும் மறக்கும் படி பண்ணும் என்கிறார்

உயர்வற உயர்நலம் என்கிற பாட்டைத் திண்ணன் வீடு விவரிக்கிறது
எங்கனே என்னில்

உயர்வற -கீழில் திருவாய் மொழியிலே இவருக்குப் பிறந்த ஆற்றாமை பேச்சுக்கு நிலம் அன்று இறே

கடல் வெதும்பினால் விளாவ நீர் இல்லை -என்னுமா போலே ஆற்றாமையோடே முடியப் புக்கவாறே
அநந்தரம்
அவன் வந்து முகம் காட்டினவாறே ஆற்றாமை புக்க இடம் கண்டிலர் –

இதுக்கு அடி என் என்று ஆராயப் பார்த்தவாறே
இதர விஷயங்களினுடைய லாப அலாபத்து அளவல்லாத விஷய வை லக்ஷண்யமாய் இருந்தது –

இதுக்கு அடி என் என்று பார்த்தார்
ஸமஸ்த கல்யாண குணாத் மகனாகையாய் இருந்தது –

இது தனக்கு அடி என் என்று பார்த்தவாறே -ஸர்வேஸ்வரன் ஆகையாலே இருந்தது –

உயர்வற உயர் நலம் உடையவன் என்றால் அவன் அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதியாய் இறே தோன்றுவது
இப்படி அறியும்படி மயர்வற மதி நலம் அருளினன் என்றது –

ஆக இங்கனே ப்ராசங்கிகமாக ப்ரஸ்துதமான ஸர்வேஸ்வரத்வத்தை அனுசந்தித்து அத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

கீழே மூவா முதல்வா -என்று
காரணத்வம் ப்ரஸ்துதமானவாறே
அந்தக் காரணத்தை உபபாதிக்கிறார் என்று பிள்ளான் பணிப்பர் –

உயர்வற உயர் நலம் யுடையவன் யவன் அவன் என்று சொல்லிற்று இல்லையோ
ஸர்வேஸ்வரத்வம் என்னில் ஒரு கால் சொன்னோம் என்று கை வாங்கி இருக்க வல்லவர் அல்லர் இறே

ஒரு கால் சொல்லிற்று என்று கை வாங்கலாம் விஷயம் அன்று இது
இனித்தான் பகவத் விஷயத்தில் புனருக்தி தோஷாயவாகாது
ஒரு குணத்தையே எல்லாக் காலத்திலும் அனுபவிக்க வல்லார் இவர்

மயர்வற மதிநலம் அருளுகையாலே ஒரு குணம் தன்னையே இதுக்கு முன் அனுபவித்தது என்று தோற்றாத படி
க்ஷணம் தோறும் புதுமை பிறப்பித்து அபர்யாப்த்த அம்ருதம் -ஆராவமுதம் -ஆனவன் -இவனே இறே
பயிலா நிற்கச் செய்தே இறே -பண்டு இவரைக் கண்டு அறிவது எவ்வூரில் என்பது –

ஆகையாலே -உயர் நலம் உடையவனே காரணம் என்று -ஸ்ருதிப் பிரசித்தன் –
ப்ரமாதிகளைக் காரணம் என்கிறவர்களைக் குறித்து வெந்நரகில் விழாதே கிடி கோள்
பெற்ற தாய் இருக்க மணை வெந்நீராடாதே கிடி கோள்

உயர் நலம் யுடையவன் எவன் அவன் -திண்ணன் வீடு முதல் முழுதுமாய்
ஆனந்தாதி கல்யாண குணங்களிலே வைத்துக் கொண்டு ஒவ் தார்ய குணம் சொல்கிறார்

திண்ணன் வீடு
திருத்தமான வீடு -என்று ஆவிர்ப்பவாதிகளான கர்ம நிபந்தனமாக வரும் அழிவு இல்லை என்கை
இத்தால்
திண்ணம் என்று நித்ய விபூதி தொடக்கமான எல்லா விபூதியையும் யுடையவன் அவன் யவன் அவன்
மோக்ஷப் ப்ரப்ருத்-அசேஷ -புருஷார்த்த பிரதனனாவான் ஆகையாலே மயர்வற மதிநலம் அருளினன்

பக்தி ரூபா பன்ன ஞானத்தாலே அறியலாம் என்று பார்த்தாலும்
எண்ணின் மீதியன் எம்பெருமான்
அப்ராப்ய மனஸா ஸஹ -என்று
எண்ணுக்கும் எல்லை கடந்து இருக்கும் என்கை

ஓரோர் குணங்கள் வகையற எண்ணிறந்து இருக்கும் –
ஆக
அஸங்கயேயமான கல்யாண குணங்களை யுடைய எம்பெருமான் தன் குண விபூதிகளைக் காட்டி என்னை எழுதிக் கொண்டவன்
யாவன் ஒருவன் அவன் அமரர்கள் அதிபதி

மண்ணும் விண்ணும் எல்லாம் உடன் உண்ட நம் கண்ணன் கண் அல்லது இல்லையோர் கண்ணே
அயர்வறும் அமரர்கள் -சற்றும் அயர்வு அல்லாமல் கைங்கர்யமே தாரகமான நித்ய முகத்திற்கு
அனுபாவ்யமானவன் யாவன் ஒருவன் அவன்
மண்ணும்
லீலா விபூதியில் பூமி அந்தரிக்ஷ முதலான லோகங்கள் எல்லாம் ஒருக்காலே அமுது செய்த
என் கிருஷ்ணனை அல்லது இல்லை –

எல்லா வகைகளாலும் நிர்வாஹகன் அவன் ஒழிய வேறு நிர்வாஹகர் யாரும் இல்லாத தான் யாவன் ஒருவன்
அவன் துயர் அறு சுடர் அடி தொழுது எழு என் மனனே -என்று தன் திரு உள்ளத்தைக் குறித்தும்
தம் நெஞ்சு போல்வாருக்கும் –
நம் கண்ணன் கண் அல்லது இல்லையோர் கண்ணே -ஆகையால்
ஹேய ப்ரத்ய நீகமான -வீடு முதலான ஸகல பல தோஹி விஷ்ணு -என்று
ஸர்வ பல ப்ரதமான தேஜஸ்ஸை யுடைய திருவடிகளைத் தொழுது
தாப த்ரயங்களும் மாறும் படி
பத்தாஞ்சலி புடா ஹ்ருஷ்டா என்கிறபடியே
தொழுது வர்த்தியுங்கோள் என்று
உபதேஸ கர்ப்ப அனுபவம் பண்ணுகிறார் –

———

ஊனில் வாழ் உயிரே! நல்லை, போ! உன்னைப் பெற்று
வானுளார் பெருமான் மதுசூதன் என் அம்மான்
தானும் யானும் எல்லாம் தன்னுள்ளே கலந்தொழிந்தோம்
தேனும் பாலும் நெய்யும் கன்னலும் அமுதும் ஒத்தே–2-3-1–

ஊனில் வாழ் உயிரிலே
ஆர்த்தி தீர வந்து ஸம்ஸ்லேஷித்த ஸம்ஸ்லேஷம் உள்ளளவு பட்டிராமையாலே
இப்பேற்றுக்கு உஸாத் துணை யாவார் யார் என்று பார்த்த இடத்தில்
ஸம்ஸாரிகளில் இல்லாமையாலே
அவன் தன்னோடே ஓக்க ப்ராப்யமருமாய்
அவனை நித்ய அனுபவம் பண்ணா நிற்பாருமாய்
பகவத் அனுபவத்துக்குத் தேசிகருமாய் இருக்கிற
நித்ய ஸூரிகள் திரளிலே போய்ப்புக்கு
போதயந்த பரஸ்பரம் பண்ணி அனுபவிக்கப் பெறுவது எப்போதோ என்று
அநா வாப்தியோடே தலைக்கட்டினார்

வாயும் திரை யுகளில் -ஸம்ஸ்லேஷித்த ஸம்ஸ்லேஷத்தைச் சொல்லுகிற இத்திருவாய் மொழி
நடுவு ப்ராசங்கிகமாக பரஸ்துததாம் அத்தனை

ஆற்றாமைக்கு அறிவு நடையாடாத திர்யக்குகளானவற்றை
நீயும் நான் பட்டது பட்டாயோ என்று அவற்றைக் கட்டிக் கொண்டு அழுதார் அங்கு

இங்கு பகவத் ஸம்ஸ்லேஷத்தால் வந்த ப்ரீதிக்கு அறிவு நை சர்க்கிகமான-இயற்கையாகவே உள்ள –
நித்ய ஸூரிகளை உஸாத் துணையாகத் தேடுகிறார்

———-

இனியார் ஞானங்களால் எடுக்கல் எழாத எந்தாய்!
கனிவார் வீட்டின்பமே! என் கடற்படா அமுதே!
தனியேன் வாழ் முதலே!! பொழில் ஏழும் ஏனம் ஒன்றாய்
நுனியார் கோட்டில் வைத்தாய்! நுன பாதம் சேர்ந்தேனே–2-3-5-

உயர்வற பாட்டை -இனியார் ஞானங்களால்-பாட்டு விவரிக்கிறது
எங்கனே என்னில்
உயர்வற -இனியார் ஞானங்களால்-
ப்ரஹ்மானந்தம் தொடங்கி மனுஷ்யானந்தம் அளவும்
யார் ஞானங்களால் எடுக்கல் எழாத எந்தாய்!
எத்தனையேனும் அதிசயித ஞானர் ஆனவர்களுடைய-ஞான விசேஷங்களாலும்
ஸ்வ யத்னத்தால் எடுப்பாருக்கும் அன்று
பேர்க்கப் போகாதே இருக்கிற என்னாயன் எவன் ஒருவன் அவன் மதி நலம் அருளினன்

கனிவார் வீட்டின்பம்
அஞ்ஞான கந்த ரஹிதமான பக்தி ரூபா பன்ன ஞானருடைய ஹ்ருதயங்களிலே வஸியா நிற்கிற

கடற்படா அமுதே!
அபர்யாப்த்த அம்ருதம் ஆனவனே
அன்றியே
அவர்கள் இருப்பிடங்களில் வந்து அவர்களுக்குப் போக்யமானவனே

இப்படி போக்யமானவன் யாவன் ஒருவன் அவன் அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி யவன் அவன்
தனியேன் வாழ் முதலே
அசர்வு இல்லாத நித்யருக்கு போக்யனானவன்
அமரர்க்கு இன்பத்தை விளைக்குமவன்
அல்லாதாருக்கு அறிய ஒண்ணாதவன்
இவ்விரண்டு கோடியிலும் எண்ண ஒண்ணாது இருக்கிற எனக்கு அயத்ன ஸித்தமான போக்யனானவனே

தனியேன் வாழ் முதலே!
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதியான நீ -தனியேன் வாழ் முதலாய் -மயர்வை அறுத்து –
மதி நலத்தை அருளின பின்பு
உபய விபூதியிலும் கூட்டு அற்றுத் தனியேனாய் நான் இருக்கக் கைமுதல் ஆனவனே

எனக்குப் பிரதான ஸூஹ்ருதம் ஆனவனே
ஏகாஷி ஏக கர்ணிகள் நடுவே இருப்பதற்கு அஸஹ்யமான படி இருக்கிற
எனக்கு வாழ் முதலானவனே

இப்படி ச நாதன தர்ம – அயர்வரும் அமரர்கள் அதிபதி
உபாய உபேயமும் தானே யாய் –
பகவத் அனந்தைக பரருக்கும் நித்ய முக்தருக்கும் போக்யனான

பொழில் ஏழும் ஏனம் ஒன்றாய் நுனியார் கோட்டில் வைத்தாய்
நீ தான் தனிமையில் வந்து உதவிற்று இல்லையோ
வராஹ ரூபியாய் பிரளயங்கதமான புவனங்கள் ஏழையும் எடுத்து –

நுனியார் கோட்டில் வைத்தாய்
கூர்மை மிக்க கோட்டு இடையிலே வைத்து ரக்ஷித்தாய்
இத்தால் ரஷ்ய வர்க்கத்தின் அளவு அல்லாத ரக்ஷகனுடைய பாரிப்பு சொல்லுகிறது –

இப்படி தனிமையிலே உதவி ரக்ஷிக்குமவன் துயர் அறு சுடர் அடி தொழுது எழு
ஹேய பிரதிபடமாய் தேஜோ ரூபமான திருவடிகளான யுன் பாதம் சேர்ந்தேனே -என் மனனே

இமையோர் தலைவா இந்நின்ற நீர்மை இனி யாம் உறாமை -என்னும்படி
நீ அறிவு தந்த போதே உன் திருப்பாதம் சேர்ந்தேனே யன்றோ
அடியார்கள் குழாங்களுடன் இனி சுடர் அடி தொழுது உஜ்ஜீவிக்கும்
அத்தனை அன்றோ என்று உகக்கிறார்

———–

ஆடியாடி யகம் கரைந்து இசை
பாடிப்பாடி கண்ணீர் மல்கி எங்கும்
நாடி நாடி நரசிங்கா வென்று
வாடிவாடும் இவ்வாணுதலே –2-4-1-

ஆடியாடியில் ததீய ஸம்ஸ்லேஷத்தை ஆசைப்பட்டுப் பெறாமையாலே வந்த இழவாலே
பெற்ற ஸம்ஸ்லேஷமும் இழந்து அடியே பிடித்துக் கூப்பிட்டார்

கீழில் திருவாய் மொழியிலே
பருகிக் களித்தேனே என்று ஹ்ருஷ்டராய் -அது தன்னை
பாகவதர்களோடே உசாவித் தரிக்க வேணும் என்று பார்த்து
அதற்கு இவ்விபூதியில் ஆள் இல்லாமையாலே நித்ய ஸூரிகள் திரளிலே போய்ப் புக்கு
போதயந்த பரஸ்பரம் பண்ணி -அனுபவிக்கக் கோலி நினைத்த போதே அத்திரளிலே புகப் பெறாமையாலே
மிகவும் அவசன்னராய் தம்முடைய தசையை ஸ்வ கீயரான ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள்
எம்பெருமானுக்கு அறிவிக்கிற படியை அந்யாபதேசத்தாலே பேசுகிறார் –

—

வாட்டமில் புகழ் வாமனனை இசை
கூட்டி வண் சடகோபன் சொல் அமை
பாட்டோராயிரத்து இப்பத்தால் அடி
சூட்டலாகுமே அந்தாமமே –2-4-11-

உயர்வற என்கிற பாட்டை -வாட்டமில் புகழ் -என்கிற பாட்டு விவரிக்கிறது -எங்கனே என்னில் –
உயர்வற -வாட்டமில் -மனுஷ்ய ஆனந்தம் தொடங்கி ப்ரஹ்மானந்தம் அளவாக
ஸ்வ ஸ்வாமி சம்பந்தத்து அளவாக வருகிற உயர்த்தி அற்ற வாட்டமில் புகழ் வாமனன் –

உயர்நலம் உடையவனுக்கு வாட்டமாவது
இந்த விபூதி அந்நிய சேஷத்வ -ஸ்வ ஸ்வா தந்தர்யங்களாலே விஞ்சி
ஈஸ்வரோஹம் என்று இருக்கையாலே ஈஸ்வரத்தினுடைய வாட்டமாம்

சேஷித்வமும் ஸ்வா தந்தர்யமும் வாட்டம் உண்டாய் வருகையாலே -அது வாராமைக்காக
தன்னுடைமை பெறுகைக்கு தான் இரப்பாளானாய் மகா பலி பக்கலிலே மண்ணை இரந்தவாறே
அது பெற்ற பின்பு வாட்டமில் புகழ் வாமனன் என்கிறது அல்ல

என் ஆர்த்தியில் ஓதுத்திலன் ஆகில் அவன் புகழுக்கு வாட்டம் வரும் என்று
இவ்வளவிலே வந்து முகம் காட்டுகையாலே வாட்டமில் புகழ் வாமனன் என்கிறார்

ஒன்றிலே ஓன்று கண் நழுவாமல் வந்து இரந்து அளந்து கொண்டவன் என்கிறார் –
நீர் இது அறிந்தபடி என் என்ன
அவன் மதிநலம் அருளப் பெற்றவத்தால் வந்த பக்தி ரூபா பன்ன ஞானத்தாலே அறிந்தேன்

இசை கூட்டி வண் சடகோபன் சொல்
இசை கூட்டி –
ஸாம ரஸ உத் கானமானது -சடகோப வாங் மயம் என்று -ஸஹஸ்ர ஸாக உபநிஷத் -ஸமா கமமான
ஈர் ஐந்தினுடைய
இசை கூட்டி வண் சடகோபன் சொல் -என்று
லோகங்கள் எல்லாம் பிரசித்தமாம் படி மதி நலம் அருளினவன் யாவன் ஒருவன்
அவன் அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி
அஞ்ஞான அந்தகார ரஹிதரான நித்யரானவர்கள்
ஏதத் ஸாம காயானாஸ்தே -என்று சாமத்தின் இசை கூட்டி ஸஹஸ்ர சாகையை
அமை பாட்டோராயிரத்து இப்பத்து –
அமைந்த படி

மானஸ அனுபவ மாத்திரம் அன்றிக்கே
வாசகமாகி
நாட்டை வாழ்வித்த ஒவ்தார்யம் இது

அமை பாட்டோராயிரத்து இப்பத்தும்
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி யானவன் அடி சூட்ட ஸாம கணத்தில் இசை சற்று நாவறுதல் அற
ரஸ அனுபவத்தில் வந்த நித்ய முக்தருக்கு உத் கீதார்த்த ரச ஞானம் உடையவனான அவன்
துயர் அறு சுடர் அடி தொழுது

அமை பாட்டோராயிரத்து இப்பத்தால் அடி
சூட்டலாகுமே அந்தாமமே
ஹேய ப்ரத்ய நீகமாய் -ஸர்வ ஸமாஸ்ரயணீயமுமான திருவடிகளிலே
சாமசாகர்த்த மான ரசங்களாலே அமையப்பட்ட ஆயிரம் பாட்டுக்களிலும் வைத்துக் கொண்டு
இப்பத்துப் பாட்டையும் அதிகரிக்க வல்லார்க்கு
இச்செவ்வி மாலையைக் கொண்டு அவன் திருவடிகளிலே நித்ய கைங்கர்யம்
பண்ணப் பெறுவர் -என் மனனே

அடி சூட்டலாகுமே அந்தாமமே
வாசக மாலையை அடி சூட்டலாகுமே அந்தாமமே
பித்ரு தனம் புத்திரனுக்கு அனுபாவ்யமாம் போலே அனுபாவ்யமாம்
ஆழ்வார் கிலேசம் வேண்டா -அவர் பேறே இறே கற்றாருக்கும் பேறு
அடியார்கள் குழாங்களை உடன் கூடி அங்கு
அடியவரோடு இருந்து அனுபவிக்கப் பெறுவர் என்கிறார் –

———–

அந்தாமத் தன்பு செய்து என்னாவி சேர் அம்மானுக்கு
அந்தாம வாழ் முடி சங்கு ஆழி நூல் ஆரமுள
செந்தாமரைத் தடங்கண் செங்கனி வாய் செங்கமலம்
செந்தாமரை யடிக்கள் செம் பொன் திருவுடம்பே –2-5-1-

ஆடியாடியிலே ததீய ஸம்ஸ்லேஷத்தை ஆசைப்பட்டுப் பெறாமையாலே வந்த இழவாலே
பெற்ற ஸம்ஸ்லேஷமும் இழந்து அடியே பிடித்துக் கூப்பிடுகிறார் –

கீழ் ஆடியாடியிலே ஆழ்வாருக்குப் பிறந்த வியசனம் எல்லாம் மாறும் படியாக
அதந்த்ரித சமூபதி ப்ரஹித ஹஸ்தம் —
ஆர்த்த ரக்ஷணத்துக்காக பகவான் த்வரை யுடன் எழுந்து அருளும் பொழுது சேனை முதலியார்
தாங்கும் நிமித்தமாக காண்பிக்கப்பட்ட கையைக் கவனிக்காமல் -பெரிய த்வரையுடன் –
ஆயுத ஆபரணங்களை அக்ரமமாக -அரை குலைய தலை குலையத் தரித்துக் கொண்டு வந்து
ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வானுக்கு வந்து உதவினால் போலே

இவரும் வலம் கொள் புள்ளுயர்த்தாய் -என்று கூப்பிடட ஆர்த்த நாதம் செவிப்பட்டு
அழகியதாக ஜகன் நிர்வஹிணம் பண்ணினோம் என்று பிற்பாட்டுக்கு லஜ்ஜித்து
தன்னுடைய ஸ்வரூப ரூப குண சேஷ்டிதங்களுக்கு ஒப்பவைகளான ஆயுத ஆபரணங்கள் சேர்ந்த சேர்த்தியோடே
வந்து ஸம்ஸ்லேஷிக்கக் கண்டு ஹ்ருஷ்டராய் பெற்ற பேற்றை உகந்து அனுபவிக்கிறார் –

—

சொல்லீர் என் அம்மானை என்னாவி யாவி தனை
எல்லையில் சீர் என் கருமாணிக்கச் சுடரை
நல்ல வமுதம் பெறர்க்கு அரிய வீடுமாய்
அல்லி மலர் விரையொத்தான் ஆண் அல்லன் பெண் அல்லன் –-2-5-9-

உயர்வற என்கிற பாட்டை -சொல்லீர் என் அம்மானை-என்கிற இப்பாட்டு விவரிக்கிறது –
எங்கனே என்னில்

மனுஷ்ய ஆனந்தம் தொடங்கி ப்ரஹ்மானந்தம் அளவும் அவரவர்கள் பிரயாசத்தாலே ஆர்ஜிக்கிற
போக்யதா அனுபவங்களை எல்லாம் அல்பமாய் அஸ்திரமாய் அற்றது
ஆகையால் உயர்வற என்கிறது

இத்தை நீங்கள் அறிந்து கொண்டு
உயர் நலம் யுடையவன் என்னோடே வந்து -அந்தாமத்து அன்பு செய்து –
தனக்கு போக்ய போக உபகரண போக ஸ்தானங்கள் எல்லாம் என் அவயவங்களிலே யாம்படி கொண்டு அருளி
உயர்வற உயர் நலம் உடையவனாய் விளங்குகிற படியை

சொல்லீர் என் அம்மானை-
ஷூத்ர விஷயங்களை அனுபவித்து -அதுக்குப் பாசுரம் இட்டுக் கவி சொல்லி
இருக்கிற நீங்கள் சொல்ல வல்லீர்களோ

எல்லையில் சீர் என் கருமாணிக்கச் சுடரை–என் அம்மானை–
தன் குண சேஷ்டிதங்களாலே எனக்கு மயர்வற மதி நலம் அருளி
அந்த பக்தி ரூபா பன்ன ஞானத்தாலே என்னை சேஷத்வ முறையிலே நிறுத்தினவன் –

மயர்வற
அஞ்ஞான கந்த ரஹிதமான ஞான பக்திகளாலே ஆத்ம பரமாத்ம விவேக ஞானத்தை யுண்டாக்குகையாலே
என்னாவி யாவி தனை
என் ஆத்மாவுக்கு அந்தராத்மா வானவனை –

மதி நலம் அருளினன் என்று
கிருபா குண விசிஷ்டமான குணங்கள் கல்யாண குணைக தானமாகையாலேயும்
சவுந்தர்யாதி குண விசிஷ்டமான திவ்ய மங்கள விக்ரஹமும் புதுக்கணித்து தேஜோ மயமாயிற்று

யவன் அவன் அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி
அயர்வில்லாத நித்ய முக்தருக்குப் போக்ய பூதனானவன் யாவன் ஒருவன்
எல்லையில் சீர் என் கருமாணிக்கச் சுடரை
என்னோடே கலந்த பின் புகர் பெற்றானாய் இருக்கிற படி

நல்ல வமுதம்
அப்ராக்ருத போக்யங்களில் தலையான அம்ருதம் -அபர்யாப்த அம்ருதம் -ஆரா வமுதம்

பெறர்க்கு அரிய வீடுமாய்
ஒருவராலும் ஸ்வ யத்னத்தாலே பிராபிக்க ஒண்ணாத மோக்ஷ புருஷார்த்தமும் ஆனவன் யாவன் ஒருவன்
அவன் துயர் அறு சுடர் அடி தொழுது எழு என் மனனே
இதர விஷயங்களில் போக ருசி அற்று –

நிரவதிக தேஜோ ரூபமான
அல்லிமலர் விரையொத்த
திருவடிகளை யுடையவன்

ஆண் அல்லன்
இதர புருஷ ஸஜாதீயன் அல்லன்

பெண் அல்லனே
அதுவும் அப்படியே யாகையாலே
உபய விஷய ஸஜாதீயன் அல்லன் என்றபடி

அவன் திருவடிகளைத் தொழுது உஜ்ஜீவி என்று திரு உள்ளத்தைக் குறித்து அருளிச் செய்கிறார் –

———-

வைகுந்தா மணி வண்ணனே என் பொல்லாத் திருக் குறளா என்னுள் மன்னி
வைகல் வைகல் தோறும் அமுதாய வானேறே
செய்குந்தா வரும் தீமை உன் அடியார்க்குத் தீர்த்து அசுரர்க்குத் தீமைகள்
செய்குந்தா உன்னை நான் பிடித்தேன் கொள் சிக்கனவே –2-6-1-

அந்தாமத்து அன்பில் –
அடியார்கள் குழாங்களை உடன் கூடுவது என்று கொல் என்ற இவர் ஆசைப்பட்ட படியே வந்து கலந்தான் என்கிறார்
ஆடியாடியில்
ஆர்த்தி தீர வந்து ஸம்ஸ்லேஷித்த படி சொல்லித்து அந்தாமத்து அன்பு
அந்த ஸம்ஸ்லேஷத்தால் பிறந்த ப்ரீதி அவனது என்னும் இடம் சொல்லுகிறது
வைகுந்தா மணி வண்ணனில் –

—

சிக்கெனச் சிறிதோரிடமும் புறப்படாத் தன்னுள்ளே உலகுகள்
ஒக்கவே விழுங்கிப் புகுந்தான் புகுந்ததற் பின்
மிக்க ஞான வெள்ளச் சுடர் விளக்காய் துளக்கற்ற அமுதமாய் எங்கும்
பக்க நோக்கு அறியான் என் பைந்தாமரைக் கண்ணனே –2-6-2-

உயர்வற -என்கிற பாட்டைச் -சிக்கெனச் சிறிதோரிடமும் புறப்படா-என்கிற பாட்டு விவரிக்கிறது
எங்கனே என்னில்
உயர்வற
மனுஷ்யானந்தம் தொடங்கி ப்ரஹ்மானந்தத்து அளவும் அல்பமான
காம்ய ரசங்களைப் புசித்து உயர்வு ஏற்றார்கள்

உயர்வற உயர் நலம் உடையவன் எவன் அவன்
ஸர்வ ரஸ -என்கிறவன்
ஸர்வ ரசிகத்வமும் ஆழ்வாரோடே அனுபவிக்கைக்கு -இவ்விடத்தில் ஸர்வ ரக்ஷகத்வமும் செய்து இருந்தால்
இவரோடு ஐக ரஸ்யம் ஸித்தியாதே என்று அவற்றை எல்லாம் ஸ்வ ரஷிதமாக வைத்து
பின்னை அனுபவிப்போம் என்று பார்த்து
சிக்கெனச் சிறிதோரிடமும் புறப்படாத் தன்னுள்ளே உலகுகள் ஒக்கவே விழுங்கி
ஆழ்வார் திரு உள்ளத்திலே
சிக்கெனைப் புகுந்தான் –

ஜகத் ரக்ஷணத்துக்கு வேண்டுமாவை எல்லாம் தன்னுள்ளே யாக்கி அநந்ய பரனாய் அனுபவித்துப் போக மாட்டாதே இருந்தான்

இவர் திரு உள்ளத்திலே இருந்து செய்தது என் என்னில்
இப்படிவரும் ஜகத்துக்கு ஸர்வ ரக்ஷகத்வங்களும் இவர் இடத்திலே யாக வேணும் என்று
இவருக்கு மயர்வற மதி நலம் அருளினன்

பின் மிக்க ஞான வெள்ளச் சுடர் விளக்காய்
மயர்வற இவருக்கு அந்யதா ஞான விபரீத ஞானங்கள் ஆகிற இருளைப் போக்குகைக்கு பக்தி ரூபா பன்ன மாகிற
மிக்க ஞான வெள்ளச் சுடர் விளக்கை
நந்தா விளக்காகப் பிரகாசிப்பித்து -அத்தாலே தானும் விகஸித ஸகஜ ஸர்வஞ்ஞனாய்
விஜ்வரனுமாயிற்று
விக்ரஹமும் புகர் பெற்றது இப்போது ஆயிற்று –

ஆழ்வாரை அனுபவித்து -இப்படி விளங்கினவன் -யாவன் ஒருவன் -அவன் -அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி –
அஞ்ஞானம் அசக்திகள் இல்லாத அமரர்கள் -அநந்த வைனதே யாதி ப்ரப்ருதிகள் –
த்ரிபாத் விபூதியும் அடங்காதவர்கள் பரிசர்யை பண்ண இருக்கும் ஸ்வாமி யானவன் –

துளக்கற்ற அமுதமாய்
அபர்யாய அம்ருதமாய்
ஆடியாடியில் பட்ட கிலேசம் தீர்ந்தான் தானாய் இரா நின்றான் –

இனி இவர் வள வேழுலகு தலையெடுத்து இவர் நம்மை விடில் செய்வது என்
என்று உள் நடுக்கம் தீர்ந்தது இப்போது ஆயிற்று –

துளக்கற்ற அமுதமாய்
அவன் இவரை அபர்யாப்த அம்ருதமாய் -பிரமுமோதஹ -என்கிறபடியே
அவன் தம்மை விரும்பி போக்யமாக நினைத்து இருக்கிற இருப்பு தமக்கு போக்யமாய் இருக்கிற படி –

இப்படி போக்ய பூதனானவன் துயர் அறு சுடர் அடி தொழுது எழு என் மனனே
துயர் -துளக்கம்
அற -அற்ற
அமுதமான சுடர் அடிகளைத் தொழுது உத்ஸாஹி –

அவன் நம்மைப் பார்த்தவருக்கு
எங்கும் பக்க நோக்கு அறியான் என் பைந்தாமரைக் கண்ணனே
எங்கும் பக்க நோக்கு அறியான்
அயர்வறும் அமரர்கள் -அநிமிஷராய் அபர்யாப்த அம்ருதம் அல்லது அனுபவியாதர்களையும் நோக்கு அறியான் –

ஆழ்வார் பக்கல் ப்ராவண்யத்தைத் தவிர்க்கலாமோ பார்ப்போம் என்று
நாச்சிமார் திரு முலைத் தடத்தாலே நெருக்கி அணைத்தாலும்
அவர்கள் பக்கல் கண் வைக்க மாட்டிற்று இலன்

என் பைந்தாமரைக் கண்ணன்
என் பக்கல் ப்ரீதியாலே விகசிதமான திருக்கண்களை யுடையவன்
துயர் அறு சுடர் அடி தொழுது எழு என் மனனே என்கிறார் –

———-

அவதாரிகை

வைகுந்தா மணி வண்ணனில்
தன்னை இவர் பிரியில் செய்வது என் என்று அதி சங்கை பண்ண
பிடித்தேன் கொள் சிக்கெனவே -என்றும்
மாஸூச -என்றும்
சங்கையைத் தீர்த்து அவனை உளன் ஆக்கினார்

இவர் ஆடியாடியில் பட்ட கிலேசம் தீர
கேசவன் தமரில் –
இவ்வாழ்வார் உடன் கலைக்கையால் வந்த ப்ரீதி தான் இவர் ஒருவர் அளவிலும் இன்றிக்கே
இவரோடு ஸம்பந்த சம்பந்திகள் அளவும் வெள்ளம் இட்டுப் பெருகிறபடியை அருளிச் செய்கிறார் –

வந்து கலந்தபடி சொல்லி
அந்தாமத்து அன்பிலே
அக்கலவியால் பிறந்த ப்ரீதி அவனது என்னும் இடம் சொல்லுகிறது -வைகுந்தா மணி வண்ணனிலே
அந்தப் ப்ரீதி தான் இவர் ஒருவர் அளவிலும் அன்றிக்கே இவர் ஸம்பந்த சம்பந்திகள் அளவிலும்
வெள்ளம் இட்டுப் பெருகுகிற படி சொல்லுகிறது -கேசவன் தமரிலே -என்று கண்டு கொள்வது –

கேசவன் தமர் கீழ் மேல் எமர் ஏழு பிறப்பும்
மாசரிது பெற்று நம்முடை வாழ்வு வாய்க்கின்ற வா
ஈசன் என் கரு மாணிக்கம் என் செங்கோலக் கண்ணன் விண்ணோர்
நாயகன் எம்பிரான் எம்மான் நாராயணனாலே–2-7-1-

உயர்வற என்கிற பாட்டைக் -கேசவன் தமர் -என்கிற பாட்டு -விவரிக்கிறது –
எங்கனே என்னில்
உயர்வற
மனுஷ்யானந்தம் தொடங்கி ப்ரஹ்மானந்தத்து அளவும் ஆழ்வார் உபதேசத்தால்
அந்நிய சேஷத்வ ஸ்வ ஸ்வா தந்தர்யத்தாலே வந்த உயர்த்தி அற்று
சம்பந்த ஞானம் பிறந்து
கேசவன் தமர் ஆனார்கள் –

ஈஸ்வரனும் உயர்வற உயர் நலம் உடையவன் ஆனான்
தத கேசவ நாமா வான் என்கிறபடியே ஸர்வ நிர்வாஹகனான நிலையிலே தோற்று இருக்குமவர்கள் -என்னுதல்

ஸர்வேஸ்வரன் உடையார் என்றாயிற்று ஆழ்வார் இவர்களை விரும்புவது

எமர் என்று -ஆழ்வார் சம்பந்தம் கொண்டாயிற்று அவன் இவர்களை விரும்புவது

இத்தாலே ஒரு ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் அபிமானமே வேண்டுவது அவன் விஷயீ கரிக்கைக்கு என்றபடி –

கீழ் மேல் எமர் ஏழு பிறப்பும் -கேசவன் தமர் -ஆனார்கள்
இப்படி அவர் திருத்துகைக்கு அடி என் என்னில்
கேசவ கிலேச நாசநன் -என்கிறவன் யாவன் ஒருவன் -அவன் மயர்வற மதி நலம் அருளுகையாலே
முன்னை வினை
பின்னை வினை
ப்ராரப்தங்கள்
தாப த்ரயங்களும் எல்லாம் நசித்தது
பக்தி ரூபா பன்ன ஞானம் பிறந்து பர உபதேசம் பண்ணித் நிறுத்தின படி

குலம் தாரயதே தாத ஸப்த ஸப்த ச ஸப்த ச -என்கிறபடியே
இப்படிச் சொன்னவன் யாவன் ஒருவன் அவன் பிரஸாதத்தாலே லோகமானது திருந்தப் பெற்றது

மா சதிர்
பகவத் கிருபை -மகத்தான சதிர்
கீழ் மேல் எமர் ஏழு பிறப்பும்
மாசரிது பெற்றுக் கேசவன் தமர் ஆனார்கள் –

மா சதிர்
இந்த சதிர் தம்மளவு அன்றிக்கே
தம்மோடு ஸம்பந்த சம்பந்திகள் அளவும் வெள்ளம் இட்டுப் பெருகிற படி
மயர்வற மதி நலம் அருளுகையாலே -மா சதிர் இது பெற்று

தன் தலையாலே வந்ததாகில் இறே -ஸா வதி யாவது

இது பெற்று -ஞான பக்திகளைப் பெற்று

எவன் அவன் மேல் மேல் என இவர்களை சிரஸா வஹிக்கிற படி
நம்முடை வாழ்வு வாய்க்கின்ற வா
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ சம்பத்து வாய்க்கிற படி

எழு படி கால் என்ற அளவில்லை
தொட்டாரைத் தொட்டு இருபத்தொரு படி கால்
இன்னும் நம் அளவும் வருகிற படி

இப்படி உம் மக்களுக்கு அருளினவன் ஆர் என்ன
அவன் அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி
ததீய சேஷத்வத்தில் அளவில்லாத வைகுந்தத்து அமரரும் முனிவரும்
மங்களா ஸாஸனம் பண்ண இருக்குமவன்

ஈசன் என் கரு மாணிக்கம் என் செங்கோலக் கண்ணன்
இப்படி விஷயீ கரித்ததற்கு ஹேது
ஸ்வாமி யாகையாலே -வடிவு அழகாலும் கண் அழகாலும் – என்னை அநந்யார்ஹன் ஆக்கினவன் –

அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி யானவன்
விண்ணோர் நாயகன் எம்பிரான் எம்மான் நாராயணனாலே
மா சதிர் பெற்றுத்
துயர் அடி தொழுது எழு என் மனனே

நம்முடை வாழ்வு வாய்க்கின்ற வா
நித்ய ஸூரி ஸேவ்யனானவன் -நமக்கு ஸ்வாமியான உபகாரகன் ஆனவன் –
ஸர்வ சமாஸ்ரயணீயன் ஆனவன் திருவடிகளைத் தொழுது
நித்ய அஞ்சலி புடா ஹ்ருஷ்டா -என்கிறபடியே
கேசவன் தமரோடே வர்த்தி என்கிறார் –

———-

அணைவது அரவணை மேல் பூம்பாவை யாகம்
புணர்வது இருவரவர் முதலும் தானே
இணைவனாம் எப்பொருட்கும் வீடு முதலாம்
புணைவன் பிறவிக்கடல் நீந்துவார்க்கே –2-8-1-

அணைவது அரவணையில்
அவனுடைய முக்த மோக்ஷ ப்ரதத்வத்தை அருளிச் செய்கிறார்

அணைவது அரவணையில்
நம்மோடே ஸம்பந்தமே ஹேதுவாக அவன் விஷயீ கரிப்பதான பின்பு
சம்சாரிகளுக்கு நம்மோடே ஒரு சம்பந்தம் உண்டாக்கி
அவன் கிருபைக்கு விஷயம் ஆக்குவோம் என்று பார்த்து
அவர்களுக்கு மோக்ஷ பிரதத்வத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

உயர்வற என்கிற பாட்டை
அணைவது அரவணை-விவரிக்கிறது -அது எங்கனே என்னில் –
உயர்வற
மனஷ்யாநந்தம் தொடங்கி ப்ரஹ்மானந்தம் அளவாக
ஐஹிக ஆமுஷ்மிக போகமே உத்தேச்யம் என்று புஜிக்கிறவர்கள் ஆகையாலே உயர்வு அற்றார்கள்

உயர் நலம் என்று பர ப்ரஹ்மானந்தம் உடையவன் எவன் அவன் மோக்ஷ பிரதன் ஆனவன்

அணைவது அரவணை மேல் பூம்பாவை யாகம் புணர்வது
முக்த ப்ராப்ய போகம் தான் இருக்கிற படி
பர்யங்க வித்யையில் சொல்லுகிறபடியே ஸர்வேஸ்வரனும் பிராட்டிமாரும் கூடி இருந்து
திருவனந்த ஆழ்வான் ஆகிற படுக்கையிலே எழுந்து அருளி இருக்க இச் சேதனன் முக்தனாய்ச் சென்று கிட்டினால்
ஈஸ்வரன் கோசி என்றால்
அஹம் ப்ரஹ்மாஸ்மி– நான் ராஜ புத்ரன் -ப்ரஹ்ம பிரகார பூதன் -என்னக் கடவன்

ஆகில் இங்கனே போராய் என்று அவன் அங்கீ காரம் பெற்று
மாதா பிதாக்கள் இருந்த படுக்கையிலே பிரஜை சென்று ஏறுமா போலே
பாதே நான்ய ஆரோஹதி -என்று ஏறக் கடவன் என்கிறது –

அணைவது
தாபத்ரயங்கள் எல்லாம் ஆறும்படி அணைவது
புணர்வது-என்கிறது மூவருக்கும் ஒக்கும் படி பரிமாறினது

ஆக
சர்வேஸ்வரனும் பிராட்டியுமாக திருவனந்த ஆழ்வான் ஆகிற படுக்கையிலே ஏறி இருக்க
இவனும் அனுமதியால் ஏற
அணைத்து மடியில் வைத்து உகந்து
கிரியதாம் இதி மாம் வத -என்று ஏவிக்கொள்ள அடிமை செய்கை முக்த ப்ராப்ய போகம் ஆகிறது

இவருக்கு இப் ப்ராப்யத்துக்கு சாதகம் ஏது என்ன
மயர்வற மதி நலம் அருளினன்
இவருடைய துர்க்கதி கண்டு -தன் நிர்ஹேதுக கிருபையாலே
பக்தி ரூபா பன்ன ஞானத்தைக் கொடுத்தது இதற்கு ஹேது

இப்படிப்பட்டவன் எவன் அவன்
இருவரவர் முதலும் தானே
ப்ரமாதிகளுக்கு காரணமாய் இருக்க
ஸ ப்ரம்மா ஸ சிவஸ் ஸேந்த்ர -என்கிற பிரஸித்தியாலே சொல்லுகிறார்
இவ்விபூதி கார்ய காரண ரூபத்தாலே சம்பந்தம் சொல்லிற்று
அவ்விபூதி போக பூமியாய் நித்தியமாய் இருக்கும் என்று சொல்லிற்று
இப்படி உபய விபூதிக்கும் நாயகனானவன் யாவன் ஒருவன் அவன் அமரர்கள் அதிபதி

ப்ரம்ம ருத்ராதிகளைப் போலே ஸம்ஸார பந்தகம் அல்லாமையாலே
அம்ருத ஸப்த வாசிகளாய் -அம்ருதம் திவி -வாசிகளாய் -அபர்யாப்த அம்ருத போகிகளாய்
இருக்கிற நித்ய ஸூ ரிகளாலே ஸேவ்யமானவன் மோக்ஷ பிரதன்

ப்ரம்ம ருத்ராதிகளுக்குக் காரணபூதனாய் நிர்வஹிக்கிறான் யாவன் ஒருவன் அவன்
எப்பொருட்கும்-இணைவனாம்
தேவாதி பதார்த்தங்கள் தோறும் ஸஜாதீயனாய் வந்து அவதரிக்கும்
எந்நின்ற யோனியுமாய் பிறக்கும்

இப்படி
ப்ரம்ம ருத்ராதிகள் நடுவே விஷ்ணு நாமாவாயும் உபேந்த்ரனாயும்
சக்கரவர்த்தி திருமகனாயும் வஸூ தேவ புத்ரனாயும்
மஹா வராஹமாயும் குப்ஜா மரமாயும்
தாம் பிறக்கிறது எதுக்காக என்னில்
உயிர் அளிப்பான்
வீடு முதலாம்
மோக்ஷ பிரதனாகைக்காகவே அன்றோ

பஷி பிசாசம் முதலானோருக்கும் மோக்ஷம் கொடுத்து ரஷிக்கைக்காக -என்ன
ஆனால் எல்லாரும் முக்தராக வேண்டாவோ பின்னை என்ன –

துயர் அறு சுடர் அடி தொழுது
பிறவிக்கடல் நீந்துவார்க்குப் புணைவன்
தேவதாந்த்ர பஜனாதிகளான துயர் அற்று மோக்ஷ ப்ரதனான ஸர்வ ஸ்மாத் பரனானவன் திருவடிகளை
என் மனனே
உனக்கு மயர்வற மதி நலம் அருளி மோக்ஷத்தையும் தன் நிர்ஹேதுக கிருபையால் தந்த உபகாரகனைத் தொழுது
ஸம்ஸாரம் ஆகிற பெரும் கடலை -அது யாராலும் கடக்கப் போகாதே –
பிரபலமான நீயே கடத்தித் தர வேணும் என்று பர ந்யாஸம் பண்ணி இருப்பார்க்கு
ப்ரதிபூவாய் நின்று கடத்திக் கொடுக்கும்

புணைவன்
புணையாம் அவன்
ஸர்வ பர நிர்வாஹகன் -ஆனவன்
என் மனனே தொழு

ஸம்ஸார சாகரம் கோரம் அநந்த கிலேச பாஜநம்
த்வாம் ஏவ சரணம் ப்ராப்ய நிஸ் தரந்தி மநீஷண
விஷ்ணு போதாஸ்ர யந்மே மன –என்னக் கடவது இறே
அக்கரையும் இக்கரையும் ஒன்றாய் நின்று கடத்தும் ஓடம் இறே –

———

எம்மா வீட்டுத் திறமும் செப்பம் நின்
செம்மா பாத பற்புத் தலை சேர்த்து ஒல்லைக்
கைம்மா துன்பம் கடிந்த பிரானே
அம்மா வடியேன் வேண்டுவது ஈதே –2-9-1-

எம்மா வீட்டில்
ஸர்வேஸ்வரன் இவனுக்கு மோக்ஷம் கொடுப்பானாகப் பாரிக்கிற படியைக் கண்டு
அங்கே போகவுமாம் -இங்கே இருக்கவுமாம்
ஏதேனுமாக எனக்காக இருக்கும் இருப்புத் தவிர்த்து உனக்கே உறுப்பாம் படி
அதுவே எனக்கு வடிவாம்படி தந்து அருள வேணும் என்று ஸ்வ ப்ராப்யத்தை நிஷ் கர்ஷித்தார்

கீழே அணைவது அரவணையிலே
வீடு முதலாம் என்று தானும் அனுசந்தித்து
நலம் அந்தமில்லதோர் நாடு புகுவீர் -என்று பிறருக்கும் உபதேசிக்கக் கண்டு
ஸர்வேஸ்வரனும் இவருக்கும் இவர் பரிகரங்களுக்கும் மோக்ஷம் கொடுப்பதாகப் பாரிப்பதைக் கண்டு
தேவரீர் எனக்கு மோக்ஷம் தரப் பார்த்ததாகில் இங்கனே தரப் பார்ப்பது –

அதாகிறது
உனக்கு மோக்ஷம் கொள் என்று எனக்காகத் தருகை அன்றிக்கே
நமக்காகக் கொள் என்று -தேவரீர்க்கே ஆம்படி
ஸ்ரக் சந்த நாதிகளாக தேவர் கொள்ளும்படியாகத் தர வேணும் என்று
தான் நினைத்து இருந்தபடியைப் பிரார்திக்கிறார் –

உயர்வற என்கிற பாட்டை -எம்மா வீடு விவரிக்கிறது -எங்கனே என்னில்

உயர்வற உயர் நலம் எம்மா வீடு
ஐஹிக ஆமுஷ்மிகாதிகள் அன்று
உயர் நலமான வீடு கொள்ளும் என்றான் ஈஸ்வரன்
வேண்டா என்றார்
மா வீடு -வி லக்ஷணமான மோக்ஷம் கிடீர் -என்றான்
அதுவும் வேண்டா -என்கிறார்
எம்மா வீடு கிடீர் -ஐஸ்வர்ய கைவல்யாதிகள் -என்று இருக்க வேண்டா –
பரம புருஷார்த்த லக்ஷண மோக்ஷம் என்றான் –
அதுவும் வேண்டா என்றார்
இவைகள் எல்லாம் எம்மா வீட்டுத் திறங்கள்

செப்பம் -செப்போம்
எவ் வகையாலும் உயர்நலம் உண்டே யாகிலும் எனக்கு வேண்டா

செப்போம் -செல்லோம் —
நீயும் ப்ரசங்கிக்க வேண்டாம்
நானும் நிஷேதிக்க வேண்டா

எம்மா வீட்டுத் திறமாவது
ஸா லோக்ய ஸா ரூப்ய ஸா மீப்ய ஸா யுஜ்யம் என்ற இவைகள்

உமக்கு இப்படி அறியும்படி உபதேசித்தார் யார் என்ன
உயர் நலம் உடையவன் எவன் அவன் -எனக்கு மதிநலம் அருளினன் –
எனக்கு -என்கிற
மயர்வு அறுத்து
அத்யந்தம் பரதந்த்ரனாம் படி அருளினன்

ஆகில் உமக்கு வேண்டுவது என் என்ன
நின் செம்மா பாத பற்புத் தலை சேர்த்து
அகவாய் சிவந்து புறவாய் கறுத்து
மஹத்தாய்
மணத்து மலர்ந்த திருவடித் தாமரைகளை அடியேன் தலையிலே வைக்க வேணும் –
நீ நிர்ஹேதுகமாக அருளின பக்தியைப் பெறுகையாலே இதுவே அமையும் –

எவன் அவன் -அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி –
நிமிஷமும் விஸ்லேஷிக்கப் பொறாத நித்யருக்கு நிர்வாஹகனானவன்
துயர் அறு சுடர் அடியான பாத பற்பை
ஆகிஞ்சன்யமும் அநந்ய கதித்வமும் உள்ளவனான என் சிரஸ்ஸையே அலங்கரிக்கையை

ஒல்லை
இந்த அர்த்தித்தவம் இப்போதே செய்து அருள வேணும் –

நாம் இப்படி சீக்கிரமாக யாருக்குச் செய்தோம் என்ன
கைம்மா துன்பம் கடிந்த பிரானே
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதியான நீ
அதந்த்ரித சமூபதி ப்ரஹித ஹஸ்தம் -என்று
பதறிக் கொண்டு வந்து தோன்றி யானையின் துயரம் தீர்த்தவன்
செம்மா பாத பற்புத் தலை சேர்த்து ஒல்லை யிலே அருள வேணும்

கொக்குவாயும் பிடி கண்ணியும் இட்டால் போலே
கழற்றாமல் ஆதரிக்க வேணும் –

அம்மா வடியேன் வேண்டுவது ஈதே
ஸ்வாமியான உன் துயர் அறு சுடர் அடி
துக்க அந்தகாரமான காள ராத்ரிக்கு அவிவேக கந அந்த திங் முகத்திலே
பிரளய காலத்திலே ஸூர்யனைப் போலே என் ஹ்ருதயத்திலே உதித்தும்
போக்கும் திருவடிகளைத் தொழுது எழு என்று
அனுபவ கர்ப்ப உபதேசம் பண்ணுகிறார் –

——–

கிளர் ஒளி இளமை கெடுவதன் முன்னம்
வளர் ஒளி மாயோன் மருவிய கோயில்
வளர் இளம் பொழில் சூழ் மாலிரும் சோலை
தளர்விலராகில் சார்வது சதிரே –-2-10-1-

கிளர் ஒளி இளமையில்
எம்மா வீட்டில் நிஷ் கர்ஷித்த ப்ராப்யம் பெறுகைக்குத் திருமலையை ஆஸ்ரயித்தார்

—–

சதிரிள மடவார் தாழ்ச்சியை மதியாது
அதிர்குரல் சங்கத்து அழகர் தம் கோயில்
மதி தவழ் குடுமி மாலிரும் சோலை
பதியது வேத்தி எழுவது பயனே –-2-10-2-

உயர்வற என்கிற பாட்டைச் -சதிரிள மடவார்-என்கிற பாட்டு விவரிக்கிறது
எங்கனே என்னில்
உயர்வற -சதிரிள மடவார் தாழ்ச்சியை மதியாது-
மனுஷ்ய ஆனந்தம் தொடங்கி ப்ரஹ்ம ஆனந்தத்து அளவும் சதிராவது –
ப்ரம்ம பாவன நிஷ்டரையும் தங்கள் வசம் ஆக்குகை

பருவத்தால் வந்த இளைமையாலும் மோஹிப்பிக்கை –
பவ்யர்களாய் இருந்து வஸீ கரிக்கிற சதிராகையாலே உயர்வற என்கிறது –

மடவார்கள் தாழ்ச்சியை மதியாதே
அவர்கள் தங்கள் ஆகிஞ்சன்யம் தோன்ற வணங்கி ஒடுங்கி யாயிற்று வஸீ கரிப்பது
அவர்கள் பக்கல் மனஸ்ஸை வைக்காதே –
இது நெடு நாளவற்று உயர்த்தி கொளே இனி யமையும்

உயர்வற உயர் நலம் உடையவன் எவன் அவன்
சவுந்தர்ய சீலாதி குணங்களை யுடையவனானவன் பக்கலிலே மனஸ்ஸை
வைமின் என்ன

அவன் உங்களுக்கும் மயர்வற மதிநலம் அருளுகைக்காகாவே திருமலையிலே
வந்து நிற்கிறவன் –

அதிர்குரல் சங்கத்து அழகர்
மயர்வு பிறப்பிக்கும்
மடவார் தாழ்ச்சியை மதியாதே என்றும்
மதியிலே நலமான ஞான பக்தி வைராக்யம் பிறக்கும் படி
அதிர்குரல் சங்கத்து அழகர்
ஊதுகிற குழல் போலே சங்கம் முழங்குகிற படி –

உயர்வற உயர் நலம் உடையவன் எவன் அவன்
அயர்வரும் அமரர்கள் அதிபதி எவன் அவன்
அதிர்குரல் சங்கத்து அழகர்

சவுந்தர்யாதிகளிலே கண் வைக்காதே -அடிமை செய்து இருக்கும் படிக்கு –
நித்யர்
முக்தர்
முமுஷுக்கள்
பத்தர்
கர்ம பாவநா நிஷ்டர்
ப்ரஹ்ம பாவநா நிஷ்டர்
ஐஸ்வர்யார்த்திகள்
கைவல்யார்த்திகள்
எல்லாரும் அவரவர் பேறு பெறுகைக்காக –

மதி தவழ் குடுமி மாலிரும் சோலை பதியது வேத்தி எழுவது பயனே
துயர் அறு சுடர் அடி தொழுது எழுவது பயனே
சந்திரன் தவழும்படி ஓங்கின கொடி முடியை யுடைய
மாலிருஞ்சோலை மலையை
பருத்து உயர்ந்த சோலையை யுடைய மலையையே

பதியதி ஏத்தி
அழகர் நித்ய வாஸம் செய்கிற பதியான கோயிலிலே
நலம் திகழ் நாரணன் துயர் அறு சுடர் அடி
ஸர்வ ஸமாஸ்ரயணீயமான திருவடிகளைத் தொழுது

என் மனனே
எழுவது பயனே -என்று
தம் நெஞ்சுக்கும் நெஞ்சு போல்வாருக்கும் உபதேசித்து
உபதேச கர்ப்ப அனுபவம் பண்ணுகிறார் –

———–

இரண்டாம் பத்து விவரணம் முற்றிற்று

———————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ திருக்கோனேரி தாஸ்யை திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ வாதிகேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ அழகிய மணவாளப் பெருமாள் நாயனார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நஞ்சீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

”ஸ்ரீ” சப்தார்த்தம்–

ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த-ஸ்ரீ பரந்த ரஹஸ்யம்-த்வய பிரகரணம் -பூர்வ கண்ட விவரணம் –

ஸ்ரீ மத் கிருஷ்ண சமாஹ்வாய நமோ யாமுன ஸூ நவே
யத் கடாஷைக லஷ்யாணாம் ஸூ லபஸ் ஸ்ரீ தரஸ் சதா —

ஆக –
திருமந்த்ரார்த்தத்தை விசதீ கரிக்கிற த்வயத்திலே
பூர்வார்த்தம் -பத த்ரயாத் மகமாய்
தஸ்மான் நியாச மேஷாம் தபசாமதிரிக்த மாஹூ -என்றும்
முமுஷூர் வை சரணமஹம் ப்ரபத்யே -என்றும்
த்வாமேவ சரணம் ப்ராப்ய நிஸ்தரந்தி மநீஷிண-என்றும்
சோஹம் த்வாம் சரணம பாரமப்ரமேயம் சம்ப்ராப்த -என்றும்
சரணம் தேவ்ரஜம் விபோ –சரண்யம் சரணம் யாதோ கோவிந்தம் நாவசீததி –சரணம் வ்ரஜ –
மாமேகம் சரணம் வ்ரஜ -இத்யாதிகளிலே
முமுஷூவுக்குக் கர்த்தவ்யமாகச் சொல்லப் படுகிற பிரபத்தியையும் –
பிரபதவ்ய விஷய விசேஷத்தையும் –
அத்தை அச்சமற ஆஸ்ரயிக்கலாம் படி பண்ணித் தரும் புருஷகார விசேஷத்தையும் -சொல்லுகிறது –

—————————————————————————————-

ஸ்ரீ சப்தார்த்தம் –
அதில் பத த்ராயாத் மகமான பிரதம பதத்தில் ஸ்ரீ சப்தம் -புருஷகாரத்தைச் சொல்லுகிறது –
உபாயம் உபேயயார்த்த மாய் இருக்கச் செய்தேயும் –
வ்யுத்பத்தி வேளை இன்றியிலே -அனுஷ்டான வேளையாய்-
உபாய அனுஷ்டான அனந்தரம் உபேய சித்தி யாகையாலே
பிரதமோபாத்த மானவோபாதி இவ் யுபாய ஸ்வீகாரத்துக்கு முன்னே வேணுமே சேர விடும் புருஷகாரமும் –
ஆகையாலே பிரதமத்திலே பிருஷகார பாவத்துக்கு ஏகாந்தமான ஸ்வபாவ விசேஷங்களோடு கூடி இருக்கிற
வஸ்து விசேஷத்தை நிர்தேசிக்கிறது – ஸ்ரீ சப்தம்

அந்த ஸ்வ பாவங்கள் ஆவன –
புருஷகாரமாக நினைக்கிற வஸ்துவைப் பற்றும் போது வேறு ஒரு புருஷகாரம் தேட வேண்டாத படி
இவனோடு ஒரு சம்பந்த விசேஷம் யுண்டாகையும்-
இவன் நினைக்கிற விஷயத்தோடு சேர்க்கும் போது இவன் தன்னோ பாதி தனக்கு வேறு ஒரு புருஷகாரம் வேண்டாதபடி
அவ்விஷயத்தோடே ஒரு சம்பந்த விசேஷம் யுண்டாகையும் –
ஆக இரண்டும் இறே புருஷகார வஸ்துவுக்கு அபேஷிதம்-

அவை இரண்டு ஸ்வ பாவ விசேஷத்தையும் –
ஸ் ரிங் -சேவாயாம்-என்கிற தாதுவிலே –
ஸ்ரீ யதே -ஸ் ரயதே-என்கிற வ்யுத்பத்தி த்வயத்தாலுமாக பிரகாசிப்பிக்கிறது –

வ்யுத்பத்தித் த்வயத்தாலும் –
சேவிக்கப் படா நின்றாள் –
சேவியா நின்றாள் -என்று
சேவா விஷயமாய் இருக்கும் –சேவைக்கு ஆஸ்ரயமுமாய் இருக்கும் என்கிறது –

ஈஸ்வரீம் சர்வ பூதா நாம் –
அஸ்யே ஸாநா ஜகத -இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே
பகவத் வ்யதிரிக்த சகல பதார்த்தங்களுக்கும் ஈஸ்வரியாய் இருக்கையாலே
த்ரிவித ஆத்ம வர்க்கத்தாலும் சேவிக்கப் படா நிற்கும் –
ஆகையாலே சேவா விஷய பூதையாய் இருக்கக் கடவள் –

விஷ்ணு பத்நீ –
விஷ்ணோஸ் ஸ்ரீ ரீ –
ஹ்ரீஸ்ஸ தே லஷ்மீஸ்ஸ பத்ன்யௌ-இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே
பத்நீத்வேந ஈஸ்வரனுக்கு சேஷ பூதையாய் இருக்கையாலே அவனை சேவியா நிற்கும் —
ஆகையாலே சேவைக்கு ஆஸ்ரயமாய் இருக்கும் –

ஆன போது இறே -கர்ம கர்த்ரு பாவ விரோதம் இன்றிக்கே ஒழிவது –
மாதாவாகில் பிரஜைகளுக்கு ஸ்வாமிநீயுமாய்
பர்த்தாவுக்கு சேஷ பூதையுமாய் இறே இருப்பது –
த்வம் மாதா சர்வலோகா நாம் தேவ தேவோ ஹரி பிதா -என்னக் கடவது இறே –

ஆக –
மாத்ருத்வத்தாலே சேதன ரோடு நித்ய சம்பந்தம் யுண்டாகையாலும்-
பத்நீத்வேந ஈஸ்வரனோடே நித்ய சம்பந்தம் யுண்டாகையாலும்
புருஷகார பூதை பிராட்டி என்னும் இடத்தை வ்யுத்பத்தித் த்வயத்தாலும் சொல்லிற்று ஆயிற்று –

புருஷகார பாவத்துக்கு ஏகாந்தமாக இவளுக்கு சொன்ன உபய சம்பந்ததத்துக்கும் யுண்டான
பிரயோஜன விசேஷத்தைச் சொல்லுகிறது –
ஸ்ருணோ தீதி ஸ்ரீ –
ஸ்ராவயதீதி ஸ்ரீ -என்கிற நிருத்தம்-

ஸ்ருணோதி -என்று கேட்கும் என்கையாலே –
சேதன ரோடு யுண்டான பந்த காரியத்தைச் சொல்லுகிறது –
ஸ்ராவயதி-என்று கேட்பியா நிற்கும் என்கையாலே
ஈஸ்வரனோடு யுண்டான பந்த காரியத்தைச் சொல்லுகிறது –

அதாவது –
இவன் -ஈஸ்வரத்வம் இல்லை -என்று எழுத்திடும் என்றும் –
இவன் உரு மாயாதபடி இரா மடமூட்டுவாரோ பாதி
கண் காணாமல் நோக்கிப் போருவது-

கரண களேபர விதுரமாய் அசித் கல்பமாய்க் கிடக்க –
அபேஷா நிரபேஷமாகவே தயமான மனவாய்க் கொண்டு
கரண களேபரங்களைக் கொடுப்பது –

பின்பு –
இவற்றுக்கு ப்ரவ்ருத்தி நிவ்ருத்தி சக்தி யுண்டாகைக்காக அநு பிரவேசிப்பது –

பின்பு
அஸூர ராஷசாதிகள் காலிலே துகை யுண்ணும் போது –
நாட்டில் பிறந்து -படாதன பட்டு
ராம கிருஷ்ணாதி ரூபேண மார்பிலே அம்பேற்று எதிரிகளை இடறிக் கொடுப்பது –

நம்மைப் பெருகைக்கு ஈடாய் இருப்பதொரு அறிவுண்டாமோ -என்னும் நோயாசையாலே –
வேதங்களையும் வைதிகரையும் ப்ரவர்த்திப்பித்து

இவை படுகிற நோவைக் கண்டு –
இவர்களிலும் ப்ருசம் பவதி துக்கித -என்று திரு உள்ளம் மிகவும் உடை குலைப் படுவது –

சாதனங்களாகக் கொடுத்த கரண களேபரங்களே பாதகங்கள் ஆனால் அவற்றைக் கொண்டு
அத பதியாமைக்காக அவற்றை ஓடித்திட்டு வைப்பது

பின்பு -ஸ ஏகாகி ந ரமேத -என்று
நித்ய விபூதி யுக்தனான தான் இவற்றை ஒழியச் செல்லாமை
யுடம்பு வெளுப்பதாம் படியான நிருபாதிக பந்தமும்

ரஷ்யாபேஷாம் ப்ரதீஷதே -என்கிறபடியே
இவை படுகிற நோவு பொறுக்க மாட்டாமையாலே
நாம் இழிந்து நோக்குகைக்கு சிறிது இடம் பண்ணித் தருவது காண்-என்று அவசர ப்ரதீஷனாவது

அரி பிராணான் பரித்யஜ்ய ரஷிதவ்ய -என்று –
நான் அழிந்தே யாகிலும் ஆஸ்ரிதரை ரஷிக்கக் கடவேன் -எனபது –

தோஷோ யத்யபி தச்யஸ்யாத் ந கதஞ்சன -சமோஹம் சர்வ பூதேஷு என்னும் ஸ்வ பாவ விசேஷமும் –
ஏவ மாதிகள் அடைய ஆஸ்ரயணீயனான சர்வேஸ்வரன் பக்கலிலே சம வேதமாய் இரா நிற்கச் செய்தேயும்
அப்படிப் பட்டிருக்கிற அவனுடைய வாத்சல்ய சீதளமான திரு உள்ளத்தை –
க்ரோத மாஹாரயத் தீவரம் -என்கிறபடியே –
க்ரோதத்துக்கு இரையாக்கிக் கடல் கொதித்தாப் போலே கொதிக்கும் படி பண்ணுவது –

ப்ரியம் வத-என்கிறபடியே
ம்ருத சஞ்சீவிநியான வாக்ம்ருதத்தை -ஷிபாமி -ந ஷமாமி -ஹன்யாம்-என்கிறபடியே
விஷ தாரை போலே ஸ்ரவண கடுகமாம் படி பண்ணுவது –

சர்வ உஜ்ஜீவன ஹேதுவான அவனுடைய திவ்ய வியாபாரங்களை நரகாதி களிலே தள்ளிக் குட்டிக் கொலையாக
நிறுத்து அறுத்துத் தீர்த்துகையிலே அதி க்ருதமாம்படியும்
அநாதி காலம் பண்ணிப் போருகிற பகவத அபசார -பாகவத அபசார -அசஹ்ய அபசார நாநாவித
அநந்த அபசார அனுசந்தானத்தாலே குடல் கரிந்து
அநாதி காலம் கர்மங்களை நிறுத்து அறுத்துத் தீர்த்துப் போருகிற அவனை ஆஸ்ரயிக்கப் புகுகிறது –

அவன் உதிரக் கை கழுவாத படி பண்ணிப் போந்த நான் ஆஸ்ரயிக்கப் புகுகிறேன்
அதுக்குக் கை தொடுமான கர்மம் இலச்சினைப் படியே குறி அழியாமல் கிடக்கிறது -என்கிற பயாதி சயத்தாலே தேங்கி
சம்சாரத்தில் வெம்மையும் பகவத் விஷயத்தில் வை லஷண்யமும் வடிம்பிடுகையாலே பண்டு போலே
ஆஸ்ரயண விமுகன் ஆக மாட்டாதே துஷ்கரத்வாதிகளாலே சாதனாந்தரங்களில் காலிடக் கூசி
புறம்பே போக்கடி அற்றுத் தெகிடாடுகிற இச் சேதனன்

ஈஸ்வரன் திரு உள்ளத்தில் நடையாடுகிற அழல் தீயை ஆற்றி -நம்மைச் சேர விடுகைக்கு
நம்மோடும் அவனோடும் நிருபாதிக சம்பந்தத்தை யுடையளாய்-
ந கச்சின் ந அபராத்யதி -என்னும்

இவளை ஒழியப் புகு வாசல் இல்லை -என்று காக வ்ருத்தாந்தாதி முகத்தாலே அறுதி இட்டு
ப்ரணிபாத பிரசன்னா ஹி மைதிலீ ஜனகாத்மஜா -என்று
புருஷகார நிரபேஷமாக அஞ்சலி மாத்ர ஸூலபையான இவளை வந்து கிட்டி

மாதர் மைதிலி ராஷசீஸ் த்வயி ததை வார்த்ரா பராதாஸ் த்வயா ரஷந்த்யா பவ நாத் மஜால் லகுதரா ராமஸ்ய கோஷ்டி க்ருதா-என்கிறபடியே
புறம்புள்ள பொருத்தம் அடைய அற்று ஈஸ்வரனுக்கு ஆளாகாதபடி பூர்வ அபதாரத்தாலே அஞ்சின எனக்கு
நிருபாதிக ஜநநியான தேவரீர் திருவடிகள் ஒழியப் புகல் இல்லை –

இனி நான் ஈஸ்வரனுடைய இரக்கத்துக்கு இரையாய் ரஷிதன் ஆதல் –
அவனுக்கு ஸ்வ தந்த்ர்யா பாத்ரமாய் நாசத்தோடே தலைக் கட்டுதல் ஒழிய
இளைப்பாறுகைக்கு இடம் இல்லாத படி -அனன்ய கதி -இனி அடியேனுக்கு ஹிதம் இன்னது என்று அறிந்து
ரஷித்து அருளுகை தேவரீருக்கே பரம் -என்று இவன் சொன்ன வார்த்தையைக் கேட்கையும் –

அதுக்கு மேலே வெந்நீருக்கு குளிர் நீர் போலே நிரந்குச ஸ்வா தந்தர்யத்தாலே –
அபிதா பாவ கோபமாம் -என்கிறபடியே –
அநபிபவ நீயனான ஈஸ்வரனைத் தன்னுடைய போக்யதாதி சயத்தாலே பதமாக்கி –

நாயந்தே
இச் சேதனனை அங்கீ கரித்து அருளீர் -என்னும் –

ஆவாதென்-ஸ்ருதிஸ் ஸ்ம்ருதிர் மமை வாஜ்ஞா-என்று
நம்முடைய ஆஜ்ஞா ரூபமான சாஸ்திர மரியாதையை அதிலங்கித்து நம் நெஞ்சு புண்படும்படி
தீரக் கழிய அபராதம் பண்ணிப் போந்தவன் அல்லனோ –
இவனை அங்கீ கரிக்கை யாவது என்-என்னும் ஈஸ்வரன் –

அவனுடைய பூர்வ அபராதங்களை உம்முடைய பொறைக்கு இலக்காக்கி ரஷித்து அருளீர் -என்னும் பிராட்டி –

பொறையை நோக்குகைக்காக சாஸ்திர மர்யாதையைக் குட நீர் வழியவோ-என்னும் ஈஸ்வரன் –

சாஸ்திர மர்யாதையை நோக்குகைக்காக உம்முடைய ஸ்வா பாவிகமான ஷமா தத்வத்தைக் குட நீர் வழியவோ -என்னும் பிராட்டி –

ஷமையை நோக்கில் சாஸ்திர மர்யாதை குலையும் -சாஸ்திர மர்யாதையை நோக்கினால் ஷமா தத்வம் குலையும் –
இரண்டும் குலையாது ஒழிய வேண்டும் -செய்யப் படுவது என் -என்னும் ஈஸ்வரன் –

கிங்கர்த்தவ்ய தாகுலனாய் இருந்தால் அத்தனையே –
அவை இரண்டும் குலையாதபடி வழி சொல்லுகிறேன் –

அப்படியே செய்தருளீர் -என்னும் பிராட்டி –

இரண்டும் குலையாமல் இச் சேதனனை நோக்க வழி யுண்டாமாகில் நமக்குப் பொல்லாததோ –
சொல்லிக் காண்-என்னும் ஈஸ்வரன் –

ஆனால் சாஸ்திர மர்யாதை விமுகர் விஷயம் ஆக்குவது –
உம்முடைய ஷமையை அபிமுக விஷயம் ஆக்குவது
இரண்டும் ஜீவித்ததாய் அறும்-என்னும் விஷய விபாகம் பண்ணிக் கொடுக்கும் பிராட்டி –

அத்தைக் கேட்டு -அழகிய விபாகம் -என்று
இச் சேதனனை அங்கீ கரித்து அருளும் ஈஸ்வரன் –

ஆக –
இப்படி சாபராத ஜந்துவை ஈஸ்வரன் அங்கீ கரித்து அருளும்படியான வார்த்தைகளைக் கேட்பித்து அருளுகையும் –

————————————————

ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் அருளிச் செய்த — ஸ்ரீ பரந்த படி -த்வய -பிரகரணம்

ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் தனியன் –

லோகாசார்யாய குரவே கிருஷ்ண பாதச்ய ஸூ நவே
சம்சார போகி சந்தஷ்ட ஜீவ ஜீவாதவே நம-

——————————————————————————–

ஸ்ரீ சப்தார்த்தம்
1- அதில் ஸ்ரீ மத் என்கிற அம்சத்தாலே புருஷகாரத்தையும் –
புருஷகாரத்தினுடைய நித்ய சந்நிதியையும் சொல்லுகிறது –
ஸ்ரீ சப்தம் -ஸ்ரீ யதே ஸ்ரயதே -என்கிற வ்யுத்பத்தி த்வயத்தாலும்
பிராட்டியுடைய புருஷகார பாவத்துக்கு உபயுக்தங்களான குண விசேஷங்களைச் சொல்லுகிறது –

அக்குண விசேஷம் ஆகிறது உபய சம்பந்தம் –
அதில் கர்மணி வ்யுத்பத்தி சேதனனோடு உண்டான பந்த விசேஷத்துக்கு பிரகாசகமாய் இருக்கும்
கர்த்தரி வ்யுத்பத்தி ஈச்வரனோட்டை சம்பந்தத்துக்கு பிரகாசகமாய் இருக்கும் –

சேதனனோடே மாத்ருத்வ லஷண பந்தம் உண்டாய் இருக்கும் –
ஈஸ்வரனோடே மஹிஷீத்வ லஷண பந்தம் உண்டாய் இருக்கும் –

மாத்ருத்வ லஷண பந்தத்தாலே புருஷகார நிரபேஷமாக சகல சேதனர்க்கும் ஆஸ்ரயணீயையாய் இருக்கும் –
மஹிஷீத்வ பிரயுக்தமாக ஈஸ்வரனோடே நித்ய சம்யுக்தையாய் இருக்கையாலே புருஷகார நிரபேஷமாக ஈஸ்வரனை சேவியா நிற்கும் –

யஸ்யா கடாஷணம் அநு ஷணம்-இத்யாதியாலே
வ்யுத்பத்தி த்வயத்தாலும் உண்டான அர்த்தத்தை ஆழ்வான் அருளிச் செய்தார்

ஸ்ருணோதி ஸ்ராவயதி என்கிற நிறுக்தி விசேஷத்தாலே
ஸ்ரீ யதே ஸ்ரயதே என்கிற வ்யுத்பத்தி த்வயத்தாலும் பலிதமான அர்த்த விசேஷத்தைச் சொல்லுகிறது
ஸ்ருணோதி என்றது கேளா நிற்கும் என்றபடி –
ஸ்ராவயதி என்றது கேட்பியா நிற்கும் என்றபடி –

ப்ரதீப்த சரணத்தில் பொருந்தாதாப் போலே சம்சாரம் அடிக் கொதித்து
பகவத் விஷயத்தை கிட்டி யல்லது தரிக்க மாட்டாத படியான தசா விசேஷத்தை யுடையனாய் –
பகவத் சமாஸ்ரயண உன்முகனான சேதனன் –
யத் ப்ரஹ்ம கல்ப இத்யாதிப் படியே கால தத்வம் உள்ளதனையும் அனுபவியா நின்றாலும்
சிறிது வரையிட்டுக் காட்டக் கடவதல்லாத படி க்ரூரங்களாய் இருக்கிற
அக்ருத்யகரண க்ருத்யாகரண பிரமுகங்களான அபராத விசேஷங்களை கரண த்ரயத்தாலும்
அநாதி காலம் கூடு பூரித்து ஈஸ்வரனுடைய -ஷிபாமி – ந ஷமாமி -என்கிற
வெட்டிய சொற்களுக்கு விஷயபூதனாய் போந்தான் ஒருவன் ஆகையாலே
அநாதி கால ஆர்ஜிதங்களான தன்னுடைய அபராத விசேஷங்களையும் –
ஈஸ்வரனுடைய நிரந்குச ஸ்வா தந்த்ர்யத்தையும் அனுசந்தித்து பீதனாய்
பிராட்டியுடைய நிரவதிகமான காருண்யாதி குணங்களையும் தன்னோடு அவளுக்கு உண்டான பந்த விசேஷத்தையும் புரச்கரித்து
சாபராதனாய் அநந்ய சரணனாய் இருக்கிற எனக்கு அபராத நிவ்ருத்தி மாத்ரத்திலே ப்ரசன்னையாய்
அசரண்ய சரண்யையாய் இருக்கிறவள் திருவடிகளை ஒழியப் புகல் இல்லை என்று
இவன் விண்ணப்பம் செய்யும் வார்த்தையை தானே கேளா நிற்கும் –
ஈஸ்வரனைக் குறித்து விண்ணப்பம் செய்யும் வார்த்தையை அவன் கேட்கும்படி பண்ணா நிற்கும் –

இச் சேதனனுக்கு இருவரோடும் பந்தம் உண்டாய் இருக்க அவனுக்கு அவள் புருஷகாரமாக வேண்டுகிறது என் என்னில்
மாத்ருத்வ நிபந்தனமான வாத்சல்யாதி ரேகத்தாலும்
ஈச்வரனோபாதி காடின்ய மார்த்தவங்கள் கலந்து இருக்கை யன்றிக்கே கேவல மார்த்தவமேயாய்
சாபராதரான சேதனரை அபராதா நுகுணமாக நியமிக்கும் இடத்தில்
மர்ஷயாமீஹ துர்பலா -என்கிறபடியே அசக்நையாய் இருக்கையாலும்
தவம் நீசச்சவத் ஸ்ம்ருத என்கிறபடியே தன் திருவாயாலே இப்படி புல்லிதமான வார்த்தையை அருளிச் செய்ய வேண்டும்படி
விபரீத புத்தியாய்-தன் திறத்திலே தீரக் கழிய அபராதத்தைப் பண்ணி
ராவணோ லோக ராவண -என்கிறபடியே இருந்ததே குடியாகக் கையெடுத்துக் கூப்பிட வேண்டும்படி
பர ஹிம்சையே யாத்ரையாக யுடையனாய் இருக்கிற
ராவணனுடைய தண்ணிமையைப் பாராதே
அவனைக் குறித்து -தேன மைத்ரி பவது -என்றும் –
மித்ர மௌபயிகம்கர்த்தும் -என்றும் ஹிதோபதேசம் பண்ணுகையாலும்

ராஷசிகள் ராவணன் பராஜிதனாகவும் பெருமாள் விஜயிகளாகவும் ஸ்வப்னம் கண்டு அத்தாலே பீத பீதைகளாக -த்ரிஜடை-
அலமேஷா பரித்ராதும் ராஷச்யோ மஹதோ பயாத்-என்று
நாம் விடாதே இருந்து தர்ஜன பர்த்சனங்களைப் பண்ணி நலிய
நம்மாலே நலிவு படுகிறவள் தானே நமக்கு ஆபத்து உண்டான காலத்திலேயே
நம்மைக் கைவிடாதே ரஷிக்கும் என்று சொல்லுகையாலும்

இப்படி பிறர் சொன்ன அளவன்றிக்கே பிராட்டி தானும் இவர்கள் நோவுபடுகிற சமயத்தில்
பவேயம் சரணம் ஹி வ -என்று நீங்கள்
நோவு படுகிற சமயத்துக்கு நான் இருந்தேன் -நீங்கள் அஞ்ச வேண்டா -என்று அபய பிரதானம் பண்ணுகையாலும்

இப்படி வ்யவஹார மாத்ரமேயாய் அனுஷ்டானம் விபரீதமாகை யன்றிக்கே திருவடி வந்து
ராவணன் பட்டான் -பெருமாள் விஜயிகளானார்-என்று
விண்ணப்பம் செய்த வார்த்தையைக் கேட்டு இவன் பண்ணின உபகாரத்துக்கு
சத்ருச பிரத்யுபகாரங்கள் காணாதே தடுமாறுகிற அவஸ்தையிலே

பத்து மாசம் தேவரீரை தர்ஜன பர்த்சனங்கள் பண்ணி நலிந்து போந்த இப்பெண் பயல்களை
நான் நினைத்த வகைகளிலே நலியும்படி அவர்களைக் காட்டித்தர வேணும்
நான் முன்பு தேவர் திருவடிகளிலே வந்த போது இவர்கள் பண்ணின நலிவைப் பொறுக்க மாட்டாதே நொந்து போனேன் –
இப்போது இவர்களை நிரசிக்கைக்கு ஒரு ப்ரதிபந்தகம் இல்லை –
இவர்களை ஐம்பது அறுபது வகைகளாலே கொல்லும் வகை சொல்லா நின்றேன் –
இவனுக்கு நாம் பரிசிலாகக் கொடுக்கலாவது என் என்று தடுமாற வேண்டா –
இவர்களை நிரசிக்கும் படி என்கையிலே காட்டித் தருமது ஒழிய
எனக்குப் பண்ணும் பிரத்யுபகாரம் வேறில்லை என்று விண்ணப்பம் செய்ய

திருவடி பண்ணின உபகாரத்தையும் ராஷசிகள் பண்ணின அபகாரத்தையும் பாராதே
அப்போது அவர்களுடைய அச்சம் ஒன்றுமே திரு உள்ளத்திலே பட்டு
அவர்களுடைய கண் குழிவு காண மாட்டாதபடியான மார்த்தவத்தாலே
ந கச்சின்னா பராத்யதி -என்றும் -க குப்யேத்-என்றும் -துர்ப்பலா -என்றும்
திருவடியோடே மன்றாடி ஆர்த்ராபராதைகளான ராஷசிகளை ரஷிக்கையாலும்

இளைய பெருமாள் காட்டுக்கு எழுந்து அருளுகிற போது பெருமாள் நிறுத்திப் போகத் தேடின அளவிலே
சீதாமுவாச -என்று பிராட்டி புருஷகாரமாகப் பெருமாளோடு கூடப் போகையாலும்

ஸ்ரீ விபீஷணப் பெருமாள் ப்ரதீயதாம் தாசரதாய மைதிலீ என்று ஜீவிக்க வேண்டி இருந்தாயாகில்
பெருமாள் தம்முடைமையும் தாமுமாகச் சேர இருக்கும் படி
பண்ணப் பார் என்று ராவணனைக் குறித்து பெருமாளும் பிராட்டியும் சேர இருக்கைக்கு உறுப்பான
வார்த்தைகளைச் சொல்லியும்
த்ரிஜடையைப் பிராட்டிக்கு வ்யசனங்களில் உசாத் துணையாக வைத்தும் இப்படி
பிராட்டி முன்னாக பெருமாளை சரணம் புகுகையாலும்

மஹா ராஜர் திருவாபாரணம் முன்னாகப் பெருமாளைப் பற்றுகையாலும் –
காகம் அபராதத்தைப் பண்ணி வைத்து பிராட்டி சந்நிதியிலே தலை யறுப்புண்ணாதே பிழைக்கை யாலும்

ராவணனுக்கு அத்தனை அபராதம் இன்றிக்கே இருக்க பிராட்டி சந்நிதி இல்லாமையாலே தலை யறுப்புண்கையாலும்

பின்னையும் இளைய பெருமாளைக் குறித்து பிராட்டி தன்னை வனத்திலே விட்டுப் போகா நிற்க
தம்பிமாரோடே ஒக்க நாட்டை ரஷிக்க விண்ணப்பம் செய்யும் என்று அருளிச் செய்கையாலும்

மற்றும் இவை தொடக்கமான ஸ்வ பாவ விசேஷங்கள் எல்லாவற்றாலுமாக
ஈஸ்வரனை ஆஸ்ரயிக்கும் போது இவள் புருஷகார பூதையாகக் கடவள் –

முக்யமாக எம்பெருமானை ஆஸ்ரயிக்கை யாவது -பிராட்டி முன்னாக ஆஸ்ரயிக்கை –
ஆச்சி சிறியாத்தானுக்கு பகவச் சேஷமாய் அவற்றை நெடும் காலம் அகன்று போந்த இவ்வாத்மாவை
எம்பெருமானோடே இணைக்கக்குப் பற்றாசாக நமக்குப் பிராட்டி யுளள் என்று நிர்ப்பரனாய் இரு என்று அருளிச் செய்தார் –

சர்வஜ்ஞனாய் சர்வசக்தியாய் இருக்கும் ஈஸ்வரன் உள்ளுவார் உள்ளிற்று எல்லாம் உடன் இருந்து அறிதி -என்கிறபடியே
ஹ்ருதிச்தனாய்க் கொண்டு
சேதனர் பண்ணும் அபராதங்களைக் குறித்து அவற்றுக்கு ஈடாக நியமிக்கையாலே
சாபராதரான சேதனர் சரண உக்தியைப் பிரயோகித்தால் அதுவும் அபராத கோடிகடிதமாய் இருக்கும் இறே

ஆகையாலே அநாதி காலம் தான் பண்ணிப் போந்த அபராதங்களைப் பொறுத்து அருள வேணும் என்று விண்ணப்பம் செய்யும் போது
அந்தபுர பரிகரமாய் நின்று விண்ணப்பம் செய்ய வேண்டுகையாலே –
சர்வஜ்ஞனான ஈஸ்வரனையும் கூட நிருத்தரனாம் படி பண்ணவற்றான தன்னுடைய உக்தி விசேஷங்களாலும் –
பித்தர் பனிமலர் மேல் பாவைக்கு -என்றும் –
மலராள் தனத்துள்ளான் -என்றும் –
மா மலர் மங்கை மண நோக்கமுண்டான் -என்றும்
அல்லி மலர் மகள் போக மயக்குகள் ஆகியும் நிற்கும் அம்மான் -என்றும்
தன்னுடைய போக்யதா பிரகர்ஷத்தாலும்
மற்றும் உண்டான உசித உபாய விசேஷங்களாலும்
சேதனனுடைய அபராதங்கள் ஈஸ்வரன் திரு வுள்ளத்தில் படாதபடி பண்ணி
அநாதி காலம் அகன்று போந்த இருவரையும் சேர்க்கக் கடவதாய் இருக்கிற பிராட்டி ஸ்வரூபம் சொல்லிற்று

——————————————————————————————————————-

”ஸ்ரீ” சப்தார்த்தம்.
” ஸ்ரீ ” என்று பெரிய பிராட்டியாருக்குத் திருநாமம்.
இச்சப்தத்துக்கு சாஸ்திரங்களில் ஆறுவிதமாக அர்த்தம் கூறப்படுகின்றது.

(1) அருவமான சேதன வஸ்துக்கள், உருவுடைய அசேதன வஸ்துக்கள் என்ற சகல வஸ்துக்களும் தன்னை ஆச்ரயித்திருக்க,

(2) தான் பகவானை அடைந்து, (அன்றிக்கே அந்த வஸ்துக்களை உள்ளே புகுந்து வ்யாபரித்து நின்று)

(3) அவை அலற்றுகிற வார்த்தைகளைத் தான் கேட்டு,

(4) அவற்றைப் பகவானும் கேட்கும்படி செய்து,

(5) பகவானை அடைய வொட்டாமலும், ஆச்ரயிக்க வொட்டாமலும் தடுத்துக்கொண்டு நிற்கிற பாவங்களைப் போக்கடித்து,

(6) சேஷபூதர்களான ஆத்மாக்களிடத்திலும் சேஷியான பகவானிடத்திலும் ஆக இரண்டு விஷயத்திலும் உண்டான
அன்பினால் சம்சாரிகளான நம்மை போக்யமான பகவானுடைய திருவடிகளைச் சேர்க்கிற
(அன்றிக்கே புருஷார்த்தத்துக்கு அநுகுணமான அருளைப்பண்ணுகிற) திருவே இலக்குமி.

அரு வுரு வானவை தன்னை அடைந்திடத் தான் அடைந்து
வெருவுரை கேட்டவை கேட்பித்து அகற்றும் வினை விலக்கி
யிருதலை யன்புதனால் எமை இன்னடி சேர்த்து அருளும்
திருவுடனே திகழ்வார் செறிந்தார் எங்கள் சிந்தையுளே –2–

அரு வுரு வானவை தன்னை அடைந்திடத் -சேதனம் அசேதனங்கள் ஆகிய அனைத்தும் தன்னை அடைந்து நிற்க
தான் அடைந்து -பிராட்டியாகிய தான் சர்வேஸ்வரனையும் சகல வஸ்துக்களையும் அடைந்து
வெருவுரை கேட்டவை கேட்பித்து-சேதனர்கள் பயத்தால் கூறும் வார்த்தைகளை கேட்டும் அவற்றை எம்பெருமானை கேட்ப்பித்தும்
அகற்றும் வினை விலக்கி யிருதலை யன்புதனால் -சேதனர் எம்பெருமானார் இரண்டு பக்கங்களிலும் உள்ள அன்பினால்
எமை இன்னடி சேர்த்து அருளும் திருவுடனே திகழ்வார் செறிந்தார் எங்கள் சிந்தையுளே

ஸ்ரீ -ஆறுவித வ்யுத்பத்திகள் உண்டே –
ஸ்ரேயதே அடையப்படுகிறாள் -ஸ்ரீயதே -அடைகின்றாள் –
அவனையும் அடைகிறாள் -சேதனர்களுக்குள் உள்ளும் புறமும் அடைகிறாள்
கேட்கிறாள்-கேட்ப்பிக்கிறாள்
கர்மங்களை நீக்குகின்றாள்-பரிபக்குவ நிலை கைங்கர்யம் செய்ய அருளுகிறாள்

இந்த மிதுனம் நம் மனத்தை விட்டு அகலாது நித்ய வாஸம் செய்து அருளுகின்றார்கள் என்றவாறு –

சேர்க்கும் திருமகள் சேர்த்தியில் மன்னுதல் சீர்ப் பெரியோருக்கு
ஏற்கும் குணங்கள் இலக்காம் வடிவில் இணை யடிகள்
பார்க்கும் சரண் அதில் பற்றுதல் நம் நிலை நாம் பெரும்பேறு
ஏற்கின்ற வெல்லைகள் எல்லாக் களையற வெண்ணினமே –12-

இலக்காம் வடிவில் இணை யடிகள் -ஆஸ்ரிதர்கள் தியானிக்க இலக்காகும் திரு மேனியில் ஒரு பாகமாகிய இரண்டு திருவடிகளும்
பார்க்கும் சரண் -சேதனர்கள் பிரதானமாக கருதும் உபாயமான ஸ்ரீ மன் நாராயணனும்
நாம் பெரும் பேறு ஏற்கின்ற வெல்லைகள் -நாம் அடையும் பிரதான பலனான ஸ்ரீ மன் நாராயணனும்
கைக்கொள்ளும் சரம புருஷார்த்தமான பகவத் பாகவத கைங்கர்யங்கள் முதலியன –

1-சேர்க்கும் திருமகள்-ஸ்ரீ சப்தார்த்தம்
2-சேர்த்தியில் மன்னுதல் -மதுப்பின் அர்த்தம்
3-சீர்ப் பெரியோருக்கு ஏற்கும் குணங்கள்-நாராயண சப்தார்த்தம்
4-இலக்காம் வடிவில் இணை யடிகள் -சரண பதார்த்தம்
5-பார்க்கும் சரண் -சரணம் பதார்த்தம்
6-அதில் பற்றுதல் -பிரபத்யே யார்த்தம்
7-நம் நிலை -அகிஞ்சனர் அநந்ய கதிகள் ஆகிய நம் நிலை
8-நாம் பெரும் பேறு -ஸ்ரீ மன் நாராயண பதார்த்தம்
9-ஏற்கின்ற வெல்லைகள் -ஆய சப்தார்த்தம்
10-எல்லாக் களையற-நம சப்தார்த்தம்

வெண்ணினமே–ஆக இந்த பத்து அர்த்தங்களையும் அருளும் ஸ்ரீ த்வய அனுசந்தானம் செய்வதே காலஷேபம் -என்றவாறு –

அருள் தரு மடியவர்பான் மெய்யை வைத்து தெருள் தர நின்ற தெய்வநாயக! நின்
அருளெனுஞ் சீரோரரிவை யானதென இருள் செக வெமக்கோரின்னொளி விளக்காய்
மணிவரை யன்ன. நின் திருவுருவில் அணியமராக வலங்கலா யிலங்கி
நின்படிக்கெல்லாம் தன்படியேற்க அன்புடனுன்னோடவதரித்தருளி
வேண்டுரை கேட்டு மீண்டவை கேட்பித் தீண்டிய வினைகள் மாண்டிட முயன்று
தன்னடி சேர்ந்த தமருனை யணுக நின்னுடன் சேர்ந்து நிற்கு நின் திருவே.”– –(மும்மணிக்கோவை. 1)

[தெருள் – பூர்ண ஜ்ஞாநம் ;
அருள் எனும் சீர் – கிருபை என்கிற கல்யாண குணம் ;
ஓர் — ஒப்பற்ற;
அரிவை – பெண் (இருபது முதல் இருபத்தைந்தளவுமான பருவமுடையவள்);
இருள் – அஜ்ஞாநாத்யந்தகாரம் ;
செக – நசிக்க ;
விளக்கு — நிரதிசயாநந்த ரூபமான பகவத் ஸ்வரூபம்,
அபராதாநுகுணமாக தண்ட தரனான அவன்படி ஒளி விளக்கு,
பெரிய பிராட்டியின்படி இன் விளக்கு,
ஏகதத்வம் என்னலாம்படி ஸர்வாவஸ்தையிலும் ஸ்ரீ விசிஷ்டனான எம்பெருமான்படி இன்னொளி விளக்கு.
ஆகையாலே த்வத் விசிஷ்டையான பெரிய பிராட்டியாரின்படி ஓரின்னொளி விளக்கு ;
மணிவரை – மரகதமலை ;
திருவுருவில் – திருமேனியில் ;
ஆகம் – திருமார்பு;
அலங்கலாய் — மாலையாய் ;
இலங்கி – விளங்கி ;
நின்படிக்கெல்லாம் – என்னென்ன யோனியுமாய்ப் பிறக்குமுன் வகைகளுக்கெல்லாம் ;
அன்புடன் – இருதலையன்புதனால்.) என்றும் ;

வினை விடுத்து வியன் குணத்தா லெம்மையாக்கி வெருவுரை கேட்டவை கேட்க விளம்பினாளும்
தனையனைத்து மடைந்திடத் தானடைந்து நின்ற தன்றிரு மாதுடனிறையுந் தனியா நாதன் -(அமிருதாசுவாதினி. 8) –

———————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.

ஸ்ரீ ராமர் சரம ஸ்லோகம் -ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் –தனி ஸ்லோக- வியாக்யானம் -ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் / ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள்–

ஸ்ரீ திருமலை நம்பி தனியன் –

பிதா மஹஸ் யாபி பிதா மஹாய ப்ராசேத சாதேச பலப்ரதாய
ஸ்ரீ பாஷ்கர உத்தம தேசிகாய ஸ்ரீ சைல பூர்ணாய நமோ நமஸ்து —

ஸ்ரீ வைதேஹீ ஸஹிதம் ஸூரத்ரும -தலே ஹைமே மஹா மண்டபே
மத்யே புஷ்ப்பக மாசநே மணி மயே வீராசநே ஸம்ஸ்திதம்
அக்ரே வாசயதி பிரபஞ்சன ஸூதே தத்வம் முனிப்ய பரம்
வ்யாக்யாந்தம் பராதிபி பரிவ்ருதம் ராமம் பஜே ஸ்யாமளம்

————–

அவதாரிகை –
இப்படி சொன்ன இடத்திலும் மஹா ராஜர் நேராகத் தெளியாதே
சலித ஹ்ருதயராய் இருக்கிற படியைக் கண்டு அருளி
ப்ரக்ருத்யநுகுணமாக ப்ரபன்ன பரித்ராண பிரதிஜ்ஞையைப் பண்ணி அருளுகிறார் –
ஸக்ருதேவ -என்கிற ஸ்லோகத்தாலே –

மித்ர பாவேந -என்கிற ஸ்லோகத்தில்
பிரகிருதி -தன்மையை -அருளிச் செய்தார் –
இதில் தத் அநு குணமாக பிரதிஜ்ஞையைப் பண்ணுகிறார்-

—

ஸக்ருதேவ ப்ரபன்னாய தவாஸ் மீதி ஸ யாசதே
அபயம் சர்வ பூதேப்யோ ததாம் யேதத் வ்ரதம் மம –யுத்த -18-33-

ஸக்ருதேவ -ஒரு தரமே
ப்ரபன்னாய -பிரபத்தி பண்ணினவன் பொருட்டும்
தவாஸ் மீதி ஸ யாசதே –
தவ -உனக்கு அடியேனாய் –
அஸ்மி -ஆகிறேன் –
இனி -என்று -யாசதே -யாசிக்கிறவன் பொருட்டும்
சர்வ பூதேப்யோ-எல்லா பிராணிகள் இடத்தில் நின்றும்
அபயம் -பயம் இன்மையை
ததாமி-பண்ணிக் கொடுக்கிறேன்
யேதத் வ்ரதம் மம –இது எனக்கு விட முடியாத சங்கல்பம் –

ஸக்ருதேவ ப்ரபன்னாய-
ஸக்ருச் சப்தத்துக்கு –
சஹஸா ஆதேஸமாய் –
சஹ சைவ ப்ரபன்னாய -உடனே-என்கிறபடி

அதாகிறது –
தன் அயோக்யதையைப் பார்த்துத் தே-இது ஆழ்வான் நிர்வாஹம் –

கீழ் அநாதிகாலம் சம்சரித்துப் போந்தவன்
மேல் அநந்த காலம் பல அநு பவம் பண்ணப் புகுகிறவன் ஆகையாலே
யாவதாயுஷம் அநு வர்த்தித்தாலும் -சக்ருத் -என்கைக்கு போரும்
அத்தனை அன்றோ -என்று எம்பார் நிர்வாஹம் –

ஈஸ்வர விஷயீ காரத்துக்கு ஒரு கால் அமையும்
ஆவர்த்திக்கிறது உபாய வைபவத்தால் வந்த ரஸ்யதை யாகையாலே -என்று பட்டர் நிர்வாஹம் –

ஸக்ருதேவ -என்கையாலே
உபாயத்துக்கு விஹிதமான அசக்ருதா வ்ருத்தியை வ்யாவர்த்திக்கிறது –

தவாஸ் மீதி ஸ யாசதே –
இதுக்கு மேல் உனக்கு அடியேனாக வேணும் என்று உபேயத்தையும் ப்ரார்த்திக்குமவனுக்கு –

ஸக்ருதேவ ப்ரபன்னாய -என்கிறது பிரபத்தி

தவாஸ் மீதி ச யாசதே -என்கிற வர்த்தமான நிர்த்தேசத்தால் –
அநவரத பாவநா ரூபமான பக்தியைச் சொல்லுகிறது என்று நிர்வஹிப்பாரும் உண்டு

அபயம் சர்வ பூதேப்யோ ததாமி-
சர்வ பூதங்கள் நிமித்தமாக பய நிவ்ருத்தியைப் பண்ணிக் கொடுப்பன் –

பீத்ரார்த்தா நாம் பய ஹேது -பாணினி ஸூத்த்ரம் -1-4-25-

இதி ஹேதௌ பஞ்சமீ –
மஹா ராஜர் எதிரிடிலும் காட்டக் கொடோம் என்றபடி

யேதத் வ்ரதம் மம —
நமக்கு அநு பால நீயமான சங்கல்பம் இது
அமோக சங்கல்பரான நமக்கு சங்கல்பங்கள் அடையக் குலையிலும் குலையாத சங்கல்பமாகும் இது –

————————————————————————————————————————————————————————————-

தனி ஸ்லோக- வியாக்யானம்-

அவதாரிகை –
ஸ ராவண -யுத்த -11-33-என்று பெருமாளும் பரிகரமுமாகக் கடல் கரையிலே குறுகி
வந்து விட்டார்கள என்று கேட்ட ராவணன்
சசிவசா மந்த மந்த்ரி புரோஹிதாதி வர்க்கத்தைக் குறைவறக் கூட்டி

பவித்பிர் -12-26-என்று நியமித்து கார்ய விசாரம் பண்ணுகிறவன்
தான் செய்து நின்ற நிலைகளையும் செய்ய வேணும் கார்யங்களையும் சொல்லி

தஸ்ய காம பரி தஸ்ய -12-27-என்று இத்தைக் கேட்ட கும்ப கர்ணனும் குபிதனாய்

யதா து ராமஸ்ய -12-28-என்று இவன் அபஹரித்த வன்றே இப்படி விளையும் என்று அறுதி இட்டோமே என்று
ஸ்வ புத்தி சம்வாதத்தை சம்வதித்து

சர்வமேத -12-29-என்று செருக்கி நான் செய்த வற்றுக்கு ஒப்புண்டோ என்ற ராவணனை அதி ஷேபித்து
எங்கள் சொல் கேட்டுச் செய்ய இருந்தாய் ஆகில் இந்த சீதா அபஹாரத்துக்கு முன்பே அன்றோ செய்வது -என்றும்

ய -பஸ்சாத்-12-32- என்று பூர்வ உத்தர கார்யங்களை க்ரம ஹீனமாகப் பண்ணுகிறவன் நயாப நயங்களை அறியான் என்றும்

திஷ்ட்யா-12-34-என்று நஞ்சூட்டின பழம் போலே இனியராய் இருக்கச் செய்தேயும் அறக் கொடியர் பெருமாள்
அவர் உன்னைக் கொல்லாது ஒழிந்தது உன் புண்யம் -என்றும்

அதில் கோபித்து இவன் வெறுக்க ஒண்ணாது என்று சமீ கரிஷ்யாமி -12-35-என்று
பள்ளத்துக்கு மேட்டை நிரவுமா போலே உன் அநீதியை என் தோள் வலியாலே ஒக்க விடுகிறேன் -என்று சமாதானம் பண்ண

மஹா பார்ச்வனும் அவனுக்கு பிரியமாக சில வார்த்தைகளைச் சொல்லி -நிசாசர-14-1- என்று
அவர்கள் நிரர்த்தகமாகப் பிதற்றின வார்த்தைகளைக் கேட்டு விபீஷணப் பெருமாள் ஹிதரூபமாக

வ்ருதோ-14-2-என்று
பாம்போடு ஒரு கூரையிலே பயிலுவாரைப் போலே -பெரிய திருமொழி -11-8-3-
சீதை யாகிற பெரும் பாம்பின் அருகே கையை நீட்டுவார் உண்டோ –

யாவந்த -14-3/4-என்று தொடங்கி-குரங்குகள் கடலை அடைத்துப் படை வீட்டை அடைக்கப் பார்க்க புகுகிறார்கள்
ராம சரங்கள் குறும் தெருவும் நெடும் தெருவுமாக புகுந்து தலைகளைத் திருகப் புகுகிறது
அதுக்கு முன்னே பிராட்டியைப் பெருமாள் பக்கலிலே போக விடாய்-என்றால் போலே சில வார்த்தைகளைச் சொல்ல

ப்ரகுஅச்த இந்த்ரஜித் ப்ரப்ருதிகளும் அதுக்கு விபரீதமாக சில வார்த்தைகளைச் சொல்ல

ஸ்ரீ விபீஷணப் பெருமாளும் குபிதராய் –
ந தாத -15-9/10/11-என்று தொடங்கி உனக்கு இவற்றில் அபியோகம் இல்லை
பெற்ற பிள்ளை நீ தான் புத்ரன் என்று ஒரு சத்ருவாய் இருந்தாய்
தகப்பனார் அனர்த்தத்தை இப்படி இசைவார் உண்டோ
சத்ருக்களைக் கொல்லில் முற்பட உன்னைக் கொல்ல வேண்டும் என்று வார்த்தை சொல்லி

த நாநி -15-14-என்று உபஹார புரஸ் சாரமாகப் பிராட்டியை உடையவன் வசத்திலே விட்டு
உங்கள் முடியோடு நெஞ்சாறல் கெட்டிருக்கப் பாருங்கோள்-என்றுசர்வர்க்கும் ஹிதம் சொல்ல

இத்தைக் கேட்ட ராவணன் ஸூ நிவிஷ்டம் -16-1-என்று இப்படி ஹிதம் சொன்னால்
என்னைத் தீ மனம் கெடுத்தாய் உனக்கு என் செய்கேன் -திருவாய்-2-7-8–என்றும்
அறியாதன அறிவித்த அத்தா நீ செய்தன -திருவாய் -2-3-2- என்றும்
காலிலே விழப் பிரார்தமாய் இருக்க
தன் வசம் இன்றியிலே கால பரவசனான படியாலே பருஷங்களைச் சொல்லி

த்வாம் து திக் குல பாம்சனம் –16-16-என்று திக்கரிக்க

உத்பபாத கதா பாணி -16-17-என்று
சோதர ப்ராதாவுமாய் ஹித உபதேசம் பண்ணின என்னை இப்படிச் சொன்ன இவன் என் படப் புகுகிறான் -என்று
தளர்ந்து தடியூன்றி எழுந்து இருந்து தனக்கு பவ்யராய் இருப்பார் நாலு பேரோடு கிளம்பி

ஆத்மானம் -16-26- என்று நாலு வார்த்தை சொல்லி

ஆஜகாம முஹூர்த்தே ந -17-1-என்று
நின்றவா நில்லா நெஞ்சு -பெரிய திருமொழி -1-1-4-புரிவதற்கு முன்னே
தம்பி சொல்லு ஜீவியாத ராவண கோஷ்டியில் நின்றும்
தம்பி சொல்லு ஜீவிக்கிற ராம கோஷ்டியை நோக்கி வந்து

நிவேதயாத மாம் ஷிப்ரம் ராகவாய மகாத்மனே -17-15-என்று
நெறி கெட மடுத்துக் கொண்டு புகலாகாது
அதி சங்கையும் பண்ணுவார்கள்
த்வார சேஷிகளை கொண்டு பெருமாளுக்கு விண்ணப்பம் செய்து
ஆனய-18-34-என்னப் புக வேணும் என்று நின்ற நிலையிலே நின்று விண்ணப்பம் செய்ய

இத்தைக் கேட்ட மஹா ராஜர் -யேதத்து -17-16-என்று இவன் வார்த்தையைக் கேட்டு
பெருமாள் முற்பாடராய் வருவதற்கு முன்னே தாம் நடை இட்டுச் சென்று ராஜ்ய கார்யங்கள் விசாரிக்க வேண்டாவோ –
ஓய்ற்றரியோ போக விட வேண்டாவோ -நம்மிலும் அவர்கள் முற்பட்டார்கள் –

ப்ரணிதீ -17-20-என்று இங்கு ஆகாசத்திலே நிற்கிற இவன் ஒற்றனாக வேணும் –
ராவணன் தமி -மூர்க்கன் -நலிய வந்தவன்
இவனைக் கழுத்திலும் காலிலும் கோக்க அடுக்கும் -என்பது –
அது பெருமாள் செவிக்குப் பொறுத்த வாறே –
வந்தவனையும் அவனையும் கொல்ல பிராப்தம் -என்று சொல்ல

இத்தைக் கேட்டு அருளின பெருமாள் திரு உள்ளம் தளும்பி முதலிகளைப் பார்த்து –
யதுக்தம் -17-30-என்று முதலிகளைப் பார்த்து
தோழனார் ராஜாக்களாய்ச் செருக்கிச் சொன்ன வார்த்தையை
சரணாகத ரஷணம் பண்ணின ஜாதியிலே பிறந்த நீங்களும் கேட்டிகோளே-
உங்கள் நினைவுகளை சொல்லுங்கோள்-என்ன

ஸ்வம் ஸ்வம் -17-32-என்று மாட்டார்கள் -மகா ராஜர்க்காக மாட்டார்கள் உபயாவிருத்தமாகப் பரீஷித்து
ஒழுக விசாரித்துக் கைக் கொள்ள பிராப்தம் -என்று சொல்லித் தலைக் கட்ட –

இத்தைக் கேட்ட திருவடியும் எழுந்து இருந்து ந வாதான் -17-50-என்று
இப் பஷங்களை அழிக்கப் புகுகிறவன் ஆகையாலே
சிலரோடு பிணக்கு யுண்டாய் அல்ல -சிலரோடு வெறுப்பு யுண்டாய் அல்ல –
எல்லார்க்கும் மேலாய் நியாமகனாய் அல்ல -பிரதிபன்ன வாதி யல்ல –
அப்யஹம் ஜீவிதம் ஐ ஹ்யாம் -ஆரண்ய -10-19-என்கிற பெருமாளை இழக்க வரும் என்று
பெருமாள் பக்கல் ஆதாரத்தால் சொல்லுகிறேன் -என்று அவை அடக்கம் சொல்லி

புகுர விட்டால் பரீஷிப்பது -பரீஷித்தால் புகுர விடுவது என்று அந்யோந்ய ஆஸ்ரயணம் வரும்
தாத்ரா -17-58-என்று சாம பேதம் பண்ணிக் குலைத்து அழைக்க ப்ராப்தமாய் இருக்க
தன்னடையே விஸ்வசித்து வந்தவனை அதிசங்கை பண்ணினால் குலைந்து போம்
அப்போது ராஜ நீதி அல்ல -சாஸ்திர விருத்தம் -என்று பர பஷ தூஷணம் சொல்லி
ந த்வச்ய-17-60/61-என்றும் இப்புடைகளிலே ஸ்வ பஷ ஸ்தாபனத்தையும் பண்ணி
திரு முன்பே நாமும் சில அறிந்தோமாகஒண்ணாது என்று யதா சக்தி -17-66-என்று
அடியேனுக்குத் தோன்றின அளவு விண்ணப்பம் செய்தேன் இத்தனை
நல்லார் அறிவீர் தீயார் அறிவீர் இவ்வுலகத்து எல்லாம் அறிவீர் -என்று
தேவரீர் திரு உள்ளத்தில் அகலத்துக்கு இது எங்கே -இனி திரு உள்ளமான படி செய்து அருளீர் என்று தலைக் கட்ட

அத ராம-18-1-என்று காற்றின் மகனான திருவடியாலே லப்த சத்தரான பெருமாள்
தன் திரு உள்ளத்தில் கிடந்தது அருளிச் செய்வதாகக் கோலி

மித்ர பாவேந -18-3-என்கிற ஸ்லோகத்தாலே
மித்ர பாவேந சம்ப்ராப்தன் சதோஷனே யாகிலும் கை விடேன் என்று சொல்லி

தஸ்யாநு பந்தா பாபமாந சர்வே நச்யந்தி தத் ஷணாத்-அஹிர்புத்த -37-33-என்று
பிரபன்னன் ஆனபோதே நிர்த்தோஷன்
இப்படி -பிரபன்னனாய் நிர்த்தோஷன் ஆனவனுக்கு –
உம்மாலும் என்னாலும் பிறராலும் வரும் பயன்களைக் போக்கக் கடவேன் -என்கிறார் இந்த ஸ்லோகத்தால்

வேதோ உபப்ப்ரும்ஹணா ர்த்தாய தாவக்ராஹயாத பிரபு -பால -4-6-என்று
வேத ப்ரும்ஹண ப்ரவண ப்ரபந்தம் அன்றோ இது
இவ்விடத்தில் உபப்ரும்ஹிக்கிற வேதார்த்தம் எது -வேத வாக்கியம் தான் எது -என்னில் –

தம் ஹி தேவமாத்மபுத்தி பிரசாதம் முமுஷூவை சரணம் அஹம் ப்ரபத்யே -ஸ்வே-6-18-என்றும்
ப்ரயத பாணி சரணமஹம் ப்ரபத்யே ஸ்வஸ்தி சம்பாதேஷ்வபயம் நோ அஸ்து-ருக்வேத -என்றும் சொல்லுகிற
பிரபத்புபாய வைபவம் இவ்விடம் உபப்ரும்ஹிக்கிறது

வாக்யமும் ப்ரயதபாணி சரணமஹம் ப்ரபத்யே என்கிற இது
சரனௌ சரணமஹம் ப்ரபத்யே –என்று த்வயம்
சரணம் காடம் நிபீட்ய–அயோ என்றும்
திருவடிகளைக் கையாலே பிடிக்கும் போது ஸூத்த ஹஸ்தனாக வேணும்

அந்த ஸூத்த ஹஸ்ததையாவது –
சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -என்றும்

பிதரம் மாதரம் தாரான் புத்ரான் பந்தூன் சகீன் குரூன்
ரத் நாதி தந தான்யாநி ஷேத்ராணி ச க்ருஹாணி ச
சர்வ தர்மாமச்ச சந்த்யஜ்ய சர்வ காமாம்ச்ச சாஷரான்
லோக விக்ராந்த சரணு சரணம் தேவராஜம் விபோ -விஹா கேஸ்வர சம்ஹிதை -என்றும்

வீடு மின் முற்றவும் -திருவாய் -1-2-1- என்றும்
மற்றாரும் பற்றிலேன் -பெரிய திருமொழி -8-10-5-என்றும் உபாயாந்தரங்களை விட்டுப் பற்றுகை –

அத்தை இறே ப்ரயதபாணி -என்கிறது –

மாம் வ்ரஜ -சரணம் ப்ரபத்யே –
பிரார்த்தனா மதி சரணாகதி -என்று
உபாய பிரார்த நாரூப ஜ்ஞானத்தை -சரணம் பிரபத்யே -என்கிறது –

இவ்வாக்யத்தை இந்த ஸ்லோகம் உபப்ரும்ஹித்தபடி ஏன் என்னில்
சக்ருத் ஏவ -என்கிற பதங்களால்
அசக்ருதாவ்ருத்தி சாபேஷையான பக்தியை வ்யாவர்த்திக்கையாலே
சர்வ தர்ம தியாக பூர்வகமான ப்ரயுத பாணி என்கிற பதத்தையும்
பிரபன்னாய-என்கிற பதத்தாலே சரணம் பிரபத்யே -என்கிற பதங்களையும்
த்வாஸ் மீதி ச யாசதே -என்கிற பதங்களாலே ஸ்வஸ் த்யஸ்து -என்கிற பதங்களையும்
அபயம் ததாமி -என்கிற பதங்களாலே அபயமஸ்து-என்கிற பதங்களையும் உபப்ரும்ஹிக்கிறது

ஆகிறது -ப்ரபத்யே என்கிற பிரபதன தசையில்
ஏக வசனமாய் இரா நின்றது

பல தசையிலே ந என்று-எங்களுக்கு என்று – பஹூ வசனமாய் இரா நின்றது –
இது செய்யும்படி ஏன் என்னில்

வைஷ்ணவோ ந குலே ஜாத என்று ஏக வசனமாகச் சொல்லி
தே சர்வே முகத்திமா யாந்தி -என்று பஹூ வசனமாகவும்

யே ச வைஷ்ணவ சம்ஸ்ரயா தே நைவ தே பிராஸ் யந்தி -என்று ஏக வசன பஹூ வசனங்களாலும்
இப்படி பஹூ பிரமாணங்கள் உண்டாகையாலும் –

லோகத்தில் ஒருவன் ராஜ சேவை க்ருஷ்யாதிகளைப் பண்ண
அவன் யத்ன பலமான அன்ன தான தான்யா வஸ்த்ராதி பலங்களை
அவன் அபிமானத்திலே பார்யா புத்திர சிஷ்ய தாசாதிகள் வருத்தமற புஜிக்கக் காண்கையாலும்

இப்படி லோக வேதங்களிலே அநு பூத சரமாகையாலே
ஒருவன் பிரபன்னனாக
அவன் அபிமானத்திலே ஒதுங்கினார்க்கு எல்லாம் பலமாகக் கடவது -என்கிறது –

ஆகிறது -பிரபத்த்யுபாயம் என்பது
எம்பெருமான் உபாயம் என்பதாகா நின்றது –

பிரபத்தியாவது –
த்வமேவோ பாய பூதோ மே பவதி -ப்ரார்த்த நா மதி -சரணாகதி -என்று
சேதனனுடைய ப்ரார்த்த நா ரூப ஜ்ஞானமாய் இரா நின்றது –

எம்பெருமான் ஆகிறான்
ப்ரார்த்த நீயானாய் இருப்பான் ஒருவன் பரம சேதனனாய் இரா நின்றது –
இது செய்யும்படி என் என்ன –

ப்ராம்ருஷ்ட லிங்கம் அநு மானமாய் இருக்க –
லிங்க பராமர்சோ அநு மானம் -என்று பராமர்ச ப்ராதான்யத்தைப் பற்ற
ஔ பசாரிகமாகப் பராமர்சத்தைச் சொன்னால் போலவும்

நீலாம் ஜ்ஞானம் பேதம் ஜ்ஞானம் என்றால்
ஜ்ஞானத்துக்கு ஒரு நைல்ய பீதி மாதிகள் அற்று இருக்க
விஷயகதமான நைல்ய பீதி மாதிகளை விஷயியான ஜ்ஞானத்திலே உபசரித்து
நீளம் ஜ்ஞானம் பேதம் ஜ்ஞானம் -என்றால் போலேயும்

ஸ்வீகார ப்ராதான்யத்தைப் பற்ற
ஸ்வீ கார விஷயமான பகவத் கத உபாய வ்யவஹாரத்தை
விஷயியான ஸ்வீகார ரூப பிரபத்தி ஜ்ஞானத்திலே உபசரித்து சொல்லுகிறது
ஆகையால் ஒரு விரோதமும் இல்லை –

மலை நெருப்பை யுடையது புகை இருப்பதால் -அநு மானம்
மலை -பஷம்
நெருப்பு சாத்தியம்
ஹேது -லிங்கம் –

அடையாளம் காரணம் -ஆகிறது-
ஸ ஸ்வேநைவ பலப்ரத ஸ்வே நைவ நாராயண -அனர்க்க ராகவம் -3-20-என்றும்
மாம் வ்ரஜ -ஸ்ரீகீதை -18-66-என்றும்
மாமேவைஷ்யசி -ஸ்ரீ கீதை -18-65-என்றும்
இறைவா நீ தாராய் பறை -என்றும்
உன் தன்னோடு உற்றோமே யாவோம் உனக்கே நான் ஆட் செய்யோம் -என்றும்
எம்பெருமானே உபாயமும் உபேயமும் என்று இறே சொல்லுகிறது –

அந்த உபாய உபேயங்கள் ஆகிறது கார்ய காரணங்கள் இறே

யத நந்தரம் யத்த்ருச்யதே தத் தஸ்ய காரணம் -என்றும்
நியத பூர்வ பாவி காரணம் -என்றும்
பூர்வ பாவியுமாய் பூர்வ காலத்திலேயே சத்துமாய் இறே காரணம் இருப்பது

நியத பஸ்சாத் பாவித்வம் ச கார்யத்வம் -என்றும்
ப்ராக சத் சத்தா யோகித்வம் கார்யத்வம் -என்றும்
பூர்வ காலத்திலேயே சத்துமாய் இராதே
அத்தாலே பிறக்கக் கடவதுமாய் பஸ்சாத் பாவியுமாய் இறே கார்யம் இருப்பது

இப்படி இருக்க
நித்யம் விபும் -என்றும்
சத்யம் ஜ்ஞானம் என்றும்
ஏகமே யத்விதீயம் -என்றும்
நித்யமுமாய் ஏகமுமாய் இருக்கிற பகவத் வஸ்துவுக்கு
பரஸ்பர விருத்தமான பாவ அபாவத்மகத்வம் கூடும்படி என் -என்னில் –

ஸ தேவ சோம்யேத மக்ர ஆசீதே கமேவாத் விதீயம்ம்,-என்றும்
அவிகாரமுமாய் நித்யமுமாய் ஏகமுமான ப்ரஹ்மத்துக்கு
ப்ரஹ்ம வனம் ப்ரஹ்ம ஸ வ்ருஷ ஆஸீத் -என்றும்
ஸோ ஆகாமயத பஹூஸ்யாம் ப்ரஜாயேயேதி -என்றும்
ஸ ஏவ ஸ்ருஜ்ய ஸ ஸ சரக்க கர்த்தா ஸ ஏவ பாத்யத்தி ஸ பால்யதே -ஸ -என்றும்
த்ரிவித காரணத்வமும் ஸ்ருஷ்டுஸ்ருஜ்யத்வமும் பரஸ்பர விருத்தமுமாய் இருக்க

ஸூஷ்ம சிதசித் விசிஷ்ட பிரமம் காரணம்
ஸ்தூல சிதசித விசிஷ்ட ப்ரஹ்மம் கார்யம் -என்று
அவ்விருத்த தர்மங்கள் விசேஷணங்களிலேயாய் –
விசிஷ்ட ஐக்யத்தாலே நிர்வஹித்தால் போலே

இங்கும் –
தாது ப்ரசாதான் மஹிமா நமீ சம்-என்றும்
தஸ்மின் பிரசன்னே க்லேச சங்ஷய -என்றும்
ப்ரஹர்ஷயாமி-என்றும்
த்வத் ப்ரீதயே-என்றும்
திரு உள்ளம் இடர் கெடும் தோறும் வியக்க இன்புறுதும்-என்றும்

பிரசாத விசிஷ்டன் உபாயம்
ப்ரீதி விசிஷ்டன் உபேயம்
என்று விசேஷண பேதம் கிடக்கச் செய்தே விசிஷ்ட ஐக்யத்தாலே
உபாய உபேய எம்பெருமான் என்கிறது ஆகையாலே எல்லாம் கூடும்

இரக்கம் உபாயம் –
இனிமை உபேயம் -என்று இறே ஜீயர் அருளிச் செய்யும் படி –

அநந்ய சாத்யே ஸ்வா பீஷ்டே -என்று பிரபத்யாதி சாத்யம் இறே மோஷம்
சாத்யம் ஆவது முன்பு இன்றியிலே பின்பு உத்பன்னம் ஆவது

உத்பன்னச்ய வினாச யோகாத் -என்று உத்பன்னமாய் நசிக்கும் ஆகில்
உபேயமான பகவத் ப்ராப்தி ரூப மோஷ நசிக்குமாய் இருந்ததே என்னில் நசியாது

இதுக்கு இரண்டு பிரகாரம் உண்டு –

அதில் ஓன்று சாத்யம் தான்-
உத்பாத்யம் என்றும் –
ப்ராப்யம் என்றும் –
விகார்யம் -என்றும்
சம்ஸ்கார்யம் -என்றும் நாலு பிரகாரமாய் இருக்கும்

உண்டு பண்ணப் படுவது –
அடையப்படுவது –
விகாரம் அடைவிக்கப் படுவது –
சம்சரிக்கப் படுவது –
சாதிக்கப் படுபவை நான்கு வகை –

அவற்றில் உத்பாத்யமாவது –
கடம் கரோதி -படம் கரோதி போலே முன்பு இன்றியிலே பின்பு உண்டாவது

ப்ராப்யம் ஆவது –
க்ராமம் கச்சதி ராஜா நம் கச்சதி -என்றும்
காம் தோக்தி பய -என்று முன்பே சித்த ரூபமான வஸ்துவை அதிகாரிக்கு இடுகை –

விகார்யம் ஆவது –
ஷீரமப் யஞ்ஜயதி -என்றும்
தரபுசீசே ஆவர்த்தயதி –
பாலைத் தயிர் ஆக்குகையும் ஈயங்கள் உருக்குகையும்

சம்ஸ்கார்யம் ஆவது
வ்ரீஹீன் ப்ரோஷதி -என்றும்
வ்ரீஹீ நவ ஹந்தி -என்று தன்னைக் கார்யாந்தர யோக்யமாகப் பண்ணுகை-
மந்திர ஜலத்தால் பிரோஷித்து -நெல்லை உரலில் இட்டு குத்தி போல்வன

இங்கும்
ப்ரஹ்ம விதாப் நோதி பரம் -என்றும்
பராத்பரம் புருஷம் உபைதி திவ்யம் -என்றும்
பரம் ஜ்யோதிரூப சம்பாத்திய -என்றும்
உன்னை எய்தி -என்றும்
பண்டே சித்த ரூபனான பரமாத்மாவை இவன் கிட்டுகையாலே ப்ராப்யம் நித்தியமே யாகிறது

இனி மற்றை இரண்டாவது பிரகாரம் –
நிதிப் நித்யா நாம் -என்றும்
அஜோஹ்யேக-என்றும்
ந ஹாய் விஜ்ஞாதூர் விஜ்ஞாதேர் விபரிலோபோ வித்யதே -என்றும்
பர நல மலர்ச் சோதி -என்றும்
ஆத்மாக்கள் நித்யர் ஆகையாலும்
இவர்களுக்கு தர்மமான ஜ்ஞானா நந்தாதிகள் நித்யங்கள் ஆகையாலும்

தமஸா கூட மக்ரே பிரகேதம் -என்றும்
தயா திரோஹிதத் வாச்ச சக்தி ஷேத்ரஜ்ஞ சம்ஜ்ஞிதா-என்றும்
ஆத்ம ஸ்வரூப தர்மங்களுக்குத் திரோ தாயகமாய் பிரகிருதி சம்சர்க்கம் போய்

ஸ்வே ந ரூபே ணாபி நிஷ்பத்யதே -என்றும்
ஆவுர்ப்பூதஸ்வ ரூபஸ்து-என்றும்
அவபோதா தயோ குணா பிரகாஸ் யந்தே ந ஜன்யந்தே நித்யா ஏவாத்மநோ ஹி தே-என்றும்
ஸ்வா பாவிகாரம் விஸ்த்ருதமாய் உத்பாத்யம் அன்றிக்கே ஒழிகையாலும் நித்யம் ஆகிறது என்ற பிரகாரம் –

அவையும் அப்படி ஆகிறது –
இப் பிரதேசம் பிரபத்த்யுபப்ரும் ஹணம் பண்ணுகிறதாகில்
அஹம் அஸ்மா அபராதானாம் ஆலய –என்கிற
பிரபத்தி லஷணம் கிடந்ததோ என்னில்

ராவணோநாம துர்வ்ருத்தோ -17-19-என்று ராவண சம்பத்தாலும்
பீஷ யசே ஸ்மபீரோ-15-4-என்று நாம நிர்வசனத்தாலும்
ஸ்வ தோஷத்தை முன்னிடுகையாலே –
அஹம் அஸ்ம்ய அபராதானாம் ஆலய -என்னும் அர்த்தம் சொல்லுகிறது –

ராஜ்யம் ப்ரார்த்தயமா நச்ச-17-65- என்று
தனக்கு ராஜ்யம் வேண்டி வந்தவனாய் பெருமாளுக்கு கிஞ்சித்காரம் பண்ண வந்தவன் அல்லாமையாலே
அகிஞ்சன -என்னும் அர்த்தம் சொல்லுகிறது

த்வாம் து திக் குல பாம்சநம் -16-15- என்று தள்ளி விடும்படி
ஸோ தரப்ராதாவுக்கு உட்பட ஆளன்றிக்கே போருகையாலே அகதி என்னும் அர்த்தம் சொல்லுகிறது

பவந்தம் சரணம் -19-4- என்கையாலே
த்வமேவ உபாய பூதோ மே பவதி ப்ரார்த்த நா மதி சரணாகதி -என்னும் அர்த்தம் சொல்லுகிறது

பாதயோ சரணான் வேஷீ நிபபாத -19-2- என்கையாலே
சா தேவே அஸ்மின் பிரயுஜ்யதாம் -என்னும் அர்த்தம் சொல்லலுகிறது

ஆகையால் இது நேராகக் கிடந்தது

ஆநு கூல்ய சங்கல்பாதிகளும் கிடந்ததோ என்னில் –
இந்த லஷணமும் புஷ்கலம்

ஆத்மாநாம் -16-25-என்று ராவணனுக்கும் படை வீட்டுக்கும் நன்மையை ஆசாசிக்கையாலே
ஆநு கூல்ய சங்கல்பம் சொல்லிற்று

உத்பபாத கதா பாணி -16-16- என்று கையிலே தடி இருக்க
பரிபவித்தனை கரைய வடித்து போராமையாலே ப்ராதி கூல்ய வர்ஜனம் சொல்லிற்று –

வாலி நஞ்ச –17-6-என்று ஸோ தா ஹரணமாக ராஜ்யம் த்ரவ்யம் என்று
அறுதி இட்டு வருகையாலே ரஷிஷ்யதீதி விஸ்வாசம் சொல்லிற்று

பவந்தம் சரணம் கத -19-4-என்று சொல்லுகையாலே
கோப்த்ருத்வ வரணம் சொல்லிற்று

பவத்கதம் -19-5-என்று அகில பர சமர்ப்பணம் பண்ணுகையாலே
ஆத்ம நிஷேபம் சொல்லிற்று –

பிராணா தச்ச-18-14-என்று ஸ்வரத்தில் தளர்த்தியாலும்
சீக்ரம் -17-7- என்று பெருமாள் பக்கல் போக ஒண்ணாத படி நடு வழியிலே கொல்ல நிற்கையாலும்
தைந்யம் கார்ப்பண்யம் உச்யதே -என்கிற
கார்ப்பண்யம் சொல்லிற்று

ஆகையாலே இந்த லஷணமும் புஷ்கலம் –

இப்படி
புஷ்கல லஷணையான பிரபத்தியைப் பண்ணி
இதுக்குப் பலமாக கொள்ளைக் குப்புக்கு கூலம் எடுத்தவோ பாதி
நாம் இருக்க பலாந்தரங்களை ஆசைப்படாதே
நம்மையே உகந்து வந்தவனுக்கு சகல பய நிவ்ருத்தியும் பண்ணுவேன்
இது நமக்கு வ்ரதம் என்கிறார் இந்த ஸ்லோகத்தாலே –

———————

இப்படி அபய பிரதானம் பண்ணுவது ஆருக்கு என்னில் –
சக்ருதேவ பிரபன்னாய –
ச லஷண பிரபத்தி பண்ணினவனுக்கு –
அதாவது -சக்ருதேவ பிரபன்னனாய் இருக்கை-

சக்ருத்-தனக்குப் பொருள் என் என்றால் –
ஆவ்ருத்தி ரசக்ருதுபதே சாத் -என்றும்
அநேக ஜன்ம சமசித்த -என்றும்
பக்தி போலே ஸ்வரூப நிஷ்பத்தியும் பல நிஷ்பத்தியும் சிரகால சாத்யை யன்றிக்கே

தத் த்வயம் சக்ருத் உச்சாரோ பவது -கடவல்லி -என்றும்
உபாயோசயம் சதிர்த்தஸ்தே ப்ரோக்த சீக்ர பலப்ரத-லஷ்மி தந்த்ரம் -17-76-என்றும்
ஸ்வரூப நிஷ்பத்தியும் பல நிஷ்பத்தியும் ஒரு காலேயாய் இருக்கை –

சக்ருதேவ -என்கிற அவதாரணம் –
பிரபன்னனே-என்றும்
ஒருகாலே -இருகால் மாட்டில்லை -என்றும்
அயோக வ்யவச் சேதமோ -அந்யயோக வ்ய்வச் சேதமோ

சங்கு வெளுப்பே –அயோக வ்யவச் சேதம் -அப்பொருள் அங்கே இருக்கிறது போலே
பார்த்தன் ஒருவனுமே வில்லாளி – ஒருவன் தான் என்பதை குறிக்கும் அந்ய யோக வயவச் சேதம் –

பிரபன்னனே -என்ற போது பிரபன்னனை அநு வதித்து
அவனுக்கு அபய பிரதானம் பண்ணுவன் என்று வாக்யத்துக்கு விதேயம் இத்தனை போக்கி
பிரபன்னனோ அபய பிரபன்னனோ என்று விமர்சமாய்
பிரபன்னனே என்று விதயம் அல்லாமையாலும் –
அயோக வ்யவச் சேத பொருள் பொருந்தாது

சக்ருச்சாரோ பவதி -என்றும்
சக்ருதேவ ஹி சாஸ்த்ரார்த்த -என்றும் பிரபத்தியாகில்
சக்ருத் பிரயோஜ்யையாய் -அசக்ருத் பிரயோஜ்யை அல்லாமையாலே
சக்ருத்தா வ்ருத்தியாய் இருப்பதொரு பிரபத்தியில் வ்யவச் சேதம் இல்லாமையாலும்
அயோக வ்யவச் சேதம் இல்லாமையாலும்

அபயங்கதோ பவதி என்று அப்பிரபன்னனான பக்தி நிஷ்டனுக்கும்
அபாய பிரதானம் பண்ணின படியாலே
அந்ய யோக வ்யவச் சேதம் அல்லாமையாலும்
வ்யாவர்த்தம் இல்லை என்று இட்டு வ்யர்த்தம்

இனி சக்ருதேவ -என்று இங்கே கூட்டின போது-
சக்ருதேவ குர்யான் ந அசக்ருத் -என்று
பிரபத்தி ஸ்வரூப அபிதானம் பண்ணுகிறது அன்றிக்கே
பிரபன்னன் அநூத்யனாய்
அபாய பிரதானத்திலே தாத்பர்யம் ஆகையாலே சக்ருத்தோடே கூட்டிலும் வ்யர்த்தம்

இந்த உபபத்திகளாலே சக்ருத் பிரயோகமும் வ்யர்த்தம்

சக்ருதேவா பயம் ததாமி -என்று
இங்கே அன்வயித்தாலோ என்னில்
ஒரு சரீரிக்குப் பிறக்கக் கடவ பயன்கள் எல்லாம் ஒரு காலே சஹிதமாய்
அவற்றினுடைய நிவ்ருத்தியை ஒரு காலே பண்ணுகிறதல்ல-

பூத காலத்தில் பயங்கள் பண்டே அனுபவித்துப் போயிற்றன –

ஆகாமி காலத்தில் பயங்கள் உத்பன்னம் அல்லாமையாலே
நிவ்ருத்தி இப்போது பண்ண ஒண்ணாது

இன்னமும் ததாமி -என்று ப்ராரப்தமாய் –
நிகழ கால பிரயோகம் -பரிசமாப்தம் அல்லாத பயங்கள் உத்பன்னங்கள் அல்லாமையாலே
மேல் வரும் அவை அடைய வர வரப் போக்குகிறேன் என்கிற வர்த்தமானத்துக்கும்
ஒரு கால் என்கிற சக்ருத் பதத்துக்கும் வ்யாஹதியும் வரும்

அபாய பிரதானம் பண்ணுகிற இன்று தொடங்கி ராவண வத பர்யந்தமாகவும்
பயங்களுக்கும் பரிஹாரங்களுக்கும் அவதி இல்லாமையாலே அனுஷ்டான விருத்தமும் ஆகையாலே
சக்ருத் என்றும்
ஏவ என்றும் ப்ரஸ்துத பதங்களுக்கு வையர்த்யம் வரும் என்னில்
வாராது –

1- சக்ருத் ஏவ –
பிரபன்னன் என்றார் பெருமாள் –

அதுக்கு அனுபபத்தியாக மஹா ராஜர் சக்ருத் பிரயோஜ்யை யான ப்ரபத்தியை –
ராகவம் சரணம் கத –17-14- என்றும்
பவந்தம் சரணம் கத-19-4- என்றும்
பாதயோ சரணான் வேஷீ நிபபாத -19-2- என்றும்
முக்கால் பண்ணி பிரபத்தி லஷண ஹாநியும்
ப்ரபத்த்ரு ஸ்வரூப ஹாநி யும்
பிரபத்தவ்ய ஸ்வரூப ஹாநி யும் -பண்ணினான் என்று தூஷணம் சொல்ல

சக்ருதேவ பிரபன்னாய –
அவன் பலகால் பண்ணிற்று இலன் –
ஒரு கால் பண்ணினான் -என்கிறார்-

நாலு மூன்று பண்ணை பண்ணிற்றாக எடுத்த பிரமாணங்கள்
செய்யும்படி என் என்னில்

ராஷசோ -17-5- என்று
அபிசாபம் -கடும் சொல் -சொன்ன உங்களைப் பார்த்து
ஸோ அஹம் —ராகவம் சரணம் கத -17-14- என்கிறபடி
விரோதியாய் வந்தவன் அல்லேன்
அவன் தானே பரிபவித்து போகச் சொல்ல –
அவனோட்டை சம்பந்தங்களையும் விட்டு பெருமாளை சரணம் புக வந்தேன்
என்று தன அருள்பாடு சொன்னான் முற்பட –

சரணம் கத-என்கிற நிஷ்டை
உம்முடைய வார்த்தைகளாலே கலங்கினோமே என்று சங்கித்து
நம்மைத் தெளிய விடுகைக்கு
பவந்தம் சரணம் கத -என்று விண்ணப்பம் செய்த படி

பாதகனாய் வந்தவன் அல்லன்
உம்மை சரணம் புகுவதாக வந்தவன் என்று நமக்கு பட்டாங்கு சொன்னான் இரண்டாம் பண்ணை –

ஆ நய-18-34-மேல் -என்று நாமும் அழைத்து
அஸ்மாபிஸ் துல்யோ பவது –18-38-என்றும்
ஸ்கித் வஞ்சாப்யுபைது ந-என்று நீர் அனுமதி பண்ணின பின்பாயிற்று –
காத் பபாதாவ நிம் -19-1- என்று பூமியிலே இழிந்து
பாதயோ சரணான் வேஷீ நிபபாத -19-2-என்று
நம் காலிலே விழுந்தது ஆகையாலே ஒரு காலே யாயிற்று அவன் சரணம் புகுந்தது –

ஒரு ஹானியும் பண்ணிற்று இலன் -என்கிறார் –
ஆகையாலே சக்ருதேவ -என்கிற பதம் பிரயோஜனம் ஆகிறது

2-அன்றியிலே -சக்ருதேவ பிரபன்னாய -என்று
அநேகஸ்மாத வ்யாவ்ருத்தோ தர்ம –அநேக தர்ம -என்கிறாப் போலே
சக்ருத்வ நிச்சித்ய ப்ரபன்னன்-என்றாய் –
மத்யம பத லோபி யான சமாசமாய் –

விசார்யா ச புன புன -என்று
துஷ்டனோ அதுஷ்டனோ –
மித்ரனோ அமித்ரனோ
வத்யனோ அவத்யனோ –
ஸ்வீகாரனோ பஹிஷ்கார்யானோ
என்று நாம் பட்டால் போலே

லங்கா மித்ர நாதிகளை விடுவேனோ பற்றுவேனோ
ராவணனை விடுவேனோ பற்றுவேனோ –
போகிற இடத்தில் கைக் கொள்ளுவார்களோ தள்ளுவார்களோ
ராஜ்யம் கிடைக்குமோ கிடையாதோ என்று
இப்புடைகளிலே பஹூ முகமாய் விசாரித்து அளப்பது முகப்பதாகை அன்றிக்கே
சக்ருத் சமீஷ்யைவ ஸூ நிச்சிதம் ததா -யுத்த -12-28-போலே
ஒரு காலே அறுதியிட்டு வந்தவன் என்கிறார் ஆகவுமாம் –

3- அன்றியிலே சஹஸா சப்தத்துக்கு சக்ருதேசமாய் –
சஹஹைவ பிரபன்னாய -என்றாய் –
அதாவது ஆஜகாம முஹூர்த்தேந -17-1-என்றும்
ஒல்லை நீ போதாய் -என்றும் சொல்லுகிறபடியே –
நின்றவா நில்லா நெஞ்சில் பிறந்த ஆநு கூல்யம் புரிவதற்கு முன்பே வந்தான் -என்கை

4- அன்றியிலே -சரணாகத ரஷணம் பண்ணுகிறீர் ஆகில் அடியேன்
சஹஸா பிரபன்னாயா -என்று ஒன்றையும் நிரூபியாதே
சாஹசிகனாய் வந்தான் –

அதாவது
ராவணன் கோஷ்டியில் நின்று கடல் கரையில் இருக்கிற பெருமாளை சரணம் புக்கால்
அவர் பிடித்துக் கொண்டு போய் விலங்கிலே இடில் செய்வதென் -என்று
பயப்படாதே பட்டது படுகிறது என்று அவன் வந்த சாஹசம் காணும் என்கிறார் ஆகவுமாம் –

5-இப்படி சரணாகதியில் சர்ப்பம்ருதி யுண்டோ என்ன –
சஹாச பிரபன்னாய –
அன்று ஈன்ற கன்றுக்காக முன்னீன்ற கன்றைக் கொம்பிலும் குளம்பிலும் கொள்ளும் தாயைப் போலே
பால்பாயப் பாய சரனாகதனாய் பலமும் பெறாத இவனுக்கே
யாம் அத்தனை போக்கி பூர்வ சரணாகதனாய்
ராஜ்ய தார பலமும் பெற்ற உமக்காகோம் –

இப்படியாவது அவன் தான் சரனாகதன் ஆகில் அன்றோ –
சீக்ரம் 17-7- என்றும்
வத்யதாம் -17-27- என்றும்
நாங்கள் சொன்ன வார்த்தையிக் கேட்டு வெருவிப் போக நிற்கிறவன் அன்றோ -என்ன

1- பிரபன்னா யைவ –
நாம் இப்படி விபரத்தி பின்னர் ஆன அளவிலும் அவன்
பிரபன்னனே -போகான் காணும் -என்கிறார்

பிரபன்னனே காணும் என்று அருளிச் செய்யா நின்றீர் –
அவன் பக்தி நிஷ்டனைப் போலே அங்கமாக சில தர்ம அனுஷ்டானம் பண்ணி –
ப்ரதீயதாம் தாசரதாய மைதிலீ -14-3/4- என்று நல் வார்த்தை சொல்லுவதும்
தூத வதம் ஆகாது என்பதும் –
தன் மகள் அநலையை இட்டு நல் வார்த்தை சொல்லுவதுமாய்
அநேகம் புனஸ் சரணம் பண்ணி அன்றோ வந்தது –
ஆன பின்பு அவன் பக்தி நிஷ்டன் என்றார் மஹா ராஜர் –

பெருமாள் -2- பிரபன்னா யைவ –
அவன் நல் வார்த்தை சொல்லிற்று நமக்காக அல்ல –
விபீஷணஸ்து-17-24-என்று ப்ரக்ருத்யா தார்மிகன் ஆகையாலும்
குருத்வாத்தி தமிச்சதா -என்று தமையன் விஷயத்தில் ஹித பரன் ஆகையாலும்
ஆநு கூல்யச்ய சங்கல்ப -என்று பிரபத்த்யாதி காரியாகச் சொன்னான் இத்தனை –

ஆகையால் இது அந்யா சித்தம் -பக்தி நிஷ்டன் என்ன ஒண்ணாது
சேனயோர் உபயோர் மத்யே ரதம் சதாபய -ஸ்ரீ கீதை -1-21-என்று
பள்ளரும் பறையரும் பார்ப்பாரும் பார்க்கருமான இரு படைக்கு நடுவே தேரை நிறுத்திச்
சரம ஸ்லோகம் உபதேசித்த போது அர்ஜுனன்
எங்கே குளித்து குலை குடுமியும் தோதவத்தியுமாய் நின்றான் –

வெளுத்த உடுப்பை -தோதவத்தித் தூய மறையோர் -பெரியாழ்வார் -4-8-1-
இன்னமும் உறங்குதியோ -என்ன நங்கைமீர் போதர்கின்றேன் -என்றும்
தூயோமாய் வந்தோம் துயில் எழப் பாடுவான் -என்றும்
திருவாய்ப்பாடியிலே பெண்கள் நோன்புக்கு போகிற போது
அனந்தலிலே-தூக்கக் கலகத்தாலே -கண்ணையும் கடை வாயையும்
துடைத்து வந்தார்கள் அத்தனை போக்கி
எந்த உவர்க் குழியிலே குளித்து வந்தார்கள் –

அப்படியே இவனும் -யோ விஷ்ணும் சததம த்வேஷ்டிதம் வித்யா தந்த்யரே தசம் -என்று
விஷ்ணு த்வேஷியாய் கர்ம சண்டாளனான ராவணன் கோஷ்டியில் நின்று போருகிற போது
கஸ்ய ஏவ வ்யதிஷ்டத -17-8-என்று
ஆகாசத்திலே நின்றான் இத்தனை போக்கி என்ன கடலாடி புனலாடி வந்தான்

யதஹரேவ விரஜேத் ததஹரேவ பிரவ்ரஜேத்-ஜாபால உபநிஷத் -என்றும்
நாஸ்தி நஷத்ர சம்பந்தோ ந நிமித்த பரீஷணம் ஸ்ரத்தைவ காரணம் நித்ய மஷ்டாஷர பரிக்ரஹே-நாராதீய கல்பம் -என்றும்
போதுவீர் போதுமினோ -என்றும்
ருசி பிறந்த போதே வந்தான் அத்தனை –

கங்கை ஆடுவாருக்கு ஒரு உவர் குழியிலே குளிக்க வேணுமோ
பகவான் பவித்ரம் வாசு தேவ பவித்ரம் –
பவித்ராணாம் பவித்ரம் –
பாவனா சர்வ லோகா நாம் த்வமேவ ரகு நந்தன -என்று
பேசப்பட்ட நம் பக்கல் வருகிறவனுக்கு பெரு புரச் சரணம் வேண்டா –
ப்ரபன்னன் ஆகில் -என்கிறார்

அது இருந்தபடி என் –
பக்திக்கு சாஸ்திர விஹிதம் வர்ணாஸ்ரம தர்மங்கள் உண்டாய் இரா நின்றது –
இதுக்கு
சர்வ தரமான் பரித்யஜ்ய -என்று உள்ள தர்மங்களையும் விடச் சொல்லா நின்றது
ஆகையாலே பிரபத்தியில் பக்தி விலஷனையாய் தொடரா நின்றதீ என்னில் –
அது சொல்ல ஒண்ணாது

சப்த பிரமாணகே ஹ்யர்த்தே யதா சப்தம் வ்யவஸ்திதி-என்று
சாஸ்திர பிரமாண கரானால் அது சொன்ன படி கொள்ளக் கடவோம்
அதாவது –
பஹவோ ஹி யதா மார்க்கா விசந்த யேகம் மஹா புறம் –
ததா ஜ்ஞாநாநி சர்வாணி ப்ரவிசந்தி தமீஸ்வரம் -என்று
ஓர் ஊருக்குப் போகா வென்றால் பல வழியாய் இருக்குமாப் போலே
பகவத் ப்ராப்திக்கு பல உபாயங்கள் உண்டு என்று சொல்லி

ஒரு உபாயம் ஸ்வயம் அசக்தம் ஆகையாலே சில சஹ கார்யாந்தரங்களை விதித்து –
ஒரு உபாயம் சர்வ சக்தி யாகையாலே சஹ கார்யாந்தரங்களை வேண்டா என்கிறது

பிரகார பேதத்தாலே ஒன்றுக்கு ஓன்று வை லஷண்யம் வாராது
ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்கள் என்றும்
நிரூபித்த ஸ்வரூபத்துக்கு விசேஷ சமர்ப்பக தர்மங்கள் என்றும் யுண்டு
அநேக விசேஷ சமர்ப்பகங்களைப் பார்த்தால்
பிரபத்தியே விலஷணை -எங்கனே என்னில்

ஸோ அன்வேஷ்டவ்ய ச விஜிஜ்ஞாசி தவ்ய-என்றும்
ப்ரஹ்ம விடாப்நோதி பரம் -என்றும்
ஜ்ஞாத்வா தேவம் முச்யதே சர்வபாசை -என்றும்
தமேவைகம் ஜானதாத்மானம் அந்யா வாசோ விமுஞ்ச்சத அம்ருதச்யைஷ சேது -என்றும்
முமுஷூர்வை சரணமஹம் ப்ரபத்யே -என்றும்

வேதாந்த விஹிதத்வமும் மோஷாதி சாதனத்வமும் ஒத்து இருக்கச் செய்தேயும்
பக்த்யாபாய ஸ்வரூபம் போலே
சாத்திய பக்தயேக சோசா என்று இவனாலே சாத்தியமாக அன்றிக்கே
பிரபத்ய்யுபாய ஸ்வரூபம்
சித்தரூபம் பரம் ப்ரஹ்ம -என்றும்
நித்யம் நித்யாக்ருதிதரம் -என்றும்
பண்டே சித்த ரூபமாய்

த்யாயீத -என்றும்-
த்ருவா ஸ்ம்ருதி என்றும்
ஸ்ம்ருதி சந்தான ரூப ஜ்ஞானமாய் அசேதனமாகை அன்றிக்கே
யஸ் சர்வஜ்ஞ சர்வவித் –
சத்யம் ஜ்ஞானம் –
சர்வம் சர்வத்ர சர்வதா ஜாநாதி -என்று

ஜ்ஞாதாவாய் சதாதன ஜ்ஞான ஸ்வரூபமாய் –
ஸ்வீகரிக்கும் இடத்தில்
ஆவ்ருத்திர சக்ருதுபதேசாத் -என்று
அநேக ஜன்ம சித்தமாய் சிரகால சாத்தியமாய் இருக்கை அன்றிக்கே
தத் த்வயம் சக்ருத் உச்சாரோ பவதி –உபாய பூதோ மே பவதி ப்ரார்த்த நா மதி சரணா கதி –
தஸ்ய தாவதேவ சிரம் -யாவததிகாரம் -என்று
விளம்பித பலப்ரதமாகை அன்றிக்கே

உபாயோ அயம் சதுர்த்த் தஸ்தே ப்ரோக்த சீகர பலப்ரத –
தாவதார்த்திஸ் ததா வாஞ்ச தாவன் மோஹஸ் ததா ஸூ கம் யாவன்னயாதி சரணம் -என்று
சீகர பல பிரதமாய்

தபஸா அ நாஸ கேன் –
யஜ்ஞோ தானம் தபஸ் சைவ –
பஞ்சாக் நயோ யே ச திரிணா சிகேதா –
தபஸ் சந்தாப லப்தச்தே ஸோ அயம் தர்ம பரிக்ரஹ –
கார்யஸ் த்ரிஸ்வபி ஷேகச்ச காலே காலே ச நித்யச-என்றும்
ஓதி ஆமாம் குளித்து உச்சி தன்னால் ஒளி மா மலர்ப்பாதம் நாளும் பணிவோம் -என்றும்

மாரி கோடை இன்றியிலே
உப்பு நீரிலும் உவர் நீரிலும் சுட்ட நீரிலும் சுனை நீரிலும் தோய்ந்தும்
க்லேசிக்கும்படி யாகை அன்றிக்கே

ஆனந்தோ ப்ரஹ்ம –
ஆனந்தம் ப்ரஹ்ம –
கம் ப்ரஹ்ம கம் ப்ரஹ்ம -என்றும்
சர்வ கந்த சர்வ ரச என்றும் ஸூக ரூபமாய்
மித்யா பிரயிக்தோ யஜமானம் ஹி நஸ்தி -என்றும்
ஜ்ஞான தோஷ பரிப்ரஷ்டஸ் சண்டாளீம் யோனி மா கத -என்றும்
அல்ப்பம் தப்பில் கர்த்தா நசிக்கை அன்றிக்கே

யதா ததா வாபி சக்ருத் க்ருதோஞ்சலி ததைவ முஷ்ணாத்ய ஸூ பான்ய சேஷத
ஸூ பாநி புஷ்ணாதி ந ஜாது ஹீயதே -என்றும்
துராசாரோபி சர்வாசீ கருதக் நோ நாஸ்திக புறா -சமாஸ்ரயே தாதி தேவம் சரத்தா சரணம் யது
நிர்தோஷம் வித்தி தம் ஜந்தும் ப்ரபாவாத் பரமாத்மன -என்றும்

பயனன்றாகிலும் பாங்கலர் ஆகிலும் செயல் நன்றாகத் திருத்திப் பணி கொள்வான் -என்றும்
அடைவு கெடப் பண்ணினாலும் தோஷங்களைப் போக்கி திருத்தி
அனுஷ்டாதாவை உஜ்ஜீவிப்பிக்கக் கடவதாய்
அவித்யயா ம்ருத்யும் தீர்த்தவா வித்யயா அம்ருத மஸ் நுதே -என்றும்
கஷாய பக்தி கர்மாணி ஜ்ஞானம் து பரமாகதி -கஷாய கர்மபி பக்வே ததா ஜ்ஞானம் ப்ரவர்த்ததே-என்றும்
தரத்தும் ம்ருத்யு மவித்யயா -என்றும் -ஸ்வ உத்பத்தி பிரதிபந்தக நிவர்தகமாய்

அந்தவதே வாஸ்ய தத்பவதி -என்றும்
ந ஹ்யத்ருவை பராப்யதே -என்றும்
பலவா ஹ்யேதே அத்ரூடா யஜ்ஞரூபா -என்றும்
நஸ்யத் த்ரவ்ய உபகரணமாய்-நஸ்வர க்ரியா ரூபமுமாய் –
ஸ்வயம சக்த தேவதாத்மகமுமாய் ஸ்வர்க்க பசு புத்ராதி சாதாரணமான கர்மாதிகளை
அங்கமாக அபேஷிக்கை அன்றிக்கே

தமேவைகம் ஜானதாத்மான மன்யா வாசோ விமுஞ்சத் -என்றும்
சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய மாமேகம் சரணம் வ்ரஜ -என்றும்
ததே கோபாயதாயாச்ஞா -என்றும்
மாமேவைஷ்யசி என்றும்
சிருஷ்டியில் த்ரிவித காராணமும் தானே யாகிறாப் போலே

ஆத்யந்திக பிரளயமான மோஷத்திலும்
அங்கமும் அங்கியும்
உபாயமும் உபேயமும் ஒன்றேயாய்
சர்வ முக்தி வை ஷம்யம் நைர்க்ருண்யாதிகள் வாராமைக்காக
அதிகாரி ஸ்வரூப யோக்யதாபாதகமான ஆநு கூல்ய சங்கல்பாதி மாத்ர சாபேஷையாய்
இப்படிக்கொத்த அநேக குண பௌஷ் கல்யங்களாலே
பக்தியில் பிரபத்தியே அத்யந்த விலஷணை –
இப்படிகொத்த பிரபத்தியைப் பண்ணினவனுக்கு –

3- பிரபன்னா யைவ –
மந்திர வ்யூஹே நயே சாரே யுக்தோ பவிதுமர்ஹதி-17-18–என்று
கர்ம யோக நிஷ்டரான உமக்கும் ஆகோம்-

ஜாம்பவாம்ஸ் த்வதசம்ப்றேஷ்ய சாஸ்திர புத்த்யா விசஷண -17-43-என்கிற
ஜ்ஞான யோக நிஷ்டரான ஜாம்பவானுக்கும் ஆகோம்

பக்திச்ச நியதா வீர -உத்தர -40-16-என்கிற
பக்தி யோக நிஷ்டரான ஹனுமானுக்கும் ஆகோம்

ராகவம் சரணம் கத -17-14- என்று பிரபன்னனான விபீஷணனுக்கே ஆகக் கடவோம் –

4- பிரபன்னா யைவ –
அகார்த்தாயைவ -அஷ்டச்லோகீ-3 என்றும்
தனக்கே யாக எனைக் கொள்ளுமீதே -திருவாய் -2-9-4-என்றும்
அவன் நமக்கேயாய் இருக்குமா போலே

எனக்கே தந்தைத் தந்த கற்பகம் -திருவாய் -2-7-11-என்று
அபியுக்தர் சொன்னபடியே பிரபன்னனுக்கே யாகக் கடவோம்

அவன் பிரபன்னனாவது ஷூத்ர பிரயோஜனத்துக்காக அன்றோ
ராஜ்ய -17-66-என்று
உம்முடைய ஹனுமான் அன்றோ சொன்னான் -என்ன

1-தவாஸ் மீதி ச யாசதே –
உனக்கே யாவேன் என்று யாசிப்பவனுக்கு
அநந்ய பிரயோஜனநாயே வந்தான் காணும் -என்கிறார்

அதாவது-ச காரம் அவதாரண அர்த்தமாய் –
தூத வதம் ஆகாது என்று தனக்குப் பண்ணின உபகாரத்துக்கு பிரத்யுபகாரமாக
ராஜ்யம் கொடுக்க வேணும் என்று அபிப்ராயமாக ஹனுமான் சொன்னான் அத்தனை போக்கி
விபீஷணன் சொன்னானோ –

ந தேவ லோகா க்ரமணம் நா மரத்வமஹம் வ்ருனே ஐஸ்வர்யம் வாபி லோகா நாம் காமே ந த்வயா வி நா -என்றும்
உன்னால் அல்லால் யாவராலும் ஒன்றும் குறை வேண்டேன் -திருவாய் -5-8-3- என்றும்
லஷ்மணனும் சடகோபனும் சொன்னால் போலே
த்யக்த்வா புத்ராம்ச்ச தாராம்ச்ச -17-14- என்றும்
பரித்யக்தா -19-5-என்றும்
புறம்பு உள்ளவற்றை அடைய விட்டுச்
சேலேய் கண்ணியரும் பெரும் செல்வமும் நன் மக்களும் மேலாத் தாய் தந்தையும்
தாமேயாக-திருவாய் -5-1-8- வந்தவன் -என்கிறார் –

2- தவாஸ்மீதி ச யாசதே –
தவை வாச்ம்யஹ மச்யுத -என்றும்
உன் தன்னோடு உற்றோமே யாவோம் உனக்கே நாம் ஆட்செய்வோம் -என்றும்
அநந்ய பிரயோஜனனாயே வந்தான் –

3- தவாஸ்மி
ந மம-ந ராவணஸ்ய-
ஸ்வா தந்த்ர்யமும் இல்லை -பர பாரதந்த்ர்யமும் இல்லை
மத பாரதந்த்ர்யமே ஏவ ஸ்வரூபம் -என்று வந்தவன் –

4-தவைவாஸ்மி-
அவன் நம்மை நோக்கி தவைவாஸ்மி -என்றான் –
நாமும்
புக்த்வா ச போகான் விபுலான் ததோ அந்தே மத பிரசாதாதாதா –
மம அநுஸ்மரணம் ப்ராப்ய மம லோகம் ச கச்சதி -என்றும்
போகம் நீ எய்திப் பின்னும் நம்மிடைக்கே போதுவாய்-பெரிய திரு மொழி -5-8-5-என்று
லாங்கா ராஜ்யமும் கைங்கர்ய சாம்ராஜ்யமும் –
தவைவாஸ்து -என்னக் கடவோம் –

ஸ்ரீ மதா ராஜராஜோ லங்காயாம் அபிஷேசித-யுத்த -28-27-என்றும்
விபீஷண விதேயம் ஹி லங்கா ஐஸ்வர்யம் இதம் க்ருதம் -யுத்த -116-13-என்றும்
லப்த்வா குல தனம் ராஜா லங்காம் ப்ராயாத விபீஷண -யுத்த -131-9-என்றும்
இப்படி இரண்டும் கொடுத்து விட்டு அருளினான் இறே-

குல தனம் என்னக் கோயில் ஆழ்வாரைக் காட்டுகிறபடி என்-என்னில்
இதம் விமானம் ஆச்சர்யம் இஷ்வாகு குல தைவதம் -என்றும்
மநு வம்ச ப்ரசூதா நாம் ஷத்ரியாணாம் இதம் தனம் காமகம் காமதம் விமானம் ரங்க சம்ஜ்ஞிதம்-என்றும்
உப புராணத்திலும் ப்ரஹ்மாண்ட புராணத்திலும் ஸ்பஷ்டமானத்தை
இங்கே அநு வதிக்கிறது ஆகையாலே குறை இல்லை –

5- தவாஸ்மி –
ஸ்தித மாத்மநி சேஷத்வம் -என்றும் –
ஸ்வத்வமாத்மநி சஞ்ஜாதம -என்றும் –
ஆத்ம தாஸ்யம் -என்றும்
ஆத்ம சத்தையுண்டாகிற போதே சேஷமாய் அன்றோ இருப்பது –

6- தவாஸ்மி –
அஹம் ப்ரஹ்மாஸ்மி -போலே சாமா நாதி கரண்யத்தாலே சொன்னாலும்
சேஷ சேஷி பாவம் சித்திக்கும் இறே
அப்படிச் சொல்லாதே வ்யதிகரணமாகச் சொல்லிற்று –
பூர்வாபரங்களாலும் பிரமாணாந்தரங்களாலும் உபபாதிக்க வேண்டி
ஆபாதத்தில் ஸ்வரூப ஐக்கியம் போலே தோன்றி பிரமிக்க ஒண்ணாது என்று
ஜீவ பரமாத்மா பேதமும் வ்யக்தம் ஆகைக்காக

1-இதி –
இப்பாசுரம் ரசித்த படியாலே –
தவாஸ்மி-என்ற பிரகாரத்தைச் சொல்லுவதே -என்று
அநுபாஷித்து ப்ரீதராகிறார் –

2- இதி –
இத்யாஹா மால்யோப ஜீவந-என்றால் போலே
யாராகச் சொல்லக் கடவ பாசுரத்தை யார் சொல்லுகிறார் –
புலஸ்த்யன் புல ஹாதிகள் இதி ஹாசமாகச் சொல்லக் கடவ பாசுரத்தை
ஒரு ராஷசன் சொல்லுவதே –

ச –
உபாய மாத்ரத்தை அபேஷித்து விடாமே
பலத்தையும் வேண்டுவதே -என்று சமுச்ச்யார்த்த மாக வுமாம்

1-தவாஸ்மீதி ச –
சதுர்விதா பஜந்தே மாம் ஜநா-என்று
பல சதுஷ்ட்ய சாதாரணமான உபாயத்தை அபேஷித்தால்
உபேயங்களில் த்ரிவர்க்கத்தை அபேஷியாதே பரம புருஷார்த்தமான அபவர்க்கத்தை அபேஷிப்பதே-

2- தவாஸ்மீதி ச –
பூர்வார்த்தத்தில் உபாயத்தை அபேஷித்து-
சரணாகதனாய்ப் போகாதே -உக்த அர்த்தத்தில் கைகர்யத்தையும்
அபேஷித்து த்வய நிஷ்டன் ஆவதே –

3-தவாஸ்மீதி ச –
த்வாஸ்மீத் யபி என்றாய் –
அதாவது –
பரிபாலய நோ ராஜன் வத்யமாநான் நிசாசரை-என்ற ரிஷிகளையும்
த்ராணகாம இமாம் லோகம் சர்வம் வை விசசார ஹ -என்றும்
தரீன் லோகன் சம்பரிக்ரம்ய தமேவ சரணம் கத -என்ற ஜெயந்தனைப் போலே
ஷூத்ர சரீர ரஷணத்துக்காக அன்றிக்கே –
ஸ்வரூப அநு ரூபமான புருஷார்த்தமான நம்மை -என்கை-

ஸ்வரூப அநு ரூபமான புருஷார்த்தம் –
ஸ்ரீ மதே நாராயணாய -என்றும் –
சஹ வைதேஹ்யா–அஹம் சர்வம் கரிஷ்யாமி -என்று இருவருமான சேர்த்தியிலே அன்றோ –

தனித்து இருக்கிறது உமக்கு சேஷமானால்
ஏகா யனனாகானோ -என்ன –
பித்ரா ச பரித்யக்த -என்கிற இடத்தில் –
மாத்ரா ச பரித்யக்த -என்று அநுக்த சமுச்சயமானால் போலே
இங்கும் தவாஸ்மீதி ச -என்றது –
வைதேஹ்யாஸ் சாஸ்மி அநுக்த சமுச்சயமாய் மிதுன விஷயத்திலே காணும் அபேஷித்தது என்கை-

அன்றியிலே-
உங்களைப் போலே சாகா ம்ருகமாய் சாகைக்கு மேலே சஞ்சரிக்கை அன்றிக்கே
அக்னி ஹோத்ராச்ச வேதாச்ச ராஷசானாம் க்ருஹே க்ருஹே -என்றும்
ஸூஸ்ராவ ப்ரஹ்ம கோஷாம்ச்ச விராத்ரே ப்ரஹ்ம ரஷசாம் -என்றும்
அகத்துக்கு உள்ளே சாகா சஞ்சாரியாய் -வேதம் ஓதி -இருப்பவனுக்குத் தெரியும் காணும்
அதாவது –
ஸ்ரத்தயா தேவோ தேவத்வம் அஸ்நுதே -என்றும்
நித்யைவைஷாநபாயிநீ -என்றும்
அனன்யா ராகவேணாஹம் பாஸ்கரேண பிரபா யதா -என்றும்
அப்ருதக் சித்த நித்ய தர்மமே-ச -வ்வுக்கு உள்ளே உண்டு என்று
அறிந்து சொன்னான் காணும் -என்கிறார் ஆகவுமாம் –

இப்படி எல்லாம் அறிந்து இருக்கிற இவன் பர தந்த்ரனாய் செய்த படி கண்டிருக்க ப்ராப்தம்
இத்தனை போக்கி நிர்பந்திக்கப் பெறுமோ -என்னில்
1- யாசதே –
தனக்கு இது அபிமதம் என்னும் இடம் தோற்ற இரந்தான்-இத்தனை –

2- யாசதே –
ரஷா பேஷாம் ப்ரதீஷதே -என்றும்
அர்த்திதோ –ஜஜ்ஞே -என்றும்
வேண்டித் தேவர் -இரக்க-திருவாய் -6-4-5-என்றும்
அத்தலையிலே இரப்பை நாம் பாரித்து இருந்த படியாலே இரந்தான் –

3- யாசதே –
கதாஹமை காந்திக நித்ய கிங்கரர் பிரகர்ஷ்யிஷ்யாமி -ஸ்தோத்ர ரத்னம் -46-என்றும்
வழு விலா அடிமை செய்ய வேண்டும் நாம் -திருவாய் -3-3-1- என்றும் பிரார்த்திக்கிறான்
அவன் கண் குழியும் பையாப்பும் கண்டால் ஆர்க்கு மறுக்கலாம்

இப்படி இருந்தால் அவனுக்குச் செய்து அருளப் புகுகிறது ஏது என்னில்
1-அபயம் ததாமி –
அத ஸோ பயங்க தோ பவதி -என்னும்படி பண்ணுவன்
அபயம் -தத் அந்ய– தத் அபாவ -தத் விரோதிகளை இறே கூட்டுவது –

ஆகையால் –
2-தத் அந்யமான மங்களங்களை கொடுப்பன்

3-தத் அபாவமான அச்சம் இல்லாமையைப் பண்ணுவன்

4-பரகரிஷ்யமான ஆபச் சிந்தை இறே பயம் –
தத் விரோதியான இவன் புஜபல ரஞ்சிதரான பரரால் பண்ணப் படுகிற
உபகார சந்துஷ்டியை உடையவனாம் படி பண்ணுவன் –

5-அபயம் –
அதீதே ஸோ க வர்த்தமா நே வ்யதா ஆகாமி நி பயம் -என்று இறே லஷணம்
சோகம் இறந்த கால துன்பம் –
வ்யதை-வதை – நிகழ் கால துன்பம் –
பயம் வரும்கால துன்பம் –
ஆகையால் மேல் ஒரு அநர்த்தம் வாராதபடி பண்ணுவன் –

ஆர் நிமித்தமாக-பய நிவ்ருத்தி பண்ணுவது -என்ன –
1- சர்வ பூதேப்ய –
ஏதேனுமாக பய ஸ்தானமாய் உள்ளவை எல்லாம் -நிமித்தமாக –

2- சர்வ பூதேப்ய –
பூதங்கள் ஆகின்றன அசித் சம்ஸ்ருஷ்டங்கள் இறே-
அதாவது
தேவ திர்யக் மனுஷ்ய ஸ்தாவராத்மகமாய் இறே இருப்பது –
இவை இத்தனையும் நலியாதபடி பண்ணுவன் –

3- சர்வ பூதேப்ய –
ராவணனால் பட்ட பரிபவத்தாலே -அவன் தம்பி என்றும் இந்த்ராதிகளால் வருமது-
நம் பக்கலிலே பரிவாலே -வத்யதாம் -17-27-என்று திர்யக்கான உம்மால் வருமது –
ராவண விஜயத்தாலே பரிபூதரான மருத்தன் தொடக்கமான மனுஷ்ய ராஜாக்களால் வருமது –
பீடத்தோடு பிடுங்குண்ட ஸ்தாவரமான கைலாசம் அடியாக வரும் இவ்வாபத்தை அடியைப் பரிஹரிபபன்-

4- சர்வ பூதேப்ய –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -6-7-11- என்றும்
பௌதிகா நீந்த்ரியாண் யாகூ-என்னும் பிரக்ரியையால்
ப்ருதிவ்யாதி பூத கார்யமான சரீரேந்த்ரிய விஷயாதிகள் நலியிலும் பரிஹரிப்பன் –

5- சர்வ பூதேப்ய –
நானே நாநா வித நரகம் புகும் பாவம் செய்தேன் -பெரிய திருமொழி -1-9-2- என்ற
உன்னால் வரும் பயமும்
ஜகத் சசைலபரிவர்த்தயாமி -ஆரண்ய -64-7- என்றும்
ஷிபாமி -ந ஷமாமி -என்றும் நம்மால் வரும் பயமும்
ஹிரண்ய ராவணாதி பித்ரு பிராத்ரு திகளால் வரும் பயமும் பரிஹரிபபன்

5- சர்வ பூதேப்ய –
என்று அசேதனமான பாபங்களும் –
அவ்வோ பாபங்கள் அடியாக பாதிக்கும் ஜந்துக்களும் –
இதடியாக வரும் பயமும் அடையப் போக்குவான்

இப்படி பீத்ரார்த்தானாம் பய ஹேது -பஞ்சமி யாக வுமாம்
அன்றியிலே
சதுர்த்தியாய் -பிரபன்னனாய் -தவாஸ்மீதி ச யாசதே -என்று
சரணாகதனாய் -பலார்த்தியான விபீஷணன் ஒருவனுக்குமோ பய நிவ்ருத்தி பண்ணுவன் -என்றால்
இதி ச -என்கிற சவ்வை இங்கே கூட்டி

6-சர்வ பூதேப்யச ச –
அவனுக்கே அல்ல -சதுர்ப்பிஸ் சஹ ராஷசை -17-5- என்று அவனோடு கூட வந்தவர்களுக்கும் –
அவர் தங்களைப் பற்றினார்க்கும் -அபய பிரதானம் பண்ணுவன் என்றாக வுமாம் –

பய நிமித்தம் சொல்ல வேண்டாவோ -என்னில் –
ராகவேணாபயே தத்தே -19-1-என்கிற இடத்தில் உண்டோ
பயம் பா நாம்ப ஹாரிணி -ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-17-36-என்கிற இடத்தில் உண்டோ
அது தன்னடையே வரும் –
அன்றியிலே –
பிரபன்னாய -என்று பிரபன்னருக்கயோ பண்ணுவது –
பக்தி நிஷ்டருக்கும் புருஷகார நிஷ்டருக்கும் இல்லையோ –

7- சர்வ பூதேப்ய –
பக்தி நிஷ்டரோடு புருஷகார நிஷ்டரோடு வாசி அற-
அஸ்தி ப்ரஹ்மேதி சேத்வேத சந்தமேனம் ததோ விது-என்று
பகவத் ஜ்ஞானத்தாலே சத்தை பெற்றார் எல்லார்க்குமாம்

இப்படி கைம்முதல் உடையரான விலஷண அதிகாரிகளுக்கோ கொடுத்து அருளுவது –
சரணாகதர் -பக்தர் -ஆச்சார்ய நிஷ்டர் -பகவத் ஞானம் உள்ளோர் -போன்றாருக்கு மட்டுமா –
கிம் பஹூ நா-பல சொல்லி என்
8-சர்வ பூதேப்ய
ச லஷண உபாய நிஷ்டராக வேண்டா –
அதி ப்ரசங்கம் வாராதபடி பவத் விஷய வாசிந-ஆரண்ய -1-20- என்று
நம் எல்லைக்குள் கிடக்கையே உள்ளது –

யதி வா ராவண ஸ்வயம் -18-34- என்று சத்ருவான ராவணனோடு
பாத மூலம் கமிஷ்யாமி யா நஹம் பர்யசாரிஷம் -ஆரண்ய -4-14- என்று-உதாசீனையான சபரியோடு
ஆவஹத் பரமாம் கதிம் -கிஷ்கிந்தா -17-8-என்று மிருகமான வாலியோடு
கச்ச லோகா ந நுத்தமான் -ஆரண்ய -68-30- என்று பஷியான ஜடாயுவோடு
பாஷாண கௌதம வதூ வபுராப்தி ஹேது -என்று ஸ்தாவரமான அஹல்யா சிலையோடு
பிரதிபேதே ஸ்வ மாலையம் -சுந்தர -38-38- என்று ஜங்கமமான ஜெயந்தனோடு
புற்பா முதலாப் புல் எறும்பாதி ஓன்று இன்றியே -நற்பால் அயோத்தியில் வாழும்
சராசரம் முற்றவும் நற்பாலுக்கு உய்த்தனன் -திருவாய் -7-5-1-என்று த்ருண குல்ம வீருதாதிகளோடு
பிதாமஹபுரோகாம்ஸ் தான் –பால -15-26-என்று அடியிலே நம்மைப் பெற வேணும் என்று அபேஷித்த ப்ரஹ்மாதிகளோடு
வாசி அற -ப்ரஹ்மாதி பிபீலீகாந்தமான சர்வ வஸ்துக்களுக்குமாம்

இவர்களுக்கு செய்து அருளுவது என் என்னில்
1- ததாமி –
த்யாகமும் அல்ல -ஔ தார்யமும் அல்ல -உபகாரமும் அல்ல –
தானமாகவே பண்ணுவேன் –

த்யாகமாவது –
கீர்த்தி முத்திச்ய யோகயே யோக்ய சமர்ப்பணம் -என்று
பிறர் அபேஷித்ததை கீர்த்தி பலமாக பசையறக் கொடுக்கை

ஔ தார்யமாவது –
சர்வ விஷய விதாரணம் ஔ தார்யம் -என்று விஷய வைஷம்யம் பாராதே
முலைக் கடுப்பு தீரச் சுரக்குமா போலே தன் பேறாகக் கொடுக்கை

உபகாரமாவது –
பிரத்யுபகாரதியா பந்து க்ருதிருபகார -என்று
பிரத்யுபகார பிரயோஜனமாக ஆசன்னருக்குக் கொடுக்கை –

அத்ருஷ்ட முத்திச்ய யோகயே யோக்ய சமர்ப்பணம் தானம் -என்று
விலஷண விஷயத்தில் விலஷண பதார்த்தங்களை அத்ருஷ்ட பலமாகக் கொடுக்கை

2- ததாமி –
மோஷயிஷ்யாமி போலே -தாஸ்யாமி-என்று கால விளம்பனம் பண்ணோம் –
வரும் கால பிரயோகம் செய்ய மாட்டேன்

3- ததாமி -கொடுக்கிறேன் –
தமேவம் வித்வான் அம்ருத இஹ பவதி -போலே –
உபாசன ப்ராரம்பே மோஷ ப்ராரம்ப -என்று
அவன் நம்மை நோக்கிக் கிளம்பின போதே நாமும் உபக்ரமித்தோம்
இது யாவதாத்மா பாவியாகக் கடவது
ப்ராரப்தோ ஸ்பரிசமாப் தஸ்ச வர்த்தமான -தொடங்கியதாய் முடியாமல் இருப்பது உங்கள் காலம் -இறே-

4- பிரபன்னாய ததாமி –
நியாச மேஷாம் தபஸா மதிரிக்தமா ஹூ -என்றும்
தேஷாம் து தபஸாம் நியாச மதிரிக்தம் தபஸ்ருதம் -என்றும் –
இதர உபாயங்களில் பிரபத்தி விலஷணை யானால் போலே –
நார் ஹந்தி சரணஸ் தஸ்ய கலாம் கோடிதமீமபி -என்று
அல்லாத அதிகாரிகளில் ப்ரபன்ன அதிகாரி விலஷணனாய் இறே இருப்பது –

இவ் விலஷண அதிகாரியைக் கண்டால் தானம் பண்ணாது இருக்கப் போமோ –
அது தான் பாஷிகமோ -நியமம் உண்டோ -என்னில்
1- ஏதத் வ்ரதம் மம-
இது நமக்கு நியத அநு ஷ்டேயம்-

2-ஏதத் -பிரபன்னனுக்குப் பண்ணுகிற அபய பிரதானம் -அநு பல நீயஸ் ஸ-என்று ஏறிட்டுக் கொண்டால்
முடியும் அளவும் விடாதே நடக்குமது இறே வ்ரதம் ஆகிறது
ந து பிரதிஜ்ஞாம் சம்ஸ்ருத்ய ப்ராஹ்மணேப்யோ விசேஷத -ஆரண்ய -10-19-என்று
அடியிலே சொன்னோமே

3-ஏதத் வ்ரதம் –
பரித்ராணாய சாதூநாம் –சம்பவாமி –ஸ்ரீ கீதை -4-8-என்றும்
சரீரக்ர ஹணம் வ்யாபின் தர்மத் ராணாய கேவலம் – ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -5-1-50-என்றும்
பொழில் ஏழும் காவல் பூண்ட -திரு நெடும் -10-என்றும்
காக்கும் இயல்விணன் -திருவாய் -2-2-9- என்றும்
இது நமக்கு சத்தா பிரயுக்தம் –

இது அனுஷ்டேயம் ஆருக்கு என்ன
1- மம-
அர்த்திதோ மா நுஷே லோகே -அயோத்ய -1-7-என்றும்
வேண்டித் தேவர் இரக்க வந்து பிறந்ததும் -திருவாய் -6-4-5- என்றும்
பராபேஷையாய் அதுக்கு இட்டுப் பிறந்த நமக்கு –

2- மம –
ஸ்ரஷ்டாவான ப்ரஹ்மாவுக்கும் பணி அல்ல –
சம்ஹர்த்தாவான ருத்ரனுக்கும் பணி யல்ல
நஹி பாலன சாமர்த்யம் ருதே சர்வேஸ்வராத்ஹரே -ஸ்ரீ விஷ்ணு புரா -1-22-21- என்றும்
ரஷார்த்தம் சர்வ லோகா நாம் விஷ்ணுத்வம் உபஜக் மிவான் -உத்தர -104-9-என்றும்
ரஷணை நமக்கே பணி என்கிறார் –

3- மமைதத் வ்ரதம் –
நம் பக்கல் பரிவாலே விலக்குகையும் உனக்குப் பணி யானால் போலே
ஆஸ்ரீத ரஷணமும் நமக்குத் தொழில் காணும்

4- ஏதத் வ்ரதம் மம –
சதா மேத்த கர்ஹிதம் -18-3-போலே
சத்தா பிரயிக்தத்துக்கு பிரயோஜனம் இல்லை
செய்யாத போது கபோத வானர விச்வாமித்ராதிகள் இருந்து
எங்கள் குழுவினில் புகுதல் ஒட்டோம் என்று கதவை அடைப்பார்கள்-
அது செய்யாதே
சாது கோட்டியுள் கொள்ளப் படுகிறதே பிரயோஜனமாக இது நமக்கு அனுஷ்டேயம் என்கிறார்

5-ஏதத் வ்ரதம் மம –
இது நமக்கு அனுஷ்டேயம் –
இத்தத் தலைக் கட்டித் தாரீர் என்று மஹா ராஜரை இரக்கிறார்-

இப்படி பெருமாள் மஹா ராஜரைப் பார்த்து அபய பிரதானம் பண்ணி
ஆஸ்ரீதனான விபீஷண ரஷணம் பண்ண வேணும் என்று
இந்த ஸ்லோகத்தில் தாத்பர்யார்த்தம் அருளிச் செய்தார் ஆயிற்று –

—————————————————————–

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

————

ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் —
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவானால் திருஷ்டமாய் -இருப்பதாய் —
தாத்பர்ய லிங்கங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக உடையதாய் –
இருபதொரு சரணாகதி வேதம்

இதில் ஸ்ரீ அபய பிரதான பிரகரணம்
சர்வ ரஹஸ்ய சாரங்களையும் திரள வெளியிட்ட உபநிஷத் பாகம்

ஆறு காண்டத்திலும் சரணாகதி தர்மமே அஞ்சுறு ஆணியாகக் கோக்கப்பட்டுள்ளது
சரணாகதி ரக்ஷண தர்மமே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு அநுபால நீயம்

இது பத்து அதிகாரங்களை உடையது –
வேத உப ப்ரும்ஹண சா பேஷரான அல்ப ஸ்ருதர் பக்கல் இரக்கத்தாலும்-
அவர்களை பற்ற வேதங்களுக்கு உண்டான பிரதாரண பயத்தை சமிப்பிக்கைக்காகவும் —
உப ப்ரும்ஹண ரூபமான இப்பிரபந்தத்தை பிரவர்த்திப்பித்தான்

இது சர்வ சரண்ய பர தத்வ விஷயமாகவும் –
ஸர்வாதிகாரமான சரணாகதி ரூப பரம ஹித விஷயமாயும்
இரண்டு வகையாய் இருக்கும் –

பரம காரணமான பர தத்துவத்தை பிரதிபாதிக்கிற வேதங்களுக்கு உப ப்ரும் ஹணம் அன்றோ இது

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாய தவாஸ்மீதி ச யாசதே
அபயம் சர்வ பூதேப்ய ததாம் ஏதத் விரதம் மம –யுத்த -106-53–

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாயா -ஒருக்காலே சரணாக அடைகின்றார்க்கும்
தவாஸ்மீதி ச யாசதே –உனக்கு அடிமை ஆகின்றேன் என்றற்கு
சர்வ பூதேப்ய –அருக்காதே அனைவருக்கும் அனைவராலும்
அபயம் -அஞ்சேல்
ததாமி -என்று அருள் கொடுப்பவன்
ஏதத் -இது தான்
விரதம் -ஓதும் இருக்காலும் எழில் முனிவர் நினைவினாலும் இவை அறிவார் செயலுடன்
என் இசைவினாலும் நெருக்காத நீள் விரதம்
மம -எனக்கு ஓன்று என்று
நெறி யுரைத்தார் நிலை உணர்ந்து நிலை பெற்றோமே –

——

முதல் அவதாரம் -பிரபந்தாவதாரம்

மங்களா சரணம் -ஸ்ரீ ராம சரம ஸ்லோக அர்த்த ஸங்க்ரஹம் –
ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந பிரகாரம் -ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந நோக்கம்

மங்களா சரணம்
ஜெயதி ஆஸ்ரித சந்த்ராச த்வாந்த வித்வம்சந உதய
பிரபாவாந் சீதயா தேவ்யாம் பரமா வ்யோம பாஸ்கர

பிராய ப்ரபதநே பும்ஸாம் பவ்ந புந்யம் நிவாரயந்
ஹஸ்த ஸ்ரீ ரெங்க பர்த்து மாம் அவ்யத் அபயமுத்ரித

நமஸ் தஸ்மை கஸ்மை சந பவது நிஷ் கிஞ்சன ஜந
ஸ்வயம் ரஷா தீஷா சமதிக சமிந்தான யஸசே
ஸூரா தீச ஸ்வை ரக்ஷண குபித சாபாயுதா வதூ
த்ருஷத்தா துர் ஜாத ப்ரசமந பதாம் போஜ ரஜஸே

வதூ த்ருஷத்தா-கௌதம மகரிஷி பார்யை -அகல்யை -கல்லாய் இருக்க
துர் ஜாத-கெட்ட ஜென்மத்தை
நமஸ் தஸ்மை கஸ்மை சந பவது- அந்த ஸ்ரீ ராமன் பொருட்டு நமஸ்காரம் இருக்கட்டும்

சோகம் தவிர்க்கும் ஸ்ருதிப் பொருள் ஓன்று சொல்லு கின்றேன்
நாகம் தனக்கும் இராக்கத்திற்கும் நமக்கும் சரணாம்
ஆ கண்டலன் மகனாகிய ஆவலிப்பு ஏறியதோர்
காகம் பிழைத்திடக் கண் அழிவே செய்த காகுத்தனே

ஒருக்காலே சரணாக அடைகின்றார்க்கும் உனக்கு அடிமை ஆகின்றேன் என்றற்கும்
அருக்காதே அனைவருக்கும் அனைவராலும் அஞ்சேல் என்று அருள் கொடுப்பவன் இது தான் ஓதும்
இருக்காலும் எழில் முனிவர் நினைவினாலும் இவை அறிவார் செயலுடன் என் இசைவினாலும்
நெருக்காத நீள் விரதம் எனக்கு ஓன்று என்று நெறி யுரைத்தார் நிலை உணர்ந்து நிலை பெற்றோமே –

———

ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந பிரகாரம்

பரித்ராணாய ஸாதூ நாம் விநாசாய ச துஷ்க்ருதாம்
தர்ம சமஸ்தாபநார்த்தாய சம்பவாமி யுகே யுகே –என்கிறபடியே

ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் ஒரு த்ரேதா யுகத்தில் ஸ்ரீ சக்ரவர்த்தி திருமகனாய் திரு அவதரித்த காலத்தில்

ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் ப்ரஹ்ம புத்திரனான ஸ்ரீ நாரத பகவான் பக்கலிலே இவ்வவதார வ்ருத்தாந்தத்தை
சங்க்ஷேபேண ஸ்ரவணம் பண்ணி

மச்சந்தா தேவ தே ப்ரஹ்மன் ப்ரவ்ருத்தேயம் ஸரஸ்வதீ—பால-2-32–என்கிறபடியே
ஸ்ரீ ஸரஸ்வதீ வல்லபனான ப்ரஹ்மாவினுடைய ப்ரஸாதத்தாலே ப்ரவ்ருத்தமான திவ்ய ஸாரஸ்வதத்தை யுடையனுமாய்

ரஹஸ்யம் ச பிரகாசம் ச யத் வ்ருத்தம் தஸ்ய தீமத
ராமஸ்ய ஸஹ ஸுவ்மித்ரே ராக்ஷஸா நாம் ச ஸர்வஸ
வைதேஹ்யாஸ் சாபி யத் வ்ருத்தம் பிரகாசம் யதி வா ரஹ
தச்சாப்ய விதிதம் சர்வம் விதிதம் தே பவிஷ்யதி
ந தே வாகந்ருதா காவ்யே காசி தத்ர பவிஷ்யதி –என்று ப்ரஹ்மாவால் தத்த வரனுமாய்

ஹசிதம் பாஷிதம் சைவ கதிர் யா யச்ச சேஷ்டிதம்
தத் சர்வம் தர்ம வீர்யேண யதாவத் சம் ப்ரபஸ்யதி–பால-3-4-என்கிறபடியே

தர்ம வீர்ய பிரஸூ தமான திவ்ய சஷுஸ் சாலே -இவ்வவதார வ்ருத்தாந�