ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம்–13- சர்க்கம் -ஸ்ரீ ருக்மிணி திருக்கல்யாணம்–ஸ்லோகார்த்தங்கள்–

ஸ்ரீ க்ருஷ்ணாய பரப்ரம்ஹணே நமஹ

ப்ரமாணம் லக்ஷ்மண முநி: ப்ரதிக்ருஹ்யாத மாமகம்
ப்ரஸாதயதி யத்ஸூக்தி: ஸ்வாதீந பதிகாம் ஸ்ருதிம்

ஸ்ரீமாந் வேங்கடநாதார்ய: கவிதார்க்கிக கேஸரி
வேதாந்தாசார்ய வர்யோ மே ஸந்நிதத்தாம் ஸதா ஹரி:

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக ஸிம்ஹஸ்ய ஸர்வதந்த்ர ஸ்வதந்த்ரஸ்ய
ஸ்ரீமத் வேங்கடநாயகஸ்ய வேதாந்தாசார்யஸ்ய யாதவாப்யுதய காவ்ய க்ருதிஷு

———–

ஸ்வாமி தேசிகன் தனது காவ்யரத்னமான யாதவாப்யுதயத்தில்
ஸ்ரீ க்ருஷ்ண – ஸ்ரீ ருக்மணி கல்யாண வைபவத்தை 109 ஸ்லோகங்களால் கொண்டாடியுள்ளார்.

1. ப்ரஸாதபாஜ: ப்ரதிநிர்கதாம் தாம் nப்ரஸாததோ வாஸவ வல்லபாயா:
ஸமக்ரசக்தி: ஸமயோபயாத ப்ராணேச்வரீம் ப்ராப்தும் இயேஷ சௌரி:

ருக்மிணிப்பிராட்டி இந்த்ராணியின் கோயிலிலிருந்து திரும்புகின்றாள். இந்த்ராணியும் மிகவும் ப்ரஸந்நையானாள்.
குறித்த சமயத்தில் அங்கு நெருங்கி வந்தான் கண்ணன். திறமையுடையவன் தனது ப்ராணனைக் காட்டிலும் சீரியவளும்,
அன்புக்களஞ்சியமோ என நின்ற ருக்மிணியைக் அடைய ஆவலுற்றான்.

2. தாம் அத்புதாநாம் ஸித்திமிவ அத்புதாநாம் (இவாத்புதாநாம்) ஸௌபாக்ய வித்யாமிவ ஸத்குணாநாம்
ஸத்தாம் அநந்யாம் இவ ஸத்குணாநாம் யதாச்ருதம் ப்ரைக்ஷத யாதவேந்த்ர:.

அத்புதமாய் தோன்றுபவள். அத்புதங்களுக்கெலாம் அத்புதமோ அத்தகைய ஸித்தியோ என நிற்பவள்.
ஸௌபாக்ய வித்தையோ எனப்பட்டவள். பிறரை நாடாத குணங்கள் அகலாமல் நிலைத்து நிற்கப் பெற்றவள்.
ருக்மிணியை முன் கேள்வி யுற்றதற்கேற்ப யாதவர்கள் கண்ணன் கண் குளிரக் கண்டான்.

3. அங்கைர் அவஞ்ஜாத கதம்பகோளை: அஸ்பந்தமந்தேந விலோசனேன
லீலோபசாந்த்யா லிகிதேவ ஸாபூத் தாமோதரே த்ருஷ்டிபதம் ப்ரயாதே

கண்ணனைக் கண்டாள் ருக்மிணி. அப்பொழுது உடல் எங்கும் புல்லரித்தது. அசைவின்றி நின்றாள்.
மெல்ல நோக்கினாள். செயலற்றாள். கடம்பமொட்டென அவள் புல்லரிப்பு இருந்தது.

4. பத்மாகராணாம் பரிஷந்நிவேஷே பர்யாப்தசந்த்ராயுத காந்திஸாரே
அநந்யலப்யாம் லபதே ஸ்ம த்ருப்திம் தஸ்யா முகே த்ருஷ்டிரதீவ சௌரே:

தாமரைக் காட்டின் கூட்டமெனப் பெற்றது கண்ணனுடைய கண்ணும் பதினாயிரம் பூரண சந்திரனின் ஒளி
நிரம்பியதான அவளுடைய முகத்தில் வீழ்ந்து பிறர்க்குப் பெற அரிதான பூரண த்ருப்தியைப் பெற்றது.

5. வாசஸ்பதித்வம் ச வநஸ்பதீநாம் திவ்யேதரேஷாம் ச திவஸ்பதித்வம்
தாதும் க்ஷமாயா தயிதே ததாநீம் ஆஞ்ஜாபகோ நூநம் அபூத் அநங்க:

வனஸ்பதியை (மரத்தை) வாசஸ்பதி யாக்குபவளும் சாதாரண மனிதர்களையும் தேவ பதியாக ஆக்கும்
ஆற்றல் பெற்ற கடாக்ஷ வைபவமுடையவளுமான ருக்மிணியின் கணவனின் விஷயத்தில்,ஆணையிடுபவன் மன்மதன் ஆனான்.

6. தஸ்மிந் த்விதீயாமிவ வைஜயந்தீம் ஸா ச ப்ரியே ஸாசிவிசேஷரம்யாம்
கடாக்ஷமாலாம் நிபபந்த க்ருஷ்ணே காமாதிகே கௌதுகமேதுராக்ஷீ

அத்புதமான வஸ்துவைக் காண ஆவல் கொண்ட கண்களை உடைய அவள் அவனுக்கு மற்றொரு
வைஜயந்தி மாலையோ என்னலாம்படி குறுக்குப் பார்வையால் ஒரு மாலையை காமம் மிகுந்த கண்ணனிடம் கட்டிவிட்டாள்.

7. அலக்ஷ்யபேத த்ரிவிதாம்புஜாபை: ஆலக்ஷ்ய ச்ருங்கார குணாநுபந்தை:
ஸ்வயம்வர ஸ்ரக்பிர் அபாவி தஸ்யா: காலோதிதே கம்ஸரிபௌ கடாக்ஷை:

ஆம்பல், தாமரை,கருநெய்தல் இம்மூமலரும் கலந்து நின்றால் போன்றதும், சிறிதே காணப்படுவதுமான
ச்ருங்கார ரஸத்துக்கேற்ற நிலைகளையுடைய கடாக்ஷங்கள் சமயத்தில் தோன்றிய கண்ணனிடம்
ஸ்வயம்வர மாலைகளாக அமைந்தன.

8. ஸ வைஜயந்த்யாதி விபாவசாலீ நிர்வ்யாஜ நிஷ்பந்ந நிஜாநுபாவ:
ச்ருஙகார வீராத்புதசித்ரிதாத்மா ரம்யஸ்தயா நிர்விவிசே ரஸோந்ய:

வைஜயந்தி முதலான மாலைகளை இயற்கையாகவே தரித்து ஆகர்ஷணாதிகளாலே விபாவம் என்ற நிலையை
அடைந்த அந்த கண்ணன் ச்ருங்காரம் வீரம் அத்புதம் என்ற மூவகையான ரஸம் கலந்து சித்ர ரஸமாகத்
தோற்ற்மளிப்பவனும் மனத்துக்கும் இனியதான அந்த கண்ணனை தனித்ததோர் ரஸமாகக் கண்டு களித்தாள் ருக்மிணி.

9. ஆகேகராணாம் அநகஸ்ததாநீம் ஏகக்ஷணம் லக்ஷ்யம் அபூத் பஹூநாம்
தஸ்யா: ஸ்திராநந்த பரிப்லுதாநாம் அர்த்தஸ்ப்ருசாமர்த்த விலோகிதாநாம்

கண்ணன் ருக்மிணியின் பலவகையான அரை பார்வைகளுக்கு இலக்கானான்.
ஆகேகரங்கள் என்பது பார்வையின் விசேஷத்தைக் குவிந்தும் அலர்ந்தும் மாறி மாறி அசைவுகள் ஏற்பட்டும்
அதிசயத்தைக் கண்ட பொழுது ஆனந்தம் மல்க இமைகள் சலிப்ப அன்பும் ததும்ப அரைக் கண்ணால் பார்ப்பதாம்.
ருக்னிணியின் கடாக்ஷங்களுக்கு கண்ணன் அவ்வாறே பாத்திரமானான்.

10. தஸ்யா ஸ்திராகாங்க்ஷித லாபதந்யை: அபத்ரபாம் அந்தரிதை ரபாங்கை:
பபார பூயோ பஹுமாநபூர்வம் பால்யே த்ருதாம் பர்ஹிகலாபபூஷாம்

வெகு நாட்களாக அவள் காண விரும்பியது கிடைத்ததால் தன்யங்களான வெட்கம் கலந்த அவளது பார்வைகளால்
இளமையில் தான் தரித்த மயில் தோகையை மறுபடியும் பஹுமானத்துடன் தரித்துக் கொண்டான்.

11. ஸந்தாந ஸௌபாக்ய கணேன யூநா ஸிக்தா ஸுதாதார நிபைர் அபாங்கை:
உத்பின்னரோமாஞ்ச ததிர் பபாஸே காந்தப்ரரோஹா களமஸ்தலீவ

ஸந்தாநம் எனும் தேவமரத்தின் ஸௌபாக்யம் என்னலாம்படி அடர்ந்த மேகமான யுவாவினால் அமுத மழை
என்னலான கடைக் கண் பார்வைகளால் நனைந்த ருக்மணி சம்பாப் பயிர் என்னும் மயிர் கூச்சல் உதிக்க விளங்கினாள்.

12. ஸ்வகாந்தி ஸாம்யாதிவ ஜாதஸங்கை: சௌரிஸ்ததா ஸ்வாகத ஸுக்திகர்பை:
ப்ரியாஸகீநாம் அபஜத் ப்ரஹ்ருஷ்டை: உத்வீக்ஷணை: உத்பலபுஷ்ப வ்ருஷ்டிம்

ஒருவருக்கொருவர் நோக்கும் போது க்ருஷ்ணனுடைய ஒளியில் ஆஸக்தி ஏற்பட வரவேற்பென்னலான
ருக்மிணியின் தோழிகளின் மகிழ்ச்சி ததும்பும் நோக்குகளாலே கருநெய்தல் பூ மழை பொழிதல் ஏற்பட்டதுதாமோ!

13. ஸ ருக்மிணி நேத்ரசகோர சந்த்ர: ஸா தத்ப்ரஹர்ஷாம்புஜ பூர்வஸந்த்யா
ததத்புதம் த்வந்த்வம் அவேக்ஷ்ய ஸக்ய: ப்ராபுஸ்துலாம் அப்ஸரஸாம் அநூநாம்

ருக்மிணியின் கண்களாம் சகோரபைக்ஷிகளுக்கு கண்ணன் சந்திரனானான்.
ருக்மிணி மகிழ்ச்சி பெறும் கிழக்கு திக்கின் ஸந்த்யையானாள்.
மிக மிக அழகான அந்த மிதுனத்தைக் கண்டு தோழிகள் அப்ஸரஸுகளுக்கு நிகரானார்கள்.

14. தயைவ தாதாத்ம்யம் இவாகதாநாம் தஸ்யா: ஸகீநாம் ஸமமாவிராஸந்
பரஸ்ய வீக்ஷாம் ப்ரதிஸம்லபந்தோ வல்ரோக்திகர்ப்பா இவ மந்தஹாஸா:

தோழிகளும் ருக்மிணியாகவே ஆகிவிட்ட்னரோ? அவர்களின் மந்த ஹாஸங்கள் ஒரே சமயத்தில் உதித்தன.
கண்ணனின் பார்வைக்கு இவை பதில்களாக அமைந்தனவே.ருக்மிணிக்குத் தானே நீர் கணவனாக வேண்டும் என்றது போலும்!

15. ஸ கௌஸ்துபாப்யர்ண நிவேசயோக்யம் கந்யாத்மகம் காம பயோதிரத்னம்
பரீதமாராத் ப்ரதிஹாரபாலை; பச்யந் க்ஷணம் பாந்த இவாவதஸ்தே

கௌஸ்துப மணியின் அருகில் அமைக்க ஏற்றதும் காவலரால் நாற்புரமும் சூழ்ப்பெற்ற அனுராகக் கடலில் தோன்றிய
கன்னிகை எனும் ரத்தினத்தைக் கண்டு ஒருகணம் வழிப்போக்கன் போல நின்றார்.

16. தம்மால்ய பூஷா பரிகர்மிதாங்கம் தாராதடித்வந்தம் இவாம்புவாஹம்
ஸமீக்ஷ்ய பாலா ததநந்ய த்ருஷ்டி சர்யாம் அவாலம்பத சாதகாநாம்

மாலை, ஆபரணம் அணிந்து அழகு பெற்று தாரையும் மின்னலும் கலந்த மேகம் போன்ற கண்ணனைக் கண்ட
இச் சிறுமி நோக்கியபடியே சாதக பக்ஷியின் நிலையை அடைந்தாள். வைத்த கண்ணை வாங்க வில்லை.

17. தலோதரீம் தாளபல ஸ்தநீம்தாம் தாம்ராதராம் சாரு நவோத்பலாக்ஷீம்
கிம் நாம பாவீதி விபாவயந்தீம் க்ருஷ்ணஸ்ததா கிஞ்சித் இவாஸஸாத

கத்தி போன்ற இடையை உடையவளும் சிவந்த உதடுகளை உடையவளும் தால பழம் (பனம்பழம்) போன்ற திருமுலைத் தடங்களை
உடையவளும் அழகிய புதிய கரு நெய்தல் போன்ற விழிகளை உடையவளும் ஆன ருக்மிணி என்ன நடக்கப்போகிறதோ என்று நினைக்கிறாள்.
அவளை சிறிது நெருங்கினான் கண்ணன்.

18. துர்தர்ச மத்யாம் த்விரதேந்த்ரயாதாம் வ்யூஹக்ரமவ்யக்த விசித்ரகாத்ரீம்
பரைர் அபேத்யாம் ப்ரதிஜக்முஷீம் தாம் காந்தாத்மிகாம் காமசமூம் ஸ மேநே

மிக மெல்லிய இடையை உடையவளும், யானை நடையவளும் படைப்பின் கலையே எனும்படியான அழகு ததும்பும்
உடற் கட்டு உடையவளும் பிறரால் அணுக முடியாததும் ஆன காம சேனையோ என எண்ணினான்.

19. ஸ சந்த்ரிகாம் சந்த்ர இவாபியாத சந்த்ராநநாம் யாதவ வம்சசந்த்ர:
நிர்வேசநீய: ஸ விசேஷமாஸீத் நேதீயஸாம் நேத்ர சகோர ப்ருந்தை:

சந்திரன் சந்த்ரிகையை (ஒளியை) அடைந்தது போல் யாதவ வம்ச சந்திரனான கண்ணன் சந்திரன் போன்ற முகத்தை உடைய
ருக்மிணியை நெருங்கினான். அப்போது அருகில் இருந்தவர்களின் கண்களாம் சகோர பக்ஷிகளுக்கு மிகவும் போக்யமானான்.

20. அஹம் த்வயா தூத முகேந தூராத் ஸாத்வயா ஸமாஹூத இஹோபயாத:
மா தே பயம் பூதிதி மஞ்ஜுபாஷீ தாம க்ரஹீத் அக்ரகரே முகுந்த:

நீ தூதனை அனுப்பினாய். நானோ வெகுதூரத்தில் இருப்பவன். கற்புக்கரசியான நீ அழைத்ததன் பேரில் இங்கு வந்துள்ளேன்.
உனக்கு எத்தகைய பயமும் வேண்டாம் என்று இனிதே கூறுபவனாய் முகுந்தன் அவளது நுனிக்கை விரல்களைப் பற்றினான்.

21. ப்ரியேண ஸா தேந க்ருஹீத ஹஸ்தா தத்வக்த்ர திவ்யாம்புஜ ஷட்பதேந
விலோசநேந வ்யவ்ருணோத் ஸகீப்ய: க்ருதார்த்ததாம் க்ஷீபத் அசோல்பணேந

அவளது முகமெனும் திவ்யமான தாமரை மலரில் மொய்க்கும் வண்டு எனும்படியான பார்வையை உடைய அனபனான
கண்ணனாலே கைப்பற்றப் பட்டதை, தனது கண் பார்வையாலேயே தனது மனோ ரதம் கூடிவிட்டது என்று தோழிகளுக்கு உணர்த்தினாள்.

22. ப்ராசோவதாராந் அதிசய்ய பூம்நா ஸா ருக்மிணீ தேந வ்ருதா சகாசே
தஸ்யைவ ரூபாந்தர தூரவ்ருத்தி: கந்தர்ப ஜந்மானு குணேவ காந்தி:

முந்திய அவதாரங்கள் எல்லாவற்றையும் விட விஞ்சிய வைபவம் உடையவளான அந்த ருக்மிணி அவனால் வரிக்கப் பெற்று
மிகவும் விளங்கினாள். கண்ணனும் பல அவதாரங்களை எடுத்த போதும் அவற்றை விட விஞ்சிய நிலையான
மன்மதனுக்குத் தாயான தேர்ந்த ஒளியை அடைந்துவிட்டாள்.

23. மல்லீவிகாஸ உஜ்வல மந்தஹாசா ரோமோத்கமைர் ஆஹித கோரகஸ்ரீ:
ஸமேயுஷீ ஸந்த த்ருசே ததா ஸா வஸந்த லக்ஷ்மீ: இவ மாதவேந

மல்லிகையின் மலர்ச்சி என்னலான புன்முறுவல், மயில் கூச்செரிதல் மொட்டுக்கள் மாதவனோடு இணைந்த அந்த ருக்மிணி
வஸந்த லக்ஷ்மியாகவே விளங்கினாள். மாதவன் மாதவ மாசமானான். இவள் வஸந்தையானாள்.

24. அகர்ம ஜஸ்வேதகணாவகீர்ணாம் அபீதிஜம் வேபதும் உத்வஹந்தீம்
அநுஷ்ண பாஷ்போதய மந்தராக்ஷீம் விலோக்ய தேவீம் ஹரி: அப்யநந்தத்

வெப்பத்தினால் ஏற்படும் வியர்வை இல்லை. பயத்தினால் ஏற்படும் நடுக்கம் இல்லை. சூட்டினால் ஏற்பட்ட கண்ணீர் வடிப்பில்லை.
இத்தகைய தேவியைக் கண்டு விபுவான கண்ணன் மகிழ்ந்தான்.

25. ஹரிப்ரியாம் அந்யந்ருப த்விசேந்த்ரை: துராஸதாம் அந்யந்ருபத்விவேந்த்ரை:
ஸகீஜந: ப்ரீதமநா நிதத்யௌ யயௌ ச கேதம் நிஜவிப்ரயோகாத்

இவள் ஹரி ப்ரியை. பெண் சிங்கம். மத யானையாம் பிற அரசர்கள் அணுக முடியாதவள். இவளைக் கண்ட தோழிக் கூட்டம்
தகுந்த கணவன் கிடைத்த படியாலே மகிழ்ச்சியடைந்தது. தங்களை விட்டு ருக்மிணி பிரிகிறாளே என்ற வருத்தத்தையும் விட்டு விட்டது.

26. மிதோகுணை ஸ்தந்மிதுநம் நிபத்தம் வியோக வைதேசிக ஸம்ப்ரயோகம்
அஜாயத் அந்யோந்ய நிலீநபாவம் ஸகீத்ருசாம் ஸாதர தர்சநீயம்

தமக்குள் ஒவ்வொருவருடைய குண விசேஷங்களால் ஒன்றி விட்டது. கட்டுப்பட்டு விட்டது.
ஒன்றோடொன்று அகலகில்லாதது. இந்த மிதுனம் தோழிகளின் கண்களுக்கு அழகாக தோன்றியது.

27. ஜகத்த்ரயார்த்தி ப்ரசமாய ஜாதாம் விஹார ஸங்க்ஷோபித வைரிஸிந்து:
தேவேஷு பச்யத்ஸ்விவ பூர்வமேநாம் ஜக்ராஹ தாம் ஜாக்ரதி ராஜலோகே

விளையாட்டாகவே வைரிகளான கடலைக் கலக்கியவன். தேவர்கள் எல்லாம் பார்த்துக் கொண்டே இருக்க,
அரசர்கள் எல்லாம் விழிப்புடன் இருந்தும், மூன்று உலகங்களிலும் ஆர்த்தியை அகற்ற உண்டானவளான
அவளை க்ரஹித்துக் கொண்டான்.

28. ஸ புஷ்பகம் ராம இவ ப்ரியாம் ஸ்வாம் உத்தாரிதாம் சத்ரு பயாத் உதீர்ணாத்
மநோஜவம் ஸத்ய மநோரதஸ் தாம் ஆரோபயாமாஸ ரதம் ரதாங்கீ

புஷ்பகம் என்ற விமானத்தில் ஸீதையுடன் ராமன் அமர்ந்து செல்வது போல, பயங்கரமான சத்ரு பயத்திலிருந்து
மீட்கப்பட்ட ருக்மிணியை, ஸத்ய மநோரதனான கண்ணன் மனோ வேகத்தில் செல்லும் தேரில் ஏற்றிக் கொண்டான்.

29. ஸா சாமரௌகை: உபசர்யமாணா வாதாவதூதை: இவ காசஜாலை:
ரராஜ நாதேந ரதோதயாத்ரௌ சந்த்ரேண பூர்ணேந சரந்நிசேவ

தாஸிகள் சாமரங்கள் வீசி உபசரிக்க, காற்றில் அசைவு பெறும் நாணல் பூக்கள் போலாக, தேரெனும்
உதயமலையில் பூரண சந்திரனான தனது நாதனோடு சரத்கால இரவு போல விளங்கினாள்.

30. பரஸ்பர ப்ராப்த குணேந பாஸா பர்ஹாவ்ருதம் வ்யோம விபாவயந்தௌ
விரேஜதுஸ்துங்க ரதாச்ரயௌ தௌ வித்யுத் பயோதாவிவ மந்தரஸ்தௌ

ஒருவருக்கொருவர் தமது ஒளியினால் வானத்தை மயில் தோகையினால் மூடப்பட்டதை போலச் செய்தனர்.
சீரிய தேரில் அமர்ந்து செல்லும் அத் தம்பதிகள் மந்தர மலை மீதிருக்கும் மேகமும் மின்னலுமாய் விளங்கினர்.

31. ப்ரபேவ தேவேந தமோபஹேந ப்ரத்யக்திசம் தேந ஸஹ ப்ரயாந்தீ
நித்யாநபாயித்வம் அஜாநதீநாம் ஸத்யாபயாமாஸ நிஜம் ப்ரஜாநாம்

இருளைப் போக்கடிக்கும் தேவனோடு ஒளிபோல் எங்கும் செல்பவளாய், நித்யாநபாயிநி தான் என்பதை
அறியாதவர்களான ப்ரஜைகளுக்கு, தமது பிரிவற்ற தன்மையை தத்துவத்தை விளக்குபவளாக ருக்மிணி விளங்கினாள்.

32. தாம் உத்வஹம்ஸ்தாமரஸாயதாக்ஷோ ரத்நௌக தீப்தேந ரதேந தேவீம்
ஆத்மாநமேவார்யம மண்டலஸ்தம் வித்யாஸகம் வ்யஞ்ஜயதி ஸ்ம வீர:

அவளை அழைத்துக் கொண்டான் கமலக் கண்ணன். மணிக் குவியல்களால் ஒளி பெற்ற தேரில் வித்யையோடு
கூடின தன்னையே ருக்மிணி பதியாயிருந்து சூரிய மண்டலத்தில் உள்ள வித்யாஸகன் எனத் தெளியச் செய்தான்.

33. அதீததர்சாமிவ சந்த்ரலேகாம் சாந்தோபரோதாம் இவ சாரதீம் த்யாம்
அமம்ஸ்த நிர்விக்ந பலாம் இவேச்சாம் சோகத்யஜம் சூர குலேச்வரஸ் தாம்

அமாவாஸ்யை கழிந்தபின் தோன்றும் சந்திரகலை போன்றவளாகவும் மேகங்களின் குமுறல்கள் தீர்ந்த சரத் கால வானம்
போன்றவளாகவும் தடை யேதுமில்லாமல் பயனை அளிக்கின்ற விருப்பம் போன்றவளாகவும் சோகத்திலிருந்து விடுபட்டவளாக
அவள் சூரகுலத் தலைவனான கண்ணனுக்கு காட்சி யளித்தாள்.

34. ஸமேத்ய ஸிம்ஹீமிவ தாம் அநந்யாம் யாநோத்யதம் யாதவ பஞ்சவக்த்ரம்
ஆகுஷ்ய கோமாயுர் இவாமிஷார்த்தீ சைத்ய: க்ருதா தீப்தமுகோந்வதாவத்

பெண் சிங்கமென இருப்பவளும், வேறு எதையும் நாடாதவளுமான அந்த ருக்மிணியை அடைந்து புறப்பட முனைகின்ற
யாதவச் சிங்கமென நின்றவனை மாமிசத்தில் விருப்பு கொண்ட நரியொத்த சிசுபாலன் சினத்துடன் இறைச்சலிட்டு
சீறிய முகத்துடன் பின் தொடர்ந்தோடினான்.

35.ருக்மீ ச தூர்ணம் ப்ரதிபந்ந ரோஷ:புரோபவந் பூமிப்ருதாம் ஸகீநாம்
பராபவஸ்ய ப்ரதிகாரமிச்சந் ஜக்ராஹ பார்ஷ்ணிம் ஜகதேகநேது:

ருக்மீ உடனே சீறியெழுந்தான். தனது நண்பர்களான அரசர்களை முந்திக் கொண்டு தனக்கு ஏற்பட்ட அவமானத்திற்கு
பழி வாங்க எண்ணி உலகத்தை எல்லாம் வழிநடத்திச் செல்லும் ஏக நாயகனான கண்ணனின் சேனையை பின் தொடர்ந்தான்.

36. ஜிகாம்ஸிதே ப்ராதரி ஜாதகேதை: காந்தாபிலாபை: கதகைர் இவாம்ப
மந: ப்ரபேதே ஸஹஜாம் ப்ரஸத்திம் ஸத்வாதிகாம் ஸாத்வத வம்சகோப்து:

தனது உடன் பிறப்பான ருக்மியை கண்ணன் கொல்ல நினைத்தபோது ருக்மிணியின் தழுதழுத்த வார்த்தைகளை கேட்டு
தேத்தான் கொட்டையினால் நீர் தெளிவு பெறுவது போல ஸாத்வத வம்சத்தில் தோன்றியவனுக்கு
ஸத்வம் மேலிட்டு ப்ரஸாதம் மனதில் தோன்றியது.

37. ஸவீக்ஷமாண: ஸவிலாஸ நேத்ரம் வல்குஸ்மிதம் வாமத்ருசோ முகாப்ஜம்
ததுக்திபி: ஸ்வாதுதமாபி: ஆஸீத் ஆப்யாயிதோ நூநம் அநாவிலாபி:

திவ்யமான பார்வையை உடைய ருக்மிணியின் கண்ணோட்டத்தையும் சிறு புன் சிரிப்பினை யுடைய தாமரை மலரன்ன
திருமுக மண்டலத்தையும் கண்டு அவளது இனிய வார்த்தைகளாலும் கலக்கம் அற்ற சொற்களாலும் யுத்தம் செய்யாமல் நின்று விட்டான்.

38. அநுத்ருதாம் வைரிசமூம் ஸ வீரோ பலேந ருத்வா நிஜபாஹுநைவ
விநிர்திசந் மார்கபவாந் விசேஷாந் விச்வாஸயாமாஸ விதர்ப கந்யாம்

பின் தொடர்கின்ற எதிரிகளின் சேனையை தனது புஜ பலம் என்கிற சேனையைக் கொண்டே தடுத்து விட்டு வழியில்
ஆங்காங்கு தென்படுகின்ற வனத்தில் உள்ள விசேஷங்களை எல்லாம் ருக்மிணிக்கு காண்பித்த்வாறே
அவளுக்கு மகிழ்ச்சியையும், நம்பிக்கையையும் உண்டு பண்ணியவாறே கண்ணன் சென்றான்.

39. ப்ரியா ஸஹாய: பதவீம் ச கச்சந் த்ராகீயஸீம் தாருக ஸாரதிஸ்தாம்
உதக்ரவேகாந் உததேர நூபே வீதிந் க்ஷணம் விச்ரமயாம் பபூவ

ருக்மிணியுடன் இருக்கும் கண்ணன் வெகுதூரமான த்வாரகைக்கு செல்லும் மார்க்கத்தில் செல்லனானான்.
தாருகனை சாரதியாகப் பெற்றவனாய் மஹா வேகமுள்ள குதிரைகளை கடலோரத்தில் களைப்பாறச் செய்தான்.

40. பயார்ணவாத் உத்ருதயா ஸ்வயாசௌ (அஸௌ) ச்ரியேவ ஸாக்ஷாத் அநுபூயமாந:
பயோதிரூபாம் பரிகாம் விலங்க்ய த்யுஸம்மிதாம் த்வாரவதீம் அயாஸீத்

பயக்கடலிலிருந்து மீட்கப்பட்டவளும் தம்மவளான ஸாக்ஷாத் லக்ஷ்மியுமான ருக்மிணியுடன் தன் நாட்டிற்கு
அகழியாய் அமைந்த கடலைத் தாண்டி சொர்க்கம் என நின்ற த்வாரகைக்குச் சென்று கொண்டு இருந்தான்.

41. பரிஷ்க்ருதாம் காஞ்சந தோரணைஸ்தாம் வல்குத்வஜாம் வந்தந தாமசித்ராம்
ராமாஸஹாய: ப்ரஸமீக்ஷ்ய ரேமே ரம்ய ப்ரஸூநாஞ்சித ராஜவீதிம்

தங்கத் தோரணங்களாலும் வரவேற்பு வளையங்களாலும் அலங்கரிக்கப் பெற்றதும் அழகிய கொடிகள் கட்டியதும்
மங்களகரமான புஷ்பங்களால் செய்யப்பட்ட தோரணக் கயிறுகளால் விசித்திரமானதும் அழகிய மலர்கள் தூவின
ராஜ வீதிகளை உடையதுமான த்வாரகையைக் கண்டு மகிழ்வெய்தினான்.

42. மஹீயஸாம் மங்கள துந்துபீநாம் நாதைர் அவஜ்ஞாத பயோதிசப்தா
ச்ருதோத்ஸவாநாம் விததே புரீஸா ஸ்வர்கௌகஸாம் ச்ரோத்ரஸுதாம் அபூர்வாம்

மிகப் பெரிய பேரீ வாத்யங்களின் ஒலிகளால் கடலோசையையும் மிஞ்சிய துவாரகை நடைபெற இருக்கும்
திருமணத் தகவலைச் செவியுற்று ஸ்வர்கவாஸிகளுக்கும் அபூர்வமான செவி அமுதத்தைப் பரிமாறியது போலும்.

43. ப்ரத்யேயுஷாம் கம்ஸரிபு: யதூநாம் தேவத்ருமாணாம் இவ ஜங்கமாநாம்
அநர்க்க ரத்நாபரண ப்ரதாநாந் ஆதத்த திவ்யாந் உபதாவிசேஷாந்
நடைபோட்டு வருகின்ற கல்ப வ்ருக்ஷங்களோ என நினைக்கத் தக்க யது வம்சத்தவர்கள் ஆங்காங்கு எதிர் கொண்டழைத்து
விலை மதிக்க இயலாத ரத்தினங்களையும் திரு வாபரணங்களையும் உபஹாரமாக சமர்ப்பிக்க
கம்ஸரிபுவான கண்ணன் அவற்றை ஸ்வீகரித்துக் கொண்டான்.

44. தஸ்மிந் மஹாநீல மணிப்ரகாசே தாம் ருக்மிணீம் ஆஹித ருக்மகாந்திம்
புராங்கநா: ப்ரேக்ஷிதும் ஈஹமாநா:ஸ்வர்காதிகாந் ஆருருஹு: ஸ்வஸௌதாந்

கண்ணன் மணியொளி வண்ணன். அம்மணிக்கு தங்கத்தகடு போல ருக்மிணி. பட்டணத்துப் பெண்கள்
இச் சேர்த்தியைக் காண ஸ்வர்க்கத்தினும் சீரியதான மணி மாடங்களில் ஏறி விட்டனர்.

45. கலக்வணந் நூபுர சாருவாத்யம் கர்ணாவதம்ஸோதித ப்ருங்க கீதம்
கஸ்யாஸ்சித் அந்வாகத நாட்யவேதம் லீலாகதம் லாஸ்யம் அபூத் அபூர்வம்

ஒருத்தி இம் மிதுனத்தை ஸேவிக்க உப்பரிகை ஏறினாள். ஏறும் போது மெல்லிய அடியானது நூபுரங்கள் (சலங்கை) வாயிலாக
வாத்தியம் வாசிக்க காதணியாகிய பூங்கொத்தில் அமர்ந்திருந்த வண்டுகள் காமரம் பாடியது.
அவளுடைய நடை அபூர்வமான விளையாட்டு நடையாக பரதம் ஆடுவது போல அமைந்தது.

46. பரிச்யுதம் கிஞ்சித் இவாந்தரீயங் காசித் ஸமாலம்ப்ய ஸஹைவ காஞ்ச்யா
க்ஷிப்தேவ தீவ்ரேண குதூஹலேந க்ஷணேந வாதாயந மாஸஸாத

சேலை அணிந்து கொண்டிருந்தாள் ஒருத்தி. மாடி ஏறும்போது அச் சேலை சிறிது நெகிழ்ந்தது.
ஒட்டியாணத்துடன் அத்துகிலையும் கைப்பற்றியவாறே உடனே ஜன்னல் அருகில் சென்றுவிட்டாள்.
குதூஹலமாக அம்பு பாய்வது போலன்றோ அவள் சென்றாள்!

47. ஆமுச்ய தாடங்கம் அநங்கசக்ரம் ஸவ்யேதரே ஸத்வரம் ஆவ்ரஜந்தீ
அந்யேந காசித் ப்ருசம் ஆபபாஸே கர்ணேன கைவல்ய விபூஷணேந

மன்மதனின் சக்ராயுதமோ எனும்படியான தோட்டினை வலது காதில் அணிந்துகொண்டு விரைந்து சென்ற ஒருத்தி
மற்றொரு காதில் தோடு அணியாமலே சென்றதை மறந்தாள். தோடு அணியாத காது அணியாமையை
ஆபரணமாகப் பெற்றது போலத் தோன்றியது. அதுவும் அழகாகவே இருந்தது.

48. உதஞ்சிதா பாஹுலதேதரஸ்யா மௌளிஸ்ரஜா ஹஸ்த க்ருஹீதயாஸீத்
ஜகஜ்ஜிகீஷோர் மதநஸ்ய ஜைத்ரீ பதாகயேவாத்புத கேதுயஷ்டி:

மாலையை கையினால் முடியில் சூட்டிக் கொள்ள நினைத்தாள். அது நழுவி கையில் விழுந்தது. அவ்வாறே சென்றாள்.
அவ்வாறு மாலையுடன் தூக்கி நின்ற கை உலகத்தையே வெல்ல நினைக்கும் மன்மதனுடைய வெற்றிக் கொடிக் கம்பமாகவே தோன்றியது.

49. ப்ரகோஷ்டபாஜ: ப்ரியசாரிகாயா:பயஸ்வயம் ஸாதரம் அர்ப்பயந்தீ
கவாக்ஷமாகம்ய கஜேந்த்ரயாதா காசித் விஸஸ்மார க்ருதாவசேஷம்

மற்றொருத்தி தனது கை மணிக்கட்டில் ஒரு பறவையை வைத்துக்கொண்டு அன்புடன் பாலூட்டி வந்தாள்.
இச் செய்தியைக் கேட்டதும் அப்படியே ஜன்னல் அருகில் மதயானையின் நடையில் வந்தாள்.
செய்யவேண்டியதை மறந்து நின்றுவிட்டாள்.

50. ப்ரசார வேகாத் த்ருடிதேந சக்ரே ஹாரேண முக்தாபல வர்ஷிணாந்யா
அதூரதஸ்ஸந் நிஹிதஸ்ய சௌரே: ஆசாரலாஜாஞ்சலி பூர்வரங்கம்

வேகமாக வந்தாள் ஒருத்தி. முத்து மாலைச் சரடு அறுந்து விடவே முத்துக்கள் சிதறி விட்டன.
சமீபத்தில் வந்து கொண்டிருக்கும் தம்பதிகளுக்கு பொறித் தூவுதலைச் செய்வதற்கு முன்னேற்பாடு
என எண்ணலாம் போலிருந்தது.

51. ஸ்தநாம்சுகம் ஸ்ரஸ்தம் அபுத்யமாநா ஸகீஜநே ஸஸ்மிதம் ஈக்ஷமாணே
பராம்ருசந்தீ விததாந காசித் ப்ரதிக்ரியாம் பாணி நகாம்சுஜாலை:

மார்பில் அணிந்த ஆடை நழுவிவிட்டது. அதை கவனிக்கவில்லை. மற்றைய தோழிகள் புன்சிரிப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.
இதைக் கண்டு தனது மார்பைத் தடவி பார்க்கிறாள். அப்போது அவள் கை நகவொளியினால் அவள் மார்பகங்களை
பிறர் பார்க்கா வண்ணம் மறைப்பது போலிருந்ததாம்.

52. ஸகீத்ருதை: சாமர தாள வ்ருந்தை: அச்யாநதாம் ப்ராபிதம் அங்கராகம்
விலோகிதே சார்ங்கிணி விஹ்வலாந்யா ச்வாஸாநிலைச்சோஷம் இவாநிநீஷத்

சார்ங்கமென்னும் வில்லாண்டானைக் கண்டாள். மன்மதனால் தாக்கப் பெற்றாள். தளர்ந்தாள்.
தோழிமார்கள் தாபம் தீரப் பூசிய சந்தனப்பூச்சு சாமரங்களாலும், விசிறியாலும் உண்டான காற்றினால் சிறிது உலர்ந்தது.
அது முற்றிலும் உலரத்தானோ பெருமூச்செறிந்தாள்.!

53. ப்ரஸாதயந்தீம் அவதார்ய தாத்ரீம் அங்கைர் அஸம்பாவித பூஷணாந்யா
ஸமீக்ஷ்ய க்ருஷ்ணம் ஸஹஸோபஜாதை:பரிஷ்க்ரியாமாத்ரியதேவ பாவை:

மற்றொருத்தி தனக்கு ஆபரணம் அணிவிக்க விரும்பாதவளாய் விலக்கினாள். கண்ணனைக் கண்டாள்.
அப்போதே அவளது உடம்பு வியர்த்தது. புல்லரித்தது. அதுவே ஆபரணமாயிற்று.
கண்ணனைக் காண இந்த ஆபரணமே போதும்.

54. ப்ருவா ஸ்புரந்த்யா மதநஸ்ய மௌர்வீ ஜ்யாகாதரேகாம் அபிதர்சயந்தீ
அந்யாநுஷக்தேபி ஹரௌ வியாதாம் ப்ராயுங்க்ததூதீம் இவ த்ருஷ்டிமந்யா

புருவங்களை நெறித்தாள் ஒருத்தி. அது மன்மதனின் பாணத்தில் பூட்டிய நாணாயிற்று. நாண் குறித்த தழும்புமாயிற்று.
ருக்மிணியிடம் நாட்டம் கொண்டிருப்பினும் வெட்கமே இல்லாத பார்வையெனும் தூதை கண்ணனுக்கு அனுப்பினாள் போலும்.

55. ஸமேயுஷீம் அப்ரதிமேந யூநா தாம் ருக்மிணீம் ப்ரேக்ஷ்ய விலீநபாவா
பாக்யம் கிமஸ்யா இதி பாவயந்தீ ததாத்மதாம் நூநம் அலிப்ஸதாந்யா

ஈடு இணையில்லாத யுவாவுடன் இணைந்தாள் ருக்மிணீ. இதைக் கண்டாள் ஒருத்தி.
ருக்மிணி என்ன பாக்யம் செய்தாளோ என வியந்தாள். ருக்மிணியாகவே தான் ஏன் ஆகக்கூடாது என எண்ணி
அவளாகவே ஆக நினைத்தாள்.

56. ததீக்ஷணே பர்த்துர் இவ ஸ்மரந்த்யா கந்யாதசாம் காமவசாத் பஜந்த்யா
ஸ்வயம் வரார்ஹே ஸ்வயமேவ தஸ்மிந் கயாசிதாதாயி கடாக்ஷமாலா

கண்ணனைக் கண்ட மற்றொருத்தி அவனையே கணவனாக வரித்து விட்டாள். காமத்துக்கு இலக்கானாள்.
ஸ்வயமாகவே வரித்துவிட்டாள். கடைக் கண் பார்வைகளாகிற ஸ்வயம்வர மாலையை அணிவித்தாள்.

57. கக்ஷ்யாநிபந்தச்யவநே ஸலீலம் ஸ்தநாஹிதஸ்வஸ்திக பாஹுபந்தா
ஜகத்பதௌ பச்யதி ஜாதபீஷா ப்ராயஸ்தத் ஆலிங்கநம் அப்யநைஷீத்

மற்றொருத்தி கண்ணனைக் கண்டதும் தனது ரவிக்கை முடிச்சு அவிழ்தலைக் கண்டாள். அதைக் கண்ணனும் கண்டு விட்டான்.
இரு கைகளாலும் ஸ்தனங்களை மறைத்துக் கொண்டாள். கண்ணன் கண்டதால் பயமடைந்தாள்.
இருந்தாலும் அவனையே அணைப்பது போல் பாவித்தாள்.

58. ரதேந தம் ராஜபதே ப்ரயாந்தம் நிர்வ்யாஜஸங்கேந நிசாமயந்தீ
த்யக்தா நிமேஷைர் அபராந்வகார்ஷீத் சித்ராங்கநாநாம் ஸுரயோஷிதாஞ்ச

ராஜ மார்க்கத்தில் ரதத்தில் வருகின்றான் கண்ணன். அதைப் பார்த்த ஒருத்தி இயற்கையான ஆசை கொண்டாள்.
அவனைக் கண்டாள். வைத்த கண் வாங்காமல் அப்படியே நின்று விட்டாள். கண் இமை கொட்டாதபடியால்
சித்திரத்தில் எழுதின பதுமையோ அல்லது தேவலோக மங்கையோ எனப்பட்டாள்.

59. ஸமீக்ஷிதஸ்யாபி ஸஹத்வஸங்காத் துஷ்ப்ராபலோபாத் அபி தூயமாநா
கலத்பிர் அந்யா வலயப்ரஸூநை: அப்யர்சநாமாத் அநுதேவ சௌரே:

கண்ணனை நன்றே கண்டாள். அவனோடே இணைய நினைத்தாள். அவனை அடைவது எளிதல்லவே? பேராசைதானே இது!
வருந்தினாள். அவள் கைவளைகள் கழன்று விழுந்தன. கண்ணனை மலர்கள் கொண்டு ஆராதித்தால் ஒருவேளை
தன் ஆசை சாத்தியமாகுமோ என்று எண்ணி மலர்களால் அர்ச்சித்தது போல இருந்தது அக்காட்சி.

60. ஸமாநகாந்த்யா ப்ரியயா ஸமேதே த்ருஷ்டே ஜகத்தாதரி ஜாதராகா
ப்ரணாமயோக்யேயம் இதீவ மத்வா ப்ராப்தம் பதம் மேகலயா பரஸ்யா:

ஸமானமான ஒளிபெற்ற ப்ரியையுடன் இணைந்து லோகநாதன வருவதைக் கண்டு அநுராகம் கண்டாள்.
அப்போது அவள் அணிந்திருந்த மேகலை கழன்று வீழ்ந்தது. இவள் வணக்கத்துக்கு உரியவள் என்று எண்ணி
அவள் ஒட்டியாணம் அவள் அடியிணையை (பாதத்தை) அடைந்து விட்டது போலும்.

61. தாஸாம் ததேகோத்ஸுக தர்சநாநாம் ஸமாதிபாஜாம் இவ சேமுஷீணாம்
அலம் ப்ரபுஸ்ஸோபி ந மாதுமாஸீத் அபார ஹர்ஷாத் அநகாம் அவஸ்தாம்

தம்மையே கண்டு களிப்பதில் நாட்டமுடைய அப்பெண்டிரின் தூயதான நிலையை அளப்பதற்கு ஸர்வ சக்தனான
கண்ணனாலும் முடியாது போயிற்று. அவர்களுடைய நிலை ஸமாதி நிலையையே குறிக்கோளாகக் கொண்ட
யோகிகளின் நிலையை ஒத்திருந்தது.

62. அவாருணீ ஸம்பவ ஸௌரபைஸ்தை: அநந்ய ஸாத்யாதர பிம்பராகை:
நிரஞ்சநோபஸ்தித நேத்ரசோபை: ஸ பிப்ரியே பௌரவதூ முகாப்ஜை:

நறுமணம் கமழும் முகங்கள். இயற்கையாகவே கோவைபழம் போன்ற உதடுகள். மையிடாமலேயே ஒளி திகழும் கண்கள்.
இத்தகைய அழகிய முகங்களையுடைய பட்டணத்துப் பெண்களைக் கண்டு களித்தான்.

63. ஸ பௌரகந்யா கரவிப்ரகீர்ணாந் ப்ராய: ப்ரதீச்சந்நுபசாரலாஜாந்
அசீசரத் ஸ்யந்தநம் அப்ஜநேத்ர: ஸவ்யாப ஸவ்யேந கதேந வீதிம்

மரபிற்கிணங்க நகர கன்னிகைகள் கைகளில் பொரிகளை வைத்துக் கொண்டு தூவலாயினர்.
அது மரியாதைக்குச் செய்யும் மங்கல கார்யம். தேரில் இருந்தபடியே தேரை இடமும் வலமுமாக
அவரவர் வாயிற்படிகளில் சென்று அவற்றை ஏற்று மகிழ்விப்பான் போலும்.

64. கல்ஹார பத்மோத்பல காந்திசோரை; கடாக்ஷணை: பௌரவதூஜநாநாம்
முக்தேந்துஹாஸோ முமுதே முகுந்த: பச்யந் ப்ரியாம் ப்ராபித புஷ்பவ்ருஷ்டிம்

நகரப் பெண்மணிகள் தமது பார்வைகளால் ருக்மிணியின் மீது பூமழையே பெய்துவிட்டனர்.
அவர்கள் பார்வை முற்றுமாக அவளிடமே விழுந்தது, செங்கழுநீர் ஆம்பல் தாமரை என்று மூவகை மலர்களின் மழை என்னலாம்.
அதைக் கண்ட முகுந்தன் கம்பீரமான மந்தஹாஸம் செய்து மகிழ்ந்தான்.

65. க்ருஷ்ணஸ்ய தாம் ஸ்கந்தம் உபக்நயந்தீம் ஸுரத்ருமஸ்யேவ ஸுவர்ணவல்லீம்
அவேக்ஷ்ய நூநம் சதுர: புமர்த்தாந் அநந்யலப்யாம் அலபந்த பௌரா:

க்ருஷ்ணனை ஆலிங்கநம் செய்து கொண்டாள். கல்ப வ்ருக்ஷத்தை அடைந்த தங்கக் கொடி போல் விளங்கினாள்.
ருக்மிணி என்ற பெயருக்கு ஏற்ப கனகவல்லியானாள். இவர்களைக் கண்ட பட்டணத்து மக்கள் பிறருக்கு கிடைக்காத
நால்வகையான புருஷார்த்தங்களையும் ஒரே சமயத்தில் பெற்று விட்டனர்.

66. வக்த்ரைஸ் ஸுதாஸோதர காந்திபூரை: கஸ்தூரிகாபங்க கலங்கத்ருச்யை:
அலக்ஷ்ய தேஹா விததுர் ம்ருகாக்ஷ்ய: ப்ரத்யுப்த பூர்ணேந்து சதாந் கவாக்ஷாந்

சந்திரனின் ஒளியை பெற்றவையும் கஸ்தூரியால் தீட்டப்பட்ட கோடுகளே களங்கம் என எண்ணும்படியான
மான் விழியுடைய மங்கைகள் உடல்கள் மட்டும் வெளியில் தெரியாமல் நின்று கொண்டு வெளியில்
தமது முகங்களால் நூற்றுக்கணக்கான சந்திரன்களைப் படைத்து விட்டனர்.

67. சுசிஸ்மிதாஸ்ஸௌத தலாந்தரஸ்தா:பத்மேக்ஷணம் ப்ரேக்ஷ்ய பரிஸ்புரந்த்ய:
சரத் பயோதோதர ஸ்ம்ச்ரிதாநாம் க்ஷணத்யுதீதாம் த்யுதிம் அந்வவிந்தன்

மணி மாடங்களில் இருக்கும் பெண் மணிகள் புன் முறுவல் பூத்தவர்களாய் செந்தாமரைக் கண்ணனைக் கண்டனர்.
திடீரென பளிச்சிட்டவர்களாய் கண ஒளிபெறும் மின்னலின் ஒளியினைப் பெற்றனர்.

68. அபாங்கஜாலை: அஸிதோத்பலாபை:க்ருஷ்ணாத்மகம் பாவம் இவோத்வமந்த்ய:
விதேநிரே ராஜபதே ம்ருகாக்ஷ்ய:ததாத்ருதாம் பர்ஹவிதாநசோபாம்

கடைக்கண் பார்வைகள் கருநெய்தல் பூக்களை ஒத்திருந்தன. அவை வீதியில் பரவின. உள்ளத்திலேயே கற்பனை செய்து
கொண்டு அவர்கள் கண்ணன் விரும்பும் மயில் தோகை யெனும் மேற்பரப்பை வீதியில் விரித்தனரோ என்னும்படி இருந்தது.

69. ஹரேர் அபிக்யாம் அநுபாதி ரம்யாம் விலோசனைர் வீதநிமேஷ விக்நை:
ஆஸ்வாதயந்த்யஸ் ஸுத்ருசஸ்ததாநீம் அயத்ந நிஷ்பீத ஸுதா இவாஸந்

திருவாபரணம் ஏதும் அணியாமலும் இருந்தும் கூட கண்ணன் அழகு. அத்தகைய கண்ணனின் அழகினை
இமை கொட்டுவதும் இடையூறு என்று எண்ணி கண்கொட்டுதலை நிறுத்தியவாறே தமது கண்களால் பருகும்
பாங்குடையராய் பாங்கியர் முயற்சியேதுமின்றி கிடைத்த அமுதத்தைப் பருகியவர் போலாயினர்.

70. அம்போருஹாணாம் அவலேபஸீமாம் கர்ணோத்பலாநாம் அபி காந்திகக்ஷ்யாம்
விலங்கயந்தஸ் ஸுத்ருசாம் கடாக்ஷா: விலில்யிரே க்ருஷ்ணம் அவாப்ய லக்ஷ்யம்

தாமரை மலர்களின் கர்வத்தின் கடையெல்லையையும் செவிப் பூக்களான கருநெய்தல்களின் காந்தி குவியல்களையும்
கட்ந்தனவான அவர்களின் கடாக்ஷங்கள் கண்ணனென்ற குறியிலே வேறிடம் செல்லாமற் பதிந்தன.

71. தம் ஆத்மவந்தம் பரவித்யயேவ பராக்ரமம் தத்பரயேவ லக்ஷ்ம்யா
தமேவ தேவம் தயயேவ ஜூஷ்டம் ஸம்மேநிரே தத்வவிதஸ் ஸபார்யம்

தத்வ ஞாநிகள் ருக்மிணியுடன் விளங்கும் கண்ணனை பரவித்யையுடன் கூடிய யோகியைப் போலவும்
பராக்ரமம் லக்ஷ்மியுடன் கூடியது போலவும் தயையுடன் சேர்ந்த தேவனைப் போலவும் மிகவும் பஹுமானித்தனர்.

72. தாம் ப்ராப்ய சித்ராமிவ தாரகேச ஸ்தவ்யை: ஸ்துதோ வந்திகணைரபௌமை:
விவேச தாமஸ்வமுதீர்ணதாமா வைவாஹிகீம் ஸம்பதம் ஆப்துமிச்சந்

சித்திரை நக்ஷத்திரத்துடன் கூடிய சந்திரன் போல் துதிக்கப்பட வேண்டிய தன்மை பெற்ற துதி பாடகர்களால்
துதிக்கப் பெற்று தமது திருமாளிகையை அடைந்தார்.
திருமணத்திற்கு தேவையான சீரும் சிறப்பும் பெறவே திருவுடன் ப்ரவேசித்தான்.

73. விஹாரயோகேந விபஜ்ய யுக்தம் மிதோநுரூபம் மிதுநம் ததாத்யம்
உபாசரந் வ்யோமசரா யதார்ஹம் ஸம்ப்ரீணநைர் உத்ஸவ ஸம்விதாநை:

லீலாரஸத்தின் புஷ்டியென்னலாம்படி சிறிது காலம் பிரிந்திருந்து பிறகு கூடியதும், பரஸ்பரம் அநுரூபமானதுமான
க்ருஷ்ண ருக்மிணி மிதுனத்தை வானவீதியில் உலாவரும் தேவர்கள் வழிபட்டவாறு
திருக்கல்யாண மஹோத்ஸவ ஏற்பாடுகளைச் செய்தனர்.

74. ஸதாபிகம்யைர் அபிகம்யமாநம் விச்ராணநே வைச்ரவணாத் ப்ரபூதம்
தம் சங்கபத்ம ப்ரமுகா மஹாந்த: ஸிஷேவிரே சேவதயஸ் ஸமேதா:

எப்போதும் வணக்கத்திற்குரியவனும், வாரி வழங்குவதில் குபேரனை விஞ்சியவருமான க்ருஷ்ணனை
சங்கம் பத்மம் எனப்படும் மஹாநிதிகள் எல்லாம் இணைந்து சேவை செய்தன.

75. அக்ருத்ஸ்ந ஸம்வேதிநி ஜீவலோகே ஸங்க்ராஹயந் தர்மமதாத்மவ்ருத்யா
ப்ரத்யர்சயாமாஸ முநீநுபேதாந் ப்ரபுஸ்வயம் ப்ரேஷ்ய இவோபசாரை:

உலகில் இருக்கும் ஜீவராசிகளில் எல்லார்க்கும் எல்லாம் தெரியும் என்று சொல்ல இயலாது.
தனது செயலால் தர்மத்தை உணரச் செய்ய வேண்டும் என நினைத்து அங்கு குழுமியிருக்கும் முனிவர்களுக்கு
முன் தான் ஒரு சாதாரணமானவன் போல் பாவித்து பலவகையான உபசாரங்களால் கௌரவித்தான்.

76. அபத்ரபாவிப்லுத சேதஸோ யே த்யக்த்வா விபக்ஷம் தரஸோபஸேது:
யதாக்ரமம் ஸாத்யகிர் உத்ஸவாதௌ ஸம்பாவயாமாஸ ஸபாஸதஸ்தாந்

சிசுபாலன் கோஷ்டியைச் சேர்ந்தவர்களும் தமது செயல்களுக்கு வெட்கப்பட்டு அக்கூட்டத்தை விட்டு விலகி விரைந்து
வந்து கண்ணன் பக்ஷத்தில் சேர்ந்து விட்டனர். ஸபையில் வந்த அவர்களை வேற்றுமை காட்டாமல் சமமாகவே ஸாத்யகி உபசரித்தார்.

77. சுபம்யவ: ஸ்வாமி மஹோத்ஸவேந ஸ்வாராஜ்யம் அக்ஷய்யம் இவாப்தவந்த:
தத்தோபசாரா வஸுதேவதாரை: புண்யாசயா: பௌரஜநா ஜஹர்ஷு:

கண்ணனுடைய இந்த மஹோத்ஸ்வத்தினால் பாக்யசாலிகள் தாம் அழியாத ஸ்வராஜ்யத்தை அடைந்தவர்களாய் மகிழ்ந்தனர்.
வஸுதேவரின் தேவிகளும் மிகவும் அவர்களை அன்புடன் உபசரித்து கௌரவித்தனர்.
பாக்யசாலிகளான பட்டணவாசிகள் பெரிதும் மகிழ்ச்சி அடைந்தனர்.

78. ஸஹோதர ந்யஸ்தபர ஸ்ததாத்மா ருக்மாணி ரத்நாநிச ரௌஹிணேய:
அதத்த ஸந்தோஷவசாத் அபீக்ஷ்ணம் வாஞ்சாதிகம் வந்தி வநீபகாநாம்

திருத் தமையனாரான பலராமனிடம் தான் கல்யாண நிர்வாகம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. அவனே சேஷனாவான்.
ஸந்தோஷ மிகுதியால் துதிபாடகர்களுக்கும் யாசகர்களுக்கும் தங்கமாகவும், ரத்னமாகவும்
அவர்கள் விரும்புவதைக் காட்டிலும் அதிகமாகவே வழங்கினார்.

79. அநந்ய பக்தைர் அநுபாவ்ய பூம்நா தத்தக்ஷணோ தானபதி ஸ்த்ரிதாம்நா
ஸமாஹிதைஸ் ஸம்மதம் உத்தவாத்யை: புரோதஸாம் பூஜநமாசசார

பரமை காந்திகளான பக்தர்களால் அனுபவிக்கப்படும் க்ருஷ்ணனுடைய கண் சாடை யறிந்த அக்ரூரர் மிகவும்
அவதானத்துடன் உத்தவர் முதலியோரின் சம்மதப்படி புரோஹிதர்களை வரித்து உபசரித்தார்.

80. ஆஹந்யமாநா த்ருதஹேமகோணை: கந்தர்வமுக்யைர் இவ காடவித்யை:
ஜாதாநுநாதா ஜகதாம் த்ரயாணாம் தோஷச்சிதோ துந்துபய: ப்ரணேது:

தங்கக் கம்புகளால் அடிக்கப்படுபவையும் பேரீவாத்ய கலையில் ஆழ்ந்த புலமையுள்ள கந்தர்வர்களால் ஒலிக்கச்
செய்பவையுமான, பேரிகள் மூன்று உலகங்களின் துன்பங்களையும் தொலைக்கும் வண்ணம் முழங்கலாயின.

81. விபாவிதம் சிக்ஷித நாட்யவேதை:உத்வாஹ ஸங்கீதம் உதாரக்லுப்தம்
ப்ரஸாதநம் த்ருஷ்டி மநச்ருதீநாம் அதிவ்யம் ஆஸ்கந்தித திவ்யமாஸீத்

நாட்டியத்தை ப்ரதானமாகக் கொண்ட ஸங்கீத விற்பன்னர்கள் சிறந்த திருமணப் பாடல்களைப் பாடினர்.
செவிக்கும் மனதிற்கும் கண்களுக்கும் இது பரம போக்யமாயிருந்தது.
ந்ருத்தம், கீதம், வாத்யம் என மூன்று இணைந்தால் ஸங்கீதம். இது திவ்ய ஸங்கீதத்தையும் பின்னடையச் செய்வதாய் இருந்தது.

82. லாவண்யபூரம் லலிதாங்கயஷ்டே: காத்ஸ்ந்யேந நிர்வேஷ்டும் அபாரயந்த்ய:
அங்காநி வத்வா: குலவ்ருத்த நார்ய: ப்ரஸாதநைர் அந்தரயாம் பபூவு:

மெல்லிய மேனிப்பாங்கு உடைய ருக்மிணியின் அழகு முழுதும் தரிக்க மாட்டாமல் குலப் பெரு மங்கைகள்,
அவளுக்கு கண் த்ருஷ்டி படுமோ என எண்ணி பொருத்தமான நகைகளை திருமேனி முழுவதும் அணிவித்து மறைத்து விட்டனர்.

83.ப்ரயுஜ்யமாநாநி தயோர் யதார்ஹம் மாங்கல்ய மால்யாபரணாக்ஷதாநி
ப்ராயேண லோகாப்யுதயம் ப்ரதாதும் தத்ஸங்கமாத் தாத்ருசதாம் அகாங்க்ஷந்

இத் தம்பதிகளுக்கு மாலைகளை அணிவித்தனர். ஆபரணங்களை ஏற்றவாறு அணிவித்தனர். அக்ஷதைகளையும் பொழிந்தனர்.
அவர்களை அடைந்தபடியால் தான் உலகம் செழிக்க இவை மங்களகரமானவை என்ற தன்மைகளை அடைந்தன போலும்.

84. அராதிபக்ஷார்ணவ மந்தராபே ஹஸ்தே ஹரேர் யத்ததபந்தி ஸூத்ரம்
ததாததே ஸ்தாநவசாத் அபிக்யாம் ஸம்வீத நாகேந்த்ர நிதர்சநீயாம்

எதிரிகளின் கூட்டம் என்பதொரு மாகடலை கலக்கும் மந்தர மலையோ என்னும்படி தோன்றும் க்ருஷ்ணனுடைய கைகளில்
கட்டப் பெற்ற நூலிழை(ப்ரதிஸரம்) முன்பு மந்தரத்தில் கட்டப் பெற்ற வாஸுகியின் பேரொளியைப் பெற்று விட்டது போல் விளங்கியது.

85. ஸமேதிதஸ்தஸ்ய விவாஹ வஹ்நி: புரோதஸா புண்யக்ருதக்ரிமேண
ப்ரதக்ஷிணாவர்தசிகாகலாப: ப்ராயேண நீராஜநமாததாந

மஹா புண்யவானான ப்ருஹஸ்பதி விதியோடு செய்யப்பட்ட ஹோமத்தில் ஜ்வாலை மிகவும் ரம்யமாயிருந்தது.
ஜ்வாலையும் ப்ரதக்ஷிணமாக சுழலும்போது மங்கல ஆரத்தி எடுத்ததோ எனும்படி இருந்தது.

86. ஆசாஸ்ய லாஜாஞ்சலி ஹோமபாஜா க்ஷேமாசிஷா கிஞ்சித சேஷஹ்ருத்யம்
அந்யோந்ய மாகேகர ஸஸ்மிதாக்ஷௌ அபச்யதாமாதிம தம்பதீதௌ

லாஜ ஹோமம் நடைபெறுகிறது. என் கணவன் நூறு வருடம் இருக்க வேண்டும் என ருக்மிணி சொன்னாள்.
கண்ணன் புன்முறுவலித்தான். அவளும் அவ்வாறே செய்தாள். ஒருவருக்கொருவர் பார்த்துக் கொண்டனர்.
மந்த்ரம் சொன்னது பலகோடி நூறாயிரம் வாழ்பவர்களுக்கு தேவையோ என்பது சிரிப்பில் தொனித்தது.

87. வைலக்ஷ்ய டோளாமிவ ஸம்ச் ரிதாநாம் விலோசநநாம் வவ்ருதே விஹாரை:
தயோர் அநந்யாத்ருச வைபவாநாம் மந்யோந்ய ராஜீவ மதுவ்ரதாநாம்

அந்த தம்பதிகள் வெட்கம் என்ற ஊஞ்சலில் அமர்ந்தனர். அவர்களின் வைபவம் எங்கு தான் கிடைக்கப் பெறும்?
கண்ணன் முகம் தாமரையை ஒத்தது. அவளின் திருமுகமும் அப்படியே! பரஸ்பரம் பார்வைகள் மலரில் அமரும் வண்டுகள் ஆயின.
வெட்கமெனும் ஊஞ்சல் ஏறி ஒருவருக்கொருவர் பார்த்துக் கொண்டனர்.

88. பரஸ்பரம் பாணிஸரோஜ யோகாத் பபூவதுஸ்தௌ புளகாஞ்சிதாங்கௌ
அஸ்வித்யதாம்ச ஜ்வலநஸ்து மந்தை: அஸூததூமை ரதிவாஸமாத்ரம்

இருவரும் பரஸ்பரம் கைப்பிடித்துக் கொண்டனர். அப்போது மயிர் கூச்செரிதல் உண்டாயிற்று. உடல்கள் வியர்த்தன.
லாஜ ஹோமம் செய்த போது அக்னியில் உண்டான சிறுபுகை மணத்தைத் தான் வீசியது. அந்த அக்னியால் வியர்வை ஏற்படவில்லையே?

89. ஸமந்த்ரகம் ஸாக்ஷிணி ஹவ்யவாஸே ஸக்யோசிதாம் ஸப்தபதீம் பஜந்தௌ
ஸ்வசாஸநேந ஸ்வயமந்வயாதாம் ஆசாரமாகந்துக தம்பதீநாம்

விவாஹாக்னி சாக்ஷியாயிருக்க ஸப்தபதி நடைபெறுகிறது. தனது ஆணையை அனுசரிக்கும் விவாஹ தம்பதிகள்
இப்படித்தான் நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்று அனுஷ்டித்து காண்பிக்கின்றனர் இத் திவ்ய தம்பதிகள்.

90. அந்வேது விஷ்ணு ஸ்வயமித்யுதீர்ய ப்ரியாம் பராதீந இவாநுகச்சந்
ஜாயாபதீநாம் ஜகத் உத்பவாநாம் பவ்யாம் தசாம் பாவயதிஸ்ம நாத:

விஷ்ணு உன் பின் தொடரட்டும் என கண்ணன் தானே சொன்னான். அடிமை போல் ருக்மிணியை பின் தொடர்ந்தான்.
உலகில் இருக்கும் தம்பதிகளைப் போலத்தானே நடந்துகொண்டு அழகான நிலையைக் கோடித்தான்.

91. ஆத்மாநமேவ ஸ்வயம் அக்னிரூபம் பரிக்ரமை: பர்யசரத்ஸ தேவ:
விச்வஸ்ய பாஹ்யாந்தர நித்யவ்ருத்யா நகர்மசர்தா ச ய ஏவயேஷாம்

அக்னி ஸ்வரூபமான தன்னையே வலம் வந்து கொண்டிருந்தார். உலகில் உள்ளும் புறமும் விளங்கும் இவன் ப்ரதக்ஷிணம்
செய்வதோ செய்யப்பட்டதோ ஒன்றுமில்லை. தன்னையே தான் வலம் வந்தது தான் உண்மை!.

92. ப்ரதக்ஷிணேந க்ரமணேந தாப்யாம் தத்தார்சநோதிவ்ய வதூவராப்யாம்
நூநம் ததாநர்ச விகூர்ணநேந ஸ்வாந்த: ஸ்திதௌ வஹ்நிரபி ஸ்வயம் தௌ

இருவரும் வலம் வந்தனர்.இவர்கள் திவ்ய தம்பதிகள். இவர்கள் தன்னை ஆராதித்தபோது அக்னியும் தனது
ஜ்வாலையை வலமாக எழும்படி செய்து தனக்கும் அந்தர்யாமிகளாக இருப்பவர்களான இவர்களை ஆராதித்தான்.

93. தஸ்யாஸ் ஸலீலம் சரணாரவிந்தம் காமீ க்ருஹீத்வா கரபங்கஜாப்யாம்
ஆஸ்தாபயத் யாம் த்ருஷதம் முகுந்த: ஸாபூத் ஸ்வயம் மௌளிமணி: ச்ருதீநாம்

அம்மி மிதிக்கும் படலம். ருக்மிணியின் தாமரை மலரையொத்த திருவடியை லீலையாகவும் ஆசை மிக்கவனாய்
செம்மையுடைய திருக் கரங்களால் பற்றி அம்மியில் ஏற்றிவைத்தான்.
அந்த சிலையானது உபநிடதங்கள் தங்கள் சிரஸ்ஸுகளில் சூட்டிக் கொள்ளும் ராக்கொடிக் கல்லானது.

94. யதத்ரகர்மண்ய யதாக்ருதம் தத் ஸ்விஷ்டம் க்ரியாதக்நிரிதி ப்ருவாண:
ஸ்வதேஜஸா பாவித விச்வதேஜா: ஸ்வாஹாஸகம்தேவ முபாஸ்த தேவ:

இந்த வைவாஹிக ஹோமத்தில் ஏதாவது ந்யூநாதிரேகங்கள் இருந்தால் அக்னி அவற்றை சரி செய்துக் கொள்ளட்டும்
என்ற விதிப்படி மிக்கதேஜஸ்ஸை உடைய பரமபுருஷன் ஸ்வாஹா தேவியுடன் விளங்கும் அக்னியை உபாஸித்தான்.

95. ராமஸ்ய ஸீதேவ ரமேவ விஷ்ணோ: அமுஷ்ய பூயாஸ்த்வம் இஹைகபத்நீ
இத்யூசிஷோ யாதவவ்ருத்ததாராந் ப்ரீதாசயா ப்ரைக்ஷத ஸா ஸநாதா

ராமனுக்கு சீதை போலவும் விஷ்ணுக்கு லக்ஷ்மி போலவும் அவருக்கு ப்ரியமான மனைவி ஆவாய் என்று
வாழ்த்துகின்ற யாதவ சிரேஷ்டர்களின் மனைவிமார்களை நிறைந்த மகிழ்ச்சியோடு கணவனுடன் கண்டாள்.

96. வரேண வந்த்யேந ஸுராஸுராணாம் மங்கள்ய ஸீமாந்த புவாச வத்வா
ஸமீக்ஷிதா ப்ரம்ஹ ஸுதஸ்ய பத்நீ ஸர்வைர் அபூத் ஸாதர தர்சநீயா

தேவர்களாலும் அசுரர்களாலும் வணங்கப்படும் வரனாலும் மங்களங்களுக்கெல்லாம் இருப்பிடமான மணப் பெண்ணாலும்
வணங்கப்பட்ட வஷிஷ்டரின் மனைவியான அருந்ததி அன்பும் ஆதுரமும் நிறைந்து காணப்பட்டாள்.
அதனால் தான் இன்றும் அருந்ததீ தர்சனம் வழக்கத்தில் உண்டு.

97. ததேகபாவா தம் அநந்யபாவம் நாதப்ரியா நாதம் அநுவ்ரஜந்தீ
அபீஷ்டஸித்தேர் அதிதேவதேயம் யத்வா ஸவித்ரீதி யதார்த்த மூசே

எல்லாம் கண்ணன் என்ற மனோநிலை ருக்மிணிக்கு. எல்லாம் ருக்மிணி என்ற நிலை கண்ணனுக்கு. நாதனுக்கு அன்புச் சுனையான
ருக்மிணி நாதனைப் பின் தொடர்ந்தாள். வேண்டியவற்றெல்லாம் அடைய வைக்கும் அதிஷ்டான தேவதையோ
அபீஷ்ட சித்தியை செய்பவள் தானோ என்று கண்டவரால் எண்ணப்பட்டாள்.

98. மநுஷ்யதாம் மாநயதோ விஹாரை: ஸ்வாமேவதேவீம் உபயச்சதஸ்தே
ஸமேததாம் மங்களமித்யுஸந்தஸ்: ஸத்யாசிஷஸ்தம்முநயச் சசம்ஸு:

மனிதத் தன்மையை ஏற்றிருப்பவனும், தனது விஹாரங்களால் தன்னைச் சேர்ந்தவளும், அவளையே மணக்கின்றவனான
கண்ணனுக்கு மங்களம் உண்டாகட்டும் என்றும் “நின் வல மார்பினில் வாழ்கின்ற மங்கையும் பல்லாண்டு என்னுமாப்போலே
ஸத்ய வாக்குகளான முனிவர்கள் வாழ்த்தினர்.

99. க்ருதாசிஷம் க்ருஷ்ணக்ருஹேஷ்வரீம் தாம் புரோதஸா புண்யமநோரதேந
ஸ கௌதுகாம் கௌதுகிநஸ்ஸுரத்நை: அப்யர்ச்சயாமாஸுரமாத்ய வ்ருத்தா:

நல்ல மனோரதமுடைய புரோஹிதர் ஆசீர்வாதம் செய்தார். க்ருஷ்ணரின் பத்னி காப்புடன் விளங்க, குதூஹலத்துடன் விளங்க,
மந்திரி ப்ரதானிகள் நல்ல நல்ல ரத்தினங்களை அக்ஷதமாக ஆசிர்வாதத்தில் வழங்கினர்.

100. ப்ரதாய தாப்யாம் உபதாஸ்ஸமீசீ:ப்ரத்யாகதாஸ்: ஸ்வாநி க்ருஹாணி பௌரா:
ஆசாபதீநாம் விபவாத் அநூநம் தத்ரைவதே ஸம்பதம் அந்வபூவந்

அத் தம்பதிகளுக்கு ஏற்றவையான உபஹாரங்களை அளித்து விட்டு தம் தம் திருமாளிகைகளுக்கு திரும்பும் பட்டணத்து மக்கள்
குபேரன் முதலியோரின் செல்வத்துக்கு எவ்வகையிலும் குறையாத செல்வத்தை அங்கேயே அனுபவித்து உய்யலாயினர்.

101. ஸ்த்ரீபும்ஸநாம்நா பஹுதா விபக்தம் விச்வம் யயோரேவ விபூதிமாஹு:
நயோ ஜஹௌ த்வாரவதீம் ந தாப்யாம் அங்கீக்ருதாமாதிம தம்பதிப்யாம்

ஆண் என்றும் பெண் என்றும் இருகூறாகப் பிரிக்கப்பட்ட இந்த உலகம் எந்த தம்பதிகளின் சொத்தோ அத்தகைய
ஆதி தம்பதிகளாலே அங்கீகரிக்கப்பட்ட த்வாரகையை நீதி விடவில்லை.

102. வதூஸகே தத்ர ஜகந்நிவாஸே வஸத்யமர்யாத குணானுபாவே
தஸ்மிந் நிவாஸீத் அநபாயபாவா தஸ்யாம் நகர்யாமபி ருக்மிணி ஸ்ரீ:

எல்லையில்லாத குணங்களைப் பெற்றவனும் ஜகத்துக்கு வாஸ்ஸ்தானமுமாகிய கண்ணன் பிராட்டியுடன் அங்கு
வசிக்கும்போது அந்த நகரிலும் ருக்மிணீ அகல்கில்லேன் என்ற நிலையைப் பெற்றுவிட்டாள்.

103. தஸ்யா கடாக்ஷை: விஹிதாபிஷேக: தத்பாஹுநா கல்பித கண்டமால்ய:
அவாப சோபாம் அதிகாம் முகுந்த: ஸௌபாக்ய ஸிம்ஹாஸந ஸார்வபௌமீம்

அவளுடைய கடாக்ஷங்களால் நீராட்டப்பட்டவனான். அவளது ஆலிங்கனம் செய்து கொள்கிற திருக்கரங்களையே மாலையாக அணிந்தான்.
முகுந்தன் அபூர்வமான சோபையை அடைந்தான். ஸௌபாக்யம் எனும் ஸிம்ஹாஸனத்தில் அமர்ந்த
பட்ட மகிஷியின் தன்மையை அந்த ஸோபை பெற்றுவிட்டது.

104. கதம்ப கோள ச்ரியமாக்ஷிபந்தம் கந்தர்ப ரூபோதய பூர்வரூபம்
ப்ரியாபரிஷ்வங்க ரஸேநதன்யம் ப்ரீதாசயோ பஹ்வமதாத்ம தேஹம்

ருக்மிணி கண்ணனை அரவணைத்தாள். கூச்செரிந்தது, கதம்ப சோபையை புறக்கணித்தது. மன்மதனின் பூர்வ ரூபமோ என அமைந்தது.
மேலும் திருவணைப்பினால் தன்யமாயிற்று. ப்ரீதியும் பெருகியது. தனது திருமேனியில் பகுமானமும் கண்ணனுக்கு ஏற்பட்டது.

105. தாம் ப்ராப்ய க்ருஷ்ண: ப்ரபுதாமிவ ஸ்வாம் மந: ப்ரஸூதேர் இவ மந்த்ரஸித்திம்
ஆஸீதபீதைஸ் ஸஹஸாபிகம்யோ மித்ரைர் அமித்ரைர் அபி ஸாபராதை:

ப்ரபுதா சக்தி போன்ற ருக்மிணியை அடைந்து மன்மதனை அழைக்க வல்ல மந்த்ர ஸித்தியை அடைந்தது போல் நெருங்க வல்லவனாகி விட்டான்.
பிராட்டி யோகத்தினால் மித்ரர்களும் சத்ருக்களும் குற்றம் புரிந்தவர்களும் பயமின்றி அணுகக் கூடியவரானர்.

106. ஸ்ரீவத்ஸ ஸ்ம்ஸ்தாந ஜுஷா ப்ரக்ருத்யா ஸ்தாநேந சிஹ்நேந ச லக்ஷணீயௌ
த்ருஷ்டாவபீஷ்டம் பஜதாம் ததாதே ஜகத்பதீ தௌ இவ தம்பதீ த்வௌ

ஸ்ரீவத்ஸம் என்பதொரு ப்ரக்ருதியின் ஸ்தானத்தில் அமர்ந்தாள் ருக்மிணி. அதுவே அடையாளமும் ஆயிற்று.
மரு ப்ராக்ருதிக்கு அடையாளம். அங்கே ப்ராட்டியும் இருப்பது லக்ஷணமாயிற்று. இவ்வண்ணம் ஸேவிப்பவர்களுக்கு
அபீஷ்டத்தை அளிக்கும் அத்திவ்ய தம்பதிகளே இந்த தம்பதிகளாம்.

107. நதே மநுஷ்யா நச தேவதாஸ்தே ப்ராயேண தாவேவ ததாபவந்தௌ
யைரேவம் அந்யோந்ய விபூஷிதம் தத் த்வந்த்வாதிகம் த்வந்த்வம் அவைக்ஷி தந்யை:

அங்குள்ள மனிதர்கள் மனிதர்கள் அல்லர். தேவர்களும் தேவர்களல்லர். இந்த த்வந்த்வமில்லாத த்வந்த்வத்தைக் கண்டவர்
அவர்களே ஆகி விட்டனர். அந்த க்ருஷ்ணன் ருக்மிணி என்ற மிதுனம் ஒன்றுக்கொன்று அணிகலனாகி விட்டது.

108. அத ஸமுதித ஹர்ஷைர் ஆத்ருதோ மந்த்ரிவ்ருத்தை: ஸுரபதிதயிதாபி: ஸ்தூயமாநாபதாந:
ருசிமிவ நிரபாயாம் ருக்மிணீம் ப்ராப்ய ஹ்ருஷ்யந் யதுபதி ரதிசக்ரே யாயஜூகாதிகாரம்

மகிழ்ச்சியின் உச்சியை அடைந்த் நன் மந்திரிகளால் பாராட்டப் பெற்றார். தேவலோகப் பெண்டிரான அப்ஸரஸுக்களால்
புகழ் பாடல் இசைக்கப் பெற்றார். பிரியா ஒளியென ருக்மிணியை அடைந்து மகிழ்பவராய் யாகம் செய்பவர்களுக்கு
வேண்டிய தகுதியை யதுபதியான க்ருஷ்ணன் அடைந்து விளங்கினார்.

109. ஸுபகம் உபலபிம்பே சாத கும்பேபி ரத்னம் கநதி விபிநபாகே காலகண்டேபி கங்கா
வசிக ந்ருபக்ருஹே ஸா வாஸுதேவேப்ய தீவ்யத் நஹி பவதி விசேஷ: க்வாபி நித்யோந்நதாநாம்

ரத்தினம் கல்லாகவும், தங்கத்திலும் நன்றாக விளங்குகிறது. கங்கை நதியாக காட்டிலும், சிவனுடைய முடியிலும் நன்றாக விளங்குகிறது.
சிறு மன்னனான பீஷ்மகன் இல்லத்திலும், வஸுதேவனுடைய க்ருஹத்திலும் வாஸுதேவனின் ப்ராட்டி விளங்கினாள்.
என்றுமே எங்குமே பெருமை உடையவராக விளங்கினர்.

————

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குணசாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்தகுரவே நம:

—————————-

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம்–நான்காம் சர்க்கம் -ஸ்லோகார்த்தங்கள்-

ஸ்ரீ க்ருஷ்ணாய பரப்ரம்ஹணே நமஹ

ப்ரமாணம் லக்ஷ்மண முநி: ப்ரதிக்ருஹ்யாத மாமகம்
ப்ரஸாதயதி யத்ஸூக்தி: ஸ்வாதீந பதிகாம் ஸ்ருதிம்

ஸ்ரீமாந் வேங்கடநாதார்ய: கவிதார்க்கிக கேஸரி
வேதாந்தாசார்ய வர்யோ மே ஸந்நிதத்தாம் ஸதா ஹரி:

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக ஸிம்ஹஸ்ய ஸர்வதந்த்ர ஸ்வதந்த்ரஸ்ய
ஸ்ரீமத் வேங்கடநாயகஸ்ய வேதாந்தாசார்யஸ்ய யாதவாப்யுதய காவ்ய க்ருதிஷு

———-

யாதவாப்யுதயம் (சர்கம் – 4)
இந்த ஸர்கத்தில் ஸ்வாமி தேசிகன், பூதனா மோக்ஷம், மற்ற அசுரர்கள் வதம் செய்யப்படுதல்,
மற்றும் கண்ணனின் ப்ருந்தாவந லீலைகள், காளிங்க நர்த்தனம் ஆகியவற்றை விவரித்துள்ளார்

1- மநீஷிதம் கைதவ மாநுஷஸ் ச்ருத்வா ப4ய க்ரோத4 பரிப்லுதாத்மா
கம்ஸ: சிரம் ப்ராக்­3ப4வ காலநேமி: சிந்தார்ணவே மக்3ந இவாவதஸ்தே2 – இவ அவதஸ்தே

முன் பிறவியில் காலநேமியாய் வந்தவன், இப்போது கம்சனாய் உள்ளவன், மனிதனாய்த் தோன்றி யிருக்கும் பகவானுடைய
நோக்கைக் கேட்டு அச்சமும் கோபமுமாய் அலைகின்ற மனம் உடையவனாய் நெடும் பொழுது விசாரக் கடலில் மூழ்கி நின்றான்.

2- ஸ து3ர்த3மாந் ஆஸுர ஸத்வ பே4தா3ந் நேதா ஸமாஹூய ந்ருசம்ஸசேதா:
ப்ரஸ்தா2பயாமாஸ பரைர் அத்4ருஷ்யம் நந்தா3ஸ்பத3ம் நாத2விஹாரகு3ப்தம்

அரசனான அவன் பகவானை வதைப்பதில் நோக்க முடையவனாகி, அசுராம்சராய், அடக்கவாகாத பல ப்ராணிகளை,
ஸர்வேச்வரன் விளையாடுவதால் காக்கப்படுவதும், பகைவர்களால் அணுக இயலாததுமான நந்த கோகுலத்திற்கு ஏவினான்.

(கம்சன் அசுரர்களை ஏவுதல்)

3- கதா3சித் அந்தர்ஹித பூதநாத்ம கம்ஸ ப்ரயுக்தா கில காபி மாயா
நித்3ரா பராதீ4ந ஜநே நிஷீதே2 வ்ரஜம் யசோதா3க்ருதிர் ஆவிவேச (ஸ்ரீமத் பாகவதம் (10/6/2-13)

ஒருநாள் கம்சனால் ஏவப்பட்ட பூதனை என்னும் மாய பேய்ச்சி பிறர் அறியலாகாதபடி பறவையாக மாறி பறந்து வந்து,
நடுநிசியில் ஜனங்கள் எல்லோரும் உறக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தபோது யசோதையின் வடிவெடுத்துக் கொண்டு கோகுலம் புகுந்தாள்.
( முன்பு பகவானால் ஏவப்பட்ட மாயை எல்லோரையும் தானே உறங்கச் செய்து வேற்றுருக் கொண்டு உள்ளே நுழைந்தது.
இப்போதோ அப் பேய்ச்சி பிறரை உறங்கச் செய்ய இயலாததால் மற்றவர்கள் உறங்கும் நேரம் பார்த்து உள்ளே புகுந்தது.)

4-ஸ்தன்யேந க்ருஷ்ண: ஸஹ பூதநாயா: ப்ராணாந் பபௌ லுப்த புநர்ப4வாயா:
யத் அத்3பு4தம் பா4வயதாம் ஜநாநாம் ஸ்தநந்த4யத்வம் ந புநர் ப3பூ4வ

பால் கொடுக்க வந்த பூதனையின் பாலைக் கண்ணன் பருகும் போது அத்துடன் அவள் ப்ராணனையும் உட் கொண்டான்.
கண்ணனை இல்லாதபடி செய்ய அவள் வந்தாள். அவளை கண்ணன் பிறவாதபடிக்கு செய்தான்.
தன்னை அழிக்க வந்தவளுக்கு மோக்ஷத்தை அளித்தான்.
(அவள் பால் கொடுத்ததால் இவனுக்கு தாயானாள். தாய்க்கு மகன் நன்மை செய்தான் எனக் கொள்ளலாம்.
பகைவரிடமும் சிறிது நன்மை வைத்து எல்லாம் அளிப்பவன் எம்பெருமான் என்கிற உண்மையை அறிபவருக்கு மோக்ஷம் என்பதாயிற்று.)
(பொல்லா வடிவுடை பேய்ச்சி துஞ்ச புணர்முலை வாய்மடுக்க வல்லானை………… பெரியாழ்வார் (4-1-6)

பூதனா மோக்ஷம்

5- நிசம்ய தஸ்யா: பருஷம் நிநாத3ம் ரூக்ஷம் யசோதா3 ருதி3தம் ச ஸூநோ:
ஸ ஸம்ப்4ரமாவேக3ம் உபேத்ய பீ4தா தம் அக்3ரஹீத்3 து­3ர்க்3ரஹம் ஆக3மாநாம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/6/18)

யசோதை பூதனையின் கடுமையான அலறலையும், மகனின் அழுவதையும் கேட்டு அஞ்சி, பரபரப்பும் துணிவும் உடையவளாய்,
வேதங்களுக்கும் பிடிபடாத குழந்தையைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டாள்.

6- நந்த3: ச தீவ்ரேண ப4யேந ஸத்4ய: ஸமேத்ய பச்யந் அநக4ம் குமாரம்
தேநைவ தஸ்ய த்ரிஜகந் நியந்து: ப்ராயுங்க்த ரக்ஷாம் பரமார்த்த2வேதீ3 (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/7/12-17)

நந்தகோபனும் மிக்க பயத்துடன் உடனே வந்து குழந்தை குசலமாய் விபத்தின்றி இருப்பதைக் கண்டு மகிழ்ந்தான்.
ஆயினும் இதன் பின் என்ன நேருமோ என்றஞ்சி சாஸ்திரத்தில் நல்ல தெளிவு பெற்றிருப்பதால் காப்பு அனுஷ்டித்தான்.
( உண்மையில் மூவுலகும் ஆள்பவனுக்கு அவனைக் கொண்டே காப்பு அனுஷ்டித்தான். நந்தன் சொல்லும் மந்திரங்களுக்கு
எம்பெருமானே பொருளாகையால் அவனுக்கு அவனே காப்பன்றி வேறென்ன?)
(பெரியாழ்வார் 2/8/6 -கஞ்சன் கருக்கொண்டு நின்மேல் கருநிற செம்மயிர்ப்பேயை வஞ்சிப்பதற்கு விடுத்தான் என்பதோர் வார்த்தையுண்டு )

7- கோ3பாஸ் ச ஸம்பூ4ய கு3ஹோபமாக்ஷீம் ஸ்வகோ4ஷ நிர்ஹ்ராதித விச்வகோ4ஷாம்
க3தாஸும் ஐக்ஷந்த நிசாசரீம் தாம் பீ4மாக்ருதிம் பை4மரதீ2ம் இவாந்யாம்

கோபர்கள் எல்லாரும் கூடி, குகை போன்ற கண்களை உடையவளும், தன்னுடைய இரைச்சலாலே இடைச்சேரி முழுவதும்
எதிரொலி ஏற்பட்ச் செய்தவளுமான பயங்கர உருவமுடைய உயிரிழந்த ராட்சஸியைக் கண்டனர்.
இதென்ன பைமரதி என்ற இரவோ என்று நினைத்தனர். பைமரதி என்பது 70 வது வயதில், 7வது மாதத்தில் 7வது இரவு.
இது ப்ராணாபாயம் ஏற்படுத்தக் கூடியது. அவள் மரணித்ததால் ப்ராணாபாயம் நீங்கிற்று என்றும் கண்டம் நீங்கிற்று என்றும்
மனதைத் தேற்றிக் கொண்டனர்.

8-பரச்வதை4ஸ் தத்க்ஷண சாதிதைஸ்தாம் விச்சித்4ய விந்த்4யாசல ஸாநுகல்பாம்
அந: ப்ரவ்ருத்யா ப3ஹிர் ஆசு நிந்யு: க்ரவ்யாத்ப3லிம் ப்ராஜ்யம் இவ க்ஷிபந்த:

கூர்மை நன்கு பெறுவதற்காக அப்போதே தீட்டப்பட்ட பல கோடாலிகளைக் கொண்டு விந்தியமலையின் அடிவாரம் போன்ற
கெட்டியான அவளை பலவாகப் பிளந்து பல வண்டிகளில் ஏற்றி, மாமிசம் தின்கிற பக்ஷிகள் மிருகங்களுக்கு பலிகளை எறிதல் போல
ஊருக்கு வெளியே கொண்டு போய்த் தள்ளினார்கள்.

9-க்3ரஹாதிதோ3ஷாந் அபஹந்துகாமா: கோ3ப்து: ஸதாம் கோ3பதய: ஸமேதா:
ஸுவர்ணஸூத்ர க்3ரதிதாபி4ராமாம் பஞ்சாயுதீ4ம் ஆப4ரணம் ப3ப3ந்து4:

பாலாரிஷ்டத்திற்கு காரணமான சில க்ரஹங்களால் ஏற்படும் தோஷத்தை நீக்க நினைத்து கோபர்கள் ஒன்று சேர்ந்து
பொன்னில் கோர்த்த பஞ்சாயுதங்களை (பகவானுடைய ஸுதர்சன, பாஞ்சஜன்ய சார்ங்க கௌமோதக நந்தகங்களை)
ஆபரணமாக அணிவித்தனர்.
(ஐம்படைத்தாலி அணிவித்தல் – பெரியாழ்வார் 1/3/5 எழிலார் திருமார்வுக்கு ஏற்கும் இவையென்று அழகிய ஐம்படையும் ஆரமும் கொண்டு)

10-ரம்யாணி ரத்நாநி ரதா2ங்க3பாணே: ஆகல்பதாம் நூநம் அவாப்நுவந்தி
தத் அங்க3 ஸம்ஸ்பர்ச ரஸாத் ப்ரகாமம் ரோமாஞ்சிதாநி அம்சுக3ணைர் அபூ4வந் (ரோமாஞ்சிதாந்யம்சுகணைர்)

திருவாழிக்கையனான கண்ணனுக்கு அழகிய ரத்னங்கள் ஆபரணமாக அணிவிக்கப்பட்டு அவனுடைய திருமேனியின் சேர்க்கையாலே
சிறந்த ஒளி பெற்றனவாகி அந்த திருமேனியின் ஸ்பர்சத்தில் ஏற்பட்ட ஸுகத்தினால் மயிர் சிலிர்த்ததோ எனும்படியான ப்ரகாசத்துடன் விளங்கின.
(ரத்ன கிரணங்கள் மயிர் கூச்செறிதல் போல் குத்திட்டு நின்றனவோ?) (பாதுகா சஹஸ்ரம் பஹுரத்ன பத்ததி,)
ரத்ன சாமான்ய பத்ததி 1 (481 வது ஸ்லோகம்) பெருமாளின் திருவாபரண சௌந்தர்யத்தை ஸ்வாமி தேசிகன் முதல் சர்கத்திலும் விவரிக்கிறார்.
அவனாலே ஆபரணங்கள் திவ்ய சௌந்தர்யத்தை பெற்றன என்று ) பெரியாழ்வார் (1/3/- மாணிக்கங்கட்டி) (செங்கமலக்கழலில்………..2/5/10)

சகடாசுர வதம்:
11-ஸ சாயித: க்ஷேமவிதா3 ஜநந்யா பர்யங்கிகாயாம் ப்ரருத3ந் குமார:
சிக்ஷேப துங்க3ம் சகடம் பதா3ப்4யாம் கா3டபி4கா4தேந கி3ரீந்த்3ரஸாரம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/7/7-11)

குழந்தைக்கு நலமாக இருக்கும் என்பதை உணர்ந்து யசோதையினால் தொட்டிலில் இடப்பட்ட பிள்ளை அழுது கொண்டே
சிறந்த மலை போன்ற உருவமுடைய உயர்ந்த சகடம் ஒன்றை கால்களால் தூரத்தில் விழும்படி கனமாக உதைத்துத் தள்ளினான்
(கஞ்சன் புணர்ப்பினில் வந்த கடியசகடமுடைத்து- பெரியாழ்வார் (2/4/4)

12- விதா3ரிதஸ் தஸ்ய பதா3க்3ரயோகா3த் விகீர்யமாணோ ப3ஹுதா4 ப்ருதி2வ்யாம்
சப்3தா3யமாந: சகடாக்ய தை3த்ய: ஸங்க்ஷோப4யாமாஸ ஜக3ந்த்யபீ4க்ஷ்ணம்

அந்த சகடன் என்ற அசுரன் குழந்தையின் கால்நுனி பட்ட மாத்திரத்திலேயே பிளவுண்டு பல சிதறலாகச் சிதறி பெருத்த ஓசையை
உண்டு பண்ணி உலகங்களை யெல்லாம் உலுக்கி விட்டான்.
(நாள்களோர் நாலைந்து திங்கள் அளவிலே தாளை நிமிர்த்துச் சகடத்தை சாடிப் போய்……. பெரியாழ்வார் 1/2/11)
நாராயணீயம் (42 வது தசகம் 10 வது ஸ்லோகம்)

13- யத்3ருச்சயோத்க்ஷிப்தபதே3 குமாரே சைலோபலக்ஷ்யே சகடே நிரஸ்தே
ஸரோஜ க3ர்ப்போ4பம ஸௌகுமார்யம் பஸ்பர்ச தத் பாத3தலம் யசோதா3

முன் யோசனை யின்றி தற்செயலாக குழந்தை காலை எறிந்ததற்கே மலை போன்ற சகடம் தள்ளப்பட்டு ஒழிந்தது.
அதனைக்கண்ட யசோதா தாமரையின் இதழுக்கும் மேலான மென்மையுடைய குழந்தையின் உள்ளங்காலின் சிவப்பை உதைத்தனால்
ஏற்பட்ட கன்னிச் சிவப்போ என்று தடவிப் பார்த்தாள்.
(கஞ்சன் தன்னால் புணர்க்கப் பட்ட கள்ளச் சகடு கலக்கழிய பஞ்சியன்ன மெல்லடியால் பாய்ந்த போது
நொந்திடுமென்று அஞ்சினேன் – பெரியாழ்வார் 2/2/4)

14-அதா2ங்க3ணே ஜாநுபதா3க்3ர ஹஸ்தை: சக்ராயுதே4 சங்க்ரமணே ப்ரவ்ருத்தே
ப்ராயோ த4ரித்ரீ பரிஷஸ்வஜே தம் ஸாபத்ரபா ஸாந்த்3ர ரஜஸ்சலேந

சிலநாள் சென்ற பிறகு கண்ணன், முழந்தாள், தாள்முனை, கை இவற்றைக் கொண்டு வாசலில் நடக்க முயன்றான்.
அப்போது அவன் மேனியெங்கும் அளைந்த புழுதியைக் காணும் போதெல்லாம், ஈதென்ன பூமியானவள் தன் பர்த்தாவை பகிரங்கமாக
அணைய வெட்கமுற்று இப்படிச் செய்கிறாளோ எனும்படியாக அவன் மேனியெங்கும் புழுதி படிந்திருந்தது.
( பெரியாழ்வார் 1/7/9 வெண் புழுதி மேற்பெய்து…..)

15-நிர்வ்யாஜ மந்த3ஸ்மித த3ர்சநீயம் நீராஜிதம் குண்டல ரத்நபா4ஸா
நந்த3ஸ் ததா3நீம் ந ஜகா3ம த்ருப்திம் முக்3தா4க்ஷரம் ப்ரேக்ஷ்ய முக2ம் ததீ3யம்

காரணம் ஏதுமின்றியும் கண்ணன் செய்யும் புன்முறுவலால் அழகுற்றும், காதில் இட்ட குழைகளில் உள்ள மணிகளின் ஒளியால்
ஆரத்தி யெடுக்கப் பெற்றதும் மழலையான அக்ஷரம் கொண்டதுமான குழந்தையின் முகத்தை கண்ட நந்தகோபன்
திருப்தி யடையாமல் முகத்தையே கண்ட வண்ணம் இருந்தான்

16- விச்வாநி விச்வாதி4க சக்திர் ஏக நாமாநி ரூபாணி ச நிர்மிமாண:
நாமைக தே3ச க்3ரஹணேபி மாது: ப3பூ4வ க்ருஷ்ணோ ப3ஹுமாந பாத்ரம்

உலகுக்கெல்லாம் மேலான சக்தி யுடையவனாய் ஒருவனாகவே எல்லா உருவங்களையும் பெயர்களையும் உலகில் கொண்டவனான
அப் பெருமான் தாய் யசோதையின் பெயரை முழுமையும் சொல்ல இயலாமல் தடுமாறிய போது
(யசோதா என்னாமல் சோதா என்ற்படி) அதை எல்லாரும் கொண்டாட விளங்கினான்.

17- தரங்கி3தா(அ)நுச்ரவ க3ந்த4ம் ஆதௌ3 தஸ்யாத்பு­4தம் ஸல்லபிதம் ஸகீ2பி4:
வர்ணஸ்வராதி வ்யவஸாய பூ4ம்நா சிக்ஷாவிதா3ம் சிக்ஷணம் அக்3ர்யம் ஆஸீத்

முதலில் சொற்களைக் கற்பித்து வரும் தோழிகளோடு குழந்தை ஆச்சர்யமாய் வேதத்தின் மணம் வீசும்படி வரிசையாகச் செய்த
உச்சரிப்பானது வர்ணம் ஸ்வரம் முதலிய மாத்திரைகள் வெகு ஸ்பஷ்டமாக தெளிவானதால் சிக்ஷிக்கும் தோழிகளுக்கு
சிக்ஷை செய்து கொடுப்பதாய் இருந்தது.

18-தம் ஈஷத் உத்தா2ய நிலீநம் ஆராத் ஸம்ப்ரேக்ஷ்ய த3ந்தாங்கு3ர சாருஹாஸம்
ஸநாதநீம் த்3ருஷ்டிம் அநந்ய த்3ருஷ்டி: ஸாநந்தம் ஆலோகத நந்த3பத்நீ

எழுந்திருக்க முதலில் முயற்சி செய்கிறான். சிறிது எழுந்து உடனே கீழே உட்கார்ந்து தான் செய்யும் அபிநயம் பிற்ர்க்குத்
தெரியாதென்று நினைத்து, கண்ணுக்கினிய சிறு முத்துப் போன்ற முளைப் பல்லால் அழகிய முறுவல் செய்யும் கண்ணனைக்
(எல்லோருக்கும் சாச்வதமான கண்ணனை) வேறேதும் நோக்க இடமின்றி களிப்புடன் கண்டு வந்தாள் யசோதை.
(செக்கரிடை நுனிக்கொம்பில் தோன்று சிறுபிறை முளைப்போல் நக்க செந்துவர் வாய்த் திண்ணை மீதே நளிர்வெண்பல் இளக–
தளர்நடை நடவானோ பெரியழ்வார் 1/7/2)

19-பதை3: த்ரிபி4: க்ராந்த ஜக3த்ரயம் தம் ப4வ்யாசயா பா4வித பா3லபா4வம்
கரேண ஸங்க்3ருஹ்ய கராம்பு3ஜாக்3ரம் ஸஞ்சாரயாமாஸ சநைர் யசோதா3

மூன்றடிகளால் மூவுலகு அளந்தவனை, உலக க்ஷேமத்திற்காக பாலகனாய் தோன்றி யிருப்பவனை,
அவனது செந்தாமரைக் கை நுனியைத் தன் கையால் பற்றிக் கொண்டு யசோதை மெதுவாக நடை கற்பித்தனள்.

20-ஸ்கலத்க3திம் த்3வித்ரப3த3 ப்ரசாராத் ஜாநுக்ரமே ஜாதருசிம் குமாரம்
பு4க்3நே ஸமாவேச்ய வலக்3நபா4கே3 ஸ்தந்யம் முதா3 பாபயதே ஸ்ம த4ந்யா

கண்ணனை களைப்பாற்றுதல்
இரண்டு மூன்று அடிகள் வைத்தவுடனேயே அடி வைக்கத் தடுமாறி முழந்தாளிட்டுச் செல்வதிலே பரபரப்பு உடையவனான,
கண்ணனை பரிவுடன் எடுத்து நுடங்கிய மருங்கில் வைத்துக்கொண்டு அம்மம் உண், நடக்கலாம் என்பவள் போல்
ஸ்தந்ய பானம் பருக வைத்து பாக்யவதி யானாள். (பஞ்சியன்ன மெல்லடி…………………முலையுணாயே ……… பெரி. 2/2/4)

21. க்ரமேண பூ4யோபி விஹாரகாங்க்ஷீ நந்த3ஸ்ய தா3ரைர் அபி4நந்த்4யமாந:
நித்யாநுபூ4தம் நிக3மாந்த ப்4ருங்கை3 நிஜம் பதா­3ப்3ஜம் நித3தே4 ப்ருதி2வ்யாம்

மீண்டும் முன் போல நடக்க நோக்கு உடையவனாய் நந்தன் மனைவியாலும் ஆனந்தத்துடன் அனுமதிக்கப்பட்டவனாய்
வேதாந்தந்தங்கள் ஆகிற வண்டுகள் நித்தமும் தங்கி அனுபவித்து வரும் தன் திருவடித் தாமரையைப் பூமியில் வைத்து நின்றான்.

22. ஸ ஸஞ்சரந் ஸாது4ஜந ப்ரதீபை: மா பு4ஜ்யதாம் ஸேயமிதீவ மத்வா
சக்ராதி3பி4: பாத3ஸரோஜ சிந்ஹை: ஆமுத்ரயாமாஸ மஹீம் அநந்யை:

கண்ணன் தன் திருவடித் தாமரை பூமியில் பதிய நடக்க ஆரம்பித்தான். ஸஞ்சாரம் செய்கின்றவனாய் தன்
திருவடித் தாமரையின் ரேகைகளால், அஸாதுக்களுக்கு ஆகாத சங்கசக்ராதிகளாலே பூமிக்கு முத்திரை யிடுகிறான்.
இந்த பூமி சாதுக்களுக்கு பகைவராயிருப்பவர் அனுபவிக்கலாகாது, இது என்னுடையது என்பதைக் குறிப்பிடுவது போல்
அவன் தன் திருவடித்தாமரை முத்திரையைப் பதிக்கிறான்.
(ஒரு காலிற் சங்கு ஒரு காலிற் சக்கரம் உள்ளடி பொறிந்தமைந்த இருகாலும் கொண்டு அங்கங்கெழுதினாற் போல்
இலச்சினைபட நடந்து……………பெரியாழ்வார் 1/7/6)

23. ஆலம்ப்3ய மாது: கரபல்லவாக்3ரம் சநை: சநை: ஸஞ்சரதோ முராரே:
ப3பா4ர சித்ராம் இவ பத்ரரேகா2ம் த4ந்யா பத3ந்யாஸமயீம் த4ரித்ரீ

குழந்தையின் நுனிக்கையை தாய் பிடிப்பதற்கு மாறாக தாயின் நுனிக் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு மிக்க மெதுவாக நடக்கும்
பெருமானின் அடி வைப்புக்களை பூதேவி யானவள் தனக்கு நாதன் விசித்ரமாக செய்யும் பத்ர ரேகையாகக் கொண்டு தன்யையானாள்.

24. அகர்ம நிக்4நோ பு4வநாந்யஜஸ்ரம் (புவநாநி அஜஸ்ரம்) ஸங்கல்பலேசேந நியம்ய தீ3வ்யந்
ப்ரசாரித:ப்ரஸ்நுதயா ஜநந்யா பதே3 பதே3 விச்ரமம் ஆசகாங்க்ஷே (பெரியாழ்வார் – 2/2/9)

கர்மங்களுக்கு கட்டுப்படாதவன் உலகங்கள் அனைத்தையும் அடிக்கடி தனது ஸங்கல்ப மாத்திரத்திலேயே நியமனம் பண்ணி
வீறுடன் விளங்குபவன்,தாயின் கைகளைப் பற்றி நடை பழகுவிக்கப் பெறுபவனாய் ஒவ்வொரு அடியிலும் ஓய்வை விரும்பினான்.
(இவனது களைப்பை நீக்க நினைக்கும் போதெல்லாம் தாய்க்கு ஸ்தந்ய பானம் பெருகி வந்ததாம்)

25. ஸுரப்ரஸூநைர் ஸுரபீ4க்ருதாநாம் ஆரோஹணாந்யங்க3ண வேதி3காநாம்
தம் ஆருருக்ஷும் தரலாங்க்4ரி பத்மம் தா4தாரம் ஆரோஹயத் ஆசு தா4த்ரீ

தரையில் நடை பழக்கி வைத்தாள். மேடான ஸ்தானத்தில் ஏற வேண்டும் என்று அவனின் எண்ணத்தை உணர்ந்தவள் போல்
கல்ப வ்ருக்ஷங்களில் பூத்த மலர்களால் மணம் நிரம்பிய முற்றத்தில் இருக்கும் மேடைகளில், திண்ணைகளில் ஏறுவதற்கு
அமைக்கப் பெற்ற படிகளில் ஏற விரும்பும் அவனுடைய தாமரையை ஒத்த எளிய மெல்லிய திருவடிகளை உடைய யசோதை ஏற்றுவித்தாள்.

26.தலேஷு தஸ்யாங்க3ண பாத3பாநாம் தாலாநுகூலேஷு க3தாக3தேஷு
வ்ரஜஸ்தி2தா: ஸ்வர்க3ஸதா3ம் அச்ருண்வந் தூ3ரோதி3தாந் து3ந்து3பி4 தூர்யநாதா3ந்

முற்றங்களில் பலவகையான அடர்ந்த மரங்கள். அடர்ந்த நிழல். அங்கு அற்புதமான கையொலிகள்.
அதற்கேற்ப கண்ணனின் கதிகள். இதைக் கண்டும் கேட்டும் மகிழ்ச்சியடைகின்றனர் கோபர்கள். ஆனால் ஒரு அதிசயம்!
கண்ணனுடைய கதாகதிகளால் வானில் சஞ்சரிக்கும் தேவர்கள் மகிழ்ச்சியோடு தமக்கு வெற்றி கிடைத்துவிட்டது என்று
துந்துபி வாத்யங்கள் வாசிக்கின்றனர். ஆனால் அவை வெகு தூரத்திலிருந்து கிளம்பும் ஒலியாதலால் கோபர்கள்
பரம போக்யமாக கேட்டு மகிழ்ந்தனர்.

27. ய ஏஷ லோக த்ரய ஸூத்ரதா4ர: பர்யாய பாத்ராணி சராசராணி
ஆநர்தயத்யத்பு4த3 சேஷ்டிதோஸௌ நநர்த்த கேலம் நவநீதகாங்க்ஷீ

மூன்று உலகங்களையும் ஆக்கி அளித்து அழித்து பெரியதொரு நாடக சூத்ர தாரனா யிருக்கும் இவன் பிரமன் முதலானோரையும்
ஜங்கம ஸ்தாவரங்களையும் ஆட்டி வைப்பவனும், அவற்றையே ஆட்டிப் படைப்பதாக செய்து வைப்பவனும்
அத்புதமான லீலைகளை செய்பவனுமாய், தனக்கு நவநீதம் (வெண்ணெய்) வேண்டுமென்று ஆடினான்.
கோபஸ்த்ரீகள் ஆட்டத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்து மேலும் நவநீதம் அளிப்பார்களே என்று கருதியதன் விளைவோ?
(பெருமாள் திருமொழி 1/7/8) (கோபால விம்சதி 4.)

28. க்3ருஹேஷு த3த்4நோ மதந ப்ரவ்ருத்தௌ ப்ருஷத்கணைர் உத்பதிதைர் ப்ரகீர்ண:
நிர்த3ர்சயாமாஸ நிஜாம் அவஸ்தா2ம் ப்ராசீம் ஸுதா4சீகர யோக3 சித்ராம்

க்ருஹங்களில் தயிர் கடைகின்ற போது அருகில் சிதறித் தெளிக்கின்ற தயிர்த் துளிகள் முகமெல்லாம் தெறிக்க
அந் நுரைகள் முகமெல்லாம் படிந்து விளங்க தனது முந்தைய நிலையை, திருப் பாற் கடலை கடைந்த போது
தனது திருமேனி இப்படித்தான் விளங்கியது என்று காட்டுவான் போலும்.

29.த்ரஸ்யந் முகுந்தோ3 நவநீத சௌர்யாத் நிர்பு4க்3ந கா3த்ரோ நிப்4ருதம் சயாந:
நிஜாநி நிச்சப்3த3 த3சாம் யயாசே பத்3த்4­வாஞ்சலிம் பா3லவிபூ­4ஷணாநி

முன் ஸ்லோகத்தில் ஆடும் ஆட்டத்தையும், அது அவனைக் காட்டிக் கொடுக்கும் நிலையும் வர்ணிக்கப்பட்டது.
நடனமாடியும் நடக்க வில்லை. நவநீதமும் கிடைக்க வில்லை. வெண்ணெயில் ஆசை. அது முறையாக் கிடைக்க வில்லை.
வேறு வழி. நவநீத சௌர்யம் தான். ஆனால் உடனே ஒரு பயம். உடலைக் குறுக்கிக் கொண்டு உறங்குவது போல ஒரு பாசாங்கு.
ஆனால் தூக்கம் இல்லை. திருடனுக்கு பக்கத்திலேயே காட்டிக் கொடுப்பவர். அவர்களை சரிக் கட்ட வேண்டுமே.
தான் இருக்கும் இடத்தைக் காட்டிக் கொடுக்க கூடாதே. உடலில் ஆபரணங்கள். சதங்கைகள். உடனே ஒரு யோசனை.
அவைகளிடம் வேண்டிக் கொள்கிறான். அசேதனமான அவை எப்படி இவன் போக்குக்கு உடன்படும்? என்ன செய்வது?
(கோபால விம்சதி 5) பெரிய திருமொழி 10/7/3 – வெள்ளிமலையிருந்தால் ஒத்த வெண்ணெயை வாரி விழுங்கிவிட்டு கள்வன் உறங்குகின்றான்……..)

30.ஆரண்யகாநாம் ப்ரப4வ: ப2லாநாம் அரண்யஜாதாநி ப2லாந்யபீ4ப்ஸந்
விஸ்ரம்ஸி தா4ந்யாஞ்சலிநா கரேண வ்யாதா4த்மஜாம் விச்வபதி: ஸிஷேவே (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/11/10)

அரண்யத்தில் உண்டாகும் பயன்களுக்கெல்லாம் காரணமானவன் இப்போது ஆரண்யத்தில் உண்டான பழங்களை
விரும்புகின்றவனாய் தன் சிறு கைகளில் தானியத்தை ஏந்தியவாறு ஒரு வேடுவச்சியிடம் அஞ்சலி செய்கிறான்.
சிறு கை. அள்ளிவந்த தானியங்கள் விரல் இடுக்கு வழியாக சிந்தியது போக சிறிதளவே மிச்சமிருக்கிறது.
அதைக் காண்பித்து பண்டத்திற்கு பண்டம் கேட்கிறான். பலவகையான பழங்கள். நாவல், இலந்தை போன்றவை.
வைகுந்தத்தில் கிடைக்காத பழங்கள். பதின்மூன்று வருடங்கள் காட்டில் இருந்த போது ரசித்து ருசித்த பழங்கள். முன் அவதாரத்தில்
சபரி தந்த பழங்களை ஏற்றவன். அந்த வாசனைதான் போலும் இப்போதும் வேடுவச் சிறுமியிடம் பழங்களை யாசிக்கிறான் போலும்.
( இல்லம் புகுந்து என் மகளைக் கூவி கையில் வளையைக் கழற்றிக் கொண்டு கொல்லையில் நின்று கொணர்ந்து விற்ற
அங்கொருத்திக்கு அவ்வளை கொடுத்து நல்லன நாவற்பழங்கள் கொண்டு நானல்லேன் என்று சிரிக்கின்றானே……………
பெருமானுக்கு நாவல் பழ்த்தின் மீதிருந்த ஆசையை பெரியாழ்வார் 2/9/10 அனுபவிக்கிறார்)

31.ஸுஜாத ரேகாத்மக சங்க2சக்ரம் தாம்ரோத3ரம் தஸ்ய கராரவிந்த3ம்
விலோகயந்த்யா: பலவிக்ரயிண்யா:விக்ரேதும் ஆத்மாநம் அபூ4த் விமர்ச:

நன்றாக அமையப் பெற்ற கோடுகளாகிய சங்க சக்ரங்களை உடையதும், சிவந்ததுமான அக் குழந்தையின் செந்தாமரை யொத்த
கைத் தலத்தைக் கண்டவுடன் பழம் விற்க வந்த அப் பெண்ணுக்குத் தன்னையே அக் குழந்தைக்கு விற்று விட வேண்டும் என்று தோன்றிவிட்டது.
(”மைத்தடங்கண்ணி யசோதை வளர்க்கின்ற சைத்தலை நீலநிறத்து சிறுபிள்ளை நைத்தலை நேமியும் சங்கும் நிலாவிய கைத்தலங்கள் வந்து காணீரே!”)

32. அபூரயத் ஸ்வாது3 ப2லார்ப்பணேந க்ரீடாசிசோர் ஹஸ்தபுடம் கிராதீ
ரத்நைஸ்ததா3 கௌஸ்துப4 நிர்விசேஷை: ஆபூரிதம் தத் ப2லபா4ண்டம் ஆஸீத் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/11/11)

மிகவும் ருசியுள்ளதான பழங்களை அளித்தாள். விளையாட்டுப் பிள்ளையான கண்ணனுடைய கைகளைப் பழங்களால் நிரப்பி விட்டாள்.
அப்போது பழம் வைத்திருந்த கூடையானது விலை மதிக்க முடியாத, கௌஸ்துபத்திற்கு இணையான ரத்தினங்களால் நிரப்பப்பட்டு விட்டது.
இங்கு ஒரு பரம ரஹஸ்யத்தைக் காணலாம். தான்யத்திற்குப் பழங்கள். ஆனால் அப்பெண்ணின் மனோபாவம் கண்ணனை ஈர்த்தது.
கை நிறைய கொடுக்க வேண்டும் என்று அவள் பழத்தை நிரப்பியதைக் கண்டான். அப்பொழுதுதான் இவன் ஸங்கல்பிக்கின்றான்.
பாத்திரத்தையே நிரப்பி விட்டான். பெற்றது கொஞ்சம். அளித்ததோ அனந்தம். நாம் எம்பெருமானுக்கு கொடுப்பது கொஞ்சம்தான்.
ஆனால் அவன் நமக்குக் கொடுப்பது தான் அனந்தம் என்ற அழகான நீதியையும் நமக்குப் புகட்டிவிட்டான்.

தாமோதரபந்தனம்: (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/9/1-43)

33. முஹு: ப்ரவ்ருத்தம் நவநீத சௌர்யே வத்ஸாந் விமுஞ்சந்தம் அதோ3ஹகாலே
உலூகலே குத்ரசித் ஆத்தபுண்யே ப3ந்து4ம் ஸதாம் ப3ந்து­4ம் இயேஷ மாதா

அடிக்கடி நவநீத சௌர்யத்தில் ஈடுபடுபவனும், சமயமல்லாத சமயங்களில் கன்றுக் குட்டிகளை அவிழ்த்து விடுபவனும்
ஸத்துக்களுக்கு பந்துவானவானை, மஹாபாக்யம் செய்திருந்த ஒரு உரலில் கட்டிவிட எண்ணினாள் யசோதை.
(முப்போதும் கடைந்து ஈண்டிய வெண்ணெயினோடு தயிரும் விழுங்கி கப்பால் ஆயர்கள் காவிற் கொணர்ந்த
கலத்தோடு சாய்த்துப்பருகி………….பெரியாழ்வார் 3/1/5)

34. ஆநீதம் அக்3ரே நிஜப3ந்த4நார்த்தம் தா3மாகி2லம் ஸம்ஹிதம் அப்யபூர்ணம்
நிரீக்ஷ்ய நிர்விண்ணதி4யோ ஜநந்யா: ஸங்கோச சக்த்யா ஸ ப3பூ4வ ப3ந்த்4ய:

தன்னைக் கட்டிப் போடுவதற்கு தன் முன்னிலையில் இணைத்துக் கொண்டு வரப்பட்ட அத்தனைக் கயிறும் தன்னைக் கட்ட
போதுமானதாக இல்லாமல் செய்துவிட்டான். அப்போது சோர்வும் நிர்வேதமுமான நிலையினை அடைந்த தன் தாயினைப் பார்த்து
தனது குறுக்கிக் கொள்ளும் திறமையினாலே கட்டுப்பட்டவனாக ஆனான். (பெரிய திருமொழி 10/6)
ஆய்ச்சியர் சேரி அளைதயிர் பாலுண்டு பேர்த்தவர் கண்டு பிடிக்கப் பிடியுண்டு வேய்த் தடந்தோளினார்
வெண்ணெய் கொள் மாட்டாது அங்கு ஆப்புண்டிருந்தானால்–.பெரியாழ்வார் 2/10/5) (கண்ணி நுண்……)

35. ப3த்4த3ம் ததா2 பா4வயதாம் முகுந்த3ம் அயத்ந விச்சேதி3நி கர்மப3ந்தே4
தபஸ்விநீ தத்க்ரதுநீதி: ஆத்4யா ஸவ்ரீடம் ஆரண்ய கதா2ஸு தஸ்த்தௌ2

கட்டுண்ட முகுந்தனை அவ்வாறே த்யானம் செய்கின்றவர்களுக்கு கர்ம பந்தம் தானாகவே தளர்ந்து விடுகிறது.
இவ்வாறு நிகழ்வது தத்க்ரது நீதிக்கு புறம்பானது. தத்க்ரது நீதி என்பது ஆரண்யகம் என்ற வேத பாகத்தில் உள்ளது.
இந்த உலகில் எவனொருவன் எத்தகைய உபாசனத்தை செய்கிறானோ அவன் அதற்கேற்றவாறே மறு பிறவியை அடைகிறான்.
ஆனால் இவ் விஷயத்திலோ ஆதரம் இழந்த அந்த நீதி தவ வேடம் பூண்டு காட்டில் ஒளிந்து விட்டதாம்.
கட்டுண்ட கண்ணனை த்யானிப்பவர்களின் கர்ம பந்தங்கள் அனைத்தும் அழிவதால் அவன் சரீரம் விடும் போது முக்தியை அடைவதால்
இந்த நியாயம் பாதிக்கப்படுகிறது என்று கருத்து.
முகுந்தனை உபாசிக்காமல் பத்த ஜீவனை, திருவில்லாத்தேவரை உபாசிப்பவர்கள் விஷயத்தில் இந்த நீதி வாழத் தான் செய்கிறது.

36.உலூகலே ப்ரக்3ரதி2தேந தா3ம்நா நிப3த்4தம் ஆஸ்ராவிலலோல நேத்ரம்
ஸஹாஸம் ஐக்ஷந்த ஜநாஸ் ஸமந்தாத் ஆலாநிதம் நாக3மிவாநபி4க்ஞா: (நாகம் இவ அநபிக்ஞா)

உரலில் நன்றாக கயிறு கட்டப் பட்டது. பின் அக் கயிற்றினால கண்ணன் இடுப்பில் கட்டப் பட்டான்.
அவனது கண்ணில் கண்ணீர் பெருகியது. கண்கள் கலங்கியிருந்தன. தற்யில் கட்டிவிட்ட யானையைப் போல இருக்கும்
அவனை நாற்புறமும் சூழநின்று அனைவரும் பெருஞ்சிரிப்புடன் கண்டு மகிழ்ந்தனர்.
இவர்களுக்கு இவனது பெருமை கொஞ்சமும் தெரியாதன்றோ? (பெரிய திருமொழி 10/5/3)

37.அநாத3ராக்ருஷ்டம் உலூக2லம் தத் யாவர்ஜுநௌ சைலநிபௌ4 ப3ப4ஞ்ஜ
ப3பூ4வதுர் ப்3ரம்ஹஸுதஸ்ய சாபாத் முக்தௌ முநேர் யக்ஷவரௌ ததா3 தௌ (நாராயணீயம் 46-ம் தசகம்)

ஏனோ தானோ என்று இழுக்கப் பட்டது அவ் வுரல். அது இரட்டை மலை போன்றிருந்த அர்ஜுனமரங்களை அழித்ததோ,
அவை ப்ரம்ம குமாரரான நாரதரின் சாபத்திலிருந்து விடுபட்டு யக்ஷர்களாகி விட்டனர்.
நள கூபரன், மணி க்ரீவன் என்ற குபேரனின் பிள்ளைகள் ஆடையில்லாமல் தடாகத்தில் நீராடிக் கொண்டிருந்த போது
அதைக் கண்ட நாரதர் வெகுண்டு அவர்களை மருத மரங்களாகும்படி சபித்தார். அவர்களை அழித்து விடும் நோக்கில்லை அவருக்கு.
அவர்களை அனுக்ரஹிப்பதற்காகவே சாபம் கொடுத்து விமோசனத்திற்கான வழியையும் அருளினார்.
கோபால விம்சதியில் யமலார்ஜுன த்ருஷ்டபாலகேஸம் என்கிறார் ஸ்வாமி தேசிகன்.
க்ருஷ்ணன் அங்கு எழுந்தருளியதும் தர்சன பாக்யமும் உரலை இழுக்கும்போது அவருடைய திருவடி சம்பந்தமும் கிட்டி
முக்தியடைந்தனர் என்றே கூறலாம். (பெரு மா வுரலில் பிணிப் புண்டிருந்து அங்கு இரு மா மருதம் இறுத்த இப்பிள்ளை – பெரியாழ்வார் 1/2/10)

38. சாபாவதிம் ப்3ரம்ஹ ஸுதேந த3த்தம் ஸம்ப்ராப்ய தௌ சௌரி ஸமாக3மேந
தே3ஹேந தி3வ்யேந விதீ3ப்யமாநௌ ஸ்துத்வா ஹரிம் தா4ம ஸமீயது: ஸ்வம்

ப்ரஹ்மாவின் குமாரரால் அளிக்கப்பட்ட சாப விமோசனத்தை சௌரியான பகவானின் சேர்க்கையால் அடைந்து
திவ்யமான சரீரத்துடன் மிகவும் பொலிவு பெற்று ஹரியைத் துதித்துவிட்டு தமது லோகத்தை அடைந்தனர்.
சாபம் கொடுத்தது பெரிதல்ல. சாபத்தின் முடிவு தான் சிறந்தது. ஆகவே சாபம் கொடுத்ததைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
கௌதமரின் சாபமும் இவ்வாறே ஆனது. ஸம்ப்ராப்ய – ஸம்ப்ராப்தி – ஸம்-ப்ர-ஆப்தி . ஸ்வரூப ப்ராப்தி மிகவும் உயர்ந்தது.
முன்னமே மரமாயிருந்து கண்னனைக் காணும் பாக்யம் பெற்றவர்கள்.

39.அத்ருஷ்டபூர்வம் பு4வி பூதநாதே3: உத3ந்தம் உத்பாதம் உதீ3க்ஷமாணா:
ஸமேத்ய கோ3பா: ஸஹ மாத4வேந ப்3ருந்தா3வநம் ஸத்வரம் அப்4யக3ச்சந் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/11/27-35)

உலகில் இதுவரை கண்டிராத பூதனை வதம் முதலானவை நடந்தாகி கதையாகி விட்டது. ஒன்றாக இருந்தால் பரவாயில்லை.
மேன் மேலும் பல நடந்து அதிசயத்தையும் பயத்தையும் உண்டு பண்ணி விட்டது. எனவே நந்த கோகுலத்தில் உள்ள கோபர்கள்
ஒன்றாகச் சேர்ந்து இத்தகைய ஆபத்துக்களை எண்ணி தீர்மானித்தவர்களாய் மாதவனுடன் சேர்ந்து ப்ருந்தாவனத்திற்கு விரைவாகச் சென்றனர்.
இதுவரை அவர்கள் குடியிருந்த இடம் மஹத்வனம் எனப்பட்டது.
கோ ஸம்ருத்தி இவர்களது செல்வமான படியால் இவர்கள் நகரத்திற்குச் செல்லாமல் மற்றொரு வனத்திற்குச் சென்றனர்.

40.யேநௌஷதீ4நாம் அதி4பம் புரஸ்தாத் (யேந ஔஷதி)ஆஹ்லாதஹேதும் ஜக3தாம் அகார்ஷீத்
ஸ தேந த3த்4யௌ மநஸா வநம் தத் க்ருஷ்ணோ க3வாம் க்ஷேம ஸம்ருத்4தி3ம் இச்சந் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/11/36)

எந்த மனத்தினால் முன்பு உலகங்களை மகிழ்விக்கும் சந்திரனைப் படைத்தானோ அதே மனத்தினால்
பசுக்களின் க்ஷேம ஸம்ருத்திகளை பெற விரும்பி அவ்வனம் வளம்பெற நினைத்தான்.

41.அநுக்3ரஹாப்தே4: இவ வீசிபே4தை3: ஆப்யாயயாமாஸ சுபை4ர் அபாங்கை4:
வநம் ப்ருதிவ்யா இவ யௌவநம் தத் கோ3ப்தா ஸதாம் கோ3த4ந வம்சசந்த்3ர:

ஸத்துக்களை யெல்லாம் ரக்ஷிப்பவனான க்ருஷ்ணன் அனுக்ரஹம் என்பதொரு கடலில் இருந்து கிளம்பிய
அலைகள் போன்ற தனது சுபமான பார்வையினாலே ப்ருத்வியின் யௌவனமோ என்று வியக்கும் வகையில் அமைந்த
அந்த வனத்தை – கோப வம்சத்து சந்திரனான விளங்கி கோபாலனாக இருந்து போஷித்தான்.

42. ஆஸீத் நிஷேவ்யா ப்ருதி2வீ பசூநாம் புண்ட்ரேஷு ரம்யாணி த்ருணாந்யபூ4வந்
தஸ்மிந் அரண்யே தருபி4: ப்ரபேதே3 கல்பத்3ருமாணாம் அநுகல்பபா4வ:

ப்ருந்தாவனத்தில் யௌவனம் தாண்டவமாடுகிறது என்று சொல்லப்பட்டது. அதிலும் பசுக்களுக்கு மிகவும் போக்யமான பூமியாயிற்று.
இங்குள்ள புற்கள் கரும்புகளைப் போன்று மிகவும் சுவை பெற்றவைகளாயின.
அங்குள்ள மரங்கள் கல்ப வ்ருக்ஷங்களை யெல்லாம் பின்னடையச் செய்து விட்டன.

43.அத்3ருஷ்டபூர்வை: அதி4காம் விசேஷை: ஆலக்ஷ்ய வந்யாம் அமரேந்த்3ர மாந்யாம்
நந்தோ3பநந்த­3 ப்ரமுகை2ர் நநந்தே3 நாகாதி4ரூடைர் இவ நாத2பூ­4ம்நா (திருவாய் மொழி 10/3/10)

ப்ருந்தாவனத்தின் வனப்பினை 3 ஸ்லோகங்களால் வர்ணிக்கிறார். யாரினுடைய க்ஷேமத்தைக் கருத்தில் கொண்டு
ப்ருந்தாவனத்திற்கு வந்தனரோ அதில் கால் நடைகளுக்கு கிடைத்த சௌபாக்யத்தை விவரித்தனர்.
இப்போது இங்கு வர வேண்டும் என்று தீவிரமாக யோசித்து வருவதற்கு காரணமா யிருந்தவர்கள் அடையும் மகிழ்ச்சியை விவரிக்கின்றார்.
இதுவரை கண்டிராத பல விசேஷ சம்பவங்களாலும் தேவேந்திரனுக்கும் வியப்பினையும், மதிப்பினையும் அளிக்கின்றதான
ப்ருந்தாவந சோபையைக் கண்ட நந்தன் உபநந்தன் முதலிய ப்ரமுகர்களுக்கு ஏற்பட்ட ஆனந்தம்
ஸ்வர்க லோகத்தில் உள்ளவர்களின் ஆனந்தம் போல் ஆயிற்று.

44.தை3த்யைஸ் த்ருணாவர்த்த முகைர் அயத்நாத் முஹுர் நிரஸ்தைர் முதி3தோ முகுந்த3:
அபு4ங்க்த ராமேண ஸஹாத்3பு4தம் தத் புண்யம் வநம் புண்யஜநேந்த்3ர மாந்யம்

த்ருணாவர்த்தன்
த்ருணாவர்த்தன் போன்ற அசுரர்கள் அடிக்கடி ஹிம்சித்தவர்கள் தனது பெரு முயற்சி யில்லாமலேயே விளையாட்டாகவே
அழிக்கப்பட்டு விட்டனர். முகுந்தனான கண்ணன் பெரு மகிழ்ச்சி யடைந்தான். குபேரனுடைய வனம் போல மதிக்கத் தக்கதும்
புண்ணியமானதும் அற்புதமானதுமான அந்த ப்ருந்தாவனத்தை பலராமனுடன் சேர்ந்து அனுபவித்தான்.
(ஸ்ரீ மத் பாகவதம் (10/12/ 13-28)

45.ஸபக்ஷ கைலாஸ நிப4ஸ்ய கோ3பா: ப3கஸ்ய பக்ஷாந் அபி4தோ ப3ப3ந்து4:
வநே தத3ந்யாநபி கோ4ரவ்ருத்தீந் க்ஷேப்தும் ப்ரவ்ருத்தா இவா கேதுமாலா: (ஸ்ரீ மத் பாகவதம் 10/12/48-51)

இறக்கைகளுடன் கூடிய கைலாஸ மலைக்கு ஒப்பான பகாஸுரனின் – நாரையின் சிறகுகளை எங்கும் கட்டி வைத்து விட்டனர்.
இது அந்த காட்டில் வேறு கொடுமை செய்பவர்களை அல்லது கொடுமை செய்யும் ப்ராணிகளைத் தொலைத்துக் கட்டுவோம் என்று
கூறும் கேதுமாலைகளாய் அவை விளங்கின. கேது என்பதற்கு கேடு என்று பொருள். கேடுகள் மேன்மேலும் வந்துவிடும்.
இங்கே வராதீர்கள். வந்தால் அழிந்து விடுவீர்கள் என்று எச்சரிக்கை செய்வதற்காகவே அவ்வாறு செய்தனர் எனலாம்.
(பொங்கு புள்ளினை வாய்பிளந்த புராணர் தம்மிடம்.. பெரிய திருமொழி 1/8/1) (புள்வாய் பிளந்த புனிதா திருமங்கை 7/1/4)

46.புரஸ்க்ருதம் மங்களகீ3தவாத்4யை: பும்ஸ: ப்ரஸ்த்யை ஜகதாம் ப்ரஸூதே:
கயாபி தத்ர ஸ்ப்ருஹயாந்வதிஷ்ட்டந் கந்யாவ்ரதம் கிஞ்சந கோ3பகந்யா: (ஸ்ரீமத் பாகவதம் (10/22/1-6)

மங்கள வாத்யங்கள் முழங்க, உலகத்துக்கெல்லாம் வித்தகனான பரம்புருஷனை மகிழ்விப்பதற்காக ப்ருந்தாவனத்து
கோப கன்னிகைகள் அவர்களுக்கே சொல்லத் தெரியாததொரு ஆசையினால் கன்னி நோன்பினை அனுசரித்தனர்.
(தையொரு திங்கள்……….நாச்சியார் திருமொழி – 1ஆம் திருமொழி) (திருப்பாவை 2 –வையத்து)

வஸ்திராபஹரணம்: (நாச்சியார் திருமொழி 3ம்பத்து)
47.நிசாத்யயஸ்தாந ஸமுத்4யதாநாம் நிக்ஷிப்தம் ஆபீ4ர கிசோரிகாணாம்
கூலாத் உபாதா3ய து3கூலஜாலம் குந்தா3தி4ரூடோ முமுதே3 முகுந்த3: (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/22/9)

உஷத் காலத்தில் நீராட முயன்ற அந்த இடையச் சிறுமிகள் வைத்திருந்த பட்டுப் பாவாடையை கரையில் இருந்து
எடுத்துக் கொண்டு குந்தமரத்தின்(கதம்பமரம்) மீது அமர்ந்து மகிழ்ச்சி யடைந்தான். (நாராயணீயம் தசகம் 60)

48.ஸ சைகஹஸ்த ப்ரணதிம் விதூ4ந்வந் க்ஷௌமார்த்திநீநாம் ஹரிரங்க3நாநாம்
அந்யோந்ய ஹஸ்தார்ப்பண ஸம்ப்ரவ்ருத்தம் ஆஸாம் ஜஹாஸாஞ்சலிம் அப்யபூர்வம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/22/22&23)

அப்பெருமானும் ஒரு கையால் செய்யும் வணக்கத்தை நிராகரிக்கின்றவனாய் பட்டை வேண்டுகின்ற அந்த பெண்களின்
ஒருவருக்கொருவர் கைகொடுத்தலால் ஏற்படும் கெட்டிக்காரத்தனமான அஞ்சலியையும் கண்டு சிரித்தான்.
கண்ணனையே வேண்டி விரதமிருந்தவர்கள் கண்ணனின் இச் செயலைக் கண்டு தங்கள் ஆடைகளையே வேண்டலாயினர்.
இங்கு தீக்ஷிதர் சற்று விரிவுபடுத்தியிருக்கிறார். அவர்கள் பட்டை நீரிலிருந்து கொண்டே வேண்டினரா? கரைக்கு வந்து வேண்டினரா?
என்ற ஐயப்பாட்டினை ஏற்படுத்தியிருக்கிறார். ஜலாத் உத்தீர்த்த குந்ததலமாகத்ய என்கிறார்.
அதாவது எல்லோரும் நீரிலிருந்து தனித் தனியாகவோ கூட்டமாகவோ வந்து தத்தம் ஆடைகளைப் பெறலாம் என்பதாக விளக்கியிருக்கிறார்.
ஆனால் ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் சுகர் “கழுத்தளவு ஜலத்தில் நின்றவாறே வேண்டினர் என்கிறார்.
ஆண்டாளும் நீரில் நின்று அயர்க்கின்றோம்” என்றே ப்ரார்த்திக்கின்றாள். ஆகவே மன்றாடி வேண்டிக்கொண்டது எல்லாம் நீரிலேயே.
மேலும் ஒரு கையினால் மறைத்துக் கொண்டு மறுகையினால் பிறருடைய ஒரு கையும் சேரும்போது அஞ்சலியாகும் அல்லவா?
எப்படியாவது அஞ்சலி செய்து ஆடை கிடைக்க வேண்டுமே.
இதைத்தான் ஆண்டாள் “தோழியும் நானும் தொழுதோம். பட்டைப் பணித்தருளாயே” என்கிறாள்.

49. ஸ சாத்ம சண்டாதக மாத்ரபாஜாம் க்ஷௌமார்த்திநீநாம் ஸ்வயமர்த்யமாநை:
அநந்ய ஹஸ்தார்ப்பண ஸம்ப்ரவ்ருத்தை: தாஸாம் ஜஹாஸாஞ்சலிபி4ஸ் ததீ3யை:

தமக்கு அரைச் சாத்து மட்டும் போதும் என்பது போல் தம்மை தமது உடலாலேயே மறைத்துக் கொண்டு பட்டை வேண்டி நிற்கின்ற
கோப ஸ்த்ரீகள் தன்னால் கூறப்பட்டதற்கேற்ப பிறருடைய கைகள் கலக்காமலேயே செய்த அஞ்சலிகளால்
தனக்கு வெற்றி கிடைத்துவிட்டது என்று நகைத்தான். பிறருடைய கைகளைக் கூட்டிக்கொண்டு அஞ்சலி செய்தால் பலன் யாருக்கு ஏற்படும்?
ஏற்பட்டாலும் பாதி பாதியாகத்தானே கிடைக்கும்? அப்படிக் கிடைத்தாலும் எப்படி அமையுமோ?
ஆகவே தான் பிறருடைய கைகளைக் கலக்காமல் அவரவர் அஞ்சலியைத் தான் ஏற்றுக்கொண்டான். (கோபால விம்சதி 20)

யௌவந பருவம் (50-60)

50.ப்ரஸுப்தம் உத்3போ3த4யதா பரத்வம் வீரச்ரியோ விப்4ரமமண்டநேந
நீலாதி3 நிர்வேச நிதா4ந தா4ம்நா நாதோ ப3பா4ஸே நவயௌவநேந (பெரியாழ்வார் 3ம்பத்து 4ம்திருமொழி)

உறங்குகின்ற பரத்துவத்தை விழிப்புறச் செய்வதும் வீர்ய லக்ஷ்மியின் விளையாட்டிற்கு அணிகலன் ஆனதுமான
நீளா முதலான கோபியர்களின் போகத்திற்கு நிதியென வைக்கப்பட்டதொரு புதுமையுடன் மிளிரும் யௌவனத்தினால்
நாதன் மிகவும் ஒளி பெற்று விளங்கினான்.
இதற்கு முந்தைய 3 ஸ்லோகங்களில் வ்ரதத்தில் ஏற்பட்ட சிறு சிறு குறைகளையும் குற்றங்கலையும் அக்ற்ற எண்ணியும்
அழகான பாணியில் அஞ்சலி வைபவத்தையும் அதன் சீர்த்தியையும் அழகாக எடுத்துரைத்தார்.
இச் ச்லோகத்தில் கன்யா வ்ரத்ம் இருந்த கன்னியரை அநுக்ரஹிப்பதற்கென்றே விலக்ஷணமான யௌவனத்தை பரிக்ரஹித்தார்.

51. விஹார பர்வக்ரம சாரு சௌரே: கல்யம் வய: காமக்3ருஹீதி யோக்3யம்
மநீபி4: ஆஸ்வாத்4யதமம் ப்ரபேத மாது4ர்யம் இக்ஷோரிவ மத்4யபா4க3:

இந்த ஸ்லோகத்தில் யௌவனத்தின் மிளிர்வு எவ்வாறு மனதைக் கவர்ந்தது என்று குறிப்பிடுகிறார்.
சூரனுடைய வம்சத்தில் உதித்த க்ருஷ்ணனின் விளையாட்டுக்களின் படிப்படியாக அழகின் இருப்பிடமானதும்,
காமன் பற்றிக்கொள்ள ஏற்றதுமான யௌவனம் கரும்பின் நடுப்பாகம் போல் மனதிற்கு பரம ருசிகராமாயிருக்கும் பெருமையை பெற்று விட்டது.

52. ஸமாச்ரிதாநாம் விப்4ரம ஸைந்யபே4தை3: காந்த்யா ஸ்வயா கல்பிதசாருவப்ராம்
வ்ரஜ ஸ்த்ரிய: க்ருஷ்ணமயீம் வ்யஜாநந் க்ரீடார்க3ளாம் க்ஷேமபுரீம் அபூர்வாம்

விப்ரமங்களே ஸைந்யங்களாகின்றன. தனது மேனிப்பொலிவே அரணாயிற்று. விளையாட்டுக்களே அடித்தளமாயிற்று.
கோகுலத்தில் உள்ள பெண்கள் க்ருஷ்ணமயமான இது அபூர்வமான க்ஷேமநகரம் என்று நன்கு அறிந்துகொண்டனர்.
விப்ரமம் என்ற புருவ நெறிப்பு முதலான சேஷ்டைகள் என்று பொருள்.

53. வம்சஸ்வநோ வத்ஸவிஹாரபாம்ஸு: ஸந்த்4யாக3ம: தஸ்ய ச வந்யவேஷ:
ஆயாதி க்ருஷ்ணே வ்ரஜஸுந்த3ரீ ஆஸீத் சதுஸ்கந்த4ம் அநங்க3 ஸைந்யம்

புல்லாங்குழல் ஓசை, கன்றுகளுடன் விளையாடும் பொழுது கிளம்பும் புழுதி, மாலையில் திரும்பும் கோலம்,
அவனுடைய காட்டு வாசி வேஷம் ஆகிய இந்நான்கும் மாலையில் கண்ணன் திரும்பும்போது கோகுல அழகிகளுக்கு
நான்கு கூறுடைய மன்மதச் சேனையாக ஆகிவிட்டது.
வம்ஸஸ்வனம், வத்ஸவிஹார பாம்ஸு, ஸந்த்யாகமம், வந்யவேஷம் ஆகிய நான்கும் மன்மதச்சேனையாக மாறிவிட்டது என்கிறார்.
பூணித் தொழிவினில் புக்குப் புழுதியளைந்த பொன்மேனி (பெரியாழ்வார் 2/4/9) காணப் பெரிதும் உவப்பன்.
மாலை வேளை. நீலமேகச்யாமளன். இவன் மீது சூரிய கிரணங்கள் படிகின்றன. கும்மாளத்துடன் வருவதால் புழுதியடைந்த பொன்மேனி.
என்னே பொலிவு! ரகுவம்சத்தில் ரகு போருக்கு செல்லும்போது முதலில் ப்ரதாபம், பிறகு ஓசை, பிறகு புழுதி
அதன் பின்னே தான் தேர் முதலியன என்கிறார் காளிதாசன். அதையேதான் இங்கு ஸ்வாமி விவரிக்கிறார்.
முதலில் ஓசை,பின் புழுதி,பின் அனுபவம், அதன் பின்னே தான் அவனுடைய திருக் கோலம்.

54. அநுச்ரவாணாம் அவதம்ஸபூ4தம் ப3ர்ஹாவதம்ஸேந விபூ4ஷயந்தீ
அதி3வ்யயா சர்மத்ருசைவ கோ3பீ ஸமாதி4பா4ஜாம் அப4ஜத் ஸமாதி4ம்

வேதங்களுக்கு சிரோ பூஷணமாயிருக்கும் கண்ணனுக்கு மயில் தோகையை சிரோ பூஷணமாக சூட்டி சமர்ப்பித்து அலங்கரிக்கின்ற
ஒரு கோபஸ்த்ரீ சாதாரண கண்களாலேயே பார்க்கின்றவளாய் யோகிகள் அடையும் ஸமாதியைப் போல ஒரு யோக நிலையை அடைந்துவிட்டாள்.
அவனுடைய அழகினைப் பார்த்த வண்ணமே நின்றுவிட்ட நிலையை விளக்குகிறார்..

55. கலாபிநாம் கல்பிதமால்யபா4வை: பத்ரைஸ்ததா பத்ரலதே3ஹகாந்திம்
அவாப்ய ஸஞ்சாரி தமாலம் ஆத்4யம் சாயாத்மதாம் ப்ராபு: இவாஸ்ய கா3வ:

முந்தைய ஸ்லோகத்தில் மயில் தோகை சிரஸ்ஸில் தரித்திருக்க அதனால் ஈர்க்கப்பட்ட கோப ஸ்த்ரீகள் வைத்த கண்ணை வாங்காமல்
கல்லாய சமைந்து விட்டனர் எனவும் அதனாலேயே எந்தச் சிரமமும் இன்றி யோகிகளின் நிலையை அடைந்து விட்டதை விவரித்தார்.
இந்த ச்லோகத்தில் மயில் தோகையில் கண் போன்றதை அலங்காரத்திற்கு சாற்றிக் கொண்டிருக்கும் அழகை வர்ணிக்கிறார்.
பத்ரம் – இலைகள், மயில் தோகைக்கும் அதே பெயருண்டு. முன்பே நீலமேக ச்யாமளன் நடமாடும் தமால மரம் போல காட்சியளிக்கிறான்.
இப்போதைய அலங்காரம் அவனுடைய சிறிய திருமேனியில் துளிர் விட்ட மரம் போல தோன்றியது.
அவனைப் பின்பற்றிச் செல்லும் பசுக்கள் அவனுடைய நிழலோ என்னலாம்படி பின் தொடர்ந்து சென்றன.

56. விதந்வதா மாந்மதம் இந்த்3ரஜாலம் பிஞ்ச்சேந தாபிஞ்ச்சநிபோ4 ப3பா4ஸே
அநேக ரத்ந ப்ரப4வேந தா3ம்நா சாராத்மநா சைல இவேந்த்3ரநீல:

மன்மதன் செய்யும் இந்திர ஜாலமோ எனும் படியாக மயில் தோகை செய்யும் அதிசயத்தைக் கொண்டு பச்சிலை மரம் போல்
காந்தியுடன் விளங்கினான். பலவிதமான ரத்தினங்களில் இருந்து உண்டாகும் விசித்திரமான ஒளியினால்
இந்திர நீலக் கல் மலையோ எனும்படியாக விளங்கினான்.

57.முஹு: ஸ்ப்ருசந்தீ முமுதே3 யசோதா3 முக்தா3ங்கநா மோஹந வாம்சிகேந
மநீஷிணாம் மாங்க3ளிகேந யூநா மௌலௌ த்4ருதாம் மண்டநப3ர்ஹமாலாம்

மையலேற்றி மயக்க வல்லதான புல்லாங்குழலுடையவனும், மங்களத்தை அனைவருக்கும் உண்டு பண்ணுபவனும்
யௌவநம் உடையவனுமான கண்ணனால் சிரஸில் தரித்துக் கொள்ளப்பட்ட அழகான மயில் தோகை மாலையை யசோதை
அடிக்கடி தொட்டுப் பார்த்து மகிழ்ந்தாள்.

58. க்ருதாஸ்பதா க்ருஷ்ணபு4ஜாந்தராலே ப்ராலம்ப3 ப3ர்ஹாவலிர் ஆப3பா4ஸே
விசுத்4த3 ஹேமத்4யுதிர் அப்3தி4கந்யா ச்யாமாயமாநேவ தத3ங்க3காந்த்யா

கண்ணனுடைய திருமார்பில் இடம்பெற்ற மயில் தோகை மாலை பத்தரை மாற்றுத் தங்க ஒளிவுடைய திருவான கடல் மங்கை
கண்ணனின் திருமேனி காந்தியால் கறுப்பு நிறத்தனளாய் விளங்குவது போல் விளங்கியது.
மயில்தோகை மாலையே லக்ஷ்மியைப்போல திருமார்பில் அமைந்து லக்ஷ்மீகரமாகவும் இருந்தது எனலாம்.

59. ஸாசீக்ருதாநி ப்ரணயத்ரபாப்4யாம் வ்யாவ்ருத்த ராஜீவநிபா4நி சௌரி:
ஸப்4ரூவிலாஸாநி த3த3ர்ச தாஸாம் வக்த்ராணி வாசால விலோசநாநி

காதலும் வெட்கமும் கலத்தலால் நேருக்கு நேராக இல்லாமல் குறுக்கு பார்வையாலும் குனிந்த தாமரை மலரை யொத்தவையுமான
புருவ வளைவுகளுடனும் பேசுகின்ற கண்களை யுடையவையுமான அந்த கோபிகளின் முகங்களைக் கண்ணன் கண்டான். (பெரி.3/6/1)

60.நிரங்குச ஸ்நேஹரஸாநுவித்4தா3ந் நிஷ்பந்த3 மந்தா3லஸ நிர்நிமேஷாந்
வம்சேந க்ருஷ்ண: ப்ரதிஸம்ப3பா4சே வார்த்தஹராந் வாமத்3­ருசாம் கடாக்ஷாந்

தட்டுத்தடை ஏதுமில்லாத காதல் கவர்ந்ததும், அசையாமை, மந்தநிலை, சோம்பல், இமை கொட்டாமை ஆகியவற்றைக் கொண்டவையும்,
தூது கொண்டு வருபவையுமான கண்ணழகிகளின் கடாக்ஷங்களுக்கு குழல் கொண்டு ஊதி இசைவினைத் தெரிவிக்கும் பதிலை கண்ணன் அளித்தான்.

61. அசிக்ஷிதம் தும்பு3ரு நாரதா3த்4யை: ஆபீ4ரநாட்யம் நவமாஸ்திதேந
ஜகே3 ஸலீலம் ஜக3தே3கதா4ம்நா ராகா3ப்3தி4நா ரஞ்ஜயதேவ விச்வம் (பெரியாழ்வார் 3/6/5)

தும்புரு நாரதர் முதலிய கான சாஸ்த்ர நிபுணர்களாலேயே அறிய முடியாததும், இடையர்களுக்கே உரியதான புது வகையான
நாட்டியத்தை ஏற்றுக் கொண்டு விளங்குபவனும், ராகத்திற்கே பிறவிக் கடலானவனும், உலகத்தையே மகிழ்விப்பவனும்,
உலகத்துக்கெல்லாம் உறைவிடமானவனுமான கண்ணன் விளையாட்டாகப் பாடினான்.
(மதுசூதனன் வாயில் குழலின் ஓசை செவி பற்றி வாங்க நன்னரம்புடைய தும்புருவோடு நாரதனும் தன் வீணை மறந்து……………)

62. அபத்ரபா ஸைகதம் ஆச்ரிதாநாம் ராகோ3த3தௌ4 க்ருஷ்ணமுகேந்து2 நுந்நே
ஹஸ்தாவலம்போ3 ந ப3பூ4வ தாஸாம் உத்பக்ஷ்மணாம் உத்கலிகாப்லுதாநாம் (பெரியாழ்வார் 3/6/2)

கண்ணனின் முக்காந்தி என்கிற சந்திரனால் உந்தப்பட்டதான ராகமென்னும் கடலில் அலைகளால் வெட்கமென்னும் மணற் பரப்பில்
உள்ள கோபிகைகள் மூழ்கி விட்டனர். மேலும் திருமுக மண்டலமாகிற சந்திரனால் உந்தப்பட்ட அநுராகம் என்பதொரு கடலில் மூழ்கினவர்களும்,
கழுத்தினை மட்டும் மேலே தூக்கி நோக்குபவர்களும் கண்ணனையே கண்ணுற்றவர்களுமான கோப ஸ்த்ரீகளுக்கு
கை கொடுத்து கரை சேர்ப்பார் இல்லையாயிற்று.

63-அயந்த்ரித ஸ்வைர க3திஸ் ஸ தாஸாம் ஸம்பா4விதாநாம் கரபுஷ்கரேண
ப்ரஸ்விந்நகண்ட: ப்ரணயீ சகாசே மத்2யே வசாநாம் இவ வாரணேந்த்ர:

எதற்கும் கட்டுப்படாத ஸ்வதந்த்ரமான கதியை உடைய கண்ணன் தாமரை மலரை யொத்த தமது திருக் கரத்தினால் தொடப் பெற்றவர்களான
அம் மங்கைகளின் நடுவில் அன்பனாய் வியர்த்த கன்னத்துடன் பெடைகளின் இடையே பெரு வாரணம் போல் விளங்கினான். (பெரியாழ்வார் 3/6/3)

64- விமோஹநே வல்லவ கே3ஹிநீநாம் ந ப்3ரம்ஹசர்யம் பி3பி4தே3 ததீ3யம்
ஸம்பத்ஸ்யதே பா3லக ஜீவனம் தத் ஸத்யேந யேநைவ ஸதாம் ஸமக்ஷம்

முந்தைய ஸ்லோகத்தில் கோபஸ்த்ரீகளை பகவான் அனுக்ரஹித்த முறை கூறப் பெற்றது.
அத்தனைப் பெண்டிரையும் அனைத்து அனுபவித்ததும், அதனால் அவர்கள் பெற்ற பாக்யத்தின் சிறப்பையும் இச்ச்லோகத்தில் விவரிக்கிறார்.
கண்ணனின் இந்த தாந்தோன்றித் தனமான வ்யாபாரம் உலகத்தின் பார்வையில் மிக மட்டமானதாகத் தெரிகிறதே.
கோபிகளின் செயலும் சரியாகுமா? இதற்கு ஸ்வாமி இச்ச்லோகத்தினில் பதில் கூறுகிறார். அப்பைய தீக்ஷிதரின் விவரணத்தின்படி…….

விமோஹநே வல்லவ கேஹிநீநாம் –
கோபர்களின் பார்யைகளை கண் விண் தெரியாமல் மோஹிப்பதில் என்று கொள்ளலாம். கோகுலத்தில் வாழ்கின்ற வயது வந்த பெண்டீரின்
இந்த சம்போகத்தினால் அவனுடைய ப்ரஹ்மசர்யம் சிறிதும் பிளவுபடவில்லை.
இது பின்னால் பாரத காலத்தில் குழந்தையை உயிர்ப்பிப்பதில் தெளிவுபடுத்தப்பட்டது. இங்கு ஸ்ரீ பாகவதத்தில் உள்ளதை ஸ்வாமி தேசிகன் உறுதிபடுத்துகிறார்.
பரிக்ஷித்து கேட்கிறார். “ தர்ம ஸ்தாபனத்திற்காகவும், அதர்ம நிக்னத்திற்காகவும் வந்த பகவான் இங்ஙனம் விபரீதாசரணம் செய்வது சரியா?
ஸ்ரீ சுகர் கூறுகிறார், மஹான்களின் இச் செயல்களைக் குறை கூறலாகாது. நெருப்பு போன்றவர்களுக்கு இது குறையாகாது.
யாரும் இதை பின்பற்றலாகாது. எவனுடைய திருவடித்துகள்களால் பெருமை பெறுவரோ, யோகப் ப்ரபாவத்தினால் தொலைந்த
கர்ம பந்தங்களை உடையவர்களோ, முனிவர்களும் எவனுடைய த்யானத்தில் ஸ்வதந்த்ரமாக சஞ்சாரம் செய்வார்களோ,
அவருக்கு பாவமோ பந்தமோ சொல்ல இடமில்லை. இடைச்சிகள், அவர்களுடைய பதிகள் யாராக இருந்தாலும், எல்லா ஜீவராசிகளிலும் எவன் வசிக்கிறானோ,
அவனே இப்போது உடலை அடைந்து விளையாடுகிறான். இது அனுக்ரஹத்திற்கே. யாரும் இதை அனுபவித்து தத்பரமாக வேண்டுமேயன்றி குற்றம் குறை காணலாகாது.

திரு வேளுக்குடி க்ருஷ்ணன் ஸ்வாமிகள் அனுசந்திக்கின்றபடி,
கோபிகளின் இந்நிலை பரமபக்தர்களின் நிலைக்கு ஒப்பானது. விபவத்தில் எம்பெருமானை கணவனாக அடையும் நிலை அவர்களுக்கு இருந்தது.
பெருமானை சேவிக்கா விட்டால் ஆன்மா நில்லாது என்ற நிலையை அவ்ர்கள் கொண்டிருந்தார்கள்.
அன்றியும் கர்ம பர வஸர்களுக்குத்தான் இந்த சாஸ்திரம். அப்ராக்ருது நிலையில் இது பயன்படாது.
இங்குள்ள கோப ஸ்த்ரீகள் தெய்வாம்சம் பொருந்தியவ்ர்கள். தேவகுஹ்யமான விஷயங்களில் ஹேதுவாதம் எடுபடாது.
இத்தனையும் நடந்தது இளமையில், பால்யத்தில், யௌவனம். உலகக்கண் கொண்டு இதை பார்க்க இயலாது.
ஏழு வயதுக்கு முன்னமே இந்த லீலை. எதைக் கொண்டு வாதிக்க இயலும்? இங்கு ஸம்போகம் என்பது மனித இனம் பெறுவது போன்றதன்று.
ஸர்வாத்மாவான பகவானுக்கு உலகமெல்லாம் சரீரம் ஆனபடியால் இவன் பிற சரீரத்தை அணைந்தான் என்பதே இல்லை.
தன் சரீரத்தைத்தான் தால் ஆலிங்கனம் செய்துகொண்டான்.

தர்ம ஸ்தாபனத்திற்காக அவதாரம் செய்த ஜனார்த்தனன் பர தார கமநம் செய்தது எப்படி ந்யாயமாகும் என்று பார்வதி பரமசிவனாரை கேட்டபொழுது
”தனது சரீரத்தையே அணைக்கின்றபோது இது ரதியும் அல்ல, குற்றமும் அல்ல என்று கூறுகிறார்,
(பாத்மபுராணம் உத்தரகாண்டம் – ஸ்வசரீர பரிஷ்வங்காத் ரதிர் நாஸ்தி வராநநே)

65-ஸ்வஸம்ப4வம் க்ருஷ்ணம் அவேக்ஷமாண: ப3ந்து4ப்ரஸூதம் ச ப3ம் வ்ரஜேச:
நிஸர்க3மைத்ர்யா நியதைகபா4வௌ ந்யயுங்க்த தௌ வத்ஸகுலாநி கோ3ப்தும்

க்ருஷ்ணனைத் தன் குமாரனாகவே பார்ப்பவரும் பலராமனைத் தன் பந்துவின் மகனாகப் பார்ப்பவருமான நந்தகோபன்
ஸ்வபாவமாகவே நட்புடையவர்களும், ஒருமித்த கருத்துடையவர்களுமான க்ருஷ்ண பலராமனை கன்றுகள் மேய்த்துவரும் பணியில் அமர்த்தினார்.
கண்ணனைத் தன் மகனாகவே எண்ணியிருந்தார். தேவகிக்கும் வஸுதேவருக்கும் தன் ஸ்வரூபத்தைக் காண்பித்தார்.
யசோதைக்கு விஸ்வரூபத்தினைக் காண்பித்தார். கோபிகளுக்கோ ப்ரஹ்ம பாவம். ஆனால் நந்தகோபருக்கு ஒரு வாய்ப்புமில்லை.
ஆகவே தான் ஜயந்தீ ஸம்பவனை ஸ்வ ஸம்பவனாகவே எண்ணியிருந்தார்.

66-அநந்யதந்த்ர: ஸ்வயமேவ தே3வாந் பத்மாஸநாதீ3ந் ப்ரஜநய்ய ரக்ஷந
ஸ ரக்ஷக: ஸீரப்4ருதா ஸஹாஸீத் நேதா க3வாம் நந்த3 நியோக3வர்த்தீ (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/11/37-38)

கண்ணன் ஸ்வதந்த்ரன். யாருக்கும் கட்டுப்படாதவன். பிரமன் முதலானோரைப் படைத்து அவர்களைத் தானே ரக்ஷிப்பவன்.
அத்தகைய ரக்ஷகன் நந்தகோபரின் நியமனத்தைப் பின்பற்றுபவனாய் கலப்பை ஏந்தி நிற்கும் பலராமனுடன் பசுக்களுக்கெல்லாம் தலைவனான்.

67-கதம் வ்ரஜேத் சர்கரிலாந் ப்ரதே3சாத் பத்3ப்4யாம் அஸௌ பல்லவகோமலாப்4யாம்
இதி ஸ்நுதஸ்தந்யரஸா யசோதா3 சிந்தார்ணவே ந ப்லவம் அந்வவிந்த3த்

சரளைக் கற்கள் நிறைந்த காட்டுப் பகுதியில் தளிர் போல் கோமளமான திருவடிகளால் எப்படி நடந்து செல்வான்?
இவ்வண்ணம் நினைக்கும் ய்சோதை முலைப்பால் பெருக்கினால் நனைந்தவளாய் சிந்தைக் கடலில் விழுந்தாள்.
அங்கு அவள் கரை சேர்வதற்கு ஒரு படகும் இல்லை. (குடையும் செருப்பும் கொடாதே தாமோதரனை நான் உடையும் கடியன ஊன்று
வெம்பரற்களுடை கடிய வெங்கானிடைக் காலடி நோவ கன்றின்பின் கொடியேன் என் பிள்ளையைப் போக்கினேன் என்று பெரியாழ்வார் அனுபவிக்கிறார்.
பன்னிரு திங்கள் வயிற்றிற் கொண்ட அப்பாங்கினால் என்னிளங்கொங்கை அமுதமூட்டி எடுத்து யான் பொன்னடி நோவப்
புலரியே கானில் கன்றின் பின் போக்கினேன் – பெரியாழ்வார் 3/2)

68-விஹார வித்ராஸித து3ஷ்டஸத்வௌ ம்ருகே3ந்த்3ர போதௌ இவ தீ4ரசேஷ்டௌ
ப3பூ4வது: சாச்வதிகேந பூ4ம்நா பா3லௌ யுவாநௌ இவ தௌ ப3லாட்யௌ

தமது விளையாட்டினாலேயே துஷ்ட மிருகங்களை விரட்டி யடித்தவர்களும், சிங்கக் குட்டிகள் போன்ற தீரச் செயல்களை உடையவர்களும்
அச்சிறுவர்கள் பலம் மிகுந்து விளங்கும் யுவர்கள் போல் பலசாலிகளாகத் திகழ்ந்தனர்.

69-ஸிந்தூ3ரிதௌ வத்ஸபராக3ஜாலை: ஸிதாஸிதௌ பா3லக3ஜௌ இவ த்3வௌ
உதா3ரலீலௌ உபலக்ஷ்ய கோ3ப்ய: ஸர்வாஸ்ததா3 (அ)நந்யவசா ப3பூ4வு:

கன்றுகளின் கால் தூசிகளால் சிவந்தனவையும், வெளுப்பும் கறுப்புமான யானைக் குட்டிகள் போல் விளங்குபவர்களும்
கம்பீரமான விளையாட்டும் உடைய அவர்களை கோபிகள் அனைவரும் கண்ணுற்று அப்போது பிற எவருக்கும் அடங்காதவர்களாக ஆகி விட்டனர்.
இருவரும் பால கஜங்கள் போல இருந்தனர். (மதப் புனல் சோர வாரணம் பைய நின்று ஊர்வதுபோல் என்று தள்ர்நடை அனுபவம்.
வெள்ளைப் பெருமலைக் குட்டன் மொடுமொடுவென விரைந்தோட பின்னைத் தொடர்ந்ததோர் கருமலைக்குட்டன் பெயர்ந்தடியிடுவதுபோல்……….)
அவர்களின் தீரச் செயல்களைக் கண்ட கோபியர் அவனுக்கு வசப்பட்டு விட்டனர். பிற எதற்கும் வசப் படாதவர்கள் கண்ணனுக்கு வசமாகிவிட்டனர்.
வசா என்பது பெண் யானையைக் குறிக்கும். மதஜலம் பெருகும் ஆண் யானையைக் கண்ட பெண் யானை எந்தக் கட்டுக்கும் அடங்காமல்
அதன் பின்னே செல்வது போல் கோபிகள் கண்ணனுக்கு வசப்பட்டனர். (பெரியாழ்வார் திருமொழி 3/4ம் திருமொழி)

70-கோ3பாயமாநே புருஷே பரஸ்மிந் கோ3ரூபதாம் வேத3கி3ரோ ப4ஜந்த்ய:
ப4வ்யைர் அஸேவந்த பத3ம் ததீ3யம் ஸ்தோப4 ப்ரதிச்சந்த3 நிபை4ர் ஸ்வசப்3தை3:

பரமபுருஷன் இடையர் வேஷத்தைக் கொண்டு விளங்கும் போது வேதங்கள் எல்லாம் பசுக்களின் உருவங்களை அடைந்தன.
ஸ்தோபம் என்று எண்ணலாம்படியாக தமது குரல்களால் அவனுடைய திருவடியை அடிபணிந்து வந்தன.
ஸ்தோபம் என்பது ஸாம வேதத்தில் கூறப்படும் ஒருவிதமான சப்த ராசி.

71-அபா3லிசோ பா3லிசவத் ப்ரஜாநாம் ப்ரக்2யாபயந் ஆத்மநி பாரதந்த்ர்யம்
ந்யத3ர்சயந் விச்வபதி: பசூநாம் ப3ந்தே4 ச மோக்ஷே ச நிஜம் ப்ரபு3த்வம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/14/14)

பாலன் அல்லாத அவன் பாலனாக உலகில் உண்டானவர்களுக்கு காட்சி யளித்தான். தான் பிறருக்கு அதீனமானவன் என்பதை வெளிப்படுத்தினான்.
ஆனால் இவன் உலக நாயகன். பசுக்களைக் கட்டுவதிலும், அவிழ்த்து விடுவதிலும் தனது ப்ரபுத்வத்தை வெளிப்படுத்தினான்.
(ப்ரம்மாவால் ஒளித்து வைக்கப்பட்ட பசுக்களையும் கன்றுகளையும் ஒரு வருஷம் கழித்து தான் அவிழ்த்து விட்டதையும்
ப்ரம்மாவை சிக்ஷித்ததையும் பாகவதத்தில் விரிவாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.)

72- ஆத்மோபமர்தே3ப்யநு மோத3மாநாத் ஆத்மாதி4கம் பாலயதஸ்ச வத்ஸாந்
கா3வஸ்ததா3நீம் அநகா4ம் அவிந்த3ந் வாத்ஸல்ய சிக்ஷாம் இவ வாஸுதே3வாத்

ஓன்றுக் கொன்று முட்டி யடித்துக் கொண்டு தனது திருவடியை நெருக்கினாலும் அதைக் கொண்டாடி பெருமைப் படுகின்றவனும்
தம்மைக் காட்டிலும் கன்றுகளின் மீது பாசம் கொண்டு பரிபாலிக்கும் வாஸுதேவனிடமிருந்து பசுக்கள் தூயதான வாத்ஸ்ல்யத்தைக் கற்று
சிக்ஷை பெற்றன போலும். சிலசமயம் கன்றுகள் தம் தாயிடமிருந்து பால் குடிக்கும்போது காம்பினைக் கடித்து விடும் போது
காலால் உதைத்து விலக்குகின்றனவும், தனக்குப் பசி எடுக்கும்போது கன்றுகளை சிறிதும் நினைக்காமல் மேய்கின்ற
தாய்ப் பசுக்களைக் காட்டிலும் கண்ணனின் வாத்சல்யம் நன்று விளங்கியது.

73-யோஸௌ அநந்த ப்ரமுகைர் அநந்தை: நிர்விச்யதே நித்யம் அநந்தபூ4மா
வைமாநிகாநாம் ப்ரதமஸ்ஸ தே3வ: வத்ஸைர் அலேலிஹ்யத வத்ஸலாத்மா

எவன் ஒருவன் அனந்தன் முதலான நித்ய சூரிகளைக் கொண்டவனும் கணக்கில் அடங்காதவர்களாலும்,
எல்லை யில்லாத மஹிமையை உடையவனாய் நித்யம் அனுபவிக்கப்படுகிறானோ எவன் ஒருவன் தேவர்களுக்கெல்லாம் ஆதியாய்
விளங்குபவனோ அவன் வாத்ஸல்யம் என்பதொரு குணம் நிறையப் பெற்றவனாய் கன்றுகளாலும் நெருங்கி ஆஸ்வாதனம் பண்ணப் பெற்றான்.

74-மஹீயஸா மண்டித பாணிபத்மம த3த்4யந்நஸாரேண மது4­ப்லுதேந
த்3ருஷ்ட்வா நநந்து3: க்ஷுத4யாந்விதாஸ் தம் வத்ஸாநுசர்யாஸு வயஸ்யகோ3பா:

நித்யர்களால் பெரிதும் அனுபவிக்கப் பெற்ற கண்ணனை மாடு மேய்க்கும் தோழர்களான இடையர்கள் அனுபவித்து பெற்ற
சௌபாக்யத்தினை விவரிக்கிறார். அலங்கரிக்கப் பெற்ற தாமரையை யொத்த திருக் கரத்தினில் அதி உத்தமமானதும்
தேன் கலந்ததுமான தயிர் சாதத்தினைக் கண்டு கன்றின் பின் வெகு தூரம் சென்று களைத்துப் பெரும் பசி யுடையவர்களான
கோபர்கள் ஆனந்தம் அடைந்தனர். சுத்த சத்வமான அன்னம். தயிரும், பாலும், கன்னலும் தேனும் அமுதுண்ட பிரான்
இன்று தயிரும் பாலும் வெண்ணெயும் மிளிர்ந்த அன்னத்தைக் கண்டு கண்ணன் தம் கையாலேயே
அத்தகைய தத்யன்னத்தை தருவதை நினைத்து ஆனந்தமடைந்தனர்.

75-ஸ்வாதூ3நி வந்யாநி பலாநி தைஸ்தை: ஸ்நிக்3தைர் உபாநீய நித3ர்சிதாநி
ராமாய பூர்வம் ப்ரதிபாத்4ய சேஷை: ஸ பிப்ரியே ஸாதர பு4ஜ்யமாநை:

கன்றுகள் மேய்த்து வரும் பொழுது காட்டில் உண்டான பலவிதமான பழங்களை அங்குள்ளவர்கள் அன்பு ததும்ப காண்பித்தனர்.
இது இனியதாயிருக்கும். இது அதை விட மதுரமாயிருக்கும் என்ற ரீதியில் அவர்கள் காண்பித்த பழங்களை
பலராமனுக்கு கொடுத்து விட்டுத் தாமும் உண்டு கண்ணனும் களித்தான்.

76-தாப்4யாம் ததா3 நந்த3நிதே3சிதாப்4யாம் ரக்ஷாவதீம் ராமஜநார்த்தநாப்4யாம்
விசேஷபோ4க்3யாம் அப4ஜத் விபூ4திம் ப்3ருந்தா3வநம் வ்யாப்ருததே4­நுப்3ருந்த3ம்

நந்தகோபரின் கட்டளைப்படி பலராமனும் கண்ணனும் மாடுகள் மேய்த்து வரும் பொழுது சிறந்த பாதுகாப்பு ஏற்பட்டுவிட்டது.
எங்கும் கூட்டம் கூட்டமாக பசுக்கள் நிறைந்த ப்ருந்தாவனம் தனித்த சிறப்பினையும் செல்வத்தையும் பெற்று விளங்கியது.

77-அகா3த4காஸாரம் அஹீநசஷ்பம் அதீக்ஷ்ணஸூர்யம் தத் அசண்டவாதம்
ப்ரச்சாய நித்3ராயித தே4நுவத்ஸம் ப்ரௌடே நிதா3கே4பி ப3பூ4வ போ4க்யம்

ஆழமான நீர் நிலைகளை யுடையதும், புல் நிறைந்து எங்கும் பசுமை யுடையதும், வெயில் காலத்திலும் சூரிய தாபம் தெரியாததும்,
புயல் காற்றேதும் இல்லாததும், எங்கும் பெரிய மரங்களின் நிழலில் உறங்குகின்ற பசுக் கூட்டங்களையும் கன்றின் கூட்டங்களையும்
உடையதும், வறட்சியான காலத்திலும் போக்யமாக ப்ருந்தாவனம் விளங்கியது.

78-ந வ்யாதி4 பீடா ந ச தை3த்யசங்கா நாஸீத் க3வாம் வ்யாக்4ர ப4யம் ச தஸ்மிந்
ஸ்வபா3ஹுகல்பேந ப3லேந ஸார்த்த4ம் நாராயணே ரக்ஷதி நந்த3லக்ஷ்மீம்

தனது வலதுகரம் போல் பலராமனிருக்க நாராயணான கண்ணன் நந்த கோபரின் செல்வத்தை ரக்ஷிக்கிற போது
வ்யாதியினால் பீடையில்லை. அஸுரர்கள் ப்ரவேசிக்கும் பேச்சே இல்லை. பசுக்களுக்கு புலியினால் பயமே இல்லை என்பதாயிற்று.

79-நிரீதயஸ்தே நிரபாயவாஞ்ச்சா: நிஸ்ச்ரேயஸாத் அப்யதி4கப்ரமோதா3:
ப்ரபேதி3ரே அபூர்வயுகா3நுபூ4திம் கோ3பாஸ்ததா3 கோ3ப்தரி வாஸுதே3வே

அப்பொழுது வாஸுதேவன் ரக்ஷகனாக இருந்து வந்ததால் எத்தகைய ஈதி பாதைகளும் இல்லை.
இயற்கையாகவே சில இன்னல்கள் ஏற்படுவதுண்டு. இவற்றை ஈதி பாதைகள் என்பர்.
1.ஈதி-ஆறுகள். அதிகமழை. மழையின்மை, அதிக மழை விளைச்சலைப் பாதிக்கும், மழையின்மை உற்பத்தியைப் பாதிக்கும்.
இது ஒருவேளை நன்றாக இருப்பினும் விளைச்சலைப் பாதிக்கும் மூன்று 1) எலிகள் 2) வெட்டுக்கிளி, 3) கிளி.
இவற்றிலிருந்து பயிர் தப்புவது கடினம். மூன்றாவது அரசன் சேனை அருகில் இருப்பது. அதுவும் அழித்து விடும்.
ஆனால் இந்த 6 ஈதிகளும் அங்கு ஏற்படவேயில்லை. நினைப்பவை -யெல்லாம் கிடைத்து வந்தன.
ஆசைகள் வீணாக வில்லை. மோக்ஷத்தைக் காட்டிலும் அதிக ஆனந்தத்தை அடைந்து வந்தனர். எந்த யுகத்திலும் இந்த பேறு இருந்ததில்லை.

80-வத்ஸாநுசர்யா சதுரஸ்ய காலே வம்சஸ்வநை: கர்ணஸுதா4ம் விதா4து:
க3தாக3த ப்ராணத3சாம் அவிந்த3ந் கோ3பீஜநாஸ் தஸ்ய க3தாக3தேஷு ( :நாராயணீயம் சதகம் 59)

கன்றுகளை மேய்ப்பதற்கு கண்ணன் பின் தொடர்ந்து செல்லும் போது குழலை ஊதுவான். செவிக்கினியதாகவும் அமுதம் போன்றதுமான
அவ்வொலியினால் கோபஸ்த்ரீகள் அவனுடைய கதாகதங்களில் போகும் போதும் வரும்போதும் ப்ராணன் போவதும் வருவதுமான நிலையை அடைந்தனர்.

81.ஆக்4ராத வர்த்மாநம் அரண்யபா4கே3ஷு ஆரண்யகை: ஆச்ரிததே4நுபா4வை:
கேநாபி தஸ்யாபஹ்ருதம் கிரீடம் ப்ரத்யாஹரந் ப்ரைக்ஷத பத்ரிநாத:

பசுக்கள் கண்ணனின் மலரொத்த திருவடிகள் படிந்த வழியை – திருவடி பட்டதால் மேலும் வேத மணம் வீசும் இடங்களை
முகர்ந்து கொண்டு அவன் பின்னே சென்றபோது முன்பு விரோசனனால் கவர்ந்து செல்லப்பட்ட க்ரீடத்தை ஸமர்ப்பிப்பதற்காக
வந்த கருத்மான் கண்ணனைக் கண்டார். அரண்யம் – காட்டுப் பாகம் , அரண்யம் – ஓத வேண்டிய வேத பாகங்களில் எனவும் கொள்ளலாம்.
கோபால விம்சதியில் நிகமாந்தைர் அபி நாபி ம்ருக்யமாணம் என்கிறார், வேதாங்தங்கள் இன்னும் தேடிக் கொண்டு இருக்கின்றன.
அத்தகையவனை உபநிஷத்துக்கள் பசு உருவம் கொண்டதால் அவனின் சேவையாயிற்று என்கிறார்.
வழியோடு தானே அவனைப் பார்க்கவேண்டும்.
அதனால் அவன் நடந்த வழிகளை மோப்பம் பிடித்து அவனைக் கண்டு கொண்டு விடுகின்றன.
கேநாபி – எவனாலோ திருடப்பட்ட க்ரீடம். க்ரீடம் திருடப்படும்போது அவன் கண்ணனாக இருக்கவில்லை.
அவன் ஹரியாக இருக்கும்போது களவு போனது புராண ப்ரஸித்தம். அதைத் திரும்பிக் கொண்டு வரும்போது
கருடன் கண்ணனைக் கண்டார் என்கிறார் ஸ்வாமி.
கருடன் எவ்வளவு உயரத்தில் பறந்தாலும் பசுக்கள் தரையில் மோப்பம் பிடித்து செல்வதை அறிய இயலும்.
ப்ருந்தாவனமே வேதம். பசுக்களே உபநிஷத்துக்கள். கண்ணனே பரதேவதை.
ஆதலால் க்ரீடம் அவனுடையதே என்று வேதஸ்வரூபியான கருடன் கண்டார்.

82.தே3வஸ்ய து3க்3தோ4த3சயஸ்ய தை3த்யாத் வைரோசநாத் வ்யாலபு4ஜோபநீத:
க்ருஷ்ணஸ்ய மௌலௌ க்ருதப3ர்ஹசூடே ந்யஸ்த: கிரீடோ நிபிடோ ப3பூ4வ

திருப்பாற்கடலில் பெருமான் யோக நித்திரையில் ஆழ்ந்திருந்த போது எம்பெருமானுடைய க்ரீடமானது ப்ரஹ்லாதனின் புதல்வனான
விரோசனனால் அபகரிக்கப்பட்டது. பாம்புகளை விரும்பும் கருடன் இதை எப்படியோ கண்டுபிடித்து திருப்பி எடுத்துக்கொண்டு வந்தார்.
அழகாக மயில் தோகை அணிந்திருக்கும் கண்ணனின் ஸிரஸ்ஸில் சூட்டினார்.
அந்த க்ரீடம் அவருடைய அவருக்கு ஏற்றவாறு அழுத்தமாக பொருந்திவிட்டது. (கருட பஞ்சாசத் 49வது ஸ்லோகம் கருடனின் ப்ரபாவத்தை விளக்குகிறது).

83.ஸமாஹிதை: அக்3நிஷு யாயஜூகை: ஆதீ4யமாநாநி ஹவீம்ஷு போ4க்தா
ப4க்தைகலப்4யோ ப4கவாந் கதா3சித் பத்நீபி4ர் ஆநீதம் அபு4ங்க்த போ4ஜ்யம் (ஸ்ரீ மத் பாகவதம் 10/23/1-52)

ஒன்றிய மனதுடையவர்களால் செய்யப்படும் யாகங்களில் இடப்படும் ஹவிஸ்ஸுக்களை உண்பவன்.
பக்தர்களுக்கே எளியனாய் இருக்கும் பகவான் ஒரு சமயம் ப்ராஹ்மண பத்னிகள் கொண்டு வந்து ஸம்ர்ப்பித்த
உணவினை உட்கொண்டான். (ஸ்ரீ நாராயணீயம்– 69th தசகம்)

84.கராம்புஜ ஸ்பர்ச நிமீலிதாக்ஷாந் ஆமர்சநை: ஆகலிதார்த்4த நித்3ராந்
வத்ஸாந் அநந்யாபிமுகாந் ஸ மேநே ப்ரஹ்வாக்ருதீந் ப4க்திபராவநம்ராந்

தனது கைகள் படுவதால் ஸுகத்தை அனுபவித்தவாறே கண்களை மூடியிருப்பவைகளும்,
கைகளால் தடவிக் கொடுப்பதால் பாதி உறக்கமுடையவைகளும் , தன்னையே நோக்கிய வண்ணம் படுத்திருப்பவையுமான
கன்றுகளை பக்தி நிறைந்து வணங்குகின்றனவோ என்று கண்ணன் எண்ணினான்.

85. ரோமந்த2 பே2நாஞ்சித ச்ருக்விபா4கை3: அஸ்பந்த3நைர் அர்த்த4 நிமீலிதாக்ஷை:
அநாத்3ருத ஸ்தந்யரஸைர் முகுந்த3: கண்டூதிபி4ர் நிர்வ்ருதிம் ஆப வத்ஸை:

அசை போடுவதால் நுரைகள் தங்கும் உதடுகளையும் அசையாமல் படுத்திருப்பவையும் பாதி மூடிய கண்களை யுடையதும்
பால் குடிக்கவும் விருப்பமில்லாமல் கண்ணனுடைய சொரிதலால் தனித்த இன்பத்தை அடைபவையுமான கன்றுகளால்,
கன்றுகள் போலே தானும் சுகத்தை அடைந்தான். (கறவையின் கணங்கள் கால் பரப்பிட்டுக் கவிழ்ந்திற்ங்கி செவியாட்டகில்லாவே)

86. ஸிஷேவிரே சாத்வலிதாந் ப்ரதே3சாந் க்ருஷ்ணஸ்ய தா4ம்நா மணிமேசகேந
வஸுந்த4ராயாம் அபி கேவலாயாம் வ்யாபாரயந்தோ வத3நாநி வத்ஸா:

கண்ணனின் திருமேனி ஒளி தரையெங்கும் படுகின்றது. தரையெங்கும் புற்களோ எனும்படி அமைந்துவிட்டது.
கண்ணனுடைய நிறம் இந்திர நீலமணியின் தேஹகாந்தி தானே. மரகதப் பச்சை என்றும் கொள்ளலாம்.
அதனால் சுத்தமான தரையில் இவனுடைய நிறம் பளிங்குபோல் மின்னுகிறது. அதனால் கன்றுகள் புற்கள் அடர்ந்திருக்கின்றன
என தரையெங்கும் வாய் வைத்தபடி செல்கின்றன. (பாதுகா ஸஹஸ்ரம் மரதக பத்ததி 8 (668) 11(671)
பாதுகையே ! நீ சிவனால் தரிக்கப்படும் சமயம் உன் மரகதத்தின் ஒளியால் அவை அருகம்புல்லோ
என நினைத்து சிவனின் மான்குட்டி மேயக் கருதுகிறது).

87. நவ ப்ரஸூதா: ஸ ததா3 வநாந்தே பயஸ்விநீ: அப்ரதிமாந தோ3ஹா:
பரிப்4ரமச்ராந்த பதா3ந் அதூ3ராத் ப்ரத்யாக3தாந் பாயயதே ஸ்ம வத்ஸாந்

அன்று ஈன்ற கன்றுகளுடைய பசுக்கள் வெகு தூரம் செல்ல இயலாமல் அருகிலேயே மேய்ந்து விட்டு நடக்க இயலாமல்
மடி நிறைந்த பாலுடன் அதன் சுமையைத் தாங்க மாட்டாமல் வீடு திரும்புகின்ற பொழுது அவற்றைக் கறக்க விடாமல்
அங்குமிங்குமாக ஓடி விளையாடி கால்சோர்ந்து வீடு திரும்புகின்ற கன்றுகளையே ஊட்டச் செய்தான் கண்ணன்.
(மாற்றாதே பால் சொரியும் வள்ளல் பெரும்பசுக்கள்)

88.நிவிஷ்ய மூலேஷு வநத்3ருமாணாம் நித்3ராயிதாநாம் நிஜதர்ணகாநாம்
அங்கா3நி கா3: ஸாத3ரம் ஆலிஹந்தீ: அமம்ஸ்த ஸம்பா4வ்யகு3ணா: ஸ்வமாது:

வனங்களில் உள்ள வனஸ்பதிகள் வானளாவியவை. அவற்றின் அடிப் பாகங்கள் எப்பொழுதும் அகலா நிழல் பெற்று விளங்கும்.
அந்த நிழல்களில் அன்று ஈன்ற கன்றுகள் உறங்குகின்றன. அவற்றைக் கறவைக் கணங்கள் தம் நாவினால் நக்குகின்றன.
என்ன ஆதுரம் அந்த பசுக்களுக்கு! உறுப்புகள் வலுவடைய அவை நக்குவது இயற்கையாயினும் தன் தாய் தன்னிடம்
காட்டி வரும் அன்பிற்கு அவை ஒப்பானதே என்று கண்ணன் கருதினான்.

89. ஸ நைசிகீ: ப்ரத்யஹம் ஆதபாந்தே ப்ரத்யுக்தகோ4ஷா இவ வத்ஸநாதை3:
மதூ4நி வம்சத்4வநிபி4: ப்ரயச்சந் நிநாய பூ4யோபி நிவாஸபூ4மிம்

தினந்தோறும் மாலை வேளையில் குழலூதியே வீடு திரும்புகிறான் கண்ணன். அக் குழலோசையின் இனிமையால் உந்தப்பட்டு
கன்றுகள் வீட்டிற்கு அருகில் கத்திக் கொண்டு வரும் போது வீட்டில் அடைபட்டிருக்கும் கன்றுகளும் எதிர்த்துக் கூச்சலிட
குழலோசை அமுதமாகப் பாய உத்தமமான பசுக்களை மறுபடியும் கொட்டகைக்கு கொண்டு வந்து சேர்த்தான்.

90.ஸ மா வ்ரஜந் விச்வபதி: வ்ரஜாந்தம் கோ3பி4: ஸமம் கோ3பவிலாஸிநீநாம்
உல்லாஸஹேது: ஸ ப3பூ4வ தூ3ராத் உத்யந் விவஸ்வாந் இவ பத்மிநீநாம்

விச்வங்களுக்கெல்லாம் பதியானவன், வ்ரஜத்தின் அருகில் வருபவனாய் பசுக்களுடன் திரும்பி வரும் பொழுது
ஆயர் மங்கையர்க்கு மிகுந்த உல்லாஸத்தை முக மலர்ச்சியை தூரத்திலிருந்தே அளித்தான்.
இது கதிரவன் உதயமாகும் போது தாமரையோடைகள் ஒரு வகையான புத்துணர்வை அடைவது போல் இருந்தது.
(வ்ரஜம் – ப்ருந்தாவனம், கோகுலம், மஹத்வனம் பாண்டீரவனம் முதலான மதுராவின் அருகில் உள்ள பகுதிக்கு வ்ரஜம் என்று பெயர்.
84 சதுரமைல்கள் கொண்ட அப்பகுதியை வ்ரஜபூமி என இன்றும் அழைக்கின்றனர். வ்ரஜம் என்றால் ஸஞ்சரித்த பகுதி எனவும் கொள்ளலாம்.
கம்ஸ பயத்தினால் நகரமே நகர்ந்த வண்ணம் இருந்தபடியால் இப்படியாகும்.

91.நிவர்த்தயந் கோ3குலம் ஆத்தவம்ச: மந்தா3யமாநே தி3வஸே முகுந்த3:
ப்ரியாத்3ருசாம் பாரணயா ஸ்வகாந்த்4யா ப3ர்ஹாவ்ருதம் வ்யாதநுதேவ விச்வம் (வ்யாதநுத இவ)

புல்லாங்குழலை கையில் ஏந்திய வண்ணம் ஆவினங்களை மாலை வேளையில் திருப்பி அழைத்து வந்தான்.
கண்ணனிடம் மாளாத காதல் கொண்ட பெண்டிரின் பட்டினிக் கிடந்த கண்களுக்கு பாரணை போல் அவனது திருமேனி
காந்தியைக் கண்டு களித்தனர். தனது திருமேனிப் பொலிவினால் இந்த உலகினையே மயில்தோகை கவ்வியதோ எனும்படியாக
அவனது திருமேனி காந்தி பரவியதுபோல் ஆயிற்று.
(முது துவரைக் குலபதியாக் காலிப் பின்னே இலைத் தடத்த குழலூதி ஆயர் மாதர் இனவளைக் கொண்டான். பெரிய திருமொழி 6/6/7)

92.பா3லம் தருண்யஸ் தருணம் ச பா3லா: தம் அந்வரஜ்யந்த ஸமாநபா4வா:
தத் அத்3பு4தம் தஸ்ய விலோப4நம் வா தஸ்யைவ ஸர்வார்ஹ ரஸாத்மதா வா

பாலனான கண்ணனை நல்ல யௌவனப் பெண்களும் நல்ல யௌவனமுடைய கண்ணனிடம் சிறுமிகளும்
ஒரே விதமான மனோபாவத்துடன் ஈடுபட்டனர். இது அத்புதம். வயதானவர்கள் அவனிடம் காதல் கொள்வது அல்லது
வயது வராதவர்கள் அவனைக் காதலிப்பது என்பது அதிசயம்.
இது அவன் ஏமாற்றுவதா? அல்லது அவனே ஆளுக்குத் தக்கவாறு ரஸமாக மாறுவதா?

93. அவேதி3ஷாதாம் ப்ருது2கௌ பித்ருப்4யாம் தாருண்யபூர்ணௌ தருணீஜநேந
வ்ருத்4தௌ புராவ்ருத்த விசேஷவித்3பி4: க்லுப்தேந்த்ர ஜாலௌ இவ ராமக்ருஷ்ணௌ

தாயும் தந்தையும் இவர்களை குழந்தைகள் என எண்ணினர். யுவதிகளால் யுவாக்களாக அறியப்பட்டனர்.
அவதார விசேஷ ரஹஸ்யங்களை முன்னோர் வாயிலாக கேட்டுணர்ந்தவர்களால் பெரியோர்கள் என்று அறியப்பட்டனர்.
இவ்விருவரும் (பலராமன், க்ருஷ்ணன்) இருவரும் இந்திர ஜாலக்காரர்கள் போல உணரப் பட்டனர்.
இங்கு பெண்டிர் மட்டுமன்றி அங்குள்ளவர் அனைவரும் தாம் கண்டுகொண்ட வகையை கூறுகின்றார்.
ஒருவனையே பலவிதமாக நினைப்பதும், அவரவர் தாம் அறிந்த வண்ணம் அனுபவிப்பதும் இயற்கை.
எந்த வகையில் தன்னை அவன் காட்டிக் கொடுத்தானோ அவ்வகையில் தானே அவனை அனுபவிக்க இயலும்.
இங்கு கௌமாரம், யௌவனம் ஜரா ஆகிய மூன்று நிலைகளும் ஒருவரிடமே ஒரே சமயத்தில் சேர்ந்தது என்னே என்று விவரிக்கிறார்.
(மையார் கண் மடவாய்ச்சியர் மக்களை மையன்மை செய்து அவர் பின் போய்………………….உன்னை என் மகன் என்பர் )

94. அதா2பதா3நம் மத3நஸ்ய தா3தும் ஆதா3தும் ஆலோகயதாம் மநாம்ஸி
நவம் வயோ நாத2ஸமம் ப்ரபேதே3 கு3ணோத்தரம் கோ3பகுமாரிகாபி4:

மன்மதனுக்கு ஒரு பராக்கிரமத்தை அளிக்கவும், பார்ப்பவர்களின் உள்ளங்களைக் கவர்ந்திடவும்,
நாதனுக்கு ஏற்ப கோபிகள் பல குணங்களால் சீரியதான புது வயதினை, யௌவனத்தை அடைந்தனர்.

95. அநங்க3ஸிந்தோ4: அம்ருத ப்ரதிம்நா ரஸஸ்ய தி3வ்யேந ரஸாயநேந
மஹீயஸீம் ப்ரீதிம் அவாப தாஸாம் யோகீ3 மஹாந் யௌவந ஸம்ப4வேந

மஹா யோகியான க்ருஷ்ணன் ஆயர் சிறுமிகளின் யௌவன சேர்த்தியால் பெரு மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.
திருப்பாற்கடலில் அமுதம் சிறந்தது போல் காம ஸாகரத்தில் ச்ருங்காரம் ஏற்றம் பெறும்.
அதற்கு திவ்யமான ரஸாயனம் போல் அமைந்தது அவர்களின் யௌவனம்.

96. விஜ்ரும்ப4மாண ஸ்தந குட்மலாநாம் வ்யக்தோந்மிஷத் விப்4ரம ஸௌரபா4ணாம்
மது4வ்ரதத்வம் மது4ராக்ருதீநாம் லேபே4 லதாநாம் இவ வல்லவீநாம் (வரதராஜ பஞ்சாசத் 1, கோபால விம்சதி 14)

யௌவன ப்ரவேசம். மனதில் பல எண்ணங்கள், கோபிகளின் யௌவனம் உதயமாகின்றது.
திருமுலைத் தோற்றம், மொக்குகள் போன்ற வடிவம், அதில் ஒரு எழுச்சி, மலர் அலர்கின்ற போது வெளியாகும் நறுமணம்,
அழகு பரவுகின்றது. மேனி மினுமினுக்க ஆரம்பிக்கின்றது. மிடுக்கான தோற்றம்.
இத்தகைய கோப ஸ்த்ரீகளைச் சுற்றி பார்வை வட்டமிடுகின்றது. இது அழகான கொடியில் மொக்கு எழுவதும் அதனைச் சுற்றி
வண்டு மொய்ப்பதும் போன்றதொரு நிலை. இதை கோபிகளின் விஷயத்தில் கண்ணன் அடைந்தான்.

97. அதிப்ரஸங்கா3த் அவதீ4ரயந்த்யா ப்ராசீநயா ஸம்யமிதோ நியத்யா
பாஞ்சாலகந்யாம் இவ பஞ்சபு4க்தாம் த4ர்மஸ் ஸதீ: ஆத்3ருத தாத்3ருசீஸ்தா:

முந்திய ஸ்லோகத்தில் கண்ணனும் கோபியர்களும் ச்ருங்கார சமாதியில் இணைந்தது ரம்யமாகவும் கோப்யமாகவும் காட்டப் பெற்றது.
ஒரு மரத்தில் பல் கொடிகள் இணைந்து விளங்குவது போன்றதாக இது ஆகிவிட்டது. க்ருஷ்ணம் தர்மம் ஸநாதநம்.
ஆனால் கோபிகளின் விஷயத்தில் இது தர்ம வ்ருத்தமாகின்றதே? அவற்றிற்கு எல்லாம் அடக்கமான ஸமாதானத்தை இந்த ஸ்லோகத்தில் கூறுகின்றார்.

கோபிகள் கண்ணனை நினைத்தபின் வேறு எந்த புருஷனையும் நினைத்திலர் என்கிறார் ஸ்ரீ சுகர் பாகவதத்தில்.
உன்னிடம் லயித்த எங்கள் மனம் வேறொன்றில் லயிக்குமோ? வறுபட்ட தானியம் முளைக்குமோ?
அதி ப்ரஸங்கம் ஏற்படா வண்ணம் அவர்கள் நிலை இருந்தது என்று கருத்து. மேலும் முந்தையதான ஒரு விதியால் கட்டுப்பட்டதாய்
க்ருஷ்ணானுபவ சௌபாக்யத்தை முன்பிறவியில் செய்த தவத்தினால் சேமித்து வைத்துக் கொண்டனர் என்பதாம்.
உன்னைப்போல் ஒரு புத்திரன் வேண்டுமென்றதால் பகவானே புத்திரனாய் வர நேர்ந்தது.
அதைப் போல் க்ருஷ்ணனையே பதியாக வரித்த பாக்யம் இப்போது பலித்தது எனவும் கொள்ளலாம்.
அத்தகைய நிலையில் உள்ள அவர்களை தர்மம் பதிவ்ரதை என்றே ஆதரித்தது.

மேலும் ஐவரால் அனுபவிக்கப்பெற்ற பாஞ்சாலராஜனின் புத்ரியைப்போல் என்கிறார்.
தர்ம வ்யவஸ்தைகளைப் பண்ணிய வ்யாஸ, பராசர,பீஷ்ம விதுரர் சாட்சியாக த்ரௌபதியை ஐவர்
மணம் செய்து கொள்வது தர்மத்தில் ஏற்கப்பட்டுவிட்டது. அவள் பதிவ்ரதையாகவே கருதப்பட்டாள்.
அதுபோலவே இடைச்சிகள் விஷயத்திலும் கொள்ள வேண்டும். கண்ணன் இடையரில் ஒருவன் என்று அவர்கள் யாருக்கும் தோன்றவில்லை.
அவர்களுடைய ச்ருங்காரம் சாமான்யமாகத் தோன்றினும் பரபக்தி ரூபம். அவர்கள் ரஸஸ்வரூபமான கண்ணனை அனுபவித்தனர்.
இப்படி ஈடுபடக்கூடாது என்று தடுக்க ஒரு நியதி இல்லை. தர்ம வ்யதிக்ரமம் தோன்றினாலும் அவர்களால் அதை சரிக்கட்ட இயலும்.
ஸோமன் – கந்தர்வன் – அக்னி பின்னரே மனிதன் என்று விவாஹ சாஸ்த்ரம் தெரிவிக்கின்றது.
இங்கு பதிவ்ரதபங்கம் இல்லை. ஸர்வாந்தர்யாமியான கண்ணனை பிறர் என்று சொல்ல வாய்ப்பில்லை.
அவ்ர்களின் பதியாகவே அவர்களுக்கு அந்த ரஸத்தை அளித்தான் என்றே கொள்ளவேண்டும்.
ஆதலால் கோபஸ்த்ரீகள் ஸதிகள் என்று உணர்த்தப்படுகிறது.

98.தி3சாக3ஜாநாம் இவ சாக்வராணாம் ச்ருங்கா3க்3ர நிர்பி4ந்ந சிலோச்சயாநாம்
ஸ தாத்3ருசா பா3ஹுப3லேந கண்டாந் நிபீட்ய லேபே4 பணிதேந நீலாம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/58/32-52)

கொம்புகளால் மலைகளைத் துகள்களாகச் செய்யும் இயல்புடைய, மஹா பலசாலிகளான திக் கஜங்கள் போன்ற காளைகளின்
கழுத்துக்களை நெளித்து அடக்கவல்லதொரு செயலுக்கு வெகுமதியாக நப்பின்னையை அடைந்தான்.
(ஆன் ஏறு ஏழ் வென்றான் –பெருமாள் திருமொழி 1/4/1) காம்பணை தோள் பின்னைக்காய் ஏறுடனேழ் செற்றதுவும் – திருவாய்மொழி 2/5/7)
(வம்பவிழ் கோதை பொருட்டா மால்விடை ஏழடர்த்த – திருவாய்மொழி 3/5/4).
இங்கு ஸ்வாமி ஹரி வம்சத்தில் வந்த கதையை நினைவுபடுத்துகிறார்.
யசோதைக்கு விதேஹ நகரத்தில் கும்பகன் என்ற அரசர் இருந்தார். அவரிடம் ஆக்களும் ஆன்களும் அநேகம்.
காலநேமியின் ஏழு புதல்வர்களும் காளை வடிவெடுத்து அதில் புகுந்துவிட்டனர்.
தன் தந்தை பகவானால் கொல்லப்பட்டதையும் தாங்கள் தோற்றதையும் மனதில் கொண்டு கோகுலத்திலும்
மற்ற அண்டை ப்ரதேசங்களிலும் தொல்லை கொடுத்து வந்தனர். அவற்றின் தொல்லை தாங்காத மன்னன்
காளைகளை அடக்குபவர்க்கு தன் மகளை மனைவியாக்குவேன் என அறிவிக்க
கண்ணன் அவற்றை அடக்கி அவளை மணந்தார் என்கிறது ஹரிவம்சம்.
ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் சத்யா (நாக்னஜிதி) என்பவளை எருதுகளை அடக்கி மணம் புரிந்தார் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.
இதில் பால்யத்திலே நடந்த விவாஹம் என்பதால் ஹரிவம்ச கதாபாத்திரமே என்று அப்பைய தீக்ஷிதர் விளக்குகிறார்.

99.கரேண த3ம்போ4ளி கடோரதுங்கா3ந் தே3ஹாந் ப்ருதூந் தா3நவ து3ர்வஷாநாம்
விம்ருத்4ய நூநம் வித3தே4 முகுந்த3: ப்ரியாஸ்தந ஸ்பர்ச விஹாரயோக்3யாம் (நாராயணீயம் 81/4)

வஜ்ராயுதம் போல் கடினமானதும் மிகப் பெரியவையுமான அஸுர துஷ்டர்களான காளைகளின் பூதாகாரமான
உடல்களை ஒருகையினாலேயே அழுத்தி அழித்த முகுந்தனான கண்ணன் தனது ப்ரியையின் திருமுலைத் தடங்களைத் தொட்டு
அணைக்கவும் அழுத்தவும் முன்கூட்டியே பயிற்சி செய்து கொண்டான் போலும்.
(லக்ஷ்மி சஹஸ்ரத்தில் ஸ்வாமி வேங்கடாத்வரி ப்ரயத்ன ஸ்தபகத்தில் சாதிக்கிறார்.
உலகுக்கே உணவூட்டக் கூடிய உனது ஸ்தன பாரத்தினை தாங்குவதற்காகவே கூர்மாவதாரத்தில் மலையைத் தூக்கிப்
பயிற்சி செய்தாரோ? ஸ்வாமி தேசிகனின் இச்ச்லோகத்தினை ஸ்வாமி இதற்கு உதாரணமாகக் கொண்டாரோ?)

100.ஆத்மீய பர்யங்க3 பு4ஜங்க3கல்பௌ அக்ஷேப்ய ரக்ஷா பரிகௌ4 ப்ருதி2வ்யா:
நீலோபதா4நீகரணாத் ஸ மேநே பூ4யிஷ்ட த4ந்யௌ பு4ஜபாரிஜாதௌ

தனது பள்ளிக்கட்டிலான ஆதிசேஷன் போன்றவையும் பூமிக்கு அகற்ற முடியாத உழல் தடிகளோ எனத் தோன்றும்
தனது புஜங்களை நப்பின்னைக்கு அணையாக்குவதால் அவை சிறந்த பாக்யம் செய்தனவோ என்று எண்ணினான்.
அப்புஜங்களும் பாரிஜாத மரத்தை ஒத்திருந்தது. புஜங்களை பாரிஜாத மரங்களாக வர்ணிப்பது ரஸம்.
பெண்களையோ அவர்களின் கைகளையோ கொடிபோல் வர்ணிப்பதும் உண்டு.
மரத்தைச் சுற்றிக் கொடி பட்ர்வதுபோல் ஆடவரை அண்டி பெண்கள் அணைத்து விளங்குவர்.
கண்ணனே பாரிஜாதம் எனில் அவன் கைகளை மட்டும் பாரிஜாதம் என்று எப்படி கூறலாம்?
பாரிஜாதங்கள் போன்றிருக்கும் கைகள் என்று உபமானமாகவே கூறப்பட்டது.
மென்மை, அழுத்தம் நறுமணம் ஆகிய மூன்று தன்மைகளையும் உணர்த்துவதற்காகவே உணர்த்தப்பட்டன போலும்.
(சென்று சினவிடையேழும் பட அடர்த்துப் பின்னை செவ்வித்தோள் புணர்ந்து…பெரியதிருமொழி 3/10/10)

101.ராகா3தி3ரோக3 ப்ரதிகாரபூ4தம் ரஸாயநம் ஸர்வத3சாநுபா4வம்
ஆஸீத் அநுத்4யேயதமம் முநீநாம தி3வ்யஸ்ய பும்ஸோ த3யிதோபபோ4க3:

முந்திய ஸ்லோகத்தில் கண்ணன் நப்பின்னையை அனுபவித்த முறையை பரமபோக்யமாய் அருளிச் செய்தார்.
இவ்விதம் லீலைகளை அனுபவித்தல் சரியா? ச்ருங்கார ரஸ புஷ்டியை மையமாய் வைத்துப் பாடுபவர் எங்ஙனம்
வேண்டுமானாலும் பாடிவிட்டுப் போகட்டும்! ஆனால் ஸ்வாமி இப்படியெல்லாம் வர்ணிக்க வேண்டுமா?
இவ்வகையில் எழும் சந்தேகங்களுக்கு ஸ்வாமி இச்ச்லோகத்தில் விடையளிக்கிறார்.
கவி சமயத்தில் கவிகள் கையாண்ட முறையை மீறுவது பொருத்தமில்லை, மேலும் கண்ணனுடைய திவ்யமான லீலைகளையும்
திவ்யமான சரிதங்களையும் அவன் காட்டித்தந்ததை அவ்வண்ணமே கூறுவதுதான் ஏற்றம்.
நப்பின்னை போகாதிகளை பரமபோக்யமாக வர்ணித்தபோது கூட சித்தவிஹாரம் ஏற்படாது.
இது எல்லா அவஸ்தைகளுக்கும் போக்யமாகவும் மனதில் ஏற்படும் விகாரங்களுக்கு நிவாரணமாகவும்
எல்லா சமயங்களிலும் உபயோகப்படக் கூடிய ஓர் அற்புதமான ஔஷதமாகவும் முனிவர்களின் த்யானத்திற்கு
பகவத் ச்ருங்கார சேஷ்டைகள் போக்யமாகவும் இருந்தது.

102.அநுத்3ருதா நூநம் அநங்க3பா3ணை: ஸுலோசநா லோசநபா4க3தே4யம்
ப்ரத்யக்3ரஹீஷு: ப்ரதிஸந்நிவ்ருத்தம் த்யக்தேதரை: அக்ஷிபி4: ஆத்மநா ச

விதேஹ நாட்டிலிருந்து திரும்பி வருகின்றவனும், கண்களுக்கு பாக்யமாய் இருப்பவனுமான கண்ணனை,
கண்ணழகிகளான பெண்டிர் மன்மத பாணங்களால் துரத்தப்பட்டவர்களாய் மற்றொன்றினைக்
காணாத கண்களாலும் உள்ளத்தாலும் எதிர் கொண்டழைத்தனர்.

103.வ்ரஜோபகண்டே விபு3தா4நுபா4வ்ய: கோ3பீஜநைர் ஆத்மகு3ணாவதா3தை:
ஸமாவ்ருதோ நந்த3ஸுத: சகாசே தாராக3ணைர் இந்து3: இவாந்தரிக்ஷே

கோகுலத்தின் அருகில் தமது குணங்களால் தூய்மையுடைய கோபஸ்த்ரீகளுடன் மஹா மேதாவிகளால் அனுபவிக்கத்தகுந்த
குணக்கடலான நந்தகோபரின் மைந்தன் வானில் நக்ஷத்திரங்களுடன் விளங்கும் சந்திரன் போல விளங்கினான்.

104.ஹத்வா ஸயூதம் த்ருணராஜஷண்டே ராமாச்யுதௌ ராஸப4தை3த்ய உக்3ரம்
அதோஷயேதாம் ப்4ருஷம் ஆத்மப்4ருத்யாந் ஸ்வாத்4யை: ஸுதா4பிண்டநிபை4: பலௌகை4: (ஸ்ரீமத் பாகவதம் (10/15/15-44)

(காட்டை நாடித் தேனுகனும் களிறும் புல்லும் உடன்மடிய வேட்டையாடி வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே– நாச்சியார் திருமொழி 14-9)
பனங்காட்டில் தனது இனத்துடன் மிகக் கொடிய உருவில் வந்த அஸுரனைக் கொன்று ராமனும் கிருஷ்ணனும்
மிகவும் ருசிகரமானவையும் அமுதக்கனியோ என்பது போலிருந்த பனம்பழங்களால் தமது வழிவந்தவர்களை மகிழச்செய்தனர்.
இதுவரை கண்ணனின் சரிதத்தையே கூறி வந்தார். இப்பொழுது பலராமனுடன் இணைந்து கண்ணன் செய்ததை குறிப்பிடுகிறார்.
பனங்காட்டில் கழுதை உருவில் வசித்த தேனுகன் என்ற அசுரன் மனிதர்களையே கொன்று தின்பதால் மனித சஞ்சாரமே இல்லாமல் போய்விட்டது.
அங்குள்ள பனைமரங்களில் பழங்கள் காய்த்துத் தொங்கின. கண்ணனைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு அதில் ஆசை ஏற்படவே
பலராமன் அங்கு சென்று மரங்களை குலுக்கி உலுக்கினார்.
இதைக் கண்ட தேனுகன் பலராமன் மீது பாய அவனையும் அவனோடு வந்த அனைத்து அசுரர்களையும் அழித்தார்.
அன்று அவர்கள் அப்பழங்களையும் உண்டு களித்தனர்.

105.கதா3சித் ஆஸாதி3த கோ3பவேஷ: க்ரீடாகுலே கோ3பகுமாரப்3ருந்தே3
ஸ்கந்தே4ந ஸங்க்3ருஹ்ய ப3லம் ப3லோயாந் தை3த்ய: ப்ரலம்போ3 தி3வம் உத்பபாத (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/18/17-30)

ஒரு சமயம் கண்ணன் பலராம கோஷ்டி, தன் கோஷ்டி என்று வகுத்துக் கொண்டு விளையாடினான்.
அச்சமயம் ப்ரலம்பன் என்ற அசுரன் இடையர் வேடம்ப் பூண்டு உள்ளே புகுந்து கண்ணனை தனித்து இழுத்துச் சென்று
கொல்ல நினைத்தான். இதையறிந்த கண்ணன் ஒரு விளையாட்டினை வகுத்தான்.
தோற்றவன் வென்றவனைச் சுமந்து செல்லவேண்டும் என்பதே அது.
தான் தோற்றதாக காண்பித்து ஸ்ரீதாமா என்பவனைச் சுமந்து சென்றான்.
இதைக் கண்ட ப்ரலம்பன் பலராமனிடம் தோற்றதாகக் காண்பித்து அவனைத் தோளில் சுமந்து வெகுதூரம் சென்று வானில் எழும்பினான்.

106.பபாத பூ4மௌ ஸஹஸா ஸ தை3த்ய: தந்முஷ்டிநா தாடிதசீர்ணமௌலி:
மஹேந்த்3ரஹஸ்த ப்ரஹிதேந பூர்வம் வஜ்ரேண நிர்பி4ந்ந இவாசலேந்த்3ர:. (நாராயணீயம் 57வது தசகம்)

அந்த அஸுரன் பலராமனின் முஷ்டியினால் குத்தப்பெற்று தலை பலவாறு சிதறியவாறு மறுகணமே பூமியில் விழுந்தான்.
இந்திரன் வஜ்ராயுதத்தினால் மலைகளைப் பிளக்க அம்மலை விழுந்தது போல் இருந்தது.
(தேனுகன் பிலம்பன் காளியன் என்னும் தீப்பப்பூடுகள் அடங்க உழக்கி – பெரியாழ்வார் – 3/6/4)

107.ஸ்வவாஸஸா க்லுப்த கலங்கலக்ஷ்மீ: காந்த்யா தி3ச: சந்த்3ரிகயேவ லிம்பந்
ரராஜ ராமோ த3நுஜே நிரஸ்தே ஸ்வர்பா4நுநா முக்த இவோடுராஜ:

தனது ஆடையினால் களங்கம் பெற்றது போலவும், தனது உடலழகால் நிலவு கொண்டு திக்குகளை வெள்ளை பூசுவது போலவும்
ப்ரலம்பாஸுரன் மாண்டவுடன் ராகுவின் பிடியிலிருந்து விடுபட்ட சந்திரன் போல பலராமன் விளங்கினான்.
(பலராமன் எப்போதும் நீலநிற ஆடை அணிந்திருப்பான். பொன்னிறமான அவனது உடலுக்கு அது சந்திரனில் உள்ள
களங்கமோ என்று சொல்லும் வகையில் அமைந்துவிட்டது).
(கருளுடைய பொழில்மருதும் கதக்களிறும் பிலம்பனையும் ………….உடையவிட்டு ஓசை கேட்டான். பெரியாழ்வார் 4/9/3)
காளிங்க ந(ம)ர்த்தனம் : (108-127) (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/16/1-67)

108.விநைவ ராமேண விபு4: கதா3சித் ஸஞ்சாரயந் தே4நுக3ணம் ஸவத்ஸம்
வநச்ரியா தூ3ர விலோபி4தாக்ஷ: கஞ்சித் யயௌ கச்சம் அத்3ருஷ்டபூர்வம் (நாராயணீயம் 55வது தசகம்)

பலராமன் இல்லாமலேயே ஒருசமயம் ஆவினத்தை மேய்க்க கன்றுகளுடன் மேய்க்கச் சென்ற கண்ணன்
வனத்தில் வனப்பினால் ஈர்க்கப்பெற்று வெகுதூரம் சென்று விட்டான். அங்கு இதற்குமுன் கண்டிராததொரு ஓடை மடு இருந்தது.

109.யத்ருச்சயா சாரித தே4நுசக்ர: கூலாந்திகே விச்வஜநாநுகூல:
கலிந்த3ஜாம் காலிய பந்நக3ஸ்ய க்ஷ்வேலோத்க3மை: கஜ்ஜலிதாம் த3த3ர்ச:

ஸ்வதந்திரமாக மாடு மேய்த்துவரும் கண்ணன் உலகங்களுக்கெல்லாம் அநுகூலமாயிருப்பவன் அக்கரையின் அருகில்
காளியன் என்ற அரவின் விஷத்தினால் கொப்பளித்துக் குழம்பி சாந்து போன்றிருக்கும் நீரினுடைய யமுனையைக் கண்டான்.
(யமுனைக்கு களிந்தஜா என்றும் பெயர். கலிந்த மலையில் தோன்றுகிறபடியால் இப்பெயர்.)

110.விஷாக்3நிநா முர்முரித ப்ரதாநே வைரோசநீ தீரவநாவகாசே
அஹீந்த்3ரம் ஆஸ்கந்தி3தும் அத்4யருக்ஷத் காஷ்ட்டாக்ருதிம் கஞ்சன நீபவ்ருக்ஷம்

விஷத்தீயினால் ஒரு வகையான கொந்தளிப்பும் ஓசையும் உடைய யமுனை யாற்றங்கரையில் உள்ள காட்டுப் ப்ரதேசத்தில்
இலை மலர் தளிர் ஏதுமில்லாமல் வெறும் கட்டையாக இருந்த ஒரு கடம்பமரத்தில் ஏறி அங்குள்ள அப்பாம்பினை அழிக்க எண்ணினான்.
(விரோசனன் – சூரியன். அவனுடைய பெண் – வைரோசநீ) களிந்தன் என்றாலும் சூரியன்.
ஆகவே காளிந்தீ என்றும் யமுனையை அழைப்பர். .
மேலும் பாகவதம் 10வது ஸ்கந்தம் 58வது அத்யாயத்தில் சூரியனின் பெண்ணான காளிந்தீ என்பவள் விஷ்ணுவைத் தவிர
வேறொருவரை மணக்க மாட்டேன் என்று கூறி கடுந்தவம் புரிந்தாள். சூரியனால் யமுனைக்குள் நிர்மாணிக்கப்பட்ட நகரில் அவள் வசித்தாள்.
க்ருஷ்ணன் அவளை மணந்து கொண்டார். அவரின் அஷ்டமஹிஷிகளில் ஒருவளாய் அவள் திகழ்ந்தாள்.
காளிந்தி வசித்தபடியால் யமுனைக்கு காளிந்தீ என்றும் பெயர்)

111- மது4த்3ரவைர் உல்ப3ண ஹர்ஷபா3ஷ்பா ரோமாஞ்சிதா கேஸர ஜாலகேந
பத்ராங்குரை: சித்ரதநு: சகாசே க்ருஷ்ணாச்ரிதா சுஷ்க கத3ம்ப3சாகா

அந்தமரம் செய்த பாக்யத்திற்கு ஈடான பாக்யம் வேறு யாருக்கும் இல்லை யெனலாம். யமுனை யாற்றங்கரையில் இம்மாதிரி
ஒரு மரமாக ஆவேனோ என்று பக்தியினால் ஏங்குவதும் உண்டு. பட்டுப்போன மரத்தின் கிளை திருவடி ஸ்பர்சத்தினால் பால் கட்டியது.
ஆனந்தக் கண்ணீர் வடிப்பது போல் சொட்டு சொட்டாகப் பால் சிந்தியது. கிளை முழுவதும் தளிர் தோன்றியது.
இது மயிர் கூச்செறிவது போலாயிற்று. கேஸரங்கள் படிந்தது விசித்திரமான உடலமைப்பு பெற்ற யுவதியைப் போலாயிற்று.
இவ்வளவும் கண்ணனின் திருவடி சேர்க்கையின் பயனேயன்றோ? கண்ணனின் பார்வைக்கே அந்த தன்மையுண்டு.
திருவடி சேர்க்கைக்கு கேட்கவா வேண்டும்? கல்லைப் பெண்ணாக்கியது போல் மரமும் உயிர்த்தெழுந்தது.
( ஆசிந்வத……… – அதிமாநுஷஸ்தவம் – ப்ருந்தாவனத்தில் உள்ள மரங்களில் நீ ஏறுவாய்.
உன் திருவடித் தொடர்பு பெற்றதால் அதன் சந்ததிகள் கூட நமக்கு குல தைவதம் போன்றது)

112- நிபத்ய ஸங்க்ஷிப்த பயோதி4கல்பே மஹாஹ்ரதே3 மந்த3ரபோத ரம்ய:
விஷ வ்யபோஹாத் அம்ருதம் விதா4தும் ஸ்வாதூ3தயம் க்ஷோப4யதி ஸ்ம ஸிந்து4ம்

சுருங்கியதான ஸமுத்திரமோ என்று சொல்லக்கூடிய அம்மடுவில் மந்தர மலையின் குட்டியோ என்று சொல்லக் கூடிய
மிகவும் அழகான கண்ணன் குதித்து விஷத்தை அகற்றி அமுதத்தை உண்டு பண்ணவோ என்னலாம்படி
கடலைப் போல அதைக் கலக்கலானான்.

113.க்ருதாஹதி: க்ருஷ்ண நிபாதவேகா3த் ஆநந்த3ரூபா விததைஸ் தரங்கை3:
ஸர்பாபஸாரௌஷதி ஸம்ப்ரயுக்தா பே4ரீவ ஸா பீ4மதரம் ரராஸ

கண்ணன் குதித்த வேகத்தினால் அந்த மடுவில் உள்ள நீரானது தாக்கப்பட்டதாய்
(குதித்த வேகம்,குதிக்கும்போது ஏற்பட்ட வேகம், ஆழம் அழுத்தம், இவற்றால் தாக்கப்பட்டதாய்)
பேரலைகள் எழுந்து யமுனையே பேரலைகளால் போர்த்தப்பட்ட மாதிரி ஆகிவிட்டது. அப்பொழுது எழுந்த பேரோசை
பாம்புகளே வெளியேறி விடுங்கள் என்று எச்சரிக்கை செய்து அடிக்கப்படும் பேரீ வாத்யம் போல் பயங்கரமாய் இருந்தது.
(பச்சிலைப் பூக்கடம்பேறி விசைகொண்டு பாய்ந்துபுக்கு – பெரியதிருமொழி 10/7/12)
(ஸர்பாபஸாரௌஷதி – சாதாரணமாகவே பேரியில் அதிக ஓசை ஏற்பட சில மூலிகைகள் பூசப்படுவதுண்டு.
அதன் மீது ஒருவிதமான மூலிகையின் சாற்றினைப் பூசினால் அதிலிருந்து கிளம்பும் ஓசை பாம்புகளை விரட்டச் செய்யும்.)

114.ப்ரஸக்த க்ருஷ்ண த்4யுதிபி4: ததீ3யை: ப்ருஷத்கணை: உத்பதிதை: ப்ரதூர்ணம்
அத்3ருச்யதாத்4யோதிதம் அந்தரிக்ஷம் பீதாந்த4காரைர் இவ தாரகௌகை4:

கண்ணனுடைய திருமேனி ஒளிகளின் சேர்க்கையால் மேன்மேலும் எழும்புகின்ற அலைகளின் திவலைகளைப் பார்க்கும்போது
வானில் நக்ஷத்திரங்கள் எல்லாம் இருளைக் குடித்திருக்கின்றனவோ என்று சொல்லும் பாங்கில் அமைந்துள்ளது.
முந்திய ஸ்லோகத்தில் அலைகள் உண்டானபோது ஏற்பட்ட ஒலியை விளக்கினார். இப்போது ஒளியினை விளக்குகிறார்.
யமுனையின் நிறம் வானம் போல இருக்கின்றது. அதில் வெளுத்த அலைத்திவலைகள் தோன்றும்போது இடையிடையே
கறுப்பு நிறமும் தோன்றுகிறது. இந்த நக்ஷத்திரங்கள் இருளைக் குடித்து விட்டனவோ என்பது போலத் தோன்றுகிறது.
இதைத்தான் 2வது ஸர்கத்தில் விளக்கும்போது சந்திரனில் உண்டான களங்கம் அவனால் குடிக்கப்பட்ட இருளாகும் என்கிறார் ஸ்வாமி.

115.உத3க்3ரஸம்ரம்ப4ம் உதீ3க்ஷ்ய பீ4தா: தார்க்ஷ்யத்4வஜம் தார்க்ஷ்யம் இவாபதந்தம் (இவ ஆபதந்தம்)
ப்ரபேதி3ரே ஸாக3ரம் ஆச்ரிதௌகா4: காகோத3ரா: காலியமாத்ர சேஷா:

அதிகமான கோபத்துடன் சீறிப்பாய்ந்த கண்ணனைக் கண்டவுடன் கருடனைக் கண்டதைப் போல் நடுநடுங்கிய
பாம்புகள் எல்லாம் யமுனையின் வெள்ளத்தில் பாய்ந்து கடலை அடைந்து விட்டன. காளியன் மட்டுமே இருந்தது.
(நஞ்சுமிழ் நாகம் கிடந்த பொய்கைபுக்கு அஞ்சப் பணத்தின் மேல் பாய்ந்திட்டருள் செய்த அஞ்சன வண்ணன் 3/9/5 பெரியாழ்வார்)

116. அதா2ம்ப4ஸ: காளியநாக3ம் உக்3ரம் வ்யாத்தாநநம் ம்ருத்யுமிவ: உஜ்ஜிஹாநம் (ம்ருத்யுமிவோஜ்ஜிஹாநம்)
போ4கே3ந ப3த்4நந்தம் அபோஹ்ய சௌரி: ப்ரஹ்வீக்ருதம் தத்பணம் ஆருரோஹ

திறந்த வாயுடன் காளிய மடுவிலிருந்து யமன் போல் வெளிவருவதும், மிகவும் கொடியதுமான தனது உடலாலே
கண்ணனைக் கட்டுவதுமான அந்த பயங்கரநாகத்தை உதறித்தள்ளி தாழ்ந்திருக்கும் அதன் தலையில் ஏறிவிட்டான்.
(தளைக் கட்டவிழ் தாமரை வைகு பொய்கைத் தடம்புக்கு அடங்கா விடங்கல் அரவம் இளைக்கத் திளைத்திட்டு
அதனுச்சிமேல் அடிவைத்த அம்மான் (திருமொழி 3/8/7)

117.ஸத்4யோ மஹாநீலமயீம் முகுந்த3: ஸ பத்மராகா3ம் இவ பாத3பீடீம்
க்ராமந் ப2ணாம் காளிய பந்நக3ஸ்ய க்3ரஸ்தோதி3தோ பா4நு: இவாப3பா4ஸே

காளியன் கருநாகம். அதனுடைய தலை மிகவும் கரியது, அதனுடைய தலையில் மாணிக்கம். அம்மாணிக்கம் சிவந்தது.
அது பத்மராகம் போலுள்ளது. இந்திர நீலக்கல்லில் பதித்த பத்மராகம் என்பதுபோல் அமைந்திருக்கிறது.
அப்படியொரு பாதபீடம் அமைக்கப்பட்டதோ என்னலாம்படி அதன் தலை இருக்கிறது. அதில் தனது திருவடியை வைத்தான்.
மணிபீடம் கிடைத்துவிட்டது போலும். இப்போது கண்ணன் ராகுவின் பிடியிலிருந்து வெளிக்கிளம்பும் சூரியன் போலிருக்கிறான்.

118.ப2ணாமணீநாம் ப்ரப4யோபரக்தே கே2லந் ப3பௌ4 சக்ரிணி சக்ரபாணி:
ப்ரதோ3ஷஸிந்தூ3ரிதம் அம்பு3வாஹம் ப்ராசேதஸோ நாக3 இவோபம்ருத்3நந்

பாம்பின் தலைகளில் விளங்கும் மணிகளின் காந்தியினால் மேலும் சிவப்பாயிருக்கிறது அந்த கருநாகம்.
அதன் மீது விளையாடுகின்றான் கண்ணன். சக்ரீ என்பதற்கு பாம்பு என்று பொருள்.
மேலும் அவன் உடல் சுருண்டு சக்கரம் போல் ஆகிவிட்டது. குண்டலம் குண்டலமாக மாணிக்கங்கள்.
மணிகளின் காந்தி உடல் முழுவதும் வீசுவதால் நிஜரூபம் மறைந்து பாம்பே சிவப்பாக மாறிவிட்டது.
மாலை வேளையில் (ப்ரதோஷ வேளையில்) சூரியனுடைய மந்தமான கிரணத்தினால் மேகம் சிவந்து காணப்படுவது போல்
காளியன் காணப்படுகிறான். இங்கு கண்ணன் காளிங்கன் மேல் குதித்து சிவந்த வானத்தை மிதித்து விளையாடும்
மேற்கு திக்கஜமான வாருண வாரணத்தை போல் ப்ரகாசிக்கிறான் .

119.ப்ரணேமுஷாம் ப்ராணப்4ருதாம் உதீ3ர்ணம் மநோ விநேஷ்யந் விஷமாக்ஷ வக்த்ரம்
அகல்பயத் பந்நக மர்த்த3நேந ப்ராயேண யோக்3யாம் பதகே3ந்த்3ரவாஹ:

சக்ரபாணியான கண்ணன் சக்ராகாரத்தில் வளைந்துவிட்ட காளியனின் தலையில் விளையாடினான் என்பதனை எடுத்துக் கூறினார்.
அங்கு அந்த விளையாட்டு அவன் தலைகளை நசுக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. அங்கு விளையாட்டு போல் தோன்றினும் அழுத்தமே ப்ரதானம்.
ஒரு தலையை அழுத்தும்போது வேறொரு தலை எழும்புகிறது. அதை அழுத்தினால் வேறு தலை என்ற கணக்கில் எழுவதால்
அனைத்தையும் மிதித்து வருவதால் விளையாட்டாகத் தோன்றினாலும் அதிலிருந்து நாம் அறிய வேண்டியவற்றை
சுட்டிக் காட்டும் பாங்கு அலாதியானது. சரணம் அடைந்தவர்களின், மிக மிக கொடியதில் இழியும் விஷமான
நோக்குகளை யுடைய மனதினை திருத்துவது எப்படி என்பதை நிரூபிக்கின்றவனாய் காளியனின் தலைகளை மிதித்துக் காட்டி
கண்ணன் ஒருவிதமான எடுத்துக்காட்டை நிரூபிக்கின்றான்.
(விஷமாக்ஷ வக்த்ரம் – விஷமான கண்களையுடைய முகம். மநோ – மந: விஷமான இந்திரியங்களை முகமாகக் கொண்ட என்று அர்த்தம்.
மனதிற்கு உருவமில்லை. ஆனால் அது இந்திரியங்களின் வாயிலாகச் செயல்படுகிறது. மனதின் சேர்க்கை இல்லாவிடில்
இந்திரியங்கள் செயல்படுவதில்லை. ஆதலால் அது இந்திரியங்களை ஆட்டிப்படைக்கிறது. 10 இந்திரியங்களை முகமாகக் கொண்டது
மனது என்ற அரக்கன் என்று ஸ்வாமி தேசிகன் விவரிக்கிறார்.
அதேபோல் 101 முகங்களும் க்ரூரமான கண்களையும் கொண்ட அப்பாம்பினை அழுத்தி நசுக்கி மனதை எப்படி அடக்குவது
என்பதை அப்யாஸமாக விவரிக்கிறான் போலும்.

120.தத்3 போ4க3ப்3ருந்தே3 யுக3பத் முகுந்த3: சாரீ விசேஷேண ஸமைக்ஷி ந்ருத்யந்
பர்யாகுலே வீசிகணே பயோதே4: ஸங்க்ராந்த பி3ம்போ3 பஹுதே3வ சந்த்3ர:

அப்பாம்பின் பணாமணிகளில் சாரீ என்ற முறையில் நர்த்தனம் செய்கின்ற அந்த முகுந்தன் கலக்கமுற்று கொதித்து
எழும் அலைக்கூட்டத்தின் நடுவே ஒரே சமயத்தில் தோன்றும் பல உருவங்கள் கொண்ட சந்திரன் போல் காணப்பட்டான்.
சாரீ என்பது ஒரு நர்த்தன வகை. ந்ருத்ய சாஸ்திரத்தில் ந்ருத்யாரம்பத்தில் செய்யப்படும் பாதகதி.
நர்த்தனம் பண்ணும்போது கால், முழங்கால்,தொடைகளின் செயல்களுக்கு சாரீ என்று பெயர்.
சந்திரன் அலைகளில் தென்படுவது போல் கண்ணனின் நர்த்தனம் அதன் பணாமணிகளில் தென்பட்டது என்பதாம்.
(பட அரவு உச்சிதன் மேலே பாய்ந்து பல் நடங்கள் செய்து …பெரிய திருமொழி – 4/6/5)

121.தத் உத்தமாங்க3ம் பரிகல்ப்ய ரங்க3ம் தரங்க3 நிஷ்பந்ந ம்ருதங்க3நாத3ம்
ப்ரகஸ்யமாந: த்ரீத3சைர் அகார்ஷீத் அவ்யாஹதாம் ஆரப4டீம் முகுந்த: (அநந்த:)

அந்த காளியனின் சிரஸ்ஸை மேடையாக வைத்துக் கொண்டு அலைகளின் ஓசைகளை ம்ருதங்க ஒலியாகக் கொண்டு
தேவர்களால் போற்றப் பெற்றவனாய் தட்டுத்தடையில்லாமல் ஆரபடீ என்ற நடனத்தை ஆரம்பித்தான். தேவர்கள் ரஸிகர்கள்.
எந்தவொரு செயலும் ரஸிகர்களின் கோஷம் இருந்தால் தனித்ததொரு உற்சாகம் பெறும்.
இங்கு தேவர்கள் போற்றுதலையே தொழிலாகக் கொண்டவர்கள். மேலும் யோக க்ஷேமத்திற்காக நடைபெறும் நாட்டியம்.
எனவே இவர்கள் அனைவரும் கூடி நின்று போற்றினர்.
விஷ்ணுபுராணம் குறிப்பிடுவது போல் இது நர்த்தனமா! மர்த்தனமா! அல்லது மர்த்தனரூபமான நர்த்தனமா!
(ஆரபடீம் – ரௌத்ர ரஸ ப்ரதான வ்ருத்தி) (ப்ரளயாரபடீம் நடீம் – தயாசதகம் 23)

122.ஏகேந ஹஸ்தேந நிபீட்ய வாலம் பாதே3ந சைகேந பணாம் உத3க்3ராம்
ஹரிஸ்ததா3 ஹந்தும் இயேஷ நாக3ம் ஸ ஏவ ஸம்ஸாரம் இவாச்ரிதாநாம்

ஒரு கையினால் வாலைப் பிடித்து அழுத்தினான். அப்பொழுது ஹரி என்ற பெயருக்கேற்ப அப்பாம்பினைக் கொல்ல நினைத்தான்.
தலைகள் பலவாயினும் வால் ஒன்றே. வாலாட்ட முடியாமல் போயிற்று அப்பாம்பினால். வாலால் விலக்க எண்ணியபோது
கைப்பிடியிலிருந்து வாலையும் இழுத்துக்கொள்ள முடியவில்லை.
உயர்ந்து விளங்கும் அதன் தலையை ஒரு காலினால் அழுத்திக் கொண்டு அழுத்தமாக மிதித்து துவைத்து துன்புறுத்தினான்.
வாலையும் இறுகப் பிடித்து துன்புறுத்தியது தன் திருவடிகளை அடைந்தவர்களின் ஸம்ஸாரத்தை மாய்ப்பது போலிருந்தது.

123. ஸ பந்நகீ3நாம் ப்ரணிபாதபா4ஜாம் த்3ரவீப4வந் தீ3நவிலாபபே4தை3:
ப்ரஸாதி3த: ப்ராதி3த ப4ர்த்ருபி4க்ஷாம் கிம் அஸ்ய நஸ்யாத் பத3ம் த3யாயா (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/16/33-53)

திருவடியில் வந்து விழுந்து மன்றாடுகின்ற அந்த நாகபத்னிகளின் தீனமான வேண்டுதல்களால் மனம் இளகியவனாய்
அவர்களிடம் இரக்கம் கொண்டு அவர்கள் வேண்டிய பர்த்ரு பிக்ஷையை கொடுத்துவிட்டான்.
அவனுடைய தயைக்கு எதுதான் இலக்காகாமல் போகாது.
நாகபத்னிகள் செய்யும் ஸ்துதி விஷ்ணுபுராணத்தில் உள்ள அத்புதமான ஸ்தோத்ரம்.
கண்ணனின் மனதையே மாற்றியதன்றோ! (விஷ்ணுபுராணம் அம்சம் 5 அத்தியாயம் 7)

124.லோலாபதச்சரண லீலாஹதிக்ஷரித ஹாலாஹலே நிஜப2ணே ந்ருத்யந்தம் அப்ரதிக4 க்ருத்யம் தம் அப்ரதிமம் அத்யந்த சாருவபுஷம்
தே3வாதி3பி4: ஸமய ஸேவாத3ர த்3வரித ஹேவாக கோ4ஷமுகரை: த்3ருஷ்டாவதா4நம் அத2 துஷ்டாவ சௌரிம் அஹி: இஷ்டாவரோத­4 ஸஹித:

அழ்கான அடிவைப்புகளால் விளையாட்டாக ஏற்பட்ட அழுத்தத்தினால் விஷம் உதிர்ந்துவிட்ட விஷத்தை உடைய தனது ஸிரஸில்
களிநடம் புரிகின்றவனும் தட்டுத்தடையேதும் இல்லாத செயல்களைச் செய்கின்றவனும், இணையில்லாதவனும்,
நிகரில்லாத அழகை உடையவனும், தனது சேவகத்தைப் போற்ற வேண்டிய வேளையில் போற்றுவதென்ற தொண்டினில் விரைந்து
வந்து வானளாவிய குரலில் போற்றுகின்ற படியால் பெருகிய ஒலியுடன் வந்த தேவர்கள் கண் கொட்டாமல் அந்த நர்த்தனத்தை கண்டு களிக்க,
அத்தகைய கண்ணனை அக்காளியனும் தனது மனைவியருடன் கூடி துதிக்கலானான்.
ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் காளிய ஸ்துதி 4 ஸ்லோகங்களாகவும், ஸ்ரீ விஷ்ணுபுராணத்தில் 15 ஸ்லோகங்களும் உள்ளன. (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/16/56-59)

125.ஹரிசரண ஸரோஜ ந்யாஸ த4ந்யோத்தமாங்க3: சமித க3ருடபீ4தி: ஸாநுப3ந்த4: ஸ நாக­3:
யுக3 விரதி த3சாயாம் யோக3 நித்3ராநுரூபாம் சரணம் அசரணஸ் ஸந் ப்ராப சய்யாம் ததீ3யாம்

முன்பு கருடன் காளியனை தாக்குதல் காளியன் கடலுக்கு செல்லுதல்
நாராயணனுடைய செந்தாமரை போன்ற அடி வைப்புகளால் பாக்யம் பெற்ற சிரஸ்ஸை உடையவனும்
கருடனிடமிருந்து உண்டான பயம் நீங்கியவனும் தம்மவர் அனைவரோடும் கூடியவனுமான அந்த நாகராஜம்
யுகம் ஓயும்போது யோக நித்திரைக்கு ஏற்றதான அப்பரமனின் படுக்கையான கடலை வேறு கதியில்லாதவனாய்
தஞ்சம் அடைந்து சரண் புகுந்தான். சமித கருடபீதி: கருடனுக்கும் பாம்புகளுக்கும் எப்போதுமே பகை உண்டு.
இந்த காளியன் கருடபயத்தினால் தான் யமுனையில் இம்மடுவில் வாழ்ந்து வந்தது.
ஸௌபரி என்ற முனிவர் கருடன் யமுனையில் மீனைப்பிடித்தால் அவன் அப்போதே தொலைவான் என்று இட்ட சாபத்தை
காளியன் அறிவான் ஆதலால் அவன் பயமில்லாமல் இருந்தான். வெளியேறினால் தனக்கு ப்ராணாபாயம் ஏற்படும் என்று வேண்ட
தன் பாத இலச்சினையை உன் தலையில் இருப்பதால் கருடபயம் வேண்டாம் என்று பெருமான் அபயம் அளித்ததால்
காளியன் யமுனையை நீங்கி கடலை அடைந்தான்.

126.விவித4 முநிகணோபஜீவ்ய தீர்த்தா விக3மித ஸர்ப்பக3ணா பரேண பும்ஸா
அப4ஜத யமுநா விசுத்4தி3ம் அக்3ர்யாம் சமித ப3ஹிர்மத ஸம்ப்லவா த்ரயீவ

பற்பல வகையான முனிவர்களுக்கு உபயோகமுள்ள தீர்த்தத்தை உடையதாய் ஸர்ப்பக் கூட்டங்களே இல்லாமல்
பரம்புருஷனால் ஆக்கப்பட்டதாய் இருக்கும் யமுனை வெளி மதங்களின் தொல்லை இல்லாத மறை போல
சிறந்த தூய்மையை பெற்றுவிட்டது.

127. அவதூ4த பு4ஜங்க3 ஸங்க3தோ3ஷா ஹரிணா ஸூர்யஸுதா பவித்ரிதா ச
அபி தத்பத3 ஜந்மந: ஸ பத்ந்யா:பஹுமந்தவ்யதரா ப்4ருசம் ப3பூ4வ

பாம்புகளை அகற்றிவிட்டபடியால் சூர்யனுடைய பெண் தூய்மையடைந்து விட்டாள். ஹரியினுடைய திருவடியில்
உண்டான கங்கையைக் காட்டிலும் யமுனை பெருமதிப்புக்கு ஆளாகிவிட்டது.
இங்கு புஜங்க என்பதற்கு விஷபுருஷன் என்று கொள்ளலாம். யமுனை காளியனோடு இருந்தது தோஷம்.
இப்பொழுது விடனை விரட்டியாகி விட்டது. அன்றியும் க்ருஷ்ண அநுஸ்மரணமே ப்ராயச்சித்தம் என்கிற போது
க்ருஷ்ண ஸ்பர்சம் ஏன் பவித்திரமாக்காது! இத்தகைய தூய்மை வேறு யாருக்கு கிடைக்கும்?
தோஷம் நீங்கிப்போய் பிறரையும் தூய்மைப்படுத்துபவளாக மாறினாள்.
தூயபெருநீர் யமுனைத் துறைவனை மனத்தினால் சிந்தித்தால் போய பிழையும் புகுதுறுவான் நின்றனவும் தீயினில் தூசாகும்.

பூதனா மர்த்தனத்தில் ஆரம்பித்து காளிங்க நர்த்தனத்தில் இனிதே நிறைவுற்றது

—————-

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக சிம்ஹாய கல்யாண குணசாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம:

———————————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம்–மூன்றாம் சர்க்கம் -ஸ்லோகார்த்தங்கள்-

ஸ்ரீ க்ருஷ்ணாய பரப்ரம்ஹணே நமஹ

ப்ரமாணம் லக்ஷ்மண முநி: ப்ரதிக்ருஹ்யாத மாமகம்
ப்ரஸாதயதி யத்ஸூக்தி: ஸ்வாதீந பதிகாம் ஸ்ருதிம்

ஸ்ரீமாந் வேங்கடநாதார்ய: கவிதார்க்கிக கேஸரி
வேதாந்தாசார்ய வர்யோ மே ஸந்நிதத்தாம் ஸதா ஹரி:

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக ஸிம்ஹஸ்ய ஸர்வதந்த்ர ஸ்வதந்த்ரஸ்ய
ஸ்ரீமத் வேங்கடநாயகஸ்ய வேதாந்தாசார்யஸ்ய யாதவாப்யுதய காவ்ய க்ருதிஷு

———-

இந்த சர்கத்தில் பெருமான் ஸ்ரீக்ருஷ்ண ஜனனம், வஸுதேவ ஸ்துதி, கோகுலத்திற்கு கொண்டு செல்லுதல்,
யமுனா நதி தீரம், குழந்தையை மாற்றுதல், யோகமாயா தோற்றம் ஆகியவை 68 ஸ்லோகங்களில் வர்ணிக்கப்பட்டுள்ளது.

1. அத ஜகந்தி ப3பூ4வுர் அநாவிலாநி! அதிமிரா ஹரித: ப்ரசகாசிரே!!
அப4ஜதே3வ நிசா தி3­வச்ரியம் ஜநநபாஜிநி தே3வ தி3வாகரே!!

சர்வேச்வரனாகிய பெருமான் உதயமாகி விட்டான். உலகங்கள் அனைத்தும் உறக்கக் கலக்கமின்றி உணர்வு பெற்றன.
திசைகள் இருள் விலக நன்கு தோன்றின. சூரியன் தோன்றினால் உறக்கம் நீங்கி திக்குகள் சஞ்சாரத்திற்கு அனுகூலமாவது போல்
எம்பெருமானின் அவதாரத்தால் இரவு பகல் போலாகிவிட்டது.

2. நந்ருதுர் அப்ஸரஸோ தி3வி நந்தி3தா:கிமபி கீ3தம் அகீ3யத கின்னரை:
ச்ருதிஸுகை2: ஸமதோஷயத ஸ்வநை:அமரது3ந்து3பி4: ஆநகது3ந்து3பி4ம்

ஸுவர்கத்தில் அப்ஸரஸ்கள் நடனம் ஆடினர். கீதத்தில் தேர்ந்த கின்னரர்கள் அற்புதமான கீதத்தை இசைத்தனர்.
வானிலுள்ள பேரீவாத்யம் ஒலித்தது. ஆநகதுந்துபியான வஸுதேவர் இதைக் கேட்டவுடன் அவர் மனத்தில் ஆனந்தத்தை விளைவித்தது.

3. தசஸு தத்ர தி3சாஸ்வசரீரிணி (திசாஸு அசரீரிணி)ஜயஜயேதி ப3பூ4வ ஸரஸ்வதீ
அஜிதம் ஏகம் அகோ3சரயத் ஸ்வயம் ஸ்வரஸ வ்ருத்திர் அஸௌ அஸுராந்தகம்

பத்து திக்குகளிலும் ஜயகோஷம் உண்டாயிற்று. ஜய ஜய என்ற அசரீரி வாக்கு உண்டாயிற்று.
அசுரர்களை அழித்து ஜெயம் பெறப்போகிறவன் ஆதலாலும், வேறொருவனால் ஜெயிக்கப்பட முடியாததால் அஜிதன் என்று
பெயர் பெற்றிருப்பதாலும் எல்லா ஜெயத்தையும் தன்னிடமே உடையவனாதலாலும் ஜயன் என்ற திருநாமத்தைக் கொண்டதாலும்
அவனை அழைத்தே இக்கோஷங்கள் எழுந்தன என்று கொள்ளலாம்.
பிறந்த ஆறு குழந்தைகளுக்கும் அந்தகனாய் இருந்தவனுக்கு எட்டில் தோன்றியவன் அந்தகனாவதால் பிறந்த போதே ஜய கோஷம்.
மேலும் அஸுராந்தகம் என்பது கம்சனைக் குறிக்காமல் பொதுவாக வந்தது. இவன் ஒருவன் தொலைந்தால் அஸுரர்கள் பூண்டே இல்லாமல்
அற்றுப்போவர் என்பதாகக் கொள்ளலாம்.
மயங்கி வரங்களைக் கொடுத்து ஏமாற்றமடைகிறதாகிய தோல்வியேயற்ற பெருமானுக்கு ஜயகோஷம் எனவும் கொள்ளலாம்.

4. அநதிவேல ஸமீரண சோதி3தை:சிசிர சீகர சீப4ரிதாம்ப3ரை:
ஜலத4ரைர் அபி4தோ தி3வி த3த்4வநே ஸுரக3ஜைர் இவ ஸூசிதமங்க3லை:

ஆகாயத்தில் நிகழும் சம்பவத்தைக் கூறுகிறார். வானில் மேகங்கள் கர்ஜித்தன. அந்த கர்ஜனமானது மங்கள ஸூசகமான
யானைகளின் கர்ஜனை போல் இருந்தது.எங்கும் இவ்வொலி எழுந்தது. காற்று அடக்கத்துடன் வீசியது.
அதனால் குளிர்ச்சியான நீர்த்துளிகளால் அழகாக விளங்கியது ஆகாயம். ஐராவதம் முதலிய யானைகள் தமது தும்பிக்கைகளால்
நீரை எடுத்து மேலே தூவிக் கொள்ளும் போது அது காண்பதற்கு அழகாக இருக்கும்.
மேகங்களும் அவ்வாறே மந்த மாருதத்தால் கிளர்த்தப்பட்ட மேகங்கள், தண்ணீர் துளிகளை எங்கும் சாரல் போல் தூவியது.
காற்று வீசும்போது கோலாகலமாக கிளர்ந்த திக்கஜங்கள் துதிக்கைகளால் நீரைக் கொண்டு மூச்சை விட்டு எங்கும்
வாரி இரைத்து கத்துவது போல், மேகங்கள் முழக்கத்துடன் சாரல் போல் மங்கள நீரை இரைத்தது. (மேகவொலி சுபமாகத் தோன்றியது)

5. வவுரதோ மருதஸ் த்ரித3சாங்க3நா வத3ந ஸௌரப4 ஸாரப்4ருத: சுபா4:
முதி3த நிர்ஜர முக்த ஸுரத்3ரும ப்ரஸவ வ்ருஷ்டி மது4த்3ரவ மேது3ரா:

மங்களகரமான காற்றுகள் வீசின. அவை நறு மணத்தினை எங்கும் பரவச் செய்தன.
தேவ லோகப் பெண்டிரின அழகான முகங்களின் நறு மணத்தைச் சுமந்து வந்தன. மேலும் அவை மகிழ்ச்சியோங்கிய தேவர்கள்
தேவலோக மரங்களில் மலர்களைப் பொழிகின்ற போது அதினின்றும் கிளர்ந்த தேன் பெருக்கினால் தித்திப்பாயும் இருந்தன.
( வவு: அத; மருத: – எவை இல்லாவிடில் உலகம் மரித்து விடுமோ அவை மருத் எனப்படும். மருத – பன்மை. )
மந்தாரமாலா விகலித மகரந்தஸ்நிக்தா-வரதராஜ பஞ்சாசத்)
அழகான காற்று, அதில் நறுமணம், மேலும் இனிப்பு.என்ன ஒரு ஆனந்த மயமான வர்ணனை!

6. மது4ரிபோர் அவதார மஹோத்ஸவே முமுதி3ரே மது4ராபுர தே3வதா:
யத3பி4க3ந்தரி ப4க்தஜநே வரம் த3து3ர் அசேஷம் அதந்த்3ரித சேதஸ:

எம்பெருமானின் அவதார மஹோத்ஸவத்தால் மதுராபுரியின் தேவதைகள் அனைத்தும் மிக்க ஆனந்தமுற்றன.
தங்களை அண்டின பக்தர்களுக்குத் தடையின்றி பரபரப்புடன் அவர்கள் கோரின வரங்களை யெல்லாம் அளித்தனர்.

7. அவத3தா4ந தி4யோ முநயஸ்ததா3 யத3நதீ4தம் அதீ4தவத் அஞ்ஜஸா
நிக3மஜாதம் அசேஷம் அவேக்ஷ்ய தத் நிரவிசந்நிவ முக்திமயீம் த3சாம்

அவன் அவதரித்த போது முனிவர்கள் தாங்கள் முன்னம் ஓதாத வேத வாக்யங்களையும் ஓதினாற்போல்
புத்தி ஊன்றும் சக்தியைப் பெற்று வேதமெல்லாம் கண்டு மோக்ஷம் என்னும் ஆனந்தம் பெற்றாற்போல் ஆனந்தித்தனர்.

8. ப்ரஸத3நம் சரதா3க3ம ஸம்ப4வம் நப4ஸி மாஸி நதீ3பி4ர் உபாத3தே3
மஹிதயோக­3விதா3ம் மதிபி4: ஸமம் ச்ருதிபி4ர் அப்யநுபப்லவநீதிபி4:

அப்போது மழைக் காலத்தின் முதல் மாதமான ஆவணியாயிருந்த போதிலும் சரத் காலத்தில் ஏற்படக்கூடிய தெளிவை ஆறுகள் பெற்றன.
சிறந்த யோகப் பயிற்சி உடையவர்களின் புத்தியும் ந்யாய மீமாம்ஸைகளை ஒழுங்காகப் பெற்று வேதங்களும் தெளிவாக விளங்கின.

9. நிகி2ல சேதன மாநஸ நிஸ்ஸ்ருதா: கலுஷதா: ஸமுதே3த்ய கில க்ஷணாத்
விவிசுர் அம்ப4 இவ ஸ்வயம் ஆபகா3: ஜலநிதே4ர் இவ போ4ஜபதேர் மந:

ஜீவர்கள் எல்லோருடைய மனத்திலும் இருந்த கலக்கமெல்லாம் ஒரு நொடியிலே ஒன்று சேர்ந்து,
ஆறுகளெல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து கடலில் விழுவது போல் போஜர்களின் பதியான கம்சனின் மனத்திலே புகுந்தன.
கம்சன், அவனைச் சார்ந்தவர் அனைவரின் மனமும் கலக்கமுற்றன.

10. அஸுர வீர க்3ருஹாணி ப்ருத2க்3விதை4: அசுப4சம்ஸிபி4ர் ஆநசிரே முஹு:
அமரராஜபுரேஷு ஜஜ்ரும்பி4ரே சுப4நிமித்த சதாநி புந: புந:

அசுர வீரர்களின் க்ருஹத்தில் அசுபத்திற்கு குறிகளான பற்பல விதமான துர் நிமித்தங்கள் ஏற்பட்டன.
அமர அரசர்களான திக் பாலகர்களின் நகரங்களில் மேன்மேலும் சுப நிமித்தங்கள் தோன்றின.

11. சரமதஸ் ச ருணாத் இவ தே3வகீ- பதிர் அமுச்யத ச்ருங்கலத: ஸ்திராத்
நிகி2லப3ந்த4 நிவர்தக ஸந்நிதௌ4 விக3லநம் நிக3லஸ்ய கிம் அத்3பு4தம்

பிறப்பவனுக்குத் தீர்க்க வேண்டிய மூன்று கடன்கள். தேவரிணம், ரிஷிரிணம், பித்ருரிணம்.
மூன்றாவதான பித்ரு ரிணம் இப்போது கண்ணன் பிறந்ததால் வஸுதேவர் அந்த ரிணத்திலிருந்து விடுபட்டார்.
அதுபோல கம்சன் இட்ட விடுவிக்கலாகாத விலங்கிலிருந்தும் இப்போது விடுபட்டார்.
எல்லாவற்றிலிருந்தும் விடுவிக்கும் பகவான் அருகில் இருக்கும்போது விலங்கில் இருந்து விடுபடுதலில் வியப்பென்ன?

12. உதி3தம் ஆத்மநி தே3வக ஸம்ப4வா த3நுஜபே4த3நம் அங்கக3தம் த3தௌ4
கமபி காஞ்சந பூ4ப்4ருத் அதி4த்யகா ஹரிஹயோபல ச்ருங்க3ம் இவாத்3பு4தம்

தன்னிடம் தோன்றிய தங்கத்தை தேவகி தன் மடியில் வைத்துக் கொண்டு வீற்றிருக்கிறாள்.
தங்க நிறமான மேரு மேல் மரகத மணிக் குன்றம் போல அவன் மிளிர்ந்தான்.

13. வித்4ருத சங்க2 ரதா2ங்க3 க3தா3ம்பு3ஜ சப3லித: சுப4யா வநமாலயா
பிதுர் அஸூத முத3ம் ப்ருது2கஸ் ததா3 ஜலதி4டிம்ப4நிபோ4 ஜநநீத்4ருத: (ஸ்ரீமத் பாகவதம் (10/3/ 9 – 10)

வநமாலி கதை சார்ங்கம், சக்கரத்துடன் தோன்றிய அக் கடல் வண்ணனைக் கண்ட தந்தைக்கு அக் குழந்தை
சிறுகடல் போல் தோன்றி ஆனந்தத்தை விளைவித்தது. இங்கு கடலுக்கும் குழந்தைக்கும் சிலேடையான சில அடைமொழிகள் உண்டு.
சங்கம் – பாஞ்சசன்யம், ரதாங்கம் – திருவாழி, கதை – கௌமோதகம், அம்புஜம் ஏந்தி வநமாலை தரித்திருப்பவன் கண்ணன்.
சங்கம் – கடலில் பல சங்குகள் உண்டு. ரதாங்கம் என்று சொல்லப்படும் ப்ராணிகள் உண்டு. சக்ரவாஹம் என்ற பட்சி உண்டு.
மேலும் நீரில் உண்டாவது அம்புஜம். மேலும் வனமாலை என்பது கடல் ஓரத்தில் உள்ள காடுகளின் வரிசை.

14. பிதரம் அப்3ஜபு4வாம் அநபாயிநம் ப்ரியதமாங்கக3தம் பரிபச்யதா
ஸ விபு4ர் ஆநகது3ந்து3பி4நா மஹாந் அவிததை: ஸ்வகு3ணைர் அபி4துஷ்டுவே—(ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/3/12-22)

பல பிரம்மன்களுக்கு பிதாவாய் விளங்குபவன் தன் மனைவியின் மடியில் இருக்கக் கண்டு வஸுதேவர்
ஸர்வ வைபவமுடையவனான பெருமானை அவனுடைய கல்யாண குணங்களைக் கொண்டு புகழலானார்.

வஸுதேவ ஸ்துதி ( 15-22)

15. ப்ரணிபதாமி ப4வந்தம் அநந்யதீ4: அகில காரணம் ஆச்ரித தாரணம்
அநுக3மாத் அநித3ம் ப்ரதமா கி3.ர: கிமபி யத்பத3ம் ஏகம் அதீ4யதே

வேறொன்றிலும் நோக்கின்றி சரணாகதியே புருஷார்த்தமெனக் கொண்டவனும் எல்லாவற்றிற்கும் ஆதாரமானவனும்
அண்டினவருக்கு மோக்ஷமளிப்பவனும் ஆன உன்னை வணங்குகிறேன்.
எப்போது தோன்றின? என்று காலம் குறிப்பிட முடியாத வேதங்கள் எல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து எவ்வளவு சொல்லியும் சொல்ல முடியாத
எந்த ஸ்வரூபத்தை ஓதுகின்றனவோ அந்த ஸ்வரூபம் நீயே! (யத் ஏகைக குண ப்ராந்தே – யாதவாப்யுதயம் 2வது ஸ்லோகம்)

16. விஷம கர்ம விபாக பரம்பரா விவச வ்ருத்திஷு தே3ஹிஷு து3ஸ்தரம்
கருணயா தவ தே3வ கடாக்ஷிதா: கதிசித் ஏவ தரந்தி ப4வார்ணவம்

மேலும் கீழுமான பலவகையான வினைகள் விடாமல் மேன்மேலும் உடன்வர அதற்கு வசப்பட்டு பல உடல்கள் எடுத்து
உழன்று வருகின்றனர் ஜீவன்கள். இவர்களில் வெகு சிலரே உனது கருணை கூர்ந்த கடாக்ஷத்திற்கு இலக்காகி
சம்ஸாரமென்னும் கடலைக் கடக்கின்றனர்.
(ஆண்டுகள் நாள் திங்களாய் நிகழ் காலமெல்லாம் மனமே ஈண்டு பல் யோனிகள் தோறுழல்வோம் )

17. த்வத3நுபா4வ மஹோத3தி4சீகரை: அவசபாதிபி4ர் ஆஹிதசக்தய:
அவதி4பே4த3வதீம் உபபு4ஞ்ஜதே ஸ்வபத3 ஸம்பத3ம் அப்3ஜப4வாத3ய:

பிரமன் முதலானவர்கள் தங்களுக்கு ஏற்பட்ட ஆயுள் எல்லைக்கேற்ப பதவிகளை அனுபவித்து வருகிறார்கள்.
அப்பெரிய பதங்களும் உனது ப்ரபாவம் என்னும் பெருங்கடலின் திவலைகளினால் பெறப்பட்டதெனலாம்.
அதுவும்கூட அவரவர்களின் வினைக்கேற்றவாறே அமைகின்றது.

18. ச்ருதி கிரீட சுபா4ச்ரய விக்3­ரஹ: பரம ஸத்த்வநிதி4: ப்ரதிபத்4யஸே
ஜகத் அநுக்3ரஹ மாருத சோதி3த: விவிதரூப தரங்க3 விகல்பநாம்

உனது திவ்யமங்கள விக்ரஹம் வேதங்களுக்கு க்ரீடமாய் விளங்குகிறது. பாபங்களையெல்லாம் போக்குகிறது.
எளிதில் தியானத்திற்கு இலக்காகிறது. சுத்தமான ஸத்வத்தைப் பெறுவதற்கு இடமான நீ,
காற்றினால் கடல் பல அலைகளை பெறுவது போல் இவ் வுலகை உய்விக்க பல அவதாரங்களை பெறுகிறாய்.

19. த்வயி ந தே3வ யத் ஆயததே ந தத் ஜகதி ஜங்க3மம் அந்யத3தாபி வா
இதி மஹிம்நி தவ ப்ரமிதே பரம் விப4ஜநே விவிதை4: ஸ்திதம் ஆக3மை:

உன்னிடம் எது அதீனமாக இல்லையோ அது என்று எதையுமே சொல்ல இயலாது.
உலகில் ஜங்கமம் என்றும் ஸ்தாவரம் என்றும் கூறப்படும் அனைத்துமே உமக்கு அதீனம். இதுவே உமது மஹத்துவம்.
இப்படி ஒரே வார்த்தையினால் உமது மஹிமையை அளந்துவிட்ட போதும் சாஸ்திரங்களும் ஆகமங்களும்
பிரித்து பிரித்து ஒவ்வொன்றினையும் சொல்வதிலேயே நிலை பெற்று விட்டன.

20. அகில லோகபிதுஸ் தவ புத்ரதாம் அஹம் அயாசம் அநந்ய மநோரத:
வரத3 வாஞ்சித தா3ந த்4ருதவ்ரதே த்வயி ததே3வம் அயத்நம் அபச்யத

வரங்களை அளிப்பவனே! வேண்டுவதை அளிக்க நீ சங்கல்பம் செய்திருந்ததால் நான், இவ் வுலகங்களுக் கெல்லாம் தந்தையான
உன்னையே மகனான வேண்டினேன். அப்போதே வேண்டி யிருந்தபடியால், இப்போது சிறிதும் முயற்சியின்றி அது பலித்துவிட்டது.
(ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் , பகவான் கூறுவதாவது, முன் பிறவியில் நீங்கள் 12000 வருடம் தவம் செய்தீர்கள்.
நான் உங்கள் முன் தோன்றி என்ன வரம் வேண்டும் என்று வினவ, என்னை போன்றதொரு பிள்ளையை வேண்டினீர்கள்.
உங்களுடைய ஆசையை நிறைவேற்ற யோசித்தபோது எனக்கு நிகராக யாருமில்லாததால் நானே வந்து பிறந்தேன்.
நீங்கள் மும் முறை கூறியதால், மூன்று பிறவியிலும் நானேதான் பிறந்துள்ளேன் என்றார் ,
ஸ்வயம்புவ மனு காலத்தில் சுதபா – ப்ருஷ்ணிக்கு ப்ருஷ்ணி கர்ப்பர், கச்யபர்-அதிதிக்கு வாமனன்,
இப் பிறவியில் வஸுதேவர்-தேவகி-க்ருஷ்ணன்) ஸ்ரீமத் பாகவதம் (10/3/32-45)

21. அவநிபா4ர நிராகரணார்த்திநாம் க்ரதுபு4ஜாம் அபி4லாஷம் அவந்த்4யயந்
ஜிதரிபூணி ப3ஹூநி த3யாநிதே4 விஹரணாநி விதா4தும் இஹார்ஹஸி

பூமியின் பாரத்தைப் போக்க விரும்பிய தேவர்களின் வேண்டுகோளை வீணாக்காது கருணைக் கடலான நீ
பகைவரை வெல்லும் விளையாட்டுக்களை இந்த அவதாரத்தில் செய்வாயாக!

22. த3நுஜ மோஹந தோ3ஹளிநா த்வயா ஸஹஜலாஞ்சந ஸம்வரணம் க்ஷமம்
தத் அது4நா சமயந் மம ஸாத்4வஸம் யவநிகாம் அதி4க3ச்ச யதேப்ஸிதம்

அசுரர்களை மோகமடையச் செய்வதில் குதூகலமுடைய நீர் அவதார காலத்திலும் உம்மை விட்டு பிரியாமல் உடன் தோன்றிய
அடையாளங்களை ஒளித்து விடுங்கள். நீர் இப்போது மாறி உன்னை இன்னாறென்று தெரியாதபடிக்கு மறைத்துக் கொள்ளுங்கள்!
(என் பிள்ளையென்று கூட தெரியாமல் இருப்பது நலம். ) வஸுதேவர் எட்டு அற்புதமான ஸ்லோகங்களால் பகவானைத் துதித்தார்.
ப்ரணிபதாமி என்று ஆரம்பித்து யதேப்ஸிதம் என்று முடித்தார். தன் பயத்தை அதில் கூறினார். தனக்கு என்ன நேருமோ என்ற பயமல்ல.
கண்ணனுக்கு என்ன ஆகுமோ என்ற பயமே!. (வஸுதேவ ஸ்துதி ஸ்ரீமத் பாகவதம் (10/3/13-22)

23. இதி ஸபீ4தம் அவேக்ஷ்ய த3யாநிதி4: ஸ்மிதமுகோ2 வஸுதே3வம் அபா4ஷத
த்வம் அஸி மே ஜனக: கிமிஹாந்யதா கிமபி தாத முதா4 கதிதம் த்வயா

இப்படி அஞ்சிப் பேசும் வஸுதேவரைப் பார்த்து சுய ரூபத்தில் இருக்கும் கருணைக் கடலான பகவான், கூறினதாவது –
நீர் என்னைப் பெற்ற தகப்பனார். இதில் என்ன மாறுபாடு? இவ்வாறு இருக்க ஏதேதோ சொல்லுகிறீரே?

24. இயம் அமர்த்ய பிது: தவ கே3ஹிநீ தி3விஷதா3ம் ஜநநீ மம சாநகா4
அபி4மதம் யுவயோர் அநவக்3ரஹம் ஸமயபா4வி மயைவ ஸமர்த்யதே

முந்தின ஸ்லோகத்தில் தமது தந்தையான வஸுதேவர் சொன்ன வார்த்தையை தமது புத்திரத் தன்மைக்கு இணங்க
ஏற்க மறுத்து பகவான் கூறியதாவது – இவள் தேவர்களுக்கெல்லாம் தந்தையான உமது மனைவி! தேவர்களுக்கும் எனக்கும் தாய்.
உமது புத்திரனான என்னைப் பார்த்து நீர் இவ்வாறு சொல்லலாமோ? இருப்பினும் நீவிர் செய்து கொண்ட வேண்டுகோளை
நானே சமயம் பார்த்து நிறைவேற்றுவேன். ஈஸ்வரனாக அன்றி உமது புத்திரனாகவே நிறைவேற்றுவேன்.

25. யதி3 விபே4ஷி ப4ஜாமி மனுஷ்யதாம் அத ச மாம் நய நந்த3க்3ருஹம் க்ஷணாத்
து3ஹிதரம் ச ஸமாநய தஸ்ய தாம் க3தப4யோ ப4வ தூ3ரக3தே மயி

நீர் பயப்படுவீராகில், நான் இப்போதே மனிதத் தன்மைக்கு மாறிவிடுகிறேன்.
உடனே என்னை நந்தன் இல்லத்தில் கொண்டு சேர்க்க் வேணும்.
அவருக்கு அங்கு பிறந்திருக்கும் பெண் குழந்தையை இங்கே கொண்டு வந்து விடவும்.
நான் தூரத்தில் இருப்பதால் அஞ்சாமல் இருப்பீராக.

26. அத விசம்ய நியோக3ம் அபங்கு3ரம் மது4ஜிதோ மது4ராக்ஷர மந்தரம்
ஹிதம் இத3ம் ப்ரதிபத்4ய தம் ஆத­3தே3 கு3ருதரம் க்ருபயா லகு4தாம் கதம்,

இனிய சொற்களால் ஆன அந்த மதுரிபுவின் ஆணையைக் கேட்டு இந்த ஹிதம் நல்லதென்றே எனக் கருதி
நந்தர் இல்லம் செல்வதே நலமென்று நம்பி, மானிடக் குழந்தையாய் மாறின பெருமானை இலகுவாக
தன் இருகைகளாலும் தூக்கிக்கொண்டார். (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/3/49)

27. துஹிநபா4நு தி3வாகர லோசநம் நிக3ம நிச்வஸிதம் ஸ்வஸுதஸ்ய தத்
அநுப3பூ4வ முஹுர் முஹுர் ஆத3ராத் அநக3ம் ஆநநம் ஆநகது3ந்து3பி4:

சந்திரனையும் சூரியனையும் கண்களாக உடையதும் வேதங்களைத் தனது கண்களாக உடையதும்,
வேதங்களைத் தனது மூச்சாகக் கொண்டதுமான தன் மகனுடைய அழகிய முகத்தை ஆதரத்துடன்
வஸுதேவர் மேன்மேலும் அனுபவிக்கலானார்.

28. ச்ருதிஸுக3ந்தி4 ததா3நந சந்த்3ரிகா முஷித மோஹதமா முநிஸந்நிப4:
அதி4ஜகாம ஸ தந்மயதாம் க்ஷணாத் அநிமிஷத்வம் உத ப்ரதிஸந்த3தே4

வேதத்தின் நறுமணம் வீசும் மகனின் முகம் என்னும் நிலவினால் அஞ்ஞான இருள் பறிக்கப் படவே தியானத்தால்
முதிர்ந்தவர் போலாகி ஒரே நொடியில் வஸுதேவர் தந்மயராக ( வேறொன்றிலும் நாட்டமில்லாதவராய்)
மகனையே நீடித்து காண்பவரானார். அந்தத் தோற்றமே அவருக்கு நீடித்தது.
ஒருவேளை தமக்கு முன் இருந்த இமை கொட்டாத தன்மையை மீண்டும் பெற்றாரோ?

29. ஜிக3மிஷு: ஸ தி3சோ த3ச: யாத3வ: ஸக்ருத் அவைக்ஷத ஸாத்4வஸ விஹ்வல:
அநக4வைப4வம் அர்ப4கம் உத்3வஹந் அமிதகு3ப்தி நிருத்4த3க3தௌ க்3ருஹே!

பலவிதமான காப்புகள் உள்ள அந்த இல்லத்தில், குறைவற்ற வைபவம் உடைய அக் குழந்தையைக் கையில் ஏந்தியபடி
பரபரப்பும் தளர்ச்சியும் அடைந்தவராய் அச்சத்தால் பத்து திக்குகளையும் ஒரு தரம் சுற்றிப் பார்த்தார்.

30. விஜக4டே ஸஹஸைவ கவாடிகா வ்ரஜம் அத வ்ரஜதோ யது3பூ4ப்4ருத:
உபலகல்பம் அசேரத ரக்ஷகா: ஸரணிம் ஆதி3தி3சுர் க்3ருஹதே3வதா:

நந்த கோகுலம் செல்லும் வஸுதேவருக்காக உடனே கதவு திறந்து கொண்டது. காவலர்கள் அனைவரும் கல்லைப் போல்
அசையாமல் சித்திரங்கள் போல் படுத்திருந்தனர். க்ருஹத்திற்கான தேவதைகளே வழியைக் காண்பித்தனர். ஸ்ரீமத் பாகவதம் (10/3/49)

31. க்ஷரத3ஸூந் இவ யாமிகரக்ஷகாந் முஷிதமஞ்ஜுகி3ர: சுககாரிகா:
யது3குலேந்து: அபச்யத் அமீலிதாந் பரிஜநான் அபி சித்ரக3தாந் இவ

ஒவ்வொரு யாமத்திற்கும் காவல் புரிய தயார் நிலையில் இருப்பவர்கள் இப்போது உயிர் பிரியும் நிலையில் இருப்பவர்கள்
போலிருப்பதையும், கிளி மைனா போன்ற பேசும் பக்ஷிகள் பேசும் வல்லமை யிழந்து நிற்பதையும்,
மற்றும் வேலைக்காரர்கள் கண்கள் திறந்த நிலையிலே சித்திரம் போல செயலற்று நிற்பதையும் வஸுதேவர் கண்டார்.

32. உபயதோ விசிகாம் ஸத3நாந்தராத் குவலயாப4 குமார தநுத்விஷா
சதமகோ2பலமேசகயா த்3ருதம் சமிதஸந்தமஸா: ஹரிதோ ப3பு4:

வீட்டில் இருந்து வெளியே வந்த வஸுதேவருக்கு இந்திர நீலக் கல்லின் ஒளி போன்ற கரு நெய்தல் நிறமான
கண்ணனின் திருமேனியின் ஒளியாலே திக்குகள் இருள் நீங்கி விளங்கின.

33. ச்ருதி மயோ விஹக: பரித: ப்ரபு4ம் வ்யசரதா3சு விதூ4த நிசாசர:
அநுஜகா3ம ச பூ4த4ரபந்நக3: ஸ்ப்புட பணா மணி தீ3பக3ணோத்வஹ:

அரக்கர்களை அழிக்கின்றவனும், வேத மூர்த்தியுமான கருடன் எம்பெருமானைச் சுற்றி வட்டமிட்டு வந்தார்.
பூமியைத் தலையால் தாங்கும் நாகமான ஆதிசேஷனும் மேலாப்பாகப் படங்களை விரித்து அவற்றிலுள்ள
மணிகளை விளக்காகக் கொண்டு (பூமிக்கு பாரம் குறைந்தால் நமக்கும் குறையுமென்று) பின் தொடர்ந்தார்.

34. தி3நகரோபமதீ3தி2பி4ஸ் ததா த3நுஜதே3ஹ விதா3ரண தா3ருணை:
பரிக3த: கில பஞ்சபி4ர் ஆயுதை4: யது3பதி: ப்ரஜஹௌ அஸஹாயதாம்

சூரியன் போன்ற ஒளி பெற்றவைகளும், அசுரர்களின் உடலைக் கிழித்தெறியும் தன்மை யுடையதுமான
பஞ்சாயுதங்களால் சூழப் பெற்ற யதுபதியான வஸுதேவர் தாம் தனித்திருக்கிறோம் என்ற எண்ணத்தை விட்டு விட்டார்.
முன் ஸ்லோகத்தில் கருடனும் ஆதிசேஷனும் செய்த கைங்கர்யத்தை விளக்கினார்.
இங்கு பஞ்சாயுதங்களும் செய்த சேவையினை விளக்குகிறார்.
ஏற்கனவே கருடன் மற்றும் ஆதிசேஷனின் ஒளியோடு இப்போது பஞ்சாயுதங்களின் காந்தியும் சேர்ந்தால் பேரோளியாகி விடாதோ?

35. ப்ரகு3ணம் இந்து நிவேதி3த பத்4த3தி: யது3குலேந்து3ர் அதோ யமுநாநதீ3ம்
பரமபூருஷம் அக்ஷதபௌருஷை: பதக3ராஜ இவாஷு வஹந் யயௌ

குன்றாத சக்தி யுடையவரும், யது வம்ச சந்திரனுமான வஸுதேவர் பக்ஷி ராஜனான கருடனைப் போல விரைந்து
எம்பெருமானை எழுந்தருளப் பண்ணிக் கொண்டு சந்திரனால் வழி காண்பிக்கப்பட்டு யமுனையை அணுகினார்.

36. தநு தரங்க3ப்ருஷத்கண சீதல: ஸுரபி4 கைரவ ஸௌஹ்ருத3 வாஸித:
அபி4ஸமேதம் அஸேவத மாருதோ யமுநயா ப்ரஹிதோ யது3புங்க3வம்

மெல்லிய அலைகளின் நுண்ணீர்த் திவலைகளால் குளிர்ந்ததும், மணமுள்ள ஆம்பல் பூக்களால் உண்டான சம்பந்தத்தால்
மணம் பெற்றதுமான மலைய மாருதம் யமுனையை நோக்கி வரும் வஸுதேவரைக் குறித்து யமுனையால் அனுப்பப்பட்டு
அவருக்கு சேவை செய்தது. அவர் களைப்பு நீங்கி சுகப்படும்படி வீசியது.

37. பவந கம்பித பல்லவ பாணிகா ப்ரஹிதபுஷ்பப4ரா பத3வீமுகே
உபஜுஹாவ கில ப்4ரமரஸநை: யது3பதிம் யமுநோபவநஸ்தலீ

கை அசைவது போல் காற்றினால் தளிர்கள் அசைவுற, வரும் வழியில் புஷ்பங்கள் குவியலாக சொரியப் பெற,
வண்டுகள் ரீங்காரம் செய்ய இந் நிகழ்வை காணும் போது யமுனை யாற்றின் கரையில் வளரப் பெற்ற வனமானது
கையைக் காண்பித்து புஷ்பங்களை தூவி வஸுதேவரை அழைக்கின்றது போலும்.

38. நிமிஷிதாஸித நீரஜலோசநா முகுலிதாப்3ஜமுகீ ஸவிது: ஸுதா
லலித தீ3ந ரதாங்க3 யுக3 ஸ்வநா குஹகதை3ந்யம் அசோசத் இவ ப்ரபோ4:

யமுனை சூரிய புத்ரி. அவள் இப்போது கம்சனிடம் உண்டான பயத்தினால் இரவோடு இரவாக வெளியேறி வரும்
வஸுதேவரைக் கண்டு இப்பொழுது என்ன நேரிடுமோ என்று பயந்து சோக முற்றவள் போல் காணப்பட்டாள்.
பயமில்லையாயினும் இந்நிலை கண்டு சோகிப்பது போல் தோற்றமுற்றாள்.
இரவில் மலரும் கருநெய்தல் மலர்களும் மலரவில்லை. தாமரை மலர்களும் மொட்டித்தே இருந்தன.
சக்ரவாகப் பறவைகளும் பிரிவினால் தீனமான குரலை எழுப்பிய வண்ணம் இருந்தன.
இதனால் யமுனை துயரமுற்றவள் போல் காணப்பட்டாள்.

39. விகசகைரவ தாரகிதாக்ருதிம் தநுமதீம் இவ சாரத3யாநீம்
த்வரிதம் அம்பு3நிதே­4ர் அபி4ஸாரிகாம் தரிதும் ஐஹத ஸத்யஸமீஹித:

வஸுதேவர் யமுனையை விரைவில் கடக்க முயன்றார். நக்ஷத்திரங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட சரத்கால ராத்திரி என்ற காதலி
தன் காதலனை விரைந்து சென்று அடைவது போல் கருநிறமான யமுனை ஆம்பல் என்னும் நக்ஷத்திரங்களால்
தன்னை அலங்கரித்துக் கொண்டு கடலை நோக்கி விரைந்தது. இது அபிசாரிகை என்னும் பெண்ணின் நிலையை ஒத்திருந்தது.
ஒரு பெண் அபிசாரிக்கும்போது நல்லவர் அதைக் கடத்தல் இயல்பே. வஸுதேவரும் அதையே செய்தார் போல………..

40. ப4வதி கிம் நு ப4விஷ்யதி வா கிம் இதி அநவதா4ரித சௌரி விஹாரயா
சகிதயேவ விரோசந கந்யயா விது4தவீசிகரம் கில விவ்யதே

என்ன நடக்கிறது? என்ன நடக்கப் போகிறதோ? சௌரியின் விளையாட்டு எப்படி இருக்கும் என்று விளங்க வில்லையே!
யமுனைக்கு பயம் ஏற்பட்டுவிட்டது. இந்த நிலையில் என்ன ஆகுமோ என்பவர்கள் கைகளை உதறுவார்கள்.
அதே போல் யமுனை தன் அலைகளாகிற கைகளை உதறுபவள் போல் காணப் பட்டாள்.

41. க4நதம: பரிபாக மலீமஸை: கு3ருபி4ர் ஊர்மிக3ணைர் அநுபப்லுத:
அதிததார தி3நாதி4பதே: ஸுதாம் அநக4யோக3மநா இவ ஸம்ஸ்ருதிம்

பாபங்களுக்கு விரோதியான யோகம் முதிர்ந்த மனம் உடைய மஹாத்மா, தமோகுணம் கலப்பதால் ஏற்படுகின்ற
ஆசா பாசங்களான பசி, தாகம், துக்கம், மோஹம், மூப்பு, இறப்பென்ற அலைகளால் மோதப்படாமல்
ஸம்ஸாரத்தைக் கடப்பது போல் வஸுதேவர் நள்ளிருள் போன்ற கனத்த திரள்களில் அகப்படாமல் யமுனையைக் கடந்தார்.
(அநகம் – அகவிரோதி)

42. யது3பதேர் யமுநா த்வரிதம் யத: ப்ரதியதச்ச ஸமர்ப்பித பத்4த3தி:
ஸ்வயம் அமர்த்ய மதா3வல மஜ்ஜநீ சரணலங்க்யஜலா ஸமஜாயத

யமுனை தேவ யானைகளையும் அமிழ்த்தும் ஆழமுடையதாயினும் வஸுதேவர் போகும் போதும் திரும்பி வரும் போதும்
வழி விடுவதாகி வழியில் காலால் நடந்து கடக்குமளவே தண்ணீர் உள்ளதாயிற்று.

43. அஜநி பஸ்சிமதோ ப்4ருசம் உந்நதா ரவிஸுதா புரத: ஸ்தலசேஷிதா
அதி4ருரோஹ பத3ம் கிம் அஸௌ ஹரே: ப்ரதியயௌ யதி3 வா பிதரம் கி3ரிம்

வஸுதேவருக்கு வழிவிடுவதற்காக யமுனை தன் வெள்ளத்தை நிறுத்திக் கொண்டது. அதனால் மேற்குத் திக்கில் மிக உயர்ந்து,
கிழக்கில் தரையே தெரியும்படி வற்றியிருந்தது. அதனால் இதென்ன விஷ்ணு பதம் என்ற வானத்திற்கு ஏறுகின்றதோ அல்லது
தன் தந்தையான களிந்த மலைக்கே செல்கிறதோ என்று தோன்றலாயிற்று.
(தன் சக்களத்தியான கங்கையைப் போல் தனக்கும் விஷ்ணு பத சம்பந்தம் உண்டென்கிறதோ, உயர்கிறதே, அல்லது வற்றியிருப்பதால்
தனது பர்த்தாவான கடலின் சம்பந்தமே வேண்டாம் என்றெண்ணி பிறந்தகமே போகின்றதோ என்றெல்லாம் தோன்றலாயிற்று.)

44. அக்ருதஸேதும் அநாகலிதப்லவாம் ஜநநஸிந்து4 த்3ருடப்லவம் உத்3வஹந்
ரவிஸுதாம் அதிலங்க்4ய ரமாபதிம் ஸபதி4 கோ4ஷஸமீபம் உபாநயத்

ஸம்ஸாரக் கடலுக்கே திடக் கப்பலான திருமாலையும் தான் சுமந்து கொண்டு அணைக்கட்டு இல்லாமலே,
ஓடம் ஒன்றும் வேண்டாமலே யமுனையைக் கடந்து நொடியிலே இடைச்சேரிக்கு அருகில் சென்றார்.

45. அத கயாசந காரணநித்3ரயா விவச ஸுப்தஜநம் வ்ரஜம் ஆவிசத்
த4நதபத்தந ஸம்பதி3 யத்ர ஸா ஸ்வ ஸுதம் அக்3ர்யம் அஸூயத ரோஹிணீ

எல்லாருக்குமே ஸம்ஸாரத்தில் உறக்கத்திற்கு காரணமான மாயை என்கிற நித்ரையின் வசம் உறங்கிக் கிடக்கும் ஆயர்பாடியில் புகுந்தார்.
குபேரனின் நகரத்தைப் போன்று செல்வம் நிறைந்த அவ்விடத்தில் தானே அவரது மனைவியான ரோஹிணி இவரது மூத்த மகனைப் பெற்றிருக்கிறாள்.
(இங்கே பலராமனைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டது, போய்த் திரும்பும் விரைவில் கூட தன் மூத்த மகனைக் கண்டு வந்தார் எனக் கொள்ளும்படி ஆகிற்று)

46. உபக3தே வஸுதே3வஸுதேந்திகம் நரகவைரிணி நந்தகுடும்பி3நீ
அரணிஸம்ப4வ பாவக ஸங்க3மாத் அப4ஜதாத்4வர வேதி3: இவ ச்ரியம்

நரக விரோதியான (நரகாஸுர ஸம்ஹாரம் செய்யப் போகும்) வஸுதேவ குமரன் தன் அருகில் சேர்ந்தவுடன் நந்தன் மனைவி யசோதை,
அரணிக் கட்டையில் இருந்து தோன்றிய அக்னியைப் பெறுவதால் யாகவேதி பொலிவுடன் விளங்குவது போலான அழகைப் பெற்றாள்.

47. ந்யதி4த நந்த3வதூ4ஸவிதே4 ஸுதம் த்3ருதம் உபாதி3த கோ3பகுமாரிகாம்
அத நிநாய ச தேவகநந்த3நீ சயநம் ஆநகது3ந்து3பி4ர் ஆசு தாம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/3/52)

பிறகு வஸுதேவர் நந்தன் மனைவியிடம் தன் குழந்தையை வைத்தார். வைத்ததும் அங்கே பிறந்திருந்த ஆயர் பெண்ணை எடுத்ததும்
மதுராவில் தேவகியின் பள்ளியில் வைத்ததும் எல்லாம் ஒரே நொடியில் ஆயிற்று.

48. அநவபு3த்4த3 ஜநார்த3ந கன்யகா விநிமயஸ்த்வத போ4ஜக3ணேச்வர:
த்3ருஷதி3 தாம் அபி4ஹந்தும் அபாதயத் ப்ரதிஜகா4ந ச ஸா சரணேந தம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/4/1-8)

கம்சன் போஜர்களுக்கு ஈஸ்வரனாய் இருந்த போதிலும் ஆண் பெண் குழந்தைகள் மாறினதை அறியாதவனாய்
அப் பெண் குழந்தையைப் பாறையிலே எறிந்தான். அதுவும் இவனைத் தன் காலால் உதைக்க உதைப்புண்டான்.

49. ந்ருபதி: ஆசு பதா3 நிஹதஸ் தயா நிபதிதோதி3தகந்துகவத் ப4வந்
த3வஸமாவ்ருத சைலநிப4: க்ருதா4 த3ர நிமீலித த்3ருஷ்டிர் அதூ3யத

அரசன் அதன் காலால் உதைக்கப்பட்டு விழுந்தெழுந்த பந்து போலாகி, கோபம் மூண்டு காட்டுத்தீ பரவின
பர்வதம் போலாகி, கண்களை மூடிக் கொண்டு வருந்தினான்.

50. உத3பதத் தி3வம் உக்3ரக4நஸ்வநா யுவதி ரூப யுகா3த்யய சர்வரீ
அஸுரகா4திபி4ர் அஷ்டபி4ர் ஆயுதை4: அலகுபி4: சபலாபி4: இவாச்ரிதா (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/4/9)

கீழே எறியப்பட்ட அப் பெண் குழந்தையானது ப்ரளய ராத்திரி போன்று பெரிய யுவதி ரூபம் கொண்டு மின்னல்கள் போன்று
மின்னுகின்ற, அசுரர்களை அழிக்கின்றனவான அஷ்ட ஆயுதங்களை ஏந்திக்கொண்டு உக்ரமான கர்ஜனையுடன்
ப்ரளய காலத்து மேகம் கர்ஜிப்பது போலாகி மேல் வானத்திற்கு எழும்பிற்று.

51. அத ச போ4ஜநியந்துர் அயந்த்ரிதா த3நுஜஹந்துர் உத3ந்தம் உதை3ரிரத்
படு க3பீ4ரம் உதா3ரம் அநாகுலம் ஹிதம் அவிஸ்தரம் அர்த்யம் அவிப்லவம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/4/10-13)

எழும்பி மேலே தோன்றி அவனுக்கு அடங்காமல் கர்ஜனை மட்டுமின்றி, கம்சனிடம் அசுரர்களை விடாமல் அழிக்கின்ற
பகவானின் வரலாற்றை பேசியது. கடுமையாகவும், கம்பீரமாகவும், பெருந்தன்மையாகவும், கலக்கமற்றதாகவும், ஹிதமாகவும்,
விரிவில்லாமலும் அர்த்த புஷ்டியுடையதாய் ஸத்யமாகவும் இருந்தது அப்பேச்சு.

52. அஹம் அசேஷ ஸுராஸுர மோஹநீ யவநிகா மது4கைடப4மர்தி3ந:
ப்ரப3ல சும்ப4நிசும்ப4 நிஷூத3நே ப்ரணிஹிதா ஹதயா தவ கிம் மயா

நான் தேவர்கள் அசுரர்கள் எல்லோரையும் மோகத்தில் அழுத்துகின்றவள். மதுகைடபர்களை அழித்து எம்பெருமானுக்குத் திரையானவள்.
அவன் என்னைக் கொண்டு தன்னைப் பிறருக்கு காணாதபடிக்கு வைத்துக் கொள்கிறான்.
அதிக பலம் உள்ள சும்பன் நிசும்பன் போன்ற அசுரர்களைக் கொல்ல அவனால் நான் ஏவப்பட்டிருக்கின்றவள்.
என்னை நீ பாறையில் எறிந்தடிப்பதால் உனக்கென்னவாகும்?

53. வஸதி நந்த3க்3ருஹே விபு3த4 த்3விஷாம் த3மயிதா வஸுதே3வஸமுத்3ப4வ:
அயம் அஸௌ தவ நாசயிதேதி ஸா த3ரம் உதீ3ர்ய ஜகா3ம யதேப்ஸிதம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/4/12)

தேவர்களுக்கு விரோதியானவர்களை அடக்குகின்றவன் வஸுதேவர் குமாரனாகப் பிறந்து நந்தகோபனின் இல்லத்தில் வசிக்கின்றான்.
அப்படிப் பட்டவனே உன்னை யழிக்கப் போகிறான். இவ்வாறு அந்த மாயை சிறிது விரிவாகச் சொல்லித்
தான் சேர விரும்பிய இடத்திற்குத் தடையின்றி சென்றனள்.

54. மது4ஹிரண்யநிபோ4 மது4ராபதி: தி3நஹுதாசந தீ3நத3சாம் க3த:
ச்வஸித ஜல்பித வேபித ஹுங்க்ருதை: அரதிம் ஆயதபீ4திர் அஸூசயத்

மதுவுக்கும், இரணியனுக்கும் ஒப்பான கம்சன் நீடித்த அச்சமுடையவனாய், பகல் நெருப்பு போல தீனமான நிலையுடையவனாகி
மூச்செறிதல், பிதற்றல், நடுக்கமுறல், ஹூங்காரம் செய்தல் போன்ற செயல்களாலே தனக்கு உள்ள வெறுப்பை வெளியிடலானான்.
எதிர்பாராத வகையில் திடீரென்று அதிர்ச்சி யடைந்தவனின் நிலைகள் இவை.

55. ஜடமதி: ஸ ஜநார்த3ந மாயயா விஹஸிதஸ் த்ரபயா ஜநிதவ்யத:
அபக்ருதம் வஸுதேவம் அமோசயத் த3யிதயா ஸஹ தீ3நவிலாபயா (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/4/14-24)

மூடனான கம்சன் பகவானின மாயையினால் பரிஹசிக்கப் பட்டவனாய் (அவன் அனுப்பிய மாயையை வெல்ல முடியாதவன்,
அவனை எங்கே வெல்லுவது என்றும் ஏன் தங்கையை வீணாகச் சிறையில் இட்டோம் என்றும் ) வெட்கமுற்று
மனவருத்தம் உடையவனாய் எங்களை வீணே சிறையிட்டாயே என்று ஏங்கி அழுகின்ற தேவகியோடு அபஹாரத்திற்கு
இலக்காக்கின வஸுதேவரைச் சிறையில் இருந்து விடுவித்தான்.

56. கிமபி சிந்திதம் ஆக3தம் அந்யதா கிமித3ம் இத்யவசாத் உபஜாதயா
விஷ விதூ3ஷிதயேவ மநீஷயா முஹுர் அதூ3யத மோஹவிசேஷ்டித:

மோஹத்தினால் பல வகையிலும் ஆட்டிவைக்கப் பட்டவனாய், நினைத்தது ஒன்று, நடந்தது ஒன்று, இதென்ன என்று தன்னை
யறியாமலே தோன்றியதான விஷம் கலந்தது போன்ற எண்ணத்தினால் என்ன என்னமோ சேஷ்டைகளை உடையவனாய் தவிக்கலானான்.

57. அவிஷயே விபதா3ம் அஸுராந்தகே புநர் இயேஷ நிகார பரம்பராம்
நியதி: ஏகமுகீ து3ரதிக்ரமா க்ருததி4யா கிமுதாவிலசேதஸா

முன் ஸ்லோகத்தில் மோகமும் கலக்கமும் கொண்ட கம்சன் செய்வதறியாது பரிதவித்தான்.
இங்கு பாபம் ப்ரக்ஞாம் நாசயதி என்பதேற்கேற்ப விபத்துக்களுக்கு இலக்காகாதவனும் அசுரர்களுக்கு யமனாக இருப்பவனுமான
கண்ணனிடத்தில் மேலும் மேலும் அபகாரத்தைப் பண்ண வேண்டுமென்று திட்டம் கொண்டான். நியதி என்பது எல்லோருக்கும் ஒரே மாதிரிதானே?
அதை மஹா ப்ரக்ஞன் ஆனாலும் மீள முடியாத போது கலக்க முடையவன் மீறமுடியுமா?

58. பரிப3பூ4வ சுகோப விஸிஷ்மயே பரிஜஹாஸ ஹரிம் ப்ரஜக3ர்ஜ ச
பரிணதேந ப4வாந்தர வாஸநா க்3ரஹ கு3ணேந ப4ஜந் ப4விதவ்யதாம்

முன் ஸ்லோகத்தில் அபஹாரம் பண்ண வேண்டுமென உறுதி பூண்டான் என்று கூறுகிறார்.
இந்த ஸ்லோகத்தில் அதன் பயனாக அவனிடம் உடனே ஏற்பட்ட அங்க விகாரங்களைக் கூறுகிறார்.
ஹரியை பரிஹஸித்தான். அவனை நினைத்து முழக்கமும் செய்தான். என்னை அபஹாரம் பண்ண எண்ணுகிறான் என்று
தனது பலத் திமிரினால் பரிஹஸித்தான் என்கிறார் ஸ்வாமி அப்பைய தீக்ஷிதர்.
இங்கு ஹரிம் என்ற ப்ரயோகத்திற்கு சிங்கம் என்ற பொருள் கொண்டு, வந்திருப்பது சிங்கம் என்றறியாமல் சிங்கத்துக்கு எதிரில்
கர்ஜித்தான் என்றும் கொள்ளலாம் என்கிறார் சேவா ஸ்வாமிகள். அஹங்காரிகள் இவ்வாறு பரிஹஸிப்பது இயற்கை.
முன் ஜென்மத்தில் செய்த அபஹார வாசனை காரணமாக ஆக்ரஹம் ஏற்பட்டு விதிக்கு வசப்பட்டவனாகி
இத்தகைய சேஷ்டைகளைச் செய்யலானான்.

59. க்வசந தா4மநி கம்ஸ நிவேதி3தே ஸப4யம் ஆநகது3ந்து3பி4 ஆவஸத்
ஸ்ம்ருதிக3தேந ஸுதேந ஸஜீவிதா தி3நசதாநி நிநாய ச தே3வகீ

புத்ரனைப் பிரிந்திருக்கும் வஸுதேவர் கம்சன் ஓர் இல்லத்தைக் காட்டி இங்கே இருக்க வேண்டுமென்று அறிவித்ததால்
அச்சத்துடன் அங்கே தங்கலானார்கள். தேவகியும் புதல்வனைப் பிரிந்த துக்கத்துடன் அவனை மனத்தில் நினைத்துக் கொண்டே
உயிர் தரித்து நூற்றுக்கணக்கான நாட்களைக் கழிக்கலானாள்.

60. விக3த கந்யகயா ச யசோத3யா நியதி ஸம்ப்4ருத நிர்ப4ர நித்3ரயா
சிர ஸமாக3த ஜாக3ரயாந்திகே ஹரிர் அபத்யம் அத்ருச்யத த4ந்யயா

இந்த ஸ்லோகத்தில் கோகுலத்தில் நடந்தவற்றை விவரிக்கிறார். தனது மகளை இழந்தது கூடத் தெரியாமல்,
ஏமப் பெருந்துயில் மந்திரப்பட்டாளோ என்பது போல் ஆழ்ந்த உறக்கம் கொண்டவள் வெகுநேரம் கழித்தே விழிப்புணர்ச்சி பெற்றவள்
மஹா பாக்யத்தின் பயனாக தனது அருகில் ஹரியை மகனாகக் கண்டாள். கார் வண்ணன் பெருமானோ என்று கண்டு தன்யையானாள்.

61. யத் அவபு4த்4த3 நிராகுல நீதிபி4: முநிக3ணைர் அது4நாபி விம்ருக்3யதே
ததி3த3ம் ஆக3ம மௌளி விபூ4ஷணம் விதி4 வசாத் அப4வத் வ்ரஜபூ4ஷணம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/5/1-18)

கசடற ந்யாயங்களை நிரூபிப்பதில் கை தேர்ந்த முனிவர்கள் திரள் திரளாகக் கூடியும் எந்த தத்துவத்தைத் தேடிக் கொண்டே
யிருக்கின்றனரோ வேதாந்தங்களிலே விளங்கும் அந்த சிறந்த தத்துவமானது வேதாந்தங்களுக்குப் பூஷணமாய் விளங்குவது போல
ஆய்ப் பாடிக்கும் அணி கலனாய் விளங்கி நின்றது என்னே பாக்யம்!

62. அநக4வத்ஸம் அநாகுலதே4நுகம் ப்ரசுர து3க்3த4ம் அசோரப4யோத்3ப4வம்
வ்ரஜம் அநாமயவிச்வஜநம் விபு4: க்ருதயுகா3ஸ்பத3கல்பம் அகல்பயத்

கன்றுகள் தீங்கின்றியும் ஆவினம் அல்லல் அன்றியும், திருட்டு பயமே ஏற்படாததும், கற்றைக் கணங்கள் நிரம்பிய பால் பெருக்குடையதும்,
எத்தகைய பிணியுமில்லாத மக்களை உடையதும், க்ருத யுகமோ என்று எண்ணலாம்படி கோகுலத்தை ஆக்கி விட்டான்.
அவன் விபுவானதால், அவனது வைபவம் தானே!

63. அஜநி கோ3பக்3ருஹேஷு மநோரமை: அமித காந்திபி4ர் அப்ஸரஸாம் க3ணை:
யத் அநுபூ4தி ரஸேந ஸமேஷ்யத: சரண யாத3வ சைசவ யௌவநே

இடையர்களின் இல்லங்களிலே அளவற்ற அழகு பொருந்தியவரும், மனத்திற்கு இனியவருமான அப்ஸரஸ்கள்
திரள் திரள்களாகத் தோன்றினார்கள். அவர்களுக்கும் நமக்கும் சரணான கண்ணனின் சைசவ நிலையும், யௌவநமும்
அவர்களின் அனுபவ ரஸச்சுவை பெறுதலை எதிர்பார்க்கும் அளவுக்கு ஆயிற்று.
சைசவம் – சிசுவான நிலை யௌவநம் ஸ்த்ரீ ஸுகாதிகளை அனுபவிக்கும் நிலை.
சைசவானுபவம் பெற்றோர்க்கும், உற்றார்க்கும் மற்றும் யௌவநாநுபவம் அப்ஸரஸ்களுக்கும் என்பதாம்.

64. ஸுர மஹீஸுர தோஷணம் ஆத3ராத் நவம் உபாதி3த நந்த3 உதா3ரதீ4:
தரல கோ3பக3ணாக3ம ஸங்குலம் தநய ஜன்ம மஹோத்ஸவம் அத்3பு4தம்

முன் ஸ்லோகத்தில் சீர் மல்கும் ஆய்ப்பாடிச் செல்வச் சிறுமிகள் அனுபவிக்கப் போகும் வைபவத்தினை விவரிக்கிறார்.
இதில் மஹா மனஸ்வியான நந்தகோபர் செய்தருளும் வைபவத்தினை விவரிக்கிறார்.
நந்தகோபர் ஆதுரத்துடன் தேவர்களையும் ப்ராம்மணர்களையும் மகிழச் செய்தார். உதாரமான மனதை உடைய நந்தகோபர்,
இங்கு மங்கும் மகிழ்ச்சியோடு சஞ்சரிக்கும் கோபர்களின் கூட்டத்தினால் நெரிசல் மிகுந்ததும், ஆச்சர்யமானதும் முற்றிலும்
புதியதுமான தனது மகனின் பிறந்தநாள் மஹோத்ஸவத்தை செய்தார். (பெரியாழ்வார் திருமொழி 1/1/2)

65. அதி4சகார வதா3ந்யமணே: ச்ரியம் வ்யதி4த கல்பதரோ: அநுகல்பதாம்
அஜநயத் ச ஸுத ப்ரஸவோத்ஸவே மஹதி மேக4 விகத்தந மோக4தாம
கொடையில் சிறந்ததான சிந்தாமணியின் சோபையை அடைந்தார். கல்ப வ்ருஷம் கொடுப்பதில் இவருக்குப் பின் தங்கி விட்டது
என்ற நிலையை ஏற்படுத்தி விட்டார். பெரியதொரு வைபவமான தனது மகனின் பிறந்தநாள் விழாவிலே,
கொடுப்பாரில் என்னைப் போல் பக் ஷபாதம் இன்றி கொடுப்பவர் தாம் உண்டோ என்று பேரிடி முழக்கம் செய்யும் மேகம்
நந்தர் முன்னிலையில் நிற்கவும் தகுதி யற்றதாகி விட்டது. வாரி வழங்கும் வள்ளலானார்.

66. நிதி4ம் அநந்தம் இவ ஸ்வயம் உத்திதம் நிரவதி4ம் நிஜபா4க­3ம் இவோதி3தம்
வ்ரஜபு4வ: ப்ரதிலப்4ய: ரமாபதிம் ஜஹஸு: ஐந்த்3ரம் அஸாரதரம் பத3ம்

திருவாய்ப்பாடியில் இருந்தவர்கள் தாமே காணவான முடிவற்ற நிதியைப் போலவும் எல்லையற்ற தங்கள் பாக்யமே
இவ் வண்ணம் தோன்றி விட்டது போலவுமான லக்ஷ்மிபதியை அடைந்தவர்கள் சிறிதும் சாரமில்லாத இந்திரபதத்தை
பரிஹசிக்கலாயினர். (இச்சுவை தவிர யான்போய் இந்திரலோகமே ஆளும் அச்சுவை பெறினும் வேண்டேன்)

67. புத்ரம் ப்ரஸூய தபஸா புருஷம் புராணம் காலம் சிரம் விதி4வசாத் க்ருதவிப்ரகர்ஷௌ
சங்கா கலங்கித தி4யாவபி தம்பதீ தௌ தத் வைப4வ ஸ்மரண சாந்தருஜௌ அபூ4தாம்

முன் ஸ்லோகத்தில் கோகுலத்தில் வசிக்கும் பேறு பெற்றவர்கள் கண்ணனை அடைந்ததன் பயனாக இந்திர பதவியையும்
மதிக்காதவர்களாய் சகல சௌபாக்யத்தோடு வாழ்ந்தனர் என்று கூறினார். இந்த ஸ்லோகத்தில் புராண புருஷனை பெருந்தவத்தால்
மகனாகப் பெற்றும் விதியால் அக்குழந்தையுடன் சேர முடியாம விலகியே இருக்க வேண்டிய நிலையில் இருந்து வரும்
தேவகியும் வஸுதேவரும் சந்தேகம் அச்சம் ஆகியவற்றால் கலக்கமுற்று இருப்பினும் அம்மகனின் வைபவத்தை நினைத்து
தாபம் தணியப் பெற்றவர்களாய் வாழ்ந்திருந்தனர். (பெருமாள் திருமொழி 7-ம் திருமொழி ஆலை நீள் கரும்பு)

68. நந்த3ஸத்மநி நவேந்து3ஸந்நிபௌ4 வாஸம் ஏத்4ய வஸுதே3வ நந்த3நௌ
வ்ருத்4தி3ம் ஆபது: அநேஹஸா ஸ்வயம் ஸ்வாது போ4கஜநநீம் ஸுபர்வணாம்

வஸுதேவரின் புதல்வர்கள் இருவரும் புதிய சந்திரனின் ஒளீயும் அழகும் உடையவராய் நந்தளின் திருமாளிகையிலே
நாளொரு மேனி பொழுதொரு வண்ணமாக, தேவர்களும், பருவமுடையவரும் சுவைக்கும்படியான
போக ஸம்ருத்தியுடன் வளம் பெற்று வந்தனர்.

——————

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக சிம்ஹாய கல்யாண குணசாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம:

——————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம்–இரண்டாம் சர்க்கம் -ஸ்லோகார்த்தங்கள்-

ஸ்ரீ க்ருஷ்ணாய பரப்ரம்ஹணே நமஹ

ப்ரமாணம் லக்ஷ்மண முநி: ப்ரதிக்ருஹ்யாத மாமகம்
ப்ரஸாதயதி யத்ஸூக்தி: ஸ்வாதீந பதிகாம் ஸ்ருதிம்

ஸ்ரீமாந் வேங்கடநாதார்ய: கவிதார்க்கிக கேஸரி
வேதாந்தாசார்ய வர்யோ மே ஸந்நிதத்தாம் ஸதா ஹரி:

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக ஸிம்ஹஸ்ய ஸர்வதந்த்ர ஸ்வதந்த்ரஸ்ய
ஸ்ரீமத் வேங்கடநாயகஸ்ய வேதாந்தாசார்யஸ்ய யாதவாப்யுதய காவ்ய க்ருதிஷு

———-

இந்த ஸர்கத்தில் தேவகீ வர்ணனம், மற்றும் கிருஷ்ண ப்ராதுர் பாவம் முதலானவற்றை ஸ்வாமி தேசிகன் விவரிக்கிறார்।
இதில் தொண்ணூற்றேழுஸ்லோகங்கள் உள்ளன.

1. அதாகமாநாம் அநகேந பூம்நா தர்மஸ்ய பூர்ணேந தநாகமேந
திவௌகஸாம் தர்சயதா விபூதிம் தேவீ பபௌதௌ ஹ்ருத லக்ஷணேந

தேவியான தேவகி கர்ப்பவதி யானாள். அதன் அடையாளம் தோன்றுகிறது.
ஆகமங்களின் தூய்மை கலந்த நிறைவோ தர்மத்தின் பூரணமான பணப்பெருக்கோ
தேவர்களின் வைபவத்தைக் காண்பிக்கும் குறியோ எனலாம் படி இருக்கின்றது இந்த கர்ப்ப லக்ஷணம்.

2. ச்ருங்கார வீராத்புத சித்ர ரூபம் கர்ப்பே த்ரிலோகைக நிதிம் வஹந்த்யா:
பராவர க்ரீடித கர்புராணி த்வேதா பவந்தௌ ஹ்ருத லக்ஷணாநி

இதற்கு முன் ஸ்லோகத்தில் கர்ப்ப சின்னங்களைக் கூறும் பொழுது மூன்று பெருமைகளைக் கூறினார்.
இங்கு அவைகளை இரண்டு கூறாக பகுத்து அறியலாம் என்கிறார்.
ச்ருங்காரம்,வீரம்,அத்புதம் என்ற மூன்று வகையான ரஸங்களை கலந்த சித்திர மேனி யுடையவனான்.
மூவுலகங்களுக்கும் ஒரே நிதியாய் விளங்குபவன். இத்தகைய எம்பிரானை தேவகி கர்ப்பத்தில் தரிக்கிறாள்.
பரத்துவத்தைக் காண வல்ல குறிகளும், சாதாரணத்துவம்(அவரத்துவம்) காண வல்ல குறிகளும் இணைந்து விளங்கின.
இரண்டு விதமான விளையாட்டைச் செய்பவனாக விளங்கினான்.

3. அசேஷ வேதைர் அதிகம்ய பூம்நா ஸித்தேந ஸித்தைஸ் ச நிஷேவிதேந
அமாநுஷீ நூநம் அபூத் அயத்நாத் க்ருஷ்ணேந கேநாபி ரஸாயநேந

எல்லா வேதங்களாலும் போற்றப் பெற்ற பெருமை யுடையதும், எப்போதுமே ஸித்தமாயிருப்பதும்,
ஸித்த புருஷர்களாலே உபயோகிக்கப் பெற்றதுமான கருப்பு நிற ரசாயனம் ஒன்றை தேவகி உட்கொண்டு விட்டாள் போலும்.
வேறு ஓர் முயற்சியுமின்றி அவள் அமாநுஷியாகிவிட்டாள்.

4.ஸத ஹ்ரதா பந்துரயா ஸ்வ காந்த்யா ஸஞ்சாரி ஜாம்பூநத பிம்ப கல்பா
த்ரய்யந்த ஸித்தேந ரஸாயநேந காலேந பேஜே கலதௌத லக்ஷ்மீம்

முன் ஸ்லோகத்தில் பரத்வத்தைக் காண்பிக்க வல்ல கர்ப்ப லக்ஷணத்தை விளக்கினார்.
இதில் வெளிப்படையான உலக ரீதியில் கர்ப்பவதிகளின் உடலில் ஏற்படும் மாறுதல்களையும் அதன் பொலிவையும் விளக்குகிறார்.
தேவகியின் திருமேனி தனிப் பொலிவுடன் விளங்கியது. அவளது காந்தி மின்னல் போன்றதொரு அழகைப் பெற்று விட்டது.
தங்கப் பதுமையும் நடந்து வருமோ என்று எண்ணவல்ல நிலை.
அவள் வேதாந்தங்களில் ஏற்பட்டதொரு ரஸாயனத்தை உள்ளே கொண்டுள்ளாள்.
அதனாலே அவள் கால க்ரமத்தில் மேனியில் வெண்மையைப் பெற்றுள்ளாள். இதுவும் எவ்வளவு லக்ஷ்மீகரமா யிருக்கிறது.

5. மயூர பிஞ்ச்ச த்யுதிபிர் மயூகை:தத் காந்திர் அந்தர் வஸதஸ் த்ரிதாம்ந:
ச்யாமா பஹிர் மூலஸிதாப பாஸே மங்கல்ய ரத்நாங்குர பாலிகேவ

தேவகியின் திருமேனியில் ஒரு பொலிவு ஏற்பட்டுள்ளது. அந்த சோபையை கவி தனது கண்களால் பார்க்கிறார்.
கருவுக்குள் வசிப்பவன் மூன்று வகையான சோதி வடிவுடையான். அவ்வொளி வெளியில் தோற்றம் அளிக்கிறது.
மயில் தோகையின் நிலையும் நிறமும் எனலாம்படி இருக்கிறது. திருமேனி வெளுப்பு.
ஆனால் அதன் பளபளப்பு கறுப்பு எனும்படி உள்ளது. மங்கல கார்யங்களுக்கு சுப ஸூஸகமாக பாலிகை வளர்ப்பார்கள்.
அது முளைக்கின்ற போது அடியில் வெளுத்தும் நுனியில் கருத்தும் இருக்கும்.
அது போல் தேவகியின் திருமேனி வெளுப்பு நிறம் பெற்று அதன் மேலும் கறுப்பு நிறமும் ஓடுகிறது.
கர்ப்ப ஸ்திரீகளின் காந்தி மாற்றம் உன்னிப்பாக கவனிப்பவர்களுக்கே விளங்கும்.

6. காலே பபாஸே வஸுதேவ பத்ந்யா: கர்பூர லிப்தேவ கபோல சோபா
சசி ப்ரபா ஸப்தம கர்ப்ப காந்தி:ச்யுதா வசிஷ்டே வசநைர் உதீர்ணா

தேவகியின் கபோல பாகம்(கன்னம்) மிகவும் அழகாக விளங்கியது.கர்ப்பம் வளர வளர இத்தகைய சோபை ஏற்படுவது இயற்கை.
கர்ப்பூரத்தினால் பூசப்பட்டதோ என்று சொல்லத் தக்கதான காந்தி. ஏழாவது கர்ப்பத்தில் ஏற்பட்ட வெளுப்பு ஏற்கனவே மிஞ்சி யிருந்தது.
இப்பொழுது அது மெல்லியதாக தோன்றும் படியானதாக தற்போதைய காந்தி இருந்தது.
இந்த வெளுப்பு சந்திரனின் ஒளியை ஒத்திருந்தது. இது சந்திர வம்சத்தின் அம்சம் எனும்படியாக இருந்தது.

7. நவேந்து நிஷ்யந்த நிபஸ்ச காஸே வர்ண: ப்ரதீகேஷு மதுத்ர வாங்க்யா:
அந்தஸ் ஸ்த்திதேந ப்ரதமேநபும்ஸா ப்ரவர்த்திதம் ஸத்வம் இவாவதாதம்

தேவகியின் திருமேனி மதுமயமாயிற்று.அவளது அங்கங்களில் ஒரு அழகான வர்ணம் ஓடுகிறது.
புதியதான சந்திரனிடமிருந்து பெருக்கெடுத்த அமுதத்தின் பெருக்கோ என்று சொல்லும் படியான அழகு!
உள்ளே ஆதிபுருஷன் அமர்ந்து இருக்கிறான். அவன் தான் மேலே ஸத்வ குணத்தை ப்ரவர்த்தனம் பண்ணுகிறான் போலும்.
(ஸத்வம் என்பதற்கு வெளுப்பும் பொருளன்றோ).

8. கரம்பிதா கிஞ்சிதிவ ப்ரஸ்ருப்தை:தேஜோபிர் அந்தர் வஸதஸ் த்ரிதாம்ந:
மரீசிபி: ஸ்வைர பவத் ப்ரஜாநாம் மங்கல்ய ரத்நாங்குர பாலிகேவ

தேவகியின் திருமேனியில் தனித்ததொரு ஒளி படர்ந்திருக்கிறது. மேற் புறம் சிறிதே படர்ந்தததால் நிறங்கள் கலந்தே நிற்கின்றன.
உள்ளே வசிக்கும் த்ரிதாமாவினால் ஏற்பட்ட ஒளிகள் இவை. தேவகியின் திருமேனி காந்திகளும் ஒன்றாகச் சேர்ந்தன.
அப்பொழுது மங்கள காரியத்திற்கு அமைக்கப் பெற்ற பாலிகை போல் அவள் திருமேனி விளங்கியது.
(தேவகியின் திருமேனியை ஐந்தாவது ஸ்லோகத்தில் வர்ணித்தார் ஸ்வாமி. இப்பொழுதும் அந்த அனுபவம் கண்ணை விட்டு அகலாததாலும்,
மங்கல பாலிகை மனதை விட்டு அகலாததாலும் மேன்மேலும் அந்த தாத்பர்யத்தையே திருவுள்ளத்தில் இறுத்தி உவந்து விவரிக்கிறார்)

9. தஸ்யாஸ் ஸுதோல்லாஸ ஜுஷ:கடாக்ஷா:ஸங்க்ஷுப்த துக்தோததி ஸௌம்ய பாஸ:
ஜகத் த்ரயீ ஸௌதவிலேபநார்ஹாம் விதேநிரே வர்ணஸுதாம் அபூர்வாம்

ரஸ ரூபியாகவும், தேஜோ ரூபியாகவும் எம்பெருமான் கர்ப்பத்தில் எழுந்தருளி இருக்க தேவகி பெற்ற திருமேனிப் பொலிவை
பல கோணங்களில் ஸ்வாமி வர்ணித்து வருகிறார். தேவகியின் கடைக் கண் பார்வைகள் திருப்பாற் கடல் அமுதம் போல் விளங்குகின்றன.
பார்வைகள் விழும் இடமெல்லாம் அபூர்வமான வர்ணம் பூசப்பட்டது போல் காட்சி யளிக்கிறது.
மூன்று உலகங்களின் உப்பரிகைகளும் சுண்ணாம்பு அடிக்கப் பெற்றது போல காட்சி அளித்தது.
(மூன்று உலகங்களும் தனி நிறம் பெறப் போகின்றன என்பது ஸ்வாமியின் திருவுள்ளம்).

10.ரக்ஷாவிதௌ ராக்ஷஸ தாநவாநாம் காராக்ருஹே கம்ஸ நியோகபாஜாம்
ஸம்பச்யமாநா ஸக்ருதீக்ஷிதாவா ஸங்க்ஷோபயாமாஸ மநாம்ஸிஸைஷா

இவள் காரா க்ருஹத்தில் ரக்ஷைக்காக கம்சனால் அமர்த்தப்பட்ட அஸுரர், மற்றும் ராக்ஷதர்களுக்கு பெருங்குழப்பத்தை ஏற்படுத்தி விட்டாள்.
ஒரு முறை இவள் பார்த்தாலும் சரி, அல்லது அவர்களால் பார்க்கப்பட்டாலும் சரி, அவர்கள் நடுங்கலாயினர்.
9 ஸ்லோகம் வரை தேவகியின் கர்ப்ப லக்ஷணத்தை விவரித்தார். இதில் அவளைக் காண்பவர்களின் நிலையைக் கூறுகிறார்.

11. புக்தா புரா யேந வஸுந்தரா ஸா ஸ விச்வ போக்தா மம கர்ப்ப பூத:
இதி த்ருவம் ஸூசநம் ஆசரந்தீ தத் தாத்ருசம் நாடிதகம் ததாந

இதற்கு முன் எவனால் பூமி அனுபவிக்கப் பெற்றதோ அவனே(உலகத்தை அனுபவித்தவனே) எனது கர்ப்பத்தில் எழுந்தருளி விட்டான்.
இந்த உண்மையை குறிப்பிடும் வகையில் விலக்ஷணமானதொரு செயலைச் செய்தாள்.
கர்ப்பிணிகள் இயற்கையாகவே மண்ணை ருசித்து சாப்பிடுவதுண்டு. இந்த நிலையை தேவகி அடைந்தாள்.
மேலும் தேவகி மண்ணையுண்டாள் என்றால் அதன் காரணத்தை ஊகித்துக் கொள்ள வேண்டும்.
(ஆதி வராஹாதி ரூபேண தேவதா ரூபா வா, ரகுநாதாதி ரூபேண கோலக ரூபா வா உப பக்தா)
ஆதி வராகனாயிருந்து கையில் மண்ணை ஏந்தி வந்ததும், பண்டு ஆலிலையில் துயில் கொண்ட பொழுது வயிற்றில் பூமியை
வைத்திருந்தவனுமான பெருமான் என் வயிற்றில் பிறக்கப் போகிறான், ஆதலால் தான் மண் வாசனை தேவகியை ஈர்த்தது போலும்)

12. ஸமாதி ஸுக்ஷேத்ர க்ருஷீ வலாநாம் ஸந்தோஷ ஸஸ்யோதய மேக காந்த்யா
சகாஸ தஸ்யா ஸ்தந சூசுகாபா கர்ப்ப த்விஷா காடம் இவாநுலிப்தா

ஸமாதி என்பது நல்ல நிலம். அதில் க்ருஷி செய்பவர்கள் யோகிகள். அவர்களுக்கு ஏற்படும் ஸந்தோஷம் என்கிற பயிருக்கு
மேகம் போல் ஒளிபெற்றது கர்ப்ப காந்தி. அந்த காந்தியினால் ஓர் வகையான பூச்சைப் பெற்றதோ என்று சொல்லவல்லதாய் இருப்பது
தேவகியின் ஸ்தனங்களின் நுனி பாகம். மேகம் எவ்வளவு கறுத்திருக்கிறதோ அவ்வளவு ப்ரகாசம் உண்டு.
அதே போல் ஸாலம்பந யோகத்தால் இந்த கர்ப்ப காந்தி மேகத்தை ஒத்து விளங்கியது.

13. கஸ்தூரிகா காம்ய ருசிஸ் ததீயா ரம்யா பபௌ சூசுக ரத்ந காந்தி:
தத் கர்ப்ப ஸந்தர்சந லோலுபாநாம் அந்தர் த்ருசாம் அஞ்சந கல்பநேவ

ஒளி மயமான ஸ்லோகம். கஸ்தூரியே விரும்ப வல்ல காந்தி என்று பொருள். கஸ்தூரியின் நிறம் கறுப்பு.
கறுப்பின் அழகு வேறெதிலும் இல்லை. கறுப்புக்கு வேறு உதாரணம் கூறலாம். ஆனால் இங்கு இவ்வாறு கூறியதில் பல ரஸமுண்டு.
கஸ்தூரி விலை உயர்ந்த வஸ்து. எம்பெருமான் திலகம் தரிப்பது கஸ்தூரியினால் தான். கஸ்தூரி திலகம் லலாடபாகே என்று கூறுவர்.
தேவகியின் முலை நுனி இந்திர நீல மணிகளின் காந்தி போன்று இருந்தது. கஸ்தூரியே அந்த காந்தியைப் பெற விரும்பியது போல இருந்தது.
அவளது கர்ப்பத்தினால் ஏற்பட்ட நிலை அது. எம்பெருமானை சேவிக்க வேண்டும் என விரும்பியோர்க்கு அஞ்சனம் பூசியது போன்று அது திகழ்ந்தது.
பூமியின் உள்ளிருக்கும் புதையலை காண நேத்ராஞ்சனம் இடுவது போல் அஞ்சன வண்ணனை காண வேண்டும் என்ற
உள் நோக்கு உடையோர்க்கு மைப்பூச்சாக அமைந்ததோ!

14. பராவராணாம் ப்ரபவஸ்ய பும்ஸ: ப்ரகாசகத்வம் ப்ரதிபத்யமாநாம்
அபாவயந் பாவித சேதஸஸ் தாம் வித்யாமயீம் விஷ்வ பிதாமஹீஞ்ச

பரிபக்குவமான நிர்மலமான உயர் மதிநலம் படைத்த மஹான்கள் அண்ட சராசரங்களுக்கெல்லாம் காரணமான பரம புருஷனை
வெளிப்படுத்தும் சிறந்த நிலையில் உள்ள அத் தேவகியை வித்யையாகவும் விச்வங்களுக்கெல்லாம் பிதாமஹியாகவும் கண்டு கொண்டனர்.
பகவான் இவ் வுலகத்திற்கெல்லாம் தந்தையாக விளங்குபவன். அவனுக்கே தாயென்றால் மற்றவர்களுக்கு பிதாமஹிதானே!

15. லிலேக விச்வாநி ஜகந்த்யபிக்ஞா லீலாஹ்ருதே சித்ரபடே யதார்ஹம்
ப்ராய: ப்ரஜாநாம் பதய: ப்ரதீதா: யந் மாத்ருகா: ஸ்வேஷு விதிஷ்வபூவந்

எல்லாம் நன்கே அறிந்து வைத்திருந்த தேவகி லீலைக்காக கொண்டு வரப்பட்ட சித்திர படத்தில் ஓவியம் தீட்டவல்ல துணியில்
உலகங்கள் அனைத்தையும் ஏற்றவாறு வரைந்தாள். ப்ரஜாபதிகள் என்று ப்ரஸித்தி பெற்ற ஸ்ருஷ்டிகர்த்தர்கள் இந்த சித்திரத்தையே
மனதில் கொண்டு அமைந்தனரோ அல்லது தங்கள் தங்கள் செயல்களில் இவற்றையே மாத்ருகையாக கொண்டனரோ
என்று சொல்லும் பாங்கில் அமைந்தது தேவகி தீட்டிய ஓவியம்.

16. நிராசிஷாம் பத்ததிம் ஆததாநா நைச்ரேயஸீம் நீதிம் உபக்நயந்தீ
புண்யாசயா பூர்வ யுகப்ரரோஹம் இயேஷ தேவீ புவநே விதாதும்:

எதிலும் அபிலாஷை இல்லாத விரக்தர்களின் மார்க்கத்தை அடைந்தவளான தேவகி முக்திக்கு உபயோகமானதொரு நீதியை அடைந்தவளாயும்,
வெளியில் மனத்தைச் செலுத்தாத நிலையை பெறுகின்றவளாயும், நல்ல உள்ளம் படைத்தவளாயும் விளங்கினாள்.
உலகின் முந்தைய யுகத்தின்(க்ருதயுகம்) முளைத்தலாகிய தோற்றத்தை ஏற்படுத்த விளங்கினாள்.

17. அநாப்த பூர்வம் கிம் அபேக்ஷிதும் தே கிம் வோபதத்யாம் அதவாதுநேதி
வயஸ்யயா பாவவிதாநுயுக்தா ந கிஞ்சித் இத்யேவ ஜகாத நாதா

இதுவரை நீ அடைந்திராத ஏதாகிலும் வேண்டும் என்று நினைக்கின்றாயோ அல்லது இதுவரை நீ அநுபவித்ததில் உனக்கு மிகவும்
பிடித்தமானது ஏதாகிலும் வேண்டுமா? என்ன வேண்டும் என்று சுவடறிந்த தோழி கேட்கின்றாள்.
ஒன்றும் வேண்டாம் என்று பதில் கூறினாள் தேவகி. அவள் நாதையன்றோ! அவளை வற்புறுத்த இயலுமோ?

18. அநாதரே தேவி ஸகீ ஜநாநாம் கதம் ந தூயேத தயா தவேதி
உபஹ்வரே ஸல்லபிதா மநோக்ஞை:ஆலோகதை: உத்தரம் ஆசசக்ஷே

தேவகியின் ஸகிகள் பலர்.அவளது அன்பிற்கு அடிமையானவர்கள். தேவகி தேவியாகின்றாள். அவளது அந்தஸ்து மிகப் பெரியது.
அதைப் பெறும் பேறாக நினைப்பவர்கள் அவள் தோழிகள். அவர்களிடம் சுள்ளென்று ஒன்றும் வேண்டாம் என சொல்லலாமோ?
அதனால் தோழிமார்களுக்கு பெரும் கலக்கம் ஏற்பட்டது. தோழிமார்களை இவ்வாறு அநாதரம் செய்யலாமோ?
அப்பொழுது அழகு ததும்பும் பார்வையால் அவள் பதிலளித்தாள். வாயினால் தான் பதிலளிக்க வேண்டும் என்றில்லை.
கர்ப்பத்தின் வளர்ச்சியாலும் சரீரத்தின் தளர்ச்சியாலும் வாயால் சொல்லாமல், எனக்கு ஏன் தயையில்லை?
என் வயிற்றில் இருப்பவன் தயைக்கு சொந்தக்காரன் ஆயிற்றே! அவனைச் சுமப்பவளான நானும் அதே போல் தயை செய்வேன் என்று
அழகாக அவர்களைப் பார்த்தாள். இதுவே அவர்களுக்கு பேரின்பத்தை அளித்துவிட்டது.

19. அசேத ஸா காமம் அஜாத நித்ரா மாதும் ப்ரவ்ருத்தேவ பதாநி சக்ரே
அத்யாஸ்த லோகாந் அவதீரயந்தி பத்ராஸநம் பாவித பாரமேஷ்ட்யா

இந்த ஸ்லோகத்தில் கர்ப்பிணிகளின் அவஸ்தைகளை விவரிக்கிறார். மூன்று அவஸ்தைகள். சயனம், கமநம், ஆசநம் முதலியன.
கமநம் என்பதற்கு விருப்பம் போல் என்று பொருள். தூக்கமேயில்லாத தேவகி எப்பொழுதும் சயனித்து இருந்தாள்.
சில சமயங்கள் மெள்ள மெள்ள அடிமேல் அடிவைத்து நடந்தாள். யாருமே அவளுக்கு லக்ஷியத்தில் இல்லை. யாரையும் மதிக்கவில்லை.
எங்கு தோன்றுகிறதோ அங்கு உட்காரலானாள். உலகை நடத்தும் பெரிய ராணி மாதிரியே உயர்ந்த ஸ்தானத்தில் அமர்ந்தாள்.
இவையெல்லாம் கர்ப்பவதிகளின் அவஸ்தைகள்.

20. பரிக்ரம ப்ரேக்ஷித பாஷிதாத்யை: அந்யாத்ருசை: ஆப்த விபாவநீயை:
மதோப பந்நா மதலாலஸா வா ஜித ச்ரமாவேதி ஜநை: சசங்கே

சுற்றிச் சுற்றி வருதல், கூர்ந்து கூர்ந்து பார்த்தல், கச்சிதமாகப் பேசுவது முதலான செயல்கள் விலக்ஷணமாய் இருந்தன.
இதைக் கண்ட மற்றவர்கள் பலவாறு எண்ணத் தொடங்கினர். இவளுக்கு மதம் ஏற்பட்டுவிட்டதோ, அல்லது ச்ரமம் தெரியாமல் இருக்க
மத்யபானம் பண்ணியிருப்பாளோ! மதலாலஸையோ! அல்லது ச்ரமத்தை வென்றிருப்பாளோ?
(லாலஸா- கர்ப்பிணிகளுக்கு ஏற்படும் பெரிய ஆசை உற்சாகம் எனக் கொள்ளலாம்).

21. சேஷே சயாநாம் கருடேந யாந்திம் பத்மே நிஷண்ணாம் அதி ரத்ந பீடம்
ஹயாநநை: ஆச்ரிதவந்தி க்ருத்யாம் ஸ்வாம் ஆக்ருதிம் ஸ்வப்ந த்ருசா ததர்ச

இதற்கு முன் ஸ்லோகத்தில் தூக்கமே இல்லாமல் சயனித்திருந்தாள். இப்போதோ ஆதி சேஷனில் சயனித்திருப்பதாகவும்,
கருடனுடன் செல்வதாகவும் ரத்ன சிம்ஹாசனங்களில் தாமரை மலரில் அமர்ந்திருப்பதாகவும் கின்னரர்களால் துதிக்கப்படுவதாகவும்
தனது உருவம் இருப்பதாக கனவு கண்டாள். எப்பெருமானைத் தவிர வேறு எவரையும் சுமக்காத கருடன்
தன்னைச் சுமப்பதாக தேவகி கனவு கண்டாள்.
உள்ளே இருக்கும் எம்பெருமானுக்கே யுரிய வாஹந கமநாசன ஸுகத்தை தமக்கே அமைந்து விட்டதை உணர்ந்தாள்.

22. அந்த ஸ்திதம் யஸ்ய விபோ: அசேஷம் ஜகந் நிவாஸம் தததீதம் அந்த:
ததாத்மநோ விச்வம் அபச்யதந்த: தர்காதிகம் தாத்ருசம் அத்புதம் ந:

எந்த எம்பெருமானின் உள்ளே அசேஷமான உலகமும் அமைந்துள்ளதோ அததகையவனை தன்னுள்ளே தரிக்கின்றாள் தேவகி.
அந்த க்ருஷ்ணனின் வயிற்றில் இருக்கும் ப்ரபஞ்சத்தை தன்னுடைய வயிற்றில் கண்டாள். இது எப்படி பொருந்தும்?
இது நமது தர்க்கத்திற்கும் விஞ்சிவிட்ட அத்புதம் என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.

23. ஸுராஸுராதீச்வர மௌளிகாதாத் விசீர்ண ஜாம்பூநத வேத்ர ச்ருங்கம்
ஆலக்ஷ்ய ஸந்தோஷம் அலக்ஷ்யம் அந்யை:அநீகநேதாரம் அவைக்ஷதாராத்.

விஷ்வக்ஸேநர் தன் அருகில் இருப்பதைக் கண்டாள். அவரும் எம்பெருமானை ஸேவிக்க திரண்டு வந்து மேலே விழும்
தன்மையுடைய தேவர்களின் தலைவர்களையும், அஸுரர்களின் தலைவர்களையும் நெரிசலைத் தவிர்ப்பதற்காக பிரம்பினால் கிரீடங்களில் அடிப்பார்.
அவ்வாறு அடிப்பதாலேயே அவர் கையில் இருந்த பிரம்பின் பொன் நுனி சிதறி இருக்கிறது. அடிபட்டவர்கள் அழவில்லை. அழியவில்லை.
ஆனால் எங்கும் சந்தோஷம் தான் தென்படுகிறது. இவரை பிறரால் காணமுடியாது. இவர்தானே ஸேநாபதி.
இத்தகைய விஷ்வக்சேனரை தன் அருகில் கண்டாள்.

24. த்ரிலோக மாங்கல்ய நிதேஸ் த்ரிவேத்யா: ஸஞ்சீவநீம் வாசம் உதீரயந்தி
நியோக யோக்யாந் அநக ப்ரஸாதா நாகௌகஸாம் நாமபி: ஆஜுஹாவ

மூன்று உலகங்களுக்கும் உயிர்ப்பிக்க வல்ல மூன்று வேதங்களுக்கும் நிதி போல் அமைந்ததான வகையில் பேசுகின்றாள் தேவகி.
அங்கு தனது பரிஜனங்களை அனுக்ரஹிப்பவளாய் தேவ லோக வாஸிகளின் பெயர்களைக் கொண்டே அழைக்கலானாள்.
இவர்கள் பெயர் மறந்துவிட்டதா? இவர்களை பெருமையுடன் அழைக்கிறாளா! செல்லமாய் அழைக்கிறாளா? குழப்பத்தினால் அழைக்கிறாளா?
அல்லது தனது பரிஜனங்களுக்கு அந்த அந்த அந்தஸ்தை அளிக்க அழைக்கின்றாளோ என்ற கேள்விகள் எழுகின்றன.

25.யத்ருச்சயா யாதவ தர்ம பத்நீ யாமாஹ தர்மேஷூ பராவரேஷு
அத்ருஷ்ட பூர்வாபரயாபி வாசா ப்ரதிச்ருதா நூநம் அபாவி தஸ்யா:

முன் ஸ்லோகத்தில் வேதங்களையும் இவளுடைய வார்த்தை உயிர் பெறச் செய்கின்றது என்றார்.
இதில் இவள் வார்த்தைகளை வேதங்கள் ப்ரதித்வனிக்கின்றன என்கிறார்.
யாதவ தர்ம பத்நியான தேவகி தனக்குத் தோன்றியபடி சிறியதும், பெரியதுமான தர்மங்களில் என்னென்ன சொன்னாளோ
அதெல்லாம் வேத வாக்கியம் எதிரொலிப்பது போலவே இருந்தது.

26. க்ரியாம் உபாதித்ஸத விச்வ குப்த்யா க்ருதாபராதேபி க்ருபாம் அகார்ஷீத்
முநீந்த்ர வ்ருத்யா முகரீ பவந்தீ முக்தி க்ஷமாம் வக்தும் இயேஷ வித்யாம்

உலக ரக்ஷணத்திற்கு ஏற்றதையே செய்ய நினைத்தாள். தவறு செய்தவரிடத்தும் க்ருபை பண்ணினாள்.
வேதாந்த விசாரமுடையவளாய் ஏதோ சொல்பவளாய் முக்திக்கு ஏற்றதான வித்யையை சொல்ல விரும்பினாள்.
இதற்கு முன் ஸ்லோகங்களில் வேத த்ரய ஸஞ்சீவனமான வாக்கு என்றவர்
இதில் உபநிஷத் ரூபமாய் அவள் வாக்கு அமைந்தது என்று கூறுகிறார்.

27. ஸதாம் சதுர்வர்க பல ப்ரஸூதௌ நாராயணே கர்ப்பகதே நதாங்கீ
அபங்குராம் உந்நதிம் ஆச்ரயந்தீ ஸர்வஸ்ய ஸாதித்ஸத ஸர்வம் ஏகா

நல்லோர்க்கு நான்கு விதமான புருஷார்த்தங்களையும் நல்குமவனான நாராயணன் கர்ப்பத்தில் நேர்த்தியாய் எழுந்தருளிவிட்டபடியால்
நதாங்கியாய் ஸ்தன பாரத்தால் குனிந்து வணங்கின அங்கமுடையவளாய் இருந்தாள்.
அவள் உடல் வணங்கியதே யன்றி உள்ளத்தில் சிதறாத உயர்வினைப் பெற்று விட்டாள்.
தான் ஒருத்தியே எல்லோருக்கும் எல்லாவற்றையும் அளிக்க விருப்பங்கொண்டாள்.

28. க்ருசோதரீ கார்ச்யம் அதீத்ய காலே கேநாபி தாம்நா க்ருத வ்ருத்தி யோகா
பராம் அபிக்யாம் க்ரமச: ப்ரபேதே தாராபிநந்த்யா தநுரைந்தவீவ

இயற்கையாகவே மெல்லிய மேனியுடையவள். இடையும் அப்படியே. கர்ப்பம் வளர வளர மெல்லிய நிலை மாறிவிட்டது.
ஏதோ ஒரு தேஜோ விஷேசத்தினால் நாளுக்கு நாள் வ்ருத்தியாகிக் கொண்டு இருக்கிறது.
நாளடைவில் உயர்ந்த அழகினைப் பெற்று பொலிவுடன் விளங்குகின்றாள்.
இவளது மேனி தாரை கொண்டாடும் சந்திரனின் மேனி போலன்றோ இருக்கின்றது.
இங்கு தாரா என்பது கண்ணில் உள்ள தாரை என்று பொருள். எந்த கண் தான் இவளது திருமேனியை பார்த்து மகிழாது.
பல நக்ஷத்ரங்கள் இருந்தாலும் ஒரு சந்திர பிம்ப சோபை ஏற்படுமோ! நக்ஷத்திரங்களால் கொண்டாடப் பெற்றது எனவும் சொல்லலாம்.
அவனாலும் அபிநந்தனம் பண்ணப்படும் மேனிப் பொலிவு எனவும் சொல்லலாம்.

29. நிகூடம் அந்தர் தததா நிவிஷ்டம் பத்மா பரிஷ்கார மணிம் ப்ரபூதம்
மத்யேந தஸ்யா: ப்ரசிதேந காலே மஞ்ஜூஷயா ரூப்ய புவா பபூவே

உள்ளே மறைந்ததாய் இருப்பதும் உன்னதமானதும் லக்ஷ்மிக்கு அணிகலனான ரத்னம் போன்று இருப்பதுமான
பெருமானை தரிக்கின்றது தேவகியின் இடை. அதுவும் காலத்தோடு புஷ்டமாய் வளர்ந்துள்ளது.
அவ் விடை வெள்ளிப் பேழையோ என்னலாம்படி அமைந்துள்ளது. எம்பெருமானை மணியாக நிரூபணம் பண்ணுவது ஸர்வ ஸம்மதம்.
பொன்னை மாமணியை என்றும்,
சிந்தாமணியே திருவேங்கடம் மேய எந்தாய என்பதும்,
பச்சை மாமலை போல் மேனி என்பதும்
மாணிக்கமே என் மணியே என்றும்
கருமாணிக்கமே என்றும் பலவிதமாக ஆழ்வார்கள் அனுபவித்துள்ளனர்.
மஞ்சூஷிகா மரகதம் பரிசிந்வதாம் த்வாம் என்கிறார் வரதராஜ பஞ்சாசத்தில். வரை மேல் மரகதமே என்கிறார்.
இங்கு தேவகியின் இடையை உபநிஷத் சாம்யத்தினைப் பெறுகிறது.
ஸாலக்ராமங்களை வெள்ளி கோயிலாழ்வாரில் எழுந்தருளப் பண்ணுவது போல் அவளின் இடையில்
(ரூப்யம்- வெள்ளி-அழகு)பெருமான் எழுந்தருளப் பண்ணுகிறார்.

30. ஸநை: ஸநைஸ்தாம் உபசீயமாநாம் தர்சாந்த தீப்தாம் இவ சந்த்ர லேகாம்
அந்தஸ்த்த க்ருஷ்ணாம் அவலோகயந்த:சக்ருஸ் சகோராயிதம் ஆத்ம நேத்ரை:

அமாவாஸ்யை கழிந்த பிறகு சந்திரனின் கலை ஒளி பெற்று மெள்ள மெள்ள வளர்ச்சி யடையும்.
வளர வளர சந்திரனின் கலைகளில் கறுப்பு நிறம் தெரியும். அம்மாதிரி வளர்ச்சி யடைந்து வரும் தேவகியை சகோர பக்ஷிகள் போல்
தங்கள் கண்களால் கண்டனர்.க்ருஷ்ணாம் என்பது சந்திரனின் காணப்படும் கறுப்பு நிறம். க்ருஷ்ணம்ருகம் என்றும் கூறுவர்.
உள்ளே இருப்பவன் கண்ணன். இந்த ரஹஸ்யத்தை தெரிந்து கொண்டனர் போலும்.
சந்திரனின் கிரணத்தினை நுகர்வது போல் தேவர்கள் க்ருஷ்ணாம்ருதத்தை உண்டனர்

31. மயி ஸ்திதே விச்வகுரௌ மஹீயாந் மாபூத் புவோ பார இதீவ மத்வா
ஸகீ ஜநாநாம் அவலம்ப்ய ஹஸ்தாந் ஸஞ்சார லீலாம் சநகைஸ் சகார

அவன் பெருமான், விஸ்வ குரு என்னிடம் வஸிக்கிறான். அவன் அவனையும் என்னையும் தாங்க வேண்டுமானால்
பூமிக்கு எவ்வளவு பாரம் அதிகமாகும் என்று எண்ணுவாள் போல் தோழிகளின் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு
மெல்ல சஞ்சாரம் செய்தாள். இதுவும் ஒரு லீலையன்றோ!

32. முகுந்த கர்ப்பா முகுரேஷு தேவீ நாபச்யத் ஆத்மாநம் அவாப்த பூஷா
நாதத்விஷா நந்தக தர்பணேந அதி த்ருக்ஷத் ஆத்மாநம் அத்ருச்யம் அந்யை:

முகுந்தனை கர்ப்பத்தில் கொண்டுள்ள தேவகி நன்கு ஆபரணங்களால் அலங்கரிக்கப் பெற்று தன்னை கண்ணாடிகளில் காணவில்லை.
பெண்டிர் தம்மை நன்கு அலங்கரித்து அதுவும் இது போன்ற கர்ப்ப நிலையில் ஆபரணம் பூண்ட பெண்டிர் தங்களைக் கண்ணாடியில் பார்ப்பது இயல்பு.
ஆனால் அவளோ முகுந்தனையே தன் ஆபரணமாக தரித்துள்ளவள். அவள் பல ஆபரணங்கள் அணிந்திருந்தும் அதை பெரிதாக நினைக்கவில்லை.
ஆனால் முகுந்தனை தரித்துள்ளதால் அவள் தன்னைப் பார்க்க விரும்பினாள்.
ஆகவே நாதனின் ஒளியான அவனுடைய வாள் என்ற கண்ணாடியின் மூலமாக தன்னைக் காண விரும்பினாள்.
நந்தகம் நாம ஹரே: ப்ரதீப்தம் கட்கம் என்பர். ப்ரதீப்தம் என்றால் அது கண்ணாடி போல் பளபளக்கும்.
கண்ணனையே ஒளியாகக் கொண்ட நந்தகத்தில் பார்த்தால் கண்ணனையும் பார்க்கலாம் என எண்ணினாள் போலும்.

33. ஸ்ரஜ: ப்ரபூதா ந ச(ஷ)ஷாக வோடும் தூரே கதா ரத்நவிபூஷணாநாம்
பவிஷ்யதி க்ஷோணி பராபநோதே ப்ரத்யாயநம் ப்ராதமிகம் ததாஸீத்

முதல் ஸ்லோகத்தில் ஆபரணங்களை அணியவில்லை என்றார்.
இதில் ஆபரணங்களைக் காட்டிலும் மெல்லியதான மாலைகளை கூட அணிய இயலாதவளாக ஆகிவிட்டாள்.
பண்டைய நாட்களில் மாலைகளை அணிந்து சஞ்சரிப்பது வழக்கம். கர்ப்ப பாரம் தவிர்க்க முடியாது. மாலைகளின் பாரம் வேறு வேண்டுமா?
இது எவ்வாறு இருக்கின்றது எனில் பிறக்கப் போகும் மகனால் பூமியின் பாரம் குறையப் போகிறது.
அதை முன்கூட்டியே உறுதிப் படுத்தும் அடையாளமாக இருந்தது என்பதாம்.

34 திவௌகஸோ தேவக வம்ச லக்ஷ்மீம் விலோக்ய தாம் லோகநி தாந கர்ப்பாம்
விபூதிம் அக்ரேஸர வேத வாதா: வ்யாசக் யுரஸ்யா விவித ப்ரகாராம்

தேவ தேவன் கர்ப்பத்தில் எழுந்தருளி விட்டான். இதை உணர்ந்த தேவர்கள் தேவக வம்சத்தின் லக்ஷ்மியெனத் திகழ்ந்த தேவகியை
உலகங்களின் ஆதி காரணமான வஸ்துவை கர்ப்பத்தில் கொண்டிருப்பதைக் கண்டு வேத வாக்கியங்களை
முன் மொழிபவர்களாய பலவகையான இவளுடைய வைபவத்தை துதிக்கலாயினர்.

35. பதி: ஸ ஸத்வாம் அபி தத் ப்ரபாவாத் அதுக்கசீ(sh)லாம் ஸமயே பவித்ரீம்
ஸுகைகதாநாம் அவலோக்ய தேவீம் ஸ்வ ஸம்பதம் ஸூசயதீதி மேநே

இதுவரை தேவகியின் கர்ப்ப லக்ஷண ப்ரபாவங்கள் கூறப்பட்டன.
இதில் பூரண கர்ப்பிணியாய் ப்ரஸவ காலம் நெருங்கும் சமயத்தில் தேவகியின் மநோ நிலையும் அப்போது
வஸுதேவரின் மனோநிலையும் எப்படி இருந்தன என்று கூறுகிறார்.
தேவகியின் பதியான வஸுதேவர் பூரண கர்ப்பிணி யாயிருந்தும் அந்த கர்ப்பத்தின் ப்ரபாவத்தினால் எந்த விதமான
ச்ரமமோ துக்கமோ இல்லாமல் இருந்து ப்ரஸவ சமயத்தில் ஸுகமாக இருப்பாள் என்றும் கண்டு
தனது பவித்திரமான செல்வத்தை அது காண்பிப்பதாக உணர்ந்தார்.

36. பித்ருத்வம் ஆஸாத்ய ஸுராஸுராணாம் பிதாமஹத்வம் ப்ரதிபத்ஸ்யமாத:
அநந்த கர்ப்பாம் அவலோக்ய தேவீம் அதுஷ்யத் அந்யேஷு கதாபிலாஷ:

முன்னம் கச்யபராக இருந்தவர் இப்பொழுது வஸுதேவர். திதி, அதிதி மூலம் அவர்களுக்கு பிறந்தவர்கள் தேவர்களும் அசுரர்களும்.
பகவான் உபேந்திரனாக அவதரித்ததும் கச்யபருக்குத்தான்.
வாமனனுக்கோ, த்ரிவிக்ரமனுக்கோ க்ருஹஸ்த தர்மமோ, சந்ததியோ சிந்திக்கப்படுவதில்லை.
ஆனால் கண்ணன் விஷயத்தில் முற்றிலும் மாறுபட்டுவிட்டது. முன்பு அவர் தேவர்களுக்கு பிதாவாக இருந்தார்.
இப்போது பிதாமஹத்வம் பெற்றுவிட்டார். அனந்தனை கர்ப்பத்தில் கொண்ட தனது தேவியை பார்த்து
வேறு எதிலும் அபிலாஷை இல்லாதவராய் அகமகிழ்ந்தார் வஸுதேவர்.

அந்திப் பொழுது வர்ணனம் (37-43)

37. தாபோபசாந்திம் ஜகதாம் திசந்தீ ஸந்த்யாபரா ஸாதுஜந ப்ரதீக்ஷ்யாம்
தாம் ஈத்ருஷீம் விச்வபிது: ப்ரஸூதிம் ஸம்வேதயந்தீவ ஸமாஜகாம

இது வரை தேவகியின் கர்ப்ப லக்ஷணங்களை தெரிவித்தார்.
இனி சாயங்காலம் தொடக்கமாக நள்ளிரவு வரையிலான வர்ணனங்கள் வரிசையாக இடம் பெறுகின்றன.
உலகங்களின் தாபத்திற்கு சாந்தியை அளிப்பதான, ஸாது ஜனங்களால் எதிர்பார்க்கப்படுவதாய் உள்ள மாலை வேளை
விச்வ பிதாவின் இத்தகைய அவதாரத்தினைக் காண்பிப்பது போல வந்து சேர்ந்தது.

38. ஸுவர்ண பீதாம்பர வாஸிநீ ஸா ஸ்வதாம ஸஞ்ச்சாதித ஸூர்யதீப்தி:
உபாஸநீயா ஜகதாம் பபாஸே முரத்விஷோ மூர்த்திரிவ த்விதீயா

முந்திய ஸ்லோகத்தில் ஸாயம் ஸ்ந்த்யையின் வருகையை வர்ணித்தார்.
இதில் ஸ்ந்த்யா என்பவளைப் பெண்ணாகவே அழகான முறையில் வர்ணிக்கிறார். அழகான பீதாம்பரத்தை அணிந்திருக்கிறாள்.
மனோஹரமான ஸுவர்ணத்தோடு கூடியதான (அந்தி போல் நிறத்தாடை) பட்டுப்புடவை எனக் கொள்ளலாம்.
ஸந்த்யா ப்ரகாசத்திலே சூரிய ப்ரகாசம் மறைவது இயற்கை. தனது ப்ரகாசத்தினால் ஸூரியனுடைய ஒளியை மறைப்பவளாய்
முரன் என்ற அசுரனைக் கொன்ற பகவானின் இரண்டாவது உருவமோ என்னும் வகையில் அமைந்தவளாய்
உலகங்களுக்கு உபாஸிக்க வேண்டியவளாகி விட்டாள்.
( இன்னும் பெருமான் அவதரிக்கவில்லை. எப்படி இருப்பான் என தெரியாது) அதனால் ஸந்த்யையே இரண்டாவது ரூபமாக இருந்தாள் என்கிறார்.

39. ப்ரஸக்தபாதஸ் சரமாம்புராசௌ ரக்தோருபிம்போ ரவி: அஸ்தசைலாத்
திநாந்த நாகேந த்ருடப்ரணுந்நம் மநஸ்ஸிலா(manashshila) ச்ருங்க மிவாப பாஸே

சூரியன் மாலையில் அஸ்தமன மலையில் இருந்து மேற்கு கடலில் சிவந்த பெரிய உருவத்துடன் விழத் தொடங்கினான்.
பகலின் முடிவு- மாலை என்றொரு யானையினால் வேகமாக எறியப்பட்ட மநஸ்ஸிலா ச்ருங்கம் போலிருந்தது என்கிறார்.
( மநஸ்ஸிலா அல்லது மனshஸிலா – மலையில் ஒரு விதமான தாதுப்பொருள் உண்டு. அது சிவந்த நிறத்தில் இருக்கும்.
பெரிய பெரிய குன்றுகளாக இருக்கும். மாலையை யானை என வர்ணிக்கிறார்.
கறுப்பு நிறம். மலைச் சிகரத்தையே வீழ்த்தும் யானை என்று வர்ணிக்கிறார் காளிதாசன்.
அத்தகையதைப் போன்ற மாலையானது ப்ரகாசத்தின் அதிபதியான சூரியனை திடமாக எழுந்திருக்க முடியாமல் தள்ளியது என்கிறார்.
ஆஹா! ஆஹா!

40. நிமஜ்ஜதா வாரிநிதௌ ஸவித்ரா கோ நாம ஜாயேத கரக்ரஹீதா
ததேதி ஸம்பாவநயைவ நூநம் தூராத் உதக்ஷேபி கராக்ரம் உச்சை:

பெருங்கடலில் சூரியன் மூழ்கிக் கொண்டிருக்கிறான். ஆனாலும் ஆகாயத்தில் அவனுடைய கிரணங்கள் தெரிவிக்கப்பட்டன.
தனக்கு யாராவது கை கொடுத்து தூக்கிவிட மாட்டார்களா என்று எண்ணி தனது கைகளை வெகு தூரம் வரை மேல் நீட்டுகிறான் போலும்.

41. ஸ்ப்புரத் ப்ரபா கேஸரம் அர்க பிம்பம் மமஜ்ஜ ஸிந்தௌ மகரந்த தாம்ரம்
ஸந்த்யாகுமார்யா ககநாம் புராசே: க்ரீடாஹ்ருதம் க்ஷிப்தமிவாரவிந்தம்

கேஸரங்கள் பூவின் தாதுக்கள். அவைபோல் விளங்குகின்ற ஒளியுடைய சூரிய பிம்பம். அது தாமரை மலர் போல் சிவந்த நிறமுடையது.
அது கடலில் மூழ்கிவிட்டது. ஸந்த்யை என்ற சிறுமி ஆகாயம் என்ற கடலிலிருந்து விளையாட்டாகப் பறித்து எறிந்து விட்ட
தாமரைப் பூப் போலே ஆயிற்று. இது ஒரு அத்புதமான ஸ்லோகம்.
ஸந்த்யா காலத்தினைக் குமாரியாகவும், சூரியனைத் தாமரைப் பூவாகவும் ஆகாயத்தைக் கடலாகவும் நிரூபணம் செய்வது ஸ்வாமியின் தனிப்பாங்கு.
சூரியன் மறைந்தால் தாமரைப்பூ மூடிக் கொள்ளும்.சூரியனே தாமரைப் பூவானால் மூழ்குவது என்ற நிலையாம்.
முந்தைய ஸ்லோகத்தில் மூழ்கிக் கொண்டிருக்கிற என்றும் இதில் மூழ்கிவிட்டது என்றும் தெரிவித்ததை கவனிக்க வேண்டும்.

42. பணாமணிப்ரேக்ஷ்ய கராம்சுபிம்ப: ஸந்த்யா ஸுபர்ணிம் அவலோக்ய பீத:
தாபாதிகோ வாஸரபந்நகேந்த்ர: ப்ராயேண பாதாள பிலம் விவேச

பகல் என்கிற பெரியதொரு பாம்பு தாபம் அதிகமாகி தனது தலையில் உள்ள மணியினால் கதிரவனோ என பயந்து
ஸந்த்யை என்ற கருட பக்ஷியின் தாயைக் கண்டு நடுங்கி பாதாளம் என்ற பொந்தில் புகுந்துவிட்டது போல் ஆயிற்று.
ஸந்த்யா காலத்தை ஸுபர்ணீம் என்கிறார். ஆகவே பெண்பாலாக வர்ணித்து விட்டமையால் கருடனுடைய தாய் என்கிறார்.
சூரியன் மூழ்கும் போது அவனுடைய உருவம் தலை போல் இருக்கும். உடனே இருட்டிவிடும். இதை அழகாக விவரிக்கிறார் ஸ்வாமி.
அதிகமான தாபத்தை உடையது பகல். அதை போக்க வேண்டுமே. விஷத்தை அதிகமாக பெற்றிருப்பதால் கொதிப்பு அதிகம் உடையது பாம்பு.
(வாஸரம் – பகல்). வாஸர என்பது பாம்பின் வகை. (பந்நகம், வாஸர போன்ற பாம்புகள் ஜனமேஜயனின் யாகத்தில்
வந்து விழுந்ததாக பாரதம் குறிப்பிடுகிறது. ஆகவே தாபத்தை தணித்துக் கொள்ள பாதாளத்தில் ஒளிந்து விட்டதாக கூறுகிறார்.

43. ப்ரதோஷ ராகாருண ஸூர்ய லோகாத் திசா கஜோ த்ருப்த இவாதிகோர:
காலோபநீதம் மதுநா ஸமேதம் அபுங்க்த மந்யே கபலம் பயோதி:

மாலை வேளை-சிவந்த நிறம். அப்பொழுது கதிரவன் கடலில் மூழ்கி மறைகின்றான். இதை வர்ணிக்கிறார்.
கடல் என்கிற ஒரு பெரிய மதம் தோய்ந்த திக்கஜமொன்று காலம் கொடுத்த தேனில் தோய்ந்த கவளம் போலே
சூரியனை விழுங்கிவிட்டது என்று நினைக்கிறேன். ஒவ்வொரு படியாக மாலை வேளையை வர்ணிக்கிறார்.
கதிரவன் கடலில் மூழ்கும் நிலையை வர்ணிக்கிறார். அதிகோரமானதும் மதம் பிடித்ததுமான திக்கஜம் என்கிறார்.
மாலையானதால் மேற்குத் திக்கில் இருக்கும் யானைக்கு அஞ்சனம் என்று பெயர். (கிழக்கில் ஐராவதம்). அஞ்சனம் கறுப்பு நிறம்.
உருவத்தாலும் செயலாலும் கொடூரமானது. மேலும் காலோபநீதம் மதுநா என்கிறார். மது சிகப்பாயிருக்கும். சூரியனும் சிவப்பு.
திக்கோ வாருணீ. யானையோ அஞ்சனம். ஆகவே கடல் கபலத்தை விழுங்கிவிட்டது என்று பொருளாகும்.

44. ததா தம: ப்ரோஷித சந்த்ரஸூர்யே தோஷாமுகே தூஷித ஸர்வ நேத்ரம்
வியோகிநாம் சோகமயஸ்ய வந்ஹே: ஆசாகதோ தூம இவாந்வபாவி

அந்த சமயத்தில் சூரியனும் இல்லை. சந்திரனும் இல்லை. இரவு தொடங்குகிறது. தோஷாமுகம் என்பது இரவின் தொடக்கம்.
எல்லோருடைய கண்களையும் மறைப்பது தோஷாமுகத்தின் ப்ரபாவம். வஸ்துக்களும் உள்ளன. கண்களும் உள்ளன.
ஆனால் அக் கண்களால் வஸ்துக்களைக் காண இயலவில்லை. இருள் சூழ்ந்து கொண்டது.
தம்பதிகள் அல்லது காதலர்கள் கால வசத்தால் பிரிந்து இருக்கின்றனர். அவர்களுடைய சோகம் பெருகி பாதிக்கிறது.
சோகம் பெருகி நெருப்பு போல் எரிகிறது. வெளியில் ஜ்வாலை படராத நெருப்பு என கவி வர்ணிக்கிறார்.
வெளியில் தெரிந்தால் தணிக்கலாம். ஆனால் அது வெளிக் கிளம்புமா? உள்ளேயே புகைக்க ஆரம்பித்துவிட்டது.
புகையே இருள். இரவு தொடக்கமாதலால் இரண்டு எதிர் திக்குகளில் கிளம்பின சோகப் புகையே
எங்கும் பரவி விட்டதோ என்னலாம் படியுள்ளது.

45. ஸதாரபுஷ்பா த்ருதபல்லவஸ்ரீ: ப்ரச்சாய நீரந்த்ரதம: ப்ரதாநா
விச்வாபிநந்த்யா வவ்ருதே ததாநீம் வைஹாயஸீ காபி வஸந்த வந்யா

முன் ஸ்லோகத்தில் இருள் பரவியதைக் கூறினார். இப்பொழுது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நக்ஷத்திரங்கள் தோன்றுவது
முதலான அழகினை வர்ணிக்கிறார். ஸந்த்யையின் ஒளியினால் சிவப்பு நிறமும் கறுத்தும் இருக்கும் தளிரின் ஒளி போன்ற ஆகாயம்.
அது ஒரு வனம் போல விலக்ஷணமான வசந்தவன சோபையுடன் திகழ்கிறது. அதில் நக்ஷத்திரங்கள் பூக்கள் போல திகழ்கிறது.
வனத்தின் சோபையை வானத்திலிருந்துதான் பார்க்க இயலும். ஆனால் வானத்தின் வன சோபையை இங்கிருந்தே நாம் அனுபவிக்கலாம்.

46. அலக்ஷ்யத ச்யாமலம் அந்தரிக்ஷம் தாராபிர் ஆதர்சித மௌக்திகௌகம்
நிவத்ஸ்யதோ விச்வபதேர் அவந்யாம் காலேந ப்ருத்யேந க்ருதம் விதாநம்

வானம் கறுத்து காணப்பெற்றது.கறுநிறமுள்ள ஆகாயம் விதானமாக காட்சியளித்தது.அங்கு முத்துக்களைக் குவித்தது போல்
நக்ஷத்திரங்கள் காட்சி யளிக்கின்றன.விதானத்தில் மேற்பரப்பில் அழகான முத்துக்களை அமைப்பது உண்டு.
இங்கு காலம் என்ற பணியாள் வானத்தையே விதானமாக்கி முத்துப் பந்தல் அமைக்கிறது!
ப்ரபு வருவதற்கு முன்னம்தான் பந்தல் போடுவது,விதானம் கட்டுவது வழக்கம். இங்கு பூமியில் வாசம் செய்ய விச்வபதி வருகிறான்.
பூமியில் வசிக்கப் போவதால் வானமே விதாநம் ஆயிற்று.

47. அப்ருங்கநாத ப்ரதிபந்ந மௌநா நிமேஷபாஜோ நியதம் வநஸ்த்தா:
தூரம் கதே ஸ்வாமிநி புஷ்கரிண்ய: தத் ப்ராப்தி லாபாய தபோ விதேநு:

சூரியன் மறைந்ததும் இயற்கையாகவே தாமரை மலர்கள் வாய் கூம்பும். மலர்கள் மூடி விட்டதால் வண்டுகள் முரலாமல் அடங்கி விட்டன.
இனி நாதம் இல்லை. மௌனம் முனிவரின் செயல். தவம் புரிவோர் கண்களை மூடிக் கொண்டு இருப்பர். அசைவில்லாமல் இருப்பர்.
சிலர் நீரில் நின்றும் அசைவற்று இருப்பர்.அதே போல் தனது கணவனான சூரியன் வெகுதூரம் சென்று விட்டபடியால்
தாமரையானது தவக் கோலத்தில் இருக்கிறதாம். தாமரைக்கும் சூரியனுக்கும் பதி-பத்னி பாவம். ஸ்வாமி எங்கோ சென்றுவிட்டார்.
அவரை அடைய கடுந்தவம் புரிந்து தான் ஆகவேண்டும்.
(சுத்தமான தீர்த்தத்தை புஷ்கரிணி என்பார்கள். தூயமையும் தவமும் கொண்ட படியால் தாமரை ஓடைகளை ஸ்வாமி புஷ்கரிணி என்பார்கள். )

48. நிமீலிதாநாம் கமலோத் பலாநாம் நிஷ்பந்த ஸக்யைரிவ சக்ர வாகை:
விமுக்த போகைர் விததே விஷண்ணை: விபோத வேலாவதிகோ விலாப:

தாமரை மலர்களும் கரு நெய்தல்களும் கண்களை மூடிக்கொண்டு விட்டன. இரவில் கருநெய்தல் மலரத் தானே வேண்டும்.
ஆனாலும் மலரவில்லை. இதைக்கண்டு சக்ரவாக பக்ஷிகள் தமக்குள்ளே பிரிந்து அழுகின்றன.இரவில் சக்ரவாகம் பிரிந்தே இருக்கும்.
விடியும்வரை அவை வாய்விட்டு அழுத வண்ணம் இருக்கும். இதன் காரணம் வேறாயிருந்தும் ஸ்வாமி அழகான கவிமரபால் விளக்குகிறார்.
தாமரை மலரும் கருநெய்தல் மலரும் பதியைப் பிரிந்த துக்கத்தில் கண்மூடிக் கிடக்கின்றனவே,
தாம் மட்டும் போகத்தை அனுபவிக்கலாகது என்றெண்ணி அவை உயிர் பெற்று எழவேண்டும் என்று வாய் ஓயாமல் கூவுகின்றன போலும்.

49. தமிஸ்ர நீலாம்பர ஸம்வ்ருதாங்கீ ச்யாமா பபௌ கிஞ்சித் அதீத்ய ஸந்த்யாம்
ப்ராசீநசைலே ஸமயாந் நிகூடம் ஸமுத்யதா சந்த்ர மிவாபிஸர்தும்

இருளாகிற கறுப்பு சேலை அணிந்து அதனால் தன்னைப் போர்த்திக் கொண்டு ச்யாமா(நல்ல வயதுடைய பருவப் பெண்)
ஸந்த்யா காலம் கழிந்ததும் தன் ஆசைநாயகன் கிழக்கு மலையில் ஒளிந்திருக்க அவனிடம் காதல் கொண்டு குறிப்பிட்ட சமயத்தில்
குறிப்பிட்ட இடத்துக்குச் செல்லும் அபிஸாரிகையை போல் சந்திரனை அணுக முயற்சி செய்தாள்.
(கிழக்கு மலையில் ஒளிந்திருப்பவன் சந்திரன். அஷ்டமியாதலால் குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு பின்னே தான் தோன்றுவான்.)

50 நிசாகரேண ப்ரதிபந்நஸத்வா நிக்ஷிப்ததேஹேவ பயோதிதல்பே
ஜகத் ஸமீக்ஷ்யா ஜஹதீச கார்ச்யம் ப்ராசீ திசா பாண்டரதாம் அயாசீத்

சந்திரனோடு சேர்ந்துவிட்டாள் ஒரு பெண். பும்யோகம் ஏற்பட்டால் கர்ப்பம் தரிக்க நேரமாகுமோ!
கடலெனும் படுக்கையில் கிடக்கிறாள் போலே இருக்கிறாள்.சந்த்ரோதயம் ஆகப் போகிறது.
அதனால் தனது க்ருசத் தன்மையை விட்டுவிட்டு உலகமெலாம் காணத் தகுந்தவளாய் ஆகப் போகிறாள்.
எவ்வளவு உடல் வெளுத்துவிட்டது. அது வேறு யாரும் இல்லையாம். கிழக்கு திக்கு என்பதேயாம்.

51. தம:ப்ரஸங்கேந விமுச்யமாநா கௌரப்ரபா கோத்ரபிதாபி நந்தயா
விதூதயாரம்ப விசேஷத்ருச்யா ப்ராசீ திசா பாஸத தேவகீவ

கீழ் ஸ்லோகத்தில் கிழக்கு திக்கு கர்ப்பவதியாயிற்று என்றார். இதில் மேலும் கிழக்கு திக்கு அடைந்த பெருமைகளைக் குறிக்கிறார்.
கோத்ரம் என்றால் மலை என்றும் வம்சம் என்றும் பொருள். மலைகளை பிளந்தவன் இந்திரன். அவனது திசை கிழக்கு.
க்ருஷ்ண பக்ஷ அஷ்டமியில் அர்த்த ராத்திரியில் தான் சந்திரன் உதயமாகும்
அப்பொழுது இருள் அகன்று கிழக்கு தனி ஒளியைப் பெறுவது இயற்கை.
சந்திரன் உதிக்க ஆரம்பித்ததால் கிழக்கு வெளுத்த ஒளி உடையதாய் , அதற்கு அதிபதியான இந்திரனால் கொண்டாடப்படுவதாய் உள்ள
கிழக்கானது தேவகி போல் விளங்கியது. இந்த ஸ்லோகத்தில் கூறப்படும் ஒவ்வொரு விசேஷணமும் இரண்டு அர்த்தங்கள் கொண்டது.
தேவகியைப் போலே கிழக்கு திக்கு ஒளிமிக்கதாயிருந்தது. எம்பெருமான் கர்பத்தில் எழுந்தருளி விட்டபடியால்
தமோ குணத்தின் பலிதமான சோகமோ பயமோ இல்லாமல் இருந்தாள் தேவகி.
கோத்ர பிதா என்பதற்கு கண்ணனால் என்று பொருள்.
(ஒருத்தி மகனாய் பிறந்து ஒருத்தி மகனாய் வாழ்ந்ததால் கோத்ரத்தை பேதித்து வாழ்பவன்).
விது என்றால் ஹ்ருஷிகேசனையும் விதூதயம் சந்திரனையும் குறிக்கும்.
விதூதயம் என்பதற்கு சமீபத்தில் அவதரிக்கப் போவதால் மிகுந்த அழகுடையவளாய் இருந்தாள் எனவும் கொள்ளலாம்.
ஆகவே தேவகி கிழக்கு திக்கு போல் இருந்தாள் எனக் கூறாமல் கிழக்கு தேவகீ போல் இருந்தது என்கிறார்.

52. அபத்யலாபம் யது வீரபத்ந்யா: மஹோததௌ மக்ந ஸமுத்திதேந
தத்வம்சமாந்யேந ஸமீக்ஷ்ய பூர்வம் ப்ராப்தம் ப்ரதீதேந புரோதஸேவ

யதுவின் வம்சத்தில் மிகவும் சிரேஷ்டராய் விளங்கும் வஸுதேவரின் பத்நியான தேவகிக்கு புத்திரன் பிறக்கப் போகிறான்
என்பதை அறிந்து கொண்டு கடலில் நீராடிவிட்டு வெளியே வரும் சந்திரன் முன்னமே விஷயம் தெரிந்து வரும்
புரோஹிதன் போல் வந்து விட்டான். யதுவம்சம் சந்திர வம்சம் தானே.
அதில் கௌரவத்துடன் விளங்குவதால் அவனே வருவது பெருமை எனப்பட்டது.

53. க்ஷ்வேலோபமே ஸந்தமஸே நிரஸ்தே ஸோமம் ஸுதாஸ்தோமம் இவோத்வமந்தீ
துக்தோத வேலேவ துதோஹ லக்ஷ்மீம் ஆசா மநோக்ஞாம் அமரேந்த்ரமாந்யா

விஷம் போன்றதொரு காரிருள் நீங்கி விட்டது. சந்திரன் தோன்றி விட்டான். இது அமுதப் பெருக்கு என்னலாம்படி உள்ளது.
க்ஷீர ஸமுத்திரத்தின் கரை போன்ற அழகான கிழக்குதிக்கு அழகான சோபையை பொழிகிறது.
ஒருக்கால் கிழக்கு சந்திரனை உமிழ்ந்து விட்டதோ என நினைக்கத் தோன்றுகிறது.

சந்திரோதய வர்ணனை (53-67)

54. தமஸ் ஸமாக்ராந்தி வசேந பூர்வம் ஜக்ஞே நிமக்நைரிவ பூததாத்ர்யம்
ததஸ் துஷாராம்சுகராவகூடை: உத்தப்யமாநைரிவ சைல ச்ருங்கை:

முன்னம் இருள் பரவியதன் காரணமாக பூமியில் மலைகளின் சிகரங்கள் மூழ்கிவிட்டது போல் இருந்தன.
பிறகு சந்திரனின் கிரணங்கள் படிந்த பொழுது மறுபடியும் அவை வெளிக் கிளம்புவன போல் ஆயின.

55. திசஸ் ததாநீம் அவநீதராணாம் ஸகைரிகை: பாரத பங்க லேபை:
சகா சிரே சந்த்ர மஸோ மயூகை: பஞ்சாயுதஸ்யேவ சரை: ப்ரதீப்தை:

அப்பொழுது திக்குகள் எல்லாம் மிகவும் பொலிந்து விளங்கின.காரணம் சந்திரனின் கிரணங்கள் மலைகளின் சிகரங்களில்
படிகின்றன.கைரிகம் என்பது தாதுப்பொருள். கைரிகம் என்பது தங்கத்தையும் குறிக்கும். பாரதம் என்பது பாதரஸத்தைக் குறிக்கும்.
பாதரஸத்தில் கலந்து தங்கம் பூசப்பட்டது போல கிரணங்களினால் சிகரங்கள் விளங்கின.
அப்போது அவை மன்மதனின் பாணங்கள் போல் ஜொலித்தன.திக்குகளாகிற பெண்கள் சந்திர கிரணங்களாகிற பூக்களை சூட்டி
மகிழ்வது போலும், சந்திர கிரணங்கள் மன்மத சரங்களைப் போலவும் தோற்றமளித்தன.

56. ஸமுந்நமந்தீ குடிலாயதாத்மா சசாங்க லேகோதய த்ருச்யகோடி:
வியோகிசேதோலவநே ப்ரவீணா காமோத்யதா காஞ்சந சங்குலேவ

சந்திரனின் ரேகை, உதயமாகும் போது அழகான நுனி தோன்றுகின்றது. வளைந்தும் நீண்டும் வெளிக் கிளம்புகின்றதாய்,
சந்திரன் கோடு தோன்றும் போது தோன்றும் அழகான நுனி, பிரிந்த காதலர்களின் மனதை அறுப்பதில் கை தேர்ந்தவனான
காமனால் ஏந்தப்பட்ட தங்க அரிவாள் போல் இருந்தது.

57. தமாம்ஸி துர்வாரபலஸ் ஸ கால: ப்ராயோ விலோப்தும் ஸஹஸா திசாம் ச
மநாம்ஸி காமஸ்ச மநஸ்விநீநாம் ப்ராயுங்க்த சைத்யாதிகம் அர்த்தசந்த்ரம்

காலத்தின் பலத்தை எவ்வாறு அறிய இயலும். அதன் பலத்தை தடுத்து நிறுத்த யாராலும் இயலாது. அது விரைகிறது.
திக்குகள் வரை படர்ந்துள்ள இருட்களை முழுதுமாக போக்கிட முனைந்து விட்டது. அதுமட்டுமல்ல. காலத்தைப் போலவே காமனும் பலசாலி.
தைரியசாலிகளான ஸ்தீரிகளின் உள்ளங்களை அடக்குவதற்கும் முனைந்து விட்டான். இருவரும் செய்வது என்ன?
அர்த்த சந்திர ப்ரயோகம் தான். தோன்றியது அஷ்டமி சந்திரன். அர்த்த சந்திரனானபடியால் வர்ணனம்.

58. கரேண ஸங்கோசிதபுஷ்கரேண மதப்ரதிச்சந்த கலங்கபூமா
க்ஷிப்த்வா தமஸ்(sh) சைவலம் உந்மமஜ்ஜ மக்நோ திசாநாக இவேந்து: அப்தே:

சந்திரன் கடலிலிருந்து தோன்றுகிறான். அவன் திக்நாகம் போல் இருக்கிறான். திக்கஜம் கடலில் மூழ்கி வெளிவருவது போல் உள்ளது.
இருள் கடலில் படர்ந்த பாசி போல் உள்ளது. அவற்றை விலக்கிக் கொண்டு வருவது போல் சந்திரனுக்கும் யானைக்கும் அவ்வளவு பொருத்தம்.
சந்திரன் தனது கையினால்(வருகை) தாமரை மலரை மூடச் செய்கிறான். யானையும் தனது தும்பிக்கையை மடக்கி கிளம்பும்.
யானைக்கு மதஜலம் பெருகும். சந்திரனின் களங்கம் மதஜலம் போல் தோன்றும்.

59. மதோதயா தாம்ர கபோலபாஸா சக்ரஸ்ய காஷ்ட்டா சசிநா சகாஸே
உதேயுஷா வ்யஞ்ஜயிதும் த்ரிலோகீம் நாதஸ்ய ஸா நாபிரிவாம்புஜேந

இந்திரனுடைய திக்கான கிழக்கு மூன்று உலகங்களையும் விளங்கச் செய்யத் தோன்றிய சந்திரனால் மிகவும் ப்ரகாசித்தது.
மேலும், தோன்றும்போது கொஞ்சம் சிவப்பு நிறம் கலந்திருக்கும். ஆஸவம் போன்ற மதுவின் சேர்க்கையினால் கொஞ்சம் சிவந்து
ஒளி பெற்ற கன்னமுடையவனாகத் தோன்றினான். அவனால் கிழக்கு விளங்கியது. இது எப்படி இருக்கிறது என்று வர்ணிக்கிறார்.
பத்மநாபனுடைய நாபியானது தாமரைப் பூவால் எத்தகைய சோபை அடையுமோ அத்தகையது என்பதாம்.
நாபி கமலமானது ப்ரம்மனைத் தோற்றுவித்து அவன் வாயிலாக மூன்று உலகங்களையும் தோற்றுவிக்குமோ
அத்தகைய தாமரை போல சந்திரன் விளங்கினான்.

60. ஸமீபத: ஸந்தமஸாம்புராசே பபார சங்காக்ருதிர் இந்துபிம்ப:
பித்தோபராகாதிவ பீதிமாநம் தோஷாவில ப்ரோஷித த்ருஷ்டிதத்தாத்

இருள் என்ற பெருங்கடலில் சங்க வடிவில் உள்ள சந்திர பிம்பம் மஞ்சள் நிறத்தை ஏந்தி நின்றதாம்.
இந்த மஞ்சள் நிறம் பித்த சம்பந்தத்தினால் ஏற்படுவதாம். பிரிந்து வாழும் காதலர்கள் கண்கள் விழித்து அதனால்
கண்களில் தோஷங்கள் ஏற்பட அதன் காரணமாக பித்த சம்பந்தம் அதிகமாக சந்திரபிம்பமும் மஞ்சள் நிறமாகத் தோன்றுகிறது.

61. க்ருசோதரீ லோசந க்ருஷ்ணலக்ஷ்மா ராத்ர்யாஸ் ஸமித்தோதயராக இந்து:
கஸ்தூரிகா குங்கும சித்ரிதாத்மா கர்ப்பூர விந்யாஸ இவாந்வபாவி

மெல்லிய இடையுடைய மங்கைகளின் கண்கள் போல் கறுத்து இருப்பதையே அடையாளமாகக் கொண்டவனும்
உதய காலத்தில் ஒரு விதமான சிவப்பு நிறமுடையவனுமான சந்திரன், கஸ்தூரியும் குங்குமமும் இழைத்து
ராத்திரி என்கிற் பெண்ணுக்கு இடப்பட்ட கர்ப்பூரதிலகம் போல காட்சியளித்தான்.
ஸாமுத்ரிகா லக்ஷணத்தில் க்ருசோதரீ என்று வர்ணிக்கப்படும் பெண்களின் கண்கள் கறுத்து இருக்கும்.
அதேபோல் சந்திரனின் களங்கம் தெளிவாகத் தெரிவதாம். க்ருஷ்ணதாரை என்றும் கூறுவர்.
தனது வம்சத்தின் அடையாளமாக க்ருஷ்ணனையே பெற்ற பெருமை சந்திரனையே சேரும் எனக் கொள்ளலாம்.
உதய காலத்தில் ஒரு வகையான சிவப்பு நிறமாயிருக்கும். கஸ்தூரி குங்குமம் ஆகிய இரண்டும் சேர்த்து விசித்திரமாக அமைந்தது.
சந்திரன் வெளுப்பான கர்ப்பூரமானான். சந்திரனுடைய களங்கம் கஸ்தூரியாயிற்று.
இரவு கறுத்த நிறப்பெண்ணான படியால் சந்திரனைத்தான் திலகமாகப் பெற்றாளோ?

62. ப்ரஸாதம் அந்தக்கரணஸ்ய தாதா ப்ரத்யக்ஷயந் விச்வமிதம் ப்ரகாசை:
தமஸ்ச ராகஞ்ச விதூய சந்த்ர: ஸம்மோதநம் ஸத்வமிவோல்லலாஸ

முன் ஸ்லோகத்தில் சந்திரன் இரவென்னும் பெண்ணுக்கு திலகமாகத் தோன்றினான். சிவப்பும், கறுப்பும் கலந்த நிலை.
இங்கு நல்ல வெளுப்பான நிலையை அழகாக வர்ணிக்கிறார். இருளையும், சிவந்த நிறத்தையும் உதறித் தள்ளிய சந்திரன்
ஆனந்தத்தை அளிக்கும் ஸத்வகுணம் போல் விளங்கினான். ஸம்மோதநம் என்பதற்கு ஸத்துக்களுக்கு மகிழ்ச்சியளிப்பதாய் என்று கொள்ளலாம்.
அன்றியும் ஸத்துக்கள் என்பதற்கு நக்ஷத்திரம் என்றும் பொருள். சந்திரன் நன்றாகத் தோன்றியதும்
நக்ஷத்திரங்கள் அளவில்லா மகிழ்ச்சியை அடைந்தன என்பதாம்.
வ்ருத்தி யடைந்த ஸத்வம் விச்வத்தை தனது ஞானப் ப்ரகாசத்தாலே காணச் செய்கிறது என்று கொள்ள வேண்டும்.

63. நிசாகரோ வாரிதி நிஸ்வநாநாம் நிஷ்பாதக: குந்தருசிஸ் சகாசே
உதேஷ்யதஸ் சக்ரப்ருதோ நியோகாத் ப்ராதுர்பவந் ப்ராகிவ பாஞ்சஜந்ய:

சந்திரனின் உதயத்தால் கடலில் ஓசை கிளம்புகிறது. இத்தகைய நிசாகரன் குருக்கத்திப்பூ போல் விளங்கினான்.
குருக்கத்தி வெண்மையானது. அதன் வெண்மை நிறம் போன்று ஒளி பெற்று விளங்கினான்.
60 வது ஸ்லோகத்தில் சங்கின் வடிவொத்த சந்திரன் என்றார். இதில் சந்திரன் பாஞ்சஜன்யமாகவே இருக்குமே என்கிறார்.
சக்ர தாரி பிறக்கப் போகிறான் என்பதை அறிந்து கொண்டு ஞான சாரமான சங்கம் முன்னமே தோன்றிவிட்டது.
நித்ய யோகத்தை உடைய சங்கம் இப்படி பிரிந்து வரலாமோ என்றால் அதற்கு விடையாக நியோகாத் என்கிறார்.
அதுவும் அவனுடைய ஆக்ஞையே என்றார். அவனுடைய கையில் உள்ள பாஞ்சஜன்யம் போல் தோன்றினான் என்கிறார்.
பாஞ்சஜன்யம் ஒலித்த வண்ணம் இருக்கும். கடலும் அவ்வாறேயாம். கடலில் பிறந்தவன் பாஞ்சஜன்யன் என்ற நிலையும் உண்டு.
அந்த சங்கை கண்ணனே தேடி எடுக்கிறார் அல்லவா? அதேபோல் நித்ய யோகமுடைய பாஞ்சஜன்யம் நியோகத்தினால் முன்னம் தோன்றியது.
இப்போது சந்திரனை வர்ணிப்பதால் அதனையே உபமானமாக்கி யிருக்கிறார்.

64. ம்ருகேண நிஷ்பந்ந ம்ருகாஜிநஸ்ரீ: ஸ்வபாத விக்ஷேப மிதாந்தரிக்ஷ:
முரத்விஷோ வாமநமூர்த்திபாஜ:பர்யாயதா மந்வகமத் சசாங்க:

சந்திரனில் ஒருவகையான கறுப்பு தென்படுகிறது. பார்ப்பதற்கு முயல் போல் இருப்பதால் சசாங்கன் என்று சந்திரன் அழைக்கப்படுகிறான்.
அந்த மிருகம் போர்வை போல் அமைந்திருக்கும். கறுப்பாய் இருப்பதால் க்ருஷ்ண அஜினமாய்த் தோன்றும்.
முயல் வெண்மையாய் இருப்பினும் சந்திரனுடைய காந்தியில் அது கறுப்பு நிலையை அடைந்துவிட்டது.
நோக்கும் போது அது க்ருஷ்ணாஜினத்தை மார்பில் போர்த்தியிருப்பது போல் தோன்றும்.
வாமனனும் க்ருஷ்ணாஜினத்தை தரித்து யக்ஞவாடத்தில் தோன்றியது போல் சந்திரனும் தோன்றினான்.
தனது கிரணங்கள் எங்கும் படுவதால் ஆகாசம் முழுவதும் நிறைந்துவிட்டது போல் இருந்தான்.
வாமன மூர்த்தி இவ்வுலகை அளந்த போது அவர் திருவடி படாத இடமே இல்லை என்பது போல் சந்திரனும் ஆகாசத்தில்
அடி வைத்த போதே ஆகாசம் முழுவதையும் வ்யாபித்துவிட்டான். இவ்வாறு சந்திரனும் வாமன ஸாத்ருச்யத்தை அடைவான் போலும்.

65. ஜிகாய சங்காச்ரித சைவலாப: சாருத்யுதேஸ் சந்தரமஸ: கலங்க:
உதீயமாநஸ்ய மஹோர்மி யோகாத் ஸாமிச்யுதம் ஸாகரமூலபங்கம்

சந்திரன் எவ்வளவு ஒளியுடன் இருக்கிறான். அவன் உதயமாகும் போது களங்கத்துடனேயே தோன்றுகிறான்.
முன்பு அவனை சங்கெனக் கூறினார். இப்போது களங்கத்துடன் கூடிய சந்திரன் பாசையுடன் கூடிய சங்கம் போல் உளன் என்கிறார்.
மேலும் களங்கத்தினை ஒரு போதும் அழிக்க முடியவில்லை. எவ்வளவு அலைகளைக் கொண்டு அலம்பினாலும் அதைப் போக்க இயலவில்லை.
பாதாளத்திலிருந்து உண்டான சேறு சந்திரன் மீது படிந்து விட்டது. எந்த அலைகளாலும் அழிக்க முடியவில்லை.
பாதி தான் போயிருக்கிறது. மீதி வெற்றியோடு விளங்குகிறது.

66. உதேத்ய துங்காத் உதயாத்ரி ச்ருங்காத் தமோகஜாந் அக்ர கரேண நிக்நந்
நிசாகரஸ் தந்மத லேப லக்ஷ்மா ஸிதாபிசு: ஸிம்ஹதசாம் அயாஸீத்

உதயமலையில் உன்னதமான சிகரத்தை அடைந்த சந்திரன் தனது கிரணங்களைப் பரப்பி இருளாகிற யானைகளை அழிக்கலானான்.
அந்த யானைகளின் மதஜலமானது சந்திரன் மீது அழியாத களங்கமாகப் பதிந்துவிட்டது.
அதனால் அவன் ஓர் வகையான சிங்கத் தன்மையைப் பெற்று விட்டான். சூரியனுக்கு உதயாஸ்த சமயங்கள் உண்டு.
ஆனால் சந்திரனுக்கு அப்படிச் சொல்ல இயலாது. பௌர்ணமி தொடக்கமாக கிழக்கும் சுக்ல பக்ஷத்தில் மேற்கும் தோற்றமாகும்.
இப்போது க்ருஷ்ண பக்ஷம் ஆனபடியால் சந்திரனுக்கு உதயாத்ரி. சிங்கம் சிகரத்தில் ஏறி வேரி மயிர் முழங்க எப்பாடும் பேர்ந்து உதறி
மூரி நிமிர்ந்து புறப்படுமாப்போலே உலகில் உள்ள இருளனைத்தும் போக்க சந்திரன் இருளாகிற யானைகளைத்
தனது நுனிக் கரங்களால் பிளப்பது போல் புறப்படுகிறான்.

67. நிசீத லக்ஷ்ம்யா இவ புண்டரீகம் நிர்வேச ஸிந்தோரிவ பேநசக்ரம்
தம் அந்வவைக்ஷந்த விலாஸ தந்த்ரா: தாராமணீநாமிவ ஸூதி சுக்திம்

அழகான அர்த்த ராத்திரி என்ற லக்ஷ்மியின் கையில் விளங்கும் வெண்டாமரையோ என்கிறார்.
லழ்மியின் கையில் இருக்கும் தாமரை சிவந்ததாயிற்றே. நான்முகனுக்கும்,கலைமகளுக்கும் அல்லவா வெண் தாமரை என்று கேட்கலாம்.
இங்கு புண்டரீகம் என்கிறார். இதற்கு வெள்ளைக் குடை என்றும் பொருளாகும்.
ஆகவே லக்ஷ்மிக்கு பிடிக்கப்பட்ட வெண் குடை என்றும் கொள்ளலாம். ஆனந்தம் என்ற கடலின் நுரைக் குவியலோ,
நக்ஷத்திரங்களாகிற முத்துக்கள் பிறக்கும் முத்துச் சிப்பியோ என்று சந்திரனை பலவாறு ரசித்தனர்.

உச்சிக்கு வந்த அஷ்டமி சந்த்ர வர்ணனை 68-88

68. உதார தாராகண புத்புதௌக: சந்த்ரேண ஸம்பந்ந ஸுதாப்ரஸூதி:
அசேஷத்ருச்யாம் அதிகம்ய லக்ஷ்மீம் ஆலோக துக்தோததிரா பபாஸே

சந்திரனின் ஒளி எங்கும் பரவிவிட்டது. அவ்வொளிப் பரப்பே பாற்கடலோ என்னும்படியாக இருந்தது.
பாற்கடலின் தன்மைகள் பல இதில் காணப் பெற்றன. கடலெனில் குமிழிகள் இருக்கும்.
இங்கும் நக்ஷத்திரங்களின் கூட்டங்கள் குமிழெனக் காணப்பட்டன. அமுதம் தோன்றியது.
சந்திரனே அக்கடலில் தோன்றிய அமுதெனக் காணப்பட்டான். அங்கு கமலை பிறந்தாள்.
இங்கும் உலகெலாம் நேரிடையாகக் கண்டு களிக்கும் சோபை-அழகு-லக்ஷ்மீகரம் நிலைத்திருந்தது.

69. ப்ரகாசயந் விச்வமிதம் யதாவத் சந்த்ரோதயோத்தீபித ஸௌம்யதார:
ஆஸீந் நிசீதோ ஜகத: ப்ரபூதாத் அந்தஸ்ய தைவாதிவ த்ருஷ்டிலாப:

இரவு ஒளி பெற்று விளங்குகிறது. உலகத்தையே விளங்கச் செய்கிறது. சந்திரோதயத்தினால் மேலும் பளபளப்பு பெற்ற
நக்ஷத்திரங்கள் உலகின் சிறந்ததொரு அத்ருஷ்டமே. குருடனுக்கு கண்பார்வை கிடைத்துவிட்டால் எப்படி இருக்கும்?
அவ்வண்ணமே அந்நள்ளிரவு திகழ்ந்தது.

70. விசோதிதாத் விஷ்ணுபதாத் க்ஷரந்தீ விஷ்வங்முகீ ஸாகர வ்ருத்தி ஹேதோ:
தமோமயீம் ஸூர்யஸுதாம் நிகீர்ய ஜ்யோத்ஸ்நா நதீ சோணமபி வ்யமுஞ்சத்

நிலவின் பெருமையை இங்கு ஆறாக நிரூபணம் பண்ணுகிறார். விஷ்ணு பதம் என்கிற ஆகாயத்தில் பெருகிய கங்கை போல்
ஸமுத்ரம் வ்ருத்தியடைய வேண்டுமென்று விரும்பிய சந்திர நதி நாலா புறமும் பாய்ந்ததாம். மேலும் கறுப்பான யமுனையை விழுங்கி விட்டு
சிவப்பு நிறமான சோணையை விட்டு விட்டது. சந்திரன் வெளுத்திருப்பதால் ஸத்வமயம். யமுனை கறுத்திருப்பதால் தமோ மயம்.
ஸத்வம் பாய்கிற போது தமஸ்ஸும் ரஜஸ்ஸும் நிற்பதில்லை.
கங்கை யமுனையோடும், சோணையோடும் கலந்தும், பிரிந்தும் செல்வது நாம் அறிந்ததே!
சந்திர நதி ஓடுவதால் இருளும் இல்லை. சிவப்பு நிற்மும் இல்லை.(சோணா தற்போது சோன் என்று அழைக்கப்ப்டுகிறது).

71. ப்ரியாமுகை ஸ்தோமயது ப்ரதிஷ்டம் பீத்வா நவம் ப்ரீத இவாம்புராசி:
ஸமேத்ய சந்த்ரயுதி நர்த்தகீபி: தரங்கிதம் தாண்டவம் ஆததாந

நிலவினை கங்கையாகவும்,யமுனை,சோனையைக் கடந்து பின் கடலோடு கலந்தது என்று கூறுகிறார்.
இங்கு ஆறுகள் புகுந்தபின் கடலில் ஏற்படும் பரம் போக்யமான நிலையை வர்ணிக்கிறார்.
பிரியையான ஆறுகள் கொடுத்த நீரை மதுவாக வர்ணிக்கிறார். ப்ரியை கொடுத்த தோயமும் மதுவாகலாம்.
கடலை புருஷனாகவும், நதிகளை பெண்களாகவும் வர்ணிப்பது மரபன்றோ!. இங்கு சமுத்திர ராஜன் தனது ப்ரியைகள் கொடுத்த
மதுவை நன்றாக குடித்துவிட்டு சந்திரனின் கிரணங்களாகிற நாட்டியக்காரிகளுடன் கூடி தானும் அலை மோதும் தாண்டவத்தைச் செய்யலாயிற்று.

72. கலங்க சித்ரீக்ருதம் இந்துகண்டம் தமஸ் ஸமத்யாஸித ஸத்வகல்பம்
அசுஷ்க சைவாலமிவாபபாஸே ஸித்தாபகா ஸைகதம் அர்த்தத்ருச்யம்

சந்திரனின் பாதியுருவம் கலங்கத்தினால் நன்றாகவே தோற்றம் அளிக்கிறது. தமஸ்ஸும், ஸத்வமும் கலந்ததாய் தோன்றுகிறது.
உலராத பாசியை யுடைய ஆகாச கங்கையின் மணற்பரப்போ என்று சொல்லும்படி விளங்குகின்றது.

73. ஸ்வமத்ய ஸம்பந்ந விசுத்ததாமா ச்யாமாச ஸா தேவகநந்திநீ ச
தம: க்ஷிபந்த்யௌ ஜகதாம் த்ரயாணாம் அந்யோந்ய ஸம்வாதம் இவாந்வபூதாம்

ஸ்வ சப்தம் ஸ்யாமா என்பது இரவைக் குறிக்கிறது. இரவின் மத்யம் நள்ளிரவு. அப்போது ஒரு விசுத்தமான தெளிவு.
ஆயிரம் ஆயிரம் நக்ஷத்திரங்கள் இருந்தாலும் ஒரு சந்திரன் இருந்தால் எவ்வளவு சோபை ஏற்படுகிறது.
அஷ்டமி சந்திரன் ஆனாலும் பாதி தான் படும் என்பதில்லை. இவ்வாறு தனது இடையிலேயே விசுத்தமான ஒளியை உடைய அந்த இரவும்,
தனது இடையிலேயே விசுத்தமான தேஜஸ்ஸையுடைய தேவகியும் மூவுலகங்களில் இருக்கும் இருளை அகற்றியவாறு
ஒருவருக்கொருவர் நிகரோ என்று சொல்லலாம்படி அனுபவிக்கப் பெற்றது.

74. சாகாவகாசேஷு க்ருதப்ரவேசை: சந்த்ராதபை: ஆச்ரித சாருக்ருத்யை:
ஹதாவசிஷ்டாநி தமாம்ஸி ஹந்தும் ஸ்தாநம் ததாக்ராந்தம் அம்ருக்யதேவ

கிளைகளின் இடையே சந்திரனுடைய கிரணங்கள் விழுகின்றன. இலைகளின் நிழலும் அங்கு தென்படுகிறது.
கிளைகளின் வழியாகச் சென்ற அந்த கிரணங்கள் அழிந்தது போக மிச்சமுள்ள இருளை தேடி அலைகிறது.
சந்திரனால் விரட்டப்பட்ட இருளானது எங்கெங்கு ஒளிந்து கொள்ள அவகாசம் கிடைக்குமென தேடி கிளைகளின்
அந்தரங்களில் வந்து ஒளிந்து கொண்டன. இந்த இருளினால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட இடத்தை கண்டுபிடிக்க ஒற்றர்கள் போல்
கிரணங்கள் செயல்பட்டு அவை சென்றவிடத்தில் சென்று தேடுகின்றன போலும்.

75. பராக்ருத த்வாந்த நிகாய பங்கை: பர்யாப்த தாராகண பேந புஞ்ஜை:
அசோபதத்யௌ ரஸமாயுதஸ்ய யச:ப்ரவாஹைர் இவ சந்த்ரபாதை:

ஆகாயம் மிகவும் அழகாக விளங்கிற்று. சந்திரனின் கிரணங்கள் அவ்வாறு படிகின்றன. அவை சாதாரணமானவை அல்ல.
இருளான சேற்றை அறவே அழித்துவிட்டன. எங்கும் குவியல் குவியலாக இருக்கும் நக்ஷத்திரங்கள் நுரையின் குவியல்களோ
என்னலாம்படியாக உள்ளது. மேலும் மன்மதனின் புகழ் என்னும் ப்ரவாகமோ என்பது போலவும் இருக்கிறது.
அஸமாயுதஸ்ய என்பதற்கு மன்மதனுடைய என்று பொருள். ஐந்து பாணங்களை உடையவன். மலரையே பாணமாகக் கொண்டவன்.
அம்மாதிரி பிறர் வைத்துக் கொள்ள இயலாது.மேலும் அஸம என்பதற்கு நிகரற்ற என்றும் கொள்ளலாம்.
இங்கு அஸமாயுதன் என்பது பகவானையும் குறிக்கும். அவனுடைய ஆயுதங்கள் எல்லாம் நிகரற்றவை.
ஆதலால் கர்ப்பத்திலேயும் தரித்து வருவான் போலும். தனக்கு சரியில்லாத வேல் முதலானவற்றை கொண்டு
கோஸஞ்சாரம் பண்ணுவானாதலால் இவன் அஸமாயுதன்.
அவன் வருவதற்கு முன்பே அவன் புகழ் ப்ரவஹித்துவிட்டது போன்று சந்திர கிரணங்கள் இருந்தது.

76. ததாநயா திக்ஸரிதாம் ப்ரஸாதம் ப்ரஸக்த ஹம்ஸாகமயா ஸ்வகாந்த்யா
அபாக்ருத த்வாந்தகந ப்ரவ்ருத்யா சரத்த்விஷா சந்த்ரிகயா சகாசே

நிலவு மிகவும் ஒளி பெற்றிருந்தது. சரத்ருதுவில் எத்தகைய ஒளி இருக்குமோ அத்தகையதாக இருந்தது.
ஆறு போன்ற திக்குகள் எல்லாம் தெளிவைப் பெற்றன. அன்னங்களும் வரத் தொடங்கிவிட்டன-
இருள் அறவே அகன்று விட்டபடியால் காரிருளோ, கருமேகமோ வர வாய்ப்பில்லை. ஹம்சாகமயா என்கிறார்.
அன்னங்கள் வந்து சேரும்படியான தனது ஒளியினால் என்று கொள்ளலாம்.

77. கலாவதா காம விஹார நாட்யே காலோசிதம் கல்பயதேவ நர்ம
அமோக மாயாபலிதங்கரண்ய: ப்ராயோ திசாம் தீதிதய: ப்ரயுக்தா:

கலைகளில் வல்லவன் சந்திரன்.அவன் மன்மத லீலைகள் என்பதொரு நாட்டியத்தில் அக்காலத்திற்கேற்ப ஒரு கூத்து நடத்துவான் போலும்.
அவனுக்கு பிறரைப் பரிஹஸிக்கும் தன்மையும் எதையும் மாற்றிச் சொல்லும் பெருமையும் உண்டு.
நாட்டியஸில்பம் தெரிந்த சூத்ரதாரன் அவன். திக்குகளில் அவன் கிரணம் படிகிறது. அவை வெளுத்துக் காணப்படுகின்றன.
திக்குகளாகிற பெண்களின் தலை மயிர்கள் எல்லாம் நரைத்து விட்டன போல் செய்து விட்டான்.
இது காமவிஹார நாட்டியத்தில் சந்திரன் செய்த கேலிக் கூத்தாக அமைந்தது.

77. கதம்பமாலாபி: அதீதலாஸ்ய: கல்யாண ஸம்பூதிர் அபூத் ப்ரஜாநாம்
ப்ரியோதயஸ்பீதருசோ ரஜந்யா: ஸந்தோஷ நிச்வாஸ நிப: ஸமீர:

இந்த ஸ்லோகத்தில் சந்திர கலையும், சுகமான காற்றும் கலந்து அதனால் ஏற்படும் சோபையை சொல்கிறார்.
கடம்ப மரங்கள் வரிசை வரிசையாக இருந்து ந்ருத்யம் பயில்கின்றனவோ! இது காற்றின் விசேஷணத்தினைக் குறிக்கிறது.
ஆட்டம் கற்பது கதம்பம். ஆட்டி வைப்பது காற்று. இதனால் மக்களுக்கு ஒருவிதமான ஆனந்தோதயம் ஏற்பட்டது.
தனது ப்ரியனான சந்திரனின் உதயத்தால் வெளிச்சம் மிகப்பெற்ற இரவென்னும் மங்கையின் ஸந்தோஷமென்னும்
மூச்சுக் காற்றுக்கு நிகராக தெள்ளிய இரவின் மெல்லிய காற்று அமைந்தது.

79. ப்ராயேண ஹம்ஸை: அவதூதஸங்கா சாருஸ்மிதா ஸம்ப்ருத ப்ருங்கநாதா
ஸர்வோபபோக்யே ஸமயே ப்ரஸுப்தம் குமுத்வதீ கோகநதம் ஜஹாஸ

இரவில் தாமரை உறங்கும்.ஆம்பல் அலரும்.அன்னங்கள் தாமரையில் நாட்டமுடையவை. ஆதலால் அவை இரவில் ஸஞ்சரிப்பதில்லை.
ஆம்பல் ஓடைக்குத் தான் இரவின் பெருமை எல்லாம். ஹம்ஸங்களால் உதறித் தள்ளப்பட்ட ஆம்பல் ஓடை வண்டுகளின் ரீங்காரமும்,
சந்திரனின் கதிரும் பெற்று புன்னகை செய்கிறது. எல்லோரும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் நேரத்தில் கமலம் உறங்குவதேனோ!.
ஆம்பல் தன்னொளியால் தாமரையைப் பார்த்து நகைக்கிறது.

80. கலங்க லக்ஷேண ஸமைக்ஷி காசித் கஸ்தூரிகா பத்ர விசேஷகாந்தி:
ஸுதாம்சு பிம்ப வ்யபதேச த்ருச்யே முக்தே ரஜந்யா முக புண்டரீகே

இவ்வளவு வர்ணித்தும் சந்திரனின் களங்கம் மனதை ஈர்க்கிறது. அதுவும் ஒரு அழகாகத்தான் உள்ளது.
ஒரு பெண்ணின் நெற்றியில் அணிந்த கஸ்தூரிகா பத்ரம் போலுள்ளது. இரவு என்ற பெண்ணின் அழகான,
தாமரைப்பூ போன்ற முகத்தில் இடப் பட்டதாம். சந்திரபிம்பம் இங்கு முகமாகி விட்டது.

81. தலேஷ்வவேபந்த மஹீருஹாணாம் சாயாஸ் ததா மாருத கம்பிதாநாம்
சசாங்கஸிம்ஹேந தமோகஜாநாம் லூநாக்ருதீநாமிவ காத்ரகண்டா:

இதில் சந்திரனை சிங்கமாகவும், நிழலை யானைகளாகவும் குறிப்பதோடு நிற்காமல் மரத்தடிகளில் ஏற்படும் அசைவுகளை
அழகாக வர்ணிக்கிறார். சந்திரன் சிங்கமானான். அவன் இருளென்னும் யானைகளைக் கொன்று தோலை உரித்து எறிந்துவிட்டான்.
கீழே விழுந்த யானையின் அறுபட்டு விழுந்த பாகங்கள் துடிப்பது போல மரங்களின் கீழ் பகுதிகளில்
வெளுப்பும் கறுப்புமாக அசைவுகள் ஏற்படுகிறதை வர்ணிக்கிறார்.

82. தமஸ் தரங்காந் அவஸாதயந்த்யா ஸமேயுஷீ சந்த்ரிகயா மஹத்யா
ச்யாமா பபௌ ஸாந்த்ர நவோத்பலஸ்ரீ:ஸுரஸ்ரவந்த்யேவ கலிந்த கந்யா

முந்திய ஸ்லோகத்தில் நிழல்களின் அசைவுகளைக் கூறினார். இப்போதோ கங்கையும் யமுனையும் கலந்ததோ என்பது போன்று
அந் நிலவுடை இரவு விளங்கியதாம். இரவு ய்முனையைப் போன்று கறுத்தும் நிலவு தேவ கங்கையைப் போன்று வெளுத்தும் இருக்கிறது.
நிலவின் ஒளியில் இருள் அடங்கிவிட்டது. கங்கையின் வெளுப்பு கலந்தபோது யமுனையின் கறுப்பு அடங்கிவிடும்.
சந்திரிகையோடு கலந்த ச்யாமா கங்கையோடு கலந்த யமுனை ஆயிற்று. ச்யாமா – நல்ல வயதுடைய பெண்ணாக இருளை வர்ணிக்கிறார்.
இருளாகிற அலைகளை அடக்குவதாயும், மிகப் பெரியதாயும் உள்ள தேவகங்கை போன்றதொரு நிலவுடன் கறு நெய்தல்கள் பூத்துத்
தனிச் சிறப்புடைய இரவு என்ற ய்முனை கலந்து ஒரு பெண்ணுக்கு அடங்கின மற்றோர் பெண் போல விளங்கினாள்.

83. ஸ்வவிப்ரயோக வ்யஸநாத் நிபீதம் ப்ருங்காபதேசேந குமுத்வதீபி:
ஸுதாபிராப்லாவ்ய கரஸ்திதாபி:ப்ரச்யாவ யாமாஸ விஷம் ஸுதாம்சு:

தனது பிரிவினால் துயருற்று, ஆம்பல் ஓடைகள் வண்டுகளை வாயில் போட்டுக் கொண்டு விட்டன.
வாழமுடியாது என்றெண்ணி விஷத்தையும் குடித்துவிட்டன.
(பகலில் ஆம்பல்கள் மலருவதில்லை. மொட்டித்தே இருக்கும். அப்பொழுது அதில் வண்டு சிக்கிக்கொண்டு அதிலேயே இருக்கும்.
ஆம்பல் வண்டெனும் விஷத்தைக் குடித்துவிட்டன போலும்). சந்திரன் தோன்றினான். தனது காதலிகள் விஷம் குடித்துவிட்டதை அறிந்தான்.
தனது கையில் உள்ள அமுதத்தை அவர்கள் மீது கொட்டினான். குமுதங்கள் வாய் திறந்தன.
அப்பொழுது வண்டுகள் வெளியேறிவிட்டன. ஓஷதீசன் ஆனபடியால் விஷத்தைக் கக்க வைத்துவிட்டான் போலும்.

84. சகாசிரே பத்ர கலா ஸம்ருத்யா வ்யோமோபமே வாரிணி கைரவாணி
கலங்க த்ருச்ய ப்ரமராணி காலே ஸ்வநாத ஸாதர்ம்யம் உபாகதாநி

ஓடைகளில் நீர் ஆகாயம் போலுள்ளது. அதில் ஆம்பல் மலர்கள் மலர்ந்துள்ளன.
அம் மலர்களிலும் இதழ்கள் கலைகள் போல் நிறைந்து காணப்படுகின்றன. அவற்றில் வண்டுகள் அமர்கின்றன.
வெளுத்த அம்மலர்களில் கறுத்த அவ்வண்டுகள் அமரும்போது ஆம்பல்கள் இரவில் தனது கணவனான சந்திரனோடு நிகரான
தன்மையையும் பெற்றுவிட்டது போல் இருக்கிறது. ஆகாயமும் நீரும் ஒன்று. சந்திரனும் ஆம்பல் மலரும் ஒன்று.
சந்திரனில் உள்ள கலங்கமும் மலரில் உள்ள வண்டும் ஒன்று. ஆக ஆம்பல் சந்த்ரஸாம்யம் பெற்றுவிட்டது.

85. ஸரிந் முகோபாஹ்ருதம் அம்புராசி:பீத்வேவ தோயம் மது ஜாதஹர்ஷ:
சகார சந்த்ரப்ரதிபிம்பிதாநாம் கரக்ரஹை:காமபி ராஸலீலாம்

ஆறுகளின் வாயிலாக அளிக்கப்பெற்றதான இனிய நீரினை மது அருந்துவது போல் அருந்திவிட்டு மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்த
கடலானது சந்திரனின் ப்ரதிபிம்பங்களின் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு விலக்ஷணமான ராஸலீலை புரிந்தது.

86. ப்ரஸாத பாஜோரு பயோரபூதாம் உபாவநிர்த்தார்ய மிதோ விசேஷௌ
நபஸ் ஸ்தலே சீதருசிஸ் ஸதாரே ஸகைரவ தத்ப்ரதிமா ச தோயே

இரண்டு இடங்களிலும் தெளிவு உள்ளது. எது உயர்ந்தது, எது தாழ்ந்தது? என்று உறுதியாகச் சொல்ல இயலாது!.
வானில் சந்திரன். அவனைச் சுற்றி நக்ஷத்திரங்கள். அவ்வாறே நீர்நிலையில் ஆம்பல் கூட்டம். அதன் நடுவில் சந்திரன் ப்ரதி பிம்பம்.
பிம்பம் நன்றாக உள்ளதா? ப்ரதிபிம்பம் நன்றாக உள்ளதா? தீர்மானிக்க இயலாத வகையில் அமைந்துவிட்டது.

87. நபஸ் துஷாராம்சு மயூக யோகாத் தமிஸ்ரயா மோக்ஷம் அவிந்ததேவ
அத்ருப்யத: தத்வ விதோ நிசாயாம் அந்தர் முகம் சித்தம் இவாத்ம யோகாத்

ஆகாயம் சந்திரனுடைய கிரணம் பெற்ற யோகத்தினால் இருளிலிருந்து விடுதலையை அடைந்தது போலிருந்தது.
இதற்கு ஓர் உதாரணம். தத்வஞானிக்கு புற விஷயங்களில் திருப்தி ஏற்படுவதில்லை.
ஆத்மாவில் ஏற்பட்ட யோகத்தினால் இரவிலும் அவருடைய உள்ளம் அந்தர்முகமாகவே உள் நோக்கியே இருக்கும்.
அந்த அஞ்ஞானம் அவரை அண்டுவதில்லை.

88. ஸஹோதிதா சந்த்ரமஸா பபாஸே ஜ்யோத்ஸ்நா பயோதேர் உபஜாதராகா
ததாதநே ஸஞ்ஜநநேபி சௌரே:ஸஹாயிநீ ஸாகர ஸம்பவேவ

சந்திரன் உண்டானான். அவனோடு அவன் ஒளியும் தோன்றியது. அப்பொழுது அது சிவப்பு கலந்திருந்தது.
உதயமாகும் பொழுது அந்த ராகம் இருந்தே தீரும். நிறம் மாறினாலும் நிலவில் அதன் குணம் மாறுவதில்லை.
இதுதான் ஜ்யோத்ஸ்னா என்ற நிலவு. இப்போது சௌரி பிறக்கப் போகிறான். ராகமுடைய நிலவு அப்போது ஸஹாயமாகவே தோன்றியது.
இந்த நிலவு ஸமுத்திரத்தில் தோன்றிய லக்ஷ்மி போல் விளங்கியது. அவளும் சந்திர சஹோதரி.
பிறக்கும்போது அனுராகத்துடன் பிறந்தவள் என்பதாம். வக்ஷஸ்தலத்தை அடைந்ததும் வித்யில்லேகை போலானவள்.
கிருஷ்ணனாக பிறக்கும்போது அவள் ருக்மிணியாக வருவாள் என்பர். இங்கு ஸஹாயினி என்பதற்கும் அதே பொருள்தான்.

89. ப்ரபுத்த தாரா குமுதாப்தி சந்த்ரே நித்ராண நிச்சேஷ ஜநே நிசீதே
ஸ தாத்ருசோ தேவபதே: ப்ரஸூதிம் புஷ்யந் பபௌ புண்யதமோ முஹூர்த்த: (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/3/2)

நக்ஷத்திரங்கள், ஆம்பல், கடல், சந்திரன், ஆகியவை விழிப்புடன் உள்ளன. மற்றைய உலகெல்லாம் உறங்குகிறது.
அத்தகைய நள்ளிரவில் அவ்வளவு சிறப்பான ஒரு முஹூர்த்த வேளை.
தேவநாதனின் ப்ரஸவத்தை பலப்படுத்திக் கொண்டு ஏற்பட்டுவிட்டது. இதல்லவோ புண்யதமமான முஹூர்த்தம். பகவதவதார ஸமயம்.

90. பாகேந பூர்வேண தமோமயேந ப்ரகாச பூர்ணேந ச பஸ்சிமேந
ததா நிசீத: ஸ ஸதாம் ப்ரஸத்யை ஸம்ஸார முக்த்யோரிவ ஸந்திர் ஆஸீத்

முன் பகுதியில் இருள் மயமானது.பின் பகுதியில் விசேஷமான ப்ரகாசம் உடையது.
இத்தகைய இரவு ஸத்துக்களின் உள்ளம் தெளிய அமைந்துவிட்டது.
மேலும் இதை ஸம்ஸாரம்- முக்தி இவைகளின் இணைப்பு வேளை என்றே சொல்லலாம்.

91. ப்ராகேவ ஜாதேந ஸிதேந தாம்நா மத்யோபலக்ஷ்யேண ச மாதவேந
ப்ரகாமபுண்யா வஸுதேவபத்ந்யா ஸம்பந்நஸாம்யேவ நிசா பபாஸே

இந்த இரவு சாதாரணமானதல்ல. முதலிலேயே வெளுப்பு தோன்றியது. இடையில் மாதவனையும் காண்பிக்கிறது. எவ்வளவு புண்யம்.
வஸுதேவரின் மனைவியோடு இது ஸாம்யத்தையும் பெற்றுவிட்டது. இது எப்படி விளங்காமல் இருக்கும்?
பெருமாளுக்கு முன்னமே தோன்றினான் சந்திரன். ஜோதி வெளுப்பாகத் தானே இருக்கும்.
க்ருஷ்ணன் என்ற ஜோதி கறுப்பாக அல்லவோ இருக்கும்! அவ்வாறில்லை.
இங்கு தாம்நா என்பது பலராமனைக் குறிக்கும். சந்திரன் பலராமன் லக்ஷ்யமாகிறான்.

92. ஸஹ ப்ரதிச்சந்த சசாங்க பேதை: ஸரஸ்வதாம் தாண்டவிந: தரங்கா:
அவேக்ஷ்ய சௌரேர் அவதார வேலாம் ஸந்தோஷ நிக்நா இவ ஸம்ப்ரணேது: (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/3/7)

இதற்கு முன் ஸ்லோகத்தில் நள்ளிரவினை தேவகியோடு ஒப்பிட்டார். இப்போது அவதார காலம் நெருங்குவதால் நீர் நிலைகளில்
ஏற்படும் பூரிப்பினை வர்ணிக்கிறார். கடல்களில் கிளம்பும் அலைகள் அவதார வேளையை அறிந்து கொண்டு
ஸந்தோஷம் தாங்க முடியாதவைகளாய் சந்திரனின் ப்ரதிபிம்பங்களோடு கலந்து குதிப்பும் கும்மாளமுமாக இரைச்சலிடுகின்றன.

93. அவாதிதோதீரித வாத்ய கோஷம் திசாபிர் ஆம்ரேடித திவ்ய கீதம்
ஸதாம் உபஸ்தாபித ஸத்வலாஸ்யம் ஸங்கீத மங்கல்யம் அபூத் ததாநீம்

ஒரு அழகான சங்கீத விழாவே அப்பொழுது நடைபெற்றது எனலாம்.வாசிக்காமலேயே வாத்ய கோஷம் ஏற்பட்டது.
திக்குகள் எல்லாம் சேர்ந்து பாட்டின் ஒலியை ப்ரதிபலிக்கின்றன. ஸத்துக்களுக்கு ஸத்வகுணம் நடமாடுகிறது.
மூன்றும் சேர்ந்துதானே சங்கீத விழா.

94. ப்ரதீபிதை: கம்ஸக்ருஹேஷு தீபை:தாபைஸ்ச பாவேஷு தபோதநாநாம்
அலப்யத க்ஷிப்ரம் அலப்தபங்கை:அஹேது நிர்வாண தசாநுபூதி:

முன் ஸ்லோகத்தில் வாத்ய கீதங்களை வர்ணித்தார். இங்கு கம்சனுக்கு ஏற்பட்ட அநிஷ்டங்களையும் அதனால் ஸாதுக்களுக்கு
ஏற்பட்ட நன்மைகளையும் வர்ணிக்கிறார்.கம்ஸனுடைய மாளிகைகளில் ஏற்றப்பட்டு இருந்த விளக்குகள் யாவும்,
தபஸ்விகளின் உள்ளங்களில் அணையாது பெருகி வந்த தாபங்களும் காரணமேயில்லாமல் அணையும் தன்மையை அடைந்துவிட்டன.

95. அஜ: ஸ்வஜந்மார்ஹதயாநுமேநே யாம் அஷ்டமீம் யாதவபாவமிச்சந்
த்விதீயயா பாவித யோகநித்ரா ஸாபூத் ததாநீம் ப்ரதமா திதீநாம்

அஜன் இப்போது யாதவனாகப் பிறக்கப் போகிறான். தனது பிறப்பிற்கு ஏற்றதாக அஷ்டமி திதியை ஸங்கல்பித்துக் கொண்டான்.
அஷ்டமி இதனால் ப்ரதமையாகி விட்டாள். ஆதலால்தான் யோக நித்ரை நவமியில் தோன்றினாள். நவமி த்விதியை ஆகிவிட்டது.
எட்டாவது கர்ப்பம் கொல்லப்போகிறது என்ற ஆகாச வாணியை ஸத்யமாக்க எட்டிலேயே பிறக்க எண்ணினார்.
எட்டாவதாகப் பிறக்கப் போவதாலும் அஷ்டமியை வரித்தார். அஷ்ட வஸுக்களுக்கும் வஸுதேவர், தேவர் என்பதால்
அந்நிலையை உணர்த்த அஷ்டமியை விரும்பினார்.
எட்டு எட்டு என்று எண்ணியே கம்சன் எட்டாத இடத்தை அடையப் போகிறபடியால் அஷ்டமியை தனது ஜன்மத்திற்கு ஏற்றதாக்கினார்.
அந்த அஷ்டமி திதிகள் எல்லாவற்றைக் காட்டிலும் சிறப்புற்று விளங்கியது. அஷ்டமி ப்ரதமையாவதும் நவமி த்விதியை ஆவதும் ஆச்சர்யம் தானே!.

96. அத ஸிதருசிலக்நே ஸித்த பஞ்சக்ரஹோச்சே வ்யஜநயத் அநகாநாம் வைஜயந்த்யாம் ஜயந்த்யாம்
நிகில புவந பத்மக்லேச நித்ராபநுத்யை திநகரம் அநபாயம் தேவகீ பூர்வ ஸந்த்யா (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/3/8)

பிறகு சந்திரலக்னத்தில் ஐந்து க்ரஹங்கள் உச்சமாயிருக்கும்போது நல்லவர்களுக்கு வெற்றியை அளிப்பதும் அதனாலேயே
ஜயந்தி என்ற பெயர் பெற்றதுமான வேளையில் தேவகி என்ற கிழக்கு ஸந்த்யை அழிவில்லாத சூர்யனை உண்டாக்கிவிட்டது.
ஸிதருசி- சந்திரன் அவனும் அப்போதுதான் உதயம் ஆகவே லக்னம் வ்ருஷபமாயிற்று.
சந்திரன், செவ்வாய், புதன், குரு,சனி ஆகிய ஐந்து க்ரஹங்கள் உச்சமாயிருக்கின்றன.
ரிஷபம், மகரம், கந்யா, கடகம், துலாம் ஆகியவை உச்ச ஸ்தானங்கள்.
ஐந்து க்ரஹங்கள் உச்சமானால் அவன் லோகநாயகன். அத்புதமாக அவதரித்த அவதார ஸ்லோகம்.

97. அவதரதி முகுந்தே ஸம்பதாம் ஏககந்தே ஸுரபித ஹரிதந்தாம் ஸ்வாது மாத்வீக திக்தாம்
அபஜத வஸுதேவ ஸ்த்தாநம் ஆனந்த நிக்நை: அமர மிதுந ஹஸ்தைர் ஆஹிதாம் புஷ்பவ்ருஷ்டிம்

முகுந்தன் அவதரித்து விட்டான். ஸகல விதமான ஐஸ்வர்யங்களுக்கும் ஒரே காரணமாயிருக்கும் முகுந்தன் அவதரித்து விட்டான்.
முகுந்தன் எனபதற்கு போகங்களையும் மோக்ஷத்தையும் அளிப்பவன் என்று பொருள். கிழங்கு போன்றவன். மூலகந்தே எனபர்.
முதற்கிழங்கு என்றும் கொள்ளலாம். முகுந்தன் தான் மூலகந்தம். அவன் அவதரித்தபோது எங்கும் மணம் கமழ்ந்தது.
இனிமயும் எங்கும் தோய்ந்தது. ஆனந்த பரவசர்களான தேவர் குழாமெல்லாம் மிதுனங்களாக சொரிந்த மலர் மழையை
வஸுதேவ ஸ்தானமானது ஏற்று ஏற்றம் பெற்றுவிட்டது. கம்ஸனின் காராக்ருஹமாக இருந்த போதிலும் வஸுதேவ ஸ்தானமாதலால் புஷ்பவ்ருஷ்டி.
தேவ புஷ்பங்களானதால் கம்ஸாதிகளுக்குப் புலப்படுவதில்லை.
இப்போது ஆனந்த நிக்னர்கள் பரவசத்துடன் தம்பதிகளாய் இணைந்து தமது நான்கு கரங்களாலும் மலர்மாரி பொழிந்தனர்.

புஷ்ப வ்ருஷ்டியுடன் இந்த ஸர்கம் இனிதே நிறைவுற்றது.

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக சிம்ஹாய கல்யாண குணசாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம:

———————————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம்–முதல் சர்க்கம் -ஸ்லோகார்த்தங்கள்-

ஸ்ரீ க்ருஷ்ணாய பரப்ரம்ஹணே நமஹ

ப்ரமாணம் லக்ஷ்மண முநி: ப்ரதிக்ருஹ்யாத மாமகம்
ப்ரஸாதயதி யத்ஸூக்தி: ஸ்வாதீந பதிகாம் ஸ்ருதிம்

ஸ்ரீமாந் வேங்கடநாதார்ய: கவிதார்க்கிக கேஸரி
வேதாந்தாசார்ய வர்யோ மே ஸந்நிதத்தாம் ஸதா ஹரி:

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக ஸிம்ஹஸ்ய ஸர்வதந்த்ர ஸ்வதந்த்ரஸ்ய
ஸ்ரீமத் வேங்கடநாயகஸ்ய வேதாந்தாசார்யஸ்ய யாதவாப்யுதய காவ்ய க்ருதிஷு

யாதவாப்யுதயம் (ஸ்ரீ கிருஷ்ண சரித்ரம்)

யாதவாப்யுதயம்,-ஸ்ரீபாகவதம்,விஷ்ணு புராணம்,ஹரிவம்சம்,முதலிய புராண இதிகாசங்களை ஆதாரமாகக் கொண்டு
கவிதார்க்கிக சிம்ஹம் என்று போற்றப்பட்ட ஸ்ரீமந் நிகமாந்த மஹாதேசிகனால் இயற்றப்பட்டது.
வேதாந்த தேசிகர் இயற்றிய மகத்தானதொரு காவியம் யாதவாப்யுதயம்.
இதில் 24 சர்க்கங்கள் உள்ளன।மொத்தம் 2642 ஸ்லோகங்கள்.
இந்த காவியம் பல காவியங்களில் கையாளப்பட்ட முறைகளை மேற்கொண்டதோடு நிற்காமல் அத்புதமான பரிஷ்காரத்தைச் செய்து காண்பிக்கிறது.
சாஸ்திரீயமான அனுபவம்தான் ச்ரேஷ்டமானது.அதுதான் எற்றைக்கும் நிலைத்து நிற்கும்.
இந்த நிலையை ஒவ்வொரு ஸ்லோகத்திலும் காணலாம்..

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் ஸர்கம் எண்:1

(காவ்யாரம்பம்,பூமி பிரார்த்தனா,தேவ ஸ்துதி: பகவத்தர்ஸனம்,பாஷணம்)

1. வந்தே ப்ருந்தாவநசரம் வல்லவீஜந வல்லபம்!
ஜயந்தீஸம்பவம் தாமவைஜயந்தீ விபூஷணம்!!

கோகுலாஷ்டமியில் தோன்றியவனும் ।வைஜயந்தி என்ற வனமாலையை அணிந்தவனும்
பிருந்தாவனத்தில் சஞ்சாரம் செய்த இடைச்சிறுமிகளுக்கு வல்லபனாய் திகழ்ந்த சோதியான கண்ணனை வணங்குகிறேன்।
(ஆவணி மாதம் க்ருஷ்ண பக்ஷ ரோஹிணியோடு கூடிய அஷ்டமி நாளுக்கு ஜெயந்தி என்று பெயர்.
ப்ருந்தம் என்றால் கூட்டம். கூட்டம் கூட்டமாக கூடும் இடம். அவனம் என்றால் காத்தல்.
கூட்டம் கூட்டமாக காத்த இடம் என்றும் கொள்ளலாம். எட்டாவதாக அவதரிக்கின்றவன் அஷ்டமியை வரித்தான்.

2. யத் ஏகைக குணப்ராந்தே ச்ராந்தாநிகமவந்திந;
யதாவத் வர்ணநே தஸ்ய கிமுதாந்யேமிதம்பசா:

யாருடைய குணங்களில் ஒவ்வொன்றிலும் ஒருசில பகுதிகளைச் சொல்வதிலேயே வேதங்களாகிய ஸ்துதி பாடகர்கள்
ஓய்ந்து போய் விட்டனவோ அத்தகைய பெருமை யுடையவனின் குணங்களை உள்ளதை உள்ளபடி சொல்வதற்கு
சாதாரண மனிதர்களுக்கு எங்ஙனே இயலும்?

3. சக்த்யா ஸௌரிகதாஸ்வாத: ஸ்த்தாநேமந்ததியாம் அபி!
அம்ருதம் யதி லப்யேத கிம் ந க்ருஹ்யேதமாநவை:

மிதமான அறிவு பெற்றவர்களானாலும் தமது சக்திக்கு ஏற்ப கிருஷ்ணனுடைய கதைகளை அனுபவிப்பது உசிதம்தான்.
அமுதம் கிடைக்குமேயானால் சாதாரணமானவர்கள் அதை பருகாமல் விட்டு விடுவோமா என்ன?.

4. வஸுதாச்ரோத்ரஜே தஸ்மிந் வ்யாஸேச ஹ்ருதயே ஸ்திதே!அந்யேபி கவய: காமம் பபூவு: அநபத்ரபா!!

புவியின் செவியில் பிறந்த வால்மீகியும்,வியாசரும் இதயத்திலேயே இருக்கும் போது பிறரும் கவிகளாகி விட்டார்களே!
ஐயோ பாவம் என்ற நிலையன்றோ இவர்களுடையது.

5.ஸ கவி: கத்யதே ஸ்ரஷ்டா ரமதே யத்ரபாரதீ!
ரஸ பாவ குணீ பூதைர் அலங்காரைர் குணோதயை:

எங்கு பாரதி(சரஸ்வதி)விளையாடுகின்றாளோ அவன் அன்றோ கவி எனப்படுவான்?
எத்தனை படைப்புகளைச் செய்கின்றான் அக்கவி! ரஸம்- அவைகளுக்கு ஏற்ற அலங்காரங்கள்,அற்புதமான குணப்பெருக்கங்கள்,
இவைகளுடன் நிரம்பப் பெற்ற ஸரஸ்வதி விளையாடி மகிழ்விக்கின்ற போது அவன் பற்பல சிருஷ்டிகளைச் செய்து விடுகிறான்.

6. ததாத்வே நூதனம் ஸர்வம் ஆயத்யாம் சபுராதநம்
ந தோஷாயை தத் உபயம் ந குணாய ச கல்பதே!!

பழமையானவை என்பதால் ஒன்றிற்கு ஏற்றம் கிடைத்து விடுவதில்லை. தோன்றிய நாளில் அவையும் புதியவையே.
நாட்கள் கழியக்கழிய அவை பழமை பெற்றுவிடுகின்றன.புதுமை என்பது குற்றமோ,குறையோ ஆகாது.
யதுவம்சம் தோன்றியபின் ராமாயணப் பெருமை குறையவில்லை.
ஆதிகவி கூறாததை மஹாகவி கூறிவிட்டான் என்று யாரும் மோஹிப்பதில்லை.
அதைப் பின்பற்றி வாழ்வு பெறும் காவியங்களே சிலாக்கியமானவை. .

7. ப்ரவ்ருத்தாம் அநகே மார்கே ப்ரமாத்யந்தீமபி க்வசித்!
ந வாசம் அவமந்யந்தே நர்த்தகீம் இவ பாவுகா:

மேடு பள்ளம் இல்லாத ஒரு மார்க்கத்தில் ஒரு நர்த்தகி ஆடுகின்றாள்.ரஸிகர்கள் ஆரவாரிக்கின்றனர்.
அப்பொழுது கதியில் ஒரு சிறு குறை ஏற்பட்டுவிட்டது. இருந்தாலும் அதை பொருட் படுத்துவதில்லை.
அதனால் அவள் நடனம் கற்கவில்லை என்று அவமதிப்பதில்லை.
ஏதோ ஒரு சில இடங்களில் சப்தார்த்த குணதோஷம் ஏற்பட்டாலும் bhaபாவ நோக்குடையவர்கள் கதியில் மதியை செலுத்துவதில்லை.

8. விஹாய ததஹம் வ்ரீடாம் வ்யாஸ வேதார்ண வாம்ருதம்!வக்ஷ்யே விபுத ஜீவாதும் வஸுதேவ ஸுதோதயம்!!

ஆகவே நான் வெட்கத்தை விட்டுவிட்டேன். வியாசரின் வேதமாகிறது மஹாபாரதம். அது கடல் போன்றது.
அதில் அமுதமாய் விளங்குவது வஸுதேவகுமாரனின் உதயம். அது கவிகளுக்கும் தேவர்களுக்கும் உணவாகிறது.
வாழ்க்கைக்கு மிகவும் போக்யமானது.அத்தகைய பிரபந்தத்தை நான் கூறப் போகிறேன்

9. க்ரீடா தூலிகயா ஸ்வஸ்மிந் க்ருபாரூஷிதயா ஸ்வயம்!
ஏகோ விச்வமிதம் சித்ரம் விபு:ஸ்ரீமாந் அஜீஜநத்!!

ஸ்ரிய:பதி பெரிய பணக்காரன்.அவன் எதையும் செய்யும் ஆற்றல் பெற்றவன்.எங்கும் இருப்பவன்.தனக்கு நிகர் எவருமில்லாத தனிப்பட்டவன்.
முதலில் தானே தன்னிடத்திலேயே ஒரு சித்திரம் தீட்டுகிறான்.சித்திரம் வரைவதற்கு எழுதுகோலும்,வர்ணமும் வேண்டும்.
விளையாட்டு அவனுக்கு எழுதுகோல்.வர்ணம் அவனது கருணை.அவன் எழுதிய சித்திரம்தான் படைப்பு. அதுதான் இவ்வுலகம்.

10. ஜகத் ஆஹ்லாதனோ ஜக்ஞே மநஸஸ் தஸ்ய சந்த்ரமா:
““பரிபாலயிதவ்யேஷு ப்ரஸாத இவ மூர்த்திமான்!!

உலகை மகிழ்விக்க சந்திரன் அவனுடைய மனதிலிருந்து உண்டானான்.
தெளிவே உருவம் எடுத்துக்கொண்டதோ என்று சொல்லும் வகையில் அவன் அமைந்தான்.
காப்பாற்றப்பட வேண்டியவர்களிடத்தில் காப்பாற்றுபவனுக்கு தேவையானது இன்முகம் காட்டலே என்பர். (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 9/14/3) சந்திரோதயம்

11.யத்பத்ய ஸமுத்பூத:புண்ய கீர்த்தி:புரூரவா:
ஸதாம் ஆஹித வஹ்நீநாம் விஹாரஸ்த் தேயதாம் யயௌ!!

யாருடைய குமாரனுக்கு குமாரன் தோன்றினானோ அவனும் புண்யகீத்தியானான்.
(சந்திரனின் குமாரன் புதன்,புதனின் புத்திரன் புரூரவஸ்) அவன் மஹான்களாய் ஆஹிதாக்னிகளாய் இருப்பவர்க்கு
பெரிய தைரியம் அளிப்பவனாக இருந்தான்.அக்னி நிர்ணயம் பண்ணுவதில் ஆதாரமாகவும், சாதகமாகவும் பலானுபவ ப்ராப்தியில்
நிர்ணேதாகவும் விளங்கினான்.(ஸ்ரீமத் பாகவதம் 9/14/5)

12. ஸமவர்த்தத தத்வம்ஸ: உபர்யுபரி பர்வபி:
யஸோ முக்தாபலைர் யஸ்ய திசோ தச விபூஷிதா:

அவருடைய வம்சம் நன்றாக செழித்து வளர்ந்தது.படிப்படியாக ஏற்றம் பெற்று பரவலாயிற்று.
ஒவ்வொருவரும் புகழை வளர்த்தனர். முத்துக்களைப் போல புகழ் பெற்று பத்து திக்குகளிலும் அவற்றால் அலங்கரிக்கப் பெற்றன.
(சந்திரவம்சம் கிளைத்தல் ஸ்ரீமத் பாகவதம் 9/5/1 – 9/8/1) (9/17 – சந்திர வம்ச வ்ருட்சம்)

13.பபூவ நஹுஷஸ் தஸ்மிந் ஐராவத இவாம்புதௌ!
யமிந்த்ர விகமே தேவா: பதே தஸ்ய ந்யவீவிசந்!

அத்தகையதொரு வம்சத்திலே பாற்கடலில் ஐராவதம் தோன்றியதைப் போல நஹுஷன் என்ற அரசன் தோன்றினான்.
இந்திரனைக் காணாத தேவர்கள் இவனே தகுதி பெற்றவன் என்று தீர்மானித்து இந்திரனுடைய ஸ்தானத்தில்
இவனை அமரச் செய்தார்கள். (பாகவதம் 9/18/1)

14. நரேந்த்ரா:ப்ருத்வீசக்ரே நாமசிந்ஹைர் அலங்க்ருதா:
ஜங்கமாஸ் தஸ்ய வீரஸ்ய ஜயஸ்தம்பா இவாபவந்!!

நஹுஷன் மிகவும் பராக்ரமுடையவன்.பூமண்டலத்தின் பல மன்னர்கள் பெயராலும் அடையாளங்களாலும் அலங்கரிக்கப் பெற்று
அந்த வீரனின் நடமாடும் ஜயஸ்தம்பங்களோ என்று சொல்லும் வகையில் விளங்கினர்.

15. சக்திர் அப்ரதிகா தஸ்ய ஸாத்ரவைர் அபிதுஷ்டுவே!
யதாவத் ஸாதகஸ்யேவ யாவதர்த்தா ஸரஸ்வதீ!!

அவனுடைய சக்தி தடங்கலற்றது. சேர்ந்தவர்கள் மட்டும் கொண்டாடப்படுவதன்று.சத்ருவாலும் போற்றப்பட்டது.
சாதகனின்(சரஸ்வதி அருள் பெற்ற) வாக்கு எவ்வளவு பொருளுடையதோ
அதுவும் எவ்வளவு பொருத்தமானதோ அவ்வளவு சிறந்ததாக இருந்தது.

16. வீரோ ரஸ இவோத்ஸாஹாத் நஹுஷாத் அப்யஜாயத!
யயாதிர் நாம யேநைந்த்ரம் அர்த்தாஸநம் அதிஷ்டிதம்!!

அந்த நகுஷனிடமிருந்து யயாதி தோன்றினான்.உத்ஸாஹத்திலிருந்து உண்டாகும் வீர ரஸமோ என்று சொல்லும் பாங்கினைப் பெற்றான்.
இவன் வீர்யத்திற்கு வேறு எடுத்துக்காட்டு என்ன வேண்டும்?
இந்திரனுடன் அவன் ஸிம்ஹாசனத்திலேயே ஏறி அமர்ந்து விட்டான். (9/18/3 –ஸ்ரீமத் பாகவதம்)

17. விசால விபுலோத்துங்கே யத்பாஹு சிகராந்தரே!
ஆஸீத் வீரச்ரியா ஸார்த்தம் பூமிர் அர்த்தாஸனே ஸ்திதா!!

யயாதியின் தோள் பட்டையானது விசாலமாயும் உயர்ந்ததாயும் விளங்கியது.
அவனுடைய தோளில், வீரலக்ஷ்மியும்,பூமியும் ஒன்றாக அமர்ந்திருந்தனர்.

18. நிதேசம் தஸ்ய ராஜாந: ந சேகுர் அதி வர்த்திதும்!
ப்ராப்த ஸ்வபர நிர்வாஹம் ப்ரமாணம் இவவாதிந:

அரசர்கள் யயாதியின் கட்டளையை மீறி நடக்க இயலாதவர்களாகவே ஆகிவிட்டனர்.
இது உண்மைதான்.வாதிகள் தம் பக்ஷத்திற்கும் பிறருடைய பக்ஷத்திற்கும் ஏற்றவாறு அமைந்துவிட்ட
ப்ரமாண வாக்கியத்தை மீறி எதுவும் சொல்ல முடியாது. ஓய்ந்துவிடுவர்.

19. தடாகமிவ தாபார்த்தா: தமிந்த்ரம் இவநிர்ஜரா:
பாவா இவ ரஸம்பவ்யா: பார்த்திவா: பர்யுபாஸத!!

தாபத்தினால் வெதும்பியவர்கள் அழகான நீர் நிரம்பிய தடாகத்தை அடைந்து நீராடி தாபத்தைத் தணித்துக் கொள்வர்.
தேவர்கள் இந்திரனைத் தமக்குப் புகலிடமாகக் கொண்டு தேவலோக இன்பத்தை அடைவர்.
கருத்துக்கள் (பாவங்கள்) ரஸத்தை அடைந்து நிறைவுறும்.
அதுபோலே பாரில் உள்ள மன்னர்கள் அனைவரும் யயாதியை அடைந்து வாழ்ந்தனர்.

20. யதுர் நாம ததோ ஜக்ஞே யத்ஸந்ததி ஸமுத்பவை:
““ஸமாநகணனாலேக்யே நிஸ்ஸமாநைர் நிஷத்யதே!!

யயாதியின் குமாரனாக யது என்பவன் தோன்றினான்.இந்த வம்சத்தில் உண்டானவர்கள் எல்லாருமே நிகரற்றவர்கள்.
யார் யாருக்கு நிகர் என்றால் எல்லோருமே தனக்கு நிகர் ஒருவர் இல்லாதவர்களாகவே அமைந்து விட்டனர்.
சித்திரத்தில் தீட்டும் போது தான் இது காணக் கிடைக்கிறது. (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 9/18/33)

21. தேஹீதி வததாம் ப்ராய: ப்ரஸீதந் ப்ரத்யுவாச ஸ;
லலித த்வநிபி: லக்ஷ்மீ லீலாகமல ஷட்பதை:

யது தானவீரன்.யாசகன் யாசிக்கின்ற போதே அவன் தெளிவை அடைகிறான்.அதாவது அவன் பதிலே சொல்லவில்லை.
அவன் கொடுத்த தானத்தினால் தானம் வாங்கினவன் வீட்டில் லக்ஷ்மி குடியேறிவிட்டாள்.
அவள் கையில் தாமரைப்பூ. அதில் வண்டினம் முரல்கிறது. அந்த வண்டின் ஒலியே இவன் அளித்த பதிலாம்.

22. ஸ ச வ்ருத்தவிஹீநஸ்ய ந வித்யாம்பஹ்வமந்யத!
ந ஹி சுத்தேதி க்ருஹ்யேத சதுர்த்தீசந்த்ர சந்த்ரிகா!!

யது ஆசார சீலமில்லாதவனின் கல்வியை ஏற்பதில்லை,சதுர்த்தீ சந்திரனின் நிலவு சுத்தமென்று யாரும் ஏற்பதில்லையே!

23. அபுந: ப்ரார்த்தநீயஸ்ய ப்ரார்த்திதாதிகதாயிந:
அர்த்திந: ப்ரதமே தஸ்யசரமாந் பர்யபூரயந்!!

யதுவிடம் ஒருமுறை பிரார்த்தித்தால் போதும்.தான் வேண்டியதைக் காட்டிலும் வேண்டிய அளவில் அளித்து விடுவான்.
அவனிடம் யாசகம் பெற்றவர்கள் அவனிடம் பெற்ற செல்வத்தைக் கொண்டே தாங்களும் கொடையாளி ஆகிவிடுவார்கள்.
எத்தனை பேர் வந்தாலும் அவர்களுக்கு வேண்டியதை அளித்து பூர்த்தி செய்து வைத்து விடுகின்றனர்.

24. ஸராணாம் ஸாத்ரவாணாஞ்ச ஸந்தாநேந மஹௌஜஸ!
தஸ்ய நிர்தூத லக்ஷேண த்வி: க்வசித் நாப்யபூயத!!

அவன் மிகவும் ஓஜஸ்வியானவன்.பாணங்களை அவன் ப்ரயோகிப்பது ஒரு முறையே. அது குறி தவறியதில்லை.
தானவீரன் என்பதால் அவன் சரங்களை வாரிவாரி விடுவதில்லை. ஒரு குறிக்கு ஒரே பாணம்தான்.
சத்ருக்கள் அவனிடம் வந்தால் அவர்களை அழித்து விடுவதில்லை. மாறாக அவர்களை அரவணைப்பதில் பின் தங்கியதில்லை.
பாணங்களுக்கும் குறி தவறியதில்லை.ஸந்திக்கும் குறிப்பு தவறியதில்லை.
ஆதலால் இரு விஷயங்களிலும் இரண்டாம் தரம் என்பதே இல்லாமல் போய்விட்டது.

25.யுக்த தண்டம் அமித்ராணாம் க்ருதாந்தம் ஸமவர்த்திநம்!
தக்ஷிணம் லோக பாலம் தம் அமந்யந்ததிவௌகஸ:

அவன் லோக பாலனாகவே திகழ்ந்தான்.சத்ருக்களுக்கு அவன் யமனாகவே காட்சி யளித்தான்.யமன் லோக பாலர்களில் ஒருவன்.
யுக்தமான தண்டனை விதிப்பவன்.ஒரு முடிவு எடுத்தால் அதற்கு மாறுபாடு இல்லாதவன்.
வேறுபாடில்லாமல் சமமாக நடப்பவன்.இந்த அம்சங்களைக் கொண்டு அவனை லோக பாலனாகவே தேவர்கள் தீர்மானித்தவர்.

26. யஸ: ப்ரஸூந ஸுரபி: யதுஸந்தாந பாதப:
பபூவ விபுத ப்ரீத்யை பஹுஸாக:க்ஷமாதலே!!

யதுவின் சந்ததியானது ஒரு அழகான தேவதருவான சந்தான வ்ருக்ஷமான கல்பதருவாகவே அமைந்தது.
அந்த மரத்தில் புகழ் என்னும் மலர் பூத்து நறுமணம் வீசியது.இதைக் கண்டு தேவர்களும், அறிவாளிகளும் ப்ரீதியை அடைந்தனர்.
ஆனால் இந்த தேவ தருவானது பூமியில்தான் பல கிளைகளை உடையதாகத் திகழ்கிறது.

27. வம்சே ஸமபவத் தஸ்ய வஸுதேவ: க்ஷிதீச்வர:
ஜநக: ப்ராக்பவே யோபூத் தேவதாநவ யூதயோ

அத்தகைய யதுவின் வம்சத்தில் பூமியை ஆள்கின்ற மன்னனாக வசு தேவர் தோன்றினார்.இவர் யாரோவென எண்ண வேண்டாம்.
முற்பிறவியில் இவரே தேவர்களுக்குன் அசுரர்களுக்கும் தந்தையாக விளங்கினார். (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 9/24/29)

28. ஆநகாநாஞ்ச திவ்யாநாம் துந்துபீநாஞ்ச நிஸ்வநை:
ஸஹஜாதம் யமாசக்யு: ஆக்யயாநகதுந்துபிம்!!

திவ்யமான துந்துபிகள்,படஹ வாத்தியங்கள் இவர் பிறக்கும் சமயத்தில் முழங்கிய வண்ணம் இருந்தன.
ஆகவே இவர் ஆநக துந்துபி என்றே அழைக்கப்பட்டார்.

29. தேந நிர்மல ஸத்வேந விநிவ்ருத்த ரஜஸ்தமா:
ஜகதீ சாந்த மோஹேவ தர்மோச்ச்வாஸவதீ பபௌ!!

அத்தகைய வஸுதேவர் பிறந்த பொழுது பூமியானவள் நன்கு சோபித்தாள்.அவர் அப்பழுக்கற்ற ஸத்வ குணமுடையவர்.
அவரைப் பெற்ற படியால் ரஜஸ்ஸும் தமஸும் நீங்கப் பெற்றாள். மோஹம்,மயக்கம் அற்றவளாய் தர்ம்மாகிற மூச்சு விடுபவளாய் பூமி ஆயிற்று.

30. ஸ விஷ்ணு: இவ லோகாநாம் தபநஸ் தேஜஸாமிவ!
ஸமுத்ர இவ ரத்நாநாம் ஸதாம் ஏகாச்ரயோபவத்.!!

உலகங்களுக்கெல்லாம் விஷ்ணு போலவும், தேஜஸ்ஸுகளுக்கெல்லாம் சூரியன் போலவும்,
ரத்னங்களுக்கெல்லாம் கடல் போலவும் நல்லவர்களுக்கு ஒரே உறைவிடமாக இருந்தார்.

31. ப்ரக்யாத விபவே பத்ந்யௌ தஸ்ய பூர்வம் ப்ரஜாபதே: ரோஹிணீ
தேவகீ ரூபே மநுஷ்யத்வே பபூவது

அவருக்கு இரு மனைவிகள். இவர்களின் பெருமைகளைச் சொல்ல இயலாது.
முன் மன்வந்தரத்தில் கச்யப ப்ரஜாபதியின் பத்னிகள். மநுஷ்ய ரூபத்தில் வரும் பொழுது ரோஹிணி தேவகிகளாக அவதரித்தனர்.
அதிதி – தேவகி, சுரபி- ரோஹிணி

32. அக்ஷுத்ர கதி சாலிந்யோ:தயோர் அந்யோந்ய ஸக்தயோ:
ஐகரஸ்யம் அபூத் பத்யா கங்கா யமுநயோர் இவ!!

அவர்கள் இருவரும் மட்டமான போக்கு இல்லாதவர்கள். ஒருவரோடு ஒருவர் இணைந்து வாழ்ந்தனர்.
வஸுதேவரை அடைந்த அவர்கள் அந்நியோன்னியமாய் வாழ்ந்தனர்.
கங்கையும், யமுனையும் இணைந்து ஒரே ரஸமாக விளங்குவது போன்றேயாயிற்று இவர்களின் ரஸமான வாழ்க்கை.

33. ஸ தாப்யாம் அநுரூபாப்யாம் ஸமநுஷ்யத் ஸமேயிவாந்!
வ்யக்திஹேதுர் அபூத்தேந ஸபர்யங்கஸ்ய சார்ங்கிண:

இவ்விரு மனைவியரையும் அநுரூபமாகப் பெற்று வஸுதேவர் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தார்.
மேலும் ஆதிசேஷனுடன் கூடிய சார்ங்கியான பகவானுடைய அவதாரத்திற்கு தோற்றத்திற்கு காரணமாக ஆனார்.

34. அலிப்ஸத ந ஸாம்ராஜ்யம் ஸோர்த்தகாமபராங்முக:
யத்ருச்சாகதம் ஐச்வர்யம் ஆந்ருண்யருசிர் அந்வபூத்!!

வஸுதேவர் மன்னர் ஆயினும் அவர் சாம்ராஜ்யத்தை விரும்பவில்லை.
தனது முயற்சியில்லாமல் கிடைத்ததைக் கொண்டு அவர் வாழ்க்கை நடத்தினார்.
தேவதைகளுக்குட்பட்ட கடனைக் கழிக்க அவர் யக்ஞம் செய்தார்.
பித்ருக்களுக்கு ஏற்பட்ட கடனைத் தொலைக்க முயற்சித்தார்.
அதற்காக விஹிதமான ப்ராப்தமான ஸுகங்களை அனுபவித்தார். இது உத்தமர்களின் லக்ஷணம்.

35. கயாசித் அசரீரிண்யா வாசா வ்யவஸிதாயதி:
தேவகீம் வஸுதேவஞ்ச கம்ஸ: காராம் அயோஜயத்!!

முன்பின் தெரியாத ஒரு அசரீரி வாக்கு உண்டாயிற்று.
அதனைக் கேட்டான் கம்சன். தனது வருங்காலம் பாழாக இருப்பதை உணர்ந்து கொண்டான்.
தேவகி, வஸுதேவர் ஆகிய இருவரையும் சிறைக்கூடத்தில் அடைத்துவிட்டான். (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10-1/29-55)

36. ஸ காலாதிபல: கம்ஸ: காலநேமிர் அநேஹஸா!
ஸர்வ தைதேய ஸத்வாநாம் ஸமாஹார இவோதித:

கம்ஸன் நமனைக் காட்டிலும் விஞ்சிய பலத்தை உடையவன்.
முன் பிறவியில் காலநேமி யாயிருந்தவன் தானே இப்போது கம்சனாக இருக்கிறான்.
உலகில் உள்ள அஸுரபலமெல்லாம் இணைந்து கம்ஸ வடிவத்தில் உள்ளது போல் இருந்தான்.

37. ஏதஸ்மிந் நந்தரே தேவீ மேருமத்யம் உபேயுஷ:
ப்ராஜபதிமுகாந் தேவாந் ப்ராஹ ஸாகர மேகலா!!

இவ்வாறிருக்க பூமா தேவி மேரு மலையின் மத்தியில் இருக்கும் பிரமன் முதலான தேவர்களைக் கண்டு
இவ்வாறு கூறினாள். (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/1/16)

38. விதிதம் பவதாம் தேவா: விச்வரூபேண விஷ்ணுநா!
மஹீயாந் தர்மசீலேஷு பாரோ யத்தந்நிவேசித:

விச்வ ரூபியான விஷ்ணுவினால் தர்ம சீலர்களிடத்தில் பெரிய பாரம் வைக்கப்பட்டுள்ளது
என்பதனை தேவர்களாகிய நீங்கள் அனைவரும் அறிவீர்.

39. அதர்ம நிக்நைர் அதுநா தர்மஸேது விபேதகை:
அஸங்க்யைர் அத்புதைஸ் துங்கை: க்ரம்யே ராக்ஷஸ பர்வதை:

அதர்மத்திற்கு ஆட்பட்டு, தர்ம மரியாதைகளையே சின்னா பின்னமாக்கி, கணக்கே யில்லாத அத்புதமான உயர்ந்த்தான
ராக்ஷஸ பர்வதங்களாலே நான் இப்போது ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ளேன்.

40. அத ஆலோசித ஜகத்திதை: ஸுரகணை: ஸ்வயம்!
ந பதாமி ந பித்யே ச யதாஹம் க்ரியதாம் ததா!!

உலகுக்கு நன்மை ஏற்பட வேண்டும். அதற்காக தேவர்கள் குழாம் குழாமாகக் கூடி தாமே யோசிக்கத் தொடங்கிவிட்டனர்.
நான் பிளக்கப் பெற்று சிதறிப் போகாமலும் விழுந்து மடியாமலும் இருக்கும் வண்ணம் ஏதாகிலும்
நீர் தான் செய்தருள வேண்டும் என்று பூமியானவள் பிரார்த்தித்தாள்.

41. இதி தே பூததாரிண்யா நிஸ்ருஷ்டார்த்தா திவௌகஸ:
அவிதுஸ் தத்ப்ரியஸ்யைவ தத்பாரஹரணம் க்ஷமம்.!!

இவ் வண்ணம் பூமா தேவியால் வேண்டிக் கொள்ளப்பட்ட தேவர்கள் யோசித்தனர்.
அவளுடைய பாரத்தினைப் போக்குவது நம்மால் ஆவதில்லை. அவளுடைய ப்ரிய பர்த்தாவினால்தான் அது இயலும் என்று தீர்மானித்தனர்.

42. புரஸ்க்ருத்ய ஜகத்தாத்ரீம் மனஸோபி புரஸ்ஸரா:
துக்தோத் அதிசயம் தேவம் தூரமேத்யாபி துஷ்டுவு:

நலிவுற்ற பூமா தேவி முன்னே செல்ல, மனஸ்ஸைக் காட்டிலும் வேகமாக முன் செல்பவர்களாய் திருப் பாற்கடலில்
நன்றே சயனித்திருக்கும் தேவனை வெகு தூரத்தில் நின்ற வண்ணம் துதிக்கலாயினர். (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/1/19)

43-64 ஸ்லோகங்கள் தேவர்கள் ஸ்துதி:

43. த்ரிவேதீ மத்ய தீப்தாய த்ரிதாம்நே பஞ்ச ஹேதயே!
வரதாய நமஸ்துப்யம் பாஹ்யாந்தர ஹவிர்புஜே!!

த்ரிவேதி மத்தியில் விளங்குபவனும் மூன்று இடங்களை இருப்பிடமாகப் பெற்றவனும்,
ஐந்து ஆயுதங்களைக் கரங்களில் கொண்டவனும் உள்ளும் புறமுமாக அமையும் ஹவிர்பாகத்தை நன்றே உண்பவனும்
வரதனுமான உனக்கு எங்கள் வணக்கம்.

44. அநந்யாதீந மஹிமா ஸ்வாதீந பரவைபவ:
தயாதீந விஹாரஸ் த்வம் ப்ரணதாந் பரிபாஹி ந:

பிறரை நாடி நின்றே பெருமை பெற வேண்டிய சாதாரண நிலையில்லாதவனும்,
பிறருடைய வைபவத்துக் கெல்லாம் தானே காரணமாயிருப்பவனும்,
தயைக்கு உட்பட்டு விளையாட்டை செய்பவனுமான நீ சரணாகதர்களான எம்மை நன்றே காத்தருளுகின்றாய்.

45. ஸ பவாந் குண ரத்நௌகை: தீப்யமாநோ தயாம்புதி:
தநோதி வ்யூஹ நிவஹை: தரங்கைர் இவ தாண்டவம் !!

அத்தகைய தேவரீர் குணங்கள் நிரம்பப் பெற்றவர். குணங்களும் ரத்தினங்கள் போல் ஜ்வலிப்பவை.
தயா சமுத்ரன். உன்னிடம் உண்டாகும் வ்யூஹங்களே அலைகள்போல் எழும்பும்.
இதை பார்க்கின்றபொழுது நீர் ஒரு திவ்யமான தாண்டவத்தையே செய்து வருகிறீர் என்று தோன்றுகிறது.

46. த்வதேக வ்யஞ்ஜிதைர் ஆதௌ த்வதந்யேஷ்வநிதம்பரை:
நிகமைர் அநிகம்யம் த்வாம் க: பரிச்சேத்தும் அர்ஹதி!!

வேதங்கள் உன்னாலயே முதலில் தோற்றுவிக்கப்பட்டன. அதற்கு பல ப்ரமாணங்கள் இருந்தாலும் முதலில்
அப்படியப்படியே தோற்றிவித்தவன் நீ. அத்தகைய நியமங்களாலேயே உன்னை அறிய முடியவில்லை என்றால்
யார் தான் உன்னை வரையறுத்துச் சொல்ல முடியும்?

47. அமிதஸ்ய மஹிம்நஸ்தே ப்ரயாதும் பாரம் இச்சதாம்
விததா வேத பாந்தாநாம் யத்ர ஸாயங்க்ருதா கதி:

நீ எதற்கும் கட்டுக்கடங்காதவன். உனது மஹிமையை பூராவும் சொல்ல வேண்டும் என்று எண்ணுவது மிகவும் கேவலமானது.
மஹிமையை சொல்ல வேதங்கள் முற்படுகின்றன. சொல்லிக் கொண்டே போகின்றன.
யாத்திரிகன் மாலை வேளையில் ஒரிடத்தில் தங்கிவிடுவான். மேலே செல்ல இயலாது. எங்கே இருட்டுகிறதோ அங்கேயே தங்கி விடுவான்.
மஹிமையின் அக்கரையைத் தாண்டிவிடுவேன் என்பது அஸ்தமிக்கிறவரை ப்ரயாணம் செய்து அங்கேயே தங்கிவிடுவேன் என்பது போன்றதாகும்.

48. நம்யஸ்ய நமத: க்ஷுத்ராந் வரதஸ்ய வரார்த்திந:
பத்ரை: பித்ருமத: க்ரீடா கதம் தே கேந வர்ண்யதே!!

இவனுடைய லீலைகள் விசித்திரமாக உள்ளது . உலகெலாம் வணங்கும் நீ ஒரு சிலரை வணங்குகிறாய்.
உலகுக்கெல்லாம் வரத்தை அளிக்கும் நீ சாதாரண ப்ரம்ஹாதிகளிடம் வரம் கேட்கிறாய்.
உனது பிள்ளை பிரமன். அவனுடைய பிள்ளை ருத்திரன். இவ்வாறிருக்க, அத்தகைய ஒரு சிலரைத் தகப்பனாராகச் செய்து கொள்கிறாய்.
உன் விளையாட்டை என்ன என்று சொல்வது. யாரால் தான் சொல்ல இயலும்.

49. நடவத் பூமிகாபேதை: நாத தீவ்யந் ப்ருதக்விதை:
பும்ஸாம் அநந்ய பாவாநாம் புஷ்ணாஸி ரஸம் அத்புதம்!!

நடிப்பவன் பல வேஷங்களை ஏற்று நடிக்கிறான். நீயோ அத்புதமான பல வேஷங்களைப் போடுகிறாய்.
எந்த வேஷமாக இருந்தாலும் பொருத்தமானதாகவும் ஜாஜ்வல்யமானதாகவும் அமைகிறது. இத்தனைக்கும் நீ நாதன்.
உன் விளையாட்டு இது என்றால் யாரால் கேட்க இயலும். ஆனால் உன்னையே கண்ணிலும் கருத்திலும் கொண்ட
ரசிகர் மன்றத்திற்கு அத்புதமான ரஸத்தை ஏற்படுத்தி மகிழச் செய்கிறாய்!

50. ப்ரஹ்மாதி ஸ்தம்ப பர்யந்த விசித்ராங்குர சாலிநாம்!
ஸலிலம் கர்ம கந்தாநாம் க்ரீடைவ தவ கேவலம்!!

பிரமன் முதலாகவும் கோரைப்புல் முடிவாகவும் உள்ளது இந்த பிரபஞ்சம். இந்த பிரபஞ்சம் எனும் முளைக்கு மூலமானது
கர்மமெனும் கிழங்கு. அது செழித்து முளைவிட்டு வளர உமது விளையாட்டு என்பதே நீராகும்.

51.நிராதார நிஜஸ்தேம்ந: நிருபாதிக ஸேஷிண:
நிரபேக்ஷ நியந்துஸ்தே நிஸ்ஸமாப்யதிகா குணா:

மற்றொருவரை அண்டாத தன்னுடைய நிலையை உடையவர். ஸ்வாபாவிகமாகவே சேஷியாய் விளங்குபவர்.
ஸ்வதந்திரமாகவே நியமனம் செய்பவர். அத்தகைய குணங்கள் ஈடு இணையில்லாதவை.

52. அநாவிலதியாம் அந்தஸ் சிந்தாமணிரிவ ஸ்புரந்!
திசஸ்யபிமதம் ஸர்வம் அதிரஸ்கார்ய தீதிதி:

கலக்கமில்லாத ஞானமுடையவர்களின் இதயத்தில் நீ சிந்தாமணி போல விளங்குகிறாய்.
உனது ஒளியோ யாராலும் ஒழிக்க ஒழியாதது.ஆதலால் அத்தகைய ஞானிகளின் அபிமதமானது அனைத்தையும் அளித்து வருகிறாய்.

53. ஸம்ஸார மரு காந்தாரே பரிச்ராந்தஸ்ய தேஹின:
த்வத் பக்த்யம்ருதவாஹின்யான் ஆதிஷ்டம் அவகாஹநம்.!!

ஸம்ஸாரம் என்பது பெரியதொரு பாலைவனம். இதில் ஜீவன் பரிச்ரமப்படுகிறான். உனது பக்தியாகிற அமுதவாற்றின் பெருக்கினால்
அதில் அவன் அவகாஹனம் பண்ணுவான்.
(இங்கு பக்தி வெள்ளம் அமுதனை நம்மிடம் சுமந்து வருகிறது என்ற ரஸமான பொருளை உணரலாம்.

54. துரிதோதந்வதாவர்த்தே கூர்ணமாநஸ்ய துக்யத:
ஸமக்ரகுண ஸம்பந்ந: தாரகஸ் த்வம் ப்லவோ மஹாந்!!

தீவினைகள் என்பவை வற்றாத கடலாகி விடுகின்றன. மேலும் அதில் பல சுழல்கள். சூழல்கள்.
இதில் ஆட்பட்டு தவிக்கிறான் ஜீவன். தத்தளிக்கிறான். துக்கம் தவிர வேறெதையும் அறியான்.
குணங்கள் பல கொண்ட நீதான் தாண்டிவைக்கும் பெரியதொரு படகாக இருந்து அனைவரையும் கரை சேர்ப்பிப்பவன்.

55. அபரிச்சித்யமாநஸ்ய தேசகாலாதிபிஸ்தவ!
நிதர்சனம் த்வமேவைக: த்வதந்யத் வ்யதிரேகத:

தேசத்தினாலோ காலத்தினாலோ அளவிட முடியாத உனக்கு நீதான் உதாரணம்.
உன்னைத் தவிர மற்றவை, அவை நீ போல் இல்லை எனக் காட்டவே!

56. அகர்த்தும் அகிலம் கர்த்தும் அந்யதாகர்த்துமப்யலம்
ஸங்கல்ப ஸ சிவ: காலே சக்தி லேச: ஸ தாவக:

எதையும் செய்யாமல் இருக்கவோ,அல்லது எதையும் செய்யவோ அல்லது மாற்றிச் செய்யவோ உனக்குத்தான் சக்தி உண்டு.
உன்னுடைய சங்கல்பம் தான் அதற்கு மந்திரி போல.
சக்தியின் துளியிருப்பினும் அது செய்யும்பாடு சொல்ல இயலாது. (அதிமாநுஷ ஸ்தவம் 7)

57. யந்மூலம் அகிலம் கார்யம் யதமூலம் அதீமஹே
லக்ஷ்யம் ததஸி யோகாநாம் லக்ஷ்மீ கௌஸ்துப லக்ஷணம்.!!

உலகம் எல்லாம் எதனால் ஏற்பட்டதோ.அதாவது உலகமனைத்துக்கும் காரணப்பொருள் எதுவோ எது,
தனக்கு ஒரு மூலப்பொருள் பெற்றதில்லையோ,எது யோகிகளுக்கு தோற்றமளிக்கிறதோ,
எது லக்ஷ்மியையும்,கௌஸ்துப மணியையும் தனக்கு அடையாளமாக பெற்றதோ அதுதானே நீ!!

58. த்ரிவர்கம் அபவர்கம் வா ப்ரதிலப்தும் ப்ரயஸ்யதாம்!
ப்ரலயேஷ்வபி தீர்க்காயு: ப்ரதிபூஸ் த்வத் அநுக்ரஹ:

தர்மம்,அர்த்தம் காமம் என்ற த்ரிவர்க்கங்களையும், அல்லது அபவர்கம் எனப்படும் மோக்ஷத்தையும் அடைய ஆசைப்படுபவர்களுக்கும்
முயற்சி செய்வோருக்கும் உனது அனுக்ரஹம் மட்டும் ப்ரளய காலத்திலும் அழிவதில்லை.
அவ்வளவு தீர்க்காயுஸாக இருந்து உத்தரவாதம் அளிக்கிறது.

59.யத் ஏகம் அக்ஷரம் ப்ரம்ஹ ஸர்வாம்நாயஸமந்விதம்
தாரகம் ஸர்வ ஜந்தூநாம் தத் த்வம் தவ ச வாசகம்!!

ஒரு எழுத்துதான் எல்லா வேதங்களோடும் இணைந்து வாழ்கிறது. அந்த அக்ஷரம்தான் பெரியது.
ஸர்வ ஜந்துக்களையும் அக்கரையில் சேர்த்து வைப்பது. அந்த அக்ஷரம் நீதான். உன்னைதான் அது உரைக்கிறது.
ஓம் என்பதே அந்த அக்ஷரம். அந்த அக்ஷரமே ப்ரஹ்மம் எனப் பெற்றது. அது நீதான்.

60. த்வதாலம்பித ஹஸ்தாநாம் பவாத் உந்மஜ்ஜதாம் ஸதாம்
மஜ்ஜத: பாபஜாதஸ்ய நாஸ்தி ஹஸ்தாவலம்பநம்!!

ஸம்ஸாரத்திலிருந்து கொண்டே மூழ்கிப் போகும் ஸத்துக்கள் உன்னைத் தமது கரங்களாலே நன்றாகப் பிடித்துக் கொண்டு விடுவர்.
அவர்களின் பாபங்கள் மூழ்க ஆரம்பித்து விடுகின்றன. அவைகளுக்கு கை கொடுத்து தூக்கி விடுவாரில்லை.

61. அநந்யரக்ஷா வ்ரதிநம் சாதக வ்ரத சாரிண:
பவந்தம் அவலம்பந்தே நிராலம்பந பாவநம்!!

தன்னை அடைந்தவர்களை ரக்ஷிப்பதையே வ்ரதமாகக் கொண்டவன் நீ!. ஆனால் இந்த வ்ரதத்தில் விசேஷம் உண்டு.
என்னையே குலமகள் போல் தஞ்சமாகப் பற்றினவர்களுடைய யோக க்ஷேமங்களை வஹிப்பதே எனது வ்ரதம் என்றான்.
இத்தகைய வ்ரதமுடையவன் தன்மையறிவார் இவனையன்றி பிறரை பற்றுவதில்லை. இதற்கு சாதக விரதம் என்று பெயர்.
இங்கு ஸ்வாமி ப்ரயோகிப்பது ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணத்தில் பிரமன் துதியில் காணுவது.

62. அநிதம் பூர்வ நித்ராணாம் அநஸ்தமயபாநுமாந்!
ஆபாதயஸி பும்ஸாம் த்வம் அபுநஸ்வாப ஜாகரம்.

அநாதி காலமாகவே ஸம்ஸாரமென்ற நித்திரையில் உறங்கியவண்ணம் இருக்கும் சேதனர்களுக்கு அஸ்தமனமேயில்லாத
சூரியனாகவே ஆகிறாய். அன்றியும் மறுபடியும் தூக்கம் -மறுபடியும் விழித்தல் என்ற நிலையில்லாமல்
எற்றைக்கும் விழிப்பேயான மோக்ஷத்தை அளிப்பவன் நீயே.(பரம வியோம பாஸ்கர: )

63. த்வதேக சரணாநாம் த்வம் சரணாகத ஜீவந;
விபதம் ந: க்ஷிப க்ஷிப்ரம் தமிஸ்ராமிவ பாஸ்கர:

சரணாகதர்கள் உம்மையே ஜீவனமாக கொண்டவர்கள். நாங்கள் உம்மையன்றி ஒருவரையும் ஆச்ரயிக்காதவர்கள்.
எங்களுடைய ஆபத்தை சீக்கிரமே தொலைக்கவேண்டும்.
சூரியன் வந்தவுடனே இருள் மாள்வது போல் எமது ஆபத்துக்களும் அழிய வேண்டும்.

64. ஸதி ஸூர்யே ஸமுத்யந்த: ப்ரதிஸூர்யா இவாஸுரா:
ஜகத் பாதாய ஜாயந்தே ஜஹி தாந் ஸ்வேந தேஜஸா!!

ஸூர்யன் இருக்கும் போதே உலகில் ப்ரதி சூர்யர்களாய் அசுரர்கள் தோன்றுகின்றனர். அவர்கள் உலகை அல்லல் படுத்துகின்றனர்.
நீ உனது பராக்கிரமத்தாலேயே அவர்களை தொலைக்க வேண்டும்.ஒரு தேஜஸினால் அந்த போலியான பிரதி சூரியர்கள் ஒழிய வேண்டும்.
(ப்ரதி சூர்யர்கள் என்பது சூர்ய மண்டலத்தைச் சுற்றி ஒரு குறி ஏற்படுவதாகும். ப்ரதி சூர்யர்கள் ஏற்பட்டால் திருட்டு பயம்,
ஒருவிதமான குமுறல், ஆந்தரமான பயம், அரசனுக்கு கெடுதி என்று ப்ருஹத் ஸ்ம்ஹிதை கூறுகிறது).

65. ஸ தைத்யஹத்யாம் இச்சத்பி: ஸுரைரேவ மபிஷ்டுத:
அநந்ய த்ருச்ய: ஸஹஸா தயயா தர்சநம் ததௌ!!

இப்படியாக எம்பெருமான்,அஸுரர்களை அழிக்க விரும்புகின்ற தேவர் குழாங்களாலே துதிக்கப் பெற்றான்.
தம்மைச் சேர்ந்தவரன்றி பிறர் கண்களுக்குப் புலனாகாத அவன் தயையினால் உடனே சேவை சாதித்தான்.

66. ததஸ்தம் தத்ருசுர் தேவா: சேஷ பர்யங்கம் ஆஸ்த்திதம்!!
அதிரூடசரந்மேகம் அந்யாத்ருசம் இவாம்புதம்!!

சேஷ பர்யங்கத்தில் திருவணையில் எழுந்தருளியிருக்கும் அவனை தேவர்கள் அனைவரும் ஸேவித்தனர்.
திரை திறந்தவுடன் எவ்வாறு எல்லோருடைய பார்வையும் எம்பெருமான் ஒருவனையே நோக்குமோ அவ்வாறே அவனை ஸேவித்தனர்.
இது மேகமோ? காரொத்ததோ? கடலொத்ததோ? ஆழியில் கிடக்கும் ஊழிமுதல்வனே! அவன் கீழ் ஒரு வெளுத்த மேகம்.
சரத் காலத்தில் பேய்ந்து ஓய்ந்து லேசாக வானவீதியில் சஞ்சரிக்கும் பூ போன்ற வெளுத்த மேகம்.
அதன் மேல் வர்ஷித்த கார்மேகம் போல் பெருமான் வீற்றிருந்தான்.

67. பத்ந்யா ஸஹ நிஷேதுஷ்யா பத்ம லக்ஷண லக்ஷ்யயா!
ஸவேச்சயைவ சரீரிண்யா ஸூசி தைச்வர்ய ஸம்பதம்!!

சேஷ பர்யங்கத்தில் எழுந்தருளி யிருக்கும் எம்பெருமான் தனது அருகில் அமர்ந்திருக்கும் பத்னியால் மிகுந்த செல்வம்
உடையவனாக தோற்றுவிக்கப்படுகிறான் .
கறுப்பான மேகம். மேகத்தின் மெருகு மின்னல்!மேகம் எவ்வளவுக் கெவ்வளவு கறுப்போ அதில் அத்தனைக் கத்தனை மின்னலின் அழுத்தம் உண்டு.
திருப்பாற்கடலில் திருவனந்தாழ்வான் திருப்பள்ளியில் திருமாலின் திருமேனியுடன் எத்தகைய சேவை!
பெருமாளுக்கு அடையாளம் பிராட்டியானால், பிராட்டிக்கு அடையாளம் சொல்ல வேண்டாமா? ஆகவேதான் பத்ம லக்ஷண லக்ஷ்யயா என்கிறார்.

68. ஸுகுமார ஸுகஸ்பர்ச ஸுகந்திபிர் அலங்க்ருதம்
ஸ்வ விக்ரஹகுணாராம ப்ரஸுநைரிவ பூஷணை:

திருமேனியாகிற ஒரு அழகான பூங்காவில் பூத்துக் குலுங்கும் பூக்கள் இவை என்று சொல்லும் வண்ணம் அமைந்திருப்பவை திருவாபரணங்கள்.
நவரத்ன கசிதமானவை. கண்களைக் கவரும் வண்ணம் ஸுகுமாரமாய் இருப்பவை.உறுத்தக் கூடியவை போலன்றி ஸுக ஸ்பர்சமாய் அமைந்தவை.
அன்றியும் அவை ஸுகந்திகள். ஸுவர்ண புஷ்பமாய் மட்டுமன்றி அவைகளில் நறுமணமும் உண்டு போலும்.

69. ஆரஞ்சித ஜகந்நேத்ரை: அந்யோந்ய பரிகைமிதை:
அங்கைரமித ஸௌந்தர்யை: அநுகல்பித பூஷணம்!!

திருவாபரணப் பொலிவினை முன் ஸ்லோகத்தில் சாதித்தார்.இதில் திருமேனியின் ஸௌந்தர்யத்தை அனுபவிக்கிறார்.
முதலில் திருவாபரணங்களில் தான் பார்வை சென்றது. பின் அவை அமர்ந்திருக்கும் திருமேனியில் அழுந்தியது.
உலகில் உள்ள கண்கள் கோடியும் கண்டால் எப்படி இருக்குமோ அப்படி குதூகலித்தது.
தோள் கண்டார் தோளே கண்டார் முடிவினைக் கண்டார் யாரே என்ற வாக்கினை போல் அவயங்களின் அமைப்பும்,
இணைப்பும் அம்மம்மா! ஆபரணங்கள் இந்த ஸ்வாபாவிக அழகின் முன் எம் மாத்திரம்.

70. உத்தேஜித ஜயோத்ஸாஹம் ஆயுதைர் அநகோத்யமை:
ஸௌர்ய விக்ரம சக்த்யாத்யை: ஸஹஜை: ஸ்வ குணைரிவ!!

திவ்யாயுதங்களோடு ஸேவை சாதிக்கிறான் எம்பெருமான். அவை சுறுசுறுப்போடு எம்பெருமானுக்கு உத்சாகத்தை உண்டு பண்ணுகின்றன.
வெற்றிக்காகத் துண்டுகின்றன. அவை எம்பெருமானுடைய சஹஜமான ஸௌர்யம்,விக்ரமம்,சக்தி முதலிய குணங்களாகும்.
அவை தூய்மையானவை. ஆயுதங்கள்,குணங்கள் இரண்டுமே ஜயோத்ஸாகத்தை உண்டு பண்ணுகின்றன.

71. ஸ்வகாந்தி ஜலதேர் அந்தஸ் ஸித்த ஸம்ஹநநம் ஸ்வத:
மஹிம்நா ஜாத வைசித்ர்யம் மஹாநீலம் இவோதிதம்.!!

இவன் சயனித்திருப்பது வெண் நிறக் கடலில். அவன் சயனித்திருக்கும் அனந்தனும் வெளுப்பு.
அவன் திருமேனியின் நிறமோ கருப்பு. திவ்யாபரணங்களின் காந்தியும், திருவின் நிறமும் ஸ்வர்ணமயம். இந்த காந்தி கடல் போன்றது.
இந்த காந்தி மண்டலத்திற்குள் அழகான திருமேனிப் பொலிவு. தானாகவே அமைந்த திருமேனிப் பொலிவு.
தனது தனிப்பட்ட மஹிமையினாலேயே தோன்றிய திருமேனி. அவயங்களின் அமைப்புகள் தானாகவே ஸுந்தரமானவை.
இத் திருமேனி மஹா நீல மணியை ஒத்தது. அதுவும் சமுத்திரத்திலிருந்து தானாகவே உண்டாகும் நீலமணியை ஒத்தது.

72. ச்ருதி ரூபேண வாஹேந சேஷ கங்கண சோபிநா!
ஸ்வாங்க்ரி ஸௌரப திக்தேந தத்த ஸங்க்ராமதோஹளம்!!

ஒரு சிலரை பார்த்தவுடன் ஒரு சிலருக்கு ஒரு வேகம் உண்டாவது வழக்கம்.
அனந்தன்,கருடன்,விஷ்வக்ஸேனர் ஆகியோர், நித்யஸூரிகள்,ஸ்வஸ்வகார்ய துரந்தரர்கள்.
இதில் கருத்மான் திவ்யமான ஸ்தானத்தை வகிக்கிறார். அவர் அருகில் இருந்தாலே எல்லாருக்கும் அளவிடமுடியாத உத்ஸாகம் ஏற்படும்.
ஏனெனில் பெருமான் ப்ரயாணத்திற்கு சித்தமாயிருக்கிறார். இனி அஸுர பயமில்லை என்ற திடமான நம்பிக்கையூட்டுவதாக இருக்கும்.
அவரின் பெருமையை சொல்லத் தான் வேண்டும். சேஷனை கையில் கங்கணமாகச் சுற்றிக் கொண்டிருப்பவர்.
அதுவும் அவரின் திருமேனியை மினுமினுக்கச் செய்கிறது. அவரின் திருமேனியில் தனித்ததொரு பரிமளம் வீசுகிறது.
அது ச்ருதி பரிமளமோ? இந்த மணம் வேறெங்கும் கிடையாதே? எம்பெருமானின் திருவடிகளை அவர் தன் கைகளில் ஏந்துகிறார்.
வேத மணம் கமழும் அவர்தம் திருவடிகளை தாங்கியதால் தான் இவரின் மேலும் அந் நறு மணம் கமழ்கிறது போலும்.
பெருமாள் திருவடியில் தோய்ந்து மணம் பூசியதால்தான் இவர் பெரிய திருவடியானார் போலும்!

73. ஸ்வவேத்ர ஸ்பந்த நிஸ்பந்த நேத வ்யேந நிவேதிதம்!
பக்தி நம்ரேண ஸேநாந்யா ப்ரதி ச்ருண் வந்தம் இங்கிதை:

விஷ்வக்ஸேனர் எழுந்தருளியிருக்கிறார். அவர் தனது பிரம்பின் அசைவினால் ப்ரவேசிக்கின்ற தேவர்களை அசைவற்றவர்களாக்கி விடுகின்றார்.
அவர் நிவேதனம் செய்வார். நிவேதனம் செய்கின்றபோது விரைத்து முறைத்து நிர்காமல் உடல் முழுவது எப்படித்தான் நிற்கிறது.
இதற்கு காரணம் பயமல்ல. பக்தியே! இத்தகைய விஷ்வக்ஸேநர் செய்யும் விஞ்ஞாபனத்தை தமது இங்கிதங்களால் ஏற்றுக் கொள்ளும்
பொலிவுடன் சேவை சாதிக்கும் எம்பெருமானை தேவர்கள் சேவித்தனர்.
(விஷ்வக்சேன விஹார வேத்ர லதிகா-பாதுகா சஹஸ்ரம் – ப்ரபாவ பத்ததி 8)

74. அநபாயம் தம் ஆதித்யம் அக்ஷயம் தாரகாதிபம்!
அபாரம் அம்ருதாம்போதிம் அமந்யந்த திவௌகஸ:

தேவர்கள் பெருமானை பலவாறு சேவித்தனர். அவன் அஸ்தமனமே இல்லாத சூர்யன். ராகு கேது க்ரஹணாபாயம் அற்றவன்.
ஆகவே அதிஸய சூர்யனாக ஸேவித்தனர். க்ஷயமே இல்லாத சந்திரன். கரையே யில்லாத அமுதக் கடல்.
இவ்வாறு யார் யாருக்கு எவ்விதம் ஸேவிக்கத் தோன்றியதோ அவ்விதம் ஸேவித்தனர்.
அநபாயம்,அக்ஷயம்,அபாரம் என்கிற மூன்று விசேஷங்களும் அத்புதம்!

75. அபயோதார ஹஸ்தக்ரம் அநகஸ்வாகதஸ்மிதம்!
அவேக்ஷ்ய விபுதா தேவம் அலபந்த த்ருசோ: பலம்!!

திருக்கரம் அபயமளிக்கும் பொலிவுடனும் ஔதார்யத்துடனும் விளங்குகிறது.
பார்த்த மாத்திரத்திலேயே பாபங்களைத் தொலைக்கும் தூயதான புன்முறுவலுடன் கூடிய திருமுக மண்டலம்.
இத்தகைய பெருமைகளை யுடைய எம்பெருமானை சேவித்து கண்கள் பெற்றதன் பயனை அடைந்தனர் தேவர்கள்!.

76. தஸ்மை விக்ஞாபயாமாஸு: விதிதார்த்தாய நாகிந:
நிஹதாசேஷ தைத்யாய நிதாநம் ஸ்வாகதே:புந:

எம்பெருமானுக்கு புலனாகாத விஷயம் என்று ஒன்றில்லை. ஆயினும் நமது ஸ்வரூபம் நாம் இதற்காக வந்திருக்கிறோம்
என்று விண்ணப்பம் செய்ய வேண்டும். எல்லாம் அறிந்த பெருமானிடம் எல்லாம் அவன் அறிந்ததே என்று தெரிந்தும் விண்ணப்பிக்கின்றனர்.
இதற்கு முன்னமே அவன் அவதரித்து பல அஸுரர்களை அழித்தவன். இப்போது நாக லோக வாசிகள் அனைவரும் திரண்டு வந்து
தாங்கள் வந்த காரணத்தை விளக்கலாயினர். (அசேஷ தைத்யாய என்பதற்கு அசுரர்கள் அத்தனை பேரையும் அழித்தவன் என்று பொருள். )

77. த இமே க்ஷத்ரியா பூத்வா க்ஷோபயந்தி க்ஷமாமிமாம்!
தவ தேஜஸி யைர் நாத தநுஜை: சலபாயிதம்!!

நாதனே! உமது தேஜஸ்ஸில் முன்பு விட்டில் பூச்சிகளாக விழுந்து மாண்ட அத்தனை அசுரர்களும் இப்பொழுது
பூமியில் அசுரர்களாக பிறந்து இந்த பூமியை படாதபாடு படுத்தி வருகின்றனர்.

78. சதுர்ணாம் புருஷார்த்தாநாம் ப்ரஸவோ யத் ஸமாச்ரயாத்!
ஹவ்ய கவ்ய ப்ரஸூரேஷா தீர்யதே தைத்ய பாரத:

தர்மம், அர்த்தம்,காமம்,மோக்ஷம் என்று புருஷார்த்தங்கள் நான்கு. இவை நான்கும் உண்டாவது பூமியை ஆச்ரயித்தால் தானே உண்டாகும்.
யாக யக்ஞங்கள் மனிதர்களால் தானே செய்யப்பட வேண்டும். அவர்களுக்கு ஆச்ரயமளிப்பவள் பூமி.
புருஷார்த்தங்களையும் ப்ரஸவிப்பவள் அவளே. பித்ருக்களின் ஆராதனத்திற்கும்,வேள்விக்கு வேண்டியதையும் அவள் தானே அளிக்கிறாள்.
யாக யக்ஞ ச்ரார்த்தாதிகள் இல்லை என்றால் ஸர்வ லோக க்ஷோபம் ஏற்படும். இவளுக்கு கஷ்டம் ஏற்பட்டால் என்ன ஆவது.
அஸுரர்கள் இதை அறிந்துவிட்டபடியால் அவளைச் சிதற அடிக்கின்றனர். அஸுரர்கள்தான் பூமிக்கு பாரமானவர்கள்.
எல்லாம் தாங்கும் இயல்புடையவள் ஆயினும் பாரம் சுமக்க முடியாமல் அவதிப்படுகிறாள்

79. ஜாதா நிகில வேதாநாம் உத்தமாங்கோபதாநத:
த்வத்பாத கமலாதேஷா த்வதேகாதீநதாரணா!!

உமது திருவடியில் பிறந்தவள் தானே பூமி. பத்ப்யாம் பூமி: என்று புருஷ ஸூக்தம் பேசுகிறது. நீர் தானே இவளை தரிக்க வேண்டும்.
உன் திருவடி தாமரையை ஒத்து எவ்வளவு மிருதுவாக இருக்கிறது! அந்த மெல்லிய இடத்தில் இருந்து தோன்றியவளன்றோ!
அத் திருவடியையும் வேதங்கள் தமது சிரஸ்ஸில் தாங்குகின்றன. மேலும் வேதங்களுக்கு தலையணையன்றோ உமது திருவடி.
அத்திருவடியை அடைந்தவர்களை காப்பது உமது தர்மம் அன்றோ!
ஆதலால் இவள் உம்மாலேயே காப்பாற்றப்பட்டு நிலைக்க வேண்டியவள் என்று பிரார்த்தித்தனர்.

80. யதி ந த்வரதே நாத பாரவ்யபநயே பவாந்!
ப்லாவயிஷ்யந்த்யுதந்வந்த: ப்ருதிவீம் ப்ருதுவீசயே!!

த்விரை என்றால் வேகம். எம்பெருமானே நீர் த்வரிக்க வேண்டும். பூமியிம் பாரம் விரைவில் இறங்க வேண்டும்.
பத்னியின் பாரத்தை பதி தானே போக்க வேண்டும். ஆகவே அவளை ரக்ஷிக்காது விட்டுவிட்டால் , அவள் மூழ்கிப் போவது திண்ணம்.
கடல்கள் எல்லாம் பொங்கி எழுந்து கொந்தளித்து பேரலைகள் மோத அவள் இருக்குமிடம் தெரியாமல் மூழ்கடிக்கபடப் போகிறாள்.

81. கருணாதீநசித்தேந கர்ணதாரவதீ த்வயா
மாவஸீதது ப்ருத்வீயம் மஹதீ நௌரிவாம்பஸி

நீயோ கருணையுள்ளம் படைத்தவன். தயைக்கு அதீனமானவன். இந்த பூமி பெருங்கப்பலாகத் திகழ்கிறாள்.
படகோட்டியில்லாத கப்பல்தான் மூழ்கிவிடும். நீ பெரும் படகோட்டி. இந்த பூமியாகிற பெரும் படகு தவிக்கலாகாது.
(கர்ணதாரன் என்றால் இவ்விடத்தில் படகோட்டி). சிறு கப்பலானால் சேதம் குறைவு. மஹத்தான கப்பலானால் சேதம் மதிப்பிடவே முடியாது.
இத்தகைய ஆபத்திலிருந்து பூமி துயரப் படாமல் நீதான் காப்பாற்ற வேண்டும்.

82. ரசநா ரத்ந ரூபேண பயோதி ரசநா த்வயா!
ப்ரசாந்த தநுஜ க்லேசா பரிஷ்கரணம் அர்ஹதி!!

இவள் ஸமுத்திரங்களையே ஒட்டியாணமாகக் கொண்டவள்.
(ரசநா என்பதற்கு ஒட்டியாணம் என்றும் ஆபரணம் என்றும் பொருள். இதை காஞ்சீ என்றும் கூறுவர்).
ஒட்டியாணத்தில் ரத்தினங்களுக்கு குறைவில்லை. ஆனால் அவை ஒன்றும் தென்படுவதில்லை. அதில் நடுநாயகமாக மணியொன்றிருக்கும்.
அது நீர்தான், நீர்தான் அதில் பதிக்கப்பெற்ற நடுநாயக நீலமணியாகத் திகழ்கிறீர்.
ஆனால் அவள் அழுது கொண்டிருக்கிறாள். விம்முகிறாள். அவளுடைய கிலேசம் தொலைய வேண்டுமானால் அஸுரர்கள் அழிந்தாக வேண்டும்.
ஆதலால் தேவரீர் அவளை அழகுறச் செய்ய வேண்டும் என்று பிரார்த்தித்தனர்.

83. கம்ஸ ப்ரப்ருதிபிஸ் ஸேயம் சல்யைர் இவ ஸமுத்த்ருதை:
சிரம் பவது தே ப்ருத்வீ சேஷமூர்த்தே: சிகண்டக:

கம்ஸன் முதலானவர்கள் பூமியில் தைக்கும் முட்கள் போன்றவர்கள். அவற்றைப் பிடுங்கித் தான் ஆக வேண்டும்.
அவர்கள் அழிந்தால் அவள் பாரம் நீங்கி லேசாக ஆகி விடுவாள் சேஷி ரூபியாயிருந்து நீ அவளைத் தலையில் தாங்குகிறாய்
( சேஷாத்மநா து பவதீம் சிரஸா ததாதி-ஸ்ரீ பூஸ்துதி) .
சிக ண்டகம் என்பது சிகையில் ஒரு பகுதியை எடுத்து அலங்காரமாக ஒரு முடிச்சாகப் போடுவது. அது தலைக்கு பாரமாவதில்லை.
அது போல் இந்த பூமியும் உமது சிரஸ்ஸில் நீடூழிகாலம் பாங்காகத் திகழ வேண்டும்.

84. ப்ரபோத ஸுபகை: ஸ்மேரை: ப்ரஸந்நை: சீதலைஸ்ச ந:
கடாக்ஷை: ப்லாவய க்ஷிப்ரம் க்ருபைகோதந்வத் ஊர்மிபி:

நீ கடாக்ஷிக்க வேண்டும். உனது கடாக்ஷங்களுக்குத் தான் எவ்வளவு பெருமை! நீ விரைந்து கடாக்ஷித்தருள வேண்டும்.
கடாக்ஷத்தினால் நனைத்தருள வேண்டும். பள்ளி யெழுந்தருளும்போது கண்மலர்கின்ற அழகினை யாரே அளக்க இயலும்.
கள்ள நித்திரை செய்தாலும் விழித்தெழுவது பரம் போக்யமாயிருக்கும். மேலும் அவற்றின் பெருமைகள் கூறப்படுகின்றன.
ஸ்மேரை:- புன்முறுவல் செய்கின்றன. தெளிவாக இருக்கின்றன. அனுக்கிரஹம் செய்கின்றன. சில்லென்று இருக்கின்றன.
மேலும் கருணையென்னும் கடலின் அலைகள் போலிருக்கின்றன. அத்தகைய கடாக்ஷங்களாலே நீ எங்களை நனைத்தருள வேண்டும்.

85. த்வயி ந்யஸ்தபராணாம் ந: த்வமேவதாம் க்ஷந்தும் அர்ஹஸி!
விதிதாசேஷவேத்யஸ்ய விக்ஞாபந விடம்பநாம்.!!

நாங்கள் யார்? உன்னைச் சேர்ந்தவர்கள். உன்னிடம் பர ஸமர்ப்பணம் பண்ணியவர்கள். ரக்ஷிக்கப்பட வேண்டியவர்கள்.
யோக க்ஷேமம் வஹாம் யஹம் என்று சொன்னவன் நீ. யாருக்கு எப்போது எது செய்ய வேண்டும் என்பதை நன்றாகவே அறிந்தவன் நீ!
இதில் நாங்கள் சொல்ல வேண்டியதென்று ஒன்றுமே யில்லை. விண்ணப்பம் செய்வது எங்களின் பகட்டான பதட்டமான செயல்.
இதை மன்னித்தருள வேண்டும்.

86. இத்தம் வததி தேவாநாம் ஸமாஜே வேதஸா ஸஹ!
வவந்தே ப்ருதிவீ தேவம் விநத த்ராண தீக்ஷிதம்!!

இவ்வாறு தேவர்களின் கூட்டமானது பிரமனுடன் சேர்ந்து முறையிட்டது. அப்பொழுது ப்ருத்வீ யானவள் தேவனை வணங்கினாள்.
அவரும் வணங்கியவர்களை ரக்ஷிப்பதிலே திக்ஷையுடையவ்ன் ஆயிற்றே!

87. தநு மத்யா விசாலாக்ஷீ தந்வீ பீநபயோதரா
மாயேவ மஹதீ தஸ்ய வநிதாரத்ந ரூபிணீ!!

பூமிதான் எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறாள். மெல்லிய இடை. விசாலமான அகன்ற கண்கள். ஒல்லியான வடிவு.
பருத்த திரு முலைத் தடங்கள். (தந்வீ துங்கஸ்தந பரநதா- கோதா ஸ்துதி). பெரியதொரு மாயை போன்று தோற்றமளிக்கிறாள்.
அவனே பெரிய மாயன். அவனை சேர்ந்தவளன்றோ! வநிதாரத்னமாகத்தானே அவனின் மாயை தோற்றமளிக்கிறாள்.
அதிசயம்! மங்கையர் திலகம். பெண் குலத்துக்கே ரத்னம் போல் திகழ்கிறாள்.

88. ஆபத்த மண்டலைர் ப்ருங்கை: அலகாமோத மோஹிதை:
அயத்ந லப்தாம் பிப்ராணா மாயூரச்சத்ர ஸம்பதம்!

அவள் குனிந்து ஸேவிக்கின்றாள். அப்படி குனிந்து எழுந்திருக்கும் நிலையில் ஒரு அனுபவம்.
கந்தவதீ ப்ருத்வீ என்பது போல் அவளுக்கு ஸ்வாபாவிகமான நறுமணம் உண்டு. அவளுடைய முன்னுச்சி மயிர்களில் ஒரு வாசனை.
(மௌளி கந்த ஸுபகாம்-கோதாஸ்துதி) . அவற்றால் ஈர்க்கப்படுகின்றன வண்டினங்கள். அவற்றில் பல கோஷ்டிகள்.
இது பூமியின் சிரஸ்ஸில் உள்ள மலர்களின் மணமோ அல்லது அலக மணமோ என்று! அவை மொய்க்கின்றன.
அதனால் பல மண்டலங்கள்(வட்டங்கள்). ஆகவே அவளின் முயற்சியின்றியே அவள் தலையில் மயில் கண் குடை அமைந்து விட்டதாம்.

89. ப்ரிய ஸந்தர்சநாநந்த ஜநிதைர் அச்ரு பிந்துபி:
ந்யஸ்த மௌக்திக நைபத்யை: பரிஷ்க்ருதபயோதரா!!

கணவனைக் கண்ட மகிழ்ச்சிதான் என்னே! அவை கண்ணீர்த் துளிகளாக உதிர்கின்றன. அவை முத்துக்களாய் திருமார்பில் படிகின்றன.
அன்றியும் அவள் மார்பகத்திற்கு ஒரு முத்தாடையாக திகழ்கிறது. திரு மார்பகமும் எவ்வளவு பரிஷ்காரமாக இருக்கிறது.

90.ப்ரஸ்புரந்தம் ப்ரியஸ்யேவ பரிரம்பாபிலாஷிணம்
தக்ஷிணாதிதரம் பாஹும் தக்ஷிணா பஹ்வமந்யத

அழகான சகுனம். இடது கை துடிக்கின்றது. இவள் ஸமர்த்தை. தனது ப்ரியனின் கரம் துடிப்பதை கண்டாள்.
தனக்கும் அதே நிலை தானே. இதற்கு பலம் பர்த்தாவின் அணைத்தல் தானே. இத் துடிப்பினால் அவளுக்கு ப்ரியனிடத்தில் போலே
தனது இடது கையிலும் பஹுமானம் ஏற்பட்டுவிட்டது.

91. விபதஞ் ச ஜகாதைஷா விபஞ்சீமதுரஸ்வநா
விலக்ஷ ஸ்மிதஸம்பிந்ந மௌக்திகாதர வித்ருமா

இவளுடைய குரலில்தான் என்னே அழகு! விபஞ்சி-வீணாநாதம் போன்ற குரல்.
யாழின் இசையொத்த இனிய குரலுடன் விண்ணப்பம் செய்கின்றாள்.
அப்போது அவளுக்கு ஏற்பட்டது விலக்ஷ ஸ்மிதம்- ஆச்சர்யத்துடம் கூடிய அல்லது வெட்கத்துடன் கூடிய சிரிப்பு எனக் கொள்ளலாம்.
அதோடு இணைந்தது உதட்டின் சோபை. அது பவளம் போன்றது. ”சாருததீ” . பல்வரிசை முத்துக்கள் கோர்த்தன போல்
அமைந்தது போல் அந்த சோபைக்கு அந்தமேயில்லை.
புன்முறுவல்,துல்லியமான தெரிந்தும் தெரியாததுமான பல் வரிசை,பவளப் பொலிவுடன் உதடு,அத்தகைய வாயில் உண்டாகும்
திவ்யமான ஒலி. அத்தகைய திவ்ய சௌந்தர்யத்துடன் தனக்கு ஏற்பட்டிருக்கும் விபத்தைக் கூறலானாள்.

92. அத தாந் பவ்யயா வாசா பகவாந் ப்ரத்யபாஷத
ப்ரதி ச்ருத் ப்ராப்த நிர்ஹ்ராத பாஞ்சஜந்யாபிநந்த்யயா

பிறகு எம்பெருமாள் க்ஷேமகரமான வார்த்தையால் அத் தேவர்களுக்கும் தன் தேவிக்குமாக பதில் அளித்தான்.
அவன் வார்த்தை அருகில் திருக் கரத்தில் குடியேறி வீற்றிருக்கும் சங்கினில் புகுந்து
அச் சங்கும் ஆம் ஆம் என்று ஆமோதிப்பது போன்றே கம்பீரமாயிருந்தது.

93. மாபைஷுர் அஸுராநீகாத் பவந்தோ மதுபாச்ரயா:
மதாக்ஞாம் அநவக்ஞாது: பரிபூத்யா ந பூயதே

நீங்கள் அனைவரும் என்னைச் சேர்ந்தவர்கள் (மாபைஷு) . ப்ரபன்னர்களுக்கு பயமேன். என்னை மதிப்பவனுக்கு பரிபவம் ஏற்படாது.
எனது கட்டளையை மீறுபவன் யாராயிருந்தாலும் அவன் எனக்குத் துரோஹி. அவன் நிம்மதி அடையமாட்டான்.
ஆக்ஞயை பரிபாலனம் பண்ணிவருகிற உங்களுக்கு பயமேன்?

94. அவதார்ய புவோபாரம் அவதாரோ மமாமரா:
அநாதி நிதநம் தர்மம் அக்ஷதம் ஸ்தாபயிஷ்யதி

அவதாரம் என்ற சொல்லின் பொருளை விளக்கும் ஸ்லோகம். அவதாரம் என்றால் இறங்கி வருதல்.
நான் இறங்குவது இறக்கி வைக்கவும் ஏற்றி வைக்கவுமே! பூமியினுடைய பாரம் இனி இறங்கி விடும்.
அன்றியும் ஆதி அந்தமில்லாத தர்மத்தை நலிவு பெறாமல் என் அவதாரம் செய்து விடப் போகிறது.

95. யாவதிஷ்டபுஜோ யாவத் அதிகாரம் அவஸ்த்திதா:
பரிபாலயத ஸ்வாநி பதாநி விகதாபத:

உங்களுக்கு இனி ஆபத்துக்கள் இல்லை. தங்கள் தங்கள் ஸ்தானத்தில் இருந்து பரிபாலனம் பண்ணுங்கள்.
உங்களில் யார் யார் எவ்வளவு யாக யக்ஞங்கள் பண்ணி யிருக்கிறீர்களோ அதற்கேற்றவாறு பலனை அனுபவியுங்கள்.
மேலும் யார் யாருக்கு என்ன என்ன அதிகாரம் கொடுக்கப் பட்டுள்ளதோ அதற்கேற்றவாறு நடந்து கொண்டு ஆட்சி செலுத்தி வாருங்கள்.

96. தமநாத் தநுஜேந்த்ராணாம் த்ரக்ஷ்யத த்ரிதசாரிபா:
பூயோபி லகுதாம் ப்ராப்தாம் புவம் உல்லாகிதாமிவ

தநுஜர்களின் (அசுரர்கள்) தலைவர்களை நான் அழித்து விடுகிறேன். தேவர்களின் அதிபர்களாக இருக்கும் நீங்கள்
பூமியின் பாரம் குறைந்து லேசாக இருக்கப் போவதையும் வியாதியிலிருந்து விடுபட்ட மங்கை போல்
இப் பூமி ஆகப்போவதையும் காணப்போகிறீர்கள். (தமநம் என்றால் அடக்குதல்,அல்லது அழித்தல்)
த்ரிதசாதிபர்கள் என்று ப்ரமன் முதலியோரைக் குறிப்பதும்
தநுஜேந்திரர்கள் என்று கம்சன் முதலானோரைக் குறிப்பதும் என்பதாக ஸ்வாமி குறிப்பிடுகிறார்.

97. தைதேய ம்ருகஸங்காதே ம்ருகயாரஸபாகிபி:
பவத்பிர் அபி மேதிந்யாம் பவிதவ்யம் நராதிபை:

அஸுரர்களை மிருகங்களுக்கு சம்மாக பாவிக்கிறார். ஸங்காதம் என்பதற்கு கூட்டம் என்பதோடு அழித்தல் என்றும் பொருள்.
ம்ருகயா ரஸம் என்பது வேட்டையாடுபவர்களுக்குத்தான் விளங்கும். அந்த ரஸத்தில் நீங்களும் பங்கு பெற வேண்டாமா?
நீங்களும் மேதினிக்கு பரிந்த படியால் பூமியில் பிறக்க வேண்டும். வேட்டை என்பது விளையாட்டு.
நான் அவர்களை அழிக்கப் போவதும் விளையாட்டே! இதில் எந்த ச்ரமமும் இல்லை.
இருப்பினும் அவ் வேட்டையில் நீங்களும் பங்கு கொண்டால் அநத ரசானுபாவத்தை அடையலாம்.
த்ரிதசாதிபர்களே என்று யோசிக்க வேண்டாம். அங்கும் நராதிபர்களாகத் தோன்றி இதில் பங்கு கொள்ளுங்கள்.

98. இதி தாந் அநகாதேச: ஸமாதிச்ய ஜநார்தந:
அவதீரித துக்தாப்தி: மதுராயாம் மநோ ததே

இவ்வாறு ஜநார்த்தனன் தூயதான கட்டளையை பிறப்பித்து அவர்களுக்கு உத்தரவிட்டு அடுத்தகணமே திருப்பாற்கடலில் ஆசையற்று,
மதுரையில் பிறக்க மனதை வைத்துவிட்டான். ஜநார்த்தனன் என்ற திருநாமம் மிகவும் அழகானது.
ஜனங்களை பீடிப்பவன் என்று பொருள். இச்சப்தத்தை கீதையில் அனுபவித்தல் அழகு.

99. ஆச்வாஸ்ய வாக் அம்ருதவ்ருஷ்டிபி: ஆதிதேயாந்
தைதேய பார நமிதாம் ப்ருதிவீஞ்ச தேவீம்
ப்ராதுர்புபூஷுர் அநகோ வஸுதேவ பத்ந்யாம்
பத்மாபதி: ப்ரணிததே ஸமயம் தயாயா:

இவ்வாறு தேவர் குழாம்களைத் தனது அமுதம் பொழியும் வாக்குகளால் ஸமாதானப்படுத்தி,
அஸுரர்களின் பாரத்தினால் கூனியிருக்கும் பூமாதேவியையும் ஆச்வாஸப்படுத்தி
வஸுதேவ பத்னியிடம் பிறக்கத் திருவுள்ளம் கொண்டு ச்ரியப்பதியான எம்பெருமான் தயையின் சங்கேதத்தை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

100. ஸாதூநாம் ஸ்வபதஸரோஜ ஷட்பதாநாம்
தர்மஸ்ய ஸ்திதிம் அநகாம் விதாது காம:
யத்கர்ப்பே ஜகத் அகிலம் ஸ ஏவ கர்ப:
தேவக்யாஸ் ஸமஜநி தேவதேவவந்த்ய

தனது திருவடித் தாமரைகளில் வண்டென விளங்கும் ஸாதுக்களை ரக்ஷிக்கவும்
தர்மத்தை ஸ்திரமாக நிலைக்கச் செய்யவும்
எவனுடைய வயிற்றில் உலகமெலாம் அடங்கியுள்ளதோ அவனே தேவகியின் கர்ப்பமாக ஆனான்.
அந்த கர்ப்பம் தேவாதி தேவர்களெல்லாம் ஸேவிக்கத் தக்கதாயிற்று.

————

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக சிம்ஹாய கல்யாண குணசாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம:

———————————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம்-முதல் ஏழு சர்க்கங்கள்-

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம்

ஸ்ரீ க்ருஷ்ணாய பரப்ரம்ஹணே நமஹ

ப்ரமாணம் லக்ஷ்மண முநி: ப்ரதிக்ருஹ்யாத மாமகம்
ப்ரஸாதயதி யத்ஸூக்தி: ஸ்வாதீந பதிகாம் ஸ்ருதிம்

ஸ்ரீமாந் வேங்கடநாதார்ய: கவிதார்க்கிக கேஸரி
வேதாந்தாசார்ய வர்யோ மே ஸந்நிதத்தாம் ஸதா ஹரி:

ஸ்ரீ கவிதார்க்கிக ஸிம்ஹஸ்ய ஸர்வதந்த்ர ஸ்வதந்த்ரஸ்ய
ஸ்ரீமத் வேங்கடநாயகஸ்ய வேதாந்தாசார்யஸ்ய யாதவாப்யுதய காவ்ய க்ருதிஷு

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் (ஸ்ரீ கிருஷ்ண சரித்ரம்)
ஸ்ரீ பாகவதம்,விஷ்ணு புராணம்,ஹரிவம்சம்,முதலிய புராண இதிகாசங்களை ஆதாரமாகக் கொண்டு
கவிதார்க்கிக சிம்ஹம் என்று போற்றப்பட்ட ஸ்ரீமந் நிகமாந்த மஹாதேசிகனால் இயற்றப்பட்டது.
வேதாந்த தேசிகர் இயற்றிய மகத்தானதொரு காவியம் ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம்.
இதில் 24 சர்க்கங்கள் உள்ளன–மொத்தம் 2642 ஸ்லோகங்கள்.
இந்த காவியம் பல காவியங்களில் கையாளப்பட்ட முறைகளை மேற்கொண்டதோடு நிற்காமல் அத்புதமான பரிஷ்காரத்தைச் செய்து காண்பிக்கிறது.
சாஸ்திரீயமான அனுபவம்தான் ச்ரேஷ்டமானது.அதுதான் எற்றைக்கும் நிலைத்து நிற்கும்.
இந்த நிலையை ஒவ்வொரு ஸ்லோகத்திலும் காணலாம்..

—————

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் (ஸர்கம்-1-.காவ்யாரம்பம், பூமி ப்ரார்த்தனா-1-100 ஸ்லோகங்கள்)

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் ( ஸர்கம் 2) (101-197 ஸ்லோகங்கள்)-தேவகி கர்ப்பவர்ணநம், க்ருஷ்ண ப்ராதுர்பாவம்:

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் ( ஸர்கம்-3) (198-265 ஸ்லோகங்கள்)=68 ஸ்லோகங்கள்
தேவர்களின் மகிழ்ச்சி, வஸுதேவ ஸ்துதி, கோகுலப் ப்ரவேசம்,யோகமாயா தோன்றுதல். கோபர்களின் கொண்டாட்டம்)

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் (ஸர்கம்-4)-(266 – 392 ஸ்லோகங்கள் )= 127ஸ்லோகங்கள்
(அசுர வதம்,தாமோதரபந்தநம்,காளியமர்தநம், நப்பினை விவாஹம்: )

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் (5வது ஸர்கம்) (393 –490 ஸ்லோகங்கள்) = 98 -ஸ்லோகங்கள்
கோடைகால,கார்கால,சரத்கால வர்ணநம், துஷ்டமிருக வேட்டை:

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் (ஆறாவது ஸர்கம்) (சித்ர ஸர்கம்) (491-602 ஸ்லோகங்கள்)-112-ஸ்லோகங்கள்
கண்ணன் கோவர்த்தனத்தின் பெருமை கூறல்)

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் ( ஏழாவது ஸர்கம்) (603 – 711 ஸ்லோகங்கள் ) 108 ஸ்லோகங்கள்
கோவர்த்தநோதாரணம்: (நாராயணீயம் – தசகம் 63)

————-

1. காவ்யாரம்பம்-1-100-ஸ்லோகங்கள்

2. க்ருஷ்ண ப்ராதுர்பாவம்

3. கோகுல ப்ரவேசம்

4. பால்ய லீலைகள்,காளிய மர்த்தனம்

5. பருவகாலங்கள், இந்த்ரபூஜா ஆரம்பம்

6. கோவர்த்தந வர்ணநம்

7. கோவர்த்தநோத்தாரணம், கோவிந்த பட்டாபிஷேகம்

8. வேணுகானம், ராஸக்க்ரீடா

9. அக்ரூரர் வருதல், அக்ரூர ஸ்துதி

10. மதுரா ப்ரவேசம், கம்ஸ வதம்

11. த்வாரகா நிர்மாணம்

12. ருக்மிணி ப்ராதுர்பாவ வர்ணநம்

13. ருக்மிணி பரிணயம்

14. ஜாம்பவதி பரிணயம், சத்யபாமா பரிணயம்

15. ராஜசூய யாகம் – சிசுபால முக்தி

16. நரகாஸுர வதம்

17. பாரிஜாதாபஹரணம்

18. ப்ரதிமார்க்க வர்ணநம்

19. க்ருஷ்ண ப்ராபோதிகம்

20. பாணாசுர வதம், உஷா பரிணயம்

21. பௌண்ட்ரக வதம்,காசிராஜ தஹநம், த்விவிதவதம்

22. ஸாத்யகி திக்விஜயம்

23. குருக்ஷேத்ரம்

24. ச்ருங்கார சாம்ராஜ்யம், யோகாப்யுதயம்

—————

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் (ஸர்கம்-1-.காவ்யாரம்பம், பூமி ப்ரார்த்தனா-1-100 ஸ்லோகங்கள்)

1.வந்தே3 ப்3ருந்தாவநசரம் வல்லவீ ஜநவல்லபம்!
ஜயந்தீ ஸம்ப4வம் தா4ம வைஜயந்தீ விபூ4ஷணம்!!

2.யத் ஏகைக குணப்ராந்தே ச்ராந்தா நிகமவந்திந;
யதாவத் வர்ணநே தஸ்ய கிமுதாந்யே மிதம்பசா

3.சக்த்யா ஸௌரி கதாஸ்வாத: ஸ்த்தாநே மந்ததி4யாம் அபி!
அம்ருதம் யதி3 லப்4யேத கிம் ந க்3ருஹ்யேத மாநவை:

4.வஸுதா4 ச்ரோத்ரஜே தஸ்மிந் வ்யாஸே ச ஹ்ருதயே ஸ்திதே!
அந்யேபி கவய: காமம் ப3பூ4வு: அநபத்ரபா:

5.ஸ கவி: கத்யதே ஸ்ரஷ்டா ரமதே யத்ர பா4ரதீ
ரஸ பா4வ குணீ பூ4தைர் அலங்காரைர் குணோதயை:

6.ததாத்வே நூதனம் ஸர்வம் ஆயத்யாம் ச புராதநம்
ந தோ3ஷாயை தத் உப4யம் ந கு3ணாய ச கல்பதே!!

7.ப்ரவ்ருத்தாம் அநகே4 மார்கே3 ப்ரமாத்4யந் தீமபி க்வசித்
ந வாசம் அவமந்யந்தே நர்த்தகீம் இவ பா4வுகா:

8.விஹாய தத3ஹம் வ்ரீடாம் வ்யாஸ வேதார்ணவாம்ருதம்!
வக்ஷ்யே விபு3த4ஜீவாதும் வஸுதே3வ ஸுதோதயம்!!

9.க்ரீடா தூலிகயா ஸ்வஸ்மிந் க்ருபாரூஷிதயா ஸ்வயம்!
ஏகோ விச்வமித3ம் சித்ரம் விபு4: ஸ்ரீமாந் அஜீஜநத்!!

10.ஜகத்3 ஆஹ்லாத3னோ ஜக்ஞே மநஸஸ் தஸ்ய சந்த்ரமா:
பரிபாலயிதவ்யேஷு ப்ரஸாத3 இவ மூர்த்திமான்!!

11.யத்பத்ய ஸமுத்பூத: புண்யகீர்த்தி: புரூரவா:
ஸதாம் ஆஹிதவந்ஹீநாம் விஹாரஸ்த்தேயதாம் யயௌ

12.ஸமவர்த்தத தத்வம்ஸ: உபர்யுபரி பர்வபி:
யஸோ முக்தாபலைர் யஸ்ய திசோ தச விபூஷிதா:

13.பபூவ நஹுஷஸ் தஸ்மிந் ஐராவத இவாம்புதௌ!
யமிந்த்ர விகமே தேவா: பதே தஸ்ய ந்யவீவிசந்!!

14.நரேந்த்ரா: ப்ருத்வீசக்ரே நாமசிந்ஹைர் அலங்க்ருதா:
ஜங்க3மாஸ் தஸ்ய வீரஸ்ய ஜயஸ்தம்பா இவாபவந்!!

15.சக்திர் அப்ரதிகா தஸ்ய ஸாத்ரவைர் அபி துஷ்டுவே!
யதாவத் ஸாதகஸ்யேவ யாவதர்த்தா ஸரஸ்வதீ

16.வீரோ ரஸ இவோத்ஸாஹாத் நஹுஷாத் அப்யஜாயத!
யயாதிர் நாம யேநைந்த்ரம் அர்த்தாஸநம் அதிஷ்டிதம்

17.விசால விபுலோத்துங்கே யத்பாஹு சிகராந்தரே!
ஆஸீத் வீரச்ரியா ஸார்த்தம் பூமிர் அர்த்தாஸனே ஸ்திதா!!
18.நிதேசம் தஸ்ய ராஜாந: ந சேகுர் அதிவர்த்திதும்!
ப்ராப்த ஸ்வபர நிர்வாஹம் ப்ரமாணமிவ வாதிந:

19.தடாகமிவ தாபார்த்தா: தமிந்த்3ரம் இவ நிர்ஜரா:
பா4வா இவ ரஸம் ப4வ்யா: பார்த்திவா: பர்யுபாஸத!!

20.யதுர் நாம ததோ ஜக்ஞே யத்ஸந்ததி ஸமுத்பவை:
ஸமாந கணனாலேக்யே நிஸ்ஸமாநைர் நிஷத்4யதே!!

21.தேஹீதி வததாம் ப்ராய: ப்ரஸீதந் ப்ரத்யுவாச ஸ;
லலித த்வநிபி: லக்ஷ்மீ லீலா கமலஷட்பதை:

22.ஸ ச வ்ருத்தவிஹீநஸ்ய ந வித்யாம் பஹ்வமந்யத!
ந ஹி சுத்தேதி க்ருஹ்யேத சதுர்த்தீ சந்த்ர சந்த்ரிகா!!

23.அபுந: ப்ரார்த்தநீயஸ்ய ப்ரார்த்திதாதிக தாயிந:
அர்த்திந: ப்ரதமே தஸ்ய சரமாந் பர்யபூரயந்!!

24.சராணாம் ஸாத்ரவாணாஞ்ச ஸந்தாநேந மஹௌஜஸ!
தஸ்ய நிர்தூதலக்ஷேண த்வி:க்வசித் நாப்யபூயத!!

25.யுக்ததண்டம் அமித்ராணாம் க்ருதாந்தம் ஸமவர்த்திநம்!
தக்ஷிணம் லோகபாலம் தம் அமந்யந்த திவௌகஸ:

26.யஸ: ப்ரஸூந ஸுரபி: யதுஸந்தாந பாதப:
பபூவ விபுத ப்ரீத்யை பஹுஸாக: க்ஷமாதலே!!

27.வம்சே ஸமபவத் தஸ்ய வஸுதேவ: க்ஷிதீச்வர:
ஜநக: ப்ராக்பவே யோபூத் தேவதாநவ யூதயோ:

28.ஆநகாநாஞ்ச திவ்யாநாம் துந்துபீநாஞ்ச நிஸ்வநை:
ஸஹஜாதம் யமாசக்யு: ஆக்ய யாநகதுந்துபிம்!!

29.தேந நிர்மல ஸத்வேந விநிவ்ருத்த ரஜஸ்தமா:
ஜகதீ சாந்த மோஹேவ தர்மோச் ச்வாஸவதீ பபௌ!!

30.ஸ விஷ்ணுரிவ லோகாநாம் தபநஸ் தேஜஸாமிவ!
ஸமுத்ர இவ ரத்நாநாம் ஸதாம் ஏகாச்ரயோபவத்.!!

31.ப்ரக்யாத விபவே பத்ந்யௌ தஸ்ய பூர்வம் ப்ரஜாபதே:
ரோஹிணீ தேவகீ ரூபே மநுஷ்யத்வே பபூவது:

32.அக்ஷுத்ர கதி சாலிந்யோ: தயோர் அந்யோந்ய ஸக்தயோ:
ஐகரஸ்யம் அபூத் பத்யா கங்கா யமுநயோரிவ!!

33.ஸ தாப்யாம் அநுரூபாப்யாம் ஸமநுஷ்யத் ஸமேயிவாந்!
வ்யக்திஹேதுர் அபூத்தேந ஸபர்யங்கஸ்ய சார்ங்கிண:

34.அலிப்ஸத ந ஸாம்ராஜ்யம் ஸோர்த்தகாமபராங்முக:
யத்ருச்சாகதம் ஐச்வர்யம் ஆந்ருண்யருசிர் அந்வபூத்!!

35.கயாசித் அசரீரிண்யா வாசா வ்யவஸிதாயதி:
தேவகீம் வஸுதேவஞ்ச கம்ஸ: காராம் அயோஜயத்!!

36.ஸ காலாதிபல: கம்ஸ: காலநேமிர் அநேஹஸா!
ஸர்வ தைதேய ஸத்வாநாம் ஸமாஹார இவோதித:

37.ஏதஸ்மிந் நந்தரே தேவீ மேருமத்யம் உபேயுஷ:
ப்ரஜாபதிமுகாந் தேவாந் ப்ராஹ ஸாகர மேகலா!!

38.விதிதம் பவதாம் தேவா: விச்வரூபேண விஷ்ணுநா!
மஹீயாந் தர்மசீலேஷு பாரோ யத்தந் நிவேசித:

39.அதர்ம நிக்நைர் அதுநா தர்மஸேது விபேதகை:
அஸங்க்யைர் அத்புதைஸ் துங்கை: க்ரம்யே ராக்ஷஸ

40.அத ஆலோசித ஜகத்திதை: ஸுரகணை: ஸ்வயம்!
ந பதாமி ந பித்யே ச யதாஹம் க்ரியதாம் ததா!!

41.இதி தே பூததாரிண்யா நிஸ்ருஷ்டார்த்தா திவௌகஸ:
அவிதுஸ் தத்ப்ரியஸ்யைவ தத்பா4ரஹரணம் க்ஷமம்.!!

42.புரஸ்க்ருத்ய ஜகத்தாத்ரீம் மனஸோபி புரஸ்ஸரா:
துக்தோத் அதிசயம் தேவம் தூரமேத்யாபி துஷ்டுவு:

43.த்ரிவேதீ மத்யதீப்தாய த்ரிதாம்நே பஞ்சஹேதயே
வரதாய நமஸ்துப்யம் பாஹ்யாந்தர ஹவிர்புஜே

44.அநந்யாதீந மஹிமா ஸ்வாதீநபரவைபவ:
தயாதீநவிஹாரஸ் த்வம் ப்ரணதாந் பரிபாஹி ந:

45.ஸ பவாந் குண ரத்நௌகை: தீப்யமாநோ தயாம்புதி:
தநோதி வ்யூஹ நிவஹை: தரங்கைர் இவ தாண்டவம் !!

46.த்வதேக வ்யஞ்ஜிதைர் ஆதௌ த்வதந்யேஷ்வநிதம்பரை:
நிகமைர் அநிகம்யம் த்வாம் க: பரிச்சேத்தும் அர்ஹதி!!

47.அமிதஸ்ய மஹிம்நஸ்தே ப்ரயாதும் பாரம் இச்சதாம்
விததா வேத பாந்தாநாம் யத்ர ஸாயங்க்ருதா கதி:

48.நம்யஸ்ய நமத: க்ஷுத்ராந் வரதஸ்ய வரார்த்திந:
பத்ரை: பித்ருமத: க்ரீடா கதம் தே கேந வர்ண்யதே!!

49.நடவத் பூமிகாபேதை: நாத தீ3வ்யந் ப்ருதக்விதை:
பும்ஸாம் அநந்ய பா4வாநாம் புஷ்ணாஸி ரஸம் அத்புதம்!!

50.ப்ரஹ்மாதி ஸ்தம்ப பர்யந்த விசித்ராங்குர சாலிநாம்!
ஸலிலம் கர்ம கந்தாநாம் க்ரீடைவ தவ கேவலம்!!

51.நிராதார நிஜம்ஸ்தேம்ந: நிருபாதிக ஸேஷிண:
நிரபேக்ஷ நியந்துஸ்தே நிஸ்ஸமாப்யதிகா குணா:

52.அநாவிலதியாம் அந்தஸ் சிந்தாமணிர் இவ ஸ்புரந்!
திசஸ்யபிமதம் ஸர்வம் அதிரஸ்கார்யதீதிதி:

53.ஸம்ஸார மரு காந்தாரே பரிச்ராந்தஸ்ய தேஹின:
த்வத் பக்த்யம்ருதவாஹின்யான் ஆதிஷ்டம் அவகாஹநம்.!!

54.துரிதோதந்வத் ஆவர்த்தே கூர்ணமாநஸ்ய துக்யத:
ஸமக்ர குணஸம்பந்ந: தாரகஸ் த்வம் ப்லவோ மஹாந்!!

55.அபரிச்சித்யமாநஸ்ய தேசகாலாதிபிஸ் தவ!
நிதர்சனம் த்வமேவைக: த்வதந்யத் வ்யதிரேகத:

56.அகர்த்தும் அகிலம் கர்த்தும் அந்யதாகர்த்துமப்யலம்
ஸங்கல்பஸசிவ: காலே சக்தி லேச: ஸ தாவக:

57.யந்மூலம் அகிலம் கார்யம் யதமூலம் அதீமஹே
லக்ஷ்யம் ததஸி யோகாநாம் லக்ஷ்மீ கௌஸ்துப

58.த்ரிவர்கம் அபவர்கம் வா ப்ரதிலப்தும் ப்ரயஸ்யதாம்!
ப்ரலயேஷ்வபி தீர்க்காயு: ப்ரதிபூஸ் த்வத் அநுக்ரஹ:

59.யதேகம் அக்ஷரம் ப்ரம்ஹ ஸர்வாம்நாய ஸமந்விதம்
தாரகம் ஸர்வ ஜந்தூநாம் தத் த்வம் தவ ச வாசகம்!!

60.த்வதாலம்பித ஹஸ்தாநாம் பவாத் உந்மஜ்ஜதாம் ஸதாம்
மஜ்ஜத: பாபஜாதஸ்ய நாஸ்தி ஹஸ்தாவலம்பநம்!!

61.அநந்யரக்ஷா வ்ரதிநம் சாதக வ்ரதசாரிண:
பவந்தம் அவலம்பந்தே நிராலம்பந பா4வநம்!!

62.அநிதம் பூர்வநித்ராணாம் அநஸ்தமய பாநுமாந்!
ஆபாதயஸி பும்ஸாம் த்வம் அபுநஸ்வாப ஜாகரம்.

63.த்வதேக சரணாநாம் த்வம் சரணாகத ஜீவந;
விபதம் ந: க்ஷிப க்ஷிப்ரம் தமிஸ்ராம் இவ பாஸ்கர:

64.ஸதி ஸூர்யே ஸமுத்யந்த: ப்ரதிஸூர்யா இவாஸுரா:
ஜகத் பாதாய ஜாயந்தே ஜஹி தாந் ஸ்வேந தேஜஸா!!

65.ஸ தைத்யஹத்யாம் இச்சத்பி: ஸுரைர் ஏவம் அபிஷ்டுத:
அநந்ய த்ருச்ய: ஸஹஸா தயயா தர்சநம் ததௌ!!

66.ததஸ்தம் தத்ருசுர் தேவா: சேஷபர்யங்கம் ஆஸ்த்திதம்!!
அதிரூட சரந்மேகம் அந்யாத்ருசம் இவாம்புதம்!!

67.பத்ந்யா ஸஹ நிஷேதுஷ்யா பத்மலக்ஷணலக்ஷ்யயா!
ஸ்வேச்சயைவ சரீரிண்யா ஸூசிதைச்வர்ய ஸம்பதம்!!

68.ஸுகுமார ஸுகஸ்பர்ச ஸுகந்திபிர் அலங்க்ருதம்
ஸ்வ விக்ரஹ குணாராம ப்ரஸுநைர் இவ பூஷணை:

69.ஆரஞ்சித ஜகந்நேத்ரை: அந்யோந்ய பரிகைமிதை:
அங்கைர் அமித ஸௌந்தர்யை: அநுகல்பித பூஷணம்!!

70.உத்தேஜித ஜயோத்ஸாஹம் ஆயுதைர் அநகோத்யமை:
ஸௌர்ய விக்ரம சக்த்யாத்யை: ஸஹஜை:

71.ஸ்வகாந்தி ஜலதேர் அந்த: ஸித்தஸ் ஸம்ஹநநம் ஸ்வத:
மஹிம்நா ஜாதவைசித்ர்யம் மஹாநீலம் இவோதிதம்.!!

72.ச்ருதி ரூபேண வாஹேந சேஷ கங்கண சோபிநா!
ஸ்வாங்க்ரி ஸௌரப திக்தேந தத்த ஸங்க்ராமதோஹளம்!!

73.ஸ்வவேத்ர ஸ்பந்த நிஸ்பந்த நேதவ்யேந நிவேதிதம்!
பக்தி நம்ரேண ஸேநாந்யா ப்ரதி ச்ருண்வந்தம் இங்கிதை:

74.அநபாயம் தம் ஆதித்யம் அக்ஷயம் தாரகாதிபம்!
அபாரம் அம்ருதாம்போ4திம் அமந்யந்த திவௌகஸ:

75.அபயோதார ஹஸ்தாக்ரம் அநக ஸ்வாகதஸ்மிதம்!
அவேக்ஷ்ய விபுதா தேவம் அலபந்த த்ருசோ: பலம்!!

76.தஸ்மை விக்ஞாபயாமாஸு: விதிதார்த்தாய நாகிந:
நிஹதாசேஷ தைத்யாய நிதாநம் ஸ்வாகதே: புந:

77.த இமே க்ஷத்ரியா பூத்வா க்ஷோபயந்தி க்ஷமாமிமாம்!
தவ தேஜஸி யை: நாத தநுஜை: சலபாயிதம்!!

78.சதுர்ணாம் புருஷார்த்தாநாம் ப்ரஸவோ யத்ஸமாச்ரயாத்!
ஹவ்ய கவ்ய ப்ரஸூரேஷா தீர்யதே தைத்யபாரத:

79.ஜாதா நிகில வேதாநாம் உத்தமாங்கோபதாநத:
த்வத்பாத கமலாதேஷா த்வதேகாதீந தாரணா!!

80.யதி ந த்வரதே நாத பா4ர வ்யபநயே பவாந்!
ப்லாவயிஷ்யந்த் யுதந்வந்த: ப்ருதிவீம் ப்ருதுவீசயே!!

81.கருணாதீந சித்தேந கர்ணதாரவதீ த்வயா
மாவஸீதது ப்ருத்வீயம் மஹதீ நௌர் இவாம்பஸி

82.ரசநா ரத்நரூபேண பயோதி ரசநா த்வயா!
ப்ரசாந்த தநுஜ க்லேசா பரிஷ்கரணம் அர்ஹதி!!

83.கம்ஸ ப்ரப்ருதிபிஸ் ஸேயம் சல்யைரிவ ஸமுத்த்ருதை:
சிரம் பவது தே ப்ருத்வீ சேஷமூர்த்தே: சிகண்டக:

84.ப்ரபோத ஸுபகை: ஸ்மேரை: ப்ரஸந்நை: சீதலைஸ்ச ந:
கடாக்ஷை: ப்லாவய க்ஷிப்ரம் க்ருபைகோதந்வத் ஊர்மிபி:

85.த்வயி ந்யஸ்தபராணாம் ந: த்வமேவதாம் க்ஷந்தும்
விதிதாசேஷவேத்யஸ்ய விக்ஞாபந விடம்பநாம்

86.இத்தம் வததி தேவாநாம் ஸமாஜே வேதஸா ஸஹ!
வவந்தே ப்ருதிவீ தேவம் விநத த்ராண தீக்ஷிதம்!!

87. தநுமத்4யா விசாலாக்ஷீ தந்வீ பீநபயோத4ரா
மாயேவ மஹதீ தஸ்ய வநிதாரத்ந ரூபிணீ!!

88.ஆபத்தமண்டலைர் ப்ருங்கை: அலகாமோத மோஹிதை:
அயத்நலப்தாம் பி3ப்4ராணா மாயூரச் சத்ர ஸம்பதம்!!

89.ப்ரிய ஸந்தர்சநாநந்த ஜநிதைர் அச்ரு பிந்துபி:
ந்யஸ்த மௌக்திக நைபத்யை: பரிஷ்க்ருத பயோதரா!!

90.ப்ரஸ்புரந்தம் ப்ரியஸ்யேவ பரிரம்பாபிலாஷிணம்
தக்ஷிணாதிதரம் பாஹும் தக்ஷிணா பஹ்வமந்யத

91.விபதஞ் ச ஜகாதைஷா விபஞ்சீ மதுரஸ்வநா
விலக்ஷ ஸ்மிதஸம்பிந்ந மௌக்திகாதர வித்ருமா

92.அத தாந் பவ்யயா வாசா பகவாந் ப்ரத்யபாஷத
ப்ரதிச்ருத் ப்ராப்த நிர்ஹ்ராத பாஞ்சஜந்யாபிநந்த்யயா

93.மாபைஷுர் அஸுராநீகாத் பவந்தோ மதுபாச்ரயா:
மதாக்ஞாம் அநவக்ஞாது: பரிபூத்யா ந பூயதே

94.அவதார்ய புவோபாரம் அவதாரோ மமாமரா:
அநாதி நிதநம் தர்மம் அக்ஷதம் ஸ்தாபயிஷ்யதி

95.யாவத் இஷ்டபுஜோ யாவத் அதிகாரம் அவஸ்த்திதா:
பரிபாலயத ஸ்வாநி பதாநி விகதாபத:

96.தமநாத் தநுஜேந்த்ராணாம் த்ரக்ஷ்யத த்ரிதசாரிபா:
பூயோபி லகுதாம் ப்ராப்தாம் பு4வம் உல்லாகிதாம் இவ

97.தைதேய ம்ருகஸங்காதே ம்ருக3யா ரஸபாகிபி4:
பவத்பிர் அபி மேதி3ந்யாம் ப4விதவ்யம் நராதி4பை:

98.இதி தாந் அநகாதேச: ஸமாதிச்ய ஜநார்தந:
அவதீரித துக்தாப்தி: மது4ராயாம் மநோ ததே4

99.ஆச்வாஸ்ய வாக்3 அம்ருதவ்ருஷ்டிபி: ஆதிதேயாந்
தைதேய பா4ர நமிதாம் ப்ருதிவீம் ச தேவீம்
ப்ராதுர் புபூஷுர் அநகோ வஸுதேவ பத்ந்யாம்
பத்மாபதி: ப்ரணிததே ஸமயம் தயாயா:

100.ஸாதூநாம் ஸ்வபத ஸரோஜ ஷட்பதாநாம்
தர்மஸ்ய ஸ்திதிம் அநகாம் விதாது காம:
யத்கர்ப்பே ஜகதகிலம் ஸ ஏவ கர்ப:
தேவக்யாஸ் ஸமஜநி தேவதேவ வந்த்ய:

வந்தே எனத் தொடங்கி வந்த்ய: என இனிதே நிறைவுற்றது

——————

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் ( ஸர்கம் 2) (101-197)-தேவகி கர்ப்பவர்ணநம், க்ருஷ்ண ப்ராதுர்பாவம்:

1.அதாக3மாநாம் அநகே4ந பூ4ம்நா
த4ர்மஸ்ய பூர்ணேந த4நாகமேந
தி3வௌகஸாம் த3ர்சயதா விபூ4திம்
தே3வீ ப3பௌ 4 தௌ3ஹ்ருத லக்ஷணேந

2.ச்ருங்கார வீராத்பு4த சித்ரரூபம்
கர்ப்பே4 திரிலோகைகநிதிம் வஹந்த்யா
பராவர க்ரீடித கர்ப்பு3ராணி
த்3வேதா4பவந் தௌஹ்ருத லக்ஷணேந

3. அசேஷவேதைர் அதிகம்யபூம்நா
ஸித்தேந ஸித்தைஸ்ச நிஷேவிதேந
அமாநுஷீ நூநம் அபூத் அயத்நாத்
க்ருஷ்ணேந கேநாபி ரஸாயநேந

4.ஸத ஹ்ரதா பந்துரயா ஸ்வகாந்த்யா
ஸஞ்சாரி ஜாம்பூநத பிம்பகல்பா
த்ரய்யந்த ஸித்தேந ரஸாயநேந
காலேந பேஜே கலதௌதலக்ஷ்மீம்

5.மயூர பிஞ்ச்ச த்யுதிபிர் மயூகை:
தத்காந்திர் அந்தர்வஸதஸ் த்ரிதாம்ந:
ச்யாமா பஹிர் மூலஸிதா பபாஸே
மங்கல்ய ரத்நாங்குர பாலிகேவ

6.காலே பபாஸே வஸுதேவபத்ந்யா
கர்பூர லிப்தேவ கபோல சோபா
சசிப்ரபா ஸப்தம கர்ப்பகாந்தி
ச்யுதாவசிஷ்டேவ சநை: உதீர்ணா

7.நவேந்து நிஷ்யந்த நிபஸ் சகாஸே
வர்ண: ப்ரதீகேஷு மதுத்ரவாங்க்யா:
அந்தஸ் ஸ்த்திதேந ப்ரதமேந பும்ஸா
ப்ரவர்த்திதம் ஸத்வம் இவாவதாதம்

8.கரம்பிதா கிஞ்சித் இவ ப்ரஸ்ருப்தை:
தேஜோபிர் அந்தர்வஸதஸ் த்ரிதாம்ந:
மரீசிபி: ஸ்வைர் அபவத் ப்ரஜாநாம்
மங்கல்ய ரத்நாங்குர பாலிகேவ

9.தஸ்யாஸ் ஸுதோல்லாஸ ஜுஷ: கடாக்ஷா:
ஸங்க்ஷுப்த துக்தோததி ஸௌம்ய பாஸ:
ஜகத் த்ரயீ ஸௌத விலேபநார்ஹாம்
விதேநிரே வர்ணஸுதாம் அபூர்வாம்

10.ரக்ஷாவிதௌ ராக்ஷஸதாநவாநாம்
காராக்ருஹே கம்ஸநியோகபாஜாம்
ஸம்பச்யமாநா ஸக்ருதீக்க்ஷிதாவா
ஸங்க்ஷோபயாமாஸ மநாம்ஸி ஸைஷா.

11.புக்தா புரா யேந வஸுந்தரா ஸா
ஸ விச்வபோக்தா மம கர்ப்பபூத
இதி த்ருவம் ஸூசநம் ஆசரந்தீ
தத்தாத்ருசம் நாடிதகம் ததாந

12.ஸமாதி ஸுக்ஷேத்ர க்ருஷீவலாநாம்
ஸந்தோஷ ஸஸ்யோதய மேககாந்த்யா
சகாஸ தஸ்யாஸ்தந சூசுகாபா
கர்ப்பத்விஷா கா3டம் இவாநுலிப்தா

13.கஸ்தூரிகா காம்ய ருசிஸ்ததீயா
ரம்யா பபௌ சூசுகரத்ந காந்தி:
தத்கர்ப்ப ஸந்தர்சந லோலுபாநாம்
அந்தர்த்ருசாம் அஞ்சந கல்பநேவ

14.பராவராணாம் ப்ரபவஸ்ய பும்ஸ:
ப்ரகாசகத்வம் ப்ரதிபத்யமாநாம் !!
அபாவயந் பாவித சேதஸஸ் தாம் !
வித்யாமயீம் விஷ்வ பிதாமஹீம் ச!!

15.லிலேக விச்வாநி ஜகந்த்யபிக்ஞா
லீலாஹ்ருதே சித்ரபடே யதார்ஹம்
ப்ராய: ப்ரஜாநாம் பதய: ப்ரதீதா:
யந் மாத்ருகா: ஸ்வேஷு விதிஷ்வபூவந்

16.நிராசிஷாம் பத்ததிம் ஆததாநா
நைச்ரேயஸீம் நீதிம் உபக்நயந்தீ
புண்யாசயா பூர்வ யுக ப்ரரோஹம்
இயேஷ தே3வீ புவநே விதாதும்:

17.அநாப்த பூர்வம் கிம் அபேக்ஷிதும் தே
கிம் வோபதத்யாம் அதவாதுநேதி
வயஸ்யயா பாவவிதா நுயுக்தா
ந கிஞ்சித் இத்யேவ ஜகாத நாதா

18.அநாதரே தே3வீ ஸகீஜநாநாம்
கதம் ந தூ3யேத த3யா தவேதி
உபஹ்வரே ஸம்லபிதா மநோக்ஞை:
ஆலோகதை: உத்தரம் ஆசசக்ஷே

19.அசேத ஸா காமம் அஜாத நித்3ரா
மாதும் ப்ரவ்ருத்தேவ பதாநி சக்ரே
அத்யாஸ்த லோகாந் அவதீரயந்தி
பத்ராஸநம் பாவித பாரமேஷ்ட்யா

20.பரிக்ரம ப்ரேக்ஷித பா4ஷிதாத்யை:
அந்யாத்3ருசை: ஆப்த விபா4வநீயை:
மதோபபந்நா மதலாலஸா வா
ஜிதச்ரமா வேதி ஜநை: சசங்கே

21.சேஷே சயாநாம் க3ருடேந யாந்திம்
பத்மே நிஷண்ணாம் அதிரத்நபீடம்
ஹயாநநை: ஆச்ரிதவந்தி க்ருத்யாம்
ஸ்வாம் ஆக்ருதிம் ஸ்வப்ந த்ருசா ததர்ச

22.அந்த ஸ்திதம் யஸ்ய விபோர் அசேஷம்
ஜகந்நிவாஸம் தததீதம் அந்த:
ததாத்மநோ விச்வம் அபச்யதந்த:
தர்காதிகம் தாத்ருசம் அத்புதம் ந:

23.ஸுராஸுராதீச்வர மௌளிகாதாத்
விசீர்ண ஜாம்பூநத வேத்ர ச்ருங்கம்
ஆலக்ஷ்ய ஸந்தோஷம் அலக்ஷ்யம் அந்யை:
அநீகநேதாரம் அவைக்ஷதாராத்.

24.த்ரிலோக மாங்கல்ய நிதேஸ் த்ரிவேத்யா:
ஸஞ்சீவநீம் வாசம் உதீரயந்தி
நியோக யோக்யாந் அநக ப்ரஸாதா
நாகௌகஸாம் நாமபி: ஆஜுஹாவ

25.யத்ருச்சயா யாதவ தர்மபத்நீ
யாமாஹ தர்மேஷூ பராவரேஷு
அத்ருஷ்ட பூர்வாபரயாபி வாசா
ப்ரதிச்ருதா நூநம் அபா4வி தஸ்யா:

26.க்ரியாம் உபாதித்ஸத விச்வகுப்த்யா
க்ருதாபராதேபி க்ருபாம் அகார்ஷீத்
முநீந்த்ரவ்ருத்யா முகரீபவந்தீ
முக்திக்ஷமாம் வக்தும் இயேஷ வித்யாம்

27.ஸதாம் சதுர்வர்கபல ப்ரஸூதௌ
நாராயணே கர்ப்பகதே நதாங்கீ
அபங்குராம் உந்நதிம் ஆச்ரயந்தீ
ஸர்வஸ்ய ஸாதித்ஸத ஸர்வம் ஏகா

28.க்ருசோதரீ கார்ச்யம் அதீத்ய காலே
கேநாபி தாம்நா க்ருத வ்ருத்தியோகா
பராம் அபிக்யாம் க்ரமச: ப்ரபேதே
தாராபி நந்த்யா தநுர் ஐந்தவீவ

29.நிகூடம் அந்தர்தததா நிவிஷ்டம்
பத்மா பரிஷ்காரமணிம் ப்ரபூதம்
மத்யேந தஸ்யா: ப்ரசிதேந காலே
மஞ்ஜூஷயா ரூப்யபுவா பபூவே

30.ஸநை: ஸநைஸ்தாம் உபசீயமாநாம்
தர்சாந்த தீப்தாமிவ சந்த்ரலேகாம்
அந்தஸ்த்த க்ருஷ்ணாம் அவலோகயந்த:
சக்ருஸ் சகோராயிதம் ஆத்மநேத்ரை:

31.மயி ஸ்திதே விச்வகுரௌ மஹீயாந்
மாபூத் புவோ பார இதீவ மத்வா
ஸகீஜநாநாம் அவலம்ப்ய ஹஸ்தாந்
ஸஞ்சாரலீலாம் சநகைஸ் சகார

32.முகுந்த கர்ப்பா முகுரேஷு தேவீ
நாபச்யத் ஆத்மாநம் அவாப்தபூஷா
நாதத்விஷா நந்தக தர்பணேந
அதித்ருக்ஷதாத்மாநம் அத்ருச்யம் அந்யை:

33.ஸ்ரஜ: ப்ரபூ3தா ந ச(ஷ)ஷாக வோடும்
தூரே கதா ரத்நவிபூஷணாநாம்
பவிஷ்யதி க்ஷோணி பராபநோதே
ப்ரத்யாயநம் ப்ராதமிகம் ததாஸீத்

34.திவௌகஸோ தேவக வம்சலக்ஷ்மீம்
விலோக்ய தாம் லோகநிதாந கர்ப்பாம்
விபூதிம் அக்ரேஸர வேதவாதா:
வ்யாசக்யுர் அஸ்யா விவிதப்ரகாராம்

35.பதி: ஸஸத்வாம் அபி தத்ப்ரபாவாத்
அதுக்கசீ(sh)லாம் ஸமயே ப4வித்ரீம்
ஸுகைகதாநாம் அவலோக்ய தே3வீம்
ஸ்வஸம்பதம் ஸூசயதீதி மேநே

36.பித்ருத்வம் ஆஸாத்4ய ஸுராஸுராணாம்
பிதாமஹத்வம் ப்ரதிபத்ஸ்யமாத:
அநந்த கர்ப்பாம் அவலோக்ய தேவீம்
அதுஷ்யத் அந்யேஷு கதாபிலாஷ:

37.தாபோபசாந்திம் ஜக3தாம் திசந்தீ
ஸந்த்4யாபரா ஸாதுஜந ப்ரதீக்ஷ்யாம்
தாம் ஈத்ருஷீம் விச்வபிது: ப்ரஸூதிம்
ஸம்வேதயந்தீவ ஸமாஜகாம

38.ஸுவர்ண பீதாம்பர வாஸிநீ ஸா
ஸ்வதாம ஸஞ்ச்சாதித ஸூர்யதீப்தி:
உபாஸநீயா ஜகதாம் பபாஸே
முரத்விஷோ மூர்த்திர் இவ த்விதீயா

39.ப்ரஸக்தபாதஸ் சரமாம்புராசௌ
ரக்தோருபிம்போ ரவி: அஸ்த சைலாத்
திநாந்த நாகேந த்ருடப்ரணுந்நம்
மநஸ்ஸிலா(manashshila) ச்ருங்கம் இவாபபாஸே

40.நிமஜ்ஜதா வாரிநிதௌ ஸவித்ரா
கோ நாம ஜாயேத கரக்ரஹீதா
ததேதி ஸம்பாவநயைவ நூநம்
தூராத் உதக்ஷேபி கராக்ரம் உச்சை:

41.ஸ்ப்புரத் ப்ரபா கேஸரம் அர்கபிம்பம்
மமஜ்ஜ ஸிந்தௌ மகரந்ததாம்ரம்
ஸந்த்யாகுமார்யா ககநாம்புராசே:
க்ரீடாஹ்ருதம் க்ஷிப்தம் இவாரவிந்தம்

42.பணாமணிப்ரேக்ஷ்ய கராம்சுபிம்ப:
ஸந்த்யா ஸுபர்ணீம் அவலோக்ய பீத:
தாபாதிகோ வாஸரபந்நகேந்த்ர:
ப்ராயேண பாதாள பிலம் விவேச

43.ப்ரதோஷராகாருண ஸூர்யலோகாத்
திசாகஜோ த்ருப்த இவாதிகோர:
காலோபநீதம் மதுநா ஸமேதம்
அபுங்க்த மந்யே கபலம் பயோதி:

44.ததா தம: ப்ரோஷித சந்த்ரஸூர்யே
தோஷாமுகே தூஷித ஸர்வ நேத்ரம்
வியோகிநாம் சோகமயஸ்ய வந்ஹே:
ஆசாகதோ தூ4ம இவாந்வபா4வி

45.ஸதாரபுஷ்பா த்ருதபல்லவஸ்ரீ:
ப்ரச்சாய நீரந்த்ரதம: ப்ரதாநா
விச்வாபிநந்த்யா வவ்ருதே ததாநீம்
வைஹாயஸீ காபி வஸந்த வந்யா

46.அலக்ஷ்யத ச்யாமலம் அந்தரிக்ஷம் !
தாராபிர் ஆதர்சித மௌக்திகௌகம் !!
நிவத்ஸ்யதோ விச்வபதேர் அவந்யாம்!
காலேந ப்ருத்யேந க்ருதம் விதாநம் !!

47.அப்ருங்கநாத ப்ரதிபந்ந மௌநா
நிமேஷபாஜோ நியதம் வநஸ்த்தா:
தூரம் கதே ஸ்வாமிநி புஷ்கரிண்ய:
தத்ப்ராப்தி லாபாய தபோ விதேநு:

48.நிமீலிதாநாம் கமலோத்பலாநாம்
நிஷ்பந்த ஸக்யைரிவ சக்ரவாகை:
விமுக்த போகைர் விததே விஷண்ணை:
விபோத வேலாவதிகோ விலாப:

49.தமிஸ்ர நீலாம்பர ஸம்வ்ருதாங்கீ
ச்யாமா பபௌ கிஞ்சித் அதீத்ய ஸந்த்யாம்
ப்ராசீநசைலே ஸமயாந் நிகூடம்
ஸமுத்யதா சந்த்ரம் இவாபிஸர்தும்

50.நிசாகரேண ப்ரதிபந்நஸத்வா
நிக்ஷிப்ததேஹேவ பயோதிதல்பே
ஜகத் ஸமீக்ஷ்யா ஜஹதீச கார்ச்யம்
ப்ராசீ திசா பாண்டரதாம் அயாசீத்

51.தம:ப்ரஸங்கேந விமுச்யமாநா
கௌரப்ரபா கோத்ரபிதாபி நந்த்4யா
விதூ4தயாரம்ப விசேஷத்3ருச்யா
ப்ராசீ திசா(S)பா4 ஸத தேவகீவ

52.அபத்யலாபம் யது வீரபத்ந்யா:
மஹோததௌ மக்ந ஸமுத்திதேந
தத்வம்சமாந்யேந ஸமீக்ஷ்ய பூர்வம்
ப்ராப்தம் ப்ரதீதேந புரோதஸேவ

53.க்ஷ்வேலோபமே ஸந்தமஸே நிரஸ்தே
ஸோமம் ஸுதாஸ்தோமம் இவோத்வமந்தீ
துக்தோத வேலேவ துதோஹ லக்ஷ்மீம்
ஆசா மநோக்ஞாம் அமரேந்த்ரமாந்யா

54.தமஸ் ஸமாக்ராந்திவசேந பூர்வம்
ஜக்ஞே நிமக்நைர் இவ பூததாத்ர்யம்
ததஸ் துஷாராம்சு கராவகூ3டை:
உத்தப்4யமாநைர் இவ சைலச்ருங்கை3:

55.திசஸ் ததாநீம் அவநீதராணாம்
ஸகைரிகை: பாரதபங்கலேபை:
சகாசிரே சந்த்ரமஸோ மயூகை:
பஞ்சாயுதஸ்யேவ சரை: ப்ரதீப்தை:

56.ஸமுந்நமந்தீ குடிலாயதாத்மா
சசாங்க லேகோதய த்ருச்யகோடி:
வியோகி சேதோலவநே ப்ரவீணா
காமோத்யதா காஞ்சந சங்குலேவ

57.தமாம்ஸி துர்வாரபலஸ் ஸ கால:
ப்ராயோ விலோப்தும் ஸஹஸா திசாம் ச
மநாம்ஸி காமஸ்ச மநஸ்விநீநாம்
ப்ராயுங்க்த சைத்யாதிகம் அர்த்தசந்த்3ரம்

58.கரேண ஸங்கோசித புஷ்கரேண
மத ப்ரதிச்சந்த கலங்கபூமா
க்ஷிப்த்வா தமச்(sh) (shai)சைவலம் உந்மமஜ்ஜ
மக்நோ திசாநாக இவேந்து: அப்தே:

59.மதோதயா தாம்ர கபோல பாஸா
சக்ரஸ்ய காஷ்ட்டா சசிநா சகாசே
உதேயுஷா வ்யஞ்ஜயிதும் த்ரிலோகீம்
நாதஸ்ய ஸா நாபிர் இவாம்புஜேந

60.ஸமீபத: ஸந்தமஸாம்புராசே:
பபார சங்காக்ருதிர் இந்துபிம்ப:
பித்தோபராகாத் இவ பீதிமாநம்
தோஷாவில ப்ரோஷித த்ருஷ்டிதத்தாத்

61.க்ருசோதரீ லோசந க்ருஷ்ணலக்ஷ்மா
ராத்ர்யா:s ஸமித்தோதயராக இந்து:
கஸ்தூரிகா குங்கும சித்ரிதாத்மா
கர்பூர விந்யாஸ இவாந்வபாவி

62.ப்ரஸாதம் அந்தக் கரணஸ்ய தாதா
ப்ரத்யக்ஷயந் விச்வமிதம் ப்ரகாசை:
தமஸ் ச ராகம் ச விதூய சந்த்ர:
ஸம்மோதநம் ஸத்வம் இவோல்லலாஸ

63.நிசாகரோ வாரிதி4 நி: ஸ்வநாநாம்
நிஷ்பாதக: குந்தருசிஸ் சகாசே
உதேஷ்யதஸ் சக்ரப்4ருதோ நியோகா3த்
ப்ராதுர்ப4வந் ப்ராக்3 இவ பாஞ்சஜந்ய:

64.ம்ருகேண நிஷ்பந்ந ம்ருகாஜிநஸ்ரீ:
ஸ்வபாத விக்ஷேப மிதாந்தரிக்ஷ:
முரத்விஷோ வாமநமூர்த்திபாஜ:
பர்யாயதாம் அந்வகமத் சசாங்க:

65.ஜிகாய சங்காச்ரித சைவலாப:
சாருத்யுதேஸ் சந்த்ரமஸ: கலங்க:
உதீயமாநஸ்ய மஹோர்மி யோகா3த்
ஸாமிச்யுதம் ஸாக3ர மூலபங்கம்

66.உதேத்ய துங்கா3த் உதயாத்ரி ச்ருங்கா3த்
தமோக3ஜாந் அக்ர கரேண நிக்4நந்
நிசாகரஸ் தந்மத லேப லக்ஷ்மா
ஸிதாபிசு: ஸிம்ஹதசாம் அயாஸீத்

67.நிசீத லக்ஷ்ம்யா இவ புண்டரீகம்
நிர்வேச ஸிந்தோரிவ பேநசக்ரம்
தம் அந்வவைக்ஷந்த விலாஸ தந்த்ரா:
தாராமணீநாம் இவ ஸூதி சுக்திம்

68.உதா3ர தாராகண பு3த்பு3தௌக4 :
சந்த்ரேண ஸம்பந்ந ஸுதாப்ரஸூதி :
அசேஷத்ருச்யாம் அதிக3ம்ய லக்ஷ்மீம்
ஆலோக து3க்தோ4ததி: ஆப3பா4ஸே

69.ப்ரகாசயந் விச்வமிதம் யதாவத்
சந்த்ரோதயோத் தீபித ஸௌம்ய தார:
ஆஸீந் நிசீதோ ஜகத: ப்ரபூதாத்
அந்தஸ்ய தைவாதிவ த்ருஷ்டிலாப:

70.விசோதி4தாத் விஷ்ணுபதாத் க்ஷரந்தீ
விஷ்வங்முகீ ஸாகர வ்ருத்தி ஹேதோ:
தமோமயீம் ஸூர்ய ஸுதாம் நிகீர்ய
ஜ்யோத்ஸ்நா நதீ சோணம் அபி வ்யமுஞ்சத்

71.ப்ரியாமுகை ஸ்தோயமது ப்ரதிஷ்டம்
பீத்வா நவம் ப்ரீத இவாம்புராசி:
ஸமேத்ய சந்த்ரத்யுதி நர்த்தகீபி:
தரங்கிதம் தாண்டவம் ஆததாந

72.கலங்க சித்ரீக்ருதம் இந்துகண்டம்
தமஸ் ஸமத்யாஸித ஸத்வகல்பம்
அசுஷ்க சைவாலம் இவாபபாஸே
ஸித்தாபகா ஸைகதம் அர்த்த த்ருச்யம்

73.ஸ்வமத்ய ஸம்பந்ந விசுத்ததாம்நா
ச்யாமா ச ஸா தேவக நந்தநீ ச
தம: க்ஷிபந்த்யௌ ஜகதாம் த்ரயாணாம்
அந்யோந்ய ஸம்வாதம் இவாந்வபூதாம்

74.சாகாவகாசேஷு க்ருதப்ரவேசை:
சந்த்ராதபை: ஆச்ரித சாரக்ருத்யை:
ஹதாவசிஷ்டாநி தமாம்ஸி ஹந்தும்
ஸ்தாநம் ததாக்ராந்தம் அம்ருக்யதேவ

75.பராக்ருத த்வாந்த நிகாய பங்கை:
பர்யாப்த தாராகண பேந புஞ்சை:
அசோபத த்யௌர் அஸமாயுதஸ்ய
யச: ப்ரவாஹைர் இவ சந்த்ரபாதை:

76.ததாநயா திக்ஸரிதாம் ப்ரஸாதம்
ப்ரஸக்த ஹம்ஸாக3மயா ஸ்வகாந்த்யா
அபாக்ருத த்வாந்த கந ப்ரவ்ருத்யா
சரத்த்விஷா சந்த்ரிகயா சகாசே

77.கலாவதா காம விஹார நாட்யே
காலோசிதம் கல்பயதேவ நர்ம
அமோக மாயா பலிதங்கரண்ய:
ப்ராயோ திசாம் தீதிதய: ப்ரயுக்தா:

78.கதம்பமாலாபி: அதீதலாஸ்ய:
கல்யாண ஸம்பூதிர் அபூத் ப்ரஜாநாம்
ப்ரியோதய ஸ்பீத ருசோ ரஜந்யா:
ஸந்தோஷ நிச்வாஸ நிப: ஸமீர:

79.ப்ராயேண ஹம்ஸை: அவதூதஸங்கா
சாருஸ்மிதா ஸம்ப்ருத ப்ருங்கநாதா
ஸர்வோப போக்யே ஸமயே ப்ரஸுப்தம்
குமுத்வதீ கோகநதம் ஜஹாஸ

80.கலங்க லக்ஷேண ஸமைக்ஷி கார்ஷீத்
கஸ்தூரிகா பத்ர விசேஷகாந்தி:
ஸுதாம்சு பிம்ப வ்யபதேச த்ருச்யே
முக்தே ரஜந்யா முக புண்டரீகே

81.தலேஷ்வவேபந்த மஹீருஹாணாம்
சாயாஸ் ததா மாருத கம்பிதாநாம்
சசாங்க ஸிம்ஹேந தமோகஜாநாம்
லூநாக்ருதீநாம் இவ காத்ரகண்டா:

82.தமஸ் தரங்காந் அவஸாதயந்த்யா
ஸமேயுஷீ சந்த்ரிகயா மஹத்யா
ச்யாமா பபௌ ஸாந்த்ர நவோத்பலஸ்ரீ:
ஸுரஸ்ரவந்த்யேவ கலிந்த கந்யா

83.ஸ்வவிப்ரயோக வ்யஸநாத் நிபீதம்
ப்ருங்காபதேசேந குமுத்வதீபி:
ஸுதாபி: ஆப்லாவ்ய கரஸ்திதாபி:
ப்ரச்யாவ யாமாஸ விஷம் ஸுதாம்சு:

84.சகாசிரே பத்ர கலா ஸம்ருத்யா
வ்யோமோபமே வாரிணி கைரவாணி
கலங்க த்ருச்ய ப்ரமராணி காலே
ஸ்வநாத ஸாதர்ம்யம் உபாகதாநி

85.ஸரிந் முகோபாஹ்ருதம் அம்புராசி:
பீத்வேவ தோயம் மது ஜாதஹர்ஷ:
சகார சந்த்ர ப்ரதிபிம்பிதாநாம்
கரக்ரஹை: காமபி ராஸலீலாம்

86.ப்ரஸாத பாஜோ: உபயோ: அபூதாம்
உபாவநிர்த்தார்ய மிதோ விசேஷௌ (உபௌ அநி)
நபஸ் ஸ்தலே சீதருசிஸ் ஸதாரே
ஸகைரவே தத்ப்ரதிமா ச தோயே

87.நபஸ் துஷாராம்சு மயூக யோகாத்
தமிஸ்ரயா மோக்ஷம் அவிந்ததேவ
அத்ருஷ்யத: தத்வ விதோ நிசாயாம்
அந்தர் முகம் சித்தம் இவாத்மயோகாத்

88.ஸஹோதிதா சந்தரமஸா பபாஸே
ஜ்யோத்ஸ்நா பயோதேர் உபஜாதராகா
ததாதநே ஸஞ்ஜநநேபி சௌரே:
ஸஹாயிநீ ஸாகர ஸம்பவேவ

89.ப்ரபுத்த தாரா குமுதாப்தி சந்த்ரே
நித்ராண நிச்சேஷ ஜநே நிசீதே
ஸ தாத்3ருசோ தே3வபதே: ப்ரஸூதிம்
புண்யந் பபௌ புண்யதமோ முஹூர்த்த:

90.பாகேந பூர்வேண தமோமயேந
ப்ரகாச பூர்ணேந ச பஸ்சிமேந
ததா நிசீத: ஸ ஸதாம் ப்ரஸத்யை
ஸம்ஸார முக்த்யோரிவ ஸந்திர் ஆஸீத்

91.ப்ராகேவ ஜாதேந ஸிதேந தாம்நா
மத்யோப லக்ஷ்யேண ச மாதவேந
ப்ரகாமபுண்யா வஸுதேவபத்ந்யா
ஸம்பந்ந ஸாம்யேவ நிசா பபாஸே

92.ஸஹ ப்ரதிச்சந்த சசாங்க பேதை:
ஸரஸ்வதாம் தாண்டவிந: தரங்கா:
அவேக்ஷ்ய சௌரே: அவதார வேளாம்
ஸந்தோஷ நிக்நா இவ ஸம்ப்ரணேது:

93.அவாதிதோதீரித வாத்ய கோஷம்
திசாபிர் ஆம்ரேடித திவ்ய கீதம்
ஸதாம் உபஸ்தாபித ஸத்வலாஸ்யம்
ஸங்கீத மங்கல்யம் அபூத் ததாநீம்

94.ப்ரதீபிதை: கம்ஸக்ருஹேஷு தீபை:
தாபைஸ்ச பா4வேஷு தபோத4நாநாம்
அலப்4யத க்ஷிப்ரம் அலப்த4ப4ங்கை:
அஹேது நிர்வாண தசாநுபூதி:

95.அஜ: ஸ்வஜந்மார்ஹத யாநுமேந (அநுமேந)
யாம் அஷ்டமீம் யாதவபாவமிச்சந்
த்விதீயயா பாவித யோகநித்ரா
ஸாபூத் ததாநீம் ப்ரதமா திதீநாம்

96.அத ஸிதருசிலக்நே ஸித்தபஞ்ச க்3ரஹோச்சே
வ்யஜநயத் அநகாநாம் வைஜயந்த்யாம் ஜயந்த்யாம்
நிகிலபுவந பத்ம க்லேச நித்ராபநுத்யை:
திநகரம் அநபாயம் தேவகீ பூர்வஸந்த்யா

97.அவதரதி முகுந்தே ஸம்பதாம் ஏககந்தே
ஸுரபித ஹரிதந்தாம் ஸ்வாது மாத்வீக திக்தாம்
அபஜத வஸுதேவஸ் ஸ்தாநம் ஆனந்த நிக்நை:
அமர மிதுந ஹஸ்தை: ஆஹிதாம் புஷ்பவ்ருஷ்டிம்

————————————–

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் ( ஸர்கம்-3) (198-265)=68
தேவர்களின் மகிழ்ச்சி, வஸுதேவ ஸ்துதி, கோகுலப் ப்ரவேசம்,யோகமாயா தோன்றுதல். கோபர்களின் கொண்டாட்டம்)

1.அத ஜகந்தி பபூவு: அநாவிலாநி
அதிமிரா ஹரித: ப்ரசகாசிரே
அபஜதேவ நிசா திவஸ ச்ரியம்
ஜநநபாஜிநி தேவதிவாகரே

2.நந்ருது: அப்ஸரஸோ திவி நந்திதா:
கிமபி கீதம் அகீயத கிந்நரை:
ச்ருதி ஸுகைஸ் ஸமதோஷயத ஸ்வநை:
அமரதுந்துபி: ஆநகதுந்துபிம்

3.தசஸு தத்ர திசாஸ்வசரீரிணி
ஜய ஜயேதி பபூவ ஸரஸ்வதீ
அஜிதம் ஏகம் அகோசரயத் ஸ்வயம்
ஸ்வரஸ வ்ருத்தி: அஸௌ அஸுராந்தகம்

4.அநதிவேல ஸமீரண சோதிதை:
சிசிர சீகர சீபரிதாம்பரை:
ஜலதரை: அபிதோ திவி தத்வநே
ஸுரகஜை: இவ ஸூசிதமங்களை:

5.வவுரதோ மருதஸ் த்ரிதசாங்கநா
வதந ஸௌரப ஸாரப்ருத: சுபா:
முதித நிர்ஜர முக்த ஸுரத்ரும
ப்ரஸவ வ்ருஷ்டி மதுத்ரவ மேதுரா:

6.மதுரிபோ: அவதார மஹோத்ஸவே
முமுதிரே மதுராபுர தேவதா:
யதபிகந்தரி பக்தஜநே வரம்
ததுர் அசேஷம் அதந்த்ரித சேதஸ:

7.அவததாநதியோ முநயஸ் ததா
யதநதீதம் அதீதவத் அஞ்ஜஸா!
நிகமஜாதம் அசேஷம் அவேக்ஷ்ய தத்!!
நிரவிஷந்நிவ முக்திமயீம் தசாம்

8.ப்ரஸதநம் சரதாகம ஸம்பவம்
நபஸி மாஸி நதீபிர் உபாததே
மஹித யோக விதாம் மதிபிஸ் ஸமம்
ச்ருதிபிர் அப்யநுபப்லவ நீதிபி:

9.நிகில சேதந மாநஸ நிஸ்ஸ்ருதா:
கலுஷதா: ஸமுதேத்ய கில க்ஷணாத்
விவிசு: அம்ப இவ ஸ்வயம் ஆபகா:
ஜலநிதே: இவ போஜபதே: மந:

10.அஸுரவீர க்ருஹாணி ப்ருதக்விதை:
அசுப சம்ஸிபி: ஆநசிரே முஹு:
அமர ராஜபுரேஷு ஜஜ்ரும்பிரே
சுபநிமித்த சதாநி புந: புந:

11.சரமதஸ் ச ருணாதிவ தேவகீ-
பதி: அமுச்யத ச்ருங்கலத: ஸ்த்திராத்
நிகிலபந்த நிவர்தக ஸந்நிதௌ
விகளநம் நிகலஸ்ய கிம் அத்புதம்

12.உதிதம் ஆத்மநி தேவக ஸம்பவா
தநுஜ பேதநம் அங்ககதம் ததௌ
கமபி காஞ்சந பூப்ருத் அதித்யகா
ஹரி ஹயோபல ச்ருங்கம் இவாத்புதம்

13.வித்ருத சங்க்க ரதாங்க கதாம்புஜ:
சபலிதஸ் சு(sh)பயா வநமாலயா!!
பிது: அஸூத முதம் ப்ருதுகஸ் ததா!
ஜலதி டிம்ப நிபோ ஜநநீத்ருத:!!

14.பிதரம் அப்ஜபுவாம் அநபாயிநீம்
ப்ரிய தமாங்ககதம் பரிபஸ்யதா
ஸ விபு: ஆநகதுந்துபிநா மஹாந்
அவிததை: ஸ்வகுணைர் அபிதுஷ்டுவே

15.ப்ரணிபதாமி பவந்தம் அநந்யதீ:
அகிலகாரணம் ஆச்ரித தாரணம்
அநுகமாத் அநிதம் ப்ரதமா கிர:
கிமபி யத்பதம் ஏகம் அதீயதே

16.விஷம கர்ம விபாக பரம்பரா
விவச வ்ருத்திஷு தேஹிஷு துஸ்தரம்
கருணயா தவ தேவ கடாக்ஷிதா:
கதிசித் ஏவ தரந்தி பவார்ணவம்

17.த்வதநுபாவ மஹோததி சீகரை:
அவசபாதிபிர் ஆஹித சக்தய:
அவதி பேதவதீம் உப புஞ்ஜதே
ஸ்வபத ஸம்பதம் அப்ஜபவாதய:

18.ச்ருதி கிரீட சுபாச்ரய விக்ரஹ:
பரம ஸத்வநிதி: ப்ரதிபத்யஸே
ஜகத் அநுக்ரஹ மாருத சோதித:
விவிதரூப தரங்க விகல்பநாம்

19.த்வயி ந தேவ யதாயததே ந தத்
ஜகதி ஜங்கமம் அந்யத் அதாபி வா
இதி மஹிம்நி தவ ப்ரமிதே பரம்
விபஜநே விவிதை: ஸ்திதம் ஆகமை:

20.அகிலலோக பிது: தவ புத்ரதாம்
அஹம் அயாசம் அநந்ய மநோரத:
வரத வாஞ்ச்சித தாந த்ருதவ்ரதே
த்வயி ததேவம் அயத்நம் அபச்யத

21.அவநி பார நிராகரணார்த்திநாம்
க்ரதுபுஜாம் அபிலாஷம் அவந்த்யயந்
ஜிதரிபூணி பஹூநி தயாநிதே
விஹரணாநி விதாதும் இஹார்ஹஸி

22.தநுஜ மோஹந தோஹளிநா த்வயா
ஸஹஜ லாஞ்ச்சந ஸம்வரணம் க்ஷமம்
தததுநா சமயந் மம ஸாத்வஸம்
யவநிகாம் அதிகச்ச யதேப்ஸிதம்

23.இதி ஸபீதம் அவேக்ஷ்ய தயாநிதி:
ஸ்மிதமுகோ வஸுதேவம் அபாஷத
த்வமஸி மே ஜநக: கிமிஹாந்யதா
கிமபி தாத முதா கதிதம் த்வயா

24.இயம் அமர்த்ய பிது: தவ கேஹிநீ
திவிஷதாம் ஜநநீ மம சாநகா
அபிமதம் யுவயோர் அநவக்ரஹம்
ஸமயபாவி மயைவ ஸமர்த்யதே

25.யதி பிபேஷி பஜாமி மநுஷ்யதாம்
அத ச மாம் நய நந்தக்ருஹம் க்ஷணாத்
துஹிதரம் ச ஸமாநய தஸ்ய தாம்
கதபயோ பவ தூரகதே மயி

26.அத நிசம்ய நியோகம் அபங்குரம்
மதுஜிதோ மதுராக்ஷர மந்த்தரம்
ஹிதம் இதம் ப்ரதிபத்ய தமாததே
குருதரம் க்ருபயா லகுதாம் கதம்

27.து3ஹிநபாநு தி3வாகர லோசநம்
நிகம நிச்வஸிதம் ஸ்வஸுதஸ்ய தத்
அநுபபூவ முஹுர் முஹு: ஆதராத்
அநகம் ஆநநம் ஆநகதுந்துபி:

28.ச்ருதி ஸுகந்தி ததாநந சந்த்ரிகா
முஷித மோஹதமா முநிஸந்நிப:
அதிஜகாம ஸ: தந்மயதாம் க்ஷணாத்
அநிமிஷத்வம் உத ப்ரதிஸந்ததே4

29.ஜிகமிஷு: ஸ திசோ தச யாதவ:
ஸக்ருத் அவைக்ஷத ஸாத்வஸ விஹ்வல:
அநகவைபவம் அர்ப்பகம் உத்வஹந்
அமிதகுப்தி நிருத்தகதௌ க்ருஹே

30.விஜகடே ஸஹஸைவ கவாடிகா
வ்ரஜம் அத வ்ரஜதோ யதுபூப்ருத:
உபல கல்பம் அசேரத ரக்ஷகா:
ஸரணிம் ஆதிதிசு: க்ருஹதேவதா:

31.க்ஷரதஸூநிவ யாமிக ரக்ஷகாந்
முஷித மஞ்ஜுகிர: சுக சாரிகா:
யது குலேந்து: அபச்யத் அமீலிதாந்
பரிஜநாந் அபி சித்ரக3தாநிவ

32.உபயதோ விசிகாம் ஸதநாந்தராத்
குவலயாப குமார தநுத்விஷா
சதமகோபல மேசகயா த்ருதம்
சமித ஸந்தமஸா ஹரிதோ பபு:

33.ச்ருதிமயோ விஹக: பரித: ப்ரபும்
வ்யசரத் ஆசு: விதூத நிசாசர:
அநுஜகாம ச பூ4தர பந்நக:
ஸ்ப்புட பணாமணி தீபகணோத்வஹ:

34.திநகரோபம தீதிதிபிஸ் ததா
தநுஜ தேஹ விதாரண தாருணை:
பரிகத: கில பஞ்சபிர் ஆயுதை:
யதுபதி: ப்ரஜஹௌ அஸஹாயதாம்

35.ப்ரகுணம் இந்து நிவேதிதபத்ததி:
யது குலேந்து: அதோ யமுநாநதீம்
பரம பூருஷம் அக்ஷத பௌருஷ:
பதக ராஜ இவாசு வஹந் யயௌ

36.தநு தரங்க ப்ருஷத் கண சீதள:
ஸுரபி கைரவ ஸௌஹ்ருத வாஸித:
அபிஸமேதம் அஸேவத மாருதோ
யமுநயா ப்ரஹிதோ யதுபுங்கவம்

37.பவந கம்பித பல்லவ பாணிகா
ப்ரஹித புஷ்பபரா பதவீமுகே
உபஜுஹாவ கில ப்ரமரஸ்வநை:
யதுபதிம் யமுநோபவநஸ்தலீ

38.நிமிஷிதாஸித நீரஜலோசநா
முகுளிதாப்ஜமுகீ ஸவிது: ஸுதா
லலித தீந ரதாங்க யுக ஸ்வநா
குஹக தைந்யம் அசோசத் இவ ப்ரபோ:

39.விகச கைரவ தாரகிதாக்ருதிம்
தநுமதீம் இவ சாரத யாமிநீம்
த்வரிதம் அம்புநிதே: அபிஸாரிகாம்
தரிதும் ஐஹத ஸத்ய ஸமீஹித:

40.பவதி கிந்நு பவிஷ்யதி வா கிம் இதி
அநவதாரித சௌரி விஹாரயா
சகிதயேவ விரோசந கந்யயா
விதுத வீசிகரம் கில விவ்யதே

41.கநதம: பரிபாக மலீமஸை:
குருபி: ஊர்மிகணை: அநுபப்லுத:
அதிததார திநாதிபதே: ஸுதாம்
அநக யோக மநா இவ ஸம்ஸ்ருதிம்

42.யதுபதேர் யமுநா த்வரிதம் யத:
ப்ரதிதயஸ் ச ஸமர்ப்பித பத்ததி:
ஸ்வயம் அமர்த்ய மதாவல மஜ்ஜநீ
சரண லங்க்யஜலா ஸமஜாயத

43.அஜநி பஸ்சிமதோ ப்ருசம் உந்நதா
ரவிஸுதா புரத: ஸ்த்தல சேஷிதா
அதிருரோஹ பதம் கிம் அசௌ ஹரே:
ப்ரதியயௌ யதிவா பிதரம் கி3ரிம்

44.அக்ருத ஸேதும் அநாகலித ப்லவாம்
ஜநந ஸிந்து த்ருடப்லவம் உத்வஹந்
ரவி ஸுதாம் அதிலங்க்ய ரமாபதிம்
ஸபதி கோஷஸமீபம் உபாநயத்

45.அத கயாசந காரண நித்ரயா
விவச ஸுப்த ஜநம் வ்ரஜம் ஆவிசத்
த4நத3பத்தந ஸம்பதி யத்ர ஸா
ஸ்வஸுதம் அக்ர்யம் அஸூயத ரோஹிணீ

46.உபகதே வஸுதேவ ஸுதே(அ)ந்திகம்
நரக வைரிணி நந்த குடும்பிநீ
அரணி ஸம்பவ பாவக ஸங்க3மாத்
அபஜதா(அ)த்வர வேதிர் இவ ச்ரியம்

47.ந்யதித நந்தவதூ4 ஸவிதே ஸுதம்
த்3ருதம் உபாதி3த கோபகுமாரிகாம்
அத நிநாய ச தேவகநந்தநீ
சயநம் ஆநகதுந்துபி: ஆசு தாம்

48.அநவபு3த்4த3 ஜநார்தந கந்யகா-
விநிமயஸ்த்வத(து அத) போஜகணேச்வர:
த்ருஷதி தாம் அபிஹந்தும் அபாதயத்
ப்ரதிஜகா4ந ச ஸா சரணேந தம்

49.ந்ருபதி: ஆசு பதா நிஹதஸ் தயா
நிபதிதோதித கந்துகவத் ப4வந்
தவ ஸமாவ்ருத சைலநிப: க்ருதா
தரநிமீலித த்ருஷ்டிர் அதூயத

50.உதபதத் தி3வம் உக்3ரகந ஸ்வநா
யுவதிரூப யுகாத்யய சர்வரீ
அஸுர கா4திபி: அஷ்டபி: ஆயுதை:
அலகுபி: சபலாபி: இவாச்ரிதா

51.அத ச போஜநியந்து: அயந்த்ரிதா
தநுஜ ஹந்து: உதந்தம் உதைரிரத்
படு – கபீரம் – உதாரம் – அநாகுலம்
ஹிதம் அவிஸ்தரம் அர்த்யம் அவிப்லவம்

52.அஹம் அசேஷ ஸுராஸுர மோஹநீ
யவநிகா மதுகைடப மர்திந:
ப்ரபல சும்ப நிசும்ப நிஷூதநே
ப்ரணிஹிதா ஹதயா தவ கிம் மயா!

53.வஸதி நந்த3க்ருஹே விபுத த்விஷாம்!
தமயிதா வஸுதேவ ஸமுத்பவ:!
அயம் அஸௌ தவ நாசயிதா இதி (நாசயிதேதி)
ஸா தரம் உதீர்ய ஜகாம யதேப்ஸிதம்

54.மது ஹிரண்ய நிபோ மதுராபதி:
திநஹுதாசந தீநதசாம் கத:
ச்வஸித – ஜல்பித- வேபித- ஹூங்க்ருதை:
அரதிம் ஆயத பீ4தி: அஸூசயத்

55.ஜடமதிஸ் ஸ ஜநார்த்தந மாயயா
விஹஸித: த்ரபயா ஜநிதவ்யத:
அபக்ருதம் வஸுதே3வம் அமோசயத்
தயிதயா ஸஹ தீந விலபயா

56.கிமபி சிந்திதம் ஆக3தம் அந்யதா
கிமிதம் இத்யவசாத் உபஜாதயா
விஷ விதூஷிதயேவ மநீஷயா
முஹுர் அதூ3யத மோஹ விசேஷ்டித:

57.அவிஷயே விபதாம் அஸுராந்தகே
புந: இயேஷ நிகார பரம்பராம்
நியதி: ஏகமுகீ துரதிக்ரமா
க்ருததியா கிமுத் ஆவிலசேதஸா

58.பரிபபூவ சுகோப விஸிஷ்மயே
பரிஜஹாஸ ஹரிம் ப்ரகர்ஜ ச
பரிணதேந பவாந்தர வாஸநா
க்ரஹ குணேந பஜந் பவிதவ்யதாம்

59.க்வசந தாமநி கம்ஸ நிவேதிதே
ஸபயம் ஆநகதுந்துபி: ஆவஸத்
ஸ்ம்ருதி கதேந ஸுதேந ஸஜீவிதா
திநசதாநி நிநாய ச தேவகீ

60.விகத கந்யகயா ச யசோதயா
நியதி ஸம்ப்ருத நிர்ப்பர நித்ரயா
சிர ஸமாகத ஜாகரயா(அ)ந்திகே
ஹரி: அபத்யம் அத்ருச்யத தந்யயா

61.யத் அவபுத்த நிராகுல நீதிபி:
முநிகணை: அதுநாபி விம்ருக்யதே
ததிதம்(தத் இதம்) ஆகம மௌளி விபூஷணம்
விதி வசாத் அபவத் வ்ரஜபூஷணம்

62.அநக வத்ஸம் அநாகுல தேநுகம்
ப்ரசுர துக்தம் அசோர பயோத்பவம்
வ்ரஜம் அநாமய விச்வஜநம் விபு:
க்ருத யுகாஸ்பத கல்பம் அகல்பயத்

63.அஜநி கோபக்ருஹேஷு மநோரமை:
அமித காந்திபி: அப்ஸரஸாம் கணை:
யதநுபூதி ரஸேந ஸமேஷ்யத:
சரண யாதவ சைசவ யௌவநே

64.ஸுர மஹீஸுர தோஷணம் ஆதராத்
நவம் உபாதித நந்த உதாரதீ:
தரல கோப கணாகம ஸங்குலம்
தநய ஜன்ம மஹோத்ஸவம் அத்புதம்

65.அதிசகார வதாந்ய மணே: ச்ரியம்
வ்யதித கல்பதரோ: அநுகல்பதாம்
அஜநயத் ச ஸுத ப்ரஸவோத்ஸவே
மஹதி மேக விகத்தந மோகதாம்

66.நிதிம் அநந்தமிவ ஸ்வயம் உத்திதம்
நிரவதிம் நிஜபாகம் இவோத்திதம்
வ்ரஜபுவ: ப்ரதிலப்ய ரமாபதிம்
ஜஹஸு: ஐந்த்ரம் அஸார தரம் பதம்

67.புத்ரம் ப்ரஸூய தபஸா புருஷம் புராணம்
காலம் சிரம் விதிவசாத் க்ருத விப்ரகர்ஷௌ
சங்கா கலங்கித தியாவபி தம்பதீ தௌ
தத் வைபவ ஸ்மரண சாந்தருஜௌ அபூதாம்

68.நந்த ஸத்மநி நவேந்து ஸந்நிபௌ
வாஸம் ஏத்ய வஸுதேவ நந்தநௌ
வ்ருத்திம் ஆபது: அநேஹஸா ஸ்வயம்
ஸ்வாது போகஜநநீம் ஸுபர்வணாம்

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் மூன்றாவது ஸர்கம் நிறைவுற்றது.
புஷ்ப வ்ருஷ்டியில் தொடங்கி க்ருஷ்ண பலராம வ்ருத்தியில் நிறைவுற்றது
———————-

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் (ஸர்கம்-4)-266 – 392 = 127
(அசுர வதம்,தாமோதரபந்தநம்,காளியமர்தநம், நப்பினை விவாஹம்: )

1.மநீஷிதம் கைதவ மாநுஷஸ்ய
ச்ருத்வா பய க்ரோத பரிப்லுதாத்மா
கம்ஸ: சிரம் ப்ராக்பவ காலநேமி:
சிந்தார்ணவே மக்ந இவாவதஸ்தே
(இவ அவதஸ்தே)

2.ஸ துர்தமாந் ஆஸுர ஸத்வ பேதாந்
நேதா ஸமாஹூய ந்ருசம்ஸசேதா:
ப்ரஸ்த்தாபயாமாஸ பரைர் அத்ருஷ்யம்
நந்தாஸ்பதம் நாதவிஹாரகுப்தம்

3.கதாசித் அந்தர்ஹித பூதநாத்மா
கம்ஸ ப்ரயுக்தா கில காபி மாயா
நித்ரா பராதீந ஜநே நிசீதே
வ்ரஜம் யசோதாக்ருதிர் ஆவிவேச

4.ஸ்தந்யேந க்ருஷ்ணஸ் ஸஹ பூதநாயா:
ப்ராணாந் பபௌ லுப்த புநர்பவாயா:
யத் அத்புதம் பாவயதாம் ஜநாநாம்
ஸ்தநந்தயத்வம் ந புநர் பபூவ

5.நிசம்ய தஸ்யா: பருஷம் நிநாதம்
ரூக்ஷம் யசோதா ருதிதம் ச ஸூநோ:
ஸ ஸம்ப்ரமா வேகமுபேத்ய பீதா
தம் அக்ரஹீத் துர்க்ரஹம் ஆகமாநாம்

6.நந்தஸ் ச தீவ்ரேண பயேந ஸத்ய:
ஸமேத்ய பச்யந் அநகம் குமாரம்
தேநைவ தஸ்ய த்ரிஜகந் நியந்து:
ப்ராயுங்க்த ரக்ஷாம் பரமார்த்தவேதீ

7.கோபாஸ் ச ஸம்பூய குஹோபமாக்ஷீம்
ஸ்வகோஷ நிர்ஹ்ராதித விச்வகோஷாம்
கதாஸும் ஐக்ஷந்த நிசாசரீம் தாம்
பீமாக்ருதிம் பைமரதீம் இவாந்யாம்

8.பரச்வதைஸ் தத்க்ஷண சாதிதைஸ்தாம்
விச்சித்ய விந்த்யாசல ஸாநுகல்பாம்
அந: ப்ரவ்ருத்யா பஹிர் ஆசு நிந்யு:
க்ரவ்யாத்பலிம் ப்ராஜ்யமிவ க்ஷிபந்த:

9.க்3ரஹாதி தோ3ஷாந் அபஹந்துகாமா
கோ3ப்துஸ் ஸதாம் கோ3பதயஸ் ஸமேதா:
ஸுவர்ண ஸூத்ர க்ரதிதாபிராமாம்
பஞ்சாயுதீம் ஆபரணம் பபந்து:

10.ரம்யாணி ரத்நாநி ரதாங்கபாணே:
ஆகல்பதாம் நூநம் அவாப்நுவந்தி
ததங்க ஸம்ஸ்பர்ச ரஸாத் ப்ரகாமம்
ரோமாஞ்சிதாநி அம்சுகணைர் அபூவந்.

11.ஸ சாயித: க்ஷேமவிதா ஜநந்யா
பர்யங்கிகாயாம் ப்ரருதந் குமார:
சிக்ஷேப துங்கம் சகடம் பதாப்யாம்
காடா(அ)பிகாதேந கிரீந்த்ரஸாரம்

12.விதாரிதஸ் தஸ்ய பதாக்ரயோகாத்
விகீர்யமாணோ பஹுதா ப்ருதிவ்யாம்
சப்தாயமாந: சகடாக்ய தைத்ய:
ஸங்க்ஷோபயாமாஸ ஜகந்த்யபீக்ஷ்ணம்

13.யத்ருச்சயோத்க்ஷிப்தபதே குமாரே`
சைலோபலக்ஷ்யே சகடே நிரஸ்தே
ஸரோஜ கர்ப்போபம் அஸௌகுமார்யம்
பஸ்பர்ச தத் பாததலம் யசோதா

14.அதாங்கணே ஜாநு பதாக்ரஹஸ்தை`:
சக்ராயுதே சங்க்ரமண ப்ரவ்ருத்தே
ப்ராயோ தரித்ரீ பரிஷஸ்வஜே தம்
ஸாபத்ரபா ஸாந்த்ர ரஜஸ்ச்சலேந

15.நிர்வ்யாஜ மந்தஸ்மித தர்சநீயம்
நீராஜிதம் குண்டல ரத்னபாஸா
நந்தஸ் ததாநீம் ந ஜகாம த்ருப்திம்
முக்தாக்ஷரம் ப்ரேக்ஷ்ய முகம் ததீயம்

16.விச்வாநி விச்வாதிக சக்திர் ஏக:
நாமாநி ரூபாணி ச நிர்மிமாண:
நாமைக தேச க்ரஹணேபி மாது:
பபூவ க்ருஷ்ணோ பஹுமாந பாத்ரம்

17.தரங்கிதா(அ)நுச்ரவ கந்தம் ஆதௌ
தஸ்யாத்புதம் ஸல்லபிதம் ஸகீபி:
வர்ணஸ்வராதி வ்யவஸாய பூம்நா
சிக்ஷாவிதாம் சிக்ஷணம் அக்ர்யம் ஆஸீத்

18.தம் ஈஷத் உத்தாய நிலீநம் ஆராத்
ஸம்ப்ரேக்ஷ்ய தந்தாங்குர சாருஹாஸம்
ஸநாதநீம் த்ருஷ்டிம் அநந்ய த்ருஷ்டி:
ஸாநந்தம் ஆலோகத நந்தபத்நீ

19.பதை: த்ரிபி: க்ராந்த ஜகத்த்ரயம் தம்
பவ்யாசயா பாவித பாலபாவம்
கரேண ஸங்க்ருஹ்ய கராம்புஜாக்ரம்
ஸஞ்சாரயாமாஸ சநைர் யசோதா

20.ஸ்கலத்கதிம் த்வித்ரபத ப்ரசாராத்
ஜாநுக்ரமே ஜாதருசிம் குமாரம்
புக்நே ஸமாவேச்ய வலக்நபாகே
ஸ்தந்யம் முதா பாயயதே ஸ்ம தந்யா

21.க்ரமேண பூயோபி விஹாரகாங்க்ஷீ
நந்தஸ்ய தாரைர் அபிநந்த்யமாந:
நித்யாநுபூதம் நிகமாந்த ப்ருங்கை:
நிஜம் பதாப்ஜம் நிததே ப்ருதிவ்யாம்

22.ஸ ஸஞ்சரந் ஸாதுஜந ப்ரதீபை:
மா புஜ்யதாம் ஸேயமிதீவ மத்வா
சக்ராதிபி: பாதஸரோஜ சிந்ஹை:
ஆமுத்ரயாமாஸ மஹீம் அநந்யை:

23.ஆலம்ப்ய மாது: கரபல்லவாக்ரம்
சநை: சநை: ஸஞ்சரதோ முராரே:
பபார சித்ராமிவ பத்ரரேகாம்
தந்யா பதந்யா ஸமயீம் தரித்ரீ

24.அகர்ம நிக்நோ புவநாந்யஜஸ்ரம்
ஸங்கல்ப லேசேந நியம்ய தீவ்யந்
ப்ரசாரித: ப்ரஸ்நுதயா ஜநந்யா
பதே பதே விச்ரமம் ஆசகாங்க்ஷே
(புவநாநி அஜஸ்ரம்)

25.ஸுரப்ரஸூநை: ஸுரபீ க்ருதாநாம்
ஆரோஹணாந்யங்கண வேதிகாநாம்
தம் ஆருருக்ஷும் தரலாங்க்ரி பத்மம்
தாதாரம் ஆரோஹயத் ஆசு தாத்ரீ

26.தலேஷு தஸ்யாங்கண பாதபாநாம்
தாலாநுகூலேஷு க3தாக3தேஷு
வ்ரஜஸ்த்திதா: ஸ்வர்கஸதாம் அச்ருண்வந்
தூ3ரோதி3தாந் து3ந்து3பி4 தூர்யநாதாந்

27.ய ஏஷ லோகத்ரய ஸூத்ரதார:
பர்யாய பாத்ராணி சராசராணி
ஆநர்தயத் யத்புத சேஷ்டிதோஸௌ
நநர்த்த கேலம் நவநீதகாங்க்ஷீ

28.க்ருஹேஷு தத்நோ மதந ப்ரவ்ருத்தௌ
ப்ருஷத்கணைர் உத்பதிதை: ப்ரகீர்ண:
நிதர்சயாமாஸ நிஜாம் அவஸ்த்தாம்
ப்ராசீம் ஸுதாசீகர யோகசித்ராம்

29.த்ரஸ்யந் முகுந்தோ நவநீத சௌர்யாத்
நிர்புக்ந காத்ரோ நிப்ருதம் சயாந:
நிஜாநி நிச்சப்த தசாம் யயாசே
பத்த்4வாஞ்சலிம் பா3லவிபூஷணாநி

30.ஆரண்யகாநாம் ப்ரபவ: பலாநாம்
அரண்ய ஜாதாநி பலாந்யபீப்ஸந்
விஸ்ரம்ஸி தாந்யாஞ்சலிநா கரேண
வ்யாதாத்மஜாம் விச்வபதி: ஸிஷேவே

31.ஸுஜாத ரேகாத்மக சங்க்க சக்ரம்
தாம்ரோதரம் தஸ்ய கராரவிந்தம்
விலோகயந்த்யா: பலவிக்ரயிண்யா:
விக்ரேதும் ஆத்மாநம் அபூத் விமர்ச:

32.அபூரயத் ஸ்வாது பலார்பணேந
க்ரீடாசிசோர் ஹஸ்தபுடம் கிராதீ
ரத்நைஸ்ததா கௌஸ்துப நிர்விசேஷை:
ஆபூரிதம் தத் பலபாண்டம் ஆஸீத்

33.முஹு: ப்ரவ்ருத்தம் நவநீத சௌர்யே
வத்ஸாந் விமுஞ்சந்தம் அதோஹகாலே
உலூகலே குத்ரசித் ஆத்தபுண்யே
பந்தும் ஸதாம் பந்தும் இயேஷ மாதா

34.ஆநீதம் அக்ரே நிஜபந்தநார்த்தம்
தாமாகிலம் ஸம்ஹிதம் அப்யபூர்ணம்
நிரீக்ஷ்ய நிர்விண்ணதியோ ஜநந்யா:
ஸங்கோச சக்த்யா ஸ பபூவ பந்த்ய:

35.பத்தம் ததா பாவயதாம் முகுந்தம்
அயத்ந விச்சேதிநி கர்மபந்தே
தபஸ்விநீ தத்க்ரதுநீதி: ஆத்யா
ஸவ்ரீடம் ஆரண்ய கதாஸு தஸ்த்தௌ

36.உலூகலே ப்ரக்ரதிதேந தாம்நா
நிபத்தம் ஆஸ்ராவிலலோல நேத்ரம்
ஸஹாஸம் ஐக்ஷந்த ஜநாஸ் ஸமந்தாத்
ஆலாநிதம் நாகம் இவாநபிக்ஞா:

37.அநாதராக்ருஷ்டம் உலூகலம் தத்
யாவர்ஜுநௌ சைலநிபௌ பபஞ்ஜ
பபூவது: ப்ரம்ஹ ஸுதஸ்ய சாபாத்
முக்தௌ முநேர் யக்ஷவரௌ ததா தௌ

38.சாபாவதிம் ப்ரம்ஹ ஸுதேந தத்தம்
ஸம்ப்ராப்ய தௌ சௌரி ஸமாகமேந
தேஹேந திவ்யேந விதீப்யமாநௌ
ஸ்துத்வா ஹரிம் தாம ஸமீயது: ஸ்வம்

39.அத்ருஷ்ட பூர்வம் புவி பூதநாதே:
உதந்தம் உத்பாதம் உதீக்ஷமாணா:
ஸமேத்ய கோபா: ஸஹ மாதவேந
ப்ருந்தாவநம் ஸத்வரம் அப்யகச்சந்

40.யேநௌஷதீநாம் அதிபம் புரஸ்தாத்
ஆஹ்லாதஹேதும் ஜகதாம் அகார்ஷீத்
தேநைவ தத்யௌ மநஸா வநம் தத்
க்ருஷ்ணோ க3வாம் க்ஷேம ஸம்ருத்திம் இச்சந்

41.அநுக்ரஹாப்தே: இவ வீசிபேதை:
ஆப்யாயயாமாஸ சுபை: அபாங்கை:
வநம் ப்ருதிவ்யா இவ யௌவநம் தத்
கோப்தா ஸதாம் கோ தந வம்ச சந்த்ர:

42.ஆஸீத் நிஷேவ்யா ப்ருதிவீ பசூநாம்
புண்ட்ரேஷு ரம்யாணி த்ருணாந்யபூவந்
தஸ்மிந் அரண்யே தருபி: ப்ரபேதே
கல்பத்ருமாணாம் அநுகல்பபா4வ:

43.அத்ருஷ்டபூர்வை: அதிகாம் விசேஷை:
ஆலக்ஷ்ய வந்யாம் அமரேந்த்ர மாந்யாம்
நந்தோபநந்த ப்ரமுகைர் நநந்தே
நாகாதிரூடைர் இவ நாதபூம்நா

44.தைத்யஸ் த்ருணாவர்தமுகை: அயத்நாத்
முஹுர் நிரஸ்தைர் முதிதோ முகுந்த:
அபுங்க்த ராமேண ஸஹாத்புதம் தத்
புண்யம் வநம் புண்ய ஜநேந்த்ர மாந்யம்

45.ஸபக்ஷ கைலாஸ நிபஸ்ய கோபா:
பகஸ்ய பக்ஷாந் அபிதோ பபந்து:
வநே ததந்யாந் அபி கோரவ்ருத்தீந்
க்ஷேப்தும் ப்ரவ்ருத்தா இவ கேதுமாலா:

46.புரஸ்க்ருதம் மங்களகீத வாத்யை:
பும்ஸ: ப்ரஸத்யை ஜகதாம் ப்ரஸூதே:
கயாபி தத்ர ஸ்ப்ருஹயாந்வதிஷ்ட்டந்
கந்யாவ்ரதம் கிஞ்சந கோபகந்யா:

47.நிசாத்யய ஸ்நாந ஸமுத்யதாநாம்
நிக்ஷிப்தம் ஆபீர கிசோரிகாணாம்
கூலாத் உபாதாய துகூலஜாலம்
குந்தாதிரூடோ முமுதே முகுந்த:

48.ஸ சைகஹஸ்த ப்ரணதிம் விதூந்வந்
க்ஷௌமார்த்திநீநாம் ஹரிரங்கநாநாம்
அந்யோந்ய ஹஸ்தார்ப்பண ஸம்ப்ரவ்ருத்தம்
ஆஸாம் ஜஹாஸாஞ்சலிம் அப்யபூர்வம்

49.ஸ சாத்ம சண்டாதக மாத்ரபாஜாம்
க்ஷௌமார்த்திநீநாம் ஸ்வயம் அர்த்யமாநை:
அநந்ய ஹஸ்தார்பண ஸம்ப்ரவ்ருத்தை:
தாஸாம் ஜஹாஸாஞ்சலிபிஸ் ததீயை:

50.ப்ரஸுப்தம் உத்போதயதா பரத்வம்
வீரச்ரியோ விப்ரமமண்டநேந
நீலாதி நிர்வேச நிதாந தாம்நா
நாதோ பபாஸே நவயௌவநேந

51.விஹார பர்வக்ரம சாரு சௌரே:
கல்யம் வய: காமக்ருஹீதி யோக்யம்
மநோபிர் ஆஸ்வாத்யதமம் ப்ரபேதே
மாதுர்யம் இக்ஷோரிவ மத்யபாக:

52.வம்சஸ்வநோ வத்ஸ விஹாரபாம்ஸு:
ஸந்த்4யாக3மஸ் தஸ்ய ச வந்யவேஷ:
ஆயாதி க்ருஷ்ணே வ்ரஜ ஸுந்தரீணாம்
ஆஸீத் சது: ஸ்கந்த4ம் அநங்க ஸைந்யம்

53.ஸமாச்ரிதாம் விப்ரம ஸைந்யபேதை:
காந்த்யா ஸ்வயா கல்பித சாருவப்ராம்
வ்ரஜ ஸ்த்ரிய: க்ருஷ்ணமயீம் வ்யஜாநந்
க்ரீடார்களாம் க்ஷேமபுரீம் அபூர்வாம்

54.அநுச்ரவாணாம் அவதம்ஸபூதாம்
பர்ஹாவதம்ஸேந விபூஷயந்தீ
அதிவ்யயா சர்மத்ருசைவ கோபீ
ஸமாதிபாஜாம் அபஜத் ஸமாதிம்

55.கலாபிநாம் கல்பித மால்யபாவை:
பத்ரைஸ்ததா பத்ரல தேஹகாந்திம்
அவாப்ய ஸஞ்சாரி தமாலம் ஆத்யம்
சாயாத்மகாம் ப்ராபுர் இவாஸ்ய காவ:

56.விதந்வதா மாந்மதம் இந்த்ரஜாலம்
பிஞ்ச்சேந தாபிஞ்ச்சநிபோ பபாஸே
அநேக ரத்நப்ரபவேந தாம்நா
சாராத்மநா சைல இவேந்த்ரநீல:

57.முஹு: ஸ்ப்ருசந்தீ முமுகே யசோதா
முக்தாங்கநா மோஹந வாம்சிகேந
மநீஷிணாம் மாங்களிகேந யூநா
மௌலௌ த்ருதாம் மண்டநபர்ஹமாலாம்

58.க்ருதாஸ்பதா க்ருஷ்ணபுஜாந்தராலே
ப்ராலம்ப பர்ஹாவலிர் ஆப்பாஸே
விசுத்த ஹேமத்யுதி: அப்திகந்யா
ச்யாமாயமாநேவ தத் அங்க காந்த்யா

59.ஸாசீக்ருதாநி ப்ரணய த்ரபாப்யாம்
வ்யாவ்ருத்த ராஜீவ நிபாநி சௌரி:
ஸ ப்ரூவிலாஸாநி ததர்ச தாஸாம்
வக்த்ராணி வாசால விலோசநாநி

60.நிரங்குச ஸ்நேஹ ரஸாநுவித்தாந்
நிஷ்பந்த மந்தாலஸ நிர்நிமேஷாந்
வம்சேந க்ருஷ்ண: ப்ரதி ஸம்பபாஷே
வார்த்தாஹராந் வாமத்ருசாம் கடாக்ஷாந்

61.அசிக்ஷிதம் தும்புரு நாரதாத்யை:
ஆபீ4ரநாட்யம் நவம் ஆஸ்திதேந
ஜகே ஸலீலம் ஜகத் ஏக தா4ம்நா
ராகாப்தி4நா ரஞ்சயதேவ விச்வம்

62.அபத்ரபா ஸைகதம் ஆச்ரிதாநாம்
ராகோ3ததௌ க்ருஷ்ணமுகேந்து நுந்நே
ஹஸ்தாவலம்போ ந பபூவ தாஸாம்
உத்பக்ஷ்மணாம் உத்கலிகா(ஆ)ப்லுதாநாம்

63.அயந்த்ரித ஸ்வைர க3தி: ஸ தாஸாம்
ஸம்பா4விதாநாம் கரபுஷ்கரேண
ப்ரஸ்விந்ந க3ண்ட: ப்ரணயீ சகாசே
மத்யே வசாநாம் இவ வாரணேந்த்ர:

64.விமோஹநே வல்லவ கே3ஹிநீநாம்
ந ப்ரம்ஹசர்யம் பி3பி4தே ததீயம்
ஸம்பத்ஸ்யதே பா3லக ஜீவநம் தத்
ஸத்யேந யேநைவ ஸதாம் ஸமக்ஷம்

65.ஸ்வஸம்பவம் க்ருஷ்ணம் அவேக்ஷமாண:
ப3ந்து4 ப்ரஸூதம் ச பலம் வ்ரஜேச:
நிஸர்க3மைத்ர்யா நியதைக பாவௌ
ந்யயுங்க்த தௌ வத்ஸகுலாநி கோப்தும்

66.அநந்யதந்த்ர: ஸ்வயமேவ தேவாந்
பத்மாஸநாதீந் ப்ரஜநய்ய ரக்ஷந்
ஸ ரக்ஷகஸ் ஸீரப்4ருதா ஸஹாSSஸீத்
நேதா க3வாம் நந்த நியோக வர்த்தீ

67.கதம் வ்ரஜேத் சர்கரிலாந் ப்ரதேசாந்
பத்ப்யாம் அஸௌ பல்லவ கோமளாப்யாம்
இதி ஸ்நுத ஸ்தந்ய ரஸா யசோதா
சிந்தார்ணவே ந ப்லவம் அந்வவிந்தந்

68.விஹார வித்ராஸித துஷ்டஸத்வௌ
ம்ருகேந்த்ர போதௌ இவ தீரசேஷ்டௌ
பபூவது: சாச்வதிகேந பூம்நா
பா3லௌ யுவாநௌ இவ தௌ பலாட்யௌ

69.ஸிந்தூரிதௌ வத்ஸ பராகஜாலை:
ஸிதாஸிதௌ பா3ல கஜாவிவ த்வௌ
உதாரலீலௌ உபலக்ஷ்ய கோப்ய:
ஸர்வா: ததாநந்யவசா பபூவு:

70.கோபாயமாநே புருஷே பரஸ்மிந்
கோ3 ரூபதாம் வேதகி3ரோ பஜந்த்ய:
பவ்யைர் அஸேவந்த பதம் ததீயம்
ஸ்தோப4 ப்ரதிச்சந்த நிபை: ஸ்வசப்தை:

71.அபா3லிசோ பாலிசவத் ப்ரஸாநாம்
ப்ரக்யாபயந் ஆத்மநி பாரதந்த்ர்யம்
ந்யதர்சயத் விச்வபதி: பசூ(sh)நாம்
பந்தே ச மோக்ஷே ச நிஜம் ப்ரபுத்வம்

72.ஆத்மோபமர்தேப் யநுமோதமாநாத்
ஆத்மாதிகம் பாலயதஸ்ச வத்ஸாந்
கா3வ: ததாநீம் அநகாம் அவிந்தந்
வாத்ஸல்ய சிக்ஷாமிவ வாஸுதேவாத்
(மர்தேபி அநுமோத)

73.யோஸௌ அநந்த ப்ரமுகைர் அநந்தை:
நிர்விச்யதே நித்யம் அநந்தபூமா
வைமாநிகாநாம் ப்ரதமஸ் ஸ தேவ:
வத்ஸைர் அலேலிஹ்யத வத்ஸலாத்மா
( யோஸாவநந்த)

74.மஹீயஸா மண்டித பாணிபத்மம்
தத்4யந்ந ஸாரேண மதுப்லுதேந
த்ருஷ்ட்வா நநந்து: க்ஷுதயா(அ)ந்விதா: தம்
வத்ஸாநுசர்யாஸு வயஸ்யகோபா:

75.ஸ்வாதூநி வந்யாநி பலாநி தைஸ்தை:
ஸ்நிக்தைர் உபாநீய நிதர்சிதாநி
ராமாய பூர்வம் ப்ரதிபாத்ய சேஷை:
ஸ பிப்ரியே ஸாதரபுஜ்யமாநை:

76.தாப்யாம் ததா நந்த நிதேசிதாப்யாம்
ரக்ஷாவதீம் ராம ஜநார்தநாப்யாம்
விசேஷ போக்யாம் அபஜத் விபூதிம்
ப்ருந்தாவநம் வ்யாப்ருத தே4நு ப்3ருந்தம்

77.அகாத காஸாரம் அஹீநசஷ்பம்
அதீக்ஷ்ண ஸூர்யம் ததசண்டவாதம்
ப்ரச்சாய நித்ராயித தே4நுவத்ஸம்
ப்ரௌடே நிதாகேபி பபூவ போக்யம்
(தத் அசண்டவாதம்)

78.ந வ்யாதிபீடா ந ச தைத்யசங்கா
நாஸீத் க3வாம் வ்யாக்ர ப4யம் ச தஸ்மிந்
ஸ்வபாஹு கல்பேந பலேந ஸார்த்தம்
நாராயணே ரக்ஷதி நந்தலக்ஷ்மீம்

79.நிரீதயஸ்தே நிரபாயவாஞ்ச்சா:
நிச்ரேயஸாத் அப்யதிக((அபி அதிக) ப்ரமோதா:
ப்ரபேதிரே (அ)பூர்வ யுகாநுபூதிம்
கோபாஸ்ததா கோப்தரி வாஸுதேவே

80.வத்ஸாநுசர்யா சதுரஸ்ய காலே
வம்சஸ்வநை: கர்ணஸுதாம் விதாது:
கதாகத ப்ராணதசாம் அவிந்தந்
கோபீஜநாஸ் தஸ்ய கதாகதேஷு

81.ஆக்ராத வர்த்மாநம் அரண்யபாகேஷு
ஆரண்யகை: ஆச்ரித தேநுபாவை:
கேநாபி தஸ்யாபஹ்ருதம் கிரீடம்
ப்ரத்யாஹரந் ப்ரைக்ஷத பத்ரிநாத:
(தஸ்ய அபஹ்ருதம்)

82.தேவஸ்ய துக்தோதசயஸ்ய தைத்யாத்
வைரோசநாத் வ்யாலபுஜோபநீத:
க்ருஷ்ணஸ்ய மௌளௌ க்ருதபர்ஹசூடே
ந்யஸ்த: கிரீடோ நிபிடோ பபூவ

83.ஸமாஹிதை: அக்நிஷு யாயஜூகை:
ஆதீயமாநாநி ஹவீம்ஷி போக்தா
பக்தைகலப்யோ பகவாந் கதாசித்
பத்நீபி: ஆநீதம் அபுங்க்த போஜ்யம்

84.கராம்புஜ ஸ்பர்ச நிமீலிதாக்ஷாந்
ஆமர்சநை: ஆகலிதார்த்த நித்ராந்
வத்ஸாந் அநந்யாபிமுகாந் ஸ மேநே
ப்ரஹ்வாக்ருதீந் பக்தி பராவநம்ராந்

85.ரோமந்த பேநாஞ்சித ஸ்ருக்விபாகை:
அஸ்பந்தநை: அர்த்த நிமீலிதாக்ஷை:
அநாத்ருத ஸ்தந்ய ரஸைர் முகுந்த:
கண்டூதிபி: நிர்வ்ருதிம் ஆப வத்ஸை:

86.ஸிஷேவிரே சாத்வலிதாந் ப்ரதேசாந்
க்ருஷ்ணஸ்ய தாம்நா மணிமேசகேந
வஸுந்தராயாம் அபி கேவலாயாம்
வ்யாபாரயந்தோ வதநாநி வத்ஸா:

87.நவ ப்ரஸூதாஸ்ஸ ததா வநாந்தே
பயஸ்விநீ: அப்ரதிமாந தோஹா:
பரிப்ரம ச்ராந்த பதாந் அதூராத்
ப்ரத்யாகதாந் பாயயதே ஸ்ம வத்ஸாந்

88.நிவிச்ய மூலேஷு வநத்ருமாணாம்
நித்ராயிதாநாம் நிஜதர்ணகாநாம்
அங்காநி கா: ஸாதரம் ஆலிஹந்தீ:
அமம்ஸ்த ஸம்பாவ்யகுணா: ஸ்வமாது:

89.ஸ நைசிகீ: ப்ரத்யஹம் ஆதபாந்தே
ப்ரத்யுக்தகோஷா இவ வத்ஸநாதை:
மதூநி வம்சத்வநிபி: ப்ரயச்சந்
நிநாய பூயோபி நிவாஸபூமிம்

90.ஸமாவ்ரஜந் விச்வபதிர் வ்ரஜாந்தம்
கோபிஸ் ஸமம் கோபவிலாஸிநீநாம்
உல்லாஸஹேது: ஸ பபூவ தூராத்
உத்யந் விவஸ்வாந் இவ பத்மிநீநாம்

91.நிவர்த்தயந் கோகுலம் ஆத்தவம்ச:
மந்தாயமாநே திவஸே முகுந்த:
ப்ரியாத்ருசாம் பாரணயா ஸ்வகாந்த்யா
பர்ஹாவ்ருதம் வ்யாதநுதேவ விச்வம்
(வ்யாதநுத இவ)

92.பாலம் தருண்யஸ் தருணம் ச பாலா:
தம் அந்வரஜ்யந்த ஸமாநபாவா:
ததத்புதம் தஸ்ய விலோபநம் வா
தஸ்யைவ ஸர்வார்ஹ ரஸாத்மநா வா

93.அவேதிஷாதாம் ப்ருதுகௌ பித்ருப்யாம்
தாருண்ய பூர்ணௌ தருணீஜநேந
வ்ருத்தௌ புராவ்ருத்த விசேஷவித்பி:
க்லுப்தேந்த்ர ஜாலாவிவ ராமக்ருஷ்ணௌ

94.அதாபதாநம் மதநஸ்ய தாதும்
ஆதாதும் ஆலோகயதாம் மநாம்ஸி
நவம் வயோ நாதஸமம் ப்ரபேதே
குணோத்தரம் கோபகுமாரிகாபி:

95.அநங்க ஸிந்தோர் அம்ருத ப்ரதிம்நா
ரஸஸ்ய திவ்யேந ரஸாயநேந
மஹீயஸீம் ப்ரீதிம் அவாப தாஸாம்
யோகீ மஹாந் யௌவந ஸம்பவேந

96.விஜ்ரும்பமாண ஸ்தந குட்மலாநாம்
வ்யக்தோந்மிஷத் விப்ரம ஸௌரபாணாம்
மதுவ்ரதத்வம் மதுராக்ருதீநாம்
லேபே லதாநாம் இவ வல்லவீநாம்

97.அதிப்ரஸங்காத் அவதீரயந்த்யா
ப்ராசீநயா ஸம்யமிதோ நியத்யா
பாஞ்சால கந்யாம் இவ பஞ்சபுக்தாம்
தர்மஸ் ஸதீர் ஆத்ருத தாத்ருசீஸ்தா:

98.திசாகஜாநாம் இவ சாக்வராணாம்
ச்ருங்காக்ர நிர்பிந்ந சிலோச்சயாநாம்
ஸ தாத்ருசா பாஹுபலேந கண்டாந்
நிபீட்ய லேபே பணிதேந நீலாம்

99.கரேண தம்போளி கடோரதுங்காந்
தேஹாந் ப்ருதூந் தாநவ துர்வ்ருஷாணாம்
விம்ருத்ய நூநம் விததே முகுந்த:
ப்ரியா ஸ்தந ஸ்பர்ச விஹாரயோக்யாம்

100.ஆத்மீய பர்யங்க புஜங்க கல்பௌ
அக்ஷேப்ய ரக்ஷா பரிகௌ ப்ருதிவ்யா:
நீலோபதாநீகரணாத் ஸ மேநே
பூயிஷ்ட தந்யௌ புஜபாரிஜாதௌ

101.ராகாதி ரோக ப்ரதிகாரபூதம்
ரஸாயநம் ஸர்வதசாநுபாவ்யம்
ஆஸீத் அநுத்யேயதமம் முநீநாம்
திவ்யஸ்ய பும்ஸோ தயிதோபபோக:

102.அநுத்ருதா நூநம் அநங்கபாணை:
ஸுலோசநா லோசந பாகதேயம்
ப்ரத்யக்ரஹீஷு: ப்ரதி ஸந்நிவ்ருத்தம்
த்யக்தேதரை: அக்ஷிபிர் ஆத்மநா ச

103.வ்ரஜோபகண்டே விபுதாநுபாவ்யோ
கோபீஜநை: ஆத்ம குணாவதாதை:
ஸமாவ்ருதோ நந்தஸுத: சகாசே
தாராகணை: இந்து: இவாந்தரிக்ஷே
(இவ அந்தரிக்ஷே)

104.ஹத்வா ஸயூதம் த்ருணராஜஷண்டே
ராமாச்யுதௌ ராஸபதைத்யமுக்ரம்
அதோஷயேதாம் ப்ருசம் ஆத்மப்ருத்யாந்
ஸ்வாத்யை: ஸுதாபிண்டநிபை: பலௌகை:

105.கதாசித் ஆஸாதித கோபவேஷ:
க்ரீடாகுலே கோபகுமார ப்ருந்தே
ஸ்கந்தேந ஸங்க்ருஹ்ய பலம் பலீயாந்
தைத்ய: ப்ரலம்போ திவம் உத்பபாத

106.பபாத பூமௌ ஸஹஸா ஸ தைத்ய:
தந்முஷ்டிநா தாடித சீர்ண மௌளி:
மஹேந்த்ர ஹஸ்த ப்ரஹிதேந பூர்வம்
வஜ்ரேண நிர்பிந்ந இவா சலேந்த்ர:

107.ஸ்வவாஸஸா க்லுப்த கலங்கலக்ஷ்மீ:
காந்த்யா திச: சந்த்ரிகயேவ லிம்பந்
ரராஜ ராமோ தநுஜே நிரஸ்தே
ஸ்வர்பாநுநா முக்த இவோடுராஜ:

108.விநைவ ராமேண விபு: கதாசித்
ஸஞ்சாரயந் தேநுகணம் ஸவத்ஸம்
வநச்ரியா தூர விலோபிதாக்ஷ:
கஞ்சித் யயௌ கச்சம் அத்ருஷ்டபூர்வம்

109.யத்ருச்சயா சாரித தேநுசக்ர:
கூலாந்திகே விச்வ ஜநாநுகூல:
கலிந்தஜாம் காளிய பந்நகஸ்ய
க்ஷ்வேலோத்கமை: கஜ்ஜலிதாம் ததர்ச

110.விஷாக்நிநா முர்முரித ப்ரதாநே
வைரோசநீ தீரவநாவகாசே
அஹீந்த்ரம் ஆஸ்கந்திதும் அத்யருக்ஷத்
காஷ்ட்டாக்ருதிம் கஞ்சந நீபவ்ருக்ஷம்

111.மதுத்ரவை: உல்பண ஹர்ஷபாஷ்பா
ரோமாஞ்சிதா கேஸர ஜாலகேந
பத்ராங்குரை: சித்ரதநு: சகாசே
க்ருஷ்ணாச்ரிதா சுஷ்க கதம்பசாகா

112.நிபத்ய ஸங்க்ஷிப்த பயோதிகல்பே
மஹாஹ்ரதே மந்தரபோத ரம்ய:
விஷ வ்யபோஹாத் அம்ருதம் விதாதும்
ஸ்வாதூதயம் க்ஷோபயதிஸ்ம ஸிந்தும்

113.க்ருதாஹதி: க்ருஷ்ணநிபாத வேகாத்
ஆநந்தரூபா விததைஸ் தரங்கை:
ஸர்பாப ஸாரௌக்ஷதி ஸம்ப்ரயுக்தா
பேரீவ ஸா பீமதரம் ரராஸ

114.ப்ரஸக்த க்ருஷ்ண த்யுதிபிஸ் ததீயை:
ப்ருஷத்கணை: உத்பதிதை: ப்ரதூர்ணம்
அத்ருச்யத் ஆத்யோதிதம் அந்தரிக்ஷம்
பீதாந்தகாரை: இவ தாரகௌகை:

115.உதக்ர ஸம்ரம்பம் உதீக்ஷ்ய பீதா:
தார்க்ஷ்ய த்வஜம் தார்க்ஷ்யம் இவாபதந்தம்
ப்ரபேதிரே ஸாகரம் ஆச்ரிதௌகா:
காகோதரா: காளியமாத்ர சேஷா:

116.அதாம்பஸ: காளியநாகம் உக்ரம்
வ்யாத்தாநநம் ம்ருத்யும் இவோஜ்ஜிஹாநம்
போகேந பத்நந்தம் அபோஹ்ய சௌரி:
ப்ரஹ்வீக்ருதம் தத்பணம் ஆருரோஹ

117.ஸத்யோ மஹாநீலமயீம் முகுந்த:
ஸபத்மராகாம் இவ பாதபீடீம்
க்ராமந் பணாம் காளிய பந்நகஸ்ய
க்ரஸ்தோதிதோ பாநு: இவாபபாஸே

118.பணாமணீநாம் ப்ரபயோப ரக்தே
கேலந் பபௌ சக்ரிணி சக்ரபாணி:
ப்ரதோஷ ஸிந்தூரிதம் அம்புவாஹம்
ப்ராசேதஸோ நாக இவோபம்ருத்நந்
(உபம்ருத்நன்)

119.ப்ரணேமுஷாம் ப்ராணப்ருதாம் உதீர்ணம்
மநோ விநேஷ்யந் விஷமாக்ஷ வக்த்ரம்
அகல்பயத் பந்நக மர்தநேந
ப்ராயேண யோக்யாம் பதகேந்த்ரவாஹ:

120.தத்போகப்ருந்தே யுகபந் முகுந்த:
சாரீ விசேஷேண ஸமைக்ஷி ந்ருத்யந்
பர்யாகுலே வீசிகணே பயோதே:
ஸங்க்ராந்த பிம்போ பஹுதேவ சந்த்ர:

121.தத் உத்தமாங்கம் பரிகல்ப்ய ரங்கம்
தரங்க நிஷ்பந்ந ம்ருதங்கநாதம்
ப்ரசஸ்யமாந: த்ரிதசை: அகார்ஷீத்
அவ்யாஹதாம் ஆரபடீம் முகுந்த:

122.ஏகேந ஹஸ்தேந நிபீட்ய வாலம்
பாதேந சைகேந பணாம் உதக்ராம்
ஹரிஸ்ததா ஹந்தும் இயேஷ நாகம்
ஸ ஏவ ஸம்ஸாரம் இவாச்ரிதாநாம்

123.ஸ பந்நகீநாம் ப்ரணிபாதபாஜாம்
த்ரவீபவந் தீநவிலாபபேதை:
ப்ரஸாதித: ப்ராதித பர்த்ரு பிக்ஷாம்
கிமஸ்ய நஸ்யாத் அபதம் தயாயா:

124. லோலாபதச்சரண லீலாஹதிக்ஷரித
ஹாலாஹலே நிஜபணே
ந்ருத்யந்தம் அப்ரதிக க்ருத்யம் தமப்ரதிமம்
அத்யந்த சாருவபுஷம்
தேவாதிபிஸ் ஸமய ஸேவாதரத்வரித
ஹேவாக கோஷமுகரை:
த்ருஷ்டாவதாநம் அத துஷ்டாவ சௌரிம்
அஹி: இஷ்டவரோத ஸஹித:

125.ஹரிசரண சரோஜ ந்யாஸ தந்யோத்தமாங்க:
சமித கருடபீதி: ஸாநுபந்தஸ் ஸ நாக:
யுக விரதி தசாயாம் யோகநித்ராநுரூபாம்
சரணம் அசரணஸ் ஸந் ப்ராப சய்யாம் ததீயாம்

126.விவிதமுநி கணோபஜீவ்யதீர்த்தா (உபஜீவ்ய)
விகமித ஸர்பக3 ணா பரேண பும்ஸா
அபஜத யமுநா விசுத்திம் அக்ர்யாம்
சமித பஹிர்மத ஸம்ப்லவா த்ரயீவ

127.அவதூத புஜங்க ஸங்கதோஷா
ஹரிணா ஸூர்ய ஸுதா பவித்ரிதா ச
அபி தத்பத ஜந்மந: ஸபத்ந்யா:
பஹுமந்தவ்யதரா ப்ருசம் பபூவ

கோகுல ப்ரவேசத்தில் ஆரம்பித்து காளிங்க நர்த்தனத்தில் நிறைவுற்றது.
ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் நான்காவது ஸர்கம் சம்பூர்ணம்

——————

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் (5வது ஸர்கம்) (393 –490) = 98 -ஸ்லோகங்கள்
கோடைகால,கார்கால,சரத்கால வர்ணநம், துஷ்டமிருக வேட்டை:

1.தத: ஸமாநீத ரஸாலபாக:
ஸம்வீஜயந் பாடல க3ந்த4வாஹை:
நிரூட மல்லி விப4வோ நிதா3க4:
ஸீராயுதம் ஸௌரிஸகம் ஸிஷேவே

2.அபி3ப்4ரதீநாம் குசகும்ப கக்ஷ்யாம்
ஆலிப்த கர்ப்பூர ஹிமோதகாநாம்
ஸ ஸுப்4ருவாம் தே3ஹகு3ணேந யூநாம்
ஆஸீத் வஸந்தாதபி மாநநீய:

3.விஹார யூநா பஜதா ஸ்வயம் தத்
வ்ரஜாங்கநா விப்ரம கிங்கரத்வம்
நிதாந்த தந்யா: ஸ்வகுணை: அபூவந்
நிர்விச்யமாநா க்ருதவ: க்ரமேண

4.க்ருதாவஸேகா இவ க்ருஷ்ண கீதை:
வநத்ருமா வர்த்தித துங்க ச்ருங்கா:
அயத்ந லப்தா4நி க 3வாம் பபூவு:
ஸ்தாயீநி வர்ஷாத் அபவாரணாநி

5.ப3ப4ஞ்ச வாத: ப்ரபலோ ந வ்ருக்ஷாந்
ந திக்ம ரச்மி: ஸலிலம் ததாப
ததாஹ வந்யாம் ந ச தத்ர தாவ:
ஸம்ரக்ஷிதா யத்ர கவாம் ஸ தேவ:

6.காவோ மஹிஷ்யஸ்ச கபீரநாதா:
ஸஞ்சாரிதா: சார்ங்கப்ருதா யதார்ஹம்
களிந்த கந்யாம் அவகாஹ்ய காலே
தர்மாபதா ஸம்பதமேவ பேஜு:

7.கதேபி பூயிஷ்ட குணே வஸந்தே
கோபா: ஸுகம் சாரித கோதநாஸ்தே
கலிந்த ஜாநூப ஸமீப பாஜ:
காலம் கடோராத் அபமத்யநைஷு:

8.விதேநிரே ஜங்கமதாம கல்பை:
அநோபிர் அத்யாஸித சத்வராணி
நிதாகவர்ஷாநுகுணாநி கோபா:
ஸ்தாநாநி கோவத்ஸ கணோசிதாநி

9.அகாலகால்யேந பரேண பும்ஸா
ஸாம்யம் கதாநாம் இவ வல்லவீநாம்
ஸுகாய ஸர்வே ஸமயா பபூவு:
ஸ்வைர் ஸ்வைர் அவிச்சந்ந குணைர் விசேஷை:

10.ஸுதாப்லவ ஸ்வைரஸகீம் அபிக்யாம்
வநாச்ரிதே வர்ஷதி க்ருஷ்ணமேகே
மத்யம் திநேப்யாததிரே விஹாராந்
கா4வ : ப்ரகாமம் கததர்மதாபா:

11.தாபாபஹந்து: ஸ்வபதாச்ரிதாநாம்
தத்தாத்ருசா தஸ்ய ஸமீக்ஷணேந
ந தஸ்ய கோபாத்யுஷிதஸ்ய ஜக்ஞே
வநஸ்ய வாதாத் அபவஹ்நிபீடா

12.ப்ரஸாதிதாம் பாடலபுஷ்பஜாலை:
ப்ரச்சாய நித்ரா சமிதோபதாபா:
திகாவஸாநஸ்நபநேந சீதா:
கோப்ய: ப்ரியைர் நிர்விவிஸுர் நிஷீதாம்

13.நிதாகதைக்ஷ்ண்யாத் இஹ துஷ்டஸத்வா:
க்ஷோபம் கவாம் குர்யுர் அதிக்ஷுதார்தா:
இதீக்ஷமாண: ஸஹஜேந ஸார்தம்
வ்யதத்த நாதோ ம்ருகயா விஹாரம்

14.ப்ரஸக்த கங்கா யமுநாநு சக்த்யா
பாஸா தயோர் ஆஹித காடமோஹா:
அயத்நலப்யோபகமாஸ் ததாஸந்
வ்யாலா: க்ஷணாத் அர்பக வேகயோக்யா:

15.அநுப்ரயாதைர் இவ தேவமாயாம்
அச்சேதநீயைர் அபி திக்கஜாநாம்
வநம் தத் அந்தர்கத ஸத்வஜாதம்
பாசைர் அவாருந்தத வத்ஸபாலா:

16.அநந்த லீலோசித பூமிகாப்தை:
ஆவேதிதாந் வேத வநேசரேந்த்ரை:
பத: ஸமாஸ்தாய க்ருஹீதசாபா
குப்தஸ்திதிம் கோபஸுதா விதேநு:

17.க்ஷணாத் அநிர்தாய நிதாநபேதம்
தத்தாபஹாஸைர் வநதேவதாபி:
ம்ருகாயிதம் தத்ர ம்ருகேந்த்ர முக்யை:
ஸிம்ஹாயிதம் கோகுல ஸாரமேயை:

18.பரிஸ்புரத் க்ருத்ரிம ஸத்வஜாதை:
ப்ரஸாரிதை: ச்யாம படைர் வநாந்தே
ஸ்வயம் திரோதாய ததர்ஹ சப்தா
கோபா ம்ருகாந் கூடசராச்சகர்ஷு:

19.சதாவரீதாம நிபத்த மூர்த்ந:
சார்ங்கத்வ நித்ராஸித ஸிம்ஹயூதாந்
அநீகநாத ப்ரமுகாந் அகார்ஷீத்
அக்ரேஸராந் வ்யாததநூந் அநந்த:

20.விமுக்தபாஷா மதுவைரி ப்ருத்யை:
ஜிஹ்வால துர்தர்ச கராலவக்த்ரா:
நிபேதுர் அந்யோந்ய விமுக்த ரோஷா:
ஸ்வாநோ வராஹேஷு நிசாத தம்ஷ்ட்ரா:

21.ஸம்பூய கோபா: ப்ரஸமம் ப்ரயுக்தை:
ஸத்வாநி வந்யாநி ஸமக்ர ஸத்வா:
குஹாமுகாம்ரேடித தீவ்ர கோஷை:
கோலாஹலைர் ஆகுலயாம் பபூவு:

22.அம்ருஷ்யதோ மானுஷ ஸிம்ஹநாதம்
கிரீந்த்ரரோதை4ர் அபி துர்நிரோதாந்
பபஞ்ச த்ருப்தோ பலபத்ர ஸிம்ஹ:
ஸிம்ஹாந் த்விபேந்த்ராந் இவ துர்நிவார:

23.குஞ்சாகலாப ப்ரதிப3த்த கேஷை:
ஆகுல்பம் ஆலம்பித பிஞ்ச்சஜாலை:
நிஷங்கிபிஸ் சாரு ப்ருஷத்கசாபை;
குப்தோ பபௌ கோப ஸுதைர் முகுந்த:

24.ஆக்ராந்த்ய கம்பேஷு நகேஷு தைர்யம்
சௌர்ய க்ரமம் ஸ்வாபத விக்ரமேஷு
அசிக்ஷயத் க்ஷேம விதாத்ம ப்ருத்யாந்
விஹாரகோபோ ம்ருகயாபதேசாத்

25.ஆதாய லூநாநி முகுந்த பாணை:
ச்ருங்காணி சீக்ரம் வநகாசரணாம்
சார்ங்க ப்ரமாணாநி சநைர் அகார்ஷு:
தைரேவ சாரூணி தநூம்ஷி பாலா:

26.மநுஷ்ய மாம்ஸ ஸ்ப்ருஹயா ஸரோஷம்
க்ருஹாந்ததுத்ய திதும் ப்ரவ்ருத்தாந்
சி(sh)லீமுகை: கீலித சைலகண்டாந்
க்ருஷ்ணத்ததா கேசரிணஸ் சகார

27.நவாஹ்ருதைர் நாத பரிஷ்க்ரியார்ஹாம்
குஞ்சாச்ரஜம் கோபகுமாரவீரா:
விபிந்நவந்யத்விப கும்பமுக்தை:
முக்தாபலைர் அந்தரயாம் பபூவு:

28.சராஹ்ருதாநாம் விபிநே ம்ருகாணாம்
ஆர்த்ரா ஹ்ருதைஸ் சர்ம பிரத்தா ஹர்ஷா:
அகல்பயந் நஸ்தரணாநி கோபா:
ஸம்வேஷயோந்யாநி ஸஹாயிநீநாம்

29. அபிந்நபார்ஷ்வேஷ்வவகாச பேதாந்
பிந்நஸ்திதீந் பீதிம் அபோஹ்ய வத்ஸாந்
நிரஸ்த ஸிம்ஹேஷு குஹாக்ருஹேஷு
ந்யவீவிஸந்நாத நியோகபாஜ:

30.அயாதயாமைர் அசிர ப்ரதாபாத்
ஸும்ருஷ்டபாகைர் அதிஷல்ய ச்ருங்கம்
மாம்ஸைர் ம்ருகாநாம் மதுநாவ ஸிக்தை:
நந்தஸ்ய ப்ருத்யா விபிநே நநந்தும்

31.நிவேத்யமாநாந் வநதேவதாபி:
ஸங்க்ருஹ்ய வந்யாந் உபதாவிசேஷாந்
ஸமம் சுஹ்ருத்ப்ய: ஸஹஸா விபேஜே
ராமாநுரோதேந ரமாஸஹாய:

32.த்ராணம் ஸதாம் துஷ்க்ருதிநாம் விநாசம்
தந்வந் அபீஷ்டம் ம்ருகயாச்சலேந
ஸ்வச்சந்தசர்யாநு குணம் கவாம் தத்
சக்ரே வநம் சாந்த ம்ருகாவசேஷம்

33.நிஸர்க காருண்ய தரங்க வ்ருத்யா
நிர்வைரிதாம் நைகம கோபத்ருஷ்ட்யா
ஸம்ப்ராபிதா: ப்ராபுர் இவைகஜாத்யம்
கேசித் கவாம் கேசரி தந்தி முக்யா:

34.விதூந்வதா தூளி கதம்ப ரேணூந்
தாரா கதம்பாங்குர காரணேந
நிந்யு: ச்ரமம் நிர்ஜர விந்துபாஜா
நபஸ்வதா நந்தஸுதாநுயாதா:

35.அமர்த்ய யக்ஷேஷ்வர தா4மபாஜோ:
ஆராமயோர் ஏகம் இவாவதாரம்
ப்ரஷாந்த க4ர்மாதி ச(ஷ)யம் ப்ரபாவாத்
ப்ருந்தாவநம் நந்தஸுதோ விதேநே

36.திச(ஷ)ம் ஸமாக்ரம்ய கரைர் உதீசீம்
தேவே ரவௌ தக்ஷிணத: ப்ரவ்ருத்தே
நிதாக க்லுப்த்யா நிக்ருஹீத தேஹாந்
வ்ருஷ்டிம் புந: ஸ்ரஷ்டும் இயேஷ சௌரி:

37.அதாவிராஸீத் அபஸாரயந்தீ
தாபம் க3வாம் சண்டகர ப்ரஸூதம்.
விசித்ர ஸஸ்யோதய மேசகாங்கீ
மேகாவிலா மாதவ யோக3வேலா

38.மஹீப்ருத: ஸம்ப்ருத தீர்த்த தோயை:
அம்போதரைர் ஆசரிதாபிஷேகா:
ப்ரயுக்த வித்யுத் வலயை: புநஸ்தை:
ப்ராயேண நீராஜநம் அந்வபூவந்

39.தௌ4தாவதா3தை: க்ரகசச்சதாநாம்
பத்ரைர் அவிச்ராந்த ஷடங்க்ரி நாதை:
வ்யதாரயத் புஷ்பசர: ப்ரதூர்ணம்
மாநக்ரஹம் மாநவதீ ஜநாநாம்

40.பயோமுசோ ஸேகவதாம் ஸ்தலாநாம்
வீருத்ப்ரரோஹா விவிதா பபூவு:
ஸமீக்ஷிதாநாம் மதுஸூதநேந
ச்ரத்தாதயாத்யா இவ ஸத்குணௌகா:

41.சி(ஷி)தேந பஞ்சேஷு சரேண பிந்நாத்
வியோகிநீ மாநஸதோ விகீர்ணா:
ததேந்த்ரகோபத்வம் இவாதிஜக்மு:
சோணா: க்ஷிதௌ சோணித பி3ந்துபேதா:

42.மதுத்ருதேர் உல்பண த3ந்தவீணா
மேகாநிலே மேதுரபிந்துஜாலே
ப்ரபூ4தகம்பா: ப்ரதயாம் பபூவு:
சீ(sh) தாலுதாம் கண்டகிந: கதம்பா3:

43.சதஹ்ருதா சஸ்த்ர விலாஸ தீப்தா
தீரப்ரணாதா த்ருதசித்ரசாபா
கநத் பலாகா த்வஜ பங்க்திராஸீத்
காதம்பிநீ காமசமூர் அபூர்வா

44.ம்ருதங்க தீரஸ்தநிதோ விஹாயா:
ஸௌதா3மிநீ ஸம்ப்4ருத சாருலாஸ்ய:
பபௌ நவாநாம் ப்ரபவோ ரஸாநாம்
ரதிப்ரியஸ்யேவ நடஸ்ய ரங்க:

45.அசிந்ததோபஸ்தித ஜீவநாநாம்
ஆஸேதுஷாம் அப்யதிகாம் ஸம்ருத்திம்
தோயாஷயாநாம் பரிவாஹஜன்யா
ஸ்வகுப்திர் அந்யோபசய ப்ரதாபூத்

46.குஹாஸு கோ3வர்த்தந ஸம்பவாஸு
ப்ரகாம விஸ்தீர்ண ஸமஸ்தலீஷு
குணாதி4கோ விச்வஸ்ருஜா ப்ரவர்ஷே
வாஸ: ஸமாதீயத வல்லவாநாம்

47.தரீஷு கோப்ய: ப்ரஸமீக்ஷ்ய க்ருஷ்ணம்
திசாஸு ஜீமூதகணம் மயூர்ய:
அக்ரேபதீநாம் அதிகீதிநாதம்
விதேநிரே சாரு விஹாரலாஸ்யம்

48.பயோதலக்ஷ்ய ப்ரஹிதாக்ர ஹஸ்தாம்
க்ருஷ்ண: ஸ்வநேத்ரே இவ சந்த்ர சூர்யௌ
திரோத3தா4நாம் ப்ரதிரோத்தும் ஐச்சத்
ஸ்வைரீ ஸ்வலீலாம் இவ ஜாதலீலாம்

49.அதாஞ்சந ஸ்நிக்த நப4: ப்ரகாச(ஷ):
க்ஷணத்விஷாம் கல்பித லாஸ்யப4ங்கா:
திசா முகோல்லாஸந த்ருஷ்டதாக்ஷ்யா
தீநாம்புவாஹா திவஸா பபூவு:

50.அலக்ஷ்யதீ வ்ராதபம் அந்தரிக்ஷம்
ஸிதாஸிதைர் அம்புதரை: சகாஸே
விவேகம் ஆஸாதயதாம் இவாதௌ
சித்தம் விதர்கை: அநிவர்தமாநை:

51.விஹாய ஸத்ய: குடஜார்ஜுநாதீந்
விப்லாவிதாந் கால விபர்யயேண
புநர்பபந்து: ப்ரணயம் த்விரேபா:
கோசோபபந்நேஷு குசேசயேஷு

52.தரங்க லோலாம்புஜ தாலவ்ருந்தா
பர்ஹாதபத்ராயித ப்4ருங்கயூதா:
விதூத ஹம்ஸாவலி சாமரௌகா
நத்4ய: ஸமாதந்வத நாதஸேவாம்

53.தாபாநுபந்த ப்ரஸமாய பும்ஸாம்
சய்யார்த்திநா சார்ங்கப்ருதோபஹூதா
பயோதமாலா வ்யபதேச த்3ருஷ்யா
ப்ராயஸ் திரோதீ4யத யோக3நித்3ரா

54.இதஸ்தத: ப்ராப்த சரத்விஹாரம்
கோபீஸகம் த்ரஷ்டும் அதீவ ஹர்ஷாத்
அசோபி நேத்ரைர் இவ ஜ்ரும்பமாணை:
சீணைர் தரித்ரீ சிகிநாம் கலாபை:

55.சராசரேஷ்வாஹித ஜீவநாநாம்
அநுஜ்ஜதாம் ஸத்பதம் அம்புதாநாம்
சுசித்வம் அந்தர் பஹிரப்ய யத்நாத்
அப்யாகதைர் ஹம்ஸகணை: சசம்ஸே

56.ஸம்ஸ்காரபேதை: கலமாதிகாநாம்
க்ரமேண லப்தோ பசயஸ்திதீநாம்
தர்மம் நிஜம் ஸாதயிதும் க்ஷமாணாம்
ஸமுந்நதி: ஸந்நதி ஹேதுர் ஆஸீத்

57.விஹார கோபஸ்ய குணாந் க்ருணத்பி:
க்ஷீபாச(ஷ)யா கீதபதைர் உதாரை:
சகாஸுர் ஆஸாதித பக்திபேதா:
ஸாமோபஷாகா இவ சா(ஷ)லிகோப்ய:

58.விகஸ்வரேந்த்ராயுத பர்ஹதாம்ந:
ச்யாமீக்ருதம் க்ருஷ்ண க4நஸ்ய தாம்நா
சரத் ப்ரஸங்கேபி ததா ததாஸீத்
ப்ருந்தாவநம் பத்த மயூர லாஸ்யம்

59.ஸமக்ர பந்தூக ரஜ: ஸமேதம்
ஸ்மேராதஸீமேசகம் அந்தரிக்ஷம்
பீதாம்பரேண ப்ரபுணா ததாநீம்
அயத்ந ஸம்பூதம் அவாப ஸாம்யம்

60.ஸமக்ர ஸப்தச்சத ரேணு கீர்ணை:
ஸ்ரோதோபி: உந்நீத மதப்ரவாஹ:
ஸ்வகாநநே ஸ்வைர ஜுஷாம் கஜாநாம்
கோவர்தநோ யூதபதிர் பபூவ

61.அதோமுகைச்ச ப்ரதிபிம்பரூபை:
அப்யுந்நதை: ஆத்மபிர் அப்யசம்ஸந்
த்ரிவிக்ரமஸ்ய ஸ்திதம் உந்நதம் ச
பதத்3வயம் பாதஸி ரக்தபத்3மா:

62.பங்கக்ஷயே ப்ராக்தந வர்த்திநீநாம்
வக்ரேதரா வ்யக்திர் அபூத் ப்ருதிவ்யாம்
பஹிர்மத ப்ரத்யயிநாம் வ்யபோஹே
வேதோதிதாநாம் இவ ஸத்க்ரியாணாம்

63.மதப்ரபூதத்வநயோ மஹோக்ஷா
ரோதோ விபேதோல்பண துங்கஸ்ருங்கா:
தர்பஸ்ய தேஹோ இவ யோகஸித்தா:
தந்தாவலாந் அந்தரயாம் பபூவு:

64.ஸரோருஹாம் ரக்தஸிதா ஸிதாநாம்
ச்(ஷ்)ரியா பபௌ சாரதவாஸரஸ்ரீ:
விஹாரபாஜா குணபேதயோகாத்
வ்யக்தீக்ருதா விஷ்வஸ்ருஜேவ மாயா

65.ஆரக்த கல்ஹார விலோசந ஸ்ரீ:
க்லாந்தா ப்ருஷம் கேலகதி: ஸ்ஸ்வலந்தீ
உந்நாலநாலீக மதூபபோகாந்
மத்தேவ மார்தாண்டஸுதா பபாஸே

66.வலக்ந லக்நோர்மி வலீவிபங்காம்
காலே யதாஸ்தாந க்ருஹீத கார்ஷ்யாம்
அரம்ஸ்த பஷ்யந் அநகோSநுரூபாம்
ச்யாமாம் ஸுத்ருஷ்டாம் அபி சூர்யகந்யாம்

67.சோணாக்ருதிம் கோகநதைர் உதாரை:
இந்தீவரைர் ஆகலிதாத்மகாந்திம்
சிதாம்புஜை: ஸூசித ஜாஹ்நவீதாம்
ஏகாம் அனேகாம் இவ தாமபு4ங்க்த

68.குமுத்வதீம் ப்ரேக்ஷ்ய கலிந்த கந்யாம்
தாரா பரிஷ்காரவதீம் த்ரியாமாம்
நப: ஸ்தலீம் ச ஸ்புடஹம்ஸமாலாம்
நாதஸ் த்ரிதா4பூ4தம் அமந்யத் ஐகம்

69.பந்தூகஜாலை: பரிதாந சோபாம்
இந்தீவரை: அப்ரதிமாம் அபி4க்யாம்
முகச்ரியம் தாமரஸைர் முராரே:
ஸம்ப்4ருத்ய லேபே ச(ஷ)ரதாநுரூப்யம்

70.பயோத4ராணாம் பலிதங்கரண்யா
திவச்ச தாருண்யம் இவார்பயந்த்யா
விசித்ர பூம்நா சரதா ஸ்வசக்திம்
விக்யாபயாமாஸ விஹாரகோ3ப:

71.குமுத்வதீ கல்பித ப்4ருங்ககீ3த:
ஸந்தர்சயந் தர்பணம் இந்துபிம்பம்
ஸ சாமரச் சந்த்ரிகயா ஸிஷேவே
தம் ஈஸ்வரம் தத்ர சரத்ப்ரதோஷ:

72.ஸரோருஹாம் ரக்தஸிதாஸிதாநாம்
ஸ்தாநேஷு ப்ருங்கத்வநிபி: ப்ரதேநே
ஜிகீஷத: பஞ்சசரஸ்ய விஷ்வம்
தூர்ணம் ப்ரவ்ருத்தைர் இவ தூர்யகோஷை:

73.நிர்முக்த போகீந்த்ரநிபை: பயோதை:
நப:ஸ்தலீ வ்யாப்த தநுர் பபாஸே
அநங்க யோக்யைர் ஹரிநீலபூமி:
தௌத ப்ரகீர்ணைரிவ சாமரௌகை:

74.விபாவ்ய பந்தூக விபாதஸங்க்யாம்
காலோசிதம் கல்பயிதும் விஹாரம்
த்விஜைர் உபாதாவி நிஸர்க சுத்தை:
அங்கீக்ருதாநாவில தீர்த்ததோயை:

75.அநிந்திதாம் க்லாநிம் இவோ(உ)த்வஹந்த்ய:
விதேநிரே மந்ததராந் ப்ரசாராந்
வர்ஷா நிசீதே தயிதேந புக்தா:
ச்ராந்திம் ப்ரயாதா இவ சைவலிந்ய:

76.ச்ரியா ஸமம் பாவித பத்மபூம்நா
கநாகமாத் உல்லஸித: பயோதே:
ரராஜ நீலே ரவி: அந்தரிக்ஷே
மணீஸ்வரோ மாதவ வக்ஷஸீவ

77.அவாப்ய ஸங்கோசம் அதீவ பூய:
காலாகமாத் உந்மிஷதோ நபஸ்த:
விபாகம் ஆபு: வி திசோ திஷச்ச
ப்ரஜா: ப்ரஸந்நாதிவ விஷ்வதாம்ந:

78.ஸமுத்யத: திக்மருசோ கநாப்தேர்
உந்நித்ரதாம் பூர்வமுபாஜகாம
ரதாங்கபாணேர் இவ ஸிந்துஜந்மா
ஸரோஜிநீ சாரு ஸரோஜலக்ஷ்யா

79.உத்ஸாரயந் ஜீர்ண ஸிலீந்த்ர (ஷிலீந்த்ர) ஜாலம்
ப்ராயோ மதை: பேசகிநாம் ப்ரஸிஞ்சந்
சகார ஸப்தச்சத ரேணுஜாலை:
காலோ மஹிம் காம விஹாரயோக்யாம்

80.க்ருதோதயா: க்ருஷ்ணவலாஹகேந
ஸ்ரோதோவஹா: ஸ்வைர விஹாரபாஜ:
த்ரபாமிவ ஸ்தாநகதி ப்ரதீக்ஷ்யா:
ஸ்வாபாவிகீம் ஸ்வச்சதசா(ஷா)ம் அவாபு:

81.ஸுகாவகாஹ்யை: ஸுத்ருஷாம் அதுஷ்யத்
ஸ்வாதோத்தரை: சௌரி: அபேதபங்கை:
ப்ரஸந்ந சீதைர் அநகை: பயோபி:
ஸ்வபக்த சித்தைர் இவ யாமுநீயை:

82.அநுல்பணைர் அந்வஹம் ஊர்மிபேதை:
ஸம்பந்நரேகா : ஸரிதாமகோத:
ஸ்ரியோ தது: பத்மவநாவதாரே
ஸோபாநதாம் ஸைகத ஸந்நிவேஸா:

83.ப்ரஸாதபாஜா ஸமயேந தத்தா:
த்ரைலோக்ய லக்ஷ்ம்யா: தரலஸ்வபாவ:
பயோதர ஸ்தாநகதா விரேஜு: (இவ ரேஜு)
ஹாரா: ப்ரபூதா இவ ஹம்ஸமாலா:

84.ஜலாதப த்யாக ஸமாகமாப்யாம்
ப்ராசீம் அவக்ராம் ப்ரக்ருதிம் பஜந்த்ய:
ததந்வய த்யாகவசாத் அவாப்தை:
பங்கைர் அமுச்யந்த சநை: பதவ்ய:

85.ஸ்தாநே விநித்ரா: ஸ்தலபத்மகோசா:
ப்ராயோ கதிம் பாந்தஜநஸ்ய ரோத்தும்
அருந்துதாந் ஆமுமுசு: பராகாந்
ஆஷ்யாந பங்கேஷு மஹாபதேஷு

86.பதத்ரலீலாஹத புஷ்கராந்தை:
பத்மாலயாநூபுர ஸௌம்யநாதை:
சுபை4 : அபா4வி ஸ்வபதஸ் த்ரிதாம்ந:
ப்ரத்யூஷ தூர்யைர் இவ ராஜஹம்ஸை:

87.கல்ஹார நிஷ்பாதித கர்ணபூரா
விதீர்ண பந்தூக விசேஷகஸ்ரீ:
ஆமுக்த பத்மோத்பல ரேணு: ஆஸீத்
ஸைரந்த்ரிகா காபி சரத் த்ரிதாம்ந:

88.ஸரோஜ கோசா(ஷா)ந்மிஷத: ப்ரபுக்நாந்
சாலீந் விபாகாநத பிஞ்சராக்ராந்
சுகாம்ஸ்ச தேஷ்வாபததோநுமேநே ( அநுமேநே)
ஸௌரி: ஸயூத்யாந் இவ சோணதுண்டாந்

89.ஸ்வவேக ஸம்சந்ந க3பீ4ரபா4வம்
ஸ்ரோதஸ்விநீநாம் அபஹாய தோயம்
காலுஷ்யம் ஆயோத4நகால யோகாத்
வீராங்கநாநாம் ஹ்ருதயம் விவேஷ

90.நவ ப்ரரூடைர் நலிநீபலாஷை:
சா(ஷா)ராணி வேஷந்த ஜலாந்யவாபு:
ஸ்புரத்கலங்கஸ்ய துஷாரதாம்ந:
சா2யாபி4ர் அந்யாபிர் இவா விசேஷம்

91.வர்ஷீயஸீநாம் அபி பத்மிநீநாம்
ஸௌம்யேந வர்ஷாந்தர ஸாயநேந
ஸாமோத மந்தஸ்மிதஹார்ய ப்ருங்கம்
யுக்தம் ஸ்ரியா யௌவநம் ஆவிராஸீத்

92.சரத்விபூதிம் குமுதாவதாநாம்
ஸம்வீத நீலாம்பர தர்ஷநீயாம்
அமம்ஸ்த நிர்தூதகந ப்ரலம்பாம்
மூர்திம் ப3லஸ்யேந ஷுபாம் முகுந்த:

93.நித்ராயிதேவ ப்ரதமம் பயோதை:
ப்ரஷாந்த நித்ரேவ சரத் ப்ரஸாதாத்
ஜகத்ரயி தத்வ்ரதிநீவ பேஜே
ஜாதோத்மயம் ஜாகரணே முகுந்தம்

94.நித்ராபதேஷேந ஜகத்விபூதிம்
விபாவயந் நித்ய விதூ4தநித்யம்
ப்ரபுத்யமாந: ஸ விபு4 : ப்ரஜாநாம்
ப்ராதாத் ஸ்வதர்மாநுகுணம் ப்ரபோதம்

95.அவ்யாஸங்கம் ஜலதி சயநாத் உத்திதஸ்யாத்மதாம்ந:
பத்யு: புண்யம் ப்ரதமநயநஸ்பந்திதம் ப்ராப்துகாமா
நித்யாபூர்வ ஸ்ருதிபரிமளம் ந்யஸ்த லீலாரவிந்தா
பாதாம்போஜம் ஸஹ வஸுதயா தா4ரயாமாஸ பத்மா

96.அநுசரித விதிக்ஞை: ஆத்ருதாம் பூர்வ பூர்வை:
மஹிதிதம் அநபாயம் மங்கலம் மந்யமாநா:
ப்ரசித விவித4போக்யாம் ப்ராரப4ந்த ப்ரதீதாம்
வலமதந ஸபர்யாம் வல்லவா நந்த முக்யா:

97.வாஹேஷு கோ4ஷு த்3விரதேஷு சாக்3ர்யாம்,
தத்ஜந்யயா ஜீவிகயோபபந்நா: (உபபந்நா)
ததர்ஹ ஸம்பா4ரவதீம் ஸபர்யாம்
க்ஷிப்தாபதம் க்ஷேமவிதோ விதேநு:

98.ஆபால ப்ரேக்ஷணீயம் ப்ரணதம் அநிமிஷைர்
அத்புதாநாம் ப்ரதாநம்
தூ4த த்ரைலோக்யதோ3ஷம் த்வஜம் அமரபதேஸ்
தூர்ண முத்தா பயந்த:
க்4ருஷ்டீநாம் அர்சநாபி: ஸ்துதி குணநிகயா
கீதந்ருத்தோபஹாரை:
உத்வேல ப்ரீதிலோலா வித3து4ர் அவிகலைர்
உத்ஸவம் கோபப்ருந்தா:

————————–

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் (ஆறாவது ஸர்கம்) (சித்ர ஸர்கம்) (491-602)-112-ஸ்லோகங்கள்
கண்ணன் கோவர்த்தனத்தின் பெருமை கூறல்)

1.ச(ஷ)மயதா புருஹூத மஹோத்ஸவம்
வ்ரஜபதி: ஸஹ வல்லவயூதபை:
நிப்ருதமஞ்ஜுகிரா நிஜஸூநுநா
நிஜகதே ஜகதேக குடும்பிநா

2.விதிதவாநிவ விக்ஞபயாம்யஹம்
ச்ருணுதமே ச(ஷ)குநேர் இவ பா4ஷிதம்
ப்ருதுக புத்திர் அஹம் ப்ருதுசேதஸ:
ப்ரப4வதோ ப4வதோ நஹி சிக்ஷயே

3.நிக3ம த்ருஷ்டமிதம் நிகிலேந வ:
க்வசந விஷ்வதநோ புருஷே ஸ்திதே
ய இஹ யாம் உபஜீவதி தத்தநும்
ஸ ஹி தயா ஹிதயா பு4வி நாதவாந்

4.அதியஜேத நிஜாம் யதி தேவதாம்
உபயதஸ்ச்யவதே ஜுஷதேப்யகம் (ஜுஷத் அப்யகம்)
க்ஷிதிப்ருதைவ ஸதைவதகா வயம்
வநவதாSநவதா கிமஹித்ருஹா

5.அநகஷாத்3வல காநநஸம்பதா
நத நதீஹ்ருத நிர்ஜரசா(ஷா)லிநா
பஹுபஷு: பஷுபாலக ஸந்ததி:
மஹிப்ருதா ஹி ப்ருதா ந மருத்வதா

6.அசலம் அர்சத கிம் விபு3தை: சலை:
சு(ஷ)ப4வநம் ப4வநம் ச திவௌகஸாம்
க்ஷமம் அநேந வநே பரிரக்ஷிதே
ந ஹரிணா ஹரிணாந் அபி பா3தி4தும்

7.கி3ரிஷு விஷ்ணு விபூ4திஷு யுஜ்யதே
நிகிலதேவமயீஷு ச கோ3ஷு ந
:ததுபயாச்ரித வ்ருத்யுபஜீவிநாம்
கு3ரு சிரம் ருசிரம் ச ஸமர்சநம்

8.அபி4மதம் கி3ரய: க்ருதஸத்க்ரியா
த3த3தி தர்ஷித தைவத பூ4மிகா:
ஹரித –ரக்ஷு – முகைர் அபி விக்ரஹை:
அஹிதம் ஆஹித மாந விபர்யயா:

9.பஷுபி: அத்ரிசரைர் உபகல்பிதே
வ்ரஜநயே ஜநயேம ந விப்லவம்
க்ஷிதிப்4ருதேஷ ஸமீஹித ஸித்4த3யே
ஜநம் இதம் ந மிதம்பசதாம் நயேத்

10.அபி ச ஸாது4 க4வாம் அபி4வர்தநாத்
அந்ருதஹாநி ஜயா நிஜயாSSக்யயா
பஜதி கோ3பக3ணைர் அபிராத்யதாம்
வநமயம் நமயந் ப(ph)லஸம்பதா

11.ஹரதி தாபமஸௌ உபஸேதுஷாம்
மஹிமவாந் ஹிமவாநிவ த3க்ஷிண:
விதநுதே மணிரச்மிபிர் அப்யஸௌ
ஸுரபதே: அபதேஜ இவாஸ்பதம்

12.ப்ரதிஷதா மது4மூல ஃபலாநி ந:
ஸதருணா தருணாத்பு4த வீருதா4
உபக்ருதம் கி3ரிணா ததிஹார்ஷ்யதாம்
ரஸ ததம் ஸததம் ஹவி: ஆஹ்ருதம்

13.ஸமருதா மரு – தாப – ஜிதாமுநா
நதவதா தவ – தாந்தி தவீயஸா
ஸ்ரம ஹதா மஹதா க்ருதவிச்ரமா
வயமிதோ யமிதோல்பண ஷாக்வரா:

14.ப3ஹுமதோ மநுஜா த3த4தே த்4ருதிம்
பஹுமதோ S யம் அநந்யத்ருதி: ஸதாம்
கி3ரி – சதோந்நதிமாந் அதிகோஹ்யஸௌ
கிரிச தோஷ க்ருதோபி மஹீப்4ருத:

15.ஸநக3ரா நக3 ராஜிமதாமுநா
குஹரிணா ஹரிணா ஸமஸம்பதா
ஸததம் ஆதத மாந மஹீயஸீ
வஸுமதீ ஸுமதீஷ்வர தா4ர்யதே

16.ஸுரஸ கந்த விபூ4திநிதே ஹிதம்
பரிக்ருஹாண நிஜே பசுபாலநே
ஸுரஸகந்தவிபூதி நிதேஹி தம்
ஹரிம் அவேத்ய கி3ரிம் ஹவி: உத்தமம்

17.விசுத்ததோயௌக பரீதபார்ச்வே
சு(ஷ)த்தாஷயா: ஸ்வேத இவாந்தரீபே
நிராசிஷோ நித்யமிஹாச்ரயந்தே
நை: ச்ரேயஸம் தாத நிவ்ருத்தி த4ர்மம்

18.இஹ வாஸமஹீ ஸமஹீந கு3ணே
ஸ்த்திர குஞ்சக்3ருஹே ஜக்3ருஹே விபு3தை:
அயமாநமதாம் ந மதாம் ந தநும்
க்ஷிதிப்4ருத் பஜதே பஜ தேந த்4ருதிம்

19.தடபூமிர் அஸௌ ஜயதி த்ரிதிவம்
பவநாக3த தாப வநாக3 ததா
இஹ தே3வகணைர் அநிசாத்யுஷிதா
யுதகோகநதாயுத கோகநதா

20.ப்ரக்ருஷ்ட வம்சோதய மாநநீய:
ப்ரபூ4ததோய ப்ரதிதாநுரூப்ய:
ப்ரவால முக்தாமணி சித்ரதாங்கீ:
பத்நீர் அயம் ப்ராபயதே பயோதி4ம்

21.நந்த நீதித4ந ஸர்வநந்தநீ
தத்த்வ யாத – மதிபூ4ஷ தத்த்வயா
ஸாதுநா க்ஷிதிப்4ருதோ ரஸாதுநா
ஸேவ்யதாம் இஹ க3தேந ஸேவ்யதாம்

22.நம்யதேஹ நியதா விபூதயே
பூ4தயேஷ்வரதயா விராஜதே
ராஜதேத்ருஷ தடீ மஹீயஸே
ஹீயஸே ந யதி நாம நம்யதே

23.அயோகநித்ரஸ்ய ஹரே: இதாநிம்
மாந்யே பதே மாநஸத: ப்ரவ்ருத்தா:
த்வதாசயஸ்வச்ச ஸரித்ப்ரவாஹே
ஹம்ஸை: ஸமம் வாஸம் இவாஸ்ரயேம

24.நிசாகரஸ்ய ஸ்படிகேஷ்விஹாதிகம்
ஸுஜாத ரூபா ஸ்ரயதோ விபா4 ஸிதா
ரவிப்ரபா4 ச ஸ்ப்ருஷதீவ ஸாந்த்யதாம்
ஸுஜாதரூபாஸ்ரயதோ விபா4ஸிதா (ஸ்படிகேஷு அதிகம்)

25.ந த3ந்திநோஸ்மிந் முதிதா நதந்தி நோ
வநஸ்தலீலாஸ்த்விஹ தேவநஸ்தலீ
வ்ரஜாதி4பாகோ4ந்நதி – தீவ்ரஜாதி- பா
ப்ரபா4த தாம்ராஷ்ம கணப்ரபாததா

26.மஹீயஸி கோ3பக3ணாஸ்ரிதா மஹீ
வநைருபேதா ப(ph)லபுஷ்பபா4வநை:
ரஸௌக4 ரம்யை: அபி நிர்ஜரைர் அஸௌ
சகாஸ்த்யமுஷ்மிந் யவஸைச்ச மேசகா

27.ஸதோந்நதாய ப்ரணமத்யமுஷ்மை:
ஸதாம் கநிஷ்டா ப்ரதமாங்கநிஷ்டா
நிசாமயாஸ்மிந் ஸரிதச்ச ரத்ந-
ப்ரபா- ஸமாநா: ப்ரதிபா4ஸமாநா:

28.இஹ வம்ஸலதா விலக்3நவாலா:
ப்ரியவாலா நதகந்த4ராஸ் சமர்ய:
சப3ரீகப3ரீ நிரீக்ஷணேந
த்ரபமாணா இவ நிஸ்சலா ப4வந்தி

29.ஹரிநீலருசா லஸத்தமிஸ்ர:
தி3வஸேபி ஸ்புரதோஷதி4 ப்ரதீப:
நிஷி சைஷ தபோத4நாங்க தீப்த்யாதி
நமோஹாத் அவிப4க்த கோகயுக்ம:

30.வ்ரஜவைரவதீஷு வல்லவாநாம்
ப்3ருஷ! ஸேநாஸு ஸதாநவாஸு தேவ:
அசலாக்ருதிநாஷு நைஷ கோப்தா
வ்ருஷஸேநாஸு ஸதா ந வாஸுதேவ:

31.மது4நா ஸவிபவ ஸந்தம்
மதநதநம்யம் வதந்தி சு(ஷ)ப4திவஸம்
தம்நியதம் இஹைவ வஸந்தம்
நிஷ்காமதியோபி நிர்விசந்தி வஸந்தம்

32.காநநம் த3த4த் அஸௌ ஸதோந்நமத்
காஞ்சநார ககுபம் ஸத்ருக்ஷக:
மந்தரஸ்ய மஹதா ஸ்வவர்ஷ்மணா
காம் ச நாSSர ககுப4ம் ஸத்ருக்ஷக:

33.அநேஹஸா ஹாநிர் உபைதி நேஹ ஸாந்
கந்தரஸ் தஸ்ய திசத்யகம் த3ர:
அபாஸ்ய தாம் பீ4திம் அஸௌ உபாஸ்யதாம்
ஸதா நவா பூ4மிர் இயம் ஸதா3நவா

34.ஸமிந்த4தேஸ்மிந் அஜஹத் ஸமாதிகா:
ஸமாதிகா தீததி4ய: ஸ்திராஷயாஸ்
திராசயாச்ச வ்ரதிந: ஸதாரஸா:
ஸதார ஸாத்4யேஷு தபஸ் ஸ்வவஸ்த்திதா:

35.வஸத்யமுஷ்மிந் வநதேவதாத்பு4தா
விபாதிபாஸ்வத் திலகாலிகாநநா
விசித்ர ரத்நா மஹதீ ச மேகலா
விபாதி பாஸ்வத் திலகாலிகாநநா

36.தபஸ்விநாம் ஆத்மவிதாம் நிவாஸை:
ஸமாநபூ4மௌ அஸமாநபூ4மா
இஹாடவீ காஞ்சநகர்ணிகார
பராக தாம்ராப்ய பராகதாம்ரா (ஸமாநபூமாவஸமாநபூமா)

37.ஸரஸ்ஸு ஜாதைர் நலிநை: ஸுஜாதை:
அபாம் தரங்கைச்ச ஸுதா4ந்தரங்கை:
இஹாஸமேதி வ்ரததௌ ஸமேதி
மருத் துஷார: ச்ரம ருத்துஷார: (ச்ரம: உத்துஷார:)

38.யம் அபிப்லுதம் அம்புதரைர் அபி4த:
ஸரஸா ஸ-ரஸா-ஸ ரஸாSSஸ ரஸா
ஸ்திரத4ர்ம தயா கிரிராத்ரியதே
ஸ மயா ஸமயாஸம யா ஸமயா

39.ப்ரணம தமிமம் அசலம் அமர
மஹித மஹித மஹித மஹிதபஜநம்
அலகு விபலம் இஹ ந
ஸதய! ஸதய! ஸதய ! ஸதய !

40.ரத்நோபஸங்கடித ஸ்ருங்க ப2ணாஸஹஸ்ர:
ஸ்பாரோதித ஸ்படிக ரஸ்மி விசுத்தகாய:
நித்யம் வஹந் நிஜபலேந மஹீமஹீந:
புஷ்யத்யஸௌ மது4ரிபோ: அபி போ4க3யோக3ம் (உப ஸங்கடித)

41.மருத்கண ஸமாச்ரிதோ மகவரத்ந நீலத்யுதி:
விபாதி வநமாலயா விதத நித்ய துங்காக்ருதி:
கநத்யபிகத: ச்ரியா கநகரச்மி பீதாம்பர:
கரோதி வித்ருதிம் பு4வ: கதம் அஸௌ ந விஷ்வம்பர:

42.முஹுர் அவதீரிதோபி பஜதீஹ யுவா கணயந்
ஹிதமதிபூ4ரி – தாந – வஸுதே வநிதாம் தரஸா
ஸபதி விஹாய மாநமிய ம்ருச்சதி தம் ப்ரதிஸம்
ஹித – மதி – பூ4ரிதா நவ- ஸுதேவ நிதாந்த – ரஸா

43.இஹ மருதோ வஹந்தி ஸுரஸிந்து ஸகந்தஸரித்
விகஸித ஹேம கோகநத ஸௌரபஸார ப்ருத:
ப்ரதுகர மௌலிதக்ந மததந்துர தந்திக4டா
கரட கடாஹ வாஹிகந சீ(ஷ)கர சீ(ஷ)பரிதா: (யதிராஜ சப்ததி -34)

44.மந: ப்ரியமிஹ ப்ரபோ! மது4 – ரஸாதரம் ஸாதரம்
விதத்ஸ்வ – ஹவிர் அர்ப்பயந் வ்ரத ஸுபா4வநாம் பா4வநாம்
குருஷ்வ ச கு3ருஷ்வக4 க்ஷபண தக்ஷிணாம் தக்ஷிணாம்
ப்ரயச்சதி தவேப்ஸிதம் ப்ரணயபர்வத: பர்வத:

45.கிரிபஜநோதித ப்ரியவிகாஸமயே ஸமயே
ஜநித நப: ப்ரசார ஜலபத்ரிதசை: த்ரிதசை:
ஸஹ யதி ந: ஸமேதி ஹரி: அப்ரதிக ப்ரதிக:
ப்ரதிஹதிமேது து3ஷ்டவத தோஹலிநா ஹலிநா

46.ப்ரத்யக்ஷம் கோ3த்ரம் ஆஸந்நம் கிம் அநாத்ருத்ய கோ3த4நை:
அத்ருச்யோ கோத்ரபித கஸ்சித் கத: ஸ்வர்கம் க3வேஷ்யதே

47.அஹார்யோ விவிதை3ர் போ4கை3ர் ஆகர்ஷந் விபு3தாநபி
அபரிச்சிந்ந மூலோஸௌ ஸஸார: ஸர்வதுக்க க்ருத்

48.நந்தகோபப்ரபோ4 த4ர்மைர் வ்ரஜ வ்ருத்தார்ய ஸத்கதிம்
பஜதாமேவ புத்வாத்ரிம் தநு த்ராணே ரதிம் கவாம்

49.நாநாபல வநாலிகே நாலிகேத்தாமிதோதகே
தோதகே ச க்ஷுதா4மத்ர தாம4 த்ரஸ்தஹிதம் விது:

50.ஸஹஸா ஸஹ ஸார்தை2ர் மா தரஸேதரஸேவநம்
தநு தாத நுதாத்வஜ்ரீ நக3தோ ந க3தோர்ச்யதாம்
.
51.ஜுஷதாமிஹ தீ4 : ஸுர்யஸமா ஹி தவ ஸுந்தரீம்
ரக்ஷார்தம் இஹ யக்ஷேண ஸமாஹிதவஸும் தரிம்

52.ஸபா4 – ஜநம் வதாம்யேதத் க3வ்யை: ஸரஸ–பா4ஜநம்
ஸபா4ஜநம் கிரேர் அர்த்யம் ஸ்வவ்ருத்யுல்லாஸ – பாஜநம்

53.ப4வதா ப4வ – தாபக்நே பா4விதே பா4வி – தேஜஸா
ஸு – தரா ஸுதராம் அஸ்மிந் ஸுரபீ4 : ஸுரபீ4ஸ்வர

54.பஹுவித்ப்ய: ஸமக்ராஹி ஸமக்ரா ஹி மதிஸ்த்வயா
அதோ அந்யஜநஸந்திக்தே ந ஸந்திக்தே ஹிதாஹிதே

55.கோவர்தந ப்ரகாஷிந்யா கோவர்தந ஸமாக்யயா
ஸமக்ஷேபி கிரேர் அஸ்ய ஸமக்ஷேபி க்ஷமா ஸ்துதி:

56.வயம் தே4நுஷதை: ஸார்த்தமத்ரா ஸங்கடகாந்வய:
அந்வபூம நிராபாதம் அத்ராஸம் கடகாந்வயா: (அத்ர அஸங்கட அந்வய)

57.அநந்தமஹிமா ஸோயம் ஸமஸ்த – வஸுதா – த4ர:
மௌலிமண்டநமஸ்யேந்து: ஸமஸ்தவ ஸுதா4த4ர:

58.தபோதநை: அயம் சைலோ மஹாபாக மஹீயதே
கோ3தநைரபி ந த்வத்ர மஹாபாகம ஹீயதே

59ரோதோரோதோஜ்ஜிதைர் ஏதைர் உத்ஸைர் உத்ஸைகதைர் அஸௌ
மஹீமஹீநாம் தநுதே க்ராவா க்ராவாப்த தாரக:

60.திசநாதீத! திசண லோகநீத்யாஸ்து லோகநீ
ஸுதரேஸ்மிந் வஸு – தரே தாத தேஜஸ்விதா ததே

61.பாத3பாத3 ப்4ரபர்யந்தா தீநாதீநாம் அஸௌ க3தி:
கோ3ப கோ3பந – யோக்யாஸ்மிந் காந்தா காந்தாரபூ4ரபி

62.இஹ புஷ்பௌக3 நிஷ்பந்ந வ்ரஜாமோதே வநே ஹிதே
ப்4ருஷம் உத்ஸவ ஸந்தோஷம் வ்ரஜாமோ தேவநேஹிதே

63.ப்ரயதஸ்வ கி3ரே: அஸ்ய வ்ரஜதே3வ ! ஸபா4ஜநே
க2புஷ்பகல்பே மா ப4க்திம் வ்ரஜ தேவ – ஸபா4 – ஜநே

64.தே3வஸ்தாநம் இவேந்தா4நம் பராயணம் அவாரிதம்
கோவர்த4நம் அவேஹ்யேநம் நாராயணம் இவாக3தம் (இவேந்தாநம்)

65.மோகா4சோ மகவாந் தேவ: ஸ்யாத் அத்ரத்யஸ்ய ஸாத3நே
மேகா4நாம் அபி வா பா4வ: ஸாத3மேத்ய த்ரிஸாத3நே

66.அசஞ்சலா(அ)ங்கஸத்தா கச்சலாசல க4நாதத:
அசல: கஸ்ய நாகல்ய: ஸாத்4யாநந்த3ஸ்ய ஸித்4திக்ருத்

67.அக3: ஸநக3 ஆஸந்ந: ஸாலதால லதாதத:
ஸததம் ஸம்ஹதக3ந : ஸங்கதாநந்த ஸாத4க:

68.அஹஹாங்க க2க3ங்கா3க கா3ஹ காங்கா3ங்கா கா3க3க:
அகா3கா கா3ங்ககா கா3ங்க கா3ங்க காக3க2கா3ங்க3க:

69.ரஜத கை3ரிக ரத்நக3ணைர் அயம்
கநதி காந்த லதாஞ்சித காநந:
த்ரிஜகத் ஏகநிதா4நதயாதி4கஸ்
த்ரிதசராஜ த4ராத4ர தல்லஜாத்

70.ஸஹேத பர்வதோயம் வோ கோ3ப்தும் க்வசந கந்தரே
அதரித்ரா வஸாமோத்ர ஸர்வஹேதோர் இவோதரே

71.க4நாக4நா க4நாக4நாத்பு4தேஹ சாகிஸந்ததி:
வநா வநா வநா வநாநு ரூப ஸத்பலாவ்ருதா

72.வ்ருதேஹ பா4தி ஹேமபூ4ர் நமேருணா ஸமந்தத:
ப்ரதீஹி நைநம் அத்புதம் ந மேருணா ஸமம் தத:

73.இஹ ப்ரபூ4த வாஹிநீவநே வநே வநே வநே
ப2லேந பூ4யதே ஸ்வயம் நதேந தேந தேந தே

74.அஹார்யமேதிசேதநா ஸிதா ஸிதா நராஜ தே
அஹார்யமேதி சேதநா ஸிதாஸிதா ந ராஜதே

75.ஸமக்ரகு3ணபூமாSஸௌ ஸாநுமாநாக3மாநித:
ஸமாஹிததி4யாம் ஸேப்3ய: ஸாநுமாநாகமாநித:

76.யாசலே ஜரஸாநேதா தாநே ஸாரஜலே சயா
காலிமாநவஸாயாமா மாயா ஸா வநமாலிகா

77.அப்4ராந்தம் அதிசய்யேஷு விராஜிததமாகமே
நிஷாமயாலீநகநம் ஸாலௌக4ம் அதிநந்தநம்
அப்4ராந்தமதி சய்யேஹவிராஜி ததமாகமே
நிஷாமயாலீநகநம் ஸாலௌக4ம் அதிநந்தநம்

78.சாருசீரீருசா ரோசீ ருருசாரை: அசர்சரு:
சிரோச்சரோசி ரசரோ ருசிரோ ருசிராசர:

79.நீதிநேத்ரு (நீதிநேத்ர) நதாநந்த நிதாந்தோந்நததாநத:
தாதேதோSதநுதோSநீ தம் ந நுத்தைநோநுதாந்தத

80.ஸராஸஸாரஸாஸாரை: ஸூரோஸ்ரஸருஸாரஸை:
ரஸஸூ: ஸரஸஸம்ரஸை: ஸர: ஸாரரஸைர் அஸௌ

81.தீ4ர தீ4ரது4ராதா4ரீ தா4ராத4ர த4ரோSத4ரே
ரோதோ4த4ரா ரோத4ரோதி4 தா4ராதா4ரோ தராதர:

82.பூ4ப்ருத் நிபே4ப4 பா4நேந அநேந பூ4நாபி4நேநப4
பா4நுபா4நுப4பா4பி4ந்நம் நுந்நம் நூநம் ந நோ நப4 :

83.தத்ர தத்ராதிதாரேSத்ர தாராதீததரூத்தரே
தரேத் தாதாரதீரேதா ததே த்ராதரீ தே ரதி:

84.விததீதாவ்ருதிவ்ருதே வீதாதீதாவ்ருதாவ்ருதௌ
தாதாவாதாதிவ்ருத்தேSதி வாதோSதீவா ததேSவதி

85.நுந்நைநஸாம் நிநம்ஸூநாம் ஸாநூநாஸந ஸாநுநா
ஸாநஸாம் ந: ஸஸேநாநாம் ஸாSநேநாSSஸந்நஸூ: ஸநி:

86.கல்லோலோல்லோல கீலாலே கேகாகலகலாகுலே
காலிகாகலிலாலோகே காலே காலே கிலைககு:

87.பத்தா பததோபேத: பதிதோத்பதிதாதப:
பாதா பீதோபதாபோSபி தப: பூதபதே பித:

88.பூ4த பூ4தே பூ4தப்4ருதோ பீ4ததாபீ4தி பூ4திபூ:
பா4தீதோ பூ4ப்4ருதோ பா4ப்ருத் பா4தா பா4தா து பூ4தித:

89.மருமுர்முர மர்மாரிம் மாரமாரே மராமரே
ரமாராமே முராரௌ ருராமேமம் உருமேருமம் (ரு: ஆமேமம்)

90.ரவீரேராவராவாரோSவர வைரிவிராவர
விவராராவிவிவரோ வீர வவ்ரே வரைர் உரு:

91.மாநயாநந்யநியமோ மாந்யம் ஏநம் அநாமய:
யமிநாம் நாம நம்யோSயம் அமேயோ மௌந மாநிநாம் ( மாந்ய அநந்யநியம:)

92.நி:ஸமாநேந மாநேந ஸுமநோமாநஸை: ஸம:!
ஸோமஸீமாஸமாஸந்ந ஸாநுமாந் ஸாநுமாந் அஸௌ!!

93.தாதேதாதீ திதாதீத: கேகாகா – குககேகிக:
பாபோப பாபபாபாபோ நாநாநாநாந்ந நாந்நநீ:

94.யயே யா யாய யோ யோய: ஸ ஸோSஸௌ ஸாஸ ஸாஸுஸூ:
மம மாமோSமமாமாம கோ3கா3கோ3கா3 க 3கோ3க3கு3:

95.ருரு ரூருர் இராரோSரம் து3தா3தீ3ம் த3த3 தா3தி3த3 :
லாலி லோலா லிலீலாலோ ஹாஹா ஹூஹூ ஹஹேஹ ஹி

96.நாநாநாநா நாநாநாநா நாநாநாநா நாநாநாநா
நாநாநாநாநாநாநாநா நாநாநா நாநா நாநாநா

97.இதி தத்த்வம் அதத்த்வம் ச யதாவத் அவகா3டயா
அர்ச்யாநர்ச்யௌ தி4யா பி4ந்தந் கோ3த4நாந்யவ கா3டயா

98.நயாநயாநயாநயா நயாநயாநயாநயா
நயாநயாநயாநயா நயாநயாநயாநயா
யாந யாந யாந யாந யாந யாந யாந யாந
யாந யாந யாந யாந யாந யாந யாந யாந

99.மாயாபா4ஸா ஸாபா4யாமா யாஸூதாயா யாதாஸூயா
பா4தாயாயா யாயாதாபா4 ஸா யாயாகே3 கே3யாயாஸா

100.ஸேவா மாநநம் ஆவாஸே வாஸிதாஹி ஹிதாஸிவா
மாதா பிதா தாபிதாமா நஹிதாதததா ஹி ந

101.கே3ஹா தேவவதேஹகே3 ஹாஸதாந நதாஸஹா
தே3தாநயாயாSSநதாதே3வ நயாத தயாSSநவ

102.நதீ3ஸாரஸமேதாத்ர தீ3ப்தா பா4ஸா நராவ்ருதா!
ஸாபா4நாஸௌ மாபி4ராமே ரஸா ஸௌம்யா ஸுமாநஸ!!

103.வஸுதா3 த்ரஸதா3நந்த தீ4ஸுதாந்த முதா3 நதா
நாநதா3 முக்திதா ரம்யா ஸநதாத்ர ஸதா3 ரஸா

104.ஸத்தைவேSங்குர யாதவைபவ லதா சோப்4யுச்ச நாநாக3மே
ப4வ்யங்கர்ம ஸதார்ச்சிதோத்ப4வ நதீ யாதஸ் ஸநாதீக்ருதே
சித்ராடவ்யநு வாஹிவாத வலந ச்ரேய: ப்ரசேயோத்ஸவே
வேதோக்த்யா ஸமயே ப4ஜே சுசி கி3ரௌ மேரூந் நதேSஸ்மிந் த்4ருவே

105.வாஸே நாஸ்மிந் பூஜாSதேவா வாதே! ஜாதாதோத்4யாராவா
வாராத்4யா விர்பூ4தாஜீவா வாஜீதாத்ரா தீ3நா ஸேவா

106.ஸாநுமாந யம தீததாரக:
ஸாநுமாநய மதீத தாரக:
ஸாநுமாநயம் – அதீத தாரக:
ஸாநுமாநயமதீததாரக:

107.விராஜமாநா தஸமாந பூ4 – மா –
விராஜமாநாதஸமாநபூமா
வி – ராஜமாநாதஸமாநபூ4 மா
வி-ரா ஜ மாநாதஸ மா ந பூ4மா

108.அக்லிஷ்ட சித்ரமிதம் அத்ரம் அநாகி3வோக்தம்
சித்ராயுதாநி ஸுவசாநி புநஸ்ததாபி
க்ருத்யம் விபோ4: நிகமநீயம் அநந்ய ப4க்தை:
ஆராத்4யதாம் ஹரி: அஸௌ ப்ருதிவீத4ராத்மா

109.இதி கதயதி க்ருஷ்ணே கோ3பவ்ருத்4தா நித3த்4யு:
சரணம் அசரணநாநாம் சாத்3வல ச்யாமளாங்க4ம்
புலகித வநமாலம் புஷ்பகிஞ்சல்க ஜாலை:
புருஷம் அசல ச்ருங்கே புண்டரீகாயதாக்ஷம்

110.சதமக மணிசைல: ஸ்யாத் அஸௌ தேவதாத்மா
சரதி3 ஸமுதி3தம் வா தோயகாலஸ்ய தோகம்
சிரபரிசித பூர்வம் சேதஸாம் கிம் ந பா4க்3யம்
ந கிமித3ம் இதி சிந்தாம் ந வ்யதீயாய நந்த3:

111.ஆத்4யம் கிமேதத் அதி4தை3வதம் அத்பு4தாநாம்
ஆகாலிகம் ப2லம் உதைகம் இத3ம் சுபா4நாம்
ஏகீபவந் நிதி4ர் அஸௌ கிம் அபீ4ப்ஸிதாநாம்
இத்யந்வ பா4வி ஸவிதோ4பக3தை: ஸ தே3வ:

112.பீதாம்சுகே ப்ருதுலபா3ஹு புஜாந்தராலே
மேகா4பி4ஜந்மநி மித: ப்ரதி பி3ம்ப3 பு3த்4த்3யா
த4ந்யாநி கோ3ப நயநாநி ததாந்வபூ4வந்
க்ருஷ்ணே ச தத்ர ச கியந்தி க3தாக3தாநி

———————-

ஸ்ரீ யாதவாப்யுதயம் ( ஏழாவது ஸர்கம்) (603 – 711) 108 ஸ்லோகங்கள்
கோவர்த்தநோதாரணம்: (நாராயணீயம் – தசகம் 63)

1.வ்ரஜௌகஸோ விஸ்மய மந்தராக்ஷா
பா3லார்கவர்ணம் வஸநம் வஸாநம்
சைலோதிதம் தேவம் அதோபஸேது:
ஷ்யாமம் யுவாநம் சதபத்ர நேத்ரம்

2.யமாஹுர் அந்தர்பஹிர் அப்யலக்ஷ்யம்
யோகே3ச்வரம் யோகி3பிர் ஏவ த்ருச்யம்
தம் அத்ரிச்ருங்கே3 ஸமுதீக்ஷமாணா
கோ3பம் ஸதாம் கோ3பக3ணா: ப்ரணேமு:

3. ஸ தாந் அசேஷாந் ஸுத4யேவ த்ருஷ்ட்யா
ப்ரஹர்ஷயந் ப்ரத்யயித ப்ரஸாத:
ஸராமக்ருஷ்ணாந் ஸநகாதிக3ம்ய:
ஸ்வாமீ ஸதாம் ஸ்வாகதம் அந்வயுங்க்த

4. சரத்ப்ரவ்ருத்யேவ சசாங்கபா4ஸோ
வாசா ஹரேர் கோ3பதி4ய: ப்ரஸந்நா:
மிதோவிமர்சை: குமுதைர் இவாSSஸந்-
மிஷத்பி4ர் ஆஸாதித நிர்மலாஷா:

5. விதா4ந த3க்ஷா விபிநாச்ரயாஸ் தே
தத3ந்ய ஸம்ராத4ந வீதஸங்கா:
தமர்சயாமாஸுர் அதீநஸத்த்வா:
ஸம்ப்ரீணநை: சக்ர மகோபநீதை:

6. அநந்ய யோகா3த் அயஜந்த சைநம்
க்ருஷ்ணேந தேநைவ க்ருதாநுசாரா:
ஸமேக3கைலாஸ நிபை4: அஸங்க்யை:
ஸவ்யஞ்ஜநே: ஸாதரம் அன்னகூடை:

7. நிர்தா4ரிதார்தே2ஷு நிஜோபதே3சாத்
ந்யஸ்தோபஹாரேஷு மஹீத4ரார்த2ம்
அர்ச்யத்வம் ஆசார்யகம் அப்யயாஸீத்
கோ3பேஷு க்ருஷ்ணோ பு4வநேஷு கோ3ப்தா

8.உபாஹரந் யாதி ஸபா¬4ஜநார்தம்
ப3லத்விஷோ வல்லவ வம்சவ்ருத்4தா:
பரேண பும்ஸா பரிக்ருஹ்யமாணை:
ப்ராப்தம் ப2லம் புஷ்ப ப2லாதிபி4ஸ்தை:

9. ம்ருத்யூபஸிக்தை: பு4வநைர் அசேஷை:
அநந்ய த3த்தைர் அபி ஹவ்யகவ்யை:
அலப்த4 பூர்வாம் அப4ஜத் ததா3நீம்
கோ3பா ஹ்ருதைர் ப்ரீதிம் அசேஷ கோ3ப்தா

10. விதிப்ரயுக்தே ஹவிஷி ப்ரபூ4தே
ஸம்பு4ஜ்யமாநே ஹரிணா ஸமக்ஷம்
அநாக3ம ச்ராந்ததி4யோSபி தத்ர
ச்ரத்4தா3ம் அவிந்த3ந்த ஸமக்3ரதோஷா:

11. அம்ருஷ்யமாணோ விஹதாம் ஸ்வபூஜாம்
அக்ஷ்ணாம் ஸஹஸ்ரேண ததா3 மஹேந்த்3ர:
அநேஹஸம் ரக்த சிலீந்த்4ர ஜாலை:
ஆகாலிகை: அஞ்சிதம் அந்வகார்ஷீத்

12.அவாஞ்சிதாந்யூநபய: ப்ரதா3நாந்
ஆராத4காந் காலம் இயந்தம் இந்த்ர:
ஆஹாரகர்ஷாத் அபிஹந்தும் ஐச்சத்
க்ருதாந் அபிக்ஞேஷு கிம் ஆந்ருசம்ஸ்யம்

13. அதாSSஜுஹாவ ப்ரதிகா4நுஷங்காத்
கோ4ராசயோ கோ4பவிமர்த3 காங்க்ஷீ
ஸமேஷ்யதாம் ஸம்ப4வம் அர்ணவாநாம்
ஸம்வர்தகம் நாம க3ணம் க4நாநாம்

14.ப்ரதீபிதாந் கோபஹுதாசபூ4ம்நா
பீதோததீ4ந் வாரித4: ஆயுதௌ4கா4ந்
மருத்பு4ஜேந த்வரிதம் மருத்வாந்
ப்ராயுங்க்த கோ4ஷாபி4முகம் ஸகோ4ஷாந்

15. ப்ரகல்பயந்த: பரிவேஷ சக்ரம்
ப்ருந்தாவநே விஹ்வல கோ3பப்3ருந்தே
ஸமீரநுந்நா: ஸஹஸா பயோதா:
சக்ரஸ்ய தே சாஸநம் அந்வதிஷ்டந்

16. தடித் ஸஹஸ்ரேண விதீப்த நேத்ர:
ஸமேத வஜ்ரோ த்4ருதசித்ரசாப:
அதர்க்யதேந்த்ர: ஸ்வயம் அப்4ரவாஹ:
காலாத்மநா பூ4மிகயேவ கேலந்

17. அஸூயதா வஜ்ரப்4ருதா ப்ரயுக்தாம்
ஆகாலிகீம் ப்ராவ்ருஷம் ஆதி3தே3வ:
ஆஷாநிரோத4ம் ஜகதாம் திஷந்தீம்
நிரோத்4தும் ஐச்சந் நிஜயா ந சக்த்யா

18. வியத்பயோதி4ம் பரித: பயோதை
வேலாதமாலைர் இவ வர்த4மாநை:
ஜிகா4ம்ஸதா கோ3பக3ணாந் மகோ4நாத்
சந்நேந தஸ்தே ம்ருக3யார்த்திநேவ

19. அத்ருஷ்யரூப: ஸ ததா மருத்வாந்
அம்போ4முசாம் அந்தரதோSவதஸ்தே
அபாரயந் த்3ரஷ்டுமிவ த்ரிதா4ம்ந:
தீ3ப்திம் தி3வாபீ4த இவாதிஸூர்யாம்

20. அமர்ஷவேகா3த் அசமத்க்ரியோத்தாத்
ஜிக்ருக்ஷதா வஜ்ரம் அகுண்டவீ ர்யம்
அலக்ஷி ஜீமூதரதே மகோ4நா
மோக4க்ரியோ முக்த இவேந்த்3ரசாப:

21.ஸுதீவ்ர ஹுங்கார ப்4ருதோ நிநாதை:
ஸௌதா3மநீ தர்சித தர்ஜநீகா:
மருத்வதாக்ஞா விமுகாந் அபீ4க்ஷ்ணம்
நிர்ப4ர்த்ஸயாம் ஆஸுர் இவாம்பு3வாஹா:

22.க்ஷண ப்ரபா4: தத்க்ஷணம் அந்தரிக்ஷே
ப்ராயேண கோ4பாந் க்3ரஸிதும் ப்ரவ்ருத்தா:
ப3பா4ஸிரே வாஸவரோஷ வஹ்நே:
ஜ்வாலாக்ர ஜிஹ்வா இவ ஜாதலௌல்யா:

23.கிம் அந்தரிக்ஷேண க4நீப3பூ4வே
கிம் உத்திதம் த்4வாந்தம் அஹீந்த்3ரலோகாத்
மூலம் கிமேதத் ப்ரளயார்ணவாநாம்
இதீவ மேநே மலிநாப்4ரமாலா

24.வ்ரஜோபமர்தம் ஸமயோ விதா4ஸ்யந்
ப3பா4ர நம்ரேண பயோத மூர்த்4நா
மஹீயஸீம் வாஸவசாபலேகாம்
மாயாப்ரதிஷ்டாம் இவ மால்யசேஷாம்

25.கடோர க3ர்ஜாபடஹ ப்ரணாத:
கரப்ரஸூநைர் அவகீர்ய ப்ருத்வீம்
க்ஷணப்ரபா4பி4ர் க4டிதாங்க3ஹார:
கால: ப்ரதுஷ்டாவ யுகாந்த ந்ருத்தம்

26.ப்ரணுத்4யமாநா: ப்ரப3லைர் ஸமீரை:
ஆப்லாவயாமாஸு: (ர்) அமந்தகோ4ஷா:
மஹீம் அபர்யாய நிபீதமுக்தை:
ஆத3ந்வதைர் அம்பு3பி4ர் அம்பு3வாஹா:

27.அங்கா3ர ரூக்ஷஸ்தநயித்நு பூர்ணாத்
ஐரம்மதே தேஜஸி தப்யமாநாத்
விஹாயஸோ நூநம் அபூ4த் விலீநாத்
விஷ்வங்முகீ வ்ருஷ்டிர் அவாரணீயா

28.ப்ரதீ3ப்த வித்4யுத்க3ண துர்நிரீக்ஷாந்
ஸோடும் வ்ரஜா: ச்ரோத்ர விகா4திகோ4ஷாந்
ந சேகுர் ஆவர்ஜித சக்ரசாபாந்
தா4ராசர ச்ரேணிமுச: பயோதாந்

29.ஸஹுங்க்ருதா: ஸாமி நிமீலிதாக்ஷா
தீ3ர்கோ4ருச்ருங்கா3 த3ரபு4க்நவக்த்ரா:
ப்ரத்யக்3ரஹீஷு: ப்ரதிபந்நரோஷா
தா4ரா: க்ஷணம் தை4ர்யப்4ருதோ மஹோக்ஷா:

30.ஸ்தநாஹித ஸ்வஸ்திக பா3ஹுப3ந்தா4:
ஸ்த்யாநாலகா: ஸந்நதவக்த்ர பத்மா:
விலக்3நதே3ஹா வஸநைர் ந்யஷீத3ந்
வ்ரஜ ஸ்த்ரியோ வாதி3த த3ந்தவீணா:

31.சலத்4பலாகோல்ப3ண சங்கமாலா
பயோத4ர வ்யக்தித4ரோர்மிஹாரா
ப்ராவ்ருட்புந: ஸம்வவ்ருதேதி கோ4ரா (வவ்ருத அதிகோரா)
ஸம்வர்த ஸிந்தோ4ர் இவ த4ர்மபத்நீ

32.க3ம்பீ4ர க3ர்ஜாபடஹ ப்ரணாத3ம்
ப்ராரப்3த4 ஜஞ்ஜாநில நாத3கீ3தம்
தடித்பி4ர் ஆபாதி3த தாண்டவம் தத்
காலஸ்ய ஸங்கீ3தம் அபூர்வம் ஆஸீத்

33.வித்யுத்க3ணைர் ஸம்திதயா ஸமந்தாத்
வ்ரஜே மருத்வாந் ம்ருக3யாம் இவேச்சந்
ஸமாவ்ருணோத் ஸாந்த்ரதமிஸ்ர தா4ம்நா
மேகா4த்மநா வாகு3ரயா வநாத்3ரீந்

34.ஆஸார தா4ராச்சுரிதேந்த்ர சாபை:
மேகை4ர்திஷா மாக4வதீ சகாஷே
ஆமுக்த முக்தா கு3ணரத்நதா¬3மை:
ஸிந்தோ4ர் அபத்யைர் இவ தீ4ரநாதை:

35.ஹுங்காரவந்த: ஸ்தநிதைர் உதா3ரை:
க்ஷணப்ரபா4 காஞ்சந வேத்ரபா4ஜ:
புரந்தரஸ்யேவ புர: ஸராஸ்தே
ப்ரசேருர் உத்ஸாரித கோ3பவர்கா3:

36.ப்ரக்ருஷ்ட வஜ்ராயுத4 சாபசிஹ்நாம்
பௌரஸ்த்யவாதேந க்ருதப்ரகம்பாம்
காலஸ்ய க்ருஷ்ணாம் இவ கேதுமாலாம்
காதம்பி3நீம் ப்ரேக்ஷ்ய ஜநச் சகம்பே

37.பயோமுசாம் பங்க்திர் அஸஹ்யதா4ரா
பூ4ப்4ருத்க3ணாந் பே4த்தும் இவ ப்ரவ்ருத்தா
விடம்ப3யாமாஸ விசேஷ பீ4மாம்
க்ருதாந்த கோபோல்லஸிதாம் க்ருபாணீம்

38.பயோதபா4ரை: நமிதம் நப4: கிம்
சேஷாஹிநா பூ4மிர் உத ப்ரணுந்நா
அதூ3ரத: ஸம்புடபா4வபா4ஜோ:
ஆஸீத் தயோர் அந்தரம் அல்பசேஷம்

39.ப்ராய: ப்ரகீர்ணாசநி விஷ்புலிங்கை:
லோகாஸ்ததா3 லோசநரோத4ம் ஆபு:
பயோதரூபேண விவர்தமாநை:
பர்ஜந்ய கோபாநல தூ4மஜாலை:

40.அலாதகல்பா: கரகாஸ் த்ரிலோகீம்
ஆபூரயந் அத்பு4த பீ4மரூபா:
யுகா3ந்த வாத்யாரபஸாவதூ4தா:
ஸம்பூ4ய தாரா இவ ஸம்பதந்த்ய:

41.சகாஸ சஞ்சத்கரகாஸ்திமாலா
காதம்பிநீ கண்டகபீ4ஷணா த்4யௌ:
வஜ்ரௌக4 நிஷ்பேஷம் அஹாட்டஹாஸா
மூர்த்திஸ்ததா மோஹகரீவ ரௌத்3ரீ

42.சதஹ்ருதா3பி4ர் த்4ருதஹேமகக்ஷ்யா
தா4ராத4ரா: ஸேந்த்ரத4நுஷ் பதாகா:
அதப்4ரகோ4ரத்வநயோSSநு சக்ரு:
ஸப்தஸ்ருதாம் சக்ர மதங்க3ஜாநாம்

43.அஹீந்த்ர போ4க3ப்ரதிமா: பதந்த்ய:
தா4ராஸ்ததா கோ4¬ரமருத் ப்ரணுந்நா:
அபா4வயந் பீ4ம பயோத நக்ரம்
வ்யோமார்ணவம் வீசிக3ணாவகீர்ணம்

44.ஆஸார துர்லக்ஷ தடித் ப்ரகாஷம்
அந்யோந்ய ஸங்கீர்ண ஹரித்விபா4க3ம்
ஆஸீத் அஸஹ்யஸ்தநிதம் ப்ரஜாநாம்
அபி4ந்ந நக்தம் திவம் அந்தரிக்ஷம்

45.தடித் ஸ்வபா4வேந தம: ப்ரக்ருத்யா
நிர்ஹ்ராத ரூபேண ஜலாத்மநா ச
விவர்ததே விச்வம் இதீவ கோ3பா:
ப்ராயோ ந சிந்தார்ணவ பாரம் ஆபு:

46.ப்ரவர்த்தமாநாந் ப்ரதிஸர்க3 க்லுப்தௌ
பஷ்யந் க4ணாந் பாசப்4ருதாSப்யவார்யாந்
அபீ4தி முத்ரா மது4ரேண கோ3பாந்
ஆச்வாஸயாமாஸ கரேண சௌரி:

47.யத் அர்ச்சநாதாத் ஆபதி3யம் ப்ரஸக்தா
தேநைவ கோ3பாலக3ணஸ்ய கு3ப்திம்
அரோசயத் கர்தும் அசேஷகோ3ப்தா
ராமேண ஸம்மந்த்ர்ய ரதாங்க3பாணி:

48.ஸ லீலயா மேரும் இவ த்விதீயம்
கோ3வர்தநம் கோ3பகுல ப்ரதீ3ப:
நவப்ரரூடம் நிஹிதைக ஹஸ்த:
நாகோ3 நலஸ்தம்பம் இவோஜ்ஜஹார

49.அதோ4முகாவஸ்தித மேருகல்பம்
சைலம் தம் உத்காய சரண்ய கோ3ப:
உதஞ்சயந் ஸத்வரம் ஊர்த்4வமூலம்
சக்ரே மஹேந்த்ரம் சமிதார்த்த4 க3ர்வம்

50.ப2ணாபி4ராம ப்ரஸ்ருதாங்கு3லீக:
ப்ரியாங்க3ராக வ்யதிஷங்க பாண்டு:
பு4ஜஸ்ததீயோ கி3ரிணா பபாஸே
பூ4மண்டலேநேவ பு4ஜங்கராஜ:

51.ஆ(அ)பு4க்ந ரக்தாங்குலி பஞ்ஜரம் தத்
ரத்னோர்மிகா ரச்மி சலாகமந்த:
நவோதக க்ஷௌம வ்ருதம் வ்யபா4ஸீத்
சத்ரப்ரகாண்டம் ஹரிபா3ஹுத3ண்டே4

52.விஹாரபத்ம ஸ்ப்ருஹயேவ க்ருஷ்ண:
பு4ஜாத்ரிணா பூ4மித4ரம் த3தா4ந:
ஸ்வசேஷபூ4தஸ்ய ஹலாயுத4ஸ்ய
ப்ராசீம் அவஸ்தாம் ப்ரதயாம் ப3பூ4வ

53.நிவாஸபூ4தே நிகிலஸ்ய தஸ்மிந்
பா3லாக்ருதௌ பி3ப்4ரதி சைலம் ஏகம்
ஸவிஸ்மயாந் வீக்ஷ்ய ஜஹாஸ கோ3பாந்
ஸம்ப்ரீதி லக்ஷ்யேண ததக்3ரஜந்மா

54.ஸ காலிகா காலக்ருபாணிகாநாம்
தா4ராசதைர் ஆஹத ஸந்தி4ப3ந்த:
அவாஸ்ருஜத் க்ஷிப்ரதரம் க்ஷரத்பி4:
தா4து த்ரவைர் நூநம் அஸ்ருஞ்சி சைல:

55.ஸகை3ரிக: தஸ்ய கி3ரே: ஸமந்தாத்
விலம்பி3தோ வர்ஷபய: ப்ரவாஹ:
விதாநபர்யந்தஜுஷோ விதேநே
விடம்ப3நாம் வர்ண திரஸ்கரிண்யா:

56.ஐரம்மதார்ச்சி வ்யதிஷங்க3 தீ3ப்த:
பாணௌ ஹரேர் அத்ரிபதிஸ் சகாசே
ப்ரத்யச்ரமிந்த்ரேண முமுக்ஷிதாநாம்
ப்ரயுக்தம் உத்காத இவாசநீநாம்

57.ஸ பா3ஹுத3ண்டேந வஹந் ஸலீலம்
ப்ரவால கல்பாங்குலி பஞ்ஜரேண
மஹீத4ர ச்சத்ரம் அநந்யவாஹ்யம்
மாயாமயீம் வ்யாகுருதேவ லீலாம்

58.கரால ரூக்ஷா (ஆ) க்ருதி வர்ணபே4தாந்
காலாக்னி நிர்வாபணகல்ய வ்ருத்தீந்
ருரோத4 சைலீக்ருதயா ஸ்வசக்த்யா
ப்ராயோ க4நாந் பர்வத கூடகல்பாந்

59.ப்ருத்வ்யா யதாவத் ப4ரிதம் கி3ரே: தத்
மூலம் நிவாஸாய க3வாம் ப3பூ4வ
க்3ராஸாநுபா4வக்ரஹணார்ஹம் ஆஸீத்
அக்ரம் ச தஸ்யாநதிவிப்ரக்ருஷ்டம் (தஸ்ய அநதி)

60.உதஞ்சிதஸ்யா(ஆ)த்ரிபதேர் உபாந்தே
பய: ப்ரவாஹா நிபி3டம் பதந்த:
அதந்வத ஸ்பாடிக வப்ரசோபாம்
அந்தர்க3தைர் அஸ்தப4யை: அவேக்ஷ்யாம்

61.அலப்த4 ஸூர்யேந்துகர ப்ரவேஷே
மூலே கி3ரே: ஆவஸதாம் ஜநாநாம்
ஸ்வலோசந த்3வந்த்3வ விஹாரபே4தாத்
நக்தம் திநாந்யாSSதநுதே ஸ்ம நாத:

62.முகுந்தகா3த்ரம் மணிதர்பணாப4ம்
சாயாபதேஷேந விகா3ஹமாநை:
ஸகோ3த4நைஸ் தத்ர ஸுரேந்த்ரபீ4த்யா
கோ3பைஸ்ததா கூ3டம் இவாவதஸ்தே

63.பி3ப4ர்த்தி க்ருஷ்ண: ஸுகுமார கா3த்ர:
க்ஷமாத4ரம் தேந விபா4வயாம:
ததக்ரஜோஸௌ பி3ப்4ருயாத் அசேஷாம்
ப3ல: க்ஷமாம் இத்யவதந் வ்ரஜஸ்தா:

64.ப3பு4 : ஸ்வசாகாக்3ரதிதாக்ரபாதை3:
தபோத4நை: ஸாகம் அத4: சிரோபி4:
க்ருதாபி4முக்யா: க்ருதிநோ முகுந்தே
தப: ப்ரவ்ருத்தா இவ தத்ர வ்ருக்ஷா:

65.அதோ4முக2ஸ்யாத்ரிபதே: த்ருணாநி
ஸ்ப்ருஷ்ட்வா முகுந்தே3ந நித3ர்சிதாநி
ஜாதஸ்ப்ருஹா ஜக்3ரஸிரே ஸஹர்ஷம்
கா3வஸ் ததா கிஞ்சித் இவோந்நமந்த்ய:

66.மணிப்ரதீ3பைர் அதமாம்ஸி கோ3ப்ய:
ப்ரவிஷ்ய ரம்யாணி கு3ஹாக்3ருஹாணி
அஸ்ப்ருஷ்ட சீதோஷ்ணம் அயத்ந லப்த4ம்
ஸ்வஸ்தா2சயா: ஸ்வர்க3ம் இவாந்வபூ4வந்

67.யதா2புரம் தத்ர ஸபுத்ரதா3ரை:
அச்சிந்ந கோ3தோ3ஹந மந்தநாத்4யை:
ஸ்வப்நாவபோ3த4 ப்ரப்4ருதீநி கோ3பை:
ஸிஷேவிரே விஸ்ம்ருத பூர்வவாஸை:

68.அஸ்ப்ருஷ்ட தா4ரா ஜலபி3ந்து3ஸேகை:
அகம்பமாநைர் அபத3ந்தவீணை:
கோ3பீஜநைர் ஆததி4ரே விஹாரா
கிரீந்த்3ரமூலே க்3ருஹ நிர்விசேஷம்

69.வநேசரா கோ3பக3ணைர் ஸமேதா
விமுக்த பர்ஜந்ய ப4யா விசேரு:
மஹீதரச்சத்ரதரே முகுந்தே
வந்யாநி ஸத்வாநி ச தத்ர கோ3பி4 :

70.ப்ரபூ4த தா4ரா ப்ரதிபந்ந சைத்யம் (அபி)
(ஆப்தார) ப்ராப்தாரம் அத்ரிம் ப்ரபு4ர் அத்பு4தாநாம்
ஸுதர்சனாத் அப்யதி4காம் அநைஷீத்
பவித்ரதாம் பாணிஸரோஜயோகா3த்

71.முகுந்த ஹஸ்தாம்பு3ருஹாதி4 ரோஹாத்
ப்ராப்த: ச்ரியம் மேருமுகைர் அலப்4யாம்
வர்ஷாபதேசேந கி3ரி: ஸ லேபே4
நகா3தி4பத்யார்ஹம் இவாபி4ஷேகம்

72.மதோ3ல்ப3ணாநாம் இவ வல்லவீநாம்
கீ3தம் க3ணை: சௌரி கு3ணாநுப3ந்த4ம்
கு3ஹா விசேஷைர் த்4ருவம் அந்வவாதீத்
கோ3வர்த4நோ கோ3பக3ணாபிநந்த்4ய:

73.கராக்ரயந்த்ரே க4டிதேந க்ருஷ்ண:
ஸவாரிணா ஸாநுமதாSபி4கு3ப்தாந்
அலம்ப4யத் கோ3பகணாந் ஸதாராந்
தா4ரா க்3ருஹாப்4யந்தர வாஸ ஸௌக்யம்

74.அசிந்த்ய சக்தேர் அகுமாரயூந:
கௌமார லீலா கவசேந குப்தம்
ப3லம் ததக்3ராங்குலி ஸம்ச்ரிதாத்3ரே:
தாவத் பரிச்சிந்நம் அபோ3தி4 கோ3பை:

75.நிமேஷநிஷ்ட்யூத யுகா3நி யாஸாம்
யேப்4யோ நிரோத4வ்யஸநாந்யபூ4வந்
தாஸாம் ஸ தை: ஸார்த4ம் அபூ4த் ஸமீக்ஷ்ய:
வாமப்4ருவாம் வல்லவ யூதநாத:

76.க்ருதார்தபா4வம் ப்4ருஷம் ஆத3தா4நே
க்ருஷ்ணாங்க3 ஸம்ஸ்பர்ச விலோகநாதௌ
அயந்த்ரிதாபிஸ் சிரம் ஆசஷம்ஸே
வர்ஷாநு வ்ருத்திர் வ்ரஜஸுந்தரீபி4 :

77.தா4ராநிபாதை: ஸ்தநதாம் க4நாநாம்
அக்ஷப்ரமாணைர் அபி4ஹந்யமாந:
ஆகஸ்மிகீம் அந்வப4வத் ஸ சைல:
வஜ்ரவ்யதா2ம் வாஸவரோஷ ஜாதாம்

78.தம் ஏக ஹஸ்தாங்குலி யந்த்ர லக்3நம்
தா4ராஹதம் தா4ரயதஸ் த்ரிதா4ம்ந:
அமுக்தபா3ல்யஸ்ய ஸமக்3ர சக்தே:
க்ஷணார்த4வத் ஸப்த திநாந்யதீயு:

79.ஸ தாத்ருசாந்ஸ் தோயப்4ருதோ யுகா3ந்தே
ஸ்வாஸாநிலை: சோஷயிதும் க்ஷமோபி
மஹேந்த்ர தர்பாத்யய மாத்ரகாங்க்க்ஷி
ப்ரக்யாபயாமாஸ கிரே: ப்ரபாவம்

80.ஏகத்ர ஸம்ரக்ஷித க்ருஷ்ணமேகே4
கோ3த்ரேண சைகேந க3வாம் குலாநி
அசேஷ கோ3த்ரௌகபி4தா நியுக்தை:
மேகா4யுதைர் மோக4தமைர் பபூ4வே

81.வ்ரஜோபமர்தே விததே ஸுரேந்த்ர:
ஸ்வயம் வ்ருதோபத்ரபயா பி4யா ச
துநோதி மாம் இந்த்ரபதம் து3ரந்தம்
கிம்பௌருஷம் கேவலம் இத்யதுக்க்யத்

82.நிவ்ருத்தரோஷே நிப்4ருதேபி சக்ரே
ஸந்தர்ஷித ஸ்வாமி நிதேசஸங்க்கா3:
வவர்ஷுர் உக்3ராம் முஹுர் அஷ்ம வ்ருஷ்டிம்
வைரோபபந்நா இவ வாரிவாஹா:

83.நிவார்ய துர்வாரஜவாந் பயோதாந்
நாத2ம் ஸதாம் நந்தஸுதம் ப்ரபித்ஸு:
கரம்பி3த ப்ரீதிப4ய: க்ஷணார்த்தம்
வ்யக்திம் ப4ஜந் வ்யோமதலேSவதஸ்தே

84.க்ரமேண ப்ருத்வீம் அபி4க3ந்துகாம:
ஸ்வேதா ப்4ரபர்யாய க3ஜாதி4ரூட:
விலோசநைர் வ்யஞ்சித பத்ம ஸம்பத்
வர்ஷாத்யயோ மூர்த இவாப3பா4ஸே

85.புந: ப்ரஸந்நாம் புருஹூததா3ந்த்யா
பச்யந் தி3வம் ப்ராணப்4ருதாம் அதீ4ச:
தமத்ரிம் அவ்யாஹத திவ்யலீல:
ஸந்தோலயாமாஸ நிவேசயிஷ்யந்

86.விலக்ஷவ்ருத்யைவ திரோஹிதேஷு
மேகே4ஷு விச்ராந்த விகத்தநேஷு
ஸ்தாநே நிவேசாத் அசலீ சகார
ச்சத்ராசலம் சௌரி: அகி2ந்நபா3ஹு:

87.உத்க்ஷிப்யமாண: பரிவர்த்யமாந:
ஸம்ஸ்தாப்யமாநோபி ததைவ பூ4ய:
ஸ தஸ்ய ஸங்கல்பவசேந பே4ஜே
சைலோ ந சைதில்ய கதா ப்ரஸங்கம்

88.வ்யபேத சைல வ்யவதா4ந த்ருச்ய:
விபூ4ஷித: ஸ்வேதகணை: ஸ பா3ல:
திசாப்திர் ஆமோதம் அபௌ4ம போ4க்யம்
தி3வ்யைர் அவாகீர்யத புஷ்பவர்ஷை:

89.நிவேஷ்ய க்ருஷ்ணம் சகடீ ரதாக்ரம்
நாதோபசாரைர் உபஸேதிவாம்ஸ:
ஸகோத4நா: ஸ்வம் வ்ரஜம் ஆவ்ரஜந்த:
ஸங்கீத லீலாம் அப4ஜந்த கோ3பா:

90.கச்சிந்ந கிந்நோஸி வஹந் கிரீந்த்ரம்
கச்சிந்ந விம்லாயதி பாணிபத்மம்
இதி ப்3ருவாணா: ஸுஹ்ருதோ முகுந்த3ம்
பர்யாகுலா: பஸ்ப்ருஷு: அங்கம் அங்கம்

91.அதாவதீர்ய ஸ்வயம் அந்தரிக்ஷாத்
அநுஞ்சிதைர் ஆவததாந் அவர்ஷாத்
விலக்ஷசித்தோ வஸுதேவஸூநும்
வல்கு3ஸ்மிதம் வஜ்ரப்4ருத் ஆஸஸாத3

92.புரோததா4ந: ஸுரபி4 ம் ப்ரதீக்ஷ்யாம்
ஆஜக்முஷீம் ஆத்மபு4வோ நியோகா3த்
அபத்ரபா க3த்க3தம் ஆப3பா4ஸே
ப3த்3த்4வாஞ்சலிம் பா3லம் உபேந்த்ரம் இந்த்ர:!!

93.நாத த்வயா நர்மவிஹாரபா4ஜா
விமோஹிதோ விப்ரதிஸாரிதச்ச
அகிஞ்சநஸ் த்வாம் அஹமாச்ரித: ஸந்
க்ஷிப்தாபகாரோ ந ப3ஹிஷ்க்ரியார்ஹ:

94.க்ருதாபராதே4ஷ்வபி ஸாநுகம்பம்
க்ஷேமங்கரம் க்ஷேத்ர விவேசகாநாம்
விஷ்வோபகாராத்4வர ப3த்4த3தீக்ஷம்
வேத்4யம் பரம் வேதவிதோ விது3ஸ்த்வாம் (வதந்தி)

95.நிக்ருஹ்ணதஸ் தே ஸ்ருஜதச்ச வர்ஷம்
நிமித்தபா4வே நிஹிதைஸ் த்வயைவ
ப்ரவர்த்த தே நிஷ்ப்ரதிகோ4 விஹார:
ஸ்வயம் ப்ரயுக்தைர் இவ யந்த்ரபே4தை:

96.அநந்ய ஸாதா4ரண பாரமேஷ்ட்யாத்
அந்யாந் அசேஷாந் அதிஸந்ததா4நாத்
கோ3பாயிதும் பாரயதி த்ரிலோகீம்
கோ3பாயமாணாத் அபி ந த்வதந்ய:

97.வ்ரஜௌகஸாம் நாத திவௌகஸாம் வா
விபத்ப்ரஸங்கே3 விஹிதாவதார:
ஏகஸ்த்வமேவ ஸ்வயம் ஈப்ஸிதாநாம்
த3யாஸஹாயோ நியமேந தா3தா

98.ஸ்வரூபதோ விக்ரஹதச்ச விஷ்வம்
நித்யம் த்வயைகேந த்4ருதம் யதேதத்
ததேகதேசோத் வஹநாத் அமுஷ்மாத்
ந விஸ்மயம் தத்வவிதோ3 ப4ஜந்தி

99.ப்ரயோஜிதோஹம் த்வயி ப4க்திப3ந்தா4த்
கோ3பி4 : ஸ்வலோகாத் உபஸேதுஷீபி4 :
இச்சாமி ஸம்ரக்ஷித கோ3வ்ரஜம் த்வாம்
ஸ்தாநே க3வாம் இந்த்ர தயாபிஷேக்தும்

100.திரோஹிதாம் அம்ப4ஸி விந்ததா கா3ம்
பூர்வ த்வயா போத்ரிவரேண லப்தா4
நிருக்த நிஷ்ணாத க்ருதாப்யநுக்ஞா
வ்யக்திம் புநர்யாது சுபா4 த்வதாக்யா

101.உபேந்த்ர பூ4தாத் பவதோபி பூ4ம்நா
மாந்யோ மநுஷ்யாபி4நயே மயா த்வம்
அப்யர்தநாம் ஆதரதஸ் ததேநாம்
ப்ரதிச்ச விஷ்வம்பர விஷ்வபூ4த்யை

102.இதி ப்3ருவாணோ மக4வாந் த்4ருதாத்ரே:
ச்ராந்திம் ஜகத்தாதுர் இவாபநேஷ்யந்
த்யாதோபயாதாம் த்ரிதச ப்ரணேதா
திவ்யாபகா3ம் தர்ஷயதி ஸ்ம தேவீம்

103.அபௌம கங்காபயஸா ப்ரபூர்ணாம்
ஆவர்ஜயந் வாரணராஜ க4ண்டாம்
அசேஷ ஸாம்ராஜ்ய பதாபிஷிக்தம்
கு3ப்த்யை க3வாம் கோத்ரபி4த் அப்யசிஞ்ஜத்

104.ததங்க ஸம்ஸ்பர்ச வசேந த4ந்யை:
ஆப்லாவ்யமாநாம் அபிஷேகதோயை:
அபேதபா4ராம் இவ பூ4ததா4த்ரீம்
உல்லாகி4தாம் ப்ரைக்ஷத நாகநாத:

105.க்ருதாபிஷேக: க்ருதிநா மகோ4நா
கு3ப்தேந கோவிந்த இதி ஸ்வநாம்நா
க்ருதப்ரஸாத: ப்ரஜிகா4ய க்ருஷ்ண:
ஸ்வர்கா3திரோஹாய புந: ஸுரேந்த்ரம்

106.ப்ரதிக3தவதி யூதே புஷ்கலாவர்த்தகாநாம்
திவி புவி ச நியத்யா தீர்க4 நித்ரோஜ்ஜிதாநாம்
குணக3ரிம ஸம்ருத்தம் கோகுலம் வீக்ஷ்ய துஷ்யந்
குருபிர் அபிநியுக்தாம் ஆசிஷம் ப்ரத்யக்ருண்ஹாத்

107.முகுளித ரவிதா4ம்நா தேஹதீப்த்யைவ முஷ்ணந்
ஜலத கதந ஜாதம் ஜீவலோகஸ்ய ஜாட்யம்
வ்யசரத் அசலபோ4கே3 சாரயந் தே4நுசக்ரம்
பிசுநித நிஜமாயாம் பூ4ஷயந் பிஞ்சமாலாம்

108.ப்ரணிஹிதம் அதி4ரோஹந் ப்ராக் இவாத்ரிம்
அவமத புருஹூதை: அர்ச்சிதோ கோ3ப ப்3ருந்தை:
வ்ரஜபதிர் உபஸீதந் பா3லயோக்யாந் விஹாராந்
வநசர பரிப3ர்ஹாம் வத்ஸபாலை: ஸிசேவே

109.நாத: ஸோயம் சிஷுரபி ஸதாம்
நந்தகோபஸ்ய ஸூநு:
ப்ராய: சைல: ப்ரதிநிதி4ர் அஸௌ
பத்மநாபஸ்ய பும்ஸ:
கிம் ந ஸாத்யம் ஸுரபதி முகை:
கிம்பசாநைஸ் ததந்யை:
ஸாகம் தா3ரைர் இதி கில ஜகுஸ்தத்ர
ஸம்பூ4ய கோ3பா:

ஸ்ரீ கோவர்த்தந வர்ணனையில் ஆரம்பித்து ஸ்ரீ கோவர்த்தநோற்சவத்தில் நிறைவுற்றது

——————————-

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ ஆளவந்தார் அருளிச் செய்த ஸ்ரீ கீதார்த்த ஸங்க்ரஹம் ஸ்லோகங்கள் /ஸ்ரீ வாதிகேஸரி அழகியமணவாளச் சீயர் அருளிச் செய்த “பகவத் கீதை வெண்பா”/ ஸ்ரீ கீதாஶ்லோகார்த்த ஸாரம் —

ஸ்ரீ: எம்பெருமானாரருளிச் செய்த ஸ்ரீ: ஆளவந்தார் தனியன்

யத் பதாம்போருஹ த்யாந வித்வஸ்தா ஶேஷ கல்மஷ:
வஸ்துதா முபயாதோஹம் யாமுநேயம் நமாமிதம்

1. கண்ணாநீ பார்த்தர்க்குக் காத்தற் கினிதுரைத்த
திண்ணார் திறபருளுஞ் சீர்கீதை – யெண்ணாரு
நன்பொருளை யெங்கட்கு நாதா வருளுதலாற்
புன்பொருளிற் போகா புலன்.

2. மாதவன் மாமாது மாறனும்வண் பூதூர்வாழ்
போதமுனி யுந்தந்தம் பொன்னடிக்ண் – மீதருள
வுச்சிமேற் கொண்டே யுயர்கீதை மெய்ப்பொருளை
நச்சிமேற் கொண்டுரைப்பன் னான்.

3. நாத னருள்புரியு நற்கீ தைன்படியை
வேதம் வகுத்த வியன்முனிவன் – பூதலத்துப்
பாரதத்தே காட்டும் பதினெட்டோத் தும்பகர்வன்
சீர்த்தழைத்த வெண்பாத் தெரிந்து.

4. வேதப் பொருளை விசயர்க்குத் தேர்மீது
போதப் புயன்ற புகழ்மாயன் – கீதைப்
பொருள்விரித்த பூதூர்மன் பொன்னருளால் வந்த
தெருள்விரிப்ப னந்தமிழாற் றேர்ந்து.

5. தேயத்தோ ருய்யத் திருமா லருள்கீதை
நேயத்தோ ரெண்ணெய் நிறைவித்துத் – தூய
தெருணூல தேபெரிய தீபத்தை நெஞ்சி
லிருணூற வேற்றுகேன் யான்.

———————

ஸ்ரீமத்பகவத்கீதா ஸாரம்:
கீதாஸாரம்:
1) ஸ்வதர்ம ஜ்ஞாந வைராக்ய ஸாத்ய பக்த்யேக கோசர:
நாராயண: பரம் ப்ரஹ்ம கீதாஶாஸ்த்ரே ஸமீரித:

ஸ்வதர்மஜ்ஞாந வைராக்ய ஸாத்ய பக்த்யேக கோசர: –
தன் (வர்ணாச்ரம) தர்மரூபமாயிருக்கும் கர்மயோகத்தாலும், ஞானயோகத்தாலும்,
இதரவிஷயங்களில் பற்றின்மையாலும் உண்டாகும் பக்தியொன்றுக்கே விஷயமாகுமவனாய்
பரம்ப்ரஹ்ம – பரப்ரஹ்மமான, நாராயண: – நாராயணன்,
கீதாஶாஸ்த்ரே – கீதையாகிற ஶாஸ்திரத்தில்,
ஸமீரித: – அறிவிக்கப்பட்டுள்ளான

6. சுத்தியாற் னெஞ்சிற்றந் தொல்கரும ஞானத்தா
லத்தியா தொன்றை யறந்துறந்தோர் – பத்தியா
னண்ணும் பரமனா நாரணனே நற்கீதைக்
கெண்ணும் பொருளா மிசைந்து.

தொல் கரும ஞானத்தால் – பழமையான உபாயங்களான கர்ம யோகத்தாலும், ஞான யோகத்தாலும்,
சுத்தி ஆர் தம் நெஞ்சில் – பரிசுத்தி யடைந்த தம் நெஞ்சில், ஒன்றை அ(ர்)த்தியாது –
(பகவத் கைங்கர்யம் தவிர) வேறொன்றை விரும்பாது,
அறத்துறந்தோர் – மிகவும் வைராக்யமுடையவர்கள்,
பத்தியால் – (முற்கூறிய கர்மஜ்ஞாநவைராக்யங்களாலே உண்டான) பக்தியோகத்தாலே,
நண்ணும் – அடையும்,
பரமன் – பரப்ரஹ்மமாகிற, நாரணனே – நாராயணனே,
நற்கீதைக்கு – மிகச் சிறந்த பகவத் கீதைக்கு,
இசைந்து – (அறிவாளிகள் அனைவரும்) அங்கீகரித்து,
எண்ணும் பொருளாம் – நினைக்கும் பொருளாவான்.

————————–

பூர்வ ஷட்கம்:

2) ஜ்ஞாந கர்மாத்மிகே நிஷ்டே யோக லக்ஷ்யே ஸுஸம்ஸ்க்ருதே
ஆத்மாநுபூதி ஸித்த்யர்த்தே பூர்வஷட்கேந சோதிதே

ஸுஸம்ஸ்க்ருதே – (சேஷத்வஜ்ஞாநம், இதரவிஷயங்களில் பற்றின்மை முதலான புத்திவிஶேஷங்களாலே)
நன்கு அலங்கரிக்கப்பட்ட,
ஜ்ஞாநகர்மாத்மிகே நிஷ்டே – ஞானயோகமும், கர்மயோகமும்,
யோகலக்ஷ்யே – (ஆத்மஸாக்ஷாத்காரமாகிற) யோகத்தை அடையும் பொருட்டு்ம்,
ஆத்மாநுபூதி ஸித்த்யர்த்தே – (அதற்குப்பின்) ஆத்மாநுபவத்தை அடையும் பொருட்டும்,
பூர்வஷட்கேந – (கீதையின்) முதல் ஆறு அத்தியாயங்களாலும், சோதிதே – விதிக்கப்பட்டன.

7. ஞானங் கரும நலஞ்சேர் நிலையதனை
யான மனயோகத் தாராய்ந்திங் – கூனமறத்
தன்னா ருயிருணருந் தன்மையினை நற்கீதை
முன்னாறோத் தோதும் முயன்று.

ஞானம் கரும நலம் சேர் நிலையதனை – ஞானயோகத்தையும், கர்மயோகத்தையும்,
ஆன மனயோகத்து – (அவற்றின் காரியம்) ஆன மானஸ ஸாக்ஷாத்காரத்தின் பொருட்டு,
ஆராய்ந்து – எண்ணி அநுஷ்டித்து,
இங்கு – இவ்வுலகிலேயே,
ஊனம் அற – குறைவில்லாமல்,
தன் ஆர் உயிர் உணரும் தன்மையினை – தன் ஆத்மாவை அநுபவிக்கும் தன்மையை,
நற்கீதை – மிகச்சிறந்த கீதையின்,
முன் ஆறு ஓத்து – முற்பட்ட ஆறு அத்தியாயங்கள்,
முயன்று ஓதும் – உறுதியுடன் ஓதும்.

மத்யம ஷட்கம்:
3) மத்யமே பகவத்தத்த்வ யாதாத்ம்யாவாப்தி ஸித்தயே
ஜ்ஞாநகர்மாபி நிர்வர்த்யோ பக்தியோக:ப்ரகீர்த்தித:

மத்யமே – நடு ஆறு அத்தியாயங்களில்,
பகவத் தத்வ யாதாத்ம்ய அவாப்தி ஸித்தயே – பகவானாகிற பரதத்துவத்தின் உண்மையான அநுபவம் உண்டாவதன் பொருட்டு,
ஜ்ஞாந கர்ம அபிநிர்வர்த்ய: – ஜ்ஞாநத்தோடு கூடிய கர்ம யோகத்தாலே உண்டாகும்,
பக்தியோக: – பக்தியோகம்,
ப்ரகீர்த்தித: – சொல்லப்படுகிறது.

8. உள்ளபடி யிறையை யுற்றெய்த முற்றறஞ்சேர்
தெள்ளறிவில் வந்து திகழ் பத்தி – வெள்ள
நடையாடும் யோகத்தை நாதனருள் கீதை
யிடையாறோத் தோது மெடுத்து.

உள்ளபடி இறையை உற்று எய்த – பகவானை யுள்ளபடி அறிந்து அநுபவிப்பதன் பொருட்டு,
முற்று அறம் சேர் தெள் அறிவில் வந்து திகழ் – பரிபூர்ணமான கர்மயோகத்தோடு கூடிய தெளிந்த ஞானத்தால் உண்டாகும்,
பத்திவெள்ளம் நடையாடும் யோகத்தை – பக்திவெள்ளம் பெருகி வரும் பக்தியோகத்தை,
நாதன் அருள் கீதை – ஸர்வ ஸ்வாமியான பகவான் அருளும் கீதையின்,
இடை ஆறு ஓத்து – இடையிலுள்ள ஆறு அத்தியாயங்கள்,
எடுத்து ஓதும் – அறியும்படி ஓதும்.

அந்திம ஷட்கம்:
4) ப்ரதாந புருஷ வ்யக்த ஸர்வேஶ்வர விவேசநம்
கர்ம தீர் பக்தி ரித்யாதி: பூர்வ ஶேஷோந்தி மோதித:

ப்ரதாந புருஷவ்யக்த ஸர்வேஶ்வர விவேசநம் – ஸுக்ஷ்மமான மூலப்ரக்ருதி, ஜீவன், ஸ்தூலமான அசேதனம்,
ஸர்வேஶ்வரன் ஆகியவற்றைப் பற்றிய விளக்கமும்,
கர்ம: – கர்மயோகமும்,
தீ: – ஜ்ஞாநயோகமும்,
பக்தி: – பக்தியோகமும்,
இத்யாதி: – இவற்றை அநுஷ்டிக்கும் முறை முதலானவையும், (ஆகிய இவற்றில்)
பூர்வஶேஷ: – முன் அத்தியாயங்களில் சொல்லாமல் விடப்பட்டவை,
அந்திமோதித: – கடைசி ஆறு அத்தியாயங்களிலும் சொல்லப்பட்டன.

9. கருமமறி வன்பிவற்றின் கண்ணார் தெளிவில்
வருஞ்சித் தசிதிறையோன் மாட்சி – யருமையற
வென்னாதன் றந்த வெழிற்கீதை வேதாந்தப்
பின்னாறோத் தோதும் பெயர்ந்து.

கருமம் அறிவு அன்பு இவற்றின் கண் ஆர் தெளிவில் வரும் – கர்மயோகம், ஞானயோகம், பக்தியோகம் ஆகிய
இவற்றினால் வரும் தெளிவினாலே அறியப்படும்,
சித்து அசித்து இறையோன் மாட்சி – சேதனம், (ஸூக்ஷ்ம,ஸ்தூலரூபமான) அசேதனம், ஸர்வேச்வரன் ஆகியவற்றின் பெருமையை,
அருமை அற – சிரமம் இல்லாமல்,
என் நாதன் தந்த எழில் கீதை வேதாந்த – என் ஸ்வாமியான கண்ணன் அருளிய அழகிய கீதையாகிற உபநிஷத்தின்,
பின் ஆறு ஓத்து – பின் ஆறு அத்தியாயங்களும், பெயர்ந்து ஓதும் – (முன் சொல்லப்படாத அம்சங்களை) மறுபடியும் ஓதும்.

10. தானமுடன் றீர்த்தந் தவம்பிரித லைவேள்வி
யனமுத லாறு மறமிறைவற் – கேநயந்த
தன்மையாற் றன்னகத்தைச் சங்கமபயன்றுறத்தல்
கன்மயோ கத்தின் கணக்கு.

தானமுடன் தீர்த்தம் தவம் புரிதல் ஐவேள்வி ஆன்முதல் ஆறும் அறம் – தானமளித்தல், தீர்த்தமாடுதல், தவம் செய்தல்,
பஞ்ச மஹா யஜ்ஞங்களை அநுஷ்டித்தல் முதலான ஸாதனங்கள் கர்மம் எனப்படுகின்றன.
இறைவற்கே நயந்த தன்மையால் – (இக்கர்மங்களை) ஸர்வேச்வரனுக்குக் கைங்கர்யமாகவே செய்யும் தன்மையால்,
சங்கம பயன் துறத்தல் – (இவற்றில்) பற்றையும், பலனையும் விடுவது,
கன்ம யோகத்தின் கணக்கு – கர்மயோகத்தின் ஸ்வரூபமாகும்.

11. அற்ற முரைக்கி லதுகேண்மி னம்புயத்தாள்
கொற்றவனை நெஞ்சிற் குடியிருத்தி – மற்றொன்றை
யத்தியா தொன்று மவன்பா னலம்புனைதல்
பத்தியோ கத்தின் படி.

அற்றம் உரைக்கில் – உண்மையை உரக்கச் சொன்னால்,
அது கேண்மின் – அதைச் சொல்லுகிறேன் கேளுங்கள்;
அம்புயத்தாள் கொற்றவனை – லக்ஷ்மீ நாதனை,
நெஞ்சில் குடியிருத்தி – நெஞ்சில் அமைத்து,
மற்றொன்றை அ(ர்)த்தியாது – வேறு பலன்களை விரும்பாமல்,
ஒன்றும் அவன் பால் – நம்மிடம் பொருந்தும் அவனிடம்,
நலம் புனைதல் – தியானம், அர்ச்சனம் முதலானவற்றைச் செய்வது,
பத்தியோகத்தின் படி – பக்தியோகத்தின் ஸ்வரூபமாகும்.

12. புலன் பொறியை நீக்கித்தம் புத்தியினிற் செம்மை
யலம்புரிவார்க் குற்றவுயிர் மாட்சி – நலம்புனைந்து
மானயோ கத்திறையை மன்னுநிலை காண்பதே
ஞானயோ கத்தி னலம்.

புலன் பொறியை நீக்கி – விஷயங்களில் மேயாதபடி இந்திரியங்களைத் தவிர்த்து,
தம் புத்தியினில் – தம் நெஞ்சில்,
செம்மை அலம்புரிவார்க்கு – நேர்மைக் குணத்தை மிகுதியாக உடையவர்களுக்கு,
உற்ற – தோன்றும்,
உயிர் மாட்சி நலம் புனைந்து – உயிரின் பெருமையிலே நன்றாக வூன்றி,
மான யோகத்து – யோகமுறைகளினாலே,
இறையை – (தேஹத்துக்கு) ஈச்வரனான ஜீவனுடைய,
மன்னு நிலை – நிலைக்கும் நிலையை,
காண்பதே – அனுபவித்தலே,
ஞான யோகத்தின் நலம் – ஞான யோகத்தின் ஸ்வரூபமாகும்.

13. இந்த வகை யமைந்த யோகங்க ளிம்மூன்றுந்
தந்த மிடையிற் றனித்தனிசே – ரந்தமிலா
வானந்த வின்பத் தணையநெறி யாகுமே
மானந் தருமியல்பால் வாய்ந்து.

ஆய்ந்து மானம் தரும் இயல்வால் – ஆராய்ந்து பார்த்த பிரமாணங்கள் சொல்லுகிறபடி,
இந்த வகை அமைந்த யோகங்கள் இம்மூன்றும் – இப்படிப்பட்ட தன்மைகளையுடைய இந்த மூன்று யோகங்களும்,
தந்தம் இடையே தனித்தனிசேர் – ஒவ்வொரு யோகமும் மற்ற இரு யோகங்களோடு தனித்தனியாகச் சேர்ந்திருப்பதன் மூலம்,
அந்தம் இலா ஆனந்த இன்பத்து அணைய நெறி ஆகுமே – அந்தமில் பேரின்பத்தை அடைய உபாயங்களாகும்.

———————————-

1: அர்ஜுன விஷாத யோகம்:

5) அஸ்தாந ஸ்நேஹ காருண்ய தர்மாதர்மதியாகுலம்
பார்த்தம்ப்ரபந்நமுத்திஶ்ய ஶாஸ்த்ராவதரணம்க்ருதம்

அஸ்தாந ஸ்நேஹ காருண்ய தர்மாதர்மதியா – தகாத பந்துக்களிடம் பற்றினாலும், கருணையினாலும்,
உண்டான தர்மத்தில் அதர்ம புத்தியாலே,
ஆகுலம் – கலங்கி நிற்பவனாய்,
ப்ரபந்நம் – சரணமடைந்தவனான,
பார்த்தம் உத்திஶ்ய – அர்ஜுனனைக் குறித்து,
ஶாஸ்த்ராவதரணம்க்ருதம் – கீதாசாஸ்த்ரம் (முதலத்தியாயத்தில்) சொல்லப்பட்டது.

வேண்டிடத்தி லன்றி வெறுத்து நலமிரக்கம்
பூண்டவற்றைப் பொல்லாப் புலமென்று – மீன்டகன்று
சுற்றமது நோக்கியே சோகித்த தேர்விச
னுற்றமயல் சொல்லுமுத லோத்து.

வேண்டிடத்தில் அன்றி – தகாத இடத்தில்,
நலம் இரக்கம் பூண்டு – அன்பையையும் கருணையையும் கொண்டு,
வெறுத்து – (யுத்தம் முதலான ஸ்வதர்மங்களை) வெறுத்து,
அவற்றை – அந்த ஸ்வதர்மங்களை,
பொல்லா புலம் என்று – தர்மம் அல்லாதவை என்று கூறி,
மீண்டு அகன்று – (யுத்தத்திலிருந்து) மீண்டு விலகிப்போய்,
சுற்றம் அது நோக்கியே – (பற்று வைக்கத் தகாத) அந்த உறவினர்களைப் பார்த்து,
சோகித்த – வருத்தமுற்ற,
தேர் விசயன் – தேரிலுள்ள அர்ஜுனன்,
உற்ற – அடைந்த,
மயல் – மயக்கத்தை,
முதல் ஓத்து சொல்லும் – முதல் அத்தியாயம் உரைக்கும்.

————-

2: ஸாங்க்ய யோகம்:

6) நித்யாத்மாஸங்ககர்மேஹாகோசரா ஸாங்க்யயோகதீ:
த்விதீயேஸ்திததீலக்ஷாப்ரோக்தா தந்மோஹஶாந்தயே

நித்ய ஆத்ம அஸங்க கர்ம ஈஹா கோசரா – நித்யமான ஆத்ம தத்துவமென்ன, பற்றற்ற கர்மாநுஷ்டானமென்ன
இவற்றை விஷயமாகக் கொண்டதாய்,
ஸ்திததீ லக்ஷா – ஸ்திதப்ரஜ்ஞ தசையை லக்ஷியமாகக் கொண்டதான,
ஸாங்க்ய யோகதீ – ஆத்மஜ்ஞானமும், கர்மயோகத்தைப் பற்றிய அறிவும்,
தந் மோஹ ஶாந்தயே – அர்ஜுனனின் மயக்கம் நீங்குவதற்காக,
த்விதீயே – இரண்டாம் அத்தியாயத்தில்,
ப்ரோக்தா – உபதேசிக்கப்படுகிறது.

மேலிரண்டா மோத்தால் விசயன் வெறுப்பகற்றக்
கோலி யுயிருடலின் கூற்றிவைகள் – காலியுடன்
போமாயன் மன்னுயிர்கள் பொன்றாமை முன்னகமா
மாமாயன் சொன்னான் மகிழ்ந்து.

காலியுடன் போம் ஆயன் – பசுக்களின் பின் போகும் இடையனும்,
மா மாயன் – பேராச்சிரியமான ஸ்வரூப ரூப குண விபூதிகளை யுடையவனுமான கண்ணன்,
விசயன் வெறுப்பு அகற்றக் கோலி – அர்ஜுனனுக்கு (யுத்தத்தினாலுண்டான) வெறுப்பை நீக்க நினைத்து,
மன் உயிரின் பொன்றாமை முன்னகமா – நிலை நிற்கும் ஆத்மாவின் ஆத்மாவின் அழியாமையை முன்னிட்டுக் கொண்டு,
உயிர் உடலின் கூற்றிவைகள் – உயிரினுடையவும், உடலினுடையவும் (அழியாமை, அழியும் தன்மை முதலான) இத்தன்மைகளை,
மேல் இரண்டாம் ஓத்தால் – அடுத்ததான இரண்டாமத்தியாயத் தால், மகிழ்ந்து சொன்னான் – மகிழ்ச்சியுடன் உபதேசித்தான்.

கீதாஶ்லோகார்த்தச் சுருக்கம்:
முதலத்தியாயமும், இரண்டாமத்தியாயத்தில் பத்து ஶ்லோகங்கள் முடியவும்
சாஸ்திரம் அவதரித்த சந்தர்ப்பத்தைக் கூறும் அவதாரிகை யாகிறது.

11-13: ப்ராப்யமான ஆத்மா நித்யமானது; ப்ராப்தி விரோதியான சரீரம் அநித்யமானது.
14-15: ப்ராப்திக்கு உபாயமான யுத்தம் முதலான கர்மங்களை அநுஷ்டிப்பதால் ஏற்படும் இன்ப துன்பம் முதலானவற்றைப்
பொறுத்துக் கொள்ளுகிறவனே மோக்ஷமடையலாம்.
16-25: உத்பத்தி, விநாஶம், பரிணாமம் முதலான தன்மைகள் எல்லாம் தேஹத்தினுடையவையே; ஆத்மாவுக்கு இவை கிடையாது.
26-28: தேஹத்தைக் காட்டிலும் வேறான ஆத்மா இல்லை என்று நினைத்தாலும், நேர்ந்தே தீர வேண்டிய ஜந்ம மரணங்களைக் குறித்து வருந்த இடமில்லை.
29: ஆத்ம நித்யத்வ ப்ரஸம்ஸை.
30: ஆத்ம நித்யத்வம் எல்லா ஆத்மாக்களுக்கும் பொதுவானது.
31-34: யுத்தம் இம்மை மறுமைகளில் நன்மையை விளைக்கும் தர்மமே யொழிய அதர்மமாகாது.
35-37: உறவினர் முதலான தகாதவிட அன்பாலே போர் புரியாமலிருப்பது தவறு.
(இதுவரையில் அஸ்தான ஸ்நேஹ காருண்யமும், தர்மத்தை அதர்மமென மயங்குவதும் போக்கடிக்கப்பட்டது.
இனி, தர்மவிஷயமான உபதேசம்.)

38: மோக்ஷமடைய விரும்பும் க்ஷத்ரியன் இன்ப துன்பங்கள் முதலானவற்றில் ஸம புத்தியுடன் போரிட வேண்டும்.
39-52: பலனில் பற்றற்று, அகர்த்ருத்வாநுஸந்தானத்துடன் (கர்த்ருத்வ, மமதா, பல த்யாகங்கள்) தனக்குரிய கர்மங்களை
அநுஷ்டிப்பதாகிற கர்ம யோகம் மோக் ஷஸாதனமாகும்; பலனில் பற்றுடன் அனுஷ்டிக்கும் கர்மம் தாழ்ந்தது.
53: முற்கூறிய கர்ம யோகத்தின் பலம் ஞான யோகம். ஞான யோகத்தின் பலம் யோகம் எனப்படும் ஆத்ம ஸாக்ஷாத்காரம்.
54-58: ஸ்தித ப்ரஜ்ஞநிலை எனப்படும் ஜ்ஞான யோகத்தின் நான்கு நிலைகளின் விவரணம்.
59-68: ஞானயோகம் அடைய அரியது. திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தோடு கூடிய பரம புருஷனிடம் நெஞ்சு செலுத்துகிறவனுக்கே
அது ஸித்திக்கும். அப்படிச் செலுத்தாதவனுக்கு ஸித்திக்காது.
69-71: ஞான யோகத்தின் பலமான ஆத்ம தர்சனத்தின் பெருமையும், அதை அடையும் மூன்று விதமான அதிகாரிகளும்.
72: அத்தியாயத்தின் ஸாரார்த்தம்.

—————

3: கர்ம யோகம்:

7) அஸக்த்யா லோக ரக்ஷாயை குணேஷ் வாரோப்ய கர்த்ருதாம்
ஸர்வேஶ்வரே வாந்யஸ்யோக்தாத்ருதீயே கர்மகார்யதா

லோகரக்ஷாயை – (ஜ்ஞாநயோகத்தில் அதிகாரமில்லாத) ஜனங்களைக் காப்பதற்காக,
குணேஷு – ஸத்வ ரஜஸ் தமோ குணங்களில்,
கர்த்ருதாம் ஆரோப்ய – தன்னிடமுள்ள கர்த்ருத்வத்தை அநுஸந்தித்து,
ஸர்வேஶ்வரே வாந்யஸ்ய – அந்த குணங்கள் முதலான அனைத்துக்கும் ஈஶ்வரனான பகவானிடத்தில்
அக் கர்த்ருத்வத்தைச் சேர்த்து விட்டு,
அஸக்த்யா – மோக்ஷம் தவிர்ந்த மற்ற பலன்களில் பற்றில்லாமல்,
கர்ம கார்யதா – கர்மங்களைச் செய்யவேண்டுமென்பது,
த்ருதீயே உக்தா – மூன்றாமத்தியாயத்தில் கூறப்பட்டது.

மூன்றாமோத் தாகுமிது முன்னுரைத்த புந்தியினும்
ஏன்றா வதுகரும மென்பதனா – லான்றமைந்து
தன்கருமஞ் செய்யுமதே தக்கதென மிக்குரைக்கும்
வன்கருமந் தீரும் வகை.

முன் உரைத்த புந்தியினும் –
முன் அத்தியாயத்தில் கூறப்பட்ட ஞானயோகத்தைக் காட்டிலும்,
ஏன்று ஆவது கருமம் – (அனைவரும்) ஏற்றுக் கொள்ளத் தக்கதாயிருப்பது கரும யோகமே,
என்பதனால் – என்னும் காரணத்தினால்,
ஆன்று அமைந்து – மற்ற பலன்களில் பற்றில்லாமல் இருந்து கொண்டு, கர்த்ருத்வ த்யாகத்தையும் செய்து கொண்டு,
தன் கருமம் செய்யுமதே – தன்னுடைய வர்ணாச்ரம தர்மங்களைச் செய்வதே,
வன் கருமம் தீரும் வகை – வலியதான புண்ய பாப ரூபமான கர்மங்களைப் போக்கும் வழிகளுள்,
தக்கது – (அனைவருக்கும்) தக்கது,
என – என்று,
மூன்றாம் ஓத்தாகும் இது – இந்த மூன்றாம் அத்தியாயம்,
மிக்கு உரைக்கும் – உறுதியுடன் கூறும்.

1-2 ப்ரவ்ருத்தி மார்க்கமான கர்ம யோகம் ஆத்ம தர்ஶனத்துக்கு நேரே காரணமன்று;
நிவ்ருத்தி மார்க்கமான ஜ்ஞாந யோகமே அதற்கு நேரே காரணம்.
இப்படி ஞான யோகமே சிறந்ததாயிருக்க கர்ம யோகத்தில் ஏன் என்னை ஏவுகிறாய் என்று அர்ஜுனன் கேட்கிறான்.
3-8 எளிதாகச் செய்யத் தக்கதாயிருக்கை, நழுவ இடமில்லாததாயிருக்கை, விட முடியாததாயிருக்கை
முதலான காரணங்களால் கர்ம யோகம் ஜ்ஞாந யோகத்தைக் காட்டிலும் சிறந்தது.
9-16 பகவதாரதனமான யஜ்ஞத்திற்கு உறுப்பாகாத கர்மங்களே இவனை ஸம்ஸாரத்தில் கட்டுப்படுத்தும்;
அதற்கு உறுப்பான கர்மங்கள் புருஷார்த்த ஸாதனமாகுமே யொழிய இவனைக் கட்டுப்படுத்தாது.
17-19 ஆத்ம தர்ஶனம் கைவரப் பெற்ற முக்தனான கைவல்ய நிஷ்டனே வர்ணாஶ்ரம தர்மங்களைச் செய்யாமலிருக்கலாமாகையால்,
அப்படி முக்தனல்லாத நீ கர்மயோகத்தை அனுஷ்டித்தே ஆத்ம தர்ஶனத்தைப் பெற வேணும்.
20 ஜனகர் முதலானோர் கர்ம யோகத்தாலேயே ஆத்ம தர்ஶனத்தைப் பெற்றனர்.
20-26 சான்றோனாகப் புகழ் பெற்றவன், தான் ஜ்ஞான யோகாதிகாரி யாயினும் அதில் அதில் அதிகாரமில்லாதவர்களை
ரக்ஷிப்பதற்காகவும், அவர்களைக் கலக்குவதன் மூலம் தனக்குண்டாகும் அநர்த்தத்தைத் தவிர்ப்பதற்காகவும் கர்ம யோகத்தையே அநுஷ்டிக்க வேண்டும்.
27-30 ‘ஸர்வேஶ்வரனால் தூண்டப்பட்டு, ஸத்வாதி குணங்களுக்கு வசப்பட்டவனாகவே நான் கர்மம் செய்கிறேன்’ என்னும்
அகர்த்ருத்வாநுஸந்தானத்தோடு கூடவே கர்மங்களைச் செய்ய வேண்டும். இப்படி கர்ம யோகத்தில் ஞானம் கலந்திருக்கையால்,
ஞான யோகத்தை யிடையிடாமல் அதுவே நேரே ஆத்ம தர்ஶனத்துக்கு உபாயமாகும். ஆகையால் அது ஞான யோகத்தை விடத் தாழ்ந்ததல்ல.
31-32 கர்ம யோகத்தை அநுஷ்டிப்பாரின் சிறப்பு; அதை அநுஷ்டியாதாரின் தாழ்வு.
33-43 எத்தகைய சிறந்த ஞாந யோகாதிகாரியையும், அநாதி வாஸநையும் அது காரணமாக வரும்
காம க்ரோதங்களும் ஜ்ஞாந யோகத்தினின்றும் நழுவச் செய்துவிடும்.
அநாதி வாஸனை முதலானவற்றுக்கு அடியான பாபங்களைப் போக்கும் கர்மயோகத்தில் ஈடுபடுவதன் மூலமே இவற்றை வெல்ல முடியும்.
ஆகையால் நழுவுதற்கிடமுள்ளதாய், செயற்கரியதான ஜ்ஞான யோகத்தைக் காட்டிலும், நழுவுதற்கிடமற்றதாய்,
செயற்கெளியதான கர்ம யோகமே ஜ்ஞாந யோகாதிகாரியோடு, கர்ம யோகாதிகாரியோடு வாசியற அனைவராலும் கைக் கொள்ளத் தக்கது.

——————–

4: ஜ்ஞான யோகம்:

8) ப்ரஸங்காத் ஸ்வ ஸ்வபாவோக்தி: கர்மணோகர்மதாஸ்ய ச
பேதா:ஜ்ஞாநஸ்ய மாஹாத்ம்யம் சதுர்த்தாத்யாய உச்யதே

சதுர்த்தாத்யாயே – நான்காமத்தியாயத்தில்,
கர்மண: அகர்மதா உச்யதே – (ஞானமடங்கிய) கர்மயோகம் ஞானயோகமாகவேயிருத்தல் சொல்லப்படுகிறது;
அஸ்ய பேதா: ச (உச்யதே) – கர்மயோகத்தின் (ஸ்வரூபமும்) பிரிவுகளும் சொல்லப்படுகின்றன;
ஜ்ஞாநஸ்ய மாஹாத்ம்யம் (உச்யதே) – (கர்மயோகத்தில் அடங்கிய) ஞானபாகத்தின் பெருமையும் கூறப்படுகிறது;
ப்ரஸங்காத் – (தான் சொல்லுமர்த்தம் ப்ராமாணிகமானது என்று நிரூபிக்கவேண்டிய) ப்ரஸங்கம் ஏற்பட்டபடியாலே,
ஸ்வஸ்வபாவோக்தி: – (அவதார தசையிலும் மாறாத) தன் தன்மையைப் பற்றிய பேச்சும் (முதலில்) உள்ளது.

நாரா யணன்கீதை நாலாமோத் திற்றனது
சீரார் பிறவிச் சிறப்புடனே – யேராரும்
யோகத் துடன்கரும முற்றியலு மாறுரைக்கு
மேகப் பலபரிசா வேய்ந்து.

நாராயணன் – (கண்‍ணனாய் அவதரித்த) நாராயணன்,
கீதை நாலாமோத்தில் – கீதையின் நாலாம் அத்தியாயத்தில்,
தனது சீரார் பிறவிச் சிறப்புடனே – பெருமை மிகுந்த தன் அவதாரச் சிறப்போடு கூட,
ஏராரும் யோகத்துடன் – சிறப்புற்ற ஞானத்தோடு,
ஏகம் கருமம் – ஒன்றான கருமம்,
பலபரிசா ஏய்ந்து – பல வகைகளாக இருந்துகொண்டு,
முற்று இயலும் ஆறு – (ஜ்ஞான யோகத்தை இடையிடாமலே) பரிபூர்ண ஸாதனமாயிருக்கும் வகையை,
உரைக்கும் – உபதேசிக்கிறான்.

1-3: கர்மயோகம் ஶுத்தபரம்பராப்ராப்தம்.
4: அர்ஜுனனின் கேள்வி.
5-11: அவதார ரஹஸ்யம்.
12-24: கர்மயோகம்ஜ்ஞாநாகாரமாயிருப்பதை நிரூபிப்பது.
25-30: கர்மயோக வகைகள்.
30-32: கர்மயோகிகளுக்கு நித்யநைமித்திக கர்மங்கள் அநுஷ்டிக்க வேண்டியவையே. அவர்களிடையே பலபேதம் கிடையாது.
33-40: கர்மயோகத்தில் அடங்கியஜ்ஞாநாம்ஶத்தின்ப்ராதாந்யம்.
41-42: முடிவுரை.

5 – கர்ம ஸந்யாஸ யோகம்:

9) கர்மயோகஸ்ய ஸெளகர்யம் ஶைக்ர்யம் காஶ்சந தத்விதா:
ப்ரஹ்மஜ்ஞாநப்ரகாரஶ்ச பஞ்சமாத்யாய உச்யதே

கர்மயோகஸ்ய – கர்மயோகத்தினுடைய,
ஸெளகர்யம் – செயற்கெளிய தன்மையும்,
ஶைக்ர்யம் – விரைவில் பலனளிக்கும் தன்மையும்,
காஶ்சந தத்விதா: – அதற்குறுப்பான சில அங்கங்களும்,
ப்ரஹ்மஜ்ஞாநப்ரகார: ச – ஶுத்தாத்மாக்களைக் ஸமமாகக் காண்கைக்குறுப்பான நிலையும்,
பஞ்சமாத்யாயே – ஐந்தாமத்தியாயத்தில், உச்யதே – கூறப்படுகிறது.

அண்ண லருள்கீதை யஞ்சாமோத் துக்கருமந்
திண்ண முனர்வதனைச் சேர்ந்தமைந்த – வண்ணமது
சிந்தை தெளியத் தெளிவுற் றுரைக்குமதே
முந்தை மறைநெறியை மூண்டு.

அண்ணல் -ஸ்வாமியாகிற கண்ணன்,
அருள் – அருளிச் செய்த,
கீதை – கீதாஶாஸ்திரத்தின்,
அஞ்சாம் ஓத்து – ஐந்தாம் அத்தியாயம்,
முந்தை மறை நெறியை மூண்டு – பழையதான வேதமார்க்கத்தைப் பின்பற்றி,
கருமம் – கர்ம யோகம்,
உணர்வு அதனை திண்ணம் சேர்ந்து அமைந்த வண்ணம் அது – “நான் கர்த்தாவல்லன்” என்னும் அறிவோடு
உறுதியாகச் சேர்ந்து பொருந்தியிருக்கும் தன்மையை,
சிந்தை தெளிய – (அர்ஜுனனுடைய) மனம் தெளிவடையும்படியாக, தெளிவுற்று உரைக்குமதே – மிக விளக்கமாகச் சொல்லுவதாகும்.

1 கர்மஜ்ஞானயோகங்களில் எது சிறந்தது? என்று அர்ஜுனன் கேள்வி.
2-7 செயற்கெளிமையாலும், விரைவில் பலனளிக்கும் தன்மையாலும் கர்மயோகமே ஜ்ஞான யோகத்தைக் காட்டிலும் சிறந்தது என்று கண்ணனின் பதில்.
8-11 அகர்த்ருத்வாநுஸந்தானத்தில் ஒரு வகை – இந்த்ரிய ப்ராணன்களில் கர்த்ருத்வத்தை அந்ஸந்திக்கை.
12 பல த்யாகம் மோக்ஷஹேது.
13 சரீரத்தில் கர்த்ருத்வத்தை அநுஸந்திக்கை. (அகர்த்வாநுஸந்தாதனத்தில் மற்றொரு வகை.)
14-15 ஆத்மாவுக்குக் கர்த்ருத்வமின்மை. ப்ரக்ருதி வாஸனையின் கர்த்ருத்வம். (அகர்த்வாநுஸந்தாதனத்தில் மற்றொரு வகை.)
16 அகர்த்ருதாநுஸந்தானத்தை உள்ளடக்கிய ஆத்மவிஷயஜ்ஞாநத்தின் பெருமை.
17 ஆத்மாநுபவமாகிற மாடத்திற்கு ஏறும் படிக்கட்டாயிருக்கும் அறிவின் படிகளின் வரிசை.
1. ஆத்மதர்ஶனம் வேண்டும் என்ற உறுதியுடையவர்கள்
2. ஆத்மதர்ஶனத்தை குறிக்கோளாகக் கொண்டிருப்பவர்கள்.
3. அதற்காக முயல்பவர்கள்
4. ஆத்மதர்ஶனமே வாழ்க்கையின் பயனாக நினைப்பவர்கள்.
இவர்கள் கர்மவாஸனை நீங்கப் பெற்று மேற்கூறியபடி ஆத்மதர்ஶனத்தைப் பெறுவர்.
18-19 ஆத்மாக்கள் அனைவரும்ஜ்ஞானைகாகாரத்தால் ஸமர் என்னும் அறிவு – ஆத்மஸாக்ஷாத்காரத்தை மறுமையில் விளைப்பது;
இம்மையிலும் மேலான துக்கநிவ்ருத்தியை அளிப்பது.
20-25 ஸம தர்ஶந நிலை ஏற்பட உதவும் ஆறு அநுஷ்டாந முறைகள்.
1. ஆசார்ய உபதேசத்தாலே, ஆத்மாவைப் பற்றியஜ்ஞானத்தைப் பெறுதல்.
2. சரீரத்தை வேறுபடுத்தி ஆத்மாவை எண்ணி மகிழ்தல்.
3. இன்பத்தில் மகிழாமலும் துன்பத்தில் வருத்தமுறாமலும்,

இவை ப்ரக்ருதியின் செயல்களென எண்ணி யிருத்தல்.
4. மனம்ப்ரக்ருதி விஷயங்களினின்றும் நீங்கப்பெற்று ஆத்மாவை அநுபவித்து மகிழ்தல்.
5. ப்ரக்ருதியினால் ஏற்படும் இன்பங்கள் நிலையற்றவையாதலால் துன்பத்திலேயே முடிவுறும்.
6. காமக்ரோதங்களை வென்றால் ஆத்மாநுபவம் இம்மையிலேயே சிறிது ஏற்படும். சரீரத்தை விட்டவுடன் முழுமை பெறும்.
26 ஆத்ம ஸமதர்ஶனம் கைவந்தோர் அனைத்துயிர்களிடமும் அன்பு பாராட்டி, அவற்றின் உஜ்ஜீவனத்துக்கு பாடுபடுவர்.
இத்தகைய ஸமதர்ஶனத்தால் ஆத்மாநுபவம் விரைவில் ஏற்படும்.
27-28 நித்ய நைமித்திக கர்மாநுஷ்டாநம் யோகத்தில் (த்யானத்தில்) நிறைவுறும்.
29 ஸர்வலோக ஸர்வேஶ்வரன் என்று கண்ணனை அறிந்து அவனுக்கு ஆராதனமாக கர்மயோகத்தை செய்வது எளிது.

——————–

6 – அத்யாத்ம யோகம்:

10) யோகாப்யாஸவிதிர் யோகீ சதுர்த்தா யோகஸாதநம்
யோகஸித்தி:ஸ்வயோகஸ்ய பாரம்யம் ஷஷ்ட்ட உச்யதே

யோகாப்யாஸவிதி: – (ஆத்ம ஸாக்ஷாத்காரமாகிற) யோகத்தைப் பழகும் முறையும்,
சதுர்த்தா யோகீ – நாலுவகைப்பட்ட யோகிகளும்,
யோக ஸாதநம் – (முற்கூறிய) யோகத்திற்கு ஸாதநமாகிய அப்யாஸம், வைராக்யம் முதலானவையும்,
யோக ஸித்தி: – (தொடங்கிய) யோகம் (இடையில் தடைபட்டாலும் காலக்ரமத்தில்) ஸித்தியடையும் என்பதும்,
ஸ்வ யோகஸ்ய பாரம்யம் – தன் விஷயமான பக்தியோகத்தின் உயர்வும்,
ஷஷ்ட்டே – ஆறாமத்தியாயத்தில்,
உச்யதே – கூறப்படுகிறது.

அத்த னருள்கீதை யாறாமோத் தாற்கருமத்
தொத்த தெளிவைத் தெரிந்துரைக்கு
— — — —
— — — — (லுப்தம்)

யோக விதியோகி யோகத்து நாலுவகை
யோகமது மேலா வுயர்நிலைமை – மேகநிக
ரண்ண லருள்கீதை யாறாமோத் தின்பொருளாத்
திண்ண முடிந்ததிது சேர்ந்து.

யோக விதி – யோகமாகிற ஆத்மஸாக்ஷாத்காரத்தைப் பழகும் முறையும்,
யோகி யோகத்து நாலு வகை – அதைப் பழகும் யோகியரிலும், அந்த யோகத்திலும் உள்ள நாலு பிரிவும்,
யோகம் அது – ஸு ப்ரஸித்தமான பக்தி யோகம்,
மேலா உயர் நிலைமை – எல்லா யோகங்களைக் காட்டிலும் மேலாக உயர்ந்து நிற்கும் நிலையும்,
இது சேர்ந்து – ஆகிய இவ்வர்த்தங்கள் சேர்ந்து,
மேகம் நிகர் அண்ணல் அருள் கீதை ஆறாம் ஓத்தின் பொருளா திண்ணம் முடிந்தது – மேகத்தை ஒத்த ஸ்வாமியான
கண்ணன் அருளிய கீதையின் ஆறாம் அத்தியாயத்தின் பொருளாக அறுதியிடப்பட்டு நிறைவடைந்தது.

1-6 ஆத்மஸாக்ஷாத்காரமாகிற யோகத்திற்கு, ஜ்ஞானத்தை உள்ளடக்கிய கர்மயோகமே காரணம் என்பதை உறுதிப்படுத்துவதற்காக, அக்கர்மயோகத்தை விவரித்தல்.
7-9 யோகாப்யாஸ விதியின் (யோகமாகிற ஆத்மஸாக்ஷாத்காரத்தை பழகும் முறையின்) தொடக்க நிலை.
10-28 யோகாப்யாஸவிதி விவரணம்.
10-12 பாஹ்ய உபகரண நியமம்.
13-14 அந்தரங்க உபகரணங்களான ஶரீர மநஸ்ஸுக்களின் நியமம்.
15 ஶுபாஶ்ரயமான பகவத் விக்ரஹத்தைச் சிந்திப்பது யோகோபகரணங்களில் முக்யமானது.
16-17 மற்றும் சில நியமங்கள் – உண்பது, உழைப்பு, தூக்கம் ஆகியவற்றில் அளவுடன் இருத்தல்.
18 யோகயோக்ய தஶையின் விளக்கம் – ஆத்மாஜ்ஞானத்தின் நன்மையை அறிந்ததால் ஏற்படும் மனவமைதி யோக்யதை.
20-23 யோகாப்யாஸம் மிகச் சிறந்த புருஷார்த்தம்.
24-27 யோகாப்யாஸத்திற்கு உறுப்பான மமகார பரித்யாகம் முதலானவை.
28 ஆத்மஸாக்ஷாத்காரமாகிற யோகத்தின் பலம்.

29-32 நாலுவகைப்பட்ட யோகிகள்.
1. எல்லா வுயிரிலும் ஆத்மாவைக் காணுதல்
2. எல்லாவற்றிலும் பகவானைக் காணுதல்
3. அந்தர்யாமியைக் காணுதல்
4. ஸுக துக்கங்களிலிருந்து விடுபடுதல்.

33-34 யோக ஸாதனமான அப்யாஸம் (ஆத்மசிந்தனம்), வைராக்யம் முதலானவற்றைத் தெளிவாக அறிவதற்காக அர்ஜுனனின் கேள்வி.
35-36 யோக ஸாதனம் – பகவதாராதனமான அகர்த்ருத்வாநுஸந்தாநத்துடன் கூடிய கர்மாநுஷ்டானத்தாலே மனஶ் ஶுத்தி ஏற்படும். அதன் பிறகு யோகம் ஸித்திக்கும்.
37-39 யோக மாஹாத்ம்யத்தை அறிவதற்காக ‘யோகப்ரஷ்டனுக்கு போகமோக்ஷங்கள் இரண்டுமே கிடைக்காதோ’ என்று அர்ஜுனனின் கேள்வி.
40-45 யோகப்ரஷ்டனுக்கு இரண்டுமே காலக்ரமத்தில் கிடைக்கும் என்று கண்ணனின் பதில். (யோகமாஹாத்ம்யம்)
46 தபஸ்விகள் முதலானோரைக்காட்டிலும் ஜீவாத்மயோகியின் சிறப்பு.
47 தபஸ்விகள் முதலானோர், ஜீவாத்மயோகி ஆகிய அனைவரைக் காட்டிலும் பரமாத்மோபாஸகனின் சிறப்பு (பக்தியோகமாஹாத்ம்யம்).

முதல் ஷட்கத்தின் ஸாரம்:
சோக முயிருணர்வு தொல்கருமச் செய்தியதி
லாகு மறிவுயர்த்தி யார்வகைகள் – யோகமுயிர்
காட்சி யிவற்றின் கருத்துமுத லாறோத்தின்
மாட்சிமை சொல்லும் வகை.

சோகம் – (அர்ஜுனனுடைய) சோகம்,
உயிர் உணர்வு – ஜீவாத்மதத்துவத்தைப் பற்றிய அறிவு,
தொல் கருமச் செய்தி – பழைமையான கர்மயோகாநுஷ்டானம்,
அதில் ஆகும் அறிவுயர்த்தி – அக்கர்மயோகத்தில் அடங்கிய அறிவின் சிறப்பு.
(அதில்) ஆர் வகைகள் – அக்கர்மயோகத்தில் உள்ள சில வகைகள்,
உயிர் காட்சி யோகம் – ஆத்மாவைக் காண்பதாகிற யோகம்,
இவற்றின் கருத்து – ஆகிய இவ்வாறு அர்த்தங்களின் விளக்கமும்,
முதல் ஆறு ஓத்தின் – (முறையே) முதல் ஆறு அத்தியாயங்களின்,
மாட்சிமை சொல்லும் வகை – முக்கியமான அர்த்தங்களைச் சொல்லும் வகையாகும்.

பூர்வமத்யமஷட்கார்த்த ஸங்கதி:
முன்னாறு நல்லுணர்வின் முற்றுங் கருமத்தாற்
றன்னா ருயிருணர்வு தானுரைத்துப் – பின்னார்வத்
தேறு மனத்தா லிறைவன்பா லன்புசெயல்
கூறு நடுவாறுங் கூர்ந்து

முதல் ஆறு – முதல் ஷட்கத்தினால் (ஆறு அத்தியாயங்களால்),
நல்லுணர்வின் முற்றும் கருமத்தால் – (ஆத்மாவைப் பற்றிய) உண்மையறிவினால் நிறைவடையும் கர்மயோகத்தால்,
தன் ஆர் உயிர் உணர்வு தான் உரைத்து – தனது அருமையான ஜீவாத்மஸ்வரூபத்தின் ஸாக்ஷாத்காரம் உண்டாவதாகக் கூறி,
ஆர்வம் தேறு மனத்தால் – அன்பு நிறைந்த நெஞ்சினால்,
இறைவன் பால் அன்பு செயல் – ஸர்வேஶ்வரனிடம் பக்தி செலுத்துவதாகிற பக்தி யோகத்தை,
நடு ஆறும் – (கீதையின்) நடுவிலுள்ள ஆறு அத்தியாயங்களும், கூர்ந்து கூறும் – விரிவாக விளக்கும்.

· அங்கம், ப்ராப்தா ஆகிய இரண்டையும் முதல் ஷட்கத்தில் கூறிய பின்
அங்கி, ப்ராப்யம் ஆகிய இரண்டையும் மத்யமஷட்கத்தில் கூறுகிறது.
· ஞானாம்ஶத்தை உள்ளடக்கிய கர்மயோகத்தை அங்கமாகக் கொண்டு பக்தியோகம் அங்கியாகிறது.
· ஜீவாத்மாவான ப்ராப்தாவுக்கு பரமாத்மா பரமப்ராப்யம்.

—————————–

7 – விஜ்ஞான யோகம்:
11) ஸ்வயாதாத்ம்யம்ப்ரக்ருத்யாஸ்ய திரோதி: ஶரணாகதி:
பக்தபேத:ப்ரபுத்தஸ்யஶ்ரைஷ்ட்யம் ஸப்தம உச்யதே

ஸப்தமே – ஏழாவது அத்தியாயத்தில்,
ஸ்வயாதாத்ம்யம் – (உபாஸிக்கப்படும்) பரமபுருஷனான தன்னைப் பற்றிய உண்மைநிலையும்,
ப்ரக்ருத்யா – மூலப்ரக்ருதியினாலே,
அஸ்யதிரோதி: – இந்நிலை (ஜீவனுக்கு) மறைக்கப் படுவதும்,
ஶரணாகதி: – (அம்மறைவைப் போக்கடிக்கும்) ஶரணாகதியும்,
பக்த பேத: – உபாஸகர்களில் (நாலு) வகையும்,
ப்ரபுத்தஸ்ய ஶ்ரைஷ்ட்யம் – (அந்நால்வரில்) ஞானியின் சிறப்பும்,
உச்யதே – கூறப்படுகிறது.

ஆங்குமுத லேழாமோத் தன்புக் கிலக்காகு
மோங்குமிறை மாயத் தொழிக்குமப் – பாங்கிற்
சரண நெறியடைந்தார் தம்பேத ஞானி
யரணுயர்வு சொல்லு மமைந்து.

ஆங்கு முதல் – அந்த மத்யமஷட்கத்தில் முதல் அத்தியாயமான,
ஏழாம் ஓத்து – ஏழாம் அத்தியாயம்,
அன்புக்கு இலக்காகும் ஓங்கும் இறை – பக்திக்கு விஷயமாகும் தலைசிறந்த ஸர்வேஶ்வரனையும்,
மாயம் – (அவனை ஜீவனுக்கு மறைக்கும்) ப்ரக்ருதியையும்,
ஒழிக்கும் அப்பாங்கில் சரண நெறி – (அம்மறைவைப்) போக்கடிக்கும் தன்மையையுடைய ஶரணாகதியையும்,
அடைந்தார் தம் பேதம் – உபாஸிப்பவர்களின் (நாலு வகையான) உட்பிரிவையும்,
ஞானி அரண் உயர்வு – (அந்நால்வரில்) ஞானி (எம்பெருமானுக்கே) தாரகனாயிருக்கும் சிறப்புற்றவன் என்பதையும்,
அமைந்து சொல்லும் – நன்றாகக் கூறும்.

I 1-12 ஸ்வயாதாத்ம்யம் – பரமபுருஷனைப் பற்றிய உண்மையறிவு.
1 உண்மையறிவைக் கூறுவதாக ப்ரதிஜ்ஞை
2 இவ்வறிவைப் பூர்ணமாகப் பெற்றால், அறியவேண்டியது வேறொன்றுமில்லை.
3 மோக்ஷ ஸித்தியின் பொருட்டுக் கடைசிவரை முயல்பவன் ஆயிரத்தில் ஒருவன்;
அவர்களிலும் ஆயிரத்தில் ஒருவன் பரமபுருஷனையே ப்ராப்யமாய் அறிபவன்.
அவர்களிலும் ஆயிரத்தில் ஒருவனே அவனை ப்ராபகமாகவும் அறிபவன்.
4 எட்டு விதமான அசேதன ஸமஷ்டிப் பொருளும் பரம புருஷ பர தந்த்ரமானது.
5 அசேதந ப்ரக்ருதிக்கு மேற்பட்ட சேதந ஸமஷ்டியும் பரமபுருஷ பரதந்த்ரமானது.
6 முற்கூறிய சேதநாசேதந ஸமஷ்டிகளைக் காரணமாகக் கொண்ட வ்யஷ்டிப் பொருள்களுக்கும் பரமபுருஷனே காரணமாகவும், ஶேஷியாகவுமிருப்பவன்.
7 கல்யாண குணங்களால் ஜீவர்களைக் காட்டிலும் மிகவுயர்ந்தவனும் பரமபுருஷனே.
7 அவனே அனைத்துக்கும் ஶரீரியாகவுமிருப்பவன். இக் காரணங்களால் அவனே இயற்கையான ப்ராப்ய ப்ராபகங்களா யிருப்பவன்.
8-11 சேதநாசேதநப் பொருள்களில் அவற்றின் ப்ராப்யத்வத்திற்கும், ப்ராபகத்வத்திற்கும் உறுப்பாக உள்ள சிறந்த பெருமைகள் பரமபுருஷாதீனமாய் வருபவையே.
12 ஸாத்விகர்களுக்கு ப்ராப்ய ப்ராபகங்களாயிருக்கும் முற்கூறியவை போலே,
ராஜஸ தாமஸர்களுக்கு ப்ராப்யமாகவும், ப்ராபகமாகவுமிருக்கும் பொருள்களின் தன்மைகளும்,
அவ் வப் பொருள்களும் பரமபுருஷாதீநமே; பரமபுருஷன் அவற்றுக்கு அதீனமானவனல்லன்.

II 13-14 பரமபுருஷனைப் பற்றிய முற்கூறிய உண்மை யறிவை – அவனுக்கு அதீனமான ப்ரக்ருதியின் ஸம்பந்தம் ஜீவனுக்கு மறைக்கிறது.

III 14 ஜீவனுக்குள்ள ப்ரக்ருதி ஸம்பந்தம் பரமபுருஷ ஶரணாகதியாலேயே நீங்குகிறது.
15 மேன்மேலே பாபிஷ்டர்களான நாலுவகைப்பட்ட பாபிகள் பரமபுருஷனை ஶரணமடைவதில்லை.

IV பக்தபேதம்
16 மேன்மேலே புண்ணியமிகுதியால் உண்டாகும் ப்ரபத்திச் சிறப்பாலே சிறப்புற்ற நாலு வகை பக்தர்கள் பரம புருஷனை ஶரணமடைகின்றனர்.
1) ஆர்த்தன், 2) அர்த்தார்த்தீ (இருவரும் சேர்ந்து ஐஶ்வர்யார்த்திகள்), 3) ஜிஜ்ஞாஸூ (கைவல்யார்த்தி), 4) ஜ்ஞாநி (பகவச் சரணார்த்தி)

V 17-27 ஞானியின் சிறப்பு
17 மூவரில், ஸாதனதஶையோடு ஸாத்யதஶையோடு வாசியற எப்போதும் எம்பெருமானுடன் சேர்ந்திருப்பவனாகையாலும்,
எம்பெருமான் ஒருவனிடமே அன்பு பூண்டவனாகையாலும் ஜ்ஞாநியானவன் – ஸாதநதஶையில் மாத்திரம் எம்பெருமானோடு
சேர்ந்திருப்பவர்களும், ஸ்வஸாத்யமான ஐஶ்வர்ய கைவல்யங்களிலும், அவற்றுக்கு ஸாதனமாக எம்பெருமானிடமும் அன்பு
பூண்டவர்களுமான ஐஶ்வர்ய கைவல்யார்த்திகளைக் காட்டிலும் சிறப்புற்றவன். எம்பெருமானிடம் பேரன்பு பூண்டவன்;
எம்பெருமானுக்கு மிகவினியவன்.
18 மூவருமே பகவான் ஒருவனையே பலப்ரதானமாகப் பற்றியவர்களாகையாலே உதாரர்கள்;
ஜ்ஞாநியோவெனில், எம்பெருமானையே பரமப்ராப்யமாகவும் பற்றியவனாகையாலே அவனுக்கே ஆத்மாவாய் (தாரகனாய்) இருப்பவன்.
19 பல ஜன்மங்கள் கழித்து உபாஸகஜ்ஞானிக்குப் பரமபுருஷனைப் பற்றிய உண்மையறிவை அநுஸந்திப்பதாலே ‘
அவனே ப்ராப்யனாகவும் ப்ராபகனாகவு மிருப்பவன்’ என்னும் அறிவு ஏற்பட்டு, அவனையே எல்லாமாகப் பற்றுகிறான்.
இவ்வறிவு ஏற்பட்ட ஜன்மமே இவனுக்குக் கடைசி ஜன்மம். இத்தகைய ஜ்ஞாநி மஹாத்மாவாவான். எம்பெருமானுக்கே கிடைத்தற்கரியவன் இவன்.
20 ராஜஸ தாமஸ நூல்களில் சொன்ன நியமங்களைப்பற்றி நின்று தாழ்ந்த பலன்களுக்காக மற்ற தெய்வங்களை வழிபடுகிறார்கள் பலர்.
21 அவர்களுக்கும் தனது ஶரீரமான அந்த தெய்வங்களிடம் பக்திஶ்ரத்தைகளை எம்பெருமானே ஏற்படுத்துகிறான்.
22 பக்தி ஶ்ரத்தைகளோடு அந்த தெய்வங்களை ஆராதிப்பவர்களுக்கு, அந்த தெய்வங்களுக்கு அந்தர்யாமியான எம்பெருமானே பலனளிக்கிறான்.
23 புல்லறிவாளர்களான அவர்களுக்குக் கிடைக்கும் பலன் அல்பமாகவும் அஸ்திரமாகவுமே இருக்கிறது. பகவத் பக்தர்கள் அநந்த ஸ்திரபலனையே எளிதில் பெறுகிறார்கள்.
24 முற்கூறியவர்களிலும் கீழ்ப்பட்ட அறிவிலிகள் பலர் பரமபுருஷனை ஸாமாந்ய ஜீவனாக நினைக்கிறார்கள்.
25 மனிதவுருக்கொண்டு அவதரித்திருக்கும் ஸர்வேஶ்வரனை இவ்வறிவிலிகள் அறிவதில்லை.
26 பரமபுருஷனை உள்ளபடியறிபவன் முக்காலத்திலும் ஒருவனுமேயில்லை.
27 இதற்குக் காரணம் – அநாதிகாலமாக ஜீவர்கள் ப்ரதமப்ரவ்ருத்தியில் ப்ராக்ருத விஷயமான ஜ்ஞாநேச்சாப்ரயத்னங்களையே செய்து
புண்ய பாப கர்மங்களைக் குவித்து வைத்திருப்பதால், பிறக்கும்போதே ப்ராக்ருத விஷயத்தில் நிற்கையேயாகும்.
VI முடிவுரை
28 இவர்களில் புண்யத்தாலே பாபம் சிறிதுசிறிதாக அழியப் பெற்றவர்கள், தத்தம் புண்ணியத்தின் ஏற்றத் தாழ்வுகள் ஏற்ப, ஐஶ்வர்யத்தையோ, கைவல்யத்தையோ,
பரமபுருஷனையோ பெற விரும்பி உறுதியுடன் பக்திசெய்கிறார்கள். புண்யபாப லக்ஷணம்.
29 கைவல்யார்த்திக்கு அறியவேண்டிய அர்த்த விஶேஷங்களும், கைவிடவேண்டி யதும் பற்றிய ப்ரஸ்தாவம்.
30 ஐஶ்வர்யார்த்திக்கு அறியவேண்டும் அர்த்தவிஶேஷங்களும் கைக்கொள்ள வேண்டியவையும், ஐஶ்வர்யகைவல்ய பகவச் சரணார்த்திகளான ப்ரவ்ருத்தி பரர் அனைவர்க்கும்
பொதுவாக அறிய வேண்டியவையும், கைக்கொள்ள வேண்டியவையும் பற்றிய ப்ரஸ்தாவம்.

——————————

8 – அப்யாஸ யோகம்:

12) ஐஶ்வர்யாக்ஷர யாதாத்ம்ய பகவச் சரணார்த்திணாம்
வேத்யோபாதேயபாவாநாம் அஷ்டமே பேத உச்யதே

ஐஶ்வர்ய அக்ஷர யாதாத்ம்ய பகவச் சரணார்த்திணாம் – (1) ஐஶ்வர்யார்த்தி, (2) ப்ரக்ருதியினின்று நீங்கிய ஆத்மஸ்வரூபத்தை
அநுபவிக்க விரும்பும் கைவல்யார்த்தி, (3) பகவானுடைய திருவடித்தாமரையைப் பெறவிரும்பும் ஞானி ஆகிய மூவர்க்கும்,
வேத்யோபாதேயபாவாநாம் – அறியவேண்டும் அர்த்த விஷேஷங்கள், கைக்கொள்ள (அநுஷ்டிக்க) வேண்டியவை ஆகியவற்றின்,
பேத: – வேறுபாடு,
அஷ்டமே – எட்டாம் அத்தியாயத்தில்,
உச்யதே – சொல்லப்படுகிறது.

போக முயிருண்மை பூமகள்கோனைப்பெறுதற்
காக முயல்வார்க் கறிவமர – மேகநிறத்
தெம்மா னருள்கீதை யெட்டாமோத் திற்பொருள்கள்
செய்ம்மா வகையுரைக்குஞ் சேர்ந்து.

போகம் – ஐஶ்வர்ய போகங்கள்,
உயிருண்மை – ப்ரக்ருதியினின்றும் நீங்கிய ஆத்மாநுபவம்,
பூமகள் கோனை – ஸ்ரீமந்நாராயணன் ஆகிய இம்மூன்று ப்ராப்யங்களில் ஒன்றை,
பெறுதற்காக – பெறுவதற்காக, முயல்வார்க்கு – முயற்சி செய்பவர்களுக்கு,
அறிவு அமர வகை – அறியவேண்டியவைகளையும்,
செய் மா வகை – அநுஷ்டிக்க வேண்டியவைகளையும்,
மேக நிறத்து எம்மான் அருள்கீதை எட்டாம் ஓத்தில் பொருள்கள் – மேகம் போன்ற நிறத்தையுடைய எம்பெருமானான
கண்ணன் அருளிய கீதையின் எட்டாம் அத்தியாயத்தின் ஶ்லோகங்கள், சேர்ந்து உரைக்கும் – ஒன்றுகூடிச் சொல்லும்.

1-2 1. கைவல்யார்த்திகள் அறியவேண்டிய ப்ரஹ்ம, அத்யாத்ம, கர்ம என்பவை யாவை?
2. ஐஶ்வர்யார்த்திகள் அறியவேண்டிய அதிபூதம், அதிதைவம் என்பவை யாவை?
3. மூவகை அதிகாரிகளும் அறியவேண்டிய அதியஜ்ஞம் என்பது யாது? அதற்கு அதியஜ்ஞத்தன்மை எப்படி வந்தது?
4. மூவருக்கும் அந்திம ஸ்ம்ருதி எத்தகையது? – என்று அர்ஜுனனின் கேள்விகள்.
3 முதற் கேள்விக்குக் கண்ணனின் பதில்.
4 முற்பாதியால் இரண்டாவது கேள்விக்கும், பிற்பாதியால் மூன்றாவது கேள்விக்கும் கண்ணனின் பதில்.
5 அந்திமஸ்ம்ருதி பற்றிய நாலாவது கேள்விக்குக் கண்ணனின் சுருக்கமான பதில் –
‘ஈஶ்வரன் விஷயமான அந்திமஸ்ம்ருதி அவரவர் விரும்பும் வகையில் ஈஶ்வரனோடு ஸாம்யத்தை விளைக்கும்’ என்று.
6 இது ஈஶ்வரவிஷயத்தில் மட்டுமல்ல. கடைசிக் காலத்தில் எந்த விஷயத்தை மனிதன் நினைத்தாலும் அந் நினைவுதானே
அடுத்த பிறப்பில் அவ்விஷயம் போன்ற ஒரு நிலையை அவனுக்கு விளைத்து விடும்.
7 ஆகையால் அர்ஜுனன் எப்போதும் தன்னைப்பற்றிய நினைவையும், அதை விளைக்கும் க்ஷத்ரிய தர்மமான யுத்தத்தையும்
செய்ய வேண்டும் என்று கண்ணன் நாலாவது கேள்விக்கு விளக்கமான பதில் கூறுகிறான்.
8-14 அவரவர்க்குரிய அந்திம ஸ்ம்ருதி ஏற்படுவதற்குறுப்பான உபாஸன பேதம்.
8-10 ஐஶ்வர்யார்த்திக்குரிய உபாஸன முறையும், அதையொட்டி ஏற்படும் அந்திம ஸ்ம்ருதியும்.
14 ஜ்ஞாநி பகவானை உபாஸிக்கும் முறையும், அடையும் முறையும்.
15-28 ஜ்ஞாநிக்கும், கைவல்யார்த்திக்கும் இந்த ஸம்ஸாரமண்டலத்திற்குத் திரும்பி வராமையை உடைய அழிவற்ற பலன்.
ஐஶ்வர்யார்த்திக்குக் கர்மபூமிக்கே திரும்பி வரும் அழிவுள்ள பலன்.
15 ஜ்ஞாநியடையும் பலனான பகவதநுபவம் நித்யமானது.
16 தன்னை ப்ராப்யமாயடைந்தவர்களுக்குக் கிடைக்கும் பலன் நித்யமாயிருப்ப தற்கும், ஐஶ்வர்யார்த்தியின் பலன் அநித்யமாயிருப்பதற்கும் காரணம்.
17-19 ப்ரஹ்மலோகம் ஈறாகவுள்ள உலகங்களுக்கும், அவற்றினுள்ளிருப்பவர் களுக்கும் உத்பத்தி விநாஶங்களின் காலவரம்பு இருக்கையாலே ஐஶ்வர்யம் அநித்யமே.
20-21 கைவல்யாநுபவத்திற்கும் அழிவு இல்லாமையால் அதிலிருந்து மற்றொரு அநுபவத்தை அடைவதாகிற புநராவ்ருத்தி இல்லை.
22 கைவல்யத்தை அடைந்தவனுக்கு ப்ரஹ்மாநுபவம் என்றுமே கிடையாதாகை யால், கேவலாத்மாநுபவமாகிற அவனுடைய அநுபவத்தைக் காட்டிலும்,
பரிபூர்ண ப்ரஹ்மாநுபவமாகிற ஜ்ஞாநியினுடைய அநுபவம் மிகவும் வேறுபட்டது.
23-24 பரமபுருஷ நிஷ்டனும், ப்ரஹ்மாத்மகமாகத் தன் ஆத்மாவை உபாஸிக்கும் பஞ்சாக்னி வித்யா நிஷ்டனுமான இருவகையான ஜ்ஞாநிகள்
ப்ரஹ்மத்தை அடைவதற்கு வழியான அர்ச்சிராதிகதியின் விவரணம்.
25 புண்ணியம் செய்த ஐஶ்வர்யார்த்திகள் ஸ்வர்க்கம் முதலான புண்ணிய லோகங்களுக்குச் செல்லும் வழியான தூமாதிமார்க்கத்தின் விவரணம்.
26 முற்கூறிய இரண்டு கதிகளும் ஶ்ருதிப்ரஸித்தமானவை. அர்ச்சிராதிகதியால் செல்பவன் திரும்பி வருதலில்லாத
பகவதநுபவத்தை அடைகிறான். தூமாதிகதியால் செல்பவன் கர்ம பூமிக்கே திரும்பி வருகிறான்.
27 அர்ச்சிராதிகதி சிந்தனம் தினந்தோறும் ஜ்ஞாநியால் செய்யப்படவேண்டும்.
28 ஏழு, எட்டு அத்தியாயங்களாகிற இரு அத்தியாயங்களில் சொல்லப்பட்ட -ப்ராப்யமாய், ப்ராபகமாய், ஶேஷியாய், காரணமாய்,
ஜ்ஞாநிக்கு தாரக போஷக போக்யமாயிருக்கும் கண்ணனின் பெருமையை அறிபவன் எல்லா ஸாதநாநுஷ்டானங்களைச் செய்தவர்கள்
அடையும் பலனைக் காட்டிலும் சிறந்த பலனை இவ்விபூதியிலேயே பெற்று, மறுமையில் பரமபதத்தையும் அடைகிறான் –
என்னும் அத்யாய த்வயார்த்த சிந்தன பலஶ்ருதி.

———————-

9 – ராஜவித்யா ராஜகுஹ்ய யோகம்:

13) ஸ்வ மாஹாத்ம்யம் மநுஷ்யத்வே பரத்வம் ச மஹாத்மநாம்
விஶேஷோ நவமே யோகோ பக்திரூப:ப்ரகீர்த்தித:

ஸ்வமாஹாத்ம்யம் – தன்னுடைய பெருமை,
மநுஷ்யத்வே பரத்வம் – மனிதனாய் அவதரிக்கும்போதும் மேன்மையையுடைத்தாயிருக்கை,
மஹாத்மநாம் விஶேஷ: -ஜ்ஞாநிகளுக்குள்ள சிறப்பு, (ஆகியவற்றோடு கூடிய),
பக்திரூப: யோக: ச – பக்தியோகம் எனப்படும் உபாஸனம்,
நவமே – ஒன்பதாவது அத்தியாயத்தில்,
ப்ரகீர்த்தித: – நன்றாகச் சொல்லப்பட்டது.

உன்னப் படும்பர னொண்சீர் மருவுயர்த்தி
மன்னப் பயில்ஞானி வாசிதான் – றன்னமர்ந்து
நின்றியலும் பத்தி நிகழ்ந்துரைத்த நற்கீதை
யொன்றியசீ ரொன்பதா மோத்து.

உன்னப்படும் – உபாஸிக்கப்படும்,
பரன் – பரமாத்மாவினுடைய,
ஒண்சீர் மருவு – ஸெளலப்ய ஸெளசீல்யங்களோடு கூடிய,
உயர்த்தி – மேன்மையை,
மன்னப் பயில்ஞானி வாசிதான் – எப்போதும் சிந்திக்கும் ஞானியின் சிறப்போடு,
தன்னமர்ந்து நின்றியலும் பத்தி – தன்னிடத்தில் பொருந்தி நிலையாக உபாஸிப்பதாகிற பக்தியோகத்தை,
நற்கீதை சீர் ஒன்றிய ஒன்பதா மோத்து – நல்ல கீதையின் சிறப்புப் பொருந்திய ஒன்பதாம் அத்தியாயம்,
நிகழ்ந்துரைத்த – நன்கு உரைத்தது.

1 வேதாந்த ரஹஸ்யமான ஸாதன பக்தியை உபதேசிப்பதாகக் கண்ணன் ப்ரதிஜ்ஞை செய்தல்.
2 கர்ம ஜ்ஞான யோகங்களைக் காட்டிலும் பக்தி யோகத்துக்குள்ள சிறப்பு.
3 ஶ்ரத்தை யின்மையால் பக்தி யோகத்தை அநுஷ்டிக்காதவர்கள் மோக்ஷமடையாமல் ஸம்ஸாரத்திலேயே உழல்கின்றனர்.
4-10 பக்தி யோகமாகிற உபாயத்தால் அடையப்படும் (ப்ராப்யமாகிற) எம்பெருமானின் பெருமை. மனிதனாகப் பிறந்த நிலையிலும் பரத்வம்.
4,5 பரம புருஷன் மற்ற பொருள்களால் அறியப்படாமல் அவற்றை ஸங்கல்ப மாத்ரத்தாலே தரிப்பவனாய், நியமிப்பவனாய்,
படைப்பவனாய், அனைத்துக்கும் ஶரீரியாய், ஶேஷியாய் இருப்பவன்.
6 எல்லாப் பொருள்களின் ஸ்திதிப்ரவ்ருத்திகளும் தனக்கு அதீனமானவை என்பதைக் கண்ணன் த்ருஷ்டாந்தம் காட்டி நிரூபித்தல்.
7 அவற்றின் உத்பத்தி ப்ரளயங்களும் தன் அதீனமே என்று கூறல்.
8 ஸமஷ்டி வ்யஷ்டி ரூபமாயுள்ள ஸ்ருஷ்டியின் முறையை விளக்குதல்.
9 கர்மானுகுணமாக ஸ்ருஷ்டிப்பதால் தனக்கு வைஷம்ய நைர்க்ருண்யங்கள் (பக்ஷபாதம், கருணையின்மை) விளையமாட்டா என்று நிரூபித்தல்.
10 தலைவனான தன்னால் தூண்டப்பட்டே மூலப்ரக்ருதி உலகனைத்தையும் படைக்கிறது எனல்.
11,12 ஆஸுர ஸ்வபாவமுள்ளவர்கள் முற்கூறிய தன் பெருமையை உணராத அறிவிலிகளாய் அழிந்து போகிறார்கள் என்று கூறல்.
13 ஸ்வயம் ப்ரயோஜன பக்தி நிஷ்டர்களான மஹாத்மாக்களின் பெருமை.
14,15 ஸாதந பக்தி நிஷ்டர்களான உபாஸக ஜ்ஞானிகளின் பெருமை.
16-19 உபாஸனத்துக்குறுப்பாக – ஒருவனான தானே கார்ய நிலையில் இவ்வுலகிலுள்ள பல பொருள்களை ஶரீரமாகக் கொண்டிருப்பதையும்,
அவற்றின் ஸத்தா ஸ்திதி ப்ரவ்ருத்திகள் தன்னதீனம் என்பதையும் நிரூபித்தல்.
20,21 ஜ்ஞாநிகளுக்கு நேர் எதிர்த் தட்டானவர்களாய், தாழ்ந்த பலன்களை விரும்பும் அறிவிலிகளின் தன்மைகளை விவரித்தல்.
22 தன்னை நினைப்பது தவிர வேறொன்றறியாத மஹாத்மாக்களின் யோக க்ஷேமங்களைத் தானே வஹிப்பதாகக் கூறுதல்.
23 வேதாந்த விதிப்படி மற்ற தேவதைகளுக்கு அந்தர்யாமியாகத் தன்னை அறியாமல் அவர்களிடம் பக்தி செலுத்துகிறவர்களுக்கு அதனாலேயே மோக்ஷம் கிடைப்பதில்லை.
24 தேவதைகளைக் குறித்த யாகங்கள் பரமபுருஷனுக்கே ஆராதனமாகின்றன என அறிந்தவர்களுக்கு மோக்ஷமும்,
அப்படி அறியாதவர்களுக்கு அல்பாஸ்திர பலன்களுக்குமே கிடைக்கும்.
25 முற்கூறியபடி பலனில் வேறுபாடு அவரவர்களின் ஸங்கல்பத்தின் வேறுபாட்டாலே விளைகிறது.
26 தான் ஆராதனைக்கு மிக எளியவன் என நிரூபித்தல்.
27 பக்தி யோகத்திற்கு அங்கமான அநுஸந்தானம் (பகவதர்ப்பணம்-ஶேஷத்வானுஸந்தானம்).
28 அவ்வநுஸந்தானத்தின் பலன் – தன்னை அடைதல்.
29,30 ஜன்மம், ஆகாரம், ஸ்வபாவம், ஜ்ஞாநம், ஒழுக்கம் ஆகியவற்றால் எத்தனை தாழ்ந்தவனாயினும் ஸ்வயம்ப்ரயோஜன பக்தியைச்
செய்தானாகில் அவனிடம் கண்ணனின் ஈடுபாடு.
31 ஒழுக்கத்தில் குறைந்தவனானாலும் பக்தி செய்தால் விரைவில் தர்மாத்மாவாகி நற்பேறு பெறுவான்.
32,33 முற்பிறப்புக்களில் செய்த பாப மிகுதியாலே தாழ்ந்த பிறவியை எடுத்தவர்களும் தன்னை ஆஶ்ரயிப்பதாலேயே மோக்ஷமடையும்போது,
உயற்பிறவியினர் தன்னை ஆஶ்ரயித்து மோக்ஷமடைவது நிச்சயம் என்று கூறி அர்ஜுனனை பக்தி செய்யும்படி விதித்தல்.
34 ஸாதனபக்தியின் தனித்தன்மைகளை விவரித்தல்.

——————-

10 – விபூதி யோகம்:

14) ஸ்வ கல்யாண குணாநந்த்ய க்ருத்ஸ்ந ஸ்வாதீநதாமதி:
பக்த்யுத்பத்தி விவ்ருத்த்யர்த்தா விஸ்தீர்ணா தஶமோதிதா

பக்த்யுத்பத்தி விவ்ருத்த்யர்த்தா – ஸாதநபக்தி உண்டாகி வளர்வதன் பொருட்டு,
ஸ்வ கல்யாணகுண அநந்த்ய க்ருத்ஸ்ந ஸ்வாதீநதா மதி: – தனது கல்யாணகுணங்களின் அளவின்மை பற்றியும்,
அனைத்தும் தனக்கு அதீனமாயிருப்பது பற்றியும் உள்ள அறிவு,
விஸ்தீர்ணா – விரிவாக,
தஶமோதிதா – பத்தாமத்தியாயத்தில் சொல்லப்பட்டது.

அண்ண லுலகி லனைத்துந்தா னாய்நின்ற
வண்ணம் விரித்துரைத்த வண்மையினைத் – திண்ணமாங்
கன்புறவே யோங்க வருள்கீதை பத்தாமோத்
தின்புறவே யோது மெடுத்து.

1-3 தன்னை தேவாதி தேவனாக அநுஸந்திப்பதால், பக்தி உண்டாவதற்குத் தடையான பாபங்கள் நீங்கி, பக்தியுண்டாகும் என்று கண்ணன் அர்ஜுனனுக்கு நிரூபித்தல்.
4-8 தனது ஐஶ்வர்யம், கல்யாணகுணங்கள் ஆகியவற்றை அநுஸந்திப்பதால் பக்தி வளரும் என்பதை கண்ணன் அர்ஜுனனுக்கு நிரூபித்தல்.
9-11 பக்தியின் உச்சநிலையை அடைந்த ஸ்வயம்ப்ரயோஜன பக்திநிஷ்டனின் பெருமையை விளக்குதல்.
12-18 கண்ணனுடைய கல்யாண குணச் சேர்த்தியையும், செல்வச் சிறப்பையும் சுருக்கமாகக் கேட்ட அர்ஜுனன் அதன் விரிவைக் கேட்க விரும்பி வார்த்தை சொல்லுதல்.
12-15 கண்ணன் முன் ஶ்லோகங்களில் சுருங்கச் சொன்ன அர்த்தங்களில் தனக்குள்ள நம்பிக்கையையும்,
அந்த நம்பிக்கையால் அதில் அஸூயை இல்லாமலிருப் பதையும் அர்ஜுனன் காட்டுதல்.
16-18 விபூதிகளை விரிவாகச் சொல்லவேண்டுமென்று அர்ஜுனன் கண்ணனை வினவுதல்.
19 கண்ணன் தனது விபூதிகளை ஒவ்வொன்றாக விரிவாக வர்ணிப்பதும், கேட்பதும் இயலாதாகையால் முக்யமானவற்றைச்
சுருக்கமாக வகைப்படுத்திக் கூறுவதாக ப்ரதிஜ்ஞை செய்தல்.
20 ஶ்லோகத்தின் முற்பாதியில் – தன்னைத் தன் விபூதியான மற்ற பொருள்களோடு அடுத்துள்ள ஶ்லோகங்களில் ஒரே வேற்றுமையில் படிப்பதற்குக் காரணம் –
அவை தனக்கு ஶரீரமாகவும் தான் அவற்றுக்கு ஆத்மாவாகவும் இருப்பதே என்று காட்டி, பிற்பாதியாலே – அனைத்தையும் படைத்தளித்தழிப்பவனா யிருக்கை
முதலான கல்யாண குணங்களே யோகஶப்தத்தால் சொல்லப்படு கின்றன என்றும், அடுத்துள்ள ஶ்லோகங்களாலில் தன்னை
மற்ற பொருள்களோடு ஒரே வேற்றுமையில் படிப்பதற்கு அவை கார்யப்பொருளாகவும், தான் அவற்றுக்குக் காரணமாகவுமிருப்பது
மற்றொரு ஹேதுவாகும் என்றும் கண்ணன் காட்டுதல்.
21-39 பற்பல பொருள்களோடு கண்ணன் தன்னை ஒரே வேற்றுமையில் படித்தல்.
39 தன்னைப் பற்பல பொருள்களோடு ஒரே வேற்றுமையில் படித்ததற்குத் தான் அனைத்துக்கும் அந்தர்யாமியாயிருப்ப்தே காரணம் என்று நிகமனம் செய்தல்.
40 தன் விபூதிகளுக்கு எல்லையில்லாமையால் ஓரளவுக்கே அவற்றைச் சொன்னேன் என்று கூறல்.
41 இது வரையில் சொல்லப்பட்ட விபூதிகள் – சொல்லப்படாதவையும் அவஶ்யம் சொல்லவேண்டியவையுமான மற்றும் பல முக்ய விபூதிகளுக்கு எடுத்துக்காட்டே என்று கூறி
ப்ரகரணத்தை நிறைவு படுத்தல்.
42 முக்யமானவை, அமுக்யமானவை என்னும் வாசியில்லாமல் பார்க்கும்போது, எல்லா உலகமும் தன்னுடைய ஸங்கல்பத்தின் ஒரு சிறு பகுதியாலே தரிக்கப்படும் விபூதியே
என்று கூறி அத்யாயத்தை முடித்தல்.

—————————

11 – விஶ்வரூப தர்சனம்:

15) ஏகாதஶே ஸ்வ யாதாத்ம்ய ஸாக்ஷாத்காரா வலோகநம்
தத்தமுக்தம் விதிப்ராப்த்யோர் பக்த்யேகோபாயதாததா

ஏகாதஶே – பதினோராமத்தியாயத்தில்,
ஸ்வ யாதாத்ம்ய ஸாக்ஷாத்கார அவலோகநம் – தன்னை உள்ளபடி காண்பதற்குரிய திவ்யமான கண்,
தத்தம் உக்தம் – (அர்ஜுனனுக்குக் கண்ணனால்) கொடுக்கப்பட்டதெனச் சொல்லப்பட்டது;
ததா – அவ்வண்ணமே,
விதி ப்ராப்த்யோ – (பரம்பொருளை) அறிவது, (காண்பது), அடைவது ஆகியவை,
பக்த்யேகோபாயதா – பக்தியொன்றையே காரணமாகக் கொண்டவை (என்றும்),
உக்தம் – சொல்லப்பட்டது.

பார்த்தனுக்கு மாயனருள் கீதைப் பதினொன்றா
மோத்திவ் வுலகெல்லா முடம்பதனிற் – கோத்தபடி
காட்டுமது தன்னறிவு கண்டடைத றன்பத்தி
கூட்டுமதுஞ் சொல்லுங் குறித்து.

பார்த்தனுக்கு – அர்ஜுனனுக்கு,
மாயன் அருள் – மாயப் பிரானாகிய கண்ணன் அருளிய,
கீதை பதினொன்றாம் ஓத்து – கீதையின் பதினொன்றாம் அத்தியாயம்,
இவ்வுலகெல்லாம் – இவ்வுலகனைத்தையும்,
உடம்பதனில் – தன் சரீரத்தில்,
கோத்தபடி காட்டுமது – (கண்ணனின் ஒரு பகுதியாகக்) கோத்துக் கொண்டிருக்கும் படியைக் காட்டுவதாகும்.
தன் அறிவு கண்டு அடைதல் – தன்னை அறிவதும், காண்பதும், அடைவதுமாகிற பயன்களை,
தன் பத்தி கூட்டுமதும் – தன் விஷயமான பக்தியோகம் கூட்டி வைப்பதையும்,
குறித்துச் சொல்லும் – குறிக்கொண்டு கூறும்.

1-3 அர்ஜுனன் தனது நன்றியையும் ஆஸ்திக்யத்தையும் க்ருஷ்ண பக்தியையும் காட்டுகிறான்.
4 விஶ்வரூபத்தைக் காட்டும்படி அர்ஜுனனுடைய ப்ரார்த்தனை.
5-8 திவ்ய சக்ஷுஸ்ஸை அர்ஜுனனுக்கு அளித்துத் தன் விஶ்வ ரூபத்தைக் கண்ண்னன் அவனுக்குக் காட்டுதல்.
9-13 விஶ்வரூப வர்ணனை.
14-30 அர்ஜுனன் விஶ்வரூபத்தின் பெருமைகளைக் கூறித் துதித்தல்.
31 அர்ஜுனனின் கேள்வி – (பயங்கர உருவத்தின் பயன்)
32-34 கண்ணனின் பதில் – (ஸ்வஸங்கல்ப ஶக்தியின் வீர்யம்)
35-46 அர்ஜுனனின் துதியும், மன்னிப்பு வேண்டுதலும், பிரார்த்தனையும்.
47-49 கண்ணனின் அபயப்ரதானம்.
50 கண்ணன் இயல்வான நான்கு தோள் திருமேனியை எடுத்துக்கொண்டு அர்ஜுனனைத் தேற்றியது.
51 அவ்வுருவைக் கண்ட அர்ஜுனன் தான் இன்புற்றுத் தன்னிலை பெற்றதைக் கூறுதல்.
52-55 கண்ணன் அர்ஜுனனுக்கு பக்தியோகத்தின் பெருமையையும் ஶுபாஶ்ரயமாயிருக்கும்
திருமேனியின் பெருமையையும் பேசுதல்.

———————–

12 – ஸ்ரீ பக்தி யோகம்:

16) பக்தே:ஶ்ரைஷ்ட்ய முபாயோக்தி ரஶக்தஸ் யாத்ம நிஷ்டதா
தத் ப்ரகாராஸ்த்வதிப்ரீதிர் பக்தேத்வாதஶ உச்யதே

பக்தே:ஶ்ரைஷ்ட்யம் – (ஆத்மோபாஸனத்தைக் காட்டிலும்) பகவதுபாஸனமாகிற பக்தியின் சிறப்பும்,
உபாயோக்தி: – அந்த பக்திக்கு உபாயத்தைத் தெரிவித்தலும்,
அஶக்தஸ்ய – பக்தியில் ஶக்தியில்லாதவனுக்கு,
ஆத்மநிஷ்டதா – ஆத்மோபாஸனமும்,
தத் ப்ரகாரா: – கர்ம யோகம் முதலானவற்றுக்கு வேண்டியவைகளான குணங்களின் வகைகளும்,
பக்தே அதிப்ரீதி: து – தன் பக்தனிடம் மிகுந்த ப்ரீதியும்,
த்வாதஶே – பன்னிரண்டாமத்தியாயத்தில்,
உச்யதே – கூறப்