ஸ்ரீ மத் ரஹஸ்ய த்ரய சாரம் –சம்பிரதாய ப்ரக்ரியா பாகம் -ஆச்சார்ய க்ருத்ய அதிகாரம் -அதிகாரம் -30–ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமி–

அதிஜிகமிஷு ஆத்யம் தாம திவ்யம் த்ரிதாம் ந
ஸ்ருத விவித பரீஷா சோதிதே க்வ அபி பாத்ரே
அநக குண தசாயாம் ஆஹித ஸ்நேஹம் ஆர்ய
ப்ரதிஸதி நிரபாயம் சம்பிரதாய ப்ரதீபம் –

இப்படி குருர் கரீயான்–ஸ்ரீ கீதை -11-43-என்றும்
தமிமம் சர்வ சம்பன்னம் ஆசார்யம் பிதரம் குரும்–சபா பர்வம் -41-21–ஸ்ரீ சகாதேவன் வாக்கியம் –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை ஆச்சார்யர் தந்தை குருவாக கொண்டாடத்தக்கவன் -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
பரமாச்சார்யரான ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் முதலாக சதாசார்ய சம்பிரதாய சமாகதங்களாய்
சம்ஹீ ஸ்தந்யம் போலே விஜாதீயர்க்கு ரசம் தெரியாத ரஹஸ்ய த்ரயார்த்தங்களை
ஸங்க்ரஹேண சேர்த்துத் தாங்களும் அனுசந்தித்து

யோ கோபாயதி அயோக்யாநாம் யோக்யாநாம் சம்பிரயச்சதி-இமம் அர்த்தம் சா மாந்யோ மே ஸ்வஸ்தி
வ அஸ்து வ்ரஜாமி அஹம் -ஸாத்வத சம்ஹிதை -24-375-
இதம் தே நாதபுஸ்காய நா பக்தாய கதாசந நா சுஸ்ருஷவே வாஸ்யம் ந ச மாம் ய அப்ய ஸூயதி–ஸ்ரீ கீதை -18-67-
ய இமம் பரமம் குஹ்யம் மத் பக்தேஷு அபி தாஸ்யதி -பக்திம் மயி பராம் க்ருத்வா மாமே வைஷத்யத்வ சம்சய –ஸ்ரீ கீதை -18-68-

ந வேத நிஷ்டா ஜனஸ்ய ராஜன் பிரதேயம் ஏதத் பரமம் த்வயா பவேத் –
விவித் சமா நஸ்ய விபோத காரகம் ப்ரபோத ஹேதோ ப்ரணதஸ்ய ஸாஸனம்
ந தேயம் ஏதச்ச ததா அநு தாத்மநே சடாய க்லீபாய ந ஜிஹ்ய புத்தயே
ந பண்டித ஜ்ஞாய பரோபதாபிந தேயம் த்வயேதம் விநி போத யாத்ருசே
ஸ்ரத்தாந் விதாயத குணாந் விதாய பராபவாதாத் விரதாய நித்யம் –
விசுத்த யோகாயா புதாய சைவ க்ரியா வதே அத க்ஷமினே ஹிதாய
விவிக்த ஸீலாய விதி ப்ரியாய விவாத பீதாய பஹு ஸ்ருதாய –
விஜாநதே சைவ ததா ஹித ஷமாதமாய நித்யாத்ம சமய தேஹினாம்
ஏதைர் குணைர் ஹீந தமே ந தேயம் ஏதத் பரம் ப்ரஹ்ம விசுத்த மாஹு-ந ஸ்ரேயஸா
யோஷ்யதி தாத்ருசே க்ருதம் தர்ம ப்ரவக்தாரம பாத்ரதாநாத்
ப்ருத்வீ மாம் யத்யபி ரத்ன பூர்ணாம் தத்யாந்த தேயம் த்விதம வ்ரதாய –
ஜிதேந்த்ரியாயைதத சம்சயம் தே பவேத் பிரதேயம் பரமம் நரேந்திர
கரால மா தே பயமஸ்து கிஞ்சித் ஏதத் பரம் ப்ரஹ்ம ஸ்ருதம் த்வயா அத்ய –
யாதவத் யுக்தம் பரமம் பவித்ரம் விஸோகம் அத்யந்தம் அநாதி மத்யம் –சாந்தி பர்வம் –313-33-/34-/-35-36-/37-38-ஸ்ரீ வசிஷ்டர் வார்த்தை

வேதங்களில் இழியாதவனுக்கும் -பொய் சொல்பவருக்கும் வஞ்சகருக்கும் தாழ்ந்த புத்தி கொண்டவர் –
மமதை கொண்டவர் ஹிம்சை பண்ணுபவருக்கும் –
ரத்நாதிகளை தக்ஷிணையாகக் கொடுத்தாலும் உபதேசிக்கக் கூடாது என்றும்
புலன்களை வசப்படுத்தி ஸாஸ்த்ர விஸ்வாசம் உள்ளவர்களுக்கே பர ப்ரஹ்ம ஞானம் உபதேசிக்கலாம் என்றவாறு

வித்யயைவ சமம் காமம் மர்தவ்யம் ப்ரஹ்ம வாதிநா -ஆபத்யபி ச கோராயாம் நத்வேநாமிரேண வபேத் –மனு ஸ்ம்ருதி –2-113-

ஏகதஸ்த்வ பவர் கார்த்த்வம் அனுஷ்டா நாதி கௌசலம்–லோகாந் அநு சாரஸ்த் வே கத்ர குரு பச்சாத் உதீரித –
பவந்தி பஹவோ மூர்கா க்வசித் ஏகோ விசுத்ததீ –த்ராசித அபி சதா மூர்கை அசலோ ய ச புத்திமாந் –
ந விஸ்வாச க்வசித் கார்யோ விசேஷாத்து கலவ் யுகே -பாபிஷ்டா வாத வர்ஷேணே மோஹ யந்த்ய விசசக்ஷணாந்
கோபயந் நாசரேத் தர்மம் நாப்ருஷ்ட கிஞ்சித் உச்சரேத்–ப்ருஷ்ட அபி ந வதேத் அர்தம் குஹ்யம் சித்தாந்தம் ஏவ ச
ஆஸ்ரிதாயாதி பக்தாய ஸாஸ்த்ர ஸ்ரத்தா பராய ச – ந்யாயேந ப்ருச்சதே சர்வம் வக்தவ்யம் ஸுஸயோகிநே
ஆத்ம பூஜார்த்தம் அர்த்தார்தம் டம்பார்த்தம் அபி கிந்நதீ
அயோக்யேஷூ வதன் சாஸ்திரம் சந்மார்காத் பிரஸ்யுதோ பவேத் –
ஊஷரே நிவபேத் விஜம் ஷண்டே கந்யாம் ப்ரயோஜயேத் –
ஸ்ருஜேத்வா வாநரே மாலாம் நாபத்ரே சாஸ்திரம் உத்ஸ்ருஜேத் -என்றும்
ந நாஸ்தி காயாந் ருஜவே நா பக்தாய கதாசந -நைவ ஹிம்ஸாபிருசயே ந லுப்தாய விசேஷதே –
தா தவ்யோ மந்த்ர ராஜ அயம் மந்த்ர அயம் ந ஹி தாத்ருஸ ருஜவே குரு பக்தாய வைஷ்ணவாய விசேஷத-
சர்வ ப்ராணயநுகூலாய தா தவ்யோ தேசிகேந து –சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி-4-251–259-என்றும்

தகாத நிலத்தில் ப்ரஹ்ம வித்யையை விதைக்கக் கூடாது என்றும்
மூடர்கள் தர்மவான்கள் போலே வேஷம் கொண்டு துன்புறுத்துகிறார்கள் என்றும்
கலங்காத தூய அறிவு கொண்டவர்கள் ஒரு சிலரே என்றும்
ரஹஸ்யங்களையும் சித்தாந்தங்களையும் வெளியீடாக கூடாது என்றும்
ஆச்சார்ய பக்தி கொண்டவன் -அனைத்து உயிர்களுக்கும் நன்மையை செய்பவன் –
விஷ்ணுவை ஆராதிப்பவன் இவர்களுக்கே உபதேசிக்கலாம் –

தொண்டர்க்கு அமுது உண்ணச் சொல் மாலைகள் சொன்னேன் —
அந்தாதி மேல் இட்டு அறிவித்தேன் ஆழ் பொருளைச் சிந்தாமல் கொண்மின் நீர் தீர்ந்து -என்று
ஸ்ரீ ஸாத்வத பகவத் கீதா வசிஷ்ட கரால சம்வாத சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி -இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே
சரண்யன் அனுமதி பண்ணும்படிக்கு ஈடான சாஸ்விகதா ஆஸ்திக்யாதி குணங்களை யுடையராய்
என்கிறபடியே சர்வேஸ்வரன் ஏற்பதற்கு ஈடான உள்ள ஆஸ்திக்யம் முதலான சிறந்த குணங்களைக் கொண்டவர்களாக
உள்ளவர்களுக்கே சொல்லக் கடவன் –

ஸ்ரீ கீதை -16-1-அபயம் சத்துவ சம்சுத்தி -ஞான யோக வ்யவஸ்திதி- தானம் தமச்ச யஜ்ஞச்ச ஸ்வாத்யாயஸ் தப ஆர்ஜவம் -என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-16-2-அஹிம்சா சத்யம் அக்ரோத தியாக சாந்தி ரபை சுநம் -தயா பூதேஷ்வலோ லுப்த்வம் மார்தவம் ஹரீர சாபலம்-என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-16-3– தேஜா ஷமா த்ருதி ஸுவ்சம் அத்ரோஹோ நாதிமாநிதா -பவந்தி சம்பதம் தைவீம் அபிஜாதஸ்ய பாரத -என்றும்
ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -109 -74–
த்வி விதோ பூத சர்கபி அயம் தைவ ஆஸூர ஏவ ச விஷ்ணு பக்தி பரோ தைவ
-என்றும் பல வாக்கியங்கள் மூலமாக தைவப் பிரக்ருதிகளுக்கு

சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி –1-115-
சம்வத்சரம் ததர்த்தம் வா மாச த்ரய மதாபி வா -பரீஷ்ய விவிதோபாயை க்ருபயா நிஸ் ப்ருஹோ வதேத் -என்றும்
சாத்விக சம்ஹிதை -21-45-
யத்ருச்ச யோப சந்நாநாம் தேசாந்தர நிவாஸி நாம் டு இஷ்டோபதேச கர்த்தவ்யோ நாராயண ரதாத்ம நாம் –இத்யாதிகளில்
சொன்ன பரீஷாதி மூல குண நிச்சய பூர்வகமாக
ஸ்ருதா தந் யத்ர சந்துஷ்ட தத்ரைவ ச குதூ ஹலீ-என்னலாம் அவஸ்தையில் அஷட் கரணமாக வெளியிட்டு

ஸ்ரீ கீதை -16-4-டம்போ தர்ப அதிமா நச்ச க்ரோத பாருஷ்ய மேவ ச -அஞ்ஞானம் ச அபிஜாதஸ்ய பார்த சம்பத்தை மாஸூரீம்-என்றும்
விபரீத ததா அஸூர-என்றும் சொல்லப்பட்ட ஆஸூர ப்ரக்ருதிகளுக்கு மறைத்து சீரிய தனம் உடையார் சேமித்து வாழுமா போலே
சரிதார்த்தராய் வர்த்திப்பார்கள் பூர்வாச்சார்யர்கள்

இவர்கள் -தேஹ இந்திரியாதி வ்யதிரிக்தனாய் -நித்யனாய் இருப்பான் ஓர் ஆத்மா உண்டு –
இச் சேதன அசேதனங்கள் இரண்டும் ஒழிய இவற்றுக்கு அந்தர்யாமியாய் -சேஷியாய் இருப்பான் ஒரு பரமாத்மா உண்டு
இப் பரமாத்மாவை ஒழிய இவ் வாத்மாவுக்கு தானும் பிறரும் ரக்ஷகராக மாட்டார் -என்று தத்துவத்தையும்

அநாதி காலம் அந்தாதியாக சம்சாரித்துப் போந்த அடியேனுக்கு இனி ஒரு கர்ப்ப வாச்சாத்தி கிலேசம் வாராத படி
திருவடிகளைத் தந்து ரஷித்து அருள வேண்டும் என்று ஆச்சார்யர் பிரசாதித்த குரு பரம்பரா பூர்வக த்வயத்தாலே
ஸ்ரீ மானான நாராயணன் திருவடிகளை சரணமாகப் பற்றி
ஆத்மாத்மீயங்களையும் அவற்றைப் பற்ற வரும் சுமைகளையும் அங்கே சமர்ப்பிப்பது என்று ஹிதத்தையும்

சதாச்சார்யன் காட்டிக் கொடுக்கக் கைக்கொண்ட எம்பெருமான் இனி நம்மை ஒரு படிக்கும் கை விடான் என்கிற
தேற்றத்தோடே இங்கு இருந்த காலம் அபவர்க பூர்வ ரசங்கமான நிரபராத அநு கூல விருத்தியோடே நடப்பது என்று
உத்தர க்ருத்யத்தையும் ஸங்க்ரஹ ருசிகளுக்குச் சுருங்க அருளிச் செய்வார்கள் –

ப்ரத்யேயஸ்து விலக்ஷஸ் ப்ரக்ருதி தஸ்த்ராத பதிஸ் தத் பர
தஸ்மிந் நாத்ம பரார்ப்பணம் ஹித தமம் தத் சேஷ வ்ருத்தி பலம்
இத்தம் தத்வ ஹிதே புமர்த்தம் இதி நஸ்த்ரேதா விபக்தம் தநம்
தாயத்வேந தயாதநா ஸ்வயம் அது ததாத்மநாம் தேசிகா

இப்படி ரஹஸ்ய த்ரயத்தைப் பற்றின கீழும் மேலும் உள்ள பாசுரங்களை எல்லாம்
வேதாந்த உதயந சம்பிரதாயமான மடைப்பள்ளி வார்த்தையை ஆச்சார்யன் பக்கலிலே தான் கேட்டு அருளின படியே
ஸ்ரீ கிடாம்பி அப்புள்ளார் அடியேனைக் கிளியைப் பழக்குமா போலே பழக்கி வைக்க –
அவர் திரு உள்ளத்தில் இரக்கம் அடியாக ஸ்ரீ பெருமாள் தெளியப் பிரகாசிப்பித்து
மறவாமல் காத்துப் பிழையறப் பேசுவித்த பாசுரங்கள் –

பாட்டுக்கு உரிய பழையவர் மூவரைப் பண்டு ஒரு கால்
மாட்டுக்கு அருள் தரு மாயன் மலிந்து வருத்துதலால்
நாட்டுக்கு இருள் செக நான்மறை யந்தாதி நடை விளங்க
வீட்டுக்கு இடை கழிக்கே வெளி காட்டும் அம்மெய் விளக்கே

மருளற்ற தேசிகர் வான் உகப்பால் இந்த வையம் எல்லாம்
இருள் அற்று இறைவன் இணை யடிப் பூண்டு உய எண்ணுதலால்
தெருள் உற்ற செந்தொழில் செல்வம் பெருகிச் சிறந்தவர் பால்
அருள் அற்ற சிந்தையினால் அழியா விளக்கினரே

நிரவதி தயா திவ்ய உதத்வத் தரங்க நிரங்குசை
நியமயதி ய சிஷ்யான் சிஷா க்ரமை குண ஸங்க்ரமை
அசரம் குரோ ராஜ்ஞா பராம் பரீ பரவாநசவ்
ந பரமிஹ தாந் தல்ல ஷேண ஸ்வயம் அபி ரஷதி

ஆச்சார்ய க்ருத்ய அதிகாரம் சம்பூர்ணம்

——————————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த – ஸ்ரீ ரஹஸ்ய சிகாமணி —

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ அம்ருதா ஸ்வாதிநீ -ரஹஸ்யங்களில் நான்காவது-ஸ்ரீ ரஹஸ்ய சிகாமணி –
ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் -அருளிச் செய்யப்பட்டவை
மூன்றாவதான ஸ்ரீ தத்வ சிகாமணி லுப்தம்
இதில் ஸ்ரீ மந் நாதமுனிகளுடைய ஸ்ரீ நியாய தத்வ க்ரந்தத்தின் மங்கள ஸ்லோகம் பிரமாணமாக உதாஹரிக்கப் பட்டுள்ளது

மங்களா சரணம் -அவதாரிகை -சாத்விக புராண உபாதேய தமத்வம் -வராஹ புராண ஏற்றம் -வக்த்ரு வை லக்ஷண்யம் –
வராஹ அவதாரத்தின் உத்கர்ஷம் -ஸ்ரோத்ரு வை லக்ஷண்யம் -சரணாகதி பிரகரணத்தின் உத்கர்ஷம் –
வராஹ சரம ஸ்லோகத்தின் பெருமை -ஸ்லோக த்வயத்தின் சமுச்சிதார்த்தம்–
ஸ்த்திதே மநசே விவரணம் -ஸூஸ்வஸ்தே சரீரே விவரணம் -தாது சாம்யே ஸ்த்திதே விவரணம் -சதி சப்தார்த்தம் –
ய சப்தார்த்தம்-நர சப்தார்த்தம்-ஸ்மர்த்தா சப்தார்த்தம்-விஸ்வரூப சப்தார்த்தம்-மாம் சப்தார்த்தம்-அஜம் சப்தார்த்தம்-
உத்தர ஸ்லோகஸ்ய சரண்ய க்ருத்ய பரத்வம் -தத சப்தார்த்தம்-தம் சப்தார்த்தம்-மத் பக்த சப்தார்த்தம்-
ம்ரியமாண சப்தார்த்தம்-து சப்தார்த்தம்-காஷ்ட்ட பாஷாண சந்நிப சப்தார்த்தம்-அஹம் ஸ்மராமி விவரணம் –
நயாமி சப்தார்த்தம்-பரமாம் கதிம் விவரணம் -ஸ்லோக த்வய சமுச்சித அர்த்தம்
வராஹ சரம ஸ்லோக ஸங்க்ரஹப் பாடல்கள் -வராஹ சரம ஸ்லோக ஸங்க்ரஹ ஸ்லோகம் –

மங்களா சரணம்
ஸ்த்திர சர ஜெகன் மாது ஷோண்யா க்வசித் சதுர அர்ணவீ விபூதி சபதி க்ரோட க்ரீடாம் விபாவயத ப்ரபோ
ஸ்ருதி பரிபண ஸ்லோக த்வந்த் வாத்மநா பரி பக்த்ரிமோ ரமயது மநஸ் சத்துவ அவஸ்தா நாம் ரஹஸ்ய சிகா மணி

க்வாபி கல்பாந்த வே சந்தே குரதக்நே சம் உத்த்ருதாம்
வஹதே மேதிநீம் முஸ்தாம் மஹதே போத்ரிணே நம

க்வாபி -ஒரு
கல்பாந்த வே சந்தே -பிரளய கால கடலாகிய குட்டையில்
குரதக்நே -கால் குளம்பே அளவாய் உள்ள
சம் உத்த்ருதாம் -கிடந்தது எடுக்கப் பட்ட
வஹதே மேதிநீம் -தரித்துக் கொண்டு இருக்கிற பூமியாகிய
முஸ்தாம் -கோரைக்கிழங்கை
மஹதே போத்ரிணே நம -மிகப்பெரிய ஸ்ரீ மஹா வராஹ நாயனாருக்கு நமஸ்காரம் –

——–
அவதாரிகை
திருத்தம் பெரியவர் சேரும் துறையில் செறிவிலர்க்கு
வருத்தம் கழிந்த வழி அருள் என்ற நம் மண் மகளார்
கருத்து ஒன்ற ஆதி வராஹம் உரைத்த கதி அறிவார்
பொருத்தம் தெளிந்து உரைக்கப் பொய்யிலா மதி பெற்றனமே –

——–
சாத்விக புராண உபாதேய தமத்வம் –
இதிஹாச புராணாப்யாம் வேதம் சமுபப்ரும்ஹயேத்
பிபேத் யல்ப ஸ்ருதாத் வேத மா மயம் பிரதரிஷ்யிதி–ஆதி -1-293-என்கிறபடியே வேத உப ப்ருஹ்மண அர்த்தமாக
ப்ரவர்த்தங்களான புராணங்களில் சங்கீர்ண ராஜஸ தாமச புராணங்களுக்குக்
காரண தோஷமும் -பாதக ப்ரத்யயமும் உண்டான படியால் இவற்றை ஆதரிக்குமவர்கள்
இலிங்கத்திட்ட புராணத்தீரும் சமணரும் சாக்கியரும் மலிந்து வாது செய்வீர்களும்-என்று வேத பாஹ்ய கோடியிலே கோப்புண்டார்கள்-
சாத்த்விக புராணங்களுக்குக் காரண தோஷமும் பாதக ப்ரத்யயமும் இல்லாத படியாலும்
வைதிக பரிக்ரஹ பிராஸுர்யத்தாலும் இவையே உப ப்ரும்ஹணங்களிலே உபாதேய தமங்கள்
—-

வராஹ புராண ஏற்றம் –
இவை தம்மில் ஸ்ரீ வராஹ புராணம்
பாசி தூர்த்துக் கிடந்த பார் மாடிக்கு பண்டு ஒரு நாள்
மாசுடம்பில் நீர் வாரா மானமிலாப் பன்றியாம்
தேசுடைய தேவர் திருவரங்கச் செல்வனார்
பேசி இருப்பனகள் பேர்க்கவும் பேராவே –என்றபடியே
ஒன்றாலும் சலிக்க ஒண்ணாத படி -தத்துவ ஹித புருஷார்த்தங்களில் ஸூ ப்ரதிஷ்டிதமாய் இருக்கும்
—————-
வக்த்ரு வை லக்ஷண்யம் –
இதற்கு வக்த்ரு வை லக்ஷண்யத்தாலும் ஸ்ரோத்ரு வை லக்ஷண்யத்தாலும் அதிசயம் உண்டு –
வக்த்ரு வை லக்ஷண்யம் ஏது என்னில்– இதற்கு வக்தாவான ஸ்ரீ ஞானப் பிரான்
பரம விப்ரலம்ப பிரமாத சக்தி சம்பாவனை உடைய ஷேத்ரஞ்ஞரைப் போல் அன்றிக்கே
ஸ்வதஸ் சர்வஞ்ஞன் ஆகையால் இவனுக்கு ப்ரமமும் ப்ரமாதமும் கூடாது –
ப்ரத் யுபகாராதி நிரபேஷ பரம காருணிகன் ஆகையால் ஆஸ்ரிதர் திறத்தில் இவனுக்கு விப்ரலம்ப கத்வம் கடியாது
சர்வஞ்ஞ சர்வத்ருக் சர்வ சக்தி ஞான பலர்த்தி மாந் –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -5-1-47-இத்யாதிகளில் படியே
சர்வ சக்தி யாகையாலே இவனுக்கு அசக்தி பிரசங்கமும் இல்லை
—————————-
வராஹ அவதாரத்தின் உத்கர்ஷம் –

இவ்வவதாரத்திற்கு இவன் தன்னுடைய அவஸ்தாந்தரங்களில் காட்டில் ஏற்றம் உண்டு -எங்கனே என்னில்
இவ்வவதாரம் ஒரு வழியாலே கரை ஏறினவர்களைக் கூட்டிக் கொண்டு இருக்கிற அளவேயான பர ரூபம் போல்
அன்றிக்கே அழுந்தினவர்களைக் கரையாத படி எடுத்துக் கரை ஏற விடும்படியாய் இருக்கும் –

வ்யூஹங்களைப் போலே பத்தரானவர்களை ஆஸ்ரயிக்க மேலான நிலத்தில் இருக்கை அன்றிக்கே
பார் வண்ண மடமங்கை பத்தர் -என்கிறபடியே ஆஸ்ரிதர் பக்கல் தன் பக்தி தோன்ற
கேழலாய்க் கீழ்ப் புக்கு இடந்திடும் என்கிறபடியே அவர்கள் இருந்த கீழ் நிலத்திலும் சென்று
தடம் பெரும் தோள் ஆரத் தழுவும் -என்னும்படியாய் இருக்கும் –

ஸ்ரீ மத்ஸ்ய அவதாரம் போலே தான் பெற்ற பிரஜைகள் உலாவித் திரியும் அளவில் ஈஷண மாத்திரத்தாலே ரஷிக்கும்
அளவன்றிக்கே -இங்கே பிரஜைகள் நினைக்கவும் மாட்டாதே காஷ்ட்ட பாஷாண ஸந்நிபராய் விழுந்து கிடக்கிற அளவிலே
அவர்களுக்கு அடைத்த நினைவைத் தான் அனுஷ்ட்டித்து ரஷிக்கிறான் என்னும் படிக்குத் தன் பாசுரம் யுண்டு

ஸ்ரீ கூர்ம அவதாரம் போலே ஒரு பூதரம் பிரமிக்கைக்கு அதிஷ்டானமாய் நிற்கை அன்றிக்கே –
இது தான் பூதரமாய் -பூமியும் பூ தரங்களும் கலங்காதே
ஊன்றி இடந்து எயிற்றில் கொண்ட நாள் –நான்றில ஏழ் மண்ணும்— தானத்தவே –என்கிறபடி
நிலை நிற்கப் பண்ணுமதாய் இருந்தது

ஸ்ரீ நரஸிம்ஹ அவதாரம் போலே தட்டுப் பட்டது ஒன்றையும் பிளக்குமது அன்றிக்கே
இது பூமி எல்லாம் தட்டுப் படாதபடி -அத்ரும்ஹத் -என்கிறபடியே இறுகப் பண்ணுமதாயத்து

ஸ்ரீ வாமன அவதாரம் போல் -பொல்லாக் குறள் உறவாய் பொற்கையிலே நீர் ஏற்றுத் தன்னுடைய பூமியைப்
பிறருக்குக் கொடுக்க கொள்ளுகை அன்றிக்கே இது மஹா பலசாலியான அசுரனை நிராகரித்துத்
தன் பூமியைத் தானே கைக்கொண்ட அவதாரமாய் இருக்கும்

விரோதி நிராகரணத்துக்கு மழு எந்த வேண்டும் ஸ்ரீ பரசுராம அவதாரத்தைப் போல் அன்றிக்கே
இவ்வவதாரத்தில் விரோதி நிராகரணத்திற்கு பூமி தானே சாக்ஷியாம் படி இருந்தது

ஸ்ரீ சக்கரவர்த்தி திரு மகனார் அவதாரம் போல் பூமியில் உள்ள சராசரங்களைத் தன் பதத்தில் ஏற்றும் அளவே
அன்றிக்கே -இது பூமி தன்னைத் தோளிலே ஏற்றும் அவதாரமாய் இருந்தது –

ஸ்ரீ பலபத்ர அவதாரம் போலே பூமிக்கு ஷதியைப் பண்ணுவதோர் வந்தேறியான உபகரணத்தைக் கையிலே கொண்டு
இருக்கை அன்றிக்கே இது பூமிக்கு ஷதி வாராத படி எடுக்கும் சகஜமான முக்க்ய உபகரணத்தை உடைத்தாய் இருக்கும்

சிஷ்யஸ்தே யஹம் சாதி மாம் த்வாம் ப்ரபன்னம் –ஸ்ரீ கீதை -2-7-என்றவனுக்கு உபதேசிக்கத் தொடங்கி-
கர்ம யோகாதிகளிலே அதிகரித்துக் கடையாய் இருபத்தொரு ஸ்லோகத்திலே பரம ஹிதத்தைக் காட்டின
ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரம் போல் அன்றிக்கே இது அஹம் சிஷ்யா ச தாசீ ச பக்தா ச த்வயி மாதவ -ஸ்ரீ வராஹ புராணம் –
என்றார்க்கு ஆரம்பத்திலே முழுகி மண் -மண்ணம்-கொண்டு உபதேசிக்கும்படியாய் இருந்தது

கற்கியாம் இன்னம் -என்னும்படி பாவ் யுபகாரமான கல்கி அவதாரம் போல் அன்றிக்கே
இது பூத உபகாரம் உண்டான அவதாரமாய் இருந்தது

ஆகையால் இப்புராண ப்ரவர்த்தகமான இவ்வவதாரத்துக்கு மானம் இல்லாதாப் போலே உபமானமும் இல்லையே
இவ்வவதாரத்தை மந் வதி பரம ஆப்த பரி கணநையில் தர்ம ஸாஸ்த்ர ப்ரவர்த்தகர்கள் தாங்களே சேர்த்தார்கள் –
இப்படி வக்த்ரு வை லக்ஷண்யத்தால் இப்புராணம் உத்க்ருஷ்டம்
——————
ஸ்ரோத்ரு வை லக்ஷண்யம் –
ஸ்ரோத்ரு வை லக்ஷண்யத்தாலும் இது சர்வ உத்க்ருஷ்டம் -எங்கனே என்னில்
ஸ்ரீ பூமிப்பிராட்டியை -ஜகத்துக்கு ஈஸாநா -என்று ஸ்ருதி சொல்லுகையாலே
சேதன அசேதன ரூபமான ஜகத்தில் காட்டில் இவளுடைய உத்கர்ஷம் பிரசித்தம்
க்ருதாகசஸ் ஷாம்யதி கேசவ ஸ் ரிதாந் அகிஞ்சநாந் தாந் கமலா கடாக்ஷயேத்
ந ச ப்ரஸஜ்ய பிரதி ஷேத ஸீதி யத் ஷமா த்வமே வோர்வி ஸஹஸ்வ மாம் அபி –என்கிறபடி
சர்வ சஹையான இவளுக்கு ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனைக் காட்டிலும் ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியாரைக் காட்டிலும்
ஷமாதி குண பூயஸ்த்தை உண்டாய் இருந்தது –

அப்படியானால் இவளுக்குத் தங்களைக் காட்டில் ஏற்றத்தை ஸூரிகள் தாங்களே அறிவார்கள் –
ஆகையால் கர்ம வஸ்யரானவர்கள் ஸ்வ கார்யார்த்தமாகக் கேட்க உறவில்லாத ஷேத்ரஞ்ஞர் உபதேசிக்க –
ப்ரவர்த்தங்களான புராணாந்தரங்கள் போல் அன்றிக்கே சர்வ லோக ஜனனியான இவள் ஜகத் ஹிதார்த்தமாகக் கேட்க
பிதாஸி லோகஸ்ய சராசரஸ்ய –கீதை -11-43-என்கிறபடியே சர்வ லோக பிதாவானவன் அருளிச் செய்ய
ப்ரவ்ருத்தமான புராணம் ஆகையால் இது எல்லாவற்றிலும் அதிகம்
——————-
சரணாகதி பிரகரணத்தின் உத்கர்ஷம் –
ஸர்வேஷாம் இவ தர்மாணம் உத்தம வைஷ்ணவோ விதி -என்று ஸ்ரீ மஹா பாரதத்தில் சொன்ன
விசேஷ தர்ம பிராஸுர்யத்தாலும் இது சர்வ உத்க்ருஷ்டம்
இதில் முமுஷுக்களுக்கு சாஷாத் வா பரம்பரயா வா மோக்ஷ உபாயமாக விஹிதங்களான
சம்மார்ஜன உபலேபந சூர்ண சித்ர மாலாகரண தீபாரோபண ஹவிர் நிவேதன நந்த நவன கரண விமான நிர்மாண
ப்ரதக்ஷிண ப்ரணாம கதா ஸ்ரவண ஸ்துதி சங்கீர்தன குணகதன கீதந்ருத்த தாரண த்யானாதி-விசேஷ தர்மங்கள் தம்மில்
சர்வாதிகாரமுமாய் ஸூ கரமுமாய் ஸ்வாது தமமுமான உபாய விசேஷத்தைப் ப்ரதிபாதிக்கிற இப்பிரகரணம் உப ஜீவ்ய தமம்-
இவ் உபாய விசேஷம் -சா ஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் சர்வ காம பலப்ரதா –ஸ்ரீ ஸநத்குமார சம்ஹிதை -என்றும்
தாவதார்த்திஸ் ததா வாஞ்ஜா –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-9-73-இத்யாதிகளில் படியே
யாதாதிகாரம் மோக்ஷ தத் உபாயாதிகளை சாதிக்க நற்றாய் இருக்கும் –
——————
வராஹ சரம ஸ்லோகத்தின் பெருமை –

இத்தை ஸ்ரீ பூமிப்பிராட்டி ஸ்வா பாவிக சார்வஞ்யத்தாலே அறிந்து இருக்கச் செய்தேயும்-
பிரஜா ஹிதார்த்தமாக -மாதா கேட்க -சர்வ பூத ஸூஹ்ருத்தான பிதா அருளிச் செய்த வார்த்தை -என்று
பிரசித்தமாக வேண்டும் என்று திரு உள்ளம் பற்றி -அஞ்ஞருமாய் அசக்தருமான அதிகாரிகளுக்கு
குரு உபாயத்தை விதித்தால் அது குருவியின் கழுத்தில் கட்டின பனங்காய் போலேயாம்
இவர்களுக்கு விஹிதமான அந்திம ப்ரத்யமும் மரண அவஸ்தையில் மனஸ் ஸூ ப்ராப்த விஷயத்தில்
ப்ரதிஷ்டித்தமாக மாட்டாமையாலே ஸ்வ யத்னத்தால் சாதிக்கப் போகாது
ஆன பின்பு ஸ்வரூப பரிகராதிகளால் சுமை அற்ற தொரு லகு உபாயத்தை அருளிச் செய்ய வேண்டும்
என்று விண்ணப்பம் செய்ய

சித்த உபாய பூதராய் சர்வஞ்ஞருமான ஸ்ரீ வராஹ நாயனார் தம்முடைய வசீகரண அர்த்தமாக சாத்தியமான
ஞான யஜ்ஜ சாரத்தையும் இவ்வளவிலே பிரசன்னராய்
ஜன்ம சன்மாந்தரம் காத்து அடியார்களைக் கொண்டு போய்த் தன்மை பெறுத்தித்
தன் தாளிணைக் கீழ் கொள்ளும் படியையும்
ஸ்த்திதே மனசி -என்று தொடங்கி இரண்டு ஸ்லோகங்களால் அருளிச் செய்கிறார் –
இவ்வடைவே ஸ்ரீ த்வயத்தில் பூர்வ உத்தர கண்டங்களையும் ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்தில் பூர்வ உத்தர அர்த்தங்களையும்
ச ப்ராதுஸ் சரணவ் காடம்–அயோத்யா –31-2-
பவாம்ஸ்து ஸஹ வைதேஹ்யா–அயோத்யா –31-25-என்ற இரண்டு ஸ்லோகங்களையும்
அகலகில்லேன் முதலான இரண்டு பாட்டுக்களையும் அன்யோன்ய உபகாரங்களாக அனுசந்திப்பது

—————
ஸ்லோக த்வயத்தின் சமுச்சிதார்த்தம்–

இவை இரண்டில்
பூர்வ ஸ்லோகம் –
மத் க்ருதே சர்வ பூதா நாம் லகு உபாயம் வத ப்ரபோ –என்று கேட்ட உபாய விசேஷத்தை
கால அதிகார பிரகார விஷய விசேஷங்களோடே கூடக் காட்டுகிறது
உத்தர ஸ்லோகம்
உபாசனத்துக்குப் போலே அந்திம ப்ரத்யயமும் உபாய கோடியிலே சொருகி ஸ்வ யத்ன சாத்தியம் ஆக வேண்டாத படி
சர்வ பர ஸ்வீ காரம் பண்ணின சரண்யனுடைய வியாபார விசேஷத்தாலே தேச காலாதி பரிச்சேத ரஹித
கைங்கர்ய பர்யந்த பரம புருஷார்த்த லாபத்தைக் காட்டுகிறது

——————

ஸ்த்திதே மநசே விவரணம் -சப்தார்த்தம் –
ஸ்த்திதே மநசி ஸூஸ் வஸ்த்த்தே சரீரே சதி யோ நர
தாது சாம்யே ஸ்த்த்திதே ஸ்மர்த்தா விஸ்வரூபம் ச மா மஜம்

இங்கே -ஸ்த்திதே மநசி -என்ன வேண்டுமோ -சர்வ ஸ்ம்ருதிகளுக்கும் மனஸ்ஸினுடைய ஸ்த்தி
வேண்டி அன்றோ இருப்பது என்னில்
சஞ்சலம் ஹி மந கிருஷ்ண –ஸ்ரீ கீதை -6-34-என்றும்
அசம்சயம் மஹா பாஹோ மநோ துர் நிக்ரஹம் ஸலம் –ஸ்ரீ கீதை -6-35-என்றும் சொல்லுகிறபடியே
வானரம் போலே கட்டி வைத்தாலும் காபேயம் விடாத மனஸ்ஸூ ஒரு ஸூஹ்ரு தம் விசேஷம் அடியாக உண்டான
சத்வ உன்மேஷ வசத்தால் சதாச்சார்ய உபதிஷ்டமான பரதத்வ பரம ஹித பரம புருஷார்த்தங்களிலே
தெளிவும் துணிவும் த்வரையும் பிறக்கும்படி ப்ரதிஷ்டித்தமான அளவு ஒழிய
இங்கு சொல்லுகிற ஸ்மரண விசேஷத்துக்குக் கர்மாந்தரங்களில் போலே ஒரு தேச கால விசேஷ நியமமில்லை –
புண்ய அபுண்ய தேச கால விசேஷங்களால் வருவதொரு பல உத்கர்ஷ அபகர்ஷமும் இல்லை என்கைக்காக
இங்கு மநஸ்ஸூ ஸ்த்திமாய் உள்ள இடத்தில் -என்கிறது –

——————–
ஸூஸ்வஸ்தே சரீரே விவரணம் -சப்தார்த்தம்
ஆனால் சரீர ஸ்வாஸ்த்த்யம் இல்லாத போது மநஸ்ஸூ னுடைய ஸ்த்த்தி கூடுமோ –
அப்போது இவன் பிரமாத நித்ராதிகளால் அபேக்ஷித ஸ்மரணத்தைப் பண்ண மாட்டாது ஒழியானோ –
ஆகையால் -ஸூஸ்வஸ்தே சரீரே-என்ன வேண்டுமோ என்னில்
சில கர்மங்களுக்கு சரீர அவஸ்தா ரூபமான வயோ விசேஷமும் -ஸூத்யாதிகளும் -பிராங்முக ஆஸீ நத்வாதிகளும் –
அபேக்ஷிதங்களாய் இருக்கும் -இதற்கு அப்படி அன்று –
சாஸ்த்ரார்த்த ப்ரதிஸந்தானத்திற்கு அநு குணமான சரீரத்தினுடைய ஸூஸ்வஸ்த்த தசையே வேண்டுவது
மற்றும் யோக உப யுக்த மநோ நியமத்துக்குச் சொன்ன அப்யாசா திகளும் வேண்டாம் என்கைக்காக
சரீர -ஸூஸ்வஸ்த மான அளவிலே -என்கிறது
இங்கு ஸூஸ்வஸ்தம் ஆகையாவது அபேக்ஷித விஸ்மரண உன்மாத நித்ராதி ஹேதுவான தசை கழிகை-
ஸூஸ்வஸ்தம் ஆகையாவது சத்வ உன்மேஷ விசேஷத்தாலே பரம புருஷார்த்த ருசி பிறக்கைக்கு அனுகுணமாகை
———————
தாது சாம்யே ஸ்த்திதே விவரணம் -சப்தார்த்தம்
இந்த சரீர ஸ்வாஸ்த்த்யம் தான் ஆயுர்வேத யுக்தமான தாது சாம்யத்தை ஒழிய வருமோ -ஆனால் –
தாது சாம்யே ஸ்த்த்திதே -என்றது என் என்னில் -இவ்விடத்தில் சர்வருக்கு சம்பாவிதமான தாது ஸாம்யத்தாலே வரும்
சரீர ஸ்வஸ்த்த்தை ஒழிய சமாதி பரர்களுக்குப் போலே ஆசன பிராணாயாமாதி களாலே ஒரு அபூர்வ
சரீர ஸ்வாஸ்த்த்யம் தேட வேண்டாம் என்றபடி
இங்கு பிரபத்திக்கு வேண்டும் அளவு மநஸ் ஸ்த்த்தித் யாதிகளைச் சொல்லுகிறது ஆகையால்
ஆதி வ்யாதிமான்களுக்கு பிரபத்தி சொல்லுவது விருத்தம் அன்று –

——————–
சதி சப்தார்த்தம் –
இப்படிகளாலே
பிரபத்தே க்வசித் அபி ஏவம் பராபேஷா ந வித்யதே -ஸ்ரீ ஸநத்குமார சம்ஹிதை -என்று சொன்ன
நைரபேஷ்யம் பிரகாசிதம் ஆயிற்று –
நின்றவா நில்லா நெஞ்சினை யுடையேன் –
மஹதா புண்ய பண்யேந க்ரீதேயம் காயநவ்ஸ் த்வயா
ப்ராப்தும் துக்கோததே பாரம் த்வர யாவந் ந பித்யதே –ஸ்ரீ வராஹ புராணம்
சரீரமான படகு உன் புண்யத்தால் வாங்கப்பட்டது -சம்சார கடலின் அக்கரையை படகு அடைவதற்குள் அடைவாய் -விரைவாயாக –
கிளர் ஓளி இளமை கெடுவதன் முன்னம் -என்னும் அர்த்தம் தோற்ற
சதி -என்கிறது –
இது மூன்றிலும் அந்வயிக்கிறது –

———————–
ய சப்தார்த்தம்-நர சப்தார்த்தம்-

சாஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் -என்கிறபடியே பிரபத்தியினுடைய சர்வாதிகாரத்வம் தோற்ற -யோ நர-என்கிறது
இங்கு வர்ணாஸ்ரமாதி நியமம் இல்லை -சத்ய வசனாதிகளைப் போலே சாமான்ய தர்மம் ஆகையால்
சரண்ய சரணாகதி தத் பல ஞானமுடையார் எல்லாருக்கும் ருசி பிறந்த போது
சர்வ யோக்யம் அநாயாசம் -என்றும்
சர்வ லோக சரண்யாய —என்கிற விஷயத்தைப் பற்றக் குறையில்லை என்று தாத்பர்யம்
ஆனாலும் ய-என்கிற அளவே அமையாதோ -நர -என்றது மிகுதி அன்றோ – -இது தான் –
சித்த கந்தர்வ யஷாஸ் தத த்வாம் சரணம் கதா –பாலா -15-24-என்றும்
ததுபர்யபி பாதராயண சம்பவாத்–ஸ்ரீ சாரீர ஸூத்ரம் -1-3-25–என்றும்
தேவாதிகளுக்கும் பரம புருஷ ஸமாச்ரயண அதிகாரம் சொன்ன இடங்களோடே விரோதியாதோ என்னில்

துர்லபோ மானுஷோ தேஹ –
மானுஷ்யம் ப்ராப்ய லோகே அஸ்மிந் -இத்யாதிகளில் படியே ஸ்த்தாவராதி தசை கழிந்த மஹா லாபத்தையும்
விசித்ரா தேஹ சம்பத்தி ஈஸ்வராய நிவேதிதும்–இத்யாதிகளில் சொன்ன வழி தப்பினால் உள்ள அநர்த்தத்தையும்
நினைப்பிக்கையாலே -நர -சப்தம் ச பிரயோஜனம் -இது தேவாதிகளுக்கு வ்யச்சேதகம் அன்று –
கர்மபூமி கதரான உசித அதிகாரிகளை முன்னிட்டுத் தேவாதிகளையும் உப லஷிக்கிறது
இங்கு நர சப்தம் யோகத்தால் ஆத்ம வாசியாய் விதி ஸ்வ பாவத்தால் ஸாஸ்த்ர வஸ்யர் எல்லாரையும் காட்டுகிறதாகவுமாம்

———————-
ஸ்மர்த்தா சப்தார்த்தம்-

யாவனொரு நரன் -என்கிற இத்தால் எல்லாருக்கும் நினைவு கூடாது -இவ்வதிகாரி துர்லபன்-என்கிற அர்த்தம் தோற்றுகிறது-
இப்படி காலத்தையும் அதிகாரத்தையும் சோதித்து -அகிஞ்சன தமனான இவ்வதிகாரியினுடைய
க்ருத்ய விசேஷத்தை அருளிச் செய்கிறான் ஸ்மர்த்தா –
உபாசனம் போலே பிரபதனமும் ஸாஸ்த்ர ஜன்ய ஞானத்து அளவன்றிக்கே -மாமேகம் சரணம் வ்ரஜ -என்கிறபடி
விதேயமாய் இருபத்தொரு ஸ்ம்ருதி விசேஷம் ஆகையால் இங்கே அவிதேய ஞானவாதிகளுக்கு அவகாசம் இல்லை –
இந்த ஸ்ம்ருதியில் ஆவ்ருத்திக்கு ஞாபகம் இல்லாமையாலும் –
ப்ரகாரணாந்தரங்களிலே-ஸக்ருத் -சப்தாதிகளாலே -அநா வ்ருத்தி காண்கையாலும்-
இங்கு சர்வ காலத்திலும் சர்வருக்குமாம் என்கையாலும் –
பிராரப்த சரீர அவசானத்தில் மோக்ஷம் என்று தோற்றுகிற ஸ்வா ரஸ்யத்திற்கு பாதகம் இல்லாமையாலும்
ஸ்வ யத்ன ஸாத்ய அந்திம ப்ரத்யய நிரபேஷதை சொல்லுகையாலும்
தத -என்கிற சப்தம் ஆவ்ருத்திக்கு விலக்காகத் தோற்றுகையாலும்
இது உபாஸனாதி சாஸ்திரங்களில் சொல்லுகிற ஸ்ம்ருதி அன்று
இங்கும் ஸக்ருத் ஏவ ப்ரபந்நாயா -என்கிற அர்த்தம் தோற்றுகிறது
இது பிராரத்தநா பூர்வ பர ந்யாஸம் -என்னும் இடமும்
இதற்கு மஹா விஸ்வாசாதிகள் அங்கங்கள் என்னும் இடமும்
வர்ணாஸ்ரமாதி தர்மங்கள் இதற்கு அங்கங்கள் அன்றிக்கே ஸ்வ தந்த்ரர் ஆஜ்ஜையாலே வருகின்றன என்னும் இடமும்
பிரகாரணாந்தரங்களிலே கண்டு கொள்வது

—————————
விஸ்வரூப சப்தார்த்தம்-மாம் சப்தார்த்தம்-அஜம் சப்தார்த்தம்-

இது பூர்வ பிரகரணத்தாலும் உத்தர ஸ்லோகத்தாலும் -மோஷார்த்த பிரபத்தி யாகையாலே தன்னை ஒழிந்தார்
முமுஷுக்களுக்கு ஆஸ்ரயணீயர் அல்லர் என்கைக்காகவும்-
தன்னை ஆஸ்ரயித்தே மோக்ஷம் பெற வேண்டும் என்கைக்காகவும்
இப்பிரபத்திக்கு இலக்கான தன் படிகளை -பரத்வ ஸுலப்ய ப்ரதிஷ்டாபகமாகப் பத த்ரயத்தாலே அருளிச் செய்கிறான்

விஸ்வரூப சப்தார்த்தம்
இதில் விஸ்வரூபம் என்கிற பதம் -நாரங்களை அயனமாக உடையவன் என்கிறால் போலே –
விஸ்வத்தையும் தனக்கு சரீரமாக உடையவன் என்கிறது –
இத்தால் சர்வத்துக்கும் ஆராதமுமாய்-நியாந்தாவுமாய் -சேஷியுமாய் -இவை தம்மால் இவற்றினுடைய
சத்தா ஸ்திதி ப்ரவ்ருத்தாதிகள் தான் இட்ட வழக்காய்-கைங்கர்ய உத்தேஸ்யனுமாய் –
ஸ்வார்த்தமாக சாது பரித்ராணாதிகளும் ப்ரவர்த்திக்கிறான் என்றும் –
ஆஸ்ரயணீயன் சர்வ வ்யாப்தனாகையாலே ஆஸ்ரயிப்பார்க்கு நித்ய ஸந்நிஹிதன் என்றும் தோற்றுகிறது

மாம் சப்தார்த்தம்
ஸ்வரூப சந்நிதி ஸூரிகளுக்கும் -முக்தருக்கும் -யோகிகளுக்கும் -காணலாம் அத்தனை அன்றோ –
விக்ரஹ விசிஷ்டனானாலும் பர வ்யூஹங்கள் இங்குள்ளார்க்கு இலக்காக வற்றோ என்னில் –
இந்த விபூதியில் எல்லாரும் ஆஸ்ரயிக்கலாம் படி விபவ ரூபத்தால் வந்து நிற்கிற நிலையும்
இதற்கு மூலமாய் ஆஸ்ரயணீயதைக்கு உறுப்பான கிருபாதிகளும் தோற்ற மாம் என்கிறான் –
சமுத்திதோ நீல அசல இவ மஹான் –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-4-26–
நீலவரை இரண்டு பிறை கவ்வி நிமிர்ந்தது ஒப்ப —-கோல வராகம் ஒன்றாய் நிலம் கோட்டிடைக் கொண்ட எந்தாய் -என்கிறபடியே
போக்கற்று விழுந்தாரை எடுக்கைக்கு அநு குணமான ஸூபாஸ்ரய விக்ரஹ விசேஷத்தோடே தோற்றின என்னை நினைக்குமவனுக்கு
ஆயாச ஸ்மரணே கோ அஸ்ய–ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-17-78-என்கிறபடியே
இந்த பகவானை த்யானம் செய்வதில் அருமை இல்லையே என்று தாத்பர்யம் –

விஸ்வரூபம் -மாம் -என்கிற பதங்களால்-
ஜகத் ஹித அவதாரத்வ -சரண்யத்வ -ப்ராப்த்த்ய உபயுக்த சர்வ கல்யாண குணாகரத்வமும் சித்திக்கிறது –
இது அனுக்த சமுச்சய அர்த்தகமான ச காரத்தாலே யாகவுமாம் –

அஜம் சப்தார்த்தம்-
ஆனால் விஸ்வரூபம் என்கிற பதத்தில் சொன்ன -சர்வ சரீரத்வத்தாலும் -மாம் -என்கிற பதத்தில் பலிதங்களான
சர்வ உபாதாநத்வ-நிமித்வத்வங்களாலும் -சேதன அசேதன தோஷங்கள் எல்லாம் சங்கிக்கலாம் படி அன்றோ இருப்பது –
பிறக்கின்றவன் தனக்கும் மற்றும் பிறப்பாருடைய பிரகாரங்கள் உண்டாக வேண்டாவோ –
அவதாரங்களில் சோக மோஹாதிகள் சொல்லவும் காண்கிலமோ -இப்படியானால் –
ஸ்வ ரஷனே அபி அசக்தஸ்ய கோ ஹேதூ பர ரஷனே –சாந்தி பர்வம் -294-19-என்கிற சோத்யம் வாராதோ என்ன
அஜம் -என்று
புருஷாந்தர சஜாதீய ஜென்ம நிஷேதத்தாலே தன்னுடைய ஹேய பிரதிபடத்வத்தைக் காட்டுகிறான் –

இங்கே ஜனனத்தை நிஷேதித்தது மற்றும் உள்ள பாவ விகாரங்கள் -ஷடூர்மிகள்-என்றால் போலே சொன்ன
சேதன அசேதன தோஷங்கள் எல்லாத்தையும் நிஷேதிக்குமதுக்கு உப லக்ஷணம் ஆகையால்
அசக்தி ரூபமான தோஷம் கழிந்து ஹேயபிரதிபடத்வமும் சித்திக்கிறது –
அவதாரங்களில் சோகாதிகள் சொன்ன இடத்துக்கு அபிநயத்திலே தாத்பர்யம் –
இவ்வர்த்தத்தை வெளியிடுகிற-மனுஷ்ய தேஹி நாம் சேஷ்டாம் –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -5-22-18–
ஈஸந் நபி மஹா யோகீ–உத்யோக பர்வம் -67-1-
தேந வஞ்சயதே லோகாந் –உத்யோக -67-15-
நிலை வரம்பில பல பிறப்பாய் ஓளி வரும் முழு நலம் -இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –
—————————-
உத்தர ஸ்லோகஸ்ய சரண்ய க்ருத்ய பரத்வம் –
இப்படி கீழ் பூர்வ ஸ்லோகத்தால் சித்த உபாய பூதனான சரண்யனையும் -இவனுடைய வசீகரண அர்த்தமாக
சாத்தியமான அதிகாரி க்ருத்ய விசேஷத்தையும்
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிகளில் பிரசித்தி தோற்ற அனுவாத ரூபமான வாக்யத்தாலே காட்டி
பர ஸ்வீகாரம் பண்ணின தன்னுடைய க்ருத்யமாக
ஜன்ம சன்மாந்தரம் காத்து –இத்யாதிகளில் சொல்லுகிற சர்வ அநிஷ்ட நிவர்த்தநத்தையும்
பரம புருஷார்த்த ப்ராபணத்தையும் ப்ரபன்னன் திறத்தில் வாசி தோற்ற உத்தர ஸ்லோகத்தாலே அருளிச் செய்கிறான்

தத தம் ம்ரியமாணம் து காஷ்ட்ட பாஷாண சந்நிபம்
அஹம் ஸ்மராமி மத் பக்தம் நயாமி பரமாம் கதாம்

———————
தத சப்தார்த்தம்-
தத -என்கிற பதத்தால்-ஸ்மரணம் ஹேதுவாக -என்று பொருளானால் இதற்கு ஒரு பிரயோஜனம் இல்லை –
தம் -என்கிற அளவாலும் இது தோற்றும் –
இப்படியே ஸ்மரணத்திற்கு பின்பு -என்று தாத்பர்யம் கொண்டாலும் மிகுதியாம்-ஆகில் என் என்னில் –
ஆர்த்தி விசேஷாதிகளால் ப்ரபத்திக்கு அனந்தர க்ஷணத்தில் சரீர பாதம் பிரஸ்த்துதம் ஆனாலும்
இந்த ஸ்மரணத்து அளவே வ்யாஜமாக சரீராந்தரத்தில் பிரவேசியாதபடி அப்போதே ரஷிப்பான்-
இவனுக்குப் பர ந்யாஸம் பண்ணின விஷயத்தில் கர்த்தவ்ய சேஷம் இல்லை என்று தோற்றுகைக்காக-
தத -என்கிறது –
——————
தம் சப்தார்த்தம்-
தம் -என்றது க்ருதக்ருத்யனாய் -சாதக விருத்தியான தனக்கு வரும் மரணத்தை
பிரியாதிதியைப் போலே பார்த்து இருக்குமவனை என்றபடி
——————–
மத் பக்த சப்தார்த்தம்-
மத்பக்தம் -என்றது -நம்மையே நிரதிசய போக்யமாக உகந்து பற்றினவனை என்கிறது –
தம் -மத் பக்தம் -என்கிற இரண்டு பதத்தாலுமாக -அநந்ய உபாயனுமாய் -அநந்ய ப்ரயோஜனமுமானவனை –
இத்தால் ஐஸ்வர்ய கைவல்ய அர்த்த ப்ரபன்னரையும் -மோஷார்த்த உபாசக்கரையும் வியவச்சேதிக்கிறது –
காருணிகனான ஈஸ்வரன் எல்லாருக்கும் மோக்ஷம் கொடுக்க ப்ராப்தனே யாகிலும் அநாதி கர்ம ப்ரவாஹ விஷமிதரான
அதிகாரிகளுக்கு நிர் வ்யாஜமாக மோக்ஷம் கொடுத்தால் -கர்மாநுரூப பல ப்ரதாயித்வ நியமம் குலையும் –
அது குலையாமைக்காக இப்பதத்தில் சொன்ன ஆகாரம் உடையோருக்கு மோக்ஷம் என்கிறது –
காருண்யம் ஒன்றையும் பிரதானம் ஆக்கி ஸாஸ்த்ர சித்த ஸ்வ தந்த்ர வ்யவஸ்த்தையைக் குலைக்கப் பார்த்தால்
ஸத்ய சங்கல்ப்யத்தை இல்லாமையால் இஸ் ஸ்வா தந்தர்யமும் அழிந்து நிரீஸ்வர வாதமும் பிரசங்கிக்கும் –
இப்படியே சர்வரும் ஈஸ்வர கிருபையால் நித்ய முக்தராகத் தட்டு என் என்கிற சோத்யமும் பரிஹ்ருதம்
ஜகத் காரணத்வ மோக்ஷ ப்ரதத்வாதிகள் இல்லாத போது ஒருவனை விசேஷித்து
ஈஸ்வரன் என்கைக்கு பிரமாணம் இல்லை இறே
இங்கே மத் பக்தம் -என்கிற பதம் –
பக்தி யோக நிஷ்டனைச் சொல்லுகை லகு உபாய உபதேச பிரகரணத்திற்கும் –
தத் அநு குணங்களான பூர்வ ஸ்லோகத்தில் பதங்களுக்கும்
இஸ் ஸ்லோகத்தில் அந்திம தசையில் -காஷ்ட்ட பாஷாண சந்நிபம் -என்கிறதுக்கும் அநு குணமாகாது –
பஸ்ஸாத் பாவியாய்க் கத்யந்தரம் உண்டான ஒரு பதத்தைக் கொண்டு பூர்வ பாவியான பிரகரணத்தையும்
ஸ்வ வாக்கியத்தில் அநேக பத ஸ்வாரஸ்யத்தையும் பாதிக்கை நியாய விருத்தம்
————————
ம்ரியமாண து சப்தார்த்தம்-
இவனுக்கு இனி ஜன்மாந்தரங்கள் இல்லை -மரணமானால் -என்கிறபடியே பிராரப்த சரீரம் விடும் அளவே ப்ராப்திக்கு வேண்டுவது என்று தோற்றுகைக்காக
ம்ரியமாணம் -என்கிறான்
மரித்தவனை -என்னாதே–ம்ரியமாணனை
நயிப்பிப்பேன் -என்கிற இத்தால் தான் விண்ணுலகம் தர வரைகின்ற படியைத் தோற்றுவிக்கிறான்
து காஷ்ட்ட பாஷாண சந்நிபம்
அஹம் ஸ்மராமி மத் பக்தம் நயாமி பரமாம் கதாம்

து-என்கிற இது
அல்லாதார் மரணம் போலே இங்கு உள்ளார்க்கும் லோகாந்தரத்தில் உள்ளார்க்கும் இவன் சோஸ்யனாம் படி அன்றிக்கே –
ஸ்ரீ வைகுண்ட நாதனும் ஸூரி களும் முக்தரும் நல் விருந்து வருகிறது என்று வீடு திருத்தும் படியாய்
இங்கும் க்ருதக்ருத்யரான ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் எல்லாரும் நாமும் இது பெற்றிலோமே என்று நாக்கு நீளும்படியான
நல்லதோர் அவப்ருதம் இது என்று இம்மரணத்தினுடைய மஹா உத்சவத்தையும்
இதற்கு பிரசஸ்த தேச கால நிமித்தங்கள் நிரூபிக்க வேண்டா –
ஆயுர் அவசானத்து அளவிலே இவனுக்கு பல சித்தி என்னும் இடத்தைத் தோற்றுவிக்கிறது

——————-
காஷ்ட்ட பாஷாண சந்நிப சப்தார்த்தம்-

காஷ்ட்ட பாஷாண சந்நிபம் -என்கிறது -முன்புற்ற கார்ப்பண்யம் போலே உபாயத்துக்கு உறுப்பாகிறது அன்று –
பின்புற்ற அர்ச்சிராதி கதி போல் பல கோடி கடிதமாய் வருகிறதும் அன்று
இவனுக்கு ஸ்ரீ த்வய அனுசந்தாதிகளைப் போலே இன்குற்ற புருஷார்த்த விசேஷமாய் இருப்பதும் ஓன்று அன்று
இப்படி இருக்க இவனுடைய அசித் கல்பதையைச் சொல்லுகிற இது பூர்வ உத்தரங்களுக்கு அநுப யுக்தமாய் –
இவ்வளவும் அன்றிக்கே பிரபன்னனுக்கு நிந்தையும் ஆகாதோ என்னில் -இது

அப்போதைக்கு இப்போதே சொல்லி வைத்தேன் -என்கிறபடியே
உபாயத்தினுடைய ஸ்வ யத்ன ஸாத்ய அந்திம ப்ரத்யய நைர பேஷ்யத்தையும்
சந்தாம் -தைத்ரீயம் -இத்யாதிகளில் படியே ஜுகுப்ஸா விஷய தசையில் சரண்யனுடைய வாத்சல்ய விசேஷத்தையும்
ஒரு பிரகாசமும் அற்றுக் கிடக்கிற இவனை பிரதீ பவத் ஆவேச -சாரீரிகம் -4-4-5-என்கிறபடியே
ஒரு காலே சர்வஞ்ஞன் ஆக்குகின்ற ஆச்சர்ய சக்தி யோகத்தையும்
ப்ரபன்னன் இப்படி தீர்க்க நித்திரை பண்ணும் போது சர்வவித பந்துவான அந்தர்யாமியை ஒழிய மற்று ஒருவரும்
தட்டி எழுப்ப மாட்டார்கள் -என்னும் அர்த்தத்தையும் விஸ்தரித்து
காலும் கையும் விது விதிர்த்து ஏறி கண் உறக்கமாவதன் முன் –வேலை வண்ணனை –மேவ வேண்டும் என்று
முமுஷுக்களுக்கு சரண்ய வசீகரணத்தில் விரைதல் பிறப்பிக்கைக்காகவும் இப்பதம் பிரயுக்தம் ஆகிறது ஆகையால்
இது உப யுக்தமாய் உபாயாதிகளுடைய ஸ்துதியுமாகிறது –

ஆனாலும் ஒரு த்ருஷ்டாந்தமே அமையாதா என்னில் சாதர்ம்யத்தில் அதிசயம் தோற்றுகைக்காகப்
பல த்ருஷ்டாந்தம் சொல்லக் கடவது என்று ஆலங்காரிகர் சொன்னார்கள் –
இவன் சைதன்ய ஆஸ்ரயமான அஹம் அர்த்தமாய் இருந்தானே யாகிலும் அப்போதையில் அஞ்ஞானத்தை
நிரூபித்துப் பார்த்தால் காஷ்ட்ட பாஷாணங்களினுடைய அந்யோன்ய வைஷம்யத்து அளவும் போரும் இதனை
அவற்றுக்கும் இவனுக்கும் உள்ள வைஷம்யம் என்று கருத்து ஆகவுமாம்–இப்படியானால்
ததா ப்ரலீநஸ்தமஸீ மூட யோநிஷு ஜாயதே -ஸ்ரீ கீதை –14-15-என்றும்
யம் யம் வாபி ஸ்மரந் பாவம் -8-6- என்றும் சொல்லுகிற பிரமாணங்கள் சேரும்படி என் என்னில் –
அவை சாமான்ய விசேஷம் -இது விசேஷ விசேஷம்

நஷ்ட ஸ்ம்ருதிரபி பரித்யஜந் தேஹம்
எய்ப்பு என்னை வந்து நலியும் போதும் அங்கேதும் நான் உன்னை நினைக்க மாட்டேன் –இத்யாதிகளுக்கும் இதுவே நிர்வாகம்
சரீர பாத ஸமயே து கேவலம் மதிய யைவ தயயா அதி பிரபுத்த –ஸ்ரீ சரணாகதி கத்யம் -என்று
பிரபன்னர் தங்களிலே சிலரைப் பற்ற என்று சிலர் நிர்வஹிப்பார்கள்-
அங்கன் அன்றிக்கே
காஷ்ட்ட பாஷாண ஸந்நிபம்
நஷ்ட ஸ்ம்ருதிரபி பரித்யஜந் தேஹம்–இத்யாதிகளை ஸ்வ யத்ன ஸாத்ய அந்திம ப்ரத்யய நிவ்ருத்தியிலே தாத்பர்யம்
மதிய யைவ தயயா அதி பிரபுத்த-இத்யாதி வாக்கியம்
ஸ்வ யத்னம் இன்றிக்கே இருக்க பகவத் கிருபா மாத்திரத்தில் அந்திம பிரத்யய விசேஷம் ப்ரபன்னர் எல்லாருக்கும்
வருகிற படியைக் காட்டுகிறது என்றும் சிலர் நிர்வஹிப்பார்கள்

—————-
அஹம் ஸ்மராமி விவரணம் -சப்தார்த்தம்-
யோ வேத்தி யுகபத் சர்வம் ப்ரத்யஷேண சதா சர்வ –ஸ்ரீ நியாய தத்வம் -என்னும்படியாய் இருக்கிற ஈஸ்வரன்
ஷேத்ரஞ்ஞரைப் போலே மறப்பது ஒரு காலமும் நினைப்பது ஒரு காலமும் இன்றிக்கே இருக்க
இப்போது -அஹம் ஸ்மராமி -என்பான் என்னில்
பிரபன்னனுக்கு அப்போது ஸ்வ யத்னத்தால் ஸ்மரணம் இல்லையே யானாலும் இந்த ஸ்மரணம் முதலாயாதல்
இதற்கு மேலேயாதலால் உள்ள பலம் எல்லாம் பர ஸ்வீ காரம் பண்ணி ஸ்வீ க்ருத நிர்வஹண ஷமனுமான
தன்னாலே சித்திக்கும் என்று தோற்றுகைக்காகத் தன்னுடைய ச அனுக்ரஹ புத்தி விசேஷத்தை ஸ்மரண சப்தத்தால் உபசரிக்கிறான்
இங்குற்ற வர்த்தமான வ்யபதேசத்தாலே
இவ்வநுக்ரஹத்துக்கு பின்பு ஒரு நிக்ரஹம் வாராது என்னும் இடம் தோற்றுகிறது
இதில் உத்தமனே அமைந்து இருக்க சரம ஸ்லோகத்தில் போலே மிகுதியான -அஹம் -என்கிற பதத்தாலே
ஸ்வா தந்தர்யம் அடியாக சர்வ ஷேத்ரஞ்ஞர் நிறத்திலும் விபரீத கர்மாநுரூபமான நிக்ரஹத்தில் பிரவ்ருத்தனாய்
லீலா ரசத்தை அனுபவித்துப் போந்த தான் காருண்யம் அடியாக வ்யாஜ விசேஷ அனுக்ரஹ ப்ரவ்ருத்தனாய்
ஆஸ்ரித ரக்ஷண ரசத்தை அனுபவிக்க நினைத்த போதே மோக்ஷம் கொடுக்க வல்ல படியையும் –
அப்போது விலக்க வல்லார் இல்லாத படியையும் தான் கட்டின காலாதிகளை ஒழியத் தனக்கு வேறு ஒரு
சஹகாரி வேண்டாத படியையும் தோற்றுவிக்கிறான்

காஷ்ட்ட பாஷாண ஸந்நிபம் –அஹம் ஸ்மராமி -என்கிற இரண்டாலும்
மாம் த்யாதி புருஷ வ்யாக்ர ததோ மே தத் கதம் மந –சாந்தி பர்வம் -46-11-என்கிற பிரகாரத்தைக் கழிக்கிறான் –
இதில் புருஷ வ்யாக்ரரான பீஷ்மர் நினைக்க இவன் திரு உள்ளம் அங்கே சென்றத்தை அருளிச் செய்கிறான்

மத் பக்தம் -அஹம் ஸ்மராமி -என்கிற இத்தால் நித்ய அனுபவம் பெறுகைக்கு ஒரு நினைவு பண்ணினவனைப் பற்ற
நாமும் நித்ய அனுபவம் கொடுக்கைக்கு ஒரு நினைவைப் பண்ணுவுதோம் என்றதாயிற்று –

———————-

நயாமி சப்தார்த்தம்-பரமாம் கதிம் விவரணம் -சப்தார்த்தம்-

இப்படி -தாய் நினைந்த கன்றே ஓக்க என்னையும் தன்னையே நினைக்கச் செய்து தான் எனக்காய் நினைத்து
அருள் செய்யும் அப்பன் –பெரிய திருமொழி -7-3-2-
என்னும்படியான தன் நினைவு பரம புருஷார்த்த பர்யந்தமாகிற படியைப் பற்ற -நயாமி பரமாம் கதிம் -என்கிறான் –

நயாமி -என்கிறதிற்குச் சேற்றிலே விழுந்த சிறு பசல்களை எடுக்க விழுந்த பிதாவைப் போலே
இவனுடைய தேகத்துக்கு உள்ளே ஹார்த்தனாய் நிற்கிற நான் தானே அப்ராக்ருத பர்யங்க ஆரோஹண பர்யந்தமாக நடத்துவன்
நடுவு வரும் அர்ச்சிராதிகளும் இவனை எதிர் கொண்டு சத்கரித்து தரம் பெறுகைக்கு நாம் அடைத்த நிலைப் பேறு என்று தாத்பர்யம் –
கீழ்ச் சொன்ன பிரபத்தி சகல பல சாதனமாக வற்றாய் இருந்ததே யாகிலும் அநந்ய ப்ரயோஜனனான இவனுக்கு
ப்ரயோஜனாந்தரங்களைக் கொடுத்தல்
மது வித்யாதிகளில் போலே ஐஸ்வர்ய ஆத்ம ரூப ஷூத்ர பல வ்யவஹிதமாக மோக்ஷம் கொடுப்புதல் செய்யேன் –
அவ்யஹிதமாகப் பரம புருஷார்த்தத்தை அடைவிப்பேன் என்கிற விசேஷம் தோற்ற -பரமாம் கதிம் -என்கிறான்
இங்கு கதிம் -என்கிறது -ப்ராப்யத்தை -என்றபடி –
பரமாம் கதி -என்கிறது முக்தா நாம் பரமாம் கதி -சஹஸ்ர நாமம் -என்கிறபடியே
பரம ப்ராப்யனான தன்னை யாதல் -தன் விஷயத்தில் பரி பூர்ண அனுபவத்தை யாதல் –
அவ்வனுபவ பரி வாஹமான கைங்கர்ய விசேஷத்தை யாதல் சொல்லுகிறது –
இவற்றில் ஒன்றைச் சொன்னாலும் மாற்று உள்ளவையும் சொல்லிற்றாய் விடும்
இதில் நயாமி -என்கிற இத்தால் தன்னுடைய ப்ராபகத்வமும்
பரமாம் கதிம் -என்கிற இத்தால் தன்னுடைய ப்ராப்யத்வமும் சொல்லிற்றாகை உசித தமம்
பரமையான கதி -என்று அர்ச்சிராதி கதியை யாதல் -பரம பதத்தை யாதல் -சொல்லுவார்க்கு
முடிவில் அவனுடைய ப்ராப்தியிலே தாத்பர்யம் –

—————————

ஸ்லோக த்வய சமுச்சித அர்த்தம்

இப்படி இரண்டு ஸ்லோகத்தாலும்
இச்சேதனன் முமுஷுவாயும் முக்தனாயும் இரண்டு விபூதியிலும் பெரும் பேறு சொல்லிற்று ஆயிற்று
நயாமி -என்கிற இதில் -பரஸ்மை பதத்தாலே ஸ்வதஸ் சர்வ சேஷியான தன்னுடைய ஆஸ்ரித பிரயோஜன பிரதான
அபிசந்தியைத் தோற்றுவிக்கிறான் –
அசித்தின் உடையவும் அசித் பிராயருடையவும் வியாபாரம் ஸ்வ ப்ரயோஜன பர ப்ரயோஜனங்கள் இரண்டையும்
உத்தேசியாதே பர ப்ரயோஜன அர்த்தமாக இருக்கும் –
ஞாதாவான அவஸ்தையில் ப்ரயோஜநாந்தர பரன் பர ப்ரயோஜன அர்த்தமாக ப்ரவர்த்திக்கும் போது
ஸ்வ ப்ரயோஜனத்தை உத்தேச்யமாகக் கொண்டு நடக்கும் –
அநந்ய ப்ரயோஜனான ஞாதா ஸ்வ ப்ரயோஜனத்திலும் பர ப்ரயோஜன உத்தேசேந ப்ரவர்த்திக்கும்
நிருபாதிக சர்வ சேஷியான சர்வேஸ்வரன் -ஸ்வம் உத்திஸ்ய –ஸ்ரீ ரெங்கராஜ ஸ்தவம் -2-87-என்கிறபடியே
பர ப்ரயோஜனத்திலும் ஸ்வ ப்ரயோஜன அர்த்தமாக ப்ரவ்ருத்தித்தாலும்
இவனுடைய ஆஸ்ரித பாரதந்தர்ய பிரகாரத்தைச் சொல்லப் பார்த்தால்
வரத சகல மேதத் சம்ஸ்ரிதார்த்தம் சகர்த்த -ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்தவம் –63-என்கிறபடியே–
ஸ்வ ப்ரயோஜனத்திலும் பர ப்ரயோஜன அர்த்தமாகப் ப்ரவர்த்திக்கும் என்னலாம் –
இவ்வர்த்தங்களை
காஷ்ட்ட பாஷாண ஸந்நிபம்
ஸ்மர்த்தா
மத் பக்தம்
அஹம் ஸ்மராமி
நயாமி -இத்யாதிகளிலே அனுசந்திப்பது

——————-
வராஹ சரம ஸ்லோக ஸங்க்ரஹப் பாடல்கள் –

இடம் பெற்றார் எல்லாம் என் உடலாய் நிற்க
இடர்ப் பிறப்பு ஒன்றும் இவை இல்லா என்னை அன்பால்
அடம் ( திடம் ) பற்றாம் இவன் என்று நினைத்தான் யாவன்
அவன் ஆவி சரியும் போது அறிவு மாறி
உடம்பில் தான் தாரூம் -( கட்டை ) உபலமும் (கல்லும் ) போலே கிடக்க நானே
உய்யும் வகை நினைந்து உயர்ந்த கதியால் என் தன்
இடம் பெற்று என்னுடன் வாழ எடுப்பன் என்ற
எம்பெருமான் அருள் பெற்று மருள் செற்றோமே

இரண்டு உரையாத நம் ஏனம் உரைத்த உரை இரண்டின்
திரண்ட பொருள்கள் தெளிந்து அடி சூடினம் திண் இருளால்
சுருண்ட நம் ஞானச் சுடர் ஓளி சுற்றும் பரப்பதன் முன்
புரண்டது நம் வினை போம் இடம் பார்த்து இனிப் போம் அளவே

மலையும் குலையும் என்று எண்ணியும் வன் பெரும் புண் திரங்கித்
தலையும் வெளுத்த பின் தானே அழிய இசைகின்றிலீர்
அலையும் கடல் கொண்ட வையம் அளித்தவன் மெய்யருளே
நிலையென்று நாடி நிலை நின்ற பொய்ம்மதி நீக்குமினே

——————-
வராஹ சரம ஸ்லோக ஸங்க்ரஹ ஸ்லோகம்

ஸ்வஸ்த்தம் சித்தம் ஸூகமபி வபுஸ் தாது சாம்யம் ச க்ருத்வா
ஸ்வாத் மாநம் ச ஸ்ம்ருதி பத மஜம் விஸ்வ ரூபம் விதந்வந்
காலே ப்ராப்தே கரண விலயாத் காஷ்ட்ட பாஷாண கல்பாந்
நாத போத்ரீ நயது க்ருபயா நாதித ஸ்வம் பதம் ந –

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த – ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம்–சரண்ய விரத விசேஷ பிரகாசம் என்னும் எட்டாம் அதிகாரம் -/சரண்ய சரணாகத சங்கம லாபம் என்னும் ஒன்பதாவது அதிகாரம் /பிராப்தி பிரகார ப்ரபஞ்சகம் என்னும் பத்தாவது அதிகாரம் —

ஸ்ரீ திருமலை நம்பி தனியன் –
பிதா மஹஸ் யாபி பிதா மஹாய
ப்ராசேத–சாதேச பலப்ரதாய
ஸ்ரீ பாஷ்கர உத்தம தேசிகாய
ஸ்ரீ சைல பூர்ணாய நமோ நமஸ்து —

ஸ்ரீ வைதேஹீ ஸஹிதம் ஸூரத்ரும -தலே ஹைமே மஹா மாண்டபே
மத்யே புஷ்ப்பக மாசநே மணி மயே வீராசநே ஸம்ஸ்திதம்
அக்ரே வாசயதி பிரபஞ்சன ஸூதே தத்வம் முனிப்ய பரம்
வ்யாக்யாந்தம் பராதிபி பரிவ்ருதம் ராமம் பஜே ஸ்யாமளம்

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் —
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவானால் திருஷ்டமாய் -இருப்பதாய் —
தாத்பர்ய லிங்கங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக உடையதாய் -இருபத்தொரு சரணாகதி வேதம்
இதில் ஸ்ரீ அபய பிரதான பிரகரணம் சர்வ ரஹஸ்ய சாரங்களையும் திரள வெளியிட்ட உபநிஷத் பாகம்
ஆறு காண்டத்திலும் சரணாகதி தர்மமே அஞ்சுறு ஆணியாகக் கோக்கப்பட்டுள்ளது
சரணாகதி ரக்ஷண தர்மமே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு அநுபால நீயம்

இது பத்து அதிகாரங்களை உடையது –
வேத உப ப்ரும்ஹண சா பேஷரான அல்ப ஸ்ருதர் பக்கல் இரக்கத்தாலும்-
அவர்களை பற்ற வேதங்களுக்கு உண்டான பிரதாரண பயத்தை சமிப்பிக்கைக்காகவும் —
உப ப்ரும்ஹண ரூபமான இப்பிரபந்தத்தை பிரவர்த்திப்பித்தான்
இது சர்வ சரண்ய பர தத்வ விஷயமாகவும் –
ஸர்வாதிகாரமான சரணாகதி ரூப பரம ஹித விஷயமாயும் இரண்டு வகையாய் இருக்கும் –
பரம காரணமான பர தத்துவத்தை பிரதிபாதிக்கிற வேதங்களுக்கு உப ப்ரும் ஹணம் அன்றோ இது

———

சரண்ய விரத விசேஷ பிரகாசம் என்னும் எட்டாம் அதிகாரம் –

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாயா ஸ்லோகார்த்தம் –விபீஷனோ வா ஸ்லோகார்த்தம்

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாயா ஸ்லோகார்த்தம் —
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி சதாசார ஸ்வஸ்ய ச பிரிய மாத்மந
சம்யக் சங்கல்பஜ காம தர்ம மூலமிதம் ஸ்ம்ருதம் -யாஜ்ஞ ஸ்ம்ருதி -1-7-என்று
மஹரிஷிகள் சொன்ன தர்ம பிரமாணங்கள் ஐந்தில் நாலை அருளிச் செய்து காட்டி –
பஞ்சம தர்ம பிரமாணத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாய தவாஸ்மீதி ச யாசதே
அபயம் சர்வ பூதேப்ய ததாம் ஏதத் விரதம் மம –யுத்த -106-53–

சக்ருதேவ
மற்ற உபாயத்தில் ஆவ்ருத்தி சாஸ்த்ரார்த்தம் ஆனால் போலே காணும்
பிரபத்தியில் அநா வ்ருத்தி சாஸ்த்ரார்த்தமாய் இருக்கும் படி
ஏவ -கார்த்தாலே
நைரபேஷ்யம் சொன்னபடி
ப்ரபந்நாய தவாஸ்மீதி ச யாசதே
என்கிற இரண்டாலே கோப்த்ருத்வ வரணமும் ஆத்ம நிக்ஷேபமும் சொன்னபடி
ப்ரபந்நாய-என்று மாசநமுமாய்
யாசதே -என்று வாஸிகமுமாய்-என்றுமாம்
த்வயத்தில் போலே அடைவே உபாயத்தையும் பலத்தையும் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
ப்ரபந்நாய-என்று
கோபலீ வர்த்த நியாயத்தாலே ப்ரயோஜனாந்தர பரனைச் சொல்லி
தவாஸ்மீதி ச யாசதே -என்று அநந்ய ப்ரயோஜனனைச் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
சரணம் ச ப்ரபந்நா நாம் தவாஸ் மீதி ச யாசதாம்
பிரசாதம் பித்ரு ஹந்த்ரூணாம் அபி குரவந்தி சாதவ –ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -106-53-என்கிற ஸ்லோகத்திலும்
இப்படியே யசோசித விவஷையைக் கண்டு கொள்வது
சதுர்விதா பஜந்தே மாம் –ஸ்ரீ கீதை -7-16- என்கிற உபாசனம் போலே
தாவ தார்த்திஸ் ததா வாஞ்சா –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-9-73-இத்யாதி பிரமாணங்களாலே பிரபத்தியும்
சகல பல சாதகமாய் இருக்கும்
அபயம்-என்று
சங்கோசா பாவத்தால் சர்வ பயாபாவத்தையும் சொல்லுகிறது

சர்வ பூதேப்ய -என்கிற
இத்தை பஞ்சமீ என்று சிலர் வியாக்யானம் பண்ணினார்கள்
ஸ்ரீ சோமயாஜி யாண்டான் உள்ளிட்டார் சதுர்த்தீ என்று நிர்வஹித்தார்கள்
இரண்டு பக்ஷத்திலும் உள்ள குண தோஷ தத் சமாதானங்களைத் தத் தத் கிரந்தங்களில் கண்டு கொள்வது
அதில் பஞ்சமீ பஷத்தில் -ப்ரபந்நாய-என்கிற இதுக்கு -சங்கோசம் இல்லாமையால்
ப்ரபத்தியினுடைய சர்வாதிகாரம் சித்திக்கும்
சதுர்த்தீ பக்ஷத்தில் சர்வாதிகாரத்வம் கண்ட யுக்தமாம்
பஞ்சமீ யானால் கேவல ராவணாதி மாத்ரத்தைப் பற்ற அன்றி ப்ரஹ்ம ருத்ராதிகளையும் -நம்மையும் -பற்ற
பயம் இல்லாதபடி பண்ணுவோம் என்று அருளிச் செய்தபடியாம்
சதுர்த்தீ யானால் விபீஷணன் என்று நினைக்க வேண்டா -ராவணன் தான் ஆகிலும் நாம் அவனுக்கு அபய பிரதானம்
பண்ணுவோம் என்றதாம்
இப்பொருள் கீழில் பிரகரணத்துக்கும் மேலில் பிரகாரணங்களில் ஸ்லோகங்களுக்கும் சேரும்
இந்த யோஜனையில் சர்வரையும் பற்ற பயாபாவம் அர்த்த சித்தம்

நிதா நாம் சர்வ பூதா நாம் ஏக கர்ம பல ப்ரத
இதி பஸ்யந் கஸாதுல்யத் குதஸ்ஸிந் நபி பேதி ஹி
சர்வா பராத நிஷ் க்ருத்யா பிரபத்த்யா கருணா நிதிம்
ப்ரஸாதயன் ந ஹி புநச ததோபி பயம் ருச்சதி
அபாய சம்ப்லவே பூய யதார்ஹம் அநு சிஷ்யதே
பிராயஸ் சித்திரியம் ஸாத்ர யத் புந சரணம் வ்ரஜேத்–ஸ்ரீ தேசிகருடைய காரிகை ஸ்லோகம் இது
ஏதத் விரதம்
இது சர்வ பிராமண அநு மதமாய்-தவறில் பிரத்யவாயம் வரும்படியான தர்ம்யமான சங்கல்பம் காணும்
மம —
நமக்கு சங்கல்பம் நடத்துகைக்கு விலக்கான அஞ்ஞான அசக்தைகள்ந் ஒரு காலும் வாரா காணும் –
ஆகையால் விலக்க ஒண்ணாத இவ்விரதத்தை பரிவரான நீங்களும் இசைந்து ரஷியுங்கள் என்று திரு உள்ளம்-

——————-

விபீஷனோ வா ஸ்லோகார்த்தம்

கீழ் ஸ்லோகத்தில் அருளிச் செய்த ப்ரபத்தியினுடைய சர்வாதிகாரத்வத்தை ப்ரக்ருதமான
ராவண விபீஷண உதாஹரணத்திலே காட்டி
இவன் விபீஷணனே யாகிலும் ராவணன் யாகிலும் நாம் இவனுக்கு அபய பிரதானம் பண்ணினோம் –
உம்மையும் முதலிகளையும் புருஷகாரமாகக் கொண்டு நம்மை சரணாகதனானவனை அமானவத்யாயஸ்த்தரான நீரே
நம்மோடே சேர்த்து நமக்கு இந்தப் புருஷார்த்தத்தைத் தாரீர் -என்று
ஸூஹ்ருத பாரதந்தர்யம் தோற்ற அருளிச் செய்கிறார் –

விபீஷனோ வா ஸூக்ரீவ யதி வா ராவண ஸ்வயம்
ஆநயை நம் ஹரி ஸ்ரேஷட்ட தத்தமஸ்யாபயம் மயா -18-34-என்று
நீங்கள் சொல்லுகிறாப் போலே விபீஷணனாகவுமாம் கபோதத்தின் பேறு நாமும் பெற வேண்டும் என்று இருக்கிற
நம்முடைய மநோ ரதத்தின் படியே சாஷாத் ராவணன் ஆகவுமாம்
அஸ்ய
ராகவம் சரணம் கத -17-14-என்கிற அருந்துத யுக்தியை நேர்ந்த இவனுக்கு என்றபடி
அஸ்ய -என்கிற இதில் இவனுடைய அநு பந்திகளும் அநு ப்ரவிஷ்டர்-அநு பந்திகளுடைய பயமும் சமித்தால் ஆயிற்று
இவனுக்கு அபய பிரதானம் பண்ணிற்று ஆவது
விபீஷண அங்கீகாரத்தை இசைந்து முதலிகள் பக்கல் தாக்ஷிண்யம் குலையாமைக்காக இவனைச் சிறிது பரீக்ஷித்ததாக பண்ணிக்
கைக் கொண்டாலோ என்று மஹாராஜருக்குக் கருத்தாக திரு உள்ளம் பற்ற உத்தரம் அருளிச் செய்கிறார்
தத்தம் அஸ்ய அபயம் மயா
சத்யா சங்கல்பரான நாம் பாண்டே சரணாகத பரித்ராணத்தை நமக்கு விரதமாக சங்கல்பித்து வைத்தோம்
விபீஷணனும் உபாயம் அனுஷ்ட்டித்தான் -ஆனபின்பு நாம் இவனுக்கு அபய பிரதானம் பண்ணினோம் ஆயிற்று –
இனி இவனுக்கு நம்மைப் பற்ற பரீஷை என்று ஒரு பய ஸ்த்தானத்தை உண்டாக்கி நமக்கு விரத பங்கம் பிறப்பிக்க அழகிதோ –
தாங்களே தெளியப் புகுகிற முதலிகள் பக்கல் தாக்ஷிண்ய பங்கம் அழகிதோ-என்று
ஹரி ஸ்ரேஷ்டனாய் வானர ராஜ்யத்துக்கு முடி சூடி மஹாத்மா மநவாய் இருக்கிற நீர் இத்தை நெஞ்சிலே உறைத்துப் பாரீர்
ஆநநை நம் என்றது கார்யத்தில் தீர்வு இருந்தபடி –

சரண்ய விரத விஷய பிரகாசம் என்னும் எட்டாம் அத்யாயம் முற்றிற்று

——————-

சரண்ய சரணாகத சங்கம லாபம் என்னும் ஒன்பதாவது அதிகாரம் –

ஸூக்ரீவ சம்மதி பூர்வக விபீஷண அங்கீகாரம் -சரணாகத அநு பந்தி ரக்ஷணம்

ஸூக்ரீவ சம்மதி பூர்வக விபீஷண அங்கீகாரம் –

ஸூக்ரீவ சம்மதி பூர்வக விபீஷண அங்கீகாரம் –
இப்படி அருளிச் செய்தவாறே முன்பு
கூழாட் பட்டு நின்றீர்களை எங்கள் குழுவினால் புகுதல் ஓட்டோம்-என்று நின்ற மஹாராஜர் தெளிந்து
தாம் பண்ணின அபராததுக்குப் பெருமாளை க்ஷமை கொண்டு -தாமே புருஷகாரமாய்
வந்து மண்ணுக்கும் மணமும் கொண்மின்
எமது இடம் புகுதென்று –இத்யாதிகளில் பிரகிரியையால்
நாங்களும் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானும் ஒரு வாசியற அடிமை செய்யப் பெற வேண்டும் –
நாங்களும் இவனுக்கு சஹா தாஸோஸ்மி–40–10- என்னும்படி அடியோமாக வேணும் என்று விண்ணப்பம் செய்ய
இப்படி பிரதிபந்தகம் கழிந்து அநந்தரம் பெருமாளுக்கு சரணாகத லாபமாகிற புருஷார்த்தம் பிறந்தபடியையும்
தத்தம் அஸ்ய அபயம் மயா -18-34-என்கையாலே அபயம் பெற்ற சரணாகதனுக்கும் இப்படி விஸ்லேஷித்துப்
பெருமாள் பாசுரமும் இன்றிக்கே தங்களுக்கு வேறு ஒரு உபாயமும் இன்றிக்கே
சரணாகதனுடைய அபிமானத்திலே அடங்கிக் கூட வந்த நாலு ராக்ஷஸர்களும் பெருமாள் திருவடிகளைப் பெறுகையாகிற
பரம புருஷார்த்தம் பிறந்த படியையும் பர்யங்க வித்யாதிகளில் படியே பரஸ்பர சம்ஸ்லேஷத்தால் பிறந்த
ப்ரீதி பரிவாஹமான சம்வாத விசேஷங்களையும் எல்லாம் இந்த சர்க்கத்தின் சேஷத்தாலும் மேலில் சர்க்கத்தின் முகப்பாலுமாகச் சொல்லி
சரணாகதி வேதமான பிரபந்தத்தில் உபநிஷத் பாகமான அபய பிரதான பிரகரணத்தைத் தலைக்காட்டுகிறான் ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான்

அவ்விடத்தில் தாம் முற்பட நினைத்தது ஒன்றை விலக்க வல்லார் இல்லாதபடியான நிரங்குச ஸ்வா தந்திரத்தை யுடைய
பெருமாள் ஆஸ்ரித பரதந்த்ரராய் மஹாராஜரையும் முதலிகளையும் தெளிவித்து
ஆநயைநம் ஹரி ஸ்ரேஷ்ட்ட-18-34–என்று அருளிச் செய்த உறவு உடைமையிலும்
நீர்மையிலும் ஈடுபட்ட மஹாராஜர் விண்ணப்பம் செய்தபடி சொல்லுகிறான் –

ராமஸ்ய து வசஸ் ஸ்ருத்வா ஸூக்ரீவ ப்லவகேஸ்வர
ப்ரத்யபாஷத காகுத்ஸ்த்தம் ஸுஹார்த்தே நாபி சோதித –18-35–

ராமஸ்ய
சரணாகதனாய் இவர் கை விடில் எங்கேனும் புகுரிலும் அழியும்படி நிற்கிற விபீஷண ஆழ்வானையும்-
இவனை அழிக்க நினைத்த பரிவரையும் ரமிப்பித்த படியைப் பற்ற இங்கு ராமஸ்ய -என்கிறது
து -என்கிற
இத்தால் மஹாராஜருக்குக் கலக்கமும் சீற்றமுமான முன்னில் அவஸ்தையைக் காட்டில்
தெளிவும் ப்ரீதியுமான இஃதோர் அவஸ்தா பேதம் இருந்த படியைச் சொல்லுகிறது
ஸூக்ரீவ ப்லவகேஸ்வர
சரணாகதன் பக்கல் அபசார ருசி தவிர்ந்த பின்பு அன்றோ இவருக்குப் பேரும் பெருமையும் நிலை நின்றது
காகுத்ஸ்த்தம்
பராவஸ்தையில் திட்டமாய் பிறந்து படைத்த நீர்மை இருந்தபடி
ஸுஹார்த்தேந அபி சோதித —
இப்படி நிருத்தரான மஹாராஜர் பெருமாளுடையவாதல் தம்முடையவாதல் ஸுஹார்த்தம் பேசி வைக்கப் பேசுகிறார்

கிமத்ரசித்ரம் தர்மஞ்ஞா லோக நாத ஸூகாவஹ
யத் த்வம் ஆர்யம் ப்ரபாஷேதா சத்த்வ வாந் சத்பதே ஸ்த்தித -18-36-

கிமத்ரசித்ரம்
எங்களைப் போலிகள் இப்பாசுரத்தைச் சொல்லில் அன்றோ ஆச்சர்யமாவது-
தேவரீர் இப்படி அருளிச் செய்த இடத்தில் ஆச்சர்யம் உண்டோ
ஸ்வ பாவம் என்று இருக்கும் அத்தனை அன்றோ
தர்மஞ்ஞா
பணையோடு பணை தத்தித் திரிந்த எங்களால் தேவரீர் திரு உள்ளம் பற்றி இருக்கும் தர்மங்கள் எல்லாம் அறியப் போமோ
ஸூஷ்ம பரம துர்ஜ்ஜேய சதாம் தர்ம பிலவங்கம் -18-36-என்று அருளிச் செய்த தேவரீருக்கு அன்றோ உண்மை தெரிவது
லோக நாத
உடைமை அழியாதபடி ரஷிக்கை உடையவனுக்கு ஏற்றம் அல்லாமையாலே-
சரணாகதனுக்கு அச்சம் தவிர்த்து ரஷித்தீர் -எங்களை அபசாரம் தவிர்த்து ரஷித்தீர்
ஸூகாவஹ
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் தேவரீருக்கு அடிமை செய்யப் பெற -நாங்களும் அவனுக்கு அடிமை செய்யப் பெற –
இரண்டு வர்க்கத்தையும் க்ருதார்த்தர் ஆக்கினீர்
சத்த்வ வாந்
இதற்கு முன் கண்டு அறியாத சரணாகதன் பக்கல் ஒரு தலையாக பரிவர் சொன்ன உபபத்திகளுக்கும் நிர்பந்தங்களுக்கும்
இளையாத வ்யவசாயத்தில் திண்மை இருந்த படி என்
சத்பதே ஸ்த்தித –
ப்ருஹஸ்பதி சிபி ரகு வானர கபோத வசிஷ்ட விச்வாமித்திராதிகள் முதலான சத்துக்கள் நடந்த நல்வழியான
சரணாகத பரித்ராண தர்மத்தில் தேவரீர் நின்ற நிலை ஒரு கோடி சரணாகதராலும்
கலக்க ஒண்ணாதபடியாய் இருந்தது
யத் த்வம் ஆர்யம் ப்ரபாஷேதா
தேவரீர் அருளிச் செய்த பாசுரத்தில் நிழலிலே ஒதுங்கி புலியும் புல்வாயும் ஒரு துறையிலே நீர் உண்ணும்படியாய் இருந்தது
எனக்கு மறுக்க மாட்டாமையாலே கொண்டாடுகிறீரோ -நீர் மானஸ அபராதமும் தவிர்க்கும்படி தெளிந்தீரோ என்ன

மம சாப்யாந்தராத் மாயம் ஸூத்தம் வேத்தி விபீஷணம்
அநுமாநாச்ச பாவாச்ச ஸர்வத ஸூபரீக்ஷித-18-37-
மம சாப்யாந்தராத்மா அயம் -ஸூத்தம் வேத்தி விபீஷணம்
ஒருத்தராலும் தெளிவிக்க ஒண்ணாத படியான கலங்கின என் நெஞ்சம் தேவரீர் பாசுரங்களாலே தெளிந்து
சரணாகதனான விபீஷணன் ஸூத்தன் என்று அறியப் பெற்றது –
அநுமாநாச்ச
பிராணாதஸ் ச மஹா நேஷா -இத்யாதிகளில் படியே ஸ்வர ப்ரசாதிகளாலும்
பாவாச்ச
அபிப்ராய வ்யஞ்ஜகங்களான மற்றுமுள்ள ஆகாரங்களாலும் -என்றபடி –
சதாம் ஹி சந்தேக பதேஷு வஸ்துஷு பிராமண மந்த கரண ப்ரவர்த்தய -என்கிறபடியே
நம்முடைய அந்தக்கரணம் இசைந்த படியாலும் என்னவுமாம்
ஸர்வத
உள்ளும் புறமும் ஓக்க என்றபடி -அங்கன் அன்றிக்கே ராவணனும் அல்லான்-ராவண ப்ரேஷிதனும் அல்லான் –
ராவண அநுரக்தனும் அல்லான் -என்று சர்வ பிரகாரத்தாலும் தெளிய அறிந்தோம் என்றுமாம்
ஸூபரீக்ஷித-
இனி சர்வ சக்திகரான உம்மாலும் எங்களைக் கலக்க ஒண்ணாது என்று தாத்பர்யம்

நாம் இனி விபீஷணனுக்கு செய்ய வேண்டுவது என் -உங்களுக்குச் செய்ய வேண்டுவது என் –
இரண்டும் நீர் நியமித்தால் அல்லது நாம் செய்ய ஒண்ணாது என்று பெருமாளுக்கு
திரு உள்ளத்தில் கருத்தாகக் கொண்டு விண்ணப்பம் செய்கிறார் –

தஸ்மாத் க்ஷிப்ரம் ஸஹ அஸ்மாபி துல்யோ பவது ராகவ
விபீஷனோ மஹா ப்ராஞ்ஞா சகித்வம் சாப்யுபைது ந 18-38–
தஸ்மாத்
நிர்தோஷனான அளவன்றிக்கே எங்களிலும் பரிவன் என்று தெளிக்கையாலும்
யயோ சித்தேநவா சித்தம் நைப்ருதம் நைப்ருதேநவா
சமேதி பிரஞ்ஞயா பிரஞ்ஞாதயோர் மைத்ரீ ந ஜீர்யதே –உத்யோக -39-4-/8-என்னும்படி
எங்களுக்கும் இவனுக்கும் மநோ ரதாதிகள் ஒத்து இருந்தபடியாலும்
க்ஷிப்ரம்
இனி இவனை ஒழிய ஒரு க்ஷணமும் எங்களுக்குக் கைங்கர்யம் பண்ண முயலாது –
அவன் தானும் இனி ஒரு க்ஷணமும் விஸ்லேஷம் பொறுக்க மாட்டான்
ஸஹ அஸ்மாபி துல்யோ பவது
அஸ்மாபி-ஸஹ- துல்யோ பவது-இவன் எங்களோடு பிரிக்கப் படாதே நாங்கள் பெற்ற பேறும் பெற்று –
ஒழிவில் காலம் எல்லாம் உடனாய் மன்னி வழு விலா அடிமை செய்ய திரு உள்ளமாய் அருள வேண்டும் –
இவன் இழந்த காலத்துக்கும் படி எடுத்ததுமாய் -இப்போது காலத்திலே சோற்றை இட்டு கையைப் பிடித்தால் போலே
தகையுண்டு நிற்கிற கிலேசமும் தீர இவன் ஒருவனும் ஒரு தலையும் நாங்கள் எல்லாரும் ஒரு தலையாக
விஷயீ கரித்து அருள வேண்டும் என்று ஏக வசனத்திற்கும் பஹு வசனத்திற்கும் தாத்பர்யம்
விபீஷனோ
தேவரீர் அவனுக்கு அபய ப்ரதானம் பண்ணின படியால் ராவணாதிகள் எல்லாம் இவனுக்கு
அஞ்சும்படி யதார்த்த நாமா ஆனான்
விபீஷணஸ்து தர்மாத்மா ந து ராக்ஷஸ சேஷ்டித –ஆரண்ய -17-24–என்கிற தார்மிகத்வ ப்ரசித்தியும் தோற்றுகிறது

மஹா ப்ராஞ்ஞா
தர்மத்தில் நிலை குலையாதபடி வரம் வேண்டிக் கொண்ட தெளிவு உடையவன்
ஸீதாம் ச ராமாய நிவேத்ய தேவீம் வஸேம் ராஜந் நிஹ வீதஸோ-யுத்த –15-14-என்று ராவணனுக்கும் கூட பரம ஹிதம்
சொல்லும்படிக்கு ஈடான ப்ரக்ருஷ்ட ஞானம் உடையவன் -கைங்கர்யம் ஆகிற பரம புருஷார்த்தம் பெறுகைக்கு
ஸக்ருத் கர்த்தவ்யமான சாதிய உபாயத்தாலே வசீக்ருதராய்
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம –ஆரண்ய -37-13 –என்னும்படியாய் இருக்கும் பெருமாள் சித்த உபாயம் என்றும் –
இவர் தாமே விலக்குவாரைத் தெளிவித்து -ஏக ரசராக்கி இரு வகைப்படாத படி பொருந்த விடுவார் -என்றும்
துணிய வல்ல மஹா விசுவாச ரூபமான ஞானத்தை உடையவன்
மஹா ப்ராஞ்ஞா
ஸூக்ரீவ சங்கிதஸ் சாஸீத் நித்யம் வீர்யேண ராகவே-என்று எனக்குப் பிறந்த பழி இல்லாதவன் –
இன்னம் கலங்குகிற எங்களைப் போலே இவனும் அதி சங்கை பண்ணினான் ஆகில்
ராவணன் எடுத்த கைலாசத்தையும் வாலி எறிந்த துந்துபி கங்காள கூடம் பட்டது படுத்திக் காட்ட வேண்டும் இறே தேவரீருக்கு

சகித்வம் சாப்யுபைது ந –
காசி ராஜா முதலான தரமுடைய ராஜ குமாரர்கள் பெறக் கடவ பேற்றை காட்டுக்கு எழுந்து அருளப் பண்ணின
பரம காருணிகருடைய ப்ரஸாதத்தாலே ஸ்ரீ குகப் பெருமாளும் நாமும் பெற்றால் போலே
இவனும் தேவரீருக்குத் தோழன் என்கிற தரம் பெற்று -ராஜஸ ஜாதியில் குடல் துவக்கால் உள்ள
வழு அறும்படி பண்ணி அருள வேணும்
நாங்கள் அடியோம் என்றால் உண்மையாகிலும் தன் நீர்மையாலே இவன் இசையான்-
எங்களுக்குத் தோழன் என்றாகிலும் தேவரீரைப் போலே இவனும் இசையும்படி பண்ணி அருள வேணும் என்றதாகவுமாம்
ஸகா தாஸோஸ்மி -40-10-என்னுமவர் ஆகையால் நாங்கள் அடியோமாக வேண்டும் என்று இவருக்குத் தாத்பர்யம்
அப்யுபைது
வைஸ்ரவணன் தம்பியான மேன்மையை இட்டு அநாதரியாதே வானரங்களை அடிமை கொள்ள இவரை நினைப்பிடும்படி
பண்ணி அருள வேண்டும் என்று கருத்து –
இத்தால் தேஹாத்ம பிரமம் முதலான அல் வழக்குகள் எல்லாம் கழித்து பாகவத சேஷத்வ பர்யந்தமான பகவச் சேஷத்வத்திலே
நிலை நின்றவர் ஆகையால் மஹாராஜர் பெருமாள் திருவடிகளில் விபீஷண ஆழ்வானைச் சேர்த்துத்
தாம் அவனுக்கு அடிமை செய்ய மநோ ரதிக்கிறார்

——-

ஸூக்ரீவ சம்மதி பூர்வக விபீஷண அங்கீ காரம்
இப்படி சரணாகதனான விபீஷண ஆழ்வானுக்கு அபேக்ஷிதத்தையும் -நிவேதயத மாம் க்ஷிப்ரம் -18-15- என்று
அவன் இரந்த படியே கடகரான தங்களுக்கு அபேக்ஷிதத்தையும் மஹா ராஜர் விண்ணப்பம் செய்ய
அதடியாக பிறந்த சரண்யன் மநோ ரத சித்தி சொல்லப்படுகிறது –

ததஸ்து ஸூக்ரீவ வசோ நிஸம்ய தத்
ஹரீஸ்வரேணாபி ஹிதம் நரேஸ்வர
விபீஷனே நாஸூ ஜகாம சங்கமம்
பதத்ரி ராஜேந யதா புரந்தர -18-39-

ததஸ்து ஸூக்ரீவ வசோ நிஸம்ய தத்
கடகருடையவும் சரணாகதனுடையவும் சித்தியில் காட்டில் மஹாராஜர் தெளிந்து விண்ணப்பம் செய்த
பெரிய வார்த்தையைக் கேட்டு அருளினை பின்பு -இவர்கள் காட்டித்தர நாம் இப்பேறு பெற்றோம் -என்று
பெருமாளுக்குப் பிறந்த சித்தி விசேஷத்தினுடைய ஏற்றம் இருந்தபடி –
தத
சாஸ்திரமும் தம்முடைய விரத விசேஷமும் நிற்க இப்போது தோழன்மார் வாக்கியமே சரணாகத
பரிக்ரஹத்துக்குக் காரணம் என்று கைக்கொண்டு அருளினார் என்று தாத்பர்யம் –
நரேஸ்வர
சரணாகத ரக்ஷணத்துக்கு முடி சூடின ரகு வம்சத்தில் பிறந்த பிறவி இப்போது நிலை நின்றது என்று இருந்தார்
ஹரீஸ்வரேணா அபி ஹிதம்
விபீஷனே சங்கமம் ஜகாம-என்று அந்வயம்
தஸ்மாத் க்ஷிப்ரம் -18-38-என்கிற ஸ்லோகத்தில் மஹாராஜர் விண்ணப்பம் செய்த விபீஷணாதிகளுடைய
மநோ ரத சித்தி ஆநுஷங்கிக பலமாக
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானோடே தமக்கு உண்டான சேர்த்தியைத் தம் பேறாகப் பெற்றார்
ஆஸூ
பிரதி பந்தகங்கள் எல்லாம் கழிந்தால் ஸ்வரூப ப்ராப்திக்கு விளம்பம் இல்லை இறே
இது பெருமாளுடைய த்வராதிசயம் சொன்னபடி யாகவுமாம்
பதத்ரி ராஜேந யதா புரந்தர –
தன்னில் சர்வ பிரகாரத்தாலும் பெரியனான பெரிய திருவடியோடே இந்திரன் உறவு பண்ணின போது
இந்திரனுக்குப் பேறு ஆனால் போலே பெருமாள் சரணாகத லாபத்தை தமக்கு நிர் யத்ன ஸித்தமான
அலாப்ய லாபமாகத் திரு உள்ளம் பற்றினார் என்று தாத்பர்யம்

சரண்ய சரணாகத சங்கம லாபம் -என்னும் ஒன்பதாவது அதிகாரம் முற்றிற்று

————-

பிராப்தி பிரகார ப்ரபஞ்சகம் என்னும் பத்தாவது அதிகாரம் –

பிராப்தி பிரகார நிரூபணம்
இப்படி ஒன்றாலும் பிரதிப்பந்திக்க ஒண்ணாத ஒரு யுக்தி விசேஷத்தாலே யதா பிரமாணம்
சரணாகதன் கோரின கோலின பலம் சித்தித்த படியைப் பொதுவில் சொல்லி
மேல் பிராப்தி பிரகாரத்தை விவரிக்கிறான்

ராகவேணாபயே தத்தே சந்நதோ ராவணாநுஜ
விபீஷனோ மஹா ப்ராஞ்ஞா பூமிம் சமவலோகயந் -19-1-

ராகவேணாபயே தத்தே
மேன்மை கொண்டு அபய பிரதானம் பண்ண வேண்டி இருக்க அணுக ஒண்ணாது என்கிற பயம் தீர்க்கும்படி
பரிக்ரஹித்த அவதார தசையில் நீர்மை விஞ்சி இருந்தது –
தத்தமஸ்ய அபயம் மயா -18-34-என்று தாம் அருளிச் செய்தது போதாமே
ஆநயைநம் ஹரிஸ்ரேஷ்ட்ட -என்று மஹா ராஜரையும் முன்னிலை யாக்க-அவரும்
அஸ்மாபி துல்யோ பவது –என்று விண்ணப்பம் செய்ய -இப்படி முதலிகளும் இசைய-
பெரிய திரு ஒலக்கத்தில் எழுந்து இருந்து -ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானுக்கு அருளப்பாடு -அருளுப்பாடு –என்ற பின்பு
பெருமாள் பண்ணின அபய பிரதானம் நிலை நின்றதாயிற்று என்று தோற்றுகைக்காக
இங்கே அபயே தத்தே -என்று அநு வதிக்கிறது
சந்நத
சம்யக் நத-
சரண்யனுடைய நிலையுடைமையிலும் நீர்மையிலும் மிகவும் ஈடுபட்டு -தாழ்ச்சி மற்று எங்கும் தவிர்ந்து –
அவன் தாழ் இணைக் கீழ் வாழ்ச்சி பெற்றான் –
அருளப்பாட்டுக்கும் தூரத்திலே உசித உபசாரம் பண்ணினான் என்னவுமாம்
ராவணாநுஜ
நநாமேயம் -36-11-என்று இருக்கக் கடவ -வணங்கலில் அரக்கன் –பெரிய திருமொழி -9-8-5-கிடந்த வயிற்றில்
கிடந்தவனுக்கு வர ப்ரபாவத்தாலே வந்த வகுத்த விஷயத்தில் வணக்கம் இது

விபீஷனோ
ஒரு வயிற்றிலே கிடைக்கச் செய்தே-விபீஷணஸ்து தர்மாத்மா ந து ராக்ஷஸ சேஷ்டித –ஆரண்ய -17-24-என்று
கும்பகர்ணாதிகளில் காட்டில் வேறொரு ஜாதியாகப் பேர் பெற்றவன்
மஹா ப்ராஞ்ஞா
இனித்தான் க்ஷணம் விளம்பிக்கில் பெருமாள் தரிக்க மாட்டார் என்று தூரத்தில் இங்கிதம் கொண்டு அறிய வல்ல பேர் அறிவாளன்
பூமிம் சமவலோகயந்
பெருமாளுடைய சரணாகத வாத்சல்யத்தையும் முற்பட வானர முதலிகள் பெற்ற பேற்றையும் கண்டு –
தான் துஷ் ப்ரக்ருதிகளான ராவணாதிகளையும் திருத்தலாமோ என்று ஹித உபதேசார்த்தம் ஆந்ரு சம்சயத்தாலேயும்
வாத்சல்யத்தாலேயும் -இத்தனை காலம் கால் தாழ்ந்ததற்கு லஜ்ஜித்து தலை கவிழ்தலை இட்டான் –
முன்பு கல்லும் தடியுமாக நின்ற ஓலக்கத்தைப் பார்த்து அஞ்சி நின்றான்
இப்போது முதலிகள் எல்லாம் முக்த விஷயத்தில் ஆதி வாஹிகரைப் போலே
போற்றி
பல்லாண்டு –என்று நின்ற நிலையைக் கண்டு சரண்யன் இருந்த திவ்ய தேசத்தினுடைய பிரபாவம்
இருந்தபடி என்-என்று பார்த்தான் என்னவுமாம் –
கல்லும் தடியும் பொகட்டு கையும் அஞ்சலியுமாய் எதிர் கொள்ள நிற்கிற ஓலக்கத்திலே தண்டனிட இடம் பார்த்தான் என்னவுமாம்
இஸ் ஸ்லோகத்துக்கு சந்நத-என்று வாக்யார்த்தம் தலைக்கட்டுகிறது
காத் பபாத -என்று மேலே அந்வயிக்கவுமாம் –

காத் பபாதா வநிம் ஹ்ருஷ்டோ பக்தைர் அநு சரைஸ் ஸஹ–19-2-
தனக்கு சேஷ பூதருமாய் பரதந்த்ரருமாய் இருக்கையாலே தன் கைகளும் கால்களும் போலே தன்னிலே சொருகி –
தனித்து ஒரு உபாய பலன்கள் இல்லாத நாலு ராக்ஷஸரோடே கூட உத்தேஸ்யமான திருவடிகள் அளவும் செல்ல ஒண்ணாத படி
ஹர்ஷ பாரவஸ்யம் தள்ள திருவடிகளோடே பிறவித்துவக்கு உடைத்தான் பூமியிலே விழுந்தான்
பண்டு ராவண ஸ்தானத்தில் விழுந்து ஏறிட்டுக் கொண்ட ரஜஸ்ஸூக்கள் எல்லாம் போம்படி அமாநவ கர ஸ்பர்சம் போலே
அத்யந்த சோதகமான திரு முன்பில் பூமியிலே விழுந்து திருவடிகளை ஸ்பர்சிக்கைக்கு யோக்யனாய் பின் எழுந்திருந்து
வந்து திருவடிகளில் தலை சாய்க்க விழுந்தபடி சொல்கிறான் –

ச து ராமஸ்ய தர்மாத்மா நிப பாத விபீஷணா
பாதயோ சரணாந் வேஷீ சதுர்ப்பிஸ் ஸஹ ராஜஸை–19-2-

ச து
லீலா விபூதியில் உள்ள சிலர் -யூயம் யூயம் வயம் வயம் -என்கிறபடி வந்தேறிகளான பந்துக்களோடே துவக்கற்று
சம்சார சமுத்ரத்தைக் கடந்து விஷ்ணு பதத்தைக் கிட்டினால் பிறக்கும் வேறுபாடு போல் இருந்தது
ராமஸ்ய
விபீஷண ஆழ்வானுக்குப் பஹு முக பரிபவத்தாலே பிறந்த பரிதாபம் எல்லாம் கழியும் படி ரமணீயமாய் இருந்தது
தயரதன் பெற்ற மரகத மணித்தடம் -இறே-
தர்மாத்மா
பழைய போலிகளான தர்மங்கள் போல் அன்றிக்கே இருக்கிற சரணாகதி தர்மம் ஒரு வடிவு கொண்டால் போலே இருந்தான் –

தஸ்ய தத் வசனம் ஸ்ருத்வா ராமோ வசனம் அப்ரவீத்
வஸசா சாந்வயித்வை நம் லோச நாப்யாம் பிபந் நிவ
ஆக்யாஹி மம தத்தவேந ராக்ஷஸாநாம் பலாபலம்–19-3-

தஸ்ய தத் வசனம் ஸ்ருத்வா
அநந்ய சரண்யனாய் அநந்ய ப்ரயோஜனனாவனுடைய
ஆகிஞ்சன்ய அநந்ய கதித்வ புரஸ்காரமாக த்வயார்த்த பரமான வசனத்தைக் கேட்டு
ராமோ வசனம் அப்ரவீத்
த்விஸ் சரம் நாபி சந்தத்தே த்வி ஸ்த்தா பயதி நாஸ்ரிதாந்
த்விர்த்த தாதி ந சார்த்திப் யோ ராமோ த்விர் அநாபி பாஷதே -என்று கவி பாடினால்
இது பரமார்த்தமாய் இருக்கும் படி குணாதிசயமுடைய பெருமாள் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் கார்யத்தைப் பற்ற
இனி ஒரு வத்தவ்யம் இல்லாமையால்-தம்முடைய அவாந்தர -அவதார -பிரயோஜனமாக –
துஷ் க்ருத விநாசத்துக்கு உப யுக்தமாக
ஆக்யாஹி மம தத்தவேந ராக்ஷஸாநாம் பலாபலம்–
என்று ராக்ஷஸ விருத்தாந்தத்தைக் கேட்டு அருளினார்
வஸசா சாந்வயித்வை நம்
நீர் இதற்கு முன்பு பட்ட சிறுமை எல்லாம் நமக்காக வன்றோ இது எல்லாம் ஏற்கவே கோலப் பொறாத
ச அபராதரரான நாம் அன்றோ பட்டோம் என்னுமா போலே இன் சொல்லாலே இவனை உருக்கப் பண்ணி
அருளிச் செய்தார் -அருளிச் செய்கிற போது
லோச நாப்யாம் பிபந் நிவ
பெரு விடாய்ப் பட்டவன் தண்ணீரைக் கண்டால் ஒரு காலும் விட மாட்டாதாப் போலே
பாரித்துத் தான் என்னை முற்றப் பருகினான் -இத்யாதிகளில் படியே அனுபவியா நின்று கொண்டு
அனவதிக அதிசய ஸுஹார்த்த அநு ராக கர்ப்பங்களான திருக்கண்களாலே
ஸ்ரீ வைகுண்ட நாதன் முக்தனைப் பார்த்து அருளுமா போலே குளிரப் பார்த்து அருளி
ஆலாம் கட்டியை விட்டு எறிந்தால் போலே அவனை சீதீ பூதோ நிராமய -என்னும்படி
பண்ணிக் கொண்டு வார்த்தை அருளிச் செய்தார்

———

இதற்கு மேல் உள்ளது எல்லாம் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் மநோ ரதித்த கைங்கர்யத்துக்கு
உறுப்பான பாரிப்பாகக் கண்டு கொள்வது

ராகாந்தே ருத்த லங்கஸ் ஸ்யுத பணி கதநோ ( நாக பாசத்தில் இருந்து விடுபட்டு )
தூம்ரத்ருக் வஜ்ர தம்ஷ்ட்ரவ் பங்க்த்வா அகம்பம் ப்ரஹஸ்தம் தசமுக மகுடம் கும்ப கர்ணன் அதிகாயவ்
ப்ரஹ்மாஸ்த்ர சின்ன கும்பாதிக்கம் மக ராஜம் ஹத்வா இந்த்ரசத்ரும் ஜித்வா
ஸஹ பலம் த்ரிபி கஸ்ரை அவதீத் ராவணம் ராம பத்ர

———

அபதிஸ்ய வேங்கடேசம் ஸ்வ ஹஸ்த சம்சக்த தூலிகா துல்யம்
அபய பிரதான சாரம் குரு பிரசாத ஸ்வயம் வ்யலிக்த்

பொன்னை இகழ்ந்து விருகங்கள் புல்லிய புல் உகந்தால்
மன்னர் எடுப்பதப் பொன்னலதே மன்னு உலகு அனைத்தும்
தன்னை அடைந்திடத் தான் அருள் செய்யும் தனிச் சிலையோன்
பொன்னடி நாம் அடைந்தோம் புறமார் என் கொல் செய்திடிலே

மூ உலகும் தன் பிழையைத் தானே சாற்ற
முனிவர்களும் தேவர்களும் மினிந்த அந்நாள்
தாவரிதாய் எங்கும் போய்த் தளர்ந்து வீழ்ந்த
தனிக்காகம் தான் இரந்த உயிர் வழங்கிக்
காவல் இனி எமக்கு எங்கும் கடன் என்று எண்ணிக்
காண நிலை இலச்சினை யன்று இட்ட வள்ளல்
ஏவல் பயன் இரக்கம் இதுக்கு ஆறு என்று ஓதும்
எழில் உடையோர் இணை யடிக் கீழ் இருப்போம் நாமே

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாயா -ஒருக்காலே சரணாக அடைகின்றார்க்கும்
தவாஸ்மீதி ச யாசதே –உனக்கு அடிமை ஆகின்றேன் என்றற்கு
சர்வ பூதேப்ய –அருக்காதே அனைவருக்கும் அனைவராலும்
அபயம் -அஞ்சேல்
ததாமி -என்று அருள் கொடுப்பவன்
ஏதத் -இது தான்
விரதம் -ஓதும் இருக்காலும் எழில் முனிவர் நினைவினாலும் இவை அறிவார் செயலுடன்
என் இசைவினாலும் நெருக்காத நீள் விரதம்
மம -எனக்கு ஓன்று என்று
நெறி யுரைத்தார் நிலை உணர்ந்து நிலை பெற்றோமே –

வேதத் திரளில் விதி யுணர்ந்தோர்கள் விரித்து உரைத்த
காதல் கதியையும் ஞானத்தையும் கருமங்களையும்
சாதிக்க வல்ல சரணாகதி தனி நின்ற நிலை
ஒதத் தொடங்கும் எழுத்தின் திறத்தில் உணர்மின்களே

இத்தால் கடைத்தலை இருந்து வாழும் சோம்பரை அகத்தி என்னும் அர்த்தத்தை வெளியிட்டு அருளுகிறார் இவற்றால்

——————-

பிராப்தி பிரகார பிரபஞ்சகம் என்னும் பத்தாவது அதிகாரம் முற்றிற்று

ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் முற்றிற்று

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த – ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் -பிரகரண தாத்பர்ய நிர்ணயம் என்னும் நாலாவது அதிகாரம் / சரண்ய சீல பிரகாசம் என்னும் ஐந்தாம் அதிகாரம் /சரண்ய வைபவம் பிரகாசம் -என்னும் ஆறாவது பிரகாரம் /பரம தர்ம நிர்ணயம் என்னும் ஏழாவது அதிகாரம் —-

ஸ்ரீ திருமலை நம்பி தனியன் –
பிதா மஹஸ் யாபி பிதா மஹாய
ப்ராசேத–சாதேச பலப்ரதாய
ஸ்ரீ பாஷ்கர உத்தம தேசிகாய
ஸ்ரீ சைல பூர்ணாய நமோ நமஸ்து —

ஸ்ரீ வைதேஹீ ஸஹிதம் ஸூரத்ரும -தலே ஹைமே மஹா மாண்டபே
மத்யே புஷ்ப்பக மாசநே மணி மயே வீராசநே ஸம்ஸ்திதம்
அக்ரே வாசயதி பிரபஞ்சன ஸூதே தத்வம் முனிப்ய பரம்
வ்யாக்யாந்தம் பராதிபி பரிவ்ருதம் ராமம் பஜே ஸ்யாமளம்

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் —
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவானால் திருஷ்டமாய் -இருப்பதாய் —
தாத்பர்ய லிங்கங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக உடையதாய் -இருபத்தொரு சரணாகதி வேதம்
இதில் ஸ்ரீ அபய பிரதான பிரகரணம் சர்வ ரஹஸ்ய சாரங்களையும் திரள வெளியிட்ட உபநிஷத் பாகம்
ஆறு காண்டத்திலும் சரணாகதி தர்மமே அஞ்சுறு ஆணியாகக் கோக்கப்பட்டுள்ளது
சரணாகதி ரக்ஷண தர்மமே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு அநுபால நீயம்

இது பத்து அதிகாரங்களை உடையது –
வேத உப ப்ரும்ஹண சா பேஷரான அல்ப ஸ்ருதர் பக்கல் இரக்கத்தாலும்-
அவர்களை பற்ற வேதங்களுக்கு உண்டான பிரதாரண பயத்தை சமிப்பிக்கைக்காகவும் —
உப ப்ரும்ஹண ரூபமான இப்பிரபந்தத்தை பிரவர்த்திப்பித்தான்
இது சர்வ சரண்ய பர தத்வ விஷயமாகவும் –
ஸர்வாதிகாரமான சரணாகதி ரூப பரம ஹித விஷயமாயும் இரண்டு வகையாய் இருக்கும் –
பரம காரணமான பர தத்துவத்தை பிரதிபாதிக்கிற வேதங்களுக்கு உப ப்ரும் ஹணம் அன்றோ இது

———————–

பிரகரண தாத்பர்ய நிர்ணயம் என்னும் நாலாவது அதிகாரம்

சரணாகத விக்ந நிரா கரணம் -ஸ்ரீ விபீஷண சரணாகதி பிரகரணத்தில் ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதி
அங்க பஞ்சக பூர்த்தி -ஸ்ரீ விபீஷண பல காங்ஷித்வ விசாரம்

சரணாகத விக்ந நிரா கரணம்
இப்படி சரணாகதி வேத உபநிஷத்தான இவ் வவபய பிரதான பிரகரணத்தில்
பரமாபத் கதஸ்யாபி தர்மே மம மதிர் பவேத் -உத்தர -10-31 –என்று
ப்ரஹ்மாவின் பக்கலிலே வரம் வேண்டிக் கொண்டு
தர்மிஷ்டஸ்த்வம் யதாவத்ச ததா சைதத் பவிஷ்யதி –உத்தர -10-34-என்று வரம் பெற்ற
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் சரணாகதி தர்மத்தைப் பரிக்ரஹித்து அனுஷ்டிக்கையாலும் -பின்பு
ஸ்ரீ பெருமாளையும் கூட அனுஷ்டிப்பிக்கையாலும் சரணாகதி பரம தர்மம் என்னும் இடம்
சிஷ்டாசாரத்தாலே ஸ்த்தாபிதம்

இப்பிரகரணத்தில் முன்பே பல சர்க்கங்களாலே ரஜஸ் தமஸ் பிரக்ருதிகளாய் இருப்பார்க்கு
சத்வ ப்ரக்ருதிகளாய் இருப்பார் ஹிதம் சொன்னாலும் ஸ்ரீ பகவத் விஷயத்தில்
ஆபி முக்கியம் கூடாது என்னும் இடம் சொல்லிற்று
ஸத்வ உத்தரனான ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் சரணாகதனாய் வருகிற போது அவன் விஷயத்தில்
தேவதா அவதாரரான ஸ்ரீ வானர வீரர்களால் விக்னம் பிரசகதமானபடி சொல்லுகையாலே
ஸ்ரூயதே கில கோவிந்தே பக்தி முத்வ ஹதாம் ந்ருணாம்
சம்சார நியூ நதா பீதா த்ரிதசா பரிபந்தினா –ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -2-25-என்கிறபடியே
ஸ்ரீ பகவத் விஷயத்தில் அபிமுகமாவாரைத் தாங்கள் குடிமக்கள் தப்பித் போகிறார்கள் என்று நினைத்து
தேவர்கள் விலக்குவார்கள் என்னும் இடமும்
இப்படி விக்னங்கள் வந்தாலும் ஸூத்த பாவராய் அநன்யராய் வந்து அடைந்தவர்களை
சங்கல்பா தேவ பகவான் தத்வதோ பாவிதாத்மநாம்
வ்ரதாந்தம் அகிலம் காலம் ஸே சயத் யம்ருதேந து -என்றும்
ப்ரவ்ருத்தி காலாதாரப்ய த்வத்மாலாபாவசா நிகம்
யத்ராவகாசோ விக்நா நாம் வித்யதே ந கதாச நே –என்றும் ஸாத்வத பவ்ஷ் கராதி களிலே சொல்லுகிறபடியே
ஸ்ரீ பெருமாள் தாமே எல்லா விக்னங்களை சமிப்பித்து அடிமை கொள்ளுவார் என்னும் இடம் வெளியிடப்பட்டது –

————-

ஸ்ரீ விபீஷண சரணாகதி பிரகரேண ஆனுகூல்யாதி அங்க பஞ்சக பூர்ணத்வம் –
சர்வஞ்ஞ ஸம்ஹிதாதிகளில் சொன்ன ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகளும் அடங்க இப்பிரகரணத்தில்
காணலாம் எங்கனே என்னில்
அடியிலே ராவணாதிகளுக்கும் கூட ஹித உபதேசம் பண்ணுகையாலும் –
தூதனாய்ச் சென்ற திருவடியை துஷ் ப்ரக்ருதியான ராவணன் அசக்யம் என்று அறியாதே நலிய நினைக்க-
அத்தை விலக்குகையாலும்-
பிறவி உறவையும் பெரிய ஐஸ்வர்யத்தையும் புத்ர தாராதிகளையும் புத்ர தாராதிகளையும் அநா தரித்து
பிராதி கூல்ய வர்ஜனம் பண்ணுகையாலும்
ஆனு கூல்ய சங்கல்பமும் பிராதி கூல்ய வர்ஜனமும் ஸூசிதமாயிற்று –

பெருமாள் சர்வ லோக சரண்யன் என்கிற வ்யவசாயத்தாலும்
ஆஜகாம முஹூர்த்தேன யாத்ர ராம ச லஷ்மண –யுத்த -17-1–என்கிறபடியே அஞ்ச வேண்டும் பிரதேசத்தில்
அசங்கிதமாகத் தன் நிலமாக நினைத்து வருகையாலும் -ரஷிஷ்ய தீதி விசுவாசம் -காட்டப்பட்டது –
ராகவம் சரணம் கத –யுத்த -17-14-என்கிற உபாய வரண வாக்ய சாமர்த்தியத்தால் கோப்த்ருத்வ வரணம் -சொல்லிற்று –
உபாயாந்தர ஸ்த்தாந நிவேச பரமான சரண சப்தத்தால் வ்யஞ்சிதமாய் ரஷா பர சமர்ப்பண பிரதானமான ஆத்ம நிக்ஷேபமும்
சர்வ லோக சரண்யாய ராகவாய மஹாத்மநே
நிவேதயதே மாம் க்ஷிப்ரம் விபீஷணன் உபஸ்திதம் –யுத்த -18-4-என்று அந்தரங்கராய் இருப்பாரை
முன்னிலையாகக் கொண்டு விசதமாகச் சொல்லப்பட்டது –

இவ்விடத்தில் ஸ்ரீ பெருமாளும் ஸ்ரீ இளைய பெருமாளும் முதலிகளும் கேட்க்கும்படி கிட்ட வந்து
பிரணாதஸ் ச மஹா நேஷ-18-14-என்கிறபடியே கூப்பிடுகிறவன் ஆகையால்
பெருமாளுக்கு அறிவியுங்கோள்-என்கை விவஷிதம் அன்று –
சக்யம் ஆத்ம நிவேதனம் —என்றும்
கிங்கரோஸ் மீதி சாத்மாநம் தேவாயைவம் நிவேதயேத்–ஜிதந்தா -1-14-இத்யாதிகளில் படியே
நிவேதயத மாம் -என்று என்னை சமர்ப்பியுங்கோள் என்றபடி

ராவனோ நாம துர்வ்ருத்த -17-10-என்று தொடங்கி –
ஸோஹம் ப்ருஷிதஸ் தேந தாச வச்சா வமாநித –என்றது அறுதியாக துஷ் ப்ரக்ருதியான ராவணனுக்குத் தான்
ஹித உபதேசம் பண்ணிப் பாழுக்கு நீர் இறைத்துப் பரிபூதனான படி சொல்லுகையாலும்
ஸ்வரேண மஹதா மஹாந் -17-9-என்கிற ஆர்த்த ஸ்வரத்தாலும்
நிவேதயதே மாம் க்ஷிப்ரம் -17-15-என்கிற த்வர அதிசயத்தாலும்
பிரணாதஸ் ச மஹா நேஷு ததோஸ்ய பயமாகதம்-18-14-என்கிற சர்வஞ்ஞனான சரண்யனுடைய வாக்யத்தாலும்
கார்ப்பண்யம் சொல்லப்பட்டது –
ஆக இப்படி ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதி யுக்தையாய்-பரிபூர்ணையாய்-
ஸ்ரீ த்வயத்தில் பூர்வ கண்டத்தில் சொல்லப்படுகிற ஸ்வ ரஷா பர சமர்ப்பணாத்மிகையான ப்ரபத்தியை
சர்வ அவஸ்தையிலும் தர்ம சாரத்தில் நிலை குலையாத ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் அனுஷ்ட்டித்தான் –

—————-

ஸ்ரீ விபீஷண காங்ஷித்வ விசாரம்
அதற்கு அவன் பலமாகக் கோலிற்று என் என்னில் –
ஆபாத ரசிகராய் இருப்பார் லங்கா ஐஸ்வர்யம் என்று இருப்பார்கள் –
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் கருத்தை அடி ஒற்றினால் சரண்யனான ஸ்ரீ பெருமாள் திருவடிகளில்
கைங்கர்யமே பலமாய் இருக்கும் -அது எங்கனே என்னில் -சரணாகதி காலம் தன்னில் –
த்யக்த்வா புத்ராம்ஸ் ச தாராம்ஸ் ச ராகவம் சரணம் கத -17-14-என்று
இதர விஷயங்களில் நைராஸ்யத்தைத் தான் கண்ட யுக்தி பண்ணுகையாலும்
பின்பு ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு விண்ணப்பம் செய்கிற போதும் –
பரித்யக்தா மயா லங்கா மித்ராணி ச தநாநி ச
பவத்கதம் மே ராஜ்யம் ச ஜீவிதம் ச ஸூகாநி ச -19-5-என்று இலங்கை ஐஸ்வர்யாதிகளை அடைய விட்டு
எல்லாப் புருஷார்த்தமுமாகத் தேவரீர் திருவடிகளைப் பற்றினேன் -என்று விண்ணப்பம் செய்கையாலும்
இவன் அநந்ய ப்ரயோஜனனான அதிகாரி என்னும் இடம் ஸூவ்யக்தம் -ஆன பின்பு
ராஜ்யம் பிரார்த்தய மாநஸ்து புத்தி பூர்வம் இஹா கத -17-65-என்கிற ஸ்ரீ திருவடி வாக்கியமும்
ந வயம் தத் குலீ நாஸ் ச ராஜ்ய காங்ஷீ ச ராக்ஷஸ -18-13-என்று பெருமாள் அருளிச் செய்த வார்த்தையும்
ஸ்ரீ ராம பக்தியால் கலங்கின ஸ்ரீ மஹா ராஜருடைய கிளர்த்தியை அடக்குகைக்காக ஈடாக
நீதி சாஸ்திரங்களில் சொல்லும் ராஜ வ்ருத்தாந்தக் கட்டளையில் காட்டின படியாம் அத்தனை –

திருவடியும் பெருமாளும் அருளிச் செய்த பாசுரமும் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் தன் பாசுரமும் விரோதித்தால்
அந்தரங்க நியாயத்தாலே தன் பாசுரம் பிரபலமாகக் கடவது
அஹம் ஹத்வா தசக்ரீவம் சப்ரஹஸ்தம் ச பாந்தவம்
ராஜநம் த்வாம் கரிஷ்யாமி சத்யமேதத் ப்ரவீமி தே -19-19-என்று ராவணனைக் கொன்று உம்மை ராஜ்யத்தில்
முடி சூட்டக் கடவோம்-என்று ஸ்ரீ பெருமாள் அருளிச் செய்வான் என் என்னில் -அதுவும் –
சரீர ஆரோக்யம் அர்த்தாம்ஸ் ச போகாம்ஸ் சைவ அநு ஷங்கி காந்
ததாதி த்யாயிநாம் நித்யம் அபவர்க்க ப்ரதோ ஹரி –ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -74-43-என்று
சர்வ நிரபேஷரான ஸ்ரீ திருவடியைப் போலே அவசர உசிதமான அடிமை செய்யக் கடவேன்-என்று
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் விண்ணப்பம் செய்தது –
இவன் தார்மிகத்வத்தை வரமாக வேண்டிக் கொள்ள ப்ரீதனான ப்ரஹ்மா அமரத்வத்தையும் கூடக் கொடுத்தால் போலே
அடிமை செய்ய வேண்டிக் கொண்ட ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானுக்கு ஸ்ரீ பெருமாளே அடிமைக்கு உறுப்பாக ஐஸ்வர்யத்தையும் கொடுத்தார் –

ஆகையால் திருவடி நிலையை முன்னிட்டு ஸ்ரீ பரதாழ்வான் நாட்டில் உள்ளாரை நியமித்து இருந்தால் போலே
தர்ம ஸம்ஸ்தாபநார்த்தமாக அவதீர்ணரான ஸ்ரீ பெருமாளுடைய நியோகத்தாலே மட்டுப்படாத ராக்ஷஸரை வழிப்படுத்தி
நடத்துகைக்காக ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் ராஜ்யத்தை இசைகையால்
இதுவும் ஆஞ்ஞ அநு பாலனம் ஆகையால் கைங்கர்ய கோடியிலே அந்வயித்தது –
இவர் தமக்கு இசைவு இன்றிக்கே இருக்கப் பெருமாளுடைய அநதிலங்க நீயமான சப்த பூர்வக சாசனத்தாலே
ராஜ்யம் பண்ணினார் என்னும் இடம் ஸ்ரீ பெருமாள் தன்னுடைச் சோதிக்கு எழுந்து அருளுகிற போது
விடை கொடுத்த பாசுரத்தாலே வெளியிடப்பட்டது –
யாவத் பிரஜா தரிஷ்யந்தி தாவத் த்வம் வை விபீஷண
ராக்ஷ சேந்த்ர மஹா வீர்ய லங்காஸ்த்த த்வம் தரிஷ்யசி
சாபிதஸ் த்வம் சகித்வேந கார்யம் தே மம சாசனம்
ப்ரஜாஸ் ஸம்ரக்ஷ தர்மேண நோத்தரம் வக்தும் அர்ஹஸி –உத்தர -108-27-/29-என்று
மிறுக்கோடே இறே ஸ்ரீ பெருமாள் இவரை இராஜ்யத்தில் இருக்க இசைவித்தது –
இப்படி இவன் அநந்ய ப்ரயோஜனாகையாலே இறே இவனுக்குத் தம்மிலும் சீரிய
ஸ்ரீ கோயில் ஆழ்வாரை எழுந்து அருளுவித்துக் கொடுத்தது –
இப்படி அன்றிக்கே ஆபாத ப்ரதீதி பக்ஷத்தாலே இவன் ஐஸ்வர்த்தியானாலும்
மித்ர பாவேந ஸம்ப்ராப்தம் ந த்யஜேயம் கதம் சந
அபயம் சர்வம் பூதேப்யோ ததாத் ஏதத் விரதம் மம –யுத்த -18-33- என்று பொதுவான பாசுரங்களாலே
சரண்ய அபிப்ராயத்தைப் பார்த்தால் ப்ரபத்தியானது சாமாந்யேந மோக்ஷ பர்யந்த சகல புருஷார்த்த சாதனம்
என்னும் இடம் தெளியலாம் –

பிரகரண தாத்பர்யம் என்னும் நாலாம் அதிகாரம் முற்றிற்று –

——————

சரண்ய சீல பிரகாசம் என்னும் ஐந்தாம் அதிகாரம் –

பரத்வ ஸுலப்ய யுக்தத்வம் -சர்வ லோக சரண்யாய ஸ்லோகார்த்தம் -த்வம் ஹி ஸ்லோகார்த்தம் –
அத ராம ஸ்லோகார்த்தம் -மித்ர பாவேந ஸ்லோகார்த்தம் –

பரத்வ ஸுலப்ய யுக்தத்வம் –
இப்படித் தன் அபிமத சித்திக்காக சரணாகதனான ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் –
சர்வ லோக சரண்யாய —யுத்த -18-4-என்கிற அர்த்தத்தை -ராகவாய மஹாத்மநே-என்று
ஸுலப்யத்தாலும் பரத்வத்தாலும் சாதிக்கிறான்
த்ருணம் ஸூலபமே யாகிலும் ஒன்றுக்கும் உறுப்பு அல்லாமையாலே அநாதரணீயம் –
ஸூ மேரு ஆதரணீயமே யாகிலும் துர்லபம் யாகையாலே அநுப யுக்தம் –
ஆகையால் பரத்வமும் ஸுலப்யமும் அபேக்ஷிதம் –

——–

சர்வ லோக சரண்யாய–ஸ்லோகார்த்தம்
சர்வ லோக சரண்யாய -உங்களுக்குத் போலே எனக்கும் ஸ்ரீ பெருமாள் பக்கலிலே கூறு உண்டு என்கிறான் –
அங்கன் அன்றிக்கே யாவன் ஒருவனோடு ஒரு குடல் துவக்காலே நானும் கூட உங்களுக்குக்
கல்லும் தடியும் எடுக்க வேண்டும்படியாய் இருக்கிறேன் –
அப்படியே மஹா அபராதனான ராவணன் தனக்கும் கூட ஸ்ரீ பெருமாள் சரண்யராய்க் கிடிகோள் இருப்பது –
இப்படிப் பொதுவான சரண்யன் விஷயத்தில் ருசி இல்லாமையால் துராத்மாவான ராவணன்
தன் கூறு இழக்கிறான் அத்தனை

ராகவாய மஹாத்மனே -என்று பத த்வய சமபி வ்யாஹாரத்தாலே
நிலை வரம்பில் பல பிறப்பாய் ஒளி வரும் முழு நலம் -என்கிறபடியே அவதார தசையில் பர தசையில்
காட்டிலும் அதிசயிதமான மஹாத்ம்யத்தைச் சொல்லுகிறான் –
ராகவாய
ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு சரணாகத ரக்ஷணம் ராகு முதலாகப் போருகிற குல தர்மம் அன்றோ
மஹாத்மநே
கடலைக் கையிட்டு இறைத்து முடிய ஒண்ணாதாப் போலே விசேஷித்துச் சொல்ல முடிய
ஒண்ணாது இம் மஹாத்ம்யம்
-இவ்வவதார தசையில் உண்டான நிரதிசய மஹாத்ம்யத்தைப்
பர தார தர்சன பராங்முகரான ஸ்ரீ பெருமாள் திரு முன்பே நின்று
கதஞ்சித் அஹம் ஆகத–ஆரண்ய -31-2- என்கிறபடியே
பெண்ணுடை உடுத்து உருமாறி நான் ஒருவனும் தப்பித் போந்தேன் -என்று
ராவணனுக்கு ஜனஸ்தான வ்ருத்தாந்தத்தைச் சொன்ன அகம்பனன் வாக்யத்தாலே மகரிஷி வெளியிட்டான் –

அஸாத்ய குபிதோ ராமோ விக்ரமேண மஹா யஸா
ஆப காயா ஸூ பூர்ணாயா வேகம் பரி ஹரேச்சரை
சதா ராக்ரஹ நக்ஷத்ரம் நபஸ் சாப்யவ ஸாதயேத்
அசவ் ராமஸ்து சீதந்தீம் ஸ்ரீ மாநப் யுத்தரேத் மஹீம்
பித்வா வேலாம் சமுத்ரஸ்ய லோகாநாப் லாவயேதி மாந்
வேகம் வாபி சமுத்ரஸ்ய வாயும்வா விதமேச்சரை
ஸம்ஹ்ருத்ய வா புநர் லோகாந் விக்ரமேண மஹா யஸா
சக்தஸ் வா புருஷ வ்யாக்ர ஸ்ரஷ்டும் புநரிமா பிரஜா
ந ஹி ராமோ தசக்ரீவ சக்யோ ஜேதும் த்வயாயுதி
ரக்ஷஸாம் வாபி லோகேந ஸ்வர்க்க பாபஜநைரிவ –ஆரண்ய -31-23-/24-/25-/26-27-என்கிறபடியே
ராவண கோஷ்டியிலே அவனுக்கு ஆப்தரானவர்கள் ப்ரஸித்தமாக்கின மஹாத்ம்யம் இது

ஸ்ரீ பெருமாளுடன் பொருது இளைத்துக் கலங்கின ராவணன் தெளிந்து தன் தேரை மீட்டுக் கொண்டு
போன சாரதியை வெறுத்துச் சொல்லும் போதும்
சத்ரோ ப்ரக்யாத வீர்யஸ்ய ரஞ்சனீயஸ்ய விக்ரமை -106-6–என்று மேலே
இவ்வாதார மஹாத்ம்யத்தைச் சொல்லக் கடவன் இறே
இப்படி ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் -மஹாத்மநே-என்றும் -ராகவாய -என்றும் சுருங்கச் சொன்ன பரத்வமும் ஸுலப்யமும்
மேலே முதலிகள் பாசுரத்தாலும் வெளியிடப்பட்டது -எங்கனே என்னில்
அஞ்ஞாதம் நாஸ்திதே கிஞ்சித் த்ரிஷு லோகேஷு ராகவ
ஆத்மாநம் பூஜயந் ராம ப்ருச்சஸ் யஸ்மாந் ஸூஹ்ருத்தயா –யுத்த -17-33-/34-என்றார்கள் –
இவ்வர்த்தம் தன்னையே
த்வம் ஹி சத்யவ்ரத ஸூரோ தார்மிகோ திருட விக்ரம
பரீஷ்ய காரீ ஸ்ம்ருதி மாந் நிஸ்ருஷ்டாத்மா ஸூஹ்ருத் ஸூ ச –என்று விவரித்தார்கள்

————–

த்வம் ஹி ஸ்லோகார்த்தம் / அத ராம ஸ்லோகார்த்தம்
த்வம் ஹி -என்கிற இத்தால் மேலே சொல்லப்படுகிற குணங்களுக்கு எல்லாம் அதிசயவஹமான
ஸ்வரூப வை லக்ஷண்யம் சொல்லுகிறது –
பொற்றாமரைப் பூவின் பரிமளத்திற்கு அல்லாத தாமரைப் பூவின் பரிமளத்தைக் காட்டில்
ஆஸ்ரய வை லக்ஷண்யத்தாலும் அதிசயம் உண்டாய் இருக்கும் இறே
இவ்வர்த்தத்தை
குணாயத்தம் லோகே குணிஷு ஹி மதம் மங்கள பதம்
விபர் யஸ்தம் ஹஸ்தி ஷிதிதர பதே தத் த்வயி புந
குணா சத்யா ஞான ப்ரப்ருத்ய உத த்வத் கத தயா
ஸூபீ பூயம் யாதா இதி ஹி நிரணைஷ்ம ஸ்ருதிவசாத் –ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்தவம் —11-என்கிற ஸ்லோகத்தில்
குணங்கள் தேவரீரை அடைந்து மங்களத் தன்மையை அடைந்தன என்று உபபாதித்தார்கள் –

சத்ய விரத-
சர்வ லோக சரண்யரான தேவரீருடைய சரணாகத ரக்ஷண விரதத்தை ராவண பர்யந்தமாக
எவ்விஷயத்திலே விலக்கலாம்
ஸூர-
இவ்விரதத்துக்கு விரோதிகளை யதார்ஹமாகத் தேவரீர் அமோகங்களான
அம்புகளாலே யாதல் உத்தரங்களாலே யாதல் வெல்லும் சேவகம் வேறு ஒருவருக்கு உண்டோ
தார்மிக
சரணாகத ரக்ஷணத்தில் நிலையுடையீர் தேவரீரே அன்றோ
திருட விக்ரம
ஆஸ்ரித அர்த்தமான தேவருடைய பராக்கிரமத்தை விரோதிகளால் ஆதல் ஆஸ்ரிதர் பக்கல்
குற்றம் காட்டும் பரிவரால் ஆதல் விலக்கபோமோ
பரீஷ்ய காரீ
சர்வஞ்ஞராய் அஷ்ட அங்கையான புத்தியால் ஆராய்ந்து செய்து அருளும் காரியங்களுக்கு
அடியோங்களைக் கேட்க வேண்டுவது உண்டோ
ஸ்ம்ருதி மாந்
தேவரீர் விசிஷ்டாதிகளான ஞான விருத்தர்களுக்கு -ராம குருக்கள் -என்று ஒரு தரம் கொடுக்கைக்காக
அவர்கள் பக்கல் கேட்டு அருளின அர்த்தங்களில் அவசரங்களில் உதவாதது உண்டோ
அன்றிக்கே
ந ஸ்ம்ரத்ய அபகாராணாம் சதமபி யாத்மவத்த்யா
கதஞ்சித் உபகாரேண க்ருதேந ஏகேந துஷ்யதி–அயோத்யா -1-11- என்னும்படி யன்றோ
தேவரீருடைய க்ருத்தஜ்ஜதை இருக்கும் படி
நிஸ்ருஷ்டாத்மா ஸூஹ்ருத் ஸூச
வரத சகலமேதத் சமஸ்ரிதார்த்தம் சகர்த்த –ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்தவம் -65-என்னும்படி தேவரீருடைய
ஆத்மாத்மீயங்கள் எல்லாம் ஆஸ்ரிதரான அடியோங்கள் இட்ட வழக்காக்கி யன்றோ தேவரீர் வைப்பது –
ஆகையால் தாக்ஷிண்ய பர தந்தரரான தேவரீர் திரு உள்ளத்தால் கோரின -கோலின -காரியத்தைக்
காபேயரான எங்களையும் இசைவித்துக் கொண்டு செய்து அருளுவதற்காக அன்றோ
எங்களைக் கேட்டு அருளுகிறது -என்று இப்படி ஸ்ரீ பெருமாளைக் கொண்டாடி -பரிவாலே கலங்கின –
அங்கத -சரப -ஜாம்பவத்-ப்ரப்ருதிகளான முதலிகள் சில ஹேத்வ ஆபாசங்களை ஹேதுக்களாய்க் கொண்டு
ஸ்ரீ விபீஷண பரிக்ரஹத்தைக் கடுக இசையாது ஒழிய -தத்துவ வித்தாய் சன்மந்திரியான
ஸ்ரீ திருவடி அவர்கள் சொன்ன ஹேத்வ ஆபாசங்களை எல்லாம் பிரதி ஷேபித்து ஸூபரீஷிதங்களான
நிர்த்தோஷ குணங்களாலே ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் பரிக்ராஹ்யன் என்று விண்ணப்பம் செய்தான்

அவ்வளவில் ஸ்ரீ பெருமாள் சரணாகதனை நலியச் சொல்லுகிற திரளில் இவன் பரிக்ராஹ்யன் என்று
சொல்லுவாரையும் பெற்றோமே -என்று திரு உள்ளம் உகந்து
அத ராம ப்ரசன்னாத்மா ஸ்ருத்வா வாயூ ஸூ தஸ்ய ஹா
ப்ரத்ய பாஷத துர்த்தர்ஷஸ் ஸ்ருதவான் ஆத்மநி ஸ்த்திதம் –யுத்த -18-1-என்கிறபடியே
அகம்ப நீயமான ஸ்வ மதத்தை அருளிச் செய்யத் தொடங்கினார் –
ஸ்ரீ விபீஷணன் ச தோஷன்-ஆகையால் சங்க நீயன் -என்ற அங்கதாதி மதங்களும்
இவன் நிர்தோஷன் ஆகையால் பரிக்ராஹ்யன் -என்கிற ஸ்ரீ திருவடி மதத்துக்கும்
அவிருத்தமாக -ச தோஷமே யாகிலும் சரணாகதன் என்று பேரிட்டு வந்தவன் பரிக்ராஹ்யன் -என்று
தாம் அருளிச் செய்யப் புகுகிற மதம் அவ்வோலகத்திலே சர்வ விருத்தம் ஆகையால்
இத்தை எல்லாரும் கூட அநாதரிப்பார்கள் என்று பார்த்து அருளி –

மமாபி த விவஷாஸ்தி காசித் பிரதி விபீஷணம்
ஸ்ரோதும் இச்சாமி தத் சர்வம் பவத்பி ஸ்ரேயஸி ஸ்த்திதை -18-2-என்று நம்முடைய மதத்தை நாமும் -நாம் முன் –
சொல்ல நினையா நின்றோம் -அதனுடைய அனுஷ்டானம் பின்பு பார்த்துக் கொள்ளுகிறோம்-
நமக்குப் பரிவரான நீங்கள் நாம் சொல்லுகிற வாக்கியத்தை ஸ்ரீ விபீஷணனுடைய சரணாகதி வாக்கியம்
பட்டது படுத்தி அநாதரியாதே கேட்டுத் தர வேணும் -என்று இரந்து அருளினார்
இப்படி முதலிகள் செவி தாழ்க்கும்படி இரந்து தம்முடைய ஸ்வ பாவம் சொல்லுவாரைப் போலே
ஸ்வ சித்தாந்தத்தை சமீஸீனமான ஹேதுவோடே சுருங்க அருளிச் செய்கிறார் –

மித்ர பாவேந ஸ்லோகார்த்தம் –
மித்ர பாவேந ஸம்ப்ராப்தம் ந த்யஜேயம் கதஞ்சன
தோஷோ யத்யபி தஸ்ய ஸ்யாத் சதாமேதத கர்ஹிதம் -18-3-என்று
ஸ்ரீ பெருமாள் தம்முடைய சீர்மையாலே ஆஸ்ரிதனைத் தம்மோடு ஓக்கப் பார்த்து அருளி
சரணாகதன் என்று புல்லிதாகச் சொல்ல மாட்டாமல் -மித்ர பாவேந -என்று அருளிச் செய்கிறார் –
ஸ்ரீ பெருமாளோடே துல்ய சீலையான ஸ்ரீ பிராட்டியும்
விதித ஸஹ தர்மஜ்ஞ சரணாகத வத்ஸல
தேந மைத்ரீ பவது தே யதி ஜீவிதம் இச்சசி -ஸூந்தர -21-20- என்று
சரணாகதி சப்த விஷயத்தில் மைத்ரீ என்று அருளிச் செய்தாள் இறே

மித்ர பாவேந –
மித்ரத் வேந -இத்தால் ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதி பூர்வகமாகப் பண்ணின ஆத்ம ரஷா பர சமர்ப்பணம் ஸூசிதம் ஆகிறது
அங்கன் அன்றிக்கே மித்ர பாவனையால் என்னவுமாம் –
உள்ளில்லையே யாகிலும் சரணாகதன் என்னும் பேரிட்டு வந்தாரை நாம் விட மாட்டோம் என்கிறார்
இப்படி வ்யாஜ மாத்ர சாபேஷாரான ஸ்ரீ பெருமாள் திரு உள்ளத்தை அடி ஒற்றி
பாபீய ஸோபி சரணாகதி சப்த பாஜோ நோ பேஷணம் மம தவோசித மீஸ்வரஸ்ய
த்வத் ஞான சக்தி கருணா ஸூ ஸதீஷு நைவ பாபம் பராக்ரமிது மர்ஹதி மாமகீநம் –ஸ்ரீ அதிமானுஷ ஸ்தவம் -61-என்று
பூர்வர்கள் விண்ணப்பம் செய்தார்கள் இறே

ஸம்ப்ராப்தம்
இவன் ராவண க்ராஹ க்ருஹீதனாய்க் கடலுக்கு அக்கரைக்கே நின்று
ராகவம் சரணம் கத -என்றானாகில்
நாம் அதி த்வரையோடு வைநதேய கதியாலே அக்கரைக்கே செல்ல வேண்டி இருக்க நாம் இருந்த இடத்தில்
பங்கோரு பரி கங்கா நிபதன நியாயத்தாலே வந்த இவனை நாம் விடும்படி என்
ஸம்ப்ராப்தம்
சம்யக் பிராப்தம் -இங்கு சம்யக்த்வமாவது
த்யக்த்வா புத்ராம்ஸ் ச தாராம்ஸ் ச -17-14-
பரித்யக்தா மயா லங்கா மித்ராணி ச தநாநி ச
பவந்தம் மே ராஜ்யம் ச ஜீவிதம் ச ஸூகாநி ச -19-5- என்கிறபடியே ஹேய உபாதேய விபாகம் பண்ணிக்
கழிக்க வேண்டுவன கழித்துக் கைக்கொள்ள வேண்டுவது கைக்கொண்டு சரணாகதன் என்கிற யுக்தி மாத்திரமே
பற்றாசாகப் பற்றி அதி சங்கை தீர்ந்து அந்தரங்கரைப் புருஷகாரமாகக் கொண்டு முன்னிட்டு வருகை

ந த்யஜேயம்
இவன் பரித்யாஜ்யனோ -பரிக்ராஹ்யனோ -என்கிற மீமாம்சை எதற்கு உறுப்பாகிறது –
சரணாகதன் என்கிற சப்தத்தை நாம் செவிப்படுத்தின அவனை விட வல்லோமோ
கதம் சந
சரணாகதனுக்குக் குணங்கள் இல்லையே யாகிலும் -தோஷங்கள் பிரசுரங்களே யாகிலும்
இவனைக் கைக்கொள்ளுகை பரிவரானவர்க்கு அபிமதம் அன்றே யாகிலும் இவனைக் கைக் கொண்டால்
மேல் த்ருஷ்ட அதிருஷ்ட ப்ரத்யவாய சஹஸ்ரம் உண்டே யாகிலும் ஒரு படிக்கும் நாம் இவனைக் கை விட மாட்டோம் –
இஸ் ஸ்லோகத்தில் பூர்வ அர்த்தத்தாலே –
உன்னுடையவன் -நான் உனக்கே பரம் -என்று ஒரு கால் உறவு பண்ணுவது அடியாக ஒரு காலத்தில் இவனை
சர்வேஸ்வரன் விடான் -என்ற ஸ்ருதி வாக்ய அர்த்தம் உப ப்ரும்ஹணம் ஆயிற்று
இப்படி ஒரு படியாலும் சரணாகதனைத் தாம் விட மாட்டாத ஸ்வ பாவத்தை அருளிச் செய்து
முதலிகள் விண்ணப்பம் செய்த பரித்யாஜ்யதா ஹேதுக்களான தோஷங்களுக்கு சாத்யத்தோடு
வியாப்தி இல்லாமையால் அவை உண்டே யாகிலும் அகிஞ்சித்காரம் என்கிற திரு உள்ளத்தால்
அவர்கள் சங்கித்த தோஷங்களுடைய ஸ்வரூப ஸத்பாவத்தை இசைகிறார் –

தோஷோ யத்யபி தஸ்ய ஸ்யாத்
ஸ்யாத் –
இவ்விடத்தில் அப்யனுஜ்ஜை தோற்றுகைக்காக வாதல் -சம்பாவனையைப் பற்ற வாதல் –
துஷ்டனையும் சரணாகத சப்த மாத்திரத்தாலே பரிக்ரஹித்தார் என்கிற மஹா குண சித்த்யர்த்தமாக
தோஷ பிரார்த்தனையைப் பற்ற வாதல் -ஸ்யாத் -என்கிறார்
தோஷ -என்கிற
சாமான்ய நிர்த்தேசத்துக்கு நீங்கள் சொன்ன தோஷங்கள் ஆகவுமாம்-
நீங்கள் சொல்லாத சாஷாத் ராவண அதிகதமான தோஷாந்தரங்கள் ஆகவுமாம் -என்று கருத்து –
இத்தோஷங்கள் எல்லாம் பரித்யாஜ்யதா ஹேதுக்களாவது சரணாகத வ்யதிரிக்த விஷயத்திலே என்று
தஸ்ய ஸ்யாத் -என்கிற
சர்வ லோக சரண்யரான ஸ்ரீ பெருமாளுக்குத் திரு உள்ளம் -ஆகையால் இறே
யதிவா ராவண ஸ்வயம் -18-35–என்றும் ராவணன் தன்னைக் குறித்தும்
நஸேச் சரணம் அப் யேஷி -41-66-என்றும் அருளிச் செய்கிறது

சதா மேதத் அகர் ஹிதம்
தேவரீர் ஆர்த்ர ஸ்வபாவர் ஆகையால் துஷ்ட பரிக்ரஹம் பண்ணினால்-
நாட்டிலே சிஷ்டை கர்ஹை பிறவாதோ-என்று முதலிகளுக்குக் கருத்தாக அதற்கும் உத்தரம்
அருளிச் செய்கிறார் -சதா மேதத் அகர் ஹிதம் – என்று –
அகர்ஹிதம்
கர்ஹிதா தந்யத் –பூஜிதம் -என்றபடி -நாம் சரணாகதனைத் தோஷம் பாராதே பரிக்ரஹித்தால்
வத்யனே யாகிலும் சரணாகதனை அழியக் கொடுக்கலாகாது -என்கிற ஸ்ருதி அர்த்தத்தை அறிந்து
அனுஷ்ட்டித்துப் போருகிற வசிஷ்ட பகவான் விச்வாமித்ர பகவான் உள்ளிட்ட சத்துக்கள்
நாம் பண்ணின தர்ம உபதேசம் பலித்தது என்று கொண்டாடும்படியாம் –
நீங்கள் சொல்லுகிறபடியே கேட்டு நாம் கை விட்டால் அவர்கள் நம்மை கர்ஹிக்கும் படியும் –
ஆகையால் நமக்குக் கார்யம் தப்பாமைக்கு நீதி சொல்லப் பரிவும் நிரப்பமும் உடைய நீங்கள்
வசிஷ்ட விச்வாமித்ர ப்ருஹஸ்பதி ரகு சிபி ப்ரப்ருதிகளான சத்துக்களும் நெஞ்சாறல் படாமே
நம் ஸ்வ பாவத்தையும் குலையாதே நம்மைப் பெறப் பாருங்கோள்-என்று திரு உள்ளம்

சரண்ய சீல பிரகாசநம் என்னும் ஐந்தாவது அதிகாரம் முற்றிற்று –

————-

சரண்ய வைபவம் பிரகாசம் -என்னும் ஆறாவது பிரகாரம் –

ஸ்ரீ விபீஷண விஷயே ஸ்ரீ ஸூக்ரீவ அதி சங்கா நிவரணம் -சரண்யத்வ உபயுக்த குண பூர்ணத்வம்

ஸ்ரீ விபீஷண விஷயே ஸ்ரீ ஸூக்ரீவ அதி சங்கா நிவரணம் –
இப்படி ஸ்ரீ பெருமாள் அருளிச் செய்த வார்த்தையைக் கேட்டு ஸ்ரீ மஹா ராஜர்
கூட ஹ்ருதயனான ராக்ஷஸனுடைய அநு பிரவேசத்தினாலே என் விளையப் புகுகிறதோ என்று
ஸ்ரீ பெருமாள் பக்கல் பரிவாலே கலங்கி பின்பு
கோ நாம ச பவேத் தஸ்ய யமேஷ ந பரித்யஜேத்
ஈத்ருசம் வ்யஸனம் பிராப்தம் பிராதரம் ய பரித்யஜேத் -18-5-என்று ஸ்ரீ விபீஷண தவ்ர் ஜன்யாதிகளைக் காட்டி
ஸ்ரீ பெருமாளை விலக்கப் பார்க்க -ஸ்ரீ பெருமாள் ராஜ நீதி மரியாதையாலே உத்தரம் அருளிச் செய்தார் –
பின்னையும் ஸ்ரீ மஹா ராஜர் -ஸ்ரீ பெருமாளுடைய ப்ரபந்ந பார தந்தர்ய காஷ்டையாலே இறே
நாம் விண்ணப்பம் செய்த வார்த்தை திரு உள்ளத்தில் படாதே இருக்கிறது -என்று புத்தி பண்ணி

ஒரு ப்ரபத்திக்கு இரண்டு பிரபத்தி பண்ணுவோம் -என்று ஸ்ரீ இளைய பெருமாளையும் கூட்டிக் கொண்டு
திருவடிகளில் விழுந்து ஸ்ரீ பெருமாள் திரு உள்ளத்திலே தரிக்க வேணும் என்று பார்த்து –
உம்மளவில் அன்றிக்கே உமக்குத் தோழனான என் விஷயத்திலும் பஹிஸ் சர பிராண பூதரான
ஸ்ரீ இளைய பெருமாள் விஷயத்திலும் இவன் பிரச்சன்னனாய் நின்று நலியும் கிடீர் –
ஆகையால் இவன் வத்யன் என்று விண்ணப்பம் செய்ய -இத்தைக் கேட்ட பின் ஸ்ரீ பெருமாள்
ஸூக்ரீ வஷ்ய து தத் வாக்யம் ராம ஸ்ருத்வா விம்ருஸ்யச —
தத ஸூபதரம் வாக்யம் உவாச ஹரி புங்கவம் -18-21-என்கிறபடியே
கலக்கம் அடியாக ஸ்ரீ மஹாராஜர் ஸ்ரீ இளைய பெருமாளையும் கூட்டிக் கொண்டு பண்ணின சரணாகதியைக்
காட்டிலும் தெளிவு அடியாக வந்த ஸ்ரீ விபீஷணன் சரணாகதி ஒன்றுமே பிரபலம் என்று அறுதியிட்டு
ஸ்ரீ மஹா ராஜருடைய அச்சம் தெளிய வேண்டும் என்று பார்த்து அருளி –
தோழனாரே ஸ்ரீ விபீஷணன் துஷ்டன் என்றும் அதுஷ்டன் என்றும் பண்ணுகிற விசாரம் ஏதுக்காகப் பண்ணுகிறீர்
தம் அளவில் ராக்ஷஸன் என்கிற இது ஏன் என்பது
நம் அளவிலாதல் உம்மளவில் யாதல் -தம்பி அளவில் யாதல் -இவன் ஒரு பாதகம் செய்கைக்கு பிரசங்கம் என்
நம்முடைய பூந்தோட்டத்தில் ஜாதி மாத்ர வானரங்களுக்கும் இவன் ஒரு குற்றம் செய்ய வல்லனோ
நாம் நினைத்த போது பிசாசங்கள் அசுரர்கள் யக்ஷர்கள் பிருத்வியில் உள்ள ராக்ஷஸர்கள் எல்லாரும்
திரண்டு வந்தாலும் ஒரு அங்குளி அக்ரத்துக்குப் பற்றுமோ –
அஞ்சலியாகிற அஸ்திரம் எடாதார்க்கு நம்மை வெல்ல விரகுண்டோ-என்று
தம்முடைய சர்வ சக்தித்வத்தை வெளியிட்டு மஹா ராஜருடைய அச்சத்தைக் கழிக்கிறார் –

ஸூ துஷ்டோ வாப்ய துஷ்டோ வா கிமேஷ ரஜ நீசர
ஸூஷ்ம மப்யஹிதம் கர்த்தும் மமா சக்த கதமசந
பிஸாஸாந் தானவாந் யஷாந் ப்ருதிவ்யாம் யே ச ராக்ஷஸாந்
அங்குள் யக்ரேண தாந் ஹாந்யாம கிச்சன் ஹரி கணேஸ்வர யுத்த -18-22-/23-
பண்டு நாம் உமக்கு காட்டின பிரபாவத்தை வானர ராஜ்யத்திலே புக்கவாறே மறந்தீரோ
மஹாத்மநே -என்று ஸ்ரீ விபீஷணன் நினைப்பித்ததும் நெஞ்சில் பட்டது இல்லையோ –
எதிரிகள் விரல் கவ்வும்படி காணும் -நம்முடைய யங்குள் யக்ர வியாபாரம் –
நகங்கள் இறே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு ஸ்ரீ நரஸிம்ஹ தசையில் பஞ்சாயுதங்கள்

சரண்யத்வ உப யுக்தமாக ஸ்ரீ பகவச் சாஸ்த்ரங்களிலும் அபியுக்தர் வாக்யங்களிலும்
ஸர்வஜ்ஜோ அபி ஹி விஸ்வேச சதா காருணிகோ அபி சந் –ஸ்ரீ லஷ்மீ தந்திரம் -17-8-என்றும்
த்வத் ஞான சக்தி கருணா ஸூ ச தீஷு –ஸ்ரீ அதி மானுஷ ஸ்தவம் -61-என்றும்
சங்க்ருஹீதமான சரண்ய குண த்ரயமும் இப்பிரகரணத்தில் விவஷிதம் -எங்கனே என்னில் –
அடியிலே –
அஞ்ஞாதம் நாஸ்தி தே கிஞ்சித் –17-33-என்று சர்வஞ்ஞத்வம் சொல்லிற்று
மத்யே
மித்ர பாவேந ஸம்ப்ராப்தம் ந த்யஜேயம் கதஞ்சன -18-3-என்று பரம காருணித்தவம் சொல்லிற்று
இவ்விடத்தில்
அங்குள் யக்ரேண தாந் ஹந்யாம் இச்சன்–18-23-என்று சர்வ சக்தித்வம் சொல்லிற்று – –
இப்படி மானுஷ பாவத்தில் நின்றும் ராம சப்தம் ஈரரசு படாதபடி பண்ணின மஹா வீரன் என்னும் செருக்காலே
மதியாமே பேசுகிறாப் போலே தம்முடைய ஈஸ்வரத்வ ரக்ஷகத்வ ஞாபக சர்வ சக்தித்வத்தாலே
சரண்யத்வ உபயுக்த சர்வ குண சம்பூர்ணதையை அருளிச் செய்து
ஸ்ரீ மஹா ராஜ ப்ரப்ருதிகளுடைய அச்சம் தீரும்படி பண்ணி அருளினார்

சரண்ய வைபவ பிரகாரம் என்னும் ஆறாவது அதிகாரம் முற்றிற்று

—————–

பரம தர்ம நிர்ணயம் என்னும் ஏழாவது அதிகாரம் —

சரணாகதியின் பரம தர்மத்வம் -ஸ்ரூயதே ஹி ஸ்லோகார்த்தம் –வ்யாக்ர வானர சம்வாதம் -கண்டு காதா விவரணம் –
சரணாகத பரித்யாகே த்ருஷ்ட ப்ரத்யவாய நிரூபணம் – அத்ருஷ்ட ப்ரத்யவாய நிரூபணம் – ஸ்வ மத பிரகாசநம்

சரணாகதியின் பரம தர்மத்வம் –
இப்படித் தம்முடைய ஸ்வ பாவத்தையும் ப்ரபாவத்தையும் வெளியிட்டு –
மேல் -இவன் துஷ்டனே யாகிலும் -நாம் அசக்தரே யாகிலும்
பிராண பர்யந்தமாக சரணாகத சம்ரக்ஷணம் பண்ண வேண்டும் –
இதுவே பரம தர்மம் என்னும் இடத்தைக் கபோத உபாக்யான ஸஹ க்ருத
கண்டு காதா விதி முகத்தால் அருளிச் செய்கிறார் –

———-

ஸ்ரூயதே ஹி ஸ்லோகார்த்தம்
ஸ்ரூயதே ஹி கபோதேந சத்ரு சரணமாகத
அர்ச்சி தஸ் ச யதா நியாயம் ஸ்வைஸ் ச மாம் ஸை நிமந்த்ரித –
ஸ்ரூயதே-என்கிற இத்தால்
ஸ்ருணு ராஜந் கதாம் ஏதாம் சர்வ பாப பிரணாசி நீம்
ந்ருபதே முசுகுந்தஸ்ய கதிதா பார்க்க வேண யா -இதிஹாச சமுச்சயம் -8-5-என்றும்
ய இதம் ஸ்ரூணுயான் நித்யம் படே தாக்யா ந முத்தமும்
வி முக்த சர்வ பாபேப்யோ ஸ்வர்க்க லோகம் ச கச்சதி –இதிஹாச சமுச்சயம் 8-5-128–என்றும் சொல்லுகிறபடியே
பாவநத்மத்வத்தாலே சர்வரும் ஆதரித்துக் கேட்க்கும் படி ஸூ சித்தம் ஆகிறது
ஸ்ரூயதே
விப்ர கீர்ணங்களாய் அநந்தங்களான ஸ்ருதி களை சாஷாத் கரிக்க வல்லாருக்கு இதுவும்
ஒரு மூலையில் காணலாய் காணும் இருப்பது
ஸ்ரூயதே
பார்க்கவாதிகள் சொல்ல முசுகுந்தாதிகள் கேட்கலாம் அத்தனை போக்கி எத்தேனையேனும்
காருணிகராய் இருப்பாராலும் இப்படி அனுஷ்டிக்கை அசக்யம் காணும்
ஹி
அதி பிரசித்தம் ஆகையாலும் அந்ய விருத்தம் ஆகையாலும் இவ்விருத்தாந்தம் எங்களுக்கு முன்னே நீங்களும்
கேட்டுப் போருமது அன்றோ –
நம் பக்கல் பரிவாலே வந்த கலக்கத்தை விட்டு நீரே பிரதி சந்தானம் பண்ணிப் பாரீர்
கபோதேந
ஒரு த்ரை வர்ணிகனும் அன்று -வர்ண மாத்திரத்தில் பிறந்தான் ஒருவனும் அன்று –
சாமான்ய தர்ம யோக்ய மனுஷ்ய ஜாதியனும் அன்று -ஒரு திர்யக் செய்த படி இது –
இப்படி இத் தர்மம் திர்யக்குகளுக்கும் கூட ரக்ஷணீயமுமாய் இருக்காது தாம் தர்ம ப்ரவர்த்தகரான நாம் இருந்து
சரணாகதனை வத்யன் என்பதும் -த்யாஜ்யன் என்பதும் ஆகா நின்றோம்
கபோதேந-
ஒற்றைக் கபோதம் ஆகையால் விலக்குகைக்கு ஈடான பரிவர் இல்லாமையாலும் –
அர்த்தம் -என்று சுருதியில் ஓதுகிறபடியே ஸஹ அதிகாரத்தில் தர்மியிலே சொருகி
ச்ருணு சாவஹித காந்த யத்த வாஹ்யாம் யஹம் ஹிதம்
பிராணைர் அபி த்வயா நித்யம் சம் ரஷ்ய சரணாகத –என்று தர்மத்தில் பிரேரிப்பிக்கிற
ஸஹ தர்ம சாரிணீ சந்நிதியாலும் அக் கபோதம் சடக்கென சரணாகத ரக்ஷண தர்மம்
அனுஷ்ட்டிக்கப் பெற்றது இறே
சத்ரு
கபோதத்திற்கு வேடன் தானே பார்ய அபஹாரம் பண்ணின சத்ருவாய் இருக்கும் –
நமக்கு ஸ்ரீ விபீஷணன் அப்படிப்பட்ட சத்ரு இருந்த ஊரில் நின்றும் வந்தான் அத்தனை அன்றோ –
சரணமாகத-
கபோதம் இருந்த மரத்தடியில் வேடன் யாதிருச்சிகமாக வந்தான் அத்தனை
ஸோ அஞ்சலிம் சிரஸா க்ருத்வா வாக்யமாஹ வனஸ்பதிம்
சரணம் ஹி கதோஸ்ம் யத்ய தேவதாம் த்விஹ வாசி நீம் –என்று
வனஸ்பதி தேவதையைக் குறித்து சரண சப்தம் பிரயோகித்தான் ஆகிலும்
இக் கபோதத்தைக் குறித்து சரண சப்தம் பிரயோகித்திலன்
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் புத்ர தாராதிகள் எல்லாம் விட்டு –
ராகவம் சரணம் கத -என்று நமக்கு கூடஸ்தனான ரகு
ரகு ராக்ஷஸ சம்வாதத்திலே சரணாகத சம்ரக்ஷணம் பண்ணின படியை நினைப்பித்துக் கொண்டு
நம்மை யதாக்ரமம் சரணாகதனானான்
அர்ச்சித ச
வேடனாகையாலே பஷி ஜாதிக்கு ப்ரக்ருதியா சத்ருவுமாய் -விசேஷித்து தன் பார்யா அபஹர்த்தாவுமான இவன்
பட்டது படுகிறான் என்று இருப்புதல்-அவசரத்தில் நலிய விரகு தேடுதல் பிறப்பியமாய் இருக்க
அதிதியைத் தேவனாக விதிக்கிற ஸ்ருதியின் படியே தேவர்களை ஆராதிக்கும் திறத்தில்
அக்னி முகமாக வன்றோ அர்ச்சித்தபடி
நாமும் சரணாகதனை
வாத்யதாம் ஏஷ தீவ்ரேண தண்டேந ச சிவைஸ் ஸஹ என்று அநு பந்தி பர்யந்தமாக நன்றாக அர்ச்சியா நின்றோம்
யதா நியாயம்
சீதத்தாலும் ஷூத்தாலும் ஆர்த்தனான வேடனுக்கு அபேக்ஷிதங்களான அக்னி ஆநய நாதிகளைப் பண்ணி
நல் விருந்து வந்தால் ஆதரிக்கும் படி தப்பாதே அந்தர் விஷாத கந்தம் இல்லாதே அக் கபோதம் ஆதரித்த படி –
யதா நியாயம்
இன் சொல் முதலாக பிராண பர்யந்தமாக சரணாகத விஷயத்தில் சக்தி வஞ்சநம் பண்ணாதே செய்த
பரிவு எல்லாம் அளவாய் இருக்கும் அத்தனை போக்கி மிகுதி உண்டோ
ஸ்வஸை மாம்ஸை நிமந்த்ரித
புறம்பே சில ஆகாரங்களை எடுத்துக் கொண்டு வந்து இட்டது அன்று
தன்னுடையதாக த்ரவ்யாந்தரங்களிலே சிலவற்றை இட்டு உபசரித்ததும் அன்று –
விவேகம் இல்லாதார் தானாக அபிமானித்து இருக்கக் கடவதாய்-விவேகிகளுக்கும் ஆத்யமான தர்ம சாதனம் என்று
பேணக் கடவதான சரீரத்தின் மாம்சங்களாலே அன்றோ அவனை உபசார பூர்வகமாக நல் விருந்தூட்டப் ப்ரவர்த்தித்தது
மாம்ஸை –
ஏக தேசங்களை பிரித்து இட்டதன்று -கடுகப் பசி தீர வேண்டும் என்று வேடனுக்குத் தனக்குள்ள அவயவங்கள் ஒன்றும்
சேஷியாதபடி சர பங்காதி தாபஸரைத் போலே இது ஒரு மஹா தபஸ்ஸாக நினைத்து நெருப்பிலே காணும் விழுந்தது –

இப்படி இஸ் ஸ்லோகத்தில் சொன்ன அர்த்தங்களைத் தம்முடைய அனுஷ்டானத்துக்கு ஹேதுவாக அனுவதித்துக் கொண்டு –
அப்படியானால் நமக்கு சரணாகதி ரக்ஷணம் கைம்முக நியாய சித்தம் அன்றோ என்று அருளிச் செய்கிறார்
சஹி தம் பிரதி ஜஹ்ரஹா பார்யா ஹர்த்தார மாகதம்
காபோதோ வாநர ஸ்ரேஷ்டட கிம் புநர் மாதவிததோ ஜெந
சஹி
அக் கபோதம் நம்மைப் போலே தர்ம அனுஷ்டானம் பண்ணக் கடவ ஜாதிகளில் ஒன்றிலே யாதல் –
சரண்ய வம்சத்தில் யாதல் பிறந்தது அன்று என்னும் இடம் பிரசித்தமாய் அன்றோ இருப்பது
தம்
தன் ஜாதியாலும் விசேஷித்துத் தன் கொடுமையாலும்
கஸ்சித ஷூத்ர சமாசார பக்ஷிணாம் கால சம்மித -என்று பஷி ஜாதிக்காக விருத்தனாய் காபோதம் இருந்த இடத்திலே
யாதிருச்சிகமாக வந்து விழுந்ததற்கு கபோதத்தைக் குறித்து ஒரு உபாய பிரயோக ரஹிதனாய் –
விபரீத அனுஷ்டானத்திலும் நிலை குலையாதவனாய் அனுதாப லேசமாதல் அனுகூல வாத பிரசாங்கமாதல்
இன்றிக்கே கிடீர் அவ்வேடன் இருப்பது –
ச ஹி தம் பிரதி ஜஹ்ரஹா
தன்னை அழிய மாறி அன்றோ அவ் வேடனைக் கைக் கொண்டு ரஷித்தது
பார்யா ஹர்த்தாரம்
முன்பு சத்ரு என்று பொதுவில் அருளிச் செய்ததை அவன் விருத்தியைக் காட்டி விசேஷிக்கிறார்
இப்படியே ராவணன் வந்தாலும் நமக்கு கைக்கொள்ள வேண்டி யன்றோ இருப்பது என்று திரு உள்ளம்
ஆகதம்
இவன் தன்னைக் கைக் கொள்ளுக்கைக்குச் செய்த உபாய அனுஷ்டானம் கபோதம் இருந்த மரத்தடியில்
வந்த அளவே கிடீர் அல்லது வனஸ்பதி தேவதையைக் குறித்து சரணம் என்று சொன்ன சப்தமும்
கபோதம் என்று கேட்டது இல்லை
காபோதோ
முன்பே கபோத -என்று சொல்லி இருக்க இரு காலும் இட்டு கபோத என்றது –
சிபியினுடைய சரணாகத ரக்ஷண தர்மம் சொல்லுகிற ஸ்யேந கபோத விருத்தாந்தத்தில் போலே
கபோத வேஷம் கொண்டான் ஒரு தேவனோ ரிஷியோ என்று சங்கியாமைக்காக
இது பூர்வ கர்ம விசேஷத்தால் ஸ்ரீ கஜேந்த்ராதிகளைப் போலே திர்யக்காய் இருக்க
இப்படி தர்ம அனுஷ்டான யோக்யமாய்ப் பிறந்தது –
வாநர ஸ்ரேஷ்டட -வேறேயும் ஒரு திர்யக் சத்ருவான வேடனை ரஷித்தபடி கேளீர்

————-

வ்யாக்ர வானர சம்வாதம்-
வாநர ஸ்ரேஷ்டட
வானர ஜாதிகளுக்கு முடி சூடின நீர் வ்யாக்ர வாமன சம்வாதம் கேட்டு அறியீரோ –
ஒரு புலி வந்து தொடரத் தான் இருந்த மரத்தடியில் வந்து ஏறின வேடனை அந்த வ்யாக்ரம் விடச் சொல்ல
இவனை சரணாகதன் என்று வானரம் ரஷித்தது -அப்போது மரத்தடியை விடாதே கிடக்கிற புலி
இவ் வானராம் தூங்கின அளவில் வேடனைப் பார்த்து -உன்னை விடுகிறேன் வானரத்தைத் தள்ளித் தர வல்லையோ–என்ன
பாப புத்தியான வேடன் தன்னை ரஷித்த வானரத்தைத் தள்ளின அளவிலே –
வானரத்தைப் பிடித்து உன்னை விடுகிறேன் தனக்கு உபகாரகனான உன்னைத் தள்ளின வேடனைத் தள்ளித் தர வில்லையோ -என்று
மனுஷ்ய மாம்ச லுப்தமான புலி சொல்ல தர்ம வித்தான வானரம் ப்ராணாந்த்ய தசை யாகையாலே அஹ்ருதயமாக இசைந்து
புலி விட்டவாறே மரத்திலே எறி சத்ருவான வேடனைப் பின்பும் போக்கற்றுத்
தான் இருந்த மரத்தில் இருந்ததே யடியாக சரணாகதன் என்று ரஷித்தது –
நீர் வானரங்களுக்கு முடி சூடி இருந்தாலும் உங்களுக்கு ஜாதி தர்மம் என்று
பார்த்தாகிலும் கைக்கொள்ள வேண்டாவோ –

வாநர ஸ்ரேஷ்டட –
முதலிகள் கலக்கினால் தெளிவிக்க இருக்கிற நீர் கலங்கலாமோ
வாநர ஸ்ரேஷ்டட
வாலி பதத்தில் இருந்தவாறே உமக்கு சரணாகத பீடை ருசித்ததோ
வாநர ஸ்ரேஷ்டட
வானர மாத்திரம் அல்லீரோ -ஆதித்யனுடைய புத்ரனுமாய் தர்ம அதர்மங்களை அறிந்தும் இருக்கிற நீர் –
அல்லாத வானரங்களைப் போலே காபேயம் பண்ணப் பெறுவதிரோ –
கிம் புநர் மாதவிததோ ஜெந
கபோதம் செய்தபடி கண்டால் நம் போலிகளுக்குக் கேட்க வேணுமோ –
நாம் சரணாகத ரக்ஷணத்துக்கு கொடி எடுத்த ரகு வம்சத்தில்

ஷஷ்டிர் வர்ஷ சஹஸ்ராணி லோகஸ்ய சரதா ஹிதம்
பாண்ட ரஸ்ய ஆதபத் ரஸ்யச் சாயா யாம் ஜரிதம் மயா –அயோத்யா -2-7-என்று அறுபதினாயிரம் ஆண்டு
வெண் கொற்றக் குடை தன் நிழல் ஒழிய வேறு ஒரு நிழலில் ஒதுங்காதே லோக ரக்ஷணார்த்தமாகப்
பத்துத் திக்கிலும் தேர் நடத்தி ப்ரசித்தனான தரசரதன் மகனாய் வசிஷ்ட விச்வாமித்ர சிஷ்யனாய்
மஹா யோகியாக ப்ரயக்யாதனான ஜனகனோடு சம்பந்தம் பண்ணின நாம்
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம–ஆரண்ய -37-13 -என்று உடம்பில் சிஷ்டத்தையா ப்ரஸித்தியை ஏறிட்டுக் கொண்டு
மர்யாதா நாம் ச லோகஸ்ய கர்த்தா காரயிதா ச ச -ஸூந்தர -35-11 -என்கிறபடியே
இத்தனை காலமும் நம்முடைய கை பார்த்து நாட்டார் அனுஷ்டிக்கும்படி நடந்து போந்து
இன்று சரணாகத காதம் பண்ணினால் நாடு என் படக் கடவது
மத்வித
நம்முடைய விரதம் பின் சொல்லக் கடவோம்
சாமாந் யோயம் தர்ம சேதுஸ் நாராணாம்–என்கிறபடியே நம் போலிகள் எல்லாருக்கும் இதுவே
பொதுவாய்க் காணும் இருப்பது
மத்வித
நம் போலிகள் சரணாகதனை விடுவார்களோ -ஹிம்ஸாபி ருசிகள் ஆகையால் அவத்யரை வதிக்க வல்ல
ராவணாதிகளுக்கு அன்றோ இப்படிக்கு ஒத்த கார்யங்கள் ருசித்து
ஜன
சரணாகதனை பரித்யஜித்தவன் என்ன பிறப்பு பிறந்தானாகக் கடவன் -நம் போலிகளுக்கு ஜென்ம பிரயோஜனம்
சரணாகத ரக்ஷணம் அன்றோ
சிஷ்ட அனுஷ்டானம் ப்ரமாணமே யாகிலும் ஒரு கபோதம் அனுஷ்டித்தது என்று ஒரு பிரமாணம் உண்டோ –
இதற்க்கு விதாயகமாய் இருபத்தொரு வாக்யம் வேண்டாவோ என்கிற சங்கையிலே
கண்டு என்பான் ஒரு மகரிஷி கண்டதொரு காதையைக் கேளீர் -என்கிறார்

—————

கண்டு காதா விவரணம்
ரிஷே கண் வஸ்ய புத்ரேண கண்டுநா பரமர்ஷிணா
ச்ருணு காதாம் புரா கீதாம் தர்மிஷ்ட்டாம் சத்யவாதி நா -18-26-கண்டு என்கிற மஹர்ஷியினுடைய
ஜென்ம பிரகார்ஷத்தை முற்படக் கேளீர்
ரிஷே கண் வஸ்ய புத்ரேண
தான் தோன்றி அன்றிக்கே -யஸ்ய ஸ்யாத் ஸ்ரோத்ரிய பிதா -என்கிறபடியே அவனுடைய பிதாவும் சதுர்வேத அத்யாயியாய்
அதீந்த்ரிய த்ரஷ்டாவாய்க் காணும் இருப்பது -ஆனால் பறப்பதின் குட்டி தவழாது இறே
கண் வஸ்ய புத்ரேண
மஹா தபாவான கண்வ மகரிஷிக்கு சம்சார நிஸ்தாரகனாய்க் காணும் இருப்பது
கண் வஸ்ய புத்ரேண கண்டுநா
பிதாவின் பெயராலும் தன் பெயராலும் ப்ரசித்தனாய்க் காணும் இருப்பது –
கண்டுநா
அவன் பெருமையைப் பார்த்தால் -ச சாபி பகவான் கண்டு –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-5–52-என்று
மஹரிஷிகள் கொண்டாடும்படியான பெயருடையான் ஒருவன் காணும்
ரிஷி புத்ரேண பரமர்ஷிணா
விளக்கில் கொளுத்தின பந்தம் என்னும் படி காணும் பிரகாச பஹுளனான பிதாவிலும் காட்டில்
இவனுடைய ஞான விகாசம் இருக்கும் படி –

ச்ருணு
இத்தனை நாளும் இக்காதை உம்முடைய செவியில் படாமையால் இறே நீர் இப்படிக் கலங்குகிறது -இத்தை அவஹிதராய்க் கேளீர்
காதாம்
இது பெரிய பொருள்களை எல்லாம் பொதிந்து கொண்டு எளிதாய்க் கேட்கலாம் படி சுருங்கின பாசுரமாய்க் காணும் இருப்பது
புரா கீதாம்
இன்று முதலாகக் கட்டினது ஓன்று அன்று காணும் இது -வேதம் போலே பழையதாய் இருப்பது ஓன்று
கீதாம்
கண்டுவான மகரிஷியும் இத்தை ஸ்ருஷ்ட்டித்தான் என்று இராதே கிடீர் -ரிக்கை சாமமாகப் பாடுமாப் போலே
பண்டே உள்ளது ஒன்றை அவன் பாடினான் அத்தனை
கீதாம்
அவன் செய்தானே யாகிலும் அந்த சாம த்வனி போலே ஸமஸ்த பாபங்களையும் போக்க வற்றாய்க் காணும் இருப்பது
தர்மிஷ்ட்டாம்
போலியான தர்மங்களை போல் அன்றிக்கே ப்ரத்யக்ஷ ஸ்ருதி ஸித்தமான பரம தர்மத்தை
விஷயமாக உடைத்தாய்க் காணும் இக்காதை இருப்பது
சத்யவாதி நா
சத்யவாத சீலனான கண்டு என்கிற மகா ரிஷி வாய் வெருவிச் சொன்னாலும் பழுதாய் இருபத்தொரு
சவ்வும் துவ்வும் கூட்டுகையும் இன்றிக்கே காணும் இருப்பது

இதில் -பரமர்ஷிணா -என்று யதார்த்த தர்சித்தவம் சொல்லிற்று
சத்யவாதி நா-என்று யதா த்ருஷ்டார்த்த வாதித்தவம் சொல்லிற்று
தர்மிஷ்ட்டாம் -என்று உபதேசத்தினுடைய பரம ப்ரயோஜனத்வம் சொல்லிற்று
இத்தால் பரம விப்ரங்கள் அற்று சர்வ லோக ஹிதம் சொல்லுவான் ஒருவன் என்று ஆப்தி அதிசயம் சொல்லிற்று ஆய்த்து

மேல் கண்டு காதை என்று எடுக்கிற நாலரை ஸ்லோகத்தில் பிரதம ஸ்லோகத்தால் பூர்ண சரணாகதி இல்லையே யாகிலும்
போக்கற்ற தசையில் ஆத்ம நிக்ஷேப அபிப்ராய வ்யஞ்ஜகங்களாய்க் கொண்டு
சரணாகதியினுடைய சகல துல்யங்களான அஞ்சலி பந்தாதி மாத்ரங்களை நேர்ந்தவனையும் அழியக் கொடுக்கலாகாது என்கிறார்

பத்தாஞ்சலி புடம் தீநம் யாசந்தம் சரணாகதம்
ந ஹன்யாத் ஆந்ரு ஸம்ஸ்யார்த்தம் அபி ஸத்ரும் பரந்தப —யுத்த -18-27-
பத்தாஞ்சலி புடம்
அஞ்சலி பரமா முத்ரா க்ஷிப்ரம் தேவ ப்ரஸாதி நீ -என்கிறபடியே அத்யந்த ஸ்வ தந்த்ரனையும்
கடுக இரங்கப் பண்ணும் முத்திரை அன்றோ இது
தீநம்
அஞ்சலியும் வாங் பாத மாத்ரமும் நேராதே கார்ப்பண்யம் தோற்ற நிற்கும் நிலையே அமையும் –
யாசந்தம்
கை கூப்பிற்றிலனே யாகிலும் கார்ப்பண்யம் தோற்றில்லையே அஹ்ருதயமாக இரக்கவும் அமையும் யாகிலும்
சரணாகதம்
அஞ்சலி பந்தாதிகள் மூன்றும் இல்லையே யாகிலும் ரக்ஷகன் கிடைக்குமோ என்று இருந்த இடத்தில் வந்து புகுர அமையும்
முதல் ஸ்வ ரஷா பர நிக்ஷேப ரூபையான சரணாகதியின் சகல ஸ்த்தா நீயங்களைச் சொல்லிற்றாய்
இங்கு சரணாகதம் என்று பூர்ண சரணாகதியைச் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
ந ஹன்யாத்
தான் அழியச் செய்தல் -ரக்ஷிக்க சக்தனான தன் உபேஷாதிகளால் அழியக் கொடுப்புதல் செய்யப் பெறான்

இந்த சாஸ்திரம் ஐஹிகாப் யுதயார்த்தமோ- பர லோகார்த்தமோ -ப்ரத்யவாய பரிஹாரார்த்தமோ -என்ன
அவை நிற்க முற்பட ப்ரயோஜனாந்தரம் சொல்லுகிறது
ஆந்ரு ஸம்ஸ்யார்த்தம்
ஆந்ரு ஸம்ஸ்யம் ஆகிற மஹா குணத்தை ரஷிக்கைக்கு ஆகவுமாம் –
ந்ருஸம்ஸன் -என்று நாட்டார் சீ சீ என்னாமைக்காக வுமாம்
அபி ஸத்ரும்
நேரே சத்ரு தான் வந்து சரணாகதன் ஆனாலும் அழிய விட ஒண்ணாத படியானால் இதற்கு முன்பு ஒரு குற்றம் காணாது இருக்க
சத்ரு இருந்த ஊரில் நின்றும் வந்தான் என்கிற இவ்வளவைக் கொண்டு சரணாகதனை அழியக் கொடுக்கலாமோ என்று தாத்பர்யம்
பரந்தப —
சரணாகதனோடேயோ நாம் சேவகம் காட்டுவது -நேரே பொருமவனோடே அன்றோ
ந ஹந்யாந் -என்று தான் கொல்லாது ஒழியும் அளவன்றோ என்ன -அங்கன் அன்று –
சரணாகதனை வேறு ஒருவர் நலியும் போது ஆர்த்தான் திருப்தன் என்கிற சரணாகத அவஸ்தா பேதங்களைப் பாராதே
தன் ப்ராணன்களை அழிய மாறியும் அவனை ரக்ஷிக்க வேண்டும் என்கிறார் –

ஆர்த்தோவா யதி வா திருப்த பரேஷாம் சரணாகத
அரி பிராணன் பரித்யஜ்ய ரஷிதவ்ய-18-28-
ஆர்த்தோவா யதி வா திருப்த
இப்போதே அபிமத சித்தி உண்டாக வேணும் என்று விளம்ப ஷமன் இன்றிக்கே இருக்கவுமாம் –
விளம்பித்துப் பெறலாவதொரு பலத்தைக் கோலி- கோரி -என்றேனுமாக அபிமதம் சித்தம் அன்றோ
என்று தேறி இருக்கவுமாம்
இவனுக்கு அபிமதத்தைப் பற்ற அகிஞ்சனதையாலே ஆர்த்தி உண்டு –
அங்கன் அன்றிக்கே ப்ரச்ரய பயாதி யுக்தனாய் இருக்கவுமாம் -இவை இன்றிக்கே இருக்கவுமாம் -என்று
ஆர்த்த திருப்த விபாகம் சொல்லுவார்கள்
பரேஷாம் சரணாகத
இதற்கு முன் முகம் அறியாதார் இருந்த இடத்தே வர அமையும்
அரி
அவன் சத்ருத்வம் அடியறாதே உள்ளே கிடக்கச் செய்தே மித்ர பாவனையைப் பண்ணி வந்தாலுமாம்
பிராணன் பரித்யஜ்ய ரஷிதவ்ய
அஸ்த்ரங்களான ப்ராணன்களை விட்டு ஸ்திரமான சரணாகதி ரக்ஷண தர்மத்தைப் பற்ற வன்றோ பிராப்தம்

இவ்வர்த்தத்தை -ஆத்ம பிராணை பர ப்ராணான் யோ நர பரி ரஷதி
ச யாதி பரமம் ஸ்த்தானம் யஸ்மான் நா வர்த்ததே புந –இதிஹாச சமுச்சயம் -4-74-/75- என்றும்
பிராணைர் அபி த்வயா ராஜன் ரஷித க்ருபணே ஜன -என்றும்
ஸ்யேந கபோத உபாக்யானத்தில் சிபியைக் குறித்து இந்திரன் சொன்னான்

க்ருதாத்மநா
இப்படிச் செய்யாத போது இவன் கற்ற கல்வி எல்லாம் என் செய்வதாகக் கடவன்
விதுஷோ அதிக்ரமே தாண்ட பூயஸ்த்வம் –ஸ்ரீ கௌதம தர்ம ஸூத்த்ரம் -2-12-6-என்னும்படியாம் அத்தனை இறே
தன்னை ரஷித்த வானரத்தைத் தள்ளின வேடனைப் போலே ரஷிதனான சரணாகதன் பின்பு க்ருதக்நனாய்
பிரதிகூலனான போது தான் அவனுடைய சிஷாதிகளில் அதிக்ருதனாகில் அம்முகத்தாலே ரஷிக்கவும் –
அவற்றில் அதிக்ருதன் அல்லாத போது பின்பு அவன் அநு தப்தனாய் சரணாகதன் ஆனானாகில் க்ஷமிக்கவும் –
அங்கன் அல்லாத போது உபேக்ஷிக்கலான ப்ராதிகூல்யத்தை உபேக்ஷிக்கவும் –
தன்னுடைய வதாதி பர்யந்தமாக ப்ரவர்த்திக்குமாகில் சாஸ்த்ரா விரோதம் இல்லாத மர்யாதையாலே
யதா சக்தி விலக்கிக் கொள்ளவும் பிராப்தம்

மேல் இரண்டு ஸ்லோகத்தால் சரணாகத பரித்யாகத்தில் வரும் த்ருஷ்ட அதிருஷ்ட
ப்ரத்யவாயங்களை அருளிச் செய்கிறார்
ச சேத் பயாத் வா மோஹாத் வா காமாத்வாபி ந ரக்ஷித
ஸ்வயா சக்த்யா யதா சத்யம் தத் பாபம் லோக கர்ஹிதம் -18-30–
பயாத் வா
சரணாகதனைக் கைக்கொண்டால் பிரபலமான விரோதிகள் நம்மை நலியில் செய்வது என்
என்னும் அச்சத்தால் யாதல் என்றபடி
சேந்த்ர தக்ஷக நியாயம் இங்கே கண்டு கொள்வது
மோஹாத் வா
ஈத்ருசம் வ்யஸனம் பிராப்தம் பிராதரம் ய பரித்யஜேத் -18-5-என்றால் போலே சில யுக்த ஆபாசங்களால்
வந்த கலக்கத்தாலே யாதல் என்றபடி
காமாத் வா
சாஸ்த்ர அதி லங்கந ஹேதுவான ஸ்வச் சந்த ஸ்வ பாவத்தில் யாதல் என்றபடி –
அங்கன் இன்றிக்கே ஹிம்ஸா ருசிகளான ராக்ஷஸரைத் போலே இவன் படுவது கண்டால் ஆகாதோ
என்கிற விபரீத ருசி யாலே யாதல் -எனினுமாம் –
அப்படியே சரணாகதனுடைய சத்ருவின் பக்கலிலே கைக்கூலியை ஆசைப்பட்டு என்னவுமாம்
அபி
பூர்வ அபகாரங்களை நினைத்து வரும் ஓவ்தா சீன்யம் முதலான வேறு ஏதேனும் ஒரு ஹேதுவாலே யாகவுமாம்
ந ரஷித
கிணற்றின் கரையில் பிள்ளையை வங்காதாப் போலே ரஷியாத மட்டும் கிடீர் நாம் சொல்லப் புகுகிற பாபம் –
இப்படியானால் தானே நலியும் அளவிலே என்ன விளையக் கடவது
ஸ்வயா சக்த்யா
தன் சக்தி வஞ்சநம் பண்ணாதே ரக்ஷிக்க வேண்டும் -அங்கன் அன்றிக்கே கைக்கொள்ளவுமாம் -கை விடவுமாம் –
தனக்கு வல்லதொரு விரகால் என்று தாத்பர்யம் –
ரகு பிரப்ருதிகள் ப்ராஹ்மணாதிகளைத் தாங்கள் கைக் கொண்டு ரஷித்தார்கள்-
தேவர்களும் ரிஷிகளும் காகத்தைப் போக்கற்றது என்று ஸ்ரீ பெருமாள் கைக் கொள்ளுக்கைக்காகத்
தாங்கள் கை விட்டு ரஷித்தார்கள்
யதா சத்யம் –
லோகத்திற்குக் கண் காணிகளாகப் படைத்த ஆதித்யாதி பதினாலு சாஷிகளும் இவர்களுக்கு மேல்
கண் காணியாய் சர்வ சாஷியான சர்வேஸ்வரனும் கண்டு கொண்டு இருக்கத் தான் சக்தனாய் இருக்கச் செய்தே
சில சலங்களாலே தனக்கு சக்தி இல்லாமையைக் காட்டி –
ஸோசந்நிவ ருதந்நிவ -என்கிற கணக்கிலே கண் அழிக்கப் பெறான் –
தத் பாபம்
அந்த பாவத்தின் கொடுமையைக் கேளீர் -இது நஹுஷ ப்ருஹஸ்பதி சம்வாதிகளிலே
அதி பிரசித்தமாய்க் காணும் இருப்பது -இதன் கொடுமையை

சரணாகதாம் ந த்யஜேயம் இந்த்ராணீம் ச யசஸ்வினீம்
தர்மஞ்ஞாம் தர்ம சீலாம் ச ந த்யஜேயம் அநிந்திதாம்
நா கார்யம் கர்த்தும் இச்சாமி ப்ராஹ்மணஸ் சந் விசேஷத
ஸ்ருத தர்ம சத்ய சீலோ ஜாநந் தர்ம அநு சாசனம்
நாஹ மேதத் கரிஷ்யாமி கச்சத்வம் வை ஸூ ரோத்தம
அஸ்மிம்ஸ் சார்த்தே புரா கீதம் ப்ரஹ்மணா ஸ்ரூயதாமிதம்
ந சாஸ்ய பீஜம் ரோஹதி ரோஹ காலே
ந சாஸ்ய வர்ஷம் வர்ஷதி வர்ஷ காலே
பீதம் ப்ரபன்னம் பிரததாதி சத்ரவே
ந சோந்தரம் லபதே த்ராண மிச்சந்–உத்யோக பர்வம்
மோக மந்நம் விந்ததி சாப்ரசேதா ஸ்வர்க்க லோகாத்
பிரஸ்யதி பிரஷ்ட சேதா பீதம் ப்ரபன்னம் பிரததாதி சத்ரவே
சேந்த்ரா தேவா ப்ரஹரந்தஸ்ய வஜ்ரம் -12-/16-/20–என்று இந்திர பதம் பெற்ற மதி கெட்ட
நஹுஷனாலே பிரேரிதரான தேவர்களைக் குறித்துத் தேவ ப்ரோஹிதன் சொன்னான்

அப்படியே -ப்ராயச்சித்தேந ஸூத்த்யந்தி மஹா பாதகிநோபி யே
சரணாகத ஹந்த்ரூணாம் ஸூத்தி கவாபி ந சித்த்யதி
பூயதே ஹய மேதேந மஹா பாதகி நோபி ஹி
சரணாகத ஹந்தாரோ ந த்வேவ ரஜநீசரே –என்று ரகு ராக்ஷஸ சம்வாதத்திலும் இவ்வர்த்தம் பிரசித்தம் -இத்தை

லோபாத் த்வேஷாத் பயாத் வாபி யஸ் த்யஜேத் சரணாகதம்
ப்ரஹ்ம ஹத்யா சமம் தஸ்ய பாபம் ஆஹுர் மநீஷிண
சாஸ்த்ரேஷு நிஷ் க்ருதி த்ருஷ்டா மஹா பாதகி நாமபி
சரணாகத ஹந்துஸ்து ந த்ருஷ்டா நிஷ் க்ருதி க்வசித்
பிராணிநம் வத்யமாநம் து யஸ் சக்த சமுபேஷதே
ச யாதி நரகம் கோரம் இதி ப்ராஹூர் மநீஷிண–என்று ஸ்யேந ரூபனான இந்த்ரனைக் குறித்து சிபி சக்ரவர்த்தி சொன்னான்

ப்ராணார்த்தி நமிமம் பீதம் த்விஜம் மாம் சரணாகதம்
த்யஜேயம் யதி கோ மத்த ஸ்யாந் நர பாப க்ருத் புவி
சக்தோபி ஹி ரக்ஷனே லோபாத் பயாத் வா சரணாகதம்
யஸ் த்யஜேத் புருஷோ லோகே ப்ரஹ்ம ஹத்யாம் ச விந்ததி -என்று இதிஹாச உத்தமத்திலும் சொல்லப்பட்டது
யோ ஹி கஸ்சித் த்விஜம் ஹன்யாத் காம் ச லோகஸ்ய மாதரம்
சரணாகதம் ச யோ ஹன்யான் துல்யமேஷாம் ச பாதகம் –என்று கபோதி தன்னைக் கட்டி இருக்கிற வேடனை
ரஷிக்கைக்காகத் தன் பர்த்தாவான கபோதத்தைக் குறித்துச் சொல்லிற்று
தத் பாபம்
சரணாகதம் பரித்யஜ்ய வேதம் விப்லாவ்யச த்விஜ
சம்வத்சரம் யவாஹார தத் பாபம் அவசேததி–என்று மன்வாதிகள் சொல்லுகிறபடியே பிராயச்சித்தம் பண்ண அரிதாய்க் காணும் இருப்பது –

லோக கர்ஹிதம்-ததேவம் ஆகதஸ்ய அஸ்ய கபோதஸ்ய அபயரர்த்திந
கதம் அஸ்மத் வித ச தியாகம் குர்யாத் சத் அபி விகர்ஹிதம் –என்று சிபி சொன்ன சிஷ்ட கர்ஹதை அளவே அன்று –
இது கேட்க்கிலும் பிராயச்சித்தம் பண்ண வேண்டுகையாலே நாட்டார் எல்லாரும் இவனை சீ சீ என்று
ஒரு காலும் கூட்டிக் கொள்ளார்கள்-ஆகையால் இறே

பால க்நாந் ச க்ருதக்நாந் ச விசுத்தாநாம் அபி தாமத
சரணாகத ஹந்த்ரூந்ச ஸ்த்ரீ ஹந்த்ரூந் ச ந சம வசேத் –என்றும்
சரணாகத பால ஸ்த்ரீ ஹிம்சகாந் சம்வஸேந் ந து
சீர்ண வ்ரதாநபி சத க்ருதக்ந சஹிதா நிமாந் –என்று சரணாகத காதகனையும் -பால காதகனையும் -ஸ்த்ரீயையும் கொன்றவனையும் –
க்ருதக்நனையும் -பிராயச்சித்தம் பண்ணித் தங்களுக்கு ஸூததனனாலும் ஒரு காலும் கூட்டிக் கொள்ளலாகாது என்று
மன்வாதி தர்ம சாஸ்திரங்களில் சொல்லுகிறது -ஆனபின்பு நாம் சரணாகதனைக் கை விட்டால்
நம்மை நாடும் விச்வாமித்ராதிகளான குருக்களும் ஒரு காலும் கூட்டிக் கொள்ளார்கள் காணும் –

இப்படி த்ருஷ்ட ப்ரத்யவாயம் சொல்லிற்று -அநந்தரம் அதிருஷ்ட ப்ரத்யவாயம் சொல்லுகிறது –
வி நஷ்ட பஸ்ய தஸ் தஸ்யா ரஷிணஸ் சரணாகதி
ஆதாய ஸூஹ்ருதம் தஸ்ய சர்வம் கச்சேத ரஷித–யுத்த-18-30–என்று
ரக்ஷிக்க வல்லனாய் இருக்க ரஷியாமையாலே அவன் காணச் செய்தே நஷ்டனான சரணாகதனுக்கு
வேறு ஒரு கிருஷி பண்ண வேண்டா –அவன் அநாதி காலம் பண்ணின ஸூஹ்ருத்ததை எல்லாம் ச வாசனமாக
வாங்கிக் கொண்டு -அவன் புகக் கடவ புண்ணிய லோகங்களை எல்லாம் தான் கைக்கொள்ளும் –
சரணாகத பரித்யாகி யானவன் பக்கல் பிராயச்சித்தம் பண்ணுகைக்கும் கைம்முதலான ஸூஹ்ருத லேசமும் இல்லாமையால்
பாப பிரதத்தாலே முழுக்க நரகங்களிலே விழும் அத்தனை –
ஏவம் தோஷா மஹா நத்ர ப்ரபந்நா நாம ரக்ஷனே
அஸ் வர்க்யம் சாய சஸ்யம் ச பல வீர்ய விநாசனம் –யுத்த -18-31–

உத்தர அர்த்தத்தாலே த்ருஷ்டா அதிருஷ்ட ப்ரத்யவாயங்களை சமுச்சயித்துச் சொல்கிறது
சரணாகதனுக்கு சரீரம் ஒன்றுமே அழியும் அளவு உள்ளது -அவனை அழியக் கொடுத்தவனுக்குப் பரலோகமும்
இங்குள்ள புகழும் பல வீர்யங்களும் மற்றும் சொல்லிச் சொல்லாத குண விபூதிகளும் எல்லாம் அழியும்படியாய் இருக்கும் –
சரணாகதனுக்கு ரக்ஷை பிறந்ததாகில் இங்கே நினைத்தது ஆம் -ரக்ஷை பிறந்தது இல்லையாகில் விட்டவனுடைய ஸூஹ்ருத்தை
எல்லாம் கைக்கொண்டு தன் நினைவு இன்றிக்கே வந்த பர லோக ஸூகம் பெறலாம் –
ஒருபடியாலும் சரணாகதனுக்குக் கார்யம் தப்புவது இல்லை –

இப்படி சரணாகதனை ரஷியாது போது வரும் த்ருஷ்டா அதிருஷ்ட தோஷம் சொல்லிற்று
மேல் ஸ்லோகத்தாலே சரணாகத ரக்ஷணத்தில் வரும் த்ருஷ்டா அதிருஷ்ட புருஷார்த்த சித்தியை அருளிச் செய்து கொண்டு
கண்டு மகரிஷி சொன்ன அர்த்தத்தில் தமக்கு அனுஷ்ட்டித்து அல்லது நிற்க ஒண்ணாத படி பிறந்த ருசியை அருளிச் செய்கிறார் –
கரிஷ்யாமி யதார்த்தம் து கண்டோர் வசன முத்தமம்
தர்மிஷ்டம் ச யஸஸ்யம் ச ஸ்வர்க்யம் ஸ்யாத் து பலோதயே –யுத்த -18-32–
கரிஷ்யாமி
நாம் சரணாகத ரக்ஷணம் பண்ணக் கடவோம் -தர்ம ஸ்ருதோ வா திருஷ்டோ வா –இத்யாதிகளை அறிந்து
தர்மிஷ்டரான நீங்கள் இதற்கு விலக்காமை என்றோரு பந்து க்ருத்யம் செய்து தர வேண்டும் –
கரிஷ்யாமி
அனுஷ்டிகைக்கா வன்றோ நாம் இந்தக் காதை கற்றது
ந காதா கதிநம் சாஸ்தி –என்கிறபடியே குலிங்க சகுனியைப் போலே வேறு ஒன்றைச் சொல்லி வேறு ஒன்றைச் செய்கைக்கு அன்றே
யதார்த்தம்
பாதகம் இல்லாமையாலும் ப்ரத்யக்ஷ ஸ்ருதி சம்வாதத்தாலும் பழுதற்ற பாசுரம்
த்ருஷ்டா அதிருஷ்ட விருத்தமான உங்கள் வார்த்தையில் காட்டில் அவன் வார்த்தைக்குள்ள விசேஷம் இருந்தபடி கண்டீரே
து கண்டோர் வசனம்
தர்மஸ்ய தத்துவம் நிஹிதம் குஹாயம் –என்னும்படி இருந்தால்
மஹா ஜநோ யேந கதஸ் ச பந்த்தா –என்கிறபடியே பெரியனான கண்டுவின் வழியைப் பின் செல்லுகை காணும் நமக்கு கார்யம்
உத்தமம்
உத்தம தர்ம விஷயம் -அங்கன் அன்றிக்கே இப்பாசுரத்துக்கு மேல் உம்மாலே யாதல் -முதலிகளாலே யாதல் -நம்மாலே யாதல் –
ஒரு கண் அழிவு சொல்ல ஒண்ணாத படி எல்லாவற்றுக்கும் மேலான பாசுரம் காணும் இது -இதற்கு
பீத அபய பிரதாநேந சர்வான் காமான் அவாப் நுயாத்
தீர்க்க மாயுஸ் ச லபதே ஸூகீ சைவ சதா பவேத் –என்றும் –
ஏகதஸ் க்ரதவஸ் சர்வே சமக்ர வர தக்ஷிணா
ஏகதோ பய பீதஸ்ய பிராணிந பிராண ரக்ஷணம் –என்று
சம்வர்த்தாதிகள் சொன்ன தாத் காலிக பலமும் -விபாக காலத்தில் வரும் பலமும் கேளீர்
தர்மிஷ்டம் ச யஸஸ்யம் ச -என்று
தத்காலத்திலே சித்தித்து நிற்கும் பலம்
ஸ்வர்க்யம் ஸ்யாத் து பலோதயே –என்று
பிரதி பந்தகம் கழிந்தால் விபாக காலத்தில் வரும் பலம்
நாதோ பூயஸ் ததோ தர்ம கஸ்சித் அந்யோஸ்தி கேஸர
பிராணி நாம் பய பீதா நாம் அபயம் யத் பிரதீயதே –என்றும்
மஹாந் தர்மோ அக்ஷய பல சரணாகத பாலநே
தர்ம நிஸ்சய தத்தவஞ்ஞா ஏவமாஹுர் மநீஷிண –என்று சிபி பிரப்ருதிகள் அறுதியிட்ட படியே சரணாகத ரக்ஷண தர்மமே
தர்மங்கள் எல்லாவற்றுக்கும் முடி சூடின தர்மம்
இது அறிந்து காருணிகருமாய் ரக்ஷண சமர்த்தருமாய் இருக்குமவர்கள் பக்கல் சரணாகதிக்குப் பல சித்தியில்
சம்சயம் இல்லை என்று திரு உள்ளம்

தீநோ த்ருப்யது வா அபராத்யது பரம் வ்யாவர்த்ததாம் வா தத
த்ராதவ்ய சரணாகதஸ் சகநத சத்பிஸ் ததா ஸ்தாப்யதே
விச்வாமித்ர கபோத வானர ரகு வ்யோமாத்வக ப்ரேயசீ
நாளீ ஜங்க ப்ருஹஸ்பதி பரப்ருதிபி நந் வேஷ கண்டா பத –இந்த ஸ்லோகம் சங்கல்ப ஸூர்யோதத்திலும் அனுசந்திக்கப் படுகிறது –

பரம தர்ம நிர்ணயம் என்னும் ஏழாம் அதிகாரம் முற்றிற்று –

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த – ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் – -ஸ்ரீ பிரபந்த அவதாரம் -முதல் அதிகாரம்-/பரதத்வ நிர்ணயம் என்னும் இரண்டாம் அதிகாரம்/சரணாகதி தாத்பர்ய பஞ்சகம் என்னும் மூன்றாம் அதிகாரம்–

ஸ்ரீ திருமலை நம்பி தனியன் –
பிதா மஹஸ் யாபி பிதா மஹாய
ப்ராசேத–சாதேச பலப்ரதாய
ஸ்ரீ பாஷ்கர உத்தம தேசிகாய
ஸ்ரீ சைல பூர்ணாய நமோ நமஸ்து —

ஸ்ரீ வைதேஹீ ஸஹிதம் ஸூரத்ரும -தலே ஹைமே மஹா மாண்டபே
மத்யே புஷ்ப்பக மாசநே மணி மயே வீராசநே ஸம்ஸ்திதம்
அக்ரே வாசயதி பிரபஞ்சன ஸூதே தத்வம் முனிப்ய பரம்
வ்யாக்யாந்தம் பராதிபி பரிவ்ருதம் ராமம் பஜே ஸ்யாமளம்

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் —
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவானால் திருஷ்டமாய் -இருப்பதாய் —
தாத்பர்ய லிங்கங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக உடையதாய் -இருபத்தொரு சரணாகதி வேதம்
இதில் ஸ்ரீ அபய பிரதான பிரகரணம் சர்வ ரஹஸ்ய சாரங்களையும் திரள வெளியிட்ட உபநிஷத் பாகம்
ஆறு காண்டத்திலும் சரணாகதி தர்மமே அஞ்சுறு ஆணியாகக் கோக்கப்பட்டுள்ளது
சரணாகதி ரக்ஷண தர்மமே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு அநுபால நீயம்

இது பத்து அதிகாரங்களை உடையது –
வேத உப ப்ரும்ஹண சா பேஷரான அல்ப ஸ்ருதர் பக்கல் இரக்கத்தாலும்-
அவர்களை பற்ற வேதங்களுக்கு உண்டான பிரதாரண பயத்தை சமிப்பிக்கைக்காகவும் —
உப ப்ரும்ஹண ரூபமான இப்பிரபந்தத்தை பிரவர்த்திப்பித்தான்
இது சர்வ சரண்ய பர தத்வ விஷயமாகவும் –
ஸர்வாதிகாரமான சரணாகதி ரூப பரம ஹித விஷயமாயும் இரண்டு வகையாய் இருக்கும் –
பரம காரணமான பர தத்துவத்தை பிரதிபாதிக்கிற வேதங்களுக்கு உப ப்ரும் ஹணம் அன்றோ இது

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாயா -ஒருக்காலே சரணாக அடைகின்றார்க்கும்
தவாஸ்மீதி ச யாசதே –உனக்கு அடிமை ஆகின்றேன் என்றற்கு
சர்வ பூதேப்ய –அருக்காதே அனைவருக்கும் அனைவராலும்
அபயம் -அஞ்சேல்
ததாமி -என்று அருள் கொடுப்பவன்
ஏதத் -இது தான்
விரதம் -ஓதும் இருக்காலும் எழில் முனிவர் நினைவினாலும் இவை அறிவார் செயலுடன்
என் இசைவினாலும் நெருக்காத நீள் விரதம்
மம -எனக்கு ஓன்று என்று
நெறி யுரைத்தார் நிலை உணர்ந்து நிலை பெற்றோமே –

வேதத் திரளில் விதி யுணர்ந்தோர்கள் விரித்து உரைத்த
காதல் கதியையும் ஞானத்தையும் கருமங்களையும்
சாதிக்க வல்ல சரணாகதி தனி நின்ற நிலை
ஒதத் தொடங்கும் எழுத்தின் திறத்தில் உணர்மின்களே

இத்தால் கடைத்தலை இருந்து வாழும் சோம்பரை அகத்தி என்னும் அர்த்தத்தை வெளியிட்டு அருளுகிறார் இவற்றால்

—–

முதல் அவதாரம் -பிரபந்தாவதாரம்

மங்களா சரணம் -ஸ்ரீ ராம சரம ஸ்லோக அர்த்த ஸங்க்ரஹம் –
ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந பிரகாரம் -ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந நோக்கம்

மங்களா சரணம்
ஜெயதி ஆஸ்ரித சந்த்ராச த்வாந்த வித்வம்சந உதய
பிரபாவாந் சீதயா தேவ்யா ம்பரமா வ்யோம பாஸ்கர

பிராய ப்ரபதநே பும்ஸாம் பவ்ந புந்யம் நிவாரயந்
ஹஸ்த ஸ்ரீ ரெங்க பர்த்து மாம் அவ்யத் அபயமுத்ரித

நமஸ் தஸ்மை கஸ்மை சந பவது நிஷ் கிஞ்சன ஜந
ஸ்வயம் ரஷா தீஷா சமதிக சமிந்தான யஸசே
ஸூரா தீச ஸ்வை ரக்ஷண குபித சாபாயுதா வதூ
த்ருஷத்தா துர் ஜாத ப்ரசமந பதாம் போஜ ரஜஸே

வதூ த்ருஷத்தா-கௌதம மகரிஷி பார்யை -அகல்யை -கல்லாய் இருக்க
துர் ஜாத-கெட்ட ஜென்மத்தை
நமஸ் தஸ்மை கஸ்மை சந பவது- அந்த ஸ்ரீ ராமன் பொருட்டு நமஸ்காரம் இருக்கட்டும்

சோகம் தவிர்க்கும் ஸ்ருதிப் பொருள் ஓன்று சொல்லு கின்றேன்
நாகம் தனக்கும் இராக்கத்திற்கும் நமக்கும் சரணாம்
ஆ கண்டலன் மகனாகிய ஆவலிப்பு ஏறியதோர்
காகம் பிழைத்திடக் கண் அழிவே செய்த காகுத்தனே

ஒருக்காலே சரணாக அடைகின்றார்க்கும் உனக்கு அடிமை ஆகின்றேன் என்றற்கும்
அருக்காதே அனைவருக்கும் அனைவராலும் அஞ்சேல் என்று அருள் கொடுப்பவன் இது தான் ஓதும்
இருக்காலும் எழில் முனிவர் நினைவினாலும் இவை அறிவார் செயலுடன் என் இசைவினாலும்
நெருக்காத நீள் விரதம் எனக்கு ஓன்று என்று நெறி யுரைத்தார் நிலை உணர்ந்து நிலை பெற்றோமே –

———

ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந பிரகாரம்

பரித்ராணாய ஸாதூ நாம் விநாசாய ச துஷ்க்ருதாம்
தர்ம சமஸ்தாபநார்த்தாய சம்பவாமி யுகே யுகே –என்கிறபடியே
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் ஒரு த்ரேதா யுகத்தில் ஸ்ரீ சக்ரவர்த்தி திருமகனாய் திரு அவதரித்த காலத்தில்
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் ப்ரஹ்ம புத்திரனான ஸ்ரீ நாரத பகவான் பக்கலிலே இவ்வவதார வ்ருத்தாந்தத்தை
சங்க்ஷேபேண ஸ்ரவணம் பண்ணி
மச்சந்தா தேவ தே ப்ரஹ்மன் ப்ரவ்ருத்தேயம் ஸரஸ்வதீ—பால-2-32–என்கிறபடியே
ஸ்ரீ ஸரஸ்வதீ வல்லபனான ப்ரஹ்மாவினுடைய ப்ரஸாதத்தாலே ப்ரவ்ருத்தமான திவ்ய ஸாரஸ்வதத்தை யுடையனுமாய்

ரஹஸ்யம் ச பிரகாசம் ச யத்வ்ருத்தம் தஸ்ய தீமத
ராமஸ்ய ஸஹ ஸுவ்மித்ரே ராக்ஷஸா நாம் ச ஸர்வஸ
வைதேஹ்யாஸ் சாபி யத் வ்ருத்தம் பிரகாசம் யதி வா ரஹ
தச்சாப்ய விதிதம் சர்வம் விதிதம் தே பவிஷ்யதி
ந தே வாகந்ருதா காவ்யே காசி தத்ர பவிஷ்யதி –என்று ப்ரஹ்மாவால் தத்த வரனுமாய்

ஹசிதம் பாஷிதம் சைவ கதிர் யா யச்ச சேஷ்டிதம்
தத் சர்வம் தர்ம வீர்யேண யதாவத் சம் ப்ரபஸ்யதி–பால-3-4-என்கிறபடியே
தர்ம வீர்ய பிரஸூ தமான திவ்ய சஷுஸ் சாலே -இவ்வவதார வ்ருத்தாந்தத்தை
பாணவ் ஆம லகம் யதா -பால-3-6-என்னும்படி நிரவசேஷமாக சாஷாத் கரித்து

தச இந்த்ரியா நநம் கோரம் யோ மநோ ரஜநீசரம்
விவேக சர ஜாலேந சமம் நயதி யோகிநாம் –என்கிறபடியே முமுஷுவுக்குப் பரம உபகாரகமான
இவ்வவதார ரஹஸ்யத்தை வெளியிட்டு லோகத்தை உஜ்ஜீவிப்பைக்காகத் தன் கருணையால் ப்ரவ்ருத்தனாய்

————-

ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந நோக்கம்

இதிஹாச புராணாப்யாம் வேதம் சமுபப்ரும்ஹயேத்
பிபேத் யல்பஸ்ருதாத் வேதோ மா மயம் பிரதர்ஷயிதி –என்கிற சாஸ்திரத்தை அநு சந்தித்துக் கொண்டு
வேத உப ப்ரும்ஹண சா பேஷரான அல்ப ஸ்ருதர் பக்கல் இரக்கத்தாலும் அவர்களைப் பற்ற
வேதங்களுக்கு உண்டான பிரதாரண பயத்தை சமிப்பிக்கைக்காவும்
புண்யம் வேதைஸ் ச சம்மிதம் –பால-1-97-என்கிறபடியே நாலு வேதங்களும் ஒரு தட்டிலும் தான் ஒரு தட்டிலுமாக நிற்கிற
ஸ்ரீ ராமாயணம் ஆகிற பிரபந்தத்தை அருளிச் செய்து
சிந்த யாமாச கோந் வேதத் ப்ரயுஞ்ஜீயாத் இதி பிரபு -பால-4-3-என்கிறபடியே யாரைக் கொண்டு
இந்த பிரபந்தத்தை ப்ரவர்த்திக்கக் கடவோம்-என்று சிந்தித்த சமயத்தில் குச லவர் வந்து பாதோப ஸங்க்ரஹணம் பண்ண
தவ் து மேதாவிநவ் த்ருஷ்ட்வா வேதேஷு பரி நிஷ்டிதவ் வேத உப ப்ரும்ஹணார்த்தாய தவ் அக்ராஹயத பிரபு -என்கிறபடியே
உசித அதிகாரி முகத்தால் உப ப்ரும்ஹண ரூபமான இப்பிரபந்தத்தை ப்ரவர்த்திப்பித்தான் –

ஸ்ரீ பிரபந்த அவதாரம் -முதல் அதிகாரம் முற்றுற்று –

————–

இரண்டாம் அதிகாரம் -பர தத்வ நிர்ணயம் –

பர தத்வ நிர்த்தாரணம்
இப்படி இப்பிரபந்தத்தில் பண்ணுகிற பஹு விதங்களான வேத உப ப்ரும்ஹணங்களிலே பிரதானமான
உப ப்ரும்ஹணம் ஸ்வேதாஸ் வராதிகளில் சொல்லுகிற சர்வ சரண்ய பர தத்வ விஷயமாயும் –
ஸர்வாதிகாரமான சரணாகதி ரூப பரம ஹித விஷயமாயும் இரண்டு வகையாய் இருக்கும்

அதில் சர்வ சரண்யமான பரதத்வத்தை நிஷ் கர்ஷிக்கும் இடத்தில் –
சர்வேஸ்வரனைப் பற்ற -சமர் -என்றும் ஏகர் -என்றும் -அதிகர் -என்றும் சங்கித்தராய் இருப்பர் இருவர் உண்டு –
அவர்கள் யார் என்னில் சர்வேஸ்வரனுடைய மகனும் பேரனும் –
அவர்களில் பேரனான ருத்ரனின் காட்டில் சர்வேஸ்வரன் அதிகன் என்னும் இடத்தை
ஸ்ரீ பராசுரம வாக்யத்தால் வெளியிட்டான் –

ராவண வத அனந்தரம் தேவர்கள் பெருமாளை ஸ்தோத்ரம் பண்ணுகிற போது ப்ரஹ்மாதி சர்வ தேவர்களுடைய
கர்த்தா ஸர்வஸ்ய லோகஸ்ய ஸ்ரேஷ்ட்டோ ஞான வதாம் விபு
உபேஷஸே கதம் ஸீதாம் பதந்தீம் ஹவ்ய வாஹநே
கதம் தேவ கண ஸ்ரேஷ்ட்ட நாத்மாநம் அவ புத்த்யஸே
உபேஷஸே வா வைதேஹீம் மானுஷ பிராக்ருதோ யதா –யுத்த -120-6-/7- என்கிற வாக்யத்தாலே
பெருமாளுடைய சர்வ ஸ்மாத் பரத்வத்தை ஸ்தாபித்தான்

அநந்தரம் -தேவர்கள் தவிர -ப்ரஹ்மா தனித்து ஸ்தோத்ரம் பண்ணுகிற இடத்திலும்
எதிரி கையாலே விடுதீட்டான கணக்கிலே
அக்ஷரம் ப்ரஹ்ம சத்யம் த்வம் –யுத்த -120-14-என்று
சர்வ விலக்ஷணமான பர ப்ரஹ்மம் பெருமாள் என்னும் இடமும்
த்வம் த்ரயாணம் ஹி லோகா நாம் ஆதி கர்த்தா ஸ்வயம் பிரபு -120-19–என்று
ப்ரஹ்ம லக்ஷணமான ஜகத் காரணத்வத்தையும்
ஜகத் சரீரம் சர்வம் தே -120-25–என்று சர்வ சரீரத்வத்தையும்
அஹம் தே ஹ்ருதயம் ராம ஜிஹ்வா தேவீ ஸரஸ்வதீ-இத்யாதிகளாலே ஸ்ரவ்த பிரயோகத்தில் புத்ர பரமான
ஹ்ருதய சபதத்தாலே ப்ரஹ்மாவினுடைய கார்யத்வத்தையும்
மற்றும் உள்ள தேவதைகள் எல்லாம் விபூதி ஏக தேசமான படியையும்
சரண்யம் சரணம் ச த்வா மாஹு திவ்ய மஹர்ஷயா-120-18-என்று சர்வ சரண்யத்வத்தையும் பேசினான் –

யாவன் ஒருவன் ப்ரஹ்மாவை முற்பட ஸ்ருஷ்டிக்கிறான்-என்று ஸ்வேதாஸ்வர உபநிஷத்தில் அதீதமான அர்த்தத்தை
உத்தர ஸ்ரீ ராமாயணத்தில் ப்ரஹ்மா தன்னுடைய வாக்காலே பேசினான் -எங்கனே என்னில்
சமயஸ்தே மஹா பாஹோ ஸ்வான் லோகான் பரி ரஷிதும்
சம் ஷிப்ய ச புரான் லோகான் மாயயா ஸ்வயமேவ ஹி
மஹார்ணவே சயாநோ அப்ஸூமாம் த்வம் பூர்வம் அஜீஜன –உத்தர -104-3 /-4 –என்று தொடங்கி
பத்மே திவ்யே அர்க்க சங்காஸே நாப்யாம் உத்பாத்ய மாம் அபி
பிரஜா பத்யம் த்வயா கர்ம சர்வம் மயி நிவேசிதம்
ஸோஹம் சந்யஸ்தபாரோ ஹி த்வாம் உபாஸே ஜகத் பதிம்
ரஷாம் விதத்ஸ்வ பூதேஷு மம தேஜஸ் கரோ பவாந்
ததஸ் த்வம் அபி துர்த் தர்ஷஸ் தஸ்மாத் பாவாத் சனாத நாத்
ரஷார்த்தம் சர்வ பூதா நாம் விஷ்ணுத்வம் உப ஜக்மிவாந்
அதித்யாம் வீர்யவாந் புத்ரோ ப்ராத்ரூணாம் ஹர்ஷ வர்த்தந
சமுத் பன்னேஷு க்ருத்யேஷு லோகஸ் யார்த்தாய கல்பஸே
சத்வம் வித்ராஸ்ய மாநாஸூ பிரஜாஸூ ஜகதோதுநா
ராவணஸ்ய சதா காங்ஷீ மானுஷேஷு மநோ அதாதா –உத்தர -104-7 /-11- என்று
சர்வேஸ்வரன் பரம காரணமான படியையும் -தான் அவனுக்குகே காரண பூதனுமாய்ப் பரதந்த்ரனுமாய்த்
தத்அதீன பல லாபனுமாய் இருந்த படியையும்
தங்கள் நடுவும் -ராஜ வம்சத்தில் நடுவும் -சர்வேஸ்வரன் மத்ஸ்யாதிகளுடைய மதியத்தில் போலே
ஸ்வ இச்சையால் அவதரிக்கிறார் என்னும் இடத்தையும் ப்ரஹ்மா விண்ணப்பம் செய்தான் –

தன்னுடைச் சோதிக்கு எழுந்து அருளுகிற போதும்
ஆ கச்ச விஷ்ணோ பத்ரம் தே திஷ்ட்யா ப்ராப்தோஸி மாநத
ப்ராத்ருபி ஸஹ தேவாபை ப்ரவிசஸ்ய ஸ்வ காம் தனும்
வைஷ்ணவீம் தாம் மஹா தேஜ தச்சாகாசம் ஸநாதனம்
த்வம் ஹி லோகபதிர் தேவ ந த்வாம் கேசந ஜாநதே
ருதே மாயாம் விசாலாஷீம் தவ பூர்வ பரிக்ரஹாம்
யாமிச்சசி மஹா தேஜஸ் தாம் தநும் ப்ரவிஸஸ் வயம் –உத்தர -110 –7-/10-என்று விண்ணப்பம் செய்தான் –

இப்படிகளால் ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும் கூட சரண்யமாய் பரம காரணமான பர தத்வத்தை ப்ரதிபாதிக்கிற
வேத பாகங்களுக்கு உப ப்ரும்ஹணம் பண்ணினான் –

பரதத்வ நிர்ணயம் என்னும் இரண்டாம் அதிகாரம் முற்றிற்று –

—————–

சரணாகதி தாத்பர்ய ப்ரபஞ்சம்–என்னும் மூன்றாம் அதிகாரம்

தேவதைகள் சரணாகதி –ஸ்ரீ இளைய பெருமாள் சரணாகதி –ஸ்ரீ பரதாழ்வான் சரணாகதி –
மகரிஷிகள் சரணாகதி -காகாஸூரன் சரணாகதி –
காகாஸூராதி ரக்ஷணத்தில் தண்டமும் ஆஸ்ரித ஹிதார்த்தமும் -ஸ்ரீ ஸூக்ரீவ ஸ்ரீ லஷ்மண சம்வாத தாத்பர்யம் –
ஸ்ரீ பெருமாள் சரணாகதியின் நிஷ் பலத்வ காரணம் -சாஷாத் சத்ருவையும் காக்கும் சர்வ சக்தித்வாதிகள் –
லோக ஹிதத்தில் திவ்ய தம்பதிகளின் சாமான அபிப்ராயத்வம் –
பிராட்டியின் ராவண அநு சாசனத்தின் ச பலத்வம் -த்ரிஜடா சரணாகதி -நாராயண தர்மம் –
வாலி வத சமர்த்தனம் -விஷய வாசமும் ரக்ஷண காரணமாகும் படி –
ஸ்ரீ ராமாயணத்தின் சரணாகதி வேதத்வ பிரகாரம் –

இப்படி சர்வ சரண்யமான பரதத்துவத்தினுடைய வசீகரண சமர்த்தமாய் -சர்வாதிகாரமாய் -பரம ஹிதமாய் இருக்கிற
சரணாகதி தர்மத்துக்கு விதாயகங்களான வேத பாகங்களை இப்பிரபந்தத்தில்
உபக்ரமாதிகளாலே உப ப்ரும்ஹித்தான்-எங்கனே என்னில்

————–

தேவதைகள் சரணாகதி
அவதார ஆரம்பத்திலே முற்பட சக்கரவர்த்தியினுடைய யஜ்ஜத்திலே ஹவிர்ப்பாக கிரஹண அர்த்தமாகத் திரண்ட
தேவர்கள் ரஷக ஆகாங்ஷிகளாய்
ஆவார் ஆர் துணை -என்று நிற்கிற அளவிலே
ஏதஸ்மிந் அந்தரே விஷ்ணு உப யாதோ மஹாத்யுதி
சங்க சக்ர கதா பாணி பீத வாசா ஜகத் பதி–பால -15-16–என்கிறபடியே சர்வ சேஷியான சர்வேஸ்வரன்
அவகாசம் பார்த்து ரக்ஷண சான்னாகத்தால் உண்டான புகர் தோன்றும்படி ரக்ஷண உபகரணங்களோடே கூடக்
கட்டி உடுத்து வந்து தோன்ற –
சித்த கந்தர்வ யஷாஸ் ச தத த்வாம் சரணம் கத —பால-15-24–என்று தேவ ஜாதியில் உள்ளார் எல்லாரும்
இருந்ததே குடியாக சரணாகதரான படி சொன்னான்

திரிசங்கு ஸூநஸ்ஸேபாதி விருத்தாந்தங்களிலும் விச்வாமித்ராதி வியாபார விசேஷங்களைச் சொல்லி
சரணாகதி ரக்ஷணம் பரம தர்மம் என்றும் சமர்த்த காருணிக விஷய சரணாகதி பலவிநாபூதை என்றும் காட்டினான்

——————-

ஸ்ரீ இளைய பெருமாள் -சரணாகதி
ஸ்ரீ இளைய பெருமாள் —ச ப்ராதுஸ் சரணவ் காடம் நிபீட்ய ராகு நந்தன
ஸீதாம் உவாசாதியசா ராகவம் ச மஹா விரதம் –அயோத்யா -31-2-என்று உபாய பரிக்ரஹத்தைப் பண்ணி
இதற்குப் பலமாக
குருஷ்வ மாம் அநு சாரம் வை தர்ம்யம் நேஹ வித்யதே
க்ருதார்த்தோ அஹம் பவிஷ்யாமி தவ சார்த்த பிரகல்பதே
பாவம்ஸ்து ஸஹ வேதேஹ்யா கிரிசானுஷு ரம்ஸ்யதே
அஹம் சர்வம் கரிஷ்யாமி ஜாக்ரத ஸ்வ பதஸ்ச தே –அயோத்யா -31-24-/26-என்று ஸ்ரீ பெருமாளும் பிராட்டியும்
சேர்ந்த சேர்த்தியிலே தாம் அடிமை செய்ய அபேக்ஷித்தார் என்று சொல்லுகையாலே
உபாய உபேய பர வாக்ய த்வய ரூபமான சரணாகதி மந்த்ர விசேஷத்தை உப ப்ரும்ஹித்தான்

—————-

ஸ்ரீ பரதாழ்வான் சரணாகதி
முற்பாடரான தேவர்கள் பண்ணின பிரபத்திக்காக ராவண வதத்துக்கு எழுந்து அருளுகையும்
பிற்பாடரான ஸ்ரீ பரதாழ்வான் பண்ணின பிரபத்திக்காக மீண்டு திரு அபிஷேகம் பண்ணி ராஜ்ஜியம் பண்ணுகையும்
விருத்தமான படியால் ஸ்ரீ பரதாழ்வானுக்கு பிரபத்தி பண்ணின போதே பரமபதம் சடக்கென தலைக் கட்டிற்றிலையே யாகிலும்
அவருக்கு கைகேயீ வரத்தால் பிரசக்தமான அவத்யம் தீர்க்கும்படி
மரவடியைத் தம்பிக்கு வான் பணையம் வைத்துப் போய் வானோர் வாழ -என்கிறபடியே
அப்போது சாஷாத் பலமான திருவடிகளுக்கு பிரதிநிதியான ஸ்ரீ சடகோபனாலே ச பலத்தவம் சொல்லி பின்பு
பூர்வ பரதிஜ்ஞ்ஞாதமான தேவ கார்யம் தலைக் கட்டினவாறே ஸ்ரீ புஷ்பக விமானத்தாலே
சாஷாத் பலமான திருவடிகள் ஸ்வயம் ஆகதங்களாய் அயத்ன லப்தங்களான படி சொன்னான் –

அப்படியே புற் பா முதலாப் புல் எறும்பாதி ஓன்று இன்றியே
நற்பால அயோத்தியில் வாழ் சராசரம் முற்றவும்
நற்பாலுக்கு உய்த்தனன் நான்முகனார் பெற்ற நாட்டுளே -என்றும்
த்வாம் ஆம நந்தி கவய கருணாம்ருதாப்தே
ஞான க்ரியா பஜன லப்யம் அலப்ய மந்யை
ஏதேஷு கேந வரத உத்தர கோசலஸ்த்தா
பூர்வம் ச நூர்வம பஜந்த ஹி ஜந்தவஸ்த்வாம் –ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்தவம் -69-என்றும் பேசுகிறபடியே
ஜங்கம ஸ்தாவர விபாகமற உபாய அதிகார பிரசங்க ரஹிதமான ஜந்துக்களை எல்லாம்
ஸ்ரீ பரதாழ்வான் பண்ணின பிரபத்தியினாலேயே அவருடைய விஷய வாச மாத்ரமே பற்றாசாக
பலப்ரதானம் பண்ணி அருளி

————

மஹரிஷிகள் சரணாகதி
பின்பு ரஷிக்கும் பிரகாரத்துக்குப் புறம் செயலான
தே வயம் பவதா ரஷ்யா பவத்விஷய வாசிந
நகரஸ்த்தோ வநஸ்த்தோ வா த்வம் நோ ராஜா ஜனேஸ்வர–ஆரண்ய -1-20–என்கிற ரிஷிகள் வாக்கியத்தின் படியே
அவர்களுக்கு விரோதிகளான ராக்ஷஸரை நிராகரித்து ரிஷிகளை ரஷித்த படி சொல்லுகையாலே
ரக்கஷ அபேக்ஷை பண்ணும் போது வேறு ஒரு உபாயம் -உபகாரம் -பண்ண வேண்டா
அபிமான கோசாரமான விஷயத்திலே துவக்காலே அநந்ய சரண்யதையை வெளியிட்டுக் கிடைக்க அமையும் -என்கிற
ஸ்ரீ திருக்கண்ண மங்கை ஆண்டான் படியே
கடைத்தலை இருந்து வாழும் சோம்பரை யுகத்தி போலும் -என்னும் அர்த்தத்தை வெளியிட்டு அருளினான் –

——————

காகாஸூர சரணாகதி
ஆர்த்ராபராதனாய் உதிரக்கையனான காகம் ப்ரஹ்மாஸ்த்ர அபி மந்த்ரிதமான துரும்பாலே துரப்புண்டு
ப்ரஹ்மா முதலான ஓன்று ஏறி ஓன்று உயர்த்தார் வாசல்கள் எல்லாம் நுழைந்து –
என்னைக் காத்துக் கொள்ள வல்லார் உண்டோ -என்று கதறின இடத்தில்
இக்காக்கைக்கு ஒருவரும் இல்லையாயிற்று -அவ்வளவில்
ச பித்ரா ச பரித்யக்த ஸூரைஸ் ச சமஹர்ஷிபி -என்கிறபடியே பிரிய ஹித காரிகளான தாயும் தகப்பனும்
அவர்கள் நாட்டில் குடி இருக்கிற தேவ ஜாதிகளும் சரணாகத ரக்ஷண தர்மத்துக்கு உபதேஷ்டாக்களான மகரிஷிகளும்
தங்கள் ஏறிட்டுக் கொண்டால்
ப்ரஹ்மா ஸ்வயம்பூ வா சதுரா நநோ வா
ருத்ரஸ் த்ரி நேத்ரஸ் த்ரி புரந்தகோ வா
இந்த்ரோ மஹேந்திர ஸூர நாயகோ வா
த்ராதும் ந சக்தா யுதி ராமவத்யம் –ஸூந்தர –51-44-என்கிறபடியே
இக்காகத்துக்கு ரக்ஷை பிறவாது என்று இதனுடைய ஹிதத்தை நிரூபித்து ஸ்ரீ பெருமாள்
கைக்கொள்ளுக்கைக்கு ஈடாக இக்காகம்
எங்கும் போய்க் கரை காணாது எறி கடல் வாய் மீண்டேயும் வங்கத்தின் கூம்பேறும் மாப்பறவை -என்கிறபடியே
அநந்ய கதியாய் விழ வேண்டும் என்று பார்த்து எல்லாரும் துரத்திக் கதவை அடைத்தார்கள்
அப்போது வேறு ஒரு திக்கை நோக்கினால் ப்ரஹ்மாஸ்திரம் தொடருகிற படியையும் ஸ்ரீ பெருமாள் எழுந்து அருளின
திக்கை நோக்கின போது கொல்ல நினைவு இன்றிக்கே செருக்கடக்க நினைத்து இருக்கிற
சர்வ லோக சரண்யன் திரு உள்ளத்தை அறிந்த ப்ரஹ்மாஸ்திரம் கால் தாழ்கிற படியையும் கண்ட காகம் தப்பிப் போக
நினைவு உண்டாய் இருக்கச் செய்தேயும்
த்ரீந் லோகாந் சம்பரிக்ரம்ய தமேவ சரணம் கத -என்கிறபடியே போக்கற்று வந்து விழுந்தது
இப்படி விழுந்த இடத்தில்
ச தம் நிபதிதம் பூமவ் சரண்ய சரணாகதம்
வதார்ஹம் அபி காகுத்ஸத க்ருபயா பர்யபாலயத் -என்கிறபடியே வதார்ஹன் போக்கற்றுத் தாம் இருந்த இடத்திலே
விழுந்த மாத்திரமே சரணாகதியாகக் கொண்டு ஸ்ரீ பெருமாள் பிராணார்த்தியான இவனுக்கு பிராண பிரதானம் பண்ணி
ரஷித்தார் என்கையாலே எத்தனையேனும் தீரக் கழிய அபராதம் பண்ணினாரையும் போக்கற்று விழுந்தால்
ஸ்ரீமச் சப்தத்திலும் நாராயண சப்தத்திலும் சொல்லுகிறபடியே நித்ய அநபாயினியான ஸ்ரீ பிராட்டி சந்நிதி உண்டாகையாலும் –
பரம காருணிகத்வாதி குணங்களாலும் -ஸ்ரீ பெருமாள் ஏறிட்டுக் கொண்டு ரஷிப்பார் என்னும் பரம ரஹஸ்யத்தை வெளிட்டான் –
பிராணார்த்தியான இக்காகத்துக்கு பிராண பிரதானம் பண்ணுகையாலே பிரபத்தி பலம் சித்தம் –
துஷ் பிரக்ருதியான இக்காகத்துக்கு சிஷையாக ஒரு கண் அழிவால் அஸ்திரத்தை விலக்கினார் –

—————–

காகாஸூராதி ரக்ஷணத்தில் தண்டமும் ஆஸ்ரித ஹிதார்த்தமும் –
ஸ்ரீ பரசுராமன் அளவில் தொடுத்த அம்பை -அவன் தெளிந்து த்வந்த்வ யுத்த அபேக்ஷை தவிர்ந்த அளவிலே
அவனுக்கு மநீஷித விருத்தங்களான ஸூஹ்ருதங்களிலே ஏவினார் –
சமுத்ரத்தைக் கொடுத்து தொடுத்த அம்பை சமுத்திர அபிமான புருஷன் ச அனுதாபனாய் சரணாகதன் ஆகையால்
தவிஷுத்துக்கள் பக்கலிலே ஆஸ்ரிதருடைய பாப க்ருத்யத்தை ஏறிடும் கணக்கில்
சமுத்திர விரோதிகளான பாபிஷ்டர் பக்கலிலே ஏவினார்
காகத்தைப் பற்ற அஸ்திரத்தை பிரயோகித்த அளவிலே போக்கறுதி ஒழிய உள்ளரு பசை இல்லாத காகம்
சரணாகதமான போது இக்காகத்துக்கு அபராதம் பண்ணுகையிலே அபிசந்தி விராமம் இல்லாதபடியால் –
மற்றைக் கண் கொள்ளாமே கோல் கொண்டு வா -என்கிறபடியே இனி ஓர் அபராதத்தோடே மற்றைக் கண்ணும் போம்
என்று அஞ்சி துர் அபி சந்தியை விட்டுத் திரிகைக்காக ஒரு கண்ணை அஸ்திரத்துக்கு இலக்கு ஆக்கினார்
ஆகையால் இம்மூன்று விருத்தாந்தங்களிலும்
அஸ்திரத்துக்கு லஷ்யம் கொடுத்தபடி எல்லாம் ஆஸ்ரித ஹிதமாக என்று நிர்ணீதம்

——–

ஸ்ரீ ஸூக்ரீவ ஸ்ரீ லஷ்மண சம்வாத தாத்பர்யம் –
கார்யத்தில் அபி சந்தி உண்டாய் இருக்க போக பிரசங்கத்தாலே அந்ய பரராய்க் கடுக ஸ்ரீ பெருமாள் எழுந்து அருளி இருந்த
இடத்தில் வாராத அளவிலே ஸமயாதி லங்கனம் பண்ணினாராகப் பழி சுமந்த மஹா ராஜர் விஷயத்திலே
ஸ்ரீ இளைய பெருமாளுடைய சீற்றத்தைக் கண்ட சந் மந்திரியான ஸ்ரீ திருவடி
க்ருத அபராதஸ்ய ஹி தே நாந்யத் பஸ்யாம் யஹம் ஷமம்
அந்தரேண அஞ்சலிம் பத்த்வா லஷ்மணஸ்ய பிரசாதநாத் -என்று அவ்வசரத்திலே அபராதம் பற்றாசாக
சரணாகதராய் ப்ரசாதிக்கப் பிராப்தம் என்று ஸ்ரீ மஹா ராஜருக்கு தர்ம உபதேசம் சொல்லும் கிரமத்திலே
ஹிதம் சொல்ல ஸ்ரீ மஹாராஜரும் தெளிந்து –
யதி கிஞ்சித் அதிக்ராந்தம் விச்வாசாத் பிரணயேந வா
ப்ரேஷ் யஸ்ய ஷமிதவ்யம் மே ந கஸ்சின் ந பராத்யதி –கிஷ்கிந்தா -36-11-என்று
க்ஷமை கொண்ட பிரகாரத்தைச் சொல்லுகையாலே
ஸ்ரீ பகவத் விஷயத்தில் சாபராதர் ஆனாலும் பாகவதரை க்ஷமை கொள்ள அம்முகத்தாலே ஸ்ரீ பெருமாள் க்ஷமித்து
அருளுகையாலே இவனும் நிராபராதனாய்க் கைங்கர்ய யோக்யனாம் என்னும் இடத்தை வெளியிட்டு அருளினான்

யச்ச சோகாபி பூதஸ்ய ஸ்ருத்வா ராமஸ்ய பாஷிதம் –
மயா த்வம் புருஷாண்யுக்த தச்ச தவம் ஷந்தும் அர்ஹஸி –கிஷ்கிந்தா -36-27-என்று ஸ்ரீ இளைய பெருமாள்
தம்முடைய பாருஷ்ய வாக்யங்களுக்கு அடி சோக பரவசரான ஸ்ரீ பெருமாளுடைய சீற்றத்து அளவில் பிறந்த பாசுரங்கள்
என்று தம்முடைய அபராதத்தை சோபாதிகமாக்கி
ந ச சங்குசித பந்த்தா யேந வாலீ ஹதோ கத –என்றால் போலே மேல் எழுச்சியான ஸ்ரீ பெருமாளுடைய
பாசுரங்களுக்குக் காரணம் -காமன் செய்தான் -மன்யு செய்தான் -என்கிற கணக்கிலே சோகமே யாயிற்று –
ஸமயே திஷ்ட்ட ஸூக்ரீவ -என்கையாலே ஸ்ரீ பெருமாள் அருளிச் செய்த பாசுரங்களுக்கு -இப்படித் தாத்பர்யம் என்று காட்டி
அப்படியே சோபாதிகமான தங்கள் அபராதங்களுக்கு ஸ்ரீ மஹா ராஜரை க்ஷமை கொண்டார் என்கையாலே
சாபராதரான ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் புரிந்து அனுதாபத்தாலே க்ருத ப்ராயச்சித்தரானால் இவர்கள் விஷயத்தில்
அபராத தசையில் பண்ணின அநாத ராதிகளுக்குத் தாங்கள் எதிரே க்ஷமை கொள்ள வேண்டும்
என்னும் சாஸ்த்ரார்த்தைக் காட்டினான் –

———–

ஸ்ரீ பெருமாள் சரணாகதியின் நிஷ் பலத்வ காரணம்
இப்படி ஸ்ரீ விபீஷண வ்ருத்தாந்தத்துக்கு முன்பு சரணாகதி தர்மத்தில் இப்பிரபந்தம் நின்ற நிலை சொன்னோம்
ஸ்ரீ விபீஷண வ்ருத்தாந்தத்துக்கு பின்பு –
சமுத்திரம் ராகவோ ராஜா சரணம் கந்தும் அர்ஹதி–யுத்த -19-31-என்று தனக்கு சரணாகதி பலிக்கக் கண்ட
பரம தார்மிகனுடைய வாக்யத்தாலே அசக்தனுக்கு அபிமத சித்திக்கு சக்தனாய் ஆஸ்ரயிக்க பிராப்தம் என்னும்
இடம் சொன்னான் -அவ்விடத்தில்
சாபமாநய ஸுவ் மித்ரே சராம்ஸ் சாஸீ விஷோபமாந்
சாகரம் சோக்ஷயிஷ்யாமி பத்ப்யாம் யாந்து ப்லவங்கமா -என்று அருளிச் செய்யக் கடவ
ஸ்ரீ பெருமாள் கையம்பு மாண்டவர் இல்லாமையாலும் –
சரணமாக வரிக்கப்பட்ட ஜலாசயம் அல்ப மதியுமாய் அல்ப சக்தியுமாகையாலும்
சரணாகதி பலியாது ஒழியும் அத்தனை

——————

சாஷாத் சத்ருவையும் காக்கும் சர்வ சக்தித்வாதிகள்
ராவணன் தன்னைக் குறித்து ரிபூணாம் அபி வத்சலரான ஸ்ரீ பெருமாள்
அராஜ சமிமம் லோகம் கர்த்தாஸ்மி நிஸிதை சரை
நஸேச் சரணம் அப்யேஷி மாம் உபாதாய மைதலீம்–யுத்த –41-66- என்று அருளிச் செய்த பாசுரத்தாலே
ஸ்ரீ பெருமாளுடைய சரண்யதைக்கு உறுப்பான சர்வ சக்தித்வத்தையும் பரம காருணிகத்வத்தையும்
ஹித ப்ரவர்த்தகத்தையும் பிரகாசிப்பித்தான்

————————–

லோக ஹிதத்தில் திவ்ய தம்பதிகளின் சமாந அபிப்ராயத்வம்
இயம் சீதா மம ஸூதா ஸஹ தர்ம சரீதவ-பால -73-26-என்கிறபடியே
சரணாகத ரக்ஷண தர்மத்திலும் ஸஹ தர்ம சாரிணியான ஸ்ரீ பிராட்டியும்
மித்ர மவ்பயிகம் கர்த்தும் ராம ஸ்த்தாநம் பரீப்சதா
வதம் சா நிச்சதா கோரம் த்வய அசவ் புருஷர்ஷப
விதித சாஹி தர்மஞ்ஞ சரணாகத வத்ஸல
தேந மைத்ரீ பவது தே யதி ஜீவிதம் இச்சசி
பிரசாத யஸ்வ த்வம் ஸைநம் சரணாகத வத்சலம்
மாம் சாஸ்மை ப்ரயதோ பூத்வா நிர்யாத யிதும் அர்ஹஸி -ஸூந்தர -21-20-/22-என்று ராவணன்
பிரதிகூலனாய் இருக்கச் செய்தேயும் மாத்ருத்வ ப்ரயுக்தமான வாத்சல்ய அதி சயத்தாலே
அஸ்து தே என்னும் பிரகாரத்தாலே -அருளிச் செய்த வாக்யத்தாலே இத்தம்பதிகள் லோக ஹிதத்திலே
சமாந அபிப்பிராயர் என்னும் இடத்தைக் காட்டினான் –

—————

ஸ்ரீ பிராட்டியின் ராவண அநு சாசனத்தின் ச பலத்வம்
இப்படி -தேந மைத்ரீ பவதுதே -என்றதுவும் ராவணனுக்கு ஸிஸூ பாலனான ஜன்மாந்தரத்திலே
அந்திம ஷணத்திலுமே யாகிலும் கார்யகரம் ஆயிற்று –

——————–

த்ரிஜடையின் சரணாகதி
சரண்யா ஸஹ தர்ம சாரிணியான ஸ்ரீ பிராட்டி விஷயத்திலே தர்ஜன பர்சனாதி
ப்ரவ்ருத்தைகளான ராக்ஷஸிகளைக் குறித்து
ததலம் க்ரூர வாக்யை வ சாந்த்வமேவாபி தீயதாம்
அபியா சாம வைதேஹீம் ஏதத்தி மம ரோஸதே
பர்த்ஸிதா மபி யா சத்வம் ராக்ஷஸ்ய கிம் விவஷயா
ராகவாத்தி பயம் கோரம் ராக்ஷஸாநாம் உபஸ்திதம்
பிரணிபாத பிரசன்னா ஹி மைதிலீ ஜனகாத்மஜா
அலமேஷா பரித்ராதும் ராக்ஷஸ்யோ மஹதோ பயாத்–என்று த்ரிஜடையும் ஸ்வ மதம் சொன்ன படியைப் பேசினான்
ஸ்ரீ பிராட்டியும் அவர்கள் இசைவு இன்றிக்கே இருக்க சத்துவ ப்ரக்ருதியான த்ரிஜடையோடு அவர்களுக்கு உண்டான
துவக்கத்தாலே வாத்சல்ய பரவசையாய் அருளிச் செய்த வார்த்தையை
ஸ்ரீ வானர வீரர்களுக்கு அநு பாஷித்துக் காட்டுகிற ஸ்ரீ திருவடி
அலமேஷா பரித்ராதும் ராகவாத் ராக்ஷஸீ கணம் -என்று த்ரிஜடை வாக்கியத்தை முடித்து
ததஸ் சா ஹ்ரீமதீ பாலா பர்த்துர் விஜய ஹர்ஷிதா
அவோ சத்யதி தத் தத்யம் பவேயம் சரணம் ஹி வ –என்று ஸ்ரீ பிராட்டி அருளிச் செய்த
ரஷா பர ஸ்வீ கார வாக்யத்தை அநு வதித்துக் காட்டினான்

பின்பு சாபரதைகளான ராக்ஷஸிகளைப் பற்ற ஸ்ரீ ராம தூதன் சீறின விடத்து
பாபாநாம் வா ஸூபாநாம் வா வாதார்ஹாணாம் ப்லவங்கம
கார்யம் கருண மார்யேண ந கச்சின் நா பராத்யதி –இத்யாதிகளாலே அவன் சீற்றத்தை ஆற்றி
ஸ்ரீ பிராட்டி ராக்ஷஸிகளைத் தான் ஏறிட்டுக் கொண்டு ரஷித்த படி சொன்னான் —
இவ்விருத்தாந்தத்தை அனுசந்தித்த ஸ்ரீ பட்டர் ஸ்ரீ ராம கோஷ்டிக்கும் ஆகாத நமக்கு ஸ்ரீ பிராட்டியுடைய
க்ஷமை ஒழியத் தஞ்சம் இல்லை என்னும் இடத்தை –
மாதர் மைதிலி ராஷசீஸ் த்வயி ததை வார்த்ராபராதாஸ் த்வயா
ரஷந்த்யா பவநாத் மஜாத் லகுதரா ராமஸ்ய கோஷ்ட்டீ க்ருதா
காகம் தம் ச விபீஷணம் சரணம் இத்யுக்தி ஷமவ் ரஷத
சாந ஸாந்த்ர மஹா காஸ் ஸூக யது ஷாந்திஸ் தவா கஸ்மிகீ –ஸ்ரீ குணரத்னகோசம் -50–
என்று அருளிச் செய்தார் –

இப்படி ஆறு காண்டங்களிலும் சரணாகதி தர்மமே அஞ்சுரு வாரியாகக் கோக்கப் பட்டது –

————

ஸ்ரீ நாராயண தர்மம் —
உத்தர ஸ்ரீ ராமாயணத்திலும் ராவணன் பாட்டன்மார் காலத்தில் ஸ்ரீ விஷ்ணு அவதாரஸ்த்தனான சர்வேஸ்வரன்
சரணாகதரான தேவர்களை ரக்ஷிப்பதற்காகத் திரு உள்ளம் பற்றி -ராஷசஸரோடு பொருத அளவிலே –
பூசலில் கெட்டு பராங்முகராய் லங்கையைக் குறித்து பலாயனம் பண்ணுகிற ராக்ஷஸரைத் பின் தொடர்ந்து
சார்ங்கம் உதைத்த சர மழைகளாலே கொன்று சூறையாடக் கண்ட மால்யவான் புரிந்து –
நாராயண ந ஜாநீஷே ஷாத்த்ரம் தர்மம் ஸநாதனம்
அயுத்த மநஸோ பக்நாந் அஸ்மாந் ஹம்ஸி யதேதர–உத்தர -8-3- என்று
ஓடிப்போகிற எங்களைக் கொல்லுகை ஷத்ரிய தர்ம விருத்தம் அன்றோ -தர்மம் அறியாதார் செய்யுமத்தை
தர்மஞ்ஞனான நீ செய்யா நிற்கிறது என் -என்று ஆற்றாமையால் முறையிட
சர்வேஸ்வரன் -நாம் ஷத்ரியராகில் அன்றோ ஷத்ரியம் அனுஷ்டிப்பது -நம்மை நாராயணன் என்று நீ சொன்னபடியே
நாம் நியந்த்ருத்வாதிகளாலே சர்வ விலக்ஷணர் ஆகையால் நாராயண தர்மமான
சரணாகத ரக்ஷணம் அனுஷ்டிக்கிறோம் என்று அபிப்ராயம் கொண்டு
யுஷ்மத்தோ பய பீதா நாம் தேவா நாம் ஹி வை மயா பயம்
ராக்ஷஸோத் சாதனம் தத்தம் ததே ததனு பால்யதே
பிராணைரபி பிரியம் கார்யம் தேவா நாம் ஹி சதா மயா
ஸோஹம் வோ நிஹ நிஷ்யாமி ரஸாதல கதா நபி –உத்தர -8-7-/8-என்று
நாம் தேவர்களுக்குப் பண்ணின அபய பிரதானத்தாலே பசுக்களுக்காகப் புலிகளைத் தொடர்ந்து கொல்லும் கணக்கிலே
உங்களைக் கொல்லுகிறோம்-என்று அருளிச் செய்த பாசுரத்தாலே மற்றுமுள்ள ஷத்ரிய தர்மாதிகளிலும் காட்டில்
சரணாகத ரக்ஷண தர்மமே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு அநு பால நீயம் என்னும் இடத்தை ஸ்தாபித்தான் –

————-

வாலி வத சமர்த்தனம்
வாலியுடைய சோத்யத்திற்கும் இவ்வுத்தரத்தையே திரு உள்ளம் பற்றி
ஸூஷ்ம பரம துர் ஜ்ஜேய சதாம் தர்ம பிலவங்கம்–கிஷ்கிந்தா -18-15-என்று கம்பீரமாக ஸ்ரீ பெருமாள் அருளிச் செய்தார்
முன்பு சாபராதரான ஸ்ரீ மஹா ராஜர் அநு தப்தராய் சரணாகதராக அவரை நீ நலிந்தாயாகையால்
நீ தண்ட்யனாகையாலும்-சரணாகதாரன ஸ்ரீ மஹா ராஜரை ரஷிக்கை நமக்குத் பரமாகையாலும்
உன்னை நிராகரித்தோம் என்று தாத்பர்யம்

————-

விஷய வாசமும் ரக்ஷண காரணமாகும் படி
இப்பிரபந்தம் தலைக்காட்டுகிற இடத்திலும் உபாய அநதிகாரிகளான ஸ்த்தாவரங்களையும் கூட
விஷயே தே மஹா ராஜ ராம வ்யஸன கர்சிதா
அபி வ்ருஷா பரிம்லாநா ச புஷ்பாங்குர கோரகா–அயோத்யா -59-8-என்னும்படி
உண்டான விஷய வாசத்தையும் -அவஸ்த்தா விசேஷத்தையும் பற்றாசாக ரஷித்த படி பரக்கப் பேசப்பட்டது –

————–

ஸ்ரீ ராமாயணத்தின் சரணாகதி வேதத்வம்
உபக்ரம உபஸம்ஹார அவப்யாஸோ அபூர்வதா பலம்
அர்த்த வாத உபபத்தீ ச லிங்கம் தாத்பர்ய நிர்ணய –என்கிற
தாத்பர்ய லிங்கங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக உடையதாய் ஸ்ரீ வால்மீகி பகவானாலே த்ருஷ்டமாய்
இருபத்தொரு சரணாகதி வேதம்
இதில் இவ் வபய பிரதான பிரகரணம் சர்வ ரஹஸ்ய சாரங்களையும் திரள வெளியிட்ட உபநிஷத் பாகம்

—————————–

சரணாகதி தாத்பர்ய பஞ்சகம் என்னும் மூன்றாம் அதிகாரம் முற்றிற்று –

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ சார சாரம் – ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அதிகாரம் —

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அதிகாரம்

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக க்ருத்யம் -சர்வ தர்ம சப்தார்த்தம் -பரித்யஜ்ய சப்தார்த்தம் –
மாம் ஏகம் சப்தார்த்தம்-மாம் சப்தார்த்தம்-ஏகம் சப்தார்த்தம்
சரணம் வ்ரஜ சப்தார்த்தம்–நிர்ஹேதுக கிருபா ரக்ஷண பிரகாரம் -பராதீன கர்த்ருத்வ பிரகாரம் -சரண்ய க்ருத்யம்
அஹம் சப்தார்த்தம்–த்வா சப்தார்த்தம்-சர்வ பாபேப்ய சப்தார்த்தம்-மோக்ஷயிஷ்யாமி சப்தார்த்தம்-
சர்வ பாப நிவ்ருத்தி பிரகாரம் -மாஸூச சப்தார்த்தம்-சரம ஸ்லோகத்தின் திரண்ட பொருள் –
ப்ரபத்தியின் சர்வ பல சாதனத்வம் –
ரஹஸ்ய த்ரயார்த்த ஞான பிரயோஜனம்

ஒண்டொடியாள் திருமகளும் தானுமாகி
ஒரு நினைவால் ஈன்ற உயிர் எல்லாம் உய்ய
வண்டுவரை நகர் வாழ வசு தேவர்க்காய்
மன்னவர்க்குத் தேர் பாகனாகி நின்ற
தண்டுளவ மலர் மார்பன் தானே சொன்ன
தனித் தருமம் தான் எமக்காய் தன்னை என்றும்
கண்டு களித்து அடி சூட விலக்காய் நின்ற
கண் புதையல் விளையாட்டைக் கழிக்கின்றானே

தனித் தருமம் -அத்விதீயமான சித்த உபாயம்
கண் புதையல் விளையாட்டை -கண்ணாம் பூச்சி விளையாட்டை

———–

சரம ஸ்லோக கிருத்யம்
ஏஷ நாராயண ஸ்ரீ மான் ஷீரார்ணவ நிகேதந
நாக பர்யங்கம் உத்ஸ்ருஜ்ய ஹ்யாகதோ மதுராம் புரீம் –இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்ரீ யபதியான சர்வேஸ்வரன் சாது பரித்ராணாதிகளுக்காக வந்து அவதரித்து அருளி –
ஸூலபனாய் -சரணாகதரான பாண்டவர்களுக்கு இன்னார் தூதன் என நின்று அர்ஜுனனை ரதியாக்கித் தான் சாரதியாய் –
அவனுக்கு விதேயனாய் நின்ற அளவிலே -தன்னை நிமித்தமாகக் கொண்டு தன் பிரதிபக்ஷங்களை
சர்வேஸ்வரன் நிரசிக்க நிற்கிற நிலையைக் கண்ட அர்ஜுனன்
பந்து விநாச நிச்சயத்தாலும் -அஸ்த்தாந ஸ்நே ஹாதிகளாலும் கலங்கி தர்ம புபுத்சையாலே சரணாகத்தானாய்
யச் ஸ்ரேய-ஸ்யாத நிச்சிதம் ப்ரூஹி தந் மே –ஸ்ரீ கீதை -2-7-என்று விண்ணப்பம் செய்ய
இவனுடைய சோக நிவ்ருத்திக்காக தேஹாதி விலக்ஷணமாய் பரசேஷதைக ரசமான நித்யாத்ம ஸ்வரூபத்தை அருளிச் செய்து –
ஸ்வரூபம் தெளிந்தவனுக்குத் தர்மங்களில் பிரதானமான நிவ்ருத்தி தர்மங்களையும் உபதேசிக்கத் தொடங்கி –
பரம புருஷார்த்தத்துக்குப் பரம்பரையாய் -காரணங்களான-கர்மா யோக ஞான யோகங்களையும் –
சாஷாத் உபாயமான பக்தி யோகத்தையும் ச பரிகரமாக உபதேசித்து

மந் மநா பவ -18-65-என்கிற ஸ்லோகத்தால் என்று நிகமித்து நின்ற அளவிலே முன்பு
தைவீ சம்பத விமோஷாய நிபந்தாயா ஸூரீ மதா-16-5–என்று தைவாஸூரா விபாகம் சொன்ன அளவிலே
தானே அர்ஜுனனுடைய சோகத்தைக் கண்டு
மா ஸூச சம்பதம் தைவீ மபிஜா தோசி பாண்டவ -16-5–என்று தேற்றினால் போலே –
இப்போதும் பரம புருஷார்த்தத்தைக் கடுகப் பெறுகையில் த்வரை உண்டே யாகிலும்
ச பரிகரமாய் துஷ் கரமாய் அநேக அந்தராய சம்பாவனை உடைத்தாய் –
சாவதானர்க்கும் சிரகாலம் ஸாத்யமான பக்தி யோகம் அல்ப ஞான சக்தியாய் அல்ப கால வர்த்தியான தனக்குக்
கடுக தலைக் காட்டாது என்று அறிகையாலும்-
ஸூகர உபாயாந்தரத்தை அறியாமையாலும் -நிரதிசய சோகா விஷ்டனான அர்ஜுனனை வ்யாஜமாகக் கொண்டு
கீதா உபநிஷத் ஆச்சார்யன் தன் பரம கிருபையாலே சாங்கமாய்- ஸூ கரமாய் -ஸக்ருத் கர்த்தவ்யமாய் -சர்வாதிகாரமாய் –
சகல பல ஸாதனமாய் -ஆஸூ காரியாய் -பிரதிபந்த அநர்ஹமாய் -ப்ரஹ்மாஸ்த்ர துல்யமான –
ரஹஸ்ய உபாயத்தைச் சரம ஸ்லோகத்தாலே -சகல லோக ரஷார்த்தமாக -அருளிச் செய்து
இவனை வீத சோகனாக்குகிறான் –

பக்த்யா பரமயா வா அபி
சரணம் த்வாம் ப்ரபந்நாயே–இத்யாதிகளிலே
ப்ரபத்தியும் பக்தி போலே ப்ராப்த விரோதிகளைக் கழிக்க வற்று என்னும் இடம் சித்தம் –
இவ்விகல்பம் ச கிஞ்சனன் அகிஞ்சனன் -என்றாதல் -விளம்ப ஷமன் விளம்ப அக்ஷமன் என்றாதல் –
அதிகாரி விசேஷத்தைப் பற்றி இருக்கிறது –
விஸ்வா சாதி தாரதம்யத்தாலே அதிகாரி பேதம் சொல்லுவாருக்கு இது வியவஸ்த்தித விஷயமாம் –
ஆனபின்பு சிலர் துல்ய விகல்பம் என்றதற்கும் உபாய ஸ்வரூபம் லகுவே யாகிலும்
பலத்தில் குறையில்லை என்கையில் தாத்பர்யம் –

நரஸ்ய புத்தி தவ்ர் பல்யாத் உபாயாந்தரம் இஷ்யதே –என்கிற இடத்தில்
துர்ப்பல புத்தியானவனை பக்தி யோகத்துக்கு அதிகாரி என்கிறபடி அன்று –
அகிஞ்சனனாய் இருக்கச் செய்தே ஸ்வ தந்த்ர பிரபத்தியில் விஸ் வாச மாந்த்யத்தாலே-
பாலன் சந்திரனைப் பிடிக்கக் கை நீட்டுமா போலே தனக்கு எட்டாத நிலத்தில் ஏற ஆசைப்படுமவனை உபலம்பித்த படி
இங்கன் அல்லாத போது அநேக ஸாஸ்த்ரங்களுக்கும்-க்ருத்ஸ்ன வித்துக்களாய் -ஸ்வ தந்த்ர ப்ரபத்திக்கும்
உபதேஷ்டாக்களாய்-பக்தி யோக நிஷ்டராய்ப் போருகிற பரம யோகிகளுடைய நிலைக்கும் விருத்தமாம்-
ஆகையால் மஹா விஸ்வாசமுடையவன் -ஆகிஞ்சான்யாதி உக்தனாய்க் கொண்டு ப்ரபத்திக்கு அதிகாரி ஆகிறான்
இவனுக்குத் திருமந்த்ரத்திலும் த்வயத்திலும் பிரகாசித்த உபாய விசேஷம் இங்கே விதிக்கப் படுகிறது
இதில் மாம் -ஏகம் -சரணம் -அஹம் -மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற பதங்களில் பிரதானமான
சித்த உபாயமும் ப்ரகாசிதம் ஆயிற்று –

—————-

சர்வ தர்ம -சப் தார்த்தம்
தர்மம் ஆவது -ஸாஸ்த்ர ஸித்தமான -அபிமத சாதனம்
அதிகாரி விசேஷத்தில் மோக்ஷத்திற்கு சாதனாந்தரத்தை விதிக்கிற இடத்திலே தியாக விஷயமாகச் சொல்லுகிற
தர்மம் கீழ்ச் சொன்ன பக்தி யோகம் –
அதில் ஸத்வித்யாதி விபாகத்தாலே பஹு வசனம்
சர்வ சப்தம் அவை எல்லாவற்றையும் என்கிறது
பரிகரங்களையும் கூட காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –

———

பரித்யஜ்ய -சப் தார்த்தம்
பரித்யஜ்ய என்கிற இது அகிஞ்சனான தன் நிலையைத் தெளிகையாலும்-
பலத்தில் தீவ்ர சங்கத்தாலும்-அதிசயித சோகனான இவனுடைய அதிகாரம் தோன்ற தியாகத்தை அனுவதிக்கிறது –
இங்கு பரி -என்கிற உப சர்க்கம் -சர்வ காலத்திலும் சர்வ பிரகாரத்தாலும் யோக்யதை இல்லை என்று பிறந்த
நைராஸ்ய அதிசயத்தைக் காட்டுகிறது –
த்ரீந் லோகாந் சமபரிக்ரம்ய–ஸூந்தர -38-33–
அநித்தியம் அஸூகம் லோகம் இமாம் ப்ராப்ய -ஸ்ரீ கீதை -9-33–இத்யாதிகளில் போலே
பரித்யஜ்ய என்கிறது அங்க விதியாக வேண்டுவது இல்லை –

சர்வ தர்ம ஸ்வரூப தியாக விதி பக்ஷம் ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி சதாசார விருத்தம்
உத்தர க்ருத்ய பரம் அன்றிக்கே உபாயத்தை விதிக்கிற இவ்வாக்கியத்திலே தர்மங்களில் புத்தி விசேஷ தியாகத்தை
விதிக்கிறது என்னும் பக்ஷத்தில் சாத்விக தியாக விசிஷ்டங்களான சர்வ தர்மங்களும் பிரபதிக்கு அங்கங்கள் என்று பலிக்கும் –
ஆன பின்பு ப்ரபத்திக்கு அங்கமாக அடைத்த ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகளை ஒழிய
வேரு ஒரு தர்மத்தாலும் இதற்கு அபேக்ஷை இல்லாமையாலும்
ப்ரஹ்மாஸ்த்ர நியாயத்தாலே வேரு ஒன்றைப் பொறாத சுணை யுடைமையிலும் இத் தியாக விதிக்குத் தாத்பர்யமாகவுமாம் –
தனக்கு அடைத்த தர்மங்களில் தனக்கு ஸக்யமான வற்றையும் பிரபத்திக்காக அனுஷ்டிக்கையைத் தவிர்ந்து என்றதாயிற்று

ஸநத்குமார சம்ஹிதையில் கர்ம யோகாதிகளை பிரபத்தி சா பக்திக்கு அபேக்ஷகங்கள் என்று சொல்லி –
பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பரா பேஷா ந வித்யதே
சாஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் சர்வ காம பல பிரதா
ஸக்ருத் உச்சாரிதா யேந தஸ்ய சம்சார நாசி நீ
ராக்ஷசா நாம விஸ் ரம்பாத் ஆஞ்ஜநேயஸ்ய பந்தநா
யதாவி களிதா சத்ய த்வ மோகாஹ்ய ஸ்த்ர பந்தநா
ததா பும்ஸாம் அவிஸ் ரம்பாத் பிரபத்தி பர்ஸ்யுதா பவேத்
தஸ்மாத் விஸ்ரம்ப யுக்தா நாம முக்திம் தாஸ்யதி சாசிராத்

பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பரா பேஷா ந வித்யதே -பிரபத்திக்கு மற்று ஒன்றை எதிர்பார்த்து இருப்பது ஓர் இடத்திலும் இல்லை
சாஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் சர்வ காம பல பிரதா -அதுவோ எல்லா இடத்திலும் எல்லாருக்கும் எல்லா பலத்தையும் கொடுக்கக் கூடியது
ஸக்ருத் உச்சாரிதா யேந தஸ்ய சம்சார நாசி நீ -எவனால் ஒரு தடவை உச்சரிக்கப் பட்டதோ அவனுடைய சம்சாரத்தை நாசம் செய்து கொடுக்கும்
ராக்ஷசா நாம விஸ் ரம்பாத் ஆஞ்ஜநேயஸ்ய பந்தநா ததா பும்ஸாம் அவிஸ் ரம்பாத் பிரபத்தி பர்ஸ்யுதா பவேத்
யதாவி களிதா சத்ய த்வ மோகாஹ்ய ஸ்த்ர பந்தநா -ராக்ஷஸர்களுடைய நம்பிக்கை இல்லாமல் திருவடி ப்ரஹ்மாஸ்த்ர பந்தம்
அப்பொழுதே கட்டு அவிழ்ந்ததோ -அதே போலே பிரபத்தி செய்தவன் விசுவாசம் இல்லாமல் சரணாகதியும் நழுவியதாய் விடுமே
தஸ்மாத் விஸ்ரம்ப யுக்தா நாம முக்திம் தாஸ்யதி சாசிராத் -ஆகையால் நம்பிக்கை இழக்காமல் உள்ளவர்களுக்கு
சீக்கிரம் மோக்ஷத்தைப் பெற்றுக் கொடுக்கும் -என்று சொல்லப்பட்டது

விஸிஷ்ட விதி என்றவர்களுக்கும் இந் நைரபேஷ்ய விஸிஷ்ட விதியிலே தாத்பர்யம் –
இப்படி யானால் ஸ்வ தந்த்ர சாதனத்தாலே தத் காலத்திலும் தனக்கு அடைத்த நிலை குலைய வேண்டா
இந்த யோஜனையில் -சர்வ தர்மான் -என்கிற சப்தம் தம் தம் ஜாதியாதிகளால் அடைப்புண்ட
தர்மங்கள் எல்லாவற்றையும் சொல்லுகிறது –
இப்படி இங்கே நைரபேஷ்யம் விவஷிதமானால்-மாஸூச -என்கிற இதன் சாமர்த்தியத்தால் அதிகாரி விசேஷம் ஸித்திக்கும்
தியாக அனுவாத பக்ஷத்தில் ஏக சப்தத்தில் நைரபேஷ்யம் விவஷிதமாம் –

பல ஓவ்ஷதங்களையும் விட்டு சர்வ வியாதி சமனமான இந்த சித்த ஓவ்ஷதம் ஒன்றையுமே சேவி என்னும் கட்டளையிலே
யோஜனை யானால் அவ்வோ பல சாதனங்களினுடைய பஹுத் வத்தையும் -அவற்றினுடைய கார்த்ஸ்ந்யத்தையும் –
சர்வ தர்மான் -என்கிற சப்தம் காட்டுகிறது -அப்படியானால் இங்கு மோக்ஷ சாதந விசேஷ உபதேசத்தில் தாத்பர்யம்-
அசக்தனாய் சோகியா நிற்கச் செய்தே துராசையால் துஷ் கரங்களைத் துவக்கி நிற்குமவனைக் குறித்து
துராசையை விடாய் என்றாதல்
அசக்யத்தில் பிரவ்ருத்தியை விடாய் என்றாதல் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
லஜ்ஜா புரஸ்சர தியாகம் சொன்னவர்களும் இதுவே தாத்பர்யம் –

—————-

மாம் ஏகம் -சப் தார்த்தம்
இப்படி அஸக்யங்களிலும் அந பேஷிதங்களிலும் கை வாங்கி நின்றவனுக்கு
கைம்முதலாய் சநாதன தர்மமான தன்னை -மாம் ஏகம் -என்கிறான்
பர ஸ்வீ கர்த்தாவைக் காட்டுகிற இப்பதங்களில் தர்ம ஸ்வரூப மாத்ரத்தை விவஷிக்கை உசிதம் அல்லாமையாலே
ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்களோடே கூட -அகலகில்லேன் இத்யாதிகளில் படியே
ஆஸ்ரயணீயத்தைக்கு உறுப்பான ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தாதி விசேஷணங்களும் இங்கே அநுசந்தேயங்கள்
சர்வ குண ஆஸ்ரய விஷயங்களான மாம் அஹம் என்கிற பதங்களுக்கு அடைவே
ஸுலப்யத்திலும் ஸ்வ தந்த்ரத்திலும் பிரதாந்யேன நோக்கு –
இவை ஒன்றை ஒன்றை விட்டால் அநுப ஜீவ்யங்களாம்

மாம் -சப் தார்த்தம்
இதில் மாம் என்கிற பதத்தாலே-விசேஷித்து சர்வ லோக ஹித அர்த்தமாக அவதீர்ணனாய் -சர்வ ஸூல பனாய் –
என்றோ இவர்கள் நம்மை அபேக்ஷிப்பது என்று ரக்ஷணத்தில் அவசர பிரதீஷனாய்த் தன் வைபவம் கண்டு வெருவாதபடி
தன்னைத் தாழ விட்டு உபாய தசையிலும் போக்யனாம் படியான மாதுர்யத்தை உடையனாய் –
ஆஸ்ரித விஷலிஷ அஸஹிஷ்ணு தையாலே ஸூ ப்ரவேசனாய் -அவதீரித ஸ்வ பர தாரதம்ய மான ஆர்ஜவத்தாலே
நெறி எல்லாம் எடுத்து உரைத்த -என்னும்படி தத்துவ ஹித உபதேசங்களில் தத் பரனாய் தன்னை ஆஸ்ரயிக்கை
பரிபூர்ணனான தனக்கு சர்வ ஸ்வ தானமாய்க் கொண்டு அவர்களை உதாரராக்கி ச விபூதிகனான தன்னை வழங்க ஒருப்பட்டு
நிற்கிற வள்ளல் மணி வண்ணனான தன் நிலையைக் காட்டுகிறான் –

சரண்ய குணங்களில் –
சர்வ ஸ்வாமித்வ -ஸர்வஞ்ஞத்வ -சர்வ சக்தித்வாதிகள் நிக்ரஹ அனுக்ரஹ சாதாரணங்கள் –
காருண்யமும் தத் அநு பந்திகளான வாத்சல்யாதிகளும் அனுக்ரஹத்துக்கு ஏகாந்தங்கள்
ஆகையால் ஆழ்வார்களும் ஆச்சார்யர்களும் காருண்ய ஏகாந்திகளாய்ப் போந்தார்கள்

ஏக -சப் தார்த்தம்
ஏக சப்தம் -மாம் ஏகமேவ சரணம்
உபாயம் வ்ருணு லஷ்மீசம் தம் உபேயம் விசிந்த்ய -இத்யாதிகளிலும்
ஸ்ரீ த்வயத்திலும் சொல்லுகிறபடியே ப்ராப்ய ப்ராபகங்கள் ஒன்றேயாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது
பிரபத்த்வயனோடு ஓக்கக் கர்த்தாவான தனக்கும் கிரியைக்கும் சன்னிதானம் உண்டாகையாலே
ரக்ஷணீயனான தன்னையும் தன் கிரியையும் ரக்ஷகனைப் போலே பிரதான ஹேதுவாக நினையாமைக்காகத்
தன் பக்கலிலே நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானத்தையும் தன் கிரியையில் பிரதான உபாயத்வ புத்தியையும்
இங்கே கழிக்கிறது என்னவுமாம் –
உன்னால் வரும் நன்மையையும் விடு -என்றவர்களுக்கும் இதுவே தாத்பர்யம் –
இது விடுகை தன்னிலும் ஒக்கும்
ஏக சப்தம் உபாய த்விதத்தை கழிக்கிறது ஆகையால் பிரபத்திக்கு உபாயத்வம் இல்லை என்றவர்களுக்கும் –
இது பராதீனமுமாய் பர பிரசாத மாத்ரமுமாய் இருக்கும் -அவ்யவஹிதமான பிரதான காரணம்
இவ்வியாஜ உபசாந்த காலுஷ்யனான ஸத்யஸங்கல்பன் என்கையில் தாத்பர்யம்

சர்வ தர்மங்களாலும் வரும் சர்வ பாப நிவ்ருத்தியையும் இப்பிரபத்தி வசீக்ருதனான நான் ஒருவனுமே
பண்ணுவேன் என்கையாலே தாத்பர்யமாகவுமாம் -இது
யத்யேந காம காமேந –இத்யாதிகளுக்கும் பொருந்தும்
ய ஸூ துஷ்கரேண யேந யேந இஷ்ட ஹேது நா என சோதேத் ச ச தஸ்ய அஹமேவேதி நாநே –ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக ஸங்க்ரஹம் –
ஸ்ரீ கீதா பாஷ்ய தாத்பர்ய சந்திரிகை -என்கிற ஸ்லோகத்தை இங்கே படிப்பது –

ஏக சப்தம் சித்த உபாய த்வித்வத்தைக் கழிக்கிறது என்ற போதும் உபையுக்த விசேஷணங்களைக் கழிக்க ஒண்ணாது –
இவற்றால் உபேய த்வித்வம் வாராதாப் போலே உபாய தவித்வமும் வாராது –
தர்மி மாத்திரமே உபாயம் என்றால் சர்வ விரோதமும் வரும் –
பர ந்யாஸம் பண்ணின விஷயத்தில் சரண்யனுடைய நைரபேஷ்யத்தை -ஏக -சப்தம் காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –
அப்போதும் பூர்வ க்ருத பர நியாசத்தாலும் -விசேஷணங்களைக் கழிக்க ஒண்ணாத பிராமண சித்த
ஸ்வ குணாதிகளாலும் நைரபேஷ்யம் சொல்ல ஒண்ணாது –
மற்றும் உசிதமான அர்த்தங்களைக் கண்டு கொள்வது –

———–

சரணம் வ்ரஜ சப்தார்த்தம்
இப்படி சித்த உபாயமான தன்னைக் காட்டி -சரணம் வ்ரஜ -என்று தனக்கு வசீகரணமான ஸாத்ய உபாயத்தை விதிக்கிறான் –
வ்ரஜ -சப்தார்த்தம்
கத்யர்த்தமான -வ்ரஜ -என்கிற தாது புத்த்யர்த்தமாய் அத்யவசாய முகத்தால் ஸக்ருத் கர்தவ்ய சங்க பர ந்யாசத்தைக் காட்டுகிறது

சரணம் சப்தார்த்தம்
சரண சப் தத்திற்கும் கிரியா பதத்திற்கும் விவஷிதங்களை ஸ்ரீ த்வயத்தில் சொன்ன பிரகாரத்தில் இங்கும் அனுசந்திப்பது –
அங்கு ஸ்வ அனுஷ்டானம் சொல்லுகிறது ஆகையால் உத்தமனாயிற்று
இங்கு அபிமுகனைக் குறித்து விதிக்கிறது ஆகையால் மத்யமானாகிறது
இது விதி என்னும் இடம் ஸ்வாரஸ் யாதிகளாலும் இத்தை பிரபஞ்சிக்கிற சாஸ்த்ரங்களாலும் சித்தம் –

இப்படி விதேயமான பிரபதனத்தைச் சிலர் அதிகாரி விசேஷணம் -சம்பந்த ஞான மாத்ரம் -சித்த உபாய பிரபத்தி மாத்ரம் –
அநி வாரண மாத்ரம் -அனுமதி மாத்ரம் -அசித் வ்யாவ்ருத்தி மாத்ரம் -சைதன்ய கிருத்யம் சித்த சமாதானம் -என்றால் போலே
சொல்லுமதுவும் இவ்விதிக்கும் இத்தை விஸ்தரிக்கிற ஸாஸ்த்ரங்களுக்கும் -இவற்றுக்குச் சேர்ந்த உபபத்திகளுக்கும் –
ஸ்ரீ பாஷ்ய ஸ்ரீ கத்யாதிகளுக்கும் -நிபுண சம்பிரதாயங்களுக்கும் அனுகுணமாக வேண்டுகையாலே
நானே நாநா வித நரகம் புகும் பாவம் செய்தேன் -என்று நிற்கிற நம்மை ஈஸ்வரன் ரஷிக்கிற இடத்தில்
வந்து அடைந்தேன் -என்று நாம் பண்ணுகிற அல்பமான வசீகரண யத்னம்
அதுவும் அவனது இன்னருளே –
இசைவித்து என்னை -இத்யாதிகளில் படியே அவன் தானே காட்டி ப்ரவர்த்தப்பித்த தொரு வியாஜ்ம் மாத்ரம் அன்றோ
என்று சித்த உபாய பிரதானய அனுசந்தானத்தில் அவர்களுக்குத் தாத்பர்யம் –
தன் ரக்ஷணத்துக்காகத் தான் ப்ரவர்த்திக்கும் போதும் தான் நினைத்த படி நடத்த பிராப்தி இல்லை –
தானே வ்யாபரிக்கைக்கு சக்தியும் இல்லை –
பர அபிமத உபாயத்தில் பர பிரேரிதனாய்க் கொண்டு ப்ரவர்த்திக்கிறேன் என்று இவ்வளவே அனுசந்தேயம்

ஸ்வ ப்ரயோஜன அர்த்தமாக ஸ்வ யத்னம் ஒன்றும் ஆகாது என்னில் -ஸ்வ வசனத்திற்கும்
ஸ்வ யத்ன நிவ்ருத்தி தனக்கும் பிரபத்யாதி விதிக்கும் தனக்கு ப்ரீதி பிரயோஜனமாய்க் கொண்டு
தான் பண்ணும் கைங்கர்யத்துக்கும் தேஹ ரக்ஷணாதி வியாபாரத்துக்கு விரோதம் வரும் –
ஆகையால் அஸக்யமாய் பர ந்யாஸம் பண்ணின விஷயத்திலும் மோக்ஷ வருத்தங்களான காம்யங்களிலும்
அநாபத் தசையில் புத்தி பூர்வ நிஷித்தங்களிலும் வ்ருதாகால ஷேப ஹேதுக்களிலும் ஸ்வ யத்னம் தவிருகையே உள்ளது –
பகவத் ப்ரவ்ருத்தி விரோதி ஸ்வ ப்ரவ்ருத்தியை விடுகையே பிரபத்தி -என்றவர்களுக்கும் இவ்வளவே விவஷிதம் –
ஸக்ய விஷயத்திலும் பர ந்யாஸம் லோகத்தில் கண்டோம் ஆகிலும் இது
ந ஸாத்யம் சாதனாந்தரை
அநந்ய சாத்யே ஸ்வீ பீஷ்டே –இத்யாதிகளில் சொன்ன பிரபத்தி சாஸ்திரம் அன்று –
சர்வத்திலும் அகிஞ்சனனாய் சர்வ பர ந்யாஸம் பண்ணுகை மனஸ் ஒழிந்த சர்வ கரணங்களும்
விதேயம் அல்லாத காலம் பெறில் கூடும்
விளம்ப அக்ஷமனாய் பிரபத்தி பண்ணுகிறவனும் கடுக அபிமதம் பெறுகைக்குக் கைம்முதல்
இல்லாதவன் ஆகையால் -இங்கும் -அநந்ய சாத்யே -என்கிற அர்த்தம் கிடைக்கிறது

நிர்ஹேதுக கிருபா ரக்ஷண பிரகாரம்
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி நிர்ஹேதுக கிருபையால் ரஷியா நிற்க –வ்ரஜ -என்ற ஒன்றை விதிக்க வேண்டுமோ -என்னில்
நிர்ஹேதுக கிருபை ஒரு வ்யாஜத்தை முன்னிட்டே -ரஷிக்கும் என்னும் இடம் ஸாஸ்த்ர சித்தம் –
குண சம்பந்தங்களே ஈஸ்வரன் ரஷிக்கைக்கு காரணம் என்றவர்களுக்கு
பிரபத்தி ரூப வ்யாஜம் ஸ்வரூப உத்பத்தியிலும் பர சா பேஷமாய் -லகுவாய் -அப்ரதானமாய் நிற்கிற நிலையிலும் –
குண சம்பந்தங்களினுடைய ப்ராதான்யத்திலும் தாத்பர்யம் –

இங்கன் அல்லாத போது யாதிருச்சா ஸூஹ்ருதாதிகளும் த்வய ஸ்ரவண ஸ்வரூப சிஷாதிகளும் –
முமுஷுக்களுக்கு அபேக்ஷிதங்கள் என்று நடத்துகிற உபதேசாதிகளுக்கும் விருத்தமாம் –
ஆகையால் இப்பரம்பரை எல்லாத்துக்கும் ஸ்வ தந்த்ர சேஷியினுடைய சஹஜ காருண்யமே சாதாரணமான
பிரதான காரணம் என்று இவ்வளவே அனுசந்தேயம் –
அல்லாத போது அதி பிரசங்கம் வரும் -ஸ்வா தந்தர்யமே நியாமாகம் என்னில்
வைஷம்யாதி தோஷங்களும் சர்வ ஸாஸ்த்ர வ்யாகுலதையும் வந்து
அத்ருஷ்டேஸ் வராதிகளும் அழியும்படியாம் –

ஓர் எண் தானும் இன்றியே வந்து இயலுமாறு -என்றதுவும்
அப்போது ஒரு நினைவு இன்றிக்கே இருக்க வந்து என்கிறதாம் அத்தனை –
முன்பு இதற்கு ஒரு விசேஷ காரணம் இல்லை என்றபடி அன்று
வெறிதே அருள் செய்வார் –என்றதுவும் செய்வார்கட்க்கு -என்று விசேஷிக்கையாலே ரக்ஷணீயன் பக்கலிலே
ஸாஸ்த்ர வேத்யமாய் இருபத்தொரு வ்யாஜம் உண்டு என்று தோற்றி இருக்கிறது –
அஞ்ஞாதி ஸூஹ்ருதாதி மாத்ரம் வ்யாஜம் என்றால் இதுவும் சாஸ்திரம் கொண்டு அறிய வேண்டுகையாலே –
இப்படி மற்றும் ஸாஸ்த்ரம் சொன்ன வ்யாஜ பரம்பரையை இசைய வேண்டும் –
அஞ்ஞாத ஸூஹ்ருதம் தானும் ஒருவனுக்கு ஒரு கால விசேஷத்திலே வருகையால்
வைஷம்ய நைர்க்ருண்ய பரிஹாரம் சொல்லுகிற ஸூத்ராதிகளில் படியே
அநாதி கர்ம ப்ரவாஹ வைஷம்யத்தாலே நியதமாக வேண்டும் –

பராதீன கர்த்ருத்வ பிரகாரம்
ஸ்வ தந்த்ர கர்த்தா என்று சொல்லா நிற்க -அத்யந்த பரதந்த்ரனாக சோதிதனானவனைப் பற்ற
ஒன்றை விதிக்கும் படி என் என்னில் -இவ் வளவு ஸ்வா தந்தர்யம் எடுத்துச் சுமக்கை பாரதந்தர்ய காஷ்டை–
கர்த்தா சாஸ்த்ரார்த்த வத்த்வாத்-2-3-33-
பராத்து தச்சருதே -2-3-40–என்று வேதாந்தத்தில் நிர்ணிதமான இது முக்த தசையிலும் துல்யம்
ஜீவனுக்குக் கர்த்ருத்வம் இல்லை என்னில் -ஸாங்க்யாதி மதமாம் –
இது ஸ்வ அதீனம் என்னில் நிரீஸ்வர வதமாம்
ஈஸ்வர அதீனமான ஞாத்ருத்வ மாத்திரமே உள்ளது -என்னில் -புருஷார்த்த ருசி தவிரும் –
ஞான இச்சைகளையே கொள்ளில் சர்வ உபாய பிரவ்ருத்திகளும் இல்லையாம்
ஆகையால் ஞானமும் -இதன் அவஸ்த்தா விஷேஷங்களான சிகீர்ஷா பிரயத்னாதிகளும் ஜீவனுக்கு உண்டு –
இவனுடைய கர்த்ருத்வம் கைங்கர்ய மாத்திரத்திலே -உபாயத்தில் இல்லை -என்ன ஒண்ணாது –
கைங்கர்யம் தானும் பர ப்ரீதி என்று ஒரு பிரயோஜனத்துக்கு உபாயமாய் இறே இருப்பது –
ஆன பின்பு கர்த்ருத்வத்தில் பந்த ஹேதுவான ஆகாரம் த்யாஜ்யம் -அதாவது –
அதிஷ்டா நம் ததா கர்த்தா –இத்யாதிகளை விபரீதமாக அனுசந்திக்கையும் -ப்ரயோஜனாந்தரத்தை இடுக்குகையும் –
ப்ரயோஜனாந்தர பரனுக்கு பக்த்யாதிகளும் பந்தகங்கள் இறே

குண த்ரயத்தோடு துவக்கு அற்று கேவல பகவத் இச்சையால் வருகை இன்றிக்கே –
சம்சார தசையில் உள்ள கர்த்ருத்வம் பூர்வ கர்மாநுரூபமான ஈஸ்வர இச்சா விசேஷத்தாலே
சத்ய ரஜஸ் தமஸ்ஸுக்களை உபாத்தியாகக் கொண்டு வரும் –
இதில் ரஜஸ் தமஸ்ஸூக்களாலும் ஷூத்ர ஸூக சங்க ஹேதுவான சத்தவத்தாலும் வரும் கர்த்த்ருத்வம் பந்தகம் –
பகவத் பிராப்தி சங்க ஹேதுவான சத்வம் அடியாக வரும் கர்த்ருத்வம் மோக்ஷ காரணம்
கர்த்ருத்வம் பராதீனமே யாகிலும் ஷேத்ரஞ்ஞனுக்குக் கர்மபல லேபம் உண்டு என்னும் இடம்
சர்வ சித்தாந்திகளுக்கும் இசையை வேண்டும் –
இவன் கர்த்தாவாம் போது கரண களேபர தேச கால கர்மாதிகள் காரணம் என்று சர்வருக்கும் அபிமதம் இறே
இப்படியால் ச பரிகர பர ந்யாஸத்திலும் பராதீன கர்த்ருத்வாதிகளை அனுசந்திப்பது –

துய்ய மனத்தர் துறை யணுகாத துணையிலியேன்
ஐயம் அறுத்து உனது ஆணை கடத்தல் அகற்றினை நீ
கையமர் சக்கரக் காவல! காக்கும் திரு அருளால்
வையம் அளந்த அடிக்கீழ் அடைக்கலம் வைத்து அருளே –
அடியேனை உனது திருவடிகளில் சரணாகதி செய்யும்படி செய்து அருள் -என்றபடி

—————–

சரண்ய கிருத்யம்
இப்படி ஒரு அதிகாரி விசேஷத்துக்கு க்ருத்யமாகத் தன் பரம கிருபையால் நியமித்து வைத்த
உபாய விசேஷத்தை உபதேசித்து
அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற வாக்யத்தாலே பர ஸ்வீ கர்த்தா வானவன்
தன் கிருத்யத்தை அருளிச் செய்கிறான் –
திரு நாராயண அஸ்திர விருத்தாந்தத்தை இங்கே அனுசந்திப்பது –

அஹம் சப்தார்த்தம்
எருத்துக் கொடியுடையானும் பிரமனும் இந்திரனும் மற்றும் ஒருத்தரும் இப்பிறவி என்னும்
நோய்க்கு மருந்து அறிவாரும் இல்லை –
களைவாய் துன்பம் –
என்னான் செய்கேன் –இத்யாதிகளில் படியே தாங்களே ஹிதாஹிதங்களை அறிகைக்கு ஷமர் இன்றிக்கே –
பராதீனராய் -ஸ்வ ரக்ஷண அபி அசக்தரான மற்றும் உள்ள ரஷக ஆபாசகர்களிலே காட்டில் வ்யாவ்ருத்தனாய் –
ஆஸ்ரிதருடைய ஹிதாஹிதங்களைத் தானே காண்கைக்கு ஈடான சர்வஞ்ஞத்வத்தையும் –
தான் பர ஸ்வீ காரம் பண்ணினவர்களை நினைத்த போதே நித்ய ஸூரி பரிஷத்திலே வைக்க வல்ல
ஸ்வா தந்தர்யத்தையும் உடையவனாய் -சர்வ ஸ்வாமியாய் -என்று நாம் இவர்களை அழுக்குக் கழற்றின
ஆபரணத்தைப் போலே -அங்கீ கரிப்பது -என்ற அபிப்ராயத்தை உடையவனான தன்னைக் காட்டுகிறான்
வேரு ஒருத்தன் ஒருவனை முக்தனாக்க நினைத்தாலும் தங்கள் ஆச்சார்ய ஸ்தானத்தில் நின்று
ஸ்ரீ யபதியை முன்னிட்டு அன்றி மோக்ஷம் கொடுக்க மாட்டார்கள்
ததோஹ் யஸ்ய பந்த விபர்யய–ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம்-2-3-4- என்று விலங்கிட்டு வைத்த சர்வ சக்தியானவன்
ஒருத்தனுக்கு ஒரு வ்யாஜத்தாலே விண்ணுலகம் தர விரைந்தால்-
சம்சார ந்யூனதாபீதரான சர்வ தேவதைகளும் கூடினாலும் விலக்க மாட்டார்கள் –
இப்படி அநிஷ்ட நிவ்ருத்தாதிகளுக்கு வேண்டும் அதிசயித அதிகாரம் எல்லாம் இங்கே அனுசந்தேயம் என்று
தோற்றுகைக்காக –மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று உத்தமன் உண்டாய் இருக்க மிகுதியான -அஹம் -சப்தம் -கிடக்கிறது –

———

த்வா சப்தார்த்தம்
த்வா என்கிறது உபாயாந்தரங்களினுடைய துஷ் கரத்வாதிகளைக் கண்டு அவற்றில் துவக்கு அற்று –
நிரதிசய சோகாவிஷ்டனாகையாலே
நிருபாதிக சேஷியாய் -நிரபேஷ ஸ்வ தந்திரனாய் -சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனான -என் பக்கல் ந்யஸ்த பரனாய் –
கோரின கோலின பலத்தைப் பற்றக் கர்த்தவ்யாந்தரத்தில் பிராப்தி அற்றுச் சாதக விருத்தியான உன்னை -என்றபடி –
சத்யம் -என்றும் -தபஸ் என்றும் தாமம் என்றும் -சமம் என்றும் -தானம் என்றும் -தர்மம் என்றும் -பிரஜநநம் என்றும் –
அக்னிகள் என்றும் -அக்னி ஹோத்ரம் என்றும் -யஜ்ஜம் என்றும் -மாநஸம் என்றும் -சில பல -தர்மங்களை உதாஹரித்து –
இத் தபஸ்ஸூக்கள் எல்லாம் அவரங்கள்-ந்யாஸ சப்தத்தால் -சொல்லப்பட்ட
ஆத்ம நிஷேபமே இவை எல்லாவற்றாலும் அதிகம் -என்று பூர்வ அனுவாகம் சொல்லுகையாலும்
இந்த யாகத்தினுடைய நைரபேஷ்யத்தை-உத்தர அனுவாகம் பிரபஞ்சிகையாலும் மற்றுள்ள அதிகாரிகள் எல்லாம்
இவ்வதிகாரியினுடைய கோடி தமையான கலைக்கும் பற்றார்கள்-என்றும்
இவன் ஸ்வத் வரன் -அனுஷ்டித க்ரது சதன் – க்ருதக்ருத்யன் -என்றும் பகவச் சாஸ்திரம் உப ப்ரும்ஹித்தது

————

சர்வ பாபேப்யோ-சப்தார்த்தம்
மேல் இவனுக்குக் கழிக்க வேண்டும் அநந்த விரோதி வர்க்கத்தைக் காட்டுகிறது –
சர்வ பாபேப்யோ -என்கிற சப்தம் –
பாபமாவது-ஸாஸ்த்ர வேத்யமான அநிஷ்ட சாதனம் –
பஹு வசனத்தாலே பாபம் அநாதி கால சஞ்சிதமாய் -பஹு பிரகார ப்ரவாஹமாய் நிற்கிற நிலை தோற்றுகிறது –
இங்கு சர்வ சப்தம் பாபங்களுக்குக் காரணமுமாய்க் கார்யமுமாய்ப் போருகிற அவித்யையையும்
விபரீத வாசனா ருசிகளையும் -ஸ்தூல ஸூஷ்ம ப்ரக்ருதி சம்பந்தத்தையும் -பாப ராசியில் சேர்க்கிறது –
நரகாதி ஹேதுக்கள் போலே ஏதே வை நிரயாஸ்தாத- என்னும்படி நிற்கிற
ஸ்வர்க்காதிகளுக்கு சாதனம் ஆனவையும் பந்தகங்கள் ஆகையால் முமுஷுவுக்குப் பாபங்கள் –
அசேதன மாத்ர அனுபவம் -ஆத்ம மாத்ர அனுபவம் -ஈஸ்வர அனுபவம் -என்று ஸூகம் மூன்று படியாய் இருக்கும் –
இவை அனுகூலம் -அனுகூல தரம் -அனுகூல தமம் -என்று சொல்லப்படும் -இவற்றின் சாதனங்களும்
ஹிதம் ஹித தரம் ஹித தமம் -என்று நிற்கும் -இப்படி நின்றால் –
தவாம்ருத சயந்தினி -என்கிறபடியே உத்தம புருஷார்த்தத்தை அபேக்ஷிக்குமவனுக்கு மத்யம புருஷார்த்த சாதனங்கள் –
ச ஏவ தர்ம ஸோ அதர்மஸ் தம் தம் பிரதி நரம் பவேத் -என்கிற நியாயத்தாலே பாபங்களாகக் குறையில்லை
பரிபூர்ண பகவத் அனுபவத்தை இழக்கும் படி பண்ணும் கர்ம விசேஷத்தோடே கூட நிற்கும் ஆத்ம மாத்ர அனுபவ ரசத்தை
மோக்ஷம் என்றதுவும் அண்மையாலேயாம் அத்தனை

கத்யந்தரா பாவத்தால் யாதல் -அநதிகாரியாய் வைத்து அதிகாரி பிராந்தியாதேலே யாதல் –
அனுஷ்டிக்கும் அவையும் சர்வ சப்தத்தால் சங்க்ருஹீதங்கள் –
பிரபன்னனுக்கு உத்தராக அஸ்லேஷம் -பிராமாதிக விஷயம் அல்லாத போது
உபாசகனுக்கு ஸ்ருதி விரோதம் வந்தால் போலே ப்ரபன்னனுக்கும் –
மநிஷீ வைதிகாசாரம் மநசாபி ந லங்கயேத்-
அபாய சம்ப்லவே சத்ய பிராயச்சித்தம் சமாசரேத் -இத்யாதி வசன விரோதம் வரும்

அபிராப்த விஷய ராக த்வேஷ நிஷித்த ப்ராவண்யா திகளாலே தூஷிதனாமாகில்-அநந்யனே யாகிலும்
அஸூத்தையான பதிவ்ரதையைப் போலே பதி சேவைக்கும் குரு பரிசர்யாதிகளுக்கும் அநர்ஹனாம் –
ஈஸ்வரன் சமாதிக தரித்தரனானால் போலவும் குரு பக்தி இல்லாதவன் ஞான தரித்தரனானால் போலவும்
தோஷ தரித்ரனான நிபுண ப்ரபன்னனுக்குப் புத்தி பூர்வக அபராதம் வாராது –
மற்றுள்ளாருக்கு வந்தால் அதிகார அனுரூபமாகப் புந பிரபதனம் ப்ராயச்சித்தமாம்
இது தப்பின போது ஹிதைஷியான ஈஸ்வரன் சிஷைகளாலே பூரிக்கும் –
புத்தி பூர்வ உத்தராகத்தையும் கூட இங்கே விவஷித்தாலும்-கழித்தாலும் –
இதற்கு உசித ப்ராயச்சித்தத்தில் மூட்டுகிறதும்
லகு பிரத்யவாயங்களைக் காட்டுகிறதும் -மோக்ஷயிஷ்யாமி என்று சொன்ன மோசன பிரகாரமாம் –

அநந்த பலத்தையும் இழந்து அநந்த துக்கத்தை அனுபவித்துக் கொண்டு இருக்கை துஸ் சஹமாகையாலே
அதிசயித சோகனாய் விளம்ப ஷமன் அன்றிக்கே ப்ரபன்னனானவனுக்கு
பிரபத்தி பிராரப்த கர்மத்துக்கும் ப்ராயச்சித்தமாம் –
இது மாஸூச என்கிற வாக்கியத்தின் ஸாமர்த்யத்தாலும்
ப்ராரப்தத்தையும் சங்க்ருஹிக்கிற வற்றான -சர்வ பாப -சப்த ஸ்வாஸ்ரயத்தாலும்
ஸாத்ய பக்திஸ் து சா ஹந்த்ரீ பிராரப்தஸ் யாபி பூயஸீ -என்று விசேஷித்துச் சொல்லுகையாலும் சித்தம் -ஆகையால்
சரணமாகும் தன தாள் அடைந்ததற்கு எல்லாம் மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான் -என்கிறபடியே
புநர் ஜென்மமும் இன்றிக்கே ஒழிகிறது
மரணமானால் என்கிற இடம் ஆர்த்தர் திருப்தர் இருவருக்கும் ஒக்கும்
போகத்தாலே யாதல் -பிரபத்தி வைபவத்தாலே யாதல் -பிராரப்த கர்ம அவசானத்தாலே யாதல் –
மோக்ஷமானவை எல்லாருக்கும் ஒக்கும் –

————–

மோக்ஷயிஷ்யாமி -சப் தார்த்தம்
இப்படி போய பிழையும் -இத்யாதிகளில் சொன்ன விரோதிகளைக் காட்டி இவற்றைத்
தான் கழிக்கும் படியை அருளிச் செய்கிறான் –
மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்ற இது -சாபராதரை சம்சரிப்பைக்குப் பண்ணி வைத்த அபிசந்திகளை எல்லாம்
விடக்கடவேன் என்றபடி –
ஏதத் விரதம் மம -என்று சொல்லப்பட்ட அவர்ஜனீய சங்கல்பம் இங்கே விவஷிதம் –
இப்போது உபதேச காலம் ஆகையாலும் -பலம் உபாயம் அனுஷ்ட்டித்தால் வருமாகையாலும் –
பிரபத்த்ய அனந்தர க்ஷணம் முதலாக அதன் மேல் குறைவற உனக்கு வேண்டும் காலத்தில்
உன்னை விரோதிகளில் நின்றும் விடுவிக்கக் கடவேன்-என்றதாயிற்று –

—————

சர்வ பாப நிவ்ருத்தி பிரகாரம்
விடுவிக்கும் கிரமம்-உபாய ஆரம்ப தசையில் பூர்வாகத்தில் ப்ராரப்தம் அல்லாதவற்றையும் –
ப்ராரப்தத்தில் இருக்க இசைந்த காலத்திற்கு மேல் உள்ள அம்சத்தையும் –
உத்தரராகத்தில் ப்ரமாதிக அம்சத்தையும் இவனோடு துவக்கு அறுக்கக் கடவன் என்று சங்கல்பித்து –
புத்தி பூர்வ உத்தராகத்துக்கும் ப்ராயச்சித்தாதிகளாலே செலவு செய்து அஸ்லேஷ விநாச விஷயங்களான
பாபங்களை எல்லாம் தேஹ வியோக காலத்தில் இவனோடு துவக்கு அறுத்து
இவை எல்லாம் அனுகூலர் பிரதிகூலர் பக்கலிலே சங்கரமிக்கிறன என்னும்படியாய்
அவர்களுடைய ஆனுகூல்ய பிராதி கூல்யங்களுக்குப் பலமாக இவனுக்குக் கழிக்கிறதோடு துல்யமான
பல பிரதானத்திலே சங்கல்பத்தைப் பண்ணி உத்க்ராந்தி பாதத்திலும் அர்ச்சிராதி பாதத்திலும் சொன்ன கட்டளையிலே
ஸ்தூல ஸூஷ்ம ப்ரக்ருதி விஸ்லேஷத்தைப் பண்ணி சர்வ திரோதான நிவ்ருத்தியை உண்டாக்கும்

இப்படி பிரதிபந்தக நிவ்ருத்தியைச் சொல்லவே -மாமேவைஷ்யஸி -என்று கீழ்ச் சொன்ன
ஸ்வரூப ப்ராப்த அனுபவமும் இங்கே பலிக்கிறது –
இவ்வீஸ்வர அபிப்ராயத்தை ஸ்ரீ வராஹ சரம ஸ்லோக த்வயத்திலும் -கண்டு கொள்வது
இத்தை அறிந்தவன் -வீடு பெற்ற இத்யாதிகளில் படியே யதா மநோ ரதம்
பல சித்தியில் நிஸ் சம்சயனாய் இருக்கும் –

——————

மா ஸூச -சப்தார்த்தம்
இப்படி பிரபன்னனுக்கு சர்வ பாபங்களும் கழிகையாலே
பாபத்திற்கு அஞ்சித் தபிக்க வேண்டா என்கிற ஸ்ருதியின் படியாலும்
துஷ் கர உபாயங்களில் அலைய வேண்டாமையாலும்
விலக்ஷண உபாய விசேஷம் சித்திக்கையாலும்
ந்யஸ்த பரனுக்கு இவ்விஷயத்தில் கர்த்தவ்ய சேஷம் இல்லாமையாலும்
பின்பு விவேகிக்குப் புத்தி பூர்வக அபராதம் வாராமையாலும்
வந்தவற்றுக்கும் உசித ப்ராயச்சித்தாதிகளாலே கடுக உப சாந்தி உண்டாகையாலும்
உன்னை ரஷியாத போது சிஷ்ட கர்ஹையும் அகீர்த்தியும் குண ஹானியும் விரத பங்கமும்
எனக்கு வரும்படியாய் இருக்கையாலும்
ஸ்வீ க்ருத பரனான நான் தனாதி ரக்ஷண நியாயத்தாலே ஸ்வார்த்தமாக ரஷிக்க நிற்கையாலும்
இனி உனக்கு ஹர்ஷ ஸ்தாநமாய் இருக்க சோகிக்க பிராப்தி இல்லை -என்கிறான் –
மா ஸூச -பர ந்யாஸம் பண்ணினானாக நினைத்த விஷயத்தில் சோகிக்கை அநாதி காலம் சோகியாது இருந்ததோடு ஒக்கும்
முன்பு சோகித்தாய் இல்லையாகில் அதிகாரி யாகாய்-
மேல் சோகித்தாயாகில் இவ்வுபாயத்தின் பிரபாவத்தையும் உன்னுடைய விஸ்வாசாதிகளையும்
என்னுடைய குணாதிகளையும் அழித்தாயாம் அத்தனை
மாஸூச -என்கிற வாக்கியத்தின் கருத்தை விசதமாகக் கத்யத்தின் முடிவில் கண்டு கொள்வது

—————–

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்தின் திரண்ட பொருள் –
மோக்ஷ உபாயாந்தரங்களில் அந்வயம் அற்ற நீ
சரணாகதி வத்சலத்வாதி குண விசிஷ்டனான என் பக்கலிலே
பர ந்யாஸத்தைப் பண்ணு
சர்வ சக்தித் வாதி குண விசிஷ்டனான நான் ந்யஸ்த பரனான உன்னை
ஸமஸ்த பிரதிபந்தக நிவ்ருத்தி பூர்வக
மத் ப்ராப்தியாலே க்ருதார்த்தன் ஆக்குகிறேன்
இனி நீ சோகிக்க வேண்டா -என்கை —

————–

பிரபத்தியின் சர்வ பல சாதனத்வம்
இதில் சொன்ன உபாயம் சர்வ அனிஷ்டங்களையும் கழிக்க வற்றாகையாலே-
உபாய விரோதியைக் கழிக்கும் படியை ஸ்ரீ மத் கீதா பாஷ்யத்திலும்
பிராப்தி விரோதியைக் கழிக்கும் படியை ஸ்ரீ கத்யத்திலும் உதாஹரித்து அருளினார்
ஆகையால் இரண்டுக்கும் விரோதம் இல்லை

சரணம் ச ப்ரபந்நா நாம் -ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -106-53–இத்யாதி சாமான்ய வாக்யத்தாலும்
கச்சத்வமே நம் சரணம் –வனபர்வம் -19-55-இத்யாதி விசேஷ வாக்யத்தாலும்
சமர்த்த காருணிக புருஷ விசேஷ விஷய சரணாகதி பலாவிநா பூதை-என்று அறுதியிட்ட அர்ஜுனன்
சிஷ்யஸ் தேஹம் சாதி மாம் த்வாம் ப்ரபன்னம் -என்று ஞான லாபார்த்தமாகப் பற்றின உபாயம் தன்னையே
மாமேவ பிரபத்யந்தே-7-14 -இத்யாதிகளாலே சாதனாந்தரத்துக்கு அங்கம் என்றும் –
இங்கே மோக்ஷத்திற்கும் இது தானே ஸ்வ தந்த்ர சாதனம் என்று உபதேசித்து
யஸ் ஸ்ரேய ஸ்யாத் நிச்சிதம் ப்ரூஹி தந்மே -என்று சாமான்யமாக ப்ரவ்ருத்தமான ப்ரஸ்ந வாக்கியத்தை
சரண்யன் தன் பரம கிருபையாலே இப்படி விசேஷித்து
சர்வாதிகார ஸக்ருத் கர்தவ்ய பரம ஹித உபதேச பர்யந்தமாக்கித் தலைக்கட்டி அறுதியிட்டு அருளினான்

——–

ரஹஸ்ய த்ரயார்த்த ஞான பிரயோஜனம் –
இப்படி ரஹஸ்யார்த்த விசேஷங்கள் எல்லாம் தெளிந்தவன் பின்பு கற்குமது எல்லாம் கைங்கர்யம் –
இது தெரியாதவன் கற்குமது தெளிகைக்கு உறுப்பாம் -இவற்றோடு துவக்கற்ற வித்யை சில்ப நை புணம்

அறியாத இடைச்சியரும் அறியும் வண்ணம்
அம்புயத்தாள் உடன் அந்நாள் அவதரித்த
குறையாதும் இல்லாத கோவிந்தா நின்
குரை கழல் கீழ் அடைக்கலமாம் குறிப்புத் தந்தாய்
வெறியாரு மலர்மகளும் நீயும் விண்ணில்
விண்ணவர்கள் அடி சூட இருக்கு மேன்மை
குறையாத வினை யகற்றி அடிமை கொள்ளக்
குறுக ஒரு நன்னாள் நீ குறித்திடாயே

தத்துவமும் சாதனமும் பயனும் காட்டும்
தாரம் முதல் இரு நான்கும் தன் கருத்தால்
முத்தி வழி நாம் முயலும் வகையே கான
முகுந்தன் இசைத்தருள் செய்த ஐந் நால் ஐந்தும்
பத்தி தனில் படிவில்லார் பரம் சுமத்தப்
பார்த்தன் தேர் முன்னே தாம் தாழ நின்ற
உத்தமனார் உத்தம நல் உரை நாலு எட்டும்
உணர்ந்தவர் தாம் உகந்து எம்மை உணர்வித்தாரே —

தாரம் முதல் இரு நான்கும் -பிரணவத்தை ஆரம்பமாகக் கொண்ட திரு அஷ்டாக்ஷரம்
தன் கருத்தால்–இசைத்தருள் செய்த ஐந் நால் ஐந்தும் -தன் சங்கல்பத்தால் –பிரித்து ஓதப்பட்ட
இரண்டு வாக்கியங்களையும் ஒன்றாகச் சேர்த்து -லோக ஹித அர்த்தமாக உபதேசித்து
அருளிய -25-அக்ஷரங்கள் அடங்கிய த்வயத்தையும்
உத்தம நல் உரை நாலு எட்டும் -சர்வ உத்க்ருஷ்டமான நல்ல -32-அக்ஷரங்கள் அடங்கிய
சரம ஸ்லோகத்தையும்

பரக்கும் புகழ் வரும் பைம்பொருள் வாய்த்திடும் பக்தர்களாய்
இரக்கின்றவர்க்கு இவை ஈந்தால் அறம் உளது என்று இயம்பார்
கரக்கும் கறுத்துடைத் தேசிகர் கன்று என நம்மை எண்ணிச்
சுரக்கும் சுரவிகள் போல் சொரிகின்றனர் சொல்லமுதே –வாத்சல்யத்தினாலே உபதேசம்

விம்ருசத நிரபாயம் வேங்கடேச ப்ரணீதம்
சஹ்ருதய பஹு மாந்யம் சார சாரம் ததேதத்
புதபஜந விபாதே போதம் ஆசேது ஷீணாம்
பரிமளமிவ திவ்யம் பாவநா பத்மிநீ நாம்–

புதபஜந-ஆச்சார்யர்களை வழிபடுவதாகிய
விபாதே போதம் ஆசேது ஷீணாம் -காலைப் பொழுதில் ஞானத்தின் மலர்ச்சியை அடைந்தவைகளான
பாவநா பத்மிநீ நாம் -சிந்தையாகிற தாமரை ஓடைகளின்
பரிமளமிவ திவ்யம்-சிறந்த வாசனையைப் போலே கருதி
விம்ருசத-ஆராய்ந்து அனுபவியுங்கோள்

விதி விஹித சபர்யாம் வீத தோஷ அநு ஷங்காம்
உபசித தந தாந்யாம் உத்சவை ஸ்த்யாந ஹர்ஷாம்
ஸ்வயம் உபசிநு நித்யம் ரங்க தாமந் ஸூ ரஷாம்
சமித விமத பாஷாம் ஸாஸ்வதீம் ரங்க லஷ்மீம்

—————

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ சார சாரம் -ஸ்ரீ த்வய அதிகாரம்-

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ த்வய அதிகாரம்–

ஸ்ரீ த்வயத்தின் சமுச்சய அர்த்தமும் -ஸ்ரீ த்வயத்தின் திரு நாமத்தின் காரணத்வமும் –
ஸ்ரீ சப்தார்த்தம் -மதுப்பின் அர்த்தம் – நாராயண சப்தார்த்தம் -குண வர்க்க நிரூபணம் –
சரணவ் பதத்தின் அர்த்தம் -சரண சப்தார்த்தம் -ப்ரபத்யே பதத்தின் அர்த்தம் –
உத்தர கண்ட ஸ்ரீ மதே சப்தார்த்தம் -நாராயண சப்தார்த்தம் -நம -சப்தார்த்தம்
ஸ்ரீ த்வயத்தின் வாக்யார்த்தம்

கருமம் என ஞானம் என அதனால் கண்ட
உயிர் கவரும் காதல் எனக் கானில் ஓங்கும்
அரு மறையால் தரு நிலையில் இந் நாள் எல்லாம்
அடியேனை அலையாத வண்ணம் எண்ணித்
தருமம் உடையார் உரைக்க யான் அறிந்து
தனக்கு என்னா அடிமைக்காம் வாழ்ச்சி வேண்டித்
திரு மகளோடு ஒரு காலும் பிரியா நாதன்
திண் கழலே சேது எனச் சேர்க்கின்றேனே

———-

ஸ்ரீ த்வயத்தின் சமுச்சய அர்த்தமும் -ஸ்ரீ த்வயத்தின் திரு நாமத்தின் காரணத்வமும் –
ஸ்ரீ கட ஸ்ருதி யாதிகளிலே ஸ்ரீ திரு அஷ்டாக்ஷரத்தைச் சொல்லுகிற பிரகரணத்திலே
ஸ்ரீ த்வயத்தில் பூர்வ உத்தர கண்டங்களைப் பிரிய ஓதிச் சேர ஒரு கால் உச்சரிக்க விதித்தது-
ஸ்வேதாஸ் வதராதிகளிலே சொல்லுகிற பிரபத்தி மார்க்கங்களில் காட்டில்
இது சரண்ய சரணாகதி தத் பலங்களை விசதமாகக் காட்டுகையாலே இத்தை ஆச்சார்யர்கள் ஆதரித்தார்கள்
ஸ்ரீ ப்ரஸ்ந சம்ஹிதையிலும் வியாபக மந்த்ரங்களோடே சேர்ந்த சரணாகதி மந்த்ரங்களை உபதேசிக்கிற இடத்தில்
ஸ்ரீ திரு அஷ்டாக்ஷரத்தோடே சேர இம்மந்திரத்தையும் வரணோத்தாரம் பண்ணி உபதேசித்தது-
இப்படியாலே இது ஸ்ருதி அபிமதமான தாந்த்ரிக மந்த்ரம்
இதில் சொல்லுகிற பிரபதனம் ஸ்ரவ்தமே யாகிலும் சத்ய வசனாதிகளைப் போலே சர்வாதிகாரம்

இது -சர்வ லோக சரண்யாய -யுத்த -17-15-
சர்வ யோக்யம நாயாசம்
சரணம் த்வாம் ப்ரபந்நாயே -ப்ரஹ்ம புராணம் -53-
த்ரயாணம் க்ஷத்ரியாதீநாம் ப்ரபந்நா நாம் ச தத்த்வத –ஸாத்வதம் -2-9-
குயோநிஷ் வபி சஞ்சாத -ய ஸக்ருத் சரணம் கத -ஸநத்குமார சம்ஹிதை
குலங்களாய ஈரிரண்டில் –இத்யாதிகளிலும் பிரசித்தம்
கிந்நு தஸ்ய ச மந்த்ரஸ்ய கர்மன கமலாசன
ந லப்யதே அதிகாரீ வா ஸ்ரோது காமோபி வா நர –பவ்ஷ்கர சம்ஹிதை -என்று
விஸ்வாச மஹத்தையும் விளம்ப அஷமதையும் உடையனான அதிகாரியினுடைய த்வர்லப்யத்தையே காட்டுகிறது

இம்மந்திரம் -ஸ்வ அதிகாரத்தையும் ஸ்வ ஸ்வரூபத்தையும் தெளிந்தவனுக்கு
ஸ்வ அதிகார அனுரூபமான உபாயம் என்ன -ஸ்வரூப அனுரூபமான புருஷார்த்தம் என்ன –
தேச காலாதி பரிச்சேத ரஹிதமான இவ்வர்த்த த்வயத்தைக் காட்டுகையாலே
த்வயம் என்று பெயர் பெற்றது –

தாயே தந்தை –
ஏழை ஏதலன்-முதலானவையும்
ஸ்ரீ கத்யமும் -ஸ்ரீ த்வயத்தின் விவரணம் –

திரு நாரணன் தாள் காலம் பெறச் சிந்தித்து உய்ம்மினோ
முகில் வண்ணன் அடியை அடைந்து அருள் சூடி உய்ந்தவன் -என்றும்
இதில் பாத க்ரமத்தில் அர்த்த அனுசந்தானம்
இதில் அர்த்த க்ரமத்தாலே உத்தர கண்ட அனுசந்தானம் முற்பட வேண்டினாலும்
உபாய பலங்களுடைய உத்பத்தி க்ரமத்தை அனுசரித்துக் கொண்டு அத்யயன க்ரமம் நியதம் ஆகிறது –

———–

ஸ்ரீ சப் தார்த்தம் —
ச ப்ராதுஸ் சரணவ் காடம்-அயோத்யா -31-2-இத்யாதியாலும்
அகலகில்லேன் -என்கிற பட்டாலும் பூர்வ கண்டம் வ்யாக்யாதம் ஆயிற்று
இதில் ஸ்ரீ சப்தம்
ஸ்ருணாதி நிகிலாந் தோஷாந் ஸ்ரீணாதி ச குணை ஜகத்
ஸ்ரீயதே ச அகிலைர் நித்யம் ஸ்ரயதே ச பரம் பதம் -என்றும்
ஸ்ரயந்தீம் ஸ்ரீயமாணாம் ச ஸ்ருணந்தீம் ஸ்ருண்வதீமபி -இத்யாதி வசனங்களாலே
பல வ்யுத்பத்திகளை யுடைத்தாய் இருக்கும்

ஸ்ருணாதி -தோஷங்களைப் போக்கடிக்கிறாள் /குணை ஸ்ரீணாதி குணங்களினால் வியாபித்து இருக்கிறாள் /
ஸ்ரீ யதே -அனைவராலும் ஆஸ்ரயிக்கப் படுகிறாள் / ஸ்ரயதே-அவனை ஆஸ்ரயித்து இருக்கிறாள் /
ஸ்ரியமாணாம் -அனைவராலும் ஆஸ்ரயிக்கப் படுபவள் / ஸ்ருணந்தீம் -ஆஸ்ரிதர் வார்த்தைகளை கேட்ப்பவள் /
ஸ்ருண்வதீமபி-அவற்றை அவன் கேடிபிக்கும்படி செய்கிறாள்

இவ் வ்யுத்பத்திகள் எல்லாவற்றிலும் உள்ள வைபவத்தை கணித்து
ஸ் ரீ ரித்யேவ ச நாம தே பகவதி ப்ரூம கதம் த்வாம் வயம் -என்றும்
பகவதீம் ஸ்ரியம் -என்றும்
ஸ் ரீரசி யத-என்றும் அருளிச் செய்தார்கள் –

ஸ்ருணாதி நிகிலாந் தோஷாந்-என்றது
வேரி மாறாத பூ மேல் இருப்பாள் வினை தீர்க்கும் -என்கிறபடியே அஞ்ஞானாதிகளை எல்லாம் கழிக்கும் என்றபடி –

ஸ்ரீணாதி ச குணை ஜகத்-என்றது
நின் திருவருளும் பங்கயத்தாள் திருவருளும் கொண்டு -இத்யாதிகளில் படியே தன் குணங்களால் கைங்கர்ய பர்யந்த
ஞானாதி குண பிரதானத்தைப் பண்ணிக் கொண்டு ஜகத்தைப் பரிபக்வமாக்கும் என்றபடி-

ஸ்ரீணாதி பாகே ஸ்ரீணீதே -என்று நிகண்டு சொல்லிற்று
அஸ்துதே -ஸ்ரீ கத்யம் இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –

ஸ்ரீயதே -ஸ்ரயதே -ஸ்ருணோதி–ஸ்ராவயதி -என்கிற வ்யுத்பத்திகளிலும்
அபேக்ஷித பதார்த்தங்கள் நிருக்த வசனங்களாலும் ஓவ்சித்தியத்தாலும் விசேஷித்து அறிய வேண்டும் -எங்கனே என்னில்
சாபராதிகளான சம்சாரிகள் திறத்தில் தண்டதரனான ஈஸ்வரனுடைய சஹஜ காருண்யமும் ஒழிக்க ஒழியாத உறவும்
உஜ்ஜீவகமாம் படி அவனுடைய சீற்றத்தை ஆற்றுகைக்காக அத்தலையில் மஹிஷீத்வ ப்ரயுக்த வால்லப்ய அதிசயத்தாலும்
இத்தலையில் மாத்ருத்வ ப்ரயுக்த வாத்சல்ய அதிசயத்தாலும் மறுக்க ஒண்ணாத புருஷகாரமாய் –
சரண்ய விசேஷணமுமாய் நின்று சர்வராலும் ஸ்வ உஜ்ஜீவனத்துக்காக ஆஸ்ரயிக்கப்படும்-
இவர்களை உஜ்ஜீவிப்பைக்காக ஈஸ்வரனை ஆஸ்ரயித்து இருக்கும் –
ஆஸ்ரயண உன்முகருடைய ஆர்த்த நாதத்தைக் கேட்டு சர்வேஸ்வரனை கேட்பித்து அவர்களுடைய ஆர்த்தியை சமிப்பிக்கும் –
இக்கிரமத்தில் ரஷிக்கையும் ஸ்வ தந்த்ர வ்யவஸ்த்தா சித்தம் –
மற்றும் சேவ்யத்வாதிகளிலே வரும் உசிதார்த்தம் கண்டு கொள்வது –
இப்படிக் கண்டவன் திருவில்லாத் தேவரைத் தேறான்

வாச பரம் பிரார்த்தயிதா -ஸு நக சம்ஹிதை -என்றும்
யாம் ஆலம்ப்ய-சர்வ காம ப்ரதாம் -என்றும்
லஷ்ம்யா ஸஹ -என்றும்
ஈஷத் த்வத் –ஸ்ரீ சதுஸ் ஸ்லோகி –என்றும்
ஸ்வஸ்தி ஸ்ரீ திஸதாத் –ஸ்ரீ ஸ்தவம் –
பிதேவ த்வத் ப்ரேயாந் -ஸ்ரீ குணரத்ன கோசம் -62-என்றும்
ஐஸ்வர்யம் அக்ஷரா கதிம் –ஸ்ரீ குணரத்ன கோசம் -56-இத்யாதி பிராமண சம்ப்ரதாய கிரந்தங்களை இங்கே பராமர்சிக்கிறது

————

மதுப்பின் அர்த்தம்
துல்ய சீல வயோ வ்ருத்தாம்–இத்யாதிகளில் படியே சர்வ பிரகாரத்தாலும் தனக்கு ஏற்கும்
கோல மலர்ப் பாவையோடு உபாய தசையிலும் உபேய தசையிலும் நாராயணன் பிரிவற்ற படியை –
பூர்வ உத்தர கண்டங்களில் மதுப்புக் காட்டுகிறது –
இது அநேக அர்த்தமே யாகிலும் சம்சாரிகளுக்கு நினைத்த போதே நிஸ் சங்கமாக ஸ்ரீ யபதியினுடைய திருவடிகளைப்
பற்றலாம்படியான உபய யோக அதிசயத்தாலே இங்கே நித்ய யோகத்தைச் சொல்லுகிறது
ஸ்ரீ வத்ச வஷா நித்ய ஸ்ரீ –
விஷ்ணோ ஸ்ரீ அநபாயி நீ-
நித்ய அநபாயி நீம் நிரவத்யாம் —
ஆ காரிணஸ்து விஞ்ஞானம் -இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –

பதியினுடைய பத்நீ விசிஷ்டத்வமும்-சர்வ ஸ்வாமினியினுடைய பதி பாரார்த்த்யமும் நித்தியமாய் இருக்கையாலே
இங்கு பர மதங்களுக்கு அவகாசம் இல்லை –
இவளுக்கு பதி பக்கல் அந்தர்பாவம் சொல்லும் இடம் விஸிஷ்ட அந்தர் பாவத்தையும் பஹிர்ப்பாவம் சொல்லும் இடம்
ஸ்வரூப பேதத்தையும் விவஷிக்கிறது -அல்லது ஸ்வரூப ஐக்யமான அந்தரப்பாவமும் ஸ்வரூபத்தை விட்டு நிற்கும்
பஹிர்ப்பாவமும் பிராமண சம்மதம் அன்று –
உத்தர கண்டத்தில் போல் அன்றிக்கே பூர்வ கண்டத்தில் பத்நீ சம்பந்தம் உப லக்ஷணம் என்றும்
குண விக்ரஹ சம்பந்தம் விசேஷணம் என்றும் பிரித்துச் சொல்வாருக்கு
இதில் ஸ்வா ரஸ்யமும் பிராமண சம்ப்ரதாயங்களும் அனுகுணம் இல்லை –
விசேஷணங்களாலே ப்ராப்ய ஐக்யம் விரோதம் வராதது போலே ப்ராபக ஐக்ய விரோதமும் வாராது –
சேதன அசேதன ரூப விசேஷணங்களுக்கு வஸ்த்வனுரூபமாக உபயோக விசேஷம் பிராமண நியதம்

————

நாராயண சப்தார்த்தம்
இப்படி ச பத்நீகனாய்க் கொண்டு சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனாய் –
சாந்த அநந்த -ஸ்ரீ சதுஸ் ஸ்லோஹி -4-என்றும் –
ஸ்வ வைஸ்வ ரூப்யேண–ஸ்தோத்ர -38- என்றும் -இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்வரூபத்தாலும் குணத்தாலும் பிரணயத்தாலும் ஸூஸ்லிஷ்டனான சரண்யனுக்கு
தன்னடியார் திறத்தகத்து-இத்யாதிகளில் அபி பிரேரிதங்களாய்-புருஷகாரமும் தன்னேற்றம் என்னலாம் படியான
சரண்யத்வ உபயுக்தங்களான ஆகாரங்தங்களைச் சொல்லுகிறது இங்குற்ற நாராயண சப்தம் -அவையாவன –
சரீராத்மா பாவ நியாமகங்களான சேஷ சேஷித்தவாதி சம்பந்தங்களும் –
ஆஸ்ரயணீயதைக்கும் பல பிரதானத்துக்கும் உபயுக்தமான குண வர்க்கமும்
ஸஹ காரி நிரபேஷமாக சர்வத்தையும் நினைத்த போதே தலைக்கட்ட வல்ல சங்கல்ப ரூப வியாபாரமும்
ஸ்வ முக்திஸ்ய ஸ்ரீ மான் -என்கிறபடியே ஆஸ்ரித சம்ரக்ஷணம் தானும் தன் பேறாக ரஷிக்கிற பிரயோஜன விசேஷமும்

இங்கு குண வர்க்கம் -என்கிறது
காருண்ய -ஸுலப்ய -ஸுசீல்ய -வாத்சல்ய -க்ருதஞ்ஞதாதிகளும் -ஸர்வஞ்ஞத்வ சர்வ சக்தித்வ-
சத்ய சங்கல்பத்வ- பரிபூர்ணத்வ -பரம உதாரத் வாதிகளும்
காருண்யம் –
ஒரு வியாஜத்தை முன்னிட்டு நம்முடைய துக்கங்களைக் கழிக்கைக்குத் தானே நினைத்து இருக்கையாலே –
எம்மா பாவியர்க்கும் விதி வாய்க்கின்று வாய்க்கும் -என்று நம்புகைக்கு உறுப்பாம்
ஸுலப்யம் –
சேணுயர் வானத்து இருக்கும் தேவ பிரான் -தன்னை ஆணை என் தோழீ உலகு தோறு அலர் தூற்றாதா படி -என்று
அகலாதபடி ஏரார்ந்த கண்ணி யசோதை இளஞ்சிங்கம் நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான் என்று
ஆபால கோபாலம் அணியனாய் அபேக்ஷிதம் தந்து அருளும் என்கைக்கு உறுப்பாம் –
ஸுசீல்யம் –
அம்மான் ஆழிப் பிரான் அவன் எவ்விடத்தான் யான் யார் -என்று அகலாமைக்கு உறுப்பாம்
வாத்சல்யம்
நீசனேன் நிறை ஒன்றும் இலேன் -என்று ஸ்வ தோஷத்தைக் கண்டு அவன் அநாதரிக்கிறான்
என்று வெருவாமைக்கு உறுப்பாம் –
க்ருதஞ்ஞத்வம் –
மாதவன் என்றதே கொண்டு –
திருமால் இருஞ்சோலை மலை என்றேன் -என்கிறபடியே தன் பக்கல் அதி லகுவாய் இருபத்தொரு
வ்யாஜத்தைக் கண்டாலும் இனி நம்மைக் கை விடான் என்கிற தேற்றத்துக்கு உறுப்பாம் –
மார்த்தவ -ஆர்ஜவாதிகளுக்கும் –
இப்படியே உபயோகம் கண்டு கொள்வது
சர்வஞ்ஞத்வம்-
எல்லாம் அறிவீர் -என்கிறபடியே ஆஸ்ரிதருடைய இஷ்ட பிராப்தி அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி உபாயங்களும்
விரோதிகளையும் அறிக்கைக்கு உறுப்பாகும்
சர்வ சக்தித்வம்
கூட்டரிய திருவடிக்கள் கூட்டினை -என்கிறபடியே ஆஸ்ரிதர் மநோ ரதங்களைக் கடிப்பைக்கு உறுப்பாம்
சத்ய சங்கல்பத்வம்
ஜன்ம சன்மாந்தரம் காத்து -இத்யாதிகளில் படியே மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று முடிவு செய்கைக்கு உறுப்பாம்
பரி பூர்ணத்வம்
செல்வ நாரணன் என்ற சொல் கேட்டலும்–இத்யாதிகளில் படியும் பாவ தார தம்யம் பார்க்கும் அளவே யானாலும்
நாம் செய்யும் கிஞ்சித்காரத்தில் கௌரவ லாகவங்களைப் பாராமைக்கு உறுப்பாம் –
பரம உதாரத்வம்
அல்பமான ஆத்மாத்மீயங்களைச் சோர ஆநீத நூபுர ந்யாயத்தாலே சமர்ப்பித்தவர்களுக்குத் தான்
எனக்கே தந்த கற்பகம் -என்கிறபடியே அநந்தமான ஆத்மாத்மீயங்களை வழங்குகைக்கு உறுப்பாம்
ஸ்தைர்ய தைர்யாதிகளுக்கும்
இப்படி உபயோகம் கண்டு கொள்வது-

இந் நாராயண சப்தத்தில் வ்யுத்பத்த்யாதிகள் ஸ்ரீ மூல மந்த்ரத்திலே சொன்னோம்
ஸ்ரீமந் நாராயண ஸ்வாமிந் -இத்யாதி மந்திரங்களையும் –
கமல நயன வாஸூ தேவ –
அலர் மேல் மங்கை உறை மார்பா -இத்யாதி பிரயோகங்களையும்
ஸ்ரீ கத்யங்களையும் பார்த்து
ஸ்ரீ மச் சப்தத்தையும் நாராயண சப்தத்தையும் சம்புத்த்யந்தமாக்கி சரண்யனை அபி முகீகரித்து –
தவ -என்கிற ஒரு பதத்தை அத்யாஹாரித்து -அன்வயித்து நிர்வஹிப்பர்கள் –
சரண சப்தம் அறுதியாக ஒரு ஸமஸ்த பதம் என்றும் நிர்வஹிப்பர்கள் –

த்வத் பாத கமலா தந்யத் –
உன் சரண் அல்லால் சரண் இல்லை
நின் இலங்கு பாதம் அன்றி மற்றோர் பற்றிலேன்
நாகணை மிசை நம்பிரான் சரணே சரண் –இத்யாதிகளில் படியே அவதாரணம் இங்கே விவஷிதம் –
ஓவ் சித்ய கிருப உத்தம்பகத்வ போக்யத்வ அதிசயங்களாலே -தேவ தானவர்களுக்குப் பொதுவாய் நின்ற
துயரறு சுடர் அடிகளைத் துவக்கி அமலனாதி பிரான் படியே திரு மேனியை முழுக்க அனுசந்திக்கிறான்
இவ்விக்ரஹ விசிஷ்டனான நாராயணன்-பர வ்யூஹாதி சர்வ அவஸ்தையிலும்
ஸ்ரீ மானாய் இருக்குமா போலே ஸூபாஸ்ரயமுமாயும் இருக்கும் –
இவற்றில் அர்ச்சாவதார பர்யந்தமாக உத்தர உத்தரம் ஸுலப்யம் அதிகம் –
———–

சரணவ் -பதார்த்தம்
திவ்யாத்ம ஸ்வரூபம் ஸூபமே யாகிலும் ஆலம்பிக்க அரிதாகையாலே ஸூபாஸ்ர்யமாய் நின்ற
திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தில் சேஷ பூதனை சேஷி சேர்த்துக் கொள்ளும் துறையைக் காட்டுகிறது சரண சப்தம்

———–

சரண சப்தார்த்தம் –
ரக்ஷகத்வ மாத்ரத்தைச் சொன்னால் மற்ற அதிகாரிக்கும் பொதுவாகையாலும் –
கிருஹத்தைச் சொன்னால் இங்கு அந்வயம் இல்லாமையாலும் –
ப்ராப்யத்தை விவஷித்தால் உபாயம் சொல்லிற்று ஆகாமையாலும்
உத்தர கண்டத்தோடு புநர் யுக்தி வருகையாலும்
இங்கே சரணம் -என்கிற சப்தம் உபாய அர்த்த வாசகமாக நிஷ்கர்ஷிக்கப் பட்டது

ப்ரபத்யே -என்கிற அளவாலும் அமைந்து இருக்க உபயாந்தர ஸ்தான நிவேசம் தோற்றுகைக்காக
இங்கு சரணம் சப்தம் கிடக்கிறது –
பக்தி ஸ்தானத்தில் பிரபத்தியை விதியா நிற்க -உபாயாந்தர ஸ்தானத்தில் ஈஸ்வரன் நிற்கிறான் என்றது
அகிஞ்சனன் திறத்தில் கிருபாதிசயம் உடைய ஈஸ்வரன் பக்தி அனுஷ்ட்டித்தால்
அதற்குத் தரக்கடவ பலத்தை அல்ப வ்யாஜத்தாலே தரும் என்றபடி –
இப்படிப்பட்ட உபாயத்வம் இவ்வித்யைக்கு விசேஷித்து வேத்யாகாரம்
இத்திருவடிகளுக்கு உபாயத்வமாவது -அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே -என்ன
சரண்யன் உல்லசித காருண்யனாய் பர ஸ்வீகாரம் பண்ணி –
அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்து அடியீர் வாழுமின் -என்று அருள் கொடுக்கும்படி பண்ணுகை

உபாய சப்தம் -வ்யவஹித ஸாதனத்திலும் அவ்யவஹித ஸாதனத்திலும் வர்த்திக்கும் என்னும் இடம் –
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி லோக சித்தம் –
சித்த ஸாத்ய உபாயங்கள் இரண்டுக்கும் இவ்விரண்டு ஆகாரம் ஸாத்ய பேதத்தால் பிரதி நியதம் –
சரண்ய வசீகரணமாய்ப் புருஷனுக்கு சாத்தியமாக விதித்த பிரபத்தி தன்னையே சித்த உபாயம் என்ன ஒண்ணாது –
ஸ்ரவணாதிகளாலே பிறந்து நிற்கிற சம்பந்த ஞான மாத்ரத்தை ஸாத்ய உபாயம் என்றால்
இது விதேயம் இல்லாமையாலும்
அவிதேய ஞானத்தால் மோக்ஷம் சொல்லும் சித்தாந்தத்துக்குத் துல்யம் ஆகையாலும்
சங்க ப்ரபத்தியை விசதமாக விதிக்கிற பிரகரணங்களுக்கும் விருத்தம் ஆகையாலும் இது கூடாது

ஆகையால் -அம்ருதம் சாதனம் ஸாத்யம்
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம
கிருஷ்ணம் தர்மம் ஸநாதனம்
தத் ஏக உபாயதா யாச்நா
த்வம் ஏவ உபாய பூதோ மே –இத்யாதிகளில் படியே
ரக்ஷண உபயுக்த சார்வாகார விசிஷ்டனாய்க் கொண்டு பூர்வ சித்தனாய் அவசர பிரதீஷனாய்
வ்யாஜ மாத்ர பிரசாத நீயனாய் நிற்கிற ஸ்ரீ யப்பதியே சித்த உபாயம் –
இது பக்தி பிரபத்திகளைப் போலே ஒன்றால் ஸாத்யம் அன்று –
அங்க பிரபத்தி பண்ணினவனுக்குப் போலே வேறு ஒரு சுமை எடுக்காதே அகிஞ்சனனுக்கு
உபாயாந்தர ஸ்தானத்தில் நிற்கிறது –
தத் பிரசாத மாத்திரமே ஸாத்யம் –
ஆடையால் அடைக்கலம் அடைந்தேன் -என்கிற சாங்க பர ந்யாஸம் அதிகாரி கிருத்யம்
சமர்ப்பித பர ஸ்வீ காரம் சித்த உபாயமான ஈஸ்வர கிருத்யம்
தவ பரோஹ காரிஷி தார்மிகை -ஸ்ரீ ரெங்கராஜா ஸ்தவம் –2-102-என்கிறபடியே
நிபுணனுக்கு பர சமர்ப்பணமும் ஆச்சார்ய கிருத்யம் –
அப்போது இவ்விரண்டு விஷயத்திலும் ஸ்வரூப அனுரூபமான கைங்கர்யம் ஸ்வ கிருத்யம்

———–

ப்ரபத்யே -சப்தார்த்தம்
இப்படி சித்த உபாய விசேஷமான சரண சப்தத்தோடு அந்விதமான ப்ரபத்யே என்கிற பதம்
சங்க பர சமர்ப்பணத்தைக் காட்டுகிறது –
ஆனுகூல்ய சங்கல்பமும் பிராதி கூல்ய வர்ஜனமும் பிரதம பதத்தால் ஸூசிதமாய்- இங்கும் அர்த்த சித்தம் ஆகிறது –
இதில் கத்யர்த்தமான தாது புத்த்யர்த்தம் ஆகையாலும் புத்தி சப்தம் அத்யவசாயத்தைச் சொல்லுகையாலும்
இதன் மஹத்தையை பர என்கிற உப சர்க்கம் காட்டுகையாலும் மஹா விஸ் வாசம் சொல்லியதாயிற்று –
கர்த்தவ்யம் சக்ருதேவ –ஸ்ரீ நியாஸ திலகம் -19-என்கிற ஸ்லோகத்தை இங்கே அனுசந்திப்பது –
பிரபத்தி லக்ஷண வாக்கியத்தின் படியே விஸ் வாச பூர்வக பிரார்த்தனையும் இங்கே யாகிறது
பிரபத்தி விஸ் வாச -என்று தொடங்கி -விஸ் வாச பூர்வகம் பிரார்த்தனாம் இதி யாவத் -என்றும்
விஸ் வாச பூர்வகம் பகவந்தம் நித்ய கிங்கர தாம் பிரார்த்தயே -ஸ்ரீ கத்யம் -என்று ஸ்ரீ பாஷ்ய காரர் அருளிச் செய்தார்
விஸ் வாசோ த்வயார்த்த -என்றதற்கு இதுவே தாத்பர்யம் –

உபாயமாகப் பற்றுகிறேன் என்கையாலே-
ஆத்மதீய பர ந்யாஸ
சக்ருதேவ ப்ரபந் நஸ்ய க்ருத்யம் நை வாஸ்தி கிஞ்சன -இத்யாதிகளில் படியே
அவ்விஷயத்தில் கர்த்தவ்ய சேஷ நிவ்ருத்தி ஹேதுவான பர ந்யாஸமும் இங்கேயாகிறது
ந்யாஸ பஞ்சாங்க சம்யுத
அநேநைவ து மந்த்ரேண-இத்யாதிகளாலே பர ந்யாஸமே அங்கி என்னும் இடம் சித்தம் –

ப்ரபத்திம் தாம் ப்ரயுஞ்ஜீத ஸ்வ அங்கை பஞ்சபி ராவ்ருதாம் -என்று அங்கமான
ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகளை சம்பாவித ஸ்வபாவம் என்பற்கு
உத்தர காலத்தில் ஆனுகூல்யாதிகளுடைய அநியமத்திலே தாத்பர்யம் –
ஆகையால் மேல் அபாய சம்ப்ல்வத்திலும் அதிகார விருத்த உபாய பரிக்ரஹத்திலும் புந பிரதனம் விதிக்கிறது
கபோத நாளீ ஜங்க வானராதி வ்ருத்தாந்தங்களைப் பார்த்தால்
சரணாகதனுக்குத் தத் காலத்தில் ஆனுகூல்யாதி நியமம் இன்றிக்கே இருக்க ரஷிக்கக் கண்டோமே என்னில் –
லோகத்தில் காருணிகர் தர்மாபிசந்தி விசேஷத்தாலே அப்படிக்கு ரஷிக்கிறார்-
ஈஸ்வரன் ரஷிக்கும் போது தன்னுடைய நியோகத்தை யதாவத் அனுஷ்ட்டிப்பித்து ரஷிக்கும்

இங்கு உத்தமன்
அஹம் அஸ்ம்ய அபராதாநாம் ஆலயம் அகிஞ்சன அகதி
அகிஞ்சனோ அநந்யகதி –இத்யாதிகளில் சொன்ன அதிகார விசேஷத்தோடும் கார்ப்பண்யம் ஆகிற அங்கத்தோடும்
கூடின பர சமர்ப்பணத்தில் கர்த்தாவான தன்னைக் காட்டுகிறது –
அதுவும் அவனது இன்னருளே –
ஆறு எனக்கு நின் பாதமே சரணாகத் தந்து ஒழிந்தாய் -இத்யாதிகளில் படியே
பிரபத்தியும் அவன் அடியாக வந்தது என்று அனுசந்தேயம்
இப்பாசுரத்தை
ஸ்வயம் வஸ்தூ குர்வன் ஜனமிமம் அகஸ்மாத் சரஸிஜ
பிரகாரவ் பத்மா யாஸ் தவ சரணவ் ந சரண்யந் –ஸ்ரீ லஷ்மீ கல்யாணத்தில்
ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் பாசுரமாக ஸ்ரீ பட்டர் அருளிச் செய்தார் –

தத்துவ ஞானம் அடியாக வருகிற பல சங்க கர்த்த்ருத்வ தியாக பூர்வகமான அனுஷ்டானம்
நிவ்ருத்தி தர்மங்களான கர்ம யோகாதிகளிலும் பிரபதனத்திலும் துல்யம் –
உத்தர கிருத்யத்தில் உபாயத்வ தியாகம் விசேஷித்து இருக்கும் –
ப்ரபத்யே -என்கிற வர்த்தமான நிர்த்தேசம் சாங்க அனுஷ்டான க்ஷணத்தைக் காட்டுகிறது –
உபாசனத்தில் -ஸக்ருத் க்ருத சாஸ்த்ரார்த்த -என்கிற நியாயத்துக்குச் சில வசனங்களால் விரோதம் உண்டாயிற்று
இங்கு அனுக்ரஹம் உள்ளது -இது
சக்ருதேவ ப்ரபந்நாய
சக்ருதேவ ஹி சாஸ்த்ரார்த்த
ய ஸக்ருத் கரணம் கத
நநு ப்ரபந்ந சக்ருதேவ நாத
ஸக்ருத் ப்ரார்த்தநா மாத்ரேண–இத்யாதிகளாலும்
காகா ஸூராதி வ்ருத்தாந்தங்களாலும் சித்தம்
இப்படி க்ஷண க்ருத்யமான ந்யாஸ யாகத்துக்கு நைரபேஷ்யம் தோற்றுகைக்காகக் கேவலம்
பகவத் சங்கல்ப ஸாத்யமான மரணத்தை அவப்ருதம் என்கிறது –
இதற்கு இவன் மேல் இருந்து செய்யும் அனுகூல வ்ருத்தியாதிகள் ஒன்றும் இதற்கு
அங்கம் அன்று என்கையில் தாத்பர்யம் –

இப்பூர்வ கண்டத்தில் பிரகாசித்த பர ந்யாஸத்தை அனுஷ்டிக்குமவனுக்குத்
தத்வ ஞானாதி சம்பாதனம் பூர்வ க்ருத்யம்
ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதி தத்கால கிருத்யம்
ஸ்வயம் பிரயோஜனமான நிரபராத கைங்கர்யம் உத்தர கிருத்யம்
பூர்வ க்ருத்ய விகலன் அதிகாரி அல்லன்
தத்கால க்ருத்ய விகலன் க்ருதக்ருத்யன் அல்லன்
உத்தர க்ருத்ய விகலன் க்ருதார்த்தன் அல்லன்
இப்படி விகலரானவர்களும்
கதம் சித் உபகாரேண க்ருதேநைகேந துஷ்யதி–என்கிறபடி
க்ருதஞ்ஞனான சரண்யனுடைய கிருபையாலே க்ரமேண பூர்ணர் ஆவார்கள் –
ஸக்ருத் ஜப்ததேந மந்த்ரேண-என்ற சாத்யகி தந்திரத்தில் சொன்னது இங்கும் துல்யம் இறே

பவ சரணம் இதீரயந்தி யே வை
யேந கேநாபி பிரகாரேண த்வய வக்தா த்வம்
ஏதத் உச்சாரண மாத்ரா வலம்பநேந
பிரபத்தி வாசைவ –இத்யாதிகளிலும் இதன் பிரபாவம் கண்டு கொள்வது
ஸக்ருத்ச் சரிதம் யேந ஹரிரித் யக்ஷர த்வயம் –என்கிறபடியே -லகுவாக இரண்டு அக்ஷரங்களை உச்சரிக்க
இட்ட படை கல் படையானால் குரு தரமான இவ்வாக்கிய த்வயத்தை உச்சரித்தவனுக்கு இவை கேட்க வேணுமோ
தமஸ்ஸாலும் ரஜஸ்ஸாலும் வரும் கலக்கம் அறுகையாலே
பாரமார்த்திகீ
யதாவஸ்த்திதா -என்னும்படியான பரிபூர்ண பிரபத்தி பண்ணினவதானே கோரின கோலின காலத்திலேயே ஸித்திக்கும்
இது சகல பல சாதனம் என்னும் இடம்
தாவ தார்த்திஸ் ததா வாஞ்சா தாவன் மோஹஸ் ததா அஸூகம்
யத் கேந காம காமேந -இத்யாதிகளிலும் காக விபீஷண கபோத ஸூமுக திரௌபதீ கஜேந்திர க்ஷத்திர பந்து
முசுகுந்தாதி விருத்தாந்தங்களிலும் காணலாம் –

வினை விடுத்து வியன் குணத்தால் எம்மையாக்கி
வெரு உரை கேட்டு அவை கேட்க விளம்பி நாளும்
தனை யனைத்தும் அடைந்திடத் தான் அடைந்து நின்று
தன் திருமாதுடன் இறையும் தனியா நாதன்
நினை வழிக்கும் வினை வழிக்கு விலக்காய் நிற்கும்
நிகரில்லா நெடும் குணங்கள் நிலை பெறத் தன்
கனை கழல் கீழ் அடைக்கலமாம் காட்சி தந்து
காரணனாம் தன் காவல் கவர்கின்றான் -கவல்கின்றானே –

வெரு உரை கேட்டு -ஆர்த்த த்வனி கேட்டு
அவை கேட்க விளம்பி -அவன் கேட்க்கும் படி சொல்லி

—————–

உத்தர கண்டம் –
இப்படி சர்வ புருஷார்த்தங்களையும் சாதிக்க வற்றான உபாயம் இங்கு எதுக்காக -என்ன –
கண்டு கேட்டு -என்கிற பாட்டின் படியே ஷூத்ர பிரயோஜனங்களோடே
துவக்கற்ற புருஷார்த்த விசேஷத்தைக் காட்டுகிறது -உத்தர கண்டம் –

ஸ்ரீ மத் சப்தார்த்தம்
இதில் ஸ்ரீ மத் சப்தம்
ஒண்டொடியாள் திரு மகளும் நீயுமே நிலா நிற்ப
கோலத் திரு மா மகளோடு உன்னை -என்கிறபடியே நிரதிசய போக்யமான சேஷி தத்த்வம்
பாவம்ஸ்து ஸஹ வைதேஹ்யா
தயா சஹாஸீ நம நந்த போகிநி –இத்யாதிகளில் சொன்ன சேர்த்தியிலே
கைங்கர்ய பிரதி சம்பந்தியாய்க் கொண்டு நித்ய யுக்தமாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது –
ஸ்ருதி யாதிகளிலே சர்வ விசிஷ்டன் ப்ராப்யனாகச் சொல்லி இருக்க
நாநயோர் விதயதே பரம் –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-8-35-மிதுனம் பரதேவதை
அஸ்யா மம ச சேஷம் ஹி விபூதி ரூபயாத்மிகா
உபயா திஷ்டானம் சைகம் சேஷித்வம் –இத்யாதிகளால் சொன்ன வாசி தோற்றுகைக்காக இறே
இங்கே விசேஷித்து எடுக்கிறது –
ஸ்ரீ மச் சப்த நிருக்திகளிலே ப்ராப்யத்தைக்கு உறுப்பானவற்றை இங்கே அனுசந்திப்பது –

——–

நாராயண சப்தார்த்தம் –
சர்வ சேஷியான தத்வம் பிரதான ப்ராப்யமானாலும் ப்ராப்தாவின் ஸ்வரூபம் முதலான சர்வ விசேஷணங்களும்
ப்ராப்ய கோடி கடிதங்களாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது -இங்குற்ற நாராயண சப்தம் –
தேச கால புருஷ பேதத்தாலே பண்டு பஹு விதமான ஆனுகூல்ய பிரதி கூல்யாதிகளை அடைந்தவை
சர்வ உபாதிகளும் கழிந்தவனுக்கு ஸ்வாமி விபூதியான ஆகாரத்தாலே அத்யந்த அனுகூலங்களாய் இருக்கும்
அநந்த ஆத்மாக்களுக்கும் வரும் ஐஸ்வர்ய ஆத்ம அனுபவ ரசத்தை எல்லாம் சேரப் பார்த்தாலும்
பரி பூர்ண ப்ரஹ்ம அனுபவ ரூபமான திருப் பாற் கடலிலே ஒரு திவலைக்கும் பற்றாது –
கைங்கர்ய விசேஷங்களுக்கு இலக்காகப் பர்யங்க வித்யாதிகளிலே சொன்ன
திவ்ய மங்கள விக்ரஹமும் இங்கே விசேஷித்து அனுசந்தேயம்
தன்மை பெருத்தித் தன் தாளிணைக் கீழ் கொள்ளும் அப்பன் -என்றும்
தன் தாளிணைக் கீழ் சேர்த்து -என்றும்
மதீய மூர்த்தா நாம் அலங்கரிஷ்யதி –என்றும் சொல்லுகிறபடியே திருவடிகளுக்கும் -ஆதார ஆசன -பத்மத்துக்கும் நடுவு இறே
முக்தருக்கு ஸ்வதஸ் ப்ராப்தமான இருப்பிடம் –

இப்படி சர்வ சேஷித்வ சர்வ பிரகார நிரதிசய போக்யத்வங்களைப் பிரதானமாகப் பிரகாசிக்கிற பதங்களில்
சதுர்த்தி தாதர்த்யர்த்த மாத்ரத்தை சொன்னால் கீழ்ச் சொல்லுகிற உபாயத்தோடே சேர்த்தி இல்லாமையால்
நித்ய ஸித்தமான இத் தாதர்த்தயர்த்துக்கு அனுரூபமாய் நிருபாதிக அனுபவ பரீவாஹமாய்
வைபவரீத்யாதி ரஹிதமாய் சர்வ தேசாதி யோக்யமான யதா அபிமத சர்வவித கைங்கர்யத்தையும் காட்டுகிறது
இதன் பிரார்த்தனைக்கு இங்கே ஒரு கிரியா பதம் அத்யாஹார்யம்
குருஷ்வ மாம் அனுசரம்
வான் உயர் இன்பம் மன்னு வீற்று இருந்தாய் அருளு நின் தாள்களை எனக்கே
நின் தாளிணைக் கீழ் வாழ்ச்சி யான் சேரும் வகை அருளாய்
நித்ய கிங்கரோ பவாநி –இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –

————

நம -சப்தார்த்தம்
இப்படி பிராரத்த நீயமான பரம புருஷார்த்தம் அவித்யா கர்மாதியான அநிஷ்ட வர்க்கத்தினுடைய
அத்யந்த நிவ்ருத்தி பூர்வகம் ஆகையால் அல்லாத புருஷார்த்த அனுபவ தசையில் வரும்
ஸ்வாதீந ஸ்வார்த்த கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வ ப்ரம ரூபமான களையற்று
தனக்கே யாக எனைக் கொள்ளுமீதே -இத்யாதிகளில் படியே
நிற்கும் நிலையை இங்குற்ற நமஸ் ஸூ காட்டுகிறது
இதுவும் திருமந்திரத்தில் ஸூஷ்ம யோஜனையில் போலே இரண்டு எழுத்தும் இரண்டு பதமாய்
அத்யாஹரித்த கிரியாபதத்தோடே அன்வயித்து ஒரு வாக்கியம் ஆகிறது

————-

இப்படி
ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தமும்
இதனுடைய நித்யதையும்
ரக்ஷண உபயுக்த குணாதிகளும்
ஸூபாஸ்ரய விக்ரஹமும்
இவற்றால் விசிஷ்டனுடைய உபாய பாவமும்
இவனுடைய வசீ கரணமும்
இது ஸக்ருத் கர்த்தவ்யமான படியும்
இதில் அதிகாரி விசேஷமும்
சர்வ சேஷீ ச பத்நீ கனாய்க் கொண்டு கைங்கர்ய பிரதிசம்பந்தியான படியும்
சர்வ விசிஷ்டனுடைய நிரதிசய போக்யதையும்
அவன் திறத்தில் ஸ்வரூப அனுரூபமான ஸ்வச் சந்த கைங்கர்யமும்
இது அஹங்காராதி ரூபமான களையற்ற நிற்கிற நிலையும்
இப்படி பரி ஸூத்தமான கைங்கர்யத்தினுடைய பிரார்த்தனையும் –அடைவே பிரகாசிக்கின்றன –

—————-

த்வயத்தின் வாக்யார்த்தம் –
இதின் அவாந்தர வாக்கியங்கள் மூன்றையும் சேர்த்தால்
அநந்யார்ஹ சேஷபூதனாய் -அகிஞ்சனான நான் -ஸ்ரீ மானான நாராயணன் திருவடிகளில் –
சர்வவித தோஷ ரஹிதமாய் -ஸ்வ அபிமதமான சர்வவித்த கைங்கர்ய வர்க்கத்தையும் பெறுகைக்கு
ஸ்ரீ மந் நாராயணன் திருவடிகளையே உபாயமாகக் கொண்டு
யதோக்தமான ஆத்ம ரஷா பர சமர்ப்பணம் பண்ணுகிறேன் என்று ஒரு வாக்யார்த்தம் ஆகிறது –

இவ்வர்த்த அனுசந்தானம்
உபாய தசையில் -சக்ருத்தாய் -க்ருதக்ருத்யதா ஹேதுவாய் இருக்கும் –
ஸ்வயம் பிரயோஜனமான உத்தர க்ருத்யத்தில் சதாவாய் க்ருதார்த்ததா ஹேதுவாய் இருக்கும்
இதில் பூர்வ கண்டத்தில் அநந்ய உபாயத்வமும்
உத்தர கண்டத்தில் அநந்ய பிரயோஜனத்வமும்
இரண்டு இடத்திலும் அநந்யார்ஹ சேஷத்வமும் சித்திக்கிறது
இப்படி இங்கும் அங்கும் திருமால் அன்றி இன்மை கண்டவன் த்வய நிஷ்டன் –

என்னது இது யான் செய்கின்றேன் என்னாதாருக்கு
இன்னடிமை தந்து அளிப்பான் இமையோர் வாழும்
பொன்னுலகில் திருவுடனே அமர்ந்த நாதன்
புனலாரும் பொழில் அரங்கம் திகழ மன்னித்
தன் அகலம் அகலாத தகவால் ஓங்கும்
தகவுடனே தன் கருமம் தானே எண்ணி
என்னை நய அடைக்கலம் கொண்டு அஞ்சல் தந்து என்
அழலாற நிழலார அளிக்கின்றானே

ஸ்ரீ த்வயதிகாரம் முற்றிற்று

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ சார சாரம் -திருமந்திர அதிகாரம்-

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

முக்தனுக்கு அநிஷ்ட பிரசங்கமும் பிராப்தி பிரசங்கமும் இன்றிக்கே இருக்க
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனும் நித்ய நிர நிஷ்டனாய் -அவாப்த ஸமஸ்த காமனுமாய் இருக்க
சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவார் பல்லாண்டே-என்ன வேண்டிற்று என் என்னில் –
இவை ஸ்ருதிகளில் சொன்ன சாம காநாதிகளைப் போலே ஸ்வச் சந்த-பர வ்ருத்தி விசேஷம் –
இப்படி இங்கும் அங்கும் திருமால் இன்றி இல்லாமை கண்டவன் ஸ்ரீ த்வய நிஷ்டன் –

ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் அருளிச் செய்யப்பட்டது

ப்ரணதிம் வேங்கடே சஸ்ய பதயோ விததீமஹி
யதுக்தயோ யதீந்த்ர யுக்தி ரஹஸ்யா நாம் ரஸாயநம் –

—————–

திருமந்த்ராதிகாரம் -என்னும் முதல் அதிகாரம் –

ரஹஸ்ய த்ரயத்தின் உபஜீவ்யத்வம்–ரஹஸ்ய த்ரய க்ரமம் -திரு அஷ்டக்ஷ அக்ஷரத்தின் உத்கர்ஷம் –
அக்ஷர விபாகம் -ப்ரணவார்த்தம் -அகாரார்த்தம் -லுப்த சதுர்த்யர்த்தம் -ஸ்ரீ லஷ்மீ சம்பந்தம் –
உகார்த்தம் -மகாரார்த்தம் -உகாரார்த்த யோஜநாந்த்ரம் -நமஸ் சப்தார்த்தம் -சத் தூலாதி யோஜனைகள்-
ஸூஷ்ம யோஜநா ப்ராதான்யம் -நமஸ் சப்த வாக்யார்த்தம் -பாகவத சேஷத்வ ப்ரதிபாதனம் –
திரு மந்திரத்தின் உயிர் நிலை -உபாய ப்ரதிபாதனம் -நமஸ்ஸூ உபாய பரம் என்றதின் தாத்பர்யம் –
நாராயண சப்தார்த்தம் -சர்வ வியாபகத்வம் -சதுர்த்தீ விபக்த்யர்த்தம்-மங்களா சாஸநா வத்யகதை-வாக்யார்த்த நிரூபணம் –

மூலம் கிளை என ஓன்று இரண்டான மொழி இரண்டும்
மேல் ஓன்று இலை என நின்ற அவ்வித்தகன் தன்னுரையும்
காலம் கழிவதன் முன்னம் கருத்துறக் கண்டிடவே
ஞாலம் புகழும் நம் தேசிகர் தாம் நம்மை வைத்தனரே

ஸ்ரீ கண்ணபுரம் ஓன்று உடையானுக்கு அடியேன் ஓருவர்க்கு உரியேனோ -என்கிறபடியே
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனுக்கு அநந்யார்ஹ சேஷ பூதனாய் வந்து அநாதி கர்ம ப்ரவாஹத்தா ரஹஸ்ய த்ரயத்தின்
உப ஜீவ்யத்வத்தாலே அடிமை செய்யப் பெறாதே நின்ற ஷேத்ரஞ்ஞன் அவசர பிரதீக்ஷையான பகவத் கிருபையாலே புரிந்து
சதாச்சார்ய முகத்தால் பெற்ற ரஹஸ்ய த்ரயமாகிற சம்சார பேஷஜத்தை உபஜீவிக்கும் படி சொல்லுகிறோம் –

ஸ்வரூபம் தெளிந்தவனுக்கு அல்லது ஸ்வரூப அனுரூபமான புருஷார்த்தத்தில் அபிருசியும் –
தத் உபாய பரிக்ரஹமும் உண்டாகாமையாலே ஸ்வரூப வைஸத்ய ஹேதுவான திருமந்திரம் முற்பட அனுசந்தேயம் –
இதில் பிரதம பதத்திலே -சேஷியுமாய் -சரண்யமுமாய் தோற்றின பரத்வத்தை பத்நீ விக்ரஹ விசேஷங்களாலே
விசிஷ்டமாக வெளியிடுகையாலும்
மத்யம பதத்தில் சப்த அர்த்த ஸ்வ பாவங்களால் ஸம்ஷிப்தமாகத் தோற்றின உபாய விசேஷத்தை அனுஷ்டான முகத்தால்
காட்டுகையாலும் -மந்திரமாய் அஷட் கர்ணமாக உபதேசிக்க வேண்டின சேர்த்தியாலும்
திருமந்த்ரத்திலே பிறந்து த்வயத்திலே வளர்ந்து என்கிற கிரமத்தாலும்-அநவரதம் த்வயம் அனுசந்தேயம்
இவை இரண்டிலும் தோற்றின உபாயத்தை அதிகாரி விசேஷத்தையும் -இது துஷ்கர அங்க நிரபேஷமுமாய்-
ஸ்வ தந்திரமமுமான நிலையையும் -விரோதி நிவ்ருத்த அம்சத்தையும் வெளியிட்டு -அகிஞ்சனனைப் பர சமர்ப்பணத்திலே
மூட்டித் தளும்பாதபடி தேற்றுகையாலும் சரம ஸ்லோகம் அநந்தரம் அனுசந்தேயம்

இவற்றில் ஸ்ரீ மத் அஷ்டாக்ஷரம் ஆகிற மஹா மந்த்ரம் பல உபநிஷத்துக்களிலும் உப ப்ருமஹணங்களிலும் ப்ரஸித்தமாய்
த்ரயோ வேதா -ஷட் அங்காநி -இத்யாதிகளில் படியே -ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிகள் எல்லாவற்றிலும் உள்ள
சாரதமங்களைப் பொதிந்து கொண்டு இருப்பதாய்
யத் அஷ்டாக்ஷர சம்சித்த -இத்யாதிகளில் படியே சர்வ அநிஷ்ட நிவர்த்தந ஷமமாய்
ஐஹி லௌகிகம் ஐஸ்வர்யம் –இத்யாதிகளில் படியே சர்வ புருஷார்த்தங்களுக்கும் ஸாதனமாய்
ஸக்ருத் அஷ்டாக்ஷரம் ஜப்த்வா-இத்யாதிகளில் படியே ஜெப அர்த்த ஞானாதி முகத்தால் கர்ம யோகாதிகளுக்கு
எல்லாவற்றுக்கும் உபகாரமாய்
ந ஸ்வர பிரணவ அங்காநி -என்றும் -வைதிகம் தாந்த்ரிகம் சைவ -இத்யாதிகளில் படியே
தாம்தாம் அதிகார அனுகுணமாக சர்வ வர்ணங்களுக்கும் உப ஜீவ்யமாய்
சேதன அசேதன சர்வம் -இத்யாதிகளில் படியே சேஷ சேஷி சர்வ தத்வ கண்ட கண்டோக்திமத்தாய்
கிம் தத்ர பஹுபி மந்த்ரை -என்றும் -ஏக அஷ்டாக்ஷர ஏவாயம் அலமாத்ம வி ஸூத்தாய -என்கிறபடியே
சர்வ மந்த்ர நைரபேஷ்யகரமாய் -அலம்-போதுமானது என்றவாறு –
ஸர்வத்ர அஷ்டாக்ஷரோ மந்த்ர மூர்த்தி மந்த்ரோ யதா பவேத் -என்கிறபடியே சர்வ பகவந் மூர்த்திகளுக்கும் சாதாரணமாய்
ந மந்த்ர அஷ்டாஷராத் பர –என்று இதற்கு மேற்பட்ட மந்த்ரம் இல்லை
மந்த்ராணாம் பரமோ மந்த்ர -இத்யாதிப்படியே சர்வ வியாபக மந்திரங்களிலும் பிரதானமாக இருக்கையாலே –
சர்வ ஆச்சார்யர்களும் இத்தையே ஆதரிப்பார்கள்

ஆழ்வார்களும்
நின் திரு எட்டு எழுத்தும் கற்று -என்றும்
எட்டு எழுத்தும் ஓதுவார்கள்
எட்டு எழுத்தும் வாரமாக ஓதுவார்கள் -என்று இம் மூல மந்த்ரத்தையே பரம புருஷார்த்த மூலமாக அருளிச் செய்தார்கள்
அனுகூல பிரதிகூல சாதாரண ஜென்மம் போல் அன்றிக்கே –
பிறந்த பின் மறந்திலேன் -என்கிற ஸ்ரேஷ்ட ஜென்மம் ஆச்சார்யர் உபதேசித்த திரு மந்த்ரம் அடியாக வருகிறது

இதில் பாதங்களை ஒரு அக்ஷரம் என்றும் -இரண்டு அக்ஷரங்கள் என்றும் -ஐந்து அக்ஷரங்கள் என்றும் சுருதிகள் வகுத்தன –
இது -நாடு நகரமும் நன்கு அறிய நமோ நாராயணாய -என்றும் –
நல்வகையால் நமோ நாராயணா -என்றும் சொல்லுகிறபடியே பிரணவ ரஹிதமான போதும் அஷ்டாக்ஷரமாம் படி
தத்ர உத்தராயணஸ்ய ஆதி என்கிற நாரதீய வசனத்தாலே சித்தம்
இது -நமோ நாராயணேத் யுக்த்வா ஸ்வபாக புநராகமத் -ஸ்ரீ கைசிக மஹாத்ம்யம் -நமோ நாராயணா என்று சொல்லி
நம்பாடுவான் திரும்பவும் வந்தான்

நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே –இத்யாதிகளில் படியே பிரணவ சதுர்த்திகளை ஒழிந்தால் சர்வாதிகாரமாம் –
இதில் பிரதம பதத்தை–மூலமாகிய ஒற்றை எழுத்தை ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்தார்
ஆத்யந்து தர்யக்ஷரம் ப்ரஹ்ம -என்றும் -மூன்று எழுத்ததனை -என்றும் இத்யாதிகளில் படியே
அநந்த சாகங்களான வேதங்களுக்கும் இம்மந்திரம் தனக்கும் மூலமாய் –
இது அறிந்தவனை வேத வித்து என்னும்படி சர்வ சார ஸங்க்ரஹமாய் இருக்கும்
ஏக பதமான இதில் அக்ஷர த்ரயம் நிர்வசன பலத்தால் தனித்தனியே பதமாய் மூன்றும் கூட ஒரு வாக்கியம் ஆகிறது –
இந் நியாயம் நமஸ்ஸிலும் வரும்

அகாரார்த்தம்
இதில் பிரதம அக்ஷரம் ரூடியாலே விஷ்ணு வாசகம் என்னும் இடம் ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி நிகண்டுக்களாலும் பிரயோகங்களாலும் சித்தம் –
இது சப்த அர்த்த ஸ்வ பாவங்களால் சர்வ சங்க ராஹகம்-
வேதாந்தங்களில் படியே இங்கு முற்பட பரதத்வ லக்ஷணமான காரணத்வம் அறிய வேண்டும் –
காரணமே சரண்யம் என்று ஸ்ருதி சித்தம் ஆகையால் சரண்யதைக்கு மிகவும் உபயுக்தமான ரக்ஷகத்வமும் அறிய வேண்டும் –
ஆஸ்ரிதருடைய பேறு தன் பேறாக ரஷிக்கும் என்று அறிகைக்காக சேஷித்வமும் அறியவேண்டும் –
ஆகையால் ஸ்ரீ யபதியினுடைய -சர்வ காரணத்வமும் -சர்வ ரக்ஷகத்வமும் -சர்வ சேஷித்வமும் ஆகிற
பிரதான அர்த்தங்கள் இங்கே பிரதான ப்ரதிபாத்யங்கள் –
இவற்றால் -ஒன்றும் தேவும் -இத்யாதிகளில் படியே திரிமூர்த்தி சாம்யாதிகளும் கழியும்
சர்வ வாஸ்ய மூலமான சர்வேஸ்வரன் சர்வ வாசக மூலமான இவ்வஷரத்துக்கு வாச்யன் என்று
ஸமஸ்த சப்த மூலத்வாத்–இத்யாதி புராண வசனத்தாலும் வேதார்த்த ஸங்க்ரஹத்திலும் ப்ரதிபாதித்தபடியே
இது சர்வ காரண பூதனைக் காட்டுகிறது

அவ ரஷனே -என்கிற தாதுவிலே -வ்யுத்பன்னமாய் ரக்ஷகனாகவும் சொல்லுகிறது
இந்த ரக்ஷணம் சங்கோசம் இல்லாமையால் சர்வ விஷயம்
இது ரக்ஷணீயருடைய ஸ்வரூபாதிகளிலும் -நித்ய முக்தர் பக்கலிலும் நிருபாதிகம்
மோக்ஷ ப்ரதானாதிகளில் வைஷம்ய நைர்க்ருண்ய சர்வ முக்தி பிரசங்காதிகள் வாராமைக்காக
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி சோதிதங்களான வியாஜங்களை முன்னிட்டு இருக்கும் ரக்ஷகத்வம்
ரக்ஷகத்வம் -விரோதியைப் பற்ற -விரோதித்வம் புருஷார்த்தத்தைப் பற்ற –
இவை மூன்றும் பத த்ரயத்திலே அடைவே கண்டு கொள்வது –

லுப்த சதுர்த்த்யர்த்தம்
இவ்வக்ஷரத்திலே-தாதார்த்ய சதுர்த்தி ஏறி லோபித்துக் கிடக்கிறது -என்னும் இடம் பிரணவத்தைக் கொண்டு
ஆத்ம சமர்ப்பணத்தை விதிக்கிற ஸ்ருதி யாதிகளில் ஒவ்சித்யத்தாலே சித்தம்
தாதர்த்யமாவது -சேஷத்வம் -அதாவது தனக்கு உபகாரத்தை பிரதானமாகப் பற்ற அன்றிக்கே பர உபகார அர்ஹமாகை
த்வம் மே என்று ஸ்வாமி தொடர -அஹம் மே என்று திமிரப் பண்ணும் அஹங்காரத்தாலே அசத் கல்பனாவானை
சேஷத்வ ஞானம் உஜ்ஜீவிப்பிக்கிறதையாலே அதன் பிரதான்யம் தோற்ற சம்பந்தித்தினுடைய விதி நிஷேதத்துக்கு
பொதுவான தர்மி நிர்த்தேசத்துக்கு முன்னே இச் சேஷத்வம் பிரகாசித்தம் ஆயிற்று –

இதுக்கு பிரதி சம்பந்தியான ரக்ஷகனுடைய சேஷித்வம் பலிதம்
கால அவச்சேதம் இல்லாமையால் இதுக்கு அயோக வியவச்சேதம் சித்தம் –
இத்தாலே சரீரீ சரீர பாவமும் பலிதம்
இங்கு பிரகிருதி ப்ரத்யயங்களாலே தோற்றின ரக்ஷகத்வ சேஷித்வங்களுக்கு
அஞ்ஞான துக்க பஹுளையான லீலா விபூதியிலும்
ப்ரகாசாதி பஹுளையான நித்ய விபூதியிலும் பிராசுர்யேன உபயோகம்
காரண பூதன் ரக்ஷகன் ஆகையால் பிதாவினுடைய ரக்ஷகத்வம் போலே இது விஸ்வசனீய தமமாகும்
சேஷீ ரக்ஷகன் ஆகையால் பிரியனான பதி வைத்யனாமாம் போல் ஹ்ருத்ய தமமுமாம்

இக் காரணத்வாதிகளுக்கு உப யுக்தங்களாய் பிராமண சித்தங்களான ஸர்வஞ்ஞத்வ சர்வ சக்தித்வாதிகளும்
ஸ்ரீ லஷ்ம்யா ஸஹ ஹ்ருஷீகேச-என்றும் அஸ்யா மம ச சேஷம் ஹி -என்றும் இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்ரீ த்வயத்தில் போலே சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனான சர்வ சேஷியினுடைய
ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தமும் இங்கே அனுசந்தேயம் –

உகாரார்த்தம்-
மத்யம அக்ஷரம் ஸ்ருதிகளில் பிரயோக விசேஷ பிரசித்தியாலே அவதாரண அர்த்தமாக
கீழ்ச் சொன்ன தாதர்த்யத்தை அந்ய யோக வியவச்சேதத்தாலே நியமிக்கிறது –
அகார வாஸ்யனான ஸ்ரீ யபதிக்கே நிருபாதிக சேஷம் என்றதாயிற்று
இத்தால் ஜீவர்களைப் பற்ற நிருபாதிக சேஷத்வம் கழிகையாலே தேவதாந்த்ர பரித்யாகமும் பலிக்கும்
இது ததீய பர்யந்தம் என்னும் இடம் –
மற்றுமோர் தெய்வம் உளது என்று இருப்பாரோடு உற்றிலேன் –உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை -என்று காட்டப்பட்டது
இப்படிப்பட்ட அநந்யார்ஹ சேஷத்வம் -தாச பூத சரணாகதோஸ்மி -என்றும்
தவாஸ்மி தாச இதி வக்தாரம் மாம் தாரய-என்கிறபடியே
பத த்ரயத்திலே தோற்றுகிற ஸ்வரூப பிரதிபத்தியிலும் -உபாய பரிக்ரஹத்திலும் -புருஷார்த்த பிரார்த்தனையிலும்
அனுசந்தேயம் என்னும் இடத்தை
குல தொல்லடியேன் –புகல் ஓன்று இல்லா அடியேன் -ஆரா அன்பில் அடியேன் -என்று ஸ்ரீ ஆழ்வார் அருளிச் செய்தார் –

மகார்த்தம்
த்ருதீய அக்ஷரம் கீழ்ச் சொன்ன சேஷத்வத்தினுடைய ஆஸ்ரயத்தைக் காட்டுகிறது –
இத்தை -மந ஞாநே -மநு அவ போதநே–என்கிற தாதுக்களிலே நிஷ்பன்னமான பதம் என்றும்
சாந்தச பிரகிரியையாலே அஸ்மத் சப்தத்தில் லுப்தா சேஷமாய் நிற்கிறது என்றும் யோஜிப்பார்கள்
இது ஜீவ வாசகம் என்னும் இடம் ஆத்ம சமர்ப்பண விதி வாக்யத்தாலே
சமர்ப்பணீயனான ஆத்மாவுக்கு பிரகாசமாக பரிசேஷ சித்தமாகையாலும்
அகாரம் முதலாய் மகாரம் அறுதியான வர்ணங்களை பஞ்சக விம்சக தத்துவங்களுக்கு வாசகங்களாகத்
தத்வ சாகர ஸம்ஹிதாதிகளிலே சொல்லுகையாலும்
மகாரம் ஜீவபூதம் து -என்றும் -ஆத்மா சது மகாரோயம் பஞ்ச விம்ச ப்ரகீர்த்தித -என்றும் விசேஷிக்கையாலும் சித்தம் –

இப்படிகளாலும் இது ஞான ஸ்வரூபனாய் -ஞான குணகனாய்-இரண்டு ஆகாரத்தாலும் அனுகூல ஸ்வ பாவனாய் –
ஸ்வயம் பிரகாசனாய் -ப்ரத்யக்காய் -தேஹாதி விலக்ஷணனாய் -குண த்ரய ரஹிதனாய் -அணுவாய் –
நிருபாதிக சர்வ சேஷியில் காட்டில் அத்யந்த பின்னனுமான ஜீவனைச் சொல்லுகிறது –
இவ்வஷரம்-ஜாதி ஏக வசனமாய் த்ரிவித ஆத்மாக்களும் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
அகாரார்த்தாயைவ ஸ்வமஹமத மஹ்யம் ந இத்யாதிகளில் படியே விசேஷித்துத் தன்னையே காட்டுகிறது ஆகவுமாம் -இப்படி
தாச பூதாஸ் ஸ்வதஸ் சர்வே -என்றும்
ஆத்ம தாஸ்யம் ஹரே ஸ்வாம்யம்-என்றும்
ஸ்வத்வ மாத்மநி சஞ்சாதம் -என்றும்
தாஸோஹம் வாஸூ தேவஸ்ய -என்றும்
தாஸத்வாத் வாஸூ தேவஸ்ய -என்றும் இத்யாதிகளில் படியே தன்னை ஸ்ரீ யபதிக்கு அநந்யார்ஹ சேஷ பூதன் என்று அறியவே
தன்னுடைய குண விக்ரஹாதிகளிலும் இச் சேஷத்வம் கைமுதிக நியாயத்தால் சித்திக்கிறது -இது உப லக்ஷணம் ஆகவுமாம்
இங்கே -அகாரார்த்தோ விஷ்ணு -என்கிற ஸ்லோகத்தைப் படிப்பது –

உகாரார்த்த யோஜனாந்தரம்
கட ஸ்ருதியில் சொன்ன யோஜனாந்தரத்தில் மத்யம அக்ஷரம் ஸ்ரீ லஷ்மீ வாசகமாய்ப் பூர்வ அக்ஷரத்தோடு சமஸ்தமாகிறது –
அப்போது அவதாரணம் அர்த்த சித்தம் -ஒரு சப்தத்துக்கு வ்யுத்பத்தி பேதத்தால் அர்த்த பேதம் சொல்லுகை ஸ்ருதியாதிகளிலே பிரசித்தம்
அக்ரத ப்ரயயவ் ராம -ஆரண்ய -11-11-என்கிற ஸ்லோகத்தில் பூர்வர்கள் வார்த்தையை இங்கே அனுசந்திப்பது
மம நாத -ஸ்தோத்ர ரத்னம் -53-என்கிற ஸ்லோகத்திலும் இதில் அக்ஷரார்த்த வாக்யார்த்தங்கள் நிற்கிற நிலையைக் கண்டு கொள்வது

காரணமும் காவலனுமாகி என்றும் கமலையுடன் பிரியாத நாதனான
நாரணனுக்கு அடியேன் நான் அடிமை பூண்ட நல்லடியார்க்கு அல்லால் மற்று ஒருவர்க்கு அல்லேன்
ஆரணங்கள் கொண்டு அகமும் புறமும் கண்டால் அறிவாகி அறிவதுமாய் அறு நான்கு அன்றிச்
சீரணிந்த சுடர் போலத் திகழ்ந்து நின்றேன் சிலை விசயன் தேர் அனையச் சிறு வேதத்தே

அகாரார்த்தம் -காரணத்வம் -ரக்ஷகத்வம் -சேஷத்வம் -ஸ்ரீ யபதித்தவம் -நான்கு அர்த்தங்களும்
சதுர்த்தி அர்த்தமான -தாஸ்யத்வமும் பாகவத சேஷத்வமும்
மத்யம பதார்த்தமான ததீயபர்யந்த தேவதாந்த்ர வர்ஜனமும்
மகாரார்த்தமான -ஞான ஸ்வரூபத்வமும்-ஞாத்ருத்வமும் —ஆக ஒன்பது அர்த்தங்களும் இப்பாட்டில் கூறப்பட்டுள்ளன

————————

நமஸ் -சப்தார்த்தம்
வாக்யங்களுக்கு அவதாரணத்திலே தாத்பர்யம் கொள்ள உசிதம் ஆகையால் ப்ரணவத்தில் அவதாரணத்தோடே
துவக்கி மத்யம பதம் உதிக்கிறது –
நம இத்யேவ வாதிந-
நம இத்யேவ யோ ப்ரூயாத் -என்று விசேஷித்து ஆதரணீயமான இப்பதத்துக்கு ஸ்தூலம் -ஸூஷ்மம் -பரம் -என்று
அர்த்த பேதங்கள் ஸ்ரீ பகவத் ஸாஸ்த்ர -நிருத்தங்களிலே– சொல்லப்பட்டன-
இவற்றில் ஸூஷ்ம யோஜனை விரோதி ஞானத்துக்கும் அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனைக்கும் பரதந்த்ர ஸ்வரூப நிஷ்கர்ஷத்துக்கும் –
பாகவத சேஷத்வ பிரதிபத்திக்கும் -உபாய விசேஷ ஸித்திக்கும் -உபயுக்தமாகையாலே
இத்தை விசேஷித்து ஆச்சார்யர்கள் அனுசந்திப்பார்கள்

நம சப்த வாக்யார்த்தம்
இந் நமஸ் -ந என்றும் ம என்றும் இரண்டு பதமாய் -ஒரு வாக்யமாகிறது –
கீழ் மேல் உள்ள விரோதிகள் பரிஹரணீயன்கள் என்று தோற்றுகைக்காக நிஷேத்யத்துக்கு முன்னே ஷேத வாசியான சப்தம் கிடக்கிறது
ம -என்கிற இது கீழ்ச் சொன்ன பிரகாரங்களாலே ஜீவ வாசியான அக்ஷரத்திலே ஷ்ஷட்யேக வசனமாய் -எனக்கு -என்கிறது –
இவ்வபிமானம் இத்தை முதலாகக் கொண்டு வரும் விரோதி வர்க்கங்கள் எல்லா வற்றுக்கும் உப லக்ஷணம்
விரோதி நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனைக்காக இவ்விருது ஞானமும் அத்யந்த உபயுக்தம்-இங்கே த்ருதீய அக்ஷரத்தை அனுஷங்கித்து அந்வயிப்பது
அஹம் மே என்று அநாதியாக பிரமிப்பித்தவன் இப்போது ஆத்மாபி சாயம் ந மம-என்கிறான்
இத்தை அத மஹ்யம் ந -என்றார்கள் -சம்பந்த சாமான்ய சஷ்ட்டி இங்கு தாதர்த்யத்தை விவஷிக்கிறது என்று தாத்பர்யம் –
தன்னைப் பற்றத் தனக்கு நிஷேத்யமான தாதர்த்யம் ஆகார பேதத்தாலே வருகையால் ஆத்மாஸ்ரய தோஷம் இல்லை
தான் தனக்குப் பண்ணிக் கொள்ளும் அதிசயமும் பரார்த்தம் என்று அனுசந்திக்கைக்காக இங்கு தான் தனக்கு சேஷம் அல்லன் என்கிறது –
தான் தனக்கு உரியன் அல்லன் ஆனால் தனக்கு வேறு ஒன்றையும் பற்ற நிருபாதிக சேஷித்வம் இல்லையாம் –
இது தன்னையே இங்குச் சொல்லிற்று ஆகவுமாம் –
அப்போது கிஞ்சித் என்று ஒரு பதத்தை அத்யாஹாரித்து-ந மம கிஞ்சித் -என்று ஒரு வாக்யமுமாம் –
இது தன்னாலே தன்னையையும் தன் உடைமையையும் சேரத் தன்னோடு துவக்கு அறுக்கிறான் ஆகவுமாம்

இத்தால் -யானே என் தனதே என்று இருந்தேன் -என்கிற சம்சார மூலங்கள் சேதிக்கப் படுகின்றன
கீழ் சாமான்யேந அந்ய சேஷித்வம் கழிந்து இருக்க கோபலீ வர்த்த நியாயத்தாலே இங்கு விவஷிக்கிறது –
ஸ்த்ரீ கரண அர்த்தமாகவுமாம் –
இவ்வர்த்தங்களை கீழே ஸித்தமாக்கி–என் நான் செய்கேன் -இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்வ ஸ்வா தந்தர்ய நிவ்ருத்தியை இங்கே அனுசந்திக்கவுமாம் –
லோக த்ருஷ்ட தாசாதிகளில் படி அன்றிக்கே ஜீவர்களுடைய கர்த்ருத்வம் ஸ்வார்த்தமாக ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி கொடுத்ததாய் –
அவன் இட்ட வழக்காய் இருக்கையாலே கீழ்ச் சொன்ன பர சேஷத்வத்தோடே கூட பராயத்த கர்த்ருத்வம் இங்கே அனுசந்தேயம் ஆயிற்று –
காரணத்வம் தத்வத்ரய சாதாரணம்
கர்த்ருத்வம் ஜீவ ஈஸ்வர சாதாரணம்
இதில் பராதீன கர்த்ருத்வம் த்ரிவித சேதன சாதாரணம்
ஸ்வாதீந கர்த்ருத்வம் ஈஸ்வரனுக்கே அசாதாரணம்
இப்படி இருக்க அநாதி கர்ம வசத்தாலும் -ப்ரவ்ருத்தி சாஸ்திரங்களில் ஆபாத ப்ரதீதியாலும் பிறந்த
நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானத்தை விடுகையே இங்கு நிவ்ருத்த ஸாஸ்த்ர நிஷ்டை –

பாகவத சேஷத்வ ப்ரதிபாதனம் –ஸ்ரீ திருமந்திரத்தின் உயிர் நிலை –
இப்படி ததேக சேஷ பூதமாகவும் ததேக நியாம்யமாகவும்-பத த்வயத்தாலே சிஷிதமானால்
யதேஷ்ட விநியோக அர்ஹம் சேஷ சப்தேந கத்யதே
ஈஸ்வரேண ஜகத் சர்வம் யதேஷ்டம் விநியுஜ்யதே -என்று அபியுக்தர் சொன்னபடியே
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி விநியோகத்தாலே பாகவத சேஷத்வம் பிராப்தம் ஆகிறது –
ஈஸ்வரன் ஸ்வா தந்தர்யத்தாலே இஷ்ட விநியோகத்துக்கு சக்தன் -ஸ்வாமித்வத்தாலே ப்ராப்தன்

ஞாநீ த்வாத்மைவ மே மதம் -என்னும் இவனுக்கு ஸ்வ அதிசயத்தைக் காட்டிலும்
ஸ்வ ஆஸ்ரித அதிசயம் அபிமதம் ஆகையால் தச் சேஷத்வம் ததீய சேஷத்வ பர்யந்தமாயிற்று –
மேல் சதுர்த்தியில் ப்ரார்த்த நீயமான கைங்கர்யமும் ததீய பர்யந்தம் -ஒருவன் தானே வேறு ஒருவருக்கு அதிசயத்தை
விளைகிற வேஷத்தாலே சேஷமாய் -அவர்களால் வரும் அதிசயத்துக்கு ஆஸ்ரயமான வேஷத்தாலே சேஷியுமாகை விருத்தம் இல்லாமையால்
பிரபவோ பகவத் பக்தா மா த்ருஸாம் சததம் த்விஜ -என்றும்
உன் அடியார்க்கு ஆட்படுத்தாய் என்றும்
அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்த விமலன் -என்கிற அனுசந்தானம் சர்வ பாகவதருக்கும் சமாநம்
இப் பிரதிபத்தி ஒத்து இருந்தாலும் ப்ரவ்ருத்தி சிஷ்ய ஆசார்யாதிகளுக்குப் போலே
ஸ்வ தந்த்ர ஆஜ்ஜையாலே வியவஸ்திதையாய் இருக்கும்
இங்கே அடியார் என்கிறது -பகவச் சேஷத்வ ஞானவான்களான பிரதிபுத்தரையும் -நித்யரையும் -முத்தரையும் –
நின் திரு எட்டு எழுத்தும் கற்று நான் உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை -என்கையாலே இதுவே
ஸ்ரீ திருமந்திரத்தின் உயிர் நிலை

உபாய ப்ரதிபாதனம் –
இப்படி ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி இட்ட வழக்கான தனக்கு அவன் நடத்தின நல் வழியாலே அவனை பிரசன்னனாக்கிப்
புருஷார்த்தம் பெற வேண்டுகையாலே யதாதிகாரம் ஸ்ரீ த்வயத்திலும் ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்திலும் சொன்ன
வசீகரணம் இங்கே அர்த்த சித்தம்
சரணம் பிரதி தேவா நாம் ப்ராப்த காலம் அமந்யத–என்கிற இடத்தில் தமயந்தீ நமஸ்ஸை பிரயோகித்தாள்-என்கையாலும்
கச்சத்வம் ஏநம் சரணம் சரண்யம் புருஷர்ஷபா–என்று உபதேசிக்க –
நமஸ் சக்ருர் ஜனார்த்தநம் -என்று பாண்டவர்கள் நமஸ்ஸைப் பண்ணினார்கள் என்கையாலும்
மந்த்ர ராஜ பத ஸ்தோத்ரத்திலே நமஸ்ஸூ ஆத்ம நிவேதந பரம் என்கையாலும்
ஸாத்ய உபாய விசேஷ பரமான யோஜநா விசேஷத்தாலும்
அபியுக்தரும் -நமஸ் சப்த ப்ரதானார்த்த ஸ்வாஹா சப்த இவ இஷ்யதே -சமர்ப்பித்தல் என்னும் அர்த்தம்
ஓத்துக் கொள்ளப்பட்டது -என்கையாலும்
இந்த நமஸ் சப்தம் தானே தன் துவக்கற சங்க பரந்யாஸத்தைக் காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –

நமஸ் ஸூ உபாய பரம் என்பதின் தாத்பர்யம்
தாச இதி ப்ரபந்ந இதி ச–ஸ்ரீ சதுஸ் ஸ்லோஹி -2- என்கிற அடைவே ப்ரணவத்திலே சம்பந்த ஞானமும் –
நமஸ்ஸிலே உபாயமுமாகச் சொன்னவர்கள் தாமே சம்பந்த ஞானமே உபாயம் என்கிற இது
இதன் பிரதான விவஷையாலே யாம் அத்தனை
இதுக்கு ப்ராதான்யம் -ஆத்ம அபிமான அனுகுண புருஷார்த்த வியவஸ்தையாலே ஐஸ்வர்யாதிகளை அருவருப்பித்து
ஸ்வரூப அனுரூபமான பரம புருஷார்த்தத்திலே ருசியையும் த்வரையையும் விளைப்பித்துத்
திரு நாரணன் தாள் காலம் பெறச் சிந்தித்து உய்யும்படி பண்ணுகை

யான் எனது என்பது ஓன்று இல்லை என் செய்வது அவனை அல்லால்
ஆனது அறிந்திடும் தன் அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்தித்
தான் என்னை நல்கி நடத்துகின்றன தன் அருள் வழியே
நான் உன்னை வீடு செய்வேன் என்ற நம் திரு நாரணனே

இப்பாட்டில் நமஸ் சப்த அர்த்தமாக
ஸ்வ ஸ்வாமித்வ நிவ்ருத்தி -ஸ்வகீய ஸ்வாமித்வ நிவ்ருத்தி-ஸ்வ ஸ்வா தந்தர்ய நிவ்ருத்தி –
பாகவத சேஷத்வம் -சரணாகதி -ஆகிய ஐந்தும் சொல்லப்பட்டன

————-

நாராயண -சப்தார்த்தம்
இப்படி நமஸ்ஸிலே தோற்றின வசீகரணத்துக்கு இலக்காய் -ரக்ஷகனாய் நிற்கிற -சேஷியின் படியை நேத்ருத்வாதி முகத்தாலும்
வசீகர்த்தாவாய் ரக்ஷணீயனாய் நிற்கிற சேஷபூதன் படியை நியாம்யத்வாதி முகத்தாலும் வெளியிடுகிறது நாராயண சப்தம்
நரன் பக்கலிலே பிறந்தவை நாரங்கள் என்றும் -இவன் நேதாவாய் கதியாய் இருக்கிறான் என்றும்
இவற்றை வாசஸ்தானமாக யுடையவன் என்றும் சொல்லுகையாலே
பிரதம அக்ஷரத்தில் தோற்றின காரணத்வ ரக்ஷகத்வ சேஷித்வங்களும் இங்கே விசதமாகின்றன
இஸ் ஸங்க்ரஹ விவரணங்களிலே சேஷ சேஷிகளுடைய நிரூபணம்
ராமானுஜம் லஷ்மண பூர்வஜம் ச –ஸூந்தர -28-10-என்கிற க்ரமத்திலே நிற்கிறது
இந் நாராயண சப்தம் தத் புருஷனாயும் பஹு வ்ரீஹியாயும்-இரண்டு படி சமஸ்தமாய் இருக்கும்
இதன் அர்த்தத்தை ஆழ்வார்
நாரணன் முழு வேழ் உலகுக்கும் நாதன் என்றும்
எண் பெருக்கு அந்நலத்து ஒண் பொருள் ஈறில வண் புகழ் நாரணன் -என்றும் அருளிச் செய்தார்
நான் உன்னை அன்றி இலேன் இத்யாதிகளையும் இங்கே அனுசந்திப்பது –
ஆபோவை நரஸூநவ
நாராஜ் ஜாதாநி தத்தவாநி
நர சம்பந்தி நோ நாரா -நரஸ் ச புருஷோத்தம
ஜஹ்னுர் நாராயண நர -இத்யாதிகளில் படியே நர சப்தத்தாலும் நாராயணன் தன்னையே சொல்லுகிறது இது
நயத் யகில விஞ்ஞானம் நாஸயத் யகிலம் தம
நரிஷ்பதி ச ஸர்வத்ர -என்று வ்யாக்யாதம் ஆயிற்று

ந்ரூநயே-என்கிற தாதுவிலே -அச் ப்ரத்யயமாய் -நர -என்று பதமாம்-
ரீங் ஷயே என்கிற தாதுவிலே ர் ப்ரத்யயமாய் -ர என்று பதமாய் -நக நைகாதி சப்தங்களில் போலே
நஞ்சோடு சமஸ்தமாய் -நர என்கிறதாகவுமாம்
நேதா -என்றால் -தேஷாம் சதத யுக்தாநாம் -இத்யாதிகளில் படியே ஞான பிரதாதிகளைப் பண்ணும் என்கிறது
ஷயிஷ்ணு அல்லன்-என்றால் ஸ்வரூப விகாரத்தை யாதல் ஸ்வ பாவ விகாரத்தை யாதல் உடைத்தான
வஸ்த்வந்தரங்களிலே வேறுபட்டவன் என்றதாம்
சங்கல்ப ப்ரீத்யாதி ஸ்வ பாவ விகாரங்கள் ஸ்ருதி சித்தங்களாய் குண ரூபங்களும் ஆகையால் விகாராதி நிஷேதம் அந்ய விஷயம்
பிரபஞ்ச ரூப பரிணாமம் பாலனானவன் யுவாவான கணக்கிலே ஸ்வரூபத்திலே தட்டாது
நர ஸூ நுக்களான அப்புக்கள் நாரங்கள் என்றால் போலே சொன்னது வஸ்துவந்தரங்களையும் உப லஷிக்கிறது
நர சம்பந்தி நாரம்-என்கிற வ்யுத்பத்தியில் ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்கள் முதலாக சர்வமும் சாப்தம்-

நாரோ நராணாம் ஸங்காத
நாரஸ்தவிதி சர்வ பும்ஸாம் சமூக -இத்யாதிகளை உப லக்ஷண பரங்கள் –
இவ்விடத்தில் நர சப்தம் ஜீவ வாசியாய் இவன் க்ஷயிஷ்ணு அல்லன் என்கிறது –
இத்தால் முன்பு தேகாதி விலக்ஷணனாக சோதிதனான இவனுக்கு
சரீர உத்பத்தி யாதிகளும் ஞான சங்கோசாதிகளுமே உள்ளன
ஸ்வரூபத்தில் நாமாந்தர பஜன அர்ஹ அவஸ்தைகள் இல்லை என்றதாயிற்று
நராணாம் ஸங்காத-என்கிற இடத்தில் நர சப்தத்தால் சேதன அசேதனங்கள் இரண்டையும் சொல்லவுமாம்
அப்போது விகாரியான அசேதனத்தில் ஸ்வபரூப நித்யதையும் -விகார அம்சத்தில் பிரவாஹ நித்யதையும் சொல்லிற்றாம்
இவ்விடத்தில் சமூக அர்த்தத்தில் அண் ப்ரத்யயமாய் -அந்த சமூகங்கள் தான் பலவாகையாலே
நிவஹா நராணாம் நித்யா நாம் அயனம் இதி நாராயண பதம் -என்றார்கள்
நாரங்களுக்கு -அயனம் -என்னும் போது
அயன சப்தத்துக்கு -கதிரா லம்பனம் தஸ்ய -என்று வியாக்யானம் பண்ணுகையாலே
இதில் கரண வ்யுத்பத்தியாலே உபாயத்வமும் –
கர்மணி வ்யுத்பத்தியாலே உபேயத்வமும்
அதிகரண வ்யுத்பத்தியாலே ஆதாரத்வமும் சித்திக்கிறது
இவ் உபாயத்வ உபேயத்வங்கள் சேதனனைக் குறித்தவனாய் –
தாரகத்வம் பிராமண அநு சாரத்தாலே சேதன அசேதனங்கள் இரண்டையும் பற்ற வாகிறது

சர்வ வியாபகத்வம்
நாரங்களை அயனமாக உடையவன் என்ற போது அயன சப்தம்
வாசஸ்தானத்தை யாதல் வ்யாப்யத்தை யாதல் சொல்லுகையாலே நிரதிசய ஸூஷ்மதையாலே
சர்வத்திலும் உள்ளும் புறமும் ஒழி வற நிறைந்து நிற்கிற நிலை தோற்றும் –
இவ்விடத்தில் அவன் இல்லாத பிரதேசம் இல்லை என்கையில் தாத்பர்யம் –
இது நியமனத்தோடே கூடின வ்யாப்தி யாகையாலே ஆகாசத்திலும் ராஜாவிலும் காட்டில்
வ்யாவ்ருத்தி தோற்றுகையாலே சர்வ சரீரகத்வமும் பலிக்கும்
இங்கே அவன் ஒருவனுக்கே சர்வ ஆதரத்வாதிகள் தோற்றுகையாலும்
விகாரியான அசித்திக்கும் நிர்விகாரமான ஜீவனுக்கும் பிரிவு தோற்றுகையாலும் தத்வ த்ரய விவேகம் பிறக்கிறது

கறந்த பாலுள் நெய்யே போல் -என்கிற விவேக க்ரமத்தைச் சொல்லுகிற
ப்ரஹ்ம பிந்து வாக்யத்தையும் இங்கே அனுசந்திப்பது
ஸ்வேதாஸ்வதராதிகளில் சொன்னபடியே ஜீவ ஈஸ்வரர்களுடைய சேதனத்வமும் -ஸ்வாபாவிகமான பேதமும் –
ஜீவர்களுடைய அந்யோந்ய பேதமும் -சர்வருக்கு ஈஸ்வரன் ஒருவனே சகல அபிமத ஹேதுவானபடியையும் –
உபாய பூதன் தானே ப்ராப்யபூதனான படியும் -இதுக்குச் சேர்ந்த உபய லிங்கத்வமும் –
உபய விபூதி யோகமும் -சர்வவித்த பந்துத்வமும் -இத்திரு நாமத்தில் ஸம்ஷிப்தங்கள்

நர -சப்தத்தில் சோதன வாக்யார்த்தமும் -நாரா சப்தத்தில் காரண வாக்யார்த்தமும்-
அயன சப்தத்தில் உபாசன வாக்யார்த்தமும் சங்க்ருஹீதம்
ஈஸ்வரனுக்கு பிரதம அக்ஷரத்தில் ரக்ஷகத்வாதிகளும்-நர சப்தத்தில் நித்யத்வாதிகளும்-
அயன சப்தத்தில் ஆதாரத்வாதிகளும் தோற்றுகையாலே-இவை மூன்றுக்கும் பிரயோஜன பேதம் உண்டு
இப்படி த்ருதீய அக்ஷராதிகளிலே ஜீவனுக்குச் சேதனத்தவ நித்யத்வ வியாப்யத்வாதிகள் தோற்றுகையாலே
இவையும் ச ப்ரயோஜனங்கள்

யாதாம் இவை அனைத்தும் படைத்து ஏந்தும் இறைவனுமாய்க்
கோதாம் குணங்களுடன் குறுகாத குணத்தனுமாய்
மாதா பிதா என்ன மன்னுருவாய்க் கதி என்ன நின்றான்
போதார் திருவுடன் பொன்னருள் பூத்த நம் புண்ணியனே

—————-

சதுர்த்தீ விபக்தி யர்த்தம்

இந்த நாராயண சப்தத்தில் சதுர்த்தியும் ஸ்வரூப பர யோஜனையில் தாதர்த்தயத்தையே காட்டுகிறது –
சமர்ப்பண பரமானால் ஸம்ப்ரதான ப்ரதர்ஸி நீ -என்று அஹிர்புத்ன்யன் வியாக்யானம் பண்ணினான்
பலபரமானால் நித்தியமான தாத்யர்த்தம் ப்ரார்த்த நீயம் இல்லாமையாலும்
இது தன்னை பிரதம அக்ஷரத்தில் சதுர்த்தி சொல்லுகையாலும் தாதார்த்யத்தை முன்னிட்டுத் தத் அனுகுணமாக
ப்ரார்த்த நீயமான யதாபிமத கைங்கர்யத்தை இங்கே காட்டுகிறது –
இங்கே பிரதான ப்ராப்யன் பரமாத்மா -நித்ய சம்பத்ந்தனுக்கு இப்போது பிராப்தியாவது பரிபூர்ண அனுபவம்
இதன் பரிவாஹமாய்க் கொண்டு கைங்கர்யம் ப்ராப்யம் ஆயிற்று
ப்ராப்தாவும் -அபி பாகேந த்ருஷ்டத்வாத்-4-4-4–ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்திரத்தின் படியே
பரம ப்ராப்ய விசேஷணமாய்க் கொண்டு ப்ராப்யம் ஆகிறான்

இங்கு கேவல ஆத்மாபிராப்தியில் சொன்ன ஸ்யவந தர்மத்வம் வாராது
மன்னுறில்–திருவாய் -1-2-5-இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது
முக்தனுக்குச் சொன்ன பரம சாம்ய போக மாத்திரத்திலே என்று ஸூத்ராதி சித்தம் –
பிராமாணிகனுக்கு இதுவே சாயுஜ்ய சப்தார்த்தம்
தன்மை பெறுத்தித் தன் தாளிணைக் கீழ் இருத்தும் அப்பன் -3-7-7-என்று ஆழ்வார் அருளிச் செய்தார்
இப்படி முக்தனுக்கு பரமாத்ம லக்ஷணங்கள் ஒன்றும் வாராமையாலே -சேக்ஷத்வாதிகள் நிலை நிற்கையாலே –
கைங்கர்யம் உபபன்னம்-இதன் பிரார்த்தனைக்கு இங்கே உசிதமான கிரியா பதம் அத்யாஹாரம் –

ஆவிஸ் ஸ்யு மம ஸஹஜ கைங்கர்ய விதய-ஸ்ரீ அஷ்ட ஸ்லோகி -3-என்றார்கள் இறே
ஒழிவில் காலம் எல்லாம் உடனாய் மன்னி வழுவிலா வடிமை செய்ய வேண்டும் நாம் -என்றதாயிற்று
கீழில் பதங்களில் நிருபாதிக நித்ய சேஷமாகத் தன்னைத் தெளிந்தவன் ஆகையால் ஸ்வாமியான நீ
என்னைப் பரி ஸூத்தனாக்கி அடிமை கொள்ள வேண்டும் என்கிறதுவும் சேஷி பிரயோஜனத்தை அபேக்ஷித்த படி –
ப்ரஹர்ஷயிஷ்யாமி –ஸ்தோத்ர ரத்னம் -46-
படியாய்க் கிடந்து உன் பவளவாய் காண்பேனே -என்கிறபடியே சேதனன் ஆகையால் ஸ்வ பிரயோஜனத்தில் துவக்கற
சேஷி ப்ரயோஜனத்தில் புத்தி பூர்வ ப்ரவ்ருத்தி கூடாது –
தனக்கேயாக எனைக் கொள்ளுமீதே-என்கிறபடியே பிரதானமான சேஷி பிரயோஜனத்தை ஒழிய
ஸ்வ ப்ரயோஜனத்தை அபேக்ஷிக்கவும் கூடாது -ஆகையால் குணவத் ஸ்வாமியினுடைய ப்ரவ்ருத்தி போலே
நிபுண தாசனுடைய ப்ரவ்ருத்தியும் இருவர் பிரயோஜனத்தையும் விடாதே நிற்கும் ஸ்வாமி உகப்புக்கு சேஷமாகத்
தனக்கு வரும் பிரயோஜனம் பதி சந்நிதியில் பதி விரத அலங்காரம் போலே மிகவும் உசிதம் –
இது இங்கு இவனுக்கு உத்தர கிருத்யத்தில் கைங்கர்ய ரஸத்திலும் துல்யம்

மங்களா சாசன ஆவஸ்ய கதை
முக்தனுக்கு அநிஷ்ட பிரசங்கமும் பிராந்தி பிரசாங்கமும் இன்றிக்கே
ஈஸ்வரனும் நித்ய நிர நிஷ்டனாய் அவாப்த ஸமஸ்த காமனாய் இருக்க -சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவார் பல்லாண்டே -என்ன
வேண்டிற்று என் என்னில் -இது அநிஷ்ட நிவ்ருத்திகளை பிரயோஜனமாகக் கொண்டதால் –
அஞ்ஞானத்தைக் காரணமாகக் கொண்டதால் வருமதன்று –
இவனுக்கு ஸ்ருதிகளில் சொன்ன சாம காமனாதிகளைப் போலே இது ஒரு ஸ்வச் சந்த ப்ரவ்ருத்தி விசேஷம் –
அஸ்த்தாந ஸ்நேஹ ரஷா பிரணயிகள் என்று நித்ய ஸூரிகளைச் சொன்னதும்
அஸ்த்தாந பய சங்கை உண்டாமவர்களுக்கு உள்ள பரிவுடையவர்கள் என்றபடி –
இங்கு உள்ளவர்களுக்கு பய சங்கை யுண்டாமவது பக்தி விசேஷம் அடியாக வருகையால் குணமாம் –
அர்ச்சா அவதாராதிகளில் பிராணிகளுடைய கர்ம அனுரூபமாக ப்ராதுர் பாவமும் உபேக்ஷையும் நடக்கிறது ஆகையால்
ஸ்த்ரியோ வ்ருத்தாஸ் தருண்யஸ் ச இத்யாதிகளில் படியே மங்களா சாசனமும் சபலம் –
அப்போது நிபுணராய் இருப்பார் -ரக்ஷது த்வாம் -இத்யாதிகளில் படியே
அவன் தன்னையே கொண்டு மங்களா ஸாஸனம் பண்ணுவார்கள் -இப்படி எங்கும் கண்டு கொள்வது

இரு விலங்கு கழித்து இடராம் உடலம் தன்னில்
இலங்கு நடு நாடியினால் எம்மை வாங்கி
ஒரு விலங்கி நெறி யல்லா வழியால் மன்னும்
உயர் வானில் ஏற்றி உயிர் நிலையும் தந்து
பெரு விலங்காம் அருள் தன்னால் தன்னடிக்கீழ்
பிரியாத அமரருடன் பிணைத்துத் தன்னார்
உரு விலங்கும் இசைவிக்கும் உம்பர் போகம்
உகந்து தரும் திருமாலை உக்காந்தோம் நாமே

ஒரு விலங்கி நெறி யல்லா வழியால்-பிரதிபந்தகங்கள் இல்லாத அர்ச்சிராதி கதி
பெரு விலங்காம் அருள் தன்னால் தன்னடிக்கீழ் -கிருபையை விலங்கு என்றது பிணை கொடுக்கிலும்
திரும்பி வரமுடியாமல் உள்ள இருப்பைக் காட்டும்

——————-

வாக்யார்த்த நிரூபணம்
இப்படி பிரதம அக்ஷராதிகளிலே ப்ராப்யமான ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபமும்
த்ருதீய அக்ஷராதிகளிலே ப்ராப்தாவின் ஸ்வரூபமும்
மத்யம பதத்தில் விரோதியும் உபாயமும் -சதுர்த்தியில் பலமும்
யதா சம்பவம் பதங்களிலே சம்பந்தமும் ப்ரகாசிதம் ஆயிற்று
இதில் வாக்ய யோஜனை இருக்கும்படி –
அகார வாஸ்யனான நாராயணனுக்கே நான் அநந்யார்ஹ சேஷ பூதன் -எனக்கு உரியேன் அல்லேன்-என்று
சிலர் திருமந்திரம் முழுக்க ஸ்வரூப பரம் என்பர்கள்
பிரவணம் ஸ்வரூப பரமாய் -நமஸ்ஸிலே அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனையாய் –
மேல் இஷ்ட பிராப்தி பிரார்த்தனை என்றும் சொல்லுவார்கள் –
இரண்டு பதமும் ஸ்வரூப பரமாய் மேல் புருஷார்த்த பிரார்த்தனா பரம் என்கிற யோஜனை
அகாரார்த்தாயை வ –ஸ்ரீ அஷ்ட ஸ்லோகி -3-என்கிற ஸ்லோகத்திலே சொல்லப்பட்டது-

மற்றும் பல யோஜனைகளும் உண்டு –
சர்வ ப்ரஹ்ம வித்யா நிஷ்டருக்கும் உபஜீவ்யமான சாரீரிக சாஸ்திரத்தில் நிரூபித்த கட்டளையில்
பத த்ரயமும் தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களை அடைவே காட்டுகிறது என்னும் யோஜனைக்கு
அபேக்ஷிதார்த்த பவ்கல்ஷ்யம் உண்டு –
த்வயத்திலும் இதுவே அடைவு -இப்பத த்ரயம் தெளிந்தவன் –
அநந்யார்ஹ சேஷ பூதனாய் -அநந்ய உபாயனாய் -அநந்ய பிரயோஜனனாய் -நித்யாதிகளில் சொல்லுகிற
பரமைகாந்தியாம் –

இப்பதங்களிலே ஸோபாந க்ரமத்தாலே ஜீவனுக்கு சத்த அநு பந்திகளான –
ஆதேயத்வ -விதேயத்வ -சேஷத்வங்கள் -சித்திக்கையாலே
யானே நீ -இத்யாதிகளிலே சாமாநாதி கரண்யம் -சரீராத்ம பாவ நிபந்தனம் -என்று சித்தித்தது –
இத்தாலே குத்ருஷ்ட்டி மதங்களும் கழிந்தன
இதில் பிரதம பதத்தில் த்ருதீய அஷரத்தாலே தேஹாதிகளிலும் -தத் அநு பந்திகளிலும் வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
பிரதம அக்ஷரத்தில் சதுர்த்தியாலே தான் தனக்கு உரியனாகி வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
மத்யம அக்ஷரத்தில் அவதாரணத்தாலே நான் வேறு ஒருவனுக்கு நிருபாதிக சேஷம் என்றும்
எனக்கு ஒரு சேஷி உண்டு என்றும் -வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
மத்யம பதத்தில் நிஷேத விசேஷங்களாலே ஸ்வ ரக்ஷண வியாபாராதிகளைப் பற்ற நிரபேஷ ஸ்வதந்த்ரன் என்றும்
நிருபாதிக சேஷி என்றும் -வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
இந் நிஷேத சாமர்த்தியம் தன்னால் நாராயண சப்தத்தில் சதுர்த்தியின் கருத்தான கைங்கர்ய அனுபவத்தில்
பலாந்தர அனுபவ நியாயத்தாலே வரும் ஸ்வ அதீன கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வ ஸ்வாரத்த கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வ
ப்ரம ரூபங்களான அஹங்கார மமகாரங்களையும்
சாப்தமாகவும் ஆர்த்தமாகவும் அடி யறுத்து நிற்கிறான்

இம்மந்திர நிஷ்டன் ரக்ஷகாந்தர அந் வேஷணம் -தேவதாந்த்ராதி ஸ்பர்சம் -கேவல தேஹார்த்த வியாபாரம் -ஷேத்ராதி சங்கம் –
நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானம் -பாகவத அபராதம் -ஆத்ம நாஸாதி பயம் -ப்ரயோஜனாந்தர ருசி -முதலான
அநர்த்த ஹேதுக்களில் ஆழங்கால் படான்
பஹு ஸ்ருதனே யாகிலும் இத் தெளிவு இல்லாதவன் விகலன்
அல்ப ஸ்ருதனே யாகிலும் சதாச்சார்ய பிரசாதத்தாலே இத் தெளிவு பிறந்தவன் சம் பூர்ணன்
இவனை பிரஞ்ஞா பிரசாதம் ஆருஹ்ய –சாந்தி பர்வம் -150-11-என்று பிரசம்சிக்கிறது

உறவை இசைந்து இறையில்லா ஒருவருக்கு என்றும்
ஒண் சுடராய் ஓர் எழுத்தில் ஓங்கி நின்றோம்
துறவறமும் தூ மதியும் துயரம் தீர்வும்
துய்யவர்கட்க்கு ஆனமையும் இரண்டில் உற்றோம்
அற முயலும் அனைத்துறவாய் அனைத்தும் ஏந்தும்
அம்புயத்தாள் கணவனை நாம் அணுகப் பெற்றோம்
பிறவி அறுத்து அடி சூடி அடிமை எல்லாம்
பிரியாத அமரருடன் பெற்றோம் நாமே

திருமந்திர அதிகாரம் முற்றிற்று

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ நம் ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்து அருளும் திவ்ய தேசங்கள் –ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரார்த்தங்கள் சம்பந்தம் –

ஸ்ரீ ஆச்சார்ய ஹ்ருதயம் -ஸ்ரீ நரசிம்ஹ பிரியா -2005-நூலில் இருந்து –
ஸ்ரீ ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்து அருளும் திவ்ய தேசங்கள் –ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரார்த்தங்கள் சம்பந்தம் –

ஸ்ரீ குரு பரம்பர த்யான ஸ்லோகம்
ஆ பகவத்த பிரதிதாம் அநகாம் ஆச்சார்ய சந்ததிம் வந்தே
மனசி மம யத் ப்ரஸாதாத் வசதி ரஹஸ்ய த்ரஸ்ய சாரோயம்

சீரிய நான்மறைச் செம்பொருள் ரஹஸ்ய த்ரயம் –
இந்திரா சஹஸரம் நாராயணம் -ஸ்ரீ லஷ்மீ பதி -நாத சமாரம்பாம் -திருமாலால் அருளப்பட்ட சடகோபன் -பிரபன்ன ஜன கூடஸ்தர்
பின்னானார் வணங்கும் ஜோதியாக அர்ச்சா ரூப எம்பெருமான் -திவ்ய ரூபங்களை அடைவே காட்ட –
இப்படி மால் உகந்த ஆசிரியர் வார்த்தையின் சீரான ஆச்சார்ய ஹ்ருதயத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

ஸ்ரீ திருவிருத்தத்தில் –ஸ்ரீ கோயில் ஸ்ரீ திருமலை -ஸ்ரீ பெருமாள் கோயில் மூன்றையும்
ஸ்ரீ திருவாய் மொழியில் -31-திவ்ய தேசங்களையும் ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் –

————–

1–திருவேங்கடம் –

காண்கின்றனகளும் கேட்கின்றகளும் காணில் இந்நாள்
பாண் குன்ற நாடர் பயில்கின்றன இதெல்லாம் அறிந்தோம்
மாண் குன்றம் ஏந்தி தண் மா மலை வேங்கடத்தும்பர் நம்பும்
சேண் குன்றம் சென்று பொருள் படைப்பான் கற்ற திண்ணனவே –திரு விருத்தம்—8–

இந் நாட்டுத் தலைவர் செய்கைகளைப் பார்க்கில் ஸ்ரீ திருவேங்கட மலைக்குச் சென்று பொருள் ஈட்டுவதற்காகவே என்று தோன்றுகிறது
ஆச்சார்ய வத்தாயம் முக்தவ் தஸ்மாத் ஆச்சார்யவாந் பவேத் -என்கிறபடியே
ஆச்சார்ய அபிமானத்தாலே பரம புருஷார்த்தம் -மற்றது கை யதுவே -என்கிறபடியே –
ஸ்ரீ நிவாஸ தயாம் போதியின் பரிவாஹமான சீதலமான குரு சந்ததியைப் பெறுமத்தை
வேங்கடத்து உம்பர் நம்பும் சேண் குன்றம் சென்றும் -என்றும் –
மோஷாந்த ஐஸ்வர்யம் பெறுமத்தை – பொருள் படைப்பான் -என்றும் காட்டின படி

இத்தால் ரஹஸ்ய த்ரயார்த்தம் பெறுவதற்கு முன் குரு பரம்பரா அனுசந்தானம் வேண்டும் என்பதைத் தெரிவித்த படி

—————–

2-திரு வெக்கா-

நானிலம் வாய் கொண்டு நன்னீர் அறம் என்று கோது கொண்ட
வேனிலம் செல்வன் சுவைத் துமிழ் பாலை கடந்த பொன்னே
கானிலம் தோய்ந்து விண்ணோர் தொழும் கண்ணன் வெக்காவுதம்
பூம் தேன் இளம் சோலை அப்பாலது எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே —திரு விருத்தம்–26–

வெக்காவுதம்–பூம்தேன் அலம் சோலை அப்பாலது எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே–
திரு வெஃகா திவ்ய தேசம் அருகில் திருத் தண்கா -ஸ்ரீ தேசிகன் திருவவதாரம் ஸூ சிதம்-இத்தால் என்பர்-

ஸ்வாபதேசம்-
இத்தால் சம்சாரம் த்யாஜம் என்னும் இடத்தையும் பகவத் விஷயம் பிராப்யம் என்னும்
இடத்தை யும் அறிந்த ,இவர்க்கு பிராப்தி தசை தாழ்ந்த படியாலே ,வந்த ஆற்றாமையை கண்ட-ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் –
சம்சாரம் சென்று அற்றதாகில் உகந்து அருளின தேசங்கள் இங்கே ஆகில்-
பிராப்த்திக்கு உள்ளே அன்றோ நீர் நிற்கிறது -என்று ஆற்ற வேண்டும் படி இருக்கிறது-
சரணா கதி விளக்க வந்த பாசுரம் சம்சார வெக்கை தாங்காமல் சோலைகள்
சூழ்ந்த திரு வெக்கா சேர்ந்து சரண் அடைய அருளுகிறார்-ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை வியாக்யானம்

விண்ணோர் தொழும் கண்ணன்–ஸ்ரீ தேவப்பெருமாள் உபேயம் பலமாய் -ப்ரஹ்மாவின் அஸ்வமேத யாகத்தில் நின்றும் ஆவிர்பவித்தவன்
வெக்காவுது -வெக்கணை -யாகத்தை அணையாக இருந்து தடுத்த இடம்
உபாய பல பாவேந ஸ்வயம் வ்யக்தம் ப்ரஹ்ம -அவனை அடைய அவனே உபாயம் -சேது –
அம் பூம்தேன் இளம் சோலை அப்பாலது-என்று சம்சார ம்ருகாந்தரத்தில் இருக்குமவர்க்கு திரு வெஃகாவின் அருகில் உள்ள குளிர்ந்த சோலை திரு தண்கா
எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே-இதில் ஸ்ரீ விளக்கு ஒளியாய் பிரகாசிப்பித்தும் -மரகதமாய் ஆஸ்ரயணத்துக்கு உறுப்பாக
தஸ்ய ச வசீகரணம் தச் சரணாகதி ரேவ-சரணாகதிக்கு வேண்டிய பரிபக்குவ நிலையை அருளி -எம்மா பாவியருக்கும் சேமத்தை நல்குமே –
இத்தால் நித்ய ஸூரி துல்யமான பகவத் அனுபவத்தை சரணாகதி மூலம் பெறலாம் என்றதாயிற்று

இத்தால் சித்த உபாய வசீகரணத்வம் நாம் அனுஷ்ட்டிக்கும் ஸாத்ய உபாயமான சரணாகதியே த்ருஷ்டா விஷயமானதால்
திரு வெஃகாவை மாத்ரம் நேரே உதாஹரணித்து அருளினார்

—————–

3–திருவரங்கம் —

தண்அம் துழாய் வளை கொள்வது நாம் இழப்போம் நடுவே
வண்ணம் துழாவி ஓர் வாடை உலாவும் –வாள்வாய அலகால்
புள் நந்து உழாமே பொரு நீர் திரு அரங்கா அருளாய்
எண்ணம் துழாவும் இடத்து உளவோ பண்டும் இன்னன்ன –திரு விருத்தம்–28-

தண் அம் துழாய் வளை கொள்வது நாம் இழப்போம்-கர்மத்தினால் செய்வோம் நாம் சோர்வின்றியே -என்கிறபடியே
எம்பெருமானுக்கு அடிமையே செய்வோம் –
நடுவே வண்ணம் துழாவி ஓர் வாடை உலாவும் –திரு அரங்கா அருளாய்–இத்தால் இதரர்களுக்கு அடிமை செய்யோம் –
அநந்யார்ஹ சேஷத்வத்தை அருளிச் செய்தபடி
இப்படி அயோக-அந்யோக வியவவச்சேதங்களால் -ஸ்வரூபத்தை -தத்வத்தைக் காட்டும் முகமாய் –
ஸ்ரீ திருமந்த்ரார்த்தை பிரதிபாதித்த படி

வாள்வாய அலகால் புள் நந்து உழாமே பொரு நீர் -பறவைகள் தம் அலகால் தன்னிடத்தில் உள்ள சங்கைக்
கொத்தாத படி அலை வீசும் காவேரி –
சார்ந்தவரை ரஷிக்கும் தண்மை எம்பெருமான் சம்பந்தம் பெற்ற அசேதனத்துக்கும் இருக்குமத்தைக் காட்டியதால்
உபாயமான சரணாகதி அனுஷ்டானம் தத் கரண மந்திரமான ஸ்ரீ த்வய அர்த்தத்தை சொன்ன படி
எண்ணம் துழாவும் இடத்து உளவோ பண்டும் இன்னன்ன-மனம் தடுமாறும் அளவிலும் முன்பும் உண்டோ என்றது –
ஒரு போதும் இல்லை -என்றபடி
மோக்ஷயிஷ்யாமி மாஸூச -என்றபடி –புருஷார்த்தத்தைக் காட்டுவதன் மூலம் ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அர்த்தத்தை காட்டியபடி
இப்படி ரஹஸ்ய த்ரய அர்த்தங்கள் நமக்கு அறிய வேண்டிய சார தம அம்சம் என்று உணர்த்தி

இத்தால் சார தம நிஷ் கர்ஷம் செய்து அருளியபடி –

———————–

4-திருக்குறுங்குடி-

நம்பியைத் தென் குறுங்குடி நின்ற அச்
செம் பொனே திகழும் திரு மூர்த்தியை
உம்பர் வானவர் ஆதி அம் சோதியை
எம்பிரானை என் சொல்லி மறப்பனோ–1-10-9-

நம்பியை-பூர்ணணை -எங்கும் எப்போதும் -சர்வாத்மநா -தேச கால அவஸ்தா அபரிச்சேதன்
தென் குறுங்குடி நின்ற -ஸந்நிஹிதனாய் –ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் அல்லாது -இங்கேயே தனது பேறாக-ஸ்வார்த்ததா —
அச் செம் பொனே திகழும் திரு மூர்த்தியை–வடிவு அழகை உடையவனாய் -அத்தாலே நியமிக்குமவனாய் –
உம்பர் வானவர் ஆதி அம் சோதியை-நித்ய ஸூரிகளுக்கு ஜீவ ஹேதுவான அதி மநோஹர தேஜஸ்ஸை உடையவனாய் –
நாம் தரிக்கப்படுமவர்கள் -கைங்கர்யம் செய்யுமவர்கள் -சேஷதைக ஸ்வரூபம் ச
எம்பிரானை என் சொல்லி மறப்பனோ–சர்வ விதத்தாலும் விட்டுப் பிரியாத சரீரமாய் -தஸ்ய சரீர லக்ஷணம் –
இருப்பதால் என் சொல்லி மறப்பது –

இத்தால் நம் தரிசனத்துக்கு அசாதாரணமான சரீராத்ம பாவ சம்பந்தமான பிரதான பிரதிதந்தரத்தை பிரதர்சித்த படி –

——————————-

5-திருமாலிருஞ்சோலை

கிளர் ஒளி இளமை கெடுவதன் முன்னம்
வளர் ஒளி மாயோன் மருவிய கோயில்
வளர் இளம் பொழில் சூழ் மாலிருஞ் சோலை
தளர் விலர் ஆகில் சார்வது சதிரே–2-10-1-

கிளர் ஒளி இளமை -மேன்மேலும் ஞான ஒளியை உடைய -ஞான மயமான -ப்ரத்ய காத்மா -ஜீவ ஸ்வரூபம்
கெடுவதன் முன்னம்-அழிவதன் முன்னம் -விரோதி ஸ்வரூபம் –
வளர் ஒளி மாயோன் -குன்றாத தேஜஸ்ஸை உடையவன் -பர ஸ்வரூபம்
மருவிய கோயில் வளர் இளம் பொழில் சூழ் மாலிருஞ் சோலை தளர் விலர் ஆகில் சார்வது –உபாய ஸ்வரூபம்
சதிரே– நிறம் பெறுதல் -ஸ்வரூப அநு ரூபம் -இத்தால் பல ஸ்வரூபம்

இத்தால்-இதில் அர்த்த பஞ்சகம் பிரதிபாதித்த படி

—————-

6-திருக்குருகூர் –

ஒன்றும் தேவும் உலகும் உயிரும் மற்றும் யாதும் இல்லா
அன்று, நான்முகன் தன்னொடு தேவர் உலகோடு உயிர் படைத்தான்
குன்றம் போல் மணிமாடம் நீடு திருக் குருகூர தனுள்
நின்ற ஆதிப் பிரான் நிற்க, மற்றைத் தெய்வம் நாடுதிரே!–4-10-1-

ஒன்றும் தேவும் உலகும் உயிரும் மற்றும் யாதும் இல்லா அன்று, –காரண பூதன் பக்கலிலே -பிரளய தசையில் -சென்று ஓன்றுகிற
நான்முகன் தன்னொடு தேவர் உலகோடு உயிர் படைத்தான்-இவ்வுலகைப் படைத்தான் -போக்தாவான சேதனத்தையும் -போக்யமான அசேதனத்தையும்
நின்ற ஆதிப் பிரான் நிற்க,-இவை இரண்டையும் ஸ்வாதீன த்ரிவித சேதன அசேதன ஸ்வரூப ஸ்திதி ப்ரவ்ருத்தி பேத -என்கிறபடியே
கொண்டுள்ள ஈஸ்வரனையும் திரும்பி திரும்பி அருளிச் செய்வதால்

இத்தால் தத்வ த்ரய சிந்தனம் விதித்தபடி

சத்யம் -சத் யத் யம் -தத்வ த்ரயம்-

————————

7-ஸ்ரீ மத் த்வாராபதி

அன்னை என் செய்யில் என்? ஊர் என் சொல்லில் என்? தோழிமீர்!
என்னை இனி உமக்கு ஆசை இல்லை அகப்பட்டேன்
முன்னை அமரர் முதல்வன் வண் துவராபதி
மன்னன் மணி வண்ணன் வாசுதேவன் வலையுளே–5-3-6-

முன்னை அமரர் முதல்வன் வண் துவராபதி மன்னன் மணி வண்ணன் வாசுதேவன் வலையுளே
அகப்பட்டேன்–ஸ்ரீ கிருஷ்ணனையே ஆஸ்ரயிக்கப் பெற்றேன்
அன்னை என் செய்யில் என்? ஊர் என் சொல்லில் என்? தோழிமீர்! என்னை இனி உமக்கு ஆசை இல்லை -இதரர்கள்
மேல் ஆசை வைக்கவும் நியாயம் இல்லை என்றபடி

இத்தால் பாரமார்த்யத்தை உணர்த்திய படி

—————-

8–ஸ்ரீ வரமங்கை-(ஸ்ரீ வான மா மலை)

நோற்ற நோன்பிலேன் நுண்ணறிவிலேன் ஆகிலும் இனி உன்னை விட் டொன்று
ஆற்ற கிற்கின்றிலேன் அரவின் அணை அம்மானே!
சேற்றுத் தாமரை செந்நெலூடு மலர் சிரீவர மங்கல நகர்
வீற்றிருந்த எந்தாய்! உனக்கு மிகை அல்லேன் அங்கே–5-7-1-

நோற்ற நோன்பிலேன் -கர்மா யோகத்தை உடையேன் அல்லேன்
அறிவிலேன் -ஞான யோகத்தையும்
நுண்ணறிவிலேன் -பகவத் கைங்கர்யத்துக்கான பக்தி யோகத்தையும் உடையேன் அல்லேன்
ஆகிலும் இனி உன்னை விட் டொன்று ஆற்ற கிற்கின்றிலேன் -இத்தன்மை எங்கனே என்னில்
சேற்றுத் தாமரை செந்நெலூடு மலர் சிரீவர மங்கல நகர் வீற்றிருந்த எந்தாய்! -அரவின் அணை அம்மானே!-
உனக்கு மிகை அல்லேன் அங்கே–செந்நெல் கதிர்கள் தலை வணங்கப் பெற்றது போன்ற தாமரை மலர்களை உடைய
கழனி என்பதால் ஊர் வளமும்
வரனான பெருமாளும் மங்களமான பிராட்டியும் கைங்கர்ய ஸ்ரீ யை அருளும் ஊர் ஆதலால்
இத்தால் அங்குற்றேன் அல்லேன் இங்குற்றேன் அல்லேன் உன்னைக் காணும் அவாவில் வீழ்ந்து -என்கிறபடி

இத்தால் முமுஷுத்வத்தை -மோக்ஷத்தை விரும்பும் தன்மையைக் காட்டிய படி

——————–

9-திருக்குடந்தை

ஆரா அமுதே! அடியேன் உடலம் நின் பால் அன்பாயே
நீராய் அலைந்து கரைய உருக்குகின்ற நெடுமாலே!
சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழு நீர்த் திருக் குடந்தை
ஏரார் கோலம் திகழக் கிடந்தாய் கண்டேன் எம்மானே–5-8-1-

சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழு நீர்த் திருக் குடந்தை-செந்நெல் பயிர்கள் சாமரம் வீசவும் –
செழுமையான தீர்த்தங்கள் உள்ளதுமான ஊர்-பல பக்தியை அனுஷ்ட்டிக்கும்
ஸ்வ தந்த்ர பிரபத்தி நிஷ்டனைக் குறிக் கொண்ட படி
தீர்த்தங்கள் என்றது -சரணாகதியை அனுஷ்ட்டிப்பித்து வைக்கும் ஆச்சார்யர்களை

இத்தால் அதிகாரி விபாகத்தைக் காட்டின படி –

——————–

10-திரு வல்ல வாழ்–

மானேய் நோக்கு நல்லீர்! வைகலும் வினையேன் மெலிய
வானார் வண் கமுகும் மது மல்லிகை கமழும்
தேனார் சோலைகள் சூழ் திரு வல்லவாழ் உறையும்
கோனாரை அடியேன் அடி கூடுவது என்று கொலோ?–5-9-1-

வானார் வண் கமுகும்-ஆகாசத்தை அளவிய பாக்கு மரங்களும் -பரமாகாசமான எம்பெருமானை சிரகாலம்
த்யானாதிகளைச் செய்யும் பக்தி யோகம் –
மது மல்லிகையும் கமழும்-வாசிக்கப் பெற்ற தேன் பெருகிற மல்லிகை எம்பெருமானை -ஸத்ய–வசீகரித்து –
அவன் அருள் பெற்றுத் தரும் பிரபத்தி
இப்படியான நல்லதொரு வாழ்ச்சி வகையைக் குறிக் கொள்ளும் திரு வல்லவாழ்-ஸ்தல விசேஷம் –

இத்தால் உபாய விபாகத்தைக் காட்டின படி

———————————

11-திரு வண் வண்டூர்-

வைகல் பூங்கழி வாய் வந்து மேயும் குருகினங்காள்!
செய் கொள் செந் நெல் உயர் திரு வண் வண்டூ ருறையும்
கை கொள் சக்கரத் தென் கனி வாய்ப் பெருமானைக் கண்டு
கைகள் கூப்பிச் சொல்லீர் வினையாட்டியேன் காதன்மையே–6-1-1-

செய் கொள் செந் நெல் உயர் திரு வண் வண்டூர் உறையும்
கை கொள் சக்கரத் தென் கனி வாய்ப் பெருமானைக் கண்டு
கைகள் கூப்பிச் சொல்லீர் வினையாட்டியேன் காதன்மையே–பிரிவுக்கு ஹேதுவான பாபத்தை உடையவளாயினும்
எம்பெருமானைப் பெற விருப்பம் உடைமையை
அஞ்சலி பரமாம் முத்ர ஷிப்ரம் தேவ ப்ரஸாதிநி -என்கிறபடியே கைகளைக் கூப்பி விண்ணப்பியுங்கோள் என்றபடி
காரணம் -செய் கொள் செந் நெல் உயர்-ஒரு முதலே களைத்து வரம்பு இல்லாமையால் பரமாகாசம் வரையில்
வளர்ந்து ஓங்கி நிற்கிற கழனி வளத்தை யுடைய ஊர் ஆகையால்
இப்படி விளைவிக்கக் கூடிய ஷட் பதர் -ஆச்சார்யர்கள் வளங்கள் கூடிய ஊர்

இத்தால் பிரபத்தி யோக்யதையைக் காட்டின படி

————–

12-திரு விண்ணகர் –

நல் குரவும் செல்வும் நரகும் சுவர்க்கமுமாய்
வெல் பகையும் நட்பும் விடமும் அமுதமுமாய்ப்
பல் வகையும் பரந்த பெருமான் என்னை ஆள்வானைச்
செல்வம் மல்கு குடித் திருவிண்ணகர்க் கண்டேனே–6-3-1-

செல்வம் மல்கு குடித் திருவிண்ணகர்க் கண்டேனே–-எல்லா ஸூக அனுபவங்களும் ஆயாசாதி மூலங்களான
கர்மங்களாலே பெறப்படுகின்றன -அநாயாசேந செய்யும் கார்யங்கள் எல்லாம் ப்ராயச -துக்க அனுபவங்களையே கொடுக்கின்றன
அப்படி இல்லாமல் பாலைவனத்தில் தடாகத்தைக் கண்டால் போலேயும் இந்தளத்தில் தாமரை பூத்தால் போலவும்
ஸூ கரமான அங்கங்களைக் கொண்டே கைங்கர்யத்தைப் பெற்றுத்தரும் -சரணாகதி
லஷ்மனோ லஷ்மி சம்பத -என்னும்படி பெற்றுத்தரும் ஸ்தல விசேஷத்தைக் காட்டா நிற்கும்

இத்தால் பரிகார விபாகத்தைக் காட்டின படி

————————————-

13-திருத் தொலை வில்லி மங்கலம்

துவளில் மா மணி மாட மோங்கு தொலை வில்லி மங்கலம் தொழும்
இவளை நீர் இனி அன்னைமீர்! உமக் காசை இல்லை விடுமினோ;
தவள ஒண் சங்கு சக்கர மென்றும் தாமரைத் தடங்கண் என்றும்
குவளை ஒண் மலர்க் கண்கள் நீர் மல்க நின்று நின்று குமுறுமே–6-5-1-

துவளில் மா மணி மாட மோங்கு -நிர்த்தோஷங்களான மணிகளால் சமைந்த மாடங்கள் நிறைந்து இருக்கிற –
மத் ரக்ஷண பர -மத் ரக்ஷண பலம் ததா ந மம ஸ்ரீ பதே ரேவ -என்கிறபடியே யானவர்கள் நிறைந்த திவ்ய தேசம் –
ரஜஸ் தமஸ் கலவாதான ஸூத்த சத்வமயமான மாடங்கள் -ஓங்கி பிரகாசிக்கும் –
தொலை வில்லி -வில்லைத் தொலைத்த புருவத்தாள் -என்னும்படி -மற்றையோர் கண் அபிமானத்தைத் தொலைக்கப் பண்ணும்
கண் கொண்டு ஈஸ்வரோஹம் என்று இருப்பாரைத் தோற்ப்பித்து நமஸ்தே என்று திருவடிகளில் விழப்பண்ணும்-
கரியவாகிப் புடை பரந்து மிளிர்ந்து செவ்வரியோடே நீண்ட அப்பெரியவாய கண்களால்
மங்கலம் -உயர் நலத்தை உடையவனும் அத்தாலே அருள்பவனுமான அவனை
தொழும் இவளை -அநந்ய ப்ரயோஜனமாகப் பற்றும் இவள் -என்ற படி

இத்தால் சாங்க பிரபதனத்தை விதித்த படி

——————————————

14-திருக்கோளூர்

உண்ணுஞ் சோறு பருகு நீர் தின்னும் வெற்றிலை யுமெல்லாம்
கண்ணன் எம் பெருமான் என்றென்றே கண்கள் நீர் மல்கி
மண்ணினுள் அவன் சீர் வளம் மிக்கவன் ஊர் வினவித்
திண்ணம் என் இள மான் புகுமுர் திருக் கோளூரே–6-7-1-

திண்ணம் என் இள மான் புகுமுர் திருக் கோளூரே–6-7-1-
அவன் சீர் வளம் மிக்கவன் ஊர்–உண்ணுஞ் சோறு பருகு நீர் தின்னும் வெற்றிலை யுமெல்லாம்
கண்ணன் எம் பெருமான் என்றென்றே -கல்யாண குணங்களை பாடுமவர்களும் -அதனாலே சம்பத்தும் மிகுந்த ஊர்
எம்பெருமானாலே அங்கீ கரிக்கப்பட்ட ஜீவரத்னமான செய்த வேள்வியர் மலிந்து இருக்கிற ஊர்
நக்ஷத்ரங்களை ஒத்த வையத்தேவர் உறையுமத்தை திருக் கோளூர்-என்று திருத்தல விசேஷமும் காட்டுகிறது –
மேலும் தொல் வழியைக் காட்டும் அருள் மறையைத் தமிழ் செய்தான் தாளே கொண்டு துன்பற்ற
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் திருவவதரித்த திவ்ய தேசமும் இது வன்றோ

இத்தால் க்ருதக்ருத்யரைக் காட்டின படி

——————————–

15-திருத் தென் பேரை

வெள்ளைச் சுரி சங்கொடு ஆழி ஏந்தித் தாமரைக் கண்ணன் என் நெஞ்சினூடே
புள்ளைக் கடாகின்ற ஆற்றைக் காணீர்! என் சொல்லிச் சொல்லுகேன் அன்னை மீர்காள்!
வெள்ளச் சுகமவன் வீற்றிருந்த வேத ஒலியும் விழா வொலியும்
பிள்ளைக் குழாவிளை யாட்டொலியும் அறாத்’திருப் பேரெயிற் சேர்வன் நானே–7-3-1-

ஸூக வெள்ளத்தை உடையவன் -பிரிந்து இருக்கும் நிலையிலும் சேர்ந்து இருக்கும் போது உண்டான நிரதிசய ஸூகத்தை உடையவன் –
எம்பெருமான் நிராங்குச ஸ்வா தந்திரத்தால் -பரிபூர்ணனான செருக்கால்
மெய் மறந்து முறை தள்ளி உபேக்ஷை பண்ணினாலும் குறையுடையரான நாம் அவன் திருவடிகளில் பர சமர்ப்பணத்தைப் பண்ணினால்
முறை பார்க்காது முறை வழுவாமை வல்லராய் வர்த்திக்க திருப் பேரையில் சேர்வன் என்று அருளியதால்

ஸ்வ நிஷ்டை தெளிந்து ஸ்வ நிஷ்டாபிஜ்ஞானத்துடன் இருக்கக் காட்டின படி –

———————

16-திரு அயோத்தியை

கற்பார் இராம பிரானை அல்லால் மற்றும் கற்பரோ?
புற்பா முதலாப் புல் லெறும் பாதி ஒன்று இன்றியே
நற் பால் அயோத்தியில் வாழும் சரா சரம் முற்றவும்
நற் பாலுக்கு உய்த்தனன் நான்முகனார் பெற்ற நாட்டுளே–7-5-1-

நல்ல இடத்தை உடைத்தானது-இங்கே நித்ய வாசம் செய்யும் மாத்திரத்தாலே ஸ்ரீ ராம பக்தியை விளைவிக்கும் இடம் –
நல் வாழ்க்கையை விளைவிக்கும் இடம் என்றதாயிற்று –
இத்தால் நாம் வேண்டின படி இங்கு சரீரம் தொடர்ந்து இருக்கும் காலத்திலும் -பலனை எதிர்பாராதே
ஸ்வயம் பிரயோஜனமாக ஸ்வரூப ப்ராப்தமான கைங்கர்யங்கள் அமைய பெரும் என்றபடி
ஊரும்-அபராஜித – மற்றவரால் வெல்ல முடியாத திரு அயோத்தியை இ றே
ஸ்வயம் பிரயஜனமான கைங்கர்யங்களிலே குறைவு பாரா என்றபடி

இத்தால் உத்தர க்ருத்யத்தைக் காட்டின படி –

———————————

17-திரு ஆறன் விளை-

இன்பம் பயக்க எழில் மலர் மாதருந் தானும் இவ் வேழுலகை
இன்பம் பயக்க இனிதுடன் வீற்றிருந்து ஆள்கின்ற எங்கள் பிரான்
அன்புற் றமர்ந்துறை கின்ற அணி பொழில் சூழ் திரு வாறன்விளை
அன்புற் றமர்ந்து வலஞ்செய்து கை தொழும் நாள்களு மாகுங் கொலோ?–7-10-1-

திருமகளோடே கூடி லோகங்களுக்கு ஸூகம் பிறக்கத் -தங்களுக்கு இனிமை பிறக்கும் படி ஆள்கின்ற எங்கள் பிரான் –
ஸ்ரீ திருவாய் மொழி பாடுவித்து அருளிய மஹா உபகாரகன் -ஸ்ரீ திருவாய் மொழி கெட்டு அனுபவிக்க நல்ல பாங்கான
திவ்ய தேசம் என்று ஆதரித்துக் கொண்டு அமர்ந்து உறைகின்ற அணி பொழில் சூழ் திரு வாறன்விளை
திவ்ய தம்பதிகளும் லோகங்களுக்கு ஸூகம் உண்டாகும்படி ஸ்ரீ ஆழ்வாரைப் பாடச் செய்தது மாத்ரம் அன்றிக்கே
அத்தை சேர்ந்து கேட்டும் ஸ்ரீ ஆழ்வாருக்கு உகப்பை விளைவித்தார்கள் அன்றோ –

இத்தால் -மகாரஸ்துதயோர் தாச -என்கிறபடியான பகவச் சேஷ விருத்தியும்
பாகவத பர்யந்தமாக வேண்டின புருஷார்த்த காஷ்டையைக் காட்டின படி

——————————–

18–திரு வடமதுரை

வாய்க்குங் கொல் நிச்சலும் எப்பொழுதும் மனத் தீங்கு நினைக்கப் பெற
வாய்க்குங் கரும்பும் பெருஞ் செந்நெலும் வயல் சூழ் திரு வாறன் விளை
வாய்க்கும் பெரும் புகழ் மூவுல கீசன் வட மதுரைப் பிறந்த
வாய்க்கும் மணி நிறக் கண்ண பிரான் தன் மலரடிப் போதுகளே?–7-10-4-

வாய்க்கும் பெரும் புகழ் மூவுல கீசன் வட மதுரைப் பிறந்த-இட்டது எல்லாம் சம்ருத்தமாக விளைகிற தேசம் –
அதற்கு ஏற்ற கல்யாண குணங்களுடன் ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் தானே சாது பரித்ராண அர்த்தமாக
ஸ்ரீ வடமதுரையில் ஆவிர்பவித்து அருளினான்
வாய்க்கும் மணி நிறக் கண்ண பிரான் -அப்ராக்ருத திவ்விய சமஸ்தானத்தை திருமேனி உடையவனாயினும்
ஆயர் கொழுந்தாய் நடந்து அருளி உபகார சீலனாய் நின்று அருளினான்
இத்தால் -நான் இங்கு இருக்கும் நாள் வரை ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிர் மமைவாஞ்ஞா –என்கிறபடியே
பகவத் அபிமதமாக வர்த்திக்க ஸாஸ்த்ரம் ஆகிற கை விளைக்கைக் கொண்டு வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களைக்
கடைப்பிடிக்கக் காட்டி அருளின படி –
இதுவே இங்கே மதுரமாய் அமையும் என்று திவ்ய தேசமும் காட்டா நிற்குமூர் அன்றோ
மேலும் இங்கு ஸ்ரீ வாமனாதிகளும் தபஸ்ஸுக்களை செய்து போந்தார் என்பது ஸூ ப்ரசித்தம்

இத்தால் -ஸாஸ்த்ரீய நியமனம் காட்டப்பட்டது

———————–

19-திரு தென் குளந்தை

கூடச் சென்றேன் இனி என் கொடுக்ககேன் கோல் வளை நெஞ்சத்து தொடக்கம் எல்லாம்
பாடற்று ஒழிய இழந்து வைகல் பல் வளையார் முன்பு பரிசு இழந்தேன்
மாடக் கொடி மதிள் தென் குளந்தை வண் குட பால் நின்ற மாயக் கூத்தன்
ஆடற் பறவை யுயர்த்த வெல் போர் ஆழி வலவனை யாதரித்தே–8-2-4-

மாடக் கொடி மதிள் தென் குளந்தை வண் குட பால் நின்ற மாயக் கூத்தன் ஆடற் பறவை யுயர்த்த
வெல் போர் ஆழி வலவனை யாதரித்தே- இனிக் கொடுக்ககேன்-ஐஸ்வர்யத்தையும் ரக்ஷணத்தையும் –
பரமோதார குணங்களையும் -மகிழ்விக்கும் தன்மையையும் -விரோதி நிரசனத்தையும்–இவற்றை எல்லாம் எம்பெருமான் பக்கலிலே
இருப்பதைக் காட்டிக் கொடுக்கும் கொடியையும் உடையவனை ஆதரித்துக் கூடச் சென்றதால் இனி ஒன்றும் இழக்க வேண்டியது இல்லை –
பண்டு நாம் அறியாது இருக்க -அவன் பக்கலிலே ருசியாலே குறை உண்டாகி புறம்பான வற்றாலே ருசி இருந்ததாலே
பல் வளையார் முன்பு பரிசு அழிந்தேன் –
அவனை அறியாதவர்கள் புறம்பு உண்டானவை எல்லாம் பெற்று இருக்கும் அளவிலே அவை எல்லாம் நாம் இழந்தது என்றபடி –
இத்தால் ந்யஸ்த பரனான பின்பு அவனை அநாதரித்து மற்றவற்றில் வைத்த ஆசை என்கிற அபராதத்துக்கு
பரிஹாரமாய் அது எல்லாம் இழக்க நேர்ந்த படி

இத்தால் அபராத பரிஹாரத்தைக் காட்டின படி -குளத்திலே ஸ்நாநாதிகள் பண்ண பாபாதிகள் தீருமாப் போலே
ஊரும் காட்டா நின்றது

————————–

20-திருப்புளிங்குடி

கொடியார் மாடக் கோளூரகத்தும் புளிங்குடியும்
மடியாதின்னே நீ துயில் மேவி மகிழ்ந்தது தான்
அடியார் அல்லல் தவிர்த்த வசவோ அன்றேலிப்
படி தான் நீண்டு தாவிய வசவோ பணியாயே–8-3-5-

கொடிகளும் மாடங்களும் நிறைந்த நக்ஷத்ரம் போல் மின்னும் இடத்திலும் -புளியைக் குடியாக உடையவர் இடத்திலும் –
எம்பெருமான் இடம் வலம் என்று வியத்யாஸம் பாராது ஒருபடியே உறைகிறான் என்றதால்
வைகுண்ட கதா ஸூதாரஸபுஜம் சேதசேரோசேத -என்கிறபடியே பாகவதர்கள் உகந்த ஸ்தலமே உயர்ந்தது என்று
ஸ்தான விசேஷத்தைக் காட்டின படி

——————————-

21-திரு வண் பரிசாரம் –

வருவார் செல்வார் வண் பரிசாரத்து இருந்த என்
திரு வாழ் மார்வற்கு என் திறம் சொல்லார் செய்வதென்
உருவார் சக்கரம் சங்கு சுமந்திங்கும்மோடு
ஒருபாடு உழல்வான் ஓரடியானும் உளன் என்றே—8-3-7-

திரு வண் பரிசாரத்தில் இருந்து இங்கு வருவாரும் -இங்கு இருந்து அங்கு போவாரும் -கைங்கர்யம் செய்யும் பாரிப்புடன் அடியராய் –
ஆழ்வார் தாம் திருப்புளியின் அடியிலே இருக்கிறார் என்று எம்பெருமான் இடம் சொல்லாதே இருப்பதால் –
கைங்கர்யம் பண்ண மாட்டாதே தனிமைப்பட்டு இருப்பதாகக் கூறிய இத்தால் -இப்படியே இவ்வுலகில் குறையாளனாகவே
காலம் முடிந்தாலும் -நிர்யாணத்திற்கு இவ்வுடலை விடுவதற்கு நன்னிலம் ஆவது நற்பகலாமது
தன் நிமித்தம் என்னலுமாம் என்றபடியாய் குறையில்லை என்று காட்டின படி

இத்தால் நிர்யாணத்தை நிரூமித்தார்

———————-

22-திருச் செங்குன்றூரில் திருச் சிற்றாறு–

வார் கடா வருவி யானை மா மலையின் மருப்பிணைக் குவடி றுத்துருட்டி
ஊர் கொள் திண் பாகனுயிர் செகுத்து அரங்கின் மல்லரைக் கொன்று சூழ் பரண் மேல்
போர் கடா வரசர் புறக்கிட மாடமீ மிசைக் கஞ்சனைத் தகர்த்த
சீர்கொள் சிற்றாயன் திருச் செங்குன்றூரில் திருச் சிற்றாறு எங்கள் செல் சார்வே–8-4-1-

இப்பாட்டில் வில் விழாவுக்காக ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் திருவாய்ப்பாடியில் இருந்து ஸ்ரீ மதுரைக்கு எழுந்து அருளும் போது
குவலயா பீடம் முதல் கம்ச வதம் முடிவான பராக்ரமங்களை எம்பருமான் காட்டி அருளியதை அனுசந்தித்து அருளுகிறார் –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் சதுர்புஜனாய் சங்கு சக்ர தாரையாய் ஸ்ரீ மதுரையிலே எழுந்து அருளினார் –
ஸ்ரீ தேவகிப்பிராட்டியார் பிரார்த்தனை பேரில் அதை எல்லாம் மறைத்து திருவாய்ப்பாடிக்கும் எழுந்து அருளினான் –
பின்பு அக்ரூரர் மூலமாக வில் விழாவுக்காக அழைக்கப்பட்டு வீதியேற எழுந்து அருளி கம்சனால் தன்னை அழிக்கும் படி
நிறுத்தி இருந்தவர்களை எல்லாம் தான் அழித்து அருளி -ஸ்ரீ மதுரையில் மீண்டும் சங்கு சக்ர தாரியாய் சேவை தந்து அருளினான்
இத்தால் -இங்கு உள்ளவர்களான ஆராதிக்கப்பட வேண்டியவர்களால் லோக பாலர்களாய் நிறுத்தப்பட்டவர்கள் எல்லாம் ப்ரபன்னனாக்கி
ஸ்வ ஸ்வரூபத்தை பெறுமாறாய் பரமபதம் செல்லும் வழியில் இவனுக்கு வழி நெடுக தம் தாம் எல்லைகளில் உபசாரம் பண்ணுமது காட்டப்பட்டது –
செங்குன்றம் போல் நின்று தேவர்கள் தம் தாம் பதத்தை ஆளா நிற்கச் செய்தே ப்ரபன்னரானவர்கள் திறத்தில் மாத்ரம்
சிற்றாறு போலே உபசாராதிகளை நடத்துவதை ஊரும் குறிக்கிறது –
வழியில் விருத்தாந்தத்தை மாறுதலாகக் கூறியதால் பிரபன்னன் செல்லும் கதியைச் சிந்தித்து அறியப் பண்ணின படி

இத்தால் கதி சிந்தனம் செய்ய வேண்டியது ஸூ சிக்கப்பட்டது –

———————-

23-திருக் கடித்தானம்

எல்லியும் காலையும் தன்னை நினைத்து எழ
நல்ல வருள்கள் நமக்கே தந்தருள் செய்வான்
அல்லி யந் தண்ணந் துழாய் முடி அப்பனூர்
செல்வர்கள் வாழும் திருக்கடித் தானமே–8-6-1-

செல்வர்கள் வாழும் -லஷ்மி சம்பன்ன என்கிறபடியே கைங்கர்ய ஸ்ரீ யை உடையவர்கள் வசிக்கும் இடம்
எல்லியும் காலையும்-பகல் இரவு என்பதுவும் பாவியாது -ஒரே பகலாய்
தன்னை நினைத்து எழ நல்ல வருள்கள்-சங்கோசம் அற பரிபூரணமான கைங்கர்ய ஸ்ரீ யை -நமக்கே –
சரணாகதனான நமக்கே தந்தருள் செய்வான்

இத்தால் -பரிபூர்ணமாக ஸ்ரீ பகவத் அனுபவத்தைக் காட்டி அருளின படி

———————-

24-திருப்புலியூர்

கரு மாணிக்க மலை மேல் மணித் தடந்தாமரைக் காடுகள் போல்
திரு மார்பு வாய் கண் கை உந்தி காலுடை யாடைகள் செய்ய பிரான்
திருமால் எம்மான் செழு நீர் வயல் குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூர்
அரு மாயன் பேரன்றிப் பேச்சிலள் அன்னைமீர் இதற்கு என் செய்கேனோ–8-9-1-

பிரான் திருமால் எம்மான் செழு நீர் வயல் குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூர் அரு மாயன் -உபகாரகனாய் -திருமாலாய் –
அத ஏவ ஸ்வாமியாய் -நீர் வாய்ப்பை யுடைய வயலால் அலங்க்ருதமான குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூரிலே
வர்த்திக்கிற பெறுதற்கு அரிய ஆச்சர்ய சேஷ்டித பூதன்
பேரன்றிப் பேச்சிலள் -எம்பெருமானோடே இயற்கையிலே புணர்ந்து அருளின புணர்ச்சியை அறியாமையாலும் —
இவள் எம்பெருமானோடே கலந்த கலவியை அறிந்து இருந்த இவருடைய தோழியானவள் -இவள் திருப்புலியூரிலே
எழுந்து அருளின எம்பெருமானுடைய குணங்களால் வசீக்ருதையாய்–
அவனையே வரனாகப் பார்க்க வேணும் என்னும் –இத்யாதி –திரு ஆறாயிரப்படி
பிராட்டியான பராங்குச நாயகி சித்த உபாயனான திருப்புலியூர் திருமாலுடைய ஆச்சர்ய குண சேஷ்டிதங்களிலே
அகப்பட்டு இருப்பதால் அவனையே வரனாகப் பார்க்க வேணும் என்று
தோழியானவள் தாயார் முதலானவர்களிடம் கூறுகிறாள்

இத்தால்
அஸ்மத் தேசிக ஸம்ப்ரதாயை ரஹிதை-அத்யாபி நா லக்ஷிதை -ஸ்வ பிராப்தயே ஸ்வயமேவ சாதனதயா
ஜோகுஹ்யமாண ஸ்ருதவ் -என்கிறபடியே -நம் ஆச்சார்ய சம்பிரதாயத்தைச் சேராதவர்களாலே இதுவரையிலும் பார்க்கப் படாததான –
தன்னை அடைவதற்குத் தானே உபாயமாக இருப்பதாக வேதத்தில் பறை சாற்றப் படுகிறதான
சித்த உபாயத்தை தோழிமார் மூலம் தெளிவித்ததால் சோதனம் செய்தபடியாம்

இத்தால் சித்த உபாய சோதனம் காட்டப்பட்டது –

———————–

25-ஸ்ரீ வரகுண மங்கை -26-ஸ்ரீ வைகுண்டம்

புளிங்குடிக் கிடந்து வர குண மங்கை இருந்து வைகுந்தத்துள் நின்று
தெளிந்த என் சிந்தை அகம் கழியாதே என்னை ஆள்வாய் எனக்கு அருளி
நளிர்ந்த சீர் உலகம் மூன்றுடன் வியப்ப நாங்கள் கூத்தாடி நின்று ஆர்ப்பப்
பளிங்கு நீர் முகிலின் பவளம் போல் கனி வாய் சிவப்ப நீ காண வாராயே–9-2-4-

சித்த உபாயனான எம்பெருமான் அடியிலே நாம் அறிவதற்கு முன்னம் நம் நெஞ்சிலே தன்னுடைய
ஸுவ்ஹார்த்தத்தைக் கொடுத்து -நின்றும் -ஜாயமான கடாக்ஷத்தைச் செய்து பழிகியவனாக நம்முள் வீற்று இருந்தும்
பின் உபாய அனுஷ்டானம் பண்ணின பின்பு சொந்தம் உடையவனாய் -சயனித்தும் செய்கிறான் –
இதில் பின்னிரண்டு இப்பிறவியில் ஏற்படுமது –

இத்தால் பிறக்கும் போது கடாஷித்தவனை -பகவத் கடாக்ஷம் பெற்றவனை -ஸாத்ய உபாயமான
உபாய அனுஷ்டானத்தாலே கைக்கொள்ளுகிறான் -என்றபடி –
இப்பாட்டின் திருவாறாயிரப்படி–தெளிந்த என் சிந்தை அகம் கழியாதே -என்னை அடிமை கொண்டு அருளினால் போலே
இன்னும் உன் பரம காருண்யத்தாலே சோதி வாய் திறந்து தாமரைக் கண்களாலே நோக்கி
உன் திருவடிகளாலே என் தலையிலே வைத்து அருளி பிராட்டியாரோடே கூடி இருந்து அருளி
ஆழ்வார் அபேக்ஷித்தத்தைச் செய்து அருளினான் என்று
இத்தால் –
அத்யாத்ம ஸ்ருதி சம்பிரதாய கதகை அத்தா விஸூத்தா சயா –சித்த உபாய வசிக்ரியாம் இதி ந ஸாத்யாம்–என்கிறபடி
சித்த உபாய வசீகரண அர்த்தம் வேதாந்த ஸம்ப்ரதாயத்தினால் செய்ய வேண்டியதாகக் காட்டப்பட்ட சாத்ய உபாயம் காட்டப்பட்டது –
மேலும் திருவாறாயிரப்படி -இந்தக் கல்யாண குணத்தைக் கண்டு லோகம் எல்லாம் விஸ்மயப்பட
நாங்கள் கூத்தாடி நின்று இத்யாதிகளால்
சமத்யாபயத் -என்கிறபடி சோதனம் செய்து அருளப்பட்டதும் காட்டப்பட்டது –
இங்கே ஸ்ரீ வைகுண்டம் எம்பெருமானை சித்த உபாயனாகவும் -வரனான எம்பெருமானும் மங்கையான பிராட்டியும் –
அது தன்னிலும் புருஷகாரம் செய்யும் குணவதியாயும் இருந்து –
ஸாத்ய உபாயத்தை நடத்துமவர்களாய் -ஸ்ரீ வர குண மங்கையிலும் அனுசந்தித்த படி

இத்தால் ஸாத்ய உபாய சோதனம் -செய்யப்பட படி –

————————

27-திருக்காட்கரை

உருகுமால் நெஞ்சம் உயிரின் பரம் அன்றி
பெருகுமால் வேட்கையும் என் செய்கேன் தொண்டனேன்
தெருவு எல்லாம் காவி கமழ் திருக் காட்கரை
மருவிய மாயன் தன் மாயம் நினைதொறே–9-6-1-

உருகுமால் நெஞ்சம் உயிரின் பரம் அன்றி பெருகுமால் வேட்கையும் என் செய்கேன் தொண்டனேன்–எம்பெருமான் பண்டு கலந்து
பரிமாறினதை நினைந்து நெஞ்சு உருகுகிறது -வேட்கை பெருகுகிறது -இருப்பினும் அவன் திறத்து என்ன செய்ய முடியும் –
தொண்டன் ஆனதால் அவன் நினைவை மாத்ரம் விடாதே இருக்கிற படி –
தெருவு எல்லாம் காவி கமழ் திருக் காட்கரை-அவன் வீதியில் தெள்ளிய நீரில் எழுந்த செங்கழு நீர் வாசிக்கிற
உயர்ந்தோருடைய -பூ ஸூரர்களுடைய வேத ஒலியும் வேள்விப்புகையும் கமழ்கிற
மருவிய மாயன் தன் மாயம் நினைதொறே–காட்கரை அப்பனுடைய மாயம் -கிட்டின போது தாழ நின்று பரிமாறினதை
நினைக்கும் போது நெஞ்சம் உருகுகிறது -ஆசை பெருகுகிறது -இருப்பினும் அவன் திறத்து என்ன செய்ய முடியும் –
தொண்டன் ஆனதால் கலந்து பரிமாறின நினைவை ப்ரீதி அதிசயத்தினால் தவிராது கொண்டுள்ள படி –

இத்தால் -சாதுர் வர்ணயம் சதுர் வித ஆஸ்ரயம் முகே பேதே யதாவஸ்திதே வ்ருத்தம் தந்தியதம் குண அநு குணயா வ்ருத்யா
விசிஷ்டம் ஸ்ரிதா -தியாக உபப்லவ நித்ய தூர சரண வ்ரஜயா விதவ் கோவிதா-
சிந்தாம் அப்யுககத்தும் அந்தி மயுகேபி ஏகாந்திந -சந்திந-என்கிறபடி பிரபாவ வ்யவஸ்தையைக் காட்டி அருளின படி
ஸ்லோகார்த்தம் -வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களின் வேறுபாடு சாஸ்திரங்களில் இருக்கச் செய்தே விஷ்ணு பக்தனுக்கு ஏற்ற
அனுஷ்டானத்துடன் வர்ணாஸ்ரமத்துக்கும் பொருத்தமான நடத்தையைக் கொண்டு மீறுகிற பாபத்தில் இருந்து விலகி
ப்ரபத்தியைச் செய்யும் ஸ்மார்த்தாக்களான பரமை காந்திகள் இக்கலி யுகத்திலும்
நம்முடைய சிந்தையை ஏற்றுக் கொண்டு சந்தோஷப் படுவதற்கு இருக்கிறார்கள் –

——————–

28-திரு மூழிக் களம்

எம் கானல் அகம் கழிவாய் இரை தேர்ந்து இங்கு இனிது அமரும்
செங்கால மட நாராய் திரு மூழிக் களத்து உறையும்
கொங்கார் பூம் துழாய் முடி எம் குடக் கூத்தர்க்கு என் தூதாய்
நும் கால்கள் என் தலை மேல் கெழுமீரோ நுமரோடே—9-7-1-

எம் கானல் -பகவத் விஷயத்தில் -உபகாரகரோடு ஐக ரஸ்யம் ப்ராப்தமாக இருக்க –
எம் -என்றது -ஒன்றைத் தம்மதாக்கிக் கொடுத்தால் அல்லது தரிக்க மாட்டாத உபகார ஸ்ம்ருதியாலே சொல்லுகிறது –
தன்னை பகவத் விஷயத்துக்கு ஆக்கின அன்றே தன்னது அடங்கலும் அங்குத்தைக்கு சேஷமாய் இருக்க
உபகார ஸ்ம்ருதி இறே இப்படி சொல்லுவித்தது -ஆத்ம சமர்ப்பணத்துக்கும் அடி இது இறே

இத்தால் வந்து கழல் பணிவார் தண்மை கிடக்க -தரம் -பெருமை -அளவு என்ற இயல்பு -சொல் –
இலதாம் உண்மை உரைத்தனர் ஓரம் தவிர உயர்ந்தனரே
பக்ஷபாதம் இல்லாத நம் ஆச்சார்யர்கள் பிரபன்னர்களுள் ஏற்றது தாழ்வு இருந்தாலும்
அவர்கள் பெருமை அளவிட முடியாது என்றபடி -ப்ரபாவ ரக்ஷையைச் -சொன்னபடி –

————————————-

29-திரு நாவாய்

அறுக்கும் வினையாயின ஆகத்து அவனை
நிறுத்தும் மனத்து ஒன்றிய சிந்தையினார்க்கு
வெறித் தண் மலர்ச் சோலைகள் சூழ் திரு நாவாய்
குறுக்கும் வகை உண்டு கொலோ கொடியேற்கே –9-8-1-

அறுக்கும் வினையாயின -ஸ்வரூப விரோதி -உபாய விரோதி -ப்ராப்ய விரோதிகளைப் போக்கும் –
ஆர்க்கு என்னில்
ஆகத்து அவனை நிறுத்தும் மனத்து ஒன்றிய சிந்தையினார்க்கு-மகாரஸ்து தயார் தாச -என்று
பிரணவத்தில் காட்டின படி நின்று
வெறித் தண் மலர்ச் சோலைகள் சூழ் திரு நாவாய்-நாராயணாயா என்கிற த்ருதிய பதத்தின் படியே
பரிமளமாயும்-ஸ்ரமஹரமாயும் -வசந்தமாயும் -உள்ள சோலைகளால் சூழப்பட்ட –
தன் பொருட்டே தன்னை அடைவிப்பவனான ஸ்ரீ கண்ணனுக்கே என்றே
குறுக்கும் வகை உண்டு கொலோ கொடியேற்கே –நமஸ்ஸிலே காட்டின படி நீண்டு நிற்கும் ஸ்வ ரக்ஷண
பரத்தைக் குறுக்கி எம்பெருமான் இடத்திலே குறுக்கும் -சேர்ப்பவனுக்கு என்றபடி –

இத்தால் திருமந்த்ரார்த்தம் காட்டப்பட்டது –

——————————

30-திருக்கண்ணபுரம்-

மாலை நண்ணித் தொழுது எழுமினோ வினை கெடக்
காலை மாலை கமல மலர் இட்டு நீர்
வேலை மோதும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து
ஆலின் மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே–9-10-1-

அறுக்கும் வினையாயின -என்ற திருவாய் மொழியிலே அவனை பெற
வேண்டும் என்ற மநோ ரதமாய் -எண்ணமேயாய்ச் சென்றது –
இத்தால் திருமந்திரத்தில் காட்டின ஸ்வரூப உபாய புருஷார்த்தத்தை மநோ ரதித்த படி
மேலும் சர்வேஸ்வரன் சர்வ சமாஸ்ரயணீயனாய்க் கொண்டு ஸ்ரீ திருக்கண்ணபுரத்தில் சந்நிதி பண்ணி அருளினான் –
எல்லாரும் ஓக்க அவனை ஆஸ்ரயியுங்கோள்-ஆஸ்ரயிக்கும் இடத்தில் அவன் திருவடிகளில் பக்தியைப் பண்ணுங்கோள்-
அவ்வளவே கொண்டு அவன் தானே கை விடான் –
ஆன பின்பு எல்லாரும் ஓக்க அவனை ஆஸ்ரயியுங்கோள் என்று பர உபதேசத்தில் ப்ரவர்த்திக்கிறார்
இத்தால் -யேந கேநாபி பிரகாரேண த்வய வக்தாத்வம் -என்கிறபடியே
கரண மந்திரமான ஸ்ரீ த்வயத்தின் அர்த்தம் காட்டப்பட்டது –
மாலை நண்ணித் தொழுது எழுமினோ –பூர்வ கண்டத்தின் அர்த்தம் -ஸ்ரீ மானான நாராயணன் திருவடிகளைப் பற்றுகிறேன்
இது பர உபதேசமாய் மத்யம புருஷனாய்க் கிடக்கிறது
காலை மாலை கமல மலர் இட்டு நீர்-சர்வ காலத்திலும் தோஷம் அற்ற உயர்ந்தத்தை சமர்ப்பித்து
களையற்ற கைங்கர்யம் பெறுகைக்காக
வேலை மோதும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து ஆலின் மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே-நாராயண சப்தார்த்தங்கள்

—————–

31-திருமோகூர்

தாள தாமரைத் தட மணி வயல் திரு மோகூர்
நாளும் மேவி நன்கமர்ந்து நின்று அசுரரைத் தகர்க்கும்
தோளும் நான்குடைச் சுரி குழல் கமலக் கண் கனி வாய்
காளமேகத்தை யன்றி மற்று ஓன்று இலம் கதியே–10-1-1-

மரண மஹா பயத்துக்கு விரோதி -நிரசன சீலனான காள மேகத்தை அல்லது துணை இல்லை
என்று அவனைப் பற்றுகிறார்
இது ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்தின் உத்தர அர்த்தத்தின் அர்த்தம்
அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -மாஸூச –
தாள தாமரை-உலகு அளந்த சேவடி போல் உயர்ந்து காட்டும் உரம் பெற்ற மலர்க்கமலம்
தட மணி வயல் -வரம்பற்ற கதிர்ச் செந்நெல் தாள் சாய்த்துத் தலை வணங்கும்
திரு மோகூர்-இத்தால் பூர்வார்த்தம் காட்டப்பட்டது
இங்கு அசேதன உதாஹரணம் -அசேதன பிராயமாய் சர்வ தர்மான் பரித்யாக ஸ்தித-த்வம் என்கிற
அநுவாத பக்ஷமாகவுமாம்

இத்தால் சரம ஸ்லோகார்த்தம் காட்டப் பட்டது

————————-

32-திரு அனந்தபுரம்-

கெடும் இடராய வெல்லாம் கேசவா வென்ன நாளும்
கொடு வினை செய்யும் கூற்றின் தமர்களும் குறுக கில்லார்
விடமுடை யரவில் பள்ளி விரும்பினான் சுரும்பலற்றும்
தடமுடை வயல் அனந்த புரநகர் புகுதும் இன்றே–10-2-1-

ருசியைப் பிறப்பிக்கைக்கும் உடலாய் -ருசி பிறந்தவாறே உபாயமாகைக்கும் உடலாய் -ஞான பக்தி வர்த்தகங்களுமாய் –
விரோதியும் கிடக்கச் செய்தே -அடிமை செய்கைக்கும் உடலாய் இருக்கையாலே திருவனந்த புரமே பரம ப்ராப்யம் என்று
அறுதி இட்டு நம்மோடு சம்பந்தம் உடைய அநு கூல ஜனங்கள் அடங்கப் போய் திரளுங்கோள்-என்கிறார்
இத்தால் –
மருள் அற்ற தேசிகர் வான் உகப்பால் இந்த வையகம் எல்லாம்
இருள் அற்று இறையவன் இணையடி பூண்டிட எண்ணி தலால்
தெருள் உற்ற செந்தொழில் செல்வம் பெருகிச் சிறந்தவர் பால்
அருள் உற்ற சிந்தையினால் அழியா விளக்கு ஏற்றினாரே-என்கிறபடியே
ஆச்சார்ய க்ருத்யத்தை பிரபன்ன ஜட கூடஸ்தர் ஆகையால் தாமே செய்து அருளுகிறார்
இங்கு இவ்வர்த்தம் தான் கொள்ளத் தகுமோ என்னில் —
இது தான் அல்லாத திருப்பதிகளுக்கும் ஒவ்வாது –என்னில் -எல்லாவற்றுக்கும் எல்லாம் உண்டாய் இருந்தாலும்
ஒரோ இடங்களில் ஓர் அனுசந்தான விசேஷங்கள் ஓடினால் அதுக்குச் சேர வார்த்தை சொல்லும் அத்தனை இறே
என்று அன்றோ ஈடு ஸ்ரீ ஸூ க்திகள்

————————

33-திருவட்டாறு-

அருள் பெறுவார் அடியார் தன் அடியனேற்கு ஆழியான்
அருள் தருவான் அமைகின்றான் அது நமது விதி வகையே
இருள் தரும் மா ஞாலத்துள் இனிப் பிறவி யான் வேண்டேன்
மருள் ஒழி மட நெஞ்சே வாட்டாற்றான் அடி வணங்கே–10-6-1-

எம்பெருமான் தான் அருள் சூடும் அடியரான அடியேற்கு அடியேனாய் இருக்கும் இதுவே படியாய் இருந்த எனக்கு
ஆழியான் நிரவதிக சம்ருதியைத் தருகையில் சமந்திரா நின்றான்
இத்தால் அஸிதில குரு பக்தி தத் ப்ரஸம் சாதி ஸீல பிரசுர பஹு மதி -குறைவற்ற ஆச்சார்ய பக்தி யுடையவனாய்
ஆச்சார்யரைப் புகழ்தல் முதலியவற்றையே செய்து மிகுந்த கௌரவ புத்தி உடையவனாய் இருப்பன் என்ற
சிஷ்ய க்ருத்யத்தையும் ஆழ்வார் தாமே அனுசந்தித்துக் காட்டின படி –

————————————-

34-திருப்பேர் —

திருமால் இரும் சோலை மலை என்றேன் என்ன
திருமால் வந்து என் நெஞ்சு நிறையப் புகுந்தான்
குரு மா மணி உந்து புனல் பொன்னித் தென் பால்
திருமால் சென்று சேர்விடம் தென் திருப் பேரே—10-8-1-

இப்படி அபி நிவிஷ்டனாய்க் கொண்டு என்னோடு கலந்து பரிமாறுகைக்கு ஹேது என் என்று எம்பெருமானைக் கேட்டால் —
என் பக்கலில் இல்லாத ஹேதுவை என் பக்கலிலே அத்யாரோபித்துச் சொல்லப் பார்க்கிலும் —
திருமாலிருஞ்சோலை மலை என்னும் இச்சொல்லைச் சொன்னேன் என்னும் இதுக்கு மேற்பட்டச் சொல்லலாவதொரு
ஹேது என் பக்கல் இல்லை -இச் சொல் இத்தனையும் மெய்யே சொன்னேன் என்பதே ஹேதுவாக –
இப்படி ஹேதுவாகக் கொள்ளுகைக்குக் காரணம்
குரு மா மணி உந்து புனல் பொன்னித் தென் பால்-திருமால் சென்று சேர்விடம் தென் திருப் பேரே-அதி ஸ்லாக்யமான ரத்னமான
ஆச்சார்யரான ஆழ்வாரை திருவரங்கன் இடத்திலே தன்னைத் தாண்டுவித்து சேர்விக்கிற பொன்னி -காவேரியின் தென் பக்கத்திலே
இருப்பதால் தானும் ஆழ்வாரை அடி ஒற்றியவர்களை நம்பெருமாள் திருவடியை அடைந்த வ்யாஜ மாத்ரத்தினாலே -பேர் அளவால் –
அனுக்ரஹிப்பவனாய் உள்ளான் என்பதை எழுந்து அருளி இருக்கும் இடத்தினாலே காட்டா நின்ற திருமால் -என்றபடி –

இத்தால் -கச்சித் ஆச்சார்ய த்ருஷ்ட்வா முஷித நிகில மோஹ –ஸூரி ப்ருந்தாபிநந்த்ய-என்கிறபடியே
பாக்யசாலியான அதிகாரி ஆச்சார்ய கடாக்ஷத்தினாலே நித்ய ஸூரிகளின் கூட்டத்தில் கொண்டாடப் படுகிறான் -என்று
நிகமித்தார் ஆயிற்று

————

இவ்வாறாய்-பீதக வாடைப்பிரானார் பிரம குருவாக வந்து அர்ச்சாவதாரங்களைப் பிரகாசிப்பிக்க –
ஸ்ரீ நம் பெருமாள் திருவடியை அடைந்த ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரும் அருமறையின் பொருளான சரணாகதியை ப்ரதிபாதிக்கும்
ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரார்த்தத்தை ஆய்ந்து எடுத்து அருளினார்
பவிஷ்யத் ஆச்சார்யர் என்று கொண்டாடப் பெற்றவரும் -நம் தர்சன ஸ்தாபகரான நம் ஸ்ரீ ராமானுஜன்
நாடும் நகரும் நன்கு அரிய ஸ்ரீ நம்பெருமாள் திரு உலகத்திலே ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் சேர்த்தியிலே
சரணாகதியை அனுஷ்டித்துக் காட்டி ஸ்ரீ கத்ய த்ரயத்தையும் நமக்காக அருளிச் செய்து அருளினார்
ஸ்ரீ வேதாந்த ச்சார்யார் -சர்வ தந்த்ர ஸ்வ தந்த்ரர் என்று திவ்ய தம்பதிகளாலே கொண்டாடப்பட்ட ஸ்ரீ தேசிகர் –
32-அதிகாரங்கள் கொண்ட ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரத்தை குரு பரம்பரையா பிரபாவத்துடன் அருளிச் செய்து
சரணாகதி அனுஷ்டானத்தை கண்டரவேண ஸ்தாபித்து அருளினார்
இப்படி ஆய்ந்து எடுத்தும் -அனுஷ்ட்டித்தும் -ஸ்தாபித்தும் செய்த பின்
இந்த சரணாகதியை யேந கேநாபி பிரகாரேண த்வய வக்தாத்வம் -என்று அருளிச் செய்தபடியே
உலகோர் எல்லாம் அனுஷ்ட்டிக்கும் படிக்கு ஸ்ரீ லஷ்மீ நரஸிம்ஹன் நியமித்து அருள
ஸ்ரீ சடகோப மஹா தேசிகன் அனுக்ரஹித்து அருளினார் –

———————-

ஸ்ரீ மன் நிகமாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் அருளிச் செய்த ஸ்ரீ ஹஸ்திகிரி மஹாத்ம்யம் —

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவி தார்க்கிக கேசரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி –

கவி தார்க்கிக சிம்ஹாய கல்யாண குண சாலினே
ஸ்ரீ மதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம –

சீர் ஓன்று தூப்புல் திரு வேங்கடமுடையான்
பார் ஒன்றச் சொன்ன பழ மொழியுள் ஓர் ஓன்று
தானே யமையாதோ தாரணியில் வாழ்வார்க்கு
வான் ஏறப் போம் அளவும் வாழ்வு –

—————————————————-

1687 முதல் –22 ஆண்டுகள் –உடையார்பாளையம் –ஒவ்ரங்க சீப் /
போதேந்த்ர சங்கராச்சாரியார் -பங்கார காமாச்சி -செஞ்சி கோட்டை முற்றுகை போராட்டம் –
பழைய சீவரம் கல்லைக் கொண்டு மூலவர் –
தானே காட்டக் கண்டார்கள் பின்பு-
அர்ச்சகர் கனவில் -யாக தீ சுடர் தாபம் -திருவால வட்டம் அருளினார் முன்பு ஸ்ரீ திருக்கச்சி நம்பி –
குளிர்ச்சியாக இருக்க வழி-ஜல நிவாஸம் தானே இருக்க அருளிச் செய்தானாம்
உடையார்பாளையம் -உத்சவ மூர்த்திகள் –1687-சென்று -1710-மீண்டு வந்தது பற்றிய கல் வெட்டு தாயார் சந்நிதியில் உள்ளதே
ஸ்ரீ ஆத்தான் ஜீயர் உதவியால் -1710-காஞ்சிக்கு மீண்டும் உத்சவரை எழுந்து அருள பண்ணி வந்தார் —
பங்குனி உத்திரட்டாதி நக்ஷத்ரம் பிரதிஷ்டை-கல்வெட்டு உண்டு

1781 -ஜூலை 31 -முதலில் எடுக்கப்பட்டதாக கல்வெட்டு
கிருதயுகம் ஹஸ்திகிரி அப்பன் / த்வாபர யுகம் -ஸ்ரீ ரெங்கம் / த்ரேதா யுகம் –புருஷோத்தம க்ஷேத்ரம் / கலியுகம் கலவ் வேங்கடம்
-1937–1979–2019-ஏறக்குறைய -40-ஆண்டுகள் -எடுக்கப்பட்டதாக அறிகிறோம்-

கிடந்த கோலத்துடன் முதலிலே ஸ்ரீ ராமானுஜருக்கு விந்தியா பர்வதத்தில் -வேடன் வேடுவிச்சி -ரூபத்தில் சேவை உண்டே

———————

யஸ்ய பிரசாத கலயா பதிர ஸ்ருனோதி பங்கு பிரதாவதி ஜலேந ச வக்தி முக
அந்த ப்ரபஸ்யதி ஸூ தம் லபதேச வந்த்யா தம் தேவமேவ வரதம் சரணம் கதோஸ்மி –ஸ்ரீ ஆளவந்தார் அருளிச் செய்த முக்த ஸ்லோகம்

ஸ்ரீ பேர் அருளாளர் அனுக்ரஹத்தினால் -செவிடனும் செவி பெற்று -முடவனும் விரைந்தோடி -உமையும் பேசி –
குருடனும் கண்டு மாலதியும் குழந்தை பெறும் படி -அவரைத் தஞ்சமாகப் பற்றினேன் -ப்ரத்யக்ஷம் ஆதி அத்தி வரதர் வைபவத்தில் –

——————————-

ஸ்ரீ மெய் விரத மான்யம் -என்றும் அருளிச் செய்வர் இந்த பிரபந்தத்தையே

———————

வாழி அருளாளர் வாழி யணி யத்திகிரி
வாழி எதிராசன் வாசகத்தோர் வாழி
சரணாகதி என்னும் சார்வுடன் மற்று ஒன்றை
அரணாகக் கொள்ளாதார் அன்பு –1–

எண்டிசையும் கடல் ஏழும் மலைகள் ஏழும் ஈரேழு வையகமும் படைத்து இலங்கும்
புண்டரீகத்து அயன் புணர்த்த பெரிய வேள்விப் புனித நறும் போக்யத்தை உகந்து வந்து
தொண்டை எனும் மண்டலத்தின் நடுவில் பாரில் தூ நில மெய் விரதத்தில் தோன்றி நின்ற
கொண்டல் அருள் குணமே நாம் கூறுகின்றோம் கூர் மதியீர் குறிப்பாகக் கொண்மினீரே—2–

வம்மின் புலவீர் அருளாளப் பெருமான் என்றும் அருளாழி அம்மான் என்றும்
திருமா மகளைப் பெற்றும் என் நெஞ்சம் கோயில் கொண்ட பேர் அருளாளர் என்றும்
வியப்பால் விருதூதும் படி கரை புரண்ட கருணைக் கடலை
எவ்வண்ணம் பேசுவீர் ஈது என்ன பாங்கே-3-

ஒன்றே புகல் என்று உணர்ந்தவர் காட்டத் திருவருளால்
அன்றே அடைக்கலம் கொண்ட நம் அத்திகிரித் திருமால்
இன்றே இசையில் இணையடி சேர்ப்பர் இனிப் பிறவோம்
நன்றே வருவது எல்லாம் நமக்குத் பரம் ஓன்று இலதே–4-

வம்பவிழ் போதமர் மாதர் உகந்த வம் மா நிதியை
தம் பலமே கொண்டு காணக் கருதிய தாமரையோன்
முன் பல குற்றத்து வல் வினை மொய்க்க முகிழ் மதியாய்
அம்புலி வேண்டிய பாலனைப் போல் அழுதனனே–5-

முகிழ் மதி -சுருங்கின ஞானம் / வல் வினை -பகவத் நிக்ரஹ சங்கல்பம் –

————-

அடங்காக் கரணங்கள் ஐந்துடன் ஆறும் அடக்கி முன்னம்
நெடும் காலம் இந்நிலமே நிலை யாப்புண்டு நீடுறைவான்
சடங்கால் பெரிய தவங்கள் செய்தேன் என்ன தன்மை இது என்று
இடம் காத்து இருந்த திசைமுகன் தன்னை இகழ்ந்தனனே —6-

சடங்கால் –அங்கங்களினால் –

விண்ணுலகில் வீற்று இருந்த மேன்மையாலும் வேதங்கள் ஈரிரண்டும் விரித்ததாலும்
கண்ணனை நான் கருத்துறவே காண்பன் என்னக் காணாமல் விலக்கிய தன் வினையைக் காணா
எண்ணிய நற் புவனங்கள் ஏழும் ஆறும் இரு மூன்று தீவமும் எட்டு இடமும் விட்டுப்
பண்ணிய நல் விரதம் எல்லாம் பலிக்கும் என்று பாரதத்தை பங்கயத்தோன் படிந்திட்டானே -7-

எத்திசை நிலனும் எய்தி யாரும் தவம் செய்த அந்நாள்
சத்திய விரதம் செல்வாய் என்றதொரு உரையின் சார்வால்
அத்திசை சென்று அழைத்து அங்கு அமரரில் எடுப்பான் தன்னை
உத்தர வேதி செய் என்று உரை அணங்கிறை உரைத்தான் -8-

உரை அணங்கு இறை –ஸ்ரீ சரஸ்வதிக்கு நாயகனான ஸ்ரீ நான்முகன்
அமரர் இல் எடுப்பான் தன்னை -ஸ்ரீ விஸ்வகர்மாவை உத்தர வேதியை நிர்மாணம் செய் என்றது
யாகங்களுக்கு அவஸ்ய அபேக்ஷிதமான-ஹவிர்த்தானம் -சதஸ்ஸூ -வாஸஸ் ஸ்தானங்கள்-இவற்றுக்கும் உப லக்ஷணம்-

உத்தம அமரத்தலம் அமைத்தது ஒரு எழில் தனு கணையால்
அத்திற வரக்கன் முடி பத்தும் ஒரு கொத்து என உதிர்த்த திறலோன்
மத்துறு மிகுத்த தயிர் மொய்த்த வெண்ணெய் வைத்து உண்ணும் அத்தன் இடமாம்
அத்திகிரி பத்தர் வினை தொத்தற வறுக்கும் அணி அத்திகிரியே –9-

திண் மணிகள் பொன்னுடனே சேர்தலாலும் சிதையாத நூல் வழியில் சேர்த்தியாலும்
வன்மை ஏழு ஈர் இரண்டு வண்ணத்தாலும் வானவர்க்கு வியப்பான வகுப்பினாலும்
உண்மையுடை வாசி ஒளி ஓசையாலும் ஒரு காலும் அழியாத அழகினாலும்
மண் மகளார்க்கு அலங்காரம் என்ன மன்னு மதிள் கச்சி நகர் கண்டு மகிழ்ந்திட்டானே -10-

———————

காமங்கள் பல கொண்ட வேதம் கொண்டு கைதவமே செய்வார்க்குக் காணகில்லாப்
பூ மங்கை கேள்வனை நான் கண்டு போற்றப் புண்ணியத்தில் நிகரில்லா விரதம் பூண்டேன்
சாமங்கள் கழிவதன் முன் சடக்கெனப் போய் தன்னாற்றில் தனியிருந்து தவம் செய்கின்ற
நா மங்கை வந்திட நீ அழைப்பாய் என்று நன்மகனை நான்முகன் தான் நவின்றாட்டானே –11-

அன்ன வடிவாள் அசையும் அன்ன நடையாள் உயருமன்ன வரசேறி வருவாள்
அத்தன் அயனத்த நயனுத்திதனை யத்திதென யுத்தி புரியாள்
நன்னடை விடா நடமிது என்ன நடவா நடுவுள் நண்ணு குடகேறி இழிவாள்
நற்பதிகள் அற்பதிகள் கற்புரள வற்புத மருக்கதியினால்
கன்னடை விடா விடமிலுன்னதி சிறா விகட மன்னு கிரி கூட மிடியக்
கட்ட விடை யிற்று விழ முற்றும் விழி யுற்றடைய விட்டருகுற
அன்ன நய சீர் அயன் இது என் என விழா யமரர் மன்னு பதியேறி மகிழ
அச்சுதன் அணைத் தனுவிலத்திசை வரத்தகைய வற்று அணுகினாள்–12-

அத்தன் அயன் -ஆப்தனான ஸ்ரீ ப்ரம்மா / அத் தநயன் உத்திதனை -ஸ்ரீ வசிஷ்டருடைய வார்த்தையை
யத்து இது என யுத்தி புரியாள்–இப்படியே ஆகட்டும் என்னும் பதில் வார்த்தையை கொடாதவளும் –
அப்படியே ஆகட்டும் என்று சொல்லாதவள் என்றவாறு –
அச்சுதன் அணைத் தனுவில் அத்திசை வரத்-ஆஸ்ரிதர்களை நழுவ விடாதவன் தனக்கு திருப்பள்ளியாகிற ஸ்ரீ ஆதி சேஷனுடைய சரிரத்திலே –
அணை போட்டால் போலே நிச்சலமான திருமேனியுடன் அத்திசை நோக்கி வர –திரு அணை -வேகா சேது அன்றோ திரு நாமம் –
தகைய வற்று அணுகினாள்–தடுக்க வற்றுதலை அடைந்தாள் -பூமிக்குள் அந்தர்தானம் செய்தாள்-

அன்று நயந்த வயமேத மா வேள்வி பொன்ற யுரை யணங்கு பூம்புனலாய்க் கன்றி யுர
ஆதி அயனுக்கு அருள் செய்தணையானான் தாதை அரவணையான் தான் -13-

தரணியில் மன்னி யயனார் தனித் தவம் காத்த பிரான்
கருணை எனும் கடல் ஆடித் திருவணை கண்டதற்பின்
திரணகர் எண்ணிய சித்திர குத்தன் தெரித்து வைத்த
சுருணையில் ஏறிய சூழ் வினை முற்றும் துறந்தனமே -14-

திரணகர்–திரள் நரகு -நரகங்களினுடைய

சுக லேசம் எண்ணிய சூழ் வினை தீர்க்காத துணிந்த அயனார்
அகலாத அன்புடன் கொண்ட வயமேத வேதியின் மேல்
புகலோங்கு பொன் மலை என்றதோர் புண்ணியகோடியுடன்
பகலோன் பகல் விளக்காகப் பரம் சுடர் தோன்றியதே -15-

பெருமையுடை யத்திகிரி பெருமாள் வந்தார்
பேராத அருள் பொழியும் பெருமாள் வந்தார்
அருமறையின் உச்சி தனில் நின்றார் வந்தார்
அங்கமுடன் யவையாகும் பெரியோர் வந்தார்
திரு வுரையாய்த் தாம் பொருளாய் நிற்பார் வந்தார்
திருவருளால் செழும் கலைகள் தந்தார் வந்தார்
மருவிலர்க்கு மயக்குரைக்கும் மாயோன் வந்தார்
வானேற வழி தந்தார் வந்தார் தாமே -16-

அத்திகிரி யருளாளப் பெருமாள் வந்தார்
ஆனை பரி தேரின் மேல் அழகர் வந்தார்
கச்சி தனில் கண் கொடுக்கும் பெருமாள் வந்தார்
கருத வரம் தரும் தெய்வப் பெருமாள் வந்தார்
முத்தி மழை பொழியும் முகில் வண்ணர் வந்தார்
மூலம் என ஓலமிட வல்லார் வந்தார்
உத்தர வேதிக்குள்ளே உதித்தார் வந்தார்
உம்பர் தொழும் கழலுடையார் வந்தார் தாமே -17 –

திரு பரி திசைந்த மகுடமும் மதி திகழ்ந்த வதனமும்
இருவகை இலங்கு குழல்களில் எதிர் பொர யுகந்த மகரமும்
ஒரு தக உயர்ந்த திருமகள் ஒளி மறுவில் மன்னும் அகலமும்
உருவரு உமிழ்ந்த யுதரமும் அலகடைய நின்ற கழல்களும்
மருவினிடை ஓங்கு புனல் என மலை குனிய நின்ற மலை என
மருளற விளங்கும் ஒளி என மலர் அயன் உகந்த பயன் என
அருவில் உறைகின்ற உயிர் என வடியவர் உகந்த அமுது என
அரு மறைகள் ஒன்றி அடி தொழ வரும் வரதர் நின்ற பெருமையே -18-

உருவரு உமிழ்ந்த யுதரமும்-சேதன அசேதனங்களை ஸ்ருஷ்ட்டி காலத்தில் உமிழ்ந்த திரு வுதரமும்
வுலகடைய நின்ற கழல்களும்-திரு உலகு அளந்த திருவடிகளை –
லோகங்கள் அடைய ஆஸ்ரயிக்கும்படியான திருவடிகளை என்றுமாம்-

சித்து அசித்து என விரித்து யுரைத்தன அனைத்தும் அமைத்து உறையும் இறைவனார்
சிறிய பெரிய வுருவடைய யுடலம் என நடலம் இலது இலகு நிலையினர்
சித்தரத்தொழிலை யொத்த பத்தரொடு முத்தர் பித்தி எனும் யுணர்வினார்
சிதைவில் மறை நெறியில் எறி அரு உரு முறைகள் முறிய சிறை யரிய நிறைவினார்–19-1- ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் முதல் அத்யாய சாரார்த்தம் –

கத்துவிக்க வல கத்து வித்தை வழி கற்ற வர்க்கு அசைவு இல் மறையினார்
கபிலர் கண சாரணர் சுகதர் சமணர் அரர் வழிகள் அழியும் அருள் மொழியினர்
கத்து இலக்கிலும் அருக் குலத்திலும் அசித்தில் ஒக்கும் ஒரு முதல்வனார்
கரணம் இடு கடிய பதினொரு இருடிகமும் அடைய முடியும் ஆதி இருடியார் –19-2-ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் இரண்டாம் அத்யாயம் சாரார்த்தம் –

ஒத்து அனைத்து உலகும் ஒற்றி ஒற்றி வரும் இப்பவத்து இசையும் இசைவினார்
உருவம் அருவம் எனும் உலகின் முடுகு இலகில் உவமை இது இலகு தலைவனார்
உத்தமப் படிவகுத்த வித்தைகளில் உத்தரிக்க உணர் குணவனார்
உரிய கிரிசைகளில் அரியது ஒரு விரகு தெரிய விரையுமவர் பரிவினர் —-19-3-ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் மூன்றாம் அத்யாயம் சாரார்த்தம் –

சத்து அசத்து எனும் அணைத்த அனைத்து வினை தொத்து அறுக்க வள துணிவினார்
சரியும் அளவில் உரியவரை அறிவு அரிய தமனி நெறி செருகு விரகினார்
தத்துவத் திரள் உதைத்து உதைத்து அடைவு தத்து விக்குமவர் தலைவனார்
தருகை உணருமவர் சரணம் அணுக விடல் அரிய அருள் வரதர் அடியமே —19-4-ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் நான்காம் அத்யாயம் சாரார்த்தம் –

தமனி நெறி–ப்ரஹ்ம நாடி

———————–

திருமகள் மண் மகள் நீளை முதலா எல்லாத் தேவியரும் தன்னுடனே திகழ்ந்து நிற்கத்
தருமம் இரு மூன்று முதல் அனைத்தும் தோன்றத் தன்னனைய சூரியர் தன்னடிக் கீழ் வாழ
அருமறை சேர் அளவில்லா வவனியின் கண் அரவணை மேல் வீற்று இருப்பாள் அனைத்தும் காக்கும்
கருமணியைக் கரி கிரி மேல் கண்டேன் எந்தன் கடுவினைகள் அனைத்தும் நான் கண்டிலேனே–20-

ஆரவாரத்தோடு கல்பிக்கும் படி-செய்ய வல்ல ஜல்பம் என்னும் வாத மார்க்கத்தை-
கத்து வித்தை -இவர்களைக் கத்தும் படி செய்யும் வித்தை

பெடை இரண்டை ஓர் அனம் அடைந்து பிரிந்திடா வகை பேசலாம்
பெருகும் அருவிகள் அருகு மருவிய பெரிய மணி வரை பயிலலாம்
பிடி இரண்டோடு களவம் ஓன்று பிணைந்த பேர் அழ கோதலாம்
பிரிவில் ஒளியோடு நிழலும் அருகு உறும் இரவி இலகுதல் பரவலாம்
கொடி இரண்டொடு விடவி ஓன்று குளிர்ந்தவாறு குலாவலாம்
குறைவில் சுருதியும் நினைவும் இளகிய தரும அரு நிலை என்னலாம்
அடி இரண்டையும் அடையும் அன்பர் அறிந்த பேர் அருளாளனார்
அணுகும் மலர் மகள் அவனி மகளொடு கரடி கிரி நிலை கவர்தலே -21-

கரடி கிரி -ஸ்ரீ ஹஸ்தி கிரி / நிலை கவர்தல் -நின்று அருளுகை /

வேர் ஒப்பார் விண் முதலாம் காவுக்கு எல்லாம் விழி ஒப்பார் வேதம் எனும் கண் தனக்குக்
கார் ஒப்பார் கருணை மழைபொழியும் நீரால் கடல் ஒப்பார் கண்டிடினும் காணாக் கூத்தால்
நீர் ஒப்பார் நிலம் அளிக்கும் தன்மை தன்னால் நிலம் ஒப்பார் நெடும் பிழைகள் பொறுக்கும் நேரால்
ஆர் ஒப்பார் இவர் குணங்கள் அனைத்தும் கண்டால் அருளாளர் தாம் எனினும் தமக்கு ஒவ்வாரே –22-

தாம் எனினும் தமக்கு ஒவ்வார்–ஸ்ரீ பரமபத நாதனும் ஸ்ரீ தேவப்பெருமாளுக்கு சத்ருசராக மாட்டார் –
ஸுலப்யம் விஞ்சி அன்றோ இருக்கும் இங்கு –

எந்நிலமும் குரத்தால் குறி செய்த எழில் பரி கொண்டு
அன்னம் உயர்த்த செய்யோன் அன்று வேள்வி செய் வேதியின் மேல்
முன்னிலையாகிய மூர்த்தியன் நான்முகன் மற்றும் உனக்கு
என்ன வரம் தருவோம் என்று நாதன் இயம்பினனே -23-

சென்று மலர் பறித்து என்நாதன் சேவடிப் போது உகந்து
நன்று எனும் நீர் சுடர் நன்முக வாசம் இலை கொடுத்துக்
கன்னல் இலட்டுவத் தோடு அன்னம் சீடை கரி படைத்துப்
பின்னும் சேவித்து அவன் பாதம் பணிமின்கள் என்றனனே -24-

ஆழி நிலை வினை கடிவான் அயமேதம் முடித்ததற் பின்
வேழ மலை நாயகனார் விடை கொடுக்க விண்ணேறி
நாழிகையில் வானவரை மாற்றியிடு நான்முகன் தான்
ஊழி எலாம் அழியாத வுயோகம் அடைந்து இருந்தானே -25-ஸ்ரீ பிரமன் தன்னுலகம் சென்று யோகத்தில் இருத்தல் –

ஆதி யுகத்து அயன் கண்டிட நின்ற அருள் வரதர்
காதல் உயர்ந்த கயிற்றைத் திரேதையில் காத்து அளித்து
வாதுயர் தேவ குருவுக்கு இரங்கித் துவாபரத்தில்
சோதி யனந்தன் கலியில் தொழுது எழ நின்றனரே–26-ஸ்ரீ பேர் அருளாளன் நான்கு யுகங்களிலும் வரம் அளித்தல் –

அருளே என்று உபக்ரமித்ததையே -அருள் வரதர் -என்று உபசம்ஹரிக்கிறார்

புண்டரீகம் உயிர்த்த புராணனார் பொய்யின் மா மகா யுத்தர வேதியில்
கொண்டல் ஆர் அருள் மாரி பொழிந்திடக் கொண்டதோர் உயர் கூர் மதி யன்பினால்
பண்டை நான்மறை மௌலி படிந்த யான் பாரின் மெய் விரதக் கவி பாடினேன்
தொண்டை மண்டல வேதியர் வாழவே தூய தென்மறை வல்லவர் வாழவே -27-ஸ்ரீ பேர் அருளாளர் பேர் அருளால் இப்பிரபந்தம் பாடினமை –

வக்த்ரு வைலக்ஷண்யத்தையும் விஷய வைலக்ஷண்யத்தையும் நிரூபித்து அருளிக் கொண்டு
இப் பிரபந்தம் அனைவருக்கும் உபாதேயம்-என்று நிகமித்து அருளிச் செய்கிறார் –
இவை பத்தும் வல்லார்களைத் தேவர் வைகல் தீர்த்தங்கள் என்று பூசித்து நல்கி உரைப்பர் தம் தேவியர்க்கே —
ஸ்ரீ நித்ய ஸூரிகளுக்கும் பரி ஸூத்தியைத் தரக் கூடியவர்கள் என்றவாறு

உய் விரதம் ஓன்று இன்றி யடைந்தார் உய்ய வொரு விரதம் தான் கொண்ட யுயர்ந்த மாலைச்
செய் விரதம் ஒன்றாலும் தெளியக்கில்லாச் சிந்தையினால் திசை படைத்த திசைமுகன் தான்
பொய் விரத நிலம் எல்லாம் போயே மீண்டு புகல் இதுவே புண்ணியத்து என்று சேர்ந்த
மெய் விரத நன்னிலத்து மேன்மை ஏத்தி வேதாந்த வாசிரியன் விளங்கினானே -28-இப்பிரபபந்தம் பாடி வீறு பெற்றமை –

இது தான் ஓதும் இருக்காலும் எழில் முனிவர் நினைவினாலும் இசை அறிவார் செயலுடன் என் இசைவினாலும்
நெருக்காத நீள் விரதம்-ஒருகாலத்திலும் ஒருவராலும் ஒருபடியாலும் கலைக்க முடியாத விரதம் என்றபடி –

சீராரும் தூப்புல் திருவேங்கடமுடையான்
தாரார் அருளாளர் தாள் நயந்து சீராக
மெய் விரத நன்னிலத்து மேன்மை இது மொழிந்தான்
கையில் கனி போலக் கண்டு –29—ஸ்ரீ பேர் அருளாளர் திருவடிகளில் ஈடுபாட்டினால் பாடினமை –

—————————————————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –