ஸ்ரீ அருளிச் செயல்களில் நாராயண சப்த பிரயோகம்- திரு மந்த்ரமும் திரு மந்த்ரார்த்தமும்–

வண் புகழ் நாரணன் -1-2-10
செல்வ நாரணன் -1-10-8
என்று தொடங்கி
வாழ் புகழ் நாரணன் –10-9-1-
என்று முடிவாக ஆதி மத்திய அவசானமாக ஸ்ரீ நம் ஆழ்வார் அருளிச் செய்கையாலும் –

நாடு நகரமும் நன்கு அறிய நமோ நாராயணா -திரு பல்லாண்டு -4-என்று தொடங்கி
ஓவாதே நமோ நாரணா என்பன்–பெரிய ஆழ்வார் திரு மொழி -5-1-3-என்று ஸ்ரீ பெரிய ஆழ்வாரும் –

நாத் தழும்பு எழ நாரணா-பெருமாள் திரு மொழி-2-4-
நலம் திகழ் நாரணன் –பெருமாள் திரு மொழி–10-1-என்று பெருமாளும் –

நான்முகனை நாராயணன் படைத்தான் -என்று தொடங்கி
எட்டு எழுத்தும் ஓதுவார்கள் வல்லர் வானம் ஆளவே -திரு சந்த விருத்தம் -77-என்று ஸ்ரீ திரு மழிசைப் பிரானும்

நான் கண்டு கொண்டேன நாராயணா என்று ஒரு கால் போலே ஒன்பதின் கால் சொல்லி நாரயாணாவோ
மணி வண்ணா நாகணையாய் வாராய் -என்று ஸ்ரீ திரு மங்கை ஆழ்வாரும்
உபக்ரமத்தொடு உபசம்காரத்தொடு வாசி அற அருளிச் செய்கையாலும் –

நன்மாலை கொண்டு நமோ நாரணா என்னும் சொல் மாலை கற்றேன் –57-என்றும்
நாரணா என்று ஓவாது உரைக்கும் உரை உண்டே -95-என்றும் –
ஞான  சுடர் விளக்கு ஏற்றினேன் நாரணற்கு-1-
நாரணன் தன நாமங்கள் 2-2-
பகல் கண்டேன் நாரணனை கண்டேன் -2-81-என்றும்
நாமம் பல சொல்லி நாராயணா -என்று-3-8- ஸ்ரீ முதல் ஆழ்வார்களும் அருளிச் செய்கையாலும்

மயர்வற மதி நலம் அருளினன் என்கிறபடியே நிர்ஹேதுக பகவத் கடாஷத்தாலே
சமதிகத சமஸ்த வஸ்து வாஸ்தவரான ஆழ்வார்கள் எல்லாரும் விரும்பினார்கள் –
இதர மந்த்ரங்களை அநாதாரித்து இத்தையே தம் தாமுக்கு தஞ்சமாக அனுசந்தித்து –
உபதேச வேளையிலும் தம் தாமைப் பற்றினவர்களுக்கும் இத்தையே உஜ்ஜீவன ஹேதுவாக
உபதேசித்து போருகையாலே அவ் வாழ்வார்களைப் பின் சென்ற ஆச்சார்யர்கள் எல்லாரும் விரும்பினார்கள் -என்கை-
இத்தால் மந்த்ராந்த்ரங்களில் காட்டில் இம் மந்த்ரத்துக்கு உண்டான வைபவம் சொல்லிற்று ஆய்த்து-

எனக்கு என்றும் தேனும் பாலும் அமுதுமாய திரு மால் திரு நாமம் -பெரிய திரு மொழி -6-10-6-
என்கிறபடியே பிரதிபாத்ய வஸ்துவைப்   போலே -ஸ்வயம் போக்யமாய் இருக்கையாலே –
போகத்துக்கும் ஹேதுவாய் இருக்கும் என்கை

நின் திரு எட்டு எழுத்தும் கற்று மற்று எல்லாம் பேசிலும் -பெரிய திரு மொழி -8-10-3-
என்கிறபடியே ஆத்மா உஜ்ஜீவனத்துக்கு உடலாக அறிய வேண்டும் அர்த்த விசேஷங்கள் எல்லாம்
இம் மந்த்ரத்துக்குள்ளே உண்டு என்கை –

ஸ்ரீ நாராயண சப்தார்த்தை அனுசந்திக்கிற ஸ்ரீ திருமங்கை ஆழ்வார் –
எம்பிரான் எந்தை என்னுடை சுற்றம் எனக்கு அரசு என்னுடை வாணாள் -பெரிய திருமொழி -1-1-6–என்கையாலே
ஸ்ரீ ஈஸ்வரனே இவ் ஆத்மாக்களுக்கு சர்வ வித பந்துவும் என்று இப் பதத்திலே சொல்லும் என்கை –

———————–

ஸ்ரீ நாராயணன் -என்னும் திருப் பெயரின் உடைய அர்த்தத்தை -பொருளை அருளிச் செய்கிறார் –
ஏதேனுமாக திரு மந்த்ரத்தை சொல்ல நேர் பட்டவாறே-ப்ரஸ்துதமானவாறே-
முன்னே அர்த்தத்தைச் சொல்லி பின்பு வாசக சப்தத்தை -பெயரினைச் சொல்லுதல் –
முன்பே திருப் பெயரைச் சொல்லி பின்பு அர்த்தத்தை சொல்லுதல்
செய்யக் கடவதாய் இருப்பது ஒரு நிர்பந்தம் உண்டு இவர்க்கு-

எண் பெருக்கு அந் நலத்து ஒண் பொருள் ஈறில வண் புகழ் நாரணன் – என்னுதல்
யாவையும் எவரும் தானாம் அமைவுடை நாரணன் -என்னுதல் –
நாரணன் முழு ஏழு உலகுக்கும் நாதன் -என்னுதல் –
நாராயணன் நங்கள் பிரான் அவனே -என்னா -அவனே அகல் ஞாலம் படைத்து இடந்தான் -என்னுதல் செய்வர்
கண்ணன் கழலிணை நண்ணும் மனம் உடையீர் எண்ணும் திருநாமம் திண்ணம் நாரணமே-10-5-1-
நாரணன் எம்மான் பாரணங்கு ஆளன் வாரணம் தொலைத்த காரணன் தானே–10-5-2-
தானே உலகு எல்லாம் தானே படைத்து இடந்து தானே உண்டு உமிழ்ந்து தானே ஆள்வானே-10-5-3-

—————–

தேனார் சோலைகள் சூழ் திரு வல்லவாழ் உறையும்
கோனாரை அடியேன் அடி கூடுவது என்று கொலோ?–5-9-1-

‘தேனார் சோலைகள் சூழ் திருவல்லவாழ் உறையும் கோனாரை’ -என்கிறாள்.
அவதாரங்கள் போல் தீர்த்தம் பிரசாதித்தொழியாது தங்கியிருத்தலின் ‘உறையும் கோனாரை’ என்கிறாள்.
ஸ்ரீ நாராயண சப்தத்திலும் பிரணவத்திலும் போலே, ‘கோனாரை அடியேன்’ என்கிறாள்.
அவனைச் சொல்லும் போது தம்மை யிட்டல்லது சொல்லப் போகாது;
தம்மைச் சொல்லும் போதும் அவனை யிட்டல்லது சொல்லப் போகாது.
‘கோனாரை’ என்ற இடம், நாராயண சப்தார்த்தம்;
‘அடியேன்’ என்ற இடம், பிரணவார்த்தம்.
பிரணவம், ஜீவப் பிரதானம்; நாராயண பதம், ஈச்வரப் பிரதானம்.

‘நாராயண சப்தத்திலும் பிரணவத்திலும்’ என்று மேலே கூறியதனை விவரிக்கிறார் ‘கோனாரை’ என்று தொடங்கி.
‘நான்காம் வேற்றுமை’என்றது, ‘நாராயணாய’ என்ற பதத்திலேயுள்ள ‘ஆய’ என்னும் உருபினை.

‘அடி கூடுவது என்று கொலோ’ என்ற இடம்,
நான்காம் வேற்றுமையின் பொருள்; ‘என்று கொலோ’ என்று பிரார்த்தனையோடு தலைக் கட்டுகிற தன்றோ.
கோனாரை அடியேன் – நாயகன் தைரியத்தையுடைய நாயகன்–இவள் தைரியம் இல்லாதவள்.
அடியேன் அடிகூடுவது என்று கொலோ – ஸ்வரூபத்துக்குத் தகுதியாக வேற்றுமையின் பொருளோடே-விபக்தி உடன் – தலைக்கட்டுகிறபடி.
எல்லா அளவிலும் ஸ்வரூபம் அழியாதன்றோ. தாமாகவுமாம், பிராட்டிமார் தசையை அடைந்தவராகவுமாம்,
அதற்கும் அவ்வருகே சில அவஸ்தைகளை யுடையராகவுமாம், எல்லாக் காலத்திலும் ஸ்வரூபம் மாறாது;
பிண்டத்வ கடத்வ கபாலத்வ சூர்ணத்வங்களாகிற நிலை வேறுபாடுகளை அடைந்தாலும் மண்ணான வடிவுக்கு அழிவில்லை யன்றோ.
தாமான தன்மையில் “அடி தொழுது எழு”-திருவாய். 1. 1 : 1.-என்பர்;
பரோப தேசத்தில் “திண் கழல் சேர்” – திருவாய். 1. 2 : 10.-என்பர்;
தூது விடப் புக்கால் “திருவடிக் கீழ்க் குற்றேவல்”- திருவாய். 1. 4 : 2.– என்பர்;
பிறரைச் சொல்லப் புக்கால் “தாட் பட்ட தண் துழாய்த் தாமம் காமிற்றாயே” திருவாய். 2. 1 : 2.-என்பர்;
கலங்கி மடல் எடுக்குமளவானாலும் “தலையில் வணங்கவுமாங்கொலோ” –திருவாய். 5. 3 : 7.-என்பர்;
பித்தேறிச் சொல்லும் போதும் “கண்ணன் கழல்கள் விரும்புமே” – திருவாய். 4. 4 : 8.-என்னுதல்,
“ஏறிய பித்தினொடு எல்லா உலகும் கண்ணன் படைப்பு” -திருவாய். 4. 4 : 7.-என்னுதல் சொல்வார் இத்தனை.

—————-

நாடு நரகமும் நன்கு அறிய நமோ நாராயணா என்று
பாடு மனமுடைப் பத்தர் உள்ளீர் வந்து பல்லாண்டு கூறுமினே -ஸ்ரீ திருப்பல்லாண்டு -4-

நல் வகையால் நமோ நாராயணா என்று நாமம் பல பரவிப்
பல் வகையாலும் பவித்ரனே உனக்குப் பல்லாண்டு கூறுவனே –11-

நல்லாண்டு என்று நவின்று உரைப்பார் நமோ நாராயணா என்று
பல்லாண்டும் பரமாத்மனைச் சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே –12-

நச்சுவார் முன்னிற்கும் நாராயணன் தன்னை அச்சோ வருக என்று ஆய்ச்சி உரைத்தன
மச்சணி மாட புதுவை கோன் பட்டன் சொல் நிச்சலும் பாடுவார் நீள் விசும்பு ஆள்வாரே -ஸ்ரீ பெரியாழ்வார்-1-8-11 – –

நண்ணித் தொழுமவர் சிந்தை பிரியாத நாராயணா இங்கே வாராய் எண்ணற்கு அரிய பிரானே – -2 3-2 – –

நண்ணல் அரிய பிரானே நாரணா நீராட வாராய் -2 4-1 – –

நம்பி நீ பிறந்த நல் நாள் நன்று நீ நீராட வேண்டும் நாரணா நீராட வாராய் -2 4-8 – –

நல்ல துழாய் அலங்கல் சூடி நாரணன் போம் இடம் எல்லாம் சோதித்து உழி தருகின்றாள் -3-7-5 –

ஞாலம் முற்று உண்டு ஆல் இலை துயில் நாராயணனுக்கு இவள் மாலதாகி மகிழ்ந்தனள் என்று தாயுரை செய்ததனைக்
கோலமார் பொழில் சூழ் புதுவையர் கோன் விட்டு சித்தன் சொன்ன மாலை பத்தும் வல்லார்க்கு இல்லை வரு துயரே -3 7-11 –

நாராயணன் செய்த தீமை என்றும் எமரர்கள் குடிக்கு ஓர் ஏச்சு கொலோ ஆயிடும் கொலோ – 3-8 2- –

கேசவன் பேரிட்டு நீங்கள் தேனித்து இருமின் நாயகன் நாரணன் தம் மன்னை நரகம் புகாள் – 4-6 1-

கண்ணுக்கு இனிய கரு முகில் வண்ணன் நாமமே நண்ணுமின் நாரணன் தம் அன்னை நரகம் புகாள் – 4-6 7-

நலம் திகழ் சடையான் முடிக் கொன்றை மலரும் நாரணன் பாதத் துழாயும்
கலந்து இழி புனலால் புகர்படு கங்கை கண்டம் என்னும் கடி நகரே -4 7-2 –

ஒற்றை விடையனும் நான் முகனும் உன்னை அறியா பெருமையோனே
முற்ற உலகு எல்லாம் நீயேயாகி மூன்று எழுத்தாய முதல்வனேயோ
அற்றது வாழ் நாள் இவருக்கு என்று எண்ணி யஞ்ச நமன் தமர் பற்றலுற்ற
வற்றைக்கு நீ என்னை காக்க வேண்டும் அரங்கத்து அரவணை பள்ளியானே -4 10-4 –

முற்ற உலகு எல்லாம் நீயேயாகி –
ஸ்வ வ்யதிரிக்த சமஸ்த வஸ்துக்களும் பிரகாரமாக -தான் பிரகாரியாக இருக்கையாலே –
ஓன்று ஒழியாதபடி சகல லோகங்களும் நீயேயாய் – சர்வம் கல்விதம் பிரம -என்றும் –
புருஷ ஏவேதம் ஸ்ர்வம்-என்னக் கடவது இறே –
மூன்று எழுத்தாய முதல்வனேயோ-
அஷய த்ரயாத்மகமான -பிரணவத்துக்கு வாச்யனாய் கொண்டு -சர்வ காரண பூதனாய் இருக்கிறவனே
மூன்று எழுத்தாய -என்கிற -சாமாநாதி கரண்யம் -வாச்ய வாசக பாவ சம்பந்த நிபந்தனம் –
பிரணவம் தான் -சப்த பிரதான்யத்தாலே -ஜீவ பரமாய் – அர்த்த ப்ராதான்யத்தாலே பகவத்பரமாய் இறே இருப்பது –
ஓங்காரோ பகவான் விஷ்ணு -என்றும் –
ஓம் இத் ஏக அஷரம் பிரம வ்யாஹரந்மா மநுச்மான்-என்றும் சொல்லக் கடவது இறே –
அதில் பிரதம அஷரத்தில் பிரக்ர்த்யம் இறே சர்வ காரணத்வம் –

நன்மை தீமைகள் ஒன்றும் அறியேன் நாரணா என்னும் இத்தனை அல்லால்
புன்மையால் உன்னை புள்ளுவம் பேசி புகழ்வான் அன்று கண்டாய் திருமாலே
உன்னும் ஆறு உன்னை ஒன்றும் அறியேன் ஓவாதே நமோ நாரணா என்பன்
வன்மை யாவது உன் கோயிலில் வாழும் வைட்டணவன் என்னும் வன்மை கண்டாய் -5 1-3 –

ஓவாதே நமோ நாரணா என்பன் –
பிரயோஜனம் பெற்றவாறே குலையும் ஐஸ்வர்ய காமற்கு
அங்கி கைப் பட்டவாறே குலையும் உபாசகர்க்கு
இது தானே பிரயோஜனம் ஆகையாலே -பிரபன்னர்க்கு குலையாது
ஓவாதே –இது மாறினால் எனக்கு சத்தை குலையும் –

கண்ணா நான்முகனைப் படைத்தானே காரணா கரியாய் அடியேன் நான்
உண்ணா நாள் பசியாவது ஓன்று இல்லை ஓவாதே நமோ நாராயணா என்று
எண்ணா நாளும் இருக்கு யசுர் சாமவதம் நாள் மலர் கொண்டு உனபாதம்
நண்ணா நாள் அவை தத்துறுமாகில் அன்று எனக்கு அவை பட்டினி நாளே – 5-1 6-

கண்ணா –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனாய் வந்து அவதரித்து தண்ணியரோடு நின்றான் -என்னும்படி சுலபன் ஆனவனே
நான்முகனைப் படைத்தானே –
இப்படி சுலபனானவன் தான் யார் என்னில் -பிரம்மாவை திரு உந்தியில் ஸ்ருஷ்ட்டித்தவன்
காரணா –
பிரம்மாவுக்கும் முன்புண்டான ப்ராக்ருத ஸ்ருஷ்ட்டியைப் பண்ணிணவனே
கரியாய் –
காரணத்வமும் -சௌலப்யமும் அன்றிக்கே -துர்லபனானாலும் விட ஒண்ணாத வடிவு அழகு –
காரணா -நான் முகனைப் படைத்தானே -கண்ணா -கரியாய் -என்று அந்வயம்
இது என் ஸ்வரூபம் –உம்முடைய ஸ்வரூபம் இருந்தபடி என் -என்ன –
அடியேன் நான் –
உனக்கு அனந்யார்க்க சேஷ பூதனான நான் –
ஆனாலும்-தேகம் கிடைக்கையினாலே இதுக்கு தாரகம் என் என்னில் –
உண்ணா நாள் பசியாவது ஓன்று இல்லை-
பசிப்பது எப்போதோ என்னில் –
ஓவாதே –
மறவாதே
நமோ நாராயணா என்று எண்ணா நாளும்-
நமோ நாராயணா -என்கையாலே –
தேக ஆத்மா அபிமானத்தையும் குலைத்து கொண்டு -திரு நாமத்தை அனுசந்திக்கிறார் –
இருக்கு யசுர் சாமவதம் நாள் மலர் கொண்டு –
நமோ நாராயணா -என்றது போராமே -பெரும் திருப் பாவாடையிலே மண்டுகிறார் –
திருமந்தரம் -ஸங்க்ரஹமும் -வேதம் விவரணுமாயும் இறே இருப்பது –
மாதவன் பேர் சொல்லுவதே ஒத்தின் சுருக்கு-
அவை தத்துறுமாகில் -என்கையாலே -அவை கூடாது
உண்ணா நாள் பசியாவது ஓன்று இல்லை-என்கையாலும் –
ஓவாதே நமோ நாராயணா -என்கையாலும் -கூடாது –
கூடில் -நாளும் அது -பட்டினியும் அது –
நாள் மலர் கொண்டு நண்ணுகைக்கு பிரமாணம் -வேதம்
நாடாத மலர் நாடி –
த்ருஷ்டாதிர்ஷ்டம் இரண்டும் புறம்பே சம்சாரிகளுக்கு
உபாயம் உபேயம் இரண்டும் புறம்பே சம்சாரிகளுக்கு
உபாசகருக்கு உபாயம் -தங்கள் கையிலே -உபேயம்-ஈஸ்வரன்
உண்ணா நாள் -உன பாதம் நண்ணா நாள் — உண்ணும் நாள் உன பாதம் நண்ணும் நாள் –
பசி ஆவது -பசிப்பது என்ற படி
ஓவாதே நண்ணும் நாள் பசி கெடுவது —
ஓவாதே எண்ணா நாள் -இருக்கு யசுர் சாமவதம் நாள் மலர் கொள்ளா நாள் -அவன் கொள்ளா நாள் –
அவை தத்துறுமாகில் அன்று எனக்கு அவை பட்டினி நாளே-
தத்துறுகை-தட்டுப் படுகை
இத்தால் மாறுமாகில் என்றபடி
தத்துறுமாகில் – மாறாட்டு படுமாகில் என்னவுமாம் –
மாறாட்டு படுகையாவது -அநந்ய பிரயோஜனமாகம் அன்றிக்கே –
பிரயோஜனாந்தரங்களை கணிசிக்கை –

————-

நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான் பாரோர் புகழப் படிந்தேலோர எம்பாவாய்––ஸ்ரீ திருப்பாவை 1-

நாயகப் பெண் பிள்ளாய் நாராயணன் மூர்த்தி கேசவனைப் பாடவும் கேட்டே கிடத்தியோ
தேசமுடையாய் திறவேலோ ரெம்பாவாய்-7-

நாற்றத் துழாய் முடி நாராயணன் நம்மால் போற்றப் பறை தரும் புண்ணியனால்–10-

நாமம் ஆயிரம் ஏத்த நின்ற நாராயணா நரனே–ஸ்ரீ நாச்சியார் திரு மொழி-2-1-

இன்று நாராயணனை வரக் கூவாயேல் இங்குத்தை நின்றும் துரப்பன்–—-5-10-

நான் மறையோர் புதுவை மன்னன் பட்டர் பிரான் கோதை சொன்ன
நண்ணுற வாசக மாலை வல்லார் நமோ நாராயணாய என்பாரே–——————5-11-

வாரண மாயிரம் சூழ வலம் செய்து நாரண நம்பி நடக்கின்றான் என்று எதிர்
பூரண பொற்குடம் வைத்துப் புரம் எங்கும் தோரணம் நாட்டக் கனாக் கண்டேன் தோழீ நான்–6-1-

இம்மைக்கும் ஏழ் ஏழ் பிறவிக்கும் பற்றாவான் நம்மை யுடையவன் நாராயணன் நம்பி
செம்மை யுடைய திருக்கையால் தாள் பற்றி அம்மி மிதிக்கக் கனாக் கண்டேன் தோழீ நான் —6-8-

———–

தோய்த்த தண் தயிர் வெண்ணெய் பால் உடன் உண்டலும் உடன்று ஆய்ச்சி கண்டு
ஆர்த்த தோள் உடை எம்பிரான் என் அரங்கனுக்கு அடியார்களாய்
நா தழும்பு எழ நாரணா என்று அழைத்து மெய் தழும்ப தொழுது
ஏத்தி இன்புறும் தொண்டர் சேவடி ஏத்தி வாழ்த்தும் என் நெஞ்சமே––ஸ்ரீ பெருமாள் திருமொழி -2-4-

————–

நாடினேன் நாடி நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –-ஸ்ரீ பெரிய திருமொழி -1-1-1-

நாவினால் உய்ய நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா என்னும் நாமம் –1-1-2-

நாமம் நானுய்ய நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-3-

நன்று நான் உய்ய நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-4-

நள்ளிருளளவும் பகலும் நான் அழைப்பன் நாராயணா வென்னும் நாமம் —1-1-5-

நம்பிகாள் உய்ய நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-6-

நற்பொருள் காண்மின் பாடி நீர் உய்ய்மின் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-7-

நல் துணையாகப் பற்றினேன் அடியேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-8-

நலம் தரும் சொல்லை நான் கண்டு கொண்டேன் நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-9-

நஞ்சு தான் கண்டீர் நம்முடை வினைக்கு நாராயணா வென்னும் நாமம் –1-1-10-

சொல்லுவன் சொற்பொருள் தானவையாய்ச் சுவை ஊறு ஒலி நாற்றம் தோற்றமுமாய்
நல்லரன் நான்முகன் நாரணனுக்கு இடந்தான் தடம் சூழ்ந்து அழகாய கச்சி–2-9-1-

நந்தா விளக்கே ! அளத்தற்கு அரியாய் ! நர நாரணனே ! கருமா முகில் போல்
எந்தாய் ! எமக்கே அருளாய் என நின்று இமையோர் பரவும் இடம் –!–3-8-1-

வராகமதாகி யிம்மண்ணை யிடந்தாய் நாராயணனே நல்ல வேதியர் நாங்கூர்ச்
சீரார் பொழில் சூழ் திரு வெள்ளக் குளத்துள் ஆராவமுதே யடியேற்கு அருளாயே –4-7-8-

கிடந்த நம்பி குடந்தை மேவிக் கேழலாய் யுலகை இடந்த நம்பி எங்கள் நம்பி எறிஞர் அரண் அழியக்
கடந்த நம்பி கடியார் இலங்கை யுலகை ஈரடியால் நடந்த நம்பி நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே—6-10-1-
இடந்தான் வையம் கேழல் ஆகி யுலகை ஈரடியால் நடந்தான் உடைய நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே –6-10-2-
பாணா வண்டு முரலும் கூந்தல் ஆய்ச்சி தயிர் வெண்ணெய் நாணாது உண்டான் நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே–6-10-3-
வல்லாளாகம் வில்லால் முனிந்த வெந்தை விபீடணற்கு நல்லான் உடைய நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே -6-10-4-
அடையா வரக்கர் வீயப் பொருது மேவி வெங்கூற்றம் நடையா யுண்ணக் கண்டான் நாமம் நமோ நாராயணமே –6-10-5-
தேனும் பாலும் அமுதுமாய திருமால் திரு நாமம் நானும் சொன்னேன் நமரும் உரைமின் நமோ நாராயணமே –6-10-6-
குன்று குடையா எடுத்த வடிகள் உடைய திரு நாமம் நன்று காண்மின் தொண்டீர் சொன்மின் நமோ நாராயணமே –6-10-7-
நெடுங்கால் குன்றம் குடை ஓன்று ஏந்தி நிரையைச் சிரமத்தால் நடுங்கா வண்ணம் காத்தான் நாமம் நமோ நாராயணமே –6-10-8-
எங்கள் அடிகள் இமையோர் தலைவர் உடைய திரு நாமம் நங்கள் வினைகள் தவிர வுரைமின் நமோ நாராயணமே -6-10-9-

வில்லேர் நுதல் வேல் நெடுங்கண்ணியும் நீயும் கல்லார் கடுங்கானம் திரிந்த களிறே
நல்லாய் நர நாரணனே எங்கள் நம்பி சொல்லாய் யுன்னை யான் வணங்கித் தொழுமாறே –7-1-5-

விடை ஏழு அன்று அடர்த்து வெகுண்டு விலங்கலுறப் படையாலாழி தட்ட பரமன் பரஞ்சோதி
மடையார் நீலம் மல்கும் வயல் சூழ் கண்ண புரம் ஓன்று உடையானுக்கு அடியேன் ஒருவர்க்கு உரியேனோ –8-9-3-

மற்றுமோர் தெய்வம் உளதென்று இருப்பாரோடு உற்றிலேன் உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை
மற்றெல்லாம் பேசிலும் நின் திரு வெட்டெழுத்தும் கற்று நான் கண்ண புரத் துறை யம்மானே -8-10-3-

——————–

அரன் நாரணன் நாமம் ஆன் விடை புள்ளூர்தி
உரை நூல் மறையுறையும் கோயில் வரை நீர்
கருமம் அழிப்பு அளிப்புக் கையது வேல் நேமி
உருவம் எரி கார் மேனி யொன்று —ஸ்ரீ முதல் திருவந்தாதி-—–5-

நா வாயில் உண்டே நமோ நாரணா வென்று
ஓவாது உரைக்கும் உரை உண்டே மூவாத
மாக்கதிக் கண் செல்லும் வகை யுண்டே என்னொருவர்
தீக்கண் செல்லும் திறம் ——95-

அன்பே தகளியா ஆர்வமே நெய்யாக
இன்புருகு சிந்தை இடு திரியா -நன்புருகி
ஞானச் சுடர் விளக்கு ஏற்றினேன் நாரணற்கு
ஞானத் தமிழ் புரிந்தேன் நான்–ஸ்ரீ இரண்டாம் திருவந்தாதி 1-

ஞானத்தால் நன்கு உணர்ந்து நாரணன் தன் நாமங்கள்
தானத்தால் மற்றவன் பேர் சாற்றினால் வானத்
தணியமரர் ஆக்குவிக்கும் அஃது அன்றே நங்கள்
பணியமரர் கோமான் பரிசு-2-

இது கண்டாய் நல் நெஞ்சே இப்பிறவி யாவது
இது கண்டாய் எல்லாம் நாம் உற்றது -இது கண்டாய்
நாரணன் பேரோதி நரகத்தருகு அணையாக்
காரணமும் வல்லையேல் காண்–66-

பகல் கண்டேன் நாரணனைக் கண்டேன் கனவில்
மிகக் கண்டேன் மீண்டவனை மெய்யே -மிகக் கண்டேன்
ஊன் திகழும் நேமி யொளி திகழும் சேவடியான்
வான் திகழும் சோதி வடிவு -81-

நாமம் பல சொல்லி நாராயணா வென்று
நாம் அங்கையால் தொழுது நன்னெஞ்சே வா மருவி
மண்ணுலகம் உண்டு உமிழ்ந்த வண்டறையும் தண்டுழாய்க்
கண்ணனையே காண்க நங்கண் —ஸ்ரீ மூன்றாம் திருவந்தாதி——8–

——————-

நான்முகனை நாராயணன் படைத்தான் நான்முகனும்
தான்முகமாய் சங்கரனைத தான் படைத்தான்– யான்முகமாய்
அந்தாதி மேலிட்டு அறிவித்தேன் ஆழ் பொருளைச்
சிந்தாமல் கொண்மினீர் தேர்ந்து–-ஸ்ரீ நான்முகன் திருவந்தாதி -1-

நாராயணன் என்னை யாளி நரகத்துச்
சேராமல் காக்கும் திருமால் -தன் பேரான
பேசப் பெறாத பிணச் சமையர் பேசக் கேட்டு
ஆசைப்பட்டு ஆழ்வார் பலர்-14–

மேல் நான்முகன் அரனை இட்ட விடு சாபம்
தான் நாரணன் ஒழித்தான் தாரகையுள் -வானோர்
பெருமானை ஏத்தாத பேய்காள் பிறக்கும்
கரு மாயம் பேசில் கதை –31-

போதான விட்டு இறைஞ்சி ஏத்துமினோ பொன் மகரக்
காதானை ஆதிப் பெருமானை –நாதானை
நல்லானை நாரணனை நம் ஏழ் பிறப்பு அறுக்கும்
சொல்லானை சொல்லுவதே சூது –64-

வலமாக மாட்டாமை தானாக வைகல்
குலமாக குற்றம் தானாக -நலமாக
நாரணனை நா பதியை ஞானப் பெருமானைச
சீரணனை ஏத்தும் திறம்-67–

இல்லறம் இல்லேல் துறவறம் இல் என்னும்
சொல்லறம் அல்லனவும் சொல்லல்ல -நல்லறம்
ஆவனவும் நால் வேத மாத்தவமும் நாரணனே
ஆவது ஈதன்று என்பார் ஆர்-72-

இனி அறிந்தேன் ஈசற்க்கும் நான்முகற்கும் தெய்வம்
இனி அறிந்தேன் எம்பெருமான் உன்னை -இனி அறிந்தேன்
காரணன் நீ கற்றவை நீ கற்பவை நீ நற்கிரிசை
நாரணன் நீ நன்கு அறிந்தேன் நான் –96-

———

பொய்கை வாய் கோட்பாட்டு நின்று
நீரார் மலர்க் கமலம் கொண்டு ஓர் நெடும் கையால்
நாராயணா ஒ மணி வண்ணா நாகணையாய்
வாராய் என் ஆர் இடரை நீக்காய் என–ஸ்ரீ சிறிய திருமடல்

—————

எண் பெருக்கு அந் நலத்து, ஒண் பொருள் ஈறு இல
வண் புகழ் நாரணன், திண் கழல் சேரே–ஸ்ரீ திருவாய் மொழி -1-2-10-

ஒன்று எனப் பல என அறி வரு வடிவினுள் நின்ற
நன்று எழில் நாரணன் நான்முகன் அரன் என்னும் இவரை
ஒன்ற நும் மனத்து வைத்து உள்ளி நும் இரு பசை அறுத்து
நன்று என நலஞ் செய்வது அவனிடை நம்முடை நாளே–1-3-7-

நல்கித்தான் காத்தளிக்கும் பொழில் ஏழும் வினையேற்கே
நல்கத்தான் ஆகாதோ நாரணனைக் கண்டக்கால்
மல்கு நீர்ப் புனல் படப்பை இரை தேர் வண் சிறு குருகே!
மல்கு நீர்க் கண்ணேற்கு ஓர் வாசகங் கொண்டருளாயே–1-4-5-

நாடாத மலர் நாடி நாடோறும் நாரணன்றன்
வாடாத மலரடிக் கீழ் வைக்கவே வகுக்கின்று
வீடாடி வீற்றிருத்தல் வினை யற்றது என் செய்வதோ
ஊடாடு பனி வாடாய்! உரைத்து ஈராய் எனது உடலே–1-4-9-

செல்வ நாரணன் என்ற சொல் கேட்டலும்
மல்கும் கண் பனி நாடுவன் மாயமே
அல்லும் நன் பகலும் இடைவீடு இன்றி
நல்கி என்னை விடான் நம்பி நம்பியே–1-10-8-

தோற்றோம் மட நெஞ்சம் எம்பெருமான் நாரணற்குஎம்
ஆற்றாமை சொல்லி அழுவோமை நீ நடுவே
வேற்றோர் வகையிற் கொடிதாய் எனை ஊழி
மாற்றாண்மை நிற்றியோ? வாழி! கனை இருளே!–2-1-7-

கேசவன் தமர் கீழ் மேல் எமர் ஏழ் எழு பிறப்பும்
மா சதிர் இது பெற்று நம்முடை வாழ்வு வாய்க்கின்றவா!
ஈசன் என் கரு மாணிக்கம் என் செங்கோலக் கண்ணன் விண்ணோர்
நாயகன் எம்பிரான் எம்மான் நாரயணனாலே–2-7-1-

நாரணன், முழு ஏழ் உலகுக்கும் நாதன், வேத மயன்,
காரணம் கிரிசை கருமம் இவை முதல்வன், எந்தை
சீரணங்கு அமரர் பிறர் பலரும் தொழுது ஏத்த நின்று
வாரணத்தை மருப்பு ஒசித்த பிரான் என் மாதவனே–2-7-2-

ஒரு நாயகமாய் ஓட உலகு உடன் ஆண்டவர்
கரு நாய் கவர்ந்த காலர் சிதைகிய பானையர்
பெரு நாடு காண இம்மையிலே பிச்சை தாம் கொள்வர்
திரு நாரணன் தாள் காலம் பெறச் சிந்தித்துய்ம்மினோ.–4-1-1-

ஏக மூர்த்தி இரு மூர்த்தி மூன்று மூர்த்தி பல மூர்த்தி
ஆகி ஐந்து பூதமாய் இரண்டு சுடராய் அருவாகி
நாகம் ஏறி நடுக் கடலுள் துயின்ற நாராயணனே!உன்
ஆக முற்றும் அகத்து அடக்கி ஆவி அல்லல் மாய்த்ததே–4-3-3-

ஏறிய பித்தினோடு ‘எல்லா உலகும் கண்ணன் படைப்பு’ என்னும்’
நீறு செவ்வே இடக் காணில்,நெடுமால் அடியார்’ என்று ஓடும்;
நாறு துழாய் மலர் காணில்,‘நாரணன் கண்ணி ஈது’ என்னும்;
தேறியும் தேறாதும் மாயோன் திறத்தனளே இத் திருவே–4-4-7-

சீலம் இல்லாச் சிறியே னேலும், செய் வினையோ பெரிதால்;
ஞாலம் உண்டாய்! ஞான மூர்த்தி! நாராயணா! என்று என்று
காலந் தோறும் யான் இருந்து, கை தலை பூசலிட்டால்,
கோல மேனி காண வாராய்; கூவியும் கொள்ளாயே–4-7-1-

திருவடியை நாரணனைக் கேசவனைப் பரஞ்சுடரைத்
திருவடி சேர்வது கருதிச் செழுங்குருகூர்ச் சடகோபன்
திருவடி மேல் உரைத்த தமிழ் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
திருவடியே அடைவிக்கும் திருவடி சேர்ந்து ஒன்றுமினே–4-9-11-

புக்கு அடிமையினால் தன்னைக் கண்ட மார்க்கண்டேயன் அவனை
நக்க பிரானும் அன்று உய்யக் கொண்டது நாராயணன் அருளே;
கொக்கு அலர் தடம் தாழை வேலித் திருக்குருகூர் அதனுள்
மிக்க ஆதிப் பிரான் நிற்க, மற்றைத் தெய்வம் விளம்புதிரே!–4-10-8-

தெய்வ நாயகன் நாரணன் திரிவிக்கிரமன் அடியிணை மிசைக்
கொய் கொள் பூம் பொழில் சூழ் குருகூர்ச் சடகோபன்
செய்க ஆயிரத் துள்ளிவை தண் சிரீ வர மங்கை மேய பத்துடன்
வைகல் பாட வல்லார் வானோர்க்கு ஆராவமுதே–5-7-11-

நல்லருள் நம் பெருமான் நாராயணன் நாமங்களே.–5-9-10-
நல் அருள் நம்பெருமான் –
நல்ல அருளையுடையவனாய் நமக்கு ஸ்வாமியாயிருக்குமவன்.
நல்லருளாவது, வாத்சல்யம். வாத்சல்ய ஸ்வாமித்வங்கள், -நல்லருள்-வாத்சல்யம் – நம் பெருமான் -ஸ்வாமித்வம்
நாராயண சப்தார்த்தமாகும்.
அர்த்தத்தை அருளிச் செய்து பின்பு சப்தத்தை அருளிச் செய்கிறார்:
நாராயணன் நாமங்களே –
நாராயண சப்தம், தர்மி நிர்த்தேசம்.ஸ்வரூப நிரூபகமாய்-
நாரங்களுக்கு அயனம் -நாரங்கள் எல்லாம் யாருக்கு அயனமோ – உள்ளும் புறமும் -நியமனம் வியாபகம்

நாட்டில் பிறந்தவர் நாரணற்கு ஆளன்றி யாவரோ
நாட்டில் பிறந்து படாதன பட்டு மனிசர்க்கா
நாட்டை நலியும் அரக்கரை நாடித் தடிந்திட்டு
நாட்டை அழித்து உய்யச் செய்து நடந்தமை கேட்டுமே –7-5-3-

மாலரி கேசவன் நாரணன் சீ மாதவன் கோவிந்தன் வைகுந்தன் என்று என்று
ஓலமிட வென்னைப் பண்ணி விட்டிட்டு ஒன்று முருவுஞ் சுவடுங் காட்டான்
ஏல மலர்க் குழல் அன்னைமீர்காள் ! என்னுடையத் தோழியர்காள் ! என் செய்கேன் ?
காலம் பல சென்றும் காண்ப தாணை உங்களோடும் எங்களிடை இல்லையே–8-2-7-

அற்புதன் நாராயணன் அரி வாமனன்
நிற்பது மேவி இருப்பது என்னெஞ்சகம்
நற்புகழ் வேதியர் நான்மறை நின்றதோர்
கற்பகச் சோலைத் திருக்கடித்தானமே -8-6-10–

ஓர் ஆயிரமாய் உலகு ஏழ் அளிக்கும்
பேர் ஆயிரம் கொண்டது ஓர் பீடு உடையன்
கார் ஆயின காள நல் மேனியினன்
நாராயணன் நங்கள் பிரான் அவனே-9-3-1-

கோவாகிய மாவலியை நிலம் கொண்டாய்
தேவா சுரம் செற்றவனே திருமாலே
நாவாய் உறைகின்ற என் நாரண நம்பீ
ஆவா அடியான் இவன் என்று அருளாயே–9-8-7-

கண்ணன் கழலிணை நண்ணும் மனம் உடையீர்
எண்ணும் திருநாமம் திண்ணம் நாரணமே-10-5-1-

நாரணன் எம்மான் பாரணங்கு ஆளன்
வாரணம் தொலைத்த காரணன் தானே–10-5-2-

தானே உலகு எல்லாம் தானே படைத்து இடந்து
தானே உண்டு உமிழ்ந்து தானே ஆள்வானே–10-5-3-

இரண்டாம் பாட்டிலும் மூன்றாம் பாட்டிலும்
ஸ்ரீ நாராயணன் -என்னும் திருப் பெயரின் உடைய அர்த்தத்தை -பொருளை அருளிச் செய்கிறார் –
ஏதேனுமாக ஸ்ரீ திரு மந்த்ரத்தை சொல்ல நேர் பட்டவாறே-ப்ரஸ்துதமானவாறே-
முன்னே அர்த்தத்தைச் சொல்லி பின்பு வாசக சப்தத்தை -பெயரினைச் சொல்லுதல் –
முன்பே திருப் பெயரைச் சொல்லி பின்பு அர்த்தத்தை சொல்லுதல்
செய்யக் கடவதாய் இருப்பது ஒரு நிர்பந்தம் உண்டு இவர்க்கு-

எண் பெருக்கு அந் நலத்து ஒண் பொருள் ஈறில வண் புகழ் நாரணன் – என்னுதல்
யாவையும் எவரும் தானாம் அமைவுடை நாரணன் -என்னுதல் –
நாரணன் முழு ஏழு உலகுக்கும் நாதன் -என்னுதல் –
நாராயணன் நங்கள் பிரான் அவனே -என்னா -அவனே அகல் ஞாலம் படைத்து இடந்தான் -என்னுதல் செய்வர்

நண்ணினம் நாராயணனை நாமங்கள் பல சொல்லி
மண்ணுலகில் வளம் மிக்க வாட்டாற்றான் வந்து இன்று
விண்ணுலகம் தருவானாய் விரைகின்றான் விதி வகையே
எண்ணினவாறு ஆகா இக் கருமங்கள் என் நெஞ்சே –10-6-3-

சூழ் விசும்பு அணி முகில் தூரியம் முழக்கின
ஆழ்கடல் அலைதிரைக் கை எடுத்து ஆடின
ஏழ் பொழிலும் வளம் ஏந்திய என் அப்பன்
வாழ் புகழ் நாரணன் தாமரைக் கண்டு உகந்தே ––10-9-1-

———

வீடு செய்து மற்றெவையும் மிக்க புகழ் நாரணன் தாள்
நாடு நலத்தால் அடைய நன்குரைக்கும் -நீடு புகழ்
வண் குருகூர் மாறன் இந்த மா நிலத்தோர் தாம் வாழப்
பண்புடனே பாடி யருள் பத்து——ஸ்ரீ திருவாய் மொழி நூற்று அந்தாதி -2-

———————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ஆழ்வார்கள் திருவடிகளே சரணம் –
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் அருளிச் செய்த அஷ்ட ஶ்லோகீ –ஶ்ரீகாஞ்சீ ஸ்வாமி இயற்றிய ஸாரார்த்த தீபிகையில் பதவுரையுடன்–

ஸ்ரீ பராசார பட்டார்யா ஸ்ரீ ரெங்கேச புரோகித
ஸ்ரீ வத்சாங்க சுத ஸ்ரீ மான் ஸ்ரேயசே மேஸ்து பூயசே

ஸ்ரீ யபதி ஸ்வரூபம் முதலான அர்த்த பஞ்சக ஞானம் -விவரணமே -ரகஸ்ய த்ரய ஞானம் –
அதன் முதல் விவரணம் ஸ்ரீ பராசர பட்டர் அருளிச் செய்த அஷ்ட ஸ்லோகி
முதல் நான்கும் திருமந்தரம் விவரணம்
மேல் இரண்டு ஸ்லோகங்கள் த்வயம் விவரணம்
அடுத்த இரண்டும் சரம ஸ்லோக விவரணம் –

பெரிய கனக வரையை சிறிய கடுகினில் அடைத்து வைப்பன் -திருவரங்கக் கலம்பகம் –
ஸூர்ய உதயம் –ஸூர்யோதயம் -போலே ஓங்காரம் -அகாரம் உகாரம் மகாரம் -என்று பிரியும் –
தேகம் ஸ்வரூபம் — ஞானம் ஸ்வரூபம் – சேஷத்வம் ஸ்வரூபம் மூன்று வகை –
அடிமையான ஆத்மா ஞானவானாகவும் உள்ளான் -அடியேன் உள்ளான் –
ஐஸ்வர்யம் -கைவல்யம் -தாண்டி ப்ரீதி காரித பகவத் பாகவத ஆச்சார்ய கைங்கர்யமே பரம புருஷார்த்தம்-
சகல சேதன உஜ்ஜீவானார்த்தம் -பரம காருணிகரான ஸ்ரீ பராசர பட்டர் -அபீஷ்ட உபாயம் அறிந்து பிரவர்த்தி செய்ய –
ஸ்வரூப ஞானம் பூர்வகத்வாத் –
சகல சாஸ்த்ர ருசி பரிக்ரீஹீதம் -திருமந்திரம் –
ஆச்சார்யர் ருசி பரிக்ரீஹீதம் த்வயம் -விளக்கம் –
அவன் ருசி பரிக்ரீஹீதம் சரம ஸ்லோகம் -இதன் விளக்கம் -தானே –
ஸ்வரூப அனுரூப -உபாய புருஷார்த்த பரம் மந்த்ர ரத்னம் –
பிரகர்ஷனே -நன்கு பகவான் ஸ்தூலதே அநேக -அநேகம் ஸ்துதிக்கப்படுகிறான் -பிரணவம் –
ஓங்காரா பிரபவா வேதா -சுரம் சர்வம் -ஜகத் ஸ்தாவர ஜங்கமம்
த்ரை அக்ஷரா –அனைத்தும் இங்கேயே லீலயை -பிரகிருதி -ஓங்காரம் -அதுக்கு அகாரம் –

———————————————————————————————–

ஸ்லோகம் -1-
அகாரத்தோ விஷ்ணுர் ஜகத் உதய ரக்ஷா பிரளய க்ருத்
மகார்த்தோ ஜீவஸ் ததுபகரணம் வைஷ்ணவமிதம்
உகாரோ நந்யார்ஹம் நியமயதி சம்பந்த மநயோ
த்ரயீ சாரஸ் த்ரயாத்மா பிரணவ இமமர்த்தம் சமதிசத்-

ஜகத் உதய ரக்ஷா ப்ரளய க்ருத் – ஸகல லோகங்களுக்கும் ஸ்ருஷ்டி ஸ்திதி ஸம்ஹாரங்களைச் செய்தருள்பவனான,
விஷ்ணு: – ஸர்வவ்யாபக ஸர்வேஶ்வரன்,
அகாரார்த்த: – (ப்ரணவத்திலுள்ள) அகாரத்தின் பொருள்;
ஜீவ: – (ஞானத்தை வடிவாகவுடைய) ஜீவாத்மா,
மகாரார்த்த: – மகாரத்தின் பொருள்;
தத் இதம் – மேற்சொன்ன இந்த ஜீவாத்ம வஸ்துவானது,
வைஷ்ணவம் உபகரணம் – எம்பெருமானுக்கே உரித்தான ஶேஷவஸ்து (என்பது லுப்த சதுர்த்தியின் பொருள்),
உகார: – (ப்ரணவத்தின் இடையிலுள்ள) உகாரமானது,
அநயோ: – இந்த ஜீவாத்ம பரமாத்மாக்களுக்குண்டான,
ஸம்பந்தம் – ஸம்பந்தத்தை,
அநந்யார்ஹம் நியமயதி – பதீபத்நீபாவமாகிற ஸம்பந்தம் போல் ஐகாந்திகமாகக் கட்டுப் படுத்துகின்றது,
இமம் அர்த்தம் – ஆக இங்ஙனே விவரிக்கப்பட்ட பொருளை,
த்ரயீஸார: – மூன்று வேதங்களினுடையவும் ஸாரபூதமாயும்,
த்ரி ஆத்மா – மூன்று அக்ஷரமாயும் முன்று பதமாயு மிரா நின்ற,
ப்ரணவ: – ஓங்காரமானது,
ஸமதிசத் – தெரிவித்தது.

அகாரத்தோ விஷ்ணுர் ஜகத் உதய ரக்ஷா பிரளய க்ருத்-பிரணவத்தில் உள்ள அகாரத்தின் பொருள்
சர்வ வ்யாபக சர்வேஸ்வரன்-சகல லோகங்களுக்கும் சிருஷ்டி ஸ்திதி சம்ஹாரங்களை செய்து அருளுபவன் –

மகார்த்தோ ஜீவஸ் ததுபகரணம் வைஷ்ணவமிதம்–மகார்த்தோ தத் இதம் -மகாரத்தின் பொருள்
மேற்சொன்ன இந்த ஜீவாத்மா வஸ்துவானது
தத் இதம் -ந பும்சக லிங்கம் -அசேதன நிர்விசேஷமாக இருந்து சேஷப் படக் கடவது என்று காட்ட –
வைஷ்ணவம் உபகரணம் -எம்பெருமானுக்கே உரித்தான சேஷ வஸ்து -என்பதே லுப்த சதுர்த்தியின் பொருள் –

உகாரோ நந்யார்ஹம் நியமயதி சம்பந்த மநயோ-உகார -பிரணவத்தில் இடையில் உள்ள யுகாரமானது
பிரணவத்தில் இடையில் யுள்ள உகாரமானது சம்பந்த மநயோ-இந்த ஜீவாத்மா பரமாத்மாக்களுக்கும் யுண்டான சம்பந்தத்தை
அநந்யார்ஹம் நியமயதி–பதி பத்நீ பாவம் ஆகிற சம்பந்தம் போல் ஐகாந்திகமாக கட்டுப்படுத்து கின்றது-

த்ரயீ சாரஸ் த்ரயாத்மா பிரணவ இமமர்த்தம் சமாதிசத்- இமமர்த்தம் -ஆக இங்கனே விவரிக்கப் பட்ட பொருளை
த்ரயீ சாரஸ்-மூன்று வேதங்களின் யுடைய சாரபூதமாயும் – த்ரயாத்மா-மூன்று அஷரமும் மூன்று பதமுமாய் இரா நின்ற
ஓங்காரம் சமதிசத்–தெரிவித்தது –

—————-

ஸ்லோகம் -2-
மந்திர ப்ரஹ்மணி மத்யமேன நமஸா பும்ஸ ஸ்வரூபம் கதிர்
கம்யம் சிக்ஷிதமீ க்ஷிதேன புரத பச்சாதபி ஸ்தானத
ஸ்வா தந்த்ர்யம் நிஜரக்ஷணம் சமுசித வ்ர்த்திச்ச நாநியோசித
தச்யைவேதி ஹரேர் விவிச்ய கதிதம் ச்வாச்யபி நார்ஹம் தத-2-

மந்த்ர ப்ரஹ்மணி – மிகச் சிறந்த மந்த்ரமாகிய திருவஷ்டாக்ஷரத்தில்,
மத்யமேந – இடையிலுள்ளதாய்,
புரதஸ் ஈக்ஷிதேந நமஸா – முன்னேயுள்ள ப்ரணவத்தை நோக்கி அத்தோடு சேர்ந்ததான நமஸ்ஸினால்,
பும்ஸஸ் – ஜீவாத்மாவினுடைய,
ஸ்வரூபம் – ஸ்வரூபமானது,
சிக்ஷிதம் – சிக்ஷிக்கப்பட்டது;
ஸ்தாநதஸ் ஈக்ஷிதேந நமஸா – ஸ்வ ஸ்தானத்திலேயே ஆவ்ருத்தி பெற்ற நமஸ்ஸினால்,
கதிஸ் சிக்ஷிதா – உபாயம் சிக்ஷிக்கப்பட்டது;
பஶ்சாத் அபி ஈக்ஷிதேந நமஸா – பின்னேயுள்ள நாராயணாய பதத்தோடு சேர்ந்த நமஸ்ஸினால்,
கம்யம் சிக்ஷிதம் – உபேயம் (பலன்) சிக்ஷிக்கப்பட்டது.
இப்படி சிக்ஷிக்கப் பட்டதனால் தேறின பொருள்கள் எவை யென்னில்,
ஸ்வாதந்த்ர்யம் – ஸ்வதந்த்ரமாயிருக்குந் தன்மை யென்ன,
நிஜ ரக்ஷணம் – ஸ்வ ரக்ஷணமென்ன,
ஸமுசிதா வ்ருத்திஸ் ச – சேஷத்வத்துக்கு இணங்கின கைங்கர்ய வ்ருத்தி யென்ன ஆகிய இவை,
தஸ்ய ஹரேஸ் ஏவ – அந்த எம்பெருமானுக்கே உரியவை;
அந்யோசிதா ந- ­— மற்றையோர்க்கு உரியவை யல்ல;
இதி – என்று இவ் வண்ணமாக,
விவிச்ய கதிதம் – வகுத்துக் கூறப்பட்டதாயிற்று;
ததஸ் – ஆதலால்,
ஸ்வஸ்ய அபி அர்ஹம் ந – கீழ்ச்சொன்ன மூன்றும் அந்யருள் அந்ய தமனான தனக்கும் சேர்ந்தவையல்ல (என்பது தேறிற்று.)

மற்றை நம் காமங்கள் மாற்று –
படியாய் கிடந்தது தானே பவள வாய் காண வேண்டும்
அஹம் அன்னம் -அஹம் அந்நாத–உண்டிட்டாய் இனி உண்டு ஒழியாய் –வாரிக் கொண்டு என்னை விழுங்குவான்
அவன் ஆனந்தத்தை அன்னமாக கொண்டு ஆனந்தப்படும் சேஷ பூதன்-பிரதான ஆனந்தம் அவனுக்கே
கொண்டு கூட்டு பொருள் சித்திக்கும்
ஸூ பிரவிருத்தி நிவ்ருத்தி பாரதந்தர்ய பலம் -நம ஸ்வ ரக்ஷண ஸ்வ அந்வபயம் இல்லாமை
ஈஸ்வர ப்ரவ்ருத்தி -ஸூ ப்ரவ்ருத்தி நிவ்ருத்தி -பிரபத்தி இதுவே -தத் ஏக உபாயத்வம் -பாகவத சேஷத்வம் -ததீய சேஷத்வம்
லுப்த சதுர்த்தி தாதார்த்தாயாம் சதுர்த்தி -அவனையே பிரயோஜனமாக கொண்ட -ஆய -பிரார்த்தனாயாம் சதுர்த்தி

———————

ஸ்லோகம் -3
அகாரத்தாயைவ ஸ்வ மஹ மத மஹ்யம் ந நிவஹா
நராணாம் நித்யா நாமய நமிதி நாராயண பதம்
யமா ஹாஸ்மை காலம் சகலமபி சர்வத்ர சகலாஸூ
அவஸ்தா ஸ்வாவிஸ் ஸ்யுர் மம சஹஜ கைங்கர்ய விதய

அஹம் அகாரார்த்தாய ஏவ ஸ்வம் – மகார வாச்யனான நான் அகார வாச்யனான நாராயணனுக்கே
ஶேஷ பூதன் (என்று ப்ரணவார்த்தத்தை அனுவதித்தபடி),
அத – அதற்கு மேல்,
அஹம் மஹ்யம் ந – நான் எனக்கு உரியேனல்லேன் (என்று நமஸ் பதார்த்தத்தை அநுவதித்தபடி),
நாராயண பதம் – நாராயண பதமானது,
நராணாம் – நித்யாநாம் நிவஹாஸ் (தேஷாம்) அய நம் இதி – நித்ய வஸ்துக்களினுடைய திரள்களுக்கு ஆதார பூதன்
நாராயணன் (என்று தத் புருஷ ஸமாஸத்தாலும்),
நராணாம் நித்யாநாம் நிவஹாঃ (யஸ்ய) அயநம் – நித்ய வஸ்துக்களினுடைய திரள்களை ஆதாரமாக வுடையவன்
நாராயணன் (என்று பஹுவ்ரீஹி ஸமாஸத்தாலும்),
யம் ஆஹ – யாவனொரு எம்பெருமானைச் சொல்லுகிறதோ,
அஸ்மை – அந்த எம்பெருமானுக்கு,
காலம் ஸகலம் அபி – எல்லாக் காலங்களிலும்,
ஸர்வத்ர – எல்லா விடங்களிலும்,
ஸகலாஸு அவஸ்தாஸு – எல்லா அவஸ்தைகளிலும்,
மம – என்னுடைய,
ஸஹஜ கைங்கர்ய விதயঃ – இயற்கையான அடிமைத் தொழில்கள்,
ஆவிஸ்ஸ்யுঃ – விளையக் கடவன; (என்று சரம பதத்தின் அர்த்தத்தை அநுவதித்தபடி).

———————–

ஸ்லோகம் -4
தேக ஆசக்த ஆத்மபுத்திர் யதி பவதி பதம் சாது வித்யாத் த்ருதீயம்
ஸ்வாதந்த்ர்ய அந்தோ யதி ஸ்யாத் ப்ரதம மிதர சேஷத்வதீச் சேத த்வதீயம்
ஆத்மத்ராண உந்முகச் சேத நம இதி ச பதம் பாந்தவா பாசலோலா
சப்தம் நாரயணாக்க்யம் விஷய சபலதீச் சேத சதுர்தீம் ப்ரபன்ன-4-

தேஹ ஆஸக்த ஆத்ம புத்திஸ் பவதி யதி – தேஹத்திலே யூன்றின ஆத்ம புத்தியை யுடையவனாகில் [தேஹாத்ம ப்ரமமுடையவனாகில்],
த்ருதீயம் பதம் ஸாது வித்யாத் – ப்ரணவத்தில் மூன்றாவது பதமான மகாரத்தை நன்கு நோக்கக் கடவன்;
ஸ்வாதந்த்ர்ய அந்தஸ் ஸ்யாத் யதி – ஸ்வத்ந்த்ராத்ம ப்ரமமுடையவனாகில்,
ப்ரதமம் பதம் வித்யாத் – முதல் பதமான (லுப்த சதுர்த்தியோடு கூடின) அகாரத்தை நோக்கக் கடவன்;
இதர ஶேஷத்வதீஸ் சேத் – அந்ய சேஷத்வ ஜ்ஞானமுடையவனாகில்,
த்விதீயம் பதம் வித்யாத் – இரண்டவது பதமான உகாரத்தை நோக்கக் கடவன்;
ஆத்ம த்ராண உந்முகஸ் சேத் – ஸ்வ ரக்ஷணத்தில் ஊக்கமுடையவனாகில்,
நமஸ் இதி பதம் வித்யாத் – நமஸ் என்கிற நடுப் பதத்தை நோக்கக் கடவன்;
பாந்தவாபாஸ லோலஸ் – ஆபாஸ பந்துக்களிடத்தில் ஆஸக்தி யுடையவன்,
நாராயணாக்க்யம் சப்தம் வித்யாத் – நாராயண பதத்தை நோக்கக் கடவன்;
விஷய சபலதீஸ் சேத் – சப்தாதி விஷயங்களில் ஊன்றின புத்தியை யுடையவனாகில்,
சதுர்த்தீம் வித்யாத் – நாராயண பதத்தின் மேலுள்ள வ்யக்த சதுர்த்தியை நோக்கக் கடவன்.
(இப்படி யெல்லாம் நோக்க வேண்டிய அதிகாரி யாவனென்னில்)
ப்ரபந்நঃ – ப்ரபந்நாதிகாரி.

முமுஷூப்படி – –எம்பிரான் எந்தை என்னுடைச் சுற்றம் –என்னுடை வாணாள் -திருமங்கை ஆழ்வார் –
என்கையாலே நான் பிறர்க்கான அன்றும் அவன் நமக்காக இருக்கும் –
இரா மடமூட்டுவாரைப் போலே உள்ளே பதி கிடந்தது சத்தையே பிடித்து நோக்கிக் கொண்டு போரும் –

அர்த்த பஞ்சக அர்த்தமும் திரு மந்திரத்தில் உண்டு –
பிரணவத்தால் ஜீவ ஸ்வரூபம்
நாராயண -பர ஸ்வரூபம்
அகண்ட நமஸ் சப்தம் உபாய ஸ்வரூபம் –
சகண்ட நமஸ் -பிரிந்த நமஸ் -ம ந -ம விரோதி ஸ்வரூபம்
ஆய -பிரார்த்தனாயாம் சதுர்த்தி பிராப்ய ஸ்வரூபம்

நவ வித சம்பந்த அர்த்தமும் இதில் உண்டு
ரமா பதி-பார்த்தா பிதா இத்யாதி -தத்வ த்ரயம் -மூன்றும் ஐந்தும் ஒன்பதும் எட்டு எழுத்திலே உண்டே
காரணத்வ வாசி அகாரம் பிதா -பித்ரு
ரக்ஷகத்வம் வாசி அகாரம் -ரக்ஷகம் ரஷ்ய –
லுப்த சதுர்த்தி சேஷ சேஷி
உகாரம் பர்த்தா பார்யா
மகாரம் ஜேயம் ஞாதா
நாராயணா -மூன்று தொடர்பு -வேற்றுமை தொகை அன்மொழி தொகை -இரண்டு சமாசங்கள்
ஸ்வாமி சொத்து -ஆதார ஆதேய
நாரங்களை இருப்பிடமாக கொண்டவன் அந்தராத்மா சரீர ஆத்மா
ஆய -போக்த்ரு போக்ய சம்பந்தம் -அவன் உகப்பே பிரயோஜனம்

—————————

ஸ்லோகம் -5

நேத்ருத்வம் நித்யயோகம் சமுசித குணஜாதம் தநுக்யாப நம் ச
உபாயம் கர்த்தவ்யபாகம் த்வத மிதுநபரம் ப்ராப்யமேவம் ப்ரசித்தம்
ஸ்வாமித்வம் ப்ரார்த்த நாஞ்ச பிரபலதர விரோதி ப்ரஹாணம் தசைதான்
மந்தாரம் த்ராயதே சேத்ய திகைத நிகமஷ் ஷட்பதோயம் த்விகண்ட-5-

நேத்ருத்வம் – புருஷகாரத்வத்தையும்,
நித்ய யோகம் – ஒரு நொடிப் பொழுதும் விட்டுப் பிரியாத நித்ய ஸம்ஶ்லேஷத்தையும்,
ஸமுசித குண ஜாதம் – இன்றியமையாத திருக் குணங்களின் திரளையும்,
தநுக் க்யாபநம் ச – திருமேனியைக் காட்டுதலையும்,
உபாயம் – உபாயத்தையும்,
கர்த்தவ்ய பாகம் – சேதநன் செய்ய வேண்டியதான அத்யவ ஸாயத்தையும்,
மிதுந பரம் ப்ராப்யம் – இருவருமான சேர்த்தியை விஷயீகரித்ததான கைங்கர்யத்தையும்,
ஸ்வாமித்வம் – ஸர்வ ஶேஷித்வத்தையும்,
ப்ரார்த்தநாம் ச – கைங்கர்ய ப்ரார்த்தநையையும்,
ப்ரபல தர விரோதி ப்ரஹாணம் – மிகவும் பிரபலமான உபேய விரோதியைக் கழிப்பதையும்,
அதிகத நிகமஸ் – வேத ப்ரதீதமாயும்,
த்வி கண்டஸ் – இரண்டு கண்டங்களை யுடையதாயும்,
ஷட்பதஸ் – ஆறு பதங்களை யுடையதாயு மிருக்கிற,
அயம் – இந்த த்வய மந்த்ரமானது,
ஏதாந்தச – ஆகிய இந்த பத்து அர்த்தங்களையும்,
மந்தாரம் – மனனஞ் செய்கிற உத்தமாதிகாரியை,
த்ராயதே இதி – காப்பாற்றுகின்ற தென்று,
ஏவம் ப்ரஸித்தம் – இங்ஙனே ப்ரஸித்தமாயிரா நின்றது.

1-ஸ்ரீ –நேத்ருத்வம் -ஸ்ரீயதே -ஸ்ரேயதே -ச்ருணோதி -ச்ராவயதி -ஸ்ருணாதி -ச்ரீணாதி
2-மத்-நித்ய யோகத்வம்
3-நாராயண -வாத்சல்யம் ஸ்வாமித்வம் சௌசீல்யம் சௌசீல்யம் ஜ்ஞானம் சக்தி-சமுசித குண ஜாதம்
4- சரனௌ-திவ்ய மங்கள விக்ரஹம் -த நுக்யாபனம் –
5-சரணம் -உபாயம் இஷ்ட பிராப்திக்கும் அநிஷ்ட நிவ்ருத்திக்கும்
6-பிரபத்யே -கர்த்தவ்யபாகம் -வாசிக காயிக மானசீகங்கள் -கர்த்தவ்யம் புத்யர்த்தம்
7-ஸ்ரீ மதே-மிதுன பரம் பிராப்யம் -கைங்கர்ய பிரதி சம்பந்த தத்வேன அன்வயம்
8-நாராயண -ஸ்வாமித்வம்
9-ஆய -ப்ரார்த்த நாஞ்ச -கைங்கர்ய பிரார்த்தனையையும் –
10-நம-பிரபலதர விரோதி ப்ரஹாணம் -மிகவும் பிரபலமான உபேய விரோதியை கழிக்கைக்கும்-

கடகவல்லி நிகமத்தில் வேதபாகத்தில் உள்ளதே -அதிகத நிகம-
மந்த்ர ரகஸ்யம் திரு மந்த்ரம் -விதி ரகஸ்யம் சரம ஸ்லோகம் -அனுஷ்டான ரகஸ்யம் த்வயம் –
அனுசந்தான ரஹஸ்யம் இனிமையாலே எப்போதும் -இங்கும் அங்கும்
மந்த்ர ராஜா -திருமந்திரம் -மந்த்ர ரத்னம் -ராஜா தானே ரத்னம் தேடி வர வேண்டும் –

ஆச்சார்யர் பிரமாதா -பிரமேயம் அர்ச்சை–பிரமாணம் த்வயம் -ஸ்ரீ உய்யக்கொண்டார் -ஸ்ரீ ஸூக்தி
சம்சார பாம்புக்கு சிறந்த ஒளஷதம்–ஸ்ரீ வாது-த்வயம் -ஸ்ரீ மணக்கால் நம்பி
அதனனுக்கு பெரிய நிதி -பெரிய முதலியார்
பசி தாகத்துக்கு அம்ருத பணம் -திருமாலை ஆண்டான்
ஸ்தன்யம் போலே திருக் கோஸ்ட்டியூர்
ராஜ குமாரனுக்கு முடியும் மாலையும் போலே -பாஷ்யகாரர் -உரிமைக்கும் அனுபவத்துக்கும் –
சம்சார இரு விலங்கு -பெருமை -பாப புண்யம் -அறுத்து தலையிலே முடி -எம்பார்
பெறு மிடுக்கனுக்கு சிந்தாமணி போலே- பிள்ளை உறங்கா வல்லி தாசர்
எலுமிச்சம் பலம் கொண்டு ராஜ்ஜியம் பிள்ளான்
வாஸ்யம் -எம்பெருமான் வாசகம் த்வயம் அவ்வருகு இல்லை நஞ்சீயர் –
மாதவன் என்று சொல்ல வல்லீரேல் ஒத்தின் சுருக்கு இதுவே
கற்பூர நிகரம் போலே -நம்பிள்ளை

———————-

ஸ்லோகம் –6

ஈசாநாம் ஜகதாம் அதீச தயிதாம் நித்ய அநபாயாம் ச்ரியம்
சம்ச்ரித்ய ஆஸ்ரயணோசித அகில குணச்ய அங்க்ரீ ஹரே ஆஸ்ரயே
இஷ்ட உபாயதயா ச்ரியா ச சஹிதாய ஆத்மேச்வராய அர்த்தயே
கர்த்தும் தாஸ்யம் அசேஷம் அப்ரதிஹதம் நித்யம் த்வஹம் நிர்மம-6-

ஜகதாம் ஈஶாநாம் – உலகங்களுக்குத் தலைவியாய்,
அதீச தயிநாம் – ஸர்வேஶ்வர னுக்கு ப்ராண வல்லபையாய்,
நித்யாநபாயாம் – ஒருபோதும் விட்டுப் பிரியாதவளயிருக்கின்ற,
ஶ்ரியம் – பெரிய பிராட்டியாரை,
ஸம்ஶ்ரித்ய – புருஷகாரமாகப் பற்றி,
ஆஶ்ரயணோசித அகில குணஸ்ய – சரணவரணத்திற்குப் பாங்கான ஸகல குணங்களையு முடைய,
ஹரேஶ் – எம்பெருமானுடைய,
அங்க்ரீ – திருவடிகளை,
இஷ்ட உபாய தயா ஆஶ்ரயே – இஷ்ட ஸாதநமாகப் பற்றுகிறேன்.
(ஆக பூர்வ கண்டார்த்தத்தை அநுஸந்தித்தபடி.)

ஶ்ரியா சஸ ஹிதாய ஆத்மேஶ்வராய – பெரிய பிராட்டியாரோடு கூடி யிருந்துள்ள ஸர்வஶேஷியான நாராயணனுக்கு,
நிர்மமஶ் அஹம் – கைங்கர்யத்தில் களையான மமகாரம் சிறிதுமில்லாத அடியேன்,
அஶேஷம் தாஸ்யம் – ஸகல வித கைங்கரியத்தையும்,
அப்ரதிஹதம் – இடையூறின்றி,
நித்யம் – இடைவீடின்றி,
கர்த்தும் – செய்யும் பொருட்டு,
அர்த்தயே – ப்ரார்த்திக்கிறேன்.
(இது உத்தர கண்டார்த்தத்தை அநுஸந்தித்தபடி.)

கீழ் பதார்த்த விவரண ஸ்லோஹம்
இது வாக்யார்த்த பிரதிபாதாக ஸ்லோஹம்
சர்வலோக ஈஸ்வரி -பித்தர் பனிமலர் பாவைக்கு -கால நியமம் வேண்டாம் ருசி ஒன்றே வேண்டுவது -மூன்று விசேஷணங்கள்
அபராத பயத்தாலே பிராட்டியை முன்னிட்டே பற்ற வேண்டுமே
ஆஸ்ரயண சௌகர்ய ஆபாதக குணங்கள்
ஆஸ்ரய கார்ய ஆபாத குணங்கள்
சத் சம்ப்ரதாய சாராம்சம் –

————————-

ஸ்லோகம் –7

மத் ப்ராப்தி அர்த்ததயா மயா உக்தம் அகிலம் சம்த்யஜ்ய தர்மம் புந
மாம் ஏகம் மநவாப்தயே சரணம் இத்யார்த்தோ வஸாயம் குரு
த்வாம் ஏவம் வ்யவசாய யுக்தம் அகில ஞானாதி பூர்ணோ ஹ்யஹம்
மத் ப்ராப்தி ப்ரதிபந்த கைர் விரஹிதம் குர்யாம் சுசம் மா க்ருதா-

மத்ப்ராப்தி அர்த்ததயா – என்னைப் பெறுகைக்கு உபாயமாக,
மயா உக்தம் – (உனது மனத்தை சோதிப்பதற்காக) என்னாலே சொல்லப்பட்ட,
அகிலம் தர்மம் ஸம்த்யஜ்ய – ஸகல தர்மங்களையும் விட்டு,
மாம் ஏகம் புநஸ் ஆர்த்த – என்னொருவனையே குறித்து ஆர்த்தி மிகுந்தவனாய்,
மதவாப்தயே சரணம் இதி அவஸாயம் – என்னைப் பெறுகைக்கு நானே உபாயமென்கிற அத்யவஸாயத்தை,
குரு – செய்வாயாக;
ஏவம் வ்யவஸாய யுக்தம் த்வாம் – இத்தகைய அத்யவஸாயத்தோடு கூடிய உன்னை,
ஜ்ஞானாநி பூர்ண: அஹம் – ஞானம் முதலிய குணங்கள் நிறைந்த நான்,
மத் ப்ராப்தி ப்ரதிபந்தகை: விரஹிதம் குர்யாம் – என்னைப் பெறுகைக்கு இடையூறாயுள்ள பாபங்கள் அற்றவனாகச் செய்யக் கடவேன்;
சுசம் மா க்ருதா: – துக்கங் கொள்ளாதே.

சரண்யன் ருசி பரிக்ருஹீதம் சரம ஸ்லோகம்
அசக்தியால் விடக் கூடாது பிராப்தி இல்லை என்றே விட வேண்டும் -ராக பிராப்தத்துக்கு விதி வாக்கியமும் கிட்டியதே
தர்ம சம் ஸ்தபனரார்த்தமாக திரு அவதாரம் -சாஷாத் தர்மம் அன்றோ அவன்
அதிகாரி கிருத்யம் முன் வாக்கியம் சொல்லும்
சரணாகதன் கிருத்யம் பின் வாக்கியம் சொல்லும்
முன் வாக்கியம் ஆறு சப்தங்கள் -பின் வாக்கியம் ஐந்து சப்தங்கள் –
உக்ரம் வீரம் -ஸ்ரீ நரஸிம்ஹ–ஐந்தும் ஆறும் முன் பின் வாக்கியங்கள்

——————-

ஸ்லோகம் –8

நிச்சித்ய த்வத் அதீந தாம் மயி சதா கர்மாதி உபாயான் ஹரே
கர்த்தும் த்யக்தும் அபி பிரபத்தும் அநலம் ஸீதாமி துக்காகுல
ஏதத் ஞானம் உபேயுஷே மம புநஸ் சர்வ அபராத ஷயம்
கர்த்தா ஸீதி த்ருடோச்மி தே து சரமம் வாக்யம் ஸ்மரன் சாரதே-8-

ஹே ஹரே! – எம்பெருமானே!,
மயி ஸதா த்வத் அதீந்த்ரம் நிஶ்சித்ய – அடியேன் எப்போதும் தேவரீருக்கே அதீனமான
ஸ்வரூப ஸ்திதி ப்ரவ்ருத்திகளை யுடையவ னென்பதை நிஶ்சயித்து,
கர்மாதி உபாயாந் – கரும யோகம் முதலிய உபாயங்களை,
கர்த்தும் – செய்வதற்கும்,
த்யக்தும் அபி – விடுவதற்கும்,
ப்ரபத்தும் – ப்ரபத்தி பண்ணுவதற்கும்,
அநலம் – அஸமர்த்தனாய்,
து:க்காகுல: ஸீதாமி – மிகவும் துக்கப்படா நின்றேன்;
ஸாரதே: தே – பார்த்தஸாரதியாய் நின்ற தேவரீருடைய,
சரமம் வாக்யம் – கடைசியான வாக்யத்தை,
ஸ்மரந் – ஸ்மரித்தவனாய்க் கொண்டு,
ஏதத் ஜ்ஞாநம் உபேயுஷ: மம – பகவானே உபாயமென்று துணிந்திருக்கையாகிற இந்த அத்யவஸாயத்தைப் பெற்றிருக்கு மடியேனுக்கு,
ஸர்வ அபராத க்ஷயம் கர்த்தாஸி இதி – ஸகல பாப நிவ்ருத்தியையும் தேவரீரே பண்ணித்தர வல்லீரென்று கொண்டு,
த்ருடஸ் அஸ்மி – துக்கமற்று நிர்ப்பரனாயிருக்கின்றேன்.

நெறி காட்டி நீக்குதியோ நின்பால்
மார்விலே கை வைத்து உறங்க பிராப்தம்
பிரபத்தும் அபி அநலம்-
ஸ்வரூப அனுரூபத்வம்
சுக ரூபத்வம்
நிரபாயத்வம்
சித்தத்வம்
ச்வத பல சாதனத்வம்
நிரபேஷத்வம்
அவிளம்பித பலபிரதத்வம்
ஏகத்வம்
முதலானவற்றாலே சுகரமாய் இரா நின்ற உபாயமானது
சோக நிவ்ருத்திக்கு சொல்லப் பட்டு இருந்தாலும்
அதற்கு அங்கமாக விதிக்கப்பட்ட சர்வ தர்ம த்யாகம் பண்ணப் போகாமையாலும்
ஆர்த்தி இல்லாமையாலும்
ஆகிஞ்சன்யம் இல்லாமையாலும்
மகா விசுவாசம் இல்லாமையாலும்
சர்வதர்ம த்யாகத்தை அங்கமாக யுடைய பிரபத்தியையும் செய்ய அசக்தனாய்-அசமர்த்தனாய் -இருக்கிற நான் –
துக்காகுல சீதாமி –
சோக விசிஷ்டனாய் தளரா நின்றேன்-
ஒன்பது ஹேதுக்கள்– ஸ்வரூப விருத்தம் –துஷ்க்கரத்வாத்-துக்க பஹுலத்வாத்–சாபாயத்வாத் -அபாயம் நிறைந்த
பல அஸாதநத்வாத் -அசேதனம் ஈஸ்வரத்துவாராவாகவே பலம்-
சா பேஷத்வாத் -மோக்ஷ பூமி பிரதன்-திருக்கண்ண பிரான் -உத்பலம் மாம்ச ஆசை அறுத்து -பக்தி உபாயம் பலத்துக்கு சமீபம் கொண்டு விடும்
விளம்பிய பல ப்ரதத்வாத் -பிராரப்த கர்மம் தொலைய வேண்டுமே – சிரகால சாத்யத்வாத் –
அநேகத்வாத் அஷ்ட விதம் நவ விதம் -சிரவணம் கீர்த்தனம் இத்யாதி நவ லக்ஷணம்
அதே ஒன்பது காரணங்கள் விட ஒண்ணாமைக்கு -ஸ்வரூப அனுரூபம் -ஸூ கரத்வாத்-இத்யாதி-

நஞ்சீயர் அந்திம காலத்துக்கு தஞ்சமான -பற்றினத்தாலும் விட்டதாலும் இல்லை விடுவித்து பற்றுவித்த அவனே உபாயம்
திரு மந்திரத்தால் ஞானம் பெற்று த்வயத்தாலே கால ஷேபம்-கைங்கர்யம் சித்திக்க -சரணாகதி அனுஷ்டானம் – –
வேத ஸீரோ பூஷணம் சாரதியால் தொடுக்கப்பட்ட ஸ்ரீ கீதாசாரமான சரம ஸ்லோகத்தில் விசுவாசம் கொண்டு வாழ வேண்டும் –
திருட அத்யாவசியம் அருளிச் செய்து நிகமிக்கிறார் –
கர்மம் கைங்கர்யத்தில் புகும்–
ஞானம் ஸ்வரூப பிரகாசத்தித்தில் புகும் –
பக்தி பிராப்ய ருசியில் புகும் –
பிரபத்தி பிராப்ய யாதாம்யத்தில் புகும்

——————-

ஶாகா நாமுபரி ஸ்திஸ்தேந மநுநா மூலேந லப்தாத்மக:
ஸத்தா ஹேது ஸக்ருஸ் ஜ்ஜபேந ஸகலம் காலம் த்வயேந க்ஷிபந் ।
வேதோஸ்த் தம்ஸ விஹார ஸாரதி தஸ்யாகும்பேந விஸ்த்ரம்பித:
ஸாரஜ்ஞோ யதிஸ் கஶ்சிதஸ்தி புவநே நாதஸ் ஸ யூதஸ்ய ந: ॥ 9॥

———————————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஶ்ரீகாஞ்சீ ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ மத் ரஹஸ்ய த்ரய சாரம் –சம்பிரதாய ப்ரக்ரியா பாகம் –அதிகாரம் -31–ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமி–

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேசரீ
வேதாந்தாசார்ய வர்யோமே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

சீரொன்று தூப்புல் திருவேங்கடமுடையான்
பாரொன்றச் சொன்ன பழ மொழியில் ஓரொன்று
தானே அமையாதோ தாரணியில் வாழ்வார்க்கு
வானேறப் போமளவும் வாழ்வு –

—————————————————————————

அஸிதில குரு பக்தி தத் ப்ரஸம்சாதி சீல
பிரசுர பஹு மதி தத் வஸ்து வாஸ்து ஆதிகே அபி
குணவதி விநி யோக்தும் கோபயந் சம்ப்ரதாயம்
க்ருதவித் அநக வ்ருத்தி கிம் ச விந்தேத் நிதாநம்

இவ்வர்த்தங்களை எல்லாம் மிடியனுக்கு அகத்துக்குள்ளே மஹா நிதியைக் காட்டிக் கொடுக்குமா போலே
வெளியிடுகையாலே மஹா உபகாரகனான ஆச்சார்யன் திறத்தில் சிஷ்யன்

க்ருதஞ்ஞனாய் இருக்க வேண்டும் என்றும் -த்ரோஹம் பண்ணாது ஒழிய வேண்டும் என்றும் –
சாஸ்திரங்கள் சொன்ன இடம் -இரண்டு விபூதியும் விபூதி மானும் இவனைச் சீச் சீ என்னும் படியுமாய் –
ஹிதம் சொன்ன ப்ரஹ்லாத விபீஷணாதிகளுக்குப் பிரதிகூலரான ஹிரண்ய ராவணாதிகளோடே துல்யனுமாய்
வித்யா சோரோ குருத்ரோஹீ வேதேஸ்வர விதூஷக –த ஏதே பஹு பாப்மாந -சத்யோ தண்டயோ இதி சுருதி –என்கிறபடியே
தண்டியனும் ஆகாமைக்காக அத்தனை –பிரதியுபகாரம் சொன்னபடி அன்று

சரீரம் அர்த்தம் பிராணம் ச ஸத் குருப்யோ நிவேதயத் –விஹஹேச்வர சம்ஹிதை –என்றும்
சர்வஸ்வம் வா ததர்த்தம் வா ததர்த் தார்த்தார்த்தம் ஏவ வா டு குரவே தக்ஷிணாம் தத்யாத் யதா சக்த்யபி வா புந –என்றும்
இப்புடைகளில் சொல்லுகிறவையும்
பிரணிபாத அபிவாத நாதிகளைப் போலே இவனுக்கு சில கர்த்தவ்யங்களைச் சொல்லிற்று அத்தனை போக்கி
க்ருபயா நிஸ்ப்ருஹோ வதேத்—சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி -1-115-என்னும்படி இருக்கிற
அநந்ய ப்ரயோஜனனான ஆச்சார்யனுக்குப் பிரதியுபகாரம் சொன்னபடி அன்று

பகவான் பக்கல் போலே ஆச்சார்யன் பக்கலிலே வர்த்திப்பான் என்றும் அவனுக்கு நல்லன் ஆனால் போலே
ஆச்சார்யனுக்கும் நல்லனாய் இருப்பான் என்றும் வேதாந்தங்களில் சொன்னதும்
ந பிரமாத்யேத் குரவ் சிஷ்யோ வாங் மன காயா கர்மபி டு அபி பஜ்யாத்மநா ஆச்சார்யம் வர்த்ததே அஸ்மின் யதா அச்யுதே
தேவ மிவாசார்யம் உபாஸீத -என்று சாண்டில்ய ஆபஸ்தம்பாதிகள் சொன்னதாவும் ஆச்சார்யனுக்கு பிரதியுபகாரம் சொன்னபடி அன்று
ஸாஸ்த்ர சஷுஸ் ஸான இவன் விழி கண் குருடன் ஆகாமைக்கும் பகவத் அனுபவம் போலே
விலக்ஷணமான இவ்வனுபவத்தை ஜென்ம பிஷுவான இவன் இழவாமைக்கும் சொல்லிற்று அத்தனை

இப்படி இவ்விஷயத்தில் பிரதியுபகாரம் இல்லை என்னும் இடத்தை
ப்ரஹ்ம வித்யா பிரதாநஸ்ய தேவைரபி ந சக்யதே -பிரதி பிரதானம் அபி வா தத்யாத் சக்தித ஆதாராத் -1-117–என்று
சாண்டில்ய பகவான் அருளிச் செய்தான் –
இதில் யதா சக்தி தாநம்–சொன்னதுவும் தன் ஆதாரத்துக்குப் போக்கு வீடாகச் சொன்னது அத்தனை
இவ்வளவைக் கொண்டு பிரதியுபகாரம் பண்ணினானாகத் தன்னை நினைத்து இருக்கப் பெறான்

இவன் உபதேசித்த அர்த்தங்களை
கபாலஸ்தம் யதா தோயம் ஸ்வ த்ருதவ் ச யதா பயஸ் த்ருஷ்டம் ஸ்யாத் ஸ்தாந தோஷேண
வ்ருத்தி ஹீநே ததா ஸ்ருதம் –சாந்தி பர்வம் -35-42-மண்டை ஓட்டில் தண்ணீரும் நாய் தோலால் செய்யப்பட பையில்
உள்ள பாலும் உள்ள இடங்கள் காரணமாக தோஷம் ஆவது போலே ஒழுக்கம் இல்லாவனுக்கு உபதேசமும் -என்கிறபடியே
தன் விபரீத அனுஷ்டானங்களாலே கபாலஸ்த தோயாதிகளைப் போலே அனுப ஜீவ்யம் ஆக்காது ஒழியவும்

யச்ச் ருதம் ந விராகாய ந தர்மாய ந சாந்தயே -ஸூ பத்தமபி சப்தேந காகவசிதமேவ தத் –எந்த கல்வியானது
வைராக்யம் தர்மம் அடக்கம் ஆகியவற்றை அளிக்க வில்லையோ அது காக்கையின் ஒலி போலே பயன் அற்றதே ஆகும் –
என்கிறபடியே கற்றதே பிரயோஜனம் ஆகாது ஒழியவும்
இவற்றைக் கொண்டு–கக்கியதை உண்பவது போலே – வாந்தாசியாகாது ஒழியவும்-வியாபாரம் ஆக்குதல் கூடாது
இவற்றை எல்லாம்
பண்டிதை ரர்த்த கார்பண்யாத் பண்ய ஸ்த்ரீபிரிவ ஸ்வயம் -ஆத்மா சம்ஸ்க்ருத்ய சம்ஸ்க்ருத்ய பரோபகரணீ க்ருத —
விலைமாதர்கள் உடம்பைக் கொடுத்து பணம் பெறுவது போலே -கல்வியை பொருளாசைக்கு பயன் படுத்துவது போலே —
இத்யாதிகளில் பரிகசிக்கும் படி
கணிக அலங்காரம் ஆக்குதல் -விலைச் சாந்தம் ஆக்குதல் -அம்பலத்தில் அவல் பொறி ஆக்குதல் –
குரங்கின் கையில் பூ மாலை ஆக்குதல் செய்யாது ஒழியவும்

அடியிலே வித்யை தான் சேவதிஷ்டே அஸ்மி ரக்ஷ மாம் –மனு ஸ்ம்ருதி -2-114-நான் உனக்கு சேம நிதியாகவே
எப்போதும் இருப்பேன் -என்னை நீ காப்பாயாக – என்று ப்ராஹ்மணனை அபேக்ஷித்த படியே முன்பே
அஸூயாதிகளைக் கைப்பிடித்து வைப்பார் கையில் காட்டிக் கொடுக்காதே ரக்ஷித்துக் கொள்ளவும்

பிறவிக் குருடனான தன்னை அயர்வறும் அமரர்கள் பரிஷத்துக்கு அர்ஹனமாம் படி திருத்தின மஹா உபாகாரகனுக்குச்
செய்யலாம் பிரதியுபகாரம் இல்லை என்னும் இடத்தை தெளிந்து
ஏகாந்தீ வ்யபதேஷ்டவ்யோ நைவ க்ராம குலாதிபி -விஷ்ணு நா வ்யபதேஷ்டவ்ய தஸ்ய சர்வம் ச ஏவ ஹி —
ஸ்ரீ விஷ்வக் சேந சம்ஹிதை —என்கிற நிலையிலும் காட்டில்
வசிஷ்ட வ்யபதேசிந –பால காண்டம் -19-2-வசிஷ்டரைக் கொண்டு உன்னை கூறிக் கொள்கின்ற – என்கிறபடியே
சரண்யனான பெருமாள் வம்ச க்ரமா கதமாகப் பிறந்து படைத்துக் கைக்கொண்ட நிலை இந் நிலை–
ஆச்சார்யரைக் கொண்டே அடையாளப்படுத்தி கொள்வது என்று பரிக்ரஹித்து
என்னைத் தீ மனம் கெடுத்தாய் உனக்கு என் செய்கேன் –திருவாய் -6-7-8-என்று இருக்கவும் பிராப்தம்

தான் இப்படிப்பெற்ற ரஹஸ்யத்ரய சாரார்த்தமான மஹா தனத்தை முன்னில் அதிகாரத்தில் சொன்னபடியே
உசித ஸ்தானம் அறிந்து சமர்ப்பிக்கும் போது
கதயாமி யதா பூர்வ தஷாத்யைர் முனி சத்தமை–ப்ருஷ்ட ப்ரவோச பகவான் அப்ஜயோநி விதாமஹ சைத்தோக்தம்
புருகுத்ஸாய பூபுஷே நர்மதாதடே -ஸாரஸ்வதாய தே நாபி மம சாரஸ்வ தேந ச -ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் 1-2-8-/-9—
முன்பு தாமரையில் உதித்த நான்முகன் தக்ஷர் போன்ற முனிவர்களால் கேட்கப்பட்டு அவர்களுக்கு உரைக்க –
அவர்களால் நர்மதையின் கரையில் புருகுத்சன் என்ற அரசனுக்கு உபதேசிக்க -அந்த அரசன் ஸாரஸ்வதனுக்கு உபதேசிக்க –
அதனை நான் உனக்குக் கூறுகிறேன் – என்று ஸ்ரீ பராசர ப்ரஹ்மரிஷி மைத்ரேய பகவானுக்கு அருளிச் செய்தது போலே
குரு பரம்பரையைப் பிரகாசிப்பித்துக் கொண்டு தன் க்ருதஜ்ஞதையும் அர்த்தத்தை சீர்மையும் தோற்ற உபதேசிக்க வேண்டும் –

அத்யாத்ம ரஹஸ்யங்களைச் சொல்லுமவன் சம்ப்ரதாயம் இன்றிக்கே இருக்க -ஏடு பார்த்தாதல் -சுவர் ஏறிக் கேட்டதாதல் –
சொல்லுமாகில் -களவு கொண்டு ஆபரணம் பூண்டால் போலே கண்டார்க்கு எல்லாம் தான் அஞ்ச வேண்டும்படியாம்
யத்ருச்சயா ஸ்ருதோ மந்த்ரஸ் சந்நே நாதச் சலேந வா பத்ரேஷிதோ வா வ்யர்த்த –
ஸ்யாத் ப்ரத்யுதா நார்த்ததோ பவேத் —பாத்ம சம்ஹிதை –இத்யாதிகளில் படியே ப்ரத்யவாய பர்யந்தமுமாம்
கேட்டுச் சொல்லச் செய்தே –தத் வித்தி ப்ரணி பாதேந பரிப்ரச்நேந சேவயா–ஸ்ரீ கீதை -4-34-
ப்ரணிபத்யாபி வாத்ய ச –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-1-1-இத்யாதிகளில் சொல்லுகிற முறை ஒழியக் கேட்டுச் சொல்லுமாகில்
காலன் கொண்டு ஆபரணம் பூண்டால் போலே
கண்டார் எல்லாரும் தன்னை அருவருக்கும் படியும்
யச் சா தர்மேண விப்ரூதே யச்சாதர்மேண ப்ருச்சதி தயோர் அந்யதரஸ் ப்ரைதி வித்வேஷம் வா
அதி கச்சதி -சாந்தி பர்வம் -335-51–என்கிறபடியே அநர்த்தவஹமுமாம் –

யதா நியாயம் கேட்டுச் சொல்லச் செய்தே சொல்லும் போது குருவைப் பிரகாசிப்பியாது ஒழியுமாகில்
இவன் சொல்லுகிற அர்த்தங்கள் வேர் இல்லாக் கொற்றான் போலே அடி அற்றவையோ என்று
சிஷ்யனுக்கு அதி சங்கை பிறக்கும்படியாய் அநாதர விஷயமுமாம்
ஸ்வ குரூணாம் ஸ்வ சிஷ்யேப்யஸ் க்யாபநம் சாக்ருதம் ததா-என்று த்வாத்ரிம்சத் அபசார வர்க்கத்தில்
குருவைப் பிரகாசிப்பியாது ஒழிகையும் படிக்கப்பட்டது
அப்போதும் குரும் பிரகாச யேத்தீமாந் மந்த்ரம் யத்நேந கோபயேத் -அப்ரகாச ப்ரகாசாப்யாம் ஷீயேதே சம்பதாயுஷீ —
குருவை வெளிப்படுத்த வேண்டும் -மந்த்ரத்தை மறைக்க வேண்டும் -குருவை வெளிப்படுத்தாமல் மந்த்ரத்தை
மறைக்காமல் இருந்தால் ஞானமும் நிஷ்டையும் தேயும் -என்கிறபடியே
ஞான வைஸத்ய பூர்வகமான பகவத் அனுபவ சம்பத்தும் ஆத்மாவுக்கு சத்தா அனுவ்ருத்தி ஹேதுவான
சேஷத்வ அனுசந்தான பூர்வக ஸ்வ நிஷ்டையும் குலையும்படியாம்
குருவைப் பிரகாசிப்பியா நிற்கச் செய்தே அவன் பண்ணின சாஸ்த்ரீய உபதேசத்துக்கு விருத்தம் சொல்லுமாகில்
விப்ரலம்பகன் என்று பேருமாய்
ஜ்யோதிஷாம் வ்யவஹாரம் ச பிராயச்சித்தம் சிகித்சனம் –விநா ஸாஸ்த்ரேண யோ ப்ரூயாத் தமாஹுர் ப்ரஹ்ம காதகம் —
ஜ்யோதிடம் நீதி பிராயச்சித்தம் வைத்தியம் ஆகியவற்றுக்கு ஸாஸ்த்ர முரணாக பொருள் உறைபவன்
ப்ரஹ்மஹத்தி செய்தவனே –என்கிறபடியே பாபிஷ்டனுமாம்

ஸச் சிஷ்யனுக்கு ப்ராப்த தசையில் உபதேசத்தைத் தவிருமாகில் லுப்தன் என்று பேருமாய்
பாத்ரஸ்தம் ஆத்ம ஞானம் ச க்ருத்வா பிண்டம் சமுத் ஸ்ருஜேத் –நாந்தர் தாயநம் ஸ்வயம் யதா யாதி
ஜகத் பீஜம் அபீ ஜக்ருத் –தான் அறிந்த ஆத்ம ஞானத்தைத் தகுந்த சிஷ்யனுக்கு உபதேசித்த பின்னர் இறக்க வேண்டும் –
இந்த உலகின் விதை போன்ற ஆத்ம ஞானத்தை தகுந்த இடத்தில் விதைத்த பின்பே இறக்க வேண்டும் –
அவ்விதம் செய்யாமல் செல்லக் கூடாது என்கிற பகவத் ஆஜ்ஜையும் — பகவத் நியோகத்தையும் கடந்தானாம்

ஆகையால் விளக்கு பிடிக்குமவன் -தன்னை ராஜா ஒரு காரியத்துக்குப் போகச் சொன்னால் தன் கையில்
விளக்கு அதுக்கு பிராப்தரானவர் கையிலே கொடுத்துப் போமா போலே
சத் பாத்ரமானவர்க்கு தான் சொல்லும் போது தமக்கு உபதேசித்த ஆச்சார்யனை முற்பட வெளியிட்டு பின்பு
தனக்கு உபதிஷ்டமான அர்த்தங்களையே சொல்லவும் –
சில காரணங்களாலே திவ்ய சஷுஸ் ஸ்ரோத்ரங்கள் பெற்றுத் தான் இவற்றால் அறிந்து சொல்லுமவற்றையும்
வ்யாஸ பிரஸாதாத் ஸ்ருதவாந் ஏதத் குஹ்யமஹம் பரம் -யோகம் யோகேஸ்வராத் கிருஷ்ணாத் சாஷாத்
கதயதஸ் ஸ்வயம் –ஸ்ரீ கீதை -18-75-சஞ்சயன் கூற்று -ஸ்ரீ வ்யாஸ பகவான் அருளால் தெய்விகமான பார்வை பெற்ற
நான் நேராக இந்த ரஹஸ்யத்தை ஸ்ரீ கிருஷ்ண பகவான் இடம் கேட்டேன் –என்கிறபடியே
சதாசார்யர் பிரசாதம் அடியாக இவ்வர்த்தம் அறிந்தேன் என் கை மிடுக்காலே அறிந்து சொல்லுகிறேன் அல்லேன் என்ற
இவ் உண்மையை வெளியிட்டுக் கொண்டு சொல்லவும் பெறில்
இவன் சொல்லும் அர்த்தங்கள் எல்லாம் சர்வார்க்கும் ஆதரயணீயங்களுமாய்
இவன் க்ருதஞ்ஞனாய் இருந்தான் என்று சாத்விகரும் ப்ரஸம்ஸித்துப் பிரசாதிக்கும் படியாய் சத்யவாதியாய் இருந்தான்
என்று உபநிஷத்துக்களும் உபநிஷத் ப்ரதிபாத்யனான பரம புருஷனும் தங்களோடு ஓக்க
இவனைப் பிராமண பூதன் என்று ஆதரிக்கும் படியுமாம் –
இப்படி க்ருதஞ்ஞனாய் அவஹிதனான சிஷ்யனைப் பற்ற நாம் செய்த கிருஷி பலித்தது என்று
ஆச்சார்யனும் க்ருதார்த்தனாய் இருக்கும்

சாஷாந் முக்தே ரூபாயாந் யோ வித்யா பேதாநுபாதிசத்
கத்யதே மோக்ஷ சாஸ்த்ரேஷு ச து ஸ்ரேஷ்ட தமோ குரு

மோக்ஷத்துக்கு நேரடியான உபாயங்களாக வித்யைகளை உபதேசிக்கும் ஆச்சார்யனே மோக்ஷம் குறித்த
சாஸ்த்ரங்களால் மிகச் சிறந்த ஆச்சார்யன் -என்று கொண்டாடப்படுகிறார்

ஆசார்ய வத்தயா மோக்ஷம் ஆமநந்தி ஸ்மரந்தி ச
இஹா முத்ர ச தத் பாதவ் சரணம் தேசிகா விது

ஆச்சார்யரை அடைவதன் மூலம் மோக்ஷம் கிட்டுவதாக உணபிஷத்துக்கள் கூறுகின்றன
இந்த உலகிலும் மோக்ஷம் பெற்ற பின்னரும் ஆச்சார்யருடைய திருவடிகளே தஞ்சம் என்று ஆச்சார்யர்கள் அறிந்தார்கள்

ஏற்றி மனத்து எழில் ஞான விளக்கை இருள் அனைத்தும்
மாற்றினவருக்கு ஒரு கைம்மாறு மாயனும் காண கில்லான்
போற்றி உகப்பதும் புந்தியில் கொள்வதும் பொங்கு புகழ்
சாற்றி வளர்ப்பதும் கற்றல்லவோ முன்னம் பெற்றதற்கே

நாம் செய்யும் அனைத்தும் அவர் உபகாரத்தைக் காணும் போது அற்பமே

அத்யா சீன துரங்க வக்த்ர விலஸத் ஜிஹ்வா அக்ர ஸிம்ஹாஸனாத்
ஆசார்யாத் இஹ தேவதாம் சமாதிகாம் அந்யாம் ந மந்யாமஹே
யஸ்ய அசவ் பஜேத கதாசித் அஜஹத் பூமா ஸ்வயம் பூமிகாம்
மக்நாநாம் பவிநாம் பவார்ணவ சமுத்தாராய நாராயண

சம்சார கரையைத் தாண்டுவிக்கவே பகவான் தனது மேன்மையைக் கைவிடாமல் ஆச்சார்ய பதம் வகிக்கிறான்
ஆச்சார்யர் நாக்கு நுனி ஸ்ரீ ஹயக்ரீவ பகவானது ஸிம்ஹாஸனமாகும்
அவரைக் காட்டிலும் எந்த தேவதையையும் நாம் உயர்ந்ததாக எண்ண வில்லை –

——————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ த்வய விவரணம்–ஸ்ரீ திருவாய்மொழி-

ஸ்ரீ திருவாய் மொழி -ஈடு மகா பிரவேசம் –இரண்டாவது –ஸ்ரீ யபதி

ஸ்ரீ யபதியாய் -அவாப்த சமஸ்த காமனாய் -சமஸ்த கல்யாண குணாத் மகனான சர்வேஸ்வரன்
மாறி மாறி பல பிறப்பும் பிறந்து -என்கிறபடியே -2-6-8–ஜன்ம பரம்பரைகளிலே தோள் மாறித் திரிகிற இவரை
இவ்வர்த்த பஞ்சகத்தையும் விசத தமமாக அறிய வல்லராம் படி
முதல் அடியிலே நிர்ஹேதுகமாக விசேஷ கடாஷம் பண்ணி அருளினான் –

ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் ஸ்ரீ திருவாய் மொழி பிரபந்தத்தாலே ஸ்ரீ த்வய விவரணம் பண்ணுகிறார் –
இதில் முதலிட்டு மூன்று பத்தாலே-உத்தரார்த்தத்தை விவரிக்கிறார்
மேலிட்டு மூன்று பத்தாலே பூர்வார்த்தத்தை விவரிக்கிறார் –
மேலிட்டு மூன்று பத்தாலே உபாய உபேய யோகியான குணங்களையும்
ஆத்மாத்மீயங்களில் தமக்கு நசை அற்ற படியையும்
அவனோடு தமக்கு உண்டான நிருபாதிக சம்பந்தத்தையும் அருளிச் செய்தார்
மேலில் பத்தாலே தாம் பிரார்த்தித்த படியே பெற்ற படியைச் சொல்லி தலைக் கட்டுகிறார் –

இதில் முதல் பத்தாலே –
உயர்வற உயர்நலம் உடையவன் எவன் அவன் –அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி எவன் அவன்
துயர் அறு சுடரடி தொழுது எழு என் மனனே -1-1-1- என்று
சமஸ்த கல்யாண குணாத்மகனாய்-ஸூரி போக்யனானவன் திருவடிகளிலே கைங்கர்யமே புருஷார்த்தம் என்று நிர்ணயித்து
உக்தமான அர்த்தத்துக்கும் -வஹ்யமாணமான அர்த்தத்துக்கு பிரமாணம் -உளன் சுடர் மிகு ஸ்ருதியுள் -1-1-7-என்று
நிர்தோஷமான ஸ்ருதியே பிரமாணம் என்றும்
ஏவம் விதனானவன் யார் என்ன —வண் புகழ் நாரணன் –1-2-10-என்றும் -திருவுடையடிகள் -1-3-8-என்றும் –
செல்வ நாரணன் -1-10-8-என்றும் -விசேஷித்து –
தொழுது எழு என் மனனே -1-1-1–என்று உபக்ரமித்து –
அயர்ப்பிலன் அலற்றுவன் தழுவுவன் வணங்குவன் அமர்ந்தே -1-3-10-என்று த்ரிவித கரணங்களாலும் அடிமை செய்து
தலைக் கட்டுகையாலே பகவத் கைங்கர்யமே புருஷார்த்தம் என்று அறுதியிட்டார் –

இரண்டாம் பத்தால் –
இந்த கைங்கர்யத்துக்கு விரோதியான பிரகிருதி சம்பந்தத்தையும் கழித்து –
ஒளிக் கொண்ட சோதி மயமாய் -2-3-10- இக் கைங்கர்யத்துக்கு தேசிகரான அடியார்கள் குழாங்களை
உடன் கூடுவது என்று கொலோ -என்று தாமும் பிரார்த்தித்து
நலமந்தம் இல்லாதோர் நாடு புகுவீர் -2-8-4- என்று பிறருக்கும் உபதேசிக்கையாலே
இவருக்கு பரமபதத்திலே நோக்காய் இருந்தது என்று ஈஸ்வரன் பரமபதத்தைக் கொடுக்கப் புக –
எம்மா வீட்டுத் திறமும் செப்பம் –2-9-1-என்று எனக்கு அதில் ஒரு நிர்பந்தம் இல்லை –
தனக்கேயாக எனைக் கொள்ளுமீதே -2-9-4-என்று உனக்கேயாய் இருக்கும் இருப்பே
எனக்கு வேண்டுவது என்று இப் புருஷார்த்தத்தை ஓட வைத்தார் –

மூன்றாம் பத்தால் –
இவருக்கு கைங்கர்யத்தில் உண்டான ருசியையும் த்வரையும் கண்ட ஈஸ்வரன்
கைங்கர்யத்துக்கு ஏகாந்தமான திருமலையிலே நிலையைக் காட்டிக் கொடுக்கக் கண்டு
வழு விலா அடிமை செய்ய வேண்டும் -3-3-1- என்று பாரித்து
பாரித்த படியே பாகவத சேஷத்வ பர்யந்தமாக வாசிக அடிமை செய்து தலைக் கட்டுகிறார்

நான்காம் பத்தால் –
இப் புருஷார்த்தத்துக்கு உபாயம் -திரு நாரணன் தாள் -4-1-1- என்றும் –
குடி மன்னு மின் ஸ்வர்க்கம் -4-1-10-என்றும்
எல்லாம் விட்ட இறுகல் இறப்பு -4-1-10-என்றும்
ஐம்கருவி கண்ட வின்பம் தெரிய அளவில்லா சிற்றின்பம் -4-9-10- என்று தாமும் அனுசந்தித்தார்

ஐஞ்சாம் பத்தால்
இந்த இஷ்ட பிராப்திக்கும் அநிஷ்ட நிவ்ருத்திக்கும் –
ஆறு எனக்கு நின் பாதமே சரணாகத் தந்து ஒழிந்தாய் -5-7-10-என்று
தன் திருவடிகளையே உபாயமாகத் தந்தான் என்றார் –

அவன் தந்த உபாயத்தை கடகரை முன்னிட்டு பெரிய பிராட்டியார் புருஷகாரமாக –
அலர்மேல் மங்கை உறை மார்பா –உன் அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே -என்று ச்வீகரித்தார் -ஆறாம் பத்தால் –

ஏழாம் பத்தால் -இப்படி சித்த உபாய ச்வீகாரம் பண்ணியிருக்கச் செய்தேயும் சடக்கென பலியாமையாலே
விஷண்ணராய்-கடல் ஞாலம் காக்கின்ற மின்னு நேமியினாய் –7-1-2-என்று தொடங்கி-உபாய உபேய யோகியான
குணங்களைச் சொல்லிக் கூப்பிட -கூராழி –வெண் சங்கு ஏந்தி —வாராய் -6-9-1-என்று இவர் ஆசைப் பட்ட படியே
வெள்ளைச் சுரி சங்கொடு ஆழி ஏந்தி வந்து -7-3-1–இது மானஸ அனுபவ மாத்ரமாய் -சம்ச்லேஷம் கிடையாமையாலே
விச்லேஷித்த படியை -பாமரு -7-6—ஏழை -7-7–திருவாய்மொழிகளில் -அருளிச் செய்தார்

எட்டாம் பத்தால் -கீழ்ப் பிறந்த சம்ச்லேஷம் பாஹ்ய சம்ச்லேஷ யோக்யம் அல்லாமையாலே –
உமருகந்துகந்த உருவம் நின்றுருவமாகி உந்தனக்கு அன்பரானார் அவருந்தமர்ந்த செய்கை உன் மாயை -8-1-4- என்று
இப்படி ஆஸ்ரித அதீன ஸ்வரூப ஸ்தித்யாதிகளை உடையவன் நமக்கு தன்னைக் காட்டி மறைக்கைக்கு அடி
ஆத்மாத்மீயங்களில் ஏதேனும் நசை யுண்டாக வேணும் -என்று அதிசங்கை பண்ணி
அவற்றில் நசை அற்ற படியை -8-2–அருளிச் செய்தார்

ஒன்பதாம் பத்தில் -நீர் என்றிய அதிசங்கை பண்ணிப் படுகிறீர் -ஓர் ஆயிரமாய் -பாசுரம் -இப்படி -என்று
தன்னுடைய நிருபாதிக பந்தத்தையும் காட்டி –
நான் நாராயணன் -சர்வ சக்தி யுக்தன் -உம்முடைய சர்வ அபேஷிதங்களையும் செய்து தலைக் கட்டுகிறோம் -என்று
அருளிச் செய்ய –சீலம் எல்லையிலான் -9-3-11-என்று அவருடைய சீல குணங்களிலே ஆழம் கால் பட்டார் –

பத்தாம் பத்தில் ஆழ்வாருடைய ஆற்றாமையைக் கண்டு திரு மோகூரிலே தங்கு வேட்டையாக வந்து தங்கி
இவருக்கு அர்ச்சிராதி கதியையும் காட்டிக் கொடுத்து -10-9-
இவர் பிரார்த்தித்த படியே என் அவா அறச் சூழ்ந்தாய் -10-10-10–என்று
இவர் திருவாயாலே அருளிச் செய்யும்படி பேற்றைப் பண்ணிக் கொடுத்த படியை அருளிச் செய்கிறார்

ஸ்ரீ மன்
ஸ்ரீ யபதித்தவம்
மலர்மகள் விரும்பும் நம் அரும் பெறல் அடிகள்–1-3-1-
மாயன் வானோர் தனித் தலைவன் மலராள் மைந்தன் –1-5-9-
திரு மகளார் தனிக் கேள்வன் பெருமை யுடைய பிரானார் இருமை வினை கடிவாரே–1-6-9-
கண்ணபிரான் என் அமுதம் சுவையன் திருவின் மணாளன் என்னுடைச் சூழலுளானே–1-9-1-
பொரு சிறைப் புள்ளு வந்து ஏறும் பூ மகளார் தனிக் கேள்வன்
ஒரு கதியின் சுவை தந்திட்டு ஒழிவிலன் என்னோடு உடனே –1-9-3-
மைந்தனை மலராள் மணவாளனைத்துஞ்சும் போதும் விடாது தொடர் கண்டாய்–1-10-4-

பத்துடை அடியவர்க்கு எளியவன் பிறர்களுக்கு அரிய
வித்தகன் மலர்மகள் விரும்பும் நம் அரும் பெறல் அடிகள்
மத்துறு கடை வெண்ணெய் களவினில் உரவிடை யாப்புண்டு
எத்திறம் உரலினொடு இணைந்திருந்து ஏங்கிய எளிவே! —1-3-1-

மாயோம் தீய அல வலைப் பெருமா வஞ்சப் பேய் வீயத்
தூய குழவியாய் விடப்பால் அமுதா அமுது செய்திட்ட
மாயன் வானோர் தனித் தலைவன் மலராள் மைந்தன் எவ்வுயிர்க்கும்
தாயோன் தம்மான் என் அம்மான் அம்மா மூர்த்தியைச் சார்ந்தே–1-5-9-

தரும அரும் பயனாய திரு மகளார் தனிக் கேள்வன்
பெருமை யுடைய பிரானார் இருமை வினை கடிவாரே–1-6-9-

இவையும் அவையும் உவையும் இவரும் அவரும் உவரும்
யவையும் யவரும் தன்னுள்ளே ஆகியும் ஆக்கியும் காக்கும்
அவையுள் தனி முதல் எம்மான் கண்ணபிரான் என் அமுதம்
சுவையன் திருவின் மணாளன் என்னுடைச் சூழலுளானே–1-9-1-

அருகிலாய பெரும் சீர் அமரர்கள் ஆதி முதல்வன்
கருகிய நீல நல் மேனி வண்ணன் செந்தாமரைக் கண்ணன்
பொரு சிறைப் புள்ளு வந்து ஏறும் பூ மகளார் தனிக் கேள்வன்
ஒரு கதியின் சுவை தந்திட்டு ஒழிவிலன் என்னோடு உடனே –1-9-3-

நெஞ்சமே! நல்லை நல்லை உன்னைப் பெற்றால்
என் செய்யோம் இனி என்ன குறைவினம்
மைந்தனை மலராள் மணவாளனைத்
துஞ்சும் போதும் விடாது தொடர் கண்டாய்–1-10-4-

———

நாராயண
தோற்றோம் மட நெஞ்சம் எம்பெருமான் நாரணற்கு எம்
ஆற்றாமை சொல்லி அழுவோமை நீ நடுவே
வேற்றோர் வகையிற் கொடிதாய் எனை ஊழி
மாற்றாண்மை நிற்றியோ? வாழி! கனை இருளே!–2-1-7—

கேசவன் தமர் கீழ் மேல் எமர் ஏழ் எழு பிறப்பும்
மா சதிர் இது பெற்று நம்முடை வாழ்வு வாய்க்கின்றவா!
ஈசன் என் கரு மாணிக்கம் என் செங்கோலக் கண்ணன் விண்ணோர்
நாயகன் எம்பிரான் எம்மான் நாரயணனாலே–2-7-1-

நாரணன், முழு ஏழ் உலகுக்கும் நாதன், வேத மயன்,
காரணம் கிரிசை கருமம் இவை முதல்வன், எந்தை
சீரணங்கு அமரர் பிறர் பலரும் தொழுது ஏத்த நின்று
வாரணத்தை மருப்பு ஒசித்த பிரான் என் மாதவனே–2-7-2-

சரணவ்
திருவடி –
ஓயும் மூப்புப் பிறப்பு இறப்புப் பிணி
வீயுமாறு செய்வான் திரு வேங்கடத்து
ஆயன் நாள் மலராம் அடித் தாமரை
வாயுள்ளும் மமனத்துள்ளும் வைப்பார்கட்கே–3-3-9-

பங்கயக் கண்ணன் என்கோ! பவளச் செவ்வாயன் என்கோ!
அங்கதிர் அடியன் என்கோ! அஞ்சன வண்ணன் என்கோ!
செங்கதிர் முடியன் என்கோ! திரு மறு மார்பன் என்கோ!
சங்கு சக்கரத்தன் என்கோ சாதி மாணிக்கத்தையே!–3-4-3-

கடல் வண்ணன் கண்ணன் விண்ணவர்கரு மாணிக்கம் எனது ஆர் உயிர்
பட அரவின் அணைக் கிடந்த பரஞ்சுடர் பண்டு நூற்றுவர்
அட வரும் படை மங்க ஐவர்கட்கு ஆகி வெஞ்சமத்து அன்று தேர்
கடவிய பெருமான் கனை கழல் காண்பது என்று கொல் கண்களே?–3-6-10-

முடியானேஎ! மூவுலகும் தொழுது ஏத்தும் சீர்
அடியானேஎ! ஆழ் கடலைக் கடைந்தாய்! புள்ளூர்
கொடியானேஎ! கொண்டல் வண்ணா! அண்டத்து உம்பரில்
நெடியானேஎ! என்று கிடக்கும் என் நெஞ்சமே–3-8-1-

சரணம்
பற்றுவது -உபாயம் —

அஃதே உய்யப் புகும் ஆறு என்று கண்ணன் கழல்கள் மேல்
கொய் பூம் பொழில் சூழ் குருகூர்ச் சடகோபன் குற்றேவல்
செய் கோலத்து ஆயிரம் சீர்த் தொடைப் பாடல் இவை பத்தும்
அஃகாமல் கற்பவர் ஆழ் துயர் போய் உய்யற் பாலரே–4-1-11-

கொம்பு போல் சீதை பொருட்டு, இலங்கை நகர்
அம்பு எரி உய்த்தவர் தாள் இணை மேல் அணி
வம்பு அவிழ் தண் அம் துழாய் மலர்க்கே இவள்
நம்புமால் நான் இதற்கு என் செய்கேன் நங்கைமீர்?–4-2-8-

உய்வு உபாயம் மற்று இன்மை தேறி, கண்ணன் ஒண் கழல் மேல்
செய்ய தாமரைப் பழனம் தென்னன் குருகூர்ச் சடகோபன்
பொய்யில் பாடல் ஆயிரத்துள் இவையும் பத்தும் வல்லார்கள்
வையம் மன்னி வீற்றிருந்து விண்ணும் ஆள்வர் மண்ணூடே–4-3-11-

வல் வினை தீர்க்கும் கண்ணனை வண் குருகூர்ச் சட கோபன்
சொல் வினையால் சொன்ன பாடல் ஆயிரத்துள் இவை பத்தும்
நல் வினை என்று கற்பார்கள் நலனிடை வைகுந்தம் நண்ணித்
தொல் வினை தீர எல்லாரும் தொழுது எழ வீற்றிருப்பாரே–4-4-11-

மைய கண்ணாள் மலர் மேல் உறை வாள்உறை மார்பினன்
செய்ய கோலத் தடங் கண்ணன் விண்ணோர் பெருமான் தனை
மொய்ய சொல்லால் இசை மாலைகள் ஏத்தி உள்ளப் பெற்றேன்
வெய்ய நோய்கள் முழுதும் வியன் ஞாலத்து வீயவே–4-5-2-

மேவி நின்று தொழுவார் வினை போக மேவும் பிரான்
தூவி அம் புள்ளுடையான் அடல் ஆழி அம்மான் றனை
நா வியலால் இசை மாலைகள் ஏத்தி நண்ணப் பெற்றேன்;
ஆவி என் ஆவியை யான் அறியேன் செய்த ஆற்றையே–4-5-4-

அறிந்து அறிந்து, தேறித் தேறி, யான் எனது ஆவியுள்ளே
நிறைந்த ஞான மூர்த்தி யாயை நின்மலமாக வைத்து,
பிறந்தும் செத்தும் நின்று இடறும் பேதைமை தீர்ந்தொழிந்தேன் ;
நறுந் துழாயின் கண்ணி அம்மா! நான் உனைக் கண்டு கொண்டே–4-7-7-

ஆயே இவ் உலகத்து நிற்பனவும் திரிவனவும்
நீயே மற்று ஒரு பொருளும் இன்றி நீ நின்றமையால்
நோயே மூப்பு இறப்பிறப்புப் பிணியே என்றிவை ஒழியக்
கூயே கொள் அடியேனைக் கொடு உலகம் காட்டேலே–4-9-7–

கூட்டுதி நின் குரை கழல்கள்; இமையோரும் தொழா வகை செய்து,
ஆட்டுதிநீ; அரவணையாய்! அடியேனும் அஃது அறிவன்;
வேட்கை எலாம் விடுத்து எனை உன் திருவடியே சுமந்து உழலக்
கூட்டரிய திருவடிக்கள் கூட்டினை நான் கண்டேனே–4-9-9-

ப்ரபத்யே —
அங்குற்றேனலேன் இங்குற்றேனலேன் உன்னைக் காணும் அவாவில் வீழ்ந்து நான்
எங்குற்றேனுமலேன் இலங்கை செற்ற அம்மானே!
திங்கள் சேர் மணி மாட நீடு சிரீவர மங்கல நகருறை
சங்கு சக்கரத்தாய்! தமியேனுக்கு அருளாயே–5-7-2-

ஆறெனக்கு நின் பாதமே சரணாகத் தந்தொழிந்தாய் உனக்கோர் கைம்
மாறு நான் ஒன்றிலேன் என தாவியும் உனதே
சேறு கொள் கரும்பும் பெருஞ்செந்நெலும் மலி தண் சிரீவர மங்கை
நாறு பூந் தண் துழாய் முடியாய்! தெய்வ நாயகனே!–5-7-10-

எம்மானே! என் வெள்ளை மூர்த்தி! என்னை ஆள்வானே
எம்மா உருவும் வேண்டு மாற்றால் ஆவாய்! எழிலேறே!
செம்மா கமலம் செழுநீர் மிசைக் கண் மலரும் திருக் குடந்தை
அம்மா மலர்க் கண் வளர்கின்றானே! என் நான் செய்கேனே?–5-8-2-

உழலை என்பில் பேய்ச்சி முலையூடு அவளை உயிர் உண்டான்
கழல்கள் அவையே சரணாகக் கொண்ட குருகூர்ச் சடகோபன்
குழலின் மலியச் சொன்ன ஓர் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
மழலை தீர வல்லார் காமர் மானேய் நோக்கியர்க்கே–5-8-11-

நாமங்க ளாயிரமுடைய நம் பெருமானடி மேல்
சேமங்கொள் தென் குருகூர்ச் சடகோபன் தெரிந்துரைத்த
நாமங்க ளாயிரத்துள் இவை பத்தும் திருவல்ல வாழ்
சேமங்கொள் தென்னகர் மேல் செப்புவார் சிறந்தார் பிறந்தே–5-9-11–

நாகணை மிசை நம்பிரான் சரணே சரண் நமக்கு என்று நாடொறும்
ஏக சிந்தையனாய்க் குருகூர்ச் சடகோபன் மாறன்
ஆக நூற்ற அந்தாதி ஆயிரத்துள் இவையுமொர் பத்தும் வல்லார்
மாக வைகுந்தத்து மகிழ்வெய்துவர் வைகலுமே–5-10-11-

ஸ்ரீ மதே –
திருந்து வேதமும் வேள்வியும் திரு மா மகளிரும் தாம் மலிந்து
இருந்து வாழ் பொருநல் வட கரை வண் தொலை வில்லி மங்கலம்
கருந்தடங் கண்ணி கை தொழுத அந் நாள் தொடங்கி இந் நாள் தொறும்
இருந் திருந்து அரவிந்த லோசந! என் றென்றே நைந் திரங்குமே–6-5-8-

சிந்தையாலும் சொல்லாலும் செய்கையினாலும் தேவ பிரானையே
தந்தை தாய் என்றடைந்த வண் குருகூரவர் சடகோபன்
முந்தை ஆயிரத்துள் இவை தொலை வில்லி மங்கலத்தைச் சொன்ன
செந்தமிழ் பத்தும் வல்லார் அடிமை செய்வார் திருமாலுக்கே–6-5-11-

ஒசிந்த நுண்ணிடை மேல் கையை வைத்து நொந்து நொந்து
கசிந்த நெஞ்சினளாய்க் கண்ண நீர் துளும்பச் செல்லுங்கொல்?
ஒசிந்த ஒண் மலராள் கொழுநன் திருக் கோளூர்க்கே
கசிந்த நெஞ்சினளாய் எம்மை நீத்த எம் காரிகையே–6-7-8-

வந்திருந்து உம்முடைய மணிச் சேவலும் நீருமெல்லாம்
அந்தரம் ஒன்றுமின்றி அலர் மேல் அசையும் அன்னங்காள்!
என் திரு மார்வற்கு என்னை இன்னவா றிவள் காண்மின் என்று
மந்திரத் தொன் றுணர்த்தி உரையீர் மறு மாற்றங்களே–6-8-10-

ஞாலத் தூடே நடந்தும் நின்றும் கிடந்திருந்தும்
சாலப் பல நாள் உகந்தோறு உயிர்கள் காப்பானே!
கோலத் திரு மா மகளோடு உன்னைக் கூடாதே
சாலப் பல நாள் அடியேன் இன்னும் தளர்வேனோ?–6-9-3-

நாராயண —
என்னை ஆளும் வன்கோ ஓரைந்திவை பெய்து இராப் பகல் மோது வித்திட்
டுன்னை நான் அணுகா வகை செய்து போதி கண்டாய்
கன்னலே! அமுதே! கார் முகில் வண்ணனே! கடல் ஞாலம் காக்கின்ற
மின்னு நேமியினாய்! வினையேனுடை வேதியனே!–7-1-2-

ஒன்று சொல்லி ஒருத்தினில் நிற்கிலாத ஓர் ஐவர் வன் கயவரை
என்று யான் வெல்கிற்பன் உன் திருவருள் இல்லையேல்?
அன்று தேவர் அசுரர் வாங்க அலை கடல் அரவம் அளாவி ஓர்
குன்றம் வைத்த எந்தாய்! கொடியேன் பருகு இன் னமுதோ!–7-1-7-

சிந்திக்கும் திசைக்கும் தேறும் கை கூப்பும்‘திரு வரங் கத்துள்ளாய்!’ என்னும்;
வந்திக்கும் ஆங்கே மழைக் கணீர் மல்க‘வந்திடாய்’ என்றென்றே மயங்கும்;
‘அந்திப் போதவுணன் உடலிடந்தானே!அலை கடல் கடைந்த ஆர் அமுதே!
சந்தித்துன் சரணம் சார்வதே வலித்த தையலை மையல் செய்தானே!–7-2-5-

திறத்துக்கே துப்பரவாம் திரு மாலின் சீர்
இறப்பெதிர் காலம் பருகிலும் ஆர்வனோ?
மறப்பிலா என்னைத் தன் ஆக்கி என்னால் தன்னை
உறப் பல இன் கவி சொன்ன உதவிக்கே?–7-9-9-

இன்பம் பயக்க எழில் மலர் மாதருந் தானும் இவ் வேழுலகை
இன்பம் பயக்க இனிதுடன் வீற்றிருந்து ஆள்கின்ற எங்கள் பிரான்
அன்புற் றமர்ந்துறை கின்ற அணி பொழில் சூழ் திரு வாறன்விளை
அன்புற் றமர்ந்து வலஞ்செய்து கை தொழும் நாள்களு மாகுங் கொலோ?–7-10-1-

எடுத்த பேராளன் நந்தகோபன் தன் இன்னுயிர்ச் சிறுவனே ! அசோதைக்கு
அடுத்த பேரின்பக் குல விளங்களிறே ! அடியனேன் பெரிய வம்மானே !
கடுத்த போர் அவுணன் உடல் இரு பிளவாக் கை யுகிராண்ட எம் கடலே !
அடுத்த தோர் உருவாய் இன்று நீ வாராய் எங்கனம் தேறுவரும் உமரே ?–8-1-3-

வேண்டிச் சென்று ஓன்று பெறு கிற்பாரில் என்னுடைத் தோழியர் நுங்கட்கேலும்
ஈண்டு இது உரைக்கும் படியை அந்தோ காண்கின்றிலேன் இடராட்டியேன் நான்
காண் தகு தாமரைக் கண்ணன் கள்வன் விண்ணவர் கோன் நங்கள் கோனைக் கண்டால்
ஈண்டிய சங்கும் நிறைவும் கொள்வான் எத்தனை காலம் இளைக்கின்றேனே ?–8-2-2-

அமர்ந்த நாதனை யவர வராகி அவ ரவர் கருளும் அம்மானை
அமர்ந்த தண் பழனத் திருச் செங்குன்றூரில் திருச் சிற்றறாங்கரை யானை
அமர்ந்த சீர் மூவாயிரவர் வேதியர்கள் தம்பதி அவனி தேவர் வாழ்வு
அமர்ந்த மாயோனை முக்கண் அம்மானை நான்முகனை யமர்ந்தேனே–8-4-10-

புனை யிழைகள் அணிவும் ஆடை யுடையும் புது கணிப்பும்
நினையும் நீர்மை யதன்று இவட் கிது நின்று நினைக்கப் புக்கால்
சுனையினுள் தடந்தாமரை மலரும் தண் திருப் புலியூர்
முனைவன் மூவுல காளி அப்பன் திருவருள் மூழ்கினளே–8-9-5-

அவனை விட்டு அகன்று உயிர் ஆற்ற கில்லா
அணி யிழையாய்ச்சியர் மாலைப் பூசல்
அவனை விட்டகல்வதற்கே யிரங்கி
அணி குருகூர்ச் சடகோபன் மாறன்
அவனியுண்டு உமிழ்ந்தவன் மேல் உரைத்த
ஆயிரத்துள் இவை பத்தும் கொண்டு
அவனியுள் அலற்றி நின்று உய்ம்மின் தொண்டீர்
அச் சொன்ன மாலை நண்ணித் தொழுதே–9-9-11–

ஆய —
எடுத்த பேராளன் நந்தகோபன் தன் இன்னுயிர்ச் சிறுவனே ! அசோதைக்கு
அடுத்த பேரின்பக் குல விளங்களிறே ! அடியனேன் பெரிய வம்மானே !
கடுத்த போர் அவுணன் உடல் இரு பிளவாக் கை யுகிராண்ட எம் கடலே !
அடுத்த தோர் உருவாய் இன்று நீ வாராய் எங்கனம் தேறுவரும் உமரே ?–8-1-3-

வேண்டிச் சென்று ஓன்று பெறு கிற்பாரில் என்னுடைத் தோழியர் நுங்கட்கேலும்
ஈண்டு இது உரைக்கும் படியை அந்தோ காண்கின்றிலேன் இடராட்டியேன் நான்
காண் தகு தாமரைக் கண்ணன் கள்வன் விண்ணவர் கோன் நங்கள் கோனைக் கண்டால்
ஈண்டிய சங்கும் நிறைவும் கொள்வான் எத்தனை காலம் இளைக்கின்றேனே ?–8-2-2-

அமர்ந்த நாதனை யவர வராகி அவ ரவர் கருளும் அம்மானை
அமர்ந்த தண் பழனத் திருச் செங்குன்றூரில் திருச் சிற்றறாங்கரை யானை
அமர்ந்த சீர் மூவாயிரவர் வேதியர்கள் தம்பதி அவனி தேவர் வாழ்வு
அமர்ந்த மாயோனை முக்கண் அம்மானை நான்முகனை யமர்ந்தேனே–8-4-10-

நேர் பட்ட நிறை மூ வுலகுக்கும் நாயகன் தன்னடிமை
நேர் பட்ட தொண்டர் தொண்டர் தொண்டர் தொண்டன் சடகோபன் சொல்
நேர் பட்ட தமிழ் மாலை ஆயிரத்துள் இவை பத்தும்
நேர் பட்டார் அவர் நேர் பட்டார் நெடுமாற்கு அடிமை செய்யவே–8-9-11-

பண்டை நாளாலே நின் திரு வருளும் பங்கயத்தாள் திருவருளும்
கொண்டு நின் கோயில் சீய்த்துப் பல் படி கால் குடி குடி வழி வந்து ஆள் செய்யும்
தொண்டரோர்க்கு அருளிச் சோதி வாய் திறந்து உன் தாமரைக் கண்களால் நோக்காய்
தெண் திரைப் பொருநல் தண் பணை சூழ்ந்த திருப் புளிங்குடிக் கிடந்தானே–9-2-1-

குடிக் கிடந்து ஆக்கம் செய்து நின் தீர்த்த வடிமைக்குக் குற்றேவல் செய்து உன் பொன்
அடிக் கடவாதே வழி வருகின்ற அடியரோர்க்கு அருளி நீ யொரு நாள்
படிக் களவாக நிமிர்த்த நின் பாத பங்கயமே தலைக் கணியாய்
கொடிக் கொள் பொன் மதில் சூழ் குளிர் வயல் சோலைத் திருப் புளிங்குடிக் கிடந்தானே–9-2-2-

கிடந்த நாள் கிடந்தாய் எத்தனை காலம் கிடத்தி உன் திரு வுடம்பு அசைய
தொடர்ந்து குற்றேவல் செய்து தொல் லடிமை வழி வரும் தொண்டரோர்க்கு அருளி
தடம் கொள் தாமரைக் கண் விழித்து நீ எழுந்து உன் தாமரை மங்கையும் நீயும்
இடம் கொள் மூ வுலகும் தொழ விருந்து அருளாய் திருப் புளிங்குடிக் கிடந்தானே–9-2-3-

கொடு வினைப் படைகள் வல்லையாய் அமரர்க் கிடர் கெட வசுரர்கட் கிடர் செய்
கடு வினை நஞ்சே என்னுடை யமுதே கலி வயல் திருப் புளிங்குடியாய்
வடி விணை யில்லா மலர்மகள் மற்றை நிலமகள் பிடிக்கும் மெல்லடியை
கொடு வினையேனும் பிடிக்க நீ யொருநாள் கூவுதல் வருதல் செய்யாயே–9-2-10-

உறுவது இது என்று உனக்கு ஆட்பட்டு நின் கண்
பெறுவது எது கொல் என்று பேதையேன் நெஞ்சம்
மறுகல் செய்யும் வானவர் தானவர்க்கு என்றும்
அறிவது அரிய அரியாய அம்மானே–9-4-4-

காட்கரை ஏத்தும் அதனுள் கண்ணா என்னும்
வேட்கை நோய் கூர நினைந்து கரைந்து உகும்
ஆட் கொள்வான் ஒத்து என் உயிர் உண்ட மாயனால்
கோட் குறை பட்டது என் ஆர் உயிர் கோள் உண்டே–9-6-7-

நாளேல் அறியேன் எனக்கு உள்ளன நானும்
மீளா அடிமைப் பணி செய்யப் புகுந்தேன்
நீளார் மலர்ச் சோலைகள் சூழ் திரு நாவாய்
வாளேய் தடம் கண் மடப்பின்னை மணாளா –9-8-4-

நம–
கைங்கர்யத்தில் களை அறுக்கிறது-
மற்று இலம் அரண் வான் பெரும் பாழ் தனி முதலா
சுற்றும் நீர் படைத்து அதன் வழித் தொல் முனி முதலா
முற்றும் தேவரோடு உலகு செய்வான் திரு மோகூர்
சுற்றி நாம் வலம் செய்ய நம் துயர் கெடும் கடிதே–10-1-7-

கெடும் இடராய வெல்லாம் கேசவா வென்ன நாளும்
கொடு வினை செய்யும் கூற்றின் தமர்களும் குறுக கில்லார்
விடமுடை யரவில் பள்ளி விரும்பினான் சுரும்பலற்றும்
தடமுடை வயல் அனந்த புரநகர் புகுதும் இன்றே–10-2-1-

இன்று போய்ப் புகுதிராகில் எழுமையும் ஏதம் சாரா
குன்று நேர் மாட மாடே குருந்து சேர் செருந்தி புன்னை
மன்றலர் பொழில் அனந்த புர நகர் மாயன் நாமம்
ஒன்றும் ஓர் ஆயிரமாம் உள்ளுவார்க்கும் உம்பரூரே–10-2-2-

ஊரும் புள் கொடியும் அக்தே உலகுஎல்லாம் உண்டு உமிழ்ந்தான்
சேரும் தண்ணனந்தபுரம் சிக்கெனப் புகுதிராகில்
தீரும் நோய் வினைகள் எல்லாம் திண்ணம் நாம் அறியச் சொன்னோம்
பேரும் ஓர் ஆயிரத்துள் ஓன்று நீர் பேசுமினே–10-2-3-

புண்ணியம் செய்து நல்ல புனலொடு மலர்கள் தூவி
எண்ணுமின் எந்தை நாமம் இப்பிறப்பு அறுக்கும் அப்பால்
திண்ணம் நாம் அறியச் சொன்னோம் செறி பொழில் அனந்த புரத்து
அண்ணலார் கமலபாதம் அணுகுவார் அமரர் ஆவார்–10-2-5-

உகக்கும் நல்லவரோடும் உழி தந்து உன் தன்
திரு உள்ளம் இடர் கெடும் தோறும் நாங்கள்
வியக்க இன்புறுதும் எம் பெண்மை ஆற்றோம்
எம்பெருமான் பசு மேய்க்கப் போகல்
மிகப் பல அசுரர்கள் வேண்டு உருவம் கொண்டு
நின்று உழி தருவர் கஞ்சன் ஏவ
அகப்படில் அவரோடும் நின்னொடு ஆங்கே
அவத்தங்கள் விளையும் என் சொல் கொள் அந்தோ–10-3-9-

ஆள்கின்றான் ஆழியான் ஆரால் குறை உடையம்
மீள்கின்றதில்லை பிறவித் துயர் கடிந்தோம்
வாள் கெண்டை ஒண் கண் மடப்பின்னை தன் கேள்வன்
தாள் கண்டு கொண்டு என் தலை மேல் புனைந்தேனே–10-4-3-

பணி நெஞ்சே நாளும் பரம பரம்பரனை
பிணி ஒன்றும் சாரா பிறவி கெடுத்து ஆளும
மணி நின்ற சோதி மது சூதன் என் அம்மான்
அணி நின்ற செம்பொன் அடல் ஆழியானே–10-4-7-

கண்டேன் கமல மலர்ப்பாதம் காண்டலுமே
விண்டே ஒழிந்த வினை யாயின வெல்லாம்
தொண்டே செய்து என்றும் தொழுது வழி ஒழுக
பண்டே பரமன் பணித்த பணி வகையே–10-4-9-

அமரர்க்கு அரியானை தமர்கட்கு எளியானை
அமரத் தொழுவார்கட்கு அமரா வினைகளே–10-5-9-

காட்டித் தன் கனை கழல்கள் கடு நரகம் புகல் ஒழித்த
வாட்டாற்று எம் பெருமானை வளம் குருகூர்ச் சடகோபன்
பாட்டாய தமிழ் மாலை ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
கேட்டு ஆரார் வானவர்கள் செவிக்கு இனிய செஞ்சொல்லே–10-6-11-

பிடித்தேன் பிறவி கெடுத்தேன் பிணி சாரேன்
மடித்தேன் மனை வாழ்க்கையுள் நிற்பதோர் மாயையை
கொடிக் கோபுர மாடங்கள் சூழ் திருப் பேரான்
அடிச் சேர்வது எனக்கு எளிது ஆயினவாறே–10-8-3-

வானே தருவான் எனக்காய் என்னோடே ஒட்டி
ஊனேய் குரம்பை இதனுள் புகுந்து இன்று
தானே தடுமாற்ற வினைகள் தவிர்த்தான்
தேனே ஏய் பொழில் தென் திருப் பேர் நகரானே–10-8-5-

உண்டு களித்தேற்கு உம்பர் என் குறை மேலைத்
தொண்டு உகளித்து அந்தி தொழும் சொல்லுப் பெற்றேன்
வண்டு களிக்கும் பொழில் சூழ் திருப் பேரான்
கண்டு களிப்ப கண்ணுள் நின்று அகலானே–10-8-7-

அவா அறச் சூழ் அரியை அயனை அரனை அலற்றி
அவா அற்று வீடு பெற்ற குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்
அவா இல் அந்தாதிகளால் இவை ஆயிரமும் முடிந்த
அவா இல் அந்தாதி இப்பத்து அறிந்தார் பிறந்தார் உயர்ந்தே–10-10-11–

——————–

பூ மன்னு மாது பொருந்திய மார்பன் புகழ் மலிந்த
பா மன்னு மாறனடி பணிந்து உய்ந்தவன் பல்கலையோர்
தாம் மன்ன வந்த விராமானுசன் சரணார விந்தம்
நாம் மன்னி வாழ நெஞ்சே சொல்லுவோம் அவன் நாமங்களே -1 –

இந்த பாசுரத்தில் -பூமன்னு மாது பொருந்திய மார்பன் -என்பதனால்–அலர்மேல் மங்கை உறை மார்பா -என்பதும் –
புகழ்-என்பதனால்-நிகரில் புகழாய் -என்று தொடக்கி கூறப்படும் குணங்களும் தோற்றுகையாலே –
திருவாய் மொழி திருவேம்கடம் உடையானை பற்றியது என்பது அமுதனார் திரு உள்ளம் என்று தோற்றுகிறது –
த்வய விவரணம் திருவாய் மொழி என்று கூறும் ஆசார்யர்களுக்கும் இதுவே திரு உள்ளமாய் இருக்கலாம்-

முதல் மூன்று பத்துக்கள் த்வய மந்த்ரத்தின் பிற் பகுதியை விவரிகின்றன -என்றும்
அடுத்த மூன்று பத்துக்கள் அம்மந்த்ரத்தின் முற் பகுதியை விவரிக்கின்றன என்றும்
மேல் உள்ள மூன்று பத்துக்கள் முறையே-உபாயத்துக்கு உறுப்பான குணத்தையும் –நசை அற்றமையையும்
எம்பெருமானோடு நமக்கு இயல்பாக உண்டான தொடர்பையும் -சொல்லுகின்றன என்றும்
இறுதிப் பத்து வீடு பெற்றமையைக் கூறுகிறது என்றும் விளக்குகின்றனர் ஆசார்யர்கள் –

மந்த்ரத்தில் பிற் பகுதியில் ஸ்ரீ மானான நாராயணனுக்கு எல்லா அடிமையும் செய்ய வேணும் என்கிறது –
அதனையே திரு வேம்கடத்தில் திரு வேம்கடம் உடையானுக்கு -வழு இலா அடிமை செய்ய வேண்டும் நாம் –என்கிறார் நம் ஆழ்வார்
மந்த்ரத்தின் முற் பகுதி ஸ்ரீ மானான நாராயண னுடைய திருவடிகளை தஞ்சமாக பற்றுகிறேன் -என்கிறது –
அதனையே -அலர்மேல் மங்கை உறை மார்பா உன் அடிக் கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே -என்கிறார் நம் ஆழ்வார் –
இதனால் மந்த்ரத்தில் ஸ்ரீ மன் நாராயணன் என்பது அர்ச்சாவதார எம்பெருனாகிய திரு வேம்கடம் உடையானையே-என்பது
நம் ஆழ்வார் திரு உள்ளம் என்பது தெளிவு –

பூ மன்னு மாது–என்பதால் ஸ்ரீ சப்தமும்
பொருந்திய -என்பதால் நித்ய யோகத்தையும் -காட்டும் -மதுப் ப்ரத்யயமும்-
புகழ் மலிந்த என்பதால் குணம் உடைமை கூறும் நாராயண சப்தமும் –
மார்பன் -என்பதால் திரு மேனிக்கு உப லஷணமான சரண சப்தமும் –
பணிந்து -என்பதால்-சரணம் பிரபத்யே -என்னும் சப்தங்களும் –
உய்ந்தவன் -என்பதால் பிற் பகுதியில் கூறும் பயனும் தோன்ற அமுதனார் சொற்களை-அமைத்து உள்ளமை காண்க –

சரம பர்வ ப்ரபந்தம் என்பது தோன்ற எம்பெருமானை அடி பணிவதாக கூறாது-
எம்பெருமான் பாவில் மன்னும் மாறன் அடி பணிந்ததாக அமுதனார் அருளிய-நயம் வியந்து இன்புறத் தக்கது
மந்த்ரத்தின் தாத்பர்யம் தோன்ற-மாறன் அடி பணிந்து –என்றார் அமுதனார் -என்க –

இனி திருவாய் மொழியை –
அரங்கர் வண் புகழ் மேல் ஆன்ற தமிழ் மறைகள் ஆயிரமும் -என்ற பட்டர் நிர்வாகத்தின் படி –
அமுதனாரும் கருதுவதாக கொள்ளலுமாம் –
தொடக்கத்தில் பூ மன்னு மாது பொருந்திய மார்பன் -என்று பொதுப்பட அருளி செய்ததற்கு ஏற்ப
முடிவில்-தென் அரங்கன் அணியாக மன்னும் பங்கய மா மலர்ப்பாவை -என்று சிறப்பித்து காட்டுதல் காண்க –
என் திருமகள் சேர் மார்பனே என்னும் என்னுடை யாவியே -என்று நம் ஆழ்வாரும்
தென் திருவரங்கம் கோயில் கொண்டானை திருவாய் மலர்ந்து இருப்பது ஈண்டு அறிய தக்கது –
முகில் வண்ணன் அடி மேல் சொன்ன சொல் மாலை யாயிரத்து இப்பத்தும் வல்லார் -என்னும் இடத்து –
பெரிய பெருமாள் திருவடிகளிலே திருவாய் மொழி ஆயிரமும் சொல்லிற்று -திரு மோகூர்க்கு ஈத்த பத்து –
திரு வேம்கடதுக்கு இவை பத்து -என்று பிரித்துக் கொடுத்த இத்தனை —
பெருமாள் திருப் பலகையில்-அமுது படியில் மற்றைத் திருப்பதிகள் நாயன்மார்க்கும் அளந்து கொடுக்குமா போலே
என்று -பிள்ளை-அருளி செய்வர் -என்று ரச கனமாக அமைந்த ஈடு வியாக்கியானம் இங்கு அனுசந்தித்து இன்புறத் தக்கது –

——————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருமலை நல்லான் சக்கரவர்த்தி ஸ்ரீ ராம கிருஷ்ண ஐயங்கார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருவரங்கத்து அமுதனார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ ஆழ்வார்கள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ மத் ரஹஸ்ய த்ரய சாரம் –சம்பிரதாய ப்ரக்ரியா பாகம் -ஆச்சார்ய க்ருத்ய அதிகாரம் -அதிகாரம் -30–ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமி–

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேசரீ
வேதாந்தாசார்ய வர்யோமே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

சீரொன்று தூப்புல் திருவேங்கடமுடையான்
பாரொன்றச் சொன்ன பழ மொழியில் ஓரொன்று
தானே அமையாதோ தாரணியில் வாழ்வார்க்கு
வானேறப் போமளவும் வாழ்வு –

——————————————————————————

அதிஜிகமிஷு ஆத்யம் தாம திவ்யம் த்ரிதாம் ந
ஸ்ருத விவித பரீஷா சோதிதே க்வ அபி பாத்ரே
அநக குண தசாயாம் ஆஹித ஸ்நேஹம் ஆர்ய
ப்ரதிஸதி நிரபாயம் சம்பிரதாய ப்ரதீபம் –

இப்படி குருர் கரீயான்–ஸ்ரீ கீதை -11-43-என்றும்
தமிமம் சர்வ சம்பன்னம் ஆசார்யம் பிதரம் குரும்–சபா பர்வம் -41-21–ஸ்ரீ சகாதேவன் வாக்கியம் –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை ஆச்சார்யர் தந்தை குருவாக கொண்டாடத்தக்கவன் -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
பரமாச்சார்யரான ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் முதலாக சதாசார்ய சம்பிரதாய சமாகதங்களாய்
சம்ஹீ ஸ்தந்யம் போலே விஜாதீயர்க்கு ரசம் தெரியாத ரஹஸ்ய த்ரயார்த்தங்களை
ஸங்க்ரஹேண சேர்த்துத் தாங்களும் அனுசந்தித்து

யோ கோபாயதி அயோக்யாநாம் யோக்யாநாம் சம்பிரயச்சதி-இமம் அர்த்தம் சா மாந்யோ மே ஸ்வஸ்தி
வ அஸ்து வ்ரஜாமி அஹம் -ஸாத்வத சம்ஹிதை -24-375-
இதம் தே நாதபுஸ்காய நா பக்தாய கதாசந நா சுஸ்ருஷவே வாஸ்யம் ந ச மாம் ய அப்ய ஸூயதி–ஸ்ரீ கீதை -18-67-
ய இமம் பரமம் குஹ்யம் மத் பக்தேஷு அபி தாஸ்யதி -பக்திம் மயி பராம் க்ருத்வா மாமே வைஷத்யத்வ சம்சய –ஸ்ரீ கீதை -18-68-

ந வேத நிஷ்டா ஜனஸ்ய ராஜன் பிரதேயம் ஏதத் பரமம் த்வயா பவேத் –
விவித் சமா நஸ்ய விபோத காரகம் ப்ரபோத ஹேதோ ப்ரணதஸ்ய ஸாஸனம்
ந தேயம் ஏதச்ச ததா அநு தாத்மநே சடாய க்லீபாய ந ஜிஹ்ய புத்தயே
ந பண்டித ஜ்ஞாய பரோபதாபிந தேயம் த்வயேதம் விநி போத யாத்ருசே
ஸ்ரத்தாந் விதாயத குணாந் விதாய பராபவாதாத் விரதாய நித்யம் –
விசுத்த யோகாயா புதாய சைவ க்ரியா வதே அத க்ஷமினே ஹிதாய
விவிக்த ஸீலாய விதி ப்ரியாய விவாத பீதாய பஹு ஸ்ருதாய –
விஜாநதே சைவ ததா ஹித ஷமாதமாய நித்யாத்ம சமய தேஹினாம்
ஏதைர் குணைர் ஹீந தமே ந தேயம் ஏதத் பரம் ப்ரஹ்ம விசுத்த மாஹு-ந ஸ்ரேயஸா
யோஷ்யதி தாத்ருசே க்ருதம் தர்ம ப்ரவக்தாரம பாத்ரதாநாத்
ப்ருத்வீ மாம் யத்யபி ரத்ன பூர்ணாம் தத்யாந்த தேயம் த்விதம வ்ரதாய –
ஜிதேந்த்ரியாயைதத சம்சயம் தே பவேத் பிரதேயம் பரமம் நரேந்திர
கரால மா தே பயமஸ்து கிஞ்சித் ஏதத் பரம் ப்ரஹ்ம ஸ்ருதம் த்வயா அத்ய –
யாதவத் யுக்தம் பரமம் பவித்ரம் விஸோகம் அத்யந்தம் அநாதி மத்யம் –சாந்தி பர்வம் –313-33-/34-/-35-36-/37-38-ஸ்ரீ வசிஷ்டர் வார்த்தை

வேதங்களில் இழியாதவனுக்கும் -பொய் சொல்பவருக்கும் வஞ்சகருக்கும் தாழ்ந்த புத்தி கொண்டவர் –
மமதை கொண்டவர் ஹிம்சை பண்ணுபவருக்கும் –
ரத்நாதிகளை தக்ஷிணையாகக் கொடுத்தாலும் உபதேசிக்கக் கூடாது என்றும்
புலன்களை வசப்படுத்தி ஸாஸ்த்ர விஸ்வாசம் உள்ளவர்களுக்கே பர ப்ரஹ்ம ஞானம் உபதேசிக்கலாம் என்றவாறு

வித்யயைவ சமம் காமம் மர்தவ்யம் ப்ரஹ்ம வாதிநா -ஆபத்யபி ச கோராயாம் நத்வேநாமிரேண வபேத் –மனு ஸ்ம்ருதி –2-113-

ஏகதஸ்த்வ பவர் கார்த்த்வம் அனுஷ்டா நாதி கௌசலம்–லோகாந் அநு சாரஸ்த் வே கத்ர குரு பச்சாத் உதீரித –
பவந்தி பஹவோ மூர்கா க்வசித் ஏகோ விசுத்ததீ –த்ராசித அபி சதா மூர்கை அசலோ ய ச புத்திமாந் –
ந விஸ்வாச க்வசித் கார்யோ விசேஷாத்து கலவ் யுகே -பாபிஷ்டா வாத வர்ஷேணே மோஹ யந்த்ய விசசக்ஷணாந்
கோபயந் நாசரேத் தர்மம் நாப்ருஷ்ட கிஞ்சித் உச்சரேத்–ப்ருஷ்ட அபி ந வதேத் அர்தம் குஹ்யம் சித்தாந்தம் ஏவ ச
ஆஸ்ரிதாயாதி பக்தாய ஸாஸ்த்ர ஸ்ரத்தா பராய ச – ந்யாயேந ப்ருச்சதே சர்வம் வக்தவ்யம் ஸுஸயோகிநே
ஆத்ம பூஜார்த்தம் அர்த்தார்தம் டம்பார்த்தம் அபி கிந்நதீ
அயோக்யேஷூ வதன் சாஸ்திரம் சந்மார்காத் பிரஸ்யுதோ பவேத் –
ஊஷரே நிவபேத் விஜம் ஷண்டே கந்யாம் ப்ரயோஜயேத் –
ஸ்ருஜேத்வா வாநரே மாலாம் நாபத்ரே சாஸ்திரம் உத்ஸ்ருஜேத் -என்றும்
ந நாஸ்தி காயாந் ருஜவே நா பக்தாய கதாசந -நைவ ஹிம்ஸாபிருசயே ந லுப்தாய விசேஷதே –
தா தவ்யோ மந்த்ர ராஜ அயம் மந்த்ர அயம் ந ஹி தாத்ருஸ ருஜவே குரு பக்தாய வைஷ்ணவாய விசேஷத-
சர்வ ப்ராணயநுகூலாய தா தவ்யோ தேசிகேந து –சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி-4-251–259-என்றும்

தகாத நிலத்தில் ப்ரஹ்ம வித்யையை விதைக்கக் கூடாது என்றும்
மூடர்கள் தர்மவான்கள் போலே வேஷம் கொண்டு துன்புறுத்துகிறார்கள் என்றும்
கலங்காத தூய அறிவு கொண்டவர்கள் ஒரு சிலரே என்றும்
ரஹஸ்யங்களையும் சித்தாந்தங்களையும் வெளியீடாக கூடாது என்றும்
ஆச்சார்ய பக்தி கொண்டவன் -அனைத்து உயிர்களுக்கும் நன்மையை செய்பவன் –
விஷ்ணுவை ஆராதிப்பவன் இவர்களுக்கே உபதேசிக்கலாம் –

தொண்டர்க்கு அமுது உண்ணச் சொல் மாலைகள் சொன்னேன் —
அந்தாதி மேல் இட்டு அறிவித்தேன் ஆழ் பொருளைச் சிந்தாமல் கொண்மின் நீர் தீர்ந்து -என்று
ஸ்ரீ ஸாத்வத பகவத் கீதா வசிஷ்ட கரால சம்வாத சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி -இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே
சரண்யன் அனுமதி பண்ணும்படிக்கு ஈடான சாஸ்விகதா ஆஸ்திக்யாதி குணங்களை யுடையராய்
என்கிறபடியே சர்வேஸ்வரன் ஏற்பதற்கு ஈடான உள்ள ஆஸ்திக்யம் முதலான சிறந்த குணங்களைக் கொண்டவர்களாக
உள்ளவர்களுக்கே சொல்லக் கடவன் –

ஸ்ரீ கீதை -16-1-அபயம் சத்துவ சம்சுத்தி -ஞான யோக வ்யவஸ்திதி- தானம் தமச்ச யஜ்ஞச்ச ஸ்வாத்யாயஸ் தப ஆர்ஜவம் -என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-16-2-அஹிம்சா சத்யம் அக்ரோத தியாக சாந்தி ரபை சுநம் -தயா பூதேஷ்வலோ லுப்த்வம் மார்தவம் ஹரீர சாபலம்-என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-16-3– தேஜா ஷமா த்ருதி ஸுவ்சம் அத்ரோஹோ நாதிமாநிதா -பவந்தி சம்பதம் தைவீம் அபிஜாதஸ்ய பாரத -என்றும்
ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -109 -74–
த்வி விதோ பூத சர்கபி அயம் தைவ ஆஸூர ஏவ ச விஷ்ணு பக்தி பரோ தைவ
-என்றும் பல வாக்கியங்கள் மூலமாக தைவப் பிரக்ருதிகளுக்கு

சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி –1-115-
சம்வத்சரம் ததர்த்தம் வா மாச த்ரய மதாபி வா -பரீஷ்ய விவிதோபாயை க்ருபயா நிஸ் ப்ருஹோ வதேத் -என்றும்
சாத்விக சம்ஹிதை -21-45-
யத்ருச்ச யோப சந்நாநாம் தேசாந்தர நிவாஸி நாம் டு இஷ்டோபதேச கர்த்தவ்யோ நாராயண ரதாத்ம நாம் –இத்யாதிகளில்
சொன்ன பரீஷாதி மூல குண நிச்சய பூர்வகமாக
ஸ்ருதா தந் யத்ர சந்துஷ்ட தத்ரைவ ச குதூ ஹலீ-என்னலாம் அவஸ்தையில் அஷட் கரணமாக வெளியிட்டு

ஸ்ரீ கீதை -16-4-டம்போ தர்ப அதிமா நச்ச க்ரோத பாருஷ்ய மேவ ச -அஞ்ஞானம் ச அபிஜாதஸ்ய பார்த சம்பத்தை மாஸூரீம்-என்றும்
விபரீத ததா அஸூர-என்றும் சொல்லப்பட்ட ஆஸூர ப்ரக்ருதிகளுக்கு மறைத்து சீரிய தனம் உடையார் சேமித்து வாழுமா போலே
சரிதார்த்தராய் வர்த்திப்பார்கள் பூர்வாச்சார்யர்கள்

இவர்கள் -தேஹ இந்திரியாதி வ்யதிரிக்தனாய் -நித்யனாய் இருப்பான் ஓர் ஆத்மா உண்டு –
இச் சேதன அசேதனங்கள் இரண்டும் ஒழிய இவற்றுக்கு அந்தர்யாமியாய் -சேஷியாய் இருப்பான் ஒரு பரமாத்மா உண்டு
இப் பரமாத்மாவை ஒழிய இவ் வாத்மாவுக்கு தானும் பிறரும் ரக்ஷகராக மாட்டார் -என்று தத்துவத்தையும்

அநாதி காலம் அந்தாதியாக சம்சாரித்துப் போந்த அடியேனுக்கு இனி ஒரு கர்ப்ப வாச்சாத்தி கிலேசம் வாராத படி
திருவடிகளைத் தந்து ரஷித்து அருள வேண்டும் என்று ஆச்சார்யர் பிரசாதித்த குரு பரம்பரா பூர்வக த்வயத்தாலே
ஸ்ரீ மானான நாராயணன் திருவடிகளை சரணமாகப் பற்றி
ஆத்மாத்மீயங்களையும் அவற்றைப் பற்ற வரும் சுமைகளையும் அங்கே சமர்ப்பிப்பது என்று ஹிதத்தையும்

சதாச்சார்யன் காட்டிக் கொடுக்கக் கைக்கொண்ட எம்பெருமான் இனி நம்மை ஒரு படிக்கும் கை விடான் என்கிற
தேற்றத்தோடே இங்கு இருந்த காலம் அபவர்க பூர்வ ரசங்கமான நிரபராத அநு கூல விருத்தியோடே நடப்பது என்று
உத்தர க்ருத்யத்தையும் ஸங்க்ரஹ ருசிகளுக்குச் சுருங்க அருளிச் செய்வார்கள் –

ப்ரத்யேயஸ்து விலக்ஷஸ் ப்ரக்ருதி தஸ்த்ராத பதிஸ் தத் பர
தஸ்மிந் நாத்ம பரார்ப்பணம் ஹித தமம் தத் சேஷ வ்ருத்தி பலம்
இத்தம் தத்வ ஹிதே புமர்த்தம் இதி நஸ்த்ரேதா விபக்தம் தநம்
தாயத்வேந தயாதநா ஸ்வயம் அது ததாத்மநாம் தேசிகா

இப்படி ரஹஸ்ய த்ரயத்தைப் பற்றின கீழும் மேலும் உள்ள பாசுரங்களை எல்லாம்
வேதாந்த உதயந சம்பிரதாயமான மடைப்பள்ளி வார்த்தையை ஆச்சார்யன் பக்கலிலே தான் கேட்டு அருளின படியே
ஸ்ரீ கிடாம்பி அப்புள்ளார் அடியேனைக் கிளியைப் பழக்குமா போலே பழக்கி வைக்க –
அவர் திரு உள்ளத்தில் இரக்கம் அடியாக ஸ்ரீ பெருமாள் தெளியப் பிரகாசிப்பித்து
மறவாமல் காத்துப் பிழையறப் பேசுவித்த பாசுரங்கள் –

பாட்டுக்கு உரிய பழையவர் மூவரைப் பண்டு ஒரு கால்
மாட்டுக்கு அருள் தரு மாயன் மலிந்து வருத்துதலால்
நாட்டுக்கு இருள் செக நான்மறை யந்தாதி நடை விளங்க
வீட்டுக்கு இடை கழிக்கே வெளி காட்டும் அம்மெய் விளக்கே

மருளற்ற தேசிகர் வான் உகப்பால் இந்த வையம் எல்லாம்
இருள் அற்று இறைவன் இணை யடிப் பூண்டு உய எண்ணுதலால்
தெருள் உற்ற செந்தொழில் செல்வம் பெருகிச் சிறந்தவர் பால்
அருள் அற்ற சிந்தையினால் அழியா விளக்கினரே

நிரவதி தயா திவ்ய உதத்வத் தரங்க நிரங்குசை
நியமயதி ய சிஷ்யான் சிஷா க்ரமை குண ஸங்க்ரமை
அசரம் குரோ ராஜ்ஞா பராம் பரீ பரவாநசவ்
ந பரமிஹ தாந் தல்ல ஷேண ஸ்வயம் அபி ரஷதி

ஆச்சார்ய க்ருத்ய அதிகாரம் சம்பூர்ணம்

——————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ சார சாரம் – ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அதிகாரம் —

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அதிகாரம்

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக க்ருத்யம் -சர்வ தர்ம சப்தார்த்தம் -பரித்யஜ்ய சப்தார்த்தம் –
மாம் ஏகம் சப்தார்த்தம்-மாம் சப்தார்த்தம்-ஏகம் சப்தார்த்தம்
சரணம் வ்ரஜ சப்தார்த்தம்–நிர்ஹேதுக கிருபா ரக்ஷண பிரகாரம் -பராதீன கர்த்ருத்வ பிரகாரம் -சரண்ய க்ருத்யம்
அஹம் சப்தார்த்தம்–த்வா சப்தார்த்தம்-சர்வ பாபேப்ய சப்தார்த்தம்-மோக்ஷயிஷ்யாமி சப்தார்த்தம்-
சர்வ பாப நிவ்ருத்தி பிரகாரம் -மாஸூச சப்தார்த்தம்-சரம ஸ்லோகத்தின் திரண்ட பொருள் –
ப்ரபத்தியின் சர்வ பல சாதனத்வம் –
ரஹஸ்ய த்ரயார்த்த ஞான பிரயோஜனம்

ஒண்டொடியாள் திருமகளும் தானுமாகி
ஒரு நினைவால் ஈன்ற உயிர் எல்லாம் உய்ய
வண்டுவரை நகர் வாழ வசு தேவர்க்காய்
மன்னவர்க்குத் தேர் பாகனாகி நின்ற
தண்டுளவ மலர் மார்பன் தானே சொன்ன
தனித் தருமம் தான் எமக்காய் தன்னை என்றும்
கண்டு களித்து அடி சூட விலக்காய் நின்ற
கண் புதையல் விளையாட்டைக் கழிக்கின்றானே

தனித் தருமம் -அத்விதீயமான சித்த உபாயம்
கண் புதையல் விளையாட்டை -கண்ணாம் பூச்சி விளையாட்டை

———–

சரம ஸ்லோக கிருத்யம்
ஏஷ நாராயண ஸ்ரீ மான் ஷீரார்ணவ நிகேதந
நாக பர்யங்கம் உத்ஸ்ருஜ்ய ஹ்யாகதோ மதுராம் புரீம் –இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்ரீ யபதியான சர்வேஸ்வரன் சாது பரித்ராணாதிகளுக்காக வந்து அவதரித்து அருளி –
ஸூலபனாய் -சரணாகதரான பாண்டவர்களுக்கு இன்னார் தூதன் என நின்று அர்ஜுனனை ரதியாக்கித் தான் சாரதியாய் –
அவனுக்கு விதேயனாய் நின்ற அளவிலே -தன்னை நிமித்தமாகக் கொண்டு தன் பிரதிபக்ஷங்களை
சர்வேஸ்வரன் நிரசிக்க நிற்கிற நிலையைக் கண்ட அர்ஜுனன்
பந்து விநாச நிச்சயத்தாலும் -அஸ்த்தாந ஸ்நே ஹாதிகளாலும் கலங்கி தர்ம புபுத்சையாலே சரணாகத்தானாய்
யச் ஸ்ரேய-ஸ்யாத நிச்சிதம் ப்ரூஹி தந் மே –ஸ்ரீ கீதை -2-7-என்று விண்ணப்பம் செய்ய
இவனுடைய சோக நிவ்ருத்திக்காக தேஹாதி விலக்ஷணமாய் பரசேஷதைக ரசமான நித்யாத்ம ஸ்வரூபத்தை அருளிச் செய்து –
ஸ்வரூபம் தெளிந்தவனுக்குத் தர்மங்களில் பிரதானமான நிவ்ருத்தி தர்மங்களையும் உபதேசிக்கத் தொடங்கி –
பரம புருஷார்த்தத்துக்குப் பரம்பரையாய் -காரணங்களான-கர்மா யோக ஞான யோகங்களையும் –
சாஷாத் உபாயமான பக்தி யோகத்தையும் ச பரிகரமாக உபதேசித்து

மந் மநா பவ -18-65-என்கிற ஸ்லோகத்தால் என்று நிகமித்து நின்ற அளவிலே முன்பு
தைவீ சம்பத விமோஷாய நிபந்தாயா ஸூரீ மதா-16-5–என்று தைவாஸூரா விபாகம் சொன்ன அளவிலே
தானே அர்ஜுனனுடைய சோகத்தைக் கண்டு
மா ஸூச சம்பதம் தைவீ மபிஜா தோசி பாண்டவ -16-5–என்று தேற்றினால் போலே –
இப்போதும் பரம புருஷார்த்தத்தைக் கடுகப் பெறுகையில் த்வரை உண்டே யாகிலும்
ச பரிகரமாய் துஷ் கரமாய் அநேக அந்தராய சம்பாவனை உடைத்தாய் –
சாவதானர்க்கும் சிரகாலம் ஸாத்யமான பக்தி யோகம் அல்ப ஞான சக்தியாய் அல்ப கால வர்த்தியான தனக்குக்
கடுக தலைக் காட்டாது என்று அறிகையாலும்-
ஸூகர உபாயாந்தரத்தை அறியாமையாலும் -நிரதிசய சோகா விஷ்டனான அர்ஜுனனை வ்யாஜமாகக் கொண்டு
கீதா உபநிஷத் ஆச்சார்யன் தன் பரம கிருபையாலே சாங்கமாய்- ஸூ கரமாய் -ஸக்ருத் கர்த்தவ்யமாய் -சர்வாதிகாரமாய் –
சகல பல ஸாதனமாய் -ஆஸூ காரியாய் -பிரதிபந்த அநர்ஹமாய் -ப்ரஹ்மாஸ்த்ர துல்யமான –
ரஹஸ்ய உபாயத்தைச் சரம ஸ்லோகத்தாலே -சகல லோக ரஷார்த்தமாக -அருளிச் செய்து
இவனை வீத சோகனாக்குகிறான் –

பக்த்யா பரமயா வா அபி
சரணம் த்வாம் ப்ரபந்நாயே–இத்யாதிகளிலே
ப்ரபத்தியும் பக்தி போலே ப்ராப்த விரோதிகளைக் கழிக்க வற்று என்னும் இடம் சித்தம் –
இவ்விகல்பம் ச கிஞ்சனன் அகிஞ்சனன் -என்றாதல் -விளம்ப ஷமன் விளம்ப அக்ஷமன் என்றாதல் –
அதிகாரி விசேஷத்தைப் பற்றி இருக்கிறது –
விஸ்வா சாதி தாரதம்யத்தாலே அதிகாரி பேதம் சொல்லுவாருக்கு இது வியவஸ்த்தித விஷயமாம் –
ஆனபின்பு சிலர் துல்ய விகல்பம் என்றதற்கும் உபாய ஸ்வரூபம் லகுவே யாகிலும்
பலத்தில் குறையில்லை என்கையில் தாத்பர்யம் –

நரஸ்ய புத்தி தவ்ர் பல்யாத் உபாயாந்தரம் இஷ்யதே –என்கிற இடத்தில்
துர்ப்பல புத்தியானவனை பக்தி யோகத்துக்கு அதிகாரி என்கிறபடி அன்று –
அகிஞ்சனனாய் இருக்கச் செய்தே ஸ்வ தந்த்ர பிரபத்தியில் விஸ் வாச மாந்த்யத்தாலே-
பாலன் சந்திரனைப் பிடிக்கக் கை நீட்டுமா போலே தனக்கு எட்டாத நிலத்தில் ஏற ஆசைப்படுமவனை உபலம்பித்த படி
இங்கன் அல்லாத போது அநேக ஸாஸ்த்ரங்களுக்கும்-க்ருத்ஸ்ன வித்துக்களாய் -ஸ்வ தந்த்ர ப்ரபத்திக்கும்
உபதேஷ்டாக்களாய்-பக்தி யோக நிஷ்டராய்ப் போருகிற பரம யோகிகளுடைய நிலைக்கும் விருத்தமாம்-
ஆகையால் மஹா விஸ்வாசமுடையவன் -ஆகிஞ்சான்யாதி உக்தனாய்க் கொண்டு ப்ரபத்திக்கு அதிகாரி ஆகிறான்
இவனுக்குத் திருமந்த்ரத்திலும் த்வயத்திலும் பிரகாசித்த உபாய விசேஷம் இங்கே விதிக்கப் படுகிறது
இதில் மாம் -ஏகம் -சரணம் -அஹம் -மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற பதங்களில் பிரதானமான
சித்த உபாயமும் ப்ரகாசிதம் ஆயிற்று –

—————-

சர்வ தர்ம -சப் தார்த்தம்
தர்மம் ஆவது -ஸாஸ்த்ர ஸித்தமான -அபிமத சாதனம்
அதிகாரி விசேஷத்தில் மோக்ஷத்திற்கு சாதனாந்தரத்தை விதிக்கிற இடத்திலே தியாக விஷயமாகச் சொல்லுகிற
தர்மம் கீழ்ச் சொன்ன பக்தி யோகம் –
அதில் ஸத்வித்யாதி விபாகத்தாலே பஹு வசனம்
சர்வ சப்தம் அவை எல்லாவற்றையும் என்கிறது
பரிகரங்களையும் கூட காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –

———

பரித்யஜ்ய -சப் தார்த்தம்
பரித்யஜ்ய என்கிற இது அகிஞ்சனான தன் நிலையைத் தெளிகையாலும்-
பலத்தில் தீவ்ர சங்கத்தாலும்-அதிசயித சோகனான இவனுடைய அதிகாரம் தோன்ற தியாகத்தை அனுவதிக்கிறது –
இங்கு பரி -என்கிற உப சர்க்கம் -சர்வ காலத்திலும் சர்வ பிரகாரத்தாலும் யோக்யதை இல்லை என்று பிறந்த
நைராஸ்ய அதிசயத்தைக் காட்டுகிறது –
த்ரீந் லோகாந் சமபரிக்ரம்ய–ஸூந்தர -38-33–
அநித்தியம் அஸூகம் லோகம் இமாம் ப்ராப்ய -ஸ்ரீ கீதை -9-33–இத்யாதிகளில் போலே
பரித்யஜ்ய என்கிறது அங்க விதியாக வேண்டுவது இல்லை –

சர்வ தர்ம ஸ்வரூப தியாக விதி பக்ஷம் ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி சதாசார விருத்தம்
உத்தர க்ருத்ய பரம் அன்றிக்கே உபாயத்தை விதிக்கிற இவ்வாக்கியத்திலே தர்மங்களில் புத்தி விசேஷ தியாகத்தை
விதிக்கிறது என்னும் பக்ஷத்தில் சாத்விக தியாக விசிஷ்டங்களான சர்வ தர்மங்களும் பிரபதிக்கு அங்கங்கள் என்று பலிக்கும் –
ஆன பின்பு ப்ரபத்திக்கு அங்கமாக அடைத்த ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகளை ஒழிய
வேரு ஒரு தர்மத்தாலும் இதற்கு அபேக்ஷை இல்லாமையாலும்
ப்ரஹ்மாஸ்த்ர நியாயத்தாலே வேரு ஒன்றைப் பொறாத சுணை யுடைமையிலும் இத் தியாக விதிக்குத் தாத்பர்யமாகவுமாம் –
தனக்கு அடைத்த தர்மங்களில் தனக்கு ஸக்யமான வற்றையும் பிரபத்திக்காக அனுஷ்டிக்கையைத் தவிர்ந்து என்றதாயிற்று

ஸநத்குமார சம்ஹிதையில் கர்ம யோகாதிகளை பிரபத்தி சா பக்திக்கு அபேக்ஷகங்கள் என்று சொல்லி –
பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பரா பேஷா ந வித்யதே
சாஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் சர்வ காம பல பிரதா
ஸக்ருத் உச்சாரிதா யேந தஸ்ய சம்சார நாசி நீ
ராக்ஷசா நாம விஸ் ரம்பாத் ஆஞ்ஜநேயஸ்ய பந்தநா
யதாவி களிதா சத்ய த்வ மோகாஹ்ய ஸ்த்ர பந்தநா
ததா பும்ஸாம் அவிஸ் ரம்பாத் பிரபத்தி பர்ஸ்யுதா பவேத்
தஸ்மாத் விஸ்ரம்ப யுக்தா நாம முக்திம் தாஸ்யதி சாசிராத்

பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பரா பேஷா ந வித்யதே -பிரபத்திக்கு மற்று ஒன்றை எதிர்பார்த்து இருப்பது ஓர் இடத்திலும் இல்லை
சாஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் சர்வ காம பல பிரதா -அதுவோ எல்லா இடத்திலும் எல்லாருக்கும் எல்லா பலத்தையும் கொடுக்கக் கூடியது
ஸக்ருத் உச்சாரிதா யேந தஸ்ய சம்சார நாசி நீ -எவனால் ஒரு தடவை உச்சரிக்கப் பட்டதோ அவனுடைய சம்சாரத்தை நாசம் செய்து கொடுக்கும்
ராக்ஷசா நாம விஸ் ரம்பாத் ஆஞ்ஜநேயஸ்ய பந்தநா ததா பும்ஸாம் அவிஸ் ரம்பாத் பிரபத்தி பர்ஸ்யுதா பவேத்
யதாவி களிதா சத்ய த்வ மோகாஹ்ய ஸ்த்ர பந்தநா -ராக்ஷஸர்களுடைய நம்பிக்கை இல்லாமல் திருவடி ப்ரஹ்மாஸ்த்ர பந்தம்
அப்பொழுதே கட்டு அவிழ்ந்ததோ -அதே போலே பிரபத்தி செய்தவன் விசுவாசம் இல்லாமல் சரணாகதியும் நழுவியதாய் விடுமே
தஸ்மாத் விஸ்ரம்ப யுக்தா நாம முக்திம் தாஸ்யதி சாசிராத் -ஆகையால் நம்பிக்கை இழக்காமல் உள்ளவர்களுக்கு
சீக்கிரம் மோக்ஷத்தைப் பெற்றுக் கொடுக்கும் -என்று சொல்லப்பட்டது

விஸிஷ்ட விதி என்றவர்களுக்கும் இந் நைரபேஷ்ய விஸிஷ்ட விதியிலே தாத்பர்யம் –
இப்படி யானால் ஸ்வ தந்த்ர சாதனத்தாலே தத் காலத்திலும் தனக்கு அடைத்த நிலை குலைய வேண்டா
இந்த யோஜனையில் -சர்வ தர்மான் -என்கிற சப்தம் தம் தம் ஜாதியாதிகளால் அடைப்புண்ட
தர்மங்கள் எல்லாவற்றையும் சொல்லுகிறது –
இப்படி இங்கே நைரபேஷ்யம் விவஷிதமானால்-மாஸூச -என்கிற இதன் சாமர்த்தியத்தால் அதிகாரி விசேஷம் ஸித்திக்கும்
தியாக அனுவாத பக்ஷத்தில் ஏக சப்தத்தில் நைரபேஷ்யம் விவஷிதமாம் –

பல ஓவ்ஷதங்களையும் விட்டு சர்வ வியாதி சமனமான இந்த சித்த ஓவ்ஷதம் ஒன்றையுமே சேவி என்னும் கட்டளையிலே
யோஜனை யானால் அவ்வோ பல சாதனங்களினுடைய பஹுத் வத்தையும் -அவற்றினுடைய கார்த்ஸ்ந்யத்தையும் –
சர்வ தர்மான் -என்கிற சப்தம் காட்டுகிறது -அப்படியானால் இங்கு மோக்ஷ சாதந விசேஷ உபதேசத்தில் தாத்பர்யம்-
அசக்தனாய் சோகியா நிற்கச் செய்தே துராசையால் துஷ் கரங்களைத் துவக்கி நிற்குமவனைக் குறித்து
துராசையை விடாய் என்றாதல்
அசக்யத்தில் பிரவ்ருத்தியை விடாய் என்றாதல் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
லஜ்ஜா புரஸ்சர தியாகம் சொன்னவர்களும் இதுவே தாத்பர்யம் –

—————-

மாம் ஏகம் -சப் தார்த்தம்
இப்படி அஸக்யங்களிலும் அந பேஷிதங்களிலும் கை வாங்கி நின்றவனுக்கு
கைம்முதலாய் சநாதன தர்மமான தன்னை -மாம் ஏகம் -என்கிறான்
பர ஸ்வீ கர்த்தாவைக் காட்டுகிற இப்பதங்களில் தர்ம ஸ்வரூப மாத்ரத்தை விவஷிக்கை உசிதம் அல்லாமையாலே
ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்களோடே கூட -அகலகில்லேன் இத்யாதிகளில் படியே
ஆஸ்ரயணீயத்தைக்கு உறுப்பான ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தாதி விசேஷணங்களும் இங்கே அநுசந்தேயங்கள்
சர்வ குண ஆஸ்ரய விஷயங்களான மாம் அஹம் என்கிற பதங்களுக்கு அடைவே
ஸுலப்யத்திலும் ஸ்வ தந்த்ரத்திலும் பிரதாந்யேன நோக்கு –
இவை ஒன்றை ஒன்றை விட்டால் அநுப ஜீவ்யங்களாம்

மாம் -சப் தார்த்தம்
இதில் மாம் என்கிற பதத்தாலே-விசேஷித்து சர்வ லோக ஹித அர்த்தமாக அவதீர்ணனாய் -சர்வ ஸூல பனாய் –
என்றோ இவர்கள் நம்மை அபேக்ஷிப்பது என்று ரக்ஷணத்தில் அவசர பிரதீஷனாய்த் தன் வைபவம் கண்டு வெருவாதபடி
தன்னைத் தாழ விட்டு உபாய தசையிலும் போக்யனாம் படியான மாதுர்யத்தை உடையனாய் –
ஆஸ்ரித விஷலிஷ அஸஹிஷ்ணு தையாலே ஸூ ப்ரவேசனாய் -அவதீரித ஸ்வ பர தாரதம்ய மான ஆர்ஜவத்தாலே
நெறி எல்லாம் எடுத்து உரைத்த -என்னும்படி தத்துவ ஹித உபதேசங்களில் தத் பரனாய் தன்னை ஆஸ்ரயிக்கை
பரிபூர்ணனான தனக்கு சர்வ ஸ்வ தானமாய்க் கொண்டு அவர்களை உதாரராக்கி ச விபூதிகனான தன்னை வழங்க ஒருப்பட்டு
நிற்கிற வள்ளல் மணி வண்ணனான தன் நிலையைக் காட்டுகிறான் –

சரண்ய குணங்களில் –
சர்வ ஸ்வாமித்வ -ஸர்வஞ்ஞத்வ -சர்வ சக்தித்வாதிகள் நிக்ரஹ அனுக்ரஹ சாதாரணங்கள் –
காருண்யமும் தத் அநு பந்திகளான வாத்சல்யாதிகளும் அனுக்ரஹத்துக்கு ஏகாந்தங்கள்
ஆகையால் ஆழ்வார்களும் ஆச்சார்யர்களும் காருண்ய ஏகாந்திகளாய்ப் போந்தார்கள்

ஏக -சப் தார்த்தம்
ஏக சப்தம் -மாம் ஏகமேவ சரணம்
உபாயம் வ்ருணு லஷ்மீசம் தம் உபேயம் விசிந்த்ய -இத்யாதிகளிலும்
ஸ்ரீ த்வயத்திலும் சொல்லுகிறபடியே ப்ராப்ய ப்ராபகங்கள் ஒன்றேயாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது
பிரபத்த்வயனோடு ஓக்கக் கர்த்தாவான தனக்கும் கிரியைக்கும் சன்னிதானம் உண்டாகையாலே
ரக்ஷணீயனான தன்னையும் தன் கிரியையும் ரக்ஷகனைப் போலே பிரதான ஹேதுவாக நினையாமைக்காகத்
தன் பக்கலிலே நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானத்தையும் தன் கிரியையில் பிரதான உபாயத்வ புத்தியையும்
இங்கே கழிக்கிறது என்னவுமாம் –
உன்னால் வரும் நன்மையையும் விடு -என்றவர்களுக்கும் இதுவே தாத்பர்யம் –
இது விடுகை தன்னிலும் ஒக்கும்
ஏக சப்தம் உபாய த்விதத்தை கழிக்கிறது ஆகையால் பிரபத்திக்கு உபாயத்வம் இல்லை என்றவர்களுக்கும் –
இது பராதீனமுமாய் பர பிரசாத மாத்ரமுமாய் இருக்கும் -அவ்யவஹிதமான பிரதான காரணம்
இவ்வியாஜ உபசாந்த காலுஷ்யனான ஸத்யஸங்கல்பன் என்கையில் தாத்பர்யம்

சர்வ தர்மங்களாலும் வரும் சர்வ பாப நிவ்ருத்தியையும் இப்பிரபத்தி வசீக்ருதனான நான் ஒருவனுமே
பண்ணுவேன் என்கையாலே தாத்பர்யமாகவுமாம் -இது
யத்யேந காம காமேந –இத்யாதிகளுக்கும் பொருந்தும்
ய ஸூ துஷ்கரேண யேந யேந இஷ்ட ஹேது நா என சோதேத் ச ச தஸ்ய அஹமேவேதி நாநே –ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக ஸங்க்ரஹம் –
ஸ்ரீ கீதா பாஷ்ய தாத்பர்ய சந்திரிகை -என்கிற ஸ்லோகத்தை இங்கே படிப்பது –

ஏக சப்தம் சித்த உபாய த்வித்வத்தைக் கழிக்கிறது என்ற போதும் உபையுக்த விசேஷணங்களைக் கழிக்க ஒண்ணாது –
இவற்றால் உபேய த்வித்வம் வாராதாப் போலே உபாய தவித்வமும் வாராது –
தர்மி மாத்திரமே உபாயம் என்றால் சர்வ விரோதமும் வரும் –
பர ந்யாஸம் பண்ணின விஷயத்தில் சரண்யனுடைய நைரபேஷ்யத்தை -ஏக -சப்தம் காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –
அப்போதும் பூர்வ க்ருத பர நியாசத்தாலும் -விசேஷணங்களைக் கழிக்க ஒண்ணாத பிராமண சித்த
ஸ்வ குணாதிகளாலும் நைரபேஷ்யம் சொல்ல ஒண்ணாது –
மற்றும் உசிதமான அர்த்தங்களைக் கண்டு கொள்வது –

———–

சரணம் வ்ரஜ சப்தார்த்தம்
இப்படி சித்த உபாயமான தன்னைக் காட்டி -சரணம் வ்ரஜ -என்று தனக்கு வசீகரணமான ஸாத்ய உபாயத்தை விதிக்கிறான் –
வ்ரஜ -சப்தார்த்தம்
கத்யர்த்தமான -வ்ரஜ -என்கிற தாது புத்த்யர்த்தமாய் அத்யவசாய முகத்தால் ஸக்ருத் கர்தவ்ய சங்க பர ந்யாசத்தைக் காட்டுகிறது

சரணம் சப்தார்த்தம்
சரண சப் தத்திற்கும் கிரியா பதத்திற்கும் விவஷிதங்களை ஸ்ரீ த்வயத்தில் சொன்ன பிரகாரத்தில் இங்கும் அனுசந்திப்பது –
அங்கு ஸ்வ அனுஷ்டானம் சொல்லுகிறது ஆகையால் உத்தமனாயிற்று
இங்கு அபிமுகனைக் குறித்து விதிக்கிறது ஆகையால் மத்யமானாகிறது
இது விதி என்னும் இடம் ஸ்வாரஸ் யாதிகளாலும் இத்தை பிரபஞ்சிக்கிற சாஸ்த்ரங்களாலும் சித்தம் –

இப்படி விதேயமான பிரபதனத்தைச் சிலர் அதிகாரி விசேஷணம் -சம்பந்த ஞான மாத்ரம் -சித்த உபாய பிரபத்தி மாத்ரம் –
அநி வாரண மாத்ரம் -அனுமதி மாத்ரம் -அசித் வ்யாவ்ருத்தி மாத்ரம் -சைதன்ய கிருத்யம் சித்த சமாதானம் -என்றால் போலே
சொல்லுமதுவும் இவ்விதிக்கும் இத்தை விஸ்தரிக்கிற ஸாஸ்த்ரங்களுக்கும் -இவற்றுக்குச் சேர்ந்த உபபத்திகளுக்கும் –
ஸ்ரீ பாஷ்ய ஸ்ரீ கத்யாதிகளுக்கும் -நிபுண சம்பிரதாயங்களுக்கும் அனுகுணமாக வேண்டுகையாலே
நானே நாநா வித நரகம் புகும் பாவம் செய்தேன் -என்று நிற்கிற நம்மை ஈஸ்வரன் ரஷிக்கிற இடத்தில்
வந்து அடைந்தேன் -என்று நாம் பண்ணுகிற அல்பமான வசீகரண யத்னம்
அதுவும் அவனது இன்னருளே –
இசைவித்து என்னை -இத்யாதிகளில் படியே அவன் தானே காட்டி ப்ரவர்த்தப்பித்த தொரு வியாஜ்ம் மாத்ரம் அன்றோ
என்று சித்த உபாய பிரதானய அனுசந்தானத்தில் அவர்களுக்குத் தாத்பர்யம் –
தன் ரக்ஷணத்துக்காகத் தான் ப்ரவர்த்திக்கும் போதும் தான் நினைத்த படி நடத்த பிராப்தி இல்லை –
தானே வ்யாபரிக்கைக்கு சக்தியும் இல்லை –
பர அபிமத உபாயத்தில் பர பிரேரிதனாய்க் கொண்டு ப்ரவர்த்திக்கிறேன் என்று இவ்வளவே அனுசந்தேயம்

ஸ்வ ப்ரயோஜன அர்த்தமாக ஸ்வ யத்னம் ஒன்றும் ஆகாது என்னில் -ஸ்வ வசனத்திற்கும்
ஸ்வ யத்ன நிவ்ருத்தி தனக்கும் பிரபத்யாதி விதிக்கும் தனக்கு ப்ரீதி பிரயோஜனமாய்க் கொண்டு
தான் பண்ணும் கைங்கர்யத்துக்கும் தேஹ ரக்ஷணாதி வியாபாரத்துக்கு விரோதம் வரும் –
ஆகையால் அஸக்யமாய் பர ந்யாஸம் பண்ணின விஷயத்திலும் மோக்ஷ வருத்தங்களான காம்யங்களிலும்
அநாபத் தசையில் புத்தி பூர்வ நிஷித்தங்களிலும் வ்ருதாகால ஷேப ஹேதுக்களிலும் ஸ்வ யத்னம் தவிருகையே உள்ளது –
பகவத் ப்ரவ்ருத்தி விரோதி ஸ்வ ப்ரவ்ருத்தியை விடுகையே பிரபத்தி -என்றவர்களுக்கும் இவ்வளவே விவஷிதம் –
ஸக்ய விஷயத்திலும் பர ந்யாஸம் லோகத்தில் கண்டோம் ஆகிலும் இது
ந ஸாத்யம் சாதனாந்தரை
அநந்ய சாத்யே ஸ்வீ பீஷ்டே –இத்யாதிகளில் சொன்ன பிரபத்தி சாஸ்திரம் அன்று –
சர்வத்திலும் அகிஞ்சனனாய் சர்வ பர ந்யாஸம் பண்ணுகை மனஸ் ஒழிந்த சர்வ கரணங்களும்
விதேயம் அல்லாத காலம் பெறில் கூடும்
விளம்ப அக்ஷமனாய் பிரபத்தி பண்ணுகிறவனும் கடுக அபிமதம் பெறுகைக்குக் கைம்முதல்
இல்லாதவன் ஆகையால் -இங்கும் -அநந்ய சாத்யே -என்கிற அர்த்தம் கிடைக்கிறது

நிர்ஹேதுக கிருபா ரக்ஷண பிரகாரம்
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி நிர்ஹேதுக கிருபையால் ரஷியா நிற்க –வ்ரஜ -என்ற ஒன்றை விதிக்க வேண்டுமோ -என்னில்
நிர்ஹேதுக கிருபை ஒரு வ்யாஜத்தை முன்னிட்டே -ரஷிக்கும் என்னும் இடம் ஸாஸ்த்ர சித்தம் –
குண சம்பந்தங்களே ஈஸ்வரன் ரஷிக்கைக்கு காரணம் என்றவர்களுக்கு
பிரபத்தி ரூப வ்யாஜம் ஸ்வரூப உத்பத்தியிலும் பர சா பேஷமாய் -லகுவாய் -அப்ரதானமாய் நிற்கிற நிலையிலும் –
குண சம்பந்தங்களினுடைய ப்ராதான்யத்திலும் தாத்பர்யம் –

இங்கன் அல்லாத போது யாதிருச்சா ஸூஹ்ருதாதிகளும் த்வய ஸ்ரவண ஸ்வரூப சிஷாதிகளும் –
முமுஷுக்களுக்கு அபேக்ஷிதங்கள் என்று நடத்துகிற உபதேசாதிகளுக்கும் விருத்தமாம் –
ஆகையால் இப்பரம்பரை எல்லாத்துக்கும் ஸ்வ தந்த்ர சேஷியினுடைய சஹஜ காருண்யமே சாதாரணமான
பிரதான காரணம் என்று இவ்வளவே அனுசந்தேயம் –
அல்லாத போது அதி பிரசங்கம் வரும் -ஸ்வா தந்தர்யமே நியாமாகம் என்னில்
வைஷம்யாதி தோஷங்களும் சர்வ ஸாஸ்த்ர வ்யாகுலதையும் வந்து
அத்ருஷ்டேஸ் வராதிகளும் அழியும்படியாம் –

ஓர் எண் தானும் இன்றியே வந்து இயலுமாறு -என்றதுவும்
அப்போது ஒரு நினைவு இன்றிக்கே இருக்க வந்து என்கிறதாம் அத்தனை –
முன்பு இதற்கு ஒரு விசேஷ காரணம் இல்லை என்றபடி அன்று
வெறிதே அருள் செய்வார் –என்றதுவும் செய்வார்கட்க்கு -என்று விசேஷிக்கையாலே ரக்ஷணீயன் பக்கலிலே
ஸாஸ்த்ர வேத்யமாய் இருபத்தொரு வ்யாஜம் உண்டு என்று தோற்றி இருக்கிறது –
அஞ்ஞாதி ஸூஹ்ருதாதி மாத்ரம் வ்யாஜம் என்றால் இதுவும் சாஸ்திரம் கொண்டு அறிய வேண்டுகையாலே –
இப்படி மற்றும் ஸாஸ்த்ரம் சொன்ன வ்யாஜ பரம்பரையை இசைய வேண்டும் –
அஞ்ஞாத ஸூஹ்ருதம் தானும் ஒருவனுக்கு ஒரு கால விசேஷத்திலே வருகையால்
வைஷம்ய நைர்க்ருண்ய பரிஹாரம் சொல்லுகிற ஸூத்ராதிகளில் படியே
அநாதி கர்ம ப்ரவாஹ வைஷம்யத்தாலே நியதமாக வேண்டும் –

பராதீன கர்த்ருத்வ பிரகாரம்
ஸ்வ தந்த்ர கர்த்தா என்று சொல்லா நிற்க -அத்யந்த பரதந்த்ரனாக சோதிதனானவனைப் பற்ற
ஒன்றை விதிக்கும் படி என் என்னில் -இவ் வளவு ஸ்வா தந்தர்யம் எடுத்துச் சுமக்கை பாரதந்தர்ய காஷ்டை–
கர்த்தா சாஸ்த்ரார்த்த வத்த்வாத்-2-3-33-
பராத்து தச்சருதே -2-3-40–என்று வேதாந்தத்தில் நிர்ணிதமான இது முக்த தசையிலும் துல்யம்
ஜீவனுக்குக் கர்த்ருத்வம் இல்லை என்னில் -ஸாங்க்யாதி மதமாம் –
இது ஸ்வ அதீனம் என்னில் நிரீஸ்வர வதமாம்
ஈஸ்வர அதீனமான ஞாத்ருத்வ மாத்திரமே உள்ளது -என்னில் -புருஷார்த்த ருசி தவிரும் –
ஞான இச்சைகளையே கொள்ளில் சர்வ உபாய பிரவ்ருத்திகளும் இல்லையாம்
ஆகையால் ஞானமும் -இதன் அவஸ்த்தா விஷேஷங்களான சிகீர்ஷா பிரயத்னாதிகளும் ஜீவனுக்கு உண்டு –
இவனுடைய கர்த்ருத்வம் கைங்கர்ய மாத்திரத்திலே -உபாயத்தில் இல்லை -என்ன ஒண்ணாது –
கைங்கர்யம் தானும் பர ப்ரீதி என்று ஒரு பிரயோஜனத்துக்கு உபாயமாய் இறே இருப்பது –
ஆன பின்பு கர்த்ருத்வத்தில் பந்த ஹேதுவான ஆகாரம் த்யாஜ்யம் -அதாவது –
அதிஷ்டா நம் ததா கர்த்தா –இத்யாதிகளை விபரீதமாக அனுசந்திக்கையும் -ப்ரயோஜனாந்தரத்தை இடுக்குகையும் –
ப்ரயோஜனாந்தர பரனுக்கு பக்த்யாதிகளும் பந்தகங்கள் இறே

குண த்ரயத்தோடு துவக்கு அற்று கேவல பகவத் இச்சையால் வருகை இன்றிக்கே –
சம்சார தசையில் உள்ள கர்த்ருத்வம் பூர்வ கர்மாநுரூபமான ஈஸ்வர இச்சா விசேஷத்தாலே
சத்ய ரஜஸ் தமஸ்ஸுக்களை உபாத்தியாகக் கொண்டு வரும் –
இதில் ரஜஸ் தமஸ்ஸூக்களாலும் ஷூத்ர ஸூக சங்க ஹேதுவான சத்தவத்தாலும் வரும் கர்த்த்ருத்வம் பந்தகம் –
பகவத் பிராப்தி சங்க ஹேதுவான சத்வம் அடியாக வரும் கர்த்ருத்வம் மோக்ஷ காரணம்
கர்த்ருத்வம் பராதீனமே யாகிலும் ஷேத்ரஞ்ஞனுக்குக் கர்மபல லேபம் உண்டு என்னும் இடம்
சர்வ சித்தாந்திகளுக்கும் இசையை வேண்டும் –
இவன் கர்த்தாவாம் போது கரண களேபர தேச கால கர்மாதிகள் காரணம் என்று சர்வருக்கும் அபிமதம் இறே
இப்படியால் ச பரிகர பர ந்யாஸத்திலும் பராதீன கர்த்ருத்வாதிகளை அனுசந்திப்பது –

துய்ய மனத்தர் துறை யணுகாத துணையிலியேன்
ஐயம் அறுத்து உனது ஆணை கடத்தல் அகற்றினை நீ
கையமர் சக்கரக் காவல! காக்கும் திரு அருளால்
வையம் அளந்த அடிக்கீழ் அடைக்கலம் வைத்து அருளே –
அடியேனை உனது திருவடிகளில் சரணாகதி செய்யும்படி செய்து அருள் -என்றபடி

—————–

சரண்ய கிருத்யம்
இப்படி ஒரு அதிகாரி விசேஷத்துக்கு க்ருத்யமாகத் தன் பரம கிருபையால் நியமித்து வைத்த
உபாய விசேஷத்தை உபதேசித்து
அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற வாக்யத்தாலே பர ஸ்வீ கர்த்தா வானவன்
தன் கிருத்யத்தை அருளிச் செய்கிறான் –
திரு நாராயண அஸ்திர விருத்தாந்தத்தை இங்கே அனுசந்திப்பது –

அஹம் சப்தார்த்தம்
எருத்துக் கொடியுடையானும் பிரமனும் இந்திரனும் மற்றும் ஒருத்தரும் இப்பிறவி என்னும்
நோய்க்கு மருந்து அறிவாரும் இல்லை –
களைவாய் துன்பம் –
என்னான் செய்கேன் –இத்யாதிகளில் படியே தாங்களே ஹிதாஹிதங்களை அறிகைக்கு ஷமர் இன்றிக்கே –
பராதீனராய் -ஸ்வ ரக்ஷண அபி அசக்தரான மற்றும் உள்ள ரஷக ஆபாசகர்களிலே காட்டில் வ்யாவ்ருத்தனாய் –
ஆஸ்ரிதருடைய ஹிதாஹிதங்களைத் தானே காண்கைக்கு ஈடான சர்வஞ்ஞத்வத்தையும் –
தான் பர ஸ்வீ காரம் பண்ணினவர்களை நினைத்த போதே நித்ய ஸூரி பரிஷத்திலே வைக்க வல்ல
ஸ்வா தந்தர்யத்தையும் உடையவனாய் -சர்வ ஸ்வாமியாய் -என்று நாம் இவர்களை அழுக்குக் கழற்றின
ஆபரணத்தைப் போலே -அங்கீ கரிப்பது -என்ற அபிப்ராயத்தை உடையவனான தன்னைக் காட்டுகிறான்
வேரு ஒருத்தன் ஒருவனை முக்தனாக்க நினைத்தாலும் தங்கள் ஆச்சார்ய ஸ்தானத்தில் நின்று
ஸ்ரீ யபதியை முன்னிட்டு அன்றி மோக்ஷம் கொடுக்க மாட்டார்கள்
ததோஹ் யஸ்ய பந்த விபர்யய–ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம்-2-3-4- என்று விலங்கிட்டு வைத்த சர்வ சக்தியானவன்
ஒருத்தனுக்கு ஒரு வ்யாஜத்தாலே விண்ணுலகம் தர விரைந்தால்-
சம்சார ந்யூனதாபீதரான சர்வ தேவதைகளும் கூடினாலும் விலக்க மாட்டார்கள் –
இப்படி அநிஷ்ட நிவ்ருத்தாதிகளுக்கு வேண்டும் அதிசயித அதிகாரம் எல்லாம் இங்கே அனுசந்தேயம் என்று
தோற்றுகைக்காக –மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று உத்தமன் உண்டாய் இருக்க மிகுதியான -அஹம் -சப்தம் -கிடக்கிறது –

———

த்வா சப்தார்த்தம்
த்வா என்கிறது உபாயாந்தரங்களினுடைய துஷ் கரத்வாதிகளைக் கண்டு அவற்றில் துவக்கு அற்று –
நிரதிசய சோகாவிஷ்டனாகையாலே
நிருபாதிக சேஷியாய் -நிரபேஷ ஸ்வ தந்திரனாய் -சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனான -என் பக்கல் ந்யஸ்த பரனாய் –
கோரின கோலின பலத்தைப் பற்றக் கர்த்தவ்யாந்தரத்தில் பிராப்தி அற்றுச் சாதக விருத்தியான உன்னை -என்றபடி –
சத்யம் -என்றும் -தபஸ் என்றும் தாமம் என்றும் -சமம் என்றும் -தானம் என்றும் -தர்மம் என்றும் -பிரஜநநம் என்றும் –
அக்னிகள் என்றும் -அக்னி ஹோத்ரம் என்றும் -யஜ்ஜம் என்றும் -மாநஸம் என்றும் -சில பல -தர்மங்களை உதாஹரித்து –
இத் தபஸ்ஸூக்கள் எல்லாம் அவரங்கள்-ந்யாஸ சப்தத்தால் -சொல்லப்பட்ட
ஆத்ம நிஷேபமே இவை எல்லாவற்றாலும் அதிகம் -என்று பூர்வ அனுவாகம் சொல்லுகையாலும்
இந்த யாகத்தினுடைய நைரபேஷ்யத்தை-உத்தர அனுவாகம் பிரபஞ்சிகையாலும் மற்றுள்ள அதிகாரிகள் எல்லாம்
இவ்வதிகாரியினுடைய கோடி தமையான கலைக்கும் பற்றார்கள்-என்றும்
இவன் ஸ்வத் வரன் -அனுஷ்டித க்ரது சதன் – க்ருதக்ருத்யன் -என்றும் பகவச் சாஸ்திரம் உப ப்ரும்ஹித்தது

————

சர்வ பாபேப்யோ-சப்தார்த்தம்
மேல் இவனுக்குக் கழிக்க வேண்டும் அநந்த விரோதி வர்க்கத்தைக் காட்டுகிறது –
சர்வ பாபேப்யோ -என்கிற சப்தம் –
பாபமாவது-ஸாஸ்த்ர வேத்யமான அநிஷ்ட சாதனம் –
பஹு வசனத்தாலே பாபம் அநாதி கால சஞ்சிதமாய் -பஹு பிரகார ப்ரவாஹமாய் நிற்கிற நிலை தோற்றுகிறது –
இங்கு சர்வ சப்தம் பாபங்களுக்குக் காரணமுமாய்க் கார்யமுமாய்ப் போருகிற அவித்யையையும்
விபரீத வாசனா ருசிகளையும் -ஸ்தூல ஸூஷ்ம ப்ரக்ருதி சம்பந்தத்தையும் -பாப ராசியில் சேர்க்கிறது –
நரகாதி ஹேதுக்கள் போலே ஏதே வை நிரயாஸ்தாத- என்னும்படி நிற்கிற
ஸ்வர்க்காதிகளுக்கு சாதனம் ஆனவையும் பந்தகங்கள் ஆகையால் முமுஷுவுக்குப் பாபங்கள் –
அசேதன மாத்ர அனுபவம் -ஆத்ம மாத்ர அனுபவம் -ஈஸ்வர அனுபவம் -என்று ஸூகம் மூன்று படியாய் இருக்கும் –
இவை அனுகூலம் -அனுகூல தரம் -அனுகூல தமம் -என்று சொல்லப்படும் -இவற்றின் சாதனங்களும்
ஹிதம் ஹித தரம் ஹித தமம் -என்று நிற்கும் -இப்படி நின்றால் –
தவாம்ருத சயந்தினி -என்கிறபடியே உத்தம புருஷார்த்தத்தை அபேக்ஷிக்குமவனுக்கு மத்யம புருஷார்த்த சாதனங்கள் –
ச ஏவ தர்ம ஸோ அதர்மஸ் தம் தம் பிரதி நரம் பவேத் -என்கிற நியாயத்தாலே பாபங்களாகக் குறையில்லை
பரிபூர்ண பகவத் அனுபவத்தை இழக்கும் படி பண்ணும் கர்ம விசேஷத்தோடே கூட நிற்கும் ஆத்ம மாத்ர அனுபவ ரசத்தை
மோக்ஷம் என்றதுவும் அண்மையாலேயாம் அத்தனை

கத்யந்தரா பாவத்தால் யாதல் -அநதிகாரியாய் வைத்து அதிகாரி பிராந்தியாதேலே யாதல் –
அனுஷ்டிக்கும் அவையும் சர்வ சப்தத்தால் சங்க்ருஹீதங்கள் –
பிரபன்னனுக்கு உத்தராக அஸ்லேஷம் -பிராமாதிக விஷயம் அல்லாத போது
உபாசகனுக்கு ஸ்ருதி விரோதம் வந்தால் போலே ப்ரபன்னனுக்கும் –
மநிஷீ வைதிகாசாரம் மநசாபி ந லங்கயேத்-
அபாய சம்ப்லவே சத்ய பிராயச்சித்தம் சமாசரேத் -இத்யாதி வசன விரோதம் வரும்

அபிராப்த விஷய ராக த்வேஷ நிஷித்த ப்ராவண்யா திகளாலே தூஷிதனாமாகில்-அநந்யனே யாகிலும்
அஸூத்தையான பதிவ்ரதையைப் போலே பதி சேவைக்கும் குரு பரிசர்யாதிகளுக்கும் அநர்ஹனாம் –
ஈஸ்வரன் சமாதிக தரித்தரனானால் போலவும் குரு பக்தி இல்லாதவன் ஞான தரித்தரனானால் போலவும்
தோஷ தரித்ரனான நிபுண ப்ரபன்னனுக்குப் புத்தி பூர்வக அபராதம் வாராது –
மற்றுள்ளாருக்கு வந்தால் அதிகார அனுரூபமாகப் புந பிரபதனம் ப்ராயச்சித்தமாம்
இது தப்பின போது ஹிதைஷியான ஈஸ்வரன் சிஷைகளாலே பூரிக்கும் –
புத்தி பூர்வ உத்தராகத்தையும் கூட இங்கே விவஷித்தாலும்-கழித்தாலும் –
இதற்கு உசித ப்ராயச்சித்தத்தில் மூட்டுகிறதும்
லகு பிரத்யவாயங்களைக் காட்டுகிறதும் -மோக்ஷயிஷ்யாமி என்று சொன்ன மோசன பிரகாரமாம் –

அநந்த பலத்தையும் இழந்து அநந்த துக்கத்தை அனுபவித்துக் கொண்டு இருக்கை துஸ் சஹமாகையாலே
அதிசயித சோகனாய் விளம்ப ஷமன் அன்றிக்கே ப்ரபன்னனானவனுக்கு
பிரபத்தி பிராரப்த கர்மத்துக்கும் ப்ராயச்சித்தமாம் –
இது மாஸூச என்கிற வாக்கியத்தின் ஸாமர்த்யத்தாலும்
ப்ராரப்தத்தையும் சங்க்ருஹிக்கிற வற்றான -சர்வ பாப -சப்த ஸ்வாஸ்ரயத்தாலும்
ஸாத்ய பக்திஸ் து சா ஹந்த்ரீ பிராரப்தஸ் யாபி பூயஸீ -என்று விசேஷித்துச் சொல்லுகையாலும் சித்தம் -ஆகையால்
சரணமாகும் தன தாள் அடைந்ததற்கு எல்லாம் மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான் -என்கிறபடியே
புநர் ஜென்மமும் இன்றிக்கே ஒழிகிறது
மரணமானால் என்கிற இடம் ஆர்த்தர் திருப்தர் இருவருக்கும் ஒக்கும்
போகத்தாலே யாதல் -பிரபத்தி வைபவத்தாலே யாதல் -பிராரப்த கர்ம அவசானத்தாலே யாதல் –
மோக்ஷமானவை எல்லாருக்கும் ஒக்கும் –

————–

மோக்ஷயிஷ்யாமி -சப் தார்த்தம்
இப்படி போய பிழையும் -இத்யாதிகளில் சொன்ன விரோதிகளைக் காட்டி இவற்றைத்
தான் கழிக்கும் படியை அருளிச் செய்கிறான் –
மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்ற இது -சாபராதரை சம்சரிப்பைக்குப் பண்ணி வைத்த அபிசந்திகளை எல்லாம்
விடக்கடவேன் என்றபடி –
ஏதத் விரதம் மம -என்று சொல்லப்பட்ட அவர்ஜனீய சங்கல்பம் இங்கே விவஷிதம் –
இப்போது உபதேச காலம் ஆகையாலும் -பலம் உபாயம் அனுஷ்ட்டித்தால் வருமாகையாலும் –
பிரபத்த்ய அனந்தர க்ஷணம் முதலாக அதன் மேல் குறைவற உனக்கு வேண்டும் காலத்தில்
உன்னை விரோதிகளில் நின்றும் விடுவிக்கக் கடவேன்-என்றதாயிற்று –

—————

சர்வ பாப நிவ்ருத்தி பிரகாரம்
விடுவிக்கும் கிரமம்-உபாய ஆரம்ப தசையில் பூர்வாகத்தில் ப்ராரப்தம் அல்லாதவற்றையும் –
ப்ராரப்தத்தில் இருக்க இசைந்த காலத்திற்கு மேல் உள்ள அம்சத்தையும் –
உத்தரராகத்தில் ப்ரமாதிக அம்சத்தையும் இவனோடு துவக்கு அறுக்கக் கடவன் என்று சங்கல்பித்து –
புத்தி பூர்வ உத்தராகத்துக்கும் ப்ராயச்சித்தாதிகளாலே செலவு செய்து அஸ்லேஷ விநாச விஷயங்களான
பாபங்களை எல்லாம் தேஹ வியோக காலத்தில் இவனோடு துவக்கு அறுத்து
இவை எல்லாம் அனுகூலர் பிரதிகூலர் பக்கலிலே சங்கரமிக்கிறன என்னும்படியாய்
அவர்களுடைய ஆனுகூல்ய பிராதி கூல்யங்களுக்குப் பலமாக இவனுக்குக் கழிக்கிறதோடு துல்யமான
பல பிரதானத்திலே சங்கல்பத்தைப் பண்ணி உத்க்ராந்தி பாதத்திலும் அர்ச்சிராதி பாதத்திலும் சொன்ன கட்டளையிலே
ஸ்தூல ஸூஷ்ம ப்ரக்ருதி விஸ்லேஷத்தைப் பண்ணி சர்வ திரோதான நிவ்ருத்தியை உண்டாக்கும்

இப்படி பிரதிபந்தக நிவ்ருத்தியைச் சொல்லவே -மாமேவைஷ்யஸி -என்று கீழ்ச் சொன்ன
ஸ்வரூப ப்ராப்த அனுபவமும் இங்கே பலிக்கிறது –
இவ்வீஸ்வர அபிப்ராயத்தை ஸ்ரீ வராஹ சரம ஸ்லோக த்வயத்திலும் -கண்டு கொள்வது
இத்தை அறிந்தவன் -வீடு பெற்ற இத்யாதிகளில் படியே யதா மநோ ரதம்
பல சித்தியில் நிஸ் சம்சயனாய் இருக்கும் –

——————

மா ஸூச -சப்தார்த்தம்
இப்படி பிரபன்னனுக்கு சர்வ பாபங்களும் கழிகையாலே
பாபத்திற்கு அஞ்சித் தபிக்க வேண்டா என்கிற ஸ்ருதியின் படியாலும்
துஷ் கர உபாயங்களில் அலைய வேண்டாமையாலும்
விலக்ஷண உபாய விசேஷம் சித்திக்கையாலும்
ந்யஸ்த பரனுக்கு இவ்விஷயத்தில் கர்த்தவ்ய சேஷம் இல்லாமையாலும்
பின்பு விவேகிக்குப் புத்தி பூர்வக அபராதம் வாராமையாலும்
வந்தவற்றுக்கும் உசித ப்ராயச்சித்தாதிகளாலே கடுக உப சாந்தி உண்டாகையாலும்
உன்னை ரஷியாத போது சிஷ்ட கர்ஹையும் அகீர்த்தியும் குண ஹானியும் விரத பங்கமும்
எனக்கு வரும்படியாய் இருக்கையாலும்
ஸ்வீ க்ருத பரனான நான் தனாதி ரக்ஷண நியாயத்தாலே ஸ்வார்த்தமாக ரஷிக்க நிற்கையாலும்
இனி உனக்கு ஹர்ஷ ஸ்தாநமாய் இருக்க சோகிக்க பிராப்தி இல்லை -என்கிறான் –
மா ஸூச -பர ந்யாஸம் பண்ணினானாக நினைத்த விஷயத்தில் சோகிக்கை அநாதி காலம் சோகியாது இருந்ததோடு ஒக்கும்
முன்பு சோகித்தாய் இல்லையாகில் அதிகாரி யாகாய்-
மேல் சோகித்தாயாகில் இவ்வுபாயத்தின் பிரபாவத்தையும் உன்னுடைய விஸ்வாசாதிகளையும்
என்னுடைய குணாதிகளையும் அழித்தாயாம் அத்தனை
மாஸூச -என்கிற வாக்கியத்தின் கருத்தை விசதமாகக் கத்யத்தின் முடிவில் கண்டு கொள்வது

—————–

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்தின் திரண்ட பொருள் –
மோக்ஷ உபாயாந்தரங்களில் அந்வயம் அற்ற நீ
சரணாகதி வத்சலத்வாதி குண விசிஷ்டனான என் பக்கலிலே
பர ந்யாஸத்தைப் பண்ணு
சர்வ சக்தித் வாதி குண விசிஷ்டனான நான் ந்யஸ்த பரனான உன்னை
ஸமஸ்த பிரதிபந்தக நிவ்ருத்தி பூர்வக
மத் ப்ராப்தியாலே க்ருதார்த்தன் ஆக்குகிறேன்
இனி நீ சோகிக்க வேண்டா -என்கை —

————–

பிரபத்தியின் சர்வ பல சாதனத்வம்
இதில் சொன்ன உபாயம் சர்வ அனிஷ்டங்களையும் கழிக்க வற்றாகையாலே-
உபாய விரோதியைக் கழிக்கும் படியை ஸ்ரீ மத் கீதா பாஷ்யத்திலும்
பிராப்தி விரோதியைக் கழிக்கும் படியை ஸ்ரீ கத்யத்திலும் உதாஹரித்து அருளினார்
ஆகையால் இரண்டுக்கும் விரோதம் இல்லை

சரணம் ச ப்ரபந்நா நாம் -ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -106-53–இத்யாதி சாமான்ய வாக்யத்தாலும்
கச்சத்வமே நம் சரணம் –வனபர்வம் -19-55-இத்யாதி விசேஷ வாக்யத்தாலும்
சமர்த்த காருணிக புருஷ விசேஷ விஷய சரணாகதி பலாவிநா பூதை-என்று அறுதியிட்ட அர்ஜுனன்
சிஷ்யஸ் தேஹம் சாதி மாம் த்வாம் ப்ரபன்னம் -என்று ஞான லாபார்த்தமாகப் பற்றின உபாயம் தன்னையே
மாமேவ பிரபத்யந்தே-7-14 -இத்யாதிகளாலே சாதனாந்தரத்துக்கு அங்கம் என்றும் –
இங்கே மோக்ஷத்திற்கும் இது தானே ஸ்வ தந்த்ர சாதனம் என்று உபதேசித்து
யஸ் ஸ்ரேய ஸ்யாத் நிச்சிதம் ப்ரூஹி தந்மே -என்று சாமான்யமாக ப்ரவ்ருத்தமான ப்ரஸ்ந வாக்கியத்தை
சரண்யன் தன் பரம கிருபையாலே இப்படி விசேஷித்து
சர்வாதிகார ஸக்ருத் கர்தவ்ய பரம ஹித உபதேச பர்யந்தமாக்கித் தலைக்கட்டி அறுதியிட்டு அருளினான்

——–

ரஹஸ்ய த்ரயார்த்த ஞான பிரயோஜனம் –
இப்படி ரஹஸ்யார்த்த விசேஷங்கள் எல்லாம் தெளிந்தவன் பின்பு கற்குமது எல்லாம் கைங்கர்யம் –
இது தெரியாதவன் கற்குமது தெளிகைக்கு உறுப்பாம் -இவற்றோடு துவக்கற்ற வித்யை சில்ப நை புணம்

அறியாத இடைச்சியரும் அறியும் வண்ணம்
அம்புயத்தாள் உடன் அந்நாள் அவதரித்த
குறையாதும் இல்லாத கோவிந்தா நின்
குரை கழல் கீழ் அடைக்கலமாம் குறிப்புத் தந்தாய்
வெறியாரு மலர்மகளும் நீயும் விண்ணில்
விண்ணவர்கள் அடி சூட இருக்கு மேன்மை
குறையாத வினை யகற்றி அடிமை கொள்ளக்
குறுக ஒரு நன்னாள் நீ குறித்திடாயே

தத்துவமும் சாதனமும் பயனும் காட்டும்
தாரம் முதல் இரு நான்கும் தன் கருத்தால்
முத்தி வழி நாம் முயலும் வகையே கான
முகுந்தன் இசைத்தருள் செய்த ஐந் நால் ஐந்தும்
பத்தி தனில் படிவில்லார் பரம் சுமத்தப்
பார்த்தன் தேர் முன்னே தாம் தாழ நின்ற
உத்தமனார் உத்தம நல் உரை நாலு எட்டும்
உணர்ந்தவர் தாம் உகந்து எம்மை உணர்வித்தாரே —

தாரம் முதல் இரு நான்கும் -பிரணவத்தை ஆரம்பமாகக் கொண்ட திரு அஷ்டாக்ஷரம்
தன் கருத்தால்–இசைத்தருள் செய்த ஐந் நால் ஐந்தும் -தன் சங்கல்பத்தால் –பிரித்து ஓதப்பட்ட
இரண்டு வாக்கியங்களையும் ஒன்றாகச் சேர்த்து -லோக ஹித அர்த்தமாக உபதேசித்து
அருளிய -25-அக்ஷரங்கள் அடங்கிய த்வயத்தையும்
உத்தம நல் உரை நாலு எட்டும் -சர்வ உத்க்ருஷ்டமான நல்ல -32-அக்ஷரங்கள் அடங்கிய
சரம ஸ்லோகத்தையும்

பரக்கும் புகழ் வரும் பைம்பொருள் வாய்த்திடும் பக்தர்களாய்
இரக்கின்றவர்க்கு இவை ஈந்தால் அறம் உளது என்று இயம்பார்
கரக்கும் கறுத்துடைத் தேசிகர் கன்று என நம்மை எண்ணிச்
சுரக்கும் சுரவிகள் போல் சொரிகின்றனர் சொல்லமுதே –வாத்சல்யத்தினாலே உபதேசம்

விம்ருசத நிரபாயம் வேங்கடேச ப்ரணீதம்
சஹ்ருதய பஹு மாந்யம் சார சாரம் ததேதத்
புதபஜந விபாதே போதம் ஆசேது ஷீணாம்
பரிமளமிவ திவ்யம் பாவநா பத்மிநீ நாம்–

புதபஜந-ஆச்சார்யர்களை வழிபடுவதாகிய
விபாதே போதம் ஆசேது ஷீணாம் -காலைப் பொழுதில் ஞானத்தின் மலர்ச்சியை அடைந்தவைகளான
பாவநா பத்மிநீ நாம் -சிந்தையாகிற தாமரை ஓடைகளின்
பரிமளமிவ திவ்யம்-சிறந்த வாசனையைப் போலே கருதி
விம்ருசத-ஆராய்ந்து அனுபவியுங்கோள்

விதி விஹித சபர்யாம் வீத தோஷ அநு ஷங்காம்
உபசித தந தாந்யாம் உத்சவை ஸ்த்யாந ஹர்ஷாம்
ஸ்வயம் உபசிநு நித்யம் ரங்க தாமந் ஸூ ரஷாம்
சமித விமத பாஷாம் ஸாஸ்வதீம் ரங்க லஷ்மீம்

—————

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ சார சாரம் -ஸ்ரீ த்வய அதிகாரம்-

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ த்வய அதிகாரம்–

ஸ்ரீ த்வயத்தின் சமுச்சய அர்த்தமும் -ஸ்ரீ த்வயத்தின் திரு நாமத்தின் காரணத்வமும் –
ஸ்ரீ சப்தார்த்தம் -மதுப்பின் அர்த்தம் – நாராயண சப்தார்த்தம் -குண வர்க்க நிரூபணம் –
சரணவ் பதத்தின் அர்த்தம் -சரண சப்தார்த்தம் -ப்ரபத்யே பதத்தின் அர்த்தம் –
உத்தர கண்ட ஸ்ரீ மதே சப்தார்த்தம் -நாராயண சப்தார்த்தம் -நம -சப்தார்த்தம்
ஸ்ரீ த்வயத்தின் வாக்யார்த்தம்

கருமம் என ஞானம் என அதனால் கண்ட
உயிர் கவரும் காதல் எனக் கானில் ஓங்கும்
அரு மறையால் தரு நிலையில் இந் நாள் எல்லாம்
அடியேனை அலையாத வண்ணம் எண்ணித்
தருமம் உடையார் உரைக்க யான் அறிந்து
தனக்கு என்னா அடிமைக்காம் வாழ்ச்சி வேண்டித்
திரு மகளோடு ஒரு காலும் பிரியா நாதன்
திண் கழலே சேது எனச் சேர்க்கின்றேனே

———-

ஸ்ரீ த்வயத்தின் சமுச்சய அர்த்தமும் -ஸ்ரீ த்வயத்தின் திரு நாமத்தின் காரணத்வமும் –
ஸ்ரீ கட ஸ்ருதி யாதிகளிலே ஸ்ரீ திரு அஷ்டாக்ஷரத்தைச் சொல்லுகிற பிரகரணத்திலே
ஸ்ரீ த்வயத்தில் பூர்வ உத்தர கண்டங்களைப் பிரிய ஓதிச் சேர ஒரு கால் உச்சரிக்க விதித்தது-
ஸ்வேதாஸ் வதராதிகளிலே சொல்லுகிற பிரபத்தி மார்க்கங்களில் காட்டில்
இது சரண்ய சரணாகதி தத் பலங்களை விசதமாகக் காட்டுகையாலே இத்தை ஆச்சார்யர்கள் ஆதரித்தார்கள்
ஸ்ரீ ப்ரஸ்ந சம்ஹிதையிலும் வியாபக மந்த்ரங்களோடே சேர்ந்த சரணாகதி மந்த்ரங்களை உபதேசிக்கிற இடத்தில்
ஸ்ரீ திரு அஷ்டாக்ஷரத்தோடே சேர இம்மந்திரத்தையும் வரணோத்தாரம் பண்ணி உபதேசித்தது-
இப்படியாலே இது ஸ்ருதி அபிமதமான தாந்த்ரிக மந்த்ரம்
இதில் சொல்லுகிற பிரபதனம் ஸ்ரவ்தமே யாகிலும் சத்ய வசனாதிகளைப் போலே சர்வாதிகாரம்

இது -சர்வ லோக சரண்யாய -யுத்த -17-15-
சர்வ யோக்யம நாயாசம்
சரணம் த்வாம் ப்ரபந்நாயே -ப்ரஹ்ம புராணம் -53-
த்ரயாணம் க்ஷத்ரியாதீநாம் ப்ரபந்நா நாம் ச தத்த்வத –ஸாத்வதம் -2-9-
குயோநிஷ் வபி சஞ்சாத -ய ஸக்ருத் சரணம் கத -ஸநத்குமார சம்ஹிதை
குலங்களாய ஈரிரண்டில் –இத்யாதிகளிலும் பிரசித்தம்
கிந்நு தஸ்ய ச மந்த்ரஸ்ய கர்மன கமலாசன
ந லப்யதே அதிகாரீ வா ஸ்ரோது காமோபி வா நர –பவ்ஷ்கர சம்ஹிதை -என்று
விஸ்வாச மஹத்தையும் விளம்ப அஷமதையும் உடையனான அதிகாரியினுடைய த்வர்லப்யத்தையே காட்டுகிறது

இம்மந்திரம் -ஸ்வ அதிகாரத்தையும் ஸ்வ ஸ்வரூபத்தையும் தெளிந்தவனுக்கு
ஸ்வ அதிகார அனுரூபமான உபாயம் என்ன -ஸ்வரூப அனுரூபமான புருஷார்த்தம் என்ன –
தேச காலாதி பரிச்சேத ரஹிதமான இவ்வர்த்த த்வயத்தைக் காட்டுகையாலே
த்வயம் என்று பெயர் பெற்றது –

தாயே தந்தை –
ஏழை ஏதலன்-முதலானவையும்
ஸ்ரீ கத்யமும் -ஸ்ரீ த்வயத்தின் விவரணம் –

திரு நாரணன் தாள் காலம் பெறச் சிந்தித்து உய்ம்மினோ
முகில் வண்ணன் அடியை அடைந்து அருள் சூடி உய்ந்தவன் -என்றும்
இதில் பாத க்ரமத்தில் அர்த்த அனுசந்தானம்
இதில் அர்த்த க்ரமத்தாலே உத்தர கண்ட அனுசந்தானம் முற்பட வேண்டினாலும்
உபாய பலங்களுடைய உத்பத்தி க்ரமத்தை அனுசரித்துக் கொண்டு அத்யயன க்ரமம் நியதம் ஆகிறது –

———–

ஸ்ரீ சப் தார்த்தம் —
ச ப்ராதுஸ் சரணவ் காடம்-அயோத்யா -31-2-இத்யாதியாலும்
அகலகில்லேன் -என்கிற பட்டாலும் பூர்வ கண்டம் வ்யாக்யாதம் ஆயிற்று
இதில் ஸ்ரீ சப்தம்
ஸ்ருணாதி நிகிலாந் தோஷாந் ஸ்ரீணாதி ச குணை ஜகத்
ஸ்ரீயதே ச அகிலைர் நித்யம் ஸ்ரயதே ச பரம் பதம் -என்றும்
ஸ்ரயந்தீம் ஸ்ரீயமாணாம் ச ஸ்ருணந்தீம் ஸ்ருண்வதீமபி -இத்யாதி வசனங்களாலே
பல வ்யுத்பத்திகளை யுடைத்தாய் இருக்கும்

ஸ்ருணாதி -தோஷங்களைப் போக்கடிக்கிறாள் /குணை ஸ்ரீணாதி குணங்களினால் வியாபித்து இருக்கிறாள் /
ஸ்ரீ யதே -அனைவராலும் ஆஸ்ரயிக்கப் படுகிறாள் / ஸ்ரயதே-அவனை ஆஸ்ரயித்து இருக்கிறாள் /
ஸ்ரியமாணாம் -அனைவராலும் ஆஸ்ரயிக்கப் படுபவள் / ஸ்ருணந்தீம் -ஆஸ்ரிதர் வார்த்தைகளை கேட்ப்பவள் /
ஸ்ருண்வதீமபி-அவற்றை அவன் கேடிபிக்கும்படி செய்கிறாள்

இவ் வ்யுத்பத்திகள் எல்லாவற்றிலும் உள்ள வைபவத்தை கணித்து
ஸ் ரீ ரித்யேவ ச நாம தே பகவதி ப்ரூம கதம் த்வாம் வயம் -என்றும்
பகவதீம் ஸ்ரியம் -என்றும்
ஸ் ரீரசி யத-என்றும் அருளிச் செய்தார்கள் –

ஸ்ருணாதி நிகிலாந் தோஷாந்-என்றது
வேரி மாறாத பூ மேல் இருப்பாள் வினை தீர்க்கும் -என்கிறபடியே அஞ்ஞானாதிகளை எல்லாம் கழிக்கும் என்றபடி –

ஸ்ரீணாதி ச குணை ஜகத்-என்றது
நின் திருவருளும் பங்கயத்தாள் திருவருளும் கொண்டு -இத்யாதிகளில் படியே தன் குணங்களால் கைங்கர்ய பர்யந்த
ஞானாதி குண பிரதானத்தைப் பண்ணிக் கொண்டு ஜகத்தைப் பரிபக்வமாக்கும் என்றபடி-

ஸ்ரீணாதி பாகே ஸ்ரீணீதே -என்று நிகண்டு சொல்லிற்று
அஸ்துதே -ஸ்ரீ கத்யம் இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –

ஸ்ரீயதே -ஸ்ரயதே -ஸ்ருணோதி–ஸ்ராவயதி -என்கிற வ்யுத்பத்திகளிலும்
அபேக்ஷித பதார்த்தங்கள் நிருக்த வசனங்களாலும் ஓவ்சித்தியத்தாலும் விசேஷித்து அறிய வேண்டும் -எங்கனே என்னில்
சாபராதிகளான சம்சாரிகள் திறத்தில் தண்டதரனான ஈஸ்வரனுடைய சஹஜ காருண்யமும் ஒழிக்க ஒழியாத உறவும்
உஜ்ஜீவகமாம் படி அவனுடைய சீற்றத்தை ஆற்றுகைக்காக அத்தலையில் மஹிஷீத்வ ப்ரயுக்த வால்லப்ய அதிசயத்தாலும்
இத்தலையில் மாத்ருத்வ ப்ரயுக்த வாத்சல்ய அதிசயத்தாலும் மறுக்க ஒண்ணாத புருஷகாரமாய் –
சரண்ய விசேஷணமுமாய் நின்று சர்வராலும் ஸ்வ உஜ்ஜீவனத்துக்காக ஆஸ்ரயிக்கப்படும்-
இவர்களை உஜ்ஜீவிப்பைக்காக ஈஸ்வரனை ஆஸ்ரயித்து இருக்கும் –
ஆஸ்ரயண உன்முகருடைய ஆர்த்த நாதத்தைக் கேட்டு சர்வேஸ்வரனை கேட்பித்து அவர்களுடைய ஆர்த்தியை சமிப்பிக்கும் –
இக்கிரமத்தில் ரஷிக்கையும் ஸ்வ தந்த்ர வ்யவஸ்த்தா சித்தம் –
மற்றும் சேவ்யத்வாதிகளிலே வரும் உசிதார்த்தம் கண்டு கொள்வது –
இப்படிக் கண்டவன் திருவில்லாத் தேவரைத் தேறான்

வாச பரம் பிரார்த்தயிதா -ஸு நக சம்ஹிதை -என்றும்
யாம் ஆலம்ப்ய-சர்வ காம ப்ரதாம் -என்றும்
லஷ்ம்யா ஸஹ -என்றும்
ஈஷத் த்வத் –ஸ்ரீ சதுஸ் ஸ்லோகி –என்றும்
ஸ்வஸ்தி ஸ்ரீ திஸதாத் –ஸ்ரீ ஸ்தவம் –
பிதேவ த்வத் ப்ரேயாந் -ஸ்ரீ குணரத்ன கோசம் -62-என்றும்
ஐஸ்வர்யம் அக்ஷரா கதிம் –ஸ்ரீ குணரத்ன கோசம் -56-இத்யாதி பிராமண சம்ப்ரதாய கிரந்தங்களை இங்கே பராமர்சிக்கிறது

————

மதுப்பின் அர்த்தம்
துல்ய சீல வயோ வ்ருத்தாம்–இத்யாதிகளில் படியே சர்வ பிரகாரத்தாலும் தனக்கு ஏற்கும்
கோல மலர்ப் பாவையோடு உபாய தசையிலும் உபேய தசையிலும் நாராயணன் பிரிவற்ற படியை –
பூர்வ உத்தர கண்டங்களில் மதுப்புக் காட்டுகிறது –
இது அநேக அர்த்தமே யாகிலும் சம்சாரிகளுக்கு நினைத்த போதே நிஸ் சங்கமாக ஸ்ரீ யபதியினுடைய திருவடிகளைப்
பற்றலாம்படியான உபய யோக அதிசயத்தாலே இங்கே நித்ய யோகத்தைச் சொல்லுகிறது
ஸ்ரீ வத்ச வஷா நித்ய ஸ்ரீ –
விஷ்ணோ ஸ்ரீ அநபாயி நீ-
நித்ய அநபாயி நீம் நிரவத்யாம் —
ஆ காரிணஸ்து விஞ்ஞானம் -இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –

பதியினுடைய பத்நீ விசிஷ்டத்வமும்-சர்வ ஸ்வாமினியினுடைய பதி பாரார்த்த்யமும் நித்தியமாய் இருக்கையாலே
இங்கு பர மதங்களுக்கு அவகாசம் இல்லை –
இவளுக்கு பதி பக்கல் அந்தர்பாவம் சொல்லும் இடம் விஸிஷ்ட அந்தர் பாவத்தையும் பஹிர்ப்பாவம் சொல்லும் இடம்
ஸ்வரூப பேதத்தையும் விவஷிக்கிறது -அல்லது ஸ்வரூப ஐக்யமான அந்தரப்பாவமும் ஸ்வரூபத்தை விட்டு நிற்கும்
பஹிர்ப்பாவமும் பிராமண சம்மதம் அன்று –
உத்தர கண்டத்தில் போல் அன்றிக்கே பூர்வ கண்டத்தில் பத்நீ சம்பந்தம் உப லக்ஷணம் என்றும்
குண விக்ரஹ சம்பந்தம் விசேஷணம் என்றும் பிரித்துச் சொல்வாருக்கு
இதில் ஸ்வா ரஸ்யமும் பிராமண சம்ப்ரதாயங்களும் அனுகுணம் இல்லை –
விசேஷணங்களாலே ப்ராப்ய ஐக்யம் விரோதம் வராதது போலே ப்ராபக ஐக்ய விரோதமும் வாராது –
சேதன அசேதன ரூப விசேஷணங்களுக்கு வஸ்த்வனுரூபமாக உபயோக விசேஷம் பிராமண நியதம்

————

நாராயண சப்தார்த்தம்
இப்படி ச பத்நீகனாய்க் கொண்டு சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனாய் –
சாந்த அநந்த -ஸ்ரீ சதுஸ் ஸ்லோஹி -4-என்றும் –
ஸ்வ வைஸ்வ ரூப்யேண–ஸ்தோத்ர -38- என்றும் -இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்வரூபத்தாலும் குணத்தாலும் பிரணயத்தாலும் ஸூஸ்லிஷ்டனான சரண்யனுக்கு
தன்னடியார் திறத்தகத்து-இத்யாதிகளில் அபி பிரேரிதங்களாய்-புருஷகாரமும் தன்னேற்றம் என்னலாம் படியான
சரண்யத்வ உபயுக்தங்களான ஆகாரங்தங்களைச் சொல்லுகிறது இங்குற்ற நாராயண சப்தம் -அவையாவன –
சரீராத்மா பாவ நியாமகங்களான சேஷ சேஷித்தவாதி சம்பந்தங்களும் –
ஆஸ்ரயணீயதைக்கும் பல பிரதானத்துக்கும் உபயுக்தமான குண வர்க்கமும்
ஸஹ காரி நிரபேஷமாக சர்வத்தையும் நினைத்த போதே தலைக்கட்ட வல்ல சங்கல்ப ரூப வியாபாரமும்
ஸ்வ முக்திஸ்ய ஸ்ரீ மான் -என்கிறபடியே ஆஸ்ரித சம்ரக்ஷணம் தானும் தன் பேறாக ரஷிக்கிற பிரயோஜன விசேஷமும்

இங்கு குண வர்க்கம் -என்கிறது
காருண்ய -ஸுலப்ய -ஸுசீல்ய -வாத்சல்ய -க்ருதஞ்ஞதாதிகளும் -ஸர்வஞ்ஞத்வ சர்வ சக்தித்வ-
சத்ய சங்கல்பத்வ- பரிபூர்ணத்வ -பரம உதாரத் வாதிகளும்
காருண்யம் –
ஒரு வியாஜத்தை முன்னிட்டு நம்முடைய துக்கங்களைக் கழிக்கைக்குத் தானே நினைத்து இருக்கையாலே –
எம்மா பாவியர்க்கும் விதி வாய்க்கின்று வாய்க்கும் -என்று நம்புகைக்கு உறுப்பாம்
ஸுலப்யம் –
சேணுயர் வானத்து இருக்கும் தேவ பிரான் -தன்னை ஆணை என் தோழீ உலகு தோறு அலர் தூற்றாதா படி -என்று
அகலாதபடி ஏரார்ந்த கண்ணி யசோதை இளஞ்சிங்கம் நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான் என்று
ஆபால கோபாலம் அணியனாய் அபேக்ஷிதம் தந்து அருளும் என்கைக்கு உறுப்பாம் –
ஸுசீல்யம் –
அம்மான் ஆழிப் பிரான் அவன் எவ்விடத்தான் யான் யார் -என்று அகலாமைக்கு உறுப்பாம்
வாத்சல்யம்
நீசனேன் நிறை ஒன்றும் இலேன் -என்று ஸ்வ தோஷத்தைக் கண்டு அவன் அநாதரிக்கிறான்
என்று வெருவாமைக்கு உறுப்பாம் –
க்ருதஞ்ஞத்வம் –
மாதவன் என்றதே கொண்டு –
திருமால் இருஞ்சோலை மலை என்றேன் -என்கிறபடியே தன் பக்கல் அதி லகுவாய் இருபத்தொரு
வ்யாஜத்தைக் கண்டாலும் இனி நம்மைக் கை விடான் என்கிற தேற்றத்துக்கு உறுப்பாம் –
மார்த்தவ -ஆர்ஜவாதிகளுக்கும் –
இப்படியே உபயோகம் கண்டு கொள்வது
சர்வஞ்ஞத்வம்-
எல்லாம் அறிவீர் -என்கிறபடியே ஆஸ்ரிதருடைய இஷ்ட பிராப்தி அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி உபாயங்களும்
விரோதிகளையும் அறிக்கைக்கு உறுப்பாகும்
சர்வ சக்தித்வம்
கூட்டரிய திருவடிக்கள் கூட்டினை -என்கிறபடியே ஆஸ்ரிதர் மநோ ரதங்களைக் கடிப்பைக்கு உறுப்பாம்
சத்ய சங்கல்பத்வம்
ஜன்ம சன்மாந்தரம் காத்து -இத்யாதிகளில் படியே மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று முடிவு செய்கைக்கு உறுப்பாம்
பரி பூர்ணத்வம்
செல்வ நாரணன் என்ற சொல் கேட்டலும்–இத்யாதிகளில் படியும் பாவ தார தம்யம் பார்க்கும் அளவே யானாலும்
நாம் செய்யும் கிஞ்சித்காரத்தில் கௌரவ லாகவங்களைப் பாராமைக்கு உறுப்பாம் –
பரம உதாரத்வம்
அல்பமான ஆத்மாத்மீயங்களைச் சோர ஆநீத நூபுர ந்யாயத்தாலே சமர்ப்பித்தவர்களுக்குத் தான்
எனக்கே தந்த கற்பகம் -என்கிறபடியே அநந்தமான ஆத்மாத்மீயங்களை வழங்குகைக்கு உறுப்பாம்
ஸ்தைர்ய தைர்யாதிகளுக்கும்
இப்படி உபயோகம் கண்டு கொள்வது-

இந் நாராயண சப்தத்தில் வ்யுத்பத்த்யாதிகள் ஸ்ரீ மூல மந்த்ரத்திலே சொன்னோம்
ஸ்ரீமந் நாராயண ஸ்வாமிந் -இத்யாதி மந்திரங்களையும் –
கமல நயன வாஸூ தேவ –
அலர் மேல் மங்கை உறை மார்பா -இத்யாதி பிரயோகங்களையும்
ஸ்ரீ கத்யங்களையும் பார்த்து
ஸ்ரீ மச் சப்தத்தையும் நாராயண சப்தத்தையும் சம்புத்த்யந்தமாக்கி சரண்யனை அபி முகீகரித்து –
தவ -என்கிற ஒரு பதத்தை அத்யாஹாரித்து -அன்வயித்து நிர்வஹிப்பர்கள் –
சரண சப்தம் அறுதியாக ஒரு ஸமஸ்த பதம் என்றும் நிர்வஹிப்பர்கள் –

த்வத் பாத கமலா தந்யத் –
உன் சரண் அல்லால் சரண் இல்லை
நின் இலங்கு பாதம் அன்றி மற்றோர் பற்றிலேன்
நாகணை மிசை நம்பிரான் சரணே சரண் –இத்யாதிகளில் படியே அவதாரணம் இங்கே விவஷிதம் –
ஓவ் சித்ய கிருப உத்தம்பகத்வ போக்யத்வ அதிசயங்களாலே -தேவ தானவர்களுக்குப் பொதுவாய் நின்ற
துயரறு சுடர் அடிகளைத் துவக்கி அமலனாதி பிரான் படியே திரு மேனியை முழுக்க அனுசந்திக்கிறான்
இவ்விக்ரஹ விசிஷ்டனான நாராயணன்-பர வ்யூஹாதி சர்வ அவஸ்தையிலும்
ஸ்ரீ மானாய் இருக்குமா போலே ஸூபாஸ்ரயமுமாயும் இருக்கும் –
இவற்றில் அர்ச்சாவதார பர்யந்தமாக உத்தர உத்தரம் ஸுலப்யம் அதிகம் –
———–

சரணவ் -பதார்த்தம்
திவ்யாத்ம ஸ்வரூபம் ஸூபமே யாகிலும் ஆலம்பிக்க அரிதாகையாலே ஸூபாஸ்ர்யமாய் நின்ற
திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தில் சேஷ பூதனை சேஷி சேர்த்துக் கொள்ளும் துறையைக் காட்டுகிறது சரண சப்தம்

———–

சரண சப்தார்த்தம் –
ரக்ஷகத்வ மாத்ரத்தைச் சொன்னால் மற்ற அதிகாரிக்கும் பொதுவாகையாலும் –
கிருஹத்தைச் சொன்னால் இங்கு அந்வயம் இல்லாமையாலும் –
ப்ராப்யத்தை விவஷித்தால் உபாயம் சொல்லிற்று ஆகாமையாலும்
உத்தர கண்டத்தோடு புநர் யுக்தி வருகையாலும்
இங்கே சரணம் -என்கிற சப்தம் உபாய அர்த்த வாசகமாக நிஷ்கர்ஷிக்கப் பட்டது

ப்ரபத்யே -என்கிற அளவாலும் அமைந்து இருக்க உபயாந்தர ஸ்தான நிவேசம் தோற்றுகைக்காக
இங்கு சரணம் சப்தம் கிடக்கிறது –
பக்தி ஸ்தானத்தில் பிரபத்தியை விதியா நிற்க -உபாயாந்தர ஸ்தானத்தில் ஈஸ்வரன் நிற்கிறான் என்றது
அகிஞ்சனன் திறத்தில் கிருபாதிசயம் உடைய ஈஸ்வரன் பக்தி அனுஷ்ட்டித்தால்
அதற்குத் தரக்கடவ பலத்தை அல்ப வ்யாஜத்தாலே தரும் என்றபடி –
இப்படிப்பட்ட உபாயத்வம் இவ்வித்யைக்கு விசேஷித்து வேத்யாகாரம்
இத்திருவடிகளுக்கு உபாயத்வமாவது -அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே -என்ன
சரண்யன் உல்லசித காருண்யனாய் பர ஸ்வீகாரம் பண்ணி –
அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்து அடியீர் வாழுமின் -என்று அருள் கொடுக்கும்படி பண்ணுகை

உபாய சப்தம் -வ்யவஹித ஸாதனத்திலும் அவ்யவஹித ஸாதனத்திலும் வர்த்திக்கும் என்னும் இடம் –
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி லோக சித்தம் –
சித்த ஸாத்ய உபாயங்கள் இரண்டுக்கும் இவ்விரண்டு ஆகாரம் ஸாத்ய பேதத்தால் பிரதி நியதம் –
சரண்ய வசீகரணமாய்ப் புருஷனுக்கு சாத்தியமாக விதித்த பிரபத்தி தன்னையே சித்த உபாயம் என்ன ஒண்ணாது –
ஸ்ரவணாதிகளாலே பிறந்து நிற்கிற சம்பந்த ஞான மாத்ரத்தை ஸாத்ய உபாயம் என்றால்
இது விதேயம் இல்லாமையாலும்
அவிதேய ஞானத்தால் மோக்ஷம் சொல்லும் சித்தாந்தத்துக்குத் துல்யம் ஆகையாலும்
சங்க ப்ரபத்தியை விசதமாக விதிக்கிற பிரகரணங்களுக்கும் விருத்தம் ஆகையாலும் இது கூடாது

ஆகையால் -அம்ருதம் சாதனம் ஸாத்யம்
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம
கிருஷ்ணம் தர்மம் ஸநாதனம்
தத் ஏக உபாயதா யாச்நா
த்வம் ஏவ உபாய பூதோ மே –இத்யாதிகளில் படியே
ரக்ஷண உபயுக்த சார்வாகார விசிஷ்டனாய்க் கொண்டு பூர்வ சித்தனாய் அவசர பிரதீஷனாய்
வ்யாஜ மாத்ர பிரசாத நீயனாய் நிற்கிற ஸ்ரீ யப்பதியே சித்த உபாயம் –
இது பக்தி பிரபத்திகளைப் போலே ஒன்றால் ஸாத்யம் அன்று –
அங்க பிரபத்தி பண்ணினவனுக்குப் போலே வேறு ஒரு சுமை எடுக்காதே அகிஞ்சனனுக்கு
உபாயாந்தர ஸ்தானத்தில் நிற்கிறது –
தத் பிரசாத மாத்திரமே ஸாத்யம் –
ஆடையால் அடைக்கலம் அடைந்தேன் -என்கிற சாங்க பர ந்யாஸம் அதிகாரி கிருத்யம்
சமர்ப்பித பர ஸ்வீ காரம் சித்த உபாயமான ஈஸ்வர கிருத்யம்
தவ பரோஹ காரிஷி தார்மிகை -ஸ்ரீ ரெங்கராஜா ஸ்தவம் –2-102-என்கிறபடியே
நிபுணனுக்கு பர சமர்ப்பணமும் ஆச்சார்ய கிருத்யம் –
அப்போது இவ்விரண்டு விஷயத்திலும் ஸ்வரூப அனுரூபமான கைங்கர்யம் ஸ்வ கிருத்யம்

———–

ப்ரபத்யே -சப்தார்த்தம்
இப்படி சித்த உபாய விசேஷமான சரண சப்தத்தோடு அந்விதமான ப்ரபத்யே என்கிற பதம்
சங்க பர சமர்ப்பணத்தைக் காட்டுகிறது –
ஆனுகூல்ய சங்கல்பமும் பிராதி கூல்ய வர்ஜனமும் பிரதம பதத்தால் ஸூசிதமாய்- இங்கும் அர்த்த சித்தம் ஆகிறது –
இதில் கத்யர்த்தமான தாது புத்த்யர்த்தம் ஆகையாலும் புத்தி சப்தம் அத்யவசாயத்தைச் சொல்லுகையாலும்
இதன் மஹத்தையை பர என்கிற உப சர்க்கம் காட்டுகையாலும் மஹா விஸ் வாசம் சொல்லியதாயிற்று –
கர்த்தவ்யம் சக்ருதேவ –ஸ்ரீ நியாஸ திலகம் -19-என்கிற ஸ்லோகத்தை இங்கே அனுசந்திப்பது –
பிரபத்தி லக்ஷண வாக்கியத்தின் படியே விஸ் வாச பூர்வக பிரார்த்தனையும் இங்கே யாகிறது
பிரபத்தி விஸ் வாச -என்று தொடங்கி -விஸ் வாச பூர்வகம் பிரார்த்தனாம் இதி யாவத் -என்றும்
விஸ் வாச பூர்வகம் பகவந்தம் நித்ய கிங்கர தாம் பிரார்த்தயே -ஸ்ரீ கத்யம் -என்று ஸ்ரீ பாஷ்ய காரர் அருளிச் செய்தார்
விஸ் வாசோ த்வயார்த்த -என்றதற்கு இதுவே தாத்பர்யம் –

உபாயமாகப் பற்றுகிறேன் என்கையாலே-
ஆத்மதீய பர ந்யாஸ
சக்ருதேவ ப்ரபந் நஸ்ய க்ருத்யம் நை வாஸ்தி கிஞ்சன -இத்யாதிகளில் படியே
அவ்விஷயத்தில் கர்த்தவ்ய சேஷ நிவ்ருத்தி ஹேதுவான பர ந்யாஸமும் இங்கேயாகிறது
ந்யாஸ பஞ்சாங்க சம்யுத
அநேநைவ து மந்த்ரேண-இத்யாதிகளாலே பர ந்யாஸமே அங்கி என்னும் இடம் சித்தம் –

ப்ரபத்திம் தாம் ப்ரயுஞ்ஜீத ஸ்வ அங்கை பஞ்சபி ராவ்ருதாம் -என்று அங்கமான
ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகளை சம்பாவித ஸ்வபாவம் என்பற்கு
உத்தர காலத்தில் ஆனுகூல்யாதிகளுடைய அநியமத்திலே தாத்பர்யம் –
ஆகையால் மேல் அபாய சம்ப்ல்வத்திலும் அதிகார விருத்த உபாய பரிக்ரஹத்திலும் புந பிரதனம் விதிக்கிறது
கபோத நாளீ ஜங்க வானராதி வ்ருத்தாந்தங்களைப் பார்த்தால்
சரணாகதனுக்குத் தத் காலத்தில் ஆனுகூல்யாதி நியமம் இன்றிக்கே இருக்க ரஷிக்கக் கண்டோமே என்னில் –
லோகத்தில் காருணிகர் தர்மாபிசந்தி விசேஷத்தாலே அப்படிக்கு ரஷிக்கிறார்-
ஈஸ்வரன் ரஷிக்கும் போது தன்னுடைய நியோகத்தை யதாவத் அனுஷ்ட்டிப்பித்து ரஷிக்கும்

இங்கு உத்தமன்
அஹம் அஸ்ம்ய அபராதாநாம் ஆலயம் அகிஞ்சன அகதி
அகிஞ்சனோ அநந்யகதி –இத்யாதிகளில் சொன்ன அதிகார விசேஷத்தோடும் கார்ப்பண்யம் ஆகிற அங்கத்தோடும்
கூடின பர சமர்ப்பணத்தில் கர்த்தாவான தன்னைக் காட்டுகிறது –
அதுவும் அவனது இன்னருளே –
ஆறு எனக்கு நின் பாதமே சரணாகத் தந்து ஒழிந்தாய் -இத்யாதிகளில் படியே
பிரபத்தியும் அவன் அடியாக வந்தது என்று அனுசந்தேயம்
இப்பாசுரத்தை
ஸ்வயம் வஸ்தூ குர்வன் ஜனமிமம் அகஸ்மாத் சரஸிஜ
பிரகாரவ் பத்மா யாஸ் தவ சரணவ் ந சரண்யந் –ஸ்ரீ லஷ்மீ கல்யாணத்தில்
ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் பாசுரமாக ஸ்ரீ பட்டர் அருளிச் செய்தார் –

தத்துவ ஞானம் அடியாக வருகிற பல சங்க கர்த்த்ருத்வ தியாக பூர்வகமான அனுஷ்டானம்
நிவ்ருத்தி தர்மங்களான கர்ம யோகாதிகளிலும் பிரபதனத்திலும் துல்யம் –
உத்தர கிருத்யத்தில் உபாயத்வ தியாகம் விசேஷித்து இருக்கும் –
ப்ரபத்யே -என்கிற வர்த்தமான நிர்த்தேசம் சாங்க அனுஷ்டான க்ஷணத்தைக் காட்டுகிறது –
உபாசனத்தில் -ஸக்ருத் க்ருத சாஸ்த்ரார்த்த -என்கிற நியாயத்துக்குச் சில வசனங்களால் விரோதம் உண்டாயிற்று
இங்கு அனுக்ரஹம் உள்ளது -இது
சக்ருதேவ ப்ரபந்நாய
சக்ருதேவ ஹி சாஸ்த்ரார்த்த
ய ஸக்ருத் கரணம் கத
நநு ப்ரபந்ந சக்ருதேவ நாத
ஸக்ருத் ப்ரார்த்தநா மாத்ரேண–இத்யாதிகளாலும்
காகா ஸூராதி வ்ருத்தாந்தங்களாலும் சித்தம்
இப்படி க்ஷண க்ருத்யமான ந்யாஸ யாகத்துக்கு நைரபேஷ்யம் தோற்றுகைக்காகக் கேவலம்
பகவத் சங்கல்ப ஸாத்யமான மரணத்தை அவப்ருதம் என்கிறது –
இதற்கு இவன் மேல் இருந்து செய்யும் அனுகூல வ்ருத்தியாதிகள் ஒன்றும் இதற்கு
அங்கம் அன்று என்கையில் தாத்பர்யம் –

இப்பூர்வ கண்டத்தில் பிரகாசித்த பர ந்யாஸத்தை அனுஷ்டிக்குமவனுக்குத்
தத்வ ஞானாதி சம்பாதனம் பூர்வ க்ருத்யம்
ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதி தத்கால கிருத்யம்
ஸ்வயம் பிரயோஜனமான நிரபராத கைங்கர்யம் உத்தர கிருத்யம்
பூர்வ க்ருத்ய விகலன் அதிகாரி அல்லன்
தத்கால க்ருத்ய விகலன் க்ருதக்ருத்யன் அல்லன்
உத்தர க்ருத்ய விகலன் க்ருதார்த்தன் அல்லன்
இப்படி விகலரானவர்களும்
கதம் சித் உபகாரேண க்ருதேநைகேந துஷ்யதி–என்கிறபடி
க்ருதஞ்ஞனான சரண்யனுடைய கிருபையாலே க்ரமேண பூர்ணர் ஆவார்கள் –
ஸக்ருத் ஜப்ததேந மந்த்ரேண-என்ற சாத்யகி தந்திரத்தில் சொன்னது இங்கும் துல்யம் இறே

பவ சரணம் இதீரயந்தி யே வை
யேந கேநாபி பிரகாரேண த்வய வக்தா த்வம்
ஏதத் உச்சாரண மாத்ரா வலம்பநேந
பிரபத்தி வாசைவ –இத்யாதிகளிலும் இதன் பிரபாவம் கண்டு கொள்வது
ஸக்ருத்ச் சரிதம் யேந ஹரிரித் யக்ஷர த்வயம் –என்கிறபடியே -லகுவாக இரண்டு அக்ஷரங்களை உச்சரிக்க
இட்ட படை கல் படையானால் குரு தரமான இவ்வாக்கிய த்வயத்தை உச்சரித்தவனுக்கு இவை கேட்க வேணுமோ
தமஸ்ஸாலும் ரஜஸ்ஸாலும் வரும் கலக்கம் அறுகையாலே
பாரமார்த்திகீ
யதாவஸ்த்திதா -என்னும்படியான பரிபூர்ண பிரபத்தி பண்ணினவதானே கோரின கோலின காலத்திலேயே ஸித்திக்கும்
இது சகல பல சாதனம் என்னும் இடம்
தாவ தார்த்திஸ் ததா வாஞ்சா தாவன் மோஹஸ் ததா அஸூகம்
யத் கேந காம காமேந -இத்யாதிகளிலும் காக விபீஷண கபோத ஸூமுக திரௌபதீ கஜேந்திர க்ஷத்திர பந்து
முசுகுந்தாதி விருத்தாந்தங்களிலும் காணலாம் –

வினை விடுத்து வியன் குணத்தால் எம்மையாக்கி
வெரு உரை கேட்டு அவை கேட்க விளம்பி நாளும்
தனை யனைத்தும் அடைந்திடத் தான் அடைந்து நின்று
தன் திருமாதுடன் இறையும் தனியா நாதன்
நினை வழிக்கும் வினை வழிக்கு விலக்காய் நிற்கும்
நிகரில்லா நெடும் குணங்கள் நிலை பெறத் தன்
கனை கழல் கீழ் அடைக்கலமாம் காட்சி தந்து
காரணனாம் தன் காவல் கவர்கின்றான் -கவல்கின்றானே –

வெரு உரை கேட்டு -ஆர்த்த த்வனி கேட்டு
அவை கேட்க விளம்பி -அவன் கேட்க்கும் படி சொல்லி

—————–

உத்தர கண்டம் –
இப்படி சர்வ புருஷார்த்தங்களையும் சாதிக்க வற்றான உபாயம் இங்கு எதுக்காக -என்ன –
கண்டு கேட்டு -என்கிற பாட்டின் படியே ஷூத்ர பிரயோஜனங்களோடே
துவக்கற்ற புருஷார்த்த விசேஷத்தைக் காட்டுகிறது -உத்தர கண்டம் –

ஸ்ரீ மத் சப்தார்த்தம்
இதில் ஸ்ரீ மத் சப்தம்
ஒண்டொடியாள் திரு மகளும் நீயுமே நிலா நிற்ப
கோலத் திரு மா மகளோடு உன்னை -என்கிறபடியே நிரதிசய போக்யமான சேஷி தத்த்வம்
பாவம்ஸ்து ஸஹ வைதேஹ்யா
தயா சஹாஸீ நம நந்த போகிநி –இத்யாதிகளில் சொன்ன சேர்த்தியிலே
கைங்கர்ய பிரதி சம்பந்தியாய்க் கொண்டு நித்ய யுக்தமாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது –
ஸ்ருதி யாதிகளிலே சர்வ விசிஷ்டன் ப்ராப்யனாகச் சொல்லி இருக்க
நாநயோர் விதயதே பரம் –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-8-35-மிதுனம் பரதேவதை
அஸ்யா மம ச சேஷம் ஹி விபூதி ரூபயாத்மிகா
உபயா திஷ்டானம் சைகம் சேஷித்வம் –இத்யாதிகளால் சொன்ன வாசி தோற்றுகைக்காக இறே
இங்கே விசேஷித்து எடுக்கிறது –
ஸ்ரீ மச் சப்த நிருக்திகளிலே ப்ராப்யத்தைக்கு உறுப்பானவற்றை இங்கே அனுசந்திப்பது –

——–

நாராயண சப்தார்த்தம் –
சர்வ சேஷியான தத்வம் பிரதான ப்ராப்யமானாலும் ப்ராப்தாவின் ஸ்வரூபம் முதலான சர்வ விசேஷணங்களும்
ப்ராப்ய கோடி கடிதங்களாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது -இங்குற்ற நாராயண சப்தம் –
தேச கால புருஷ பேதத்தாலே பண்டு பஹு விதமான ஆனுகூல்ய பிரதி கூல்யாதிகளை அடைந்தவை
சர்வ உபாதிகளும் கழிந்தவனுக்கு ஸ்வாமி விபூதியான ஆகாரத்தாலே அத்யந்த அனுகூலங்களாய் இருக்கும்
அநந்த ஆத்மாக்களுக்கும் வரும் ஐஸ்வர்ய ஆத்ம அனுபவ ரசத்தை எல்லாம் சேரப் பார்த்தாலும்
பரி பூர்ண ப்ரஹ்ம அனுபவ ரூபமான திருப் பாற் கடலிலே ஒரு திவலைக்கும் பற்றாது –
கைங்கர்ய விசேஷங்களுக்கு இலக்காகப் பர்யங்க வித்யாதிகளிலே சொன்ன
திவ்ய மங்கள விக்ரஹமும் இங்கே விசேஷித்து அனுசந்தேயம்
தன்மை பெருத்தித் தன் தாளிணைக் கீழ் கொள்ளும் அப்பன் -என்றும்
தன் தாளிணைக் கீழ் சேர்த்து -என்றும்
மதீய மூர்த்தா நாம் அலங்கரிஷ்யதி –என்றும் சொல்லுகிறபடியே திருவடிகளுக்கும் -ஆதார ஆசன -பத்மத்துக்கும் நடுவு இறே
முக்தருக்கு ஸ்வதஸ் ப்ராப்தமான இருப்பிடம் –

இப்படி சர்வ சேஷித்வ சர்வ பிரகார நிரதிசய போக்யத்வங்களைப் பிரதானமாகப் பிரகாசிக்கிற பதங்களில்
சதுர்த்தி தாதர்த்யர்த்த மாத்ரத்தை சொன்னால் கீழ்ச் சொல்லுகிற உபாயத்தோடே சேர்த்தி இல்லாமையால்
நித்ய ஸித்தமான இத் தாதர்த்தயர்த்துக்கு அனுரூபமாய் நிருபாதிக அனுபவ பரீவாஹமாய்
வைபவரீத்யாதி ரஹிதமாய் சர்வ தேசாதி யோக்யமான யதா அபிமத சர்வவித கைங்கர்யத்தையும் காட்டுகிறது
இதன் பிரார்த்தனைக்கு இங்கே ஒரு கிரியா பதம் அத்யாஹார்யம்
குருஷ்வ மாம் அனுசரம்
வான் உயர் இன்பம் மன்னு வீற்று இருந்தாய் அருளு நின் தாள்களை எனக்கே
நின் தாளிணைக் கீழ் வாழ்ச்சி யான் சேரும் வகை அருளாய்
நித்ய கிங்கரோ பவாநி –இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –

————

நம -சப்தார்த்தம்
இப்படி பிராரத்த நீயமான பரம புருஷார்த்தம் அவித்யா கர்மாதியான அநிஷ்ட வர்க்கத்தினுடைய
அத்யந்த நிவ்ருத்தி பூர்வகம் ஆகையால் அல்லாத புருஷார்த்த அனுபவ தசையில் வரும்
ஸ்வாதீந ஸ்வார்த்த கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வ ப்ரம ரூபமான களையற்று
தனக்கே யாக எனைக் கொள்ளுமீதே -இத்யாதிகளில் படியே
நிற்கும் நிலையை இங்குற்ற நமஸ் ஸூ காட்டுகிறது
இதுவும் திருமந்திரத்தில் ஸூஷ்ம யோஜனையில் போலே இரண்டு எழுத்தும் இரண்டு பதமாய்
அத்யாஹரித்த கிரியாபதத்தோடே அன்வயித்து ஒரு வாக்கியம் ஆகிறது

————-

இப்படி
ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தமும்
இதனுடைய நித்யதையும்
ரக்ஷண உபயுக்த குணாதிகளும்
ஸூபாஸ்ரய விக்ரஹமும்
இவற்றால் விசிஷ்டனுடைய உபாய பாவமும்
இவனுடைய வசீ கரணமும்
இது ஸக்ருத் கர்த்தவ்யமான படியும்
இதில் அதிகாரி விசேஷமும்
சர்வ சேஷீ ச பத்நீ கனாய்க் கொண்டு கைங்கர்ய பிரதிசம்பந்தியான படியும்
சர்வ விசிஷ்டனுடைய நிரதிசய போக்யதையும்
அவன் திறத்தில் ஸ்வரூப அனுரூபமான ஸ்வச் சந்த கைங்கர்யமும்
இது அஹங்காராதி ரூபமான களையற்ற நிற்கிற நிலையும்
இப்படி பரி ஸூத்தமான கைங்கர்யத்தினுடைய பிரார்த்தனையும் –அடைவே பிரகாசிக்கின்றன –

—————-

த்வயத்தின் வாக்யார்த்தம் –
இதின் அவாந்தர வாக்கியங்கள் மூன்றையும் சேர்த்தால்
அநந்யார்ஹ சேஷபூதனாய் -அகிஞ்சனான நான் -ஸ்ரீ மானான நாராயணன் திருவடிகளில் –
சர்வவித தோஷ ரஹிதமாய் -ஸ்வ அபிமதமான சர்வவித்த கைங்கர்ய வர்க்கத்தையும் பெறுகைக்கு
ஸ்ரீ மந் நாராயணன் திருவடிகளையே உபாயமாகக் கொண்டு
யதோக்தமான ஆத்ம ரஷா பர சமர்ப்பணம் பண்ணுகிறேன் என்று ஒரு வாக்யார்த்தம் ஆகிறது –

இவ்வர்த்த அனுசந்தானம்
உபாய தசையில் -சக்ருத்தாய் -க்ருதக்ருத்யதா ஹேதுவாய் இருக்கும் –
ஸ்வயம் பிரயோஜனமான உத்தர க்ருத்யத்தில் சதாவாய் க்ருதார்த்ததா ஹேதுவாய் இருக்கும்
இதில் பூர்வ கண்டத்தில் அநந்ய உபாயத்வமும்
உத்தர கண்டத்தில் அநந்ய பிரயோஜனத்வமும்
இரண்டு இடத்திலும் அநந்யார்ஹ சேஷத்வமும் சித்திக்கிறது
இப்படி இங்கும் அங்கும் திருமால் அன்றி இன்மை கண்டவன் த்வய நிஷ்டன் –

என்னது இது யான் செய்கின்றேன் என்னாதாருக்கு
இன்னடிமை தந்து அளிப்பான் இமையோர் வாழும்
பொன்னுலகில் திருவுடனே அமர்ந்த நாதன்
புனலாரும் பொழில் அரங்கம் திகழ மன்னித்
தன் அகலம் அகலாத தகவால் ஓங்கும்
தகவுடனே தன் கருமம் தானே எண்ணி
என்னை நய அடைக்கலம் கொண்டு அஞ்சல் தந்து என்
அழலாற நிழலார அளிக்கின்றானே

ஸ்ரீ த்வயதிகாரம் முற்றிற்று

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ சார சாரம் -திருமந்திர அதிகாரம்-

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

முக்தனுக்கு அநிஷ்ட பிரசங்கமும் பிராப்தி பிரசங்கமும் இன்றிக்கே இருக்க
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனும் நித்ய நிர நிஷ்டனாய் -அவாப்த ஸமஸ்த காமனுமாய் இருக்க
சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவார் பல்லாண்டே-என்ன வேண்டிற்று என் என்னில் –
இவை ஸ்ருதிகளில் சொன்ன சாம காநாதிகளைப் போலே ஸ்வச் சந்த-பர வ்ருத்தி விசேஷம் –
இப்படி இங்கும் அங்கும் திருமால் இன்றி இல்லாமை கண்டவன் ஸ்ரீ த்வய நிஷ்டன் –

ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் அருளிச் செய்யப்பட்டது

ப்ரணதிம் வேங்கடே சஸ்ய பதயோ விததீமஹி
யதுக்தயோ யதீந்த்ர யுக்தி ரஹஸ்யா நாம் ரஸாயநம் –

—————–

திருமந்த்ராதிகாரம் -என்னும் முதல் அதிகாரம் –

ரஹஸ்ய த்ரயத்தின் உபஜீவ்யத்வம்–ரஹஸ்ய த்ரய க்ரமம் -திரு அஷ்டக்ஷ அக்ஷரத்தின் உத்கர்ஷம் –
அக்ஷர விபாகம் -ப்ரணவார்த்தம் -அகாரார்த்தம் -லுப்த சதுர்த்யர்த்தம் -ஸ்ரீ லஷ்மீ சம்பந்தம் –
உகார்த்தம் -மகாரார்த்தம் -உகாரார்த்த யோஜநாந்த்ரம் -நமஸ் சப்தார்த்தம் -சத் தூலாதி யோஜனைகள்-
ஸூஷ்ம யோஜநா ப்ராதான்யம் -நமஸ் சப்த வாக்யார்த்தம் -பாகவத சேஷத்வ ப்ரதிபாதனம் –
திரு மந்திரத்தின் உயிர் நிலை -உபாய ப்ரதிபாதனம் -நமஸ்ஸூ உபாய பரம் என்றதின் தாத்பர்யம் –
நாராயண சப்தார்த்தம் -சர்வ வியாபகத்வம் -சதுர்த்தீ விபக்த்யர்த்தம்-மங்களா சாஸநா வத்யகதை-வாக்யார்த்த நிரூபணம் –

மூலம் கிளை என ஓன்று இரண்டான மொழி இரண்டும்
மேல் ஓன்று இலை என நின்ற அவ்வித்தகன் தன்னுரையும்
காலம் கழிவதன் முன்னம் கருத்துறக் கண்டிடவே
ஞாலம் புகழும் நம் தேசிகர் தாம் நம்மை வைத்தனரே

ஸ்ரீ கண்ணபுரம் ஓன்று உடையானுக்கு அடியேன் ஓருவர்க்கு உரியேனோ -என்கிறபடியே
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனுக்கு அநந்யார்ஹ சேஷ பூதனாய் வந்து அநாதி கர்ம ப்ரவாஹத்தா ரஹஸ்ய த்ரயத்தின்
உப ஜீவ்யத்வத்தாலே அடிமை செய்யப் பெறாதே நின்ற ஷேத்ரஞ்ஞன் அவசர பிரதீக்ஷையான பகவத் கிருபையாலே புரிந்து
சதாச்சார்ய முகத்தால் பெற்ற ரஹஸ்ய த்ரயமாகிற சம்சார பேஷஜத்தை உபஜீவிக்கும் படி சொல்லுகிறோம் –

ஸ்வரூபம் தெளிந்தவனுக்கு அல்லது ஸ்வரூப அனுரூபமான புருஷார்த்தத்தில் அபிருசியும் –
தத் உபாய பரிக்ரஹமும் உண்டாகாமையாலே ஸ்வரூப வைஸத்ய ஹேதுவான திருமந்திரம் முற்பட அனுசந்தேயம் –
இதில் பிரதம பதத்திலே -சேஷியுமாய் -சரண்யமுமாய் தோற்றின பரத்வத்தை பத்நீ விக்ரஹ விசேஷங்களாலே
விசிஷ்டமாக வெளியிடுகையாலும்
மத்யம பதத்தில் சப்த அர்த்த ஸ்வ பாவங்களால் ஸம்ஷிப்தமாகத் தோற்றின உபாய விசேஷத்தை அனுஷ்டான முகத்தால்
காட்டுகையாலும் -மந்திரமாய் அஷட் கர்ணமாக உபதேசிக்க வேண்டின சேர்த்தியாலும்
திருமந்த்ரத்திலே பிறந்து த்வயத்திலே வளர்ந்து என்கிற கிரமத்தாலும்-அநவரதம் த்வயம் அனுசந்தேயம்
இவை இரண்டிலும் தோற்றின உபாயத்தை அதிகாரி விசேஷத்தையும் -இது துஷ்கர அங்க நிரபேஷமுமாய்-
ஸ்வ தந்திரமமுமான நிலையையும் -விரோதி நிவ்ருத்த அம்சத்தையும் வெளியிட்டு -அகிஞ்சனனைப் பர சமர்ப்பணத்திலே
மூட்டித் தளும்பாதபடி தேற்றுகையாலும் சரம ஸ்லோகம் அநந்தரம் அனுசந்தேயம்

இவற்றில் ஸ்ரீ மத் அஷ்டாக்ஷரம் ஆகிற மஹா மந்த்ரம் பல உபநிஷத்துக்களிலும் உப ப்ருமஹணங்களிலும் ப்ரஸித்தமாய்
த்ரயோ வேதா -ஷட் அங்காநி -இத்யாதிகளில் படியே -ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிகள் எல்லாவற்றிலும் உள்ள
சாரதமங்களைப் பொதிந்து கொண்டு இருப்பதாய்
யத் அஷ்டாக்ஷர சம்சித்த -இத்யாதிகளில் படியே சர்வ அநிஷ்ட நிவர்த்தந ஷமமாய்
ஐஹி லௌகிகம் ஐஸ்வர்யம் –இத்யாதிகளில் படியே சர்வ புருஷார்த்தங்களுக்கும் ஸாதனமாய்
ஸக்ருத் அஷ்டாக்ஷரம் ஜப்த்வா-இத்யாதிகளில் படியே ஜெப அர்த்த ஞானாதி முகத்தால் கர்ம யோகாதிகளுக்கு
எல்லாவற்றுக்கும் உபகாரமாய்
ந ஸ்வர பிரணவ அங்காநி -என்றும் -வைதிகம் தாந்த்ரிகம் சைவ -இத்யாதிகளில் படியே
தாம்தாம் அதிகார அனுகுணமாக சர்வ வர்ணங்களுக்கும் உப ஜீவ்யமாய்
சேதன அசேதன சர்வம் -இத்யாதிகளில் படியே சேஷ சேஷி சர்வ தத்வ கண்ட கண்டோக்திமத்தாய்
கிம் தத்ர பஹுபி மந்த்ரை -என்றும் -ஏக அஷ்டாக்ஷர ஏவாயம் அலமாத்ம வி ஸூத்தாய -என்கிறபடியே
சர்வ மந்த்ர நைரபேஷ்யகரமாய் -அலம்-போதுமானது என்றவாறு –
ஸர்வத்ர அஷ்டாக்ஷரோ மந்த்ர மூர்த்தி மந்த்ரோ யதா பவேத் -என்கிறபடியே சர்வ பகவந் மூர்த்திகளுக்கும் சாதாரணமாய்
ந மந்த்ர அஷ்டாஷராத் பர –என்று இதற்கு மேற்பட்ட மந்த்ரம் இல்லை
மந்த்ராணாம் பரமோ மந்த்ர -இத்யாதிப்படியே சர்வ வியாபக மந்திரங்களிலும் பிரதானமாக இருக்கையாலே –
சர்வ ஆச்சார்யர்களும் இத்தையே ஆதரிப்பார்கள்

ஆழ்வார்களும்
நின் திரு எட்டு எழுத்தும் கற்று -என்றும்
எட்டு எழுத்தும் ஓதுவார்கள்
எட்டு எழுத்தும் வாரமாக ஓதுவார்கள் -என்று இம் மூல மந்த்ரத்தையே பரம புருஷார்த்த மூலமாக அருளிச் செய்தார்கள்
அனுகூல பிரதிகூல சாதாரண ஜென்மம் போல் அன்றிக்கே –
பிறந்த பின் மறந்திலேன் -என்கிற ஸ்ரேஷ்ட ஜென்மம் ஆச்சார்யர் உபதேசித்த திரு மந்த்ரம் அடியாக வருகிறது

இதில் பாதங்களை ஒரு அக்ஷரம் என்றும் -இரண்டு அக்ஷரங்கள் என்றும் -ஐந்து அக்ஷரங்கள் என்றும் சுருதிகள் வகுத்தன –
இது -நாடு நகரமும் நன்கு அறிய நமோ நாராயணாய -என்றும் –
நல்வகையால் நமோ நாராயணா -என்றும் சொல்லுகிறபடியே பிரணவ ரஹிதமான போதும் அஷ்டாக்ஷரமாம் படி
தத்ர உத்தராயணஸ்ய ஆதி என்கிற நாரதீய வசனத்தாலே சித்தம்
இது -நமோ நாராயணேத் யுக்த்வா ஸ்வபாக புநராகமத் -ஸ்ரீ கைசிக மஹாத்ம்யம் -நமோ நாராயணா என்று சொல்லி
நம்பாடுவான் திரும்பவும் வந்தான்

நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே –இத்யாதிகளில் படியே பிரணவ சதுர்த்திகளை ஒழிந்தால் சர்வாதிகாரமாம் –
இதில் பிரதம பதத்தை–மூலமாகிய ஒற்றை எழுத்தை ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்தார்
ஆத்யந்து தர்யக்ஷரம் ப்ரஹ்ம -என்றும் -மூன்று எழுத்ததனை -என்றும் இத்யாதிகளில் படியே
அநந்த சாகங்களான வேதங்களுக்கும் இம்மந்திரம் தனக்கும் மூலமாய் –
இது அறிந்தவனை வேத வித்து என்னும்படி சர்வ சார ஸங்க்ரஹமாய் இருக்கும்
ஏக பதமான இதில் அக்ஷர த்ரயம் நிர்வசன பலத்தால் தனித்தனியே பதமாய் மூன்றும் கூட ஒரு வாக்கியம் ஆகிறது –
இந் நியாயம் நமஸ்ஸிலும் வரும்

அகாரார்த்தம்
இதில் பிரதம அக்ஷரம் ரூடியாலே விஷ்ணு வாசகம் என்னும் இடம் ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி நிகண்டுக்களாலும் பிரயோகங்களாலும் சித்தம் –
இது சப்த அர்த்த ஸ்வ பாவங்களால் சர்வ சங்க ராஹகம்-
வேதாந்தங்களில் படியே இங்கு முற்பட பரதத்வ லக்ஷணமான காரணத்வம் அறிய வேண்டும் –
காரணமே சரண்யம் என்று ஸ்ருதி சித்தம் ஆகையால் சரண்யதைக்கு மிகவும் உபயுக்தமான ரக்ஷகத்வமும் அறிய வேண்டும் –
ஆஸ்ரிதருடைய பேறு தன் பேறாக ரஷிக்கும் என்று அறிகைக்காக சேஷித்வமும் அறியவேண்டும் –
ஆகையால் ஸ்ரீ யபதியினுடைய -சர்வ காரணத்வமும் -சர்வ ரக்ஷகத்வமும் -சர்வ சேஷித்வமும் ஆகிற
பிரதான அர்த்தங்கள் இங்கே பிரதான ப்ரதிபாத்யங்கள் –
இவற்றால் -ஒன்றும் தேவும் -இத்யாதிகளில் படியே திரிமூர்த்தி சாம்யாதிகளும் கழியும்
சர்வ வாஸ்ய மூலமான சர்வேஸ்வரன் சர்வ வாசக மூலமான இவ்வஷரத்துக்கு வாச்யன் என்று
ஸமஸ்த சப்த மூலத்வாத்–இத்யாதி புராண வசனத்தாலும் வேதார்த்த ஸங்க்ரஹத்திலும் ப்ரதிபாதித்தபடியே
இது சர்வ காரண பூதனைக் காட்டுகிறது

அவ ரஷனே -என்கிற தாதுவிலே -வ்யுத்பன்னமாய் ரக்ஷகனாகவும் சொல்லுகிறது
இந்த ரக்ஷணம் சங்கோசம் இல்லாமையால் சர்வ விஷயம்
இது ரக்ஷணீயருடைய ஸ்வரூபாதிகளிலும் -நித்ய முக்தர் பக்கலிலும் நிருபாதிகம்
மோக்ஷ ப்ரதானாதிகளில் வைஷம்ய நைர்க்ருண்ய சர்வ முக்தி பிரசங்காதிகள் வாராமைக்காக
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி சோதிதங்களான வியாஜங்களை முன்னிட்டு இருக்கும் ரக்ஷகத்வம்
ரக்ஷகத்வம் -விரோதியைப் பற்ற -விரோதித்வம் புருஷார்த்தத்தைப் பற்ற –
இவை மூன்றும் பத த்ரயத்திலே அடைவே கண்டு கொள்வது –

லுப்த சதுர்த்த்யர்த்தம்
இவ்வக்ஷரத்திலே-தாதார்த்ய சதுர்த்தி ஏறி லோபித்துக் கிடக்கிறது -என்னும் இடம் பிரணவத்தைக் கொண்டு
ஆத்ம சமர்ப்பணத்தை விதிக்கிற ஸ்ருதி யாதிகளில் ஒவ்சித்யத்தாலே சித்தம்
தாதர்த்யமாவது -சேஷத்வம் -அதாவது தனக்கு உபகாரத்தை பிரதானமாகப் பற்ற அன்றிக்கே பர உபகார அர்ஹமாகை
த்வம் மே என்று ஸ்வாமி தொடர -அஹம் மே என்று திமிரப் பண்ணும் அஹங்காரத்தாலே அசத் கல்பனாவானை
சேஷத்வ ஞானம் உஜ்ஜீவிப்பிக்கிறதையாலே அதன் பிரதான்யம் தோற்ற சம்பந்தித்தினுடைய விதி நிஷேதத்துக்கு
பொதுவான தர்மி நிர்த்தேசத்துக்கு முன்னே இச் சேஷத்வம் பிரகாசித்தம் ஆயிற்று –

இதுக்கு பிரதி சம்பந்தியான ரக்ஷகனுடைய சேஷித்வம் பலிதம்
கால அவச்சேதம் இல்லாமையால் இதுக்கு அயோக வியவச்சேதம் சித்தம் –
இத்தாலே சரீரீ சரீர பாவமும் பலிதம்
இங்கு பிரகிருதி ப்ரத்யயங்களாலே தோற்றின ரக்ஷகத்வ சேஷித்வங்களுக்கு
அஞ்ஞான துக்க பஹுளையான லீலா விபூதியிலும்
ப்ரகாசாதி பஹுளையான நித்ய விபூதியிலும் பிராசுர்யேன உபயோகம்
காரண பூதன் ரக்ஷகன் ஆகையால் பிதாவினுடைய ரக்ஷகத்வம் போலே இது விஸ்வசனீய தமமாகும்
சேஷீ ரக்ஷகன் ஆகையால் பிரியனான பதி வைத்யனாமாம் போல் ஹ்ருத்ய தமமுமாம்

இக் காரணத்வாதிகளுக்கு உப யுக்தங்களாய் பிராமண சித்தங்களான ஸர்வஞ்ஞத்வ சர்வ சக்தித்வாதிகளும்
ஸ்ரீ லஷ்ம்யா ஸஹ ஹ்ருஷீகேச-என்றும் அஸ்யா மம ச சேஷம் ஹி -என்றும் இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்ரீ த்வயத்தில் போலே சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனான சர்வ சேஷியினுடைய
ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தமும் இங்கே அனுசந்தேயம் –

உகாரார்த்தம்-
மத்யம அக்ஷரம் ஸ்ருதிகளில் பிரயோக விசேஷ பிரசித்தியாலே அவதாரண அர்த்தமாக
கீழ்ச் சொன்ன தாதர்த்யத்தை அந்ய யோக வியவச்சேதத்தாலே நியமிக்கிறது –
அகார வாஸ்யனான ஸ்ரீ யபதிக்கே நிருபாதிக சேஷம் என்றதாயிற்று
இத்தால் ஜீவர்களைப் பற்ற நிருபாதிக சேஷத்வம் கழிகையாலே தேவதாந்த்ர பரித்யாகமும் பலிக்கும்
இது ததீய பர்யந்தம் என்னும் இடம் –
மற்றுமோர் தெய்வம் உளது என்று இருப்பாரோடு உற்றிலேன் –உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை -என்று காட்டப்பட்டது
இப்படிப்பட்ட அநந்யார்ஹ சேஷத்வம் -தாச பூத சரணாகதோஸ்மி -என்றும்
தவாஸ்மி தாச இதி வக்தாரம் மாம் தாரய-என்கிறபடியே
பத த்ரயத்திலே தோற்றுகிற ஸ்வரூப பிரதிபத்தியிலும் -உபாய பரிக்ரஹத்திலும் -புருஷார்த்த பிரார்த்தனையிலும்
அனுசந்தேயம் என்னும் இடத்தை
குல தொல்லடியேன் –புகல் ஓன்று இல்லா அடியேன் -ஆரா அன்பில் அடியேன் -என்று ஸ்ரீ ஆழ்வார் அருளிச் செய்தார் –

மகார்த்தம்
த்ருதீய அக்ஷரம் கீழ்ச் சொன்ன சேஷத்வத்தினுடைய ஆஸ்ரயத்தைக் காட்டுகிறது –
இத்தை -மந ஞாநே -மநு அவ போதநே–என்கிற தாதுக்களிலே நிஷ்பன்னமான பதம் என்றும்
சாந்தச பிரகிரியையாலே அஸ்மத் சப்தத்தில் லுப்தா சேஷமாய் நிற்கிறது என்றும் யோஜிப்பார்கள்
இது ஜீவ வாசகம் என்னும் இடம் ஆத்ம சமர்ப்பண விதி வாக்யத்தாலே
சமர்ப்பணீயனான ஆத்மாவுக்கு பிரகாசமாக பரிசேஷ சித்தமாகையாலும்
அகாரம் முதலாய் மகாரம் அறுதியான வர்ணங்களை பஞ்சக விம்சக தத்துவங்களுக்கு வாசகங்களாகத்
தத்வ சாகர ஸம்ஹிதாதிகளிலே சொல்லுகையாலும்
மகாரம் ஜீவபூதம் து -என்றும் -ஆத்மா சது மகாரோயம் பஞ்ச விம்ச ப்ரகீர்த்தித -என்றும் விசேஷிக்கையாலும் சித்தம் –

இப்படிகளாலும் இது ஞான ஸ்வரூபனாய் -ஞான குணகனாய்-இரண்டு ஆகாரத்தாலும் அனுகூல ஸ்வ பாவனாய் –
ஸ்வயம் பிரகாசனாய் -ப்ரத்யக்காய் -தேஹாதி விலக்ஷணனாய் -குண த்ரய ரஹிதனாய் -அணுவாய் –
நிருபாதிக சர்வ சேஷியில் காட்டில் அத்யந்த பின்னனுமான ஜீவனைச் சொல்லுகிறது –
இவ்வஷரம்-ஜாதி ஏக வசனமாய் த்ரிவித ஆத்மாக்களும் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
அகாரார்த்தாயைவ ஸ்வமஹமத மஹ்யம் ந இத்யாதிகளில் படியே விசேஷித்துத் தன்னையே காட்டுகிறது ஆகவுமாம் -இப்படி
தாச பூதாஸ் ஸ்வதஸ் சர்வே -என்றும்
ஆத்ம தாஸ்யம் ஹரே ஸ்வாம்யம்-என்றும்
ஸ்வத்வ மாத்மநி சஞ்சாதம் -என்றும்
தாஸோஹம் வாஸூ தேவஸ்ய -என்றும்
தாஸத்வாத் வாஸூ தேவஸ்ய -என்றும் இத்யாதிகளில் படியே தன்னை ஸ்ரீ யபதிக்கு அநந்யார்ஹ சேஷ பூதன் என்று அறியவே
தன்னுடைய குண விக்ரஹாதிகளிலும் இச் சேஷத்வம் கைமுதிக நியாயத்தால் சித்திக்கிறது -இது உப லக்ஷணம் ஆகவுமாம்
இங்கே -அகாரார்த்தோ விஷ்ணு -என்கிற ஸ்லோகத்தைப் படிப்பது –

உகாரார்த்த யோஜனாந்தரம்
கட ஸ்ருதியில் சொன்ன யோஜனாந்தரத்தில் மத்யம அக்ஷரம் ஸ்ரீ லஷ்மீ வாசகமாய்ப் பூர்வ அக்ஷரத்தோடு சமஸ்தமாகிறது –
அப்போது அவதாரணம் அர்த்த சித்தம் -ஒரு சப்தத்துக்கு வ்யுத்பத்தி பேதத்தால் அர்த்த பேதம் சொல்லுகை ஸ்ருதியாதிகளிலே பிரசித்தம்
அக்ரத ப்ரயயவ் ராம -ஆரண்ய -11-11-என்கிற ஸ்லோகத்தில் பூர்வர்கள் வார்த்தையை இங்கே அனுசந்திப்பது
மம நாத -ஸ்தோத்ர ரத்னம் -53-என்கிற ஸ்லோகத்திலும் இதில் அக்ஷரார்த்த வாக்யார்த்தங்கள் நிற்கிற நிலையைக் கண்டு கொள்வது

காரணமும் காவலனுமாகி என்றும் கமலையுடன் பிரியாத நாதனான
நாரணனுக்கு அடியேன் நான் அடிமை பூண்ட நல்லடியார்க்கு அல்லால் மற்று ஒருவர்க்கு அல்லேன்
ஆரணங்கள் கொண்டு அகமும் புறமும் கண்டால் அறிவாகி அறிவதுமாய் அறு நான்கு அன்றிச்
சீரணிந்த சுடர் போலத் திகழ்ந்து நின்றேன் சிலை விசயன் தேர் அனையச் சிறு வேதத்தே

அகாரார்த்தம் -காரணத்வம் -ரக்ஷகத்வம் -சேஷத்வம் -ஸ்ரீ யபதித்தவம் -நான்கு அர்த்தங்களும்
சதுர்த்தி அர்த்தமான -தாஸ்யத்வமும் பாகவத சேஷத்வமும்
மத்யம பதார்த்தமான ததீயபர்யந்த தேவதாந்த்ர வர்ஜனமும்
மகாரார்த்தமான -ஞான ஸ்வரூபத்வமும்-ஞாத்ருத்வமும் —ஆக ஒன்பது அர்த்தங்களும் இப்பாட்டில் கூறப்பட்டுள்ளன

————————

நமஸ் -சப்தார்த்தம்
வாக்யங்களுக்கு அவதாரணத்திலே தாத்பர்யம் கொள்ள உசிதம் ஆகையால் ப்ரணவத்தில் அவதாரணத்தோடே
துவக்கி மத்யம பதம் உதிக்கிறது –
நம இத்யேவ வாதிந-
நம இத்யேவ யோ ப்ரூயாத் -என்று விசேஷித்து ஆதரணீயமான இப்பதத்துக்கு ஸ்தூலம் -ஸூஷ்மம் -பரம் -என்று
அர்த்த பேதங்கள் ஸ்ரீ பகவத் ஸாஸ்த்ர -நிருத்தங்களிலே– சொல்லப்பட்டன-
இவற்றில் ஸூஷ்ம யோஜனை விரோதி ஞானத்துக்கும் அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனைக்கும் பரதந்த்ர ஸ்வரூப நிஷ்கர்ஷத்துக்கும் –
பாகவத சேஷத்வ பிரதிபத்திக்கும் -உபாய விசேஷ ஸித்திக்கும் -உபயுக்தமாகையாலே
இத்தை விசேஷித்து ஆச்சார்யர்கள் அனுசந்திப்பார்கள்

நம சப்த வாக்யார்த்தம்
இந் நமஸ் -ந என்றும் ம என்றும் இரண்டு பதமாய் -ஒரு வாக்யமாகிறது –
கீழ் மேல் உள்ள விரோதிகள் பரிஹரணீயன்கள் என்று தோற்றுகைக்காக நிஷேத்யத்துக்கு முன்னே ஷேத வாசியான சப்தம் கிடக்கிறது
ம -என்கிற இது கீழ்ச் சொன்ன பிரகாரங்களாலே ஜீவ வாசியான அக்ஷரத்திலே ஷ்ஷட்யேக வசனமாய் -எனக்கு -என்கிறது –
இவ்வபிமானம் இத்தை முதலாகக் கொண்டு வரும் விரோதி வர்க்கங்கள் எல்லா வற்றுக்கும் உப லக்ஷணம்
விரோதி நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனைக்காக இவ்விருது ஞானமும் அத்யந்த உபயுக்தம்-இங்கே த்ருதீய அக்ஷரத்தை அனுஷங்கித்து அந்வயிப்பது
அஹம் மே என்று அநாதியாக பிரமிப்பித்தவன் இப்போது ஆத்மாபி சாயம் ந மம-என்கிறான்
இத்தை அத மஹ்யம் ந -என்றார்கள் -சம்பந்த சாமான்ய சஷ்ட்டி இங்கு தாதர்த்யத்தை விவஷிக்கிறது என்று தாத்பர்யம் –
தன்னைப் பற்றத் தனக்கு நிஷேத்யமான தாதர்த்யம் ஆகார பேதத்தாலே வருகையால் ஆத்மாஸ்ரய தோஷம் இல்லை
தான் தனக்குப் பண்ணிக் கொள்ளும் அதிசயமும் பரார்த்தம் என்று அனுசந்திக்கைக்காக இங்கு தான் தனக்கு சேஷம் அல்லன் என்கிறது –
தான் தனக்கு உரியன் அல்லன் ஆனால் தனக்கு வேறு ஒன்றையும் பற்ற நிருபாதிக சேஷித்வம் இல்லையாம் –
இது தன்னையே இங்குச் சொல்லிற்று ஆகவுமாம் –
அப்போது கிஞ்சித் என்று ஒரு பதத்தை அத்யாஹாரித்து-ந மம கிஞ்சித் -என்று ஒரு வாக்யமுமாம் –
இது தன்னாலே தன்னையையும் தன் உடைமையையும் சேரத் தன்னோடு துவக்கு அறுக்கிறான் ஆகவுமாம்

இத்தால் -யானே என் தனதே என்று இருந்தேன் -என்கிற சம்சார மூலங்கள் சேதிக்கப் படுகின்றன
கீழ் சாமான்யேந அந்ய சேஷித்வம் கழிந்து இருக்க கோபலீ வர்த்த நியாயத்தாலே இங்கு விவஷிக்கிறது –
ஸ்த்ரீ கரண அர்த்தமாகவுமாம் –
இவ்வர்த்தங்களை கீழே ஸித்தமாக்கி–என் நான் செய்கேன் -இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்வ ஸ்வா தந்தர்ய நிவ்ருத்தியை இங்கே அனுசந்திக்கவுமாம் –
லோக த்ருஷ்ட தாசாதிகளில் படி அன்றிக்கே ஜீவர்களுடைய கர்த்ருத்வம் ஸ்வார்த்தமாக ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி கொடுத்ததாய் –
அவன் இட்ட வழக்காய் இருக்கையாலே கீழ்ச் சொன்ன பர சேஷத்வத்தோடே கூட பராயத்த கர்த்ருத்வம் இங்கே அனுசந்தேயம் ஆயிற்று –
காரணத்வம் தத்வத்ரய சாதாரணம்
கர்த்ருத்வம் ஜீவ ஈஸ்வர சாதாரணம்
இதில் பராதீன கர்த்ருத்வம் த்ரிவித சேதன சாதாரணம்
ஸ்வாதீந கர்த்ருத்வம் ஈஸ்வரனுக்கே அசாதாரணம்
இப்படி இருக்க அநாதி கர்ம வசத்தாலும் -ப்ரவ்ருத்தி சாஸ்திரங்களில் ஆபாத ப்ரதீதியாலும் பிறந்த
நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானத்தை விடுகையே இங்கு நிவ்ருத்த ஸாஸ்த்ர நிஷ்டை –

பாகவத சேஷத்வ ப்ரதிபாதனம் –ஸ்ரீ திருமந்திரத்தின் உயிர் நிலை –
இப்படி ததேக சேஷ பூதமாகவும் ததேக நியாம்யமாகவும்-பத த்வயத்தாலே சிஷிதமானால்
யதேஷ்ட விநியோக அர்ஹம் சேஷ சப்தேந கத்யதே
ஈஸ்வரேண ஜகத் சர்வம் யதேஷ்டம் விநியுஜ்யதே -என்று அபியுக்தர் சொன்னபடியே
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி விநியோகத்தாலே பாகவத சேஷத்வம் பிராப்தம் ஆகிறது –
ஈஸ்வரன் ஸ்வா தந்தர்யத்தாலே இஷ்ட விநியோகத்துக்கு சக்தன் -ஸ்வாமித்வத்தாலே ப்ராப்தன்

ஞாநீ த்வாத்மைவ மே மதம் -என்னும் இவனுக்கு ஸ்வ அதிசயத்தைக் காட்டிலும்
ஸ்வ ஆஸ்ரித அதிசயம் அபிமதம் ஆகையால் தச் சேஷத்வம் ததீய சேஷத்வ பர்யந்தமாயிற்று –
மேல் சதுர்த்தியில் ப்ரார்த்த நீயமான கைங்கர்யமும் ததீய பர்யந்தம் -ஒருவன் தானே வேறு ஒருவருக்கு அதிசயத்தை
விளைகிற வேஷத்தாலே சேஷமாய் -அவர்களால் வரும் அதிசயத்துக்கு ஆஸ்ரயமான வேஷத்தாலே சேஷியுமாகை விருத்தம் இல்லாமையால்
பிரபவோ பகவத் பக்தா மா த்ருஸாம் சததம் த்விஜ -என்றும்
உன் அடியார்க்கு ஆட்படுத்தாய் என்றும்
அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்த விமலன் -என்கிற அனுசந்தானம் சர்வ பாகவதருக்கும் சமாநம்
இப் பிரதிபத்தி ஒத்து இருந்தாலும் ப்ரவ்ருத்தி சிஷ்ய ஆசார்யாதிகளுக்குப் போலே
ஸ்வ தந்த்ர ஆஜ்ஜையாலே வியவஸ்திதையாய் இருக்கும்
இங்கே அடியார் என்கிறது -பகவச் சேஷத்வ ஞானவான்களான பிரதிபுத்தரையும் -நித்யரையும் -முத்தரையும் –
நின் திரு எட்டு எழுத்தும் கற்று நான் உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை -என்கையாலே இதுவே
ஸ்ரீ திருமந்திரத்தின் உயிர் நிலை

உபாய ப்ரதிபாதனம் –
இப்படி ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி இட்ட வழக்கான தனக்கு அவன் நடத்தின நல் வழியாலே அவனை பிரசன்னனாக்கிப்
புருஷார்த்தம் பெற வேண்டுகையாலே யதாதிகாரம் ஸ்ரீ த்வயத்திலும் ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்திலும் சொன்ன
வசீகரணம் இங்கே அர்த்த சித்தம்
சரணம் பிரதி தேவா நாம் ப்ராப்த காலம் அமந்யத–என்கிற இடத்தில் தமயந்தீ நமஸ்ஸை பிரயோகித்தாள்-என்கையாலும்
கச்சத்வம் ஏநம் சரணம் சரண்யம் புருஷர்ஷபா–என்று உபதேசிக்க –
நமஸ் சக்ருர் ஜனார்த்தநம் -என்று பாண்டவர்கள் நமஸ்ஸைப் பண்ணினார்கள் என்கையாலும்
மந்த்ர ராஜ பத ஸ்தோத்ரத்திலே நமஸ்ஸூ ஆத்ம நிவேதந பரம் என்கையாலும்
ஸாத்ய உபாய விசேஷ பரமான யோஜநா விசேஷத்தாலும்
அபியுக்தரும் -நமஸ் சப்த ப்ரதானார்த்த ஸ்வாஹா சப்த இவ இஷ்யதே -சமர்ப்பித்தல் என்னும் அர்த்தம்
ஓத்துக் கொள்ளப்பட்டது -என்கையாலும்
இந்த நமஸ் சப்தம் தானே தன் துவக்கற சங்க பரந்யாஸத்தைக் காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –

நமஸ் ஸூ உபாய பரம் என்பதின் தாத்பர்யம்
தாச இதி ப்ரபந்ந இதி ச–ஸ்ரீ சதுஸ் ஸ்லோஹி -2- என்கிற அடைவே ப்ரணவத்திலே சம்பந்த ஞானமும் –
நமஸ்ஸிலே உபாயமுமாகச் சொன்னவர்கள் தாமே சம்பந்த ஞானமே உபாயம் என்கிற இது
இதன் பிரதான விவஷையாலே யாம் அத்தனை
இதுக்கு ப்ராதான்யம் -ஆத்ம அபிமான அனுகுண புருஷார்த்த வியவஸ்தையாலே ஐஸ்வர்யாதிகளை அருவருப்பித்து
ஸ்வரூப அனுரூபமான பரம புருஷார்த்தத்திலே ருசியையும் த்வரையையும் விளைப்பித்துத்
திரு நாரணன் தாள் காலம் பெறச் சிந்தித்து உய்யும்படி பண்ணுகை

யான் எனது என்பது ஓன்று இல்லை என் செய்வது அவனை அல்லால்
ஆனது அறிந்திடும் தன் அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்தித்
தான் என்னை நல்கி நடத்துகின்றன தன் அருள் வழியே
நான் உன்னை வீடு செய்வேன் என்ற நம் திரு நாரணனே

இப்பாட்டில் நமஸ் சப்த அர்த்தமாக
ஸ்வ ஸ்வாமித்வ நிவ்ருத்தி -ஸ்வகீய ஸ்வாமித்வ நிவ்ருத்தி-ஸ்வ ஸ்வா தந்தர்ய நிவ்ருத்தி –
பாகவத சேஷத்வம் -சரணாகதி -ஆகிய ஐந்தும் சொல்லப்பட்டன

————-

நாராயண -சப்தார்த்தம்
இப்படி நமஸ்ஸிலே தோற்றின வசீகரணத்துக்கு இலக்காய் -ரக்ஷகனாய் நிற்கிற -சேஷியின் படியை நேத்ருத்வாதி முகத்தாலும்
வசீகர்த்தாவாய் ரக்ஷணீயனாய் நிற்கிற சேஷபூதன் படியை நியாம்யத்வாதி முகத்தாலும் வெளியிடுகிறது நாராயண சப்தம்
நரன் பக்கலிலே பிறந்தவை நாரங்கள் என்றும் -இவன் நேதாவாய் கதியாய் இருக்கிறான் என்றும்
இவற்றை வாசஸ்தானமாக யுடையவன் என்றும் சொல்லுகையாலே
பிரதம அக்ஷரத்தில் தோற்றின காரணத்வ ரக்ஷகத்வ சேஷித்வங்களும் இங்கே விசதமாகின்றன
இஸ் ஸங்க்ரஹ விவரணங்களிலே சேஷ சேஷிகளுடைய நிரூபணம்
ராமானுஜம் லஷ்மண பூர்வஜம் ச –ஸூந்தர -28-10-என்கிற க்ரமத்திலே நிற்கிறது
இந் நாராயண சப்தம் தத் புருஷனாயும் பஹு வ்ரீஹியாயும்-இரண்டு படி சமஸ்தமாய் இருக்கும்
இதன் அர்த்தத்தை ஆழ்வார்
நாரணன் முழு வேழ் உலகுக்கும் நாதன் என்றும்
எண் பெருக்கு அந்நலத்து ஒண் பொருள் ஈறில வண் புகழ் நாரணன் -என்றும் அருளிச் செய்தார்
நான் உன்னை அன்றி இலேன் இத்யாதிகளையும் இங்கே அனுசந்திப்பது –
ஆபோவை நரஸூநவ
நாராஜ் ஜாதாநி தத்தவாநி
நர சம்பந்தி நோ நாரா -நரஸ் ச புருஷோத்தம
ஜஹ்னுர் நாராயண நர -இத்யாதிகளில் படியே நர சப்தத்தாலும் நாராயணன் தன்னையே சொல்லுகிறது இது
நயத் யகில விஞ்ஞானம் நாஸயத் யகிலம் தம
நரிஷ்பதி ச ஸர்வத்ர -என்று வ்யாக்யாதம் ஆயிற்று

ந்ரூநயே-என்கிற தாதுவிலே -அச் ப்ரத்யயமாய் -நர -என்று பதமாம்-
ரீங் ஷயே என்கிற தாதுவிலே ர் ப்ரத்யயமாய் -ர என்று பதமாய் -நக நைகாதி சப்தங்களில் போலே
நஞ்சோடு சமஸ்தமாய் -நர என்கிறதாகவுமாம்
நேதா -என்றால் -தேஷாம் சதத யுக்தாநாம் -இத்யாதிகளில் படியே ஞான பிரதாதிகளைப் பண்ணும் என்கிறது
ஷயிஷ்ணு அல்லன்-என்றால் ஸ்வரூப விகாரத்தை யாதல் ஸ்வ பாவ விகாரத்தை யாதல் உடைத்தான
வஸ்த்வந்தரங்களிலே வேறுபட்டவன் என்றதாம்
சங்கல்ப ப்ரீத்யாதி ஸ்வ பாவ விகாரங்கள் ஸ்ருதி சித்தங்களாய் குண ரூபங்களும் ஆகையால் விகாராதி நிஷேதம் அந்ய விஷயம்
பிரபஞ்ச ரூப பரிணாமம் பாலனானவன் யுவாவான கணக்கிலே ஸ்வரூபத்திலே தட்டாது
நர ஸூ நுக்களான அப்புக்கள் நாரங்கள் என்றால் போலே சொன்னது வஸ்துவந்தரங்களையும் உப லஷிக்கிறது
நர சம்பந்தி நாரம்-என்கிற வ்யுத்பத்தியில் ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்கள் முதலாக சர்வமும் சாப்தம்-

நாரோ நராணாம் ஸங்காத
நாரஸ்தவிதி சர்வ பும்ஸாம் சமூக -இத்யாதிகளை உப லக்ஷண பரங்கள் –
இவ்விடத்தில் நர சப்தம் ஜீவ வாசியாய் இவன் க்ஷயிஷ்ணு அல்லன் என்கிறது –
இத்தால் முன்பு தேகாதி விலக்ஷணனாக சோதிதனான இவனுக்கு
சரீர உத்பத்தி யாதிகளும் ஞான சங்கோசாதிகளுமே உள்ளன
ஸ்வரூபத்தில் நாமாந்தர பஜன அர்ஹ அவஸ்தைகள் இல்லை என்றதாயிற்று
நராணாம் ஸங்காத-என்கிற இடத்தில் நர சப்தத்தால் சேதன அசேதனங்கள் இரண்டையும் சொல்லவுமாம்
அப்போது விகாரியான அசேதனத்தில் ஸ்வபரூப நித்யதையும் -விகார அம்சத்தில் பிரவாஹ நித்யதையும் சொல்லிற்றாம்
இவ்விடத்தில் சமூக அர்த்தத்தில் அண் ப்ரத்யயமாய் -அந்த சமூகங்கள் தான் பலவாகையாலே
நிவஹா நராணாம் நித்யா நாம் அயனம் இதி நாராயண பதம் -என்றார்கள்
நாரங்களுக்கு -அயனம் -என்னும் போது
அயன சப்தத்துக்கு -கதிரா லம்பனம் தஸ்ய -என்று வியாக்யானம் பண்ணுகையாலே
இதில் கரண வ்யுத்பத்தியாலே உபாயத்வமும் –
கர்மணி வ்யுத்பத்தியாலே உபேயத்வமும்
அதிகரண வ்யுத்பத்தியாலே ஆதாரத்வமும் சித்திக்கிறது
இவ் உபாயத்வ உபேயத்வங்கள் சேதனனைக் குறித்தவனாய் –
தாரகத்வம் பிராமண அநு சாரத்தாலே சேதன அசேதனங்கள் இரண்டையும் பற்ற வாகிறது

சர்வ வியாபகத்வம்
நாரங்களை அயனமாக உடையவன் என்ற போது அயன சப்தம்
வாசஸ்தானத்தை யாதல் வ்யாப்யத்தை யாதல் சொல்லுகையாலே நிரதிசய ஸூஷ்மதையாலே
சர்வத்திலும் உள்ளும் புறமும் ஒழி வற நிறைந்து நிற்கிற நிலை தோற்றும் –
இவ்விடத்தில் அவன் இல்லாத பிரதேசம் இல்லை என்கையில் தாத்பர்யம் –
இது நியமனத்தோடே கூடின வ்யாப்தி யாகையாலே ஆகாசத்திலும் ராஜாவிலும் காட்டில்
வ்யாவ்ருத்தி தோற்றுகையாலே சர்வ சரீரகத்வமும் பலிக்கும்
இங்கே அவன் ஒருவனுக்கே சர்வ ஆதரத்வாதிகள் தோற்றுகையாலும்
விகாரியான அசித்திக்கும் நிர்விகாரமான ஜீவனுக்கும் பிரிவு தோற்றுகையாலும் தத்வ த்ரய விவேகம் பிறக்கிறது

கறந்த பாலுள் நெய்யே போல் -என்கிற விவேக க்ரமத்தைச் சொல்லுகிற
ப்ரஹ்ம பிந்து வாக்யத்தையும் இங்கே அனுசந்திப்பது
ஸ்வேதாஸ்வதராதிகளில் சொன்னபடியே ஜீவ ஈஸ்வரர்களுடைய சேதனத்வமும் -ஸ்வாபாவிகமான பேதமும் –
ஜீவர்களுடைய அந்யோந்ய பேதமும் -சர்வருக்கு ஈஸ்வரன் ஒருவனே சகல அபிமத ஹேதுவானபடியையும் –
உபாய பூதன் தானே ப்ராப்யபூதனான படியும் -இதுக்குச் சேர்ந்த உபய லிங்கத்வமும் –
உபய விபூதி யோகமும் -சர்வவித்த பந்துத்வமும் -இத்திரு நாமத்தில் ஸம்ஷிப்தங்கள்

நர -சப்தத்தில் சோதன வாக்யார்த்தமும் -நாரா சப்தத்தில் காரண வாக்யார்த்தமும்-
அயன சப்தத்தில் உபாசன வாக்யார்த்தமும் சங்க்ருஹீதம்
ஈஸ்வரனுக்கு பிரதம அக்ஷரத்தில் ரக்ஷகத்வாதிகளும்-நர சப்தத்தில் நித்யத்வாதிகளும்-
அயன சப்தத்தில் ஆதாரத்வாதிகளும் தோற்றுகையாலே-இவை மூன்றுக்கும் பிரயோஜன பேதம் உண்டு
இப்படி த்ருதீய அக்ஷராதிகளிலே ஜீவனுக்குச் சேதனத்தவ நித்யத்வ வியாப்யத்வாதிகள் தோற்றுகையாலே
இவையும் ச ப்ரயோஜனங்கள்

யாதாம் இவை அனைத்தும் படைத்து ஏந்தும் இறைவனுமாய்க்
கோதாம் குணங்களுடன் குறுகாத குணத்தனுமாய்
மாதா பிதா என்ன மன்னுருவாய்க் கதி என்ன நின்றான்
போதார் திருவுடன் பொன்னருள் பூத்த நம் புண்ணியனே

—————-

சதுர்த்தீ விபக்தி யர்த்தம்

இந்த நாராயண சப்தத்தில் சதுர்த்தியும் ஸ்வரூப பர யோஜனையில் தாதர்த்தயத்தையே காட்டுகிறது –
சமர்ப்பண பரமானால் ஸம்ப்ரதான ப்ரதர்ஸி நீ -என்று அஹிர்புத்ன்யன் வியாக்யானம் பண்ணினான்
பலபரமானால் நித்தியமான தாத்யர்த்தம் ப்ரார்த்த நீயம் இல்லாமையாலும்
இது தன்னை பிரதம அக்ஷரத்தில் சதுர்த்தி சொல்லுகையாலும் தாதார்த்யத்தை முன்னிட்டுத் தத் அனுகுணமாக
ப்ரார்த்த நீயமான யதாபிமத கைங்கர்யத்தை இங்கே காட்டுகிறது –
இங்கே பிரதான ப்ராப்யன் பரமாத்மா -நித்ய சம்பத்ந்தனுக்கு இப்போது பிராப்தியாவது பரிபூர்ண அனுபவம்
இதன் பரிவாஹமாய்க் கொண்டு கைங்கர்யம் ப்ராப்யம் ஆயிற்று
ப்ராப்தாவும் -அபி பாகேந த்ருஷ்டத்வாத்-4-4-4–ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்திரத்தின் படியே
பரம ப்ராப்ய விசேஷணமாய்க் கொண்டு ப்ராப்யம் ஆகிறான்

இங்கு கேவல ஆத்மாபிராப்தியில் சொன்ன ஸ்யவந தர்மத்வம் வாராது
மன்னுறில்–திருவாய் -1-2-5-இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது
முக்தனுக்குச் சொன்ன பரம சாம்ய போக மாத்திரத்திலே என்று ஸூத்ராதி சித்தம் –
பிராமாணிகனுக்கு இதுவே சாயுஜ்ய சப்தார்த்தம்
தன்மை பெறுத்தித் தன் தாளிணைக் கீழ் இருத்தும் அப்பன் -3-7-7-என்று ஆழ்வார் அருளிச் செய்தார்
இப்படி முக்தனுக்கு பரமாத்ம லக்ஷணங்கள் ஒன்றும் வாராமையாலே -சேக்ஷத்வாதிகள் நிலை நிற்கையாலே –
கைங்கர்யம் உபபன்னம்-இதன் பிரார்த்தனைக்கு இங்கே உசிதமான கிரியா பதம் அத்யாஹாரம் –

ஆவிஸ் ஸ்யு மம ஸஹஜ கைங்கர்ய விதய-ஸ்ரீ அஷ்ட ஸ்லோகி -3-என்றார்கள் இறே
ஒழிவில் காலம் எல்லாம் உடனாய் மன்னி வழுவிலா வடிமை செய்ய வேண்டும் நாம் -என்றதாயிற்று
கீழில் பதங்களில் நிருபாதிக நித்ய சேஷமாகத் தன்னைத் தெளிந்தவன் ஆகையால் ஸ்வாமியான நீ
என்னைப் பரி ஸூத்தனாக்கி அடிமை கொள்ள வேண்டும் என்கிறதுவும் சேஷி பிரயோஜனத்தை அபேக்ஷித்த படி –
ப்ரஹர்ஷயிஷ்யாமி –ஸ்தோத்ர ரத்னம் -46-
படியாய்க் கிடந்து உன் பவளவாய் காண்பேனே -என்கிறபடியே சேதனன் ஆகையால் ஸ்வ பிரயோஜனத்தில் துவக்கற
சேஷி ப்ரயோஜனத்தில் புத்தி பூர்வ ப்ரவ்ருத்தி கூடாது –
தனக்கேயாக எனைக் கொள்ளுமீதே-என்கிறபடியே பிரதானமான சேஷி பிரயோஜனத்தை ஒழிய
ஸ்வ ப்ரயோஜனத்தை அபேக்ஷிக்கவும் கூடாது -ஆகையால் குணவத் ஸ்வாமியினுடைய ப்ரவ்ருத்தி போலே
நிபுண தாசனுடைய ப்ரவ்ருத்தியும் இருவர் பிரயோஜனத்தையும் விடாதே நிற்கும் ஸ்வாமி உகப்புக்கு சேஷமாகத்
தனக்கு வரும் பிரயோஜனம் பதி சந்நிதியில் பதி விரத அலங்காரம் போலே மிகவும் உசிதம் –
இது இங்கு இவனுக்கு உத்தர கிருத்யத்தில் கைங்கர்ய ரஸத்திலும் துல்யம்

மங்களா சாசன ஆவஸ்ய கதை
முக்தனுக்கு அநிஷ்ட பிரசங்கமும் பிராந்தி பிரசாங்கமும் இன்றிக்கே
ஈஸ்வரனும் நித்ய நிர நிஷ்டனாய் அவாப்த ஸமஸ்த காமனாய் இருக்க -சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவார் பல்லாண்டே -என்ன
வேண்டிற்று என் என்னில் -இது அநிஷ்ட நிவ்ருத்திகளை பிரயோஜனமாகக் கொண்டதால் –
அஞ்ஞானத்தைக் காரணமாகக் கொண்டதால் வருமதன்று –
இவனுக்கு ஸ்ருதிகளில் சொன்ன சாம காமனாதிகளைப் போலே இது ஒரு ஸ்வச் சந்த ப்ரவ்ருத்தி விசேஷம் –
அஸ்த்தாந ஸ்நேஹ ரஷா பிரணயிகள் என்று நித்ய ஸூரிகளைச் சொன்னதும்
அஸ்த்தாந பய சங்கை உண்டாமவர்களுக்கு உள்ள பரிவுடையவர்கள் என்றபடி –
இங்கு உள்ளவர்களுக்கு பய சங்கை யுண்டாமவது பக்தி விசேஷம் அடியாக வருகையால் குணமாம் –
அர்ச்சா அவதாராதிகளில் பிராணிகளுடைய கர்ம அனுரூபமாக ப்ராதுர் பாவமும் உபேக்ஷையும் நடக்கிறது ஆகையால்
ஸ்த்ரியோ வ்ருத்தாஸ் தருண்யஸ் ச இத்யாதிகளில் படியே மங்களா சாசனமும் சபலம் –
அப்போது நிபுணராய் இருப்பார் -ரக்ஷது த்வாம் -இத்யாதிகளில் படியே
அவன் தன்னையே கொண்டு மங்களா ஸாஸனம் பண்ணுவார்கள் -இப்படி எங்கும் கண்டு கொள்வது

இரு விலங்கு கழித்து இடராம் உடலம் தன்னில்
இலங்கு நடு நாடியினால் எம்மை வாங்கி
ஒரு விலங்கி நெறி யல்லா வழியால் மன்னும்
உயர் வானில் ஏற்றி உயிர் நிலையும் தந்து
பெரு விலங்காம் அருள் தன்னால் தன்னடிக்கீழ்
பிரியாத அமரருடன் பிணைத்துத் தன்னார்
உரு விலங்கும் இசைவிக்கும் உம்பர் போகம்
உகந்து தரும் திருமாலை உக்காந்தோம் நாமே

ஒரு விலங்கி நெறி யல்லா வழியால்-பிரதிபந்தகங்கள் இல்லாத அர்ச்சிராதி கதி
பெரு விலங்காம் அருள் தன்னால் தன்னடிக்கீழ் -கிருபையை விலங்கு என்றது பிணை கொடுக்கிலும்
திரும்பி வரமுடியாமல் உள்ள இருப்பைக் காட்டும்

——————-

வாக்யார்த்த நிரூபணம்
இப்படி பிரதம அக்ஷராதிகளிலே ப்ராப்யமான ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபமும்
த்ருதீய அக்ஷராதிகளிலே ப்ராப்தாவின் ஸ்வரூபமும்
மத்யம பதத்தில் விரோதியும் உபாயமும் -சதுர்த்தியில் பலமும்
யதா சம்பவம் பதங்களிலே சம்பந்தமும் ப்ரகாசிதம் ஆயிற்று
இதில் வாக்ய யோஜனை இருக்கும்படி –
அகார வாஸ்யனான நாராயணனுக்கே நான் அநந்யார்ஹ சேஷ பூதன் -எனக்கு உரியேன் அல்லேன்-என்று
சிலர் திருமந்திரம் முழுக்க ஸ்வரூப பரம் என்பர்கள்
பிரவணம் ஸ்வரூப பரமாய் -நமஸ்ஸிலே அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனையாய் –
மேல் இஷ்ட பிராப்தி பிரார்த்தனை என்றும் சொல்லுவார்கள் –
இரண்டு பதமும் ஸ்வரூப பரமாய் மேல் புருஷார்த்த பிரார்த்தனா பரம் என்கிற யோஜனை
அகாரார்த்தாயை வ –ஸ்ரீ அஷ்ட ஸ்லோகி -3-என்கிற ஸ்லோகத்திலே சொல்லப்பட்டது-

மற்றும் பல யோஜனைகளும் உண்டு –
சர்வ ப்ரஹ்ம வித்யா நிஷ்டருக்கும் உபஜீவ்யமான சாரீரிக சாஸ்திரத்தில் நிரூபித்த கட்டளையில்
பத த்ரயமும் தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களை அடைவே காட்டுகிறது என்னும் யோஜனைக்கு
அபேக்ஷிதார்த்த பவ்கல்ஷ்யம் உண்டு –
த்வயத்திலும் இதுவே அடைவு -இப்பத த்ரயம் தெளிந்தவன் –
அநந்யார்ஹ சேஷ பூதனாய் -அநந்ய உபாயனாய் -அநந்ய பிரயோஜனனாய் -நித்யாதிகளில் சொல்லுகிற
பரமைகாந்தியாம் –

இப்பதங்களிலே ஸோபாந க்ரமத்தாலே ஜீவனுக்கு சத்த அநு பந்திகளான –
ஆதேயத்வ -விதேயத்வ -சேஷத்வங்கள் -சித்திக்கையாலே
யானே நீ -இத்யாதிகளிலே சாமாநாதி கரண்யம் -சரீராத்ம பாவ நிபந்தனம் -என்று சித்தித்தது –
இத்தாலே குத்ருஷ்ட்டி மதங்களும் கழிந்தன
இதில் பிரதம பதத்தில் த்ருதீய அஷரத்தாலே தேஹாதிகளிலும் -தத் அநு பந்திகளிலும் வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
பிரதம அக்ஷரத்தில் சதுர்த்தியாலே தான் தனக்கு உரியனாகி வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
மத்யம அக்ஷரத்தில் அவதாரணத்தாலே நான் வேறு ஒருவனுக்கு நிருபாதிக சேஷம் என்றும்
எனக்கு ஒரு சேஷி உண்டு என்றும் -வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
மத்யம பதத்தில் நிஷேத விசேஷங்களாலே ஸ்வ ரக்ஷண வியாபாராதிகளைப் பற்ற நிரபேஷ ஸ்வதந்த்ரன் என்றும்
நிருபாதிக சேஷி என்றும் -வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
இந் நிஷேத சாமர்த்தியம் தன்னால் நாராயண சப்தத்தில் சதுர்த்தியின் கருத்தான கைங்கர்ய அனுபவத்தில்
பலாந்தர அனுபவ நியாயத்தாலே வரும் ஸ்வ அதீன கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வ ஸ்வாரத்த கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வ
ப்ரம ரூபங்களான அஹங்கார மமகாரங்களையும்
சாப்தமாகவும் ஆர்த்தமாகவும் அடி யறுத்து நிற்கிறான்

இம்மந்திர நிஷ்டன் ரக்ஷகாந்தர அந் வேஷணம் -தேவதாந்த்ராதி ஸ்பர்சம் -கேவல தேஹார்த்த வியாபாரம் -ஷேத்ராதி சங்கம் –
நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானம் -பாகவத அபராதம் -ஆத்ம நாஸாதி பயம் -ப்ரயோஜனாந்தர ருசி -முதலான
அநர்த்த ஹேதுக்களில் ஆழங்கால் படான்
பஹு ஸ்ருதனே யாகிலும் இத் தெளிவு இல்லாதவன் விகலன்
அல்ப ஸ்ருதனே யாகிலும் சதாச்சார்ய பிரசாதத்தாலே இத் தெளிவு பிறந்தவன் சம் பூர்ணன்
இவனை பிரஞ்ஞா பிரசாதம் ஆருஹ்ய –சாந்தி பர்வம் -150-11-என்று பிரசம்சிக்கிறது

உறவை இசைந்து இறையில்லா ஒருவருக்கு என்றும்
ஒண் சுடராய் ஓர் எழுத்தில் ஓங்கி நின்றோம்
துறவறமும் தூ மதியும் துயரம் தீர்வும்
துய்யவர்கட்க்கு ஆனமையும் இரண்டில் உற்றோம்
அற முயலும் அனைத்துறவாய் அனைத்தும் ஏந்தும்
அம்புயத்தாள் கணவனை நாம் அணுகப் பெற்றோம்
பிறவி அறுத்து அடி சூடி அடிமை எல்லாம்
பிரியாத அமரருடன் பெற்றோம் நாமே

திருமந்திர அதிகாரம் முற்றிற்று

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

தத்வ த்ரய விளக்கம் -ஸ்ரீ திருப்புல்லாணி ஸ்வாமிகள் —

முமுஷுக்கு தத்வ த்ரய ஞானம் வேண்டுமே

தேஹ ஆத்ம அபிமானம் நீங்க -சித்-அசித் -வாசிகள் ப்ரத்யக்ஷமாகவே -காணலாமே
1–நாம் -நான் -என்று ஆத்மாவைச் சொல்லி –இது அது என்று அசித்தைச் சொல்கிறோமே
2-உடையவன் -ஸ்வாமி என்றும் உடைமை -சொத்து என்றும் சொல்கிறோமே
3-அறிபவன் -அறியப்படும் பொருள் என்று வேறே வேறாகச் சொல்கிறோமே
4-நான் -ஏகம் -ஒருமையில் சொல்லி -அநேக பொருள்களை கண்டு கேட்டு இருப்பதால் -பன்மையாக சொல்லி வேறுபாடு
5-நான் -அவயவ ரஹிதம் -துண்டாக்க முடியாமல் -கை கால்கள் -தோல்-சதை இப்படி அவயவ ஸஹிதம்-வாசியும் உண்டே
6-நான் -ஸ்வயம் பிரகாசம் -தன்னையும் காட்டும் பிறருக்கும் காட்டும் -அதுவோ ஜடம் -ஞானத்து விஷயமாகும்
7-ப்ரத்யக் -தனக்குத் தானே தோன்றும் -நான் எங்கு இருக்கிறேன் -என்று தானே சொல்வோம்-அதுவோ பராக் -பிறருக்குத் தோன்றுமவை
8-இதுவோ எப்போதும் அநு கோலம் -அதுவோ நோய் இத்யாதி இல்லாத போது தான் அநு கூலம் -இருக்கும் பொழுது பிரதி கூலம்
9-இதுவோ போக்தா அனுபவிப்பவர் -அவர்களோ போக்யம் -அனுபவிக்கப்படுபவை
10-இது ஸ்வ தந்திரம் -அவர்களோ பர தந்திரம்
11-இவை சேஷி உடையவர் -அவை சேஷம் -உடைமைகள்
12-இவர்கள் கர்த்தாக்கள் -அவை கரணம் -அவற்றைக் கொண்டு கார்யம் செய்கிறோம்
13-அணுத்வ பரிமாணம் -வெட்டவோ கூட்டவோ முடியாது -அவை மத்யம பரிமாணம் கூறாக்கவும் கூட்டவும் முடியுமே

——————-

இந்த வாசியை உணர்ந்த பின்பு சாஸ்திரம் மூலம் ஈஸ்வர தத்வத்துக்கும் ஜீவ தத்வத்துக்கும் உள்ள வாசி அறிவோம்

1–பிதா -காரணம் / புத்திரர் -காரியம்
2–ரக்ஷகர் -ரஷ்யம்
3–சேஷி -சேஷன்
4–பர்த்தா–பார்யை
5–ஜேயன்-அறியப்படுபவன் -ஞாதா -அறிபவன்
6– ஸ்வாமி -ஸ்வம் –
7–ஆதாரம் –ஆதேயன்
8–வியாபி -அந்தர்யாமி -ஆத்மா அனைத்துக்கும் அனைவருக்கும் -நாமோ அவனுக்கு சரீரம் -வியாப்யம்
9–போக்தா -நம்மை அடைந்து அனுபவிப்பவன் -நாமோ போக்யம் -படியாய் கிடந்து பவள வாய் காண்போம்
10–நிரங்குச ஸ்வ தந்த்ரன் -நாம் பரதந்த்ரர் -ஏவிப் பணி கொள்ளப் பிரார்த்திப்போம்

11–ஸ்வா பாவிக அபஹத பாப்மா -இயற்கையாகவே பாபங்களால் தீண்டப்படாமல் -நாம் அப்படி இல்லையே
12–ஸ்வா பாவிக வி ஜரன்-மூப்பு இல்லாத
13–ஸ்வா பாவிக வி ம்ருத்யு -இறப்பு இல்லாத
14–ஸ்வா பாவிக வி சோகன்-சோகம் இல்லாத
15–ஸ்வா பாவிக வி ஜிகஸ்தன் -பசி இல்லாத
16–ஸ்வா பாவிக அபி பாசன் –தாகம் இல்லாத
17–ஸ்வா பாவிக சத்ய காமன்
18–ஸ்வா பாவிக சத்ய ஸங்கல்பன்
19–அனந்தன் -தேச கால வஸ்து த்ரிவித அபரிச்சேதன்
20–அகில காரண அத்புத காரண -நிஷ்காரண காரணன் –

நாம் அவனது அனுக்ரஹத்தாலே அவனை அடைந்து இந்த அஷ்ட வித –
அபஹத பாப்மா -வி ஜர -வி ம்ருத்யு -வி சோக -வி ஜிகிஸ்தா -அபிபாச-சத்யா காம -சத்யா சங்கல்ப -குணங்களில்
சாம்யம் பெறுவோம் அன்றோ

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ நம் ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்து அருளும் திவ்ய தேசங்கள் –ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரார்த்தங்கள் சம்பந்தம் –

ஸ்ரீ ஆச்சார்ய ஹ்ருதயம் -ஸ்ரீ நரசிம்ஹ பிரியா -2005-நூலில் இருந்து –
ஸ்ரீ ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்து அருளும் திவ்ய தேசங்கள் –ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரார்த்தங்கள் சம்பந்தம் –

ஸ்ரீ குரு பரம்பர த்யான ஸ்லோகம்
ஆ பகவத்த பிரதிதாம் அநகாம் ஆச்சார்ய சந்ததிம் வந்தே
மனசி மம யத் ப்ரஸாதாத் வசதி ரஹஸ்ய த்ரஸ்ய சாரோயம்

சீரிய நான்மறைச் செம்பொருள் ரஹஸ்ய த்ரயம் –
இந்திரா சஹஸரம் நாராயணம் -ஸ்ரீ லஷ்மீ பதி -நாத சமாரம்பாம் -திருமாலால் அருளப்பட்ட சடகோபன் -பிரபன்ன ஜன கூடஸ்தர்
பின்னானார் வணங்கும் ஜோதியாக அர்ச்சா ரூப எம்பெருமான் -திவ்ய ரூபங்களை அடைவே காட்ட –
இப்படி மால் உகந்த ஆசிரியர் வார்த்தையின் சீரான ஆச்சார்ய ஹ்ருதயத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

ஸ்ரீ திருவிருத்தத்தில் –ஸ்ரீ கோயில் ஸ்ரீ திருமலை -ஸ்ரீ பெருமாள் கோயில் மூன்றையும்
ஸ்ரீ திருவாய் மொழியில் -31-திவ்ய தேசங்களையும் ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் –

————–

1–திருவேங்கடம் –

காண்கின்றனகளும் கேட்கின்றகளும் காணில் இந்நாள்
பாண் குன்ற நாடர் பயில்கின்றன இதெல்லாம் அறிந்தோம்
மாண் குன்றம் ஏந்தி தண் மா மலை வேங்கடத்தும்பர் நம்பும்
சேண் குன்றம் சென்று பொருள் படைப்பான் கற்ற திண்ணனவே –திரு விருத்தம்—8–

இந் நாட்டுத் தலைவர் செய்கைகளைப் பார்க்கில் ஸ்ரீ திருவேங்கட மலைக்குச் சென்று பொருள் ஈட்டுவதற்காகவே என்று தோன்றுகிறது
ஆச்சார்ய வத்தாயம் முக்தவ் தஸ்மாத் ஆச்சார்யவாந் பவேத் -என்கிறபடியே
ஆச்சார்ய அபிமானத்தாலே பரம புருஷார்த்தம் -மற்றது கை யதுவே -என்கிறபடியே –
ஸ்ரீ நிவாஸ தயாம் போதியின் பரிவாஹமான சீதலமான குரு சந்ததியைப் பெறுமத்தை
வேங்கடத்து உம்பர் நம்பும் சேண் குன்றம் சென்றும் -என்றும் –
மோஷாந்த ஐஸ்வர்யம் பெறுமத்தை – பொருள் படைப்பான் -என்றும் காட்டின படி

இத்தால் ரஹஸ்ய த்ரயார்த்தம் பெறுவதற்கு முன் குரு பரம்பரா அனுசந்தானம் வேண்டும் என்பதைத் தெரிவித்த படி

—————–

2-திரு வெக்கா-

நானிலம் வாய் கொண்டு நன்னீர் அறம் என்று கோது கொண்ட
வேனிலம் செல்வன் சுவைத் துமிழ் பாலை கடந்த பொன்னே
கானிலம் தோய்ந்து விண்ணோர் தொழும் கண்ணன் வெக்காவுதம்
பூம் தேன் இளம் சோலை அப்பாலது எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே —திரு விருத்தம்–26–

வெக்காவுதம்–பூம்தேன் அலம் சோலை அப்பாலது எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே–
திரு வெஃகா திவ்ய தேசம் அருகில் திருத் தண்கா -ஸ்ரீ தேசிகன் திருவவதாரம் ஸூ சிதம்-இத்தால் என்பர்-

ஸ்வாபதேசம்-
இத்தால் சம்சாரம் த்யாஜம் என்னும் இடத்தையும் பகவத் விஷயம் பிராப்யம் என்னும்
இடத்தை யும் அறிந்த ,இவர்க்கு பிராப்தி தசை தாழ்ந்த படியாலே ,வந்த ஆற்றாமையை கண்ட-ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் –
சம்சாரம் சென்று அற்றதாகில் உகந்து அருளின தேசங்கள் இங்கே ஆகில்-
பிராப்த்திக்கு உள்ளே அன்றோ நீர் நிற்கிறது -என்று ஆற்ற வேண்டும் படி இருக்கிறது-
சரணா கதி விளக்க வந்த பாசுரம் சம்சார வெக்கை தாங்காமல் சோலைகள்
சூழ்ந்த திரு வெக்கா சேர்ந்து சரண் அடைய அருளுகிறார்-ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை வியாக்யானம்

விண்ணோர் தொழும் கண்ணன்–ஸ்ரீ தேவப்பெருமாள் உபேயம் பலமாய் -ப்ரஹ்மாவின் அஸ்வமேத யாகத்தில் நின்றும் ஆவிர்பவித்தவன்
வெக்காவுது -வெக்கணை -யாகத்தை அணையாக இருந்து தடுத்த இடம்
உபாய பல பாவேந ஸ்வயம் வ்யக்தம் ப்ரஹ்ம -அவனை அடைய அவனே உபாயம் -சேது –
அம் பூம்தேன் இளம் சோலை அப்பாலது-என்று சம்சார ம்ருகாந்தரத்தில் இருக்குமவர்க்கு திரு வெஃகாவின் அருகில் உள்ள குளிர்ந்த சோலை திரு தண்கா
எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே-இதில் ஸ்ரீ விளக்கு ஒளியாய் பிரகாசிப்பித்தும் -மரகதமாய் ஆஸ்ரயணத்துக்கு உறுப்பாக
தஸ்ய ச வசீகரணம் தச் சரணாகதி ரேவ-சரணாகதிக்கு வேண்டிய பரிபக்குவ நிலையை அருளி -எம்மா பாவியருக்கும் சேமத்தை நல்குமே –
இத்தால் நித்ய ஸூரி துல்யமான பகவத் அனுபவத்தை சரணாகதி மூலம் பெறலாம் என்றதாயிற்று

இத்தால் சித்த உபாய வசீகரணத்வம் நாம் அனுஷ்ட்டிக்கும் ஸாத்ய உபாயமான சரணாகதியே த்ருஷ்டா விஷயமானதால்
திரு வெஃகாவை மாத்ரம் நேரே உதாஹரணித்து அருளினார்

—————–

3–திருவரங்கம் —

தண்அம் துழாய் வளை கொள்வது நாம் இழப்போம் நடுவே
வண்ணம் துழாவி ஓர் வாடை உலாவும் –வாள்வாய அலகால்
புள் நந்து உழாமே பொரு நீர் திரு அரங்கா அருளாய்
எண்ணம் துழாவும் இடத்து உளவோ பண்டும் இன்னன்ன –திரு விருத்தம்–28-

தண் அம் துழாய் வளை கொள்வது நாம் இழப்போம்-கர்மத்தினால் செய்வோம் நாம் சோர்வின்றியே -என்கிறபடியே
எம்பெருமானுக்கு அடிமையே செய்வோம் –
நடுவே வண்ணம் துழாவி ஓர் வாடை உலாவும் –திரு அரங்கா அருளாய்–இத்தால் இதரர்களுக்கு அடிமை செய்யோம் –
அநந்யார்ஹ சேஷத்வத்தை அருளிச் செய்தபடி
இப்படி அயோக-அந்யோக வியவவச்சேதங்களால் -ஸ்வரூபத்தை -தத்வத்தைக் காட்டும் முகமாய் –
ஸ்ரீ திருமந்த்ரார்த்தை பிரதிபாதித்த படி

வாள்வாய அலகால் புள் நந்து உழாமே பொரு நீர் -பறவைகள் தம் அலகால் தன்னிடத்தில் உள்ள சங்கைக்
கொத்தாத படி அலை வீசும் காவேரி –
சார்ந்தவரை ரஷிக்கும் தண்மை எம்பெருமான் சம்பந்தம் பெற்ற அசேதனத்துக்கும் இருக்குமத்தைக் காட்டியதால்
உபாயமான சரணாகதி அனுஷ்டானம் தத் கரண மந்திரமான ஸ்ரீ த்வய அர்த்தத்தை சொன்ன படி
எண்ணம் துழாவும் இடத்து உளவோ பண்டும் இன்னன்ன-மனம் தடுமாறும் அளவிலும் முன்பும் உண்டோ என்றது –
ஒரு போதும் இல்லை -என்றபடி
மோக்ஷயிஷ்யாமி மாஸூச -என்றபடி –புருஷார்த்தத்தைக் காட்டுவதன் மூலம் ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அர்த்தத்தை காட்டியபடி
இப்படி ரஹஸ்ய த்ரய அர்த்தங்கள் நமக்கு அறிய வேண்டிய சார தம அம்சம் என்று உணர்த்தி

இத்தால் சார தம நிஷ் கர்ஷம் செய்து அருளியபடி –

———————–

4-திருக்குறுங்குடி-

நம்பியைத் தென் குறுங்குடி நின்ற அச்
செம் பொனே திகழும் திரு மூர்த்தியை
உம்பர் வானவர் ஆதி அம் சோதியை
எம்பிரானை என் சொல்லி மறப்பனோ–1-10-9-

நம்பியை-பூர்ணணை -எங்கும் எப்போதும் -சர்வாத்மநா -தேச கால அவஸ்தா அபரிச்சேதன்
தென் குறுங்குடி நின்ற -ஸந்நிஹிதனாய் –ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் அல்லாது -இங்கேயே தனது பேறாக-ஸ்வார்த்ததா —
அச் செம் பொனே திகழும் திரு மூர்த்தியை–வடிவு அழகை உடையவனாய் -அத்தாலே நியமிக்குமவனாய் –
உம்பர் வானவர் ஆதி அம் சோதியை-நித்ய ஸூரிகளுக்கு ஜீவ ஹேதுவான அதி மநோஹர தேஜஸ்ஸை உடையவனாய் –
நாம் தரிக்கப்படுமவர்கள் -கைங்கர்யம் செய்யுமவர்கள் -சேஷதைக ஸ்வரூபம் ச
எம்பிரானை என் சொல்லி மறப்பனோ–சர்வ விதத்தாலும் விட்டுப் பிரியாத சரீரமாய் -தஸ்ய சரீர லக்ஷணம் –
இருப்பதால் என் சொல்லி மறப்பது –

இத்தால் நம் தரிசனத்துக்கு அசாதாரணமான சரீராத்ம பாவ சம்பந்தமான பிரதான பிரதிதந்தரத்தை பிரதர்சித்த படி –

——————————-

5-திருமாலிருஞ்சோலை

கிளர் ஒளி இளமை கெடுவதன் முன்னம்
வளர் ஒளி மாயோன் மருவிய கோயில்
வளர் இளம் பொழில் சூழ் மாலிருஞ் சோலை
தளர் விலர் ஆகில் சார்வது சதிரே–2-10-1-

கிளர் ஒளி இளமை -மேன்மேலும் ஞான ஒளியை உடைய -ஞான மயமான -ப்ரத்ய காத்மா -ஜீவ ஸ்வரூபம்
கெடுவதன் முன்னம்-அழிவதன் முன்னம் -விரோதி ஸ்வரூபம் –
வளர் ஒளி மாயோன் -குன்றாத தேஜஸ்ஸை உடையவன் -பர ஸ்வரூபம்
மருவிய கோயில் வளர் இளம் பொழில் சூழ் மாலிருஞ் சோலை தளர் விலர் ஆகில் சார்வது –உபாய ஸ்வரூபம்
சதிரே– நிறம் பெறுதல் -ஸ்வரூப அநு ரூபம் -இத்தால் பல ஸ்வரூபம்

இத்தால்-இதில் அர்த்த பஞ்சகம் பிரதிபாதித்த படி

—————-

6-திருக்குருகூர் –

ஒன்றும் தேவும் உலகும் உயிரும் மற்றும் யாதும் இல்லா
அன்று, நான்முகன் தன்னொடு தேவர் உலகோடு உயிர் படைத்தான்
குன்றம் போல் மணிமாடம் நீடு திருக் குருகூர தனுள்
நின்ற ஆதிப் பிரான் நிற்க, மற்றைத் தெய்வம் நாடுதிரே!–4-10-1-

ஒன்றும் தேவும் உலகும் உயிரும் மற்றும் யாதும் இல்லா அன்று, –காரண பூதன் பக்கலிலே -பிரளய தசையில் -சென்று ஓன்றுகிற
நான்முகன் தன்னொடு தேவர் உலகோடு உயிர் படைத்தான்-இவ்வுலகைப் படைத்தான் -போக்தாவான சேதனத்தையும் -போக்யமான அசேதனத்தையும்
நின்ற ஆதிப் பிரான் நிற்க,-இவை இரண்டையும் ஸ்வாதீன த்ரிவித சேதன அசேதன ஸ்வரூப ஸ்திதி ப்ரவ்ருத்தி பேத -என்கிறபடியே
கொண்டுள்ள ஈஸ்வரனையும் திரும்பி திரும்பி அருளிச் செய்வதால்

இத்தால் தத்வ த்ரய சிந்தனம் விதித்தபடி

சத்யம் -சத் யத் யம் -தத்வ த்ரயம்-

————————

7-ஸ்ரீ மத் த்வாராபதி

அன்னை என் செய்யில் என்? ஊர் என் சொல்லில் என்? தோழிமீர்!
என்னை இனி உமக்கு ஆசை இல்லை அகப்பட்டேன்
முன்னை அமரர் முதல்வன் வண் துவராபதி
மன்னன் மணி வண்ணன் வாசுதேவன் வலையுளே–5-3-6-

முன்னை அமரர் முதல்வன் வண் துவராபதி மன்னன் மணி வண்ணன் வாசுதேவன் வலையுளே
அகப்பட்டேன்–ஸ்ரீ கிருஷ்ணனையே ஆஸ்ரயிக்கப் பெற்றேன்
அன்னை என் செய்யில் என்? ஊர் என் சொல்லில் என்? தோழிமீர்! என்னை இனி உமக்கு ஆசை இல்லை -இதரர்கள்
மேல் ஆசை வைக்கவும் நியாயம் இல்லை என்றபடி

இத்தால் பாரமார்த்யத்தை உணர்த்திய படி

—————-

8–ஸ்ரீ வரமங்கை-(ஸ்ரீ வான மா மலை)

நோற்ற நோன்பிலேன் நுண்ணறிவிலேன் ஆகிலும் இனி உன்னை விட் டொன்று
ஆற்ற கிற்கின்றிலேன் அரவின் அணை அம்மானே!
சேற்றுத் தாமரை செந்நெலூடு மலர் சிரீவர மங்கல நகர்
வீற்றிருந்த எந்தாய்! உனக்கு மிகை அல்லேன் அங்கே–5-7-1-

நோற்ற நோன்பிலேன் -கர்மா யோகத்தை உடையேன் அல்லேன்
அறிவிலேன் -ஞான யோகத்தையும்
நுண்ணறிவிலேன் -பகவத் கைங்கர்யத்துக்கான பக்தி யோகத்தையும் உடையேன் அல்லேன்
ஆகிலும் இனி உன்னை விட் டொன்று ஆற்ற கிற்கின்றிலேன் -இத்தன்மை எங்கனே என்னில்
சேற்றுத் தாமரை செந்நெலூடு மலர் சிரீவர மங்கல நகர் வீற்றிருந்த எந்தாய்! -அரவின் அணை அம்மானே!-
உனக்கு மிகை அல்லேன் அங்கே–செந்நெல் கதிர்கள் தலை வணங்கப் பெற்றது போன்ற தாமரை மலர்களை உடைய
கழனி என்பதால் ஊர் வளமும்
வரனான பெருமாளும் மங்களமான பிராட்டியும் கைங்கர்ய ஸ்ரீ யை அருளும் ஊர் ஆதலால்
இத்தால் அங்குற்றேன் அல்லேன் இங்குற்றேன் அல்லேன் உன்னைக் காணும் அவாவில் வீழ்ந்து -என்கிறபடி

இத்தால் முமுஷுத்வத்தை -மோக்ஷத்தை விரும்பும் தன்மையைக் காட்டிய படி

——————–

9-திருக்குடந்தை

ஆரா அமுதே! அடியேன் உடலம் நின் பால் அன்பாயே
நீராய் அலைந்து கரைய உருக்குகின்ற நெடுமாலே!
சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழு நீர்த் திருக் குடந்தை
ஏரார் கோலம் திகழக் கிடந்தாய் கண்டேன் எம்மானே–5-8-1-

சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழு நீர்த் திருக் குடந்தை-செந்நெல் பயிர்கள் சாமரம் வீசவும் –
செழுமையான தீர்த்தங்கள் உள்ளதுமான ஊர்-பல பக்தியை அனுஷ்ட்டிக்கும்
ஸ்வ தந்த்ர பிரபத்தி நிஷ்டனைக் குறிக் கொண்ட படி
தீர்த்தங்கள் என்றது -சரணாகதியை அனுஷ்ட்டிப்பித்து வைக்கும் ஆச்சார்யர்களை

இத்தால் அதிகாரி விபாகத்தைக் காட்டின படி –

——————–

10-திரு வல்ல வாழ்–

மானேய் நோக்கு நல்லீர்! வைகலும் வினையேன் மெலிய
வானார் வண் கமுகும் மது மல்லிகை கமழும்
தேனார் சோலைகள் சூழ் திரு வல்லவாழ் உறையும்
கோனாரை அடியேன் அடி கூடுவது என்று கொலோ?–5-9-1-

வானார் வண் கமுகும்-ஆகாசத்தை அளவிய பாக்கு மரங்களும் -பரமாகாசமான எம்பெருமானை சிரகாலம்
த்யானாதிகளைச் செய்யும் பக்தி யோகம் –
மது மல்லிகையும் கமழும்-வாசிக்கப் பெற்ற தேன் பெருகிற மல்லிகை எம்பெருமானை -ஸத்ய–வசீகரித்து –
அவன் அருள் பெற்றுத் தரும் பிரபத்தி
இப்படியான நல்லதொரு வாழ்ச்சி வகையைக் குறிக் கொள்ளும் திரு வல்லவாழ்-ஸ்தல விசேஷம் –

இத்தால் உபாய விபாகத்தைக் காட்டின படி

———————————

11-திரு வண் வண்டூர்-

வைகல் பூங்கழி வாய் வந்து மேயும் குருகினங்காள்!
செய் கொள் செந் நெல் உயர் திரு வண் வண்டூ ருறையும்
கை கொள் சக்கரத் தென் கனி வாய்ப் பெருமானைக் கண்டு
கைகள் கூப்பிச் சொல்லீர் வினையாட்டியேன் காதன்மையே–6-1-1-

செய் கொள் செந் நெல் உயர் திரு வண் வண்டூர் உறையும்
கை கொள் சக்கரத் தென் கனி வாய்ப் பெருமானைக் கண்டு
கைகள் கூப்பிச் சொல்லீர் வினையாட்டியேன் காதன்மையே–பிரிவுக்கு ஹேதுவான பாபத்தை உடையவளாயினும்
எம்பெருமானைப் பெற விருப்பம் உடைமையை
அஞ்சலி பரமாம் முத்ர ஷிப்ரம் தேவ ப்ரஸாதிநி -என்கிறபடியே கைகளைக் கூப்பி விண்ணப்பியுங்கோள் என்றபடி
காரணம் -செய் கொள் செந் நெல் உயர்-ஒரு முதலே களைத்து வரம்பு இல்லாமையால் பரமாகாசம் வரையில்
வளர்ந்து ஓங்கி நிற்கிற கழனி வளத்தை யுடைய ஊர் ஆகையால்
இப்படி விளைவிக்கக் கூடிய ஷட் பதர் -ஆச்சார்யர்கள் வளங்கள் கூடிய ஊர்

இத்தால் பிரபத்தி யோக்யதையைக் காட்டின படி

————–

12-திரு விண்ணகர் –

நல் குரவும் செல்வும் நரகும் சுவர்க்கமுமாய்
வெல் பகையும் நட்பும் விடமும் அமுதமுமாய்ப்
பல் வகையும் பரந்த பெருமான் என்னை ஆள்வானைச்
செல்வம் மல்கு குடித் திருவிண்ணகர்க் கண்டேனே–6-3-1-

செல்வம் மல்கு குடித் திருவிண்ணகர்க் கண்டேனே–-எல்லா ஸூக அனுபவங்களும் ஆயாசாதி மூலங்களான
கர்மங்களாலே பெறப்படுகின்றன -அநாயாசேந செய்யும் கார்யங்கள் எல்லாம் ப்ராயச -துக்க அனுபவங்களையே கொடுக்கின்றன
அப்படி இல்லாமல் பாலைவனத்தில் தடாகத்தைக் கண்டால் போலேயும் இந்தளத்தில் தாமரை பூத்தால் போலவும்
ஸூ கரமான அங்கங்களைக் கொண்டே கைங்கர்யத்தைப் பெற்றுத்தரும் -சரணாகதி
லஷ்மனோ லஷ்மி சம்பத -என்னும்படி பெற்றுத்தரும் ஸ்தல விசேஷத்தைக் காட்டா நிற்கும்

இத்தால் பரிகார விபாகத்தைக் காட்டின படி

————————————-

13-திருத் தொலை வில்லி மங்கலம்

துவளில் மா மணி மாட மோங்கு தொலை வில்லி மங்கலம் தொழும்
இவளை நீர் இனி அன்னைமீர்! உமக் காசை இல்லை விடுமினோ;
தவள ஒண் சங்கு சக்கர மென்றும் தாமரைத் தடங்கண் என்றும்
குவளை ஒண் மலர்க் கண்கள் நீர் மல்க நின்று நின்று குமுறுமே–6-5-1-

துவளில் மா மணி மாட மோங்கு -நிர்த்தோஷங்களான மணிகளால் சமைந்த மாடங்கள் நிறைந்து இருக்கிற –
மத் ரக்ஷண பர -மத் ரக்ஷண பலம் ததா ந மம ஸ்ரீ பதே ரேவ -என்கிறபடியே யானவர்கள் நிறைந்த திவ்ய தேசம் –
ரஜஸ் தமஸ் கலவாதான ஸூத்த சத்வமயமான மாடங்கள் -ஓங்கி பிரகாசிக்கும் –
தொலை வில்லி -வில்லைத் தொலைத்த புருவத்தாள் -என்னும்படி -மற்றையோர் கண் அபிமானத்தைத் தொலைக்கப் பண்ணும்
கண் கொண்டு ஈஸ்வரோஹம் என்று இருப்பாரைத் தோற்ப்பித்து நமஸ்தே என்று திருவடிகளில் விழப்பண்ணும்-
கரியவாகிப் புடை பரந்து மிளிர்ந்து செவ்வரியோடே நீண்ட அப்பெரியவாய கண்களால்
மங்கலம் -உயர் நலத்தை உடையவனும் அத்தாலே அருள்பவனுமான அவனை
தொழும் இவளை -அநந்ய ப்ரயோஜனமாகப் பற்றும் இவள் -என்ற படி

இத்தால் சாங்க பிரபதனத்தை விதித்த படி

——————————————

14-திருக்கோளூர்

உண்ணுஞ் சோறு பருகு நீர் தின்னும் வெற்றிலை யுமெல்லாம்
கண்ணன் எம் பெருமான் என்றென்றே கண்கள் நீர் மல்கி
மண்ணினுள் அவன் சீர் வளம் மிக்கவன் ஊர் வினவித்
திண்ணம் என் இள மான் புகுமுர் திருக் கோளூரே–6-7-1-

திண்ணம் என் இள மான் புகுமுர் திருக் கோளூரே–6-7-1-
அவன் சீர் வளம் மிக்கவன் ஊர்–உண்ணுஞ் சோறு பருகு நீர் தின்னும் வெற்றிலை யுமெல்லாம்
கண்ணன் எம் பெருமான் என்றென்றே -கல்யாண குணங்களை பாடுமவர்களும் -அதனாலே சம்பத்தும் மிகுந்த ஊர்
எம்பெருமானாலே அங்கீ கரிக்கப்பட்ட ஜீவரத்னமான செய்த வேள்வியர் மலிந்து இருக்கிற ஊர்
நக்ஷத்ரங்களை ஒத்த வையத்தேவர் உறையுமத்தை திருக் கோளூர்-என்று திருத்தல விசேஷமும் காட்டுகிறது –
மேலும் தொல் வழியைக் காட்டும் அருள் மறையைத் தமிழ் செய்தான் தாளே கொண்டு துன்பற்ற
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் திருவவதரித்த திவ்ய தேசமும் இது வன்றோ

இத்தால் க்ருதக்ருத்யரைக் காட்டின படி

——————————–

15-திருத் தென் பேரை

வெள்ளைச் சுரி சங்கொடு ஆழி ஏந்தித் தாமரைக் கண்ணன் என் நெஞ்சினூடே
புள்ளைக் கடாகின்ற ஆற்றைக் காணீர்! என் சொல்லிச் சொல்லுகேன் அன்னை மீர்காள்!
வெள்ளச் சுகமவன் வீற்றிருந்த வேத ஒலியும் விழா வொலியும்
பிள்ளைக் குழாவிளை யாட்டொலியும் அறாத்’திருப் பேரெயிற் சேர்வன் நானே–7-3-1-

ஸூக வெள்ளத்தை உடையவன் -பிரிந்து இருக்கும் நிலையிலும் சேர்ந்து இருக்கும் போது உண்டான நிரதிசய ஸூகத்தை உடையவன் –
எம்பெருமான் நிராங்குச ஸ்வா தந்திரத்தால் -பரிபூர்ணனான செருக்கால்
மெய் மறந்து முறை தள்ளி உபேக்ஷை பண்ணினாலும் குறையுடையரான நாம் அவன் திருவடிகளில் பர சமர்ப்பணத்தைப் பண்ணினால்
முறை பார்க்காது முறை வழுவாமை வல்லராய் வர்த்திக்க திருப் பேரையில் சேர்வன் என்று அருளியதால்

ஸ்வ நிஷ்டை தெளிந்து ஸ்வ நிஷ்டாபிஜ்ஞானத்துடன் இருக்கக் காட்டின படி –

———————

16-திரு அயோத்தியை

கற்பார் இராம பிரானை அல்லால் மற்றும் கற்பரோ?
புற்பா முதலாப் புல் லெறும் பாதி ஒன்று இன்றியே
நற் பால் அயோத்தியில் வாழும் சரா சரம் முற்றவும்
நற் பாலுக்கு உய்த்தனன் நான்முகனார் பெற்ற நாட்டுளே–7-5-1-

நல்ல இடத்தை உடைத்தானது-இங்கே நித்ய வாசம் செய்யும் மாத்திரத்தாலே ஸ்ரீ ராம பக்தியை விளைவிக்கும் இடம் –
நல் வாழ்க்கையை விளைவிக்கும் இடம் என்றதாயிற்று –
இத்தால் நாம் வேண்டின படி இங்கு சரீரம் தொடர்ந்து இருக்கும் காலத்திலும் -பலனை எதிர்பாராதே
ஸ்வயம் பிரயோஜனமாக ஸ்வரூப ப்ராப்தமான கைங்கர்யங்கள் அமைய பெரும் என்றபடி
ஊரும்-அபராஜித – மற்றவரால் வெல்ல முடியாத திரு அயோத்தியை இ றே
ஸ்வயம் பிரயஜனமான கைங்கர்யங்களிலே குறைவு பாரா என்றபடி

இத்தால் உத்தர க்ருத்யத்தைக் காட்டின படி –

———————————

17-திரு ஆறன் விளை-

இன்பம் பயக்க எழில் மலர் மாதருந் தானும் இவ் வேழுலகை
இன்பம் பயக்க இனிதுடன் வீற்றிருந்து ஆள்கின்ற எங்கள் பிரான்
அன்புற் றமர்ந்துறை கின்ற அணி பொழில் சூழ் திரு வாறன்விளை
அன்புற் றமர்ந்து வலஞ்செய்து கை தொழும் நாள்களு மாகுங் கொலோ?–7-10-1-

திருமகளோடே கூடி லோகங்களுக்கு ஸூகம் பிறக்கத் -தங்களுக்கு இனிமை பிறக்கும் படி ஆள்கின்ற எங்கள் பிரான் –
ஸ்ரீ திருவாய் மொழி பாடுவித்து அருளிய மஹா உபகாரகன் -ஸ்ரீ திருவாய் மொழி கெட்டு அனுபவிக்க நல்ல பாங்கான
திவ்ய தேசம் என்று ஆதரித்துக் கொண்டு அமர்ந்து உறைகின்ற அணி பொழில் சூழ் திரு வாறன்விளை
திவ்ய தம்பதிகளும் லோகங்களுக்கு ஸூகம் உண்டாகும்படி ஸ்ரீ ஆழ்வாரைப் பாடச் செய்தது மாத்ரம் அன்றிக்கே
அத்தை சேர்ந்து கேட்டும் ஸ்ரீ ஆழ்வாருக்கு உகப்பை விளைவித்தார்கள் அன்றோ –

இத்தால் -மகாரஸ்துதயோர் தாச -என்கிறபடியான பகவச் சேஷ விருத்தியும்
பாகவத பர்யந்தமாக வேண்டின புருஷார்த்த காஷ்டையைக் காட்டின படி

——————————–

18–திரு வடமதுரை

வாய்க்குங் கொல் நிச்சலும் எப்பொழுதும் மனத் தீங்கு நினைக்கப் பெற
வாய்க்குங் கரும்பும் பெருஞ் செந்நெலும் வயல் சூழ் திரு வாறன் விளை
வாய்க்கும் பெரும் புகழ் மூவுல கீசன் வட மதுரைப் பிறந்த
வாய்க்கும் மணி நிறக் கண்ண பிரான் தன் மலரடிப் போதுகளே?–7-10-4-

வாய்க்கும் பெரும் புகழ் மூவுல கீசன் வட மதுரைப் பிறந்த-இட்டது எல்லாம் சம்ருத்தமாக விளைகிற தேசம் –
அதற்கு ஏற்ற கல்யாண குணங்களுடன் ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் தானே சாது பரித்ராண அர்த்தமாக
ஸ்ரீ வடமதுரையில் ஆவிர்பவித்து அருளினான்
வாய்க்கும் மணி நிறக் கண்ண பிரான் -அப்ராக்ருத திவ்விய சமஸ்தானத்தை திருமேனி உடையவனாயினும்
ஆயர் கொழுந்தாய் நடந்து அருளி உபகார சீலனாய் நின்று அருளினான்
இத்தால் -நான் இங்கு இருக்கும் நாள் வரை ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிர் மமைவாஞ்ஞா –என்கிறபடியே
பகவத் அபிமதமாக வர்த்திக்க ஸாஸ்த்ரம் ஆகிற கை விளைக்கைக் கொண்டு வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களைக்
கடைப்பிடிக்கக் காட்டி அருளின படி –
இதுவே இங்கே மதுரமாய் அமையும் என்று திவ்ய தேசமும் காட்டா நிற்குமூர் அன்றோ
மேலும் இங்கு ஸ்ரீ வாமனாதிகளும் தபஸ்ஸுக்களை செய்து போந்தார் என்பது ஸூ ப்ரசித்தம்

இத்தால் -ஸாஸ்த்ரீய நியமனம் காட்டப்பட்டது

———————–

19-திரு தென் குளந்தை

கூடச் சென்றேன் இனி என் கொடுக்ககேன் கோல் வளை நெஞ்சத்து தொடக்கம் எல்லாம்
பாடற்று ஒழிய இழந்து வைகல் பல் வளையார் முன்பு பரிசு இழந்தேன்
மாடக் கொடி மதிள் தென் குளந்தை வண் குட பால் நின்ற மாயக் கூத்தன்
ஆடற் பறவை யுயர்த்த வெல் போர் ஆழி வலவனை யாதரித்தே–8-2-4-

மாடக் கொடி மதிள் தென் குளந்தை வண் குட பால் நின்ற மாயக் கூத்தன் ஆடற் பறவை யுயர்த்த
வெல் போர் ஆழி வலவனை யாதரித்தே- இனிக் கொடுக்ககேன்-ஐஸ்வர்யத்தையும் ரக்ஷணத்தையும் –
பரமோதார குணங்களையும் -மகிழ்விக்கும் தன்மையையும் -விரோதி நிரசனத்தையும்–இவற்றை எல்லாம் எம்பெருமான் பக்கலிலே
இருப்பதைக் காட்டிக் கொடுக்கும் கொடியையும் உடையவனை ஆதரித்துக் கூடச் சென்றதால் இனி ஒன்றும் இழக்க வேண்டியது இல்லை –
பண்டு நாம் அறியாது இருக்க -அவன் பக்கலிலே ருசியாலே குறை உண்டாகி புறம்பான வற்றாலே ருசி இருந்ததாலே
பல் வளையார் முன்பு பரிசு அழிந்தேன் –
அவனை அறியாதவர்கள் புறம்பு உண்டானவை எல்லாம் பெற்று இருக்கும் அளவிலே அவை எல்லாம் நாம் இழந்தது என்றபடி –
இத்தால் ந்யஸ்த பரனான பின்பு அவனை அநாதரித்து மற்றவற்றில் வைத்த ஆசை என்கிற அபராதத்துக்கு
பரிஹாரமாய் அது எல்லாம் இழக்க நேர்ந்த படி

இத்தால் அபராத பரிஹாரத்தைக் காட்டின படி -குளத்திலே ஸ்நாநாதிகள் பண்ண பாபாதிகள் தீருமாப் போலே
ஊரும் காட்டா நின்றது

————————–

20-திருப்புளிங்குடி

கொடியார் மாடக் கோளூரகத்தும் புளிங்குடியும்
மடியாதின்னே நீ துயில் மேவி மகிழ்ந்தது தான்
அடியார் அல்லல் தவிர்த்த வசவோ அன்றேலிப்
படி தான் நீண்டு தாவிய வசவோ பணியாயே–8-3-5-

கொடிகளும் மாடங்களும் நிறைந்த நக்ஷத்ரம் போல் மின்னும் இடத்திலும் -புளியைக் குடியாக உடையவர் இடத்திலும் –
எம்பெருமான் இடம் வலம் என்று வியத்யாஸம் பாராது ஒருபடியே உறைகிறான் என்றதால்
வைகுண்ட கதா ஸூதாரஸபுஜம் சேதசேரோசேத -என்கிறபடியே பாகவதர்கள் உகந்த ஸ்தலமே உயர்ந்தது என்று
ஸ்தான விசேஷத்தைக் காட்டின படி

——————————-

21-திரு வண் பரிசாரம் –

வருவார் செல்வார் வண் பரிசாரத்து இருந்த என்
திரு வாழ் மார்வற்கு என் திறம் சொல்லார் செய்வதென்
உருவார் சக்கரம் சங்கு சுமந்திங்கும்மோடு
ஒருபாடு உழல்வான் ஓரடியானும் உளன் என்றே—8-3-7-

திரு வண் பரிசாரத்தில் இருந்து இங்கு வருவாரும் -இங்கு இருந்து அங்கு போவாரும் -கைங்கர்யம் செய்யும் பாரிப்புடன் அடியராய் –
ஆழ்வார் தாம் திருப்புளியின் அடியிலே இருக்கிறார் என்று எம்பெருமான் இடம் சொல்லாதே இருப்பதால் –
கைங்கர்யம் பண்ண மாட்டாதே தனிமைப்பட்டு இருப்பதாகக் கூறிய இத்தால் -இப்படியே இவ்வுலகில் குறையாளனாகவே
காலம் முடிந்தாலும் -நிர்யாணத்திற்கு இவ்வுடலை விடுவதற்கு நன்னிலம் ஆவது நற்பகலாமது
தன் நிமித்தம் என்னலுமாம் என்றபடியாய் குறையில்லை என்று காட்டின படி

இத்தால் நிர்யாணத்தை நிரூமித்தார்

———————-

22-திருச் செங்குன்றூரில் திருச் சிற்றாறு–

வார் கடா வருவி யானை மா மலையின் மருப்பிணைக் குவடி றுத்துருட்டி
ஊர் கொள் திண் பாகனுயிர் செகுத்து அரங்கின் மல்லரைக் கொன்று சூழ் பரண் மேல்
போர் கடா வரசர் புறக்கிட மாடமீ மிசைக் கஞ்சனைத் தகர்த்த
சீர்கொள் சிற்றாயன் திருச் செங்குன்றூரில் திருச் சிற்றாறு எங்கள் செல் சார்வே–8-4-1-

இப்பாட்டில் வில் விழாவுக்காக ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் திருவாய்ப்பாடியில் இருந்து ஸ்ரீ மதுரைக்கு எழுந்து அருளும் போது
குவலயா பீடம் முதல் கம்ச வதம் முடிவான பராக்ரமங்களை எம்பருமான் காட்டி அருளியதை அனுசந்தித்து அருளுகிறார் –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் சதுர்புஜனாய் சங்கு சக்ர தாரையாய் ஸ்ரீ மதுரையிலே எழுந்து அருளினார் –
ஸ்ரீ தேவகிப்பிராட்டியார் பிரார்த்தனை பேரில் அதை எல்லாம் மறைத்து திருவாய்ப்பாடிக்கும் எழுந்து அருளினான் –
பின்பு அக்ரூரர் மூலமாக வில் விழாவுக்காக அழைக்கப்பட்டு வீதியேற எழுந்து அருளி கம்சனால் தன்னை அழிக்கும் படி
நிறுத்தி இருந்தவர்களை எல்லாம் தான் அழித்து அருளி -ஸ்ரீ மதுரையில் மீண்டும் சங்கு சக்ர தாரியாய் சேவை தந்து அருளினான்
இத்தால் -இங்கு உள்ளவர்களான ஆராதிக்கப்பட வேண்டியவர்களால் லோக பாலர்களாய் நிறுத்தப்பட்டவர்கள் எல்லாம் ப்ரபன்னனாக்கி
ஸ்வ ஸ்வரூபத்தை பெறுமாறாய் பரமபதம் செல்லும் வழியில் இவனுக்கு வழி நெடுக தம் தாம் எல்லைகளில் உபசாரம் பண்ணுமது காட்டப்பட்டது –
செங்குன்றம் போல் நின்று தேவர்கள் தம் தாம் பதத்தை ஆளா நிற்கச் செய்தே ப்ரபன்னரானவர்கள் திறத்தில் மாத்ரம்
சிற்றாறு போலே உபசாராதிகளை நடத்துவதை ஊரும் குறிக்கிறது –
வழியில் விருத்தாந்தத்தை மாறுதலாகக் கூறியதால் பிரபன்னன் செல்லும் கதியைச் சிந்தித்து அறியப் பண்ணின படி

இத்தால் கதி சிந்தனம் செய்ய வேண்டியது ஸூ சிக்கப்பட்டது –

———————-

23-திருக் கடித்தானம்

எல்லியும் காலையும் தன்னை நினைத்து எழ
நல்ல வருள்கள் நமக்கே தந்தருள் செய்வான்
அல்லி யந் தண்ணந் துழாய் முடி அப்பனூர்
செல்வர்கள் வாழும் திருக்கடித் தானமே–8-6-1-

செல்வர்கள் வாழும் -லஷ்மி சம்பன்ன என்கிறபடியே கைங்கர்ய ஸ்ரீ யை உடையவர்கள் வசிக்கும் இடம்
எல்லியும் காலையும்-பகல் இரவு என்பதுவும் பாவியாது -ஒரே பகலாய்
தன்னை நினைத்து எழ நல்ல வருள்கள்-சங்கோசம் அற பரிபூரணமான கைங்கர்ய ஸ்ரீ யை -நமக்கே –
சரணாகதனான நமக்கே தந்தருள் செய்வான்

இத்தால் -பரிபூர்ணமாக ஸ்ரீ பகவத் அனுபவத்தைக் காட்டி அருளின படி

———————-

24-திருப்புலியூர்

கரு மாணிக்க மலை மேல் மணித் தடந்தாமரைக் காடுகள் போல்
திரு மார்பு வாய் கண் கை உந்தி காலுடை யாடைகள் செய்ய பிரான்
திருமால் எம்மான் செழு நீர் வயல் குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூர்
அரு மாயன் பேரன்றிப் பேச்சிலள் அன்னைமீர் இதற்கு என் செய்கேனோ–8-9-1-

பிரான் திருமால் எம்மான் செழு நீர் வயல் குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூர் அரு மாயன் -உபகாரகனாய் -திருமாலாய் –
அத ஏவ ஸ்வாமியாய் -நீர் வாய்ப்பை யுடைய வயலால் அலங்க்ருதமான குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூரிலே
வர்த்திக்கிற பெறுதற்கு அரிய ஆச்சர்ய சேஷ்டித பூதன்
பேரன்றிப் பேச்சிலள் -எம்பெருமானோடே இயற்கையிலே புணர்ந்து அருளின புணர்ச்சியை அறியாமையாலும் —
இவள் எம்பெருமானோடே கலந்த கலவியை அறிந்து இருந்த இவருடைய தோழியானவள் -இவள் திருப்புலியூரிலே
எழுந்து அருளின எம்பெருமானுடைய குணங்களால் வசீக்ருதையாய்–
அவனையே வரனாகப் பார்க்க வேணும் என்னும் –இத்யாதி –திரு ஆறாயிரப்படி
பிராட்டியான பராங்குச நாயகி சித்த உபாயனான திருப்புலியூர் திருமாலுடைய ஆச்சர்ய குண சேஷ்டிதங்களிலே
அகப்பட்டு இருப்பதால் அவனையே வரனாகப் பார்க்க வேணும் என்று
தோழியானவள் தாயார் முதலானவர்களிடம் கூறுகிறாள்

இத்தால்
அஸ்மத் தேசிக ஸம்ப்ரதாயை ரஹிதை-அத்யாபி நா லக்ஷிதை -ஸ்வ பிராப்தயே ஸ்வயமேவ சாதனதயா
ஜோகுஹ்யமாண ஸ்ருதவ் -என்கிறபடியே -நம் ஆச்சார்ய சம்பிரதாயத்தைச் சேராதவர்களாலே இதுவரையிலும் பார்க்கப் படாததான –
தன்னை அடைவதற்குத் தானே உபாயமாக இருப்பதாக வேதத்தில் பறை சாற்றப் படுகிறதான
சித்த உபாயத்தை தோழிமார் மூலம் தெளிவித்ததால் சோதனம் செய்தபடியாம்

இத்தால் சித்த உபாய சோதனம் காட்டப்பட்டது –

———————–

25-ஸ்ரீ வரகுண மங்கை -26-ஸ்ரீ வைகுண்டம்

புளிங்குடிக் கிடந்து வர குண மங்கை இருந்து வைகுந்தத்துள் நின்று
தெளிந்த என் சிந்தை அகம் கழியாதே என்னை ஆள்வாய் எனக்கு அருளி
நளிர்ந்த சீர் உலகம் மூன்றுடன் வியப்ப நாங்கள் கூத்தாடி நின்று ஆர்ப்பப்
பளிங்கு நீர் முகிலின் பவளம் போல் கனி வாய் சிவப்ப நீ காண வாராயே–9-2-4-

சித்த உபாயனான எம்பெருமான் அடியிலே நாம் அறிவதற்கு முன்னம் நம் நெஞ்சிலே தன்னுடைய
ஸுவ்ஹார்த்தத்தைக் கொடுத்து -நின்றும் -ஜாயமான கடாக்ஷத்தைச் செய்து பழிகியவனாக நம்முள் வீற்று இருந்தும்
பின் உபாய அனுஷ்டானம் பண்ணின பின்பு சொந்தம் உடையவனாய் -சயனித்தும் செய்கிறான் –
இதில் பின்னிரண்டு இப்பிறவியில் ஏற்படுமது –

இத்தால் பிறக்கும் போது கடாஷித்தவனை -பகவத் கடாக்ஷம் பெற்றவனை -ஸாத்ய உபாயமான
உபாய அனுஷ்டானத்தாலே கைக்கொள்ளுகிறான் -என்றபடி –
இப்பாட்டின் திருவாறாயிரப்படி–தெளிந்த என் சிந்தை அகம் கழியாதே -என்னை அடிமை கொண்டு அருளினால் போலே
இன்னும் உன் பரம காருண்யத்தாலே சோதி வாய் திறந்து தாமரைக் கண்களாலே நோக்கி
உன் திருவடிகளாலே என் தலையிலே வைத்து அருளி பிராட்டியாரோடே கூடி இருந்து அருளி
ஆழ்வார் அபேக்ஷித்தத்தைச் செய்து அருளினான் என்று
இத்தால் –
அத்யாத்ம ஸ்ருதி சம்பிரதாய கதகை அத்தா விஸூத்தா சயா –சித்த உபாய வசிக்ரியாம் இதி ந ஸாத்யாம்–என்கிறபடி
சித்த உபாய வசீகரண அர்த்தம் வேதாந்த ஸம்ப்ரதாயத்தினால் செய்ய வேண்டியதாகக் காட்டப்பட்ட சாத்ய உபாயம் காட்டப்பட்டது –
மேலும் திருவாறாயிரப்படி -இந்தக் கல்யாண குணத்தைக் கண்டு லோகம் எல்லாம் விஸ்மயப்பட
நாங்கள் கூத்தாடி நின்று இத்யாதிகளால்
சமத்யாபயத் -என்கிறபடி சோதனம் செய்து அருளப்பட்டதும் காட்டப்பட்டது –
இங்கே ஸ்ரீ வைகுண்டம் எம்பெருமானை சித்த உபாயனாகவும் -வரனான எம்பெருமானும் மங்கையான பிராட்டியும் –
அது தன்னிலும் புருஷகாரம் செய்யும் குணவதியாயும் இருந்து –
ஸாத்ய உபாயத்தை நடத்துமவர்களாய் -ஸ்ரீ வர குண மங்கையிலும் அனுசந்தித்த படி

இத்தால் ஸாத்ய உபாய சோதனம் -செய்யப்பட படி –

————————

27-திருக்காட்கரை

உருகுமால் நெஞ்சம் உயிரின் பரம் அன்றி
பெருகுமால் வேட்கையும் என் செய்கேன் தொண்டனேன்
தெருவு எல்லாம் காவி கமழ் திருக் காட்கரை
மருவிய மாயன் தன் மாயம் நினைதொறே–9-6-1-

உருகுமால் நெஞ்சம் உயிரின் பரம் அன்றி பெருகுமால் வேட்கையும் என் செய்கேன் தொண்டனேன்–எம்பெருமான் பண்டு கலந்து
பரிமாறினதை நினைந்து நெஞ்சு உருகுகிறது -வேட்கை பெருகுகிறது -இருப்பினும் அவன் திறத்து என்ன செய்ய முடியும் –
தொண்டன் ஆனதால் அவன் நினைவை மாத்ரம் விடாதே இருக்கிற படி –
தெருவு எல்லாம் காவி கமழ் திருக் காட்கரை-அவன் வீதியில் தெள்ளிய நீரில் எழுந்த செங்கழு நீர் வாசிக்கிற
உயர்ந்தோருடைய -பூ ஸூரர்களுடைய வேத ஒலியும் வேள்விப்புகையும் கமழ்கிற
மருவிய மாயன் தன் மாயம் நினைதொறே–காட்கரை அப்பனுடைய மாயம் -கிட்டின போது தாழ நின்று பரிமாறினதை
நினைக்கும் போது நெஞ்சம் உருகுகிறது -ஆசை பெருகுகிறது -இருப்பினும் அவன் திறத்து என்ன செய்ய முடியும் –
தொண்டன் ஆனதால் கலந்து பரிமாறின நினைவை ப்ரீதி அதிசயத்தினால் தவிராது கொண்டுள்ள படி –

இத்தால் -சாதுர் வர்ணயம் சதுர் வித ஆஸ்ரயம் முகே பேதே யதாவஸ்திதே வ்ருத்தம் தந்தியதம் குண அநு குணயா வ்ருத்யா
விசிஷ்டம் ஸ்ரிதா -தியாக உபப்லவ நித்ய தூர சரண வ்ரஜயா விதவ் கோவிதா-
சிந்தாம் அப்யுககத்தும் அந்தி மயுகேபி ஏகாந்திந -சந்திந-என்கிறபடி பிரபாவ வ்யவஸ்தையைக் காட்டி அருளின படி
ஸ்லோகார்த்தம் -வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களின் வேறுபாடு சாஸ்திரங்களில் இருக்கச் செய்தே விஷ்ணு பக்தனுக்கு ஏற்ற
அனுஷ்டானத்துடன் வர்ணாஸ்ரமத்துக்கும் பொருத்தமான நடத்தையைக் கொண்டு மீறுகிற பாபத்தில் இருந்து விலகி
ப்ரபத்தியைச் செய்யும் ஸ்மார்த்தாக்களான பரமை காந்திகள் இக்கலி யுகத்திலும்
நம்முடைய சிந்தையை ஏற்றுக் கொண்டு சந்தோஷப் படுவதற்கு இருக்கிறார்கள் –

——————–

28-திரு மூழிக் களம்

எம் கானல் அகம் கழிவாய் இரை தேர்ந்து இங்கு இனிது அமரும்
செங்கால மட நாராய் திரு மூழிக் களத்து உறையும்
கொங்கார் பூம் துழாய் முடி எம் குடக் கூத்தர்க்கு என் தூதாய்
நும் கால்கள் என் தலை மேல் கெழுமீரோ நுமரோடே—9-7-1-

எம் கானல் -பகவத் விஷயத்தில் -உபகாரகரோடு ஐக ரஸ்யம் ப்ராப்தமாக இருக்க –
எம் -என்றது -ஒன்றைத் தம்மதாக்கிக் கொடுத்தால் அல்லது தரிக்க மாட்டாத உபகார ஸ்ம்ருதியாலே சொல்லுகிறது –
தன்னை பகவத் விஷயத்துக்கு ஆக்கின அன்றே தன்னது அடங்கலும் அங்குத்தைக்கு சேஷமாய் இருக்க
உபகார ஸ்ம்ருதி இறே இப்படி சொல்லுவித்தது -ஆத்ம சமர்ப்பணத்துக்கும் அடி இது இறே

இத்தால் வந்து கழல் பணிவார் தண்மை கிடக்க -தரம் -பெருமை -அளவு என்ற இயல்பு -சொல் –
இலதாம் உண்மை உரைத்தனர் ஓரம் தவிர உயர்ந்தனரே
பக்ஷபாதம் இல்லாத நம் ஆச்சார்யர்கள் பிரபன்னர்களுள் ஏற்றது தாழ்வு இருந்தாலும்
அவர்கள் பெருமை அளவிட முடியாது என்றபடி -ப்ரபாவ ரக்ஷையைச் -சொன்னபடி –

————————————-

29-திரு நாவாய்

அறுக்கும் வினையாயின ஆகத்து அவனை
நிறுத்தும் மனத்து ஒன்றிய சிந்தையினார்க்கு
வெறித் தண் மலர்ச் சோலைகள் சூழ் திரு நாவாய்
குறுக்கும் வகை உண்டு கொலோ கொடியேற்கே –9-8-1-

அறுக்கும் வினையாயின -ஸ்வரூப விரோதி -உபாய விரோதி -ப்ராப்ய விரோதிகளைப் போக்கும் –
ஆர்க்கு என்னில்
ஆகத்து அவனை நிறுத்தும் மனத்து ஒன்றிய சிந்தையினார்க்கு-மகாரஸ்து தயார் தாச -என்று
பிரணவத்தில் காட்டின படி நின்று
வெறித் தண் மலர்ச் சோலைகள் சூழ் திரு நாவாய்-நாராயணாயா என்கிற த்ருதிய பதத்தின் படியே
பரிமளமாயும்-ஸ்ரமஹரமாயும் -வசந்தமாயும் -உள்ள சோலைகளால் சூழப்பட்ட –
தன் பொருட்டே தன்னை அடைவிப்பவனான ஸ்ரீ கண்ணனுக்கே என்றே
குறுக்கும் வகை உண்டு கொலோ கொடியேற்கே –நமஸ்ஸிலே காட்டின படி நீண்டு நிற்கும் ஸ்வ ரக்ஷண
பரத்தைக் குறுக்கி எம்பெருமான் இடத்திலே குறுக்கும் -சேர்ப்பவனுக்கு என்றபடி –

இத்தால் திருமந்த்ரார்த்தம் காட்டப்பட்டது –

——————————

30-திருக்கண்ணபுரம்-

மாலை நண்ணித் தொழுது எழுமினோ வினை கெடக்
காலை மாலை கமல மலர் இட்டு நீர்
வேலை மோதும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து
ஆலின் மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே–9-10-1-

அறுக்கும் வினையாயின -என்ற திருவாய் மொழியிலே அவனை பெற
வேண்டும் என்ற மநோ ரதமாய் -எண்ணமேயாய்ச் சென்றது –
இத்தால் திருமந்திரத்தில் காட்டின ஸ்வரூப உபாய புருஷார்த்தத்தை மநோ ரதித்த படி
மேலும் சர்வேஸ்வரன் சர்வ சமாஸ்ரயணீயனாய்க் கொண்டு ஸ்ரீ திருக்கண்ணபுரத்தில் சந்நிதி பண்ணி அருளினான் –
எல்லாரும் ஓக்க அவனை ஆஸ்ரயியுங்கோள்-ஆஸ்ரயிக்கும் இடத்தில் அவன் திருவடிகளில் பக்தியைப் பண்ணுங்கோள்-
அவ்வளவே கொண்டு அவன் தானே கை விடான் –
ஆன பின்பு எல்லாரும் ஓக்க அவனை ஆஸ்ரயியுங்கோள் என்று பர உபதேசத்தில் ப்ரவர்த்திக்கிறார்
இத்தால் -யேந கேநாபி பிரகாரேண த்வய வக்தாத்வம் -என்கிறபடியே
கரண மந்திரமான ஸ்ரீ த்வயத்தின் அர்த்தம் காட்டப்பட்டது –
மாலை நண்ணித் தொழுது எழுமினோ –பூர்வ கண்டத்தின் அர்த்தம் -ஸ்ரீ மானான நாராயணன் திருவடிகளைப் பற்றுகிறேன்
இது பர உபதேசமாய் மத்யம புருஷனாய்க் கிடக்கிறது
காலை மாலை கமல மலர் இட்டு நீர்-சர்வ காலத்திலும் தோஷம் அற்ற உயர்ந்தத்தை சமர்ப்பித்து
களையற்ற கைங்கர்யம் பெறுகைக்காக
வேலை மோதும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து ஆலின் மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே-நாராயண சப்தார்த்தங்கள்

—————–

31-திருமோகூர்

தாள தாமரைத் தட மணி வயல் திரு மோகூர்
நாளும் மேவி நன்கமர்ந்து நின்று அசுரரைத் தகர்க்கும்
தோளும் நான்குடைச் சுரி குழல் கமலக் கண் கனி வாய்
காளமேகத்தை யன்றி மற்று ஓன்று இலம் கதியே–10-1-1-

மரண மஹா பயத்துக்கு விரோதி -நிரசன சீலனான காள மேகத்தை அல்லது துணை இல்லை
என்று அவனைப் பற்றுகிறார்
இது ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்தின் உத்தர அர்த்தத்தின் அர்த்தம்
அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -மாஸூச –
தாள தாமரை-உலகு அளந்த சேவடி போல் உயர்ந்து காட்டும் உரம் பெற்ற மலர்க்கமலம்
தட மணி வயல் -வரம்பற்ற கதிர்ச் செந்நெல் தாள் சாய்த்துத் தலை வணங்கும்
திரு மோகூர்-இத்தால் பூர்வார்த்தம் காட்டப்பட்டது
இங்கு அசேதன உதாஹரணம் -அசேதன பிராயமாய் சர்வ தர்மான் பரித்யாக ஸ்தித-த்வம் என்கிற
அநுவாத பக்ஷமாகவுமாம்

இத்தால் சரம ஸ்லோகார்த்தம் காட்டப் பட்டது

————————-

32-திரு அனந்தபுரம்-

கெடும் இடராய வெல்லாம் கேசவா வென்ன நாளும்
கொடு வினை செய்யும் கூற்றின் தமர்களும் குறுக கில்லார்
விடமுடை யரவில் பள்ளி விரும்பினான் சுரும்பலற்றும்
தடமுடை வயல் அனந்த புரநகர் புகுதும் இன்றே–10-2-1-

ருசியைப் பிறப்பிக்கைக்கும் உடலாய் -ருசி பிறந்தவாறே உபாயமாகைக்கும் உடலாய் -ஞான பக்தி வர்த்தகங்களுமாய் –
விரோதியும் கிடக்கச் செய்தே -அடிமை செய்கைக்கும் உடலாய் இருக்கையாலே திருவனந்த புரமே பரம ப்ராப்யம் என்று
அறுதி இட்டு நம்மோடு சம்பந்தம் உடைய அநு கூல ஜனங்கள் அடங்கப் போய் திரளுங்கோள்-என்கிறார்
இத்தால் –
மருள் அற்ற தேசிகர் வான் உகப்பால் இந்த வையகம் எல்லாம்
இருள் அற்று இறையவன் இணையடி பூண்டிட எண்ணி தலால்
தெருள் உற்ற செந்தொழில் செல்வம் பெருகிச் சிறந்தவர் பால்
அருள் உற்ற சிந்தையினால் அழியா விளக்கு ஏற்றினாரே-என்கிறபடியே
ஆச்சார்ய க்ருத்யத்தை பிரபன்ன ஜட கூடஸ்தர் ஆகையால் தாமே செய்து அருளுகிறார்
இங்கு இவ்வர்த்தம் தான் கொள்ளத் தகுமோ என்னில் —
இது தான் அல்லாத திருப்பதிகளுக்கும் ஒவ்வாது –என்னில் -எல்லாவற்றுக்கும் எல்லாம் உண்டாய் இருந்தாலும்
ஒரோ இடங்களில் ஓர் அனுசந்தான விசேஷங்கள் ஓடினால் அதுக்குச் சேர வார்த்தை சொல்லும் அத்தனை இறே
என்று அன்றோ ஈடு ஸ்ரீ ஸூ க்திகள்

————————

33-திருவட்டாறு-

அருள் பெறுவார் அடியார் தன் அடியனேற்கு ஆழியான்
அருள் தருவான் அமைகின்றான் அது நமது விதி வகையே
இருள் தரும் மா ஞாலத்துள் இனிப் பிறவி யான் வேண்டேன்
மருள் ஒழி மட நெஞ்சே வாட்டாற்றான் அடி வணங்கே–10-6-1-

எம்பெருமான் தான் அருள் சூடும் அடியரான அடியேற்கு அடியேனாய் இருக்கும் இதுவே படியாய் இருந்த எனக்கு
ஆழியான் நிரவதிக சம்ருதியைத் தருகையில் சமந்திரா நின்றான்
இத்தால் அஸிதில குரு பக்தி தத் ப்ரஸம் சாதி ஸீல பிரசுர பஹு மதி -குறைவற்ற ஆச்சார்ய பக்தி யுடையவனாய்
ஆச்சார்யரைப் புகழ்தல் முதலியவற்றையே செய்து மிகுந்த கௌரவ புத்தி உடையவனாய் இருப்பன் என்ற
சிஷ்ய க்ருத்யத்தையும் ஆழ்வார் தாமே அனுசந்தித்துக் காட்டின படி –

————————————-

34-திருப்பேர் —

திருமால் இரும் சோலை மலை என்றேன் என்ன
திருமால் வந்து என் நெஞ்சு நிறையப் புகுந்தான்
குரு மா மணி உந்து புனல் பொன்னித் தென் பால்
திருமால் சென்று சேர்விடம் தென் திருப் பேரே—10-8-1-

இப்படி அபி நிவிஷ்டனாய்க் கொண்டு என்னோடு கலந்து பரிமாறுகைக்கு ஹேது என் என்று எம்பெருமானைக் கேட்டால் —
என் பக்கலில் இல்லாத ஹேதுவை என் பக்கலிலே அத்யாரோபித்துச் சொல்லப் பார்க்கிலும் —
திருமாலிருஞ்சோலை மலை என்னும் இச்சொல்லைச் சொன்னேன் என்னும் இதுக்கு மேற்பட்டச் சொல்லலாவதொரு
ஹேது என் பக்கல் இல்லை -இச் சொல் இத்தனையும் மெய்யே சொன்னேன் என்பதே ஹேதுவாக –
இப்படி ஹேதுவாகக் கொள்ளுகைக்குக் காரணம்
குரு மா மணி உந்து புனல் பொன்னித் தென் பால்-திருமால் சென்று சேர்விடம் தென் திருப் பேரே-அதி ஸ்லாக்யமான ரத்னமான
ஆச்சார்யரான ஆழ்வாரை திருவரங்கன் இடத்திலே தன்னைத் தாண்டுவித்து சேர்விக்கிற பொன்னி -காவேரியின் தென் பக்கத்திலே
இருப்பதால் தானும் ஆழ்வாரை அடி ஒற்றியவர்களை நம்பெருமாள் திருவடியை அடைந்த வ்யாஜ மாத்ரத்தினாலே -பேர் அளவால் –
அனுக்ரஹிப்பவனாய் உள்ளான் என்பதை எழுந்து அருளி இருக்கும் இடத்தினாலே காட்டா நின்ற திருமால் -என்றபடி –

இத்தால் -கச்சித் ஆச்சார்ய த்ருஷ்ட்வா முஷித நிகில மோஹ –ஸூரி ப்ருந்தாபிநந்த்ய-என்கிறபடியே
பாக்யசாலியான அதிகாரி ஆச்சார்ய கடாக்ஷத்தினாலே நித்ய ஸூரிகளின் கூட்டத்தில் கொண்டாடப் படுகிறான் -என்று
நிகமித்தார் ஆயிற்று

————

இவ்வாறாய்-பீதக வாடைப்பிரானார் பிரம குருவாக வந்து அர்ச்சாவதாரங்களைப் பிரகாசிப்பிக்க –
ஸ்ரீ நம் பெருமாள் திருவடியை அடைந்த ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரும் அருமறையின் பொருளான சரணாகதியை ப்ரதிபாதிக்கும்
ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரார்த்தத்தை ஆய்ந்து எடுத்து அருளினார்
பவிஷ்யத் ஆச்சார்யர் என்று கொண்டாடப் பெற்றவரும் -நம் தர்சன ஸ்தாபகரான நம் ஸ்ரீ ராமானுஜன்
நாடும் நகரும் நன்கு அரிய ஸ்ரீ நம்பெருமாள் திரு உலகத்திலே ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் சேர்த்தியிலே
சரணாகதியை அனுஷ்டித்துக் காட்டி ஸ்ரீ கத்ய த்ரயத்தையும் நமக்காக அருளிச் செய்து அருளினார்
ஸ்ரீ வேதாந்த ச்சார்யார் -சர்வ தந்த்ர ஸ்வ தந்த்ரர் என்று திவ்ய தம்பதிகளாலே கொண்டாடப்பட்ட ஸ்ரீ தேசிகர் –
32-அதிகாரங்கள் கொண்ட ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரத்தை குரு பரம்பரையா பிரபாவத்துடன் அருளிச் செய்து
சரணாகதி அனுஷ்டானத்தை கண்டரவேண ஸ்தாபித்து அருளினார்
இப்படி ஆய்ந்து எடுத்தும் -அனுஷ்ட்டித்தும் -ஸ்தாபித்தும் செய்த பின்
இந்த சரணாகதியை யேந கேநாபி பிரகாரேண த்வய வக்தாத்வம் -என்று அருளிச் செய்தபடியே
உலகோர் எல்லாம் அனுஷ்ட்டிக்கும் படிக்கு ஸ்ரீ லஷ்மீ நரஸிம்ஹன் நியமித்து அருள
ஸ்ரீ சடகோப மஹா தேசிகன் அனுக்ரஹித்து அருளினார் –

———————-