ஸ்ரீ மத் ரஹஸ்ய த்ரய சாரம் –சம்பிரதாய ப்ரக்ரியா பாகம் -ஆச்சார்ய க்ருத்ய அதிகாரம் -அதிகாரம் -30–ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமி–

அதிஜிகமிஷு ஆத்யம் தாம திவ்யம் த்ரிதாம் ந
ஸ்ருத விவித பரீஷா சோதிதே க்வ அபி பாத்ரே
அநக குண தசாயாம் ஆஹித ஸ்நேஹம் ஆர்ய
ப்ரதிஸதி நிரபாயம் சம்பிரதாய ப்ரதீபம் –

இப்படி குருர் கரீயான்–ஸ்ரீ கீதை -11-43-என்றும்
தமிமம் சர்வ சம்பன்னம் ஆசார்யம் பிதரம் குரும்–சபா பர்வம் -41-21–ஸ்ரீ சகாதேவன் வாக்கியம் –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை ஆச்சார்யர் தந்தை குருவாக கொண்டாடத்தக்கவன் -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
பரமாச்சார்யரான ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் முதலாக சதாசார்ய சம்பிரதாய சமாகதங்களாய்
சம்ஹீ ஸ்தந்யம் போலே விஜாதீயர்க்கு ரசம் தெரியாத ரஹஸ்ய த்ரயார்த்தங்களை
ஸங்க்ரஹேண சேர்த்துத் தாங்களும் அனுசந்தித்து

யோ கோபாயதி அயோக்யாநாம் யோக்யாநாம் சம்பிரயச்சதி-இமம் அர்த்தம் சா மாந்யோ மே ஸ்வஸ்தி
வ அஸ்து வ்ரஜாமி அஹம் -ஸாத்வத சம்ஹிதை -24-375-
இதம் தே நாதபுஸ்காய நா பக்தாய கதாசந நா சுஸ்ருஷவே வாஸ்யம் ந ச மாம் ய அப்ய ஸூயதி–ஸ்ரீ கீதை -18-67-
ய இமம் பரமம் குஹ்யம் மத் பக்தேஷு அபி தாஸ்யதி -பக்திம் மயி பராம் க்ருத்வா மாமே வைஷத்யத்வ சம்சய –ஸ்ரீ கீதை -18-68-

ந வேத நிஷ்டா ஜனஸ்ய ராஜன் பிரதேயம் ஏதத் பரமம் த்வயா பவேத் –
விவித் சமா நஸ்ய விபோத காரகம் ப்ரபோத ஹேதோ ப்ரணதஸ்ய ஸாஸனம்
ந தேயம் ஏதச்ச ததா அநு தாத்மநே சடாய க்லீபாய ந ஜிஹ்ய புத்தயே
ந பண்டித ஜ்ஞாய பரோபதாபிந தேயம் த்வயேதம் விநி போத யாத்ருசே
ஸ்ரத்தாந் விதாயத குணாந் விதாய பராபவாதாத் விரதாய நித்யம் –
விசுத்த யோகாயா புதாய சைவ க்ரியா வதே அத க்ஷமினே ஹிதாய
விவிக்த ஸீலாய விதி ப்ரியாய விவாத பீதாய பஹு ஸ்ருதாய –
விஜாநதே சைவ ததா ஹித ஷமாதமாய நித்யாத்ம சமய தேஹினாம்
ஏதைர் குணைர் ஹீந தமே ந தேயம் ஏதத் பரம் ப்ரஹ்ம விசுத்த மாஹு-ந ஸ்ரேயஸா
யோஷ்யதி தாத்ருசே க்ருதம் தர்ம ப்ரவக்தாரம பாத்ரதாநாத்
ப்ருத்வீ மாம் யத்யபி ரத்ன பூர்ணாம் தத்யாந்த தேயம் த்விதம வ்ரதாய –
ஜிதேந்த்ரியாயைதத சம்சயம் தே பவேத் பிரதேயம் பரமம் நரேந்திர
கரால மா தே பயமஸ்து கிஞ்சித் ஏதத் பரம் ப்ரஹ்ம ஸ்ருதம் த்வயா அத்ய –
யாதவத் யுக்தம் பரமம் பவித்ரம் விஸோகம் அத்யந்தம் அநாதி மத்யம் –சாந்தி பர்வம் –313-33-/34-/-35-36-/37-38-ஸ்ரீ வசிஷ்டர் வார்த்தை

வேதங்களில் இழியாதவனுக்கும் -பொய் சொல்பவருக்கும் வஞ்சகருக்கும் தாழ்ந்த புத்தி கொண்டவர் –
மமதை கொண்டவர் ஹிம்சை பண்ணுபவருக்கும் –
ரத்நாதிகளை தக்ஷிணையாகக் கொடுத்தாலும் உபதேசிக்கக் கூடாது என்றும்
புலன்களை வசப்படுத்தி ஸாஸ்த்ர விஸ்வாசம் உள்ளவர்களுக்கே பர ப்ரஹ்ம ஞானம் உபதேசிக்கலாம் என்றவாறு

வித்யயைவ சமம் காமம் மர்தவ்யம் ப்ரஹ்ம வாதிநா -ஆபத்யபி ச கோராயாம் நத்வேநாமிரேண வபேத் –மனு ஸ்ம்ருதி –2-113-

ஏகதஸ்த்வ பவர் கார்த்த்வம் அனுஷ்டா நாதி கௌசலம்–லோகாந் அநு சாரஸ்த் வே கத்ர குரு பச்சாத் உதீரித –
பவந்தி பஹவோ மூர்கா க்வசித் ஏகோ விசுத்ததீ –த்ராசித அபி சதா மூர்கை அசலோ ய ச புத்திமாந் –
ந விஸ்வாச க்வசித் கார்யோ விசேஷாத்து கலவ் யுகே -பாபிஷ்டா வாத வர்ஷேணே மோஹ யந்த்ய விசசக்ஷணாந்
கோபயந் நாசரேத் தர்மம் நாப்ருஷ்ட கிஞ்சித் உச்சரேத்–ப்ருஷ்ட அபி ந வதேத் அர்தம் குஹ்யம் சித்தாந்தம் ஏவ ச
ஆஸ்ரிதாயாதி பக்தாய ஸாஸ்த்ர ஸ்ரத்தா பராய ச – ந்யாயேந ப்ருச்சதே சர்வம் வக்தவ்யம் ஸுஸயோகிநே
ஆத்ம பூஜார்த்தம் அர்த்தார்தம் டம்பார்த்தம் அபி கிந்நதீ
அயோக்யேஷூ வதன் சாஸ்திரம் சந்மார்காத் பிரஸ்யுதோ பவேத் –
ஊஷரே நிவபேத் விஜம் ஷண்டே கந்யாம் ப்ரயோஜயேத் –
ஸ்ருஜேத்வா வாநரே மாலாம் நாபத்ரே சாஸ்திரம் உத்ஸ்ருஜேத் -என்றும்
ந நாஸ்தி காயாந் ருஜவே நா பக்தாய கதாசந -நைவ ஹிம்ஸாபிருசயே ந லுப்தாய விசேஷதே –
தா தவ்யோ மந்த்ர ராஜ அயம் மந்த்ர அயம் ந ஹி தாத்ருஸ ருஜவே குரு பக்தாய வைஷ்ணவாய விசேஷத-
சர்வ ப்ராணயநுகூலாய தா தவ்யோ தேசிகேந து –சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி-4-251–259-என்றும்

தகாத நிலத்தில் ப்ரஹ்ம வித்யையை விதைக்கக் கூடாது என்றும்
மூடர்கள் தர்மவான்கள் போலே வேஷம் கொண்டு துன்புறுத்துகிறார்கள் என்றும்
கலங்காத தூய அறிவு கொண்டவர்கள் ஒரு சிலரே என்றும்
ரஹஸ்யங்களையும் சித்தாந்தங்களையும் வெளியீடாக கூடாது என்றும்
ஆச்சார்ய பக்தி கொண்டவன் -அனைத்து உயிர்களுக்கும் நன்மையை செய்பவன் –
விஷ்ணுவை ஆராதிப்பவன் இவர்களுக்கே உபதேசிக்கலாம் –

தொண்டர்க்கு அமுது உண்ணச் சொல் மாலைகள் சொன்னேன் —
அந்தாதி மேல் இட்டு அறிவித்தேன் ஆழ் பொருளைச் சிந்தாமல் கொண்மின் நீர் தீர்ந்து -என்று
ஸ்ரீ ஸாத்வத பகவத் கீதா வசிஷ்ட கரால சம்வாத சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி -இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே
சரண்யன் அனுமதி பண்ணும்படிக்கு ஈடான சாஸ்விகதா ஆஸ்திக்யாதி குணங்களை யுடையராய்
என்கிறபடியே சர்வேஸ்வரன் ஏற்பதற்கு ஈடான உள்ள ஆஸ்திக்யம் முதலான சிறந்த குணங்களைக் கொண்டவர்களாக
உள்ளவர்களுக்கே சொல்லக் கடவன் –

ஸ்ரீ கீதை -16-1-அபயம் சத்துவ சம்சுத்தி -ஞான யோக வ்யவஸ்திதி- தானம் தமச்ச யஜ்ஞச்ச ஸ்வாத்யாயஸ் தப ஆர்ஜவம் -என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-16-2-அஹிம்சா சத்யம் அக்ரோத தியாக சாந்தி ரபை சுநம் -தயா பூதேஷ்வலோ லுப்த்வம் மார்தவம் ஹரீர சாபலம்-என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-16-3– தேஜா ஷமா த்ருதி ஸுவ்சம் அத்ரோஹோ நாதிமாநிதா -பவந்தி சம்பதம் தைவீம் அபிஜாதஸ்ய பாரத -என்றும்
ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -109 -74–
த்வி விதோ பூத சர்கபி அயம் தைவ ஆஸூர ஏவ ச விஷ்ணு பக்தி பரோ தைவ
-என்றும் பல வாக்கியங்கள் மூலமாக தைவப் பிரக்ருதிகளுக்கு

சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதி –1-115-
சம்வத்சரம் ததர்த்தம் வா மாச த்ரய மதாபி வா -பரீஷ்ய விவிதோபாயை க்ருபயா நிஸ் ப்ருஹோ வதேத் -என்றும்
சாத்விக சம்ஹிதை -21-45-
யத்ருச்ச யோப சந்நாநாம் தேசாந்தர நிவாஸி நாம் டு இஷ்டோபதேச கர்த்தவ்யோ நாராயண ரதாத்ம நாம் –இத்யாதிகளில்
சொன்ன பரீஷாதி மூல குண நிச்சய பூர்வகமாக
ஸ்ருதா தந் யத்ர சந்துஷ்ட தத்ரைவ ச குதூ ஹலீ-என்னலாம் அவஸ்தையில் அஷட் கரணமாக வெளியிட்டு

ஸ்ரீ கீதை -16-4-டம்போ தர்ப அதிமா நச்ச க்ரோத பாருஷ்ய மேவ ச -அஞ்ஞானம் ச அபிஜாதஸ்ய பார்த சம்பத்தை மாஸூரீம்-என்றும்
விபரீத ததா அஸூர-என்றும் சொல்லப்பட்ட ஆஸூர ப்ரக்ருதிகளுக்கு மறைத்து சீரிய தனம் உடையார் சேமித்து வாழுமா போலே
சரிதார்த்தராய் வர்த்திப்பார்கள் பூர்வாச்சார்யர்கள்

இவர்கள் -தேஹ இந்திரியாதி வ்யதிரிக்தனாய் -நித்யனாய் இருப்பான் ஓர் ஆத்மா உண்டு –
இச் சேதன அசேதனங்கள் இரண்டும் ஒழிய இவற்றுக்கு அந்தர்யாமியாய் -சேஷியாய் இருப்பான் ஒரு பரமாத்மா உண்டு
இப் பரமாத்மாவை ஒழிய இவ் வாத்மாவுக்கு தானும் பிறரும் ரக்ஷகராக மாட்டார் -என்று தத்துவத்தையும்

அநாதி காலம் அந்தாதியாக சம்சாரித்துப் போந்த அடியேனுக்கு இனி ஒரு கர்ப்ப வாச்சாத்தி கிலேசம் வாராத படி
திருவடிகளைத் தந்து ரஷித்து அருள வேண்டும் என்று ஆச்சார்யர் பிரசாதித்த குரு பரம்பரா பூர்வக த்வயத்தாலே
ஸ்ரீ மானான நாராயணன் திருவடிகளை சரணமாகப் பற்றி
ஆத்மாத்மீயங்களையும் அவற்றைப் பற்ற வரும் சுமைகளையும் அங்கே சமர்ப்பிப்பது என்று ஹிதத்தையும்

சதாச்சார்யன் காட்டிக் கொடுக்கக் கைக்கொண்ட எம்பெருமான் இனி நம்மை ஒரு படிக்கும் கை விடான் என்கிற
தேற்றத்தோடே இங்கு இருந்த காலம் அபவர்க பூர்வ ரசங்கமான நிரபராத அநு கூல விருத்தியோடே நடப்பது என்று
உத்தர க்ருத்யத்தையும் ஸங்க்ரஹ ருசிகளுக்குச் சுருங்க அருளிச் செய்வார்கள் –

ப்ரத்யேயஸ்து விலக்ஷஸ் ப்ரக்ருதி தஸ்த்ராத பதிஸ் தத் பர
தஸ்மிந் நாத்ம பரார்ப்பணம் ஹித தமம் தத் சேஷ வ்ருத்தி பலம்
இத்தம் தத்வ ஹிதே புமர்த்தம் இதி நஸ்த்ரேதா விபக்தம் தநம்
தாயத்வேந தயாதநா ஸ்வயம் அது ததாத்மநாம் தேசிகா

இப்படி ரஹஸ்ய த்ரயத்தைப் பற்றின கீழும் மேலும் உள்ள பாசுரங்களை எல்லாம்
வேதாந்த உதயந சம்பிரதாயமான மடைப்பள்ளி வார்த்தையை ஆச்சார்யன் பக்கலிலே தான் கேட்டு அருளின படியே
ஸ்ரீ கிடாம்பி அப்புள்ளார் அடியேனைக் கிளியைப் பழக்குமா போலே பழக்கி வைக்க –
அவர் திரு உள்ளத்தில் இரக்கம் அடியாக ஸ்ரீ பெருமாள் தெளியப் பிரகாசிப்பித்து
மறவாமல் காத்துப் பிழையறப் பேசுவித்த பாசுரங்கள் –

பாட்டுக்கு உரிய பழையவர் மூவரைப் பண்டு ஒரு கால்
மாட்டுக்கு அருள் தரு மாயன் மலிந்து வருத்துதலால்
நாட்டுக்கு இருள் செக நான்மறை யந்தாதி நடை விளங்க
வீட்டுக்கு இடை கழிக்கே வெளி காட்டும் அம்மெய் விளக்கே

மருளற்ற தேசிகர் வான் உகப்பால் இந்த வையம் எல்லாம்
இருள் அற்று இறைவன் இணை யடிப் பூண்டு உய எண்ணுதலால்
தெருள் உற்ற செந்தொழில் செல்வம் பெருகிச் சிறந்தவர் பால்
அருள் அற்ற சிந்தையினால் அழியா விளக்கினரே

நிரவதி தயா திவ்ய உதத்வத் தரங்க நிரங்குசை
நியமயதி ய சிஷ்யான் சிஷா க்ரமை குண ஸங்க்ரமை
அசரம் குரோ ராஜ்ஞா பராம் பரீ பரவாநசவ்
ந பரமிஹ தாந் தல்ல ஷேண ஸ்வயம் அபி ரஷதி

ஆச்சார்ய க்ருத்ய அதிகாரம் சம்பூர்ணம்

——————————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ சார சாரம் – ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அதிகாரம் —

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அதிகாரம்

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக க்ருத்யம் -சர்வ தர்ம சப்தார்த்தம் -பரித்யஜ்ய சப்தார்த்தம் –
மாம் ஏகம் சப்தார்த்தம்-மாம் சப்தார்த்தம்-ஏகம் சப்தார்த்தம்
சரணம் வ்ரஜ சப்தார்த்தம்–நிர்ஹேதுக கிருபா ரக்ஷண பிரகாரம் -பராதீன கர்த்ருத்வ பிரகாரம் -சரண்ய க்ருத்யம்
அஹம் சப்தார்த்தம்–த்வா சப்தார்த்தம்-சர்வ பாபேப்ய சப்தார்த்தம்-மோக்ஷயிஷ்யாமி சப்தார்த்தம்-
சர்வ பாப நிவ்ருத்தி பிரகாரம் -மாஸூச சப்தார்த்தம்-சரம ஸ்லோகத்தின் திரண்ட பொருள் –
ப்ரபத்தியின் சர்வ பல சாதனத்வம் –
ரஹஸ்ய த்ரயார்த்த ஞான பிரயோஜனம்

ஒண்டொடியாள் திருமகளும் தானுமாகி
ஒரு நினைவால் ஈன்ற உயிர் எல்லாம் உய்ய
வண்டுவரை நகர் வாழ வசு தேவர்க்காய்
மன்னவர்க்குத் தேர் பாகனாகி நின்ற
தண்டுளவ மலர் மார்பன் தானே சொன்ன
தனித் தருமம் தான் எமக்காய் தன்னை என்றும்
கண்டு களித்து அடி சூட விலக்காய் நின்ற
கண் புதையல் விளையாட்டைக் கழிக்கின்றானே

தனித் தருமம் -அத்விதீயமான சித்த உபாயம்
கண் புதையல் விளையாட்டை -கண்ணாம் பூச்சி விளையாட்டை

———–

சரம ஸ்லோக கிருத்யம்
ஏஷ நாராயண ஸ்ரீ மான் ஷீரார்ணவ நிகேதந
நாக பர்யங்கம் உத்ஸ்ருஜ்ய ஹ்யாகதோ மதுராம் புரீம் –இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்ரீ யபதியான சர்வேஸ்வரன் சாது பரித்ராணாதிகளுக்காக வந்து அவதரித்து அருளி –
ஸூலபனாய் -சரணாகதரான பாண்டவர்களுக்கு இன்னார் தூதன் என நின்று அர்ஜுனனை ரதியாக்கித் தான் சாரதியாய் –
அவனுக்கு விதேயனாய் நின்ற அளவிலே -தன்னை நிமித்தமாகக் கொண்டு தன் பிரதிபக்ஷங்களை
சர்வேஸ்வரன் நிரசிக்க நிற்கிற நிலையைக் கண்ட அர்ஜுனன்
பந்து விநாச நிச்சயத்தாலும் -அஸ்த்தாந ஸ்நே ஹாதிகளாலும் கலங்கி தர்ம புபுத்சையாலே சரணாகத்தானாய்
யச் ஸ்ரேய-ஸ்யாத நிச்சிதம் ப்ரூஹி தந் மே –ஸ்ரீ கீதை -2-7-என்று விண்ணப்பம் செய்ய
இவனுடைய சோக நிவ்ருத்திக்காக தேஹாதி விலக்ஷணமாய் பரசேஷதைக ரசமான நித்யாத்ம ஸ்வரூபத்தை அருளிச் செய்து –
ஸ்வரூபம் தெளிந்தவனுக்குத் தர்மங்களில் பிரதானமான நிவ்ருத்தி தர்மங்களையும் உபதேசிக்கத் தொடங்கி –
பரம புருஷார்த்தத்துக்குப் பரம்பரையாய் -காரணங்களான-கர்மா யோக ஞான யோகங்களையும் –
சாஷாத் உபாயமான பக்தி யோகத்தையும் ச பரிகரமாக உபதேசித்து

மந் மநா பவ -18-65-என்கிற ஸ்லோகத்தால் என்று நிகமித்து நின்ற அளவிலே முன்பு
தைவீ சம்பத விமோஷாய நிபந்தாயா ஸூரீ மதா-16-5–என்று தைவாஸூரா விபாகம் சொன்ன அளவிலே
தானே அர்ஜுனனுடைய சோகத்தைக் கண்டு
மா ஸூச சம்பதம் தைவீ மபிஜா தோசி பாண்டவ -16-5–என்று தேற்றினால் போலே –
இப்போதும் பரம புருஷார்த்தத்தைக் கடுகப் பெறுகையில் த்வரை உண்டே யாகிலும்
ச பரிகரமாய் துஷ் கரமாய் அநேக அந்தராய சம்பாவனை உடைத்தாய் –
சாவதானர்க்கும் சிரகாலம் ஸாத்யமான பக்தி யோகம் அல்ப ஞான சக்தியாய் அல்ப கால வர்த்தியான தனக்குக்
கடுக தலைக் காட்டாது என்று அறிகையாலும்-
ஸூகர உபாயாந்தரத்தை அறியாமையாலும் -நிரதிசய சோகா விஷ்டனான அர்ஜுனனை வ்யாஜமாகக் கொண்டு
கீதா உபநிஷத் ஆச்சார்யன் தன் பரம கிருபையாலே சாங்கமாய்- ஸூ கரமாய் -ஸக்ருத் கர்த்தவ்யமாய் -சர்வாதிகாரமாய் –
சகல பல ஸாதனமாய் -ஆஸூ காரியாய் -பிரதிபந்த அநர்ஹமாய் -ப்ரஹ்மாஸ்த்ர துல்யமான –
ரஹஸ்ய உபாயத்தைச் சரம ஸ்லோகத்தாலே -சகல லோக ரஷார்த்தமாக -அருளிச் செய்து
இவனை வீத சோகனாக்குகிறான் –

பக்த்யா பரமயா வா அபி
சரணம் த்வாம் ப்ரபந்நாயே–இத்யாதிகளிலே
ப்ரபத்தியும் பக்தி போலே ப்ராப்த விரோதிகளைக் கழிக்க வற்று என்னும் இடம் சித்தம் –
இவ்விகல்பம் ச கிஞ்சனன் அகிஞ்சனன் -என்றாதல் -விளம்ப ஷமன் விளம்ப அக்ஷமன் என்றாதல் –
அதிகாரி விசேஷத்தைப் பற்றி இருக்கிறது –
விஸ்வா சாதி தாரதம்யத்தாலே அதிகாரி பேதம் சொல்லுவாருக்கு இது வியவஸ்த்தித விஷயமாம் –
ஆனபின்பு சிலர் துல்ய விகல்பம் என்றதற்கும் உபாய ஸ்வரூபம் லகுவே யாகிலும்
பலத்தில் குறையில்லை என்கையில் தாத்பர்யம் –

நரஸ்ய புத்தி தவ்ர் பல்யாத் உபாயாந்தரம் இஷ்யதே –என்கிற இடத்தில்
துர்ப்பல புத்தியானவனை பக்தி யோகத்துக்கு அதிகாரி என்கிறபடி அன்று –
அகிஞ்சனனாய் இருக்கச் செய்தே ஸ்வ தந்த்ர பிரபத்தியில் விஸ் வாச மாந்த்யத்தாலே-
பாலன் சந்திரனைப் பிடிக்கக் கை நீட்டுமா போலே தனக்கு எட்டாத நிலத்தில் ஏற ஆசைப்படுமவனை உபலம்பித்த படி
இங்கன் அல்லாத போது அநேக ஸாஸ்த்ரங்களுக்கும்-க்ருத்ஸ்ன வித்துக்களாய் -ஸ்வ தந்த்ர ப்ரபத்திக்கும்
உபதேஷ்டாக்களாய்-பக்தி யோக நிஷ்டராய்ப் போருகிற பரம யோகிகளுடைய நிலைக்கும் விருத்தமாம்-
ஆகையால் மஹா விஸ்வாசமுடையவன் -ஆகிஞ்சான்யாதி உக்தனாய்க் கொண்டு ப்ரபத்திக்கு அதிகாரி ஆகிறான்
இவனுக்குத் திருமந்த்ரத்திலும் த்வயத்திலும் பிரகாசித்த உபாய விசேஷம் இங்கே விதிக்கப் படுகிறது
இதில் மாம் -ஏகம் -சரணம் -அஹம் -மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற பதங்களில் பிரதானமான
சித்த உபாயமும் ப்ரகாசிதம் ஆயிற்று –

—————-

சர்வ தர்ம -சப் தார்த்தம்
தர்மம் ஆவது -ஸாஸ்த்ர ஸித்தமான -அபிமத சாதனம்
அதிகாரி விசேஷத்தில் மோக்ஷத்திற்கு சாதனாந்தரத்தை விதிக்கிற இடத்திலே தியாக விஷயமாகச் சொல்லுகிற
தர்மம் கீழ்ச் சொன்ன பக்தி யோகம் –
அதில் ஸத்வித்யாதி விபாகத்தாலே பஹு வசனம்
சர்வ சப்தம் அவை எல்லாவற்றையும் என்கிறது
பரிகரங்களையும் கூட காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –

———

பரித்யஜ்ய -சப் தார்த்தம்
பரித்யஜ்ய என்கிற இது அகிஞ்சனான தன் நிலையைத் தெளிகையாலும்-
பலத்தில் தீவ்ர சங்கத்தாலும்-அதிசயித சோகனான இவனுடைய அதிகாரம் தோன்ற தியாகத்தை அனுவதிக்கிறது –
இங்கு பரி -என்கிற உப சர்க்கம் -சர்வ காலத்திலும் சர்வ பிரகாரத்தாலும் யோக்யதை இல்லை என்று பிறந்த
நைராஸ்ய அதிசயத்தைக் காட்டுகிறது –
த்ரீந் லோகாந் சமபரிக்ரம்ய–ஸூந்தர -38-33–
அநித்தியம் அஸூகம் லோகம் இமாம் ப்ராப்ய -ஸ்ரீ கீதை -9-33–இத்யாதிகளில் போலே
பரித்யஜ்ய என்கிறது அங்க விதியாக வேண்டுவது இல்லை –

சர்வ தர்ம ஸ்வரூப தியாக விதி பக்ஷம் ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி சதாசார விருத்தம்
உத்தர க்ருத்ய பரம் அன்றிக்கே உபாயத்தை விதிக்கிற இவ்வாக்கியத்திலே தர்மங்களில் புத்தி விசேஷ தியாகத்தை
விதிக்கிறது என்னும் பக்ஷத்தில் சாத்விக தியாக விசிஷ்டங்களான சர்வ தர்மங்களும் பிரபதிக்கு அங்கங்கள் என்று பலிக்கும் –
ஆன பின்பு ப்ரபத்திக்கு அங்கமாக அடைத்த ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகளை ஒழிய
வேரு ஒரு தர்மத்தாலும் இதற்கு அபேக்ஷை இல்லாமையாலும்
ப்ரஹ்மாஸ்த்ர நியாயத்தாலே வேரு ஒன்றைப் பொறாத சுணை யுடைமையிலும் இத் தியாக விதிக்குத் தாத்பர்யமாகவுமாம் –
தனக்கு அடைத்த தர்மங்களில் தனக்கு ஸக்யமான வற்றையும் பிரபத்திக்காக அனுஷ்டிக்கையைத் தவிர்ந்து என்றதாயிற்று

ஸநத்குமார சம்ஹிதையில் கர்ம யோகாதிகளை பிரபத்தி சா பக்திக்கு அபேக்ஷகங்கள் என்று சொல்லி –
பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பரா பேஷா ந வித்யதே
சாஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் சர்வ காம பல பிரதா
ஸக்ருத் உச்சாரிதா யேந தஸ்ய சம்சார நாசி நீ
ராக்ஷசா நாம விஸ் ரம்பாத் ஆஞ்ஜநேயஸ்ய பந்தநா
யதாவி களிதா சத்ய த்வ மோகாஹ்ய ஸ்த்ர பந்தநா
ததா பும்ஸாம் அவிஸ் ரம்பாத் பிரபத்தி பர்ஸ்யுதா பவேத்
தஸ்மாத் விஸ்ரம்ப யுக்தா நாம முக்திம் தாஸ்யதி சாசிராத்

பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பரா பேஷா ந வித்யதே -பிரபத்திக்கு மற்று ஒன்றை எதிர்பார்த்து இருப்பது ஓர் இடத்திலும் இல்லை
சாஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் சர்வ காம பல பிரதா -அதுவோ எல்லா இடத்திலும் எல்லாருக்கும் எல்லா பலத்தையும் கொடுக்கக் கூடியது
ஸக்ருத் உச்சாரிதா யேந தஸ்ய சம்சார நாசி நீ -எவனால் ஒரு தடவை உச்சரிக்கப் பட்டதோ அவனுடைய சம்சாரத்தை நாசம் செய்து கொடுக்கும்
ராக்ஷசா நாம விஸ் ரம்பாத் ஆஞ்ஜநேயஸ்ய பந்தநா ததா பும்ஸாம் அவிஸ் ரம்பாத் பிரபத்தி பர்ஸ்யுதா பவேத்
யதாவி களிதா சத்ய த்வ மோகாஹ்ய ஸ்த்ர பந்தநா -ராக்ஷஸர்களுடைய நம்பிக்கை இல்லாமல் திருவடி ப்ரஹ்மாஸ்த்ர பந்தம்
அப்பொழுதே கட்டு அவிழ்ந்ததோ -அதே போலே பிரபத்தி செய்தவன் விசுவாசம் இல்லாமல் சரணாகதியும் நழுவியதாய் விடுமே
தஸ்மாத் விஸ்ரம்ப யுக்தா நாம முக்திம் தாஸ்யதி சாசிராத் -ஆகையால் நம்பிக்கை இழக்காமல் உள்ளவர்களுக்கு
சீக்கிரம் மோக்ஷத்தைப் பெற்றுக் கொடுக்கும் -என்று சொல்லப்பட்டது

விஸிஷ்ட விதி என்றவர்களுக்கும் இந் நைரபேஷ்ய விஸிஷ்ட விதியிலே தாத்பர்யம் –
இப்படி யானால் ஸ்வ தந்த்ர சாதனத்தாலே தத் காலத்திலும் தனக்கு அடைத்த நிலை குலைய வேண்டா
இந்த யோஜனையில் -சர்வ தர்மான் -என்கிற சப்தம் தம் தம் ஜாதியாதிகளால் அடைப்புண்ட
தர்மங்கள் எல்லாவற்றையும் சொல்லுகிறது –
இப்படி இங்கே நைரபேஷ்யம் விவஷிதமானால்-மாஸூச -என்கிற இதன் சாமர்த்தியத்தால் அதிகாரி விசேஷம் ஸித்திக்கும்
தியாக அனுவாத பக்ஷத்தில் ஏக சப்தத்தில் நைரபேஷ்யம் விவஷிதமாம் –

பல ஓவ்ஷதங்களையும் விட்டு சர்வ வியாதி சமனமான இந்த சித்த ஓவ்ஷதம் ஒன்றையுமே சேவி என்னும் கட்டளையிலே
யோஜனை யானால் அவ்வோ பல சாதனங்களினுடைய பஹுத் வத்தையும் -அவற்றினுடைய கார்த்ஸ்ந்யத்தையும் –
சர்வ தர்மான் -என்கிற சப்தம் காட்டுகிறது -அப்படியானால் இங்கு மோக்ஷ சாதந விசேஷ உபதேசத்தில் தாத்பர்யம்-
அசக்தனாய் சோகியா நிற்கச் செய்தே துராசையால் துஷ் கரங்களைத் துவக்கி நிற்குமவனைக் குறித்து
துராசையை விடாய் என்றாதல்
அசக்யத்தில் பிரவ்ருத்தியை விடாய் என்றாதல் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
லஜ்ஜா புரஸ்சர தியாகம் சொன்னவர்களும் இதுவே தாத்பர்யம் –

—————-

மாம் ஏகம் -சப் தார்த்தம்
இப்படி அஸக்யங்களிலும் அந பேஷிதங்களிலும் கை வாங்கி நின்றவனுக்கு
கைம்முதலாய் சநாதன தர்மமான தன்னை -மாம் ஏகம் -என்கிறான்
பர ஸ்வீ கர்த்தாவைக் காட்டுகிற இப்பதங்களில் தர்ம ஸ்வரூப மாத்ரத்தை விவஷிக்கை உசிதம் அல்லாமையாலே
ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்களோடே கூட -அகலகில்லேன் இத்யாதிகளில் படியே
ஆஸ்ரயணீயத்தைக்கு உறுப்பான ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தாதி விசேஷணங்களும் இங்கே அநுசந்தேயங்கள்
சர்வ குண ஆஸ்ரய விஷயங்களான மாம் அஹம் என்கிற பதங்களுக்கு அடைவே
ஸுலப்யத்திலும் ஸ்வ தந்த்ரத்திலும் பிரதாந்யேன நோக்கு –
இவை ஒன்றை ஒன்றை விட்டால் அநுப ஜீவ்யங்களாம்

மாம் -சப் தார்த்தம்
இதில் மாம் என்கிற பதத்தாலே-விசேஷித்து சர்வ லோக ஹித அர்த்தமாக அவதீர்ணனாய் -சர்வ ஸூல பனாய் –
என்றோ இவர்கள் நம்மை அபேக்ஷிப்பது என்று ரக்ஷணத்தில் அவசர பிரதீஷனாய்த் தன் வைபவம் கண்டு வெருவாதபடி
தன்னைத் தாழ விட்டு உபாய தசையிலும் போக்யனாம் படியான மாதுர்யத்தை உடையனாய் –
ஆஸ்ரித விஷலிஷ அஸஹிஷ்ணு தையாலே ஸூ ப்ரவேசனாய் -அவதீரித ஸ்வ பர தாரதம்ய மான ஆர்ஜவத்தாலே
நெறி எல்லாம் எடுத்து உரைத்த -என்னும்படி தத்துவ ஹித உபதேசங்களில் தத் பரனாய் தன்னை ஆஸ்ரயிக்கை
பரிபூர்ணனான தனக்கு சர்வ ஸ்வ தானமாய்க் கொண்டு அவர்களை உதாரராக்கி ச விபூதிகனான தன்னை வழங்க ஒருப்பட்டு
நிற்கிற வள்ளல் மணி வண்ணனான தன் நிலையைக் காட்டுகிறான் –

சரண்ய குணங்களில் –
சர்வ ஸ்வாமித்வ -ஸர்வஞ்ஞத்வ -சர்வ சக்தித்வாதிகள் நிக்ரஹ அனுக்ரஹ சாதாரணங்கள் –
காருண்யமும் தத் அநு பந்திகளான வாத்சல்யாதிகளும் அனுக்ரஹத்துக்கு ஏகாந்தங்கள்
ஆகையால் ஆழ்வார்களும் ஆச்சார்யர்களும் காருண்ய ஏகாந்திகளாய்ப் போந்தார்கள்

ஏக -சப் தார்த்தம்
ஏக சப்தம் -மாம் ஏகமேவ சரணம்
உபாயம் வ்ருணு லஷ்மீசம் தம் உபேயம் விசிந்த்ய -இத்யாதிகளிலும்
ஸ்ரீ த்வயத்திலும் சொல்லுகிறபடியே ப்ராப்ய ப்ராபகங்கள் ஒன்றேயாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது
பிரபத்த்வயனோடு ஓக்கக் கர்த்தாவான தனக்கும் கிரியைக்கும் சன்னிதானம் உண்டாகையாலே
ரக்ஷணீயனான தன்னையும் தன் கிரியையும் ரக்ஷகனைப் போலே பிரதான ஹேதுவாக நினையாமைக்காகத்
தன் பக்கலிலே நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானத்தையும் தன் கிரியையில் பிரதான உபாயத்வ புத்தியையும்
இங்கே கழிக்கிறது என்னவுமாம் –
உன்னால் வரும் நன்மையையும் விடு -என்றவர்களுக்கும் இதுவே தாத்பர்யம் –
இது விடுகை தன்னிலும் ஒக்கும்
ஏக சப்தம் உபாய த்விதத்தை கழிக்கிறது ஆகையால் பிரபத்திக்கு உபாயத்வம் இல்லை என்றவர்களுக்கும் –
இது பராதீனமுமாய் பர பிரசாத மாத்ரமுமாய் இருக்கும் -அவ்யவஹிதமான பிரதான காரணம்
இவ்வியாஜ உபசாந்த காலுஷ்யனான ஸத்யஸங்கல்பன் என்கையில் தாத்பர்யம்

சர்வ தர்மங்களாலும் வரும் சர்வ பாப நிவ்ருத்தியையும் இப்பிரபத்தி வசீக்ருதனான நான் ஒருவனுமே
பண்ணுவேன் என்கையாலே தாத்பர்யமாகவுமாம் -இது
யத்யேந காம காமேந –இத்யாதிகளுக்கும் பொருந்தும்
ய ஸூ துஷ்கரேண யேந யேந இஷ்ட ஹேது நா என சோதேத் ச ச தஸ்ய அஹமேவேதி நாநே –ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக ஸங்க்ரஹம் –
ஸ்ரீ கீதா பாஷ்ய தாத்பர்ய சந்திரிகை -என்கிற ஸ்லோகத்தை இங்கே படிப்பது –

ஏக சப்தம் சித்த உபாய த்வித்வத்தைக் கழிக்கிறது என்ற போதும் உபையுக்த விசேஷணங்களைக் கழிக்க ஒண்ணாது –
இவற்றால் உபேய த்வித்வம் வாராதாப் போலே உபாய தவித்வமும் வாராது –
தர்மி மாத்திரமே உபாயம் என்றால் சர்வ விரோதமும் வரும் –
பர ந்யாஸம் பண்ணின விஷயத்தில் சரண்யனுடைய நைரபேஷ்யத்தை -ஏக -சப்தம் காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –
அப்போதும் பூர்வ க்ருத பர நியாசத்தாலும் -விசேஷணங்களைக் கழிக்க ஒண்ணாத பிராமண சித்த
ஸ்வ குணாதிகளாலும் நைரபேஷ்யம் சொல்ல ஒண்ணாது –
மற்றும் உசிதமான அர்த்தங்களைக் கண்டு கொள்வது –

———–

சரணம் வ்ரஜ சப்தார்த்தம்
இப்படி சித்த உபாயமான தன்னைக் காட்டி -சரணம் வ்ரஜ -என்று தனக்கு வசீகரணமான ஸாத்ய உபாயத்தை விதிக்கிறான் –
வ்ரஜ -சப்தார்த்தம்
கத்யர்த்தமான -வ்ரஜ -என்கிற தாது புத்த்யர்த்தமாய் அத்யவசாய முகத்தால் ஸக்ருத் கர்தவ்ய சங்க பர ந்யாசத்தைக் காட்டுகிறது

சரணம் சப்தார்த்தம்
சரண சப் தத்திற்கும் கிரியா பதத்திற்கும் விவஷிதங்களை ஸ்ரீ த்வயத்தில் சொன்ன பிரகாரத்தில் இங்கும் அனுசந்திப்பது –
அங்கு ஸ்வ அனுஷ்டானம் சொல்லுகிறது ஆகையால் உத்தமனாயிற்று
இங்கு அபிமுகனைக் குறித்து விதிக்கிறது ஆகையால் மத்யமானாகிறது
இது விதி என்னும் இடம் ஸ்வாரஸ் யாதிகளாலும் இத்தை பிரபஞ்சிக்கிற சாஸ்த்ரங்களாலும் சித்தம் –

இப்படி விதேயமான பிரபதனத்தைச் சிலர் அதிகாரி விசேஷணம் -சம்பந்த ஞான மாத்ரம் -சித்த உபாய பிரபத்தி மாத்ரம் –
அநி வாரண மாத்ரம் -அனுமதி மாத்ரம் -அசித் வ்யாவ்ருத்தி மாத்ரம் -சைதன்ய கிருத்யம் சித்த சமாதானம் -என்றால் போலே
சொல்லுமதுவும் இவ்விதிக்கும் இத்தை விஸ்தரிக்கிற ஸாஸ்த்ரங்களுக்கும் -இவற்றுக்குச் சேர்ந்த உபபத்திகளுக்கும் –
ஸ்ரீ பாஷ்ய ஸ்ரீ கத்யாதிகளுக்கும் -நிபுண சம்பிரதாயங்களுக்கும் அனுகுணமாக வேண்டுகையாலே
நானே நாநா வித நரகம் புகும் பாவம் செய்தேன் -என்று நிற்கிற நம்மை ஈஸ்வரன் ரஷிக்கிற இடத்தில்
வந்து அடைந்தேன் -என்று நாம் பண்ணுகிற அல்பமான வசீகரண யத்னம்
அதுவும் அவனது இன்னருளே –
இசைவித்து என்னை -இத்யாதிகளில் படியே அவன் தானே காட்டி ப்ரவர்த்தப்பித்த தொரு வியாஜ்ம் மாத்ரம் அன்றோ
என்று சித்த உபாய பிரதானய அனுசந்தானத்தில் அவர்களுக்குத் தாத்பர்யம் –
தன் ரக்ஷணத்துக்காகத் தான் ப்ரவர்த்திக்கும் போதும் தான் நினைத்த படி நடத்த பிராப்தி இல்லை –
தானே வ்யாபரிக்கைக்கு சக்தியும் இல்லை –
பர அபிமத உபாயத்தில் பர பிரேரிதனாய்க் கொண்டு ப்ரவர்த்திக்கிறேன் என்று இவ்வளவே அனுசந்தேயம்

ஸ்வ ப்ரயோஜன அர்த்தமாக ஸ்வ யத்னம் ஒன்றும் ஆகாது என்னில் -ஸ்வ வசனத்திற்கும்
ஸ்வ யத்ன நிவ்ருத்தி தனக்கும் பிரபத்யாதி விதிக்கும் தனக்கு ப்ரீதி பிரயோஜனமாய்க் கொண்டு
தான் பண்ணும் கைங்கர்யத்துக்கும் தேஹ ரக்ஷணாதி வியாபாரத்துக்கு விரோதம் வரும் –
ஆகையால் அஸக்யமாய் பர ந்யாஸம் பண்ணின விஷயத்திலும் மோக்ஷ வருத்தங்களான காம்யங்களிலும்
அநாபத் தசையில் புத்தி பூர்வ நிஷித்தங்களிலும் வ்ருதாகால ஷேப ஹேதுக்களிலும் ஸ்வ யத்னம் தவிருகையே உள்ளது –
பகவத் ப்ரவ்ருத்தி விரோதி ஸ்வ ப்ரவ்ருத்தியை விடுகையே பிரபத்தி -என்றவர்களுக்கும் இவ்வளவே விவஷிதம் –
ஸக்ய விஷயத்திலும் பர ந்யாஸம் லோகத்தில் கண்டோம் ஆகிலும் இது
ந ஸாத்யம் சாதனாந்தரை
அநந்ய சாத்யே ஸ்வீ பீஷ்டே –இத்யாதிகளில் சொன்ன பிரபத்தி சாஸ்திரம் அன்று –
சர்வத்திலும் அகிஞ்சனனாய் சர்வ பர ந்யாஸம் பண்ணுகை மனஸ் ஒழிந்த சர்வ கரணங்களும்
விதேயம் அல்லாத காலம் பெறில் கூடும்
விளம்ப அக்ஷமனாய் பிரபத்தி பண்ணுகிறவனும் கடுக அபிமதம் பெறுகைக்குக் கைம்முதல்
இல்லாதவன் ஆகையால் -இங்கும் -அநந்ய சாத்யே -என்கிற அர்த்தம் கிடைக்கிறது

நிர்ஹேதுக கிருபா ரக்ஷண பிரகாரம்
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி நிர்ஹேதுக கிருபையால் ரஷியா நிற்க –வ்ரஜ -என்ற ஒன்றை விதிக்க வேண்டுமோ -என்னில்
நிர்ஹேதுக கிருபை ஒரு வ்யாஜத்தை முன்னிட்டே -ரஷிக்கும் என்னும் இடம் ஸாஸ்த்ர சித்தம் –
குண சம்பந்தங்களே ஈஸ்வரன் ரஷிக்கைக்கு காரணம் என்றவர்களுக்கு
பிரபத்தி ரூப வ்யாஜம் ஸ்வரூப உத்பத்தியிலும் பர சா பேஷமாய் -லகுவாய் -அப்ரதானமாய் நிற்கிற நிலையிலும் –
குண சம்பந்தங்களினுடைய ப்ராதான்யத்திலும் தாத்பர்யம் –

இங்கன் அல்லாத போது யாதிருச்சா ஸூஹ்ருதாதிகளும் த்வய ஸ்ரவண ஸ்வரூப சிஷாதிகளும் –
முமுஷுக்களுக்கு அபேக்ஷிதங்கள் என்று நடத்துகிற உபதேசாதிகளுக்கும் விருத்தமாம் –
ஆகையால் இப்பரம்பரை எல்லாத்துக்கும் ஸ்வ தந்த்ர சேஷியினுடைய சஹஜ காருண்யமே சாதாரணமான
பிரதான காரணம் என்று இவ்வளவே அனுசந்தேயம் –
அல்லாத போது அதி பிரசங்கம் வரும் -ஸ்வா தந்தர்யமே நியாமாகம் என்னில்
வைஷம்யாதி தோஷங்களும் சர்வ ஸாஸ்த்ர வ்யாகுலதையும் வந்து
அத்ருஷ்டேஸ் வராதிகளும் அழியும்படியாம் –

ஓர் எண் தானும் இன்றியே வந்து இயலுமாறு -என்றதுவும்
அப்போது ஒரு நினைவு இன்றிக்கே இருக்க வந்து என்கிறதாம் அத்தனை –
முன்பு இதற்கு ஒரு விசேஷ காரணம் இல்லை என்றபடி அன்று
வெறிதே அருள் செய்வார் –என்றதுவும் செய்வார்கட்க்கு -என்று விசேஷிக்கையாலே ரக்ஷணீயன் பக்கலிலே
ஸாஸ்த்ர வேத்யமாய் இருபத்தொரு வ்யாஜம் உண்டு என்று தோற்றி இருக்கிறது –
அஞ்ஞாதி ஸூஹ்ருதாதி மாத்ரம் வ்யாஜம் என்றால் இதுவும் சாஸ்திரம் கொண்டு அறிய வேண்டுகையாலே –
இப்படி மற்றும் ஸாஸ்த்ரம் சொன்ன வ்யாஜ பரம்பரையை இசைய வேண்டும் –
அஞ்ஞாத ஸூஹ்ருதம் தானும் ஒருவனுக்கு ஒரு கால விசேஷத்திலே வருகையால்
வைஷம்ய நைர்க்ருண்ய பரிஹாரம் சொல்லுகிற ஸூத்ராதிகளில் படியே
அநாதி கர்ம ப்ரவாஹ வைஷம்யத்தாலே நியதமாக வேண்டும் –

பராதீன கர்த்ருத்வ பிரகாரம்
ஸ்வ தந்த்ர கர்த்தா என்று சொல்லா நிற்க -அத்யந்த பரதந்த்ரனாக சோதிதனானவனைப் பற்ற
ஒன்றை விதிக்கும் படி என் என்னில் -இவ் வளவு ஸ்வா தந்தர்யம் எடுத்துச் சுமக்கை பாரதந்தர்ய காஷ்டை–
கர்த்தா சாஸ்த்ரார்த்த வத்த்வாத்-2-3-33-
பராத்து தச்சருதே -2-3-40–என்று வேதாந்தத்தில் நிர்ணிதமான இது முக்த தசையிலும் துல்யம்
ஜீவனுக்குக் கர்த்ருத்வம் இல்லை என்னில் -ஸாங்க்யாதி மதமாம் –
இது ஸ்வ அதீனம் என்னில் நிரீஸ்வர வதமாம்
ஈஸ்வர அதீனமான ஞாத்ருத்வ மாத்திரமே உள்ளது -என்னில் -புருஷார்த்த ருசி தவிரும் –
ஞான இச்சைகளையே கொள்ளில் சர்வ உபாய பிரவ்ருத்திகளும் இல்லையாம்
ஆகையால் ஞானமும் -இதன் அவஸ்த்தா விஷேஷங்களான சிகீர்ஷா பிரயத்னாதிகளும் ஜீவனுக்கு உண்டு –
இவனுடைய கர்த்ருத்வம் கைங்கர்ய மாத்திரத்திலே -உபாயத்தில் இல்லை -என்ன ஒண்ணாது –
கைங்கர்யம் தானும் பர ப்ரீதி என்று ஒரு பிரயோஜனத்துக்கு உபாயமாய் இறே இருப்பது –
ஆன பின்பு கர்த்ருத்வத்தில் பந்த ஹேதுவான ஆகாரம் த்யாஜ்யம் -அதாவது –
அதிஷ்டா நம் ததா கர்த்தா –இத்யாதிகளை விபரீதமாக அனுசந்திக்கையும் -ப்ரயோஜனாந்தரத்தை இடுக்குகையும் –
ப்ரயோஜனாந்தர பரனுக்கு பக்த்யாதிகளும் பந்தகங்கள் இறே

குண த்ரயத்தோடு துவக்கு அற்று கேவல பகவத் இச்சையால் வருகை இன்றிக்கே –
சம்சார தசையில் உள்ள கர்த்ருத்வம் பூர்வ கர்மாநுரூபமான ஈஸ்வர இச்சா விசேஷத்தாலே
சத்ய ரஜஸ் தமஸ்ஸுக்களை உபாத்தியாகக் கொண்டு வரும் –
இதில் ரஜஸ் தமஸ்ஸூக்களாலும் ஷூத்ர ஸூக சங்க ஹேதுவான சத்தவத்தாலும் வரும் கர்த்த்ருத்வம் பந்தகம் –
பகவத் பிராப்தி சங்க ஹேதுவான சத்வம் அடியாக வரும் கர்த்ருத்வம் மோக்ஷ காரணம்
கர்த்ருத்வம் பராதீனமே யாகிலும் ஷேத்ரஞ்ஞனுக்குக் கர்மபல லேபம் உண்டு என்னும் இடம்
சர்வ சித்தாந்திகளுக்கும் இசையை வேண்டும் –
இவன் கர்த்தாவாம் போது கரண களேபர தேச கால கர்மாதிகள் காரணம் என்று சர்வருக்கும் அபிமதம் இறே
இப்படியால் ச பரிகர பர ந்யாஸத்திலும் பராதீன கர்த்ருத்வாதிகளை அனுசந்திப்பது –

துய்ய மனத்தர் துறை யணுகாத துணையிலியேன்
ஐயம் அறுத்து உனது ஆணை கடத்தல் அகற்றினை நீ
கையமர் சக்கரக் காவல! காக்கும் திரு அருளால்
வையம் அளந்த அடிக்கீழ் அடைக்கலம் வைத்து அருளே –
அடியேனை உனது திருவடிகளில் சரணாகதி செய்யும்படி செய்து அருள் -என்றபடி

—————–

சரண்ய கிருத்யம்
இப்படி ஒரு அதிகாரி விசேஷத்துக்கு க்ருத்யமாகத் தன் பரம கிருபையால் நியமித்து வைத்த
உபாய விசேஷத்தை உபதேசித்து
அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற வாக்யத்தாலே பர ஸ்வீ கர்த்தா வானவன்
தன் கிருத்யத்தை அருளிச் செய்கிறான் –
திரு நாராயண அஸ்திர விருத்தாந்தத்தை இங்கே அனுசந்திப்பது –

அஹம் சப்தார்த்தம்
எருத்துக் கொடியுடையானும் பிரமனும் இந்திரனும் மற்றும் ஒருத்தரும் இப்பிறவி என்னும்
நோய்க்கு மருந்து அறிவாரும் இல்லை –
களைவாய் துன்பம் –
என்னான் செய்கேன் –இத்யாதிகளில் படியே தாங்களே ஹிதாஹிதங்களை அறிகைக்கு ஷமர் இன்றிக்கே –
பராதீனராய் -ஸ்வ ரக்ஷண அபி அசக்தரான மற்றும் உள்ள ரஷக ஆபாசகர்களிலே காட்டில் வ்யாவ்ருத்தனாய் –
ஆஸ்ரிதருடைய ஹிதாஹிதங்களைத் தானே காண்கைக்கு ஈடான சர்வஞ்ஞத்வத்தையும் –
தான் பர ஸ்வீ காரம் பண்ணினவர்களை நினைத்த போதே நித்ய ஸூரி பரிஷத்திலே வைக்க வல்ல
ஸ்வா தந்தர்யத்தையும் உடையவனாய் -சர்வ ஸ்வாமியாய் -என்று நாம் இவர்களை அழுக்குக் கழற்றின
ஆபரணத்தைப் போலே -அங்கீ கரிப்பது -என்ற அபிப்ராயத்தை உடையவனான தன்னைக் காட்டுகிறான்
வேரு ஒருத்தன் ஒருவனை முக்தனாக்க நினைத்தாலும் தங்கள் ஆச்சார்ய ஸ்தானத்தில் நின்று
ஸ்ரீ யபதியை முன்னிட்டு அன்றி மோக்ஷம் கொடுக்க மாட்டார்கள்
ததோஹ் யஸ்ய பந்த விபர்யய–ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம்-2-3-4- என்று விலங்கிட்டு வைத்த சர்வ சக்தியானவன்
ஒருத்தனுக்கு ஒரு வ்யாஜத்தாலே விண்ணுலகம் தர விரைந்தால்-
சம்சார ந்யூனதாபீதரான சர்வ தேவதைகளும் கூடினாலும் விலக்க மாட்டார்கள் –
இப்படி அநிஷ்ட நிவ்ருத்தாதிகளுக்கு வேண்டும் அதிசயித அதிகாரம் எல்லாம் இங்கே அனுசந்தேயம் என்று
தோற்றுகைக்காக –மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று உத்தமன் உண்டாய் இருக்க மிகுதியான -அஹம் -சப்தம் -கிடக்கிறது –

———

த்வா சப்தார்த்தம்
த்வா என்கிறது உபாயாந்தரங்களினுடைய துஷ் கரத்வாதிகளைக் கண்டு அவற்றில் துவக்கு அற்று –
நிரதிசய சோகாவிஷ்டனாகையாலே
நிருபாதிக சேஷியாய் -நிரபேஷ ஸ்வ தந்திரனாய் -சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனான -என் பக்கல் ந்யஸ்த பரனாய் –
கோரின கோலின பலத்தைப் பற்றக் கர்த்தவ்யாந்தரத்தில் பிராப்தி அற்றுச் சாதக விருத்தியான உன்னை -என்றபடி –
சத்யம் -என்றும் -தபஸ் என்றும் தாமம் என்றும் -சமம் என்றும் -தானம் என்றும் -தர்மம் என்றும் -பிரஜநநம் என்றும் –
அக்னிகள் என்றும் -அக்னி ஹோத்ரம் என்றும் -யஜ்ஜம் என்றும் -மாநஸம் என்றும் -சில பல -தர்மங்களை உதாஹரித்து –
இத் தபஸ்ஸூக்கள் எல்லாம் அவரங்கள்-ந்யாஸ சப்தத்தால் -சொல்லப்பட்ட
ஆத்ம நிஷேபமே இவை எல்லாவற்றாலும் அதிகம் -என்று பூர்வ அனுவாகம் சொல்லுகையாலும்
இந்த யாகத்தினுடைய நைரபேஷ்யத்தை-உத்தர அனுவாகம் பிரபஞ்சிகையாலும் மற்றுள்ள அதிகாரிகள் எல்லாம்
இவ்வதிகாரியினுடைய கோடி தமையான கலைக்கும் பற்றார்கள்-என்றும்
இவன் ஸ்வத் வரன் -அனுஷ்டித க்ரது சதன் – க்ருதக்ருத்யன் -என்றும் பகவச் சாஸ்திரம் உப ப்ரும்ஹித்தது

————

சர்வ பாபேப்யோ-சப்தார்த்தம்
மேல் இவனுக்குக் கழிக்க வேண்டும் அநந்த விரோதி வர்க்கத்தைக் காட்டுகிறது –
சர்வ பாபேப்யோ -என்கிற சப்தம் –
பாபமாவது-ஸாஸ்த்ர வேத்யமான அநிஷ்ட சாதனம் –
பஹு வசனத்தாலே பாபம் அநாதி கால சஞ்சிதமாய் -பஹு பிரகார ப்ரவாஹமாய் நிற்கிற நிலை தோற்றுகிறது –
இங்கு சர்வ சப்தம் பாபங்களுக்குக் காரணமுமாய்க் கார்யமுமாய்ப் போருகிற அவித்யையையும்
விபரீத வாசனா ருசிகளையும் -ஸ்தூல ஸூஷ்ம ப்ரக்ருதி சம்பந்தத்தையும் -பாப ராசியில் சேர்க்கிறது –
நரகாதி ஹேதுக்கள் போலே ஏதே வை நிரயாஸ்தாத- என்னும்படி நிற்கிற
ஸ்வர்க்காதிகளுக்கு சாதனம் ஆனவையும் பந்தகங்கள் ஆகையால் முமுஷுவுக்குப் பாபங்கள் –
அசேதன மாத்ர அனுபவம் -ஆத்ம மாத்ர அனுபவம் -ஈஸ்வர அனுபவம் -என்று ஸூகம் மூன்று படியாய் இருக்கும் –
இவை அனுகூலம் -அனுகூல தரம் -அனுகூல தமம் -என்று சொல்லப்படும் -இவற்றின் சாதனங்களும்
ஹிதம் ஹித தரம் ஹித தமம் -என்று நிற்கும் -இப்படி நின்றால் –
தவாம்ருத சயந்தினி -என்கிறபடியே உத்தம புருஷார்த்தத்தை அபேக்ஷிக்குமவனுக்கு மத்யம புருஷார்த்த சாதனங்கள் –
ச ஏவ தர்ம ஸோ அதர்மஸ் தம் தம் பிரதி நரம் பவேத் -என்கிற நியாயத்தாலே பாபங்களாகக் குறையில்லை
பரிபூர்ண பகவத் அனுபவத்தை இழக்கும் படி பண்ணும் கர்ம விசேஷத்தோடே கூட நிற்கும் ஆத்ம மாத்ர அனுபவ ரசத்தை
மோக்ஷம் என்றதுவும் அண்மையாலேயாம் அத்தனை

கத்யந்தரா பாவத்தால் யாதல் -அநதிகாரியாய் வைத்து அதிகாரி பிராந்தியாதேலே யாதல் –
அனுஷ்டிக்கும் அவையும் சர்வ சப்தத்தால் சங்க்ருஹீதங்கள் –
பிரபன்னனுக்கு உத்தராக அஸ்லேஷம் -பிராமாதிக விஷயம் அல்லாத போது
உபாசகனுக்கு ஸ்ருதி விரோதம் வந்தால் போலே ப்ரபன்னனுக்கும் –
மநிஷீ வைதிகாசாரம் மநசாபி ந லங்கயேத்-
அபாய சம்ப்லவே சத்ய பிராயச்சித்தம் சமாசரேத் -இத்யாதி வசன விரோதம் வரும்

அபிராப்த விஷய ராக த்வேஷ நிஷித்த ப்ராவண்யா திகளாலே தூஷிதனாமாகில்-அநந்யனே யாகிலும்
அஸூத்தையான பதிவ்ரதையைப் போலே பதி சேவைக்கும் குரு பரிசர்யாதிகளுக்கும் அநர்ஹனாம் –
ஈஸ்வரன் சமாதிக தரித்தரனானால் போலவும் குரு பக்தி இல்லாதவன் ஞான தரித்தரனானால் போலவும்
தோஷ தரித்ரனான நிபுண ப்ரபன்னனுக்குப் புத்தி பூர்வக அபராதம் வாராது –
மற்றுள்ளாருக்கு வந்தால் அதிகார அனுரூபமாகப் புந பிரபதனம் ப்ராயச்சித்தமாம்
இது தப்பின போது ஹிதைஷியான ஈஸ்வரன் சிஷைகளாலே பூரிக்கும் –
புத்தி பூர்வ உத்தராகத்தையும் கூட இங்கே விவஷித்தாலும்-கழித்தாலும் –
இதற்கு உசித ப்ராயச்சித்தத்தில் மூட்டுகிறதும்
லகு பிரத்யவாயங்களைக் காட்டுகிறதும் -மோக்ஷயிஷ்யாமி என்று சொன்ன மோசன பிரகாரமாம் –

அநந்த பலத்தையும் இழந்து அநந்த துக்கத்தை அனுபவித்துக் கொண்டு இருக்கை துஸ் சஹமாகையாலே
அதிசயித சோகனாய் விளம்ப ஷமன் அன்றிக்கே ப்ரபன்னனானவனுக்கு
பிரபத்தி பிராரப்த கர்மத்துக்கும் ப்ராயச்சித்தமாம் –
இது மாஸூச என்கிற வாக்கியத்தின் ஸாமர்த்யத்தாலும்
ப்ராரப்தத்தையும் சங்க்ருஹிக்கிற வற்றான -சர்வ பாப -சப்த ஸ்வாஸ்ரயத்தாலும்
ஸாத்ய பக்திஸ் து சா ஹந்த்ரீ பிராரப்தஸ் யாபி பூயஸீ -என்று விசேஷித்துச் சொல்லுகையாலும் சித்தம் -ஆகையால்
சரணமாகும் தன தாள் அடைந்ததற்கு எல்லாம் மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான் -என்கிறபடியே
புநர் ஜென்மமும் இன்றிக்கே ஒழிகிறது
மரணமானால் என்கிற இடம் ஆர்த்தர் திருப்தர் இருவருக்கும் ஒக்கும்
போகத்தாலே யாதல் -பிரபத்தி வைபவத்தாலே யாதல் -பிராரப்த கர்ம அவசானத்தாலே யாதல் –
மோக்ஷமானவை எல்லாருக்கும் ஒக்கும் –

————–

மோக்ஷயிஷ்யாமி -சப் தார்த்தம்
இப்படி போய பிழையும் -இத்யாதிகளில் சொன்ன விரோதிகளைக் காட்டி இவற்றைத்
தான் கழிக்கும் படியை அருளிச் செய்கிறான் –
மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்ற இது -சாபராதரை சம்சரிப்பைக்குப் பண்ணி வைத்த அபிசந்திகளை எல்லாம்
விடக்கடவேன் என்றபடி –
ஏதத் விரதம் மம -என்று சொல்லப்பட்ட அவர்ஜனீய சங்கல்பம் இங்கே விவஷிதம் –
இப்போது உபதேச காலம் ஆகையாலும் -பலம் உபாயம் அனுஷ்ட்டித்தால் வருமாகையாலும் –
பிரபத்த்ய அனந்தர க்ஷணம் முதலாக அதன் மேல் குறைவற உனக்கு வேண்டும் காலத்தில்
உன்னை விரோதிகளில் நின்றும் விடுவிக்கக் கடவேன்-என்றதாயிற்று –

—————

சர்வ பாப நிவ்ருத்தி பிரகாரம்
விடுவிக்கும் கிரமம்-உபாய ஆரம்ப தசையில் பூர்வாகத்தில் ப்ராரப்தம் அல்லாதவற்றையும் –
ப்ராரப்தத்தில் இருக்க இசைந்த காலத்திற்கு மேல் உள்ள அம்சத்தையும் –
உத்தரராகத்தில் ப்ரமாதிக அம்சத்தையும் இவனோடு துவக்கு அறுக்கக் கடவன் என்று சங்கல்பித்து –
புத்தி பூர்வ உத்தராகத்துக்கும் ப்ராயச்சித்தாதிகளாலே செலவு செய்து அஸ்லேஷ விநாச விஷயங்களான
பாபங்களை எல்லாம் தேஹ வியோக காலத்தில் இவனோடு துவக்கு அறுத்து
இவை எல்லாம் அனுகூலர் பிரதிகூலர் பக்கலிலே சங்கரமிக்கிறன என்னும்படியாய்
அவர்களுடைய ஆனுகூல்ய பிராதி கூல்யங்களுக்குப் பலமாக இவனுக்குக் கழிக்கிறதோடு துல்யமான
பல பிரதானத்திலே சங்கல்பத்தைப் பண்ணி உத்க்ராந்தி பாதத்திலும் அர்ச்சிராதி பாதத்திலும் சொன்ன கட்டளையிலே
ஸ்தூல ஸூஷ்ம ப்ரக்ருதி விஸ்லேஷத்தைப் பண்ணி சர்வ திரோதான நிவ்ருத்தியை உண்டாக்கும்

இப்படி பிரதிபந்தக நிவ்ருத்தியைச் சொல்லவே -மாமேவைஷ்யஸி -என்று கீழ்ச் சொன்ன
ஸ்வரூப ப்ராப்த அனுபவமும் இங்கே பலிக்கிறது –
இவ்வீஸ்வர அபிப்ராயத்தை ஸ்ரீ வராஹ சரம ஸ்லோக த்வயத்திலும் -கண்டு கொள்வது
இத்தை அறிந்தவன் -வீடு பெற்ற இத்யாதிகளில் படியே யதா மநோ ரதம்
பல சித்தியில் நிஸ் சம்சயனாய் இருக்கும் –

——————

மா ஸூச -சப்தார்த்தம்
இப்படி பிரபன்னனுக்கு சர்வ பாபங்களும் கழிகையாலே
பாபத்திற்கு அஞ்சித் தபிக்க வேண்டா என்கிற ஸ்ருதியின் படியாலும்
துஷ் கர உபாயங்களில் அலைய வேண்டாமையாலும்
விலக்ஷண உபாய விசேஷம் சித்திக்கையாலும்
ந்யஸ்த பரனுக்கு இவ்விஷயத்தில் கர்த்தவ்ய சேஷம் இல்லாமையாலும்
பின்பு விவேகிக்குப் புத்தி பூர்வக அபராதம் வாராமையாலும்
வந்தவற்றுக்கும் உசித ப்ராயச்சித்தாதிகளாலே கடுக உப சாந்தி உண்டாகையாலும்
உன்னை ரஷியாத போது சிஷ்ட கர்ஹையும் அகீர்த்தியும் குண ஹானியும் விரத பங்கமும்
எனக்கு வரும்படியாய் இருக்கையாலும்
ஸ்வீ க்ருத பரனான நான் தனாதி ரக்ஷண நியாயத்தாலே ஸ்வார்த்தமாக ரஷிக்க நிற்கையாலும்
இனி உனக்கு ஹர்ஷ ஸ்தாநமாய் இருக்க சோகிக்க பிராப்தி இல்லை -என்கிறான் –
மா ஸூச -பர ந்யாஸம் பண்ணினானாக நினைத்த விஷயத்தில் சோகிக்கை அநாதி காலம் சோகியாது இருந்ததோடு ஒக்கும்
முன்பு சோகித்தாய் இல்லையாகில் அதிகாரி யாகாய்-
மேல் சோகித்தாயாகில் இவ்வுபாயத்தின் பிரபாவத்தையும் உன்னுடைய விஸ்வாசாதிகளையும்
என்னுடைய குணாதிகளையும் அழித்தாயாம் அத்தனை
மாஸூச -என்கிற வாக்கியத்தின் கருத்தை விசதமாகக் கத்யத்தின் முடிவில் கண்டு கொள்வது

—————–

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்தின் திரண்ட பொருள் –
மோக்ஷ உபாயாந்தரங்களில் அந்வயம் அற்ற நீ
சரணாகதி வத்சலத்வாதி குண விசிஷ்டனான என் பக்கலிலே
பர ந்யாஸத்தைப் பண்ணு
சர்வ சக்தித் வாதி குண விசிஷ்டனான நான் ந்யஸ்த பரனான உன்னை
ஸமஸ்த பிரதிபந்தக நிவ்ருத்தி பூர்வக
மத் ப்ராப்தியாலே க்ருதார்த்தன் ஆக்குகிறேன்
இனி நீ சோகிக்க வேண்டா -என்கை —

————–

பிரபத்தியின் சர்வ பல சாதனத்வம்
இதில் சொன்ன உபாயம் சர்வ அனிஷ்டங்களையும் கழிக்க வற்றாகையாலே-
உபாய விரோதியைக் கழிக்கும் படியை ஸ்ரீ மத் கீதா பாஷ்யத்திலும்
பிராப்தி விரோதியைக் கழிக்கும் படியை ஸ்ரீ கத்யத்திலும் உதாஹரித்து அருளினார்
ஆகையால் இரண்டுக்கும் விரோதம் இல்லை

சரணம் ச ப்ரபந்நா நாம் -ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -106-53–இத்யாதி சாமான்ய வாக்யத்தாலும்
கச்சத்வமே நம் சரணம் –வனபர்வம் -19-55-இத்யாதி விசேஷ வாக்யத்தாலும்
சமர்த்த காருணிக புருஷ விசேஷ விஷய சரணாகதி பலாவிநா பூதை-என்று அறுதியிட்ட அர்ஜுனன்
சிஷ்யஸ் தேஹம் சாதி மாம் த்வாம் ப்ரபன்னம் -என்று ஞான லாபார்த்தமாகப் பற்றின உபாயம் தன்னையே
மாமேவ பிரபத்யந்தே-7-14 -இத்யாதிகளாலே சாதனாந்தரத்துக்கு அங்கம் என்றும் –
இங்கே மோக்ஷத்திற்கும் இது தானே ஸ்வ தந்த்ர சாதனம் என்று உபதேசித்து
யஸ் ஸ்ரேய ஸ்யாத் நிச்சிதம் ப்ரூஹி தந்மே -என்று சாமான்யமாக ப்ரவ்ருத்தமான ப்ரஸ்ந வாக்கியத்தை
சரண்யன் தன் பரம கிருபையாலே இப்படி விசேஷித்து
சர்வாதிகார ஸக்ருத் கர்தவ்ய பரம ஹித உபதேச பர்யந்தமாக்கித் தலைக்கட்டி அறுதியிட்டு அருளினான்

——–

ரஹஸ்ய த்ரயார்த்த ஞான பிரயோஜனம் –
இப்படி ரஹஸ்யார்த்த விசேஷங்கள் எல்லாம் தெளிந்தவன் பின்பு கற்குமது எல்லாம் கைங்கர்யம் –
இது தெரியாதவன் கற்குமது தெளிகைக்கு உறுப்பாம் -இவற்றோடு துவக்கற்ற வித்யை சில்ப நை புணம்

அறியாத இடைச்சியரும் அறியும் வண்ணம்
அம்புயத்தாள் உடன் அந்நாள் அவதரித்த
குறையாதும் இல்லாத கோவிந்தா நின்
குரை கழல் கீழ் அடைக்கலமாம் குறிப்புத் தந்தாய்
வெறியாரு மலர்மகளும் நீயும் விண்ணில்
விண்ணவர்கள் அடி சூட இருக்கு மேன்மை
குறையாத வினை யகற்றி அடிமை கொள்ளக்
குறுக ஒரு நன்னாள் நீ குறித்திடாயே

தத்துவமும் சாதனமும் பயனும் காட்டும்
தாரம் முதல் இரு நான்கும் தன் கருத்தால்
முத்தி வழி நாம் முயலும் வகையே கான
முகுந்தன் இசைத்தருள் செய்த ஐந் நால் ஐந்தும்
பத்தி தனில் படிவில்லார் பரம் சுமத்தப்
பார்த்தன் தேர் முன்னே தாம் தாழ நின்ற
உத்தமனார் உத்தம நல் உரை நாலு எட்டும்
உணர்ந்தவர் தாம் உகந்து எம்மை உணர்வித்தாரே —

தாரம் முதல் இரு நான்கும் -பிரணவத்தை ஆரம்பமாகக் கொண்ட திரு அஷ்டாக்ஷரம்
தன் கருத்தால்–இசைத்தருள் செய்த ஐந் நால் ஐந்தும் -தன் சங்கல்பத்தால் –பிரித்து ஓதப்பட்ட
இரண்டு வாக்கியங்களையும் ஒன்றாகச் சேர்த்து -லோக ஹித அர்த்தமாக உபதேசித்து
அருளிய -25-அக்ஷரங்கள் அடங்கிய த்வயத்தையும்
உத்தம நல் உரை நாலு எட்டும் -சர்வ உத்க்ருஷ்டமான நல்ல -32-அக்ஷரங்கள் அடங்கிய
சரம ஸ்லோகத்தையும்

பரக்கும் புகழ் வரும் பைம்பொருள் வாய்த்திடும் பக்தர்களாய்
இரக்கின்றவர்க்கு இவை ஈந்தால் அறம் உளது என்று இயம்பார்
கரக்கும் கறுத்துடைத் தேசிகர் கன்று என நம்மை எண்ணிச்
சுரக்கும் சுரவிகள் போல் சொரிகின்றனர் சொல்லமுதே –வாத்சல்யத்தினாலே உபதேசம்

விம்ருசத நிரபாயம் வேங்கடேச ப்ரணீதம்
சஹ்ருதய பஹு மாந்யம் சார சாரம் ததேதத்
புதபஜந விபாதே போதம் ஆசேது ஷீணாம்
பரிமளமிவ திவ்யம் பாவநா பத்மிநீ நாம்–

புதபஜந-ஆச்சார்யர்களை வழிபடுவதாகிய
விபாதே போதம் ஆசேது ஷீணாம் -காலைப் பொழுதில் ஞானத்தின் மலர்ச்சியை அடைந்தவைகளான
பாவநா பத்மிநீ நாம் -சிந்தையாகிற தாமரை ஓடைகளின்
பரிமளமிவ திவ்யம்-சிறந்த வாசனையைப் போலே கருதி
விம்ருசத-ஆராய்ந்து அனுபவியுங்கோள்

விதி விஹித சபர்யாம் வீத தோஷ அநு ஷங்காம்
உபசித தந தாந்யாம் உத்சவை ஸ்த்யாந ஹர்ஷாம்
ஸ்வயம் உபசிநு நித்யம் ரங்க தாமந் ஸூ ரஷாம்
சமித விமத பாஷாம் ஸாஸ்வதீம் ரங்க லஷ்மீம்

—————

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ சார சாரம் -ஸ்ரீ த்வய அதிகாரம்-

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ த்வய அதிகாரம்–

ஸ்ரீ த்வயத்தின் சமுச்சய அர்த்தமும் -ஸ்ரீ த்வயத்தின் திரு நாமத்தின் காரணத்வமும் –
ஸ்ரீ சப்தார்த்தம் -மதுப்பின் அர்த்தம் – நாராயண சப்தார்த்தம் -குண வர்க்க நிரூபணம் –
சரணவ் பதத்தின் அர்த்தம் -சரண சப்தார்த்தம் -ப்ரபத்யே பதத்தின் அர்த்தம் –
உத்தர கண்ட ஸ்ரீ மதே சப்தார்த்தம் -நாராயண சப்தார்த்தம் -நம -சப்தார்த்தம்
ஸ்ரீ த்வயத்தின் வாக்யார்த்தம்

கருமம் என ஞானம் என அதனால் கண்ட
உயிர் கவரும் காதல் எனக் கானில் ஓங்கும்
அரு மறையால் தரு நிலையில் இந் நாள் எல்லாம்
அடியேனை அலையாத வண்ணம் எண்ணித்
தருமம் உடையார் உரைக்க யான் அறிந்து
தனக்கு என்னா அடிமைக்காம் வாழ்ச்சி வேண்டித்
திரு மகளோடு ஒரு காலும் பிரியா நாதன்
திண் கழலே சேது எனச் சேர்க்கின்றேனே

———-

ஸ்ரீ த்வயத்தின் சமுச்சய அர்த்தமும் -ஸ்ரீ த்வயத்தின் திரு நாமத்தின் காரணத்வமும் –
ஸ்ரீ கட ஸ்ருதி யாதிகளிலே ஸ்ரீ திரு அஷ்டாக்ஷரத்தைச் சொல்லுகிற பிரகரணத்திலே
ஸ்ரீ த்வயத்தில் பூர்வ உத்தர கண்டங்களைப் பிரிய ஓதிச் சேர ஒரு கால் உச்சரிக்க விதித்தது-
ஸ்வேதாஸ் வதராதிகளிலே சொல்லுகிற பிரபத்தி மார்க்கங்களில் காட்டில்
இது சரண்ய சரணாகதி தத் பலங்களை விசதமாகக் காட்டுகையாலே இத்தை ஆச்சார்யர்கள் ஆதரித்தார்கள்
ஸ்ரீ ப்ரஸ்ந சம்ஹிதையிலும் வியாபக மந்த்ரங்களோடே சேர்ந்த சரணாகதி மந்த்ரங்களை உபதேசிக்கிற இடத்தில்
ஸ்ரீ திரு அஷ்டாக்ஷரத்தோடே சேர இம்மந்திரத்தையும் வரணோத்தாரம் பண்ணி உபதேசித்தது-
இப்படியாலே இது ஸ்ருதி அபிமதமான தாந்த்ரிக மந்த்ரம்
இதில் சொல்லுகிற பிரபதனம் ஸ்ரவ்தமே யாகிலும் சத்ய வசனாதிகளைப் போலே சர்வாதிகாரம்

இது -சர்வ லோக சரண்யாய -யுத்த -17-15-
சர்வ யோக்யம நாயாசம்
சரணம் த்வாம் ப்ரபந்நாயே -ப்ரஹ்ம புராணம் -53-
த்ரயாணம் க்ஷத்ரியாதீநாம் ப்ரபந்நா நாம் ச தத்த்வத –ஸாத்வதம் -2-9-
குயோநிஷ் வபி சஞ்சாத -ய ஸக்ருத் சரணம் கத -ஸநத்குமார சம்ஹிதை
குலங்களாய ஈரிரண்டில் –இத்யாதிகளிலும் பிரசித்தம்
கிந்நு தஸ்ய ச மந்த்ரஸ்ய கர்மன கமலாசன
ந லப்யதே அதிகாரீ வா ஸ்ரோது காமோபி வா நர –பவ்ஷ்கர சம்ஹிதை -என்று
விஸ்வாச மஹத்தையும் விளம்ப அஷமதையும் உடையனான அதிகாரியினுடைய த்வர்லப்யத்தையே காட்டுகிறது

இம்மந்திரம் -ஸ்வ அதிகாரத்தையும் ஸ்வ ஸ்வரூபத்தையும் தெளிந்தவனுக்கு
ஸ்வ அதிகார அனுரூபமான உபாயம் என்ன -ஸ்வரூப அனுரூபமான புருஷார்த்தம் என்ன –
தேச காலாதி பரிச்சேத ரஹிதமான இவ்வர்த்த த்வயத்தைக் காட்டுகையாலே
த்வயம் என்று பெயர் பெற்றது –

தாயே தந்தை –
ஏழை ஏதலன்-முதலானவையும்
ஸ்ரீ கத்யமும் -ஸ்ரீ த்வயத்தின் விவரணம் –

திரு நாரணன் தாள் காலம் பெறச் சிந்தித்து உய்ம்மினோ
முகில் வண்ணன் அடியை அடைந்து அருள் சூடி உய்ந்தவன் -என்றும்
இதில் பாத க்ரமத்தில் அர்த்த அனுசந்தானம்
இதில் அர்த்த க்ரமத்தாலே உத்தர கண்ட அனுசந்தானம் முற்பட வேண்டினாலும்
உபாய பலங்களுடைய உத்பத்தி க்ரமத்தை அனுசரித்துக் கொண்டு அத்யயன க்ரமம் நியதம் ஆகிறது –

———–

ஸ்ரீ சப் தார்த்தம் —
ச ப்ராதுஸ் சரணவ் காடம்-அயோத்யா -31-2-இத்யாதியாலும்
அகலகில்லேன் -என்கிற பட்டாலும் பூர்வ கண்டம் வ்யாக்யாதம் ஆயிற்று
இதில் ஸ்ரீ சப்தம்
ஸ்ருணாதி நிகிலாந் தோஷாந் ஸ்ரீணாதி ச குணை ஜகத்
ஸ்ரீயதே ச அகிலைர் நித்யம் ஸ்ரயதே ச பரம் பதம் -என்றும்
ஸ்ரயந்தீம் ஸ்ரீயமாணாம் ச ஸ்ருணந்தீம் ஸ்ருண்வதீமபி -இத்யாதி வசனங்களாலே
பல வ்யுத்பத்திகளை யுடைத்தாய் இருக்கும்

ஸ்ருணாதி -தோஷங்களைப் போக்கடிக்கிறாள் /குணை ஸ்ரீணாதி குணங்களினால் வியாபித்து இருக்கிறாள் /
ஸ்ரீ யதே -அனைவராலும் ஆஸ்ரயிக்கப் படுகிறாள் / ஸ்ரயதே-அவனை ஆஸ்ரயித்து இருக்கிறாள் /
ஸ்ரியமாணாம் -அனைவராலும் ஆஸ்ரயிக்கப் படுபவள் / ஸ்ருணந்தீம் -ஆஸ்ரிதர் வார்த்தைகளை கேட்ப்பவள் /
ஸ்ருண்வதீமபி-அவற்றை அவன் கேடிபிக்கும்படி செய்கிறாள்

இவ் வ்யுத்பத்திகள் எல்லாவற்றிலும் உள்ள வைபவத்தை கணித்து
ஸ் ரீ ரித்யேவ ச நாம தே பகவதி ப்ரூம கதம் த்வாம் வயம் -என்றும்
பகவதீம் ஸ்ரியம் -என்றும்
ஸ் ரீரசி யத-என்றும் அருளிச் செய்தார்கள் –

ஸ்ருணாதி நிகிலாந் தோஷாந்-என்றது
வேரி மாறாத பூ மேல் இருப்பாள் வினை தீர்க்கும் -என்கிறபடியே அஞ்ஞானாதிகளை எல்லாம் கழிக்கும் என்றபடி –

ஸ்ரீணாதி ச குணை ஜகத்-என்றது
நின் திருவருளும் பங்கயத்தாள் திருவருளும் கொண்டு -இத்யாதிகளில் படியே தன் குணங்களால் கைங்கர்ய பர்யந்த
ஞானாதி குண பிரதானத்தைப் பண்ணிக் கொண்டு ஜகத்தைப் பரிபக்வமாக்கும் என்றபடி-

ஸ்ரீணாதி பாகே ஸ்ரீணீதே -என்று நிகண்டு சொல்லிற்று
அஸ்துதே -ஸ்ரீ கத்யம் இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –

ஸ்ரீயதே -ஸ்ரயதே -ஸ்ருணோதி–ஸ்ராவயதி -என்கிற வ்யுத்பத்திகளிலும்
அபேக்ஷித பதார்த்தங்கள் நிருக்த வசனங்களாலும் ஓவ்சித்தியத்தாலும் விசேஷித்து அறிய வேண்டும் -எங்கனே என்னில்
சாபராதிகளான சம்சாரிகள் திறத்தில் தண்டதரனான ஈஸ்வரனுடைய சஹஜ காருண்யமும் ஒழிக்க ஒழியாத உறவும்
உஜ்ஜீவகமாம் படி அவனுடைய சீற்றத்தை ஆற்றுகைக்காக அத்தலையில் மஹிஷீத்வ ப்ரயுக்த வால்லப்ய அதிசயத்தாலும்
இத்தலையில் மாத்ருத்வ ப்ரயுக்த வாத்சல்ய அதிசயத்தாலும் மறுக்க ஒண்ணாத புருஷகாரமாய் –
சரண்ய விசேஷணமுமாய் நின்று சர்வராலும் ஸ்வ உஜ்ஜீவனத்துக்காக ஆஸ்ரயிக்கப்படும்-
இவர்களை உஜ்ஜீவிப்பைக்காக ஈஸ்வரனை ஆஸ்ரயித்து இருக்கும் –
ஆஸ்ரயண உன்முகருடைய ஆர்த்த நாதத்தைக் கேட்டு சர்வேஸ்வரனை கேட்பித்து அவர்களுடைய ஆர்த்தியை சமிப்பிக்கும் –
இக்கிரமத்தில் ரஷிக்கையும் ஸ்வ தந்த்ர வ்யவஸ்த்தா சித்தம் –
மற்றும் சேவ்யத்வாதிகளிலே வரும் உசிதார்த்தம் கண்டு கொள்வது –
இப்படிக் கண்டவன் திருவில்லாத் தேவரைத் தேறான்

வாச பரம் பிரார்த்தயிதா -ஸு நக சம்ஹிதை -என்றும்
யாம் ஆலம்ப்ய-சர்வ காம ப்ரதாம் -என்றும்
லஷ்ம்யா ஸஹ -என்றும்
ஈஷத் த்வத் –ஸ்ரீ சதுஸ் ஸ்லோகி –என்றும்
ஸ்வஸ்தி ஸ்ரீ திஸதாத் –ஸ்ரீ ஸ்தவம் –
பிதேவ த்வத் ப்ரேயாந் -ஸ்ரீ குணரத்ன கோசம் -62-என்றும்
ஐஸ்வர்யம் அக்ஷரா கதிம் –ஸ்ரீ குணரத்ன கோசம் -56-இத்யாதி பிராமண சம்ப்ரதாய கிரந்தங்களை இங்கே பராமர்சிக்கிறது

————

மதுப்பின் அர்த்தம்
துல்ய சீல வயோ வ்ருத்தாம்–இத்யாதிகளில் படியே சர்வ பிரகாரத்தாலும் தனக்கு ஏற்கும்
கோல மலர்ப் பாவையோடு உபாய தசையிலும் உபேய தசையிலும் நாராயணன் பிரிவற்ற படியை –
பூர்வ உத்தர கண்டங்களில் மதுப்புக் காட்டுகிறது –
இது அநேக அர்த்தமே யாகிலும் சம்சாரிகளுக்கு நினைத்த போதே நிஸ் சங்கமாக ஸ்ரீ யபதியினுடைய திருவடிகளைப்
பற்றலாம்படியான உபய யோக அதிசயத்தாலே இங்கே நித்ய யோகத்தைச் சொல்லுகிறது
ஸ்ரீ வத்ச வஷா நித்ய ஸ்ரீ –
விஷ்ணோ ஸ்ரீ அநபாயி நீ-
நித்ய அநபாயி நீம் நிரவத்யாம் —
ஆ காரிணஸ்து விஞ்ஞானம் -இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –

பதியினுடைய பத்நீ விசிஷ்டத்வமும்-சர்வ ஸ்வாமினியினுடைய பதி பாரார்த்த்யமும் நித்தியமாய் இருக்கையாலே
இங்கு பர மதங்களுக்கு அவகாசம் இல்லை –
இவளுக்கு பதி பக்கல் அந்தர்பாவம் சொல்லும் இடம் விஸிஷ்ட அந்தர் பாவத்தையும் பஹிர்ப்பாவம் சொல்லும் இடம்
ஸ்வரூப பேதத்தையும் விவஷிக்கிறது -அல்லது ஸ்வரூப ஐக்யமான அந்தரப்பாவமும் ஸ்வரூபத்தை விட்டு நிற்கும்
பஹிர்ப்பாவமும் பிராமண சம்மதம் அன்று –
உத்தர கண்டத்தில் போல் அன்றிக்கே பூர்வ கண்டத்தில் பத்நீ சம்பந்தம் உப லக்ஷணம் என்றும்
குண விக்ரஹ சம்பந்தம் விசேஷணம் என்றும் பிரித்துச் சொல்வாருக்கு
இதில் ஸ்வா ரஸ்யமும் பிராமண சம்ப்ரதாயங்களும் அனுகுணம் இல்லை –
விசேஷணங்களாலே ப்ராப்ய ஐக்யம் விரோதம் வராதது போலே ப்ராபக ஐக்ய விரோதமும் வாராது –
சேதன அசேதன ரூப விசேஷணங்களுக்கு வஸ்த்வனுரூபமாக உபயோக விசேஷம் பிராமண நியதம்

————

நாராயண சப்தார்த்தம்
இப்படி ச பத்நீகனாய்க் கொண்டு சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனாய் –
சாந்த அநந்த -ஸ்ரீ சதுஸ் ஸ்லோஹி -4-என்றும் –
ஸ்வ வைஸ்வ ரூப்யேண–ஸ்தோத்ர -38- என்றும் -இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்வரூபத்தாலும் குணத்தாலும் பிரணயத்தாலும் ஸூஸ்லிஷ்டனான சரண்யனுக்கு
தன்னடியார் திறத்தகத்து-இத்யாதிகளில் அபி பிரேரிதங்களாய்-புருஷகாரமும் தன்னேற்றம் என்னலாம் படியான
சரண்யத்வ உபயுக்தங்களான ஆகாரங்தங்களைச் சொல்லுகிறது இங்குற்ற நாராயண சப்தம் -அவையாவன –
சரீராத்மா பாவ நியாமகங்களான சேஷ சேஷித்தவாதி சம்பந்தங்களும் –
ஆஸ்ரயணீயதைக்கும் பல பிரதானத்துக்கும் உபயுக்தமான குண வர்க்கமும்
ஸஹ காரி நிரபேஷமாக சர்வத்தையும் நினைத்த போதே தலைக்கட்ட வல்ல சங்கல்ப ரூப வியாபாரமும்
ஸ்வ முக்திஸ்ய ஸ்ரீ மான் -என்கிறபடியே ஆஸ்ரித சம்ரக்ஷணம் தானும் தன் பேறாக ரஷிக்கிற பிரயோஜன விசேஷமும்

இங்கு குண வர்க்கம் -என்கிறது
காருண்ய -ஸுலப்ய -ஸுசீல்ய -வாத்சல்ய -க்ருதஞ்ஞதாதிகளும் -ஸர்வஞ்ஞத்வ சர்வ சக்தித்வ-
சத்ய சங்கல்பத்வ- பரிபூர்ணத்வ -பரம உதாரத் வாதிகளும்
காருண்யம் –
ஒரு வியாஜத்தை முன்னிட்டு நம்முடைய துக்கங்களைக் கழிக்கைக்குத் தானே நினைத்து இருக்கையாலே –
எம்மா பாவியர்க்கும் விதி வாய்க்கின்று வாய்க்கும் -என்று நம்புகைக்கு உறுப்பாம்
ஸுலப்யம் –
சேணுயர் வானத்து இருக்கும் தேவ பிரான் -தன்னை ஆணை என் தோழீ உலகு தோறு அலர் தூற்றாதா படி -என்று
அகலாதபடி ஏரார்ந்த கண்ணி யசோதை இளஞ்சிங்கம் நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான் என்று
ஆபால கோபாலம் அணியனாய் அபேக்ஷிதம் தந்து அருளும் என்கைக்கு உறுப்பாம் –
ஸுசீல்யம் –
அம்மான் ஆழிப் பிரான் அவன் எவ்விடத்தான் யான் யார் -என்று அகலாமைக்கு உறுப்பாம்
வாத்சல்யம்
நீசனேன் நிறை ஒன்றும் இலேன் -என்று ஸ்வ தோஷத்தைக் கண்டு அவன் அநாதரிக்கிறான்
என்று வெருவாமைக்கு உறுப்பாம் –
க்ருதஞ்ஞத்வம் –
மாதவன் என்றதே கொண்டு –
திருமால் இருஞ்சோலை மலை என்றேன் -என்கிறபடியே தன் பக்கல் அதி லகுவாய் இருபத்தொரு
வ்யாஜத்தைக் கண்டாலும் இனி நம்மைக் கை விடான் என்கிற தேற்றத்துக்கு உறுப்பாம் –
மார்த்தவ -ஆர்ஜவாதிகளுக்கும் –
இப்படியே உபயோகம் கண்டு கொள்வது
சர்வஞ்ஞத்வம்-
எல்லாம் அறிவீர் -என்கிறபடியே ஆஸ்ரிதருடைய இஷ்ட பிராப்தி அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி உபாயங்களும்
விரோதிகளையும் அறிக்கைக்கு உறுப்பாகும்
சர்வ சக்தித்வம்
கூட்டரிய திருவடிக்கள் கூட்டினை -என்கிறபடியே ஆஸ்ரிதர் மநோ ரதங்களைக் கடிப்பைக்கு உறுப்பாம்
சத்ய சங்கல்பத்வம்
ஜன்ம சன்மாந்தரம் காத்து -இத்யாதிகளில் படியே மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று முடிவு செய்கைக்கு உறுப்பாம்
பரி பூர்ணத்வம்
செல்வ நாரணன் என்ற சொல் கேட்டலும்–இத்யாதிகளில் படியும் பாவ தார தம்யம் பார்க்கும் அளவே யானாலும்
நாம் செய்யும் கிஞ்சித்காரத்தில் கௌரவ லாகவங்களைப் பாராமைக்கு உறுப்பாம் –
பரம உதாரத்வம்
அல்பமான ஆத்மாத்மீயங்களைச் சோர ஆநீத நூபுர ந்யாயத்தாலே சமர்ப்பித்தவர்களுக்குத் தான்
எனக்கே தந்த கற்பகம் -என்கிறபடியே அநந்தமான ஆத்மாத்மீயங்களை வழங்குகைக்கு உறுப்பாம்
ஸ்தைர்ய தைர்யாதிகளுக்கும்
இப்படி உபயோகம் கண்டு கொள்வது-

இந் நாராயண சப்தத்தில் வ்யுத்பத்த்யாதிகள் ஸ்ரீ மூல மந்த்ரத்திலே சொன்னோம்
ஸ்ரீமந் நாராயண ஸ்வாமிந் -இத்யாதி மந்திரங்களையும் –
கமல நயன வாஸூ தேவ –
அலர் மேல் மங்கை உறை மார்பா -இத்யாதி பிரயோகங்களையும்
ஸ்ரீ கத்யங்களையும் பார்த்து
ஸ்ரீ மச் சப்தத்தையும் நாராயண சப்தத்தையும் சம்புத்த்யந்தமாக்கி சரண்யனை அபி முகீகரித்து –
தவ -என்கிற ஒரு பதத்தை அத்யாஹாரித்து -அன்வயித்து நிர்வஹிப்பர்கள் –
சரண சப்தம் அறுதியாக ஒரு ஸமஸ்த பதம் என்றும் நிர்வஹிப்பர்கள் –

த்வத் பாத கமலா தந்யத் –
உன் சரண் அல்லால் சரண் இல்லை
நின் இலங்கு பாதம் அன்றி மற்றோர் பற்றிலேன்
நாகணை மிசை நம்பிரான் சரணே சரண் –இத்யாதிகளில் படியே அவதாரணம் இங்கே விவஷிதம் –
ஓவ் சித்ய கிருப உத்தம்பகத்வ போக்யத்வ அதிசயங்களாலே -தேவ தானவர்களுக்குப் பொதுவாய் நின்ற
துயரறு சுடர் அடிகளைத் துவக்கி அமலனாதி பிரான் படியே திரு மேனியை முழுக்க அனுசந்திக்கிறான்
இவ்விக்ரஹ விசிஷ்டனான நாராயணன்-பர வ்யூஹாதி சர்வ அவஸ்தையிலும்
ஸ்ரீ மானாய் இருக்குமா போலே ஸூபாஸ்ரயமுமாயும் இருக்கும் –
இவற்றில் அர்ச்சாவதார பர்யந்தமாக உத்தர உத்தரம் ஸுலப்யம் அதிகம் –
———–

சரணவ் -பதார்த்தம்
திவ்யாத்ம ஸ்வரூபம் ஸூபமே யாகிலும் ஆலம்பிக்க அரிதாகையாலே ஸூபாஸ்ர்யமாய் நின்ற
திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தில் சேஷ பூதனை சேஷி சேர்த்துக் கொள்ளும் துறையைக் காட்டுகிறது சரண சப்தம்

———–

சரண சப்தார்த்தம் –
ரக்ஷகத்வ மாத்ரத்தைச் சொன்னால் மற்ற அதிகாரிக்கும் பொதுவாகையாலும் –
கிருஹத்தைச் சொன்னால் இங்கு அந்வயம் இல்லாமையாலும் –
ப்ராப்யத்தை விவஷித்தால் உபாயம் சொல்லிற்று ஆகாமையாலும்
உத்தர கண்டத்தோடு புநர் யுக்தி வருகையாலும்
இங்கே சரணம் -என்கிற சப்தம் உபாய அர்த்த வாசகமாக நிஷ்கர்ஷிக்கப் பட்டது

ப்ரபத்யே -என்கிற அளவாலும் அமைந்து இருக்க உபயாந்தர ஸ்தான நிவேசம் தோற்றுகைக்காக
இங்கு சரணம் சப்தம் கிடக்கிறது –
பக்தி ஸ்தானத்தில் பிரபத்தியை விதியா நிற்க -உபாயாந்தர ஸ்தானத்தில் ஈஸ்வரன் நிற்கிறான் என்றது
அகிஞ்சனன் திறத்தில் கிருபாதிசயம் உடைய ஈஸ்வரன் பக்தி அனுஷ்ட்டித்தால்
அதற்குத் தரக்கடவ பலத்தை அல்ப வ்யாஜத்தாலே தரும் என்றபடி –
இப்படிப்பட்ட உபாயத்வம் இவ்வித்யைக்கு விசேஷித்து வேத்யாகாரம்
இத்திருவடிகளுக்கு உபாயத்வமாவது -அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே -என்ன
சரண்யன் உல்லசித காருண்யனாய் பர ஸ்வீகாரம் பண்ணி –
அடிக்கீழ் அமர்ந்து புகுந்து அடியீர் வாழுமின் -என்று அருள் கொடுக்கும்படி பண்ணுகை

உபாய சப்தம் -வ்யவஹித ஸாதனத்திலும் அவ்யவஹித ஸாதனத்திலும் வர்த்திக்கும் என்னும் இடம் –
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி லோக சித்தம் –
சித்த ஸாத்ய உபாயங்கள் இரண்டுக்கும் இவ்விரண்டு ஆகாரம் ஸாத்ய பேதத்தால் பிரதி நியதம் –
சரண்ய வசீகரணமாய்ப் புருஷனுக்கு சாத்தியமாக விதித்த பிரபத்தி தன்னையே சித்த உபாயம் என்ன ஒண்ணாது –
ஸ்ரவணாதிகளாலே பிறந்து நிற்கிற சம்பந்த ஞான மாத்ரத்தை ஸாத்ய உபாயம் என்றால்
இது விதேயம் இல்லாமையாலும்
அவிதேய ஞானத்தால் மோக்ஷம் சொல்லும் சித்தாந்தத்துக்குத் துல்யம் ஆகையாலும்
சங்க ப்ரபத்தியை விசதமாக விதிக்கிற பிரகரணங்களுக்கும் விருத்தம் ஆகையாலும் இது கூடாது

ஆகையால் -அம்ருதம் சாதனம் ஸாத்யம்
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம
கிருஷ்ணம் தர்மம் ஸநாதனம்
தத் ஏக உபாயதா யாச்நா
த்வம் ஏவ உபாய பூதோ மே –இத்யாதிகளில் படியே
ரக்ஷண உபயுக்த சார்வாகார விசிஷ்டனாய்க் கொண்டு பூர்வ சித்தனாய் அவசர பிரதீஷனாய்
வ்யாஜ மாத்ர பிரசாத நீயனாய் நிற்கிற ஸ்ரீ யப்பதியே சித்த உபாயம் –
இது பக்தி பிரபத்திகளைப் போலே ஒன்றால் ஸாத்யம் அன்று –
அங்க பிரபத்தி பண்ணினவனுக்குப் போலே வேறு ஒரு சுமை எடுக்காதே அகிஞ்சனனுக்கு
உபாயாந்தர ஸ்தானத்தில் நிற்கிறது –
தத் பிரசாத மாத்திரமே ஸாத்யம் –
ஆடையால் அடைக்கலம் அடைந்தேன் -என்கிற சாங்க பர ந்யாஸம் அதிகாரி கிருத்யம்
சமர்ப்பித பர ஸ்வீ காரம் சித்த உபாயமான ஈஸ்வர கிருத்யம்
தவ பரோஹ காரிஷி தார்மிகை -ஸ்ரீ ரெங்கராஜா ஸ்தவம் –2-102-என்கிறபடியே
நிபுணனுக்கு பர சமர்ப்பணமும் ஆச்சார்ய கிருத்யம் –
அப்போது இவ்விரண்டு விஷயத்திலும் ஸ்வரூப அனுரூபமான கைங்கர்யம் ஸ்வ கிருத்யம்

———–

ப்ரபத்யே -சப்தார்த்தம்
இப்படி சித்த உபாய விசேஷமான சரண சப்தத்தோடு அந்விதமான ப்ரபத்யே என்கிற பதம்
சங்க பர சமர்ப்பணத்தைக் காட்டுகிறது –
ஆனுகூல்ய சங்கல்பமும் பிராதி கூல்ய வர்ஜனமும் பிரதம பதத்தால் ஸூசிதமாய்- இங்கும் அர்த்த சித்தம் ஆகிறது –
இதில் கத்யர்த்தமான தாது புத்த்யர்த்தம் ஆகையாலும் புத்தி சப்தம் அத்யவசாயத்தைச் சொல்லுகையாலும்
இதன் மஹத்தையை பர என்கிற உப சர்க்கம் காட்டுகையாலும் மஹா விஸ் வாசம் சொல்லியதாயிற்று –
கர்த்தவ்யம் சக்ருதேவ –ஸ்ரீ நியாஸ திலகம் -19-என்கிற ஸ்லோகத்தை இங்கே அனுசந்திப்பது –
பிரபத்தி லக்ஷண வாக்கியத்தின் படியே விஸ் வாச பூர்வக பிரார்த்தனையும் இங்கே யாகிறது
பிரபத்தி விஸ் வாச -என்று தொடங்கி -விஸ் வாச பூர்வகம் பிரார்த்தனாம் இதி யாவத் -என்றும்
விஸ் வாச பூர்வகம் பகவந்தம் நித்ய கிங்கர தாம் பிரார்த்தயே -ஸ்ரீ கத்யம் -என்று ஸ்ரீ பாஷ்ய காரர் அருளிச் செய்தார்
விஸ் வாசோ த்வயார்த்த -என்றதற்கு இதுவே தாத்பர்யம் –

உபாயமாகப் பற்றுகிறேன் என்கையாலே-
ஆத்மதீய பர ந்யாஸ
சக்ருதேவ ப்ரபந் நஸ்ய க்ருத்யம் நை வாஸ்தி கிஞ்சன -இத்யாதிகளில் படியே
அவ்விஷயத்தில் கர்த்தவ்ய சேஷ நிவ்ருத்தி ஹேதுவான பர ந்யாஸமும் இங்கேயாகிறது
ந்யாஸ பஞ்சாங்க சம்யுத
அநேநைவ து மந்த்ரேண-இத்யாதிகளாலே பர ந்யாஸமே அங்கி என்னும் இடம் சித்தம் –

ப்ரபத்திம் தாம் ப்ரயுஞ்ஜீத ஸ்வ அங்கை பஞ்சபி ராவ்ருதாம் -என்று அங்கமான
ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகளை சம்பாவித ஸ்வபாவம் என்பற்கு
உத்தர காலத்தில் ஆனுகூல்யாதிகளுடைய அநியமத்திலே தாத்பர்யம் –
ஆகையால் மேல் அபாய சம்ப்ல்வத்திலும் அதிகார விருத்த உபாய பரிக்ரஹத்திலும் புந பிரதனம் விதிக்கிறது
கபோத நாளீ ஜங்க வானராதி வ்ருத்தாந்தங்களைப் பார்த்தால்
சரணாகதனுக்குத் தத் காலத்தில் ஆனுகூல்யாதி நியமம் இன்றிக்கே இருக்க ரஷிக்கக் கண்டோமே என்னில் –
லோகத்தில் காருணிகர் தர்மாபிசந்தி விசேஷத்தாலே அப்படிக்கு ரஷிக்கிறார்-
ஈஸ்வரன் ரஷிக்கும் போது தன்னுடைய நியோகத்தை யதாவத் அனுஷ்ட்டிப்பித்து ரஷிக்கும்

இங்கு உத்தமன்
அஹம் அஸ்ம்ய அபராதாநாம் ஆலயம் அகிஞ்சன அகதி
அகிஞ்சனோ அநந்யகதி –இத்யாதிகளில் சொன்ன அதிகார விசேஷத்தோடும் கார்ப்பண்யம் ஆகிற அங்கத்தோடும்
கூடின பர சமர்ப்பணத்தில் கர்த்தாவான தன்னைக் காட்டுகிறது –
அதுவும் அவனது இன்னருளே –
ஆறு எனக்கு நின் பாதமே சரணாகத் தந்து ஒழிந்தாய் -இத்யாதிகளில் படியே
பிரபத்தியும் அவன் அடியாக வந்தது என்று அனுசந்தேயம்
இப்பாசுரத்தை
ஸ்வயம் வஸ்தூ குர்வன் ஜனமிமம் அகஸ்மாத் சரஸிஜ
பிரகாரவ் பத்மா யாஸ் தவ சரணவ் ந சரண்யந் –ஸ்ரீ லஷ்மீ கல்யாணத்தில்
ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் பாசுரமாக ஸ்ரீ பட்டர் அருளிச் செய்தார் –

தத்துவ ஞானம் அடியாக வருகிற பல சங்க கர்த்த்ருத்வ தியாக பூர்வகமான அனுஷ்டானம்
நிவ்ருத்தி தர்மங்களான கர்ம யோகாதிகளிலும் பிரபதனத்திலும் துல்யம் –
உத்தர கிருத்யத்தில் உபாயத்வ தியாகம் விசேஷித்து இருக்கும் –
ப்ரபத்யே -என்கிற வர்த்தமான நிர்த்தேசம் சாங்க அனுஷ்டான க்ஷணத்தைக் காட்டுகிறது –
உபாசனத்தில் -ஸக்ருத் க்ருத சாஸ்த்ரார்த்த -என்கிற நியாயத்துக்குச் சில வசனங்களால் விரோதம் உண்டாயிற்று
இங்கு அனுக்ரஹம் உள்ளது -இது
சக்ருதேவ ப்ரபந்நாய
சக்ருதேவ ஹி சாஸ்த்ரார்த்த
ய ஸக்ருத் கரணம் கத
நநு ப்ரபந்ந சக்ருதேவ நாத
ஸக்ருத் ப்ரார்த்தநா மாத்ரேண–இத்யாதிகளாலும்
காகா ஸூராதி வ்ருத்தாந்தங்களாலும் சித்தம்
இப்படி க்ஷண க்ருத்யமான ந்யாஸ யாகத்துக்கு நைரபேஷ்யம் தோற்றுகைக்காகக் கேவலம்
பகவத் சங்கல்ப ஸாத்யமான மரணத்தை அவப்ருதம் என்கிறது –
இதற்கு இவன் மேல் இருந்து செய்யும் அனுகூல வ்ருத்தியாதிகள் ஒன்றும் இதற்கு
அங்கம் அன்று என்கையில் தாத்பர்யம் –

இப்பூர்வ கண்டத்தில் பிரகாசித்த பர ந்யாஸத்தை அனுஷ்டிக்குமவனுக்குத்
தத்வ ஞானாதி சம்பாதனம் பூர்வ க்ருத்யம்
ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதி தத்கால கிருத்யம்
ஸ்வயம் பிரயோஜனமான நிரபராத கைங்கர்யம் உத்தர கிருத்யம்
பூர்வ க்ருத்ய விகலன் அதிகாரி அல்லன்
தத்கால க்ருத்ய விகலன் க்ருதக்ருத்யன் அல்லன்
உத்தர க்ருத்ய விகலன் க்ருதார்த்தன் அல்லன்
இப்படி விகலரானவர்களும்
கதம் சித் உபகாரேண க்ருதேநைகேந துஷ்யதி–என்கிறபடி
க்ருதஞ்ஞனான சரண்யனுடைய கிருபையாலே க்ரமேண பூர்ணர் ஆவார்கள் –
ஸக்ருத் ஜப்ததேந மந்த்ரேண-என்ற சாத்யகி தந்திரத்தில் சொன்னது இங்கும் துல்யம் இறே

பவ சரணம் இதீரயந்தி யே வை
யேந கேநாபி பிரகாரேண த்வய வக்தா த்வம்
ஏதத் உச்சாரண மாத்ரா வலம்பநேந
பிரபத்தி வாசைவ –இத்யாதிகளிலும் இதன் பிரபாவம் கண்டு கொள்வது
ஸக்ருத்ச் சரிதம் யேந ஹரிரித் யக்ஷர த்வயம் –என்கிறபடியே -லகுவாக இரண்டு அக்ஷரங்களை உச்சரிக்க
இட்ட படை கல் படையானால் குரு தரமான இவ்வாக்கிய த்வயத்தை உச்சரித்தவனுக்கு இவை கேட்க வேணுமோ
தமஸ்ஸாலும் ரஜஸ்ஸாலும் வரும் கலக்கம் அறுகையாலே
பாரமார்த்திகீ
யதாவஸ்த்திதா -என்னும்படியான பரிபூர்ண பிரபத்தி பண்ணினவதானே கோரின கோலின காலத்திலேயே ஸித்திக்கும்
இது சகல பல சாதனம் என்னும் இடம்
தாவ தார்த்திஸ் ததா வாஞ்சா தாவன் மோஹஸ் ததா அஸூகம்
யத் கேந காம காமேந -இத்யாதிகளிலும் காக விபீஷண கபோத ஸூமுக திரௌபதீ கஜேந்திர க்ஷத்திர பந்து
முசுகுந்தாதி விருத்தாந்தங்களிலும் காணலாம் –

வினை விடுத்து வியன் குணத்தால் எம்மையாக்கி
வெரு உரை கேட்டு அவை கேட்க விளம்பி நாளும்
தனை யனைத்தும் அடைந்திடத் தான் அடைந்து நின்று
தன் திருமாதுடன் இறையும் தனியா நாதன்
நினை வழிக்கும் வினை வழிக்கு விலக்காய் நிற்கும்
நிகரில்லா நெடும் குணங்கள் நிலை பெறத் தன்
கனை கழல் கீழ் அடைக்கலமாம் காட்சி தந்து
காரணனாம் தன் காவல் கவர்கின்றான் -கவல்கின்றானே –

வெரு உரை கேட்டு -ஆர்த்த த்வனி கேட்டு
அவை கேட்க விளம்பி -அவன் கேட்க்கும் படி சொல்லி

—————–

உத்தர கண்டம் –
இப்படி சர்வ புருஷார்த்தங்களையும் சாதிக்க வற்றான உபாயம் இங்கு எதுக்காக -என்ன –
கண்டு கேட்டு -என்கிற பாட்டின் படியே ஷூத்ர பிரயோஜனங்களோடே
துவக்கற்ற புருஷார்த்த விசேஷத்தைக் காட்டுகிறது -உத்தர கண்டம் –

ஸ்ரீ மத் சப்தார்த்தம்
இதில் ஸ்ரீ மத் சப்தம்
ஒண்டொடியாள் திரு மகளும் நீயுமே நிலா நிற்ப
கோலத் திரு மா மகளோடு உன்னை -என்கிறபடியே நிரதிசய போக்யமான சேஷி தத்த்வம்
பாவம்ஸ்து ஸஹ வைதேஹ்யா
தயா சஹாஸீ நம நந்த போகிநி –இத்யாதிகளில் சொன்ன சேர்த்தியிலே
கைங்கர்ய பிரதி சம்பந்தியாய்க் கொண்டு நித்ய யுக்தமாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது –
ஸ்ருதி யாதிகளிலே சர்வ விசிஷ்டன் ப்ராப்யனாகச் சொல்லி இருக்க
நாநயோர் விதயதே பரம் –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-8-35-மிதுனம் பரதேவதை
அஸ்யா மம ச சேஷம் ஹி விபூதி ரூபயாத்மிகா
உபயா திஷ்டானம் சைகம் சேஷித்வம் –இத்யாதிகளால் சொன்ன வாசி தோற்றுகைக்காக இறே
இங்கே விசேஷித்து எடுக்கிறது –
ஸ்ரீ மச் சப்த நிருக்திகளிலே ப்ராப்யத்தைக்கு உறுப்பானவற்றை இங்கே அனுசந்திப்பது –

——–

நாராயண சப்தார்த்தம் –
சர்வ சேஷியான தத்வம் பிரதான ப்ராப்யமானாலும் ப்ராப்தாவின் ஸ்வரூபம் முதலான சர்வ விசேஷணங்களும்
ப்ராப்ய கோடி கடிதங்களாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது -இங்குற்ற நாராயண சப்தம் –
தேச கால புருஷ பேதத்தாலே பண்டு பஹு விதமான ஆனுகூல்ய பிரதி கூல்யாதிகளை அடைந்தவை
சர்வ உபாதிகளும் கழிந்தவனுக்கு ஸ்வாமி விபூதியான ஆகாரத்தாலே அத்யந்த அனுகூலங்களாய் இருக்கும்
அநந்த ஆத்மாக்களுக்கும் வரும் ஐஸ்வர்ய ஆத்ம அனுபவ ரசத்தை எல்லாம் சேரப் பார்த்தாலும்
பரி பூர்ண ப்ரஹ்ம அனுபவ ரூபமான திருப் பாற் கடலிலே ஒரு திவலைக்கும் பற்றாது –
கைங்கர்ய விசேஷங்களுக்கு இலக்காகப் பர்யங்க வித்யாதிகளிலே சொன்ன
திவ்ய மங்கள விக்ரஹமும் இங்கே விசேஷித்து அனுசந்தேயம்
தன்மை பெருத்தித் தன் தாளிணைக் கீழ் கொள்ளும் அப்பன் -என்றும்
தன் தாளிணைக் கீழ் சேர்த்து -என்றும்
மதீய மூர்த்தா நாம் அலங்கரிஷ்யதி –என்றும் சொல்லுகிறபடியே திருவடிகளுக்கும் -ஆதார ஆசன -பத்மத்துக்கும் நடுவு இறே
முக்தருக்கு ஸ்வதஸ் ப்ராப்தமான இருப்பிடம் –

இப்படி சர்வ சேஷித்வ சர்வ பிரகார நிரதிசய போக்யத்வங்களைப் பிரதானமாகப் பிரகாசிக்கிற பதங்களில்
சதுர்த்தி தாதர்த்யர்த்த மாத்ரத்தை சொன்னால் கீழ்ச் சொல்லுகிற உபாயத்தோடே சேர்த்தி இல்லாமையால்
நித்ய ஸித்தமான இத் தாதர்த்தயர்த்துக்கு அனுரூபமாய் நிருபாதிக அனுபவ பரீவாஹமாய்
வைபவரீத்யாதி ரஹிதமாய் சர்வ தேசாதி யோக்யமான யதா அபிமத சர்வவித கைங்கர்யத்தையும் காட்டுகிறது
இதன் பிரார்த்தனைக்கு இங்கே ஒரு கிரியா பதம் அத்யாஹார்யம்
குருஷ்வ மாம் அனுசரம்
வான் உயர் இன்பம் மன்னு வீற்று இருந்தாய் அருளு நின் தாள்களை எனக்கே
நின் தாளிணைக் கீழ் வாழ்ச்சி யான் சேரும் வகை அருளாய்
நித்ய கிங்கரோ பவாநி –இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது –

————

நம -சப்தார்த்தம்
இப்படி பிராரத்த நீயமான பரம புருஷார்த்தம் அவித்யா கர்மாதியான அநிஷ்ட வர்க்கத்தினுடைய
அத்யந்த நிவ்ருத்தி பூர்வகம் ஆகையால் அல்லாத புருஷார்த்த அனுபவ தசையில் வரும்
ஸ்வாதீந ஸ்வார்த்த கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வ ப்ரம ரூபமான களையற்று
தனக்கே யாக எனைக் கொள்ளுமீதே -இத்யாதிகளில் படியே
நிற்கும் நிலையை இங்குற்ற நமஸ் ஸூ காட்டுகிறது
இதுவும் திருமந்திரத்தில் ஸூஷ்ம யோஜனையில் போலே இரண்டு எழுத்தும் இரண்டு பதமாய்
அத்யாஹரித்த கிரியாபதத்தோடே அன்வயித்து ஒரு வாக்கியம் ஆகிறது

————-

இப்படி
ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தமும்
இதனுடைய நித்யதையும்
ரக்ஷண உபயுக்த குணாதிகளும்
ஸூபாஸ்ரய விக்ரஹமும்
இவற்றால் விசிஷ்டனுடைய உபாய பாவமும்
இவனுடைய வசீ கரணமும்
இது ஸக்ருத் கர்த்தவ்யமான படியும்
இதில் அதிகாரி விசேஷமும்
சர்வ சேஷீ ச பத்நீ கனாய்க் கொண்டு கைங்கர்ய பிரதிசம்பந்தியான படியும்
சர்வ விசிஷ்டனுடைய நிரதிசய போக்யதையும்
அவன் திறத்தில் ஸ்வரூப அனுரூபமான ஸ்வச் சந்த கைங்கர்யமும்
இது அஹங்காராதி ரூபமான களையற்ற நிற்கிற நிலையும்
இப்படி பரி ஸூத்தமான கைங்கர்யத்தினுடைய பிரார்த்தனையும் –அடைவே பிரகாசிக்கின்றன –

—————-

த்வயத்தின் வாக்யார்த்தம் –
இதின் அவாந்தர வாக்கியங்கள் மூன்றையும் சேர்த்தால்
அநந்யார்ஹ சேஷபூதனாய் -அகிஞ்சனான நான் -ஸ்ரீ மானான நாராயணன் திருவடிகளில் –
சர்வவித தோஷ ரஹிதமாய் -ஸ்வ அபிமதமான சர்வவித்த கைங்கர்ய வர்க்கத்தையும் பெறுகைக்கு
ஸ்ரீ மந் நாராயணன் திருவடிகளையே உபாயமாகக் கொண்டு
யதோக்தமான ஆத்ம ரஷா பர சமர்ப்பணம் பண்ணுகிறேன் என்று ஒரு வாக்யார்த்தம் ஆகிறது –

இவ்வர்த்த அனுசந்தானம்
உபாய தசையில் -சக்ருத்தாய் -க்ருதக்ருத்யதா ஹேதுவாய் இருக்கும் –
ஸ்வயம் பிரயோஜனமான உத்தர க்ருத்யத்தில் சதாவாய் க்ருதார்த்ததா ஹேதுவாய் இருக்கும்
இதில் பூர்வ கண்டத்தில் அநந்ய உபாயத்வமும்
உத்தர கண்டத்தில் அநந்ய பிரயோஜனத்வமும்
இரண்டு இடத்திலும் அநந்யார்ஹ சேஷத்வமும் சித்திக்கிறது
இப்படி இங்கும் அங்கும் திருமால் அன்றி இன்மை கண்டவன் த்வய நிஷ்டன் –

என்னது இது யான் செய்கின்றேன் என்னாதாருக்கு
இன்னடிமை தந்து அளிப்பான் இமையோர் வாழும்
பொன்னுலகில் திருவுடனே அமர்ந்த நாதன்
புனலாரும் பொழில் அரங்கம் திகழ மன்னித்
தன் அகலம் அகலாத தகவால் ஓங்கும்
தகவுடனே தன் கருமம் தானே எண்ணி
என்னை நய அடைக்கலம் கொண்டு அஞ்சல் தந்து என்
அழலாற நிழலார அளிக்கின்றானே

ஸ்ரீ த்வயதிகாரம் முற்றிற்று

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த -ஸ்ரீ சார சாரம் -திருமந்திர அதிகாரம்-

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

முக்தனுக்கு அநிஷ்ட பிரசங்கமும் பிராப்தி பிரசங்கமும் இன்றிக்கே இருக்க
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனும் நித்ய நிர நிஷ்டனாய் -அவாப்த ஸமஸ்த காமனுமாய் இருக்க
சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவார் பல்லாண்டே-என்ன வேண்டிற்று என் என்னில் –
இவை ஸ்ருதிகளில் சொன்ன சாம காநாதிகளைப் போலே ஸ்வச் சந்த-பர வ்ருத்தி விசேஷம் –
இப்படி இங்கும் அங்கும் திருமால் இன்றி இல்லாமை கண்டவன் ஸ்ரீ த்வய நிஷ்டன் –

ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் அருளிச் செய்யப்பட்டது

ப்ரணதிம் வேங்கடே சஸ்ய பதயோ விததீமஹி
யதுக்தயோ யதீந்த்ர யுக்தி ரஹஸ்யா நாம் ரஸாயநம் –

—————–

திருமந்த்ராதிகாரம் -என்னும் முதல் அதிகாரம் –

ரஹஸ்ய த்ரயத்தின் உபஜீவ்யத்வம்–ரஹஸ்ய த்ரய க்ரமம் -திரு அஷ்டக்ஷ அக்ஷரத்தின் உத்கர்ஷம் –
அக்ஷர விபாகம் -ப்ரணவார்த்தம் -அகாரார்த்தம் -லுப்த சதுர்த்யர்த்தம் -ஸ்ரீ லஷ்மீ சம்பந்தம் –
உகார்த்தம் -மகாரார்த்தம் -உகாரார்த்த யோஜநாந்த்ரம் -நமஸ் சப்தார்த்தம் -சத் தூலாதி யோஜனைகள்-
ஸூஷ்ம யோஜநா ப்ராதான்யம் -நமஸ் சப்த வாக்யார்த்தம் -பாகவத சேஷத்வ ப்ரதிபாதனம் –
திரு மந்திரத்தின் உயிர் நிலை -உபாய ப்ரதிபாதனம் -நமஸ்ஸூ உபாய பரம் என்றதின் தாத்பர்யம் –
நாராயண சப்தார்த்தம் -சர்வ வியாபகத்வம் -சதுர்த்தீ விபக்த்யர்த்தம்-மங்களா சாஸநா வத்யகதை-வாக்யார்த்த நிரூபணம் –

மூலம் கிளை என ஓன்று இரண்டான மொழி இரண்டும்
மேல் ஓன்று இலை என நின்ற அவ்வித்தகன் தன்னுரையும்
காலம் கழிவதன் முன்னம் கருத்துறக் கண்டிடவே
ஞாலம் புகழும் நம் தேசிகர் தாம் நம்மை வைத்தனரே

ஸ்ரீ கண்ணபுரம் ஓன்று உடையானுக்கு அடியேன் ஓருவர்க்கு உரியேனோ -என்கிறபடியே
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனுக்கு அநந்யார்ஹ சேஷ பூதனாய் வந்து அநாதி கர்ம ப்ரவாஹத்தா ரஹஸ்ய த்ரயத்தின்
உப ஜீவ்யத்வத்தாலே அடிமை செய்யப் பெறாதே நின்ற ஷேத்ரஞ்ஞன் அவசர பிரதீக்ஷையான பகவத் கிருபையாலே புரிந்து
சதாச்சார்ய முகத்தால் பெற்ற ரஹஸ்ய த்ரயமாகிற சம்சார பேஷஜத்தை உபஜீவிக்கும் படி சொல்லுகிறோம் –

ஸ்வரூபம் தெளிந்தவனுக்கு அல்லது ஸ்வரூப அனுரூபமான புருஷார்த்தத்தில் அபிருசியும் –
தத் உபாய பரிக்ரஹமும் உண்டாகாமையாலே ஸ்வரூப வைஸத்ய ஹேதுவான திருமந்திரம் முற்பட அனுசந்தேயம் –
இதில் பிரதம பதத்திலே -சேஷியுமாய் -சரண்யமுமாய் தோற்றின பரத்வத்தை பத்நீ விக்ரஹ விசேஷங்களாலே
விசிஷ்டமாக வெளியிடுகையாலும்
மத்யம பதத்தில் சப்த அர்த்த ஸ்வ பாவங்களால் ஸம்ஷிப்தமாகத் தோற்றின உபாய விசேஷத்தை அனுஷ்டான முகத்தால்
காட்டுகையாலும் -மந்திரமாய் அஷட் கர்ணமாக உபதேசிக்க வேண்டின சேர்த்தியாலும்
திருமந்த்ரத்திலே பிறந்து த்வயத்திலே வளர்ந்து என்கிற கிரமத்தாலும்-அநவரதம் த்வயம் அனுசந்தேயம்
இவை இரண்டிலும் தோற்றின உபாயத்தை அதிகாரி விசேஷத்தையும் -இது துஷ்கர அங்க நிரபேஷமுமாய்-
ஸ்வ தந்திரமமுமான நிலையையும் -விரோதி நிவ்ருத்த அம்சத்தையும் வெளியிட்டு -அகிஞ்சனனைப் பர சமர்ப்பணத்திலே
மூட்டித் தளும்பாதபடி தேற்றுகையாலும் சரம ஸ்லோகம் அநந்தரம் அனுசந்தேயம்

இவற்றில் ஸ்ரீ மத் அஷ்டாக்ஷரம் ஆகிற மஹா மந்த்ரம் பல உபநிஷத்துக்களிலும் உப ப்ருமஹணங்களிலும் ப்ரஸித்தமாய்
த்ரயோ வேதா -ஷட் அங்காநி -இத்யாதிகளில் படியே -ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிகள் எல்லாவற்றிலும் உள்ள
சாரதமங்களைப் பொதிந்து கொண்டு இருப்பதாய்
யத் அஷ்டாக்ஷர சம்சித்த -இத்யாதிகளில் படியே சர்வ அநிஷ்ட நிவர்த்தந ஷமமாய்
ஐஹி லௌகிகம் ஐஸ்வர்யம் –இத்யாதிகளில் படியே சர்வ புருஷார்த்தங்களுக்கும் ஸாதனமாய்
ஸக்ருத் அஷ்டாக்ஷரம் ஜப்த்வா-இத்யாதிகளில் படியே ஜெப அர்த்த ஞானாதி முகத்தால் கர்ம யோகாதிகளுக்கு
எல்லாவற்றுக்கும் உபகாரமாய்
ந ஸ்வர பிரணவ அங்காநி -என்றும் -வைதிகம் தாந்த்ரிகம் சைவ -இத்யாதிகளில் படியே
தாம்தாம் அதிகார அனுகுணமாக சர்வ வர்ணங்களுக்கும் உப ஜீவ்யமாய்
சேதன அசேதன சர்வம் -இத்யாதிகளில் படியே சேஷ சேஷி சர்வ தத்வ கண்ட கண்டோக்திமத்தாய்
கிம் தத்ர பஹுபி மந்த்ரை -என்றும் -ஏக அஷ்டாக்ஷர ஏவாயம் அலமாத்ம வி ஸூத்தாய -என்கிறபடியே
சர்வ மந்த்ர நைரபேஷ்யகரமாய் -அலம்-போதுமானது என்றவாறு –
ஸர்வத்ர அஷ்டாக்ஷரோ மந்த்ர மூர்த்தி மந்த்ரோ யதா பவேத் -என்கிறபடியே சர்வ பகவந் மூர்த்திகளுக்கும் சாதாரணமாய்
ந மந்த்ர அஷ்டாஷராத் பர –என்று இதற்கு மேற்பட்ட மந்த்ரம் இல்லை
மந்த்ராணாம் பரமோ மந்த்ர -இத்யாதிப்படியே சர்வ வியாபக மந்திரங்களிலும் பிரதானமாக இருக்கையாலே –
சர்வ ஆச்சார்யர்களும் இத்தையே ஆதரிப்பார்கள்

ஆழ்வார்களும்
நின் திரு எட்டு எழுத்தும் கற்று -என்றும்
எட்டு எழுத்தும் ஓதுவார்கள்
எட்டு எழுத்தும் வாரமாக ஓதுவார்கள் -என்று இம் மூல மந்த்ரத்தையே பரம புருஷார்த்த மூலமாக அருளிச் செய்தார்கள்
அனுகூல பிரதிகூல சாதாரண ஜென்மம் போல் அன்றிக்கே –
பிறந்த பின் மறந்திலேன் -என்கிற ஸ்ரேஷ்ட ஜென்மம் ஆச்சார்யர் உபதேசித்த திரு மந்த்ரம் அடியாக வருகிறது

இதில் பாதங்களை ஒரு அக்ஷரம் என்றும் -இரண்டு அக்ஷரங்கள் என்றும் -ஐந்து அக்ஷரங்கள் என்றும் சுருதிகள் வகுத்தன –
இது -நாடு நகரமும் நன்கு அறிய நமோ நாராயணாய -என்றும் –
நல்வகையால் நமோ நாராயணா -என்றும் சொல்லுகிறபடியே பிரணவ ரஹிதமான போதும் அஷ்டாக்ஷரமாம் படி
தத்ர உத்தராயணஸ்ய ஆதி என்கிற நாரதீய வசனத்தாலே சித்தம்
இது -நமோ நாராயணேத் யுக்த்வா ஸ்வபாக புநராகமத் -ஸ்ரீ கைசிக மஹாத்ம்யம் -நமோ நாராயணா என்று சொல்லி
நம்பாடுவான் திரும்பவும் வந்தான்

நாமம் சொல்லில் நமோ நாராயணமே –இத்யாதிகளில் படியே பிரணவ சதுர்த்திகளை ஒழிந்தால் சர்வாதிகாரமாம் –
இதில் பிரதம பதத்தை–மூலமாகிய ஒற்றை எழுத்தை ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்தார்
ஆத்யந்து தர்யக்ஷரம் ப்ரஹ்ம -என்றும் -மூன்று எழுத்ததனை -என்றும் இத்யாதிகளில் படியே
அநந்த சாகங்களான வேதங்களுக்கும் இம்மந்திரம் தனக்கும் மூலமாய் –
இது அறிந்தவனை வேத வித்து என்னும்படி சர்வ சார ஸங்க்ரஹமாய் இருக்கும்
ஏக பதமான இதில் அக்ஷர த்ரயம் நிர்வசன பலத்தால் தனித்தனியே பதமாய் மூன்றும் கூட ஒரு வாக்கியம் ஆகிறது –
இந் நியாயம் நமஸ்ஸிலும் வரும்

அகாரார்த்தம்
இதில் பிரதம அக்ஷரம் ரூடியாலே விஷ்ணு வாசகம் என்னும் இடம் ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி நிகண்டுக்களாலும் பிரயோகங்களாலும் சித்தம் –
இது சப்த அர்த்த ஸ்வ பாவங்களால் சர்வ சங்க ராஹகம்-
வேதாந்தங்களில் படியே இங்கு முற்பட பரதத்வ லக்ஷணமான காரணத்வம் அறிய வேண்டும் –
காரணமே சரண்யம் என்று ஸ்ருதி சித்தம் ஆகையால் சரண்யதைக்கு மிகவும் உபயுக்தமான ரக்ஷகத்வமும் அறிய வேண்டும் –
ஆஸ்ரிதருடைய பேறு தன் பேறாக ரஷிக்கும் என்று அறிகைக்காக சேஷித்வமும் அறியவேண்டும் –
ஆகையால் ஸ்ரீ யபதியினுடைய -சர்வ காரணத்வமும் -சர்வ ரக்ஷகத்வமும் -சர்வ சேஷித்வமும் ஆகிற
பிரதான அர்த்தங்கள் இங்கே பிரதான ப்ரதிபாத்யங்கள் –
இவற்றால் -ஒன்றும் தேவும் -இத்யாதிகளில் படியே திரிமூர்த்தி சாம்யாதிகளும் கழியும்
சர்வ வாஸ்ய மூலமான சர்வேஸ்வரன் சர்வ வாசக மூலமான இவ்வஷரத்துக்கு வாச்யன் என்று
ஸமஸ்த சப்த மூலத்வாத்–இத்யாதி புராண வசனத்தாலும் வேதார்த்த ஸங்க்ரஹத்திலும் ப்ரதிபாதித்தபடியே
இது சர்வ காரண பூதனைக் காட்டுகிறது

அவ ரஷனே -என்கிற தாதுவிலே -வ்யுத்பன்னமாய் ரக்ஷகனாகவும் சொல்லுகிறது
இந்த ரக்ஷணம் சங்கோசம் இல்லாமையால் சர்வ விஷயம்
இது ரக்ஷணீயருடைய ஸ்வரூபாதிகளிலும் -நித்ய முக்தர் பக்கலிலும் நிருபாதிகம்
மோக்ஷ ப்ரதானாதிகளில் வைஷம்ய நைர்க்ருண்ய சர்வ முக்தி பிரசங்காதிகள் வாராமைக்காக
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி சோதிதங்களான வியாஜங்களை முன்னிட்டு இருக்கும் ரக்ஷகத்வம்
ரக்ஷகத்வம் -விரோதியைப் பற்ற -விரோதித்வம் புருஷார்த்தத்தைப் பற்ற –
இவை மூன்றும் பத த்ரயத்திலே அடைவே கண்டு கொள்வது –

லுப்த சதுர்த்த்யர்த்தம்
இவ்வக்ஷரத்திலே-தாதார்த்ய சதுர்த்தி ஏறி லோபித்துக் கிடக்கிறது -என்னும் இடம் பிரணவத்தைக் கொண்டு
ஆத்ம சமர்ப்பணத்தை விதிக்கிற ஸ்ருதி யாதிகளில் ஒவ்சித்யத்தாலே சித்தம்
தாதர்த்யமாவது -சேஷத்வம் -அதாவது தனக்கு உபகாரத்தை பிரதானமாகப் பற்ற அன்றிக்கே பர உபகார அர்ஹமாகை
த்வம் மே என்று ஸ்வாமி தொடர -அஹம் மே என்று திமிரப் பண்ணும் அஹங்காரத்தாலே அசத் கல்பனாவானை
சேஷத்வ ஞானம் உஜ்ஜீவிப்பிக்கிறதையாலே அதன் பிரதான்யம் தோற்ற சம்பந்தித்தினுடைய விதி நிஷேதத்துக்கு
பொதுவான தர்மி நிர்த்தேசத்துக்கு முன்னே இச் சேஷத்வம் பிரகாசித்தம் ஆயிற்று –

இதுக்கு பிரதி சம்பந்தியான ரக்ஷகனுடைய சேஷித்வம் பலிதம்
கால அவச்சேதம் இல்லாமையால் இதுக்கு அயோக வியவச்சேதம் சித்தம் –
இத்தாலே சரீரீ சரீர பாவமும் பலிதம்
இங்கு பிரகிருதி ப்ரத்யயங்களாலே தோற்றின ரக்ஷகத்வ சேஷித்வங்களுக்கு
அஞ்ஞான துக்க பஹுளையான லீலா விபூதியிலும்
ப்ரகாசாதி பஹுளையான நித்ய விபூதியிலும் பிராசுர்யேன உபயோகம்
காரண பூதன் ரக்ஷகன் ஆகையால் பிதாவினுடைய ரக்ஷகத்வம் போலே இது விஸ்வசனீய தமமாகும்
சேஷீ ரக்ஷகன் ஆகையால் பிரியனான பதி வைத்யனாமாம் போல் ஹ்ருத்ய தமமுமாம்

இக் காரணத்வாதிகளுக்கு உப யுக்தங்களாய் பிராமண சித்தங்களான ஸர்வஞ்ஞத்வ சர்வ சக்தித்வாதிகளும்
ஸ்ரீ லஷ்ம்யா ஸஹ ஹ்ருஷீகேச-என்றும் அஸ்யா மம ச சேஷம் ஹி -என்றும் இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்ரீ த்வயத்தில் போலே சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனான சர்வ சேஷியினுடைய
ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தமும் இங்கே அனுசந்தேயம் –

உகாரார்த்தம்-
மத்யம அக்ஷரம் ஸ்ருதிகளில் பிரயோக விசேஷ பிரசித்தியாலே அவதாரண அர்த்தமாக
கீழ்ச் சொன்ன தாதர்த்யத்தை அந்ய யோக வியவச்சேதத்தாலே நியமிக்கிறது –
அகார வாஸ்யனான ஸ்ரீ யபதிக்கே நிருபாதிக சேஷம் என்றதாயிற்று
இத்தால் ஜீவர்களைப் பற்ற நிருபாதிக சேஷத்வம் கழிகையாலே தேவதாந்த்ர பரித்யாகமும் பலிக்கும்
இது ததீய பர்யந்தம் என்னும் இடம் –
மற்றுமோர் தெய்வம் உளது என்று இருப்பாரோடு உற்றிலேன் –உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை -என்று காட்டப்பட்டது
இப்படிப்பட்ட அநந்யார்ஹ சேஷத்வம் -தாச பூத சரணாகதோஸ்மி -என்றும்
தவாஸ்மி தாச இதி வக்தாரம் மாம் தாரய-என்கிறபடியே
பத த்ரயத்திலே தோற்றுகிற ஸ்வரூப பிரதிபத்தியிலும் -உபாய பரிக்ரஹத்திலும் -புருஷார்த்த பிரார்த்தனையிலும்
அனுசந்தேயம் என்னும் இடத்தை
குல தொல்லடியேன் –புகல் ஓன்று இல்லா அடியேன் -ஆரா அன்பில் அடியேன் -என்று ஸ்ரீ ஆழ்வார் அருளிச் செய்தார் –

மகார்த்தம்
த்ருதீய அக்ஷரம் கீழ்ச் சொன்ன சேஷத்வத்தினுடைய ஆஸ்ரயத்தைக் காட்டுகிறது –
இத்தை -மந ஞாநே -மநு அவ போதநே–என்கிற தாதுக்களிலே நிஷ்பன்னமான பதம் என்றும்
சாந்தச பிரகிரியையாலே அஸ்மத் சப்தத்தில் லுப்தா சேஷமாய் நிற்கிறது என்றும் யோஜிப்பார்கள்
இது ஜீவ வாசகம் என்னும் இடம் ஆத்ம சமர்ப்பண விதி வாக்யத்தாலே
சமர்ப்பணீயனான ஆத்மாவுக்கு பிரகாசமாக பரிசேஷ சித்தமாகையாலும்
அகாரம் முதலாய் மகாரம் அறுதியான வர்ணங்களை பஞ்சக விம்சக தத்துவங்களுக்கு வாசகங்களாகத்
தத்வ சாகர ஸம்ஹிதாதிகளிலே சொல்லுகையாலும்
மகாரம் ஜீவபூதம் து -என்றும் -ஆத்மா சது மகாரோயம் பஞ்ச விம்ச ப்ரகீர்த்தித -என்றும் விசேஷிக்கையாலும் சித்தம் –

இப்படிகளாலும் இது ஞான ஸ்வரூபனாய் -ஞான குணகனாய்-இரண்டு ஆகாரத்தாலும் அனுகூல ஸ்வ பாவனாய் –
ஸ்வயம் பிரகாசனாய் -ப்ரத்யக்காய் -தேஹாதி விலக்ஷணனாய் -குண த்ரய ரஹிதனாய் -அணுவாய் –
நிருபாதிக சர்வ சேஷியில் காட்டில் அத்யந்த பின்னனுமான ஜீவனைச் சொல்லுகிறது –
இவ்வஷரம்-ஜாதி ஏக வசனமாய் த்ரிவித ஆத்மாக்களும் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
அகாரார்த்தாயைவ ஸ்வமஹமத மஹ்யம் ந இத்யாதிகளில் படியே விசேஷித்துத் தன்னையே காட்டுகிறது ஆகவுமாம் -இப்படி
தாச பூதாஸ் ஸ்வதஸ் சர்வே -என்றும்
ஆத்ம தாஸ்யம் ஹரே ஸ்வாம்யம்-என்றும்
ஸ்வத்வ மாத்மநி சஞ்சாதம் -என்றும்
தாஸோஹம் வாஸூ தேவஸ்ய -என்றும்
தாஸத்வாத் வாஸூ தேவஸ்ய -என்றும் இத்யாதிகளில் படியே தன்னை ஸ்ரீ யபதிக்கு அநந்யார்ஹ சேஷ பூதன் என்று அறியவே
தன்னுடைய குண விக்ரஹாதிகளிலும் இச் சேஷத்வம் கைமுதிக நியாயத்தால் சித்திக்கிறது -இது உப லக்ஷணம் ஆகவுமாம்
இங்கே -அகாரார்த்தோ விஷ்ணு -என்கிற ஸ்லோகத்தைப் படிப்பது –

உகாரார்த்த யோஜனாந்தரம்
கட ஸ்ருதியில் சொன்ன யோஜனாந்தரத்தில் மத்யம அக்ஷரம் ஸ்ரீ லஷ்மீ வாசகமாய்ப் பூர்வ அக்ஷரத்தோடு சமஸ்தமாகிறது –
அப்போது அவதாரணம் அர்த்த சித்தம் -ஒரு சப்தத்துக்கு வ்யுத்பத்தி பேதத்தால் அர்த்த பேதம் சொல்லுகை ஸ்ருதியாதிகளிலே பிரசித்தம்
அக்ரத ப்ரயயவ் ராம -ஆரண்ய -11-11-என்கிற ஸ்லோகத்தில் பூர்வர்கள் வார்த்தையை இங்கே அனுசந்திப்பது
மம நாத -ஸ்தோத்ர ரத்னம் -53-என்கிற ஸ்லோகத்திலும் இதில் அக்ஷரார்த்த வாக்யார்த்தங்கள் நிற்கிற நிலையைக் கண்டு கொள்வது

காரணமும் காவலனுமாகி என்றும் கமலையுடன் பிரியாத நாதனான
நாரணனுக்கு அடியேன் நான் அடிமை பூண்ட நல்லடியார்க்கு அல்லால் மற்று ஒருவர்க்கு அல்லேன்
ஆரணங்கள் கொண்டு அகமும் புறமும் கண்டால் அறிவாகி அறிவதுமாய் அறு நான்கு அன்றிச்
சீரணிந்த சுடர் போலத் திகழ்ந்து நின்றேன் சிலை விசயன் தேர் அனையச் சிறு வேதத்தே

அகாரார்த்தம் -காரணத்வம் -ரக்ஷகத்வம் -சேஷத்வம் -ஸ்ரீ யபதித்தவம் -நான்கு அர்த்தங்களும்
சதுர்த்தி அர்த்தமான -தாஸ்யத்வமும் பாகவத சேஷத்வமும்
மத்யம பதார்த்தமான ததீயபர்யந்த தேவதாந்த்ர வர்ஜனமும்
மகாரார்த்தமான -ஞான ஸ்வரூபத்வமும்-ஞாத்ருத்வமும் —ஆக ஒன்பது அர்த்தங்களும் இப்பாட்டில் கூறப்பட்டுள்ளன

————————

நமஸ் -சப்தார்த்தம்
வாக்யங்களுக்கு அவதாரணத்திலே தாத்பர்யம் கொள்ள உசிதம் ஆகையால் ப்ரணவத்தில் அவதாரணத்தோடே
துவக்கி மத்யம பதம் உதிக்கிறது –
நம இத்யேவ வாதிந-
நம இத்யேவ யோ ப்ரூயாத் -என்று விசேஷித்து ஆதரணீயமான இப்பதத்துக்கு ஸ்தூலம் -ஸூஷ்மம் -பரம் -என்று
அர்த்த பேதங்கள் ஸ்ரீ பகவத் ஸாஸ்த்ர -நிருத்தங்களிலே– சொல்லப்பட்டன-
இவற்றில் ஸூஷ்ம யோஜனை விரோதி ஞானத்துக்கும் அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனைக்கும் பரதந்த்ர ஸ்வரூப நிஷ்கர்ஷத்துக்கும் –
பாகவத சேஷத்வ பிரதிபத்திக்கும் -உபாய விசேஷ ஸித்திக்கும் -உபயுக்தமாகையாலே
இத்தை விசேஷித்து ஆச்சார்யர்கள் அனுசந்திப்பார்கள்

நம சப்த வாக்யார்த்தம்
இந் நமஸ் -ந என்றும் ம என்றும் இரண்டு பதமாய் -ஒரு வாக்யமாகிறது –
கீழ் மேல் உள்ள விரோதிகள் பரிஹரணீயன்கள் என்று தோற்றுகைக்காக நிஷேத்யத்துக்கு முன்னே ஷேத வாசியான சப்தம் கிடக்கிறது
ம -என்கிற இது கீழ்ச் சொன்ன பிரகாரங்களாலே ஜீவ வாசியான அக்ஷரத்திலே ஷ்ஷட்யேக வசனமாய் -எனக்கு -என்கிறது –
இவ்வபிமானம் இத்தை முதலாகக் கொண்டு வரும் விரோதி வர்க்கங்கள் எல்லா வற்றுக்கும் உப லக்ஷணம்
விரோதி நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனைக்காக இவ்விருது ஞானமும் அத்யந்த உபயுக்தம்-இங்கே த்ருதீய அக்ஷரத்தை அனுஷங்கித்து அந்வயிப்பது
அஹம் மே என்று அநாதியாக பிரமிப்பித்தவன் இப்போது ஆத்மாபி சாயம் ந மம-என்கிறான்
இத்தை அத மஹ்யம் ந -என்றார்கள் -சம்பந்த சாமான்ய சஷ்ட்டி இங்கு தாதர்த்யத்தை விவஷிக்கிறது என்று தாத்பர்யம் –
தன்னைப் பற்றத் தனக்கு நிஷேத்யமான தாதர்த்யம் ஆகார பேதத்தாலே வருகையால் ஆத்மாஸ்ரய தோஷம் இல்லை
தான் தனக்குப் பண்ணிக் கொள்ளும் அதிசயமும் பரார்த்தம் என்று அனுசந்திக்கைக்காக இங்கு தான் தனக்கு சேஷம் அல்லன் என்கிறது –
தான் தனக்கு உரியன் அல்லன் ஆனால் தனக்கு வேறு ஒன்றையும் பற்ற நிருபாதிக சேஷித்வம் இல்லையாம் –
இது தன்னையே இங்குச் சொல்லிற்று ஆகவுமாம் –
அப்போது கிஞ்சித் என்று ஒரு பதத்தை அத்யாஹாரித்து-ந மம கிஞ்சித் -என்று ஒரு வாக்யமுமாம் –
இது தன்னாலே தன்னையையும் தன் உடைமையையும் சேரத் தன்னோடு துவக்கு அறுக்கிறான் ஆகவுமாம்

இத்தால் -யானே என் தனதே என்று இருந்தேன் -என்கிற சம்சார மூலங்கள் சேதிக்கப் படுகின்றன
கீழ் சாமான்யேந அந்ய சேஷித்வம் கழிந்து இருக்க கோபலீ வர்த்த நியாயத்தாலே இங்கு விவஷிக்கிறது –
ஸ்த்ரீ கரண அர்த்தமாகவுமாம் –
இவ்வர்த்தங்களை கீழே ஸித்தமாக்கி–என் நான் செய்கேன் -இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்வ ஸ்வா தந்தர்ய நிவ்ருத்தியை இங்கே அனுசந்திக்கவுமாம் –
லோக த்ருஷ்ட தாசாதிகளில் படி அன்றிக்கே ஜீவர்களுடைய கர்த்ருத்வம் ஸ்வார்த்தமாக ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி கொடுத்ததாய் –
அவன் இட்ட வழக்காய் இருக்கையாலே கீழ்ச் சொன்ன பர சேஷத்வத்தோடே கூட பராயத்த கர்த்ருத்வம் இங்கே அனுசந்தேயம் ஆயிற்று –
காரணத்வம் தத்வத்ரய சாதாரணம்
கர்த்ருத்வம் ஜீவ ஈஸ்வர சாதாரணம்
இதில் பராதீன கர்த்ருத்வம் த்ரிவித சேதன சாதாரணம்
ஸ்வாதீந கர்த்ருத்வம் ஈஸ்வரனுக்கே அசாதாரணம்
இப்படி இருக்க அநாதி கர்ம வசத்தாலும் -ப்ரவ்ருத்தி சாஸ்திரங்களில் ஆபாத ப்ரதீதியாலும் பிறந்த
நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானத்தை விடுகையே இங்கு நிவ்ருத்த ஸாஸ்த்ர நிஷ்டை –

பாகவத சேஷத்வ ப்ரதிபாதனம் –ஸ்ரீ திருமந்திரத்தின் உயிர் நிலை –
இப்படி ததேக சேஷ பூதமாகவும் ததேக நியாம்யமாகவும்-பத த்வயத்தாலே சிஷிதமானால்
யதேஷ்ட விநியோக அர்ஹம் சேஷ சப்தேந கத்யதே
ஈஸ்வரேண ஜகத் சர்வம் யதேஷ்டம் விநியுஜ்யதே -என்று அபியுக்தர் சொன்னபடியே
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி விநியோகத்தாலே பாகவத சேஷத்வம் பிராப்தம் ஆகிறது –
ஈஸ்வரன் ஸ்வா தந்தர்யத்தாலே இஷ்ட விநியோகத்துக்கு சக்தன் -ஸ்வாமித்வத்தாலே ப்ராப்தன்

ஞாநீ த்வாத்மைவ மே மதம் -என்னும் இவனுக்கு ஸ்வ அதிசயத்தைக் காட்டிலும்
ஸ்வ ஆஸ்ரித அதிசயம் அபிமதம் ஆகையால் தச் சேஷத்வம் ததீய சேஷத்வ பர்யந்தமாயிற்று –
மேல் சதுர்த்தியில் ப்ரார்த்த நீயமான கைங்கர்யமும் ததீய பர்யந்தம் -ஒருவன் தானே வேறு ஒருவருக்கு அதிசயத்தை
விளைகிற வேஷத்தாலே சேஷமாய் -அவர்களால் வரும் அதிசயத்துக்கு ஆஸ்ரயமான வேஷத்தாலே சேஷியுமாகை விருத்தம் இல்லாமையால்
பிரபவோ பகவத் பக்தா மா த்ருஸாம் சததம் த்விஜ -என்றும்
உன் அடியார்க்கு ஆட்படுத்தாய் என்றும்
அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்த விமலன் -என்கிற அனுசந்தானம் சர்வ பாகவதருக்கும் சமாநம்
இப் பிரதிபத்தி ஒத்து இருந்தாலும் ப்ரவ்ருத்தி சிஷ்ய ஆசார்யாதிகளுக்குப் போலே
ஸ்வ தந்த்ர ஆஜ்ஜையாலே வியவஸ்திதையாய் இருக்கும்
இங்கே அடியார் என்கிறது -பகவச் சேஷத்வ ஞானவான்களான பிரதிபுத்தரையும் -நித்யரையும் -முத்தரையும் –
நின் திரு எட்டு எழுத்தும் கற்று நான் உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை -என்கையாலே இதுவே
ஸ்ரீ திருமந்திரத்தின் உயிர் நிலை

உபாய ப்ரதிபாதனம் –
இப்படி ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி இட்ட வழக்கான தனக்கு அவன் நடத்தின நல் வழியாலே அவனை பிரசன்னனாக்கிப்
புருஷார்த்தம் பெற வேண்டுகையாலே யதாதிகாரம் ஸ்ரீ த்வயத்திலும் ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்திலும் சொன்ன
வசீகரணம் இங்கே அர்த்த சித்தம்
சரணம் பிரதி தேவா நாம் ப்ராப்த காலம் அமந்யத–என்கிற இடத்தில் தமயந்தீ நமஸ்ஸை பிரயோகித்தாள்-என்கையாலும்
கச்சத்வம் ஏநம் சரணம் சரண்யம் புருஷர்ஷபா–என்று உபதேசிக்க –
நமஸ் சக்ருர் ஜனார்த்தநம் -என்று பாண்டவர்கள் நமஸ்ஸைப் பண்ணினார்கள் என்கையாலும்
மந்த்ர ராஜ பத ஸ்தோத்ரத்திலே நமஸ்ஸூ ஆத்ம நிவேதந பரம் என்கையாலும்
ஸாத்ய உபாய விசேஷ பரமான யோஜநா விசேஷத்தாலும்
அபியுக்தரும் -நமஸ் சப்த ப்ரதானார்த்த ஸ்வாஹா சப்த இவ இஷ்யதே -சமர்ப்பித்தல் என்னும் அர்த்தம்
ஓத்துக் கொள்ளப்பட்டது -என்கையாலும்
இந்த நமஸ் சப்தம் தானே தன் துவக்கற சங்க பரந்யாஸத்தைக் காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –

நமஸ் ஸூ உபாய பரம் என்பதின் தாத்பர்யம்
தாச இதி ப்ரபந்ந இதி ச–ஸ்ரீ சதுஸ் ஸ்லோஹி -2- என்கிற அடைவே ப்ரணவத்திலே சம்பந்த ஞானமும் –
நமஸ்ஸிலே உபாயமுமாகச் சொன்னவர்கள் தாமே சம்பந்த ஞானமே உபாயம் என்கிற இது
இதன் பிரதான விவஷையாலே யாம் அத்தனை
இதுக்கு ப்ராதான்யம் -ஆத்ம அபிமான அனுகுண புருஷார்த்த வியவஸ்தையாலே ஐஸ்வர்யாதிகளை அருவருப்பித்து
ஸ்வரூப அனுரூபமான பரம புருஷார்த்தத்திலே ருசியையும் த்வரையையும் விளைப்பித்துத்
திரு நாரணன் தாள் காலம் பெறச் சிந்தித்து உய்யும்படி பண்ணுகை

யான் எனது என்பது ஓன்று இல்லை என் செய்வது அவனை அல்லால்
ஆனது அறிந்திடும் தன் அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்தித்
தான் என்னை நல்கி நடத்துகின்றன தன் அருள் வழியே
நான் உன்னை வீடு செய்வேன் என்ற நம் திரு நாரணனே

இப்பாட்டில் நமஸ் சப்த அர்த்தமாக
ஸ்வ ஸ்வாமித்வ நிவ்ருத்தி -ஸ்வகீய ஸ்வாமித்வ நிவ்ருத்தி-ஸ்வ ஸ்வா தந்தர்ய நிவ்ருத்தி –
பாகவத சேஷத்வம் -சரணாகதி -ஆகிய ஐந்தும் சொல்லப்பட்டன

————-

நாராயண -சப்தார்த்தம்
இப்படி நமஸ்ஸிலே தோற்றின வசீகரணத்துக்கு இலக்காய் -ரக்ஷகனாய் நிற்கிற -சேஷியின் படியை நேத்ருத்வாதி முகத்தாலும்
வசீகர்த்தாவாய் ரக்ஷணீயனாய் நிற்கிற சேஷபூதன் படியை நியாம்யத்வாதி முகத்தாலும் வெளியிடுகிறது நாராயண சப்தம்
நரன் பக்கலிலே பிறந்தவை நாரங்கள் என்றும் -இவன் நேதாவாய் கதியாய் இருக்கிறான் என்றும்
இவற்றை வாசஸ்தானமாக யுடையவன் என்றும் சொல்லுகையாலே
பிரதம அக்ஷரத்தில் தோற்றின காரணத்வ ரக்ஷகத்வ சேஷித்வங்களும் இங்கே விசதமாகின்றன
இஸ் ஸங்க்ரஹ விவரணங்களிலே சேஷ சேஷிகளுடைய நிரூபணம்
ராமானுஜம் லஷ்மண பூர்வஜம் ச –ஸூந்தர -28-10-என்கிற க்ரமத்திலே நிற்கிறது
இந் நாராயண சப்தம் தத் புருஷனாயும் பஹு வ்ரீஹியாயும்-இரண்டு படி சமஸ்தமாய் இருக்கும்
இதன் அர்த்தத்தை ஆழ்வார்
நாரணன் முழு வேழ் உலகுக்கும் நாதன் என்றும்
எண் பெருக்கு அந்நலத்து ஒண் பொருள் ஈறில வண் புகழ் நாரணன் -என்றும் அருளிச் செய்தார்
நான் உன்னை அன்றி இலேன் இத்யாதிகளையும் இங்கே அனுசந்திப்பது –
ஆபோவை நரஸூநவ
நாராஜ் ஜாதாநி தத்தவாநி
நர சம்பந்தி நோ நாரா -நரஸ் ச புருஷோத்தம
ஜஹ்னுர் நாராயண நர -இத்யாதிகளில் படியே நர சப்தத்தாலும் நாராயணன் தன்னையே சொல்லுகிறது இது
நயத் யகில விஞ்ஞானம் நாஸயத் யகிலம் தம
நரிஷ்பதி ச ஸர்வத்ர -என்று வ்யாக்யாதம் ஆயிற்று

ந்ரூநயே-என்கிற தாதுவிலே -அச் ப்ரத்யயமாய் -நர -என்று பதமாம்-
ரீங் ஷயே என்கிற தாதுவிலே ர் ப்ரத்யயமாய் -ர என்று பதமாய் -நக நைகாதி சப்தங்களில் போலே
நஞ்சோடு சமஸ்தமாய் -நர என்கிறதாகவுமாம்
நேதா -என்றால் -தேஷாம் சதத யுக்தாநாம் -இத்யாதிகளில் படியே ஞான பிரதாதிகளைப் பண்ணும் என்கிறது
ஷயிஷ்ணு அல்லன்-என்றால் ஸ்வரூப விகாரத்தை யாதல் ஸ்வ பாவ விகாரத்தை யாதல் உடைத்தான
வஸ்த்வந்தரங்களிலே வேறுபட்டவன் என்றதாம்
சங்கல்ப ப்ரீத்யாதி ஸ்வ பாவ விகாரங்கள் ஸ்ருதி சித்தங்களாய் குண ரூபங்களும் ஆகையால் விகாராதி நிஷேதம் அந்ய விஷயம்
பிரபஞ்ச ரூப பரிணாமம் பாலனானவன் யுவாவான கணக்கிலே ஸ்வரூபத்திலே தட்டாது
நர ஸூ நுக்களான அப்புக்கள் நாரங்கள் என்றால் போலே சொன்னது வஸ்துவந்தரங்களையும் உப லஷிக்கிறது
நர சம்பந்தி நாரம்-என்கிற வ்யுத்பத்தியில் ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்கள் முதலாக சர்வமும் சாப்தம்-

நாரோ நராணாம் ஸங்காத
நாரஸ்தவிதி சர்வ பும்ஸாம் சமூக -இத்யாதிகளை உப லக்ஷண பரங்கள் –
இவ்விடத்தில் நர சப்தம் ஜீவ வாசியாய் இவன் க்ஷயிஷ்ணு அல்லன் என்கிறது –
இத்தால் முன்பு தேகாதி விலக்ஷணனாக சோதிதனான இவனுக்கு
சரீர உத்பத்தி யாதிகளும் ஞான சங்கோசாதிகளுமே உள்ளன
ஸ்வரூபத்தில் நாமாந்தர பஜன அர்ஹ அவஸ்தைகள் இல்லை என்றதாயிற்று
நராணாம் ஸங்காத-என்கிற இடத்தில் நர சப்தத்தால் சேதன அசேதனங்கள் இரண்டையும் சொல்லவுமாம்
அப்போது விகாரியான அசேதனத்தில் ஸ்வபரூப நித்யதையும் -விகார அம்சத்தில் பிரவாஹ நித்யதையும் சொல்லிற்றாம்
இவ்விடத்தில் சமூக அர்த்தத்தில் அண் ப்ரத்யயமாய் -அந்த சமூகங்கள் தான் பலவாகையாலே
நிவஹா நராணாம் நித்யா நாம் அயனம் இதி நாராயண பதம் -என்றார்கள்
நாரங்களுக்கு -அயனம் -என்னும் போது
அயன சப்தத்துக்கு -கதிரா லம்பனம் தஸ்ய -என்று வியாக்யானம் பண்ணுகையாலே
இதில் கரண வ்யுத்பத்தியாலே உபாயத்வமும் –
கர்மணி வ்யுத்பத்தியாலே உபேயத்வமும்
அதிகரண வ்யுத்பத்தியாலே ஆதாரத்வமும் சித்திக்கிறது
இவ் உபாயத்வ உபேயத்வங்கள் சேதனனைக் குறித்தவனாய் –
தாரகத்வம் பிராமண அநு சாரத்தாலே சேதன அசேதனங்கள் இரண்டையும் பற்ற வாகிறது

சர்வ வியாபகத்வம்
நாரங்களை அயனமாக உடையவன் என்ற போது அயன சப்தம்
வாசஸ்தானத்தை யாதல் வ்யாப்யத்தை யாதல் சொல்லுகையாலே நிரதிசய ஸூஷ்மதையாலே
சர்வத்திலும் உள்ளும் புறமும் ஒழி வற நிறைந்து நிற்கிற நிலை தோற்றும் –
இவ்விடத்தில் அவன் இல்லாத பிரதேசம் இல்லை என்கையில் தாத்பர்யம் –
இது நியமனத்தோடே கூடின வ்யாப்தி யாகையாலே ஆகாசத்திலும் ராஜாவிலும் காட்டில்
வ்யாவ்ருத்தி தோற்றுகையாலே சர்வ சரீரகத்வமும் பலிக்கும்
இங்கே அவன் ஒருவனுக்கே சர்வ ஆதரத்வாதிகள் தோற்றுகையாலும்
விகாரியான அசித்திக்கும் நிர்விகாரமான ஜீவனுக்கும் பிரிவு தோற்றுகையாலும் தத்வ த்ரய விவேகம் பிறக்கிறது

கறந்த பாலுள் நெய்யே போல் -என்கிற விவேக க்ரமத்தைச் சொல்லுகிற
ப்ரஹ்ம பிந்து வாக்யத்தையும் இங்கே அனுசந்திப்பது
ஸ்வேதாஸ்வதராதிகளில் சொன்னபடியே ஜீவ ஈஸ்வரர்களுடைய சேதனத்வமும் -ஸ்வாபாவிகமான பேதமும் –
ஜீவர்களுடைய அந்யோந்ய பேதமும் -சர்வருக்கு ஈஸ்வரன் ஒருவனே சகல அபிமத ஹேதுவானபடியையும் –
உபாய பூதன் தானே ப்ராப்யபூதனான படியும் -இதுக்குச் சேர்ந்த உபய லிங்கத்வமும் –
உபய விபூதி யோகமும் -சர்வவித்த பந்துத்வமும் -இத்திரு நாமத்தில் ஸம்ஷிப்தங்கள்

நர -சப்தத்தில் சோதன வாக்யார்த்தமும் -நாரா சப்தத்தில் காரண வாக்யார்த்தமும்-
அயன சப்தத்தில் உபாசன வாக்யார்த்தமும் சங்க்ருஹீதம்
ஈஸ்வரனுக்கு பிரதம அக்ஷரத்தில் ரக்ஷகத்வாதிகளும்-நர சப்தத்தில் நித்யத்வாதிகளும்-
அயன சப்தத்தில் ஆதாரத்வாதிகளும் தோற்றுகையாலே-இவை மூன்றுக்கும் பிரயோஜன பேதம் உண்டு
இப்படி த்ருதீய அக்ஷராதிகளிலே ஜீவனுக்குச் சேதனத்தவ நித்யத்வ வியாப்யத்வாதிகள் தோற்றுகையாலே
இவையும் ச ப்ரயோஜனங்கள்

யாதாம் இவை அனைத்தும் படைத்து ஏந்தும் இறைவனுமாய்க்
கோதாம் குணங்களுடன் குறுகாத குணத்தனுமாய்
மாதா பிதா என்ன மன்னுருவாய்க் கதி என்ன நின்றான்
போதார் திருவுடன் பொன்னருள் பூத்த நம் புண்ணியனே

—————-

சதுர்த்தீ விபக்தி யர்த்தம்

இந்த நாராயண சப்தத்தில் சதுர்த்தியும் ஸ்வரூப பர யோஜனையில் தாதர்த்தயத்தையே காட்டுகிறது –
சமர்ப்பண பரமானால் ஸம்ப்ரதான ப்ரதர்ஸி நீ -என்று அஹிர்புத்ன்யன் வியாக்யானம் பண்ணினான்
பலபரமானால் நித்தியமான தாத்யர்த்தம் ப்ரார்த்த நீயம் இல்லாமையாலும்
இது தன்னை பிரதம அக்ஷரத்தில் சதுர்த்தி சொல்லுகையாலும் தாதார்த்யத்தை முன்னிட்டுத் தத் அனுகுணமாக
ப்ரார்த்த நீயமான யதாபிமத கைங்கர்யத்தை இங்கே காட்டுகிறது –
இங்கே பிரதான ப்ராப்யன் பரமாத்மா -நித்ய சம்பத்ந்தனுக்கு இப்போது பிராப்தியாவது பரிபூர்ண அனுபவம்
இதன் பரிவாஹமாய்க் கொண்டு கைங்கர்யம் ப்ராப்யம் ஆயிற்று
ப்ராப்தாவும் -அபி பாகேந த்ருஷ்டத்வாத்-4-4-4–ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்திரத்தின் படியே
பரம ப்ராப்ய விசேஷணமாய்க் கொண்டு ப்ராப்யம் ஆகிறான்

இங்கு கேவல ஆத்மாபிராப்தியில் சொன்ன ஸ்யவந தர்மத்வம் வாராது
மன்னுறில்–திருவாய் -1-2-5-இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திப்பது
முக்தனுக்குச் சொன்ன பரம சாம்ய போக மாத்திரத்திலே என்று ஸூத்ராதி சித்தம் –
பிராமாணிகனுக்கு இதுவே சாயுஜ்ய சப்தார்த்தம்
தன்மை பெறுத்தித் தன் தாளிணைக் கீழ் இருத்தும் அப்பன் -3-7-7-என்று ஆழ்வார் அருளிச் செய்தார்
இப்படி முக்தனுக்கு பரமாத்ம லக்ஷணங்கள் ஒன்றும் வாராமையாலே -சேக்ஷத்வாதிகள் நிலை நிற்கையாலே –
கைங்கர்யம் உபபன்னம்-இதன் பிரார்த்தனைக்கு இங்கே உசிதமான கிரியா பதம் அத்யாஹாரம் –

ஆவிஸ் ஸ்யு மம ஸஹஜ கைங்கர்ய விதய-ஸ்ரீ அஷ்ட ஸ்லோகி -3-என்றார்கள் இறே
ஒழிவில் காலம் எல்லாம் உடனாய் மன்னி வழுவிலா வடிமை செய்ய வேண்டும் நாம் -என்றதாயிற்று
கீழில் பதங்களில் நிருபாதிக நித்ய சேஷமாகத் தன்னைத் தெளிந்தவன் ஆகையால் ஸ்வாமியான நீ
என்னைப் பரி ஸூத்தனாக்கி அடிமை கொள்ள வேண்டும் என்கிறதுவும் சேஷி பிரயோஜனத்தை அபேக்ஷித்த படி –
ப்ரஹர்ஷயிஷ்யாமி –ஸ்தோத்ர ரத்னம் -46-
படியாய்க் கிடந்து உன் பவளவாய் காண்பேனே -என்கிறபடியே சேதனன் ஆகையால் ஸ்வ பிரயோஜனத்தில் துவக்கற
சேஷி ப்ரயோஜனத்தில் புத்தி பூர்வ ப்ரவ்ருத்தி கூடாது –
தனக்கேயாக எனைக் கொள்ளுமீதே-என்கிறபடியே பிரதானமான சேஷி பிரயோஜனத்தை ஒழிய
ஸ்வ ப்ரயோஜனத்தை அபேக்ஷிக்கவும் கூடாது -ஆகையால் குணவத் ஸ்வாமியினுடைய ப்ரவ்ருத்தி போலே
நிபுண தாசனுடைய ப்ரவ்ருத்தியும் இருவர் பிரயோஜனத்தையும் விடாதே நிற்கும் ஸ்வாமி உகப்புக்கு சேஷமாகத்
தனக்கு வரும் பிரயோஜனம் பதி சந்நிதியில் பதி விரத அலங்காரம் போலே மிகவும் உசிதம் –
இது இங்கு இவனுக்கு உத்தர கிருத்யத்தில் கைங்கர்ய ரஸத்திலும் துல்யம்

மங்களா சாசன ஆவஸ்ய கதை
முக்தனுக்கு அநிஷ்ட பிரசங்கமும் பிராந்தி பிரசாங்கமும் இன்றிக்கே
ஈஸ்வரனும் நித்ய நிர நிஷ்டனாய் அவாப்த ஸமஸ்த காமனாய் இருக்க -சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவார் பல்லாண்டே -என்ன
வேண்டிற்று என் என்னில் -இது அநிஷ்ட நிவ்ருத்திகளை பிரயோஜனமாகக் கொண்டதால் –
அஞ்ஞானத்தைக் காரணமாகக் கொண்டதால் வருமதன்று –
இவனுக்கு ஸ்ருதிகளில் சொன்ன சாம காமனாதிகளைப் போலே இது ஒரு ஸ்வச் சந்த ப்ரவ்ருத்தி விசேஷம் –
அஸ்த்தாந ஸ்நேஹ ரஷா பிரணயிகள் என்று நித்ய ஸூரிகளைச் சொன்னதும்
அஸ்த்தாந பய சங்கை உண்டாமவர்களுக்கு உள்ள பரிவுடையவர்கள் என்றபடி –
இங்கு உள்ளவர்களுக்கு பய சங்கை யுண்டாமவது பக்தி விசேஷம் அடியாக வருகையால் குணமாம் –
அர்ச்சா அவதாராதிகளில் பிராணிகளுடைய கர்ம அனுரூபமாக ப்ராதுர் பாவமும் உபேக்ஷையும் நடக்கிறது ஆகையால்
ஸ்த்ரியோ வ்ருத்தாஸ் தருண்யஸ் ச இத்யாதிகளில் படியே மங்களா சாசனமும் சபலம் –
அப்போது நிபுணராய் இருப்பார் -ரக்ஷது த்வாம் -இத்யாதிகளில் படியே
அவன் தன்னையே கொண்டு மங்களா ஸாஸனம் பண்ணுவார்கள் -இப்படி எங்கும் கண்டு கொள்வது

இரு விலங்கு கழித்து இடராம் உடலம் தன்னில்
இலங்கு நடு நாடியினால் எம்மை வாங்கி
ஒரு விலங்கி நெறி யல்லா வழியால் மன்னும்
உயர் வானில் ஏற்றி உயிர் நிலையும் தந்து
பெரு விலங்காம் அருள் தன்னால் தன்னடிக்கீழ்
பிரியாத அமரருடன் பிணைத்துத் தன்னார்
உரு விலங்கும் இசைவிக்கும் உம்பர் போகம்
உகந்து தரும் திருமாலை உக்காந்தோம் நாமே

ஒரு விலங்கி நெறி யல்லா வழியால்-பிரதிபந்தகங்கள் இல்லாத அர்ச்சிராதி கதி
பெரு விலங்காம் அருள் தன்னால் தன்னடிக்கீழ் -கிருபையை விலங்கு என்றது பிணை கொடுக்கிலும்
திரும்பி வரமுடியாமல் உள்ள இருப்பைக் காட்டும்

——————-

வாக்யார்த்த நிரூபணம்
இப்படி பிரதம அக்ஷராதிகளிலே ப்ராப்யமான ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபமும்
த்ருதீய அக்ஷராதிகளிலே ப்ராப்தாவின் ஸ்வரூபமும்
மத்யம பதத்தில் விரோதியும் உபாயமும் -சதுர்த்தியில் பலமும்
யதா சம்பவம் பதங்களிலே சம்பந்தமும் ப்ரகாசிதம் ஆயிற்று
இதில் வாக்ய யோஜனை இருக்கும்படி –
அகார வாஸ்யனான நாராயணனுக்கே நான் அநந்யார்ஹ சேஷ பூதன் -எனக்கு உரியேன் அல்லேன்-என்று
சிலர் திருமந்திரம் முழுக்க ஸ்வரூப பரம் என்பர்கள்
பிரவணம் ஸ்வரூப பரமாய் -நமஸ்ஸிலே அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பிரார்த்தனையாய் –
மேல் இஷ்ட பிராப்தி பிரார்த்தனை என்றும் சொல்லுவார்கள் –
இரண்டு பதமும் ஸ்வரூப பரமாய் மேல் புருஷார்த்த பிரார்த்தனா பரம் என்கிற யோஜனை
அகாரார்த்தாயை வ –ஸ்ரீ அஷ்ட ஸ்லோகி -3-என்கிற ஸ்லோகத்திலே சொல்லப்பட்டது-

மற்றும் பல யோஜனைகளும் உண்டு –
சர்வ ப்ரஹ்ம வித்யா நிஷ்டருக்கும் உபஜீவ்யமான சாரீரிக சாஸ்திரத்தில் நிரூபித்த கட்டளையில்
பத த்ரயமும் தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களை அடைவே காட்டுகிறது என்னும் யோஜனைக்கு
அபேக்ஷிதார்த்த பவ்கல்ஷ்யம் உண்டு –
த்வயத்திலும் இதுவே அடைவு -இப்பத த்ரயம் தெளிந்தவன் –
அநந்யார்ஹ சேஷ பூதனாய் -அநந்ய உபாயனாய் -அநந்ய பிரயோஜனனாய் -நித்யாதிகளில் சொல்லுகிற
பரமைகாந்தியாம் –

இப்பதங்களிலே ஸோபாந க்ரமத்தாலே ஜீவனுக்கு சத்த அநு பந்திகளான –
ஆதேயத்வ -விதேயத்வ -சேஷத்வங்கள் -சித்திக்கையாலே
யானே நீ -இத்யாதிகளிலே சாமாநாதி கரண்யம் -சரீராத்ம பாவ நிபந்தனம் -என்று சித்தித்தது –
இத்தாலே குத்ருஷ்ட்டி மதங்களும் கழிந்தன
இதில் பிரதம பதத்தில் த்ருதீய அஷரத்தாலே தேஹாதிகளிலும் -தத் அநு பந்திகளிலும் வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
பிரதம அக்ஷரத்தில் சதுர்த்தியாலே தான் தனக்கு உரியனாகி வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
மத்யம அக்ஷரத்தில் அவதாரணத்தாலே நான் வேறு ஒருவனுக்கு நிருபாதிக சேஷம் என்றும்
எனக்கு ஒரு சேஷி உண்டு என்றும் -வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
மத்யம பதத்தில் நிஷேத விசேஷங்களாலே ஸ்வ ரக்ஷண வியாபாராதிகளைப் பற்ற நிரபேஷ ஸ்வதந்த்ரன் என்றும்
நிருபாதிக சேஷி என்றும் -வரும் அஹங்கார மமகாரங்களையும்
இந் நிஷேத சாமர்த்தியம் தன்னால் நாராயண சப்தத்தில் சதுர்த்தியின் கருத்தான கைங்கர்ய அனுபவத்தில்
பலாந்தர அனுபவ நியாயத்தாலே வரும் ஸ்வ அதீன கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வ ஸ்வாரத்த கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வ
ப்ரம ரூபங்களான அஹங்கார மமகாரங்களையும்
சாப்தமாகவும் ஆர்த்தமாகவும் அடி யறுத்து நிற்கிறான்

இம்மந்திர நிஷ்டன் ரக்ஷகாந்தர அந் வேஷணம் -தேவதாந்த்ராதி ஸ்பர்சம் -கேவல தேஹார்த்த வியாபாரம் -ஷேத்ராதி சங்கம் –
நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானம் -பாகவத அபராதம் -ஆத்ம நாஸாதி பயம் -ப்ரயோஜனாந்தர ருசி -முதலான
அநர்த்த ஹேதுக்களில் ஆழங்கால் படான்
பஹு ஸ்ருதனே யாகிலும் இத் தெளிவு இல்லாதவன் விகலன்
அல்ப ஸ்ருதனே யாகிலும் சதாச்சார்ய பிரசாதத்தாலே இத் தெளிவு பிறந்தவன் சம் பூர்ணன்
இவனை பிரஞ்ஞா பிரசாதம் ஆருஹ்ய –சாந்தி பர்வம் -150-11-என்று பிரசம்சிக்கிறது

உறவை இசைந்து இறையில்லா ஒருவருக்கு என்றும்
ஒண் சுடராய் ஓர் எழுத்தில் ஓங்கி நின்றோம்
துறவறமும் தூ மதியும் துயரம் தீர்வும்
துய்யவர்கட்க்கு ஆனமையும் இரண்டில் உற்றோம்
அற முயலும் அனைத்துறவாய் அனைத்தும் ஏந்தும்
அம்புயத்தாள் கணவனை நாம் அணுகப் பெற்றோம்
பிறவி அறுத்து அடி சூடி அடிமை எல்லாம்
பிரியாத அமரருடன் பெற்றோம் நாமே

திருமந்திர அதிகாரம் முற்றிற்று

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

தத்வ த்ரய விளக்கம் -ஸ்ரீ திருப்புல்லாணி ஸ்வாமிகள் —

முமுஷுக்கு தத்வ த்ரய ஞானம் வேண்டுமே

தேஹ ஆத்ம அபிமானம் நீங்க -சித்-அசித் -வாசிகள் ப்ரத்யக்ஷமாகவே -காணலாமே
1–நாம் -நான் -என்று ஆத்மாவைச் சொல்லி –இது அது என்று அசித்தைச் சொல்கிறோமே
2-உடையவன் -ஸ்வாமி என்றும் உடைமை -சொத்து என்றும் சொல்கிறோமே
3-அறிபவன் -அறியப்படும் பொருள் என்று வேறே வேறாகச் சொல்கிறோமே
4-நான் -ஏகம் -ஒருமையில் சொல்லி -அநேக பொருள்களை கண்டு கேட்டு இருப்பதால் -பன்மையாக சொல்லி வேறுபாடு
5-நான் -அவயவ ரஹிதம் -துண்டாக்க முடியாமல் -கை கால்கள் -தோல்-சதை இப்படி அவயவ ஸஹிதம்-வாசியும் உண்டே
6-நான் -ஸ்வயம் பிரகாசம் -தன்னையும் காட்டும் பிறருக்கும் காட்டும் -அதுவோ ஜடம் -ஞானத்து விஷயமாகும்
7-ப்ரத்யக் -தனக்குத் தானே தோன்றும் -நான் எங்கு இருக்கிறேன் -என்று தானே சொல்வோம்-அதுவோ பராக் -பிறருக்குத் தோன்றுமவை
8-இதுவோ எப்போதும் அநு கோலம் -அதுவோ நோய் இத்யாதி இல்லாத போது தான் அநு கூலம் -இருக்கும் பொழுது பிரதி கூலம்
9-இதுவோ போக்தா அனுபவிப்பவர் -அவர்களோ போக்யம் -அனுபவிக்கப்படுபவை
10-இது ஸ்வ தந்திரம் -அவர்களோ பர தந்திரம்
11-இவை சேஷி உடையவர் -அவை சேஷம் -உடைமைகள்
12-இவர்கள் கர்த்தாக்கள் -அவை கரணம் -அவற்றைக் கொண்டு கார்யம் செய்கிறோம்
13-அணுத்வ பரிமாணம் -வெட்டவோ கூட்டவோ முடியாது -அவை மத்யம பரிமாணம் கூறாக்கவும் கூட்டவும் முடியுமே

——————-

இந்த வாசியை உணர்ந்த பின்பு சாஸ்திரம் மூலம் ஈஸ்வர தத்வத்துக்கும் ஜீவ தத்வத்துக்கும் உள்ள வாசி அறிவோம்

1–பிதா -காரணம் / புத்திரர் -காரியம்
2–ரக்ஷகர் -ரஷ்யம்
3–சேஷி -சேஷன்
4–பர்த்தா–பார்யை
5–ஜேயன்-அறியப்படுபவன் -ஞாதா -அறிபவன்
6– ஸ்வாமி -ஸ்வம் –
7–ஆதாரம் –ஆதேயன்
8–வியாபி -அந்தர்யாமி -ஆத்மா அனைத்துக்கும் அனைவருக்கும் -நாமோ அவனுக்கு சரீரம் -வியாப்யம்
9–போக்தா -நம்மை அடைந்து அனுபவிப்பவன் -நாமோ போக்யம் -படியாய் கிடந்து பவள வாய் காண்போம்
10–நிரங்குச ஸ்வ தந்த்ரன் -நாம் பரதந்த்ரர் -ஏவிப் பணி கொள்ளப் பிரார்த்திப்போம்

11–ஸ்வா பாவிக அபஹத பாப்மா -இயற்கையாகவே பாபங்களால் தீண்டப்படாமல் -நாம் அப்படி இல்லையே
12–ஸ்வா பாவிக வி ஜரன்-மூப்பு இல்லாத
13–ஸ்வா பாவிக வி ம்ருத்யு -இறப்பு இல்லாத
14–ஸ்வா பாவிக வி சோகன்-சோகம் இல்லாத
15–ஸ்வா பாவிக வி ஜிகஸ்தன் -பசி இல்லாத
16–ஸ்வா பாவிக அபி பாசன் –தாகம் இல்லாத
17–ஸ்வா பாவிக சத்ய காமன்
18–ஸ்வா பாவிக சத்ய ஸங்கல்பன்
19–அனந்தன் -தேச கால வஸ்து த்ரிவித அபரிச்சேதன்
20–அகில காரண அத்புத காரண -நிஷ்காரண காரணன் –

நாம் அவனது அனுக்ரஹத்தாலே அவனை அடைந்து இந்த அஷ்ட வித –
அபஹத பாப்மா -வி ஜர -வி ம்ருத்யு -வி சோக -வி ஜிகிஸ்தா -அபிபாச-சத்யா காம -சத்யா சங்கல்ப -குணங்களில்
சாம்யம் பெறுவோம் அன்றோ

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ நம் ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்து அருளும் திவ்ய தேசங்கள் –ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரார்த்தங்கள் சம்பந்தம் –

ஸ்ரீ ஆச்சார்ய ஹ்ருதயம் -ஸ்ரீ நரசிம்ஹ பிரியா -2005-நூலில் இருந்து –
ஸ்ரீ ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் செய்து அருளும் திவ்ய தேசங்கள் –ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரார்த்தங்கள் சம்பந்தம் –

ஸ்ரீ குரு பரம்பர த்யான ஸ்லோகம்
ஆ பகவத்த பிரதிதாம் அநகாம் ஆச்சார்ய சந்ததிம் வந்தே
மனசி மம யத் ப்ரஸாதாத் வசதி ரஹஸ்ய த்ரஸ்ய சாரோயம்

சீரிய நான்மறைச் செம்பொருள் ரஹஸ்ய த்ரயம் –
இந்திரா சஹஸரம் நாராயணம் -ஸ்ரீ லஷ்மீ பதி -நாத சமாரம்பாம் -திருமாலால் அருளப்பட்ட சடகோபன் -பிரபன்ன ஜன கூடஸ்தர்
பின்னானார் வணங்கும் ஜோதியாக அர்ச்சா ரூப எம்பெருமான் -திவ்ய ரூபங்களை அடைவே காட்ட –
இப்படி மால் உகந்த ஆசிரியர் வார்த்தையின் சீரான ஆச்சார்ய ஹ்ருதயத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

ஸ்ரீ திருவிருத்தத்தில் –ஸ்ரீ கோயில் ஸ்ரீ திருமலை -ஸ்ரீ பெருமாள் கோயில் மூன்றையும்
ஸ்ரீ திருவாய் மொழியில் -31-திவ்ய தேசங்களையும் ஆழ்வார் மங்களாசாசனம் –

————–

1–திருவேங்கடம் –

காண்கின்றனகளும் கேட்கின்றகளும் காணில் இந்நாள்
பாண் குன்ற நாடர் பயில்கின்றன இதெல்லாம் அறிந்தோம்
மாண் குன்றம் ஏந்தி தண் மா மலை வேங்கடத்தும்பர் நம்பும்
சேண் குன்றம் சென்று பொருள் படைப்பான் கற்ற திண்ணனவே –திரு விருத்தம்—8–

இந் நாட்டுத் தலைவர் செய்கைகளைப் பார்க்கில் ஸ்ரீ திருவேங்கட மலைக்குச் சென்று பொருள் ஈட்டுவதற்காகவே என்று தோன்றுகிறது
ஆச்சார்ய வத்தாயம் முக்தவ் தஸ்மாத் ஆச்சார்யவாந் பவேத் -என்கிறபடியே
ஆச்சார்ய அபிமானத்தாலே பரம புருஷார்த்தம் -மற்றது கை யதுவே -என்கிறபடியே –
ஸ்ரீ நிவாஸ தயாம் போதியின் பரிவாஹமான சீதலமான குரு சந்ததியைப் பெறுமத்தை
வேங்கடத்து உம்பர் நம்பும் சேண் குன்றம் சென்றும் -என்றும் –
மோஷாந்த ஐஸ்வர்யம் பெறுமத்தை – பொருள் படைப்பான் -என்றும் காட்டின படி

இத்தால் ரஹஸ்ய த்ரயார்த்தம் பெறுவதற்கு முன் குரு பரம்பரா அனுசந்தானம் வேண்டும் என்பதைத் தெரிவித்த படி

—————–

2-திரு வெக்கா-

நானிலம் வாய் கொண்டு நன்னீர் அறம் என்று கோது கொண்ட
வேனிலம் செல்வன் சுவைத் துமிழ் பாலை கடந்த பொன்னே
கானிலம் தோய்ந்து விண்ணோர் தொழும் கண்ணன் வெக்காவுதம்
பூம் தேன் இளம் சோலை அப்பாலது எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே —திரு விருத்தம்–26–

வெக்காவுதம்–பூம்தேன் அலம் சோலை அப்பாலது எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே–
திரு வெஃகா திவ்ய தேசம் அருகில் திருத் தண்கா -ஸ்ரீ தேசிகன் திருவவதாரம் ஸூ சிதம்-இத்தால் என்பர்-

ஸ்வாபதேசம்-
இத்தால் சம்சாரம் த்யாஜம் என்னும் இடத்தையும் பகவத் விஷயம் பிராப்யம் என்னும்
இடத்தை யும் அறிந்த ,இவர்க்கு பிராப்தி தசை தாழ்ந்த படியாலே ,வந்த ஆற்றாமையை கண்ட-ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் –
சம்சாரம் சென்று அற்றதாகில் உகந்து அருளின தேசங்கள் இங்கே ஆகில்-
பிராப்த்திக்கு உள்ளே அன்றோ நீர் நிற்கிறது -என்று ஆற்ற வேண்டும் படி இருக்கிறது-
சரணா கதி விளக்க வந்த பாசுரம் சம்சார வெக்கை தாங்காமல் சோலைகள்
சூழ்ந்த திரு வெக்கா சேர்ந்து சரண் அடைய அருளுகிறார்-ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை வியாக்யானம்

விண்ணோர் தொழும் கண்ணன்–ஸ்ரீ தேவப்பெருமாள் உபேயம் பலமாய் -ப்ரஹ்மாவின் அஸ்வமேத யாகத்தில் நின்றும் ஆவிர்பவித்தவன்
வெக்காவுது -வெக்கணை -யாகத்தை அணையாக இருந்து தடுத்த இடம்
உபாய பல பாவேந ஸ்வயம் வ்யக்தம் ப்ரஹ்ம -அவனை அடைய அவனே உபாயம் -சேது –
அம் பூம்தேன் இளம் சோலை அப்பாலது-என்று சம்சார ம்ருகாந்தரத்தில் இருக்குமவர்க்கு திரு வெஃகாவின் அருகில் உள்ள குளிர்ந்த சோலை திரு தண்கா
எப்பாலைக்கும் சேமத்ததே-இதில் ஸ்ரீ விளக்கு ஒளியாய் பிரகாசிப்பித்தும் -மரகதமாய் ஆஸ்ரயணத்துக்கு உறுப்பாக
தஸ்ய ச வசீகரணம் தச் சரணாகதி ரேவ-சரணாகதிக்கு வேண்டிய பரிபக்குவ நிலையை அருளி -எம்மா பாவியருக்கும் சேமத்தை நல்குமே –
இத்தால் நித்ய ஸூரி துல்யமான பகவத் அனுபவத்தை சரணாகதி மூலம் பெறலாம் என்றதாயிற்று

இத்தால் சித்த உபாய வசீகரணத்வம் நாம் அனுஷ்ட்டிக்கும் ஸாத்ய உபாயமான சரணாகதியே த்ருஷ்டா விஷயமானதால்
திரு வெஃகாவை மாத்ரம் நேரே உதாஹரணித்து அருளினார்

—————–

3–திருவரங்கம் —

தண்அம் துழாய் வளை கொள்வது நாம் இழப்போம் நடுவே
வண்ணம் துழாவி ஓர் வாடை உலாவும் –வாள்வாய அலகால்
புள் நந்து உழாமே பொரு நீர் திரு அரங்கா அருளாய்
எண்ணம் துழாவும் இடத்து உளவோ பண்டும் இன்னன்ன –திரு விருத்தம்–28-

தண் அம் துழாய் வளை கொள்வது நாம் இழப்போம்-கர்மத்தினால் செய்வோம் நாம் சோர்வின்றியே -என்கிறபடியே
எம்பெருமானுக்கு அடிமையே செய்வோம் –
நடுவே வண்ணம் துழாவி ஓர் வாடை உலாவும் –திரு அரங்கா அருளாய்–இத்தால் இதரர்களுக்கு அடிமை செய்யோம் –
அநந்யார்ஹ சேஷத்வத்தை அருளிச் செய்தபடி
இப்படி அயோக-அந்யோக வியவவச்சேதங்களால் -ஸ்வரூபத்தை -தத்வத்தைக் காட்டும் முகமாய் –
ஸ்ரீ திருமந்த்ரார்த்தை பிரதிபாதித்த படி

வாள்வாய அலகால் புள் நந்து உழாமே பொரு நீர் -பறவைகள் தம் அலகால் தன்னிடத்தில் உள்ள சங்கைக்
கொத்தாத படி அலை வீசும் காவேரி –
சார்ந்தவரை ரஷிக்கும் தண்மை எம்பெருமான் சம்பந்தம் பெற்ற அசேதனத்துக்கும் இருக்குமத்தைக் காட்டியதால்
உபாயமான சரணாகதி அனுஷ்டானம் தத் கரண மந்திரமான ஸ்ரீ த்வய அர்த்தத்தை சொன்ன படி
எண்ணம் துழாவும் இடத்து உளவோ பண்டும் இன்னன்ன-மனம் தடுமாறும் அளவிலும் முன்பும் உண்டோ என்றது –
ஒரு போதும் இல்லை -என்றபடி
மோக்ஷயிஷ்யாமி மாஸூச -என்றபடி –புருஷார்த்தத்தைக் காட்டுவதன் மூலம் ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அர்த்தத்தை காட்டியபடி
இப்படி ரஹஸ்ய த்ரய அர்த்தங்கள் நமக்கு அறிய வேண்டிய சார தம அம்சம் என்று உணர்த்தி

இத்தால் சார தம நிஷ் கர்ஷம் செய்து அருளியபடி –

———————–

4-திருக்குறுங்குடி-

நம்பியைத் தென் குறுங்குடி நின்ற அச்
செம் பொனே திகழும் திரு மூர்த்தியை
உம்பர் வானவர் ஆதி அம் சோதியை
எம்பிரானை என் சொல்லி மறப்பனோ–1-10-9-

நம்பியை-பூர்ணணை -எங்கும் எப்போதும் -சர்வாத்மநா -தேச கால அவஸ்தா அபரிச்சேதன்
தென் குறுங்குடி நின்ற -ஸந்நிஹிதனாய் –ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் அல்லாது -இங்கேயே தனது பேறாக-ஸ்வார்த்ததா —
அச் செம் பொனே திகழும் திரு மூர்த்தியை–வடிவு அழகை உடையவனாய் -அத்தாலே நியமிக்குமவனாய் –
உம்பர் வானவர் ஆதி அம் சோதியை-நித்ய ஸூரிகளுக்கு ஜீவ ஹேதுவான அதி மநோஹர தேஜஸ்ஸை உடையவனாய் –
நாம் தரிக்கப்படுமவர்கள் -கைங்கர்யம் செய்யுமவர்கள் -சேஷதைக ஸ்வரூபம் ச
எம்பிரானை என் சொல்லி மறப்பனோ–சர்வ விதத்தாலும் விட்டுப் பிரியாத சரீரமாய் -தஸ்ய சரீர லக்ஷணம் –
இருப்பதால் என் சொல்லி மறப்பது –

இத்தால் நம் தரிசனத்துக்கு அசாதாரணமான சரீராத்ம பாவ சம்பந்தமான பிரதான பிரதிதந்தரத்தை பிரதர்சித்த படி –

——————————-

5-திருமாலிருஞ்சோலை

கிளர் ஒளி இளமை கெடுவதன் முன்னம்
வளர் ஒளி மாயோன் மருவிய கோயில்
வளர் இளம் பொழில் சூழ் மாலிருஞ் சோலை
தளர் விலர் ஆகில் சார்வது சதிரே–2-10-1-

கிளர் ஒளி இளமை -மேன்மேலும் ஞான ஒளியை உடைய -ஞான மயமான -ப்ரத்ய காத்மா -ஜீவ ஸ்வரூபம்
கெடுவதன் முன்னம்-அழிவதன் முன்னம் -விரோதி ஸ்வரூபம் –
வளர் ஒளி மாயோன் -குன்றாத தேஜஸ்ஸை உடையவன் -பர ஸ்வரூபம்
மருவிய கோயில் வளர் இளம் பொழில் சூழ் மாலிருஞ் சோலை தளர் விலர் ஆகில் சார்வது –உபாய ஸ்வரூபம்
சதிரே– நிறம் பெறுதல் -ஸ்வரூப அநு ரூபம் -இத்தால் பல ஸ்வரூபம்

இத்தால்-இதில் அர்த்த பஞ்சகம் பிரதிபாதித்த படி

—————-

6-திருக்குருகூர் –

ஒன்றும் தேவும் உலகும் உயிரும் மற்றும் யாதும் இல்லா
அன்று, நான்முகன் தன்னொடு தேவர் உலகோடு உயிர் படைத்தான்
குன்றம் போல் மணிமாடம் நீடு திருக் குருகூர தனுள்
நின்ற ஆதிப் பிரான் நிற்க, மற்றைத் தெய்வம் நாடுதிரே!–4-10-1-

ஒன்றும் தேவும் உலகும் உயிரும் மற்றும் யாதும் இல்லா அன்று, –காரண பூதன் பக்கலிலே -பிரளய தசையில் -சென்று ஓன்றுகிற
நான்முகன் தன்னொடு தேவர் உலகோடு உயிர் படைத்தான்-இவ்வுலகைப் படைத்தான் -போக்தாவான சேதனத்தையும் -போக்யமான அசேதனத்தையும்
நின்ற ஆதிப் பிரான் நிற்க,-இவை இரண்டையும் ஸ்வாதீன த்ரிவித சேதன அசேதன ஸ்வரூப ஸ்திதி ப்ரவ்ருத்தி பேத -என்கிறபடியே
கொண்டுள்ள ஈஸ்வரனையும் திரும்பி திரும்பி அருளிச் செய்வதால்

இத்தால் தத்வ த்ரய சிந்தனம் விதித்தபடி

சத்யம் -சத் யத் யம் -தத்வ த்ரயம்-

————————

7-ஸ்ரீ மத் த்வாராபதி

அன்னை என் செய்யில் என்? ஊர் என் சொல்லில் என்? தோழிமீர்!
என்னை இனி உமக்கு ஆசை இல்லை அகப்பட்டேன்
முன்னை அமரர் முதல்வன் வண் துவராபதி
மன்னன் மணி வண்ணன் வாசுதேவன் வலையுளே–5-3-6-

முன்னை அமரர் முதல்வன் வண் துவராபதி மன்னன் மணி வண்ணன் வாசுதேவன் வலையுளே
அகப்பட்டேன்–ஸ்ரீ கிருஷ்ணனையே ஆஸ்ரயிக்கப் பெற்றேன்
அன்னை என் செய்யில் என்? ஊர் என் சொல்லில் என்? தோழிமீர்! என்னை இனி உமக்கு ஆசை இல்லை -இதரர்கள்
மேல் ஆசை வைக்கவும் நியாயம் இல்லை என்றபடி

இத்தால் பாரமார்த்யத்தை உணர்த்திய படி

—————-

8–ஸ்ரீ வரமங்கை-(ஸ்ரீ வான மா மலை)

நோற்ற நோன்பிலேன் நுண்ணறிவிலேன் ஆகிலும் இனி உன்னை விட் டொன்று
ஆற்ற கிற்கின்றிலேன் அரவின் அணை அம்மானே!
சேற்றுத் தாமரை செந்நெலூடு மலர் சிரீவர மங்கல நகர்
வீற்றிருந்த எந்தாய்! உனக்கு மிகை அல்லேன் அங்கே–5-7-1-

நோற்ற நோன்பிலேன் -கர்மா யோகத்தை உடையேன் அல்லேன்
அறிவிலேன் -ஞான யோகத்தையும்
நுண்ணறிவிலேன் -பகவத் கைங்கர்யத்துக்கான பக்தி யோகத்தையும் உடையேன் அல்லேன்
ஆகிலும் இனி உன்னை விட் டொன்று ஆற்ற கிற்கின்றிலேன் -இத்தன்மை எங்கனே என்னில்
சேற்றுத் தாமரை செந்நெலூடு மலர் சிரீவர மங்கல நகர் வீற்றிருந்த எந்தாய்! -அரவின் அணை அம்மானே!-
உனக்கு மிகை அல்லேன் அங்கே–செந்நெல் கதிர்கள் தலை வணங்கப் பெற்றது போன்ற தாமரை மலர்களை உடைய
கழனி என்பதால் ஊர் வளமும்
வரனான பெருமாளும் மங்களமான பிராட்டியும் கைங்கர்ய ஸ்ரீ யை அருளும் ஊர் ஆதலால்
இத்தால் அங்குற்றேன் அல்லேன் இங்குற்றேன் அல்லேன் உன்னைக் காணும் அவாவில் வீழ்ந்து -என்கிறபடி

இத்தால் முமுஷுத்வத்தை -மோக்ஷத்தை விரும்பும் தன்மையைக் காட்டிய படி

——————–

9-திருக்குடந்தை

ஆரா அமுதே! அடியேன் உடலம் நின் பால் அன்பாயே
நீராய் அலைந்து கரைய உருக்குகின்ற நெடுமாலே!
சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழு நீர்த் திருக் குடந்தை
ஏரார் கோலம் திகழக் கிடந்தாய் கண்டேன் எம்மானே–5-8-1-

சீரார் செந்நெல் கவரி வீசும் செழு நீர்த் திருக் குடந்தை-செந்நெல் பயிர்கள் சாமரம் வீசவும் –
செழுமையான தீர்த்தங்கள் உள்ளதுமான ஊர்-பல பக்தியை அனுஷ்ட்டிக்கும்
ஸ்வ தந்த்ர பிரபத்தி நிஷ்டனைக் குறிக் கொண்ட படி
தீர்த்தங்கள் என்றது -சரணாகதியை அனுஷ்ட்டிப்பித்து வைக்கும் ஆச்சார்யர்களை

இத்தால் அதிகாரி விபாகத்தைக் காட்டின படி –

——————–

10-திரு வல்ல வாழ்–

மானேய் நோக்கு நல்லீர்! வைகலும் வினையேன் மெலிய
வானார் வண் கமுகும் மது மல்லிகை கமழும்
தேனார் சோலைகள் சூழ் திரு வல்லவாழ் உறையும்
கோனாரை அடியேன் அடி கூடுவது என்று கொலோ?–5-9-1-

வானார் வண் கமுகும்-ஆகாசத்தை அளவிய பாக்கு மரங்களும் -பரமாகாசமான எம்பெருமானை சிரகாலம்
த்யானாதிகளைச் செய்யும் பக்தி யோகம் –
மது மல்லிகையும் கமழும்-வாசிக்கப் பெற்ற தேன் பெருகிற மல்லிகை எம்பெருமானை -ஸத்ய–வசீகரித்து –
அவன் அருள் பெற்றுத் தரும் பிரபத்தி
இப்படியான நல்லதொரு வாழ்ச்சி வகையைக் குறிக் கொள்ளும் திரு வல்லவாழ்-ஸ்தல விசேஷம் –

இத்தால் உபாய விபாகத்தைக் காட்டின படி

———————————

11-திரு வண் வண்டூர்-

வைகல் பூங்கழி வாய் வந்து மேயும் குருகினங்காள்!
செய் கொள் செந் நெல் உயர் திரு வண் வண்டூ ருறையும்
கை கொள் சக்கரத் தென் கனி வாய்ப் பெருமானைக் கண்டு
கைகள் கூப்பிச் சொல்லீர் வினையாட்டியேன் காதன்மையே–6-1-1-

செய் கொள் செந் நெல் உயர் திரு வண் வண்டூர் உறையும்
கை கொள் சக்கரத் தென் கனி வாய்ப் பெருமானைக் கண்டு
கைகள் கூப்பிச் சொல்லீர் வினையாட்டியேன் காதன்மையே–பிரிவுக்கு ஹேதுவான பாபத்தை உடையவளாயினும்
எம்பெருமானைப் பெற விருப்பம் உடைமையை
அஞ்சலி பரமாம் முத்ர ஷிப்ரம் தேவ ப்ரஸாதிநி -என்கிறபடியே கைகளைக் கூப்பி விண்ணப்பியுங்கோள் என்றபடி
காரணம் -செய் கொள் செந் நெல் உயர்-ஒரு முதலே களைத்து வரம்பு இல்லாமையால் பரமாகாசம் வரையில்
வளர்ந்து ஓங்கி நிற்கிற கழனி வளத்தை யுடைய ஊர் ஆகையால்
இப்படி விளைவிக்கக் கூடிய ஷட் பதர் -ஆச்சார்யர்கள் வளங்கள் கூடிய ஊர்

இத்தால் பிரபத்தி யோக்யதையைக் காட்டின படி

————–

12-திரு விண்ணகர் –

நல் குரவும் செல்வும் நரகும் சுவர்க்கமுமாய்
வெல் பகையும் நட்பும் விடமும் அமுதமுமாய்ப்
பல் வகையும் பரந்த பெருமான் என்னை ஆள்வானைச்
செல்வம் மல்கு குடித் திருவிண்ணகர்க் கண்டேனே–6-3-1-

செல்வம் மல்கு குடித் திருவிண்ணகர்க் கண்டேனே–-எல்லா ஸூக அனுபவங்களும் ஆயாசாதி மூலங்களான
கர்மங்களாலே பெறப்படுகின்றன -அநாயாசேந செய்யும் கார்யங்கள் எல்லாம் ப்ராயச -துக்க அனுபவங்களையே கொடுக்கின்றன
அப்படி இல்லாமல் பாலைவனத்தில் தடாகத்தைக் கண்டால் போலேயும் இந்தளத்தில் தாமரை பூத்தால் போலவும்
ஸூ கரமான அங்கங்களைக் கொண்டே கைங்கர்யத்தைப் பெற்றுத்தரும் -சரணாகதி
லஷ்மனோ லஷ்மி சம்பத -என்னும்படி பெற்றுத்தரும் ஸ்தல விசேஷத்தைக் காட்டா நிற்கும்

இத்தால் பரிகார விபாகத்தைக் காட்டின படி

————————————-

13-திருத் தொலை வில்லி மங்கலம்

துவளில் மா மணி மாட மோங்கு தொலை வில்லி மங்கலம் தொழும்
இவளை நீர் இனி அன்னைமீர்! உமக் காசை இல்லை விடுமினோ;
தவள ஒண் சங்கு சக்கர மென்றும் தாமரைத் தடங்கண் என்றும்
குவளை ஒண் மலர்க் கண்கள் நீர் மல்க நின்று நின்று குமுறுமே–6-5-1-

துவளில் மா மணி மாட மோங்கு -நிர்த்தோஷங்களான மணிகளால் சமைந்த மாடங்கள் நிறைந்து இருக்கிற –
மத் ரக்ஷண பர -மத் ரக்ஷண பலம் ததா ந மம ஸ்ரீ பதே ரேவ -என்கிறபடியே யானவர்கள் நிறைந்த திவ்ய தேசம் –
ரஜஸ் தமஸ் கலவாதான ஸூத்த சத்வமயமான மாடங்கள் -ஓங்கி பிரகாசிக்கும் –
தொலை வில்லி -வில்லைத் தொலைத்த புருவத்தாள் -என்னும்படி -மற்றையோர் கண் அபிமானத்தைத் தொலைக்கப் பண்ணும்
கண் கொண்டு ஈஸ்வரோஹம் என்று இருப்பாரைத் தோற்ப்பித்து நமஸ்தே என்று திருவடிகளில் விழப்பண்ணும்-
கரியவாகிப் புடை பரந்து மிளிர்ந்து செவ்வரியோடே நீண்ட அப்பெரியவாய கண்களால்
மங்கலம் -உயர் நலத்தை உடையவனும் அத்தாலே அருள்பவனுமான அவனை
தொழும் இவளை -அநந்ய ப்ரயோஜனமாகப் பற்றும் இவள் -என்ற படி

இத்தால் சாங்க பிரபதனத்தை விதித்த படி

——————————————

14-திருக்கோளூர்

உண்ணுஞ் சோறு பருகு நீர் தின்னும் வெற்றிலை யுமெல்லாம்
கண்ணன் எம் பெருமான் என்றென்றே கண்கள் நீர் மல்கி
மண்ணினுள் அவன் சீர் வளம் மிக்கவன் ஊர் வினவித்
திண்ணம் என் இள மான் புகுமுர் திருக் கோளூரே–6-7-1-

திண்ணம் என் இள மான் புகுமுர் திருக் கோளூரே–6-7-1-
அவன் சீர் வளம் மிக்கவன் ஊர்–உண்ணுஞ் சோறு பருகு நீர் தின்னும் வெற்றிலை யுமெல்லாம்
கண்ணன் எம் பெருமான் என்றென்றே -கல்யாண குணங்களை பாடுமவர்களும் -அதனாலே சம்பத்தும் மிகுந்த ஊர்
எம்பெருமானாலே அங்கீ கரிக்கப்பட்ட ஜீவரத்னமான செய்த வேள்வியர் மலிந்து இருக்கிற ஊர்
நக்ஷத்ரங்களை ஒத்த வையத்தேவர் உறையுமத்தை திருக் கோளூர்-என்று திருத்தல விசேஷமும் காட்டுகிறது –
மேலும் தொல் வழியைக் காட்டும் அருள் மறையைத் தமிழ் செய்தான் தாளே கொண்டு துன்பற்ற
ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் திருவவதரித்த திவ்ய தேசமும் இது வன்றோ

இத்தால் க்ருதக்ருத்யரைக் காட்டின படி

——————————–

15-திருத் தென் பேரை

வெள்ளைச் சுரி சங்கொடு ஆழி ஏந்தித் தாமரைக் கண்ணன் என் நெஞ்சினூடே
புள்ளைக் கடாகின்ற ஆற்றைக் காணீர்! என் சொல்லிச் சொல்லுகேன் அன்னை மீர்காள்!
வெள்ளச் சுகமவன் வீற்றிருந்த வேத ஒலியும் விழா வொலியும்
பிள்ளைக் குழாவிளை யாட்டொலியும் அறாத்’திருப் பேரெயிற் சேர்வன் நானே–7-3-1-

ஸூக வெள்ளத்தை உடையவன் -பிரிந்து இருக்கும் நிலையிலும் சேர்ந்து இருக்கும் போது உண்டான நிரதிசய ஸூகத்தை உடையவன் –
எம்பெருமான் நிராங்குச ஸ்வா தந்திரத்தால் -பரிபூர்ணனான செருக்கால்
மெய் மறந்து முறை தள்ளி உபேக்ஷை பண்ணினாலும் குறையுடையரான நாம் அவன் திருவடிகளில் பர சமர்ப்பணத்தைப் பண்ணினால்
முறை பார்க்காது முறை வழுவாமை வல்லராய் வர்த்திக்க திருப் பேரையில் சேர்வன் என்று அருளியதால்

ஸ்வ நிஷ்டை தெளிந்து ஸ்வ நிஷ்டாபிஜ்ஞானத்துடன் இருக்கக் காட்டின படி –

———————

16-திரு அயோத்தியை

கற்பார் இராம பிரானை அல்லால் மற்றும் கற்பரோ?
புற்பா முதலாப் புல் லெறும் பாதி ஒன்று இன்றியே
நற் பால் அயோத்தியில் வாழும் சரா சரம் முற்றவும்
நற் பாலுக்கு உய்த்தனன் நான்முகனார் பெற்ற நாட்டுளே–7-5-1-

நல்ல இடத்தை உடைத்தானது-இங்கே நித்ய வாசம் செய்யும் மாத்திரத்தாலே ஸ்ரீ ராம பக்தியை விளைவிக்கும் இடம் –
நல் வாழ்க்கையை விளைவிக்கும் இடம் என்றதாயிற்று –
இத்தால் நாம் வேண்டின படி இங்கு சரீரம் தொடர்ந்து இருக்கும் காலத்திலும் -பலனை எதிர்பாராதே
ஸ்வயம் பிரயோஜனமாக ஸ்வரூப ப்ராப்தமான கைங்கர்யங்கள் அமைய பெரும் என்றபடி
ஊரும்-அபராஜித – மற்றவரால் வெல்ல முடியாத திரு அயோத்தியை இ றே
ஸ்வயம் பிரயஜனமான கைங்கர்யங்களிலே குறைவு பாரா என்றபடி

இத்தால் உத்தர க்ருத்யத்தைக் காட்டின படி –

———————————

17-திரு ஆறன் விளை-

இன்பம் பயக்க எழில் மலர் மாதருந் தானும் இவ் வேழுலகை
இன்பம் பயக்க இனிதுடன் வீற்றிருந்து ஆள்கின்ற எங்கள் பிரான்
அன்புற் றமர்ந்துறை கின்ற அணி பொழில் சூழ் திரு வாறன்விளை
அன்புற் றமர்ந்து வலஞ்செய்து கை தொழும் நாள்களு மாகுங் கொலோ?–7-10-1-

திருமகளோடே கூடி லோகங்களுக்கு ஸூகம் பிறக்கத் -தங்களுக்கு இனிமை பிறக்கும் படி ஆள்கின்ற எங்கள் பிரான் –
ஸ்ரீ திருவாய் மொழி பாடுவித்து அருளிய மஹா உபகாரகன் -ஸ்ரீ திருவாய் மொழி கெட்டு அனுபவிக்க நல்ல பாங்கான
திவ்ய தேசம் என்று ஆதரித்துக் கொண்டு அமர்ந்து உறைகின்ற அணி பொழில் சூழ் திரு வாறன்விளை
திவ்ய தம்பதிகளும் லோகங்களுக்கு ஸூகம் உண்டாகும்படி ஸ்ரீ ஆழ்வாரைப் பாடச் செய்தது மாத்ரம் அன்றிக்கே
அத்தை சேர்ந்து கேட்டும் ஸ்ரீ ஆழ்வாருக்கு உகப்பை விளைவித்தார்கள் அன்றோ –

இத்தால் -மகாரஸ்துதயோர் தாச -என்கிறபடியான பகவச் சேஷ விருத்தியும்
பாகவத பர்யந்தமாக வேண்டின புருஷார்த்த காஷ்டையைக் காட்டின படி

——————————–

18–திரு வடமதுரை

வாய்க்குங் கொல் நிச்சலும் எப்பொழுதும் மனத் தீங்கு நினைக்கப் பெற
வாய்க்குங் கரும்பும் பெருஞ் செந்நெலும் வயல் சூழ் திரு வாறன் விளை
வாய்க்கும் பெரும் புகழ் மூவுல கீசன் வட மதுரைப் பிறந்த
வாய்க்கும் மணி நிறக் கண்ண பிரான் தன் மலரடிப் போதுகளே?–7-10-4-

வாய்க்கும் பெரும் புகழ் மூவுல கீசன் வட மதுரைப் பிறந்த-இட்டது எல்லாம் சம்ருத்தமாக விளைகிற தேசம் –
அதற்கு ஏற்ற கல்யாண குணங்களுடன் ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் தானே சாது பரித்ராண அர்த்தமாக
ஸ்ரீ வடமதுரையில் ஆவிர்பவித்து அருளினான்
வாய்க்கும் மணி நிறக் கண்ண பிரான் -அப்ராக்ருத திவ்விய சமஸ்தானத்தை திருமேனி உடையவனாயினும்
ஆயர் கொழுந்தாய் நடந்து அருளி உபகார சீலனாய் நின்று அருளினான்
இத்தால் -நான் இங்கு இருக்கும் நாள் வரை ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிர் மமைவாஞ்ஞா –என்கிறபடியே
பகவத் அபிமதமாக வர்த்திக்க ஸாஸ்த்ரம் ஆகிற கை விளைக்கைக் கொண்டு வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களைக்
கடைப்பிடிக்கக் காட்டி அருளின படி –
இதுவே இங்கே மதுரமாய் அமையும் என்று திவ்ய தேசமும் காட்டா நிற்குமூர் அன்றோ
மேலும் இங்கு ஸ்ரீ வாமனாதிகளும் தபஸ்ஸுக்களை செய்து போந்தார் என்பது ஸூ ப்ரசித்தம்

இத்தால் -ஸாஸ்த்ரீய நியமனம் காட்டப்பட்டது

———————–

19-திரு தென் குளந்தை

கூடச் சென்றேன் இனி என் கொடுக்ககேன் கோல் வளை நெஞ்சத்து தொடக்கம் எல்லாம்
பாடற்று ஒழிய இழந்து வைகல் பல் வளையார் முன்பு பரிசு இழந்தேன்
மாடக் கொடி மதிள் தென் குளந்தை வண் குட பால் நின்ற மாயக் கூத்தன்
ஆடற் பறவை யுயர்த்த வெல் போர் ஆழி வலவனை யாதரித்தே–8-2-4-

மாடக் கொடி மதிள் தென் குளந்தை வண் குட பால் நின்ற மாயக் கூத்தன் ஆடற் பறவை யுயர்த்த
வெல் போர் ஆழி வலவனை யாதரித்தே- இனிக் கொடுக்ககேன்-ஐஸ்வர்யத்தையும் ரக்ஷணத்தையும் –
பரமோதார குணங்களையும் -மகிழ்விக்கும் தன்மையையும் -விரோதி நிரசனத்தையும்–இவற்றை எல்லாம் எம்பெருமான் பக்கலிலே
இருப்பதைக் காட்டிக் கொடுக்கும் கொடியையும் உடையவனை ஆதரித்துக் கூடச் சென்றதால் இனி ஒன்றும் இழக்க வேண்டியது இல்லை –
பண்டு நாம் அறியாது இருக்க -அவன் பக்கலிலே ருசியாலே குறை உண்டாகி புறம்பான வற்றாலே ருசி இருந்ததாலே
பல் வளையார் முன்பு பரிசு அழிந்தேன் –
அவனை அறியாதவர்கள் புறம்பு உண்டானவை எல்லாம் பெற்று இருக்கும் அளவிலே அவை எல்லாம் நாம் இழந்தது என்றபடி –
இத்தால் ந்யஸ்த பரனான பின்பு அவனை அநாதரித்து மற்றவற்றில் வைத்த ஆசை என்கிற அபராதத்துக்கு
பரிஹாரமாய் அது எல்லாம் இழக்க நேர்ந்த படி

இத்தால் அபராத பரிஹாரத்தைக் காட்டின படி -குளத்திலே ஸ்நாநாதிகள் பண்ண பாபாதிகள் தீருமாப் போலே
ஊரும் காட்டா நின்றது

————————–

20-திருப்புளிங்குடி

கொடியார் மாடக் கோளூரகத்தும் புளிங்குடியும்
மடியாதின்னே நீ துயில் மேவி மகிழ்ந்தது தான்
அடியார் அல்லல் தவிர்த்த வசவோ அன்றேலிப்
படி தான் நீண்டு தாவிய வசவோ பணியாயே–8-3-5-

கொடிகளும் மாடங்களும் நிறைந்த நக்ஷத்ரம் போல் மின்னும் இடத்திலும் -புளியைக் குடியாக உடையவர் இடத்திலும் –
எம்பெருமான் இடம் வலம் என்று வியத்யாஸம் பாராது ஒருபடியே உறைகிறான் என்றதால்
வைகுண்ட கதா ஸூதாரஸபுஜம் சேதசேரோசேத -என்கிறபடியே பாகவதர்கள் உகந்த ஸ்தலமே உயர்ந்தது என்று
ஸ்தான விசேஷத்தைக் காட்டின படி

——————————-

21-திரு வண் பரிசாரம் –

வருவார் செல்வார் வண் பரிசாரத்து இருந்த என்
திரு வாழ் மார்வற்கு என் திறம் சொல்லார் செய்வதென்
உருவார் சக்கரம் சங்கு சுமந்திங்கும்மோடு
ஒருபாடு உழல்வான் ஓரடியானும் உளன் என்றே—8-3-7-

திரு வண் பரிசாரத்தில் இருந்து இங்கு வருவாரும் -இங்கு இருந்து அங்கு போவாரும் -கைங்கர்யம் செய்யும் பாரிப்புடன் அடியராய் –
ஆழ்வார் தாம் திருப்புளியின் அடியிலே இருக்கிறார் என்று எம்பெருமான் இடம் சொல்லாதே இருப்பதால் –
கைங்கர்யம் பண்ண மாட்டாதே தனிமைப்பட்டு இருப்பதாகக் கூறிய இத்தால் -இப்படியே இவ்வுலகில் குறையாளனாகவே
காலம் முடிந்தாலும் -நிர்யாணத்திற்கு இவ்வுடலை விடுவதற்கு நன்னிலம் ஆவது நற்பகலாமது
தன் நிமித்தம் என்னலுமாம் என்றபடியாய் குறையில்லை என்று காட்டின படி

இத்தால் நிர்யாணத்தை நிரூமித்தார்

———————-

22-திருச் செங்குன்றூரில் திருச் சிற்றாறு–

வார் கடா வருவி யானை மா மலையின் மருப்பிணைக் குவடி றுத்துருட்டி
ஊர் கொள் திண் பாகனுயிர் செகுத்து அரங்கின் மல்லரைக் கொன்று சூழ் பரண் மேல்
போர் கடா வரசர் புறக்கிட மாடமீ மிசைக் கஞ்சனைத் தகர்த்த
சீர்கொள் சிற்றாயன் திருச் செங்குன்றூரில் திருச் சிற்றாறு எங்கள் செல் சார்வே–8-4-1-

இப்பாட்டில் வில் விழாவுக்காக ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் திருவாய்ப்பாடியில் இருந்து ஸ்ரீ மதுரைக்கு எழுந்து அருளும் போது
குவலயா பீடம் முதல் கம்ச வதம் முடிவான பராக்ரமங்களை எம்பருமான் காட்டி அருளியதை அனுசந்தித்து அருளுகிறார் –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் சதுர்புஜனாய் சங்கு சக்ர தாரையாய் ஸ்ரீ மதுரையிலே எழுந்து அருளினார் –
ஸ்ரீ தேவகிப்பிராட்டியார் பிரார்த்தனை பேரில் அதை எல்லாம் மறைத்து திருவாய்ப்பாடிக்கும் எழுந்து அருளினான் –
பின்பு அக்ரூரர் மூலமாக வில் விழாவுக்காக அழைக்கப்பட்டு வீதியேற எழுந்து அருளி கம்சனால் தன்னை அழிக்கும் படி
நிறுத்தி இருந்தவர்களை எல்லாம் தான் அழித்து அருளி -ஸ்ரீ மதுரையில் மீண்டும் சங்கு சக்ர தாரியாய் சேவை தந்து அருளினான்
இத்தால் -இங்கு உள்ளவர்களான ஆராதிக்கப்பட வேண்டியவர்களால் லோக பாலர்களாய் நிறுத்தப்பட்டவர்கள் எல்லாம் ப்ரபன்னனாக்கி
ஸ்வ ஸ்வரூபத்தை பெறுமாறாய் பரமபதம் செல்லும் வழியில் இவனுக்கு வழி நெடுக தம் தாம் எல்லைகளில் உபசாரம் பண்ணுமது காட்டப்பட்டது –
செங்குன்றம் போல் நின்று தேவர்கள் தம் தாம் பதத்தை ஆளா நிற்கச் செய்தே ப்ரபன்னரானவர்கள் திறத்தில் மாத்ரம்
சிற்றாறு போலே உபசாராதிகளை நடத்துவதை ஊரும் குறிக்கிறது –
வழியில் விருத்தாந்தத்தை மாறுதலாகக் கூறியதால் பிரபன்னன் செல்லும் கதியைச் சிந்தித்து அறியப் பண்ணின படி

இத்தால் கதி சிந்தனம் செய்ய வேண்டியது ஸூ சிக்கப்பட்டது –

———————-

23-திருக் கடித்தானம்

எல்லியும் காலையும் தன்னை நினைத்து எழ
நல்ல வருள்கள் நமக்கே தந்தருள் செய்வான்
அல்லி யந் தண்ணந் துழாய் முடி அப்பனூர்
செல்வர்கள் வாழும் திருக்கடித் தானமே–8-6-1-

செல்வர்கள் வாழும் -லஷ்மி சம்பன்ன என்கிறபடியே கைங்கர்ய ஸ்ரீ யை உடையவர்கள் வசிக்கும் இடம்
எல்லியும் காலையும்-பகல் இரவு என்பதுவும் பாவியாது -ஒரே பகலாய்
தன்னை நினைத்து எழ நல்ல வருள்கள்-சங்கோசம் அற பரிபூரணமான கைங்கர்ய ஸ்ரீ யை -நமக்கே –
சரணாகதனான நமக்கே தந்தருள் செய்வான்

இத்தால் -பரிபூர்ணமாக ஸ்ரீ பகவத் அனுபவத்தைக் காட்டி அருளின படி

———————-

24-திருப்புலியூர்

கரு மாணிக்க மலை மேல் மணித் தடந்தாமரைக் காடுகள் போல்
திரு மார்பு வாய் கண் கை உந்தி காலுடை யாடைகள் செய்ய பிரான்
திருமால் எம்மான் செழு நீர் வயல் குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூர்
அரு மாயன் பேரன்றிப் பேச்சிலள் அன்னைமீர் இதற்கு என் செய்கேனோ–8-9-1-

பிரான் திருமால் எம்மான் செழு நீர் வயல் குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூர் அரு மாயன் -உபகாரகனாய் -திருமாலாய் –
அத ஏவ ஸ்வாமியாய் -நீர் வாய்ப்பை யுடைய வயலால் அலங்க்ருதமான குட்ட நாட்டுத் திருப் புலியூரிலே
வர்த்திக்கிற பெறுதற்கு அரிய ஆச்சர்ய சேஷ்டித பூதன்
பேரன்றிப் பேச்சிலள் -எம்பெருமானோடே இயற்கையிலே புணர்ந்து அருளின புணர்ச்சியை அறியாமையாலும் —
இவள் எம்பெருமானோடே கலந்த கலவியை அறிந்து இருந்த இவருடைய தோழியானவள் -இவள் திருப்புலியூரிலே
எழுந்து அருளின எம்பெருமானுடைய குணங்களால் வசீக்ருதையாய்–
அவனையே வரனாகப் பார்க்க வேணும் என்னும் –இத்யாதி –திரு ஆறாயிரப்படி
பிராட்டியான பராங்குச நாயகி சித்த உபாயனான திருப்புலியூர் திருமாலுடைய ஆச்சர்ய குண சேஷ்டிதங்களிலே
அகப்பட்டு இருப்பதால் அவனையே வரனாகப் பார்க்க வேணும் என்று
தோழியானவள் தாயார் முதலானவர்களிடம் கூறுகிறாள்

இத்தால்
அஸ்மத் தேசிக ஸம்ப்ரதாயை ரஹிதை-அத்யாபி நா லக்ஷிதை -ஸ்வ பிராப்தயே ஸ்வயமேவ சாதனதயா
ஜோகுஹ்யமாண ஸ்ருதவ் -என்கிறபடியே -நம் ஆச்சார்ய சம்பிரதாயத்தைச் சேராதவர்களாலே இதுவரையிலும் பார்க்கப் படாததான –
தன்னை அடைவதற்குத் தானே உபாயமாக இருப்பதாக வேதத்தில் பறை சாற்றப் படுகிறதான
சித்த உபாயத்தை தோழிமார் மூலம் தெளிவித்ததால் சோதனம் செய்தபடியாம்

இத்தால் சித்த உபாய சோதனம் காட்டப்பட்டது –

———————–

25-ஸ்ரீ வரகுண மங்கை -26-ஸ்ரீ வைகுண்டம்

புளிங்குடிக் கிடந்து வர குண மங்கை இருந்து வைகுந்தத்துள் நின்று
தெளிந்த என் சிந்தை அகம் கழியாதே என்னை ஆள்வாய் எனக்கு அருளி
நளிர்ந்த சீர் உலகம் மூன்றுடன் வியப்ப நாங்கள் கூத்தாடி நின்று ஆர்ப்பப்
பளிங்கு நீர் முகிலின் பவளம் போல் கனி வாய் சிவப்ப நீ காண வாராயே–9-2-4-

சித்த உபாயனான எம்பெருமான் அடியிலே நாம் அறிவதற்கு முன்னம் நம் நெஞ்சிலே தன்னுடைய
ஸுவ்ஹார்த்தத்தைக் கொடுத்து -நின்றும் -ஜாயமான கடாக்ஷத்தைச் செய்து பழிகியவனாக நம்முள் வீற்று இருந்தும்
பின் உபாய அனுஷ்டானம் பண்ணின பின்பு சொந்தம் உடையவனாய் -சயனித்தும் செய்கிறான் –
இதில் பின்னிரண்டு இப்பிறவியில் ஏற்படுமது –

இத்தால் பிறக்கும் போது கடாஷித்தவனை -பகவத் கடாக்ஷம் பெற்றவனை -ஸாத்ய உபாயமான
உபாய அனுஷ்டானத்தாலே கைக்கொள்ளுகிறான் -என்றபடி –
இப்பாட்டின் திருவாறாயிரப்படி–தெளிந்த என் சிந்தை அகம் கழியாதே -என்னை அடிமை கொண்டு அருளினால் போலே
இன்னும் உன் பரம காருண்யத்தாலே சோதி வாய் திறந்து தாமரைக் கண்களாலே நோக்கி
உன் திருவடிகளாலே என் தலையிலே வைத்து அருளி பிராட்டியாரோடே கூடி இருந்து அருளி
ஆழ்வார் அபேக்ஷித்தத்தைச் செய்து அருளினான் என்று
இத்தால் –
அத்யாத்ம ஸ்ருதி சம்பிரதாய கதகை அத்தா விஸூத்தா சயா –சித்த உபாய வசிக்ரியாம் இதி ந ஸாத்யாம்–என்கிறபடி
சித்த உபாய வசீகரண அர்த்தம் வேதாந்த ஸம்ப்ரதாயத்தினால் செய்ய வேண்டியதாகக் காட்டப்பட்ட சாத்ய உபாயம் காட்டப்பட்டது –
மேலும் திருவாறாயிரப்படி -இந்தக் கல்யாண குணத்தைக் கண்டு லோகம் எல்லாம் விஸ்மயப்பட
நாங்கள் கூத்தாடி நின்று இத்யாதிகளால்
சமத்யாபயத் -என்கிறபடி சோதனம் செய்து அருளப்பட்டதும் காட்டப்பட்டது –
இங்கே ஸ்ரீ வைகுண்டம் எம்பெருமானை சித்த உபாயனாகவும் -வரனான எம்பெருமானும் மங்கையான பிராட்டியும் –
அது தன்னிலும் புருஷகாரம் செய்யும் குணவதியாயும் இருந்து –
ஸாத்ய உபாயத்தை நடத்துமவர்களாய் -ஸ்ரீ வர குண மங்கையிலும் அனுசந்தித்த படி

இத்தால் ஸாத்ய உபாய சோதனம் -செய்யப்பட படி –

————————

27-திருக்காட்கரை

உருகுமால் நெஞ்சம் உயிரின் பரம் அன்றி
பெருகுமால் வேட்கையும் என் செய்கேன் தொண்டனேன்
தெருவு எல்லாம் காவி கமழ் திருக் காட்கரை
மருவிய மாயன் தன் மாயம் நினைதொறே–9-6-1-

உருகுமால் நெஞ்சம் உயிரின் பரம் அன்றி பெருகுமால் வேட்கையும் என் செய்கேன் தொண்டனேன்–எம்பெருமான் பண்டு கலந்து
பரிமாறினதை நினைந்து நெஞ்சு உருகுகிறது -வேட்கை பெருகுகிறது -இருப்பினும் அவன் திறத்து என்ன செய்ய முடியும் –
தொண்டன் ஆனதால் அவன் நினைவை மாத்ரம் விடாதே இருக்கிற படி –
தெருவு எல்லாம் காவி கமழ் திருக் காட்கரை-அவன் வீதியில் தெள்ளிய நீரில் எழுந்த செங்கழு நீர் வாசிக்கிற
உயர்ந்தோருடைய -பூ ஸூரர்களுடைய வேத ஒலியும் வேள்விப்புகையும் கமழ்கிற
மருவிய மாயன் தன் மாயம் நினைதொறே–காட்கரை அப்பனுடைய மாயம் -கிட்டின போது தாழ நின்று பரிமாறினதை
நினைக்கும் போது நெஞ்சம் உருகுகிறது -ஆசை பெருகுகிறது -இருப்பினும் அவன் திறத்து என்ன செய்ய முடியும் –
தொண்டன் ஆனதால் கலந்து பரிமாறின நினைவை ப்ரீதி அதிசயத்தினால் தவிராது கொண்டுள்ள படி –

இத்தால் -சாதுர் வர்ணயம் சதுர் வித ஆஸ்ரயம் முகே பேதே யதாவஸ்திதே வ்ருத்தம் தந்தியதம் குண அநு குணயா வ்ருத்யா
விசிஷ்டம் ஸ்ரிதா -தியாக உபப்லவ நித்ய தூர சரண வ்ரஜயா விதவ் கோவிதா-
சிந்தாம் அப்யுககத்தும் அந்தி மயுகேபி ஏகாந்திந -சந்திந-என்கிறபடி பிரபாவ வ்யவஸ்தையைக் காட்டி அருளின படி
ஸ்லோகார்த்தம் -வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களின் வேறுபாடு சாஸ்திரங்களில் இருக்கச் செய்தே விஷ்ணு பக்தனுக்கு ஏற்ற
அனுஷ்டானத்துடன் வர்ணாஸ்ரமத்துக்கும் பொருத்தமான நடத்தையைக் கொண்டு மீறுகிற பாபத்தில் இருந்து விலகி
ப்ரபத்தியைச் செய்யும் ஸ்மார்த்தாக்களான பரமை காந்திகள் இக்கலி யுகத்திலும்
நம்முடைய சிந்தையை ஏற்றுக் கொண்டு சந்தோஷப் படுவதற்கு இருக்கிறார்கள் –

——————–

28-திரு மூழிக் களம்

எம் கானல் அகம் கழிவாய் இரை தேர்ந்து இங்கு இனிது அமரும்
செங்கால மட நாராய் திரு மூழிக் களத்து உறையும்
கொங்கார் பூம் துழாய் முடி எம் குடக் கூத்தர்க்கு என் தூதாய்
நும் கால்கள் என் தலை மேல் கெழுமீரோ நுமரோடே—9-7-1-

எம் கானல் -பகவத் விஷயத்தில் -உபகாரகரோடு ஐக ரஸ்யம் ப்ராப்தமாக இருக்க –
எம் -என்றது -ஒன்றைத் தம்மதாக்கிக் கொடுத்தால் அல்லது தரிக்க மாட்டாத உபகார ஸ்ம்ருதியாலே சொல்லுகிறது –
தன்னை பகவத் விஷயத்துக்கு ஆக்கின அன்றே தன்னது அடங்கலும் அங்குத்தைக்கு சேஷமாய் இருக்க
உபகார ஸ்ம்ருதி இறே இப்படி சொல்லுவித்தது -ஆத்ம சமர்ப்பணத்துக்கும் அடி இது இறே

இத்தால் வந்து கழல் பணிவார் தண்மை கிடக்க -தரம் -பெருமை -அளவு என்ற இயல்பு -சொல் –
இலதாம் உண்மை உரைத்தனர் ஓரம் தவிர உயர்ந்தனரே
பக்ஷபாதம் இல்லாத நம் ஆச்சார்யர்கள் பிரபன்னர்களுள் ஏற்றது தாழ்வு இருந்தாலும்
அவர்கள் பெருமை அளவிட முடியாது என்றபடி -ப்ரபாவ ரக்ஷையைச் -சொன்னபடி –

————————————-

29-திரு நாவாய்

அறுக்கும் வினையாயின ஆகத்து அவனை
நிறுத்தும் மனத்து ஒன்றிய சிந்தையினார்க்கு
வெறித் தண் மலர்ச் சோலைகள் சூழ் திரு நாவாய்
குறுக்கும் வகை உண்டு கொலோ கொடியேற்கே –9-8-1-

அறுக்கும் வினையாயின -ஸ்வரூப விரோதி -உபாய விரோதி -ப்ராப்ய விரோதிகளைப் போக்கும் –
ஆர்க்கு என்னில்
ஆகத்து அவனை நிறுத்தும் மனத்து ஒன்றிய சிந்தையினார்க்கு-மகாரஸ்து தயார் தாச -என்று
பிரணவத்தில் காட்டின படி நின்று
வெறித் தண் மலர்ச் சோலைகள் சூழ் திரு நாவாய்-நாராயணாயா என்கிற த்ருதிய பதத்தின் படியே
பரிமளமாயும்-ஸ்ரமஹரமாயும் -வசந்தமாயும் -உள்ள சோலைகளால் சூழப்பட்ட –
தன் பொருட்டே தன்னை அடைவிப்பவனான ஸ்ரீ கண்ணனுக்கே என்றே
குறுக்கும் வகை உண்டு கொலோ கொடியேற்கே –நமஸ்ஸிலே காட்டின படி நீண்டு நிற்கும் ஸ்வ ரக்ஷண
பரத்தைக் குறுக்கி எம்பெருமான் இடத்திலே குறுக்கும் -சேர்ப்பவனுக்கு என்றபடி –

இத்தால் திருமந்த்ரார்த்தம் காட்டப்பட்டது –

——————————

30-திருக்கண்ணபுரம்-

மாலை நண்ணித் தொழுது எழுமினோ வினை கெடக்
காலை மாலை கமல மலர் இட்டு நீர்
வேலை மோதும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து
ஆலின் மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே–9-10-1-

அறுக்கும் வினையாயின -என்ற திருவாய் மொழியிலே அவனை பெற
வேண்டும் என்ற மநோ ரதமாய் -எண்ணமேயாய்ச் சென்றது –
இத்தால் திருமந்திரத்தில் காட்டின ஸ்வரூப உபாய புருஷார்த்தத்தை மநோ ரதித்த படி
மேலும் சர்வேஸ்வரன் சர்வ சமாஸ்ரயணீயனாய்க் கொண்டு ஸ்ரீ திருக்கண்ணபுரத்தில் சந்நிதி பண்ணி அருளினான் –
எல்லாரும் ஓக்க அவனை ஆஸ்ரயியுங்கோள்-ஆஸ்ரயிக்கும் இடத்தில் அவன் திருவடிகளில் பக்தியைப் பண்ணுங்கோள்-
அவ்வளவே கொண்டு அவன் தானே கை விடான் –
ஆன பின்பு எல்லாரும் ஓக்க அவனை ஆஸ்ரயியுங்கோள் என்று பர உபதேசத்தில் ப்ரவர்த்திக்கிறார்
இத்தால் -யேந கேநாபி பிரகாரேண த்வய வக்தாத்வம் -என்கிறபடியே
கரண மந்திரமான ஸ்ரீ த்வயத்தின் அர்த்தம் காட்டப்பட்டது –
மாலை நண்ணித் தொழுது எழுமினோ –பூர்வ கண்டத்தின் அர்த்தம் -ஸ்ரீ மானான நாராயணன் திருவடிகளைப் பற்றுகிறேன்
இது பர உபதேசமாய் மத்யம புருஷனாய்க் கிடக்கிறது
காலை மாலை கமல மலர் இட்டு நீர்-சர்வ காலத்திலும் தோஷம் அற்ற உயர்ந்தத்தை சமர்ப்பித்து
களையற்ற கைங்கர்யம் பெறுகைக்காக
வேலை மோதும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து ஆலின் மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே-நாராயண சப்தார்த்தங்கள்

—————–

31-திருமோகூர்

தாள தாமரைத் தட மணி வயல் திரு மோகூர்
நாளும் மேவி நன்கமர்ந்து நின்று அசுரரைத் தகர்க்கும்
தோளும் நான்குடைச் சுரி குழல் கமலக் கண் கனி வாய்
காளமேகத்தை யன்றி மற்று ஓன்று இலம் கதியே–10-1-1-

மரண மஹா பயத்துக்கு விரோதி -நிரசன சீலனான காள மேகத்தை அல்லது துணை இல்லை
என்று அவனைப் பற்றுகிறார்
இது ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்தின் உத்தர அர்த்தத்தின் அர்த்தம்
அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -மாஸூச –
தாள தாமரை-உலகு அளந்த சேவடி போல் உயர்ந்து காட்டும் உரம் பெற்ற மலர்க்கமலம்
தட மணி வயல் -வரம்பற்ற கதிர்ச் செந்நெல் தாள் சாய்த்துத் தலை வணங்கும்
திரு மோகூர்-இத்தால் பூர்வார்த்தம் காட்டப்பட்டது
இங்கு அசேதன உதாஹரணம் -அசேதன பிராயமாய் சர்வ தர்மான் பரித்யாக ஸ்தித-த்வம் என்கிற
அநுவாத பக்ஷமாகவுமாம்

இத்தால் சரம ஸ்லோகார்த்தம் காட்டப் பட்டது

————————-

32-திரு அனந்தபுரம்-

கெடும் இடராய வெல்லாம் கேசவா வென்ன நாளும்
கொடு வினை செய்யும் கூற்றின் தமர்களும் குறுக கில்லார்
விடமுடை யரவில் பள்ளி விரும்பினான் சுரும்பலற்றும்
தடமுடை வயல் அனந்த புரநகர் புகுதும் இன்றே–10-2-1-

ருசியைப் பிறப்பிக்கைக்கும் உடலாய் -ருசி பிறந்தவாறே உபாயமாகைக்கும் உடலாய் -ஞான பக்தி வர்த்தகங்களுமாய் –
விரோதியும் கிடக்கச் செய்தே -அடிமை செய்கைக்கும் உடலாய் இருக்கையாலே திருவனந்த புரமே பரம ப்ராப்யம் என்று
அறுதி இட்டு நம்மோடு சம்பந்தம் உடைய அநு கூல ஜனங்கள் அடங்கப் போய் திரளுங்கோள்-என்கிறார்
இத்தால் –
மருள் அற்ற தேசிகர் வான் உகப்பால் இந்த வையகம் எல்லாம்
இருள் அற்று இறையவன் இணையடி பூண்டிட எண்ணி தலால்
தெருள் உற்ற செந்தொழில் செல்வம் பெருகிச் சிறந்தவர் பால்
அருள் உற்ற சிந்தையினால் அழியா விளக்கு ஏற்றினாரே-என்கிறபடியே
ஆச்சார்ய க்ருத்யத்தை பிரபன்ன ஜட கூடஸ்தர் ஆகையால் தாமே செய்து அருளுகிறார்
இங்கு இவ்வர்த்தம் தான் கொள்ளத் தகுமோ என்னில் —
இது தான் அல்லாத திருப்பதிகளுக்கும் ஒவ்வாது –என்னில் -எல்லாவற்றுக்கும் எல்லாம் உண்டாய் இருந்தாலும்
ஒரோ இடங்களில் ஓர் அனுசந்தான விசேஷங்கள் ஓடினால் அதுக்குச் சேர வார்த்தை சொல்லும் அத்தனை இறே
என்று அன்றோ ஈடு ஸ்ரீ ஸூ க்திகள்

————————

33-திருவட்டாறு-

அருள் பெறுவார் அடியார் தன் அடியனேற்கு ஆழியான்
அருள் தருவான் அமைகின்றான் அது நமது விதி வகையே
இருள் தரும் மா ஞாலத்துள் இனிப் பிறவி யான் வேண்டேன்
மருள் ஒழி மட நெஞ்சே வாட்டாற்றான் அடி வணங்கே–10-6-1-

எம்பெருமான் தான் அருள் சூடும் அடியரான அடியேற்கு அடியேனாய் இருக்கும் இதுவே படியாய் இருந்த எனக்கு
ஆழியான் நிரவதிக சம்ருதியைத் தருகையில் சமந்திரா நின்றான்
இத்தால் அஸிதில குரு பக்தி தத் ப்ரஸம் சாதி ஸீல பிரசுர பஹு மதி -குறைவற்ற ஆச்சார்ய பக்தி யுடையவனாய்
ஆச்சார்யரைப் புகழ்தல் முதலியவற்றையே செய்து மிகுந்த கௌரவ புத்தி உடையவனாய் இருப்பன் என்ற
சிஷ்ய க்ருத்யத்தையும் ஆழ்வார் தாமே அனுசந்தித்துக் காட்டின படி –

————————————-

34-திருப்பேர் —

திருமால் இரும் சோலை மலை என்றேன் என்ன
திருமால் வந்து என் நெஞ்சு நிறையப் புகுந்தான்
குரு மா மணி உந்து புனல் பொன்னித் தென் பால்
திருமால் சென்று சேர்விடம் தென் திருப் பேரே—10-8-1-

இப்படி அபி நிவிஷ்டனாய்க் கொண்டு என்னோடு கலந்து பரிமாறுகைக்கு ஹேது என் என்று எம்பெருமானைக் கேட்டால் —
என் பக்கலில் இல்லாத ஹேதுவை என் பக்கலிலே அத்யாரோபித்துச் சொல்லப் பார்க்கிலும் —
திருமாலிருஞ்சோலை மலை என்னும் இச்சொல்லைச் சொன்னேன் என்னும் இதுக்கு மேற்பட்டச் சொல்லலாவதொரு
ஹேது என் பக்கல் இல்லை -இச் சொல் இத்தனையும் மெய்யே சொன்னேன் என்பதே ஹேதுவாக –
இப்படி ஹேதுவாகக் கொள்ளுகைக்குக் காரணம்
குரு மா மணி உந்து புனல் பொன்னித் தென் பால்-திருமால் சென்று சேர்விடம் தென் திருப் பேரே-அதி ஸ்லாக்யமான ரத்னமான
ஆச்சார்யரான ஆழ்வாரை திருவரங்கன் இடத்திலே தன்னைத் தாண்டுவித்து சேர்விக்கிற பொன்னி -காவேரியின் தென் பக்கத்திலே
இருப்பதால் தானும் ஆழ்வாரை அடி ஒற்றியவர்களை நம்பெருமாள் திருவடியை அடைந்த வ்யாஜ மாத்ரத்தினாலே -பேர் அளவால் –
அனுக்ரஹிப்பவனாய் உள்ளான் என்பதை எழுந்து அருளி இருக்கும் இடத்தினாலே காட்டா நின்ற திருமால் -என்றபடி –

இத்தால் -கச்சித் ஆச்சார்ய த்ருஷ்ட்வா முஷித நிகில மோஹ –ஸூரி ப்ருந்தாபிநந்த்ய-என்கிறபடியே
பாக்யசாலியான அதிகாரி ஆச்சார்ய கடாக்ஷத்தினாலே நித்ய ஸூரிகளின் கூட்டத்தில் கொண்டாடப் படுகிறான் -என்று
நிகமித்தார் ஆயிற்று

————

இவ்வாறாய்-பீதக வாடைப்பிரானார் பிரம குருவாக வந்து அர்ச்சாவதாரங்களைப் பிரகாசிப்பிக்க –
ஸ்ரீ நம் பெருமாள் திருவடியை அடைந்த ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரும் அருமறையின் பொருளான சரணாகதியை ப்ரதிபாதிக்கும்
ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரார்த்தத்தை ஆய்ந்து எடுத்து அருளினார்
பவிஷ்யத் ஆச்சார்யர் என்று கொண்டாடப் பெற்றவரும் -நம் தர்சன ஸ்தாபகரான நம் ஸ்ரீ ராமானுஜன்
நாடும் நகரும் நன்கு அரிய ஸ்ரீ நம்பெருமாள் திரு உலகத்திலே ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் சேர்த்தியிலே
சரணாகதியை அனுஷ்டித்துக் காட்டி ஸ்ரீ கத்ய த்ரயத்தையும் நமக்காக அருளிச் செய்து அருளினார்
ஸ்ரீ வேதாந்த ச்சார்யார் -சர்வ தந்த்ர ஸ்வ தந்த்ரர் என்று திவ்ய தம்பதிகளாலே கொண்டாடப்பட்ட ஸ்ரீ தேசிகர் –
32-அதிகாரங்கள் கொண்ட ஸ்ரீ ரஹஸ்ய த்ரய சாரத்தை குரு பரம்பரையா பிரபாவத்துடன் அருளிச் செய்து
சரணாகதி அனுஷ்டானத்தை கண்டரவேண ஸ்தாபித்து அருளினார்
இப்படி ஆய்ந்து எடுத்தும் -அனுஷ்ட்டித்தும் -ஸ்தாபித்தும் செய்த பின்
இந்த சரணாகதியை யேந கேநாபி பிரகாரேண த்வய வக்தாத்வம் -என்று அருளிச் செய்தபடியே
உலகோர் எல்லாம் அனுஷ்ட்டிக்கும் படிக்கு ஸ்ரீ லஷ்மீ நரஸிம்ஹன் நியமித்து அருள
ஸ்ரீ சடகோப மஹா தேசிகன் அனுக்ரஹித்து அருளினார் –

———————-

ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ரஹஸ்யம் – –ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக பிரகரணம் -உத்தரார்த்தம் -அஹம் பதார்த்தம்/ த்வா பதார்த்தம் /சர்வ பாபேப்யோ பதார்த்தம்/மோக்ஷயிஷ்யாமி பதார்த்தம்/ மாஸூச பதார்த்தம்– –

ஆக பூர்வார்த்தம்
த்யாஜ்யமான சாதனங்களையும்
அவற்றினுடைய அனந்தத்யத்தையும்
தியாகத்தையும்
தியாக பிரகாரத்தையும்
தியாகம் அங்கம் என்னும் இடத்தையும்
ஸ்வீ கார்ய ஸ்வரூபத்தையும்
தந் நைரபேஷ்யத்தையும்
ஸ்வீ கார பிரகாரத்தையும்
ஸ்வீ காரத்தையும் –சொல்லிற்று

————————————–

ஆக இத்தால் அதிகாரி க்ருத்யம் சொல்லி
மேல் இப்படி பிரபத்தவ்யனான ஈஸ்வர க்ருத்யத்தையும்
பிரபக்தாவான அதிகாரி வுடைய க்ருத்ய லேசத்தையும் சொல்லுகிறது
பிரபத்தவ்ய க்ருத்யம் பிரபத்தவ்ய பல மோக்ஷ விரோதி சகல பாப நிவர்த்தகம்
ப்ரபந்ந க்ருத்யம் தத் பல நிர்ப்பரத்த்வ அநு சந்தானம்

அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி மாஸூச
அஹம்
என்று கீழ்ச் சொன்ன உபாய பலமான இஷ்ட பிராப்தி அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பூர்வகமாய் இருக்கையாலே
நிவர்த்யமான அநிஷ்ட ஸ்வரூபம் மேல் சொல்லக் கடவதாய்க் கொண்டு நிவர்த்தகமான ஸ்வரூபத்தை –
அஹம் -என்று காட்டுகிறது
உபாயமாக உன்னாலே ஸ்வீ கரிக்கப்பட்ட நான் -என்றபடி

மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற உத்தமனுக்கு பிரதிசம்பந்தியாய்க் கொண்டு -அஹம் -சப்தம் வாரா நிற்கப் பிரித்து
அஹம் என்கிற இதுக்கு ஒரு விவஷை யுண்டு -அதாவது
த்வத் ஸ்வீ க்ருதனான நான் -என்றவாறே ஸ்வீ கார்ய ரூபமான வாத்சால்யாதி குண வைசிஷ்டியே தோற்றும் –
அத்தை வியாவர்த்தித்துக் கார்ய கரத்வ உபயோகி ஞான சக்த்யாதி குண வைசிஷ்ட்டி தோற்றுகைக்காக-

அஹம்
தேவ மனுஷ்யாதி அபிமானிகளுடைய அஹம் அர்த்தம் அவ்வளவில் பர்யவசிக்கும்
பிரகிருதி ஆத்ம விவேகம் பண்ணின வனுடைய அஹம் அர்த்தம் ப்ரக்ருதே பரமாய்
பர சேஷமான ஆத்ம வஸ்துவின் பக்கலிலே பர்யவசிக்கும்
ஈஸ்வரனுடைய அஹம் அர்த்தம் ஸ்வ வ்யதிரிக்த சமஸ்தங்களையும் தனக்கு விபூதியாக உடையவன்
ஆகையால் உள்ளது எல்லாம் காட்டும்
இவ் வஹம் சப்தம் கீழ்ச் சொன்ன இடத்தில் ஸுலப்யாதி குணோபேதனான நிலையைக் கழித்து
ஞானாதி குண பரிபூர்ணனான நான் என்கிறது
அதுக்கு அடி மேல் சொல்லுகிற பாப விமோசனத்துக்கு ஞான சக்த்யாதிகள் அபேக்ஷிதம் ஆகையால் –

ஆக
சர்வஞ்ஞனாய் -சர்வ சக்தியாய் -அவாப்த ஸமஸ்த காமனாய் -நிருபாதிக சேஷியாய் –
நிரவதிக தயாவானான நான் என்றபடி
த்வத் ஞான சக்தி கருணா ஸூ ச தீஷு நேஹபாபம் பராக்ரமம் இதும் அர்ஹதி மாமகீநம் -என்று
ஞான சக்தி கிருபாதிகளைப் பாப நிவ்ருத்திக்குப் பரிகரமாக ஸ்ரீ ஆழ்வானும் அருளிச் செய்தார் –

நிவர்த்தந அதிகாரி ஸ்வரூபமும் -நிவர்த்த்யம் இன்னது என்னும் இடம் அறிகைக்கும் சர்வஞ்ஞனாக வேணும்
நெறி எல்லாம் எடுத்து உரைத்த நிறை ஞானத்து ஒரு மூர்த்தி -என்னக் கடவது இறே –

அறிந்தபடியே செய்து தலைக் கட்டுகைக்கு சர்வ சக்தியாக வேணும் -இந்த சர்வ சக்தித்வம்
முழுவதும் அகப்படக் கரந்து ஓர் ஆலிலைச் சேர்ந்த -என்று
ஸ்வ வ்யதிரிக்த ஸமஸ்த வஸ்துக்களையும் திரு வயிற்றிலே வைத்து ரஷித்த சக்தி யோகத்திலும்
பக்கமே கண்டாருளர் -என்று அதீந்த்ரியனான தன்னை இந்திரிய கோசரனாக்கின சக்தி யோகத்திலும்
எஞ்ஞான்றும் எங்கும் ஒழி வற நிறைந்து நின்ற-என்று அணு பூத வஸ்துக்களிலே விபுவான தான்
பரிசாமாப்ய வர்த்தித்தவ ரூப சக்தி யோகத்திலும்
நினைத்த எல்லாப் பொருள்கட்கும் வித்தாய் முதலில் சிதையாமே -என்று ஜகத்துக்கு உபாதானமாகா நிற்கப்
பரிணமியாதே காரணமான சக்தி யோகத்திலும் அதிகமாய் இருக்கும்
அதுக்கு அடி நித்ய சம்சாரியாய் -பகவத் விமுகனான சேதனனை -என்னை இசைவித்து நானும் பிசைந்தேன் என்றும் படி
தான் ஒட்டி வந்து என் தனி நெஞ்சை வஞ்சித்து -என்கிறபடியே இசைவித்து
தேந சேத விவாத -என்கிற அவிவாதத்தை யுண்டாக்கிப் பாப விமோசனம் பண்ணுகையாலே எதிர்தலையை இசைவிக்க வேணும் –
அவற்றுக்குத் தன் இசைவே வேணும் -ஆகையால் இவற்றில் காட்டில் இதுக்கு ஆதிக்யம் உண்டு

சர்வ சக்தி யானாலும் அபூர்ணனாய் இருக்குமாகில் ப்ரயோஜனத்தில் நினைவாய் இவன் கார்யம் செய்யக் கூடாது –
அது வேண்டாதபடி அவாப்த ஸமஸ்த காமனாய் இருக்கும் என்கிறது –
சர்வஞ்ஞனுமாய் -சர்வசக்தியுமாய் -அவாப்த ஸமஸ்த காமனானாலும் -பிறர் கார்யம் செய்யக் கூடாதே –
அது வேண்டாதபடி நிருபாதிக சேஷி என்கிறது

சர்வஞ்ஞத்வம் அபராதங்களை அறிகைக்கும்
சர்வசக்தித்வம் தத் அனுகுண தண்டதரனாகைக்கும்
அவாப்த ஸமஸ்த காமத்வம் சிலவற்றைக் கொடுத்து கழித்துக் கொள்ள ஒண்ணாமைக்கும்
சர்வ ஸ்வாமித்வம் இப்படிச் செய்யா நின்றால் நிவாரகர் இல்லாமைக்கும்
உறுப்பாய் இறே இதன் பூர்வம் போந்து

இப்போது அவற்றைக் கழித்து
சர்வஞ்ஞத்தை ரக்ஷண வீதியிலும்
சர்வ சக்தித்வத்தை ரக்ஷண வியாபாரத்திலும்
அவாப்த ஸமஸ்த காமத்வத்தை பிரயோஜன நிரபேஷ ரக்ஷணத்திலும்
ஸ்வாமித்வத்தைத் தன் பேறாகச் செய்கையிலும்
உபயுக்தம் ஆக்குகைக்கு பர துக்க அஸஹிஷ்ணுதா லக்ஷணமான பரம தயை வேணும்
இதுக்காக நிருபாதிக தயாவானாய் இருக்கும் என்கிறது –
ஆக க்ருபா ஸஹ க்ருதமான ஞான சக்த்யாதி குணங்களே இவனுக்கு உஜ்ஜீவன ஹேது ஆவது

விதி வாய்க்கின்று காப்பார் யார்
சேமம் செம் கோன் அருளே
ஆழியான் அருளே நன்று
துணியேன் இனி நின் அருள் அல்லது –இத்யாதிகளில் ஆழ்வார்களும் அருளிச் செய்தார்கள்
க்ருபயா கேவல மாதமஸாத் குரு
கேவலம் மதீயயைவ தயயா
க்ருபயா சரணம் பவ
தய ஸ்வ மாம் குணமய ரங்க மந்த்ர
தேஹி மே க்ருபயா நாத –இத்யாதிகளாலே கிருபையே உத்தாரகம் என்னும் இடத்தை
ஆச்சார்யர்களும் அருளிச் செய்தார்கள்

ஆக இந்த சர்வஞ்ஞத்வாதி குணங்கள் இவ் -வஹம்-அர்த்தத்தில் அநுசந்தேயங்கள்
இவை சேதனனுடைய அநந்ய சாதனத்வ வ்யவசாயத்துக்கும் அடியாய் –
ஈஸ்வரனுடைய விரோதி நிரசனத்துக்குப் பரிகரமுமாய் இருக்கும் –

மாம் -என்று தன் ஸுலப்யத்தைக் காட்டினான்
அஹம் -என்று பரத்வத்தைக் காட்டுகிறான்
மாம் -என்கிற நிலையிலே -தேர் மன்னர்க்காய் அன்று தேரூர்ந்த ஸுலப்யம் தோற்றும்
அஹம் -என்கிற நிலையிலே தார் மன்னர் தங்கள் தலை மேலான பரத்வம் தோற்றும் –
மாம் -என்று
பற்றலர் வீயக் கோல் கைக் கொண்டு பார்த்தன் தன் தேர் முன் நின்றான் -என்று
கொல்லா மாக் கோலான உளவு கோலும் கையுமாக நிலையைக் காட்டினான்
அஹம் -என்று -வெள்ளை விளி சங்கு வெம் திடர் திருச்சக்கரம் ஏந்து கையன் -என்று கையும் திருவாழியுமான வேஷத்தைக் காட்டுகிறான் –
சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய மாம் -என்கையாலே மாம் என்று தர்ம நிவர்த்தகமான வேஷத்தைக் காட்டினான்
அஹம் சர்வே பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கையாலே -அஹம் -என்று அதர்ம நிவர்த்தகமான வேஷத்தைக் காட்டுகிறான்
மாம் -என்று சரணம் -என்கிற உக்தியும் சஹியாத நிரபேஷமான நிலையாகையாலே உக்திக்கு விபரீதமான நிலையைக் காட்டினான்
அஹம் என்று பாப விமோசகத் வத்தாலே -அனுஷ்டானத்துக்கு விபரீதமான நிலையைக் காட்டுகிறான்
அஹம் மோக்ஷயிஷ்யாமி என்கையாலே பந்தகனான நானே விமோசகன் ஆனால் வேறு நிவாரகர் உண்டோ என்று
தன்னுடைய சமாப்யதிக ராஹித்யத்தைச் சொல்லுகிறான்

ஆக
சர்வஞ்ஞனுமாய் -சர்வ சக்தியுமாய் -அவாப்த ஸமஸ்த காமனுமாய் -சர்வ ஸ்வாமியுமாய் -பரம தயாவுமான –
நான் என்றதாயிற்று –

——————-

அநந்தரம் -த்வா -என்று –
நிவர்த்த்ய பாப ஆஸ்ரய பூதனாய் –
நிவ்ருத்த்ய உபாயத்தைப் பற்றி அவன் பக்கலிலே சர்வ பரங்களையும் ந்யஸித்து
விமுக வ்யாவ்ருத்தி ஸூ சகமான ப்ரபத்தியை உடையவனாய் –
பாப நிவ்ருத்தி அவசர ப்ரதிக்ஷகனான அதிகாரியைச் சொல்லுகிறது

சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய மாம் சரணம் வ்ரஜ -என்று விதித்த பிரகாரத்தில்
சாதனாந்தரங்கள் நமக்கு சாதனம் அன்று என்கிற பிரதிபத்தி விசிஷ்டனாய்
தத் ஹேதுவான ஸ்வரூப பாரதந்தர்ய ஞானவானாய்
தத் ஹேதுவான ஈஸ்வர ஏக ரஷ்யத்வ பிரதிபத்தி யுடையவனாய்
தத் கார்யமான பகவத் சேஷத்வ ஞானத்தையும்
தத் பர்யவசாந பூமியான ததீய சேஷத்வ ஞானத்தையும் யுடையவனாய்
புருஷாந்தரங்களில் விமுகனாய்
ஸ்வீ காரத்தில் உபாயத்வ புத்தியை ச வாசன பரித்யாகம் பண்ணி

ஞான க்ரியா பஜன சம்பத கிஞ்ச நோஹ மிச்சாதி கார சகநா நு சயா ந பிஞ்ஞ–இத்யாதிகளில் படியே –
சாதனாந்தரங்களில் அநந்வயத்தாலே அகிஞ்சனனாய் -அவற்றில் இச்சையும் இன்றிக்கே -அதிகாரமும் இன்றிக்கே –
அஞ்ஞான அசக்திகளையும் அபிராப்தியையும் அனுசந்தித்து -அத்தாலே தத் விஷயமான அநு சயமும் இன்றிக்கே
சித்த உபாய பிரதிபத்தி அனுவ்ருத்தியும் சாதனாந்தர சமானமாக அனுசந்தித்து இருப்பானாய் –
ஆக இப்படி -தியாக ஸ்வீ கார விசிஷ்டனாய்க் கொண்டு சர்வ ஸூலபனான என்னையே
நிரபேஷ உபாயமாகப் பற்றி க்ருதக்ருத்யனாய் நிற்கிற உன்னை என்றபடி –

அஹம் -என்கிற இடத்தில் –
சர்வஞ்ஞத்வாதி குண விசிஷ்டனாய் உபாய பூதனானவனுடைய ஸ்வ இதர சகல சாதனாந்தர நைரபேஷ்யத்தாலும்
த்வா -என்கிற இடத்தில் –
அஞ்ஞான அசக்திகள் அபிராப்தியையும் யுடையனாய்க் கொண்டு
பரித்யக்த ஸமஸ்த சாங்க சாதனான வதிகாரியினுடைய ஆகிஞ்சன்யத்தாலும்
இந்த ரஷ்ய ரஷக பாவத்தினுடைய ஸுவ்சாத்ருஸ்யம் தோற்றுகிறது –

ஏவம் பூதனான அதிகாரியினுடைய க்ருதக்ருதையை -தஸ்யை வம் விதுஷ-என்கிற அநு வாகத்தாலே சொல்லிற்று
ஏவம் விதுஷ -என்று சத்யம் தபஸ் ஸூ தமம் முதலாக யஜ்ஜம் முடிவாக கர்ம யோகத்தைச் சொல்லி
மாநசம் என்று ஞானயோக பக்தி யோகங்களைச் சொல்லி இவற்றில் ஒன்றுக்கு ஓன்று உத்க்ருஷ்டமாகச் சொல்லி –
எல்லாத்துக்கும் மேலாக -ப்ரஹ்மணே த்வா மஹச ஓமித்யாத்மாநம் யுஞ்ஜீத -என்று
ஸ்ரீ யபதியாய் ஸமஸ்த கல்யாண குணாத்மகனாய் சர்வ ஸ்வாமியான நாராயணன் திருவடிகளில் ஆத்மாத்மீய அகில
பர சமர்ப்பணம் ஆகிற ப்ரபத்தியை ந்யாஸ சப்தத்தால் சொல்லி
தஸ்மான் ந்யாஸம் யேஷாம் தபஸாம் அதிரிக்தமாஹு-என்று அந்த பிரபத்தியே சத்ய தபாதிகளான சாதனாந்தரங்களில் அதிகமாகச் சொல்லி
இப்படிக் கீழ் அநு வாக த்வயத்திலும் சொன்ன சாதனாந்தர தியாக நிவ்ருத்தி பூர்வகமான சித்த உபாய பரிக்ரஹத்தை –
ஏவம் விதுஷ -என்று சொல்லி -தஸ்ய -என்று இந்த சரணாகதி ஸ்வரூபத்தை யாதாவாக அநு சந்தித்த சேதனனுக்கு
ஸ்வீ க்ருத ந்யாஸ ரூப சாதன வைபவத்தால் சர்வ கர்ம அநு பூர்த்தியையும் சொல்லிற்று

ஆத்மா யஜமான –என்று தொடங்கி -ஸ்ரோத்தரமக்நீத்-என்று முடிவாக -சரணாகதி ஞானாவானான புருஷனுடைய
ஆத்மாத்மீயங்களை யாக உபகரணமாக வகுத்து இத்தை ஒரு யாகமாகச் சொல்லி –
யாவத்த்ரியதே சா தீஷா -என்று தொடங்கி -சர்வ வேத சம்வா ஏதத் ஸத்ரம்-என்று முடிவாக
அவனுடைய சரீர ஸ்திதி உள்ளளவும் தீக்ஷையாகச் சொல்லி இவனுடைய ஸ்திதி கமந சயாநாதி வ்யாபாரங்களாலே
சர்வ கர்மங்களினுடையவும் சித்தியாகச் சொல்லி -யந் மரணம் ததவப்ருதம்-என்று இந்த யாகத்துக்கு அவப்ருதம்
இவனுடைய சரீர விமோசனமாகச் சொல்லி –

ய ஏவம் வித்வா அநுதய கயநே ப்ரமீயதே -என்று தொடங்கி -ப்ரஹ்மணோ மஹிமாந மாப்நோதி -என்ற அறுதியாக
அர்ச்சிராதி மார்க்க கமனமும் -ஆதி வாஹிக ஸத்காரமும் -ஆவரணாதி லங்கனமும் -விராஜா ஸ்நாநமும் –
ஸூஷ்ம சரீர விதூநநமம் -அபஹத பாப்மத்வாதி குணாஷ்டக ஆவிர்பாவமும் -அப்ராக்ருத விக்ரஹ பரிக்ரஹமும் –
அகால கால்யமான திவ்ய தேச பிராப்தியும் -ஐரம்மதீய திவ்ய சர பிராப்தியும் -திவ்ய அப்சரஸ் ஸூக்களுடைய அப்ராக்ருத அலங்காரமும் –
திவ்ய கோபுர பிராப்தியும் -அனந்த கருடாதி ஸூரி பரிஷத் ப்ரதயுத கமனமும் ராஜ மார்க்க கமனமும் -ப்ரஹ்ம வேஸ்ம பிரவேசமும் –
அப்ராக்ருத திவ்ய மண்டப பிராப்தியும் -பரமாத்ம தரிசனமும் -பரம புருஷ ஸ்துதி பிரமாணதிகளும்-தத் சமீப பிராப்தியும் –
பர்யங்க ஆரோஹணமும் -பகவத் உத்சங்க ஆசனமும் -ஆலோக ஆலாப ஆலிங்க நாதிகளும்-ஸ்வரூப ரூப குண விக்ரஹாதி அனுபவமும் –
அனுபவ ஜெனித ப்ரீதி அதிசயமும் -ப்ரீதி ப்ரேரித அநேக விக்ரஹ பரிக்ரஹமும் -சர்வ தேசாதி விஸிஷ்ட சர்வ பிரகார கைங்கர்ய பிராப்தியும் –
கைங்கர்ய ஜெனித பகவந் முகோலாச அனுபவமும் ஆகிற புருஷார்த்த லாபத்தைச் சொல்லிற்று

விது கிருஷ்ணம் ப்ராஹ்மணாஸ் தத்வதோயே தேஷாம் ராஜந் சர்வ யஜ்ஜாஸ் ஸமாப்தா-என்றும்
க்ருஷிர்ப் பூ வாசகஸ் சப்த -இத்யாதிப்படியே சத்தா தாரகனும் மோக்ஷ ப்ரதனுமான கிருஷ்ணனையே
நிருபாதிக ரக்ஷகனான அறிந்தவர்கள் சர்வ யஜ்ஜ்ங்களும் பூர்ணமாக அனுஷ்ட்டித்தார்கள் என்று சொல்லிற்று

க்ருதாந்யநேந ஸர்வாணி தபாம் சித பதாம் வர –சர்வே தீர்த்தாஸ் சர்வ யஜ்ஜாஸ் சர்வ தாநாநி சஷணாத் –
க்ருதாந்ய நேந மோக்ஷஸ் சதஸ்ய ஹஸ்தே ந சம்சயே-என்று இந்த உபாய ஞானம் உள்ள புருஷனைக் கீழே சொல்லி
அவனாலே எல்லா தபஸ் ஸூ க்களும் பண்ணப்பட்டன-சர்வ யஜ்ஜ்ங்களும் பண்ணப்பட்டன –
எல்லா தீர்த்த ஸ்நானங்களும் பண்ணப்பட்டன -சர்வ தானங்களும் பண்ணப்பட்டன -மோக்ஷம் அவன் கையிலே –
இவ்வர்த்தத்தில் சந்தேகம் இல்லை என்று சொல்லிற்று

யாநி நிஸ்ரேய சார்த்தாநி ஸோதிதா நிதபாம் ஸிவை -தேஷாந்து தபஸாம் ந்யாஸம் அதிரிக்தம் தபஸ் ஸ்ருதம் -என்று
மோக்ஷ சாதனமாக சாஸ்திரங்களில் சொல்லப்பட்ட தபஸ் ஸூ முதலான சாதனங்கள் எல்லாவற்றாலும்
ந்யாஸம் என்கிற சாதனமே உத்க்ருஷ்ட சாதனம் என்றும் சொல்லி –

சமித்சாதன காதீநாம் யஜ்ஜா நாம் ந்யாஸ மாத்மந -நமஸோ யோக ரோத்தேவேச ஸ்வத்வர இதீரீத —
யாக சாதந பூதேந ஸ்வாத் மநா சேஜ்ய மீஸ்வரம் -அயஜத்தா நி தர்மாணி ப்ரதமா நீதி சஸ்ருதம் -இத்யாதியாலே
சமிதாதி சாதனங்களால் பண்ணப்படுவதான யஜ்ஜ்ங்கள் எல்லாவற்றிலும் காட்டில் ஈஸ்வரன் பக்கலிலே
ஆத்ம பர ந்யாஸம் பண்ணி இருக்கும் அதுவே நல்ல யஜ்ஜமாவது என்றும்
யாக சாதனா பூதனான தன்னாலே இஜ்யனான சர்வேஸ்வரனை யஜிக்குமது பிரதான தர்மம் என்றும் சொல்லிற்று இறே

ஏவம் ரூபமான சரண வரணம் பண்ணி க்ருதக்ருத்யனான அதிகாரிக்கு
கிமஹம் சாது ந அகரவம் கிமஹம் பாபம் கரவம் -என்கிற ந்யாயத்தாலே
புண்ய கர்மங்கள் பண்ணாது இருந்தோம் -பாப கர்மங்கள் பண்ணினோமே என்கிற பயம் இல்லை –
உபாயத்வேந வரணீயனான ஈஸ்வரன் -ஸ்மராமி -என்கிறபடியே -இவனுக்கு அபேக்ஷித சகல க்ருத்யங்களும் நிர்வஹித்துக் கொண்டு
போருமாகையாலே இவனுக்கு கர்த்தவ்யம் ஸ்வ நிர்ப்பரத்வ அனுசந்தானம் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கையும்
வாசநா நிபந்தனமாகப் பிறந்த தப்புக்களுக்கு உபாயத்தில் பண்ணின விஸ்வாச அதிசயத்தாலே நிர்ப்பரனாய் இருக்கையும் –

ஆக- த்வா -என்று
தியாக ஸ்வீ கார விசிஷ்டனான உன்னை என்று ஸ்வீ கர்த்தாவான அதிகாரி விசேஷத்தைச் சொல்லிற்று
மேல்
ஸ்வீ கார்ய வஸ்து க்ருத்யத்தையும் ஸ்வீ கர்த்தரு க்ருத்ய லேச ததையும் சொல்லுகிறது

———–

அஹம் -என்று நிவர்த்தக ஸ்வரூபம் சொல்லி
த்வா -என்று நிவர்த்தய ஆஸ்ரயம் சொல்லி
அநந்தரம் -சர்வ பாபேப்ய-என்று நிவர்த்தய ஸ்வரூபம் சொல்லுகிறது

சர்வ பாபேப்ய-
பாபமும் -பஹு வசனமும் -சர்வ சப்தமுமாய் -இதுவும் த்ரி ப்ரகாரமாய் இருக்கும்
பாப -சப்தத்தால் -அநாதத ரூப துக்க பல ஹேதுவானவற்றைச் சொல்லுகிறது
அதில் நரக பல ஹேதுவான கேவல பாபத்தைச் சொல்லுகிறது அன்று
பந்தகம் ஆகையால் புண்ய பாப ரூபமான உபாயவித கர்மத்தையும் சொல்லுகிறது –
அதுக்கு அடி மோக்ஷ விரோதி பிரகரணம் ஆகையால்
தத் ஸூ க்ருத துஷ் க்ருதே விதூ நதே -என்றும்
புண்ய பாபே விதூய -என்றும்
பாப க்ருத்யாம் -என்றும்
தஸ்ய பிரியா யஜ்ஜஸ் தபஸ் ஸூ க்ருதம் உபபந்தி அப்ரியா துஷ் க்ருதம் -இத்யாதிகளாலே
ஸூக்ருத சப்த வாசியான புண்யத்துடன் துஷ் க்ருத சப்த வாஸ்யமான பாபத்துடன் வாசியற-
இரண்டையும் உதறிப் பொகடும் என்றும்
ஸூக்ருதத்தை இவன் இருந்த நாளில் இவன் பக்கல் அனுகூலர் பக்கலிலும்
துஷ் க்ருதத்தை இவன் பக்கலில் பிரதிகூலித்தார் பக்கலிலும் பகிர்ந்திடும் என்று சொல்லுகையாலே
உபயமும் பாப சப்த வாஸ்யமாய் நிவர்த்தய கோடியிலே புகுமவை இறே

ஆழ்வாரும் -சார்ந்த இரு வல்வினைகளும் சரித்து –என்று
எள்ளில் எண்ணெயயைப் போலேயும் -ஆரணியில் அக்னியைப் போலேயும் விடாமல் பொருந்தி இருப்பதாய்
சர்வ சக்தியாலும் விடுவிக்க அரிதாம் படி வலித்தாய் இருக்கிற புண்ய பாப ரூபத்தாலே உபய விதமான கர்மங்களை
விரகர் நெடும் சுவர் தள்ளுமா போலே தள்ளி என்றார் இறே
வீடு திருத்துவான் -என்கிற மோக்ஷ பிரகரணம் ஆகையால்
ஐஹிகமான புத்ர பசு அந்நாதி ரூப பல ஹேதுவான புண்யத்துடன்
தாபா த்ரயாதி அனுபவ ஹேதுவான பாபத்துடன் ரௌரவாதி நரக ஹேதுவான பாபத்துடன் வாசியற
எல்லாவற்றையும் பாப சப்தத்தால் சொல்லுகிறது –

ஆக -பாப -சப்தத்தால் –
சாம்சாரிக சகல துக்க ஹேதுவாய் -நிரதிசய ஆனந்த ரூப பகவத் ப்ராப்திக்கும் -பிரதிபந்தகமான சகல கர்மங்களையும் சொல்லிற்று
ஸ்வரூப விரோதியாயும் -சாதன விரோதியாயும் -ப்ராப்ய விரோதியாயும்-பிராப்தி விரோதியாயும் –
சதுர் விதமாய் இறே விரோதி தான் இருப்பது –
அதில் ஸ்வரூப விரோதி -ப்ரணவத்தில் மத்யம பதத்தாலும் –
சாதன விரோதி-திரு மந்திரத்தில் மத்யம பதத்தாலும் -நிவ்ருத்தம் ஆயிற்று
ப்ராப்ய விரோதி -த்வயத்தில் சரம பதத்தால் நிவ்ருத்தம் ஆயிற்று
பிராப்தி விரோதி நிவ்ருத்தி சொல்கிறது இப் பதத்தாலே –

இதில் பஹு வசனத்தால்
பிராப்தி விரோதி பாஹுளயத்தைச் சொல்லுகிறது -அவை யாவன –
அவித்யா கர்மா வாசனா ருசி பிரகிருதி சம்பந்தங்கள் –
அவித்யை யாகிறது -அஞ்ஞானம் -அது தான் ஞான அநுதயம் -அந்யதா ஞானம் -விபரீத ஞானம் -ரூபேண த்ரிவிதமாய் இருக்கும் –
ஞான அநுதயமாவது-ஒரு பதார்த்த விஷயமாக ஒரு ஞானமும் உதியாமை
அந்யதா ஞானம்-ஆவது -பதார்த்த விஷயமான ஸ்வ பாவத்தை அந்யதாவாக க்ரஹிக்கை
சம் ப்ரதி பன்னமாக ஸ்வேதமான சங்கத்தை பீதகமாய்- பிரமிக்குமா போலே
விபரீத ஞானமாவது -பதார்த்த ஸ்வரூபத்தை விபரீதமாக க்ரஹிக்கை -ரஜ்ஜுவில் சர்ப்ப புத்தி போலே
இவை மூன்றும்
ஆத்மா என்று ஒரு வஸ்து உண்டு என்று அறியாமையும்
ஆத்மா உண்டு என்று அறிந்தால் அவனை ஸ்வ தந்த்ரனாக நினைக்கையும்
ஆத்மாவானது தேகமே தான் என்று அறிகையும் –

கர்மா ஆவது
அக்ருத் கரண-க்ருத்ய அகரண-பகவத் அபசார -பாகவத அபசார -அஸஹ்யா அபசார -ரூபமாகவும்
புண்ய பாப ரூபமாகவும்
பாதகம் -அதி பாதகம் -மஹா பாதகம்
தொடக்கமான விசேஷங்களால் பஹு விதமாக -பூர்வா கோஸ்த்த ராக ரூபமாய் இருக்கும்

அக்ருத்ய கரணமாவது -சாஸ்திரங்களில் அவிஹிதமானவற்றைச் செய்கை
க்ருத்ய அகரணமாவது -விஹிதமானவற்றைச் செய்யாது ஒழிகை –
பகவத் அபசாரமாவது -பகவத் அர்ஹமான த்ரவ்யங்களைத் தான் ஜீவிக்கையும்
ஜீவிப்பார் பக்கல் சா பேஷனாயும் அயாசிதமாகவும் யாசிதமாகவும் ஜீவிக்கை யும் –
அர்ச்சாவதாரத்தில் உபாதான ஸ்ம்ருதி
சர்வ ஸ்மாத் பரனான சர்வேஸ்வரனை தேவதாந்தரங்களோடே சமமாக நினைக்கையும்
அவனதான ஆத்மாத்மீயங்களைத் தன்னதாக நினைத்து இருக்கையும் முதலானவை –
பாகவத அபசாரமாவது
அர்த்த காம அபிமானாதிகள் அடியாக ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களோடே த்வேஷம் பண்ணுகையும்
ஞானாதிகர் ஆனவர் விஷயத்தில் ஞானத்வாரா உபாதேயர் என்று காண்கை அன்றிக்கே
ஜென்ம வ்ருத்தங்களை இட்டு குறைய நினைக்கையும்
விலக்ஷணர் – விகல கரணர் பாட பேதம் பக்கலிலே-ஷேப யுக்தி பண்ணுகையும்
அவர்கள் பக்கலிலே சஜாதீய புத்தியும் முதலானவை –
அஸஹ்யா அபசாரமாவது –
பகவத் பாகவத விஷயமான உச்சாரயங்கள் கண்டால் அசஹமானனாய்க் கொண்டு அதி வ்ருத்தி பண்ணுகை

பிரகிருதி சம்பந்தம் ஆவது
தேவ திர்யக் மனுஷ்ய ஸ்தாவர ரூபமான சதுர்வித சரீர சம்பந்தம் -இவை அடியாக வரக் கடவதான -ராக த்வேஷம் முதலானவை –
ருசி வாசனைகள் ஆவன-
குண தாரதம்யத்தாலே இந்த ஞானாதிகளைப் பற்றி வரக் கடவதான ருசியும்
அவற்றைப் பற்றி வருகிற அநாதி வாசனையும்
ஆழ்வாரும் -பொய்ந் நின்ற ஞானமும் பொல்லா ஒழுக்கும் அழுக்கு உடம்பும் -என்று பிரதானமான
அஞ்ஞான -அசத் ப்ரவ்ருத்தி -தேஹ சம்பந்தங்களை அருளிச் செய்து
இந்நின்ற நீர்மை -என்று தத்கதமான ருசி வாசனைகளை அருளிச் செய்து
இனி யாம் உறாமை -என்று அவை தான் பகவந் நிவர்த்த்யமாக அருளிச் செய்தார் இறே

ஆக –
பாபேப்ய-என்ற பஹு வசனத்தாலே -பிராப்தி விரோதி சகல பாபங்களையும் சொல்லிற்று –
ஆக
இவ்வளவாலே-சாதனாந்தர நிஷ்டனுடன் -சித்த சாதன நிஷ்டனுடன் -வாசியற –
சாதாரணமாக நிவர்த்திக்கப்படும் பாபங்களைச் சொல்லிற்று –

————

அநந்தரம் -சர்வ -சப்தத்தால் –
சித்த சாதன நிஷ்டனுக்கு -விசேஷ நிவர்த்த்யமான பாபத்தைச் சொல்கிறது -அதாவது
தததிகம உத்தர பூர்வாக யோரஸ்லேஷ விநாசவ் –தத் வியபதேசாத் – இதர ஸ்யாப்யே வமஸ்லேஷா -என்று
பூர்வாகத்துக்கு அஸ் லேஷத்தையும்-ப்ரமாதிகமாய்ப் பிறந்த உத்தராகத்துக்கு விநாசத்தையும் சொல்லி வைத்து
போகேநத் விதரேஷப யித்வாத சம்பத்ஸ்யதே -என்று அந்த பூர்வ உத்தராகங்களை ஒழிந்த பிராரப்த கார்யமான
புண்ய பாப ரூப கர்மங்கள் சாதனாந்தர நிஷ்டனுக்கு அனுபவ விநாஸ்யமாய் இருக்கும் என்று சொல்லிற்று
சித்த சாதன நிஷ்டனுக்கு அப்படி அன்றிக்கே ப்ராரப்தமும் சர்வ சப்த வாஸ்யமாகக் கொண்டு நிவர்த்தயாம் என்கிறது –
அதுக்கு அடி -பாப சப்த உப பதமான சர்வ சப்தத்தால் -நிவர்த்தய அம்சத்தைச் சொல்லுகையாலே –
சர்வ சப்தம் தனக்கும் சங்கோசம் இல்லாமையாலும்
மாஸூச -என்கிற சோக நிவ்ருத்தி -பாபங்களினுடைய நிரவசேஷ தியாகத்தில் அது கூடாமையாலும்
ப்ராரப்தமும் சர்வ சப்த வாஸ்யமாகக் கடவது –

சாதனம் பகவத் ப்ராப்தவ் ச யே வேதிஸ் திரா மதி -ஸாத்ய பக்திஸ் ஸ்ம்ருதா ஸைவ பிரபத்தி ரிதி கீயதே –
உபாயோ பக்தி ரேவதி தத் ப்ராப்தவ் யாதுசா மதி -உபாய பக்தி ரேதஸ்யா -பூர்வோக்தைவகரீயஸீ –
உபாய பக்தி பிராரப்த வ்யதிரிக்தாக நாசநீ -ஸாத்ய பக்திஸ் துசாஹநதரீ பிராரப்தஸ் யாபி பூய ஸீ -என்று
பகவத் ப்ராப்திக்கு பகவத் விஷயமே சாதனம் என்கிற நினைவுக்கு ஸாத்ய பக்தி என்று பெயர் –
அது பிரபத்தி என்று சொல்லப்படும் –
பகவத் பிராப்தி உபாயம் பக்தி என்கிற நினைவுக்கு உபாய பக்தி என்று பெயர் –
இதில் காட்டில் பூர்வ உக்தையான ப்ரபத்தியே ஸ்ரேஷ்டை –
உபாய பக்தியான பக்தி யோகம் பிராரப்த வ்யதிரிக்தங்களான பாபங்களைப் போக்கும் –
ஸாத்ய பக்தியான பிரபத்தி யோகம் -பிராரப்த ரூப பாபத்தையும் போக்கும் என்று சொல்லுகையாலும் –
ப்ரபத்தியானது பிராரப்த விநாசிநீ என்னும் இடம் ஸம்ப்ரதிபன்னம் –

ஆனால் பிரபன்னனுக்கு துக்க ஹேதுவான பிராரப்த சேஷம் அனுபவிக்க வேண்டுவான் என் என்னில் –
பிராரப்த கர்ம நிபந்தந சோகம் ஒழிய பிராரப்த சரீர விஷயமான சோகம் இல்லாமையால் –
உண்டாயிற்றாகில் அப்போதே நசிக்கும் -ஆகை இறே ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் –
ஆராப்த கார்யாந் அநாரப்த்த கார்யாம்ஸ் ச சர்வான் அசேஷத க்ஷமஸ்வ – என்று
ப்ராரப்தமும் ப்ரபத் தவ்யனான பகவான் க்ஷமிக்கத் தீருமாக அருளிச் செய்தது –

சரண்யனான ஈஸ்வரனும் -ஸ்மர்த்தா-என்று மாநாசமான -ப்ரபத்தியைச் சொல்லி
தத -என்று அதனுடைய நைரந்தர்யத்தைக் கழித்து -ம்ரியமாணம் -என்று சரீர அவசா நத்தில் பலமாகச் சொல்லி
ததஸ் சப்தத்தால் சாதகனின் காட்டில் ப்ரபன்னனுக்கு வாசி என்னும் இடத்தை ஸூசிப்பித்து
காஷ்ட பாஷாண ஸந்நிபம் -என்று அந்திம ஸ்ம்ருதிம் அந பேஷிதம் என்று –
அஹம் ஸ்மராமி-என்று அந்திம ஸ்ம்ருதியையும் தானே ஏறிட்டுக் கொண்டு
மத் பக்தன் -என்று அவனுடைய அந்தரங்கதையைச் சொல்லி
பரமாம் கதிம் நயாமி-என்று தானே ஆதி வாஹிகனாய்க் கொண்டு தேச விசேஷத்தை ப்ராபிப்பன் என்கையாலே
இவனுக்கு பிராரப்த கர்மம் அனுபவிக்க வேண்டாம் என்னும் இடத்தை அருளிச் செய்தான் –

நாவிர தோதுஸ் சரிதா ந நா சா ந தோ ந ஸமாஹிதா -ந சாந்த மாநஸோ வாபி பிரஞ்ஞா நே நைவ மாப் நு யாத் -என்று
துஷ் கர்மங்களில் நின்றும் நிவ்ருத்தன் அன்றாகிலும் இந்த பிரபத்தி ஞானத்தால்
ஞான லாபம் உண்டாகக் கடவது என்று சொல்லிற்று –
ஆகையால் பிராரப்த கர்மமும் சர்வ சப்த வாஸ்யமாகக் கடவது

அதுக்கு மேலே -சர்வ தர்மான் -என்று த்யாஜ்யத்வேந விஹிதமான தர்மங்களில் உபாயத்வ புத்தி பின்னாற்றிற்று ஆகில்
அதுவும் சர்வ சப்த வாஸ்யமாகக் கடவது –
அதுக்கு அடி சாதனாந்தர ஸத்பாவ பிரதிபத்தியும் அத்யந்தா பாவமாக வேணும் என்று பரி சப்தத்தால் சொல்லுகையாலே
சதாசார்ய உப திஷ்ட ஞானனாய் பகவத் ஸமாச்ரயணம் பண்ணின அநந்தரம் கர்ம ஹேதுக சரீரஸ்தன் ஆகையால்
அந்த கர்ம பராபல்யத்தாலும் அநாதி வாசனா நிபந்தனமாக புத்தி பூர்வகமாகவும் பிராமாதிகமாகவும் உண்டான பாபங்களும்
சர்வ சப்த வாஸ்யமாய்க் கொண்டு நிவ்ருத்தமாகக் கடவது

இவன் ஸ்வீ கரித்த சாதனம் பலாவ்யபசாரி யாகையாலும் -துன்ப வினைகள் என்றும் -உற்ற இரு வினையாய் என்றும்
பாவமும் அறமும் இறே உபாயபூதனனுடைய கோபமும் அருளும் ஆகையால் அவன் பொறுத்தேன் என்னத் தீருமது ஆகையாலும்
இவன் தான் பூர்வாகத்தோடு உத்தராகத்தோடு பிரார்ப்பத்தோடு வாசியற பிராப்தி விரோதி சகல அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பூர்வகமான
இஷ்ட ப்ராப்திக்கு நிரபேஷ சாதனமாக பகவத் விஷயத்தைப் பற்றி இருக்கையாலும் சேதனகதமானவற்றில் சேஷிப்பது ஓன்று இல்லை இறே
ஸ்ரீ பாஷ்யகாரரும் -வர்த்தமானம் வரத்திஷ்யமானஞ்ச சர்வம் க்ஷமஸ்வ -என்று
வர்த்தமான பாபத்தோடே கூட ஆகாமியான பாவத்தையும் கூட்டி அவை எல்லாவற்றையும் க்ஷமிக்க வேணும் என்று அபேக்ஷித்ததும் –
அத்தைப் பற்ற இறே உத்தராகம் அவசமாக வருமது ஆகையாலும் புத்தி பூர்வகமாக வந்தாலும் ஞானவானாகையாலே
அநந்தர க்ஷணத்தில் அநு ப்த்தனாகையாலும்
பிரபத்த்வயவனுடைய ஞான சக்தி பூர்த்திகளையும் கிருபையையும் அனுசந்தித்து அவ்வனுசந்தானத்தாலே
திருட சித்தனாம் ஆகையாலும் சர்வ சப்த அந்தர்பூதமாகக் கடவது

கால ஷேப அர்த்தமாகப் பண்ணும் அநு கொள்ள வ்ருத்திகளில் சாதன புத்தி பின்னாற்றிற்று ஆகில்
அதுவும் சர்வ சப்த வாஸ்யமாகக் கடவது
ஸக்ருத் ஏவ ப்ரபந்நாய
ஸக்ருத் ஏவம் ப்ரபந்நஸ்ய -என்று புந பிரபத்தி நிஷேத பூர்வகமாக ஸக்ருத் ப்ரபத்தியே அமையும் என்னா நிற்கச் செய்தேயும்
ஆபத்தசையில் கலக்கத்தாலே பிரபத்தி பண்ணினான் ஆகில் அதுவும் சர்வ சப்த வாஸ்யமாகக் கடவது
லோக ஸங்க்ரஹார்த்த ப்ரவ்ருத்திகளும் சர்வ சப்த அந்தர்பூதமாகக் கடவது

இவன் நாட்டாரோடு இயல் ஒழிந்து நாரணனை நண்ணினவன் ஆகையால் -ஏவம் பூத ஞானவான்களாய்
சித்த சாதன பரிக்ரஹம் பண்ணி இருக்கும் சாத்விக அக்ரேஸரானவர்களும் தம் தாமைப் பற்ற
விதி இன்றிக்கே இருக்கச் செய்தேயும் அத்தனை பாகம் இல்லாத சிஷ்ய புத்திரர்களை பற்ற நாம் இவர்கள்
உஜ்ஜீவனத்துக்கு ஹேதுவாகை ஒழிய நாசத்துக்கு ஹேதுவாகை ஒண்ணாது என்கிற ஆந்ரு சம்சயத்தாலே
அனுஷ்ட்டிக்க வேண்டுவன சில கர்மங்கள் உண்டு –
இவை ஆந்ரு சம்சயத்தாலே அனுஷ்ட்டித்தாலும் ஒரு பலத்தோடு சந்திப்பிக்கக் கடவது –
அந்த பலத்தில் இவனுக்கு அபேக்ஷை இல்லாமையாலும் உண்டானாலும் அப்ராப்தம் ஆகையாலும்
அதுவும் பாபமே ஆகையால் சர்வ சப்த வாஸ்யமாகக் கடவது –

ஆக -சர்வ பாபேப்யோ -என்று
அவித்யா கர்மா வாசனா ருசி பிரகிருதி சம்பந்தங்கள்
பூர்வ உத்தராக ப்ராரப்தங்கள்
சரீர சம்பந்த நிபந்தனமாகவும்
அபிமான நிபந்தனமாகவும்
ஆந்ரு சம்சயத்தாலும் வரக்கடவதாய்
பிராப்தி விரோதமான சகல பாபங்களையும் சொல்லிற்று

அங்கன் அன்றியிலே
பாபேப்ய-என்கிற பஹு வசனத்தில் சர்வ பாபங்களும் உபாத்தமாயிற்றாய்
சர்வ சப்தத்தால் இவை எல்லாவற்றையும் என்று சாகல்ய பரமாகவும் சொல்லுவார்கள்

பாபங்களிலே சிறிது கிடப்பது பிரபத்தவ்யன் குறையால் யாதல்
பிறப்பத்தாவின் குறையால் யாதல் ஆக வேணும் இறே
அஹம் சப்த யுக்தமான ஞான சக்த்யாதிகளில் குறை இல்லாமையால் பிரபத்தவ்யன் பக்கலிலே குறை இல்லை
த்வா -என்கிற இடத்தில் தியாக ஸ்வீ காரங்களில் வைகல்யம் இல்லாமையால் பிரபத்தாவின் பக்கலிலே குறை இல்லை

————————–

மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று
ஏவம் ரூப சகல பாபங்களினுடையவும் நிவ்ருத்தி பிரகாரத்தைச் சொல்கிறது –
மோக்ஷயிஷ்யாமி-
யாவை சில பாபங்கள் நிமித்தமாக நீ பயப்படுறாய் -அந்த பாபங்கள் தானே உன்னை விட்டு போம்படி பண்ணுகிறேன்
இதில் -தாத் வர்த்தத்தாலேஅவை தான் என்னைப் பற்றின ராஜ குல சம்பந்தத்தால்
இவன் நமக்கு ஆஸ்ரயம் அன்று என்று கள்ளர் பட்டது பட்டுப் போம் என்றபடி –

அதாவது –
வானோ மறி கடலோ மாருதமோ தீயகமோ கானோ ஒருங்கிற்றும் கண்டிலமால் -என்கிறபடியே –
ஆகாசத்தில் கரந்து கிடக்கிறதோ -சமுத்திர ஜலத்தில் கரைந்து போயிற்றோ -காற்றோடு பரந்து போயிற்றோ –
நெருப்பிலே புக்கு வெந்து போயிற்றோ -மஹா பிரஸ்தானம் போயிற்றோ –
கண்ட கே நைவ கண்டகம்-என்னுமா போலே கன்றாய் வந்த அஸூரனைக் கொண்டு விளாவாய் வந்த அஸூரனை
நிரசித்தவனுடைய திருவடிகளில் தலை சாய்த்த அளவிலே அநாதி காலம் என்னைக் குடிமை கொண்டு போந்த
வலிய பாபங்களைப் பார்ஸ்வத்திலும் கண்டிலோமீ என்று ஆஸ்ரய பூதனான இவனும் அறியாதபடி போகை–

நின்னுள்ளேனாய்ப் பெற்ற நன்மை -என்று நாம் பகவத் ரஷ்ய பூதர் என்கிற அனுசந்தான மாத்திரத்தாலே
சும்மெனாதே கை விட்டோடித் தூறுகள் பாய்ந்தன -என்கிறபடியே அநாதி கால ஆர்ஜிதமான மஹா பாபங்கள் எல்லாம்
காடு பாய்ந்து போயிற்று என்னா நின்றது இறே

யதை ஷீ கா தூல மக்நவ் ப்ரோதம ப்ரதூயேத ஏவம் ஹாஸ்யா ஸர்வே பாப்மான ப்ரதூயந்தே -என்றும்
ஆயர் குலத்தினில் தோன்றும் மணி விளக்கை -மனத்தினால் சிந்திக்க போய பிழையும் புக்கு
தரு வா நின்றனவும் தீயினில் தூசாகும் -என்கிறபடியே –
வடமதுரைப் பிறந்த தாது சேர் தோள் கண்ணன் சரண் -என்று நினைக்க
பூர்வ உத்தராக ப்ராரப்தம் முதலான சகல பாபங்களும் நெருப்பினால் போட்ட பஞ்சு போலே
பிணம் காண ஒண்ணாதபடி தக்தமாய் போம் என்கிறது

இதில் -ணி-ச்சாலே –
உபாய பூதனான ஈஸ்வரனுக்கு இந்த பாப விமோசனத்தில் ப்ரயோஜக கர்த்த்ருத்வம் ஒழிய
ஸ்வயம் கர்த்த்ருத்வம் இல்லை -ஆதித்ய சந்நிதியில் அந்தகாரம் போலே தானே விட்டுப் போம் என்கிறது

இவை தான் விட்டுப் போகையாவது-புகுந்து கழிந்தது என்று தெரியாதபடி போகை -அதாவது
இவை ஸ்ம்ருதி விஷயமானாலும் -ஸ்வ நிர்ப்பரத்வ அநு சந்தானத்தாலே இவன் நிர்ப்பயனாம் படி போகை
மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற இடத்தில்
பவிஷ்ய தர்த்த ஸூ சகமான வசனம் பல விளம்பம் சொல்லுகிறது அன்று
ஏதத் கர்ம கரிஷ்யாமி -என்கிற இடத்தில் தாத் காலிகமான சங்கல்பத்துக்கு வாசகமாகிறாப் போலே
சத்ய காலீந விரோதி நிவ்ருத்தியில் சங்கல்பத்தைச் சொல்கிறது –
உபாய பூதனுடைய இந்த சங்கல்ப மாத்திரத்தாலே பிராப்தி விரோதி சகல பாபங்களும் போம் என்கையாலே –
பாபங்களாவன–பகவந் நிக்ரஹ ரூபமாய் இருப்பது ஒன்றாய் அவன் ஷமித்தேன் என்னத் தீரும் என்னும் இடம் தோற்றுகிறது –
சேதனன் பண்ணின கர்மங்கள் அப்போதே நசிக்கும் –
கிரியாவானவன் அஞ்ஞன் ஆகையால் மறக்கும் –
சர்வஞ்ஞனானவன் ஈஸ்வரனுடைய ஹ்ருதயத்தில் கிடந்து இறே இவை பல பர்யந்தம் ஆவது –
நிருபாதிக ரக்ஷகனான ஈஸ்வரன் -நீ என்னைக் கைக் கொண்ட பின் -என்கிறபடியே
இவனை ரஷ்யத்வேந அங்கீ கரித்த அன்று அவனைப் பொறுத்த போதே தீருமே -ஆகை யிறே
சர்வம் க்ஷமஸ்வ -என்றும்
கிருபயா கேவலம் ஆத்மசாத் குரு -என்றும் பூர்வாச்சார்யர்கள் அருளிச் செய்தது –
ஆகையால் இவனுடைய பூர்வாகத்தை க்ஷமித்து உத்தராகத்தில் அ விஞ்ஞாதவாய் இருக்கும்
ஆகையால் பாபங்கள் எல்லாம் பகவத் சங்கல்ப மாத்திரத்திலே நிவ்ருத்தமாம் என்றது ஆயிற்று –

போர்த்த பிறப்பொடு நோயொடு மூப்பொடு இருப்பவை பேர்த்துப் பெரும் துன்பம் வேரற நீக்கித்
தன் தாளிணைக் கீழ் சேர்த்து -என்று இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே
தேசம் அறிய ஓர் சாரதியாய்ச் சென்று சேனையை நாசம் செய்திட்டு நடத்தின திருவரங்கர் தாம் பணித்த
மெய்ம்மைப் பெரு வார்த்தையில் சொல்லுகிற சித்த சாதனத்தைப் பற்றினவர்களுக்கு
அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பூர்வகமான இஷ்ட பிராப்தி பலமாய் இருக்க
ஜரா மரண மோஷாய மாம் ஆஸ்ரித்ய யதந்தியே -என்று ஜரா மரணாதி ஆஸ்ரயமான சரீர விமோசன மாத்ரத்தையே
பலமாக இழிந்த கேவலனைப் போலே விரோதி நிவ்ருத்த மாத்ரத்தையே பலமாகச் சொல்லுவான் என் –
சேஷத்வ ஞான பூர்வகமாக உபாய வரணம் பண்ணின இவ்வதிகாரிக்கு இஷ்ட ரூபமான கைங்கர்ய லாபமே பிரதான பலமாய் –
தத் சித்திக்காக விரோதி நிவ்ருத்தியும் அப்ரதான பலமாய்க் கொண்டு வருமதாய் இருக்க என்னில்

இவ்வுபாய வரணம் பண்ணின இவ்வதிகாரியுடைய பகவத் கைங்கர்யார்த்தித்தவம் ஆகிற முமுஷுத்வத்தாலும் –
பகவத் அநந்யார்ஹ சேஷத்வ ரூப ஞான பூர்வகமாக தத் அநு ரூப உபாய வரணம் பண்ணினவன் ஆகையாலும் –
இவன் ஸ்வரூபத்தைப் பார்த்தால் ஏவம் ரூப சேஷத்வமே நிலை நின்ற வேஷமாய் இங்கு நிவர்த்த்யமாகச் சொல்லுகிற
அவித்யாதிகள் வந்தேறி யாகையால் -அந்த விரோதி நிவ்ருத்தமானால் -மம சஹஜ கைங்கர்ய விதய-என்று
ஸ்வரூபத்துக்கு சகஜமாய் உபாய பலமாய் இவனுக்கு அபிமதமான கைங்கர்யம் -ஆவிஸ்ஸ்யு -என்கிறபடியே
தன்னடையே ஆவிர்ப்பவிக்கும் அதாகையாலும் மல யோகத்தால் மழுங்கின

மாணிக்கத்தை மாசறக் கடைந்தால் ஸ்வதஸ் ஸித்தமான ஓளி பிரகாசிக்குமா போலே
ஸ்வா பாவிகமான கைங்கர்யமும் பிரகாசிக்கும் ஆகையால் விரோதி நிவ்ருத்தியே பிரதானம் என்கிற ஆகாரம் தோற்ற
பிரதான பலமான கைங்கர்யம் சொல்லாதே தத் அங்கமான விரோதி நிவ்ருத்தியைச் சொல்லிற்று

சேஷோஹி பரமாத்மந -என்று சேஷித்வேந பிரசித்தமான ஆத்ம ஸ்வரூபத்துக்கு அவித்யாதிகளான விரோதிகள்
வந்தேறி என்னும் இடம் தந் நிவ்ருத்தியே பிரதானம் என்னும் இடம் சொல்லுகிறது –
யதா ந க்ரியா தேஜ்யோத் ஸ்நா மல ப்ரஷாள நாந மணே-தோஷ ப்ராஹாணாந் நஞ்ஞாந மாத்மந க்ரியதே ததா
யதோத பாந கரணாத் க்ரியதே ந ஜலாம்பரம் – ஸ்தேவநீய தேவ்யக்தி ரசதஸ் சம்பவ குக-
ததா ஹேய குணத்வம் சாதவ போதாதயோ குணா -பிரகாச யந்தே ந ஜன்யந்தே நித்யா யே வாத்மநோஹி தே -என்று
யாதொரு படி ரத்னத்துக்கு ஆகந்துகமான அழுக்கைப் போக்குகிற இத்தால் ஸ்வா பாவிகமான ஒளியைப் பிரகாசிப்பிக்கிறது ஒழிய
அபூர்வமான ஒளியை உண்டாக்குகிறது இன்றிக்கே ஒழி கிறது
அப்படியே ஆத்மாவுக்கு வந்தேறியான தோஷத்தை போக்குகிற இத்தால் ஸ்வா பாவிகமான ஞானத்தை பிரகாசிக்குமது ஒழிய
முன்பு இல்லாத ஒரு ஞானத்தை உண்டாக்குகிறது அன்று என்றும் –
யாதொருபடி கிணற்றைக் கல்ல ஜலமும் ஆகாசமும் அப்போது உண்டாகிறது அன்று இறே –
பூர்வமாக உள்வாயில் கிடக்கிறவற்றை பிரகாசிப்பிக்கிறது –
அப்படியே ஹேய குணங்கள் கழிகையாலே ஞானாதி குணங்கள் பிரகாசிக்கின்றன –
அவை ஆத்மாக்களுக்கு நித்யங்கள் அன்றோ இருப்பன என்றும் சொல்லிற்று

பகவச் சாஸ்த்ரத்திலும் –பூர்வம் முக்தா காம பந்தைர் மத்தேச பிராப்தி பூர்வகம் -நிஸ் சங்கோசா பவந்த்யேதே
மம சாதரம்யம் ஆகதா –ஆவிர்ப்பூதஸ் ஸ்வரூபாஸ் ச வித்வஸ்த அசேஷ கல்மஷ–
ஸமஸ்த ஹேய ரேதவம்சாத் ஞான ஆனந்த்தாத்யோ குணா -பிரகாஸ் யந்தே ந ஜன்யந்தே நிக்யாஹ் யாத்மகுணாஸ் சதே–என்று
ஸமஸ்த பிரதிபந்தக கர்மங்களாலும் முக்தராய் -நம்முடைய தேசத்தைப் பிராபித்து நம்மோடே சாதரம்யம் பெற்றவர்கள்
முன்பு சங்குசிதமான ஞானாதிகள் பிரகாசிக்கையாலே நிஸ் சங்கோசர்கள் ஆவார்கள் என்றும்
அசேஷ பாபங்களும் வித்வஸ்தங்களாய்ப் போகையாலே ஆவிர் பூதமான ஸ்வ பாவத்தை உடையவர்கள் என்றும் –
ஸமஸ்த ஹேயங்களும் கழிகையாலே ஞானாந்த குணங்கள் பிரகாசின்றன அத்தனை -உண்டாக்குகின்றன அன்று என்றும்
ஆத்மாவுக்கு நித்யங்களான குணங்கள் இ றே அவை என்று பகவான் தானே அருளிச் செய்தான்

ஸ்ருதியிலும் -பரஞ்சோதி ரூப சம்பத்ய ஸ்வேந ரூபேண அபிநிஷ் பத்யதே
என்று பரஞ்சோதியைஸ் யைக் கிட்டினால் ஸ்வா பாவிகமான ஸ்வரூபம் பிரகாசிக்கும் என்று சொல்லிற்று இறே –
சம்பத்ய ஆவிர்பாவஸ் ஸ்வேந சப்தாத் -என்று ஸூத்ரத்திலும் சொல்லிற்று
ஆகையால் பிரதான பலம் இஷ்டபிராப்தி கைங்கர்யமே யாகிலும் -அதுக்கு
விரோதி நிவ்ருத்தி மாத்திரமே அபேக்ஷிதமாகிற ஆகாரத்தாலே பிரதானமாக விரோதி நிவ்ருத்தியைச் சொல்லிற்று

கேவலனுக்கு விரோதி நிவ்ருத்தி யானவாறே-பகவத் பிராப்தியும் -அனுபவமும் -அனுபவ ஜெனித ப்ரீதியும் –
ப்ரீதி காரித கைங்கர்யமும் -உண்டாகாது ஒழிவான் என் என்னில்
யதேஷ்ட விநியோக அர்ஹம் சேஷ சப்தேந கத்யதே -என்று கைங்கர்ய அர்ஹமான சேஷத்வ ஞானம் உடையவனாய்
தத் கார்யமான ஸ்வரூப பாரதந்தர்யத்தை அனுசந்தித்து தத் அனுரூபமான புருஷார்த்த அபேக்ஷையும் பண்ணி
தத் அனுரூப உபாய வரணமும் பண்ணுகை அன்றிக்கே
பிறவித்துயர் அற ஞானத்துள் நின்று -என்கிறபடியே ப்ரக்ருதி விநிர்முக்தாத்ம ஞான மாத்திரத்திலே நின்று
மின்மினி போல் தோற்றுகிற தன்னைக் கண்டு கொண்டு இருக்கிற அளவிலே புருஷார்த்தமாகச் சொல்லுகையாலே
அவனுக்கு பகவத் அனுபவமும் தத் ப்ரீதியும் ப்ரீதிகாரித கைங்கர்யமும் உண்டாயிற்று இல்லை –
அல்லது ஆத்மாவுக்கு கைங்கர்யம் ஆகிற புருஷார்த்த பிரார்த்தனை ஸ்வா பாவிக ஆகாரம் அல்லாமை அன்று

சேஷ பூதனுக்குக் கைங்கர்யம் சகஜம் -ஞாதாவுக்கு தத் பிரார்த்தனை சகஜம் -ஆயிருக்க
கேவலனுக்கு இந்த ஞானம் பிறவாது ஒழிந்தது சேஷியான ஈஸ்வரனுடைய இச்சாதீனமான விநியோகம் ஒழிய
ஸ்வாதீனமாக வருவது ஓன்று இல்லாமையால்
இஷ்ட பிராப்தி ரூபமான பகவத் அனுபவத்துக்கும் அர்ஹதா மாத்திரமே இவனுக்கு உள்ளது –
சேஷியானவன் அனுபவிக்கும் போது அல்லது அனுபவிக்க ஒண்ணாதே -ஆகையிறே
க்ரியதாம் இதி மாம் வத-என்றும் -கூவிக் கொள்ளாய் -என்றும் பிரார்த்தித்தும் -சர்வம் கரிஷ்யாமி -என்கிற
சங்கல்பத்து அளவில் நின்றதும் -ஆகையால் கைங்கர்யம் ஆத்மாவுக்கு சகஜமே யாகிலும்
தத்ரிரோதாயகமான விரோதியைப் போக்கிக் கைங்கர்யத்தை பிரகாசிப்பிக்கிறான் ஈஸ்வரனே என்கிறது –

ஆக ஸர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று உபாய க்ருத்யம் சொல்லுகிறது

அன்றியிலே
மந் மநா பவ மத் பக்தோ மத் யாஜீ மாம் நமஸ் குரு – மாமேவைஷ்யசி சத்யந்தே ப்ரதிஜாநே ப்ரியோஸிமே –என்று
என் பக்கலிலே நெஞ்சை வை -என்னையே ஸ்நேஹ பூர்வகமாக இடைவிடாமல் த்யானம் பண்ணு –
ஸர்வ கர்மங்களாலும் என்னையே ஆராதி-என் பக்கலிலே சமர்ப்பித்த ஸர்வ பரனாய்க் கொண்டு நமஸ்ஸைப் பண்ணு –
அநந்தரம் என்னையே அடையக் கடவை -நீ எனக்கு பிராப்யன் ஆகையால் உனக்கு சாத்தியமே ப்ரதிஜ்ஜை பண்ணுகிறேன் -என்று
கீழ்ச் சொன்ன ஸ்வ பிராப்திக்கு ஒரு ஸூகர சாதனத்தை விதிக்கிறது ஆகையால்
இஸ் ஸ்லோகத்தில் தனித்துப் பலம் சொல்லாதே அதுக்கு அபேக்ஷிதமான விரோதி நிவ்ருத்தி அங்குச் சொல்லாமையாலும்
இவ்வுபாய விசேஷ ஸ்வீ காரம் பண்ணின அதிகாரிக்கு விசேஷண நிவர்த்த்யமான விரோதி வேஷம் சொல்ல வேண்டுகையாலும்
பாபேப்யோ என்கிற பதத்தாலும்
ஸர்வ சப்தத்தாலும் –அந்த விரோதிகளைச் சொல்லி
மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று அவற்றினுடைய நிவ்ருத்தியைச் சொல்லுகிறது என்னவுமாம்

ஆக -அஹம் -என்று சொன்ன
உபாய பூதனுடைய க்ருத்யம் சொல்லிற்று-

—————

அநந்தரம் -த்வா -என்று நிர்த்தேசித்த அதிகாரியினுடைய க்ருத்ய லேஸம் சொல்லுகிறது
மாஸூச –என்று
மாஸூச –
சோகியாதே கொள் என்று விதிக்கிறது –
இத்தால் -வ்ரஜ -என்கிற விதியோபாதி சோக நிஷேத விதியும் கர்த்தவ்யம் என்னும் இடம் தோற்றுகிறது –

இனி சோகிக்கை யாவது
அநிஷ்ட நிவ்ருத்த ரூப பலத்துக்கு ஸ்வ இதர சகல ஸஹாய அஸஹமாய் வாத்சல்யாதி குண விசிஷ்டமாய்
ஞானாதி குண விசிஷ்டமாய் இருக்கிற வஸ்துவை உபாயமாகப் பற்றி ஸ்வ பரங்களையும்
அவன் பக்கலிலே ந்யஸித்து நிற்கிற நிலைக்கு விருத்தம் இறே

ஆகையால் பிரணவத்தில்-பகவத் ஏக ரக்ஷ்ய பூதனாகவும் -பகவத் அநந்யார்ஹ சேஷ பூதனாகவும் -சொல்லப்பட்ட
ஆத்மாவுக்கு ஞாத்ருத்வ நிபந்தனமாக வருகிற ஸ்வ ரக்ஷகத்வ அபிமானத்தையும் -ஸ்வ சேஷித்வ அபிமானத்தையும் –
ஸ்வ ஸ்வாமித்வ அபிமானத்தையும் –
ஞானவாசி தாத்வ ஆஸ்ரயமான ஷஷ்டி அந்த மகாரத்தாலே அதை நிஷேதிக்கிற இடத்தில் நிஷேத்ய வாசியான
மகாரத்துக்கு முன்னே நிஷேத அக்ஷரமான ந காரம் முற்பட்டால் போலேயும்
புருஷார்த்தத்தில் ஸ்வ கீயத்வாதி நிஷேதம் பண்ணுகிற நமஸ் சப்தம் கைங்கர்ய
பிரார்த்தானா வாசி பதத்துக்கு முற்பட்டால் போலேயும்

ஸர்வ தர்ம பரித்யாகம் சொல்லுகிற இடத்தில் த்யாகத்தினுடைய வத்யநதா பாவத்தில் அல்லது
ஸ்வரூப பூர்த்தி இல்லாமையாலும் –
ஸ்வீ கார உபாயத்துக்கு உதயம் இல்லாமையாலும் தத் வாசகமான பரி சப்தம் தியாக சப்தத்துக்கு முற்பட்டால் போலேயும்
வ்ரஜ என்கிற விஹிதமான யுபாய ஸ்வீ காரம் சித்த உபாய விஷயமான பிரதிபத்தி மாத்ரமாய் –
தானும் உபாயமும் இன்றிக்கே ஸஹ காரியும் இன்றிக்கே ஒழிகையாலே
தத் வ்யாவர்த்தகமான -ஏக-பதம் ஸ்வீ கார விதானம் பண்ணுகிற வ்ரஜ என்கிற பதத்துக்கு முற்பட்டால் போலேயும்
ந்யஸ்த பரனான இவனுக்கு உண்டான சோக உதயமும்
ஸ்வ பல அன்வயத்தையும் ஸ்வ ரக்ஷண அன்வயத்தையும் காட்டும் ஆகையால்
சோகம் பிரஸ்த்துதம் ஆவதற்கு முன்பே நிஷேத அக்ஷரம் முற்படுகிறது

ஸ்வ கத ஸ்வீ காரம் -உபகார ஸ்ம்ருதியும் -ஸ்வரூப விருத்தமாய் –
பர ஸ்வீ கார விஷயத்துவமும் பரபல ப்ரபத்தியுமே ஸ்வரூபாயவாம் படி இறே
ஸ்வரூப யாதாத்ம்யத்தைப் பார்த்தால் இருப்பது –
ஆகையால் இவ்வதிகாரிக்கு யாவத் பல பிராப்தி நிர்ப்பரனுமாய் நிர்ப்பயனுமாய் இருப்பதே
கர்த்தவ்யம் என்கிறது -அதாவது
தன்னுடைய பாரதந்தர்ய அனுசந்தானத்தாலும் -உபாய பூதனனுடைய -ஞான சக்த்யாதி குண அனுசந்தானத்தாலும்
நிர்ப்பரனாய் இருக்கையும் -தான் சேஷபூதன் ஆகையால் பலித்வம் இல்லை –
பரதந்த்ரன் ஆகையால் உபாய கர்த்ருத்வம் இல்லை
பல அலாப நிபந்தனமாகவும் -உபாய அபாவ நிபந்தனமாகவும் சோகிக்க பிராப்தி இல்லை –
உபாயாந்தர ஸ்ரவணத்தில் சோகித்திலன் ஆகில் அவற்றினுடைய துஷ் கரத்வ
ஸ்வரூப அநநு ரூபத்வாதி தோஷங்கள் அறிந்திலனாயும்
இவற்றினுடைய தியாகத்தில் அல்லது சித்த உபாயம் அந்வயம் உண்டாகாது என்னும் இடம்
அறிந்திலன் ஆகில் உபாய அதிகாரம் இல்லை –
சித்த உபாய ஸ்ரவணத்தில் சோகித்திலன் ஆகில் அவனுடைய சஹாயாந்தர அஸஹத்வமும் ஸ்வரூப ப்ராப்தயையும்
முதலான குணங்களையும் அறிந்திலன்
அதில் தனக்கு கர்த்தவ்ய அம்சம் ஒன்றும் இல்லை என்கிற ஆகாரமும் அறிந்திலன் ஆகில் உபேய அதிகாரம் இல்லை

ஆகையால்
முன்புற்றை சோக அனுவ்ருத்தி ஸாத்ய சாதன யாதாத்ம்ய ஞான கார்யம் –
பின்புற்றை சோக நிவ்ருத்தி -சித்த சாதன யாதாத்ம்ய ஞான கார்யம்
சித்த உபாய ஸ்வீ கார அநந்தரம் சோகம் அநு வர்த்திக்கிறது ஆகில் தியாக ஸ்வீ கரத்தில் அந்வயம் இல்லை –
துஷ் கரங்களாய் -ஸ்வரூப விருத்தங்களான சாதனாந்தரங்களினுடைய தர்சனமும்
ஸூ கரமுமாய் ஸ்வரூப அநு ரூபமான சாதன அதர்சனமும் தத் சாபேஷதையும் வ்யவஹிதத்வமும் அதில் அருமையும்
அசாமர்த்யமும் ஸ்வீ கர்த்தாவினுடைய கிஞ்சநதையும் -விரோதி பாஹுல்யமும் தன் நிவ்ருத்தியில் சக்தியும் இறே சோக காரணம்
இவை இல்லாமையால் சோகிக்க வேண்டா என்கிறது -எங்கனே என்னில்

ஸர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -என்று -துஷ்கரத்வாதி தூஷித சாதனாந்தரங்களை த்யஜிக்கச் சொல்லுகையாலே
சாதனாந்தர தர்சனம் அடியாக சோகிக்க வேண்டா
மாமேகம் சரணம் வ்ரஜ -என்று ஸூகர சாதனத்தைப் பற்றச் சொல்லுகையாலே அனுரூப சாதன
அதர்சன நிபந்தனமாக சோகிக்க வேண்டா
மாம் -என்று வாத்சல்யாதி குண விசிஷ்டனாகச் சொல்லுகையாலே ஸ்வ தோஷம் அடியாகவும் –
அவனுடைய அப்ராப்தி அடியாகவும் -தன்னுடைய தண்மை அடியாகவும் –
அவனுடைய துர் லபத்வம் அடியாகவும் சோகிக்க வேண்டா –
ஏகம் -என்று நிரபேஷமாகச் சொல்லுகையாலே சாபேஷதை அடியாக சோகிக்க வேண்டா
சரணம் -என்று -அவ்யவஹிதமாக சாதனமாகச் சொல்லுகையாலே வ்யவஹிதம் என்று சோகிக்க வேண்டா
வ்ரஜ -என்று மானஸ வியாபாரமாகச் சொல்லுகையாலே அருமை அடியாக சோகிக்க வேண்டா
அஹம் -என்று ஞானாதி குண பூர்ணமாகச் சொல்லுகையாலே அசாமர்த்யம் அடியாக சோகிக்க வேண்டா
அதில் சர்வஞ்ஞத்வத்தாலே நிவர்த்த அம்சமும் ப்ராப்தவ்ய அம்சமும் அறியான் என்று சோகிக்க வேண்டா
அவாப்த ஸமஸ்த காமனாகையாலே அபூர்த்தி அடியாக சோகிக்க வேண்டா
ஸ்வாமி யாகையால் அப்ராப்தன் என்று சோகிக்க வேண்டா
கிருபாவத்தையாலே கார்யம் செய்யுமோ செய்யானோ என்று அஞ்ச வேண்டா
த்வா -என்று ஆகிஞ்சன்யத்தைச் சொல்லுகையாலே ஸ்வ ரக்ஷண அந்வயம் அடியாக ரஷிக்க மாட்டான் என்று சோகிக்க வேண்டா
ஸர்வ பாப விமோசகன் ஆகையால் விரோதி பாஹுல்யம் அடியாக சோகிக்க வேண்டா
மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று அவை தானே விட்டுப் போம் என்கையாலே நிவ்ருத்தியில் சக்தி அடியாக சோகிக்க வேண்டா

ஆக
துஷ் கரத்வாதி தோஷ தூஷித சாதனாந்தரங்களை த்யஜித்து வத்சல்யனுமாய் -ஸ்வாமியுமாய் -ஸீலவானுமாய் -ஸூலபனுமாய் –
நிரபேஷனுமாய்-பரம ஆப்த தமனுமாய் -நிரவதிக தாயாவானுமாய் -இருக்கிற என்னைப் பற்றுகையாலும்
சக்ருதேவம் ப்ரபந்நஸ்ய க்ருத்யம் நைவ அன்யதிஷ்யதே -என்று என்னையே நிரபேஷ உபாயமாகப் பற்றின உனக்கு
கர்தவ்ய அம்சம் இல்லாமையாலும் -சர்வஞ்ஞாதி குணாகனான நான் உன்னுடைய அவித்யாதி சகல பாபங்களையும்
மறுவலிடாத படி போக்கி அசங்குசிதமான அனுபவ கைங்கர்யங்களில் அந்வயிப்பித்து
ஆனந்த நிர்ப்பரனாம் படி பண்ணுகிறேன் என்கையாலும் ஒரு பிரகாரத்தாலும் சோகிக்க ஹேது இல்லை
நீ உன்னுடைய ஸர்வ பரங்களையும் என் பக்கலிலே வைத்து வாழும் சோம்பனாய்-செயல் தீரச் சிந்தித்து வாழ்ந்து
கண்ணனைத் தாள் பற்றிக் கேடு இன்றிக்கே இருக்கையாலே உன்னைப் பார்த்தால் சோகிக்க ஹேது இல்லை –
சர்வஞ்ஞத்வாதி குண விசிஷ்டனான நான் ஜன்ம சன்மாந்தரம் காத்துத் தாளிணைக் கீழ் கொள்ளுமவனாய்-
இரு வல் வினைகளையும் சரித்து -வீடு திருத்தி விசும்பு ஏற வைக்கப் பாரிக்கையாலே
என்னைப் பார்த்தாலும் சோகிக்க ஹேது இல்லை
துன்பமும் இன்பமுமாகிய செய் வினையாய்
உற்ற இரு வினையாய்
நல்வினையும் தீ வினையுமாவன் -என்கிறபடியே
விரோதி யாகிறது என்னுடைய நிக்ரஹ அனுக்ரஹங்களாய்
வினை பற்று அறுக்கும் விதியான நம்முடைய அதீனமாய் நாம் பொறுத்தோம் என்னத் தீருமதாகையாலே
விரோதியைப் பார்த்தாலும் ஹேது இல்லை –

இனி சோகித்தாயாகில்-நமக்கு சேஷமும் பரதந்த்ரமுமாய் -அத ஏவ -பல சாதனங்களில் அந்வயம் இன்றிக்கே இருக்கிற
உன் ஸ்வரூபத்தையும் அழித்து உன்னையும் பலியுமாக்கி ஸ்வ தந்திரனாயும் கொண்டு
ஆதித்ய சந்நிதியில் அந்தகாரம் நில்லாதப் போலே ஹேயப்ரத்யநீகனான நம்முடைய சந்நிதியில்
ஹேயம் இல்லாது என்கிற நம் ப்ரபாவத்தையும் அழித்தாயாவுதி

ஈஸ்வரோஹம் அஹம் போகி-என்று அஹங்கார மமகார தூஷிதனாய் -ந நாமேயம் என்று மமக தூஷிதனாய் –
ரக்ஷகனான நானே ஷிபாமி -ந ஷமாமி -என்னும்படி பண்ணிக் கொண்டு அதுக்கு அடியான
பாபம் மூர்த்த அபிஷிக்தமாய் இருக்க சோகியாது இருந்த அறிவு கேட்டோபாதி போரும்–
நீயும் என் பக்கலிலே ந்யஸ்த பரனாய் -நானும் உன் கார்யம் எனக்கே பரமாக ஏறிட்டுக் கொண்டு
சகல பாபங்களையும் போக்குவேன் ஆனபின்பு சோகிக்கையும்

சோகித்தாய் ஆகில் நீ பண்ணின பர ந்யாஸமும் வ்யர்த்தமாய் நான் பாப விமோசனம் பண்ணுகிறேன் என்றதும் நிரரார்த்தமாய்
உன் காரியத்துக்கு நீயே கடவையாய் பழைய பாப பல அனுபவமும் நீயுமாய் விடுவுதி
ஆனபின்பு சோகத்தை விட்டு நிர்ப்பரனுமாய் நிர்ப்பயனுமாய் மத் ப்ராப்தியிலே நிஸ் சம்சயனுமாய்க் கொண்டு
ஸூகமே இரு என்றதாயிற்று

ஆக
த்யாஜ்ய ஸ்வரூபத்தையும்
தியாகம் ஸ்வீ காரம் என்னும் இடத்தையும்
ஸ்வீ கார்யமான உபாயத்தை சீர்மையும்
தந் நைரபேஷ்யத்தையும்
உபாயத்வம் ஓவ் பாதிகம் அன்று நிருபாதிகமே என்னும் இடத்தையும்
ஸ்வீ காரம் மாநஸம் என்னும் இடத்தையும்
உபாயம் ஸர்வ சக்தி யுக்தம் என்னும் இடத்தையும்
அதிகாரியுடைய ஆகிஞ்சன்யத்தையும் –
நிவர்த்த்யமான பாபங்களையும்
தத பாஹுல்யத்தையும்
தன் நிவ்ருத்தி பிரகாரத்தையும்
அதிகாரியினுடைய நிர்ப்பர-நிர்ப்பயத்வங்களையும் சொல்லித் தலைக் காட்டுகிறது

ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக பிரகரணம் முற்றிற்று

ஸ்ரீ திருவரங்கச் செல்வனார் என்னும் ஸ்ரீ பரகாலார்யர் அருளிச் செய்தவை ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ரஹஸ்யம் என்னும் இந்த ஸ்ரீ கிரந்தம்

————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ரஹஸ்யம் – –ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக பிரகரணம் -பூர்வார்த்தம் -மாம் பதார்த்தம்/ ஏகம் பதார்த்தம்/சரணம் பதார்த்தம் / வ்ரஜ பதார்த்தம்– –

ஆக
சர்வ தர்மான்–பரித்யஜ்ய-பத த்வயத்தாலும் –
த்யாஜ்யமான தர்மங்களையும்
தியாக பிரகாரத்தையும்
தியாகம் -ஸ்வீ காரத்துக்கு அங்கம் என்னும் இடத்தையும் சொல்லிற்று

———-

அநந்தரம் தியாக அங்கமான ஸ்வீ காரத்தைச் சொல்லுகிறதாய்க் கொண்டு
ஸ்வீ கார ஸ்வரூபத்தை -மாம் -என்கிற பதத்தால் சொல்லுகிறது –
இவ்விடத்தில் பதர் கூட்டத்தை விட்டு மணி பர்வதத்தை அண்டை கொள் என்பாரைப் போலே இறே
இந்த விதி த்வயமும் என்று ஸ்ரீ நம்பிள்ளை அருளிச் செய்வார் என்று
ஸ்ரீ ஆச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்வார் –
சாதனாந்தரங்கள் ச அபாயங்களாய் -அநேகங்களாய் -அசேதனங்களாய் -இருக்கையாலே
பதர் கூட்டம் போலே என்கிறது
இவன் சித்த ஸ்வரூபனாய் -ஒருவனாய் -பரம சேதனனாய் -இருக்கையாலே
மணி பர்வதம் போலே என்கிறது –

மாம் -என்று
த்வத் சாரத்யே ஸ்திதனான -என்னை என்றபடி –
இத்தால் நீ விமுகனான அன்றும் -அந்தர்யாமியாய் நின்று சத்தையை நோக்கியும்
கரண களேபர விதுரனாய் -அசித் அவிசேஷிதனான அன்றும் -தன் பக்கலிலே ஏறிட்டுக் கொண்டு நோக்கியும்
பின்பு நீ அபி முகனாய் உஜ்ஜீவிக்கக் கூடுமோ என்று கரண களேபர பிரதானம் பண்ணியும்
பின்பு அவற்றைக் கொண்டு ப்ரவ்ருத்திகள் செய்கைக்காக அநு பிரவேசித்து
தன்னைப் பெறுகைக்கு உடலாய் இருபத்தொரு ஞான விசேஷம் உண்டாமோ என்னும் நசையாலே
வேதங்களையும் வைதிகரையும் ப்ரவர்த்திப்பித்து

த்ருதி நியமன ரஷா வீக்ஷணைஸ் ஸாஸ்த்ர தான ப்ரப்ருதி பிர சிகித்ஸ்யாந் பிராணிந –
ப்ரேஷ்ய பூய்-ஸூர மநுஜ திரஸ்சாம் லீலயா துல்ய தர்மாத் வமவதரசி தேவோ ஜோபி சந்நவ்ய யாத்மா -என்று
இப்படியே தரித்து -நியமித்து -ரக்ஷண அவகாசமான ரஷ்ய அபேக்ஷை பார்த்து இருந்து -ஸாஸ்த்ர பிரதானம் பண்ணி –
செய்து போந்த விவ்வோராகார விசேஷங்களாலே ரக்ஷண அவகாசம் பண்ணிக் கொடாமையாலே –
ரக்ஷணத்தில் ஒரு சிகித்ஸை இல்லாத பிராணிகளைக் பார்த்து தேவ திர்யக்காதி யோனிகளிலே
அவர்களோடே ஸமான தர்மாவாய்க் கொண்டு அவதரியா நிற்புதி –
ஜனன மரணாதி யோக்யம் இன்றிக்கே நித்யனாய் இருக்கச் செய்தேயும் என்கிறபடியே
ஓலைப்புறத்திலே செல்லாத இடத்தை எடுத்து விட்டு நடத்துவாரைப் போலே
ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ணாதி அவதாரங்களைப் பண்ணுவதாய் இப்படி எதிர் சூழல் புக்குத் திரிகிற
தனது வியாபாராதிகளைக் காட்டுகிறான்

மாம் -என்று
தனது வ்யாமோஹத்தைக் காட்டுகிறான் என்று ஸ்ரீ நம்பிள்ளை அருளிச் செய்வார் -அதாவது
வைகுண்டேது பரே லோக -இத்யாதிகளில் படியே –
பக்தைர்ஸ் பாகவத ஸஹ-என்கிற வைகுந்தத்து அமரரும் முனிவருமான அயர்வறும் அமரர்களோடு
ஸ்ரீ பூமி நீளா தேவிமார்களோடே எழுந்து அருளி இருந்து -நிரந்தர பூர்ண அனுபவம் நடக்கச் செய்தேயும் –
லீலா விபூதியில் உள்ளாருடைய இழவே திரு உள்ளத்தில் பட்டு –
ச ஏகா கீ ந ரமேத -என்று அவ்வனுபவம் உண்டது உருக்காட்டாதே திரு உள்ளம் புண்பட்டு
இவர்களையும் அவ்வனுபவத்தில் மூட்டலாமோ என்னும் நசையாலே அவதரித்தது தாழ நின்று
அவன் கால் தலையிலே பட நின்று வியாபாரித்த தன் வியாமோஹம் எல்லாம் தோற்றும்படி இருக்கை –

நீ உனக்கு போக்யமான சப்தாதி விஷயங்களை புஜிக்கையாலே உன் உடம்பில் புகரைப் பார் –
எனக்குப் போக்யமான உன்னை அனுபவிக்கப் பெறாமையாலே என் உடம்பில் வெளுப்பைப் பார் –
என்று சட்டையை விழ விட்டுக் காட்டுகிறான் -என்று ஸ்ரீ எம்பார் அருளிச் செய்வார்
போக்தாவுக்கு தன் போக்ய ஜாதத்தில் ஓன்று குறையிலும் குறையாய் இருக்கும் இறே –
அஹம் அன்னம் -என்று ஆத்மவஸ்து அத்தலைக்கு போக்யமாய் இறே இருப்பது –

ஆக -மாம் -என்று
பர -வ்யூஹாதிகளையும் -விபவாந்தரங்களையும் –
இவ்வாகாரம் தன்னில் நவநீத ஸூவ்யார்த் அபதாநாந்தரங்களையும் வ்யாவர்த்தித்து –
உனக்கு சாரதியாய் -உனக்கு இழி தொழில் செய்து நிற்கிற என்னை -என்று
பார்த்தன் தன் செல்வத் தேர் ஏறு சாரதி -என்றும்
கோல் கையில் கொண்டு பார்த்தன் தன் தேர் முன் நின்றான் -என்றும்
தேர் மன்னர்க்காய் அன்று தேரூர்ந்தான் -என்றும் சொல்லுகிற
தேசம் அறிய ஓர் சாரதியான நிலையைக் காட்டுகிறது –

மாம் -என்று –
ஆஸ்ரயணீயமான வ்யக்தியைச் சொல்லுகையாலே -ஆஸ்ரயண உபயோகியாக
நிகரில் புகழாய் -உலகம் மூன்று உடையாய் -என்னை ஆள்வானே -திருவேங்கடத்தானே -என்று
ஆம் முதல்வரால் அனுசந்திக்கப் பட்டு
அனுஷ்டான வாக்கியத்தில் நாராயண பதத்தில் அனுசந்தேயமான
வாத்சல்யாதி குண சதுஷ்ட்யங்களும் அனுசந்தேயங்கள்

வாத்சல்யமாவது –
அன்று ஈன்ற கன்றின் பக்கல் தாய் பண்ணும் வியாமோஹம் -அதாவது
சுவடு பட்ட தரையில் புல்லையும் காற்கடை கொள்ளும் தேநு வானது-தன் கடையில் நின்றும் புறப்பட்ட
கன்றினுடைய தோஷத்தைத் தன் பேறாக நக்கித் தன் முலைப்பாலாலே தரிப்பிக்குமா போலே
ஆஸ்ரித கதமான தோஷமே போக்யமாக அங்கீ கரித்து
பாலே போல் சீர் -என்கிற தன் கல்யாண குணங்களால் அவர்களை ரஷிக்கை-

ஸ்வாமித்வமாவது
ஆஸ்ரிதருடைய பேறு இழவுகளால் உண்டான ஸூக துக்கங்கள் அவர்களுக்கு
அன்றிக்கே யாம் படி அவர்களை உடையனாகை-

ஸு சீல்யமாவது
அவாக்ய அநாதர-என்கிறபடியே பெரிய மேன்மையை உடையவனாய்
அவன் எவ்விடத்தான் நான் யார் -என்னும்படி இருக்கிறவன் -ஷூத்ர சம்சாரியான சேதனனோடு
அவன் சிறுமையாதல் -தன் பெருமையாதல் -தன் நெஞ்சில் படாதபடி -புரையறக் கலக்கை

ஸு லப்யமாவது
கட்கரிய பிரமன் சிவன் இந்திரன் என்று இவர்கட்க்கு கட்கரிய கண்ணன் -என்கிறபடியே
அதீந்த்ரியனான தான் எல்லாருடைய கண்ணுக்கும் இலக்காய்க் கொண்டு ஸூலபமாய் நிற்கை

நயோத்ஸ் யாமி -என்று தர்மத்தில் அதர்ம புத்தி பண்ணி யுத்தத்தில் நின்றும் நிவ்ருத்தனான அர்ஜுனன்
தோஷம் பாராமல் மேல் விழுந்து தன் பேறாக அவனுக்கு அத்யாத்ம உபதேசம் பண்ணுகையாலே
வாத்சல்யம் காணலாம்

அர்ஜுனனுக்கு இழி தொழில் செய்து -அவன் ரதியாய் இவன் சாரதியாய் -அப்ராதனாய் நிற்கிற தசையில்
தன் சர்வ சரீரித்வ -சர்வ நிர்வாஹத்வாதிகளை உபதேசியா நின்று கொண்டு –
தேவர் தலை மன்னர் தாமே -என்றும்
பார்த்தன் தன் தேரை யூரும் தேவன் -என்றும் சொல்லும்படியாய் இருக்கிற
வைஸ்வரூபத்தைக் காட்டுகையாலே ஸ்வாமித்வம் காணலாம் –

அதிசயித ஞானரான ஸூரிகளுக்கும் எட்ட அரியனாய் இருக்கிற தானே
ஹே கிருஷ்ண ஹே யாதவ ஹே சகேதி -என்றும்
சேந யோர் உபயோர் மத்யே ரதம் ஸ்தாபய மே ச யுக -என்று
வாராய் தோழனே கிருஷ்ணனே யாதவனே என்று அழைத்து -தேரை நடத்து -புரவியை விட்டுக் குளிப்பாட்டு -என்னும்படி
பார்த்தர்க்காய் -ஐவர்க்காய் -தேர் மன்னார்க்காய் -என்கிறபடியே அவர்களுக்கு கை ஆளாகக் கொண்டு
பங்காக முன் ஐவரோடும் அன்பளவி நிற்கையாலே ஸு சீல்யம் காணலாம் –

ந ச நத்ருசே திஷ்டதி ரூபமஸ்ய ந சஷுஷா பஸ்யதி கஸ்க நைநம் –என்றும்
நமாம் ச சஷுர் அபி வீஷதேதம -என்றும்
யஸ்யாவதார ரூபாணி ஸமர்ச சந்திதி வவ்கச -என்றும்
அ பஸ்ய நத பரம் ரூபம் -என்றும்
நேரே கடிக்கமலத்துள் இருந்தும் காண்கிலான் -என்றும்
கார் செறிந்த கண்டத்தான் எண் கண்ணான் காணான்–என்றும்
நீறாடி தான் காண மாட்டாத -என்றும்
இத்யாதிகளால் சொல்லுகிறபடியே ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும் ஸ்வ யத்னத்தால் காண நிலம் இன்றிக்கே இருக்கிற விக்ரஹத்தை
திவ்யம் ததாமி தே சஷுர் பஸ்யமே யோகமைஸ்வரம் –என்று அர்ஜுனனுக்கு திவ்ய சஷுசைக் கொடுத்து அனுபவிப்பித்து
விஸ்வரூப தரிசனத்தால் வந்த ஹர்ஷ பயங்களாலே
க்ரீடி நம்கதிகம் சக்ர ஹஸ்த மிச்சாமி த்வாதரஷ்டு மஹம் ததைவ-தேநைவ ரூபேண சதுர்புஜேந சஹஸ்ர பாஹோபவ விஸ்வ மூர்த்தே -என்று
பரிசரித பூர்வமான ஸூபாஸ்ரய விக்ரஹத்தையே காண வேணும் என்று பிரார்த்தித்த அளவில்
வ்யபேதபீ ப்ரீதமநா புநஸ்த்வம் ததேவ மே ரூப மிதம் பிர பஸ்ய -என்று ஸ்வ அசாதாரண விக்ரஹத்தைக் காட்டியும்
தத் விஷ்ணோ பரமம் பதம் சதா பஸ்யந்தி ஸூரய-என்று நித்ய ஸூரீகள் கண்டு சத்தை பெற்றும் போருகிற திவ்ய விக்ரஹத்தை
அர்ஜுனனுக்குக் கடகாக்கி ஒதுங்குகைக்கும் துரியோதனாதிகளில் இலக்காவதிலே செய்யவும் பண்ணி நிற்கையாலே
ஸுலப்யம் காணலாம்

இந்த வாத்சல்யாதிகளில் காட்டில் கீழ் சொன்ன வ்யாமோஹ குணமே ஆஸ்ரிதற்கு உத்தாரகம் ஆவது
வாரிக் கொண்டு உன்னை விழுங்குவன் காணில் என்று ஆர்வுற்ற என்னை ஒழிய என்னில் முன்னம் பாரித்துத்
தான் என்னை முற்றும் பருகினான் -என்கிறபடியே ஒரு சேதனனைப் பெற்றானாகில் உஜ்ஜீவித்தல் –
இல்லையாகில் நாவிலும் பல்லிலும் நீர் அற்றுக் கிடக்கும்படியான வ்யாமோஹத்தோடே என்னை முற்றப் பருகினான்
உய்யும் உபாயம் மற்றின்மை தேறி -என்று தன்னுடைய ஆத்மசத்தையை அவனுக்கு அலங்காரமான திரு ஆபரணம் திரு மாலைகளாகவும்
இவருடைய யுக்தி மாத்திரமே திருப்பீதாம்பரம் முதலான அலங்காரங்களாகவும் கொள்ளும் படியான
வ்யாமோஹம் அல்லது உஜ்ஜீவன உபாயம் இல்லை என்றார் இறே

அல்லாத சரண்யர்களில் இவனுக்கு விசேஷம் –
நிருபாதிக ரக்ஷகத்வமும் இந்த வ்யாமோஹ குணமும் என்று ஸ்ரீ ஆச்சான் பிள்ளை வார்த்தை –

இவ்விடத்தில் -மாம் -என்கிற
அபரோக்ஷ நிர்த்தேசத்தால் பிரகாசிதமாய் -கீழ்ச் சொன்ன ஸுலப்ய குணத்துக்கு விஷயமாய் –
ஆஸ்ரயண உபயோகி தயா த்வயத்தில் -சரண -சப்தத்தால் சொல்லப்பட்ட விக்ரஹவத்தையும் சொல்லுகிறது –
அதாவது
சேநா தூளி தூ சரிதமாய் -அலை எறிகிற கொத்தார் கருங்குழலும்-
ஸ்வேத பிந்துஸ் தபதிதமான கோள் இழை வாண் முகமும்
ஆஸ்ரித விரோதி தர்சனத்தாலே சீறிச் சிவந்து சிதற அலர்ந்த தாமரைத் தடாகம் போலே
கண்டவிடம் எங்கும் அலை எறிகிற திருக்கண்களும்
காளமேக நிபஸ்யாமமாய் இருந்து குளிர்ந்த திரு மேனியும்
குரு மா மணிப் பூண் குலாவித் திகழும் திரு மார்பு அணைந்த வனமாலையும்
அதுக்கு பரபாகமாம்படி சாற்றினை அந்தி போல் நிறத்தாடையும்
தூக்கின வுளவு கோலும்
ஞான முத்திரையோடு கூடின அணி மிகு தாமரைக்கு கையில் கோத்த சிறு வாய்க் கயிறுமாய்
நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகையாலே விலக்ஷண விக்ரஹ யோகம் தோற்றிற்று

மாம் -என்று
விலக்ஷண விக்ரஹ உபேதமாய் -வாத்சல்யாதி குண விசேஷ வஸ்துவைச் சொல்லுகையாலே –
ஸ்ரீ வத்ஸ வக்ஷஸா
ஸ்ரீ வத்ஸ வக்ஷ ஸம்ஜாதம்
திரு மார்பில் திரு மங்கை தன்னோடும் திகழ்கின்ற –என்கிறபடியே இந்த விக்ரஹத்துக்கு நிரூபக பூதையாய்
அலர் மேல் மங்கை உறை மார்பா -நிகரில் புகழாய் –இத்யாதிகளாலே
வாத்சல்யா திகளுக்கு உத்பாவையாக ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரால் அனுசந்திக்கப் பட்டு இருப்பவளாய்
ஆஸ்ரியிக்கும் சேதனரை அபராத அபஹரணம் பூர்வகமாக அங்கீ கரிக்கும்படி பண்ணக் கடவ
புருஷகாரத்துக்கு அநு ரூபமான உபய விஷய சம்பந்தத்தை உடையளாய் இருக்கிற
ஸ்ரீ லஷ்மி சம்பந்தம் இப்பதத்திலே அநு சந்தேயம்

ஸ்ரீ கர்ப்ப பரமேஸ்வர
திருவுடை யடிகள்
திரு மகளார் தனிக்கேள்வன் பெருமை உடைய பிரானார்
கோல மலர்ப்பாவைக்கு அன்பாகிய என் அன்பேயோ
திருவின் மணாளன் என்னுடைச் சூழல் உளானே பிரகாசிக்கிறது ஸ்ரீ சம்பந்தத்தால் இறே

ஆக
புருஷகார வஸ்துவையும் -வாத்ஸல்யாதி குண விசேஷங்களையும் சொல்லுகையாலே
அநு சந்தான ரஹஸ்யத்தில் பிரதமபதமான ஸ்ரீமத் பதத்தையும் நாராயண பதத்தையும் நினைக்கிறது –
இப்படி வேண்டுகிறது
விதி அனுஷ்டானங்களுக்கு ஐக்கியம் உண்டாக வேண்டுகையாலே –
ஸ்ரீ மானான நாராயணனை இறே அங்கெ உபாயமாக பிரார்த்திக்கிறேன் –
ஆக
ஸ்ரீ மத்தை சொல்லுகையாலே அபராதாதிகள் பாராமல் ரஷிக்கும் என்கிறது
நாராயண பாதத்தால் புருஷகார பூதையானவள் சிதகுரைக்கும் -என்றும் –
என் அடியார் அது செய்யார் செய்தாரேல் நன்று செய்தார் -என்றும்
அவளோடு மறுதலைத்து ரஷிக்கும் ஸ்வ பாவத்தைச் சொல்லுகிறது –

இப்படி ஸ்ரீயப்பதியான நாராயணன் ஆகிறான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் என்னும் இடம்
ஏஷ நாராயண ஸ்ரீ மான் ஷீரார்ணவ நிகேதந நாக பர்யங்க உத்ஸ்ருஜ்ய ஆஹ்யாதோ மதுராம் புரீம் -என்று சொல்லிற்று –
ருக்மணீ கிருஷ்ணம் ஜென்மநி -என்கையாலே ஸ்ரீயப்பதித்வம் அநு வார்த்தைக்கும் இறே
குணியான வாஸ்து புக்க இடத்தே குணங்களும் புகுருமாகையாலே நாராயணத்வம் அநு வருத்தமாகக் குறை இல்லை –
கிருஷ்ண ஏவஹி லோகாநாம் உத்பத்திர் அபிசாப்யயா
சர்வம் க்ருதஸ்நஸ்ய ஜகத் பிரபவ பிரளய ஸ்தரர
மயி சர்வம் தமோ பர தம ஸூத்ர மணி கணா இவ
மயா ததமித்தம் தம் சர்வம் ஜகத் வ்யக்த மூர்த்திநா
மத் ஸ்தாநி சர்வ பூதாநி ந சாஹம் தேஷ்வ வஸ்தித -நச மத் ஸ்தாநி பூதாநி பஸ்யமே யோகம் ஐஸ்வர்யம் -இத்யாதிகளாலே
நாராயண பத யுக்தமான
சர்வ காரணத்வ
சர்வ சம்ஹர்த்ருத்வங்களும்
சர்வ வியாபகத்வ
சர்வ ஆதாரத்வாதிகளும்
ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரத்திலும் அநு சந்திக்கப் படா நின்றது இறே
ஆகையால் –
ஸ்ரீயப்பதியாய் நாராயணனான என்னை என்றபடி –

ஆனால் நாராயண சப்த உக்தங்களான சகல குணங்களும் அனுசந்தேயங்கள் ஆகாதோ என்னில்
மாம் -என்று ஆஸ்ரயணீய வ்யக்தியைச் சொல்லுகையாலே ஆஸ்ரயணீய உபயோகியான வாத்சால்யாதிகளை இங்கே அநு சந்தித்து
அஹம் என்று அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பூர்வக இஷ்ட பிரதனானவன் பக்கலிலே தத் உபயோகிகளான ஞான சக்த்யாதிகளையும்
அனுசந்திக்கப் பிராப்தம் ஆகையால் சகல குணங்களும் அனுசந்திக்க வேணும் என்கிற நியமம் இல்லை

ஆக
ஆஸ்ரித சேதனனுடைய ஸ்வ அபராத பய நிவ்ருத்தி ஹேது பூத புருஷகார யோகமும்
ஸ்வ தோஷ தர்சன பய நிவ்ருத்தி ஹேது பூத வாத்சல்யமும்
அப்ராப்ததா நிபந்தன பய நிவ்ருத்தி ஹேதுவான ஸ்வாமித்வமும்
ஸ்வ நைச்சியதா நிபந்தந பய நிவ்ருத்தி ஹேதுவான ஸுசீல்யமும்
துர் லபத்வ நிபந்த பய நிவ்ருத்தி ஹேதுவான ஸுலப்யமும்
மாம் என்கிற ஆஸ்ரயணீய வஸ்துவின் பக்கலிலே அநு சந்தித்ததாயிற்று

————-

அநந்தரம் -ஏகம் -சப்தம்
இவ் உபாய விசேஷத்தைச் சொல்லும் இடங்களிலே
த்வமே வோபாய பூதோ மே பவ
தமேவ சரணம் கச்ச
மா மேவயே பிரபத்யந்தே
நாமேவ ஸாத்யம் புருஷம் பிரபத்தயே
தமேவ சரணம் ப்ராப்ய
பாதமே சரணாகதி தந்து ஒழிந்தாய்
கழல்கள் அவையே சரணாகக் கொண்ட
நாகணை மிசை நம்பிரான் சரணே சரண் –இத்யாதிகளாலே
அவதாரணம் ஸஹிதமாக பிரயோகித்துக் கொண்டு போருகிற ஸ்தான ப்ரமாணத்தாலே
உகாரம் போலே ஏக சப்தமும் அவதாரணமாய் உபாயத்தினுடைய சஹாயாந்தர அஸஹத்வ ரூப நைரபேஷ்யத்தைக் காட்டுகிறது –

ஏக சப்தத்துக்குப் பொருள் த்வித்வ வ்யாவ்ருத்தி இறே -இத்தால் எது வியாவர்த்த்யம் என்னில்
உபாயத்வேந ஆஸ்ரயணீயமாய் ஆகிற இவ் வஸ்துவுக்கு விசேஷணமான ஏக சப்தம் ஆகையால்
தத் பிரதி கோடியான யுபாயாந்தரங்கள் -உபாய உபயோகிகளாய் வருமவை இறே -வ்யாவர்த்தங்கள் ஆவது –
அதில் கர்ம ஞாநாதி சாதனாந்தரங்களினுடைய தியாகம் கீழே சொல்லுகையாலே அவை வியாவர்த்தங்கள் என்ன ஒண்ணாது
ஸ்வீ கர்த்தாவான சேதனனுடைய முமுஷுத்வத்தாலும் -பகவத் அநந்யார்ஹ சேஷத்வ ஸ்வரூப நிஷ்டையாலும்
மத்தத பரதரம் அந்நியத் கிஞ்சித் அஸ்தி தனஞ்சய -என்கிற ஆஸ்ரயணீயனுடைய சர்வ ஸ்மாத் பரத்வத்தாலும்-
தேவதாந்தரங்கள் இங்கு அப்ரஸ்துதங்கள் ஆகையாலும் அவை வியாவர்த்தங்கள் என்ன ஒண்ணாது –
இது தான் சுத்தமான சாதனத்தைப் பற்றி வருகிற பிரதிபத்தி மாத்ரம் ஆகையால் –
அதில் உபாயத்வமாதல் -அங்கத்வம் ஆதல் -இல்லாமையால் –
மாம் சரணம் -என்று உபாயத்வம் மாம் என்று நிர்த்தேசிக்கப்பட்ட வஸ்துவின் மேலே கிடக்கையாலும்
அது தான் சஹாயாந்தரங்களை சஹியாதபடி நிரபேஷமாகையாலும்-
பிரபத்தியில் உபாயத்வமும் அங்க பாவமும் இல்லை

உண்டாமாகில் இவ் உபாயத்துக்கு உபாயாந்தர வ்யாவ்ருத்தி ரூபமான சித்தத்வ நைரபேஷ் யங்கள் இல்லையாம்
ஆனால் ஏக சப்தத்துக்கு வியாவர்த்யமாக ஓன்று இல்லாமையால் அது நிரர்த்யம் ஆகுமே என்னில்
உபாயாந்தர வ்யாவ்ருத்திக்கு அவகாசம் இல்லையே யாகிலும் -சித்த உபாய பிரபத்தியில் அங்க பாவம் இல்லையே யாகிலும் –
யத் அநந்தரம் யத் பவதி தத் தஸ்ய காரணம் -என்று யாது ஓன்று உண்டான அநந்தரத்தில் யாது ஓன்று உண்டாம் –
அதுக்கு முன்னிலது காரணம் என்கிற நியாயத்தால் –
உபாய உபேயத்வேததி ஹத வதத்வம் நது குணவ் -என்று உபாயத்வம் நித்யமே யாகிலும் இவனுடைய ஸ்வீ கார அநந்தரம்
அவனுடைய உபாய பாவம் ஜீவிக்கையாலே
ஸ்வீ காரத்திலே அங்க புத்தி பிறக்கைக்கு யோக்யதை யுண்டாகையாலே அது வ்யாவர்த்யம் ஆகலாம்

ஆனால் அங்க பாவம் கழிகிற படி எங்கனே என்னில் -அங்கமாவது அங்கிக்கு கிஞ்சித் காரமாமது இறே –
அந்த கிஞித்காரம் தான் ஸ்வரூப உத்பாதகமாயாதல் –
உத் பன்ன ஸ்வரூபத்துக்கு வர்த்தகமாயாதல் –
வர்த்தித்த ஸ்வரூப பல பிரதமாயாதலாய் இருக்கும் –
அதில் சித்த ஸ்வரூபம் ஆகையால் உத்பத்த்ய அபேக்ஷை இல்லை –
ஏக ரூபமாகையாலே வ்ருத்த்ய அபேக்ஷை இல்லை
பரம சேதனன் ஆகையாலும்
அமோக ஸங்கல்பன் ஆகையாலும்
சர்வஞ்ஞாதி குண விசிஷ்டன் ஆகையாலும்
நிருபாதிக ஸூஹ்ருத் தாகையாலும்
பல பிரதா நத்திலும்
அந்ய சாபேஷதை இல்லை –

யத் யத் சாதனம் தத் தத் சாங்கம்–என்கிறபடியே உபாயமாகில் அங்க சா பேஷமாய் அன்றோ இருப்பது –
பக்த்யாதிகளைப் போலே என்னில் –
அது உபாயத்வ நிபந்தனம் அன்று -சாத்யத்வ நிபந்தனம் -எங்கனே என்னில் -பக்தி –
ஜன்மாந்தர ஸஹஸ்ரேஷு தபோ ஞான சமாதிபி–நராணாம் ஷீண பாபா நாம் கிருஷ்னே பக்தி ப்ரஜாபதி -என்கிறபடியே
சிர காலம் ஸாத்யம் ஆகையால் கர்ம ஞானங்களை அபேக்ஷித்து இருக்கும்
சிர காலேந நிஷ் பன்னமாக வேண்டுகையாலே பகவத் ப்ரசாதாதி சா பேஷமாய் இருக்கும்
அசேதனம் ஆகையால் பல பிரதானத்திலும் ஈஸ்வர அனுக்ரஹ சா பேஷமாய் இருக்கும் –
இவ் உபாயம் அவற்றை அபேக்ஷித்து இராது -ஆகையால் ஸ்வீ காரம் அங்கமாக மாட்டாது –

உபாயாந்தரங்கள் உபாயமாகிறது பல பிரதரான தேவர்களுக்கு ப்ரசாதனம் ஆகிறவோ பாதி இதுவும் ப்ரசாதனம் ஆனாலோ என்னில் –
அவர்கள் பல பிரதான உந்முகர் அல்லாமையாலே ப்ரசாதன சா பேஷைதை உண்டு
இங்கு உபாய பூதனான ஈஸ்வரன் எதிர் சூழல் புக்கு ஆள் பார்த்துத் திரிகிறவன் ஆகையாலும்
நிருபாதிக ரக்ஷகன் ஆகையாலும் அவனுக்கு ப்ரசாதனமாகச் செய்ய வேண்டுவது இல்லை
உண்டு என்று இருக்கில் தனக்கு ஸ்வா பாவிகமான ஸ்வரூப பாரதந்தர்யத்தையும் கழித்து
அவன் ரக்ஷகத்வத்தையும் சோ பாதிகம் ஆக்குகிறான் அத்தனை –

ஆனால் இவ்வுபாயம் இத்தனை நாளும் ஜீவியாது ஒழிவான் என் என்னில் –
உபாயமாவது -ஒருவனுடைய இஷ்ட அநிஷ்ட பிராப்தி பரிஹாரம் பண்ணுகையாலே அதுக்கு ஒரு அதிகாரி யாகில் அபேக்ஷிதம் –
ஸ்வீ காரம் என் செய்ய என்னில் ப்ரயோஜனாந்த பரரிலும்-சாதனாந்தர நிஷ்டரிலும் காட்டில் வியாவ்ருத்தமான
அநந்ய ப்ரயோஜனத்வ அநந்ய சாதனத்வங்களை பிரகாசிப்பிக்கிறது –

இப்படி இவனுடைய ரக்ஷணத்தில் உத்யுக்தனாய் -நிருபாதிக ரக்ஷகனாய் இருக்கிறவன் பக்கலிலே
யாசநா பிரபத்தி
ப்ரார்த்தநா மதி -என்கிற பிரார்த்தனை வேண்டுவான் என் என்னில்
மோக்ஷ தசையில் -சர்வம் கரிஷ்யாமி -என்கிற சங்கல்ப அநு குணமாக சர்வ கால சர்வ தேச சர்வ கால சர்வ அவஸ்தா உசிதமான
சர்வ வித கைங்கர்யங்களையும் கொள்ளுவதாக ஒருப்பட்டு இருக்கச் செய்தேயும் –
அடிமை கொள்ளுகிறவன் உத்துங்க தத்வம் ஆகையாலும் –
அவாப்த ஸமஸ்த காமனாய்க் கொண்டு நிரபேஷனாகையாலும்-
அடிமை தான் ஸ்வரூப சத்தா ஹேதுவான சேஷத்வத்தினுடைய உத்பத்தி ஹேதுவாய்க் கொண்டு
அநு ரூபமாய் அபிமதமாய் இருக்கையாலும்-
சேஷ விருத்தியில் ஆதார அதிசயத்தாலும் பிரார்த்தனை வேண்டினவோபாதி
இங்கும் உபாய பூதனானவன் ரக்ஷண உன்முகனாய் இருக்கச் செய்தேயும்
அவன் ஸ்ரீ யாபதித்தவ நாராயணத்வாதிகளாலே சர்வாதிகனாய் இருக்கையாலும்
தன்னுடைய ஸ்வரூப பாரதத்ர்ய அனுசந்தானத்தாலே இவ் உபாயத்தில் தனக்கு உண்டான ஆதார அதிசயத்தாலும்
பரதந்த்ர சேதனன் ஆகையாலும்
சைதன்ய கார்யமான பிரார்த்தனை வேண்டும் –

அங்கு கைங்கர்யம் சேஷ பூதமான ஸ்வரூபத்துக்கு அநு ரூபமான புருஷார்த்தம் ஆகையால்
சேஷ பூதனனுடைய சைதன்ய காரியமாக பிரார்த்தனை புகுந்தது –
இங்கு உபாய விசேஷமும் பரதந்த்ர ஸ்வரூபத்துக்கு அனுரூபம் ஆகையால் பரதந்த்ரனுடைய
சைதன்ய காரியமாக பிரார்த்தனை புகுந்தது
ஆகையால் இந்த ஸ்வீ காரம் அதிகாரியை விசேஷித்துக் கொடுக்கிறது –
உபாயமும் அன்று
உபாய அங்கமும் அன்று
பிரபத்தவ்யனுக்கு ரக்ஷகத்வ சேஷித்வாதிகள் ஸ்வ ரூபம் ஆனால் போலே
ரஷ்ய ஸ்வரூபனான ப்ராப்தாவுக்கும் இப்பிரபத்தி ஸ்வரூபம்

அவ ரஷனே -மந ஞாநே -என்கையாலே ரக்ஷண தர்ம ஆஸ்ரய வஸ்துவுக்கு ரஷ்ய விஷயம் அபேக்ஷிதமானால் போலே
ஞான ஆஸ்ரய வஸ்துவுக்கும் ஜேய விஷயம் அபேக்ஷிதமாய் இருக்கும் –
இருவருக்கும் இரண்டும் விஷயமாய் இருக்கையாலும் இரண்டு தர்ம க்ராஹக பிராமண சித்தம் ஆகையாலும்
இருவருக்கும் இரண்டும் ஸ்வரூபமாய் இருக்கும்

இனி அதிகாரிக்கு அங்க பாவம் உண்டாகில் ஸ்வீ காரத்துக்கும் அங்க பாவம் உண்டு –
ஷுத்து அன்னத்துக்கு சாதனம் இன்றிக்கே போஜநா பேஷதா யோதகமாகிறவோபாதி –
இதுவும் உபாயத்வ சம்பாதனம் பண்ணுகிறது அன்று -ரக்ஷகா பேஷாத் யோதகமாய்க் கிடக்கிறது
த்வமே வோபாய பூதோ மே பவ
ததேகோ பாயதா யாச்ஞா -என்று இறே லக்ஷண வாக்கியங்களும் –
உணர்வின் உள்ளே இருத்தினேன் அதுவும் அவனது இன்னருளே -என்று இப்பிரபத்திக்கு உபாய கார்யத்வம் உண்டு
அத்தனை அல்லது உபாய ஹேதுத்வம் இல்லை
உன் மனத்தால் என் நினைந்து இருந்தாய்
என் செய்கின்றாய் சொல்லு -என்று அவன் நினைவே இறே உபாயம்
இத்தலைக்கு -தத்தஸ்ய -என்று இருக்கைக்கு மேல் இல்லையே
ராஜ மஹிஷி கூலிக்குக் குத்துதல் -குடம் சுமத்தல் -செய்யுமோ பாதி இறே இவன் ஸ்வ ரக்ஷண வியாபாரத்தில் இழிகை யாகிறது
ராஜாவுக்கு போக யோக்யமாய் -அவனாலே ரஷ்யமான சரீர ரக்ஷணம் பண்ணினால்
அவளுக்கும் ஸ்வரூப ஹானியாய் ராஜாவுக்கும் அவத்யமாம் போலே இறே
ஈஸ்வர சேஷமாய் -ஈஸ்வர ஏக ரஷ்யமான ஸ்வரூப சம் ரக்ஷணத்தில் அவன் இழிந்தால்
இவனுக்கும் ஸ்வரூப ஹானியாய் ஈஸ்வரனுக்கு அவத்யமாம் படியாய் இருக்கையாலே
இந்த ஏக சப்தம் -வ்ரஜ -என்று விஹிதமான -ஸ்வீ காரத்திலும் அங்க பாவத்தைக் கழிக்கிறது –

அதவா இந்த ஏக -சப்தம்
சரண சப்த விசேஷணமாய் -அத்தாலே -அத்விதீயமான உபாயம் என்கிறது என்று அருளிச் செய்வார்கள்
அத்தாலும் உபாய நைரபேஷ்யமே பலிக்கிறது
நிரபேஷ உபாயம் ஆகையால் இறே ஆனுகூல்யாதிகளும் அங்கம் இன்றிக்கே
சம்பாவித ஸ்வ பாவங்களாகப் பூர்வாச்சார்யர்கள் அருளிச் செய்வர்

—-

சரணம்-
கீழ் மாம் என்று ஸ்வீ கார்யத்வேந சொன்ன வஸ்துவை ஸ்வீ கரிக்கும் பிரகாரத்தைச் சொல்கிறது
சரணம்
உபாயே க்ருஹ ரஷித்ரோஸ் சப்தஸ் சரணம் இத்யயம்-வர்த்ததே சம்ப்ரதஞ் சைஷ உபாயர்த்தைக வாசக -என்கிறபடியே
சரண சப்தம் உபாயத்தையும் க்ருஹத்தையும் ரஷிதாவையும் காட்டுமே யாகிலும் –
சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -என்கிற சாதனாந்தர தியாகத்துக்கு அந்தர் பாவியாய் –
பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற பாப விமோசனத்துக்குப் பூர்வபாவியான சரண வரணமாகையாலே
உபாய வாசியாய்க் கிடக்கிறது –

ஸ்ரியா சார்த்தம் ஜகத் பதி ராஸ்தே -என்றும்
ஸோஸ் நுதே சேர்வான் காமான் ஸஹ -என்றும்
சதா பஸ்யந்தி -என்றும்
ஸ்ரீ யபதியாய்-ஸமஸ்த கல்யாண குணாத்மகனாய் -விலக்ஷண விக்ரஹ உபேதனான -வஸ்துவையைப்
ப்ராப்யமாகச் சொல்லுகையாலும்
ஸ்ரீ த்வயத்தில் உத்தர வாக்கியத்தில் ஸ்ரீ மதே சப்தத்தாலும் -நாராயண -பதத்தாலும் -ஸ்ரீ யபதியாய் -கல்யாண குணாகரமாய் –
விலக்ஷண விக்ரஹ விசிஷ்டமான வஸ்துவையே -கைங்கர்ய பிரதிசம்பந்தி தயா ப்ராப்யமாகச் சொல்லுகையாலும் –
கீழ் -மாம் -என்று நிர்தேசிக்கப் பட்ட வஸ்துவுக்கு உபேய தயா வரணம் உண்டாகையாலே-
இப்போது உபேய தயா வரணத்தைக் கழித்து உபாய தயா வரணத்தைச் சொல்லுகிறது –

கீழே ப்ரஸ்துதமான சாதனாந்தர தியாகமே இத்தையும் சாதனத்தில் ஒதுக்கித் தாராதோ என்னில்
தஸ்ய கார்யம் ந வித்யதே
ஷேத்ரஞ்ஞா காரணீ ஞானம் கரணம் தஸ்ய தேநதத் -நிஷ் பாத்ய முக்தி கார்யம்வை க்ருதக்ருத்யம் நிவர்த்ததே -என்கிறபடியே
ஸாத்ய சித்தி அநந்தரம் சாதன தியாகம் கூடும் ஆகையாலும்
ப்ராபக சமயத்தில் போலே ப்ராப்ய சமயத்திலும் சாதனாந்தர தியாகம் வேண்டும் ஆகையாலும்
த்யாஜ்யமான சாதனாந்தரங்கள் இத்தை சாதனத்தில் ஒதுக்கித் தர மாட்டாது

ஆனாலும் உபாய ஸ்வீ காரத்துக்கு அங்க தயா விதேயமான உபாயாந்தர தியாகம் ஆகையால்
ஸ்வீ கார வஸ்துவினுடைய உபாயத்வத்தைக் காட்டுமோ என்னில்
ஆ ஷே பதே ப்ராப்தா தாபிதா நிகம் க்ராஹ்யம் -என்கிற நியாயத்தாலே அர்த்த ஸித்தமாய் வருமதிலும் சப்தத்தால் வருமது
அழகியது ஆகையால் -மாம் -என்று நிர்தேசிக்கப் பட்ட வஸ்துவினுடைய உபாய தயா வரணத்தைக் காட்டுகிறது –
ஆக -சரண சப்தம் –
இஷ்ட அநிஷ்ட பிராப்தி பரிஹாரத்துக்கு அவ்யஹித சாதனம் வாத்சல்யாதி குண விஸிஷ்ட வாஸ்து என்றதாயிற்று –

————-

அநந்தரம் -வ்ரஜ -என்று -ஸ்வீ காரத்தை விதிக்கிறது –
மாம் -என்று ஸ்வீ கார வஸ்துவைச் சொல்லிற்று –
ஏகம் -என்று அதனுடைய நைரபேஷ்யத்தைச் சொல்லிற்று
சரணம் என்று ஸ்வீ கார பிரகாரத்தைச் சொல்லிற்று
இதில் ஸ்வீ காரத்தைச் சொல்கிறது –

கீழ் -பரித்யாஜ்யமாகச் சொல்லிற்று
ஏச வேதமி தோ விப்ராயே சாத்யாத்ம விதோ ஜனா -தேவதந்தி மஹாத்மாநம் கிருஷ்ணம் தர்மம் ஸநாதனம் -என்று
சனாதன தர்ம வ்யதிரிக்தமான ஸாத்ய சாதனங்களையும் -தத் அங்க தயா விஹிதமான சித்த தர்மத்தையும் –
இங்கே ஸ்வீ கார்யத்வேந விதிக்கிறது –
சாஷாந் மோக்ஷ ஸாதனமாய் நிரபேஷமான சித்த தர்மத்தை –

ஆக -வ்ரஜ -என்று –
சாதனாந்தர தியாகத்தை -அங்கமாக உடைத்தாய் -அத ஏவ -த்யாஜ்ய கோடியிலும் உத்தீர்ணமாய்-
வாத்சல்ய குண விசிஷ்டமாய் நிரபேஷமான வஸ்துவை விஷயமாக உடைத்தாய் –
உபாய கோடியிலும் உபேய கோடியிலும் அநநு ப்ரவிஷ்டமாய் -மஹா விஸ்வாச பூர்வகமாய்-பிரார்த்தநா கர்ப்பமாய் –
அத்யவசாத்மகமாய் -பகவத் ரக்ஷகத்வ அனுமதி ரூபமாய் -சைதன்ய காரியமாய் -பகவத் பிரீதி ஹேதுவாய் –
ஸ்வரூப அனுரூபமாய் -வ்யபிசார விளம்ப ரஹிதமாய் -ஸக்ருத் அநுஷ்டேயமாய் –
இருபத்தொரு ஞான விசேஷத்தை விதிக்கிறது -எங்கனே என்னில்

சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -வ்ரஜ -என்று தியாக -ஸ்வீ காரங்கள் இரண்டையும் -ஏக கர்த்த்ருமாகச் சொல்லுகையாலும்
த்யஜ்ய-என்கிற இடத்தில் ல்யப்பாலும் இந்த ஸ்வீ காரம் தியாக அங்கம் என்னும் இடத்தைக் காட்டுகிறது –
இந்த உபாய வரணம் தான் -உபாயமும் அன்றிக்கே -உபாய அங்கமும் அன்றிக்கே –
பகவத் உபாயத்வ ஞான மாத்ரம் ஆகையால் -சைதன்ய காரியமாய் -சரண்யனுடைய உபதேசமாய்க் கொண்டு
உபாய கார்யம் ஆகையால் த்யாஜ்ய கோடியில் உத்தீர்ணமாய் இருக்கும் என்கிறது –
ஸ்வ தோஷ தர்சநாதிகளாலே பீதனாய்-ஆஸ்ரயணத்தில் வெருவினவனுக்கு தத் பீதி நிவர்த்தகமான
வாத்சல்யாதி குண விஸிஷ்ட வஸ்துவை விஷயமாகக் காட்டுகிறது
மாம் ஏகம் சரணம் -என்று அவ்வஸ்துவினுடைய நிரபேஷ உபாயத்வத்தைச் சொல்லுகையாலே
ஸ்வீ காரம் உபாய கோடியில் அநநு ப்ரவிஷ்டம் என்னும் இடத்தைக் காட்டுகிறது –

மஹா விஸ்வாச பூர்வகம் தத் ஏக உபாய தாயாஸ்ஞா -என்று லக்ஷண வாக்கியத்தில் சொல்லுகையாலும்
சக்தேஸ் ஸூப ச தத் வாச்ச க்ரூபா யோகாச்ச சாஸ்வதாத் -ஈசேசி த்வய சம்பந்தாத் நிதம் ப்ரதமாதபி ரஷிஷ்ய தயநுகூலாந் ந
இதி யா ஸூ த்ருடாமதிச விச்வாசோபவேச் சக்ர சர்வ துஷ் க்ருத நாஸந-என்று சர்வ சக்தி யோகத்தாலும்-
ஸ்வதஸ் ஸித்தமாய் நிர்ஹேதுகமான க்ருபா யோகத்தாலும் ஸ்வா பாவிகமான நியன்தரு நியாம்ய சம்பந்த்தாலும் –
இவ்வாகாரங்கள் விமுகர் அல்லாத நம்மை ரஷிக்கும் என்று திருட அத்யவசாயத்தைச் சொல்லுகையாலும்
ப்ரபத்யே -என்று இந்த ஸ்வீ காரத்தை ஸ்வ கதமாக அனுசந்திக்கிற இடத்தில் –
பர -என்கிற உப சர்க்கத்தாலே மஹா விஸ்வாசத்தைச் சொல்லுகையாலும்
விஸ்வாச பூர்வகம் பகவந்தம் நித்ய கிங்கரதாம் பிரார்த்தயே -என்று ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் விஸ் வாச பூர்வகமாக பிரார்த்திக்கையாலும்
மஹா விஸ் வாச பூர்வகம் என்னும் இடத்தைக் காட்டுகிறது

ஆக இத்தால்
ஸ்வ க்ருத தோஷ தர்சனத்வம் -உபாய பல்குத்வம் – உத்தேச்ய துர் பலத்வம் -ஆகிய சங்கா த்ரய நிவர்த்தக
பகவத் ஸ்வரூப ரூப குண அனுசந்தானத்தாலே பிறந்த மஹா விஸ் வாசத்தைச் சொல்லுகிறது –

இவை சங்கா த்ரய நிவர்த்தகம் ஆகிறபடி எங்கனே என்னில்
நங்கள் திரு -என்று ஆஸ்ரயிக்கிற சேதனனோடும் -ஆஸ்ரயணீயனான ஈஸ்வரனோடும் உண்டான
மாத்ருத்வ மஹிஷீத்வ ரூபமான சம்பந்தத்தை உடையவள் ஆகையால் ஸ்வ அபராத பீதனான சேதனனுக்கு ஆஸ்ரயணீயையாய்-
அவன் சொல்லும் வார்த்தைகளைக் கேட்டும் அவற்றை ஈஸ்வரனைக் கேட்பித்தும்-
இவன் அபராதங்களைப் பொறுப்பித்துச் சேர விடுகைக்கு உறுப்பான ஸ்ரீ மத்தையை அனுசந்திக்கையாலும் –
அவளாலே உத்பூதமாய் தோஷமே போக்யமாக அங்கீ கரிக்கைக்கு உறுப்பான வாத்சல்ய குண அனுசந்தத்தாலும்
ஸ்வ க்ருத தோஷ தர்சனத்தாலே வந்த பயம் போம் –

ஸ்வத்தினுடைய லாபம் ஸ்வாமிக்கு ஆகையால் தன் பேறாகக் கார்யம் செய்கைக்கு உறுப்பான
ஸ்வாமித்வ ரூப ஸ்வரூப அனுசந்தானத்தாலும் அசரண்ய சரண்யத்வம் ஆகிற குண அனுசந்தானத்தாலும்
உபாய பல்குத்வ நிபந்தனமான பயம் போம்

நாராயணன் என்கிற ஸ்வ பாவிக சம்பந்த யுக்த ஸ்வரூப அனுசந்தானத்தாலும் –
ஆஸ்ரிதருக்கு செய்ய வேண்டுமவை அறிக்கைக்கு ஈடான சர்வஞ்ஞத்வத்தையும் –
அறிந்தால் போலே தலைக் கட்டுகைக்கு உறுப்பான சர்வ சக்தி யோகத்தையும்
அபேஷா நிரபேஷமாகச் செய்கைக்கு உறுப்பான ஓவ்தார்ய குணத்தையும்
அபராத ஞானாதிகளுக்கு உறுப்பான குண விசேஷங்களை ரக்ஷண உபையுக்தம் ஆக்குகிற கிருபா குணத்தையும்
அனுசந்திக்கையாலும் உத்தேச்ய துர் லபத்வம் அடியாக வந்த பயம் போம் –

ஆக இப்படித் தன்னுடைய ஸ்வரூப சித்தி அர்த்தமாகவும் -குண சித்தி அர்த்தமாகவும் -ரஷிக்கும் என்கிற
மஹா விஸ்வாச பூர்வகமாய் இறே பிரபத்தி இருப்பது
யாசநா பிரபத்தி
ப்ரார்த்தநா மதி
தமியேனுக்கு அருளாய்
அடிசேர் வண்ணம் அருளாய்
அருளாய் உய்யுமாறு எனக்கு -என்று ப்ரார்த்தநா ரூபமாக அனுசந்திக்கையாலும்
இவ்வுபாயத்தில் ஸ்வீ கர்த்தாவுக்கு உண்டான ஆதார அதிசயத்தாலும்
பிரார்த்தநா ரூபமாய் இருக்கும் என்னும் இடத்தைக் காட்டுகிறது –
அறம் தானாய் திரிவாய்-உன்னை என் மனத்தே திறம்பாமைக் கொண்டேன்
களை கண் மற்றிலேன்
உன்னால் அல்லால் யாவராலும் ஒன்றும் குறை வேண்டேன் -என்கையாலும்
ஸூ த்ருடா மதி என்று திருட அத்யவசாயத்தைச் சொல்லுகையாலும் அத்யவசாயாத்மகமாய் இருக்கும்

வைத்தேன் மதியால் -என்று அனுமதியைச் சொல்லுகையாலும்
மாம் சரணம் வ்ரஜ -என்கிற உபதேச அனுகுணமாக -ப்ரபத்யே -என்று அனுசந்திக்கையாலும்
பகவத் ரக்ஷகத்வ அனுமதி ரூபமாய் இருக்கும்
பிரணவ யுக்தமான பகவத் அநந்யார்ஹ சேஷத்வ ஞானம் சேஷ சேஷி பாவ சம்பந்த சம்பாதனம் பண்ணுகிறது அன்றிக்கே
சேதனனான இவனுடைய பிரபத்தி ரூபமாகையாலே சைதன்ய கார்யம் ஆகிறவோ பாதி
சாதனாந்தர நிவ்ருத்தி பூர்வகமான சித்த சாதனத்தவ பிரதிபத்தியும் உபாயத்வ சம்பாதனம் பண்ணுகிறது அன்றிக்கே
ஸித்தமான உபாயத்தைப் பற்ற உண்டான பிரதிபத்தி ஆகையால் சைதன்ய காரியமாய் இருக்கும்

உன் கடைத்தலை இருந்து வாழும் சோம்பரை யுகத்தி என்கையாலும்
நானே சர்வ பாபங்களையும் போக்குகிறேன் என்கையாலும் –பகவத் பிரீதி ஹேதுவாய் இருக்கும் –
தாத் வர்த்தமான ரக்ஷகத்வத்துக்கு பிரதி சம்பந்தி தயா ரஷ்யமான வஸ்துவுக்கு ஸ்வ வியாபார நிஷேத பூர்வகமாக
ரஷக வ்யாபார ஏக ரஷ்யமாகை உசிதம் ஆகையாலும்
பரதந்த்ர ஸ்வரூபத்துக்கு பர வியாபாரமே ரக்ஷகம் ஆகையாலும் ஸ்வரூப அனுரூபமாய் இருக்கும் –
சித்த ஸ்வரூபம் ஆகையாலும் -சத்ய காமஸ் சத்ய சங்கல்ப -என்று அமோக சங்கல்பம் ஆகையாலும்
பிராரப்த கர்ம அவசானம் பார்க்க வேண்டாதபடி ஆரப்த சரீர அவசானத்தில் பலமாகையாலும்
வ்யபிசார விளம்ப விதுரமாய் இருக்கும்

சக்ருதேவம் ப்ரபந்நஸ்ய க்ருத்யம் நைவாந்ய திஷ்யதே -என்று
சக்ருதேவ ஹி சாஸ்த்ரார்த்த க்ருதஸ் சம்சார தாரக –
நரஸ்ய புத்தி தவ்ர்ப்பல்யாத் உபாயாந்தர மிஷ்யதே-என்றும்
சக்ருத அனுசந்தான மாத்திரத்தாலே சம்சார தாரகம் என்கிறபடியே ஈஸ்வரனே உபாயம் என்று ஒரு கால் அனுசந்தித்தால்
பின்னை கர்தவ்யம் இல்லை என்கையாலும்
இதில் விஸ் வாசம் பண்ண மாட்டாத துர்ப் பல புத்திகள் ஆகையால் உபாயாந்தரம் தேடுகிறார்கள் அத்தனை என்கையாலும்
சக்ருத அநுஷ்டேயம் என்னும் இடம் சித்தம்

சக்ருத அநுஷ்டேயமாய் -பின்பு கர்தவ்ய அம்சம் இன்றியிலே இருந்தது ஆகிலும்
ஸ்வர்க்க அர்த்தமான ஜ்யோதிஷ்டோமம் சப்தாஹஸ்ஸிலே ஸமாப்தமானாலும் தத் கார்யமான அக்னி ஹோத்ர ஹோமம்
யாவச் சரீர பாதம் அநுஷ்டேயமாகிறாப் போலே இதில் விஸ்வாசம் யாவத் பல பிராப்தி நடக்க வேணும்

அக்னி ஹோத்ரம் ஜூஹு யாத் ஸ்வர்க்க காம -என்று அனுஷ்டியாத போது ஸ்வர்க்கம் ஆகிற பல சித்தி இல்லையாய்-
பல சித்தி யாகிற அக்னி ஹோத்ர ஹோமத்தையும் -கேவல சைதன்ய கார்யமான ஸ்வீ காரத்தில் மேல் வருகிற
விஸ்வாச விசேஷத்தையும் சமமாகச் சொல்லலாமோ என்னில்
விஸ் வாசத்துக்கு பல ஹேதுத்வம் இல்லையாகிலும் –
பிரபத்தி நிஷ்டையை பிரகாசிப்பிக்கையும்
யாவத் பல பிராப்தி கால ஷேபம் ஆகையும்
சம்சார தோஷ அனுசந்தான தசையில் நிர்ப்பயனாய் இருக்கையுமாகிற பலன்கள் இதுக்கும் உண்டாகையாலே
சொல்லலாம் அல்லது சாதன அங்கத்வம் ஸ்வீ காரத்துக்கும் இல்லையாய் இருக்க
ததகதமான விஸ் வாசத்துக்கு உண்டாகிறது அன்று இறே

இந்த விஸ்வாசா வ்ருத்திகள் கணையத்துக்கு உள் இருப்பாரைப் போலே
நிர்ப்பரனாய் இருக்கைக்கு உறுப்பு என்று ஸ்ரீ ஆச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்வர்

ஏவம் ரூபமான ஸ்வீ காரத்தை விதிக்கிறது -வ்ரஜ -என்கிற மத்யம புருஷ ஏக வசனத்தாலே
ப்ரபத்யே -என்கிற ஸ்வீ கார அனுசந்தானத்தில் காட்டில் இதுக்கு வாசி –
தியாக விசிஷ்டமாக விதிக்கையும் -நிரபேஷமாக விதிக்கையும் –
ஸுலப்யாதி குண விஸிஷ்ட வஸ்து விஷயத்துவமும் இரண்டுக்கும் உண்டு
இது தான் வ்ரஜ -கதவ்-என்கிற தாதுவில் கதி விசேஷமாய் –
கத்யர்த்தம் புத்த்யர்த்தமாய் புத்தி கதியைக் காட்டுகிறது -இந்த கதி விசேஷம்
பத்தாஞ்சலி புடம் தீநம் யாசந்தம் சரணாகதம் -என்கிறபடியே
த்ரிவித காரணத்தால் உண்டாயிற்றாகில் பூர்ண பிரபத்தியாய் அதிகாரி வைபவம் பிரகாசிக்கக் கடவது –
ஏக கரண மாத்திரத்தில் ஆனபோது பகவத் வைபவம் பிரகாசிக்கக் கடவது –
ஆனாலும் பிரபத்தி யாகிறது பிரபத்தி யாகையாலே மாநசமாகக் கொள்ளக் கடவது

ஆக
இந்த ஸ்வீ காரத்துக்கு தர்ம தியாகம் அங்கமாகக் கடவது –
தியாக விசிஷ்டமான ஸ்வீ காரம் அதிகாரி விசேஷணமாகக் கடவது
ஸ்வீ கார விசிஷ்டனான அதிகாரிக்கு வாத் சல்யாதி குண விசிஷ்டன் உபாயமாகக் கடவன்

ஆக பூர்வார்த்தம்
த்யாஜ்யமான சாதனங்களையும்
அவற்றினுடைய அனந்தத்யத்தையும்
தியாகத்தையும்
தியாக பிரகாரத்தையும்
தியாகம் அங்கம் என்னும் இடத்தையும்
ஸ்வீ கார்ய ஸ்வரூபத்தையும்
தந் நைரபேஷ்யத்தையும்
ஸ்வீ கார பிரகாரத்தையும்
ஸ்வீ காரத்தையும் –சொல்லிற்று

ஆக இத்தால் அதிகாரி க்ருத்யம் சொல்லி
மேல் இப்படி பிரபத்தவ்யனான ஈஸ்வர க்ருத்யத்தையும்
பிரபக்தாவான அதிகாரி வுடைய க்ருத்ய லேசத்தையும் சொல்லுகிறது
பிரபத்தவ்ய க்ருத்யம் பிரபத்தவ்ய பல மோக்ஷ விரோதி சகல பாப நிவர்த்தகம்
ப்ரபந்ந க்ருத்யம் தத் பல நிர்ப்பரத்த்வ அநு சந்தானம்

————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ரஹஸ்யம் – –ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக பிரகரணம் -பூர்வார்த்தம் – தர்மான் – சர்வ தர்மான்-பதார்த்தம் /த்யஜ-த்யஜ்ய- பரித்யஜ்ய -பதார்த்தம் — –

ஸ்ரீ பரகாலார்ய தாசேந ஸ்ரீ ரெங்க ஸ்ரீ மதானுதா
சரண்யாபி மத ஸ்லோக தாத்பர்யம் அநு சந்ததே

அபய ப்ரத குரு ஸூநுவான ஸ்ரீ ஸூந்தர வரதாச்சார்யரும் இஸ் ஸ்லோக தாத்பர்யம் அருளிச் செய்யும் இடத்தில்
மத் ப்ராப்த் யர்த்த தயா -இத்யாதியாலே என்னைப் பெறுகைக்கு உறுப்பாக என்னாலே சொல்லப்பட்ட எல்லா சாதனங்களையும்
ச வாசனமாக விட்டு அநந்தரம் என்னை ஒருவனையுமே என்னைப் பெறுகைக்கு சாதனமாக வியவசாயத்தைப் பண்ணு –
ஏவம் ரூப வியவசாய யுக்தனான யுன்னை ஞான சக்தியாதி சகல குணங்களாலும் பூர்ணனான நான்
என்னைப் பெறுகைக்கு பிரதிபந்தகங்களான எல்லாப் பாபங்களாலும் விரஹிதன் ஆக்குகிறேன்
சோகியாதே கொள் என்று இதர உபாய நிவ்ருத்தி பூர்வகமான சித்த உபாய வரணத்தை
இதுக்குத் தாத்பர்யமாக அருளிச் செய்தார் –

ஆகையால்
சகல சாதன அஸஹமான சித்த உபாயத்தை -சாதனாந்தர கர்மாதி தியாக விதான பூர்வகமாக விதிக்கையாலே
இஸ் ஸ்லோகத்துக்கு ஸ்வாரசிகமான வர்த்தம் இதுவே என்னும் இடம் சர்வ சம் பிரதி பன்னம் என்றதாயிற்று –
ஏவம் ரூபமான கர்மாதி உபாயங்களைக் கீழ் அடையப் பரக்கச் சொல்லி -அநந்தரம் -இப்பிரபத்தியைச் சொல்லி –
இதுக்கு அவ்வருகே ஓர் உபாயம் சொல்லாமையாலே இத்தைச் சரம ஸ்லோகம் என்று நம் ஆச்சார்யர்கள் அருளிச் செய்வார்கள் –

மாம் சரணம் வ்ரஜ -என்னையே உபாயமாக பற்று என்று தானே ஆதரித்து விதிக்கையாலும்
அஹம் சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று நானே பாப விமோசனம் பண்ணுவிக்கக் கடவேன் என்று
ப்ரேமத்தோடே சொல்லுகையாலும் -சரண்ய அபிமதத்வம் இதுக்குத் தாத்பர்யம் –

சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -என்று ஸ்வ வ்யதிரிக்த ஸமஸ்த சாதன தியாகத்தையும் சொல்லுகிறது
ஸ்ரீ த்வயத்தில் ஈஸ்வர பாரதந்தர்ய நிபந்தனமாக உபாயம் சொல்லுகிறது
இதில் ஈஸ்வர ஸ்வாதந்த்ர்ய நிபந்தனமாக உபாயம் சொல்லுகிறது
ஆகையால் ஈஸ்வர ஸ்வரூபம் சொல்லுகை இதுக்கு பிரதான அர்த்தம் –

இவ்வுபாய ஸ்வீ காரம் ஸ்வீ கார்ய ஸ்வரூப தரிசனத்தால் அல்லது கூடாமையாலே அநு சந்தானம் ஸுலப்யம் என்று
நம் பூர்வாச்சார்யர்கள் அருளிச் செய்வர்-
ஸ்வ தந்த்ரனான ஈஸ்வரனுக்கு ஸ்வரூபமான உபாயத்தை பிரதாநயேந ப்ரதிபாதிக்கிறது –
அது இதர உபாய தியாகத்தால் அல்லது கூடாமையாலே சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய என்று
தத் அங்கமான சாதனாந்தர தியாகம் சொல்லிற்று

அவன் உபாயத்வேந ஆஸ்ரயணீயனாம் போது ஆஸ்ரித கதமான தோஷாதிகள் பாராமல் ஆஸ்ரயணீயனாக வேண்டுகையாலே
தத் உபயோகியான வாத்சல்யாதி குணத்தை -மாம் -என்கிற இடத்தில் சொல்லுகிறது –

அவ்வுபாய கார்யமான இஷ்ட அநிஷ்ட பிராப்தி பரிஹாரங்களுக்கு ஓர் அதிகாரி விசேஷ அபேக்ஷை உண்டாகையாலே
அவ்வதிகாரி விசேஷணமான சித்த உபாய பிரபத்தியை -சரணம் வ்ரஜ -என்கிற இடத்தால் சொல்லுகிறது –

அவ்வுபாய கார்யமான பாப விமோசனத்துக்கு அபேக்ஷிதமான ஞான சக்த்யாதி குண யோகத்தை -அஹம் -என்று காட்டுகிறது –

சித்த உபாயத்வ பிரதிபத்தி யுக்தனான அதிகாரியைக் காட்டுகிறது -த்வா-என்று

மேலில் பத த்வயமும் உபாய க்ருத்யமான பாப விமோசனத்தையும்
உபாய ஸ்வீ கார பலமான நைர்ப்பர் யத்தையும் சொல்லுகிறது –

இதில் சொல்லுகிற நிரபேஷ உபாயத்வமும் அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி இஷ்ட பிராப்தி பிரதத்வமும் ஈஸ்வரனுக்கு
ஸ்வரூபம் ஆகையால் இது தான் ஈஸ்வர ஸ்வரூபம் சொல்லுகிறது என்னவுமாம் –
இந்த உபாய வரணமும் தத் கார்யமான நிர் பரத்வ அநு சந்தானமும் பகவத் ஏக ரஷ்யமாய் பகவத் ஏக சேஷமுமாய் இருக்கிற
ஆத்மாவுக்கு ஸ்வரூபம் ஆகையால் ஆத்ம ஸ்வரூபம் சொல்லுகிறது என்றலுமாய் இருக்கும் –

இதில் பூர்வார்த்தம் அதிகாரி க்ருத்யம் சொல்லுகிறது –
உத்தரார்த்தம் உபாய க்ருத்யத்தையும் அதிகாரி க்ருத்ய லேசத்தையும் சொல்லுகிறது –
அதிகாரி க்ருத்யம் இதர உபாயங்களை விட்டு அவனையே உபாயமாகப் பற்றி நிர்ப்பரனாய் இருக்கை
உபாயத்துக்கு க்ருத்யம் -தியாக ஸ்வீ காரங்களுக்கு ப்ரேரகனாய் விடுவித்துப் பற்றுவிக்கையும்
ஸ்வேந ரூபேண நின்று அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி இஷ்ட ப்ராப்திகளைப் பண்ணுகையும்

————–

சர்வ தர்மான் –இத்யாதி
இதில் தர்ம சப்தம் இஸ் ஸ்லோகத்தில் பிரதான ப்ரதிபாத்யமான சித்த உபாயத்தினுடைய ஸ்வீ காரத்துக்கு
அங்கமான தியாகத்துக்கு விஷயமான சகல தர்மங்களையும் உபாதானம் பண்ணுகிறது

இது தான் ஸ்ரேயஸ் சாதனம் தர்ம -என்று பல சாதன தயா ஸ்வ சாத்தியமாக ஸாஸ்த்ர சோசிதமான தர்மங்களைச் சொல்லுகிறதாய் –
அத்தாலே ஞான யோகத்துக்கு சாதனமாக விதிக்கும் கர்ம யோகத்தையும் –
பக்தி யோகத்துக்கு சாதனமாக விதிக்கும் ஞான யோகத்தையும் சொல்லுகிறது -என்னில்
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம
கிருஷ்ணம் தர்மம் ஸநாதனம் –என்கிற ஸநாதன தர்மத்துக்கு தர்ம சப்த வாஸ்யம் இன்றியிலே ஒழியும்
அப்போது -சரணம் வ்ரஜ -என்கிற விதிக்கு வையர்த்தம் பிரசங்கிக்கும்
மோக்ஷயிஷ்யாமி யோடும் விரோதிக்கும்
ஆகையால் இத்தர்ம சப்தம்
ஸ்ரேயஸ் சாதனம் தர்ம -என்றும்
சோதநா லக்ஷனோர்த்தோ தர்ம -என்றும் –சொல்லுகிறபடியே
பல சாதனதயா ஸாஸ்த்ர சோதிதமான தர்மத்தைச் சொல்லக் கடவது

இந்த தர்ம சப்தம் தான்
தர்மம் என்றும்
பர தர்மம் என்றும்
பரம தர்மம் என்றும் –த்ரிவிதமாய் இருக்கும்

இதில் தர்ம -சப்தத்தால் —
ஸ்ருணுஷ்வ பரமம் காமத் விவிதமததி ஹோஸ்யதே-ஏகம் ப்ரவர்த்தகம் ப்ரோக்தம் நிவர்த்தக மதாபரம் –
காமதஸ் துக்ருதம் கர்ம ப்ரவ்ருத்தம் உபதிஸ்யதே -நிஷ் காம ஞான பூர்வந்து நிவ்ருத்தம் உபதிஸ்யதே –
ப்ரவர்த்தகஞ்ச ஸ்வர்க்காதி பல சாதனம் உஸ்யதே-நிவர்த்ததாக்யம் தேவர்ஷே விஜேஜேயம் மோக்ஷ சாதனம் -என்கிறபடியே
லோகத்தில் கர்மம் இரண்டு படியாகச் சொல்லப்படா நின்றது -அத்தைக் கேள்
பிரவர்த்தக கர்மம் என்றும் -நிவர்த்தக கர்மம் என்றும் –
அதில் பிரவர்த்தகமாவது
பலாதி வாஞ்சையோடு ஸ்வர்க்க சாதனமாக அனுஷ்ட்டிக்கும் ஜ்யோதிஷ்டோமாதிகள் –
நிவர்த்தகமாவது –
பலாதி வாஞ்ச ரஹிதனாய்க் கொண்டு ஸ்வரூப ஞான பூர்வகமாக வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களை
இதி கர்தவ்ய தயா அங்கமாகக் கொண்டு மோக்ஷ சாதனமாக அனுஷ்ட்டிக்கும் கர்ம யோகாதிகள் என்று
த்விதமாகச் சொல்லுகிற கர்மங்களில் ஸ்வர்க்காதி சாதனமான ஜ்யோதிஷ்டோமாதிகளைச் சொல்லுகிறது

பர தர்ம சப்தத்தால்
பந்தகமான ஸ்வர்க்காதி புருஷார்த்த சாதனங்களில் காட்டில் மோக்ஷ சாதனம் ஆகையால் விலக்ஷணமாய்
சாத்தியமான கர்ம யோகாதிகளைச் சொல்லுகிறது –

பரம தர்ம சப்தத்தால்
ஷூத்ர பல சாதனமும் இன்றிக்கே ஸ்வ யத்ன சாத்தியமும் இன்றிக்கே –
சித்தமுமாய் பரம புருஷார்த்த சாதனமுமாய்
யேச வே தவிதோ விப்ரா யே சாத்யாத்ம விதோ ஜனா -தேவ தந்தி மஹாத்மா நாம் கிருஷ்ணம் தர்மம் ஸநாதனம் –என்று
வேத வித்துக்களாய் பூர்வ பாக நிஷ்டரானாரோடு அத்யாத்ம வித்துக்களாய் உத்தர பாக நிஷ்டரானாரோடு வாசியற
சனாதன தர்மம் என்று சொல்லப்படுவதாய் சர்வாதிரிக்தமான சித்த சாதனத்தைச் சொல்லுகிறது –

இத் தர்ம சப்தம் பல சாதன தர்ம வாசகம் ஆகையால் இவை மூன்றையுமே சொல்லுமே யாகிலும்
மோக்ஷ உபாயம் சொல்லுகிற பிரகரணம் ஆகையாலும் –
முமுஷுவான இவ்வதிகாரிக்கு ஸ்வர்க்காதி புருஷார்த்தங்களிலும் அபேக்ஷை இல்லாமையாலும்
இங்கு த்யாஜ்ய தயா தர்ம சப்தம் யுக்தமாயிற்று –
ஸ்வர்க்காதி சாதனமான ஜ்யோஷ்டோமாதிகளும் இன்றிக்கே ஸ்வீ கார்யத்வேந விதிக்கையாலே
பரம தர்மமும் இன்றிக்கே
மோக்ஷ சாதன தயா ஸாஸ்த்ர சோதிதமாய் சாத்தியமான பரதர்ம மாத்திரம் என்னும் இடம்
பிரகரண பலத்தாலும் விதி பலத்தாலும் சித்தம் –

இப்படி பர தர்மம் த்யாஜ்யமாகச் சொல்லுகையாலும் –
ஸ்வ தந்த்ர சாதனமான பரம தர்மம் அங்கமாக மாட்டாமையாலும்
பர தர்ம அங்கமான பரம தர்மமும் த்யாஜ்யத்வேந உபாதானம் பண்ணப் படுகிறது –
அங்கியான தர்மங்களில் அபேக்ஷை இல்லாத போது அங்கத்திலும் அபேக்ஷை இல்லை இறே

இதில் பஹு வசனத்தாலே –
கர்மனை வஹி சம்சித்தி மாஸ்திதா ஜந காதய–என்று ஸ்வ தந்த்ர சாதனமாகவும் –
சர்வம் கரமாகிலம் பார்த்த ஞாநே பரி சமாப்யதே -என்றும்
காஷாய கர்மபி பக்வேததோ ஞானம் ப்ரவர்த்ததே என்று அங்க சாதனமாகவும் சொல்லப்பட்ட கர்மயோகமும்

நஹி ஞாநே ந சத்ருசம் பவித்ரம் இஹ வித்யதே -ஞான அக்னிஸ் சர்வ கர்மாணி பஸ்ம சாத் குரு தேததா–என்றும்
ஞான தேவச கைவல்யம் ப்ராப்யதேயே நமுச்யதே -என்று ஸ்வ தந்த்ர சாதன ரூபமாயும் –
இந்த ஞானம் தைலதாரா வத் அவிச்சின்ன ஸ்ம்ருதி சந்தான ரூபமாய் அனவரத பாவந ரூபையான பக்தியாய் –
பரிணதமம் ஆகையால் பக்தி அங்கமாகவும் சொல்லப்பட்ட ஞான யோகமும்

உபாப்யமேவ பஷாப்யாம் -இத்யாதியாலே மோக்ஷ சாதனமாகச் சொல்லப்பட்ட கர்ம ஞான சமுச்சயமும்

பக்த்யாத் வநந்ய சக்ய
ஸ்வ கர்ம ஞான வைராக்ய ஸாத்ய பக்த்யேக கோசர -என்று கர்ம ஞான சாத்யமாய்
மோக்ஷ சாதனமாகச் சொல்லப்பட்ட பக்தி யோகமும்

ஜென்ம கர்ம ச மே திவ்ய மேவம் யோ வேத்தி தத்வத–த்யக்த்வா தேகம் புநர் ஜென்ம நைதி மா மேதி சோர்ஜூந –என்று
என்னுடைய திவ்யமான அவதாரத்தையும் அதில் திவ்ய வியாபாரங்களையும் யாவன் ஒருவன் உண்மையாக அறிகிறான் –
அவன் சரீரத்தை விட்டுப் போனால் மீண்டும் பிறவான் -என்னைப் பிராபிக்கும் -என்கிற
நிலை வரம்பில் பல பிறப்பாய் -என்கிற அவதார ரஹஸ்ய ஞானமும்

யோ மாமேவம் அசம்மூடோ ஜாநாதி புருஷோத்தமம் ச சர்வவித் பஜதி மாம் சர்வ பாவேந பாரத -என்று
யாவன் ஒருவன் என்னை அசம் மூடனாய்க் கொண்டு புருஷோத்தமனாக அறிகிறான் –
இந்த புருஷோத்தமத்வ ஞானம் ஆகிறது த்ரிவித சேதன அசேதனங்களிடையவும் ஸ்வரூப ஸ்வ பாவங்களை
யதாவாக அறிந்து அவற்றில் வ்யாவ்ருத்தனாகவும்
உத்தம புருஷஸ் த்வந்ய பரமாத்மேத் யுதாஹ்ருத-யோ லோக த்ரயமா விஸ்ய பிபர்த்த்யவ் யயாஸ்வர-என்கிற நியாயத்தாலே
அவற்றுக்கு வியாபகனாயும் -தாரகனாயும் -நியாமகனாயும் – அறிகையாலே-அவன் எல்லாம் அறிந்தவன் ஆகையால் –
அவன் சர்வ பாவத்தாலும் என்னை அடைந்தவன் என்றும்
இதி குஹ்ய தமம் சாஸ்திரம் இதம் யுக்தம் மயாநக -ஏதத் புத்தவா பத்திமா நஸ்யாத் க்ருதக்ருத்யஸ் ச பாரத –என்றும்
இப்படி குஹ்ய தமமான இந்த சாஸ்திரம் இது கேட்க்கைக்கு அதிகாரியாம்படி நீ அபாபன் ஆகையால்
உனக்கு என்னால் சொல்லப்பட்டது -இந்த புருஷோத்தமத்வத்தை புத்தி பண்ணினவன் அபிமத பல லாபத்தாலே
க்ருதக்ருத்யனாம் என்கிற புருஷோத்தம வித்யையும்

தேசோயம் சர்வ காம துக் –
மதுரா நாம நகரீ புண்யா பாபா ஹரீ ஸூ பா -என்று சர்வ காம பல பிரதமாயும் –
அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி -இஷ்ட பிராப்தி பிரதமாகவும் ஸ்வயம் ப்ராப்யமாகவும் சொல்லுகிற புண்ய க்ஷேத்ர வாசமும்

ஸ்துவந் நாம ஸஹஸ்ரேண நித்யம் பக்தி சமன்வித சர்வ பாப வி ஸூத்தாத்மாயாதி பிரம்மா ஸநாதனம் -என்று
பக்தி உக்தனாய்க் கொண்டு அவன் திரு நாமங்களைச் சொல்லி ஸ்தோத்ரம் பண்ணுமவன் சர்வ பாபங்களும் போய்
ஸூத்தாத்மாவாய் சனாதனமான ப்ரஹ்மத்தைப் பிராபிக்கும்-என்கிற –
பாடீர் அவன் நாமம் வீடே பெறலாமே -என்று சொல்லுகிற திரு நாம சங்கீர்த்தனமும் –

கடைத்தலை சீய்க்கப் பெற்றால் கடு வினை களையலாமே-என்றும்
மா கந்த நீர் கொண்டு தூவி வலம் செய்கையும் –
பூவில் புகையும் விளக்கும் சாந்தமும் நீரும் கொண்டு
பூசனை செய்கின்றார்கள் புண்ணியம் செய்தவாறு –என்கிறபடி -பூசனை செய்கையும்
புண்ணியம் செய்து நல்ல புனலொடு மலர்கள் தூவி எண்ணும் என் எந்தை நாமம் பிறப்பு அறுக்கும் -என்றும் இத்யாதிகளால் சொல்லப்பட்ட
திரு விளக்கு எரிக்கை -திருமாலை எடுக்கை–திரு அலகு எடுக்கை -முதலான சாதன புத்தியால் செய்யப்படுவதாய்
ருசி பேதத்தாலும் பாக பேதத்தாலும் அத்யந்த அநந்தமாய் ஆத்மபேதத்தோ பாதி அஸங்யாதமான
உபாய விசேஷங்களைச் சொல்லுகிறது –

அதவா
கர்ம ஞான பக்திகளுடைய அவாந்தர பாஹுள்யத்தைப் பற்ற பஹு வசனமாகவும்
அதில் கர்மம்
அக்னியாத் தான தர்சபூர்ணமாசாக நிஷ்டோம தீர்க்க சத்ராதி ரூபேண பஹு விதம் –
ஞானமும்
உபாஸ்ய வஸ்து ஸ்வரூப பேதத்தைப் பற்றி வருகிற ஸத்வித்யா -தஹர வித்யாதி பேதத்தாலே பஹு விதம்
பக்தியும்
சததம் கீர்த்தயந்த
மந் மநா பவ –இத்யாதிகளால் சொல்லுகிற அர்ச்சன-ஸ்தவ -பிரணாமாதிகளால் பஹு விதம்
இப்படி வருகிற வ்யக்த்ய அனந்த்யத்தைச் சொல்லுகிறது -பஹு வசனம் என்று சொல்லுவார்கள் –
ஆக பஹு வசனத்தால் மோக்ஷ சாதன தயா பிரதானமாகச் சொல்லுகிற தர்மங்களினுடைய அனந்த்யத்தையும்
பிரதிவியக்தியில் உண்டான அனந்த்யத்தையும் சொல்லிற்று ஆயிற்று –
நெறி எல்லாம் எடுத்து உரைத்த -என்னக் கடவது இறே

இதில் தர்மான் -என்கிற த்விதீய அந்தம்
இந்த தர்மங்கள் மேல் சொல்லுகிற தியாகத்துக்கு விஷயம் என்னும் இடத்தைக் காட்டுகிறது –
ஆகையால் பகவத் உபாய வர்ணம் பண்ணும் அதிகாரிக்கு தத் வியதிரிக்த சகல ஸாத்ய தர்மங்களும் த்யாஜ்யம் என்றதாயிற்று –

————————

இத் தர்ம விசேஷணமான சர்வ சப்தம்
த்ரை வர்ணிக சாதாரணமாய் -ப்ரஹ்மச்சார்யாதி ஆஸ்ரமங்கள் தோறும் அநு வ்ருத்தமாய்–
ச நத்யா ஹீநோ ஸூசிர் நித்யமநர்ஹஸ் சர்வ கர்மஸூ –
தேத்வகம் புஞ்சதே பாபா -என்று பாபத்தையே புஜிக்கிறார்கள் ஆகையால் அவர்கள் பாபிஷ்டர்கள் என்றும்
அநநுஷ்டானத்தில் சர்வகர்ம அநர்ஹராகவும் அனுஷ்டானத்தில் அர்ஹராகவும் சொல்லுகையாலே
இந்தக் கர்மாநுஷ்டானத்துக்கு யோக்யதாபாதகங்களான
ஓதி உரு எண்ணும் அந்தி
ஐ வேள்வி –என்கிற சந்த்யா வந்தன பஞ்ச மஹா யஞ்ஞாதிகளைச் சொல்லுகிறது

கர்மயோகாதிகளுக்கு யோக்யதாபாதகமாகில் இக்கர்மங்கள் இவற்றை ஒழிய உதயம் இல்லாத பிரதான கர்மங்களுக்கு
தியாக விஷயத்வம் சொன்ன போதே
சாத்யா பாவே மஹா பாஹோ சாதனை கிம் பிரயோஜனம் -என்று ஸாத்யம் இல்லாத போது
சாதனங்களால் என்ன பிரயோஜனம் உண்டு என்கிற நியாயத்தாலே இதுக்கும் தியாக விஷயத்வம் சொல்லிற்று ஆகாதோ –
ஆயிருக்க சர்வ சப்தத்தால் பிரியச் சொல்ல வேண்டுகிறது என் என்னில்
சாதனமான தர்மத்துக்கு யோக்யதா பாதக தர்ம வ்யதிரேகேண உதயம் இல்லையே யாகிலும் –
ஸ்ரேயஸ் சாதனம் தர்மம் -என்கிற நியாயத்தாலே மோக்ஷ சாதன தர்மமே இத்தர்ம சப்தத்துக்கு அர்த்தம் என்று
நினைக்கையாய் இருக்கையாலே அவற்றுக்குத் தியாக விஷயத்வம் சொல்லுகிறது என்று தோன்றாமையாலும்
தியாக விஷயத்வம் இல்லாத போது -அநர்ஹஸ் சர்வ கர்மஸூ -என்று சர்வ கர்ம அநர் ஹத்வம் சொல்லுகையாலே –
சரணம் வ்ரஜ -என்கிற சித்த சாதன ஸ்வீ காரத்துக்கும் அநர் ஹனாய்-
அதுக்கும் இந்த யோக்யதா பாதக தர்மங்கள் அபேக்ஷிதமாம் என்று வருகிற சங்கையைப் பரிஹரிக்கைக்காக –
சப்த-சப்தத்தால் பிரித்துச் சொல்கிறது –

வஹ்யமாணமான ஸ்வீ காரத்துக்கு
வைத்தேன் மதியால்
அவனது அருளால் உறற் பொருட்டு என் உணர்வின் உள்ளே இருத்தினேன்
யானும் என் நெஞ்சும் இசைந்து ஒழிந்தோம்–இத்யாதிகளில் படியே
அறிவும் -அனுமதியும் -இசைவும் -இறே அபேக்ஷிதம் –அது தானும்
என் இசைவினை
இசைவித்து என்னை
அவனது இன்னருளே–என்று ஈஸ்வர அதீனமாய் இறே இருப்பது -அதுக்கு வேண்டுவது சைதன்யம் மாத்திரம் இறே

அன்றிக்கே சர்வ கர்மங்களுக்கும் யோக்யதை அபேக்ஷிதமாகில் இந்த ஸந்த்யாவந்தனத்துக்கும் யோக்யமாக
ஒரு சந்தியாவந்தனம் அபேக்ஷிதமாக வேண்டி வரும் -அது காணாமையாலே அவை இதுக்கு அநபேஷிதங்கள்

துராசாரோபி சர்வாசீ க்ருதக்நோ நாஸ்திக புரா -ஸமாஸ்ரயேதாதி தேவம் ஸ்ரத்தயா சரணம் யதி –
நிர்த்தோஷம் வித்திதம் ஐந்தும் பிரபாலாத் பரமாத்மந -என்று நிஷித்த ஆசாரனாய் -சர்வாசியாய் –
பிறர் பண்ணிய உபகாரத்தை இல்லை செய்து திரியுமவனாய் –
தர்ம அதர்மங்களும் பரலோகமும் பரதேவதையும் இல்லை என்று திரியுமவனாய்
இவ் வசந் மரியாதையில் பழக அடி பட்டுப் போந்தவனாய் இருக்குமவனும் சர்வ காரண பூதனான
சர்வேஸ்வரனை ஸ்ரத்தையோடு சரணமாக ஆஸ்ரயித்தான் ஆகில் அந்த ஜந்துவை சரண்யனான பரமாத்மாவின் பிரபாவத்தால்
நிர்த்தோஷனாகவே புத்தி பண் என்கையாலே இந்த ஸ்வீ காரத்துக்கு இவை அநபேஷிதம்-என்றதாயிற்று –

அங்கன் அன்றிக்கே -ததஸ் சாகர வேலாயாம் தர்ப்பா நாஸ்தீர்ய ராகவ-
அஞ்சலிம் பிராங்முக க்ருத்வா பிரதி சிஸ்யே மஹோததே –என்று கடற்கரையிலே -பிராங்முகத் வாதி நியமங்களுடனே புலப்படுத்து
கையும் அஞ்சலியுமாய்க் கிடந்து சரணம் வரணம் பண்ணினவர்க்கு இந்த யோக்கியதையும்
சாப மாநாய -என்கிற சாதனத்தில் நினைவும் இறே அது பலியாது ஒழிந்தது
ராவனோ நாம துர் வ்ருத- என்று தனக்கு உண்டான தண்மையை முன்னிட்டு சரணம் புக்க
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானுக்குத் தன் அபிமத சித்தியும் பிறந்து
சமுத்திரம் ராகவே ராஜா சரணம் அகந்தும் அர்ஹதி-என்று பிறருக்கும் உபதேசிக்கைக்கும் அதிகாரம் உண்டாகக் கண்டோம் இறே –
ஆகையால் யோக்கியதையும் தேடவும் வேண்டா -அயோக்கியதையும் பொகட வேண்டா
உண்டான யோக்யதை பிரதிபந்தகம் என்றும் அயோக்யதை பற்றாசு என்றும் இருக்கையை அதிகாரம் –

அதுக்கு மேலே யோக்யதா சா பேஷம் என்னில் -அவை த்ரை வர்ணிக அதிகாரம் ஆகையால்
இதனுடைய சர்வாதிகாரத்வமும் பக்நமாம் –

ஆக மேல் சொல்லுகிற ஸ்வீ காரத்துக்கு இதில் சொல்லுகிற யோக்யதை அநபேஷிதம் என்கைக்காகப்
பிரித்துச் சொல்லுகிறது என்றதாயிற்று –

ஆனால் சாந்தோ தாந்த உபரதஸ்திதி ஷுச ஸமாஹிதோ பூத்வா ஆத்மநயே வாத்மா நம பஸ்யேத்-என்று
பாஹ்யாப் யந்தர ரூப இந்திரிய நியமங்களை உடையவனாய் சர்வ பாகத்திலும் உபரதனாய் சம்சார நிஸ்தரன ஆசை உடையவனாய்
ஏகாக்ர சித்தனாய்க் கொண்டு ஹ்ருதயத்தில் பரமாத்மாவை த்யானம் பண்ணுவான் என்கிற ஞான யோக சாதனமான
சமதமாதி ஆத்ம குணங்களும் சத்ய ஆர்ஜவாதிகளும் சாத்விக ஆஸ்திக்யாதிகளும் இதுக்கு அந பேஷிதமாகையாலே
இந்த சர்வ சப்தத்தில் உபாத்தம் ஆனாலோ என்னில்
அவை உபாய உபயோகமும் இன்றிக்கே உபாய ஸ்வீ கார அங்கமும் இன்றிக்கே இருந்தாலும்
சித்த உபாயத்தில் அதிக்ருதனானவனுக்கு அந்த உபாயம் பலமாய்க் கொண்டு சம்பாவிதங்களான ஸ்வ பாவங்கள் ஆகையால்
ப்ராப்யத்வேந உபாதேயமாமவது ஒழிய த்யாஜ்யம் ஆகாது

ஆத்ம குணமான இவை த்யாஜ்யம் என்னில் –
சேஷ சேஷித்வ -ரஷ்ய ரக்ஷகத்வ -போக்த்ருத்வ போக்யத்வ -ஞானாதிகளும் த்யாஜ்யமாக வேண்டி வரும் –
அப்போது ஸ்வ சத்தா போகாதிகளும் இன்றியிலே ஒழியும் -ஆகையால் சமதமாதிகள் த்யாஜ்யம் என்ன ஒண்ணாது –

இஸ் சர்வ சப்தத்தில் –
லோக ஸங்க்ரஹ மேவாபி சம்பஸ்யன் கர்த்தும் அர்ஹஸி -என்று லோகத்தில் உள்ளார் ஆதரிக்கைக்கு உறுப்பாகவும்
அனுஷ்டிக்கைக்கு அர்ஹனாகா நின்றாய் என்ற பூர்வ யுக்த தர்மங்களும்
புத்ரனைப் பெற்ற பிதா அனுஷ்ட்டிக்கும் ஜாத கர்ம நாம கரணாதிகளும் த்யாஜ்யதயா உபாதானம் பண்ணப் படுகிறது –

ஸ்வீ கார்யமான உபாயம் ஸ்வ வியதிரிக்த ஸமஸ்த ப்ரவ்ருத்தி நிரபேஷமாய் இருக்கையாலே கர்ம அனுஷ்டானத்தாலே ம்ருதித கஷாயனாய்
ஞான யோகத்தைப் பெற்ற அதிகாரி ஸாத்ய சித்தி அநந்தரம் சாதன சா பேஷை இல்லாமையால்
அந்தக் கர்மத்தை நிவர்த்திக்கில் -ஞான யோக அநு குண பாகம் இல்லாதவனும் -யத்ய தாசரதி ஸ்ரேஷ்ட -என்கிற நியாயத்தால்
கர்மாநுஷ்டானத்தைத் தவிரும்-
ஞான யோகத்தில் அந்வயம் இல்லாதே கர்மத்தை விட்டால் உபய பிரஷ்டனாய் நசிக்கும் –
அவனுக்கு நாசகரமான பாபம் கர்மத்தின் நின்றும் நிவ்ருத்தனான ஞான யோக அதிகாரியை ஸ்பர்சிக்கும் —
ஆகையால் ஞான யோகத்துக்கு பிரதிபந்தகம் ஆகையால் அவனுக்கு லோக ஸங்க்ரஹார்த்த ப்ரவ்ருத்திகளும்
ஜாதகர்ம நாம கரணாதிகளும் அனுஷ்ட்டிக்க வேணும்
இவன் சித்த சாதன ஸ்வீ காரம் பண்ணினவனாகையால் சாத்தியமான ஞான யோக லாபம் இல்லை என்கிற அலாபம் இல்லாமையாலும்
ஸ்வீ க்ருதமான உபாயம் -நச்சு மா மருந்தும் -என்கிறபடியே அபத்யஸஹ ஓவ்ஷதமாகையாலே பாப ஸ்பர்சம் உண்டாம் என்கிற பயம் இல்லாமையாலும்
சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற உபாயத்தைப் பற்றி இருக்கையாலே ஸ்வ நிவர்த்தமாய் இருபத்தொரு பாபம் இல்லாமையாலும்
இவனுக்கு அநுஷ்டேயம் அல்ல –
இனி அனுஷ்ட்டித்தான் ஆகில் ஆந்ரு சம்சய பிரேரிதனாய் அனுஷ்ட்டித்தானாம் அத்தனை –
புத்ரார்த்தமான பும்ஸவ நாதி களும் பாப பய பிரேரிதனாய் அனுஷ்ட்டிக்கக் கடவன் அல்லன்-
உபாய உபகார புத்த்யாயும் இன்றிக்கே கர்த்தவ்ய புத்த்யாயும் இன்றிக்கே ஆந்ரு சம்சயத்தாலே செய்கையாலே
அதுவும் பாப விசேஷணமான சர்வ சப்தத்தில் அந்தர் பூதமாய் மோக்ஷயிஷ்யாமியிலே அன்வயித்து ஈஸ்வர ஏக நிவர்த்த்யமாம் —
ஆகையால் லோக ஸங்க்ரஹார்த்த ப்ரவ்ருத்தி இவனுக்கு த்யாஜ்யம் என்றதாயிற்று –

சிலர் யோக்யதா பாதக தர்மங்கள் அப்ருதக் கர்மங்கள் ஆகையாலும் -தர்ம சப்தம் சாங்கமான சாதன தர்மத்தைச் சொல்லுகையாலே
யோக்யதா பாதகங்களும் தர்ம சப்தம் தன்னிலே யுக்தமாகையாலும் தர்ம சப்த விசேஷணமான சர்வ சப்தம்
யோக்யதா பாதக தர்ம சப்த வாசகமாட்டாது -ஆகையால் சர்வ சப்தம் சாகல்ய வாசியாம் அத்தனை என்பார்கள் –
தர்ம சப்தம் ஸ்ரேயஸ் சாதன தர்ம வாசியாகையாலே போக்யதா பாதக தர்ம வாசகமாக மாட்டாமையாலும்
சாகல்யமும் தர்ம சப்தகதமான பஹு வசனத்தாலே சித்தம் ஆகையாலும்
யோக்யதா பாதக தர்மமும் கூட த்யாஜ்ய தர்ம வாசக தர்ம சப்த விசேஷண சர்வ சப்தத்தில் உபாத்தமாய் த்யாஜ்யம் என்கையாலே
தர்மங்களினுடைய நிரவசேஷ தியாகமும் புலிக்கையாலும் சத் சம்பிரதாய சித்த சதாச்சார்யர்கள் எல்லாரும்
சர்வ சப்தம் யோக்யதா பாதக தர்ம வாசகமாக அருளிச் செய்கையாலும்
சாகல்ய வாசி என்கிறது அர்த்தம் அன்று

இந்த தர்மங்கள் உபாய உபயோகி அன்றாகிலும் -விஹிதத் வாச்சாஸ்ரம கர்மாபி –என்று வர்ணாஸ்ரம விஹிதம் ஆகையால்
அநுஷ்டேயம் ஆகாதோ என்னில் –
உபாய பிரகரணம் ஆகையால் உபாயத்துக்கு யோக்யதா பாதகம் என்கிற ஆகாரம் ஒழிய விஹிதமாய் வருகிற ஆகாரம்
இவ்விடத்தில் அப்ரஸ்துதம் ஆகையால் த்யாஜ்யம் ஆகாது என்ன ஒண்ணாது –
அதவா
ஸ்வர்க்க புருஷார்த்த சித்த்யர்த்தமாக ஜியோதிஷ்டோமத்திலே தீஷித்தவனுக்கு நித்யாதிகள் த்யாஜ்யமாம் போலே
மோஷார்த்தமாக சித்த சாதன ஸ்வீ காரம் ஆகிற யாகத்தில் தீஷித்து இருக்கும் இவனுக்கு
விஹித அம்சமும் த்யாஜ்யம் என்னவுமாம்
தஸ்யைவ ம விதுஷ-என்கிற அநு வாகத்தாலே சரண வரணத்தையும் ஒரு யோகமாக நிரூபித்தான் இறே வேத புருஷன்
ஆனாலும் இவை பகவத் விஷயத்துக்கு ஆஞ்ஞா ரூப கைங்கர்யம் ஆகையால் பகவத் ப்ரீதியாகிற
பரம பிரயோஜன சித்திக்காக அநுஷ்டேயமாகக் கடவது -அல்லது
விஹிதமான ஆகாரத்தாலேயும் உபாயத்துக்கு யோக்யதா பாதகமான ஆகாரத்தாலேயும் த்யாஜ்யமாகக் கடவது

சாதன ஸ்வீ காரத்துக்கு ஸ்வ ரக்ஷணத்தில் அசக்தியும் அபிராப்தியும் விளம்ப அஷமத்வமும் உடையவன் இறே அதிகாரி –
இதம் சரண மஞ்ஞான மித மேவ விஜாநதாம்-இதம்தீதீ ரக்ஷகரம் பாரமிதம் ஆனந்த்ய மிச்சதாம் -என்றும்
அஞ்ஞ ஸர்வஞ்ஞ பக்தாநாம் பிரபத்தா வதிகாரிதா –
அவித்யாதா -இத்யாதிகளாலே ஸ்வ ஸ்வரூபம் பகவத் ஏக ரஷ்யமாக அனுசந்திக்கையாலே
ஸ்வ ரக்ஷணத்தில் அஞ்ஞான அசக்திகளும்
உபேய ஸ்வரூபம் அநந்ய சாத்தியமாக அனுசந்திக்கையாலே அப்ராப்தியும் –
ப்ராப்ய வைலக்ஷண்ய அனுசந்தானத்தாலே விளம்ப அஷமத்வமுடையராய்
அத ஏவ அநந்ய கதிகளாய் இருக்கிறவர்களுக்கு
இப்பிரபத்தியில் அதிகாரம் என்று சொல்லிற்று இறே
ஆகையால் இறே இவ்வுபாயம் சர்வாதிகாரம் ஆகிறது

ஆக
சர்வ தர்மான் -என்று
சாத்தியமான சகல தர்மங்களையும் த்யாஜ்யதா உபாதானம் பண்ணிற்று ஆயிற்று –

—————-

அநந்தரம் -பரித்யஜ்ய -என்று
இவற்றினுடைய தியாக பிரகாரம் சொல்லுகிறது
இது தான்
த்யஜ
த்யஜ்ய
பரித்யஜ்ய –என்று தியாகமும் –ல்யப்பும் -உபபதமுமாய் –
த்ரிவிதமாய் இருக்கும்
இதில் லப்யந்தமான தியாக சப்தத்தால்
அபிமத புருஷார்த்த சித்திக்கு அநு ரூபமாய் சஹாயாந்தர அஸஹமான உபாயத்தை ஸ்வீ கரிக்கிற அதிகாரிக்கு
தத் அங்கமான சாதனாந்தர தியாகத்தை விதிக்கிறது –

ஸத்வித்யா நிஷ்டனுக்கு தத் வியதிரிக்த வித்யாந்தர தியாகம் ஆர்த்தமாக சித்திக்கிறாப் போலே
புருஷார்த்த லாபத்துக்கு இதர நிரபேஷமான உபாயத்தை ஸ்வீ கரிக்குமவனுக்கு இதர உபாய தியாகம் அர்த்த ஸித்தமாய்
வருகையால் இவ்விடத்தில் தியாகத்துக்கு விதேயத்வம் இல்லை என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –
அது சொல்ல ஒண்ணாது –
விதேயமான சரண வரணத்துக்கு தத் வியதிரிக்த உபாய தியாக வ்யதிரேகேண உதயம் இல்லாமையால்
அங்கியான உபாய வரணம் விதேயம் ஆகிறவோபாதி அங்கமான தியாகமும் விதேயமாக வேண்டுகையாலே
ஆகையால்
ப்ரஷாள்ய பாதாவாசாமேத் ஸ்நாத்வா விதிவ தர்ச்சயேத் –ஸ்தித் வார்க்க்யம் பாநேவ தத்யாத்த்
யாத்வா தேவம் ஜபேந் மநும்-இத்யாதிகளாலே
பாத ப்ரஷாளநம் பண்ணி ஆசனம் பண்ணுவான் -ஸ்நாநம் பண்ணி வித்த்யுக்தமான பிரகாரத்தில் அர்ச்சிப்பான் –
ஆதித்யனுக்கு நின்று அர்க்க்ய பிரதானம் பண்ணுவான் -மந்த்ர ப்ரதிபாத்யமான தேவதையை த்யானம் பண்ணி
தத் ப்ரதிபாதகமான மந்த்ரத்தை ஜெபிப்பான் என்று விசிஷ்டமாக விதிக்கிறாப் போலே
இங்கும் தியாக ஸ்வீ காரங்களை விசிஷ்டமாக விதிக்கிறது
அவ்விடத்தில் ஆர்த்தமாக சித்தியாமையாலே விதிக்கிறது –
இங்கு சித்த தர்ம ஸ்வீ காரம் தானே தத் இதர தர்ம த்யாகத்தைக் காட்டுகையாலே விதேயத்வம் இல்லை என்னில் –
அது சொல்ல ஒண்ணாது –
இவ்வதிகாரிக்கு நிஷித்த தர்ம அந்வயத்தில் பிராயச்சித்தயாமோபாதி சாதனாந்தர அந்வயித்தாலும் ப்ராயச்சித்தியாம் என்று
சாஸ்திரம் சொல்லுகையாலே ஆர்த்தமாக சித்திக்கை அன்றிக்கே விதேயமாக வேண்டுகையாலே –
எங்கனே என்னில்-

உபாயாபாய சமயோகே நிஷ்டயா ஹீயதேநயா -அபாய சம்ப்லவே சத்ய பிராயச்சித்தம் சமாசரேத் –
உபாயா நாமுபாயத்வ ஸ்வீ காரேப் யேததேவஹி–என்று நிஷித்தமாய் -த்யாஜ்யமான ஹிம்சாத்ய அபாய அந்வயத்திலும்-
சாதனமான கர்மாதி உபாய அந்வயத்திலும் இந்த சித்த தர்ம நிஷ்டைக்கு பங்கம் வருகையால்
அபாய அந்வயத்தில் சடக்கென பிராயச்சித்தம் பண்ணுவான் –
உபாய அந்வயத்திலும் அப்படியே பிராயச்சித்தம் பண்ணுவான் என்று சாஸ்திரம் சொல்லுகையாலே –
ஆகையால் -அந்வயத்தில் -ப்ராயச்சித்தியாக வேண்டுமவற்றினுடைய தியாகம் நிஷித்தமான பூத ஹிம்சை –
ந ஹிம்ஸ்யாத் -என்று விதேயமானவோபாதி விதேயமாக வேண்டுகையாலும் –
தியாகம் தனக்கு ஹேது துஷ் கரத்வாதிகளில் காட்டில் ஸ்வரூப விருத்தம் என்கிற ப்ரதி பத்தியே பிரதானம் ஆகையாலும்
சாதனாந்தரங்களினுடைய தியாகம் விதேயமாகக் கடவது –

இப்படி விஹிதமான தியாகம்
சாதனாந்தரங்களினுடைய ஸ்வரூப த்யாகமோ –
பல த்யாகமோ –
உபாய புத்தித் த்யாகமோ -என்னில்

கர்மயோகாதிகள் ஸ்வ அபிமத புருஷார்த்தத்துக்கு சாதனங்கள் என்கிற பிரதிபத்தியை விட்டு
அவற்றை அனுஷ்ட்டித்து உபாய ஸ்வீ காரம் பண்ண வேண்டி விழுகையாலும்
அப்போது புத்தி தியாக பூர்வகமாக அனுஷ்டிதமான கர்மயோகாதிகள் ப்ரபத்திக்கு அங்கமாகையாலே
இதனுடைய ஸ்வ தந்த்ர உபாயத்வ ஹானி வருகையாலும் –
சர்வ அதிகாரம் இன்றிக்கே ஒழிகையாலும் –
தர்ம சப்தம் தர்மகதமான யுபாயத்வம் பிரதிபத்தி வாசகம் இல்லாமையாலும்
ஸ்ரேயஸ் சாதனம் தர்ம -என்று தர்ம சப்தத்துக்கு உதயம் சாதனத்வேந ஆகையால் இத்தர்ம சப்தம் சாதன தர்மத்தையே வசிக்கையாலும்
நிவர்த்தகாக்யம் தேவர்ஷே விஜ்ஜேயம் மோக்ஷ சாதனம் -என்று நிவர்த்தக தர்மத்துக்கு மோக்ஷ சாதனத்வம்
ஸாஸ்த்ர சித்தம் ஆகையால் சாதனத்வ தியாகம் பண்ண ஒண்ணாமையாலும்
இவ்வுபாயம் அகிஞ்சன அதிகாரம் இன்றிக்கே ஒழிகையாலும்
அஹமஸ்ய அபராதாநாம் ஆலய -அகிஞ்சநோ அகதி த்வமேவ உபாய பூதோ மே பவதி ப்ரார்த்தநா மதி -என்று
நான் அபராதாநாம் ஆலயன் யாகா நின்றேன் -அஹம் அர்த்தம் சேக்ஷத்வாதிகளால் நிரூபிதமாகை இன்றிக்கே
அபராதத்தை இட்டு நிருபிக்கும் படி சாபராதன்-அத்யந்த பரதந்த்ரன் ஆகையால் அகிஞ்சனன் –
த்வத் ஏக ரஷ்யம் ஆகையால் அகதி என்னுடைய தன்னுடைய அபராத பூயஸ்த்தையையும்
ஆகிஞ்சன்ய அநந்ய கதித்வங்களையும் அனுசந்தித்து நீயே உபாயமாக வேணும் என்று பிரார்த்திக்கை
சரணாகதி என்கிற லக்ஷண வாக்யத்தோடு விரோதிக்கையாலும் இது ஸ்வரூப பிரதானம் இன்றிக்கே
விஸிஷ்ட வேஷ பிரதானம் ஆகையால் இதினுடைய ஸ்வரூப அநு ரூபத்வம் பக்நம் ஆகையாலும்
புத்தி தியாக பக்ஷம் அர்த்தம் அன்று –

இந்த தர்ம சப்தத்தில் உபாதானம் பண்ணிற்று -பல ஸங்காதி தியாக பூர்வகமாக அநுஷ்டேயமான நிவர்த்தக தர்மம் ஆகையால்
ப்ரஸஜ்ய ப்ரதிஷேதத்துக்கு இடம் இல்லாமையாலும் -தர்ம சப்தம் பல வாசி இல்லாமையாலும்
புநர் யுக்தி பிரசங்கத்தாலும் பல தியாக பக்ஷமும் அன்று

ஸ்வ அபி லஷிதமான புருஷார்த்தத்துக்கு ஸ்வரூப அனுரூபமான சாதனத்தைப் பரிக்ரஹிக்கிற இவனுக்கு
சாதன ரூப தர்ம தியாகம் பண்ணுகை விருத்தம் இல்லாமையாலும்
முமுஷுத் வத்தாலே ஸ்வர்க்க சாதனமான ஜ்யோதிஷ்டோம கர்மம் த்யாஜ்யமானவோ பாதி
சித்த சாதன பரிக்ரஹத்தாலே இவையும் த்யாஜ்யமாகக் கடவதாகையாலே
இங்கு விதிக்கிறது ஸாத்ய சாதன ரூப தர்மங்களுடைய ஸ்வரூப தியாகத்தை என்றதாயிற்று –

சித்த சாதனம் -சகல இதர -நிரபேஷம் ஆகையாலும் சகாயாந்தர அஸஹமாகையாலும் –
சாதனாந்தரங்கள் ஸ்வரூப விருத்தம் ஆகையாலும் -சகல இதர சா பேஷம் ஆகையாலும் –
ப்ராப்ய வி ஸத்ருசங்கள் ஆகையாலும் -துஷ் கரங்கள் ஆகையாலும் இவை த்யாஜ்யமாகக் கடவன

பகவத் ஏக ரஷ்யத்வேந சித்த ஸ்வரூபனாய் -பகவத் ஏக சேஷ பூதனாய் இருக்கையாலே
தத் அதிசயே இதர வியாபார ஆஸ்ரயத்வம் விருத்தம் ஆகையால் ஸ்வரூப விருத்தமாய் இருக்கும் –
சித்த ஸ்வரூபனாய் -ஏக ரூபனாய் -பரம சேதனனாய் -அமோக சங்கல்பனாகையாலே சஹகாரி நிரபேஷமாய் இருக்கும் –

ரக்ஷணார்த்தமான ஸ்வ வியாபார தரிசனத்தில் ரக்ஷகனான ஈஸ்வரன் ரக்ஷணாந் நிவ்ருத்தனாம் ஆகையால்
சணல் கயிறு கண்ட ப்ரஹ்மாஸ்திரம் போலே சஹாயாந்தர அஸஹமாய் இருக்கும்
சிரகால சாத்யமாய் சாபாயுமுமாய் இருக்கையாலே துஷ் கரங்களாய் இருக்கும் –
சம்சாரிக சகல துரித விதூநந பூர்வகமாக அர்ச்சிராதி மார்க்கத்தாலே அகால காலயமான தேசத்திலே போய்ப் புக்கு
நிரந்தர பகவத் அனுபவ ஜெனித நிரதிசய ஆனந்த ஹ்ருஷ்டனாய் அந்த ஹர்ஷ ப்ரகர்ஷ பலாத் க்ருத்யனாய்க் கொண்டு –
அபரிமித தா பவதி -என்கிறபடியே அநேக விக்ரஹ பரிக்ரஹம் பண்ணி யாவதாத்மபாவி பண்ணுகிற கைங்கர்யத்துக்கு
ஸ்வ அநுஷ்டேயமாய் ஸ்வ தந்த்ர காரியமாய் இருக்கிற கர்மாதிகள் சத்ருசம் அல்லாமையாலே
ப்ராப்ய வி ஸத்ருசமாய் இருக்கும் –

ஆகையால் -சீதோ பவ ஹநூமத -என்று நெருப்பை நீராக்க வல்ல சக்தி உண்டாய் இருக்கச் செய்தேயும்
லங்கா பவனத்தில் நிருத்தையான பிராட்டி -தத் தஸ்ய சத்ருசம் பவேத் -என்று இருந்தால் போலேயும்-
ரக்ஷமாம் சரணாகதாம்-என்று திரௌபதி ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் பக்கலிலே சமர்பித சர்வ பரையாய்க் கொண்டு
தன் கையை விட்டு இருந்தால் போலேயும் இருக்கில் இறே ஸ்வரூப யாதாத்ம்ய ஞான பூர்த்தி பிறந்தது ஆவது –

ஸ்வ ஸ்வரூபம் -கரணாதி பாதிப –என்று கரணங்களோடு கரணியோடு வாசியற
ஹ்ருஷீகேசனான அவன் இட்ட வழக்கு ஆகையாலும்
தத் ஏக ரஷ்யத்வேந சித்த ஸ்வரூபன் ஆகையாலும் சாதனாந்தர அனுஷ்டானத்துக்கு
யோக்கியதையும் இல்லை -பிராப்தியும் இல்லை –
ரஷ்யத்வ பாரதந்தர்யங்கள் இரண்டும் ஸ்வ தஸ் சித்த வேஷமாகையாலே பர இச்சாதீனமாய்
பரகதமான வியாபாரம் ரக்ஷகமாமது ஒழிய
பர ப்ரேரிதமே யாகிலும் ஸ்வ கதமான வியாபாரம் ரக்ஷகம் ஆக மாட்டாதபடியாய் இறே இருப்பது –

பர ஸ்வரூபத்தைப் பார்த்தாலும் -அவ -ரஷனே-என்று ரக்ஷகத்வேந க்ருஹீதமான ஸ்வரூபத்தை யுடையவன் ஆகையால் –
ரக்ஷகத்வம் நிருபாதிகம் ஆகையாலும்
உபாய உபேயத் வேததி ஹதவ தத்வம் -என்று உபாயத்வம் ஸ்வரூபமாக அருளிச் செய்கையாலும்
சாதனாந்தர அனுஷ்டானத்தில் பிராப்தி இல்லை யாகையாலே ஸ்வரூபத்தில் சாதனாந்தரங்கள் புகுர வழி இல்லை –

ஆகை யிறே மயர்வற மதி நலம் அருள பெற்றவர்கள்
நோற்ற நோன்பிலேன் -என்றும்
நலம் தான் ஒன்றுமிலேன் நல்லதோர் அறம் செய்துமிலேன் -என்றும்
மற்றேல் ஓன்று அறியேன் -என்றும்
இவ் வுபாயாந்தர அநன்வயத்தை அருளிச் செய்தது –
நஜாநே சரணம் பரம -என்னக் கடவது இறே

சாதன அனுஷ்டான யோக்யமான புண்ய காலங்கள் -சாதனமான புண்ய க்ஷேத்ர வாசம் –
தர்ம அனுஷ்டானத்துக்கு காரணமான சரீர சம்பந்தம் -சாதன அனுஷ்டான மத்யே மரணம் உண்டானால் வரும் சரீராந்தர பிராப்தி –
இவை எல்லாவற்றிலும் எனக்கு மஹத்தான பயம் நடவா நிற்கிறது என்கையாலே
சாதனந்தரங்கள் ஸ்வரூப ஞானவானுக்கு பய ஜனகமாய் இறே இருப்பது –

அத பாதக பீதஸ் த்வம் சர்வ பாவேந பாரத -விமுகதாந்ய சாமரம்போ நாராயண பரோ பவ -என்று
சாதனாந்தரங்கள் பாதகம் என்று பயப்பட்ட நீ சர்வ பிரகாரத்தாலும் பாரதனே -அந்நிய சமாரம்பங்களை விட்டு
நாராயண பரனாவாய் என்று தர்ம தேவதை தர்ம புத்ரனைக் குறித்து பாதகம் என்று உபதேசிக்கையாலும் –
பிராயச்சித்த விஷயமாகச் சொல்லுகையாலும்
நெறி காட்டி நீக்குதியோ என்று பகவத் விஷயத்துக்குபின் புறம்பாகைக்கு உறுப்பாகையாலும்
உத்தேசியமான பகவத் பாரதந்தர்யத்துக்குப் விரோதியாகையாலும்
அதர்மம் என்று பேராகம் பிராப்தமாய் இருக்க -தர்மம் என்று பேர் இடுகிறது
இவ்வளவு பாகம் வராதவர்களுடைய பிரதிபத்தியாலே இறே

ஆகையால் இங்குச் சொல்லுகிற சித்த சாதன வ்யதிரிக்த ஸாத்ய சாதனங்களினுடைய
ஸ்வரூப தியாகம் என்னும் இடம் ஸம்ப்ரதிபன்னம்-

இப்படி த்யாஜ்யமான தர்மம் தான் –
அநுஷ்டேய தயா ஸாஸ்த்ர விஹிதமான அர்த்தத்துக்கு வாசகம் ஆகையால்
விஹித அனுஷ்டான ரூபேணவும் -நிஷித்த பரிஹார ரூபேண வும் சொல்லுகிற உபய வித தர்மத்துக்கும் வாசகமாய் இருக்கிறது —
இத்தை த்யாஜ்ய தயா உபாதானம் பண்ணுகிற இத்தால் நிஷித்த பரிஹார தியாகம் ஆகிறது நிஷித்த அனுஷ்டானம் ஆகையால்
நிஷித்த அனுஷ்டானம் வஹ்யமாணமான ஸ்வீ காரத்துக்கு அங்கம் ஆகாதோ என்னில் –
அது சகல ப்ரவ்ருத்திகளினுடையவும் நிவ்ருத்தியை ஸஹிக்குமது ஒழிய ப்ரவ்ருத்தியை சஹியாது –
அதுக்கு மேலே நிஷித்த அனுஷ்டான பலமான பாபம் ஈஸ்வரனுடைய நிக்ரஹம் ஆகையால் அவனை அதிசயிப்பித்து
ஸ்வரூப சித்தியாய் இருக்கிற இவ்வதிகாரிக்கு தந் நிக்ரஹ காரணமான நிஷித்த அனுஷ்டானம் த்யாஜ்யமாகக் கடவது –
புருஷார்த்தமும் பகவத் கைங்கர்யம் ஆகையாலும் நிஷித்தம் த்யாஜ்யமாய் இருக்கும்
ஆக ஸ்வரூப -சாதன -புருஷார்த்தங்கள் -மூன்றினுடைய வேஷத்தைப் பார்த்தாலும் நிஷித்த அனுஷ்டானம் த்யாஜ்யமாகக் கடவது –

இங்கன் அன்றாகில் பகவந் நிக்ரஹ ஹேதுவாய் -நரக பதந -ஹேதுவான ப்ரஹ்மஹத்யாதிகள் –
பகவத் அபசாராதிகள் த்யாஜ்யம் இன்றியிலே ஒழியும்
ஆனால் நிஷித்த பரிஹாரம் தர்ம சப்தார்த்தம் இன்றிக்கே ஒழியாதோ என்னில்
தர்மமாவது அநுஷ்டேய தயா ஸாஸ்த்ர விஹிதமானது ஆகையால்
இதம் குரு இதம் மா கார்ஷீ என்ற விதி நிஷேதாத்மகமான உபயத்தையும் வகிக்கும் ஆகையால் இது சொல்ல ஒண்ணாது –

ஆனால் என் சொல்லிற்று ஆயிற்று என்னில் –
ந ஹிம்ஸ்யாத் சர்வா பூதாநி -என்றும் -ந களஞ்ஜம் பஷயேத்-இத்யாதிகளாலே சாமாந்யேன சொல்லுகிற
நிஷித்த நிவ்ருத்தி மாத்திரம் தர்ம சப்த வாஸ்யம் அன்று –
ஆனாலும் சாதன ரூப தர்ம வாசகமான இத் தர்ம சப்தத்தில் உபாத்தம் அன்று –
ஆகையால் சாமாந்யேந நிஷித்த அனுஷ்டானம் வரும் என்கிற சங்கை இல்லை –

இதில் மோக்ஷ சாதன ரூபமான விதி நிஷேதாத்மகமான தர்மங்களை சொல்லுகிறது –
அதனுடைய தியாகத்தில் சாதன சித்தி இல்லாமை ஒழிய வருவதொரு நிஷித்தம் இல்லாமையால்
தத் சாதன அபேக்ஷை இல்லாதவனுக்கு த்யாஜ்யமாகக் குறையில்லை
நிஷித்த பரிஹாரத்திலே அந்வயிக்கிற ஸ்வ ரக்ஷணத்திலே ப்ரவ்ருத்தனுக்கு அத ஏவ பிரபத்தி அதிகார ஹானி வருகையால்
பூர்வ ஆர்ஜித பாப பிராயச்சித்தம் த்யாஜ்யமாமோபாதி நிஷித்த பரிகாரமும் த்யாஜ்யமாகக் கடவது –

த்ரிவிதாம் பஸ்யதே வேச ஸர்மனோ கஹனாம் கதிம் -நிஷேத விதி சாஸ்திரேஸ் யஸ்தாம் விதாஞ்சநி போதமே-
அநர்ர்த்த சாதனம் கிஞ்சித் கிஞ்சித் சாப்யர்த்த சாதனம் -அனர்த்த பரிஹாராய கிஞ்சித் கர்மோபதி பதிஸ்யதே –
த்ரை ராஸ்யம் கர்மணா மேவம் விஜ்ஜேயம் ஸாஸ்த்ர சஷுஷா -அபாயோபேய ஸம்ஜ்ஜ்வது பூர்வவ் ராஸீ பரித்யஜேத் –
த்ருதீ யோத்விவிதேரீராஸீர் நர்த்த பரிஹாரஹ -ப்ராயச்சித்தாத் மகம் கிஞ்சித் உத் பன்னா நர்த்த நாஸச் –
தமம் சம் நைவ குர்வீத மநீஷீ பூர்வ ராசிவத்–என்று நிஷேத விதி சாஸ்திரங்களில்
கர்மத்தினுடைய பிரகாரம் த்ரிவிதமாய் இருக்கும் காண்-அந்த பிரகாரத்தை என் பக்கலிலே அறி என்று தொடங்கி
அநர்த்த ரூப நரகாதிகளுக்கு சாதகமாய் இருக்கும் சில –
போக மோக்ஷ ரூப புருஷார்த்த சாதன ரூபமாய் இருக்கும் சில –
அநர்த்த பரிஹார சாதகமாய் இருக்கும் சில -இப்படி த்ரிவிதமாய் இருக்கும் என்று ஸாஸ்த்ர சஷுஸ் ஸாலே அறியப்படும் –
அதில் அநர்த்த சாதனமான அபராத கர்மம் சகல இதர அபேக்ஷகமாய்க் கொண்டு சித்த சாதனத்தைப் பரிக்ரஹிக்கிறவனுக்கு
தத் அங்கமாகையாலே த்யாஜ்யம் –
அநர்த்த பரிஹார தர்மத்தில் பூர்வார்ஜித பாப பரிஹாரமான பிராயச்சித்த தர்மம் சித்த தர்ம ஸ்வீ காரத்துக்கு யோக்யதைகள்
பொகடவும் வேண்டாதபடி இருந்தபடியே அதிகாரமாகையாலே த்யாஜ்யம்
ஆகாம்ய நர்த்த பரிஹாரமான தர்மம் சரண வரண அநந்தரம் அநர்த்த ஹேதுவான தர்மங்களில் புத்தி பூர்வக ப்ரவ்ருத்தி கூடாமையாலும்
அபுத்தி பூர்வகம் வஸ்வா ஹ்ருதயத்தில் படாமையாலும்
பட்டாலும் பாப விசேஷணமான சர்வ சப்தத்தில் அந்தர் பவிக்கையாலும் த்யாஜ்யம் என்று
ஏவம் ரூபமான தர்ம தியாக பிரகாரம் சாஸ்திரங்களில் பரக்கச் சொல்லப்பட்டது
ஆகையால் மோக்ஷ சாதனதயா விஹிதமான விதி நிஷேதாத்மகமான சகல தர்மங்களும்
ச அங்கமாக த்யாஜ்யம் என்றதாயிற்று

அதவா
சர்வ தர்ம பரித்யாக விதான பூர்வக சரண வரண விதி விஷய பூதனான இவ்வதிகாரிக்கு
கர்த்தவ்யத்வேந விஹிதமாய் இருபத்தொரு ஓன்று இல்லாமையாலும் –
சரண்ய பிரபாவத்தாலும் -சர்வ பாப விமோசகமான விஷயத்தைப் பற்றி இருக்குமவனுக்கு அவசமாகப் புகுந்தவை
பந்தகமாக மாட்டாமையாலும்
சாமான்யேந உண்டான நிஷித்த நிவ்ருத்தி தியாகத்தைச் சொல்லவுமாம் என்று அனுசந்திப்பார்கள்

இப்படி உபாய உபயோகி அன்றாகிலும் சிஷ்ய புத்ரர்களுடைய உஜ்ஜீவனத்துக்காகவும்
லௌகிகருடைய ஸங்க்ரஹத்துக்காகவும் தந்தாமுடைய ஆந்ரு சம்சயத்தாலும் பூர்வாச்சார்யர்கள் இத்தை அனுஷ்ட்டித்துப் போருவார்கள்-
அவ்வனுஷ்டானம் ஸ்வ விபூதி பூதரான சேதனருடைய உஜ்ஜீவன ஹேதுவாகையாலே
ஈஸ்வர ப்ரீதி விஷயத்வம் ஆகிற புருஷார்த்தம் அனுஷ்டாதாவுக்கு சித்திக்கையாலே இவை அநுஷ்டேயங்கள்

கர்த்த்ரு கரண த்ரவ்ய மந்த்ரங்கள் பேதியாது இருக்கச் செய்தேயும்
நினைவு மாறாட்டத்தாலே ஒரு கர்மத்துக்கே ப்ரவ்ருத்தக கர்மம் என்றும் நிவர்த்தக கர்மம் என்றும் பேராகிறவோபாதி
நிவர்த்தக தர்மமும் நினைவு மாறாட்டத்தாலே ப்ராப்யத்திலே அந்வயிக்கும்

ஆக
த்யஜ-என்கிற இத்தால் -சாத்தியமான சகல சாதனங்களினுடையவும் தியாகத்தைச் சொல்லிற்று

———-

அநந்தரம் -பரி -என்கிற -உப சர்க்கத்தாலே –
சாதன தர்மம் -ஸ்வரூப அனுரூபம் அன்றாகிலும் ஸ்வ அபீஷ்டமான புருஷார்த்தம் ஸ்வ யத்ன ஸாத்ய சாதன லப்யம் என்று
கேட்டுப் போந்த வாசனையாலே த்யக்தமான உபாயங்களிலும் வாசனை அனுவர்த்திக்குமாகில்
அதிகாரத்துக்கு பங்கம் ஆகையாலும் அபாய சம்யோகத்தில் போலே உபாய சம்யோகத்திலும்
ப்ராயச்சித்தியாம் என்று கீழே சொல்லுகையாலும் –
வாசனையும் ருசியும் கிடக்குமாகில் சித்த சாதனத்தில் அந்வயம் இன்றிக்கே ஒழிகையாலும்
ஸ்வ ஸ்வரூபத்தையும் பந்தத்தையும் அனுசந்தித்தால் சாதனாந்தர அந்வயம் ஆகிறது
ராஜ மஹிஷி உஞ்ச வ்ருத்தி பண்ணுதல் குடம் சுமத்தல் செய்தல் ராஜாவுக்கு அவத்யமாமோபாதி
ரக்ஷகனான ஈஸ்வரனுக்கு அவத்யமாமாகையாலும் வாசனா ருசிகளும் கூட விட வேண்டுகையாலே
ச வாசனமான தியாகத்தைச் சொல்லுகிறது –

ஸ்வரூபத்துக்கு சாதனாந்தரங்களின் ப்ரத்வம்ஸா பாவம் இன்றியிலே அத்யந்தா பாவம் அனுரூபம் ஆகையால்
பிரதிபத்தியும் அத்யந்தா பாவமாக வேண்டுகையாலே சாதனாந்தர ஸத்பாவ பிரதிபத்தி இன்றிக்கே –
ந ஜாநே சரணம் பரம் -என்று இருக்கையை பூர்ண அதிகாரம் –
இப்படி அத்யந்தா பாவ பிரதிபத்தி விசிஷ்டனாகையாலே தியாகம் தான் இல்லை என்னலாம் படி இருக்கும் –
ஆகையால் இதில் சொல்லுகிற த்யாகமாகிறது சாதனாந்தரங்களினுடைய அநந்வய அனுசந்தானம் என்னும் இடம்
இந்த உப சர்க்கத்தாலே சொல்லுகிறது –

இந்த உபாயாந்தர அன்வயமே சித்த உபாய அன்வய பிரதிபத்தி யாகிற ஸ்வீ காரத்துக்கு அங்கம் ஆகையால் –
த்யாஜ்ய அநந்வய நிபந்தனமான தயாகாபாவத்தில் ஸ்வீ காரத்தில் அந்வயம் வர ஒண்ணாது –
சித்த சாதனம் பிரவ்ருத்தி சஹம் அல்லாதாவோபாதி நிவ்ருத்தி ரூப கிரியையையும் சஹியாது ஆகையால் –
இதில் தியாகம் விதிக்கிற பிரகரணத்திலே சாதனாந்தரங்களைப் பரக்கச் சொல்லிக் கொண்டு போருகையே
அப்ரஸ்துதம் ஆகையால்
அனுஷ்டான வாக்கியத்தில் ஸ்வீ காரம் மாத்திரம் இறே ப்ரதிபாதிக்கப்படுகிறது –

இவை தன்னில் அனுஷ்டானத்துக்கு அசக்தனானவன் –
சோஹம் தே தேவ தேவேச நார்ச்ச நாதவ்ஸ்து தவ்நச -சாமர்த்தயவாந் க்ருபா மாத்ர மநோ வ்ருத்தி ப்ரசீதமே -என்று
தேவ தேவேஸ-தேவரீருடைய அர்ச்சநஸ் தவ நாதிகளால் நான் சக்தன் அல்லேன் –
கேவல கிருபையால் ரஷ்ய பூதன் என்று திரு உள்ளம் பற்றி ப்ரசாதித்து அருள வேணும் –
இதில் அதிகரித்தவன் சர்வ தர்மாம் ஸ் ச சநத்யஜ்ய -என்கிறபடியே அப்ராப்தம் என்று அறிந்தவாறே விடும் –
இவை நமக்கு அப்ராப்தம் என்கிற ஞானமுடையவர்கள் –
நோற்ற நோன்பிலேன் –மற்றேல் ஓன்று அறியேன் -என்கிறபடியே –
அவை எனக்கு இல்லை என்று அறிவிப்பார்கள் –
ஆகையால் சித்த உபாய வரணம் சர்வாதிகாரம் ஆகிறது –

அப்போது
ல் யப்பில் -சொல்லுகிற தியாக அங்கத்துவம் ஸித்திக்கும் படி என் என்னில் –
சர்வ உபாய ஸூந்யராய் இருப்பார் இல்லாமையால் -யதா யோக்யம் விட்டுப் பற்றுவாரும் –
அநந்வய அனுசந்தானம் பண்ணிப் பற்றுவாருமாய் இருக்கையாலே அங்கத்துவ சித்திக்குக் குறை இல்லை –
இவற்றில் இல்லை என்று அறிவிக்கிறவர்களுக்கு வாசனா ருசிகளும் கூட இல்லாமையால் அவர்கள் முக்கிய அதிகாரிகள் –
ஏவம் ரூபமான ருசி வாசனைகளுடைய அத்யந்தா பாவம் தியாக வாசகமான -த்யஜ்ய -என்கிற சப்தத்துக்கு
விசேஷணமான பரி சப்தத்தால் சொல்கிறது –
தர்ம சப்தத்தில் உப சர்க்கம் தர்ம அனுஷ்டான யோக்யதா பாதங்களை யுபதானம் பண்ணுகையாலே
த்யாஜ்யம் நிரவசேஷ வாசகமாகிறது
வ்ரஜ வில் விதிக்கிற பர ஏக ரஷ்யத்வ பிரதிபத்தியில் ஸ்வ அந்வய ராஹித்யத்தை காட்டுகிற ஏக பதம்
உபாய ஸ்வரூபத்துக்கு ஓவ்ஜ்ஜ்வல்யாஹம் ஆகிறவோபாதி த்யஜ்ய என்று விதிக்கிற சாதனாந்தரங்கள்
பர ஏக ரஷ்யத்வ விரோதி என்கிற பிரதிபத்தி ஸ்வ ஸ்வரூபத்துக்கு ஓவ்ஜ்ஜ்வல்யாஹமாய் இருக்கும் –

அங்கியான ஸ்வீ காரம் ஆகிறது -நித்ய சித்த -ரஷ்யத்வ அந்வய ப்ரபத்தியினுடைய அனுசந்தானம் ஆகையால்
உபாய நைரபேஷ்ய விரோதி இல்லாதாவோ பாதி
அங்கமான தியாகமும் நித்ய சித்த சாதனாந்தர அநந்வய பிரதிபத்தி ஆகையால் நைரபேஷ்ய விரோதியாகாது –
ப்ரக்ருத் யர்த்த அந்விதமான வுகாரம் ஸ்வரூபத்தில் அநந்யார்ஹதையைக் காட்டும்
தாத் வர்த்த அன்வித இவ்வுகாரம் உபாயத்தினுடைய அநந்யார்ஹதையைக் காட்டும்

ஸ்வரூபத்தில்
மானிடர்வர்க்கு என்று பேச்சுப்படில் வாழகில்லேன் -என்றும்
மற்றவர்க்கு என்னைப் பேசலொட்டேன் மா லிருஞ்சோலி எம் மாயற்கு அல்லால் -என்றும்
அந்ய ஸ்பர்சம் நாசகரமாய் இருக்குமோபாதி
உபாயத்திலும்
களைவாய் துன்பம் களையாது ஒழிவாய் களை கண் மற்றிலேன் -என்றும்
உன்னால் அல்லால் யாவராலும் ஒன்றும் குறை வேண்டேன் -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
இதர சாதன ஸ்பர்சமும் -ஸ்வகீய ஸ்வீ காரமும் நாசகரமாய் இருக்குமாகையாலே
சாதனாந்தரங்களினுடைய அந்யதா பாவ பிரதிபத்தி இந்த பரி சப்தத்தால் சொல்லிற்று ஆயிற்று

உபாய உபாயங்களினுடைய சம்யோகத்தில் பிராயச்சித்தியாம் என்று கீழே சொல்லிற்று –
அவ்விடத்தில் அவனுக்குச் சொல்லுகிற ப்ராயச்சித்தமாவது –
அபிசேத் பாதகம் கிஞ்சித் யோகீ குர்யாத் ப்ரமாதத –யோக மேவ நிஷே வேதநா நயம் யஜ்ஜம் சமாரபேத் -என்று
யோக அப்யாச நிரதனானவன் ப்ரமாதத்தாலே ஏதேனும் பாபம் பண்ணினால் யோகத்தையே சேவிப்பான் –
வேறு ஒரு யஜ்ஜம் அனுஷ்டிப்பான் அல்லன் என்று யோகிக்கு பிராமாதிக பாப ஸ்பர்சத்தில்
யோக அப்யாசம் தானே ப்ராயச்சித்தமாம் போலே
அபாய சம்ப்ல வேஸத்ய-பிராயச்சித்தம் சமா சரேத்–ப்ராயச்சித்திரியம் ஸாத்ர யத் புநஸ் சரணம் வ்ரஜேத்-
உபாயா நாம் உபாயத்வ ஸ்வீ காரேப் யேத தேவஹி -என்று
புந பிரபத்தி என்னும் இடம் சொல்லிற்று –

க்ருதே பாபேநு தாபோவை யஸ்ய பும்ஸ பரஜாயதே-பிராயச்சித்தந்து தஸ்யைகம் ஹரி சம் ஸ்மரணம் பரம் -என்று
பாபம் பண்ணின அளவில் யாவன் ஒரு புருஷனுக்கு அனுதாபம் பிறக்கிறது –
அவனுக்குப் பிராயச்சித்தம் ஹரி சப்த வாஸ்யனான ஸர்வேஸ்வரனே அந்தப் பாபங்களை போக்குவான் என்று நினைக்கையும்-என்றும்
கிருஷ்ண அநு ஸ்மரணம் பரம் -என்று பகவத் பிரகாரத்வ அநு ஸந்தானமே
சர்வ பிராயச்சித்தங்களிலும் அதிகமான பிராயச்சித்தம் என்று பிரதேசாந்தரங்களிலும் சொல்லிற்று

அவ்விடத்தில் புந பிரபதனம் ஆகிறது –
புந பிரயோகம் இன்றிக்கே பூர்வ க்ருத பிரபத்தியினுடைய சர்வ அநிஷ்ட நிவாரகத்வ ரூபமான ஆகாரத்தை அனுசந்தித்து
வ்யவசிதனாகை-ஆகையால் -சக்ருதேவ ஹி சாஸ்த்ரார்த்த க்ருத -என்றும் –
சக்ருதேவ ப்ரபந்நாய -இத்யாதிகளில் சொல்லுகிற சக்ருதேவ பிரபத்தியோடே விரோதியாது

அநந்தரம் த்யஜ்ய -என்கிற ல்யப்பாலே –
இத் தியாகம் மேல் சொல்லுகிற உபாய ஸ்வீ காரத்துக்கு அங்கமானவன்று கர்தவ்யம் –
அல்லாத போது கர்தவ்யம் அன்று -என்கிறது

உபாயாந்தரங்களை விட்டு சித்த உபாயத்தை பற்றாதே இருக்குமாகில்
உபய பிரஷ்டனாய் விநாசத்தோடே தலைக்கட்டும் அத்தனை இறே –
ஆகையால் தியாகம் மேலிட்டு நரகம் வஸ்தவ்ய பூமியாதல் –
தியாகம் பூர்வகமாக ஸ்வீ க்ருதமான உபாயம் மேலிட்டு பரமபதம் என் சிறு முறிப்படிச் செல்லுதல்
செய்யும்படி இறே என்நிலை என்று ஸ்ரீ ஜீயர் அருளிச் செய்தது –
ஆக தியாகம் சித்த உபாய உபாய வரணம் பண்ணும் அதிகாரியைப் பற்ற வாகையாலே
தியாக விதிக்கும் அனுஷ்டான விதிக்கும் விரோதம் இல்லை –
ஆக
ல்யப்பாலே
இங்கு விதேயமான தியாகம் வ்ரஜ என்று விதிக்கிற ஸ்வீ காரத்துக்கு அங்கம் என்றதாயிற்று

நநு
இந்த தர்ம பரித்யாகம் விதேயமாகில் இதில் மேல் சொல்லுகிற சோக நிவ்ருத்தி கூடாது -எங்கனே என்னில்
உபாயாந்தரங்களை ஸ்வரூப விருத்தம் என்று விட்டவனுக்கு சோகம் இல்லாமையால்
மாஸூச -என்கிற நிஷேத விதி கூடாமையாலே –
அதுக்கு மேலே உபாயாந்தரங்களை துஷ் கரத்வாதி பயத்தால் விட்டுத் தன்னுடைய புருஷார்த்த லாபத்துக்கு
ஒரு உபாயம் இல்லாமையால் சோகித்தவனுக்கு இந்த உபாய ஸூந்யத்வம் முன்பு சொன்ன
உபாயங்களைத் தானே விடுகையாலே தியாகத்துக்கு விதேயத்வம் இல்லை யாகையாலும்
அந்த உபாயத் தியாகம் தான் துஷ்கரத்வாதி பிரபத்தியாலே யாகையாலும்
விளம்ப அஷமனான புருஷனுக்கு பஹு தர ஜென்ம ஸாத்யமான உபாயாந்தரங்களில்
துஷ் கரத்வாதி பிரதிபத்தி பிறக்கையாலும்
புருஷார்த்த வை லக்ஷண்ய ஞானத்தால் தத் ப்ராப்தியிலே அதி த்வரை நடக்கையாலே அதில் விளம்பத்தை
ஸஹியாமல் சிர கால ஸாத்யமான உபாயாந்தரங்களை விட்டு அவிளம்ப்ய பல பிரதமாய் இருபத்தொரு உபாயம்
காணாமையாலே சோகிக்கிறவனைக் குறித்து ஸ்வதஸ் ப்ராப்தமான தியாகத்தை அநு வதித்து
சித்த சாதனத்தை விதிக்கிறது ஆகையாலும்
விஹிதமான உபாயத்தை விடச் சொல்லி விதிக்கில் ஸாஸ்த்ர வையர்த்யம் வருகையாலும் –
ஒரு பலத்துக்கு குருவாயும் லகுவாயும் இருப்பது இரண்டு உபாயத்தை விதித்தால்
லகு உபாயம் உண்டாய் இருக்க குரு உபாயத்தை இழிவார் இல்லாமையால்
லகு உபாயமான பிரபத்தி உபாய சந்நிதியில் குரு உபாயமான பக்திக்கு அனுஷ்டானம் இல்லாமையால்
வருகிற அப்ராமாண்யத்தாலும்
குரு உபாய சந்நிதியில் லகு உபாயத்துக்கு உதயம் இல்லாமையால் இந்த தியாகம் விதேயம் அன்று –
ஸ்வயமேவ வத்யக்த உபாயம் ஆனவனுக்கு அந்த தியாகத்தை அநு வதித்து
சரண வரண மாத்ரம் விதிக்கிறது என்று சிலர் சொல்லுவார்கள்

அது சொல்ல ஒண்ணாது –
அத்யந்த பரதந்த்ரமாய் -பகவத் -ஏக -ரஷ்யமான -ஸ்வரூபத்துக்கு அநு ரூபம் அல்லாத சாதனாந்தர தர்சனத்தாலே
சோகித்தவனைக் குறித்து -அவற்றினுடைய தியாக பூர்வகமாக அநு ரூப உபாயத்தை விதித்து சோகியாதே கொள் என்கையாலே
சோக நிஷேத விதி கூடாது என்கிற இடம் அர்த்தம் இல்லாமையாலும் –
உபாயாந்தரங்களை துஷ் கரத்வாதி பயத்தால் விட்டவனுக்கு அது ராஜஸ தியாகம்
அவனுக்குத் தியாக பலமான ஆகிஞ்சன்ய சித்தியும் இல்லை என்னும் இடம் –
துக்கமித்யே வயத் கர்ம காய கிலேசஸ் பயாத் த்யஜேத் -சக்ருத்வா ராஜஸ தியாகம் நைவ த்யாஜ பலம் உபேத்–என்று
கீழே சொல்லி -துஷ் கரத்வாதி பய நிபந்தனமாக வருகிற தியாகத்தை நிஷேதிக்கையாலும்
துஷ் கரத்வாதி பய நிபந்தனமான தியாகத்தில் ஸக்ய அம்ச அனுஷ்டானத்தில் -சர்வ சப்தத்துக்கு நைரர்த்த்யம் வருகையாலும்
பகவத் ஏக ரஷ்யமான ஸ்வரூபத்துக்கு ரஷக வியாபாரம் ரக்ஷகமாவது ஒழிய ரஷ்ய வியாபாரம் ரக்ஷகம் ஆக மாட்டாமையாலும் –
ஸ்வ ரக்ஷண வியாபாரம் பாதகாதகளோபாதி பிரதிபந்தகம் ஆகையாலும்
ஸூ கரமுமாய் அநு ரூபமுமாய் -நிரபாயுமுமான -சாதனத்துடைய ஸ்வீ காரத்துக்காக –
தத் விருத்தமாய் -துஷ் கரமுமாய் -ச அபாயமுமாய் -ஸ்வரூப அநநு ரூபமாய் -இருக்கிற சாதனாந்தரங்களை
விடச் சொன்ன இத்தால் ஸாஸ்த்ர வையர்த்த்யம் வரும் என்ன ஒண்ணாதாகையாலும்
குண அநு குணமாக விஹிதமான ஸ்யேந வித்யாதிகள் -ஸாஸ்த்ர விஸ்வாசம் பிறந்து யாதாவான
புருஷார்த்த தத் சாதனங்களில் ருசி பிறந்தவாறே த்யாஜ்யமாக விதிக்கிறாப் போலே

ஞாத்ருத்வ கர்த்ருத்வ போக்த்ருவாதிகளே ஆத்மாவுக்கு ஸ்வரூபம் என்று அநு சந்தித்தவனைக் குறித்து
விஹிதமான சாதனாந்தரங்கள் அநந்யார்ஹ சேஷத்வ அநந்ய சரண்யத்வ அநந்ய போக்யத்வங்கள் ஆகிற
ஸ்வரூப யாதாத்ம்ய ஞானவானைக் குறித்து த்யாஜ்யமாக விதிக்கப் ப்ராப்தமாகையாலும்
பரம புருஷார்த்த லக்ஷணமான புருஷார்த்தத்தை அறிந்து இருக்கச் செய்தேயும்
ஐஸ்வர்யாதி புருஷார்த்தங்களிலே அபிலாஷை நடக்கக் காண்கையாலும்
ஸாதனத்திலும் ஒருவன் ரத்ன பரீஷை பண்ணி ஜீவிக்கக் காணா நிற்கச் செய்தேயும்
ஒருவன் கிருஷி பண்ணி ஜீவிக்கக் காண்கையாலும்
பூர்வ பூர்வ கர்மாநு குணமாக ஸூகர துஷ் கர மார்க்கங்களில் ருசி பிறக்குமாகையாலும்
ஸாத்ய சாதனங்கள் ஆயாசாதிகளாலே துஷ் கரமாகிறவோ பாதி சித்த ஸாதனத்திலும் விஸ்வாச கௌரவத்தில்
அருமையாலே துஷ் கரத்வம் உண்டாகையாலும்
லகு உபாய சந்நிதியில் குரு உபாயத்தில் இழிவார் இல்லை என்கிறது தூஷணம் இல்லாமையாலும்
ஆகையால் சகல சாதனங்களையும் சஹியாதே இருப்பதாய்
ஸ்வயம் நிரபேஷமான சித்த சாதன ஸ்வீ காரத்தை இதில் விதிக்கிறது ஆகையால்
தத் அங்கமான தியாகம் விதேயம் என்கிறது –

ஆக
பத த்வயத்தாலும் –
த்யாஜ்யமான தர்மங்களையும்
தியாக பிரகாரத்தையும்
தியாகம் -ஸ்வீ காரத்துக்கு அங்கம் என்னும் இடத்தையும் சொல்லிற்று

————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ரஹஸ்யம் – –ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக பிரகரணம் –உபோத்காதம் –

ஸ்ரீ பரகாலார்ய தாசேந ஸ்ரீ ரெங்க ஸ்ரீ மதானுதா
சரண்யாபி மத ஸ்லோக தாத்பர்யம் அநு சந்ததே

பிரணவ யுக்த பகவத் அநந்யார்ஹ சேஷத்வ ஞானவானாய்
அதில் ஆகாரத்தில் தாத் வர்த்தத்தாலே பிரதிபாதிக்கிற பகவத் நிருபாதிக ரக்ஷகத்வத்தையும்
தத் விஷயமாய் ததேக ரஷ்யமான ஸ்வரூபத்தையும்
அதில் விபக்தியாலே ப்ரதிபாதிக்கிற தத் இஷ்ட விநியோக அர்ஹ சேஷத்வத்தையும்
அந்த ஸ்வரூபத்துக்கு அனுரூபமாக நமஸ் சப்த யுக்தமான அத்யந்த பாரதந்தர்யத்தையும்
ச விபத்திக நாராயண பத யுக்தமான பகவத் அனுபவ ஜெனித ப்ரீதி காரித கைங்கர்யத்தில்
ஸ்வ ப்ரயோஜன விதுர பகவத் பிரயோஜன ஏக ரசிகத்வ ரூபமான தத் ஏக போகத்வத்தையும்
யாதாவாக அனுசந்தித்தவனுக்கு நமஸ் சப்த யுக்தமான அர்த்தத்தை விவரிக்கிறது
த்வயத்தில் பூர்வ வாக்யத்தாலே –

அதில் நமஸ்ஸில் பிரதிபாதிக்கிற பாரதந்தர்ய அனுரூபமாக பிரதிபாதிக்கிற சித்த உபாயத்தை உபாய வரணம்
பண்ணுகிற தன்னுடைய அநாதி கால ஆர்ஜிதமான க்ருத்ய அகரண அக்ருத்ய கரண பகவத் அபசார
பாகவத அபசார அஸஹ்யா அபசார ரூப நாநா வித அபசாரத்தையும்
தான் நிபந்தனமாக ஷிபாமி ந ஷமாமி ஹன்யும் என்கிறபடியே
ஆஸூரியான யோனிகளிலே தள்ளி அறுத்துத் தீற்றுவேன் என்று இருக்கிற ஈஸ்வர ஹ்ருதயத்தில் அழற்றியையும்
அபராத ஞானாதிகளுக்கு ஹேதுவானவனுடைய சர்வஞ்ஞாதிகளையும்
நிரங்குச ஸ்வா தந்த்ரத்தையும் நிகில ஜெகன் நிருபாதிக நிர்வாஹகத்தாலே –அபித பாவ கோபமம்-என்கிறபடியே
அணுக அரியவனாய் இருக்கிறபடியும் அறிந்து அச்சீற்றத்தை ஆற்றி
அவன் திருவடிகளில் தன்னை சேர விடுகைக்குத் தன்னோடும் அவனோடும் சத்தா நிபந்தமான சம்பந்தம் உடையவளாய்
தன ஸ்வரூப ரூப குண சேஷ்டிதங்களாலும் ஆலிங்கன ஆலாப விலோகாநாதி விலாச பேதங்களாலும்
நிரங்குச ஸ்வா தந்த்ரனானவனை அடக்கி ஆள வல்லாய் அவன் தன் வைஸ்வரூப்யம் எல்லா வற்றையும் கூட
சர்வகாலமும் அனுபவியா நின்றாலும் அபூர்வவத் விஸ்மயங்களைப் பண்ணுகிற தன்னுடைய போக்ய அதிசயத்தாலே
சர்வஞ்ஞனானவனையும் மதி மயங்கப் பண்ண வல்லவளாய் நித்ய அநபாயினியான ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் புருஷகாரமாக

அபராத ஞாதாதிகளால் அபி பூதமாய் புருஷகார பூதையான அவளாலே உத் பூதங்களான வாத்சல்யாதிகளை முன்னிட்டு
குணங்களில் காட்டில் தானே உபாயமாக வற்றாய் ஸூபாஸ்ரயமான திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தைத் தனக்கு அனுரூபமான பிரகாரத்தாலே
புரஸ்கரித்துப் பற்றி இருக்குமவனுக்கு நாராயண பத யுக்தமான வர்த்தத்தை விவரிக்கிற உத்தர வாக்யத்தாலே
தத் ஏக போகத்வ ரூபமான கைங்கர்யத்தை தத் பிரதி சம்பந்த பூர்த்தி ஹேதுவான ஸ்ரீ மத்தையையும்
தத் ஸ்வரூப ப்ராப்ததா ஹேதுவான ஸ்வாமித்வத்தையும் தத் பிரேரித்வ ஹேதுவான சரீரத்வத்தையும்
தத் ப்ரயோஜன ஹேதுவான சேஷித்வத்தையும் –
கைங்கர்யத்தினுடைய ப்ரீதி காரிதத்வ ஹேதுவான அனுபவத்துக்கு விஷயமான ஸ்வரூப குணாதி வை லக்ஷண்யதையும் அனுசந்தித்து
அதில் ஸ்வ கர்த்த்ருத்வ ஸ்வ சாரஸ்யாதி நிவ்ருத்தி பூர்வகமாக பிரார்த்திக்கிற அதிகாரிக்கு ஸஹகாரி நிரபேஷமான அந்த உபாய வரணம்

தத் இதர சகல உபாய நிவ்ருத்தி பூர்வகமாக அல்லது இராமையாலும்
உபேய பிரார்த்தனையும் நிரஸ்த ஸமஸ்த பிரதிபந்தகனுக்கு அல்லது கூடாமையாலும்
உபாய வரணத்தை தத் அங்கமான கர்மா ஞானாதி சாதனாந்தர தியாக பூர்வகமாக விதித்து –
தியாக பூர்வகமாக ஸ்வீ க்ருத உபாயனானவனுக்கு தத் பல அனுபவ ப்ராப்ய விரோதி சகல பாபங்களையும்
நிஸ் சேஷமாக நிவர்த்திப்பிக்கிறேன் என்று
நிவ்ருத்தி விரோதிகனுடைய நிர்ப்பரத்வ அனுசந்தானத்தையும் சொல்லித் தலைக் கட்டுகிறது ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகம் –

இந்த சித்த உபாய வரணம் தத் இதர சகல சாதனாந்தர தியாக பூர்வகமாகில் அந்த சாதனாந்தரங்களை விதிக்கிற
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி இதிஹாச புராணாதி சகல சாஸ்த்ரங்களோடும்
தத் அனுஷ்டானத்தாலே முக்தரானார் உண்டாகையாலே அனுஷ்டானத்தோடும்
இவற்றினுடைய தியாகத்தை விதிக்கிற இஸ் ஸ்லோகத்துக்குக் கீழ் அடங்கலும்-ஸ்ரீ கீதையில் இவற்றைப் பரக்க
உபதேஸிக்கையாலே பிரகரணத்தோடும் விரோதிக்கும் –
ஆகையால் இந்த தியாக விதி அநு பபன்னம் என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் -எங்கனே என்னில்

வசந்தே வசந்தே ஜ்யோதிஷா யஜேத
ஜ்யோதிஷ்டோமே ந ஸ்வர்க்க காமோ யஜேத-என்று ஸ்வர்க்க அர்த்தியானவன்
ஜ்யோதிஷ்டோம யோகத்தால் யஜிப்பான் -வசந்தம் தோறும் யஜிப்பான் என்றும் –
யாவஜ்ஜீவம் அக்னிஹோத்ரம் ஜூஹூ யாத் ஸ்வர்க்க காம -என்று ஸ்வர்க்க அர்த்தியானவன்
யாவச்சரீர பாதம் அக்னி ஹோத்ரம் பண்ணுவான் என்றும்
தர்மேண பாபம் அபநுததி -என்று தர்ம அனுஷ்டானத்தாலே பாபத்தைப் போக்குவான் என்றும்
யஜ்ஜேந தாநேந தபஸாந சகேந ப்ராஹ்மணா விவிதிஷந்தி –என்று நாசகரமான பல அபிசந்தியை ஒழிந்து இருக்கிற
யஞ்ஞ தானங்களாலும் ஞான யோகத்தைப் பெறுவார்கள் என்றும் –
அவித்யயா ம்ருத்யும் தீர்த்த்வா வித்த்யயா அம்ருதம் அஸ்நுதே –என்று அவித்யா சப்த வாஸ்யமான கர்மத்தால்
அநிஷ்ட நிவ்ருத்தியையும் வித்யா சப்த வாஸ்யமான ஞானத்தால் இஷ்டமான மோக்ஷத்தையும் பெறுவார்கள் என்றும் –
சர்வ அபேஷா ச யஞ்ஞாதி ஸ்ருதிர் அஸ்வவத் -என்றும்
சஹகாரித்வே ந ச -என்றும் வேதந விசேஷமான பக்தி யோகம் கர்மாதி அங்கங்களை உபேக்ஷித்து இருக்கும் –
யஜ்ஜேந தாநேந என்கிற ஸ்ருதி உண்டாகையாலே கமன சாதனமான அம்சம் அநேக உபகரண அபேக்ஷையாய் இருக்குமா போலே-என்றும்
வித்யைக்கு சஹகாரி யாகையால் என்றும் –

பல சம்பிபித் சயா கர்மபிரதா மா நம்பி ப்ரீ ஷந்தி சப்ரீ தோலம்பலாய–என்று பல சம்பந்தத்தில் இச்சையால் –ஸ்ரத்தையாலே –
அநுஷ்டேயமான கர்மங்களாலே பரமாத்மாவை பிரியப்படுத்தக் கடவன் -ப்ரீதனானவன் பல பிரதானத்தில் சமர்த்தன் என்றும்
இயாஜசோபி ஸூப ஹுன் யஜ்ஜா நஜ்ஞா ந வ்யாபாஸ்ரய ப்ரஹ்ம வித்யாம் அதிஷ்டாய தர்த்தும் ம்ருத்யும் அவித்யயா–என்று
அவித்யா சப்த வாஸ்யமான கர்மத்தினுடைய அனுஷ்டானத்தாலே ப்ரஹ்ம ஞானத்தைப் பற்ற அத்தாலே நாசகரமான
சம்சாரத்தைக் கடக்கைக்காக ஆத்ம ஞானாவானாய்க் கொண்டு அநேக யஜ்ஜ்ங்களை யஜித்தான் என்றும்
வர்ணாஸ்ரம அசாரவதா புருஷேண பர புமான் விஷ்ணுர் ஆராத்யதே பந்தா நாந்யஸ் தத் தோஷ காரக -என்று
ஸ்வ வர்ண ஸ்வ ஆஸ்ரம உசித கர்ம அனுஷ்டானவான புருஷனால் சர்வ வ்யாபகனாய் சர்வ ஸ்மாத் பரனான
சர்வேஸ்வரன் ஆராதிக்கப்படும் -அது இல்லாதவன் அவனைப் பிரியப்படுத்த மாட்டான் -என்றும் இத்யாதிகளாலே
வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களை இதி கர்த்தவ்யதயா அங்கமாக யுடைத்தாய் ஞான சாதனமான கர்மத்தினுடைய
அவசிய அநுஷ்டேயத்வம் சொல்லுகையாலும்

அதுக்கு மேலே ப்ரஹ்ம விதாப்நோதி பரம் -என்றும் ப்ரஹ்மத்தை யாதாவாக அறிந்தவன்
அந்த பர ப்ரஹ்மத்தை பிராபிக்கும் என்றும்
சத்யம் ஞானம் அநந்தம் ப்ரஹ்ம -யோ வேத நிஹிதம் குஹா யாம் பரமே வ்யோமன் ஸோஸ்நுதே
சர்வான் காமான் ஸஹ ப்ராஹ்மணா விபஸ்சிதா -என்று
சத்ய சப்த வாச்யனாகையாலே அசத்ய சப்த வாஸ்யமான அசித்தில் காட்டிலும் வ்யாவ்ருத்தனாய்
ஞானம் -என்று அசங்குசித ஞானவானாகச் சொல்லுகையாலே -சங்குசித ஞானனான பத்தாத்மாவிலும் –
சங்கோசம் தீர்ந்து விகசித்த ஞானவானான முக்தாத்மாவிலும் வ்யாவ்ருத்தனாய்
அநந்தம் -என்று விபுத்வ நித்யத்வ பிரகாரித்வங்களாலே தேச கால வஸ்துபிர் அபரிச்சின்னம் என்கையாலே –
அணுவாகையாலும் பரிச்சின்ன ஸ்வரூபனான நித்யாத்மாவிலும் வியாவ்ருத்தனாய்
ஹ்ருதய குஹையிலும் பரம வ்யோமத்திலும் இருக்கிற ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபத்தை யாவன் ஒருவன் அறிகிறான்
அவன் ஞான ஸ்வரூபனான ப்ரஹ்மத்தோடு கூட அவன் குணங்களை அனுபவியா நிற்கும் என்றும்

தமேவம் வித்வான் அம்ருத இஹ பவதி நாந்ய பந்தா அயநாய வித்யதே –என்று —
கீழ் -சஹஸ்ர சீர்ஷா புருஷா -என்று தொடங்கி–ஆதித்ய வர்ணம் தமஸஸ்து பாரே –என்கிற இடம்
அறுதியாகச் சொல்லப்பட்ட சர்வ சக்தி யுக்தனாய் -சர்வஞ்ஞனாய் -சர்வ வியாபகனாய் -புருஷ சப்த வாச்யனாய் –
காலத்ரய வர்த்தி சகல பதார்த்தங்களுக்கும் காலதரயத்துக்கும் பிரகாரியாய் -மோக்ஷ பிரதனாய் –
உபய விபூதிக்கும் நிர்வாஹகனாய் -சர்வ காரண பூதனாய் –
நிரவதிக தேஜோ ரூபமான திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை யுடையவனாய் இருக்கிற மஹா புருஷனை
ஏவம் பூதனாக அறிந்தவன் அம்ருதத்வ ரூபமான மோக்ஷத்தைப் பிராபிக்கும் –
இந்த மோக்ஷ ப்ராப்திக்கு ஏவம் ரூப ஞானம் ஒழிய வேறு வழியில்லை என்றும்
ப்ரஹ்ம வேத ப்ரஹ்மைவ பவதி –என்று ப்ரஹ்ம ஸ்வரூபத்தை அறிந்தவன் தத் ஸாரூப்யத்தைப் பெறும் என்றும்
ததா வித்வான் புண்ய பாபே விதூய நிரஞ்சன பரமம் சாம்யம் உபைதி -என்று
ப்ரஹ்மத்தை யதாவாக அறிந்தவன் ப்ரஹ்ம ப்ராப்திக்கு விரோதியாய் ஸூக துக்கங்களுக்கு ஹேதுவான
புண்ய பாபா ரூப கர்மங்களை நேராக விட்டு அகல்மஷனாய் ப்ரஹ்மத்தோடு
சாம்யாபத்தி யாகிற மோக்ஷத்தைப் பெறும் என்றும்

அசந்நேவ ச பவதி அசத் ப்ரஹ்மேதி வேத சேத் அஸ்தி ப்ரஹ்மேதி சேத் வேத சந்தமேநம் ததோ விது–என்று
ப்ரஹ்ம ஞானம் இல்லாதவன் -அசத் கல்பன் -ப்ரஹ்ம ஞானாவானாகில் உஜ்ஜீவிக்கும் என்றும்
ப்ரசா சிதாரம் ஸர்வேஷா மணீயாம் ச மணீயசாம் –ருக்மாபம் ஸ்வப்னதீ கம்யம் வித்யாத்து புருஷம் பரம் –என்று
சர்வ நியாந்தாவாய் அணு பூத பதார்த்தங்கள் எல்லாவற்றிலும் அணு பூதமாய் நிரவதிக தேஜோ ரூபமாய்
அசஷுர் விஷயமாய் இருக்கிற பர ஸ்வரூபத்தை அறிவான் -என்றும் –

யஸ்மி நத்யவ் ப்ருதீவீ ச அந்தரிக்ஷ மோதம் மநஸ் ஸஹ பிராணைஸ் ச சர்வை –
தமேவைகம் ஜாநதா தமா நமந் யாவா சோவி முஞ்சத அம்ருதஸ்யைஷ சேது -என்று
யாவன் ஒருவன் பக்கலிலே பூமி அந்தரிஷாதிகளும் மன பிராணாதிகளும் கோப்புண்டு கிடக்கின்றன –
அவன் ஒருவனையும் அறியுங்கோள்-அல்லாத வார்த்தைகளை விடுங்கோள்-அவ்வறிவு மோக்ஷத்துக்கு வழி என்றும்

ஷேத்ரஞ்ஞம் கரணி ஞானம் கரணம் தஸ்ய தேநதத்–நிஷ் பாத்ய முக்தி கார்யம் வை க்ருதக்ருத்யம் நிவர்த்ததே -என்று
கரணியான ஷேத்ரஞ்ஞன் கரணமான ஞானத்தால் முக்தி காரியத்தை நிஷ் பன்னமாக்கி க்ருதக்ருத்யனாய் மீளா நிற்கும் என்றும்
விஞ்ஞானம் ப்ராபகம் பிராப்யே பரே ப்ரஹ்மணி பார்த்திவ-ப்ராபணீய ஸ்ததை வாதப்மா ப்ரஷீணா சேஷ பாவந -என்று
ப்ராப்யமான பர ப்ரஹ்மத்தை பிராபிக்கும் இடத்தில் ப்ராபகம் ஞானம் -ப்ராபிப்பான் ப்ரஷீணா சேஷபாவனான ஆத்மா என்றும்
இத்யாதிகளால் கர்ம சாத்தியமான ஞானத்தை பகவத் பிராப்தி சாதனமாக விதிக்கையாலும்
அந்த ஞான விசேஷத்துக்கு மேலே –
யமேவைஷ வ்ருணுதே தேந லப்ய ஸ்தஸ்யைஷ ஆத்மா விவ்ருணேதே தநூம் ஸ்வாம் -என்று யாவன் ஒருவனை
ஆத்ம பூதனான ஈஸ்வரன் வரிக்கிறான் -அவனாலே பெறப்படும் –
வரிக்கப்பட்டவனுக்குத் தன்னுடைய விக்ரஹத்தை பிரகாசிப்பிக்கும் என்றும்
பக்த்யா சத்ருத்யாச ஸமாஹி தாத்மா ஞானம் ஸ்வரூபம் பரி பஸ்ய தீஹ–என்று தைர்யத்தாலே ஸமாஹிதனான
நெஞ்சை உடையவன் பக்தியால் ஞான ஸ்வரூபனான பரமாத்மாவை இங்கேயே காணும் என்றும்
ஹ்ருதா மநீஷா மநசா பிக் லுப்தோய ஏநம விதுரம்ருதாஸ் தேபவந்தி –என்று ஹ்ருச் சப்த வாஸ்யையான பாதியை
வடிவாக வுடைய ஞானத்தால் மனஸ்ஸாகிற கரணத்தாலே அறுதியிட்டு அனுசந்திக்கிறார் யாவர் சிலர்
அவர்கள் அம்ருதத்வ ரூபமான மோக்ஷத்தைப் பெறுவார்கள் என்றும்

நாத யோநி ஸஹஸ்ரேஷு ஏஷு ஏஷு வ்ரஜாம் யஹம் -தேஷு தேஷ் வச்யுதா பக்தி ரஸ்யுதாஸ் து சதாத் வயி -என்று
நாதனே கர்ம அனுகுணமாக எத்தனை யோனிகளிலே நான் பிறப்பன் -அவ்வவோ யோனிகள் எல்லாவற்றாலும்
ஆஸ்ரிதரை நழுவ விடாத உன் பக்கலிலே அச்யுதையான பக்தி உண்டாக வேணும் -என்றும்
ஸமஸ்த ஜெகதாம் மூலே யஸ்ய பக்திஸ் ஸ்திராத்வயி தர்மார்த்த காமை கிந தஸ்ய முக்திஸ் தஸ்ய க்ரேஸ்திதா –என்று
அகில ஜகத்துக்கும் காரண பூதனான உன் பக்கலிலே யாவன் ஒருவனுக்கு அசலையான பக்தி உண்டாகிறது –
அவனுக்கு தர்ம அர்த்த காமங்களாலே பிரயோஜனம் என்-மோக்ஷம் அவன் கையது அன்றோ என்றும்
இத்யாதிகளாலே கர்ம ஞான சாத்யையான பக்தியை பிராப்தி சாதனமாக விதிக்கையாலும்
கர்ம ஞான பக்திகளுடைய பரித்யாகம் சாஸ்த்திர விருத்தம் –

அவ்வளவு அன்றிக்கே
ஸூகோ முக்த வாஸூ தேவோ முக்த -என்று முக்தரான ஸூக வாமதேவாதிகள்
உபமானம் அசேஷணாம் ஸாதூ நாம் -என்று சகல சாதுக்களும் உபமானமான ப்ரஹ்லாத பரத ஸுவ்பரி முதலான
அல்லாத முமுஷுக்கள் இவர்கள் எல்லாரும் கர்ம ஞானாதிகளை அனுஷ்ட்டித்தார்கள் என்கையாலே
விலக்ஷணரானவர்களால் அனுஷ்டிதமான கர்ம ஞானாதிகளுடைய தியாகத்துக்கு அனுஷ்டான விரோதம் உண்டு –

அதுக்கு மேலே –
நியதம் குரு கர்மத்வம் கர்ம ஜெயா யோஹ்ய கர்மண-சரீர யாதராபிசதே நபர ஸித்த் யேத கர்மண-என்று
நீ உனக்கு நியதமான கர்மத்தைப் பண்ணு–ஞான நிஷ்டையில் காட்டில் கர்ம நிஷ்டை ஸ்ரேஷ்டை –
உன்னுடைய சரீர யாத்திரையும் கர்மத்தை ஒழிந்த போது ஸாஸ்த்ர அனுஷ்டானம் இல்லாமையால் சித்தியாது என்றும்
கர்மனை வஹி சம சித்திம் ஆஸ்திதா ஜனகா தய –என்று ஜனகாதிகளான யோகிகள் கர்ம யோகத்தால்
ஆத்ம ப்ராப்தியான சித்தியை அடைந்தார்கள் என்றும் –
ஸ்வ கர்ம நிரதஸ் சித்திம் யதா விந்ததி தச் ஸ்ருணு -யதா ப்ரவ்ருத்திர்ப் பூதா நாம் யேந ஸர்வமிதம் ததம-
ஸ்வ கர்மணா தமப் யர்ச்சய சித்திம் விந்ததி மாநவ -என்று ஸ்வ கர்மத்தில் நிரதனானவன் யாதொருபடி சித்தியைப் பெற்றான் –
அத்தைக் கேள் -சர்வ பூதங்களினுடையவும் ப்ரவ்ருத்தி யாவன் ஒருவன் பக்கல் நின்றுமாய் இருக்கிறது–
யாவன் ஒருவனால் இது எல்லாம் வியாப்தமாய் இருக்கிறது -அவனை ஸ்வ கர்மத்தால் ஆஸ்ரயித்து
சித்தியைப் பெறக் கடவன் மனுஷ்யன் ஆவான் என்றும் –

நியதஸ்ய து சந்யாச கர்மனோந உபபத்யதே -என்று கர்மத்தில் நியதனானவனுக்கு
அதனுடைய தியாகம் உப பன்னம் என்றும்
ஆருரு ஷோர் முநேர் யோகம் கர்ம காரணம் உச்யதே -என்று ஞான யோகத்தில் செல்ல ஆசைப்பட்டவனுக்கு
கர்ம யோகத்தைக் காரணமாகச் சொல்லப்படா நின்றது என்றும்
யஜ்ஜ தான தப கர்மந த்யாஜ்யம் கார்யமே வதத்-யஜ்ஜோ தானம் தபஸ் சைவ பாவநாநி மநீஷினாம் -என்று
யஜ்ஜை தான தபோ ரூபமான கர்மம் த்யாஜ்யம் அன்று -கர்த்தவ்யமே -லஜ்ஜை தான தபஸ்ஸூக்களே
ஞானவான்களுக்கு பாவனமாக இருக்கும் என்றும்
ஸ்ரேயாந்த்ரவ்ய மயாத் யஜ்ஜாத் ஞான யஜ்ஜ பரந்தப-சர்வம் கர்ம அகிலம் பார்த்த ஞாநே பரி ஸமாப்யதே -என்று
த்ரவ்ய மயமான யஜ்ஜத்தில் காட்டில் ஞான யஜ்ஜம் மிகவும் ஸ்ரேஷ்டம் –
அனுஷ்டிதமான கர்மங்கள் எல்லாம் ஞானத்திலே கொடு வந்து மூட்டும் என்றும்

யதைதாம் அசிசிசமித தோக்னி ரப்பஸ்ம சாத்குருதேர்ஜூநா -ஞான அக்னிஸ் சர்வ கர்மாணி பஸ்ம சாத்குரு தேததா -என்றும்
நஹி ஞாநேந சத்ருசம் பவித்ரம் இஹ வித்யதே தத் ஸ்வயம் யோக சம்சித்த காலே நாத்மநி விந்ததி -என்று
எரிகிற அக்னியானது விறகுகளை யாதொருபடி பஸ்மசாத்தாக்கும் -அப்படியே ஞானமாகிற அக்னி
சர்வ கர்மங்களையும் பஸ்ம சாததாக்கும் –
ஞானத்தோடு ஓக்க பரிசுத்தமாக்க வல்லது இந்த லோகத்தில் இல்லை –
அந்த ஞானத்தை கர்ம யோகத்தில் சித்தனானவன் காலக் கிரமத்தாலே பெறா நிற்கும் -என்றும்
போக்தாரம் யஜ்ஜ தபஸாம் சர்வ லோக மஹேஸ்வரம் ஸூஹ்ருதம் சர்வ பூதா நாம் ஞாத்வா மாம் சாந்திம் ருச்சதி -என்று
யஜ்ஜ தபஸ் ஸூக்களால் வருகிற பலன்களுக்கு போக்தாவாய் சர்வ லோக மஹேஸ்வரனாய் சர்வ பூத ஸூஹ்ருதாய்
என்னை அறிந்து ஆத்ம அனுபாவ ரூபையான சாந்தியை அடையா நிற்கும் என்றும்
பக்த்யாமாம் அபி ஜாநாதி யாவான் யஸ்சாஸ் மிதத்வத-ததோ மாம் தத்வதோ ஞாத்வா விசதே தத் அனந்தரம் -என்று
பக்தி யோகத்தால் என்னை உள்ளபடி அறியா நிற்கும் –
அநந்தரம் யாதாவாக என்னை பிராபியா நிற்கும் என்றும்

பக்த்யா த்வ அநந்யா சக்ய அஹமேவம் விதோர்ஜூநா -ஞாதும் த்ருஷ்டுஞ்ச தத்வேந பிரவேஷ்டுஞ் ச பரந்தப -என்று
அநயையான பக்தியால் ஏவம்விதனான நான் அறிகைக்கும் பிராபிக்கைக்கும் ஸக்யன் என்றும்
மத் பக்திம் லபதே பராய -என்று என் பக்கலிலே பரையான பக்தியைப் பெறும் என்றும்
மந் மநா பவ மத் பக்தோ மத் யாஜி மாம் நமஸ் குரு -மா மே வைஷ்யசி சத்யந்தே பிரதிஜாநேப்ரியோ சிமே -என்று
என் பக்கல் நெஞ்சை வை -உனக்கு நல்லானான என்னைக் குறித்து யஜி- என்னை நமஸ்கரி –
இப்படிச் செய்தால் என்னையே அடையக் கட வை – உனக்கு சத்தியமே ப்ரதிஜ்ஜை பண்ணுகிறேன் –
நீ எனக்கு பிரியனாகா நின்றாய் ஆகையால் என்றும்

இத்யாதிகளால் பதினெட்டு ஒத்தாலும் ஆதாரத்தோடு பரக்க யுபதேசிக்கப்பட்ட
கர்மயோக ஞானயோக பக்தி யோகாதிகளுடைய தியாகம் பிரகாரண விருத்தம் –

ஆக இப்படி ஸாஸ்த்ர விரோதமும் -அனுஷ்டான விரோதமும் -பிரகரண விரோதமும் பிறக்கையாலே
இதில் சொல்லுகிற தியாகம் அர்த்தமாக மாட்டாது என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –
அவை இல்லாமையால் அது அர்த்தமாகா மாட்டாது -எங்கனே என்னில்

யோ ப்ரஹ்மாணம் விததாதி பூர்வம் யோவை வேதாம்ஸ் ச ப்ரஹினோதி தஸ்மை–தம்ஹி தேவ மாத்மபுத்தி பிரசாதம்
முமுஷுர்வை சரணம் அஹம் பிரபத்யே -என்று சதுர்த்தச புவன ஸ்ரஷ்டாவாய் பிரதானனான ப்ரஹ்மாவை
யாவன் ஒருவன் முன்பு ஸ்ருஷ்ட்டித்தான் -யாவன் ஒருவன் அவனுக்கு வேத பிரதானம் பண்ணினான் –
சர்வேஸ்வரனாய் அத்யாத்ம ஞான ஜனகனாய் இருக்கிற அவனை முமுஷுவான நான் சரணம் புகுகிறேன் என்றும்
ப்ரஹ்மணே த்வாம் அஹம் ச ஓமித்யாத்மாநம் புஞ்ஜீத -என்று நிரவதிக தேஜோ ரூபமான ப்ரஹ்மத்தின் பொருட்டு
ஆத்மாவை ரஷ்யத்வேந சமர்ப்பிப்பான் என்றும் –
ந கர்மணா ந பிரஜயாத நே தத் பாகே நைகே அம்ருதத்வம் மாந ஸூ -என்று கர்ம யோகாதிகளால் அன்றிக்கே
அவற்றினுடைய தியாகமாகச் சொல்லுகிற ப்ரபத்தியாலே அம்ருதத்வ ரூபமான மோக்ஷம் பெற்றார்கள் -என்றும்
சந்ந்யாஸஸ் தியாக இத் யுக்தஸ் சரணாகதி ரித்யபி-என்று
ந்யாஸத்தையும் தியாகத்தையும் சரணாகதியையும் பர்யாயமாகச் சொல்லுகிறது இறே–

சத்யம் தபோ தபஸ் சமோ தானம் தர்ம ப்ரஜநந மக்ந யோக்நி ஹோத்ரம் யஜ்ஜ–என்று சொன்ன கர்ம யோகத்திலும் –
மாநசம்-என்று சொன்ன ஞான யோக பக்தி யோகங்களிலும் அதிகம் நியாஸ சப்த வாஸ்யமான பிரபத்தி என்றும் –
அந்த ந்யாஸம் ஆகிறது -ந்யாஸ இதி ப்ரஹ்ம -என்றும்
ந்யாஸ இத்யாஹுர்ம நீ ஷினோ ப்ரஹ்மாணம் –என்கிற பிரபத்தவ்யமான பகவத் விஷயம் என்றும் –
அது தான் -தஸ்மான் ந்யாஸ மேஷாம் தபஸா மதிரிக்தமாஹு-என்றும்
தேஷாந்து தபஸா மந்யா சமதிரிக்தந்த பஸ் ஸ்ருதம் -என்கிறபடியே சர்வாதிகாரமான உபாயம் என்றும் –

சர்வோபாதி விநிர் முக்தம் ஷேத்ரஞ்ஞம் ப்ரஹ்மணி ந்யசேத் ஏதத் ஞானஞ்ச ஜேயஞ்ச சேஷோந்யோ க்ரந்த விஸ்தர –என்று
ப்ரக்ருதியாதி விலக்ஷணனாக ஆத்மாவை அறிந்து அவனை ப்ரஹ்மத்தின் பக்கலிலே ந்யசிப்பான் —
இதுவே அறியும் -அறியப்படுவதும் -இது ஒழிந்தவை எல்லாம் க்ரந்தப் பரப்பு அத்தனை -நிரரத்தகம்-என்றும் –
ஸர்வேஷாம் ஏவ லோகாநாம் பிதா மாதா ச மாதவ கச்ச த்வமேநம் சரணம் சரண்யம் புருஷர்ஷப–என்று
சர்வ லோகத்துக்கும் ஹித பரனான பிதாவும் பிரிய பரையான மாதாவும் ஸ்ரீயப்பதியான சர்வேஸ்வரன்
புருஷ ஸ்ரேஷ்டரே சரண்யனானவனைச் சரணம் புகுருங்கோள்-என்றும்
துரியோதன ஹ்ருஷீ கேசம் பிரபத்யஸ்வ ஜனார்த்தனம் -என்று துரியோதநநே
ஹ்ருஷீகேசனான ஜனார்த்தனை பிரபத்தி பண்ணு என்றும்
தம் ப்ரபந்ந சிரோக்ரீவ மாஸ்யே ந ஸ்ருத சோணிதம் -விலோக்ய சரணம் ஜக்முஸ் தத் பத்ந்யோ மது ஸூதநம் -என்று
திருவடிகளாலே மிதியுண்டு நொந்த காளியனைக் கண்டு அவனுடைய பத்னிகள்
மது ஸூதனான ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் திருவடிகளில் சரணம் புக்கார்கள் என்றும்

ஆர்த்தோ வா யதி வா திருப்த பரேஷாம் சரணாகத -அரி பிராணன் பரித்யஜ்ய ரஷித்வய க்ருதாத்மநா-என்று
ஆர்த்தனாகவுமாம் -திருப்தனாகவுமாம் -சரணாகதனானவன் சத்ருவானாலும் பிராணங்களை விட்டு ரஷிக்கப்படும் என்றும் –
தமனந்தமஜம் விஷ்ணும் அச்யுதம் புருஷோத்தமம்-பக்த பிரியம் -ஸூர ஸ்ரேஷ்டம் பக்த்யாத்வம் சரணம் வ்ரஜ -என்று
அபரிச்சின்ன ஸ்வரூபனாய் -நித்யனாய் -சர்வ வியாபகனாய் -ஆஸ்ரிதரை நழுவ விடாதவனாய் -பக்த பிரியனாய் –
சர்வ தேவதைகளிலும் அதிகனான புருஷோத்தமனை பக்தியோடு சரணம் புகு என்றும் –
துராசாரோபி சர்வாசீ க்ருதக்நோ நாஸ்திக புரா-ஸமாஸ்ரயேதாகி தேவமஸ்ரத்தயா சரண மயதி–
நிர்த்தோஷம் விததிகம ஐந்தும் பிரபாவாத் பரமாதமந -என்று துராசாரனாய் -பஹ் வாஸியாய் –
ஒருவன் பண்ணின உபகாரத்தை இல்லை செய்யுமவனாய் -நாஸ்திகனாய் -இவற்றிலே நெடுங்காலம் அடியிட்டுப் போந்தவனே யாகிலும் –
சர்வ காரண பூதனான சர்வேஸ்வரனை ஸ்ரத்தையோடே சரணமாக ஆஸ்ரயிக்குமாகில்
சரண்யனான பரமாத்மாவினுடைய பிரபாவத்தாலே அவனை நிர்த்தோஷனாக புத்தி பண்ணு -என்றும் –

தாவதாரா கதிஸ்த தாவாஞ்சா தாவ நமோ ஹஸ்ததா ஸூகம் -யாவன் நயாதி சரணமதவாம் அசேஷாக நாசனம் –என்று
சர்வ பாப நாசகனான உன்னைச் சரணம் புக்கான் யாதொரு அளவில் -அவ்வளவும் இறே
ஐஸ்வர்ய பரமசம் அடியாக வருகிற ஆர்த்தியும் அபூர்வ ஐஸ்வர்ய வாஞ்சையும்
ஆத்ம ஞான பாவம் ஆகிற மோகமும் பகவத் அனுபவ அலாப நிபந்தநமான ஸூகமும் என்றும் –
சரண்யம் அசரண மயாதோ கோவிந்தமநா வ ஸீததி –என்று சரண்யனான கோவிந்தனைச் சரணம் புக்கவர்களுக்கு
ஒரு காலும் அவசாதம் இல்லை என்றும் –
வ்ருதைவ பவதோ யாதா பூயஸீ ஜனம சந்ததி –தஸ்யா மந் யதமம ஜனம் சஞ்சிரத்ய சரணம் வ்ரஜ -என்று
போக மோஷாதி யோகம் இன்றியிலே வ்யர்த்தமே போன ஜென்மங்களில் ஒரு ஜென்மமாக நினைத்து
இஜ்ஜன்மத்திலே சரணம் புகு என்றும் -இத்யாதிகளாலே சர்வ தர்ம பரித்யாக பூர்வகமாக அனுஷ்ட்டிக்கப்பட்ட ப்ரபத்தியை
மோக்ஷத்துக்கு ஸ்வ தந்த்ர சாதனமாகவும்
பின்னையும் ஸ்வ அபிமத சாதனங்களுக்கு சாதனமாகவும் சொல்லுகையாலே
ஸாஸ்த்ர விரோதமும் இல்லை –

கண்டு முசுகுந்தாதிகள் பிரபத்தியால் மோக்ஷம் பெற்றார்கள் என்கையாலே அனுஷ்டான விரோதம் இல்லை –
இப்பிரகரணம் தன்னிலே
தைவீஹ் யேஷா குணமயீ மம மாயா துரத்யயா -மாமேவ யே பிரபத்யந்தே மாயா மேதாம் தரந்திதே –என்று
எனக்கு லீலா உபகரணமாய் சத்வாதி குண மயியான என்னுடைய மாயை ஒருவரால் அவிட்கப் போகாது –
என்னையே பிரபத்தி பண்ணுகிறார் யாவர் சிலர் அவர்கள் என் மாயையைக் கடப்பார்கள் என்றும்
யே யதா மாம் பிரபத்யந்தே தாம்ஸ் ததைவ பாஜாம்யஹம்–என்று
யாவர் சிலர் யாதொருபடி என்னை பிரபத்தி பண்ணுகிறார் -அவர்களை அப்படியே பஜியா நிற்பன் என்றும்
தமேவ ஸாத்யம் புருஷம் ப்ரபத்யே யத ப்ரவ்ருத்தி ப்ரஸ்ருதா புராணீ –என்று யாவன் ஒருவன் பக்கல் நின்றும்
ப்ரவ்ருத்தி உண்டாகிறது -காரண பூதனான அந்தப் புருஷனையே பிரபத்தி பண்ணுவான் என்றும் –
ஈஸ்வரஸ் சர்வ பூதாநாம் ஹ்ருத்தேசேர் ஜூந திஷ்டதி -பராமயந் சர்வ பூதாநி யந்த்ரா ரூடா நி மாயயா-
தமேவ சரணம் கச்ச சர்வ பாவேந பாரத -தத் ப்ரஸாதாத் பராம சாந்திம் ஸ்தானம் ப்ராப்ஸ்யசி சாஸ்வதம் -என்று
சர்வ நியாந்தாவான சர்வேஸ்வரன் சர்வ பிராணிகளையும் யந்த்ரா ரூடங்களாக்கி மாயையால் பிரமிப்பியா நின்று கொண்டு
ஹ்ருதய பிரதேசத்தில் நில்லா நிற்கும் –அவனையே சர்வ பிரகாரத்திலும் உபாயமாக அடை –
அவனுடைய பிரசாதத்தாலே பரையான சாந்தியையும் ஸாஸ்வதமான ஸ்தானத்தையும் ப்ராபிப்புதி என்றும்
இத்யாதிகளாலே
அநிஷ்ட நிவ்ருத்திக்கும் இஷ்ட பிராப்திக்கும் உபாயமாக ப்ரபத்தியைப் பல படியாக விதிக்கையாலே
பிரகரண விரோதம் இல்லாமையால்
இஸ் ஸ்லோகத்தில் சொல்லுகிற கர்மாதி தியாக விதியும்
தத் தியாக பூர்வகமான சித்த உபாய விதியும் அத்யந்தம் உப பன்னம்

ஆனால் இது கர்ம ஞானாதிகளை விதிக்கிற சாஸ்திரத்தோடே விரோதிக்கையாலே துர்ப்பலமாய்
இதில் சொல்லுகிற அர்த்தம் அநுப பன்னம் ஆகாதோ என்னில்
பிரபத்தி விதாயக சாஸ்திரம் தன்னோடே விரோதிக்கையாலே கர்மாதி விதாயக சாஸ்திரம் தான் துர்பலமாய்
அவ்வர்த்தம் அநுப பன்னம் ஆகலுமாய் இருக்கையாலே அது சொல்ல ஒண்ணாது

இப்படி விரோதம் சொல்லும் போது நாஸ்திக்ய அதிசயத்தாலே பர ஹிம்ஸா பரரான சேதனரைக் குறித்து
அவர்களுக்கு ஸாஸ்த்ர விஸ்வாசம் பிறக்கைக்காக விதிக்கிற ஸ்யேந விதிக்கும்
ஸாஸ்த்ர விஸ்வாசம் பிறந்து ஐஹிகமாயும் ஆமுஷ்மிகமாயும் உள்ள புருஷார்த்தங்களை காமிக்கிறவர்களைக் குறித்து
விதிக்கிற ஜ்யோதிஷ்டோமாதி விதிக்கும் சம்சார பீதனானவனைக் குறித்து விதிக்கிற
மோக்ஷ விதிக்கும் பரஸ்பர விரோதம் வருகையாலும்

ப்ராஹ்மண தர்மமாக விதிக்கிற யஜன யாஜன அத்யயன அத்யாயன தான ப்ரதிக்ரஹங்களும்
ஷத்ரிய தர்மமான யஜன அத்யயன தானங்களும்
வைஸ்ய தர்மமாக விதிக்கிற கிருஷி கோ ரக்ஷண வாணிஜ்யா திகளுக்கும்
ஸூதத்ர தர்மமாக விதிக்கிற ஸூஸ்ருஷைக்கும் அன்யோன்ய விரோதம் பிறக்கையாலும்

ப்ரஹ்மச்சாரி தர்மமாக விதிக்கிற சாமிதாதானாதிகளுக்கும்
க்ருஹஸ்த தர்மமான பஞ்ச மஹா யஞ்ஞாதிகளுக்கும்
வானப்ரஸ்த தர்மமாக விதிக்கிற வனவாசாதிகளுக்கும்
பிஷு தர்மமாக விதிக்கிற காஷாய தண்ட தாராணாதிகளுக்கும்
அந்யோன்யம் விரோதம் பிறக்கையாலும்

நஹி மஸ்யாத் சர்வா பூதாநி -என்கிற பூத ஹிம்ஸா நிஷேத விதிக்கும்
அக்னீ ஷோமீயம் பஸூ மாலபேத -என்கிற பஸ் வாலம்ப விதிக்கும் -பரஸ்பர விரோதம் பிறக்கையாலும்

யாவஜ்ஜீவம் அக்னிஹோத்ரம் ஜூஹூ யாத் -என்கிற நித்ய அக்னி ஹோத்ர விதிக்கும்
சந்ந்யசேத் சர்வ கர்மாணி -என்கிற தத் தியாக விதிக்கும் விரோதம் வருகையாலும்

ஞானாம் ருதே நத் ரூப் தஸ்ய க்ருதக்ருத்யஸ்ய யோகிந -நை வாஸ்தி கிஞ்சித் கர்த்தவ்யம் அஸ்தி
சேந்நச தத்வவித் -என்கிற கர்ம தியாகத்துக்கும்
யஜ்ஜேந தாநேந தபஸா ந சகேந ப்ராஹ்மணா விவிதிஷந்தி -என்கிற ஞான சாதன
கர்ம அனுஷ்டான விதிக்கும் விரோதம் வருகையாலும்

கர்ம ஸாத்யமான ஞானம் மோக்ஷ சாதனம் என்கிற ஞான யோகத்தினுடைய மோக்ஷ சாதன விதிக்கும்
வித்யாஞ்ச அவித்யாஞ்ச யஸ் தத்வேதோ பயம் ஸஹ -அவித்யயாம்ருத்யுமதீர்த்த்வா வித்யயாம்ருதம் அஸ்நுதே –என்று
ஞான யோகத்தையும் கர்ம யோகத்தையும் யாவன் ஒருவன் கூட அறிகிறான்
அவன் கர்ம யோகத்தால் அநிஷ்ட நிவ்ருத்தியையும் ஞான யோகத்தால் இஷ்ட ப்ராப்தியையும் பெறும் என்றும்

உபாப்யா மேவ பஷாப்யா மாகேசே பக்ஷிணாங்கதி –ததைவ ஞான கர்மப்யாம ப்ராப்யதி புருஷோத்தம -என்று
பக்ஷி தன பக்ஷி த்வயத்தாலும் ஆகாசத்தில் பறக்குமா போலே ஞான கர்மங்கள் இரண்டாலும்
பரமாகாச நிலையனான சர்வேஸ்வரன் பிராப்பிக்கப்படும்-என்றும்
யத அன்னம் மது சம்யுக்தம் மதுசரந்நே ந சம்யுதம் –ஏவமத பஸ்ச வித்யா ச சம்யுக்தம் பேஷஜம் மஹத் –என்று
மது சம்யுக்தமான அன்னமும்-அன்ன சம்யுக்தமான மதுவும் ஷுத்துக்கு பேஷஜமாமாம் போலே –
கர்ம சாத்யமாய் தத் அனுரூப அனுஷ்டான ஸஹிதமான ஞானமும் ஞான சாதனமான கர்மமும் ஆகிற
கர்ம ஞான சமுச்சய மோக்ஷ சாதனா விதிக்கும் விரோதம் வருகையாலும்
இந்த சமுச்சய விதிக்கும் -நாயமாத்மா ப்ரவசநே லப்யோநமே தயா ந பஹுநா ஸ்ருதேந -யமேவைஷா வ்ருணுதே தேந
லப்ய ஸ்தஸ்யைஷ ஆத்மா விவ்ருணுதே தநூம் ஸ்வாம் -என்று கர்மா ஞானங்களால் புருஷார்த்தம் லப்யம் அன்று –
தத் தியாக பூர்வகமான பக்தி யோகத்தால் லப்யம் என்னும் பக்தி யோக விதிக்கும் விரோதம் வருகையாலும்

சதேவ சவ்ம்யே தமக்ர ஆஸீத் -என்கிற சச்சிதாநந்த ரூப மாத்ர உபாசனம் ஆகிற சத் வித்யையோடே
அதய இஹா தமானம் அநு வித்ய வ்ரஜ நத்யே தாமஸ் ச சத்யான் காமான் தேஷாம் சர்வேஷு லோகேஷு காமஸாரோ பவதி –என்று
அநந்தரம் யாவர் சிலர் பரமாத்ம ஸ்வரூபத்தையும் சத்யகாமாதி குண விசேஷங்களை கூட அறிந்து உபாசிக்கிறார்கள் –
அவர்களுக்கு சர்வ லோகங்களிலும் காம சாரித்வம் உண்டு என்கிற ச குண உபாசன பரையான தஹர வித்யையும் விரோதிக்கையாலும்

உபாய வஸ்துவை -யஸ் சர்வஞ்ஞ சர்வவித் -பராஸ்ய சக்திர் விவிதை வஸ்ரூயதே -ஸ்வ பாவிகீ ஞான பல கிரியா ச -என்று
யாவன் ஒருவன் சர்வஞ்ஞனாய் இருக்கிறான் -அவனுடைய சக்தி -அநேக பரகாரையாய் இருக்கும் –
ஸ்வ பாவிகமான ஞான பலாதிகளை யுடையவனாய் இருக்கும் என்கிற ச குண வாக்யத்தோடே
நிர்க்குணம் நிரஞ்ஜனம் -என்கிற நிர்க்குண வாக்யத்துக்கு விரோதம் வருகையாலும்

ச ஏஷ அந்தர் ஆதித்யே ஹிரண்யமய புருஷோ த்ருஸ்யதே ஹிரண்ய சமஸ்ருர் ஹிரண்ய கேச ஆபரண காத்
சர்வ ஏவ ஸூ வர்ண -தஸ்ய யதா கப்யாசம் புண்டரீகமேவ மஷிணீ மஹா ராஜதம் வாச -என்று ஆதித்ய மண்டலத்தின் நடுவே
ஹிரண்யனான புருஷன் காணப்படா நின்றான் -ஆ பாத சூடம் ஹிரண்ய வர்ணனாய் இருக்கிற அவனுக்கு
அப்போது அலர்ந்த செவ்வித் தாமரைப் பூ போலே இருக்கிற திருக்கண்கள் திருப்பரியட்டம் பொன் ஒத்த ஆடையாய் இருக்கும் என்றும் –
த்யேயஸ் சதா ஸவித்ரு மண்டல மத்திய வர்த்தீ நாராயணஸ் ஸரஸிஜாஸந சந்நிவிஷ்ட-கேயூர வான் மகர குண்டலவான்
க்ரீடி ஹாரி ஹிரண்மய வபுர்த் த்ருத சங்க சக்ர -என்று ஆதித்ய மண்டல மத்ய வர்த்தியாய்-செவ்வித் தாமரைப் பூவை
ஆசனமாக யுடையனாய் தோள் வளையும் குழையும் திருச்செய்ய முடியும் ஆரமும் படையும் திகழும் பொன் மேனியாய் நிற்பானாய்
சங்கு சக்ர கதா தரனாய் நாராயணன் த்யேயன் என்கிற விக்ரஹத்தோடே
யத தத் அத்ரேஸ்யம் அக்ராஹ்யம் அகோத்ரம் அவர்ணம் அசஷுஸ் ஸ்ரோத்ரம் அதது பாணி பாதம் நித்யம் விபும் சர்வகதம்
ஸூ ஸூஷ்மம் அயத பூதயோநிம் பரி பஸ்யந்தி தீரா -என்று சஷுர் இந்திரிய கோசாரமும் இன்றிக்கே-
மானஸ ஞான வேத்யமும் இன்றிக்கே -நாம வர்ணாதி ரஹிதமாய் -சஷுர் ஸ்ரோத்ர பாணி பாதாதி ரஹிதமாய் நித்தியமாய்
அநவச்சின்ன பரிமாணமாய் ஸர்வத்ர வ்யாப்யமாய் அதி ஸூஷ்மமாய் சத்தா யோகி சகல பதார்த்தங்களுக்கும்
காரணமாய் இருக்கும் வஸ்துவை தீரரானவர் உள்ளபடி காண்பார்கள் என்றும்
ரூபா வர்ணாதி நிர்த்தேச விசேஷண விவர்ஜிதமாய் இருக்கும் என்றும் சொல்லுகிற ரூபாதி நிஷேதம் விரோதிக்கையாலும்
பாதோஸ்ய விஸ்வா பூதாநி த்ரிபதாஸ்யாம் ருதந்திவி -என்று லீலா விபூதி ஒரு காலும்
நித்ய விபூதி முக்காலுமாய் இருக்கும் என்கிற விபூதி த்வயத்தோடே
நேஹநா நாஸ்தி கிஞ்சன -என்கிற நாநாத்வ நிஷேதம் விரோதிக்கையாலும்

இப்படி ஆபாதசூடம் பரஸ்பர விருத்தமாய்த் தோற்றுகிற சாஸ்திரம் அடங்கலும் விட வேண்டி வரும் –
அப்போது ஸாஸ்த்ர வஸ்யதையும் ஆஸ்திக்யம் இன்றியிலே ஒழியுமாகையாலே
இப்படி வருகிற விரோதத்தை குண வர்ண ஆஸ்ரம பாக்க ருஸ்யாதி பேதங்களாலே வேறுபட்டு வருகிற
அதிகாரம் தோறும் வியவஸ்தித விஷயமாக்கிப் பரிக்ரஹிக்கக் கடவது – எங்கனே என்னில்
தமோ குண பிராசுர்ய நிபந்தமான பரஹிம்ஸா பரதை யாலும் –
ரஜஸ் பிராசுர்ய நிபந்தமான ஷூத்ர புருஷார்த்தத்தித்வத்தாலும்
சத்வ பிராசுர்ய நிபந்தமான முமுஷுத்வத்தாலும் வருகிற அதிகாரம் தோறும் வியவஸ்த்திதம் ஆகையால்
ஸ்யேந விதிக்கும் மோக்ஷ விதிக்கும் வருகிற விரோதம் பரிஹ்ருதம்
ஹிம்ஸா நிஷேதம் சாமான்யம் ஆகையாலும்-பஸூ விசநந விதி கர்மா நிபந்தமாகையாலும் அவற்றுக்கு உண்டான விரோதம் பரிஹ்ருதம்
நித்ய அக்னிஹோத்ர விதி தத் தியாக விதிகள் கர்மயோக நிஷ்டையும் ஞான யோக நிஷ்டையுமாகிற அதிகாரம் தோறும்
வ்யவஸ்தித விஷயமாகையாலே அவற்றுக்கு வருகிற விரோதம் பரிஹ்ருதம்
சமுச்சய விதியும் கார்ய யோகத்தில் விஸ்வாச மாந்த்யத்தாலே உபய சாபேஷை யானவனைக் குறித்தாகையாலே பரிஹ்ருதம்
பக்தி விதியும் கர்ம ஞான சஹ க்ருத்தையான பக்தியே கார்யகரமாவது என்கிற பாகம் பிறந்த அதிகாரிக்கு ஆகையால்
கர்ம ஞானங்களோடே அதுக்கு உண்டான விரோதம் பரிஹ்ருதம்
சத் வித்யை தஹர வித்யைகளுக்கு வருகிற விகல்பமும் ஸ்வரூப மாத்ரத்திலும் குண விஸிஷ்ட ஸ்வரூபத்திலும்
உண்டான ருசி விசேஷத்தால் வந்த அதிகாரம் தோறும் வியவஸ்தித மாகையாலே பரிஹ்ருதம்

ச குண வாக்யத்துக்கும் நிர்க்குண வாக்யத்துக்கும் உண்டான விரோதம் –
அபஹத பாப்மா விஜரோ விம்ருத்யுர் விசாகோ விஜிகதஸோ அபி பாஸஸ் சத்ய காமஸ் சத்ய சங்கல்ப-என்று
ஹேயப்ரதி படனாகையாலே அபஹத பாப்மாவாய் இருக்கும் –
நித்ய யவ்வன ஸ்வ பாவனாய்க் கொண்டு ஏக ரூபனாய் இருக்கையாலே ஜரா ரஹிதனாய் இருக்கும் –
நித்யனாகையாலே நாஸ ரஹிதனாய் இருக்கும் –
நிரதிசய ஆனந்த ஸ்வரூபன் ஆகையால் விசோகனாய் இருக்கும் –
அகர்ம வஸ்யனாகையாலே ஷூத்பிபாசாதி ரஹிதனாய் இருக்கும் -என்கிற ஹேய குண ராஹித்யத்தையும் –
ஸத்யமான காமங்களை உடையனாய் இருக்கும் –
ஸத்யமான சங்கல்பங்களை உடையனாய் இருக்கும் என்கிற கல்யாண குண சாஹித்யத்தையும்
சொல்லுகிறதாகையாலே பரிஹ்ருதம் –
நிர் விக்ரஹ ச விக்ரஹங்களுக்கும் உண்டான விரோதமும் -இச்சா க்ருஹீதாபி மாதோரு தேஹ –என்கிற
இச்சாக்ருஹீதமான விக்ரஹத்தையும் கர்மாதீனமான சரீர பரிக்ரஹம் இல்லாமையும் சொல்லுகையாகையாலே பரிஹ்ருதம்
நேஹநா நாஸ்தி -என்கிற வாக்கியம் த்ரவ்ய பேதத்தாலே பின்னமான விபூதி த்வயத்தினுடையவும் விஸிஷ்ட ஐக்யத்தைச் சொல்லுகிறது
ஆகையாலே விபூதி யோகம் சொல்லுகிற வாக்யத்துக்கும் இதுக்கும் உண்டான விரோதம் பரிஹ்ருதம்

ஆக இப்படி பரஸ்பர விருத்தமான அர்த்த விசேஷங்கள் குண வர்ணாதி பேத பின்னமாய் வருகிற அதிகாரம் தோறும்
வியவஸ்திதமானவோ பாதி இதுவும் அதிகாரம் தோறும் வியவஸ்திதமாய் இருக்கும் –
அதாவது -உணர்ந்து உணர்ந்து -என்கிறபடியே ப்ரக்ருதே பரமாய்–ஞான ஸ்வரூபமாய் -ஞான குணகமாய்-பகவச் சேஷமாய் –
ஞாத்ருத்வ கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வாதி விசிஷ்டமாய் இருக்கும் ஆத்ம ஸ்வரூபம் என்று அறிந்து –
தத் அனுகுணமான புருஷார்த்தம் ஸ்வ யத்ன ஸாத்யம் என்கிற அளவிலே நிற்கிறவனைக் குறித்து
கர்ம ஞானாதி சாதனங்களை விதிக்கிறது –
உணர்வும் உயிரும் உடம்பும் மாற்று உலப்பினவும் பழுதேயாம் -உணர்வைப் பெற ஊர்ந்து -என்றும் –
மெய்ம்மையை மிக உணர்ந்து -என்றும் சொல்லுகிறபடியே ஞானாதிகள் எல்லாம் புற இதழாம் படி –
சரமமான பகவத் ஏக ரஷ்யமாய் -பகவத் அத்யந்த பரதந்த்ரமாய் பகவத் ஏக போகமாய் இருக்கும் ஆத்ம ஸ்வரூபம் என்று அறிந்து –
அந்த பகவத் ஏக போகத்வம் ஆகிற புருஷார்த்தம் பரதந்த்ரமாய் பகவத் ஏக ரஷ்யமான ஸ்வரூபத்துக்கு ஸ்வ யத்னத்தால் சித்தியாது –
நிருபாதிக ரக்ஷகன் ஆனவனாலேயே லப்யம் என்று அறிந்து
என்னான் செய்கேன் -என்கிறபடியே ஸ்வரூபத்தில் ஸ்வ ரக்ஷண ஞான அபாவத்தாலும் –
புருஷார்த்தம் அநந்ய ஸாத்யம் என்கிற ஞானவத்தையாலும் -பக்தி பாரவஸ்யத்தாலும் –
அநந்ய கதிகளாய் பலத்தில் பிராரப்த கர்மா வாசனம் ஆகிற விளம்பத்தைப் பொறுக்க மாட்டாதவர்களுமாய்
இருக்கிறவர்களைக் குறித்து பிரபத்தி யோகத்தை விதிக்கிறது என்கை

இப்படி ஞான விபாக நிபந்தனமான ருசியைப் பற்றி வருகிற அதிகாரம் தோறும் வியவஸ்தித விஷயம் ஆகையால்
கர்ம ஞானாதி விதாயக சாஸ்திரத்துக்கும் பிரபத்தி விதாயக சாஸ்திரத்துக்கும் விரோதி பிரசங்கமே பிடித்தது இல்லை
ஸாஸ்த்ர சோசிதமான சகல தர்மங்களும் சர்வருக்கும் உபாதேயம் இல்லாமையாலும்
யாவாநர்த்த உதபாநே சர்வ தஸ்சம்ப்லுதோதகே-தாவாந சர்வேஷு வேதேஷு ப்ராஹ்மணஸ்ய விஜாநத-என்று
குணத்ரய வஸ்யராய் பகவலம் லீலா விஷய பூதரான சேதனரைக் குறித்து அவ்வோருடைய குண ருசிகளுக்கு அனுகுணமாக
ஸாஸ்த்ர உசிதமான அர்த்தங்களில்
ஸர்வத்ர பரந்து கிடக்கிற ஜலத்தில் த்ருஷார்த்தனுக்கு ஸ்வ தாஹா சாந்திக்கு அளவானதே அபேக்ஷிதமாமா போலே
அறிவுடையனானவனுக்கு ஸ்வ அதிகார அநு குணமானதே அபேக்ஷிதமாய் தத் வ்யதிரிக்தங்களானவை த்யாஜ்யம் என்கையாலும்
வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களில் ஸ்வ வர்ண ஸ்வ ஆஸ்ரமங்களுக்கு விஹிதமான தர்மங்களை உபாதேயமாக விதித்து
தத் வியதிரிக்த வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களை த்யாஜ்யதவேந விதிக்கையாலும்
ஸ்வ அதிகார அனுரூப தர்ம அனுஷ்டானத்தாலும் வ்யதிரிக்த தர்ம தியாகத்தாலும் அல்லது ஸாஸ்த்ர வஸ்யதை தான் கூடாமையாலும்
ஸ்வரூப யாதாத்ம்ய ஞானவானாய் பகவத் ஏக ரஷ்யத்வ பிரபத்தி யாகிற பிரபத்தி அனுஷ்டானத்திலே இழியுமவனுக்கு
ஸ்வா தந்த்ர காரியமாய் அஹங்கார கர்ப்பமான கர்ம யோகாதிகளினுடைய தியாக விதி அத்யந்தம் உப பன்னம் என்றதாயிற்று –

சன்யாசஸ் தியாக இத் யுக்தஸ் சரணாகதி ரித் உபாயோயம் சதுர்த்தஸ் கீத ப்ரோக்தஸ் ஸீக்ர பல ப்ரத —
அஸ்வாத தமாநா நாம் விதவ்விப்ர நிஷே விதே -பூர்வே த்ரய உபாயாஸ்தேபவே யுரம நோஹரா –என்று
சந்யாச சப்தத்தாலும் தியாக சப்தத்தாலும் சரணாகதி சப்தத்தாலும் சொல்லப்பட்ட சதுர்த்த உபாயமான பிரபத்தி
ஆராப்த சரீர அவசானத்திலே பலமாகையாலே ஸீக்ர பல பிரதமாய் இருக்கும்
ப்ராஹ்மண உத்தமராலே சேவிக்கப் பட்டு இருக்கிற இந்த விதியிலே நடக்குமவர்களுக்கு முன்பு சொன்ன கர்ம ஞான பக்தி என்கிற
மூன்று உபாயங்களும் மநோஹரம் அன்று -ஆகையால் அநு ரூபங்கள் அன்று என்று
ப்ரபத்தியினுடைய உத்கர்ஷமும் கர்ம ஞான பக்திகளுடைய அப கர்ஷமும் பகவச் சாஸ்திரத்திலும் சொல்லிற்று –

சாதனம் பகவத் ப்ராப்தவ் ச ஏவேதி ஸ்திராமதி –ஸாத்ய பக்திஸ் ஸ்ம்ருதா ஸைவ பிரபத்திரிதி கீயதே —
உபாய பக்திரே தஸ்யா -பூர்வ யுக்தைவக ரீய ஸீ –உபாய பக்தி பிராரப்த வ்யதிரிக்தாக நா ஸீ —
ஸாத்ய பக்திஸ் து சஹாந்த்ரீ பிராரப்தஸ் யாபி பூயஸீ –என்று பகவத் ப்ராப்திக்கு பகவானே உபாயம் என்கிற
வ்யவசாயாத்மக ஞானம் ஸாத்ய பக்தியாக அனுசந்திக்கப்படும் -அதுவே பிரபத்தி என்று சொல்லப்படும் –
பகவத் ப்ராப்திக்கு பக்தியே உபாயம் என்கிற நினைவுக்கு உபாய பக்தி என்று பெயர் –
இத்தைப் பற்ற முன்பு சொன்னப் பிரபத்தி ஸ்ரேஷ்டை -அதுக்கு ஹேது உபாய பக்தி என்கிற பக்தி யோகம் –
பிராரப்த வ்யதிரிக்தமான பூர்வாக உத்தராக ரூபமான பாபத்தைப் போக்கும் அத்தனை –
ஸாத்ய பக்தி என்கிற பிரபத்தி யோகம் ப்ராரப்தத்தையும் நசிப்பிக்கும் ஆகையால் -என்று
பிரபத்தியினுடைய சர்வ உபாய ஆதிக்யம் பிரதேசாந்தரங்களிலும் சொல்லிற்று

இப்படி அதிகாரி பேதத்தாலே அவிருத்தமாய் இருக்கச் செய்தேயும்
ஆபாத ப்ரதீதியில் ஆபாசமாகத் தோற்றுகிற விரோதத்தைப் பரிஹரிக்கைக்காகச் சிலர் வேதோக்தமான தர்மங்களுக்கு
அதிகாரம் இல்லாத ஸ்த்ரீ ஸூத்ர திர்யக்காதிகள் – பாலா மூகாந்த பதிதாதிகள் -இவர்களுக்கு பிரபத்தி யோகம் விதிக்கிறது –
அல்லாத த்ரை வர்ணிகற்கு கர்மா ஞானாதிகள் விதிக்கிறது என்று விஷய விபாகமும் பண்ணினார்கள்

மாம்ஹி பார்த்த வயபாஸ்ரிதய யேபிஸ்யு பாபயோநய -ஸ்திரியோ வைஸ்யாஸ் ததா ஸூத்ராஸ் தேபியாந்தி பராங்கதிம் –
கிம்புநர் ப்ராஹ்மணா புண்யா பக்தர் ராஜர்ஷயஸ் ததா -என்று பார்த்தனே–பாப யோனிகளான ஸ்த்ரீ ஸூத்ரா வைஸ்யாதிகளான
யாவர் சிலர் -அவர்களும் என்னை ஆஸ்ரயித்து ப்ரையான கதியைப் ப்ராபிப்பார்கள்-
புண்ய யோனிகளான ப்ராஹ்மணர் ராஜர்ஷிகள் பக்தராய் இருக்கிறவர்கள் என்னை பஜித்துப் பரகதியைப் ப்ராபிப்பார்கள்
என்னும் இடம் சொல்ல வேணுமோ என்கையாலே
ஸ்த்ரீ ஸூத்ராதிகளுக்கும் பஜனஅதிகாரம் உண்டாகையாலும் கர்ம ஞானாதிகளை விட்டு ப்ரபத்தியைப் பண்ணு என்று விதிப்பது
தர்ம அதிகாரம் உள்ள இடத்தே யாகிலும்
இந்த பக்த்யநதிகார ஹேதுவான ஜாதியாதி வைகல்யம் இல்லாத ஷத்ரியனான அர்ஜுனனைக் குறித்து
தர்மங்களை விட்டு என்னைப் பற்று என்று விதிக்கையாலும் அந்த விஷய விபாகம் அயுக்தம்

———-

தர்ம சப்தத்தால்
பலாதிகளைச் சொல்லுகிறதாய்-பல சங்க கர்த்ருத்வங்களைப் பரித்யஜித்து –
தர்ம ஸ்வரூபத்தை மாத்திரம் அனுஷ்ட்டியா நின்று கொண்டு
ததங்கமாக பிரபத்தியைப் பண்ண மோக்ஷ சித்தி உண்டாம் என்கிறது என்பார்கள் சிலர்

இவ்விடத்தில் பல தியாக பூர்வகமாக தர்மத்தை அனுஷ்ட்டி என்று சொல்லாமையாலும் –
பல தியாகத்தைச் சொல்லி ஸ்வரூப நிஷேதம் பண்ணாமையாலே தர்ம ஸ்வரூப அனுஷ்டானம் பிரஸ்த்துதம் ஆனாலும்
கர்மண்யே யதிகாரஸ் தே மா பலேஷு கதாசன மா கர்ம பல ஹேதுர்ப் பூர்மாதே சங்கோஸ்த்வ கர்மணி -என்று
கர்மத்தில் உனக்கு அதிகாரம் -பலத்தில் அதிகாரம் இல்லை -கர்மபல ஹேதுவாகாதே உனக்குக்
கர்ம அனுஷ்டானத்தில் அசங்கம் உண்டாவது என்கையாலே
பலாதி தியாகம் சொல்ல ஒண்ணாமையாலும்
லஷண்யா பலத்தைச் சொல்லுகிறது என்ன வேண்டுவது –
தர்ம ஸ்வரூபம் சொல்லுகிறது என்னும் இடத்தில் விரோதம் உண்டான போதாகையாலும்

நிஸ்சயம் ஸ்ருணு மே தத்ர த்யாகே பரத சத்தம-த்யகோஹி புருஷ வ்யாக்ர த்ரிவிதஸ் து ப்ரகீர்த்தித ச –
யஜ்ஜ தான தபஸ் கர்ம த்யாஜ்யம் கார்யமேவதத்
யஜ்ஜோ தானம் தபஸ் ஸைவ பாவநா நிம நீஷீணாம் -ஏதா நயபிது கர்மாணி சங்கம் த்யக்த்வா பலா நிச-
கர்த்தவ்யா நீதி மே பார்த்த நிஸ்சிதம் மதம் உத்தமம் -இத்யாதிகளாலே
கீழ்ச் சொன்ன பல தியாகத்தை நிகமிக்கிறது என்றும் போதும் நிகமனத்தில் பலம் இல்லாமையாலும்
இதி தேஜ் ஞானமாக்யாதம் குஹ்யாத் குஹ்ய தரம் மயா -விமருஸ்யை தத சேஷேண யதேச்ச சிததா குரு -என்று
இப்படி குஹ்யாத் குஹ்ய தரமான ஞானம் உனக்கு என்னாலே சொல்லப்பட்டது –
நீ அவற்றை அடங்க விசாரித்து யாதொருபடி இச்சித்தாய் -அப்படியே செய் என்று முன்பே நிகமித்து விட்டு –
சர்வ குஹ்யதமம் பூயஸ் ஸ்ருணுமே -என்று முன்பு சொன்ன குஹ்ய தரமான தர்மாதிகளில் காட்டில்
குஹ்ய தமமாகையாலே விலக்ஷணமான சித்த தர்மத்தைச் சொல்லுகிறேன் -கேள் என்று இதனுடைய வைலக்ஷண்யம்
முன்பே ப்ரஸ்த்துதம் ஆகையாலும்
இதன் வை லக்ஷண்யத்தாலே சோக நிவ்ருத்தி ஸ்வ ரசமாகப் பிறக்கையாலும்
இங்கு நிகமிக்கிறது என்கை புநர் யுக்தி யாகையாலும்
பல தியாகம் சொல்லுகிறது என்கிற பக்ஷம் துஷ்டம் –

சிலர் அநாதி கால ஆர்ஜிதமான பாபங்களினுடைய நிராச பூர்வக நிரதிசயமாக பகவத் பிரேம ரூபேண நடக்கப்பட்ட
பக்தி யோக ஆரம்ப விரோதியான நாநா வித பாபங்களுக்கு பிராயச்சித்தமாக விதிக்கிற
க்ருசச்ர சாந்தராயண கூஸ்ம அண்டாதிகளான பிராயச்சித்த தர்மங்கள் சிர காலேந அனுஷ்டிக்குமவை யாகையாலும் –
துஷ்க்கரங்கள் ஆகையாலும் -அவற்றை விட்டு தத் ஸ்தாநே என்னைப் பற்று என்று சொல்லுகிறது என்பார்கள்
பக்தி யோக ஆரம்ப விரோதி துஷ்க்ருத்தை உடையான் இல்லாமையாலும் -ஜிதேந்த்ரன் ஆகையாலும் –
பக்த்யாரம்ப விரோதி பாப நிபந்தன சோகமும் ப்ராயச்சித்தமும் கீழ் ப்ரஸ்த்துதம் இல்லாமையாலும்
மோக்ஷ சாதன பூத கர்மாதி வாசகமான தர்ம சப்தத்தை பிராயச்சித்த தர்ம மாத்ரத்தைச் சொல்லுகிறது
என்கைக்கும் பிரமாணம் இல்லாமையாலும் -சர்வ சப்தத்துக்கு பொருள் இல்லாமையாலும் அதுவும் அர்த்தம் அன்று –

சிலர் கர்ம யோகாதிகளில் ப்ரம்சம் உண்டாகில் தத் பிராயச்சித்தமாக பிரபத்தியை விதிக்கிறது என்பார்கள் –
ஏஷா தேவி ஹிதா சாங்க்யே புத்திர் யோகேத் விமாம ஸ்ருணு -என்று ஆத்ம யோகத்தில் இந்த புத்தி உனக்குச் சொல்லப்பட்டது –
கர்ம யோகத்தில் இந்த புத்தியைக் கேள் என்று கர்மயோகத்தைச் சொல்ல ஆரம்பித்த அளவில்
நேஹாபிக்ரம நா சோஸ்தி ப்ரத்யவாயோந வித்யதே –என்று இந்த கர்ம யோகத்தில் ஆரத்தமான அம்சத்துக்கு நாசம் இல்லை –
நடுவு விச்சின்னமானால் ப்ரத்யவாயமும் இல்லை என்று பிராயச்சித்த நிரபேஷமாகவும் சொல்லுகையாலே அதுவும் அர்த்தம் அன்று –

தமேவம் விதித்வாதி ம்ருத்யுமேதி நாந்ய பந்தா வித்யதேய நாய -என்று ஞான யோகத்தால் சம்சாரத்தை கடக்கலாமது ஒழிய
ப்ராப்திக்கு வேறு உபாயம் இல்லை என்றும்
தமே வைகம் ஜாநதாத்மாநமந் யாவா சோவி முஞ்சத -என்றும்
அம்ருதஸ் யைஷ சேது -என்றும் பரமாத்மாவான சர்வேஸ்வரன் ஒருவனையுமே அறியுங்கள் –
அவ்வறிவே அம்ருதத்வ ரூபமான மோக்ஷத்துக்கு வழி-அல்லாத வார்த்தைகளை விடுங்கள் என்று ஞான யோகத்தை
மோக்ஷ சாதனமாகச் சொல்லுகையாலும் தந் நிஷ்டனுக்குக் கர்த்தவ்யம் ஒன்றும் இல்லை என்று –
கர்ம தியாகம்-ஞானாம்ருதே நத் ரூப்யஸ்ய -என்கிற ஸ்லோகத்தில் சொல்லுகையாலும் –
ஞான யோக லாபத்துக்கு தத் சாதனமான கர்மத்தை விட்டு தத் ஸ்தாநே என்னைப் பற்று என்று சொல்லுகிறது
என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –

கர்மனை வஹி சம்சித்திம் அஸ்திதா ஜனகாத்ய -என்று கர்மம் தன்னை மோக்ஷ சாதனமாகச் சொல்லுகையாலும்
யஜ்ஜே ந தாநேந தபஸா நாஸகேந ப்ராஹ்மணா விவிதிஷந்தி -என்று கர்மத்தை ஞான சாதனமாகச் சொல்லுகையாலும்
தியாக அநந்தரம் ஞான யோக வாசகமாய் இருபத்தொரு சப்தம் இல்லாமையாலும்
சரணம் வ்ரஜ -என்கிற வாக்கியம் -ஆத்மஞான வாசகம் இல்லாமையாலும்
ப்ரபத்தியே மோக்ஷத்துக்கு ஸ்வ தந்த்ர சாதனமாக விதிக்கையாலும்
யதா புஷ்கர பர்ண ஆபோ நஸ் லிஷ்யநதே -ஏவ மேவம் விதி பாபம் கர்ம நஸ் லிஷ்யதே -என்று
யாதொருபடி -தாமரை இலையில் நீர் தங்காது -அப்படியே ஞானயோக நிஷ்டன் பக்கலிலே பாபம் ஸம்ஸ்லேஷியாது என்றும்
ஞான அக்னி -இத்யாதிப்படியே ஞானம் ஆகிற அக்னி தானே சர்வ கர்மங்களையும் பஸ்மமாக்கும் -என்றும்
யதை ஷிகா தூல மக்நவ் ப்ரோதம் ப்ரதூயேத ஏவம் ஹாஸ்ய சர்வே பாப்மா ந ப்ரதூயந்தே -என்று
நெருப்பில் இட்ட பஞ்சு போலே சகல பாபங்களும் நசிக்கும் என்றும் -இத்யாதிகளாலே
ஞான யோகம் தன்னாலே சகல பாபங்களும் போம் என்கையாலே இங்குச் சொல்லுகிற சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற
ஸ்வயம் பாப விமோசன யுக்தி சேராமையாலும்
சோதநா லக்ஷண அர்த்தோ தர்ம-என்கிற நியாயத்தாலே சாதன பூத கர்மஞானாதி வாசகமான தர்ம சப்தத்தை
கர்மயோக மாத்திரத்திலே சங்கோசிப்பிக்க ஒண்ணாமையாலும்
விஹித ஞானத்துக்கு அங்கமான விஹித கர்மத்தை விட்டால் விஹித கர்மத்யாகம் ஆகிற தூஷணம் வருகையாலும்
அதுவும் அர்த்தம் அன்று –

சர்வ தர்மங்களை விட்டே என்னை சரண வரணம் பண்ணுவான் என்று சரணாகதி பிரசம்ஸையிலே இதுக்குத் தாத்பர்யம் –
தர்ம தியாகத்தில் அன்று என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –
பிரசம்ஸையைக் காட்டுகிற அபி சப்தம் இல்லாமையாலும்
தர்மங்களினுடைய தியாகம் விருத்தம் ஆகையால் வருந்திக் கல்பித்தாலும் ப்ரஸம்சையால்
மாஸூச என்கிற சோக நிவ்ருத்தி கூடாமையாலும் அதுவும் அர்த்தமாக மாட்டாது

பஸூ விதியில்-பஸூ தந்திரத்தைப் பண்ணுதல் -பூர்ணா ஹுதியைப் பண்ணுதல் செய்வான் என்று
பஸூ தந்த்ர தியாகத்தில் தாத்பர்யம் இன்றிக்கே பூர்ணா ஹுத் யனுஷ்டான மாத்திரத்தில் தாத்பர்யம் ஆனால் போலே
இங்கும் தர்ம தியாகத்தில் தாத்பர்யம் இல்லை -பிரபத்தி அனுஷ்டானத்தில் தாத்பர்யம் என்கிற பக்ஷமும்
சாத்தனாந்தர பரித்யாகம் இல்லாத போது அனுஷ்ட்டிக்க ஒண்ணாத ப்ரபத்திக்கு பஸூ தந்த்ர த்யாகத்தில் தாத்பர்யம் இன்றிக்கே
பூர்ணா ஹுத் அனுஷ்டான மாத்திரத்தில் தாத்பர்யமாக விதிக்கிற பூர்ணா ஹுதி நியாயம்
த்ருஷ்டாந்தம் அல்லாமையாலே அர்த்தம் அன்று –

தர்ம சப்தத்தால் பகவத் வ்யதிரிக்த தேவதாந்த்ர ஆராதன ரூபமாக வேத வேதாந்தங்களில் சொல்லுகிற தர்மத்தைச் சொல்லுகிறதாய் –
அந்த தர்மங்களை விட்டு மோக்ஷ உபாயமாக பகவத் ஸமாஸ்ரயணத்தை பண்ணுவான் என்று –
இதர தேவதா பிரதிசம்பந்திகமான காமத்தை விதிக்கிறதாய் –
அத்தாலே பகவத் விஷயத்தோடு ஐகாந்தியம் விதிக்கிறது என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –
தேவதாந்த்ரங்கள் இங்கே ப்ரஸ்த்துதம் இல்லாமையாலும் -பிரஸ்துதம் ஆனாலும்
யேப் யந்ய தேவதா பக்த யஜந்தே ஸ்ரத்தயாந விதா–தேபிமாமேவ கௌந்தேய யஜந்த்ய விதி பூர்வகம் -என்று
யாவர் சிலர் அந்ய தேவதா பக்தராய்க் கொண்டு ஸ்ரத்தையோடு யஜிக்கிறார்கள் –
அவர்களும் நம்மையே யஜிக்கிறார்கள் என்கையாலே தேவதாந்த்ர ஆராதனத்திலும் பகவத் ஐகாந்தியத்துக்கு விரோதம் இல்லை என்கையாலும்
சரண வரணமாகிறது சமாஸ்ரயண மாத்திரம் அன்றிக்கே உபாய பிரார்த்தனா ரூபமாகை போலே
தர்ம சப்தம் தத் பிரதி கோடியாய்க் கொண்டு த்யாஜ்யமான சாதன தர்மத்தைக் காட்டுமது ஒழிய
கேவலம் ஆராதன ரூபமான தர்மத்தைக் காட்டாமையாலும் அதுவும் அர்த்தம் அன்று –

சிலர் சரணாகதி விரோதிகளான தர்மங்களை விட்டு சரணாகதியைப் பண்ணுவான் என்று சொல்லுகிறது என்பார்கள்
விரோதித்தவற்றை விடுகைக்கு விதி வேண்டாவாகையாலும் -தர்ம சப்தம் விருத்த தர்மத்தை வசியாமையாலும்
சர்வ தர்மங்கள் என்கை கூடாமையாலும் அதுவும் அர்த்தம் அன்று –

சர்வ தர்மங்களையும் விட்டு நின்றவனுக்கு விஹித தர்ம பரித்யாக பிராயச்சித்தமாக –
சரணம் வ்ரஜ -என்று பிரபத்தியை விதிக்கிறது என்பர் சிலர் –
அதுவும் கூடாது –
அவற்றுக்கு நியத பிராயச்சித்தமாக விதிக்கிற தர்மங்களோடே விரோதிக்கையாலும்
விதி விஷய பூதனான அர்ஜுனனுக்கு விஹித தர்ம தியாக பிரசங்கம் இல்லாமையாலும்
விதிக்கப்படுகிற இந்தப் பிராயச்சித்த தர்மம் தான் பல சாதன தர்ம த்யாகத்தைப் பற்றவோ –
பல விதுர தர்ம த்யாகத்தைப் பற்றவோ என்று விசாரித்தால் –
பல சாதன தர்மம் அனுஷ்டியாத போது பல அபாவம் மாத்திரம் ஒழிய தோஷம் இல்லாமையால்
பிராயச்சித்த அபேக்ஷை இல்லை –

கிஞ்ச-பல சாதன தர்ம ப்ராயச்சித்தமாகில்
நான் மோக்ஷ விரோதி சகல பாப விமோசனம் பண்ணுகிறேன் என்கிற யுக்தி கூடாது –
பல விதுரமான நித்ய நைமித்திக தர்ம தியாகத்தில் பேதேந பிராயச்சித்தம் இன்றிக்கே நிமித்தம் வந்த போது
தத் அநு பந்தியான நைமித்திகத்தை அனுஷ்ட்டிக்கவே அதனுடைய தோஷம் பரிஹ்ருதம்
அதுக்கு அதிகாரம் உண்டு அத்தனை ஒழிய பிராயச்சித்த தர்மத்துக்கு அதிகாரம் இல்லை –
நித்ய கர்ம தியாக பிராயச்சித்தம் என்னப் பார்க்கில்
தத் த்யாகத்தைப் பற்ற விதிக்கிற பிராயச்சித்த கர்மத்தோடு விரோதிக்கும் –
அந்த பிராயச்சித்த தர்மங்கள் ஆதல் -சரண வரணமாதல் -என்று சம விகல்பமாகச் சொல்லப் பார்க்கில் –
அந்த பிராயச்சித்த தர்மங்கள் சாமான்யமான சரண வரணத்தைப் பற்ற பிரபலமாகையாலே
சம விகல்பமாகச் சொல்ல ஒண்ணாது
அந்த தர்மங்களும் சரண வரணமும் கூட நித்ய கர்ம தியாக ப்ராயச்சித்தமாம் என்று சமுச்சயமாகச் சொல்லப் பார்க்கில்-
ஏக சப்தத்தில் சொல்லுகிற அவதாரணத்துக்கு விரோதம் வரும் –
அவை தான் இந்த ஸ்லோகத்தில் சந்நிஹிதங்களும் அல்ல -ஆகையால் சமுச்சயம் கூடாது
அசன்னிஹிதங்களான அந்த ப்ராயச்சித்தங்கள் தான் ஸ்வ தந்த்ர அதிகாரங்களுமாய் இருக்கும்
ஆகையால் விஹித தர்ம தியாக பிராயச்சித்தமாக சரண வரணம் விதிக்கிறது என்னும் அர்த்தம் அநுப பன்னம்

பக்தி யோகத்துக்கு அங்கமான கர்மாதிகளில் வைகல்யம் பிறந்தால் தத் பிராயச்சித்தம் பிரபதனம் என்பர் சிலர் –
தர்ம சப்தம் அங்க ஸஹிதமாய் வேத யுக்தமான பிரதான உபாயத்தை அல்லது அங்க தர்ம மாத்ரத்தை வசியாமையாலும்
அங்க தர்ம மாத்ர வாசகம் என்கைக்கு பிரமாணம் இல்லாமையாலும்
அங்க தர்ம மாத்ரத்தைச் சொல்லும் போது கர்ம விசேஷணமான சர்வ சப்தத்துக்கு வையர்த்தம் வருகையாலும்
அது சொல்ல ஒண்ணாது

அங்க தர்ம வைகல்ய ப்ராயச்சித்தமாம் போது சக்யாம் சத்யாகப் ப்ராயச்சித்தமோ –
அசக்யாம்சத்யாக பிராயாச்சித்தமோ என்று விகல்பித்தால்
அதிகார அனுகுணமாக அனுஷ்டான சமயத்தில் சாமாநயேந சர்வ வர்ணாஸ்ரம தர்மங்களும் ஒருவனால்
அனுஷ்ட்டித்துத் தலைக்கட்டப் போகாமையாலும் -ஒருவனைக் குறித்து விதி இல்லாமையாலும்
ஸ்வ அதிகார அனுரூபமான விஹிதங்களான வற்றில் ஸக்ய அம்ச தியாக பிராயச்சித்தம் ஒழிய
அஸக்ய அம்ச தியாக பிராயச்சித்தம் என்ன ஒண்ணாது –
ஸக்ய அம்ச தியாக பிராயச்சித்தம் என்னில் அவற்றைக் குறித்து விதிக்கிற அந்த பிராயச்சித்தங்களோடே விரோதிக்கும் –
ஆகையால் அங்க வைகல்ய பிராயச்சித்தம் என்கிற பக்ஷம் துஷ்டம் –

சிலர் கீழ் விஹிதமான கர்மா ஞானாதி சாதன விசேஷங்களை நிகமித்துத் தலைக் கட்டுகிறது அத்தனை அல்லது
தத் தியாகத்தை விதிக்கிறது அன்று என்பர்கள்–எங்கனே என்னில்
நயோத்ஸ் யாமீதி கோவிந்த முக்த்வா தூஷ்ணீம் ப பூவஹ -என்றும்
ரதோபஸ்த உபாவிசத்-என்றும்
நான் யுத்தம் பண்ணக் கடவேன் அல்லேன் என்று தேர்த்தட்டிலே விழுந்த அர்ஜுனனை யுத்தத்தில் ப்ரவரத்திப்பைக்காக
ப்ரவ்ருத்தமான பிரபந்தம் ஆகையாலும்
நியதம் குரு கர்மத்வம் கர்ம ஜ்யாயோஹ்ய கர்மண -சரீர யாத்ராபி சதேந ப்ரஸித்த்யேதா கர்மண-என்றும்
தர்ம் யாத்தியுத தாத்ஸ் ரேயோந்யத் ஷத்ரியஸ்ய ந வித்யதே –லோக ஸங்க்ரஹ மேவாபி சம்பஸ்யந் கர்த்தும் அர்ஹஸி -என்றும்
கர்மத்தை நியதமாகப் பண்ணு -கர்மாநுஷ்டானமே ஸ்ரேஷ்டம்-கர்ம விதுரனானவனுக்கு சரீர யாத்திரையும் சித்தியாது –
ஷத்ரியனானவனுக்கு தர்ம ஸஹிதனமான யுத்தத்தில் காட்டில் நல்லது இல்லை –
லோக ஸங்க்ரஹத்தைப் பார்த்தாகிலும் கர்மத்தைச் செய் என்று இத்யாதிகளாலே கர்மம் அவசியம் கர்த்தவ்யம் என்கையாலும்
அத தேத் த்வமிம் தர்ம்யம சங்க்ராம மந கரிஷ்யசி -ததஸ் ஸ்வ தர்மம் கீர்த்திஞ்ச ஹித்வா பாபமவாப்ஸ்யசி -என்றும்
ததோ யுத்தாய யுஜ்ய ஸ்வநை நம பாப மவாப்ஸ் யசி -என்று நியத தர்மமான இந்த யுத்தத்தை பண்ணாயாகில்
தர்மத்தையும் கீர்த்தியையும் இழந்து பாபத்தை அடைவுதி-
ஆகையால் யுத்தத்தின் பொருட்டு யுக்தனாய் இப்படி பாபத்தை அடையாதே கொள்-என்று
கர்மம் அனுஷ்டியாத போது பாபிஷ்டனாம் என்கையாலும்
யேத் வேத தப்ய ஸூப நதோ நாநுதிஷ்ட நதிமே மதம் -சர்வ ஞான விமூடாம் ஸ்தாந் வித்தி நஷ்டாந சேதசே-என்று
நான் ஆதரித்து உபதேசித்த கர்மத்தை அஸூயை பண்ணா நின்று கொண்டு யாவர் சிலர் அனுஷ்ட்டியாது இருக்கிறார்கள் –
அவர்கள் ஞான ஹீனராய் நசிக்குமவர்கள் ஆக புத்தி பண்ணு -கர்மத்தை அனுஷ்ட்டியானாகில் நஷ்டனாம் என்றும்
மோஹாத் தஸ்ய பரித்யாக ஸ்தாமச பரிகீர்த்தித -என்று மோஹத்தால் கர்மத்தினுடைய பரித்யாகம் தாமசம் என்று
கர்ம தியாகத்தை தமஸ் காரியமாகச் சொல்லுகையாலும்

சங்கம் த்யக்த்வா பலஞ்சைவ ச த்யாகஸ் சாத்விகோ மத -என்று சங்கத்தையும் பலத்தையும் விடுகிறது
சாத்விக தியாகம் என்கையாலும்
நஹி தேஹ ப்ருதாம் ஸக்யஸ் தயக்தும் கர்மாண்ய சேஷத-நியதஸ்ய து சந்யாச கர்மனோ நோப பத்யதே –என்று
சரீரியானவனுக்கு கர்மங்கள் நேராக விட ஒண்ணாது என்றும் –
நித்தியமான கர்மத்தினுடைய தியாகம் கூடாது என்கையாலும் –
கர்த்தவ்யா நீதி மே பார்த்த நிஸ்சிதம் மதமுத்தமம் -கர்மங்கள் கர்த்தவ்யம் என்றே எனக்கு உத்தமமான மதம் என்கையாலும்
ஸ்திதோஸ்மிக ஸந்தேஹ கரிஷ்யே வசனம் தவ -என்று நீ திரு உள்ளமானபடியே
நான் கர்மாநுஷ்டானம் பண்ணக் கடவேன் என்கையாலும் அப்படியே பாரத யுத்தம் ப்ரவ்ருத்தம் ஆகையாலும்
மாமேவயே பிரபத்யந்தே -இத்யாதிகளிலே அங்கமாக விதித்த ப்ரபத்தியை பிரதானமாக விதிக்கக் கூடாமையாலும் –
சிரகால சாத்யமாய் துஷ் கரமான கர்ம ஞானங்களால் சாத்தியமான அர்த்தத்தை ஒரு பிரபத்தி மாத்திரம் சாதிக்கக் கூடாமையாலும் –
கீழ் சாதனாந்தர துஷ் கரத் வாதிகளால் சோகம் பிறந்ததாகச் சொல்லாமையாலும்
துக்க மித்யேச்வயத் கர்ம காயக் கிலேச பயாத் த்யஜேத -ஸக்ருத் வாராஜசம் தியாகம் நைவ த்யாக பலம் லபேத் -என்று
கர்மத்தை காயக்கிலேச பயத்தால் துக்கம் என்று விட்டானாகில் அது ராஜஸ தியாகம் –
அவனுக்கு தியாக பல சித்தி இல்லை என்கையாலும்
விஹித அனுஷ்டானம் ஸ்வரூப ஹானியாமாகில் விதி நிஷேத ஸாஸ்த்ர வஸ்யர் அன்றிக்கே ஒழியும் ஆகையால் –
சரணம் வ்ரஜ -என்கிற விதியும் அனுஷ்ட்டிப்பார் இல்லாமையால் அதுக்கும் வையர்த்தம் வருகையாலும்
விஹிதமான கர்ம ஞானாதிகளுக்கு அங்க தயா பிரபத்தி விதானம் பண்ணுகிறது என்னும் அளவில்
ப்ரபத்தியினுடைய அந்ய நிரபேஷதா நிபந்தந ஸ்வ தந்த்ர உபாயத்தைச் சொல்லுகிற அவதாரண வாசியான
ஏக பதத்துக்கு வையர்த்தம் வரும் என்ன வேண்டாதபடி தேவதாந்த்ரங்களை வ்யா வர்த்திக்கலாம் ஆகையாலும்
இங்குச் சொல்லுகிற தியாகம் கர்ம ஸ்வரூப தியாகமாக மாட்டாது –

ஆகையால் கீழ்ச் சொன்ன கர்ம ஞானாதி சங்கங்களில் பல சங்காதிகளையும் -ஸ்வ தந்த்ர சாதனம் என்கிற பிரபத்தியையும் விட்டு
தத் சாதன சமாராத்யானானவனையே பல ப்ரசாதனனாக புத்தி பண்ணு –
அவற்றால் ப்ரீதனான நான் என்னைப் பெறுகைக்கு விரோதியான எல்லாப் பாபங்களிலும் நின்றும் விடுவிக்கிறேன்-
ஆன பின்பு எனக்கு பிரசாதனமான கர்ம யோகத்தில் கர்த்தவ்ய அகர்த்தவ்ய புத்தியால் சோகிக்கக் -மோஹிக்கக் -கடவை அல்லை
என்று யுக்த அர்த்தத்தை நிகமிக்கின்றது என்று சிலர் சொல்லுவார்கள் –
அது அர்த்தம் அன்று –

கர்மம் அவசியம் கர்த்தவ்யம் என்றதும் -அகரணத்தில் பாபம் வருகிறது என்றதும் -சாதனமான கர்மத்தில் அன்றிக்கே
ஸ்வ வர்ண ஸ்வ ஆஸ்ரம உசிதமான கர்மத்தால் யாகையாலும் –
கர்மம் ஸ்ரேஷிடம் என்னும் இடம் கர்ம யோகத்தை ப்ரசம்சித்த படி யாகையாலும்
யே த்வேத தப்ப்ய ஸூ யந்த-என்கிற இடம் அனுஷ்ட்டிக்கச் சொன்னதில் அஸூயையைப் பண்ணில் நஷ்டனாம் என்கிறது ஒழிய
அனுஷ்டியாத போது நஷ்டனாம் என்கிறது அன்று ஆகையாலும் –
அனுஷ்டியாதவன் நஷ்டனாம் என்னில் கர்ம யோக நிரபேஷனாய் விட்ட ஞான யோக அதிகாரிக்கு நாசம் வர வேண்டுகையாலும்
கர்ம ஸ்வரூப தியாகம் தாமச கார்யம் என்ற இடம் மோஹாத் என்று விசேஷிக்கையாலும்
நாஸ்திக தியாகத்தைச் சொல்லுகிறது ஆகையாலும் –
சாத்விக தியாகமாகச் சொன்ன பலாதி தியாகம் நாஸ்திக வ்யாவ்ருத்தி பரமாகையாலும்
அங்கன் அன்றாகில் கர்ம ஸ்வரூப தியாகம் பண்ணின ஞான யோக அதிகாரிக்கும் ஸாத்விகம் இன்றியிலே ஒழிகையாலும்
கரணங்கள் குர்வத் ரூபங்கள் ஆகையால் கர்மங்களை விடப்போகாது என்னும் இடம்
பகவத் ப்ரீனந கர்மத்தை விடுகை பக்ஷம் அல்ல என்கிறத்தாலே பரிஹ்ருதம் ஆகையாலும்
கர்த்தவ்யானி என்கிற இடம் த்யாஜ்யம் தோஷவத் என்கிற ராக துவேஷாதிகளோ பாதி ஆத்மாவுக்கு கர்ம பந்தகம் ஆகையால்
த்யாஜ்யம் என்கிறவர்களை வ்யாவர்த்திக்கிறது ஆகையாலும்
கர்மத்தை அங்கமாக உடைத்தான ஞானம் தன்னையே கர்மத்துக்கு அங்கமாக விதிக்கையாலே
அங்கமான பிரபத்தியை ஸ்வ தந்திரமாக விதிக்கக் கூடாது என்கிற விரோதம் இல்லாமையாலும்

தபஸ் கர்மாதி சாத்தியமான பாப நிவ்ருத்தி கிருஷ்ண அநு ஸ்ம்ருதி மாத்திரத்தாலே ஸித்திக்கும் என்று எழுதுகையாலே
ப்ராபலய தவ்ர்ப்பல்யம் இல்லாமையாலும்
தியாக பல ஸித்தியில்லை என்கிற இடம் சாதனமான கர்மத்தை விட்டு தத் சாத்தியமான ஞானத்தை ஆசைப்படில்
அது கிடையாது என்கிறது ஆகையால் அத்தோடு விரோதம் இல்லாமையாலும்
ஸ்வ அதிகார ரூப தர்மத்தை அநுஷ்டேயமாகச் சொல்லி தத் வ்யதிரிக்த தர்மத்தை த்யாஜ்யமாகச் சொல்லுகிறது ஆகையால்
விதி நிஷேத ஸாஸ்த்ர வையர்த்தம் வரும் என்னை ஒண்ணாதாகையாலும்
மாஸூசஸ் சம்பதம் தைவீமபி ஜாதோசி பாண்டவ -என்கிற சோக நிவ்ருத்தியாலே சோகம் அநுமேயமானவோபாதி இங்கும்
மாஸூச என்கையாலே சோகம் அநு மிக்கலாய் இருக்கையாலே சோகம் ப்ரஸ்த்துதம் அன்று என்கிறது
தூஷணம் ஆக மாட்டாமையாலும்
ப்ரபத்தியை ஸ்வ தந்திரமாக விதிக்கையாலும்
இதி தே ஞான மாக்யாதம் – என்று அந்த ஞான பிரகரணம் தன்னிலே நிகமித்து விடுகையாலே புநர் யுக்தி வருகையாலும்

அஹம் ஹி சர்வ யஞ்ஞா நாம் போக்தா ச பிரபுரேவ ச -என்று சர்வ யஞ்ஞங்களுக்கும் போக்தாவும் நானே
பல பிரதானம் பண்ணுமவனும் நானே-என்று தானே சொல்லுகையாலே
சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற இடம் கர்மஞானாதி சாதனங்களால் ப்ரீதனான நான்
என்கிற விசேஷணம் இங்குக் கூடாமையாலும்
தேவதாந்த்ர வ்யாவ்ருத்தி -மாம் -என்கிற பதத்தால் சித்திக்கையாலே – ஏக -பதத்துக்கு வ்யாவர்த்யம் இல்லாமையாலும்
நாநுசோசிதும் அர்ஹஸி
நைவம் சோசிதும் அர்ஹஸி -என்று நீ சோகிக்கக் கடவை அன்று என்று சொல்ல
அவனும் -ய தத்வ யோக்யம் வசஸ்தே நமோ ஹோயம் விகதோ மம – என்று அத்யாத்ம விஷயமாக நீ திரு உள்ளமான
வார்த்தைகளால் என்னுடைய மோகம் போயிற்று என்று அவன் பிரதி வசனம் பண்ணுகையாலும்

சர்வ குஹ்யதமம் பூயஸ் ஸ்ருணுமே பரமம் வச -என்றும்
ராஜ வித்யா ராஜ குஹ்யம் பவித்ரம் இதம் உத்தமம் -ப்ரத்யக்ஷா வகமம் தர்ம்யம் ஸூ ஸூகம் கர்த்தும் அவ்யயம் -என்று
ராஜ குஹ்யமாகச் சொல்லப்பட்ட பக்தி யோகத்தைக் காட்டிலும்
இதி குஹ்ய தமம் சாஸ்திரம் இதம் யுக்தம் மயா ந -என்று குஹ்ய தமமாகச் சொல்லப்பட்ட
புருஷோத்தம வித்யையாதிகளில் காட்டிலும் அதிகமாய் குஹ்ய தமம் என்றும்
ஏதத் வை மஹோபநிஷதம் தேவா நாம் குஹ்யம் -என்று ஸ்ருதியிலும்
ஏதந் மஹோபநிஷதம் தேவா நாம் குஹ்யம் உத்தமம் -என்று ஸ்ருதியிலும் தேவ குஹ்யமாகச் சொல்லப்பட்ட
ந்யாஸ சப்த வாஸ்யமான பிரபதனத்தை சர்வாதிகமாகப் பிரியச் சொல்லுகையாலும்
யுக்த சாதன நிகமம் என்கிற பக்ஷம் அர்த்தம் அன்று –

———————-

ஆகையால் கீழே உபதிஷ்டமான கர்மாதிகளில் -தத் கிம் கர்மணி கோரே மாம்நியோ ஜயஸி கேசவ -என்று
பின்பு கோரமான இக்கர்மத்திலே என்னை என் செய்ய மூட்டுகிறாய் என்கையாலே
கர்மங்களிலே துஷ் கரத்வாதி பயம் நடக்கையாலும்
கிந்ந உபாய விப்ரஷ்டஸ் சிந்நா ப்ரமிவ நஸ்யதி -என்று யோக பிரஷ்டனானவன் சிந்நா ப்ரம் போலே நசிக்கும் என்கையாலே
கர்மயோக ச அபாயம் என்கிற பயம் நடக்கையாலும்
சஞ்சலம் ஹி மன க்ருஷ்ண ப்ரமாதி பலவத் த்ருடம் –தஸ்யாஹம் நிக்ரஹம் மந்யே வாயோரிவ ஸூ துஷ் கரம் -என்று
மனஸ்ஸூ விஷயங்கள் தோறும் பட்டி புக்கு ஒன்றில் நிலை இல்லாமல் இருப்பது ஓன்று —
பலவத்தாய் த்ருடமாய் இருக்கும் சததகதியான வாயுவினுடைய நிரோதம் அரிதானால் போலே
அந்த மனசை விஷயங்களில் நின்றும் மீட்க்கை அரிது என்று புத்தி பண்ணா நின்றேன் என்கையாலே
கர்ம யோகாதிகளுடைய அனுஷ்டானம் -அனுசந்தானுமேயும் -அகப்பட துஷ் கரம் என்று பயப்படுகையாலும்

யததோ ஹ்யபிகவ் நதேய புருஷஸ்ய விபஸ்சித–இந்திரியாணி பிரமாதீ நிஹர நதிப்ரசப மமந–தாநி ஸர்வாணி சமயம்
ய யுக்த ஆஸீத மத் பர -என்று ஞானாவானாய்க் கொண்டு இந்திரிய ஜெயம் பண்ணுகையில்
யத்தனியா நிற்கும் புருஷனுக்கும் அது அரிது -மனசையும் தன வழியிலே அபஹரித்துக் கொள்ளும் என்கையாலே –
இந்திரிய ப்ராபல்ய நிபந்தனமான பயம் நடக்கையாலும்
தத் பரிஹார அர்த்தமாக அந்த இந்திரியங்களை நியமித்து என் பக்கலிலே தத் பரனாவான் என்கையாலும்
தைவீஹ் ஏஷா குணமயீ மம மாயா துரத்யயா -என்று எனக்கு லீலா பரிகரமாய் குண த்ரயாத் மிகையான என்னுடைய
இந்த மாயையை ஒருவராலும் ஸ்வ யத்னத்தால் கடக்க அரிது என்கையாலும்
ஈஸ்வரஸ் சர்வ பூதா நாம் ஹ்ருத்தேசேர்ஜூநதிஷ்டதி -பராமயந சர்வ பூதா நியந்த்ர ஆரூடாநி மாயயா -என்று
சர்வ நியாந்தாவான சர்வேஸ்வரன் சர்வருடைய ஹ்ருதய பிரதேசங்களில் நில்லா நிற்கும் –
சத்தா யோகி சகல பதார்த்தங்களையும் யந்த்ர ரூடமாக்கி பிரமிப்பியா நின்று கொண்டு -என்கையாலே
ஈஸ்வர அதீனம் ஜகத்து -தன்னாலே செய்யலாவதொரு கர்த்தவ்யமும் இல்லை என்று அறிகையாலும்

மத்தஸ் ஸ்ம்ருதிர் ஞானம் போஹஞ்ச -என்று பூர்வ அநு பூதத்தினுடைய ஸ்ம்ருதியும் ஞான போகாதிகளுமான
இவையும் என்னாலே என்கையாலே சேதன வியாபார ஏக சாத்யமாய் இருப்பது ஒன்றும் இல்லை என்று அறிகையாலும்
மாமேவயே பிரபத்யந்தே மாயா மேதாம் தரந்திதே -என்று என்னையே யாவர் சிலர் பிரபத்தி பண்ணுகிறார்கள்
அவர்கள் இந்த மாயயைக் கடப்பார்கள் என்றும்
தமேவ ஸாத்யம் புருஷம் ப்ரபத்யே –
தமேவ சரணம் கச்ச சர்வ பாவேந பாரத –இத்யாதிகளாலே சர்வ காரண பூதனான அந்தப் புருஷனையே பிரபத்தி பண்ணுவான் என்றும்
சர்வ பிரகாரத்தாலும் அவனையே சரணமாக அடை என்றும் பல இடங்களிலும் பிரபத்தியை விதிக்கக் கேட்க்கையாலே
பிரபத்தி அல்லது சம்சார நிஸ்தரண உபாயம் இல்லை என்கிற பிரபத்தி வை லக்ஷண்யம் பிறக்கையாலும்

ஸூ கரமாய்- நிரபாயமாய் -நிரபேஷமாய்-ஸித்தமாய் -பரதந்த்ர ஸ்வரூபத்துக்கு அனுரூபமாய் –
அவிளம்ப பல பிரதமான இவ்வுபாயம் கிடக்க
துஷ் கரமாய் -சாபயமாய் -சாபேஷமாய் -பஹு தர ஜென்ம சாத்யமாய் -ஸ்வரூப விருத்தமாய் -விளம்ப பல பிரதமான
ஸாத்ய உபாயங்களிலே என்னை மூட்டா நின்றாய் -அவை துர் அநுஷ்டேயமாய் இரா நின்றது
நெறி காட்டி நீக்குதியோ -என்கிறபடியே சாதனாந்தரங்களைக் காட்டி அகற்ற நினைக்கிறாயோ –
விலக்ஷண உபாயமான வுன்னைக் காட்டி உஜ்ஜீவிப்பிக்கிறாயோ- என் செய்வாய் எண்ணினாய் கண்ணனே -என்று
சோகாவிஷ்டனான அளவிலே இப்படி சாதன விசேஷ ஸ்ரவணத்தில் சோகம் பிறக்கும்படி பாகம் பிறந்த பின்பு –

இனி நீ பூர்வ யுக்தமான கர்ம ஞானாதி சாதனங்களை ச அங்கமாக ச வாசந பரித்யாகம் பண்ணி
வாத்சல்யாதி குண விசிஷ்டனாய்க் கொண்டு -உன்னுடைய தோஷமே போக்யமாய் -உன் சிறுமை பாராதே –
உனக்கு முன் நின்று கார்யம் செய்யு மவனாய் -அதிலும் என் பேறாகச் செய்வேனாய் இருக்கிற என்னை
உன்னுடைய இஷ்ட அநிஷ்ட பிராப்தி பரிஹாரங்களுக்கு அவ்யவஹிதமாய் உன் நினைவையும் அபேக்ஷியாதபடி
நிரபேஷ சாதனமாக நினை -அநந்தரம் ஞானாதி குண விசிஷ்டனான நான் என் பக்கலிலே சமர்ப்பித்த
சர்வ பரனான உன்னை என்னைப் பெறுகைக்கு விரோதியான எல்லா பாபங்களும் நமக்கு இடம் அன்று என்று
விட்டுப் போம்படி பண்ணக் கடவேன்
ஆன பின்பு சாதனாந்தர துஷ் கரத்வாதிகளைப் பற்ற சோகிக்கக் கடவை அல்ல என்கிற இதுவே
சரம ஸ்லோகத்துக்கு சரமமான அர்த்தம் என்று நம் பூர்வாச்சார்யர்கள் அருளிச் செய்வார்கள் என்று
ஸ்ரீ ஆச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்வார் –

ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரும்
இவ்வுபாய அனுசந்தான தசையில் -நோற்ற நோன்பிலேன் -என்று கர்மா யோகத்தை இல்லை என்றும்
நுண் அறிவிலேன் என்று ஞான யோக பக்தி யோகங்களை இல்லை என்றும்
கர்மா ஞான பக்திகளுடைய அநந் வய அனுசந்தான பூர்வகமாக -அம்மான் -என்று ஸ்வாமித்வத்தையும்
சிரீவர மங்கல நகர் வீற்று இருந்த -என்று ஸுலப்யத்தையும்
எந்தாய் -என்று ஸுசீல்யத்தையும்
உனக்கு மிகையல்லேன் -என்று வாத்சல்யத்தையும் முன்னிட்டு
தமியேனுக்கு அருளாய்
அருளாய் உய்யுமாறு எனக்கே -என்று பகவத் கிருபையை அனுசந்தித்து
நின் பாதமே சரணாகத் தந்து ஒழிந்தாய்–என்று உபாய விதானத்தையும்
கழல்கள் அவையே சரணாகக் கொண்ட –ஏக சிந்தையனாய் -என்று விதி விஷயமான
ப்ரபத்தியையும் அருளிச் செய்தார்

ஸ்ரீ திருமங்கை ஆழ்வாரும்
பிறவி நோய் அறுப்பான் ஏணிலேன்
மற்றேல் ஓன்று அறியேன்
நலம் தான் ஓன்றும் இலேன் நல்லதோர் அறம் செய்துமிலேன் -என்று இதர உபாய ஸூந்ய தையை அருளிச் செய்து
நாயேன் வந்து அடைந்தேன் –என்று தம்முடைய நைச்யத்தை புரஸ்கரித்து
ஆற்றேன் வந்து அடைந்தேன் -என்று அநந்ய சரணத்வ ரூபமான அசாதாரணதை முன்னாக
உபாய வரணம் பண்ணி அருளினார் –

ஸ்ரீ தொண்டர் அடிப் பொடி ஆழ்வாரும்
குளித்து மூன்று அனலை ஓம்பும் குறி கொள் அந்தணமை தன்னை ஒளித்துட்டேன்–என்று
கர்ம யோகத்தினுடைய ச வாசன பரித்யாகத்தைச் சொல்லி
என் கண் இல்லை -என்று ஞான யோக அநந் வயத்தை அனுசந்தித்து
நின் கண் பக்தன் அல்லேன் -என்று பக்தி யோக அநந் வயத்தை அனுசந்தித்து
நம்பீ கடல் வண்ணா -என்று சரண்ய குண பூர்த்தியை அனுசந்தித்து
எனக்கு அருள் செய் கண்டாய் -என்று பிரபத்தி உபாயம் பண்ணி அருளினார் –

கறவைகள் பின் சென்று கானம் சேர்ந்து உண்போம் -என்று கர்மயோக அநந் வயத்தையும்
அறிவில்லை -என்றும்
அறிவு ஒன்றும் இல்லை -என்று ஞான யோக பக்தி யோகங்களினுடைய அநந் வயத்தையும் அருளிச் செய்து
புண்ணியம் நாமுடையோம் -என்று சித்த உபாய அந்வய ப்ரபத்தியையும் அருளிச் செய்து
பிரபத்தி இதர உபாய பரித்யாக பூர்வகமாக இருக்கும் என்னும் இடத்தை ஸ்ரீ நாய்ச்சியாரும் அருளிச் செய்தார்

இப்படி ஆழ்வார்கள் எல்லாரும் சாதனாந்தர அநந்வய பூர்வகமாகப் பல இடங்களிலும் ப்ரபத்தியை
அருளிச் செய்து கொண்டு போருகையாலே இதில் சொல்லுகிற தியாக விதானம் அத்யந்தம் அனுரூபமாயே
இருக்குமாகையாலே இவ்வாழ்வார்கள் திரு உள்ளத்தை அநு விதானம் பண்ணிப் போந்த
ஸ்ரீ யாமுந முனிகள் ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் முதலான பூர்வாச்சார்யர்களும்
சாதனாந்தர பரித்யாக பூர்வகமாக இப்பிரபத்தியை அருளிச் செய்தார்கள் -எங்கனே என்னில்

ஸ்ரீ யாமுந முனிகள் -ந தர்ம நிஷ் டோஸ்மி-என்கிற ஸ்லோகத்தில்
ந தர்ம நிஷ் டோஸ்மி -என்று பேற்றுக்கு உறுப்பாகக் கர்மயோகத்தில் அன்வயம் இல்லை என்றும்
ந சாத்ம வேதீ -என்று ஞான யோகத்தில் அன்வயம் இல்லை என்றும்
த்வத் சரணாரவிந்தே ந பக்திமான் -என்று பக்தி யோகத்தில் அன்வயம் இல்லை என்றும்
அகிஞ்சன -என்று இதுக்கு அதிகார சக்தி வாஞ்சா அநுதபாதிகளும் இல்லை என்றும்
அநந்ய கதி-என்று ரக்ஷகாந்தரம் இல்லை என்றும்
சரண்ய -என்று உபாய பூதனுடைய குண பூர்த்தியை அருளிச் செய்து
த்வத் பாத மூலம் சரணம் ப்ரபத்யே -என்று மாமேகம் சரணம் வ்ரஜ -என்று விதித்த தேவர் திருவடிகளின் மூலத்தை
அந்த யுபதேச க்ரமத்திலே பிரபத்தி பண்ணுகிறேன் என்று அருளிச் செய்தார் –

ஸ்ரீ பாஷ்யகாரரும்
பிதரம் மாதரம் -என்று தொடங்கி -சர்வ தர்மாம்ஸ் ச ஸந்த்யஜ்ய-என்கிற இறுதியாக
சேதன அசேதன ரூபங்களான ப்ராப்ய ஆபாசங்களையும் ப்ராபக ஆபாசங்களையும் பரித்யஜித்து
லோக விக்ராந்த சரணவ் சரணம் தேவ்ரஜம் விபோ–என்று திரு உலகு அளந்து அருளின திருவடிகளை
உபாயமாக வரிக்கிறேன் என்று புராண வசன பிரிக்ரியையாலே இதர உபாய பரித்யாக பூர்வகமாக
சரண வரணம் பண்ணி ஸ்வ வசனத்தாலே சரணம் புகுகிற அளவிலும்
கைங்கர்ய பிராப்தி உபாய பூத பக்தி தத் உபாய சம்யக் ஞான தத் உபாய சமீஸீ ந க்ரியா -என்று தொடங்கி
அத்ருஷ்ட சந்தார உபாய -என்கிறது இறுதியாக கைங்கர்ய பிராப்திக்கு உபாயமான பக்தி -தத் உபாய ஞான யோகம் –
தத் உபாயமான கர்மயோகம் -தத் அங்கமான சமதமாதிகள் ஆகிற சமஸ்தாத்ம குணங்களாலும் நிஹீனனாய் இருப்பான் என்றும்
அநாதி பாப வாசனையின் மிகுதியால் இவற்றுக்கு அடியான ஆத்ம ஞானமும் கூட இல்லாதபடி
பகவந் மாயா திரோஹித ஸ்வ பிரகாசகன் ஆகையால் அத்ருஷ்ட சந்தாரா உபாயனாய் இருப்பன் என்று
கர்ம ஞானாதி யுபாய விசேஷங்களினுடைய அநந் வயத்தை அருளிச் செய்து
நிகில ஜந்துஜாத சரண்ய ஸ்ரீ மந் நாராயண தவ சரணாரவிந்த யுகளம் சரணம் அஹம் ப்ரபத்யே -என்று
சரண்ய அநு குண அநு சந்தான பூர்வகமாக ஸ்வ அபராத பய நிவர்த்தக புருஷார்த்தத்தைப் புரஸ் கரித்து-
ஆஸ்ரயண உபயோகிக கல்யாண குண விசிஷ்டனாவன் திருவடிகளில் சரணம் புக்கார்

ஸ்ரீ வத்ஸாங்காச்சார்யரும் -த்வாமாம நந்தி –என்கிற ஸ்லோகத்தில் –
தேவரீர் ஞான கிரியா பஜனங்கள் ஆகிற சாதன விசேஷங்களாலே லப்யராகவும் –
அநயைர் அலப்யராகவும் சொல்லுவார்கள் –
அயோத்யா வாசிகளான சராசர ஸஹிதங்களான பிராணிகள் இவற்றிலே எந்த உபாயத்தாலே பஜித்தார்கள் என்று
வ்யதிரேகத்தால் சித்த உபாயம் இதர சாதன நிரபேஷம் என்னும் இடத்தையும்
கருணாம்ருதாப்தே -என்று பகவத் கிருபையையே உபாயம் என்று உதாஹரண பூர்வகமாக அருளிச் செய்து
ஸ்வகைர்க் குணைஸ் ஸ்வைஸ் சரிதை -என்கிற ஸ்லோகத்திலே சமதமாதி குண விசிஷ்டராய்க் கொண்டு
கர்மயோகாதிகளாலே தேவரை பஜிக்குமவர்களுக்கும் அவற்றைக் கார்யகரம் ஆக்குவது தேவர் கிருபையான பின்பு
அந்த கிருபையை எனக்கு அவலம்பமாக அனுசந்தித்து இருப்பன் என்று அருளிச் செய்து
யதித்வ பக்தோபி –என்று கரமஞான பக்திகள் ஆகிற சாதன விசேஷங்களில் அந்வயம் இல்லையே யாகிலும்
தேவருடைய ஷமா தயாதி மங்கள குணங்கள் உண்டாகையாலே தேவர் திருவடிகளை நான் வரிக்கக் குறையில்லை என்று
இதர உபாய நிவ்ருத்தி பூர்வகமாகப் பிரபத்தியை பகவத் பிராப்தி உபாயமாக அருளிச் செய்தார்

ஸ்ரீ பராசர பட்டரும் -ஞான கிரியா பஜந சம்பத் கிஞ்சன ந அஹம் -இத்யாதிகளாலே
கர்ம யோகாதிகள் என்ன -இச்ச -அதிகார -சக்தி -அநுசயாதிகள்-என்ன -இவற்றில் ஒன்றிலும் எனக்கு அந்வயம் இல்லை என்று
இதர உபாய ஹானியை முன்னிட்டு -சரணம் பவ -என்று உபாய பிரார்த்தனை பண்ணி அருளினார் –

அபய ப்ரத குரு ஸூநுவான ஸ்ரீ ஸூந்தர வரதாச்சார்யரும் இஸ் ஸ்லோக தாத்பர்யம் அருளிச் செய்யும் இடத்தில்
மத் ப்ராப்த் யர்த்த தயா -இத்யாதியாலே என்னைப் பெறுகைக்கு உறுப்பாக என்னாலே சொல்லப்பட்ட எல்லா சாதனங்களையும்
ச வாசனமாக விட்டு அநந்தரம் என்னை ஒருவனையுமே என்னைப் பெறுகைக்கு சாதனமாக வியவசாயத்தைப் பண்ணு –
ஏவம் ரூப வியவசாய யுக்தனான யுன்னை ஞான சக்தியாதி சகல குணங்களாலும் பூர்ணனான நான்
என்னைப் பெறுகைக்கு பிரதிபந்தகங்களான எல்லாப் பாபங்களாலும் விரஹிதன் ஆக்குகிறேன்
சோகியாதே கொள் என்று இதர உபாய நிவ்ருத்தி பூர்வகமான சித்த உபாய வரணத்தை
இதுக்குத் தாத்பர்யமாக அருளிச் செய்தார் –

ஆகையால்
சகல சாதன அஸஹமான சித்த உபாயத்தை -சாதனாந்தர கர்மாதி தியாக விதான பூர்வகமாக விதிக்கையாலே
இஸ் ஸ்லோகத்துக்கு ஸ்வாரசிகமான வர்த்தம் இதுவே என்னும் இடம் சர்வ சம் பிரதி பன்னம் என்றதாயிற்று –
ஏவம் ரூபமான கர்மாதி உபாயங்களைக் கீழ் அடையப் பரக்கச் சொல்லி -அநந்தரம் -இப்பிரபத்தியைச் சொல்லி –
இதுக்கு அவ்வருகே ஓர் உபாயம் சொல்லாமையாலே இத்தைச் சரம ஸ்லோகம் என்று நம் ஆச்சார்யர்கள் அருளிச் செய்வார்கள் –

மாம் சரணம் வ்ரஜ -என்னையே உபாயமாக பற்று என்று தானே ஆதரித்து விதிக்கையாலும்
அஹம் சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று நானே பாப விமோசனம் பண்ணுவிக்கக் கடவேன் என்று
ப்ரேமத்தோடே சொல்லுகையாலும் -சரண்ய அபிமதத்வம் இதுக்குத் தாத்பர்யம் –

சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -என்று ஸ்வ வ்யதிரிக்த ஸமஸ்த சாதன தியாகத்தையும் சொல்லுகிறது
ஸ்ரீ த்வயத்தில் ஈஸ்வர பாரதந்தர்ய நிபந்தனமாக உபாயம் சொல்லுகிறது
இதில் ஈஸ்வர ஸ்வாதந்த்ர்ய நிபந்தனமாக உபாயம் சொல்லுகிறது
ஆகையால் ஈஸ்வர ஸ்வரூபம் சொல்லுகை இதுக்கு பிரதான அர்த்தம் –

இவ்வுபாய ஸ்வீ காரம் ஸ்வீ கார்ய ஸ்வரூப தரிசனத்தால் அல்லது கூடாமையாலே அநு சந்தானம் ஸுலப்யம் என்று
நம் பூர்வாச்சார்யர்கள் அருளிச் செய்வர்-
ஸ்வ தந்த்ரனான ஈஸ்வரனுக்கு ஸ்வரூபமான உபாயத்தை பிரதாநயேந ப்ரதிபாதிக்கிறது –
அது இதர உபாய தியாகத்தால் அல்லது கூடாமையாலே சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய என்று
தத் அங்கமான சாதனாந்தர தியாகம் சொல்லிற்று

————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பரகால நல்லான் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-