ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —
———————————–
ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக அதிகாரம்
ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக க்ருத்யம் -சர்வ தர்ம சப்தார்த்தம் -பரித்யஜ்ய சப்தார்த்தம் –
மாம் ஏகம் சப்தார்த்தம்-மாம் சப்தார்த்தம்-ஏகம் சப்தார்த்தம்
சரணம் வ்ரஜ சப்தார்த்தம்–நிர்ஹேதுக கிருபா ரக்ஷண பிரகாரம் -பராதீன கர்த்ருத்வ பிரகாரம் -சரண்ய க்ருத்யம்
அஹம் சப்தார்த்தம்–த்வா சப்தார்த்தம்-சர்வ பாபேப்ய சப்தார்த்தம்-மோக்ஷயிஷ்யாமி சப்தார்த்தம்-
சர்வ பாப நிவ்ருத்தி பிரகாரம் -மாஸூச சப்தார்த்தம்-சரம ஸ்லோகத்தின் திரண்ட பொருள் –
ப்ரபத்தியின் சர்வ பல சாதனத்வம் –
ரஹஸ்ய த்ரயார்த்த ஞான பிரயோஜனம்
ஒண்டொடியாள் திருமகளும் தானுமாகி
ஒரு நினைவால் ஈன்ற உயிர் எல்லாம் உய்ய
வண்டுவரை நகர் வாழ வசு தேவர்க்காய்
மன்னவர்க்குத் தேர் பாகனாகி நின்ற
தண்டுளவ மலர் மார்பன் தானே சொன்ன
தனித் தருமம் தான் எமக்காய் தன்னை என்றும்
கண்டு களித்து அடி சூட விலக்காய் நின்ற
கண் புதையல் விளையாட்டைக் கழிக்கின்றானே
தனித் தருமம் -அத்விதீயமான சித்த உபாயம்
கண் புதையல் விளையாட்டை -கண்ணாம் பூச்சி விளையாட்டை
———–
சரம ஸ்லோக கிருத்யம்
ஏஷ நாராயண ஸ்ரீ மான் ஷீரார்ணவ நிகேதந
நாக பர்யங்கம் உத்ஸ்ருஜ்ய ஹ்யாகதோ மதுராம் புரீம் –இத்யாதிகளில் படியே
ஸ்ரீ யபதியான சர்வேஸ்வரன் சாது பரித்ராணாதிகளுக்காக வந்து அவதரித்து அருளி –
ஸூலபனாய் -சரணாகதரான பாண்டவர்களுக்கு இன்னார் தூதன் என நின்று அர்ஜுனனை ரதியாக்கித் தான் சாரதியாய் –
அவனுக்கு விதேயனாய் நின்ற அளவிலே -தன்னை நிமித்தமாகக் கொண்டு தன் பிரதிபக்ஷங்களை
சர்வேஸ்வரன் நிரசிக்க நிற்கிற நிலையைக் கண்ட அர்ஜுனன்
பந்து விநாச நிச்சயத்தாலும் -அஸ்த்தாந ஸ்நே ஹாதிகளாலும் கலங்கி தர்ம புபுத்சையாலே சரணாகத்தானாய்
யச் ஸ்ரேய-ஸ்யாத நிச்சிதம் ப்ரூஹி தந் மே –ஸ்ரீ கீதை -2-7-என்று விண்ணப்பம் செய்ய
இவனுடைய சோக நிவ்ருத்திக்காக தேஹாதி விலக்ஷணமாய் பரசேஷதைக ரசமான நித்யாத்ம ஸ்வரூபத்தை அருளிச் செய்து –
ஸ்வரூபம் தெளிந்தவனுக்குத் தர்மங்களில் பிரதானமான நிவ்ருத்தி தர்மங்களையும் உபதேசிக்கத் தொடங்கி –
பரம புருஷார்த்தத்துக்குப் பரம்பரையாய் -காரணங்களான-கர்மா யோக ஞான யோகங்களையும் –
சாஷாத் உபாயமான பக்தி யோகத்தையும் ச பரிகரமாக உபதேசித்து
மந் மநா பவ -18-65-என்கிற ஸ்லோகத்தால் என்று நிகமித்து நின்ற அளவிலே முன்பு
தைவீ சம்பத விமோஷாய நிபந்தாயா ஸூரீ மதா-16-5–என்று தைவாஸூரா விபாகம் சொன்ன அளவிலே
தானே அர்ஜுனனுடைய சோகத்தைக் கண்டு
மா ஸூச சம்பதம் தைவீ மபிஜா தோசி பாண்டவ -16-5–என்று தேற்றினால் போலே –
இப்போதும் பரம புருஷார்த்தத்தைக் கடுகப் பெறுகையில் த்வரை உண்டே யாகிலும்
ச பரிகரமாய் துஷ் கரமாய் அநேக அந்தராய சம்பாவனை உடைத்தாய் –
சாவதானர்க்கும் சிரகாலம் ஸாத்யமான பக்தி யோகம் அல்ப ஞான சக்தியாய் அல்ப கால வர்த்தியான தனக்குக்
கடுக தலைக் காட்டாது என்று அறிகையாலும்-
ஸூகர உபாயாந்தரத்தை அறியாமையாலும் -நிரதிசய சோகா விஷ்டனான அர்ஜுனனை வ்யாஜமாகக் கொண்டு
கீதா உபநிஷத் ஆச்சார்யன் தன் பரம கிருபையாலே சாங்கமாய்- ஸூ கரமாய் -ஸக்ருத் கர்த்தவ்யமாய் -சர்வாதிகாரமாய் –
சகல பல ஸாதனமாய் -ஆஸூ காரியாய் -பிரதிபந்த அநர்ஹமாய் -ப்ரஹ்மாஸ்த்ர துல்யமான –
ரஹஸ்ய உபாயத்தைச் சரம ஸ்லோகத்தாலே -சகல லோக ரஷார்த்தமாக -அருளிச் செய்து
இவனை வீத சோகனாக்குகிறான் –
பக்த்யா பரமயா வா அபி
சரணம் த்வாம் ப்ரபந்நாயே–இத்யாதிகளிலே
ப்ரபத்தியும் பக்தி போலே ப்ராப்த விரோதிகளைக் கழிக்க வற்று என்னும் இடம் சித்தம் –
இவ்விகல்பம் ச கிஞ்சனன் அகிஞ்சனன் -என்றாதல் -விளம்ப ஷமன் விளம்ப அக்ஷமன் என்றாதல் –
அதிகாரி விசேஷத்தைப் பற்றி இருக்கிறது –
விஸ்வா சாதி தாரதம்யத்தாலே அதிகாரி பேதம் சொல்லுவாருக்கு இது வியவஸ்த்தித விஷயமாம் –
ஆனபின்பு சிலர் துல்ய விகல்பம் என்றதற்கும் உபாய ஸ்வரூபம் லகுவே யாகிலும்
பலத்தில் குறையில்லை என்கையில் தாத்பர்யம் –
நரஸ்ய புத்தி தவ்ர் பல்யாத் உபாயாந்தரம் இஷ்யதே –என்கிற இடத்தில்
துர்ப்பல புத்தியானவனை பக்தி யோகத்துக்கு அதிகாரி என்கிறபடி அன்று –
அகிஞ்சனனாய் இருக்கச் செய்தே ஸ்வ தந்த்ர பிரபத்தியில் விஸ் வாச மாந்த்யத்தாலே-
பாலன் சந்திரனைப் பிடிக்கக் கை நீட்டுமா போலே தனக்கு எட்டாத நிலத்தில் ஏற ஆசைப்படுமவனை உபலம்பித்த படி
இங்கன் அல்லாத போது அநேக ஸாஸ்த்ரங்களுக்கும்-க்ருத்ஸ்ன வித்துக்களாய் -ஸ்வ தந்த்ர ப்ரபத்திக்கும்
உபதேஷ்டாக்களாய்-பக்தி யோக நிஷ்டராய்ப் போருகிற பரம யோகிகளுடைய நிலைக்கும் விருத்தமாம்-
ஆகையால் மஹா விஸ்வாசமுடையவன் -ஆகிஞ்சான்யாதி உக்தனாய்க் கொண்டு ப்ரபத்திக்கு அதிகாரி ஆகிறான்
இவனுக்குத் திருமந்த்ரத்திலும் த்வயத்திலும் பிரகாசித்த உபாய விசேஷம் இங்கே விதிக்கப் படுகிறது
இதில் மாம் -ஏகம் -சரணம் -அஹம் -மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற பதங்களில் பிரதானமான
சித்த உபாயமும் ப்ரகாசிதம் ஆயிற்று –
—————-
சர்வ தர்ம -சப் தார்த்தம்
தர்மம் ஆவது -ஸாஸ்த்ர ஸித்தமான -அபிமத சாதனம்
அதிகாரி விசேஷத்தில் மோக்ஷத்திற்கு சாதனாந்தரத்தை விதிக்கிற இடத்திலே தியாக விஷயமாகச் சொல்லுகிற
தர்மம் கீழ்ச் சொன்ன பக்தி யோகம் –
அதில் ஸத்வித்யாதி விபாகத்தாலே பஹு வசனம்
சர்வ சப்தம் அவை எல்லாவற்றையும் என்கிறது
பரிகரங்களையும் கூட காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –
———
பரித்யஜ்ய -சப் தார்த்தம்
பரித்யஜ்ய என்கிற இது அகிஞ்சனான தன் நிலையைத் தெளிகையாலும்-
பலத்தில் தீவ்ர சங்கத்தாலும்-அதிசயித சோகனான இவனுடைய அதிகாரம் தோன்ற தியாகத்தை அனுவதிக்கிறது –
இங்கு பரி -என்கிற உப சர்க்கம் -சர்வ காலத்திலும் சர்வ பிரகாரத்தாலும் யோக்யதை இல்லை என்று பிறந்த
நைராஸ்ய அதிசயத்தைக் காட்டுகிறது –
த்ரீந் லோகாந் சமபரிக்ரம்ய–ஸூந்தர -38-33–
அநித்தியம் அஸூகம் லோகம் இமாம் ப்ராப்ய -ஸ்ரீ கீதை -9-33–இத்யாதிகளில் போலே
பரித்யஜ்ய என்கிறது அங்க விதியாக வேண்டுவது இல்லை –
சர்வ தர்ம ஸ்வரூப தியாக விதி பக்ஷம் ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி சதாசார விருத்தம்
உத்தர க்ருத்ய பரம் அன்றிக்கே உபாயத்தை விதிக்கிற இவ்வாக்கியத்திலே தர்மங்களில் புத்தி விசேஷ தியாகத்தை
விதிக்கிறது என்னும் பக்ஷத்தில் சாத்விக தியாக விசிஷ்டங்களான சர்வ தர்மங்களும் பிரபதிக்கு அங்கங்கள் என்று பலிக்கும் –
ஆன பின்பு ப்ரபத்திக்கு அங்கமாக அடைத்த ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகளை ஒழிய
வேரு ஒரு தர்மத்தாலும் இதற்கு அபேக்ஷை இல்லாமையாலும்
ப்ரஹ்மாஸ்த்ர நியாயத்தாலே வேரு ஒன்றைப் பொறாத சுணை யுடைமையிலும் இத் தியாக விதிக்குத் தாத்பர்யமாகவுமாம் –
தனக்கு அடைத்த தர்மங்களில் தனக்கு ஸக்யமான வற்றையும் பிரபத்திக்காக அனுஷ்டிக்கையைத் தவிர்ந்து என்றதாயிற்று
ஸநத்குமார சம்ஹிதையில் கர்ம யோகாதிகளை பிரபத்தி சா பக்திக்கு அபேக்ஷகங்கள் என்று சொல்லி –
பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பரா பேஷா ந வித்யதே
சாஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் சர்வ காம பல பிரதா
ஸக்ருத் உச்சாரிதா யேந தஸ்ய சம்சார நாசி நீ
ராக்ஷசா நாம விஸ் ரம்பாத் ஆஞ்ஜநேயஸ்ய பந்தநா
யதாவி களிதா சத்ய த்வ மோகாஹ்ய ஸ்த்ர பந்தநா
ததா பும்ஸாம் அவிஸ் ரம்பாத் பிரபத்தி பர்ஸ்யுதா பவேத்
தஸ்மாத் விஸ்ரம்ப யுக்தா நாம முக்திம் தாஸ்யதி சாசிராத்
பிரபத்தே க்வசிதப்யேவம் பரா பேஷா ந வித்யதே -பிரபத்திக்கு மற்று ஒன்றை எதிர்பார்த்து இருப்பது ஓர் இடத்திலும் இல்லை
சாஹி ஸர்வத்ர ஸர்வேஷாம் சர்வ காம பல பிரதா -அதுவோ எல்லா இடத்திலும் எல்லாருக்கும் எல்லா பலத்தையும் கொடுக்கக் கூடியது
ஸக்ருத் உச்சாரிதா யேந தஸ்ய சம்சார நாசி நீ -எவனால் ஒரு தடவை உச்சரிக்கப் பட்டதோ அவனுடைய சம்சாரத்தை நாசம் செய்து கொடுக்கும்
ராக்ஷசா நாம விஸ் ரம்பாத் ஆஞ்ஜநேயஸ்ய பந்தநா ததா பும்ஸாம் அவிஸ் ரம்பாத் பிரபத்தி பர்ஸ்யுதா பவேத்
யதாவி களிதா சத்ய த்வ மோகாஹ்ய ஸ்த்ர பந்தநா -ராக்ஷஸர்களுடைய நம்பிக்கை இல்லாமல் திருவடி ப்ரஹ்மாஸ்த்ர பந்தம்
அப்பொழுதே கட்டு அவிழ்ந்ததோ -அதே போலே பிரபத்தி செய்தவன் விசுவாசம் இல்லாமல் சரணாகதியும் நழுவியதாய் விடுமே
தஸ்மாத் விஸ்ரம்ப யுக்தா நாம முக்திம் தாஸ்யதி சாசிராத் -ஆகையால் நம்பிக்கை இழக்காமல் உள்ளவர்களுக்கு
சீக்கிரம் மோக்ஷத்தைப் பெற்றுக் கொடுக்கும் -என்று சொல்லப்பட்டது
விஸிஷ்ட விதி என்றவர்களுக்கும் இந் நைரபேஷ்ய விஸிஷ்ட விதியிலே தாத்பர்யம் –
இப்படி யானால் ஸ்வ தந்த்ர சாதனத்தாலே தத் காலத்திலும் தனக்கு அடைத்த நிலை குலைய வேண்டா
இந்த யோஜனையில் -சர்வ தர்மான் -என்கிற சப்தம் தம் தம் ஜாதியாதிகளால் அடைப்புண்ட
தர்மங்கள் எல்லாவற்றையும் சொல்லுகிறது –
இப்படி இங்கே நைரபேஷ்யம் விவஷிதமானால்-மாஸூச -என்கிற இதன் சாமர்த்தியத்தால் அதிகாரி விசேஷம் ஸித்திக்கும்
தியாக அனுவாத பக்ஷத்தில் ஏக சப்தத்தில் நைரபேஷ்யம் விவஷிதமாம் –
பல ஓவ்ஷதங்களையும் விட்டு சர்வ வியாதி சமனமான இந்த சித்த ஓவ்ஷதம் ஒன்றையுமே சேவி என்னும் கட்டளையிலே
யோஜனை யானால் அவ்வோ பல சாதனங்களினுடைய பஹுத் வத்தையும் -அவற்றினுடைய கார்த்ஸ்ந்யத்தையும் –
சர்வ தர்மான் -என்கிற சப்தம் காட்டுகிறது -அப்படியானால் இங்கு மோக்ஷ சாதந விசேஷ உபதேசத்தில் தாத்பர்யம்-
அசக்தனாய் சோகியா நிற்கச் செய்தே துராசையால் துஷ் கரங்களைத் துவக்கி நிற்குமவனைக் குறித்து
துராசையை விடாய் என்றாதல்
அசக்யத்தில் பிரவ்ருத்தியை விடாய் என்றாதல் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
லஜ்ஜா புரஸ்சர தியாகம் சொன்னவர்களும் இதுவே தாத்பர்யம் –
—————-
மாம் ஏகம் -சப் தார்த்தம்
இப்படி அஸக்யங்களிலும் அந பேஷிதங்களிலும் கை வாங்கி நின்றவனுக்கு
கைம்முதலாய் சநாதன தர்மமான தன்னை -மாம் ஏகம் -என்கிறான்
பர ஸ்வீ கர்த்தாவைக் காட்டுகிற இப்பதங்களில் தர்ம ஸ்வரூப மாத்ரத்தை விவஷிக்கை உசிதம் அல்லாமையாலே
ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்களோடே கூட -அகலகில்லேன் இத்யாதிகளில் படியே
ஆஸ்ரயணீயத்தைக்கு உறுப்பான ஸஹ தர்ம சாரிணீ சம்பந்தாதி விசேஷணங்களும் இங்கே அநுசந்தேயங்கள்
சர்வ குண ஆஸ்ரய விஷயங்களான மாம் அஹம் என்கிற பதங்களுக்கு அடைவே
ஸுலப்யத்திலும் ஸ்வ தந்த்ரத்திலும் பிரதாந்யேன நோக்கு –
இவை ஒன்றை ஒன்றை விட்டால் அநுப ஜீவ்யங்களாம்
மாம் -சப் தார்த்தம்
இதில் மாம் என்கிற பதத்தாலே-விசேஷித்து சர்வ லோக ஹித அர்த்தமாக அவதீர்ணனாய் -சர்வ ஸூல பனாய் –
என்றோ இவர்கள் நம்மை அபேக்ஷிப்பது என்று ரக்ஷணத்தில் அவசர பிரதீஷனாய்த் தன் வைபவம் கண்டு வெருவாதபடி
தன்னைத் தாழ விட்டு உபாய தசையிலும் போக்யனாம் படியான மாதுர்யத்தை உடையனாய் –
ஆஸ்ரித விஷலிஷ அஸஹிஷ்ணு தையாலே ஸூ ப்ரவேசனாய் -அவதீரித ஸ்வ பர தாரதம்ய மான ஆர்ஜவத்தாலே
நெறி எல்லாம் எடுத்து உரைத்த -என்னும்படி தத்துவ ஹித உபதேசங்களில் தத் பரனாய் தன்னை ஆஸ்ரயிக்கை
பரிபூர்ணனான தனக்கு சர்வ ஸ்வ தானமாய்க் கொண்டு அவர்களை உதாரராக்கி ச விபூதிகனான தன்னை வழங்க ஒருப்பட்டு
நிற்கிற வள்ளல் மணி வண்ணனான தன் நிலையைக் காட்டுகிறான் –
சரண்ய குணங்களில் –
சர்வ ஸ்வாமித்வ -ஸர்வஞ்ஞத்வ -சர்வ சக்தித்வாதிகள் நிக்ரஹ அனுக்ரஹ சாதாரணங்கள் –
காருண்யமும் தத் அநு பந்திகளான வாத்சல்யாதிகளும் அனுக்ரஹத்துக்கு ஏகாந்தங்கள்
ஆகையால் ஆழ்வார்களும் ஆச்சார்யர்களும் காருண்ய ஏகாந்திகளாய்ப் போந்தார்கள்
ஏக -சப் தார்த்தம்
ஏக சப்தம் -மாம் ஏகமேவ சரணம்
உபாயம் வ்ருணு லஷ்மீசம் தம் உபேயம் விசிந்த்ய -இத்யாதிகளிலும்
ஸ்ரீ த்வயத்திலும் சொல்லுகிறபடியே ப்ராப்ய ப்ராபகங்கள் ஒன்றேயாய் நிற்கிற நிலையைக் காட்டுகிறது
பிரபத்த்வயனோடு ஓக்கக் கர்த்தாவான தனக்கும் கிரியைக்கும் சன்னிதானம் உண்டாகையாலே
ரக்ஷணீயனான தன்னையும் தன் கிரியையும் ரக்ஷகனைப் போலே பிரதான ஹேதுவாக நினையாமைக்காகத்
தன் பக்கலிலே நிரபேஷ கர்த்ருத்வ அபிமானத்தையும் தன் கிரியையில் பிரதான உபாயத்வ புத்தியையும்
இங்கே கழிக்கிறது என்னவுமாம் –
உன்னால் வரும் நன்மையையும் விடு -என்றவர்களுக்கும் இதுவே தாத்பர்யம் –
இது விடுகை தன்னிலும் ஒக்கும்
ஏக சப்தம் உபாய த்விதத்தை கழிக்கிறது ஆகையால் பிரபத்திக்கு உபாயத்வம் இல்லை என்றவர்களுக்கும் –
இது பராதீனமுமாய் பர பிரசாத மாத்ரமுமாய் இருக்கும் -அவ்யவஹிதமான பிரதான காரணம்
இவ்வியாஜ உபசாந்த காலுஷ்யனான ஸத்யஸங்கல்பன் என்கையில் தாத்பர்யம்
சர்வ தர்மங்களாலும் வரும் சர்வ பாப நிவ்ருத்தியையும் இப்பிரபத்தி வசீக்ருதனான நான் ஒருவனுமே
பண்ணுவேன் என்கையாலே தாத்பர்யமாகவுமாம் -இது
யத்யேந காம காமேந –இத்யாதிகளுக்கும் பொருந்தும்
ய ஸூ துஷ்கரேண யேந யேந இஷ்ட ஹேது நா என சோதேத் ச ச தஸ்ய அஹமேவேதி நாநே –ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக ஸங்க்ரஹம் –
ஸ்ரீ கீதா பாஷ்ய தாத்பர்ய சந்திரிகை -என்கிற ஸ்லோகத்தை இங்கே படிப்பது –
ஏக சப்தம் சித்த உபாய த்வித்வத்தைக் கழிக்கிறது என்ற போதும் உபையுக்த விசேஷணங்களைக் கழிக்க ஒண்ணாது –
இவற்றால் உபேய த்வித்வம் வாராதாப் போலே உபாய தவித்வமும் வாராது –
தர்மி மாத்திரமே உபாயம் என்றால் சர்வ விரோதமும் வரும் –
பர ந்யாஸம் பண்ணின விஷயத்தில் சரண்யனுடைய நைரபேஷ்யத்தை -ஏக -சப்தம் காட்டுகிறது ஆகவுமாம் –
அப்போதும் பூர்வ க்ருத பர நியாசத்தாலும் -விசேஷணங்களைக் கழிக்க ஒண்ணாத பிராமண சித்த
ஸ்வ குணாதிகளாலும் நைரபேஷ்யம் சொல்ல ஒண்ணாது –
மற்றும் உசிதமான அர்த்தங்களைக் கண்டு கொள்வது –
———–
சரணம் வ்ரஜ சப்தார்த்தம்
இப்படி சித்த உபாயமான தன்னைக் காட்டி -சரணம் வ்ரஜ -என்று தனக்கு வசீகரணமான ஸாத்ய உபாயத்தை விதிக்கிறான் –
வ்ரஜ -சப்தார்த்தம்
கத்யர்த்தமான -வ்ரஜ -என்கிற தாது புத்த்யர்த்தமாய் அத்யவசாய முகத்தால் ஸக்ருத் கர்தவ்ய சங்க பர ந்யாசத்தைக் காட்டுகிறது
சரணம் சப்தார்த்தம்
சரண சப் தத்திற்கும் கிரியா பதத்திற்கும் விவஷிதங்களை ஸ்ரீ த்வயத்தில் சொன்ன பிரகாரத்தில் இங்கும் அனுசந்திப்பது –
அங்கு ஸ்வ அனுஷ்டானம் சொல்லுகிறது ஆகையால் உத்தமனாயிற்று
இங்கு அபிமுகனைக் குறித்து விதிக்கிறது ஆகையால் மத்யமானாகிறது
இது விதி என்னும் இடம் ஸ்வாரஸ் யாதிகளாலும் இத்தை பிரபஞ்சிக்கிற சாஸ்த்ரங்களாலும் சித்தம் –
இப்படி விதேயமான பிரபதனத்தைச் சிலர் அதிகாரி விசேஷணம் -சம்பந்த ஞான மாத்ரம் -சித்த உபாய பிரபத்தி மாத்ரம் –
அநி வாரண மாத்ரம் -அனுமதி மாத்ரம் -அசித் வ்யாவ்ருத்தி மாத்ரம் -சைதன்ய கிருத்யம் சித்த சமாதானம் -என்றால் போலே
சொல்லுமதுவும் இவ்விதிக்கும் இத்தை விஸ்தரிக்கிற ஸாஸ்த்ரங்களுக்கும் -இவற்றுக்குச் சேர்ந்த உபபத்திகளுக்கும் –
ஸ்ரீ பாஷ்ய ஸ்ரீ கத்யாதிகளுக்கும் -நிபுண சம்பிரதாயங்களுக்கும் அனுகுணமாக வேண்டுகையாலே
நானே நாநா வித நரகம் புகும் பாவம் செய்தேன் -என்று நிற்கிற நம்மை ஈஸ்வரன் ரஷிக்கிற இடத்தில்
வந்து அடைந்தேன் -என்று நாம் பண்ணுகிற அல்பமான வசீகரண யத்னம்
அதுவும் அவனது இன்னருளே –
இசைவித்து என்னை -இத்யாதிகளில் படியே அவன் தானே காட்டி ப்ரவர்த்தப்பித்த தொரு வியாஜ்ம் மாத்ரம் அன்றோ
என்று சித்த உபாய பிரதானய அனுசந்தானத்தில் அவர்களுக்குத் தாத்பர்யம் –
தன் ரக்ஷணத்துக்காகத் தான் ப்ரவர்த்திக்கும் போதும் தான் நினைத்த படி நடத்த பிராப்தி இல்லை –
தானே வ்யாபரிக்கைக்கு சக்தியும் இல்லை –
பர அபிமத உபாயத்தில் பர பிரேரிதனாய்க் கொண்டு ப்ரவர்த்திக்கிறேன் என்று இவ்வளவே அனுசந்தேயம்
ஸ்வ ப்ரயோஜன அர்த்தமாக ஸ்வ யத்னம் ஒன்றும் ஆகாது என்னில் -ஸ்வ வசனத்திற்கும்
ஸ்வ யத்ன நிவ்ருத்தி தனக்கும் பிரபத்யாதி விதிக்கும் தனக்கு ப்ரீதி பிரயோஜனமாய்க் கொண்டு
தான் பண்ணும் கைங்கர்யத்துக்கும் தேஹ ரக்ஷணாதி வியாபாரத்துக்கு விரோதம் வரும் –
ஆகையால் அஸக்யமாய் பர ந்யாஸம் பண்ணின விஷயத்திலும் மோக்ஷ வருத்தங்களான காம்யங்களிலும்
அநாபத் தசையில் புத்தி பூர்வ நிஷித்தங்களிலும் வ்ருதாகால ஷேப ஹேதுக்களிலும் ஸ்வ யத்னம் தவிருகையே உள்ளது –
பகவத் ப்ரவ்ருத்தி விரோதி ஸ்வ ப்ரவ்ருத்தியை விடுகையே பிரபத்தி -என்றவர்களுக்கும் இவ்வளவே விவஷிதம் –
ஸக்ய விஷயத்திலும் பர ந்யாஸம் லோகத்தில் கண்டோம் ஆகிலும் இது
ந ஸாத்யம் சாதனாந்தரை
அநந்ய சாத்யே ஸ்வீ பீஷ்டே –இத்யாதிகளில் சொன்ன பிரபத்தி சாஸ்திரம் அன்று –
சர்வத்திலும் அகிஞ்சனனாய் சர்வ பர ந்யாஸம் பண்ணுகை மனஸ் ஒழிந்த சர்வ கரணங்களும்
விதேயம் அல்லாத காலம் பெறில் கூடும்
விளம்ப அக்ஷமனாய் பிரபத்தி பண்ணுகிறவனும் கடுக அபிமதம் பெறுகைக்குக் கைம்முதல்
இல்லாதவன் ஆகையால் -இங்கும் -அநந்ய சாத்யே -என்கிற அர்த்தம் கிடைக்கிறது
நிர்ஹேதுக கிருபா ரக்ஷண பிரகாரம்
ஸ்வ தந்த்ர ஸ்வாமி நிர்ஹேதுக கிருபையால் ரஷியா நிற்க –வ்ரஜ -என்ற ஒன்றை விதிக்க வேண்டுமோ -என்னில்
நிர்ஹேதுக கிருபை ஒரு வ்யாஜத்தை முன்னிட்டே -ரஷிக்கும் என்னும் இடம் ஸாஸ்த்ர சித்தம் –
குண சம்பந்தங்களே ஈஸ்வரன் ரஷிக்கைக்கு காரணம் என்றவர்களுக்கு
பிரபத்தி ரூப வ்யாஜம் ஸ்வரூப உத்பத்தியிலும் பர சா பேஷமாய் -லகுவாய் -அப்ரதானமாய் நிற்கிற நிலையிலும் –
குண சம்பந்தங்களினுடைய ப்ராதான்யத்திலும் தாத்பர்யம் –
இங்கன் அல்லாத போது யாதிருச்சா ஸூஹ்ருதாதிகளும் த்வய ஸ்ரவண ஸ்வரூப சிஷாதிகளும் –
முமுஷுக்களுக்கு அபேக்ஷிதங்கள் என்று நடத்துகிற உபதேசாதிகளுக்கும் விருத்தமாம் –
ஆகையால் இப்பரம்பரை எல்லாத்துக்கும் ஸ்வ தந்த்ர சேஷியினுடைய சஹஜ காருண்யமே சாதாரணமான
பிரதான காரணம் என்று இவ்வளவே அனுசந்தேயம் –
அல்லாத போது அதி பிரசங்கம் வரும் -ஸ்வா தந்தர்யமே நியாமாகம் என்னில்
வைஷம்யாதி தோஷங்களும் சர்வ ஸாஸ்த்ர வ்யாகுலதையும் வந்து
அத்ருஷ்டேஸ் வராதிகளும் அழியும்படியாம் –
ஓர் எண் தானும் இன்றியே வந்து இயலுமாறு -என்றதுவும்
அப்போது ஒரு நினைவு இன்றிக்கே இருக்க வந்து என்கிறதாம் அத்தனை –
முன்பு இதற்கு ஒரு விசேஷ காரணம் இல்லை என்றபடி அன்று
வெறிதே அருள் செய்வார் –என்றதுவும் செய்வார்கட்க்கு -என்று விசேஷிக்கையாலே ரக்ஷணீயன் பக்கலிலே
ஸாஸ்த்ர வேத்யமாய் இருபத்தொரு வ்யாஜம் உண்டு என்று தோற்றி இருக்கிறது –
அஞ்ஞாதி ஸூஹ்ருதாதி மாத்ரம் வ்யாஜம் என்றால் இதுவும் சாஸ்திரம் கொண்டு அறிய வேண்டுகையாலே –
இப்படி மற்றும் ஸாஸ்த்ரம் சொன்ன வ்யாஜ பரம்பரையை இசைய வேண்டும் –
அஞ்ஞாத ஸூஹ்ருதம் தானும் ஒருவனுக்கு ஒரு கால விசேஷத்திலே வருகையால்
வைஷம்ய நைர்க்ருண்ய பரிஹாரம் சொல்லுகிற ஸூத்ராதிகளில் படியே
அநாதி கர்ம ப்ரவாஹ வைஷம்யத்தாலே நியதமாக வேண்டும் –
பராதீன கர்த்ருத்வ பிரகாரம்
ஸ்வ தந்த்ர கர்த்தா என்று சொல்லா நிற்க -அத்யந்த பரதந்த்ரனாக சோதிதனானவனைப் பற்ற
ஒன்றை விதிக்கும் படி என் என்னில் -இவ் வளவு ஸ்வா தந்தர்யம் எடுத்துச் சுமக்கை பாரதந்தர்ய காஷ்டை–
கர்த்தா சாஸ்த்ரார்த்த வத்த்வாத்-2-3-33-
பராத்து தச்சருதே -2-3-40–என்று வேதாந்தத்தில் நிர்ணிதமான இது முக்த தசையிலும் துல்யம்
ஜீவனுக்குக் கர்த்ருத்வம் இல்லை என்னில் -ஸாங்க்யாதி மதமாம் –
இது ஸ்வ அதீனம் என்னில் நிரீஸ்வர வதமாம்
ஈஸ்வர அதீனமான ஞாத்ருத்வ மாத்திரமே உள்ளது -என்னில் -புருஷார்த்த ருசி தவிரும் –
ஞான இச்சைகளையே கொள்ளில் சர்வ உபாய பிரவ்ருத்திகளும் இல்லையாம்
ஆகையால் ஞானமும் -இதன் அவஸ்த்தா விஷேஷங்களான சிகீர்ஷா பிரயத்னாதிகளும் ஜீவனுக்கு உண்டு –
இவனுடைய கர்த்ருத்வம் கைங்கர்ய மாத்திரத்திலே -உபாயத்தில் இல்லை -என்ன ஒண்ணாது –
கைங்கர்யம் தானும் பர ப்ரீதி என்று ஒரு பிரயோஜனத்துக்கு உபாயமாய் இறே இருப்பது –
ஆன பின்பு கர்த்ருத்வத்தில் பந்த ஹேதுவான ஆகாரம் த்யாஜ்யம் -அதாவது –
அதிஷ்டா நம் ததா கர்த்தா –இத்யாதிகளை விபரீதமாக அனுசந்திக்கையும் -ப்ரயோஜனாந்தரத்தை இடுக்குகையும் –
ப்ரயோஜனாந்தர பரனுக்கு பக்த்யாதிகளும் பந்தகங்கள் இறே
குண த்ரயத்தோடு துவக்கு அற்று கேவல பகவத் இச்சையால் வருகை இன்றிக்கே –
சம்சார தசையில் உள்ள கர்த்ருத்வம் பூர்வ கர்மாநுரூபமான ஈஸ்வர இச்சா விசேஷத்தாலே
சத்ய ரஜஸ் தமஸ்ஸுக்களை உபாத்தியாகக் கொண்டு வரும் –
இதில் ரஜஸ் தமஸ்ஸூக்களாலும் ஷூத்ர ஸூக சங்க ஹேதுவான சத்தவத்தாலும் வரும் கர்த்த்ருத்வம் பந்தகம் –
பகவத் பிராப்தி சங்க ஹேதுவான சத்வம் அடியாக வரும் கர்த்ருத்வம் மோக்ஷ காரணம்
கர்த்ருத்வம் பராதீனமே யாகிலும் ஷேத்ரஞ்ஞனுக்குக் கர்மபல லேபம் உண்டு என்னும் இடம்
சர்வ சித்தாந்திகளுக்கும் இசையை வேண்டும் –
இவன் கர்த்தாவாம் போது கரண களேபர தேச கால கர்மாதிகள் காரணம் என்று சர்வருக்கும் அபிமதம் இறே
இப்படியால் ச பரிகர பர ந்யாஸத்திலும் பராதீன கர்த்ருத்வாதிகளை அனுசந்திப்பது –
துய்ய மனத்தர் துறை யணுகாத துணையிலியேன்
ஐயம் அறுத்து உனது ஆணை கடத்தல் அகற்றினை நீ
கையமர் சக்கரக் காவல! காக்கும் திரு அருளால்
வையம் அளந்த அடிக்கீழ் அடைக்கலம் வைத்து அருளே –
அடியேனை உனது திருவடிகளில் சரணாகதி செய்யும்படி செய்து அருள் -என்றபடி
—————–
சரண்ய கிருத்யம்
இப்படி ஒரு அதிகாரி விசேஷத்துக்கு க்ருத்யமாகத் தன் பரம கிருபையால் நியமித்து வைத்த
உபாய விசேஷத்தை உபதேசித்து
அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்கிற வாக்யத்தாலே பர ஸ்வீ கர்த்தா வானவன்
தன் கிருத்யத்தை அருளிச் செய்கிறான் –
திரு நாராயண அஸ்திர விருத்தாந்தத்தை இங்கே அனுசந்திப்பது –
அஹம் சப்தார்த்தம்
எருத்துக் கொடியுடையானும் பிரமனும் இந்திரனும் மற்றும் ஒருத்தரும் இப்பிறவி என்னும்
நோய்க்கு மருந்து அறிவாரும் இல்லை –
களைவாய் துன்பம் –
என்னான் செய்கேன் –இத்யாதிகளில் படியே தாங்களே ஹிதாஹிதங்களை அறிகைக்கு ஷமர் இன்றிக்கே –
பராதீனராய் -ஸ்வ ரக்ஷண அபி அசக்தரான மற்றும் உள்ள ரஷக ஆபாசகர்களிலே காட்டில் வ்யாவ்ருத்தனாய் –
ஆஸ்ரிதருடைய ஹிதாஹிதங்களைத் தானே காண்கைக்கு ஈடான சர்வஞ்ஞத்வத்தையும் –
தான் பர ஸ்வீ காரம் பண்ணினவர்களை நினைத்த போதே நித்ய ஸூரி பரிஷத்திலே வைக்க வல்ல
ஸ்வா தந்தர்யத்தையும் உடையவனாய் -சர்வ ஸ்வாமியாய் -என்று நாம் இவர்களை அழுக்குக் கழற்றின
ஆபரணத்தைப் போலே -அங்கீ கரிப்பது -என்ற அபிப்ராயத்தை உடையவனான தன்னைக் காட்டுகிறான்
வேரு ஒருத்தன் ஒருவனை முக்தனாக்க நினைத்தாலும் தங்கள் ஆச்சார்ய ஸ்தானத்தில் நின்று
ஸ்ரீ யபதியை முன்னிட்டு அன்றி மோக்ஷம் கொடுக்க மாட்டார்கள்
ததோஹ் யஸ்ய பந்த விபர்யய–ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம்-2-3-4- என்று விலங்கிட்டு வைத்த சர்வ சக்தியானவன்
ஒருத்தனுக்கு ஒரு வ்யாஜத்தாலே விண்ணுலகம் தர விரைந்தால்-
சம்சார ந்யூனதாபீதரான சர்வ தேவதைகளும் கூடினாலும் விலக்க மாட்டார்கள் –
இப்படி அநிஷ்ட நிவ்ருத்தாதிகளுக்கு வேண்டும் அதிசயித அதிகாரம் எல்லாம் இங்கே அனுசந்தேயம் என்று
தோற்றுகைக்காக –மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று உத்தமன் உண்டாய் இருக்க மிகுதியான -அஹம் -சப்தம் -கிடக்கிறது –
———
த்வா சப்தார்த்தம்
த்வா என்கிறது உபாயாந்தரங்களினுடைய துஷ் கரத்வாதிகளைக் கண்டு அவற்றில் துவக்கு அற்று –
நிரதிசய சோகாவிஷ்டனாகையாலே
நிருபாதிக சேஷியாய் -நிரபேஷ ஸ்வ தந்திரனாய் -சர்வ ரக்ஷண தீஷிதனான -என் பக்கல் ந்யஸ்த பரனாய் –
கோரின கோலின பலத்தைப் பற்றக் கர்த்தவ்யாந்தரத்தில் பிராப்தி அற்றுச் சாதக விருத்தியான உன்னை -என்றபடி –
சத்யம் -என்றும் -தபஸ் என்றும் தாமம் என்றும் -சமம் என்றும் -தானம் என்றும் -தர்மம் என்றும் -பிரஜநநம் என்றும் –
அக்னிகள் என்றும் -அக்னி ஹோத்ரம் என்றும் -யஜ்ஜம் என்றும் -மாநஸம் என்றும் -சில பல -தர்மங்களை உதாஹரித்து –
இத் தபஸ்ஸூக்கள் எல்லாம் அவரங்கள்-ந்யாஸ சப்தத்தால் -சொல்லப்பட்ட
ஆத்ம நிஷேபமே இவை எல்லாவற்றாலும் அதிகம் -என்று பூர்வ அனுவாகம் சொல்லுகையாலும்
இந்த யாகத்தினுடைய நைரபேஷ்யத்தை-உத்தர அனுவாகம் பிரபஞ்சிகையாலும் மற்றுள்ள அதிகாரிகள் எல்லாம்
இவ்வதிகாரியினுடைய கோடி தமையான கலைக்கும் பற்றார்கள்-என்றும்
இவன் ஸ்வத் வரன் -அனுஷ்டித க்ரது சதன் – க்ருதக்ருத்யன் -என்றும் பகவச் சாஸ்திரம் உப ப்ரும்ஹித்தது
————
சர்வ பாபேப்யோ-சப்தார்த்தம்
மேல் இவனுக்குக் கழிக்க வேண்டும் அநந்த விரோதி வர்க்கத்தைக் காட்டுகிறது –
சர்வ பாபேப்யோ -என்கிற சப்தம் –
பாபமாவது-ஸாஸ்த்ர வேத்யமான அநிஷ்ட சாதனம் –
பஹு வசனத்தாலே பாபம் அநாதி கால சஞ்சிதமாய் -பஹு பிரகார ப்ரவாஹமாய் நிற்கிற நிலை தோற்றுகிறது –
இங்கு சர்வ சப்தம் பாபங்களுக்குக் காரணமுமாய்க் கார்யமுமாய்ப் போருகிற அவித்யையையும்
விபரீத வாசனா ருசிகளையும் -ஸ்தூல ஸூஷ்ம ப்ரக்ருதி சம்பந்தத்தையும் -பாப ராசியில் சேர்க்கிறது –
நரகாதி ஹேதுக்கள் போலே ஏதே வை நிரயாஸ்தாத- என்னும்படி நிற்கிற
ஸ்வர்க்காதிகளுக்கு சாதனம் ஆனவையும் பந்தகங்கள் ஆகையால் முமுஷுவுக்குப் பாபங்கள் –
அசேதன மாத்ர அனுபவம் -ஆத்ம மாத்ர அனுபவம் -ஈஸ்வர அனுபவம் -என்று ஸூகம் மூன்று படியாய் இருக்கும் –
இவை அனுகூலம் -அனுகூல தரம் -அனுகூல தமம் -என்று சொல்லப்படும் -இவற்றின் சாதனங்களும்
ஹிதம் ஹித தரம் ஹித தமம் -என்று நிற்கும் -இப்படி நின்றால் –
தவாம்ருத சயந்தினி -என்கிறபடியே உத்தம புருஷார்த்தத்தை அபேக்ஷிக்குமவனுக்கு மத்யம புருஷார்த்த சாதனங்கள் –
ச ஏவ தர்ம ஸோ அதர்மஸ் தம் தம் பிரதி நரம் பவேத் -என்கிற நியாயத்தாலே பாபங்களாகக் குறையில்லை
பரிபூர்ண பகவத் அனுபவத்தை இழக்கும் படி பண்ணும் கர்ம விசேஷத்தோடே கூட நிற்கும் ஆத்ம மாத்ர அனுபவ ரசத்தை
மோக்ஷம் என்றதுவும் அண்மையாலேயாம் அத்தனை
கத்யந்தரா பாவத்தால் யாதல் -அநதிகாரியாய் வைத்து அதிகாரி பிராந்தியாதேலே யாதல் –
அனுஷ்டிக்கும் அவையும் சர்வ சப்தத்தால் சங்க்ருஹீதங்கள் –
பிரபன்னனுக்கு உத்தராக அஸ்லேஷம் -பிராமாதிக விஷயம் அல்லாத போது
உபாசகனுக்கு ஸ்ருதி விரோதம் வந்தால் போலே ப்ரபன்னனுக்கும் –
மநிஷீ வைதிகாசாரம் மநசாபி ந லங்கயேத்-
அபாய சம்ப்லவே சத்ய பிராயச்சித்தம் சமாசரேத் -இத்யாதி வசன விரோதம் வரும்
அபிராப்த விஷய ராக த்வேஷ நிஷித்த ப்ராவண்யா திகளாலே தூஷிதனாமாகில்-அநந்யனே யாகிலும்
அஸூத்தையான பதிவ்ரதையைப் போலே பதி சேவைக்கும் குரு பரிசர்யாதிகளுக்கும் அநர்ஹனாம் –
ஈஸ்வரன் சமாதிக தரித்தரனானால் போலவும் குரு பக்தி இல்லாதவன் ஞான தரித்தரனானால் போலவும்
தோஷ தரித்ரனான நிபுண ப்ரபன்னனுக்குப் புத்தி பூர்வக அபராதம் வாராது –
மற்றுள்ளாருக்கு வந்தால் அதிகார அனுரூபமாகப் புந பிரபதனம் ப்ராயச்சித்தமாம்
இது தப்பின போது ஹிதைஷியான ஈஸ்வரன் சிஷைகளாலே பூரிக்கும் –
புத்தி பூர்வ உத்தராகத்தையும் கூட இங்கே விவஷித்தாலும்-கழித்தாலும் –
இதற்கு உசித ப்ராயச்சித்தத்தில் மூட்டுகிறதும்
லகு பிரத்யவாயங்களைக் காட்டுகிறதும் -மோக்ஷயிஷ்யாமி என்று சொன்ன மோசன பிரகாரமாம் –
அநந்த பலத்தையும் இழந்து அநந்த துக்கத்தை அனுபவித்துக் கொண்டு இருக்கை துஸ் சஹமாகையாலே
அதிசயித சோகனாய் விளம்ப ஷமன் அன்றிக்கே ப்ரபன்னனானவனுக்கு
பிரபத்தி பிராரப்த கர்மத்துக்கும் ப்ராயச்சித்தமாம் –
இது மாஸூச என்கிற வாக்கியத்தின் ஸாமர்த்யத்தாலும்
ப்ராரப்தத்தையும் சங்க்ருஹிக்கிற வற்றான -சர்வ பாப -சப்த ஸ்வாஸ்ரயத்தாலும்
ஸாத்ய பக்திஸ் து சா ஹந்த்ரீ பிராரப்தஸ் யாபி பூயஸீ -என்று விசேஷித்துச் சொல்லுகையாலும் சித்தம் -ஆகையால்
சரணமாகும் தன தாள் அடைந்ததற்கு எல்லாம் மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான் -என்கிறபடியே
புநர் ஜென்மமும் இன்றிக்கே ஒழிகிறது
மரணமானால் என்கிற இடம் ஆர்த்தர் திருப்தர் இருவருக்கும் ஒக்கும்
போகத்தாலே யாதல் -பிரபத்தி வைபவத்தாலே யாதல் -பிராரப்த கர்ம அவசானத்தாலே யாதல் –
மோக்ஷமானவை எல்லாருக்கும் ஒக்கும் –
————–
மோக்ஷயிஷ்யாமி -சப் தார்த்தம்
இப்படி போய பிழையும் -இத்யாதிகளில் சொன்ன விரோதிகளைக் காட்டி இவற்றைத்
தான் கழிக்கும் படியை அருளிச் செய்கிறான் –
மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்ற இது -சாபராதரை சம்சரிப்பைக்குப் பண்ணி வைத்த அபிசந்திகளை எல்லாம்
விடக்கடவேன் என்றபடி –
ஏதத் விரதம் மம -என்று சொல்லப்பட்ட அவர்ஜனீய சங்கல்பம் இங்கே விவஷிதம் –
இப்போது உபதேச காலம் ஆகையாலும் -பலம் உபாயம் அனுஷ்ட்டித்தால் வருமாகையாலும் –
பிரபத்த்ய அனந்தர க்ஷணம் முதலாக அதன் மேல் குறைவற உனக்கு வேண்டும் காலத்தில்
உன்னை விரோதிகளில் நின்றும் விடுவிக்கக் கடவேன்-என்றதாயிற்று –
—————
சர்வ பாப நிவ்ருத்தி பிரகாரம்
விடுவிக்கும் கிரமம்-உபாய ஆரம்ப தசையில் பூர்வாகத்தில் ப்ராரப்தம் அல்லாதவற்றையும் –
ப்ராரப்தத்தில் இருக்க இசைந்த காலத்திற்கு மேல் உள்ள அம்சத்தையும் –
உத்தரராகத்தில் ப்ரமாதிக அம்சத்தையும் இவனோடு துவக்கு அறுக்கக் கடவன் என்று சங்கல்பித்து –
புத்தி பூர்வ உத்தராகத்துக்கும் ப்ராயச்சித்தாதிகளாலே செலவு செய்து அஸ்லேஷ விநாச விஷயங்களான
பாபங்களை எல்லாம் தேஹ வியோக காலத்தில் இவனோடு துவக்கு அறுத்து
இவை எல்லாம் அனுகூலர் பிரதிகூலர் பக்கலிலே சங்கரமிக்கிறன என்னும்படியாய்
அவர்களுடைய ஆனுகூல்ய பிராதி கூல்யங்களுக்குப் பலமாக இவனுக்குக் கழிக்கிறதோடு துல்யமான
பல பிரதானத்திலே சங்கல்பத்தைப் பண்ணி உத்க்ராந்தி பாதத்திலும் அர்ச்சிராதி பாதத்திலும் சொன்ன கட்டளையிலே
ஸ்தூல ஸூஷ்ம ப்ரக்ருதி விஸ்லேஷத்தைப் பண்ணி சர்வ திரோதான நிவ்ருத்தியை உண்டாக்கும்
இப்படி பிரதிபந்தக நிவ்ருத்தியைச் சொல்லவே -மாமேவைஷ்யஸி -என்று கீழ்ச் சொன்ன
ஸ்வரூப ப்ராப்த அனுபவமும் இங்கே பலிக்கிறது –
இவ்வீஸ்வர அபிப்ராயத்தை ஸ்ரீ வராஹ சரம ஸ்லோக த்வயத்திலும் -கண்டு கொள்வது
இத்தை அறிந்தவன் -வீடு பெற்ற இத்யாதிகளில் படியே யதா மநோ ரதம்
பல சித்தியில் நிஸ் சம்சயனாய் இருக்கும் –
——————
மா ஸூச -சப்தார்த்தம்
இப்படி பிரபன்னனுக்கு சர்வ பாபங்களும் கழிகையாலே
பாபத்திற்கு அஞ்சித் தபிக்க வேண்டா என்கிற ஸ்ருதியின் படியாலும்
துஷ் கர உபாயங்களில் அலைய வேண்டாமையாலும்
விலக்ஷண உபாய விசேஷம் சித்திக்கையாலும்
ந்யஸ்த பரனுக்கு இவ்விஷயத்தில் கர்த்தவ்ய சேஷம் இல்லாமையாலும்
பின்பு விவேகிக்குப் புத்தி பூர்வக அபராதம் வாராமையாலும்
வந்தவற்றுக்கும் உசித ப்ராயச்சித்தாதிகளாலே கடுக உப சாந்தி உண்டாகையாலும்
உன்னை ரஷியாத போது சிஷ்ட கர்ஹையும் அகீர்த்தியும் குண ஹானியும் விரத பங்கமும்
எனக்கு வரும்படியாய் இருக்கையாலும்
ஸ்வீ க்ருத பரனான நான் தனாதி ரக்ஷண நியாயத்தாலே ஸ்வார்த்தமாக ரஷிக்க நிற்கையாலும்
இனி உனக்கு ஹர்ஷ ஸ்தாநமாய் இருக்க சோகிக்க பிராப்தி இல்லை -என்கிறான் –
மா ஸூச -பர ந்யாஸம் பண்ணினானாக நினைத்த விஷயத்தில் சோகிக்கை அநாதி காலம் சோகியாது இருந்ததோடு ஒக்கும்
முன்பு சோகித்தாய் இல்லையாகில் அதிகாரி யாகாய்-
மேல் சோகித்தாயாகில் இவ்வுபாயத்தின் பிரபாவத்தையும் உன்னுடைய விஸ்வாசாதிகளையும்
என்னுடைய குணாதிகளையும் அழித்தாயாம் அத்தனை
மாஸூச -என்கிற வாக்கியத்தின் கருத்தை விசதமாகக் கத்யத்தின் முடிவில் கண்டு கொள்வது
—————–
ஸ்ரீ சரம ஸ்லோகத்தின் திரண்ட பொருள் –
மோக்ஷ உபாயாந்தரங்களில் அந்வயம் அற்ற நீ
சரணாகதி வத்சலத்வாதி குண விசிஷ்டனான என் பக்கலிலே
பர ந்யாஸத்தைப் பண்ணு
சர்வ சக்தித் வாதி குண விசிஷ்டனான நான் ந்யஸ்த பரனான உன்னை
ஸமஸ்த பிரதிபந்தக நிவ்ருத்தி பூர்வக
மத் ப்ராப்தியாலே க்ருதார்த்தன் ஆக்குகிறேன்
இனி நீ சோகிக்க வேண்டா -என்கை —
————–
பிரபத்தியின் சர்வ பல சாதனத்வம்
இதில் சொன்ன உபாயம் சர்வ அனிஷ்டங்களையும் கழிக்க வற்றாகையாலே-
உபாய விரோதியைக் கழிக்கும் படியை ஸ்ரீ மத் கீதா பாஷ்யத்திலும்
பிராப்தி விரோதியைக் கழிக்கும் படியை ஸ்ரீ கத்யத்திலும் உதாஹரித்து அருளினார்
ஆகையால் இரண்டுக்கும் விரோதம் இல்லை
சரணம் ச ப்ரபந்நா நாம் -ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -106-53–இத்யாதி சாமான்ய வாக்யத்தாலும்
கச்சத்வமே நம் சரணம் –வனபர்வம் -19-55-இத்யாதி விசேஷ வாக்யத்தாலும்
சமர்த்த காருணிக புருஷ விசேஷ விஷய சரணாகதி பலாவிநா பூதை-என்று அறுதியிட்ட அர்ஜுனன்
சிஷ்யஸ் தேஹம் சாதி மாம் த்வாம் ப்ரபன்னம் -என்று ஞான லாபார்த்தமாகப் பற்றின உபாயம் தன்னையே
மாமேவ பிரபத்யந்தே-7-14 -இத்யாதிகளாலே சாதனாந்தரத்துக்கு அங்கம் என்றும் –
இங்கே மோக்ஷத்திற்கும் இது தானே ஸ்வ தந்த்ர சாதனம் என்று உபதேசித்து
யஸ் ஸ்ரேய ஸ்யாத் நிச்சிதம் ப்ரூஹி தந்மே -என்று சாமான்யமாக ப்ரவ்ருத்தமான ப்ரஸ்ந வாக்கியத்தை
சரண்யன் தன் பரம கிருபையாலே இப்படி விசேஷித்து
சர்வாதிகார ஸக்ருத் கர்தவ்ய பரம ஹித உபதேச பர்யந்தமாக்கித் தலைக்கட்டி அறுதியிட்டு அருளினான்
——–
ரஹஸ்ய த்ரயார்த்த ஞான பிரயோஜனம் –
இப்படி ரஹஸ்யார்த்த விசேஷங்கள் எல்லாம் தெளிந்தவன் பின்பு கற்குமது எல்லாம் கைங்கர்யம் –
இது தெரியாதவன் கற்குமது தெளிகைக்கு உறுப்பாம் -இவற்றோடு துவக்கற்ற வித்யை சில்ப நை புணம்
அறியாத இடைச்சியரும் அறியும் வண்ணம்
அம்புயத்தாள் உடன் அந்நாள் அவதரித்த
குறையாதும் இல்லாத கோவிந்தா நின்
குரை கழல் கீழ் அடைக்கலமாம் குறிப்புத் தந்தாய்
வெறியாரு மலர்மகளும் நீயும் விண்ணில்
விண்ணவர்கள் அடி சூட இருக்கு மேன்மை
குறையாத வினை யகற்றி அடிமை கொள்ளக்
குறுக ஒரு நன்னாள் நீ குறித்திடாயே
தத்துவமும் சாதனமும் பயனும் காட்டும்
தாரம் முதல் இரு நான்கும் தன் கருத்தால்
முத்தி வழி நாம் முயலும் வகையே கான
முகுந்தன் இசைத்தருள் செய்த ஐந் நால் ஐந்தும்
பத்தி தனில் படிவில்லார் பரம் சுமத்தப்
பார்த்தன் தேர் முன்னே தாம் தாழ நின்ற
உத்தமனார் உத்தம நல் உரை நாலு எட்டும்
உணர்ந்தவர் தாம் உகந்து எம்மை உணர்வித்தாரே —
தாரம் முதல் இரு நான்கும் -பிரணவத்தை ஆரம்பமாகக் கொண்ட திரு அஷ்டாக்ஷரம்
தன் கருத்தால்–இசைத்தருள் செய்த ஐந் நால் ஐந்தும் -தன் சங்கல்பத்தால் –பிரித்து ஓதப்பட்ட
இரண்டு வாக்கியங்களையும் ஒன்றாகச் சேர்த்து -லோக ஹித அர்த்தமாக உபதேசித்து
அருளிய -25-அக்ஷரங்கள் அடங்கிய த்வயத்தையும்
உத்தம நல் உரை நாலு எட்டும் -சர்வ உத்க்ருஷ்டமான நல்ல -32-அக்ஷரங்கள் அடங்கிய
சரம ஸ்லோகத்தையும்
பரக்கும் புகழ் வரும் பைம்பொருள் வாய்த்திடும் பக்தர்களாய்
இரக்கின்றவர்க்கு இவை ஈந்தால் அறம் உளது என்று இயம்பார்
கரக்கும் கறுத்துடைத் தேசிகர் கன்று என நம்மை எண்ணிச்
சுரக்கும் சுரவிகள் போல் சொரிகின்றனர் சொல்லமுதே –வாத்சல்யத்தினாலே உபதேசம்
விம்ருசத நிரபாயம் வேங்கடேச ப்ரணீதம்
சஹ்ருதய பஹு மாந்யம் சார சாரம் ததேதத்
புதபஜந விபாதே போதம் ஆசேது ஷீணாம்
பரிமளமிவ திவ்யம் பாவநா பத்மிநீ நாம்–
புதபஜந-ஆச்சார்யர்களை வழிபடுவதாகிய
விபாதே போதம் ஆசேது ஷீணாம் -காலைப் பொழுதில் ஞானத்தின் மலர்ச்சியை அடைந்தவைகளான
பாவநா பத்மிநீ நாம் -சிந்தையாகிற தாமரை ஓடைகளின்
பரிமளமிவ திவ்யம்-சிறந்த வாசனையைப் போலே கருதி
விம்ருசத-ஆராய்ந்து அனுபவியுங்கோள்
விதி விஹித சபர்யாம் வீத தோஷ அநு ஷங்காம்
உபசித தந தாந்யாம் உத்சவை ஸ்த்யாந ஹர்ஷாம்
ஸ்வயம் உபசிநு நித்யம் ரங்க தாமந் ஸூ ரஷாம்
சமித விமத பாஷாம் ஸாஸ்வதீம் ரங்க லஷ்மீம்
—————
ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —
——————————————-
கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —
—————–
ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –
