கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -529-536-ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

529-

மாய கூத்தன்-பெரும் குளம்-ஒரு பாசுரம்-மங்களாசாசனம்-தூது விடுகிறார்

ஆஸ்ரிய பூதன் -பேச்சுக்கும் மனதுக்கும் அப்பால் -பட்டவன் –

வன் வடபால் நின்ற மாயக் கூத்தன் –11 -3 -மாயா பிரகிருதி பற்றியது

விடுதலை அடைவது எப்படி -பூஜா விதியும் சொல்லும் -இரண்டும் சொல்லும் .

நிமி கேட்கிறான்-மாயை எது-பொய்யா -கானல் நீர் போலவா -ஆஸ்ரியமானது –

அவனை -சர்வ சக்தன் -உணர முடியாமல் தடுத்து -இருக்கும் பிரகிருதி-தன்னை பார்க்க சொல்லி அழுத்தும் ..

அவனை கூட மறைக்க -மறக்க வைக்கும் -அந்தரிஷி-ரிஷி பதில் சொல்கிறார்

மூல பொருளாக கொண்டு படைக்கும் பொருள்-ஆத்மா

 அறியாமல் தேகம் வழி-உடல் பண்பால் -நினைத்து கொள்ள வைக்கும் –

ஞான ஆனந்த மாயம்-துக்கம் அஞ்ஞாம்  சூழ வைக்கும் –

படைக்கும் முறை-லயம் முறை-மாறி-விளக்குகிறார் -கர்ம வசத்தால் சிறை பட்டு இருக்கிறோம் –

தூக்கணாம் குருவி கட்டிய கூட்டை பிரிக்க முடியாமல் -நம்மாம் இதில் இருந்து வெளி வர –

அவன் உதவி ஒன்றே -கருணை என்னும் கயிறு கொண்டு-சரணாகதி ஒன்றே வழி ..

காம அனுபவமே வாழ்வு -பணம்- இல்லை என்று உணர வேண்டும்

குரு தான் வழி காட்டுவார் -பாகவத

உலக பற்று நீங்கி சாது -கருணை நட்பு -வணங்கி

தபம் -பொறுமை -நேர்மை உடன் இருக்கும் குரு இடம்

அகிம்சை -சுக துக்கம் சமம் -அனைத்திலும் அவன் இருப்பதாய் உணர்ந்து

ஜன சந்ததி இன்றி-மான் தோல் மாற உரி தரித்து

சாஸ்திரம் நம்பிக்கை கொண்டு

மனசு வாக்கு கர்மம் கட்டு படுத்தி

சரவணம் கீர்த்தனம் த்யானம்

அனைத்தும் அவனுடையது

தானம் தபம் மந்த்ரம்

அவன் பிடித்த செயலே செய்து -அனைத்தும் அவனே -நினைவு கொண்டு

சாது தொண்டு =கதை அவன் பற்றி பேசி

40 தர்மம் பாகவத தர்மம் -நினைவு கொண்டு அனுஷ்டிப்போம்

 530–

நாராயணனே பரன்-அவனே பர தத்வம் பரம் ஜோதி -பரமாத்மா –

நாராயண ஸ்துதி -தத்வம் ஜோதி பொது சொல்-ஏக நாராயண ஒருவனையே குறிக்கும் –

பாகவத தர்மம் 40 அறிந்து கொண்டு -தொடங்கி -ஓன்று அனைத்துக்குள்ளும் கொண்டு போகும்

பூஜா விதி பார்ப்போம் -யாரை பூஜிக்க -மோஷ பிரதன் ஒருவனே –

பிபலாயனார் -ஒன்பதில் ஒருவர்பதில் சொல்கிறார் –

சிருஷ்டி லயம் காத்தல் காரணம்-தனக்கு காரணம் இன்றி

அத்புத நிஷ் காரண -கரண கொடுத்து -நடாத்தி –

விசுத்தமான மனசால்-பிரதி பலன் எதிர்பார்க்காமல் –

பொறி வெளிச்சம் கொண்டு நெருப்பு பார்க்க வேண்டாமே -நெருப்பே காட்டி கொடுக்குமே

கண் காத்து தீ [பொறி போல்  -அளவுக்கு உல் பட்டவை இவை

இப்படி பட்டவன் அல்லன்-என்றே சாஸ்திரம் சொல்ல முடியும்

இப்படி பட்டவன் சொல்ல முடியாது

ஆண் அல்லன் பெண் அல்லன்

ந நேதி ந நேதி-கோத்ரம் இல்லை-குறைவற்று -அடையாளம் காட்டி சொல்ல முடியாது

சத்யம் ஞானம் அனந்தம் பிரம —

கர்ம யோகம் -எப்படி செய்ய வேண்டும் -அடுத்த கேள்வி

கர்ம அகர்ம விகர்ம -மூன்று உண்டு

கண்ணனே புரியாது -சிரித்தே சொன்னான்-

பய கிருது பய நாசனன்-இரண்டும் அவன் தானே

வரண ஆஸ்ரம தர்மம் -மூன்று வித த்யாகம்.-மருந்து போல்

பூஜிக்கும் விதி சொல்லி முடிக்கிறார்

சந்தனம்-சுத்தி உடன்-திரு ஆராதனா வழியும் சொல்கிறார்

மூல மந்த்ரம்- திரு மந்த்ரம்-எளிய வழி –

உடுத்து களைந்த -கலத்தது உண்டு –

சம்சார விடுதலை அடைய இதுவே வழி

இனி அவன் அவதார பெருமை சொல்ல போகிறார் ..

531

நாராயண ரிஷி பதரி–அவதார பெருமை கேட்க நிமி ஆசை கொள்ள –

கேட்பதே பலன்-துர்மிளர் ரிஷி பதில்-சொல்ல

பெருமை சொல்லி முடிக்க முடியாது -தொட்டு கூட பார்க்க முடியாது –

படித்து கொண்டு இருந்தாலே பெருமை-ஆரம்பித்த ததர்கே ஆனந்தம் -முக்தி

-ஸ்ரத்தை ஒன்றே போதும் ..-மொழியை கடக்கும் பெரும் புகழ்

நர நாராயண -இருவரும்-பத்ரி யாத்ரை -ரிஷிகேஷ்-ஹரித்வார் -கந்கைஆரத்தி

கங்கை மாதா கே ஜே -தேவ பிரயாகை -மாறாத புருஷோத்தமன்

கண்டம் என்னும் கடி நகர்

ஜோஷி முட் -திரு பிரிதி -அமர்ந்த திரு கோலம்

பத்ரி ஆஸ்ரமம் -குளிர் வர வேற்க -அல்ககநந்தா –

ஆழ்வார்கள் ஆச்சார்யர்கள்-ரிஷிகள் -அனுபவித்த

தர்மர் -தந்தை சந்நிதியும் உண்டு தாயாருக்கும்

அமர்ந்த திரு கோலம்-த்யானம் ரூபத்தில் –

நாரதர் குபேரர்

தபஸ் பண்ண -இந்திரன் கவலை கொண்டு-அப்சரஸ் ஸ்திரீகள் அனுப்ப –

பரிகாசம் செய்தான் -வீட்டுக்கு வந்த விருந்தாளிகள் -கூப்பிட்டு -வெட்கி

தாங்கள் பதவி போகும் பயம் தேவர்களுக்கு

அடியார்களை கை விடாமல் -கொள்ளும் ச்வாபம்

பசி தாகம் அடக்கி-இன்றி தவம் -அவனையே அடைய –

இந்திர பட்டணம் -சென்று நாராயண பெருமை சொல்ல

ஹம்ச அவதாரம் -வேதம் உபதேசித்து

பரதன்தம்பி கள் தானே  ரிஷிகள்

ரிஷப தேவர் உபதேசம்

மத்ஸ்ய அவதாரம்

வராக அவதாரம்

ஹரி அவதாரம்

வாமனன்-திரி விக்ரமன்

பரசுராமன்-ப்ருகு வம்சம்

சீதா ராமன்

யது குல கண்ணன்

புத்தர் ஆக பிறப்பார்

மயக்க

கல்கி கலி கொடுமை முடித்து கிருத யுகம் வரும்

கேட்பது விருப்பம் அனைவருக்கும்

532

18ooo ஸ்லோகம்-12 ஸ்கந்தம்

கண்ணன்-உத்தவர் -முன் நிமி-ஒன்பது சித்த புருஷர்

11 -5 -கீழே பக்தி செய்பவனை -இடையூறுகள் என்ன பார்த்தோம்

சமாசர் ரிஷி-பக்தி இல்லாவன் நினை சொல்கிறார் நிமிக்கு

-சாந்தி இன்றி -புலன்களை வெல்லாமல் இவர் கதி என்ன கேள்வி

-சதுர்வித -ஏக பக்தி -கீதை -ஆர்த்தர்புதுசாக ஐஸ்வர்யம் – கேவலர்-பகவத் லாபார்த்தி –

என்னை கேட்டவனுக்கு ஆனந்தமாக கொடுக்கிறேன்

மூடர் /நராதமரர்கள்-நம்பிக்கை இன்றி /மாயையால் மயங்கி /அசுரர் -நான்காவது-ராவணாதிகள் –

சக்தி ஞானம் தப்பான வலி ஆசுர புத்தி-வேதம் கற்று-வர பலத்தால்

இவர் நிலை-நான்காவது நிலை-வேருத்துபோராமை-நரகத்தில்தல்லுகிறேன்

மற்றவர் திருந்துவார்கள்

அதே விஷயம் இங்கு –

வாய் -தோள் மார்பு திரு அடி யில் இருந்து தோன்றி-நன்றி இன்றி -நமக்கு உபயோகம்

தூரே ஹரி கதை–உலக இன்பத்துக்கு வேதம் -கீதை -இல்லை

பக்திக்காகா -அதை படித்தால் தன்னாக இது வரும் –

பீடு நடந்து உயர்ந்தது நோக்கி போக சின்ன பலன்கிட்டும்

ஆஸ்திக நாஸ்திகன்-பெரும் -மூர்க்கர் -அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடியாமல்-

உள்ளே ஆஸ்திகன்-வெளியில் நாஸ்திகன் -வெளியில் ஆஸ்திகன்-உள்ளே நாஸ்திகன்-பெரிய மூர்கர்

இது போல் இல்லாமல் உன் ராஜ்யத்தில் பார்த்து கொள் -உன் அரசில்

இப்படி பட்டவர் நரகத்தில் விழுவார்கள்-

வாடகை வீட்டில்-இருந்துவாடகை கொடுக்காமல் நம் வீடு -சொல்லி –

சரீர சுகம்-கருதி-இங்கும் சந்தோசம் இல்லை-அங்கும் நரகம் –

533-

நிறம் வெளிது -பசிது கருதி -வெவ்வேறு  வர்ணம் யுகம் தோறும் –

திரு கோட்டியூர் நரக நாசனை–நாவிற் கொண்டு அழையாத மானிட சாதியர் –

சாப்பிடும் சாப்பாடும் பெருகும் நீருமுடுத்தும் ஆடையும் பாபம்

வெள்ளியில் திரு மேனி -ஹிருத யுகம் வெளிது –

-பேசாதார் -பெரி ஆழ்வாருக்கு நெருக்கமான திவ்ய தேசம்

வண்ண மாடங்கள் சூழ் -ஆரம்பித்தார்-கோஷ்டிபுரம் –

திரு கோஷ்டியூர் நம்பி-அஷ்டாங்க விமானம்–நிழல் கீழே விழாதே-

மாதவன் -சௌம்யா நாராயணன் –

கடைசி ரிஷி-பகவான்பற்றி-கரபாஜனர் பேசுகிறார்

-திரு மேனி பூஜை முறை திரு ஆடை மாறும்–அனந்தன்-பிரிவுக்கு அந்தமில்லை-

நானாவித பிரகாரம்-நித்யோதித்த சாந்தோதித்த பரத்வம்-ஒவொரு பிரகாரங்களிலும் வேறு வேறு

லோக ருசி பின்னம்- அதற்குத்தக்க பல வகை-அனைவரையும் கொள்ள –

கிருத -சுக்ல-நான்கு கை-மான் தோல் மர உரி -தபஸ் -தலை முடி -த்யாநிகிறவர்-தண்டம் கமண்டலம் பிடித்து

பாதிரி த்யானம்-அவன்போல் சாந்த மனிசர் -சமம்-ஹம்சன் யோகேஸ்வரன் –

த்ரேதா -சிவப்பு-நான்குகை- மூன்று மேகலை- பொன் மாயா திரு ஆடை

யாகம் கரண்டி -யாகம் மூலம் அடைகிறார்கள்-விஷ்ணு யக்ஜா சர்வ தேவ பெயருடன் –

துவாபர -கரம் பச்சை கரு நீலம் மாம் தளிர் பச்சை கலந்த -வரணதுடன்-இன்றும் மூலவர் சேவை –

த்யானம்-யாகம்-பூஜிகிரார்கள் மூன்றாவது

நமஸ்தே வாசுதேவாயா –

கலியுகம்-கிருஷ்ணா வர்ணம்-இயற்கை கருப்பு வர்ணம்-திரு நாம சந்கீர்தனத்தால் அடைகிறார்கள்

கப்பல்-திருஅடி-கலி தான் உயர்ந்தது -12 பேர் அவதரிக்க போகிறார் என்று சூசிப்பித்து சொன்னான்

 534

ஆழ்வார்கள் வாழி அருளி செயல்கள் வாழி

செய்ய மறை தன்னுடனே சேர்ந்து  வேத -வேதாந்தம்  –

வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்-வியாசர் பகவான் -வேதம்பிரித்து அருளிய -அவரே சூசிப்பிக்க

கிருஷ்ணா த்வைபாயனர் 11 -5 மூன்று ச்லோககங்கள்-

துவாபர யுக இறுதியில் -கலி யுகத்தில் தொடக்கம்  -ஆழ்வார்கள் அவதரிப்பார்கள் –

-நதிகள் பெயரும் -சொல்லி -நாராயண பக்தி பரப்ப

கலியுகம் சிறப்பு-எளிய உபாயம் –  திரு நாம சங்கீர்த்தனம் –

கொசித்கொசித் என்று இவர் ஆவிர்பாவம் கலியும் கெடும் போல் சூசிதம் –

38 ஸ்லோகம்-நாராயண பராயணர்கள் கொசித் கொசித் திராவிட -தாமிரபரணி

கிருத மால்ய -பயச்வினி -நதிகள் –

ஐப்பசி திரு வோணம்-பொய்கை-காஞ்சி திரு வெக்கா -பொற் தாமரை குளம்-வையம் தகளியா –

திருகடல் மலை-தலை சயன பெருமாள்-செவ்வந்தி பூவில்-பூதத் ஆழ்வார் -அன்பே தகளியா

பெரும் தமிழர்கள் -பேய் ஆழ்வார் -கேசவ பெருமாள் ஆஸ்தானம்-மயிலை- கிணற்றில் மயூர புரி –

மாட மா மயிலை திரு வல்லி கேணி -திரு கண்டேன் –முதல் ஆழ்வார்கள்- நல் தமிழால் –

திருமழிசை-ஜகன்னாத பெருமாள்- ம்கிசார ஷேத்ரம்-சாரமானதிவ்ய தேசம்

மகம்-சக்கரம் அம்சம்-பக்தி சாரர் –

அடுத்து நம் ஆழ்வார் -திரு குருகூர்

மதுர கவி ஆழ்வார் -வைத்த மா நிதி பெருமாள்- சித்தரை சித்தரை-திரு கோளூர் –

உண்டோ வைகாசி விசாகத்துக்கு ஒப்பு -தலைவர் –

535

அமுதூரும் என் நாவுக்கே –

துவாபர -கலி யுக சந்தி காலத்தில்-முதல் நால்வரும்-

நம் ஆழ்வார் மதுர கவி ஆழ்வார் -கலி யுகம் தொடக்கத்தில் –

11 -5 -38 பார்த்தோம் –

தமிழ்- பக்தி-கலங்கிய நெஞ்சத்தால்-தாழ்வாக நினைப்பவர் பால் செல்ல கூசித்து இரு –

உபய வேதாந்தம் —

கொல்லி காவலன்-மாசி புனர்வசு- கௌச்துபம்   அம்சம்-குலசேகர பெருமாள்-

 கொடும்களூர் பக்கம்-திரு வஞ்சி களம் -முகுந்த பெருமாள் கோவில்-அருகில்-

பெரிய ஆழ்வார் -வைகை நதி கரை-ஆனி சுவாதி -திரு பல்லாண்டு/பெரிய ஆழ்வார் திரு மொழி

யசோதை பாவனை -461 பாசுரங்கள்-பிள்ளை தமிழ்-வட பெரும் கோவில் உடையான்-

ஐந்தாம் உத்சவம் -ஐந்து பெருமாள் கருட சேவை-பல்லாண்டு என்று காப்பிடும் பான்மையர் –

இன்றோ திரு ஆடி பூரம்-எமக்காக அன்றோ அவதரித்தார் -திரு பாவை- நாச்சியார் திருமொழி –

சூடி கொடுத்த பாட வல்ல நாச்சியார் –

திரு மண்டம் குடி-காவேரி நதி -கரையில்-தொண்டர் அடி பொடி-அரங்கனுக்கே என்றே –

மார்கழி கேட்டை-திரு மாலை-திரு பள்ளி எழுச்சி-திரு நாம சங்கீர்த்தன மகிமை –

நரகமே ச்வர்க்கமாகும் –

உறையூர் கமல வல்லி நாச்சியார் -ஆறாம் திரு நாள் சேர்த்தி உத்சவம்

கார்த்திகை-ரோகிணி -என் அமுதினை கண்ட கண்கள் மற்று ஒன்றை காணாவே –

திரு மங்கை ஆழ்வார் -கைங்கர்யத்தில் பெருமை- வீறுடைய கார்த்திகை-கார்த்திகை

திரு குறையலூர் -குமுதவல்லி நாச்சியார்-உடன்-ஆறு பிரபந்தம்-அணைத்த வேல் குவித்த கை –

ஆழ்வார்கள் வாழி அருளி செயல்கள் வாழி –

 536-

பகவத் ரூபம் பாகவதம்-பிற்பட்டார் தர்சித்து இன்பம் அடைய பாகவதம் கற்று

11 -5  முடிந்து -ரிஷிகள் உபதேசம்முடிந்து 43 ஸ்லோகம் -நிமி அரசன் வணங்கி

-ரத்னம் -ஒன்பது பேரும் வழங்கி-

அங்கேயே மறைந்து போனார்கள்-

நாரதர் -வசுதேவர் -பார்த்து -அதன் உள் கதை நிமி-9 பேர் –

நம் குழந்தை புத்தி விட்டு அவன் பரமாத்மா -அறிந்து -சர்வேஸ்வரன்-கொடுத்த அனுபவம்

மாட்டுக்கும் வெண்ணெய்க்கும் தயிர் பானைக்கும்

செஷ்டிதம் முடிந்து -ஆனை காத்து -மாயமே -மகன் ஒருவருக்கு இல்லாத மா மாயன்-

11 -6 சுகர் -பேச -துவாரகை போய் வணங்க -உயர்ந்த கோடி –

முக்தி தரும் ஷேத்ரம்- வாயால் படி -பக்தி சாம்ராஜ்யம் -கண்ணன் தான் த்வாரம்-

பெட் துவாரகை-குசேலர் சந்தித்து

நாசத் துவாரகை-ராஜஸ்தான் -மீரா பாய் -பக்தர் பித்து பிடித்தவன்

அனைவரும் வந்து கண்ணனை வணங்க-ஒளி மிக்கு இருந்த திரு மேனி

கிரீஸ்=பூமி ஆனந்தம் திரு மேனி அழகால் கொடுப்பான்

தாமோதர நாராயணன்-ஆயன்-திரு கண்ண புரம்-

கபிஸ்தலம்-கஜேந்திர வரதன் ஆற்றம் கரை கிடக்கும் கண்ணன் -பஞ்ச கிருஷ்ண ஷேத்ரம் –

ஸ்தோத்ரம் பண்ணி-உன் திரு அடியேசம்சாரம் தாண்டுவிக்கும் -உன்னை ரஷிப்பதும்

-யார் எனக்கு நின் பாதமே சரணாக தந்து ஒளிந்தாய் –சடாரியிலே நம் ஆழ்வார் -தோதாரி-வான மா மலை –

புனித தன்மை -திரு அடி பற்றிய கதைகள்/கங்கை/நூபுர கங்கை-சிலம்பாறு –

தொட்டி திரு மஞ்சனம்-வஞ்ச கள்வன் மா மாயன்-எண்ணெய் சீயக் காய் -நிதானம் -திரு மஞ்சனம் –

அழகர்-நூபுர கங்கை -சென்று -பில த்வாரம்-சல சல நூபுர கங்கை திரு மேனி தழுவி-திரு அடி பட்டு-

அவனே தீர்த்தன்-திரு அடி பட்டு வந்த தீர்த்தம் நாமும் நீராடலாம்-

பூமி பாரம் குறைக்க அவதரித்தீர் 125 ஆண்டுகள் முடிந்தன -பிரமன்-உமக்கு திரு உள்ளம் இருந்தால்

உம் தன்னுடை சோதி எழுந்து அருளலாம்

உத்தவர் -கட்டி கதறி-பேச்சு தொடங்கும் –

11-3

11–saàvartako megha-gaëo
varñati sma çataà samäù
dhäräbhir hasti-hastäbhir
léyate salile viräö

Hoards of clouds called Saàvartaka pour torrents of rain for one hundred
years. Flooding down in raindrops as long as the trunk of an elephant, the
deadly rainfall submerges the entire universe in water.

12–tato viräjam utsåjy
vairäjaù puruño nåpa
avyaktaà viçate sükñmaà
nirindhana ivänalaù

Then Vairäja Brahmä, the soul of the universal form, gives up his universal
body, O King, and enters into the subtle unmanifest nature, like a fire that has
run out of fuel.

13–väyunä håta-gandhä bhüù
salilatväya kalpate
salilaà tad-dhåta-rasaà
jyotiñöväyopakalpate

Deprived of its quality of aroma by the wind, the element earth is
transformed into water; and water, deprived of its taste by that same wind, is
merged into fire.

30–parasparänukathanaà
pävanaà bhagavad-yaçaù
mitho ratir mithas tuñöir
nivåttir mitha ätmanaù

One should learn how to associate with the devotees of the Lord by
gathering with them to chant the glories of the Lord. This process is most
purifying. As devotees thus develop their loving friendship, they feel mutual
happiness and satisfaction. And by thus encouraging one another they are able
to give up material sense gratification, which is the cause of all suffering.

31–smarantaù smärayantaç ca
mitho ‘ghaugha-haraà harim
bhaktyä saïjätayä bhaktyä
bibhraty utpulakäà tanum

The devotees of the Lord constantly discuss the glories of the Personality of
Godhead among themselves. Thus they constantly remember the Lord and
remind one another of His qualities and pastimes. In this way, by their devotion
to the principles of bhakti-yoga, the devotees please the Personality of Godhead,
who takes away from them everything inauspicious. Being purified of all
impediments, the devotees awaken to pure love of Godhead, and thus, even
within this world, their spiritualized bodies exhibit symptoms of transcendental
ecstasy, such as standing of the bodily hairs on end.

32–kvacid rudanty acyuta-cintayä kvacid
dhasanti nandanti vadanty alaukikäù
nåtyanti gäyanty anuçélayanty ajaà
bhavanti tüñëéà param etya nirvåtäù

Having achieved love of Godhead, the devotees sometimes cry out loud,
absorbed in thought of the infallible Lord. Sometimes they laugh, feel great
pleasure, speak out loud to the Lord, dance or sing. Such devotees, having
transcended material, conditioned life, sometimes imitate the unborn Supreme
by acting out His pastimes. And sometimes, achieving His personal audience,
they remain peaceful and silent.

33–iti bhägavatän dharmän
çikñan bhaktyä tad-utthayä
näräyaëa-paro mäyäm
aïjas tarati dustaräm

Thus learning the science of devotional service and practically engaging in
the devotional service of the Lord, the devotee comes to the stage of love of
Godhead. And by complete devotion to the Supreme Personality of Godhead,
Näräyaëa, the devotee easily crosses over the illusory energy, mäyä, which is
extremely difficult to cross.

5–çré-pippaläyana uväca
sthity-udbhava-pralaya-hetur ahetur asya
yat svapna-jägara-suñuptiñu sad bahiç ca
dehendriyäsu-hådayäni caranti yena
saïjévitäni tad avehi paraà narendra

çré-pippaläyanaù uväca—Çré Pippaläyana said; sthiti—of the creation;
udbhava—maintenance; pralaya—and destruction; hetuù—the cause;
ahetuù—itself without cause; asya—of this material universe; yat—which;
svapna—in dream; jägara—wakefulness; suñuptiñu—in deep sleep or
unconsciousness; sat—which exists; bahiù ca—and external to them as well;
deha—of the material bodies of the living entities; indriya—the senses;
äsu—life airs; hådayäni—and minds; caranti—act; yena—by which;
saïjévitäni—given life; tat—that; avehi—please know; param—to be the
Supreme; nara-indra—O King

Çré Pippaläyana said: The Supreme Personality of Godhead is the cause of
the creation, maintenance and destruction of this universe, yet He has no prior
cause. He pervades the various states of wakefulness, dreaming and unconscious
deep sleep and also exists beyond them. By entering the body of every living
being as the Supersoul, He enlivens the body, senses, life airs and mental
activities, and thus all the subtle and gross organs of the body begin their
functions. My dear King, know that Personality of Godhead to be the Supreme.

36–

naitan mano viçati väg uta cakñur ätmä
präëendriyäëi ca yathänalam arciñaù sväù
çabdo ‘pi bodhaka-niñedhatayätma-mülam
arthoktam äha yad-åte na niñedha-siddhiù
na—cannot; etat—this (Supreme Truth); manaù—the mind; viçati—enter;
väk—the function of speech; uta—nor; cakñuù—sight; ätmä—intelligence;
präëa—the subtle airs supporting life; indriyäëi—the senses; ca—or;
yathä—just as; analam—a fire; arciñaù—its sparks; sväù—own; çabdaù—the
authoritative sound of the Vedas; api—even; bodhaka—being able to indicate
by verbal reference; niñedhatayä—because of denying such; ätma—of the
Supreme Soul; mülam—basic evidence; artha-uktam—expressed indirectly;
äha—does express; yat-åte—without which (Supreme); na—there is not;
niñedha—of the negative statements of scripture; siddhiù—ultimate purpose.

Neither the mind nor the faculties of speech, sight, intelligence, the life air
or any of the senses are capable of penetrating that Supreme Truth, any more
than small sparks can affect the original fire from which they are generated.
Not even the authoritative language of the Vedas can perfectly describe the
Supreme Truth, since the Vedas themselves disclaim the possibility that the
Truth can be expressed by words. But through indirect reference the Vedic
sound does serve as evidence of the Supreme Truth, since without the existence
of that Supreme Truth the various restrictions found in the Vedas would have
no ultimate purpose.

44-parokña-vädo vedo ‘yaà
bälänäm anuçäsanam
karma-mokñäya karmäëi
vidhatte hy agadaà yathä

Childish and foolish people are attached to materialistic, fruitive activities,
although the actual goal of life is to become free from such activities. Therefore,
the Vedic injunctions indirectly lead one to the path of ultimate liberation by
first prescribing fruitive religious activities, just as a father promises his child
candy so that the child will take his medicine.

45–näcared yas tu vedoktaà
svayam ajïo ‘jitendriyaù
vikarmaëä hy adharmeëa
måtyor måtyum upaiti saù

If an ignorant person who has not conquered the material senses does not
adhere to the Vedic injunctions, certainly he will engage in sinful and
irreligious activities. Thus his reward will be repeated birth and death.

46–vedoktam eva kurväëo
niùsaìgo ‘rpitam éçvare
naiñkarmyaà labhate siddhià
rocanärthä phala-çrutiù

By executing without attachment the regulated activities prescribed in the
Vedas, offering the results of such work to the Supreme Lord, one attains the
perfection of freedom from the bondage of material work. The material fruitive
results offered in the revealed scriptures are not the actual goal of Vedic
knowledge, but are meant for stimulating the interest of the performer.

50/51–arcädau hådaye cäpi
yathä-labdhopacärakaiù
dravya-kñity-ätma-liëgäni
niñpädya prokñya cäsanam
pädyädén upakalpyätha
sannidhäpya samähitaù
håd-ädibhiù kåta-nyäso
müla-mantreëa cärcayet

The devotee should gather whatever ingredients for worshiping the Deity
are available, make ready the offerings, the ground, his mind and the Deity,
sprinkle his sitting place with water for purification and prepare the bathing
water and other paraphernalia. The devotee should then place the Deity in His
proper place, both physically and within his own mind, concentrate his
attention, and mark the Deity’s heart and other parts of the body with tilaka.
Then he should offer worship with the appropriate mantra.

52/53–

säìgopäìgäà sa-pärñadäà
täà täà mürtià sva-mantrataù
pädyärghyäcamanéyädyaiù
snäna-väso-vibhüñaëaiù
gandha-mälyäkñata-sragbhir
dhüpa-dépopahärakaiù
säìgam sampüjya vidhivat
stavaiù stutvä named dharim

sa-aìga—including the limbs of His transcendental body; upäìgäm—and His
special bodily features such as His Sudarçana disc and other weapons;
sa-pärñadäm—along with His personal associates; täm täm—each particular;
mürtim—Deity; sva-mantrataù—by the Deity’s own mantra; pädya—with
water for bathing the feet; arghya—scented water for greeting;
äcamanéya—water for washing the mouth; ädyaiù—and so on; snäna—water
for bathing; väsaù—fine clothing; vibhüñaëaiù—ornaments; gandha—with
fragrances; mälya—necklaces; akñata—unbroken barleycorns; sragbhiù—and
flower garlands; dhüpa—with incense; dépa—and lamps; upahärakaiù—such
offerings; sa-aìgam—in all aspects; sampüjya—completing the worship;
vidhivat—in accordance with the prescribed regulations; stavaiù
stutvä—honoring the Deity by offering prayers; namet—one should bow down;
harim—to the Lord.

One should worship the Deity along with each of the limbs of His
transcendental body, His weapons such as the Sudarçana cakra, His other
bodily features and His personal associates. One should worship each of these
transcendental aspects of the Lord by its own mantra and with offerings of
water to wash the feet, scented water, water to wash the mouth, water for
bathing, fine clothing and ornaments, fragrant oils, valuable necklaces,
unbroken barleycorns, flower garlands, incense and lamps. Having thus
completed the worship in all its aspects in accordance with the prescribed
regulations, one should then honor the Deity of Lord Hari with prayers and
offer obeisances to Him by bowing down.

11-4-6-

6–dharmasya dakña-duhitary ajaniñöa mürtyäà
näräyaëo nara åñi-pravaraù praçäntaù
naiñkarmya-lakñaëam uväca cacära karma
yo ‘dyäpi cästa åñi-varya-niñevitäìghr

Nara-Näräyaëa Åñi, who is perfectly peaceful and is the best of sages, was
born as the son of Dharma and his wife Mürti, the daughter of Dakña.
Nara-Näräyaëa Åñi taught the devotional service of the Lord, by which material
work ceases, and He Himself perfectly practiced this knowledge. He is living
even today, His lotus feet served by the greatest of saintly persons.

17–haàsa-svarüpy avadad acyuta ätma-yogaà
dattaù kumära åñabho bhagavän pitä naù
viñëuù çiväya jagatäà kalayävatirëas
tenähåtä madhu-bhidä çrutayo hayäsye

The infallible Supreme Personality of Godhead, Viñëu, has descended into
this world by His various partial incarnations such as Lord Haàsa [the swan],
Dattätreya, the four Kumäras and our own father, the mighty Åñabhadeva. By
such incarnations, the Lord teaches the science of self-realization for the benefit
of the whole universe. In His appearance as Hayagréva He killed the demon
Madhu and thus brought the Vedas back from the hellish planet Pätälaloka.

18–

gupto ‘pyaye manur ilauñadhayaç ca mätsye
krauòe hato diti-ja uddharatämbhasaù kñmäm
kaurme dhåto ‘drir amåtonmathane sva-påñöhe
grähät prapannam ibha-räjam amuïcad ärtam

In His appearance as a fish, the Lord protected Satyavrata Manu, the earth
and her valuable herbs. He protected them from the waters of annihilation. As a
boar, the Lord killed Hiraëyäkña, the son of Diti, while delivering the earth
from the universal waters. And as a tortoise, He lifted Mandara Mountain on
His back so that nectar could be churned from the ocean. The Lord saved the
surrendered king of the elephants, Gajendra, who was suffering terrible distress
from the grips of a crocodile.

9–saàstunvato nipatitän çramaëän åñéàç ca
çakraà ca våtra-vadhatas tamasi praviñöam
deva-striyo ‘sura-gåhe pihitä anäthä
jaghne ‘surendram abhayäya satäà nåsiàhe

The Lord also delivered the tiny ascetic sages called the Välakhilyas when
they fell into the water in a cow’s hoofprint and Indra was laughing at them.
The Lord then saved Indra when Indra was covered by darkness due to the
sinful reaction for killing Våträsura. When the wives of the demigods were
trapped in the palace of the demons without any shelter, the Lord saved them.
In His incarnation as Nåsiàha, the Lord killed Hiraëyakaçipu, the king of
demons, to free the saintly devotees from fear.

20–deväsure yudhi ca daitya-patén surärthe
hatväntareñu bhuvanäny adadhät kaläbhiù
bhütvätha vämana imäm aharad baleù kñmäà
yäcïä-cchalena samadäd aditeù sutebhyaù

The Supreme Lord regularly takes advantage of the wars between the
demons and demigods to kill the leaders of the demons. The Lord thus
encourages the demigods by protecting the universe through His various
incarnations during the reigns of each Manu. The Lord also appeared as
Vämana and took the earth away from Bali Mahäräja on the plea of begging
three steps of land. The Lord then returned the entire world to the sons of
Aditi.

21–niùkñatriyäm akåta gäà ca triù-sapta-kåtvo
rämas tu haihaya-kuläpyaya-bhärgavägniù
so ‘bdhià babandha daça-vaktram ahan sa-laìkaà
sétä-patir jayati loka-mala-ghna-kéåtiù

Lord Paraçuräma appeared in the family of Bhågu as a fire that burned to
ashes the dynasty of Haihaya. Thus Lord Paraçuräma rid the earth of all
kñatriyas twenty-one times. The same Lord appeared as Rämacandra, the
husband of Sétädevé, and thus He killed the ten-headed Rävaëa, along with all
the soldiers of Laìkä. May that Çré Räma, whose glories destroy the
contamination of the world, be always victorious.

22–bhümer bharävataraëäya yaduñv ajanmä
jätaù kariñyati surair api duñkaräëi
vädair vimohayati yajïa-kåto ‘tad-arhän
çüdrän kalau kñiti-bhujo nyahaniñyad ante

To diminish the burden of the earth, the unborn Lord will take birth in the
Yadu dynasty and perform feats impossible even for the demigods. Propounding
speculative philosophy, the Lord, as Buddha, will bewilder the unworthy
performers of Vedic sacrifices. And as Kalki the Lord will kill all the low-class
men posing as rulers at the end of the age of Kali.

23–evaà-vidhäni janmäni
karmäëi ca jagat-pateù
bhüréëi bhüri-yaçaso
varëitäni mahä-bhuja

O mighty-armed King, there are innumerable appearances and activities of
the Supreme Lord of the universe similar to those I have already mentioned. In
fact, the glories of the Supreme Lord are unlimited.

11-5-2-

2–çré-camasa uväca
mukha-bähüru-pädebhyaù
puruñasyäçramaiù saha
catväro jajïire varëä
guëair viprädayaù påthak

Çré Camasa said: Each of the four social orders, headed by the brähmaëas,
was born through different combinations of the modes of nature, from the face,
arms, thighs and feet of the Supreme Lord in His universal form. Thus the four
418
spiritual orders were also generated.

20–çré-karabhäjana uväca
kåtaà tretä dväparaà c
kalir ity eñu keçavaù
nänä-varëäbhidhäkäro
nänaiva vidhinejyate

çré-karabhäjanaù uväca—Çré Karabhäjana said; kåtam—Satya; tretä—Tretä;
dväparam—Dväpara; ca—and; kaliù—Kali; iti—thus named; eñu—in these
ages; keçavaù—the Supreme Lord, Keçava; nänä—various; varëa—having
complexions; abhidhä—names; äkäraù—and forms; nänä—various;
eva—similarly; vidhinä—by processes; ijyate—is worshiped.

Çré Karabhäjana replied: In each of the four yugas, or ages—Kåta, Tretä,
Dväpara and Kali—Lord Keçava appears with various complexions, names and
forms and is thus worshiped by various processes.

21–kåte çuklaç catur-bähur
jaöilo valkalämbaraù
kåñëäjinopavétäkñän
bibhrad daëòa-kamaëòalü

In Satya-yuga the Lord is white and four-armed, has matted locks and wears
a garment of tree bark. He carries a black deerskin, a sacred thread, prayer
beads and the rod and waterpot of a brahmacäré.

22–manuñyäs tu tadä çäntä
nirvairäù suhådaù samäù
yajanti tapasä devaà
çamena ca damena ca

People in Satya-yuga are peaceful, nonenvious, friendly to every creature
and steady in all situations. They worship the Supreme Personality by austere
meditation and by internal and external sense control.

23–haàsaù suparëo vaikuëöho
dharmo yogeçvaro ‘malaù
éçvaraù puruño ‘vyaktaù
paramätmeti géyate

In Satya-yuga the Lord is glorified by the names Haàsa, Suparëa,
Vaikuëöha, Dharma, Yogeçvara, Amala, Éçvara, Puruña, Avyakta and
Paramätmä.

24–tretäyäà rakta-varëo ‘sau
catur-bähus tri-mekhalaù
hiraëya-keças trayy-ätmä
sruk-sruvädy-upalakñaëaù

In Tretä-yuga the Lord appears with a red complexion. He has four arms,
golden hair, and wears a triple belt representing initiation into each of the three
Vedas. Embodying the knowledge of worship by sacrificial performance, which
is contained in the Åg, Säma and Yajur Vedas, His symbols are the ladle, spoon
and other implements of sacrifice

25–taà tadä manujä devaà
sarva-deva-mayaà harim
yajanti vidyayä trayyä
dharmiñöhä brahma-vädinaù

In Tretä-yuga, those members of human society who are fixed in religiosity
and are sincerely interested in achieving the Absolute Truth worship Lord
Hari, who contains within Himself all the demigods. The Lord is worshiped by
the rituals of sacrifice taught in the three Vedas.

26–viñëur yajïaù påçnigarbhaù
sarvadeva urukramaù
våñäkapir jayantaç ca
urugäya itéryate

In Tretä-yuga the Lord is glorified by the names Viñëu, Yajïa, Påçnigarbha,
Sarvadeva, Urukrama, Våñäkapi, Jayanta and Urugäya.

27–dväpare bhagaväï çyämaù
péta-väsä nijäyudhaù
çrévatsädibhir aìkaiç ca
lakñaëair upalakñitaù

In Dväpara-yuga the Supreme Personality of Godhead appears with a dark
blue complexion, wearing yellow garments. The Lord’s transcendental body is
marked in this incarnation with Çrévatsa and other distinctive ornaments, and
He manifests His personal weapons.

48–vaireëa yaà nåpatayaù çiçupäla-pauëòraçälvädayo
gati-viläsa-vilokanädyaiù
dhyäyanta äkåta-dhiyaù çayanäsanädau
tat-sämyam äpur anurakta-dhiyäà punaù kim

Inimical kings like Çiçupäla, Pauëòraka and Çälva were always thinking
about Lord Kåñëa. Even while they were lying down, sitting or engaging in
other activities, they enviously meditated upon the bodily movements of the
Lord, His sporting pastimes, His loving glances upon His devotees, and other
attractive features displayed by the Lord. Being thus always absorbed in Kåñëa,
they achieved spiritual liberation in the Lord’s own abode. What then can be
said of the benedictions offered to those who constantly fix their minds on Lord
Kåñëa in a favorable, loving mood?

49–mäpatya-buddhim akåthäù
kåñëe sarvätmanéçvare
mäyä-manuñya-bhävena
güòhaiçvarye pare ‘vyaye

Do not think of Kåñëa as an ordinary child, because He is the Supreme
Personality of Godhead, inexhaustible and the Soul of all beings. The Lord has
concealed His inconceivable opulences and is thus outwardly appearing to be an
ordinary human being.

52–itihäsam imaà puëyaà
dhärayed yaù samähitaù
sa vidhüyeha çamalaà
brahma-bhüyäya kalpate

Anyone who meditates on this pious historical narration with fixed attention
will purify himself of all contamination in this very life and thus achieve the
highest spiritual perfection.

Thiru Naarayanna Puram..

Swami Ramanujar dedicated Nammazhvar’s Thiruvaymozhi pasuram “oru nAyagam” (4.1) to this kshetram.

presiding Deity:

Sri Yoga Narasimha (hill top), Sri ThiruNarayana (Main Deity), Sri Yadugiri Nayika (Divine Consort), Sampath Kumaran (Processional Deity) and Sri Ramanujacharya – (The image approved by Himself-Thaan vuhantha thiru meni )

ThiruNarayanapuram is also called Yadavadri, Yadushaila, and Melukote. It is located in the present Mysore/Karnataka district.  This small town’s hub of activity is its temple. Although this holy place had been mentioned in the Puranas at various instances, it really came to formal existence with the coming of our great acharya Swamy Sri Ramanuja.  This town was the place where Sri Ramanuja resided for 12 years after he and his disciples left Sri Rangam due to the local fanatical chieftains at that time.

Of all of the places where Sri Ramanuja resided, Melukote was particularly dear to his heart; so much so, that he stated that he would place his very spirit in the processional image that bears an exact likeness to him, and instructed all of his disciples to make an effort to reside here.  In His last message before leaving this earth, he instructed his devotees to live in Melukote for some period of time in their lives, even if it were to be in a small little house.

Melukote is a place where people glorify Sri Ramanuja as the King of Ascetics, the King of Philosophers, the King the Vedas awaited, and the Father of the divine child Sampath Kumaran (Chelva Pillai-the dear darling child).  Despite its appearance as a sleepy little town, the temple and town is home for many learned Vedic Scholars.

Sri Vaishnava tradition with Sri Ramanuja as its central focus and most important acharya, explains the important relationship of this Great Soul with his beloved child, Sri Sampath Kumaran.  It is understood that Sriman Narayana is the Only Being in this Universe that is Truly Independent, i.e., His Actions and His Will is not limited by the bounds of karma, as it is with every other soul.  But, since His Very Nature is Love and Compassion, He is under the sway of those who love him, and to Great Souls like Sri Ramanuja, He becomes like their own child, much in the same way in which He allowed Himself to become Nandagopa’s and Yashoda’s Beloved Son, Krishna.  Sri Ramanuja is the father to Sampath Kumaran, caring for Him, nurturing Him, as well as instructing Him on the merciful attitude He should maintain when He is approached by all souls.

In 1098-99 Sri Ramanuja reached this town at the age of 82 and uncovered Sri Tirunarayana who was hidden/buried in the Yadavadri Hills. This auspicious day of Punarvasu (star) in the solar month of Makara (late January) is celebrated with much enthusiasm here. A temple was built and the Lord worshipped by the pAncharAtra tradition.  The Lord also showed Sri Ramanuja through a vision, the place where the holy white (tiru-maN) soil (which his devotees could use for the holy emblems on their fore heads) could be excavated.  This soil is being used by millions of devotees even today.

As Sri Ramanuja was in search for a processional deity for the temple festivities, He was instructed by the Lord to go north (Delhi) and bring Him back from the Delhi Sultan’s daughter Bibi. This marked a special occasion in his life.  Sampath Kumaran is said to have walked and jumped on his lap when he called out to Him.

The people who helped Sri Ramanuja carry Sampath Kumaran from Delhi by foot were the local tribes from the forest areas.  Sri Ramanuja gave them a special place in the temple activities, and named them Tiru-kulattars (the people who belong to the family of Goddess Sri Maha Lakshmi).  Even to this date these people have special previlages in the temple festivities.

Melukote was the temple where Sri Ramanuja began his strong administrative reform.  This included assignment of different temple duties to different people/families.  He then used this format at all other temples. All the temple festivities to this date are carried out by the local dwellers in the same manner as Sri Ramanuja established more than 900 years ago.

During his stay at Melukote Sri Ramanuja paid much attention to the social aspect of the human community.  He laid great emphasis on bringing quality and happiness to human life.  He made the temple the central focus of all activity.  He included people irrespective of caste/gender/background/economical status, etc in temple activities.  Local people were given specific tasks with income that was accountable.  He set up neighborhoods in and around the temple for all.  He also made arrangements to provide water and other resources for them.  Small-scale industries that served the local people and temples were set up to make families economically sound.  Elaborate festivals were organized and he strongly encouraged the participation of the entire community.

Many scholars and people from different faiths surrendered to Sri Ramanuja under the Hoysala reign of King Vishnuvardhana. Although their spoken language was the Sansrit-based Kannada, equal importance was given to the Dravida Vedas, the 4000 Divine outpourings of the AzhvArs, as the Sanskrit Vedas.

In accordance with the Sri Vaishnava tradition where the Acharya is given equal or more importance than the Lord, the people of this special town give extraordinary importance to Sri Ramanuja and His Darling Child.  The daily worship is done first at the shrine of Sri Ramanuja and subsequently to the main presiding deities.

Although there are no alwar poems sung in direct reference to Melkote, Sri Ramanuja dedicated the 4.1.1 verse of Sri NammazhvAr’s TiruvAImozhi to ThiruNarayana.

The two main festivals in addition to the traditional Sri Vaishnava festivals, held at this sacred place are the famous Vairamudi festival (The Festival of the Diamond Crown) and Sri Ramanuja Tirunakshatram (Sri Ramanuja’s Appearance Day) festival. The former is held in the Solar month Panguni (late March) on the star Pushyam where Sampath Kumaran majestically adorns the sparkling, resplendent diamond-studded crown.  The latter is held during the solar month of Chittirai (late April), on the star TiruvAdirai (Ardra).  Both these are 10-day-long festivals where the town sees tens of thousands of devotees to enjoy the Divine Form of the Lord Sampath Kumaran and His Father, Sri Ramanuja.

Sri Mushnnam

Srimushnam stalam is one of the eight Svayam Vyakta Kshetrams. It is located about 24 miles west of Chidamabaram. 16 miles southeast of this stalam is Kattu Mannar Kovi

• Perumal: Adhi Varaha Perumal – Standing, Facing West
• Thayar: Ambujavalli Thayar
• Theerththam: Nithya Pushkarini
• Vimanam: Vamana Vimanam
• Prathyaksham: Asvaththa Narayanan
• Location: Near Chidambaram

The Perumal here is Adhi Varaha Perumal. Being Varaha, He likes to eat ‘gOrai kizhangu’. Therefore, a sweet dish (’laddu’) made out of gOrai kizhangu is presented to Him as part of His thaLigai.