ஸ்ரீ பழைய சீவரம் ஸ்ரீ பரிவேட்டை உற்சவம்–

ஸ்ரீபுரி, ஸ்ரீபுரம், சீயபுரம், சீவரம், ஜீயர்புரம், விண்ணபுரம், பழைய சீவரம் மற்றும்
திரிபுவன வீர சதுர்வேதி மங்கலம் என்று பலவாறு அழைக்கப்பட்ட திருத்தலம் பழைய சீவரம்.
ஊர் பெயரிலேயே பழைய என்ற சொல் உள்ளது. பல்லவர் காலம் தொட்டு பழைமை மிக்க ஊராக பழைய சீவரம் திகழ்ந்துள்ளது.
முதலாம் பராந்தக சோழன் காலம் (கி.பி.907-957) இவ்வூர் முற்கால சோழரது ஆட்சியில் இருந்துள்ளது.
கோப்பரகேசரி முதலாம் பராந்தகனின் 15வது ஆட்சி கல்வெட்டு (கி.பி.922) இவ்வூரில் கிடைத்துள்ளது.

இவ்வூர் இரண்டாம் குலோத்துங்கன் காலத்தில் (கி.பி. 1080-1) சீயபுரம் என வழங்கப்பட்டது.
மூன்றாம் குலோத்துங்கன் காலத்தில் சீயபுரம் என்ற ஊர் திரிபுவன வீர சதுர்வேதி மங்கலம் என்று மாற்றப்பட்டுள்ளது.
திரிபுவன வீரன் என்பது மூன்றாம் குலோத்துங்க சோழனுடைய விருது பெயராகும்.
இடைச்சோழர் காலத்தில் ராஜேந்திர சோழன் பெயரில் ராஜேந்திர சோழ விண்ணகர் என்று அழைக்கப்பட்டுள்ளது.
இவ்வூர் இறைவன் ராஜேந்திர சோழ விண்ணகர ஆழ்வார், திருமாலிருஞ்சோலை ஆழ்வார் என்று சோழர் காலத்தில் அழைக்கப்பட்டுள்ளார்.
கி.பி.1729-ல் ஜீயபுர லக்ஷ்மி நரசிம்மர் என இறைவன் வழங்கப்பட்டுள்ளார்.
சோழர்கள் முதல் தனி நபர்கள் வரை பலர் இக்கோயிலுக்கு தானம் தந்துள்ளனர்.

மூலவர் பற்றிய செவி வழிச் செய்தி ஒன்று குறிப்பிடத்தக்கது.
தற்போது காஞ்சிபுரத்தில் இருக்கும் ஸ்ரீவரதராஜப் பெருமாளின் மூலவர் பழைய சீவரத்தில் உள்ள
மேல் மலையிலிருந்து எடுத்துச் சென்றதாக செவி வழிச் செய்தி கூறுகிறது.

அடுத்து சுமார் 300 வருடங்களுக்கு முன்னர் வட இந்தியர்கள் யாத்திரை வந்தனர்.
அதில் ஒருவருக்கு தீராத வயிற்றுவலி இருந்திருக்கிறது. இங்கு வரும்போது இறைவன் கனவில் தோன்றி,
இவ்விடத்தில் ஒரு மண்டலம் தங்கினால் நோய் குணமாகும் என்று கூறியுள்ளார்.
அதன்படியே இங்குள்ள பிப்பிலி மரத்தினடியில் தங்கி, ஆற்றில் நீராடி ஒரு மண்டலம் வழிபட்டிருக்கிறார்.
நோயும் நீங்கி இருக்கிறது. அதன் பிறகு கோயிலின் ஒரு முக்கிய பிரமுகராக அவர் இருந்திருக்கிறார்.

பழைய சீவரம் மலைக் கோயில் போன்று திகழ்கிறது.
மூலஸ்தானத்தில் ஸ்ரீ லக்ஷ்மி நரசிம்மர் மேற்கு திருமுகமாக வீற்றருள்கிறார்.
இக்கோயில் மூலஸ்தானம், விமானம், அந்தராளம், அர்த்தமண்டபம், மகாமண்டபம், கொடிமரம், பலிபீடம்,
திருச்சுற்று பிராகாரம், கருடாழ்வார் சந்நதி, யாகசாலை, கண்ணாடி அறை, மடப்பள்ளி, ராஜகோபுரம்,
நான்குகால் மண்டபம், வாகன மண்டபம், ஆகிய பகுதிகளைக் கொண்டு விளங்குகிறது.
இக்கோயில் மூலஸ்தானம் செவ்வக வடிவுடையது.
மூலஸ்தானத்தில் வீற்றிருக்கும் லட்சுமி நரசிம்மர் இடக்காலை மடித்து வலக்காலை தொங்கவிட்டு பத்ம பீடத்தில் ஊன்றிய
நிலையில் சதுர் புஜங்களுடன் ஸ்ரீலட்சுமி தேவியை இடது தொடையின் மீது அமர்த்தி ஆலிங்கனம் செய்த வண்ணம்
மேற்கு திசையை நோக்கி அருட்பாலிக்கிறார். நரசிம்மரின் மேல் வலக்கரம் கத்தரி முத்திரையில் சக்கராயுதத்தைப் பற்றியுள்ளது.
அவ்வாறு மேல் இடக்கரம் கத்தரி முத்திரையில் சங்கினை ஏந்தியுள்ளது.

கீழ் வலக்கரம் அபயஹஸ்தம் காட்டுகிறது.
கீழ் இடக்கரம் இடது தொடையில் வீற்றிருக்கும் திருமகளை ஆலிங்கனம் செய்த வண்ணம் அமைந்துள்ளது.
அத்ரி மகரிஷிக்கு காட்சி தந்த நரஹரி இவர். நரசிம்மரின் திருமுக மண்டலம் சிம்ம முகமாக அமைந்துள்ளது.
சிங்கபிரானின் தலையை கிரீடமகுடம் அலங்கரிக்கிறது. திருமார்பில் மகரகண்டிகையும், கௌஸ்துபமும் அலங்கரிக்கிறது.
புஜங்களில் கேயூரமும், பாஜிபந்தமும், முன்கரங்களில் வளைகளும், நாபியின் மேல் உதரபந்தமும்,
இடையிலிருந்து முழங்கால் வரை வஸ்திர அலங்காரமும் பாதங்களில் பாதசரமும் அணிந்து வனப்போடு காட்சியளிக்கிறார்.

ஸ்ரீலட்சுமியாகிய திருமகள் சிங்கபிரானின் இடது தொடைமீது இரு கரங்களுடன் அமர்ந்துள்ளாள்.
அவளது இடக்கரம் கடக ஹஸ்தத்தில் தாமரை மலரைப் பற்றியுள்ளது. வலக்கரம் அழகிய சிங்கபிரானை அணைத்து
ஆலிங்கனம் செய்த வண்ணம் காட்சியளிக்கிறது. திருமகளின் தலையை கரண்ட மகுடம் அலங்கரிக்கிறது.
காதிலும், கழுத்திலும், மார்பிலும், இடையிலும், திரு பாதத்திலுமாக குண்டலங்கள், கண்டாபரணம், முத்துவடம்,
மணிவடம், ஒட்டியாணம், மேகலை, வஸ்திர கட்டு, கொலுசு, சதங்கையாவும் அணி செய்ய எழிலுருவாய் காட்சியளிக்கிறாள்.
ஸ்ரீலட்சுமி நரசிம்மரின் திருவுருவம் சுமார் 6 அடி உயரத்தில் வீற்றிருந்த நிலையில் எழுந்தருளியுள்ளது.

மூல விக்கிரகத்திற்கு முன்பு பிரகலாதவரதன் எனும் பெயரில் அழைக்கப்படும் திருமால், ஸ்ரீதேவி, பூதேவி சமேதராக
நின்ற கோலத்தில் தலையை கிரீடமகுடம் அலங்கரிக்க, மேற்கரங்களில் சங்கு சக்கரம் தரித்து,
கீழ் வலக்கரத்தில் அபயஹஸ்தம் காட்டி அருட்பாலிக்கிறார். இடக்கரம் கட்யவலம்பித ஹஸ்தத்தில் அமைந்துள்ளது.
வலப்புறம் ஸ்ரீதேவி நாச்சியார் வலது கரத்தை லோல ஹஸ்தமாகக் கொண்டு
இடக் கரத்தில் தாமரை மலரை கடக ஹஸ்தத்தில் கொண்டுள்ளாள்.
இடப்புறம் உள்ள ஸ்ரீதேவி நாச்சியார் வலக்கரம் நீலோற்பலம் பற்றியும், இடக்கரம் லம்ப ஹஸ்தமாக கொண்டு
திரிபங்கியாக நின்ற கோலத்தில் காட்சியளிக்கிறாள்.

இங்கு தனிக்கோயில் நாச்சியார் அகோபிலவல்லித் தாயார் என்ற பெயரில் பத்மா சனத்தில் அமர்ந்த கோலத்தில் காட்சியளிக்கிறார்.
உற்சவராகிய இவரது மேற்கரங்கள் இரண்டும் தாமரை மலரை தாங்கிய வண்ணம் காட்சியளிக்கிறது.
கீழ் கரங்கள் இரண்டும் அபய ஹஸ்தத்திலும், வரத ஹஸ்தத்திலும் அமைந்துள்ளது.
பெருமாளுக்கு இடப்புறம் உள்ள ஆண்டாள் திரிபங்கியாக நின்ற கோலத்தில் தரிசனம் அளிக்கிறார்.
இவளது வலக்கரம் நீலோற்பலமலரைப் பற்றியுள்ளது. இடக்கரம் லம்ப கரமாக நீண்டுள்ளது.
தலையில் வசீகரிக்கும் ஆண்டாள் கொண்டையும், காதுகளில் குண்டலங்களும், கழுத்திலும், மார்பிலும் ஆபரணங்களும்,
இடையில் கச்சையும் அணிந்து திரிபங்கியாக ஆண்டாள் அற்புத வடிவில் அருட்கோலம் கொண்டு காட்சியளிக்கிறாள்.

பழைய சீவரம் மலையின் மேல் உள்ள மண்டபத்தில் எழுந்தருளி அலங்காரத் திருமஞ்சனம் கண்டருளுகின்றார்.
பின் அம் மண்டபத்தில் பூரண அலங்காரத்தில் பக்தர்களுக்கு சேவை சாதித்தருளுகின்றார்.
ஆங்கிலேயன் ராபர்ட் கிளைவ் அளித்த மகர கண்டியுடன் எழிலாக பக்தர்களுக்கு சேவை சாதித்து அருளுகின்றார்.
மண்டபத்தில் பெருமாளுக்கு மிக அருகில் நின்று நாம் திவ்யமாக இங்கு சேவிக்கலாம் என்பதால்
ஆயிரக்கணக்கில் பக்தர்கள் பரிவேட்டை உற்சவத்தன்று பழைய சீவரம் வருகின்றனர்.

அந்தி சாயும் நேரம், புது அலங்காரத்துடன் மலையிலிருந்து கீழே இறங்கி முதலில்
பழைய சீவரம் லக்ஷ்மி நரசிம்மர் ஆலயத்திற்கு எழுந்தருளுகிறார் வரதர்.
அவரை லக்ஷ்மி நரசிம்மர் எதிர் கொண்டு அழைக்கிறார்.
இவ்வாலயத்தில் சிறிது நேரம் இருந்த பின் இரு பெருமாள்களும். பாலாற்றின் அக்கரையில் அமைந்துள்ள
திருமுக்கூடல் ஸ்ரீநிவாசப்பெருமாள் ஆலயத்திற்கு எழுந்தருளுகின்றனர்.
பகதர் அனைவரும் கோவிந்தா! கோவிந்தா! என்ற முழக்கத்துடன், ஆனந்த பரவசத்துடன் உடன் செல்கின்றனர்

சிறிது நேரம் பழைய சீவரம் ஆலயத்தில் சேவை சாதிக்கின்றார் வரதர்,
பின்னர் இரு பெருமாள்களுமாக திருமுக்கூடல் அப்பன் ஆலயத்திற்கு எழுந்தருளுகின்றனர்.
சாலை வழியாக செல்லாமல் ஆற்றைக் கடந்தே இருவரும் வருகின்றனர்.
அப்போது வாண வேடிக்கைகள் சிறப்பாக நடைபெறுகின்றன

தொண்டை மண்டலத்திற்கே உரிய தூங்கானை மாட வடிவில் காணப்படும் கருவறையில் பெருமாள்
வடக்கு நோக்கி திருமுகம் காட்டி நின்ற கோலத்தில் ஆஜானுபாவனாய் காட்சி தரும் அற்புதக் கோலம்.
திருமுக்கூடலில் எழுந்தருளும் வெங்கடேசப்பெருமாள் மூம்மூர்த்தி ரூபமாக சேவை சாதிக்கின்றார்.
திருக்கரங்களில் சங்கமும், சக்கரமும் ஏந்தியுள்ளதால் விஷ்ணு ரூபமாகவும்,
தலையில் ஜடாமுடியும், நெற்றிக்கண்ணும் உள்ளதால் சிவரூபமாகவும்,
திருக்கரங்களிலும், திருவடியிலும் தாமரை மலர் இருப்பதால் பிரம்ம ரூபமாகவும் அருள் பாலிக்கின்றார் வேங்கடேசப் பெருமாள்.
பெருமாளின் திருவடியில் பூமாதேவியும் மார்க்கண்டேயரும் அமா்ந்து வழிபடுகின்றனா்.
பெருமாளின் திருமார்பில் அலர்மேல் மங்கைத் தாயார் ஒருபுறமும், பத்மாவதித் தாயார் மறுபுறமும் உறைகின்றனர்.
உற்சவர் திருநாமம் ஸ்ரீநிவாசப்பெருமாள்.
திருவேங்கட மலையில் இருக்கும் வேங்கடவனின் தரிசனத்தைக் கண்ட மன நிறைவு இங்கும் ஏற்படுகின்றது.

தொண்டை மண்டலத்தை ஆண்ட தொண்டைமான் சக்கரவர்த்தி என்ற அரசர் ,
திருவேங்கடமலையில் அருளும் எம்பெருமானிடம் அளவற்ற பக்தி கொண்டிருந்தார். அ
ந்தப் பக்தியின் வெளிப்பாடாக திருமலை தெய்வத்துக்கு ஏராளமான திருப்பணிகளை மனமுவந்து செய்துவந்தார்.

ஒருமுறை திருமலையில் நடைபெறும் திருப்பணிகளைப் பார்வையிடச் சென்றார் மன்னர்.
இந்தச் சந்தா்ப்பத்தைப் பயன்படுத்தி, தொண்டை நாட்டின் மீது படையெடுத்து வந்த பகை மன்னன், நாட்டை முற்றுகையிட்டுவிட்டான்.
மன்னர் நாட்டில் இல்லாத நிலையில், மேற்கொண்டு என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் கலங்கி நின்றனர் அமைச்சர்கள்.
ஒற்றர்கள் மூலம் மன்னருக்குத் தகவல் சென்றது.
ஆனாலும், பகையரசன் முற்றுகை யிட்டுவிட்ட நிலையில், மன்னர் மட்டும் என்னதான் செய்யமுடியும்?

பெருமாளிடம் பேரன்பும், மாசற்ற பக்தியும் கொண்டிருந்த தொண்டைமான், வேங்கடவனிடமே சரணடைந்தார்.
மனமுருகப் பிரார்த்தித்தார். பக்தர்களிடம் வாத்சல்யம் கொண்டிருப்பதால், பக்தவத்சலன் என்று போற்றப் பெறும் வேங்கடவன்,
தன் பக்தனைக் காப்பாற்றத் திருவுள்ளம் கொண்டுவிட்டார். தன் திருக்கரங்களில் ஏந்தியிருக்கும் பாஞ்சஜன்யம் என்னும் சங்கினையும்,
சுதர்சனர் என்னும் சக்கரத்தாழ்வாரையும் களம் காணச் செய்து பகைவர்களை விரட்டி, மன்னரையும் நாட்டையும் காப்பாற்றினார்.

திருமுக்கூடல் திரும்பிய பல்லவ மன்னர், தனது நித்ய ஆராதனை மூா்த்தியான முக்கூடல் அழகனைத் தரிசிக்க திருக்கோயிலுக்கு வந்தார்.
திருமலையில் வேங்கடவனின் திருக்கரங்களை அலங்கரிக்கும் சங்கும் சக்கரமும் திருமுக்கூடலில் இருப்பதைக் கண்டு வியப்படைந்து,
தன் வேண்டுதலுக்கு இரங்கி, திருவேங்கடமுடையானே பகையரசனை விரட்டிய அற்புதத்தை குறிப்பால் உணர்ந்தார்.

திருமலை தெய்வத்தின் பெருங்கருணையை எண்ணி வியந்த மன்னர் மெய்சிலிர்த்து,
‘என் அப்பனே!’ என்று பெருங்குரலில் இறைவனை அழைத்து, எம்பெருமானின் திருவடிகளில்
நெடுஞ்சாண் கிடையாக விழுந்து வணங்கினார். அன்று முதல் சான்றோர் நிறைந்த தொண்டை நாட்டின் மக்களும்
மன்னரது வழியைப் பின்பற்றி, திருமுக்கூடல் வெங்கடேசப் பெருமாளை
‘அப்பன் வெங்கடேசப் பெருமான்’ எனப் போற்றி வணங்குகின்றனா்.

பல்லவா், சோழா், விஜயநகர மற்றும் நாயக்க மன்னா்களின் காலத்தைச் சேர்ந்த 20-க்கும் மேற்பட்ட கல்வெட்டுகள்
இந்தத் தலத்தின் புராதனத்தை எடுத்துக் கூறுகின்றன.
இந்தக் கல்வெட்டுகளிலிருந்து இத்தலத்தின் எம்பெருமான்,
‘விஷ்ணு படாரா்’, ‘திருமுக்கூடல் ஆழ்வார்’, ‘திருவேங்கடமுடையான்’ மற்றும் ‘ஸ்ரீவெங்க டேசுவர ஸ்வாமி’ எனப்
பல திருநாமங்களில் வணங்கப்பட்டுள்ளதை அறிய முடிகின்றது.

ஸ்ரீதேவிக்கும், பூமாதேவிக்கும் தனிச்சன்னதிகள் உள்ளன. மேலும் தாயார் அலர்மேல் மங்கை, ஆண்டாள் நாச்சியார்,
சக்கரத்தாழ்வார், கருமாணிக்க வரதர் மற்றும் கர்ண குண்டல அனுமார் சன்னதியும் அமைந்துள்ளது.
இத்தலத்தில் ஸ்ரீஅனுமன் ‘கா்ணகுண்டலம்’ அணிந்து வித்தியாசமாகக் காட்சி தருகின்றார்.

பக்தா்கள், தங்கள் கடன் தொல்லைகளிலிருந்து விடுபட, திருமுக் கூடல் பெருமாளையும், இங்கு தனிச் சந்நிதியில் அருளும்
கர்ண குண்டல ஸ்ரீஅனுமனையும் பக்தியோடு வழிபடுகின்றனா்.
இங்கு இவருக்கு ‘வடை மாலை’க்கு பதில் தேன்குழல் மாலை சாத்தப்படுகிறது.

முற்காலத்தில் திருக்கோயில்கள் போர், வெள்ளம், வறட்சிக் காலங்களில் பாதுகாப்பான காவல் அரணாகவும்,
மக்களைக் காப்பாற்றும் மையங்களாகவும் திகழ்ந்தன. மேலும், மக்கள் நலன் சார்ந்த மருத்துவமனைகளாகவும்
கலைகளை வளர்க்கும் மன்றங்களாகவும் அக்கால ஆலயங்கள் அமைந்திருந்தன.
குறிப்பாக ஆலயங்களில் மருத்துவத்துக்கு மிகுந்த முக்கியத்துவம் தரப்பட்டி ருந்தது.
ஆலயங்களிலிருந்த மருத்துவமனைகள், ‘ஆதுலர் சாலை’ என்ற பெயரில் அழைக்கப்பட்டன.

இவ்வாறு மருத்துவமனையையும் தன்னகத்தே கொண்டு திகழ்ந்த ஆலயங்களில் ஒன்றுதான்,
திருமுக்கூடல் அப்பன் வேங்கடேசப் பெருமாள் திருக்கோயில்!.
தற்போது இந்தக் கோயில் தொல்லியல் துறையின் கட்டுப்பாட்டில் மிகச்சிறப்புடன் பராமரிக்கப்படுகிறது.
திருப்பதி சென்று வேங்கடவனை மனம் குளிர தரிசிக்க இயலாத அன்பா்கள், திருமலை தெய்வத்தை
தம் மனக்கண் முன் நிறுத்தி திருமுக்கூடல் அப்பன் வெங்கடேசப் பெருமாளை தரிசனம் செய்யலாம்.

திருமுக்கூடலில் உள்ள அலங்கரிக்கப்பட்ட மண்டபங்களில் சாலவாக்கம் சீனிவாசப் பெருமாள் மற்றும்
காவாந்தண்டலம் லக்ஷ்மி நாராயணப் பெருமாள் ஆகியோருடன் திருமுக்கூடல் அப்பன் வேங்கடேசப் பெருமாளும்
எழுந்தருளி, காஞ்சி வரதரும், பழைய சீவரம் லக்ஷ்மி நரசிம்மரும் வருவதற்காக காத்துக்கொண்டிருக்கின்றனர்.

பாலாற்றைக் கடந்து வரும் இரு பெருமாள்களையும் எதிர் கொண்டழைக்கிறார் திருமுக்கூடல் வெங்கடேசப்பெருமாள்,
பின்னர் திருமுக்கூடல் ஆலயத்தின் உள்ளே உள்ள மண்டபத்தில் எழுந்தருளி சேவை சாதிக்கின்றார் வரதர்.
ஐந்து பெருமாள்களையும் சேவித்து மகிழ்கின்றனர் பக்தர்கள்.

திருமுக்கூடலில் பக்தர்களுக்கு சேவை சாதித்த பின்னர் காஞ்சி வரதர் சாலவாக்கம் எழுந்தருளுகிறார்.
பின்னர் அங்கிருந்து இரவு முழுவதும் பயணம் செய்து திருக்கச்சி அடைகின்றார்.
இவ்வாறு மாட்டுப் பொங்கலன்று பழைய சீவரம் பரிவேட்டை உற்சவம் மிகவும் சிறப்பாக நடைபெறுகின்றது.

———-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.

ஸ்ரீ கீதா பாஷ்ய அம்ருதம் -ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் —

“யத் யத் ஆசரதி ச்ரேஷ்ட: தத் தத் ஏவேதரோ ஜனா:
ஸ யத் ப்ரமாணம் குருதே லோகாஸ் தத் அநு வர்த்ததே “ || 3-21

ஸ்ரீ சங்கரர் ,
“ஸ: ச்ரேஷ்டா: யத் ப்ரமாணம் குருதே – லௌகிகம் வைதிகம் வா, லோக: தத் அநு வர்த்ததே –
ததேவப்ராமாணிக ரோதி இதி அர்த்த:” . என்றார்.
லௌகிக, வைதிக விஷயங்கள் இரண்டிலுமே
ஸாமான்யர் பெருமக்களால் எது ப்ரமாணமாகக் கொள்ளப் படுகிறதோ அதையே பின்பற்றுகிறார்கள் என்றபடி.

ஸ்ரீ ஆனந்த தீர்த்தர் இதை,
“யத் வாக்யாதிகம் ப்ரமாணீ குருதே – யதுக்த ப்ரகாரேண திஷ்யதி இதி அர்த்த:” என விளக்கினார்.
இவ்விரண்டு விளக்கங்களிலுமே “யத்-ப்ரமாணம்” என்னும் பகுதி “யத்” என்றும் “ப்ரமாணம்” என்றும் பிரிக்கப்பட்டது.

ஸ்ரீ ஸ்வாமி இராமாநுசர்
தம் பாஷ்யத்தில் இதற்குத் தனியொரு ஏற்றமிகு விளக்கம் அருளிச் செய்கிறார்.
அவர் “யத் ப்ரமாணம்” என்பதை ஒரே பன்மைக் கூட்டுச் சொல்லாகக் (பஹு வ்ரீஹி சப்தம்) கருதி விளக்குகிறார்.
இந்த விவரங்களைக் காணுமுன் இச்லோகத்துக்கு ஸ்ரீ ஸ்வாமியின் உரையைக் காண்போம்:

ச்ரேஷ்ட: – க்ருத்ஸ்ந சாஸ்த்ரஜ்ஞாத்ருதயா அநுஷ்டாத்ருதயா ச ப்ரதித:

பெருமக்கள் என்போர் சாஸ்த்ரங்களைத் தெளிவாகக் கற்றுணர்ந்து, அதற்குத் தக்க மாசற்ற ஒழுக்கம் உடையோர்.

யத்யத் ஆசரதி தத்ததேவ அக்ருத்ஸ்ந விஞ்ஞான அபி ஆசரதி

சாஸ்த்ரங்களை நன்கு அறியாத ஸாமாந்யர் இப்பெருமக்களின் வழியையே பின்பற்றுவர்

அனுஷ்டீயமானம் அபி கர்ம ச்ரேஷ்டோ, யத் ப்ரமாணம் யத்-அங்கயுக்தம் அநுதிஷ்டதி
தத் அங்கயுக்தம் ஏவ அக்ருத்ஸ்ந வில்லோகோநுதிஷ்டதி

இவ்வாறு செய்யப்படும் கர்மங்களில் ஸாமாந்யர் பெருமக்களால் செய்யப்படும் கர்ம பாகங்களை மட்டுமே அனுசரிக்கிறார்கள்.

ஸ்ரீ திருப்பாவை இருபத்தாறாம் பாசுரத்தில் ஸ்ரீ ஆண்டாள்,
”மேலையார் செய்வனகள் வேண்டுவன கேட்டியேல்” என்கிறாள்.
“வேண்டுவன” எனும் சொல்லே இங்கு “யத் ப்ரமாணம்” என்பதற்கு ஸ்ரீ ஸ்வாமியின் விளக்கமாய்ப் பொருந்துகிறது.

————————————

நான்கு நல்லோர்கள் காட்டப்படுகிறார்கள் – (1) ஆர்த்தா: (2) ஜிஜ்ஞாஸு: (3) அர்த்தார்த்தி (4) ஞாநி

எம்பெருமான் தன்னிடம் சரணம் புகுவோர் நான்கு வகைப் பட்ட அடியார்கள் என்கிறான்.
சரணம் புகுந்தோர் “ப்ரபத்யந்தே” என்றவன், இப்போது “பஜந்தே” என்கிறான்.
பஜந்தே என்பதை ஸ்ரீ சங்கரர், “சேவந்தே” = பணிபுரிவோர் என்று விளக்கினார்.
பக்தி, சரணம் புகுவது இரண்டின் உள்நோக்கம் பணிபுரிவது.
இந் நான்கு வகை நல்லோர்களுமே கிருஷ்ணனின் அடியார்களே.

இதற்கு விளக்கம் தருகையில், ஸ்ரீ சங்கரர், “ஆர்த்தா: = தஸ்கர வ்யாக்ர ரோகாதினா அபிபூதா:
ஆபன்ன: ; ஜிஞ்ஞாசு = பகவத் தத்த்வம் ஞாதுமிச்சதி ய: ; அர்த்தார்த்தி = தனகாம: ;
ஞானி = விஷ்ணோ ஸ்தத்வவித்“ என்றெழுதினார்.

ஸ்வாமி இவ்வாறு பக்தர்கள் நால்வகைப் படுவதன் காரணம் வேதாந்தத்தில்
மூன்று தத்வங்கள் சித், அசித், ஈச்வரன் என்றிருப்பதே என நிறுவுகிறார்.

ஆத்மா, தாமே ஈச்வர ஸ்வரூபமான அசித்தை விரும்பித் தேடுகிறது,
இதிலேயே ஈச்வரனடியார்களின் வேறுபாடு தொடங்குகிறது. ஐச்வர்யத்தை தேடுவதில் இருவகைகளுண்டு –
ஒன்று முன்பு இருந்து தற்போது இழக்கப்பட்டுள்ளது (ப்ரஷ்டைச்வர்யம்),
மற்றது முற்றிலும் புதிய ஐச்வர்யம் (அபூர்வைச்வர்யம்). இப்பகுப்பு தனக்கும், ஈச்வரனுக்கும் பொருந்தாது.
ஏனெனில் கைவல்ய ப்ராப்தியோ பகவத்ப்ராப்தி மோக்ஷமோ நிரந்தரமானது,
அதை மீண்டும் பெறவோ இழக்கவோ முடியாது. அதைப் புதிதாகக் கேட்டுபெறலாம்.
ஆகவே இந்நான்கு பகவத் அடியார்களும் ப்ரஷ்டைச்வர்ய காமர், அபூர்வைச்வர்யகாமர், கைவல்யகாமர், பகவத்காமர் என்றாகிறார்கள்.

ஸ்வாமிக்கு இந்தத் தனிப்பெரும் விளக்கம் எங்ஙனம் பெற முடிந்தது?

திருப்பல்லாண்டில் பெரியாழ்வார் பக்தர்களை நால்வகையாகப் பகுத்ததிலிருந்து ஸ்வாமிக்கு இச்செம்பொருள் கிட்டியது.
முதல் இரு பாசுரங்களுக்குப்பின் மும்மூன்று பாசுரங்களில் இப்பொருள் வெளிப்படுகிறது.
ஒவ்வொரு மூன்று பாசுரமும் ஒருவகை பக்தரை விவரிக்கிறது.

பெரியாழ்வாரின் திருமுகத்தாமரையை உகப்பித்து மலர்த்தும் சூர்யன் “ஸ்ரீ பட்டநாத முகாப்ஜ மித்ரர்

———

உக்த் லக்ஷண-தர்ம சீலா வைஷ்ணவாக்ரேஸர: மத் ஸமாச்ரயேண ப்ரவ்ருத்தா:
மந்நாமகர்ம-ஸ்வரூபாணாம் வாங்மநஸாகோசாரதயா மத்தர்சநேந விநா ஸ்வாத்மதாரண போஷநாதி கமலபமாநா:
க்ஷண மாத்ர காலம் கல்ப ஸஹஸ்ரம் மந்வாநா ப்ரசிதில-ஸர்வ-காத்ரா பவேயுரிதி
மத்ஸ்வரூப சேஷ்டிதாவலோகநாலாபாதிதாநேந தேஷாம் பரித்ராணாய”–ஸாது

————————————————-

மன்மனா பவ மத பக்தோ மத்யாஜி மாம் நமஸ்குரு
மாமேவைஷ்யசி யுக்த்வைவமாத்மானம் மத்பராயணா:

மன் மனா பவ –
மயி ஸர்வேச்வரே நிகில ஹேயப்ரத்யநீக கல்யாணைகதாந ஸர்வஞ்ஞே ஸத்ய ஸங்கல்பே
நிகிலஜதேககாரணே பரஸ்மிந் ப்ரம்மணி பு௫ஷோத்தமே புண்டரீகதலாமலாயதேக்ஷணே
ஸ்வச்சநீலஜீமுதஸங்காக்ஷே யுகபதுதிததினகரஸஹஸ்ர ஸத்ருசதேஜஸி லாவண்யாம்௫தமஹோததே
உதாரபீவரசதுர்பாஹோ அத்யுஜ்ஜவலபீதாம்பரே அமலகிரீடமகரகுண்டலஹாரகேயுரகடகபூஷிதே
அபரகா௫ண்யஸெளசீல்யஸெளந்தர்யமாதுர்ய காம்பீர்ய ஔதார்ய வாத்ஸல்யஜலதௌ
அநாலோசித விசேஷ அசேஷ லோக சரண்யே ஸர்வஸ்வாமினி தைலதாராவதவிச்சேதேன நிவிஷ்டமநா பவ

—————————

பகவத்கீதை பத்தாம் அத்யாயம், ஒன்பதாம் ச்லோகம் சொல்கிறது:

“மத் சித்தா மத்கதப் ப்ராணா போதயந்தப் பரஸ்பரம் கதயந்தஸ்ச மாம் நித்யம் துஷ்யந்திச ரமந்திச “

ஸ்ரீ சங்கரர், “துஷ்யந்தி-பரிதோஷம் உபாயந்தி, ரமந்தி-ரதிம் ச ப்ராப்னுவந்தி ப்ரிய ஸங்கத்யா இவ”
(துஷ்யந்தி என்பது ஸந்தோஷத்தை அடைவது, ரமந்தி என்பது விரும்பிய பொருளை அடைவது)

இதற்கு ஸ்வாமியின் வ்யாக்யானமாவது
“வக்தார: தத்வசநேந அநந்யப்ரயோஜநேந துஷ்யந்தி | ச்ரோதாரச்ச தச்ச்ரவணேந அநவதிகாதிசயப்ரியேண ரமந்தே |”.
ஸ்வாமி இச்லோகத்துக்கு அருளிய விரிவுரை தன்னிகரற்றது

இவ்விளக்கம் மிகச் சீரியது. ஏனெனில் இது ச்லோகத்திலுள்ள இரு சொற்களையும் விளக்குகிறது.
க்ருஷ்ணன் “போதயந்த: பரஸ்பரம்” என்றான். அவர்கள் பரஸ்பரம் என்னைப் பற்றியே எழுகிறார்கள்.
அவன் மேலும் , “மாம் நித்யம் கதயந்தி” என்கிறான். அவர்கள் என்னைப் பற்றியே பேசுகிறார்கள்.
இந்தப் பரஸ்பர பேச்சுப் பற்றிய விவரணத்தில், ஒருவர் பேசுகிறார், மற்றவர் கேட்கிறார்.
ஒருவர் வக்தா, மற்றவர் ச்ரோதா. இருவரும் தத்தம் நிலையை மாற்றிக் கொள்ளவும் செய்கிறார்கள்.
ஆகவே, இருவருமே பேசும் ஆனந்தமும் அடைகிறார்கள், கேட்கும் ஆனந்தமும் அடைகிறார்கள்.

வேதாந்த தேசிகர் தம் தாத்பர்ய சந்திரிகையில் “கதாயா ச்ரவணயோ ஏகச்மின்னேவ கால பேதேன ஸம்பாவிதவத்” –
இருவரும் பேசுவதும் கேட்பதும் வெவ்வேறு காலங்களில் நடப்பன என்கிறார்.

நான்முகன் திருவந்தாதியில்,
“தெரித்தெழுதி வாசித்தும் கேட்டும் …..போக்கினேன் போது” என்று அருளினார்.
தெரிக்கை என்பது தெரிவிக்கை அல்லது பேசுதல் எனப் பொருள் படும்-
துஷ்யந்தி – கேட்டும் எனில் காதால் கேட்டும். ரமந்தி: – போக்கினேன் போது என்பது இதுவே
அவர் தம் நித்ய வியாபாரமாய் இருந்தது எனக் காட்டுகிறது. மாம் நித்யம் கதயந்தா.
அதே பாசுரத்தில் ஆழ்வார், “தரித்திருந்தேனாகவே” – இதைச் செய்தே நான் உயிர் தரித்தேன் என்கிறார்.
“மச்சித்தா மத்கதிப் ப்ராணா என்பதை ஸ்வாமி
மயா விநா ஆத்மா தாரணம் அலாபமானா: – நானின்றி தரித்து உயிர் வாழ மாட்டாதவர்கள் என்றார். .

——————-

ஸ்ரீ கோயில் அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் ஆச்சார்யர் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ திரு நாராயண புரம் -ஸ்ரீ மேல் கோட்டை -ஸ்ரீ யாதவ கிரி மஹாத்ம்யம் -/ ஸ்ரீ யாதவகிரியில் ஸ்ரீ உடையவர் கைங்கர்யமான ஜீரண உத்தாரணம்- /ஸ்ரீ யதிகிரீச ஸூப்ரபாதம் —

ஸ்ரீ ராமானுஜர் அபிமானித்து ஒரு நாயகமாய் -பாசுரம் இதில் சமர்ப்பித்து அருளினார் –

ஒரு நாயகமாய் ஓட உலகு உடன் ஆண்டவர்
கரு நாய் கவர்ந்த காலர் சிதைகிய பானையர்
பெரு நாடு காண இம்மையிலே பிச்சை தாம் கொள்வர்
திரு நாரணன் தாள் காலம் பெறச் சிந்தித்துய்ம்மினோ.–4-1-1-

செல்வ நாரணன் என்ற சொல் கேட்டலும்
மல்கும் கண் பனி நாடுவன் மாயமே
அல்லும் நன் பகலும் இடைவீடு இன்றி
நல்கி என்னை விடான் நம்பி நம்பியே–1-10-8-

எண் பெருக்கு அந் நலத்து, ஒண் பொருள் ஈறு இல
வண் புகழ் நாரணன், திண் கழல் சேரே-1-2-10-

சூழ் விசும்பு அணி முகில் தூரியம் முழக்கின
ஆழ்கடல் அலைதிரைக் கை எடுத்து ஆடின
ஏழ் பொழிலும் வளம் ஏந்திய என் அப்பன்
வாழ் புகழ் நாரணன் தாமரைக் கண்டு உகந்தே ––10-9-1-

*வண்புகழ் நாரணன் :- ஸ்நபனபேரர், (திரு நாராயண பகவான் பக்கத்தில்) நித்ய திருமஞ்ஜனம் கண்டருளிகிறார்.
*வாழ் புகழ் நாரணன், பலி செல்வர், செல்வப் பிள்ளை ஸந்நிதியில் ஸேவை ஸாதிக்கிறார்.
பகவத் ராமானுஜர் விரும்பி பல வருஷங்கள் வாசம் செய்த தலம் மேல்கோட்டை.
மேலும் இத்தல மூலவரும் உற்சவ மூர்த்தியும் அவர் திருக்கரங்களினாலேயே பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்ட சிறப்பு உடையது.
அவர் சரம உபதேசத்திலும் இங்கே குடில் கட்டி நித்ய வாசம் செய்து படிப்படியாக வளர உபதேசித்து அருளினார் –
மூலவர் திரு நாரணன் ஒரு கரத்தில் அபய முத்திரையுடன், மற்ற மூன்று கரங்களில்
சங்கு, சக்கரம், மற்றும் கதையை ஏந்தியும் காட்சியளிக்கின்றார்

நம்மாழ்வாரின் திருவாய்மொழியில்
செல்வ நாரணன், திருநாரணன். வண் புகழ் நாரணன், வாழ் புகழ் நாரணன் என்று நான்கு திருநாமங்களையும் அனுபவிக்கலாம்.

கோயில் எனப்படும் திருவரங்கமும், திருமலை என்கிற திருப்பதியும், பெருமாள் கோயில் எனப் போற்றப்பெறும் காஞ்சிபுரமும்,
மேல்கோட்டை என அழைக்கப்பட்டு வரும் திருநாராயணபுரமும் வைணவச் சிறப்புடைய தலங்களாகும்.
தக்ஷிண பத்ரி என்று கொண்டாடப்படுகிறது -தல வ்ருஷம் -இலந்தை

பங்குனி மாதம் புஷ்ய (பூச) விழா
இராமன் முடிசூட்டு விழாவைக் காண தசரதருக்குக் கிடைக்காத பேறு இராமானுஜருக்கு கிடைத்தது.
வைர முடி சேவை பங்குனி மாதம் புஷ்ய (பூச) நக்ஷத்ரத்தில் மிக விமர்சையாக அனுஷ்டிக்கப்படுகிறது.
பக்தர்கள் பல்வேறு இடங்களிலிருந்து வருகின்றனர். இதைத் தவிர ராஜமுடி, (க்ருஷ்ண ராஜமுடி) சேவையும் கொண்டாடப்படுகிறது.

முதலில் கருடாழ்வார் கோயிலைச் சுற்றி வலம் வருகின்றார்.
பிறகு வைரமுடி பல்லக்கில் ஏற்றப்பட்டு கோயிலைச் சுற்றி வருகின்றது.
இந்த வைரமுடி கிரீடத்தை மாண்டயா கஜானாவிலிருந்து சகல மரியாதையுடன் கலெக்டர் கொண்டு வருவார்.
வருடத்துக்கு ஒரு முறை மட்டுமே இந்த கிரீடம் பெருமாளுக்கு அணிவிக்கப்படுகிறது.
கருடன் கொண்டு வந்த அற்புத வைரமுடியை அணிந்து கொண்டு பல்லக்கில் வெளியே வருகிறார் சம்பத குமாரர்.
தாயார்களுடன் கருட சேவை சாதிப்பது இங்கு ஒரு தனி சிறப்பு.

மேல்கோட்டை இந்தியாவின் கர்நாடகம் மாநிலத்தில் அமைந்துள்ள மாண்டியா மாவட்டத்தில்
பாண்டவபுரா தாலுக்காவில் இருக்கும் ஒரு கிராமம் ஆகும்.

பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டு முற்பகுதியில் சோழர்கள் ஆட்சியில் வைணவ மகாசாரியர் ஸ்ரீ இராமானுசர்
இங்கு பன்னிரண்டு வருடம் தங்கியிருந்துள்ளார். அவரின் முயற்சியால் மண்ணில் புதையுண்ட
செல்லப்பிள்ளை (கன்னடத்தில் செலுவ நாராயணா) கோயில் அடையாளங் காணப்பட்டு ஹொய்சாள அரசன்
விஷ்ணுவர்த்தன் என்பவன் உதவியோடு நிர்மாணம் செய்து “திருநாராயணபுரம்” என அழைக்கும்படி அருளினார்.
ஊரின் உள்ளே நுழையும்போதே அழகிய சிறு குன்றும் அதன் மேல் ஒரு கோட்டை கோவிலும்,
குன்றின் அடிவாரத்தில் சகல பாவங்களை தீர்க்கும் கல்யாணி புஷ்கரணியும் காணப்படுகிறது.
அந்த குன்றின் மேல் கோட்டை கோவிலில் நரசிம்ஹ பெருமாள்.

அச்சமயம் தொலைந்ததாக சொல்லப்பட்ட இக்கோவிலின் உற்சவமூர்த்தி,டெல்லியை ஆண்டு வந்த முகலாய அரசரின்
அரண்மனையில் இருப்பது தெரிந்து அங்கு சென்று பார்க்க,
பெருமாளை அந்த அரசரின் மகள் வைத்து விளையாடிக்கொண்டிருப்பது தெரிந்தது.
ராமனுஜர் அந்தப்பெண்னிடம் பெருமாளை தரும்படி கேட்க அவள் கொடுக்க மறுத்து விட்டாள்.
உடனே ராமனுஜர் பெருமாளை பார்த்து “ செல்லப்பிள்ளை வா” என்று அழைக்க பெருமாளும்,
“சல்! சல்!” என கொலுசு ஒசை படுத்த நடந்து ராமானுஜரிடம் வந்ததாக சொல்லப்படுகிறது.
பெருமாளை பிரிந்து இருக்க முடியாத அந்தப் பெண்னும் அவருடனே மேலக் கோட்டைக்கு வந்து விட்டதகவும்
அவர் அதன் பின்னர் துலுக்க நாச்சியார் என்று அழைக்கப்பட்டதாகவும் சொல்லப்படுகிறது..
இராமானுஜர் சந்நிதிக்கு முன்னாள் உற்சவமூர்த்தியை நாச்சியாருடன் எழுந்தருளச் செய்து வைரமுடி அணிவித்து
விழா கொண்டாடுகின்றனர். இராமன் முடிசூட்டு விழாவைக் காண தசரதருக்குக் கிடைக்காத பேறு இராமானுஜருக்கு கிடைத்தது.

கூப்பிட்ட குரலுக்கு ஓடி வந்த கோவிந்தனின் இந்த செய்கை “யதிராஜ சம்பத்குமார வைபவம்’ என்ற பெயரில்
உற்சவமாக உடையவரின் அவதாரத் தலமான ஸ்ரீபெரும்புதூரில் இன்றைக்கும் கொண்டாடப் படுகின்றது).
செல்லப்பிள்ளை, சம்பத்குமார், ராமப்பிரியர் என்று பெயர்கள் கொண்டு வாத்சல்யத்துடன் அழைக்கப்படும் இந்த விக்ரகத்தின் திருமேனி.

திருநாராயணபுரத்தில் தனிச்சந்நிதி கொண்டிருக்கும் தாயாரின் திருநாமம் யதுகிரி நாச்சியார் கருவறையில்
மூலவர் பாதத்தின் கீழ் பூமிதேவி, வரநந்தினி நாச்சியார் சிலா திருமேனிகள் அலங்கரிக்கின்றன.

வைர முடி சேவை பங்குனி மாதம் மிக விமர்சையாகக் கொண்டாடப்படுகிறது
பிரஹலாதனின் மகன் விரோதசனன் பாற் கடலுக்குச் சென்று வைரமுடியை கொண்டு வந்து பாதாள லோகத்தில்
மறைத்து வைத்து விடுகிறான். கருடன் அதை மீட்டுக் கொண்டு வரும் போது கண்ணனின் வேய்ங்குழல் நாதம் கேட்டு
அவனுக்கு அணிவித்து விடுகிறார்.
கிருஷ்ணன் அதைப் பிறகு இந்த உற்சவ மூர்த்திக்கு அணிவித்து விடுகிறான்.
கலியுகத்தில் அதை வருடத்தில் ஒருநாள் பங்குனி உத்திரத்தன்று அணிவித்து அழகு பார்க்கிறார்கள்.
கருடனுக்கு வைநதேயன் என்றொரு பெயர் உண்டு. இந்த முடி பெரிய திருவடியின் பெயரால் வைநமுடி என்று வழங்கப்பட்டுப்
பின்னாளில் வைரமுடி என்று மருவியதாகவும் ஐதீகம்.
அந்த கருடன் கொண்டு வந்த வைர முடியில் கருடனில் பெருமாள் பங்குனி மாதம் புஸ்ய நட்சத்திரத்தன்று சேவை சாதிப்பதே
மேல்கோட்டை வைர முடி சேவை என்று சிறப்பித்து கூறப்படுகின்றது.

திருநாராயணபுரத்தின் வேறுபெயர்கள் பத்மகூடா, புஷ்கரா, புத்மசேகரா ,அனந்தமாயா , யாதவகிரி,
நாராயணாத்ரி, வேதாத்ரி , வித்யா (ஞான) மண்டல், தக்ஷிணபத்ரி,
யதி(து)ஶைலம், என்று பல பெயர்களில் அழைக்கப்பட்டுள்ளது.

மேல்கோட்டைக்கு செல்ல முடியாதவர்கள் அதே போன்ற வைரமுடி சேவை நடத்தப்படும் சென்னையில்
மயிலை மாதவப்பெருமாள் ஆலயம், பாரிமுனை வரதாமுத்தியப்பன் தெருவில் உள்ள வரதராஜபெருமாள் ஆலயம்,
அயனாவரம் செல்லப்பிள்ளை ராயர் கோயில், பள்ளிக்கரணை ஜல்லடம்பேட்டையில் உள்ள முத்து திருநாராயணன் கோயில்
போன்ற இடங்களில் தரிசிக்கும் பேற்றினைப் பெறலாம்.

திருநாராயணபுரத்தின் சிறப்புகள்
புராணங்களில் மேல் கோட்டை–1. பத்மகூடா, 2. புஷ்கரா, 3. புத்மசேகரா ,4.அனந்தமாயா , 5. யாதவகிரி,
6. நாராயணாத்ரி, 7. வேதாத்ரி ,8. வித்யா (ஞான) மண்டல், 9. தக்ஷிணபத்ரி என்று பல பெயர்களில் அழைக்கப்பட்டுள்ளது.
யதுகிரி பர்வதத்தில் அமைந்துள்ள இத்தலம் ஒரு மலை வாசஸ்தலம்.
இத்தலத்தில் இரண்டு முக்கிய கோயில்கள்., பல மடங்கள், புனித தீர்த்தங்கள், மற்றும் பல தர்ம சாலைகளும் உள்ளன.

பெருமாள் தம் கருணையினால் அர்ச்சா ரூபமாக எழுந்தருளி அருள் பாலிக்கும் நான்கு திருத்தலங்கள்
தென்னிந்தியாவில் நாற்கோணமாக அமைந்துள்ளன அவையாவன

1. தெற்கு திசை ஸ்ரீரங்கம்-(தமிழ்நாடு) ஸ்ரீ ரங்கநாதன்.
2. கிழக்கு திசை – காஞ்சீபுரம், ஸ்ரீ வரதராஜன்.
3. வடதிசை-திருப்பதி (ஆந்திரா) திருவேங்கடவவன்.
4. மேற்கு திசை-மேல் கோட்டை- திருநாராயணபுரம்.

தலம்-நான்கு யுக ப்ரஸித்தி

இவ்வளவு சிறப்புப் பெற்ற இந்த திவ்யஸ்தலம் திருநாராயணபுரம் நான்கு யுகங்களும் ப்ரஸித்தி பெற்றது.
க்ருத யுகத்தில் ஸநத்குமாரரால் நாராணாத்ரி என்றும்,
த்ரேதா யுகத்தில் தத்தாத்ரேயரால் வேதாத்ரி என்றும்
த்வாபர யுகத்தில் ஸ்ரீபலராமன் கிருஷ்ணரால் யாதவாத்ரி என்றும் வழங்கப்பட்டது.
இக்கலியுகத்தில் யதிராஜரால் யதிஸ்தலமென்றும் வழங்கப்படுகிறது.

தலம்–மண்டபம்
மேலும் ஸ்ரீரங்கத்தை போக மண்டபமென்றும்,
திருமலையை புஷ்ப மண்டபமென்றும்
பெருமாள் கோயிலை தியாக மண்டபமென்றும்
திருநாராயணபுரத்தை – ஞான மண்டபமென்றும் பெரியோர்கள் கூறுவர்.

தலம்–அழகு
மேலும் “நடை அழகு” ஸ்ரீரங்கம் எம்பெருமானுக்கு ப்ரஸித்தம்.
திருவேங்கடமுடையான் அமுது செய்யும் ப்ரஸாதங்களில் “வடை” ப்ரஸித்தம்.
பெருமாள் கோயிலில் பேரருளாளனுக்கு ஸமர்ப்பிக்கப்படும் ” குடை” மிகப் பெரியது.
திருநாராயணனுக்கே “முடி” (கிரீடம்) உரிய அழகுப் பொருத்தமாக விளங்குகிறது.

தலங்களில்_அழகு….

அரங்கனுக்கு_நடையழகு….-ஸ்ரீரங்கம் ஸ்ரீரங்கநாதரின் நடையழகு சேவை….

வரதனுக்கு_குடையழகு… காஞ்சி வரதராஜப் பெருமாளின் திருக்குடை…–கொடை அழகு என்றுமாம் –பேர் அருளாளன் அன்றோ –

அழகருக்கு_படையழகு….-கள்ளழகருடன் மதுரைக்கு வரும் படை….

மன்னாருக்கு_தொடையழகு… ஸ்ரீவில்லிப்புத்தூர் ரங்கமன்னாருக்கு ஆண்டாள் சூடிக்கொடுக்கும் மாலை….(தொடை_மாலை)

அமுதனுக்கு_கிடையழகு–குடந்தை ஆராவமுதன் பள்ளிகொண்ட(கிடை)திருக்கோலம்..

நாரணர்க்கு_முடியழகு.. திருநாராயணபுரத்து செல்லப்பிள்ளையின் வைரமுடி சேவை…

திருமலையான்_வடிவழகு… திருப்பதி வேங்கடவனின் தோற்றம் அதியற்புத அழகு–வடை அழகு என்பர்

சாரதிக்கு_உடையழகு…. திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதி பெருமாளின் ரதசாரதி உடையலங்காரம் அழகு…

இந்த ராமாநுஜரின் அபிமான ஸ்தலத்தில் இரண்டு திருக்கோவில்கள்
மலை மேல் கோட்டையில் அமைந்துள்ளன அவை நரசிம்மர் ஆலயம், இரண்டாவது நாராயணர் ஆலயம்.
நாராயணர் ஆலயத்தில் மூலவர் :- திருநாராயணன், -சங்க சக்ர, கதை, முதலியவைகளுடன் நின்ற திருக்கோலம்,
மேற்கே திருமுக மண்டலம், சரணங்களில் பீபீ நாச்சியார் (வெள்ளி கவசத்துடன்) சரணங்களில் வணங்கிய முடி.

உத்ஸவர் :- ஸம்பத்குமாரர்,
இதர பெயர்கள் – ராம ப்ரியர், செல்வ பிள்ளை, செல்வ நாராயணன்.
தாயார்– யதுகிரி நாச்சியார், மேலும் பூமி தேவி, வரநந்தினி நாச்சியார்.
தீர்த்தம்– கல்யாணி தீர்த்தம், வேத புஷ்கரிணி, தனுஷ் கோடி தீர்த்தம், முதலிய 8 தீர்த்தங்கள்.
விமானம்– ஆனந்தமய விமானம்
இத்த்லத்தில் எழுந்தருளியிருக்கும் இதர மூர்த்திகள் :

வைர முடி சேவை
அன்றைய நாளில் கருடன் கொணர்ந்த வைரத்தாலான கிரீடம் செல்லப் பிள்ளைக்கு சாற்றப்பட்டு,
தங்கத்தாலான கருடன் மீது மாட வீதிகளில் உபய நாச்சிமார்களுடன் எழுந்தருள செய்யப்படுகிறது.
வைர முடியை பகலில் காண இயலாது என்ற நம்பிக்கையின் கண் இவ் வைர முடி சேவை இப்போதும்
இரவுப் பொழுதிலே தொடங்கி விடியும் முன் முடிக்கப்பட்டுவிடுகிறது.
மேலும் வைரமுடி சாற்றும் போதும் பிரதான அர்ச்சகர் தன் கண்களை மெல்லிய துணியால் கட்டிய பின்னரே வைரமுடியை
அதற்குண்டான பெட்டியிலிருந்து வெளியில் எடுக்கிறார்.

கருடனுக்கு வைநதேயன் என்ற பெயரும் உண்டு.
எனவே கருடனால் கொணரப்பட்டது “வைநதேய முடி” என்றழைக்கப்பட்டு,
“வைநமுடி” என சுருங்கி பின்னர் “வைரமுடி” என மருவியுள்ளது.

இந்த புஷ்கரணி சகல பாபங்களையும் நீக்க வலிமையுள்ளது. அதனால் அதன் நீரை தலையில் சிறிது தெளித்துக் கொண்டு
அதை சுற்றியுள்ள மணடபங்களையும் அதில் காணப்படும் சிற்பங்களையும் பார்த்து ரசித்து விட்டு
அங்கு அந்த குன்றின் மேல் உள்ள யோக நரசிம்மர் கோவிலுக்கு செல்லலாம்–

கிருமி கண்ட சோழன் என்ற அரசன் சைவ மதப்பற்றினால் ராமானுஜருக்கு பல தொல்லைகள் கொடுத்தான்.
இதனால் கூரத்தழ்வாரின் ஆலோசனைப்படி இராமானுஜர் வெள்ளை சாத்தி, தமிழ்நாட்டைவிட்டு கர்நாடக தேசத்துக்கு வந்தார்.
அப்போது ஜைன மதத்தை ஆதரித்து வந்த விட்டல தேவராயன் என்ற மன்னன் இந்த இடத்தை ஆண்டு வந்தான்.
அவனது மகளுக்கு சித்தபிரம்மை பிடித்திருந்தது. அதனை நீக்க ஜைனத் துறவிகளால் முடியாமல் போக, ராமானுஜர் உதவியால் அது நீங்கியது.
இதைக் கண்ட பிட்டிதேவன் ஜைன மதத்தைத் துறந்து, ஸ்ரீவைஷ்ணவன் ஆனான்.
ராமானுஜர் அவனுக்கு விஷ்ணு வர்தனன் என்ற பெயரைச் சூட்டினார்.
இந்த மன்னன் மேல்கோட்டை கோயிலுக்குப் பல உதவிகள் செய்துள்ளான். உதயகிரி மலையில் திருக்கோவிலைக் கட்டியவன் இவனே.

திருமண்
மேல்கோட்டையிலிருந்து 20 கிமீ தூரத்தில் இருக்கும் தொண்டனூர் ஏரி ராமானுஜர் ஏற்படுத்தியது.
அவர் தொண்டனூரில் வசித்து வந்த போது அவரது நெற்றியில் அணியும் திருமண் தீர்ந்துவிட,
அன்று இரவு அவர் கனவில் பெருமாள் தோன்றி, திருநாராயணபுரத்துக்கு செல்லும் வழியைச் சொல்லி
அங்கு ஒரு புற்றில் இருக்கிறேன் என்றும் தன்னை வெளியே கொண்டு வரவேண்டும் என்று கூறினார்.
ராமானுஜர் திருநாராயண புரத்துக்கு அங்கு வேதபுஷ்கரணியில் குளித்து விட்டு திருமண் அணிந்துக் கொண்டு,
கல்யாணி குளத்துக்கு பக்கத்தில் இருந்த எரும்புப் புற்றை, ஊர் மக்கள் உதவியுடன் பால், மற்றும் தீர்த்தத்தைக் கொண்டு கரைத்தார்.
திருநாராயணர் திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை ராமானுஜர் பிரதிஷ்டை செய்தார். ராமானுஜருக்கு இங்கே திருமண் கிடைத்தால்
இன்றும் மேல்கோட்டையில் திருமண் விஷேசமாக விற்கப்படுகிறது.

திருக்குலத்தார்
ஒருமுறை உற்சவ மூர்த்தியான செல்லப்பிள்ளையை தில்லி முகலாய மன்னனிடமிருந்து ஸ்ரீ இராமானுசர் மீட்டுக் கொண்டு வரும் வழியில்
எதிர்ப்பட்ட கள்ளர் கூட்டத்திடமிருந்து இப்பகுதியை சேர்ந்த தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் போராடி
உற்சவ மூர்த்தியையும் ஸ்ரீ இராமானுசரையும் காத்தனர்.
இதற்கு நன்றி நவிலும் வண்ணம் இராமானுசரின் ஆணைக்கிணங்க, இன்றும் தேர்த் திருவிழாவின் அடுத்த நாளிலிருந்து
மூன்று நாட்கள் “திருக்குலத்தார் உற்சவம்” மிகப் பிரம்மாண்டமாய் கொண்டாடப்பட்டு வருகிறது.

இங்கிருக்கும் கல்யாணி தீர்த்தம் எனும் அழகிய குளம் பழமையான மண்டபங்கள் சூழ அழகுடன் காட்சித் தருகிறது.
திருத்தொண்டனூர், ஸ்ரீரங்கப்பட்டினம் ஆகியன அருகில் இருக்கும் வைணவத் தலங்களாகும்.
ஈஸ்வர சம்ஹிதையின்படி, பகவான் தனது வராஹ அவதாரத்தில் பூமியை பிரபஞ்சக் கடலில் இருந்து தூக்கியபோது,
அவரது உடலிலிருந்து சிதறிய நீர்த் துளிகளிலிருந்து கல்யாணி குளம் உருவானது.
மத்ஸ்ய புராணத்திலிருந்து, பகவான் விஷ்ணுவின் சேவகரான கருடன், இப்பிரபஞ்சத்தினுள் உள்ள விஷ்ணுவின்
திருத்தலமான ஸ்வேத-தீபத்திலிருந்து வெள்ளை நிற களிமண்ணைக் கொண்டு வந்து இக்குளத்தை வடிவமைத்தார்

இந்த கிராமத்தில் உள்ள ஊரின் தெரு முழுக்க தமிழ் மணம். அக்ரஹாரத்தின் பெரும்பாலான வீடுகளில் பெயர்ப் பலகைகள்,
“ஸ்ரீரங்கம் ராகவாச்சாரி, ஸ்ரீரங்கம் சீனிவாச அய்யங்கார்” என்று ஸ்ரீரங்கம் என்று ஊரின் பெயரும்
பலரது வீட்டில் தமிழிலேயே இன்றும் எழுதப்பட்டிருக்கிறது.
சோழர்கள் காலத்தில் ஸ்ரீரங்கத்தில் இருந்து பல குடும்பங்கள் இடம் பெயர்ந்தன. அவற்றில் ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட
குடும்பங்கள் மேல்கோட்டைக்கு வந்தன.

இங்குள்ள கல்யாணி தீர்த்தத்திலிருந்து 400 படிகள் ஏறினால் மலைக்கோட்டை யோகநரசிம்மரைத் தரிசிக்கலாம்.
இவரது சன்னதிக்குச் செல்ல ஒன்பது படிக்கட்டுகள் உள்ளன.
யோகநரசிம்மரின் கட்டளைப்படி நவக்கிரகங்கள் இங்குப் படிகளாக இருப்பதாக ஐதீகம்.
நரசிம்மரைத் தரிசித்தவர்க்கு கிரகதோசம் அனைத்தும் நீங்கிவிடும் என்பது ஐதீகம்.
மலையில் இராமானுசரின் பாதம் உள்ளது.
இங்குள்ள கல்யாணி தீர்த்தம், வராக அவதாரத்தின் போது உருவானது.
மாசிமாதத்தில் கங்கை இந்தத் தீர்த்தத்துக்கு வருவதாக ஐதீகம்.
தீர்த்தக்கரையில் பிந்துமாதவன், நாராயணன், இலட்சுமிநரசிம்மர், மாருதி சன்னதிகள் உள்ளன.

இங்குள்ள நரசிம்மரின் விக்ரஹம் மாமன்னர் பிரஹலாதரால் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டது என்பதை நாரதீய புராணத்தின்படி அறியலாம்
இவ்விடத்தில் தவம் புரிந்து வந்த விஷ்ணு சித்தன் என்ற துறவியைக் காணவந்த பிரஹலாதர் நரசிம்மரை இங்கு பிரதிஷ்டை செய்துள்ளார்.

—————

ஸ்ரீ யாதவ கிரி மஹாத்ம்யம் –

ஸ்ரீ யபதியாய்-அவாப்த ஸமஸ்த காமனாய்-ஸமஸ்த கல்யாண குணாத்மகனாய் -சர்வேஸ்வரனாய் உள்ள ஸ்ரீமந் நாராயணன்
வைகுண்டேது பரே லோகே ஸ்ரியா சார்த்தம் ஜகத் பதி ஆஸ்தே விஷ்ணுர் அசிந்த்யாத்ம பக்தைர் பாகவத ஸஹ-என்னும்படி
ஸ்ரீ வைகுண்ட லோகத்தில் அனந்த வைனதேயாதி நித்யர்களாலும் முக்தர்களாலும் சேவிதனாய் இருந்தாலும்
அண்டாந்தர வர்த்திகளான ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும் வாங் மனஸ்ஸூ களுக்கு அகோசரனாய் இருக்கிற படியால்
இந்த பூமியில் வாழும் மனுஷ்யாதிகளும் தன்னை சேவித்து க்ருதார்த்தர்களாக வேண்டும் என்று தனது பரம கிருபையால்
ராம கிருஷ்ணாதி விபவ அவதாரங்களைச் செய்தாலும்
அவஜாநந்தி மாம் மூடா மானுஷீம் தனும் ஆஸ்ரிதம் -என்கிறபடியே அந்த ஸூலபன் விஷயத்திலும் பக்தி செய்யாது இருக்க
நம்மை எல்லாம் வசமாக்கிக் கொள்ளுகைக்காகப் பின்னானார் வணங்கும் சோதியான அர்ச்சாவதாரத்தை ஸ்வீ கரித்து-
இந்த ஸ்ரீ யாதவாத்ரி -மேல்கோட்டை திவ்ய தேசத்தில்
உடையவருடைய மங்களா சாசனத்தால் மிகவும் உகந்து இருந்து-செல்வ நாரணன் என்றும் திரு நாரணன் என்றும்
பெயர் பெற்று பிரகாசித்துக் கொண்டு இருக்கின்றான் –
இதனால் திரு நாராயண புரம் என்னும் திவ்ய நாமம் இந்த திவ்ய தேசத்துக்கு பிராப்தம் ஆயிற்று –

வரலாற்றின் தோற்றுவாய்
பூர்வம் கலியுக ஆரம்பத்தில் வியாஸாதி மஹரிஷிகள் எல்லாரும் வடபத்ரிக்குச் சென்று
கலி பிரவேசம் இல்லாத க்ஷேத்ரம் எது என்று நாராயண ரிஷியைக் கேட்கச்
சுருக்கமாக அவராலே சொல்லப்பட்ட யாதவ கிரி மஹாத்ம்யத்தைக் கேட்டு
அதை விஸ்தாரமாகச் சொல்ல வேண்டும் என்று பிரார்த்தித்தார்கள் –
அதற்கு நாராயண ரிஷி -நாரதர் வருவார் -அவர் அதை விஸ்தாரமாகச் சொல்லுவார் -என்று நியமித்து மறைந்து விட்டார்
அப்பொழுதே அங்கு வந்த நாரதரை வ்யாஸாதிகள் கேட்டதற்கு நாரதர் யாதவகிரி மஹாத்ம்யத்தை
விஸ்தரித்ததின் சாராம்சம் கீழே விவரிக்கப்படுகிறது

நான்முகன் பிறப்பு –
சர்வேஸ்வரனான எம்பெருமான் பிரளய காலத்தில் ஆத்ம வர்க்கங்கள் எல்லாம் அசேதனத்தோடே ஒப்பாக இருக்கிறபடியைக் கண்டு –
தனது பரம கிருபையால் அவற்றுக்கு சரீர இந்த்ரியங்களைக் கொடுத்து ஸ்ருஷ்ட்டி செய்வதற்காக முதலில்
தனது திரு நாபி கமலத்தில் நான்முகனை ஸ்ருஷ்டித்து -அவனுக்கு பிரணவம் -அஷ்டாக்ஷரம் -நான்கு வேதங்கள் -எல்லாவற்றையும்
உபதேசித்து இந்தப் பிரகாரம் பிரபஞ்சத்தை ஸ்ருஷ்ட்டி செய் என்று நியமித்தான் –

தேவாதிகள் பிறப்பும் நான்முகன் அர்ச்சாவதார மூர்த்தியை ஆசைப்பட்டதும் –
அந்த நான்முகன் அவற்றை எல்லாம் ஆவ்ருத்தி செய்து -அர்த்தங்களைப் பாவித்துக் கொண்டு –
தாதா யதா பூர்வமகல்பயத்–என்கிறபடியே பூர்வ கல்பத்தின் படியே -ஸூர-நர -திரியக்-ஸ்தாவரங்கள் -என்கிற
நான்கு வர்க்கங்களையும் ஸ்ருஷ்டித்துத் தான் நித்தியமாக ஆராதனம் செய்வதற்கு
பகவானுடைய திரு உள்ளத்தில் உகந்து இருக்கும் அர்ச்சா மூர்த்தி வேண்டும் என்று த்யான சக்தனாய் இருக்கும் பொழுது
கர்ண அபிருதமான வாத்யங்களின் ஓசை கேட்டு கண் திறந்து பார்த்த சமயம் –
ஆனந்தமய திவ்ய விமானம் -திரு நாராயணன் விமானம் -தென்பட்டது –

முன்னம் வாத்யம் வாசிப்பவர்களையும்-பின்னர் முறையே கோஷ்டிகளையும்-
அந்த கோசடிகளை செவ்வனே நிற்க வைக்கும் மணியக்காரர்களையும் –
அனந்த கருட விஷ்வக்ஸேனர் முதலான நித்ய ஸூரிகளையும்-
சத்திரம் சாமரம் விசிறி முதலான உபசாரங்களைச் சமர்ப்பிக்கும் கைங்கர்ய பரர்களையும் –
ஆனந்தமய திவ்ய விமானத்தையும் -அதற்கு வலது பக்கம் ஸூதர்சன ஆழ்வாரையும் –
இடது பக்கம் பிராட்டியையும் நடுவில் திரு நாராயணனையும் சேவித்தான்
இப்படி தான் நினைத்த பொழுதே தான் ஆசைப்பட்டபடி ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் இருந்து பகவான் அர்ச்சாவதாரமாக எழுந்து
அருளியதைப் பார்த்து ஆனந்த சாகரத்தில் மூழ்கி பின்பு ஸமாஹிதனாய் ஓடுவது விழுவது தொழுவது நர்த்தனம் செய்வது
உத்தரீயத்தை மேலே தூக்கி எறிவது சிரிப்பது ஆனந்த பாஷ்பம் விடுவது ஸ்தோத்ரம் செய்வது முதலான ஆனந்த வியாபாரங்களைச்
செய்து கொண்டு சேனை முதலியார் எழுந்து அருளிப் பண்ணிக் கொடுத்த அந்த திரு நாராயண மூர்த்தியைத் தனது
தர்ம பத்தினியான சரஸ்வதி தேவி யுடன் சேர்ந்து அநேக கல்பங்கள் வரையிலும் ஆராதித்துக் கொண்டு வந்தான்

திரு நாராயணன் சத்யலோகத்தில் இருந்து பூ லோகத்துக்கு எழுந்து அருளியது –
இப்படி இருக்கும் பொழுது நான்முகனுக்கு மானஸ புத்ரனாயும் சிஷ்யனாயும் இருக்கிற சனத்குமாரர்
இந்த ஆனந்தமய விமான மத்யஸ்தனான திரு நாராயணனை இந்த புவியில் தான் கை தொழுது வர வேண்டும்
என்று நான்முகனைப் பிரார்த்தித்தான் –
அவன் அந்தத் திரு நாராயணனை அந்தப் பகவான் நியமனப்படியே எழுந்து அருள பண்ணிக்க கொடுத்தான்
சனத்குமாரர் சத்யலோகத்தில் இருந்து மேரு பர்வதத்துக்கும் அங்கு இருந்து கைலாசத்திற்கும்
எழுந்து அருளப் பண்ணிக் கொண்டு வந்தார் –
அங்கே எல்லாம் தேவதைகள் முதலானவர்-அஞ்சலி பிரார்த்தனை தண்டனிடுகை முதலானவற்றை சமர்ப்பித்தார்கள்-
அந்த ஹிமவானில் இருக்கும் வடபத்திரியிலே மூன்று நாள்கள் ஆராதனம் செய்து அங்கு இருந்து தென் திசைக்குப் புறப்பட்டு வந்து
நான்முகனாலேயே முதலிலே குறிப்பிடப்பட்ட கல்யாணி தீர்த்தம் முதலான அஷ்ட தீர்த்தங்கள் -சப்த ஷேத்ரங்கள் கூடின
வேத பர்வதம் -வேதாத்ரி -என்கிற யாதவாத்ரியிலே கிழக்கு முகமாக பாஞ்சராத்ர பிரகாரமாக
அந்த திவ்ய விமானத்தை பிரதிஷ்டை செய்தான் –

யாதவாத்ரி இருக்கும் இடம் -மஹிமை முதலியவை –
யாதவாத்ரியான ஸஹ்ய பர்வதத்துக்குக் கிழக்கிலும் -காவேரிக்கு வடக்கிலும் -சாஷாத் ஆதிசேஷ அவதாரமாக –
பகவானுக்கு ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் காட்டிலும் மிகவும் உகந்து இருக்கும் நிலமாய் -தென் பத்ரி -என்றும்
சுற்றுப்புறம் இரண்டு யோஜனை வரையிலும் -ஸ்ரீ வைகுண்ட வர்த்தக க்ஷேத்ரம் -என்று பிரசித்தமாய் –
திரு எட்டு எழுத்தின் பொருளான ஸ்ரீ மந் நாராயணனுக்கு ஆஸ்ரயமாய் இருக்கின்றது –
பூர்வம் கிருத யுகத்திலே தத்தாத்ரேய பகவான் இந்த மலையிலே மறைகளை எல்லாம் பிரவசனம் செய்ததால் -வேத பர்வதம் -என்றும்
த்ரேதா யுகத்திலே திரு நாராயணன் ஆனந்தமய விமானத்தோடே இங்கே எழுந்து அருளினை போது நாராயணாத்ரி -என்றும் வழங்கப் பட்டது –
த்வாபர யுகக் கடைசியிலே கண்ணன் முதலான யாதவர்கள் வந்து சேவித்ததால் -யாதவாத்ரி -என்று பெயராயிற்று –
கலி யுகத்தில் ஆதிசேஷ அவதாரமான ஒரு சந்நியாசி வந்து ஜீரணோத்தாரணம் செய்வதனால் -யதி சைலம் -என்று பெயராகும் –
இப்படிப்பட்ட யாதவாத்ரியிலே -மேல்கோட்டையிலே -சனத்குமாரர் திரு நாராயணனுடைய திவ்ய விமானத்தை பிரதிஷ்டை செய்வித்தான் –

ஸ்ரீ செல்வப்பிள்ளை திருவவதார க்ரமம்-
நான்முகன் தனது மகனான ஸநத்குமாரனுக்குத் திரு நாரணனை எழுந்து அருளப் பண்ணிக் கொடுத்த பின்பு
திரு நாராயணனைப் பிரிந்ததால் மிகவும் அவசன்னன் ஆனான் –
அதைப் பார்த்து ஸ்ரீ மந் நாராயணன் தனது திரு மார்பில் இருந்து ஸ்ரீ பூ ஸமேதமான ஒரு திரு மூர்த்தியை ஆவிர்பாவம் செய்து கொடுத்தான் –
நான்முகன் அவனைத் தொழுது கொண்டு வாரா நிற்க ஒரு கால் சக்கரவர்த்தி திருமகன் லப்த்வா குலதனம் ராஜா -என்கிறபடியே
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானுக்கு பெரிய பெருமாளை எழுந்து அருளப் பண்ணிக் கொடுத்த பின்பு
தன்னகத்தில் திருவாராதனத்துக்கு அர்ச்சாவதார இல்லாமையால் இழவு பட்டு இருக்கும் சமயம் இந்த மூர்த்தியை
நான்முகன் சக்கரவர்த்தி திருமகனுக்கு எழுந்து அருளப் பண்ணிக் கொடுத்தான் –
அது முதல் -ஹ்ருத உத்பவன் -என்ற திருநாமம் உடைய இவருக்கு -ராம பிரியன் -என்ற திருநாமம் ஆயிற்று –

செல்லப்பிள்ளை கண்ணன் திரு மாளிகைக்கு சேர்ந்த க்ரமம்
சக்கரவர்த்தி திரு மகன் -அன்று சராசரங்களை வைகுந்தத்து ஏற்றி -என்றபடியே
திரு அயோத்யையில் இருந்த சராசரங்கள் எல்லாவற்றையும் கூட்டிக்கொண்டு தன்னுடைச் சோதிக்கு சேரும் பொழுது
இந்த ராம பிரியாணி திருவடி கையிலே கொடுத்தான் –
அவன் சக்கரவர்த்தி திருமகன் திருக்குமாரரான குசா மஹாராஜனுக்குக் கொடுத்தான் –
குசன் தனது பெண் குழந்தையான கனக மாலினிக்கு ஸ்த்ரீதனமாகக் கொடுத்தான் –
அந்த கனக மாலினி யது வம்சத்தில் யது சேகரன் என்கிற வரனைக் கைப்பிடித்ததால் -அந்த வம்சக் க்ரமத்தாலே
ஸ்ரீ ராமபிரியன் கண்ணனுடைய திரு மாளிகையிலும் சேவையைக் கைக் கொண்டு நின்றான்

வைரமுடி சரித்திரம்
ஒரு கால் விரோசனன் என்கிற அசுரன் -தனது தகப்பனாக ப்ரஹ்லாதன் விஷயத்தில் தேவதைகளுக்கு இருக்கும்
விஸ்வாசத்தைப் பற்றித் தானும் அவர்களோடே கூட பாற்கடலில் பள்ளி கொண்ட அநிருத்த பகவானை சேவித்துக் கொண்டு இருந்து –
பகவான் யோகத்துயில் கொண்டு இருக்கும் பொழுது யாரும் இல்லாத சமயத்தில்
பகவானுடைய கிரீடத்தைப் பறித்துக் கொண்டு பாதாள லோகம் சேர்ந்தான் –
பிறகு அந்தரங்க கைங்கர்ய பரர்கள் பகவானுடைய திருமுடியைக் காணாமல் -இது விரோசனன் செய்த தீம்பு என்று சங்கித்து
ஸ்ரீ கருடாழ்வானை அனுப்பினார்கள் –
வைநதேயன் பாதாள லோகம் சென்று விரோசனனை ஜெயித்து அநிருத்தனனுடைய கிரீடத்தை மீட்டுக் கொண்டு
மகா வேகத்துடன் வாரா நின்றான் –

வைரமுடியை கண்ணனுக்கு சமர்ப்பித்தது –
இப்படி பெரிய திருவடி ஆகாச மார்க்கத்தில் வரும் பொழுது தன்னுடைய கதி தடைப்பட்டதைப் பார்த்து விஸ்மதனாய்-
நான்கு பக்கமும் பார்த்தாலும் ஒன்றும் புலப்படாமல் கீழே பூமியைப் பார்த்தான் –
மயில் பீலிகளாலும் குஞ்சா மணிகளாலும் அலங்க்ருதனாய் வேணு கானம் பண்ணிக் கொண்டும் பிருந்தாவனத்தில்
ஆநிரைகளைக் காத்துக் கொண்டும் இருக்கிற கோபாலனைக் கண்டான் –
பரம ஆனந்த பூரிதனாய் -இவனால் தான் என்னுடைய கமனம் நழுவிற்று -என்று நிச்சயித்து –
பகவானுடைய கருத்தின் படியே அந்தக் கிரீடத்தை கண்ணனுடைய சிரஸ்ஸிலே சமர்ப்பித்தான்-
அநேக யோஜனை விஸ்தாரமான அந்த முடியானது பகவானுடைய சங்கல்பத்தாலே கண்ணனுடைய சிரஸ்ஸுக்குத் தகுதியாக மாறி விட்டது –
பிறகு கண்ணனை ப்ரதக்ஷிண நமஸ்காரங்களைப் பண்ணி வணங்கி கருடன் பாற் கடல் சேர்ந்தான் –
அங்கு எல்லாருக்கும் இந்த விஷயத்தைச் சொல்ல அவர்களும் ஆனந்தித்தார்கள் –

கண்ணன் செல்லப்பிள்ளைக்கு வைரமுடியை சமர்ப்பித்தது –
கண்ணன் தனது க்ருஹ அர்ச்சையான ராமப் பிரானுக்கு -அந்த முடியை சமர்ப்பித்தான் –
அது அவனுடைய சங்கல்பத்தாலே செல்வப்பிள்ளைக்குத் தகுதியாக போக்யமாய்த் தலைக்கட்டிற்று –
இவ்விதமாக வைரமுடியைச் சாற்றி ராமப் பிரியனை நித்ய ஆராதனம் செய்து கொண்டு இருந்தான் –
இப்படி இருக்கும் பொழுது ஒரு சமயம் நம்பி மூத்தபிரான் தீர்க்க யாத்திரைக்காக எழுந்து அருளினை காலத்தில்
இந்த நாராயணாத்ரிக்கு வந்து கல்யாணி தீர்த்தத்தில் அவகாஹித்து ஆனந்த மய திவ்ய விமான மத்யஸ்தரான
திரு நாராயணப் பெருமாளைச் சேவிக்க -தம்முடைய க்ருஹ அர்ச்சையான ராமப் பிரியனைப் போலவே இருக்கிறார் -என்று
அறிந்து ஸ்ரீ மத் துவாரகைக்கு எழுந்து அருளி
தென் திசையில் தென் பத்ரி -என்னும் நாராயணாத்ரியில் நம்முடைய ராமப் பிரியனைப் போலவே இருக்கும்
ஒரு பெருமாள் இருக்கிறார் -என்று சொன்னார் –
கண்ணன் இதை ஒப்புக் கொள்ளாமல் -நம்பி மூத்தபிரான் யாதவர்கள் எல்லாரையும் அழைத்து
தானே ஸ்ரீ ராமப் பிரியனையும் எழுந்து அருளப் பண்ணிக் கொண்டு நாராயணாத்ரிக்கு வந்து திரு நாராயணன் முன்பே
எழுந்து அருளப் பண்ணி எல்லாரும் சேவித்து இருவரும் ஒரே ரூபத்தை உடையவர்கள் என்று சம்மதித்து ஆனந்தித்தார்கள் –

நாராயணாத்ரிக்கு யாதவாத்ரி என்ற பெயர் வந்தது –
இப்படி யாதவர்கள் எல்லாரும் ஸ்ரீ ராமப் பிரியனை அங்கேயே எழுந்து அருளப் பண்ணி அந்தந்த உத்சவ காலங்களில்
தாங்களும் அங்கேயே சென்று உத்ஸவாதிகளை நடத்தி வந்த படியால் இந்த மலைக்கு யாதவாத்ரி என்று அது முதல் திரு நாமம் ஆயிற்று –
இப்படி திரு நாராயணன் -செல்வப்பிள்ளை இருவரும் ஒரே இடத்தில் மூல பேரராயும் உத்சவ பேரராயும்
நம்முடைய பாக்ய அதிசயத்தாலே சேர்ந்தார்கள் –

கல்யாணி தீர்த்தத்தின் மஹிமை
ஆதி வராஹன் ஸ்ரீ பூமிப்பிராட்டியை எடுத்து வந்த பொழுது அந்த சிரமத்தால் திரு மேனியில் உண்டான
வியர்வையானது -கல்யாணி தீர்த்தமாய் பரிணமித்தது –
ஸ்நாந மாத்ரத்தால் எல்லாருடைய பாவத்தையும் போக்கும் கங்கை எல்லா தீர்த்தங்களோடும் சேர்ந்து வந்து தன்னுடைய
சகல பாபங்களையும் போக்கிக் கொள்வதற்காக வருஷம் தொறும் பால்குன மாசத்தில் இந்த கல்யாணி தீர்த்தத்தில் வாசம் செய்கிறாள் –
பின்னும் இந்தத் தீர்த்தத்தின் கரையிலே பண்ணின தபஸ் தானம் முதலான புண்ய கார்யங்கள் எல்லாம்
இதர புண்ணிய க்ஷேத்ரங்களில் பண்ணுவதை விட மிகுதியான பலன்களைக் கொடுக்கும் –

ஸூ சரித உபாக்யானம்
வயது முதிர்ந்த ஏழையான ஸூ சரிதன் என்னும் ஒரு அந்தணன் தீர்த்த யாத்ர பரனாய் இருந்தான் –
அவன் இந்த யாதவாத்ரியையும் கல்யாணி தீர்த்தத்தையும் பற்றிக் கேட்டது இல்லை –
இரண்டு பிள்ளைகளுடனும் பத்னியுடனும் கங்கா ஸ்நானத்துக்குச் சென்றான் –
ஆனால் கங்கா நதி கண்ணுக்கு இலக்காக வில்லை -கங்கையில் ஸ்நானம் செய்து கொண்டு இருந்தவர்கள்
இது தான் கங்கை -என்று சொன்னாலும் கங்கை அவனுக்குத் தென் படாததால் ஸூ சரிதன் மிகவும் வருந்தினான் –
அப்பொழுது ஒரு பெண் வந்து ஐயா அந்தணரே-கல்யாணி தீர்த்தத்தில் குளித்திருப்பீரா என்று கேட்க –
ஸூ சரிதன் அந்த பெயரையே கேட்டு இருந்தது இல்லையே என்றான் –
அங்கே சென்று ஸ்நானம் செய்து விட்டு வாரும் என்றாள் அந்தப்பெண் –
அந்தணர் -எனக்கு அங்கே செல்ல சக்தி இல்லை -அப்படியே சென்றாலும் மறுபடியும் இங்கே திரும்பி வர முடியும்
என்கிற நம்பிக்கையும் இல்லை -என்ன
அந்தப்பெண்ணும் -ஆனால் கல்யாணி என்று நீங்கள் நால்வரும் மூன்று முறை அனுசந்தானம் செய்து
இங்கேயே கங்கையில் ஸ்நானம் செய்யுங்கோள்-என்றாள் –
இப்படி கன்யா ரூபமாகக் கங்கையின் வார்த்தையைக் கேட்ட பிறகு தான் அந்த அந்தணனுக்கு கங்கா நதி கண்ணுக்கு இலக்காயிற்று –
மூன்று தரம் கல்யாணி என்று சொல்லி ச பரிகரமாக கங்கையில் மூழ்கினான் ஸூ சரிதன் –
எழுந்து இருந்து பார்த்ததும் கல்யாணியாய் இருந்தது –
அங்கு இருந்தவர்கள் தீர்த்தத்தில் இருந்து எழுந்து வரும் நால்வரையும் பார்த்து ஆச்சர்யத்தாலே அவர்கள் வரலாற்றைக் கேட்டார்கள் –
ஸூ சரிதன் நடந்த விஷயம் எல்லாவற்றையும் சொல்லி இது என்ன இடம் என்ன தீர்த்தம் என்று கேட்க –
இது யாதவாத்ரி -கல்யாணி தீர்த்தம் -என்று அவர்கள் சொல்ல –
அந்த தீர்த்தத்தின் மஹிமையைக் கண்டும் கேட்டும் விஸ்மிதராய்க் கொண்டு ஸூ சரிதனும் அவன் பார்யா புத்திரர்களும்
அங்கேயே நித்ய வாசம் செய்து கொண்டு இருந்தார்கள்

யாதவாத்ரியில் ஸூ சரிதனுக்கு மூன்றாவது பிள்ளை பிறக்க -நாராயணன் என்று திரு நாமம் சாற்றினான் –
குழந்தையின் ஏழு எட்டு வருஷங்களுக்கு உள்ளாக அந்த தேசத்தில் ஷாமம் ஓன்று ஏற்பட்டது –
கஷ்டத்தைப் பொறுக்க முடியாமல் பத்னியுடைய நிர்பந்தத்துக்கு இணங்கி ஸூ சரிதன் இரண்டு பிள்ளைகளையும் கூட்டிக் கொண்டு
தமிழ் நாட்டு அரசனைப் பார்க்கப் போனான் -நான்கு ஆறு மாச காலம் காத்து இருந்து நகர வாசத்தின் கஷ்டத்தை எல்லாம் அனுபவித்து
கடைசியில் பெரிய பிரயத்தனம் செய்து அரசனைப்பார்த்து கொஞ்சம் த்ரவ்யத்தை வாங்கிக் கொண்டு திரும்பினான் –
யாதவகிரியில் ஸூ சரிதனின் மூன்றாவது மகன் நாராயணன் -அம்மா மிகவும் பசிக்கிறது -எனக்குக் கொஞ்சம் பிரசாதம் கொடு –
என்று தாயைக் கேட்டான் -அவள் ஒரு பாத்திரத்தில் பிரசாதம் கொடுத்தாள் –
இது பகவானுக்கு அமுதம் செய்யப்பட்டது அன்று என்று சொல்லி தான் சாப்பிடாமல் திரு நாராயணன் திரு முன்பே சமர்ப்பித்து
பக்தியுடன் நீ இதை அமுது செய் என்று சொல்லிக் கொண்டு வெளியிலே நின்று இருந்தான் –
திரு நாராயணன் பிராட்டியோடே கூட வந்து பிரசாதத்தை அமுது செய்து விட்டான் –

குழந்தை வெறும் பாத்திரத்தைப் பார்த்து மிகவும் சந்தோஷத்துடன் தாய் அருகே சென்று –
அம்மா நீ கொடுத்த பிரசாதத்தை பகவான் அமுது செய்து விட்டார் -எனக்கு மிகவும் பசிக்கிறது -வேறு பிரசாதம் கொடு என்று கேட்டான் –
அதற்கு அவள் -அர்ச்சா மூர்த்தியான பகவான் அமுது செய்வானா -பூனைக்குட்டி சாப்பிட்டு இருக்கும் –
இந்த ஷாமத்தில் இப்படிச் செய்தால் மீண்டும் உனக்குத் தர முடியுமா -பிச்சை எடுத்துச் சாப்பிடு போ -என்று சொல்லிக்
கையில் ஒரு பாத்திரத்தைக் கொடுத்து அனுப்பினாள்-
அக் குழந்தை அங்குள்ள வீடுகளுக்கு எல்லாம் போனான் -அவன் பிச்சைக்காக எங்கு எங்கு போனானோ
அந்த அந்த க்ருஹங்களில் பிராட்டியே வந்து பிச்சையாக பிரசாதத்தைக் கொடுத்தாள் –
குழந்தை தன் அகத்திலே போய் தாய் கையிலே தான் சம்பாதித்த பிக்ஷையைக் கொடுத்தான் –
உடனே அவை ரத்னங்களாக மாறின -அதைப் பார்த்த தாய்க்கு ஆசை பிறந்தது –

மறுபடியும் மறுபடியும் அனுப்பினாள் –இப்படி எட்டுத் தடவை தன் பிள்ளையை பிக்ஷைக்கு அனுப்பினாள் –
உலகிற்கு எல்லாம் தாயான பிராட்டி ஏழு தடவை ரத்ன பிக்ஷை கொடுத்து-எட்டாவது தடவையில் அன்ன பிக்ஷையாகக் கொடுத்தாள் –
இருவரும் அன்னத்தைச் சாப்பிட்டு திருப்தி அடைந்தார்கள் -ஏழு தரம் கிடைத்த ரத்ன பிக்ஷையாலே பிறவாத திருப்தி
இந்த அன்ன பிக்ஷை – பிரசாதத்தாலே – பிறந்தது –
இதுவரையிலும் கவலை இல்லாமல் இருந்த இவர்கள் தனம் கிடைத்ததும் கொஞ்சமும் உறங்க வில்லை –
அந்த தனத்தையே காத்து இருந்தார்கள் -அவ்வளவில் அரண்மனையில் இருந்து
ஸூ சரிதன் கொஞ்சம் த்ரவ்யத்தை எடுத்து க் கொண்டு தன் இரண்டு பிள்ளைகளுடன் வரும் பொழுது வழியில்
திருடர்கள் அவனை அடித்துக் கையில் இருந்ததை எல்லாம் பறித்துக் கொண்டு போனார்கள் –
அப்பொழுது ஸூ தர்சன் திரு நாராயண புரம் திவ்ய தேசத்தில் இருந்து புருஷோத்தமனான நாராயணன் கொடுக்கும்
பரம புருஷார்த்தத்தை விட்டு அனர்த்தத்தை விளைவிக்கும் அர்த்தத்தை ஆசைப்பட்டு புருஷ அதமனான மானிடனை ஆஸ்ரயித்தேனே –
நரக வாசமாகிற நகர வாசத்தைப் பண்ணினேனே-எனக்கு இந்த தண்டனை போதாது -என்று வருத்தப்பட்டுக் கொண்டு வந்து
வீட்டில் பார்த்த போது எல்லாம் ரத்னமயமாக இருக்க -குழந்தையை கேட்டதற்கு -குழந்தை அவனுக்கு எல்லாவற்றையும் சொல்லவே –
நிர்ஹேதுகமான பகவானுடைய கடாக்ஷத்தை ஆச்சர்யத்துடன் நினைத்து நினைத்து அந்தப் பணத்தாலே
பகவத் பாகவத கைங்கர்யத்தைப் பண்ணா நின்றான் –

அப்படி நித்ய ததீயாராதனம் செய்யும் இவனுடைய ஐஸ்வர்யத்தைக் கண்டு -சில திருடர்கள் -இவற்றைப் பறிக்க வேண்டும்
என்று வைஷ்ணவ வேஷத்தைப் பூண்டு கல்யாணி தீர்த்தத்தில் ஸ்நானத்தை நித்யமும் செய்து கொண்டு
பன்னிரண்டு திருமண் காப்பையும் சாத்தி -துளசி நளினாக்ஷ மாலைகளையும் தரித்து திரு நாராயணனை
தினமும் சேவித்துக் கொண்டு வந்தார்கள் -இப்படி ஸூ சரிதன் திரு மாளிகையில் பாகவத ஸ்ரீ பாத தீர்த்தத்தையும்
பகவத் பிரசாதத்தையும் ஸ்வீ கரித்துக் கொண்டு -ஐஸ்வர்யத்தை அபகரிக்க சமயம் பார்த்திருந்த திருடர்களுக்கு –
இந்த சத் சங்கத்தாலும் நல்ல வேளையினாலும்-கர்மம் கழிந்து –நல்ல ஞானமும் -ஞானத்தால் பச்சாதாபமும் பிறந்து –
ஸூ தரிசனை தண்டனிட்டு -உம்முடைய பணத்தைப் பறிக்க வந்த மகா பாபிகள் நாங்கள் –
எங்களுடைய பாபத்திற்குத் தகுதியாக ப்ராயச்சித்தத்தை நியமித்து -எங்களைக் காப்பாற்ற வேண்டும் -என்று பிரார்த்தித்தார்கள் –
அப்பொழுது ஸூ தரிசன்-தனம் மதீயம் தவ பாத பங்கஜம் -என்னும்படி திரு நாராயணன் திருவடிகள் என்கிற
அழியாத செல்வம் தான் என்னுடைய ஐஸ்வர்யம்
அது யாராலும் திருட முடியாது -என்று ஞான உபதேசம் செய்து -அவர்களுக்கு எல்லாம் மோக்ஷ சாம்ராஜ்யத்தை அனுக்ரஹம் செய்தான் –
இப்படி திருடர்களுக்கே மோக்ஷம் கிடைத்த பொழுது ஸூ சரிதனுக்கும் பகவத் அபிமுக்யம் உள்ளவர்களுக்கும் சொல்ல வேண்டா விறே-

சதுர்வேதி உபாக்யானம் –
முன்பு நான்கு வேதங்களையும் ஓதியதால் சதுர்வேதி என்றும் -பெயர் பெறுகைக்காக வந்தவர்களுக்கு எல்லாம் சோறு இடுகிறதால்
சர்வாதித்யன் என்னும் பெயருடையவனாயும் -த்ரவ்ய ஆர்ஜனத்தில் சதுரனாயும்-டம்பத்திற்காக யாகங்களைச் செய்கிறவனாயும் –
கேவல நாஸ்திகனாயும் உள்ள ஒரு ராஜ புரோகிதன் இருந்தான் –
ஒரு நாள் அவன் நான்கு அந்தணர்களைச் சேர்த்துக் கொண்டு ஸ்ரார்த்தம் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கும் சமயத்தில்
யாதவாத்ரி நிவாசியான ஹரிராதன் என்கிற விருத்த ப்ராஹ்மணன் தன் குழந்தையை அழைத்துக் கொண்டு
சதுர்வேதி இருந்த ஊருக்கு வந்தான் –

வழி நடந்த ஆயாசத்தாலேயும் பசி தாகம் இவைகளினாலேயும் ரொம்பவும் ஸ்ரமப்பட்டு-சதுர்வேதியின் குணங்களை அறியாமல்
அவன் வீட்டுக்கு வந்தான் –
ஹரிராதன் திரு நாராயணன் திருவடிகளில் இருந்த திருத் துழாயைக் கொடுக்க –
சதுர்வேதி -நம் வீட்டிலேயே வேண்டின திருத் துழாய் தோட்டங்கள் இருக்கின்றன -இஷ்டம் இருந்தால் உபநயனம்
இல்லாத இந்த சிறு பையன் கையில் கொடு என்றான் –
ஹரிராதன்-பையனுக்கு அதிகப்பசி -கொஞ்சம் பிரசாதங்கள் கொடு என்று கேட்க –
சதுர்வேதி -நீ அந்தணன் அல்லவா என் வீட்டில் இன்றைக்கு ஸ்ரார்த்தம் என்பது தெரியாதா -என்றான் –
கொஞ்சம் அரிசியாவது கொடு என்றான் ஹரிராதன் –என்ன பிசாசத்தைப் போல் தொந்தரவு செய்கிறாய் -என்று
சதுர்வேதி கால்கள் தளர்ந்து போய் இருந்ததால் நிற்க முடியாமல் அங்கே முற்றத்தில் உட்கார்ந்த அந்தணச் சிறுவனை
கழுத்தைப் பிடித்து அப்பால் தள்ளிக் கதவை அடைத்தான் -கால் கதவுக்குள் அகப்பட்டுக் கொண்டதால் கீழே விழுந்த
அந்த பாலன் மிகவும் நொந்து நீ பாழாய்ப் போ என்று சபித்தான் –
அப்பொழுது ஹரிராதன் அக்குழந்தையைப் பார்த்து -அப்படிச் சொல்ல வேண்டாம் அப்பா -என்று புத்தி சொல்லி
ஏழு தடவை கோவிந்த நாம உச்சாரணம் செய்து விட்டு அந்தக் கிராமத்தில் இருந்து புறப்பட்டான் –

சமீபத்தில் உபாதானம் பண்ணி ஜீவித்துக் கொண்டு இருந்த விஷ்ணு ராதன் என்ற ஏழை பிராமணன்
இவர்கள் கஷ்டத்தைப் பொறுக்க மாட்டாது நடுப்பகல் நேரமாய் இருந்தாலும் தன் வீட்டுக்கு அழைத்துப் போய்
குழந்தையை தெளியப் பண்ணி வைத்து பகவந் நிவேதனம் செய்து -ஆனந்தமாகப் பிரஸாதஸத்தைப் பரிமாறினான்-
ஹரி ராதன் தன் குழந்தையுடன் உண்ண உட்கார்ந்து இருந்த பொழுது -ஒரு த்ரிதண்ட தாரியான சந்நியாசி
நான்கு சிஷ்யர்களுடன் வர ஏழு பெரும் சம பங்க்தியிலே உட்கார்ந்து அமுது செய்தார்கள்
அன்றிலிருந்து விஷ்ணு ராதன் வீட்டில் தளிகைப் பாத்திரங்கள் எல்லாம் அக்ஷயமாயிற்று –
அவர்கள் உண்ட இடத்தில் நிதி அகப்பட்டது –
அந்த சந்நியாசி தான் தத்தாத்ரேயர் திருவவதாரம் பண்ணி வந்த பகவான் -சிஷ்யர்கள் நாலு வேதங்கள் –
பாகவதர் அமுது செய்யும் இடத்தில் பகவான் பின்னாலேயே இருக்கிறான் என்கிறது இதனாலே தெரிய வரும் –
இப்படி யாதவாத்ரி வாசியான ஹரிராதனை ஆராதித்ததாலே விஷ்ணு ராதனுக்கு அமோகமான ஐஸ்வர்யம் உண்டாயிற்று –

இது நிற்க -ஹரி ராதனைத் தள்ளிக் கதவடைத்த சதுர்வேதி வீட்டில் நிமந்தரணக்காரர் வரும் முன் பாம்பு பாலில் விஷத்தை உமிழ்ந்தது –
அவர்கள் குடித்து இறந்தார்கள் -அவர்கள் புத்திரர்கள் போய் தங்கள் அரசன் இடத்தில் எங்கள் தகப்பனாரைச் சதுர்வேதி கொன்றான் –
என்று முறையிட ராஜபடர்கள் வந்து சதுர்வேதியை மர்ம ஸ்தானங்களில் அடித்தலால் அவன் முடிந்தான்-
தங்களையும் இப்படியே சாக அடிப்பார்கள் என்ற பயத்தால் அவனுடைய நான்கு பிள்ளைகளும் காட்டுக்கு ஓடினார்கள் –
அவர்களில் ஒருவன் பாழும் கிணற்றில் விழுந்தான் -ஒருவன் மரத்தில் ஏறி விழுந்தான் -ஒருவன் புலிக்கு இறையானான் –
இப்படியே நான்கு பிள்ளைகளும் மாண்டனர் -சதுர்வேதியின் மனைவி கழுத்தில் கயிற்றைக் கட்டிக் கொண்டு உயிர் நீத்தாள் –
இரண்டு பெண் பிள்ளைகளும் கதவை சாத்தி நெருப்பை மூட்டி உயிர் நீத்தார்கள் –
இப்படி வெகு விரைவிலேயே அந்தக் குழந்தையின் சாபப்படி எல்லாரும் இறந்தார்கள் –

பிறகு யமபடர்கள் சதுர்வேதியின் காலிலே பாசத்தைக் கட்டி யமதர்ம ராஜனிடம் இழுத்துக் கொண்டு போனார்கள் –
சதுர்வேதி தர்மராஜனைப் பார்த்து -நீ மிகவும் அநியாயம் செய்கிறாய்-சங்கமாக நான்கு வேதங்களையும் ஓதினேன்-
வருஷங்கள் தோறும் யாகங்கள் செய்து கொண்டே இருந்தேன் -அதிதிகளுக்கு எல்லாம் அன்னதானம் செய்து கொண்டே இருந்தேன் –
இப்படி தார்மிகனான எனக்கு யாதனைகளை நீ விதிக்கலாமோ-என்று கேட்டான்
அதுக்கு தர்மராஜன் -நீ செய்தது எல்லாம் உண்மைதான் -ஆனால் பணம் திரட்டவும் டம்ப அர்த்தமாகவும்
நீ எல்லாவற்றையும் செய்தாய் அல்லவா -பகவத் ஆராதன ரூபமாக நீ ஏதாவது செய்தது உண்டோ -சொல் -அது கிடக்கட்டும் –
அந்த யாதவாத்ரி வாசியான அந்தணன் உன் அகத்துக்கு வந்த பொழுது நீ செய்தது எல்லாம் நினைத்தாயா –
உனக்கு இவ்வளவு போதாது -அநேக நரகங்களை நீ அனுபவிக்க வேண்டி இருந்தது -ஆனால் அந்த ஹரிராதன் உன் அகத்தில்
இருந்து புறப்படும் பொழுது ஏழு தரம் கோவிந்த நாம உச்சாரணம் செய்ததனுடைய மகிமையினால்
நரக பாதைகள் உனக்கு இல்லாமல் போயிற்று -நீ ச குடும்பனாக பிரம்ம ரஷஸ்சாகப் போ –
உன் அகத்தில் நிகமந்த்ரணம் இருந்தவர்கள் பெரும் கழுகுகள் ஆவார்கள் -என்று சபித்தான் –

உடனே சதுர்வேதி யமனைத் தண்டன் இட்டு -என்னுடைய அபராதங்களை மன்னிக்க வேண்டும் –
இந்த சாபத்திற்கு அவதியைத் தெரியப்படுத்த வேணும் -என்று பிரார்த்திக்க –
யமன் -சில விஷ்ணு பக்தர்களுடைய தர்சனம் ஆனவுடன் சாபம் நீங்கும் -என்று அனுக்ரஹித்தான்
அந்த நிமிடமே சதுர்வேதி ச பரிவாரனாக அந்த ஜன்மத்துக்கு தகுதியான வேஷ பாஷா ரூபாதிகளை உடைத்தான்
ப்ரஹ்ம ரஜஸ்ஸாய் விந்திய பர்வதக் காட்டிலே விழுந்தான் -அநேக வருஷங்கள் இப்படி இருக்க –
ஒரு சமயம் காஷ்மீர தேச யாத்ரீகர்கள் சிலர் தென் தேசங்களில் யாத்திரை செய்து கொண்டு யாதவாத்ரியிலே
கல்யாணி சரஸ்ஸிலே ஸ்நானத்தைச் செய்து திரு நாராயணனை சேவித்து வழி நடந்து வரும் பொழுது அவ்விடம் வந்து சேர்ந்தார்கள் –
அவர்களில் இரண்டு பாகவத உத்தமர்களையும் துணையில் அநேக வைஷ்ணவர்களையும் ப்ரஹ்ம ரஜஸ்ஸான சதுர்வேதி பார்த்தான்-
அவர்கள் எல்லாரும் திருவடி சோதித்துக் கொண்டு நின்று இருந்த தீர்த்தத்தைக் குடித்து –
அவர்கள் அமுது செய்து கீழே விட்ட பிரசாத சேஷங்களை உண்டதும் அந்த ப்ரஹ்ம ரக்ஷஸ்ஸுக்கு
பூர்வ ஜென்மத்தினுடைய நினைவு உண்டாயிற்று –
நமன் சொல்லிய நம் சாப விமோசகர்கள் இவர்கள் தான் என்று தெரிந்து ஒதுங்கி நின்று அவர்களைத் தண்டன் இட்டான் –
தன்னுடைய வரலாற்றை எல்லாம் சொல்லி அனுக்ரஹிக்க வேண்டும் என்று பிரார்த்திக்க பரம தயாளுக்களான அவர்கள்
அவனுக்கு ஞான உபதேசம் செய்து -நீ யாதவாத்ரி வாசியான பாகவதர் இடத்தில் அபசாரப்பட்டதினால் வந்த
இந்தக் கஷ்டங்களை வாசத்தினாலேயே நீக்கிக் கொள்ளல் வேண்டும் –
நீ அங்கே போய் அந்த மலையை ப்ரதக்ஷிணம் செய்து கொண்டு அங்குள்ள பாகவதர்கள் ஸ்ரீ பாத தூளியை
சிரஸ்ஸா வகித்து உன்னுடைய பாபங்களைப் போக்கிக் கொள்–
அங்குள்ள பகவான் கிருபையால் இந்த சாபம் கிரமமாக நீங்கும் என்று நியமித்துப் போனார்கள் –

உடனேயே அந்த ப்ரஹ்ம ரஜஸ்ஸூ ச பரிவாரமாக யாதவாத்ரிக்குச் சென்று அப்படியே செய்து கொண்டு இருந்த பொழுது
திரு நாராயணன் தன் த்வார பாலர்களான ஜெய விஜயர்களை அழைத்து -ப்ரஹ்ம ரஷஸ்ஸான சதுர்வேதியை கிரமமாக
அஷ்ட தீர்த்தங்களில் ஸ்நானம் செய்வித்து -மறுபடியும் அந்தண ஜென்மம் பெறுவித்து
திருக் கல்யாணியில் ஸ்நானம் செய்வித்து -ஸமாஸ்ரயணத்தைச் செய்து ச பரிவாரனாக வைஷ்ணவன் ஆக்கி
நம்மிடம் அழைத்து வாருங்கோள்-என்று நியமித்தான் -ஜெய விஜயர்களும் அப்படியே செய்த பின்பு-
திரு நாராயணன் ச பரிவாரமாக வந்த சதுர்வேதியைத் தன் கிருபையால் கடாக்ஷித்து
தன்னுடைச் சோதியான பரமபதத்தை கொடுத்து அருளினான் –

இப்படி யாதவாத்ரியில் நித்ய வாசம் செய்யும் பாகவதர்கள் இடத்தில் அபசாரம் செய்தவர்களுக்கு வரும் கஷ்டத்தையும் –
அந்தப் பாகவதர்களாலே அதனுடைய பரிஹாரத்தையும் நாரதர் வியாசாதிகளுக்கு உரைத்தார்

நாளீ ஜங்கன் உபாக்யானம் –
ஒரு கால் தத்தாத்ரேயரும் சாண்டில்யரும் கல்யாணி தீர்த்த கரையிலே ஸாஸ்த்ர அர்த்த விசாரங்களைச் செய்து கொண்டு
இருக்கும் பொழுது திக் விஷயம் செய்து வந்த தத்தாத்ரேய சிஷ்யர்கள் தங்கள் வரும் பொழுது
காட்டிலே பார்த்த ஆச்சர்யத்தை அவர்களிடம் சொன்னார்கள் –
ஒரு பெரிய புலியானது ஒரு வேடனைத் துரத்திக் கொண்டு போயிற்று –அவன் ஒரு மரம் ஏறினான் -அங்கே ஒரு குரங்கு இருந்தது –
அந்தப்புலி குரங்கைப் பார்த்து வேடனைத் தள்ளிவிட்டு என்று கேட்க -என் வீட்டுக்கு வந்தவனைத் தள்ள மாட்டேன் என்றது குரங்கு –
பிறகு குரங்கு உறங்குகின்ற பொழுது புலி வேதனைப் பார்த்து அதைத் தள்ளி விடு -நான் உன்னை விட்டுப் போவேன் என்று சொல்லிற்று –
பாவியான வேடன் குரங்கைத் தள்ளி விட்டான் -புலி குரங்கைப் பார்த்து -இப்பொழுதும் உன்னை விடுகிறேன் –
உன்னைத் தள்ளின க்ருதக்னனான வேடனைத் தள்ளிவிட்டு என்று சொல்லிற்று –
அதற்கு அந்தக் குரங்கு -இப்பொழுது அந்த வேடனைத் தள்ளாது இருப்பேனா -என்று சொல்லி மரத்தில் ஏறிப் போய் –
என் வீட்டுக்கு வந்தவனை எப்படி இருந்தாலும் தள்ள மாட்டேன் -நீ உன் வழியைப் பார்த்துக் கொள் -என்று சொல்லி விட்டது –
திர்யக்கான ஜென்மங்களிலும் இப்படிப்பட்ட தர்மம் உண்டா-என்ன ஆச்சர்யம் -என்று விண்ணப்பித்தார்கள்-

சாண்டில்யர் சரணாகத ரக்ஷணம் என்கிற இந்த தர்மம் தான் எல்லா தர்மங்களிலும் மேலானது –
இது பசுக்களிடமும் கூட இருக்கும் -இதைக் காட்டிலும் ஆச்சர்யமான மாற்று ஒரு சம்பவம் சொல்லுகிறேன்
கேளுங்கள் என்று சொல்லத் தொடங்கினார் –

ஒரு காட்டிலே ஒரு மரத்திலே -நாளீ ஜங்கன் -என்கிற அன்னம் இருந்தது -அந்த இடத்துக்கு
ரொம்ப ஏழையும் நீசனமுமான ஒரு ப்ராஹ்மணன் பசி தாகம் வெளி நடந்த களைப்பு -எல்லாவற்றாலும் மிகவும் கஷ்டப்பட்டு வந்தான் –
அந்த அன்னமானது மிகவும் ஆதரவுடன் சர்வ உபசாரங்களையும் செய்து-அவன் கஷ்டத்தை எல்லாம் விசாரித்துக் கருணையால்
ஐயா -எனது தோழனான அரக்கர் அரசு அருகில் இருக்கிறான் -அவனைப் பார்த்து நான் சொன்னதாக சொல்லி
உனக்கு வேண்டிய பணத்தை வாங்கிக் கொண்டு போ -என்று சொல்லிற்று –
அவன் மிகவும் சந்தோஷத்துடன் அன்னம் கூறிய இடத்துக்குச் சென்று தமக்கு முடிந்த வரையிலும் பணத்தைத் தூக்கிக் கொண்டு
வந்த வழியாகவே வந்தான் -வரும் பொழுது அந்த அன்னம் படுத்து இருந்தது கண்டு பசித்து இருந்த இவன்
அந்த அன்னத்தைக் கொன்று சமைத்து சாப்பிட்டு பின்பு வழி நடந்தான் –
பிறகு அரக்கர் அரசன் அனுப்பின ஆட்கள் வந்து பார்த்த பொழுது அந்த அன்னம் தென் படவில்லை –
கீழே பார்த்த பொழுது அதன் சிறகுகள் முறிந்து விழுந்து இருப்பதைக் கண்டார்கள் –
அந்தப் பாவியே இதைச் செய்து இருக்க வேண்டும் என்று யோசித்து அந்த ப்ராஹ்மணனைத் தேடி வர –
அவனுடைய முக பாவம் பயம் மிச்சம் வைத்து இருந்த மாமிசம் இவற்றைப் பார்த்து இவனே இந்தத் தொழிலைச் செய்து
இருக்க வேண்டும் என்று நிச்சயித்து -அவனைக் கொன்றார்கள் –

அந்த நாளீ ஜங்கன் என்கிற அன்னம் தன்னுடைய ஸூஹ்ருத்தத்தாலே ஸ்வர்க்கத்துக்குப் போயிற்று –
அந்த அந்தணன் நரகத்துக்குப் போனான் -அந்த அன்னம் தேவதைகளைப் பிரார்த்தித்து நரகத்தில் இருந்து அந்த அந்தணனை
துணையாகவே ஸ்வர்க்கத்துக்கு அனுபவித்தது-
பாருங்கள் -நீங்கள் சொன்ன சம்பவத்தில் குரங்கு சாகவில்லை -நான் சொன்னதில் அன்னத்துக்கு உயிரே போயிற்று –
ஆனாலும் லோகாந்தரத்திலும் வேறு ஒரு உடல் பெற்ற போதும் அந்த அந்தணனைக் காப்பாற்றிற்று –
அது வானரம் -இது பக்ஷி-சரணாகத சம்ரக்ஷணம் என்கிற தர்மம் இப்படிப்பட்டது –
இப்படி இருக்கும் பொழுது சர்வஞ்ஞனாய் -சர்வ சக்தனாய் -சர்வ ஸ்வாமியாய் -ஸ்ரீயபதியான எம்பெருமான் இடத்தில்
இந்த சேதனன் ஸ்வரூப ஞானத்தைப் பெற்று சரணம் அடைந்தானே யானால் பலத்திலே சம்சயம் கிடையாது –
என்று சாண்டில்யர் உரைத்தார் –

இந்த சமயத்தில் வேத வ்யாஸ ரிஷிக்குத் தந்தையாயும் தத்துவங்களை யதாவத்தாக அறிந்து இருக்கிறவராயும் உள்ள
பராசர மகரிஷியும் அவருடைய சிஷ்யரான மைத்ரேயரும் அங்கே வந்து தத்தாத்ரேயர் சாண்டில்யர்களுக்குத் தண்டன் இட்டு
அவர்களாலே ஸத்காரத்தை அடைந்தனர் —
பின்னர் தத்தாத்ரேயர் -நீங்கள் இங்கே வந்தது என் -என்று கேட்க -பராசரர் -நான் வடபத்ரிக்குச் சென்ற போது
நாராயண ரிஷி -பராசரர் நீர் தென் பத்ரியான நாராயணாத்ரிக்குச் சென்று தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களை நன்றாக உரைக்கும்
புராண ரத்னமும் -சர்வ பிரமாணமுமான ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணத்தை மைத்ரேயருக்கு பிரவசனம் செய்யும் என்று நியமித்தார் –
அதற்காக இங்கே வந்தேன் -என்றார்
இப்படி நான்கு பேரும் இந்த திவ்ய தேசத்தில் பகவானை அநேக காலம் சேவித்துக் கொண்டு இருந்தார்கள் –

சப்த ஷேத்ரங்கள் –
ஸ்ரீ கல்யாணி தீர்த்தத்தின் கிழக்கே மலையின் மேலே ஸ்ரீ யோக நரஸிம்ஹர் ப்ரஹ்லாத ஆழ்வானுக்குப் ப்ரத்யக்ஷமாய்
சாந்நித்யம் பண்ணி எல்லோருக்கும் எப்பொழுதும் வேண்டியவற்றை எல்லாம் அனுக்ரஹித்துக் கொண்டு இருக்கிறார் –
இது நரஸிம்ஹ க்ஷேத்ரம்

இந்த மலையின் கீழே கிழக்குக் கரையிலே ஸ்ரீ வராஹ க்ஷேத்ரம் செய்கிறது -இங்கு விரதம் தானம் ஜாபாதிகளைச் செய்தால்
சீக்கிரமாக சித்தியை அடையலாம் -இங்கே ஸ்ரீ வராஹ நாயனார் ஸ்ரீ பூமிப் பிராட்டியை ஏந்தி வந்து
தன் தொடையில் மேல் உகந்து வைத்து -ஸ்லோக த்வயம் -என்கிற ஸ்ரீ வராஹ சரம ஸ்லோகத்தை அவளுக்கு உபதேசித்தார் –

இந்த கல்யாணி தீர்த்தத்தின் தென் கரையில் இளைய பெருமாளாலே நிர்மாணம் செய்யப்பட்ட பர்ணசாலையிலே
சக்கரவர்த்தி திருமகன் வாசம் செய்து கொண்டு இருந்தான் -ஆகையால் ஸ்ரீ காரண்ய க்ஷேத்ரம் என்ற பெயர் ஆயிற்று –
இந்த இடத்தில் உள்ள திருத் துழாய் கட்டைகளால் ஆன மணி மாலைகளைத் தரித்தால் விசேஷமாகும்

இந்த தீர்த்தத்தின் மேற்குக் கரையிலே அஞ்ஞானத்தைப் போக்குமாதான ஞானஸ்வத்தம் என்கிற அரச மரம் இருக்கிறது –
அதன் கீழே சுகர் புண்டரீகர் ருக்மாங்கதன் அம்பரீஷன் ப்ரஹ்லாதன் ஆகிய ஐந்து பாகவதர்களும் தவம் செய்து
பகவானை சாஷாத் கரித்தார்கள் -ஆகவே பஞ்ச பாகவத க்ஷேத்ரம் ஆகிறது இது

இதன் மேற்கில் சிறிய தூரத்தில் தார்ஷ்ய க்ஷேத்ரம் என்கிறது இருக்கிறது –
அதில் பகவானுடைய நியமனப்படி பெரிய திருவடி ஸ்வேத தீபத்தில் இருந்து திரு மண் காப்பு கொண்டு வந்து வைத்தான் –
அது அன்றைக்கும் அக்ஷமாய் இருக்கும் -அந்த ஸ்வேத ம்ருத்திகையினால் யார் ஒருவர் திருமண் காப்பை
சாத்திக் கொள்வார்களோ அவர்கள் -அபராஜித -என்கிற திவ்ய வைகுண்ட கதியை அடைவார்கள் –

அடுத்த இரண்டு ஷேத்ரங்கள் தீர்த்தங்கள் பற்றி பின்பு விவரணம் வரும் –

அஷ்ட தீர்த்தங்கள் –
நாஸ்திகரும் வேத பாஹ்யரும் குத்ருஷ்டிகளும் வேதங்களைத் தூஷிக்க -வேத உதாரணம் செய்வதற்காக
பகவான் தத்தாத்ரேய அவதாரம் செய்து நான்கு வேதங்களை நான்கு சிஷ்யர்களாகவும் –
அங்க உப அங்கங்களை சிஷ்ய ப்ரசிஷ்யர்களாகவும் செய்து கொண்டு அவர்களுக்கு வேத அர்த்தங்களையும் எல்லாவற்றையும்
யாதவ கிரியில் உள்ள இத்தீர்த்தத்தின் கரையில் உபதேசித்தார் –
ஆகையால் இத் தீர்த்தத்துக்கு – வேத புஷ்கரணி -என்று பெயர்-
இந்த புஷ்கரணியின் கரையிலே இருக்கும் சிலையின் மேல் காஷாய வஸ்திரத்தை வைத்து தத்தாத்ரேயர் பரிக்ரஹித்ததனால் –
அந்த சிலைக்கு பரிதான சிலா -என்று பெயர் வந்தது -பரிதாபம் -என்றால் உடுத்திக் கொள்ளும் வஸ்திரம் –

தர்ப்ப தீர்த்தம் –
இந்த தீர்த்தத்தின் கரையிலே விளைந்த தர்ப்பங்களால் தத்தாத்ரேயர் தம்முடைய நித்ய அனுஷ்டாநங்களைச் செய்து கொண்டு இருந்தார் –
உயிர் போகும் காலத்தில் இந்த தர்ப்பங்களாலான ஆசனத்தில் இருந்து உயிர் விட்டால் மோக்ஷம் தவறாது –
இந்த தீர்த்தத்தின் கரையிலே சாண்டில்ய பகவான் ப்ரபன்னனுடைய பாஞ்ச காலிக அனுஷ்டானத்தையும் –
பகவத் சாஸ்திரமும் பகவத் ஆராதனத்துக்கு முக்கிய ப்ரமாணமுமான பாஞ்சராத்ர சாஸ்திரத்தையும் பிரவசனம் செய்தார் –

தர்ப்ப தீர்த்தத்தின் வடக்கே பலாச தீர்த்தம் உள்ளது -விச்வாமித்ர சாபத்தால் சண்டாளரான புத்ரர்களுக்கு இங்கே
ஸ்நானத்தால் சாப விமோசனம் ஆயிற்று –
இந்த தீர்த்தத்துக்கு மேற்கே யாதவி என்னும் ஆறு பெருகும் –
இதன் கரையிலே யாதவேந்திரன் என்னும் அரசன் யாகம் செய்து ஸ்வர்க்கம் அடைந்ததால் இந்த பெயர் –

பலாச தீர்த்தத்துக்கு வடக்கே பத்ம தீர்த்தம் உள்ளது -இதில் பிறந்த தாமரை புஷ்பத்தால் திரு நாராயணனை
நித்ய அர்ச்சனம் செய்து கொண்டு இருந்தார் சனத்குமாரர் -அதனாலே இந்தப் பெயர் –
இங்கே விளையும் தாமரை மணிகளைக் கழுத்திலே தரிப்பவர்கள் ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் திவ்ய அப்சரஸ்ஸூக்கள்
கையினால் மாலை சாற்றிக் கொள்வார்கள் –

இதற்கு வடக்கில் மைத்ரேய தீர்த்தம் –ஸ்ரீ பராசரர் ஸ்ரீ மைத்ரேயருக்கு ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் உபதேசித்த ஸ்தானம்
தென் திசையார் சிஷ்யருடைய பெயராலே மைத்ரேய தீர்த்தம் என்றும் இதையே வடதிசையார்
பரசார தீர்த்தம் என்று ஆச்சார்யர் பெயரால் சொல்லுவார்கள் –

மைத்ரேய தீர்த்தத்தின் வடக்கே நாராயண தீர்த்தம் -இதன் சமீபத்தில் யார் சரம ஸம்ஸ்காரத்தை அடைகிறார்களோ
அவர்களுக்கு அதுவே சரம சரீரமாகும் –
இதன் கரையில் விஷ்ணு சித்தர் என்கிற ப்ரஹ்மச்சாரி ஸ்ரீ மன் நாராயணனை சாஷாத் கரித்து
விஷ்ணு சித்தர் நாராயணாத்ரியில் பிறந்து மாணியாய் இருந்து சாங்க வேத அத்யயனம் பண்ணி –
தாயும் தாமப்பனும் கல்யாணம் செய்விக்க யத்னம் செய்யும் அளவிலே நைமிசாரண்யம் போய் உக்ரமாக தவம் செய்தார் –
அங்கெ ஒரு அரசன் வந்து தனக்கு ஒரு ஆண் குழந்தை இல்லாதபடியால் தன பெண்ணையும் ராஜ்யத்தையும் கொடுப்பதாக அழைத்தான் –
அதற்கு இவர் -உன் பெண்ணை ரத்னத்தால் ஸ்ருஷ்ட்டி செய்து இருக்கிறாயா -மல மூத்திர ரத்த மாம்ஸாதிகளாலே நிறைந்த
தோல் பை அல்லவா -உன் ராஜ்ஜியம் பஹு கிலேசகரமான நரகம் அல்லவா -என்று சொல்லி விட்டார் –
பிறகு இந்திரன் இவன் தாபத்தை கெடுப்பதற்காக அப்சரஸ்ஸூக்களை அனுப்பினான் –
விஷ்ணு சித்தர் அவர்களை குரங்குகள் போல் ப்ரவர்த்திப்பதால் குரங்குகள் ஆவீர் என்று சபித்தார் –
பிறகு இந்திரன் பிரார்த்தித்து இவர்களுக்கு சாப விமோசனம் பண்ணிக் கொண்டு போந்தான் –
ருத்ரன் வந்து என்ன வரம் வேண்டும் என்று கேட்க எனக்கு மோக்ஷம் வேண்டும் என்றான் -எனக்கு அதுக்கு
அதிகாரம் இல்லை என்று சொல்லிப் போந்தான் –
நான்முகன் வந்து என் லோகத்தை உனக்குத் தருகிறேன் என்று சொல்ல -உன்னையும் ஸ்ருஷ்டித்து இந்த அதிகாரத்தைக் கொடுத்து
வைத்து இருக்கிற ஸ்ரீமன் நாராயணனைத் தவிர மாற்று ஓர் தெய்வம் உண்டோ -தயவு செய்து போய் வாரும் என்றான் –

பிறகு சன்மார்க்க தேசிகன் -என்கிற ஆச்சார்யர் வந்து இவனுக்கு அஷ்டாக்ஷர திருமந்திரத்தை உபதேசித்து –
குழந்தாய் நீ நாராயணாத்ரியில் சென்று தவம் செய் என்று சொல்ல
மறுபடியும் இந்த நாராயணாத்ரிக்கு வந்து நாராயண தீர்த்தத்தில் நித்ய கர்மாநுஷ்டானங்களைச் செய்து கொண்டு
அதன் கரையில் இருக்கும் நயன ஷேத்ரத்தில் தவம் செய்து கொண்டு இருந்து பெரிய திருவடி மேல் திவ்ய மஹிஷீ
பரிஜன பரிச்சத்தங்களோடே சேவை சாதித்த ஸ்ரீமன் நாராயணனை சாஷாத் கரித்து க்ருதார்த்தனாய் அவனது பரம கிருபையால் மோக்ஷம் அடைந்தான் –
நயனீதி நயனம் -தன்னை ஆஸ்ரயித்தவர்களை மோக்ஷத்தில் சேர்க்கும் என்கிற அர்த்தத்தை கொண்டு நயன க்ஷேத்ரம் என்கிற பெயர் –
இங்கு கேசவனுடைய சாந்நித்யம் இருப்பதால் மந்த்ர சித்திகள் விரைவில் வளரும் -விஷ்ணு சித்தரும் இங்கே தான் தவம் செய்தார் –

த்ரிவிக்ரம அவதாரம் –
உலகம் அளந்த பொழுது மேல் நீட்டின திருவடியை நான்முகன் குண்டிகை -கமண்டல -தீர்த்தத்தால் கழுவ –
அப்பொழுது கங்கை பிறந்தாள்-
ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் இருந்து நித்ய முக்தர்கள் விரஜா தீர்த்தம் கொண்டு திருவடி தொழுத போது சில துளிகள்
இந்த நாராயணாத்ரியின் வடக்கே விழுந்து பெருகின –
அதற்கு வைகுண்ட கங்கை என்னும் பெயர் ஆயிற்று -இதன் கரையிலே பக்தி சாரார் என்கிற யோகீஸ்வரர்
தவம் செய்து மோக்ஷத்தை அடைந்தார் –

இப்படி அஷ்ட தீர்த்தங்களையும்-சப்த ஷேத்ரங்களையும் சொல்லி நாரத பகவான் வ்யாஸாதிகளுக்கு யாதவகிரி மஹாத்ம்யத்தை
விசதீ கரித்து இந்த திவ்ய தேசத்திலே கலி பிரவேசம் இல்லை என்றும்
இந்த இடம் தான் தியானத்துக்கு ஏகாந்தமாய் இருக்கும் என்றும் சொல்லியதைக் கேட்டு வ்யாஸாதிகள் எல்லாரும்
அந்த யாதவாத்ரிக்குச் சென்று நேராக அந்த மகிமைகளை சேவிக்க வேண்டும் என்னும் த்வரையாலே
நாரதரையும் கூட்டிக் கொண்டு பிரயாணம் செய்தார்கள் –

வழியில் கங்கையில் ஓர் இடத்தில் ஏறி வரும் பொழுது பெரும் காற்று அடித்து என்ன செய்தாலும் நடத்த முடியாமல்
ஓடம் கடல் சேரும் வழியே சென்றது –
அதைப் பார்த்த ரிஷிகள் எல்லாரும் -நாம் இனி யாதவாத்ரியைச் சேரும் வழியை அறிய மாட்டோம் -என்று நிராசரானார்கள் –
அப்பொழுது பகவத் ஆவேச அவதாரமான வியாசர் ஓடத்தை நடத்துபவர்களைப் பார்த்து –
உங்கள் கையில் இருக்கும் சாதனங்களை எறிந்து விடுங்கள் என்றும்
ரிஷிகளைப் பார்த்து–நீங்கள் எல்லாரும் கண்ணைப் புதைத்து பகவானையே த்யானம் செய்யுங்கோள் என்று நியமித்தார் –
அவர்களும் அப்படியே செய்ய ஓடம் ஸூகமாக் அக்கரை சேர்ந்தது -ரிஷிகள் எல்லாரும் ஆச்சர்யப்பட்டு
கண்ணைத் திறந்து பார்த்து என்ன ஆச்சர்யம் என்ன
வியாசர் -ப்ரபன்னனுக்கு ஆகிஞ்சன்யமும் அநந்ய கதித்வமும் வேண்டும் என்பதற்கு இதுவே சான்று -என்று அறிவித்தார் –
அவனாலே தான் பேறு என்றும் -நம் கைம்முதல் ஒன்றும் இல்லை என்றும் அறிய வேண்டும் என்றும் கருத்து –

அங்கு இருந்து புறப்பட்டு -அநேக தேசங்களையும் ஆறுகளையும் மலைகளையும் காடுகளையும் தாண்டி வந்து
ஆங்கு ஆங்கு தர்ம உபதேசம் செய்து கொண்டு தங்களுக்கு உத்தேசியமான யாதவாத்ரிக்குச் சென்று அங்கு இருக்கும்
தீர்த்தங்களில் ஸ்நானம் செய்து பாபங்களைத் தொலைத்து -ஸ்ரீ மத் ஆனந்த மய திவ்ய விமான மத்யஸ்தனான –
ஸுவ்ந்தர்ய ஸுவ்குமார்ய-ஸுவ்சீல்ய-ஸுவ்லப்ய -லாவண்யாதி குணங்களால் பரம போக்யனான திரு நாராயணனை சேவித்து –
வாங் மனஸ் அகோசரமான ஆனந்தத்தால் பூர்ணர் ஆனார்கள் –
சிலர் சிந்தயந்தி போலே பகவானை சேவித்த பொழுதே பாபங்களைத் தொலைத்து மோக்ஷத்தை அடைந்தார்கள் –
சிலர் சுபாஸ்ரயமான அந்த அர்ச்சா மூர்த்தியை மனசால் நினைத்து தம் தம் இடங்களில் சேர்ந்தார்கள் –
மற்றும் சிலர் அந்த திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை விட்டுப் பிரியாமல் அங்கேயே யாதவாத்ரியிலே
நித்ய வாசம் செய்து கொண்டு இருந்தார்கள் –

இப்படி பராத்பரனாய் இருக்கிற திரு நாராயணன் சர்வ ஸூலபனாய் -சர்வ சேவ்யனாயும் கேட்டவர்களுடைய
இஷ்ட அர்த்தங்களை அனுக்ரஹித்துக் கொண்டு தன் மஹிமையை பக்தர்கள் இடத்தில் பிரகடனம் செய்து கொண்டு
பரமானந்த பூர்ணனாய் பிரகாசித்துக் கொண்டு இருந்தான்

நாரதீய புராண அந்தர் கதமான யாதவகிரியின் மஹாத்ம்யம் முற்றிற்று –

————

ஸ்ரீ யாதவகிரியில் ஸ்ரீ உடையவர் கைங்கர்யமான ஜீரண உத்தாரணம்- –

கலி யுகத்தில் இரண்டு மூன்று ஆயிரம் சம்வத்சரங்கள் கழிந்த பின்பு பகவத் சங்கல்பத்தின் படியே உண்டான
ஏதோ ஒரு காரணத்தால் இந்த யாதவாத்ரியில் இருந்தவர்கள் அழிந்து போய் மிலேச்ச ராஜாக்கள் பிரபலமாய் இருந்த பொழுது
யோகிகளான ரிஷிகள் எல்லாரும் இந்த பிரஜைகளின் துராச்சார ஞானாதிகளைப் பார்த்து மிகவும் கவலைப்பட்டு
ஒருவர் கண்ணுக்கும் இலக்காமல் மானஸ ஆராதனம் செய்து கொண்டு இருந்தார்கள் –
அப்பொழுது இந்த ஆனந்த மய திவ்ய விமானமானது மரம் புல் புதர் புற்று இவைகளால் மூடிப் போயிற்று –
பகவானுடைய சங்கல்பத்தின் படியே ஸ்ரீ பெரும்புதூரிலே அவதாரம் செய்த ஸ்ரீ உடையவர் சோழ ராஜன் பண்ணின
ஹிம்சை காரணமாக மேல் நாட்டுக்கு எழுந்து அருளி தொண்டனூரிலே இருந்து -பெட்டில தேவன் -என்கிற ஜைன ராஜனை
ஞான உபதேசத்தாலும் பஞ்ச ஸம்ஸ்காராதிகளாலும் வைஷ்ணவன் ஆக்கி விஷ்ணு வர்த்தன்-என்ற பெயர் இட்டு
அங்கே எதிரிகளாய் வந்த ஜைனர்களை வாதத்தால் ஜெயித்து விஜய த்வஜம் எடுத்தார் –

தொண்டனூரில் இருக்கும் பொழுது அவரிடம் இருந்த திருமண் காப்பு தீர்ந்து விட்டது -அது பற்றி சிந்தித்துக் கொண்டு
இருக்கும் சமயத்தில் த்யானத்தில் திரு நாராயணன் வந்து -என்னுடைய நியமத்தின் படியே
பெரிய திருவடி ஸ்வேத தீபத்தில் இருந்து திருமண் காப்பை இங்கே கொண்டு வந்து வைத்து இருக்கிறான் –
அதைக் கண்டு எடுத்து உபயோகித்துக் கொள்ளும் -இந்தக் கல்யாணி தீர்த்தத்தின் கரையில் இருக்கிற
என் சந்நிதியையும் ஜீரண உத்தாரணம் செய்யும் என்றும் சொன்னார் –
இந்த விஷயத்தை அரசருக்கும் சிஷ்யர்களுக்கு தெரிவித்து விஸ்மிதராய் -சிஷ்யர்களுடன் வடக்கே புறப்பட்டு
புக முடியாத காட்டிலே புகுந்து -அந்த யாதவாத்ரியைச் சேர்ந்து -வேத புஷ்கரணி தீர்த்தத்தில் ஸ்நானம் செய்து –
பரிதான சிலா ஷேத்ரத்தில் -த்ரிதண்ட காஷாய பரிக்ரஹம் பண்ணி திரு நாராயணனைத் தேடி வந்தார் –
எத்தனை தேடியும் இருக்கிற இடம் அகப்படாமல் த்யான சக்தராய் இருந்த பொழுது
என்ன யோஜனை -இந்தத் திருத்துழாய் செடிகளின் வழியே வந்தால் இங்கே வடக்கே கல்யாணி தீர்த்தத்தின் –
நைருத்யத்தில்-தென் மேற்கில் பெரும் புற்றையும் அதன் மேல் பெரிய திருத்துழாய் செடியையும் காண்பீர் –
அதற்க்கு உள்ளே நான் இருக்கிறேன் -கல்யாணி தீர்த்தத்தின் மேற்கே திருமண் காப்பு அகப்படும் -எழுந்திரும் என்று அனுக்ரஹித்தான் –

அதே வழியில் வந்து கல்யாணி தீர்த்தத்தில் ஸ்நானம் செய்து தார்ஷ்ய ஷேத்ரத்தில் இருக்கும் திருமண் காப்பை எடுத்து
சாத்திக் கொண்டு முன்பு கூறின படியே பெரும் புற்றையும் அதன் மேல் பெரிய திருத்துழாய் புதரையும் பார்த்து
பெறு மகிழ்ச்சியுடன் புற்றையும் சோதித்து -அதற்குள் ஆனந்தமய திவ்ய விமானத்தையும் அதன் நடுவில்
கர்ப்ப க்ருஹத்தில் திரு நாராயணனுடைய திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தையும் சேவித்து ஆனந்தம் என்கிற பெரிய பாற் கடலில் மூழ்கி
தம்மைப் போலே திரு நாராயணனையும் பால் குடங்களாலே அபிஷேகம் செய்வித்தார் –
பின்னையும் அவரை சேவித்து ஆனந்த பரவசராய் நம்மாழ்வாருடைய கருத்தை அறிந்து –
ஒரு நாயகமாய் -திருவாய் மொழியை திரு நாரணனுக்கே தகுதியாய் இருக்கிறது என்று சமர்ப்பித்தார் –
இப்படி தம் திருக் கையாலே மூன்று நாள் ஆராதித்து திரு வாராதனத்துக்காக ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் நன்றாக பாஞ்ச ராத்ர ஆகமத்தை
அறிந்த ஸ்ரீ ரெங்கராஜ பட்டர் என்னும் அர்ச்சகரை வரவழைத்து சாத்விக சம்ஹிதா பிரகாரமாக
ஸம்ப்ரோஷணாதிகளைச் செய்வித்து நித்ய ஆராதனம் செய்து கொண்டு இருந்தார் –

இவருக்குத் தகுதியாய் இருக்கிற உத்சவ மூர்த்தி எங்கே இருக்கிறார் -என்று சிந்திக்கும் சமயத்தில் –
டில்லீசன் இடத்தில் நம் உத்சவ மூர்த்தி இருக்கிறார் -அங்கே சென்று அழைத்து வாரும் -என்று திரு நாராயணன் நியமிக்க
உடையவர் டில்லிக்குப் போய் அரசன் இடம் தம் கருத்தைச் சொல்ல -அவன் சொல் படி தாமே போய் விக்கிரகங்களுக்கு
சமூகத்தில் தேடிய போதும் ராமப் பிரியன் என்கிற உத்சவ மூர்த்தி அகப்பட வில்லை –
மறுபடியும் யோசிக்கிற பொழுது அந்த ராமப் பிரியன் வந்து அரசனுடைய அந்தப்புரத்தில் அரசன் மகளுடன்
போகத்தில் இருக்கிறேன் -என்னை அழைத்துக் கொள்ளும் என்று சொன்னார் –
அனந்தரம் உடையவர் அரசனிடம் போய் -எமது பெருமான் உன் அந்தப்புரத்தில் இருப்பார் -என்று கூற –
அரசன் உடனே இவரை உள்ளே அழைத்துச் சென்று
உமது பெருமாள் இங்கே இருந்தால் கூப்பிட்டு அழைத்துக் கொள்ளும் என்றான் –
உடனே உடையவர் என் ராமப்பிரியனே வா என்று அழைக்க -ராமப்பிரியன் இரண்டு மூன்று வயது குழந்தை போலே
சர்வ ஆபரணங்களாலும் அலங்க்ருதனாய்
திருக்காலில் சதங்கை ஓசையுடன் வந்து -என் தந்தையே -என்று சொல்லி உடையவர் மடியிலே அமர்ந்தான்
அப்போது உடையவர் -என் செல்வப்பிள்ளையே -சம்பத்குமாரா -என்று அழைத்து ஆனந்தக்கடலில் மூழ்கினார் –
இதைப் பார்த்த அரசன் ஆச்சர்யத்துடன் சத்திரம் சாமரம் வஸ்திர ஆபரணங்கள் முதலான ஸமஸ்த உபசாரங்களை
செல்வப்பிள்ளைக்கு சமர்ப்பித்து உபசரித்து பல்லக்கில் எழுந்து அருள ப் பண்ணி உடையவரையும் மிகவும் மரியாதையுடன் ஆதரித்து
அவருடன் எல்லா விருதுகளையும் அனுப்பிக் கொடுத்தான் –
அந்த அரசனின் மகள் செல்வப்பிள்ளையை விட்டு இருக்க மாட்டாமல் தானும் புறப்பட்டாள் –

இப்படி உடையவர் யதிராஜ சம்பத்குமாரனை மிகவும் வைபவத்துடன் எழுந்து அருளப் பண்ணிக் கொண்டு வந்து
நித்ய உத்சவ -பஷ உத்சவ-மாச உத்சவ -சம்வத்சர உத்ஸவாதிகளையும் ப்ரஹ்ம உத்ஸவாதிகளையும் நடத்திக் கொண்டு வந்து
யதிராஜ மடம் என்கிற மடத்தை ஸ்தாபித்து ஸ்ரீ பாஷ்யாதி கிரந்தங்களை கால ஷேபம் சொல்லிக் கொண்டு
திரு நாராயணன் செல்வப்பிள்ளை இவர்களுக்கு சர்வவித கைங்கர்யங்களையும் சர்வ காலங்களிலும் நடத்திக் கொண்டு
தன்னுடைய அழகிய மணவாளனுடைய பிரிவையும் மறந்து பன்னிரண்டு சம்வத்சரம் இந்த யாதவகிரியில் எழுந்து அருளி இருந்தார்

அப்போது உடையவர் அந்த ஆனந்தமய திவ்ய விமானத்தைச் சுற்றி அழகான கோயில் கட்டி வைத்தார் –
அனந்தரம் குடை சாமரம் விசிறி வெற்றிலை பாக்கு பெட்டி காளாஞ்சி கண்ணாடி கரகம் முதலான சகலவித கைங்கர்யங்களுக்கும்
சோழியரை அழைப்பித்து ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் இருந்து திரு நாராயணப் பெருமாள் அரையரை விண்ணப்பம் செய்வதற்காகவும்
பல்லாண்டு பாடுவதற்காகவும் அழைத்து கைங்கர்யங்களை நடப்பித்துக் கொண்டு போந்தார் –
அவர்களுக்கு ஐம்பத்து இருவர் என்ற பெயர் கொடுத்து அருளினார் –
அவர்களை சாம்யங்கள் என்று நான்காகப் பிரித்து கிரமமாக திருவனந்த புர தாசர் மேலாக தாசர் திருக்குறுங்குடி தாசர் யதிராஜ தாசர்
என்ற தாஸ்ய நாமங்களைக் கொடுத்து அவர்களுக்கு விருது முதலானவைகளைக் கொடுத்து ஞான உபதேசம் செய்து
செல்வப்பிள்ளையை நீங்கள் கிணற்றின் கரையில் இருக்கும் குழந்தையைப் பார்த்துக் கொள்ளுவது போலே
பய பக்தியோடு ஜாக்ரதையாக பார்த்துக் கொண்டு எப்பொழுதும் மங்களா சாசனம் செய்து கொண்டு இருக்க வேணும் என்று எச்சரித்து
தன் வஸ்துவை பிறர் கையில் ஒப்புவித்து வைப்பது போலே இவர்கள் இடம் செல்வப்பிள்ளையைக் கொடுத்தார்
உடையவர் திரு நாராயணனுக்கும் செல்வப்பிள்ளைக்கும் யாதொரு குறைகளும் இல்லாத படி ஏற்பாடுகளைச் செய்தார் –

உடையவர் ஒரு நாள் கல்யாணி தீர்த்தத்தில் ஸ்நானத்திற்காக சென்று இருந்த போது ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் இருந்து வந்த –
மாருதிச் சிறியாண்டான்-என்கிறவர் தண்டன் இட்டு-
தேவரீர் திருவரங்கத்தில் இருந்து இந்தப்பக்கம் எழுந்து அருளினை பிறகு கூரத்தாழ்வானுக்கும் பெரிய நம்பிக்கும் கண்ணை வாங்கின
பாவியான அந்த சோழ ராஜன் கழுத்திலே புண்ணால் புழுத்து மாண்டான் –என்று விண்ணப்பம் செய்தார்
இதைக் கேட்டவுடனே -இந்த வராஹ நாயனார் திரு மேனி வியர்வை தீர்த்தம் கல்யாணி என்ற பெயர் ரூடமாய் இருந்தது –
இப்போது லௌகிகம் ஆயிற்று -இப்போது நல்ல செய்தி செவிப்பட்டது -ஆகவே இது கல்யாணி தீர்த்தம் என்று சொல்லி
ஸ்நானம் செய்து மலையிலே யோக நரசிம்மனையும் சேவித்து -ஸ்வாமிந் உம்முடைய யோக அப்யாஸத்தை விட்டுக் கேட்க வேணும் –
அடியேன் சாளக்ராமத்தில் சோழ ராஜன் விஷயமாக பிரார்த்தித்து இருந்தேன் -பரம தயாளுவாகவும் தீன பந்துவாகவும் இருக்கிற நீர்
இப்பொழுது ச பலமாக்கினீர் -என்று விண்ணப்பம் செய்தார் –

பிற்பாடு தமக்கும் ஸ்ரீ ரெங்கநாதனுக்கும் சரணாகதி கத்ய ரூபமான சம்வாதம் நடந்த பொழுது –
யாவத் சரீரபாதம் அத்ரைவ ஸ்ரீ ரெங்க ஸூகமாஸ்வ -என்று அழகிய மணவாளன் நியமித்தத்தை நினைத்து –
சோழன் முடித்தான்-இங்கே அவசியம் செய்ய வேண்டியவை எல்லாம் செய்து முடித்தாயிற்று –
இனி கோயிலுக்குப் போக வேண்டும் என்று உத்தேசித்து திரு நாராயணனை நியமனம் கேட்டார்-
திரு நாராயணன் இஷ்டம் இல்லாமல் நிருத்தரனாய் இருந்தான் –
இவரும் புத்ர வாத்சல்யத்தாலே செல்வப்பிள்ளையை விட்டு இருக்க மாட்டாமல் போக முடியாமல் இருந்தார் –
ஐம்பத்து இருவர்களும் உடையவர் திருவடிகளைப் பிடித்து -தேவரீர் எங்களுக்குப் பெருமாள் –
தேவரீருக்கு செல்வப்பிள்ளை பெருமாள் -எங்கள் பெருமாளைப் பார்த்துக் கொள்வது எங்கள் கடைமை –
உம்முடைய பெருமாளை தேவரீர் தான் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும் நீர் எங்கே போனாலும்
நாங்களும் அங்கேயே வருவோம் என்று விண்ணப்பித்தார்கள்-
இந்த மூன்று வித தடங்கல்களால் -அந்தப்பக்கம் ஸ்ரீ ரெங்கநாதன் நியமனம் -இந்தப்பக்கம் திருநாராயணன் நியமனம் –
எனக்கும் விட்டுப் போக முடியாது -ஐம்பத்து இருவரும் இங்கே இருந்து கிளம்பினால் இவ்வளவு செய்தும் சிறிதும்
பிரயோஜனம் இல்லாமல் போய் விடும் என்று உடையவர் யோசித்து ஒன்றும் சரியாக தோன்றாமல் –
இரண்டு இடத்திலும் நாமே இருந்தே இருக்க வேண்டும் -என்று நிச்சயித்து நல்ல மேதாவியான ஒரு சிற்பியை வரவழைத்து
தம்முடைய திருமேனியைப் போலவே ஒரு குறை இல்லாமல் ஒரு விக்ரஹத்தைச் செய்வித்து –
அந்த விக்ரஹத்தை பாஞ்சராத்ர ஸாஸ்த்ர ஆகமத்தில் சொல்லுகிற பக்த விக்ரஹ பிரதிஷ்டா க்ரமத்தாலே பிரதிஷ்டை செய்வித்து
பிராண பிரதிஷ்டை செய்யும் பொழுது தம்முடைய யோக சக்தியின் மகிமையால் தாமே அந்த விக்ரகத்தில் சாந்நித்யம் செய்து
ஐம்பத்து இருவருக்கும் விஸ்வாசம் பிறப்பதற்காகத் தாமே அப்பாலே நின்று திரைக்குள்ளே இருக்கும் விக்ரஹத்தாலே பேச –
இங்கே இன்று நாம் விபவ அவதாரம் போல் இருக்கிறோம் -தெரிந்ததா -நீங்கள் உங்களுடைய
கைங்கர்யங்களில் சிரத்தையுடன் இருங்கள் என்று நியமித்து
திரு நாராயணன் தான் ஐம்பத்து இருவர் நம் போல்வார் எல்லாருக்கும் சந்தோஷமாம் படிக்கு
இங்கேயே நித்ய வாசம் செய்து கொண்டு இருக்கிறார் –

இப்பொழுதும் இன்றைக்கும் நித்தியமாக திரு நாராயணனுக்கு செல்வப்பிள்ளைக்கும் சர்வவித்த கைங்கர்யங்களையும்
தாமே செய்து கொண்டு த்ருடமான மஹா விஸ்வாசம் இருக்குமவர்களுக்கு தம்முடைய விசித்திர சக்தியைக் காண்பிபித்துக் கொண்டு
கலி புருஷனாலே தோஷம் ஏற்பட்டாலும் அதை போக்கிக் கொண்டு சேதனருக்காக திரு நாராயணன் இடத்தில் தாம் புருஷகாரித்து
ப்ரபத்தியும் செய்து கொண்டு எழுந்து அருளி இருக்கிறார் –
இது எப்படித்தெரியும் என்றால் –
பகவத் அனுபவத்தால் பரமானந்த பூர்ணதையையும்
ஆனந்த பரிவாஹ ரூபமான புன்சிரிப்பையும்
த்ருணீக்ருத ஜகத்த்ரயராய் இருக்கிற காம்பீர்யத்தையும்
லோகம் எல்லாம் உஜ்ஜீவிக்க வேண்டும் என்று கிருபா மாத்ர ப்ரசன்னாச்சார்யராய் இருக்கும்
அத்திருமுக பிரசாதத்தையும் தேஜஸ்ஸையும் ஸுவ்லபயங்களையும்
ப்ரத்யக்ஷமாக இந்த மாம்ச சஷுஸ்ஸூக்களுக்கும் தெரிவிக்கும் அந்த திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை சேவித்தால் அவருடைய
ஸமஸ்த கல்யாண குணங்களும் விபவ அவதார சாம்யங்களும் நிதர்சனம் ஆகும்
இப்படி இருந்து இப்பொழுதும் திரு நாராயணன் சேவைகளை இன்றும் நடத்திக் கொண்டு வருகிறார் நம்முடைய உடையவர் –

————–

ஸ்ரீ யதிகிரீச ஸூப்ரபாதம் –

ஸ்ரீ மந் யதுஷிதி ப்ருதீச ஹரே முராரே
நாராயண ப்ரணத ஸம்ஸ்ருதி தாரகாங்க்ரே
ஸ்ரீ மந் திராயத மநோஜ்ஞ விசால வஷ
ஸ்ரீ யாதவா சலபதே தவ ஸூப்ர பாதம் -1-

ஆதவ் க்ருதே கமல ஜன்மநி சத்ய லோகே
த்வா அப்யர்ச்சிய தத்தவதிபோ வை குமாரகாயா
தேநா வதீர்ய வஸூதா க்ருத சந்நிதான
ஸ்ரீ யாதவா சலபதே தவ ஸூப்ர பாதம் -2-

இந்த்ரா நாலாந்தக நீர்ப்பூத்ய பயோதிராஜை
நித்யம் ஸமீரணதா நாதிபசர்த முக்யை
சம் ஸேவ்யமான சரணாம்புஜ திவ்ய தாமம்
ஸ்ரீ யாதவா சலபதே தவ ஸூப்ர பாதம் —3-

ஸ்ரீ ஸைன்ய நாயக பராங்குச நாத ஸூரி
பத்மாஷ ராம யமு நார்ய ஸூ பூர்ணவர்யை
ஸ்ரீ லஷ்மணாகில வரார்ய மதார்ய முக்யை
நித்யார்ச்சித அங்க்ரிக விபோ தவ ஸூப்ரபாதம் -4-

அஷ்டாஷராண்யபி ஸூ தீர்த்த மிஷேண வேத
தர்பாப்ஜயா தவ பலாச பராசராத்யை
நாராயண அச்யுத வநாக்ய சரித்பிருச்சை
சேவ்யத் பதாம் புஜ யதூத்தம ஸூப்ர பாதம் -5-

ஷேத்ரை படாஸ்ம நரஸிம்ஹ மஹீத்ர சம்வி
தச்வத்த தார்க்ஷய நயநாதி வராஹ முக்யை
சீதாடவி ப்ரப்ருதி ஸ்ரித திவ்ய தாமம்
ஸ்ரீ யாதவா சலபதே தவ ஸூப்ர பாதம் -6-

மந்த்ரார்த்த முத்கிரதி தே மம நாத வஷ
பாதவ் த்வயஸ்ய பரமார்த்த முதா ஹரந்தவ்
ஸ்லோகார்த்தமீச விவ்ருணோதி தவைஷ ஹஸ்தவ்
ப்யேவம் ஸமீரண யதூத்தம ஸூப்ர பாதம் -7-

யத் கௌதுகம் தவ கஜேந்திர விபத்விநோதே
யா ச த்வரா த்ரூபதஜா பரிபாலநேவா
தத் ரூபயா த்வரிதயா பவ சிந்து மக்நம்
மாம் தாரயேஹ யதுசைலமணே ப்ரபாதம் -8-

ப்ராதஸ் ஸூ நிச்சலமதிர் யதுசைல பந்தோ
யே வா படேதனுதிநம் யதி ஸூப்ர பாதம்
தஸ்மை விஹங்கத கமலா சஹாயா
நாராயண பரகதிம் ஸூலபம் ப்ரஸூத-9-

ஜய ஜய ஸூப்ர பாதம் அரவிந்த லோசந தே
ஜய ஜய யாதவாத்ரி சிகர உஜ்ஜ்வல தீப ஹரே
ஜய ஜய பாஷ்யகார க்ருத மங்கள பக்த நிதே
ஜய ஜய தேவ தேவ விநதா நபி நந்தயன்-10-

கல்யாணி விலசத்யதுகிரி நாராயணாத்ரி கல்பதரோ
சம்பத்குமார பவதே நித்ய ஸ்ரீர் நித்ய மங்களம் பூயாத் -11-

ஸ்ரீ ரெங்க மங்கள மணிம் கருணா நிவாஸம்
ஸ்ரீ வேங்கடாத்ரி சிகராலய காள மேகம்
ஸ்ரீ ஹஸ்தி சைல சிகர உஜ்ஜ்வல பாரிஜாதம்
ஸ்ரீசம் நமாமி சிரஸா யது சைல தீபம் –

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ யதுகிரி நாத வல்லி சமேத ஸ்ரீ திரு நாராயணன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -529-536-ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

529-

மாய கூத்தன்-பெரும் குளம்-ஒரு பாசுரம்-மங்களாசாசனம்-தூது விடுகிறார்

ஆஸ்ரிய பூதன் -பேச்சுக்கும் மனதுக்கும் அப்பால் -பட்டவன் –

வன் வடபால் நின்ற மாயக் கூத்தன் –11 -3 -மாயா பிரகிருதி பற்றியது

விடுதலை அடைவது எப்படி -பூஜா விதியும் சொல்லும் -இரண்டும் சொல்லும் .

நிமி கேட்கிறான்-மாயை எது-பொய்யா -கானல் நீர் போலவா -ஆஸ்ரியமானது –

அவனை -சர்வ சக்தன் -உணர முடியாமல் தடுத்து -இருக்கும் பிரகிருதி-தன்னை பார்க்க சொல்லி அழுத்தும் ..

அவனை கூட மறைக்க -மறக்க வைக்கும் -அந்தரிஷி-ரிஷி பதில் சொல்கிறார்

மூல பொருளாக கொண்டு படைக்கும் பொருள்-ஆத்மா

 அறியாமல் தேகம் வழி-உடல் பண்பால் -நினைத்து கொள்ள வைக்கும் –

ஞான ஆனந்த மாயம்-துக்கம் அஞ்ஞாம்  சூழ வைக்கும் –

படைக்கும் முறை-லயம் முறை-மாறி-விளக்குகிறார் -கர்ம வசத்தால் சிறை பட்டு இருக்கிறோம் –

தூக்கணாம் குருவி கட்டிய கூட்டை பிரிக்க முடியாமல் -நம்மாம் இதில் இருந்து வெளி வர –

அவன் உதவி ஒன்றே -கருணை என்னும் கயிறு கொண்டு-சரணாகதி ஒன்றே வழி ..

காம அனுபவமே வாழ்வு -பணம்- இல்லை என்று உணர வேண்டும்

குரு தான் வழி காட்டுவார் -பாகவத

உலக பற்று நீங்கி சாது -கருணை நட்பு -வணங்கி

தபம் -பொறுமை -நேர்மை உடன் இருக்கும் குரு இடம்

அகிம்சை -சுக துக்கம் சமம் -அனைத்திலும் அவன் இருப்பதாய் உணர்ந்து

ஜன சந்ததி இன்றி-மான் தோல் மாற உரி தரித்து

சாஸ்திரம் நம்பிக்கை கொண்டு

மனசு வாக்கு கர்மம் கட்டு படுத்தி

சரவணம் கீர்த்தனம் த்யானம்

அனைத்தும் அவனுடையது

தானம் தபம் மந்த்ரம்

அவன் பிடித்த செயலே செய்து -அனைத்தும் அவனே -நினைவு கொண்டு

சாது தொண்டு =கதை அவன் பற்றி பேசி

40 தர்மம் பாகவத தர்மம் -நினைவு கொண்டு அனுஷ்டிப்போம்

 530–

நாராயணனே பரன்-அவனே பர தத்வம் பரம் ஜோதி -பரமாத்மா –

நாராயண ஸ்துதி -தத்வம் ஜோதி பொது சொல்-ஏக நாராயண ஒருவனையே குறிக்கும் –

பாகவத தர்மம் 40 அறிந்து கொண்டு -தொடங்கி -ஓன்று அனைத்துக்குள்ளும் கொண்டு போகும்

பூஜா விதி பார்ப்போம் -யாரை பூஜிக்க -மோஷ பிரதன் ஒருவனே –

பிபலாயனார் -ஒன்பதில் ஒருவர்பதில் சொல்கிறார் –

சிருஷ்டி லயம் காத்தல் காரணம்-தனக்கு காரணம் இன்றி

அத்புத நிஷ் காரண -கரண கொடுத்து -நடாத்தி –

விசுத்தமான மனசால்-பிரதி பலன் எதிர்பார்க்காமல் –

பொறி வெளிச்சம் கொண்டு நெருப்பு பார்க்க வேண்டாமே -நெருப்பே காட்டி கொடுக்குமே

கண் காத்து தீ [பொறி போல்  -அளவுக்கு உல் பட்டவை இவை

இப்படி பட்டவன் அல்லன்-என்றே சாஸ்திரம் சொல்ல முடியும்

இப்படி பட்டவன் சொல்ல முடியாது

ஆண் அல்லன் பெண் அல்லன்

ந நேதி ந நேதி-கோத்ரம் இல்லை-குறைவற்று -அடையாளம் காட்டி சொல்ல முடியாது

சத்யம் ஞானம் அனந்தம் பிரம —

கர்ம யோகம் -எப்படி செய்ய வேண்டும் -அடுத்த கேள்வி

கர்ம அகர்ம விகர்ம -மூன்று உண்டு

கண்ணனே புரியாது -சிரித்தே சொன்னான்-

பய கிருது பய நாசனன்-இரண்டும் அவன் தானே

வரண ஆஸ்ரம தர்மம் -மூன்று வித த்யாகம்.-மருந்து போல்

பூஜிக்கும் விதி சொல்லி முடிக்கிறார்

சந்தனம்-சுத்தி உடன்-திரு ஆராதனா வழியும் சொல்கிறார்

மூல மந்த்ரம்- திரு மந்த்ரம்-எளிய வழி –

உடுத்து களைந்த -கலத்தது உண்டு –

சம்சார விடுதலை அடைய இதுவே வழி

இனி அவன் அவதார பெருமை சொல்ல போகிறார் ..

531

நாராயண ரிஷி பதரி–அவதார பெருமை கேட்க நிமி ஆசை கொள்ள –

கேட்பதே பலன்-துர்மிளர் ரிஷி பதில்-சொல்ல

பெருமை சொல்லி முடிக்க முடியாது -தொட்டு கூட பார்க்க முடியாது –

படித்து கொண்டு இருந்தாலே பெருமை-ஆரம்பித்த ததர்கே ஆனந்தம் -முக்தி

-ஸ்ரத்தை ஒன்றே போதும் ..-மொழியை கடக்கும் பெரும் புகழ்

நர நாராயண -இருவரும்-பத்ரி யாத்ரை -ரிஷிகேஷ்-ஹரித்வார் -கந்கைஆரத்தி

கங்கை மாதா கே ஜே -தேவ பிரயாகை -மாறாத புருஷோத்தமன்

கண்டம் என்னும் கடி நகர்

ஜோஷி முட் -திரு பிரிதி -அமர்ந்த திரு கோலம்

பத்ரி ஆஸ்ரமம் -குளிர் வர வேற்க -அல்ககநந்தா –

ஆழ்வார்கள் ஆச்சார்யர்கள்-ரிஷிகள் -அனுபவித்த

தர்மர் -தந்தை சந்நிதியும் உண்டு தாயாருக்கும்

அமர்ந்த திரு கோலம்-த்யானம் ரூபத்தில் –

நாரதர் குபேரர்

தபஸ் பண்ண -இந்திரன் கவலை கொண்டு-அப்சரஸ் ஸ்திரீகள் அனுப்ப –

பரிகாசம் செய்தான் -வீட்டுக்கு வந்த விருந்தாளிகள் -கூப்பிட்டு -வெட்கி

தாங்கள் பதவி போகும் பயம் தேவர்களுக்கு

அடியார்களை கை விடாமல் -கொள்ளும் ச்வாபம்

பசி தாகம் அடக்கி-இன்றி தவம் -அவனையே அடைய –

இந்திர பட்டணம் -சென்று நாராயண பெருமை சொல்ல

ஹம்ச அவதாரம் -வேதம் உபதேசித்து

பரதன்தம்பி கள் தானே  ரிஷிகள்

ரிஷப தேவர் உபதேசம்

மத்ஸ்ய அவதாரம்

வராக அவதாரம்

ஹரி அவதாரம்

வாமனன்-திரி விக்ரமன்

பரசுராமன்-ப்ருகு வம்சம்

சீதா ராமன்

யது குல கண்ணன்

புத்தர் ஆக பிறப்பார்

மயக்க

கல்கி கலி கொடுமை முடித்து கிருத யுகம் வரும்

கேட்பது விருப்பம் அனைவருக்கும்

532

18ooo ஸ்லோகம்-12 ஸ்கந்தம்

கண்ணன்-உத்தவர் -முன் நிமி-ஒன்பது சித்த புருஷர்

11 -5 -கீழே பக்தி செய்பவனை -இடையூறுகள் என்ன பார்த்தோம்

சமாசர் ரிஷி-பக்தி இல்லாவன் நினை சொல்கிறார் நிமிக்கு

-சாந்தி இன்றி -புலன்களை வெல்லாமல் இவர் கதி என்ன கேள்வி

-சதுர்வித -ஏக பக்தி -கீதை -ஆர்த்தர்புதுசாக ஐஸ்வர்யம் – கேவலர்-பகவத் லாபார்த்தி –

என்னை கேட்டவனுக்கு ஆனந்தமாக கொடுக்கிறேன்

மூடர் /நராதமரர்கள்-நம்பிக்கை இன்றி /மாயையால் மயங்கி /அசுரர் -நான்காவது-ராவணாதிகள் –

சக்தி ஞானம் தப்பான வலி ஆசுர புத்தி-வேதம் கற்று-வர பலத்தால்

இவர் நிலை-நான்காவது நிலை-வேருத்துபோராமை-நரகத்தில்தல்லுகிறேன்

மற்றவர் திருந்துவார்கள்

அதே விஷயம் இங்கு –

வாய் -தோள் மார்பு திரு அடி யில் இருந்து தோன்றி-நன்றி இன்றி -நமக்கு உபயோகம்

தூரே ஹரி கதை–உலக இன்பத்துக்கு வேதம் -கீதை -இல்லை

பக்திக்காகா -அதை படித்தால் தன்னாக இது வரும் –

பீடு நடந்து உயர்ந்தது நோக்கி போக சின்ன பலன்கிட்டும்

ஆஸ்திக நாஸ்திகன்-பெரும் -மூர்க்கர் -அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடியாமல்-

உள்ளே ஆஸ்திகன்-வெளியில் நாஸ்திகன் -வெளியில் ஆஸ்திகன்-உள்ளே நாஸ்திகன்-பெரிய மூர்கர்

இது போல் இல்லாமல் உன் ராஜ்யத்தில் பார்த்து கொள் -உன் அரசில்

இப்படி பட்டவர் நரகத்தில் விழுவார்கள்-

வாடகை வீட்டில்-இருந்துவாடகை கொடுக்காமல் நம் வீடு -சொல்லி –

சரீர சுகம்-கருதி-இங்கும் சந்தோசம் இல்லை-அங்கும் நரகம் –

533-

நிறம் வெளிது -பசிது கருதி -வெவ்வேறு  வர்ணம் யுகம் தோறும் –

திரு கோட்டியூர் நரக நாசனை–நாவிற் கொண்டு அழையாத மானிட சாதியர் –

சாப்பிடும் சாப்பாடும் பெருகும் நீருமுடுத்தும் ஆடையும் பாபம்

வெள்ளியில் திரு மேனி -ஹிருத யுகம் வெளிது –

-பேசாதார் -பெரி ஆழ்வாருக்கு நெருக்கமான திவ்ய தேசம்

வண்ண மாடங்கள் சூழ் -ஆரம்பித்தார்-கோஷ்டிபுரம் –

திரு கோஷ்டியூர் நம்பி-அஷ்டாங்க விமானம்–நிழல் கீழே விழாதே-

மாதவன் -சௌம்யா நாராயணன் –

கடைசி ரிஷி-பகவான்பற்றி-கரபாஜனர் பேசுகிறார்

-திரு மேனி பூஜை முறை திரு ஆடை மாறும்–அனந்தன்-பிரிவுக்கு அந்தமில்லை-

நானாவித பிரகாரம்-நித்யோதித்த சாந்தோதித்த பரத்வம்-ஒவொரு பிரகாரங்களிலும் வேறு வேறு

லோக ருசி பின்னம்- அதற்குத்தக்க பல வகை-அனைவரையும் கொள்ள –

கிருத -சுக்ல-நான்கு கை-மான் தோல் மர உரி -தபஸ் -தலை முடி -த்யாநிகிறவர்-தண்டம் கமண்டலம் பிடித்து

பாதிரி த்யானம்-அவன்போல் சாந்த மனிசர் -சமம்-ஹம்சன் யோகேஸ்வரன் –

த்ரேதா -சிவப்பு-நான்குகை- மூன்று மேகலை- பொன் மாயா திரு ஆடை

யாகம் கரண்டி -யாகம் மூலம் அடைகிறார்கள்-விஷ்ணு யக்ஜா சர்வ தேவ பெயருடன் –

துவாபர -கரம் பச்சை கரு நீலம் மாம் தளிர் பச்சை கலந்த -வரணதுடன்-இன்றும் மூலவர் சேவை –

த்யானம்-யாகம்-பூஜிகிரார்கள் மூன்றாவது

நமஸ்தே வாசுதேவாயா –

கலியுகம்-கிருஷ்ணா வர்ணம்-இயற்கை கருப்பு வர்ணம்-திரு நாம சந்கீர்தனத்தால் அடைகிறார்கள்

கப்பல்-திருஅடி-கலி தான் உயர்ந்தது -12 பேர் அவதரிக்க போகிறார் என்று சூசிப்பித்து சொன்னான்

 534

ஆழ்வார்கள் வாழி அருளி செயல்கள் வாழி

செய்ய மறை தன்னுடனே சேர்ந்து  வேத -வேதாந்தம்  –

வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்-வியாசர் பகவான் -வேதம்பிரித்து அருளிய -அவரே சூசிப்பிக்க

கிருஷ்ணா த்வைபாயனர் 11 -5 மூன்று ச்லோககங்கள்-

துவாபர யுக இறுதியில் -கலி யுகத்தில் தொடக்கம்  -ஆழ்வார்கள் அவதரிப்பார்கள் –

-நதிகள் பெயரும் -சொல்லி -நாராயண பக்தி பரப்ப

கலியுகம் சிறப்பு-எளிய உபாயம் –  திரு நாம சங்கீர்த்தனம் –

கொசித்கொசித் என்று இவர் ஆவிர்பாவம் கலியும் கெடும் போல் சூசிதம் –

38 ஸ்லோகம்-நாராயண பராயணர்கள் கொசித் கொசித் திராவிட -தாமிரபரணி

கிருத மால்ய -பயச்வினி -நதிகள் –

ஐப்பசி திரு வோணம்-பொய்கை-காஞ்சி திரு வெக்கா -பொற் தாமரை குளம்-வையம் தகளியா –

திருகடல் மலை-தலை சயன பெருமாள்-செவ்வந்தி பூவில்-பூதத் ஆழ்வார் -அன்பே தகளியா

பெரும் தமிழர்கள் -பேய் ஆழ்வார் -கேசவ பெருமாள் ஆஸ்தானம்-மயிலை- கிணற்றில் மயூர புரி –

மாட மா மயிலை திரு வல்லி கேணி -திரு கண்டேன் –முதல் ஆழ்வார்கள்- நல் தமிழால் –

திருமழிசை-ஜகன்னாத பெருமாள்- ம்கிசார ஷேத்ரம்-சாரமானதிவ்ய தேசம்

மகம்-சக்கரம் அம்சம்-பக்தி சாரர் –

அடுத்து நம் ஆழ்வார் -திரு குருகூர்

மதுர கவி ஆழ்வார் -வைத்த மா நிதி பெருமாள்- சித்தரை சித்தரை-திரு கோளூர் –

உண்டோ வைகாசி விசாகத்துக்கு ஒப்பு -தலைவர் –

535

அமுதூரும் என் நாவுக்கே –

துவாபர -கலி யுக சந்தி காலத்தில்-முதல் நால்வரும்-

நம் ஆழ்வார் மதுர கவி ஆழ்வார் -கலி யுகம் தொடக்கத்தில் –

11 -5 -38 பார்த்தோம் –

தமிழ்- பக்தி-கலங்கிய நெஞ்சத்தால்-தாழ்வாக நினைப்பவர் பால் செல்ல கூசித்து இரு –

உபய வேதாந்தம் —

கொல்லி காவலன்-மாசி புனர்வசு- கௌச்துபம்   அம்சம்-குலசேகர பெருமாள்-

 கொடும்களூர் பக்கம்-திரு வஞ்சி களம் -முகுந்த பெருமாள் கோவில்-அருகில்-

பெரிய ஆழ்வார் -வைகை நதி கரை-ஆனி சுவாதி -திரு பல்லாண்டு/பெரிய ஆழ்வார் திரு மொழி

யசோதை பாவனை -461 பாசுரங்கள்-பிள்ளை தமிழ்-வட பெரும் கோவில் உடையான்-

ஐந்தாம் உத்சவம் -ஐந்து பெருமாள் கருட சேவை-பல்லாண்டு என்று காப்பிடும் பான்மையர் –

இன்றோ திரு ஆடி பூரம்-எமக்காக அன்றோ அவதரித்தார் -திரு பாவை- நாச்சியார் திருமொழி –

சூடி கொடுத்த பாட வல்ல நாச்சியார் –

திரு மண்டம் குடி-காவேரி நதி -கரையில்-தொண்டர் அடி பொடி-அரங்கனுக்கே என்றே –

மார்கழி கேட்டை-திரு மாலை-திரு பள்ளி எழுச்சி-திரு நாம சங்கீர்த்தன மகிமை –

நரகமே ச்வர்க்கமாகும் –

உறையூர் கமல வல்லி நாச்சியார் -ஆறாம் திரு நாள் சேர்த்தி உத்சவம்

கார்த்திகை-ரோகிணி -என் அமுதினை கண்ட கண்கள் மற்று ஒன்றை காணாவே –

திரு மங்கை ஆழ்வார் -கைங்கர்யத்தில் பெருமை- வீறுடைய கார்த்திகை-கார்த்திகை

திரு குறையலூர் -குமுதவல்லி நாச்சியார்-உடன்-ஆறு பிரபந்தம்-அணைத்த வேல் குவித்த கை –

ஆழ்வார்கள் வாழி அருளி செயல்கள் வாழி –

 536-

பகவத் ரூபம் பாகவதம்-பிற்பட்டார் தர்சித்து இன்பம் அடைய பாகவதம் கற்று

11 -5  முடிந்து -ரிஷிகள் உபதேசம்முடிந்து 43 ஸ்லோகம் -நிமி அரசன் வணங்கி

-ரத்னம் -ஒன்பது பேரும் வழங்கி-

அங்கேயே மறைந்து போனார்கள்-

நாரதர் -வசுதேவர் -பார்த்து -அதன் உள் கதை நிமி-9 பேர் –

நம் குழந்தை புத்தி விட்டு அவன் பரமாத்மா -அறிந்து -சர்வேஸ்வரன்-கொடுத்த அனுபவம்

மாட்டுக்கும் வெண்ணெய்க்கும் தயிர் பானைக்கும்

செஷ்டிதம் முடிந்து -ஆனை காத்து -மாயமே -மகன் ஒருவருக்கு இல்லாத மா மாயன்-

11 -6 சுகர் -பேச -துவாரகை போய் வணங்க -உயர்ந்த கோடி –

முக்தி தரும் ஷேத்ரம்- வாயால் படி -பக்தி சாம்ராஜ்யம் -கண்ணன் தான் த்வாரம்-

பெட் துவாரகை-குசேலர் சந்தித்து

நாசத் துவாரகை-ராஜஸ்தான் -மீரா பாய் -பக்தர் பித்து பிடித்தவன்

அனைவரும் வந்து கண்ணனை வணங்க-ஒளி மிக்கு இருந்த திரு மேனி

கிரீஸ்=பூமி ஆனந்தம் திரு மேனி அழகால் கொடுப்பான்

தாமோதர நாராயணன்-ஆயன்-திரு கண்ண புரம்-

கபிஸ்தலம்-கஜேந்திர வரதன் ஆற்றம் கரை கிடக்கும் கண்ணன் -பஞ்ச கிருஷ்ண ஷேத்ரம் –

ஸ்தோத்ரம் பண்ணி-உன் திரு அடியேசம்சாரம் தாண்டுவிக்கும் -உன்னை ரஷிப்பதும்

-யார் எனக்கு நின் பாதமே சரணாக தந்து ஒளிந்தாய் –சடாரியிலே நம் ஆழ்வார் -தோதாரி-வான மா மலை –

புனித தன்மை -திரு அடி பற்றிய கதைகள்/கங்கை/நூபுர கங்கை-சிலம்பாறு –

தொட்டி திரு மஞ்சனம்-வஞ்ச கள்வன் மா மாயன்-எண்ணெய் சீயக் காய் -நிதானம் -திரு மஞ்சனம் –

அழகர்-நூபுர கங்கை -சென்று -பில த்வாரம்-சல சல நூபுர கங்கை திரு மேனி தழுவி-திரு அடி பட்டு-

அவனே தீர்த்தன்-திரு அடி பட்டு வந்த தீர்த்தம் நாமும் நீராடலாம்-

பூமி பாரம் குறைக்க அவதரித்தீர் 125 ஆண்டுகள் முடிந்தன -பிரமன்-உமக்கு திரு உள்ளம் இருந்தால்

உம் தன்னுடை சோதி எழுந்து அருளலாம்

உத்தவர் -கட்டி கதறி-பேச்சு தொடங்கும் –

11-3

11–saàvartako megha-gaëo
varñati sma çataà samäù
dhäräbhir hasti-hastäbhir
léyate salile viräö

Hoards of clouds called Saàvartaka pour torrents of rain for one hundred
years. Flooding down in raindrops as long as the trunk of an elephant, the
deadly rainfall submerges the entire universe in water.

12–tato viräjam utsåjy
vairäjaù puruño nåpa
avyaktaà viçate sükñmaà
nirindhana ivänalaù

Then Vairäja Brahmä, the soul of the universal form, gives up his universal
body, O King, and enters into the subtle unmanifest nature, like a fire that has
run out of fuel.

13–väyunä håta-gandhä bhüù
salilatväya kalpate
salilaà tad-dhåta-rasaà
jyotiñöväyopakalpate

Deprived of its quality of aroma by the wind, the element earth is
transformed into water; and water, deprived of its taste by that same wind, is
merged into fire.

30–parasparänukathanaà
pävanaà bhagavad-yaçaù
mitho ratir mithas tuñöir
nivåttir mitha ätmanaù

One should learn how to associate with the devotees of the Lord by
gathering with them to chant the glories of the Lord. This process is most
purifying. As devotees thus develop their loving friendship, they feel mutual
happiness and satisfaction. And by thus encouraging one another they are able
to give up material sense gratification, which is the cause of all suffering.

31–smarantaù smärayantaç ca
mitho ‘ghaugha-haraà harim
bhaktyä saïjätayä bhaktyä
bibhraty utpulakäà tanum

The devotees of the Lord constantly discuss the glories of the Personality of
Godhead among themselves. Thus they constantly remember the Lord and
remind one another of His qualities and pastimes. In this way, by their devotion
to the principles of bhakti-yoga, the devotees please the Personality of Godhead,
who takes away from them everything inauspicious. Being purified of all
impediments, the devotees awaken to pure love of Godhead, and thus, even
within this world, their spiritualized bodies exhibit symptoms of transcendental
ecstasy, such as standing of the bodily hairs on end.

32–kvacid rudanty acyuta-cintayä kvacid
dhasanti nandanti vadanty alaukikäù
nåtyanti gäyanty anuçélayanty ajaà
bhavanti tüñëéà param etya nirvåtäù

Having achieved love of Godhead, the devotees sometimes cry out loud,
absorbed in thought of the infallible Lord. Sometimes they laugh, feel great
pleasure, speak out loud to the Lord, dance or sing. Such devotees, having
transcended material, conditioned life, sometimes imitate the unborn Supreme
by acting out His pastimes. And sometimes, achieving His personal audience,
they remain peaceful and silent.

33–iti bhägavatän dharmän
çikñan bhaktyä tad-utthayä
näräyaëa-paro mäyäm
aïjas tarati dustaräm

Thus learning the science of devotional service and practically engaging in
the devotional service of the Lord, the devotee comes to the stage of love of
Godhead. And by complete devotion to the Supreme Personality of Godhead,
Näräyaëa, the devotee easily crosses over the illusory energy, mäyä, which is
extremely difficult to cross.

5–çré-pippaläyana uväca
sthity-udbhava-pralaya-hetur ahetur asya
yat svapna-jägara-suñuptiñu sad bahiç ca
dehendriyäsu-hådayäni caranti yena
saïjévitäni tad avehi paraà narendra

çré-pippaläyanaù uväca—Çré Pippaläyana said; sthiti—of the creation;
udbhava—maintenance; pralaya—and destruction; hetuù—the cause;
ahetuù—itself without cause; asya—of this material universe; yat—which;
svapna—in dream; jägara—wakefulness; suñuptiñu—in deep sleep or
unconsciousness; sat—which exists; bahiù ca—and external to them as well;
deha—of the material bodies of the living entities; indriya—the senses;
äsu—life airs; hådayäni—and minds; caranti—act; yena—by which;
saïjévitäni—given life; tat—that; avehi—please know; param—to be the
Supreme; nara-indra—O King

Çré Pippaläyana said: The Supreme Personality of Godhead is the cause of
the creation, maintenance and destruction of this universe, yet He has no prior
cause. He pervades the various states of wakefulness, dreaming and unconscious
deep sleep and also exists beyond them. By entering the body of every living
being as the Supersoul, He enlivens the body, senses, life airs and mental
activities, and thus all the subtle and gross organs of the body begin their
functions. My dear King, know that Personality of Godhead to be the Supreme.

36–

naitan mano viçati väg uta cakñur ätmä
präëendriyäëi ca yathänalam arciñaù sväù
çabdo ‘pi bodhaka-niñedhatayätma-mülam
arthoktam äha yad-åte na niñedha-siddhiù
na—cannot; etat—this (Supreme Truth); manaù—the mind; viçati—enter;
väk—the function of speech; uta—nor; cakñuù—sight; ätmä—intelligence;
präëa—the subtle airs supporting life; indriyäëi—the senses; ca—or;
yathä—just as; analam—a fire; arciñaù—its sparks; sväù—own; çabdaù—the
authoritative sound of the Vedas; api—even; bodhaka—being able to indicate
by verbal reference; niñedhatayä—because of denying such; ätma—of the
Supreme Soul; mülam—basic evidence; artha-uktam—expressed indirectly;
äha—does express; yat-åte—without which (Supreme); na—there is not;
niñedha—of the negative statements of scripture; siddhiù—ultimate purpose.

Neither the mind nor the faculties of speech, sight, intelligence, the life air
or any of the senses are capable of penetrating that Supreme Truth, any more
than small sparks can affect the original fire from which they are generated.
Not even the authoritative language of the Vedas can perfectly describe the
Supreme Truth, since the Vedas themselves disclaim the possibility that the
Truth can be expressed by words. But through indirect reference the Vedic
sound does serve as evidence of the Supreme Truth, since without the existence
of that Supreme Truth the various restrictions found in the Vedas would have
no ultimate purpose.

44-parokña-vädo vedo ‘yaà
bälänäm anuçäsanam
karma-mokñäya karmäëi
vidhatte hy agadaà yathä

Childish and foolish people are attached to materialistic, fruitive activities,
although the actual goal of life is to become free from such activities. Therefore,
the Vedic injunctions indirectly lead one to the path of ultimate liberation by
first prescribing fruitive religious activities, just as a father promises his child
candy so that the child will take his medicine.

45–näcared yas tu vedoktaà
svayam ajïo ‘jitendriyaù
vikarmaëä hy adharmeëa
måtyor måtyum upaiti saù

If an ignorant person who has not conquered the material senses does not
adhere to the Vedic injunctions, certainly he will engage in sinful and
irreligious activities. Thus his reward will be repeated birth and death.

46–vedoktam eva kurväëo
niùsaìgo ‘rpitam éçvare
naiñkarmyaà labhate siddhià
rocanärthä phala-çrutiù

By executing without attachment the regulated activities prescribed in the
Vedas, offering the results of such work to the Supreme Lord, one attains the
perfection of freedom from the bondage of material work. The material fruitive
results offered in the revealed scriptures are not the actual goal of Vedic
knowledge, but are meant for stimulating the interest of the performer.

50/51–arcädau hådaye cäpi
yathä-labdhopacärakaiù
dravya-kñity-ätma-liëgäni
niñpädya prokñya cäsanam
pädyädén upakalpyätha
sannidhäpya samähitaù
håd-ädibhiù kåta-nyäso
müla-mantreëa cärcayet

The devotee should gather whatever ingredients for worshiping the Deity
are available, make ready the offerings, the ground, his mind and the Deity,
sprinkle his sitting place with water for purification and prepare the bathing
water and other paraphernalia. The devotee should then place the Deity in His
proper place, both physically and within his own mind, concentrate his
attention, and mark the Deity’s heart and other parts of the body with tilaka.
Then he should offer worship with the appropriate mantra.

52/53–

säìgopäìgäà sa-pärñadäà
täà täà mürtià sva-mantrataù
pädyärghyäcamanéyädyaiù
snäna-väso-vibhüñaëaiù
gandha-mälyäkñata-sragbhir
dhüpa-dépopahärakaiù
säìgam sampüjya vidhivat
stavaiù stutvä named dharim

sa-aìga—including the limbs of His transcendental body; upäìgäm—and His
special bodily features such as His Sudarçana disc and other weapons;
sa-pärñadäm—along with His personal associates; täm täm—each particular;
mürtim—Deity; sva-mantrataù—by the Deity’s own mantra; pädya—with
water for bathing the feet; arghya—scented water for greeting;
äcamanéya—water for washing the mouth; ädyaiù—and so on; snäna—water
for bathing; väsaù—fine clothing; vibhüñaëaiù—ornaments; gandha—with
fragrances; mälya—necklaces; akñata—unbroken barleycorns; sragbhiù—and
flower garlands; dhüpa—with incense; dépa—and lamps; upahärakaiù—such
offerings; sa-aìgam—in all aspects; sampüjya—completing the worship;
vidhivat—in accordance with the prescribed regulations; stavaiù
stutvä—honoring the Deity by offering prayers; namet—one should bow down;
harim—to the Lord.

One should worship the Deity along with each of the limbs of His
transcendental body, His weapons such as the Sudarçana cakra, His other
bodily features and His personal associates. One should worship each of these
transcendental aspects of the Lord by its own mantra and with offerings of
water to wash the feet, scented water, water to wash the mouth, water for
bathing, fine clothing and ornaments, fragrant oils, valuable necklaces,
unbroken barleycorns, flower garlands, incense and lamps. Having thus
completed the worship in all its aspects in accordance with the prescribed
regulations, one should then honor the Deity of Lord Hari with prayers and
offer obeisances to Him by bowing down.

11-4-6-

6–dharmasya dakña-duhitary ajaniñöa mürtyäà
näräyaëo nara åñi-pravaraù praçäntaù
naiñkarmya-lakñaëam uväca cacära karma
yo ‘dyäpi cästa åñi-varya-niñevitäìghr

Nara-Näräyaëa Åñi, who is perfectly peaceful and is the best of sages, was
born as the son of Dharma and his wife Mürti, the daughter of Dakña.
Nara-Näräyaëa Åñi taught the devotional service of the Lord, by which material
work ceases, and He Himself perfectly practiced this knowledge. He is living
even today, His lotus feet served by the greatest of saintly persons.

17–haàsa-svarüpy avadad acyuta ätma-yogaà
dattaù kumära åñabho bhagavän pitä naù
viñëuù çiväya jagatäà kalayävatirëas
tenähåtä madhu-bhidä çrutayo hayäsye

The infallible Supreme Personality of Godhead, Viñëu, has descended into
this world by His various partial incarnations such as Lord Haàsa [the swan],
Dattätreya, the four Kumäras and our own father, the mighty Åñabhadeva. By
such incarnations, the Lord teaches the science of self-realization for the benefit
of the whole universe. In His appearance as Hayagréva He killed the demon
Madhu and thus brought the Vedas back from the hellish planet Pätälaloka.

18–

gupto ‘pyaye manur ilauñadhayaç ca mätsye
krauòe hato diti-ja uddharatämbhasaù kñmäm
kaurme dhåto ‘drir amåtonmathane sva-påñöhe
grähät prapannam ibha-räjam amuïcad ärtam

In His appearance as a fish, the Lord protected Satyavrata Manu, the earth
and her valuable herbs. He protected them from the waters of annihilation. As a
boar, the Lord killed Hiraëyäkña, the son of Diti, while delivering the earth
from the universal waters. And as a tortoise, He lifted Mandara Mountain on
His back so that nectar could be churned from the ocean. The Lord saved the
surrendered king of the elephants, Gajendra, who was suffering terrible distress
from the grips of a crocodile.

9–saàstunvato nipatitän çramaëän åñéàç ca
çakraà ca våtra-vadhatas tamasi praviñöam
deva-striyo ‘sura-gåhe pihitä anäthä
jaghne ‘surendram abhayäya satäà nåsiàhe

The Lord also delivered the tiny ascetic sages called the Välakhilyas when
they fell into the water in a cow’s hoofprint and Indra was laughing at them.
The Lord then saved Indra when Indra was covered by darkness due to the
sinful reaction for killing Våträsura. When the wives of the demigods were
trapped in the palace of the demons without any shelter, the Lord saved them.
In His incarnation as Nåsiàha, the Lord killed Hiraëyakaçipu, the king of
demons, to free the saintly devotees from fear.

20–deväsure yudhi ca daitya-patén surärthe
hatväntareñu bhuvanäny adadhät kaläbhiù
bhütvätha vämana imäm aharad baleù kñmäà
yäcïä-cchalena samadäd aditeù sutebhyaù

The Supreme Lord regularly takes advantage of the wars between the
demons and demigods to kill the leaders of the demons. The Lord thus
encourages the demigods by protecting the universe through His various
incarnations during the reigns of each Manu. The Lord also appeared as
Vämana and took the earth away from Bali Mahäräja on the plea of begging
three steps of land. The Lord then returned the entire world to the sons of
Aditi.

21–niùkñatriyäm akåta gäà ca triù-sapta-kåtvo
rämas tu haihaya-kuläpyaya-bhärgavägniù
so ‘bdhià babandha daça-vaktram ahan sa-laìkaà
sétä-patir jayati loka-mala-ghna-kéåtiù

Lord Paraçuräma appeared in the family of Bhågu as a fire that burned to
ashes the dynasty of Haihaya. Thus Lord Paraçuräma rid the earth of all
kñatriyas twenty-one times. The same Lord appeared as Rämacandra, the
husband of Sétädevé, and thus He killed the ten-headed Rävaëa, along with all
the soldiers of Laìkä. May that Çré Räma, whose glories destroy the
contamination of the world, be always victorious.

22–bhümer bharävataraëäya yaduñv ajanmä
jätaù kariñyati surair api duñkaräëi
vädair vimohayati yajïa-kåto ‘tad-arhän
çüdrän kalau kñiti-bhujo nyahaniñyad ante

To diminish the burden of the earth, the unborn Lord will take birth in the
Yadu dynasty and perform feats impossible even for the demigods. Propounding
speculative philosophy, the Lord, as Buddha, will bewilder the unworthy
performers of Vedic sacrifices. And as Kalki the Lord will kill all the low-class
men posing as rulers at the end of the age of Kali.

23–evaà-vidhäni janmäni
karmäëi ca jagat-pateù
bhüréëi bhüri-yaçaso
varëitäni mahä-bhuja

O mighty-armed King, there are innumerable appearances and activities of
the Supreme Lord of the universe similar to those I have already mentioned. In
fact, the glories of the Supreme Lord are unlimited.

11-5-2-

2–çré-camasa uväca
mukha-bähüru-pädebhyaù
puruñasyäçramaiù saha
catväro jajïire varëä
guëair viprädayaù påthak

Çré Camasa said: Each of the four social orders, headed by the brähmaëas,
was born through different combinations of the modes of nature, from the face,
arms, thighs and feet of the Supreme Lord in His universal form. Thus the four
418
spiritual orders were also generated.

20–çré-karabhäjana uväca
kåtaà tretä dväparaà c
kalir ity eñu keçavaù
nänä-varëäbhidhäkäro
nänaiva vidhinejyate

çré-karabhäjanaù uväca—Çré Karabhäjana said; kåtam—Satya; tretä—Tretä;
dväparam—Dväpara; ca—and; kaliù—Kali; iti—thus named; eñu—in these
ages; keçavaù—the Supreme Lord, Keçava; nänä—various; varëa—having
complexions; abhidhä—names; äkäraù—and forms; nänä—various;
eva—similarly; vidhinä—by processes; ijyate—is worshiped.

Çré Karabhäjana replied: In each of the four yugas, or ages—Kåta, Tretä,
Dväpara and Kali—Lord Keçava appears with various complexions, names and
forms and is thus worshiped by various processes.

21–kåte çuklaç catur-bähur
jaöilo valkalämbaraù
kåñëäjinopavétäkñän
bibhrad daëòa-kamaëòalü

In Satya-yuga the Lord is white and four-armed, has matted locks and wears
a garment of tree bark. He carries a black deerskin, a sacred thread, prayer
beads and the rod and waterpot of a brahmacäré.

22–manuñyäs tu tadä çäntä
nirvairäù suhådaù samäù
yajanti tapasä devaà
çamena ca damena ca

People in Satya-yuga are peaceful, nonenvious, friendly to every creature
and steady in all situations. They worship the Supreme Personality by austere
meditation and by internal and external sense control.

23–haàsaù suparëo vaikuëöho
dharmo yogeçvaro ‘malaù
éçvaraù puruño ‘vyaktaù
paramätmeti géyate

In Satya-yuga the Lord is glorified by the names Haàsa, Suparëa,
Vaikuëöha, Dharma, Yogeçvara, Amala, Éçvara, Puruña, Avyakta and
Paramätmä.

24–tretäyäà rakta-varëo ‘sau
catur-bähus tri-mekhalaù
hiraëya-keças trayy-ätmä
sruk-sruvädy-upalakñaëaù

In Tretä-yuga the Lord appears with a red complexion. He has four arms,
golden hair, and wears a triple belt representing initiation into each of the three
Vedas. Embodying the knowledge of worship by sacrificial performance, which
is contained in the Åg, Säma and Yajur Vedas, His symbols are the ladle, spoon
and other implements of sacrifice

25–taà tadä manujä devaà
sarva-deva-mayaà harim
yajanti vidyayä trayyä
dharmiñöhä brahma-vädinaù

In Tretä-yuga, those members of human society who are fixed in religiosity
and are sincerely interested in achieving the Absolute Truth worship Lord
Hari, who contains within Himself all the demigods. The Lord is worshiped by
the rituals of sacrifice taught in the three Vedas.

26–viñëur yajïaù påçnigarbhaù
sarvadeva urukramaù
våñäkapir jayantaç ca
urugäya itéryate

In Tretä-yuga the Lord is glorified by the names Viñëu, Yajïa, Påçnigarbha,
Sarvadeva, Urukrama, Våñäkapi, Jayanta and Urugäya.

27–dväpare bhagaväï çyämaù
péta-väsä nijäyudhaù
çrévatsädibhir aìkaiç ca
lakñaëair upalakñitaù

In Dväpara-yuga the Supreme Personality of Godhead appears with a dark
blue complexion, wearing yellow garments. The Lord’s transcendental body is
marked in this incarnation with Çrévatsa and other distinctive ornaments, and
He manifests His personal weapons.

48–vaireëa yaà nåpatayaù çiçupäla-pauëòraçälvädayo
gati-viläsa-vilokanädyaiù
dhyäyanta äkåta-dhiyaù çayanäsanädau
tat-sämyam äpur anurakta-dhiyäà punaù kim

Inimical kings like Çiçupäla, Pauëòraka and Çälva were always thinking
about Lord Kåñëa. Even while they were lying down, sitting or engaging in
other activities, they enviously meditated upon the bodily movements of the
Lord, His sporting pastimes, His loving glances upon His devotees, and other
attractive features displayed by the Lord. Being thus always absorbed in Kåñëa,
they achieved spiritual liberation in the Lord’s own abode. What then can be
said of the benedictions offered to those who constantly fix their minds on Lord
Kåñëa in a favorable, loving mood?

49–mäpatya-buddhim akåthäù
kåñëe sarvätmanéçvare
mäyä-manuñya-bhävena
güòhaiçvarye pare ‘vyaye

Do not think of Kåñëa as an ordinary child, because He is the Supreme
Personality of Godhead, inexhaustible and the Soul of all beings. The Lord has
concealed His inconceivable opulences and is thus outwardly appearing to be an
ordinary human being.

52–itihäsam imaà puëyaà
dhärayed yaù samähitaù
sa vidhüyeha çamalaà
brahma-bhüyäya kalpate

Anyone who meditates on this pious historical narration with fixed attention
will purify himself of all contamination in this very life and thus achieve the
highest spiritual perfection.

Thiru Naarayanna Puram..

Swami Ramanujar dedicated Nammazhvar’s Thiruvaymozhi pasuram “oru nAyagam” (4.1) to this kshetram.

presiding Deity:

Sri Yoga Narasimha (hill top), Sri ThiruNarayana (Main Deity), Sri Yadugiri Nayika (Divine Consort), Sampath Kumaran (Processional Deity) and Sri Ramanujacharya – (The image approved by Himself-Thaan vuhantha thiru meni )

ThiruNarayanapuram is also called Yadavadri, Yadushaila, and Melukote. It is located in the present Mysore/Karnataka district.  This small town’s hub of activity is its temple. Although this holy place had been mentioned in the Puranas at various instances, it really came to formal existence with the coming of our great acharya Swamy Sri Ramanuja.  This town was the place where Sri Ramanuja resided for 12 years after he and his disciples left Sri Rangam due to the local fanatical chieftains at that time.

Of all of the places where Sri Ramanuja resided, Melukote was particularly dear to his heart; so much so, that he stated that he would place his very spirit in the processional image that bears an exact likeness to him, and instructed all of his disciples to make an effort to reside here.  In His last message before leaving this earth, he instructed his devotees to live in Melukote for some period of time in their lives, even if it were to be in a small little house.

Melukote is a place where people glorify Sri Ramanuja as the King of Ascetics, the King of Philosophers, the King the Vedas awaited, and the Father of the divine child Sampath Kumaran (Chelva Pillai-the dear darling child).  Despite its appearance as a sleepy little town, the temple and town is home for many learned Vedic Scholars.

Sri Vaishnava tradition with Sri Ramanuja as its central focus and most important acharya, explains the important relationship of this Great Soul with his beloved child, Sri Sampath Kumaran.  It is understood that Sriman Narayana is the Only Being in this Universe that is Truly Independent, i.e., His Actions and His Will is not limited by the bounds of karma, as it is with every other soul.  But, since His Very Nature is Love and Compassion, He is under the sway of those who love him, and to Great Souls like Sri Ramanuja, He becomes like their own child, much in the same way in which He allowed Himself to become Nandagopa’s and Yashoda’s Beloved Son, Krishna.  Sri Ramanuja is the father to Sampath Kumaran, caring for Him, nurturing Him, as well as instructing Him on the merciful attitude He should maintain when He is approached by all souls.

In 1098-99 Sri Ramanuja reached this town at the age of 82 and uncovered Sri Tirunarayana who was hidden/buried in the Yadavadri Hills. This auspicious day of Punarvasu (star) in the solar month of Makara (late January) is celebrated with much enthusiasm here. A temple was built and the Lord worshipped by the pAncharAtra tradition.  The Lord also showed Sri Ramanuja through a vision, the place where the holy white (tiru-maN) soil (which his devotees could use for the holy emblems on their fore heads) could be excavated.  This soil is being used by millions of devotees even today.

As Sri Ramanuja was in search for a processional deity for the temple festivities, He was instructed by the Lord to go north (Delhi) and bring Him back from the Delhi Sultan’s daughter Bibi. This marked a special occasion in his life.  Sampath Kumaran is said to have walked and jumped on his lap when he called out to Him.

The people who helped Sri Ramanuja carry Sampath Kumaran from Delhi by foot were the local tribes from the forest areas.  Sri Ramanuja gave them a special place in the temple activities, and named them Tiru-kulattars (the people who belong to the family of Goddess Sri Maha Lakshmi).  Even to this date these people have special previlages in the temple festivities.

Melukote was the temple where Sri Ramanuja began his strong administrative reform.  This included assignment of different temple duties to different people/families.  He then used this format at all other temples. All the temple festivities to this date are carried out by the local dwellers in the same manner as Sri Ramanuja established more than 900 years ago.

During his stay at Melukote Sri Ramanuja paid much attention to the social aspect of the human community.  He laid great emphasis on bringing quality and happiness to human life.  He made the temple the central focus of all activity.  He included people irrespective of caste/gender/background/economical status, etc in temple activities.  Local people were given specific tasks with income that was accountable.  He set up neighborhoods in and around the temple for all.  He also made arrangements to provide water and other resources for them.  Small-scale industries that served the local people and temples were set up to make families economically sound.  Elaborate festivals were organized and he strongly encouraged the participation of the entire community.

Many scholars and people from different faiths surrendered to Sri Ramanuja under the Hoysala reign of King Vishnuvardhana. Although their spoken language was the Sansrit-based Kannada, equal importance was given to the Dravida Vedas, the 4000 Divine outpourings of the AzhvArs, as the Sanskrit Vedas.

In accordance with the Sri Vaishnava tradition where the Acharya is given equal or more importance than the Lord, the people of this special town give extraordinary importance to Sri Ramanuja and His Darling Child.  The daily worship is done first at the shrine of Sri Ramanuja and subsequently to the main presiding deities.

Although there are no alwar poems sung in direct reference to Melkote, Sri Ramanuja dedicated the 4.1.1 verse of Sri NammazhvAr’s TiruvAImozhi to ThiruNarayana.

The two main festivals in addition to the traditional Sri Vaishnava festivals, held at this sacred place are the famous Vairamudi festival (The Festival of the Diamond Crown) and Sri Ramanuja Tirunakshatram (Sri Ramanuja’s Appearance Day) festival. The former is held in the Solar month Panguni (late March) on the star Pushyam where Sampath Kumaran majestically adorns the sparkling, resplendent diamond-studded crown.  The latter is held during the solar month of Chittirai (late April), on the star TiruvAdirai (Ardra).  Both these are 10-day-long festivals where the town sees tens of thousands of devotees to enjoy the Divine Form of the Lord Sampath Kumaran and His Father, Sri Ramanuja.

Sri Mushnnam

Srimushnam stalam is one of the eight Svayam Vyakta Kshetrams. It is located about 24 miles west of Chidamabaram. 16 miles southeast of this stalam is Kattu Mannar Kovi

• Perumal: Adhi Varaha Perumal – Standing, Facing West
• Thayar: Ambujavalli Thayar
• Theerththam: Nithya Pushkarini
• Vimanam: Vamana Vimanam
• Prathyaksham: Asvaththa Narayanan
• Location: Near Chidambaram

The Perumal here is Adhi Varaha Perumal. Being Varaha, He likes to eat ‘gOrai kizhangu’. Therefore, a sweet dish (’laddu’) made out of gOrai kizhangu is presented to Him as part of His thaLigai.