ஸ்ரீ வசன பூஷண சீர்மை –ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் —

லோக குரும் குருபிஸ் சஹா பூர்வை கூர குலோத்தம தாசம் உதாரம்
ஸ்ரீ நக பதி அபிராம வரே ஸௌ தீப்ரசயம் வரயோகி ந மீடே–ரஹஸ்யரார்த்த பரம்பரை பற்றிய தனியன் -மா முனிகள்-
பூர்வர்கள் அனைவரையும் லோக குருவையும் சொல்லி கூர குலோத்தமை தாசர் அருள் பெற்ற இவர்களையும் சொல்லி அருளுகிறார் –
நகபதி திருமலை ஆழ்வார் திருவாய் மொழிப் பிள்ளை –
அபிராம வர சவ்–அழகிய மணவாள பெருமாள் பிள்ளை -மாப்பிள்ளை-தீப்ரசயம் வரயோகி-
திகழக் கிடந்தான் திரு நாவீறுடையான் தாதர் -மா முனிகளின் திருத் தகப்பனார் –

லோகாச்சார்ய குரவே கிருஷ்ண பாதச்ய சூனவே
சம்சார போகி சந்தஷ்ட ஜீவ ஜீவாதவே நம –அமுத மயமான அஷ்டாதச ரஹஸ்யங்கள் அருளிய கிருஷ்ண பாதஸ்ய சோனு திருக் குமாரர்

லோகாச்சார்ய க்ருபா பாத்ரம் கௌண்டின்ய குல பூஷணம்
சமஸ்தாத்ம குண வாஸம் வந்தே கூர குலோத்தமம்–திருவாய் மொழிப் பிள்ளை அருளிச் செய்த தனியன்
ஸமஸ்த ஆத்ம குண வாசம் உள்ள கூர குலோத்தம தாசர்

நம ஸ்ரீ சைல நாதாயா குந்தீ நகர ஜன்மனே
பிரசாத லப்த பரம ப்ராப்ய கைங்கர்ய சாலிநே–மா முனிகள் அருளிச் செய்தது -தம் ஆச்சார்யர் மேல் –

லோகாச்சார்ய பதாம் போஜ ராஜ ஹம்சாயித அந்தரம்
ஞான வைராக்ய ஜலதிம் வந்தே ஸௌம்ய வரம் குரும்-கோட்டூர் தாய் வழி பாட்டனார் -அழகிய மணவாள பிள்ளை –ராஜ ஹம்சம் –

ஸ்ரீ ஜிஹ்வா வததீச தாசம் அமலம் அசேஷ சாஸ்திர விதம்
சுந்தர வரகுரு கர்ணா கந்தளித ஞான மந்த்ரம் கலையே–திரு நாவீறுடைய பிரான் –மா முனிகள் தம் தகப்பனார் மேல் அருளிச் செய்த தனியன்
-திகழ்க் கிடந்தான் திரு நா வீறுடைய பிரான் -அமலம் – குற்றம் அற்ற /ஞான மந்த்ரம் -ஞான கோயில் போலே –

கோதில் உலகாசிரியன் கூர குலோத்தம தாசர்
தீதில் திருமலை யாழ்வார் செழுங்குரவை மணவாளர்
ஒதரிய புகழ் நா வீறுடைய பிரான் தாதருடன்
போத மணவாள முனி பொன்னடிகள் போற்றுவனே

முன்னம் குரவோர் மொழிந்த வசனங்கள்
தன்னை மிகக் கொண்டு கற்றோர் தம் உயிர்க்கு -மின் அணியாச்
சேரச் சமைத்தவரே சீர் வசன பூஷணம் என்
பேர் இக்கலைக்கு இட்டார் பின்

ஆறு பிரகரணமாக வகுக்கும் ஸ்லோகம் –

1–புருஷகார வைபவஞ்ச–
2– சாதனச்ய கௌ ரவம்–
3–தத் அதிகாரி க்ருத்யம் –
4–அஸ்ய சத்குரு உபசேவனம்-
5–ஹரிதயாம் அஹேதுகீம்–
6–குரோர் உபாயதாஞ்ச யோ–
வசன பூஷனே அவத்தத் ஜகத் குரும் தம் ஆஸ்ரையே

1–புருஷகார வைபவஞ்ச—அவதாரிகை முதல் -4—ஸூ த்ரங்கள் -5-முதல் -22-ஸூ த்ரங்கள்/ மேல்- -18-ஸூ த்ரங்கள் புருஷகார வைபவம்
2– சாதனச்ய கௌ ரவம்—உபாயமான பெருமான் மேன்மை -57-ஸூ த்ரங்கள் –23- முதல் -70/ -ஸூ த்ரங்கள் -வரை / 71-79-ஸூ த்ரங்கள்-பிராசங்கிகம்
3–தத் அதிகாரி க்ருத்யம்-பிரபன்னன் செய்ய வேண்டியவை -நிஷ்டை –228– –ஸூ த்ரங்கள் -80-முதல் –307 ஸூ த்ரங்கள்-வரை
இதுவரை -பூர்வ பாகம் – த்வயார்த்தம் -இவை அனைத்தும்
இந்த -307-ஸூ த்ரங்களில் /பூர்வ த்வய வார்த்தார்த்தம் -155-உத்தர த்வய வார்த்தை அர்த்தம் -148-/
மேலே உத்தர பாகம் ஆச்சார்யர் பிரபாவம் –

4–அஸ்ய சத்குரு உபசேவனம்–58–ஸூ த்ரங்கள் –308-முதல் -365-ஸூ த்ரங்கள் வரை
5–ஹரிதயாம் அஹேதுகீம்–வரவாறு ஒன்றும் இல்லை -ஹேது இல்லாமல் தானே அவன் தயை —41 –ஸூ த்ரங்கள் –366–முதல் -406 –வரை
6–குரோர் உபாயதாஞ்ச யோ–ஆச்சார்யர் அபிமானம் உத்தாரகம் —57-ஸூ த்ரங்கள் -407-முதல் -463-ஸூ த்ரங்கள் வரை –
வசன பூஷனே அவத்தத் ஜகத் குரும் தம் ஆஸ்ரையே

சாங்க அகில த்ரவிட சம்ஸ்க்ருத ரூப வேத
சாரார்த்த ஸந்க்ரஹ மஹாரசா வாக்ய ஜாதம்
சர்வஞ்ஞ லோககுரு நிர்மிதம் ஆர்ய போக்யம்
வந்தே சதா வசன பூஷண திவ்ய சாஸ்திரம்
ஆகண்ட உத்கண்ட வைகுண்ட பிரியானாம் கண்ட பூஷணம்
குருணா ஜகதாம் உக்தம் வ்யாப்தம் வசன பூஷணம்—முமுஷுக்களுக்கு கண்ட பூஷணம் –

ஆறு பிரகரணமாக வகுக்கும் பாட்டு –

1–பேறு தருவிக்கும் அவள் தன் பெருமை
2–ஆறு
3–பெறுவான் முறை
4–அவன் கூறு குருவை பனுவல்
5–கொள்வது இலையாகிய குளிர்ந்த அருள் தான்
6–மாறில் புகழ் நல் குருவின் வண்மை யோடு எலாம் வசன பூடணம் அதில்
தேறிட நமக்கு அருள் முடும்பை இறைவன் கழல்கள் சேர் என் மனனே –

ஒன்பது பிரகரணமாக வகுக்கும் பாட்டு –

1–திரு மா மகள் தன் சீர் அருள் ஏற்றமும்
2–திரு மால் திருவடி சேர் வழி நன்மையையும்
3–அவ்வழி ஒழிந்தன அனைத்தின் புன்மையும்
4–மெய் வழி ஊன்றிய மிக்கோர் பெருமையும்
5–ஆரணம் வல்லவர் அமரும் நல் நெறியும்
6–நாரணன் தாள் தரு நல் குரு நீதியும்
7–சோதி வானருள் தூய மா குருவின் பாத மா மலர் பணிபவர்தன்மையும்
8–தீதில் வானவர் தேவன் உயிர் களை ஏதும் இன்றி எடுக்கும் படியையும்
9–மன்னிய இன்பமும் மா கதியும்
குரு என்னும் நிலை பெரும் இன் பொருள் தன்னையும்
அசைவிலா வேதம் அதனுள் அனைத்தையும் வசன பூடண வழியால் அருளிய
மறையவர் சிகாமணி வண் புகழ் முடும்பை இறையவன்
எங்கோன் ஏர் உலகாரியன்
தேன் மலர் சேவடி சிந்தை செய்பவர் மா நிலத்து இன்பம் அது எய்தி வாழ்பவர்

–திரு மா மகள் தன் சீர் அருள் ஏற்றமும்-
2–திரு மால் திருவடி சேர் வழி நன்மையையும்—உபாய பிரகரணம் -23-முதல் –
3–அவ்வழி ஒழிந்தன அனைத்தின் புன்மையும்–இதுவும் உபாய பிரகரணம்
4–மெய் வழி ஊன்றிய மிக்கோர் பெருமையும்–சித்த உபாய நிஷ்டர்
5–ஆரணம் வல்லவர் அமரும் நல் நெறியும்–பிரபன்ன தின சரியை –

6–நாரணன் தாள் தரு நல் குரு நீதியும்–ஆச்சார்ய உபசேவனம் பிரகரணம் -ஆச்சார்ய லக்ஷணம்
7–சோதி வானருள் தூய மா குருவின் பாத மா மலர் பணிபவர்தன்மையும்–சிஷ்யர் லக்ஷணம் –
8–தீதில் வானவர் தேவன் உயிர் களை ஏதும் இன்றி எடுக்கும் படியையும்–ஹேது இல்லாமல் –
9–மன்னிய இன்பமும் மா கதியும்
குரு என்னும் நிலை பெரும் இன் பொருள் தன்னையும்–ஆச்சார்ய உபாய உபேய வைபவம் –

லோகாச்சார்ய க்ருதே லோகஹிதே வசன பூஷண
தத்வார்த்த தர்சி நோ லோகே தந் நிஷ்டாச்ச சூதுர்லபா-

ஜகதாச்சார்யா ரசிதே ஸ்ரீ மத் வசன பூஷணே
தத்வ ஞாநஞ்ச தந் நிஷ்டாஞ்ச தேஹி நாத யதீந்திர மே–இந்த நிஷ்டைக்கும் யதீந்த்ரர் கிருபையே உதவ வேண்டும் –

———————————

முன்பே பேர் அருளாள பெருமாள்-கிருபா மாத்திரை ப்ரசன்னாசார்யர்களையும் அனுக்ரஹிப்பதால் பேர் அருளாளர் -என்ற திரு நாமம் –
தம்முடைய நிர்ஹேதுக கிருபையால் மணர்பாக்கத்தில் இருப்பார் ஒரு நம்பியாரை -இவரும் ஒரு அர்ச்சகர் ஸ்வாமி -திருச்சானூர் கைங்கர்யம் –
பிராட்டிக்கு செய்யும் கைங்கர்யம் காரணமாக விசேஷ கடாக்ஷம் – விசேஷ கடாஷம் பண்ணி அருளி
-தஞ்சமாய் இருப்பன சில அர்த்த விசேஷங்களை
தாமே அவர்க்கு ஸ்வப்பன முகேன அருளி செய்து -நீர் போய் இரண்டு ஆற்றுக்கு நடுவே வர்த்தியும் -இன்னமும் உமக்கு
இவ் அர்த்தங்கள் எல்லாம் விசதமாக நாம் அங்கே
சொல்லுவோம் என்று திரு உள்ளமாய் அருளுகையாலே –
அவர் இங்கே வந்து-ஸ்ரீ ரெங்கம் வந்து – பெரிய பெருமாளை சேவித்து கொண்டு -தமக்கு முன்பே அங்கு அருளி செய்த அர்த்தங்களையும்
அசல் அறியாதபடி அனுசந்த்தித்து கொண்டு -ஏகாந்தமான தொரு கோவிலிலே வர்த்தியா நிற்க செய்தே –
பல மண்டலப் பெருமாள் என்ற காட்டு அழகிய சிங்கர் கோயிலிலே –
தம்முடைய ஸ்ரீ பாதத்துக்கு அந்தரங்கமான முதலிகளும் தாமுமாக பிள்ளை–பிள்ளை லோகாச்சார்யார் – ஒருநாள் அந்த கோவிலிலே
யாத்ருச்சிகமாக எழுந்து அருளி -அவ்விடம் ஏகாந்தமாய் இருக்கையாலே -ரஹச்யார்த்தங்களை
அவர்களுக்கு அருளி செய்து கொண்டு எழுந்து அருளி இரா நிற்க -அவை தமக்கு பேர் அருளாள பெருமாள்
அருளி செய்த அர்த்த விசேஷங்களாய் இருக்கையாலே -அவர் போரவித்தராய் உள்ளின்றும் புறப்பட்டு வந்து
பிள்ளை ஸ்ரீ பாதத்தில் விழுந்து –அவரோ நீர் -என்ன -ஆவது என் -என்று பிள்ளை கேட்டு அருள -பேர் அருளாள பெருமாள்
தமக்கு இவ் அர்த்தங்களை பிரசாதித்து அருளின படியையும் -இத் தேசத்தில் போர விட்டு அருளின படியையும் –
விண்ணப்பம் செய்ய கேட்டு -மிகவும் ஹ்ருஷ்டராய் அவரையுமபிமாநித்து அருள -அவரும் அங்குத்தைக்கு அந்தரங்கராய்
வர்த்திக்கிற நாளிலே -பெருமாள்–அரும் பதத்தில் பெரிய பெருமாள் என்பர் – அவருக்கு ஸ்வப்பனத்திலே இவ் அர்த்தங்கள் மறந்து போகாதபடி
அவற்றை ஒரு ப்ரபந்தம் ஆக்க சொன்னோம் என்று நீர் பிள்ளைக்கு சொல்லும் என்று திரு உள்ளமாக –
அவர் இப்படி பெருமாள் திரு உள்ளமாய் அருளினார் என்று விண்ணப்பம் செய்ய -ஆனால் அப்படி செய்வோம் என்று
திரு உள்ளம் பற்றி அநந்தரம் இப் ப்ரபந்தம் இட்டு அருளினார் என்று பிரசித்தம் இறே-
ரத்ன பிரசுரமான பூஷணத்துக்கு ரத்ன பூஷணம் என்று பேராமாப் போலே –
பூர்வாச்சார்யர்கள் உடைய வசன பிரசுரமாய் அநு சந்தாதாக்களுக்கு ஔஜ்வல்யகரமாய் இருக்கையாலே
இதுக்கு வசன பூஷணம் என்று திருநாமம் ஆயிற்று-

இதுக்கு திருமழிசை அண்ணாவாப்பங்கார் ஸ்வாமிகளின் அரும்பத விளக்கம்
இங்கே சமாக்யையை விவரிக்கிறார் -ரத்ன பிரசுரமான -என்று தொடங்கி -திருநாமம் ஆயத்தகு -என்னும் அளவாக –
ரத்னம் ச தத் பூஷணம் ச ரத்ன பூஷணம் என்று கர்ம தாரயனை ஆஸ்ரயிக்கும் அளவில் கனக -கந்தலே நைவ ரத்னம் உன்மீல்யதே -என்கிறபடியே
பொன் சேராத ரத்னம் ஒளி யுடைத்தல்லாமையாலே அது பூஷணமாகா மாட்டாது -என்று
கர்ம தாரயனை விட்டு -ரத்னை ப்ரசுரம் ரத்ன ப்ரசுரம் ரத்ன பிரசரம் ச தத் பூஷணம் ச ரத்ன ப்ரசுர பூஷணம் -என்றாய்
சாக பிரிய பார்த்திவ சாக பார்த்திவ -என்றுமா போலே உத்தர பத லோபத்தாலே ப்ரசுர பதம் லுப்தமாய் ரத்ன பூஷணம் என்கிறது –
அதில் பிராஸுர்யத்துக்கு ஸ்வ ஆஸ்ரயம் பிரதி விசேஷ்ய தயா பான ஸ்தானத்தில் ஸ்வ ஆஸ்ரய ஸாமாநாதி கரண தத் விஜாதீய நிஷ்ட அல்பத்வ ப்ரதியோகித்வம் பிராஸுர்யத்திலே தோற்றும் என்னும் நியமத்தாலே
இங்கும் பிராஸுர்ய ஆஸ்ரய ரத்ன சாமானாதிகரண தத் விஜாதீய நிஷ்ட அல்பத்வ ப்ரதியோகித்வம் பிராஸுர்யத்திலே தோற்றக் கடவது –
ரத்ன பிரசுர பூஷணத்தில் ரத்ன விஜாதீயம் தான் பொன்னே யாகை யுசிதம் என்று திரு உள்ளம் பற்றி
-ரத்ன பிரசுரமான பூஷணத்துக்கு ரத்ன பூஷணம் என்று பேராமாப்போலே -என்று அருளிச் செய்கிறார்

சப்தத்துக்கு விஜாதீயமாவது அர்த்தமாய் -அர்த்தம் அற்பமாய் -சப்தம் பிரசுரம் என்று சித்தித்ததாக பிரசங்கிக்கும் ஆகையாலே
வசன பூஷணம் என்ற திரு நாமத்தில் வசன சப்தம் பூர்வாச்சார்ய வசனமாய் –
பிராஸுர்யம் தத் அபேக்ஷயா விசேஷ்யமாய்த் தோற்றும் அளவிலே
பூர்வாச்சார்ய வசன சாமானாதிகரண தத் விஜாதீய நிஷ்ட அல்பத்வ பிரதி யோகிகமாய்த் தோற்றக் கடவது
அதில் பூர்வாச்சார்ய வசன விஜாதீயமாவது ஸ்வ வசனம்
ஸ்வ வசனம் ஸ்வல்பமாய் ஓர்வாச்சார்ய வசனம் பிரசுரமாய் இருக்கை
ஸ்வ கபோல கல்பிதத்வ சங்கா வ்யுதசன த்வாரா ப்ராமாண்யத்துக்கு அத்யந்த அவஸ்யகம் என்று திரு உள்ளம் பற்றி அருளுகிறார் -பூர்வாச்சார்யர்களுடைய வசன பிரசுரமாய் -என்று

——————-

இனி பூர்வாச்சார்கள் வசனங்களை உதாஹரித்த இடங்கள் –
1-அந்திம காலத்துக்கு தஞ்சம் –
இப்போது தஞ்சம் என் –
என்கிற நினைவு குலைகை-என்று
ஜீயர் அருளி செய்வர் –69-ஜீயர் -நஞ்சீயர்

2-திருக் குருகை பிரான் பிள்ளான் பணிக்கும் படி –
மதிரா பிந்து மிஸ்ரமான சாத கும்பமய கும்பகத தீர்த்த சலிலம் போலே
அஹங்கார மிஸ்ரமான வுபாயாந்தரம்–122-

3-பர்த்ரு போகத்தை வயிறு வளர்க்கைக்கு
உறுப்பு ஆக்குமா போலே இருவருக்கும் அவத்யம் –126-
இவ்வாக்கியம் பிள்ளான் வாக்கியம் என்று வியாக்யானம்

4-தன்னால் வரும் நன்மை விலைப் பால்-போலே
அவனால் வரும் நன்மை முலைப் பால் போலே—என்று பிள்ளான் வார்த்தை–177-ஜீயர் -நஞ்சீயர்

5-ஈஸ்வரன் பண்ணின ஆனை தொழில்கள் எல்லாம் பாகவத அபசாரம் பொறாமை என்று ஜீயர் அருளி செய்வார்-192-

6-ஸ்வ அபிமானத்தாலே ஈஸ்வர அபிமானத்தை குலைத்து கொண்ட இவனுக்கு –
ஆசார்ய அபிமானம் ஒழிய -கதி இல்லை என்று -பிள்ளை பலகாலும் அருளி செய்ய –
கேட்டு இருக்கையாய் -இருக்கும் –443-பிள்ளை வடக்குத் திருவீதிப்பிள்ளை

———-

இனி பூர்வர்கள் வார்த்தைகளை வசன அநு பூர்வீ நிர்த்தேசம் பண்ணாமல் வார்த்தை என்றே எடுத்த இடங்கள் –

1-இவ் இடத்திலே வேல் வெட்டி பிள்ளைக்கு பிள்ளை
அருளி செய்த வார்த்தையை ஸ்மரிப்பது-31-

வார்த்தை–யோக்யனுக்கு அயோக்யதை சம்பாதிக்க வேண்டா
அயோக்யனுக்கு யோக்யதை சம்பாதிக்க வேண்டா
நின்ற நின்ற நிலைகளிலே அதிகாரிகளாம் இத்தனை என்னும் அது -என்று அருளி செய்த வார்த்தை —

2-அநசூயைக்கு பிராட்டி அருளிய வார்த்தையை ஸ்மரிப்பது–112-

வார்த்தை-அவர் குண ஹீநருமாய்-விரூபருமான அன்றும் நான் அவர் பக்கல் இப்படி காணும் இருப்பது -என்று அருளிச் செய்த வார்த்தை –

3-இவ்விடத்தில் வைநதேய விருத்தாந்தத்தைத்தையும்
பிள்ளைப் பிள்ளை யாழ்வானுக்கு ஆழ்வான் பணித்த வார்த்தையையும் ஸ்மரிப்பது-203-

வார்த்தை-மனசாலே நினைந்ததுக்கு அனுதாபம் உண்டாகவே
ஈஸ்வரன் ஷமித்து அருளும் -ப்ரத்யக்ஷ தண்ட பயத்தாலே காயிகமாக ஒருவரையும் நலியக் கூடாது –
ஆனபின்பு அவை இரண்டும் உமக்குக் கழித்துத் தந்தோம் –
இனி வாக்கு ஒன்றையும் நன்றாகக் குறிக் கொண்டு வர்த்தித்துப் போரும் என்று அருளிச் செய்தது –

4-மாறனேர் நம்பி விஷயமாக பெரிய நம்பி உடையவருக்கு அருளிச் செய்த
வார்த்தையை ஸ்மரிப்பது-234-

வார்த்தை-ஆள் இட்டு அந்தி தொழவோ-நான் பெருமாளில் காட்டிலும் உத்க்ருஷ்டனோ
இவர் பெரிய உடையார் காட்டில் அபக்ருஷ்டரோ -பயிலும் சுடர் ஒளி நெடுமாற்கு அடிமை
கடலோசையோபாதியோ -ஆழ்வார் அருளிச் செய்த வார்த்தையை சிறிது குறைவாகிலும் ஆசரிக்க
வேண்டாமோ -என்று அருளிச் செய்த வார்த்தை –

5-பாஷ்யகாரர் காலத்திலே ஒருநாள் -பெருமாள் புறப்பட்டு அருளும் தனையும் பார்த்து –
பெரிய திருமண்டபத்துக்கு கீழாக -முதலிகள் எல்லாரும் திரள இருந்த அளவிலே –
இவ்வர்த்தம் ப்ரஸ்துதமாக -பின்பு-பிறந்த வார்த்தைகளை ஸ்மரிப்பது–385-

வார்த்தைகளை–யாத்ருச்சிக ஸூஹ்ருதம் என்ன -அஞ்ஞாத ஸூஹ்ருதம் என்ன பிறந்ததாய்-
அவ்வளவிலே கிடாம்பி பெருமாள் இருந்தவர் -நமக்கு பகவத் விஷயம் போல ஸூஹ்ருத தேவர் என்னும் ஒருவர் உண்டோ ஆஸ்ரயணீயர் என்ன –
பிள்ளை திரு நறையூர் அரையர் ஸூஹ்ருதம் என்று சொல்லுகிறது – நினைக்கிற விஷயம் தன்னைக் காண் -என்று அருளிச் செய்ய –
ஆக -இப்படி பின்பு பிறந்த வார்த்தைகளை இவ்விடத்திலே நினைப்பது -என்றபடி –

6-ஸ்நானம் ரோஷ ஜனகம் என்கிற வார்த்தையை ஸ்மரிப்பது  –166-

ஸ்ரீ ராம வார்த்தை -ஸ்ரீ சீதா வார்த்தை -இருவர் அபிப்ராயப்படி அருளிச் செய்த ஸ்லோகங்கள் உண்டே-

————-

இனி பூர்வர் வசனங்களை அடி ஒற்றி அருளிச் செய்த ஸூத்ரங்கள்-

1-அஹம் -அர்த்தத்துக்கு
ஞான ஆனந்தங்கள்
தடஸ்தம் என்னும் படி
தாஸ்யம் இறே
அந்தரங்க நிரூபகம் –73-

இதுக்கு மூலம் நம்பிள்ளை ஈடு -8-7-11-அடிச்சேர் வகை -ஞான ஆனந்தங்கள் அன்று இவருக்கு நிரூபகம் -சேஷத்வம் ஆயிற்று –

சுடர்ப் பாம்பணை நம் பரனைத் திருமாலை
அடிச்சேர் வகை வண் குருகூர்ச் சடகோபன்
முடிப்பான் சொன்ன வாயிரத்து இப்பத்தும் சன்மம்
விட தேய்ந்தற நோக்கும் தன் கண்கள் சிவந்தே–8-7-11-

அடியேன் உள்ளான் -8-8-2-என்னுள்ளான் என்ன வேண்டும் இடத்தில் அடியேன் உள்ளான் என்கையாலே ஞான ஆனந்தங்களிலும் அந்தரங்கம் பகவத் சேஷத்வம் என்கை –

அடியேன் உள்ளான் உடல் உள்ளான்
அண்டத்தகத்தான் புறத்துள்ளான்
படியேயிது வென்றுரைக்கலாம்
படியனல்லன் பரம் பரன்
கடி சேர் நாற்றத்துள்ளாலை
இன்பத் துன்பக் கழி நேர்மை
ஓடியா வின்பப் பெருமையோன்
உணர்விலும்பர் ஒருவனே–8-8-2-

2-இது தான் சாஸ்த்ரங்களால் திருத்த ஒண்ணாதே
விஷயாந்தரங்களில் மண்டி
விமுகராய் போரும் சேதனருக்கு
வைமுக்யத்தை  மாற்றி
ருசியை விளைக்க கடவதாய்-
ருசி பிறந்தால்  உபாயமாய் –
உபாய பரிக்ரகம் பண்ணினால் –
போக்யமுமாய்
இருக்கும் —40-

இதுக்கு மூலம் -நம்பிள்ளை ஈடு -10-2-அவதாரிகை
உகந்து அருளின நிலங்களில் நிலை தான் முதலிலே பகவத் விஷயத்தில் ருசியைப் பிறப்பிக்கைக்கு உடலாய்
ருசி பிறந்தால் -யே எதா மாம் பிரபத்யந்தே என்கிறபடியே ஸுலப்யத்துக்கு நிலமுமாகையாலே உபாய பாவமும் பூர்ணமாய்
ப்ராப்ய பூமியில் கொடு போம் இடத்தில் ஆதி வாஹிக கணத்தில் பிரதானனான தானே ஹார்த்த அநு க்ருஹீத -என்கிறபடியே வழியில் பிரதிபந்தகங்களைப் போக்கிக் கொடு போகைக்கும் முற்பாடனாகைக்கும் உடலாய்
ஸம்ஸார சம்பந்தம் அற்று அவ்வருகே போனால் செய்யும் அடிமையை விரோதி கிடக்கச் செய்தே காதா சித்கமாகச் செய்கைக்கும் உடலாய்  இருக்கும் இறே

ஆக -ருசியைப் பிறப்பிக்கைக்கும் உடலாய்
ருசி பிறந்த போதே உபாயம் ஆகைக்கும் உடலாய்
ஞான பக்தி வர்த்தகங்களுமாய்
விரோதியும் கிடக்கச் செய்தே அடிமை செய்கைக்கும் உடலாய் இருக்கையாலே
திரு அநந்த புரமே பரம ப்ராப்யம் என்றதாயிற்று –

———-

3-ஸ்வரூப பிராப்தியை -சாஸ்திரம் புருஷார்த்தமாக சொல்லா நிற்க –
பிராப்தி பலமாய் கொண்டு -கைங்கர்யம் வருகிறாப்  போலே –
சாத்திய விருத்தியாய் கொண்டு சரம பர்வம் வரக் கடவது —413-

(ஸ்வரூப பிராப்தி- ஸ்வரூப ஆவிர்பாவம் -அஷ்ட குண சாம்யாபத்தி –அதுக்கு பலம் -ப்ரீதி காரித கைங்கர்யம் தானே-விசேஷ வ்ருத்தி )

இப்படி ஆச்சார்ய கைங்கர்யமே சரம பர்வம் என்று சாஸ்திரம் சொல்லா நிற்கச் செய்தே –
இது வருகிற வழி தான் என்-என்கிற சங்கையிலே -அருளிச் செய்கிறார் –

இதற்கு மூலமான நம்பிள்ளை ஈடு -7-10- அவதாரிகை –
இனித் தான் வேத வாக்யங்களும் -ஸ்வேந ரூபேண அபி நிஷ்பத்யதே -என்று ஸ்வரூப பிராப்தி அளவும் சொல்லவே
அதுக்கு அவ்வருகில் கைங்கர்யமானது அவகாத ஸ்வேதம் போலே தன்னடையே வரும் என்று ப்ரஹ்ம பிராப்தி அளவும் சொல்லி விடும் –
ஆழ்வார்கள் -வழுவிலா அடிமை செய்ய வேண்டும் நாம் -என்று அது தன்னையே சொல்லா நிற்பர்கள்
பிராப்தி பலமான கைங்கர்யத்தில் ருசியாலே ஸம்ஸாரம் த்யாஜ்யம் -ஸர்வேஸ்வரன் உத்தேச்யன் என்ற ஞானம் பிறந்து
பகவத் சமாஸ்ரயணம் பண்ணினவர்கள் -பேஷஜம் பகவத் பிராப்தி -என்று பகவத் பிராப்தி அளவிலே நின்றார்கள்
அவர்களில் காட்டில் மயர்வற மதிநலம் அருளினன் என்று பகவத் ப்ரஸாத லப்தமான ஞானத்தை யுடையரான இவர்களுக்கு வாசி இது வாயிற்று –

———–

4-பிரஜை தெருவிலே இடறி –தாய் முதுகிலே குத்துமா போலே –
நிருபாதிக பந்துவாய் –சக்தனாய் -இருக்கிறவன் –
விலக்காது ஒழிந்தால் –அப்படிச் சொல்லாம் -இறே –370-

பிரஜையை கிணற்றின் கரையின்
நின்றும் வாங்காது ஒழிந்தால் –
தாயே தள்ளினாள் என்னக் கடவது  -இறே –371-

இதற்கு மூலமான பெரியவாச்சான் பிள்ளை வியாக்யானம் –

கொள்ளக் குறையாத விடும்பைக் குழியில்
தள்ளிப் புகப்பெய்தி கொல் என்றதற்கு அஞ்சி
வெள்ளத்திடைப் பட்ட நரியினம் போலே
உள்ளம் துளங்கா நிற்பன் ஊழி  முதல்வா -11-8-5-பெரிய திருமொழி -11-8-5-
தள்ளி –
எல்லாவற்றுக்கும் அவனை இன்னதாகலாம் படி இறே ஸம்பந்தம் இருப்பது –
தான் இடறித் தாய் முதுகிலே குத்தும் பிரஜையைப் போலே
அத்தலையாலே வந்ததுக்கு அவனை இன்னாதாமோ பாதி
இத்தலையாலே வந்ததுக்கும் அவனை இன்னதாகலாம் படி இறே பிராப்தி இருப்பது
கிணற்றிலே விழுகிற பிரஜையை வாங்காத தாயைத் தானே தள்ளினாள் என்னக் கடவது இறே

————–

4-ப்ரஹ்மாவாய் இழந்து போதல்-இடைச்சியாய் பெற்று விடுதல்- செய்யும் படியாய் இருக்கும் –242-

இதுக்கு மூலம் பெரியவாச்சான் பிள்ளை வியாக்யானம்

வண்ணக் கருங்குழல் ஆய்ச்சியால் மொத்துண்டு
கண்ணிக் குறுங்கயிற்றால் கட்டுண்டான் காணேடீ
கண்ணிக் குறுங்கயிற்றால் கட்டுண்டான் ஆகிலும்
எண்ணற்கு  அரியன் இமையோர்க்கும் சாழலே –பெரிய திருமொழி -11-5-5-
இடைச்சிக்குப் பரிச்சின்னனாய் இருந்தானே யாகிலும்
ஸ்வ யத்னத்தால் அறியும் ப்ரஹ்மாதிகளுக்கு அபரிச்சின்னனாய் இருக்குமே –

———–

நெடு நாள் அந்ய பரையாய் போந்த பார்யை லஜ்ஜா பயங்கள் இன்றிக்கே –
பர்த்ரு சாகரத்தாலே நின்று -என்னை அங்கீகரிக்க வேணும் -என்று அபேஷிக்குமா போலே –
இருப்பது ஓன்று இது இறே-இவன் பண்ணும் பிரபத்தி –147-

இவன் பண்ணும் பிரபத்தி -ஸ்வ பூர்வ விருத்தத்தை அனுசந்தித்தால் –
அபராத கோடி யிலேயாய் இருக்கும் என்னுமத்தை -திருஷ்டாந்த முகேன தர்சிப்பிக்கிறார் -மேல் –

இதுக்கு மூலம் பெரியவாச்சான் பிள்ளை சரணாகதி கத்ய வியாக்யானம்
தஸ்மாத் ப்ரணம்ய -இத்யாதி
அநந்தரம் கீழ் சரணம் புக்கவதுக்கு ஷாமணம் பண்ணுகிறது
யாருடைய ஹ்ருதயத்தாலே என்னில் -ஸ்வ ஹ்ருதயத்தாலே
அது என் என்னில்
அநாதி காலம் அபராதத்தைப் பண்ணிக் கூடு பூரித்தவன் இன்றாக ஆபி முக்யம் பண்ணினானே யாகிலும்
ரிபூணம் அபி வத்ஸல –
யதிவா ராவணஸ் ஸ்வயம் –
என்கிற அவன் படி பார்த்தால் இவனைக் கைக் கொள்ளுகைக்கு ஒருங்குறையும் இல்லை
ஆகிலும் பதி விரதையாய் இருப்பவள் நெடு நாள் வியபசரித்துப் பின்பு பார்த்தா வானவன் பழி யாளன் என்கிற இதுவே ஆலம்பனமாக
வந்து என்னை ரக்ஷிக்க வேணும் என்று முன்னே நின்றால்
வருகை தானே அபராதமாய்
அதுக்கும் மேலே
என்னை ரக்ஷிக்க வேணும் என்கை யாவது அபராதத்துக்கு மேல் எல்லையாய் ஸ்த்ரீத்வ ஹானியுமாயும் இருக்கும் இறே –

——————–

இனி பூர்வர்களின் பாசுரங்களைத் திரு உள்ளத்தே கொண்டு அருளிச் செய்த ஸூத்ரங்கள் –

1-ஆசார்யனுக்கு சத்ருச பிரத்யுபகாரம் பண்ணலாவது-
விபூதி சதுஷ்டயமும் -ஈஸ்வர த்வயமும் உண்டாகில் –432-

இதுக்கு மூல ஸ்லோகம்

யோதத் யாத்ப் பகவத் ஜ்ஞானம் குர்யாத்த்தர்ம உபசேவனம் க்ருத்ஸ்நாம் வா ப்ருதிவீம் தத்யான்ந் தத் துல்யம் கதஞ்சன -என்றார் இறே –

———-

2-தாமரையை அலர்த்தக் கடவ ஆதித்யன் தானே -நீரைப் பிரிந்தால் –
அத்தை உலர்த்துமா போலே -ஸ்வரூப விகாசத்தை பண்ணும் ஈஸ்வரன் தானே –
ஆசார்ய சம்பந்தம் குலைந்தால் -அத்தை வாடப் பண்ணும் —439-

இதுக்கு மூல ஸ்லோகம்

நாராயணா அபிவிக்ருதம் யாதி குரோ பிரஸ்யுதஸ்ய துர்புத்தே- கமலம் ஜலாதபேதம் சோஷயதி ரவிர் ந தோஷயதி-

————

3-கைப் பட்ட பொருளை கைவிட்டு
புதைத்த பொருளைக் கணிசிக்க
கடவன் அல்லன் –448-

இதுக்கு மூல பிரமாணம்

ஸூலபம் ஸ்வ குரும் த்யக்த்வா துர்லபம் உபாஸதே
லப்ப்தம் த்யக்த்வா தனம் மூடோ குப்தம் அந்வேஷதி ஷிதெவ்-என்றும் –

பற்று குருவைப் பரன் அன்று என இகழ்ந்து
மற்றோர் பரனை வழி படுதல் -எற்றே தன்
கைப் பொருள் விட்டார் யேனும் காசினியில் தாம் புதைத்த
அப்பொருள் தேடித் திரிவான் அற்று -என்றும் சொல்லக் கடவது -இறே- ஞான சாரம் -34-

—————-

4-விடாய் பிறந்த போது கரஸ்தமான உதகத்தை உபேஷித்து-
ஜீமுத ஜலத்தையும் –
சாகர சலிலத்தையும் –
சரித் சலிலத்தையும் –
வாபீ கூப  பயஸ் ஸூ க்களையும்- வாஞ்சிக்கக் கடவன் அல்லன் –449-

இதுக்கு மூல பிரமாணம்

சஷூர் கம்யம் குரும் த்யக்த்வா
சாஸ்திர கம்யந்து ய ஸ்மரேத்
ஹஸ்தஸ்த்த முதகம் த்யக்த்வா
கநஸ்த்தம் ஸோ அபிவாஞ்ச்சதி-என்றும் –

எட்ட இருந்த குருவை இறை அன்று என்று
விட்டு ஓர் பரனை விரும்புறுதல் -பொட்டெனத்தன்
கண் செம்பளித்து இருந்துக் கை துருத்தி நீர் தூவி
அம்புதத்தைப் பார்த்து இருப்பான் அற்று (ஒத்து )ஞான சாரம் -33-
-என்று சொல்லக் கடவது இறே – இது வ்யூஹாதிகளுக்கும் உப லஷணம்-

————–

பாட்டுக் கேட்கும் இடமும் –
கூப்பீடு கேட்கும் இடமும் –
குதித்த இடமும் –
வளைத்த இடமும் –
ஊட்டும் இடமும் –
எல்லாம் வகுத்த இடமே
என்று இருக்கக் கடவன் —450-

இதுக்கு மூல பிரமாணம்

ஏனைவ குருணா யஸ்ய ந்யாச வித்யா ப்ரதீயதே
தஸ்ய வைகுண்ட துக்த்தாப்தி த்வாரகாஸ் சர்வ ஏவ ச -என்றும் –

வில்லார் மணி கொழிக்கும் வேங்கடப் பொற் குன்று முதல்
செல்லார் பொழில் சூழ்த் திருப்பதிகள் எல்லாம்
மருளாம் இருளோடே மத்தகத்துத் தன் தாள்
அருளாலே வைத்த அவர் -என்றும் சொல்லக் கடவது இறே–ஞான சாரம் -36-

——————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி வரதாச்சார்யர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்–

சகல பூர்வாச்சார்ய சித்தாந்த சாரம் – –ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் –

1-சரீராத்மா பாவம் விசிஷ்டாத்வைத திறவு கோல் –
2-எந்த விதத்திலும் எம்பெருமானுடைய குணப்பெருமையிலே முழு நோக்கு –
தேஷாம் சதத யுக்தாயாம் பஜதாம் ப்ரீதி பூர்வகம் -தாதாமி புத்தி யோகம் தம் யே ந மாம் உபயாந்தி தே-10-10-
ப்ரீதி பூர்வகம் -என்பதை பஜதாம் என்பதுடன் சேர்த்து ஆதி சங்கரர் –
நம் பாஷ்யகாரரோ தாதாமி என்பதுடன் அன்வயித்து
ஆழ்வார் -வெறிதே அருள் செய்வார் செய்வார்கட்க்கு உகந்து-என்பதைத் திரு உள்ளத்தில் கொண்டு –
ப்ரீதி பூர்வகம் இத்யஸ்ய பஜநான் அந்வயே பிரயோஜனம் மந்தம் –
ததாமி இத்யநேந அந்வயே து –பரம உதாரத்வாதி பகவத் குண கண பிரகாசநேந மஹத் பிரயோஜனம் –
இத்யா அபிப்பிராயேண ப்ரீதி பூர்வகம் ததாமி அன்வயம் யுக்த -என்று அருளிச் செய்கிறார் –
அல்ப ஸந்துஷ்டன் -ஸூ ஆராதனன்-பத்ரம் புஷ்ப்பம் பலம் தோயம் –
தொழுது மா மலர் நீர் சுடர் தூபம் கொண்டு எழுதும் என்னும் இது மிகை யாதலின் –
தொழகே கருதுவதே துணிவது சூதே –

பூயிஷ்டாம் தே நம உக்திம் விதேம -என்கிற உபநிஷத் வாக்யத்துக்கும்
தே பூயிஷ்டாம் நம உக்திம் விதேம -என்று அன்வயித்து நம என்று வாயினால் சொல்வதையும் கனத்ததாக திரு உள்ளத்தில் கொள்கிறான் –

அஞ்சலி பரம் வஹதே -பாரமாக வஹிக்கிறான்
சேதனராக இருக்கும் வாசிக்கு ஏதேனும் செய்து -அது ஆகிஞ்சன்யமும் அநன்ய கதித்வமும் அடியாக விளையும்
அவனது கருணைக்கு விரோதி ஆகக் கூடாதே –

நெறி காட்டி நீக்குதியோ
காம்பறத் தலை சிரைத்து உன் கடைத்தலை இருந்து வாழும் சோம்பரை யுகத்தி போலும்
அத்யாவசாயம் வேண்டுமே -பிறர்களுக்கு அரிய வித்தகன் –
என் பிழைத்தாள் திருவடியின் தகவினுக்கு -தேவரீர் கிருபைக்குத் தண்ணீர் துரும்பாக ஏதேனும் பிரதஷிண நமஸ்காராதிகள் பண்ணிற்று உண்டோ –
உபாய கோடியில் எள்ளளவும் அந்வயியாமல் ஸ்வரூபத்து அளவிலேயே நிற்க வேண்டுமே –

பகவத் ப்ரவ்ருத்தி விரோதி ஸ்வ ப்ரவ்ருத்தி நிவ்ருத்தி
இரு கையையும் விட்டேனோ திரௌபதியைப் போலே
கஜ ஆகர்ஷதே தீரே க்ராஹ ஆகர்ஷதே ஜலே-என்னும் படி -பரமாபதம் ஆபன்னோ மனசா அசிந்தயத் ஹரிம் –

நிர்ஹேதுக கிருபையே -என்நன்றி செய்தேனோ என் நெஞ்சில் திகழ்வதுவே –
என் உணர்வில் உள்ளே இருத்தினேன் அதுவும் அவனது இன்னருளே
வெறித்தே அருள் செய்வர்
அ வ்யாஜ உதார பாவாத் -1-10- ஸ்ரீ தேசிகன் அருளிச் செய்தார் இத்தைக் காட்டவே –
ஸ்ரீ பரமபத சோபானத்திலும் -ஸ்ரீ வசன பூஷண ஸ்ரீ ஸூக்தி போலவே –
அஞ்ஞாத யாதிருச்சிக ஆனு ஷங்கிக பிரா சங்கிக சாமான்ய புத்தி மூல ஸூஹ்ருத விசேஷங்களை வ்யாஜமாகக் கொண்டு
விசேஷ கடாக்ஷம் பண்ணி -என்று அருளிச் செய்கிறார் –

சம்சார தந்த்ர வாஹித்வாத் ரஷ்ய அபேஷாம் பிரதீஷதே -என்று இருந்தாலும்
நாசவ் புருஷகாரேண ந சர்வ அன்யேன ஹேதுநா கேவலம் ஸ்வ இச்சையா வஹம் ப்ரேஷ கஞ்சித் கதாசன-என்கிறான்
மருவித் தொழும் மனமே தந்தாய் -என்னைத் தீ மனம் கெடுத்தாய் –

த்வமேவ உபாய பூதோ மே பவதி ப்ரார்த்தநாமதி சரணாகதி –
இயம் கேவல லஷ்மீ ச உபாயத்வ ப்ரத்ய யாத்மிகா
ஸ்வ ஹேதுத்வதியம் ருந்தே கிம்பு நஸ் ஸஹ காரிணாம்–நியாஸ சித்தாஞ்சம் -தேசிகன் –
பிரபத்திக்கே உபாயத்வம் இல்லை என்னும் போது-அதன் சஹகாரிகள் ஆனவற்றுக்கு அது இல்லை என்னும் இடம்
தனிப்படச் சொல்ல வேண்டாம் என்பதே இந்த ஸ்லோகார்த்தம் –

மாம் ஏகம் சரணம் வ்ரஜ -விதிக்கும் உபாயத்வம் அநிவார்யம்-என்று பிறர் நினைக்க கூடுமே எண்ணில்
அதுக்கு சமாதானம் -நியாஸ திலகத்தில்-ஹேதுர் வைதே விமர்சே-என்கிற ஸ்லோகத்தில் –
ஒவ் ஒரு வித்யையிலும் எம்பெருமானுடைய ஒவ் ஒரு ரூபம் அறியக் கடவதாய் இருக்கும் கணக்கிலே
இந்த பிரபத்தி வித்யையில் -இதர அநபேஷ உபாயத்வமே இங்கு அறியத் தக்க ரூபம் -என்பது இந்த ஸ்லோகார்த்தம் –

இசைவித்து என்னை யுன் தாளிணைக் கீழ் இருத்தும் அம்மானே –அவன் கிருஷீ பலனே -ஸ்வீகாரமும் –
ஸ்ருஷ்ட்டி அவதார முகத்தால் பண்ணி அருளும் கிருஷீ பலம் -ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார்
நிதாநம் தத்ராபி ஸ்வயம் அகில நிர்மாண நிபுண -ஸ்ரீ தேசிகன்
வரத தவ கலு பிரசாதாத்ருத சரணமிதி வசோபி மே நோதியாத் –ஸ்ரீ கூரத் தாழ்வான்-

ஸ்வாமீ ஸ்வ சேஷம் ஸ்வ வசம் ஸ்வ பரத்வேந நிர்ப்பரம் ஸ்வ தத்த ஸ்வதியா ஸ்வார்த்தம் ஸ்வ ஸ்மிந்
ந்யஸ்யதி மாம் ஸ்வயம் –ஒன்பதில் கால் ஸ்வ சப்த பிரயோகம் –
அசித் வியாவ்ருத்த வேஷமாகவும் -ஸ்வரூப அதிரேகி அல்லாதபடியாகவும் உள்ளதற்கு மேலே மிகையான பிறவிருத்திகள் கூடாதே –
ஷாம்யஸ்யஹோ தத் அபிசந்தி விராம மாத்ராத் –ஸ்ரீ கூரத் தாழ்வான்
சசால சா பஞ்ச முமோச வீர
வனத்திடரை ஏரியாம் வண்ணம் இயற்றும் இது அல்லால் மாரி யார் பெய்கிற்பார் மற்று-ஸ்ரீ பூதத்தாழ்வார் –

உபபத்தேச் ச –ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம்-3-2-4- ஸ்ரீ பாஷ்யத்தில் –
ப்ராப்யஸ்ய பரம புருஷஸ்ய ஸ்வ ப்ராப்தவ் ஸ்வஸ்யைவோ பாயத்வோப பத்தே -என்றும்
நாயமாத்மா ப்ரவசநேந லப்ப்யா –தநூம் ஸ்வாம் —
இதி அநந்ய உபாயத்வ ஸ்ரவணாத்-என்றும்
அம்ருதஸ்யைஷ சேது -என்றும்
இதி அம்ருதஸ்ய ஸ்வஸ்ய ஸ்வயமேவ ப்ராபக இதி சேதுத்வ வியபதேச உபபத்தேச் ச -என்றும்

பலமத உபபத்தே -3-2-37- ஸ்ரீ பாஷ்யத்தில்
ச ஏவ ஹி சர்வஞ்ஞஸ் சர்வ சக்தி மஹா உதாரோ யாகதா நஹோமாதிபி உபாசனேந ச ஆராதித ஐஹிக ஆமுஷ்மிக
போகஜாதம் ஸ்வரூப அவாப்தி ரூபம் அபவர்க்கம் ச தாதுமீஷ்டே-
ந ஹ்ய சேதனம் கர்ம க்ஷண தவம்ஸி காலாந்தரபாவிபல சாதனம் பவிதுமர்ஹதி–என்ற ஸ்ரீ ஸூக்திகளைக் கைக் கொண்டே
ஸ்ரீ தேசிகனும் கீதார்த்த ஸங்க்ரஹ ரக்ஷையில்
நிஜ கர்மாதி பக்த்யந்தம் குர்யாத் ப்ரீத்யைவ காரித-உபாயதாம் ப்ரீத்யஜ்ய ந்யஸ்யேத் தேவேது தாம் அபீ -என்கிற ஸ்லோக வியாக்யானத்தில்
ஸ்வயம் ஸ்வாதுத்வாத் க்ஷணிகஸ்ய காலாந்தர பாவிபல சாதனத்வ அனுபபத்தி தர்ச நாச்ச நாஸ்ய ஸ்வ வ்யாபாரே மோக்ஷ
உபாயதா புத்திரபி ஸ்யாதிதி பாவ அந்ததஸ் தைஸ்தைர ஆராதிதோ பகவாநேவ ஹி ஸர்வத்ர உபாய –என்று அருளிச் செய்துள்ளார் –

மோக்ஷ உபாய பிரபத்தி -ஆறு வார்த்தைகளில் ஓன்று உண்டே –
ஸ்ரீ வைகுண்ட கத்யத்திலும் -தத் ப்ராப்தயே ச தத்பாதாம் புஜ த்வய பிரபத்தேர் அந்யந் ந மே கல்ப கோடி ஸஹஸ்ரேண அபி
சாதனம் அஸ்தீதிம் அந்வாந –பிரபத்தியை உபாயமாகக் கொண்டு பிரகிருதி மண்டலத்தை விட்டு -என்றும் உண்டே-
பிரபத்தி உபாயத்துக்கு ஆபாத ப்ரதீதியிலே உபாயத்வ பிரதிபத்திக்கு அர்ஹமாம் படி இருக்கையாகிற குற்றம் உண்டே
உன் மனத்தால் என் நினைந்து இருந்தாய் -ப்ரபத்திக்கு உபாயம் அவன் நினைவே –
புழு குறித்தது எழுத்து ஆமா போலே-குண ஷத லிபிக்ரமாதுப நிபாதிந பாதிந –
நல்லதாக முடியும் நம் செயலை உபாயம் என்று சாதிக்க நினைப்பது சமஞ்சம் அன்று
பிரபத்த்வயனான பரம புருஷனையே பிரபத்தி என்று வியபதேசம் –

3-சேதன லாபம் ஈஸ்வரனுக்கே –ஆஸ்ரித சம்ரக்ஷணம் ஸ்வ லாபம் மத்வா ப்ரவர்த்ததே –
ப்ராப்தாவும் ப்ராபகனும் பிராப்திக்கு உகப்பானும் அவனே
அஹம் அன்னம் அஹம் அன்னம் அஹம் அன்னம் அஹம் அந்நாத அஹம் அந்நாத அஹம் அந்நாத –
வாரிக்கொண்டு உன்னை விழுங்குவன் காணில் என்று ஆர்வுற்ற என்னை ஒழிய என்னின் முன்னம் பாரித்து தான் என்னை முற்றப் பருகினான் –
அபி ஷிஸ்ய ச லங்காயாம் ராக்ஷஸேந்திரம் விபீஷணன் க்ருத க்ருதயஸ் ததா ராமோ விஜ்வர பிரமுமோத ஹ
படியாய்க் கிடந்தது உன் பவளவாய் காண்பேனே –
கதாஹமைகாந்திக நித்ய கிங்கர ப்ரகர்ஷயிஷ்யாமி -தன்னுடைய அனுவ்ருத்தியால் ஈஸ்வரனுக்குப் பிறக்கும் ஹர்ஷம் இ றே சேதனனுக்குப் பிராப்யம்
ப்ரகர்ஷயிஷ்யாமி –த்வத் தாஸ பூதஸ்ய மே த்வத் ப்ரகர்ஷ ஏவ பிரதானம் பிரயோஜனம் இதி பாவ
ஏவஞ்ச ஸ்வாதீந ஸ்வார்த்த கர்த்ருத்வ பிரம ரஹித கைங்கர்ய பிரார்த்தனா க்ருதா பவதி – –

யதி பரம புருஷாயத்தம் முக்த ஐஸ்வர்யம் தர்ஹி தஸ்ய ஸ்வதந்த்ரத் வேந தத் சங்கல்பாத் முக்தஸ்ய புனராவ்ருத்தி சம்பவா சங்கேத் யத்ராஹ-
பரமபுருஷ ஞானி நம் லப்த்தவா–ச மஹாத்மா ஸூ துர்லபா –
ஞானி து ஆத்மவை மே மதம் -என்று இருப்பான் – ஸ்வ கத /பரகத ஸ்வீ காரம் -மர்க்கடகிசோர நியாயம் -மார்ஜாரகிசோர நியாயம் –
தஸ்ய நித்ய யுக்தஸ்ய நித்யயோகம் காங்க்ஷ மானஸ்ய யோகிந அஹம் ஸூலப -அஹமேவ ப்ராப்ய –
ந மத்பாவ ஐஸ்வர்யாதிக-ஸூ ப்ராபச்ச-தத் வியோகம் அஸஹமான-அஹமேவ தவம் வ்ருணே-
மத் ப்ராப்த்ய அனுகுண உபாசன விபாக தத் விரோதி நிரசனம் அத்யர்த்த மத் ப்ரியத்வாதிகம் ச அஹமேவ ததாமீத்யர்த்த —
யமேவைஷ வ்ருணுதே தேன லப்த
இதி ஹி ஸ்ருயதே வஹ்யதே ச
தேஷாம் சதத யுக்தானாம் பஜதாம் ப்ரீதி பூர்வகம் தாதாமி புத்தி யோகம் தம் யேனமாம் உபயாந்தி தே
தேஷாம் ஏவ அனுகம்பார்த்த மகா அஞ்ஞானஜம் தமஸ் நாசயாம் யாத்ம பாவஸ்தோ ஞான தீபேந பாஸ்வதா இதி –

சூரணை -142-இவன் அவனைப் பெற நினைக்கும் போது இந்த பிரபத்தியும் உபாயம் அன்று –
உடைமையை உடையவன் சென்று கைக் கொள்ளுமா போலே -ஸ்வாமியான அவன் தானே வந்து அங்கீகரிக்க கண்டு இருக்க
பரதந்த்ரனான இச் சேதனன் -தான் பலியாய் -தன் ஸ்வீகாரத்திலே ஸ்வதந்த்ரனான அவனைப் பெற நினைக்கும் அளவில் –
அவன் நினைவு கூடாதாகில் -இப்படி விலக்ஷணையாய் இருக்கிற பிரபத்தியும் தல்லாப சாதனம் ஆகாது என்றபடி –
சூரணை-143-அவன் இவனை பெற நினைக்கும் போது பாதகமும் விலக்கு அன்று —
ஸ்வாமியாய் -ஸ்வதந்த்ரன் ஆனவன் -ஸ்வம்மாய் பரதந்த்ரனாய் இருக்கிற இவனை
ஸ்வ இச்சையால் பெற நினைக்கும் அளவில் -பாபங்களில் பிரதானமாக எண்ணப்படும்
பாதகமும் பிரதிபந்தம் ஆக மாட்டாது என்கை-
இவை இரண்டாலும் ஸ்வ கத ஸ்வீகார அநுபாயத்வமும் –
பர கத ஸ்வீகார உபாயத்வமும் காட்டப் பட்டது —
சித பரம் சில்லாபே பிரபத்தி ரபி நோ பதி விபர்யேது நைவாச்ய பிரதி ஷேதாய பாதகம் -என்னக் கடவது இறே–
ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யத்திலே அருளியவற்றையே மா முனிகள் இங்கே காட்டி அருளுகிறார் –

தத் வியோகம் அஸஹமான-அஹமேவ தவம் வ்ருணே–பிரிந்து இருப்பதை பொறுக்க மாட்டாமல் தானே வரிப்பதே பரகத ஸ்வீகாரம்
மத் ப்ராப்த்ய அனுகுண உபாசன விபாக தத் விரோதி நிரசனம் அத்யர்த்த மத் ப்ரியத்வாதிகம் ச அஹமேவ ததாமீத்யர்த்த –என்பதே
ஸ்வ கத ஸ்வீ கார பற்றாசை நன்றாக கழிக்கிறது -அவன் கிருஷிபலத்தால் பற்றுவிக்க நாம் பற்றுகிறோம் –

எனது ஆவி தந்து ஒழிந்தேன் -தோள்களை ஆரத்தழுவி என்னுயிரை ஆறவில்லை செய்தனன் –
அஹம் அத்யைவ மாயா சமர்ப்பித-என்றதுமே
எனது ஆவி யார் யான் யார் தந்த நீ கொண்டு ஆக்கினாயே –
மம நாத யதஸ்தி யோஸ்ம்யஹம் சகலம் தத்தி தவைவ மாதவ -நியத ஸ்வமிதி பிரபுத்ததீ -அதவா கிம் னு சமர்ப்பயாமிதே –
யானே நீ என்னுடைமையும் நீயே –
பிரபத்தி தானும் அபராத கோடியிலேயாய் ஷாமணம் பண்ண வேண்டும்படி நில்லா நின்றது —சூர்ணிகை -146-
இத்தையுடைய உனக்கு எத்தை சமர்ப்பிப்பேன் -சமர்ப்பணீயம் ஏது-சமர்ப்பகர் யார் –
சமர்ப்பணீயமாகைக்கு ஸ்வாம்யம் இல்லை -சமர்ப்பிக்கைக்கு ஸ்வா தந்தர்யம் இல்லை –
சம்சார பீதியால் சமர்ப்பிக்கையும் ஸ்வரூப யாதாம்ய ஞானத்தால் அனுசயிக்கையுமாக-இரண்டும் யாவன் மோக்ஷம் அனுவர்த்திக்கக் கடவது
கைங்கர்ய பிரார்த்தனைக்கு பூர்வபாவியான கைங்கர்ய ருசியையும் கூட அபராத கோடியிலேயாய்
தத் கிங்கரத்வ விபவே ஸ்ப்ருஹய அபராத்யன் –
கலந்த பெரு நல் உதவிக்கு கைம்மாறாக ஆத்மாவை மீளா அடிமையாகக் கொடுத்து –
பின்னையும் தன் ஸ்வரூபத்தை உள்ளபடி விவேகித்து அனுசய பிரகாசனம் பண்ணுகையும் வேண்டுமே
த்வய உச்சாரண அநு உச்சாரணத் தாலே பிரபத்தி அனுஷ்டானம் பிறந்ததே பழுத்த ஆத்ம சமர்ப்பணம்
மதுரா பிந்து மிஸ்ரமான சாத கும்பமய கும்பகத தீர்த்த சலிலம் போலே அஹங்கார மிஸ்ரமான உபயாந்தரம்
தானே கர்த்தா போக்தா என்று இருக்கும் ஸ்தூல அஹங்காரங்கள் / ஸ்வ யத்னா ரூபதா ஸூஷ்ம அஹங்காரம் -அனைத்தும் கழிய வேண்டுமே
ஸ்வ யத்ன நிவ்ருத்தி பாரதந்தர்ய பலம் –
யாவதாத்ம நியத த்வத் பாரதந்தர்ய உசிதா-நியாஸ திலகம் –

சர்வ சக்தி யுக்தன் -விசித்திர சக்தி யுக்தன் -விலக்ஷண சக்தி யுக்தன் -அத்புத சக்தி யுத்தம் -ஆச்சர்ய சக்தி யுக்தன் –
அகடிதகடநா சமர்த்தன் -பராஸ்ய சக்திர் விவிதைத ஸ்ரூயதே
கிம் சாதன -க்வ நிவஸன் -கிம் உபாதான -கஸ்மை பலாய -சருஜதீச இதம் சமஸ்தம் –
இத்யாத்ய நிஷ்ட்டி தகு தர்க்க மதர்க்க யந்த-த்வத் வைபவம் ஸ்ருதி விதோ விதுரப்ரதர்க்யம் —
அத்புத சக்தி என்பதே சாரம் -அந்தர் பஹிஸ்ஸ தத் சர்வம் –
சகல வஸ்து விலக்ஷணஸ்ய-சாஸ்த்ரைக சமதி கம்யஸ்ய-அசித்தய அப்ரமேய -அத்புத சக்தி யுக்தஸ்ய பரஸ்ய ப்ரஹ்மண-

—————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ வார்த்தா மாலையில் -ஸ்ரீ த்வயார்த்த வார்த்தை முத்துக்கள் —

ஸ்ரீ த்வயார்த்த வார்த்தைகள் –

பெரிய பிராட்டியாரையும் -பெருமாளையும் – இவர்களுக்கு பிரிவில்லாமையும் -பெருமாளுடைய பொருளையும் –
அருள் சுரக்கும் திருவடியையும் -திருவடிகள் சரணாம் படியையும் – அரணாம் திருவடிகளை அடையும் படியையும் –
அடைந்து ஆரா அனுபவத்தையும் -அருள் உடையவன் ஆக்கத்தையும் – அநுபவத்தில் உகப்பையும் –
அநுபவத்தில் அழுக்கை அறுக்கையும் சொல்லுகிறது -த்வயம் -த்வயத்தாலே திருவடிகளை அநு சந்திப்பான் —

த்வயத்தில் ச விசேஷணமான நாராயண பதத்தாலே பர ஸ்வரூபம் சொல்லிற்று —
பிரபத்யே -என்கிற உத்தமனாலே ஆத்ம ஸ்வரூபம் சொல்லிற்று –
சதுர்த்தி நமஸ் ஸூ க்களாலே புருஷார்த்த ஸ்வரூபம் சொல்லிற்று —
நமஸ் சப்தத்தில் மகாரத்தாலே விரோதி ஸ்வரூபம் சொல்லிற்று –
சரண சப்தத்தாலே உபாய ஸ்வரூபம் சொல்லிற்று –

திருமந்த்ரார்த்த சரம ஸ்லோகார்த்த- இரண்டு அர்த்தத்திலும் ருசி வுடையவனுடைய அநு சந்தான பிரகாரம் -த்வயம் –
ஆச்சார்ய ருசி பரிக்ருஹீதம்-த்வயம்-
உபேய யாதாம்ய பிரதிபாதன பரம்-த்வயம்-
புருஷகார பிரதானம் -த்வயம்-

பிராட்டியை  ஈஸ்வரனோடு  சமானை என்பாரையும் –சேதனரோடு சமானை என்பாரையும் —
வ்யாவர்த்திக்கிறது -ஸ்ரீ -என்கிற சப்தத்தாலே –
ஆஸ்ரயணீயம் ஒரு மிதுனம் அன்று என்பாரை வ்யாவர்த்திக்கிறது மதுப்பாலே –
நிர்க் குணம் என்பாரை வ்யாவர்த்திக்கிறது -நாராயண பதத்தாலே –
நிர் விக்ரஹன் என்பாரை வ்யாவர்த்திக்கிறது -சரணவ் -என்கிற பதத்தாலே –
உபாயாந்தர நிஷ்டரை வ்யாவர்த்திக்கிறது -சரணம் -என்கிற பதத்தாலே –
உபாய ஸ்வீகாரத்தை உபாயம் என்பாரை வ்யாவர்த்திக்கிறது -பிரபத்யே -என்கிற பதத்தாலே –
பிராப்யம் ஒரு மிதுனம் அன்று என்பாரை வ்யாவர்த்திக்கிறது -ஸ்ரீ மதே -என்கிற பதத்தாலே
த்ரிமூர்த்தி சாம்யதையை வ்யாவர்த்திக்கிறது -நாராயண பதத்தாலே –
கைங்கர்யம் புருஷார்த்தம் அன்று என்பாரை வ்யாவர்த்திக்கிறது -சதுர்த்தியாலே –
கைங்கர்யம் ஸ்வயம் பிரயோஜனம் என்பாரை வ்யாவர்த்திக்கிறது நமஸ்ஸாலே –

பட்டர் ஜீயருக்கு த்வயத்தின் அர்த்தத்தை அருளிச் செய்து அருளி –
இதில் உத்தரார்த்தம் அநு சந்திக்கலாவது பரம பதத்தை சென்றாலாய் இருக்கும் –
இங்கே இவ் அர்த்ததம் அநு சந்தித்தவன் ஜீவன் முக்தன் என்று அருளிச் செய்தார் –

நம் ஆசார்யர்கள் திரு மந்த்ரத்திலும் சரம ஸ்லோகத்திலும் அர்த்தத்தை ஒழித்துப் போருவார்கள் –
த்வயத்தில் சப்தமே தொடங்கி ஒழித்துப் போருவார்கள் –
திருமந்தரம் ஆச்சார்ய வாக்கியம் – த்வயம் சிஷ்ய வாக்கியம் –
த்வயத்தில் பூர்வ கண்டத்தில் அர்த்தத்தை அனுசந்தித்தால் ரஷண அர்த்தமாக விலங்கிக் கிடந்த துரும்பு எடுத்து பொகட பிராப்தி இல்லை –
உத்தர கண்டத்தில் அர்த்தத்தை அனுசந்தித்தால் தலை சொரிகைக்கு அவசரம் இல்லை – மடல் எடுத்துக் கொண்டு புறப்படும் இத்தனை –

பாடல் கொட்டையப் பிள்ளை வார்த்தை –
பூர்வ கண்டம் அநந்ய கதித்வம் சொல்லுகிறது–உத்தர கண்டம் அநந்ய பிரயோஜனத்வம் சொல்லுகிறது –
பூர்வ கண்டம் -பகவத் கிருபைக்கு வர்த்தகம்–உத்தர கண்டம் -பகவத் ப்ரீதிக்கு வர்த்தகம்
அநிஷ்ட நிவ்ருத்தியும் -இஷ்ட பிராப்தியும் இரு வருக்கும்-ஈஸ்வரன் -சேதனன் -ஓன்று போலே காணும் –
பூர்வ கண்டம் -அசித் வ்யாவ்ருத்தி–உத்தர கண்டம் -ஈஸ்வர வ்யாவ்ருத்தி –
நான் அடியேன் -பெரிய திருமொழி -7-3-1- என்று நம் பூர்வாச்சார்யர்கள் ரஹஸ்ய த்ரயத்தையும் தங்களுக்கு
தஞ்சம் என்று நினைத்துக் கொண்டு போரா நிற்கச் செய்தேயும் –
ஆச்சார்ய ருசி பரிக்ருஹீதம் ஆகையாலே-த்வயத்தை மிகவும் ஆதரித்து போருவார்கள் –
இதனுடைய அருமையையும் பெருமையையும் சீர்மையையும் பாராதே -வந்தபடி வரச் சொல்லார்கள்–நம் பூர்வாச்சார்யர்கள் என்று –
அதிகாரி துர் லபத்தாலே -இதனுடைய அருமை சொல்லிற்று–
கர்ம ஞான பக்தி நிர்வ்ருத்தி பூர்வகம் ஆகையாலே இதனுடைய பெருமை சொல்லிற்று –
ரஹஸ்ய த்ரய த்தில் வ்யாவ்ருத்தி வுண்டாகையாலே சீர்மை சொல்லிற்று –

த்வயத்தில் அர்த்தம் உபாயாந்தரங்களைப் பொறாது–சப்தம் சாதநாந்தரங்களைப் பொறாது –
பிரபத்தியை சக்ருத் என்பர் ஆழ்வான் -உடனே–சதா என்பர் முதலி யாண்டான்–சக்ருதேவ என்பர் பட்டர்
பக்தியில் காட்டில் பிரபத்திக்கு வாசி -அதி க்ருதாதி அதிகாரம் -சர்வாதிகாரமாகையும் –சாத்தியம் சித்தமாகையும் -கர்ம அவசாநம்
-சரீர அவசநாம ஆகையும் -அந்திம ஸ்ம்ருதியும் -அவனதேயாகையும் –
ஆசார்யன் முன்னிலையாக எம்பெருமான்-திருவடிகளிலே பண்ணின பிரபத்தி யாகையாலே –
பூர்வ கண்டத்தில் அர்த்தம் பலாந்தரங்களுக்கும் பல பிரதமாகையாலே –
இவன் நம்மை உபாயமாக பற்றி பிரயோஜனாந்தரங்களைக் கொண்டு போகிறான் ஆகாதே -என்று ஈஸ்வர ஹிருதயம்
கடல் கலங்கினால் போலே கலங்கும்
-உத்தர கண்டத்தாலே -உன்னையே–உபாயமாகப் பற்றி பிரயோஜனாந்தரன்களைக் கொண்டு போவான் ஒருவன் அல்லன் -என்று
ஈஸ்வரன் மாஸூ ச என்று சேதனன் கண்ணா நீரை துடைத்தால் போலே –
சேதனனும் ஈஸ்வரனை -மாஸூ ச-என்கிறான் –
பிரகிருதி -விசேஷணம்–விக்ருதி -அனுபவம்–ஏதத் விக்ருதி -வ்ருத்தி விசேஷம்–பிரக்ருத்யந்தரமும் விக்ருத்யந்தரமும் -ஆத்ம நாசம் –

பின்பு அழகிய பெருமாள் ஜீயர் சில வைஷ்ணவர்களைக் காட்டி த்வயத்தில் பூர்வ கண்டத்துக்கும் உத்தர கண்டத்துக்கும்
வார்த்தை அருளிச் செய்ய வேணும் என்று விண்ணப்பம் செய்ய -பிள்ளை அருளிச் செய்தபடி –
பெருமாளும் பெரிய பிராட்டியாரும் அபிமதங்களை முடிப்பார் என்று இருக்கை –
அபிமதங்கள் தான் எவை என்னில் -பெருமாளும் பிராட்டியாருமாய் இருக்கிற இருப்பில் எல்லாம் அடிமையும் செய்ய வேணும் என்று இருக்கையும்
-அடிமைக்கு விரோதி கழிய வேணும்  என்று இருக்கையும் -என்று அருளிச் செய்தபடி நினைத்து இருக்கிறார்கள் –

ஸ்ரீ பாதத்தில் அவர்கள் நினைத்து இருப்பது ஏது என்று ஜீயர் கேட்க -இம் மஹோ உபகாரத்தை பண்ணினவன் -த்வயார்த்தத்தை  அருளியது
-என்று நினைத்து இருப்பது -பின்னையும் ஜீயர் புருஷகாரமாய் இருக்கும் இவள் -அகலகில்லேன் -என்று ஆழம் கால் படா நிற்க –
புருஷகார பூதை யாகிறபடி எங்கனே என்னில் -அல்லி மலர் மகள் போக மயக்குகள் ஆகியும் நிற்கும் அம்மான் -திருவாய் மொழி -3-10-8-  என்றும்
-பார் வண்ண மட மங்கை பத்தர் பித்தர் பனி மலர் மேல் பாவைக்கு -திரு நெடும் தாண்டகம் -18- என்றும் 
-நிற்கச் செய்தேயும் ஜகத் நிர்வாகமும் சொல்லுகிறது இல்லையோ -என்று அருளிச் செய்தார் –

நம்பியை கோவர்த்தன தாசர் -அர்ஜுனனைப் போலே யாகிலும் யோக்யதை வேண்டாவோ என்ன –
ஷத்ரியவாதிகளும் வேணுமோ என்றார் –
அதிகாரிக்கு அபராதாநாம் ஆலயத்வமும் – ஆர்த்தியும் -அநந்ய கதித்வமும் -ஸ்வ ஞானமும் -ஸ்வரூப பிரகாசமும் -வேணும் –
பூர்வ அபராதம் பொறுக்கைக்கு புருஷகாரம் வேணும் – கால நியதி பாராமைக்கு மதுப்பு வேணும் –
புருஷகாரம் தான் ஜீவிக்கைக்கு சீலாதி குணங்கள் வேணும் – அது தான் -கார்யகரம் ஆகைக்கு ஞான சக்தியாதி குணங்கள் வேணும் –
சம்சாரிகளுக்கு ருசி ஜநகமுமாய் -முமுஷுக்களுக்கு சுபாஸ்ரயமுமாய் முக்தருக்கு போக்யையும் ஆகைக்கு விலஷண விக்ரகம் வேணும் –
உபாய சௌகுமார்யத்துக்கு நைர பேஷ்யம் வேணும் – அதுதான் பலத்தோடே வ்யாப்தம் ஆகைக்கு ச்வீகாரம் வேணும் –
கீழ் புருஷகாரம் ஆனால் போலே மேலும் பிராப்ய பூதை யாகவேணும் –
கீழ் உபாய பூதன் ஆனால் போலே மேலும் பிராப்ய பூதன் ஆக வேணும் –
சேஷத்வத்து அளவு அன்றிக்கே -சேஷத்வ வருத்தியும் வேண்டும் -ஸ்வ ஸ்வா தந்த்ர்ய நிவ்ருத்தி அன்றிக்கே
ஸ்வ போக்த்ருத்வ நிவ்ருத்தியும் வேண்டும் –

வங்கி புரந்து நம்பி -யதிவர சூடாமணி தாஸ்ர்க்கு -ஒரு சர்வ சக்தியை அசக்தன் பெரும் போது தானும் பிறரும் தஞ்சம் அன்று
-ஆசார்யன் அனுக்ரஹ பூர்வகமாக த்வயத்தில் அர்த்தத்தை அனுசந்தித்து பிழைத்தல் -நித்ய சம்சாரியாய் முடிதல் செய்யுமதுக்கு
மேற்பட்டது இல்லை என்று அருளிச் செய்தார்

எம்பெருமானார் புழுவன் காலத்திலே வெள்ளை சாத்தி மேல் நாட்டுக்கு எழுந்து அருள-
அங்கே நம்பெருமாள் பிரசாதம் கொண்டு காண வந்த
அம்பங்கி அம்மாளுக்கு உடையவர் ஓருரு த்வயத்தை அருளிச் செய்தார் –
பார்ஸ்வச்தர் -இது என் ஜீயா அங்கீகரித்து அருளிற்றே என்ன -இத்தனை தூரம்
பெருமாள் பிரசாதம் கொண்டு வந்த இவருக்கு த்வயம் ஒழிய பிரத்யுபகாரம் உண்டோ -என்று அருளிச் செய்தார் –

ஸ்வீகாரத்தில் உபாய புத்தியும் -பேற்றில் சம்சயமும் காண் ஒருவனுக்கு மோஷ விரோதி –
சாபராதிகளான சம்சாரிகளுக்கு சர்வ ஸ்வாமியான எம்பெருமானைப் பற்றும் இடத்து -தன் அபராத பரம்பரைகளைப் பார்த்து பிற்காலியாதே
-பின் பற்றுகைக்கு புருஷகார பூதையான பிராட்டியை சொல்லுகிறது -ஸ்ரீ -என்கிற பதத்தாலே –

இப்படி புருஷகார பூதையான பிராட்டி அவனோடே சேர இருப்பது ஒரு தேச காலங்களிலேயோ
என்னில் -பிராப்ய பிரபாவான்களைப் போலே பிரியாத நித்ய யோகங்களைச் சொல்லுகிறது -மதுப்பு –

இப் புருஷகாரமும் மிகை என்னும்படியாய் இவள் தானே குறை சொல்லிலும் -செய்தாரேல் நன்று செய்தார் –
பெரியாழ்வார் திருமொழி -4-9-2- என்று பரிந்து நோக்கும் வாத்சல்யாதி குணம் சொல்கிறது -நாராயண -பதத்தாலே –

ஆஸ்ரிதரை கைவிடாதே சௌலப்யம் சொல்லுகிறது -சரணவ் -பதத்தாலே –

அநிஷ்ட நிவ்ருத்திக்கும் இஷ்ட பிராப்திக்கும் தப்பாத உபாயம் என்கிறது சரணம் என்கிற பதத்தாலே –
அவன் திருவடிகளில் இத்தனை நன்மை உண்டாய் இருக்க -இந்நாள் வரை இழந்தது இவன்
பற்றாமை இறே -அக் குறைகள் தீர பற்றும் பற்றுகையைச் சொல்லுகிறது பிரபத்யே -என்கிற பதத்தாலே –

இப்படி பூர்வ கண்டம் சொல்லி நின்றது –
மேல் உத்தர கண்டம்சொல்லுகிறது–இதில்
மதுப்பாலே இவனோடே கூடி இருக்கிற இவளும் உத்தேச்யை யாகையாலே -நாம் ஏதேனும் ஒரு
கிஞ்சித்காரம் செயிலும் -அவனோடே கூடி இருந்து ஒன்றை பத்தாக்கி அவன் திரு உள்ளத்தை உகப்பிக்கும்
ஆகையாலே -அவனோடு கூடி இருந்தவள் என்கிறது -ஸ்ரீ மதே -என்கிற பதத்தாலே –

நம்மோடு நித்ய முக்தரோடு வாசி யற எல்லாரையும் சமமாக ரஷிக்கும் ஸ்வாமித்வம் சொல்லுகிறது -நாராயண பதத்தாலே –

இப்படி ஸ்வாமியான எம்பெருமான் திருவடிகளிலே -சர்வ தேச சர்வ கால சர்வ அவஸ்தை உசிதமான சர்வவித
கைங்கர்யங்களையும் பண்ண வேணும் என்று பிரார்த்திக்கும்படி யைச் சொல்கிறது சதுர்த்தியாலே –

இப்படி இருந்துள்ள அடிமை செய்யும் இடத்து -அவன் உகந்த உகப்பு ஒழிய தான் உகந்த உகப்பை தவிரச் சொல்கிறது -நம -என்கிற பதத்தாலே –

ஸ்ரீ மத என்கிற பதத்தாலே -திரு மார்பில் நாய்ச்சியாரோடே அனுசந்திக்கிறார் –
ஸ்ரீ மன் நாராயண சரணவ் சரணம் பிரபத்யே -என்கிற பதங்களாலே திருவடிகளை அனுசந்திக்கிறார் –
ஸ்ரீ மதே நாராயண -என்கிற பதங்களாலே -அருகு இருந்த நாய்ச்சிமாரோடே -இட்ட தனி மாலையையும் – கவித்த திரு அபிஷேகத்தையும்
-சிவந்த திரு முக மண்டலத்தையும்-அனுசந்திக்கிறார் –
ஆய -நம -என்கிற பதங்களாலே கைங்கர்யத்தை அனுசந்திக்கிறார் –

எம்பெருமானார் தம்முடைய ஸ்ரீ பாதத்திலே ஆஸ்ரித்ததொரு ஸ்ரீ வைஷ்ணவருடைய பிள்ளைக்கு ஏகாயனரோட்டை சம்சர்க்கம் உண்டாக –
நம்மோடு சம்பந்தம் உடையவன்வ்யபசரித்து அநர்த்த பட ஒண்ணாது என்று -பெருமாள் திருவடிகளிலே எழுந்து அருளி இருக்கச் செய்தே
-அவனும் அங்கே சந்நிஹிதனாக -வாராய் உனக்கு பிரமாணங்களால் காட்டலாம்படி ஞான பௌஷ்கல்யமில்லை
-நாம் வேதாந்தங்களில் அறுதி இட்டு இருக்கும் பொருள் -இவ் வாத்மாவுக்கு தஞ்சமாக இருக்கும் அர்த்தம் த்வயம் அல்லது இல்லை
-என்று பெருமாள் திருவடிகளில் ஸ்ரீ சடகோபனை எடுத்து சத்யம் பண்ணிக் கொடுத்து அருளினார் –
அவரும் அன்று தொடங்கி த்வய நிஷ்டர் ஆனார் –

பட்டர் த்வயத்தின் அர்த்தத்தை புத்தி பண்ணி சப்தாந்தரத்தாலே இவ் வர்த்தத்தை அனுசந்திக்க ஒண்ணாதோ -என்று
உடையவருக்கு விண்ணப்பம் செய்ய -அதுக்கு குறை இல்லை –
ஆகிலும் இப் பாசுரத்துக்கு சுரக்கும் அர்த்தம் வேறொரு பாசுரத்துக்கு சுரவாதே -என்று அருளிச் செய்தார் –

நம் ஆசார்யர்கள் திரு மந்த்ரத்திலும் சரம ஸ்லோகத்திலும் அர்த்தத்தை ஒழித்துப் போருவார்கள் –
த்வயத்தில் சப்தமே தொடங்கி ஒழித்துப் போருவார்கள் –
திருமந்தரம் ஆச்சார்ய வாக்கியம் – த்வயம் சிஷ்ய வாக்கியம் –
த்வயத்தில் பூர்வ கண்டத்தில் அர்த்தத்தை அனுசந்தித்தால் ரஷண அர்த்தமாக விலங்கிக் கிடந்ததுரும்பு எடுத்துப் பொகட பிராப்தி இல்லை –
உத்தர கண்டத்தில் அர்த்தத்தை அனுசந்தித்தால் தலை சொரிகைக்கு அவசரம் இல்லை – மடல் எடுத்துக் கொண்டு புறப்படும் இத்தனை –

பகவத் சரணாரவிந்த சரணாகதனாய் -ஞாநினாம் அக்ரேசரனாய் -விலஷண அதிகாரியான -பிரபன்னனுக்கு
உபாயத்தில் பிரவ்ருத்தி ஸ்வரூப விரோதி —உபேயத்தில் நிவ்ருத்தி ருசி விரோதி –
உபாயத்தில் பிரவ்ருத்தி ஸ்வரூப ஹானி —உபேயத்தில் பிரவ்ருத்தி ஸ்வரூப விரோதி –
இவ்விரண்டு அர்த்தத்துக்கும் நிதர்சன பூதர் -ஸ்வ ரஷண ஷமையாய் இருக்கச் செய்தே –
ஸ்வ ஸ்வரூப பாரதந்த்ர்யத்தை அனுசந்தித்து -அசோக வநிகையில் எழுந்து அருளி இருந்த பிராட்டியும் –
பெருமாள் -நில் -என்னச் செய்தேயும் -தம்முடைய செல்லாமையைக் காட்டி -அவருடைய வார்த்தையை அதிக்ரமித்து —
காட்டிலே தொடர்ந்து அடிமை செய்த இளைய பெருமாளும் –

சம்சார சம்பந்தம் அற்று திரு நாட்டிலே போய் இருக்கும் அளவும் -த்வயத்தில் இரண்டு கண்டத்தில் அர்த்தத்தையும் கொண்டு –
பிரபன்னனாவன் கால ஷேபம் பண்ணும்படி -பெரிய பிராட்டியாரை பின் செல்லும் -ஸ்வபாவன் ஆகையாலே -இவள் புருஷகாரமாக கொண்டு
ஆஸ்ரயிக்கிற நம் பெரும் பிழைகள் பாராதனுமாய் -ஆஸ்ரயிப்பாருக்கு மிகவும் எளியனான நாராயணனுடைய திருவடிகள் இரண்டையும்
-எனக்கு அத்யந்தம் அநிஷ்டமாய் அநாதியாக இன்றளவும் வர வடிம்பிட்டு வருகிற சம்சாரத்தை வாசனையோடு போக்கி -எனக்கு இஷ்ட தமமாய்
-நிரதிசய ஆனந்தவஹமாய் -அனந்தமாய் -அபுநாவருத்தி லஷணமான மோஷத்தை பெறுகைக்கு அவ்யஹித சாதனமாகப் பற்றி நின்றேன் –

பெரிய பிராட்டியாரோடு கூடி -சர்வ ஸ்வாமி யான நாராயணன் திருவடிகளிலே -சர்வ தேச சர்வ கால
சர்வ அவஸ்த  உசிதமான சகல சேஷ வ்ருத்திகளையும் பண்ணப் பெறுவேன் ஆகவுமாம் –
அதுக்கு விரோதியான அஹங்கார மமகாரங்கள் தவிருவதாகவும் -இதனுடைய அநுக்ர மணம் -இருக்கும்படி
சாபராதானனான சம்சாரி சேதனனுக்கு சர்வஞ்ஞானான சர்வேஸ்வரனைக் கிட்டும் இடத்தில் -இவனுடைய அபராதம்
அவன் திரு உள்ளத்தில் படாதபடி -அழகாலும் குணங்களாலும் -அவனைத் துவக்கி இவனை திருவடிகளில் சேர விடுகைக்கு –
கண் அழிவு அற்ற புருஷகாரமான பிராட்டி ஸ்வரூபம் சொல்லி -மதுப்பாலே -இவளுக்கு அவனைப் பிரிய
சம்பாவனை இல்லாதா மகா சம்பத்தான நித்ய யோகம் சொல்லி -நாராயண பதத்தாலே -இவள் புருஷகாரமும்
மிகை யாம் படியாக -அவன் ஆஸ்ரித விஷயத்தில் பண்ணும் வாத்சல்யாதி குண யோகம் சொல்லி –
சரணவ் -என்கிற பதத்தாலே -இவன் குற்றங்களை இட்டுக் கை விடும் என்று -வரையாதே மேல் விழுந்து
-சுவீகரிக்கும் திருவடிகளினுடைய சேர்த்தி அழகைச் சொல்லி -சரணம் -என்கிற பதத்தாலே -அவை தான் இவனுக்கு
அநிஷ்ட நிவ்ருதிக்கும் இஷ்ட ப்ராப்திக்கும் -சாதனம் என்னும் இடம் சொல்லி -ப்ரபத்யே என்கிற வர்த்தமானத்தாலே –
சேதனன் நெடும் காலம் பண்ணின பராதி கூல்யம் தவிர்ந்து -இன்று இசைந்து பற்றுகிற பற்றிச் சொல்லி –
உத்தர கண்டத்திலே
ஸ்ரீமத் பதத்தாலே -உபேயத்திலும் பிராட்டி புருஷகார பூதையுமாய் ஸ்வாமிநியுமாய்க் கொண்டு –
அவனோடே நித்யவாசம் பண்ணுகிற படியை சொல்லி –
நாராயண பதத்தாலே அவனுடைய சர்வ ஸ்வாமித்வம் சொல்லி –
ஆய -என்கிற சதுர்த்தியாலே -இவ்விருவருமான சேர்த்தியிலே இப்ப்ரபன்னனான சேதனன் –
ஸ்வரூப அனுரூபமான வருத்தி விசேஷத்தை பிரார்த்தித்து -அத்யா ஹார்யமான ஸ்வ சப்தத்தாலே பெற்றபடி சொல்லி –
நமஸ் ஸாலே அடிமை செய்யும் இடத்து அவன் உகந்த உகப்பைக் கண்டு உகக்கும் அது ஒழிய
தன் உகப்பு தவிர்ந்தபடி சொல்லித் தலைக்கட்டுகிறது-

ஆழ்வான் எம்பெருமானாரை -ப்ரபத்தி என் பட்டு இருக்கும் -என்று கேட்க –
அது கர்மாதிகளை விட்டல்ல தான் இருப்பது –ஒன்றில் ஆயிரம் இல்லை -ஆயிரத்தில் ஓன்று உண்டு
குளப்படியில் கடல் இல்லை கடலில் குளப்படி உண்டு
ஆகையாலே எல்லாம் ப்ரபத்தியிலே உண்டு என்று அருளிச் செய்தார் –
அதில் இவை கண்டபடி  எங்கனே என்னில்
ராஜகுமாரன் கர்ப்பூர நிகரத்தை வாயிலே இட்டு பல்லாலே அசைக்குமா போலே த்வயத்தை உச்சரிக்கை கர்மம்
அவன் அதன் ரசத்தை பானம் பண்ணுமா போலே இடை விடாதே அனுசந்திக்கை -ஜ்ஞானம்
அவன் அந்த ரசத்தாலே தன்னை மறந்து இருக்குமா போலே இவனும்
அதின் அர்த்த அனுசந்தானத்தாலே ரச அதிசயினாய் தன்னை மறந்து இருக்கும் அது -பக்தி
அத்தாலும் பிரபன்னனுடைய அனுஷ்டானம் இருக்கும்படி பிறந்துடையவள் ஒப்பனை போலேயும்
ராஜகுமாரன் கர்ப்பூர நிகரத்தை வாயில் இட்டு நீரை நாக்காலே போக்குமா போலேயும்
பிரபன்னனுக்கு த்வய அர்த்த அனுசந்தானம் ஒழிய தேக யாத்ரை செல்லாது

திருமந்தரம் விலைப்பால் த்வயம் முலைப் பால்

நம்முடைய த்வயம் இருக்கும் படி–
கரை கட்டின காவேரியும் -கரை கட்டாக் காவேரியுமாய் -அப்படி இறங்கும் துறையுமாய் இருக்கும் -அவை எவை என்னில்
பரம பதம் -கரை கட்டாக் காவேரி ராம கிருஷ்ணாதி விபவம் கரை கட்டின காவேரி அப்படி இறங்கும் துறை திருமந்த்ரமும் த்வயமும் –
இங்கன் ஒத்தவனைக் காண்பது எங்கனே என்னில்-
திருவனந்தாழ்வான் மடியிலும் பெரிய திருவடி முதுகிலும் சேனை முதலியார் திருப் பிரம்பின் கீழும்
இருப்பவன் இறே நமக்கு ப்ராப்யன் –

———————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பின்பழகிய பெருமாள் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ அழகிய மணவாளப் பெருமாள் நாயனார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பூர்வாச்சார்யர்கள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ வசன பூஷணம் – சூர்ணிகை –457-463- சரம பர்வ நிஷ்டா-குரோர் உபாயதாஞ்ச பிரகரணம் –ஸ்ரீ ஆய் ஸ்வாமிகள் / ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் —ஸ்ரீ உ . வே . வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் விளக்க காலக்ஷேப குறிப்புக்கள்-

1–புருஷகார வைபவம் -24-
2–சாத நஸ்யா கௌரவம் -23–79-
3–தத் அதிகாரி க்ருத்யம் -8o–307–
4–சத் குரூப சேவகம் —308-365-
5–நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
6–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463

ஆறு பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஆறாவது பிரகரணம்
உபதேசாதிகளை நாலாவதிலும் —உபதிஷ்ட மான அர்த்த விஷய மஹா விசுவாச ஹேது கிருபா வைபவம் – -நிர்ஹேதுகத்வம் -கிருபை- ஐந்தாவதில் /
உபாதிஷ்டமான அர்த்த சரமாவதியையும் -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -கிரமத்தில் அருளிச் செய்வார் /

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால்–
1–புருஷகாரஞ்ச ச வைபவம் (ச -உபாய வைபவமும் இதில் உண்டே )-24-
2-அவனே உபாயம் -உபாய வைபவம் –23-114
3-உபாயாந்தர தோஷம் -115–141
4-சித்த உபாய நிஷ்டா வைபவம் -142–242-
5-பிரபன்ன தினசரியா – –243 -307-
6-சதாச்சார்ய அனுவர்த்தன பிரகரணம் -308—320-
7-ஸச் சிஷ்ய லக்ஷண பிரகரணம் -321–365-
8-நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
9–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463
இப்படி பிரித்து அனுபவம் –

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஒன்பதாவது பிரகரணம்

த்வய அபிபிரேரிதமான – த்வய யுக்த அர்த்த ஞானமும் -தத் உபதேச ஆச்சார்யர் அனுவர்த்தனைத்தையும் அருளிச் செய்து –
அதுக்கு மூல பூதமான பகவத் கிருபை -ஹேதுதா சங்கதி –
நிவர்த்ய ஞானம்–கர்மா அவித்யாதி தோஷங்கள் நினைத்தால் – பய ஹேது /-நிவர்த்தக பகவத் குண அனுசந்தானம் ஞானம்–பயம் கெடுக்கும் ஹேது
பழுதே பல பகலும் போயின என்று அஞ்சி அழுதேன் -/ படிக்கட்டுக்கள் அத்வேஷம் தொடங்கி பிராப்தி வரை -நிர்ஹேதுக கிருபையே காரணம் –

ஆறு பிரகரணங்களில் இறுதியான
சரம பர்வ நிஷ்டா பிரகரணம் –

———————————————————

சூரணை -457-

ஷேத்ராணி மித்ராணி – என்கிற ஸ்லோகத்தில் –
அவஸ்த்தை பிறக்க வேணும் – ஸ்வரூபம் குலையாமைக்கு –

இப்படி ஸ்வரூப ஹானி வரும் என்னும் பயத்தாலே -விடுகிற அளவு -போராது
ப்ராப்த விஷய ப்ரவண சித்ததையாலே -ப்ராக்ருத சகல போக்ய வஸ்துக்களும்
பிரதிகூலமாகத் தோற்றும் அவஸ்த்தை பிறக்கவும் வேணும் –
ஸ்வரூபம் குலையாமைக்கு – என்கிறார் மேல் –

அதாவது –
ஷேத்ராணி மித்ராணி தநாநி நாத புத்த்ராச்ச தாராபசவோ க்ருஹாணி த்வத் பாத பத்ம ப்ரவணா
ஆத்மவ்ருத்தே பவந்தி சர்வே பிரதிகூல ரூப -என்று
பேரருளான பெருமாளைக் குறித்து -பிரம்மா விக்ஜ்ஜாபித்த ஸ்லோகத்தில் சொல்லுகிற –
ஷேத்ரம் மித்ரா தந -ஆதிகளான-சமஸ்த வஸ்த்துக்களும்-
அக்நி கல்பமாய் தோற்றும்படியான  அவஸ்த்தை  பிறக்க வேணும் -ஸ்வரூப பிரச்யுதி பிறவாமைக்கு -என்கை –
இந்த ஸ்லோக அர்த்தத்தை –
நல்ல புதல்வர் ஞானசாரம் -19–இத்யாதியாலே -அருளாளப் பெருமாள் எம்பெருமானாரும் அருளி செய்தார் இறே –

தத் வ்யதிரிக்த ஷேத்ராதி சூத்ர விஷயங்கள் அடங்க த்ருஷ்ட்டி விஷயமாகவே தோன்ற வேண்டுமே
நல்ல மனையாள் இத்யாதி இருந்தாலும் நெருப்பில் இட்ட விறகு போலே பரிபக்குவ நிஷ்டை வேண்டுமே
ஸ்வரூபம் நழுவாமல் இருக்க வேண்டும்

———————————————–

சூரணை-458-

ப்ராப்ய பூமியில் பராவண்யமும் –
த்யாஜ்ய பூமியில் – ஜிஹிசையும் –
அனுபவ அலாபத்தில் – ஆத்ம தாரண யோக்யதையும் –
உபாய சதுஷ்டயத்துக்கும் வேணும் –

இனிமேல் பிராப்ய பூமியில் ப்ராவண்யாதி த்ரயமும் இவனுக்கு
அவஸ்ய அபேஷிதம் என்னுமத்தை அறிவிக்கைக்காக -அவற்றினுடைய
உபாய  சதுஷ்டய சாதாரண்யத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

ப்ராப்ய பூமி -ஆவது -தனக்கு வகுத்த சேஷியான விஷயம் எழுந்து அருளி இருக்கிற தேசம் –
தத் ப்ராவண்யம் ஆவது -அத் தேசத்தை கிட்டி அல்லது தரியாத அதி மாத்ரமான ஆசை –
த்யாஜ்ய பூமி ஆவது -அவ் விஷயத்தை அகன்று இருக்கைக்கு உடலான தேசம் –
தஜ் ஜிஹிசை ஆவது -இத்தை விட்டே நிற்க வேணும் என்னும் இச்சை –
அனுபவ அலாபத்தில் ஆத்ம தாரண யோக்யதை -யாவது -வகுத்த சேஷியான விஷயத்தினுடைய விக்ரஹாத் அனுபவம் பெறாத போது-
தேக தாரணமான போஜனம் இல்லாவிடில் தேகம் தரியாதாப் போலே -தான் தரித்து இருக்கைக்கு யோக்யன் அன்றிக்கே இருக்கை-
உபாய சதுஷ்டயத்துக்கும் வேணும் -என்றது -இவை இத்தனையும் -உபாய சதுஷ்டய அதிகாரிகளுக்கும் –
அதிகார அநு குணமாக வேண்டும் -என்றபடி –
உபாய சதுஷ்டயம்-ஆவது -ஸ்வ ஸ்வா தந்த்ர்யத்தாலே -என்று துடங்கி -கீழ் அருளிச் செய்த
பக்தி பிரபத்திகளும் -ஆசார்ய விஷயத்தில் ஸ்வகத பரகத ஸ்வீகாரங்களும் —
பகவத் விஷயத்தில் ஸ்வகத பரகத ஸ்வீகாரங்களும் – ஆசார்ய விஷயத்தில் ஸ்வகத பரகத ஸ்வீகாரங்களும் –ஆகவுமாம்–
இதில் முற்பட்ட யோசனைக்கு ஓவ்சித்தியம் உண்டு –
கீழே நான்கு உபாயத்தையும் சேர இவர் தாமே அருளிச் செய்ததுக்கு சேருகையாலே-
இதில்
பக்தி பிரபத்தி நிஷ்டர் இருவருக்கும் –
மாக வைகுந்தம் காண்பதற்கு என் மனம் ஏகம் எண்ணும்-என்கிற ப்ராப்ய பூமியான பரம பதத்தில் பிராவண்யமும் –
வரம் ஹூத வஹ ஜ்வாலா பஞ்சராந்தர்வ்ய வஸ்த்திதி ந ஸௌரி சிந்தா விமுக ஜந சம்வாச வைசசம்-
கொடு வுலகம் காட்டேல் -என்னும்படி
ப்ராப்ய வஸ்துவை இழந்து -ப்ராக்ருத மத்யே இருக்கைக்கு உடலான சம்சாரம் ஆகிற த்யாஜ்ய பூமியில் ஜிஹிசையும்
உன்னை விட்டு ஓன்றும் ஆற்ற கிற்கின்று இலேன் -என்கிறபடியே –
பகவத் அனுபவ அலாபத்தில் ஆத்ம தாரண  அயோக்யதையும் -அவசியம் உண்டாக வேணும் –
ஆசார்ய விஷயத்தில் -ஸ்வகத பரகத ஸ்வீகார நிஷ்டரான இருவருக்கும் –
எல்லாம் வகுத்த இடம் என்று இருக்கையாலே –
ஆசார்யன் எழுந்து அருளி இருக்கிற தேசம் ப்ராப்ய பூமியாய்-
(பரகால நாயகி- விமல சரம திருமேனி- திருவடி தொட்டு இது அன்றோ எழில் வாலி என்றார் தாமே-
ஆளவந்தார் –திரு முதுகே பிரமேயம்–பின்பழகாம் பெருமாள் ஜீயர் -வைத்தியர் இடம் -ஐதீகம் – )
அவனைப் பிரிந்து இருக்கிற  இடம் த்யாஜ்ய பூமியாய் –
அவனுடைய விக்ரஹாதிகளே அனுபவ விஷயமும் ஆகையாலே –
பிராப்ய பூமியில் ப்ராவண்யாதிகள் மூன்றும் -இவனுக்கு அநு குணமாக
அவசியம் உண்டாக வேணும் என்று -அதிகார அநு குணம் விபஜித்து சொல்லக் கடவது –
அன்றிகே –
மதுரகவி சொன்ன சொல் நம்புவார் பதி வைகுந்தம் -என்று தாம் அருளி செய்த பிரபந்தத்தை அப்யசித்தவர்களுக்கு வாசஸ்த்தானம்-
ததீய வைபவமே நடக்கும் ஸ்ரீ வைகுண்டம் என்று ஸ்ரீ மதுர கவி ஆழ்வார் அருளிச் செய்கையாலும் –
சரம பர்வ நிஷ்டரானவர்களுக்கும் –
ஸ்வ ஆசார்யன் உகந்த பகவத் விஷயத்தில் பரி பூர்ண அனுபவாதிகள் சித்திப்பது அவ்  விபூதியிலே ஆகையாலும்
பிராப்ய பூமி பரம பதம் – (ஈரரசு பட்டு இருக்காதே )
இருள் தருமமா ஞாலம் ஆகையாலே -அதுக்கு விரோதியான சம்சாரம் -த்யாஜ்ய பூமி –
அனுபவ அலாபத்தில் ஆத்ம தாரண அயோக்யதை -ஆவது -ஸ்வ ஆசார்ய விஷயத்திலும் அவன் உகந்த பகவத் விஷயத்திலும் உண்டான
அனுபவம் பெறாத அளவில் -தான் தரித்து இருக்க மாட்டாமை என்று –
இங்கனே யோஜிக்கவுமாம் –

பக்தி -பிரபத்தி -ஆச்சார்ய ஸூவ கத அபிமானம் -ஆச்சார்யர் நம்மை அபிமானிப்பது -இந்த நான்கும்
சர்வ உபாய அதிகார சாதாரணங்கள் -அவசியம் அபேக்ஷிதம் -ஸ்ரீ வைகுண்டம் -ப்ராப்ய பூமி -ஆசை பிராவண்யம்
சம்சாரத்தில் வெறுப்பு இல்லாமல் தரியாமை-என்று நேராக சொல்லாமல் -ஆச்சார்யர் திருவடிகளே ப்ராப்ய பூமி -சரம பர்வ நிஷ்டருக்கு
ஒளிக் கொண்ட சோதி -மாக வைகுந்தம் -உடன் கூடுவது என்று கொலோ -முக்த ப்ராப்ய பூமி –
பெற்று அல்லது தரியாத நிரதிசய பிராவண்யம்
கொடு உலகம் காட்டேல்-முமுஷுக்களுக்கு இதுவே த்யாஜ்யம் -சம்சார தர்சனத்தில் வெருவி-
உன்னை விட்டு ஒன்றும் ஆற்ற கில்லேன் -ஆத்ம தாரணம் முடியாமல் ஸூ பாஸ்ரய விக்ரஹம் -தேவரீர் திருமேனி அனுபவம் இல்லையாகில்
காணுமாறு அருளாய் –ப்ருஹத்-ப்ரஹ்மம் அனுபவம் இல்லாவிடில் –
உண்ணும் சோறு பருகும் நீர் தின்னும் வெற்றிலை -எல்லாம் கண்ணன் என்று இருப்பவர்கள் –
மத் விஸ்லேஷம் அஸஹம்–தேஷாம் ஞானி நித்ய யுக்த –எப்போதும் சேர்ந்து இருக்க ஆசை கொண்டவர்கள் –
உள்ளம் துடிப்பு இருக்க வேண்டும் -மலைச்சுமையான ஆத்ம தாரணம்-
பகவத் -ஆச்சார்ய -ஸூ கத -பரகத –இப்படி நான்கும் என்றும் ஒரு நிர்வாஹம்
பக்தி பிரபத்தி ததீய அபிமானம் ஆச்சார்ய அபிமானம் என்றுமாம்
சரம கடாக்ஷம் -ஸூபாஸ்ரய-தத் பிரதான –தத் சம்பந்தி -இப்படி நான்கும் பிரதம மத்யம சரம நிஷ்டருக்கும் -இப்படி -12-விதங்கள் –
தேசிகர் உள்ள தேசம் -தேசிக தர்சனீய விக்ரஹம் -ஏதத் அனுகுண பிராவண்யம் கைங்கர்யம் வேண்டுமே

——————————————————————

சூரணை -459-

பழுதாகாது ஓன்று அறியேன் – என்கிற பாட்டை -பூர்வோபாயத்துக்கு பிரமாணமாக அநு சந்திப்பது —

பூர்வ உக்த உபாய சதுஷ்டயத்திலும் -பகவத் விஷயத்தை அவலம்பித்து இருக்கிற – பக்தி பிரபத்திகள்  ஆகிற உபாய த்வ்யமும் –
இவ் அதிகாரிக்கு நழுவி நின்ற பிரகாரத்தை கீழ்
அருளிச் செய்த அநந்தரம்-
ஆசார்யனை தான் பற்றும் பற்று -என்றும் -ஆசார்ய அபிமானமே உத்தாரகம்- என்றும் அருளிச் செய்த ஆசார்ய விஷயத்தில் –
ஸ்வகத பரகத ஸ்வீகார ரூப உபாய த்வத்துக்கும்-
பிரமாண தர்சனம் பண்ணுவிக்க வேணும் என்று திரு உள்ளம் பற்றி –
ப்ரதமம் -ஸ்வகத ஸ்வீகார உபாயத்துக்கு பிரமாணம் காட்டுகிறார் –

பழுது ஆகாது ஓன்று அறிந்தேன் பாற் கடலான் பாதம்
வழுவா வகை நினைந்து வைகல்-தொழுவாரைக் கண்டு
இறைஞ்சி வாழ்வார் கலந்த வினை கெடுத்து விண் திறத்து
வீற்று இருப்பார் மிக்கு –
அதாவது –
அமோகமாய் இருப்பதோர் உபாயம் அறிந்தேன்-
ஆஸ்ரயிப்பார்க்கு சமாஸ்ரணீயனாய் கொண்டு-திரு பாற் கடலிலே கண் வளர்ந்து அருளுகிற அவனுடைய திருவடிகளை
தப்பாத பிரகாரத்தை நினைத்து -நாள் தோறும் அநு கூல விருத்தியை பண்ணிக் கொண்டு போரும் ஞானாதிகரைக் கண்டு
தங்களுக்கு தாரகமாக ஆஸ்ரயித்து உஜ்ஜீவிக்கும் அவர்கள் –
ஆத்மாவோடே அவிநா பூதமான பாபத்தைப் போக்கி -ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் திரு வாசல் திறந்து -அங்கே
சம்ருத்தமான ஞானாதிகளை உடையராய் -ததீய கைங்கர்ய நிரதராய் கொண்டு – வ்யாவிருத்தராய் இருப்பர் என்று –
பரம ஆப்தரான – திருமழிசைப் பிரான் அருளிச் செய்த -பழுது ஆகாது ஓன்று அறிந்தேன் -என்கிற
பாட்டை ஆசார்ய விஷயத்தில் முற்பட சொன்ன
ஸ்வகத ஸ்வீகார மாகிற உபாயத்துக்கு பிரமாணமாக அநு சந்திப்பது -என்கை-
இத்தால் –
ஸ்வகத ஸ்வீகாரம் அஹங்கார கர்ப்பதயா அவத்யகரமாய் இருந்ததே ஆகிலும் –
பல சித்தியில் வந்தால் -பழுது போகாது என்னும் இடம் சொல்லிற்று ஆயிற்று –
குருணா யோபி மன்யேத குரும் வா யோ அபிமந்யதே தாவு பௌ பரமாம் சித்திம் நியமா துபக கச்சத -என்று
பர கத ஸ்வீகாரோத்தோபாதி-ஸ்வகத ஸ்வீகாரத்துக்கும் பலம் தப்பாது என்னும் இடம் –
பாரத்வாஜ சம்ஹிதையிலும் -சொல்லப் பட்டது -இறே-
(தாவு பௌ–இருவருக்கும் நியாமேந-பல சித்தி –
பிரபத்திக்கு சரண்யா ஹ்ருதய அனுசாரி யாக இருக்க வேண்டும் –
பரம தயாளு -என்பதால் அது இங்கு இல்லை -அஹங்கார கர்ப்பம் –பழுது என்று ஒத்துக் கொண்டு –
பழுது ஆகாது -பல சித்தியில் -என்று இரண்டுக்கும் இதுவே பிரமாணம் –
அபலை சிறு பெண் -பிஞ்சாய் பழுத்து அவள் ஸ்ரீ ஸூக்தி அடுத்ததுக்கு -)

பூர்வ உபாயம் என்பது ஆச்சார்யரை நாம் பற்றும் பற்று -ஸூ கத ஸ்வீ காரம்
அடுத்த சூரணை-ஆச்சார்யர் நம்மைப் பற்ற-பரகத ஸ்வீ காரம் -அதுக்கு பிரமாணங்கள் காட்டி அருளுகிறார்
அடியார் அடியார் -வேறு பாடு தோன்ற வீறுடன் மிக்கு வீற்று இருப்பர் – -இவர்கள் –
உபாயத்வ பிரகாசத்வம் காட்டும் பிரமாணங்கள் –
அமோகமாய் -அத்விதீயமாய் -பழுது ஆகாமல் ஒன்றாய் –
அறிவிக்க அறிந்தேன் –
ஆஸ்ரித ரக்ஷணம் -பாற் கடலான் -அதுவே ஸ்வரூப நிரூபனம் -ப்ராப்தமான திருவடிகள் -இறங்கினதே அருள தானே
வழுவாத -பிரயோஜனாந்தர சம்பந்தம் இல்லாமல் -வகை உபாயம்
நிரந்தரம் அனுகூல வ்ருத்தி பண்ணும் -வைகல் தொழுவாரை -கைங்கர்யம்
உத்தாராகராக -கொண்டு சரணம் புகுந்து -உஜ்ஜீவிக்கும் அவர்கள் வாழ்வார்
கலந்த வினை -ஸ்வரூபத்தில் பிரிக்க முடியாமல் கலந்த அவித்யாதி -கர்மா வாசனா ருசி -போக்கி கொண்டு
விண் திறந்து -வாசலை திறந்து -வீற்று -விகசித ஞானம் -கைங்கர்ய சாம்ராஜ்யம் பெற்று வ்யாவருத்தராய் இருக்கார் -மிக்கு –
பூர்வ உபாயத்துக்கு முக்கிய பிரமாணம் –
அமோகமாய் –ஸ்வ கத ஸ்வீ காரமும் வீணாகாதே -இங்கே ஆச்சார்ய அனுசார ஹ்ருதயம் சங்கை இல்லையே -பரதந்த்ரன் என்பதால் –
அந்தமில் பேரின்பத்து அடியாரோடு -அங்கும் ததீயருக்கே –

———————————————–

சூரணை -460-

1-நல்ல வென் தோழி –
2-மாறாய தானவனை – என்கிற பாட்டுக்களையும் –
3-ஸ்தோத்ர ரத்னத்தில்-முடிந்த ஸ்லோகத்தையும் –
4-பசுர் மனுஷ்ய -என்கிற ஸ்லோகத்தையும் –
இதுக்கு பிரமாணமாக அனுசந்திப்பது –

இனிமேல் பரகத ஸ்வீ காரம் ஆகிற பரம உபாயத்துக்கு பிரமாணங்கள் பலவற்றையும் –
தர்சிப்பித்து அருளுகிறார் –

அதாவது –
1-தோழி யானவள் -தனக்கு பேற்றுக்கு உடலாக நினைத்து இருப்பது -அவன் –
நத்யஜேயம் -என்ன வார்த்தையும் -பெரிய ஆழ்வார் வயிற்றில் பிறப்பையும் -ஆயிற்று –
இப்போது அவன் வார்த்தை தனக்கு பலியாத மாத்ரத்தை கொண்டு -இது தன்னிலும் அதி சங்கை பண்ணா நின்றாள் –
இனி இவள் எங்கனே  ஜீவித்து தலை கட்டப் போகிறாள் என்னும் இழவு தோற்ற இருக்க –
அவளைப் பார்த்து என்னிலும் என் இழவுக்கு நோவு படும் படி ஸ்நிக்தையான என்னுடைய தோழி –
அநந்த சாயியாய்-அத ஏவ- சர்வ ஸ்மாத் பரராய் இருக்கிறவர் -அதுக்கு மேலே –
ஸ்ரீ யபதியாய் -ஒருவருக்கும் எட்ட ஒண்ணாத பெருமையை உடையராய் –
இருப்பார் ஒருவர் -தேவ யோநியில் பிறந்து-சிறிது அணைய நிற்கையும் அன்றிகே –
அவருக்கும் நமக்கும் பர்வத பரம அணுக்கள் ஓட்டை வாசி போரும்படி ஷூத்ரரான மனுஷ்யர் நாமான பின்பு நம்மால் செய்யலாவது உண்டோ –
அவர் ஒரு வார்த்தை முன்பே சொல்லி வைத்தார் என்றதைக் கொண்டு -நம்மால் அவரை வளைக்கப் போகுமோ -அது கிடக்கட்டும் –
நமக்கு பேற்றுக்கு வழி உண்டு காண்-
ஸ்ரீ வில்லி புத்தூரில் அவதரித்த ஏற்றத்தை உடையராய் -சர்வ வ்யாபக வஸ்துவை தன் திரு உள்ளத்தில் அடக்கி கொண்டு இருக்கிற
பெரிய ஆழ்வாரை -ஆசார்ய தேவோ பவ -என்கிறபடியே -நமக்கு தேவரான -தமக்கு தேவராய் இருக்கிற அவரை –
ஓர் இசையை சொல்லி இசைக்கவுமாம் –
கிழியை அறுத்து வரப் பண்ணவுமாம்-
திருமஞ்சனத்தை சேர்த்து வைத்து அழைக்கவுமாம்-
திருக்குழல் பணியை சமைத்து வைத்து அழைக்கவுமாம்-
திருவந்திக் காப்பிட அழைக்கவுமாம் –
அன்றிக்கே
நாம் தம்மை முன்னிட்டாப் போலே -தனக்கு புருஷ்காரமாவரை (நாகணை மிசை நம் பரர் )முன்னிட்டு வரப் பண்ணவுமாம் –
நல்லதொரு பிரகாரம் வருவித்தார் ஆகில் -அத்தைக் கண்டு இருக்கக் கடவோம் –
நாம் மேல் விழக் கடவோம் அல்லோம் -என்று
ஆண்டாள் அருளிச் செய்த -நல்ல என் தோழி -பாட்டையும் –

2-ஈஸ்வரன் என்று பாராதே -தனக்கு எதிரியான ஹிரண்யாசுரனைக் -கூறிய திரு வுகிராலே-வர பலங்களால் பூண் கட்டி இருக்கிற மார்பை –
பொன் மலை பிளந்தால் போல் இரண்டு கூராம்படி அநாயாசேன -கிழித்துப் பொகட்ட மிடுக்கை உடைய நரசிம்ஹத்தை –
அந்தி அம் போதில் அரி உருவாகி அரியை அழித்தவனை–பல்லாண்டு பாடுதும் -என்று
அநந்ய ப்ரயோஜனராய்  கொண்டு மங்களா சாசனம் பண்ணி இருப்பாரை ஜயிக்குமே-
வ்யாவிருத்தராய் இருக்கிற அவர்கள் பக்கலிலே ந்யஸ்த பரராய் -அவர்கள் அபிமானத்திலே ஒதுங்கி இருப்பாருடைய ஸூக்ருதம் -என்று –
திரு மழிசை பிரான் -அருளிச் செய்த – மாறாய தானவனை -என்கிற பாட்டையும் –

3-அக்ருத்ரிம-என்று துடங்கி -ஸ்வாபாவிகமாய்-தேவருடைய ப்ராப்தமுமாய் -போக்யமுமான –
திருவடிகளில் உண்டான பிரேமத்தினுடைய அதிசயத்துக்கு எல்லை நிலமாய் இருப்பாராய்-
அந்த பிரேம பிரகர்ஷத்துக்கு அடியான -ஆத்ம யாதாத்ம்ய ஞானத்தை உடையராய் –
வித்தையாலும் -ஜன்மத்தாலும் -அடியேனுக்கு பிதா மகராய் இருக்கிற -நாத முனிகளைப் பார்த்து –
அடியேனுடைய விருத்தத்தைப் பாராதே -பிரசன்னராய் அருள வேணும் -என்று பரம ஆசார்யான ஆளவந்தார் அருளிச் செய்த –
வேதாந்த தாத்பர்யமான -ஸ்தோத்ர ரத்னத்தில் -சரமமான ஸ்லோகத்தையும் –

4-ஞானம் பிறக்கைக்கு யோக்யதை இல்லாத பசு பஷிகள் ஆகவுமாம்- ஞான யோக்யதை உள்ள மனுஷ்யர் ஆகவுமாம் –
யாவர் சிலர் பகவத் சம்பந்தமே நிரூபகமாம் படி ( க்ராம குல இத்யாதிகள் வேண்டாம் ) இருப்பானொரு
ததீயனோடே சம்பந்த்தித்து  இருக்கிறார்கள் –
அவர்கள் அந்த வைஷ்ணவனாலே – ப்ராப்ய பூமியான பரம பதத்தை ப்ராபிப்பர்கள் என்கையாலே –
ஞானம் உண்டாகவுமாம் -இல்லையாகவுமாம் – ததீய அபிமானமே உத்தாரகம் –
என்னும் இடத்தை ஸூஸ்பஷ்டமாக சொல்லுகிற -பசுர் மனுஷ்ய பஷீ வா ஏச வைஷ்ணவ  சம்ஸ்ரயா
தேனை வதே பிரயாச்யந்தி தத் விஷ்ணோ பரமம் பதம் -என்கிற பௌராணிக ஸ்லோகத்தையும் –

ஆசார்ய அபிமானம் ஆகிற இந்த பரகத ஸ்வீகார உபாயத்துக்கு பிரமாணமாக அநு சந்திப்பது -என்றபடி –

தங்கள் தேவர் -நமக்கு அல்ல என்று விலக்குகிறாள்-பிராட்டி -உற்றது சொல்லும் நல்ல துணை –உயிரான தோழி
அனந்தஸாயி -நாகணை -நம்மை -எட்டாது இருக்கும் -நம்மை மறப்பிக்கும் உபய விபூதி ஐஸ்வர்ய செருக்கு
எல்லாரையும் கும்பீடு கொள்ளும் முதலியார் -அதி ஷூத்ரராய் சிறு மானிடர் -என்னவும் பற்றாமல் முடியும் தண்ணியம் நாம்
அவரை சிறுக்கப் பண்ணவோ -ஸ்வ தந்த்ரர் செய்வதை பார்த்து இருக்கலாம் –
ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூர் அவதார வாசியால் சர்வ வியாபக வஸ்துவை தன சித்தத்தில் அடக்கி ஆளும் பெரியாழ்வார்
ஆச்சார்ய தேவோ பவ -அவர் நாங்கள் தேவர்
பேசிற்றே பேசும் ஏக கண்டர் -ஆழ்வார்கள் அனைவரையும் சேர்த்து தங்கள் தேவர் –
சாண் கரு முக மாலை இடுதல் -வாராய் –வருவிப்பார் -வல்ல பரிசு -வல்லமை –
நீராட இத்யாதி -பண்ணை நனைத்துதல்
அஞ்சலி பண்ணி
நம் கால் நடையில் கழுத்தில் கப்படம் -கட்டுப்பட்டு அரங்கில் விழுவான் –
தேர் யானை இத்யாதி இல்லை -காண்போம் -பிஞ்சில் பழுத்த பாசுரம்

த்வயம் சொல்லி -ஏற்றி -தபஸ் -அநந்ய பிரயோஜனர் -அத்யந்த பாரதந்தர்யம்
பகவான் இடம் -பாரதந்தர்யம்
அதி பாரதந்தர்யம் நாம் ஆச்சார்யர்
அத்யந்த -அவர் அபிமானித்தில் ஒதுங்கி
உறை கழற்றியவர் பாசுரம்

நமோ –ஆச்சார்ய பிரணவம் -ஆரம்பத்திலும் முடிவிலும் -வேதாந்த தாத்பர்யம் -பிரணவ ஸஹிதம்-
ஸ்வா பாவிக -தேவரீர் யுடைய –அடியேனுக்கு பிராப்தமான ப்ராப்தமான -போக்யமான அரவிந்த -திருவடிகளில்
பிரேம அதிசய சீமா பூமி – பஹுமந்தவ்யர் நாத முனி பார்த்து -அடியேனுடைய கிருத்யம் பாராமல் -அக்ரித்ரிம என்ற சரம ஸ்லோகம் –

ஞானம் பெற யோக்யதை இல்லாத பசுவோ பஷியோ மனிசனோ -நடுவில் வைத்தது –
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ திருவடி பற்றி அதன் பலமாகவே ஸ்ரீ விஷ்ணுவின் பரமபதம் –
அபிமானத்தால் -பெறுதற்கு அறிய பரமபதம் பிராபிக்கும்
இந்த நான்கும் முக்கிய -பர-பரதர–பரதமமான பிரமாணம்
இதில் தானே பசுவும் பஷியும்
ப்ரபத்திக்கு சேஷம் காரணம் என்று கொள்ள வேண்டாம் –
ஞானம் யோக்யதை இல்லாத பசு பஷி எடுத்ததால் இது ஸூவ தந்த்ர உபாயம் என்று ஸூ ஸ்பஷ்ட பிரமாணம் இது

ஆச்சார்யர் மூலம் தானே பகவத் பிரபத்தி -அதே போலே ஆச்சார்ய அபிமானம் பகவத் பிரபத்தி நிரபேஷம் இல்லை
ஈஸ்வர ஸுஹார்த்தம் பொதுவாக அனைவருக்கும் உண்டே –
பலம் தானே கொடுக்கும் -பெருமாள் புருஷகாரம் ஆச்சார்ய லாபம் பகவானால் பார்த்தோம் –
இவ்வர்த்தம் -ப்ரத்யக்ஷமாக யதிராஜா இடம் வசப்பட்டு -திருவடிகளை – –தான் அது தந்து –
கால த்ரயேபி-அடுத்த ஸ்லோகம் -சரணாகதி -கூட நீர் நம் பொருட்டு செய்தீர் -அதுவே ஷேம கரம் நமக்கு-
நல்ல என் தோழி -பெரியாழ்வார் எது கொடுத்தாலும் வாங்கிக் கொள்ள வேண்டும் –
தங்கள் தேவர் -அவருக்கு பிடித்தம் என்பதால் –
இவளுக்கு அவர் அபேக்ஷிதம் என்றால் நம் தேவர் என்று இருக்க வேண்டுமே –

———————————————-

சூரணை -461-

ஆசார்ய அபிமானம் தான் பிரபத்தி போலே
உபாயாந்தர ங்களுக்கு
அங்கமாய் –
ஸ்வ தந்த்ரமுமாய் –
இருக்கும் –

கீழ் சொன்ன பிரபத்தி நிஷ்டனான அதிகாரிக்கு -உபாய அதிகாரத்தில் குறை உண்டாகிலும் -அது பாராமல் ஈஸ்வரன் –
கார்யம் செய்கைக்கு உடலாகக் கொண்ட -உபாய சேஷமாய் இருந்த -ஆசார்ய அபிமானத்தை -இப்போது
ஸ்வ தந்திர உபாயமாக சொல்லுவான் -என் –
அன்றிக்கே –
உபாய ஆகாரமும் கூடுமோ என்கிற சங்கையிலே அருளிச் செய்கிறார் -மேல் –

அதாவது –
ஆசார்ய அபிமானம் ஆகிற இது –
தமேவ சாத்யம் புருஷம் ப்ரபத்யே -15-4-
தமேவ சரணம் கச்ச-18-68- -இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே –
விரோதி பாப ஷயத்துக்கும் -பக்தி விருத்திக்கும் – உடலாய் கொண்டு உபாயந்தரமான பக்திக்கும் -அங்கமுமாய் –
தத் த்யாக பூர்வகமாக (அந்த பக்தியையும் விட்டு- சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய ) -மாம் ஏகம் சரணம் வ்ரஜ-என்று விதிக்கும்படி –
இஷ்ட அநிஷ்ட ப்ராப்தி பரிகாரங்கள் இரண்டுக்கும் ஸ்வயமேவ உபாயமாகக் கொண்டு –
ஸ்வ தந்திர உபாயமாய் இருக்கும் பிரபத்தி போலே
உபாய அதிகார மாந்த்யத்தைப் பார்த்து -ஈஸ்வரன்  உபேஷியாமல் கார்யம் செய்கைக்கு உறுப்பு ஆகையாலே –
ஸ்வ இதர உபாயமான பிரதிபத்திக்கு
சாபல்யத்தையும் உண்டாக்கி நின்று கொண்டு -அவ்வழியாலே-அதுக்கு அங்கமாய் –
அத்தை ஒழிய தன்னை உபாயமாகக் கொள்ளும் அளவில் -அநிஷ்ட நிவ்ருத்த்யாதிகளுக்கு
தானே உபாயமாக கொண்டு -ஸ்வ தந்த்ரமாயுமாய் இருக்கும் -என்கை –
அன்றிக்கே –
அநாச்சார்யோ பலப்தாஹி வித்யேயம் நச்யதி த்ருவம் -என்றும் –
சாஸ்த்ரா திஷூ சூத்ருஷ்டாபி சாங்கா சஹப லோதய ந பிரசித்திய தீவை வித்யா விநாசது பதேசத -என்றும் சொல்லுகையாலே –
ஏதேனும் ஒரு வித்தையை அவ லம்பிக்கும் அதுக்கு -ஆசார்ய உபதேசம் வேண்டுகையாலே –
ஆசார்ய அபிமானம் சகல உபாய அங்கமாய் இருக்க –
தேனைவ தே  பிரயாச்யந்தி -என்று ஸ்வ தந்திர உபாயமாக சொல்லுவான் என் -என்ன –
ஆசார்ய அபிமானம் தான் -என்று துடங்கி -அருளிச் செய்கிறார் ஆகவுமாம் —
அதாவது –
பிரபத்தி தான் கர்ம ஞான பக்திகள் ஆகிற -உபாயாந்தரங்களுக்கு –
உத்பத்தி விருத்தி விரோதி பரிஹார அர்த்தமாக -விஹிதமாய் கொண்டு –
தத் அங்கமுமாய் –
அநந்ய சாத்த்யே ஸ்வா பீஷ்டே  மகா விச்வாச பூர்வகம் தத் ஏக உபாய தாயாச் ஞா பிரபத்தி சரணாகதி -என்கிறபடியே
அந்ய உபாயங்களை ஒழிந்து-தன்னையே உபாயமாகக் கொள்ளும் அளவில் –
அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பூர்வ இஷ்ட ப்ராப்த்திக்கு -ஸ்வயமேவ நிர்வாஹகமாய் கொண்டு –
ஸ்வ தந்த்ரமாய் இருக்குமா போலே –
ஆசார்ய அபிமானம் ஆகிற இது தான் –
ஏதேனும் ஒரு உபாயத்துக்கும் ஆசார்ய உபதேசம் அவஸ்ய அபேஷிதம் ஆகையாலே –
அவ்வழியாலே உபாயாந்தரங்களுக்கு அங்கமாய் இருந்ததே ஆகிலும் –
பால மூக ஜடாந் தாச்ச பங்கவோ பதிராஸ்ததா சதா சார்யேன சந்த்ருஷ்டா ப்ராப்னு வந்தி பராங்கதிம் –
பசுர் மனுஷ்ய பஷீவா -இத்யாதிப் படியே
ஸ்வயமேவ உத்தாரகம் ஆகையாலே -ஸ்வ தந்திர உபாயமுமாய் -இருக்கும் -என்கை —

ப்ரபத்திக்கு அங்கமாகவும் ஸ்வ தந்த்ரமாகவும் ஆச்சார்ய அபிமானம் இருக்குமே –
பிரபத்தி பக்திக்கு அங்கமாகவும் ஸ்வ தந்த்ரமாகவும் இருக்குமா போலே –
சதாச்சார்யனால் ஸ்வீ கரிக்கப்படும் உபாயம் —
கர்ம ஞான பக்தி உபாயாந்தரங்களுக்கு விச்சேத பரிகார அர்த்தம் -தத் வர்க்கமான -அங்கமாய் -அங்க பிரபத்தி
யாவதாத்மாபாவி ஸ்தான த்ரய பக்தி பிரார்த்தித்து -பிராப்ய ரூப பக்தி நித்தியமாக கத்யத்த்ரயத்தில் உண்டே –
இரண்டு ஆகாரங்கள் -விதி பேதத்தாலும் அதிகாரி பேதத்தாலும் –
ஈஸ்வர ஸ்வா தந்திரம் கண்டு பயந்த -பயப்படாத அதிகாரிகள் பேதம் உண்டே –
சரமாய் ஸூ ஸ்பஷ்டமாய் –பசு பஷிக்கு பிரபத்தி இல்லையே -வைஷ்ணவனைப் பற்றி -அதனால் ஸ்வ தந்த்ரமாகவே உண்டே –
ஆச்சார்ய உபதேசம் எல்லா வித்யைக்கும் வேண்டும் -சகல உபாயத்துக்கும் அங்கமாய் இருக்கும்
தேனை ஏவ -அந்த வைஷ்ணவனை பற்றிய ஒன்றே எதிர்பார்த்து -தானே ஸ்வ தந்திரமாயும் இருக்கும் –
பிரபத்தி ஸ்வ தந்த்ர உபாயம் இந்த கைங்கர்ய உபயோகி பக்திக்கு –
ஸூ இதர உபாயாந்தரங்களுக்கும் இது -பக்தி ப்ரபத்திகளுக்கு-இவர் தானே உபதேசிக்க வேண்டும் –
அதனால் அங்கம் -அபிமானம் இருப்பதால் தானே உபதேசம் –
தெய்வம் போலே ஆச்சார்யரை உபாசி -சித்த -ஸ்வ தந்திரம்
பக்தி ஸ்வதந்த்ரம் மேலே பிரபத்தி போலே பிரபத்திக்கு இந்த சரம பிரபத்தி
பக்திக்கு அந்தர்யாமி விஷயம்
பிரபத்திக்கு அர்ச்சாவதாரம் விஷயம்
சரம பிராப்திக்கு சாஷாத் தெய்வம் பீதக வாடைப்பிரான் பிரம குருவாக வந்ததே விஷயம்
நம்பி மூத்த பிரான் -ஆதி சேஷனா பெருமாளா -சங்கை –
தசாவதாரம் சேஷ அம்சம் -அவதாரம் விசேஷ அதிஷ்டானம் தானே -பயனுக்காக சக்தி இறக்கி
அதே போலே சேஷ பூதன் ஆச்சார்யரும் -தன் ஆச்சார்யருக்கு சேஷ அம்சம் –
விசேஷ அதிஷ்டானம் -செய்து -பரத்வாதி சரம பகவத் அவதாரம் –
பரத்வம் -வ்யூஹ -விபவ -அந்தர்யாமி அர்ச்சை அடுத்த -நிலை
பக்திக்கு அந்தர்யாமி -பிரபத்திக்கு அர்ச்சை -ஆச்சார்ய அபிமானத்துக்கு இந்த ஆறாவது அதிஷ்டானம் என்றவாறு
பால மூக ஜடாந் தாச்ச பங்கவோ பதிராஸ்ததா சதா சார்யேன சந்த்ருஷ்டா ப்ராப்னு வந்தி பராங்கதிம் –
பரங்கத்திம் -ஸ்தோத்ர ரத்னம் இதே போலே ஆனால் அங்கு பரங்கத்திம்-இல்லை காது கண் பெறுவது -பிரபத்தி பண்ணாதவனுக்கு –
பசு பஷிர்-பிரபத்தி கிடையாதே –

—————————————————

சூரணை -462-

பக்தியில் அசக்தனுக்கு பிரபத்தி –
பிரபத்தியில் அசக்தனுக்கு இது –

இப்படி ஸ்வதந்த்ரமான இவ் உபாயத்துக்கு அதிகாரி இன்னார் -என்று அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது -உபய பரிகர்மி தச்வாந்தச்ய -என்கிறபடியே –
ஜன்மாந்தர சகஸ்ர சித்த கர்ம ஞான சம்ஸ்க்ருத அந்தகரணனுக்கு-
ஜனிக்குமதாய் -ஸ்வ பாரதந்த்ர்ய விரோதியான -ஸ்வ யத்ன ரூபமாய் இருக்கும் -பக்தி உபாயத்தில் –
துஷ்கரத்வ புத்தியாலும் -ஸ்வரூப விரோதித்வ புத்தியாலும் -நாம் இதுக்கு சக்தர் அல்ல என்று கை வாங்கினவனுக்கு –
நிவ்ருத்தி சாத்திய தயா -ஸூகரமுமாய் -பகவத் பாரதந்த்ர்ய ரூப ஸ்வரூப அநு ரூபமான -பிரபத்தி உபாயம் –

அத்ய அவஸ்ய ஞான ரூபமான பிரபத்தி உபாயத்தில் -மகா விசுவாசம் உண்டாகை அரிதாகையாலும்-
பந்த மோஷங்கள் இரண்டுக்கும் பொதுவான ஈஸ்வர ஸ்வாதந்த்ர்யா பயத்தாலும் –
நாம் இதுக்கு சக்தன் அல்ல என்று தேங்கினவனுக்கும் பசு வாதிகளுக்கும் கார்யகரம் ஆகையாலே -விசவாஸ அபேஷமும் அன்றிக்கே –
மோஷ ஏக ஹேதுவுமாய் இருக்கும் -பரதந்த்ர்ய ஸ்வரூபனுடைய சதாசார்யனுடைய  அபிமான ரூபமான இந்தசரம உபாயம் -என்கை –

பக்தியில் அசக்தனுக்கு -துஷ்கரத்வ ஸ்வரூப விரோதித்வங்கள் இரண்டும் ஹேதுவாகிலும்-
இவ்விடத்தில் ஸ்வரூப விரோதித்வமே பிரதான ஹேது –
பிரபத்தியில் அசக்தனுக்கும் விச்வாச்யமாந்த்ய பகவத் ஸ்வா தந்த்ர்ய பய ரூப ஹேது த்வயம் உண்டே ஆகிலும் –
பகவத் ஸ்வ தந்த்ர்யமே பிரதான ஹேது –
ஸ்வ தந்தர்ய பயத்தாலே பக்தி நழுவிற்று –
பகவத் ஸ்வ தந்தர்ய பயத்தாலே பிரபத்தி நழுவிற்று -என்று இறே இவர் தாமே கீழ் அருளிச் செய்தது –
இத்தால்-
அந்ய உபாய அசக்த தய -அநந்ய கதி யானவனே -பிரபத்தி அதிகாரி யாமோபாதி-
இவ் உபாய அதிகாரியும் -அநந்ய உபாய அசக்த தய -அநந்ய கதி யானவன்-என்றது ஆயிற்று –
அன்றிக்கே –
இதன் ஸ்வ தந்த்ரவத்தை -பக்தியில் அசக்தனுக்கு -இத்யாதியாலே -ஸ்தீகரிக்கிறார்  ஆகவுமாம் –
வாக்யார்த்த யோசனையில் பேதம் இல்லை –
பக்தியில் அசக்தனைக் குறித்து -விஹிதமான பிரபத்தி உபாயம் ஸ்வ தந்த்ரம் ஆனாப் போலே
பிரபத்தியில் அசக்தனை குறித்து -விஹிதமான இதுவும் -ஸ்வ தந்தரமாக குறை இல்லை -என்று கருத்து –
( அதிகாரி ஸ்வரூபமாகவும் -ஸ்வ தந்த்ர உபாயம் என்பதை பக்தி பிரபத்தி போலே இதுவும் என்று திருடிகரிக்கிறார் என்ற இரண்டு யோஜனை )

இயலாமை இல்லை-ஸ்வரூப விருத்தம் என்பதால் அந்வயிக்க சக்தி இல்லை என்று இருக்கும் அதிகாரி -என்றவாறு –
பிரபத்தி -விநிவ்ருத்தி ரூபம் தானே -இதில் சக்தி -ஈஸ்வர ஸ் வாதந்த்ரத்தால் என்ன ஆகுமோ -தெரியாத ஒன்றில் அன்வயம் எதற்கு என்கிற சக்தி –
இதில் இருந்து தாண்டி -வேறுபட்ட சரம அதிகாரி –
பக்தி -கர்ம ஞான சம்ஸ்க்ருத அந்தகரணனுக்கு பிறக்கும் -விஸிஷ்ட வேஷஅனுசந்தான சித்த துஷ்கரத்வ பிரபத்தியாலும் -இங்கு சக்தி இயலாமை -ஆயாசம்
நிஸ்க்ருஷ்ட வேஷம் ஸ்வரூபம் பாரதந்தர்யம் அறிந்து அசக்தி -பகவத் ஸ்வா தந்த்ரயத்துக்கு விரோதி ஸ்வ ஸ்வா தந்தர்யம் –
பாரதந்தர்யம் அறிந்தவனே பிரபதிக்கு அதிகாரம் –
இங்கும் விஸிஷ்ட நிஸ்க்ருஷ்ட வேஷம் -அத்வயவாசாய ஞானம் -மஹா விசுவாச மாந்தியதாலும் –சம்சாரம் இருப்பதால்–
நிஸ்க்ருஷ்ட வேஷத்தில் நிராங்குச ஸ்வா தந்திரம் கண்டு பயந்துஅ சக்தி –
இப்படி நாலு வித அ சக்தி சொல்லி மேலே
சரம -நிலை நின்ற அதிகாரம் -ஸூ வ ஆச்சார்யர் பரதந்த்ர -சதாச்சார்ய அபிமான விசேஷ -பரதந்த்ர சேஷி தானே நம் ஆச்சார்யர்
ஸ்வரூப விருத்தம் அந்வயிக்க கூடாதே -பக்தியில் இருந்து பிரபத்தி
இங்கு பிரதம -சரம -ஸ்வாதந்த்ர ஜெனித பயத்தால் தான் –

————————————————————–

சூரணை -463-

இது பிரதமம் ஸ்வரூபத்தை பல்லவிதம் ஆக்கும் –
பின்பு புஷ்பிதம் ஆக்கும் –
அநந்தரம்
பல பர்யந்தம் ஆக்கும் —

இவ் ஆசார்ய அபிமானம் இவனுக்கும் உண்டாக்கும் பல பரம்பரையை
அருளிச் செய்து -இவ் அர்த்தத்தை நிகமித்து அருளுகிறார் –

அதாவது –
இப்படி கீழ் சொன்ன ஆசார்ய அபிமானம் ஆகிற இது -பிரதமத்தில் இச் சேதனனுக்கு
பிரணவ யுக்த அநந்யார்ஹ சேஷத்வத்தை சரம பர்வ பர்யந்தமாக உணர்த்தி –
அநாதி காலம் ஸ்வாதந்த்ர்யாமாகிற அழலிலே மண்டி -சரக்கு இழந்து கிடந்த ஸ்வரூபத்தை துளிர்த்து எழும்படியாய்  இருக்கும் –
இப்படி பல்லவிதமான பின்பு -மத்யம பத யுக்த -அநந்ய சரணத்வத்தை -சரம பர்யந்தமாக உணர்த்தி –
பல ஸூசகமான உபாயத்வ அவஸாய யோகத்தாலே ஸ்வரூபத்தை புஷ்பிதமாம் படி யாக்கும் –
இப்படி புஷ்பிதமான அநந்தரம் –
சரம பத உக்த -அநந்ய போகத்வத்தையும் -சரம பர்யந்தமாக உணர்த்தி –
நித்ய கைங்கர்ய யோகத்தாலே -ஸ்வரூபத்தை பல பர்யந்தமாம் படி யாக்கும் -என்றபடி –

பரம ரஹஸ்யமான திரு மந்த்ரத்தில் பத த்ரய -ப்ரதிபாத்யமான -அநந்யார்ஹ சேஷத்வாதி ஆகார த்ரயமும் ஆத்மாவுக்கு ஸ்வரூபமாய் –
அது தான் சர்வ பர்வ பர்யந்தமாய் இறே இருப்பது -இவை தான் ஆசார்ய உபதேசாதிகளாலே  -லப்யங்கள் ஆகையாலும் –
இவ் உபதேசாதிகளுக்கு அடி -இவன் நம்முடையவன் என்கிற ஆசார்ய அபிமானம் ஆகையாலும் –
ஆச்சார்ய அபிமானம் இவற்றை உண்டாக்கும் -என்கிறது –

ஆக -இப்படி இருந்துள்ள -பத த்ரய அர்த்த நிஷ்டையை -இவ் ஆசார்ய அபிமானம் இவனுக்கு உண்டாக்கி –
உஜ்ஜீவிப்பித்தே விடும் படி சொல்லிற்று ஆயிற்று –

அதவா –
இப்படி ஸ்வதந்த்ர்ய உபாயமான இது -இவன் ஸ்வரூபத்தை பர்வ க்ரமேண உஜ்ஜீவிக்கும்படியை
பிரகாசிப்பியா நின்று கொண்டு -இவ் அர்த்தத்தை நிகமித்து அருளுகிறார் –
அதாவது –
ஆசார்ய அபிமானம் ஆகிற இது -பிரதமம் பகவத் விஷயத்தில் அன்வயிப்பித்து –
அநாதி காலம் தத் அந்வய ராஹித்யத்தாலே -வாடினேன்-என்னும்படி -யுறாவிக் கிடந்த ஸ்வரூபத்தை பல்லவிதமாக்கும்-
பின்பு பாகவத விஷயத்தில் ஊன்றுவித்து -பல அந்வய யோக்கியம் ஆக்குகையாலே
பல்லவிதமாய் இருந்த இத்தை புஷ்பிதம் ஆக்கும் –
அநந்தரம் –
நின்று தன் புகழ் ஏத்த -என்கிறபடியே சரமபர்வத்தில் -நிலை பெறுத்தி-
புஷ்பிதமாய் இருந்தவற்றை பல பர்யந்தம் ஆக்கும் -என்னவுமாம் –

ஆக –
இப் பிரகரணத்தால் –
ஆசார்யனை உபாயமாகப் பற்றினார்க்கு -பய அபயங்கள் இரண்டும் மாறி மாறி நடக்கும் என்னும் பிரசங்கம் இல்லாமையும் -407
இவ் அர்த்த நிர்ணய பிரமாணம் இன்னது என்னுமதும்-409-
இவ் அர்த்த ஸ்தாபனத்துக்கு ஈடான உபபத்தியும்-410- -ஐதிக்யமும் -411-
இவ் அர்த்த உபபாதன அர்த்தமாக ப்ராப்ய நிர்ணயமும் -412-
இப்படி ப்ராப்ய நிர்ணயம் பண்ணினால் இதுக்கு சத்ருசமாகக் கொள்ள வேணும் ப்ராபகம் என்னும் அதுவும் -425-
அல்லாத போது வரும் -தூஷணமும் -426-
ஈஸ்வர விஷயத்தில் இவனுக்கு உள்ள சரணவத் பாரதந்த்ர்ய அனந்யத்வங்களை ஸூசிப்பித்துக் கொண்டு -427-
ஈஸ்வரனைப் பற்றும் அதில் இவனைப் பற்றும் அதுக்கு உள்ள விசேஷமும் -428-
ஈஸ்வர சேதனர்கள் இருவருக்கும் இவன் உபகாரகன் என்றும் -429
ஈஸ்வரனும் ஆசைபடும் பதத்தை உடையவன் என்றும் -430
இவன் பண்ணும் உபகாரத்துக்கு சத்ருச பிரத்யுபகாரம் இல்லை என்றும் -432
இவனோட்டை சம்பந்தம் மோஷத்துக்கே ஹேதுவாய் இருக்கும் என்றும் -433
ஈஸ்வரனை உபகரித்த இவனிலும் -இவனை உபகரித்த ஈச்வரனே மகா உபகாரகன் -என்றும் -436
இவ் ஆசார்ய வைபவமும் -ஆத்ம குணம் உண்டானாலும்
ஆசார்ய சம்பந்தத்தை நெகிழ்க்லில் அந்த பிரயோஜனமும் அவத்யகரமும் ஈஸ்வர நிஹ்ரக ஹேதுவாம் படியும் -437-438-439-
ஆசார்ய சம்பந்த விச்சேதத்தில் பகவத் சம்பந்த த்வர்பலமும் -440-
ஆசார்ய அன்வயத்துக்கும் பாகவத சம்பந்தம் அபேஷிதம் என்னும் அதும் -441-442-443-
ஆசார்ய அபிமானம் ஒழிய உஜ்ஜீவன உபாயம் இல்லை என்னும் இடத்தில் -ஆப்த உபதேசமும் –
இவ் அர்த்தத்தினுடைய ஸ்தீரீகரணமும்-444-445-
இவ் ஆசார்ய அபிமான நிஷ்டனான அவன் சுலபமான இவ் விஷயத்தை விட்டு
துர்லபமான பகவத் விஷயத்தை ரஷகமாக விச்வசிக்க கடவன் அல்லன் -என்றும் -448-
பரத்வாதி ப்ராப்ய ஸ்தலங்கள் எல்லாம் இவ் விஷயமே என்று இருக்கக் கடவன் -என்றும் -450-
இவனுக்கு பிரதிகூல அநு கூல அநு பயர் இன்னார் என்றும் -451
இவனுடைய ஞான அனுஷ்டானங்களுக்கு விநியோகமும் -452-
இவனுக்கு நிஷித்த அனுஷ்டானமும் 453–விஹித போகாதிகளும் -த்யாஜ்யம் என்னும் இடமும் -455-
ஸ்வரூப பிரச்யுதி வாராமைக்கு வேண்டும் அவஸ்தையும் -457-
ப்ராப்ய பூமி ப்ராவண்யாதி த்ரயமும் இவனுக்கு அவஸ்ய அபேஷிதம் என்னும் அதுவும் -458-
ஆசார்ய விஷயத்தில் ஸ்வகத பரகத ஸ்வீகார உபாய த்வய பிரமாணங்களும் -459-/460-
ஆசார்ய அபிமானத்தின் ஸ்வ தந்திர உபாயத்வமும் -461-
தத் அதிகாரி நிர்ணயமும் -462-
இவ் ஆச்சார்ய அபிமானம் இச் சேதனனுக்கு உண்டாக்கும் பல பரம்பரையும் 463–சொல்லுகையாலே –
சதாச்சார்ய அபிமானமே சர்வருக்கும் உத்தாரகம் -என்னும் இடம் சொல்லப்பட்டது –

ஆக
இத்தால்
வாக்ய த்வயயோ உக்யதா- உபாய உபேய -சரம அவதியை -அருளிச் செய்தார் ஆயிற்று –

அநந்யார்ஹ சேஷத்வ ஞானமே மொட்டு -நமஸ் பரதந்த்ர ஞானம் பூ / அவனாலே அனுபவிக்கப்படுபவன் பல பர்யந்தம் –
அதுக்கும் மேலே அவனுக்கும் அவன் அடியார்க்கும் -அவர்களே உபாயம் பாகவத பாரதந்தர்யம் -அவர்கள் கைங்கர்யமே பலம் -என்று இருக்க வேண்டும்
அதுக்கு மேலே ஆச்சார்ய விஷயம்
அன்றிக்கே
பகவத் சேஷத்வம் -பாகவத சேஷத்வம் -ஆச்சார்ய சேஷத்வம் என்றுமாம்
ஸ்வ தந்த்ர உபாயம் மட்டும் இல்லை -பிரதமத்தில் ஸ்வரூப ஞானம் -அபிமான அன்வய காலத்திலே-
அநாதி காலம் இழந்து சரக்காய் உலர்ந்து போன ஜீவாத்மா -உபய சேஷத்வம் -மிதுனம் -பல்லவம்
அம்ருத வர்ஷத்தால் சரம அளவாக வளர்த்து பிரணவ அர்த்தம் ஆனபின்பு -பார தந்தர்யம் புரிய வைப்பார் –
மடை திறந்த கடாக்ஷத்தால் -தத் ஏக போக்யத்வ சித்த சரம அனுபவ கைங்கர்யம் ஆக்கி உஜ்ஜீவிப்பிக்கும்
சேஷத்வ ஞானம் பல்லவிப்பித்து பாரதந்த்ர ஞானம் பூ பூக்க வைத்து -பழுக்க போக்யமாக கூட்டிச் செல்லும்
ஸ்வ தந்தர்ய த்வத்யம் தோஷம் இல்லை -பிரதமத்தில் பிரஸ்துதமான புருஷகார பூர்வகமாக பகவத் உபாயமே சரம உபாயமாக பழுக்கும்
அது தான் பூத்து காய்த்து பழமானது என்று வடக்குத்திருவீதி பிள்ளை பலகாலும் அருளிச் செய்வார்
ஆக
சார வசன–கண்ணி–பரதந்த்ர சேஷியை பற்றுமதுவே ஸ்வரூப அனுரூப உபாயம்
துர்லபம் ஆச்சார்ய கைங்கர்யமே பரம புருஷார்த்தம்
சரம சேஷியே அனைத்தும் -விரக்தி விஷயம் சம்சாரம்
உபகாரர் உத்தாராகர் -சம்பந்த சரம சேஷி
ஸ்வரூப ஞானம் தொடங்கி பல பர்யந்தம் உஜ்ஜீவிக்கும் –

இந்த நிஷ்டை துர்லபம் -நம் ஆச்சார்ய கடாக்ஷத்தாலே கிட்ட வேண்டும் –
வாழி ஸ்ரீ பிள்ளை உலகாசிரியன் —
வாழி திருமழிசை அண்ணா அப்பன் ஐயங்கார் ஸ்வாமி -ஸ்ரீ ரகுவரர் வாழி –
நேர் பொருளும் நீள் கருத்தும் அருளி -பார் பகர் தென்னெறியால் தமிழ் வழங்கியவர் வாழி –
வாழி ஆய் ஸ்வாமிகள் –
வாழி ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் —

———————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ .வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திரு அடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ வசன பூஷணம் – சூர்ணிகை –450-456- சரம பர்வ நிஷ்டா-குரோர் உபாயதாஞ்ச பிரகரணம் –ஸ்ரீ ஆய் ஸ்வாமிகள் / ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் —ஸ்ரீ உ . வே . வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் விளக்க காலக்ஷேப குறிப்புக்கள்-

1–புருஷகார வைபவம் -24-
2–சாத நஸ்யா கௌரவம் -23–79-
3–தத் அதிகாரி க்ருத்யம் -8o–307–
4–சத் குரூப சேவகம் —308-365-
5–நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
6–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463

ஆறு பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஆறாவது பிரகரணம்
உபதேசாதிகளை நாலாவதிலும் —உபதிஷ்ட மான அர்த்த விஷய மஹா விசுவாச ஹேது கிருபா வைபவம் – -நிர்ஹேதுகத்வம் -கிருபை- ஐந்தாவதில் /
உபாதிஷ்டமான அர்த்த சரமாவதியையும் -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -கிரமத்தில் அருளிச் செய்வார் /

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால்–
1–புருஷகாரஞ்ச ச வைபவம் (ச -உபாய வைபவமும் இதில் உண்டே )-24-
2-அவனே உபாயம் -உபாய வைபவம் –23-114
3-உபாயாந்தர தோஷம் -115–141
4-சித்த உபாய நிஷ்டா வைபவம் -142–242-
5-பிரபன்ன தினசரியா – –243 -307-
6-சதாச்சார்ய அனுவர்த்தன பிரகரணம் -308—320-
7-ஸச் சிஷ்ய லக்ஷண பிரகரணம் -321–365-
8-நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
9–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463
இப்படி பிரித்து அனுபவம் –

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஒன்பதாவது பிரகரணம்

த்வய அபிபிரேரிதமான – த்வய யுக்த அர்த்த ஞானமும் -தத் உபதேச ஆச்சார்யர் அனுவர்த்தனைத்தையும் அருளிச் செய்து –
அதுக்கு மூல பூதமான பகவத் கிருபை -ஹேதுதா சங்கதி –
நிவர்த்ய ஞானம்–கர்மா அவித்யாதி தோஷங்கள் நினைத்தால் – பய ஹேது /-நிவர்த்தக பகவத் குண அனுசந்தானம் ஞானம்–பயம் கெடுக்கும் ஹேது
பழுதே பல பகலும் போயின என்று அஞ்சி அழுதேன் -/ படிக்கட்டுக்கள் அத்வேஷம் தொடங்கி பிராப்தி வரை -நிர்ஹேதுக கிருபையே காரணம் –

ஆறு பிரகரணங்களில் இறுதியான
சரம பர்வ நிஷ்டா பிரகரணம் –

———————————————————

சூரணை -450-

பாட்டுக் கேட்கும் இடமும் –
கூப்பீடு கேட்கும் இடமும் –
குதித்த இடமும் –
வளைத்த இடமும் –
ஊட்டும் இடமும் –
எல்லாம் வகுத்த இடமே
என்று இருக்கக் கடவன் —

இப்படி சுலபமான ஆசார்ய விஷயம் ஸ்வ ரஷணத்துக்கு உண்டாய் இருக்க
இத்தை உபேஷித்து துர்லபமான பரத்வாதிகளை வாஞ்சிக்க கடவன் அல்லனே ஆகிலும் –
ப்ராப்யத்வேன அவை இவனுக்கு வாஞ்சநீயங்கள் அன்றோ என்ன -அவை எல்லாம் ஆசார்யனே என்று
இருக்கக் கடவன் -என்கிறார் –

அதாவது –
ஏதத்  சாம காயன் நாஸ்தே -என்கிறபடியே –
நிரந்தர அனுபவத்துக்கு போக்குவீடாகப் பண்ணும் சாம கானம் கேட்க்கும் ஸ்தலமான பரம பதமும் –
அசூர ராஷச பீடிதரான ப்ரஹ்மாதி தேவர்கள் ஆர்த்த நாதம் கேட்க செவி கொடுத்துக் கொண்டு கண் வளரும் வ்யூஹ ஸ்தலமும் –
அவர்கள் ஆர்த்த த்வனி கேட்டு -துடித்துக் கொண்டு எழுந்து இருந்து –
நாகபர்யங்கம் உத்ஸ்ருஜ்ய ஹ்யாகதோ மதுராம் புரீம் -என்கிறபடியே –
திருபாற் கடலிலே திரு அரவணையின் நின்று இவ்வருகே வரக் குதிப்பாரைப் போலே -வந்து அவதரித்த -அவதார ஸ்தலமும் –
நினைத்து தலைக் கட்டும் அளவும் -மலையாளர் வளைக்குமா போலே –
இட்டவடி பேர விடாதே -வளைத்துக் கொண்டு இருக்கிற -அர்ச்சாவதார ஸ்தலங்களும் –
ஏஷாம் இந்தீவரச்யாமோ ஹ்ருதயே சூப்ரதிஷ்டத -என்றும் –
ஒண் சங்கதை வாள் ஆழி யான் ஒருவன் அடியேன் உள்ளானே -என்றும் –
சொல்லுகிறபடியே -ஹிருதய கமலத்திலே இருந்து -தான் உகந்தாருக்கு தன் அழகை புஜிப்பிக்கும்-அந்தர்யாமித்வ ஸ்தலம் ஆகிற –
இந்த ப்ராப்ய ஸ்தலங்கள் எல்லாம் –
தனக்கு வகுத்த ஸ்தலமாய் -பிராப்யமுமாய் -இருக்கும் ஆசார்ய விஷயமே என்று
அத்யவசித்து இருக்க கடவன் -என்கை-
வளைத்த இடமாவது -பிறர் அறியாதபடி திரை வளைத்துக் கொண்டு இருக்கிற அந்தர்யாமி  ஸ்தலம் –
ஊட்டும் இடம் ஆவது -சஷூர் விஷயமாய் இருந்து -தன் வடிவு அழகையும் குணங்களையும் –
ஆஸ்ரிதரை புஜிப்பிக்கும் அர்ச்சாவதார ஸ்தலம் -என்று சொல்லவுமாம்–
ஏனைவ குருணா யஸ்ய ந்யாச வித்யா ப்ரதீயதே தசிய வைகுண்ட்ட துக்த்தாப்த்தி  த்வாரகாஸ் சர்வ ஏவச -என்றும் –
வில்லார் மணி கொழிக்கும் -என்று துடங்கி -அருளாலே வைத்தவர் -என்றும் சொல்லக் கடவது இறே–
அன்றிக்கே –
பாட்டு கேட்கும் இடம் -இத்யாதிக்கு -ரஷகமாக அவற்றை ஆசைப் படக் கடவன் அல்லன் என்கிற அளவன்றிக்கே –
அவை எல்லாம் தனக்கு இவ் விஷயமே என்று
இருக்கக் கடவன் என்கிறது என்று கீழோடு சேர யோஜிக்க்கவுமாம் —

ஆச்சார்யரே பிராப்தம் -அனுபவத்துக்கு போக்கு வீட்டு வைகுண்ட செல்வனார் மேல் -ஏதத் ஸாம கானம் /
ஆர்த்தி உடன் -கூப்பீட்டு கேட்க்கும் இடம்
துடித்து எழுந்து அரை குலைய குதித்த அவதார ஸ்தலங்கள்
கண்ணையும் மனத்தையும் வளைக்கும் அர்ச்சை
தேனும் பாலும் -நிரதிசய போக்யமான அந்தர்யாமி ஓவாத ஊணாக ஊட்டும்-நின்ற ஒன்றை உணர்ந்து
பரமபதம் இத்யாதிகள் ஸ்தலம் -இங்கு -இடம் தான் -அனைத்தும் ஆச்சார்யர் திருவடி –
பகவத் அபிமத ஸ்தலம் -விமல சரம திருமேனியை -குற்றம் அற்ற கடைசியான விக்ரஹம் -திருவடி உப லக்ஷணம் –
அன்றிக்கே–பிரகாரம் நிலைகளை பற்றி
அவனுக்கும் தனக்கும் வகுத்த இடம்-ஆச்சார்யரே உபாயம் உபேயம் முக்த கண்டம் –
பகவானுக்கும் ஆச்சார்யர் -அந்தாமத்து அன்பு செய்து என் ஆவி சேர் -அவனுக்கும் உத்தேச்யம்
மனக்கடலில் வாழ வல்ல என் மாய -வ்யூஹம்
வில்லாளன் என் நெஞ்சத்து உள்ளான் -விபவம்
ஒருவன் அடியேன் உள்ளான் அந்தர்யாமி
திருவேங்கடமே எனது உடலே -அவனுக்கும் நமக்கும் இதுவே வகுத்த இடம் -அடியார் திருமேனியையையே விரும்பி உள்ளான் –

———————————————

சூரணை-451-

இவனுக்கு பிரதிகூலர் ஸ்வ தந்த்ரரும் – தேவதாந்தர பரரும் –
அனுகூலர் -ஆசார்ய பரதந்த்ரர் –
உபேஷணீயர்-ஈஸ்வர பரதந்த்ரர் –

ஏவம் பூதனான இவ் அதிகாரிக்கு -ஸ்வரூப நாசகத்வ -ஸ்வரூப வர்த்தகத்வ –
தத் உபய ரஹீதத்வங்களாலே -பிரதிகூலராயும் -அனுகூலராயும் -அநு பயராயும்-
இருக்கும் அவர்களை தர்சிப்பிக்கிறார் மேல் –

அதாவது –
இப்படி ஆசார்ய அபிமான நிஷ்டனாய் -பரத்வாதி பஞ்சகத்திலும் உள்ள ப்ராவண்யம் உடைய –
இவ்விஷயத்திலே ஒரு மடைப் படுத்தி -தேவு மற்று அறியேன் -என்று இருக்கும் இவ் அதிகாரிக்கு –
அணுகில் ஆத்ம நாசத்தை பிறப்பிக்கும் பிரதி கூலர் -ஆத்ம அபஹாரிகளான ஸ்வ தந்த்ரரும் –
பாரதந்த்ர்யத்துக்கு இசைந்து வைத்தே பகவத் வ்யதிரிக்த தேவதைகளுக்கு பாரதந்த்ரமாய் இருக்கும் -அவர்களும் —
ஸ்வ சம்சர்க்கத்தாலே ஸ்வரூபத்தை வளர்க்கும் அனுகூலர் –
ஸ்வரூபத்தை உள்ளபடி உணர்ந்து -தச் சரம அவதி நிஷ்டரான சதாசார்யா பரத்ந்த்ரர் –
இப்படி ஸ்வரூப நாசகரும் ஸ்வரூப வர்த்தகரும் அல்லாமையாலே -வெருவதலுக்கும் விருப்பத்துக்கும் விஷயம் அல்லாத வுபேஷணீயர் –
சரம பர்வமான ஆசார்ய பாரதந்த்ர்யத்தில் ஊற்றம் அன்றியிலே பிரதம பர்வமான பகவத் பாரதந்த்ர்யத்தில் ஊன்றி நிற்கும் அவர்கள் -என்றபடி –
பிரதிகூலரை சொல்லுகிற இடத்தில் -ஸ்வ தந்திர தேவதாந்திர பரதந்த்ரர் இருவரையும் சொன்ன இது –
பிரபத்தி பிரகரணத்தில் சொன்ன மற்று உள்ள பிரதிகூலருக்கும் உப லஷணம்-
பிரதம பர்வ நிஷ்டனுக்கு பிரதிகூலரான அவர்கள் இவனுக்கு பிரதிகூலர் அல்லாமை இல்லை இறே –
இத்தால் கீழ்
பகவத் பிரபன்ன அதிகாரிக்கு -சஹவாச தந் நிவ்ருத்திகளுக்கு உறுப்பாக அனுகூல பிரதிகூல தர்சனம் பண்ணு வித்தாப் போலே –
ஆசார்ய அபிமான நிஷ்டனான இவனுக்கும்
சஹவாச நிவ்ருத்தி விஷயமான பிரதிகூலரையும் -சஹவாச விஷயமான அனுகூலரையும் -தர்சிப்பித்து –
தத் அதிகமான வுபேஷணீய விஷயமும் இவனுக்கு ஓன்று உண்டு என்னும் இடம் தர்சிப்பித்தாராய் ஆயிற்று —

சரம அதிகாரிக்கு -ஸ்வரூப நாசகர் பிரதிகூலர் -விபரீத அந்யதா ஞானிகள் -ஸ்வ தந்த்ரர்கள் தேவதாந்த்ர பரர்கள்
ஸ்வரூபம் வளர்க்கும் அனுகூலர் -உண்மையாக உணர்த்தும் சரம அதிகாரிகளான ஆச்சார்ய பரதந்த்ரர்
ஆச்சார்யர் பாரதந்தர்யம் அற்ற கேவல ஈஸ்வர பரதந்த்ரர்-உபேஷனீயர்
சம்பாஷணாதி அயோக்யர் ஸஹவாஸி அயோகியர் -பிரதிகூலர்
சதா அனுபவ யோக்யர்-அனுகூலர்

————————————————-

சூரணை -452-

ஞான அனுஷ்டானங்கள் இரண்டும்
அல்லாதார்க்கு உபாய அங்கமாய் இருக்கும் –
இவனுக்கு உபேய அங்கமாய் இருக்கும் –

இவ் அதிகாரிக்கு உண்டாக வேண்டும் பிரதிபத்திய அனுஷ்டானங்களை பல படியாலும் அருளிச் செய்தார் கீழ் –
இந்த பிரசங்கத்திலே -அந்ய உபாய நிஷ்டருடைய ஞான அனுஷ்டானங்களுக்கும் –
இவனுடைய ஞான அனுஷ்டானங்களுக்கும் -உண்டான விநியோக விசேஷத்தை
அருளிச் செய்கிறார் மேல் –

அதாவது –
தத்வ ஞானமும் -தத் அநு ரூபமான அனுஷ்டானமும் -ஆசார்ய அபிமான நிஷ்டனான இவனை ஒழிந்த அதிகாரிகளுக்கு –
உபாயம் ( பகவான்)-அதிகாரி சாபேஷம் ஆகையாலே –
உபேய ப்ராப்தி அளவும் -உபாய அதிகாரம் நழுவாமல் நடக்கைக்கு உறுப்பாய்க் கொண்டு –
அவ்வழியாலே உபாய சேஷமாய் -இருக்கும் –
ஆசார்ய அபிமானமே உத்தாரகம்  ஆகையாலும் -உபாய அதிகார சேஷமாக வேண்டுவது ஓன்று இல்லாமையாலே –
இவ் அதிகாரிக்கு உண்டான ஞான அனுஷ்டானங்கள் இரண்டும்
ஆசார்யன் முக மலர்த்தி ஆகிற உபேயத்துக்கு சேஷமாய் (காரணமாய் ) இருக்கும் -என்கை –
இவனுக்கு உபேயமாய் இருக்கும் என்ற பாடம் ஆனபோது –
ஆசார்யனுக்கு அபிமதமாய் கொண்டு இவை தான் அவனுக்கு உபேயமாய் இருக்கும் -என்றபடி –

நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான் -அடுத்து செய்யும் கிரிசைகள் -அதிகாரி விசேஷணம் -சித்த உபாயம் நழுவாமல் இருக்க –
சரம அதிகாரிக்கு ஞான அனுஷ்டானங்கள் -எதற்கு –
அதிகாரி எதிர்பார்க்காமல் ஆச்சார்யர் -அருளுவதால் உபேய அங்கமாய் இருக்கும் –
நம்பிள்ளை மரத்தை தொட்டு முக்தி -அளித்தார் -அரங்க மாளி இடம் நீர் என்னை விட்டாலும் நான் உன்னை விட்டேன் -ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் –
பசுர் மனுஷ்ய பஷி வா –ஆச்சார்யர் சம்பந்தம் மூலம் –
அதிகாரம் இல்லாதார்க்கு அன்றோ எதிராசா நீ இரங்க வேண்டும்
அதிகாரம் உண்டேல் அவன் -உபாயம் உண்டேல் என்று சொல்ல வில்லை -பிரபன்னனுக்கு அவன் அருளுவான் -உபாயாந்தர ப்ரச்னம் இல்லை –
எதி-யத்னம் செய்பவர்களில் பிரதானர் எதிராசர் என்றவாறே -ஊமை செவிடருக்கும் அருளினார் –
ஜடாயு -ஞானம் அனுஷ்டானம் நிறைய இருந்ததே -ஸ்ரீ ராம கைங்கர்ய நிஷ்டர் -சம்பாதியும் உதவினார் முதலிகளுக்கு —
அதிகாரி சாபேஷமும் இல்லை ஆச்சார்யர் இடம் –
பிராப்தி அனுபவ காலத்தில் ப்ரீதி வளர்க்க திரு முக மலர்த்திக்கு ஞானம் அனுஷ்டானங்கள் அனுபவம் ரசிக்க –
ப்ராப்ய அந்தர்பூதமாய் ஞான அனுஷ்டானங்கள் -உபேய அங்கமாய் இருக்கும் -மற்றவர்களுக்கு உபாயம் நழுவாமல் இருக்க வேண்டும் –
ஆச்சார்ய அபிமதமாய் கொண்டு ஞான அனுஷ்டானங்கள் -இந்த சரம அதிகாரிக்கு போகம் வளர்க்க
மற்றவர்களுக்கு இவை உஜ்ஜீவனம் -அன்ன பானாதிகள் ஜீவனம்
இந்த சரம அதிகாரிக்கு ஞான அனுஷ்டானங்கள் ஜீவனம்
ப்ராப்யமாயும் பிராப்ய அங்கமாயும் என்று இரண்டு நிர்வாஹம் -ஆச்சார்ய முக மலர்த்தியே பிராப்தி அன்றோ
சம்பாவித ஸ்வ பாவங்கள் ஞான அனுஷ்டானங்கள் -ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகள் -தான் ஞான அனுஷ்டானங்கள் சப்தத்தால் இங்கே

———————————————-

சூரணை -453-

இவனுக்கு நிஷித்த அனுஷ்டானம்- தன்னையும் பிறரையும் நசிப்பிக்கையாலே- த்யாஜ்யம்-

இப்படி ஞான அனுஷ்டானங்கள் இரண்டும் -ஆசார்ய ப்ரீதி ஹேதுவாக நினைத்து
குறிக் கொண்டு வர்த்திக்கும் இவ் அதிகாரிக்கு அவஸ்யம் நிவர்தநீயங்களை அருளிச் செய்வதாக –
திரு உள்ளம் பற்றி -பிரதமம் -நிஷித்த அனுஷ்டானம் த்யாஜ்யம் என்னும் இடத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
ஏவம் பூதனான இவ் அதிகாரிக்கு -பரதார பரிஹரகாதி நிஷித்த அனுஷ்டானம் –
ஸ்வ விநாசத்தையும்-ஸ்வ அனுஷ்டானம் கண்டவருடைய விநாசத்தையும் –
பண்ணுகையாலே -பரி த்யஜிக்க படுமது ஓன்று என்கை-

மேல் படியில் இருக்கும் இந்த பஞ்சம -சரம அதிகாரி -இவனை பார்த்து மற்றவர்கள் செய்வார்களே –
ஞானம் அனுஷ்டானம் ஜீவனமாக கொண்ட இந்த அதிகாரி -அக்ருத்ய கரணாதி நிஷித்த அனுஷ்டானங்கள் –
சரம அதிகாரியான தன்னையும் -தன்னைக் கண்ட பிறரையும் நசிப்பிக்கும் –
மீண்டு வர முடியாத படி -ஆகையால் வாசனையுடன் விட வேண்டும்
அனைத்து அதிகாரிகளுக்கும் சாதாரணமான நிஷித்த அனுஷ்டானம் இங்கே சொல்லிற்று –

————————————————

சூரணை-454-

தான் நசிக்கிறது மூன்று அபசாரத்தாலும் – அன்வயிக்கையாலே –
பிறர் நசிக்கிறது – தன்னை அநாதரித்தும் – தன் அனுஷ்டானத்தை அங்கீகரித்தும் –

உபய விநாசமும் இத்தாலே வருகிறபடி எங்கனே என்ன -அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
ஆசார்ய அபிமானத்திலே ஒதுங்கி –
பகவத் -பாகவத -ஆசார்ய -விஷயங்கள் மூன்றுக்கும் -அபிமத விஷயமாய் இருக்கிற தான் நசிக்கிறது –
அம் மூவருக்கும் அது அநிஷ்டம் ஆகையாலும் –
அபசாரம்-ஆவது -அநிஷ்ட கரணம் ஆகையாலும் –
அதி க்ரூரமான அபசார த்ரயத்திலும் அந்வயிக்கையாலே –
பிறர் நசிக்கிறது –
சரம பர்வ பர்யந்தமாக வந்து நிற்கிற பாகவத உத்தமனான தன்னை நிஷித்த அனுஷ்டானம் பண்ணினான் என்று அநாதரித்து-
தத்வ வித்தான இவன் இப்படிச் செய்கிறான் -இதில் தோஷம் இல்லையாகப் பட்டன்றோ -நமக்கு பின்னை என் என்று –
தன்னுடைய அனுஷ்டானத்தை தாங்கள் அங்கீகரித்தும்  -என்கை —
அநாதரிப்பார் பாகவத வைபவம் அறியாதவர்கள் –
அனுஷ்டானத்தை அங்கீகரிப்பார் -ப்ராப்த ப்ராப்ய விவேக சூன்யர் ஆனவர்கள் –
அனுஷ்டானத்தை அங்கீகரிக்கிறவர்கள் நசிக்கிறார்கள்-அநாதரித்தவர்கள் நசிப்பான் என் –
தோஷம் கண்டால் அநாதாரிக்கல் ஆகாதோ என்னில் –
ராஜ புத்ரனனுக்கு தோஷம் உண்டானால் -ராஜா தான் சிஷித்து கொள்ளும் அது ஒழிய
அவனை அநாதரித்தவர்கள் மேலே நிக்ரஹம் பண்ணி தண்டிக்குமா போலே –
ஸ்வ அபிமதனான இவனுக்கு தோஷம் உண்டானாலும் -சர்வேஸ்வரன் தானே திருத்திக் கொள்ளும் அது ஒழிய
பிறர் அநாதரிக்க பொறாமையாலே- அநாதரித்தவர்களுக்கு விநாசமே பலிக்கையால் அநாதரிகல்  ஆகாது –

அபிசேத சூதுரா சாரோ பஜதேமாம நந்யபாக் சாதுரேவச மந்தவ்ய ஸ் சம்ய க்வ்யவஹி தோஹிச-என்று
உபாஸக விஷயமாக அருளிச் செய்தபடி கண்டால்-எல்லை நிலத்தில் வந்து நின்ற இவ் அதிகாரி
விஷயத்தில் இவன் இருக்கும்படி சொல்ல  வேண்டா இறே-
ஆகையால்-
இப்படி தானும் பிறரும் நசிக்கும்படி இருக்கையாலே -இவனுக்கு நிஷித்த அனுஷ்டானம் பரித்யாஜ்யம் -என்றது -ஆயிற்று –

ஸ்வரூபம் அழியாதே -நசிப்பது என்பது பின்னடைவு –
நிஷித்த அனுஷ்டானத்தில் பயம் கேட்டு அந்வயிப்பதால் பகவத் பாகவத ஆச்சார்ய அபசாரம் –
தனக்கு பிராமாதிகமாய் அறியாமல் செய்த அக்ருத்ய கரணாதி நிஷித்த அனுஷ்டாதானம் கண்டு அநாதரித்தும்
ஞானியான இவன் செய்ய நாம் செய்தால் என் என்று -நோ இதராணி-ஆதரித்து பண்ணும் நல்லத்தை மட்டும் பின் பற்ற வேண்டுமே –
வேணும் விவேக ஞானமும் வேணும் –
தேஜஸ் குற்றங்களை மறைக்கும் -தெரியாமல் செய்த குற்றங்கள் -இவனுக்கு -பார்த்து பிறர் அநர்த்தம் படுவார்கள் –
ஆகையால் அறியாமலும் நிஷித்த அனுஷ்டானங்கள் தவிர்க்க வேண்டுமே
அவனுக்கு அது கிடையாது என்னும்படி அன்றோ உயர்ந்த நிலை சரம பர்வ நிஷ்டனுக்கு

———————————————

சூரணை -455-

விஹித போகம் நிஷித்த போகம் போலே – லோக விருத்தமும் அன்று –
நரக ஹேதுவும் அன்றாய் – இருக்க செய்தே –
ஸ்வரூப விருத்தமுமாய் -வேதாந்த விருத்தமுமாய் -சிஷ்ட கர்ஹிதமுமாய் –
ப்ராப்ய பிரதிபந்தகமுமாய் -இருக்கையாலே -த்யாஜ்யம் –

இப்படி பரதாராதி போகம் -ஸ்வ -பர -விநாச ஹேது வாகைக்கு அடி -சாஸ்திர நிஷித்தமாகை -இறே –
இங்கன் அன்றிக்கே -சாஸ்திர விஹித விஷயமான -ஸ்வதார போகத்துக்கு குறை இல்லையே -என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் -மேல் –

அதாவது –
விசிஷ்ட வேஷ விஷயீயான சாஸ்த்ரத்தாலே விதிக்கப் பட்ட -ஸ்வ தாரத்தில் போகம் –
தாத்ருச சாஸ்திர நிஷித்தமான -பர தார போகம் போலே –லோக விருத்தமும் -அன்று –
செம்பினால் இயன்ற பாவையை தழுவுகை முதலான கோர துக்க அனுபவம் பண்ணும் நரக ஹேதுவும் அன்று —
இப்படி ப்ரத்யஷ பரோஷ சித்தங்களான லோக விருத்த நரக ஹேதுக்கள் இரண்டும் அற்று இருக்கச் செய்தே –
அநந்ய போகத்வ ரூபமான ஸ்வரூபத்துக்கு விருத்தமாய் –
சாந்தோதாந்த உபதர ஸ்திதி ஷூச்சமாஹிதோ பூத்வாத்மந்யே வாத்மானம் பச்யேத்-இத்யாதிகளாலும் –
திருமந்த்ராதிகளாலும் -உபாசகனோடு பிரபன்னனோடு வாசி அற-இருவருக்கும் -விஷய போகம் ஆகாது என்னும்
இடத்தைப் பிரதிபாதிக்கிற -வேதாந்தத்துக்கு விருத்தமாய் -தோஷ தர்சனத்தாலும் -அப்ராப்த்த தர்சனத்தாலும் –
விஷய போகத்தை அறுவறுத்து   இருக்கும்
ஆசார்ய பிரதானரான சிஷ்டர்களாலே ஹேயம் என்று நிந்த்திகப் பட்டு இருக்குமதாய் –
அப்ராப்த விஷய விரக்தி பிரியனான ஆசார்யனுக்கு அநபிதம் ஆகையாலே –
ஆசார்ய முக கமல விகாச அனுபவ ரூப ப்ராப்யத்துக்கு பிரதிபந்தகமாய் –
இப்படி அநேக அநர்த்தா வஹமாய் இருக்கையாலே -இவ் அதிகாரிக்கு
பரித்யாஜ்யம் -என்றபடி –

சாஸ்திரம் விஹிதம்-விசிஷ்ட விஷயம் -வர்ணாஸ்ரமம்-சரீரத்துடன் உள்ள ஆத்ம வேஷம் –
நிஸ்க்ருஷ்ட சாஸ்திரம் ரஹஸ்ய த்ரயம் தானே –
கணவனும் மனைவியும் -நிலம் கீண்டதும் -சொல்லிப்பாடி -அது குற்றம் இல்லை -அநந்ய போகத்வ ரூபம் -ஸ்வரூபம் விருத்தம் ஆகக்கூடாதே
நிரந்தர ஸ்னேஹ ரூபம் -பக்த்யா அநந்யா ஸ்நேஹம்-வேதாந்தம் விதிக்கும் -அவிச்சின்ன ஸ்ம்ருதி சிந்தனை வேணும்
அந்தரம் -நடுவே குறுக்கே -அநந்தரம் தடங்கல் இல்லாமல் – அநந்யத்வம் பங்கம் உண்டாகும் –
எம்பார் போல்வார் -விசிஷ்ட வேஷத்திலும் -எங்கும் இருட்டு காண வில்லையே விரக்த அக்ரேஸர்
கைங்கர்யம் முகப்பே கூவி பணி -அர்த்தி அபேக்ஷ நிரபேஷமாய் இருக்குமே

——————————————

சூரணை -456-

போக்க்யதா புத்தி குலைந்து – தர்ம புத்த்யா பிரவர்த்தித்தாலும்
ஸ்வரூபம் குலையும் –

போக்யத்தா புத்தியை விட்டு தர்ம புத்த்யா வர்த்திக்கும் அளவில் -இவை ஒன்றும்
இல்லையே -என்ன -அருளிச் செய்கிறார் -மேல்-

அதாவது –
விஹித விஷய பிரவ்ருத்தியில் காமுகதயா வரும் போக்யதா புத்தியை விட்டு –
உபாசகரான மகரிஷிகள் தொடக்கமான சிஷ்டர் பைத்ரு கருண மோசக பிரஜோத்பாதந அர்த்தமாகவும் –
ஸ்நான திவசத்தில்  அங்கீகரியாவிடில் ப்ப்ரூனஹத்யாதி தோஷம் உண்டு என்னும்  அத்தை பற்றவும் –
தர்ம புத்த்யா ப்ரவர்த்திக்குமா போலே –
இவனும் அப்படி தர்ம புத்த்யா ப்ரவர்த்தித்தாலும்
சித்த தர்ம நிஷ்டனான இவனுக்கு -அந்ய தர்ம அந்வயம்-விரோதி ஆகையாலே –
அநந்ய உபாயத்வ  ரூபமான ஸ்வரூபம் குலையும் -என்கை-
இத்தால்-
போக்க்யதா புத்த்யா ப்ரவர்த்திக்கில் -அநந்ய போகத்வ ரூபமான ஸ்வரூபம் குலையுமோ பாதி –
தர்ம புத்த்யா ப்ரவர்த்திக்கில் -அநந்ய உபாயத்வ ரூபமான ஸ்வரூபம் -குலையும் என்கை —
ஆன பின்பு ஒருபடியாலும் -இவ் அதிகாரிக்கு விஹித  விஷய பிரவ்ருத்தி ஆகாது என்றது -ஆயிற்று –
ஆகையாலே
ஏதேனும் ஒருபடி அன்வயித்தாலும் ஸ்வரூப ஹானி தப்பாது –
ஆனபின்பு பரித்யஜிக்க வேணும் என்னும் இடம் நிச்சிதம் -இறே-

பித்ரு கடன் –தீர்க்க -தர்ம புத்தயா -செய்தாலும் -ஸ்வரூபம் குலையும் –
விஹித போகத்தால்-பிரஜைகளால் -இவை பிரபன்னனுக்கு இல்லை –
சர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய -என்றதோடு விரோதிக்கும் –
தேவ ரிஷி பித்ரு கணங்களுக்கு கிங்கரன் அல்லனே பிரபன்னன் –
கீழே நின்ற நிலைக்கே இல்லாத போது இங்கு சொல்ல வேண்டுமோ –
பகவத் ஏக போக ஸ்வரூபம் குலையக் கூடாதே

—————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திரு அடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ வசன பூஷணம் – சூர்ணிகை –441-449- சரம பர்வ நிஷ்டா-குரோர் உபாயதாஞ்ச பிரகரணம் –ஸ்ரீ ஆய் ஸ்வாமிகள் / ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் —ஸ்ரீ உ . வே . வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் விளக்க காலக்ஷேப குறிப்புக்கள்-

1–புருஷகார வைபவம் -24-
2–சாத நஸ்யா கௌரவம் -23–79-
3–தத் அதிகாரி க்ருத்யம் -8o–307–
4–சத் குரூப சேவகம் —308-365-
5–நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
6–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463

ஆறு பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஆறாவது பிரகரணம்
உபதேசாதிகளை நாலாவதிலும் —உபதிஷ்ட மான அர்த்த விஷய மஹா விசுவாச ஹேது கிருபா வைபவம் – -நிர்ஹேதுகத்வம் -கிருபை- ஐந்தாவதில் /
உபாதிஷ்டமான அர்த்த சரமாவதியையும் -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -கிரமத்தில் அருளிச் செய்வார் /

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால்–
1–புருஷகாரஞ்ச ச வைபவம் (ச -உபாய வைபவமும் இதில் உண்டே )-24-
2-அவனே உபாயம் -உபாய வைபவம் –23-114
3-உபாயாந்தர தோஷம் -115–141
4-சித்த உபாய நிஷ்டா வைபவம் -142–242-
5-பிரபன்ன தினசரியா – –243 -307-
6-சதாச்சார்ய அனுவர்த்தன பிரகரணம் -308—320-
7-ஸச் சிஷ்ய லக்ஷண பிரகரணம் -321–365-
8-நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
9–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463
இப்படி பிரித்து அனுபவம் –

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஒன்பதாவது பிரகரணம்

த்வய அபிபிரேரிதமான – த்வய யுக்த அர்த்த ஞானமும் -தத் உபதேச ஆச்சார்யர் அனுவர்த்தனைத்தையும் அருளிச் செய்து –
அதுக்கு மூல பூதமான பகவத் கிருபை -ஹேதுதா சங்கதி –
நிவர்த்ய ஞானம்–கர்மா அவித்யாதி தோஷங்கள் நினைத்தால் – பய ஹேது /-நிவர்த்தக பகவத் குண அனுசந்தானம் ஞானம்–பயம் கெடுக்கும் ஹேது
பழுதே பல பகலும் போயின என்று அஞ்சி அழுதேன் -/ படிக்கட்டுக்கள் அத்வேஷம் தொடங்கி பிராப்தி வரை -நிர்ஹேதுக கிருபையே காரணம் –

ஆறு பிரகரணங்களில் இறுதியான
சரம பர்வ நிஷ்டா பிரகரணம் –

———————————————————

சூரணை -441-

இரண்டும் அமையாதோ -நடுவில் –
பெரும்குடி என் என்னில் –

இப்படி ஆசார்ய சம்பந்த்தத்தை ஒழிய -பகவத் சம்பந்தம் லபியாமையாலே –
ஆத்ம உஜ்ஜீவனத்துக்கு இரண்டும் வேணும் என்னும் அத்தை தர்சிப்பித்த அநந்தரம்-
பாகவத விஷய சம்பந்தமும் அவ்வோ பாதி இவனுக்கு அவஸ்ய அபேஷிதம் என்னும் அத்தை
தர்சிப்பிக்கைக்காக தத் விஷயநத்தை அனுவதிக்கிறார்

அதாவது –
ஆத்ம உஜ்ஜீவனத்துக்கு -பகவத் சம்பந்த ஸ்தாபாகமான ஆசார்ய சம்பந்தமும் –
தத் ஸ்தாபிதமான பகவத் சம்பந்தமும் ஆகிய உபயமும் போராதோ-
ப்ராப்ய மத்யம பர்வ உக்த தயா -நடுவில் பெரும்குடி போலே இருக்கிற பாகவதர்களோடே-சாத்விகைஸ் சம்பாஷணம் -என்கிற
சம்பந்தம் அத்தை பற்ற வேண்டுவது என்கிறதாகில்-என்கை –

பாகவத சமுதாய சம்பந்தம் -நமஸ் ஆழ்ந்த அர்த்தம் -எதுக்காக -ஆச்சார்ய பிராப்திக்காகவா பகவத் பிராப்திக்காகவா -ப்ரச்னம்-

——————————————-

சூரணை -442-

கொடியை கொள் கொம்பிலே துவக்கும் போது –
சுள்ளிக் கால் வேண்டுமா போலே –
ஆசார்ய அந்வயத்துக்கும் இதுவும் வேணும் —

இப்ப்ரசனத்துக்கு உத்தரம் அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது
உபக்ந அபேஷமாய் வளருவதொரு கொடியை அதின் பரிணாமத்துக்கு எல்லாம் இடம் கொடுக்கத் தக்க பெரியதொரு பக்நத்திலே
சேர்க்கும் போது-முதலிலே அது தன்னோடே சேர்க்கப் போகாமையாலே-தரைப் படாமல் முந்துற -தான் இதுக்கு ஆஸ்ரயமாய் கொண்டு –
அணுகி நின்று தன்னோட்டை அந்வய முகேன கொள்கொம்பில் கொழுந்துவிக்கும் சுள்ளிக்கால் அபேஷிதம் ஆகையால் –
கோல் தேடி யோடும் கொழுந்து போலே -அபிமுகனான இச் சேதனன் -ஆஸ்ரித தப்பதியாமல் உத்தரிப்பிக்கும்
மகத ஆசார்யன்( பேராளன் பேரோதும் பெரியார் ) திருவடிகளில்
அன்வயிக்கும் போது -முதலில் ததன்வயம் சித்திக்கை அரிது ஆகையாலே -முந்துற தாங்கள் அசந்னராய் நின்று -தங்களோடு இணைக்க வைத்து –
அவ்வழி யாலே ஆசார்ய விஷயத்தில் சேர்க்கும் -பாகவதர்களோட்ட சம்பந்தம் அவஸ்ய அபேஷிதம் -என்கை–
இப்படி ஆசார்ய அன்வயத்துக்கு அடி பாகவதர்கள் ஆகையால் -ஆசார்ய லாபம் பகவானாலே -என்பான் ஏன் என்னில் -அதுக்கு குறை இல்லை –
பாகவத அன்வயம் தனக்கு அடியவன் ஆகையாலே -ஆபிமுக்க்ய பர்யந்தமாக தானே கிருஷி பண்ணிக் கொண்டு வந்து –
பின்னை பாகவதர்களோடு இணக்கி -அவ்வழியாலே இறே அவன் தான் ஆசார்ய விஷயத்தில் சேர்ப்பது –
இது இத்தனையும் இவர் அருளி செய்த த்ருஷ்டாந்தத்திலே சித்தம்-
(அத்வேஷம் ஆபீ முக்கியம் -பர்யந்தம் தானே -மேலே பாகவதர்கள் மூலம் )
எங்கனே என்னில் –
சேதனனை- கொடியினுடைய ஸ்தாநே யாகவும்-
பாகவதர்களடைய சுள்ளிக் காலினுடைய ஸ்தாநேயாகவும் -அருளிச் செய்கையாலே
கர்ஷகனாய் இருப்பான் ஒருவன் ஸ்வ பிரயோஜன அர்த்தமாக –
முதலிலே வித்தை இட்டு -முளைவித்து -கொழுந்து விடும் அளவும் –
வளர்த்து கொண்டு போந்த தொரு கொடியை-இனி இதுக்கு இனி ஒரு பக்னம் வேண்டும் என்று
தானே யுபக்னமும் தேடி -அதிலே சென்று ஏறுகைக்கு  சுள்ளிக் காலும் நட்டு –
அவ்வழியாலே உபபக்னத்தில் சேர்க்குமா போலே –
சர்வ சேஷியான சர்வேஸ்வரன் -ஸ்வ பிரயோஜன அர்த்தமாக இச் சேதனனை முதலிலே  சிருஷ்டித்து –
ஈச்வரச்யச  ஸௌ ஹார்த்தம் -இத்யாதிப் படியே -க்ரமேண ஆபிமுக்க்ய பர்யந்தமாக விளைத்து –
இவனுக்கு ஓர் ஆசார்யனையும் இன்னான் என்று -தானே திரு உள்ளம் பற்றி –
அவனோடு சேரும் பாகவதர்களோடு முதல் அன்வயிப்பித்து –
அவ்வழியாலே ஆசார்ய விஷயத்தில் அன்வயிப்பிக்கும் என்னும் இடம்
தோற்றுகையாலே-கொள்கொம்பிலே ஏறவிட்ட கர்ஷகனுக்கே -அந்த கொடியால் உள்ள பிரயோஜனம் போலே –
ஆசார்ய விஷயத்தில்  ஈஸ்வரன் சேர்த்த சேதனனால் உள்ள  பிரயோஜனமும் ஈச்வரனது என்னும் இடமும் பலிதம் –
இனி அசேதனமான கொள்கொம்பு போல் அன்றியே -சேதன உத்தமனான இவ் ஆசார்யன் தானும் பர சம்ருத்த்ய ஏகபரன்
ஆகையாலே -ஸ்வ சேஷியான ஈஸ்வரனுடைய பிரயோஜனமே ஸ்வ பிரயோஜனமாக நினைத்து இருக்கும் இறே –

வளர் இளம் கொடி-ஆத்மா –சுள்ளிக்கால் -போலே–கோல் தேடி ஓடும் கொழுந்ததே போலே மால் தேடி போகும் –
அபி முகனான இவனுக்கு ஆச்சார்ய சம்பந்தம் பெற –ததீய சம்பந்தம் -நடுவில் –
அப்புறம் நடுவில் தருவித்துக் கொள்ள வேண்டும் -பகவத் ப்ரேமம் வளரவும் இந்த சம்பந்தம் திடமாக இருக்கவும் –
போதயந்த பரஸ்பரம் சம்சாரத்தில் வேண்டுமே –
பாகவதர்கள் -மூன்று கர்தவ்யம் -ஆச்சார்யர் இடம் சேர்ப்பித்து –
அப்புறம் தேவதாந்த்ர சம்பந்தம் வராமல் பக்தி ஞானம் வளர்க்க –
அங்கும் அந்தமில் பேரின்பத்து அடியவரோடு கைங்கர்யம் வர்த்தகத்துக்கு -வேண்டும் –
ஆச்சார்ய சம்பந்தம் ததீய சம்பந்தம் ஒன்றுமே போதும் –
பகவத் ஸமாச்ரயணத்துக்கு இரண்டும் வேண்டும் -கையைப் பிடித்து கூட்டிச் செல்பவர்கள் இவர்கள் –

——————————————————

சூரணை-443-

ஸ்வ அபிமானத்தாலே ஈஸ்வர அபிமானத்தை குலைத்து கொண்ட இவனுக்கு –
ஆசார்ய அபிமானம் ஒழிய -கதி இல்லை என்று -பிள்ளை பலகாலும் அருளி செய்ய –
கேட்டு இருக்கையாய் -இருக்கும் –

இனி -இந்த சூரணை தொடக்கி ஆசார்ய அபிமானமே உத்தாரகம்-என்னும் அளவாக
இப்படி ததீயர் முன்னாக பற்றப் படும்  சதாச்சார்யனுடைய அபிமானமே உஜ்ஜீவனத்துக்கு
உசித உபாயம் என்று இப் பிரபந்த தாத்பர்யத்தை பிரகாசிப்பித்தது அருளுகிறார் –

பெருவிலையான ஆபரணத்துக்கு நாயகக் கல் போலே ஆயிற்று
ஸ்ரீ வசன பூஷணத்துக்கு இப் பிரதேசம் நாயக ரத்னமாய் இருக்கும்படி –
இத்தனையும் அருளிச் செய்கையைப் பற்ற வதிஷ்டிக்கை இட்டுக் கொண்டு வந்தது கீழ் அடங்கலும்-
மேல் அடங்கலும் இதில் நிஷ்டையை ஸ்தாபிககிறது–
இதில் பிரதமத்தில் –
இவ் அர்த்தம் -சத் சம்ப்ரதாய சித்தம் என்று சர்வரும் விசவசிக்கைக்கு உடலாக –
இது தமக்கு ஆப்த உபதேச லப்தம் என்னும் இடத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
அநாதிகாலம் தானே எனக்கு நிர்வாஹன் என்று இருக்கும் தன்னுடைய துர் அபிமானத்தாலே இவன் நமக்கு சேஷம் –
இவன் கார்யம் நமக்கே பரம் என்று தன்னை -உஜ்ஜீவிப்பிகைக்கு உடலான ஈஸ்வர அபிமானத்தை அழித்து கொண்ட இவனுக்கு –
துர்கதியே பற்றாசாக அங்கீகரித்து -தன்னுடைய உஜ்ஜீவனத்துக்கு கிருஷி பண்ணிப் போரும் பரம தயாளுவான ஆசார்யன் –
இவன் நம்முடையவன் என்று அபிமானித்து இருக்கும் அந்த அபிமானம் ஒழிய வேறு உஜ்ஜீவன உபாயம் இல்லை என்று –
சகல சாஸ்திர சார வித் அக்ரேசரான-நம்பிள்ளை-திருவடிகளிலே பழுக்க சேவித்து -தத் ஏக பரதந்தரராய் –
சகல சாஸ்திர தாத்பர்யங்களையும் -அவர் அருளிச் செய்ய கேட்டு –
தந் நிஷ்டராய் இருக்கும் நம்முடைய ஆசார்யரான பிள்ளை -தஞ்சமாக பலகாலும் அருளிச் செய்யக் கேட்டு இருக்கையாய் இருக்கும் -என்றபடி –
ஆகையால்-ஆசார்ய அபிமானமே இவ் ஆத்மாவுக்கு உஜ்ஜீவன உபாயம் -என்று கருத்து –

ரத்னம் போன்ற சூரணை இது -மேம் பொருள் பாசுரம் போலே -கீழே பெட்டி-மேலே மூடி போலே
வடக்குத்திரு வீதிப்பிள்ளை திரு வாக்கு -இவர் திருத் தமப்பனார் தானே -பலகாலும் அருளிச் செய்ய கேட்டு இருப்பார் –
நமஸ் பாத தாத்பர்யம் ததீயர் முன்னால் ஆச்சார்யரைப் பற்றி அவர் அபிமானம் உஜ்ஜீவன ஹேது –
சிர காலம் சதாச்சார்ய சேவா மூலம் பெற்ற பிரமேய சாரம்
சர்வ சமாதி பரம் சர்வேஸ்வரன் தவம் மே மதீயத்வ அபிமானம் -அஹம் மே-மன்றாடி குலைத்துக் கொண்டு-
அஸத்சமனான–நம்முடையவன் விசேஷ கடாக்ஷம் பண்ணி அபிமானம் ஒன்றே உஜ்ஜீவன ஹேது -வேறு ஒன்றும் இல்லை –
நம்மாழ்வார் அவதாரமான நம்பிள்ளை திருவடிகளில் கைங்கர்யம் செய்து -அடியேனுக்கு தஞ்சம் –
தேன் பொழிய அருளிச் செய்து வடக்குத் திரு வீதி பிள்ளை கேட்டு அருளிச் செய்து
விசேஷ கடாக்ஷ பூதர்–தத் ஏக பர தந்த்ரர் –எத்தனை தடவை ஏகாந்தமாக கேட்ட பொழுது எல்லாம் இந்த பரம ரஹஸ்யம்
அருளிச் செய்ய பிள்ளை லோகாச்சார்யார் -நெஞ்சும் செவியும் நிறைய கேட்டு –
இதுவே தஞ்சம் -என்று அறுதியிட்டு நிர்ப்பரராய் நிஸ் சம்சயனாய் இருக்கலாமே –
அஷ்டாதச ப்ரபந்தங்களில் சரம பிரபந்தம் -ஸ்ரீ வசன பூஷணம் -அதில் இது சரம வசனம் –

இவன் நம்முடையவன் என்று அபிமானித்து இருக்கும் அந்த அபிமானம் ஒழிய-ஆச்சார்யரை நாம் அபிமானத்து இருப்பதும் உஜ்ஜீவன ஹேது இல்லை –

————————————————

சூரணை -444-

ஸ்வ ஸ்வாதந்த்ர்ய பயத்தாலே பக்தி நழுவிற்று –

இப்படி ஆசார்ய அபிமானம் ஒழிய கதி இல்லை-என்பான் என்-
சாஸ்திர சித்தங்களான பக்த்த்யாத் உபாய விசேஷங்கள் உண்டே என்கிற சங்கையிலே –
இது ஒழிந்தவை எல்லாம் -இவனுக்கு உபாயம் அன்றிக்கே நின்றமையை அடைவே அருளிச் செய்கிறார் மேல் –
அதில் பிரதமத்தில் பக்தி உபாயம் இன்றி நின்ற படியை அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
பகவத் ப்ராப்தி சாதனா தயா விஹிதையாய்  ஸ்வ யத்ன சாத்த்யையான பக்தி –
பகவத் ஏக பாரதந்த்ர்ய விரோதியான ஸ்வ ஸ்வாதந்த்ர்யத்தை உண்டாக்கும்
என்னும் பயத்தாலே இவனுக்கு உபாயம் அன்றியிலே நழுவி நின்றது -என்கை –

சாஸ்திரம் விதித்த பக்தி பிரபத்தி -ஸ்வரூபம் நினைக்க பயம் -ஸ்வ பர அனுசந்தான -பயம் த்வயம்
நம் தோஷ அவன் ஸ்வா தந்தர்ய அனுசந்தான த்வயத்தாலும் பயம் –
ஸ்வரூப ஹானி -பாரதந்தர்யத்துக்கு கொத்தை -பக்தி விருத்தம் –
ஸூ யத்ன சாதிய பக்தி உபாயம் உறங்குகிறவன் கையில் எலுமிச்சம் பழம் போலே தன்னடையே நழுவுமே

——————————————

சூரணை -445-

பகவத் ஸ்வாதந்த்ர்ய பயத்தாலே பிரபத்தி நழுவிற்று —

அநந்தரம்-பிரபத்தி உபாயம் அன்றியே நின்றபடியை அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
ஸ்வ பாரதந்த்ர்ய அநு ரூபையாய்-மகா விசுவாச ரூபையான பிரபத்தி –
பந்த மோஷ உபய நிர்வாஹனான பகவான் தன் ஸ்வாதந்த்ர்யத்தாலே
மீளவும் -கர்ம அநு குணமாக வைத்த சிந்தை வாங்குவித்து சம்சரிப்பிக்கில் செய்வது என் என்கிற மகா பயத்தாலே –
இவனுக்கு உபாயம் அன்றியிலே நழுவி நின்றது -என்கை –

பந்த மோக்ஷ ஹேது தன் இச்சைப்படியே -செய்யும் பகவத் ஸ்வாதந்தர்யம் -மஹா பயம் –
தத் விஷய மஹா விசுவாசம் குலைந்து பிரபத்தி நழுவுமே
நடுங்கினவன் நெஞ்சில் தைர்யம் போலே நினைவற நழுவுமே
ஸூவ ஸ்வரூப பர ஸ்வரூப அனுசந்தானந்தத்தால் -சரம உபாயம் ஞானம் வந்தவனுக்கு-முமுஷுவுக்கு –
பஞ்சம உபாயம் அறிந்தவனுக்கு இரண்டும் நழுவும்

———————————————–

சூரணை -446-

ஆசார்யனையும் தான் பற்றும் பற்று -அஹங்கார கர்ப்பம் ஆகையாலே –
காலன் கொண்டு மோதிரம் இடுமோ பாதி –

அநந்தரம் -ஆசார்ய விஷயத்தில் ஸ்வகீய ஸ்வீகாரம் உபாயம் அன்றிகே ஒழிந்தமையை
அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
ஆசார்யனையும் உபாயமாக- தான்- ஸ்வீகரிக்கிற ஸ்வீகாரம் –
ஸ்வ பலித்வ கர்த்ருத்வ ரூபமாய் -ஸ்வரூப நாசகமாய் இருக்கிற அஹங்காரத்தை உள்ளே உடைத்தாய் -இருக்கையாலே –
ஸ்வ விநாச கரமான காலனை பரிகிரஹித்து -அந்தப் பொன்னாலே அங்குள்யக தாரணம் பண்ணினால் அவத்ய கரமோபாதி
தன்னுடைய ஸ்வரூபத்துக்கு அவத்ய கரமாய் இருக்கும் -என்கை –
ஆகையால் இதுவும் உபாயம் அன்றியே நின்றது என்று கருத்து –

தூ மணி / நோற்று சுவர்க்கம் -தூங்கும் -என்றாலே பிரபத்தி -ஸூ வகத பிரபத்தி –
ஆனந்தம் ப்ரஹ்மானோ வித்வான் -ஸூ கத பிரபத்தி சுருதி வாக்கியம் -தூ மணி பாசுர விஷய வாக்கியம்
ஏஷ-அவன் யாருக்கு தன் ஆனந்தம் ஊட்டுகிறானோ -பரகத் ஸ்வீ காரம்
ஆச்சார்ய அபிமானமும் -இதே போலே ஸ்வா தந்த்ரயம் வர யோக்யதை இல்லாமல் இருக்க வேண்டுமே
அகங்கார கர்ப்பம் -ஆச்சார்ய உபாய வாரணம் -நித்ய ஸ்வாமி -அவனுடைய ஸ் வம்மான தானே –
சொத்து பிரார்த்திக்க கூடாதே -தனக்கு ஆச்சார்யர் உபாயமாக
வேணும் என்பது ஸ்வரூப விருத்தமான பற்று –ஸூ பலித்தவ -அபிமானித்து சொத்தை ஸ்வாமி கொள்ள வேண்டுமே -பாரதந்த்ரயம் சித்திக்கும் –
நாம் பலன் அடைகிறோம் என்ற உத்தி அகங்கார கர்ப்பம் ஆகுமே
ஸூ விநாசம் பாராமல் -தங்க மோதிரம் -வாங்க கூடாத காலன் பொம்மை -சாவாமல் பிழைத்தால் -அருளாழி மோதிரம் -இட்டு வாழுமோ பாதி –
பகவத் விஷயம் போலே -ஸூவ கத–குரங்கு குரங்கு குட்டி போலவும் – பரகத-பூனை பூனைக்குட்டி போலவும் இங்கும் உண்டே –
பக்தி முதல் நிலை -ஸூவகத பிரபத்தி அடுத்து -பர கத பிரபத்தி அடுத்து இதிலும் -பர ஸ்வா தந்திரம் -கொத்தை –
ஆகையால் ஆச்சார்யர் அபிமானம் -இதிலும் -பர கத ஸ்வீ காரம் வேண்டுமே –
ஆச்சார்யர் பயனுக்காக -என்றே இருக்க வேண்டுமே –
உபாயம் எதிர்பார்ப்பு பக்தியில் -அதிகாரி எதிர்பார்ப்பு -அடுத்து பிரபன்னன் இடம் –
ஆச்சார்யர் அபிமானம் இத்தையும் எதிர்பார்க்காமல் -மத் அர்த்தம் இந்த செயல் -என் பொருட்டு இது என்ற எண்ணமும் இருக்காதே –
இதில் -ஸூ பல ஸூ யத்னம் அஸஹத்வ ஸ்வரூபம் என்று உணர வேண்டும் – –
சேஷத்வம் -பலன் நம்மது இல்லை பாரதந்த்ரம் முயற்சி நம்மது இல்லை –
பகவத் அத்யந்த அபிமத -விசேஷ ப்ரீதி குலைய கூடாதே -ஸ்வரூபம் நாஸகம் அடையும்

——————————————————-

சூரணை -447-

ஆசார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் –

பாரிசேஷயாத் கீழ் தாம் அருளிச் செய்ததே உபாயம் என்று தலை கட்டுகிறார்-
(பாரி சேஷம் –பாதிப்புக்கள் இல்லாமல் -கீழே சொன்னதையும் வேறே எதுவும் இல்லாமல் இருக்க வேண்டுமே –
ஸூ கத ஸ்வீ காரமும் இல்லாமல் -என்றபடி –
சம்சாரத்தில் வெறுப்பு -பரதந்த்ரம் ஸ்வரூபம் அறிந்து -சேதனன்-சம்சார பீதி -அனைத்துக்கும் பாதிப்பு இல்லாமல் இருக்க வேண்டுமே –
ஆச்சார்ய அபிமானம் -உபாயத்தையோ அதிகாரி யோக்யதையையோ -அதிகாரியையோ எதிர்பார்க்காதே –
விசேஷ ஸாத்ய சித்தியே பாரி சேஷம் -அனைவருக்கும் பொருந்தும் -)

அதாவது –
மோஷ சாதனா தயா சாஸ்திர சித்தங்களான -பக்தியாதிகள் ஒன்றும் உபாயம் அன்றியிலே நின்ற பின்பு -நிரதிசய க்ருபாவானாய்
நிர்ஹேதுகமாக-தன்னை அங்கீகரித்து அருளி -நிரபயமாக நோக்கிக் கொண்டு போரும் ஆசார்யன்- இவன் நம் உடையவன் என்று இருக்கும்
அந்த அபிமானமே இவனை சம்சாரத்தின் நின்று நம்மை உத்தரிப்பிக்கும் -என்கை –
ஆக –
ஸ்வதந்த்ரனை உபாயமாக தான் பற்றின போது இறே -என்று துடங்கி –
உபபாதித்து கொண்டு வந்த -சரம உபாய ஸ்வரூபத்தை -உள்ளபடி சோதித்து நிர்ணயித்து அருளினார் ஆயிற்று –

வேதார்த்தம் ஆச்சார்ய அபிமானம் உத்தாராகம் -தொடக்கமும் முடிவும் சேர்த்து -அருளிச் செய்கிறார் -இதுவே கடைந்து எடுத்த தாத்பர்யம் –
தரணம் தாண்டுதல் -சம்சாரம் தூண்டுவிக்கும் -உத்தாரகம் –
சரம உபாய ஸ்வரூபம் சோதனம் பண்ணி நிச்சயித்து -கல்லை ஆராய்ந்து சோதித்து போலே உமி -ஸூ கத தோஷம் இருக்கக் கூடாதே
சம்சாரம் தாண்டுவித்து ஸ்ரீ வைகுண்டத்துக்கு தூக்கி வைக்கும் -உத்தாரணம் உத்தாரகம்

—————————————————

சூரணை -448-

கைப் பட்ட பொருளை கைவிட்டு
புதைத்த பொருளைக் கணிசிக்க
கடவன் அல்லன் –

அநந்தரம் இவ் உபாய நிஷ்டனான அதிகாரிக்கு –
கர்தவ்ய அகர்தவ்ய விசேஷங்களை விஸ்தரேண அருளி செய்கிறார் –
அதில் பிரதமத்தில் -சுலபமான ஆசார்ய விஷயத்தை விட்டு
துர்லபமான பகவத் விஷயத்தை இச்சிப்பான் அல்லன் என்னும் இடத்தை
த்ருஷ்டாந்தன முகேன அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
கையிலே இருக்கிற தனம் போலே அதி சுலபனாய் இருக்கிற ஆசார்யனை குறைய நினைத்து –
அநாதாரத்தாலே கை விட்டு -பூமியிலே பிறர் புதைத்து வைத்த தனம் போலே –
எட்டுப் படாமையாலே -அரும் பொருள்-என்னும்படி -துர்லபமான
பகவத் விஷயத்தை ரஷகமாக பற்ற -விச்வசிக்க கடவன் அல்லன் -என்கை –
சுலபம் ஸ்வ குரும் த்யக்த்வா துர்லபம் உபாசதே
லப்ப்தம் த்யக்த்வா தனம் மூடோ குப்தம் அந்வேஷதி ஷிதெவ்-என்றும் –
பற்றி குருவை -என்று துடங்கி –
தன் கைப் பொருள் விட்டார் யேனும் காசினியில் தாம் புதைத்த
வப்பொருள் தேடித் திரிவான் ஒத்து -என்றும்
சொல்லக் கடவது -இறே-

தீர்த்த அடியான் -சதாச்சார்யர் அபிமானத்தில் ஒதுங்கி -அற்று தீர்ந்த -ஏரார் முயல் விட்டு காக்கை பின் போவதே –
அத்யாவசியம் -விசேஷத்தை அருளிச் செய்கிறார் -அத்யந்த ஸூ லபம் -சீரியன் -அத்யாவசாய மாந்தியத்தால் –
மந்த புத்தி குழப்பம் -பாக்யம் அற்று விட்டு
புதைத்த பொருளாய் -எட்டுப்படாமல் துர்லபமான பகவத் விஷயத்தை உத்தேச்யமாக வருந்தி தேட கடவன் அல்லன் –
ஸுலப்யமே குறையாக நினைக்கப் பண்ணுமே -சஜாதீய பத்தி பண்ணி அநாதரித்து -அத்யாவசியம் குலைந்து –
பிறர் புதைத்த புதையலை தேடி -அரும் பொருள் -பகவத் விஷயம் ரக்ஷகன் என்று தேடி அலைந்து -வீணாகிறார்களே –
உபாயம் -கர்மாதிகளை விட்டு -அபாயம் -துர் நடத்தை பற்றாமல் -பிரதம பர்வ நிஷ்டை
அதே போலே சரம பர்வ த்தில் -தான் பற்றவும் கூடாது -ஆச்சார்யர் இடம் தோஷமும் காண முயலக் கூடாது -பிரதம பர்வ ஆஸ்ரயணம் கூடாதே –
சோதித்து அருளிச் செய்கிறார்
சுள்ளிக்கால் இத்யாதி -442-புருஷகார வைபவமும்
பூர்வ உத்தர கிரந்தங்கள் உபாயா வைபவம்
உபாயாந்தர தோஷம் -ஸூ ஸ்வதந்த்ர பர ஸ்வாதந்த்ர –உபாயாந்தர தோஷமும்
-446-ஸூ வீ கய ஸ்வீகாரம் கூடாது என்றும்
-452-சாதனத்தவ நிஷ்டை மேலே -அருளிச் செய்கிறார்

————————————–

சூரணை -449-

விடாய் பிறந்த போது கரஸ்தமான உதகத்தை உபேஷித்து-
ஜீமுத ஜலத்தையும் –
சாகர சலிலத்தையும் –
சரித் சலிலத்தையும் –
வாபீ கூப  பயஸ் ஸூ க்களையும்- வாஞ்சிக்கக் கடவன் அல்லன் –

இன்னமும் திருஷ்டாந்த முகத்தாலே சுலபமான ஆசார்ய விஷயத்தை விட்டு –
துர்லபமான பகவத் விஷயத்தை ஆசைப் படுவான் அல்லன் என்கிறார் மேல் –

அதாவது –
பிபாசை விஞ்சின போது -சடக்கென பானம் பண்ணலாம்படி பாத்ர கதமாய் கொண்டு
தன் கையில் இருக்கிற ஜலத்தை சுலபதையே ஹேதுவாக அநாதரித்து-
தரையிலே உகுத்து ஆகாசச்தமாய் கொண்டு எட்டாதபடி யாயும் –
பூமி ஸ்த்தமாய் இருக்கிற தூரஸ்தமாயும்-
ஆசன்னமாய் இருக்கச் செய்தே – பெருகும் காலம் ஒழிய வற்றின காலம் இன்றிக்கேயும் –
எப்போதும் உண்டானாலும் – அவ்வளவும் சென்று ஜீவிக்க வேண்டியும் –
இருந்த இடம் தன்னிலே உண்டானாலும் கநித்ராதிகள் கொண்டு கல்லிப் பெற வேண்டி இருக்கும்
ஜீமூதாதிகளின் ஜலத்தை ஆசைப் படுமவனைப் போலே-
ரஷக அபேஷை பிறந்த தசையில் -அப்போதே தனக்கு உதவும் படி கைபுகுந்து இருக்கிற
ஆசார்ய விஷயத்தை -ஸௌலப்யமே பற்றாசாக உபேஷித்து-
பரம ஆகாச வர்த்தியாய் -துஷ் ப்ராபமாய் இருக்கிற பரத்வத்தையும் –
பூமியிலேயாயும் -ஷீராப்தி அளவும் செல்ல வல்ல வர்களுக்கு அன்றி -உதவாத வியூகத்தையும் –
ஆசன்னமாக வந்தும் தத் காலிகர்க்கு ஒழிய பச்சாத்யர்க்கு உதவாத விபவத்தையும் –
நித்ய சந்நிதி உண்டாயும் சம்பாஷணாதிகளால் இவனோடு கை கலந்து இராத -அர்ச்சாவதாரத்தையும் –
இருந்த இடம் தன்னிலே உண்டாய் இருந்ததே ஆகிலும் -யம நியம ஆதி க்ரமேண யத்நித்து தர்சிக்க வேண்டும் அந்தர்யாமித்வத்தையும் –
ஆசைப் படக் கடவன் அல்லன் -என்கை –
சஷூர் கம்யம் குரும் த்யக்த்வா சாஸ்திர கம்ய ந் துய  ச்மரேத் ஹஸ்த சத்த முதகம் த்யக்த்வா கநச்தம் சோபிவாஞ்ச்ச்சதி-என்றும் –
எட்ட இருந்த குருவை இறை அன்று என்று விட்டு -என்று துடங்கி – அம்புயத்தை பார்த்து இருப்பான் ஒத்து ஞான சாரம் -33-
-என்று சொல்லக் கடவது இறே – இது வ்யூஹாதிகளுக்கும் உப லஷணம்-

கண்ணால் காணும் ஆச்சார்யர் விட்டு சாஸ்த்ர கம்யமான பகவானையே தேடி –
ஜீமுத ஜலத்தையும் -ஆகாச நீர் -ஸ்ரீ வைகுண்டம்
சாகர சலிலத்தையும் -ஷீராப்தி -ஓர் இடம் தான் இருக்கும்
சரித் சலிலத்தையும் -ஓடும் நதி நீர் போலே விபவங்கள்-காலாந்தரத்தில்
வாபீ கூப  பயஸ் ஸூ க்களையும்- குளங்கள் கிணறு நீர் அர்ச்சை-அந்தர்யாமி -/
வாஞ்சிக்கக் கடவன் அல்லன் –
மனன் உணர்வு அவை இலன் -பொறி உணர்வு அவை இலன் -அறிந்து அறிந்து தேறி தேறி -சம்சார காட்டுத்தீ -பெரும் விடாய் பிறந்தவனுக்கு
-தெளிந்து குளிர்ந்து-நிறைந்த கரஸ்த சரஸ திவ்யோதகம் -சுலப சகல தாப கர சதாச்சார்யன் இருக்க –
அத்யந்த ஸுலப்யமே பற்றாசாக உபேக்ஷித்து -நாக்கு வற்றக் கடவன் –

———————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திரு அடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ வசன பூஷணம் – சூர்ணிகை –429-440- சரம பர்வ நிஷ்டா-குரோர் உபாயதாஞ்ச பிரகரணம் –ஸ்ரீ ஆய் ஸ்வாமிகள் / ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் —ஸ்ரீ உ . வே . வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் விளக்க காலக்ஷேப குறிப்புக்கள்-

1–புருஷகார வைபவம் -24-
2–சாத நஸ்யா கௌரவம் -23–79-
3–தத் அதிகாரி க்ருத்யம் -8o–307–
4–சத் குரூப சேவகம் —308-365-
5–நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
6–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463

ஆறு பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஆறாவது பிரகரணம்
உபதேசாதிகளை நாலாவதிலும் —உபதிஷ்ட மான அர்த்த விஷய மஹா விசுவாச ஹேது கிருபா வைபவம் – -நிர்ஹேதுகத்வம் -கிருபை- ஐந்தாவதில் /
உபாதிஷ்டமான அர்த்த சரமாவதியையும் -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -கிரமத்தில் அருளிச் செய்வார் /

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால்–
1–புருஷகாரஞ்ச ச வைபவம் (ச -உபாய வைபவமும் இதில் உண்டே )-24-
2-அவனே உபாயம் -உபாய வைபவம் –23-114
3-உபாயாந்தர தோஷம் -115–141
4-சித்த உபாய நிஷ்டா வைபவம் -142–242-
5-பிரபன்ன தினசரியா – –243 -307-
6-சதாச்சார்ய அனுவர்த்தன பிரகரணம் -308—320-
7-ஸச் சிஷ்ய லக்ஷண பிரகரணம் -321–365-
8-நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
9–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463
இப்படி பிரித்து அனுபவம் –

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஒன்பதாவது பிரகரணம்

த்வய அபிபிரேரிதமான – த்வய யுக்த அர்த்த ஞானமும் -தத் உபதேச ஆச்சார்யர் அனுவர்த்தனைத்தையும் அருளிச் செய்து –
அதுக்கு மூல பூதமான பகவத் கிருபை -ஹேதுதா சங்கதி –
நிவர்த்ய ஞானம்–கர்மா அவித்யாதி தோஷங்கள் நினைத்தால் – பய ஹேது /-நிவர்த்தக பகவத் குண அனுசந்தானம் ஞானம்–பயம் கெடுக்கும் ஹேது
பழுதே பல பகலும் போயின என்று அஞ்சி அழுதேன் -/ படிக்கட்டுக்கள் அத்வேஷம் தொடங்கி பிராப்தி வரை -நிர்ஹேதுக கிருபையே காரணம் –

ஆறு பிரகரணங்களில் இறுதியான
சரம பர்வ நிஷ்டா பிரகரணம் –

———————————————————

சூரணை -429-

ஈஸ்வரனுக்கு சேஷ வஸ்துவை உபகரித்தான் –
சேதனனுக்கு சேஷியை உபகரித்தான் –

இரண்டு தலைக்கும் இவன் உபகரித்தவை இவை என்று அருளிச் செய்கிறார் –

ஸ்ருஷ்ட்டி அவதாரங்களில் ஒரு வஸ்துவும் எட்டுப்படாமல் இழவானாய் இடம் பார்த்து தேடி திரியின் ஈஸ்வரனுக்கு
ஸ்ரீ கௌஸ்துபம் போலே -சரீர -மாய வன் சேற்று -கழுவி பொலிந்து நின்று பிரான் திருக்கையிலே கொடுத்து அருளி –
அசத் கல்பனான -கையில் கனி என்ன அபகரித்து -பிராப்த நிரதிசய போக்யனான
வஸ்துவை -அவனுக்கும் -கண் கெட்டு இருந்த இவனுக்கு கண்ணையும் கொடுத்து அவனையும் காட்டித் தந்தான் –
சரீரம் அவனுக்கு -பிராணனை இவனுக்கு கொடுத்து
சா பேஷணனுக்கு நிரபேஷ வஸ்துவை உபகரித்து நிரபேஷணனுக்கு சா பேஷணனை உபகரித்து –

அதாவது –
மேன்மேலும் சிருஷ்டி அவதாரங்களைப் பண்ணி வசீகரிக்க பார்த்த இடத்திலும் –
ஓர் ஆத்ம வஸ்துவும் எட்டுப் படாமையாலே -இழவாளனாய் இருக்கிற ஈஸ்வரனுக்கு –
சேஷமான ஆத்ம வஸ்துவை அஜ்ஞாத ஜ்ஞாபன முகேன திருத்தி -இஷ்ட விநியோக அர்ஹமாமாம் படி கை படுத்தினான் –
பகவத் ஜ்ஞான அபாவத்தாலே அசத் கல்பனாய் கிடந்த சேதனனுக்கு –
பகவத் சம்பந்தத்தை அறிவித்து -இச் சேஷியான அவனைக் காட்டிக் கொடுத்தான் என்கை –
இத்தால் ஆசார்யனுடைய -சேதன ஈச்வரர்கள் இருவருக்கும் உபகாரகன் ஆகை ஆகிற வைபவம் சொல்லப்பட்டது –

———————————————————–

சூரணை -430-

ஈஸ்வரன் தானும் ஆசார்யத்வத்தை ஆசைப் பட்டு இருக்கும் –

இன்னம் ஒரு பிரகாரத்தாலே ஆசார்ய வைபவத்தை பிரகாசிப்பிக்கிறார் –

பொறாமை -ராம தூதன் பெயர் பெற்றான் நாமும் பெறுவோம் என்று ஆசைப்பட்டான் -அநன்யர் அனைவரும்
இன்னார் தூதன் என நின்றான் -அதே போலே குரு பரம்பரையில் முதல் ஸ்தானம் -தேர் தட்டில் கீதாச்சார்யன் –
குரு பரம்பரையில் இல்லாதவர்களுக்கு /அதுவும் போராது என்று -சுக்ரீவனுக்கு சொல்லி விபீஷணன் கேட்க சொல்பவனும் இவன்
குரு பரம்பரை -ஸ்ரீ கீதையும் -அபய பிரதானம் சேர்த்து -சுக்ரீவன் முகேன விபீஷணனுக்கு –
இந்த ஏற்றத்தைக் கண்ட ஸ்வ தந்த்ரனான ஈஸ்வரன் தானும் -உம்மைத் தொகை -பாரதந்தர்ய வேஷம் ஒவ்வாது –
பொருந்தாது இருந்தாலும் -நாக்கு நீரூற பேகணித்து இருக்கும் -பரதந்த்ரனான சேஷியாவதற்கு -சேராச் சேர்க்கை அன்றோ இது –
பரதந்த்ர சேஷி -ஆச்சார்யர் சேஷித்வத்தை ஆசைப்பட்டு -பேகணித்து இருக்கும்-நாமும் இப்படி உபகரிக்கும் படியாய் –
போலே -மோக்ஷ ஏக ஹேதுவாய் -உபயத்துக்கும் இல்லாமல்–பந்த ஹேது இல்லாமல் –
யார் மோக்ஷ ஏக ஹேது -அவரைப் போலே இருக்க ஆசைப்பட்டு -ஆச்சார்யராக –
குருத்வம் பெற்று வாழப் பெறுவோம் என்று ஆசைப்பட்டு இறுமாந்து இருக்கும் –

அதாவது –
இதுக்கு இட்டு பிறவாத ஈஸ்வரன் தானும் இவ் ஆசார்யத்வத்தின் ஏற்றத்தை பற்ற
இதிலே மிகவும் ஸ்ரத்தை பண்ணி இருக்கும் -என்கை –

முனிவரை இடுக்கியும் -முந்நீர் வண்ணனாயும் -கீதாச்சார்யராக –
ஸத்வாராக மட்டும் இல்லாமல் அத்வாராக-ஆசைப்பட்டு -அநாதி -குரு பரம்பரை

—————————————

சூரணை -431-

ஆகை இறே -குரு பரம்பரையில் அன்வயித்ததும் –
ஸ்ரீ கீதையும் -அபய பிரதானமும் -அருளிச் செய்ததும் –

அது எங்கே கண்டது என்னும் ஆ காங்ஷையிலே அத்தை மூதலிக்கிறார்-

அலங்கரித்து -தலைமை -அந்வயம் மட்டும் இல்லை -இங்கும் அன்வய சப்தம் -ஆசைப்பட்டு –
உயர்ந்ததால் தானே ஆசைப்படுவார் -ஆகையால் அலங்கார சப்தம் இல்லாமல் அந்வயம் -இங்கு பிரயோகம் –
அபய பிரதானம் மூன்றே ஸ்லோகங்கள் ஸ்ரீ ராமாச்சார்யார் -சக்ருதேவ –ஏதத் விரதம் மம -பிசாசான் இத்யாதி –
விபீஷணனுக்கு விஷயம் -சுக்ரீவனுக்கு சொல்லி -சமாதானப்படுத்தி -ராவணன் வந்தாலும் -கூட்டி வா –
சந்திக்கும் முன்பே இந்த உபதேசம் -பின்பு தானே ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் வந்து பெருமாளை சரண்
ரஹஸ்ய த்ரயம் உபதேசம் -நர நாராயணனாய் -சிங்காமை விரித்து –
நரன்-அர்ஜுனன் பிறருக்கு உபதேசம் இல்லையே
ஆகையால் பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியாருக்கு உபதேசித்து -ஸ்ரீ விஷ்வக் சேனர்-
மருவற்ற பரதந்த்ர சேஷி நிறைந்த குரு பரம்பரையில் -ஸ்வா தந்தர்யம் மாற்றி -சேஷித்வத்தை -மறைத்துக் கொண்டு –
மேனாணிப்பு -பொருந்தாதே ஆகையால் மறைக்க வேண்டுமே -ஆச்சார்யர் உயர்த்தி நமக்கு தெரிவிக்க -ஆசைப்படுகிறான் –
மெள்ள ஒரு தலையிலே அந்வயித்ததும் -தேடிப்பிடித்து மா முனிகளை தேர்ந்து எடுத்து நடுவில் -அந்வயம் சப்தம் நடுவில் இருக்க வேண்டுமே –
ஆச்சார்யர் க்ருத்யத்தை -நாச்சியார் விழி -பழகி -பழகி -ஏறிட்டுக் கொண்டால் போலே-பாவித்து -பாவித்து –
ஸ்ரீ கீதா உபநிஷத் ஆச்சார்யர் -சரம ஸ்லோகம் சாரம்
வசிஷ்ட சிஷ்யர் ஸ்ரீ ராமனாய் சரம ஸ்லோகத்தில் யுக்த சரணாகதி பிரபாவ பரமான அபய பிரதானம் -அச்சம் இன்மை வழங்கி –
அபய பிரதான சாரம் -அநாதிகாரிகளும் கேட்க்கும்படி பிரகாசிப்பித்து –

அதாவது –
ஆச்சர்யத்வத்தை ஆசைப் பட்டு இருக்கையாலே இறே –
சதாசார்யவம்  சொஜ்ஜேய ஆசார்யணாம சாவசாவித்யா பகவத்த -அசவ் அசவ் இதி ஆ பகவதா -என்னும்படி –
குரு பரம்பரையிலே -த்வய உபதேஷ்ட்ருத்வேன அன்வயித்ததும் –
ஆசார்ய க்ருத்யத்தை ஏறிட்டுக் கொண்டு அர்ஜுனனைக் குறித்து -தத்வ விவேகாதி-2-12- சரம உபாய பர்யந்தார்த்த-18-66- பிரதிபாதிகையான
ஸ்ரீ கீதை அருளி செய்ததும் –
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் நிமித்தமாக – சக்ருதேவ பிரபன்னாய த்வாச்மீதி சயாசதே அபயம் சர்வ பூதேப்யோ ததாம் ஏதத் வரதம் மம-என்று
அபய பிரதானம் அருளி செய்ததும் -என்கை –
இத்தால்-
ஈஸ்வரனும் ஆசைப் படும் படி அன்றோ ஆசார்யத்வத்தின் பெருமை என்று -ஆசார்ய வைபவம் சொல்லிற்று ஆயிற்று

———————————————

சூரணை -432-

ஆசார்யனுக்கு சத்ருச பிரத்யுபகாரம் பண்ணலாவது-
விபூதி சதுஷ்டயமும் -ஈஸ்வர த்வயமும் உண்டாகில் –

இன்னும் ஒரு வழியாலே ஆசார்ய வைபவத்தை தர்சிப்பிக்கிறார் –

இல்லா வற்றைச் சொல்லி -உயர்த்தியை ஸ்தாபிக்கிறார் -/
மஹா உபஹாரர் -ஆச்சார்யர் -தன்னேற்றம் -உபகரித்த உபய விபூதிக்கும் -விபூதிமானுக்கும் -சத்ருசமாக பிரதியுபகாரம்-
நித்ய விபூதி த்வயமும் -லீலா விபூதி த்வயமும் -ஆக விபூதி சதுஷ்ட்யமும் –
நஹி வாசோ தரித்திரத-சொல்லி வைக்கலாம் -மிடியன்-கைம்முதல் இல்லாதவன் –
ஈஸ்வர த்வயமும் -புதிதான துவயத்துக்கு ஆள வேண்டுமே -அகடிதம் உண்டானால் செய்யலாம் -என்கிறார் –
பகவத் த்யானம் அளித்தவர்க்குக்கு கைங்கர்யம் மட்டுமே முடிந்த அளவு செய்ய வேண்டும் – -தத் துல்யம் தர முடியாதே

அதாவது –
உபய விபூதியையும் விபூதிமாணன் ஈஸ்வரனையும் தான் இட்ட வழக்காம் படி பண்ணிக் கொடுத்த ஆசார்யன் பண்ணின உபகாரத்துக்கு சத்ருசமாக
பிரத்யுபகாரம் பண்ணலாவது -இப்படியே இன்னும் இரண்டு விபூதியும் விபூதிமானாய் இருப்பான் ஈஸ்வரனும் வேறு உண்டாகில் இறே -என்கை –
யோதத் யாத்ப் பகவத் ஜ்ஞானம் குர்யாத்த்தர்ம உபசேவனம் க்ருத்ஸ்நாம் வா ப்ருதிவீம் தத்யான்ந் தத் துல்யம் கதஞ்சன -என்றார் இறே –
(சிஷ்ய தர்மம் பொருத்தமான பணிவிடைகள் செய்வதே -கிருத்ச்னம் பிருத்வி லீலா -வா நித்ய விபூதி )
இத்தால் ஆசார்யனுடைய பிரத்யுபகார அவகாச ரஹித மகா உபகாரத்வம் ஆகிற வைபவம் சொல்லிற்று ஆயிற்று
(பயன் நன்றாகிலும் –முயல்கின்றேன் என்னும் அளவே -ஈடு அல்லவே )

—————————————–

சூரணை-433-

ஈஸ்வர சம்பந்தம் பந்த மோஷங்கள் இரண்டுக்கும் பொதுவாய் இருக்கும் –
ஆசார்ய சம்பந்தம் மோஷத்துக்கே ஹேதுவாய் இருக்கும் –

இன்னமும் ஒரு முகத்தாலே ஆச்சார்ய வைபவத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

சம்பந்தம் என்றால் என்ன -சேஷ சேஷி சம்பந்தம் -மஹா உபகாரகன் ஆச்சார்யர் உபகரிக்கும்
தந்த்ரனான ஈஸ்வரன் உடன் சேதனனுக்கு சம்பந்தம் –
ஆச்சார்யர் உடன் நேராக சம்பந்தம் -இவர் காட்டிய பகவத் சம்பந்தம் இரண்டுக்கும் காரணம் –
ஈஸ்வர சம்பந்தம் -சேஷி சேஷ சம்பந்தம் -அநாதி சம்சார சம்பந்தத்துக்கும் -மத்யத்தில் வரும் –
நடுவே வந்து உய்யக் கொள்ளும் நாதன் -மோக்ஷ சம்பந்தம் -அநியதமாய் இருக்கும் -பொதுவாய் இருக்கும்
ஈஸ்வரன் உபகரித்த மஹா உபாகாரகன் சதாச்சார்யர் ஸச் சிஷ்ய சம்பந்தம் -விளம்பம் அற்ற சம்சார மோக்ஷத்துக்கே ஹேதுவாய்
அபங்குரமாய்-அஹிதம் கலசாமல் இருக்கும் –

இவ்விடத்தில் ஈஸ்வர சம்பந்தம் -என்கிறது -ஈஸ்வரனைப் பற்றுகை -என்ற கீழ் சொன்ன -தத் ஆஸ்ரய ரூப -சம்பந்தத்தை –
அந்த -பந்த மோஷங்கள் இரண்டுக்கு பொதுவாகையாவது-
கர்ம அநு குணமாக சம்சரிப்பிக்கவும் -காருண்ய அநு குணமாக முக்தனாக்கவும் -வல்ல
நிரந்குச ஸ்வாதந்த்ரனோடு உண்டான சம்பந்தம் ஆகையாலே -உபய சாதாரணமாய் இருக்கை-
ஆசார்ய சம்பந்தம் -ஆகிறது -ஆசார்யனை பற்றுகை -என்று கீழ் சொன்ன தத் ஆஸ்ர்யண ரூப சம்பந்தம் –
அது -மோஷத்துக்கே ஹேதுவாகையாவது-கர்ம அநு குணமாக சம்சரிக்கவும் விடும் ஸ்வதந்த்ரன் அன்றிக்கே –
சர்வ பிரகாரத்தாலும் இவனை உஜ்ஜீவிப்பித்தே விடும் நிரதிசய க்ருபாவானோட்டை சம்பந்தம் ஆகையாலே –
சம்சார மோஷங்களுக்கு பொது அன்றிக்கே சம்சார விமோசன ஏக ஹேதுவாய் இருக்கை –
இத்தால்-
மோஷ ஏக ஹேதுத்வ நிபந்தனமான வைபவம் சொல்லப்பட்டது –

ஆச்சார்ய அபிமான ஹேதுக-இச்சா ரூப ஞானம் காரணம் -பகவானுக்கே உள்ள மோக்ஷ பிரதான சங்கல்பம் –
விஷய ரூப ஈஸ்வர சம்பந்தம்-மோக்ஷம் கொடுத்தே தீருமே -பொது அல்லவே பந்தத்துக்கும் மோக்ஷத்துக்கும் –
கேவல பகவத் சம்பந்தம் இல்லை -ஆச்சார்யர் மூலம் போகும் பகவத் சம்பந்தத்துக்கும் மேலே ஆச்சார்ய சம்பந்தம் –
தோள் மாறி பகவத் சம்பந்தம் போக கூடாதே -இங்கேயே நிற்க வேண்டுமே -உறுதி தளரக் கூடாதே –
ஆச்சார்யர் மூலம் பெற்ற பகவத் சம்பந்தம் பந்துக்கு ஹேது வாகாதே-சக்தியும் நியதமாயும் இருக்க வேண்டுமே
ஆஸ்ரயணம்-சரண வரணம்–கர்ம நாஸகம் அல்லாமையாலே அருளிச் செய்கிறார் -சங்கல்பம் இருந்தால் தானே பலிக்கும் –
ஸ்ரீ பரத ஆழ்வான் -விளம்பம் -சரண்ய ஹ்ருதய அனுசரணம் இருக்க வேண்டுமே –
நிரங்குச ஸ்வதந்த்ரன் – நிரதிசய -காருண்யகன் ஆச்சார்யர் இல்லையே –
ஆகையால் நியதமாக இருக்காதே –
சரண வரணம்-அதிகாரி விசேஷணம் தானே -பிரபாவம் இல்லை -ஒன்றுமே பண்ணவில்லை –
சரண்ய ஹ்ருதய அனுசாரியாக இருந்தால் தானே சரண வரணம் ஆகும்-
அதுவும் அவனது இன்னருள் -சரண வரணம் வார்த்தை -தேவரீர் அனுக்ரஹம் வந்தால் தானே –
ஆகையால் தான் தோள் மாறாமல் இங்கேயே நிலை நின்று இருக்க வேண்டும்
சரண்ய ஹ்ருதயம் அனுசாரியாக இருந்தால் தான் சரண வரணம் ஆகும்
உபதேச அதீன ஞானவத்தான ஆச்சார்ய சம்பந்தம் -பகவத் சம்பந்தம் இடைவராமல் இருக்க வேணும் –
ஷிபாமி சங்கல்பம் இல்லை இங்கே – கிருபையே ஸ்வ பாவம் இங்கே –

——————————————-

சூரணை -434-

பகவல் லாபம் ஆசார்யனாலே-

உத்தராகத்வத்தில் ஆசார்யனுடைய ஆதிக்யத்தை அருளிச் செய்தார் கீழ் –
உபகாரத்வத்தில் ஈஸ்வரனுடைய ஆதிக்யத்தை அருளி செய்க்கைகாக வடி கொண்டு எழுந்து இருக்கிறார் மேல் –

–மேலே -436-சூரணைக்கு அடித்தளம் இதுவும் அடுத்ததும் -யத்னம் இல்லாமல் லபிக்கை ஆச்சார்யராலே
உத்தாராகம் -வேறே உபகாரத்வம் வேறே -இது தகுதி கொடுக்கும் -அது மோக்ஷம் அளிக்கும் –
ஈஸ்வரன் உபகாரகன் -ஆச்சார்யர் உத்தாரகன் -என்கிறார் –
உயர்ந்த ஆச்சார்யர் கொடுத்ததால் ஏற்றம் பகவானுக்கு என்றவாறு –

அதாவது –
நிருபாதிக சேஷியாய் நிரந்குச ஸ்வதந்த்ரனாய் இருக்கும் பகவானை லபிக்கை –
தத் சம்ருத ஏக பிரயோஜனனாய் கொண்டு -மங்களா சாசனத்துக்கு ஆளாக வேணும் என்று தன்னை அங்கீகரித்து –
தத் வியாமோஹ விஷயம் ஆக்கின ஸ்வ ஆசார்யனாலே -என்கை -‘

——————————————————

சூரணை -435-

ஆசார்ய லாபம் பகவானாலே –

ஏவம் பூதனான ஆசார்யன் தன்னை லபிக்கைக்கு ஹேது எது என்னும் அபேஷையில்
அருளிச் செய்கிறார் –

அசாதாரண சிறந்த பந்து -ஆச்சார்யர் தானே -பகவான் சாதாரண பொது பந்து தானே –
அந்யோன்ய ஆஸ்ரய தோஷம் இல்லை

அதாவது –
பகவத் லாப ஹேதுவாய் -பரம ப்ராப்ய பூதனான ஆசார்யனை லபிக்கை –
ஈச்வரச்யச ஸௌ ஹார்த்தம் -இத்யாதிபடியே –
நிருபாதிக சூஹ்ருதாய் –
விசேஷ கடாஷ பற்றாசைகளையும்-(யதிருச்சா ஸூ ஹ்ருத்துக்கள்நாம் யார் நிரூபண விசேஷங்கள் -இத்யாதி ) தானே கற்பித்து கொண்டு –
விசேஷ கடாஷம் பண்ணி –
அத்வேஷத்தை பிறப்பித்து –
ஆபிமுக்க்யத்தை உண்டாக்கி –
சாத்விக சம்பாஷணத்திலே மூட்டி –
சதாச்சார்யா ப்ராப்தியை –
பண்ணுவிக்கும் -நிர்ஹேதுக க்ருபாவானான -பகவானாலே -என்கை-

ஈஸ்வர ஸுஹார்த்தம் அனைவருக்கும் பொது -பொதுவான ஸ்ருஷ்ட்டி தானே -அது மோக்ஷ ஹேது இல்லையே –
ஆச்சார்ய சம்பந்தம் –பெற்ற பின்பு -சரம பர்வ நிஷ்டை துர்லபம் –
விசேஷித்து பெருமாள் இடம் உறுதி பட ஆச்சார்யர் மூலம் -/ ஆச்சார்யர் கைங்கர்யமே பரம ப்ராப்யம் என்று இருக்கை-
அந்யோன்ய ஆஸ்ரய தோஷம் இல்லாமல் நிரூபகம்-பகவல் லாபம் ஆச்சார்யர் என்றது சாதாரண ஆச்சார்யர் –
பொதுவாக அனைவருக்கும் கீழ் சொன்ன படிக்கட்டுகள்
ஆச்சார்யராலே பகவல் லாபம் உயர்ந்த பகவான் என்றபடி
பிரகரண விரோதம் இல்லை -ராஜா கொண்டாட -புலவன் -நீர் என்ன உம்முடைய ராஜ்ஜியம் ராணி புதல்வனை கொண்டாடுவது போலே
பகவானை பெற்றதே ஆச்சார்யராலே என்பதால் -தோஷம் இல்லை

———————————

சூரணை -436-

உபகார வஸ்து கௌரவத்தாலே -ஆசார்யனில் காட்டில் – மிகவும் உபகாரகன் ஈஸ்வரன் —

ஆனால் இருவரும் உபகாரத்தில் சமரோ என்ன -அருளிச் செய்கிறார் –

ஈஸ்வரனே மஹா உபகாரகன் -உபகரித்த வஸ்துவை சேர பிடித்து ஒப்பிட்டால் –

அதாவது –
உபயரும் உபகரித்த வஸ்துக்களை சீர் தூக்கி பார்த்தால் -ஆசார்ய உபகார வஸ்துவான -பந்த மோஷ அபய ஹேதுவாய் -பிரதம பர்வமாய் –
இருக்கிற பகவத் விஷயத்தில் காட்டில் -பகவத் உபகார வஸ்துவான -மோஷ ஏக ஹேதுவாய் -சரம பர்வமாய் -இருக்கிற
ஆசார்ய விஷயத்தினுடைய கௌரவத்தாலே -ஈஸ்வரனை உபகரித்த ஆசார்யனைக் காட்டில் மிகவும் உபகாரகன் ஈஸ்வரன்

———————————————————–

சூரணை -437
ஆசார்ய சம்பந்தம் குலையாதே கிடந்தால் –
ஞான பக்தி வைராக்யங்கள் உண்டாக்கிக் கொள்ளலாம் –
ஆசார்ய சம்பந்தம் குலைந்தால் – அவை உண்டானாலும் பிரயோஜனம் இல்லை —

நமோ சிந்த்யாத்புதாக்லிஷ்ட ஞான வைராக்ய ராசயே நாதாய முநயே அகாத பகவத் பக்தி சிந்தவே -என்கிறபடியே –
ஆசார்யன் தனக்கு ஏற்றம் -ஞான வைராக்ய பக்திகளாலே -இறே-
அந்த ஞான வைராக்ய பக்திகள் உண்டான அவன் இந்த ஆசார்ய சம்பந்தத்தை நெகிழ நின்றான் ஆகிலும் –
அவை பகவல் லாபத்துக்கு உடலாமோ என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் -மேல் –

சேஷ பூத சிஷ்யத்வ சம்பந்தம் -தேவதாந்தர -மந்த்ராந்தர தோஷ கந்தம் ஸ்பர்சத்தால் – குலையாமல்
ஞானம் இத்யாதி மெள்ள உண்டாக்கிக் கொள்ளலாம் –
இவை இருக்க அவன் கை விட்டால் -அநர்த்தம்-ஆகி – ஆத்ம அலங்காரமாக அவை இருந்தாலும்-பூர்வ ஜென்ம கர்ம பலனாக பிரயோஜனம் இல்லை –
ஆச்சார்யர் கை விட்டாலும் ஞானம் இத்யாதி வருமோ என்றால் பூர்வ ஜென்ம கர்ம பலன்கள் –
ஆத்ம குணம் இருப்பதே ஆச்சார்ய சம்பந்தம் பெறுவதற்கு -இவை மோக்ஷ பலம் ஆகாதே
மிருத சஞ்சீவனம் ஆச்சார்ய சம்பந்தம் –
அகாத பகவத் பக்தி சிந்து -ஸ்ரீ மன் நாத முனிகள் –
முளை விட்ட ஆத்ம குணம் ஆச்சார்ய சம்பந்தத்துக்கு ஹேது -வளருவது ஆச்சார்யராலே–கொடி மேலே ஏற்ற கொள் கொம்பு வேண்டுமே –
அத்வேஷம் -ஆபீமுக்யம் -வரை ஸுஹார்த்தம் -அத்வாரகம் இது வரை -மேலே சத்வாரகம் -ஸ்ருஷ்ட்டி போலே இங்கும்
ஆச்சார்யர் இடம் சேர்க்க சாது சமாகம் வேண்டும் -பாகவதர்கள் தானே சேர்த்து வைப்பர் –
ஆச்சார்யர் தான் ஆத்ம குணங்களை வளர்ப்பார் -பின்பு பரம ப்ராப்ய பகவ லாபம் பெறுவோம் என்றபடி
ஆத்ம குணம் தானே ஆச்சார்யர் இடம் சேர்க்கும் என்பது முளை விடுவது போலே –
அந்யோன்ய தோஷம் வர கூடாதே –
ஐந்து படிக்கட்டுக்கள் வரை அத்வாரகம் -மேலே சத்வாராகம்
சத்தைக்கு-அவன் -வளர்த்து பிராப்தி பர்யந்தம் வரை ஆச்சார்யர் க்ருத்யத்வம்
சத்தா ப்ரயுக்தம் -பகவத் சம்பந்தம் குலையாது / ஆச்சார்யர் சம்பந்தம் குலைய வாய்ப்பு மந்த்ர குரு தேவதா பரிபவம் பண்ணினால் உண்டாகும்

அதாவது –
கீழ் சொன்னபடியே-உத்தாரகனும் உபகாரனுமாய் இருந்துள்ள ஸ்வ ஆசார்யன் இவன் என்னுடையவன் என்று அபிமானித்து
இருக்கும் படி அவன் திருவடிகளில்
தனக்கு உண்டான சம்பந்தம் -ஸ்வ விப்ரபத்தியாலே குலையாத படி அதை நோக்கிக் கொண்டு கிடந்தால்-
ஆத்ம அலங்காரங்களான -தத்வ ஞானம் -அப்ராப்தி விஷய வைராக்கியம் – ப்ராப்த விஷய பக்தி -ஆகிற ஆத்ம குணங்கள் இல்லையாகிலும் –
அவ் ஆசார்ய பிரசாதிகளாலே க்ரமமே உண்டாக்கி கொள்ளலாம் –
சர்வ மங்கள ஹேதுவான அந்த ஆசார்ய சம்பந்தம் ஸ்வ பிரதிபத்தியால் குலைந்தால் –
ஞாநாதிகளானவை பூர்வ சூக்ருதங்களாலே சிறிது உண்டாயிற்று ஆகிலும் –
பகவத் அங்கீகார ஹேது  ஆகாமையாலே நிஷ் பிரயோஜனம் -என்கை

———————————–

சூரணை -438-

தாலி கிடந்தால் பூஷணங்கள் பண்ணிக் கொள்ளலாம் –
தாலி போனால் பூஷணங்கள் எல்லாம் அவத்யத்தை விளைக்கும் –

பிரயோஜனம் அல்லாமையே அன்று -அவத்யகரமும் -என்கிறார் –

தாலி ஸ்தானீயம் ஆச்சார்யர் / பூஷணங்கள் ஸ்தானீயம் ஞானாதிகள் -/பதி சம்பந்த ஸூ சகம் தாலி பிரதமம் –
அபிரூபைக்கு தாலி அளவே போதும் -ஆத்ம குண ஜீவனுக்கு -ஆச்சர்ய சம்பந்தம் ஒன்றுமே போதும் –
ஞானாதி -ஆதி பக்தி வைராக்யங்கள்
ஆச்சார்யர்கள் இதனால் தான் சிஷ்யர்களை விட்டே கொடுக்காமல் அபிமானித்து இருப்பார்கள் —
ஸ்ரீ ராமானுஜர் இடம் சேர்த்து விடுவதே அவர் கர்தவ்யம் –
ஆச்சார்யர் சிஷ்யர்கள் மேல் உள்ள அபிமானம் குலையவே குலையாமல் இருக்குமே

அதாவது –
பதி விரதையான ஸ்திரீக்கு பதி சம்பந்த சூசுகமான தாலி ஒன்றும் போகாமல் கிடந்தால் –
பூஷணங்கள் இல்லையே ஆகிலும் -முதல் உண்டான போது-பண்ணிப் பூண்டு கொள்ளலாய் இருக்கும் –
இத்தனை பூஷணங்கள் உண்டே என்று நினைத்து தாலியை வாங்கிப் பொகட்டால்-
விதவ அலங்கார கல்பம் ஆகையாலே பூண்ட பூஷணங்கள் எல்லாம் அவத்யவஹங்களாய் இருக்கும் -என்கை –
இத்தால் –
ஆத்ம பூஷணங்களான-ஞான வைராக்ய பக்திகள் இல்லையே ஆகிலும் -ஆசார்ய சம்பந்தம் மாத்ரம் குலையாமல் கிடந்தால்
அவன்-ஆசார்ய- பிரசாதத்தாலே அவைகளை க்ரமேண உண்டாக்கிக் கொள்ளலாம் –
ஆசார்ய சம்பந்தம் இத்தனையும் குலைந்தால் ஆத்ம குணங்களான ஞான வைராக்ய பக்திகள் எல்லாம் உண்டானாலும் –
அவை ஸ்லாக்யதா ஹேது அன்றிக்கே -அவத்யாவஹமாய் விடும் -என்றபடி

———————————————

சூரணை-239-

தாமரையை அலர்த்தக் கடவ ஆதித்யன் தானே -நீரைப் பிரிந்தால் –
அத்தை உலர்த்துமா போலே -ஸ்வரூப விகாசத்தை பண்ணும் ஈஸ்வரன் தானே –
ஆசார்ய சம்பந்தம் குலைந்தால் -அத்தை வாடப் பண்ணும் —

ஆச்சார்ய சம்பந்தம் கிடந்தாலும் -ஸ்வரூப விகாசகன் ஈஸ்வரன் அன்றோ –
அது குலைந்தது ஆகிலும் -இத்தனை ஆத்ம குணம் உடைய அவனுக்கு அவன்
ஸ்வரூப விகாசத்தை பண்ணானோ என்கிற சங்கையிலே அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
ஜலஜம் -என்னும்படி ஜலத்திலே பிறந்து ஜல ஏக தாரமாய் இருக்கும் தாமரைக்கு –
(செங்கமலம் அந்தரம் சேர் வெங்கதிரோர்க்கு அல்லால் அலராவால் )
நியமேன விகாசகனாய் போரும் ஆதித்யன் தானே -ஸ்வ தாரகமான ஜலத்தை
விச்லேஷித்தால் -அந்த தாமரையை விகசிப்பியாத மாத்ரம் அன்றிக்கே -சோஷிப்பிக்குமா போலே –
ஆச்சார்ய அன்வயத்தாலே சத்தை பெற்று -ஸ்வ சத்தா தாரகமான தத் சம்பந்தம்
குலையாதே நிற்கும் அளவில் -இவனுடைய ஸ்வரூபத்தை ஞான விகாச முகேன-
உள்ள உலகு அளவும் யானும் உளனாவன் -என்னும்படி –
விகசிப்பிக்கும் ஈஸ்வரன் தானே -ஸ்வ சத்தா தாரகமான ஆசார்ய சம்பந்தத்தை
ஸ்வ விப்ரபத்தியாலே இவன் குலைத்து கொண்ட காலத்தில் -தான் விகசிப்பிக்க
கடவ அந்த ஸ்வரூபத்தை விகசிப்பியாத மாத்ரம் அன்றிக்கே -நாளுக்கு நாளும்
நஷ்ட பிரஜ்ஞ்மாய் -சங்கோசித்து போம்படி பண்ணும் -என்கை –
நாராயணா அபிவிக்ருதம் யாதி குரோ பிரச்யுதச்ய துர்புத்தே
கமலம் ஜலாதபேதம் சோஷய திரவிர்ந தோஷயதி- என்னக் கடவது இறே–

ஸ்வரூப ஆவிர்பாவம் பண்ணும் ஈஸ்வரன் தானே –அலர்த்தும் ஆதித்யன் உலர்த்துமா போலே –
பரம பந்து தானே விடப்பார்க்கும் -நாராயணன் அபி -அவன் -கூட-விகாரம் அடைந்து –
துர்புத்தி படைத்தவன் -குருவிடம் நழுவினால்-ஸ்வரூப நாசம் அடைவிக்கிறார் –
தாரகம் நீர்-தாமரை தானே வெளியிலே வராதே -அசேதனம் -ஜீவாத்மா சேதனன்- அந்நியர் பிரிக்கப் பிரிந்தால் –
ஆச்சார்யம் திருவடி சம்பந்தமே தாரகம் -அபிமானத்தில் ஒதுங்கி -ஞானம் வளர்ந்து –
ஆனந்தம் -அவன் அளவும் -உள்ள உலகம் அளவும் யானும் உளன் ஆவான் என் கொலோ -பெரிய திருவந்தாதி -76-
உலகு அளந்த அவன் ஆனந்தம் வரை ஞான விகாசம் பண்ணும் ஈஸ்வரன்
தேவதாந்த்ர அந்நிய ஸ்பர்சத்தால் -ஆதி -மந்தர இத்யாதி -ஆச்சார்ய சம்பந்தம் குலைந்தால்-பவிஷ்கரன் ஆனால் –
உபயோக யோக்யம் இல்லாதபடி வாடப் பண்ணும் – பழைய பகவத் சம்பந்தம் உண்டாக்கிக் கொள்வோம் என்னப் பண்ண முடியாது

————————————————–

சூரணை -240-

இத்தை ஒழிய பகவத் சம்பந்தம் துர்லபம் –

இங்கன் சொல்லுகிறது என்-இவ் ஆசார்ய சம்பந்தம் குலைந்தது ஆகிலும் –
ஒழிக்க ஒழியாது -என்கிற பகவத் சம்பந்தம் உஜ்ஜீவனத்துக்கு உடல் ஆவாதோ என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
அநாதி சித்தமாய் இருக்க செய்தேயும் -ஆசார்யன் உணர்த்துவதற்கு முன்பு அசத் கல்பமாய் –
அவன் உணர்த்தின பின்பு இவனுக்கு கார்யகரமாகக் கடவதாய் -இருக்கும் அது –
இவ் ஆசார்யம் சம்பந்தம் குலைந்த போது-இதடியாக வந்த தானும் குலைந்து போம் ஆகையாலே –
இவ் ஆசார்ய சம்பந்த்தத்தை ஒழிய பகவத் சம்பந்தம் இவனுக்கு கிடையாது -என்கை –
ஆகையால் இது போயிற்று ஆகிலும் அது நமக்கு உஜ்ஜீவனத்துக்கு உடல் என்று இருக்க விரகு இல்லை என்று கருத்து –

ஸ்வரூப உஜ்ஜீவனம் -ஆச்சார்ய சம்பந்தம் பிரதானம் –இது ஒழிந்தால் -பகவத் சம்பந்தம் -நிலை நின்ற -யவாதாத்மபாவி துர்லபம் –
தத் சம்பந்தம் குலைந்து இருந்தால் -ஏதத் சம்பந்தம் சுலபமாம் -இது குலைந்தால் அது துர்லபம் –
சத்தா ப்ரயுக்தம் அன்றோ -பகவத் சம்பந்தம் -இங்கு சொல்வது ஆஸ்ரயண சம்பந்தம் –
சேஷி சேஷ பாவ சம்பந்தம் குலையாது –
ஆச்சார்யனால் பகவத் ஆஸ்ரயணம் -பகவானால் ஆச்சார்ய லாபம் பொது- முதல் ஐந்து படிகள் -பந்து சம்பந்தம் போகாது –
சாமான்ய சம்பந்தம் இருந்தால் ஆச்சார்ய சம்பந்தம் கிட்ட வாய்ப்பு உண்டு –
அவன் ஸுஹார்த்தத்தால் ஆச்சார்ய சம்பந்தம் -ஆச்சார்ய சம்பந்தத்தால் பகவத் ஆஸ்ரயணம்-
உஜ்ஜீவனம் -மோக்ஷ பர்யந்தம் -வஸ்து சத்தை வேறே –ஆச்சார்ய சம்பந்தம் அறிந்து உபதேசம் பெற்று தானே
ஆஸ்ரயணம் மூலம் உஜ்ஜீவனம் -லீலா விபூதி விளையாட்டு -சத்தை அடியாக –

—————————————————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திரு அடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ வசன பூஷணம் – சூர்ணிகை –421-428- சரம பர்வ நிஷ்டா-குரோர் உபாயதாஞ்ச பிரகரணம் –ஸ்ரீ ஆய் ஸ்வாமிகள் / ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் —ஸ்ரீ உ . வே . வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் விளக்க காலக்ஷேப குறிப்புக்கள்-

1–புருஷகார வைபவம் -24-
2–சாத நஸ்யா கௌரவம் -23–79-
3–தத் அதிகாரி க்ருத்யம் -8o–307–
4–சத் குரூப சேவகம் —308-365-
5–நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
6–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463-

ஆறு பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஆறாவது பிரகரணம்
உபதேசாதிகளை நாலாவதிலும் —உபதிஷ்ட மான அர்த்த விஷய மஹா விசுவாச ஹேது கிருபா வைபவம் – -நிர்ஹேதுகத்வம் -கிருபை- ஐந்தாவதில் /
உபாதிஷ்டமான அர்த்த சரமாவதியையும் -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -கிரமத்தில் அருளிச் செய்வார் /

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால்–
1–புருஷகாரஞ்ச ச வைபவம் (ச -உபாய வைபவமும் இதில் உண்டே )-24-
2-அவனே உபாயம் -உபாய வைபவம் –23-114
3-உபாயாந்தர தோஷம் -115–141
4-சித்த உபாய நிஷ்டா வைபவம் -142–242-
5-பிரபன்ன தினசரியா – –243 -307-
6-சதாச்சார்ய அனுவர்த்தன பிரகரணம் -308—320-
7-ஸச் சிஷ்ய லக்ஷண பிரகரணம் -321–365-
8-நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
9–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463
இப்படி பிரித்து அனுபவம் –

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஒன்பதாவது பிரகரணம்

த்வய அபிபிரேரிதமான – த்வய யுக்த அர்த்த ஞானமும் -தத் உபதேச ஆச்சார்யர் அனுவர்த்தனைத்தையும் அருளிச் செய்து –
அதுக்கு மூல பூதமான பகவத் கிருபை -ஹேதுதா சங்கதி –
நிவர்த்ய ஞானம்–கர்மா அவித்யாதி தோஷங்கள் நினைத்தால் – பய ஹேது /-நிவர்த்தக பகவத் குண அனுசந்தானம் ஞானம்–பயம் கெடுக்கும் ஹேது
பழுதே பல பகலும் போயின என்று அஞ்சி அழுதேன் -/ படிக்கட்டுக்கள் அத்வேஷம் தொடங்கி பிராப்தி வரை -நிர்ஹேதுக கிருபையே காரணம் –

ஆறு பிரகரணங்களில் இறுதியான
சரம பர்வ நிஷ்டா பிரகரணம் –

———————————————————

சூரணை -421-

இப்படி சொல்லும்படி பண்ணிற்று கிருபையாலே என்று –
சிநேகமும் -உபகார ஸ்ம்ருதியும் -நடந்தது -இறே–

இவ் உக்தி தான் தாயார் சொன்ன குண ஹானிக்கு ஒரு பரிகாரம்
பண்ணின மாத்ரமோ-ச ஹ்ருதயமாய் சொன்னதோ -என்கிற சங்கையில் -அதன் ச ஹ்ருதயத்தை மூதலிக்கிறார்–

குண ஹானி தாயார் சொல்ல -கிருபை உடையவன் -என்னை சரியாக புரிய வைத்த உபகார ஸ்ம்ருதி –
மேலும் ஸ்நேஹம் -பின்னும் மிக விரும்பும் உடனே -பிரான் -செய்த உபகாரத்துக்கு –
தோஷ ஸ்ரவண வேளையிலே – குண கிரஹணம் பண்ணுவித்ததுக்கு -நெஞ்சாறால் பண்ண வேண்டிய விஷயம்

அதாவது -குண ஹானி சொன்னத்தைத் தள்ளி -குணம் சொல்லும்படி பண்ணிற்று-கிருபையாலே என்று –
மிக விரும்பும் -என்று சிநேகமும் –
பிரான்-என்று உபகார ஸ்ம்ருதியும் -நடந்தது இறே –
ஆகையால்-தகவுடையவனே -என்ற இது ச ஹ்ருத யோக்தி -என்கை-

——————————————–

சூரணை -422-

நிரக் க்ருணனாக சங்கித்துச்
சொல்லும் அவஸ்தையிலும் –
காரணத்தை ஸ்வ கதமாக -விறே சொல்லிற்று –

அநந்தரம் -பிராட்டி உடைய வசனத்தை தர்சிப்பிக்கிறார் –

நெஞ்சு நிறைந்து வாய் கொள்ளாமல் -கரை புரண்ட ஆற்றாமை அவஸ்தையிலும் -சங்கா காரணம் –
குணம் மட்டுமே நினைக்க வேண்டிய நான் தோஷம் நினைத்ததே என் குற்றம் –
இதே போலே ஸ்ரீ பரத ஆழ்வானும்-ந மந்த்ர –மத் பாபவே நிமித்தம்-விஸ்லேஷ சித்த கலுஷ அவஸ்தையிலும் –
ஸ்வ கதமாகவே அருளிச் செய்தால் போலே –

அதாவது –
பிரிவாற்றாமையாலே பெருக கலங்கின ஸ்ரீ ஜனக ராஜன் திருமகள் –
பெருமாள் தன் ஆற்றாமைக்கு உதவ வந்து முகம் காட்டப் பெறாதா இன்னாப்பாலே –
க்யாதா ப்ராஞ்சக்ருதஞ்ச சாநுக்ரோசச்ச ராகவா
சத்வருத்தோ நிர நுக்ரோச  சங்கே-சுந்தர காண்டம் -26-13- -என்று பெருமாளை -நிரக் க்ருணனாகச் சொல்லுகிற அவஸ்தையிலும் –
மத்பாக்ய சம்ஷயாத்-என்று இப்படி சங்கிகைக்கு அடி என்னுடைய பாஹ்ய ஹானி என்கையாலே –
சங்கா காரணத்தை ஸ்வ கதமாக விறே சொல்லிற்று -என்கை –

—————————————————

சூரணை -423-

குண தோஷங்கள் இரண்டும் –
சூத்திர புருஷார்த்தத்தையும் –
புருஷார்த்த காஷ்டையையும் குலைக்கும்—

பிரதம பர்வதத்தை விட்டு -என்கிற இடத்தில் -அர்த்தாத் உக்தமான -பகவத் சம்ச்லேஷமும் –
தோஷம் உண்டானாலும் -என்கிற இடத்தில் -அர்த்தாத் உக்தமான -பகவத் விச்லேஷமும் ஆகிற –
இவை இரண்டும் செய்யும் அத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

ஸ்வரூப குணம் -திருமேனி அழகு தோஷம் இரண்டும் -என்றபடி –
விஷயாந்தர ஷூத்ர புருஷார்த்தம் குலைக்கும் –ஸ்வரூப குணம்
திருமேனி அழகு புருஷார்த்த காஷ்டயை குலைக்கும்
அன்றிக்கே
கலவி -சம்ச்லேஷம் குணம் -ஷூத்ர புருஷார்த்தம் குலைக்கும் -விஸ்லேஷ தசையில் -ஆச்சார்யர் இடம் வர வில்லை
கிடைக்கும் வரை காத்து இருந்து புருஷார்த்த ஷ்டையைக் குலைக்கும்
இப்படி இரண்டு நிர்வாகங்கள் –
பிரதம பர்வ விரோதியை அறுக்கும் குணங்கள் -சரம பர்வ விரோதி திருமேனி அழகு -ரூப ஸுந்தர்ய தோஷம்
ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் நிஷ்டையை குலைத்து தன் பக்கலிலே இழுக்கும்
கூட்டம் கலக்கியார் -விரோதி தானே திருவாய்மொழி கேட்க்கும் உத்தேசியத்துக்கு விரோதி ஆவது போலே –
மா முனிகள் -குணமே இரண்டையும் குலைக்கும் / தோஷம் இரண்டையும் குலைக்கும்
கொப்பூழில் எழு கமல பூ அழகு –சுழியாறு-ஸுந்தர்ய நதி -போக முடியாமல் -ஷூத்ர புருஷார்த்தம் புருஷார்த்த காஷ்டையும் குலைக்கும் –

குணமாவது -ஸ்வ சௌந்த்ர்யாதிகளை -ஆஸ்ரிதர்க்கு முற்றூட்டாக அனுபவிக்கக் கொடுத்து கொண்டு இருக்கும் -கலவி –
தோஷம் ஆவது -அவ் வனுபவ அலாபத்தாலே அவர்கள் கண்ணாஞ்சுழலை இட்டு துடிக்க- தான் முகம் காட்டாது இருக்கை யாகிற -பிரிவு –
இவை இரண்டும் சூத்திர புருஷார்த்தத்தையும் -புருஷார்த்த காஷ்டையையும் குலைக்கை -யாவது —
ஓர் ஒன்றே இரண்டையும் குலைக்கை –

இதில் குணம் இரண்டையும் குலைக்கை  யாவது –
மால் பால் மனம் சுழிப்ப –மங்கையர் தோள் கை விட்டு -என்றும் –
மனைப்பால் பிறந்தார் பிறந்து எய்தும் பேரின்பம் எல்லாம் துரந்தார் தொழுது ஆரத் தோள் -என்றும் தத் விஷய வை லஷண்யத்தாலே
சூத்திர விஷய வைராக்யத்தை பிறப்பிக்கையாலே- சூத்திர புருஷார்த்த அந்வயத்தை குலைக்கையும் –

பயிலும் சுடர் ஒளியிலே -ததீய சேஷத்வத்தில் ஊன்றின ஆழ்வாரை அந்த ததீயருடைய ஸ்வரூப நிரூபகத்வேந ப்ரஸ்துதமான
தத் ஸௌந்த்ர்ய சீலாதிகளாலே -ததீய தாஸ்ய ரசத்தை மறந்து அவனை அனுபவிக்கையில் ஆசை கரை புரண்ட அநந்தரம் –
திருவாய் மொழியிலே தாமும் தம்முடைய கரண க்ராமங்களும்-பெரு விடாய் பட்டு – கூப்பிடும்படி பண்ணினாப் போலே –
(பயிலும் சுடர் ஒளி -அடுத்த திருவாய் மொழியிலே -முடியானே-என்று கிடக்கும் என் நெஞ்சமே –)
வேறு ஒன்றுக்காக புகுந்தாலும் -தன்னை ஒழிய புறம் ஒன்றுக்கு ஆளாகாதபடி பண்ணும் –
த்ருஷ்டி சித்த அபஹாரி யானவன் -பக்கலிலே சுழி ஆறுபடுத்தி புருஷார்த்த காஷ்டையான ததீய சேஷத்வத்தில் நிலையை குலைக்கையும் –

தோஷம் இரண்டையும் குலைக்கை யாவது –
அனுபவ அலாப க்லேசத்தாலே -சர்வ காலமும் தன் பக்கலிலே மனசாய்-
உண்டு அறியாள் உறக்கமும் பேணாள் -சிறகின் கீழ் அடங்கா பெண் பெற்றேன் -பரகால நாயகி தாயார்
பந்தொடு கழல் மருவாள் பைங்கிளியும் பாலூட்டாள் பாவை பேணாள்-5-5- -என்கிறபடியே –
முன்பு அனுபவித்துப் போந்த ப்ராக்ருத போகங்கள் ஆகிற சூத்திர புருஷார்த்தங்களில் பொருந்தமையை விளைக்கையும் –

அவன் அடியார் சிறு மா மனிசராய் என்னை ஆண்டார் இங்கே திரிய –8-10-
செந்தாமரை கண் திருக் குறளன் நறு மா விரை நாண் மலர் அடிக்கீழ் புகுதல்-உறுமோ பாவியேனுக்கு-என்றும் –
தனிமா தெய்வத் தளிரடிக் கீழ் புகுதல் அன்றி அவன் அடியார் நனிமா கலவி இன்பமே நாளும் வாய்க்க நங்கட்கே-என்றும்
இப்படி தத் விஷய சம்ச்லேஷ ரசம் வேண்டாதபடி -ததீய விஷய சம்ச்லேஷ ரசமே அமையும் என்று இருக்கும் அவர்களையும் –
அந்த ததீயருடனே கூடி இருந்தாலும் அவர்கள் பக்கல் நெஞ்சு அற்று அவனை அனுபவிக்கையில் ஆசையால் –
காண வாராய் –
காணுமாறு அருளாய் -என்று கூப்பிடுவது –
வெஞ்சிறைப்புள் தனிப்பாகன் -இத்யாதிகளாலே அவர்கள் தங்களோடு வெறுத்து வார்த்தை சொல்லுவதாம் படி பண்ணுகையாலே –
புருஷார்த்த காஷ்டையிலே நெஞ்சு பற்றாதபடி பண்ணுகையும்–

—————————————–

சூரணை -424-

நித்ய சத்ருவாய் இறே இருப்பது –

இதில் சூத்திர புருஷார்த்தைத்தை குலைக்கும் -என்ற இது -தன் பக்கலிலே அகப்பட்டாரை- புறம்பு ஒரு விஷயம் அறியாதபடி பண்ணும் –
( மற்று ஒன்றை காணா என்னப் பண்ணுமே-பாவோ நான்யத்ர கச்சதி -துஷ்க்ருதம் க்ருதவான் ராம -பிரபு –
பெண்ணின் வருத்தம் அறியாத பெருமாள்- சோகத்தால் –முடியலாமே -கர்மாதீனத்தால் முடிவு இல்லை நித்யம் -கிருபாதீனத்தால் முடிய வேண்டாமோ )
இவ் விஷயத்தின் ஸ்வாபம் சொல்லுகைக்காக கூப்பிட்டுக் கொண்ட இத்தனை -புருஷார்த்த காஷ்டையை குலைக்கும்
என்னும் அதுவே இவ்விடத்தில்  அபேஷிதம்-ஆன பின்பு சூத்திர புருஷார்த்த பஞ்சகத்வம் ப்ராசங்கிகம் – ( இடை பிற வரல் -ப்ராசங்கிகம் )
ஆகையாலே -அத்தை விட்டு –
பிராகரணிகமான -சரம புருஷார்த்த பஞ்சகத் வத்தை மூதலிக்கிறார்-

அயோத்யா காண்டம் முதல் ஸ்லோகம் -கச்சதா மாதுல குலம்–பாகவத சேஷத்வ பாரதந்த்ரம் அறிந்த ஸ்ரீ சத்ருக்ந ஆழ்வான்-
நிறைய வியாக்யானம் -உண்டே-பாயச அம்ருதம் ஒத்த இறுதி பகுதி உண்டு பெற்ற பிள்ளை அன்றோ –
செம்புகன் தன்னை -தம்பிளால் வான் ஏற்று -லவணாசுரன் வென்ற விருத்தாந்தம் –
ராம ஸுந்தர்யம் இ றே நித்ய சத்ரு இவர் நிலையில் -உத்தேச்ய விரோதி -என்பதால் -அநக -நித்ய சத்ரு –
சரம புருஷார்த்தம் பஞ்சகம் -குலைக்கும் –
விஷயாந்தர பிராவண்யங்கள் நமக்கு சத்ரு -நித்யம் இல்லையே -அநித்தியம் தானே ‘
இங்கு நித்ய சத்ரு -ஸ்ரீ ராம ஸுந்தர்யம் –
ஏவம் ரூப பகவத் தோஷம் சரமத்தில் வர ஒட்டாமல் –
ஆர் ஆர் எனச் சொல்லி ஆடுமது கண்டு -வாராயோ -நீ தான் ஆடி வெல்லுவாய் –சென்றேன் என் வல்வினையால் -மடல் எடுக்க விரோதி அன்றோ
மன்றம் அமரும் படி பண்ணிச் சென்றான் -ஸ்ரீ கிருஷ்ண பக்தி -சத்ரு இங்கு –
ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் துர்லபம் -அமுக்குண்ணாமல் அவ்வளவும் வர பெற்றால் அலப்ய லாபம் –
பிரதம பர்வ அன்வயம் -அதன் பலமே சரம பிராப்யம்

அதாவது –
சத்ருக்னோ நித்ய சத்ருக்ன -என்று பெருமாளுக்கு அபிமத விஷயமான ஸ்ரீ பரத ஆழ்வானையே தமக்கு உத்தேச்யமாகப் பற்றி –
அவனை அல்லாது அறியாதே  இருக்கும் ஸ்ரீ சத்ருக்ன ஆழ்வான் –
பரத அனுவ்ருத்திக்கு விரோதியான -ராம ஸௌ ந்த்ர்யம் ஆகிற நித்ய சத்ருவை ஜெயித்து இருக்கும் என்கையாலே –
ததீய கைங்கர்ய நிஷ்டனுக்கு -நித்ய சத்ருவாய் இறே -பகவத் ஸௌந்த்ர்யம் இருப்பது -என்கை –
ஆகையால் இப்படி விலஷணமான விஷயத்தில் -சம்ச்லேஷ விச்லேஷங்கள் இரண்டும்
புருஷார்த்த காஷ்டையை குலைக்கும் என்ன குறை இல்லை என்று கருத்து –

அன்றிக்கே –
கீழ் சொன்ன குண தோஷங்கள் இரண்டும் செய்யும் அத்தை அருளிச் செய்கிறார் –
குணமாவது -இங்கு அது செய்ய ஒண்ணாது -என்கிற இடத்தில் சொன்ன
பும்ஸாம் த்ருஷ்டி சித்த அபஹாரியான ஸௌந்த்ர்ய சீலாதிகள் –
தோஷம் ஆவது -குணம் போலே உபாதேயமாய் இருக்கும் -என்கிற இடத்தில் சொன்ன-கடியன் கொடியன்-இத்யாதிகள்-
இரண்டும் சூத்திர புருஷார்த்தையும் புருஷார்த்த காஷ்டையும் குலைக்கும் -என்றது –
ஓர் ஒன்றே இரண்டையும் செய்யும் என்றபடி -(ஆய் ஸ்வாமி ஒவ் ஒன்றும் ஒன்றை குலைக்கும் )-

குணம் இரண்டையும் செய்கையாவது –
மனைப்பால் பிறந்தார் பிறந்து எய்தும் பேரின்பம் எல்லாம் துரந்தார் தொழுது ஆரத் தோள் -இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே –
சூத்திர புருஷார்த்தைத்தை குலைக்கையும் –
ஸ்வ வைலஷண்யத்தால் ஆழங்கால் படுத்தி புருஷார்த்த காஷ்டையான ததீய சேஷத்வ நிலையை குலைக்கையும் –

தோஷம் இரண்டையும் குலைகையாவது -குணம் போலே உபாதேயமாய் -அவன் என்றே கிடக்கும்படி பண்ணுகையாலே
ஊண் உறக்கம் பந்து கழல் -முதலானவற்றில் பொருந்தாமை விளைத்து சூத்திர புருஷார்த்தத்தை குலைக்கையும் –
சிறுமா மனிசராய் என்னை ஆண்டார் இங்கே திரிய –நறு மா விரை நாண்-மலர் அடிக்கீழ் புகுதல் -உறுமோ -என்னும் படியான
புருஷார்த்த காஷ்டையை குலைக்கையும் – என்று இங்கனே யோஜிக்க்கவுமாம் –
இந்த யோஜனைக்கு -நித்ய சத்ரு -என்கிறது -ஸௌந்த்ர்யாதி குண விசிஷ்ட வஸ்து விஷயமாகக் கடவது -( அழகன் நித்ய சத்ரு என்றபடி)

அங்கனும் அன்றிக்கே –
குணம் புருஷார்த்த காஷ்டையை குலைக்கும் என்னும் அதுக்கும் –
தோஷம் சூத்திர புருஷார்த்தத்தை குலைக்கும் என்னும் அதுக்கும் –
பூர்வ யோஜனைகளில் சொன்னபடியே பொருளாககடவது-
இவ் விஷய ஸ்வாபம் இது வாகையாலே சரம பர்வமான ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் ஆகிற இது -தான் துர்லபம் என்று
சிம்ஹாவலோகந ந்யாயத்தாலே -கீழோடு அந்வயம்-

—————————————

சூரணை-425-

இப்படி பிராப்யத்தை அறுதி இட்டால் அதுக்கு சத்ருசமாக வேணும் இறே ப்ராபகம் –

ஸ்வரூபத்துக்கும் ப்ராபகத்துக்கும் சேர்ந்து இருக்க வேணும் இறே ப்ராபகம் -என்ற இதில் –
ஸ்வரூப அநு ரூபமான ப்ராப்யம் -சரம பர்வமான ஆசார்ய கைங்கர்யம்-என்று நிர்ணயித்தாரார் நின்றார் கீழ் –
இந்த ப்ராப்ய அநு ரூபமான பிராபக நிர்ணயம்-பண்ணுகிறார் மேல் –

ஆச்சார்யன் கைங்கர்யம் ப்ராப்யம் என்று நிரூபித்த பின்பு -அதுக்கு உபாயம் -பற்றி மேலே -ஆச்சார்யர் திருவடிகளே சத்ருசமான உபாயம் –
சாத்தியம் -சாதனம் – திருக்கடித்தானம்-ஸாத்ய ஹ்ருதஸ்யத்னன்-சாதனம் ஓருக்கடிக்கும் தாயப்பதி-க்ருதஜ்ஜை
திவ்ய தேசம் சாதனமாக கொண்டு ஆழ்வார் திரு உள்ளம் அங்கு போலே –

அதாவது –
இப்படி ஆசார்ய கைங்கர்யமே ப்ராப்யம் என்று அறுதி இட்டால் இந்த
ப்ராப்யத்துக்கு தகுதியாக வேணும் இறே ஏதத் ப்ராபகம் -என்கை –
இத்தால் ஆசார்ய கைங்கர்யம் ஆகிற சரம ப்ராப்யத்துக்கு ஆசார்யனே ப்ராபகனாக வேணும் -என்றபடி –

சத்ருசம் -அனுரூபம் -தகுதி -யோக்யதை மட்டும் போதாதே -சிறப்பான பொருத்தம் -இருக்க வேண்டும்
பகவத் திருவடியும் தகுதி தானே -அனுரூபம் இல்லை என்றபடி –
ச ஹ்ருதய ஆஹ்லாத கரத்வம் -தகுதி -ஆகும் -சந்த்ர சகோதரி -சம்சாரி தாபம் போக்கும் -பிராட்டி
ச ஹ்ருதயர் -சேதன ஸ்வரூப யாதாத்ம்யம் அறியும் ஈஸ்வரன் -பகவான் திரு உள்ளம் குளிர வைக்கும் தகுதி என்றபடி –
தன்னை பிடித்தாலும் குளிரும் -உபாயம் தன்னைப் பொறுக்கும் -அனுரூபத்வம் இல்லையே -தகுதிக்கு மேலே அனுரூபத்வம் –
சேதன ஸ்வரூப யாதாம்யாம் அறிந்த -ஆச்சார்ய சேஷத்வம் அறிந்த பெருமாள் என்றபடி –
அல்லி கமலக் கண்ணன் -அவனை விட்டு ஆச்சார்யரை பற்றினால்-அன்றோ –

—————————————-

சூரணை -426–

அல்லாத போது ப்ராப்ய ப்ராபகங்களுக்கு ஐக்க்யம் இல்லை —

இப்படி இல்லாத போது வரும் ஹானி எது என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் –

அவனும் அவளுமான சேர்த்தியில் அவர்கள் ஆனந்தத்துக்கு கைங்கர்யம் -இருக்க வேண்டுமே –
கர்ம ஞான பக்தி -உபாயாந்தரங்கள் -ப்ராபகம் பகவான் -ஐக்கியம் இல்லை
சரணாகதி மூலம் -ஐக்கியம் உண்டே –
அடுத்த நிலை -ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் பிராப்யம் நிரூபித்த பின்பு ப்ராபகம் ஆச்சார்யர் திருவடிகள்
இது உபாயாந்தரம் தோஷம் ஆகுமோ என்னில்–இல்லை என்கிறார் மேல் –
அங்கும் ஆச்சார்யர் பின்பு வர தான் பூர்ண கும்பம் வைத்து வணங்கி -ஆழ்வான் நிஷ்டை –
ஆச்சார்யர் ராஜ்ஜியம் ஸ்ரீ வைகுந்தம் ஈர் அரசு பட்டு இராதே –
புல்லை காட்டி அழைத்து புல்லை இடுவாரைப் போலே சரம உபாயம் கொண்டு சரம ப்ராப்யம் –

அதாவது –
இப்படி இப் ப்ராப்யத்துக்கு சத்ருசாம்படி ஆசார்யனை ப்ராபகமாக கொள்ளாதே ஈஸ்வரனை ப்ராபகமாக கொள்ளும் போது –
ப்ராப்யத்துக்கும் ப்ராபகத்துக்கும் – தன்னில் ஐக்க்யம் இல்லை என்கை-
பிரதம  பர்வதுக்கு உண்டான ப்ராப்ய பிராபக ஐக்க்யம் -சரம பர்வதத்துக்கும் ஒக்கும் இறே –
ஆகை இறே பிள்ளை அமுதனார் –
பேறு ஓன்று மற்று இல்லை நின் சரண் அன்றி –
அப்பேறு அளித்ததற்கு ஆறு ஒன்றும் இல்லை மற்றச் சரண் அன்றி -என்று –
ப்ராப்ய ப்ராபகங்கள் இரண்டுமே ஏக விஷயமாகவே அருளி செய்தது –

————————————

சூரணை -427-

ஈஸ்வரனை பற்றுகை கையை பிடித்து கார்யம் கொள்ளுமோ பாதி –
ஆசார்யனைப் பற்றுகை அவன் காலைப் பிடித்து கார்யம் கொள்ளுமோ  பாதி–

இப்ப்ரபந்தத்தில் உபக்ரமே பிடித்து -ஸ்வ தந்த்ரனை -இத்யாதி -வாக்யத்து  அளவும் –
சித்தோ உபாய தயா சகல சாஸ்திர சித்தனான ஈச்வரனே -பரம உபாயமாகவும் –
ஆசார்யன் அஜ்ஞாத ஜ்ஞாபனம் முகேன-உபகாரனாகவும் இறே சொல்லிப்  போந்தது –
இப்போது ஈஸ்வரனை விட்டு ஆசார்யனே உபாயம் என்னும் அளவில் -சாஸ்திர விரோதமும் -ஸ்வ உக்தி விரோதமும் சம்பவியாதோ –
(இரண்டாம் கேள்வி -யாதோ வா இமானி –ஜாயந்தே -இத்யாதி சாஸ்த்ர வாக்கியம் ப்ரஹ்மத்தாலே மோக்ஷம்
இரண்டும் சித்தம் ஸூ கரத்வம் -ஏற்றம் எது )
ஈஸ்வரனை உபாயமாக பற்றுமத்தில் காட்டில் -ஆசார்யனை உபாயமாகப் பற்றினால் வரும் ஏற்றம் தான் ஏதோ என்கிற சங்கையின் மேலே
அருளிச் செய்கிறார் –

சித்த உபாயம் பகவான் தன்னைப் பொறுக்கும் -ஆச்சார்யர் அந்நயத்வம் சுலபம் உறுதி -எளிமை -கெஞ்சினால் கார்யகரம் ஆகுமே
நிரங்குச ஸ்வ தந்த்ரன் -திமிறி உதறினாலும் உதறுவான் -ஸ்வ ஆச்சார்ய பரதந்த்ரர் கிருபா பரதந்த்ரர் ஸ்வ ஆச்சார்யரை பற்றுகை –
கிருபாளுவானவன் சுலபனானவனுடைய காலைப் பிடித்து-அங்கே கலசல் -கிருபையும் ஸ்வ தந்தர்யம்
இள நெஞ்சு -தாக்ஷிண்யம் பார்த்து கார்யகரம் ஆகுமே -அபேக்ஷிதம் செய்து தலைக்கட்டுக்கைக்கு உடலாகும்
அன்றிக்கே
ஈஸ்வரன் -அர்ச்சா அவதாரம் -கையைப் பிடித்தது -இம்மூவரும் சரணாகதி அர்ச்சையில் பார்த்தோம் -அஞ்ஞர் ஞானாதிகர் பக்தி பாரவஸ்யர் –
ஆச்சார்யர் திருவடிகள் ஸ்தானம் –
அவயவி பகவான் ஒருவனே -அர்ச்சா ஆச்சார்யர் இருவரும் அவயவங்கள் -கர ஸ்தானம் சுலப விஷயம் காட்டில் –
சரண ஸ்தானம் சுலப விஷய பகவத் விஷயம் பற்றுவது போலே -ஆகையால் உபாயாந்தர தோஷம் வராதே -சுகமாகவும் திருடமாகவும் இருக்குமே
இரண்டாம் நிர்வாகம் இது –

அதாவது –
ஈஸ்வரனைப் பற்றுகை அவன் கையைப் பிடித்து கார்யம் கொள்ளுமோ பாதி –
ஆசார்யனைப் பற்றுகை அவன் காலைப் பிடித்து கார்யம் கொள்ளுமோ  பாதி -என்கை
இங்கன் அருளிச் செய்தது –
ஈஸ்வர விஷயத்தோடு ஆசார்ய விஷயத்து உண்டான அநந்யத்வமும் –
(அநந்யத்வம்–ஸ்வரூப ஐக்கியம் இல்லை -ஏக தத்வம் -ஜீவ பர பேதம் இல்லை -தோஷம் வரக் கூடாதே –
தப்த அய பிண்டம் -இரும்பு -அக்னி தேஜஸ் -கொல்லன் பட்டறையில் -தக தக இருக்குமே –
நெருப்பா பிருத்வியா சங்கை போலே-பண்டம் இரண்டு -அதுவே இது சொல்லுமா போலே –
அதிஷ்டானம் -ஒரு நிலையில் இருக்கும் அவஸ்தை -இரும்பை நெருப்பாக பார்க்க வைக்கும்
ஆச்சார்யரை அப்படி அதிஷ்டான விசேஷம் செய்து அருளி -தாதாத்ம்யம் -அதுவே இது என்கிற தன்மை -தவிர ஸ்வரூப ஐக்கியம் இல்லை -)
அவ் விஷயத்தை பற்றுமதில் இவ்விஷயத்தை பற்றுமதுக்கு உண்டான கார்ய சித்தியில் அமோகத்வமும்-(வீணாகாதே) தோற்றுகைக்காக-
(ஸ்ரீ பரத ஆழ்வான் சரணாகதி பலிக்க -14- ஆண்டுகள் ஆனதே -)
அது எங்கனே என்னில் –
சரணத்வ உக்தியாலே தத் அநந்யத்வம் சம்ப்ரதிபந்தம் –
ஈஸ்வரனைப் பற்றுகை அவன் கையைப் பிடித்து கார்யம் கொள்ளுமோ பாதி – என்கையாலே -மகா பிரபுவாய் இருப்பான் ஒருவனை
வசீகரித்து காரியம் கொள்ளுவான் ஒருவன் -அவன் கையைப் பிடித்து வேண்டிக் கொண்டு கார்யம் கொள்ளப் பார்க்கும் அளவில் –
நீர்மையாலே -நெஞ்சு இளகி கார்யம் செய்யவுமாய்-ஸ்வாதந்த்ர்யத்தால் உதறி விடவுமாய் இருக்கையாலே –
இன்னபடி என்று அறுதி இட ஒண்ணாது போலே –
ஆஸ்ரிதனான இவனுடைய அபேஷிதம் தன்னுடைய கிருபையாலே நெஞ்சு இளகி கார்யம் செய்யில் பலிக்கும் படியாயும் –
ஸ்வதந்த்ர்யத்தால் முருகி செய்யாது ஒழியில் விபலிக்கும்படியாயும் இருக்கையாலும் –
ஆசார்யனைப் பற்றுகை அவன் காலைப் பிடித்து கார்யம் கொள்ளுமோ  பாதி-என்கையாலே
அப்படி பிரபுவானவன் தன்னையே காலைப் பிடித்து வேண்டிக் கொண்டு கார்யம் கொள்ளும் அளவில் -தயா பரவசனாய்
கார்யம் செய்து அல்லது நில்லாமையாலே தப்பாமல் கார்யம் சித்திக்குமா போலே -ஆஸ்ரிதனான இவனுடைய அபேஷிதம்
உறுதியாக பலிக்கும்படி இருக்கையாலும் -அமோகத்வம் சம்ப்ரதிபன்னம்–

———————————–

சூரணை -428-

ஆசார்யன் இருவருக்கும் உபாகாரகன் —

உபயருக்கும் உபகாரகர் -ஆஸ்ரயண சுலபனாவது மட்டும் இல்லை -சேஷ சேஷி சா பேஷரான சேஷி சேஷருக்கும் என்றவாறு –

ஆக –
ப்ராப்ய நிர்ணயத்தை பண்ணி -இதுக்கு சத்ருசமாக வேணும் இறே ப்ராபகம் -என்கிற இத்தாலே ஆசார்ய கைங்கர்யம் ஆகிற
சரம ப்ராப்யத்துக்கு ஆசார்யனே சத்ருச உபாயம் என்னும் அத்தை பிரதிபாதித்து –
அப்படி அன்றிகே –
ஈஸ்வரனை உபாயமாக கொள்ளும் அளவில் வரும் விரோதம் காட்டி -ஆசார்யனுக்கு ப்ராப்யத்வம் ஈச்வரனோடே அன்வயத்தாலே யாமோபாதி-
(அன்வயம் -என்றால் -அதிஷ்டானம் -சிறப்பு -தனது முக உல்லாச காஷ்டை அதுக்கு ஹேது-அதிஷ்டான ரூப சம்பந்தம் —
ஆச்சார்யர் முக மலர்ச்சியை பகவான் திரு முக மலர்ச்சியின் எல்லை நிலம் -சாஷான் நாராயண தேவ என்கையாலே
குழந்தைக்கு ஏதோ கொடுக்க அது சிரிக்க தாய் மிக மகிழுமா போலே -மத் பக்த பஃதேஷூ ப்ரிய தமம்)
ப்ராபகத்வமும் தத் அனந்யத்வ நிபந்தனம் என்னும் அத்தையும் –
(அநந்யத்வ நிபந்தனம்-தத் கிருபா அதிசய ஆச்சார்யர் கிருபையே -பகவத் கிருபையை தூண்டி விடும் அதிஷ்டான விசேஷம் )
ஈஸ்வரனை பற்றுமதில் இவனை பற்றும் அதுக்குள்ளே ஏற்றத்தையும்
அருளிச் செய்தார் கீழ் –
இனிமேல் பல ஹேதுக்களாலும் ஆசார்ய வைபவத்தை பிரகாசிக்கிறார் –
இவ்விஷயத்தை உபாயமாக பற்றுமவர்களுக்கு ருசி விச்வாசங்கள் விளைக்கைக்கு உறுப்பாக -அதில் பிரதமத்தில் –
ஈஸ்வர சேதனர் இவர்களுக்கும் இவன் உபகாரகன் ஆனமையை
அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
இப்படி உபாயமாக கீழ் சொல்லப்பட்ட ஆசார்யன் -சேஷி சேஷபூதரான-ஈஸ்வர சேதனர் –
இருவருக்கும் அபிமத வஸ்துகளை கொடுத்த உபகாரகன் -என்கை –

—————————————————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திரு அடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ வசன பூஷணம் – சூர்ணிகை –407-420 – சரம பர்வ நிஷ்டா-குரோர் உபாயதாஞ்ச பிரகரணம் –ஸ்ரீ ஆய் ஸ்வாமிகள் / ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் —ஸ்ரீ உ . வே . வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் விளக்க காலக்ஷேப குறிப்புக்கள்-

1–புருஷகார வைபவம் -24-
2–சாத நஸ்யா கௌரவம் -23–79-
3–தத் அதிகாரி க்ருத்யம் -8o–307–
4–சத் குரூப சேவகம் —308-365-
5–நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
6–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463

ஆறு பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஆறாவது பிரகரணம்
உபதேசாதிகளை நாலாவதிலும் —உபதிஷ்ட மான அர்த்த விஷய மஹா விசுவாச ஹேது கிருபா வைபவம் – -நிர்ஹேதுகத்வம் -கிருபை- ஐந்தாவதில் /
உபாதிஷ்டமான அர்த்த சரமாவதியையும் -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -கிரமத்தில் அருளிச் செய்வார் /

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால்–
1–புருஷகாரஞ்ச ச வைபவம் (ச -உபாய வைபவமும் இதில் உண்டே )-24-
2-அவனே உபாயம் -உபாய வைபவம் –23-114
3-உபாயாந்தர தோஷம் -115–141
4-சித்த உபாய நிஷ்டா வைபவம் -142–242-
5-பிரபன்ன தினசரியா – –243 -307-
6-சதாச்சார்ய அனுவர்த்தன பிரகரணம் -308—320-
7-ஸச் சிஷ்ய லக்ஷண பிரகரணம் -321–365-
8-நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
9–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463
இப்படி பிரித்து அனுபவம் –

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஒன்பதாவது பிரகரணம்

த்வய அபிபிரேரிதமான – த்வய யுக்த அர்த்த ஞானமும் -தத் உபதேச ஆச்சார்யர் அனுவர்த்தனைத்தையும் அருளிச் செய்து –
அதுக்கு மூல பூதமான பகவத் கிருபை -ஹேதுதா சங்கதி –
நிவர்த்ய ஞானம்–கர்மா அவித்யாதி தோஷங்கள் நினைத்தால் – பய ஹேது /-நிவர்த்தக பகவத் குண அனுசந்தானம் ஞானம்–பயம் கெடுக்கும் ஹேது
பழுதே பல பகலும் போயின என்று அஞ்சி அழுதேன் -/ படிக்கட்டுக்கள் அத்வேஷம் தொடங்கி பிராப்தி வரை -நிர்ஹேதுக கிருபையே காரணம் –

ஆறு பிரகரணங்களில் இறுதியான
சரம பர்வ நிஷ்டா பிரகரணம் –

———————————————————

சூரணை-407-

ஸ்வ தந்த்ரனை உபாயமாக தான் பற்றின போது இறே-
இப்ப்ரசங்கம் தான் உள்ளது –

இப்ப்ரபந்தத்தில் -உபக்ரமமே பிடித்து -இவ்வளவாக -சித்த உபாய பூதனான சர்வேஸ்வரனே சேதனருக்கு -பரம புருஷார்த்த லஷணம்-
மேல்படி சித்திக்கு நிரபேஷ சாதனம் என்று அருளிச் செய்து –
உபய பூதனான சர்வேஸ்வரன் கர்ம நிபந்தனமாக சம்ச்கரிப்பிகவும் –
காருண்ய நிபந்தனமாக முக்தன் ஆக்கவும் வல்ல -நிரந்குச ஸ்வ தந்த்ரன் ஆகையாலே –
அவனை உபாயமாக பற்றி இருக்கும் அவர்களுக்கு –
ஸ்வ கர்ம அநு சந்தானத்தாலும் -தத் காருண்ய அநு சந்தானத்தாலும் –
வரும் பய அபயங்கள்- யாவத் ப்ராப்தி மாறி மாறி நடக்கும் படியையும் -தர்சிப்பித்தார் கீழ் –

இனி மேல் –
சாஷாத் நாராயணோ தேவோ க்ருத்வா மர்த்ய மயீம் தநும்-என்றும் –
திரு மா மகள் கொழுநன் தானே குருவாகி -என்று சொல்லுகையாலே –
அந்த சித்த உபாய பகிர்பூதம் அன்றியே -தச் சரம அவதியாய் –
பந்த மோஷங்கள் இரண்டுக்கும் பொதுவாய் இருக்கை அன்றிகே –
மோஷ ஏக ஹேதுவாய் இருக்கையாலே தந் நிஷ்டருக்கு பய பிரசங்கம் இன்றியே –
எப்போதும் ஒக்க நிர்பயராய் கொண்டு இருக்கலாம் படியாய் –
சரம அவதியான ஸ்வரூப ப்ராப்யங்களுக்கு அநு ரூபமான சரம உபாயம் -சதாச்சார்யா அபிமானமே -என்று -சகல வேதாந்த சார வித்தமரான
பூர்வாச்சார்யர்கள்  தங்களுக்கு தஞ்சமாக -அநு சந்தித்தும் -உபதேசித்தும் -போந்த ரஹச்ய அர்த்தத்தை சகலரும் அறிந்து உஜ்ஜீவிகும் படி –
பிரபந்த சேஷத்தாலும் ஸூ ஸ்பஷ்டமாக அருளிச் செய்கிறார் –

அதில் இப்படி பய அபயங்கள் இரண்டும் மாறி மாறி அநு வர்த்தியாமல் –
எப்போதும் ஒக்க நிர்பயனாய் இருக்கலாவதொரு வழி இல்லையோ என்னும்
ஆ காங்க்ஷையிலே அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது
கர்ம அநு குணமாக சம்சரிப்பிக்கவும் -காருண்ய அநு குணமாக சம்சார நிவ்ருத்தியைப் பண்ணி –
திருவடிகளில் சேர்த்துக்   கொள்ளவும் வல்ல -நிரந்குச ஸ்வ தந்த்ரனான ஈஸ்வரனை
இஷ்ட அநிஷ்ட பிராப்தி பரிகாரங்களுக்கு உபாயமாகப் பற்றின போது இறே –
யாவத் பிராப்தி பய அபயங்கள் இரண்டும் மாறி மாறி நடக்கும் இப் ப்ரசங்கம் தான் உள்ளது -என்கை-
பரதந்திர ஸ்வரூபனாய்-மோஷ ஏக ஹேதுவான ஆச்சார்யனை உபாயமாகப் பற்றினால் – இப்ப்ரசங்கம் இல்லை –
சதத நிர்பயனாய் இருக்கலாம் என்று கருத்து –
உபாயமாகத்தான் -என்று ஒரு முழு சொல் இத்தனை –

பஞ்சம உபாய நிஷ்டை -ஆச்சார்ய அபிமானம் உத்தாரகம் –
நிர்ஹேதுக அங்கீகார விஷய பூதனான -சரம அதிகாரிக்கு சரம ப்ராபகம் ப்ராப்யம் சொல்லி தலைக் கட்டுகிறார்
அதில் முந்துற யாவன் மோக்ஷம் அனுவர்த்திக்கும் பயாபயங்கள்- மாறி மாறி வரும் பயங்களும் அபயங்களும் -ஸ்வ தந்த்ரனை பற்றின போது தானே
பரதந்த்ர சேஷியைப் பற்றினால் உண்டாகாதே -சேராததை சேர்க்கும் சக்தன் -ஆச்சார்யரை பரதந்த்ர சேஷி -ஆக்குவானே
திருவடிகளை பற்றின அன்றே ப்ராப்யம்
பந்தம் மோக்ஷம் இரண்டுக்கும் காரணம் நிரங்குச ஸ்வாதந்த்ரன் -அநிஷ்ட நிவ்ருத்தி பூர்வகமாக இஷ்ட பிராப்தி –
ரக்ஷகன் -சம்சார -தன் நிவர்த்தனம் -அனுசந்தான காரியமே பயமும் அபயமும் -கமன ரூபம் -சித்த விகாரம் அடையும் –
பிரசங்கம் நிரங்குச ஸ்வதந்த்ரனை பற்றும் பொழுது தானே
மோக்ஷ ஏக ஹேது -தன் ஆச்சார்யருக்கு பரதந்த்ரர் -சரம உபாயம் பற்றினால் -கலசாமல் நிர்பயத்வம் மாத்திரமே உள்ளது –

சாஷாத் நாராயணோ தேவோ க்ருத்வா மர்த்ய மயீம் தநும்-தானே மானிடராக –
லோகம் மக்கிப் போக சாஸ்திரம் கை கொண்டே கருணையால் மேலே தூக்குகிறார் –
சாஸ்திரம் ஆகிய கை என்றும் -சாஸ்திரம் பிடித்த மனுஷ்ய ஆச்சார்யர் என்றுமாம்
திரு மா மகள் கொழுநன் தானே குருவாகி —-அருளாள பெருமாள் எம்பெருமானார் –அங்குசம் இட அவள் உண்டே –
அந்த சித்த உபாய பகிர்பூதம் அன்றியே-தனித்து வெளிப்பட்டவர் இல்லையே -பிரபந்தத்துக்கு ஒரே அர்த்தம் -தச் சரம அவதியாய் –இது இருக்குமே
ஆச்சார்யனை உபாயமாகப் பற்றினால்-உபாயாந்தரம் ஆகாதோ என்னில் –சாஸ்த்ர பாணித்வ லிங்கம் -ஆச்சார்ய பகவத் அநந்யத்வம் கண்ட யுக்தம் சித்தம் –
கேவல பகவத் அநந்யத்வம் -ஸ்வா தந்த்ர பயம் -நாராயணன் -மட்டும் இருந்தால் -ஸ்ரீ லஷ்மீ தத் பதிகளுடைய விசேஷ அதிஷ்டானம் ஆச்சார்யர் -சங்கை போக்கி –
பிரதிபத்திக்கு விஷயம் –சித்திர் பவதி நஸம்சய ஆச்சார்யரை பற்றினால் -/ ஆஸந்நத்வாத் அருகில் தயை மட்டும் காட்டி -தத்வ தர்சி -ஏற்றம்
இவரே அவரானால் பயம் கெட காரணம் எது என்னில் -ஸ்தல விசேஷம் –
ராஜா -நிக்ரஹ சங்கல்பம் யுத்த களத்தில் -தர்பார் -அந்தரங்கம் -வேறே அவஸ்தை தானே
பிரமாணம் வைஷம்யம் -வேறு படுத்தி -அவஸ்தா பேதம் -உபபன்னம் ஆகுமே –

உபாயமாகத்தான் -என்று ஒரு முழு சொல் இத்தனை -என்றது -தான் உபாயமாகப் பற்றியது என்று பிரித்து சொல்ல வில்லை என்றவாறு
சரமாவதியான ஸ்வரூபம் ததீய பர்யந்தம் சேஷத்வம் -சரம -உற்றதும் உன் அடியார்க்கு அடிமை -சரமாவதியான புருஷார்த்தம் ததீய பர்யந்த கைங்கர்யம்
ஆச்சார்ய அபிமானம் -நம்முடைய அபிமானம் -அவரால் அபிமானம் -மூன்றாம் ஆறாம் வேற்றுமை உருபுகள்
பிரதானம் -அவர் நம்மை அபிமானிப்பதே -கர்மத்வமே விலக்ஷணம் -குருவால் அபிமானிக்கப்படுகிறானோ -ஸ்ரேஷ்டம் என்றவாறு –

———————————————–

சூரணை -408-

உண்டபோது ஒருவார்த்தையும் –
உண்ணாத போது ஒரு வார்த்தையும் –
சொல்லுவார் பத்து பேர் உண்டு இறே –
அவர்கள் பாசுரம் கொண்டு அன்று
இவ்வர்த்தம் அறுதி இடுவது —

பிரமாணாத் பிரமேய நிச்சயம் பண்ண வேணும் இறே -இவ் அர்த்தம் என் கொண்டு
நிச்சயிக்கக் கடவோம் என்னும் ஆ காங்ஷையிலே -அருளி செய்கிறார் –

மயர்வற மதி நலம் அருளப் பெற்று -பகவத் அனுபவ  ஏக தாரகராய் இருக்கும் ஆழ்வார்களுக்கு –( உண்ணும் சோறு -எல்லாம் கண்ணன் )
உண்ட போதும் உண்ணாத போதும் ஆவன -பகவத் அனுபவ தத் லாப அலாபங்கள் –
அதில் பகவத் அனுபவம் பண்ணி ஹ்ருஷ்டரான போது -தத் தாஸ்ய விருத்தி காம தயா -ததீய தாஸ்யத்தில் ஊன்றி –
பயிலும் பிறப்பிடை தோறும் எம்மை ஆளும் பரமர் –
நாளும் பிறப்பிடை தோறும் எம்மை ஆளுடை நாதர் –
வருமையும் இம்மையும் நம்மை ஆளும் பிராக்கள் –
சலிப்பின்று ஆண்டு எம்மை சன்ம சன்மம் தோறும் காப்பர் –
நன்மை பெறுத்து எம்மை நாள் உய்யக் கொள்கின்ற நம்பர் –
எம் பல் பிறப்பிடை தோறும் எம் தொழு குலம் தாங்கள் –
அவன் அடியார் சிறு மா மனிசராய் என்னை ஆண்டார் இங்கே திரியவே -செந்தாமரை கண் திருக் குறளன்
நறு மா விரை நாண் மலரடிக் கீழ் புகுதல் உறுமோ பாவியேனுக்கு-என்றும் –
ஆர் எண்ணும் நெஞ்சுடையார் அவர் எம்மை ஆள்வாரே –
ஞானத்தின் ஒளி உருவை நினைவார் என் நாயகரே-
நச்சித் தொழுவாரை நச்சு என்றன் நன்நெஞ்சே-
பேராளன் பேரோதும் பெரியோரை ஒருகாலும் பிரிகிலேனே –
கண்ணாரக் கண்டு உருகி கையாரத் தொழுவாரை கருதும் கால் உண்ணாது வெம் கூற்றம் ஓவாத பாவங்கள் சேராவே -என்றும் –
ஈட்டம் கண்டிட கூடுமேல் அது காணும் கண் பயனாவதே –
தொண்டர் அடிப் பொடி ஆட நாம் பெறில் கங்கை நீர் குடைந்து ஆடும் வேட்கை என்னாவதே –
இன்புறும் தொண்டர் சேவடி ஏத்தி வாழ்த்தும் என் நெஞ்சமே -என்றும்
இத்யாதிகளாலே தத் விஷயத்திலும் காட்டில் ததீயரே நமக்கு சேஷிகளும்-உபாய உபேய பூதரும் என்று அத்ய ஆதரத்தை பண்ணிப் பேசுவது –

பகவத் அனுபவ  அலாப க்லிஷ்டர் ஆனபோது -அப்படி பரம சேஷிகளும் பரம பிராப்ய பிராபக
பூதருமான ததீயர் சந்நிஹிதருமாய் இருந்தாலும்-
( திருமங்கை ஆழ்வாரும் -தொண்டர் அடிப் பொடி ஆழ்வார் கூட இருந்து இருப்பாரே அருள் மாரி பெயர் –
திரு மழிசை ஆழ்வாரும் முதல் ஆழ்வாரும் ஒரே காலம் ) -அவர்கள் பக்கல் நெஞ்சு செல்லாமல் –
பகவத் விஷயமே பிராப்யமும் பிராபகமுமாய் நினைத்து-
காண வாராய் –
காணுமாறு அருளாய் –
வரிகொள் வெஞ்சிலை வளைவித்த மைந்தனும் வந்திலன் என் செய்கேன் -( பெரிய திருமொழி -8–5-அழுகை -திருவாயமொழி -8-5-போலவே )
வெஞ்சமத்து அடு சரம் துரந்த வெம்மடிகளும் வாரானால் –
வாஸூதேவா உன்  வரவு பார்த்து –வார் மணல் குன்றில் புலர நின்றேன்-( இது ஊடல் -மற்றவை அலற்றுவது )
என்று இத்யாதிகளால் -ஆர்த்தி பரவசராய் –
அலற்று வது
ஊடுவது –
வெஞ்சிறைப் புள் – (வெறுப்பது )
உங்களோடு எங்கள் இடை இல்லை -(உதறுவது)
இத்யாதிகளாலே –
வெறுப்பது
உதறுவது
ஆகையாலே -உண்டபோது ஒருவார்த்தையும் –
உண்ணாத போது ஒரு வார்த்தையும் -சொல்லுவார் என்கிறார் –

ஆழ்வார்கள் எல்லாரும் ஏக பிரக்ருதிகளாய்-ஏக கண்டராய் இருக்கையாலே –
பத்துப் பேர் உண்டு இறே -என்கிறார் –
அவர்கள் பாசுரம் கொண்டு அன்று இவ்வர்த்தம் அறுதி இடுவது -என்றது –
மயர்வற மதி நலம் அருளப் பெற்றவர்கள் ஆகையாலே பிரதம பர்வத்தில் காட்டில்
சரம பர்வத்துக்கு உள்ள தன்னேற்றம் அடையத் தெளியக் கண்டு பேசினார்களே ஆகிலும் –
சரம பர்வ ஏக நிஷ்டர் அன்றியே -பிரதம பர்வதத்திலே மண்டி –
தத் அனுபவ ஹ்ருஷ்டரான போது ஒன்றைச் சொல்லுவது –
தத் அலாப க்லிஷ்டரான போது ஒன்றைச் சொல்லுவதாய்-
ஒருபடி பாடர் அல்லாதவர்கள் பாசுரம் கொண்டு அன்று –
ஆச்சார்யனே உபாயம் என்று இவ் அர்த்த நிச்சயம் பண்ணுவது -என்கை –

பகவத் அனுபவத்தால் மகிழ்ந்தும் -இல்லாவிடில் வருந்தியும் / அன்றிக்கே பாகவத அனுபவமே உணவு -என்றுமாம் –
பர தந்த்ர சேஷியை உபாயமாக –நிஷ்டை உள்ளவர்களை கொண்டே நிர்ணயிக்க வேண்டும் இந்த சரம பர்வ நிஷ்டை
ஓவாத உன் -பகவத் விக்கிரக அனுபவம் -ஜெனித ஹர்ஷ -உந்த கர்வம்
இனி யாவர் நிகர் அகல் வானத்தே -மாறுளதோ இம் மண்ணின் மிசையே -பகவத் அனுபவ ஜெனித ஹர்ஷ ப்ரகர்ஷ கர்விதமான வார்த்தை
உண்ணும் நாள் இல்லை -பாஹ்ய சம்ச்லேஷ அலாபத்தால் -மானஸ அனுபவம் முதல் பாசுரத்தில் உண்டே /
விக்ரஹ அனுபவம் பெறாத போது -ஒருத்தி மதி எல்லாம் உள் கலங்கி மயங்குமால் /
உன் வாய் அலகில் இன் அடிசில் வைப்பாரை நாடாயே-பெரிய திருமலை நம்பி -சாயலோடு – மாமை தளர்ந்தேன் -திரை விலக்கி-அருளிச் செய்தார் /
சோக பிரகர்ஷம் இது -கத்கதம் நா தழுதழுத்தது பேசுவார்கள் – மாற்றி மாற்றி சொல்லுவார் பத்து பேரும்
நாகணை மிசை நம்பிரான் சரணே சரண் -பிரதம பரவ நிஷ்டர் -தெளிவாக உள்ளவர்கள் பாசுரம் கொண்டா இந்த ஆச்சார்யர் நிஷ்டை சொல்வது
உன் அடிக் கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே – தனக்கே யாக என்னைக் கொள்ளுமீதே- உன் தீர்த்த அடிமைக்கு குற்றேவல் செய்து –
ஸ்வ தந்த்ர பகவத் விஷயமே உபாய உபேயம் அறுதியிட்டு -சோக ஹர்ஷ கலப்பனான பாசுரங்கள் கொண்டு –
சதாசார்யர் திருவடிகளே உபாய உபேயம் அறுதியிட்டு -சம்சயம் விபர்யயம் இல்லாமல் சொல்ல முடியாதே

—————————————-

சூரணை -409-

அவர்களை
சிரித்து இருப்பார்
ஒருவர் உண்டு இறே –
அவர் பாசுரம் கொண்டு –
இவ்வர்த்தம் அறுதி இடக் கடவோம் –

பின்னை யார் பாசுரம் கொண்டு அறுதி இடுவது என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
மேவினேன் அவன் பொன்னடி -தேவு மற்று அறியேன் -என்று –
ஸ்வ ஆசார்யாரான ஆழ்வார் திருவடிகளைப் பிராப்யமும் பிராபகமுமாய்
புரை அறப்பற்றி -அவிதித  அந்ய தேவதராய் –
நாவினால் நவிற்று இன்பம் எய்தினேன் -என்று தத் சங்கீர்த்த ஆநந்த நிர்பரராய்-
அடியேன் சதிர்த்தேன் -என்று உறுவது அறிந்து பற்றின சதுரராய் -இருக்கையாலே –
சரமபர்வத்தில் ஏற்றம் அறிந்து பேசா நிற்கச் செய்தே -தத் ஏக நிஷ்டர் அன்றியே –
பிரதம பர்வத்தில் மண்டி -தத் வைலஷண பரவசராய் -உண்டபோது ஒருவார்த்தையும் –
உண்ணாத போது ஒருவார்த்தையும் -சொல்லுகிற ஆழ்வார்கள் பதின்மரையும் –
அடியிலே ஒரு ஆசார்யன் திருவடிகளைப் பற்றி அநவரத ஸூகிகளாய் இருக்கப் பெறாதே –
ஸ்வ வை லஷண்யத்தாலே பிச்சேற்றும் பகவத் விஷயத்திலே முந்துற முன்னம் இழிந்து –
தத் அனுபவ தசையில் ஒன்றைச் சொல்லுவது –
தத் அலாப தசையில் ஒன்றைச் சொல்லுவதாய் –
இவர்கள் படுகிற பாடு என் என்று -பரிஹசித்து இருக்கும் ஸ்ரீ மதுர கவி ஆழ்வார் ஒருவர்
உண்டு இறே –
சரம பர்வ நிஷ்டராய் -சதைக ரூப வசனரான இவருடைய பாசுரமான –
கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பை கொண்டு -இவ்வர்த்த த்தை சம்சய விபர்யய கந்தம் அற
நிச்சயிக்கக் கடவோம் -என்கை –

அதவா –
உண்டபோது -இத்யாதிக்கு பகவத் அனுபவம் பண்ணின போது –
உண்டு களித்தேற்க்கு உம்பர் என் குறை –
யாவர் நிகர் அகல் வானத்தே –
மாறுளதோ இம்மண்ணின் மிசை -என்று
இப்படி பகவத் அனுபவ ஜனித ஹர்ஷ ப்ரகர்ஷ கர்விதமான ஒரு வார்த்தையும் –
தத் அனுபவம் பெறாத போது –
மதி எல்லாம் உள் கலங்கி மயங்குமால்-
சாயலோடு மணிமாமை தளர்ந்தேன் நான் –
காண வாராய் என்று என்று கண்ணும் வாயும் துவர்ந்து –
தீயோடு உடன் சேர் மெழுகாய் உலகில் திரிவேனோ -என்று இப்படி
சோக வேக ஜனிதமான ஒருவார்த்தையும்
சொல்லுவார் ஒருவர் இருவர் அன்றிக்கே-பத்து பேர் உண்டு இறே –
ததீயரே சேஷிகளும் -உபாய உபேய பூதரும் என்று அறிந்து இருக்கச் செய்தே –
தத் அநு குணமாக நிற்க மாட்டாமல் -பகவத் விஷய வைலக்ஷண்ய   பரவசராய் -இப்படி
உண்ட போது ஒரு வார்த்தை
சொல்லுகிறவர்கள் உக்தி கொண்டு அன்று –
ஸ்வ ஆச்சார்ய சரண யுகளமே உபாயம் என்கிற இப் பரமார்த்த நிர்ணயம் பண்ணுமது
அவர் திருவடிகளையே தனக்கு தஞ்சமாகப் பற்றி -தேவு மற்று அறியேன் -என்று இருக்கையாலே –
பிரதம பர்வதத்திலே மண்டி ஹர்ஷ சோக பரவசராய் பேசுகிறவர்களை
பரிஹசித்து இருப்பார் ஒருவர் உண்டு இறே -அப்படி இருந்துள்ள
ஸ்ரீ மதுரகவிகள் திவ்ய ஸூக்தியை கொண்டு இவ்வர்த்தம் நிச்சயம் பண்ணக் கடவோம்
என்று இங்கனே யோஜிக்கவுமாம்-

இள நெஞ்சரைப் பார்த்து சிரித்து -ஹர்ஷை ஏக ஹேது சரம விஷயத்தை பற்றி –
சுகித்து இருக்க மாட்டாமல் -சோகம் ஹர்ஷம் இரண்டுக்கும் ஸ்வ தந்த்ரனைப் பற்றி
இவர்கள் படுகிற பாட்டைக் கண்டு -மேவினேன் அவன் பொன்னடி -விஸ்லேஷ கந்தம் இல்லாமல் –இறந்த காலம் –
நாவினால் நவிற்று இன்பம் எய்தினேன்-இன்பம் மிக்கு ஆழ்வாருடைய உபாய உபேயம் திருவடிகளே பற்றி நிஸ்ஸலந சிந்தையாக –
பாதுகையை சிரஸா வகித்து -ஸ்வாமியை பார்த்து -நீர் தரிக்கும் கிரீடம் உயர்ந்ததா என் தலையில் உள்ளது நன்றாக உள்ளதா -/
கண்ணன் திருவடி தலையில் வைத்தவரை பார்த்து -சிரித்தால்
இது அபசாரம் ஆகாதோ என்ன ஆச்சார்யர் ப்ரீதி வளர்க்கும் -அபசாரமாக தலைக் கட்டாது இவர் சிரிப்பு –
பிரேம அதிசயத்துக்கு போக்கு வீடாக -தத்- பக்தி வல்லி- பூத்த பூவாகவே இவருக்கு முக்கிய ஆபரணம்

—————————————————

சூரணை -410-

ஸ்வரூபத்துக்கும் பிராப்யத்துக்கும்
சேர்ந்து இருக்க வேணும்
இறே பிராபகம் –

இப்படி பிரமாண சித்தமான அர்த்தத்தை உப பத்தியாலே ( உபபத்தி -வஸ்து சாமர்த்தியம் )
ஸ்தீரீகரிக்கிறார் மேல் –

அகாரம் ஆச்சார்யர் -என்று கொண்டு ஓங்காரத்திலே அர்த்தம் கொண்டு சரம பர்வ —
சாஷான் நாராயண தேவ -அவனே ஆச்சார்யராக அவதரித்து -இதுக்கு சுருக்கமே அகார வாச்யன் –
நமஸ் -நேராகவே அர்த்தம் கொள்ளலாம் –
மகாரம் -ஆச்சார்யருக்கு சேஷன் -இப்படி ஓங்காரத்தாலே -சரம பர்வ நிஷ்டை –
நமஸ் அர்த்தம் நயனம் பண்ணி -ஆச்சார்ய கைங்கர்யத்துக்கு ஆச்சார்யர் உபாயம்-

ஸ்வரூப உபாய புருஷார்த்தங்களை நிஷ்கரிஷிக்கும்  அளவில் -பிரதமம் ஸ்வரூபத்தை
உள்ளபடி நிஷ்கரிஷித்து -அநந்தரம்-பிராப்யத்தை தத் அநு ரூபமாக நிஷ்கரிஷித்து –
பிராபகத்தை தத் உபய அநு ரூபமாக நிஷ்கரிஷிக்க வேணும் இறே –
வ்யுத்புத்தி தசையிலும் -உபேயம் முற்பட்டு -உபாயம் பிற்பட்டு இருக்கும் –
அனுஷ்டான தசையில் மாறாடி இருக்கும் -(பறை தருவான் –புருஷார்த்தம் முதலில் சொல்லி /
தருவான் பறை -கறவைகள் சிற்றம் சிறுகாலை போலே /
அன்னம் புருஷார்த்தம் – மனுஷ்யன் ஸ்வரூபம் அறிந்து கிருஷி பண்ண வேண்டுமே )
ஸ்வரூபத்துக்கும் பிராப்யத்துக்கும் சேராமையால் இறே உபாயாந்தரத்தை
பரித்யஜித்தது –
ஆகையாலே -ஸ்வரூபத்துக்கும் பிராப்யத்துக்கும் சேர்ந்து இருக்க வேணும் இறே-
என்கிறார் -( உபாயாந்தரம் விட்டது -ஸ்வரூபத்துக்கும் ப்ராப்யத்துக்கும் சேராதே -ஸ்வாதந்தர்யம்-ஸ்வாரத்ததை இல்லாமல் )

இனி ஸ்வரூபம் தன்னை நிரூபித்தால் -ஞான ஆனந்தங்களும் புற இதழ்  என்னும்படி –
பகவத் அனந்யார்க்க சேஷத்வமே  வடிவாய் -அதனுடைய யாதாத்ம்யம் தச் சேஷத்வமும்
புற இதழ் என்னும்படி ததீய சேஷத்வமே வடிவாய் இறே இருப்பது –
ஏவம் பூத ஸ்வரூப அநு ரூபமான ப்ராப்யத்தை நிரூபித்தால் -தத் கைங்கர்யம்
பிரதம அவதியாய் -ததீய கைங்கர்யம் சரம அவதியாய் இருக்கும் –
ஸ்வரூப பிராப்ய வேஷம் இது ஆகையாலே -தத் உபய அநு குணமான
பிராபகம் ததீயரே யாக வேண்டி இறே இருப்பது -இனி அந்த ததீயரில் வைத்து கொண்டு –
முதலடியில் தன்னை அங்கீகரித்து –
தத்வ ஞான பிரதானத்தை பண்ணின மகா உபகாரனான ஸ்வ ஆசார்யருக்கே
சேஷமாய் இருக்கை -சமஸ்த பாகவதருடைய உகப்புமாய் -தந்
ஸ்வரூபத்தின் உடைய எல்லை நிலமுமாய் இருக்கும் –
இந்த ஸ்வரூபத்துக்கு அநு ரூபமான பிராப்யமும் ஸ்வ ஆச்சார்யன் திருவடிகளில் பண்ணும்
கைங்கர்யமுமாய் இருக்கும் –
இப்படி ஸ்வரூப பிராப்யங்களாய் ஆன  இவை இரண்டுக்கும் சத்ருசமான
பிராபகம் ஸ்வ ஆச்சார்ய சரண யுகளுமாய் வேணும் -என்கை –
இதுவே ஸ்வரூப பிராப்யங்களுக்கு சேர்ந்த உபாயம் என்கையால் –
ஈஸ்வர ஸ்வா தந்த்ர்ய பீத்யா நிர்பயத்வத்தை பற்ற இதில் போந்த அளவல்ல –
முக்கய உபாயம் இதுவே என்னும் இடம் சம்ப்ரதிபன்னம் இறே —

பிரதம -மத்யம -சரம -தசை என்பது கரும்பின் கணைகள் போலே ஒரே வியக்தியில் வரும் அவஸ்தா விசேஷங்கள் –
சிஷ்ய கர்த்ருகத்வம் – ஆச்சார்ய கர்த்ருகத்வம் -இரண்டும் கொண்டே ஆச்சார்ய அபிமானம் -என்றால்
ஆச்சார்யர் இடம் அபிமானம் என்றும் ஆச்சார்யரது அபிமானம் என்றுமாம் –
அவர் அபிமானம் உபாயம்-பஞ்சம உபாய நிஷ்டை இது – -மூன்றாவது நிலை -ஸ்வரூபம் முதலில் அறிந்து –
அடுத்து புருஷார்த்தம் அறிவது இரண்டாவது நிலை /
பகவத் சேஷத்வம் ஸ்வரூபம் என்றும் பகவத் கைங்கர்யம் புருஷார்த்தம் என்றும் அறிந்து இதுக்கு பகவத் திருவடிகள் உபாயம் என்பது முதல் நிலை –
பாகவத சேஷத்வம் ஸ்வரூபம் -பாகவத கைங்கர்யம் புருஷார்த்தம் -பாகவதர் திருவடிகள் உபாயம் நடு நிலை -இங்கு பாகவதர் பொது சொல் -இதுக்கு மேலே
ஆச்சார்ய சேஷத்வம் ஸ்வரூபம் -ஆச்சார்யர் கைங்கர்யம் புருஷார்த்தம் -ஆச்சார்யர் அபிமானம் உபாயம் சரம நிலை -ஆகுமே /
அடிப்பாகம் -கணை மேல் மேல் போலே கரும்பின் ஒரே விஷயமே இது –
சித்த உபாயம் முதல் பிரகரணம் -சரம பரவ ஆச்சார்ய அபிமானமே உபாயம் இதில் -அருளிச் செய்கிறார் –

ஆச்சார்யர் தத் சத்ருசகர் உகக்கும் படி சிரித்து இருக்கும் இவர் சொன்ன -நம்பிக்கு ஆள் உரியனாய் -ஸ்வரூபம் -ஆச்சார்ய ஏக சேஷத்வம் –
பீதியால் இல்லை -இது தான் யாதாத்ம்யம் -நம்பிக்கு ஆள் புக்க காதல் அடிமை பயன் அன்றே -ஸ்வரூப அனுரூப பிராப்தி -ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் தானே புருஷார்த்தம்
மேவுனேன் அவன் பொன்னடி-ஸ்வரூப பிராப்பியங்களுக்கும் நடுவில் -உபய மத்யஸ்ய -உபாயம் -ஆச்சார்ய அபிமானம்
மூன்றுமே தத்வம் ஹிதம் புருஷார்த்தம் -அவர் பாசுரத்தில் இருந்து –
ஸ்வரூபம் சரம சேஷிக்கு சேஷம்/தத் கைங்கர்யமேச ரம ப்ராப்யம் சரம ஞான விவசாயம் உறுதி பிறந்தால் -சரம சேஷி உபாயம் ஆகா விட்டால் சேராச் சேர்த்தி ஆகுமே /
பிரதம சேஷத்வம் -பாகவத சேஷத்வத்துக்கு சென்று சரம சேஷத்வம் சென்ற பின்பு பகவத் ஆச்சார்ய -இரண்டையும்-முக்கியமாக -பிடித்துக் கொண்டு இருப்பது சேராதே
பிரதம நமசிலே –திருமந்திர மத்யமாம் பதம் -அடியேன் எனக்கு உரியேன் அல்லேன் – -த்வய நமஸ் / பிரதம த்ருதீய அக்ஷரம்
-லுப்த சதுர்த்தியால் –அகாரம் ஆச்சார்யர் -மகாரம் சிஷ்யன் சேஷன் -ஆய -ஆச்சார்யருக்கு கைங்கர்யம் சொன்னால் தான் இடைப்பட்ட நமஸ் பொருந்தும் /

சித்த உபாய ஸ்வீ காரம் அபிமதம் -ஆச்சார்ய அபிமானம் -அத்யந்த அபிமதம்–அதிகார பேதம் -விதி நிஷேதங்கள் அதிகாரி பேதத்தால் –
பய அபயங்கள் மாறி மாறி நடக்கும் -பகவானைப் பற்றினால் -இது முக்கிய காரணம் இல்லை –
ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்த்வம் – பரிஜன –பரம பதம் –ஆத்மதேகம் -வரத சகலமும் பக்தருக்காக -ஜிதந்த்தே-பக்தானாம் —
உன் அடியார்க்கு என் செய்வன் என்றே இருத்தி நீ –தர்மம் பிரகாரம் -அவர் திரு உள்ளபடி செயல்பட வேண்டுமே –
அதே தர்ம ஸ்வரூபம் அடியேனுக்கும் உண்டே -சகல மேது ஸம்ஸரித்தார்த்தம் ஜகர்த்த —
ஸ்வ இதர –தன்னைத் தவிர மற்றவர்களுக்கு -சேதன தர்மி ஸ்வரூபம் –
அவன் திரு உள்ளபடியே நடப்பது -நித்ய பிரகாரம் ஆதேயம் சேஷம் -அந்தரங்க நிரூபகம்-
ஆச்சார்ய அபிமானம் -வித்து மரம் பிரணவம் அனைத்தும் போலே சகலமும் சித்தம் –
சரம அவதி நிரதிசய ப்ரீதி ஹேதுத்வம் –

—————————————————–

சூரணை -411-

வடுக நம்பி
ஆழ்வானையும்
ஆண்டானையும்
இருகரையர்
என்பர் —

இவ் அர்த்த விஷயமாக ஓர் ஐதிஹ்யத்தை அருளிச் செய்கிறார் மேல் –

தத் உபய விபரீத பிரபாகந்தர பரிக்ரகம் -பகவானை பற்றி பகவானை அடைவது -சரம நிஷ்டருக்கு அநபிமதம் –
திருப் பவித்ரமான கூரத் தாழ்வானையும் -திரி தண்டமான ஆண்டானையும் –

அதாவது ஆழ்வார் திருவடிகளில் ஸ்ரீ மதுரகவிகள் இருந்தால் போலே
பிராப்ய பிராபகங்கள் இரண்டும் எம்பெருமானார் திருவடிகளே என்று பிரதிபத்தி பண்ணி –
தேவு மற்று அறியேன் -என்று இருக்கும் வடுக நம்பி -( உம்மை ஒழிய மற்று ஒரு தெய்வம் அறியா வடுக நம்பி )
எம்பெருமானாருக்கு நிழலும் அடி தாறும் போலே அவிநா பூதராய்-
ராமானுஜச்ய சரணவ் சரணம் ப்ரபத்யே –
ராமாநுஜார்ய வசக பரிவர்த்திஷீய (பரிசரணம் -பரிகைங்கர்யம் என்றபடி- அழகர் இடம் பிரார்த்தனை ) -என்று
உபாய உபேயங்கள் அவர் திருவடிகளும் -அத் திருவடிகளில் பண்ணும் கைங்கர்யம் என்று இருக்கும் கூரத் ஆழ்வானையும் –
தாத்ருசரான முதலி ஆண்டானையும் –
சம்சாரத்தில் இருப்பில் அடிக் கொதிப்பால் வந்த ஆர்த்தியின் மிகுதியாலே கலங்கி -காதாசித்கமாக பெருமாள் பக்கலிலும் சென்று பல் காட்டுவது –
தத் வை லஷண்யம் கண்ட வாறே பிரவணராய்ப் போருவதாம் இவ்வளவைக் கொண்டு –
(ஆழ்வார்கள் போலே பிரசுரம் இல்லை -எப்போதும் இல்லை எப்போதோ என்றபடி -வடுக நம்பி நிஷ்டைக்கு உயர்த்தி சொல்ல வந்தது )
எம்பெருமானார் திருவடிகளே பிராப்யமும் பிராபகமும் ஆனால் -தேவுமற்று அறியேன் -என்று இருக்க வேண்டாவோ –
அங்கன் இன்றிகே -சரம அவதியிலும் பிரதம அவதியிலும் கை வைத்து நிற்கிறவர்கள் -இரு கரையர் என்று அருளிச் செய்வர் -என்றபடி —
(அர்வாஞ்சோ–ஆழ்வான் சம்பந்தத்தால் உகந்த எம்பெருமானார் –
ஆஸ்ரய தோஷம் இல்லை -விஷய தோஷம் -என்பதால் இவர்கள் இடம் குறை இல்லை -விஷய தோஷமே தத் விஷய வை லக்ஷண்யம்
கண்ணி நுண் சிறு தாம்பில் கட்டுண்ணப் பண்ணிய பெரு மாயன் என் அப்பனில்-தடுமாறி மீண்டார் இ றே ஸ்ரீ மதுரகவி ஆழ்வார் )

——————————————–

சூரணை -412-

பிராப்யத்துக்கு பிரதம பர்வம் -ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் –
மத்யம பர்வம் -பகவத் கைங்கர்யம் –
சரம பர்வம் -பாகவத கைங்கர்யம் —

ஆச்சார்ய பகவத் பாகவத விஷய கைங்கர்யம் இல்லை -ஆச்சார்ய பகவத் பாகவத ப்ரீதி விஷய கைங்கர்யம் என்றபடி –

ஸ்வரூபத்துக்கும் ப்ராப்யத்துக்கும் சேர்ந்து இருக்க வேணும் இறே- என்கிற இடத்தில் ஸ்வரூபத்தை ஒரு வழியால் இசைந்து –
பகவத் கைங்கர்யம் அன்றோ பிராப்யம் -பிராப்யத்துக்கு சத்ருசமாக வேணும் என்றபடி எங்கனே என்பாருடைய சங்கையை பரிகரிக்கைக்காக
பிரதமம் பிராப்ய வேஷத்தை யோட வைத்துக் காட்டுகிறார் –

பகவத் பாகவத ஆச்சார்ய விஷய கைங்கர்ய த்ரயம் -ஸ்வரூபம் -ஞான பரிபக்குவமாக – பர்வம் அம்சம் பகுதி –
எண்ணெய் சுத்தி கரிப்பு நிலை -தார் – -டீசல் பெட்ரோல் -போலேயும் -கரி வைரம் போலேயும்-
பிரதம -மத்யம அம்சம் -சரம அம்சம் -மாறாடி அர்த்தம் -பகவத் கைங்கர்யம் பாகவத கைங்கர்யத்தில் மூட்டும்
அது ஆச்சார்ய கைங்கர்யத்தை நிலை நிறுத்தும்
பகவத் கைங்கர்யம் பாகவத கைங்கர்யம் ஆகாதே மக்கள் சேவை ஆகாதே மகேசன் சேவை
சாமான்யமான பாகவத கைங்கர்யத்தில் விசேஷமான ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் ஆகாது –
ஆச்சார்ய கைங்கர்யத்தில் இவை இரண்டுமே சேரும் –
பகவத் கைங்கர்யம் கை விட்டால் பாகவதர் ஆச்சார்யர்கள் கை கொள்ளார்கள்
ஆச்சார்ய பாகவத ப்ரீதி வளர்க்கும் பாகவத கைங்கர்யம்
மூன்றும் பண்ண வேண்டும் -முற்றிய நிலை அது -ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் முப்புரி போலே –
பகவத் கைங்கர்யம் நிரூபாதிகம் -பாகவத ஆச்சர்ய கைங்கர்யம் உபாதி -பகவத் சரீர பூதர் என்று இருப்பர் பிரதம நிஷ்டர்
சத்தா நிபந்தம் என்று பண்ணுவார்
ததியர்-கைங்கர்யம் -உபதேச நிபந்தனை புத்தியால் பண்ணுவார்
சரம நிஷ்டர் சத்தா -இது -ப்ரீதியால் மற்றவை –
கைங்கர்ய த்ரயமும் அவர்ஜனீயம்–பாகற்காய் சாப்பிட்ட பின்பு பால் சாப்பிட்டால் போலே –
பாலும் பழமும் உண்டு ஹரிதா -கடுக்காய் போலே அது
ஞான பரிபாகம் -ரசனை மாறி பர்வ மாறி -ஒன்றில் ஓன்று சாரமாய் – இருக்கும்

பிராப்யமாவது -சேஷத்வ ஏக நிரூபணீயமான ஆத்ம வஸ்துவுக்கு புருஷார்த்தமான கைங்கர்யம் -பர்வ சப்தம் அம்ச வாசி –
இங்கு பிரதம பர்வமாக சொல்லுகிற -ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் ஆவது -திருத்தி திருமகள் கேள்வனுக்கு ஆக்கி -என்கிறபடியே –
முதலடியிலே தன்னை அங்கீகரித்து -பகவத் விஷயத்துக்கு ஆளாகும்படி திருத்தின ஆசார்யனுக்கு உகப்பாக பண்ணும்  பகவத் கைங்கர்யம் –
மத்யம பர்வமாக சொல்லுகிற பகவத் கைங்கர்யமாவது -அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்த விமலன் -என்கிறபடியே –
தான் உகந்தாரை தன் அடியார்க்கு அடிமைப் படுத்தும் பகவானுக்கு உகப்பான -பாகவத கைங்கர்யம் –
சரம பர்வமாக சொல்லுகிற பாகவத கைங்கர்யம் ஆவது -ஆசார்ய பரன் என்று உகக்குமவர்களாய்- ஆச்சார்ய வைபவ ஜ்ஞாபகராய் –
ஆசார்ய கைங்கர்யத்தின் ஏற்றம் அறியுமவர்களான-பாகவதர்கள் எல்லாருக்கும் உகப்பாகப் பண்ணும் ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் –
ஆக –
ஆச்சார்ய ப்ரீதி விஷயமான பகவத்  கைங்கர்யத்தை -ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் -என்றும் –
பகவத் ப்ரீதி விஷயமான பாகவத கைங்கர்யத்தை -பகவத் கைங்கர்யம் -என்றும் –
பாகவத ப்ரீதி விஷயமான ஆச்சார்ய கைங்கர்யத்தை -பாகவத கைங்கர்யம் -என்றும் -சொல்லிற்று ஆயிற்று –
ஆகையால் –
ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் பிராப்யம் என்று சொன்னதில் குறை இல்லை என்று கருத்து –

———————————————————–

சூரணை-413-

ஸ்வரூப பிராப்தியை -சாஸ்திரம் புருஷார்த்தமாக சொல்லா நிற்க –
பிராப்தி பலமாய் கொண்டு -கைங்கர்யம் வருகிறாப்  போலே –
சாத்திய விருத்தியாய் கொண்டு சரம பர்வம் வரக் கடவது —
(ஸ்வரூப பிராப்தி- ஸ்வரூப ஆவிர்பாவம் -அஷ்ட குண சாம்யாபத்தி –அதுக்கு பலம் -ப்ரீதி காரித கைங்கர்யம் தானே-விசேஷ வ்ருத்தி )

இப்படி ஆச்சார்ய கைங்கர்யமே சரம பர்வம் என்று சாஸ்திரம் சொல்லா நிற்கச் செய்தே –
இது வருகிற வழி தான் என்-என்கிற சங்கையிலே -அருளிச் செய்கிறார் –

இதற்கு மூலமான நம்பிள்ளை ஈடு -7-10- அவதாரிகை –
இனித் தான் வேத வாக்யங்களும் -ஸ்வேந ரூபேண அபி நிஷ்பத்யதே -என்று ஸ்வரூப பிராப்தி அளவும் சொல்லவே
அதுக்கு அவ்வருகில் கைங்கர்யமானது அவகாத ஸ்வேதம் போலே தன்னடையே வரும் என்று ப்ரஹ்ம பிராப்தி அளவும் சொல்லி விடும் –
ஆழ்வார்கள் -வழுவிலா அடிமை செய்ய வேண்டும் நாம் -என்று அது தன்னையே சொல்லா நிற்பர்கள்
பிராப்தி பலமான கைங்கர்யத்தில் ருசியாலே ஸம்ஸாரம் த்யாஜ்யம் -ஸர்வேஸ்வரன் உத்தேச்யன் என்ற ஞானம் பிறந்து
பகவத் சமாஸ்ரயணம் பண்ணினவர்கள் -பேஷஜம் பகவத் பிராப்தி -என்று பகவத் பிராப்தி அளவிலே நின்றார்கள்
அவர்களில் காட்டில் மயர்வற மதிநலம் அருளினன் என்று பகவத் ப்ரஸாத லப்தமான ஞானத்தை யுடையரான இவர்களுக்கு வாசி இது வாயிற்று –

கந்தல் கழிந்தால் -சேஷத்தவ ஏக நிரூபகம் -இயற்க்கை இதுவே பிராப்திக்கு பலம் – பகவத் கைங்கர்யம் —
வி விருத்தி -வளர்ந்து பாகவத ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் வரை வளர்ந்து -ப்ரீதி அதிசய -ராக பிராப்தமாக தன்னடையே வரக்கடவது –
ஸ்வ அசாதாராண ஆகாரத்தினுடைய ஆவிர்பாவ ரூபையான-பிராப்தியே-
அஷ்ட குணங்கள் -ஆவிர்பாவம் -சாதாரணம் -சேதனனுக்கும் பகவானுக்கும் -அசாதாரண ஆகாரம் –
திரோதிகமான இருந்தது -சேதனனுக்கு மட்டும் -பரமாத்மாவுக்கு அதீனமாய்-அவன் அருளி பெற்றதால் –
நித்ய சங்கல்பத்தால் நித்யத்வம் நித்ய ஸூரிகளுக்கு-அருளி -அடங்கி -இரண்டையும் சமன்வயப்படுத்த நித்ய சங்கல்பம் -ஸத்ய சங்கல்பம் -அன்றோ –

அதாவது –
பரம் ஜ்யோதி ரூப சம்பத்ய ஸ்வேன ரூபேண அபி நிஷ்பத்யதே -என்று
பர பிராப்தி பூர்விகையா யநாதி கர்ம நிபந்தன அசித் சம்பந்த்தாலே –
மலாவ குண்டித மணி பிரபை போலே திரோஹிதமான ஸ்வ அசாதாராண ஆகாரத்தினுடைய ஆவிர்பாவ ரூபையான-பிராப்தியே –
வேதாந்த சாஸ்திரம் புருஷார்த்தமாகச் சொல்லா நிற்க -இப்படி ஆவிர்பூதமான ஸ்வரூபத்தை உடைய ஆத்மா –
சேஷத்வ ஏக நிரூபணீயதயா-சேஷி விஷய கிஞ்சித்காரத்தால் அல்லது செல்லாதபடியாய் இருக்கையாலே –
அந்த ஸ்வரூப பிராப்தி பலமாய் கொண்டு -பகவத் அனுபவ ஜெனித ப்ரீதி கார்ய கைங்கர்யம் வருகிறாப் போலே –
சேஷியான பகவானுக்கு -ஸ்வ விஷய கிஞ்சித்காராத்திலும் –
ஸ்வகீய கிஞ்சித்காரம் உகப்பு ஆகையாலே -அந்த பாகவத கைங்கர்யம் ஆகிற
சாத்தியத்தின் விருத்தி ரூபமாய் கொண்டு மத்யம பர்வமான பாகவத கைங்கர்யம் வரக் கடவதாய்-
அந்த பாகவதர் எல்லார்க்கும் ஸ்வ விஷய கிஞ்சித்காரத்திலும் தனக்கு உபகாரகனான ஆச்சார்ய விஷயத்தில் கிஞ்சித்காரமே உகப்பு ஆகையாலே –
அந்த சாத்தியத்தின் உடைய விசேஷ விருத்தியாய்க் கொண்டு -சரம பர்வமான ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் வரக் கடவது -என்கை-

—————————————

சூரணை -414-

இது தான் துர்லபம் –

இந்த சரம பர்வ லாபத்தின் அருமையை தர்சிப்பிக்கிறார் மேல் –

மனசை அடக்குவது துர்லபம் -இந்திரியங்கள் வலிமை -ஸ்ரீ கீதையில் அருளி -மேலே அப்பியாசம் –
தன்னிடம் வைக்கச் சொல்லி -அதே போலே இங்கும் ருசி பிரதிபந்தக ப்ராபல்யத்தாலே துர்லபம் –
தாது அர்த்தம் -அடைவது அருமை -கீழே ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் -மத் பக்த பஃதேஷு ப்ரீதி -ஞாபகப்படுத்தி வந்ததால் –
பழக்கத்தால் வந்ததனால் அருமை இருக்காதே -பகவத் கைங்கர்யம் இயற்கை -அதிலே இருந்து இழுத்து கொண்டு நிலை நாட்டியதால் -துர்லபம் –
பகவத் ஸமஸ்த கல்யாண குணங்களே தடங்கல் என்று மேலே அருளிச் செய்கிறார் – பிள்ளை லோகாச்சார்யார்
மா முனிகள் போல்வாருக்கு மட்டுமே பலித்தது
மா முனிகள் திரு வாக்காக பிரதிவாதி பயங்கர அண்ணன்-ஸ்ரீ வெங்கடேச சுப்ரபாதம் அருளி –

—————————————

சூரணை -415-

விஷய பிரவணனுக்கு-அத்தை விட்டு –
பகவத் விஷயத்திலே வருகைக்கு உள்ள அருமை போல் அன்று –
பிரதம பர்வதத்தை விட்டு -சரம பர்வதத்திலே-வருகைக்கு உள்ள அருமை –

இது தன்னை விவரிக்கிறார் மேல் –

ஏக தேசத்திலே சுழி ஆறு படுத்தும் -அநந்தம்-ஸ்திரம் -தோள் கண்டார் தோளே கண்டார் -ஆக்குமே /
அபரிமித போக்கிய தர்மமான ஸ்வரூபம் ரூபம் குணங்கள் உண்டே -தத் கைங்கர்யங்களில் ஆழம்கால் படுத்தும் –
தத் இஷ்ட தமமான ஆச்சார்ய கைங்கர்யம் -துர்லபம்
நிர்தோஷம்-கல்யாண குணங்களுக்கு இருப்பிடம் இங்கு –

அதாவது –
சூத்திர விஷயங்களின் புறப் பூச்சான வைலஷண்யத்தில் ஈடுபட்டு மீட்க ஒண்ணாதபடி அவற்றிலே பிரவணனாய் நின்ற அவனுக்கு –
அவற்றைக் கை விட்டு -வகுத்த விஷயமான பகவத் விஷயத்திலே வருகைக்கு உள்ள அருமை போல் அன்று –
பும்ஸாம் திருஷ்டி சித்த அபஹாரியான -பகவத் விஷய பிரவணனாய் -தத் கைங்கர்ய நிரதனானவனுக்கு
பிரதம பர்வமானவற்றை விட்டு -சரம பர்வமான ஆச்சார்ய கைங்கர்யத்தில் வருகைக்கு உள்ள அருமை -என்றபடி —

————————————

சூரணை -416-

அங்கு தோஷ தர்சனத்தாலே மீளலாம் –
இங்கு அது செய்ய ஒண்ணாது –

அது எங்கனே என்னும் ஆ காங்ஷையிலே அருளிச் செய்கிறார் –

வாழ்க்கைப்பட்ட சிறு பெண் -புக்ககம்-செல்லும் அருமை போலே -சூத்ர விஷயங்களில் -மெள்ள வாவது மீளலாம் –
சரீர தோஷம் துர்கந்தம் -உள்ளது வெளியதானால் காக்கை ஓட்ட ஆளில்லை –
நிரவதிக தேஜா மயமான -ஒளி மணி வண்ணன் என்கோ–நிரவதிக ஸூ கந்தத்வாதி திவ்ய குண பூர்ணன் –
தோஷ தர்சனம் பண்ண முடியாது -எண்ணிறந்த குணங்கள் – ஒன்றுமே இல்லாத தோஷங்கள் -இரண்டையும் எண்ண முடியாதே இங்கு

அதாவது –
சூத்திர விஷயங்களில் -தேக தோஷாதிகளும்-(வாதம் பித்தம் கபம் -மூன்றும் -சேர்ந்தே இருக்கும் -ஆதி -மனஸ் தோஷம் -மன அழுத்தம் இத்யாதி )
அல்ப அஸ்த்ரத்வாதி தோஷங்களும்
உண்டாய் இருக்கையாலே அவற்றை தர்சிக்கவே அறுவறுத்து மீளலாய் இருக்கும் –
விலஷண விக்ரக யுக்தமாய் -சமஸ்த கல்யாண குணாத்மகமாய்-நித்தியமாய் -அபரிச்சேத்யமான –
இவ்விஷயத்தில் தோஷ கந்தம் இல்லாமையாலே -தோஷ தர்சனம் பண்ணி மீளப் போகாது -என்கை –
சங்க்யாதும் நைவ சக்யந்தே குணா தோஷச்ச சார்ங்கிணா
ஆனநத்யாத் பிரதமோ ராசிர் அபாவ தேவ பச்சிம -என்ன கடவது இறே-

கருவரை போல் நின்றானை -கண்ணபுரம் ஓன்று உடையானுக்கு -மீள வழி இல்லை –

——————————————

சூரணை -417-

தோஷம் உண்டானாலும் –
குணம் போலே –
உபாதேயமாய்
இருக்கும் –

சூத்திர விஷயங்களுக்கு சொல்லுகிற தோஷம் ஒன்றும் இங்கு சொல்லல் ஆவது
இல்லை ஆகிலும் -ஸ்வ விஷய பக்தி பரவசர்க்கு -சம்ச்லேஷ சுகத்தை
உருவ நடத்தாதே விச்லேஷித்து துக்கத்தை விளைக்கையாலே –
கடியன் கொடியன் -இத்யாதிபடியே சொல்லலாம் படி தோற்றுவன சில தோஷம் உண்டே –
அது தான் மீளுகைக்கு உடலாமோ என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் –

விஷப்பால் அமுதுண்டான் -விஷமே அமுதமாகும் அவனால் -ஆகிலும் -கொடிய என் நெஞ்சம் அவன் என்றே கிடக்கும்-ஆழ்வார்
ராவணன் எவ்வளவு குணவானாக ராமன் இருந்தாலும் என் உள்ளம் செல்லாது -மாற்றி சொல்லி மாய்ந்தான் –
ஆற்றாமையால் -தோன்றும் தோஷங்கள் -என்றவாறு –

அதாவது –
அப்படி ஆற்றாமையாலே தோற்றுவன சில தோஷம் உண்டானாலும் –
கொடிய வென்நெஞ்சம்  அவன் என்றே கிடக்கும் -என்று அவை தன்னை விரும்பி
மேல் விழும்படி இருக்கையாலே ஹேயமாய் இராது –
விஷயத்தை விரும்பி மேல் விழுகைக்கு உடலான குணம் போலே –
உபாதேயமாய் இருக்கும் -என்கை –

———————————

சூரணை -418-

லோக விபரீதமாய் இறே இருப்பது –

லோகத்தில் தோஷம் ஹேயமாய் -குணம் உபாதேயமாய் அன்றோ இருப்பது –
தோஷம் குணம் போலே உபாதேயம் ஆமோ என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் –

தோஷம் -உபாதேயமாக இல்லையே லோகத்தில் -இங்கு குண தோஷ விபாகம் இல்லாமல் -லோக ஸ்வபாவ விபரீதம் –

அதாவது –
தோஷம் விடுகைக்கு உடலாய் –
குணம் பற்றுகைக்கு உடலாய் -இருக்கும் லோக பிரக்ரியை அன்றியே -தோஷமும் குணம் போலே
உபாதேயமாய் இறே இவ்விஷயத்தில் இருப்பது -என்கை –

அது இது உது-என்னாலாவன அல்ல உன் செய்கை என்னை நைவிக்கும்-
நல்ல குணம் உள்ளவர் நல்லவர் லோகத்தில் -உன்னிடம் உள்ள குணம் நல்லதாகும் உன் சம்பந்தத்தால் -ஸ்ரீ கூரத் தாழ்வான்-இங்கிதம் நிமிஷதஞ்ச தாவகம்-

————————————————–

சூரணை -419-

குணம் உபாதேயம் ஆகைக்கு ஈடான ஹேது –
தோஷத்துக்கும் உண்டு இறே —

எல்லாம் செய்தாலும் -தோஷம் குணம் போலே உபாதேயமாக கூடுமோ என்னும்
ஆ காங்ஷையிலே -அருளிச் செய்கிறார் –

பிராப்தி என்பதால் -ஆஸ்ரய வைலஷண்யம் -உயர்ந்தது -ஏற்றம் -பிராப்தன் -அபிமதன் -சேஷி மூன்றும் உண்டே இங்கு –
அபிமத விலக்ஷண விஷய தோஷமும் அபிமதம் தானே –
ஸ்வரூப ப்ரயுக்த தாஸ்யம் – குண க்ருத தாஸ்யம் -இரண்டும் உண்டே –
குணங்களும் தோஷங்களும் பிராப்த சேஷியிடம் இருப்பதால் கொள்ளத் தக்கவையே –

அதாவது –
பகவத் குணம் தத் பிரவணருக்கு உபாதேயமாகைக்கு ஈடான பிராப்த சேஷி கதத்வம் ஆகிற ஹேது –
அவ்விஷயத்தில் தோற்றுகிற தோஷத்துக்கும் உண்டு இறே -என்கை –
இத்தால் –
அவன் பக்கல் உள்ளது என்னும் அத்தாலே குணம் உபாதேயம் ஆகிறவோ பாதி –
அவன் பக்கல் உள்ளது என்னும் அத்தை பற்ற -தோஷமும் -உபாதேயமாக- குறை இல்லை என்றது ஆயிற்று –
இப்படி ஆகையாலே -தோஷம் உண்டானாலும் அது மீளுகைக்கு உடல் ஆகாது என்று கருத்து –

————————————–

சூரணை -420-

நிர்குணன் என்ன -வாய் மூடுவதற்கு முன்னே –
க்ருணாவான் என்று -சொல்லும்படியாய் இருந்தது இறே —

விஸ்லேஷ தசையில் தோற்றும் நைர்க்க்ருண்யாதி தோஷத்தை அங்கீகரித்து –
அது தான் குணத் உபாதேயமாய்  இருக்கும் படியை அருளிச் செய்தார் கீழ் –
அந்த நைர்க்க்ருண்யாதி தோஷம் தான் முதலிலே இவ் விஷயத்தில் இல்லை
என்னும் இடத்தை அபியுக்த வசனங்களாலே தர்சிப்பிக்கிறார் மேல் –
அதில் முதலில் ஆழ்வாருடைய வசனத்தை தர்சிப்பிக்கிறார் –

ஆடி ஆடி –தாய் பாசுரம் -தவள வண்ணர் தகவுகளே-கருணை உண்டா -ஈரம் காயும் முன்பு தகவுடையவனே என்னும் –
பிறர் தோஷம் சொல்ல கேட்கவும் பொறாத விஷய ஸ்வ பாவம் -அன்றோ -விசேஷ வசனம் –
இவள் இராப்பகல் வாய் வெருவி-பெருமாள் இருப்பது போலே இவள் -கண்ணநீர் கொண்டாள்-
தண் அம் துழாய் கொடீர்-வண்டுக்களுக்கு கொடுக்கிறீர் -வெள்ளை வண்ணம் -சத்வம் -இருந்தபடி -ஷேபத்துடன்-தாயார் சாதிக்க –
சொல்லி வாய் மூடுவதற்கு முன்னே -வாயை புதைத்தால் போலே -சகல குண பூர்த்தி உள்ளவன் -உயிருக்கு அமுதம் –
மிக விரும்பும் பிரான் -என்று சொல்லி -நேராக வந்தால் போலே சாஷாத்கார சாமான்ய ஆகாரம் -மானஸ அனுபவம் –
நித்ய கிருபையை நிரூபகமாக யுடையவன் -என்பாள் –
இறை தேடும் குருகே-தகவு இல்லை -சொல்ல சொல்லி -மயர்வற மதி நலம் அருள பெற்ற நான் தான் சொல்ல வேண்டும்-
பிறர் சொல்ல பொறுக்க மாட்டாள் –

அதாவது –
என தவள வண்ணர் தகவுகளே -என்று
எங்கனே இருந்தன சுத்த ஸ்வாபரான உம்முடைய கிருபைகள் -நாட்டிலே இப்படி
ருஜுக்களுமாய் -பர துக்க அசஹிஷ்ணுக்களுமாய் இருப்பார் சிலர் தார்மிகர்
நடையாட -அபலைகளுக்கு அழகியதாக குடி கிடக்கலாய் இருந்தது என்று பெண்பிள்ளை
ஆற்றாமைக்கு உதவாதது கொண்டு திருத் தாயார் நிர்க்குணன் என்ன -வாய் மூடுவதற்கு
முன்னே -அவள் வாயைப் பொதைத்தாப் போலே -தகவுடையவனே -என்று கெடுவாய்- ஆகரத்தில்
தகவு மறுக்குமோ -அது நம் குற்றம் காண் -என்று க்ருணாவாத்யைச் சொல்லும்படியாய்
இருந்தது  இறே என்றபடி –

பொற் குவியல் அக்ஷய பாத்திரம் -கிருபைக்கு பிறப்பிடம் அன்றோ -அங்கே குறை இல்லை –

—————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திரு அடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ வசன பூஷணம் – சூர்ணிகை –387-406 -நிர்ஹேதுக கிருபை வைபவ பிரகரணம் –ஸ்ரீ ஆய் ஸ்வாமிகள் / ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் —ஸ்ரீ உ . வே . வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் விளக்க காலக்ஷேப குறிப்புக்கள்–

1–புருஷகார வைபவம் -24-
2–சாத நஸ்யா கௌரவம் -23–79-
3–தத் அதிகாரி க்ருத்யம் -8o–307–
4–சத் குரூப சேவகம் —308-365-
5–நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
6–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463

ஆறு பிரகரணமாக பார்த்தால் இது ஐந்தாவது பிரகரணம்
உபதேசாதிகளை நாலாவதிலும் —உபதிஷ்ட மான அர்த்த விஷய மஹா விசுவாச ஹேது கிருபா வைபவம் – -நிர்ஹேதுகத்வம் -கிருபை- ஐந்தாவதில் /
உபாதிஷ்டமான அர்த்த சரமாவதியையும் -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -கிரமத்தில் அருளிச் செய்வார் /

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால்–
1–புருஷகாரஞ்ச ச வைபவம் (ச -உபாய வைபவமும் இதில் உண்டே )-24-
2-அவனே உபாயம் -உபாய வைபவம் –23-114
3-உபாயாந்தர தோஷம் -115–141
4-சித்த உபாய நிஷ்டா வைபவம் -142–242-
5-பிரபன்ன தினசரியா – –243 -307-
6-சதாச்சார்ய அனுவர்த்தன பிரகரணம் -308—320-
7-ஸச் சிஷ்ய லக்ஷண பிரகரணம் -321–365-
8-நிர்ஹேதுகம் அவன் கிருபை வைபவம் -366-406
9–குரோர் உபாய தாஞ்ச -ஆச்சார்ய அபிமானமே உத்தாரகம் -407-463
இப்படி பிரித்து அனுபவம் –

ஒன்பது பிரகரணமாக பார்த்தால் இது எட்டாவது பிரகரணம்

த்வய அபிபிரேரிதமான – த்வய யுக்த அர்த்த ஞானமும் -தத் உபதேச ஆச்சார்யர் அனுவர்த்தனைத்தையும் அருளிச் செய்து –
அதுக்கு மூல பூதமான பகவத் கிருபை -ஹேதுதா சங்கதி –
நிவர்த்ய ஞானம்–கர்மா அவித்யாதி தோஷங்கள் நினைத்தால் – பய ஹேது /-நிவர்த்தக பகவத் குண அனுசந்தானம் ஞானம்–பயம் கெடுக்கும் ஹேது
பழுதே பல பகலும் போயின என்று அஞ்சி அழுதேன் -/ படிக்கட்டுக்கள் அத்வேஷம் தொடங்கி பிராப்தி வரை -நிர்ஹேதுக கிருபையே காரணம்

——————————————

சூரணை -387-

இவையும் கூட இவனுக்கு விளையும் படி இறே
இவன் தன்னை முதலிலே அவன் சிருஷ்டித்தது —

இப்படி அஞ்ஞாத ஸூஹ்ருதங்களை ஆகிலும் ஹேதுவாக கொண்டு
கடாஷிக்கும் அளவில் -அங்கீகாரம் சஹேதுகம் ஆகாதோ என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
இந்த யாத்ருச்சிகாதி ஸூஹ்ருதங்களும் உள்பட இவனுக்கு உண்டாம் படி இறே
இவற்றுக்கும் யோக்யதை இல்லாதபடி கரண களேபர விதுரனாய் கிடந்த இவன் தன்னை –
சிருஷ்டி காலத்தில் கரணாதிகளை கொடுத்து அவன் உண்டாக்கிற்று -என்கை –
இத்தால் கடாஷ ஹேதுவாக சொன்ன யாத்ருச்சாதிகளும் அவனுடைய கிருஷி பலம் -என்கை –
ச -சப்தத்தாலே துல்ய அந்ய அஞ்ஞாத ஸூஹ்ருத பலங்களும் அடி அவன் கிருஷி -என்கிறது –
அன்றிக்கே –
வஹ்யமான நிருபண  விசேஷங்களை சமுச்சியிகிறதாகவுமாம் –
சிருஷ்டி தான் சேதன கர்ம அநு குணமாக வன்றோ என்னில் –
சிருஷ்டிப்பது கர்மத்தை கடாஷித்தே ஆகிலும் -யௌக பத்யம் அனுக்ரஹ கார்யம்-இறே —

இது இன்னும் ஒரு படி மேல் -ஜீவனால் உண்டாக வில்லையே -கால க்ரமத்தால் விளையும் படி விசித்திர சக்தி உக்தன் அநாதி காலமாக விரகிட்டு –
எப்பொழுதாவது அஞ்ஞான ஸூ ஹ்ருதம் ஏற்படும்படி -பண்ண விதிக்கும் சாஸ்திரமும் விதிக்காமல் தானும் அறியாமல் -ஈஸ்வரன் நினைவாலே தானே இவையும் –
ராவணனுக்கும் அடுத்த பிறவியில் அஞ்ஞாத ஸூஹ்ருதம் வரும் -ஷிபாமி நாக்கிலே குறியிட்டு பயப்படுத்துமா போலே அன்றோ /
கோபமும் அனுக்ரஹ கார்யம் தானே -சீறி அருளாதே என்று உண்டே -/தடுப்பை நீக்கினால் தானே கார்யகரம் ஆகும் -/ தடுக்காமை உபாயம் இல்லை -/
கிருஷி பலிக்காதது கண்டு கிருஷிகன் உடைய தப்பாக நினைக்கக் கூடாதே / அஞ்ஞாத ஸூ ஹ்ருதமும் -உம்மை தொகை-
ஞான ஸூ ஹ்ருதங்களும் இருக்கும் படி அன்றோ ஸ்ருஷ்டித்தது-வஹ்யமான நிருபண  விசேஷங்களை-மேலும் சொல்லப் போகிறதையும் சொல்லிற்றாகவுமாம் –

——————————————

சூரணை -388-

அது தன்னை நிரூபித்தால் -இவன் தனக்கு ஒன்றும்
செய்ய வேண்டாதபடியாய்  -இருக்கும் –

தந் நிரூபணத்தில் இவனுக்கு சம்பவிக்கும் அத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
அசித  விசேஷிதமாய் கிடக்கிற தசையில் -உஜ்ஜீவன உபயோகியான கரண களேபரங்களை பரம தயையாலே அவன் தந்த படியை -அநு சந்தித்தால் –
தத் அதீன சத்தாதிகனான இவன் தனக்கு ஸ்வ உஜ்ஜீவன அம்சத்தில் அவன் செய்தபடி கண்டு இருக்கை ஒழிய
தான் ஒரு ப்ரவருத்தி  பண்ண வேண்டாதபடியாய் இருக்கும் -என்கை –

இந்த சர்வ வித ரக்ஷகத்வ ஸ்வ பாவம் தன்னை -நிரூபித்தால் -தான் ஏற ரஷித்து -மேல் விழுந்து செய்கிறானே –
ஸ்ருஷ்டிக்கும் பொழுது யாதிருச்சிக்க ஸூ ஹ்ருதங்களுக்கு விரகு பார்த்து செய்கிறவன் அன்றோ –
சரீர பூதனான இவனுக்கு புத்தி பூர்வகமாகவும் இவனுக்கு ஏதும் செய்ய வேண்டாம் –
நிர்ஹேதுக –கரண களேபர விதரணம் -உபாயாந்தர நிஷ்டனுக்கும் இப்படியே -சாதாரணம் -அன்றோ–அவரே கொடுத்ததால் அவரே பார்த்து கொள்ளட்டும் –
பிரயத்தனம் செய்பவர்களுக்கும் இதே -நிர்ஹேதுக கடாக்ஷ பிரதத்வ ஹேதுத்வமான ஸூ யத்ன -நிவ்ருத்தி -வேண்டுமே – விஷய விபாகம் -அதனாலே –

—————————————–

சூரணை -389-

பழையதாக உழுவது -நடுவது -விளைவதாய்- போரும் ஷேத்ரத்திலே –
உதிரி முளைத்து -பல பர்யந்தமாம் போலே –
இவை தான் தன்னடையே விளையும் படியாயிற்று –

பக்தி உழவன் பழம் புனத்தை சிருஷ்டித்த கட்டளை –
ஈஸ்வர ஸ்ருஷ்டியால் இவனுக்கு விளையும் அங்கீகார பற்றாசைகள்-யாத்ருச்சிகதிகள் -மாத்ரமே அன்று -இன்னம் சில உண்டு என்று –
தர்சிப்பிக்கைகாக வாதல் -கீழ் சொன்ன இவைதான் உண்டாம் பிரகாரத்தை உபபாதிக்கைக்காக வாதல் -அருளிச் செய்கிறார் மேல் –

அதாவது –
புதியதாக தரிசு திருத்தினது அன்றிக்கே  பழையதாக உழுவது -நடுவது -விளைவதாய்க் கொண்டு –
செய்காலாய்ப்  போரும் ஷேத்ரத்திலே -கர்ஷகன் அதுக்கு என்று ஒரு க்ருஷியும் பண்ணாது இருக்க –
உதிரியானது முளைத்து விளைந்து தலைக் கட்டுமா போலே –
மேல் சொல்லப்  படுகிற நிரூபண விசேஷங்கள் ஆதல் – கீழ் சொன்ன யாத்ருச்சிகாதிகள்  ஆதல் –
இதுக்கு என்ன ஒரு கிருஷி செய்ய  வேண்டாதே -இச் சேதனர் பக்கல்
தன்னடையே விளையும் படி ஆயிற்று -பக்திக்கு கர்ஷகனான ஈஸ்வரன்
பிரவாஹ ரூபேண நடக்கிற சம்சாரம் ஆகிற பழம் புனத்தை சிருஷ்டித்து திருத்தும் -என்றபடி –

உதிரி போலே அஞ்ஞான ஸூ ஹ்ருதங்கள் –உண்டாக்க வல்ல சர்வ சக்தன் அன்றோ -அனுக்ரஹம் காடு மேடும் பாயும் -தாதாமி புத்தி யோகம் —
பழையதாக உழுவது -உதிரி விளையும் யோக்கியதையும் இல்லாமல் கூடாதே – நடுவது -சாவி போகாமல் விளைவது -விளைச்சல் பூமி –
அநாதி அவிச்சின்னம் -ஸூ க்ஷேத்ரம் -வியாபாரம் இல்லாமல் இருந்தால் ஜலம் ஒன்றே இருந்தால் -சர்வ அங்குரித்த சஹகாரி தண்ணீர் அன்றோ –
தன்னடையே முளை விட்டு பிரவாஹ ரூபேண -சம்சாரி சேதனன் -அநாதி பகவத் சங்கல்ப வைச்சித்ர சக்தி மாத்திரம் கொண்டே -தண்ணீர் போலே –
பற்றாசாகக் கொண்டு -மற்று ஒரு ஹேது வேண்டாத படி -பலம்-பகவத் அங்கீ காரம் வரை -பழம் புனம்- அநாதி கால சம்சாரம் –
நியமமாய் வரும் கட்டளை -ஆக யாதிருச்சாதிகளும் அவன் சங்கல்பம் அடியாகி என்றதாயிற்று

——————————————-

சூரணை -390-

அவை தான் எவை என்றால் –

இவை என்று கீழ் அருளிச் செய்தவற்றை விசதீகரிக்கைக்காக
தத் விஷய பிரசனத்தை அனுவதிக்கிறார் –

———————————————–

சூரணை -391-

பூர்வ க்ருத புண்ய அபுண்ய பலங்களை- சிரகாலம் பஜித்து-உத்தர காலத்திலே –
வாசனை கொண்டு ப்ரவர்த்திக்கும் அத்தனை -என்னும்படி -கை ஒழிந்த தசையிலே –
நாம் யார் -நாம் நின்ற நிலை யேது-நமக்கு இனிமேல் போக்கடி யேது –
என்று பிறப்பன சில நிரூபண விசேஷங்கள் உண்டு -அவை ஆதல் -முன்பு சொன்னவை ஆதல் –

அதுக்கு உத்தரம் அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
முன்பு செய்யப்பட்ட-புண்ய பாப ரூப கர்ம த்வ்யத்தினுடையவும் பலங்களை ஸ்வர்க்க நரகாதிகளிலே நெடும் காலம் அனுபவித்து –
மேலுள்ள காலத்தில் – பூர்வ கர்ம வாசனை கொண்டு -புண்ய பாப ரூப கர்மங்களில் ப்ரவர்த்திக்கும் அத்தனை என்று -சொல்லத்தக்கதாம் படி –
அச்ச கர்மாவாய் (அச்ச கர்மாவாய் -ஸூஷ்மம் -ஸ் தூல கர்மம் -பலம் அனுபவிக்கும் தசையில் ) கர்ம பல அனுபவத்தில் கை ஒழிந்து நின்ற தசையிலே –
காண்கிற தேகமோ -தேகாதி இதிரிக்தரோ -ஸ்வதந்த்ரரோ -நாம் யார் என்றும் –
நசிக்கும்படி நின்றோமோ -பிழைக்கும் படி நின்றோமோ -நாம் நின்ற நிலை யேது என்றும் –
இப்படி நின்ற நமக்கு இனிமேல் ஈடேறுகைக்கு ஈடான போக்கடி யேது என்று -தன்னடையே உண்டாவான சில நிரூபண விசேஷங்கள் உண்டு –
அந் நிரூபண விசேஷங்கள் ஆதால்-பூர்வ உக்தங்களான யாத்ருச்சிகாதி ஸூ ஹ்ருதங்கள் ஆதல் -என்கை –

சேதனன் கர்ம பரம்பரைகளை பண்ணுவது -அனுபவிப்பது —ஸூ க துக்கங்களை அனுபவித்து -தத் உபய வாசனை கொண்டு பிரவர்த்திக்கிறான் –
பூர்வ க்ருத கர்மா பலன் அனுபவித்தது -மத்யம தசையில் -மற்று ஓன்று பற்றுவது ஒழிந்த க்ஷணத்தில் -குடம் இட்டு நீக்க நீங்கும் குள பாசி போலே –
மேல் எழ தானே நீங்கப் படும்-அப்படி அந்த க்ஷண கால -கர்ம பல அனுபவம் மேல் எழ நீங்கப் பெற்ற போது -யார் தான் -கெடும் படி நின்றோமோ –
ஈடேறி நின்றோமோ -நினைத்தது செய்யும் ஸ்வா தந்த்ரர் இல்லையே- மேல் உள்ள காலம் ஈடேற போக்கிடம் இன்னது என்று -கண்டு பிடிக்க வில்லை –
இல்லையே என்று இழவு மேலிட கவலை படுவான் – -அச்ச ஸூஷ்மமான காதா சித்கமாக பிறக்கும் ஞான சம்சய விசேஷங்கள்
-ஸ்வரூப ஸ்திதி பலம் பற்றி வரும் அறிவும் சங்கைகளும் வருமே -அநாதி ஸ்ருஷ்ட்டி கால அவன் நினைவால் இவை வருமே –

——————————————–

சூரணை -392-

யதாஹி மோஷகா பாந்தே –என்று துடங்கி இதனுடைய க்ரமத்தை
பகவத் சாஸ்த்ரத்திலே சொல்லிற்று —

இந் நிர்ஹேதுக விஷயீகாரம் சாஸ்த்ரத்தில் எங்கே சொல்லிற்று என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் –

பகவத் சாஸ்திரம் நூற்று எட்டு சம்ஹிதையாய் இறே இருப்பது –
அதிலே ஓன்று இறே யஹிர்புத்த்ன சம்ஹிதை –
பாஞ்சராத்ர ச்யக்ருத்ஸ் நஸய வக்தா நாராயண ஸ்வயம் -என்கிறபடியே –
சகலத்துக்கும் ஆதி வக்தா பகவானாய் இருக்கச் செய்தே -தத் தத் சம்ஹிதைகள்
தோறும் -அவாந்தர வக்தாக்களும் உண்டு இறே -அதில் இந்த சம்ஹிதைக்கு
அஹிர் புத்னய சம்ஞகனான ருத்ரன் வக்தாவாய் இருக்கையாலே -இத்தை அஹிர் புத்த்ன்ய  சம்ஹிதை என்கிறது –
இந்த சம்ஹிதையிலே -நுண் உணர்வில் நீலார் கண்டத்து அம்மானும் -என்கிறபடி -சத்வம் தலை எடுத்த போது-சூஷ்ம தர்சியாய் இருக்கும் ருத்ரனை –
தேவர் ரிஷியாய் ப்ரஹ்ம வித்தமனான ஸ்ரீ நாரத பகவான் சென்று அநு வர்த்தித்து
ஸ்வ ஸம்சயங்களை எல்லாம் கேட்க -அவன் நிர்ணயித்து கொண்டு வாரா நிற்க -பதினாலாம் அத்யாயத்தில் -இவன் பண்ணின பிரசனத்துக்கு உத்தரமாக
சம்சாரமோ –மேல்படி ஹேதுக்களாக நிக்ரஹ சக்தி -அனுக்ரஹ சக்தி என்று –
சர்வேஸ்வரனுக்கு இரண்டு சக்தி உண்டு என்று பிரதிக்ஜ்ஜை பண்ணி -அதில் –
திரோதா நகரீச கதி ஸ்ஸா நிக்ரஹா சமாஹ்வயா புமாம் சாம் ஜீவ சம்ஜ்ஞம் ஸா திரோபாவயதி  ஸ்வயம் -என்று துடங்கி –
நிஹ்ரகாத்மிகையான சக்தியிலே -திரோஹித ஸ்வ ஸ்வரூபாதிகனாய் ஜீவாத்மா சம்சரிக்கும் படியை விஸ்தரேண பிரதிபாதித்து –
அநந்தரம்-
அநுக்ரஹாத்மிகையான சக்தியாலே சம்சாரானாம் முக்தனாம் படியை பிரதிபாதிப்பதாக –
ஏவம் சம் சுருதி சக்ரச்தே ப்ராம்யமானே ஸ்வ கர்மபி ஜீவே துக்காகுலே விஷ்ணோ க்ருபாகாப்யு பஜாயதே
சமீ ஷீதச்து தாசோயம் கருணா வர்ஷா ரூப்யா கர்ம சாம்யம் பஜத்யேவஜீவோ விஷ்ணு சமீஷயா
சக்தி பாவஸ் ஸ்வை ஜீவை முத்தாரயதி சம்ஸ்ருதே கரமாநிஸ் ஸ்மே தத்ர தூஷ்ணீம் ப்பாவ முபாகதே-என்று
சம்சார சக்ரச்தனாய் -துக்காகுலானன  ஜீவன் விஷயமாக சர்வேஸ்வரனுக்கு ஒரு கிருபை ஜனிக்கும்படியையும் -அந்த கிருபைக்கு அடியாக
உண்டான அவன் கடாஷத்துக்கு விஷய பூதனனாய் கொண்டு இவன் கர்ம சாம்யத்தை -பஜிக்கும் என்னும் அத்தையும் -அந்த அநுக்ரஹாத்மிகையாந சக்தியினுடைய
சத்பாவம் இவனை சம்சாரத்தின் நின்றும் உத்தரிப்பிக்கும் என்னும் இடத்தையும் –
கீழ் கர்ம சாம்யம் என்றதின் கருத்தையும் சங்க்ரஹேண சொல்லி –
யதா ஹிமோஷ காபந்த்தே பரிபர்ஹமுபெயுஷி நிவ்ருத்த மோஷ னோத்த்யோகா ஸ்தாதாசந்த உபாசதே
அநுக்ரஹாத்மிகாயாஸ்து  சக்தே பாத்ஷா னே ததா உதாசாதே சமீபூய கர்மநீதேசு பாசுபே
தத்பாதாநன்தரம் ஜந்துர் யுகதோமோஷா சமீஷயா ப்ரவர்த்தமான வைராக்யோ விசேஷ அபிநிவேசவான்
ஆகமானநு சஞ்சித்ய குருநபயபசர்வயச லப்த்த சத்த பிரகாரச்த்தை ப்ரபுத்தோ போத பாலன-இத்யாதி அத்யாத சேஷத்தாலே
வழி போகிறவன் சம்பாரத்தை வைத்து மறைய நின்ற அளவிலே -அவனுடைய சம்பாரத்தை அபஹரிப்பதாக உத்யோக்கிகிற தஸ்கரர்-அந்த சம்பாரத்தை அவன் வந்து
கை பற்றின அளவில் -யாதொருபடி -நிவ்ருத்த மோஷண உத்யோகராக நின்று கொண்டு எப்போதும் உதாசீனராய் இருந்து விடுவர்கள் -அப்படியே பகவத் அனுக்ரஹ சக்தி
இவன் பக்கல் வந்த ஷணத்தில் இவ் ஆத்மாவை தந் வழியே இழுப்பதாக நின்ற புண்ய பாபங்கள் இரண்டும் இவனை வந்து மேலிடாமல் உதாசீனத்து இருந்து விடும் –
அந்த அநுக்ரஹாத்மிகையான சக்தி தந் பக்கல் வந்த அநந்தரம் -இச் சேதனன் -மோஷ சமீஷா யுக்தனாய் பிரவ்ருத்தமான வைராக்யனாய் விவேக அபிநிவேசயாய்
சாஸ்திர பிரவணனாய் சதாச்சார்யா சம்ஸ்ராயணம் பண்ணி லப்த்த சத்தாகனாய் லப்த்த ஞானனாய் -அந்த ஞானத்தை ரஷித்து கொண்டு -சாராக் க்ராஹியாய்
சமுசித உபாய பரிக்ரகத்தாலே சம்சார உத்தீரணாய் பரம பதத்தை பிராபிக்கும் என்று சொன்னான் -இறே
ஆகையாலே -யதாஹி மோஷ காபந்த்தே -என்று துடங்கி -இந் நிர்ஹேதுக விஷயீகாரத்தின் உடைய க்ரமத்தை ஆப்த பிரமாணமான
பகவத் சாஸ்த்ரத்திலே சொல்லிற்று -என்கிறார் –

யதாஹி மோஷகா பாந்தே —திருடர்கள் நிலை போலே என்றவாறு –பாப புண்யங்கள் கை வைக்க வந்தது போலே விலகும் அவன் கடாக்ஷத்தாலே -என்றவாறு
லீலா ரசம் இல்லை போக ரசத்துக்கு -முக்கிய அமுக்கிய நிர்ஹேதுக அங்கீ கார விசேஷங்கள் –வேதாந்த யோஜனையிலும் தாத்பர்ய யோஜனையிலும்
அஞ்ஞாத ஸூ ஹ்ருதம் இரண்டு அவஸ்தைகள் உண்டே /சாஸ்த்ர தாத்பர்ய வசன சித்தம் அன்றோ இவை இரண்டும் -/
வக்தா நாராயண ஸ்வயம் -தானே அருளிச் செய்த பாஞ்சராத்ரம் -விவரித்து அருளிச் செய்தார் –

—————————————-

சூரணை -393-

வெறிதே அருள் செய்வர் -என்று இவ் அர்த்தத்தை -ஸ்பஷ்டமாக
அருளிச் செய்தார் -இறே –

இப்படி சாஸ்திரம் சொன்ன அளவு அன்றிக்கே -நிரஹேதுக விஷயீகாரத்துக்கு நேரே பாத்திர பூதராய் –
ஆப்த தம அக்ரேசரான ஆழ்வார் இவ் அர்த்தத்தை  தெளிய அருளிச் செய்தார் என்கிறார் -மேல் –

வெறிதே அருள் செய்வர் -என்றது -நிர்ஹேதுகமாக கிருபை பண்ணுவார் -என்றபடி –
இவ் அர்த்தத்தை -ஸ்பஷ்டமாக அருளி செய்தார்-என்றது –
இந் நிர்ஹேதுக விஷயீகாரமாகிற ரகஸ்ய அர்த்தத்தை -சம்சய விபர்யயம் அற சகலரும் அறியும் படி பிரகாசமாக அருளி செய்தார் -என்கை –

வெறிதே அருள் செய்வர் -8–7–8—சாஷாத் நிர்ஹேதுகத்வத்தை அனுபவித்து தாமே அருளிச் செய்தார் -ருத்ரன் விஷயீ காரத்துக்கு ஆள் இல்லையே /
தானே சொன்னார் என்றாலும் அருளினவன் அவன் -அருளப்பட்ட இவர் ஸ்ரீ ஸூ க்திகள்-பிரமாணம் அன்றோ
வெறுமனே -சாஷாத் -நிர்ஹேதுகத்வம் -அஞ்ஞாத ஸூ ஹ்ருதையும் எதிர்பார்க்காமல் –
யாதிருச்சிக்க ஸூ ஹ்ருதம் -அஹேதுத்வம் -சாஸ்த்ர உபதேச வசன சித்தம் -இது தாத்பர்யம் அறிந்தவர் வசன சித்தம்

—————————————–

சூரணை -394-

செய்வார்கட்கு -என்று அருளுக்கு ஹேது -ஸூ ஹ்ருதம் என்னா நின்றதே என்னில் –
அப்போது -வெறிதே -என்கிற இடமும் சேராது –

அந்த திவ்ய ஸூக்திக்கு அநந்தரம் ஓர் உக்தியில் அபிப்ராயம் அறியாதார் சங்கையை அனுவதித்து பரிஹரிக்கிறார் –

அதாவது –
அருள் செய்வர் -என்ற அநந்தரம் -ஆர்க்கு தான் என்னும் அபேஷையில்-செய்வார்கட்கு -என்று
அருளுகுகைக்கு உறுப்பாக திரு உள்ளம் உகக்கும்படி சிலவற்றை செய்யும் அவர்களுக்கு என்கையாலே –
அவன் கிருபை பண்ணுகைக்கு ஹேது -சேதன ஸூஹ்ருதம் -என்னா நின்றதே -என்னில் –
இப்படி சொல்லும் போது -நிர்ஹேதுக வாசகமான -வெறிதே -என்கிற இடம் சங்கதம் ஆகாதே -என்கை –
ஆகையால்-செய்வார்கட்கு -என்றது -தான் செய்ய நினைத்தவர்களுக்கு -என்றபடி –

செய்வார்கட்கு -என்று அருளுக்கு ஹேது எது – -ஸூ ஹ்ருதம்
என்றால் வெறிதே சேராதே -கிருபை பண்ணும் படி யத்னம் பண்ணுபவர்களுக்கு
தெரிந்து செய்த நன்மை -இருந்தால் அருளுவார் -என்ற சங்கைக்கு -ஸூ ஹ்ருதம் அடியாக அருள் செய்வார் என்னில் –
வெறிதே- எதிர்பார்க்காமல் சேராதே -ஸூ வசன விரோதம் வரும் -தான் செய்ய நினைத்தவர்களுக்கு என்பதே பொருளாக வேணும் –

————————————————-

சூரணை -395-

பகவத் ஆபிமுக்க்யம் –ஸூஹ்ருதத்தால் அன்றிக்கே -பகவத் கிருபையாலே பிறக்கிறது –
அத்வேஷம் ஸூஹ்ருதத்தாலே என்னில் -இந்த பல விசேஷத்துக்கு அத்தை சாதனம் ஆக்க ஒண்ணாது —

ஆபிமுக்க்யத்துக்கு பகவத் கிருபை வேணும் –
அத்வேஷத்துக்கு ஸூஹ்ருதம் காரணம் என்று நினைத்து சொல்லுவார் வசனத்தை
அநுவதித்து கொண்டு பரிஹரிக்கிறார் –

அதாவது –
அநாதி காலம் விமுகனாய் போந்த -இச் சேதனனுக்கு பகவத் விஷயத்தில் பிறக்கிற
ஆபிமுக்க்யம் இவனுடைய ஸூஹ்ருத நிபந்தனம் ஆக அன்றிக்கே -கேவல பகவத் கிருபையாலே பிறக்கிறது –
தத் பூர்வ பாவியான அத்வேஷம் ஸூஹ்ருதம் அடியாக பிறக்கிறது என்று சொல்லப் பார்க்கில் -அகில ஆத்ம குணாதியாய் ஆத்ம உஜ்ஜீவன
ஆங்குரமாய் இருந்துள்ள பகவத அத்வேஷமாகிற இப் பல விசேஷத்துக்கு -அதி ஷூத்ரமான யாத்ருச்சிகாதி
ஸூஹ்ருதத்தை காரணம் என்று சொல்ல ஒண்ணாது -என்கை –
ஆகையால்-அத்வேஷத்துக்கும் பகவத் கிருபையே காரணம் என்று சொல்ல வேணும் என்று கருத்து –

இரண்டுமே கிருபையால் தான் ஏற்பட வேண்டும் -இந்த பல விசேஷத்துக்கு ஸூஹ்ருதத்தை சாதனம் ஆக்க ஒண்ணாது —
பகவத் வை முக்கிய நிவ்ருத்தி பலமான கிருபா -யாதிருச்சிக்க ஸூ ஹ்ருதத்தால் அன்றிக்கே -விஷ்ணோர் கடாக்ஷம் -தானே
ஈஸ்வர ஸுஹார்த்தம் -அஞ்ஞாத யாதிருச்சா ஸூ ஹ்ருதம் -விஷ்ணு கடாக்ஷம் -அத்வேஷம் -ஆபி முக்கியம் -ஆத்ம சமர்ப்பணம் -இப்படி தானே படிக்கட்டுக்கள்
பிரசாத பலமாக தானே -முதலிலே ஈஸ்வரஸ்ய ஸூ ஹார்த்தம்-/பூர்வ பாவியாய் இருப்பதாலே சொல்லக் கூடாதே
உஜ்ஜீவன மூலம்- அத்வேஷம்- மகா பல விசேஷம் -ஆகுமே -துச்சமாம் இந்த யாதிருச்சா ஸூஹ்ருதம் சொல்லக் கூடாதே -ரத்னத்துக்கு பலகரை சாதனமாகாதே —
இதுக்கும் மேலே இவை பரம்பரையா காரணங்கள் ஆக மாட்டாவோ என்னில் -ஸூ ர்ய உதய பிரகாச காரணமான உசக் காலம் –
பின் மாலை பொழுது தாமரையை மலர வைக்கும் என்று சொல்லுமா போலே -விஷ்ணு பிரசாத உதய காரணம் -யத்தருஷ்ஷா ஸூ ஹ்ருதம் –
மேல் உள்ளவற்றுக்கு காரணம் ஆக மாட்டாதே கல்பனா கௌரவ தோஷம் வரும் -சரமமான பகவத் ஸூ ஹார்த்தத்துக்கே சொல்லலாம் பரம்பரையா காரணத்வம்-

——————————————-

சூரணை -396-

சாஸ்திரமும் விதியாதே -நாமும் அறியாதே -இருக்கிற இத்தை -ஸூஹ்ருதம் என்று நாம் பேர் இடுகிறபடி என் -என்னில் –
நாம் அன்று -ஈஸ்வரன் என்று -கேட்டு இருக்கையாய் இருக்கும் –

சாஸ்திர அவிஹிதமாய் -சேதன அவிதிதமுமான இந்த யாத்ருச்சிகாதிக்கு
ஸூஹ்ருதம் என்று பேர் இட்டார் என்னும் இடத்தை சங்கா பரிஹர ரூபேண
அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
இதம் குர்யாத் -என்று சாஸ்திர விகிதமுமாய் -கர்த்தரு பூதரான சேதனராலே புத்தி பூர்வேண அனுஷ்டிதமுமான ஒன்றை இறே-
ஸூஹ்ருதம் எனபது -அப்படியே இத்தை செய்வான் என்று சாஸ்திரமும் விதியாதே -இன்ன ஸூஹ்ருதம் பண்ணினோம் என்று
தத் கர்த்தாக்களான நாமும் அறியாதே இருக்கிற- இந்த யாத்ருச்சிகாதியை ஸூஹ்ருதம் என்று -நாம் பேரிட்டபடி எங்கனே என்னில் –
இதுக்கு ஸூஹ்ருதம் என்று நாம் பேரிடுகிறோம் அன்று –
சர்வ முக்தி பிரசங்கம் வாராமைக்காக சர்வஞ்ஞனான ஈச்வரன் -ஸூஹ்ருதம் என்று பேரிட்டு வைத்தான் என்று தத்வ தர்சிகளான ஆச்சார்யர்கள்
அருளிச் செய்ய கேட்டு இருக்கையாய் இருக்கும் -என்கை-

ஆக –
கீழே வெறிதே அருள் செய்வர் -என்று மயர்வற மதி நலம் அருளப் பெற்றவர்களில் தலைவரான நம் ஆழ்வார்
நிர்ஹேதுக விஷயீகாராம் ஆகிற இவ் அர்த்தத்தை விசதமாக அருளிச் செய்த படியை தர்சிப்பித்து –
அதன் மேல் வந்த சங்க பரிஹாரம் பண்ணி அருளினார் ஆயிற்று –

——————————–

சூரணை-397-

இவ் அர்த்த விஷயமாக -ஆழ்வார் பாசுரங்களில் -பரஸ்பர விருத்தம் போல் தோற்றும்
அவற்றுள் சொல்லுகிற பரிகாரமும் -மற்றும் உண்டான வக்தவ்யங்களும் –
விஸ்தர பயத்தாலே சொல்லுகிறோம் இல்லோம் —

இனி இவ் அர்த்த விஷயமாக ஆழ்வார்கள் பாசுரங்களில் அந்யோந்ய விருத்தம் போல் தோற்றும் அவற்றுக்கு பரிகாரமும் –
இவ் அர்த்த ஸ்தாபகமாக மற்றும் சொல்ல  வேண்டும் பிரமாணங்களும் தர்க்கங்களும் இவ் இடத்திலே
தாம் அருளிச் செய்யாமைக்கு ஹேது இன்னது என்கிறார் –

அதாவது –
நிர்ஹேதுக விஷயீகாரம் ஆகிற இவ் அர்த்த விஷயமாக -இவ் விஷயீ காரத்துக்கு இலக்காய்-
மயர்வற மதி நலம் அருளப் பெற்ற -ஆழ்வார்களுடைய-பகவத் அங்கீகார பிரகாசங்களான-பாசுரங்களில் –
வெறிதே அருள் செய்வர் –
எந்நன்றி செய்தேனோ என்னெஞ்சில் திகழ்வதுவே -என்றும் –
திரு மால்  இரும் சோலை மலை என்றேன் என்ன –
மாதவன் என்றதே கொண்டு -என்றும் –
நல்லதோர் அறம் செய்தும் இலேன் -என்றும் –
நோற்றேன் பல் பிறவி -என்றும் –
யான் என் தவத்தால் காண்மின் கொல் இன்று -என்றும் –
யானே தவம் செய்தேன் -என்றும் -இத்யாதிகளாலே
தவத் அங்கீகார ஹேதுக்கள் ஒன்றும் தங்கள் பக்கல் இல்லை என்பதும் -உண்டானாப் போலே சொல்லுவது ஆகையாலே –
கருத்து அறியாதவர்களுக்கு பரஸ்பர விருத்தம் போலே பிரதி பாசிக்கும் -என்கை –
அவற்றில் சொல்லும் பரிகாரங்களான-
மாதவன் -மலை -என்கிறவை வியாவருத்தி உக்தி மாத்ரம் ஆகையால் அவற்றை
ஆரோபித்து வந்து மேல் விழுகிற பகவத் கிருபையே அங்கீகார ஹேது -அவை ஹேது அன்று என்ற இடம் சித்தம் –
நோற்றேன் பல் பிறவி -என்றது இவனுக்கு பல ஜன்மங்கள் உண்டாகும் படியாக
ஆயிற்று நான் சாதனா அனுஷ்டானம் பண்ணிற்று என்று -ஸ்வ நிகர்ஷம் சொன்ன இத்தனை –
அநேக ஜன்மமும் அவனைப் பெருகைக்கு சாதனா அனுஷ்டானம் பண்ணினேன் என்ற படி அன்று –
யானே தவம் செய்தேன் -என்றது -இரும் தமிழ் நன்மாலை இணை அடிக்கே சொல்லப் பெற்ற
ப்ரீதி அதிசயத்தாலே -என்னைப் போலே பாக்கியம் பண்ணினார் இல்லை என்று
இப் பேறு பெற்ற தம்மை ஸ்லாகித்த மாத்ரம் என்று இப்புடைகளிலே –
நிர்ஹேதுக வசன விரோதம் -வராதபடி ச ஹேதுகம் போல் தோற்றும் அவற்றுக்கு பரிகாரங்கள் –
மற்றும் உண்டான வக்தவ்யங்கள் ஆவன –

மற்றும் இந் நிர்ஹேதுக ஸ்தாபன அர்த்தமாக சொல்ல வேண்டும் அவையான –
ஏவம் சம் ஸ்ருதி சக்ரச்தே பப்ராம்யமானே ஸ்வ கர்மபி
ஜீவே துக்காகுலே விஷ்ணோ க்ருபா காப்யுபஜாயதே –
நிர்ஹேதுக கடாஷேன மதீயேன மகாமதே
ஆசார்ய விஷயீகாராத் ப்ராப்னுவந்தி பராம்கதிம்
நாசவ் புருஷகாரேண நசாப் யன்யேன ஹேதுநா
கேவலம் ஸ்வ இச்சயை வாஹம் ப்ரேஷே கஞ்சித் கதாசன -இத்யாதி பிரமாணங்களும்
ஏதத் அனுஹ்ரஹ தர்க்கங்களும் விஸ்தார பயத்தால் சொல்லுகிறோம் அல்லோம் -என்றது -இவை
எல்லாம் சொல்லப் பார்க்கும் அளவில் க்ரந்த பரப்பு வரும் என்று அஞ்சி சொல்லுகிறோம் இல்லை -என்றபடி –

ஆழ்ந்து தெரிந்து கொள்ள முடியாதே -நிர்ஹேதுக விரோதி பரிகாரங்களை —
ச ஹேதுக- நிர்ஹேதுகம் — அ ஹேதுக நிர்ஹேதுகம் –முக்கிய நிர்ஹேதுக விஷயம்
ஏக கண்டர்-அங்கீ கரித்த பிரகாரம்
எண் தான் இன்றியே எண்ணிலும் வரும் -இரண்டும் உண்டே /
வெறிதே அருள் செய்வார் செய்வார் கடுகு
நோற்ற நோன்பிலேன் நோற்றேன் பல் பிறவி
நின் அருளே புரிந்து இருந்தேன் இன்று வந்து இங்கு உன்னைக் கண்டு கொண்டேன்
உன் அருளே பார்ப்பேன் -வணங்கினால் கிடைக்கும்
போதரே–ஆதாரம் பெறுக வைத்த அழகன் -உன்னை அழைக்கின்றேன் ஆதி மூர்த்தி
திருக் கமல பாதம் வந்து -சென்றதாம் என் சிந்தையே
யான் எத்தவத்தால் காண்பேன் -யான் எத்தவம் செய்தேன்
உபய பிரகாரங்களை அருளிச் செய்வதாக மந்த மதிகளுக்கு தோற்றும் –
எண் தான் இன்றியே எண்ணிலும் வரும் –
எண்ணிலும் வருகைக்கு பரிகணநா பிரபாவம் -பகவத் பிரபாவம் சொல்ல வந்தது -என்றவாறு -26-சொல்லவும் வருவானே-
வெறிதே அருள் செய்வார் செய்வார் கட்கு –
நியமித்த சப்தார்த்தம் -செய்ய நினைப்பார்க்கு என்றவாறு
நோற்ற நோன்பிலேன் நோற்றேன் பல் பிறவி
நோற்றேன் க்கு –தத் தரிசன அர்த்தம் இழந்து பல பிறவிகளில் அழுகை -பெற முயற்சி இல்லையே -தெளிவாக நோற்ற நோன்பு இலேன் இத்யாதி இல்லை என்றாரே
நின் அருளே புரிந்து இருந்தேன் இன்று வந்து இங்கு உன்னைக் கண்டு கொண்டேன்
இன்று வந்துக்கு–தத் தரிசன ஜெனித விஸ்லலேஷ அஸஹிஷ்ணுத்வம் – -பிரிந்து இருக்க முடியாமல் ஓடி வந்தேன்
உன் அருளே பார்ப்பேன் -நாம் வேண்டி நிற்பன்
தத் வை லக்ஷண்ய பிரதத்வம் -வேண்டுவதே பொருந்தும் -வேண்டியது காரணம் இல்லை –
அடி இணை வணங்கினேன்
பிரணதி பெருமை -நமஸ்காரம் ஏற்றம் என்பதால் –
போதரே–ஆதாரம் பெறுக வைத்த அழகன் -உன்னை அழைக்கின்றேன் ஆதி மூர்த்தி
க்ரூர விஷய ஸ்மரண ஆக்ரோஷம் –நாய் துரத்த ஓடி முதலில் வந்தது போலே
திருக் கமல பாதம் வந்து -சென்றதாம் என் சிந்தையே
சென்றதாம் -விக்ரஹம் அனுபவிக்க ஆசை அபி நிவேசம்
யான் எத்தவத்தால் காண்பேன் கொல் -யான் எத்தவம் செய்தேன்
தவம் செயதேன்- பிரசன்ன பாஷா ஸ்துதி லாபம் -பாடும் பாக்யம் ஆனந்தம் வெளிப்பட
நிர்ஹேதுக அங்கீ காரம் என்றது -ஹேதுவின் அபாவம்- கிருபை தவிர வேறே ஹேது இல்லை என்று சொல்ல வந்தது –
அத்யந்த அ பாவத்தை காட்ட வில்லை -கடம் இல்லை -கட அபாவம் இல்லை -அத்யந்த அ பாவத்தை காட்டாதே
அங்கீ காரம் ஹேது கிருபையுடன் ஓக்க அநாதி சம்சார பந்த விநாசகமாக கூடாதோ என்னில் –ஜல சக காரி தோன்ற விதை முளைக்கும்
அதே போலே லீலா ரஸ போக ரஸ இச்சை சககாரி பெற்றால் கிருபை -சம்சார நிவர்த்தகம் காலாந்தரத்தில் வரலாமே
கிருபை சம்சாரம் -தேஜஸ் இருட்டு ஒரே இடத்தில் கூடாதே என்னில் -அது போலே இல்லை -பாக்ய பாதகங்கள் சம்பந்தம் இல்லையே இவற்றுக்கு
பிரதிபந்தகம் அற்ற சஹகாரம் பெற்ற பின்பு –கிருபை வந்ததும் சம்சாரம் அனைவருக்கும் போகாதே -யாரோ ஒருவனுக்கு தானே -த்ருஷ்டாந்தம் பொருந்தாது
தண்ணீர் சம்பந்தம் எந்த விதைக்கு உண்டோ அது தானே முளை விடும் -அது ஏற்பட்டவனுக்கு இது உண்டாகும் என்றவாறு
சம்சாரம் ஸ்வரூபமே நாசமாகாதே -பகவத் கிருபா அங்கீ காரம் -மாத்திரமே – யாதிருசிக்காதி ஹேது போலே தோற்றும்

வெறிதே அருள் செய்வர் –சாஷாத் நிர்ஹேதுகம்
எந்நன்றி செய்தேனோ என்னெஞ்சில் திகழ்வதுவே -செய்ததை தேடுகிறாரோ –
திரு மால்  இரும் சோலை மலை என்றேன் என்ன –செய்த ஒன்றை சொல்கிறாரோ
மாதவன் என்றதே கொண்டு -என்று-ச ஹேதுகமாகுமோ -சொல்லாதவனை விட வேறு பட்டது என்று காட்டவே –
வியக்தி அந்தர –மலையந்தர-மாதவன் அந்தர –வேறே வியக்தி கள் இடம் மாறுபட்டது -ஓன்று பத்தாகி -ஊரை சொல்லி பேரை சொல்லி இவற்றில் இருந்து
நல்லதோர் அறம் செய்தும் இலேன் -என்று-ஒன்றும் செய்ய வில்லை
நோற்றேன் பல் பிறவி -செய்தவற்றை சொல்கிறாரோ –பல ஜென்மங்கள் -ஸூ நிகர்ஷம் -நோற்றுப்பெற வில்லை –உபாயாந்தரங்களை செய்து இழந்தேன் –
பல பிறவிகளில் -தாழ்ச்சியை சொல்லி -இன்று பெற்றேன் -/ அவனை இத்தனை தடவை ஜன்மம் பல பல செய்து – என்னைக் கொள்ளுமாறு செய்தேன் –
யான் என் தவத்தால் காண்மின் கொல் இன்று -ஒன்றும் இல்லையே
யானே தவம் செய்தேன் – செய்தவற்றை சொல்கிறாரோ -ப்ரீதி அதிசயத்தாலே -இப் பேறு பெற்ற தம்மை ஸ்லாகித்த மாத்ரம்
பெற்ற பேற்றை தவம் என்கிறார் /
நான் வைகுந்தம் -மஹா தபசிகளுக்கு கொடுக்கும் — உமக்கு அருளுகிறேன் -ஜடாயுவுக்கு பெருமாள் –கிருபா வைபவம் உமக்கு அவர்கள் தவத்தால் பெற்றதை அருளுகிறேன்
காப்யுபஜாயதே –யார் இடத்திலோ எப்பொழுதோ வரும் -ஸ்வாதந்திரம் ஜீவனம் -/
கேவலம் ஸ்வ இச்சயை வாஹம்-இச்சையாலேயே -மட்டும் -இரண்டு ஏவகாரங்கள் ஸ்திரப்படுத்த /கஞ்சித் கதாசன – யாரையோ எப்பொழுதோ கடாஷிக்கிறேன் -என்றானே /
கல்யாண குணம் -ஒன்றை எதிர்பார்க்கக் கூடாதே / குணங்களும் திரு மேனியும் கல்யாணம் -/நாசவ் புருஷகாரேண -தானே அருளுகிறானே /
எப்போவும் எல்லாருக்கும் -பிராட்டி அல்லாது கார்யம் செய்யான் என்பதும் உண்மை
யாருக்கோ எப்போவோ தானே அருளுவான் இவள் புருஷகாரமும் இல்லாமலும் -இரண்டும் உண்டே -நிராங்குச ஸ் வா தந்த்ரத்துக்கு விஷயமும் வேண்டுமே
யாரோ ஒரு சிலர் இடத்தில் தான் இப்படி அருளுகிறார் -கிருபாதி குணத்துக்கும் நிர்ஹேதுகத்வத்துக்கும் கொத்தை வர கூடாதே /
கொசித் ரஷனே-உபாதை தர்சனம் -ஸ் வா தந்திரமும் -பிராந்தி ஞானத்தால் தான் தோன்றும் உபாய விதி வையர்த்தம் வராதே /

————————————

சூரணை -398-

ஆகையால் இவன் விமுகனான தசையிலும் கூட உஜ்ஜீவிகைக்கு கிருஷி பண்ணின –
ஈஸ்வரனை அனுசந்தித்தால் -எப்போதும் நிர்பயனாயே இருக்கும் இத்தனை –

ஆக
கீழ் -பகவத் குண அனுசந்தானம் அபய ஹேது -என்ன பிரதிக்ஜைக்கு உபபாதமாக -த்ரிபாத் விபூதியிலே -என்று துடங்கி -இவ்வளவும் –
இவ் ஆத்மா உஜ்ஜீவன அர்த்தமாக -விமுக தசையே பிடித்து கிருஷி பண்ணிப் போரும்படியை விஸ்தரேண அருளிச் செய்தார் –
அது தன்னை -நிகமிக்கிறார் –

அதாவது –
ஈஸ்வரன் இவ் ஆத்மா உஜ்ஜீவனத்துக்கு கிருஷி பண்ணும் கட்டளை இது ஆகையால் -இப்படி இச் சேதனன் தன் பக்கல் விமுகனான
அவஸ்தையிலும் உட்பட இவன் உஜ்ஜீவிகைக்கு கிருஷி பண்ணிப் போந்த குணாதிகனான அவனை அனுசந்தித்தால் –
ஏவம் பூதனான அவன் இவ் அவஸ்த்த ஆபன்னராக்கின நம்மை கர்ம அநு குணமாக சம்சரிக்க விடான் என்று –
தத் குண விச்வாசத்தாலே சர்வ காலமும் நிர்பயனனாயே இருக்கும் இத்தனை -பய பிரசங்கம் இல்லை -என்றபடி –

ஆய் ஸ்வாமி நான்கு சூரணைகளுக்கும் சேர்ந்தே வியாக்யானம் / கண் முன்னே வியாப்தி -எதிர் சூழல் -/ ஸ்ருஷ்ட்டி அவதாரம் எல்லாம் அடியேனுக்காக –
ஞானாதிகர் அனுசந்தானம்–அதே போலே வியாப்தியும் தமக்காக என்று நினைப்பார்கள் -வியாப்தியும் – /
அஞ்ஞர் தனக்கே கொடுத்தாலும் அவருக்கும் கொடுத்து தானே எனக்கு கொடுத்தான் என்று நினைப்பான் /
நிர்ஹேதுகமாக அங்கீ கரிக்கும் பாந்தம் -உண்டே -அனுசந்திக்க -அதிகாரி கர்தவ்யம் -ஹேது ஒன்றும் இல்லை
அவனுக்கு சரீர பூதன் இந்த சேதனன் -விஷயாந்தர பிரவணனாய் சம்சாரத்தில் உழன்றாலும் -விமுகனாய் -குண லேசமும் இல்லாமலும் இருந்தாலும் – –
அத்வேஷாதிகள் யாதிருச்சிக்க ஸூ ஹ்ருதம் விளைய முன்னமே சங்கல்பித்து கிருஷி பண்ணின ஈஸ்வரன் /
இத்தை அனுசந்திக்க ஞான தசை தொடங்கி நிச்சிந்தையாய் மார்பிலே கை வைத்து உறங்கலாமே/ தன் உடமை தானே கொள்ளுகிறான் என்று இருப்போமே –

கிருஷி பண்ணும் கட்டளை இது ஆகையால்-கர்மாதீன கட்டளையும் கிருபாதீன கட்டளையும் உண்டே- லீலா போக ரசத்துக்கு –
ஸ்வா தந்தர்யமும் – ஸ்வாதந்தர்யத்தால் ஏறிட்டு கொண்ட பாரதந்தர்யமும் உண்டே
அவஸ்த்த ஆபன்னராக்கின நம்மை-அத்வேஷ ஆபி முக்கிய -ஆத்மகுணம் ஆச்சார்ய ஸமாச்ரயணம் தத்வ ஞானம் சாதனாந்தர நிவ்ருத்தி யாதி –விசேஷ
யுக்தராக்கின நம்மை இந்த படிக்கட்டுக்கள் தாண்டிய பின்பு -குண அத்யாவசாயத்தாலே உறுதியான நம்பிக்கையால் -பய பிரசங்கமே இல்லையே

—————————————-

சூரணை -399-

எதிர் சூழல் புக்கு –

விமுகனான தசையிலும் கூட உஜ்ஜீவிகைக்கு கிருஷி பண்ணின -ஈஸ்வரனை அனுசந்தித்தால் -என்று தாம் கீழ்
அருளிச் செய்த அர்த்தத்தில் ஆப்திக்கு உடலாக – ஞானாதிகருடைய அனுசந்தான  விசேஷத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

எதிர் சூழல் புக்கு -என்றது -எனக்கு தப்ப ஒண்ணாதபடி பார்த்த இடம் எங்கும் தாமே யாம்படி யான வ்யாப்தியிலே உள் புக்கு என்ற படி –
எதிர் சூழல் -என்கிறது -அவதார பரமாக மற்று உள்ளாராலே வ்யாக்யாதம் ஆயிற்று ஆகிலும் –இப்போது இவர் இவ் இடத்தில் வ்யாப்தி பரமாக
அருளிச் செய்கிறார் -அநேக யோஜனைகள் உண்டாய் இறே இருப்பது –

நம் ஆழ்வார் -ஆப்தர் வசனம் -/ தப்ப ஒண்ணாத படி -நான் தப்பிப் போகாத படி -அவன் தப்பிப் போக முடியாதே விபு தானே /
வியாக்யானங்களில் விபவ பரம் இவர் வியாப்தி பரமாக அருளிச் செய்கிறார் –

——————————————–

சூரணை -400-

ஒருவனைப் பிடிக்க நினைத்து -ஊரை வளைப்பாரை போலே –
வ்யாப்தியும் –

அதுக்கு திருஷ்டாந்தம்  அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
ஒருவனைப் பிடிக்க நினைத்தவன் -அவனை தப்பாமல் பிடிக்க வேணும் என்ற அபிநிவேசத்தால் அவ்வூரைச் சேர வளையுமா போலே யாயிற்று –
ஒரு ஆத்மாவை அகப்படுத்தி  கொள்ளுகைக்காக -சகல சேதன அசேதனங்களிலும் வியாபித்து நிற்கும் படி –
ஆகையால் -வ்யாப்தியும் ஸ்வ அர்த்தமாக என்று இறே ஞானாதிகாரர் அனுசந்திப்பது என்கிறார் –
வியாப்தியும் -என்றது -சர்வ சத்தா ஹேதுவான அதுவும் உட்பட -என்றபடி –

சர்வ வியாப்தியும் ஒரு ஜீவனை பிடிக்கவே -சர்வ பூதாத்மா -வியாப்தியும் -உம்மை தொகை -ஸ்ருஷ்ட்டி அவதாரங்கள் என்றுமாம் – –
சர்வ சத்தா ஹேது அதுவும் உள்பட என்றுமாம் -ஆழ்வார் இந்த சர்வா சத்தா ஹேதுவான வியாப்தியைக் கூட
தன்னை அங்கீ கரிக்கவே-கைங்கர்யம் கொண்டு பேற்றை அருள செய்த செயலே என்கிறார்

————————————

சூரணை -401-

சிருஷ்டி அவதாராதிகளைப் போலே-ஸ்வ அர்த்தமாக என்று இறே ஞானாதிகாரர் அனுசந்திப்பது –

சிருஷ்டி அவதாராதிகளை ஸ்வ அர்த்தமாக அனுசந்திக்கையை சித்தவத்கரித்து
இதுக்கு திருஷ்டாந்தமாக அருளிச் செய்கிறார் –

முந்நீர் ஞாலத்தில் முதல் பாட்டிலே சிருஷ்டியை ஸ்வ அர்த்தமாகவும் –
இரண்டாம் பாட்டிலும் மூன்றம் பாட்டிலும் அவதாரங்களை ஸ்வ அர்த்தமாகவும் –
இவர் தாமே அநு சந்தித்து அருளினார் -இறே
அவதாராதிகள் -என்கிற இடத்தில் -ஆதி -சப்தத்தாலே -குண சேஷ்டாதிகளைச் – சொல்லுகிறது —

முந்நீர் ஞாலம் படைத்த -எம் முகில் வண்ணனே –நம் தலையில் பலித்த பின்னே நீர் முகில் வண்ணன் ஆனீர் -நீல மேக ஸ்யாமளன் ஆனாய் – சிருஷ்டியை ஸ்வ அர்த்தமாகவும் –
வான் மா வையம் அளந்த என் வாமனா –என்றும் அளந்தம் தனக்காக – மாய பல் பிறவியில் ஆழ்ந்து உள்ளேன் இப்படி இருந்தும்
கொல்லா மாக் கொல் செய்து பாரதப் போர் -எல்லா சேனையும் இரு நிலத்து அவித்த எந்தாய் -அவதாரங்களை ஸ்வ அர்த்தமாகவும் –
எம் என் எந்தாய் -என்றாரே –ஆக ஸ்ருஷ்ட்டி அவதாரங்கள் குணங்கள் சேஷ்டிதங்கள் எல்லாம் ஆழ்வாருக்காகவே என்று தானே அனுசந்திக்கிறார்

———————————-

சூரணை -402-

கர்ம பலம் போலே கிருபா பலமும்
அனுபவித்தே அற வேணும் –

இப்படி இவன் விமுகனான தசையிலும் -சிருஷ்டி அவதாரதிகளாலே இவனுடைய உஜ்ஜீவனத்துக்கு அவன் கிருஷி பண்ணிப் போருகிறது –
தன்னுடைய நிர்ஹேதுக கிருபையாலே இறே –
தாத்ருசா க்ருபா பலம் இவனுக்கு அவசியம் அனுபாவ்யம் என்னும் இடத்தை சத் திருஷ்டாந்தமாக அருளிச் செய்யா நின்று கொண்டு –
கீழ்-நிர்பரனாய் இருக்கும் இத்தனை – என்றவற்றை ஸ்த்ரீகரிக்கிறார் மேல் –

அதாவது –
தான் செய்த புண்ய பாப ரூப கர்ம பலம் -அவசியம் அனுபோக்தவ்யம் -என்கிறபடி –
அனுபவித்தே அற வேண்டுமோபாதி-நித்ய சம்சார ஹேதுவான கர்மத்தை தள்ளி –
நித்ய ஸூரிகளோடு சமான போகபாகி ஆக்குகைக்கு ஹேதுவான அவனுடைய கிருபா பலம் -இவனுக்கு இச்சை இல்லை ஆகிலும்
அவசியம் அனுபவித்தே விட வேணும் -என்கை –

நிர்பரனாய் இல்லாமல் ஸூ ரக்ஷணத்தில் முயன்றும் விலக்க தேடினாலும் அவன் கிருபையை இவனால் தவிரப் போகாதே /
இதே கிருபை மிக்கு இருப்பதால் எம்பெருமானார் ஆனார் / பரம காருணிகரான பெரிய வாச்சான் பிள்ளை -ஸாஷாத்தாக
ஆழ்வார்கள் திரு உள்ளக் கருத்தை நமக்கு காட்டி அருளினார்கள் –
இரண்டும் கரை அழித்து-வருமே – அநாதி அவித்யா சஞ்சிதம் -அனுபவித்தே தீர்க்க வேண்டும் / நமக்கு ஞானம் பிறந்த நாள் தான் தான் பிறந்ததாக நினைப்பான் அவனும்
அனந்த அநாதி பகவத் கிருபா -கர்மம் போலே -கர்மம் சாந்தம் முடியுமே -கிருபை அங்கும் தொடரும் ஆதியும் அந்தமும் இல்லாமல் –
சஞ்சிதமான ஞானம் பிறந்து வைராக்யம் -பக்தி பிரபத்தி மோக்ஷம் -அனந்த ஸ்திர சுக பலம் –புண்ய பாபம் ச அந்தம் அஸ்திரம் -சுகம் துக்கம் கலந்து இருக்குமே /
தன்னால் தவிர்க்க முடியாதே / இவன் விலக்கடி பார்த்து விலக்கும் பொழுதும் உண்டே
ச ஹேதுக கிருபையாக இருந்தால் தான் பார முகம் பொழுது கிருபை இருக்காது -/ கர்மபலத்தை த்ருஷ்டாந்தம் ஆக்கி அருளிச் செய்கிறார் –
நிர்ப்பரனாய் நிரபரமாய் இருக்கலாமே – போகபாகி-பங்கு போட்டுக் கொள்ளலாம் -அங்கே அனந்த போகம் -தானே -/
ஆசை யுடையோர்க்கு ஆரியர்கள் என்ற சொன்ன பின்பு இச்சை இல்லா விடிலும் -நிர்ஹேதுகமாக -என்பதை காட்ட தானே இது – –
நிர்ஹேதுகமாக ருசியையும் விளைவிப்பான் -யார் இடத்திலோ எப்போதோ என்றவாறு –

——————————————–

சூரணை -403-

கிருபை பெருகப் புக்கால் -இருவர் ஸ்வாதந்த்ர்யத்தாலும் –
தகைய ஒண்ணாதபடி -இருகரையும் அழிய பெருகும் –

ஏவம் பூத கிருபை அநாதி யாக இருக்கச் செய்தே கர்மா கர்த்தாவான சேதனனுடையவும்
தத் பல தாதாவான ஈச்வரனுடையவும் ஸ்வாதந்த்ர்யங்களாலே  தகையைப்பட்டு அன்றோ கிடந்து போந்தது —
இன்னும் அப்படி ஆனாலோ என்ன -அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
கிருபா குணம்– நிரந்குச ஸ்வாதந்த்ரனான ஈஸ்வரன் தானிட்ட  கட்டளையிலே வந்தவாறே -அங்கீகரிக்கக் கடவோம் என்று இச் சேதனனை
கர்ம அனுகுணமாக நிர்வகிக்கும் அளவில்- இருவர் ஸ்வாதந்த்ர்யத்தாலும்- தகையப்பட்டு நிற்கும்
அது ஒழிய -அக்கட்டளையிலே வாராமையாலே- துர்க்கதியே பற்றாசாக -இவனை அவன் தானே மேல் விழுந்து அங்கீகரிகைக்கு உடலாம்படி
பெருகும் அளவில் -ஸ்வ ஆஸ்ரயமான ஈஸ்வரனுடைய -ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிர் மமை ஆஜ்ஜயா யச்தா முல்லன்கைய வர்த்ததே என்கிறபடியே
ஈஸ்வர ஆக்ஜ்ஜையை அதிலங்கித்து நடக்கைக்கு அடியான ஸ்வாதந்த்ர்யத்தாலும் நிரோதிக்க ஒண்ணாதபடி –
விதி வாய்க்கின்று காப்பார் யார் -என்கிறபடியே -உபய ஸ்வாதந்த்ர்யமான இரண்டு தலையும்  உடைந்து அழியும்படி –
ஒரு மட்டில் நில்லாமை மேல் மேலும் பெருகா நிற்கும் -என்கை-

அசக்தனான அவனாலும் –ஸ் வா தந்தர்யம் அடியாக ரஷிக்க அசக்தனாக இருப்பானே – சர்வ சக்தனான அவனாலும் முடியாதே – /
ஸ்வ தந்திரம் அணையை உடைத்து -கடல் உடைத்தால் போலே பெறுக புக்கால் ஸ்வாதந்த்ரயம் -நிரங்குசமானாலும் –
இய்ரற்கையான கிருபையை இயற்கையாய ஸ்வாதந்திரத்தாலும் நம்முடைய ஆகந்துக ஸ்வாதந்தர்யத்தாலும் அடக்கியும் விலக்கவும் முடியாதே –
இரண்டு கரைகளும் அழியும் -அதன் பெருமையை பார்த்து பெருகும் -அக்கரை படுத்தி அல்லாது நில்லாது விதி வாய்க்கின்று காப்பார் யார் -தலையிலே பெருக
தடுப்பவர் இல்லையே –அவனாலும் அவளால் தன்னாலும் தடுக்க முடியாதே / ஜீவ பர ஸ்வாதந்திரங்கள் அழிந்தால் தானே அக்கரை பட முடியும் –
கிருபா மூலம் அங்கீ காரமே -நிர்ஹேதுகமே- பிரபலம் -ச ஹேதுகம் இல்லை -என்றதாயிற்று –
உல்லங்கநம் பண்ணினவனை விடாமல் தண்டிப்பேன் -ஆஜ்ஜை இருந்தாலும் உல்லங்கநம் பண்ணுகிறோம் -இருந்தாலும் கிருபை பெருகி நம்மை உஜ்ஜீவிக்கிறதே

—————————————–

சூரணை -404-

பய ஹேது கர்மம் –
அபய ஹேது காருண்யம் –

பிரகரண ஆதியில் -பய அபய ஹேதுக்களாக சொன்ன -ஸ்வ தோஷ- பகவத் குணங்களில் வைத்து கொண்டு –
கர்ம காருண்யங்கள் பிரதானங்கள் ஆகையால் -அவற்றை உபபாதித்து கொண்டு வந்தார் கீழ் –
அது தன்னை நிகமித்து அருளுகிறார் மேல் –

அதாவது –
ஈச்வரனே உபாயம் என்று இருக்கிற இவ் அதிகாரிக்கு இன்னமும் -சம்சாரம் அனுவர்த்திக்கில் செய்வது என் என்கிற பயத்துக்கு ஹேது –
அநாதி காலம் சம்சரிக்கைக்கு காரணமாய் போந்த -ஸ்வ கர்ம ஸ்மரணம் –
சூழ் பிறப்பும் மருங்கே வரப் பெருமே -திரு விருத்தம் -45–என்கிறபடியே -சம்சாரம் நம் அருகே வர மாட்டாது –
சரீர அவசாநத்தில் பகவத் ப்ராப்திக்கு கண் அழிவு இல்லை என்று நிர் பயனாய் இருக்கைக்கு ஹேது -கர்மத்தை பாராமல் அங்கீகரித்து –
சம்சாரத்தை அடி அறுத்து- தன் திருவடிகளில் சேர்த்து கொள்ளுகைக்கு உறுப்பான -அவனுடைய நிர்ஹேதுக காருண்ய ஸ்மரணம் என்கை –
ஸ்வ தோஷ அனுசந்தானம் -பகவத் குண அனுசந்தானம் -என்று துடங்கினத்தை
நிகமிக்கும் இடம் ஆகையாலே -கர்மம்-காருண்யம் -என்கிற இடத்தில் ஸ்மரண பர்யந்தம்  விவஷிதம் –

ஸ்வ தோஷ அனுசந்தானம் பய ஹேது -பகவத் குண அனுசந்தானம் அபயா ஹேது -366-என்று உபக்ரமித்து -நிகமிக்கப் போகிறார்
சாமான்யம் அங்கு -இங்கு விசேஷம் -ஸூ தோஷத்தில் கர்மம் / பகவத் குணம் காருண்யம் / இவை தானே பிரதானம் –
கிருபா விஷய அதிகாரி பயப்பட வேண்டியதையும் – கிருபையே தஞ்சம் என்று நிர்பயனாய் இருக்க வேண்டியதையும் அருளிச் செய்கிறார்
இன்னம் சம்சரிக்கில் செய்வது என் -பயத்துக்கு ஹே து அநாதி காலமே பிடித்து -ஸூவ க்ருத சத் அசத் கர்ம ஸ்மரணம்
இனி சம்சாரம் அடி அற்றது -சரீர அவசனத்தில் பேறு -என்று இருப்பது பகவத் நிர்ஹேதுக காருண்யமே –
சம்சாரம் அறுத்து அருளைக் -கொடுக்கும் அபங்குர -பங்கப்படாத -காருண்யம் நினைக்கையே – அபய ஹேது
தயை மட்டும் இல்லா விட்டால் ஞானம் பலம் ஐஸ்வர்யாதிகள் எல்லாம் தோஷமாகவே ஆகுமே -இது இருந்தால் தானே அவைகள் கார்யகரம் ஆகும்
நிர்ஹேதுக காருண்ய ஸ்மரணம்–கீழே அனுசந்தானம் -கர்மம் பற்றிய நினைவே பயத்துக்கு காரணம் -காருண்யம் நினைக்கவே பயம் போகும்

———————————————–

சூரணை -405-

பய அபாயங்கள் இரண்டும் மாறி மாறி –
பிராப்தி அளவும் நடக்கும் —

இப் பயம் அபயங்கள் இரண்டும் இவனுக்கு எவ்வளவாக நடக்கும் என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
பகவத் க்ருபா விஷயமாயும் -பிரகிருதி யோடே இருக்கையாலே அநாதி காலம் சம்சரண ஹேதுவாய் போந்த ஸ்வ கர்மத்தை அனுசந்திப்பது –
அத்தைப் பாராதே அங்கீகரித்த பகவத் காருண்யத்தை அனுசந்திப்பதாய்க் கொண்டு இறே இவ் அதிகாரி இருப்பது –
அதில் கர்மத்தை அனுசந்தித்த போது பயமும் – காருண்யத்தை அனுசந்தித்த போது அபயமுமாய் -இரண்டும் மாறி மாறி –
பிரகிருதி சம்பந்தம் அற்று பகவத் ப்ராப்தி பண்ணும் அளவும் நடக்கும் -என்கை –

மோக்ஷ பிராப்தி அளவும் என்பது இல்லை -ஞான உத்பத்தி தசை அளவு தானே –
இங்கேயே வெல்லலாம் பக்தி உபாசகனுக்கு -பிரபன்னனுக்கு சொல்ல வேண்டுமோ
தத் தத் நினைவுகளையே பற்றாசாக கொண்டு மாறி மாறி அர்ச்சிராதி கதி போகும் வரை வரும்
-முமுஷுத்வ லக்ஷணம் விரக்தியும் விசுவாசமும் முற்ற வளர மாறி மாறி வர வேண்டும்
பிரகிருதி உடன் இருப்பதால் -அநாதி காலம் சம்சரிக்க காரணமான கர்மா பற்றி நினைக்க பயமும் –
அத்தை பாராதே அங்கீ கரிக்கும் காருண்யம் நினைக்க பயம் நீங்குமே
பகவத் பிராப்தி உத்பத்தி அளவும் -தொடக்கத்திலே பயம் போகும் -அனுபவாதி ரூப பிராப்தி -ஸ்திரப்படும் அங்கு -இங்கு அஸ்திரம் –
அனுபவத்தில் பயம் இருக்காதே –கால நிர்தேசம் இல்லையே -மாறி மாறி நடக்கும்

————————————————-

சூரணை -406-

நிவர்த்திய  ஞானம் பய ஹேது

இப்படி உபயமும் மாறி மாறி பிராப்தி அளவும் நடக்கிறது என் -தத் குண
விச்வாசத்தாலே எப்போதும் ஒக்க நிர்பயனாய் இருக்க ஒண்ணாதோ -என்ன –
அருளிச் செய்கிறார் –

அதாவது –
அவனுடைய காருண்யத்தாலே நிவர்த்திக்க படுமதான -அவித்யா -கர்ம -வாசனை–ருசி – பிரகிருதி சம்பந்த விஷய ஞானம் -இவை
கிடைக்கையாலே இன்னும் சம்சாரம் மேலிட்டால் செய்வது என் என்கிற பய ஹேது
சர்வ பாபேப்யோ மோஷ இஷ்யாமி -என்று சர்வேஸ்வரன் அவற்றை
தள்ளிப் பொகடும் படி பண்ணுகையாலே -இவற்றுக்கு நிவர்தகமான அவனுடைய காருண்ய விஷய ஞானம் -தத் பய ராஹித்ய ஹேது -என்கை –
நிவர்த்தக பலம் அறிந்தாலும் -நிவர்த்யம் கிடக்கும் அளவும்  பயமும் நடு நடுவே கலசி செல்லும் என்று கருத்து –

நிவர்த்தய  ஞானம்–சம்சாரம் -கர்மா -பற்றிய ஞானம் பய ஹேது-நிவர்த்தக ஞானம்–பகவத் கிருபை பற்றிய ஞானம் – அபய ஹேது
பகவத் கிருபையால் நிவர்த்தகம் -பிரபல்ய சம்சாரம் கர்மா -இன்னம் மயக்குண்டு மீண்டும் பிறந்தால் என்று நினைக்கவே பயம் – –
நிர்ஹேதுக அங்கீ காரத்தால் நிவர்த்திக்க – -சவாசனமாக போக்க வல்ல கிருபை நினைக்கவே அபயம் -இனி நாம் மேல் விழுந்தாலும் சம்சாரம் நம்மை கிட்டாதே —

அஞ்ஞாத ஸூ ஹ்ருத நிமித்த அங்கீகாரத்தையும் -தத் அநபேஷமான நிர்ஹேதுகமான அங்கீகாரத்தையும் அருளிச் செய்து -இரண்டும் அபிமதம் என்பதால் இல்லை –
சாஷாத் நிர்ஹேதுக கடாக்ஷம் அபிமதம் -/ ஞான ஸூ ஹ்ருதம் கொண்டே அங்கீ கரிப்பார் என்று சொல்ல வந்தவரை நிரசிக்க
தெரியாமல் செய்த வற்றை கொண்டே அங்கீ கரிப்பார் என்கிறார்
ரஜோ தமஸ் ஒழிக்க -சத்வ குணம் வளர்க்க -முக்குணங்களும் தாண்ட வேண்டுமே -முதலில் இத்தை சொன்னால் எடுபடாதே -அதே போலே இங்கும் –
ஞானத்தை ஸூ ஹ்ருதம் -அஞ்ஞாத ஸூ ஹ்ருதம் -சாஷாத் ஸூ ஹ்ருதம் -இப்படி வகைப்படுத்த வேண்டும் -திரஸ்கரிக்க வேண்டும் ஒவ் ஒன்றாக –
வெறிதே அருள் செய்வார் -சாஷாத் -ஒன்றே அபிமதம் -நிரங்குச ஸ்வாதந்தர்யத்துக்கு கொத்தை வாராமல் -/
பகவத் ஸ்வாதந்தர்ய கார்யம் சம்சாரம் -கிருபை கார்யம் மோக்ஷம் என்று பூர்வார் அனுசந்திப்பார்கள் -உபய நிர்ஹேதுகத்வம் -எதையும் எதிர்பார்க்காமல்
ச ஹேதுவ உக்தியால்- அஞ்ஞாத ஸூ ஹ்ருதம் என்று மறைத்து வேதாந்த பிரகிரியையால் அருளிச் செய்வார் –

ஸூ தோஷ பர குண அனுசந்தானம் -காரியங்களில் -மாறாடி நினைக்கில் -ஸூ குணம் பகவத் தோஷம் -விபர்யய ஸ்மாரகம் ஆனால்
பர லாப அலாப முக்கிய காரணங்கள் கிருபா கர்மா என்று சொல்லி
நிர்பய யுக்தி பிரேரகத்வ கிருபா / கிருபா பரவச பரி கல்பித -யாதிருச்சிகாதி ரூப நிமித்த ச ஹேதுக அங்கீ காரத்தையும்
நிர் ஹேதுக அங்கீ காரங்களின் துர்பல பிரபல ஸூசக நிரூபண விசேஷணமும்
அதில் அஹேதுக அங்கீகார ஹேதுவான -நம் இடம் ஹேது இல்லை -அவர் இடம் உள்ளஹேது -இப்படி ஹேது -இல்லாமல் இருந்தால் சர்வ முத்தி பிரசங்கம் –
துர் நிவாரம் -பகவத் கிருபை -விதி வாய்க்கின்று -காப்பார் யார் -கிருபா அனுசந்தான பலத்தால் பயம் நீங்குமே

ஆக –
இப் பிரகரணத்தில் –
இவனுக்கு பய அபய  ஹேதுக்களும் -366-
தத் உபய விபர்யயத்தில் சித்திக்கும் அதுவும் -367-
தந் நிபந்தன சங்க பரிகாரங்களும் -368-380-
சர்வேஸ்வரன் சம்சாரிகளுக்கு உஜ்ஜீவனத்தில் கிருஷி பண்ணும் படியையும் -381-
அஞ்ஞாத ஸூக்ருத பகவத் அங்கீகார ஹேதுத்வமும் -381-
அந் நிர்ஹேதுக விஷயீகார வைபவ அநபிஜ்ஞர் படியையும் -383-
ஏதத் வைபவ அபிஜ்ஞர் படியையும் -384-
இவ் அர்த்தம் அபியுக்த வசன சித்தம் என்னும் அதுவும் -385-
அஜ்ஞ்ஞாத ஸூக்ருத் வ்யாஜேனே அவன் அங்கீகரிக்கும் படியையும் -386-
அங்கீகார ஹேது வாக்கும் அஞ்ஞாத ஸூக்ருதங்களின் தத் கிருஷி பலத்வமும் -387
தந் நிரூபண  பலித்வமும் -அங்கீகார பற்றாசாம் அவை காதாசித்கமாக ஸ்வயமேவ விளைக்கைக்கு அடியும் -389-
அவற்றின் த்வை விதயமும் –
ஏவம் பூத விஷயீகார சாஸ்திர சித்தத்வமும் -392-
இவ் விஷயீகாரம் பெற்றவர் இத்தை வெளியாக பேசின படியும்-393-
ஏதத் அநபிஞ்ச வசன பரிகாரமும் -394-
ஆபி முக்யவதத் வேஷ தத் கிருபா ஜனித்வமும் -395-
யாத்ருச்சிகாதிகளின் ஸூக்ருத நாமம் ஈஸ்வர க்ருதம் என்னும் அதுவும் -396-
ஏதத் அர்த்த விஷய அபியுக்த வசன பரஸ்பர விரோதி பரிகாராத் அனுயுக்தி ஹேதுவும் -397-
கீழ் பரக்க உபபாதித்து வந்த இதின் பலிதமும் -398-
தத் ஆப்தி ஹேது தயா ஞானாதிகர் அநு சந்தானமும் -399-
நிர்ஹேதுக கிருபா பல அவஸ்ய அனுபாவ்யத்வமும் -402-
ஈத்ருசா கிருபா பிரவாஹா துர்நிவாரகத்வமும் -403-
பிரகரண ஆதி ப்ரதிஞ்ஞா தத் அர்த்த நிகமனமும் –404-
பய அபய அனுவர்த்தன காலாவதியும் -405-
ஏதத் உபய ஹேது பூத ஜ்ஞான விசேஷங்களும்-406- -சொல்லுகையாலே –
இவ் அதிகாரிக்கு அத்வேஷாதி மோஷ பர்யந்த அகில லாப ஹேதுவான பகவத் ஆகஸ்மிக கிருபா பிரபாவம் விஸ்தரேண பிரதிபாதிக்க பட்டது –

இத்தால் -த்வய உபதேஷ்டரு பூதாசார்ய உபசத்யாதிகளுக்கும் தத் உபதிஷ்ட த்வார்த்த ஞானாதிகளுக்கும் –
ஹேதுவான பகவந் நிர்ஹேதுக கிருபா வைபவம் சொல்லப் பட்டது –
(த்வயத்தை பெற்றது ஆச்சார்யம் மூலம் -உபசத்யாதி-கைங்கர்யாதிகள் –ஆச்சார்யரைப் பெற்றது பகவத் நிர்ஹேதுக கிருபையால் என்றதாயிற்று-)

ஆறு  பிரகரணங்களில் ஐந்தாவதான -பகவந் நிர்ஹேதுக கிருபா பிரபாவம் முற்றிற்று –

——————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திரு அடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –