ஸ்ரீ பாஷ்யம் -மங்கள ஸ்லோகம்
அகில புவன ஜன்ம ஸ்தேம பங்காதி லீலே
விநத விவித பூத வ்ராத ரக்ஷைக தீஷே
ஸ்ருதி சிரஸி விதீப்தே ப்ருஹ்மணி ஸ்ரீ நிவாஸே
பவது மம பரஸ்மின் சேமுஷீ பக்தி ரூபா –
பாராசார்ய வச ஸூதாம் உபநிஷத் துக்தாப்தி மத்யோத் த்ருதாம்
சம்சாராக்னி விதீபன வ்யபகாத ப்ராணாத்மா சஞ்சீவி நீம்
பூர்வாச்சார்ய ஸூரஷிதாம் பஹூ மதி வ்யாகாத தூரஸ்தி தாம்
ஆ நீதாம் து நிஷாஷரை ஸூ மனஸோ பௌமா பிபந்து அந்வஹம்–
—————————————————————-
சாதனா அத்யாயம்–அங்க பாதம் –
கர்மங்கள் அனைத்தும் கைவிடத் தக்கது என்ற வாதம் தள்ளப்பட்டு
அனைத்தும் கொள்ளத் தக்கதே என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
மேலும் ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு அங்கமாக உள்ளவற்றையும் பற்றி கூறப்படுகிறது
இதில் 15 அதிகரணங்களும் 50 ஸூத்ரங்களும் உள்ளன-
————————————————————————–
அதிகரணம் -1-புருஷார்த்தாதி கரணம் -20 ஸூத்ரங்கள் –
கர்மத்தை அங்கமாக கொண்ட ப்ரஹ்ம உபாசனை மூலம் மோஷம் என்னும் புருஷார்த்தம் கிட்டுவதாக நிரூபிக்கப் படுகிறது-
அதிகரணம் -2- ஸ்துதி மாத்ராதிகரணம் – 2 ஸூத்ரங்கள்-
சாந்தோக்யம் -1-1-3-ச ஏஷ ரஸா நாம் ரசதம -என்றது உத்கீதம் புகழ மட்டும் அல்ல -விதி வாக்யம் என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
அதிகரணம் -3- பாரிப்லவாதி கரணம் – 2 ஸூத்ரங்கள்–
கௌஷீ தகீ உபநிஷத் -3-10-சாந்தோக்யம் -6-1-1-போன்றவற்றில் காணப்படும் சிறு கதைகள்
அங்கு விதிக்கப்படும் வித்யைகளைப் புகழ் வதற்காகவே என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
அதிகரணம் -4- அக்நீந்த நாத்யாதி கரணம் -1 ஸூத்ரம்–
சன்யாசிகளுக்கு ப்ரஹ்ம உபாசனம் செய்யும் பொழுது அக்னி ஹோத்ரம் போன்றவை
எதிர் பார்க்கப் படுவது இல்லை என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
அதிகரணம் -5-சர்வ அபேஷாதி கரணம் –1 ஸூத்ரம்–
கிருஹஸ்தாச்ரமத்தில் உள்ளோர்க்கு யஜ்ஞம் போன்றவற்றை ப்ரஹ்ம உபாசனம் எதிர்பார்க்கின்றது -என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
அதிகரணம் -6- சம தமாத்யாதிகரணம் –1 ஸூத்ரம்–
க்ருஹஸ்ரமத்திலுள்ள ப்ரஹ்ம ஞானிக்கும் சமம் தமம் ஆத்ம குணங்கள் கைக் கொள்ளத் தக்கவை என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
அதிகரணம் -7-சர்வ அன்ன அநுமத்யதிகரணம் –4–ஸூத்ரங்கள்–
பிராண வித்யை கூடின ஒருவனுக்கு உயிர் போகும் நேரத்தில் மட்டுமே அனைத்து வித உணவும்
அநு மதிக்கப் படுகின்றன என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
அதிகரணம் -8- விஹி தத்வாதி கரணம் —4–ஸூத்ரங்கள்–
யஜ்ஞம் போன்ற கர்மங்கள் ப்ரஹ்ம வித்யை மற்றும் க்ருஹஸ்தாஸ்ரமத்தின் அங்கமாகவே விதிக்கப் பட்டதால்
இவற்றை ப்ரஹ்ம நிஷ்டர்கள் மற்றும் கிருஹஸ்தர்கள் அனுஷ்டிக்க வேண்டும் என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
அதிகரணம் -9-விதுராதிகரணம் —4–ஸூத்ரங்கள்–
எந்த ஆச்ரமத்திலும் இல்லாத விதுரர்களுக்கும் ப்ரஹ்ம விதையில் அதிகாரம் உண்டு என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
விதுரர் க்ருஹஸ்ராமத்தில் இருந்து மனைவியை இழந்த பின்னர் சன்யாசமோ வானப்ரச்தாமோ கைக் கொள்ளாமல் -அநாஸ்ரமி-என்பர்
அதிகரணம்-10-தத் பூதாதிகரணம் —4–ஸூத்ரங்கள்–
ப்ரஹ்மச்சாரி வானப்ரஸ்தன் சந்நியாசி ஆகியவர்கள் ஆச்ரமங்களைக் கை விட நேர்ந்தால்
ப்ரஹ்ம வித்யையில் அதிகாரம் இல்லை என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
அதிகரணம் -11-ஸ்வாம்யதிகரணம் –2 ஸூத்ரங்கள்–
ருத்விக்கால் -யாகம் யஜ்ஞம் போன்றவற்றை நடத்தி வைப்பவர் -உத்கீத உபாசனம் செய்யப்பட வேண்டும் என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
அதிகரணம் -12-சஹ கார்யந்தர வித்யதிகரணம் -3 ஸூத்ரங்கள்-
பால்யம் பாண்டித்தியம் மௌனம் ஆகியவை யஜ்ஞம் போன்ற ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு அங்கமாக உள்ளன என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
அதிகரணம் -13-அநாவிஷ்கராதி கரணம் –1 ஸூத்ரம்–
பால்யம் எனபது ப்ரஹ்ம ஞானிகள் தங்கள் மேன்மைகளை வெளிக் காட்டாமல் உள்ளதே ஆகும் -என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
அதிகரணம் -14-ஐஹிகாதிகரணம் —1 ஸூத்ரம்–
இந்த பிறவியில் பலன்கள் அளிக்க வல்ல வித்யைகள் தடை இல்லாமல் இருந்தால் மட்டுமே உண்டாகும் –
தடை இருந்தால் உண்டாகாது என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
அதிகரணம் -15-முக்தி பலாதிகரணம் –1 ஸூத்ரம்–
மோஷ பலன் அளிக்க வல்ல உபாசனங்களுக்கும் தடை ஏற்படா விடில் பலன் உடனே கிட்டும் –
தடை ஏற்பட்டால் தாமதமாகவே ஏற்படும் என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
————————————————————
முன் பாதத்தில் வித்யை சிந்திக்கப்பட்டது
இங்கு வித்ய அங்கமான கர்மம் சிந்திக்கப்படுகிறது
என்று பாத சங்கதி
இவ்வதி கரணத்தில் கர்மங்களுக்கு வித்ய அங்கத்வம் ஸித்திக்க வித்யைக்கு அங்கித்வம் ஸாதிக்கப் படுகிறது
என்று அதிகரண சங்கதி
அல்லது
முன் பாத இறுதி அதிகரணத்தில் உத்கீத வித்யைக்குத் தனிப் பலம் கூறி புருஷார்த்த சாதகத்வம் கூறப்பட்டது
இப்போது வித்யைக்கு பலம் இருப்பதால் புருஷார்த்தம் ஸாதிக்கப் படுகிறது
என்று சங்கதி –
அதிகரணம் -109-புருஷார்த்தாதி கரணம் -3-4-1-
கர்மத்தை அங்கமாக கொண்ட ப்ரஹ்ம உபாசனை மூலம் மோஷம் என்னும் புருஷார்த்தம் கிட்டுவதாக நிரூபிக்கப் படுகிறது-
ஸூத்ரம் -417-புருஷார்த்த அத சப்தாத் இதி பாதராயண –3-4-1-
ப்ரஹ்ம வித்யைகள் மூலம் மோஷ புருஷார்த்தம் ஏற்படுகிறது என ஸ்ருதிகள் கூறுவதால் –
என்று பாதராயணர் கருதுகிறார் –
வித்யையினால் புருஷார்த்தம் ஸித்திக்கிறதா
அன்றி கர்மாவினாலா -என்று சம்சயம்
கர்மாவினால் தான் என்று பூர்வ பக்ஷம்
ஏன் எனில்
வித்யா கர்மாவின் அங்கமானது என்பதால்
கர்மாவைச் செய்யும் பிரத்யகாத்மாவின் உண்மை ஸ்வரூபமே ஸ்ருதி ப்ரதிபாத்யம் யாகையாலும்
யதேவ வித்யயா கரோதி -என்று வித்யா சாமான்யம் கர்ம அங்கமாகக் கூறப்படுவதால்
வித்யை கர்ம அங்கம் என்பதாம் –
இந்தப் பூர்வ பக்ஷத்தைப் பின்னால் ஆறு ஸூத்ரங்களால் கூறப் போகிறவராய்
முதலில் ஸித்தாந்தத்தைக் கூறுகிறார் –
புருஷார்த்த அத சப்தாத் இதி பாதராயண
அத-வித்யையாலே
புருஷார்த்த-மோக்ஷம் ஸாதிக்கப்படுகிறது
இதி பாதராயண-என்று பாதாரயனார் கூறுகிறார்
சப்தாத்-ப்ரஹ்ம விதாப் நோதி பரம்
வேதாஹா மேந்தம் புருஷம் மஹாந்தம் ஆதித்ய வர்ணம் தமஸ-புரஸ்தாத் தமேவம் வித்வான் அம்ருத இஹ பவதி
என்று வித்யையால் புருஷார்த்த ஸித்தி என்று ஸப்தம் கூறுவதால்
என்றபடி –
தைத்ரிய ஆனந்த வல்லி -2-1- ப்ரஹ்ம விதாப் நோதி பரம் -என்றும்
ஸ்வேதாச்வதர உபநிஷத் -3-8-வேதாஹா மேந்தம் புருஷம் மஹாந்தம் ஆதித்ய வர்ணம் தமஸ-
புரஸ்தாத் தமேவம் வித்வான் அம்ருத இஹ பவதி நான்ய பந்தா அயநாய வித்யதே -என்றும்
முண்டக உபநிஷத் -3-2-8-யதா நன்ய ச்யந்த மாநா சமுத்ரே அஸ்தம் கச்சந்தி நாம ரூபே விஹாய ததா வித்வான்
நாம ரூபாத் விமுக்த பராத் பரம் புருஷம் உபைதி திவ்யம்
அடுத்து உள்ள ஆறு ஸூத்ரங்கள் பூர்வ பஷ ஸூத்ரங்கள்-
அடுத்த 13 ஸூத்ரங்கள் இவற்றை தள்ளி சித்தாந்த நிரூபண ஸூத்ரங்கள்
——————————————————————————-
418-சேஷத்வத் புருஷார்த்த வாத யதா அன்யேஷூ இதி ஜைமினி —3-4-2-
யாகத்தின் -கர்மத்தின் -சேஷமாக-தொண்டு செய்வதாக மட்டுமே வித்யைகள் உள்ளதால்
அவன் பலன் அளிக்கின்றன என்று கூறுவது புகழ்ச்சிக்கு மட்டுமே
இவை அர்த்த வாதமே –
யாகங்களில் பயன்படுத்த படும் மற்ற உபகரணங்கள் போன்று உள்ளவையே என்று ஜைமினி கூறுகிறார்
சேஷத்வத் -வித்யை ஆத்ம ஸம்ஸ்காரமாதலின் -ஆத்மாவுக்கு சேஷமாகையால்
தத்வம் அஸி -என்று ஜீவனுக்கும் ப்ரஹ்மத்துக்கும் சாமானாதி கரணியம் உள்ளதால்
ப்ரஹ்மத்துக்கு கர்மாவைச் செய்பவன் என்ற முறையால் ஜீவாத்மா பேதம் தோன்றுகையால்
ஆத்மா ஞாதவ்யன் என்றால் வ்ரீஹ் யாதிகளுக்கு ப்ரோக்ஷணம் சேஷமாவது போல்
வித்யையும் ஆத்ம ஸம்ஸ்காரகம் என்பதாக ஆத்மாவின் சேஷம் என்பது பலிக்கிற படியால்
கர்ம சேஷமான ஆத்மாவை த்வாரமாகக் கொண்டு கர்ம சேஷமாகையால் என்றபடி –
புருஷார்த்த வாத -ப்ரஹ்ம விதாப்னோதி பரம் -என்று பல ஸ்ருதி அர்த்த வாதம் மட்டுமே
எங்கனே எனில்
யதா அன்யேஷூ இதி ஜைமினி-பூர்வ மீமாம்ஸையில் ஜைமினி த்ரவ்ய குண ஸம்ஸ்கார கர்மாக்களில்
தனியே பல ஸ்ருதி இருந்தால் அது அர்த்த வாதமே என்று அருளினார்
அதே போல் புருஷார்த்த ஸ்ருதியும் அர்த்தவாத மாத்திரமே என்பதாம் –
ஆகையால் வித்யை க்ரது சேஷை யாதலின் வித்யையால் புருஷார்த்தம் ஸித்திக்காது –
ப்ரஹ்ம விதாப் நோதி பரம் -என்று
உயர்ந்த பலனை அடைகின்றான் என்கிறது மோஷம் கிட்டுகிறது என்று சொல்ல வில்லை என்பர்
உடலை விட மாறுபட்டதும் நித்யமாக உள்ளதும் ஆத்மா என்று அறிந்தவனுக்கே மட்டுமே
யாகத்தில் கர்த்ருத்வம் கை கூடுகிறது
வித்யைகள் மூலமாகவே இத்தை அறிவதால் அவை யாகம் என்கிற கர்மத்துக்கு
வித்யை அங்கமாக உள்ளது
எனவே வித்யைகள் கர்மங்களின் அங்கமே –
வித்யைகள் மூலம் புருஷார்த்தங்கள் கிட்டாது –
கர்மங்கள் மூலமே என்பர் –
——————————————————————————————————
419–ஆசார தர்சநாத் —3-4-3-
ஆசார தர்சநாத்-ப்ரஹ்ம வித்துக்களின் ஆசாரமும் கர்மாவையே பிரதானமாகக் கொண்டதாகக் காணப்படுவதால்
கேகேயர் சாந்தோக்ய வாக்கியமும் -பராசரர் வாக்கியமும் கீதா வாக்கியமும் உண்டே
சாந்தோக்யம் -5-11-5-யஷ்ய மாணோ ஹவை பகவந்தோ அஹம் அஸ்மி -என்றும்
ஸ்ரீ கீதையில் -கர்மணைவ ஹி சம்சித்திம் ஆஸ்திதா ஜனகாதய -என்றும்
ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -6-6-12-இயாஜ ச அபி ஸூ பஹூன் யஜ்ஞான் ஞான வ்யபாஸ்ரைய -என்றும்
ப்ரஹ்ம ஞானிகள் கர்மத்தையே முக்கியமாக கொண்டதை சொல்லிற்று
இத்தால்
வித்யைகள் கர்மத்தின் ஸ்வரூபத்தை அறிந்து கொள்ளும் அங்கமே என்றும்
அவற்றின் மூலம் புருஷார்த்தம் கிட்டும் என்றது தவறு என்பர் –
இது லிங்கமாய் இருக்கட்டும்
அது அங்கதா விதி எப்படி என்றால் –
————————————-
420-தத் ஸ்ருதே –3-4-4-
வேத வரிகளிலும் வித்யைகள் கர்மங்களின் அங்கம் எனக் காணலாம் –
சாந்தோக்யம் -1-1-10-ய தேவ வித்யயா கரோதி ததேவ வீர்ய வத்திரம் பவதி -என்று
வித்யை யுடன் செய்யப்படும் கர்மம்
அதிக வீர்யம் உள்ளதாக மாறுகிறது-
இந்த சுருதி ப்ரகரணத்தை இட்டு உத்கீத வித்யா மாத்ர பரை -என்னலாகாது
ப்ரகரணத்தைக் காட்டிலும் ஸ்ருதி பலீயஸ் யாகையாலே
துர்ப்பலமான பிரகரணத்தைக் கொண்டு ஸ்ருதிக்குப் பாதகம் கூறக் கூடாதாதலின்
இந்த ஸ்ருதி வித்யா சாமான்யத்தைப் பற்றியதாதலின்
ப்ரஹ்ம விதியையும் கர்ம அங்கம் என்று விதிக்கப் பட்டதாயிற்று –
————————————————————————————-
421-சமன்வ ஆரம்பணாத் –3-3-5-
சமன்வ ஆரம்பணாத்-வித்யா கர்மங்களுக்கு ஒரே புருஷன் இடம் சேர்க்கை காணப்படுவதாலும்
இச்சேர்க்கையும் வித்யா கர்ம அங்கம் என்று கூறாவிடில் பொருந்தாது ஆகுமே –
ப்ருஹத் உபநிஷத் -4-4-2-தம் வித்யா கர்மணீ சமன்வார பேத -என்று
பரலோகம் செல்லும் ஒருவனை வித்யையும் கர்மமும் பின் தொடர்ந்து செல்கின்றன என்பதால்
இத்தகைய தொடர்பு வித்யை கர்மத்தின் அங்கமாக இருந்தால் மட்டுமே பொருந்தும்
—————————————————————————–
422-தத்வத விதா நாத் –3-3-6-
தத்வத -வித்யா யுக்தனான புருஷனுக்கு
விதா நாத்-கர்மாவை விதிப்பதாலும்
அதாவது -அத்யயனம் செய்தவனுக்குக் கர்மாவை விதிப்பதாலும்
அர்த்த ஞானம் வரை குறிப்பதாலும் வித்யை கர்ம அங்கமே யாகும் –
சாந்தோக்யம் -8-15-1-ஆசார்ய குலாத் வேத மதீத்ய யதா விதா நம் குரோ கர்மாதி சேஷணாபி
சமாவ்ருத்ய குடும்பே சுசௌ தேசே -என்று
வேதத்தை அறிந்தவனுக்கும் கர்மம் விதிக்கப் பட்டது –
வேத அத்யயயனம் அர்த்தங்களை அறியும் வரை செல்வதாகும் பிரபாரகர் குமாரிலபட்டர் ஆகியவர்களின் வாதம்
ஆக ப்ரஹ்ம வித்யை கர்மங்களின் அங்கமாக உள்ளதால் அதற்கு தனிப் பலன் இல்லை என்று உணரலாம்
————————————————————————————————–
423-நியமாத் –3-4-7-
ஈசாவாசய உபநிஷத் -1-2- குர்வந்நேவே ஹ கர்மாணி ஜிஜீவிஷேத் சதம் வா -என்று
நூறாண்டு காலம் கர்மம் செய்து வாழ்வதையே ஒருவன் விரும்ப வேண்டும் –
என்று பலன் கர்மம் மூலமே கிட்டுகிறது என்பதும்
வித்யை கர்மத்தின் அங்கம் என்பதும் தெளிவாகிறது –
————————————————————————————
இனி சித்தாந்தம்
424-அதிக உபதேசாத் து பாதராணஸ்ய ஏவம் தத் தர்சநாத் —3-4-8-
து-ஸப்தம் பூர்வ பக்ஷத்தை விலக்குகிறது
வித்யை கர்மாவுக்கு அங்கம் அல்ல
பாதராணஸ்ய ஏவம் –ஆனால் வித்யையால் புருஷார்த்தம் கிட்டுகிறது என்று பாதாரயணர் கருதுகிறார்
ஏன் எனில்
அதிக உபதேசாத்–கர்மா கர்த்தாவான ஜீவனை விட வேறுபட்ட பரமாத்மா அறியத் தக்கவனாக
உபதேசிக்கப் பட்டு இருப்பதால்
அவனுக்கு வேத்யம் எப்படி எனில்
தத் தர்சநாத் -பஹுஸ்யாம் என்றும் -யஸ் ஸர்வஞ்ஞ ஸர்வ வித் என்றும் –
ஏஷ ஸர்வேஸ்வர ஏஷ பூத அதிபதி -என்றும் ஸ காரணம் கரணாதி பாதிப -என்றும்
சொல்லப்பட்டு ஜீவனிடம் சம்பவிக்க முடியாத பஹு பவன ஸங்கல்பம் முதலிய குணங்களை
அறியவேண்டும் என்று உபதேசம் செய்யும் பிரகரணங்களில் காணப்படுவதால் என்றபடி –
உபாசிக்கத் தக்கவன் பர ப்ரஹ்மமே என்று –
சாந்தோக்யம் –
8-1-5-அபஹத பாபமா விஜர விம்ருத்யு விசோக விஜிகித்ச அபிபாச சத்ய காம -சத்ய சங்கல்பன் என்றும்
6-2-3-தத் ஐஷத பஹூச்யாம் பிரஜாயேயேதி தத் தேஜோ அஸ்ருஜத-என்றும்
முண்டக -1-1-9-ய சர்வஜ்ஞ சர்வவித் -என்றும் –
ஸ்வேதாச்வதர உபநிஷத் -பராஸ்ய சக்தி வித்தைவ ச்ரூயதே ஸ்வ பாவிகீ ஜ்ஞான பல க்ரியாச்ச
தைத்ரியம் -2-8-ச ஏகோ ப்ரஹ்மண ஆனந்த என்றும் யதோ வாசோ நிவர்த்தந்தே அப்ராப்ய மனஸா சஹ
ஆனந்தம் ப்ராஹ்மணோ வித்வான் ந பிபேதி குதச்ச நேதி-என்றும்
ப்ருஹத் உபநிஷத் -4-4-22-ஏஷ சர்வேஸ்வர ஏஷ பூதாதிபதி ரேஷ பூதபால ஏஷ சேது விதரண -என்றும்
ஸ்வேதாச்வதர உபநிஷத் -6-9-ச காரணம் கரணாதிபாதிபோ ந ச அஸ்ய கச்சித் ஜனிதா ந ச அதிப -என்றும்
ப்ருஹத் உபநிஷத் -3-8-9-ஏதஸ்ய வா அஹரச்யபிரசாசனே கார்க்கி ஸூ ர்யா சந்திர மசௌ வித்ருதௌ திஷ்டத -என்றும்
தைத்ரிய உபநிஷத் -2-8-பீஷாஸ்மாத் வாத பவதே பீஷோ தேதி ஸூர்ய பீஷாஸ்மாத் அக்னிச்ச இந்த்ரச்ச ம்ருத்யூர் தாவதி பஞ்சமா -என்றும்
பரம புருஷ உபாசனை எனப்படும் வித்யையின் பலமே மோஷம் புருஷார்த்தம் கிட்டுகிறது –
இத்தால் அடையாள வாக்யங்கள் தள்ளப் படுகின்றன –
——————————————————————————————
425-துல்யம் து தர்சனம் –3-4-9-
வித்யைகள் கர்மங்களின் அங்கங்கள் அல்ல என்றும் கூறப் படுகின்றன –
வித்யையே பிரதானம் என்கிற பக்ஷத்திலும் ப்ரஹ்ம வித்துக்கள் ஆசாரம் ஸமமாகவே காணப்படுகிறது என்பதாம்
இதனால் கர்மாவை அனுஷ்டிக்காத நிலையும் காணப்பட்டு இருப்பதால்
கர்ம அனுஷ்டானத்தைக் கண்டு இருப்பது நிலையானது அல்ல –
எவ்விடம் என்றால்
காவிஷேயர் என்னும் ரிஷிகள் கேட்க்கும் சுருதியில்
கௌஷீதகீ உபநிஷத் -3-2-6-ருஷய காவஷேயோ கிமர்த்தா வயம் யஷ்யாமகஹே கிமர்த்தா வயம் யஷ்யாமகஹே-என்று
காவேஷயர் போன்ற முனிவர்கள் எதற்கு வேத அத்யயனம் செய்ய வேண்டும் என்று
இரு முறை கேட்டதால் கர்மங்கள் கை விட்டதையும் காணலாம்
இரண்டும் முரண் படுவதால் எப்படிக்கூடும் என்னில்
பலனை எதிர்பாராமல் செய்யப்படும் கர்மங்கள் ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு அங்கமாகும் –
ஆகவே செய்யத்தக்கது
பலனை எதிர்பார்த்து செய்யும் கர்மங்கள் ப்ரஹ்ம ஞானிக்கு விரோதங்கள்
ஆகவே விடத்தக்கது
————————————————————-
426-அசர்வத்ரீகீ —3-4-10-
சாந்தோக்யம் -1-1-10-யதேவ வித்யயா கரோதி–ததேவ வீர்ய வத்தரம் பவதி என்று –
யத் கரோதி என்னாமல் -ய -என்று
முன் -1-1-10-உத்கீதம் உபாசீத -என்பதைக் குறித்தே சொல்லப் பட்டது
பொதுவாக இல்லை-
யதேவ வித்யயா கரோதி–ததேவ வீர்ய வத்தரம் பவதி–என்ற ஸ்ருதியானது கர்ம அங்கத்தை விதிக்கிறது
என்பது பொருத்தம் அற்றது
இங்கு வித்யா ஸப்தம்
ந அசர்வத்ரீகீ-எல்லா வித்யைகளையும் பொதுப்படக் குறிப்பது அல்ல –
உத்கீத வித்யைக்கு மட்டுமே பொருந்துவது
எப்படி எனில்
யத் கரோதி –தத் வித்யயா என்று அந்வயிக்காமல் சுருதியில் உள்ளபடியே அந்வயிக்க வேண்டும்
இவ்வன்வயத்தில் வித்யையால் செய்யப்படும் க்ரதுவுக்கு வீர்யவத் தரத்வம் ஏற்படுவதால் சாதன பாவம் தோன்றுவதால்
யதேவ என்று ப்ரஸித்த வந் நிர்தேசத்தாலும்
உத்கீதம் உபாஸீத என்று பக்கத்தில் உள்ள உத்கீத வித்யா பிரஸித்தியாலும்
எல்லா வித்யைகளையும் குறிப்பது அல்ல இந்த வித்யா ஸப்தம் என்பதாம் –
——————————————————————————————————————————————————–
427- விபாக சதவத்-3-4-11-
ப்ருஹத் உபநிஷத் -4-4-2-தம் வித்யா கர்மணீ சமன்வார பேத –
பரமபதம் செல்வனை தொடர்ந்து வித்யையும் கர்மமும் செல்கின்றன என்கிறது –
வித்யை அதன் பலனை பெறுவதற்காக பின் செல்கிறது
கர்மம் தனது பலனை அடைய பின் செல்கிறது-
விபாக-தம் வித்யா கர்மணீ சமன்வார பேத -என்ற ஸ்ருதியில்
வித்யை தன் பல பிரதானத்திற்காகவும்
கர்மமும் ஸ்வ பல பிரதானத்திற்காகவும்
புருஷனைச் சேர்க்கிறது என்று பகுத்து அறிய வேண்டும் –
ஆகவே ஒவ்வொன்றுக்கும் பலம் வேறு என்பதால் வித்யை கர்ம அங்கம் அல்ல என்பதாம்
இந்த ஸ்ருதி ஸம்ஸாரிகமான வித்யா கர்மங்களை பற்றியது அல்லது
ப்ரஹ்ம வித்யை அதன் அங்கமான கர்மம் பற்றியது என்று கொண்டாலும்
வித்யை யானது -நேஹா பிக்ரம நாசோ அஸ்தி என்னும் நியாயத்தாலே ப்ராரப்தத்தின் முடிவில்
முக்தியைக் கொடுக்க அந்வயிக்கிறது
கர்மமும் அடுத்த பிறவியிலும் வித்யையை உபாதானம் செய்ய அந்வயிக்கிறது
சதவத் -நிலம் ரத்னம் விற்பனை செய்பவனை இரு நூறு அடைகிறது என்றால்
நிலத்துக்காக ஒரு நூறும் இரத்தினத்துக்கு ஒரு நூறும் என்று பிரிவு படுத்துவது போலே
இங்கும் அப்படியே என்று கருத்து –
——————————————————————————
428-அத்யயந மாத்ரவத்–3-4-12-
சாந்தோக்யம் -8-15-1- வேதமதீத்ய –
வேத அத்யயனம் உள்ளவனுக்கே கர்மம் விதிக்கப் பட்டதால் வித்யை கர்மத்தின் அங்கம் அல்ல
அர்த்த ஞானம் கர்மத்தின் அங்கம் ஆகாது -அத்யயன விதி அர்த்த ஞானத்தை ஏற்படுத்தும்
அர்த்த ஞான ரூபமாக உள்ள ப்ரஹ்மத்தின் ஸ்வரூபம் அறிதல்
மோஷ சாதனம் -த்யானம் உபாசனம் போன்றவற்றால் கூறப்படுவதும்
புருஷார்த்தமாக உள்ளதை அடைய உதவும் ப்ரஹ்ம வித்யையும் வெவ்வேறே ஆகும்-
அத்யயந மாத்ரவத்-அத்யயனம் மட்டும் செய்துள்ள புருஷனுக்கே கர்மம் விதிக்கப் படுகையால்
வித்யை கர்மாவுக்கு அங்கம் அல்ல
ஏன் எனில்
ஆதான விதியானது அடுத்த க்ரதுவைக் குறிக்காமல் அக்னி ஆதானத்தை மட்டும் குறிப்பது போலே
அத்யயன விதியும் அக்ஷர ராசிகளை க்ரஹிப்பது என்ற பொருளோடு முடிவடைகிறது –
கற்றுக் கொண்ட அத்யயனம் பலனுள்ள அர்த்தத்தைப் போதிப்பதாகக் கண்டு இருப்பதால்
அதில் நிர்ணயம் ஏற்பட அத்யயனம் செய்தவன் மீமாம்ஸையைக் கேட்கத் தானே ஈடுபடுகிறான்
அத்யயனத்தை விதித்தது அர்த்த ஞானம் வரை பயன் உள்ளதாயினும்
அர்த்த ஞானத்தை விட வேறாயும் நம்பிக்கையுடன் ஆவ்ருத்தி செய்யப்படுவதுமான
ப்ரஹ்ம வித்யை உபாஸீத முதலிய ஸாஸ்த்ரங்களால் விதிக்கப் படுகிறது –
ஆகையால் அதீத்ய ஸ்னாயாத் -என்பதை மட்டும் கொண்டு வித்யை கர்மாவுக்கு அங்கம் என்ன ஒண்ணாது –
ஆகவே ப்ரஹ்ம வித்யை கர்மத்தின் அங்கம் ஆகாது
————————————————————————————-
429-நா விசேஷாத் –3-4-13-
ஈசாவாஸ்ய -1-2- குர்வன்நேவேஹ கர்மாணி -கர்மங்களை மட்டும் இயற்று –
ந அவிசேஷாத்-விசேஷமான காரணம் ஏதும் இல்லை
ஜனகர் போன்றவர் கர்மம் மூலம் சித்தி பெற்றனர் என்றது
முக்தி அடையும் வரை உபாசனம் செய்ய வேண்டும் என்பதற்கே —
ந -குர்வன்நேவேஹ கர்மாணி -என்று ப்ரஹ்மத்தின் ஆயுஸ்ஸுக்கு கர்மங்களில் நியமேன
விநியோகம் காட்டப்படுவது தவறு
அவிசேஷாத்-வித்வானுக்கே என்று விசேஷம் ஏதும் இல்லாமையால் -என்றபடி
ஆனால் அவித்வான்கள் பற்றியது
வித்வானுக்கு பிரயாணம் வரை உபாஸனா ஆவ்ருத்தி காணப்படுவதால் அர்த்த ஸ்வ பாவத்தால்
இது அவித்வான்களைப் பற்றியது என நிச்சயிக்கப் படுகிறது
அல்லது
அவிசேஷாத்-ஸ்வ தந்திரமான கர்மத்தில் தான் வித்வத் ஆயுஸ்ஸுக்கு விநியோகம் என்கிற விஷயத்தில்
விசேஷமான ஹேது ஒன்றும் இல்லாமையால் என்றபடி
பிரகாரணத்தினாலும் கர்மா வித்யைக்கு அங்கம் என்று புலப்படுகிறது –
ஆகவே வித்யை கர்ம அங்கமானது அல்ல –
——————————————————-
430-ஸ்துதயே அநு மதிர் வா —3-4-14-
வித்யையை புகழும் பொருட்டே கர்மங்களை எப்பொழுதும் செய்ய வேண்டும் என்றது
வா -பதம் -ஏவ என்னும் பொருளில் -உறுதியாக கூறுவதை சொல்கிறது
ஈசாவாஸ்யம் இதம் சர்வம் ஈ சேந ஆவாஸ்யம் -ஸர்வமும் ஈசனுக்குப் பரதந்த்ரம்
இது வித்யா பிரகரணமாதலின் வித்யையின் ஸ்துத்யர்த்தமாகவே -எப்போதும் கர்மா அனுஷ்டானத்துக்கு அனுமதியே –
வித்யா மஹாத்ம்யத்தாலே எப்போதும் கர்மா அனுஷ்டானம் செய்த போதிலும்
அந்த கர்மத்தாலேயே லேபம் அடைய மாட்டான் என்று வித்யை போற்றப்பட்டதாயிற்று
மேலும் ந கர்மணா லிப்யதே நர -என்ற வாக்ய சேஷமும் வித்வானுக்கு கர்ம லேபம் இல்லை என்று கூறுகிறது
நரமதே இதி நர -சங்கம் அற்றவன் என்றபடி
நரனான உன்னிடம் கர்மா ஓட்டுவது இல்லை என்று பொருள் –
ஈசாவாஸ்ய உபநிஷத் -1-1- ஈசாவாஸ்யம் இதம் சர்வம் -என்று தொடங்கிய பிரகரணம்
வித்யைப் பற்றி தொடர்ந்து கூறுகிறது
இந்த வித்யை உள்ளவனுக்கு கர்மம் ஒட்டாது என்றும்
வாழ் நாள் முழுவதும் இயற்றினாலும் ஒட்டாது என்பதால் அனுமதிக்கிறது
இதன் பிற்பகுதி -ஏவம் த்வயி நாந்யதே தோஸ்தி ந கர்ம லிப்யதே நரே-
கர்மங்கள் ஓட்டுவது இல்லை –
ஆகவே வித்யைகள் கர்மங்களின் அங்கம் அல்ல
—————————————————————————
431-காம காரேண ச ஏகே-3-4-15-
ஏகே-சில சாகை காரர்களும்
காம காரேண ச –யதேச்சையாக வித்யா நிஷ்டனுக்கு கார்ஹஸ்த்ய த்யாகத்தைச் சொல்கின்றனர்
இது ப்ரஹ்ம வித்யைக்குப் பிரதானத்தைக் காட்டவே
ஆகவே வித்யை கர்ம அங்கம் இல்லை –
க்ருஹஸ்த தர்மத்தை கை விடலாம் என்பர் சிலர்
ப்ருஹத் -4-4-22-கிம் பிரஜயா கரிஷ்யாமோ ஏஷாம் நோயமாத்மா அயம் சோக -என்று
பிள்ளைகள் மூலம் அடையப் படும் உலகாக பரமாத்மாவே எங்களுக்கு உள்ள போது
பிள்ளைகளைப் பெற்று என்ன செய்யப் போகிறோம்-
எனவே வித்யை கர்மத்தின் அங்கம் அல்ல –
————————————————————————————————————————————
432-உபமர்த்தம் ச–3-4-16-
கர்மங்கள் ப்ரஹ்ம வித்யை மூலம் அழிக்கப் படுகின்றன –
முண்டகம் -2-2-8-பித்யதே ஹ்ருதய க்ராந்தி-சித்யந்தே சர்வ சம்சய –
ஷீயந்தே ச அஸ்ய கர்மாணி தஸ்மின் த்ருஷ்டே பராவரே —
வித்யை கர்மத்தின் அங்கமாக இருந்தால் இப்படி கர்மங்கள் அழிப்பது பொருந்தாது
——————————————————————————————————————
433-ஊர்த்வரே தஸ் ஸூச சப்தே ஹி–3-4-17-
ஊர்த்வரே தஸ்ஸூக்களான -ஆஸ்ரமங்களில் ப்ரஹ்ம வித்யை காணப்படுகிறதே –
அக்னி ஹோத்ராதி கர்மாக்கள் இல்லையே
எனவே வித்யை கர்மாவுக்கு அங்கம் இல்லை
சந்யாசிகளுக்கும் ப்ரஹ்ம வித்யை கூறப்படுவதை காண்கிறோம் –
அக்னி ஹோத்ரம் தர்ச பூர்ண மாச கர்மாக்கள் அவர்களுக்கு இல்லையே
ஆபஸ்தம்ப ஸ்ரௌதம் -3-14-8- யாவத் ஜீவம் அக்னி ஹோத்ரம் ஜூ ஹோதி –
சன்யாசம் வாழ்க்கை நெறி இல்லை என்பர்
பூர்வ பஷி ஆனால்
சாந்தோக்யம் -2-3-21-த்ரயோ தர்மஸ்கந்தா-தர்மத்தை மூன்று மார்க்கங்கள் நிலை நிறுத்துகின்றன
அதாவது
யஜ்ஞம் அத்யயனம் தானம் கொண்ட க்ருஹதாஸ்ரமம் -தவம் கொண்ட சன்யாசம் ப்ரஹ்மசர்யம்
சாந்தோக்யம் -5-10-1-ஏ சேமே அரண்யே ஸ்ரத்தா தப இதி உபாசதே
ப்ருஹத் 4-4-22-எவம் ஏவ பிரவ்ராஜி நோ லோகம் இச்சந்த பிரவ்ரஜந்தி
ஆக சன்யாசம் குறித்து வைராக்கியம் இல்லாதவர்களுக்கு கர்மம் செய்ய வேண்டும் என்று கூறப்பட்டன
———————————————————————————————————————————
434-பராமர்சம் ஜைமினி அசோத நாத் ச அபவததி ஹி –3-4-18-
த்ரயோ தர்மஸ்கந்தா–முதலியவற்றில் அந்த ஆஸ்ரமங்களுக்கு
அசோத நாத் –விதி இல்லாமையால்
பராமர்சம் ஜைமினி-உபாசனத்தின் ஸ்துதிக்காக அந்த ஆஸ்ரமங்களை
அனுவாதமே செய்துள்ளது என்று ஜைமினி கருதுகிறார்
மேலும்
அபவததி ஹி -வீரஹா வா ஏஷ தேவா நாம் யோ அக்னிம் உத்வாசயதே -என்று
ஸ்ருதி ஆஸ்ரமங்களைத் தூஷிக்கிறது
அநு வாதம் மட்டுமே –
உணர்த்தியதை மீண்டும் உணர்த்துதல் -விதிக்கப்பட வில்லை மறுத்து கூறுகிறது
பூர்வ பஷி த்ரயோ தர்மசகந்தா என்று
சன்யாச ஆஸ்ரமம் ஏற்கப் பட்டதை ஒத்துக் கொள்ள மாட்டார்கள்
உபாசனையை புகழ்வதற்கே இப்படி சொல்வதாக சொல்வார்கள் –
தைத்ரிய சம்ஹிதையில் -1-5-2- வீரஹா வா ஏஷ தேவா நாம் யோ அக்னிம் உத்வாசயதே -என்று
அக்னி தர்மத்தை கை விடுகிறவன் வீரனைக் கொன்ற பாபத்தை அடைகிறான் என்கிறது
எனவே சன்யாச ஆஸ்ரமம் நிலையே இல்லை என்பர் ஜைமினி
—————————————————————————————————————————
436-அனுஷ்டேயம் பாதராயண சாம்ய ஸ்ருதே–3-4-19-
அனைத்து ஆஸ்ரமங்களும் கடைப் பிடிக்கத் தக்கதே –
அனைத்தும் கூறப்படுவதால் -பாதராயணர் இப்படியே கருதுகிறார்
த்ரயோ தர்மஸ்கந்தா என்று மூன்றையும் பொதுவாக சொல்வதால் –
பாதராயண சாம்ய ஸ்ருதே–க்ருதாஸ்ரமம் போலவே பிற ஆஸ்ரமங்களும்
அனுஷ்ட்டிக்கத் தாக்கும் என்று வியாசர் திரு உள்ளம்
ஸமமாகவே ஸ்ருதி சொல்வதால்
எல்லா ஆஸ்ரமங்களுக்கும் ப்ரஹ்ம நிஷ்டை உண்டே என்று ஸ்ருதிகள் உண்டே
அனுவாதத்தால் சிலவற்றுக்கு விதேயம் இல்லை என்றால் க்ருதாஸ்ரமத்துக்கும்
அவ்வாறே கொள்ள வேண்டி இருக்குமே –
சாந்தோக்யம் -2-23-1-ப்ரஹ்ம சம்ஸ்தோ அம்ருதத்வமேதி –
ப்ரஹ்மத்தை அடைந்தவன் இறவாமை அடைகிறான் -என்று
ப்ரஹ்மத்தில் ஈடுபட்டு நிலையாக இருத்தல் அனைத்து ஆச்ரமங்களுக்கும் பொருந்தும்
ப்ரஹ்மத்தில் நிலை நிற்காமல் ஆஸ்ரம தர்மங்களை மட்டுமே செய்பவர்கள் பிரம லோகம் போன்றவற்றை அடைகிறார்கள்
ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் –
1-6-34-பிரஜாபத்யம் ப்ராஹ்மணானாம் -என்று தொடங்கி-
1-6-37-ப்ராஹ்மம் சந்நியாசினாம் ஸ்ம்ருதம் -என்றும்
1-6-38-ஏகாந்தின சதா ப்ரஹ்ம த்யாயினோ யோகினோ ஹி யே தேஷாம் தத் பரமம் ஸ்தானம் யத்வை பஸ்யந்தி ஸூர்ய-என்றும்
சாந்தோக்யம் -5-10-1- யே சேமே அரண்யே ஸ்ரத்தா தப இதி உபாசதே
ஆக மற்றை ஆஸ்ரமங்களை கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்றதாயிற்று –
அனைத்தும் விதிகளே
அனுவாதம் மட்டும் அல்ல
—————————————————————————
3-4-20-விதிர் வா தாரணவத்-
விதிர் வா –வா -சப்தம் உறுதியைக் காட்டுகிறது -சர்வ ஆஸ்ரமங்களுக்கும் விதியே கூறத்தக்கது
தாரணவத் –யதா தஸ்தாத் சமிதம் தாரயன -என்று அனுவாதம் போன்ற வாக்யத்திலும்
உபரி தாரணம் பிராப்தம் இல்லாததால் அதற்கு விதி என்று ஒப்புக் கொள்வது போல்
ஆஸ்ரமங்களுக்கும் விதி சித்தமே –
ஜாபால ஸ்ருதியில்
ப்ரஹ்மசர்யம் சமாப்ய க்ருஹீபவேத் க்ருஹாத்வாநீ பூத்வா ப்ரவ்ரஜேத் யதிவேததரா ப்ரஹ்மசார்ய தேவ
ப்ரவ்ரஜேத் க்ருஹாத்வா வநாத்வா யதஹரேவ விரஜேத் ததஹரேவப்ரவ்ரஜேத்-என்று
எப்பொழுது வைராக்கியம் விரக்தி உண்டாகிறதோ அப்பொழுது சன்யாசம் கொள்ளக் கடவன் என்றது
ஆக ப்ரஹ்ம வித்யை கர்மத்தின் அங்கம் அல்ல –
மோஷ புருஷார்த்தம் ப்ரஹ்ம வித்யையின் மூலம் கிட்டும் கர்மத்தினால் அல்ல என்று தேறுகிறது –
—————————————————————————————————————————-
அதிகரணம் -2- ஸ்துதி மாத்ராதிகரணம் –
கீழே ப்ரஹ்ம நிஷ்டனை ஸ்துதிக்க ஆஸ்ரமத்துக்கு அனுவாதத்வத்தை பூர்வ பஷமாக்கி
விதியே என்று ஸ்தாபித்தார்
இங்கும் ஸ்துதியின் ப்ரசங்கத்தாலே ரஸதமத்வத்தைக் காட்டும் வாக்யங்கள் ஸ்துதி பரங்களா
அல்லது த்ருஷ்டி விதியா என்ற சம்சயத்தால் சங்கதி –
பூர்வ பாதத்தில் உத்கீதம் பற்றிய பிரசங்கம் வந்தது
இதில் மறுபடியும் ஏன் உத்கீதம் பற்றிப் பேசப்படுகிறது எனில்
இவ்வதி கரணம் உத்கீத உபாசன பரம் என்றும்
முன் உத்கீத அதிகரணம் இங்கு ஸித்தமான உபாஸனத்தை
வராததை முன் கூட்டி எதிர்பார்த்தால் -எனும் அநாகதா வேஷண நியாயத்தாலே உப ஜீவித்து
க்ரதுக்களில் உபதான நியமம் இல்லை என்பதைச் சொல்லும் விஷய வேறுபாட்டாலே
இரண்டுக்கும் விரோதம் இல்லை –
சாந்தோக்யம் -1-1-3-ச ஏஷ ரஸா நாம் ரசதம -என்றது
உத்கீதம் புகழ மட்டும் அல்ல –
விதி வாக்யம் என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
3-4-21-ஸ்துதி மாத்ரம் உபாதாநாத் இதி சேத் ந அபூர்வத்வாத்–3-4-21-
ஓம் இத்யேதத் அக்ஷரம் உத்கீதம் உபாஸீத
ஓம் இத் உத்காயதி தஸ்ய உப வ்யாக்யானம்
ஏஷாம் பூதாநாம் ப்ருத்வீ ரஸ
ப்ருத்வியா ஆபோ ரஸ
அபாம் ஒவ்ஷதயயோர் ரஸ
ஓஷதீ நாம் புருஷ ரஸ
புருஷஸ்ய வாக் ரஸ
வாசா ருக் ரஸ
ருசஸ் சாம ரஸ
சாம்னா உத்கீத ரஸ
ச ஏஷ ரஸா நாம் ரஸ தம பரம பரார்த்ய அஷ்டமோ யத் உத்கீதம்
போன்ற வாக்கியங்களில் உத்கீதத்தைச் சார்ந்த த்ருஷ்டி விசேஷங்களுக்கு விதி ஏற்கத் தக்கதா
அல்லது ஸ்தோத்ரம் மட்டுமா
என்று சம்சயம்
சாந்தோக்யம் -1-1-3- ச ஏஷ ரஸா நாம் ரச தம பரம பரார்த்யோ அஷ்டமோ யத் உத்கீதம் –
எட்டாவது சுவை ப்ரஹ்மத்துக்கு ஒப்பான சுவை உத்கீதம் –
உத்கீதம் முதலானவற்றில் மிகுதியான வீர்யத்துடன் கூடிய பலன் உண்டாக
இப்படி த்ருஷ்டி விதி வாக்யம் அமைக்கப் பட்டது –
உபாதாநாத் ஸ்துதி மாத்ரம் -ஸ்தோத்ர பரமே என்று கர்ம அங்கமான உத்கீதத்தை
ரஸ தமம் என்று எல்லாம் பேசிற்று
என்றால்
இதி சேத் ந-இவ்வாறு கூறுவது தவறே
அபூர்வத்வாத்-முன் பிராப்தம் இல்லாததால் என்றபடி
ரசதமமாக இருப்பதாக பிரமாணாந்தரத்தில் பிராப்தம் இல்லாத படியால் என்றபடி –
ஸ்துதிக்காவே ஏற்பட்டவை அல்ல
உபாசன பரமே
——————————————————————————————————————
438-பாவ சப்தாத் ச-3-4-22-
உபா சீத என்று செயலைக் குறிக்கும் -விதி யுடன் கூடிய வினைச் சொல்-
எனவே இது விதி வாக்யமே என்றதாயிற்று
——————————————————————————————————————————————————-
அதிகரணம் -3- பாரிப்லவாதி கரணம் –
இதிலும் ப்ரசங்க சங்கதியே
கீழ் ரசதமத்வாதி வாக்கியங்கள் ஸ்துதி பரமே என்று பூர்வ பக்ஷம் செய்து
உபாசன பரமே என்று ஸ்தாபிக்கப் பட்டது
இதே போல் ப்ரதர்த்தனாதி வித்யைகளில் வரும் கதைகள் ஸ்துத்யர்த்தங்களா –
பாரிப்லவா ப்ரயோக அர்த்தமா என்று சம்சயம்
பாரிப்லவா ப்ரயோகம் என்பது ஸ்வரத்துடன் ருத்விக்குகள் கூறும் மனு முதலியவர்களின் கதைகள் –
பாரிப்லவா ப்ரயோக அர்த்தங்களா
வித்யா விசேஷத்தை விளக்குவதற்கானவையா
என்று சம்சயம்
கௌஷீதகீ உபநிஷத் -3-10-
சாந்தோக்யம் -6-1-1-போன்றவற்றில் காணப்படும் சிறு கதைகள்
அங்கு விதிக்கப்படும் வித்யைகளைப் புகழ் வதற்காகவே என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
439-பாரிப்லவ அர்த்தா இதி சேத் ந விசேஷி தத்வாத் –3-4-23-
கௌஷீதகீ -ப்ரதர்த்தநோ வை தைவோதா சிரிந்த்ரச்ய ப்ரியம் தாம உபஜகாம –
திவோ தாசனின் புத்திரன் ப்ரதர்த்தனன் என்பவன் இந்தரனின் சுகமான உலகத்தை அடைந்தான் –
சாந்தோக்யம் -ஸ்வேதகேது ஹாருணேய ஆஸ-
அருணனின் பிள்ளைக்கு பிள்ளை ஸ்வேதகேது
மனு வைவஸ்வதோ ராஜா -வைவச்வதனின் புத்ரனான மனு என்னும் ராஜா -போன்றவை
நிகழ்வுகள் ஆங்காங்கு உள்ள வித்யைகளை புகழ் வதற்காகவே –
பாரிப்லவ அர்த்தா இதி சேத் ந விசேஷி தத்வாத்
ஆக்யானாநி சம் சந்தி-என்று ஆக்யானங்களுக்கு பாரி ப்லவத்தில் விநியோகம் -பலன் -காணப்படுவதால் –
சர்வ வியாக்யானங்களும் பாரி ப்லவத்திற்கு சேஷமானவையே
பாரி ப்லவம் ஆக்யானத்தைச் சொல்பவையே யாயினும் இங்கு ஆக்யானம் பாடுவதைக் குறிக்கிறது
இப்பஷத்தை
பாரிப்லவ அர்த்தா இதி சேத் -என்று அனுவதித்து
ந -என்று அத்தை நிஷேதிக்கிறார்
சர்வ வியாக்யானங்களும் பாரி ப்லவ பிரயோகத்தில் பயன்படுபவை அல்ல
விசேஷி தத்வாத் -விநியோகம் விசேஷித்துச் சொல்லப் படுவதால்
ஆக்யா நாதி சம் சந்தி -என்று சொல்லி
அங்கேயே மனுர்வை வஸ்வதோ ராஜா என்று மன்வாதிகளில் ஆக்யானத்தை விசேஷமாகக் கூறியதால் என்றபடி –
அவ்வாக்யானங்களே பரி ப்லவ ப்ரயோகத்திற்கு உரியவை
ப்ரதர்த்தனாதி சர்வ ஆக்யானங்களுக்கும் பயன் இல்லை
அவ்வாக்யானங்கள் வித்யா விதிக்கு என்றே கருத்து –
———————————————————————————————————————————————–
440-ததா ச ஏக வாக்ய உப பந்தாத் —3-4-24-
விதி வாக்யத்துடன் கூடிய ஒரே வாக்யமாகையாலும்
ப்ருஹத் -4-5-6-ஆத்மா வா அரே த்ரஷ்டவ்ய –
ஆத்மாவைக் காண வேண்டும் ஆத்மாவே காணத் தக்கது
யஜூர் வேதம் அக்னி அழுதான்
அவன் கண்ணீர் என்பதே வெள்ளி யாகத் தோன்றிற்று
இது போன்ற வரிகள் யாக விதி யுடன் தொடர்பு கொண்டே கூறப்பட்டவை –
பாரிப்லவாம் பொருட்டு அல்ல –
——————————————————————–
அதிகரணம் -4- அக்நீ இந்தநாத்யாதி கரணம் –
ஸ்துதி பிரசங்காத் அவாந்தர சங்கதி விசேஷ மூலமாக இரண்டு அர்த்தங்கள் சிந்திக்கப் பட்டன
ஊர்த்வரே தஸ் ஸூ ச சப்தே ஹி–3-4-17-என்ற ஸூத்ரத்தில் வித்யாவான்களும் –
ஊர்த்வரேதஸ் ஸூக்களுமான ஆஸ்ரமிகள் உண்டு என்று கூறப்பட்டது
இப்போது –
ஊர்த்வரே தஸ் ஸூ க்களுக்கு யஜ்ஞாதி அதிகாரம் இல்லாமையாலே
அவற்றை அங்கமாகக் கொண்ட வித்யையும் கூடாது
என்ற பூர்வ பக்ஷத்தை
நிரஸிக்கிறார் –
சன்யாசிகளுக்கு ப்ரஹ்ம உபாசனம் செய்யும் பொழுது அக்னி ஹோத்ரம் போன்றவை
எதிர் பார்க்கப் படுவது இல்லை என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
441-அத ஏவ ச அக்நீ இந்த நாதி அநபேஷா –3-4-25-
சன்யாசிகள் வித்யைகள் அக்னி ஹோத்ரம் எதிர்பாராமல் உள்ளன
சாந்தோக்யம் -2-23-1-ப்ரஹ்ம சமஸ்தோ அம்ருதத்வமேதி -என்றும் –
5-10-1-யே சேமே அரண்யே ச்ரத்தா தப இத்யுபாசதே -என்று
காடுகளின் சன்யாசிகள் எந்த ப்ரஹ்த்தை உபாசிக்கின்றார்களோ
ப்ருஹத் -4-4-22-ஏதமேவ ப்ரவ்ராஜிநோ லோகமிச்சந்த ப்ரவ்ரஜந்தி -என்று
அந்த பரம் பொருளை அடைய விரும்பும் காரணத்தினால் மட்டுமே சன்யாசிகள் அனைத்தையும் துறக்கின்றார்கள் என்றும்
கட -1-2-15-யதிச் சந்தோ ப்ரஹ்மசர்யம் சரந்தி -என்றும்
சன்யாசிகளுக்கு உரிய கர்மங்கள் மட்டுமே போதும்
அக்னி ஹோத்ரம் தர்ச பூர்ண மாசம் போன்ற கர்மாக்கள் தேவை இல்லை என்றதாயிற்று –
—————————————————————————————————
அதிகரணம் -5-சர்வ அபேஷாதி கரணம் –
வித்யையானது யஜ்ஞாதிகளை அபேஷியாமல் மோக்ஷத்தை சாதிக்குமாயின்
அப்போது க்ருஹஸ்தர்களுக்கும் அது கர்மத்தை அபேக்ஷிக்காமலே மோக்ஷத்தை ஸாதிக்கட்டுமே
அப்போது யஜ்ஞாதிகளை விதைப்பதும் வீணே யாகும்
என்னும் சங்கையைப் பரிஹரிக்க
க்ருஹஸ்தர்களுக்கு யஜ்ஞாதிகளின் அபேக்ஷை சொல்லப்படுகிறது
என்று சங்கதி –
கிருஹஸ்தாச்ரமத்தில் உள்ளோர்க்கு யஜ்ஞம் போன்றவற்றை ப்ரஹ்ம உபாசனம் எதிர்பார்க்கின்றது –
என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
443-சர்வ அபேஷா ச யஜ்ஞாதி ஸ்ருதே அச்வவத் —3-4-26
யஜ்ஞேன தானேன-என்று ஸ்ருதி கிருஹஸ்தர்கள் இடம் அக்னி ஹோத்ரம் போன்றவற்றை எதிர்பார்க்கும் –
குதிரைக்கு கடிவாளம் போலே
ப்ருஹத் -4-4-22–விவிதிஷந்தி -அறிய விரும்புகின்றனர் –
விருப்பத்து யஜ்ஞம் போன்றவை உபாயம் ஒழிய ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு அங்கம் இல்லை
என்ற சங்கை வந்தால்
அப்படி அல்ல
தமேவம் வேத அநு வசநேன ப்ராஹ்மணா விவிதிஷந்தி யஜ்ஞேன தானேன தமஸா அநாசகேன-
அங்கம் தான் ஆர்வம் மூலம்
வேதனம் -ப்ரஹ்ம ஞானமும் அங்கமே –
இவற்றால் எம்பெருமானுக்கு மகிழ்வு உண்டாக்கி
உயிர் பிரியும் காலம் வரை கர்மங்கள் செய்து அவன் கடாஷத்தால் கிட்டுவதே யாகும்
அஸ்வ வத்-கமனத்துக்கு சாதனமான அஸ்வமானது ஸ்வ பரி பந்த ரூபமான பரிகரத்தை அபேக்ஷிப்பது போலே
மோக்ஷ சாதன வித்யையும் நித்ய நைமித்திக ரூபா பரிகரத்தை அபேக்ஷிக்கிறது என்று
ஊர்த்வரே தஸ் ஸூக்களின் வித்யையும் அந்தவந்த ஆஸ்ரம தர்மத்தை அபேக்ஷிக்கின்றது என்று கருத்து –
ப்ரஹம ஸூத்ரம் -4-1-1-ஆவ்ருத்தி ரச க்ருதுபதேசாத் -என்றும்
ஸ்ரீ கீதை–
18-5-யஜ்ஞ தான தப கர்ம ந த்யாஜ்யம் கார்யம் ஏவ தத் யஜ் நோ தானம் தபச்சைவ பாவனானி மநீஷிணாம் -என்றும்
18-46-யத ப்ரவ்ருத்தி பூதா நாம் யேன சர்வமிதம் ததம் ஸ்வ கர்மாணா தமப்யர்ச்சைய சித்திம் விந்ததி மா நவ -என்றும் சொல்லிற்று –
———————————————————————————————————————
அதிகரணம் -6- சம தமாத்யாதிகரணம் –
கீழ் கார்ஹஸ்த்ய கர்மங்களான யஜ்ஞாதிகள் என்ன -மற்ற ஆஸ்ரம தர்மங்கள் என்ன
இவற்றுக்கு வித்யாத்வம் கூறப்பட்டது
இப்போது சாந்தோ தாந்தோ முதலியவற்றால் சமதாதிகளுக்கும் அங்கத்வம் தோன்றுவதால்
இவை க்ருஹஸ்தர்கள் இடம் கூடாது என்கிற
பூர்வ பக்ஷம் தோன்றுவதால் சங்கதி
க்ருஹஸ்ரமத்திலுள்ள ப்ரஹ்ம ஞானிக்கும் சமம் தமம் ஆத்ம குணங்கள் கைக் கொள்ளத் தக்கவை
என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
444-சம தமாத் யுபேத ஸ்யாத் ததாபி து தத்விதே –ததங்க தயா தேஷாம் அபி அவஸ்ய அநுஷ்டே யத்வாத்-3-4-27-
க்ருஹஸ்தர்களுக்கு இந்திரிய வியாபார ரூபமான கர்மமே வித்யா அங்கமாக வேண்டி இருப்பதால்
இந்திரிய வியாபாரங்களில் ஒய்வு ரூபமான சமதாதிகள் –
ஊர்த்வரே தஸ் ஸூ க்கள் விஷயத்திலே வேண்டுமே ஒழிய இவர்களுக்கு வேண்டாவே
என்பது பூர்வ பக்ஷம்
கர்மங்கள் உள் வெளி இந்த்ரியங்களால் நடத்தப் படுவதால்
சமம் தமம் -இவற்றை அடக்குவது -என்பது முரண்படும்
என்பர் பூர்வ பஷி –
இதை நிரசிக்கிறார்
அப்படி அல்ல
இவற்றுடன் கூடியவர்களாகவே இருத்தல் வேண்டும் –
சம தமாத் யுபேத ஸ்யாத் -இவை உடையவனாகவே வேண்டும்
ஆயினும் யஜ்ஞாதி கர்மங்களை உடையவனே
ததங்க தயா தத்விதே –சாந்தோ தாந்த -முதலியவற்றால் வித்யா அங்கமாக
சமதாதிகளை விதிக்கையாலே என்றபடி –
மனம் ஒருமித்த சமதமதாதிகளாலேயே வித்யையின் நிறைவேற்றம் என்பதாம்
ப்ருஹத் உபநிஷத் -4-4-23-தஸ்மாத் ஏவம்வித சாந்தோ தாந்த திதி ஷூ சமாஹிதோ பூத்வா ஆத்மன்யே வாத்மானம் பச்யேத்-என்று
த்யானம் கை கூட அவசியம் –
ப்ரஹ்ம வித்யையும் கை கூட அவசியம் –
சாஸ்த்ரங்களில் விதிக்கப் பட்ட கர்மங்களை இயற்றுவதே கர்ண இந்த்ரியங்களின் பணி
சாஸ்த்ரங்களில் விதிக்கப் படாதவற்றையும் விலக்கப் பட்டவற்றையும் பிரயோஜனம் இல்லாதவற்றையும்
செய்யாமல் இருப்பதே சமம் தமம் ஆகும்
விதிக்கப் பட்ட கர்மங்கள் பகவத் ஆராதன ரூபம் –
இத்தை செய்வதால் பர ப்ரஹ்மம் மகிழ்ந்து
கடாஷம் காரணமாகவே பூர்வ ஜன்ம வாசனைகள் அழியும்
எனவே க்ருஹஸ்தாஸ்ரமத்தில் உள்ளாருக்கும் சமம் தமம் போன்ற ஆத்ம குணங்களைக்
கைக் கொள்ள வேண்டும் என்றதாயிற்று –
——————————————————————————————————————————————-
அதிகரணம் -7-சர்வ அன்ன அநுமத்யதிகரணம் –
ப்ரஹ்ம வித்துக்களை சமதாதிகள் அநுஷ்டேயங்களே என்று ஸ்தாபிக்கப் பட்டது கீழே
அங்கு போஜன நியமம் எனும் சமம் உண்டா இல்லையா என்று விசாரிக்கப் படுகிறது
என்று சங்கதி –
பிராண வித்யை கூடின ஒருவனுக்கு உயிர் போகும் நேரத்தில் மட்டுமே
அனைத்து வித உணவும் அநு மதிக்கப் படுகின்றன என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
445-சர்வ அன்ன அநு மதி -ச ப்ராணாத்யயே தத் தர்சநாத் –3-3-28-
சர்வ அன்ன அநு மதி -ச -ச சப்தம் ஏவகார அர்த்தம் -பரிமித சக்தரான பிராண வித்துக்கு
சர்வ அன்ன அனுமதி பிராண ஆபத்தில் தான்
ப்ராணாத்யயே தத் தர்சநாத்-அதிசயிதமான சக்தி உள்ள ப்ரஹ்ம வித்துக்கு
அவ்வாறே காணப்படுவதால் என்றபடி
ப்ருஹத் -6-1-14-ந ஹவாஸ்ய அன்னம் ஜக்தம் பவதி நா நன்னம் பரிக்ரஹீதம் பவதி -என்றும்
சாந்தோக்யம் -5-2-1-ந ஹவா ஏவம் விதி கிஞ்சித் அநன்னம் பவதி -என்றும் சொல்லிற்றே
சாந்தோக்யத்தில் ஒரு கதை குரு தேசத்தில் பஞ்ச நிலையில் உஷஸ்தி ப்ரஹ்ம ஞானி
தொடர்ந்து த்யானம் செய்ய பக்கத்து கிராமம் போக
அங்கே யானைப்பாகன் வேக வைத்த கொள்ளை கொடுக்க அத்தை உண்டு உயிர் தரித்தார்
அடுத்து யானைப் பாகன் தண்ணீரை அளிக்க அத்தை குடிக்க மறுத்து –
உச்சிஷ்டம் மே பீதம் ஸ்யாத் -சாந்தோக்யம் -1-10-3-
உயிர் தரிக்க அது அவசியம் ஆயிற்று உண்டேன்
சாந்தோக்யம் -1-10-4-ந வா அஜீவிஷ்ய மிமா நகா தன்காமோ ம உதபானம் –
இந்த தண்ணீர் பருகுவது விருப்பமே -உயிர் தரிக்க அல்லவே
மீதம் இருந்த கொள்ளை மனைவியிடம் கொடுத்து வைத்து
அடுத்த நாளும் உயிர் பிரியும் ஆபத்திலே உண்டார்
இத்தால்
ப்ரஹ்ம வித்யை கை வந்தவருக்கும் உயிர் பிரியும் நிலையில் அனைத்தும் கொள்ளத் தக்கது
என்னும் போது ப்ரஹ்ம வித்யை இல்லாதவனுக்கும் அப்படியே என்று சொல்லவும் வேண்டுமோ –
———————————————————————————————————
446-அபாதாத் ச –3-4-29-
சாந்தோக்யம் -7-26-2-ஆஹார சுத்தௌ சத்வ சுத்தி சத்வ சுத்தௌ த்ருவா ஸ்ம்ருதி –
ஆபத்து காலத்தில் தள்ளப் படாத காரணத்தால் –
அனைத்தும் அனுமதிக்கப் பட்டதாகும்
—————————————————————————————————————-
447-அபி ஸ்மர்யதே-3-4-30-
ஸ்ம்ருதியும் –
பிராண சம்சயமா பந்த யோன்னமத்தி யதச்தத லிப்யதே ந சா பாபேன பத்மபத்ர இவாம் பஸா–
தாமரை இல்லை தண்ணீர் போலே ஒட்டாது என்கிறது –
ஆபத்தில் சர்வ அன்ன அனுமதி ஸ்ம்ருதியிலும் உண்டே
————————————————————————————
448-சப்தஸ் ச அத அகாமகாரே —3-4-31-
விருப்பத்தின் படி அனைத்தையும் உண்ணும் செயலைத் தடுக்கும் வேத வாக்யம்-
காமகார ப்ரதிஷேதம் உள்ளதே –
கட சம்ஹிதை -தஸ்மாத் ப்ராஹ்மண ஸூரம் ந பிபதி பாப்ம நா நோத்ஸ்ருஜா இதி -என்று
அந்தணர்கள் கள்ளைப் பருகாமல் -விருப்பத்தின் அடிப்படையில் -சொல்லப் பட்டது –
—————————————————————————–
அதிகரணம் -8- விஹி தத்வாதி கரணம் –
ப்ரஹ்ம வித்யை யஜ்ஞாதி கர்மங்களை அங்கங்களாகக் கொண்டது எனப்பட்டது
அந்த யஜ்ஞாதிகளே முமுஷுக்கள் அல்லாத கேவல ஆஸ்ரமிகளாலும்
அனுஷ்ட்டிக்கத் தக்கவையா அல்லவா
என்று சம்சயத்தால் சங்கதி –
யஜ்ஞம் போன்ற கர்மங்கள் ப்ரஹ்ம வித்யை மற்றும் க்ருஹஸ்தாஸ்ரமத்தின் அங்கமாகவே விதிக்கப் பட்டதால்
இவற்றை ப்ரஹ்ம நிஷ்டர்கள் மற்றும் கிருஹஸ்தர்கள் அனுஷ்டிக்க வேண்டும் என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
449-விஹிதத்வாத் ச ஆஸ்ரம கர்ம அபி-3-4-32-
யஜ்ஞம் போன்ற கர்மங்கள் மோஷத்தில் இச்சை இல்லாத க்ருஹஸ்தாஸ்ரமத்தில்
உள்ளவர்களுக்கும் அனுஷ்டிக்க வேண்டுமா
கேவல ஆஸ்ரமத்துக்கும் அங்கமாகில்
வித்யைக்கும் அங்கமாகில்
யஜ்ஞாதி கர்மாக்களுக்கு நித்ய அநித்ய சம்யோக ரூபமான விரோதம் வருமாகையால்
யஜ்ஞாதி கர்மாக்கள் கேவல ஆஸ்ரமத்திற்கும் அங்கம் என்று
பூர்வ பக்ஷத்தை நிரஸனம் செய்கிறார் –
நித்ய அநித்ய சம்யோக ரூபமான விரோதத் துக்கு பரிஹாரம்
யாவஜ் ஜீவனம் அக்னி ஹோத்ரம் ஜூஹோதி-என்றும்
தமேவம் வேத அநு வசநேன ப்ராஹ்மணா விதிதி ஷந்தி யஜ்ஜேன தானேந தபஸா அநாசகேந -என்றும்
வெவ்வேறு விநியோகம் கூறி உள்ள படியால் விரோதம் இல்லை
அக்னி ஹோத்தமே ஜீவன் உள்ளவரை செய்வதாகவும்
காமாலைக்கு ஏற்பச் செய்வதாகவும் -இரண்டும் உள்ளதே
அதே போல் இரண்டுடன் சம்பந்தம் தவறு அற்றது என்பதாம் –
ஆஸ்ரம கர்ம அபி -அந்தந்த ஆஸ்ரமத்தில் விதிக்கப் பட்டதை இயற்ற வேண்டும் –
ஆபஸ்தம்ப ஸூ த்ரம் -3-14-11-யாவஜ் ஜீவனம் அக்னி ஹோத்ரம் ஜூஹோதி-
நித்ய கர்மாவை போன்று விதிக்கப் பட்டுள்ளது
ப்ருஹத் -4-4-22-தமேவம் வேத அநு வசநேன –
வேதங்கள் மூலம் அறிய முயல்கின்றனர் –
இவற்றின் மூலம் கர்மங்களை வித்யைக்கு அங்கமாக கூறப்பட்டன –
ஆக க்ருஹஸ்தர்களும் யஜ்ஞம் முதலானவற்றை இயற்ற வேண்டும் –
——————————————————————————————————————————————-
450-சஹ காரித்வேன ச–3-4-33-
ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு கர்மங்கள் அங்கமாக துணையாக இருப்பதனால் –
க்ரஹஸ்தர்களால் அன்றாடம் இயற்றப்படும் யஜ்ஞம் முமுஷூக்களால் இயற்றப் படும் பொழுது
ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு அங்கம் ஆகும் என்றதாயிற்று
————————————————————————————
451-சர்வதா அபி த ஏவ உபய லிங்காத் —3-4-34-
யஜ்ஞம் முதலானவை ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு அங்கம் ஆனாலும்
க்ருஹ்ஸ்ராமத்துக்கு அங்கமானாலும்
கர்ம ஸ்வரூபங்களில் வேறுபாடு இல்லை
அப்படி இருப்பதாக ஸ்ருதிகளில் சொல்லாமையால் –
சர்வதா அபி த ஏவ -வித்யார்த்தம் என்றாலும் அந்த யஞ்ஞாதி களே விநியோகப்படுகின்றன
ஒரு கர்மமே இரண்டுக்கும் பயன்படுவதாகும்
உபய லிங்காத் -உபயத்ர -இரு இடங்களில் சுருதியில் யஞ்ஞாதி ஸப்தங்களால்
ஏகமே என்று அறிவித்து விநியுக்தமாகையாலே
கர்ம ஸ்வரூப பேதங்களில் பிரமாணம் இல்லை என்பதாம் –
—————————————————————————
452-அநபி பவம் ச தர்சயதி —3-4-35-
தைத்ரிய நாராயண வல்லி-தர்மேண பாபம் அப நுததி–தடையாக உள்ள பாபங்களை நீக்குகிறான்
மனத் தூய்மை உண்டாக்கி -வித்யை உண்டாகி ஓங்கி வளர்கிறது
எனவே வித்யைகளின் அங்கமாகவும்
ஆஸ்ரமத்தின் அங்கமாகவும் யஜ்ஞம் போன்றவை உள்ளன –
யாகாதிகளை நியமத்துடன் வர்ணாஸ்ரம முறைப்படி செய்வது கர்ம யோகம் –
அதனால் மனச்சுத்தி ஏற்பட்டு ஆத்ம ஞானம் ஏற்பட்டவனுக்கு ப்ரஹ்ம வித்யை தோன்றும்
அது வளர செய்யும் நித்ய நைமித்திக கர்மாக்கள் மனத்து மலம் போக்கி வித்யை உண்டாவதால்
அங்க பாவம் சித்தமாயிற்று
ஒரே கர்மா இரண்டுக்கும் பயன் படுவது என்றும் சித்தம்
ஆகவே கேவல ஆஸ்ரமிக்களுக்கும் முமுஷுக்களுக்கும் யஜ்ஞாதிகள் அநுஷ்டேயங்கள் என்று
இந்த அதிகரணத்தில் சித்தம் –
————————————————————————————————————————————————————-
அதிகரணம் -9-அந்தராதிகரணம் –
நான்கு ஆஸ்ரமிகளுக்கும் ப்ரஹ்ம வித்யை அதிகாரம் உண்டு என்றும்
ஆஸ்ரம தர்மங்கள் வித்யைக்கு ஸஹ காரிகள் என்றும் சொல்லப்பட்டத்து
இப்போது இந்த நான்கு ஆஸ்ரமங்களிலும் அடங்காத மனைவி இழந்தவர்
மணம் செய்து கொள்ளாதவட்களுக்கும் ப்ரஹ்ம வித்யை அதிகாரம் உண்டு
என்று இதில் சாதிக்கிறார் –
எந்த ஆஸ்ரமத்திலும் இல்லாத விதுரர்களுக்கும்
ப்ரஹ்ம விதையில் அதிகாரம் உண்டு என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
விதுரர் க்ருஹஸ்ராமத்தில் இருந்து மனைவியை இழந்த பின்னர்
சன்யாசமோ வானப்ரச்தாமோ கைக் கொள்ளாமல் -அநாஸ்ரமி-என்பர் –
453-அந்தரா ச அபி து தத்ருஷ்டே–3-4-36-
ரைக்வர் பீஷ்மர் சம்வர்த்தர் – போன்றவர்களிடம் கண்டோம் –
ப்ருஹத் -4-4-22- யஜ்ஞேன தானேன தபஸா நாசகேன-
யஜ்ஞம் தபஸ் தானம் மூலம் –
ச ஸப்தம் ஏவகாரப் பொருளில் வந்தது
அந்தரா ச அபி து –ஆஸ்ரமத்துக்குப் புறம்பானாலும் -அநாஸ்ரமிகளுக்கும்
தத்ருஷ்டே-ரைக்குவர் போல்வார் இடம் கண்டோமே –
எந்த வித ஆஸ்ரமத்தில் இல்லாதது இருந்தும் தானம் -ஜபம் உபவாசம் மூலம் ப்ரஹ்ம வித்யை அடையலாமே –
—————————————————————————-
454-அபி ஸ்மர்யதே –3-4-37
மனு ஸ்ம்ருதி -2-87-ஜப்யேநாபி ச சம்சித்யேத் ப்ராஹ்மணோ
நாத்ர சம்சய குர்யாத் மைத்ரோ ப்ராஹ்மண உச்யதே –என்று
சம்சித்தயேத் -தகுந்த நிலையை ஜபம் மூலமே அடைகிறான் என்றது
———————————————————————————–
455-விசேஷ அனுக்ரஹ ச –3-4-38-
ப்ரசன உபநிஷத் -1-10-தபஸா ப்ரஹ்ம சர்யேண ச்ரத்தயா வித்யயா ஆத்மானம் அன்விஷ்யேத்-
——————————————————————————–
456-அதஸ் து இதர ஜ்யாயா லிங்கா ச்ச–3-4-39-
அதஸ் து இதர -அநாஸ்ரமத்தைக் காட்டிலும் பின்னமான ஆஸ்ரயத்வமே –
அது ஆபத் விஷயம் -சக்தருக்கே ப்ரஹ்ம வித்யை கைகூடும்
ஜ்யாயா ஸ்ரேஷ்டமாகும்
லிங்கா ச்ச–ஸ்ம்ருதியும் சொல்லிற்றே
ஆஸ்ரமத்தில் இருப்பதே சிறந்தது
தஷ ஸ்ம்ருதி 1-10-அநாஸ்ரமீ ந திஷ்டேத்துதி நமேகமபி த்விஜ-என்றதே
————————————————————————-
அதிகரணம்-10-தத் பூதாதிகரணம் –
ஆஸ்ரமத்தில் இருந்து நழுவி உள்ளவர்களுக்கும் அநாஸ்ரமித்வம் சமம் ஆகையால்
வித்யாதிகாரம் உண்டு என்ற சங்கையால் சங்கதி
நைஷ்டிகர் -வைகானசர் -பரி வ்ராஜர்களுக்கும் அதிகாரம் உண்டு என்பர் பூர்வ பக்ஷிகள்
அத்தை நிரஸிக்கிறார்
ப்ரஹ்மச்சாரி வானப்ரஸ்தன் சந்நியாசி ஆகியவர்கள் ஆஸ்ரமங்களைக் கை விட நேர்ந்தால்
ப்ரஹ்ம வித்யையில் அதிகாரம் இல்லை என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
457-தத் பூதஸ்ய து ந அதத்பாவ ஜைமிநே அபி நியமாத் தத் ரூபா பாவேப்ய —3-4-40-
ஆஸ்ரமங்களில் இருந்து நழுவினால் ப்ரஹ்ம வித்யையில் அதிகாரம் இல்லை -ஜைமினியும் இவ்வாறே கருதுகிறார்
கிருஹஸ்தர் நாவி தானம் செய்து ப்ரஹ்ம விதியை அடைவது போலே மூவரும் அடையலாம்
என்பர் பூர்வ பஷி
அப்படி அல்ல
து சப்தம் பூர்வபக்ஷத்தை விலக்கும்
தத் பூதஸ்ய து -நைஷ்டிகாதி ஆஸ்ரம நிஷ்டனுக்கு
அதத்பாவ -அநாஸ்ரமியாய் இருக்கை
ந -கூடாது
ஜைமிநே அபி நியமாத் தத் ரூபா பாவேப்ய-தர்மங்களில் இருந்து நழுவக் கூடாது என்று ஸாஸ்த்ரம் நியமிப்பதால்
ப்ரஹ்ம வித்யையில் அதிகாரம் இல்லை என்பர் ஜைமினி
விதுராதிகளைப் போல் பரி ப்ரஷ்டர்களை அநாஸ்ரமிகள் கோடியில் சேர்க்கக் கூடாது
சாந்தோக்யம் -2-22-1- பிராமசார்யாசார்யா குல வாஸீ த்ருதீயோ அத்யந்தம் ஆத்மநாசார்ய குலே அவசாதயன் -என்றும்
அரண்யமியாத் ததோ ந புரேயாத்-என்றும்
சந்த்யச்யாக்னிம் ந புனராவர்த்தயேத்-என்றும் சொல்வதால் –
——————————————————————————-
458-ந ச ஆதி காரிகம் அபி பதநாநுமாநாத் தத் அயோகாத்-3-4-41-
பூர்வ மீமாம்சை -6-8-24-அவாகீர்ணி பசு பதநாநுமாநாத் தத யோகாத் -என்று
பிரமசார்யத்தில் இருந்து நழுவினால் பிராயச் சித்தம் உண்டு என்கிறது
என்பர் பூர்வ பஷி
அது சரியல்ல –
அவர்கள் பதிதர்கள்-ஸ்திரீ தொடர்பு உள்ளவர்கள் என்று ஸ்ம்ருதியில் உள்ளதால்
ஆரூடோ நைஷ்டிக தர்மம் யஸ்து பிரச்யவதே த்விஜ பிராயச்சித்தம் ந பஸ்யாமி யேன கத்யேத் ஆத்மஹா -என்று
அவனுக்கு பிராயச் சித்தம் இல்லை என்பதால் –
——————————————————————————-
459- உப பூர்வம் அபி இதி ஏகே பாவம் அநசனவத் தத் உக்தம் –3-4-42-
ஏகே-சிலர்
பாவம் அபி -பிராயச்சித்தம் இருப்பதையும் கூறுகிறார்கள்
உப பூர்வம் அபி -இந்த நைஷ்டிக ப்ரஹ்மசர்ய பரிச்யவனமாவது
உப பாதகம் -மஹா பாதகங்களில் அடங்கியது அன்று
ஆகையால் உண்டு என்பதற்கு உதாஹரணம்
அநசனவத் -மதுவின் அசனம் முதலியவற்றின் நிஷேதம்
பிரமசார்யத்தில் இருந்து நழுவினால் சிறிய பாவம் என்பர் பூர்வ பஷி –
பிராயச்சித்தம் செய்து அதிகாரம் பெறலாம் என்பர் பூர்வ பஷி –
—————————————————————————-
460-பஹிஸ் து உபயதா அபி ஸ்ம்ருதே ஆசாராச் ச –3-4-43-
அப்படி அல்ல –
இவர்கள் ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு புறம்பு ஆனவர்களே ஆவார் -ஆத்மாவைக் கொன்றவன் போலே
இவர்கள் உடன் தொடர்பும் கூடாது –
து -ஸப்தம் மாதாந்தரத்தை விலக்கும்
உபயதா அபி-உப பாதகமாய் இருந்தாலும்
பஹிஸ் -பரி ப்ரஷ்டன் நைஷ்டிகனை விட -கீழ் ஆனவனே -வித்யா அதிகாரம் அற்றவனே -என்பதாம்
ஸ்ம்ருதே-பிராயச்சித்தம் ந பஸ்யாமி என்ற ஸ்ம்ருதியாலும்
ஆசாராச் ச –நைஷ்டிக பரி ப்ரஷ்டர் -பால ஹத்யை செய்தவன் -நன்றி மறந்தவன் -சரணாகதனைக் கொன்றவன்
இவர்களுக்கு வித்யா உபதேசம் செய்வது இல்லை என்பது சிஷ்டாசார சித்தம்
————————————————————————————–
அதிகரணம் -11-ஸ்வாம்யதிகரணம் –
உபாசனத்தை அனுஷ்டிப்பவர் அனுஷ்டிக்காதவர் என்ற பிரிவு ப்ரஸக்தமாதலின்
அடுத்த படி உத்கீத உபாஸனையை அனுஷ்டிப்பவர் அனுஷ்டிக்காதவர் பற்றிய விசாரம்
என்று சங்கதி –
ருத்விக்கால் -யாகம் யஜ்ஞம் போன்றவற்றை நடத்தி வைப்பவர் –
உத்கீத உபாசனம் செய்யப்பட வேண்டும் என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது
462-ஸ்வாமி ந பலஸ்ருதே இதி ஆத்ரேய–3-4-44-
உபாசனையின் பலன் யாருக்கு கிட்டுகிறதோ அவனே அந்த உபாசனைகளையும் இயற்ற வேண்டும்
உத்கீத உபாசனம் தடைகளை நீக்கி வீர்யம் அளிப்பதால் யஜமானன் மட்டுமே உரிமை உள்ளவன் ஆவான்
ஸ்வாமி ந -எஜமானனுக்கு உபாசன கர்த்ருத்வம்
ஏன் எனில்
பலஸ்ருதே இதி ஆத்ரேய-அவனுக்கே பல சம்பந்தம் ஸ்ருதி சொல்வதால் என்பர் ஆத்ரேயர்
என்ற பூர்வ பக்ஷத்தைக் காட்டுகிறார் –
——————————————————————————–
463-ஆர்த்விஜ்யம் இதி ஔடுலொமி –தஸ்மை ஹி பரிக்ரீயதே–3-4-45-
ஆர்த்விஜ்யம்-ருத்விக்கே செய்ய வேண்டும் –
ருத்விக்கானவன் யஜமானனால் விலைக்கு வாங்கப்பட்டவனாய்
அவனுடைய பலத்துக்காக ப்ரவர்த்திக்கிறான்
ருத்விஜோ வ்ருணீதே ருத்விக்ப்யோ தஷிணாம் ததாதி –
இதற்காக அன்றோ தஷ்ணை அளிக்கின்றான்
ருத்விக்கு மட்டுமே அதனை இயற்றும் தகுதி உள்ளது –
எனவே அவனே இயற்ற வேண்டும்
———————————————————————————-
அதிகரணம் -12-சஹ கார்யந்தர வித்யதிகரணம் –
முன்பு யஜ்ஞாதிகளும்-சமாதிகளும் வித்யா ஸஹ காரிகள் எனப்பட்டன
இப்போது வேறு ஸஹ காரி கூறப்படுகிறது என்று சங்கதி
இடையில் உத்கீத விசாரம் பிரசங்காத் வந்தது
ஆதலால் விரோதம் இல்லை
இங்கு மனனத்தை விதிக்கப் போவதால் அது தியானத்துக்கு அவலம்பனமான
ஸூபாஸ்ர்யத்தைப் பற்றி யதாதலின்
யஜ்ஞாதிகளையும் சமாதிகளை நிரூபித்த பின் மனனம் நிரூபிக்கப் படுகிறது என்று சங்கதி –
பால்யம் பாண்டித்தியம் மௌனம் ஆகியவை யஜ்ஞம் போன்ற ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு
அங்கமாக உள்ளன என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
464-சஹகார்யந்திர விதி பஷேண த்ருதீயம் தத்வதோ வித்யாதிவத்-3-4-46-
ப்ருஹத் -3-5-1-தஸ்மாத் ப்ராஹ்மண பாண்டித்தியம் நிர்வித்ய பால்யேன திஷ்டாசேத் பால்யம் ச பாண்டித்தியம் ச நிர்வித்யாத முனி -என்று
பால்யம் பாண்டித்தியம் மௌனம் விதிக்கப்பட்டவையா
வெறுமனே கூறப்பட்டவையா
ஞானம் என்பதை குறித்தே உள்ளன இவை விதி இல்லை
மௌனம் மனன ரூபமாகையாலே
ஸ்ரோதவ்வயோ மந்தவ்ய என்ற விதியால் ப்ராப்தமாகையாலே மௌனம் அனுவதிக்கப் படுகிறது
என்பர் பூர்வ பஷி –
அப்படி அல்ல
அத்தை நிரஸிக்கிறார்
தத்வதோ-வித்யாவானுக்கு சஹ கார்ய அந்தர் விதி
வேறு ஸஹகாரியான மௌனம் விதிக்கப்படுகிறது
வித்யாதிவத்–யஜ்ஞம் தானம் முதலிய ஆஸ்ரம விதிகளையும்
ஆதி -என்பதால் ஸ்ரவண மனனங்களையும் போலே
சஹகார்யந்திர விதி பஷேண த்ருதீயம் -பாண்டித்யம் -பால்யம் -இவற்றை விட்டு
வேறான மூன்றாவதான சஹகாரியாக மௌனம் விதிக்கப் படுகிறது
பஷேண-என்பதால் வேறானது என்றது
வ்யாஸாதிகள் முனிகள் மனன சீலர்கள்
சமம் தமம் போலேவே மௌனம் சரவணம் மனனம் -வித்யாதிவத் -விதி +ஆதிவத்
இவற்றை ப்ருஹத் –
4-4-22 -தமேதம் வேதாநுவசநேன ப்ராஹ்மண விவிதிஷந்தி யஜ்ஞேன தானேன தபஸா நாசகேன-என்றும் –
4-4-23-சாந்தோ தாந்தோ -என்றும்
சமம் தமம் அங்கங்கள் போலே –
2-4-5-ச்ரோதவ்யோ மந்தவ்யோ –
3-5-1- தஸ்மாத் ப்ராஹ்மண பாண்டித்தியம் நிர்வித்ய -என்று இவையும் அங்கங்கள் ஆகும்
பஷேண-மௌனம் -கெட்டவற்றை மீண்டும் சிந்தித்தல் –
ப்ரஹ்மம் தூய்மையானது பூரணமானது என்று அறிந்து
ஸ்ரவணம் மனனம் மூலம் உபாசனத்தை அடைந்து
பக்தி காரணமாக சத்வ குணத்தால் உறுதி யாக்கி –
ஸ்ரீ கீதை –
11-530 நாஹம் வேதை என்றும் –
11-54-பக்த்யாது அனந்யா சக்த்யா ஜ்ஞாதும் -எனபது போலே
ஸ்வேதாச்வதர -6-23-யத்ய தேவே பரா பக்தி -என்றும்
கட -2-23/முண்டக -3-2-3- நாயமாத்மா ப்ரவசநேன-என்றும்
ப்ருஹத் -3-5-1-பால்யேன திஷ்டாசேத் -என்றும்
பால்யம் ச பண்டிதம் ச நிர்வித்ய அத முனி ஸ்யாத்-என்றும்
ச ப்ராஹ்மணா கேன ஸ்யாத் -யேன ஸ்யாத் தேன ஈத்ருச ஏவ-என்று
மௌனம் மட்டுமே உபாயம்-அனைத்து ஆச்ரமங்களுக்கு – என்றதே –
சாந்தோக்யம் -அபிசமாவ்ருத்ய குடும்பே சுசௌ தேசே –ச கல்வேவம் வர்த்தயன் யாவதாயுஷம்
ப்ரஹ்ம லோகம் அபிசம்பத்யதே ந ச புநரா வர்த்ததே -என்று
க்ருஹஸ்ராமத்துக்கு சொன்னது அனைத்துக்கும் சொன்னதற்கு உப லஷணம்
———————————————————————————————————————————-
465-க்ருத்ஸ்ன பாவாத்து க்ருஹிணா உப சம்ஹார-3-4-47-
எல்லா ஆஸ்ரமிகளுக்கும் பொதுவானால்
சாந்தோக்யத்தில் க்ருஹஸ்த தர்மத்தைக் கொண்டு
ஸகல் வேவம் வார்த்தையான யாவதாயுஷம் ப்ரஹ்ம லோகம் அபி ஸம்பத்யதே
நச புநர் ஆவர்த்ததே நச புநர் ஆவர்த்ததே-என்று
உபஸம்ஹாரம் பண்ணுவது எதனால்
து -ஸப்தம் வினாவை விலக்குகிறது
க்ருத்ஸ்ன பாவாத்–எல்லா ஆஸ்ரமங்களிலும் வித்யை இருப்பதால்
க்ருஹிணா உப சம்ஹார-க்ருஹஸ்தர்களான உபாசகர்களுக்கும் உண்டு என்ற
தோற்றச் செய்யவே உப சம்ஹாரம் செய்யப்பட்டது
என்று பூர்வபக்ஷ நிரசனம்
அனைத்து ஆச்ரமங்களுக்கும் உண்டு என்கிறது
ப்ருஹத் -3-5-1-ப்ரஹ்மணா புத்ரைஷணாயாச்ச வித்தை ஷணாயாச்ச லோகை
ஷணாயாச்ச வ்யுத்தாய பிஷாசர்யம் சரத்தி என்று
சன்யாச ஆச்ரமத்துக்கும்
தஸ்மாத் ப்ராஹ்மண பாண்டித்தியம் நிர்வித்ய என்றும் கூறிற்று
——————————————————————-
466-மௌன வத் இதரேஷாம் அபி உபதேசாத் –3-4-48-
மௌன வத் -ஸர்வவித ஆசைகளையும் விட்ட சந்நியாசியின்ன பஷா சரண பூர்வக மௌன உபதேசம் போலே
இதரேஷாம் அபி -மற்ற ஆஸ்ரமிகளுக்கும்
உபதேசாத் -யஜ்ஞாதிகளையும் சஹகாரிகளாக உபதேஸிக்கையாலே
இதனாலும்
அத முனி என்ற வாக்கியத்தில் பிஷாசர்யம் சரதி என்று சந்யாச ஆஸ்ரமத்துக்கே
உரிய தர்மத்தைக் கொண்டு உப சம்ஹாரமும் சர்வ ஆஸ்ரம தர்மங்களையும்
காட்டுபவையேயாகும் -என்றவாறு –
மௌனவத் வித்யைக்கு அங்கம் என்றதாயிற்று
மௌனம் போன்று ப்ரஹ்மத்தை அடைதல் அனைத்து ஆச்ரமங்களுக்கும் உள்ளது
யஜ்ஞம் போன்றவற்றை போன்று பாண்டித்தியம் முதலானவையும்
ப்ரஹ்ம வித்யைக்கு அங்கம் என்றதாயிற்று –
————————————————————
அதிகரணம் -13-அநாவிஷ்கராதி கரணம் –
மௌன ரூபமான வித்யா அங்கம் முன் சிந்திக்கப் பட்டது
இப்போது பால்யமும் வித்யா அங்கம் என்று சிந்திக்கப் படுகிறது –
என்று சங்கதி
பால்யம் என்பது ப்ரஹ்ம ஞானிகள் தங்கள் மேன்மைகளை வெளிக் காட்டாமல் உள்ளதே ஆகும் –
என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
467-அநாவிஷ் குர்வன் அந்வயாத்-3-4-49-
பாலனின் காம சாராதிகள் அனைத்துமே ஏற்கத்தக்கவையே என்று பூர்வ பக்ஷம்
வித்வானுக்கு விசேஷத்தை விதிக்கையாலே வித்யையின் மஹிமையாலும்
வித்வத் விஷயத்திலே அநேக நியமங்களைச் சொல்லும் ஸாஸ்த்ரங்களின் விசேஷ விதியாலும்
பாதிக்கப் படுகின்றன என்று பூர்வ பக்ஷத்தை நிரஸிக்கிறார் –
அநாவிஷ் குர்வன் -வித்வான்களும் பாலர்களைப் போலே தம் மஹாத்ம்யத்தை
வெளியிடாதவராக இருக்க வேண்டும்
அந்வயாத்-பாண்டித்யம் காரணமாகத் தம் மஹிமையை வெளியிடாமையே வித்யைக்கு
அனுகூலமாக அந்வயிப்பதால் என்றவாறு
வித்ய உத்பத்திக்கு விரோதமான தம் உயர் குலப் பிறப்பு முதலிய பெருமைகளை
வெளிப்படுத்தாமல் இருக்க வேண்டுமே –
வேத அத்யயனம் பண்ணி அர்த்தங்களை அறிந்த பின்பு பால்யத்துடன் -ஏதும் அறியாத மாதிரி –
பாலகனின் தன்மையையே பாலகன் என்கிறது டம்பம் போன்றவற்றை வெளிக் காட்டாமல் –
கட உபநிஷத் -2-23-நாவிரதோ துச்சரிதாத் நாசாந்தோ நாசமாஹித நாசாந்த மா நசோ வாபி
ப்ரஜ்ஞாநேநைநம் ஆப்நுயாத்-என்றும்
சாந்தோக்யம் -7-26-2–ஆகார சுத்தௌ சத்வ சுத்தி -என்றும் சொல்லிற்றே-
————————————————————————————————————————————————–
அதிகரணம் -14-ஐஹிகாதிகரணம் –
இப்படி அங்கங்கள் பற்றி சிந்திக்கப் பட்டது
இதன் பின் அங்கி நிறைவேற சிந்தனை என்று சங்கதி
இம்மையில் பலம் கிட்டுவதற்கான உபாசனம்
தனக்கு காரணமான ஸூஹ்ருதமோ துஷ் ஹ்ருதமோ சித்தித்த பின் உண்டாகிறதா
அல்லது பின்னாலோ வேறு காலத்திலோ உண்டாகலாம் என்று அநியமமா
என்று சம்சயம்
உத்பத்தி காரணம் பூரணமாய் இருந்தால் விளம்பிக்கக் காரணம் இல்லாமையால்
உடனே உண்டாகும் என்று பூர்வ பக்ஷம்
இதனை நிரஸிக்கிறார்
இந்த பிறவியில் பலன்கள் அளிக்க வல்ல வித்யைகள் தடை இல்லாமல் இருந்தால் மட்டுமே உண்டாகும் –
தடை இருந்தால் உண்டாகாது என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
469-ஐஹிகம் அப்ரஸ்நுத பிரதிபந்தே தத் தர்சநாத்–3-4-50-
வித்யைகள் மோஷம் அளிக்கவும் உலக பயன்கள் அளிக்கவும்-
புண்ய கர்மங்கள் முடிந்த உடனே பலமா
கால தாமதம் உண்டா
ஐஹிகம் -முக்தியைத் தவிர்த்த வேறு இம்மைப் பயன்களை உடையது உபாசனம்
அப்ரஸ்நுத பிரதிபந்தே -பிரபல கர்மாக்களால் பலத்துக்குப் பிரதிபந்தம் இல்லாத போது
தத் தர்சநாத்
ஆகவே இப்போது அனுஷ்டித்த கர்ம பலத்துக்கு பிரபலமான வேறு கர்மாக்களால்
பிரதி பந்தம் இல்லை என்றால் அடுத்துத் தானே ஸ்ரேயஸ்ஸூக்கான உபாஸனம் நிறைவேறுகிறது என்றும்
பிரதிபந்தகம் இருந்தால் வேறு காலத்தில் உபாசனத்தின் நிறைவேற்றம் என்றும் அநியமம் என்று கருத்து
எங்கனே என்னில்
மழை விரும்புபவன் காரீரி என்ற யாகத்தைச் செய்ய விதித்தபடி
வேறு பிரதிபந்தகம் இல்லா விட்டால் உடனே பலனும்
இருந்தால் காலம் விளம்பித்தும் பலன் ஏற்படும் என்ற அநியமம் உள்ளது போலே
இங்கும் அநியமம் ஸித்தம் என்று கருத்து –
ஸ்ரீ கீதை -7-16-சதுர்விதா பஜந்தா மாம் ஜநா ஸூ க்ருதி நோர்ஜுனா
வலிமையான பூர்வ கர்மங்கள் மூலம் தடை ஏற்படலாம் –
சாந்தோக்யம் -1-1-10-யதேவ வித்யயா கரோதி ஸ்ராத்த யோபநிஷதா ததேவ வீர்ய வத்தரம்
உத்கீத வித்யையுடன் கூடிய கர்மங்களில் உண்டாகும் தடை ஏதும் இல்லை
ஆகவே புண்ய கர்மங்கள் செய்த உடனே பலன் உண்டாகும் என்பதில்
விதி முறை இல்லை என்றதாயிற்று –
——————————————————————————————————————————–
அதிகரணம் -15-முக்தி பலாதிகரணம் –
கீழ் இம்மையில் பலன் தரும் வித்யைக்கு உத்பத்தி காலத்தில் அநியமம் சொல்லப்பட்டது
இப்படியே ப்ரஹ்ம பிராப்தி ஹேதுக்களான வித்யைகளுக்கும் உத்பத்தியில் அநியமம் கூடலாம் என்று சங்கதி –
மோஷ பலன் அளிக்க வல்ல உபாசனங்களுக்கும்
தடை ஏற்படா விடில் பலன் உடனே கிட்டும் –
தடை ஏற்பட்டால் தாமதமாகவே ஏற்படும் என்று நிரூபிக்கப் படுகிறது –
470-ஏவம் முக்தி பலா நியம தத் அவஸ்தா வத்ருதே தத் அவஸ்தா வத்ருதே–3-4-51-
மிகப் பெரிய புண்ய கர்மங்கள் இயற்றினாலும் அந்த கர்மங்கள் முடிந்த உடனேயே
ப்ரஹ்ம உபாசனம் கைக் கூட வேண்டிய அவசியம் இல்லை
வலிமையான தடைகள் ஏதும் இல்லாமல் மட்டுமே பலன் உடனடியாக ஏற்படும்
ப்ரஹ்ம ஞானிகளுக்கு அபசாரம் செய்தல் போன்ற பாபங்கள் மற்றவற்றை விட மிகவும் வலிமையானதாகும்-
இவை பலம் வாய்ந்தவை யாதலால் உடனே உபாசனங்கள் உத்பத்தி ஆகின்றன
என்று பூர்வ பக்ஷம்
ஏவம் முக்தி பலா நியம -முன் போல் முக்தியைப் பலமாகக் கொண்ட உபாசனங்களுக்கும் அநியமம் கூடும்
ஏன் எனில்
தத் அவஸ்தா வத்ருதே தத் அவஸ்தா வத்ருதே-பிரதிபந்தகம் இல்லாத காலத்தில்
தானே பல நிச்சயம் உண்டாவதால் என்றபடி
இத்தால் வித்யா சாதனமான கர்மம் பிரபலமானாலும்
இதைவிட பாகவத அபசாரம் பிரபலமாகையாலே
அதனால் பிரதிபந்தகம் சம்பவிக்கலாம்
எனவே அநியமம் சித்தித்தது என்பதாம் –
ததா வஸ்தாவ்ருதே-இரண்டு முறை படித்தது இந்த அத்யாயம் நியமனம் என்பதைக் காட்டிற்று –
உபாஸனம் சித்தித்தவனுக்கும் பாகவத அபசார ரூபமான பிரபல பிரதிபந்தகம் வந்தால்
பல விளம்பம் ஏற்படும் என்று
நியாய சித்தாஞ்சனத்தில் ஸ்வாமி தேசிகன் காட்டி அருள்கிறார்
ஜென்மாதிக்கு காரணமான கர்மங்களோபாதி இவை மேல் விழும்
ஆனால் உபாஸனம் நிறைவேறினவனுக்குச் சிரமம் இல்லை –
அவன் ப்ராரப்தத்தின் முடிவு போலவே உபாஸனத்தின் முடிவில் சம்சாரத்தை விட்டு விடுகிறான்
உபாய அனுஷ்டானம் நிறைவேறியவனுக்கும் பாகவத அபசாராதிகளால்
பற்பல சரீரங்களைப் பெறுவது பொருந்தும்
—————
இப் பாத -15-அதிகரண சாரங்கள்
1-புருஷார்த்தாதி கரணம் -வித்யை கர்மாக்களை அங்கமாகக் கொண்டது –
2-ஸ்துதி மாத்ராதிகரணம் –உத்கீதையில் அப்ராப்தையான ரசதமத்வாதி த்ருஷ்டி விதிக்கப் படுகிறது –
3- பாரிப்லவாதி கரணம் – வித்யா விதி யுடன் கூடிய ஆக்யான சம்சனங்கள் வித்யா ஸித்த்யர்த்தங்கள் –
4- அக்நீந்த நாத்யாதி கரணம் -அந்தந்த ஆஸ்ரயம தியத தர்மங்களால் ஊர்த்தவ ரேதஸ்ஸுகளுக்கு சங்கா வித்யை உண்டு
5-சர்வ அபேஷாதி கரணம் –க்ருஹஸ்தனின் வித்யையும் யஜ்ஞ தானாதிகளை அபேக்ஷிப்பது –
6- சம தமாத்யாதிகரணம் –க்ருஹஸ்தனுக்கும் சாந்த்யாதிகள் தேவை
7-சர்வ அன்ன அநுமத்யதிகரணம் –ஆபத்து இல்லாக் காலத்தில் வித்வானுக்கும் அன்ன சுத்தியாலே யோக ஸித்தி
8- விஹி தத்வாதி கரணம் —ஒரு கர்மமே வித்யார்த்தமாகவும் ஆஸ்ரம அர்த்தமாகவும் ஆகலாம்
9-விதுராதிகரணம்-விதுரனுக்கும் வித்யா சம்பந்தம் உண்டு
10-தத் பூதாதிகரணம் —ப்ரஹ்மசர்யம் இழந்த நைஷ் டிகாதிகளுக்கு வித்யையில் அதிகாரம் இல்லை
11-ஸ்வாம்யதிகரணம் –
12-சஹ கார்யந்தர வித்யதிகரணம் -க்ரத்வங்கங்களில் ரஸ தமத்வாதி தர்சனம் ருத்விக் கர்த்ருகம்
13-அநாவிஷ்கராதி கரணம்-த்யான ஸித்த்யர்த்தமாக ஸூபாஸ்ரய தாரணா ரூபமான மௌனம் விதிக்கப் படுகிறது
14-ஐஹிகாதிகரணம் —காரணமான ஸூஹ்ருத துஷ்ஹ் ருதங்கள் பிரபல கர்மாந்தரங்களால்
தடைப்படா விடில் இம்மையில் ப்ரஹ்ம வித்யை உண்டாகிறது
15-முக்தி பலாதிகரணம் –அப்ரஹ்ம வித்யை போலவே ஸூஹ்ருதங்களும் பாகவத அபசாராதிகளால்
பிரதிபந்தகம் ஏற்பட்டால் ப்ரஹ்ம வித்யை உண்டாக்க மாட்டாது
இப்படி 15 அர்த்தங்களை ஸூத்ரகாரர் இப் பாதத்தில் விளக்குகிறார் –
———————————————————————————————————————————
ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ஸ்ருதி பிரகாசர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ போதாயனர் -வ்ருத்தி காரர் – ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பாதராயணர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-