அகில புவன ஜன்ம ஸ்தேம பங்காதி லீலே
விநத விவித பூதவ்ராத ரஷைக தீஷை
ஸ்ருதி சிரஸி விதீப்தே ப்ரஹ்மணி ஸ்ரீநிவாசே
பவது மம பரஸ்மின் சேமூஷீ பக்தி ரூபா
பாசாரர்ய வச ஸூதாம் உபநிஷத் துக்தாப்தி மத்யோத் த்ருதாம்
சம்சாராக்னி விதீபன வ்யபகாத ப்ராணாத்மா சஞ்சீவி நீம்
பூப்ர்வாச்சார்ய ஸூ ரஷிதாம் பஹூ மதி வ்யாகாத தூரஸ்தி தாம்
ஆ நீதாம் து நிஷா ஷரை ஸூ மனஸோ பௌமா பிபந்து அந்வஹம்–
———————————————————————————————————–
முதல் அத்யாயம்-சமந்வய அத்யாயம்-நான்காம் பாதம் 29–ஸூத்ரங்கள் –
இரண்டாம் அதிகரணம்–சமச அதிகரணம் –3-ஸூத்ரங்கள்–1-4-8/9/10-—-ஸ்ரீ ஆழ்வார் சுவாமிகள்
—————————————————-
விஷயம் –
அஜா -என்ற சொல்லால் -ப்ரஹ்மத்தை அந்தர் யாமி யாகக் கொண்ட –
மூலப் பிரக்ருதியே கூறப்பட்டது என்று நிரூபணம்
1-4-8-சமசவத் அவிசேஷாத்-
சமசம் போன்று சிறப்பித்துக் கூறப்படாதலால் -என்றவாறு –
இதிலும் கபில தந்திரம் மூலம் கூறப்படும் சித்தாந்த நிரசனம் –
பூர்வ பக்ஷம் -ப்ரதிகோடி-வேதாந்த தரிசனத்துக்கு -சாங்க்ய -நிரீஸ்வர வாதம்
பிரகிருதியின் பரிமாணம் ஜகத் என்பர் –
குண குணி பாவம் ஒத்துக் கொள்ளாதவர்கள் இவர்கள் –
இரண்டாக சொன்னால் பிரித்து காட்ட முடிய வேண்டுமே என்பர் –
தர்ம தர்மி -ஆஸ்ரயம் நாம் சொல்வது போலே இல்லை அவர்களது –
பிரகிருதி -மஹத் -அஹங்காரம் -தன்மாத்திரைகள் -இந்திரியங்கள் -பூதங்கள் –
இப்படி 24-பிரக்ருதியும் அதன் பரிணாமமும் -25-th தத்வம் ஜீவாத்மா –
தாமரை இலைத் தண்ணீர் ஒட்டாது போலே இருந்தாலும் தானே கர்த்தா –
கர்த்ருத்வம் தன்னிடம் ஆரோபித்து கொண்டு பந்துக்கு உட்படுகிறான்
ப்ரக்ருதி புருஷ விவேக ஞானமே மோக்ஷம் என்பர் –
கேவலஸ்ய பாவம் -பிரக்ருதியில் இருந்தாலும் -அடைகிறான் —
சாங்க்ய காரிகையே இவர்களது பிரமாணம் –
ஞான பாகம் -கொண்டே மோக்ஷம் -வேதம் ஒத்துக் கொண்டாலும் நிரீஸ்வர வாதர் இவர் –
ஈஸ்வர நிராகரணமும் -இல்லாதவர் ஈஸ்வரர் பற்றி -indifferant-இவர்கள்
அவ்யக்த மார்க்கம் தபஸ் பண்ணி தனது முயற்சியால் விவேக ஞானம் -realaisation-அடைகிறான் –
பரம காருணிகர் இவன் படும் ஸ்ரமம் கண்டு -பகவத் கிருபையை விளக்கி -இவர்களை மாற்றுவார்கள்
ப்ரக்ருதிக்கும் அதிஷ்டானம் அந்தர்யாமியாக இருப்பவன் என்று உணர்த்தி -சம்ரதாயத்துக்கு -கூட்டி வருவார்கள்
ஞான மார்க்கம் மாற்றி பக்தி மார்க்கம் -ஊட்டி நல் வழி நடத்துவார்கள்
ப்ரஹ்மாத்மகம் இவை என்று சொல்வதே வாசி
தந்திரம் என்பதாலே சாங்க்ய தத்வ பிரகிரியை -இங்கே —
யோக தர்சனம் -பக்தி மார்க்கம் –ஈஸ்வர தத்வம் ஒத்துக் கொள்பவர்கள் –
மாந்த்ரீக உபநிஷத் 21-மந்த்ரங்கள் -அதர்வண வேதம் விஷய வாக்கியம் இதில் –
இதுக்கு திராவிட ஆந்திர பாட வாசிகள் இல்லை என்பர்
திராவிட பாடம் – ஆந்திர பாடம் -ச பிரம்மா ச சிவ ச ஹரி -ஈஸ்வர ஸ்வராட் -வித்யாரண்யர் காலத்தில் உருவானது என்பர்
சங்கரர் உபநிஷத் வியாக்யானம் திராவிட பாடங்களுக்கே–
அதர்வண கிலம் -ப்ரஷிப்தம் -அப்புறம் சேர்த்தது -என்பர்
ஹயக்ரீவர் உபாத்யானம் -பின்பே சேர்த்தது மஹாபாரதத்தில் -என்பர் சிலர்
ஞானிகளுக்கு சாஷாத்காரம் கிடைத்து சேர்த்தாலும் பிரமாணமே
ஹரி வம்சம் கிலமானாலும் பிரமாணம்
ஈஸாவா சா -உபநிஷத் -18-மந்திரங்களுக்கு ஒரு வழியில் இவை சாம்யம்
சமசம் என்பது யாகங்களில் பயன்படுத்தப்படும் மரத்தால் செய்யப்பட ஒரு வகைப் பாத்திரம்
கீழ்ப் பாகம் அகலமாகவும் மேல் பாகம் ஒரு சிறிய துளை மட்டுமே கொண்டதாகவும் இருக்கும்
இதில் சோமலதை எனப்படும் மூலிகை ரசம் வைக்கப்படும்
உபநிஷத்தில் சமசம் -பதம் தெளிவாக கூறப்பட்டுள்ளது –
ப்ரஹ்மத்தை ஆத்மாவாகக் கொண்ட ப்ரக்ருதி மஹத் அஹங்காரம் -என்பதை ஸ்ருதியும் ஸ்ம்ருதியும் சொல்லும்
பரமாத்மாவால் அதிஷ்டானமான பிரக்ருதியை குறிக்கும் –
சமசம்-spoon-shaped -சோமரசம் -சோமயாகம் -ப்ரஹ்மானுபவம் -ஜீவாத்மா ஜோதி ரூபம் -பரமாத்மா -பரஞ்சோதி ஸ்வரூபம் -திவ்யம் ரசம் –
ப்ரஹதாரண்யம் –நான்காம் அத்யாயம் -அர்வா கீழே -க்லக ஊர்த்வ புந்தவா-போன்ற கரண்டி பற்றியும் உண்டே
தலை கீழ் கவிழ்த்த பானை -மனுஷ்யர் தலையை சொல்ல வந்ததே இந்த வார்த்தைகள் —
அதே போலவே இங்கும் அஜா என்பது ப்ரஹ்ம அதிஷ்டமான பிரக்ருதியையே குறிக்கும் –
அப்ராஹ்மாத்மக பிரக்ருதியை சொல்ல வந்தது இல்லை -அர்த்தம் -பிரகரணம் ஒட்டியே கொள்ள வேண்டும்
அதி தேசம் –அதே -rule-இங்கும் –
அதர்வணத்தில்–ஸூலி-3-/7–
விகார ஜநநீம் அஞ்ஞானம் அஷ்ட ரூபாம் அஜாம் த்ருவாம்–த்யாயதே அத்யாசிதா தேந தன்யதே ப்ரேர்யதே புந –
ஸூயதே புருஷார்த்தே ச தேந ஏவாதிஷ்டிதா ஜகத் –
கௌரநாத் யந்தவதீ சா ஜநித்ரீ பூத பாவிநீ -ஸீதா அசீதா ச ரக்தா ச சர்வ காமதுகா விபோ-
பிபந்த்யே நாம் அவிஷமாம் அவிஞ்ஞாதா குமாரகா
ஏகஸ்து பிபதே தேவ ஸ்வச் சந்தோ அத்ர வசாநுகாம் -த்யான க்ரியாப்யாம் பகவான் புங்க்தே அசவ் பிரசபம் விபு –
சர்வ சாதாரணீம் தோக்க் நீம் பீட்யமா நாம் து யஜ்வபி -சதுர்விம்சதி ஸங்க்யாகம் அவ்யக்தம் வ்யக்தம் உச்யதே –என்று
அனைத்துக்கும் தாய்-பிரகிருதி -எட்டு விதமாக –மஹத் அஹங்காரம் தன்மாத்திரைகள் பஞ்ச பூதங்கள் ஆகிய எட்டும் –
சர்வேஸ்வர நியமன அதீனம்-இந்த ஜகத்தே புருஷார்த்தங்களை அடைய சாதனம்
பிரக்ருதியே பசு போலே -வெண்மை கருமை -சிகப்பு -மூன்றுமாக இருந்து இன்பமான -பால் -கர்மம் -அளிப்பவள் -என்றும்
முதல் இரண்டு மந்த்ரங்கள்
ஓம் அஷ்ட பாதம் இத்யாதி –ஹம்சம் ஜீவாத்மாவை -ரூபகம்
என்றும் -பிரபஞ்சம் கோ போலே -என்றும் –
ஹம்ஸம் வெளுப்பு -ராஜ ஹம்சம் -வாத்தும் -வெளுப்பு -நீரையும் பாலையும் பிரிக்கும் சாமர்த்தியம் இல்லையே –
ஹம்ஸ கீர நியாயம் -mithalogical–சரபம் -யானை சரீரம் சிம்மம் முகம் போலே –
கண்ட பேரண்டம் இதுக்கும் பிரபலம் -இரண்டு தலை -தந்த்ர சாஸ்திரம் –
மானஸ சரோவர் -மானஸ ராஜ ஹம்சம் -சுத்த ஜீவாத்மா -பாஹ்ய த்ருஷ்ட்டி கொண்டு அறிய முடியாதே
சத்வ குணத்தால் அறிய முடியும்
விகார ஜநநீம் –விகாரங்களை உண்டு பண்ணும் -evalution-அஞ்ஞானம் அஷ்ட ரூபாம் அஜாம் த்ருவாம்–
நித்யம் -ஜனனம் மரணம் இல்லாதவை –
மூல பிரகிருதி- -மஹான் –inteligent- புத்தி –அஹங்காரம் -ego
-தப்பான translaton -–த்யாயதே அத்யாசிதா தேந தன்யதே ப்ரேர்யதே புந –பரமாத்மாவை அந்தர்யாமியாக கொண்டவை
ஸூயதே புருஷார்த்தே ச தேந ஏவாதிஷ்டிதா ஜகத் –அவனாலே அதிஷ்டானம்
கௌரநாத் யந்தவதீ சா ஜநித்ரீ பூத பாவிநீ -ஸீதா அசீதா ச ரக்தா ச சர்வ காமதுகா விபோ-மூன்று குணங்கள் -மூன்று நிறங்கள் —
சத்வம் வெள்ளை -சிகப்பு ரஜஸ் கறுப்பு தனுஷ் –
ஸ்த்ரீகள் புருஷர்கள் -mental–physical-makeup-நிறைய வாசி உண்டே
ஸ்ருஷ்ட்டி பிரதானம் -பொறுப்பு அவர்களுக்கு உண்டே –
ஞானம் விஞ்ஞானம் கொண்டே இவற்றின் வாசிகளை அறிவோம் –
இந்திரிய ஸூஷ்மம் -software-போலே –
கரை உள்ள வேஷ்ட்டி -இரண்டு வர்ண ஸஹவாசம் வேண்டுமே -சம்சாரத்தில் இருக்க –
ரஜஸ் -சத்யத்துடன் சேர்ந்து ஸத்கார்யம் -தமஸ்ஸுடன் சேர்ந்து அசத் கார்யம் –
ஸூலி -14-
சதுர்விம்சதி சங்க்யாகம் அவ்யக்தம் வ்யக்தம் உச்யதே – அவ்யக்தமான அதுவே வெளிப்பட்டு
வ்யக்தம் ஆகிறது -என்றும் ப்ரக்ருதி ஸ்வரூபம் கூறப்பட்டது –
மேலே சூலி -13-/14-
தம் ஷட் விம்சகாம் இத்யாஹு சப்த விம்ச மதா பரே -புருஷம் நிர்குணம் சாங்க்யம் அதர்வ சிரசோ விது –
அவனை -26-தத்வம் என்றும் சிலர் -27-தத்வம் என்றும் கூறுகிறார்கள்
அதர்வண சிரசை அறிந்தவர்கள் அவனை நிர்க்குணம் என்றும் அறியத்தக்கவன் என்றும் சொல்வார்கள்
வேறே சில அதர்வண சாகைகளில்
அஷ்டவ் ப்ரக்ருதய ஷோடச விகார -என்று பிரகிருதியின் நிலைகள் -8-மாற்றங்கள் -16-என்பர்
பிரகிருதி புருஷன் ஈஸ்வர ஸ்வரூபங்களை
ஸ்வேதரா -1-8-
சம்யுக்தம் ஏதத் ஷரம் அக்ஷரம் ச வ்யக்த அவ்யக்தம் பரதே விஸ்வம் ஈஸ -ஆநீ சச்ச ஆத்மா பத்யதே போக்த்ரு பாவாத்
ஞாத்வா தேவம் முச்யதே சர்வ பாஸை–என்றும்
ஸ்வேதரா-1-9-
ஜ்ஞ அஜ்ஜவ் த்வவ் அஜவ் ஈஸ அநீசவ் அஜா ஹி ஏகா போக்த்ரு போகார்த்த யுக்தா -அனந்தச்ச ஆத்மா விஸ்வ ரூபோ ஹி
அகார்த்தா த்ரவ்யம் யதா விந்ததே ப்ரஹ்மம் ஏதத் -என்றும்
இப்படி அனுபவிப்பவன் அனுபவிக்கப்படுவது அனுபவம் மூன்றையும் அறிந்தவன் ப்ரஹ்மத்தை அடைகிறான் -என்றும்
ஸ்வேதரா-1-10-
ஷரம் பிரதானம் அம்ருத அக்ஷரம் ஹர ஷர ஆத்மாநவ் ஈஸதே தேவ ஏக -தஸ்ய அபி த்யாநாத் யோஜநாத்
தத்வ பாவாத் பூயஸ் ச அந்த விஸ்வ மாயா நிவ்ருத்தி -என்றும்
ஸ்வேதரா-4-9-
சந்தாம்ஸி யஜ்ஞா க்ரதவோ வ்ரதாநி பூதம் பவ்யம் எச்ச வேதா வதந்தி -அஸ்மாத் மாயீ ஸ்ருஜதே விஸ்வம்
ஏதத் தஸ்மிம்ச்ச அந்யோ மாயயா சந்நிருத்த -என்றும்
ஸ்வேதரா-4-10-
மாயம் து ப்ரக்ருதிம் வித்யான் மாயிநம் து மஹேஸ்வரம் -தஸ்ய அவயவ பூதைஸ்து வ்யாப்தம் சர்வம் இதம் ஜகத் -என்றும்
ஸ்வேதரா-6-16-
பிரதான ஷேத்ரஞ்ஞா பதிர் குணேச சம்சார மோக்ஷ ஸ்திதி பந்த ஹேது -என்றும் உள்ளதே
ஸ்ம்ருதி -ஸ்ரீ கீதையிலும் -13-19-
ப்ரக்ருதிம் புருஷம் ச ஏவ வித்த்யநாதீ உபாவபி விகாராம்ச் ச குணாம்ச் ச ஏவ வித்தி ப்ரக்ருதி ஸம்பவாந் -என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-13-20-
கார்ய காரண கர்த்ருத்வ ஹேது -ப்ரக்ருதிர் உச்யதே புருஷ ஸூக துக்காநாம் போக்த்ருத்வே ஹேது உச்யதே -என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-13-21-
புருஷோ ப்ரக்ருதிஸ் தோ ஹி புங்க்தே ப்ரக்ருதி ஜாந் குணாந் -காரணம் குண சங்கோஸ்ய சத சத் யோநி ஜென்ம ஸூ
ஸ்ரீ கீதை-14-5–
சத்துவம் ரஜஸ் தம இதி குணா பிரகிருதி ஸம்பவா -நிபத் நந்தி மஹா பாஹோ தேஹ தேஹிநம் அவ்யயம் -என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-9-7-
சர்வ பூதாநி கௌந்தேய ப்ரக்ருதிம் யாந்தி மாமிகாம் கல்பக்ஷய புநஸ் தாநி கல்பாதவ் விஸ்ருஜாமி அஹம் -என்றும்
ஸ்ரீ கீதை–9-8-
ப்ரக்ருதிம் ஸ்வாம் அவஷ்டப்ய விஸ்ருஜாமி புந புந -பூத க்ராமம் இமம் க்ருத்ஸ்னம் அவசம் ப்ரக்ருதேர் வசாத் -என்றும்
ஸ்ரீ கீதை-9-10–
மயாத்க்ஷேன ப்ரக்ருதி ஸூயதே ச சராசரம் ஹேது நாநேந கௌந்தேய ஜகத் விபரி வர்த்ததே -என்றும் கூறியதே
மேலும் -ஸ்வேதரா-4-5-
அஜாம் ஏகம் லோஹித ஸூக்ல கிருஷ்ணாம் பஹ்வீ பிரஜா ஸ்ருஜமா நாம் சரூபா
அஜோ ஹி ஏகோ ஜூஷமாண அநு சேதே ஜஹாத் யேநாம் புக்த போகாம் அஜ அன்ய–என்று
பிரக்ருதியை முக்தாத்மா விட்டுச் செல்கிறான்
அஜாம் ஏகம் லோஹித ஸூக்ல கிருஷ்ணாம் -முக்குணங்கள் மூன்று வர்ணங்கள்
பஹ்வீ பிரஜா ஸ்ருஜமா நாம் சரூபா அஜோ ஹி ஏகோ ஜூஷமாண அநு சேதே ஜஹாத் யேநாம் புக்த போகாம்
அஜ அன்ய-பிரகிருதியின் ஆட்டம் -அறிந்து – கேவலனாகி -பகவத் கிருபையால் -பிரகிருதி சம்பந்தம் அறுத்து
பகவானை அடைகிறான் –
இங்கு கபில தந்திரத்தில் சொல்லப்படும் ப்ரஹ்மாத்மகம் இல்லாத பிரக்ருதியா -ப்ரஹ்மாத்மகமான பிரக்ருதியா -சங்கை
பூர்வ பக்ஷம்
அஜம் ஏகம் என்று பிறப்பற்ற ஓன்று என்பதால் ப்ரஹ்மாத்மகம் இல்லாத பிரக்ருதியே யாகும்
பிரகிருதி எதனாலும் உண்டாக்கப்படுவது இல்லையே
மேலும்
பஹ்வீ பிரஜா ஸ்ருஜமா நாம் சரூபா-என்பதால் பிரஜைகளை தனது ஸ்வரூபம் போலே
ஸ்வ தந்திரமாக ஸ்ருஷ்டிக்கும் சக்தி பிரக்ருதிக்கும் உள்ளதாகவும் கூறப்பட்டது –
சித்தாந்தம்
சமசவத் அவிசேஷாத்-
இங்கு கபில தந்திரத்தில் கூறப்பட்ட பிரகிருதி இல்லை
சமசவத்-என்று சமசம் போன்றதாகும்
பிருஹு -2-2-3-
அர்வாக்பிலச் சமச ஊர்த்வ புத்ந -என்று
மேலே பருத்து கீழே துளை உள்ள -உணவு உண்ண பயன்படும் பொருள் -என்றே அன்றி
ஒரு குறிப்பிட்ட சமஸத்தை-என்று சிறப்பித்து சொல்ல வில்லையே
சம் -உண்ணுதல் பருகுதல்-என்பதால் சமாசம்
அதாவது பிருஹு –4-2-3-
இதம் தச்சிர ஏஷ ஹி அர்வாக்பிலஸ் சமச ஊர்த்வ புத்ன-என்று-இப்படி மேலே பருத்து கீழே துளை உள்ளது
தலையே -மண்டை ஓடே -ஆகும் -என்று நிச்சயிக்கலாம்
இதே போலே அஜா -சொல்லின் பொருளையும் அதன் பயன்பாடு மற்றும் இந்தப்பகுதியில் உள்ளது என்பவை
போன்றவற்றால் அறிய வேண்டும்
இங்கு அஜா -பிரகிருதி ஸ்வ தந்திரமாக செயல்படும் என்று கூறவில்லை
பஹ்வீ பிரஜா ஸ்ருஜமா நாம் சரூபா–ஸ்வேதரா-4-5-என்பதன் மூலம் ஸ்ருஷ்ட்டி செய்கிறது என்னும் விவரமே உள்ளது
ஆகவே இந்த மந்திரத்தில் ப்ரஹ்மாத்மகம் இல்லாத பிரகிருதி கூறப்பட வில்லை என்றதாயிற்று
அஜா வித்யை என்றே இதுக்கு பெயர் –
இப்படியாக கல்ப தந்திரத்தில் கூறப்பட்டதான ப்ரஹ்மத்தை ஆத்மாவாகக் கொள்ளாத
ப்ரக்ருதி போன்ற பலவும் தள்ளப் பட்டது –
மேலும் ஒரு காரணத்தாலும் அஜா என்று ப்ரஹ்மாத்மகமான பிரக்ருதியே என்பதை அடுத்த ஸூத்ரத்தில் நிரூபணம்
——————
1-4-9-ஜ்யோதி ரூப க்ரமா து ததா ஹி அதீயதே ஏகே –
இது உயர்ந்த ஜ்யோதியான ப்ரஹ்மத்தைக் காரணமாகக் கொண்டதாகும்
ஒரு குறிப்பிட்ட சாகையைச் சார்ந்தவர்கள் இப்படியே ஓதுகிறார்கள் -என்றவாறு
சித்தாந்தம் –
ஸூத்ரத்தில் உள்ள– து –என்ற சொல்லானது –
இங்கு கூறப்படும் கருத்தை அதிக அழுத்தத்துடன் கூறுவதை உணர்த்துகிறது –
அஜா -என்பது ஜ்யோதியை தனது காரணமாகக் கொண்டதாகும் –
இந்த ஜ்யோதி ப்ரஹ்மமே –
பிருஹு -4-4-16-
தம் தேவா ஜ்யோதிஷாம் ஜ்யோதி -என்றும்
சாந்தோக்யம் -3-13-7-
அத யதத பரோ தேவோ ஜ்யோதிர் தீப்யதே -என்றும் சொல்வதால் பிரசித்தம் ஆகிறது
ஜ்யோதிர் உப க்ரமா-என்று
ப்ரஹ்மத்தைக் காரணமாகக் கொண்ட -என்று பொருள்
ததா ஹி அதீயதே ஏகே-என்று
இப்படியாக தைத்ரிய சாகையைச் சேர்ந்த சிலர் கூறுகிறார்கள்
ஹி -என்பது
காரணத்தைக் குறிக்கும்
ஜ்யோதிர் உப க்ரமா–ஜ்யோதி ப்ரஹ்மம் -காரணிகம்-
இந்த அஜா -ப்ரக்ருதி என்பது ப்ரஹ்மத்தைக் காரணமாகக் கொண்டுள்ளது என்று கூறுகிறார்கள்
ஜோதியான பரம் பொருளைச் சார்ந்தே அஜா என்னும் பிரகிருதி உள்ளது –
தைத்ரியம் –
அணோர் அணீயான் மஹதோ மஹீயாந் ஆத்மா–குஹாயா நிஹித அஸ்யா ஜந்தா-என்று சொல்லி தொடர்ந்து
சப்த பிராணா ப்ரபவந்தி தஸ்மாத் –என்றும்
அஜாம் ஏகாம் லோஹித சுக்ல கிருஷ்ணம் பஹ்வீம் ப்ரஜாம் ஜன யந்தீம் ச ரூபாம் –
அஜோ ஹி ஏகோ ஜுஷமான-அநு சேத ஜஹாத் யோநாம் புக்த போகம் அஜ அந்ய–என்றும் இத்யாதிகளால்
அனைத்துக்கும் காரணமான பிரகிருதி ப்ரஹ்மத்தின் இடம் இருந்தே உத்பத்தி ஆனது என்று கூறப்பட்டது –
ஸர்வஸ்ய ஸ்வ வியதிரிக்த ஸமஸ்த வஸ்துக்களும் -ப்ரஹ்மமே காரணம் –
இந்த அஜா தன்னைப் போன்ற வஸ்துக்கள் தோன்ற காரணம் –
இது கர்ம வஸ்யரான ஜீவாத்மாவால் அனுபவிக்கப் படுகிறது
பின்பு முக்தாத்மாவால் கை விடப்படுகிறது
இந்த அஜா மற்றவற்றைப் போலவே ப்ரஹ்மத்தின் இடம் உத்பத்தியாகி ப்ரஹ்மத்தையே
ஆத்மாவாகக் கொண்டுள்ளது என்றவாறு
அதீயதே ஏகே -என்று
ஸ்வேதாஸ்வர உபநிஷத்தில் உள்ள அஜா என்ற சொல்லுக்கு மற்ற ஒரு சாகையைச் சேர்ந்த மஹா உபநிஷத்தில்
காணப்படும் அதே போன்ற வரியில் இருந்து பொருள் –
ஸ்வேதாஸ்வர-1-1-
கிம் காரணம் ப்ரஹ்ம -என்று தொடங்கி
ஸ்வேதாஸ்வர-1-3-
தே த்யான யோக அநு கதா அபஸ்யன் தேவாத்ம சக்திம் ஸ்வ குணைர்நி கூடாம்-என்று
அஜா ப்ரஹ்மத்தின் சக்தி என்று சொல்லி
ஸ்வேதாஸ்வர-4-9-
அஸ்மாந் மாயீ ஸ்ருஜதே விஸ்வம் ஏதத் தஸ்மிம்ச் ச அந்யோ மாயயா சந் நிருத்த–என்றும்
ஸ்வேதாஸ்வர–4-10-
மாயாம் து ப்ரக்ருதிம் வித்யாந் மாயிநம் து மஹேஸ்வரம் -என்றும்
ஸ்வேதாஸ்வர-4-11-
யோ யோநிம் யோநிம் அதிஷ்டதி ஏக-என்றும் போன்ற பல வரிகளால்
அதே அஜா -ப்ரஹ்மாத்மகமான ப்ரக்ருதியே கூறப்படுகிறது –
திஷ்டத் யந்தராத்மா-என்று
அஜா எனபது பரம் பொருளைச் சார்ந்த பிரக்ருதியே என்றதாயிற்று –
கபில தந்திரத்தில் சொல்லிய ப்ரஹ்மாத்மகம் இல்லாத பிரகிருதி குறித்து சிறு வாசனை கூட இல்லை என்றதாயிற்று
ப்ரஹ்ம -ஸூத்ரம்–story -of -soul-தானே -ஆகவே தான் பன்ன பன்ன ப்ரஹ்மமே காரணம் –
வேறே ஒன்றுமே இல்லை என்று படிப்படியாக ப்ரஹ்மத்திடம் கூட்டிப் போகும்
உபநிஷத் வாக்கியங்கள் முழுவதும் அறிந்து அடைவது பல ஜன்மாக்கள் ஆகுமே – –
spirutual-travalogue-தான் ப்ரஹ்ம ஸூத்ரம் ஆழ்ந்து அறிவது –
இதற்கு பூர்வ பக்ஷம்
அப்படியானால் ஜ்யோதியான பரமாத்மாவைக் காரணமாகக் கொண்டது என்றும் –
சிகப்பு வெளுப்பு கருப்பு நிறங்களைக் கொண்டது என்றும் கூறப்படும் பிரகிருதி அஜா -பிறப்பற்றது என்று எப்படிக் கூறப்படுகிறது
பிறப்பற்றது என்று கூறப்படும் பிரகிருதி ஜ்யோதியில் இருந்து தோன்றுவதாகக் கூறுவது எப்படி –
இதுக்கு சமாதானம் அடுத்த ஸூத்ரம்
—————
1-4-10-கல்பநோபதேசாத் ச மத்வாதி வத் அவிரோத –
ஸ்ருஷ்ட்டியைக் கூறுவதால் -மது -என்பது போன்று விரோதம் இல்லை -என்றதாயிற்று –
பிரகிருதி பிறப்பற்றது என்றும் கல்பாதியிலே உருவாக்கப் பட்டது என்பதும் முரண் பட்டது இல்லை –
சித்தாந்தம்
ஸூத்ரத்தில்–ச -சப்தம் –
இங்குள்ள சங்கையைப் போக்கும்
பிரகிருதி பிறப்பற்றது என்பதற்கும் -ஜ்யோதியான பர ப்ரஹ்மத்தின் இடம் வெளிப்பட்டது என்பதற்கும் முரண்பாடு இல்லை
கல்பந உபதேசாத்-என்று
ஸ்ருஷ்ட்டி குறித்து உபதேசிப்பதால் –கல்பநம் என்றது உண்டாக்குதல் -ஸ்ருஷ்ட்டியைச் சொன்னவாறு –
அதாவது ஜகத் ஸ்ருஷ்ட்டி குறித்து உபதேசம் –
தைத்ரிய உபநிஷத்தில் –
சூர்யா சந்திர மசவ் ததா யதா பூர்வம் கல்பயந் –5 7-என்றும்
ஸ்வேதாஸ்வதார உபநிஷத்தில் –
அஸ்மான் மாயீ ஸ்ருஜதே விஸ்வமேதத்–4-9 –என்று படைக்கப் பட்டதை சொல்லிற்று –
இத்தால் ப்ரக்ருதி கார்ய காரண இரண்டு நிலைகளில் உள்ளதாக உணர்த்தப் படுகிறது –
பிரகிருதி காரண நிலையில் உள்ள போது அஜா -பிறப்பற்றது –
கார்ய நிலையில் உள்ளது ஜ்யோதியைக் காரணமாகக் கொண்டது என்றவாறு
அஜா -பிறக்காதது -ஆதி அந்தம் இல்லாத நித்யம் -எப்படி பரமாத்மாவால் உண்டாக்கப்படும்
மாயீ-மாயையை உடையவன்
கல்பநம் -ஸ்ருஷ்ட்டியை பற்றியே உபதேசம் என்பதால் –
கார்ய காரண ரூபம் அவஸ்தைகளைச் சொன்னபடி
அக்னி பிளம்பில் இருந்து -spark-பலவும் வருவது போலே -பரமாத்மாவின் இருந்து உத்பன்னம் -அதிலே லயிக்குமா போலே
நித்யமானவைகள் அஜா நித்யா சாஸ்வதம் புராணம் -பல தடவையும் சொல்லி
ஜ்யோதிர் உபக்ரமா என்றும் சொல்லுவதால் விரோதம் இல்லை
காரண அவஸ்தையில் -சதேவ சோம்ய இதமேவ அக்ர ஏகமேவ அத்வதீயம் –
நாம ரூப விபாகம் இல்லாமல் ஒன்றாகவே இருக்கும் -ஸூஷ்ம சித் அசித் விசிஷ்ட ப்ரஹ்மம்
you too brutus -the most unkindest-double superlative-
லோக ஜனகா ஜனனி -என்று மிதுனத்தையே சொல்கிறோம் –
மத்வாதி வத்–
ஆதித்யன் காரண நிலையில் உள்ள போது ஈஸ்வரனுடன் ஒன்றாகவே உள்ளான்
அதே ஆதித்யன் கார்ய நிலையில் உள்ள போது ருக் யஜுர் சாம அதர்வண வேதங்களில் கூறும் கர்மங்கள் மூலமாக
உண்டாகும் தேனின் இருப்பிடமாகவும்
தன்னை உபாசிக்கும் வஸூக்கள் மற்றும் தேவர்களால் அனுபவிக்க வல்ல தேனாகவும் இருக்கிறான்
அந்த நிலையிலும் உதயம் அஸ்தமனம் குறித்து எந்த முரண்பாடும் இல்லையே –
சாந்தோக்யம் -மது வித்யையில்-
பிரளயம் முடிந்து உலகம் படைக்கப் பட்ட பின்பு —
அசௌவா ஆதித்யோ தேவமது-3-1-1 -என்று தேவர்களுக்கு மதுவாக உள்ளதையும்-சொல்லித் தொடங்கி
பிரளய காலத்தில் –
அத தத் ஊர்த்வ உதேத்ய ந ஏவ உதேதா ந அஸ்த மேதா ஏகல ஏவ மத்யே ஸ்தாதா — என்று
சூரியன் மறைவதும் இல்லை உதிப்பதும் இல்லை -எனபது போலே –
ஏகல -என்று ஒரே இயல்புடன் மாறாமல் உள்ளான்
ஆக இந்த மந்திரத்தால் ப்ரஹ்மாத்மகமான பிரக்ருதியே -அஜா -என்று கூறப்பட்டது அல்லாமல்
கபில தந்திரத்தில் கூறப்பட்ட பிரகிருதி அல்ல என்றதாயிற்று
பிரக்ருதி மட்டும் இல்லை -ஜீவாத்மாவையும் ஸ்ருஷ்ட்டி -சரீர ஜீவ சம்பந்தம் பண்ணுவதும் அவனே –
பஞ்சாக்னி வித்யை -விவரிக்கும் –
அத்வைதிகள் இந்த மந்திரத்தில் தேஜஸ் நீர் பூமி ஆகியவற்றால் உண்டாக்கிய
ஒரு அஜா என்பது கூறப்படுவதாகச் சொல்வார்கள் –
இவர்கள் இடம் பூதங்களாகிய தேஜஸ் நீர் பூமி ஆகியவை ஒரே தத்துவமாக உள்ள அஜா என்பதை குறிக்கின்றனவா
அல்லது கார்ய நிலையில் உள்ள ப்ரஹ்மமே தேஜஸ் நீர் பூமி என்று உள்ளதால் அஜா என்கிறதா அல்லது
தேஜஸ் நீர் பூமி ஆகியவற்றுக்குக் காரணமாக உள்ள ஓன்று மூலப்ரக்ருதி -அஜா என்பதாக உள்ளதோ
இதில் முதல் கருத்தை ஏற்றால் -தேஜஸ் நீர் பூமி இவை ஒன்றுக்கு மேற்பட்டவை
ஸ்வேதாஸ்வர -4-5-
அஜம் ஏகாம் -ஒரே ஒரு அஜம் என்பதுடன் முரண்படும்
இவை மூன்று அல்ல -த்ரிவ்ருத்க்கரணத்தால் ஒன்றாகும் என்னில் -அவை பலவாக உள்ள தன்மை மாறாதே
சாந்தோக்யம் 6-3-2-
இமாஸ்திஸ்ரோ தேவதா -என்று இந்த மூன்று தேவதைகள்
சாந்தோக்யம் -6-3-3-
தாஸாம் த்ரிவ்ருதம் த்ரிவ்ருதம் ஏகைகாம் கரவாணி –என்று ஒவ் ஒன்றுக்கும் த்ரிவித்கரணம் சொல்லப்படுகிறதே
இரண்டாவது கருத்தில் இரண்டு கேள்விகள் -ப்ரஹ்மமே தேஜஸ் நீர் பூமி மாறுதல்கள் அடைந்து அஜா வஸ்துவாகிறதா –
அல்லது ப்ரஹ்மம் ஸ்வரூப மாறுதல் இல்லாமல் ஒரு அஜா எனப்படுகிறதா
முதல் கேள்வி தள்ளுபடி பலவாக உள்ள தன்மை மறையாமல் உள்ளதால்
இரண்டாவது -சாந்தோ –4-5-
லோஹித சுக்ல க்ருஷ்ணாம் என்பதுடன் முரண்படும்
மேலும் ப்ரஹ்மம் தனது ஸ்வரூபத்துடன் உள்ள போது தேஜஸ் முதலானவற்றை அதன் லக்ஷணமாகக் கூற முடியாது
மூன்றாவது கருத்தின் படி அஜா என்று தேஜஸ் நீர் பூமி பூதங்கள் உணர்த்தப்பட்டு அவை மூலம்
அஜா காரண நிலையில் உள்ளது என்றதாயிற்று
இதற்கு மாறாக அஜா என்பது தேஜஸ் நீர் பூமி ஆகியவற்றின் காரண நிலையான பிரகிருதி உள்ளதை
சுருதி கூறுவதால் அப்படியே கொள்ளலாம்
சில அத்வைதிகள் அஜா என்று -ப்ரக்ருதி ஒரு பெண் ஆட்டின் உருவமாக கூறப்பட்டது என்பர்
இந்த கற்பனையால் எந்த பயனும் இல்லை என்பதால் பொருத்தம் ஏற்றதாகும்
கட -ஆத்மாநம் ரதிநம் வித்தி -சரீரம் உபாயம் என்பதைக் காட்டவே உருவகம்
இதே போலே ஆதித்யனை அனுபவிப்பதால் தேனாக உருவகம்
பெண் ஆடாக உருவகம் பயன் இல்லை என்பது மட்டும் இல்லை -முரண்பாடும் ஏற்படும்
எல்லை அற்ற கால சம்பந்தம் -சகலத்துக்கும் மோக்ஷ பந்த ஹேது அசேதனம் இப்படிப்பட்ட தன்மையான பிரக்ருதியை
பால் மட்டும் கொடுக்கும் சேதன உருவகம் முரண்பாடு ஆகுமே
மேலும் ஸ்வேதாஸ்வர -4-5-
அஜாம் ஏகாம் —அஜோ ஹி ஏக –அஜ அந்ய–என்பதில் உள்ள அஜா சொல்லுக்கு
பலவிதமான பொருள்களைக் கற்பிப்பது சரி இல்லை
இதற்கு அத்வைதிகள் பெண் ஆடு பொருளையே கொள்ளலாம் என்றால் இது அடியோடு முரண்படும்
ஜஹாத்யேநாம் முக்த போகாம் அஜ அந்ய–ஸ்வே -4-5-என்று முக்தாத்மா
இந்த பெண் அத்துடன் சம்பந்தம் கொள்கிறான் என்னும் முரண்பாடு வரும்
——————–
மூன்றாம் அதிகரணம்—சங்க்ய உப ஸங்க்ரஹ அதிகரணம்–3-ஸூத்ரங்கள்-
—————
விஷயம்
இந்திரியங்கள் ஆகாசம் போன்ற அனைத்தும் ப்ரஹ்மாத்மகமே என்று நிரூபணம் –
1-4-11-ந சங்க்ய உப சங்கரஹாத் அபி நாநா பாவாத் அதிரேகாத் ச –
எண்ணிக்கையைக் கூறுகிறது என்பதால் சாங்க்ய யோகம் என்றது ஆகாது –
வேறுபடுவதாலும்-அதிகம் உள்ளதாலும் -என்றவாறு –
ப்ருஹத் ஆரண்யாகாவில்-4-4-17-
யஸ்மின் பஞ்ச பஞ்ச ஜனா ஆகாசாஸ்ஸ ப்ரதிஷ்டித தமேவ மன்ய ஆத்மானம் வித்வான் ப்ரஹ்மாத்ருதோம்ருதம் –
என்று-எந்த ஆத்மாவிடம் ஐந்து ஐந்து பேர்கள் மற்றும் ஆகாசம் நிலை பெறுகின்றனவோ அவனே ஆத்மா –
அந்த ஆத்மாவை இப்படியாக அறிபவன் முக்தனாகிறான்
இந்த மந்திரத்தில் ஐந்து ஐந்து என்று -25-தத்வங்களோ-சாங்க்யர்கள் சொல்வது போலே என்ற சங்கை
பூர்வ பக்ஷம்
கபில தந்திரத்தில் கூறப்பட்டதே இங்கு பஞ்சநா ஐந்து கூட்டங்கள் -25-இவையே முக்தி பெற அறிய வேண்டியவை
கபில மதத்தில் –மூல ப்ரக்ருதி அவிக்ருதிர் மஹாதாத்யா பிரகிருதி விக்ருதய சப்த -ஷோட சகச்ச விகாரோ -விகாரஸ்து –
ந ப்ரக்ருதிர் ந விக்ருதி புருஷ –என்று அனைத்துக்கும் காரணம் மூல ப்ரக்ருதியே —
மஹத் அஹங்காரம் ஆகாசம் வாயு அக்னி நீர் பூமி ஆகிய எழும் ஓன்று மற்ற ஒன்றின் காரணம் –
பஞ்ச பூதங்கள் பதினோரு இந்திரியங்கள் கார்யம் –ஆத்மா காரியமும் அல்ல காரணமும் அல்ல –
இதுவே இந்த மந்திரத்தில் கூறப்படுகிறது என்பதே கபில தந்திரம்
சித்தாந்தம்
ந சங்க்ய உப சங்கரஹாத் அபி
இங்குள்ள பஞ்ச பஞ்ச ஜனா -என்று -25-பற்றி கூறினாலும் இது கபில தந்த்ரத்தை உணர்த்தப்பட வில்லை –
நாநா பாவாத் –
வேறாக உள்ளதால்
பிருஹு -6-4-17-
யஸ்மின் பஞ்ச பஞ்சநா ஆகாசச்ச ப்ரதிஷ்டித -என்பதில் யஸ்மின் -யத் என்ற சொல்லால் –
அவை அனைத்தும் ப்ரஹ்மத்தை ஆதாரமாகக் கொண்டுள்ளன என்பதால் ப்ரஹ்மாத்மகமே
மேலும் பிருஹு -4-4-17-
தமேவ மன்ய ஆத்மானம் வித்வான் ப்ரஹ்மாத்ருதோம்ருதம் -என்று அந்த ஆத்மாவை இப்படியாக அறிபவன்
முக்தி அடைகிறான் என்பதில் உள்ள
தம் -அந்த -என்பது ப்ரஹ்மமே ஆகிறது
இதுவே கீழே யத் என்ற சொல்லால் காட்டப்பட்ட ப்ரஹ்மம் –
எனவே வேறுபட்டதாகும்
அதிரேகாத் ச –
இங்கு கூறப்பட்டவை கபில தந்திரத்தில் கூறப்பட்ட எண்ணக்கையை விட அதிகமாக உள்ளன –
அதாவது -யத் -என்பதால் கூறப்பட்ட ஆத்மா -ப்ரஹ்மம் -மற்றும் ஆகாசம் ஆகியவை இரண்டும் கூடுதலாகும்
ஆகவே -தம் ஷட்விம்சகம் இத்யாஹு சப்த விம்சதா பரே–தத்வங்கள் -26-என்றும் -உயர்ந்த ப்ரஹ்மம் -27-என்றும் சொல்லும்
சுருதி வாக்கியத்தின் படியே அனைத்துக்கும் ஆதாரமாக உள்ள சர்வேஸ்வரனும் பரமபுருஷனும் ஆகிய
ப்ரஹ்மமே இங்கு உபதேசிக்கப்படுகிறான்
ஸூத்ரத்தில் -ந சங்க்ய உப சங்கரஹாத் அபி-என்பதில் அபி சப்தம் -என்றால் கூட -என்பதன் மூலம்
பஞ்ச பஞ்ச நா என்று இருந்தால் கூட -25-தத்துவங்களே கூறப்பட்டன என்று கூற முடியாது
இங்கு ஒவ் ஒன்றும் ஐந்து எண்ணிக்கைகள் கொண்ட ஐந்து கூட்டங்களாக உள்ளன என்று கூறப்பட வில்லை
பொதுவான ஜாதி குணங்கள் வேறே எந்த அடிப்படையிலோ ஐந்து கூட்டங்களாக பிரிக்க முடியாதே
ஐந்து கர்ம இந்திரியங்கள் ஐந்து ஞான இந்திரியங்கள் ரோந்து பூதங்கள் ஐந்து தன்மாத்திரைகள் மீதம் உள்ள ஐந்து என்று
கொள்ளலாமே என்னில் இது சரி அல்ல -ஆகாசம் தனியாக –4-17-மந்திரத்தில் இருப்பதால் –
ஆக பஞ்ச அடைமொழிகள் உடன் கூடிய பஞ்ச ஜனா -என்றது
சப்த சப்த ரிஷிகள் ஏழு சப்த ரிஷிகள் என்றால் போலவே –
ஆக -5 தன்மாத்ரைகள் -5-ஞான இந்த்ரியங்கள் -5 கர்ம இந்த்ரியங்கள் -பிரகிருதி -மனம் -அஹங்காரம் -ஆத்மா
என்று 25 தத்வமாக ஜீவனைக் குறித்து-இவற்றை அறிந்தால் மோஷம் பெறலாம் என்கிறது உபநிஷத்
சாங்க்ய மதம் போலே சுதந்திரமான தத்வங்கள் அல்ல
யஸ்மின்-என்று பரம் பொருளைச் சார்ந்தே உள்ளவை-என்றவாறு
அத்யாத்ம விஞ்ஞானம் –பரமாத்மா உபாஸகம்-சஷூசா -கண்ணால் குடிக்கும் படி –
ஸ்ரீ ராமாயணத்தில் -உபாதேயமான வஸ்துக்களை நாம் கண்ணாலும் பருகுகிறோமே பிராக்ருதத்தில் -அர்ச்சை மூலம் ஆரம்பம் –
மேலே மேலே பரத்வம் பர்யந்தம் அனுபவம்
பௌமா பிபந்து அந்வஹம்—பூமியில் உள்ளார் அனைவரும் குடிக்கட்டும் -இந்த அம்ருதம் -மங்கள ஸ்லோகம் படி –
தேவதா -ஸ்வரூபம் -மட்டும் இல்லாமல் ஸ்வரூபதயா பர ப்ரஹ்மம் உபாஸகம் மிகவும் ஸ்ரேஷ்டம் -பூர்த்தி இதுவே -அத்யாத்ம உபாஸகம் –
முதல் நூறு -திருவாய் மொழி -ஸ்வரூபமே -அர்ச்சை கலசாமல் -கண்ணன் அருகிலானே–முடியில் உளானே –
யோக சாஸ்திரம் -படியே அனுபவம் -மானஸ அனுபவம் –
இதில் சர்ச்சைகளோ -சம்பிரதாய பேதங்களோ வராதே-
அனைத்தையும் தாண்டி நேராக பர ப்ரஹ்ம அனுபவம் –அஹம் ப்ரஹ்மாஸ்மி உபாசனமும் அனுபவமும் –
யாருக்கும் நினைக்கவும் கற்பனை பண்ணவும் எட்டாத விஷயம்
ஜ்யோதிஷம் ஜ்யோதி வித்யை இது -மூல ஸ்வரூபம் -அனைத்துக்கும் அந்தர்யாமி -25-தத்துவங்களும் இவன் இடம் பிரதிஷ்டை —
பரஞ்சோதி ஓ -ஆயிரம் இரவி கலந்தால் ஒத்த –
சமாசம் –பல உண்டே சமஸ்க்ருதத்தில் -பிதரவ் – மாதாவையும் பிதாவையும் -ஏக சேஷ சமாசம் –
த்வந்த சமாசம் இரண்டு சமாகாரம் group-பாணவ் பாதவ் –
தாராகா புல்லிங்கம் பஹு வசனம் -ஒருவளாக இருந்தாலும் – ப்ரத்யயம் பொறுத்து லிங்கம் /
யஸ்மின் பஞ்ச பஞ்ச ஜனா-25-entities-
நாநா பாவாத் -இருப்பதாலும் -யஸ்மின் பஞ்ச பஞ்சநா ஆகாசச்ச ப்ரதிஷ்டித-இருப்பதாலும் –
நாஸ்திக தரிசனங்கள் ஆறு –
ஆஸ்திக தரிசனங்கள் ஆறு -நியாயம் வைசேஷிகம் -சாங்க்யம் யோகம் -பூர்வ மீமாம்ச உத்தர மீமாம்ச –
-சாங்க்யம் நிராகாரம் ஞான யோகம் -யோகம் சா ஆகாரம் பக்தி மார்க்கம் -குண மார்க்கம் –
பக்தி மார்க்கமே நமக்கு என்று வலியுறுத்தி அருளவே இவ்வளவு அதிகரணங்களால் சாங்க்ய நிரசனம்
அக்ஷரம் அவ்யக்தம் –பக்தர் நித்ய யுக்தர் -ஸ்ரீ கீதை -இருவரும் மாம் ஏவ-சேர்ந்தாலும் -ஸ்ரமம் படுவார்கள் அவர்கள் –
பக்தர் -அத்யந்த ப்ரீதி யுக்தர் –
ஞான மார்க்கம் பக்தி ரூபா பன்ன மார்க்கமே -பக்தி ரேவா முக்தி உபாயம் –
வித்வான் -பரமாத்மா சாஷாத்காரம் அடைந்தவன் -25-தத்துவங்களும் ஆகாசமும் யார் இடம் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டனவோ –
யத் சப்தமும் உண்டே -இதில் -சாங்க்ய மத பிரக்ருதியை சொல்லவில்லை
சமாசம் அடிப்படையிலும் இது ஒவ்வாது -சமகாராம் -சமாகம்-
இதுக்கு பூர்வ பக்ஷம்
அப்படியானால் பஞ்ச பஞ்ச ஜனா என்று கூறப்படுபவை எவை
அடுத்த ஸூத்திரத்தில் சமாதானம்
—————–
1-4-12-ப்ராணாதய வாக்ய சேஷாத்-
முடிக்கும் பகுதி மூலமாக பிராணன் போன்றவையே கூறப்பட்டதாகிறது -என்றவாறு
பஞ்ச பஞ்ச ஜனா -ஐந்து பொருள்கள் –
ப்ருஹத் ஆரண்யாகாவில் 6-4-18-
பிராணஸ்ய பிராணமுத சஷூஷஸ் சஷூ ஸ்ரோத்ரஸ்ய ஸ்ரோத்ரம்-
அந்நஸ் யாந்னம்- மநஸோ யே மநோ விது—என்று
ப்ராணனுக்கு பிராணன்-கண்ணுக்கு கண் -காதுக்கு காது -அன்னத்துக்கு அன்னம் அல்லது நாக்குக்கு நாக்கு –
மனஸூக்கு மனமாக எதை அறிகிறார்களோ என்று கூறப்படுகிறது
ஆகவே ப்ரஹ்மத்தை ஆதாரமாகக் கொண்ட பிராணன் போன்றவையே இங்கு பஞ்ச பஞ்ச ஜனா -என்று அறியப்படுகிறது
கண்ணாலே வஸ்துவை பார்க்க முடியாது –நம் கண் பார்ப்பதற்கு காரணம் பர ப்ரஹ்மமே –
இது போலே மனசு கிரஹிக்கவும் -காதால் கேட்பதற்கும் –
கண்ணுக்கும் கண் காதுக்கும் காது மனஸுக்கும் மனசு பிராணனுக்கும் பிராணன் பர ப்ரஹ்மமே –
கேனோ உபநிஷத்துக்கும் இத்தையே சொல்லும் –
பூர்வ பக்ஷம்
யஸ்மின் பஞ்ச பஞ்ச ஜனா-6-4 17-என்ற மந்த்ரம் காண்வர்கள் மற்றும் மாத்யந்தினர்களுக்கும் பொதுவானதாகும் –
ஆனால் -பிராணஸ்ய ப்ராணம் -6-4-18-என்ற மந்த்ரத்தை காண்வர்கள் ஓதும் போது
அவர்கள்- அன்னஸ்ய-என்று படிப்பதில்லை
அப்படி என்றால் அவர்கள் சாகையில் பஞ்ச பஞ்ச ஜனா என்பதன் மூலம் பிராணன் போன்றவை
கூறப்படுகிறது என்று சொல்ல முடியாதே
இதுக்கு சமாதானம் அடுத்த ஸூத்ரம்
—————
1-4-13-ஜ்யோதிஷா ஏகேஷாம் அஸ்தி அந்நே –
முன்பு உள்ள ஜ்யோதி என்ற பதம் மூலம் அன்னம் என்பது இல்லாத போது
அவ்விதம் அறியப்படுகிறது -என்றவாறு
ஏகேஷாம் –என்றால் –
காண்வ சாகை பாடத்தில் -என்று பொருள்
அஸ்தி அந்நே –
அன்னம் கூறப்படவில்லை என்றாலும்
ஜ்யோதிஷாம்
ஜ்யோதி என்ற சொல்லால் -பஞ்ச ஜனா என்பது இந்த்ரியங்களைக் குறிக்கிறது என்று அறியப்படுகிறது
பிருஹு 4-4-17-யஸ்மின் பஞ்ச பஞ்சஜனா என்ற மந்திரத்தின் முன்பு
4-4-16-தம் தேவா ஜ்யோதிஷாம் ஜ்யோதிராயுர் ஹோபாஸதே அம்ருதம் –என்று பரமாத்மாவை தேவர்கள் உபாசிக்கிறார்கள் –
அவன் பிரசாதம் மூலம் பெற்ற ஜ்யோதிஸ்ஸூக்கள் எவை என்று நிச்சயிக்காமல் இருக்க
இந்த மந்த்ரம் -4-4-17-யஸ்மின் பஞ்ச பஞ்சஜனா-என்று இவை வெளி விஷயங்களை பிரகாசித்து உணர்த்தப்படும்
இந்த்ரியங்களே என்று சொல்லி
அடுத்து -4-4-18-பிராணஸ்ய ப்ராணம் –என்பதில் இரண்டாவது பிராணன் மூலம் ஸ்பர்ச இந்திரியம் –
வாயு வுடன் தொடர்பு கொண்டது அன்றோ -என்பதாலும்
முக்கிய பிராணனை ஜ்யோதி என்ற பதம் காண்பிக்க இயலாது என்பதாலும் ஆகும் –
சஷுஸ் ச சஷு -என்பதில் உள்ள -சஷுஸ் ச என்பதன் மூலம் பார்க்கும் இந்த்ரியமான கண்ணும்
ஸ்ரோத்ரஸ்ய ஸ்ரோத்ரம் என்பதில் உள்ள ஸ்ரோத்ரஸ்ய என்பதன் மூலம் கேட்க்கும் இந்த்ரியமான காதும் கூறப்பட்டது
இது தந்திரமாக -ஒரு முறை செய்யும் ஒரு செயல் மூலம் பலவும் நிறைவேறுதலே தந்திரம் எனப்படும் –
பூமியானது மணம்-கந்தம் -என்பதுடன் சம்பந்தம் கொண்டுள்ளதால் –அந்த பூமியில் விளையும் அந்நம் மூலம்
அந்த சுவைக்கும் இந்த்ரியத்துடன் அன்னத்துக்கு தொடர்பு
மனஸ யே மன -என்பதில் மனச -என்றது மனத்தைக் குறிக்கும்
இங்கு மணம் மற்றும் சுவை ஆகிய இந்திரியங்கள் தந்திரமாக எடுக்கப்பட்டதால் ஐந்து என்று எண்ணிக்கை கூறும்
பஞ்ச பஞ்ச ஜனா வாக்யத்துடன் முரண்படாமல் உள்ளது –
ஆக ஞானத்தை ஏற்படுத்தும் மனம் முடிய உள்ளதான இந்த்ரியங்களே இங்கு பஞ்ச ஜனா என்று கூறப்படுகிறது –
மனத்துடன் சேர்த்து இந்திரியங்கள் ஆறு அன்றோ என்ற சங்கைக்கு விடை அளிக்கிறார்
இங்கு முரண்பட்டு வாராமல் இருக்க நுகருதல் சுவைத்தல் இரண்டையும் தந்த்ரத்தல் சொன்னதாயிற்று
ப்ருஹதாரண்யம் சுக்ல யஜுர் வேதம் -காண்வ சாகை -மாத்யந்தகம் சாகை -இரண்டு உண்டே
அந்தர்யாமி ப்ராஹ்மணம் -காண்வ சாகை -பாட பேதம் உண்டு –
ஜ்யோதிஷாம் ஜ்யோதிராயுர் ஹோபாஸதே அம்ருதம்-முதல் ஜ்யோதி இந்திரியங்களைச் சொல்லி -flame-
இவற்றுக்கும் ஜ்யோதி கொடுப்பவன் அவனே -கட உபநிஷத் சொல்லுவதை முன்பே பார்த்தோம் –
இத்தையே யஸ்மின் பஞ்ச பஞ்ச -என்பதால் இது பிரகிருதி இல்லை பரமாத்மாவையே சொல்லும் –
அவனை அந்தர்யாமியாகக் கொண்ட ப்ரஹ்மத்தையே சொல்லும் -உபாதானமும் ப்ரஹ்மமே ப்ரக்ருதி இல்லை என்றவாறு –
ஆகவே ப்ருஹு -4-4-17-
யஸ்மின் பஞ்ச பஞ்ச ஜனா ஆகாசச்ச ப்ரதிஷ்டித -என்ற வாக்யத்தால்
பஞ்ச இந்திரியங்களும் ஆகாசம் என்பதன் மூலம் பஞ்ச பூதங்களும் ப்ரஹ்மத்தில் நிலை நிற்கின்றன என்பதும்
அனைத்து தத்துவங்களும் ப்ரஹ்மத்தையே அண்டியுள்ளவை என்பதையும் கூறப்பட்டதாயிற்று
இதன் காரணமாக கபில தந்திரத்தில் மூலம் வெளிப்படும் -25- தத்வங்கள் குறித்து
இங்கு ஏதும் இல்லை என்று நிரூபணம்
—————-
நான்காம் அதிகரணம்— காரணத்வாதிகரணம்-2-ஸூத்ரங்கள்-
விஷயம்
வேதங்கள் அனைத்தும் ப்ரஹ்மம் ஒன்றையே ஜகத் காரணமாக கூறுகின்றன என்று
உரைக்க முடியும் என்பது நிரூபணம்
1-4-14-காரணத்வேன ச ஆகாசாதிஷூ யதா வ்யபதிஷ்ட உக்தே –
ஆகாசம் போன்றவற்றுக்குக் காரணமாக உள்ளது என்று கூறப்பட்டதையே மீண்டும் கூறுவதால் –
ஆகாயம் உட்பட அனைத்துக்கும் காரணமாக பர ப்ரஹ்மமே உள்ளது என்று கூறப்பட்டதால்
ப்ரஹ்மமே உலகின் காரணப் பொருள் –
பூர்வ பக்ஷம்
பிரதானமே அனைத்துக்கும் காரணம் என்று சொல்லும் சாங்க்யர்கள் இங்கு மீண்டும் ஒரு ஆஷேபம்
வேதாந்தங்களில் ஒரு வஸ்துவிடம் இருந்து மட்டுமே ஸ்ருஷ்ட்டி ஏற்படுவதாகக் கூறப்படுவது இல்லை –
ஆகவே ப்ரஹ்மம் மட்டுமே ஜகத் காரணம் என்று கூற இயலாது என்பர்
சாந்தோக்யம் -6-2-1-
சத் ஏவ சோம்ய இதம் அக்ர ஆஸீத் –என்று தொடக்கத்தில் சத் என்பது மட்டுமே காணப்பட்டது என்பதால் –
சத் என்பதில் இருந்தே ஸ்ருஷ்ட்டி தொடங்கியது என்று கூறப்பட்டது –
தைத்ரிய உபநிஷத்தில் -2-7-1-
அசத் ஏவா இதம் அக்ர ஆஸீத் -என்று தொடக்கத்தில் இந்த அசத் மட்டுமே இருந்தது -என்பதால் –
அசத் என்பதில் இருந்தே ஸ்ருஷ்ட்டி தொடங்கியது என்று கூறப்பட்டது –
வேறு ஒரு இடத்தில் சாந்தோக்யம் -3-19-1-
அசத் ஏவ இதம் அக்ர ஆஸீத் தத் சத் ஆஸீத் தத் சம்பவத் -என்று
முதலில் அசத்தாக இருந்தது -பின்பு சத் என்று ஆனது -தொடர்ந்து உத்பத்தி அடைந்தது -என்று உள்ளது
ஆகவே வேதாந்தங்களில் ஸ்ருஷ்ட்டிக்கு காரணம் இன்னது என்று கூறப்படாதலால்
ஜகத்துக்கு ப்ரஹ்மமே காரணப் பொருள் என்று உறுதியாக கூற இயலாதே
மாறாக -ப்ருஹத் உபநிஷத்தில் -1-4-7-
தத் ஏதத் தர்ஹி அவ்யாக்ருதம் ஆஸீத் -என்று ஜகத் அப்போது அவ்யாக்ருதமாக –
நாம ரூப வேறுபாடுகள் இல்லாமல் – இருந்தது -என்று தொடங்குவதன் மூலம்
ஜகத்து பிரளயத்தில் அவ்யாக்ருதத்தில் லயிப்பதாக கூறப்பட்டு
தொடர்ந்து 1-4-7-தந் நாம ரூபாப்யாம் ஏவ வியாக்ரியதே-என்பதன் மூலம்
அவ்யாக்ருதத்தில் இருந்தே ஜகத் ஸ்ருஷ்ட்டி யாகிறது என்று கூறப்பட்டது
இந்த அவ்யாக்ருதமே பிரதானம் -நித்யம் –அனைத்து வித பரிணாமங்களுக்கும் இதுவே இருப்பிடம்
இந்த காரணத்தால் தான் ஜகத் காரணமாக இதனைக் கூறும் இடங்களில் சத் என்றும் அசத் என்றும்
இரண்டு விதமாகக் கூறினாலும் முரண்பாடு ஏற்படவில்லை
ஆனால் ப்ரஹ்மம் என்றால் இரண்டு சொற்களையும் முரண்பாடு இல்லாமல் உபயோகிக்க இயலாது
இப்படியாக அவ்யாக்ருதம் என்பதே அனைத்துக்கும் காரணம் என்று நிச்சயித்த பின்பு -ஈஷணம்-அதாவது
பார்த்தல் -சிந்தித்தல் -பஹுஸ்யாம் -பலவாகக் கடவேன்-என்பது போல உபநிஷத்தில் கூறப்பட்ட
ஜகத் காரண வஸ்துவுக்கு இருக்கும் தன்மைகள் அவ்யாக்ருதமானத்துக்கு பொருந்தும்
பிரதானம் மிகப் பெரியதாகவும் பரந்தும் உள்ளதால் -ப்ரஹ்ம சப்தம் ஆத்ம சப்தம் பிரதானத்துக்கு பொருந்தும்
ஆகவே ஸ்ம்ருதிகள் மற்றும் நியாயம் ஆகியவற்றால் உணர்த்தப்படும் பிரதானமே ஜகத்காரணமாகும்
என்றே வேதாந்த வாக்கியங்களும் நிரூபிக்கின்றன என்பர்
ப்ரஹதாரண்யம் -தத் ஏதத் தர்ஹி அவ்யாக்ருதம் ஆஸீத்-அவ்யக்தம் -சாங்க்யர்
பின்பு நாம ரூபங்களை அடைந்தது -name-form-பிரக்ருதியே காரணம் என்பர் பூர்வ பஷி-
இதனால் -ப்ரஹ்மமே காரணம் என்று சொல்ல முடியாது என்பர்
சாந்தோக்யம் -சத் ஏவ சோம்ய இதம் அக்ர ஆஸீத்-சத் என்ற வாஸ்துவில் இருந்தும் என்றும்
அசத் ஏவ இதம் அக்ர ஆஸீத் தத் சத் ஆஸீத் தத் சம்பவத்-அசத்தில் இருந்தும் -என்றும் பல வாசிகள் –
வ்ருத்தமான சுருதி வாக்கியங்கள் உண்டே
சத் அசத் என்று பிரக்ருதிக்கே சொல்லலாம் என்பர்
ஈஷத் அதிகரணத்திலே சத் அசத் என்பது பரமாத்மாவையே குறிக்கும் -சொன்ன விஷயம் தானே என்ன
அது கௌணம்-simbolical- பர்வதம் நதி சாக்ஷி சொல்வது போலே -பிரகிருதி பார்த்தது என்கிறது என்பர்
ப்ரஹ்மம் ப்ருஹத்வாத் சொல்வது பிரக்ருதிக்கும் பொருந்தும்
ஆத்ம சப்தமும் இதுக்கு சொல்லலாம் என்பர்
ஸ்ருஷ்ட்டி கர்த்தாவுக்கு விவஸ்தை இல்லை -ப்ரஹ்மம் மட்டும் காரணம் என்று சொல்ல முடியாது
பிரக்ருதியும் காரணம் -அவ்யாக்ருதம் -என்று இருப்பதால் பரிணாமம் அடையாமல் வியக்தமாக இருந்து பின்பு
பரிணாமம் அடைந்து நாம ரூபம் அடைந்து வியக்தம் -அவ்யக்தம் பிரதானம் ஏவ ஜகத் காரணம் என்பர்
சித்தாந்தம்
காரணத்வேன ச ஆகாசாதிஷூ யதா வ்யபதிஷ்ட உக்தே –
இதில் ச -என்பது -து –ஆனால் -என்ற பொருளில் வந்துள்ளது –
ஸர்வஞ்ஞத்வ – ஸர்வேஸ்வரத்வ -ஸத்ய ஸங்கல்பத்துவம் -அகில ஹேய பிரத்ய நீகத்வம்-இவை
அனைத்தும் பொருந்திய பர ப்ரஹ்மத்துக்கே ஜகத் காரணத்வம் நிச்சயமாக உரைக்க இயலும் –
ஆகாசாதிஷூ காரணத்வேன ச யதா வ்யபதிஷ்ட உக்தே -ஆகாசம் போன்றவற்றுக்கு ப்ரஹ்மமே காரணம்
என்று கூறப்படுவதால் ஆகும் –
ஸ்ருஷ்டிக்குத் தேவையான அனைத்தும் அறிந்த தன்மை போன்ற சிறப்புக்களுடன் ப்ரஹ்மம் உள்ளதாக
ஜந்மாத் யஸ்ய யத-1-1-2- என்பது போன்றவற்றால் முன்பே கூறப்பட்டது
மேலும் ப்ரஹ்மமே ஆகாசம் போன்றவற்றுக்கு காரணமாக உள்ளது என்று கூறப்பட்டுள்ளது
தைத்ரியம் -2-1-1-
தஸ்மாத் வா ஏதஸ்மாத் ஆத்மந ஆகாசஸ் ஸம்பூத–என்று அந்த ஆத்மா எனப்படும்
ப்ரஹ்மம் இடம் இருந்தே ஆகாசம் உண்டானது -என்றும்
சாந்தோக்யம் -6-2-3-
தத் தேஜஸ் அஸ்ருஜத–என்று அந்த தேஜஸ்ஸை உண்டாக்கியது என்று அனைத்தும் அறிந்த
ப்ரஹ்மமே காரணமாக உள்ளது என்றும்
தைத்ரியம் -2-1-1-
சத்யம் ஞானம் அநந்தம் ப்ரஹ்மம்-ஸூ சோஸ்னுதே சர்வான் காமான் ஸஹ ப்ரஹ்மணா விபச்சிதா –என்று
சத்யம் ஞானம் அநந்தம் என்பதாக உள்ள ப்ரஹ்மம் ஜூ -முக்தாத்மா -இப்படிப்பட்ட அனைத்தும் அறிந்த
ப்ரஹ்மத்துடன் கூடி இருந்து அனைத்து விருப்பங்களையும் அனுபவிக்கிறான் என்பதால் சர்வஞ்ஞன் என்று கூறப்பட்டு
தஸ்மாத் வா ஏ தஸ்மாத் ஆத்மான ஆகாச சம்பூத் -என்று அந்த ஆத்மாவான ப்ரஹ்மத்திடம் இருந்து தொடங்கி
மேலே உள்ளவை சொல்லிற்று
இது போன்று -சாந்தோக்யம் -6-2-3-
தத் ஐ ஷத பஹூச்யாம் –நான் பலவாக தோன்றுவேன் என்று சங்கல்பம் செய்தது-என்று கூறப்பட்ட சர்வஞ்ஞனான ப்ரஹ்மமே
சாந்தோக்யம் -6-2-3-
தத் தேஜஸ் அஸ்ருஜத –அது தேஜஸ்ஸை ஸ்ருஷ்டித்தது -என்பதில் கூறப்பட்டது –
இப்படியே அனைத்து ஸ்ருஷ்ட்டி குறித்த வாக்யங்களுக்குப் பொருள் கொண்டு
சத் அசத் அவ்யாக்ருதம் போன்றவையும் ப்ரஹ்மத்தை குறிக்கும் பதங்கள்
ப்ருஹத் உபநிஷத்தில் -1-4-7-
தத் நாம ரூபாப்யம் வ்யாக்ருத யதா -என்று இத்தையே குறிக்கும் -பர ப்ரஹ்மமே காரணம் என்றதாயிற்று
ப்ரஹ்மமே ஜகத் காரணம் என்று நிரூபிக்கப் பட்டது
கர்த்தா -கார்ய உபாதானம் -கடத்துக்கு குயவன் மண் -படத்துக்கு நெசவாளி நூல் –
கர்த்ருத்வம் -ஞானம் பிரயத்தனம் சேதன தர்மங்கள் பிரக்ருதிக்கு கூடாதே
பஹஸ்யாம் ப்ரஜாயேய -என்று சங்கல்பித்து -த்ரிவித காரணம் -அடையக் கடவேன்-சங்கல்பித்து -ஸ்ருஷ்ட்டி –
சர்வஞ்ஞத்வம் வேணுமே -சர்வ ஸ்ருஷ்டிக்கு -சர்வ சக்தித்வமும் வேணும் –
து சகாரார்த்தம் -இங்கு -அவ்யய த்துக்கு அநேக அர்த்தம் கொள்ளலாமே –
பூர்வ பக்ஷம்
தைத்ரிய உபநிஷத்தில் -2-7-1-
அசத் ஏவா இதம் அக்ர ஆஸீத் -என்று உள்ள போது சர்வஞ்ஞனான -ஸத்யஸங்கல்ப விசிஷ்டனான ப்ரஹ்மமே
காரணம் என்பது எப்படி நிச்சயிக்கப்படும்
இதற்கு சமாதானம் அடுத்த ஸூத்ரம்
—————-
1-4-15-சமாகர்ஷாத் –
தொடர்ந்து கூறப்படுவதால் -என்றபடி –
இந்த ஸூத்ரத்துக்கு -அநு கர்ஷம் அபகர்ஷம் -அதி கர்ஷம் -மூன்று வித பொருள்கள்
முந்தைய இடத்தில் உள்ளத்தை பிந்தைய இடத்தில் சேர்த்துக் கொள்ளுவது அநு கர்ஷம் ஆகும் –
பிந்தைய இடத்தில் உள்ளதை முந்தைய இடத்தில் சேர்த்துக் கொள்ளுவது அபகர்ஷம் ஆகும்
புதிதாக ஒன்றைச் சேர்த்தல் அதி கர்ஷம் ஆகும்
தைத்ரியத்தில் உள்ள -ஸோ அகாமயத–தத் சத்ய மித்யா சஷதே -என்பதில் கூறப்பட்ட பொருளையே
அசத்வா இதம் அக்ர ஆஸீத் -என்பதில் உள்ள அசத் என்னும் சொல்லால் கூறத் தொடங்குவதால் இது அநு கர்ஷம் ஆகும்
சாந்தோக்யத்தில் அசத் ஏவ இதம் அக்ர ஆஸீத் என்பதில் தத் சத் ஆஸீத் -என்று பின்னர் வரும் இடத்தில்
உள்ள சத் என்பதற்கு கூறப்பட்ட பொருளை முன்பு உள்ள அசத் என்பதற்கு எடுப்பதால் இது அபகர்ஷம் ஆகும்
பிருஹத் உபநிஷத்தில் –
தத் ஏதம் தர்ஹி அவ்யாக்ருதம் ஆஸீத் தந் நாம ரூபாப்யாம் வியாக்ரியத-என்பதில் வியாக்ரியத என்பதான
செயல் புரியும் சொல் உள்ளதால் -புதிதாக ஒரு கர்த்தாவைச் சேர்ப்பதால் இது அதிகர்ஷம் ஆகும் –
சித்தாந்தம்
சர்வஞ்ஞனான -ஆனந்த மாயா -ஸத்யஸங்கல்ப விஸிஷ்ட ப்ரஹ்மமே
தைத்ரியம் -3-7-1-அஸத்வா இதம் அக்ர ஆஸீத் -என்ற வாக்யத்திலும் தொடர்ந்து கூறப்பட்டது –
எப்படி என்றால் முந்திய பகுதியில் -அநு கர்ஷ முறை –
தஸ்மாத் வா ஏதஸ்மாத் விஞ்ஞான மயாத்-அந்ய அந்தரே ஆத்மா ஆனந்த மய—2-5-என்று
ஜீவாத்மாவை விட வேறுபட்ட ப்ரஹ்மம் என்றும்
ஸோ காமயத பஹுஸ்யாம் ப்ரஜாயேய–2 6-என்றும்
இதம் சர்வம் அஸ்ருஜத யதிதம் கி ஞ்ச டு தத் ஸ்ருஷ்ட்வா-தத் ஏவ அநு பிராவிஸத்-தத் அநு பிரவிஸ்ய –
சத் த்யத் ச அபவத்-என்று அனைத்தையும் ஸ்ருஷ்டித்து புகுந்து அனைத்துக்கும் ஆத்மாவாகவே
ப்ரஹ்மம் -என்று கூறப்பட்டது –
தொடர்ந்து -2-6- தத் அபி ஏஷ ஸ்லோகோ பவதி -என்று
இதுவரை கூறிய அர்த்தத்தில் பின்வரும் மந்த்ரமும் உள்ளது -என்றுள்ள வரி மூலமாக இதுவரை கூறப்பட்டவற்றை விளக்க –
அதற்கு சாட்சியாக பின் வரும் மந்த்ரமும் உள்ளது என்று கூறிய பின்னர்
அசத் வா இதம் அக்ர ஆஸீத்–2-7- -என்று தொடக்கத்தில் இவை அனைத்தும் அசத்தாகவே இருந்தன
என்னும் வாக்கியம் உள்ளது
அடுத்து இந்த மந்திரத்தின் அடுத்த வரியை குறைப்பதால் -அபகர்ஷம் தோன்றுகிறது
இத்தைத் தொடர்ந்து பீஷாஸ்மாத் வாத பவதே–தை -2-8- போன்ற வாக்யங்களால் அதே ப்ரஹ்மம் கூறப்பட்டு
ஸர்வேச்வரத்வம் சர்வ ஆனந்த விசிஷ்டத்வம் போன்ற பலவும் உரைக்கப் படுகின்றன
ஆகவே இந்த மந்த்ரம் -அசத் குறித்த வாக்கியம் -ப்ரஹ்மத்தைக் குறித்த விஷயமே யாகும் என்றதாகிறது
அப்போது -ஸ்ருஷ்டிக்கு முன்பு நாம ரூப வேறுபாடுகள் என்பதால் ப்ரஹ்மத்துக்கு சத் -அதாவது -இருக்கின்ற பொருள்
சம்பந்தம் இல்லை என்பதால் ப்ரஹ்மம் அஸத் சப்தத்தால் கூறப்படுகிறது
அஸத் ஏவ இதம் அக்ர ஆஸீத் –சாந்தோ 3-19-1-/6-2-1–போன்ற வாக்யங்களுக்கும் இதே கருத்தே
அடுத்து பூர்வ பக்ஷத்தில்
ப்ருஹி–தத் ஏதத் அவ்யாக்ருதம் ஆஸீத் 1-4-7-என்பது பிரதானமே ஜகத் காரணம் என்பர் -அது கூடாது –
இங்கும் அவ்யாக்ருதம் என்ற சொல்லால் கூறப்படுவது அவ்யாக்ருத சரீரம் கொண்ட ப்ரஹ்மமே –
ப்ருஹ -1-4-7-
ச ஏஷ இஹ ப்ரவிஷ்ட ஆநகாக் ரேப்ய -பஸ்யம்ச் சஷு ச்ருண்வஞ்சரோத்ரம் மந்வாநோ மந –
ஆத்ம இதி ஏவ உபாஸீத்-என்று ச ஏஷ -என்று உணர்த்தப்படுகிற -தத் -அது என்பதன் மூலம் அவ்யாக்ருதம் என்ற சொல்லால்
கூறப்பட்ட ப்ரஹ்மமே அனைத்துக்கும் உட் புகுந்து நியமிக்கிறார் –
இப்படி முன்னம் கூறப்பட்ட விஷயம் இங்கு சேர்க்கப்பட்டதால் இது அநு கர்ஷம் ஆகும்
மேலும் தை -2-6-1-
தத் ஸ்ருஷ்ட்வா தத் ஏவ அநு ப்ராவிஸத்-என்றும்
சாந்தோக்யம் -6-3-2-
அநேந ஜீவேந ஆத்மநா அநு பிரவிஸ்ய நாம ரூபே வ்யாகரவாணி -என்றும் உள்ளவற்றால்
சர்வஞ்ஞனான பர ப்ரஹ்மமே உட் புகுந்து நாம ரூபங்களை ஏற்படுத்துகிறான் என்றதாயிற்று
மேலும் தைத்ரியம் 3-11-2-
அந்த ப்ரவிஷ்டா சாஸ்தா ஜனா நாம் சர்வாத்மா -என்றும் உள்ளதால்
உட் புகுந்து நியமித்தல் பிரதானத்துக்கு சம்பவிக்காது –
ஆகவே அவ்யாக்ருதம் என்று கூறப்படுவது அவ்யாக்ருத சரீரம் கொண்ட ப்ரஹ்மமே ஆகும்
அடுத்து அதிகர்ஷ முறையில் விளக்கம்
பிருஹு -1-4-7-
தந் நாம ரூபாப்யாம் வியாக்ரியதே –என்று அதே ப்ரஹ்மம் -பல சரீரங்கள் கொண்டதாக தன்னை மாற்றிக் கொண்டது
பஹுஸ்யாம் ப்ரஜாயேய -போன்ற சங்கல்பம் -ஈஷதே-போன்ற பார்வை
இப்படி பல மேன்மைகளை கொண்ட தன்மை பிரதானத்துக்கு இல்லை என்பதால் ப்ரஹ்ம ஆத்மா சொற்களால் கூற இயலாது
ஆகவே ப்ரஹ்மமே ஜகத் காரணம் என்று நிரூபணம்
மற்ற உபநிஷத்களிலும் கூறப்பட்டவற்றை குறிப்பிடுவதாலும் பர ப்ரஹ்மமே காரணம்
தைத்ரிய உபநிஷத் –
சோகா மயத பஹூச்யாம் பிரஜா யேய-என்றும்
அசத் வை இதம் அக்ர ஆஸீத் -என்றும்
ப்ருஹத் ஆரண்யாகாவில் –
தத் ஏதம் தர்ஹி அவ்யாக்ருதம் ஆஸீத் என்றும்
அதே உபநிஷத் –
ச ஏஷ இஹ ப்ரவிஷ்ட ஆனகாக்ரேப்ய-என்று உள்ளே புகுந்து நகக் கண்கள் வரையில் உள்ளான் -என்கிறது-
ஆனந்தவல்லி தைத்ரியம் -அசத்-சுருதி வாக்கியம் -அனைத்தையும் ப்ரஹ்மம் குறிக்கும் என்பதைக் காட்ட வந்தது
ப்ராஹ்மண ஷத்ரியம் வைஸ்யம் சூத்திரர் அனைத்திலும் நான்கு வர்ணங்களும் உண்டே
நான்கு வர்ணங்களுக்கு நான்கு வேதங்கள் -யஜுர் க்ஷத்ரியர் -சாம வேதம் ப்ராஹ்மணர் ரிக் வேதம் வைசியர் –
முகத்தில் இருந்து ப்ராஹ்மணர் -அது வேறே விஷயம் -விராட் புருஷன் மூலம் வாதத்தை சொன்னபடி
தைத்ரியம் உபநிஷத் -திருமஞ்சனம் சமயம் -சொல்லுவார்
ராமாயணத்திலும் மனு சாஸ்திரம் quote-உண்டே
நாம ரூப விபாகம் இல்லாததால் அசத் -அவ்யாக்ருதம் இதுவே
தைத்ரியம் -அசன்நேவஸ் ய பவதி -இல்லாமலே ஆகிறான் -ப்ரஹ்மத்தை அறியாதவன் -அசத் ப்ரஹ்ம வேத ச –
ப்ரஹ்ம சத் அவேத ச -என்று கொண்டு கூட்டிப் பொருள் இங்கு
அஸ்தி –சந்தமேனம்-பவதி –
சர்வே சப்தா பரமாத்மாவாவையே குறிக்கும் -அசத் சப்தமும் அவனையே சொல்லலாமே –
அவ்யாக்ருதமான சரீரம் உடைய பர ப்ரஹ்மம் -சொன்னபடி -ஸூஷ்ம சித் அசித் விசிஷ்ட ப்ரஹ்மம் –
——————–———————————————————
ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ஆழ்வார் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ஸ்ருதி பிரகாசர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ போதாயனர் -வ்ருத்தி காரர் – ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பாதராயணர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-
