ஸ்ரீ விளாஞ்சோலைப் பிள்ளை பணித்த சப்த காதை -ஸ்ரீ P.B.A. ஸ்வாமிகள் –

அவதாரிகை –
கிமப்யத்ராபி ஜாயந்தே யோகி நஸ் சர்வ யோநிஷூ பிரத்யஷிதாத்மா நாதா நாம் தைஷாம் சின்த்யம் குலாதிகம் –
தொண்டைக்குலத்தின் சிறப்பு அறியக் கிடக்கின்றது –அவர்கள் பல யோநிகளிலும் பிறப்பார்கள் –
பிள்ளை உறங்கா வல்லி தாசர் -எம்பெருமானார் இடம் அந்தரங்க அன்பர்
ஏறு திரு உடைய தாசர் -நம் பிள்ளைக்கு அந்தரங்க அன்பர்
பிள்ளை வானமா மலை தாசர் -நடுவில் திரு வீதிப் பிள்ளை பட்டர்க்கு அந்தரங்க அன்பர்
இவர்களைப் போலே விஞ்சிய பெருமை வாய்ந்த விளாஞ்சோலைப் பிள்ளை -பிள்ளை லோகாசாரியர் உடைய திருவடிகளிலே ஆஸ்ரயித்து
சகல ரஹச்யார்த்தங்களும் கேட்டு உஜ்ஜீவிக்கப் பெற்றவர் –
உன்னில் திகழ் வசன பூஷணத்தின் சீர்மை ஒன்றுக்கு இல்லை -இந்த திவ்ய சாஸ்த்ரத்திலே மிகவும் ஊன்றி யவராய் -வேறு ஒன்றும் அறியாமல்
சரம பர்வ நிஷ்டா பிரகரணம் -முக்கியமான அர்த்த விசேஷங்களையும் திரட்டி இலகுவானதொரு பிரபந்தம் பணிக்க திரு உள்ளம் பற்றி
பிரதம பர்வதற்கு திருவாசிரியம் போலே சரம பர்வம் –வெண்பாவில் அருளின ஏற்றமும் உண்டே –
ஸ்ரீ மதுரகவிகள் வடுக நம்பி போலே சரம பர்வ நிஷ்டையை உக்தி அனுஷ்டானங்களாலே காட்டி அருளுகிறார் –
—————————————————-
அம்பொன் அரங்கர்க்கும் ஆவிக்கும் அந்தரங்க
சம்பந்தம் காட்டித் தடை காட்டி -உம்பர்
திவம் என்னும் வாழ்வுக்குச் சேர்ந்த நெறி காட்டும்
அவன் அன்றோ வாசாரியன்–1-

சேர்ந்த நெறி -அனுரூபமான மார்க்கம் ஆகிய பிரபத்தி
நவவித சம்பந்தம் -பிதா புத்திர -ரஷ்ய ரஷக -சேஷ சேஷி -பர்த்ரு பார்ய -ஜ்ஞாத்ரு ஜ்ஞ்ஞேய -ஸ்வ ஸ்வாமி -ஆதார ஆதேய -சரீராத்மா -போக்த்ரு போக்ய-பாவம் –
தடை -ஸ்வரூப உபாய ப்ராப்ய விரோதிகள்
உம்பர் திவம் என்னும் வாழ்வைக் காட்டும் -புருஷார்த்தம்
அந்த வாழ்வுக்குச் சேர்ந்த நெறி காட்டும் -பிராபகமான உபாயம்
இவற்றை நிஷ்கல்மஷமாகக் காட்டிக் கொடுப்பது தான் ஆசார்ய கருத்தியம் –
உம்பர் திவம் மன்னும் என்னும் -பாட பேதங்கள்
அந்தரங்க சம்பந்தம் -சரீராத்மா பாவ சம்பந்தம் -நம் தர்சனத்துக்கு அசாதாரண அந்தரங்கமாக கொள்ளப்படும் சம்பந்தம்

——————————————————————————–

அஞ்சு பொருளும் அளித்தவன் பால் அன்பிலார்
நஞ்சில் மிகக் கொடியர் நாம் சொன்னோம் -நஞ்சு தான்
ஊனை முடிக்கும் அது உயிரை முடிக்கும் என்று
ஈனமிலார் சொன்னார் இவை –2-

ஆசார்ய ப்ரேமம் இல்லாதவர்கள் ஆத்ம நாசத்தை தாங்களே விளைத்துக் கொள்ளுமவர்கள் -என்கிறார் –
நஞ்சு கொடிது –நெஞ்சில் மிகக் கொடியர் -இவர்கள் மிகக் கொடியராய் இருப்பர்-
ஆன் விடை ஏழு அன்று அடர்த்தார்க்கு ஆளானார் அல்லாதார் மானிடவர் அல்லர் என்று என் மனத்தே வைத்தேனே -போலே இவரும் நாம் சொன்னோம் -என்கிறார் –
இவனுக்கு சரீரா வசானத்து அளவும் ஆசார்ய விஷயத்தில் என்னைத் தீ மனம் கெடுத்தாய் -மருவித் தொழும் மனமே தந்தாய் -என்று
உபகார ஸ்ம்ருதி நடக்க வேணும் -ஸ்ரீ வசன பூஷணம் -சூர்ணிகை -349-இங்கே அனுசந்தேயம் –
———————————————————–

பார்த்த குருவின் அளவில் பரிவின்றி
சீர்த்த மிகு ஞானம் எல்லாம் சேர்ந்தாலும் -கார்த்த கடல்
மண்ணின் மேல் துன்புற்று மங்குமே தேங்காமல்
நண்ணுமே கீழா நரகு——-3-

பார்த்த குரு -பிரத்யஷை தைவமான ஆசார்யன் -நம் கண்களாலே பார்க்கப் படுகிற -என்றும் எம்பெருமான் தேடிப்பார்த்து வைத்த ஆசார்யன் -என்றுமாம்
ஞானம் –மிகு ஜ்ஞானம் -சீர்த்த மிகு ஜ்ஞானம் –சமஸ்க்ருத வேதாந்த ஜ்ஞானம் –திராவிட வேதாந்த ஜ்ஞானம் -ரஹஅச்யார்த்த ஜ்ஞானம்
மேலே எல்லாம் -சகலார்த்த ஜ்ஞானங்கள்
ஆசார்யர் பக்கல் பரிவின்றி இருந்தால் கரும் கடல் சூழ்ந்த மண்ணுலகில் அனுபவிக்கும் கிலேசங்கள் எல்லாம் அனுபவித்துக் கொண்டு உழல்வான்
இங்கே காண இப்பிறப்பே மகிழ்வர் எல்லையும் காலையே -என்றதற்கு எதிராக
அத்யுத்கடை புண்ய பாபைவரிஹைக்கா பலம் அஸ்நுதே -சாஸ்த்ரார்த்தம்
நரக யாத நைகளையும் அனுபவிக்க நேரும் –தேங்காமல் நண்ணுமே கீழா நரகு -நித்ய சம்சாரியாய்க் கிடந்தது உழல்வான் என்றாகவுமாம் –

——————————————————————-

தன்னை யிறையைத் தடையைச் சரண் நெறியை
மன்னு பெரு வாழ்வை யொரு மந்த்திரத்தின் இன்னருளால்
அஞ்சிலும் கேடோட வளித்தவன் பால் அன்பிலார்
நஞ்சிலும் கேடு என்று இருப்பன் நான்——4-

அஞ்சிலும் கேடு ஓட அளித்தவன் பால் –ஐந்து பொருள்களிலும் ஒரு வகையான கெடுதலும் இன்றியே உபதேசித்து அருளின ஆசார்யன் பக்கலிலே
அஜ்ஞ்ஞான சம்சய விபர்யயங்கள் அறும்படி உபதேசித்து அருளினவன் என்கை
ப்ராப்யஸ்ய ப்ரஹ்மணோ ரூபம் ப்ராப்துச் ச பிரத்யகாத்மான ப்ராப்த்யு பாயம் பலம் ப்ராப்தேஸ் ததா ப்ராப்தி விரோதி ச –
பிரணவத்தில் மகாரத்தாலும் லுப்த சதுர்தியாலும் உகாரத்தாலும் ஸ்வ ஸ்வரூபம்
அகாரத்தாலே பர ஸ்வரூபம்
நமஸ் சில் நம என்பதால் விரோதி ஸ்வரூபம்
நமஸ் சாலே உபாய ஸ்வரூபம்
நாராயணாய -உபயே ஸ்வரூபம்
ஆசார்யன் பக்கலிலே பிரேமம் இல்லாதவர்கள் விஷத்தில் காட்டிலும் கொடியவர்கள் என்று நான் உறுதி கொண்டு இருப்ப்பேன் -என்கிறார் –

———————————————————

என் பக்கல் ஓதினார் இன்னார் எனும் இயலவும்
என் பக்கல் நன்மை எனும் இயல்வும் -மன் பக்கல்
சேவிப்பார்க்கு அன்புடையோர் சன்ம நிரூபணமும்
ஆவிக்கு நேரே அழுக்கு—-5-

இன்னார் என் பக்கல் ஓதினார் எனும் இயலவும்-இவர்கள் என்னிடத்தில் ஒத்து என்னை ஆசார்யனாகக் கொண்டவர்கள் என்று இருப்பதும்
என் பக்கல் நன்மை எனும் இயல்வும் -என் பக்கலிலே ஆசார்யத்வ பூர்த்தி யுள்ளது என்று இருப்பதும்
-மன் பக்கல்சேவிப்பார்க்கு அன்புடையோர் சன்ம நிரூபணமும்-பகவத் பக்த பக்தர்களான ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் இடத்திலே ஜாதி நிரூபணம் பண்ணுகையும்
ஆகிற இவை –ஆவிக்கு நேரே அழுக்கு-ஆத்மாவுக்கு நிச்சயமாக நாசகம்
கீழ்ப் பாட்டுக்களிலே சிஷ்யனுக்கு ஆகும் குறைகளைப் பேசினார்
இப்பாட்டில் ஆசார்யனுக்கு நேரக் கூடிய அவத்யத்தைப் பேசுகிறார் –
தான் ஹித உபதேசம் பண்ணும் போது தன்னையும் சிஷ்யனையும் பலத்தையும் மாறாடி நினைக்கை க்ரூர நிஷித்தம்
தன்னை மாறாடி நினைக்கை யாவது -தன்னை ஆசார்யன் என்று நினைக்கை -சிஷ்யனை மாறாடி நினைக்கை யாவது தனக்கு சிஷ்யன் என்று நினைக்கை –
பாகவத அபசாரம் தான் அநேக விதம் -அதிலே ஓன்று அவர்கள் பக்கல் ஜன்ம நிரூபணம் இது தான் அர்ச்சாவதாரத்தில் உபாதான ஸ்ம்ருதியிலும் காட்டில் க்ரூரம் –
ஸ்ரீ வசன பூஷணம் ஸ்ரீ ஸூ க்திகள்
தனது ஆசார்யனையே சிஷ்யனுக்கு உபதேச கர்த்தாவாகவும் தான் அவ்வாசார்யருக்கு கரண பூதனாகவும் பிரதிபத்தி பண்ண வேண்டும்
சிஷ்யனையும் தன்னைப் போலே தன்னுடைய ஆசார்யனுக்கு சிஷ்யனாக பிரதிபத்தி பண்ணி உபதேசிக்க வேண்டும் –
ஜன்ம நிரூபணம் மகாபசாரம் -ஆவிக்கு நேரே ஆளுக்கு என்கிறார் –

———————————————————–

அழுக்கு என்று இவை அறிந்தேன் அம் பொன் அரங்கா
ஒழித்து அருளாய் உள்ளில் வினையை -ப ழிப்பிலா
என் ஆரியர்க்காக எம்பெருமானார்க்காக
உன் ஆர் அருட்காக வுற்று —-6-

உள்ளில் வினையை ஒழித்து அருள்வாய் -என்னுள் உறையும் பாப சமூஹத்தைப் போக்கி யருள வேணும்
அழுக்கு என்று இவை அறிந்தேன் ஆகிலும் -அஸ்மத் ஆசார்யரான பிள்ளை லோகாசாரியர்க்காகவும்
உலகுக்கு ஓர் உயிரான எம்பெருமானாருக்கும் தேவரீர் உடைய திருவருள் பழுது படாமைக்காகவும்
இவ்வருள் செய்தே யாக வேணும் என்று ஸ்ரீ ரெங்க நாதன் இடம் பிரார்த்திக்கிறார் –

—————————————————-
தீங்கேதும் இல்லாத் தேசிகன் தன் சிந்தைக்குப்
பாங்காக நேரே பரிவுடையோர் -ஓங்காரத்
தேரின் மேல் ஏறிச் செழும் கதிரினூடு போய்ச்
சேருவரே யந்தாமம் தான்—-7-

ஆசார்ய ப்ரேமம் கனத்து இருக்குமவனுக்கு –தீங்கு ஏதும் இல்லாமை யாவது -ஸ்வ ஆசார்யர் பக்கல் பிரேமம் அற்று இருக்கை
போன்ற அவத்யங்கள் இல்லாமை –
உண்டாகி கழிகை அன்றிக்கே இவற்றின் ஸ்பர்சம் அன்றிக்கே இருக்கை –
திருமேனியைப் பேணிக் கொண்டு ப்ரேமம் உடன் இருப்பார் -வைகுண்ட மா நகர் இவர்களுடைய கையதுவே –
வையம் மன்னி வீற்று இருந்து விண்ணும் ஆழ்வார் மண்னூடே -வ்யாவ்ருத்தி தோற்ற ஸ்வரூப அனுரூபமாகவும்
பரமபதம் கூட தங்கள் சிறு முறிக்குச் செல்லும் படியாகவும் உபய வேதாந்த கால ஷேப ஸ்ரீ உடன் ததீயாராதன ஸ்ரீ உடன்
உகந்து அருளின நிலங்களில் மங்களா சாசன ஸ்ரீ உடன் தத் கைங்கர்ய ஸ்ரீ உடன் எம்பெருமானாரைப் போலே
நெடும் காலம் வாழ்ந்து இருந்து சரீர அவசானத்தில் பரம பக்தி தலை எடுத்து அந்தமில் பேரின்பத்துடன் ஒரு கோவையாக இருக்க ப்ராப்ய த்வரை விஞ்சி
ஓங்கார ரதமாருஹ்ய -என்கிறபடியே மனஸ் ஸூ சாரத்த்யம் பண்ண
பிரணவம் ஆகிற தேரின் மேல் ஏறி தேரார் நிறை கதிரோன் மண்டலத்தைக் கீண்டு புக்கு ஆராவமுதம் அங்கு எய்தி வாழ்ந்து இருக்கப் பெறுவார்
-என்று அருளி பிரபந்தம் தலைக் கட்டி அருளுகிறார் –

——————————————————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ P.B.A. ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
விளாஞ்சோலை பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸப்த காதை —7-தீங்கேதும் இல்லாத் தேசிகன்—பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –

தீங்கேதும் இல்லாத் தேசிகன் தன் சிந்தைக்குப்
பாங்காக நேரே பரிவுடையோர் -ஓங்காரத்
தேரின் மேல் ஏறிச் செழும் கதிரினூடு போய்ச்
சேருவரே யந்தாமம் தான்—-7-

————————————————————————-

அவதாரிகை –

பல படியாலும் ஆச்சார்யன் பக்கல் பிரேமம் இல்லாதவனுக்கு
அதபதனம் ஒழிய உஜ்ஜீவனம் இல்லை என்று சொல்லா நின்றீர் –
ஆச்சார்யா ப்ரேமம் கனத்து இருக்குமவனுக்கு
உஜ்ஜீவனம் உண்டோ என்ன
தாளிணையை வைத்தவவரை நீதியால் வந்திப்பார்க்கு உண்டு ஆழியான் -என்று
தத்வ தர்சிகளாய் இருப்பாரும் அறுதி இட்டார்கள் ஆகையால்
இப்படி இருக்குமவனுக்கு உஜ்ஜீவனம் யுண்டு என்று சொல்லா நின்று கொண்டு
இப்பிரபந்தத்தை நிகமித்து அருளுகிறார் –

—————————————————————————–

வியாக்யானம் –

தீங்கேதும் இல்லாத் தேசிகன் தன் சிந்தைக்குப்-
தப்பில் குருவருளால் -என்றும்
தாழ்வாதுமில் குரவர்-என்றும்
நாமக்ரோத விவர்ஜிதம் -என்றும்
அநகம்-என்றும் சொல்லுகிறபடியே
ஸ்வாச்சார்யன் பக்கல் பிரேமம் அற்று இருக்கை யாதல்
தன் பக்கல் சில மினுக்கங்களை நினைத்து இருக்கை யாதல்
சிஷ்யனுக்கு ஞான உபதேசம் பண்ணும் இடத்தில் சாபேஷனாய் இருக்கை யாதல்
கிராம குலாதிகளை இட்டு ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை தாழ நினைக்கை யாதல்
ப்ராபகாந்தரங்களில் அன்வயமாதல்
பிராப்யாந்தரங்களில் ருசி யாதல் –
ஞான அனுஷ்டானங்களில் குறை யாதல்
ஆத்மா குணங்களில் வைகல்யமாதல்
இவை ஆகிற பொல்லாங்கு ஒன்றும் இன்றிக்கே இருப்பானாய்-

தத் சம்ப்ராப்தௌ ப்ரபவதி ததா தேசிக -என்றும்
தத் ஷம் ப்ராப்தௌ வரவரமுநிர் தேசிக -என்றும் சொல்லுகிறபடி
தன்னைப் போலே அங்குத்தைக்கு புதியர் அன்றிக்கே
தன்னிலமாய் கொண்டு
தன்னை அங்கே சேர்த்து விடக் கடவனாய் இருந்துள்ள
ஸ்வாச்சார்யன் திரு உள்ளத்துக்கு
தீங்கு இல்லாமை யாகிற
ப்ரபாகாந்தரங்களில் அந்வயம் தொடக்கமான பொல்லாங்கு இல்லாமை –

தீங்கு ஏதும் இல்லாமை யாகிறது –
ஸ்வாச்சார்யன் பக்கல் பிரேமம் அற்று இருக்கை தொடக்கமான பொல்லாங்கு இல்லாமை
இத் தீங்கு ஒரு கால விசேஷத்திலே யுண்டாய் கழிந்தது அன்றிக்கே
எதன் நிவ்ருத்தி ஸ்வதஸ் சித்தமாய் காணும் இருப்பது –

தேசிகன் தன் –
ஸ்வத உத்தாரகத்வத்தால் வந்த பிரதாண்யம் இருக்கிறபடி
சிந்தைக்கு பாங்காக நேரே பரிவுடையோர் –
இப்படி மகா உபாகாரகரான ஸ்வாச்சார்யர் திரு உள்ளத்துக்கு அனுகூலமாம் படி
தத்யாத் பக்தித ஆதராத் -என்றும்
ஆசார்யஸ்ய ஸ்திர பிரத்யுபகரண தியா தேவ வத்ச்யா து பாச்ய-என்றும் சொல்லுகிறபடி
நேர் கொடு நேர் கிஞ்சித்கார முகேன
தேசாரும் சிச்சனவன் சீர் வடிவை ஆசையுடன் நோக்குமவன் -என்கிறபடியே
தனக்கு அனுபாவ்யமான அவன் திரு மேனியைப் பேணிக் கொண்டு
அவன் பக்கலிலே நிரவதிக பிரேமத்தை யுடையவன்

பாங்காக –
சிஷ்யனுக்கு நிக்ரஹ காரணம் த்யாஜ்யம் என்கையாலே
அவனுக்கு ஸ்வரூபம் தத் பிரியம்
நடத்துகை ஒன்றும் போலே காணும் –

நேரே –
ஆள் இட்டு அந்தி தொழ ஒண்ணாத வோபாதியும்
மகிஷி ஸ்வேததுக்கு ஆள் இட ஒண்ணாத வோபாதியும்
தான் செய்ய கடவ அனுகூல வ்ருத்தியை அன்யரை இட்டு செய்விக்க ஒண்ணாது இ றே

பரிவுடையோர்
யஸ்மாத் ததுபதேஷ்டா சௌதஸ் மாத குருத ரோ குரு

அர்ச்சநீயச்ச வந்த்யசச கீர்த்தநீயச சர்வதா
த்யயேஜ்ஜே பேன் நமேத் பக்த்யா பஜேதப் யர்ச்சயேத் சதா
உபாய உபேய பாவேன தமேவ சரணம் வ்ரஜேத்
இதி சர்வேஷூ வேதேஷூ சர்வ சாஸ்த்ரேஷூ சம்மதம் -இத்யாதிகளாலே
சர்வ கரணங்களாலும்
சர்வ பிரகாரங்களாலும்
சர்வ காலமும்
சர்வம் யதேவ -என்கிறபடியே
ஸ்வாச்சார்யன் தன்னையே எல்லாமாக பிரதிபத்தி பண்ணி
அவன் பக்கல் பிரேம உக்தனாய் இருக்கை ஒன்றுமே
சிஷ்யனுடைய ஞானம் பலம் ஆகிறது என்று சொல்லா நின்றது இ றே-

பரிவுடையோர் –
நிதியுடையோர் என்னுமா போலே
இது தான் பெறாப் பேறாய் இருப்பது ஓன்று இ றே
தத்ர அபி துர்லபம் மன்யே வைகுண்டே பிரியம் தர்சனம் -என்றது இ றே

பரிவுடையோர்
மேல் சொல்லுகிற புருஷார்த்த சித்திக்கு
வேண்டுவது இது ஒன்றுமே ஆய்த்து-

இங்கன் பரிவுடையனான இவனுக்கு
சித்திக்கப் புகுகிற பலம் தான் ஏது என்ன –
ஓங்காரத் தேரின் மேல் ஏறித் -இத்யாதி –
வைகுந்த மா நகர் அன்றோ இவன் கியது -என்கிறார் –

ஓங்காரத் தேரின் மேலேறி –
இப்படி ஸ்வார்ச்சார விசேஷத்திலே பிரேம சாலியான இவன்
வையம் மன்னி வீற்று இருந்து விண்ணும் ஆழ்வார் மண்னூடே -என்கிறபடி
இங்கு இருக்கும் நாள் ஸ்வ வ்யாவ்ருத்தி தோற்றவும்
ஸ்வரூப அனுரூபமாகவும்
பரமபதமும் கூட தன சிறுமுறிக்கு செல்லும்படியாகவும்
உபய வேதாந்த கால ஷேப ஸ்ரீ யோடும்
ததீயராதன ஸ்ரீ யுடனும்
உகந்து அருளின நிலங்களில் மங்களா சாசன ஸ்ரீ யுடனும்
தத் கைங்கர்ய ஸ்ரீ யுடனும்
உடையவரைப் போலே நூற்று இருபது ஆண்டு குறைவு நிறைவுகள் இன்றிக்கே இருந்து
சரீர அவசானத்திலே தடுத்தும் வளைத்தும் பெற வேண்டும்
படியான பரம பக்தி தலை எடுத்து
அந்தமில் பேரின்பத்து அடியோரோடும் கூடி ஒரு கோவையாக இருக்க வேணும் என்னும் பிராப்ய
த்வரை விஞ்சி
ஹார்த்தா நுக்ரஹீதனாய் கொண்டு
ஹிருதய கமலத்தின் நின்றும் புறப்பட்டு
ஸூ ஷூ ம் நை -என்னும் பேரை உடைத்தான மூர்த்த்ணய நாடியாலே
சிர கபாலத்தைப் பேதித்து
ஓங்கார ரதமாருஹ்ய -என்கிறபடியே மனஸ் ஸூ சாரத்தியம் பண்ண
பிரணவம் ஆகிற தேரின் மேல் ஏறி-

செழும் கதிரி னூடு போய்-
அநந்தரம்
அர்ச்சிஷ மேவாபி சம்பவந்தி அர்ச்சிஷோஹா அன்ஹ ஆபூர்யமான பஷம்
ஆபூர்யா மான பஷாத் ஷடுதங் மாசான்
மாசேப்யஸ் சம்வஸ்த்ரம் சவாயுமா கச்சதி -என்கிறபடி முற்பட
அர்ச்சிசைக் கிட்டி
பின்பு அஹஸ்சையும்
சுக்ல பஷ அபிமாநியையும்
உத்தராயண அபிமாநியையும்
சம்வஸ்தர அபிமாநியையும்
வாயுவையும்
சென்று கிட்டி -அவர்கள் பெரிய ப்ரீதி உடன் வழி நடத்துகை முன்னாக
ஸ ஆதித்ய மா கச்சதி -என்றும்
பிரவிசச்ய ஸ சஹாஸ்ராம் ஸூ ம் -என்றும்
தேரார் கதிர் நிறை கதிரோன் மண்டலத்தைக் கீண்டு புக்கு -என்றும் சொல்லுகிறபடி
நெருங்கி இருந்துள்ள கிரணங்களை யுடையனான ஆதித்ய மண்டலத்தை பேதித்து
அவன் சத்கரிக்க அவ்வருகே போய்ச் சென்று-

சேருவரே அந்தாமம் தான் –
அநந்தரம்
ஆதித்யா சந்த்ரமசம்
சந்திர மசோ வித்யுதம்
ஸ வருண லோகம்
ஸ இந்திர லோகம்
ஸ பிரஜாபதி லோகம்
ஸ ஆகச்சதி விரஜா நதீம்
தம் பஞ்ச ஸ தாநப்சரஸாம் பிரதிதாவந்தி
தம் ப்ரஹ்ம அலங்காரேண-என்கிறபடியே
அம்ருதாத்மகனான சந்திரனையும்
ஆதிவாஹிக கோடியிலே பரிகணிதமான அமானவனையும்
சர்வ வ்யாப்கனான வருணனையும்
த்ரைலோக்ய பாலகனான இந்த்ரனையும்
முக்தராய் போருமவர்களை சர்வ பிரகாரத்தாலும் மிகவும் ஸ்லாக்கிக்க கடவனான பிரஜாபதியையும் சென்று கிட்டி
அவர்கள் சத்கரிக்கும் சத்காரம் முன்னாக அவ்வோ லோகங்களையும் கடந்து-

ஈஸ்வரனுக்கு க்ரீடா கந்துக ஸ்தா நீயமான அண்டத்தையும்
ஒன்றுக்கு ஓன்று பத்து மடங்கான ஆவரண சப்தகத்தையும்
முடிவில் பெரும் பாழான மூலப் பிரக்ருதியையும் கடந்து
முன்பு சம்சாரியான நாளில் தான் பட்ட இழவு எல்லாம் தீர
மிகவும் ஸூ கோத்தரமான மார்க்கத்தாலே
தனக்கு உபாயமான பாரளந்த பாத போது போலே
கடுநடை இட்டுப் போய்
அம்ருத வாஹிநியான விரைஜையிலே குடைந்து நீராடி
வன் சேற்று அள்ளலையும்
வாஸநா ரேணுவையும்
விரஜா ஸ்நானத்தாலே கழியப் பெற்று –

அவ்விரஜைக் கரையிலே சங்கு சக்கர கதாதரானாய்க் கொண்டு எழுந்து அருளி இருக்கிற
அமானவன கர ஸ்பர்சம் முன்னாக
லாவண்ய சௌந்தர்யாதி கல்யாண குண கரமாய் ஸூத்த சத்வமயமான
பகவத் அனுபவ ஏக ப்ரியகரமாய் –
ஒளிக் கொண்ட சோதியான விக்ரஹத்தையும்
ஸ்வ ஸ்வரூப ஆவிர்பாவத்தையும் பெற்று
பகவத் அனுகூல ஏக போக்யரான நித்ய சித்தறாலே நெருங்கி
அவர்களாலும் அளவிட ஒண்ணாத அளவையும்
ஐஸ்வர்யத்தையும் ஸ்வ பாவத்தையும் யுடைத்தான
திவ்ய தேசத்தை கண்கள் ஆர அளவும் நின்று கண்டு கைகள் கூப்பித் தொழுது

அமாநவ பரிசரத்தில் சங்க காஹள பேரீ ம்ருதங்களின் யுடைய முழக்கத்தைக் கேட்டு
ஓடுவார் விழுவார் போற்றுவார் புகழுவார்
பூ மழை பொழிவார் பாவாடை விரிப்பார்
பாதங்கள் கழுவுவாராயக் கொண்டு
எதிரே திரள் திரளாக புறப்பட்டு வருகிற நித்ய முக்தருடைய ஆனந்த கோலாஹலத்தை அனுபவித்துக் கொண்டு போய்
அவர்கள் எதிர்கொண்டு அலங்கரித்து சத்கரிக்கை முன்னாக
ஸ ப்ரஹ்ம லோக மபிசம்பத்யதே -என்றும்
அந்தாமம் -என்றும்
பொன்னுலகு -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே சர்வ பிரகாரத்தாலும் ஸ்ப்ருஹணீயமாய்
தன்னுடைய வரவாலே புதுக் கணித்து மிகவும் அழகியதாய்க் கொண்டு
ஸ்ரீ வைகுண்ட நாதனுக்கு போக ஸ்தானமாயும்
அவனுடைய செங்கோலாலே ஏகாதபத்ரமாய் நடத்தக் கடவதாயும்
அவன் திருவடிகளிலே அசேஷ சேஷ வ்ருத்திகளிலும்
அந்விதமாகைக்கு ஏகாந்தமாய் இருந்துள்ள
ஏர் கொள் வைகுந்த மா நகரத்தைச் சென்று கிட்டி
சுழி பட்டோடும் சுடர் சோதி வெள்ளத்தில் இன்புற்று இருந்து
என்கிறபடியே
அம்ருத சாகர அந்தர் நிமக்ன சர்வாயவனாய்க் கொண்டு
யாவத் காலமும் இருப்பன் –

சேருவரே –
இவ்வர்த்தத்தில் அசிர்ப்புப் பண்ண வேண்டுவது இல்லை –
இது சரதம் என்கிறார்
ந சம்சயோஸ்தி -என்றது இ றே-

அந்தாமம் தான் –
லீலா விபூதியில் காட்டிலும்
நித்ய விபூதிக்கு யுண்டான
ப்ரதான்யம் இருக்கிற படி –

ஆக
இப்பாட்டாலே
சரம பிரகரணத்திலே
ஆச்சார்யா சம்பந்தம் மோஷத்துக்கே ஹேதுவாய் இருக்கும் -இத்யாதிகளால் சொல்லுகிற

அர்த்த விசேஷங்களை பிரதிபாதித்து அருளினார் ஆய்த்து –

——————————————————————————–

நிகமம் –
ஆக
இப்பிரபந்தத்தால்
அர்த்த பஞ்சக உபதேஷ்டாவே ஆச்சார்யன் ஆகிறான் –
என்னும் இடத்தையும்
அவன் இடத்தில் பிரேமம் அற்று இருப்பார் ஸ்வாத்மகாதகர்
என்னும் இடத்தையும்
அவர்கள் ஜ்ஞான விசேஷ யுக்தர்களே யாகிலும்
நித்ய சம்சாரிகளாய்ப் போருவர்
என்னும் இடத்தையும்
அதுக்கு க்ருதக்ன்னரான இவர்கள் அதி க்ரூரர்
என்னும் இடத்தையும்
ஸ்வ உத்கர்ஷதையைத் தேடுகை ஆச்சார்யனுக்கு அழுக்கு
என்னும் இடத்தையும்
இவ் வழுக்குக்கு அடியான தோஷத்தை பெரிய பெருமாள் தாமே தமக்கு
போக்கி அருள வேணும் என்னும் இடத்தையும்
ஆச்சார்யன் பக்கல் பிரேம யுக்தனான அர்ச்சிராதி மார்க்கத்தாலே பரம பதத்திலே சென்று
முக்த ஐஸ்வர்யத்தைப் பெற்று கைங்கர்ய சாம்ராஜ்யத்திலே
மூர்த்த அபிஷிக்தனாய்க் கொண்டு யாவதாத்மபாவியாக இருப்பன்
என்னும் இடத்தையும்
அருளிச் செய்து நின்றார் ஆய்த்து-

———————————————————————————–

விளாஞ்சோலை பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸப்த காதை —6—அழுக்கு என்று இவை அறிந்தேன்–பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –

அழுக்கு என்று இவை அறிந்தேன் அம் பொன் அரங்கா
ஒழித்து அருளாய் உள்ளில் வினையை -பழிப்பிலா
என் ஆரியர்க்காக எம்பெருமானார்க்காக
உன் ஆர் அருட்காக வுற்று —-6-

—————————————————————————

அவதாரிகை –

இப்படி ஆத்மா நாசத்தை விளைக்கக் கடவ
இந் நாலுமே யாத்ரையாய் இருக்கிற
இஸ் சம்சாரிகள் நடுவே வர்த்திக்கிற
நீர்
இங்கன் உபதேசிக்கும்படி இவற்றில் அகப்படாதே தப்பி இருந்தீரே -என்று
பெரிய பெருமாள் உகந்து அருளக் கண்டு
இவை
நேரே அழுக்கு என்று அறிந்தேனே யாகிலும் இப்படி
இவ்வறிவை
அடி மண்டியோடேகழிக்க வற்றான என் ஆந்தர தோஷத்தை
எனக்கு அஜஞாதஜஞாபகரான பிள்ளை லோகாச்சார்யரையும்
தேவர்க்கு அபிமதரான எம்பெருமானாரையும்
தேவருடைய பரம கிருபையையும்
கடாஷித்துப்
போக்கி அருள வேணும் -என்று
விண்ணப்பம் செய்கிறார் –

———————————————————————————-

வியாக்யானம் –

அழுக்கு என்று இவை அறிந்தேன் –
இவை அழுக்கு என்று அறிந்தேன் –
கீழ்ச் சொன்னவை அடங்கலும்
தேஜோ த்ரவ்யமான ஆத்மவஸ்துவுக்கு நேரே அவத்யகரம்
என்னும் இடத்தை
நாராயண அபி விக்ருதீம் யாதி குரோ பிரச்யுதச்ய துர்ப்புத்தே -இத்யாதிகளாலும்
என்றும் அனைத்து உயிர்க்கும் ஈரம் செய் நாரணனும் அன்றும் தன் ஆரியன் பால் அன்பு ஒழியில்-
இத்யாதிகளான அருளால பெருமாள் எம்பெருமானார் ஸ்ரீ ஸூக்திகளாலும் –
தான் ஹித உபதேசம் பண்ணும் போது தன்னையும் சிஷ்யனையும் மாறாடி நினைக்கை
க்ரூர நிஷித்தம்
பாகவத அபசாரம் தான் அநேக விதம்
அதிலே ஓன்று அவர்கள் பக்கலில் ஜன்ம நிரூபணம் -இத்யாதியான
பிள்ளை லோகாச்சார்யார் உடைய ஸ்ரீ ஸூக்திகளாலும்
வைஷ்ணவ உத்பத்தி சிந்தனம் மாத்ரு யோநி பரீஷயாஸ் துல்யம் -இத்யாதி வசனங்களாலும்
சம்சய விவர்யயங்கள் அறும்படி
விசதமாகவும்
பர உபதேச ஷம மாகவும் -அறிந்தேன் –

இவற்றின் தோஷப் பரப்பை தனித் தனியே
எடுத்துச் சொல்லப் புக்கால் பணிப்படும் என்று
பிரயோஜனத்திலே இழிகிறார் –
அம் பொன் அரங்கா –
நான் இவ்வறிவைப் பெறும்படி
அழகியதாயும்
மனோஜஞமாயும்
பாவனமாயும்
இருந்துள்ள
திருவரங்கப் பெரு நகரிலே
ஸ்தாவர பிரதிஷ்டையாக இருந்து
கிருஷி பண்ணினவர் தேவர் அன்றோ –

அம்பொன் அரங்கா –
நான் இவ்வறிவைப் பெற்ற பின்பு இ றே
துயர் அறு சுடர் அடி -என்னும்படி
தேவர்க்கு
இவ்வழகும்
மனோஜ்ஞமும்
நிறம் பெற்றது
இவர் தாம் திரு வனந்த புரத்திலே எழுந்து அருளி இருந்து
இப்பிரபந்தத்தை இட்டு அருளினார் ஆகிலும்
உருவு வெளிப்பாட்டின் மிகுதியாலே
அம்பொன் அரங்கா -என்று சம்போதிக்கும்படி
பெரிய பெருமாள் இவருக்கு முன்னிலையாகத் தோற்றுகிறார் போலே காணும் –
அம்பொன் அரங்கா ஒழித்து அருளாய் உள்ளில் வினையை —
தேவரீர் உடைய பாவனத்வத்துக்கும்
தேவரீரைப் பற்றிய என்னுடைய அஸூக்திக்கும்
அக்னி சிஞ்சேத் போலே
என்ன சேர்த்தி உண்டு –
தம்மையே நாளும் வணங்கித் தொழுவார்க்கு தம்மையே ஒக்க அருள் செய்வார் -என்று
தத்வ தர்சிகள் சொன்ன பாசுரம் மத ஏக அவர்ஜமாய் இருப்பது ஒன்றோ –
செம்மை யுடைய திருவரங்கர் தாம் பனித்த மெய்ம்மை பெரு வார்த்தை -என்னும்படி
கையும் உழவுகோலும்
பிடித்த சிறுவாய்க் கயிருமான
சாரத்திய வேஷத்தோடு
திருத் தேர் தட்டிலே எழுந்து அருளி இருந்து
ஸ்வ ஆஸ்ரிதனான அர்ஜுனனை வ்யாஜி கரித்து
சர்வ பாபேப்யோ மோஷயிஷ்யாமி-என்று தேவர் சொன்ன வார்த்தை
அர்த்த ஸ்பர்சியாய் இருப்பது ஓன்று அன்றோ –
அந்ருதம் நோகத பூர்வம் மே-என்றும்
நமே மோகம் வாசோ பவேத் -என்றும்
தேவர் தாமே அருளிச் செய்கையாலே தேவரீருக்கு அந்ருதத்தில் வ்யுத்பத்தி இல்லை –

ஒழித்து அருளாய் —
இத்தலை அர்த்தியாது இருக்க பூர்வஜராய்க் கொண்டு
செய்யக் கடவ தேவர்க்கு
இத்தலை அர்த்தித்தால் ஆறி இருக்கப் போமோ –

அரங்கா ஒழித்து அருளாய் –
பயிர்த்தலையில் குடியிருப்பரோபாதி
இத்தலையை -காக்கும் இயல்வனராய் –
அவதாரம் போலே தீர்த்தம் பிரசாதிக்கை அன்றிக்கே
நித்ய சந்நிதி பண்ணிக் கொண்டு போருகிற
தேவரீருக்கு இது தகாதது ஒன்றோ –

அருளாய்
நிர்க்க்ருணர் செய்யுமது
அருளாளியான தேவர்க்கு போருமோ

உள்ளில் வினையை –
உண்பார் மிடற்றைப் பிடிக்குமவன் போலே
மனனகமலம் -என்னும்படி
ஞான ப்ரசரண த்வாரத்தைப் பற்றி இ றே
இவ்வினை தான் இருப்பது –

உள்ளில் வினையை –
உள்ளத்தே உறையும் மாலை -என்கிறபடியே
உள்ளே பதி கிடந்தது
சத்தியை நோக்குகிற தேவரீருக்கு
உள்ளில் உண்டான விரோதியைப் போக்குகை பெரும் பணியோ-

ஒழித்து அருளாய் உள்ளில்வினையை –
பாசியானது தெளிந்த ஜலத்திலே எங்கும் ஒக்க வ்யாபரித்தாப் போலே
இப்படிப்புக்குத் திரோதாயகமாய்க் கொண்டு உள்ளே பிணை யுண்டு இருக்கிற
பாபத்தை போக்கி அருளீர்-

நீர் ஒழித்து அருளாய் -என்று இங்கன் உறைப்புத் தோற்றச் சொல்லுகிறது என் கொண்டு என்ன
ப ழிப்பிலா என் ஆரியர்க்காக எம்பெருமானார்க்காக உன் ஆர் அருட்காக வுற்று –
தேவர்க்கு அபிமதராய் இருப்பாரையும்
தேவருடைய தகவையும்
அண்டை கொண்டு காணும்
நான் இவ்வார்த்தை சொல்லுகிறது
என்கிறார் –

பழிப்பிலா என் ஆரியர்க்காக-
கீழ்ச் சொன்ன குற்றங்கள் ஒன்றும் இன்றிக்கே இருந்து வைத்து
ஸ்வ உபதேச முகத்தாலே இவை அடங்கலும் ஆகாது என்னும் அறிவிலனான எனக்கு
அறிவித்த பிள்ளை லோகாச்சார்யருக்காகவும் –
இப் பழிப்பு தான் சில நாள் யுண்டாய் பின்பு கழிந்து இல்லாமையாலே
ததத்யந்தா பாவம் தோற்ற -பழிப்பிலா -என்கிறார்-

என் ஆரியர்க்காக-
குரும் வாயோபி மந்யதே -என்கிற ச்வீகாரம் போன்ற ச்வீகாரம் அன்று –

அவ்வளவேயோ
எம்பெருமானார்க்காக –
அதுக்கு மேல்
அவருக்கு பரம சேஷியாய்
தேவரீர்க்கு அத்யந்த அபிமதராய்
ஆச்சார்யா பதத்துக்கு எல்லை நிலமாய்
சரம அர்த்தத்தை அனைவருக்கும் தூளி தானம் பண்ணி அருளின
எம்பெருமானார்க்காகவும் –

அவ்வளவேயோ –
உன் ஆர் அருட்காக –
அதுக்கு மேலே
தேவரீர்க்கு அசாதாரணமான நிரூபகமாய்
மற்றை குணங்களுக்கு அதிசய ஆதாயகமான அளவிலே
அகஞ்சுரிப்பட்டு இராதே என் அளவிலேயாய்க் கொண்டு
கரை கட்டா காவேரி போலே கரை புரண்டு இருக்கிற
க்ருபா குணத்துக்காகவும் உன் தன் ரஷண சக்தியில் வந்தால்
தேவரையும் விஞ்சிக் காணும் தேவரீருடைய கிருபை இருப்பது –

விரோதியிலே பீதியாலும்
தன் நிவ்ருதியில் யுண்டான த்வரையாலும்
அந்தரங்கரை முன்னிடில் பலம் சடக்கென கை புகுரும்
என்கிற த்வரையாலும்
இங்கன் சொல்லுகிறார் –
வுற்று –
குருவரம் வரதம் விதன்மே -என்றும்
ராமானுஜாங்க்ரி சரணோஸ்மி-என்றும்
பிதாமஹம் நாதமுநிம் விலோக்ய -என்றும்
என் பிழைத்தாள் திருவடியின் தகவினுக்கு -என்றும்
சொல்லுகிறபடி
ஏவம் பூதரான இவர்களுக்காகவும் அடியேனை அங்கீ கரித்து அருளி
என்னுடைய உள்ளில் வினையை ஒழித்து அருள வேணும்
அல்லாவிடில்
தேவரீர்க்கு
ஆஸ்ரித பாரதந்த்ர்யமும்
க்ருபா பாரதந்தர்யமும்
குலையும் இ றே
என்னைப் பார்த்து செய்து அருளுவதாக நினைத்து இருந்த அன்று இ றே
தேவரீர்க்கு காலக் கழிவு செய்யல் ஆவது –

ஆக
இப்பாட்டால்
பகவன் நிர்ஹேதுக கிருபா பிரபாவ பிரகரணத்தில்
பேற்றுக்கு அடி கிருபை -இத்யாதியாலும்
கிருபை பெருகப் புக்கால் இவருடைய ஸ்வாதந்த்ர்யத்தாலும்
தகைய ஒண்ணாதபடி
இரு கரையும் அழியப் பெருகும் இத்யாதியாலும்
சொல்லுகிற அர்த்த விசேஷங்களை
அருளிச் செய்தார் ஆய்த்து-

————————————————————————–

விளாஞ்சோலை பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸப்த காதை —5—என் பக்கல் ஓதினார் இன்னார்–பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –

என் பக்கல் ஓதினார் இன்னார் எனும் இயலவும்
என் பக்கல் நன்மை எனும் இயல்வும் -மன் பக்கல்
சேவிப்பார்க்கு அன்புடையோர் சன்ம நிரூபணமும்
ஆவிக்கு நேரே அழுக்கு—-5-

———————————————————————-

அவதாரிகை –

இப்படி உத்தேச்யனான சிஷ்யனுக்கு
ஸ்வாச்சார்யா விஷயத்தில் பிரேமம் அற்று இருக்கை
ஸ்வரூப ஹாநி யானவோபாதி
உபதேஷ்டாவான ஆச்சார்யனுக்கு
தன்னிடத்தில் தன்னை மாறாடி நினைக்கை யாகிற
ஆச்சார்யத்வ பிரதிபத்தியும்
சிஷ்யன் இடத்தில் சிஷ்யனை மாறாடி நினைக்கை யாகிற
ஸ்வ சிஷ்ய பிரதிபத்தியும்
அப்படியே
சஹஜ தாஸ்யத்தை யுடையராய் இருக்கும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் பக்கலில்
ஜன்ம நிரூபணமும்
ஸ்வ ஸ்வரூப ஹாநியாய விடும்
என்கிறார் –

—————————————————————————-

வியாக்யானம் –

என் பக்கல் ஓதினார் இன்னார் எனும் இயலவும் –
சிலர் தன பக்கலிலே ஞான உபஜீவனம் பண்ணும் அளவில்
அறிவிலேன் -என்றும்
அஜ்ஞ்ஞோஹம் -என்றும்
அஜ்ஞா நா மக்ர கண்யம் மாம் -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே
தன்னை அஜ்ஞ்ஞரில் தலைவனாக நினைத்து
அவர்களும் தானும்
போதயந்த பரஸ்பரம் -பண்ணினார்களாக பிரதி பத்தி பண்ணி இராதே –
என்னிடத்தில் இன்னார் இன்னார் இவர்த்த விசேஷங்களை
அதிகரித்துப் போந்தார்கள் ஆகையாலே
அவர்கள் எனக்கு சிஷ்யர்களாய் இருப்பார்கள்
என்று நினைத்து இருக்கை இ றே
இந்த துஸ் ஸ்வ பாவம் –

அவ்வளவேயோ –
என் பக்கல் நன்மை எனும் இயல்வும் –
அப்படியே
தான் சிலருக்கு ஜ்ஞ்ஞான உபதேசம் பண்ணும் அளவில் –
என் முன் சொல்லும் மூ வுருவா -என்றும்
ஸ்ரோத்ரு ஷூ பிரதம ஸ்வயம் -என்றும் -சொல்லுகிறபடியே
ஸ்வாச்சார்யனை உபதேஷ்டாவாகவும்
ஸ்ரோதகர்களில் தன்னை முந்தின ஸ்ரோத்தாவாகவும்
ஸ்வ உபதேச்யரை தனக்கு ஸ ப்ரஹ்மசாரிகளாகவும்
பிரதி பத்தி பண்ணி இராதே
தன்னை
இவர்களுக்கு உபதேஷ்டாவாகவும்
அவர்கள் தனக்கு உபதேச்யராகவும்
நினைத்து
நான் இன்னார்க்கு இன்னபடி அஜ்ஞ்ஞாதஜ்ஞாபனம் பண்ணிக் கொண்டு போந்தேன்
ஆகையால்
என்னிடத்தில் ஆச்சார்யத்வம் ஆகிற நன்மை இரா நின்றது
என்று நினைத்து இருக்கை யாகிற
இந்த துஸ் ஸ்வ பாவமும் –
இயல்வு -ஸ்வ பாவம் –

அவ்வளவேயோ –
மன் பக்கல் சேவிப்பார்க்கு அன்புடையோர் சன்ம நிரூபணமும் –
அப்படியே
பதிம் விச்வச்ய-என்றும்
ஜகத் பதீம் -என்றும்
நாரணன் முழு ஏழு உலகுக்கும் நாதன் -என்றும்
இறைவா -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே
சர்வ ஸ்வாமியான எம்பெருமான் பக்கலிலே
சிநேக பூர்வ அநு த்யானம் பக்திரித்யபி தீயதே
பஜ இத்யேஷ தாதுர் வை சேவாயாம் பரி கீர்த்தித –
என்னும்படியாக சிநேக பூர்வகமாக நித்ய சேவை பண்ணுமவர்களுக்கு
நடையா வுடைத் திரு நாரணன் தொண்டர் தொண்டர் -என்கிறபடியே
பரம ஸ்நேஹிகளாய்க் கொண்டு
அசேஷ சேஷ வ்ருத்திகளிலும் அந்விதராய் சஹஜ தாஸ்யத்தை யுடைய ராய் இருந்துள்ள
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் இடத்திலே
வைஷ்ணவோத்பததி சிந்தனம்
மாத்ரு யோநி பரீஷா யாஸ்துல்ய மா ஹூர்மநீஷிண-என்று
மாத்ரு யோநி பரிஷை யோடு ஒக்க சாஸ்த்ரங்களில்
சொல்லப் படுகிற ஜன்ம நிரூபணமும்-

ஜன்ம நிரூபணம் ஆவது –
ஜாதி நிரூபணம்
இது குற்றத்துக்கும் இழவுக்கும் உப லஷணம்-
பகவத் பக்தி தீபாக் நிதக்த துர்ஜாதி கில்பிஷா -இத்யாதி களாலே
தத் ப்ரபாவத்தாலே விச்வாமித்ரனுக்கு ஷத்ரியத்வம் நிவ்ருத்தமானாப் போலே
பகவத் பிரசாதத்தாலே துர்ஜாதி நிவ்ருத்தமாம் என்று சொல்லுகையாலே
அவர்கள் பக்கல் ஜன்ம நிரூபணம் -அதஸ்மிம்ச்தத் புத்தியாய் இ றே இருப்பது –

அன்புடையோர்
நிதி யுடையோர் -என்னுமா போலே
இதுக்கு மேற் பட்டு இருப்பதோர் சம்பத்து இல்லையே
அன்புடையோர் சன்ம நிரூபணம் -ஆவிக்கு நேரே அழுக்கு-
மற்றையார் இடத்தில்
ஜன்ம நிரூபணம்
யதா வஸ்த்தித்த வஸ்து விஷயம் ஆகையாலே
அழுக்கு அன்று போலே காணும் –

சன்ம நிரூபணம் ஆவிக்கு நேரே அழுக்கு –
கீழ் சொன்ன இரண்டும்
தேஜோ த்ரவ்யமான ஆத்மவஸ்துக்களுக்கு பாகவத அபசாரத்தில் முற்பட
பரி கணிதமான ஜன்ம நிரூபணமான இது நேரே அழுக்கு –

அன்றியே
ஸ்வாச்சார்யா விஷயத்தில் அன்பு இல்லாமையும்
ஆத்மாஜ்ஞ்ஞான மயோமல-என்கிற ஆத்மவஸ்துக்களுக்கு
இம் மூன்றுமே நேரே அழுக்கு என்னவுமாம் —

அங்கனும் அன்றிக்கே –
அஞ்சு பொருளும் அளித்தவன் பால்
அன்பிலாமை நித்தியமான ஆத்மவஸ்துவுக்கு
நேர் கொடு நேர் நாசகம் ஆனால் போலே
என் பக்கல் ஓதினார் இன்னார் எனும் இயல்வு -முதலான இம் மூன்றும்
ஆத்மாவுக்கு நேர் கொடு நேர் நாசகம்-
என்னவுமாம் –

நேரே அழுக்கு
அஹங்கா ரார்த்த காமாதிகளைப் போலே
சத்வாரகம் அன்றியே
அத்வாரமாகவே அழுக்கு –

க்ரூர நிஷித்தம் என்னும்படி இ றே இவற்றின் கொடுமை இருப்பது –

ஆக
இப்பாட்டில் -பூர்வார்த்தத்தாலே
ஆச்சார அனுவர்த்தன பிரகரணத்தில்
தன்னை மாறாடி நினைக்கை யாவது -தன்னை ஆச்சார்யன் -என்று நினைக்கை -இத்யாதியாலும்
மனஸ் ஸூ க்குத் தீமை யாவது
ஸ்வ குணத்தையும்
பாகவத தோஷத்தையும்
நினைக்கை -இத்யாதியாலும்
பாகவத அபசாரம் தான் அநேக விதம்
அதில் ஓன்று அவர்கள் பக்கல் ஜன்ம நிரூபணம் -இத்யாதியாலே
கீழ் பிரகரணத்தில் சொன்ன அர்த்த விசேஷங்களை அருளிச் செய்தார் ஆயிற்று –

——————————————————————————–

விளாஞ்சோலை பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸப்த காதை —4–தன்னை யிறையை—பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –

தன்னை யிறையைத் தடையைச் சரண் நெறியை
மன்னு பெரு வாழ்வை யொரு மந்த்திரத்தின் இன்னருளால்
அஞ்சிலும் கேடோட வளித்தவன் பால் அன்பிலார்
நஞ்சிலும் கேடு என்று இருப்பன் நான்——4-

——————————————————————-

அவதாரிகை –

பின்னையும்
ஹிம்வாஹலோக நியாயேன இரண்டாம் பாட்டைக் கடாஷித்து அருளி
அதிலே நிர்த்தேசித்த அஞ்சு பொருள் தான் இன்னது என்றும்
அதுதான் இவ்விடத்தே பிரதி பாதிக்கப் பட்டது என்று
அருளிச் செய்யா நின்று கொண்டு
ஏவம் பூதமான இவ் வர்த்த பஞ்சகத்தை
தன்னுடைய பரம கிருபையால் உபதேசித்து அருளிய
ஆச்சார்யன் பக்கலிலே பிரேமம் அற்று இருக்குமவன்
விஷத்தில் காட்டிலும் அதி க்ரூரன்
என்கிறார்-

—————————————————————————

வியாக்யானம் –

ஆதரத்தில் பௌனபுந்யம் அலன்க்ருதியாய் இருக்கும் போலே காணும் –
தன்னை இறையை -இத்யாதிகளில்
த்வதீயையை பிரதமை யாக்கி
திரு மந்திர பிரதிபாத்யமாய் இருந்துள்ள
ஸ்வ ஸ்வரூபாதிகள் ஐந்திலும் கேடோடே அளித்தவன் -என்று அன்வயிக்க்கவுமாம்

அன்றிக்கே
மந்திரத்தில் ஐந்திலும் வைத்துக் கொண்டு
தன்னை இறையை
தடையை
சரண் நெறியை
மன்னு பெரு வாழ்வை
கேடோடே அளித்தவன் –
என்றும் அன்வயிக்க்கவுமாம் –

யஸ் யாஸ்மி -இத்யாதிகளில் வைத்துக் கொண்டு
பர ஸ்வரூபம் முன்னாக அர்த்த பஞ்சகத்தை நிர்தேசித்தார்
முதல் பாட்டில்
பிள்ளை அருளிச் செய்த அர்த்த பஞ்சக ரஹச்யத்தை உட்கொண்டு
ஸ்வ ஸ்வரூபம் முன்னாக அர்த்த பஞ்சகத்தை நிர்தேசிகிறார் -இதில் –

தன்னை –
திருமந்த்ரத்தில் பிரதம பதமான பிரணவத்தில் –
பகவத் சேஷத்வ ஆஸ்ரயமாக
மகாரத்தாலே பிரதி பாதிக்கப் படுகிற
தானும்

யிறையைத்-
தனக்கு வகுத்த சேஷியாக பிரதிபாதிக்கப் படுகிற
அகார வாச்யனான
எம்பெருமானும் –

தடையைச் –
தான் அவனைப் பற்றும் இடத்தில் இடைச் சுவராக
த்வதீய பதமான நமஸ் சில்
சஷ்ட்யந்த மகாரோக்தமான
விரோதியும் –

சரண் நெறியை –
அப்படியே தான் அவனைப் பெறுகைக்கு
நிரபாய உபாயமாக
அகண்ட நம பத உக்தமான
சரணா கதியும் –

மன்னு பெரு வாழ்வை -‘-
இச் சரணா கதி லப்தமான
சவிபக்திக நாராயண பதோக்தமான
கைங்கர்யம் ஆகிற நித்ய புருஷார்த்தமும் –

யொரு மந்த்திரத்தின் –
இப்போது படும் துறை இது ஒன்றுமே போலே காணும்
மற்ற வ்யாபக த்வ்யத்துக்கும்
இப் பேறு பாடில்லை இ றே-

ஒரு
இவ்வர்த்த விசேஷங்களை
பிரதிபாதிக்கக் கடவதாயும்
பிரபன்னன் ஆகிற பிரமாதாவுக்கு
அர்ச்சாவதாரம் ஆகிற ப்ரமேயத்தை அறிவிக்கும் பிரமாணமாயும்
சர்வ உபாய ஸூன்யர்க்கு சர்வ ஸ்வம்மாயும்
அந்தனுக்கும் அசக்தனுக்கும் வைத்த தண்ணீர் பந்தலாயும்
சம்சார விஷ தஷ்டனுக்கு சித்த ஔஷதமாயும்
அதனனுக்கு நிதியாயும்
எம்பெருமானைப் பற்றும் அதிகாரிக்கு மங்கள ஸூ த்ரமாயும்
ஒரு பாகவத நியமனத்தை வெறுத்தல் மறுத்தல் செய்யாதே
அது போக்கியம் என்று இருக்கை யாகிற பல ஞானத்தை யுண்டாக்கக் கடவதாயும்
தனக்கு பிராப்தி அணித்தாய் இருக்கும் அளவிலும் பகவத் விஷயத்தில் அபி நிஷ்டரான
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களைக் கண்டு தத் கிஞ்சித் காரத்துக்கு உறுப்பாக
இங்குத்தை வாசத்திலே ஒருப்படுகை யாகிற
பல யாதாம்ய ஞானத்தை விளைக்கக் கடவதாயும்
ஜ்ஞானப் ப்ரதன் ஆச்சார்யன் -என்னும் நினைவை ஜனிப்பிக்குமதாயும்
ஞான வர்த்தகர்கள் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் என்னும் பிரதிபத்தியை பிறப்பிக்குமதாயும்
ஞான விஷயம் எம்பெருமான் என்னும் உணர்வை யுண்டாக்குமதாயும்
ஜ்ஞான பலம் பகவத் அனுபவ ஜனித ப்ரீதி காரித கைங்கர்யம் என்னும் தெளிவைக் கொடுக்குமதாயும்
அக் கைங்கர்யத்துக்கு சரமாவதி பாகவத கைங்கர்யம் என்னும் பிரதிபத்தியை பிறப்பிக்குமதாயும்
போருகையாலே
நமந்திர அஷ்டாஷராத்பர -என்றும்
நாஸ்திசஅஷ்டாஷராத்பர-என்றும்
சொல்லுகிறபடியே வாசகங்களில் தனக்கு அவ்வருகாய் இருப்பது ஓன்று இல்லாதபடி
தனக்குள் நின்ற வஸ்துவைப் போலே அத்விதீயமாய் யாய்த்து
பெரிய திரு மந்த்ரம் தான் இருப்பது –

ஒரு மந்திரத்தின் –
மந்தாரம் த்ராயத இதி மந்திர -என்கிறபடியே
தன்னை அனுசந்திப்பார் ஆரேனும் ஆகவுமாம்
அவர்களுடைய இஷ்ட ப்ராபண பர்யந்தமாயும்
அநிஷ்ட நிவாரண பர்யந்தமாயும் இருந்துள்ள
ரஷணத்தைப் பண்ணுமதாகையாலே
இத்தை மந்த்ரம் -என்கிறது –

இப்படி அர்த்த பஞ்சகத்தை உபதேசித்தது இத்தலையில் ஏதேனும் ஒரு நன்மை கண்டோ என்ன –
இன்னருளால் –
அங்கன் அன்றிக்கே
நிர்ஹேதுகமாக -என்கிறார் –

இன்னருளால் –
பல்லார் அருளும் பழுது -என்னும்படியான
ஈஸ்வரனின் அருளிலும் அதிசயமாய் இ றே இவ்வருள் தான் இருப்பது –
அது -ஸ்வ தந்த்ரமாயும்
பந்த மோஷங்கள் இரண்டுக்கும் பொதுவாயும்
இருக்கும்
இவனுடைய அருள்
பரதந்த்ரமாயும்
மோஷைக ஹேது பூதமாயும் இருக்கும் –

இன்னருளால் –
அருள் கண்டீர் இவ்வுலகினில் மிக்கதே -என்கிறபடியே
இத்தலையிலொரு நன்மை அபேஷியாதே
பரம கிருபையாலே-

அஞ்சிலும் கேடோட வளித்தவன் –
இந்த மந்திர பிரதிபாத்யமான
அர்த்த பஞ்சகத்திலும்
அஞ்ஞான
சம்சய
விபர்யயங்கள்
அறும்படி ஞான உபதேசம் பண்ணி அருளின சதாச்சார்யன் பக்கலிலே –

அஞ்சிலும் கேடோட அளிக்கை யாவது –
மகர வாச்யனான சேதன ஸ்வரூபம்
ப்ரக்ருதே பரமாய்
ஜ்ஞானானந்த லஷணமாய்
ஜ்ஞான குணகமாய்
நித்தியமாய்
நிர்விகாரமாய்
அணுவாய்
ஏக ரூபமாய்
பகவத் அனன்யார்ஹ சேஷமாய் -இருக்கும் என்றும்-

அகார வாச்யனான பர ஸ்வரூபம் –
லஷ்மி ஸ நாதமாய் –
சமஸ்த கல்யாண குணாத்மகமாய்
ஸ்வ இதர சமஸ்த வஸ்து விலஷணமாய்
த்ரிவித பரிச்சேத ரஹிதமாய்
உபய விபூதி நிர்வாஹகமாய்
சர்வ அபாஸ்ரயமாய்
சர்வ பிரகாரத்தினாலும் ரஷகனாய்
சேஷியாய்
இருக்கும் என்றும்

ஷஷ்ட்ட்யந்த மகார உக்தம்மான விரோதி ஸ்வரூபம்
தேக ஆத்மா அபிமான ரூபமாய்
தேவதாந்திர பரதவ புத்தி விலஷணமாய்
பர உபகாந்தர உபாயத்வ பிரதிபாத்யாத்மகமாய்
கைங்கர்ய ஸ்வாரத்ததா புத்தி ரூபமாய்
பிராரப்த சரீர சம்பந் தாத்மகமாய் –
சம்சார வர்த்தகமாய்
அஹங்கார மமகார ரூபமாய்
அத்யந்த ஹேயமாய்
த்யாஜ்யமாய்
இருக்கும் என்றும்

அகண்ட நம பத உக்தமான உபாய ஸ்வரூபம்
சித்தமாய்
பரம சேதனமாய்
சர்வஞ்ஞமாய்
சர்வ சக்தியாய்
சஹா யாந்தர நிரபேஷமாய்
சர்வ பல பிரதமாய்
பிராப்தமாய்
வ்யபிசார விளம்ப விதுரமாய்
ச்வீகார விஷய பூதமாய்
இருக்கும் என்றும்

சவிபக்தகமான நாராயண பத உக்தமான புருஷார்த்த ஸ்வரூபம்
அனுபவ ஜனித ப்ரீதி காரிதமாய்
சர்வ தேச சர்வ கால சர்வ அவஸ்தா உசிதமாய்
பரம பிராப்யமாய்
பரார்த்த தைக வேஷமாய்
ஸ்வரூப அனுரூபமாய்
ஸ்வர்த்தத்தா கந்த ரஹிதமாய்
நிரதிசய போக்யமாய்
யாவதாத்மா பாவியாய்
இருக்கும் என்று வெளி இட்டுக் கொண்டு-

தேகாத்ம ப்ரமம்
ஸ்வ தந்த்ராத்மா ப்ரமம்
அந்ய சேஷத்வ ப்ரமம்
பகவத் விஷயத்தில் அநீஸ்வர ப்ரமம்
தேவதாந்திர பரதவ ப்ரமம்
தத் சமத்வ ப்ரமம்
அஹங்கார மமகாராத் யுபபாதேயத்வ ப்ரமம்
பிராரப்த சரீரஷ்ய அநிவிர்த்தத்ய ப்ரமம்
தத் அனுபந்தி ஷூ பந்தித்வ ப்ரமம் –
ச்வீகார உபாயத்வ ப்ரமம்
கைங்கர்ய ச்வார்த்தத்ய ப்ரமம்
தத் ச்வீகர்த்ருத்வ ப்ரமம்
ப்ரப்ருதிகமான அஜஞான உதய அஜ்ஞ்ஞானாதிகள் எல்லாம்
வாசனையோடு போம்படி கிருபை பண்ணுகை-

அளித்தவன் பால் அன்பிலார் –
இப்படி உபதேசித்த ச்வாச்சார்யன் விஷயத்திலே
யஸ்ய தேவே பராபக்திர்யதா தேவே ததா குரௌ-என்று
அநச்ய கர்த்தவ்தையா விதிக்கப் பட்ட ப்ரேமம் இன்றிக்கே இருக்குமவர்கள் –

இப்படி -இருந்துள்ள இவர்களை நீர் நினைத்து இருப்பது எங்கனே என்ன
நஞ்சிலும் கேடு என்று இருப்பன் நான் –
நஞ்சு -கேடு
இவர்கள் அதிலும் கேடு
ஹேயமாய் நச்வரமான சரீரத்தை
ஸ்வ பஷணத்தாலே முடிக்க வற்றான விஷத்தில் காட்டிலும்
உபாதேயமாய் நித்தியமான ஆத்மவஸ்துவை முடித்துக் கொள்ளுமவர்கள் ஆகையாலே
நா பக்ராமதி சம்சாராத் சகலு ப்ரஹ்ம ஹா பவேத் -என்று
மகா பாதகியாக
சொல்லப்படுகிற நித்ய சம்சாரி யோபாதி
அதி கிரூரர் என்று அறுதி இட்டாய்த்து நான் இருப்பது
என்கிறார் –

இருப்பன் நான் –
என்று ஸ்வ பிரதிபத்தி விசேஷத்தை அருளிச் செய்கிறார்

இருப்பன்
இவ்விருப்பில் எனக்கு ஒரு சலம் இல்லை
இதுவே யாய்த்த் யாத்ரை –

நான் –
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் உடைய விஷயீ காரத்தைப் பெற்ற எனக்கு
இவ்விருப்பு வந்தேறி யாய் இராது இ றே-

——————————————————————————-

ஆக இம் மூன்று பாட்டாலும்
அதிகார நிஷ்டாக்ரம பிரகரணத்தில் –
அசஹ்யாபசாரமாவது -நிர்நிபந்தனமாக பகவத் பாகவத
விஷயம் என்றால் அசஹமாநனாய் இருக்கையும்
ஆசார்ய அபசாரமும் —அவை யுண்டானாலும்
இழவுக்கு அவர்கள் பக்கல் அபசாரமே போரும்
இவை ஒன்றுக்கு ஓன்று க்ரூரங்களாய்-இத்யாதிகளில் சொல்லுகிற
அர்த்த விசேஷங்களை வெளி இட்டு அருளினார் -ஆயிற்று-

—————————————————————————————-

விளாஞ்சோலை பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸப்த காதை —3—பார்த்த குருவின் அளவில்–பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –

பார்த்த குருவின் அளவில் பரிவின்றி
சீர்த்த மிகு ஞானம் எல்லாம் சேர்ந்தாலும் -கார்த்த கடல்
மண்ணின் மேல் துன்புற்று மங்குமே தேங்காமல்
நண்ணுமே கீழா நரகு—————3-

———————————————————————————

அவதாரிகை –

ஸ்வ ஆச்சார்யன் பக்கல் பிரேமம் அற்று இருந்தானே யாகிலும்
அவன் உபதேசத்தாலே அர்த்த பஞ்சகம் முதலாக தாத்பர்யங்கள் ஓடினது
ஞானக் கலைகளான அவ்வவ சாஸ்த்ரங்களை பரக்க கற்று
அத்தாலே பிறந்த ஞான விசேஷத்தாலே
இவனுக்கு ஈடேறக் குறை என்- என்ன
அந்த பிரேமம் அன்றிக்கே உண்டாய் இருக்கிற ஞான விசேஷம் ஆனது
ஸ்ருதம் தஸ்ய சர்வம் குஞ்ஜரசௌ சவத் -என்கிறபடியே
கஜ ஸ்நானத்தோ பாதி
நிரரத்தகமாய் இருப்பது ஓன்று ஆகையாலே
ஆதலால்
நண்ணார் அவர்கள் திருநாடு -என்னும்படி அதபதநம் ஒன்றுமே காணும் -இவர்களுக்கு பலித்து விடுவது -என்கிறார் –

——————————————————————————-

வியாக்யானம் –

பார்த்த குருவின் அளவில்-
எதிர் சூழல் புக்கு திரிகிற
சர்வேஸ்வரனும் கூட ஆந்தனையும் பார்த்து
இனி நம்மால் ஆகாது -என்று கை வாங்கி கண்ண நீர் உடன் மீளும்படியான தன்னை
பலம் ஒன்றும் காணாமை காணும் கருத்தர் -என்கிறபடியே
க்யாதி லாப பூஜைகளில் கண் வையாதே
உஜ்ஜீவன ஹேதுவாய்க் கொண்டு
நிர்ஹேதுகமாக கடாஷித்து அருளி
அஜ்ஞ்ஞா நதி மிராந்தச்ய ஜ்ஞாநாஞ் ஜன சலா கயா-சஷூ ருன்மீலிதம் யேன -என்கிறபடியே
அஜ்ஞ்ஞான அந்தகாரத்தை வாசனையோடு போக்க வற்றான
ஜ்ஞானத்தை உபதேசித்து
இப்புடைகளிலே மகா உபகாரகரான ஆச்சார்யன் பக்கலிலே-

பரிவின்றி –
தன் குருவின் தாளிணைகள் தன்னில் அன்பு ஒன்றிலாதார் -என்கிறபடியே
இம் மகா உபகாரத்துக்குத் தோற்று
உனக்கு என் செய்கேன் -என்று பரிவர் –
கிம் இவ ஸ்ரீ ரீ நிதே வித்யதேமே -என்று சொல்லும்படி
இவ்விஷயத்தில் அகிஞ்சனனான நான் எத்தைச் செய்வேன் -என்று
நெஞ்சாறல் பட்டு கிஞ்சித் காரத்திலே மீளும்படி பண்ணக் கடவதான
பிரேமம் இன்றிக்கே இருப்பான் –
பரிவாவது -பஷபாதம் –
இத்தால் பிரேமத்தை நினைக்கிறது
பூயோ நாதே மமது சததா வர்த்ததா மேஷ பூய -என்று
அளவுடையார் ஆச்சார்ய விஷயத்தில் ஆசாசிக்கிற பிரேமத்தைக்
காணும் இவன் பண்ணாது ஒழிகிறது-

பிரேமம் இன்றியிலே ஒழிந்தாலும் இவன் தன்னுடைய ஞான விசேஷத்தாலே உஜ்ஜீவிக்க குறை என்-என்ன
சீர்த்த மிகு ஞானம் எல்லாம் சேர்ந்தாலும் —
தத் ஜ்ஞானம் -என்றும்
தாமரையாள் கேள்வனையே நோக்கும் ஓர் உணர்வு -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே
ஸ்ரீ யபதியான சர்வேவரனை உள்ளபடி அறிவிக்கப் பெறுகையாலே
கனத்து இருப்பதாய்
நஹிஜ்ஞ்ஞா நேன சத்ருசம் பவித்ரமிஹ்வித்யதே -என்னும்படியான
ஸ்லாக்கிய தரமாய் இருந்துள்ள ஞானம் எல்லாம்
தன்னுள்ளே கூடு பூரித்துக் கிடந்தாலும்
அர்த்தே நைவ விசேஷோ ஹி நிராகார தயாதியாம் -என்கிறபடியே
தத்தர்த விஷயமான ஞானத்துக்கு –
விஷய பேதா யத்தமான ஸ்வரூப பேதம் யுண்டாகையாலே
ஞானம் எல்லாம் சேர்ந்தாலும் -என்கிறார் -‘

சேர்ந்தாலும் -என்று யத்யா லிங்கிதமாக சொல்லுகையாலே
தத் தத் சாஸ்திர ஜன்யமான ஞானமானது
ஆத்மனோ நாத்ம கல்பச்ய ஸ்வாத் மேசா நஸய யோக்யதாம்
க்ருதவந்தம் நயோ வேத்தி கருதக் நோ நாஸ்தி தத் சம -என்னும்படி
ஸ்வ ஆச்சார்ய விஷயத்தில் க்ருதஞ்ஞைதை இன்றிக்கே
க்ருதக்னனான இவனுக்கு ஒரு காலும் யுண்டாகாது
உண்டானாலும் கார்யகரம் அன்று என்னும் இடம் தோற்றுகிறது-
கார்யகரம் ஆகாதபடி எங்கனே -என்ன –
கார்த்த கடல் மண்ணின் மேல் துன்புற்று மங்குமே –
அந்த ஞானத்தைப் பெற்றும்
அவன் அத பதிக்கையாலே -என்கிறார் –

கார்த்த கடல் மண்ணின் மேல் துன்புற்று மங்குமே –
ஏவம் பூதனான இவன்
சாகர மேகலாம் -என்கிறபடியே
நீர்ச் செறிவாலே கார் போலே கறுத்துத் தோற்றுகிற கடலாலே சூழப் பட்ட இந்த பூமியிலே தானே
அத்யுத் கடை புண்ய பாபை ரிஹை வபலம் அஸ்நுதே -என்கிறபடியே
இங்கே காண இப்பிறப்பே மகிழ்வர் -என்கிறதுக்கு எதிர்தட்டாக
ஐ ஹிகத்திலே தானே அனைவரும் நேராகக் காணும்படி
இனி இதுக்கு இவ்வருகு இல்லை என்னும்படி யான
நிரவதிக துக்கத்தை அனுபவித்து
க்லேசாதுத் கிராந்தி மாப் நோதி யாம்ய கிங்கர பீடித -என்கிறபடியே
உத்க்ரமண தசையில் யம தூதராலே இழுப்புண்டு
ம்ருத்யு பரவசனாய் இருக்கும்

கார்த்த கடல் -என்கிற இடத்தில்
த-எனபது சாரியைச் சொல்லாய் -கார்க்கடல் -என்றபடி

துன்புற்று
இவன் அனுபவிக்கிற ஆத்யாத்மிகாதி துக்கங்கள் தான்
எண்ணாராத் துயர் -என்னும்படி
அசங்க்க்யாதங்களாய் இருக்கையாலே அவற்றைத் தனித் தனியே
பரி கணித்துச் சொல்லில் பணிப்படும் என்று
பிரயோ ஜகத்தாலே சொல்லுகிறார் –

மங்குமே -மங்குதல் -நசித்தல்
அவன் நசிப்பானோ நசியானோ என்ற பயம் வேண்டா
நசித்து விடுவேன் -என்கிறார்-

இப்படி ஐ ஹிகத்தில் துக்கித்தானே ஆகிலும் ஆமுஷ்மிகத்தில் ஸூகித்து இருப்பானோ என்னில்
தேங்காமல் நண்ணுமே கீழா நரகு –
ஓர் இடத்திலும் இவன் ஸூக்த்து இரான் -என்கிறார் –

தேங்காமல் நண்ணுமே கீழா நரகு –
இங்கன் மங்கினவன்
யம லோகத்தில் சென்று
யாதனா சரீரத்தை பரிக்ரஹித்து
இன்பமில் வென் நரகாகி -என்கிற படியே
ஸூக மிச்ரமும் இன்றிக்கே
நிஷ்க்ருஷ்ட துக்கமேயான நரகத்தை
சர்வ காலமும் இடைவிடாமல் அனுபவித்துக் கொண்டு போர்க் கடவன் –

அன்றிக்கே
துன்புற்று மங்கின இவனுக்கு கரை ஏற்றம் உண்டோ என்ன
தேங்காமல் நண்ணுமே கீழா நரகு –
ஒரு காலும் சம்சாரம் ஆகிற பெரிய நரகில் நின்றும் -கடலில் நின்றும் கரை ஏற்றம் இல்லை -என்கிறார் –
தேங்காமல் நண்ணுமே கீழா நரகு –
இவன் இப்புடைகளிலே துன்புற்று
மங்கின அநந்தரம் யம லோகத்தில் சென்று
யாதனா சரீரத்தை பரிக்ரஹித்து நரக அனுபவம் பண்ணுவது –
அதை தமே வாத்வானம் புனர் நிவர்த்தந்தே
அதை தமாசாகம் ஆகாசாத் வாயும் வாயூர் பூத்வாதூமோபவதி தூமோபூத்வா அப்ரம்பவதி
அப்ரம் பூத்வா மேகொபவதி மேகோபூத்வா ப்ரவர்ஷதி -இத்யாதியாலே பஞ்சாக்னி விதையில் சொல்லுகிறபடி
இச் சரீரத்தை பொகட்டு சூஷ்ம சரரத்தோடு நிராலம்பமான ஆகாசத்திலே சஞ்சரிப்பது
ஆதித்யன் தன் கிரணங்களாலே உபாத்தமான ஹிமத்தாலே ஆகாசத்திலே மங்கிக் கிடக்கிற தன்னை
மேகத்திலே புகுர விட அது தன்னில் புக்கிருப்பது
அந்த ஜலம் சச்யத்துக்கு ஆதாரமாய் புகும் அளவிலே தத்வார சச்யத்திலே புகுவது
அந்த சஸ்யம் பக்குவமாய் அன்னமாய் பரிணமிக்கும் அளவில் தத் த்வாரா புருஷ சரீரத்திலே புகுவது
பின்பு கர்ப்பமாய் பரிணமிப்பது
அங்கே கிடக்கும் போது மாத்ரு போஜன அந்தர் பூதங்களான
தீஷண உஷ்ண த்ரவ்யங்களாலே தொடர விட்ட ஈயம் போலே துடிப்பது –
இந்தக் கிலேசத்தோடே கர்ப்பதும்பமாகிற பையிலே கட்டுண்டு
அவயவங்களை நீட்டவும் மாட்டாதே கிடப்பது
கிலேசத்தோடே மாத்ரு கர்ப்பத்தில் நின்றும் நிஷ்கிரமிப்பது –
பால்ய தசையில் அசூசி பிரச்தரங்களிலே வசிப்பது
ஸ்வா தந்தர்யேண ஒரு பிரவ்ருத்தியும் பண்ண ஷமன் அன்றிக்கே ஒழிவது
பின்னையும் இவையோடு காலத்தைப் போக்குவது
யௌவனத்தில் நரக ஹேதுவான விஷயாந்தரங்களையே விரும்புவது
கால த்ரயத்திலும் கரண த்ரயங்களாலும் துஷ் கர்மங்களையே ஆசரிப்பது
ஆசாத்ரயத்தாலே அலமாவது
தாப த்ரயத்தாலே தப்தனாவது
ஈஷணா த்ரயத்தாலே ஈடுபடுவது
அபராத த்ரயத்தை ஆர்ஜிப்பது
ஜரையிலே அசக்தனாய்க் கொண்டு மிகவும் தளர்வது
நினைவின்றிக்கே மரணத்தை பிராப்பிப்பது
பின்னை உத்க்ரமண கிலேசத்தை அனுபவிப்பது
புனச்ச மிருத்யு பரவசனாய்க் கொண்டு
மரணம் ஜனனம் ஜன்ம மரணாயைவ கேவலம் -என்கிறபடியே
இப்படி இடை விடாதே நடந்து செல்கிற சம்சாரம் ஆகிற
விடியா வென் நரகிலே அழுந்தி
ஒரு நாளும் கரை ஏற்றம் இன்றிக்கே
நித்ய சம்சாரியாகப் போரக் கடவன் –

கீழாம் நரகு –
நீள் நிரயம் -என்கிறபடியே
ஒரு கால விசேஷத்திலே கரை ஏற்றம் யுடைத்தான யமன் தண்டல் ஆகிற நரகம் போல் அன்றிக்கே
ஒரு கால விசேஷத்திலும் கரை ஏற்றம் இல்லாதபடி
நெடுகச் செல்லா நிற்கிற நரகம் இ றே இஸ் சம்சாரம்

நண்ணாமே கீழாம் நரகு –
ஏவம் பூதமான இந் நரகத்தைக் கடக்கப் பெறாதே
யாவதாத்மபாவியாக
அழுந்தி இருப்பன் –

—————————————————————————–

விளாஞ்சோலை பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

 

ஸப்த காதை —2–அஞ்சு பொருளும் அளித்தவன் பால்–பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –

அஞ்சு பொருளும் அளித்தவன் பால் அன்பிலார்
நஞ்சில் மிகக் கொடியர் நாம் சொன்னோம் -நஞ்சு தான்
ஊனை முடிக்கும் அது உயிரை முடிக்கும் என்று
ஈனமிலார் சொன்னார் இவை –2

——————————————————————————————

அவதாரிகை –

இப்படி ஸ்வ உபதேசத்தாலே அர்த்த பஞ்சக ஞானம் உண்டாகும் படி
விஷயீ கரித்து அருளி
ஏதன் முகேன மகா உபாகரகனான ஸ்வ ஆச்சார்யன் பக்கலிலே –
அறியாதன அறிவித்த அத்தா நீ செய்தன அடியேன் அறியேனே -என்றும்
என்னைத் தீ மனம் கெடுத்தாய் -என்றும் –
மருவித் தொழும் மனமே தந்தாய் -என்றும்
சொல்லும்படியான உபகார ஸ்ம்ருதியாலே
ததா மந்திர பிரதே குரௌ த்ரிஷூ பக்திஸ் சதா கார்யா -என்றும்
மந்த்ரத்திலும்
மந்திரத்துக்கு உள்ளீடான வஸ்துவிலும்
பண்ணக் கடவ பிரேமத்தில் காட்டில்
அதிசயமான பிரேமம் இல்லாதார்
ஸ்வ ஸ்பர்ச மாத்ரத்திலே முடிக்க வற்றதான விஷத்திலும் அதி க்ரூரராய்
அத்தைப் போலே நஸ்வரமான சரீரத்தை நசிப்பித்து விடுகை அன்றிக்கே
நித்தியமான ஆத்மவஸ்துவை நசிப்பித்து விடுமவர்
என்கிறார் —

——————————————————————————————-

வியாக்யானம் –

அஞ்சு பொருளும் அளித்தவன் பால் அன்பிலார் –
உய்யும் வகை-என்றும்
நின்ற ஒன்றை உணர்ந்தேனுக்கு -என்றும்
நன்கு அறிந்தேன் -என்றும்
உணர்வின் உள்ளே -என்றும்
ஆம் பரிசு -என்றும்
அவஸ்ய ஞாதவ்யதயா அறுதி இடப்பட்ட அர்த்த பஞ்சகத்தையும் உபதேசித்த
ஆச்சார்யன் பக்கல் பிரேமம் அற்று இருக்குமவர்கள் –

அஞ்சு பொருளும்
இவ் வர்த்த பஞ்சகத்தில் ஓர் ஒன்றும் உபதேசித்த அளவில்
கை வாங்கி இருந்தானாகில் அன்றோ
இவன் பிரேமம் அற்று இருக்கலாவது –

அஞ்சு பொருளும்-
வதந்தி சகலா வேதா -என்கிறபடியே
வேதைக சமதிகம்யமான அர்த்த பஞ்சகத்தை இ றே இவன் உபதேசிப்பது –

அளித்தவன் –
இவ்வர்த்த பஞ்சகத்தை –
சேவயா உபதேஷ்யந்தி -என்றும்
குருக்களுக்கு அனுகூலராய் -என்றும் சொல்லுகிற படியே
ஸ்வ அனுவ்ருத்தியாலே பிரசன்னனாய்க் கொண்டு உபதேசிக்கை அன்றிக்கே
பயன் அன்றாகிலும் பாங்கலர் ஆகிலும் செயல் நன்றாகத் திருத்திப் பணி கொள்வான் -என்கிறபடியே
இத்தலையில் ஏதேனும் ஒரு நன்மை யாதல்
த்ருஷ்ட பிரயோஜ நத்தை யாதல்
தன்னிடத்தில் ஆச்சார்ய பதத்தை யாதல்
க்யாதி லாப பூஜைகள் ஆதல்
ப்ரப்ரூயாத் -என்று ஒரு விதி பாரதந்த்ரயத்தை யாதல்
கணிசியாதே
க்ருபயா நிஸ் ப்ருஹோ வதேத் -என்கிறபடியே
தங்கள் துர்கதியே பற்றாசாக யுண்டான
பரம கிருபையாலே
நிரபேஷனாய்க் கொண்டு உபதேசித்து அருளினவன் –

அளித்தவன் –
ஸூஸ்ரூ ஷூரஸ் யாதய-என்கிறபடியே
அவஸ்யம் கர்த்தவ்யதயா விஹிதையான ஸூ ஸ் ரூ ஷை முன்னாக
உபதேசித்தவன் ஆகில் இ றே இவனுக்கு பிரேமம் அற்று இருக்கலாவது
இத்தலையில் அர்த்தித்வம் கூட இல்லாது இருக்க
முலைக் கடுப்பாலே பீச்சுவாரைப் போலே
கிருபை வடிம்பிட்டுக் -வரம்பிட்டுக் -கொடுக்க
தத் பரதந்த்ரனாய்க் கொண்டு அளித்தான் ஆயிற்று-

அன்பிலார் –
அங்கீ கரிக்கில்
உம் குருக்கள் தம் பதத்தே வையும் அன்பு தன்னை இந்த மா நிலத்தீர் -என்று
தத்வ தர்சிகளால் அவஸ்யம் கர்த்தவ்யதயா அறுதி யிடப் பட்ட பிரேமம் இல்லாதவர்கள்–
ஏவம் பூதரான இவர்கள் படி எங்கனே என்னில் –
நஞ்சில் மிகக் கொடியர் –
நஞ்சு கொடியது
இவர்கள் மிகக் கொடியர்
விஷம் க்ரூரமாய் இருக்கும்
இவர்கள் அதிலும் காட்டில் க்ரூரராய் இருப்பீர்கள்

இவ்வர்த்தத்தை அறியும் படி எங்கனே -என்னில்
நாம் சொன்னோம் –
வேறு ஒரு பிரமாணம் கொண்டு -ஆதல்
உபதேசம் கொண்டாதல்
அறிய வேண்டாதபடி
அவதார விசேஷமான பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளிலே
சிரகாலம் சேவை பண்ணி
தத்வ ஹித புருஷார்த்தங்களை சரம பர்யந்தமாக அருளிச் செய்யக் கேட்டு
தந் நிஷ்டராய் இருக்கிற நாம் சொன்னோம்

நாம் சொன்னோம் –
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளை ஆஸ்ரயித்த
தமக்கு ச ப்ரஹ்மசாரிகளான
கூர குலோத்தம தாசர் தொடக்கமானவர்களைக் கூட்டிக் கொண்டு
நாம் -என்கிறார்
நாம் அறுதி இட்ட அர்த்தம் -என்று லோகம் பரி க்ரஹிக்கும்படியான
பெரு மதிப்பராய்
ஆப்த தமராய்
சர்வஞ்ஞராய்
இருக்கையாலே -நாம் சொன்னோம் -என்கிறார் –

சொன்னோம் –
சொல்லுமவிடு ஸ்ருதியாம் -என்னும்படியான ஏற்றத்தை யுடைத்தாயும்
ரிஷீணாம்பு நராத்யா நாம் வாச மரத்தோ நு தாவதி -என்னும்படி
அர்த்த ஸ்பர்சியுமாய் இ றே
தத்வ தர்சிகளாய் இருப்பார் வார்த்தையும் இருப்பது-

நஞ்சின் கொடுமை எங்கனே
இதன் கொடுமை எங்கனே -என்ன
அவ்விரண்டையும் அடைவே தர்சிப்பிக்கிறார் மேல்
நஞ்சு தான் ஊனை முடிக்கும் அது உயிரை முடிக்கும் –
ஊன் ஆகிறது மாமிசமாய்
ஊனை-என்றது மாம்ச பிரசுரமான சரீரத்தை -என்றபடி
மாம்சத்தை சொன்ன இது
மற்றும் அதல் உண்டான
அசக்ருபூயவிண் மூத்திரஸ் நாயு மஜ்ஜாச்திகளுக்கு எல்லாம் உப லஷணம் –
மாம்சாஸ் ருக்பூய வி ண் மூத்ராஸ் நாயு மஜ்ஜாச்தி சம்ஹதள தேக -என்று
மாம்சாதி மயமாக வி றே இத் தேகத்தை நிரூப்கராய் இருப்பார் நிரூபிப்பது
புண்ணை மறைய வரிந்து -என்கிறபடி தோலை மேவிக் கைபாணி இட்டு
மெழுக்கு வாசியாலே பிரமிக்கும்படி பண்ணி வைக்கையாலே
ஆந்தரமான மாம்சாதிகள் நேராக தோற்றுகிறன வில்லை –
யதி நா மாஸ்ய தேஹச்ய யதந்தஸ் தத் பஹிர் பவேத்
தண்ட மாதாய லோகோ யம் ஸூ ந காகா நிவாரயேத்-என்கிறபடி
அகவாய் புறவாய் ஆனால் காக்கை நோக்கப் பணி போரும்படி இவை நேர் கொடு நேர் தோற்றும் இ றே
ஆனாலும்
மாம்ச பிரசுரம் ஆகையாலே அன்றோ
ஊன் -என்றும்
ஊனில் வாழ் உயிர் -என்றும்
ஊனேய் குரம்பை -என்றும்
ஆழ்வார்கள் நிர்ததேசித்தவோபாதி
இவரும் ஊனை என்று நிர்தேசித்து அருளுகிறார் –
சரீரம் வ்ரணவத் பச்யேத்-என்று சொன்னாரும் உண்டு இ றே-

நஞ்சு தான் ஊனை முடிக்கும்
உப புக்தும் விஷம் ஹந்தி -என்கிறபடி
விஷமானது ஸ்பர்ச மாத்ரத்தாலே
மாம்ச பிரசுரமான சரீரத்தை முடிக்க வற்றை இருக்கும்
முடிக்கையில் அதுக்கு உண்டான பிரதாந்யம் தோற்ற -நஞ்சு தான் -என்கிறார்
முடிக்கும் -என்றது ப்ராயிக அபிப்பிராயம்
மணி மந்த்ராதிகளும் உண்டாம் போது முடிக்க மாட்டாது இ றே

அது உயிரை முடிக்கும் –
என்றும் அனைத்து உயிர்க்கும் ஈரம் செய் நாரணனும் -அன்றும் தன் ஆரியன் பால் அன்பு ஒழியில் -ஞான சாரம் -என்கிறபடியே
ஆச்சார்யன் பக்கல் பிரேமம் இல்லாதவன் –
சர்வ ஸூ கருத்தான ஈஸ்வரனும் கூட ஷிபாமி -ந ஷமாமி -களைப் பண்ணி
கை விடும்படி இலக்காய் இருப்பவன் ஒருவன் ஆகையாலே
ஸ ஆத்மஹா -என்கிறபடியே
இவன் நித்தியமான ஆத்மாவை முடித்துக் கொள்ளுமவன் —

நஞ்சு தான் -இத்யாதி –
விஷமானது –
சரீராக்ருதிபே தாஸ்து பூபைதே கர்மயோ நய -என்னும்படி
வந்தேறியான சரீரத்தை முடித்து
ஆத்மாவினுடைய ஸ்வா பாவிக விகாரத்துக்கு ஓர் இடைச் சுவரைப் போக்கும்
இவன் ஆத்மாவினுடைய ஸ்வா பாவிக ஆகாரத்தை முடித்து
அழுக்கு உடம்பும் இனி யாம் உறாமை -என்னும்படி துஸ்
ஸ்ஹமான
சம்சாரத்தைப் பூண் கட்டிக் கொண்டு நித்ய சம்சாரியாய் இருக்கும் –

நஞ்சின் வியாபாரம்
ஆக்கை விடும் பொழுது எண்ணே -என்றும்
இந்த உடம்போடு இனி இருக்கப் போகாது -என்றும்
சொல்லுகிறபடி
இது த்யாஜ்யம் என்னும் பிரதிபத்தி யுண்டாய்
அத்தை கழித்து கொள்ள வேணும் என்று இருக்கும் ஜ்ஞான விசேஷஞ்ஞ யுகதர்ர்க்கு
இங்கனே யாகிலும் இவ் விரோதி இவனுக்கு கழியப் பெற்றது இ றே -என்று
உகக்கைக்கு உறுப்பாய்க் கொண்டு அபிமதமாய் இருக்கும் –

இவன் வியாபாரம்
உயிர் மாய்தல் கண்டு ஆற்றேன் -என்றும்
உலகினது இயலவே -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
ஆண்டாளுக்கு வீர ஸூ ந்தர ராயன் செயல் அநபிமதமானவோ பாதி
அவர்கள் நோவுபாட்டுக்கும் ஸ்வ உத்கர்ஷத்துக்கும் வெறுப்புக்கும் உறுப்பாய்க் கொண்டு அ நபிமதமாய் இருக்கும்
ஆச்சார்ய விஷயீ காரத்தைப் பெற்றும் இவன் இப்படி தன்னைத் தானே முடிப்பான் ஒருவன் ஆகையாலே
அசத் ப்ராயன் என்றும்
அத்ரஷ்டவ்யன் -என்றும்
நினைத்துப் படர்க்கையாக -அது -என்கிறார் –

உம்மைப் போல் மற்றை யாராகிலும் இங்கன் சொன்னார் உண்டோ என்ன –
என்று ஈனமிலார் சொன்னார் இவை –
நாமே அன்று-
நமக்கு தேசிகராய் இருப்பாரும் இவ்வர்த்தத்தைச் சொன்னார் -என்கிறார் –
-என்று -இவை -ஈனமிலார் சொன்னார்-
நஞ்சு தான் அநித்தியமான சரீரத்தை முடிக்கும்
ஆச்சார்யன் பக்கல் பிரேமம் இல்லாதவன் நித்தியமான ஆத்மவஸ்துவை முடிக்கும் என்று
இவ்வர்த்தத்தை ஸ்வா சார்யன் பிரேமம் அற்று இருக்கை யாகிற
ஈனம் -இலா -தாழ்வில்லாத –
நம் பூர்வாச்சார்யர்கள்
விஷதா தோப்யதி விஷம கலஇதி நம் ருஷா வதந்தி வித்வாம்ச
யதயம் நரு லத்வேஷீ ஸ குலத்வேஷீ புன பி ஸூ ந -என்று
லௌகிகர் விஷயமாக அபியுக்தர் சொன்னவோபாதி
தம் தம்மைப் பற்றி இருக்குமவர்களை பார்த்து
தாம் தாம் பரோக்திகளாலே விசத தமமாகச் சொல்லி அருளினார்கள் –

ஆச்சர்ய விஷயத்தில் பிரேமம் அற்று இருக்குமத்தில் காட்டில்
நிஹீ நதை இல்லை என்றும்
இதில் இருக்குமத்தில் காட்டில் உத்கர்ஷம் இல்லை என்றும்
திரு உள்ளம் பற்றி
ஈனமிலார் -என்கிறார் காணும்
சொன்னார் –
அவர்கள் கரண த்ரய சாரூப்யம் யுடையராய் இருப்பார் சிலர் இ றே
யத் வசஸ் சகலம் சாஸ்திரம் -என்றும்
க்ரீடார்த்தம் அபியத் ப்ரூ யுஸ் ஸ தர்ம பரமோமத -என்றும்
சொல்லும் படி காணும் அவர்கள் திவ்ய ஸூ க்தியின் மெய்ப்பாடு இருப்பது –

———————————————————————————-

விளாஞ்சோலை பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

 

ஸப்த காதை —1-அம் பொன் அரங்கர்க்கும்–பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –

அம்பொன் அரங்கர்க்கும் ஆவிக்கும் அந்தரங்க
சம்பந்தம் காட்டித் தடை காட்டி -உம்பர்
திவம் என்னும் வாழ்வுக்குச் சேர்ந்த நெறி காட்டும்
அவன் அன்றோ வாசாரியன்–1-

———————————————————————————

அவதாரிகை –

ப்ராப்யச்ய ப்ரஹ்மணோ ரூபம் –
பிராப்துச்ச பிரத்யகாத்மன-
ப்ராப்த்யுபாயம் பலம்
ப்ராப்தேச்ததா பிராப்தி விரோதி ஸ
வதந்தி சகலா வேதாஸ் சேதிஹாசபுராணகா
முனயஸ்ஸ மகாத்மா நோ வேத வேதாந்த பாரக -என்கிறபடியே
தத்வ விதேக பிரமாணமான வேதாந்த வாக்யங்களாலும்
தத் சங்க்ரஹமான-திருமந்த்ரத்தில் -பத த்ரயத்தாலும்
தத் அர்த்த நிஷ்டரான ஆழ்வார்கள் பாசுரத்தாலும்
அவஸ்யம் ஜ்ஞாதவ்யதயா அறுதி இடப்பட்ட
அர்த்த பஞ்சகத்தை
நேராக உபதேசித்து அருளுமவனே
சதாச்சார்யன் ஆகிறான் என்று திரு உள்ளம் பற்றி
அருளிச் செய்கிறார்-

—————————————————————————————

வியாக்யானம் –

சம்சாரிகள் தங்களையும் ஈஸ்வரனையும் மறந்து -இத்யாதியாலே
அர்த்த பஞ்சகத்தை உபதேசித்து அருளுமவனே ஆச்சார்யன் என்று பிள்ளை அருளிச் செய்தார் இ றே
இவனும் அத்தை இட்டு அறிவித்து -காட்டும் அவன் அன்றோ ஆச்சார்யன் -என்கிறார்
பிள்ளையை அடி ஒத்துமவர் இவர் ஒருவருமே போலே காணும்
பேசிற்றே பேசும் ஏக கண்டராய் இருக்கும் இருப்பு உள்ளது நம் முதலிகளுக்கே இ றே –
உக்தார்த்த விசதீ கார யுக்தார்த்தந்தர போதனம்-மதம் விவரணம் தத்ர-என்கிறபடியே
திருமந்த்ரத்தில் பிரதம பதமாய்
அசம்ஹிதா காரேண பதத் த்ரயாத்மகமாய் இருந்துள்ள
பிரணவத்தாலே பிரதிபாதிக்கப் படுகிற அர்த்தங்களுக்கு உப யுக்தங்களாயும்
தத் பிரதி பன்னங்களாயும் இருக்கிற அர்த்த விசேஷங்களுக்கு நேரே பிரகாசகமாய்க் கொண்டு
பத த்வயாத்மகமான மந்திர சேஷம்
பிரணவத்துக்கு விவரணமாய் படி இருக்கிறபடியைத் திரு உள்ளம் பற்றி
முந்துற முன்னம்
தஸ்ய பிரகிருதி லீ நஸய யா பரச்ச மகேஸ்வர -என்றும்
அகாரோ விஷ்ணு வாசக -என்றும்
துளக்கமில் விளக்கமாய் -என்றும்
அவ ரஷணே -என்றும் சொல்லுகிறபடியே –
ஸ்ரீ யபதியான சர்வேச்வரனையும்
அவனுடைய ரஷகத்வ சேஷித்வங்களையும்
சாப்தமாக பிரதிபாதிக்கிற சவிபக்திகமான அகாரத்தின் யுடையவும்
அதிலே அனுக்தங்களாய் ரஷண உபயோகிகளான கல்யாண குணங்களையும் சாப்தமாகச் சொல்லுகையாலே
தத் விவரணமான நாராயண பதத்தின் யுடையவும்
அர்த்தத்தை உட்கொண்டு அருளிச் செய்கிறார் –

அம்பொன் அரங்கர்க்கும்-
அழகியதாயும்
பாவனமாயும்
இருந்துள்ள திருவரங்க பெரு நகரத்தை
தென் திருவரங்கம் கோயில் கொண்டானே -என்கிறபடி
தமக்கு இருப்பிடமாக யுடையராய்
சர்வ ரஷகராய்
சர்வ சேஷியாய்
அசரண்ய சரண்யத்வாதி கல்யாண குண பூஷிதரான
பெரிய பெருமாளுக்கும்
ஸ்ரீ மதுரையை –
ஸூ பா -என்றும்
பாப ஹரா -என்றும் சொன்னவோபாதி
கோயிலையும்
தென்னரங்கம் என்றும்
பொன்னரங்கம் என்றும்
சொல்லுகையாலே
இது தான் போக்யமாயும் பாவனமாயும் இ றே இருப்பது –
போக்யதைக்கு அடி –
தெழிப்புடைய காவேரி வந்து அடி தொழும் ஸ்ரீ ரெங்கம் -என்றும்
தேன் கொடுத்த மலர்ச் சோலை திருவரங்கம் -என்றும்
இனிதாகத் திருக் கண்கள் வளர்கின்ற திருவரங்கம் -என்றும்
சொல்லுகிற
நீர் வாய்ப்பும்
நிழல் வாய்ப்பும்
நில வாய்ப்பும்
ஆகிற இவை —
பாவனத்துக்கு அடி –
திசை விளக்காய் நிற்கின்ற திருவரங்கம் -என்றும்
செழு மணிகள் விட்டெறிக்கும் திருவரங்கம் -என்றும்
சொல்லுகிறபடி
அஞ்ஞான
அந்தகார
நிரோதித்வமும்
ஸ்வ பிரகாசத்வமும் ஆகிற இவை –
பெரிய பெருமாளுக்கு உள்ள உபய லிங்கத்வமும் இதுக்கும் உண்டு போலே காணும்
தம்மைப் பற்றி இருப்பார்க்குத் தம் படியைக் கொடுக்குமவர் இ றே அவர் தான்

அம்பொன் அரங்கர்க்கும் -என்று
அவரை ஒரு விசேஷ வஸ்துவை இட்டு ஆகாதே நிரூபிக்க வேண்டுவது
திருமால் அடியார்கள் -என்று
அத்தலையாலே இத்தலைக்கு நிரூபணம் ஆனால் போலே காணும்
இத்தலையாலே அத்தலைக்கு நிரூபணம் இருக்கிறபடி –
ராமானுஜம் லஷ்மண பூர்வஜஞ்ச -என்றது இ றே

அம்பொன் அரங்கர்க்கு –
என்னரங்கத்து இன்னமுதர் குழல் அழகர் வாய் அழகர் -என்றும்
அரங்கமேய அந்தணனை -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே அழகும் பாவனத்வமும் பெரிய பெருமாளுக்கே ஆகவுமாம்-

இத்தால்
சமஸ்த கல்யாண குணாத்மகத்வமும்
அகில ஹேய ப்ரத்ய நீகத்வமும்
ஆகிற உபய லிங்க தவமும் சொல்லுகிறது
இவ் உபய லிங்கம் பரதவ உத்தம்பகம் ஆகையாலே
இத்தையே இவருக்கு நிரூபகமாகச் சொல்லுகிறார் –
அஹந்தா ப்ரஹ்மணஸ் தஸ்ய சாஹா மஸ்மி சனாத நீ -என்றும்
இவளோடு கூடியே வஸ்துவினுடைய உண்மை -என்றும் சொல்லுகிற படியே
அரங்கர்க்கு -என்கிற இடத்தில்
பிராட்டியும் பகவத் ஸ்வரூப அந்தர் பூதையாய்க் கொண்டு தோற்றுகையாலே
புருஷகார பிரகரணத்தில்
புருஷகாரமாம் போது
கிருபையும்
பாரதந்த்ர்யமும்
அனந்யார்ஹத்வமும்
வேணும் -இத்யாதிகளாலே சொல்லுகிற புருஷகார வைபவமும்
அம பொன் -என்கிற
விசேஷண த்வயத்தாலே ஸூசிப்பித்து அருளுகிறார் என்று கண்டு கொள்வது-

அன்றிக்கே
அம்பொன் -என்று அழகாலே வந்த ஸ்ப்ருஹணீயதையைச் சொல்லிற்றாகவுமாம் –
ஸ்ப்ருஹணீயதை-காமதம் காமகம் காம்யம் விமானம் ரங்க சம்ஜ்ஞிகம்-என்கையாலே கோயிலுக்கும்
சகயம் சமஸ்த ஜன சேதசி சாந்த தானம் -என்கையாலே பெரிய பெருமாளுக்கும் யுண்டு இ றே –
ரதிங்க தோயதஸ் தஸ்மாத் ரங்க மித்யுச்ச தேபுதை -என்கிறபடியே
பெரிய பெருமாளுக்கு நிரதிசய ஆனந்த வர்த்தகமாய் இருக்கையாலே
கோயிலை அரங்கம் -என்கிறது-

அம்பொன் அரங்கர்க்கும் –
போய் இந்திர லோகம் ஆளும் -என்கிறபடியே
அர்ச்சிராதி மார்க்கத்திலே சென்று
விரஜையிலே குடைந்து நீராடி
அமாநவ கர ஸ்பர்சம் முன்னாக
அப்ராக்ருத தேஹத்தை பரிக்ரஹித்து
புகுர வேண்டி இருக்கும் பொன்னுலகு போலேயும்
சம்சார வர்த்தகமாய் இருக்கும் கொடுவுலகம் போலேயும் இருக்கை அன்றிக்கே
இச் சரீரத்தோடு புகுரலாயும்
சம்சார நிவர்த்தகமாயும்
இருக்கையாலே
அரங்க மா நகர் -என்னும்படி
விபூதி த்வயத்துக்கும் புறம்பாய்
அதேவ த்ருதீய விபூதியை இருந்துள்ள -திருவரங்கம் திருப்பதியிலே —
அடியவரை ஆட்கொள்வான் அமருமூர் -என்கிறபடியே
இங்கு உள்ளாரை அடிமை கொள்வதாக
அவதாரங்கள் போல் தீர்த்தம் பிரசாதியாதே
ஸ்தாவர பிரதிஷ்டை யாய்க் கொண்டு
அமர்ந்து எழுந்து அருளி இருக்கிற பெரிய பெருமாளுக்கும் –

முகில் வண்ணன் அடி மேல் சொன்ன சொல் மாலை ஆயிரம் -என்றும்
மதிள் அரங்கர் வண் புகழ் மேல் ஆன்ற தமிழ் மறைகள் ஆயிரமும் -என்றும்
சடகோப வாக்வபுஷி ரெங்க க்ருஹே சயிதம் -என்றும் -சொல்லுகிறபடி இவர் தாம்
பிரமாணம் சடஜித் ஸூ க்தி
பிரமேயம் ரங்க சந்த்ரமா -என்னும்படி
மேய சரமமாய்க் கொண்டு
மான சரமமான திருவாய்மொழிக்கு
நேரே பிரதிபாத்யர் ஆகையாலும்
பதின்மர் பாடும் பெருமாள் ஆகையாலும்
குரு பரம்பரைக்கு முதலடி ஆகையாலும்
மா மலை மற்றும் உகந்து அருளின நிலங்கள் எல்லாவற்றுக்கும் அடித்தலை யாகையாலும்
மற்ற எம்பெருமான்களைச் சொல்லாமல் இவர் தம்மையே பிரதானராக அருளிச் செய்கிறார் –

அம்பொன் அரங்கர்க்கு -என்று விவரண விவரணீய
பாப பன்னங்களான
அகார -நாராயண -பதங்களின் யுடைய அர்த்தத்தையும்
அரங்கர்க்கு -என்கிற விபக்தியாலே லுப்த சதுர்த்தியினுடைய அர்த்தத்தையும்
உட்கொண்டு அருளிச் செய்தாராய்-
மேல் –
மகாரோ ஜீவ வாசக -என்கிறபடியே
இச் சேஷத்வ ஆஸ்ரயமான சேதன வஸ்துவை சாப்தமாக பிரதிபாதிக்கிற
மகாரத்தினுடையவும்
அதில் அனபிஹிதங்களான இச் சேதன வஸ்துவினுடைய
நித்யத்வ ஏகத்வ பஹூத் வாதிகளை
சாப்தமாகச் சொல்லுகையாலே
ஏதத் விவரணமான நார பதத்தினுடைய அர்த்தத்தையும் உட்கொண்டு அருளிச் செய்கிறார் –

ஆவிக்கும் –
பிரத்யயங்களுக்கு -பிரக்ருத்யர்தாக ஸ்வார்த்த போதகத்வம் நியதம் ஆகையாலே
லுப்த சதுர்த்யர்த்தமான சேஷத்வம்
பிரக்ருத்யர்த்தமான ஈஸ்வரகதமாக வேண்டி இருக்க
சேதனகதமான படி எங்கனே என்னில்
இங்கு சேஷத்வம் ஆகிறது சம்பந்த விசேஷாத்மகமாய்க் கொண்டு
உபய நிரூப்யம் ஆகையாலே சேதனகதமானாலும் ஈஸ்வரகதம் என்னக் குறை இல்லை இ றே-

ஆவிக்கும் –
அம் பொன் – என்கிற பதங்களை இங்கும் கூட்டிக் கொள்வது
இப்படி நிருபாதிக சேஷியான பெரிய பெருமாளுக்கு சேஷமாய்
பிரக்ருதேபரமாய்
ஜ்ஞானானந்த மயமாய்
ஜ்ஞான குணகமாய்
நிர்விகாரமாய்
ஏகரூபமாய்
பக்த முக்த நித்ய ரூபேண த்ரிவிதமான
ஆத்மவஸ்துவுக்கும்-
பதிம் விச்வச்ய -என்றும்
மூவுலகாளி -என்றும்
என்னை யாளி -என்றும் -இத்யாதியாலே
பெரிய பெருமாளே வகுத்த சேஷியாகவும்
சேதன வர்க்கம் தத் சேஷமாகவும்-சொல்லிற்று இ றே
சர்வம் ஹிதம் பிராணி நாம் வரதம் -என்கையாலே
பிராணன் ஆகிறது பஞ்ச வ்ருத்தி பிராணனே யாகிலும்
ஆவிக்கோர் பற்றுக் கொம்பு என்றவோ பாதி
சேதனன் இடத்திலும் பிரயோகிக்கக் காண்கையாலே
அத்தைப் பின் சென்று இவரும் இப்படி அருளிச் செய்கிறார்-

அம்பொன் அரங்கர்க்கும் ஆவிக்கும் –
அர்த்த பஞ்சகம் தொடக்கமான வற்றிலே
ஸ்வ ஸ்வரூபம் முன்னாக பர ஸ்வரூபம் பின்னே அருளிச் செய்தாரே ஆகிலும்
யச்யாச்மி-இத்யாதி ஸ்ருதிகளிலும்
அவற்றுக்கு அடியான பிரணவத்திலும்
பிராப்யச்ய ப்ரஹ்மணோ ரூபம் -இத்யாதி வசனங்களிலும்
பர ஸ்வரூபம் முன்னாக ஸ்வ ஸ்வரூபத்தைச் சொல்லுகையாலே
அத்தை அடி ஒற்றி இவரும் இப்படி நிர்தேசிக்கிறார்-

யுவதிஸ்ஸ குமாரிணி -என்கிற சமுச்சயம் அன்வாசய மானவோபாதி
அரங்கர்க்கும் ஆவிக்கும் -என்கிற இச் சமுச்சயம்
அன்வாசயாம் அத்தனை போக்கி சமசமுச்ச்சயம் அன்று
சேஷ சேஷிகளுக்கு சம பிரதாந்யம் இல்லை இ றே –
போக மாதரம் சாம்யம் லிங்கா ச்ச -என்றும்
ஜகத் வியாபார வர்ஜம்-என்றும் சொல்கையாலே
சேதனனுக்கு ஈஸ்வரனோடே போக மாத்ரத்திலே சாம்யம் ஒழிய
சர்வ பிரகார சாம்யம் இல்லை இ றே
நிரஞ்சன பரமம் சாம்யம் உபைதி -என்றும்
மம சாதர்ம்யம் ஆகத -என்றும்
தம்மையே நாளும் வணங்கித் தொழுவார்க்கு தம்மையே ஒக்க அருள் செய்வர் -இத்யாதிகளுக்கும்
இதுவே இ றே ஹிருதயம் –

அநந்தரம்-
அவதாரண மன்யேது மத்ய மாந்தம் வதந்தி ஹி-என்றும்
அஸ்வா தந்தர்யந்து ஜீவ மாதிக்யம் பரமாத்மன
நமஸா ப்ரோச்யதே தஸ்மின் நஹந்தா மம தோஜ்ஜிதா-என்றும் சொல்லுகிற படியே
அந்ய சேஷத்வ நிவ்ருத்தி பகவத் சேஷத்வங்களை சாப்தமாக பிரதிபாதிக்கிற
உகாரத்தின் யுடையவும்
அதில் அனுக்தங்களான
ஸ்வ அனர்ஹத்வ அசித்வத் பாரதந்த்ர்யாதிகளை சாப்தமாகச் சொல்லுகையாலே
தத் விவரணமான நமஸ் சினுடையவும் அர்த்தத்தை உட்கொண்டு அருளிச் செய்கிறார் –

அந்தரங்க சம்பந்தம் காட்டி –
இவ்விருவருக்கும் உண்டான அனன்யார்ஹ சேஷத்வம் ஆகிற
அந்தரங்க சம்பந்தத்தை
ஸ்வ சேஷ நிவ்ருத்தி
அசித்வத பாரதந்த்ர்ய பர்யந்தமாகவும்
தத் பரா காஷ்டையான பாகவத சேஷத்வ பர்யந்தமாகவும்
வெளி இட்டுக் கொடுத்தது இ றே
ஸ விவரணமான உகாரத்துக்கு அர்த்தம்
உகரோ அனந்யார்ஹம் நியமயதி சம்பந்த மனயோ-என்னக் கடவது இ றே
சம்பந்த மாதரம் இதர சேஷத்வோபா மர்தி யல்லாமையாலும்
ஸ்வ விரோத்யதை அசஹ்யம் ஆகையாலும்
அந்தரங்கம் என்றத்தை
இங்கன் விசேஷிக்கிறார் –

ஸ்தான பிரமாணத்தாலே-அவதாராணார்த்தமாக உகாரம் விசேஷண சங்கதம் ஆகையாலே
அயோக்ய அவச்சேத்மாம் இத்தனை போக்கி
அனந்யோகாவ்ய அவச்சேத்ம் ஆனபடி எங்கனே என்னில்
விசேஷண விசேஷ்யங்கள் சாமான விபக்த்யா நிர்திஷ்டங்கள் ஆனவிடத்தில்

அந்நியமம் ஒழிய அசமான விபக்த்யா நிர்திஷ்டங்களான இடத்தில் அந்நியமம் இல்லாமையாலே
இந்த ஏவகாரம் அந்யோக அவச்சேதம் என்னக் குறை இல்லை
தேவதத்தம் ப்ரத்யேவ தண்டனம் -இத்யாதி பிரயோகங்களிலே இவ்வர்த்தம் சம்பிரதி பன்னம் இ றே –

அன்றிக்கே -அந்தரங்க -சம்பந்தம் -ஆகிறது
பிதாச ரஷகஸ் சேஷி பர்த்தா ஜ்ஞேயோ ரமாபதி
ச்வாம்யாதா ரோமமாத் மாச போக்தா சத்யம நூ தித்த -என்கிறபடியே
திரு மந்த்ரத்தில் பிரகிருதி பிரத்யயதாது பதங்களாலே பிரதி பாதிக்கப் படுகிற
நவ வித சம்பந்தங்கள் ஆகவுமாம்

திருமந்தரம் தான் பிரதம பதமான பிரணவத்தில் வைத்துக் கொண்டு
பிரதம அஷரமான அகாரத்தில் ப்ரக்ருத் அம்சத்தாலே
பிதா நாராயணா -என்றும்
தேவ தேவோ ஹரி பிதா -என்றும்
எம்பிரான் எந்தை -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே பிதா புத்திர பாவ சம்பந்தத்தையும் –

அதில் அவ ரஷணே-என்கிற தாத்வ அம்சத்தாலே
கோஹ்யே வான்யாத்க ப்ராண்யாத் -என்றும்
நஹி பாலான சாமர்த்தியம் ருதே சர்வேஸ்வரம் ஹரிம் -என்றும்
கருத்தில் தேவும் எல்லா பொருளும் வருத்தித்த மாயப் பிரானை -என்றும்
சொல்லுகிற படியே ரஷக ரஷ்ய பாவ சம்பந்தத்தையும் –
பிரத்யயமான இதில் லுப்த சதுர்த்தி அம்சத்தாலே
பதிம் பதீ நாம் -என்றும்
ஜகத் பதிம் தேவ நாதம் -என்றும்
அமரர்கள் அதிபதி -என்றும்
சொல்லுகிற படியே சேஷ சேஷி பாவ சம்பந்தத்தையும்

த்விதீய அஷரமான உகாரத்திலே அவதாரணம் ஆகையாலே
பகவத் ஏவ அஹம் -என்றும்
லோக பர்த்தாரம் -என்றும்
பறவை ஏறு பரம் புருடா நீ என்னைக் கைக் கொண்ட பின் -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே பர்த்ரு பார்யா பாவ சம்பந்தத்தையும்

த்ருதீய அஷரமான மகாரத்திலே
மநு-அவ போதனே -என்கிற தாதுவாலே
நித்யாசிதவ்ய -என்றும்
த்யேயோ நாராயணஸ் சதா -என்றும்
உணர்வின் உள்ளே இருத்தினேன் -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே ஜ்ஞாத்ரு ஜ்ஞ்ஞேய பாவ சம்பந்தத்தையும் –

த்வதீய பதமான நமஸ் சாலே
ஈசானோ பூத பவ்யச்ய-என்றும்
ஸ்வ த்வமாத்மா நி சஞ்ச்ஞாதம் ஸ்வாமித்வம் ப்ரஹ்மணி ஸ்திதம் -என்றும்
உலகம் மூன்றுடையாய் -என்றும்
சொல்லுகிற படி ஸ்வ சுவாமி பாவ சம்பந்தத்தையும்-

த்ருதீய பதமான நாராயண பதத்தால் நாரம் என்கிற அம்சத்தாலே
யஸ்ய யாத்மா சரீரம் யஸ்ய ப்ப்ருத்வி சரீரம் -என்றும்
ஜகத் சர்வம் சரீரம் தே-என்றும்
உம்முயிர் வீடுடை யானிடை -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே சரீர சரீரி பாவ சம்பந்தத்தையும்

அயநம் -என்கிற அம்சத்தாலே
சதா யாத நா-என்றும்
மயி சர்வம் இதம் ப்ரோக்தம் ஸூ த்ரே மணிகணா இவ என்றும் –
மூவுலகும் தன நெறியா வயிற்றில் கொண்டு நின்று ஒளிந்தார் -என்றும் சொல்லுகிறபடியே ஆதார ஆதேய பாவ சம்பந்தத்தையும்

வ்யக்த சதுர்த்திய அம்சத்தாலே
அஹம் அன்னம் அஹம் அன்னம் -என்றும்
போக்தாரம் யஞ்ஞ தபஸாம் -என்றும்
என்னை முற்றும் உயிர் உண்டு -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே போக்த்ரு போகய பாவ சம்பந்தத்தையும்

சாப்தமாகச் சொல்லுகையாலே
இது இருவருக்கும் உண்டான நவவித சம்பந்தத்தை பிரதிபாதிக்கக் கடவதாய் இருக்கும் இ றே-

ஏவம் விதமான சம்பந்தத்தை
அறியாதன அறிவித்த -என்கிறபடியே ஓர் ஆச்சார்யன் அஜஞாதஜஞாபனம் பண்ண
இச் சேதனன் தெளிய அறிந்த பின்பு இ றே இவனுக்கு
கண்ணபுரம் ஓன்று உடையானுக்கு அடியேன் ஒருவர்க்கு உரியேனோ -என்றும்
இருக்கை யாகிற ஸ்வரூபத்தில் உணர்த்தியும் –

என் நான் செய்கேன் யாரே களைகண்-என்று இருக்கை யாகிற
ஸ்வ ரஷணத்தில் அசக்தியும் –

உன்னால் அல்லால் யாவராலும் ஒன்றும் குறை வேண்டேன் -என்று இருக்கை யாகிற பிராபகத்தில் அத்யாவச்யமும்

மாக வைகுந்தம் காண்பதற்கு என் மனம் ஏகம் எண்ணும் -என்று இருக்கையாகிற பிராப்யத்தில் த்வரையும்

பாம்போடு ஒரு கூரையில் பயின்றால் போல் -இருக்கை என்கிற விரோதியில் பீதியும்

அவன் அடியார் சிறு மா மனிசராய் என்னை யாண்டார் இங்கே திரிய-என்று இருக்கை யாகிற
உத்தேச்ய விஷயத்தில் கௌரவத்தையும்

பெரியார்க்கு ஆட்பட்டக் கால் பெறாத பயன் பெறுமாறு -என்று இருக்கை யாகிற
உபகார விஷயத்தில் கிருதஞ்ஞதையும் –

ஆவிக்கு ஓர் பற்றுக் கொம்பு நின் அலால் அறிகின்றிலேன் -என்று இருக்கை யாகிற
உத்தாரக விஷயத்தில் பிரதிபத்தியும்-

அவனுடைய நிருபாதிக சேஷித்வத்தையும்
தன்னுடைய நிருபாதிக சேஷத்வத்தையும்
தெளிய அறிகை யாகிற சம்பந்த ஞானமும் –

அவனுடைய நிருபாதிக சரீரித்வத்தையும்
தன்னுடைய நிருபாதிக சரீரத்வத்தையும்
தெளிய அறிகை யாகிற சம்பந்த யாதாம்ய ஞானமும்-

அவனுடைய நிருபாதிக தர்மித்வத்தையும்
தன்னுடைய நிருபாதிக தர்மத்வத்தையும்
தெளிய அறிகை யாகிற சம்பந்த ஸ்வரூப ஞானமும்-

தர்ம தர்மிகள் உடைய விசேஷ ஐக்யத்தாலே -அவனேயாய் தான் இல்லை என்னலாம் படி இருக்கையைத்
தெளிய அறிகை யாகிற சம்பந்த ஸ்வரூப யாதாம்ய ஞானமும்–

பகவத் தாஸ்யத்தையே இட்டு சதாசாரத்தை நெகிழாதே
சப்தாதி விஷயங்களிலே அச்சமும்
கைங்கர்ய அபாவத்தில் ஆர்த்தியும்
விளைகை யாகிற சேஷத்வத்தில் கர்த்ருத்வாதி நிவ்ருத்தியும்
நிஷித்தங்களை விட்டு விஹிதங்களை பற்றினவாறே
நான் ஞாதா வாகையாலே அன்றோ என்னை அவன் அங்கீ கரித்தது -என்று
தன ஞாத்ருத்வத்தை இட்டு இறுமாவாதே இருக்கை யாகிற
ஞாத்ருத்வத்தில் கர்த்ருத்வ நிவ்ருத்தியும்
நிஷித்தங்களை விட்டு விஹிதங்களைப் பற்றினவாறே அன்றோ என்னை அவன் அங்கீ கரித்தது -என்று
தன பிரவ்ருத்தி நிவ்ருத்திகளை இட்டு இறுமாவாதே இருக்கை யாகிற
பிரவ்ருத்தி நிவ்ருத்திகளில் கர்த்ருத்வ நிவ்ருத்தியும்
அவனுக்குத் தான் அடிமை செய்யும் இடத்தில் அது ஸ்வ ரசத்துக்கு உடலாக அன்று இராதே
அவயவ பூதமான இவ்வாத்மவஸ்து அவயவியான எம்பெருமானுக்கு எடுத்துக் கை நீட்டுகை-என்று
இருக்கை யாகிற போக்த்ருத்வத்தில் கர்த்ருத்வ நிவ்ருத்தியும்
தொடக்கமான ஆகார விசேஷம் உண்டாகிறது –

அந்தரங்க சம்பந்தம் காட்டி –
இஸ் சம்பந்தம் தான்
பிராப்தம் லஷ்மீபதேர் தாஸ்யம் சாஸ்வதம் பரமாத்மன -என்றும்
தாஸ பூதாஸ் ச்வதஸ் ஹ்யாத்மான பரமாத்மன -என்றும்
நாராயணன் திருமால் நாரம் நாம் என்னும் உறவு ஆராயில்
நெஞ்சே அநாதி அன்றோ –
என்றும் சொல்லுகிறபடியே வந்தேறி அன்றிக்கே அநாதி யாய் போருகையாலே
காட்டி -என்கிறார்
முன் கண்டார் இருக்குமது இ றே லோகத்தில் காட்டக் கடவது

இஸ் சம்பந்தத்தை ஒருவன் வெளி இட்டு கொடுக்கப பெறாமையாலே
யானே என்னை அறிய கிலாதே யானே என் தனதே என்று இருந்தேன் -என்கிறபடியே
நெடும்காலம் தன்னை உள்ளபடி அறிய மாட்டாமல்
தேஹாத்மா அபிமானியாய்
மாறி மாறி பலபிறப்பும் பிறந்து -என்றும்
மற்றோர் தெய்வம் பாடி ஆடிப் பணிந்து -என்றும்
வழி திகைத்து -என்றும்
அசந்நேவ-என்றும்
பொருள் அல்லாத -என்றும்
சொல்லுகிற படியே உரு மாய்ந்து நித்ய சம்சாரியாய் போந்திருந்து
மகாரேண ஸ்வ தந்த்ரஸ் ஸ்யாத் -என்கிறபடியே
பத த்வயாத்மகமான நமஸ் சிலே ஸ்வ ஸ்வாதந்த்ர்யா பிரதிபாதகமான
மகாரத்தின் அர்த்தத்தையும் உட்கொண்டு அருளிச் செய்கிறார்–

-தடை காட்டி –
கீழ்ச் சொன்ன இஸ் சம்பந்த ஞானத்துக்கும் பிரதி சம்பந்தியான
ஈஸ்வரன் இடத்தில் பரதவ பிரதிபத்திக்கும்
சேதனன் இடத்தில் பகவத் அனன்யார்ஹ சேஷத்வ பிரதிபத்திக்கும்
மேல் சொல்லுகிற திவம் என்கிற வாழ்வு ஆகிற கைங்கர்யத்தில் பிராப்யத்வ பிரதிபத்திக்கும்
சேர்ந்த நெறி யாகிற அவன் திருவடிகளிலே பிராபகத்வ பிரதிபத்திக்கும்
விரோதி இன்னது என்னும் இடத்தை வெளி இட்டுக் கொடுத்து
அவ்விரோதி யாகிறது –
அபர வஸ்துக்களில் பரதவ புத்தியும்
அரஷ்யகர் இடத்தில் ரஷகத்வ புத்தியும்
அநீஸ்வரன் இடத்தில் ஈஸ்வரத்வ புத்தியும்
அசேஷிகள் இடத்தில் சேஷித்வ புத்தியும்
அனுபாச்யர் இடத்தில் உபாஸ்ய புத்தியும்
அநாத்மாவில் ஆத்மபுத்தியும்
அச்வதந்த்ரனான தன்னிடத்தில் ஸ்வ தந்திர புத்தியும்
அனுபாயங்களில் உபாயத்வ புத்தியும்
அபந்துக்களில் பந்துத்வ புத்தியும்
அபோக்யங்களில் போக்யதா புத்தியும்
பகவத் கைங்கர்யங்களில் ஸ்வ போக்த்ருத்வ புத்தியும்
இவை எல்லா வற்றுக்கும் வேர் பற்றான
அஹங்கார மமகாரங்களும்-

இவ்விரோதி வர்க்கத்தை இ றே
புரத ப்ருஷ்ட தஸ் சைவ ஸ்தான தச்சவிசேஷத நமஸா விஷய தே ராஜன் -என்றும்
ஈஷி தேன புரத பச்சாதபிஸ் தா நதா -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
காகாஷி நியாயேன் பிரதம சரம பதங்களோடு அந்விதமாயும்
சவாத ஏவ ஸ்தாநியான நமஸ் சோடே அந்விதமாயும்
இருந்துள்ள சகண்ட நமஸ் சில்
ஷஷ்டைந்தமான மகாரம் காட்டுகிறது

ஏவம் பூதமான இந்த விரோதி வர்க்கத்தைக் காட்டுகை யாவது –
நாராயணம் பரித்யஜ்ய ஹ்ருதிஸ் தம்பதி மீஸ்வரம்
யோனய மர்ச்சயதே தேவம் பரபுத்த்யா சபாபபாக் -என்றும்
ஸ்வாதந்த்ர்யம் அந்ய சேஷத்வம் ஆத்மா அபஹரணம் விது -என்றும்
ஈச அனன்யார்ஹ சேஷத்வம் வருத்தம் த்யாஜ்ய மேவதத் -என்றும்
வாசூதேவம் பரித்யஜ்ய யோந்யம் தேவ முபாசதே த்ருஷி தோஜாஹ் நவீ தீரே கூபம் நதி துர்மதி -என்றும்
உபாய உபாய சம்யோகே நிஷ்டயாஹீய தே நயா -என்றும்
விஷயாணாந்து சம்யோகாத் யோபி பர்த்தி சுகம் நர
க்ருத்யத பணி நஸ்சாயம் விசரா மாயா ஸ்ரயேதச -என்றும்
அஹங்காரார்த்த நாமேஷூ ப்ரீதி ரத்யை வனச்யது -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே
சர்வேஸ்வரன் தொடக்கமானர்வர்கள் இடத்தில் பரத்வாதி பிரதிபத்திக்கு விரோதியான
இந்த விபரீத புத்தி த்யாஜ்யம் என்னும் இடத்தை ஸநிதர்சனமாகவும்
சோபபத்திகமான ஸ்வ உபதேசத்தாலே விசத தமமாம்படி வெளி இட்டுக் கொடுக்கை-

அநந்தரம்
சாதனம் நம சாததா-என்றும்
தஸ்மாத் சதுர்த்யா மந்திரஸ்ய ப்ரதம் தாஸ்யம் உச்யதே -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
உபாயவாசியான நமஸ் சினுடையவும்
சர்வ தேச சர்வகால சர்வ அவசத உசிதமான கிஞ்சித் காரத்துக்கு பிரகாசகமாய் இருந்துள்ள
வ்யக்த சதுர்த்தியினுடையவும்
அர்த்தத்தை உட்கொண்டு அருளிச் செய்கிறார் –
உம்பர் திவம் என்னும் வாழ்வுக்கு
சேர்ந்த நெறி காட்டுமவன் -என்று
தேவா நாம் பூர யோத்யா-என்றும்
வானவர் நாடும் -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
இவ்வருகு இருப்பார்க்கு எல்லாம் மேலாய் இருந்துள்ள நித்ய சூரிகளுக்கு இஷ்ட விநியோஹ அர்ஹமாய்-
தெளி விசும்பு திரு நாடு -என்றும்
அத்யர்கா நலதீப்தம் தத் ஸ்தானம் விஷ்ணோர் மகாத்மான -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
நிரவதிக தேஜோ ரூபமாய்
த்ரிபாதஸ் யாம்ருதம் திவி -என்றும்
த்ரிபாத் விராட் -என்றும் சொல்லுகிறபடி
சர்வேச்வரனுக்கு போகய போக உபகரண போக ஸ்தான ரூபேண
இருந்துள்ள த்ரிபாத் விபூதியிலே
நச புனராவர்த்ததே -என்றும்
அநாவ்ருத்திஸ் சப்தாஸ் -என்றும்
மீட்சி இன்றி வைகுண்ட மா நகர் -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே புநரா வருத்தி இன்றிக்கே
நித்ய கைங்கர்யத்திலே நிரதராய் இருக்கை யாகிற வாழ்வுக்கு
நேரே அனுரூபமான உபாயத்தை வெளி யீட்டுக் கொடுக்குமவன் –

உம்பர் திவம் –
தேசிகனைப் போலே
தேசத்தையும் ததீயரை இட்டு நிரூபிக்க வேண்டி இருக்கும் போலே காணும்
திவம் -என்று சொன்னதுக்கு அடி பொன்னுலகம் என்னும்படியான நிலம் இது வாய்த்து -என்றும்
இமான் லோகன் காமான் நீகா மரூப்ய நு சஞ்சரன் -என்றும்
ஸ்வர சஞ்சரணம் ஆகையாலே இ றே விரோதி என்றும் –

வாழ்வுக்கு –
நித்ய கைங்கர்யம் என்றும் வாழ்ச்சி என்றும் பர்யாயம் போலே காணும் –
வேங்கடத்தை பதியாக வாழ்வீர்காள் -என்னக் கடவது இ றே –

சேர்ந்த நெறி –
அனுரூபமான உபாயம் –
வாழ்வுக்குச் சேர்ந்த நெறி என்று
பிராப்ய பிராபகங்களைச் சேர ஒன்றுக்கு ஓன்று சத்ருசமாக
அருளிச் செய்தது
ச்வீகார விஷய பூதன் -பிராபகம் -பரிசார்யா விஷய பூதன்பிராபகம் என்கையாலே
இவ்விரண்டின் உடைய ஐக்யத்தைப் பற்ற –
உபாய பிரகரணத்தில் -இது தன்னைப் பார்த்தால் -இத்யாதிகளில் சொல்லுகிற உபாய வைபவத்தை
சேர்ந்த -என்கிற விசேஷணத்தாலே ஸூசிப்பித்து அருளுகிறார் ஆயிற்று –

சேர்ந்த நெறி -என்கையாலே
சேர்ந்த நெறியும் உண்டாய் இருக்கும் ஆகாதே தான்
பக்த்யா பரம்யாவாபி -என்கிறபடியே
மோஷ சாதனத்வேன வேதாந்தங்களில் விஹிதமாய்த்தல்ல -என்கிறபடியே
விவேகாதி சாதனா சப்தக சாத்தியமாய்
தருவா நு ஸ்ம்ருதி ரூபமாய்
கீழ்ச் சொன்ன பிராப்யத்துக்கு அத்யந்த வி சத்ருசமாய்
விளம்ப்ய பல பிரதமாய் இருக்கும் பக்தி உபாயம்   –
காட்டுமவன் அன்றோ ஆச்சார்யன் –
இப்படி அம பொன் அரங்கர்க்கு -என்று
உபய லிங்கத்வ விசிஷ்டமான பர ஸ்வரூபத்தையும்
ஆவிக்கு -என்று
தத் அநன்யார்ஹ சேஷமான ஸ்வ ஸ்வரூபத்தையும்
தடை -என்று
த்யாஜ்யமான விரோதி ஸ்வரூபத்தையும்
திவம் என்னும் வாழ்வுக்கு -என்று
ஏதன் நிவ்ருத்ய அந்தர்பாவியான புருஷார்த்த ஸ்வரூபத்தையும்
சேர்ந்த நெறி -என்று
இப்புருஷார்தத்துக்கு சத்ருச சாதனமான உபாய ஸ்வரூபத்தையும்
திருமந்திர உபதேச முகேன
ஸூ க்ரஹகமாகவும்
ஸூ வ்யக்தமாகவும்
வெளி இட்டு கொடுக்குமவன் அன்றோ
சதாச்சார்யன் -என்கிறார்

இப்படி உபதேசிக்கும் அவனுக்கு இ றே
ஆசிநோ திஹி சாஸ்த்ரார்ததா நாசாரே ஸ்தாப யத்யபி
ஸ்வ யமாசரதே யஸ்து ஸ ஆசார்ய இதீரித-என்று சொல்லுகிற ஆச்சார்ய லஷணம் உள்ளது –

நேரே ஆச்சார்யன் எனபது -சம்சார நிவர்த்தகமான பெரிய திரு மந்த்ரத்தை உபதேசித்தவனை -என்கிற
திவ்ய ஸூ க்தியை உட்கொண்டு
காட்டுமவன் அன்றோ ஆச்சார்யன் -என்று
பிரசித்தி தோன்ற அருளிச் செய்கிறார் –

—————————————————————————

விளாஞ்சோலை பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

 

ஸ்ரீ ஸப்த காதை –தனியன் /அவதாரிகை–ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –

வாழி நலம் திகழு நாரண நாதன் அருள்
வாழி அவன் அமுத வாய் மொழிகள் -வாழியே
ஏறு திருவுடையான் எந்தை வுலகாரியன் சொல்
தேறு திருவுடையான் சீர்—தனியன்-

————————————————————-

அவதாரிகை-

உலகங்கட்கு எல்லாம் ஓர் உயிரான
திருவரங்கச் செல்வனாருக்கும் கூட
ஜ்ஞாநீத்வாத் மைவமேமதம் -என்கிற திரு முகப்படி
மிகவும் தாரகராய்க் கொண்டு
அனைவரும் உஜ்ஜீவிக்கும்படி
அத்திகிரி அருளாளன் அனுமதி முன்னாக ப்ரபந்தீ கரித்து அருளின
ஸ்ரீ வசன பூஷண-பிரமுக நிகில ரஹஸ்ய கிரந்த முகேன
சரம
பிரமாண
பிரமேய
ப்ரமாத்ரு
வைபவங்களை
ஸ பிரகாரமாகவும் பிரகாசிப்பித்தது அருளின
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளிலே ஆஸ்ரயித்து-

அவதார விசேஷமான அவருடைய விசேஷ கடாஷத்தாலே
தொண்டர்க்கு அமுது உண்ண சொன்மாலையான
திருவாய் மொழியையும்
அதுக்கு அங்க உபாங்களான இரும் தமிழ் நூற் புலவர் பனுவல்களையும்
மற்ற எண்மர் நன் மாலைகளையும் பிள்ளான் முதலானவர் செய்து அருளிய தத் தத் வ்யாக்யானங்களையும்
அவற்றின் தாத்பர்யங்களுக்கும்
சப்த ரச
அர்த்த ரச
பாவ ரசங்களுக்கும்
ஸ்வாபதேசாதிகளுக்கும்
நேர் பிரகாசங்களான விசேஷ ரஹஸ்யங்களையும்
சார்த்தமாக
சம்சய விபர்யம் அற-அடைவே அதிகரிக்கப் பெற்று கிருத்தார்த்தராய் –

ஸ்ரீ உடையவருக்கு ஸ்ரீ பிள்ளை உறங்கா வல்லி தாசரைப் போலேயும்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளைக்கு ஸ்ரீ ஏறு திருவுடையான் தாசரைப் போலேயும்
ஸ்ரீ நடுவில் திரு வீதிப் பிள்ளை பட்டருக்கு ஸ்ரீ பிள்ளை வான மா மலை தாசரைப் போலேயும் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யாருக்கு
ஆத்ம சமராயும்
பிராண சமராயும்
திருஷ்டி சமராயும்
பாஹூ சமராயும்
ஆபரண சமராயும்
பாத சமராயும்
பாத ரேகா சமராயும்
பாதச் சாயா சமராயும்
பாதுகா சமராயும்
பாத உபாதான சமராயும் –
எழுந்து அருளி இருக்குமவராய்-

ப்ரம்ஸ சம்பாவனை இல்லாத உத்க்ருஷ்ட ஜன்மத்திலே அவதரிக்கப் பெறுகையாலே
சஹஜ தாஸ்யத்தை யுடையராய் –
தீதற்ற ஞானத் திருவாய் மொழிப் பிள்ளை -என்னும்படி
சமஸ்த சாஸ்திர பாரங்கதராயும்
சர்வஞ்ஞராயும் பெரு மதிப்பராயும் போருகிற ஸ்ரீ திருவாய் மொழிப் பிள்ளையும் கூட
தம்மருகே சென்று சரமார்த்த விசேஷங்களைக் கேட்டுப் போரும்படி மிகவும் சர்வஞ்ஞராய்
வாழு நலம் திகழு நாரண நாதன்-என்று
யாக அனுயாக உத்தர வீதிகளிலே காயான்ன ஸ்தல ஸூத்தி பண்ணின
ஸூத்த வ்ருத்த ஆசாரம் அறியும் பெரியோர்களாலே சர்வ காலமும் போற்றப் படுமவராய் –

ஸ்வ ஆச்சார்யரான ஸ்ரீ பிள்ளைலோகாச்சார்யர் தம்முடைய சரம தசையிலே
சரீர அவசான காலத்து அளவும் நீர் திருவனந்த புரத்தே இரும் என்று நியமித்து அருளுகையாலே
அவர் நியமித்து அருளின படியே அங்கே சென்று –
நடமினோ நமர்கள் உள்ளீர் -என்கிற ஆழ்வார் உடைய நியமனத்தாலே
அந்தர் பூதரானவர்களில் தாம் பிரதானர் என்னும் வாசி தோற்ற
படமுடை அரவில் பள்ளி பயின்றவன் பாதம் பணிந்து
த்வார த்ரயத்தாலும்
முக -நாபி -பாதங்களை –
முகமாகவும் -ஸ நாபியாகவும் -அடிப்பாடாகவும் -அடைவே அனுபவித்து
வாசம் கமழும் சோலையான புறச் சோலைக்கு விவிக்தமாய்
இருப்பதொரு பிரதேச விசேஷத்தில் சென்று-

குரு பாதாம் புஜம் த்யாயேத் -என்றும்
விக்ரஹா லோக ந பர -என்றும்
ஸ்ரீ லோகார்யா முகாரவிந்தம் அகில ஸ்ருத்யர்த்த கோசம் சதாம்
தாம் கோஷ்டீஞ்ச ததேக லீன மனசா சஞ் சிந்தயந்தம் சதா -என்றும் சொல்லுகிறபடியே

தேமருவும் செங்கமலத் திருத் தாள்களும்
திகழும் வான் பட்டாடை பதிந்த திரு மருங்கும்
முப்புரி நூலின் தாம மணிவட மமர்ந்த திருமார்பும்
முன்னவர் தந்தருள மொழிகள் நிறைந்த திரு முறுவலும்
கருணை பொழிந்திடும் இணைக் கண்களும்
கன நல சிகை முடியும்
திங்கள் போலும் திரி நுதலும்
பொன் தோளும்
மங்கலமான மலர் மார்பும்
மணி வடமும்
மருங்குதனில் பரியட்டமும்
கமலப் பத யுகமும்
அழகிய பத்மாசனமும்
ஈராறு திரு நாமம் அணிந்த எழிலும்
இனித் திருப்போடு எழில் ஞான முத்ரையும்
தாமுமாக எழுந்து அருளி இருக்கிற
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார் உடைய திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தை

பாதாதி கேசாந்தமாகவும்
கேசாதி பாதாந்தகமாகவும்
உருவு வெளிப் பாட்டாலே
விசத
விசத தர
விசத தமமாக
த்யானித்துக் கொண்டு –

வார்த்தோஞ்ச வ்ருத்யாபி யதீய கோஷ்ட்யாம் கோஷ்ட்யாந்தரானாம் பிரதமா பவந்தி –என்கிற
வேறுபாட்டை யுடைத்தாய் இருந்துள்ள
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திரு ஓலக்கத்துக்குப் போலியான அவருடைய திரு ஓலக்க வாழ்வை
பாவோ நான்யத்ர கச்சதி -என்னும்படி
அஸ்மத் இதம் அந்ய பாவராய் த்யானித்துக் கொண்டு
தம் திரு மேனியில் சிலந்தி நூல் இழைக்கும் படியாகவும் –
நைவதம்சான் இத்யாதிப்படியே
கடிந்ததும் ஊர்ந்ததும் தெரியாதபடி
நாளாறு நாள் சமாதியில் எழுந்து அருளி இருக்குமவராய்-

வாழி ஏறு திருவுடையான் எந்தை வுலகாரியன் சொல் தேறு திரு வுடையான் சீர் -என்கிறபடியே
ஸ்வ ஆச்சார்யரான ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் உடைய திவ்ய ஸூ க்திகளாய் இருந்துள்ள
ஸ்ரீ வசன பூஷணாத்ய அகில ரஹச்ய தாத்பர்ய சார தமார்த்த விசேஷங்களையே
சர்வ காலமும் அனுபவித்துக் கொண்டு போருமவராய்
பாருலகைப் பொன்னுலகாகப் பார்க்கவும் பெற்றோம் -என்று தாமே பேசும்படி
சம்சார பரமபத விபாகம் அற இரண்டையும் ஒரு போகியாக்கிக் கொண்டு போருகிற
விளாஞ்சோலை பிள்ளை –

வகுள பூஷண சாஸ்திர சாரமாய்
சரம ரஹச்யமாய் இருந்துள்ள ஸ்ரீ வசன பூஷண சாஸ்த்ரத்திலே
பரக்கச் சொன்ன விசேஷங்களை எல்லாம் தம்முடைய பரம கிருபையாலே
அனைவருக்கும் ஸூக்ரஹமாம்படி சங்க்ரஹித்து அருளுவதாகத் திரு உள்ளம் பற்றி
ஸ்ரீ கீதைக்கு சரம ஸ்லோகம் பிரதானமாய் இருக்கிறாப் போலே
சரம பிரமாணம் பிரமேய பிரமாதாக்களை சரமமாக
பிரதி பாதிக்கிற
சரம பிரகரணம் ஸ்ரீ வசன பூஷணதுக்காக பிரதானமாய் இருக்கையாலே
இதில் பிரதிபாதிக்கிற அர்த்த விசேஷங்களையும்
மற்றைப் பிரகரணங்களில் தத் உபயோகிதயா பரக்கப் பிரதிபாதிக்கிற
அர்த்த விசேஷங்களையும் பரப்பற
ஏழு பாட்டாலே
சங்க்ரஹித்து
வாழி அவன் வாய் அமுத மொழிகள் -என்னும்படி
சர்வ உபபோக்யமாய் இருந்துள்ள
ஸ்ப்த காதை -என்கிற பிரபந்த முகத்தாலே அருளிச் செய்கிறார் –

அது எங்கனே என்னில் –
வேதார்த்தம் அறுதி இடுவது -என்று தொடங்கி-
பிரபத்தி யுபதேசம் பண்ணிற்று இவளுக்காக -என்னும் அளவாக
புருஷார்த்த பிரகரணத்தில் சொல்லுகிற அர்த்த விசேஷங்களை
அஹந்தா ப்ரஹ்மணச் தஸ்ய -இத்யாதி ந்யாயத்தாலே

அம்பொன் அரங்கர்க்கும் -என்கிற இடத்தில் தாத்பர்ய விதியாக ஸூசிப்பிக்கையாலும் –

பிரபத்திக்கு -என்று தொடங்கி -ஏகாந்தீவ்ய பதேஷ்டவ்ய -என்னும் அளவாக உபாய பிரகரணத்தில்
சொல்லுகிற அர்த்த விசேஷங்களை
உம்பர் திவம் என்னும் வாழ்வுக்குச் சேர்ந்த நெறி -என்கிற இடத்தில் ஸூசிப்பிக்கையாலும் –

உபாயத்துக்கு -என்று தொடங்கி -உபேய விரோதிகளாய் இருக்கும் -என்னும் அளவாக
அதிகாரி நிஷ்ட க்ரம பிரகரணத்தில் சொல்லுகிற அர்த்த விசேஷங்களை
அஞ்சு பொருளும் பார்த்த குருவின் அளவில் தன்னை இறையை -இத்யாதிகளால் ஸூசிப்பிக்கையாலும்-

தான் ஹித உபதேசம் பண்ணும் போது-என்று தொடங்கி
உகப்பும் உபகார ஸ்ம்ருதியும் நடக்க வேணும் -என்னும் அளவாக
ஆச்சார்ய அனுவர்த்தன பிரகரணத்தில் சொல்லுகிற அர்த்த விசேஷங்களை
என்பக்கல் ஓதினார் -இத்யாதியாலே ஸூசிப்பிக்கையாலும்

ஸ்வ தோஷ அனுசந்தானம் பய ஹேது -என்று தொடங்கி
நிவர்தக ஞானம் அபய ஹேது -என்னும் அளவாக –
பகவத் நிர்ஹேதுக கிருபா பிரபாவ பிரகரணத்தில் சொல்லுகிற அர்த்த விசேஷங்களை
அழுக்கு என்று இவை அறிந்தேன் -என்கிற பாட்டில் ஸூசிப்பிக்கையாலும்

ஸ்வ தந்த்ரனை உபாயமாக தான் பற்றின போது இ றே இப் பிரசங்கம் தான் உள்ளது -என்று தொடங்கி
அநந்தரம் பல பர்யந்தமாக்கும் -என்னும் அளவாக
சரம பிரகரணத்தில் சொல்லும் அர்த்த விசேஷங்களை
முதல் பாட்டு தொடங்கி தீங்கு ஏதும் இல்லா -என்னும் அளவாக சங்க்ரஹித்து
அடைவே
அபிமான வ்ருத்தியாலும்
அந்வய முகத்தாலும்
வ்யதிரேக முகத்தாலும்
பிரகாசிப்பித்தது அருளுகையாலும்
இப்பிரபந்தம் பரம ரஹச்யமான ஸ்ரீ வசன பூஷண அர்த்தங்களுக்கு சங்க்ரஹமாம்-என்னக் குறை இல்லை இ றே –

பிரதம பர்வதத்தை
செக்கர் மா முகில் -என்று தொடங்கி –
நம் ஆழ்வார் திரு வாசிரியத்திலே பிரகாசிப்பித்தது அருளினால் போலே
இவரும் சரம பர்வதத்தை
அம் பொன் அரங்கர்க்கும் -என்று தொடங்கி
இப்பிரபந்தம் தன்னிலே ஏழு பாட்டாலே பிரகாசிப்ப்பித்து அருளுகிறார்

இன்னும் அதிலும் இதுக்கும் நெடு வாசி யுண்டு –
அது எங்கனே என்னில்
பாத பிரசாதி நியதி இல்லாத ஆசாரியப்பாவாவாய்க் கொண்டு நடந்து
சம்சார பந்தஸ்திதி மோஷ ஹேது –என்றும்
ஸித்திர் பவதி வாநேதி சம்ஸ யோச்யுத சேவினாம் -என்றும்
அந்நாள் நீ தந்த ஆக்கை -என்றும்
மங்க ஒட்டு நின் மா மாயை -என்றும்
சொல்லுகிறபடியே பந்த மோஷங்கள் இரண்டுக்கும் பொதுவான பிரதம பர்வத்தைப் பிரதி பாதிக்கும் அது –

பாத பிரசாதி நியதியை உடைத்தான வெண்பாவாய்க் கொண்டு நடந்து
தம்ஸ பாரம் தர்சயதி ஆச்சார்யா ஸ்துதேக திம் வக்தா -என்றும்
ந சம்சயோ ஸ்திதி தத் பக்த பரிசர்யார தாத்மனாம் -என்றும்
நீதியால் வந்து இப்பார்க்கு உண்டு உழியாவான் -என்றும்
மோஷைக ஹேதுவான சரம பர்வதத்தை சதிராக பிரதிபாதிக்கும் இது-

அன்றிக்கே
ஆண்டாளுடைய திவ்ய ஸூ கதி பிரமாணகமாய்
த்ரயோதச வாக்யார்த்தமாய் இருந்துள்ள வாக்ய குரு பரம்பரையிலே
துரீய வாக்ய சங்க்ரஹமாய்
சப்தாஷரியான பிரதம வாக்யத்தில் பிரதம அஷரத்தை
அம் பொன் அரங்கர்க்கும் -என்று தொடங்கி -முதல் அடியில் முந்துற முன்னம் முதல் பாட்டும்
த்விதீயாஷரத்தை -அஞ்சு பொருளும் அளித்தவன் -என்கிற இடத்தில் இரண்டாம் பாட்டும்
த்ருதீயாஷரத்தை பார்த்த குரு என்கிற இடத்தில் நேராக மூன்றாம் பாட்டும்
துரீயாஷரத்தை ஒரு மந்த்ரத்தில் -என்கிற இடத்தில் நாலாம் பாட்டும்
பஞ்சமாஷரத்தை -என்பக்கல் ஓதினார் -என்கிற இடத்தில் அஞ்சாம் பாட்டும்
ஷஷ்டாஷரத்தை அம் பொன் அரங்கர் என்கிற இடத்தில் நேரே ஆறாம் பாட்டும்
சரமாஷரத்தை -சேருவரே அந்தாமம் தான் – என்கிற இடத்தில் சரம தமமாக ஏழாம் பாட்டும்
அடைவே உட்கொண்டு நடந்த
ஸ்ரீ ராமாயணம் இருபத்து நாலாயிரமாய் அவதரித்ததோபாதி
இப்பிரபந்தம் ஏழு பாட்டாய் அவதரித்தது என்னவுமாம் –

ஸ்ரீ மதுர கவிகளும்
வடுக நம்பியும்
சரம பர்வங்களை உக்தி அனுஷ்டானங்களாலே
அடைவே வ்யக்தம் ஆக்கினாப் போலே காணும்
இவரும் இப்புடைகளிலே சரம பர்வதத்தை உக்தி அனுஷ்டானங்களாலே வ்யக்தம் ஆக்கி அருளின படி-

———————————————————————————-

விளாஞ்சோலை பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ சப்த காதை-5/6/7- ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள்

என் பக்கல் ஓதினார் இன்னார் எனும் இயல்வும்

என் பக்கல் நன்மை எனும் இயல்வும் –மன் பக்கல்

சேவிப்பார்க்கு அன்பு உடையோர் சன்ம நிரூபணமும்

ஆவிக்கு நேரே அழுக்கு -5

நான்காவது பிரகரணம் –சத் குரு சேவனம்-குரு சிஷ்யர் நடத்தை -அவர் ஆத்மா ரஷனம் இவன் தேக ரஷனம் தன் சிஷ்யனாக நினைக்க கடவன் அல்லன் தன் ஆச்சர்யருக்கு சிஷ்யன்–தனக்கு என்று கொள்ள கூடாது–வெள்ளத்தில் அகப் பட்ட -ஆச்சார்யர் திரு அடிகளே சரணம் என் திரு அடிகளே சரணம் சொல்லி முழுகினார் -மாறாடி நினைத்தால்-சிஷ்யன் தன்னது என்று நினைக்காமல் ஆசார்யர் கொடுத்த பிரசாதம் திரும்பி -சிஷ்யன் தன்னது என்று கொடுத்தால் வாங்க கூடாது கொடுக்கில் கள்ளனாம் கொள்ளில் மிடுக்கனாம் –தரித்திரன் –

சிறு துரும்பு கிள்ளி ஆச்சர்ய பீடம் இருந்தாலும் நமக்கு ஆச்சார்யர் தானே –அவர் அதிகாரம் கேட்க்கும் அதிகாரம் நமக்கு இல்லை –ஞானம் அனுஷ்டானம் நன்றாக இருக்கும் குரு-ராமானுஜ சம்பந்தம் ஒன்றே  விஷ்ணு லோக மணி மண்டப மார்க்கம் அவர் மூலமே–ஜகத் ஆச்சார்யர்–மோஷ பிரதன் அவர் ஒருவரே-

-பிரிய ஹிதம் இருவருக்கும் உண்டு–ஆச்சார்யர் பிரியம் சிஷ்யர் நடத்த வேண்டும் சிஷ்யர் ஹிதம் ஆச்சார்யர் நடத்த வேண்டும் -ஆச்சார்யர் ஹிதமும் சிஷ்யர் பிரியமும் ஈஸ்வரன் நடத்துவான்

ஆச்சார்யர் என்கிற எண்ணம் இன்றி-சிஷ்யன் தனக்கு சிஷ்யன் என்று எண்ணாமல்-வீட்டு இன்ப இன்ப பாக்காளில் த்ரவ்ய பாஷா நிரூபண சமம் இன்ப மாரியில் ஆராய்ச்சி–அத்தை மாத்ரு யோனி பரிட்ஷை யோடு ஒக்கும் -ஆச்சர்ய ஹிருதயம் 75 சூரணை முக்கியம் -குலம் தாங்கு –சக்கரத்து அண்ணல் ஆள்

உள் கலந்தார் பாகவதர் தான்

உபதேசம் பண்ணினோம் என்று இல்லாமல் -போத எந்த பரஸ்பரம்-போல நினைத்து -சிஷ்யர் என்ற நினைவு துஸ் ச்வாபம்

என் பக்கல் நன்மை- உபதேசத்தால் நன்மை பெற்றான்–தன் ஆச்சார்யர் உபதேசிக்க -தான் பிரதம சிஷ்யர் -கூட படிக்கும் என்ற நினைவு வேண்டும்..ஆச்சர்யத்வ நன்மை இருக்கிறது என்று நினைத்தால் அகங்காரம்–டாம்பீகம் கோபம் மூர்க்கர் அகங்காரம்

ஜன்ம நிரூபணம் -பதிம் விச்வச்ய -மன் =ஸ்வாமி இறைவா -நாதன்-பக்கல் சிநேகம் கொண்டவர் -சினேகா பூர்வ அநு தியானம் பக்தி- பஜ செவாயாம் தாது –திரு நாராயணன் தொண்டர் தொண்டன்-சப்த பர்வ–சந்தசில் இடம் இல்லை-ஏழு உடன்  நிறுத்தினார் –சகஜ தாஸ்யம் உடைய –ஜன்ம நிரூபணம்  மாத்ரு யோனி பரிட்ஷை போல் –பகவத் பிரசாதத்தால்  துர் ஜாதி நிவ்ருத்தி –வசிஷ்டரால் விஸ்வாமித்ரர் -ஜாதி சண்டாளன் கர்ம சண்டாளன் செயலால் –அன்புடையோர் -நிதி உடையோர் போல்-துர் லபம் –நேரே ஆவிக்கு அழுக்கு –கொடுமின் கொள்மின் –ஆத்மா வஸ்துவுக்கு நேர் நேர் கொடு நாசகம் -சத் துவாகரம் இன்றி -பிராயச்சித்தம்  பண்ணி ஒழிக்க முடியாது அத த்வாரகம் –பாகவத அபாசாரம் அநேக விதம் அதில் ஓன்று ஜன்ம நிரூபணம்

அழுக்கு என்று இவை அறிந்தேன் அம் பொன் அரங்கா !

ஒழித்து அருளாய் வுள்ளில் வினையை –பழிப்பு இலா

வென் ஆரியர்க்காக வெம் பெருமானார்க்காக

உன் ஆர் அருள்க்காக வுற்று –6

நஞ்சீயர் -மூன்றில் ஒரு பங்கு பட்டர் இடம்– ரகஸ்ய உபகாரம் சதிர்சம் –விபூதி சதிஷ்டயமும் -ஈஸ்வர துவயமும் வேண்டும்–

முயல்கின்றேன் உன் தன் மொய் கழல் அன்பினை- திரும்பி நன்மை செய்ய முயல தான் முடியும்–ஆறாம் பாசுரம் ஐந்தாம் பிரகரணம்-கிருபையே காரணம் -வேறு ஒன்றுமே காரணம் இல்லை–நாம் பற்றும் சரணாகதியும் காரணம் இல்லை —

சரணா கதி உபாயம் ஆகலாம் தேசிகன் கருத்துஎன்று  இன்று சொல்வார்–பலத்துக்கு சதிர்சமான உபாயம் இல்லை- தகுந்தது இல்லை–பிள்ளை லோகாசார்யர்–ஈஸ்வர கிருபையால் தான் –பலத்துக்கு நிகரான உபாயம் இல்லை சரணா கதி -பிரார்த்தனா மதி சரணா கதி—சாஸ்திர பிரதானம் தேசிகன்– ஈஸ்வர பிரதானம் பிள்ளை க்லோகாசார்யர்–யோஜனை வித்யாசம்–அபிப்ராய பேதம் இல்லை இருவரும் ராமானுஜர் இட்ட பிட்சை -சரணாகதி பண்ணா விடில் மோஷம் கிட்டுமா இல்லை என்பர் ஐவரும் – வனத்திடை ஏரி ஆம் வண்ணம் .செய்யும் இது அல்லால் மாரி பெய்விப்பார் யார்–கிருபை பொழியும் பொழுது தயாராக இருக்க வேண்டும்-சரணா கதி இது போல் –பசி -அன்ன தானம்-போல் –இரண்டும் தேறும் கிருபையும் சரணா கதியும்–ச்மார்தரும் ஊர்த்வ புண்டரம் தரித்தவர் யாதவ பிரகாசர் இடம் ராமானுஜர் கற்க போனாரே –ச்மார்தரும் ஸ்ரீ விஷ்ணு ஆராதித்தவர்கள் தான்–கைவல்யார்த்தி பற்றி யோஜனை பேதம்-திரும்பலாம் தேசிகன் -வர முடியாது கேட்டே போனான் ஏடு நிலத்தின் இடுவதன் முன்னம் என்பதால்–இல்லாத அதிகாரி –அன்று இருந்து இருக்கலாம்–இது எல்லாம் அவன் விரித்த வலை–மாயம்–நிர்கேதுக கிருபை ஐந்தாம் பிரகரணம் -ஞானவான்கள் வெறிதே அருள் -தீ மனம் கெடுத்தாய் மருவி தொழும் மனமே தந்தான் -இன்று என்னை பொருள் ஆக்கி –அன்று என்னை புறம் போக்க வைத்தான் –காள மேக வழி துணை பெருமாள்–வசந்த உத்சவம் -சிசு உபசாரம் –காள மேக பெருமாள் முன் சென்று -மற்று ஓன்று இலேன் கதியே -ஆப்தன்–சரீரம் விழுந்தால் தான் மோஷம்–சரீரம் உடன் கூட்டி போய் நித்யர் காட்ட அவன் ஆசை பட்டான்–மங்க ஒட்டு உன் மா மாயை–அருள் தருவான் அமைகின்றான் அது நமது விதி வகையே–திரு வாட்டாறு-திரு அனந்த புரம் போல் துவார த்ரயம்—உம மனசில் இருக்கிறேன் சுக்ருதம்-என்னை தீ மனம் கெடுத்தாய்–போகாதே சொன்னீர் அது புண்யம்-மருவி தொழும் மனமே தந்தாய்–புது மண பெண் காலால் கோடு போட்டு -சர்வேஸ்வரன்-இப்படி கேட்டேன் பாபி-கிளம்பினார்–ஆழ்வார்–என் தலையில் ஏற்றதே சொத்து உன்னது ஸ்வாமி நீ -கேவலம் ஈஸ்வரன் கிருபையால் தான்

சர்வ முக்தி பிரசங்கம் வாராமைக்கு சரணாகதி–கண் துடைப்பு தான் இது–நிர்கேதுக கிருபை–

அத்வேஷம் வந்து விட்டது -விலக்க மாட்டேன் -கறவை பின் போனான் வராதே சொல்ல வில்லை-தடுக்காமல் இருந்தால் போதும் அறிவிப்பே சரணா கதி

பாபம் கழித்தது என் ஆரியர்க்காகா எம்பெருமானாருகாக உன் கிருபைக்கு –அழுக்கு என்று அறிந்தேன்-அன்பு இல்லாமல் இருப்பது–வினை போக்கும் சக்தி உனக்கு தானே –துடிக்க தான் முடியும் என்னால்–பிள்ளை லோகாச்சர் எம்பெருமானார் உன் கிருபை–

அன்பு இல்லாமை/ சிஷ்யன் என்று நினைப்பது /தன் உபதேசம்/ஜன்ம நிரூபணம் -நாளும் அறிந்தீரே -பெரிய பெருமாள் அருள-தாமரை அலர்த கடவ சூர்யன் தானே உலர்த்துவான் -நீரில் இருந்து எடுத்தால்—இரண்டு விதி-ஆச்சார்யர் -சம்னந்தம் நீர் சம்பந்தம் -சூர்யன் அலர்துவது அவன் கிருபை–அழுக்கு என்று ஒரே வார்த்தை-கழிக்க போக்குவது அவன்-அவன் சக்திக்கு இது ஒன்றும் இல்லை-அம் பொன் அரங்கா-ஸ்தாவர பிரதிஷ்டயாய் இங்கு கிடந்தது இருந்தது என் அழுக்கை போக்க தானே –போக்கினால் தான் துயர் அரு சுடர் அடி –துயர் அறுத்த பின்பு சுடர் அடி–அவன் தன துயர் அரும் –விபீஷணன் பட்டாபிஷேகம் விஜுரக-ஆச்சர்யம் -பெரிய கார்யம் பண்ணினது போல்–தம்பி ராஜ்யம் வகிக்க மாட்டேன்-சொன்னார்களே–தன துயர் அறுந்து சுடர் அடி–திரு அனந்த புரம் எழுந்து அருளி–இப் பிரபந்தம் அருளி-பெரிய பெருமாள் தோற்றி இருப்பார்-உருவ வெளிப்பாடு–கண் முன்னால் சேவை- சேஷ சாயினே –திரு மலை -வேதார்த்த சங்கரகம் எம்பெருமானார் அருளும் பொழுது—பொன் அரங்கம் என்னில் மயலே பெருகும் -ஸ்ரீ பாஷ்யம் -ஸ்ரீ ரெங்கம் இருந்து அருளும் பொழுது-பிராமணி ஸ்ரீனிவாச –மங்கள ஸ்லோஹம்–பட்டார் கோஷ்டி திரு வேம்கடம்-தும்பி சொல்லிய ஐதீகம்-அனந்தாழ்வான் சொல்லி அனுப்பி-திரு மங்கை ஆழ்வார்-வாய் வெருவி வேம்கடமே வேங்கடமே என்கின்றாள் –தாய் பாசுரம்-பெண் சொல்வதாக -ரெங்கமே தான் சொன்னாள் பெண் பட்டர்– திரு மால் இரும் சோலை அழகர் இடம்-ஸ்ரீ ரெங்க ஆபத்து நீங்கி ராமானுஜர் வாழும் நிழலில் இருக்க பிரார்த்திக்கிறார் கூரத் ஆழ்வான் –ஒழித்து அருளாய்-பாவனத்துகு -என் அசுத்தி-சேர்த்தி தம்மையே ஒக்க அருள் செய்வார்-ஆழ்வார் -செம்மை உடைய திரு அரங்க செல்வனார் மெய்ம்மை பெரு வார்த்தை–கையும் உளவு கோலும் சாரத்திய வேஷம் சர்வ பாபேப்யோ மோஷ இஷ்யாமி -மா சுச சொன்னாய்–ராமானுஜர் சரணா கதி கத்யம்–சேர்த்தி -தாயார் அமர நம் பெருமாள் நிற்க -அவள் நியமிக்க இவன் செய்ய தயார் –ராமோ இரண்டாவது வார்த்தை சொல்ல மாட்டான் அருளினீர் –ஏலா பொய்கள் உரைப்பான்- நம் பெருமாள் ஸ்ரீ ராமன் பெரிய பெருமாள் ஸ்ரீ கண்ணன்–எல்லாம் ஓன்று ராமனுக்கு ..இறந்த காலம் போய் சொல்ல வில்லை வரும் காலம் சொல்ல மாட்டேன்- நிகழ காலம் தனியாக சொல்ல வேண்டாம்–இத் தலை அர்தியாது இருக்க மேல் விழுந்து செய்வாய் வெறிதே அருள் செய்வாருக்கு —அரங்கா ஒழித்து அருளாய்-பதிற் தலையில் குடி இருக்கிறாய் -களத்து மேட்டில் படுத்து இருக்கும் உழவன் போல்–மனன் அமலம்-  உண்பார் மிடற்றை பிடிக்குமா போல் –உள்ளில் வினை ஞானம் வெளிபடாமல் வளராமல் இருக்க வைக்கும் -உள்ளே சத்தை பெற மனசில் இருகிறாய்-உள்ளத்தே வாழும் மாலை–உன்னால் போக்க முடியும்–பாசி படர்ந்து -வினையும் படர்ந்து போகும்–உறைப்பு தோற்ற கேட்கிறார்–ஆச்சர்ய சம்பந்தம் கொடுத்தே தீர வேண்டும்.உனக்கு .-பிடித்த இருவரையும் சொல்லி –என் ஆரியர்-ஞானம் கொடுத்த -பழிப்பு இலா -குற்றம் அற்ற -என்றுமே குற்றம் இல்லாமல்–கேசவ பக்தி அடியார் உடன் சேர்வதோ ஏற் பட வேண்டும் இதுவோ அதுவோ இல்லை –இது வேண்டும் இல்லா விடில் அது வேண்டும்–ராமானுஜர் அடியார் சேர்வதே வேணும் கிடைக்கா விடில் கேசவ பக்தி போதும்..எம்பெருமானார்க்கு அத்யந்த அபிமதர் ஆச்சார்யா எல்லை நிலம் சரம ஸ்லோஹம் சர்வருக்கும் வாரி கொடுத்த எம்பெருமானாரை பார்த்து  /உன்னையும் பார்த்து உன் கிருபையும் பார்த்து கொடு//கரை புரண்டு ஓடும் காவேரி போல் கிருபை பொழியும் தயை பிரதானம் ஞானம் விளக்கு போட்டு பலம் ரஷிக்க பின் வரும்-தயா தேவி நடுவில் நடக்க –தேவரையும் விஞ்சி காணும் கிருபை–நேராக போகாமல் ஆச்சார்யர்-மூலம் -போனால் தான் நடக்கும் அவரை விதை பந்தல் குச்சி கொம்பு  நட்டு பின்பே தானே பந்தல் எற்றுவாரை போல –அவன் அனுக்ரகத்தால் தான் வேதம் வல்லாரை கொண்டு விண்ணோர் பெருமான் திரு பாதம் –நாத முனிம் பிதா மகம் -போல் –சங்கிலி தொடர் போல் குரு பரம்பரை–என்னை பார்த்தால் கால கழிவு ஆனால் இவர்களையும் கிருபையும் பார்த்தல்- விதி வாய்கின்ற்றது காப்பார் யார்–இரு கரையும் அழித்து பொழியும் கிருபை தடுக்க முடியாது உன்னாலும்

தீங்கு ஏதும் இல்லாத் தேசிகன் தன் சிந்தைக்குப்

பாங்காக நேரே பரிவு உடையோர் –ஓம் காரத்

தேரின் மேல் ஏறிச் செழும் கதிரின் ஊடு போய்ச்

சேருவரே அம் தாமம் தான் –7

அம் தாம அன்பு செய்து –சேருவர் அம் தாமம்–நினைவுக்கு பரிந்து கைங்கர்யம் செய்யும் சிஷ்யர் ஓம் கார தேரின் மேல் ஏறி -பிரேமமிருந்தால்-வாழ்ந்து போவார்-தாழ் வாதும் இல்லா குரவர்- -எதிர் பார்க்காமல் கொடுக்கும் கிருபை–மினுக்கம் இன்றி-ஞான உபதேசம் -ஐஸ்வர்யம் கேட்டு பெறாமல்-கொள் என்று கிளர்ந்து எழுந்த பெரும் செல்வம் நெருப்பாக –வர வர பெரும் குழி –வெட்டி விழுவோம்..சிஷ்யன் உஜ்ஜீவனமே உத்தேசம் –ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் தாள நினைக்காமல்- பகவத் கைங்கர்யமே -ஞானம் அனுஷ்டானம் குறை இன்றி ஆத்மா ஞானம் மிகுந்து –தன்னை சேர்க்க வல்ல ஆசார்யன் –சு ஆசார்யன் பக்கல் ப்ரேமம் இல்லாது இருக்கை தீங்கு இல்லாமை–கால விசேஷம் இன்றி எப் பொழுதும் தீங்கு இன்றி –ஆசார்யன் திரு உள்ளத்துக்கு அனுகூலமாக –தேவன் போல் ஆச்சர்யனை உபாசிக்க வேண்டும்..ஆச்சர்ய கைங்கர்யம் பண்ணி கொண்டே இருக்க வேண்டும்..தேகத்தை ஆசை உடன் நோக்க வேண்டும் முதுகு தீர்த்தம் பார்த்து மகிழ்ந்தவர்- மோர் முன்னால் ஐயர் ரசம் கூட உகக்கும்–நேரே –ஆள் இட்டு அந்தி தொழவோ—அந்யரை இட்டு செய்யாமல் பரிவு உடையோர் -அர்ச்சனை சேவித்து பெருமை பாடி வணங்கி-சர்வ காலமும் எல்லாமாக பிரதி பத்தி பண்ணி இருக்க வேண்டும்-

———————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர்  திரு அடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ விளாம் சோலை பிள்ளை  திரு அடிகளே சரணம் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சர்யார் திரு அடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –