ஸ்ரீ மத் த்வாரகா விஷயமான அருளிச் செயல்கள் -வியாக்யானங்களுடன்–

ஸ்ரீ மத் த்வாரகா விஷயமான அருளிச் செயல்கள் –
பெரியாழ்வார் -4–1–6-/-4-7-8-/-4-7–9-/-4–9–4-/-5–4–10-/
நாச்சியார் -1–4-/-9-8-/-12–9-/-12–10-/
பெரிய திருமொழி -6–6–7-/-6–8–7-
நான்முகன் -71-
திருவாய் மொழி -4-6-10-/-5-3–6-/

———————-

பொல்லா வடிவுடைப் பேய்ச்சி துஞ்ச புணர் முலை வாய் மடுக்க
வல்லானை மா மணி வண்ணனை மருவும் இடம் நாடுதிரேல்
பல்லாயிரம் பெரும் தேவிமாரோடு பவளம் எறி துவரை
எல்லாரும் சூழ சிங்காசனத்தே இருந்தானைக் கண்டார் உளர் – -4 1-6 –

பொல்லா வடிவுடைப் பேய்ச்சி துஞ்ச-
வரண்டு வளைந்து -நரம்பும் எலும்பும் -தோன்றும்படி இருக்கையாலே
பொல்லாதான வடிவை உடைய பேய்ச்சியான அவள் முடியும்படியாக –
புணர் முலை வாய் மடுக்க வல்லானை —
அந்த வடிவை மறைத்து -பெற்ற தாய் போல் வந்த பேய்ச்சி -என்கிறபடியே
யசோதை பிராட்டி யோடு ஒத்த வடிவைக் கொண்டு வருகையாலே
தன்னில் தான் சேர்ந்துள்ள முலையில் -அவள் முலை கொடா விடில்
தரியாதாளாய் கொண்டு -முலைப்பால் உண்-என்று கொடுத்தால் போல் –
தானும் முலை உண்ணா விடில் தரியாதானாய் கொண்டு பெரிய அபிநிவேசத்தோடே
வாயை மடுத்து உண்ண வல்லவனை –
உள்ளத்தின் உள்ளே அவளை உற நோக்கி -என்கிறபடியே வருகிற போதே அவள் க்ர்த்ரிமம் எல்லாம்
திரு உள்ளத்திலே ஊன்ற தர்சித்து இருக்க செய்தே -அவள் தாயாகவே இருந்து
முலை கொடுத்தால் போலே -தானும் பிள்ளையாகவே இருந்து முலை உண்டு அவளை முடித்த
சாமர்த்தியத்தை சொல்லுகிறது -வல்லானை-என்று
மா மணி வண்ணனை
விடப்பால் அமுதால் அமுது செய்திட்ட -என்கிறபடியே அவளுடைய விஷப் பாலை
அம்ர்தமாக அமுது செய்து -அவளை முடித்து ஜகத்துக்கு சேஷியான தன்னை நோக்கிக்
கொடுக்கையாலே -நீல ரத்னம் போலே உஜ்ஜ்வலமான திருமேனியை உடையவனாய் இருந்தவனை
மருவும் இடம் நாடுதிரேல்
திரு உள்ளம் பொருந்தி வர்த்திக்கிற ஸ்தலம் தேடுகிறி கோள் ஆகில்
பல்லாயிரம் பெரும் தேவிமாரோடு- பவளம் எறி துவரை
எல்லாரும் சூழ சிங்காசனத்தே இருந்தானைக் கண்டார் உளர் –

—————————————————

திரை பொரு கடல் சூழ் திண் மதிள் துவரை வேந்து தன் மைத்துனன் மார்க்காய்
அரசனை அவிய அரசினை அருளும் அரி புருடோத்தமன் அமர்வு
நிரை நிரையாக நெடியன யூபம் நிரந்தரம் ஒழுக்கு இட்டு இரண்டு
கரை புரை வேள்விப் புகை கமழ் கங்கை கண்டம் என்னும் கடி நகரே – -4 7-8 –

திரை பொரு கடல் சூழ் திண் மதிள் துவரை வேந்து-
கடலை செறுத்து-அணை கட்டி – படை வீடு செய்தது ஆகையாலே -திரை பொரு கடலால்
சூழப் பட்டு இருப்பதாய் -திண்ணியதான மதிளை உடைத்தாய் இருக்கிற ஸ்ரீ மத் த்வாரகைக்கு ராஜாவானவன்
வண் துவராபதி மன்னன் -இறே
தன் மைத்துனன் மார்க்காய் –
ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஆஸ்ரய ஸ்ரீ கிருஷ்ண பலா ஸ்ரீ கிருஷ்ண நாதச்ச பாண்டவா –என்கிறபடியே
தன்னையே தங்களுக்கு ஆஸ்ரயமும் -பலமும் -நாதனும் ஆகப்
பற்றி இருக்கிற -தன் மைத்துனமாரான பாண்டவர்களுக்கு பஷ பாதியாய் நின்று
அரசனை அவிய அரசினை அருளும்-
பொய் சூதிலே அவர்களை தோற்ப்பித்து-அவர்கள் ராஜ்யத்தை தாங்கள் பறித்து கொண்டு
பத்தூர் ஓரூர் கொடுக்க சொன்ன இடத்தில் கொடோம் என்று தாங்களே அடைய
புஜிப்பதாக இருந்த துரியோததா நாதி ராஜாக்கள் விளக்கு பிணம் போலே விழுந்து போகப்
பண்ணி -ராஜ்யத்தை பாண்டவர்களுக்கு கொடுத்து அருளும்
அரி புருடோத்தமன் அமர்வு –
மகத்யாபதி சம்ப்ப்ராப்தே ச்மர்தவ்யோ பகவான் ஹரி -என்று
ஆபத் தசையிலே ஸ்மரிக்க படுபவனாக -ஸ்ரீ வசிஷ்ட பகவானாலே
திரௌபதிக்கு சொல்லப் பட்டவனாய் –
ஹரிர் ஹராதி பாபானி துஷ்ட சித்ரை ரபி ஸ்மர்த-என்கிறபடியே
ஸ்மரித்த வர்களுடைய சகல பாபங்களையும் போக்கும் அவனான புருஷோத்தமன் பொருந்தி வர்த்திக்கிற ஸ்தலம்
நிரை நிரையாக நெடியன யூபம் –
ஓரோர் ஒழுங்காய் கொண்டு -நெடிதாய் இருந்துள்ள -பசுக்கள் பந்திக்கிற யூபங்கள் ஆனவை
நிரந்தரம் ஒழுக்கு இட்டு-
இடைவிடாமல் நெடுக சென்று இருப்பதாய்
இரண்டு கரை புரை வேள்விப் புகை கமழ் கங்கை-
இரண்டு கரையும் ஒத்து யாக தூமம் கந்தியா நிற்கிற கங்கையினுடைய கரை மேல்
கண்டம் என்னும் கடி நகரே –

———————————————

வட திசை மதுரை சாளக் கிராமம் வைகுந்தம் துவரை யயோத்தி
இடமுடை வதரி இடவகயுடைய வெம் புருடோத்தமன் இருக்கை
தடவரை அதிர தரணி விண்டிடிய தலை பற்றி கரை மரம் சாடி
கடலினை கலங்க கடுத்திழி கங்கை கண்டம் என்னும் கடி நகரே -4 7-9 –
வட திசை மதுரை

வடக்கு திக்கில் மதுரை –
தென் திசை மதுரை உண்டாகையாலே விசேஷிககிறது
சாளக் கிராமம்
புண்ய ஷேத்ரங்களில் பிரதானமாக எண்ணப்படும் ஸ்ரீ சாளக் கிராமம்
வைகுந்தம்-
அப்ராக்ருதமாய் -நித்ய வாசத்தலமான ஸ்ரீ மத் வைகுண்டம்
துவரை –
பதினாறாம் ஆயிரவர் தேவிமார் பணி செய்ய மணவாளராய் வீற்று இருந்த ஸ்ரீ மத் த்வாரகை
யயோத்தி
அயோத்தி நகர்க்கு அதிபதி -என்கிற படியே ஸ்ரீ ராம அவதார ஸ்தலமாய் அத்யந்த அபிமதமாய் இருந்துள்ள ஸ்ரீ அயோதியை
இடமுடை வதரி
-நர நாராயண ரூபியாய் கொண்டு -திரு மந்த்ரத்தை வெளி இட்டு அருளி
உகப்புடனே எழுந்து அருளி இருக்கும் ஸ்தலமாய் -இடமுடைத்தாய் இருந்துள்ள ஸ்ரீ பதரி
இடவகயுடைய –
இவற்றை வாசச்தானமாக உடையனான
வெம் புருடோத்தமன் இருக்கை
ஆஸ்ரிதரான நமக்கு இனியனான புருஷோத்தமன் உடைய இருப்பிடம்
தடவரை அதிர தரணி விண்டிடிய –
பகீரதன் தபோ பலத்தாலே இறக்கிக் கொடு போகிறபோது
வந்து இழிகிற வேகத்தைச் சொல்லுகிறது -உயர்ந்த நிலத்தில் நின்றும்
வந்து இழிகிற வேகத்தால் மந்த்ராதிகளான பெரிய மலைகள் சலிக்கும்படி
தரணி வண்டிடிய
பர்வதத்தில் நின்றும் பூமியில் குதிக்கிற அளவிலே பூமி விண்டு இடிந்து விழ
தலை பற்றி கரை மரம் சாடி
வர்ஷங்களுடைய தலை அளவும் செல்லக் கிளம்பி
கரையில் நிற்கிற மரங்களை மோதி முறித்து
கடலினை கலங்க கடுத்திழி கங்கை கண்டம் என்னும் கடி நகரே
ஒன்றாலும் கலங்காத கடலும் கலங்கும்படி -வேகித்து கொண்டு இழியா நின்ற கங்கை உடைய கரை மேலே
கண்டம் என்னும் கடி நகரே –

———————–

ஸ்ரீ மத் த்வாரகையிலே -பதினாறாம் ஆயிரவர் தேவிமார் பணி செய்ய இருந்தவன்
வர்த்திக்கிற தேசம் இது என்கிறார் –

பதினாறாம் ஆயிரவர் தேவிமார் பணி செய்ய துவரை என்னும்
அதில் நாயகராகி வீற்று இருந்த மணவாளர் மன்னு கோயில்
புது நாள் மலர்க் கமலம் எம்பெருமான் பொன் வயிற்றில் பூவே போல்வான்
பொது நாயகம் பாவித்து இறுமாந்து பொன் சாய்க்கும் புனல் அரங்கமே – 4-9 4-

பதினாறாம் ஆயிரவர் தேவிமார் பணி செய்ய-
நரகாசுரன் திரட்டி வைத்த -ராஜ கன்னிகைகளாய் -அவனை நிரசித்த அநந்தரம்
அங்கு நின்றும் கொண்டு வந்து -திருமணம் புணர்ந்து அருளின பதினாறாயிரம் தேவிமார்
ஆனவர்கள் -தங்களுடைய பிரேம அனுகுணமாகவும் -ப்ராப்ய அனுகுணமாகவும் நித்ய பரிசர்யை பண்ண
துவரை என்னும் அதில்-
ஸ்ரீ மதுரையில் எழுந்து அருளி நிற்க செய்தே -இங்கு உள்ள எல்லாரையும் அங்கு கொடு
போய் வைக்க திரு உள்ளம் பற்றி -ஸ்வ சங்கல்ப்பத்தாலே உண்டாகினது ஆகையாலே
அத்யந்த விலஷணமாய்-ஸ்ரீ மத் த்வாரகை என்று பிரசித்தமான திருப் படை வீட்டிலே
நாயகராகி வீற்று இருந்த மணவாளர்-
அவர்களுக்குத் தனித் தனியே -என்னை ஒழிய அறியார்-என்னும்படி நாயகராய் கொண்டு
தன்னுடைய வ்யாவர்த்தி தோன்ற எழுந்து அருளி இருந்த மணவாளர் ஆனவர் –
மன்னு கோயில் –
எட்டு இழையாய் மூன்று சரடாய் இருக்கும் மங்கள சூத்தரத்தை தரித்து –
தமக்கு
அனந்யார்ஹராய் -அநந்ய போகராய்-இருக்கும் அவர்களோடு கலந்து
அடிமை கொள்ளுகைகாக -அழகிய மணவாளப் பெருமாளாய்க் கொண்டு –
அவதாரம் போலே தீர்த்தம் பிரசாதியாதே -நித்ய வாசம் பண்ணுகிற கோயில் –
புது நாள் மலர் கமலம்-
அப்போது அலர்ந்த செவ்வி தாமரைபூ வானது
எம்பெருமான் பொன் வயிற்றில் பூவே போல்வான் –
ஜகத் காரண பூதனான சர்வேஸ்வரனுடைய ஸ்பர்ஹநீயமான திரு வயிற்றிலே
பூவை ஒப்பான் -பூவையே போல்வதாக என்றபடி
பொது நாயகம் பாவித்து-
சர்வ நிர்வாஹகத்தை பாவித்து
அதாவது
ஜகத் காரண தயா சர்வ நிர்வாஹகமாய் இருக்கிற இருப்பை -தான் உடையதாகப் பாவித்து -என்கை-
இறுமாந்து –
இந்த நினைவாலே கர்வித்து
பொன் சாய்க்கும்-
மற்று உண்டான தாமரைகளின் உடைய அழகைத் தள்ளி விடா நிற்கும்
புனல் அரங்கமே –
இப்படி இருந்துள்ள ஜல ஸம்ருத்தியை உடைத்தாய் இருந்துள்ள திருவரங்கமே –

———————————————-

பத்தாம் பாட்டு -தட வரை -இத்யாதி -அவதாரிகை –
கீழில் பாட்டிலே உகந்து அருளின நிலங்களோடு ஒக்க தம் திரு மேனியை விரும்பினான் -என்றார் –
இப்பாட்டில் -அவற்றை விட்டு தம்மையே விரும்பின படியை அருளி செய்கிறார் –

தட வரை வாய் மிளிர்ந்து மின்னும் தவள நெடும் கொடி போலே
சுடர் ஒளியாய் நெஞ்சின் உள்ளே தோன்றும் என் சோதி நம்பீ
வட தடமும் வைகுந்தமும் மதிள் த்வராவதியும்
இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு என்பால் இடவகை கொண்டனையே -5 4-10 –

தட வரை வாய் மிளிர்ந்து மின்னும் தவள நெடும் கொடி போலே –
பரப்பை உடைத்தான மலையிலே பிரகாசமுமாய் –
தேஜஸ்சாலே விளங்கா நிற்பதுமாய் –
பரிசுத்தமுமான பெரிய கொடி எல்லாருக்கும் காணலாம் இருக்குமா போலே –
பெரிய பர்வத சிகரத்திலே அதி தவளமாய் மிளிருகிற பெரிய கொடி போலே –
மிளிருகை -திகழுகை
சுடர் ஒளியாய் –
நிரவதிக தேஜசாய்
நெஞ்சின் உள்ளே தோன்றும் –
ஹ்ருதய கமலத்துள்ளே தோன்றா நிற்கும்
என் சோதி நம்பீ –
தேஜஸ்சாலே பூரணன் ஆனவனே
சுடர் -திவ்ய ஆத்ம ஸ்வரூபம்
ஒளி -திவ்ய மங்கள விக்ரகம்
சோதி -குணங்கள்
நம்பீ -குறை வற்று இருக்கிற படி
என் -என்று இவை எல்லாம் தமக்கு பிரகாசித்த படி
தம்முடைய திரு உள்ளத்தே திவ்ய மங்கள விக்ரகத்தோடே பிரகாசித்த படி
இவர் திரு உள்ளத்தே புகுந்த பின்பு திரு மேனியிலே புகர் உண்டாய் -பூர்த்தியும் உண்டான படி –
சிக்கனே சிறிதோர் இடமும் -இத்யாதி
இவர் சரமத்திலே இப்படி அருளி செய்கையாலே -அனுபவித்த ஸ்ரீ கிருஷ்ண விஷயம் உள்ளே பூரித்த படி
வட தடமும் வைகுந்தமும் மதிள் த்வராவதியும்
ப்ரஹ்மாதிகளுக்கு முகம் கொடுக்கிற திரு பாற் கடலும் –
சதா பச்யந்தி -படியே நித்ய சூரிகளுக்கு முகம் கொடுக்கிற பரம பதமும் –
ப்ரனயிநிகளுக்கு முகம் கொடுக்கிற ஸ்ரீ மத் த்வாரகையும் –
இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு-
இப்படிக்கொத்த இடங்களை எல்லாம் –
கல்லும் கனை கடலும் வைகுந்த வானாடும் புல் -என்கிறபடியே உபேஷித்து
என்பால் இடவகை கொண்டனையே-
இவற்றில் பண்ணும் ஆதரங்கள் எல்லாவற்றையும் என் பக்கலிலே பண்ணினாயே –
உனக்கு உரித்து ஆக்கினாயே –
என் பால் இட வகை கொண்டனையே -என்று
இப்படி செய்தாயே என்று அவன் திருவடிகளில் விழுந்து கூப்பிட
இவரை எடுத்து மடியில் வைத்து -தானும் ஆஸ்வச்தனான படியைக் கண்டு-ப்ரீதராய் தலை கட்டுகிறார் –
அதனில் பெரிய என் அவா -என்று நம் ஆழ்வாருக்கு பகவத் விஷயத்தில்
பிறந்த அபிநிவேசம் எல்லாம் -இப் பெரியாழ்வார் பக்கலிலே ஈஸ்வரனுக்கு பிறந்த படி -இத் திரு மொழி –
தனிக் கடலே –
ஈஸ்வரனுடைய முனியே நான்முகன் -வட தடமும் -இத்யாதி-

—————————————-

சுவரில் புராண நின் பேர் எழுதிச்
சுறவ நற் கொடிக்களும் துரங்கங்களும்
கவரிப் பிணாக்ககளும் கருப்பு வில்லும்
காட்டித் தந்தேன் கண்டாய் காம தேவா
அவரைப் பிராயம் தொடங்கி என்றும்
ஆதரித்து எழுந்த என் தட முலைகள்
துவரைப் பிரானுக்கே சங்கற்பித்துத்
தொழுது வைத்தேன் ஒல்லை விதிக்கிற்றயே–1-4-

சுறவ -நற் கொடிக்களும்–சுறா என்னும் மத்ச்யங்கள் எழுதின நல்ல துகில் கொடிகளையும் –
அவரைப் பிராயம்-பால்ய பிராயம்-

சுவரில் புராண நின் பேர் எழுதிச்-
தன் த்வரையாலே ஒன்றைச் செய்கிறாள் இத்தனை போக்கி -கிருஷ்ணனை ஸ்மரித்த வாறே இவனை மறக்கக் கூடுமே –
அதுக்காக அவன் பெயரை ஒரு பித்தியிலே எழுதி வைக்கும் யாய்த்து –
எழுதி வாசித்து கேட்டும் வணங்கி –வழி பட்டும் பூசித்தும் போக்கினேன் போது –நான்முகன் -63-என்கிறது எல்லாம்-
இவன் விஷயத்திலே யாய்த்து இவளுக்கு –புராண -பழையதாகப் பிரிந்தாரை சேர்த்துப் போருமவன் அன்றோ நீ

சுறவ நற் கொடிக்களும் துரங்கங்களும்-
கருடத்வஜனோடே வாசனை பண்ணிப் போருமது தவிர்ந்து –மகரத்வஜனை நினைக்கும்படியாய் வந்து விழுந்தது
சுறவம் -ஒரு மத்ஸ்ய விசேஷம் –

துரங்கங்களும்-
கிருஷ்ணனுடைய தேர் பூண்ட புரவிகளை நினைத்து இருக்குமது தவிர்ந்து இவனுடைய குதிரைகளை நினைத்து இருக்கிறாள்-
கவரிப் பிணாக்ககளும் –
விமலாதிகளை ஸ்மரிக்கும் அது தவிர்ந்து -இவனுக்கு சாமரம் இடுகிற ஸ்திரீகளை யாய்த்து நினைக்கிறது –பிணா -என்று பெண் பேர் –
கருப்பு வில்லும்-
சார்ங்கம் என்னும் வில்லாண்டான் -என்னுமது தவிர்ந்து கருப்பு வில்லை யாய்த்து நினைக்கிறது
காட்டித் தந்தேன் கண்டாய் –
இவள் தன் நெஞ்சில் படிந்தவற்றை நமக்கு அறிவித்தால் என்று நீ புத்தி பண்ணி இரு கிடாய் –
வாஹ நாதிகள் சமாராதன காலத்தில் கண்டு அருளப் பண்ணும் வாசனையால் இங்குச் செய்கிறாள் –
சவிபூதிகனாய் இருக்குமவனுக்கு உபாசித்துப் போந்த வாசனை –
காம தேவா-
அபிமத விஷயத்தை பெறுகைக்கு-வயிற்றில் பிறந்த உன் காலில் விழும்படி யன்றோ என் தசை –
அவரைப் பிராயம் தொடங்கி -அரை விதைப் பருவம் தொடங்கி-பிராயம் தொடங்கி அவரை என்றும் ஆதரித்து –
பால்யாத் பிரப்ருதி ஸூ ஸ நிக்தோ லஷ்மணோ லஷ்மி வர்த்தன -ராமஸ்ய லோக ராமஸ்ய ப்ராதுர் ஜ்யேஷ்டச்ய நித்யச -பால -18-27-
என்று பருவம் நிரம்பாத அளவே தொடங்கி
என்றும் ஆதரித்து எழுந்த என் தட முலைகள்-
என்றும் ஒக்க அவனை ஆதரித்து –
அவ்வாதரமே எருவாக வளர்ந்து -போக்தாவால் உண்டு அறுக்க ஒண்ணாதபடி இருக்கிற முலைகளை –
துவரைப் பிரானுக்கே சங்கற்பித்துத்-
பதினாறாயிரம் பெண்களுக்கும் -7-9-முன்னோட்டுக் -முந்தி சம்ச்லேஷிக்கை -கொடுத்தவன் வேண்டுமாய்த்து இவற்றுக்கு ஆடல் கொடுக்கைக்கு –
தொழுது வைத்தேன்-
அவனுக்கு என்று சங்கல்ப்பித்தால் பின்னை அவன் குணங்களோ பாதி உபாச்யமாம் இத்தனை இறே-
இந்த முலைகளை தொழுது வைத்தேன் -இவற்றை தொழுது வைக்கக் குறை இல்லையே –
ஒல்லை விதிக்கிற்றயே-
என் ஆற்றாமை இருந்தபடி கண்டாயே
இனி இம் முலைகளிலே செவ்வி அழிவதற்கு முன்பே சேர்க்க வல்லையே –

————————————————————————————

காலை எழுந்து கரிய குருவிக் கணங்கள்
மாலின் வரவு சொல்லிக் மருள் பாடுதல் மெய்ம்மை கொலோ
சோலை மலைப் பெருமான் துவராபதி எம்பெருமான்
ஆலினிலைப் பெருமான் அவன் வார்த்தை வுரைக்கின்றவே –9-8-

சிறியாத்தான் பணித்ததாக நஞ்சீயர் அருளிச் செய்யும் படி –
இவள் பிறந்த ஊரில் திர்யக்குகளுக்குத் தான் வேறு பொது போக்கு உண்டோ
கண்ணுறக்கம் தான் உண்டோ –என்று
ஊரும் நாடும் உலகமும் தன்னைப் போலே -திருவாய் -6-7-2-வி றே பண்ணிக் கொண்டு இருப்பது –
காலை எழுந்து கரிய குருவிக் கணங்கள் மாலின் வரவு சொல்லிக் மருள் பாடுதல் மெய்ம்மை கொலோ-
ப்ராஹ்மே முஹூர்த்தே சோத்தாய சிந்தையே தாத்மனோ ஹிதம் ஹரிர் ஹரிர் ஹரிரிதி
-வ்யாஹரேத் வைஷ்ணவ புமான் -வங்கி புரத்து நம்பி நித்ய கிரந்தம் –
என்னுமா போலே யாய்த்து
கரிய குருவிக் கணங்கள்-
வடிவாலும் பேச்சாலும் உபகரிக்குமவை யாய்த்து –
மாலின் வரவு சொல்லி –
அவன் முன்னடி தோற்றாதே வரும்படியைச் சொல்லி
மருள் இந்தளம் என்கிற பண்ணைப் பாடுகிறது மெய்யாக வற்றோ
கிந்நு ஸ்யாச் சித்த மஓஹோ அயம் -சீதா பிராட்டி பட்டது எல்லாம் ஆண்டாளும் படுகிறாள் –

சோலை மலைப் பெருமான் துவராபதி எம்பெருமான் ஆலினிலைப் பெருமான் அவன் வார்த்தை வுரைக்கின்றவே —
எல்லாருடையவும் ரஷணத்தில் ஒருப்பட்டு இருக்கிறவன்
பதினாறாயிரம் பெண்களோடு ஆனைக்கு குதிரை வைத்து பரிமாறின பரம ரசிகன்
ப்ரணய தாரையிலே விஞ்சி இருக்கும் பெருமான்
அகடிதகட நா சாமர்த்தியத்தை உடையவன்
அவன் வார்த்தை சொல்லா நின்றன –

மாலின் வரவு சொல்லிக் மருள் பாடுதல் மெய்ம்மை கொலோ-
இது மெய்யாக வற்றோ –

———————————————————————————————–

கூட்டில் இருந்து கிளி எப்போதும் கோவிந்தா கோவிந்தா என்று அழைக்கும்
ஊட்டுக் கொடாது செறுப்பனாகில் உலகளந்தான் என்று உயரக் கூவும்
நாட்டில் தலைப் பழி எய்தி உங்கள் நன்மை இழந்து தலையிடாதே
சூட்டுயர் மாடங்கள் தோன்றும் துவாராபதிக்கு என்னை யுய்த்திடுமின்–12-9-

கூட்டில் இருந்து கிளி எப்போதும் கோவிந்தா கோவிந்தா என்று அழைக்கும்-

இவள் விரஹத்தாலே தரிப்பற்று நோவு படுகிற சமயத்திலே -வளர்த்த கிளியானது முன்பு கற்பித்து வைத்த திரு நாமத்தை
இவளுக்கு சாத்மியாதே தசையிலே சொல்லிக் கொண்டு அங்கே இங்கே திரியத் தொடங்கிற்று
இது தான் ச்வைரமாக சஞ்சரிக்கும் போது அன்றோ நம்மை நலிகிறது -என்று பார்த்து கூட்டிலே பிடித்து அடைத்தாள்-(கண்ணன் நாமமே குழறிக் கொல்ல கூட்டில் அடைக்க கோவிந்தா என்றதே )
அங்கே இருந்து கோவிந்தா கோவிந்தா என்னத் தொடங்கிற்று –
கோவிந்தா கோவிந்தா –
நாராயணாதி நாமங்களும் உண்டு இ றே –
இவள் தான் நாராயணனே நமக்கே பறை தருவான் -என்று கற்பித்து வைக்கும் இ றே
அது மர்மம் அறிந்து உயிர் நிலையிலே நலியா நின்றது –
இவன் தான் பசுக்களை விட்டுக் கொண்டு தன்னைப் பேணாதே அவற்றினுடைய ரஷணத்துக்காக அவற்றின் பின்னே போம்
தனிமையிலே யாய்த்து -கோவிந்தன் -பசுக்களை அடைபவன் -இவள் தான் நெஞ்சு உருகிக் கிடப்பது –
இப்போது அந்த மர்மம் அறிந்து சொல்லா நின்றதாய்த்து –

ஊட்டுக் கொடாது செறுப்பனாகில் உலகளந்தான் என்று உயரக் கூவும்
இது சோற்றுச் செருக்காலே இ றே இப்படிச் சொல்லுகிறது -அத்தைக் குறைக்கவே தவிருகிறது -என்று பட்டினியே விட்டு வைத்தாள்
ஊண் அடங்க வீண் அடங்கும் -என்று இ றே அவள் நினைவு –
விண்ணப்பம் செய்வார்கள் -அத்யயன உத்சவத்தில் -மிடற்றுக்கு எண்ணெய் இட்டு -பட்டினி விட்டு- மிடற்றிலே கணம் மாற்றிப்
பாடுமா போலே உயரப் பாடுகைக்கு உடலாய் விட்டது
அவன் திருவடிகளைப் பரப்பின இடம் எங்கும் இது த்வநியைப் பரப்பா நின்றது
கிருஷ்ணாவதாரத்தை விட்டு அவ்வருகே போந்ததாகில் அத்தோடு போலியான ஸ்ரீ வாமன அவதாரத்தை சொல்லியாய்த்து நலிவது –

நாட்டில் தலைப் பழி எய்தி
நாட்டிலே தலையான பழியை பிராபித்து -நாட்டார்க்கு துக்க நிவர்த்தகமாய் நமக்கு தாரகமான(-திரு நாமம் ) -இவளுக்கு மோஹ ஹேது வாகா நின்றது
இது என்னாய்த் தலைக் கட்ட கடவதோ -என்று நாட்டிலே தலையாய் இருப்பதொரு பழியை பிராபித்து –

உங்கள் நன்மை இழந்து தலையிடாதே-
அவன் தானே வரும் அளவும் பார்த்து இருந்து இலள்-இவள் தானே போவதாக ஒருப்பட்டாள்-என்று உங்கள் நன்மையை இழந்து கவிழ தலை இடாதே
முகம் நோக்க முடியாதபடி லஜ்ஜையால் தலை கவிழ்ந்து கிடப்பதைக் சொல்கிறது –

சூட்டுயர் மாடங்கள் தோன்றும் துவாராபதிக்கு என்னை யுய்த்திடுமின்–
நெற்றிகள் உயர்ந்து தோன்றா நின்றுள்ள மாடங்களால் சூழ்ந்து தோன்றா நின்றுள்ள ஸ்ரீ மத் த்வாரகையிலே கொடு போய் பொகடுங்கோள்-
பதினாறாயிரத்து ஒரு மாளிகையாக எடுத்து -என்னை அதிலே வைத்து அவன் அவர்களோடு ஒக்க அனுபவிக்கலாம் படியாக-
என்னை அங்கே கொடு போய் பொகடுங்கோள்

———————————————————————————–

மன்னு மதுரை தொடக்கமாக வண் துவாராபதி தன்னளவும்
தன்னைத் தமருய்த்துப் பெய்ய வேண்டித் தாழ் குழலாள் துணிந்த துணிவை
பொன்னியல் மாடம் பொலிந்து தோன்றும் புதுவையர் கோன் விட்டுச்சித் தன் கோதை
இன்னிசையால் சொன்ன செஞ்சொல் மாலை ஏத்த வல்லார்க்கு இடம் வைகுந்தமே –12-10-

மன்னு மதுரை -பகவத் சம்பந்தம் மாறாத -என்றபடி தொடக்கமாக –வண் துவாராபதி தன்னளவும்
அவ்வளவு போலே பூமி உள்ளது –
அவன் உகந்து அருளின தேசங்களே பூமி –வாசஸ் ஸ்தவயமான தேசம் – என்று இருக்கிறாள் போலும்-

தன்னைத் தமருய்த்துப் பெய்ய வேண்டித்
மதுரைப் புறத்து -என்று தொடங்கி–துவராபதிக்கு உய்த்திடுமின் -என்கிறாள் இ றே
தன்னை உறவுமுறையார் உய்த்து பெய்து கொடு போய் விட வேண்டி
தாழ் குழலாள் துணிந்த துணிவை-
தன் மயிர் முடியை பேணாமையிலே தோற்று அவன் தன் வழி வரும்படி இருக்கிற இவள் தான் துணிந்த துணிவை –

பொன்னியல் மாடம் பொலிந்து தோன்றும்
ஸ்ரீ மத் த்வாரகையிலே மாளிகையோடு ஒக்குமாய்த்து இவ் ஊரும்

புதுவையர் கோன் விட்டுச்சிதன் கோதை இன்னிசையால் சொன்ன செஞ்சொல் மாலை ஏத்த வல்லார்க்கு இடம் வைகுந்தமே –
இனி தான் பண் மிக்கு -பாவ பந்தம் வழிந்து புறப்பட்ட சொல் என்று தோற்றி இருக்கிற வற்றை அப்யசிக்க வல்லார்கள் –
தனக்கு கால் நடை தாராத தசையிலே- தேசிகரைப் பார்த்து- நீங்கள் என்னை கொடு போங்கோள்- என்ன வேண்டாதே –
அவன் அனுமதிப்படியே- ஆதி வாஹிக குணம் நடத்த – அர்ச்சிராதி மார்க்கத்தாலே போய்- ஸ்ரீ வைகுண்டத்திலே-அனுபவிக்கப் பெறுவர்

————————–

முலைத்தடத்த நஞ்சுண்டு துஞ்சப் பேய்ச்சி முது துவரைக் குலபதியாக் காலிப் பின்னே
இலைத் தடத்த குழலூதி ஆயர் மாதர் இனவளை கொண்டான் அடிக் கீழ் எய்த கிற்பீர்
மலைத் தடத்த மணி கொணர்ந்து வையம் உய்ய வளம் கொடுக்கும் வருபுனலம் பொன்னி நாடன்
சிலைத் தடக்கை குலச் சோழன் சேர்ந்த கோயில் திரு நறையூர் மணி மாடம் சேர்மின்களே–6-6-7

முலைத்தடத்த நஞ்சுண்டு துஞ்சப் பேய்ச்சி –
பூதனை முடியும்படி
அவளுடைய வடிவுக்கு தக்க
பெரிய முலையை உண்டு

முது துவரைக் குலபதியாக் காலிப் பின்னே இலைத் தடத்த குழலூதி ஆயர் மாதர் இனவளை கொண்டான்அடிக் கீழ் எய்த கிற்பீர் –
ஸ்ரீ மத் த்வாரகைக்கு நிர்வாஹகனாய்
பசுக்களின் பின்னே பெருத்த இலைக் குழலை ஊதிக் கொடு போய் -அவற்றை மேய்த்து –
மீண்டு திரு வாய்ப்பாடியிலே புகுந்து –
இடைப் பெண்கள் உடைய வளை தொடக்கமான வற்றை கொண்டவன்
திருவடிகளை ஆஸ்ரயித்து உஜ்ஜீவிக்க வேண்டி இருப்பீர்

மலைத் தடத்த மணி கொணர்ந்து வையம் உய்ய வளம் கொடுக்கும் வருபுனலம் பொன்னி நாடன் –
மலைத் தாழ்வரைகளில் உண்டான ரத்னங்களைக் கொடு வந்து
பூமி அடைய உஜ்ஜீவிக்கும்படி சம்ருத்தியைத் தள்ளா நின்றுள்ள
ஜல சம்ருத்தியை உடைத்தாய்
தர்ச நீயமான பொன்னி நாட்டை உடையவன் –

சிலைத் தடக்கை குலச் சோழன் சேர்ந்த கோயில் திரு நறையூர் மணி மாடம் சேர்மின்களே –
பெரிய ஆண் பிள்ளை யானவன்
அவ் வாண் பிள்ளை தனத்தை நிர்வஹித்துக் கொடுக்கைக்காக
ஆஸ்ரயிக்கிற தேசம் –

——————————————————-

கட்டேறு நீள் சோலைக் காண்டவத்தைத் தீ மூட்டி
விட்டானை மெய்யமர்ந்த பெருமானை
மட்டேறு கற்பகத்தை மாதர்க்காய் வண்டு வரை
நட்டானை நாடி நறையூரில் கண்டேனே —6-8-7-

கட்டேறு நீள் சோலைக் –
இந்த்ரன் உடைய காவல் காடு என்கிற மதிப்பாலே மிக்க அரணை உடைத்தாய் இருக்கிற-

காண்டவத்தைத் தீ மூட்டி விட்டானை –
அர்ஜுனனும் தாமுமாய் யமுனா தீரத்தில் பூம் பந்து இறட்டு
விளையாடா நிற்க
அக்னி ஒரு ப்ராஹ்மன வேஷத்தை கொண்டு வந்து நிற்க
நீ இந்த்ரன் உடைய காட்டை புஜி-என்று விட்டான் –

மூட்டி விட்டானை –
துஷ்ட மிருகங்களின் மேலே விட்டானாய்
தான் கிட்டுகைக்கு பயப்படுமா போலே
பிரவேசிப்பிக்கையில் உண்டான அருமை சொன்னபடி –

மெய்யமர்ந்த பெருமானை –
இன்னும் ஆரேனும் அர்த்தித்து வரில் செய்வது என்-என்று
திரு மெய்யத்தில் வந்து சந்நிஹிதன் ஆனவனை-

மட்டேறு கற்பகத்தை –
பரிமளம் மிக்கு வாரா நின்றுள்ள
கல்பக விருஷத்தை –

மாதர்க்காய் –
ஸ்ரீ சத்ய பாமைப் பிராட்டி பக்கல்
தாதர்த்தத்தை முடிய நடத்தின் படி –

வண்டுவரை நட்டானை –
இந்தரனுக்கு நரகாசுரன் உடன் விரோதம் விளைய
அவனுக்காக எடுத்து விட்டு
அவனை அழித்து
மீண்டு வந்து ஸ்வர்க்கத்தை குடி ஏற்றுகிற அளவிலே
இந்த்ராணி யானவள் -கல்பக வருஷத்தின் பூ வர
உங்களுக்கு இது பொராது இறே
உடம்பு வேர்க்கும் இறே
தரையில் அல்லது கால் பாவாதே -என்று இங்கனே
தன்னுடைய தேவதத்வத்தையும்
இவள் உடைய மனுஷ்யத்வத்தையும் சொல்லி
ஷேபித்துச் சூடினாள்-
அவளும் கிருஷ்ணன் தோளைப் பற்றி -இத்தை என் புழக் கடையில் நட வேணும் -என்ன
அத்தை பிடுங்கிக் கொடு போந்து
ஸ்ரீமத் த்வாரகையிலே நட்டு
பின்னை யாய்த்து திரு மஞ்சனம் பண்ணிற்று
தான் சோபன -நன்றாக -குடி ஏறுவதற்கு முன்பே தன்னைக் குடி இருத்தினவன்
தன் புழக் கடையிலே ஒரு குப்பை மேனியைப் பிடுங்கினான் என்று
வஜ்ரத்தை கொண்டு தொடருவதே -என்று
பிள்ளை அமுதனார் பணிக்கும் படி –

நாடி நறையூரில் கண்டேனே –
என்னுடைய அபேஷிதம் செய்கைக்காக
திரு நறையூரிலே வந்து நின்றவனைக்
காணப் பெற்றேன் –

—————————————————-

எம்பெருமான் தன்னை ஆஸ்ரயிக்கைக்கு உபாயமாக அருளிச் செய்த ஸ்ரீ கீதையை
அறிவு கேட்டாலே அப்யசிப்பார் இல்லை -என்கிறார்-

சேயன் அணியன் சிறியன் மிகப் பெரியன்
ஆயன் துவரைக் கோனாய் நின்ற -மாயன் அன்று
ஓதிய வாக்கதனை கல்லார் உலகத்தில்
ஏதிலாராய் மெய்ஞ்ஞானம் இல்-71-

ஸ்ரீ நம்பிள்ளை படி வியாக்யானம் –

சேயன் இத்யாதி –
எம்பெருமான் தன்னை ஆஸ்ரயிக்கைக்கு –
ஆஸ்ரிதர்க்கு பவ்யனாய் அணியனாயும்-
அநாஸ்ரிதர் எட்ட ஒண்ணாத படி மிகவும் பெரியனாய்க் கொண்டு
சேயனாய் -அதி தூரஸ்தனாயும் இருக்கும்
ஆயன் துவரைக்கோன் –
நின்ற இரண்டு படியையும் காட்டுகிறது –
கிருஷ்ணனுமாய் ஸ்ரீ மத் த்வாரகைக்கு அதிபதியுமாய் நிற்கும் பெருமையை யுடையானவன் –
மாயன் –
ஒரு ஷூத்ரனுக்குத் தோற்று
அவ்விரவிலே கடலைச் செறுத்து படை வீடு பண்ணினான் –
மதுரையில் கட்டளையிலே யங்கே குடியேற்றி
அதுக்கு மேலே நரவதம் பண்ணிக் கொண்டு வந்த கந்யகைகள் பதினாறாயிரத்து ஒரு நூற்றுவரையும் ஒரு முஹூர்த்தத்திலே
அத்தனை வடிவு கொண்டு அவர்களோடு புஜித்த படி தொடக்கமான ஆச்சர்யங்கள்
அன்று -இத்யாதி
அன்று அருளிச் செய்த ஸ்ரீ கீதையை அப்யசியார்-உலகத்திலேதிலராய்
லோகத்தில் அந்யராய் ஒரு நன்மைகளை யுடையார் அன்றிக்கே என்றுமாம்
மெய் ஞானமில் –
மெய்யான ஞானம் இல்லை –

————————————————————————–

சேயன் அணியன் சிறியன் மிகப் பெரியன்
ஆயன் துவரைக் கோனாய் நின்ற -மாயன் அன்று
ஓதிய வாக்கதனை கல்லார் உலகத்தில்
ஏதிலாராய் மெய்ஞ்ஞானம் இல்-71–

பெரிய வாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –

பிரளயம் கொண்ட பூமியை எடுத்து ரஷித்தது
அறியாது இருந்த அளவேயோ –
சம்சார பிரளயத்தில் நின்றும் எடுக்க
அவன் அருளிச் செய்த வார்த்தையைத் தான்
அறியப் போமோ -என்கிறார்
சேயன் மிகப் பெரியன் –
யதோவாசோ நிவர்த்தந்தே -என்று
வாக் மனஸ் ஸூ களுக்கு நிலமில்லாத படியாலே
ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும் தூரச்தனாய் இருக்கும்
அணியன் சிறியன்-
சம்சாரிகளுக்கும் இவ்வருகாய் பிறந்து
அனுகூலர்க்கு அண்ணி யானாய் இருக்கும்
ஆயன் துவரைக் கோனாய் நின்ற -மாயன்
அண்ணி யனானமைக்கு உதாரஹனம்
இடையனாய்
ஸ்ரீ மத் த்வாரகைக்கு நிர்வாஹகனாய்
ஒரு ஷூத்ரனுக்கு-ஜராசந்தன் – தோற்க வல்ல ஆச்சர்ய குணத்தை உடையவன் –
அன்று ஓதிய வாக்கதனை கல்லார் உலகத்தில் ஏதிலாராய் மெய்ஞ்ஞானம் இல்
தேர் தட்டிலே நின்று
உன்னுடைய சகலத்துக்கும் நானே கடவன்
நீ சோகிக்க வேண்டா –
என்று அருளிச் செய்த வார்த்தையை தஞ்சமாக
நினைத்து இருக்கைக்கு அடியான
தத்வ ஞானம் இன்றிக்கே ஈஸ்வரன்
தா நஹம் த்விஷத க்ரூரான் -என்று
நினைக்கும்படி சத்ருக்களாய்
தாங்களும் கிருஷ்ணன் எங்களுக்கு சத்ரு என்றும் இருப்பார்கள்

————————-

இவளுக்குக் கிருஷ்ணன் திருவடிகளில் உண்டான ஐகாந்தியத்தை நினைத்து,
அவனை ஏத்துங்கோள்; இவள் பிழைப்பாள்,’ என்கிறாள்.

உன்னித்து மற்றொரு தெய்வம் தொழாள், அவனை அல்லால்;
நும் இச்சை சொல்லி,நும் தோள் குலைக்கப்படும் அன்னைமீர்!
மன்னப் படு மறை வாணனை வண் துவ ராபதி
மன்னனை ஏத்துமின்! ஏத்துதலும்,தொழுது ஆடுமே–4-6-10-

உன்னித்து மற்று ஒரு தெய்வம் தொழாள் அவனை அல்லால் –
தன் நெஞ்சாலே மதித்து வேறு ஒரு தெய்வத்தைத் தொழுது அறியாள் இவள்.
பால்யாத் ப்ரப்ருதி ஸூஸ் நிக்த–ஸ்ரீ ராமா. பால. 18 : 27 தொட்டில் பருவமே தொடங்கிப் பரம சினேகிதராய் இராநின்றார்’ என்கிறபடியே,
பிறை தொழும் பருவத்திலும் பிறை தொழுது அறியாள்.
முலையோ முழுமுற்றும் போந்தில; பெருமான் மலையோ திருவேங்கடம் என்று கற்கின்ற வாசகம் இவள் பரமே!’-திருவிருத்தம், 60 என்று
நீங்கள் ஆச்சரியப்படும்படி அன்றோ அவ் விளமைப் பருவத்திலும் இருந்தது?
இனி, ‘இப்போது பர்வதத்தை விட்டுப் பதர்க் கூட்டத்தைப் பற்றுமோ?
ஆகையாலே, இன்னார்க்கு இன்னது பரிஹாரம் என்று ஒன்று இல்லையோ? அது அறிந்து பரிஹரிக்க வேண்டாவோ?
முழங்கால் தகர மூக்கிலே ஈரச்சீரை கட்டுமாறு போலே யன்றோ நீங்கள் செய்கிற பரிஹாரம்?
தேவதாந்த்ர ஸ்பர்சம் -வேறு தெய்வங்களின் சம்பந்தம் இவளுக்குப் பொறாது,’ என்று அறிய வேண்டாவோ?’ என்கிறாள் என்றபடி.
அநந்ய தைவத்வம் – ‘வேறும் பற்றக்கூடிய ஒரு தெய்வம்-ஆஸ்ரய தேவதை – உண்டு, அது ரஷிக்கிறது -காப்பாற்றுகிறது,’ என்று
நினைக்க விரகு இல்லை கண்டாய் எனக்கு.
ஸஹபத்நியா -சுந். 28 : 12– என்று, பெரிய பெருமாள் திருவடிகளிலே இவர் புகும் போதும் இவர்க்கு எடுத்துக் கை நீட்டப் புகுமத்தனை போக்கி,
பெரியபெருமாள் தாம் உத்தேசியமாகப் புக்கு அறியேன்.
இயம்க்ஷமாச -ராவணன் பலவாறாகப் பிதற்றிய வார்த்தைகளையும் ராக்ஷசிகளுடைய கைகளாலும் வாயாலும் அச்சம் உறுத்துதலையும் –
தர்ஜன பர்த்தஸ்னங்களையும் பொறுத்திருந்ததும் ‘அவருடைய ஓர் இன் சொல் கேட்கலாம்’ என்று கண்டாய்.
பூமௌசஸய்யா – ‘இத் தரைக் கிடை கிடந்ததும்– தவாங்கே சமுபாவிசம் -தேவரீருடைய மடியில் படுத்துக்கொண்டேன்,’ என்கிறபடியே, ‘
அவருடைய மடியில் இருப்பு ஒருகால் சிந்திக்குமோ?’ என்னுமதனாலே கண்டாய்.
நியமஸ்தர்மமே – ரக்ஷகத்வம் -காப்பாற்றும் தர்மம் அவர் தலையிலே’ என்னுமதனாலே கண்டாய் நான் இருந்தது; என்றது, –
ந த்வா குர்மி தசக்ரீவ பஸ்ம பஸ்மார்க தேஜஸா -ஸ்ரீ ராமா. சுந். 22 : 20– பத்துத் தலைகளையுடையவனே! எரிக்கப்படுவதற்குத் தகுந்தவனே!
எனக்கு ஆற்றல் இருந்தும், என்னுடைய கற்பாகிய ஒளியால் உன்னைச் சாம்பலாகச் செய்யேன்,’ என்று
ராவணனைப் பார்த்துக் கூறியது ஸ்ரீ ராமபிரானை நினைத்து’ என்றபடி.
பதிவிரதாத்வம் – ஏதத் விரதம் மம -சரணாகதி அடைந்தவர்களைப் பாதுகாத்தல் எனக்கு விரதம்,’ என்றவருடைய விரதம் ஒழிய,
எனக்கு’ என ஒரு சங்கல்பத்தை உண்டாக்கி இவற்றை அழிக்க நினைத்திலேன் கண்டாய்.
விபலம் மம இதம் – தப்பாதவையும் தப்பிவிட்டன. ‘எது போலே?’ என்னில்,
மாநுஷாணாம் கிருதக்னேஷூ கிருதமிவ –ஆத்மாநம் மானுஷம் மன்யே ‘நான் என்னை மனிதனாகவே நினைக்கிறேன்,’ என்றவர்க்கும்
உண்டே அன்றோ மனிதத் தன்மை? அவரை ஒழிந்தார் திறத்துச் செய்த காரியங்களைப் போன்று விழுந்தது. என்றது,
தப்பாதது தப்பிற்று,’ என்றபடி, ‘அதற்கு அடி என்?’ என்னில்,
மம இதம் – ‘அவர் பக்கல் குறையில்லை; அதற்கு இலக்கு நான் ஆகையாலே,’ என்றாள் பிராட்டி.

அல்லன் மாக்கள் இலங்கைய தாகுமோ
எல்லை நீத்த உலகங்கள் யாவும் என்
சொல்லினாற்சுடு வேன்!அது தூயவன்
வில்லினாற்றற்கு மாசு என்று வீசினேன்.’– என்ற கம்ப நாடர் திருவாக்கு

நும் இச்சை சொல்லி –
உங்களுக்கு இஷ்டமானவற்றைச் சொல்லி; என்றது, ‘பொருளின் உண்மையைப் பார்த்தாலும் இவளைப் பார்த்தாலும்
வேறு தெய்வங்களின் சம்பந்தம் பொறாததாய் இருந்ததே அன்றோ?
இனி உள்ளது உங்களுக்குத் தோற்றிய வார்த்தைகளைச் சொல்லுகையாயிற்றே அன்றோ?’ என்றபடி.
நும் தோள் குலைக்கப்படும் அன்னைமீர் –
துர்விருத்தர் செய்வதை விருத்தவான்கள் செய்வர்களோ?
தோள் அவனை அல்லால் தொழா’ என்றே அன்றோ நீங்கள் சொல்லுவது?
ஆதலால், நீங்கள் -விக்ருதர்கள் -இவற்றுக்கு வேறுபட்டவர்களாமவர்கள் அல்லிரே,’ என்றபடி. ‘ஆனால், செய்ய அடுப்பது என்?’ என்ன,

மன்னப்படு மறை வாணனை –
வேதைக சமைதி கம்யனை -நித்யமான வேதங்களாலே சொல்லப்படுகையாலே வந்த ஏற்றத்தினையுடையவனை;
மன்னப்படுதல் -நித்தியமாய் இருத்தல். என்றது, மனிதனுடைய புத்தியினாலே உண்டானவை அல்லாமையாலே,
வஞ்சனை முதலான தோஷங்கள் இன்றிக்கே, முன்னே முன்னே உச்சரித்துப் போந்த கிரமத்திலே பின்னே பின்னே
உச்சரித்து வருகின்ற தன்மையைப் பற்றச் சொன்னபடி.
அன்றிக்கே ‘மன்னுகையாவது, பயிலுதலாய், ஓதுகின்ற விதியின்படி வந்துகொண்டிருக்கும் வேதங்களால் சொல்லப்படுகின்றவனை’ என்னுதல்.
ஆக, ‘ஆகமம் முதலானவைகளில் சொன்னவற்றைக்கொண்டோ பரிஹரிக்கப் பார்ப்பது?
வேதங்களால் அறியப்படுகின்றவனைப் பற்றப் பாருங்கோள்,’ என்கிறாள் என்றபடி.

வண் துவராபதி மன்னனை –
கேட்டார் வாய்க் கேட்டுப் போகாமே கண்ணாலே கண்டு அனுபவிக்கலாம்படி வந்து அவதரித்தவனை.
நீரிலே புக்கு அழுந்தினாரை முகத்திலே நீரைத் தெளித்துப் பரிஹரிக்குமாறு போலே,
தேர்ப் பாகனார்க்கு மோஹித்த இவளை, வண் துவராபதி மன்னன் திருநாமத்தைச் சொல்லித் தெளியச் செய்யப் -ஆஸ்வசிக்க –
பாருங்கோள்,’ என்பாள், ‘வண் துவராபதி மன்னனை ஏத்துமின்’ என்கிறாள்.

ஏத்துமின் –
வாய் படைத்த பிரயோஜனம் பெற ஏத்துங்கோள்.
சீர் பரவாது, உண்ண வாய் தான் உறுமோ ஒன்று?’-பெரிய திருவந். 52- என்று அன்றோ நீங்கள் சொல்லுவது?

ஏத்துதலும் தொழுது ஆடும் –
நீங்கள் க்ருதார்த்தைகளாம் – செய்யத்தகும் காரியத்தைச் செய்து முடித்தவர்கள் ஆகுமளவே அன்று;
அதசோ அபயங்கதோ பவதி ‘பிறகு அவன் அச்சம் இல்லாதவன் ஆகிறான்,’ என்கிறபடியே,
ஏத்தின உடனேயே -ப்ரபுத்தையாய் -தெளிவை யுடையவளாய்த் தொழுது ஆடுவாள்.

தொழுது ஆடுமே
உணர்த்தி உண்டானால் செய்வது அது போலே காணும். என்றது, ‘தரித்து –
வியாபார க்ஷமை -ஆடுதற்குத் தக்க ஆற்றலை யுடையவளும் ஆவாள்,’ என்றபடி.

—————————————————————-

கீழ் -அன்னை, நீ செய்கிற இதனைப் பொறுக்க மாட்டாள்’ என்ன, “அன்னை என் செய்யும்” என்று,
அவள் பொறாமல் செய்வது என்? என்னுமளவிலே நின்றாள்.
இப் பாசுரத்தில், நீ இப்படி ஒரு விஷயத்தில் வியவசிதையானபடி -அறுதியிட்டிருப்பதை அறிந்தால்,
அவள் ஜீவியாள் கிடாய் – பிழைக்க மாட்டாள் என்ன,
அவள் பிழைத்தால் என்? முடிந்தால் என்? என்கிறாள்.

அன்னை என் செய்யில் என்? ஊர் என் சொல்லில் என்? தோழிமீர்!
என்னை இனி உமக்கு ஆசை இல்லை அகப்பட்டேன்
முன்னை அமரர் முதல்வன் வண் துவராபதி
மன்னன் மணி வண்ணன் வாசுதேவன் வலையுளே–5-3-6-

அன்னை என் செய்யில் என்-
அவள் பிழைத்தால் என்? முடியில் என்? என்கிறாள்.
குரவ : கிம் கரிஷ்யந்தி தக்தாநாம் விரஹாக்நிநா”- ஸ்ரீ விஷ்ணுபுராணம், 5. 18 : 22
விரக அக்னியினால் கொளுத்தப்பட்டிருக்கிற நமக்குப் பெரியோர்கள் என்ன செய்வார்கள்” என்கிறபடியே,
முடியாதே இருப்பார்க்கு அன்றோ இதனை பரிஹரிக்க – நீக்க வேண்டுவது,
கையற்றார்க்கு இது கொண்டு காரியம் என்?
நன்று-தாயாருடைய நாசம் ஒரு தலையாகவும் மீளாதபடியாய்,
இவள் நாயகனுடைய ஸுந்தரியாதிகளில் -அழகு முதலானவைகளில்- ஈடுபட்டவள் ஆனாள்’ என்று
ஊரார் பழி சொல்லுவார்களே என்ன,

ஊர் என் சொல்லில் என்-
அவர்கள் பழி சொல்லில் என்?
குணங்களைச் சொல்லில் என்?
“கொல்லை” என்னுதல், “குணமிக்கனள்” என்னுதல், இத்தனை அன்றோ அவர்கள் பழி சொல்லுவது.

தோழிமீர்-
தாய் என் செய்யில் என், ஊர் என் சொல்லில் என்’ என்று நீங்கள் மேல் விழுந்து என்னை இவ் விஷயத்தில் –
பிரவணையாக்குகை -ஈடுபாடு உடையவளாக ஆக்குகை அன்றிக்கே,
தாய் பிழையாள், ஊரார் பழி சொல்லுவர்கள்’ என்று இதனைப் பழியாகச் சொல்லுமளவு உங்களது ஆன பின்பு.

என்னை –
“தாய் வாயிற் சொற்கேளாள் தன் ஆயத்தோடு அணையாள்” என்கிற
தாயார் பிழையாள், ஊரார் பழி சொல்லுவார்கள்’ என்றால் மீளாதபடி இவ் விஷயத்தில் ஈடுபாடுடையவளாய்
இருக்கிற என்னை.

இனி-
உங்கள் சொல்லும் கேளாதபடி கைகழிந்த பின்.

உமக்கு –
இது பழி’ என்று மீட்கப் பார்க்கிற அளவிலே நிற்கிற உங்களுக்கு.

ஆசை இல்லை-
இனி என் பக்கல் உங்களுக்கு நசை அற அமையும்.

தோழிமீர் –
இதற்கு முன்பு எல்லாம் ‘தோழி’ என்று உயிர்த் தோழி ஒருத்தியையும் பார்த்து வார்த்தை சொல்லிப் போந்தாள்;
இப்போது இவளுடைய துணிவின் மிகுதியைக் கண்டவாறே
ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு வார்த்தை சொல்லி யாகிலும் மீட்க வேணும்’ என்று ஆய வெள்ளம் எல்லாம் திரண்டன;
அதனாலே ‘தோழிமீர்’ என்கிறாள்.

அகப்பட்டேன்-
இப்போது ‘ஹிதம்’ என்கிற புத்தியாலே ஒரு வார்த்தை சொன்னோமே யாகிலும், ஊரார்க்கும் தாய்மார்க்கும்
இவ்வருகே எங்களிடத்தில் ஒரு வாசி நினைத்திருக்க வேண்டாவோ உனக்கு” என்ன,
அது அப்படியே, அதில் குறை இல்லை; என்னைக் கடல் கொண்டது காணுங்கோள், நான் என் செய்வேன் என்கிறாள்.

முன்னை அமரர் முதல்வன் வண் துவராபதிமன்னன் –
“சிறியார் பெரியார்’ என்ற வாசி இன்றிக்கே எல்லாரையும் ஒரு சேர ஆழப் பண்ணும் கடலிலே அன்றோ நான் அகப்பட்டது.
ரூப ஒளதார்ய குணை:”-ரூபம் என்றது, வடிவழகை. ஒளதார்யம் என்றது, அதனை எல்லாரும் அநுபவிக்கலாம்படி
தன்னை முற்றக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கையை.
“குணம்” என்றது, கொள்ளுகிறவனைக் காட்டிலும் தாம் தாழ நின்று கொடுக்கும் சீலத்தை.
தன் மேன்மை தோற்ற இருந்து கொடுக்கும் அன்று ஆள் பற்றதே அன்றோ;
அதற்காகத் தாழ நின்றாயிற்றுத் தன்னைக் கொடுப்பது.
“பும்சாம்” – அந்த அழகும் கொடையும் சீலமும் வயிர உருக்கானவாம்; என்றது, பலம் அற்ற பெண்கள் படுமதனை
வன்னெஞ்சரையும் படுத்த வல்லனவாம் என்றபடி.
அன்றிக்கே, “பிரகிருதி புருஷர்கள்” என்றால் போலேயாய், அசித்துக்கு வேறுபட்டவர்கள் எல்லாரையும்
ஈடுபடுத்த வல்லன என்னவுமாம்.
“திருஷ்டி சித்தாபஹாரிணம்”-கண்களுக்கு மனத்தின் துணை வேண்டாமலே, கண்களைப் பின் செல்லுமத்தனை நெஞ்சு.
தாய் வேறு, கன்று வேறு ஆக்கும் விஷயம் அன்றோ என்றபடி.
(மனத்தினைத்‘தாய்’ என்றும், மற்றைக் கரணங்கள் மனத்தினைப் பின் செல்லுவன ஆதலின், அவற்றைக் ‘கன்று’ என்றும்
அருளிச்செய்கிறார். ஸ்ரீ பரதாழ்வானையும் கைகேசியையும் வேறாக்கின விஷயம் அன்றோ இது என்பது, தொனிப் பொருள்,)
யத்ருஷ்ய பிரதமஜாயே புராணா “எந்தப் பரம பதத்தில் எல்லாவற்றையும் காண்கிறவர்களும், எப்பொழுதும் உள்ளவர்களும்,
பகவானுடைய அநுபவத்தில் எப்பொழுதும் ஒருபடிப் பட்டவர்களும்” என்னும்படி இருக்கிறவர்கள்
ஆகையாலே ‘முன்னை அமரர்’ என்கிறது.
நித்ய ஸூரிகளுக்கும் சத்தைக்குக் காரணமாயிருக்கிற மேன்மையுடையவன் ஆதலாலே முதல்வன்’ என்கிறது.
அன்றிக்கே, அப் பொழுதைக்கு அப் பொழுது ஆசைப் படக்கூடிய-நித்ய ஸ்ப்ருஹா- விஷயமானவன் என்னுதல்.
ஆக, அத்தகைய விஷயத்திலே அன்றோ நான் அகப்பட்டது என்பதனைத் தெரிவித்தபடி.

வண் துவராபதி மன்னன்’
என்றதனால், முதன்மை தோற்ற ஓலக்கம் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிற துறை அல்லாததிலேயோ நான் இழிந்தது’
பதினாறாம் ஆயிரவர் தேவிமார் பணி செய்யத் துவரை என்னுமதில் நாயகராக வீற்றிருந்த மணவாளர் மன்னு கோயில்”
என்கிறபடியே பெண்களுக்கு உடம்பு கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிற நம் துறையிலே அன்றோ இழிந்தது
என்பதனைத் தெரிவிக்கிறாள்.
அன்றிக்கே, ‘மன்னன்’ என்றதனால் மேன்மை தோற்ற ஓலக்கம் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிற இடமே நன்றாய் விட்டது
நீர்மை தோற்ற இருக்கிற இடத்தில் விழுகிற பிரம்புகளிற் காட்டில் என்பதனைத் தெரிவிக்கிறாள் ஆதலுமாம்.

மணி வண்ணன்-
அவ் விரண்டும் இல்லையே யாகிலும் விட ஒண்ணாததாயிற்று வடிவழகு.
காதலி துவக்குண்பது வடிவழகிலே அன்றோ.

வாசுதேவன்-
வடிவழகு இல்லையாகிலும் விட ஒண்ணாததாயிற்றக் குடிப் பிறப்பு.
ஸ்னுஷா தசரதஸ் யாஹம் -நான் தசரத சக்கரவர்த்தியினுடைய மருமகள்” என்கிறபடியே,
பிராட்டி தனக்குப் பேற்றுக்கு உடலாக நினைத்திருப்பது ‘சக்கரவர்த்தி மருமகள்’ என்னும் இதனையே காணும்.
ப்ருதிவ்யாம் ராஜசிம்ஹாநாம் முக்யஸ்ய விதிதாத்மந: ஸ்நுஷா தசரதஸ்யாஹம் சத்ருசைந்ய பிரதாபிந:”- சுந். 33 : 15, 16
சத்ரு சைன ப்ரதாபி ந -எதிரியின் படையினை வருந்தச் செய்யுமவர்” என்கிறபடியே,
எங்கள் மாமனார் உளராகில் எனக்கு இவ்விருப்பு இருக்க வேணுமோ? பகைவர்களும் ஜீவிக்க, ஜீவித்தவரோ அவர்.

முன்னை அமரர் முதல்வன் வண் துவராபதி மன்னன்-
அவனுடைய நைர் க்ருண்யத்தோடே -அருள் அற்ற தன்மையோடு நீர்மையோடு,
ஊராருடைய பழியோடு புகழோடு வாசி அற்றால் போலே,
அவன் மேன்மையோடு சௌலப்யத்தோடு வாசி அற இரண்டும் ஆகர்ஷகமாய் -மனக் கவர்ச்சியாய் இருக்கிறதாயிற்று இவளுக்கு.

வலையுள் . . . அகப்பட்டேன் –
அந்தப் பொதுவானதில் அன்றிக்கே, அவன் என்னைக் குறித்து நோக்கின
நோக்கிலும் புன் முறுவலிலும் அன்றோ நான் அகப்பட்டது.
ஆழ்வார் திருவரங்கப் பெருமாள் அரையர் வலையாக அபிநயித்துப் பாடா நிற்க,
எம்பெருமானார் திருக் கண்களைக் காட்டி யருளினார்,
“கமலக்கண் என்னும் நெடுங்கயிறு” எனக் கடவதன்றோ.
அநுகூலம் போலே இருந்து தப்பாதபடி அகப்படுத்திக் கொள்ளும் நோக்கிலே அகப்பட்டேன்-

————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருமங்கை ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திரு மழிசை ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி-ஸ்ரீ மா முனிகள் வியாக்யானத்தில் இருந்து சில அமுத துளிகள் –

கண்ணன் கேசவன் நம்பி பிறந்தினில்–1-1-1-
திருக் கோட்டியூரில் பிரசஸ்த கேசனாய்-பரிபூர்ண குணனான ஸ்ரீ கிருஷ்ணன்-பிறந்தினில் -பிறந்து இன் இல் -இன் இல் பிறந்து
ஸ்ரீ மதுரையில் சிறைக் கூடம் போலே பிறந்த இடம் தோன்றாமல் போக வேண்டாதே –
எல்லா உபாலாள நத்துக்கும் யோக்யமான ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மாளிகை யாகிற இனிய இல்லிலே பிறந்து –

பேதை குழவி பிடித்து சுவைத்து உண்ணும் பாதக் கமலங்கள் காணீரே பவள வாயீர் வந்து காணீரே -1-2-1-
திருக் கையாலே பிடித்து திருப்பவளத்தில் வைத்து ஆஸ்வசித்து புஜிக்கும்-
தேனே மலரும் திருப் பாதம் -என்று சொல்லக் கேட்டு இருக்கையாலே திருவடிகள் தன்னின் போக்யதை தன்னை பரீஷிக்கைக்காக –
பருவத்துக்கு அநு குணமான வியாபாரம் செய்வாரைப் போலே செய்தான் -ஆதல் –

திருவின் வடிவு ஒக்கும் தேவகி பெற்ற உருவு கரிய ஒளி மணி வண்ணன் புருவம் இருந்தவா காணீரே பூண் முலையீர் வந்து காணீரே -1-2-17-
திருவின் வடிவு ஒக்கும் என்கையாலே -கீழ் சீதக் கடலுள் அமுதன்ன தேவகி -என்றது -இங்கே ஸ்பஷ்டமாய் இறே இருப்பது –

மாணிக் குறளனே தாலேலோ வையம் அளந்தானே தாலேலோ -1-3 1-
உன்னுடைய பெறுகைக்கு இரப்பிலே தழும்பு ஏறின பிரமச்சாரியாய் சென்று இரந்த வாமன ரூபி யானவனே -தாலேலோ –
இரப்பு பெற்ற ஹர்ஷத்தாலே வளர்ந்து லோகத்தை அளந்த த்ரிவிக்ரமன் ஆனவனே தாலேலோ

வெய்ய கலைப்பாகிக் கொண்டு உவளாய் நின்றாள்-அய்யா அழேல் அழேல் தாலேலோ அரங்கத்து அணையானே தாலேலோ -1 3-9 –
வேவிதான கலையை வாகனமாக உடைய துர்க்கையானவள் கொண்டு வந்து அதூர விப்ர க்ருஷ்டை யாய் நின்றாள் –
அன்றிக்கே –
வெய்ய கலைப்பாகி என்கிறது -வெம்மை விருப்பத்துக்கு வாசகம் ஆகையாலே ஸ்ப்ருஹநீயமான கலைகளை நாவிலே நின்று நடத்துகிற
சரஸ்வதியை சொல்லுகிறதாய் –அடியிலே எல்லாருக்கும் பிரதானமாக சொல்லப் பட்ட பிரம்மாவுக்கு பிரதான மகிஷி யானவள் பண்ணின
கிஞ்சித் காரத்தை சொல்லுகிறது என்று -வாக்ய அர்த்தமாக்கி -மேலடைய-அதுக்கு சேர நிர்வஹிக்கவுமாம்-

சுக்கிரன் கண்ணை துரும்பால் கிளறிய சக்கரக் கையனே அச்சோ அச்சோ சங்கம் இடத்தானே அச்சோ அச்சோ -1-8-7-
துரும்பால் கிளறிய சக்கரக் கையன் -என்கையாலே அந்த பவித்ராக்ரமாய் புகுந்து அவன் கண்ணை கலக்கிற்று –
கருதும் இடம் பொரும் திரு ஆழி -என்று தோற்றுகிறது-
சங்கம் இடத்தானே -ஒருகாலும் திரு ஆழிக்கும் ஸ்ரீ பாஞ்ச சந்யத்துக்கும் பிரிவு இல்லை இறே –
ஆகையால் அவன் வலம் கையிலே தோன்றும் போது-இவன் இடம்கையிலே தோன்றும் படியாய் இறே இருப்பது –
அச்சோ அச்சோ -இப்படி இருந்துள்ள கையும் ஆழ்வார்களுமான சேர்த்தி யோடு வந்து அணைத்து கொள்ள வேணும் என்கை –

மன்னு நமுசியை வானில் சுழற்றிய மின்னு முடியானே அச்சோ அச்சோ வேம்கட வாணனே அச்சோ அச்சோ -1-8-8-
தான் பிடித்த நிலை விடாதே நின்ற நமுசியை ஆகாயத்திலே சுழற்றி எறிந்து விட்ட உஜ்ஜ்வலமான திரு அபிஷேகத்தை உடையவனே –
திரு உலகு அளந்த வ்ருத்தாந்த்தாலே சேதனருடைய அந்ய சேஷத்வ ஸ்வ ஸ்வாதந்த்ர்யங்களை அறுத்த பின்பு ஆய்த்து சேஷித்வ பிரகாசமான
திரு அபிஷேகம் ஒளி பெற்றது –வேம்கடம் இத்யாதி -அன்று ஞாலம் அளந்த பிரான் -சென்று சேர் திரு வேம்கட மா மலை –என்னும்படி –
அந்த வாமன அவதார சேஷ்டிதம் அடைய தோன்ற திருமலைக்கு நிர்வாகனாய் நிற்கிறவனே-அச்சோ அச்சோ –

கூத்து வந்து ஆடி குழலால் இசை பாடி வாய்த்த மறையோர் வணங்க இமையவர்
ஏத்த வந்து என்னைப் புறம் புல்குவான் எம்பிரான் என்னைப் புறம் புல்குவான் -1 9-8 – –
நிலவறையில் கிடக்கிற பெண்களும் விட்டு வந்து காண்கைக்கு உறுப்பு ஆகையாலே -ப்ரீதனாய் கொண்டு கூத்தாடி –
குழலால் இசை பாடி -திருப் பவளத்தில் வைத்து ஊதுகிற குழல் வழியே இசைகளைப் பாடி –குழலின் த்வனி வாய்ப்பு இறே மூத்தவை அறிவது –
தான் நினைத்த பெண்களுடைய பெயரை சொல்லி அழைக்கையும்-வெறுத்தவர்களை கால் கட்டி பொறை கொள்ளுகையும் –
முதலான சப்த விசேஷங்கள் -இவனோடு பழகி போரும் பெண்களுக்கு இறே தெரிவது –
குழலால் இசை பாடி -கூத்து வந்தாடி -என்று அந்வயித்து கொள்வது –
குழலோசையாலே அபிமதரைத் திரட்டி -அவர்களைக் காணப் பெற்றோமே -என்று உகந்து -கொண்டு ஆய்த்து -கூத்தாடுவது –

இந்திரன் காவினில் நிற்பன செய்து நிலாத் திகழ முற்றத்துள் உய்த்தவன் என்னைப் புறம் புல்குவான் உம்பர் கோன் என்னைப் புறம் புல்குவான் – 1-9 -9 –
முற்பட ஆதரித்த இந்திரன் -தன் புழைக் கடையிலே ஒரு பூண்டைப் பிடுங்கிக் கொண்டு போரப் பொறாமையாலே-குபிதனாய்
வஜ்ரத்தை வாங்கி துடர்ந்து யுத்தம் செய்வானாக வந்து – வந்த கார்யம் பலியாமையாலே -ஸ்தோத்ரம் செய்ய -இப்போது தானே கொடு போக வேணும் –
பின்பு அங்கு வந்து நிற்க கடவது -என்று சங்கல்பம் செய்து கொண்டு போந்து –வண் துவரை நட்டான் -என்கிறபடியே ஸ்ரீ மத் த்வாரகையிலே
நிலா முற்றத்திலே நட்டவன் –
உய்த்தவன் என்கையாலே -இங்கே கொடு வந்து நட்ட பின்பு -அங்குத்தையிலும் காட்டிலும் தழையும் பூவும் கொழுந்துமாய் கொண்டு சம்ருத்தமான படி சொல்லுகிறது –

மெச்சூது சங்கம் இடத்தான் நல்வேயூதி பொய் சூதில் தோற்ற பொறை உடை மன்னர்க்காய்
பத்தூர் பெறாத அன்று பாரதம் கை செய்த அத்தூதன் அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் அம்மனே அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் -2-1 1- –
ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யமும் திருக் குழலும் இவ்வதாரத்தில் கை தொடானாய் இறே இருப்பது –
பசு மேய்த்து திரியும் காலத்திலும் -ஆநிரை இனம் மீளக் குறித்த சங்கம் -என்றும் –
கேயத் தீங்குழல் ஊதிற்றும் நிரை மேய்த்ததும் -என்றும் சொல்லக் கடவது இறே –
நீர்மையை கண்டு -நம்மிலே ஒருவன் -என்று இருக்கும் அவர்கள் பயப்படும்படி ஈச்வரத்வ சிஹ்னங்களைக் காட்டுகை –
இவ்விடத்தை உய்ந்த பிள்ளை-திரு வரங்கம் பெரிய கோவிலில் எம்பெருமானார் காலத்தில் எழுந்து அருளி இருந்தார் ஒரு அரையர் – பாடா நிற்க –
திரு வோலக்கத்திலே அத்தூதன் என்று -பெருமாளை காட்டுவது –அப்பூச்சி என்று கண்ணை இறுத்து கொண்டு வருவதாக அபிநயிக்க –
உடையவர் பின்னே சேவித்து எழுந்து அருளி இருந்த எம்பார் -திருக் கைகளை திருத் தோள்களோடு சேர்ந்து காட்ட -அவரும் அப்படியே அபிநயித்து கொண்டு வர –
இதுக்கடி என் என்று விசாரித்து புரிந்து பார்த்து அருளி –ஸ்ரீ கோவிந்த பெருமாள் இருந்தீரோ -என்று அருளிச் செய்தார்-என்று பிரசித்தம் இறே –
அப்பூச்சி என்கிறது -இரண்டு திருக் கையில் ஆழ்வார்களையும்-அம்மனே என்கிறது -கண்டு பயப்பட்டு சொல்லுகிற வார்த்தை –

பதக முதலைவாய்ப் பட்ட களிறு கதறிக் கை கூப்பி என் கண்ணா கண்ணா என்ன உதவப் புள்ளூர்ந்து அங்கு உறு துயர் தீர்த்த
அதகன் வந்து அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் அம்மனே அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் -2 1-9 – –
தன் கையை எடுத்து அஞ்சலி பண்ணி – தன் ஆர்த்தி எல்லாம் தோற்றும்படி கூப்பிட்டு கொண்டு -எனக்கு நிர்வாகனானவனே என்று பலகாலும் சொல்ல –
நாராயணா ஒ மணி வண்ணா நாகணையாய் வாராய் -என்று கூப்பிட்டவனாக அருளிச் செய்தார் திருமங்கை ஆழ்வார் –
இவர் -என் கண்ணா கண்ணா என்று கூப்பிடவனாக அருளிச் செய்தார் –
மூலேதி முக்த பத மாலபதி த்வி எந்தரே-என்று கொண்டு -ஆதி மூலமே -என்று கூப்பிட்டானாக பௌராணிகர் சொன்னார்கள் இறே –
இவை தன்னில் சேரும்படி என் என்னில் -மூலம்-என்கிற இடத்தில்
அசாதாரண விக்ரக விசிஷ்டனான ஆகாரத்தை நினைத்து கூப்பிட்டான் ஆகையாலே
அதுக்கு பர்யாய சப்தங்களை இட்டு ஆழ்வார்கள் அருளி செய்தார்கள் ஆகையால் எல்லாம் சேரக் குறை இல்லை –

இந்த ஆர்த்த த்வனி திருச் செவிப்பட்ட போதே திருப் படுக்கையிலும் நின்றும் பதறி எழுந்து இருந்து -அதந்த்ரித்த சமூபதி ப்ரஹிதஹச்தம்-இத்யாதிப்படியே
சேனை முதலியார் திருக் கை கொடுக்கவும் -பற்றாமல் -திருவடி நிலை கோத்து எழுந்து அருளுகையும் இன்றிக்கே
வெறும் தரையிலே பத்தடி இட்ட பதற்றத்தை கண்டு –
இதுக்கடி என் -என்று பயப்பட்டு திவ்ய அந்தபுரம் கை நெரிக்க -பெரிய திருவடியை பண் செய்து ஏறப் பெறாமல் -வெறும் புறத்தில் மேற் கொண்டு –
அந்த ஆர்த்திக்கு உதவ வேணும் -என்னும் அதைப் பற்ற அவனை பிரேரித்து விரைய நடத்திக் கொண்டு சென்று -அந்த
பொய்கையிலே முதலையின் கையில் அகப்பட்டு -ஸ்ரீ கஜேந்த்திரன் பட்ட அதி மாத்ர துக்கத்தைப் போக்கின –
ஸ்ரீ கஜேந்த்ரனுக்கு துக்கமாவது –
நாஹம் களேபரஸ் யாச்ய த்ரானார்த்தம் மது சூதனா -கரஸ்த்த கமலான்யேவ பாதயோ ரர்ப்பிதம் ஹரே -என்கிறபடியே
கையிலே பூ செவ்வி அழியாமல் திருவடிகளில் சாத்தப் பெறுகிறோம் இல்லோம் என்னுமது –அதகன் -மிடுக்கன்-

சுண நன்று அணி முலை உண்ணத் தருவன் நான் சோத்தம்பிரான் இங்கே வாராய் -2 3-4 – –
சுணங்கு -முலை போல் தோன்றும் நிறம்-நன்றாகை-மிருதுவாக இருக்கை
சோத்தம்பிரான் இங்கே வாராய் -இப்படி சொன்ன அளவிலும் வாராமையாலே-பிரானே உன்னைக் கும்பிடுகிறேன் –
இங்கே வாராய் என்று இரந்து அழைக்கிறாள்
சோத்தம் -என்கிற இது -அஞ்சலி பண்ணும் அவர்கள் அதுக்கு அனுகூலமாக தாழ்ச்சி தோற்ற சொல்லுவதொரு சப்த விசேஷம்-

நீ பிறந்த திருவோணம் இன்று நீ நீராட வேண்டும் எம்பிரானே ஓடாதே வாராய் -2 4-2 –
நீ அவதரித்த திருவோணம் நஷத்ரம் காண் இன்று – இது தான் வைஷ்ணவ நஷத்ரம் ஆகையாலும் -அவதாராந்தரங்களிலே இந்த நஷத்ரம்
அந்வயம் உண்டாக கூடுகையாகையாலும் தர்ம ஐக்யத்தை பற்றி சொல்கிறது –
நீ நீராட வேண்டும் -பிறந்த நாளைக்கும் குளியாது இருப்பார் உண்டோ –சர்வதா நீ இன்று திரு மஞ்சனம் செய்ய வேணும் என்ன –
மாட்டேன் -என்று ஓடப் புக்க வாறே-எம்பிரானே ஓடாதே வாராய் -என்னுடைய நாயகனே -ஒடலாகாது காண் -வாராய் -என்கிறாள் –

நாண் எத்தனையும் இலாதாய் நற்பின்னை காணில் சிரிக்கும் மாணிக்கமே என் மணியே மஞ்சனம் ஆட நீ வாராய் -2 4-9 – –
ஏகதேசமும் லஜ்ஜை இல்லாதவனே -நீ புழுதியும் உடம்புமாய் இருக்கிற படியை நற்பின்னை காணும் ஆகில் மைத்துனன் ஆனமையால் சிரிக்கும் –
நாட்டார் பழிக்கு அஞ்சுகிற மாதரமோ -நற்பின்னை சிரிப்புக்கு லஜ்ஜிக்க வேண்டாவோ நீ செய்யாது ஒழிகிறது நிர் லஜ்ஜன் ஆகையாலே இறே என்று கருத்து –
மாணிக்கமே என் மணியே -வடி வழக்குக்கு ஒன்றே உபமானம் ஆவது ஓன்று இலாமையாலே அங்கும் இங்கும் கதிர் பொருக்கிகிறாள்-

பின்னை மணாளனை பேரில் கிடந்தானை முன்னை அமரர் முதல் தனி வித்தினை என்னையும் எங்கள் குடி முழுது ஆள் கொண்ட-2 5-1 – –
நப்பின்னை பிராட்டிக்கு வல்லபனானவனை –இவ் அவதாரத்துக்கு பிரதான மகிஷி இவளே இறே
மேன்மைக்கு ஸ்ரீ யபதி போலே இறே நீர்மைக்கு இவளுக்கு வல்லபன் என்கிறதும் –பேரில் கிடந்தானை -அதுக்கு மேலே ஒரு நீர்மை இறே இது
அவதார சௌலப்யம் போல் அன்று இறே அர்ச்சாவதார சௌலப்யம்
கொம்பினார் பின்னை கூடுவதற்கு ஏறு கொன்றான் -தென் திருப் பேருள் மேவும் எம்பிரான் –என்கையாலே
பின்னைக்கு மணாளன் ஆனதுக்கும் பேரில் கிடந்ததுக்கும் ஒரு சேர்த்தி உண்டு இறே –
நப்பின்னை பிராட்டியை திருமணம் புணர்ந்து -பின்னை அவளோடு கூட வந்து கண் வளர்ந்து அருளிற்று திருப் பேரிலே போலே காணும்

ஒன்றே உரைப்பான் ஒரு சொல்லே சொல்லுவான்–2-6-4-
பாண்டவர்களும் நாங்களும் கூடி ஜீவிப்பதில்லை -என்னும் ஓர் அர்த்தமே சொல்லுவானாய் – கூடி ஜீவிப்பது இல்லையாகிலும்
அவர்களுக்கும் ஏதேனும் சில கொடுக்க வேண்டாவோ –என்று மத்தியஸ்தர் சொன்னால் –அவர்களுக்கு ஒரு கோற்குத்து நிலமும்
கொடுப்பது இல்லை -என்னும் ஒரு வசனமே சொல்லுவானாய் -இருக்கும் அவன் என்கை-
அன்றிக்கே –
ஆஸ்ரித விஷயத்தில் -மித்ரா பாவேன சம்ப்ராப்தம் -இத்யாதிபடியே ஒரு படியாலும் அவர்களை கைவிடாமை ஆகிற ஒரு அர்த்தமே சொல்லுபவனாய் –
அபயம் சர்வ பூதேப்யோ ததாமி -இத்யாதிபடியே -அவர்களுடைய ரஷணத்துக்கு உடலான வசனம் ஒன்றுமே சொல்லா நிற்ப்பானாய்
இருக்கும் அவன் என்று பகவத் விசேஷணம் ஆகவுமாம்-
சென்று அங்குப் பாரதம் கை எறிந்தானுக்கு–2-6-4-
இரண்டு தலையும் பொருந்த விடலாமோ என்று தூதனாய் சென்று -பொருத்தப் பார்த்த இடத்திலும் பொருந்தாமையாலும் -யுத்தத்தில் பொருந்துகையாலும்-
ஆனால் அது தன்னை செய்க என்று பாரத யுத்தத்துக்கு அங்கே கை தட்டிப் போந்தவனுக்கு -என்னுதல்-
அன்றிக்கே –
ஆனால் அது தன்னை செய்வது என்று இசைந்து போந்து –பாண்டவர்களுக்காக நின்று -பாரத யுத்தத்திலே கையும் அணியும் வகுத்தவனுக்கு -என்னுதல் –
எறிதல்-இடுதல் ஆகையாலே வேண்டின பொருள் கொள்ளலாம் இறே-

பாலப் ப்ராயத்தே பார்த்தற்கு அருள் செய்த கோலப் பிரானுக்கு ஓர் கோல் கொண்டு வா- குடந்தை கிடந்தாற்க்கு ஓர் கோல் கொண்டு வா 2-6 6-
கோலப் பிரானுக்கு -அழகிய உபகாரகனுக்கு என்னுதல் –அத்வீதியமான விக்ரஹத்தை இவனுக்கு சஷூர் விஷயமாக்கி முன் நின்று
ரஷித்த உபகாரத்தை சொல்லுகிறது ஆதல்
குடந்தையன் கோவலன் -என்கிறபடியே-ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார சௌலப்யம் எல்லாம் தோற்றும்படி இறே திருக் குடந்தையில்
கண் வளர்ந்து அருளுவது -அங்கும் கோலப் பிரான் ஆனால் போலே இங்கும் ஏரார் கோலம் திகழ இறே சாய்ந்து அருளுவது –

செண்பக மல்லிகையோடு செங்கழுநீர் இருவாட்சி எண்பகர் பூவும் கொணர்ந்தேன் இன்று இவை சூட்ட வா என்று–2-7-10-
ப்ராதகால புஷ்பிதமான செண்பகமும்-சாயங்கால புஷ்பமான மல்லிகையும் -ஆகிய இவற்றோடே
ப்ராதகால புஷ்பங்களான செங்கழுநீர் இருவாட்சி முதலாக எண்ணி சொல்லப்பட்ட பூக்கள் எல்லாம் கொண்டு வந்தேன் –
அன்றிக்கே
எண்பகர் பூ என்றது -இன்னது இன்னது என்றி பரிகணிக்க படுமதாய் -சாஸ்திர சித்தமுமாகிற புஷ்பங்கள் என்னவுமாம்-

சொல்லார வாழ்த்தி நின்று ஏத்தி சொப்படக் காப்பிட வாராய் -2 8-5 – –
சொல் நிறையும்படி நின்று ஸ்துத்தித்து- சர்வ சப்த வாஸ்யமான விஷயத்தில் இறே சொல் ஆருவது-
கவிக்கு நிறை பொருளாய் நின்றான் -என்னக் கடவது இறே-
மங்களா சாசனம் பண்ணி-சொப்படக் காப்பிட வாராய் -நன்றாக நான் காப்பிட வாராய்-சொப்பட -நன்றாக என்றபடி-

போதமர் செல்வக் கொழுந்து புணர் திரு வெள்ளறையானை–2-8-10-
தனக்கு பிறந்தகமான தாமரைப் பூவை இருப்பிடமாக உடையவளாய் –ஸ்ரீ யாகையாலே -சகல சம்பத் சமஷ்டி பூதையாய் –
பிரதான மகிஷியாய்-இருந்துள்ள பெரிய பிராட்டியார்-பங்கய செல்வி -என்று இறே திரு நாமம் –
கோல் தேடி ஓடும் கொழுந்தது -என்கிறபடியே -கொழுந்தானது ஓன்று -உபக்நத்தை ஒழிய தரிக்க மாட்டாதால் போலே ஆய்த்து –
போதமர் செல்வக் கொழுந்தான இவளும் திரு வெள்ளறையான் ஆகிற உபக்னத்தொடே புணர்ந்து அல்லது தரிக்க மாட்டாதபடி
உபக்நம்-கொள் கொம்பு – ஆதாரமாய் நிற்கும் மாத்ரமாய் -அதன் மேல் படர்ந்த கொடியே பிரதானமாய் இருக்கும் போல் ஆய்த்து –
செம்தாமரைக் கண்ணார் அப்ரதானமாய் -இவளே அவ்வூருக்கு பிரதானையாய் இருக்கும்படி –
வேதப்பயன் கொள்ள வல்ல விட்டுசித்தன் சொன்ன மாலை-பகவத் விஷயத்தில் மங்களா சாசனம் பண்ணுகையே வேத தாத்பர்யம் என்று அறிந்து –
கைக்கொள்ள வல்ல பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்த மாலையான இத்திருமொழி–

கொண்டல் வண்ணா இங்கே போதராயே கோவில் பிள்ளாய் இங்கே போதராயே–2-9-4-
கொண்டல் வண்ணன் வெண்ணெய் உண்ட வாயன் -என்னும்படி-கோவிலிலே வசிக்கிற பிள்ளை யானவனே இங்கே போதராயே-

ஆய்ச்சியர் சேரி அளை தயிர் பாலுண்டு-2-10-5-
அளை-மத்தை நாட்டி உடைத்த-ஆய்ச்சியர் சேரி -இடைச்சிகள் சேரியிலே அளை தயிர் பால் உண்டு –
அவர்கள் கடைவதாக மத்து நாட்டி உடைத்த அளவிலே வைத்த தயிரையும் –காய்ச்சுவதாக வைத்த பாலையும் அமுது செய்த
அன்றிகே –
அளை தயிர் என்றது –அபிநிவேச அதிசயத்தாலே தன் கை உள் அளவும் போக விட்டு அலையப்பட்ட தயிர் என்னவுமாம் –

கரும்பார் மென் குழல் கன்னி ஒருத்திக்கு சூழ் வலை வைத்து திரியும் அரம்பா–3-1-6-
வாசுதேவன் வலை -என்றும் –
தாமரைத் தடம் கண் விழிகளினகவலை -என்றும் –
காரத் தண் கமலக் கண் என்னும் நெடும் கயிறு –என்றும் சொல்லுகிறபடியே
தப்பாமல் அகப்படுத்திக் கொள்ளும் திருக் கண்கள் ஆகிற வலையை எப்போதும் ஒக்க அவள் விஷயத்தில் வைத்து -அகப்படும் அளவும் –
அந்ய பரரைப் போலே சஞ்சரிக்கிற தீம்பன் ஆனவன்

மிடறு மெழு மெழுத் தோடே வெண்ணெய் விழுங்கிப் போய் –3-2-6-
இத்தால்-
வெண்ணெய் விழுங்கும் போதை அநாயாசம் சொல்லுகிறது
அதாவது -ஓதநாபூபாதிகள் அமுது செய்யும் போது குறிக் கொண்டு -திருப் பவளத்திலே இட்டு இருந்து மென்று –
மெள்ள மிடறுக்கு கீழே -இழிச்ச வேணும் இறே –அங்கன் இன்றிக்கே –
தாழியில் வெண்ணெய் தடம் கை ஆர விழுங்கிய -என்றும் –
தடா நிறைந்த வெள்ளி மலை இருந்தால் ஒத்த வெண்ணெயை வாரி விழுங்கிட்டு -என்றும் சொல்லுகிறபடியே –
வெண்ணெய் யினுடைய உடைய ஸம்ருத்தியைக் கண்டு பிரியப்பட்டு அபிநிவேச அதிசயத்தாலே -திருக்கையை விரித்து -நிறைய அள்ளி –
கை கலந்து உண்டான் –என்கிறபடியே இடக்கையாலும் வலக்கையாலும் வாரி அமுது செய்யும் போது –
ஒரு பருக்கை இல்லாமையாலே -மிடற்றில் உறுத்தாமல் -மெழு மெழுத்து உள்ளே ஒடும்படியாய் இறே இருப்பது –
ஆகையால் இவன் ஸௌகுமார்யத்துக்கு சேர்ந்து இருக்கும் இறே –
இப்படி வெண்ணெயை அமுது செய்து -கவ்யாந்தரங்களில்காட்டிலும் -இவன் விரும்பி இருப்பது வெண்ணெயே இறே –
ஈட்டிய வெண்ணெய் தொடு உண்கைக்காக இறே வந்து அவதரித்ததும் –

பன்றியும் ஆமையும் மீனமும் ஆகிய பார் கடல் வண்ணா உன் மேல் கன்றின் உருவாகி மேய்புலத்தே வந்த கள்ள வசுரர் தம்மை–3-3-7-
இத்தால்
அப்ராக்ருத திவ்ய சமஸ்தானத்தை அழிய மாறி -திர்யக் சஜாதீயம் ஆக்கிக் கொண்டு ஜகத் ரஷணம் பண்ணி அருளின நீர்மையை சொல்லுகிறது
வராஹ அவதாரத்தை முற்பட சொல்லிற்று -பிரளய ஆர்ணவ மக்னையான பூமியை எடுத்த அளவு அன்றிக்கே -சம்சார ஆர்ணவ மக்நரான
சேதனரை உத்தரிப்பைக்காக தத் அநுரூப உபாயங்களை உபதேசித்த ஏற்றத்தைப் பற்ற –
ஏனத் துருவாய் இடந்த பிரான் – ஞானப் பிரான் -என்றார் இறே ஆழ்வாரும்
திரு மங்கை ஆழ்வாரும் -ஏனத்தின் உருவாகி நிலா மங்கை எழில் கொண்டான் -என்ற
அநந்தரம்-ஞானத்தின் ஒளி உருவை -என்றார் இறே
இவர் தாமும் -எயிற்றிடை மண் கொண்ட எந்தை இராப்பகல் ஓதுவித்து -என்று மேலே அருளி செய்கிறார் இறே-
பாற் கடல் வண்ணா –
பாற் கடல் போலே வெளுத்து இருந்து உள்ள திருமேனி நிறத்தை உடையவனே –
இத்தால் -பாலின் நீர்மை -என்கிறபடியே சத்வ ப்ரசுரமான கிருத யுக புருஷர்களுடைய
ருசி அனுகுணமான திருமேனி நிறத்தை உடையனாய் கொண்டு -அவர்களுக்கு ஆஸ்ரயநீயனாய் ரஷித்த படியை சொல்லுகிறது –
பார்க்கடல் வண்ணா -என்ற பாடம் ஆகில் -பார் சூழ்ந்த கடல் போல் இருக்கிற திருமேனி நிறத்தை உடையவன் -என்கை
அப்போது இப்படி இருக்கிற திருவடியை இறே நீ அழிய மாறி -திர்யக் ரூபம் ஆக்கிக் கொண்டு ஜகத் ரஷணம் பண்ணிற்று என்றபடி –

எல்லியம்போதாக பிள்ளை வரும் எதிர் நின்று அங்கு இன வளை இழவேல்மின் – 3-4 2-
அந்தியம் போதாக ஸ்ரீ நந்தகோபன் திரு மகனானவன் வரும் எதிர் நின்று அங்கு இன வளை இழவேல்மின்
அவன் வருகிற வழியிலே எதிரே நின்று உங்கள் கையில் கிடக்கிற திரளான வளையை இழவாதே கொள்ளும் கோள்
எதிர் நிற்கை என்றும்-வளை இழக்கை என்றும்-இரண்டு இல்லை போலே காணும்-இன வளை இழவேல்மின் -என்கையாலே
எதிர் நின்றவர்களில் இன வளையில் ஒரு வளை நோக்க வல்லார் இல்லை என்னும் இடம் சொல்லுகிறது –

மற்று ஒருவர்க்கு என்னைப் பேசல் ஒட்டேன் மாலிரும் சோலை எம் மாயற்கு அல்லால்–3-4-5-
மனிடர்வர்க்கு என்று பேச்சு படில் வாழகில்லேன் -என்னுமா போலே சொல்லுகிறாள் –
இப்படி இவள் சொன்னவாறே -இவள் தன் நினைவை இவள் வாயாலே கேட்கைகாக எவனுக்கு ஒழிய என்று நீ சொல்லுகிறது -என்ன –
மாலிரும் சோலை எம் மாயற்கு அல்லால் -என்கிறாள்-
கிருஷ்ணனுக்கு -என்னாதே -இப்படி சொல்லிற்று இவனுக்கு ஓரடி உடைமையை சொல்லுகைக்காக –
அடி உடைமை சொல்லும் போது –ஒரு கோத்ர சம்பந்தம் சொல்ல வேணும் இறே
மால் இரும் சோலை போலே என்னையும் தன்னை அசாதாரணை ஆக்கிக் கொண்ட ஆச்சர்ய சக்தி உக்தனுக்கு ஒழிய என்றபடி –
திரு ஆய்ப்பாடியிலும் காட்டில் திரு மால் இரும் சோலை அவனுக்கு அசாதாரண தேசம் போலே காணும்
அவதார காலம் இத்தனையும் இறே அங்கு-நித்ய சந்நிதி இங்கே இறே

கொற்றவனுக்கு இவள் ஆம் என்று எண்ணிக் கொடுமின்கள் கொடீராகில் கோழம்பமே – 3-4 5-
கொற்றம்-வெற்றி-நீங்கள் கொடித்திலிகோள் ஆகிலும் தனக்கு என்றது விடாதவனுக்கு -என்கை
அண்ணாந்து இருக்கவே ஆங்கு அவளைக் கை பிடித்தவன் -இறே-இவளாம் என்று எண்ணிக் கொடுமின்கள்-
தனி வழியே போயினாள் என்னும் சொல் வாராதபடி –துல்ய சீலோ வயோ வ்ருத்தாம் -என்கிறபடியே அவனுக்கு இவள் அநுரூபை-என்று நினைத்து
சஹா தர்ம சரீதவ ப்ரதீச்ச சைனாம் -என்கிறபடியே கொடும் கோள் –
கொடீராகில் கோழம்பமே – –
அப்படி கொடீர்கோள் ஆகில் நீங்கள் குழம்பினி கோளாம் இத்தனை-நான் போகை தவிரேன்-சிந்தயந்தி போலே இருப்பாள் ஒருத்தி போலே காணும் இவள்
ஆன பின்பு -உங்கள் குழப்பம் நிஷ் பிரயோஜனம் –முடிவோடே தலைக் கட்டும் -என்கிறாள்–கோழம்பம் -குழப்பம்-

பந்து கொண்டான் என்று வளைத்து வைத்து பவள வாய் முறுவலும் காண்போம் தோழி 3-4 6- –
திரளிலே நாம் அவனை வளைக்கும் படி என் – என்று நீ நினைக்க வேண்டா –
நாங்கள் விளையாடுகிற போது எங்கள் பந்தைப் பறித்து கொண்டு போனான் -என்று சொல்லி போகாதபடி தடுத்து வைத்து
பவள வாய் முறுவலும் காண்போம் தோழி –நாம் இப்படி செய்தவாறே அவன் கால் வாங்கிப் போகாமே -நின்று மந்த ஸ்மிதம்
பண்ணுமே -அப்போது அவனுடைய பவளம் போல் இருக்கிற திரு அதரத்துக்கு ப்ரபாகமான
முறுவலையும் தோழி-நாம் கண்டு அனுபவிக்க கடவோம் -என்று மனோ ரதிக்கிறாள் —

செப்பாடு உடைய திருமால் அவன் தன் செம்தாமரைக் கை விரல் ஐந்தினையும்-3-5-6-
செப்பாடு ஆவது -செவ்வை -அதாவது -ஆர்ஜவ குணம்
திரு மால் -என்கையாலே -இவ்விடத்தில் அந்த ஆர்ஜவம் ஆனது -சிதகுரைத்தாலும் நன்று செய்தார் -என்கை
அன்றிக்கே –
இந்தரனுக்கு இட்ட சோற்றை விலக்கி -மலைக்கு இடுவித்து -வர்ஷாபத்தை விளைத்து –
இவை பட்டது படுக -என்று இருக்கை அன்றிக்கே -முன்பு -ரஷகம் -என்று சொன்ன மலை தன்னையே எடுத்து ரஷத்த செவ்வைப் பாட்டை சொல்லுகிறது –
இப்படி ரஷிக்கைக்கு அடி அவளோட்டை சம்பந்தம் ஆகையாலே -திருமால்-என்கிறது

நாவலம் பெரிய தீவினில் –3-6-1-
நாவலை உடைத்தான பெரிய தீவினிலே –த்வீயாந்தரங்களைப் பற்ற பெருமையை உடைய ஜம்பூத்வீபத்திலே -என்றபடி
இந்த த்வீபத்தினுடைய வைபவம் வேறொரு த்வீபத்துக்கு இல்லை இறே
அதாவது –
த்வீபாந்தரங்கள் எல்லாம் -போக பூமியாய் இருக்கும் இத்தனை இறே உள்ளது-ஆர்ஜன பூமி உள்ளது இதிலே இறே
இது தன்னிலும் நவமகண்டமான பாரத வர்ஷம் இறே -ஆர்ஜன பூமியாய் இருப்பது வர்ஷாந்தரங்களும் போக பூமிகள் இத்தனை -இறே
அப்படி இருந்தது ஆகிலும் பாரத வர்ஷ ப்ராதான்யத்தை பற்ற -த்வீபாந்தரங்களில் காட்டில் இந்த த்வீபத்துக்கு ஏற்றம் சொல்லக் குறை இல்லை –
த்வீபாந்தரங்களில் -போகங்களுக்கும் -உபரிதன -பாதாள -லோகங்களில் போகங்களுக்கும் மோஷத்துக்கும் சாதன அனுஷ்டானம் பண்ணலாவது இங்கே ஆகையாலும் –
திவ்ய தேசங்களும் முமுஷுக்களும் ப்ராசர்யேன உளது இங்கே ஆகையாலும் –
இந்த பாரத வர்ஷததோடே கூடி இருக்கையாலே ஜம்பூத்வீபத்தை -பெரிய தீவு -என்று அருளி செய்கிறார் —

மதுரை புறமாவது மதுரைக்கு அடுத்து அணித்தான திரு ஆய்ப்பாடி மதுரைப் புறம் புக்காள் கொலோ –3-8-1-என்றது –
அணியாலி புகுவார் கொலோ –என்றாப் போலே அதாவது ஒருவருக்கு ஒருவர் ஊமத்தங்காய் ஆகையாலே -கம்ச நகரியான மதுரை தன்னிலும்
சென்று புகவும் கூடும் இறே -அது செய்யாதே தனக்கு உத்தேச்யமான திரு ஆய்ப்பாடியிலே போய் புகுந்தாளோ -என்று சம்சயிக்கிறாள்

ஒன்றும் அறிவு ஒன்றில்லாத உரு அறை கோபாலர் தங்கள்–3-8-2-
பொருந்தின அறிவு ஒன்றும் இல்லாத லௌகிக வைதிகங்களோடு சேர்ந்த அறிவு அல்பமும் இல்லாத
அறிவு ஒன்றும் இல்லாத ஆய்க்குலம் இறே
காட்டிலே பசு மேய்க்க போன இடங்களிலே -வழி திகைத்தால் வழி காட்டுவது பசுக்களாம் படி இறே இவர்கள் அறிவு இருப்பது
உரு அறை கோபாலர் தங்கள் ரூப ஹீனரான கோபாலர்-ஆத்ம குணம் இல்லாதாப் போலே -ரூப குணமும் இல்லாதவர்கள் -என்கை-

திருமகள் போலே வளர்த்தேன் செம்கண் மால் தான் கொண்டு போனான்–3-8-4-
திரு மகள் போலே வளர்த்தேன் –கடி மா மலர் பாவை ஒப்பாள் -என்கிறபடியே சர்வருக்கும் வை லஷணத்துக்கு உபமான பூமியாய்
புருஷகார யுக்தையான-நாரீணா முத்தமையோடே சதர்ச -ஸ்வபாவ்யை யாம்படி வளர்த்தேன் –
செம்கண் மால் தான் கொண்டு போனான் –யதா கப்யாசம் புண்டரீகம் -என்கிறபடியே ஸ்வாபாவிகமான சிவப்புக்கு மேலே
பக்க நோக்கு அறியாமல் -இவளை பார்த்து கொண்டு இருக்கும் வ்யாமோகத்தாலும்
சிவந்த திருக் கண்களை உடையவனாய் -இந்த வ்யாமோகமே தனக்கு நிரூபகமாம் படி இருக்குமவன் –
ஆதிவாஹிகரை வரக் காட்டி யாதல்-பெரிய திருவடியை வரக் காட்டி யாதல் -கொடு போகை அன்றிக்கே –
கள்வன் கொல் -இலில் பிராட்டியை கொண்டு போனால் போல் -தானே கொண்டு போனான் –
ஆழ்வான் திரு நாட்டுக்கு எழுந்து அருளும் போது – உடையவர் -விச்லேஷம் பொறுக்க மாட்டாமல் –
ஒரு மகள் தன்னை உடையேன் -என்றும் –உலகம் நிறைந்த புகழால் திரு மகள் போலே வளர்த்தேன் -என்றும் –
செம்கண் மால் தான் கொண்டு போனான் -என்று அருளிச் செய்தார் -என்று பிரசித்தம் இறே
உபமாநம சேஷானாம் சாதூனாம் யச்சதாபவத்-என்கிறபடியே சாதுக்களுக்கு எல்லாம் உபமான பூமியாக சொல்லலாம் படி இருக்கையாலே –
உலகம் நிறைந்த புகழ் உள்ளது ஆழ்வானுக்கே இறே –

கூற்றுத் தாய் சொல்ல -3-9-4-– கூற்றம் போன்ற கைகேயி ஆகிற தாய் சொல்ல -பெருமாளுடைய ஸௌகுமாரத்தையும்-போகிற இடத்தில்
உண்டான கொடுமையையும் பாராமல்-பதினாலு சம்வத்சரம் வனவாசம் பண்ண சொன்ன க்ரௌர்யத்தை பற்ற -இவளைக் கூற்றுத் தாய் -என்கிறது
அதவா-கூற்றத் தாய் சொல்ல-சுமித்ரை யாகிற தாய் சொல்ல-கூறு பட்ட ஹவிஸ்ஸை புஜிக்கை யாகையாலே கூற்றுத் தாய் -என்னுதல்
சக்கரவர்த்திக்கு மூவரும் சக தர்ம சரிணிகள் ஆகையாலே-யாதம்சத்தாலே -கூற்றுத் தாய் என்னுதல்-

நந்தன் மதலையை காகுத்தனை நவின்று உந்தி பறந்த ஒளி இழையார்கள் சொல்–3-9-11-
ஸ்ரீ நந்த கோபர் திரு மகனையும் ககுத்ச்த குலோத்பவனான சக்கர வர்த்தி திரு மகனையும் -ஒருவர்க்கு ஒருவர் எதிரியாய் கொண்டு சொல்லி
உந்தி பறந்த ஒளி இழையார்கள் சொல்-உந்தி பறக்கை யாகிற -லீலா ரசம் கொண்டாடின அழகிய ஆபரண அலங்க்ர்தைகளான பெண்களுடைய சொல்லை

எக்காலமும் சென்று சேவித்து இருக்கும் அடியரை அக் கான் நெறியை மாற்றும் தண் மால் இரும் சோலையே – 4-2 3-
அநந்ய ப்ரயோஜனராய் -புறம்பு அந்ய பரதை இல்லாமையாலே சர்வ காலமும் சென்று சேவித்து இருப்பார்கள் -பிரயோஜனாந்தர பரர்க்கு
இறே கால நியதி உள்ளது-இவர்களுக்கு கால நியதி இல்லை -அதுக்கடி -அடியார் ஆகை இறே
எழுவார் விடை கொள்வார் ஈன் துழாயானை வழுவா வகை நினைந்து வைகல் தொழுவார் -என்னக் கடவது இறே
அக்கான் நெறியை மாற்றம்-அக்காட்டு வழியை மாற்றும் -பாவக் காடு இறே
தண் மால் இரும் சோலையே –தட்பமாவது -சம்சார தாபத்தை ஆற்றுமதாய் இருக்கை
அழகர் பிரதி கூலரை -தெக்கா நெறியே போக்குவிப்பார்-திரு மலை ஆழ்வார் -அநு கூலரை -அக்காநெறியை மாற்று விப்பார்
பிணி வீயுமாறு செய்வான் திருவேம்கடத்து ஆயன்-சமன் கொள் வீடு தரும் தடம் குன்றமே -என்னக் கடவது இறே
அழகரைப் பற்றுகையிலும் -அயன் மலை அடைவது அது இறே கருமம்-

கொல் நவில் கூர் வேல் கோன் நெடு மாறன் தென் கூடல் கோன் தென்னன் கொண்டாடும் தென் திரு மால் இரும் சோலையே -4 2-7 –
மலயத்வஜ இதிக்யாதோ மனவேந்த்ரோ மஹீபதி-என்கிற மலயத்வஜ சக்கரவர்த்தி இத் தேசத்தை உபலாளித்துக் கொண்டு
போந்தான் என்னும் ப்ரீதியாலே அவனை ஸ்லாகிக்கிறார் மேல்
கொலைக்கு பரிகரம் என்னும்படியான கூரிய வேலை உடையனாய்-ராஜ நீதி குலையாமல் -தர்ம யுத்தமே செய்பவனாய்-தப பலத்தாலே நித்யம்
கங்கா ஸ்நானம் செய்து வர வல்ல பெருமையை உடையவனாய் -பாண்டி மண்டலத்துக்கு ராஜாவாய் -கட்டளைப் பட்டு -நான் மாடக் கூடல் -என்னும்
பேரை உடைத்தாய் -இருக்கும் மதுரைக்கு நிர்வாஹனாய் -தஷிண திக்குக்கு பிரதானனான -மலயத்வஜ சக்கரவர்த்தியாலே கொண்டாடப் பட்ட தேசம் ஆய்த்து –
அதாவது-அகஸ்தியன் வர்த்திக்கிற மலய பர்வதத்திலே சென்று அகஸ்த்ய மகரிஷிக்கு முன்னே தர்மமே நடத்தக் கடவன் -என்று
மலய பர்வதத்தை எழுதிக் கொடி எடுத்தவன்-கங்கையிலே ஸ்நானம் செய்ய போகா நிற்க செய்தே -மதி தவழ் குடுமி அளவிலே
சென்றவாறே -தேர் வடக்கு ஓடாமல் நின்றதாய்-அவ்விடத்திலே தேரை நிறுத்தி –இங்கே தீர்த்த விசேஷமும் -தேவதா சந்நிதியும் உண்டாக்க
அடுக்கும் -என்று இறங்கி ஆராய்ந்து பார்த்த அளவில் –அவ்விடத்தில் அழகர் சந்நிதி பண்ணி -இவ்வாற்றில் ஸ்நானம் செய்-என்ன
நாமம் கேட்டு ஸ்நானம் பண்ண வேண்டுகையாலே -இதுக்கு பேர் என்ன -என்று கேட்க –
முன்பே நம்மை பிரம்மா காலைக் கழுவு கிற காலத்திலே நம் சிலம்பிலே நீர் இதிலே தெறித்து -சிலம்பாறு -என்று இதுக்கு பேர் ஆய்த்து -என்ன
அங்கே ஸ்நானம் செய்து -கங்கா ஸ்நானம் தவிர்ந்து -இங்கே ப்ரவனனாய் இருந்து அழகருக்கு வேண்டும் அடிமைகளும் செய்தான்
என்று ஒரு பிரசித்தி உண்டு இறே அத்தை அருளிச் செய்தார் ஆய்த்து

இந்திர கோபங்கள் எம்பெருமான் கனி வாய் ஒப்பான் சிந்தும் புறவின் தென் திரு மால் இரும் சோலையே – 4-2 9-
சிவந்த நிறத்தை உடையவாய்-இந்த்ரகோபம்-என்கிற நாமத்தை உடைத்தாய் இருக்கிற ஜந்துகள் ஆனவை எம்பெருமான் கனி வாய் ஒப்பான் –
சர்வ ஸ்வாமியான அழகருடைய -கொவ்வை கனி போலே இருக்கிற திரு அதரத்துக்கு போலியாம் படி
சிந்தும் புறவின்-கண்ட இடம் எங்கும் சிதறிப் பறக்கும் பர்யந்தத்தை உடைய –
சிந்தூரச் செம்பொடிபோல் திரு மால் இரும் சோலை எங்கும் இந்திர கோபங்களே எழுந்தும் பரந்திட்டன -என்றார் இறே இவர் திரு மகளாரும்
தென் திரு மால் இரும் சோலையே –இப்படி இருந்துள்ள அழகை உடைத்தான திரு மால் இரும் சோலை -என்கை-

ஆயிரம் ஆறுகளும் சுனைகள் பல ஆயிரமும் ஆயிரம் பூம் பொழிலும் உடை மால் இரும் சோலை யதுவே -4-3 10-
இங்கு எடுத்தது ஆயிரமாக அருளி செய்கிறார் தம்முடைய பிரேம அதிசயத்தாலும் -அவற்றினுடைய பன்மையாலும்
ஆயிரம் ஆறுகளும் –திரு சிலம்பாறு ஒன்றும் இறே கீழ் சொல்லி வந்தது –
சாந்தொடு மணியும் அணி மயில் தழையும் தழுவி வந்து அருவிகள் நிறைந்து வந்து –
என்கிறபடியே திருமலை பரப்பிலே பெருகி வரும் கானாறுகள் அநேகமாய் இறே இருப்பது –அத்தை பற்றிச் சொல்லுகிறது
சுனைகள் பல ஆயிரமும் –திருமலை பரப்பிலே பார்த்தால் அவ்வாறுகள் நீர் தேங்கி நிற்கும் திருச் சுனைகளும் அப்படி பலவாய் இறே இருப்பது
திரு நாராயணப் பொய்கை-நலம் திகழ் நாரணன்-ஆரா அமுது-என்றால் போலே சொல்லுகிறவை திருமலை அடிவாரத்தில் உள்ளவை இறே
மேலும் இப்படி அநேகம் உள்ளது கண்டு கொள்வது-
ஆயிரம் பூம் பொழிலும்-அந்த ஆறுகளின் நீராலும் சுனைகளின் நீராலும் -சர்வ காலமும் பூ மாறாமல் செல்லும் திருச் சோலைகளும் -அநேகமாய் இறே இருப்பது
சோலை மலை -என்று இறே திரு மலைக்கு நிரூபகம்
ஆயிரம் ஆறுகளும் -இத்யாதி
நதி பிச்ச தசா சாஹஸ்ரைர் நிர்ஜரைர் பஹூபிர்வ்ரதா-அநேக சத சாஹஸ்ரை ருத்யானை ரூபலஷிதா -என்று இறே பிரமாண பிரசித்தி–

நால் வேத கடல் அமுதை மேலிரும் கற்பகத்தை வேதாந்த விழுப் பொருளின் மேலிருந்த விளக்கை விட்டு சித்தன் விரித்தனவே -4 3-11 –
ரிக் ஆதி பேதத்தாலே நாலு வகைப் பட்டு இருந்துள்ள வேதமாகிற சமுத்ரத்தில் சாரமான அமிர்தமானவனை
வேதியர் முழு வேதத் தமுதத்தை -என்னுமா போலே –
அன்றிக்கே –நால் வேதக் கடல் அமுது -என்று சகல வேத சாரமான திரு மந்த்ரத்தைச் சொல்லுகிறதே
சாமாதிகரண்யத்தாலே அத்தை இவனாக சொல்லுகிறதாகவுமாம் சாமாதி கரணத்துக்கு நிபந்தனம் -பிரதி பாத்ய பிரதி பாதக பாவ சம்பந்தம்
மேலிரும் கற்பகத்தை-மேலான பெரிய கற்பகத்தை –இத்தால் ஸ்வர்க்கத்தில் கல்பகத்தில் வ்யாவ்ருத்தி சொல்லுகிறது
அதாவது-அந்த கல்பகம் தன்னை ஒழிந்தவற்றை கொடுக்கும் இத்தனையே இறே-இது தன்னையும் கொடுக்கும் இறே
அந்த கல்பகம் அபேஷித்தார்க்கு இறே கொடுப்பது-இது அதிகாரியையும் உண்டாக்கிக் கொடுக்கும்
ஆகையால் இறேஎன்னை ஆக்கிக் கொண்டு எனக்கே தன்னை தந்த கற்பகம் -என்று ஆழ்வார் அருளிச் செய்ததும்
வேதாந்த விழுப் பொருளின் மேலிருந்த விளக்கை –வேதாந்த பிரதிபாத்யங்களான-சீரிய அர்த்தங்களுக்கு எல்லாம் மேலாய் இருந்துள்ள
ஸ்வயம் பிரகாச வஸ்து வானவனை –வேதாந்த பிரதிபாத்யங்களான-சீரிய அர்த்தங்கள் ஆவன –
போக்தா போக்யம் ப்ரேரிதாரஞ்ச மத்வா –ஷரம் ப்ரதான மம்ர்தா ஷரம் ஹர ஷராத்மா நாவீ சதே தேவ ஏக –
பிரதான ஷேத்ர ஜ்ஞபதிர் குணேச –இத்யாதிகளாலே சொல்லப் படுகிற தத்வ த்ரயமும்
மேல் இருந்த என்றது -இந்த தத்வ த்ரயத்திலும் வைத்துக் கொண்டு- மேலாய் இருந்துள்ள என்றபடி
அதாவது சேதன அசேதனங்கள் இரண்டும் பிரகாரமாக -தான் பிரகாரியாய் –நதத் சமஸ் சாப்ய திகச்ச தர்ச்யதே -என்னும்படி
சர்வ ஸ்மாத் பரனாய் -இருக்கை-

நா அகார்யம்-4-4-1-
நாவுக்கு அகார்யம் ஆவது-சப்தங்கள் நாரத்தளவும் பர்யவசிக்கையும்-பொய் சொல்லுகையும்-பிறர்க்கு கிலேச அவஹமான ஹேதுக்களை சொல்லுகையும்
நா வாயில் உண்டே -இத்யாதி-அல்லாத திரு நாமங்கள் இடையிலே இளைப்பாற வேணும்
கொங்கு ஊரிலே திருக் குருகை பிரான் பிள்ளான் எழுந்து அருளி-ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் திரு மாளிகையிலே விட்ட அளவிலே பிறந்த வார்த்தையை ஸ்மரிப்பது
அநந்த ஆழ்வான் சரம தசையிலே -பட்டர் உகக்கும் திரு நாமம் எது -என்று கேட்க-அழகிய மணவாள பெருமாள் -என்கிற திரு நாமம் -என்று சொல்ல
இது பர்தா நாம க்ரஹனம் பண்ணுமா போலே இரா நின்றது -ஆகிலும் பட்டர் விரும்பின திரு நாமம் அன்றோ -என்று இந்த திரு நாமத்தை சொன்ன
அனந்தரத்திலே திரு நாட்டுக்கு போனார்
பர்த்தா நாமம் சொல்ல ஒண்ணாமையாலே -நம் பெருமாள் -ஸ்ரீ ரெங்க ராஜர் -என்னாமல்
பெருமாளுக்கு அசாதாரணமான -அழகிய மணவாள பெருமாள் -என்ற திரு நாமத்தை சொல்லுகை –
உடையவர் எழுந்து அருளி இருக்கிற காலத்திலே-வடுக நம்பி அருகே-ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் எழுந்து அருளி இருந்து -ஓம் நமோ நாராயணா -என்ற
இத்தை சொல்ல –இத்தை கேட்ட நம்பி -நாவ காரியம் -என்று எழுந்து இருந்து நடக்க போனார்
ஆழ்வார் திருவரங்க பெருமாள் அரையர் சரம காலத்தில் -உடையவர் எழுந்து அருளி –இப்பொழுது திரு உள்ளத்தில் அனுசந்தானம் எது -என்று கேட்க
பகவத் நாமங்களாய் இருப்பன அநேகம் திரு நாமங்களாய் உண்டாய் இருக்க
திருவரங்கம் என்று நாலைந்து திரு அஷரமும் கோப்புண்ட படியே -என்று நினைத்து இருந்தேன் -காணும் என்று அருளி செய்ய –
அத்தை -ஆழ்வார் திருவரங்க பெருமாள் அரையர் விரும்பின திரு நாமம் -என்று உடையவர் விரும்பி இருப்பர்

நம் ஆழ்வார் -ஒழிவில் காலம் எல்லாம் -என்று அடிமையை யபேஷித்து-புகழு நல் ஒருவனிலே – வாசிகமான அடிமை செய்து –
மொய்ம்மாம் பூம் பொழிலிலே -அடிமையில் இழியாரை நிந்தித்து-செய்ய தாமரை கண்ணிலே -பகவத் ஜ்ஞானத்தை உபதேசித்து
பயிலும் சுடர் ஒளியிலே ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை கண்டு உகந்தால் போலே
இவரும்
திருக் கோட்டியூரில் எழுந்து அருளி இருக்கிற சர்வேஸ்வரனை அனுபவித்த அநந்தரம் அவன் திருவடிகளில் அடிமையில் இழியாத
அந்ய பரராய் திரிகிறவர்களை நிந்தித்தும் அவன் திருவடிகளில் அடிமையை உகந்தும் அவனை அனுபவிக்கையே யாத்ரையாய்
இருக்கும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை கண்டு உகக்கிறார்-

ந அகார்யம்-வாழ்த்துவார் பலராக -ஸ்ருஷ்டிக்கு பிரயோஜனம் திருநாமம் சொல்லுகை இறே-நாவகாரியம் -நாவுக்கு அகார்யமாவது
அசத்தியம் சொல்லுகிற நாக்காலே பகவத் விஷயத்தை சொல்லுகை-ஆவியை அரங்க மாலை –எச்சில் வாயால்-தூய்மையில் தொண்டனேன் நான் –
சொல்லினேன் தொல்லை நாமம் -பாவியேன் பிழைத்தவாறு -என்று-அயோக்யன் திருநாமம் சொல்லுகையும் பாபபலம் -என்றார் இறே
திருவாகம் தீண்டிற்று சென்று – என்று -அவனைப் பார்க்கும் அத்தனையோ-தன்னையும் பார்க்க வேண்டாவோ -என்று திரு உள்ளத்தை கர்ஹித்தார் இறே-
கொடு மா வினையேன் -என்று-பொய் நின்ற ஞானம் தொடங்கி-நெடுமாற்கு அடிமை -அளவும் கர்ம பலம் என்று அனுசந்தித்தார் இறே

திருமாலவன் திரு நாமங்கள் எண்ணக் கண்ட விரல்களால்-
–4-3-3-
ஸ்ரீ யபதி யானவனுடைய திரு நாமங்களை-திரு நாமத்திலே ஏதேனும் ஒரு படி அந்வயம் ஆன மாத்ரத்திலே
அவன் அபிமானித்து ரஷிக்கும்படியாக பண்ணும் புருஷகார பூதையான
பிராட்டியோடு கூடி எழுந்து அருளி இருக்கிறவனுடைய திரு நாமங்களை -என்கை
திரு நாமம் தான் ரசிப்பதும் -இருவருமான சேர்த்தியின் ரசம் அறிந்து அனுசந்திப்பார்க்கு -இறே
எனக்கு என்றும் -தேனும் பாலும் அமுதுமாய -திருமால் திருநாமம் -என்றார் இறே -திரு மங்கை ஆழ்வார்

எண்ணக் கண்ட விரல்களால்-இப்படி இருந்துள்ள தன்னுடைய திரு நாமங்களை எண்ணுகைக்காக ஆய்த்து
சர்வேஸ்வரன் இவர்களுக்கு விரல்களை ஸ்ருஷ்டித்தது-எண்ணுகையாவது -திரு நாமங்களை -இன்னது இன்னது -என்று பரிகணிக்கை
ஓர் ஆயிரம் உலகு எழ அளிக்கும் பேர் ஆயிரம் கொண்டதோர் பீடு உடையன் -என்கிறபடியேஒரோ திருநாமங்களே சஹஸ்ரமுகமாய் நின்று –
ஜகத்தை எல்லாவற்றையும் ரஷிக்க வற்றான-திரு நாமங்கள் ஆயிரம் உடையானாகையால் வந்த பெருமையை உடையவனாய் இறே
அவன் இருப்பது -தேவோ நாம சகஸ்ர வான் -என்னக் கடவது இறே
பேர் ஆயிரம் கொண்ட தோர் பீடு உடையன் -என்னாஇவற்றை உடையவன் ஆர் -என்னும் அபேஷையிலே-நாராயணன் – என்றார் இறே
இங்கும் சொக்க நாராயணர் இறே எழுந்து அருளி இருக்கிறவர்
நாராயணன் -என்கிற திருநாமம் அவ்வஸ்துவுக்கு நிரூபகமாய் இத்தாலே நிரூபிதமான வஸ்துவுக்கு விசேஷணம் ஆய்த்து
அல்லாத திரு நாமங்கள் தான் இருப்பது –
ஆகையாலே -நாமம் ஆயிரம் ஏத்த நின்ற நாராயணா -என்றும்-நாமம் பல வுடை நாரண நம்பி -என்றும்
நாரணன் தம் நாமங்கள் -என்றும்-எல்லாரும் அருளி செய்தது
இப்படி இருக்கிற திரு நாமங்கள் தான் -அவனுடைய ஸ்வரூப ரூப குண விபூதி சேஷ்டிதங்களுக்கு – வாசகமாய் இறே இருப்பது –
அவற்றின் விசேஷம் அறிந்து ஆதார அதிசயத்தாலே இன்னது இன்னது என்று பரி கணிக்கை யாய்த்து -திரு நாமங்களை எண்ணுகையாவது-

நேமி சேர் தடம் கையினானை நினைப்பிலா வலி நெஞ்சுடை-பூமி பாரங்கள் உண்ணும் சோற்றினை வாங்கி புல்லை திணிமினே -4 -4 -5-
திரு ஆழியோடே சேர்ந்து இருக்கிற பெரிய திருக் கைகளை உடையவனை –வெறும் புறத்திலே-திருக் கையின் அழகு தானே அமைந்து இருக்க –
அதுக்கு மேலே திரு ஆழி சேர்த்தியும் உண்டானால் அழகு இரட்டித்து இருக்கும் இறே
சர்வ ஆபரணங்களும் தானேயாக போரும்படி இறே திரு வாழி தான் இருப்பது –
சக்கரத் அண்ணலே -என்று கையும் திரு ஆழியுமான அழகை நினைத்தால் தரைப்பட்டு கண்ணும் கண்ண நீருமாய் கிடக்கும் படியாய் இறே இருப்பது
நினைப்பிலா வலி நெஞ்சுடை-இவ்விஷயத்தை ஒருக்காலும் நெஞ்சில் நினைவு செய்யாத -திண்ணிய நெஞ்சை உடைய –
அநவரத சிந்தனா விஷயமான இத்தை காதா சித்தமாக்கவும் நினையாது ஒழிவதே என்னும் இன்னாப்பலே அருளி செய்கிறார்
கையும் திரு ஆழியுமான சேர்த்தி தானும்-உபேயபரன் ஆனவனுக்கும்-உபாய பரன் ஆனவனுக்கும் வேணும் இறே –
உபேயபரன் ஆனவனுக்கு அழகுக்கு உடலாக வேணும்-உபாய பரன் ஆனவனுக்கு விரோதி நிரசனத்துக்கு உடலாக வேணும்
எப்போதும் கை கழலா நேமியான் நம் மேல் வினை கடிவான் -என்னக் கடவது இறே
இப்படி இருக்கிற விஷயத்தை ஒருகாலும் நினையாது இருக்கைக்கு மேற்பட்ட நெஞ்சில் வலிமை உண்டோ

மனுஷ்ய யோனியில் பிறந்து வைத்தே அறிவிலிகள் ஆகையாலே -அந்த ஜன்ம பலம் இல்லாத உங்களுக்கு -மனுஷ்யர் ஜீவிக்கிற ஜீவனம்
எதுக்கு -என்று பறித்து -அறிவில்லாத பசுக்கள் தின்கிற ஜீவனமான புல்லைக் கொண்டு திணியும் கோள்
ஆகார நித்ராதி சதுஷ்டயமும் -பசுக்களுக்கும் மனுஷ்யருக்கும் சமமாய் இருக்க ஞானம் இறே பசுக்களை காட்டிலும் இவர்களுக்கு அதிகமான விஷயம் –
அந்த ஞானம் இல்லாதார் பசு சமர் இறே -அத்தை பற்ற மனுஷ்யர் ஜீவிக்கிற சோற்றை தின்னாதபடி-பசுக்கள் தின்கிற புல்லை திணியும்
மிண்டர் பாய்ந்து உண்ணும் சோற்றை விலக்கி நாய்க்கு இடுமினீரே-என்று தங்கள் திறத்தில் அவன் செய்கிற உபகாரத்தை அறிந்து –
அவன் எழுந்து அருளி இருக்கிற தேசத்தை வாய் புலத்த வேண்டி இருக்க -அது செய்யாதே க்ர்த்கனராய் முண்டடித்து பலத்தாலே ஜீவித்து திரிகிறவர்கள் –
ஜீவிக்கிற சோற்றை விலக்கி ஒருநாள் பிடி சோறு இட்டவன் வாசலைப் பற்றி கிடக்கும் க்ர்த்கஞமான நாய்க்கு இடுங்கள் நீங்கள் –
என்றார் இறே தொண்டர் அடி பொடி ஆழ்வார்-

திருக் கோட்டியூர் நாதனை நரசிங்கனை நவின்று எத்துவாரகள் உழக்கிய பாத தூளி படுதலால் இவ்வுலகம் பாக்கியம் செய்ததே – 4-4 6-
திருக் கோட்டியூர் நாதனை –ஸ்ரீ வைகுண்ட நாதன் -திருப் பாற் கடல் நாதன் -என்பதிலும் -திருக் கோட்டியூர் நாதன் -எனபது இறே ஏற்றம்
நாதனை என்றது சொக்க நாராயணரை–நரசிங்கனை என்றது தெக்கு ஆழ்வாரை–நரசிங்கனை நவின்று ஏத்துவார்கள்-
மார்விரண்டு கூறாக கீறிய கோளரியை வேறாக ஏத்தி -இருக்கும் அவர்கள் இறே இவர்கள்
ஸ்ரீ பிரகலாத ஆழ்வானை-திருநாமம் சொல்ல ஒட்டேன் -என்ற வாயைத் தகர்த்து இறே மார்வை இடந்தது –
உழக்கிய பாத தூளி படுதலால்-அனுபவ ஜனித ப்ரீதிக்கு போக்குவிட்டு சஞ்சரிக்கிற தூளி படுதலால்
இவ்வுலகம்-நினைப்பிலா வலி நெஞ்சுடை பூமி பாரங்கள் வர்த்திக்கிற இந்த லோகம்-பாக்கியம் செய்ததே
திரு உலகு அளந்த திருவடிகளின் தூளி பட்டதன்று பாக்கியம்-ஸ்ரீ வைஷ்ணபர்கள் ஸ்ரீ பாத தூளி பட்டது பாக்கியம்
கல்லைப் பெண்ணாக்கி சரீரத்தை பூண் கட்டிற்று இத்தனை -அவன் திருவடிகள்-
கடல் வண்ணன் பூதங்கள் ஸ்ரீ பாத தூளி பட்டால்-போயிற்று வல் உயிர் சாபம் -என்று ஸ்வரூபத்தை பற்றி வரும் விரோதிகளும் போம் இறே –
பேர்த்தகரம் நான்குடையான் திருவடிகள் படுவதிலும் பேரோதும் தீர்த்தகரர் ஸ்ரீ பாத தூளி படுகை இறே பாக்கியம் –

கரும் தட முகில் வண்ணனை கடைக் கொண்டு கை தொழும் பத்தர்கள் இருந்த ஊரில் இருக்கும் மானிடர் எத்தவங்கள் செய்தார் கொலோ – 4-4-7-
இருந்த ஊரில் இருக்கும் மானிடர் -என்கையாலே அவர்கள் அல்ல உத்தேசம்-அவர்கள் இருந்த தேசம் –வைகுந்தமாகும் தம்மூர் எல்லாம் —
ஆழ்வானுக்கு -ஒரு ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் திருவடி சேர்ந்தார் -என்று விண்ணப்பம் செய்ய பாகவத கைங்கர்யமே யாத்ரையாக போந்தவரை அப்படி சொல்லல் ஆகாது –
திரு நாட்டுக்கு போனார் -என்று சொல்ல வேணும் காணும் -என்று அருளிச் செய்தாராம்
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை -நீராட -என்றும் ஆசார்யனை-திரு மஞ்சனம் பண்ண -என்றும் சொல்லுகிறது உத்தேச்ய தாரதம்யத்தை இட்டு இறே
வடுக நம்பி திரு நாட்டுக்கு போனார் -என்று ஒரு ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் அருளாள பெருமாள் எம்பெருமானாருக்கு விண்ணப்பம் செய்ய –
சிறிது போது மோஹித்துக் கிடந்தது – உணர்ந்து அருளி -அவரைப்பார்த்து –
உடையவர் ஸ்ரீ பாதத்துக்கு போனார் -என்ன வேணும் காணும் -என்று அருளி செய்தாராம் –
ஸ்ரீ சபரியும் பெருமாள் திருவடிகளில் பிரார்த்தித்தது இது இறே
ஆழ்வான் சம்சாரத்தில் ஆர்த்தியின் கனத்தால் கலங்கி -பெருமாள் திருவடிகளிலே – அடியேனை திருநாடு ஏறப் போம்படி திரு உள்ளமாக வேணும் –
என்று விண்ணப்பம் செய்ய பெருமாள் திரு உள்ளமாய் – ஆழ்வார் திருவரங்க பெருமாள் அரையர் திரு மாளிகையிலே –
புறவீடு விட்டு இருக்கிற அளவிலே பிரஸ்தானம் -இத்தை உடையவர் கேட்டருளி -பஞ்சுக் கொட்டன் திருவாசல் அளவாக எழுந்தருளி –
பெருமாளுக்கு விண்ணப்பம் செய்தால் -விண்ணப்பம் செய்தது பெருமாளும் செய்து அருளுவர்
நாம் அடியாக பெருமாள் இரண்டு வார்த்தை அருளி செய்தாராக ஒண்ணாது -என்று மீண்டும் – ஆழ்வான் இருக்கிற இடத்தேற எழுந்து அருளி –
ஏன் ஆழ்வான் -என்ன -அடியேன் மறந்தேன் –என்று விண்ணப்பம் செய்தார் -மறக்கைக்கு அடி சம்சாரத்தில் ஆர்த்தியின் கனம்

கொம்பினார் பொழில் வாய் குயில் இனம் கோவிந்தன் குணம் பாடு சீர்–4-4-9-
பனைகளால் நெருங்கின சோலை இடத்து குயில்கள் கோவிந்தன் குணம் பாடு- குயில் இனங்கள் ஆனவை –
தாழ்ந்த குலத்திலே அவதரித்து தாழ்ந்த கார்யம் செய்வதே -என்று அவனுடைய சௌலப்யத்தை அனுசந்தித்து -ப்ரீதிக்கு போக்கு விட்டு பாடா நிற்கும்
கூட்டில் இருந்து கிளி எப்போதும் கோவிந்தா கோவிந்தா என்று சொல்லுவது – சிலர் பயிற்று வித்தால் இறே -அங்கன் இன்றிகே இவை தானே பாடா நிற்கும் –
நாராயணனை வரக் கூவாயேல் இங்குத்து நின்றும் துரப்பன் -என்னும்படி
இவை ஒழிந்த நாமாந்தரங்கள் சொல்லுவதில் இங்கு நின்று போக அமையும் என்னும் படி இறே இவற்றின் படி —
இன் அடிசிலொடு பாலமுதுஊட்டி எடுத்த என் கோலக் கிளியை உன்னோடு தோழைமை கொள்ளுவன் குயிலே – என்று கைக்கூலி
பெற்றால் இறே கூவுவது -இவை அப்படி அன்று –
நம்பனை-விச்வச நீயனை/நரசிங்கனை-விச்வாசத்துக்கு அடி இந்த அபதானம்
அடுத்ததோர் உருவாய் இன்று நீ வாராய் எங்கனம் தேறுவர் உமர் -என்னக் கடவது இறே
ஸ்ரீ பிரகலாதனுக்கு உதவினது சம்சாரிகள் விச்வசிக்கைக்கு உடல் ஆழ்வாருக்கு உதவின இது இறே ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு விச்வச நீயம்
அங்கு அப்பொழுதே அவன் வீயத் தோன்றிய என் சிங்கப் பிரான் -என்று ஸ்ரீ பிரகலாத் ஆழ்வானுக்கு விச்வசிக்கைக்கு இறே தோன்றிற்று
எம்பார் அருளி செய்யும் வார்த்தை –
ஈஸ்வரனுக்கு மூன்று ஆபத்து வந்து கழிந்தது -என்று அருளி செய்வர் –
அதாவது திரௌபதிக்கும்-ஸ்ரீ கஜேந்திர ஆழ்வானுக்கும் -ஸ்ரீ பிரகலாத ஆழ்வானுக்கும்
உதவிற்றிலன் ஆகில் -சம்சாரிகள் ஈச்வரத்வம் இல்லை என்று எழுத்து இடுவர்கள் இறே
ஆழ்வாரும் -எங்கனம் தேறுவர் தமர் -என்று தம்முடைய இழவிலும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களின் அத்யாவசாயம் குலைகிறதோ -என்று இறே அஞ்சுகிறது –
பிழைக்கின்றது அருள் -என்று இறே அஞ்சுகிறது
பிழைக்கின்றது அருள் என்று பேதுறுவன்-என்று தம்முடைய இழவுக்கு நோகை அன்றியிலே ஈஸ்வரன் அருளுக்கு இறே இவர் நோவுவது

மூன்று எழுத்து அதனை மூன்று எழுத்து அதனால் மூன்று எழுத்தாக்கி மூன்று எழுத்தை
என்று கொண்டு இருப்பார்க்கு இரக்க நன்குடைய வெம் புருடோத்தமன் இருக்கை–4-7-10-
மூன்று எழுத்ததனை-பூரிதி ருக்வேத தஜாயதே -இத்யாதிப் படியே வேதாத்யயனத்தின் நின்றும் வ்யாஹ்ர்தி த்ரயத்தையும் தோன்று வித்து
பரிசுத்தமான வ்யாஹ்ர்தி த்ரயத்தையும் -ஸ்வ சங்கல்ப்பத்தாலே பொன் ஓட வைக்குமா போலே
ஓட வைத்து-அந்த வ்யாஹ்ர்தி த்ரயத்தின் நின்றும் -அகார உகார மகாரங்களாகிற-அஷர த்யத்தையும்
சம்ஹித ஆகாரத்தாலே -ஒம்-என்று ஏகாஷரமாக ஆக்கப் பட்டதாகையாலே
அஷர த்ரயமாக இருக்கிற அந்த பிரணவத்தை – அதனை -என்றது அதன் கௌரவத்தைப் பற்ற
ஆத்யந்து த்ரய அஷரம் பிரம த்ரயீ யஸ்மின் ப்ரதிஷ்டிதா – சகுஹ்யோன்ய ச்த்ரிவ்ர்த்வேதோ யஸ்தம் வேத சவேதவித் -என்னும்படி இறே -இதனுடைய வைபவம் –
மூன்று எழுத்ததனால் – பத சமதிக ஹேதுவாய்-நிருத்தம் -என்று மூன்று அஷரமான பேரை உடைத்தாய் இருக்கிற அதனாலே
மூன்று எழுத்தாக்கி – பிரக்ரியை பண்ணும் க்ரமத்தாலே பிரக்ரியை பண்ணி
மூன்று பதமாய் -மூன்று அர்த்தத்துக்கு வாசகமாய் இருக்கும் –மூன்று எழுத்தாக பிரித்து –
பிரணவம் தான் -சம்ஹித ஆகாரத்தாலே -மூன்று அஷரமாய்-மூன்று பதமாய் -மூன்று அர்த்த பிரதிபாதகமாய் இறே இருப்பது
மூன்று எழுத்தை ஏன்று கொண்டு இருப்பார்க்கு – அந்த மூன்று எழுத்தையும் -நமக்கு தஞ்சமான அர்த்தத்தை பிரதிபாதிக்கறது ஆகையாலே –
நமக்கு உத்தேச்யம் -என்று தங்கள் நெஞ்சில் தரிக்கும் அவர்களுக்கு
அதாவது-அகாரமானது –ஸ்வரூபேணவும் -தாது நிஷ்பன்ன ரூபேணவும் -ப்ரத்யய வேஷேணவும்
ஈஸ்வரனுடைய -காரணத்வ-ரஷகத்வ -சேஷித்வங்களையும் -அர்த்த பலத்தாலே ஸ்ரீய பதித்வத்தையும் –
ஏவம் பூதனான ஈஸ்வர விஷயத்தில் சேதனனுடைய-சேஷத்வத்தையும் பிரதிபாதிக்கையாலும் –
உகாரமானது –அவதாரண வாசகமாய்க் கொண்டு -அந்த சேஷித்வத்தினுடைய-அனந்யார்ஹதையை பிரதி பாதிக்கையாலும் –
மகாரமானது –மன -ஜ்ஞானே -என்கிற தாதுவிலே நிஷ்பன்னமாய் கொண்டு ஜ்ஞான வாசியுமாய்
அனந்யார்க்க சேஷத்வத்துக்கு -ஆஸ்ரயமான ஆத்மாவினுடைய -தேஹாதிரிக்தாதிகளை பிரதிபாதிக்கையாலும் –
அஷர த்ரயமும் நமக்கு தஞ்சமான அர்த்தத்தையே சொல்லுகிறது என்று தங்கள் நெஞ்சில் எப்போதும் அனுசந்தித்து இருக்கை-
இரக்கம் நன்குடைய எம் புருடோத்தமன் இருக்கை –இவர்கள் அளவிலே -தன் பேறாக கிருபை பண்ணுமவனாய்-எனக்கு ஸ்வாமியான
புருஷோத்தமனுடைய வாசஸ்தானம்

வல் எயிற்று கேழலுமாய் வாள் எயிற்று சீயமுமாய் எல்லை இல்லாத் தரணியையும் அவுணனையும் இடந்தானூர் -4-8-8-
வராஹா கல்பம் வாசியா நிற்க செய்தே -ஸ்ரீ வராஹா நாயனாருக்கு முத்தக்காசை அமுது செய்விப்பது
என்று கிடந்ததாய்-இது என்ன மெய்ப்பாடு தான் -என்று நஞ்சீயர் வித்தராய் அருளுவர் -என்று பிரசித்தம் இறே
வாள் எயிற்று சீயமுமாய் –ஒளியை உடைத்தான எயிறுகளை உடைய சிம்ஹமுமாய் -கீழ் வல் எயிறு என்றார்
பூமியை எடுக்க தக்க பலம் சொல்லுகைக்காக -இங்கு வாள் எயிறு -என்றார் அழககுக்கு உடல் ஆகையாலே
அலைத்த பேழ் வாய் வாள் எயிற்று ஓர் கோளரியாய் ஏய்ந்த பேழ் வாய் வாள் எயிற்றோர் கோளரியாய் -என்று
இவ் அவதாரத்துக்கு எயிறு சொல்லும் இடம் எல்லாம் அழகுக்கு உடலாக இறே சொல்லுவது
சீயம் -என்றது நரசிம்ஹம்-என்றபடி -ஆகையால் கேவலம் சிம்ஹம் என்றாலும் நரசிம்ஹம் என்னும் இடம் அர்த்தாசித்தமாய் வரும் –
ஆய்-என்கிற இது இப்படி இரண்டு வடிவும் சேர்த்து கொண்டு வந்த இடத்தில் சேராச் சேர்த்தியாய் இருக்கை அன்றிக்கே
சேர்ப்பாலும் கண்ட சக்கரையும் சேர்ந்தால் போல் ஒன்றுக்கு ஓன்று ரசவாஹமாய் சேர்ந்து அனுபவிப்பார்க்கு அத்யந்த போக்யமாய் இருக்கையாலே
அழகியான் தானே அரி உருவம் தானே -என்றார் இறே திரு மழிசை ஆழ்வார்
அங்காந்த வாயும் மொறாந்த முகமும் நா மடிக்கொண்ட உதடும் குத்த முறுக்கின கையும் அதிர்ந்த அட்ட ஹாசமும் -ஆய் இருக்கிற இருப்பு
இறே இவருக்கு அழகியதாய் தோற்றுகிறது -ஆஸ்ரித விரோதி நிரசன அர்த்தமாக கொண்ட வடிவாகையாலே
அதில் உண்டான வியாபாரங்களும் எல்லாம் பகவத் குண ஞானம் உடையவர்களுக்கு அழகுக்கு உடலாய் தோற்றும் இறே

தன்னடியார் திறத்தகத்து தாமரையாள் ஆகிலும் சிதகுரைக்குமேல் என்னடியார் அது செய்யார் செய்தாரேல் நன்று செய்தார் என்பர் போலும்-4-9-2-
கைக் கொள்ளுகைக்கு சொல்லும் வார்த்தை போல் அன்றிக்கே கை விடாமைக்கு சொல்லும் வார்த்தை
அடியார் -என்று ஸ்வா தந்த்ரய நிவர்த்தி/தன்னடியார் -என்று அந்ய சேஷ நிவர்த்தி
அடியார் எனபது சேஷியும் உபாயமும் உபேயமும் தானாக பற்றினவர்களை –
அடியார் -என்று நிரூபகம் இவர்களுக்கு -குல சரண கோத்ராதிகள் நிரூபகம் மற்றையார்க்கு ஒவ்பாதிகமுமாய் அநித்யமுமாய் இருக்கும் அது –
நிருபாதிகமுமாய் நித்யமுமாய் இருக்கும் இது-பல சதுப் பேதிமார் -என்று நிரூபகம் அவர்களுக்கு
திரு நாரணன் தொண்டர் -என்று இறே இவர்களுக்கு நிரூபகம்-ஒரு மிதுனம் சேஷி ஆனால் -தம் அடியார் என்ன வேண்டாவோ என்னில் –
தன் என்கிறதுக்கு உள்ளே தானும் அந்தர்பூதை ஆகையாலே-அவன் ஸ்வரூப ரூப குண விபூதி இத்தனையும் இவள் தோயல் வாசி இறே என்னுதல் –
அடியார் -என்பதுக்கு உள்ளே அடிமையில் அந்தர்பாவம் தனக்கும் உண்டாகையாலே என்னுதல் –இத்தால்-நார கோடி கடிதை என்கை-
மித்ர பாவேன -என்றும் –உகந்த தோழன் -என்றும் –அவன் நினைவு ஆகையாலே அவன் முன்னே -நம் அடியார் -என்ன மாட்டாளே
தானும் -மித்ர மௌபிகம் -என்றாலே -அத்தாலே என்னுதல் –அடியார் -என்ற பஹூவசனம் –ஊர் இரண்டிட்டவாறே அடியாரும் இரண்டிட்டதே
மேலாத் தேவர்களும் -நிலத் தேவரும் -என்று இந் நிலத் தேவர் விஷயமாக இறே சிதகுரைப்பது
அருள் புரிந்த சிந்தை அடியார் மேல் வைத்து பொருள் தெரிந்து காண்குற்ற அப்போதுஇருள் தெரிந்து நோக்கின அடியார் விஷயம் இறே இது –
திறத்தகத்து -அவர் விஷயமாக-தாமரையாள் ஆகிலும் -பெரிய பிராட்டியார் ஆகிலும்-அபி சப்தம் -ஆஸ்ரித விச்லேஷம் பொறுக்க மாட்டாத மார்த்த்வ பரம்
தன்னடியார் -என்னும்படி காட்டிக் கொடுக்கையாலும் சொல்லக் கூடாது
ஐஸ்வர்யம் மாறாத விபீஷணர்க்காக பிராட்டியையும் விட்டுப் பற்ற வேண்டும்படியான மகாராஜரையும் விட்டு
விபீடணற்கு வேறாக நல்லானை -என்னும்படி இறே விபீஷண பஷ பாதம்
ஆகையால் சேர்க்கைக்கு ஈடான பாசுரம் கேட்கும் இத்தனை ஒழிய பிரிப்பார் பாசுரம் கேளான் -என்கிறது
குற்றம் உண்டு என்ற மகா ராஜரையும்-குற்றம் இல்லை -என்ற திருவடி இளைய பெருமாளையும்- பூர்வ பஷம் ஆக்கி –
குற்றம் உண்டு நான் கொள்ளக் கடவன் -என்றார் இறே பெருமாள் –
சிதகுரைக்கும் -என்றது மகாராஜர் கோடி/என் அடியார் அது செய்யார் -என்றது திருவடி -இளைய பெருமாள் கோடி/
சிதகுரைக்கை -புருஷகார க்ர்த்யம்/அடியார் அது செய்யார் -என்றது சரணாகத க்ர்த்யம்/நன்று செய்தார் -என்றது சரண்ய க்ர்த்யம்

பதினாறாம் ஆயிரவர் தேவிமார் பணி செய்ய துவரை என்னும் அதில் நாயகராகி வீற்று இருந்த மணவாளர் மன்னு கோயில்-4-9-4-
எட்டு இழையாய் மூன்று சரடாய் இருக்கும் மங்கள சூத்தரத்தை தரித்து –தமக்கு அனந்யார்ஹராய் -அநந்ய போகராய்-இருக்கும் அவர்களோடு கலந்து
அடிமை கொள்ளுகைகாக -அழகிய மணவாளப் பெருமாளாய்க் கொண்டு – அவதாரம் போலே தீர்த்தம் பிரசாதியாதே -நித்ய வாசம் பண்ணுகிற கோயில் –

எண்ணலாம் போதே உன்னாமம் எல்லாம் எண்ணினேன்-4-10-6-
இத்தால் தம்முடைய ப்ராப்ய நிஷ்டையை சொல்கிறார் -கரணங்கள் விதேயமாய் அனுசந்திகலாம் போதே -உன்னுடைய திரு நாமம் எல்லாம் எனக்கு தாரகமாகவும்
போக்யமாகவும் அனுசந்தித்தேன் -நாராயண நாமத்துக்கு உள்ளே சகல நாமங்களும் அந்தர் பூதமாகையாலே அது ஒன்றையும் சொல்லவே அநேக நாமங்களையும்
சொன்னவர் ஆவர் இறே -இவர் தான் அது ஒழிய வேறு ஓன்று அறியார் இறே –
நன்மை தீமைகள் ஒன்றும் அறியேன் நாராயணா என்னும் இத்தை அல்லால் -என்றும் ஓவாதே நமோ நாராயண என்பன் -என்றும் இறே இவர் இருப்பது –
மங்களா சாசனத்துக்கும் இது தானே இவர்க்கு வாசகம்நமோ நாராயணா என்று -பரமாத்மனை சூழ்ந்து இருந்து பல்லாண்டு ஏத்துவர்
ஆகையால் இத் திரு நாமம் ஒழிய ஒரு ஷணமும் தரிக்க மாட்டார் –
உண்ணா நாள் பசியாவது ஓன்று இல்லை -நமோ நாரணா என்று எண்ணா நாள் -எனக்கு -பட்டினி நாள் –என்னும் அவர் இறே –
ஆக இப்படி உன் நாமம் எல்லாம் எண்ணினேன் –

அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே –4-10-2-/3/4/5/6/7/8/0/
இவ் ஆத்மாக்களுடைய ரஷன அர்த்தமாக முற் கோலி வந்து –இவற்றினுடைய ரஷண சிந்தையை பண்ணிக் கொண்டு –
திருவரங்க திருப்பதியிலே திரு அரவணையின் மேலே பள்ளி கொண்டு அருளுகிறவனே –
என்னுடைய புருஷார்த்தத்துக்கு விரோதியான யம படரால் வரும் நலிவிலே அகப்பட்டு துக்கப்படாதபடி ரஷித்து அருள வேணும் –
இதுக்காக அன்றோ தேவரீர் அணித்தாக வந்து கண் வளர்ந்து அருளுகிறது –
ஆஸ்ரிதரை ரஷிகைக்காக அன்றோ -அணித்தாக வந்து கோயிலிலே சாய்ந்து அருளிற்று —
ஜகத் சிருஷ்டியை பண்ணி –ஸ்ருஷ்டமான ஜகத் ரஷண அர்த்தமாக திரு பாற் கடலில் கண் வளர்ந்து அருளுவது அன்றிக்கே
இங்கு வந்து சாய்ந்து அருளிற்று –அநந்ய கதிகளாய் ஆர்த்திகளாய் திருவடிகளில் வந்து விழுந்தாரை ரஷிக்கைக்கு அன்றோ-
இது தான் இன்று நான் விண்ணப்பம் செய்ய வேணுமோ -இதுக்கு முற் கோலி வந்து அன்றோ-தேவரீர் இங்கே வந்து கண் வளர்ந்து அருளுகிறது
இப்படி ரஷிக்காக அன்றோ -கீழ் சொன்ன இரண்டு விபூதியிலும் வ்யாவர்த்தமாய் கொண்டு
த்ருதீய விபூதியான திருவரங்க திருப்பதியில் வந்து கண் வளர்ந்து அருளுகிறது-
பயிர் தலையில் குடில் கட்டிக் கிடக்குமா போலே -பரம பதாதிகளை விட்டு-கோயிலே வந்து
கண் வளர்ந்து அருளுகிறது -அபிமான அந்தர் பூதமானவர்களை அழிவற நோக்குகைக்கு அன்றோ –
அரவணை மேல் பேராயர்க்கு ஆள்பட்டார் பேர் -நமன் தமரால் ஆராயப் பட்டு அறியார் -என்னும்படி
நமன் தமர் என்றமரை வினவப் பெறுவார் அலர் -என்று அபிமானித்து நோக்கிக் கொண்டு போரும்
தேவரீருடைய அபிமான அந்தர் பூதர் ஆனவர்களுக்கு இது தான் வருகைக்கு பிரசங்கமுண்டோ –
என்னுடைய அதி சங்கா மூலமான கலக்கத்தால் வந்த பயத்தாலே அடியேன் விண்ணப்பம் செய்த இத்தனை -இறே-
உகந்து அருளின நிலங்கள் எல்லா வற்றிலும் பிரதானமாய் –பெரிய பிராட்டிக்கு ந்ருத்த ஸ்தானம் ஆகையாலே –
ஸ்ரீ ரெங்கம் -என்றதிரு நாமத்தை உடைத்தாய் இருக்கிற கோயில் -மென்மை குளிர்த்தி நாற்றங்களை ப்ர்க்ருதியாக உடைய திரு அனந்த ஆழ்வான்
ஆகிற படுக்கையில் – கீழ் சொன்ன குணங்கள் எல்லாம் பிரகாசிக்கும் படி பள்ளி கொண்டு அருளுகிறவனை

அடிமை என்னும் அக் கோயின்மையாலே அங்கு அங்கே அவை போதரும் கண்டாய்
கொடுமை கஞ்சனை கொன்று நின் தாதை கோத்த வன் தளை கோள் விடுத்தானே -5 1-4 –
இனி சேஷ பூதனுக்கு சேஷ விருத்தியே புருஷார்த்தம் என்கிறார்-ஆனால்-நாம் உமக்கு செய்ய வேண்டுவது என் –
அவற்றின் சங்கங்களையும்-அதுக்கு அடியான கர்மங்களையும் -போக்க வேணும் என்கிறார் மேல் –இரண்டுக்கும் இரண்டு திருஷ்டாந்தம்
கொடுமை கஞ்சனைக் கொன்று –மக்கள் அறுவரைக் கல்லிடை மோதின க்ரூராத்மாவைக் கொன்றால் போலே அவற்றின் சங்கங்களைப் போக்க வேணும் –
நின் தாதை –தந்தை காலில் விலங்கற வந்து தோன்றினால் போலே -அதுக்கு அடியான கர்மங்களையும் போக்கி அருள வேணும்-

சேம நன்கமரும் புதுவையோர் கோன் விட்டு சித்தன் வியம் தமிழ் பத்தும்
நாமம் என்று நவின்று உரைப்பார்கள் நண்ணுவார் ஒல்லை நாரணர் உலகே – 5-1 10-
ரஷை பொருந்தின ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூரார்க்கு நிர்வாஹரான ஆழ்வார் அருளிச் செய்த பத்தும்-நாமம் என்று –திரு நாமம் -என்று –
நாமம் ஆயிரம் -என்றால் போலே-நவின்று உரைப்பார்கள் –சிநேகத்தோடு ஸ்தோத்ரம் பண்ண வல்லவர்கள்
பரம பதத்தை சடக்கென கிட்டப் பெறுவார்கள்-அதாவது ஈஸ்வரனுக்கு பரிவராய் போருகை சேம நன்கமரும் –என்று சொல்லிற்றும் இவ்வர்த்தத்தை இறே –
சேமத்துக்கு நன்மை யாவது -அத்தலைக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே
இவ்வர்த்தம் இவ்வூரிலே நடக்கை -பொன் திகழ் மாடம் பொலிந்து தோன்றும் புதுவை -என்று பொன் உலகத்தோடு ஒக்க திருப் பல்லாண்டு பாடுகை இறே –
ஒல்லை -என்றது-ஓவாதே நமோ நாராயணா –என்று சொல்லுகையாலே ஒரு கால் சொல்லி
அநந்தரம் சொல்லுகைக்கு உதவ அங்கே ஆம்படி வைக்கை –
நாரணர் உலகே –இங்கு இருந்த நாள் –நாரணா என்னும் இத்தனை அல்லால் -வழிப் போக்கிலும் – பாதேயம் புண்டரீகாஷநாம சங்கீர்த்தநாம்ர்தம் –
வழியில் உள்ளார் கண்டு உகப்பதும் -நாரணன் தமர் -என்று இறே – அங்கு புக்காலும் -நமோ நாராயணா என்று சூழ்ந்து இருந்து இறே ஏத்துவது –
இங்கு இருந்த நாளோடு –வழிப்போக்கோடு –திவ்ய தேச ப்ராப்தியோடு –வாசி அற-இதுவே இறே -பலம் –
வியம் தமிழ் -விஸ்மய நீயமான தமிழ்-வியந்தமிழ்-என்ற போது -அமரர்க்கும் அறிவியந்து -என்னுமா போலே வியந்தமிழ் -என்னவுமாம்

மெய்க் கொண்டு வந்து புகுந்து வேதப் பிரானார் கிடந்தார்-5-2-1-
என்னுடைய தேகத்தை போக்யமாகக் கொண்டு –அதுக்கு மேலே வந்து –அதுக்கு மேலே புகுந்துஅதுக்கு மேலே கிடந்தார் –கிடந்தவர் தாம் யார் என்னில் –
வேதப் பிரானார் கிடந்தார் – வேதத்தில் கேட்டுப் போகிற தன்னை -நான் கண்ணால் கண்டு அனுபவிக்கலாம்படி
தன்னை உபகரித்தவன் –வந்தாய்-அதுக்கு மேலே நின்றாய்-அதுக்கு மேலே மன்னி நின்றாய்-அதுக்கு மேலே என் மனம் புகுந்தாய்
அதுக்கு மேலே போய் அறியாய் -என்று இறே இவர்கள் பாடுவது –பிரான் -என்று உபகாரத்வம் -அதாவது பிரமாண பிரமேயங்களை உபகரிக்கையாலே –

ஏதங்கள் ஆயின எல்லாம் இறங்க விடுவித்து என்னுள்ளே பீதக வாடைப் பிரானார் பிரம குருவாகி வந்து-5-2-8-
ஏதங்கள்-ஏதம் -குற்றம்-ஏதங்கள் ஆனவை எல்லாம் – தேகாத்ம அபிமானமும்-ஸ்வா தந்த்ர்யமும்-அந்ய சேஷத்வமும்-ஸ்வ ரக்ஷணமும் ஸ்வ பிரயோஜனமும் -ஆகியவை
பூர்வாகமும்-உத்தராகமும் ப்ராப்தமும் -என்னவுமாம்/ நிஷ்க்ர்தி இல்லாதவையும் நிஷ்க்ர்தி உள்ளவையும் என்னவுமாம்
கொக்நேசைவ சூராபேச –ஆர்த்ரமானவையும்-சுஷ்கமானவையும் –என்னவுமாம்
இறங்க விடுவித்து –இவை போம்படி பண்ணி -என் நெஞ்சுக்கு உள்ளே
பீதக வாடைப் பிரானார் –-சர்வேஸ்வரத்வ சிஹ்னமுமாய் -புருஷோத்வ லஷணமுமாய் இருக்கும் திருப் பீதாம்பரத்தை உடைய சர்வேஸ்வரன்
பிரம குருவாகி வந்து – ப்ரஹ்மத்தை உபதேசிக்கிறவன் உத்பாதக பிரம பித்ரோர்கரீயான் பிரமத-என்னக் கடவது இறே
பிரம சப்தம் ஞான வாசி-ஈஸ்வரத் பிடார் கொண்டு திருத்த ஒண்ணாமல் ஆசார்யனாய் இறே திருத்துவது –
போதில் கமலம் வல் நெஞ்சும் புகுந்தும் –போது -அறிவு/இல் -இருப்பிடம்/கமலம் -ஹிருதய கமலம்
வன்மை -அந்தர்யாமியையும் அறிய ஒட்டாத வலிமை/ஞான பிரசவ த்வாரமான நெஞ்சை இருப்பிடமாக உடைய கமலம் புகுந்தும் –
இப்படிக்கொத்த நெஞ்சுக்கு உள்ளே புகுந்து திருத்தின படி
பீதக வாடைப் பிரானார் -பிரம குருவாகி வந்து -போதில் கமல வல் நெஞ்சும் புகுந்தும் – ஏதங்கள் ஆயின எல்லாம் இறங்க விடுவித்து –
ஏதங்கள் என்றது-மகாரத்தாலே -தேக ஆத்ம அபிமானத்தைக் கழித்து /சதுர்தியாலே -ஸ்வ ஸ்வா தந்த்ர்யத்தைக் கழித்து
உகாரத்தாலே -அந்ய சேஷத்வத்தைக் கழித்து/ நமஸ்சாலே -ஸ்வ யத்னத்தைக் கழித்து / நாராயண பதத்தாலே -ஸ்வ பிரயோஜனத்தைக் கழித்த படி
ஈஸ்வரனுக்கு பிரிவு அன்றிக்கே இருக்க -பிரிந்தான் -என்கைக்கு அடி அந்த ஞானம் இல்லாமை இறே
ஞானம் இல்லாத போது-அசந்நேவ-என்றும்-ஞானம் உண்ட வாறே -சந்தமேனம் – என்னவும் கடவது இறே –
ஈச்வரனாய் செய்யும் அது அன்று -ஆசார்யனாய் வந்து செய்ய வேணும் –இவனுக்கு திருத்தலாவது –
இவன் பண்ணும் க்ர்த்யங்கள் ஒரொன்றே சத்தையை நசிப்பிக்க போந்திருக்க –
அத்தைப் பொறுத்து சத்தை நோக்கி போருகையாலே -இறே இன்று இவனுக்கு உபதேசிக்கலாகிறது –
ஒத்தார் மிக்கார் இலையாய மா மாயா -என்று படாதது எல்லாம் பட்டாலும் அறியாதன அறிவித்து இறே திருத்துவது
சாபேஷை அல்லாதவன் நாலு வகை ஜன்மத்திலே வந்து அவதரித்து – சத்தையை நோக்கி -உபதேசத்துக்கு யோக்யமான கரண பிரதானத்தையும் பண்ணி –
அதற்கு யோக்யமான சரீரத்தையும் உண்டாக்கி – மாதா பிதாக்களுக்கு அந்தர்யாமியாய் நின்றும் –
ஆசார்யனுமாய் நின்றும் -உபதேசித்த பிரகாரத்தை நினைத்து -பீதகவாடைப் பிரானார் -என்கிறார் –

இத் திருமொழியால்-5-2- திருப் பல்லாண்டில் அர்த்தத்தை நிகமிக்கிறார் –
சேவடி செவ்வி திருக்காப்பு -என்ற அர்த்தம் -உறகல் உறகலிலே நிகமித்தார்
அடியோமோடும் நின்னோடும் -என்கிற பாட்டின் அர்த்தத்தை -அரவத் தமளியிலே -நிகமித்தார்
கீழில் திரு மொழியிலே-5-2-திரு மால் இரும் சோலை மலையிலும் –சூழ் விசும்பு அணி முகிலும் -சொன்ன அர்த்தத்தை சொல்லிற்று –
5-3-திரு மொழியிலே –முனியே நான்முகனில் ஒன்பது பாட்டில் சொல்லுகிற அர்த்தத்தை சொல்லுகிறது –
சென்னி யோங்கில் -பத்தாம் பாட்டில் அர்த்தத்தை சொல்லும்
கீழில் திரு மொழியில் –5-2-நெய் குடத்தை பற்றி -என்று தொடங்கி-நோய்காள் -என்று அநிஷ்ட நிவ்ருதியை சொல்லி –
இதில் இஷ்டப் ப்ராப்தியை பண்ணி தர வேணும் என்று திரு ஆணை இட்டுத் தடுக்கிறார் -என்றுமாம் –

திரு மால் இரும் சோலை எந்தாய் – 5-3 7-
திரு மால் இரும் சோலை-அழகருடைய வடிவு அழகுக்கு பிரகாசமான திரு மலை
எந்தாய் –விரோதியில் அருசியும் –உபாயமும் –ஞானமும்-ப்ராப்தியில் ஆர்த்தியும்-ப்ராப்யத்தில் போக்யதையும்-த்வரையும் விளைப்பித்தவனே
திரு மால் இரும் சோலை எந்தாய் –ரஷகாந்தரமும்-உபாயாந்தரமும்-என் நெஞ்சை விட்டு
இம்மூன்றும் நீயே என்னும் தெளிவைப் பிறப்பித்தது இந்நிலை அன்றோ -என்கிறார்
எந்தாய் –இவற்றுக்கு அடியான பந்தம் இருக்கிறபடி-சதிரிள மடவார் இத்யாதி-
திரு மால் இரும் சோலை எந்தாய் –வெற்பென்று இரும் சோலை -இத்யாதி -திரு மால் இரும் சோலை இத்யாதி

ஒன்றினோடு ஒன்பதும் பாட வல்லார் உலகம் அளந்தான் தமரே– 5-3 10- –
ஸ்வ ஸ்வாதந்த்ர்யமும் அந்ய சேஷத்வமும் குலையும் என்கிறார் இவை இரண்டும் குலைந்த அபதானம் இறே -திரு உலகு அளந்து அருளின இடம்
சதுமுகன் கையில்-இத்யாதி-ஸ்வரூப சாதன புருஷார்த்தங்கள் மூன்றும் இத் திருவடிகள் இறே
உலகு அளந்த பொன்னடியே -என்றும்-விண் மண் அளந்த பொன் அம் கழல் -என்றும் –-பொது நின்ற பொன் அம் கழல் -இத்யாதி

ஐந்தாம் பத்து- நான்காம் திருமொழி -சென்னி யோங்கு -பிரவேசம்-
அவதாரிகை –பர வியூக விபவ அந்தர்யாமி அர்ச்சாவதாரங்கள் ஆன இடங்களிலே எழுந்து அருளி நின்றது –
சேதனரை திருத்துகைக்கும் -திருந்தினாரை அடிமை கொள்ளுகைக்கும் இறே –
அது பூரணமாக காணலாவது -திருமலையில் இழுந்து அருளி நிற்கிற நிலை யிலே இறே –பிரதம ஸூஹ்ருதமும் இவர்க்குத் தானே இறே
திருமால் இரும் சோலை மலை என்றேன் என்ன திருமால் வந்து என் நெஞ்சு நிறையப் புகுந்தான் –
என்றால் போலே -வெற்பு என்று வேம்கடம் பாடினேன் வீடாகி நிற்கின்றேன் -என்று
இவர் அஹ்ர்தயமாக சொல்லிலும் சஹ்ர்தயமாக சொன்னார் என்று இறே அவன் புகுந்தது –
வெற்பு என்று இரும் சோலை வேம்கடம் என்று இவ்விரண்டும் -இத்யாதி –
ஆகையால் ஈஸ்வரன்-ஸௌஹார்த்தம் முதலான ஆத்ம குணங்களை பிறப்பித்து-ஆசார்யனோடே சேர்த்து –-விரோதியில் அருசியையும்
ப்ராப்யத்தில் ருசியையும் -பிறப்பித்து -கார்யம் செய்யும் –
ஆழ்வார்களுக்கு பிரதம காலத்திலேயே இவை அத்தனையும் பிறப்பித்து கார்யம் செய்யும் –இவர்கள் பின்பு இருக்கிறது பகவத் இச்சையாலே இறே –
நமக்கு சரீர அவசாநத்திலே இவை இத்தனையும் பிறப்பித்து- கார்யம் செய்யும் –எல்லார்க்கும் பிறக்கும் க்ரமம் ஒழிய பிறப்பியான்
ஊரவர்-இத்யாதி-ஊரவர் -நித்ய சூரிகள்-கவ்வை எரு இட்டு -அவர்கள் கவ்வி மேல் விழுந்து அனுபவிக்கிற அனுபவம் ஆகிற எருவை இட்டு
ஆசார்ய உபதேசம் ஆகிற நீரைத் தேக்கி – சங்கமாகிற நெல்லை வித்தி இறே பிறப்பிப்பது
இப்படி திருந்தின இவரைக் கண்டு அவன் உகக்க-அவன் உகப்பைக் கண்டு இவர் உகக்க
இவ்வுகபுக்கு மேல் இனி வேறு ஒரு பேறும் இல்லை என்று இவர் இருக்க –
இவர் கார்யத்திலே நாம் முதலடி இட்டிலோம் -என்று அவன் பதறுகிற பதற்றத்தைக் கண்டு –விரோதிகள் அடைய போச்சுதாகில் –
அபேஷிதங்கள் பெற வேண்டும் அம்சங்கள் அடையப் பெற்றதாகில்-இனி தேவர் பதறுகிறது என் -என்று அவன் பதற்றத்தை அமைக்கிறார் –

தண் திருவேம்கடம் உடையாய் உலகு தன்னை வாழ நின்ற நம்பீ தாமோதரா சதிரா–5-4-1-
தட்பத்தை உடைத்தான வேம்கடம் -குளிர் அருவி வேம்கடம் –இருவர் விடாயையும் தீர்க்கும் -ரஷகனுக்கு ரஷ்யத்தை பெறாத விடாயும் –
எந்நாளே நாம் மண்ணளந்த இணைத் தாமரைகள் காண்பதற்கு -என்று சீலாதி குணங்களை
அனுபவிக்கப் பெறாத நித்ய சூரிகள் விடாயையும் தீர்க்கும் –
திரு வேம்கடம் உடையாய் –நிதி உடையாய் -ஸ்ரீ கௌஸ்துபம் உடையாய் என்னுமா போலே
உலகு தன்னை வாழ நின்ற நம்பீ –
அடிக் கீழ் அமர்ந்து புகுந்து அடியீர் வாழ்மின் என்று அருள் கொடுக்கும் –
கானமும் வாநரமும் வேடுமுடை வேம்கடம் -என்கிறபடியே-சர்வரையும் வாழ்விக்கும் படி
நம்பீ-குண பூர்த்தி-நிகரில் புகழாய் -என்று வாத்சல்யம்-உலகு மூன்று உடையாய் -என்று ஸ்வாமித்வம் -என்னை ஆள்வானே -என்று சௌசீல்யம்
திருவேம்கடத்தானே -என்று சௌலப்யம் இது இங்கு உள்ளார்க்கு முகம் கொடுத்த படி –
நீசனேன் நிறை ஒன்றும் இலேன் –-நீசனேன் -அநாத்ம குண பரி பூரணன்-நிறை ஒன்றும் இலேன் -ஆத்ம குண கந்த ரஹிதன்
நிகரில் அமரர் முனிக்கணங்கள் விரும்பும் -என்று அங்கு உள்ளார்க்கு முகம் கொடுத்த படி
தாமோதரா-நம்பீ என்று பூர்த்தி கீழ்-அக் குணங்களும் க்ரயம் சென்ற படி இந்த பூர்த்தி-வெண்ணெய் களவு காண்கையாலே அபூர்த்தி
கட்டு உண்கையாலே அசக்தி-தப்ப விரகு அறியாமையாலே அஜ்ஞதை
சதிரா-ஆஸ்ரிதர் தோஷம் காணாத சதிர்–

எம்மனா என் குல தெய்வமே என்னுடை நாயகனே-நின்னுள்ளேனாய் பெற்ற நன்மை இவ்வுலகினில் யார் பெறுவார்–5-4-3-
எம் மனா -எம் அனா -என்று தாயாரைச் சொன்ன படி -எனக்கு தாய் போலே பரிவானவனே -என் அபிமத பிரதனே –
தாய் முலைப் பால் போலே -எனக்கு ஞானப் பிரதன் ஆனவனே
அன்றிக்கே –
எம் மனா -என்று ராஜாவாய் -ஈரரசு தவிர்தவனே என்றுமாம் -என் ஸ்வா தந்த்ர்யத்தை குலைத்தவனே
துராத்மாவான எனக்கு சாஸ்தா ஆனவனே -ராஜ சாஸ்தா துராத்மானம்
என் குல தெய்வமே –என் குலத்துக்கு பர தேவதை ஆனவனே –இவர் குலத்தை இட்டு இறே இவரை விஷயீகரித்தது-
ஏழாட் காலும் பழிப்பிலோம் நாங்கள் -என்றார் இறே-குடிக் கிடந்தது ஆக்கம் செய்து -என்னக் கடவது இறே-எந்தை தந்தை தந்தை தந்தை தம்மூத்தப்பன்
என்னுடை நாயகனே –குல தொல் அடியேன் -என்கிற சம்பந்தத்துக்கு மேலே இவருக்கு அவனால் வந்த தன்னேற்றம்
அவர்களுக்கும் இவராலே பேறாம்படி இறே இவர் திருந்தின படி –
ஆக-எம்மனா என் குல தெய்வமே என்னுடை நாயகனே -என்கிற இம் மூன்றாலும்
ஞான விரோதியும் -ஆஸ்ரயண விரோதியும் -மோஷ விரோதியும் போன படி -என்று ஆள வந்தார் –
தேக ஆத்மா அபிமானமும் -அந்ய சேஷத்வமும் -ஸ்வ ஸ்வா தந்த்ர்யமும் கழிந்த படி -என்று உடையவர் –
உபேயமும் – உபாயமும்-பர தேவதையும் -என்றுமாம்-

உடல் உருகி வாய் திறந்து மடுத்து உன்னை நிறைத்துக் கொண்டேன்-5-4-4-
தனக்கே யாக –ஆத்மா பகவத் அனுபவ அதிசயத்தாலே -வெள்ளக் கேடு ஆகாதபடி இட்ட கரை இறே சரீரம் –
நினைதொறும் சொல்லும் தோறும் நெஞ்சு இடிந்து உகும் -என்று-அமூர்தமான நெஞ்சு உருகிறபடி கண்டால் –
இத்தனை தண்டை உடைய உடல் உருக சொல்ல வேணுமோ
ஆரா அமுதே –இத்யாதி-வாய் திறந்து –-வாய் திறவாதே மௌனியாய் புஜிக்கும் அம்ர்தமும் உண்டு போலே காணும்
மடுத்து-பெரு விடாய்ப் பட்டவன் இரண்டு கையையும் மடுக்கும் ஆய்த்து –
உன்னை-நிரதிசய போக்கினான உன்னை –நிறைத்துக் கொண்டேன் –தேக்கிக் கொண்டேன் –
கடிவார் தண் அம் துழாய் கண்ணன் விண்ணவர் பெருமான் -இத்யாதி-அடியேன் வாய் மடுத்து பருகிக் களித்தேனே –
சர்வஞ்ஞனாய் சர்வ சக்தியாய் இருக்கும் அவன் இறே கடல் கடைவான் –
நெஞ்சு இடிந்து உகும் –என்று நெஞ்சம் அழிந்து -உடலும் உருகும் என்று –இட்ட கரையும் அழிந்து -ஸ்வரூபமும் அளவு பட்டு இருக்க –
இவர் தேக்கிக் கொண்டபடி எங்கனே –என்று ஜீயர் பட்டரைக் கேட்க -விட்டு சித்தன் மனம் -என்று அவ்வம்ர்தம் வியாபித்த இடம் எல்லாம்
திரு உள்ளம் வியாபிக்கும் -என்று அருளிச் செய்தார் -அவன் கொடுத்த பரம பக்தி -இறே
அறிவை என்னும் அமுத வாறு -என்று பரம பக்தி பிறந்தபடி சொன்னார் –இங்கே பிறப்பித்த க்ரமம் சொல்லுகிறார் -உன்னை நிறைத்துக் கொண்டேன் -என்று

அனந்தன் பாலும் கருடன் பாலும் ஐது நொய்தாக வைத்து–5-4-8-
என்றது பிரதம விவாகத்துக்கு செங்கல் சீரை கட்டி கூப்ப்பிடாமைக்கு சோறு வைப்பாரைப் போலே – த்வதீய விவாகத்திலே இறே போக்கியம் உள்ளது –
வாழ செய்தாய் எம்பிரான் –என் ஆயன் செய்தபடி என் –எம்பிரான் –இவர் தண்மை பாராதே உபகரித்த உபகாரம் இருக்கிறபடி
த்ரிபாத் விபூதியில் உள்ள எல்லாரோடும் பரிமாறும் பரிமாற்றம் எல்லாம்-இவர் ஒருவரோடும் பரிமாறின உபகாரம் –
கருள புள் கொடி சக்கரம் -அடிமை கொண்டாய் – என்று நித்ய சூரிகளை இட்டு-நித்ய சம்சாரிகளுக்கு புறம்பான தம்மை அடிமை கொண்ட உபகாரம் –

தனிக்கடலே தனிச் சுடரே தனி உலகே என்று என்று–5-4-9-
தனிக்கடலே –அத்விதீயமான கடலே –குறைவில் தடம் கடல் இறே-பெரிய பிராட்டியாருக்கு பிறந்தகமான இடம் இறே –
உலகு எல்லாம் நன்கு ஒடுங்க யோகணையும் கடல் இறே –
தனிச் சுடரே-வெம் கதிரோன் குலத்துக்கு ஓர் விளக்காய் தோன்றி -என்று இவன்-திரு அவதாரம் பண்ணுகைக்கு ஈடான
குல குரு ஆகையாலே வந்த அத்வதீயத்வம் –
தனி உலகே-ஒண் டொடியாள் திரு மகளும் நீயுமே -என்று ஒரு நாடாக ஒரு மிதுனத்துக்கு சேஷம் ஆகையாலே வந்த அத்வதீயத்வம் –

வட தடமும் வைகுந்தமும் மதிள் த்வராவதியும்-இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு என்பால் இடவகை கொண்டனையே -5 4-10 –
ப்ரஹ்மாதிகளுக்கு முகம் கொடுக்கிற திரு பாற் கடலும் –சதா பச்யந்தி -படியே நித்ய சூரிகளுக்கு முகம் கொடுக்கிற பரம பதமும் –
ப்ரனயிநிகளுக்கு முகம் கொடுக்கிற ஸ்ரீ மத் த்வாரகையும் –
இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு-இப்படிக்கொத்த இடங்களை எல்லாம் –கல்லும் கனை கடலும் வைகுந்த வானாடும் புல் -என்கிறபடியே உபேஷித்து
என்பால் இடவகை கொண்டனையே-இவற்றில் பண்ணும் ஆதரங்கள் எல்லாவற்றையும் என் பக்கலிலே பண்ணினாயே –
உனக்கு உரித்து ஆக்கினாயே –என் பால் இட வகை கொண்டனையே -என்று-இப்படி செய்தாயே என்று அவன் திருவடிகளில் விழுந்து கூப்பிட
இவரை எடுத்து மடியில் வைத்து -தானும் ஆஸ்வச்தனான படியைக் கண்டு-ப்ரீதராய் தலை கட்டுகிறார் –
அதனில் பெரிய என் அவா -என்று நம் ஆழ்வாருக்கு பகவத் விஷயத்தில் பிறந்த அபிநிவேசம் எல்லாம் -இப் பெரியாழ்வார் பக்கலிலே
ஈஸ்வரனுக்கு பிறந்த படி -இத் திரு மொழி –தனிக் கடலே –ஈஸ்வரனுடைய முனியே நான்முகன் -வட தடமும் -இத்யாதி-

கோயில் கொண்ட கோவலனைக் கொழும் குளிர் முகில் வண்ணனை ஆயர் ஏற்றை அமரர் கோவை அந்தணர் தம் அமுதத்தினை
சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே -5 4-11 –
திருப் பல்லாண்டு தொடங்கி இவ்வளவும் இவர் திரு உள்ளத்திலே இருக்கும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் –
தான் பிறந்த படியையும்-வளர்ந்த படியையும்-இவரைக் கொண்டு கேட்ட படி –
வால்மீகி பகவான் பாட -குசலவர்களைக் கொண்டு கேட்ட சக்கரவர்த்தி திரு மகனைப் போல் அன்றி –ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மகன் கேட்ட படி –
வைகுந்தம் கோயில் கொண்ட குடக் கூத்தன் -என்னுமா போலே அன்று-இவர் திரு உள்ளத்தில் கோயில் கொண்ட படி –
திரு மால் இரும் சோலை மலையே திரு பாற் கடலே என் தலையே திருமால் வைகுந்தமே தண் திரு வேம்கடமே எனது உடலே -என்றும்
திருக் கடித்தானமும் என்னுடைச் சிந்தையும் -என்கிறபடியே உகந்து அருளின நிலங்களோடு ஒக்க இறே ஆழ்வார் திரு உள்ளத்தை ஆதரித்தது –
நன்கு என் உடலம் கை விடான் –நங்கள் குன்றம் கை விடான் -எதுக்காகா –நண்ணா அசுரர் நலிகைக்காக
உடலம் கை விடாதது எதுக்காகா – திரு வாய் மொழி பாடுகைக்காக –
அப்படி அன்றிக்கே-இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு -என்கிறபடியே அவற்றை உபேஷித்து இறே இவர் திரு உள்ளத்தை இடவகையாக கொண்டது –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் கோயில் ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திரு உள்ளம் ஆய்த்து ஆகையால் இறே -மெய்ம்மை பெரு வார்த்தை விட்டு சித்தர் கேட்டு இருப்பர்-என்றது –
உள்ளிருப்பார் சொல்லும் வார்த்தை உடன் இருப்பார்க்கு தெரியும் இறே –
கோவலனை – தாழ்ந்த குலத்திலே வந்து அவதரித்து -அவர்களுக்கு சுலபன் ஆனால் போலே ஆய்த்து இவருக்கு சுலபன் ஆன படி –
கொழும் குளிர் முகில் வண்ணனை –-இவர் திரு உள்ளத்தில் புகுந்த பின் ஆய்த்து -குளிர்ந்து செவ்வி உண்டாய் –தன் நிறம் பெற்றது -திருமேனி
ஆயர் ஏற்றை –இடையரோடு கலந்து பரிமாறப் பெற்றோம் -என்ற திரு உள்ளத்தில் ப்ரீதியாலே
வந்த செருக்கோடே இருக்குமா போலே ஆய்த்து -இவர் திரு உள்ளத்திலே புகுரப் பெற்ற ப்ரீதியாலே வந்த செருக்கும் –
செங்கனிவாய் எங்கள் ஆயர் தேவே-அமரர் கோவை –அனுபவம் மாறில் முடியும்படியான -நித்ய சூரிகளுக்கு ஸ்வாமி ஆனவனை —
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி-அந்தணர் தம் அமுதத்தினை –தெளி விசும்பிலே நடக்கிற அனுபவம் இவ் விபூதியிலே நடக்கும் படி இருக்கிற
சனகாதிகளுக்கு -நிரதிசய போக்யனாய் இருக்கிறவனை –
பாற் கடல் பாம்பணை மேல் பள்ளி கொண்டு அருளும் சீதனையே தொழுவர் விண்ணுளாரிலும் சீரியர் -என்னக் கடவது இறே –
வேதியர் முழு வேதத்து அமுதத்தை – சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே- எம்பாரை சிலர் -இப்பத்துக்கு பொருள் என் -என்று கேட்க –
நான் உடையவர் ஸ்ரீ பாதத்தில் இது கேட்டிலேன் -ஆகிலும் நீங்கள் கேட்ட இவ் அர்த்தம் போராது என்ன ஒண்ணாது -இப்பொழுதே கேட்டு உங்களுக்கு சொல்ல
ஒண்ணாதபடி உடையவரும் திருக் கோட்டியூர் நம்பி ஸ்ரீ பாதத்தேற எழுந்து அருளினார் –
ஆகிலும் இப்பொழுதே உங்களுக்கு சொன்னேன் ஆக வேணும் -என்று உடையவர் திருவடி நிலைகளை எடுத்து தம் திரு முடியிலே வைத்துக் கொண்டு –
இப்பொழுது உடையவர் எனக்கு அருளிச் செய்தார் கேட்கல் ஆகாதோ -என்று
பாட வல்லார் -சாயை போலே -தாமும் -அணுக்கர்களே -என்று அருளிச் செய்தார் –
தாமும் -என்கைக்கு அடி -அவர்கள் ஏற்றதை நினைத்து
அதாவது –பிரயோஜனாந்தரங்களையும் -உபாயாந்தரங்களையும் -கணிசித்து -மங்களா சாசனம் பண்ணுகை
அன்றிக்கே -தத் காலத்துக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை அன்றிக்கே -கழிந்த காலத்துக்கும் மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே ஏற்றம் –
இப்படிக்கொத்த தண்மை தம்முடைய வம்சத்தில் ஏழு படி கால் இல்லை என்னும் இடத்தை ஏழாட் காலம் பழிப்பிலோம் -என்று அருளிச் செய்தார் இறே –
பாடுகை யாவது -உன் செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்கை-சாயை போலே என்றது -புருஷனுடைய சாயை அவன் புக்க இடத்தே புக்கு –
புறப்பட்ட இடத்தே புறப்பட்டு -நிவ்ருத்தி அவன் இட்ட வழக்கமா போலே –
இத் திரு மொழி கற்றார்க்கும்-தங்களுக்கு என்ன ஒரு பிரவ்ருத்தி நிவ்ருதிகள் இன்றிக்கே-ஈஸ்வரனுக்கு அந்தரங்கர் ஆகப் பெறுவார்கள் –
செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்று பாட வல்லார்-நிழலும் அடிதாறுமாகப் பெறுவார்கள்-அடிதாறு -திருவடிகளில் ரேகைகள்
சாயை போலே பாட வல்லார் -நிழல் உண்டாக பாட வல்லார்-நிழல் ஆவது -குளிர்த்தி-குளிரப் பாட வல்லார் என்றும் சொல்லுவார்கள்

—————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திருவாய்மொழிப் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி பல ஸ்ருதிகள் தொகுப்பு –

செந்நெலார் வயல் சூழ் திருக் கோட்டியூர் மன்னு நாரணன் நம்பி பிறந்தமை
மின்னு நூல் விட்டு சித்தன் விரித்த விப் பன்னு பாடல் வல்லார்க்கு இல்லை பாவமே–1-1-10-
ரச்யதையால் விசேஷஜ்ஞானர் ஆனவர்கள் எப்போதும் சொல்லும்படியான இப் படாலை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்களுக்கு –
பகவத் அனுபவ விரோதியான பாபம் இல்லை –

சுருப்பார் குழலி யசோதை முன் சொன்ன திருப் பாத கேசத்தை தென் புதுவை பட்டன்
விருப்பால் உரைத்த இருபதோடு ஒன்றும் உரைப்பார் போய் வைகுந்தத்து ஒன்றுவர் தாமே -1-2-21-
இருபத்தொரு பாட்டையும் சாபிப்ரயமாக சொல்லுவார் என்னுதல் – பாவபந்தம் இல்லையே ஆகிலும் -சப்த மாதரத்தை சொல்லுவார் -என்னுதல் –
இவ் விஷயத்தை பரி பூர்ண அனுபவம் பண்ணலாம் படியான ஸ்ரீ வைகுண்டத்திலே போய் -சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டு -என்கிறபடியே –
அவனை அனுபவித்து மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு ஒரு காலமும் பிரிவின்றி இருக்கப் பெறுவர்-

வஞ்சனையால் வந்த பேய்ச்சி முலை உண்ட அஞ்சன வண்ணனை யாய்ச்சி தாலாட்டிய
செம் சொல் மறையவர் சேர் புதுவை பட்டன் சொல் எஞ்சாமை வல்லவர்க்கு இல்லை இடர் தானே-1 3-10 –
சங்கோசம் அற அதிகரிக்க வல்லவர்களுக்கு ஒரு துக்கம் இல்லை –

மைத் தடம் கண்ணி யசோதை தன் மகனுக்கு இவை- ஒத்தன சொல்லி உரைத்த மாற்றம் ஒளி புத்தூர்
வித்தகன் விட்டு சித்தன் விரித்த தமிழ் இவை எத்தனையும் சொல்ல வல்லவர்க்கு இடரில்லையே -1-4 10-
ஏதேனும் ஒரு படி சொல்ல வல்லவர்களுக்கு துக்கம் எனபது ஒன்றும் இல்லை –

அன்னமும் மீன் உருவுமாய் ஆளரியும் குறளும் அமையும் ஆனவனே ஆயர்கள் நாயகனே
என்ன வலம் களைவாய் ஆடுக செங்கீரை யேழ் உலகும் உடையாய் ஆடுக ஆடுக என்று
அன்ன நடை மடவாள் யசோதை உகந்த பரிசு ஆன புகழ்ப் புதுவைப் பட்டன் உரைத்த தமிழ்
இன்னிசை மாலைகள் இப் பத்தும் வல்லார் உலகில் எண் திசையும் புகழ் மிக்கு இன்பம் அது எய்துவரே -1 5-11 –
இப்பத்தையும் -அப்யசிக்க வல்லவர்கள் – இந்த லோகத்தில் இருக்க செய்தே எட்டு திக்கிலும் அடங்காத பெரிய புகழை உடையராய் –
அவர்களுக்கு நிலம் அல்லாத பகவத் அனுபவ பரம சுகத்தை ப்ராபிக்க பெறுவார்கள் –

ஆள் கொள்ளத் தோன்றிய ஆயர் தம் கோவினை நாள் கமழ் பூம் பொழில் வில்லிபுத்தூர் பட்டன்
வேட்கையினால் சொன்ன சப்பாணி ஈரைந்தும் வேட்கையினால் சொல்லுவார் வினை போமே 1-6 10-
அவதார சேஷ்டித அனுபவத்தில் ஆசையால் அருளிச் செய்த சப்பாணி விஷயமான பத்துப் பாட்டையும் –
ஆசை பூர்வகமாக சொல்லுமவர்கள் உடைய அகில பாபங்களும் தன்னடையே போம் –

ஆயர் குலத்தினில் வந்து தோன்றிய அஞ்சன வண்ணன் தன்னை தாயர் மகிழ ஒன்னார் தளரத் தொடர் நடை நடந்ததனை
வேயர் புகழ் விட்டு சித்தன் தன் சீரால் விரித்தன உரைக்க வல்லார் மாயன் மணி வண்ணன் தாள் பணியும் மக்களைப் பெறுவர்களே – 1-7 11-
சீர்மையோடே விஸ்தரித்து சொன்ன -இவற்றை ஏதேனும் ஒருபடி சொல்ல வல்லவர்கள் –ஆச்சர்யமான குணங்களை உடையவனாய் –
நீல ரத்னம் போன்ற வடிவை உடையவன் ஆனவனுடைய திருவடிகளிலே ஸ்வ சேஷத்வ அநு ரூபமான வ்ருத்தி விசேஷத்தை பண்ணும் –
சத் புத்ரர்களைப் பெறுவர்-
மக்கள் -என்று அவி விசேஷமாக சொல்லுகையாலே -வித்தையாலும் ஜன்மத்தாலும் வரும் –உபய வித புத்ரர்களையும் சொல்லுகிறது –

நச்சுவார் முன்னிற்கும் நாராயணன் தன்னை அச்சோ வருக என்று ஆய்ச்சி உரைத்தன
மச்சணி மாட புதுவை கோன் பட்டன் சொல் நிச்சலும் பாடுவார் நீள் விசும்பு ஆள்வாரே -1-8-11 –
ப்ரீதி உக்தராய் கொண்டு -போக ரூபமாக சொல்லும் அவர்கள் –கால தத்வம் உள்ளது அனையும் பரம ஆகாச சப்த வாச்யமான
பரம பதத்தை சுவாதீனமாக நடத்தப் பெறுவார் -அதாவது -அங்குள்ள சகல போகத்துக்கும் தாங்களே நிர்வாகராவர் என்ற படி –

ஆய்ச்சி அன்று ஆழிப் பிரான் புறம் புல்கிய வேய்த் தடம் தோளி சொல் விட்டு சித்தன் மகிழ்ந்து
ஈத்த தமிழ் ஈரைந்தும் வல்லவர் வாய்த்த நன் மக்களை பெற்று மகிழ்வரே -1 9-11 – –
இவை பத்துப் பாட்டையும் சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள்-சர்வேஸ்வரனுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகைக்கு ஈடாக வாய்த்த
விலஷணரான சிஷ்ய புத்ரர்களை -லபித்து -அத்தாலே -வந்த ஆனந்தத்தை உடையராவர் –

வல் ஆள் இலங்கை மலங்க சரம் துரந்த வில் ஆளானை விட்டு சித்தன் விரித்த
சொல் ஆர்ந்த அப்பூச்சி பாடல் இவை பத்தும் வல்லார் போய் வைகுந்தம் மன்னி இருப்பரே -2 1-10 – –
இப்பத்தையும் -ஏதேனும் ஒருபடி வல்லவர்கள் –சொல் ஆர்ந்த என்ற இது -அதிகரிப்பார்க்கு இதன் அர்த்தத்தில் போக வேண்டா –
சப்த ரசம் தானே அமையும் என்னும்படி இருக்கும் என்னவுமாம் –வல்லார் என்றது சாபிப்ரயாமாக வல்லார் என்னவுமாம் –
போய் இத்யாதி -இதனுடைய வ்யவசாயமே ஹேதுவாக -அர்ச்சிராதி மார்க்கத்திலே போய் –
ஸ்ரீ வைகுண்டத்திலே அவனை அனுபவித்து -மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு -யாவத் காலமும் இருக்கப் பெறுவர்-

வாரணிந்த கொங்கை ஆய்ச்சி மாதவா உண் என்ற மாற்றம் நீரணிந்த குவளை வாச நிகழ் நாறும் வில்லி புத்தூர்
பாரணிந்த தொல் புகழான் பட்டார் பிரான் பாடல் வல்லார் சீரணிந்த செங்கண் மால் மேல் சென்ற சிந்தை பெறுவார் தாமே -2 2-11 – –
பாடல் வல்லார் தாம் செங்கண் மால் பக்கலிலே ஒருபடி படச் சென்ற மனசை உடையவர் ஆவர் –

வார் காது தாழப் பெருக்கி அமைத்து மகரக் குழை இட வேண்டிச் சீரால் அசோதை திருமாலைச் சொன்ன சொல் சிந்தையுள் நின்று திகழ
பாரார் தொல் புகழான் புதுவை மன்னன் பன்னிரு நாமத்தால் சொன்ன ஆராத அந்தாதி பன்னிரண்டும் வல்லார் அச்சுதனுக்கு அடியாரே – 2-3-13- –
சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள் -ஆஸ்ரிதரை ஒருகாலும் நழுவ விடாத ஸ்வபாவன் ஆனவனுக்கு அநவரத கிஞ்சித்கார பரராகப் பெறுவர்-

கார்மலி மேனி நிறத்து கண்ண பிரானை உகந்து வார்மலி கொங்கை யசோதை மஞ்சனம் ஆட்டியவாற்றை
பார்மலி தொல் புதுவைக் கோன் பட்டர்பிரான் சொன்ன பாடல் சீர்மலி செம்தமிழ் வல்லார் தீவினை யாதும் இலரே -2-4 10- –
வற்றை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள் -தீவினை ஒன்றும் இல்லாதவர் ஆவர் –அவர்களுக்கு ஒரு துஷ் கர்மங்களும் இல்லை என்கை-

கண்டார் பழியாமே யக்காக்காய் கார் வண்ணன் வண்டார் குழல் வார வாராய் என்ற ஆய்ச்சி சொல்
விண் தோய் மதிள் வில்லி புத்தூர் கோன் பட்டன் சொல் கொண்டாடிப் பாட குருகா வினை தானே -2 5-10 – –
சப்தார்த்த வைலஷண்யத்தை கொண்டாடி -ப்ரீதி ப்ரேரிதராய் கொண்டு பாட வினை என்று பேர் பெற்றவை
அடங்கலும் தானே அருகு வந்து கிட்டா –

அக்காக்காய் நம்பிக்கு கோல் கொண்டு வா என்று மிக்காள் உரைத்த சொல் வில்லிபுத்தூர் பட்டன்
ஒக்க உரைத்த தமிழ் பத்தும் வல்லவர் மக்களை பெற்று மகிழ்வர் இவ் வையத்தே -2 6-10 –
பத்துப் பாட்டையும் சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள் –பகவத் ஞான பிரேம பரி பூர்ணரான சிஷ்ய புத்ரர்களைப் பெற்று –
அவர்களும் தாங்களுமாய்க் கொண்டு -இந்த சம்சார பூமியிலே ஆனந்திகளாய் இருக்கப் பெறுவர்-

செண்பக மல்லிகையோடு செங்கழுநீர் இருவாட்சி எண்பகர் பூவும் கொணர்ந்தேன் இன்று இவை சூட்ட வா என்று
மண்பகர் கொண்டானை ஆய்ச்சி மகிழ்ந்து உரை செய்த இம்மாலை பண்பகர் வில்லிபுத்தூர் கோன் பட்டார் பிரான் சொன்ன பத்தே – 2-7 10-
இதுக்கு ஒரு பலம் சொல்லாதே இத்தை ஸ்லாகித்து விட்டது இதனுடைய ரச அனுபவம் தானே இதுக்கு பலம் என்று தோற்றுகைக்காக –

போதமர் செல்வக் கொழுந்து புணர் திரு வெள்ளறையானை மாதர்க்கு உயர்ந்த யசோதை மகன் தன்னைக் காப்பிட்ட மாற்றம்
வேதப் பயன் கொள்ள வல்ல விட்டுசித்தன் சொன்ன மாலை பாதப் பயன் கொள்ள வல்ல பத்தர் உள்ளார் வினை போமே -2 8-10 –
பாட்டுகள் தோறும் பின்னடியில் சொன்ன பிரயோஜனத்தை கைக்கொள்ள வல்ல
பக்திமான்களாய் உள்ளவர்களுடைய மங்களா சாசன விரோதியாய் உள்ள பாபம் தன்னடையே விட்டு போம் –

வண்டு களித்து இரைக்கும் பொழில் சூழ் வரு புனல் காவிரித் தென் அரங்கன்
பண்டு அவன் செய்த கிரீடை எல்லாம் பட்டர்பிரான் விட்டு சித்தன் பாடல்
கொண்டு இவை பாடிக் குனிக்க வல்லார் கோவிந்தன் தன் அடியார்களாகி
எண் திசைக்கும் விளக்காகி நிற்பார் இணை அடி என் தலை மேலனவே 2-9 11- –
ப்ரீதி ப்ரேரிதராய் பாடி -உடம்பு இருந்த இடத்திலே இராதே -விகர்தராய் ஆட வல்லவர்களாய்
இந்த சேஷ்டிதங்கள் எல்லாம் செய்த கோவிந்தனுக்கே அடியார்களாய்–தங்களுடைய சந்நிதி விசேஷத்தாலே
எட்டு திக்கிலும் உண்டான அந்தகாரம் போம்படி பிரகாசராய் கொண்டு -நிற்கும் அவர்களுடைய இணை அடி என் தலை மேலனவே
சேர்த்தி அழகை உடைத்தான திருவடிகள் ஆனவை என் தலை மேலே சர்வ காலமும் வர்த்திக்கும் அவைகள் என்கிறார் –
இத்தால்-ஓத வல்ல பிராக்கள் நமை ஆளுடையார்கள் பண்டே -என்னுமா போலே இத்தை அப்யசித்தவர்கள் உடைய வைபவத்தையும்-
அவர்கள் பக்கல் தமக்கு உண்டான கௌரவ பிரதிபத்தியும் அருளிச் செய்தார் ஆய்த்து

அங்கமலக் கண்ணன் தன்னை யசோதைக்கு மங்கை நல்லார்கள் தாம் வந்து முறைப்பட்ட
அங்கு அவர் சொல்லை புதுவைக் கோன் பட்டன் சொல் இங்கு இவை வல்லார்க்கு ஏதம் ஓன்று இல்லையே -2 10- 10- –
இந்த லோகத்தில் சாபிப்ராயமாக வல்லவர்களுக்கு பொல்லாங்கு என்னப்பட்டவை ஒன்றும் இல்லாதபடி போம்-

காரார் மேனித் நிறத்து எம்பிரானை கடி கமழ் பூம் குழல் ஆய்ச்சி
ஆரா இன்னமுது உண்ண தருவன் நான் அம்மம் தாரேன் என்ற மாற்றம்
பாரார் தொல் புகழான் புதுவை மன்னன் பட்டர் பிரான் சொன்ன பாடல்
ஏரார் இன்னிசை மாலை வல்லார் இருடீகேசன் அடியாரே -3-1 11- –
இயல் அழகால் மிக்கு -அதுக்கு மேலே இனிய இசையோடு கூடி இருந்து -உள்ள சந்தர்பத்தை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள்
இந்திரியங்களை பட்டி புகாமல் ஸ்வரூப அநுரூபமாக நடக்கும்படி நியமிக்கும் அவனுக்கு நித்ய கிங்கராய் பெறுவர்-

என்றும் எனக்கு இனியானை என் மணி வண்ணனைக் கன்றின் பின் போக்கினேன் என்ற யசோதை கழறிய
பொன் திகழ் மாடப் புதுவையர் கோன் பட்டன் சொல் இன் தமிழ் மாலைகள் வல்லவர்க்கு இடர் இல்லையே -3 2-10 –
சப்தார்தங்களினுடைய ரசத்தை உடைத்தான -தமிழ் தொடைகளான இப் பத்தை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்களுக்கு பகவத் விஸ்லேஷ துக்கம் இல்லை-

புற்று அரவு அல்குல் யசோதை நல் ஆய்ச்சி தன் புத்திரன் கோவிந்தனை
கற்றினம் மேய்த்து வரக் கண்டு உகந்தவள் கற்பித்த மாற்றம் எல்லாம்
செற்றம் இலாதவர் வாழ்தரு தென் புதுவை விட்டு சித்தன் சொல்
கற்று இவை பாட வல்லார் கடல் வண்ணன் கழல் இணை காண்பர்களே -3 3-10 –
ஓர் ஆசார்யன் பக்கலிலே அப்யசித்து -இதில் உண்டான ரச்யதையாலே -ப்ரீதி பிரேரராய் கொண்டு பாட வல்லார்
காலிப் பின்னே வருகின்ற கடல் வண்ணன் -என்று சொன்ன கடல் போன்ற நிறத்தை உடையனான ஸ்ரீ கிருஷ்ணனுடைய பரஸ்பர சத்ருசமான
திருவடிகளை தாம் கண்டால் போலே கண்டு அனுபவிக்கப் பெறுவர் -என்கை –

விண்ணின் மீது அமரர்கள் விரும்பி தொழ மிறைத்து ஆயர்பாடியிலே வீதி யூடே
கண்ணன் காலிப் பின்னே எழுந்து அருள கண்டு இள ஆய்க் கன்னிமார் காமுற்ற
வண்ண வண்டு அமர் பொழில் புதுவையர் கோன் விட்டு சித்தன் சொன்ன மாலை பத்தும்
பண்ணின்பம் வரப் பாடும் பத்தர் உள்ளார் பரமான வைகுந்தம் நண்ணுவரே -3 4-10 –
கேட்கிறவர்களிலும் காட்டில் பாடுகிற தங்களுக்கு இன்பம் வரும்படியாக பண்ணிலே பாடா நிற்கும் பக்திமானாய் உள்ளவர்கள் –
விஸ்வத ப்ர்ஷ்டேஷு சர்வத ப்ர்ஷ்டேஷூ-என்கிறபடியே மேலானதுக்கும் மேலாய் – பரமாத்மானை சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே -என்கிறபடியே
பகவத அனுபவ மங்களா சாசனங்களைப் பண்ணி கால தத்வம் உள்ளது அனையும் வர்த்திக்கலாம் தேசமான ஸ்ரீ வைகுண்டத்தை ப்ராபிக்கப் பெறுவர்

அரவில் பள்ளி கொண்டு அரவம் துரந்திட்டு அரவப் பகை ஊர்தி அவனுடைய
குரவில் கொடி முல்லைகள் நின்று உறங்கும் கோவர்த்தனம் என்னும் கொற்றக் குடை மேல்
திருவில் பொலி மறை வாணர் புத்தூர் திகழ பட்டார் பிரான் சொன்ன மாலை பத்தும்
பரவும் மனம் நன்குடை பத்தர் உள்ளார் பரமான வைகுந்தம் நண்ணுவரே -3 5-11 –
சப்த சந்தர்ப்பமான இப் பத்தையும் ப்ரீதி பரவசராய் கொண்டு பேசும் நல்ல மனசை உடைய பக்திமான் களாய் உள்ளவர்கள்
தங்களுடைய ஞான பிரேம அனுகுணமாக-பகவத் அனுபவ கைங்கர்யங்களிலே அன்வயித்து அடியார் குழாங்களை உடன் கூடி
வாழலாம் படி இருக்கும் சர்வோத்தரமான ஸ்ரீ வைகுண்டத்தை ப்ராபிக்கப் பெறுவார் –

குழல் இருண்டு சுருண்டு ஏறிய குஞ்சி கோவிந்தனுடைய கோமள வாயில்
குழல் முழஞ்சுகளினூடு குமிழ்த்துக் கொழித்து எழுந்த அமுதப் புனல் தன்னை
குழல் முழவம் விளம்பம் புதுவைக் கோன் விட்டுசித்தன் விரித்த தமிழ் வல்லார்
குழலை வென்ற குளிர் வாயினராகி சாதி கோட்டியில் கொள்ளப் படுவாரே -3 6-11 – –
இவற்றை சாபிப்ராயமாக சொல்ல வல்லவர்கள் –குழலை வென்ற குளிர் வாயினராகி-திருக் குழலோசை யினுடைய
குளிர்த்தியையும் கீழ் படுத்தி -தன் மேலாம்படி குளிர்ந்த வ்யவஹாரத்தை உடையராய் -சாதி கோட்டியில் கொள்ளப் படுவாரே-
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் திரளிலே புகுந்தால் அவர்கள் ச ஹ்ருத்யமாகப் பரிக்ரஹிக்கும்படி யாவார்கள்-

ஞாலம் முற்று உண்டு ஆல் இலை துயில் நாராயணனுக்கு இவள் மாலதாகி மகிழ்ந்தனள் என்று தாயுரை செய்ததனைக்
கோலமார் பொழில் சூழ் புதுவையர் கோன் விட்டு சித்தன் சொன்ன மாலை பத்தும் வல்லார்க்கு இல்லை வரு துயரே -3 7-11 –
சந்தர்ப்பமாய் ச்லாக்யமாய் இருந்துள்ள பத்துப் பாட்டையும் சாபிப்ராயமாக அனுசந்திக்க வல்லார்களுக்கு
பகவத அனுபவாதிகளுக்கு விரோதியாய் வருவதொரு துக்கம் இல்லை-

மாயவன் பின் வழி சென்று வழி இடை மாற்றங்கள் கேட்டு ஆயர்கள் சேரியிலும் புக்கு அங்குத்தை மாற்றம் எல்லாம்
தாயவள் சொல்லிய சொல்லை தண் புதுவை பட்டன் சொன்ன தூய தமிழ் பத்தும் வல்லார் தூ மணி வண்ணனுக்கு ஆளரே – 3-8 10-
சம்ஸ்க்ருதம் சப்தம் போல் அன்றிக்கே -இருண்டு பொருள் தெரியாமை -அன்றிக்கே பெண்ணுக்கும் பேதைக்கும் அறியலாம்படி
ஸ்வார்த்த பிரகசகமாய் தூய்மையை உடைத்தானதிராவிட பாஷையாய் -ஓர் ஒன்றே ஓர் ஆத்மாவுக்கு உஜ்ஜீவனமாய் போரும் என்னும்படி
இருக்கிற பத்துப் பாட்டையும் சாபிப்ராயமாக அனுசந்திக்க வல்லவர்கள் பழிப்பு அற்ற நீல ரத்னம் போன்ற வடிவு அழகை உடையவனுக்கு
சேஷ பூதராய் அடிமை செய்யப் பெறுவார்

நந்தன் மதலையை காகுத்தனை நவின்று உந்தி பறந்த ஒளி இழையார்கள் சொல்
செந்தமிழ் தென் புதுவை விட்டு சித்தன் சொல் ஐந்தினோடு ஐந்தும் வல்லார்க்கு அல்லல் இல்லையே – 3-9 11- –
ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரமான விஷயமான ஐந்தும் ஸ்ரீ ராமாவதாரமான விஷயமான ஐந்தும் -ஆன -இப்பத்தையும்
சாபிப்ராயமாக வல்லவருக்கு -அல்லல் இல்லையே-சாம்சாரிக துக்கம் ஒன்றும் இல்லை

வாராரும் முலை மடவாள் வைதேவி தனைக் கண்டு சீராரும் திறல் அனுமன் தெரிந்து உரைத்த அடையாளம்
பாராரும் புகழ்ப் புதுவைப் பட்டர் பிரான் பாடல் வல்லார் ஏராரும் வைகுந்தத்து இமையவரோடு இருப்பாரே –3-10-10-
இவற்றை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள்–எல்லா நன்மைகளும் சேர்ந்த பரமபதத்தில் -அடியாரோடு இருந்தமை -என்கிறபடியே
நிரந்தர பகவத் அனுபவ பரரான நித்ய ஸூரிகளோடு ஒரு கோவையாக இருக்கப் பெறுவர் –

கரிய முகல் புரை மேனி மாயனை கண்ட சுவடு உரைத்து புரவி முகம் செய்து செந்நெல் ஓங்கி விளை கழனி புதுவை
திருவில் பொலி மறை வாணன் பட்டர் பிரான் சொன்ன மாலை பத்தும் பரவு மனம் உடை பத்தர் உள்ளார் பரமன் அடி சேர்வார்களே -4 1-10 –
ப்ரீதி பரவசராய் கொண்டு அடைவு கெடப் பேசும் மனசை உடைய பக்தராய் உள்ளவர்கள் காண்கைக்கு தேட வேண்டாதே –
நித்ய அனுபவம் பண்ணலாம் படி சர்வ ஸ்மாத் பரனான அவனுடைய திருவடிகளை சேரப் பெறுவர்கள்.

மருதப் பொழில் அணி மால் இரும் சோலை மலை தன்னை கருதி உறைகின்ற கார்க்கடல் வண்ணன் அம்மான் தன்னை
விரதம் கொண்டு ஏத்தும் வில்லிபுத்தூர் விட்டு சித்தன் சொல் கருதி உரைப்பவர் கண்ணன் கழலினை காண்பரே – 4-2 11-
ஸ்வ சேஷத்வ அனுரூபமான மங்களா சாசனமே தமக்கு விரதமாகக் கொண்டு திருப் பல்லாண்டு பாடி ஏத்துவாரான
ஸ்ரீ வில்லி புத்தூரில் பெரிய ஆழ்வார் அருளி செய்ததை
அன்றிக்கே
அர்ச்சாவதாரம் -அடியோமுக்கே எம்பெருமான் அல்லீரோ நீர் -என்னப்படும் விஷயம் ஆகையாலே -இவ்விஷயத்தை ஏத்தக் கடவோம் –
என்னும் வ்ரதத்தை உடையராய் கொண்டு மங்களா சாசன ரூபேண ஏத்தும் என்னவுமாம்
சாபிப்ரயமாக புத்தி பண்ணி அனுசந்திக்குமவர்கள் அத்யந்த ஸூலபனான ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் திருவடிகளை கண்டு அனுபவிக்கப் பெறுவர்-

மால் இரும் சோலை என்னும் மலையை உடைய மலையை நாலிரு மூர்த்தி தன்னை நால் வேத கடல் அமுதை
மேலிரும் கற்பகத்தை வேதாந்த விழுப் பொருளின் மேலிருந்த விளக்கை விட்டு சித்தன் விரித்தனவே -4 3-11 –
இந்த தத்வ த்ரயத்திலும் வைத்துக் கொண்டு- மேலாய் இருந்துள்ள என்றபடி-அதாவது சேதன அசேதனங்கள் இரண்டும் பிரகாரமாக -தான் பிரகாரியாய் –நதத் சமஸ் சாப்ய திகச்ச தர்ச்யதே -என்னும்படி-சர்வ ஸ்மாத் பரனாய் -இருக்கை
இப்படி இருக்கிறவனை -அரவத்தமளிப் -படியே -திரு உள்ளத்தில் வைத்துக் கொண்டு இருக்கையாலே –
விஷ்ணு சித்தன் -என்னும் திரு நாமத்தை உடைய பெரியாழ்வார் விஸ்த்ரேண அருளிச் செய்தவை
இதுக்கு பலம் சொல்லாமைக்கு அடி இவ்வர்த்தத்தை அறிகிறது தானே-இது கற்கிற அதுக்கு பிரயோஜனம் ஆகையாலே-

சீத நீர் புடை சூழ் செழும் கனி வுடைத் திருக் கோட்டியூர் ஆதியான் அடியாரையும் அடிமை இன்றித் திரிவாரையும்
கோதில் பட்டர் பிரான் குளிர் புதுவை மன் விட்டு சித்தன் சொல் ஏதமின்றி உரைப்பவர் இருடீகேசனுக்கு ஆளரே – 4-4 11-
இப் பத்து பாட்டையும்-நிர்த் தோஷமாக சொல்லும் அவர்கள் அதாவது இவர் திரு உள்ளக் கருத்தை அறிந்து அதில் பழுதற சொல்லுகை
இந்திரியங்களை அந்ய பரம் ஆக்காதபடி நியமித்து அடிமை கொள்ள வல்லவனுக்கு அடிமை செய்யும் ஆளாகப் பெறுவர்-

செத்துப் போவதோர் போது நினைந்து செய்யும் செய்கைகள் தேவ பிரான் மேல்
பத்தராய் இறந்தார் பெரும் பேற்றை பாழித் தோள் விட்டு சித்தன் புத்தூர் கோன்
சித்த நன்கு ஒருங்கி திருமாலை செய்த மாலை இவை பத்தும் வல்லார்
சித்த நன்கு ஒருங்கி திருமால் சென்ற சிந்தை பெறுவர் தாமே -4 5-10 –
ஸ்ரீ யபதி விஷயமாக செய்த இப்பத்துப் பாட்டையும் அப்யசித்தவர்கள் ஆழ்வாரைப் போலே – கரண த்ரயமும் ஒரு படிப்பட உடையராய்
ஸ்ரீ யபதி பக்கல் சென்ற மனசை உடையர் ஆவார்கள்

சீரணி மால் திரு நாமமே இடத் தேற்றிய வீரணி தொல் புகழ் விட்டு சித்தன் விரித்த
ஓரணி ஒண் தமிழ் ஒன்பதோடு ஒன்றும் வல்லவர் பேரணி வைகுந்தத்து என்றும் பேணி இருப்பரே – 4-6 10-
அப்யசித்தார்க்கு அத்விதீயமான ஆபரணமாய் அர்த்த பிரகாசகமாய் சர்வாதிகாரமான திராவிட ரூபமாய் இருந்துள்ள இப்பத்து பாட்டையும்
சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள் பெரிய அழகை உடைய ஸ்ரீ வைகுண்டத்திலே அதாவது பகவத் அனுபவ கைங்கர்யங்களுக்கு அனுரூபம் ஆகையாலே
மிகவும் விலஷணமான தேசத்திலே -என்கை -சர்வ காலமும் ஆதரத்தோடு வர்த்திக்கப் பெறுவர்
அதவா பேணுகை யாவது ஈஸ்வரனைப் பேணுகையாய் மங்களா சாசன பரராய் வர்த்திக்கப் பெறுவர் -என்னவுமாம்-

பொங்கு ஒலி கங்கை கரை மலி கண்டத்துறை புருடோத்தமன் அடி மேல்
வெங்கலி நலியா வில்லிபுத்தூர் கோன் விட்டு சித்தன் விருப்புற்று
தங்கியவன் பால் செய் தமிழ் மாலை தங்கிய நா வுடையார்க்கு
கங்கையில் திரு மால் கழல் இணைக் கீழே குளித்து இருந்த கணக்காமே -4 7-11 –
ஒருகாலும் நீங்காதே வர்திக்கும்படியான நாவை உடையவர்களுக்கு –அதாவது –எப்போதும் இத்தையே சொல்லிக் கொண்டு திரியும் அவர்களுக்கு -என்கை
இத் திருமொழி தங்கின நா உடையார்களுக்கு -ஏதேனும் ஓர் இடத்தில் இருந்தாலும் – சர்வேஸ்வரன் திருவடிகளில் பிறப்பால் வந்த ஏற்றத்தை உடைய
கங்கையிலே ஸ்நானம் பண்ணி –திருக் கண்டம் கடி நகரிலே எழுந்து அருளி இருக்கிற ஸ்ரீ ய பதியானவன் திருவடிகளின் கீழே
நிரந்தர சேவை பண்ணி -இருந்ததோடு பிரயோஜனம் ஒக்கும் -என்கைபகவத் ப்ரீதி இறே அதுக்கு பிரயோஜனம் –அது இவர்களுக்கும் ஒக்கும் என்றது ஆய்த்து

பருவரங்கள் அவை பற்றி படை யாலித்து எழுந்தானை செருவரங்க பொருது அழித்த திருவாளன் திருப்பதி மேல்
திருவரங்க தமிழ்மாலை விட்டு சித்தன் விரித்தன கொண்டு இருவரங்கம் எரித்தானை ஏத்த வல்லார் அடியோமே -4 8-10 –
இத் திரு மொழியைக் கொண்டு இப்படி விரோதி நிரசன சீலரான பெரிய பெருமாளை வாய் படைத்த பிரயோஜனம் பெரும் படி
ஏத்த வல்லார்களுக்கு அடியாராய் உள்ளவர்கள் நாங்கள் என்று தம்முடைய சம்பந்திகளையும் கூட்டிக் கொண்டு அருளிச் செய்கிறார்
இத்தால் இத் திரு மொழியைக் கொண்டு பெரிய பெருமாளை ஏத்துமவர்கள் விஷயத்தில் தமக்கு உண்டான
பிரதிபத்தி விசேஷத்தை அருளிச் செய்தார் ஆய்த்து-

கைந்நாகத் திடர் கடிந்த கனல் ஆழி படைவுடையான் கருதும் கோயில்
தென்னாடும் வடநாடும் தொழ நின்ற திருவரந்தத் திருப்பதியின் மேல்
மெய்நாவன் மெய்யடியான் விட்டு சித்தன் விரித்த தமிழ் உரைக்க வல்லார்
எஞ்ஞான்றும் எம்பெருமான் இணை அடிக் கீழ் இணை பிரியாது இருப்பர் தாமே – 4-9 11-
விஸ்தரேண பிரதிபாதித்த திராவிட ரூபமான இத் திருமொழியை சொல்ல வல்லவர்கள் எல்லா காலத்திலும் எனக்கு சேஷியான ஸ்ரீ வைகுண்ட நாதனுடைய
ஒன்றுக்கு ஓன்று ஒப்பான திருவடிகளின் கீழ் விஸ்லேஷ ரஹீதராய் -அடியார்கள் குழாம் களோடு தாங்கள் இருக்கப் பெறுவர்-

மாயவனை மதுசூதனனை மாதவனை மறையோர்கள் ஏத்தும்
ஆயர்கள் ஏற்றினை அச்சுதனை அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே
வேயர் புகழ் வில்லி புத்தூர் மன் விட்டு சித்தன் சொன்ன மாலை பத்தும்
தூய மனத்தனராகி வல்லார் தூ மணி வண்ணனுக்கு ஆளர் தாமே – 4-10 10-
அனுபவத்துக்கும் -மங்களா சாசனத்துக்கும் விரோதி ஆனவற்றை போக்கிக் கொள்ளுகைக்காக அருளிச் செய்த சப்த சந்தர்ப்ப ரூபமான இப் பத்து பாட்டையும்
ப்ரப்யந்தரத்திலிம் -ப்ராபகாந்தரத்திலும் அந்வயம் இல்லாமையாலே -நிர் தோஷ அந்தர்கரனராய் -இவர் அபிமானத்திலே ஒதுங்கி அப்யசிக்க வல்லவர்கள்
பழிப்பு அற்ற நீல மணி போலே இருக்கிற வடிவு அழகை உடையவனுக்கு – மணி வண்ணா உன் சேவடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்று சர்வ காலமும் மங்களா சாசனம்
பண்ணுபவர்கள் தாங்கள் ஆவார்-இங்கு இருந்த நாளும் பெரிய பெருமாள் திருவடிகளிலே மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு இருந்து –
சரீர அவசானத்தில் -பரம பதத்தில் போய் -நித்ய சூரிகள் திரளிலே புகுந்து –சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே -என்கிறபடியே
அங்கே எழுந்து அருளி இருக்கிற இருப்பை அனுபவித்து —கால தத்வம் உள்ளதனையும் மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கப் பெறுவர் -என்கை –

காமர் தாதை கருதலர் சிங்கம் காண இனிய கரும் குழல் குட்டன்
வாமனன் என் மரகத வண்ணன் மாதவன் மது சூதன் தன்னை
சேம நன்கமரும் புதுவையோர் கோன் விட்டு சித்தன் வியம் தமிழ் பத்தும்
நாமம் என்று நவின்று உரைப்பார்கள் நண்ணுவார் ஒல்லை நாரணர் உலகே – 5-1 10-
சிநேகத்தோடு ஸ்தோத்ரம் பண்ண வல்லவர்கள்-பரம பதத்தை சடக்கென கிட்டப் பெறுவார்கள்-அதாவது ஈஸ்வரனுக்கு பரிவராய் போருகை
சேம நன்கமரும் –என்று சொல்லிற்றும் இவ்வர்த்தத்தை இறே –சேமத்துக்கு நன்மை யாவது -அத்தலைக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே
இவ்வர்த்தம் இவ்வூரிலே நடக்கை -பொன் திகழ் மாடம் பொலிந்து தோன்றும் புதுவை -என்று பொன் உலகத்தோடு ஒக்க திருப் பல்லாண்டு பாடுகை இறே –
ஒல்லை -என்றது ஓவாதே நமோ நாராயணா –என்று சொல்லுகையாலே ஒரு கால் சொல்லி அநந்தரம் சொல்லுகைக்கு உதவ அங்கே ஆம்படி வைக்கை –
நாரணர் உலகே –இங்கு இருந்த நாள் –நாரணா என்னும் இத்தனை அல்லால் -வழிப் போக்கிலும் –பாதேயம் புண்டரீகாஷநாம சங்கீர்த்தநாம்ர்தம் –
வழியில் உள்ளார் கண்டு உகப்பதும் -நாரணன் தமர் -என்று இறே –அங்கு புக்காலும் -நமோ நாராயணா என்று சூழ்ந்து இருந்து இறே ஏத்துவது –
இங்கு இருந்த நாளோடு –வழிப்போக்கோடு –திவ்ய தேச ப்ராப்தியோடு –வாசி அற-இதுவே இறே -பலம் –

அரவத்து அமளியினோடும் அழகிய பாற் கடலோடும் அரவிந்த பாவையும் தானும் அகம்படி வந்து புகுந்து
பரவை திரை பல மோத பள்ளி கொள்கின்ற பிரானை பரவுகின்றான் விட்டு சித்தன் பட்டினம் காவல் பொருட்டே -5 2-10 –
அடியார்கள் குழாங்களுடனே வந்து புகுந்து பரவை திரை பல மோதப் பள்ளி கொள்கின்ற பிரானை –
தான் இவர் திரு உள்ளத்திலே கண் வளர்ந்து அருளுகிற படிக்கு ஸ்மாகரமாக
அலை கேட்கும் படி கண் வளர்ந்து அருளுகிற உபகாரத்துக்குக் தோற்று பரவுகின்றான் விட்டு சித்தன்-
தம் சத்தைக்கு போற்றுகை அன்றிக்கே – காவலுக்கு உறுப்பாகப் போற்றுகிறார் பட்டினம் காவல் பொருட்டே- ரஷையின் பொருட்டு –

ஆக –
இத் திருமொழியால் திருப் பல்லாண்டில் அர்த்தத்தை நிகமிக்கிறார் –
சேவடி செவ்வி திருக்காப்பு -என்ற அர்த்தம் -உறகல் உறகலிலே நிகமித்தார்
அடியோமோடும் நின்னோடும் -என்கிற பாட்டின் அர்த்தத்தை -அரவத் தமளியிலே -நிகமித்தார்-

சென்று உலகம் குடைந்தாடும் சுனை திரு மால் இரும் சோலை தன்னுள்
நின்ற பிரான் அடி மேல் அடிமைத் திறம் நேர்பட விண்ணப்பம் செய்
பொன் திகழ் மாடம் பொலிந்து தோன்றும் புதுவைக் கோன் விட்டு சித்தன்
ஒன்றினோடு ஒன்பதும் பாட வல்லார் உலகம் அளந்தான் தமரே– 5-3 10- –
ஒன்றினோடு ஒன்பதும் –ஒளித்திடில் நின் திரு ஆணை -என்றதோடே மற்றை ஒன்பதையும் –இது ஓன்று இறே பிரதானம் –
மற்ற ஒன்பதும் ஈஸ்வரன் பெறா ஆணை என்ன -அன்று என்று சாதித்தவை இறே இவை –
சொல்ல வல்லார் -என்ற ஸ்தானத்திலே -பாட வல்லார் -என்கிறது –பாட்யே கேயேச மதுரம்
பலம் -ஸ்வ ஸ்வா தந்த்ர்யமும் அந்ய சேஷத்வமும் குலையும் என்கிறார்-இவை இரண்டும் குலைந்த அபதானம் இறே -திரு உலகு அளந்து அருளின இடம்
சதுமுகன் கையில்-இத்யாதி-ஸ்வரூப சாதன புருஷார்த்தங்கள் மூன்றும் இத் திருவடிகள் இறே
உலகு அளந்த பொன்னடியே -என்றும்-விண் மண் அளந்த பொன் அம் கழல் -என்றும் –பொது நின்ற பொன் அம் கழல் -இத்யாதி

வேயர் தங்கள் குலத்து உதித்த விட்டு சித்தன் மனத்தே
கோயில் கொண்ட கோவலனைக் கொழும் குளிர் முகில் வண்ணனை
ஆயர் ஏற்றை அமரர் கோவை அந்தணர் தம் அமுதத்தினை
சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே -5 4-11 –
ஸ்ரீ எம்பார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் திருவடி நிலைகளை எடுத்து தம் திரு முடியிலே வைத்துக் கொண்டு –
பாட வல்லார் -சாயை போலே -தாமும் -அணுக்கர்களே -என்று அருளிச் செய்தார் –
தாமும் -என்கைக்கு அடி -அவர்கள் ஏற்றதை நினைத்து அதாவது –
பிரயோஜனாந்தரங்களையும் -உபாயாந்தரங்களையும் -கணிசித்து -மங்களா சாசனம் பண்ணுகை அன்றிக்கே -தத் காலத்துக்கு மங்களா சாசனம்
பண்ணுகை அன்றிக்கே -கழிந்த காலத்துக்கும் மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே ஏற்றம் –
இப்படிக்கொத்த தண்மை தம்முடைய வம்சத்தில் ஏழு படி கால் இல்லை என்னும் இடத்தை ஏழாட் காலம் பழிப்பிலோம் -என்று அருளிச் செய்தார் இறே –
பாடுகை யாவது -உன் செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்கை-சாயை போலே என்றது -புருஷனுடைய சாயை அவன் புக்க இடத்தே புக்கு –
புறப்பட்ட இடத்தே புறப்பட்டு -நிவ்ருத்தி அவன் இட்ட வழக்கமா போலே –
இத் திரு மொழி கற்றார்க்கும்-தங்களுக்கு என்ன ஒரு பிரவ்ருத்தி நிவ்ருதிகள் இன்றிக்கே ஈஸ்வரனுக்கு அந்தரங்கர் ஆகப் பெறுவார்கள் –
செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்று பாட வல்லார் நிழலும் அடிதாறுமாகப் பெறுவார்கள்
அடிதாறு -திருவடிகளில் ரேகைகள்
சாயை போலே பாட வல்லார் -நிழல் உண்டாக பாட வல்லார்-நிழல் ஆவது -குளிர்த்தி-குளிரப் பாட வல்லார் என்றும் சொல்லுவார்கள்

—————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திருவாய்மொழிப் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி –பிரவேசங்கள் தொகுப்பு –

ஸ்ரீ யபதியாய்-தனக்கு சந்நிகிதன் ஆன அளவிலே -பிரணவத்திலே சொல்லுகிறபடியே
அவனை தமக்கு ரஷகனாகவும் -தம்மை அவனுக்கு ரஷக பூதனாகவும் -அனுசந்தித்து –
ஸ்வ சேஷத்வ அநு ரூபமான விருத்தி விசேஷங்களை அவன் திருவடிகளிலே செய்ய அமைந்து இருக்க –
அவனுடைய சர்வ ரஷகத்வாதிகளை அநு சந்திக்கும் முன்னே –முகப்பிலுண்டான சௌந்தர்யாதிகளிலே ஆழம் கால் பட்டு –
அவனை குழைச் சரக்காக நினைக்கையாலும் -காலம் அதீதமான வஸ்து காலம் சாம்ராஜ்யம் பண்ணும் தேசத்தில் வந்து
சந்நிஹிதம் ஆவதே -இவ்வஸ்துவுக்கு என்ன தீங்கு வருகிறதோ -என்னும் பயத்தாலும் –
அவனை ரஷ்ய பூதனாக நினைத்து -தாம் ரஷகராய் நின்று மங்களா சாசனம் பண்ணும் அளவில் –
உபய விபூதி யூதனான நிலையிலே மங்களாசாசனம் பண்ணின அளவு அன்றிக்கே –
அவன் சம்சாரி சம்ரஷண அர்த்தமாக -பிரதிகூல பூயிஷ்டமான இத் தேசத்தில் வந்து அவதரித்து செய்து அருளின சேஷ்டிதங்களை அநு சந்தித்து –
அதீத காலங்களில் அபதானங்களுக்கு உத்தர காலத்திலே வயிறு எரியும் பிரேம ஸ்வரூபர் ஆகையாலே –
திரு அவதார விசேஷங்களுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணி அருளினார் -திரு பல்லாண்டிலே-

அது தன்னிலும் –
அந்தியம் போதில் அரி உருவாகி அரியை அழித்தவனை
பந்தனை தீர பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு பாடுதும் -என்றும் –
இராக்கதர் வாழ் இலங்கை பாழாலாக படை பொருதானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதும் -என்றும் –
ஸ்ரீ நரசிம்க ப்ராதுர்பாவதுக்கும் ஸ்ரீ ராமாவதாரத்துக்கும் மங்களாசாசனம் பண்ணின அளவு அன்றிகே –
மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா உன் சேவடி செவ்வித் திரு காப்பு -என்றும்
மாயப் பொரு படை வாணனை ஆயிரம் தோளும் பொழி குருதி பாய சுழற்றிய ஆழி வல்லானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதும் -என்றும்-
திரு மதுரையுள் சிலை குனித்து ஐம் தலைய பைந்நாக தலை பாய்ந்தவனே உன்னைப் பல்லாண்டு கூறுதும் -என்றும் –
இவர் ப்ராசுர்யேன மங்களாசாசனம் பண்ணிற்று ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரத்துக்கு இறே–

ஆழ்வார்கள் எல்லாரும் -கிருஷ்ண அவதாரம் -என்றவாறே போர மண்டி இருப்பார்கள் –
அதுக்கடி-அல்லாத அவதாரம் போல் அன்றிக்கே –
சமகாலம் ஆகையாலே -ஒரு செவ்வாய் கிழைமை முற்பட பெற்றிலோமே -பாவியேன் -பல்லில் பட்டு தெறிப்பதே -என்னும் இழவும் –
பரிவர் தேட்டமான அவதாரம் ஆகையாலே அத்தை அநு சந்திக்கையால் வந்த வயிறு எரிச்சலும் –
ராம அவதாரத்தில் -தகப்பனார் -சம்பராந்தகனாய் -ஏக வீரனாய் இருப்பான் ஒருவன் –
பிள்ளைகள் தாங்களும் ஆண் புலிகள் –
குடிதானே வன்னிய மறுத்து இருப்பதொரு குடி –
இவை எல்லாம் மிகை ஆகும் படி குணத்தாலே நாட்டை எல்லாம் ஒரு மார்பு எழுத்தாக்கி கொண்டு இருப்பார்கள் –
ஆகையால் எதிரிகள் என்கிற சப்தம் இல்லை -இங்கன் அன்றிக்கே –
தமப்பன் ஒரு சாது வர்த்தன்-
பிறந்ததும் கம்சன் சிறைக் கூடத்திலே –
வளர்ந்ததும் அவன் அகத்தருகே –
ஸ்ரீ பிருந்தா வனத்திலே எழும் பூண்டுகள் அகப்பட அசூர மயமாய் இருக்கும் –
ரஷகரானவர்கள் ஓரடி தாழ நிற்கில் -பாம்பின் வாயிலே விழும்படியாய் ஆய்த்து அவன்படி இருப்பது –
இப்படியானால் வயிறு எரியாது இரார்களே இவர்கள்-

அவர்கள் எல்லாரையும் போல் அல்ல விறே கிருஷ்ணா அவதாரத்தில் இவருக்கு உண்டான ப்ராவண்யம் –
அதாவது –
விட்டு சித்தன் மனத்தே கோவில் கொண்ட கோவலன் -என்கிறபடியே
தான் பிறந்த படியும் வளர்ந்தபடியும் இவரை கொண்டு கொள்கைக்காக –
அவன் இவர் திரு உள்ளத்திலே குடி கொண்டு இருக்க –
போகத்தில் வழுவாத புதுவையர் கோன்-என்னும்படி அவதார அனுபவமாகிற
போகத்தில் ஒன்றும் நழுவாதபடி-
கண்ணன் கேசவன் நம்பி பிறந்தினில் -என்று அவதார சமயமே தொடங்கி-
அதிலுண்டான ரசம் எல்லாம் தாமே முற்றூட்டாக அனுபவித்தார் இறே –
இனி -இவ்விவ்ஷயத்தில் பரிவிலும் வந்தால் -அவர்களுக்கு அது காதாசித்தமாய் -இவருக்கு நித்தியமாய் இறே இருப்பது –

ஆக -இப்படி கிருஷ்ண அவதார அனுபவாதிகளிலே ப்ரவர்தரான இவர் –
இவ்வதாரத்துக்கடி சொல்லுகிற இடத்தில் திரு கோட்டியூர்யின் நின்றும் வந்து பிறந்தான் என்பான் என்-
ஷீராப்தி நாதன் தேவர்கள் கோஷ்டியில் எழுந்து அருளி இவர்களுடைய ரஷண சிந்தனை பண்ணினமை தோற்றும் படி –
உரகல் மெல்லணையனாய்-பள்ளி கொண்டு அருளின ஸ்தலம் ஆகையாலே அந்த ஐக்யத்தை பற்றவும் –
அல் வழக்கு ஒன்றும் இல்லா அணி கோட்டியூர் கோன் -என்றும் தமக்கு மங்களா சாசனத்துக்கு
சஹாகாரியான செல்வ நம்பியோடே திரு கோட்டியூர் ப்ரஸ்துதம் ஆகையாலே
அவ்வுகப்பை பற்றவும் -திரு கோட்டியூரை திரு அவதார கந்தமாக அருளி செய்தஇதில் விரோதம் இல்லை-

இப்படி கிருஷ்ண அவதார ரசத்தை அனுபவிக்கிற அளவில் -ருஷிகளை போலே கரையில் நின்று -அவதார குண சேஷ்டிதங்களை
சொல்லிப் போகை அன்றிக்கே –பாவன பிரகர்ஷத்தாலே -கோப ஜென்மத்தை -ஆஸ்தானம் பண்ணி –
யசோதாதிகள் சொல்லும் பாசுரத்தை -தாம் அவர்களாக பேசி அனுபவித்து சொல்லுகிறார் –

திருவவதரித்து அருளின அளவில் திரு வாய்ப்பாடியில் உள்ளோர் பண்ணின உபலாளநாதிகளை
அனுசந்தித்து இனியராகிறார் முதல் திரு மொழியில் –வண்ண மாடங்கள் –

கீழில் திரு மொழியில் –
திருக் கோட்டியூர் கண்ணன் கேசவன் நம்பி பிறந்தினில் -என்று துடங்கி
திருக்கோட்டியூர் மன்னு நாரணன் நம்பி பிறந்தமை -என்று தலை கட்டுகையாலே
திரு வவதரித்து அருளின பிரகாரத்தை தக்க உலோபளாலநங்களோடே அனுபவித்து ஹர்ஷ்டராய் அருளி செய்தார் –
இனிமேல் இப்படி திருவவதரித்து அருளினவனுடைய திவ்ய விக்ரக்ஹ வை லஷண்யத்தை
தத் தத் காலத்தில் யசோதை பிராட்டி அனுபவித்தாப் போலே –தத் பாவ யுக்தராய் கொண்டு –
திருவடிகளில் நின்றும் -திருமுடி அளவாக –அனுபவித்த பிரகாரத்தை –
அப்போது அவள் பேசின பாசுரத்தாலே ஆதாரம் தோற்ற அருளி செய்கிறார் –சீதக் கடலுள் அமுதன்ன தேவகி-பதிகத்தாலே –

கீழில் திரு மொழியிலே திருவடிகள் தொடங்கி-திரு முடி அளவு உண்டான திவ்ய அவயவங்களை
யசோதை பிராட்டி அனுபவித்த பிரகாரத்தை -தத் காலம் போலே மிகவும் விரும்பி அனுபவித்தாராய் நின்றார் –
இனி மேல் வளர் பிள்ளையை தொட்டிலே வளர்த்தி தாலாட்டின பிரகாரத்தை -தற் காலம் போலே விரும்பி அனுபவித்து பேசுகிறார் –

சர்வஸ் பரத் பரனாய்-அவாப்த சமஸ்த காமனாய் -சர்வ பிரகார நிர பேஷனாய் -நாராயண சப்த வாச்யனான சர்வேஸ்வரன் –
யாதொரு இடத்திலே யாதொரு திரு மேனியோடு –அவதரித்தாலும் -அவனுடைய ஸ்திதி கமன சயநாதிகளை கண்டால் மிகவும் விரும்பி
தங்களால் ஆன அளவும் கிஞ்சித் கரித்தன்றி நிற்க ஒண்ணாது இறே-ப்ரஹ்மே சநாதிகளுக்கும்-
இத்தை -யசோதை பிராட்டி மனோ ரதித்து கண்டாளாக சொல்லி தாலாட்டின பிரகாரத்தை -தாம் –மயர்வற மதி நலம் அருள பெற்றவர்
ஆகையாலே -தத் காலம் போலே -ப்ரத்யஷமாக கொண்டு – மிகவும் உகந்து -அவனுடைய
மேன்மையையும் -நீர்மையையும் -அருளிச் செய்து தாலாட்டுகிறார் –

கீழில் திரு மொழியில் -யசோதை பிராட்டி அவனுடைய சைசவ அனுகுணமாக –அழுகையை மாற்றி -கண் வளர பண்ணுகைகாக
சீராட்டிக் கொண்டு தாலாட்டின -பிரகாரத்தை –தத் பாவ யுக்தராய் கொண்டு -தாமும் அப்படி அருளி செய்தார் –
இனிமேல் தொட்டில் பருவம் போய் -தவழ்ந்து விளையாடத் தக்க பருவமான பின்பு அவன் –
நீணிலா முற்றத்தே போந்து –தவழ்ந்து புழுதி அழைவது –
சந்த்ரனை அழைப்பதான -பிரகாரத்தை -அவள் அனுபவித்து –
அவனுக்கு உகப்பாக சந்த்ரனை வர சொல்லி தான் பல காலும் அழைத்த பிரகாரத்தை தாமும் அனுபவ பூர்வகமாக பேசி இனியர் ஆகிறார் –

பரம பதத்தில் -அவாக்யன் அநாதர-என்கிறபடியே பெரு மதிப்பனாய்-ஒரு வார்த்தை சொல்லக் கடவன் அன்றிக்கே -தன்னோடு ஒக்க முகம் பார்த்து
வார்த்தை சொல்லுகைக்கு ஒரு தத்வாந்தரம் இல்லாமையாலே -அநாதாரித்து இருக்கும் அவன் –
லீலா விபூதியில் -சம்சாரி சம்ரஷண அர்த்தமாக -தன் இச்சையாலே –இதர சஜாதீயனாய் வந்து அவதரித்து -அவதாரத்தின் மெய்ப்பாடு தோற்ற –
சைசவ வாத்ய அவஸ்தைகளை அடைந்து -தத்தத் அவஸ்த அனுகுணமாக செய்த சேஷடிதாதிகளை அனுசந்தித்தால் –
மயர்வற மதி நலம் அருளப் பெறுகையாலே-அவன் மேன்மையையும் -நீர்மையையும் -தெளிய கண்டவர்கள்-
அதிலே வித்தராய் -அனுபவிக்க சொல்ல வேண்டா விறே-

மற்று உள்ள ஆழ்வார்களையும் போல அன்றிக்கே -இவ் அவதார விசேஷத்தில் –அதி பிரேம அதிசயத்தாலே -கோப ஜென்மத்தை ஆஸ்தானம் பண்ணி –
இவ் அவதார ரசம் எல்லாம் அனுபவிப்பதாக இழிந்த இவர் – அவனுடைய பால சேஷ்டிதங்களில் ஒன்றும் நழுவ விடார் இறே-
ஆகையாலே –-அவன் புழுதி அளைவது –சந்தரனை அழைப்பது -ஆகிய
சேஷ்டிதங்களை-தத் காலத்தில் யசோதை பிராட்டி அனுபவித்தாப் போலே தாமும் அனுபவித்து பேசுகிறார் –

இனி மேல்-1-5- அவனுடைய பருவத்துக்கு ஈடாக அவன் செங்கீரை ஆடுகிறது -காண வேணும் என்று ஆசைப் பட்டு –
அவனைப் பல படியாக புகழ்ந்து -எனக்கு ஒருகால் செங்கீரை ஆட வேணும் -என்று பல காலும் அபேஷித்து-
அந்த சேஷ்டித ரசத்தை அவள் அனுபவித்த படியை -தாமும் தத் காலம் போலே அனுபவித்து –
அவள் பேசினாப் போலே பேசி இனியர் ஆகிறார் –

அவனை ஸ்தோத்தர பூர்வகமாக செங்கீரை ஆட வேணும் என்று பல காலம் அபேஷிக்கிறதும் –
அந்த சேஷ்டித அனுபவம் பண்ணுகிறதுமே அவளோடு இவருக்கு சாம்யம் –
மயர்வற மதிநலம் பெற்றவர் ஆகையாலே -அவன் படிகள் அடங்கலும் பிரகாசிக்கையாலே –
தர்ம ஐக்யத்தாலே -அவதாந்தர சேஷ்டிதங்களையும் இவ் அவதாரம் தன்னில்-உத்தர கால சேஷ்டித விசேஷங்களையும் –
பரத்வாதிகளில் உண்டான படிகளையும் –உகந்து அருளின நிலங்களில் நிலையால் தோற்றுகிற குண விசேஷங்களை எல்லாம் –
தம்முடைய பிரேம அதிசயத்தாலே -இவ் வஸ்துவுக்கு விசேஷமாக்கி கொண்டு புகழ்ந்து –
அந்த சேஷ்டித ரசத்தை அனுபவிக்கிறது இவருக்கு விசேஷம் –

இனி–1-6- -சப்பாணி கொட்டுகையாகிற பால சேஷ்டிதத்தை செய்து அருள வேணும் என்று
அவனை பிரார்த்தித்து -அந்த சேஷ்டித ரசத்தை அவள் அனுபவித்தால் போலே –
ஒரு சேஷ்டிதத்தை அனுபவித்த அளவிலே பர்யாப்தி பிறவாத அபிநிவேச அதிசயத்தாலே –
அந்த சேஷ்டித ரசத்தையும் அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு -அவள் பேசினால் போலே பேசி -தாமும் அனுபவிக்கிறார்

அவன் தளர் நடை நடக்கை ஆகிற சேஷ்டிதத்தை தத் காலம் போலே -அனுபவித்து இனியர் ஆகிறார் இதில் -1-7-

இனிமேல் –1-8-அவனுடைய சைசவ அநு குணமாக -ஓடி வந்து தன்னை அணைத்து கொள்ளும்படியை –
யசோதை பிராட்டி அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு -அது தன்னை அவனைக் குறித்து அபேஷித்து –
அவன் வந்து தன்னை அணைக்கை யாகிற ரசத்தை -அவள் அனுபவித்த பிரகாரத்தை –அப்படியே தாமும் அனுபவித்து ஹ்ருஷ்டராகிறார் –
அச்சோ என்று அவன் வந்து அணைத்து கொள்கையை அபேஷிக்கையும் –அந்த சேஷ்டித ரசத்தை அனுபவிக்கையுமே அவளோடு இவருக்கு சாம்யம் –
மயர்வற மதிநலம் பெற்று -பரத்வாதிகளை எல்லாம் தெளியக் கண்டவர் ஆகையாலே –
அவதாராந்தர சேஷ்டிதங்களையும்-இவ் அவதாரம் தன்னில் உத்தர காலத்தில் உள்ள சேஷ்டிதங்களையும் –தர்ம ஐக்யத்தாலே –
வஸ்து விசேஷணம் ஆக்கிக் கொண்டு -அவனைப் புகழ்ந்து –அந்த பால சேஷ்டித ரசத்தை அனுபவித்தது இவருக்கு விசேஷம்-

அவ்வளவு அன்றிக்கே –அவன் தன் உகப்பாலே ஓடி வந்து முதுகிலே ஓடி வந்து அணைத்து கொள்ளும் –சேஷ்டித ரசத்தையும் -அனுபவிக்க
ஆசைப்பட்டு -புறம் புல்குவான் -என்று –அது தன்னை அவனைக் குறித்து அபேஷித்து -அவனும் அப்படி செய்ய –
அவள் அனுபவித்த பிரகாரத்தை –
அவ்வளவும் அல்லாத பிரேமத்தை உடைய தாம் அந்த சேஷ்டிதத்தை அனுபவிக்கையில் உண்டான ஆசையாலே –
அவனுடைய மேன்மையையும் நீர்மையையும் சொல்லிப் புகழ்ந்து கொண்டு -புறம் புல்குவான் புறம் புல்குவான் -என்று
பலகாலும் அபேஷித்து –தத்காலம் போலே தர்சித்து ப்ரீதராய் அனுபவிக்கிறார் இத் திருமொழியில்–1-9-

சிறு பிள்ளை கள் அப்பூச்சி காட்டி விளையாடும் அத்தையும் -அவதாரத்தின் மெய்ப்பாடு தோற்ற அவன் ஆஸ்ரிதத்தை
தத்காலத்தில் உள்ளார் அனுபவித்து ஹ்ர்ஷ்டராய் பேசினால் போலே – பிற்காலமாய் இருக்கச் செய்தேயும் –
தத்காலம் போலே -தாமும் அனுபவித்து பேசி –ஹ்ருஷ்டராகிறார் இத் திருமொழியில்-2-1-

ஆழ்வார்கள் எல்லாரும் கிருஷ்ண அவதார ப்ரவணராய் இருந்தார்களே ஆகிலும் -அவர்கள் எல்லாரையும்
போல் அன்றிக்கே -கிருஷ்ண அவதாரத்திலே அதி ப்ரவணராய் -அவ்வதார ரச அனுபவத்துக்காக கோப
ஜென்மத்தை ஆஸ்தானம் பண்ணி -போகத்தில் வழுவாத புதுவையர் கோன்-என்கிறபடியே அவ்வதார ரசம்
உள்ளது எல்லாம் அனுபவிக்கிறவர் ஆகையாலே -முதல் திருமொழி யிலே அவன் அவதரித்த சமயத்தில் –
அங்குள்ளார் செய்த உபலாவன விசேஷங்களையும் –
அநந்தரம்-
யசோதை பிராட்டி அவனுடைய பாதாதி கேசாந்தமான அவயவங்களில் உண்டான அழகை
ப்ரத்யேகம் பிரத்யேகமாக தான் அனுபவித்து -அனுபுபூஷுக்களையும் தான் அழைத்துக் காட்டின படியையும் –
அநந்தரம் –
அவள் அவனைத் தொட்டிலிலே ஏற்றித் தாலாட்டின படியையும் –
பிற்காலமாய் இருக்க தத் காலம் போலே பாவனா பிரகர்ஷத்தாலே யசோதாதிகளுடைய
ப்ராப்தியையும் சிநேகத்தையும் உடையராய் கொண்டு -தாம் அனுபவித்து –
அநந்தரம் –
அவன் அம்புலியை அழைக்கை
செங்கீரை ஆடுகை
சப்பாணி கொட்டுகை
தளர் நடை நடைக்கை
அச்சோ என்றும் புறம் புல்குவான் என்றும் யசோதை பிராட்டி அபேஷிக்க
முன்னும் பின்னும் வந்து அணைக்கை ஆகிற பால சேஷ்டிதங்களை-
தத் பாவ யுக்தராய் கொண்டு அடைவே அனுபவித்துக் கொண்டு வந்து –
கீழ்த் திரு மொழியிலே -அவன் திரு ஆய்ப்பாடியில் உள்ளோரோடு அப்பூச்சி காட்டி விளையாடின
சேஷ்டிதத்தையும் -தத் காலத்திலேயே அவள் அனுபவித்து பேசினால் போலே
தாமும் அனுபவித்து பேசி ஹ்ர்ஷ்டரானார் –

இனி அவன் லீலா வ்யாபாரச்ராந்தனாய் -முலை உண்கையும் மறந்து -நெடும் போதாக கிடந்தது உறங்குகையாலே –
உண்ணாப் பிள்ளையை தாய் அறியும் -என்கிறபடியே யசோதை பிராட்டி அத்தை அறிந்து -அம்மம் உண்ணத் துயில் எழாயே-என்று
அவனை எழுப்பி – நெடும்போதாக முலை உண்ணாமையை அவனுக்கு அறிவித்து –
நெறித்து பாய்கிற தன முலைகளை உண்ண வேண்டும் என்று அபேஷித்து-அவன் இறாய்த்து இருந்த அளவிலும் -விடாதே நிர்பந்தித்து
முலை ஊட்டின பிரகாரத்தை தாம் அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு -தத் பாவ யுக்தராய் கொண்டு –
அவனை அம்மம் உண்ண எழுப்புகை முதலான ரசத்தை அனுபவித்து பேசி ஹ்ர்ஷ்டராகிறார் இத் திரு மொழியில் –2-2-

அவள் அவனுக்கு காது குத்தி -காது பெருக்கி -காது பணிகளும் இட்டு -அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டு –காது குத்துகையாகிற உத்சவத்துக்கு –
ஊரில் பெண்களை எல்லாம் அழைத்து விட்டு –வந்தவர்களை சம்பாவிகைக்கு ஈடான பதார்த்தங்களும் சம்பாதித்து வைத்து –
அவனை-காது குத்த -என்று அழைக்க-அவன் -நோம் -என்று அஞ்சி -மாட்டேன் -என்னச் செய்தேயும் –
அவன் அஞ்சாதபடியான வசனங்களை சொல்லியும் –அவனுக்கு அபிமதமான பதார்த்தங்களை காட்டியும் உடன் படுத்தி கொண்டு –
காது பெருக்கின பிரகாரத்தை -தாமும் அவளைப் போலே அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டு –தத் அவஸ்த ஆபந்னராய் கொண்டு –
தத்காலம் போலே அவனை குறித்து அப்பாசுரங்களை பேசி அனுபவித்து ப்ரீதர் ஆகிறார் இத் திருமொழியில் –2-3-

காது குத்தி -பெருக்கி தலைக் கட்டின அநந்தரம்- பிள்ளைகளை காது பெருக்கினால் -அந்த செடி நீங்க குளிப்பாட்டும் கிரமத்திலே-
இவனை மஞ்சனமாட்ட வேணும் என்று உத்யோகித்து – அதுக்கு வேண்டும் உபகரணங்களையும் சம்பாதித்து வைத்து –
நீராட வா -என்று அழைத்து -அவன் இசையாத அளவிலும் விடாதே நிர்பந்தித்து -அவசியம் இன்று திரு மஞ்சனம் செய்ய வேண்டின ஹேதுவையும்
அவனுக்கு அறிவித்து – திருமஞ்சனம் செய்தால் பின்பு திரு மேனிக்கு அலங்காராமாக சாத்துகைக்கு உருப்பானவை பாகத் தான் தேடி வைத்த –
அங்க ராகாதிகளையும் காட்ட இசைந்து வருகைக்கு உடலாக அவனுக்கு அபிமதமான அபூபபலாதிகளையும் முன்னிட்டு –
அவன் பக்கல் தனக்கு உண்டான ச்நேஹாதிகளையும் சொல்லி – புழுதி அளைந்த பொன் மேனி காண நான் மிகவும் விரும்பி இருப்பேன் –
ஆனாலும் கண்டவர்கள் – ஒருத்தி பிள்ளை வளர்த்தபடி என் -என்று பழிப்பார்கள் –அவ்வளவுமேயும் அன்றி –
நீ புழுதியும் உடம்புமாய் இருக்கிறபடியை காணில் உனக்கு அபிமதையான நப்பின்னை பிராட்டி சிரிக்கும் -என்றால் போலே சிலவற்றையும் சொல்லி –
அவனை வருந்தி உடன்படுத்தி மஞ்சனமாட்டிய பிரகாரத்தையும் – தாமும் அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு பாவன பிரகர்ஷத்தாலே –
தத் அவஸ்தாபன்னராய் கொண்டு அவள் அப்போது பேசின பாசுரங்களை எல்லாம் -தத்காலம் போலே அவனைக் குறித்து பேசி –
அவனை மஞ்சனம் ஆட்டுகையாகிற ரசத்தை தாமும் அனுபவித்து ஹ்ருஷ்டராகிறார் இத்திருமொழியில்–2-4-

அநந்தரம் அவனுக்கு திருக் குழல் வாருவதாக உத்யோகித்து -அவன் பிணங்கி ஓடாமல் இசைந்து நிற்க்கைக்காக லோகத்தில்
சிறுப் பிள்ளைகளை குழல் வாருவார் -அவர்களை வசப் படுதுக்கைகாக மருட்டி சொல்லுமா போலே இவனுடைய பால்ய அனுகுணமாக –
அக்காக்காய் குழல் வார வா -என்று பலகாலும் இவன் செவி கேட்க சொல்லி சீராட்டிக் கொண்டு இருந்து –
திருக் குழல் வாரின பிரகாரத்தையும் -தாம் அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு –பாவன பிரகர்ஷத்தாலே தத் அவஸ்தா பன்னராய் கொண்டு –
தத்காலம் போலே தாம் அவனைக் குறித்து அப் பாசுரங்களைச் சொல்லி -திருக் குழல் வாருகை யாகிற ரசத்தை அனுபவிக்கிறார் –2-5-

திருக் குழல் வாரின அநந்தரம் பூ சூட்டுவதாக தேடுகிற அளவிலே ஜாதி உசிதமாக கன்று மேய்க்கப் போகிற பிள்ளைகளோடு
தானும் போவானாக உத்யோகித்து – கன்றுகள் மேய்த்து மறிக்கிற கோலைத் தா வென்ன அவள் இசைந்து கோலைக் கொடாமல் –
இவனை ஒப்பித்து காண வேணும் -என்னும் கருத்தாலே கோலை வாங்கித் தருகிறேன் என்று இவனை அழுகை மருட்டி –
அக்காக்காய் கோல் கொண்டு வா -என்று பலகாலும் சொன்ன பிரகாரத்தை தத்பாவ யுக்தராய் கொண்டு
அவளைப் போலே தாமும் அவனைக் குறித்து பேசி அந்த ரசத்தை அனுபவிக்கிறார் – இத் திரு மொழியில் –2-6-

அக்காக்காய் கோல் கொண்டு வா -என்று பலகாலும் சொல்லி அவன் அழுகுகையை மாற்றி உகப்பித்த பின்பு –
அவனுக்கு பூ சூட்டுவதாக கோலி-செண்பகம் மல்லிகை செங்கழுநீர் இருவாட்சி -தொடக்கமாய் –
நிறத்தாலும் மணத்தாலும் ஓன்று போல் ஓன்று அன்றிகே விலஷணமாய் இருக்கும் புஷ்பங்களை உண்டாக்கி -அவற்றை தனி தனியே சொல்லி –
உனக்கு இன்ன இன்ன பூ சூட்டும்படி வா என்று அனுவர்த்தித்து அழைத்து பூ சூட்டின பிரகாரத்தை தாமும் அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு –
தத் பாவ யுக்தராய் கொண்டு – அவனை குறித்து அவள் பேசினால் போலே பேசி அந்த ரசத்தை அனுபவிக்கிறார் இத் திருமொழியில்-2-7-

அவனை பல காலம் அழைத்து பூ சூட்டின அநந்தரம்-அவன் அழகுக்கு திருஷ்டி தோஷம் வாராதபடி காப்பிட வேணும் -என்று நினைத்து
சாயம் காலத்திலே உன்னை சேவிபபதாக தேவ ஜாதி எல்லாம் வந்து நில்லா நின்றது-காலமும் சந்த்யை ஆயிற்று-
இக்காலத்தில் உக்ர தேவதைகள் சஞ்சரிக்கும்- மன்று முதலான ஸ்தலங்களில் நில்லாதே
உனக்கு அந்திக் காப்பு இடும்படி வர வேணும் -என்று பலகாலும் அனுவர்த்தித்து அழைத்து காப்பிட்ட பிரகாரத்தை
தாமும் அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு உகந்து அருளின நிலமான திரு வெள்ளறையிலே-அவன் நிற்கிற நிலையில் -அவனைக் குறித்து
யசோதை பிராட்டி உடைய சிநேகத்தையும் -பரிவையும் உடையராய் கொண்டு – அவள் பேசினால் போல் பேசி
அவனுக்கு திரு அந்திக்காப்பு இடுகை யாகிற ரசத்தை அனுபவிக்கிறார் –-இத் திருமொழியில்–2-8-

கீழ் பூ சூட்டி -காப்பிட்டு -தனக்கு வசவர்த்தியாக்கி -தன் அருகே இவனை உறக்கி -நிர்ப்பரையாய் –
மாதாவான யசோதை பிராட்டி தானும் உறங்கி -உணர்ந்து -தன்னுடைய கரஹகார்யா பரவசையாய் வ்யாபரியா நிற்க
இவனும் உணர்ந்து போய் -ஊரில் இல்லங்களிலே புக்கு –அங்குண்டான வெண்ணெய்களை விழுங்கி –
அவை இருந்த பாத்ரங்களை உருட்டி -உடைத்து –காய்ச்சி வைத்த பாலை சாய்த்து பருகி –
அவர்கள் சமைத்து வைத்த பணியாரங்கள் முதலானவற்றை நிச்சேஷமாக எடுத்து ஜீவித்து –
சிறு பெண்ணை அழைத்து -அவள் கையில் வளையலை கழற்றிக் கொண்டு போய் –அத்தை கொடுத்து நாவல் பழம் கொண்டு –
இப்படி தீம்புகள் செய்கையாலே -அவ்வவ க்ரஹங்களில் உள்ளார்கள் தனித்தனியே வந்து முறைப்பாட்டு –
உன் பிள்ளையை இங்கே அழைத்து கொள்ளாய் -என்ற பிரகாரத்தையும் –
இவளும் இவர்கள் சொன்ன அனந்தரத்திலே இவனை இங்கே அழைத்து கொள்கைக்காக பல காலும் இவனை ஸ்தோத்ரம் பண்ணுவது –
உன்னை பிறர் சொலும் பரிபவம் எனக்கு பொறுக்க போகிறது இல்லை -வாராய் -என்பதாய்-இப்புடைகளிலே
பலவற்றையும் சொல்லி இவனை அழைத்த பிரகாரத்தையும் தத் அவஸ்தா பன்னராய் கொண்டு பேசி
முன்பு அவன் செய்த க்ரீடைகள் எல்லாவற்றையும் அனுபவித்து ஹ்ர்ஷ்டராகிறார் -இத்திருமொழியில்–2-9-

ப்ராப்த யௌவநைகளான பெண்களொடே அவன் இட்டீடு கொண்டு -ஓன்று கொடுத்து
ஓன்று வாங்குகை-இது தானும் வார்த்த விஷயத்தில் -என கொள்க –
விளையாடுகையாலே அவனால் ஈடுபட்ட பெண்கள் -மாதாவான யசோதை பிராட்டி பக்கலிலே வந்து –
தங்கள் திறத்திலே அவன் செய்த தீம்புகள் சிலவற்றை சொல்லி –
ஆஸ்ரித விரோதி நிரசன சீலனாய் –ஆஸ்ரித ரஷகனாய் –ஆஸ்ரிதர் கட்டவும் அடிக்கவும் படி எளியனாய் –
ஆஸ்ரிதர்க்கு நல் சீவனான தன்னை – பூதனை கையில் அகப்படாமல் நோக்கி கொடுத்தவனாய்–
ஆஸ்ரிதர்க்கு தன்னை அழிய மாறியும் கார்யம் செய்யுமவனாய்-ஆஸ்ரிதர் ஆர்த்தி அறிந்து சென்று உதவுமவனாய் –
நித்ய ஆஸ்ரிதையான பூமிப் பிராட்டிகாக நிமக்னையான பூமியை உத்தரித்தவனாய் –
இப்படி சர்வ விஷயமாக உபகாரங்களை பண்ணினவன் -எங்கள் திறத்தில் அபகாரங்களை செய்யா நின்றான் –
ஆன பின்பு இவன் கீழ் ஜீவிக்க போகாது -இவனாலே நாங்கள் இன்று முடிவுதோம் என்று பல காலும் சொல்லி
முறைப்பட்ட பிரகாரத்தை தாமும் அப்படியே பேசி -அவனுடைய அந்த லீலா வியாபார ரசத்தை அனுபவிக்கிறார் இத் திருமொழியில் –2-10-

மாதர் ஸ்நேஹத்தாலே பலகாலும் அவனை அம்மம் உண்ண அழைத்தும் -அம்மமூட்டியும் போரும் யசோதை பிராட்டி –
அவனுடைய பருவத்தின் இளமையையும் – அதுக்கு அநுரூபம் அல்லாதபடியான – அதிமாநுஷ சேஷ்டிதங்களையும் கண்டு –
அவனை -தன்னுடைய பிள்ளை -என்று நினைந்து இருக்கை தவிர்ந்து –
அநியாம்யனாய் அப்ரதிஹத லீலாரசபரனான சர்வேஸ்வரன் -என்று அனுசநதித்து – அவனைக் குறித்து அவை தன்னைச் சொல்லி –
உனக்கு அம்மம் தர அஞ்சுவன் -என்று பல காலும் பேசின பாசுரத்தை –
தத் அவஸ்தா பன்னராய் கொண்டு –தாமும் அப்படி பேசி –அந்த ரசத்தை அனுபவிக்கிறார் -இத் திருமொழியில் –3-1-

அவள் அத்தை அப்போதே மறந்து -முன் போலே தன்னுடைய புத்ரனாக இவனை பிரதிபத்தி பண்ணி -அபிமானித்து –
பிராமணர்க்கு பால்யத்திலே பிராமசார்யம் அனுஷ்டித்து பின்பு கார்ஹச்த்யம் அனுஷ்டிக்கை தர்மமாய் இருக்குமா போலே –
இடையருக்கும் இளம் பருவத்தில் கன்றுகள் மேய்த்து – பக்வரான பின்பு பசு நிரை மேய்க்கை ஜாத் உசிதம் ஆகையாலே –
சர்வச்ய ஜகாத பாலள வத்ச பாலள பபூவது -என்கிறபடியே –கன்றுகள் மேய்க்க தகுதியான பருவத்தை ப்ராப்தனான இவனை –
சிறுகாலே ஊட்டி யோருப்படுத்தி –கன்றுகள் மேய்க்கும்படி போக விட்டு – அவன் போன அநந்தரம்-ஷண கால விஸ்லேஷம்
பொறுக்க மாட்டாதவள் ஆகையாலே – அவன் ஊரிலே நின்று செய்யும் ஸ்வைர விஹாரங்கள் எல்லாம் பரக்கச் சொல்லி –
இப்படி செய்து திரியாமல் – கன்றுகளின் பின்னே இவனை என் செய்யப் போக விட்டேன் -என்று -இவனுடைய மார்த்வத்தையும் –
போகிற இடத்தின் காடின்யதை ஷன்யங்களையும் அனுசந்தித்து – சுகுமாரனான இவனை இப்படி இருக்கிற காட்டிலே போக விட்டேனே -என்றும்
அவ்வளவும் அன்றிக்கே குடையும் செருப்பும் கொடாமல் -வெய்யிலும் கல்லும் முள்ளுமான தேசத்திலே போக விட்டேனே –
என்றும் பகுமுகமாக க்லேசித்து சொன்ன பிரகாரத்தை –தத் அவஸ்த்தா பன்னராய் கொண்டு –தாமும் அப்படியே பேசி –
அனுபவிக்கிறார் இத் திருமொழியில் –3-2-

கன்றுகளை மேய்த்து மீண்டு வருகிற போது -அவள் எதிரே சென்று –அவனுடைய திரு மேனியையும் -அலங்காரத்தையும் -கண்டு ப்ரீதையாய் –
தான் அனுபவித்து -பலருக்கும் அழைத்துக் காட்டி –லோகத்தில் என்னைப் போல் பிள்ளை பெற்றார் இல்லை -என்பது
நான் வாழ்வை உகந்து -உன்னை கன்று மேய்க்க போக விட்டேன் -என்னைப் போலே கடின சித்தையாய் இருப்பாள் ஒரு ஸ்த்ரி இல்லை -என்பது –
உன்னுடைய திரு மேனி எல்லாம் கற்றுத் துளியாய் இருக்கிறது காண் நீராடத் தக்கவை சேமித்து வைத்தேன் -நீராடி அமுது செய் -என்பது –
குடையும் செருப்பும் கொடாமையாலே -திருவடிகளும் வெதும்பி -திருக் கண்களும் சிவந்து – திருமேனியும் அலசுதலை அடைந்தாய் காண் -என்பதாய்
பின்னையும் பலவற்றையும் -அவனைக் குறித்து சொல்லிக் கொண்டு சென்று –
கண்ணா நீ நாளைத் தொட்டு கன்றின் பின்னே போகல் கோலம் செய்து இங்கே இரு – என்னும் அதளவாக அவன் செய்யும் அவையும் தவிரும் அவையும்
கற்பித்த பாசுரங்களை எல்லாம் தத் அவஸ்தா பன்னராய் கொண்டு தன்னுடைய பிரேம அதிசயத்தாலே தாமும் அவனைக் குறித்து
அப்படியே பேசி -அந்த ரசத்தை அனுபவிக்கிறார இத் திரு மொழியில் –3-3-

நாளைத் தொட்டு கன்றின் பின் போகல் கோலம் செய்து இங்கே இரு -என்கையாலே ஏழு நாள் எழுந்து அருளி இருந்து –
திருவோணத் திரு நஷத்ரமும் கொண்டாடி விட்ட பின்பு – பசுக்களையும் கன்றுகளையும் மேய்க்கப் போய் -அவை மேய்ந்த ப்ரீதியாலே தன்னை
நாநா பிரகாரமாக அலங்கரித்து – குழலூதுவது –இசை பாடுவதாக கொண்டு
தானும் தன்னேராயிரம் திருத் தோழன்மாருமாக பெரிய மேணானிப்போடே எழுந்து அருளி வருகிற -பிரகாரத்தை கண்டு –
திரு ஆய்ப்பாடியிலே பெண்கள் பல கணி வழியே நுழைந்து -பார்ப்பாரும் நிற்பாரும் –
அவன் வரும் போதாக எதிரே நின்று உங்கள் வளையை இழவாதே -கொள்ளும் கோள் -என்பாரும்
வருகிற அவன் வடிவை என் பெண் அருகே நின்று கண்டாள் இத்தனை –
அது கண்டு இவ்வூர் ஓன்று புணரா நின்றது என்பாரும்
அவன் வருகிற படியை தெருவில் கண்டு -அவன் பக்கல் சிநேகத்தால் -தாங்கள் விகர்தைகளாய் –
காணாதாரையும் அழைத்து காட்டுவாரும் அவன் சேஷ்டிதத்தில் ஈடுபட்டு தாங்கள் அநன்யார்ஹை ஆனமை சொல்லுவாரும் –
அவன் அத் தெருவே வருமாகில் – எங்கள் பந்தை பறித்து கொண்டு போனவன் -என்று வளைத்து -அவனுடைய பவளவாய் முறுவலைக் காண்பாரும் –
அவன் வரவைக் கண்டு தாம் தாம் ஈடுபட்டமை யைத் தாய்மார்க்கு சொல்லும்படி விகர்தைகள் ஆவாருமாய் –
இப்படி அவன் பக்கல் காமுற்ற பிரகாரத்தை அவர்கள் எல்லாருடைய பாவ வ்ருத்தியை உடையராய் கொண்டு
தாம் அவனைக் குறித்து பேசி ப்ரீதர் ஆகிறார் -இத் திருமொழியில் –3-4-

கீழ் சொன்னபடியே -தான் விரும்பி மேய்த்து கொண்டு போகிற -கன்றுகளுக்கும் பசுக்களுக்கும் –
தனக்கு அபிமத விஷயங்களான கோப கோபீ ஜனங்களுக்கும் பாதகமாம்படி இந்த்ரன் பசிக் கோபத்தாலே
கல் வர்ஷத்தை வர்ஷிப்பிக்க – குன்று எடுத்து ஆ நிரை காத்த பிரான் -என்கிறபடியே
மலையை எடுத்து -ரஷ்ய வர்க்கம் ஆனவற்றுக்கு ஒரு நலிவு வாராதபடி நோக்கின உபகாரம் திரு உள்ளத்திலே பின்னாட்டி –
மலை எடுக்க வேண்டின ஹேதுக்களையும் –மலை தன்னில் உண்டான வளப்பங்களையும் –
மலையினுடைய பரப்பையும் –அதனுடைய கனப்பாட்டையும் – அத்தை அநாயாசேன எடுத்துப் பிடிங்கின படியையும் –
அது தன்னை ஏழுநாள் ஒருபடிப்பட தரித்து கொண்டு நின்ற படியையும் –
அத்தால் திருக்கைக்கு ஒரு வாட்டம் இன்றிக்கே இருந்த படியையும் -எல்லாம் – தத் காலம் போலே தர்சிப்பித்து பேசி
அவனுடைய ஆபத் சகத்வம் ஆகிற மகா குணத்துக்கு பிரகாசமான அந்த திவ்ய சேஷ்டிததினுடைய ரசத்தை
அனுபவித்து இனியர் ஆகிறார் — இத் திருமொழியில் –3-5-

குழல் கோவலர் -என்கிறபடியே கோபர்க்கு குழலூதுகை ஜாதி உசித விருத்தி ஆகையாலே –
ஸ்ரீ நந்த கோபர் திரு மகன் ஆகையாலே -தாமும் அந்த விருத்தியிலே அதிகரித்து -பலகாலும் குழலூதிக் கொண்டு போருமவன் ஆகையாலே –
ஒருநாள் ஸ்ரீ பிருந்தாவனத்தில் நின்று குழலூத அந்த குழலோசை வழியே யுவதிகளான ஸ்ரீ கோபிமாரிலே சிலர் -தங்கள் பந்துக்கள்
பண்ணி வைத்த காவல்களையும் கடந்து -இவன் நின்ற இடத்தே வந்து சூழ்ந்து கொண்டு -நின்ற படியையும்
வேறே சிலர் அரை குலைய தலை குலைய வோடிவந்து ஸ்த்ரீத்வம் பின்னாட்டின படியாலே
ஒடுங்கி -நெகிழ்ந்த உடையை ஒரு கையாலே தாங்கி -இவன் அளவிலே கண்ணோடே நின்ற படியையும் –
உபரிதன லோக வர்த்திகளான ஸ்திரீகள் -இக்குழல் ஓசையை கேட்டு வந்து திரண்டு
நெஞ்சு உருகி -கண்கள் பனிக்கை -முதலான விகர்த்திகளோடே-இதிலே செவி மடுத்திக் கொண்டு – நின்ற படியையும் –
மேனகை திலோத்தமை முதலான நர்த்த கீதை பரைகளாய் திரியும் அப்சரசூகள் உலாவி உலாவி குழலூதுகிற இவனுடைய வடிவையும் –
குழலோசையும் கண்டு – நாமும் சிலராய் ஆடிப் பாடி -திரிகிறோமே -என்று லஜ்ஜித்து -அறிவு அழிந்து –
தம் தாமுடைய ஆடல் பாடல்களை -தாங்களே மாறின படியையும் –
சதத கீத பரராய் திரியும் தும்புரு நாரதரும் கின்னர மிதுனங்களும் இந்த குழலோசையினுடைய
ரசத்திலே ஈடுபட்டு -தம் தாமுடைய வீணையை மறப்பார் -கின்னரம் தொடோம் -என்பாரான படியையும் –
ஆகாசசாரிகளான-கந்தர்வர்கள் -எல்லாரும் அம்ர்தம் போலே இருக்கிற இக்கீத வலையிலே அகப்பட்டு -சிதிலராய் கை மறித்து நின்ற படியையும்
தேவர்கள் எல்லோரும் தங்கள் ஹவிர் போஜனத்தை மறந்து -திரு ஆய்ப்பாடி நிறைய வந்து
திரண்டு இக் குழலோசை யினுடைய ரசத்தை புசித்து இவனை விடாதே பின் பற்றின படியையும் –
பஷி ஜாலங்கள் தம் தாம் கூட்டை விட்டு வந்து சூழ்ந்து படுகாடு போலே கிடந்த படியையும் –
பசுத் திரள்கள் இக்குழல் ஓசை கேட்டு -பரவசமாய் -கால்களைப் பரப்பி
தலைகளை நாற்றிக் கொண்டு -செவியை அசைக்கவும் மாட்டாமல் -நின்ற படியையும்
மான் திரள்கள் ஆனவை -மேய்கை முதலானவற்றை மறந்து -நிச்சலமய்க் கொண்டு சித்ரார்ப்பிதங்கள் போலே நின்ற படியையும் –
அசேதனமான மரங்கள் ஆனவை -சேதனங்களிலும் காட்டிலும் அத்ய ஆச்சர்யமாம் படி ஈடுபட்ட படியையும்
தனித் தனியே பேசி -அவனுடைய திருக் குழலோசை யினுடைய வைசித்ரியை அனுபவிக்கிறார் -இத் திருமொழியில்–3-6-

போகத்தில் வழுவாத புதுவையர் கோன் -என்கிற படியே -திரு அவதார சமயமே தொடங்கி-
ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார குண சேஷ்டிதங்களை ஓன்று ஒழியாமல் அனுபவித்துக் கொண்டு போந்தார் -கீழ்

மற்று உள்ள ஆழ்வார்களை குமிழ் நீர் பண்ணும் அவனுடைய சௌந்தர்யம் ஆகிற
ஆழங்கால் தானே மேடாய் தரித்து நின்ற மங்களா சாசனம் பண்ணிப் போரும் ஸ்வபாவர் ஆன இவர் –
இப்போது அவர்களைப் போலே அவனை அனுபவிக்க வேணும் என்னும் ஆசை கிளர்ந்து –
அவ்வாசா அனுரூபமாக கிட்டி -அனுபவிக்கப் பெறாமையாலே -தாமான தன்மை அழிந்து –
ஒரு கோப கன்யக அவஸ்தையை ப்ராப்தராய் -ஸ்வ தசையை அன்யாப தேசத்தாலே பேசுகிறார் –
அதாவது –
பருவம் நிரம்புவதற்கு முன்னே ஸ்ரீ கிருஷ்ண விஷயத்திலே பிரவணையாய் நின்ற தன் மகளுடைய தசையை கண்ட திருத் தாயார் –
இவள் பருவத்தின் இளமையையும்
இப்படி இருக்க செய்தே அவன் விஷயத்திலே ப்ரவனையாய் அவனோடு இவள் கலந்து வருகிற படியையும் –
இதுக்கடி சஜாதிகளாய்-தத் விஷயத்தில் ப்ரவனைகளாய் இருக்கும் பாலைகளோடு உண்டான சம்சர்க்கம் என்னும் அத்தையும் –
இவள் லீலா வியாபாரத்தில் அன்வயிக்கையிலும்
அவனுடைய சிஹ்னங்கள் ஒழிய வேறு ஓன்று அறியாளான படியையும் –
இவை எல்லாவற்றுக்கும் மூலமாக தோழிமார் இவளை வசீகரித்துக் கொண்டு போய் அவன் பக்கலில் அகப்படுத்தின படியையும்
இவள் தன்னுடைய ப்ராவண்ய பிரகாரங்களையும் –
இத்தைக் கண்ட பந்து வர்க்கமும் அந்ய வர்க்கமும் சொல்லுகிற வார்த்தைகளை எல்லாம்
சந்நிஹிதரைக் குறித்தும் -தன்னிலேயும் பேசின பாசுரங்களால் அருளிச் செய்கிறார் –3-7-

கீழில் திரு மொழியிலே -தன் பிள்ளைக்கு அவன் பக்கலிலே செல்லுகிற ப்ராவண்யத்தைக் கண்ட திருத் தாயார் –
கோவிந்தனோடி வளை சங்கையாகி – என்று அவனோடு இவளுக்கு கலவி உண்டாய்த்தோ என்று முந்துற சங்கித்து
பின்பு பல ஹேதுக்களாலும் சம்ச்லேஷம் ப்ரவர்த்தம் ஆனமையை தானும் அறிந்து –
இவளுடைய ப்ராவண்யத்திலே -முறுகுதலை-முதிர்ச்சி – -கண்ட பந்துக்களும் மருத்துவ பதம் நீங்கினாள் என்னும் வார்த்தை
படுவதன் முன் ஒருப்படுத்திடும் இனி இவளை உலகு அளந்தான் இடைக்கே -என்று சொல்லி இருக்கச் செய்தேயும் –
சடக்கென விரைந்து கொடாது ஒழிகையாலே அவன் முற்பாடனாய் வந்து -கள்வன் கொல் யான் அறியேன் -பெரிய திருமொழி
பரகால நாயகி திருத் தாயார் அருளியது போல் – பிராட்டியைக் கொண்டு போனால் போலே –
இவளை அத்தவாளத் தலையாலே -முந்தானையாலே -மறைத்துக் கொண்டு
தன்னுடைய திவ்ய நகரியான திரு ஆய்ப்பாடியிலே கொண்டு போக –
அந்தரங்கமாக காத்துக் கொண்டு கிடந்த திருத் தாயார் -படுக்கையிலே பெண் பிள்ளையை காணாமையாலே –
இவனை ஒழிய கொண்டு போவார் இலை -என்றும்
இவன் கொண்டு போவது தான் திரு ஆய்ப்பாடியிலே -என்றும் அறுதி இட்டு
இவள் போகையாலே தன் திரு மாளிகை எல்லாம் அழகு அழிந்து வெறியோடிற்று என்றும் –
இவள் இப்படி அடைவு கேடாகக் கொண்டு போன இது இக்குடிக்கு ஏச்சாமோ குணமோ -என்றும்
இவளுக்கு பாணி க்ரகண அர்த்தமான உத்சவம் இப்படி நடக்குமோ -என்றும்
மாமியாரான யசோதை பிராட்டி -இவளைக் கண்டு உகந்து -மணவாட்டுப் பெண் பிள்ளை என்று சத்கரிக்கிமோ -என்றும்
மாமனாரான ஸ்ரீ நந்தகோபர் உகந்து அணைத்து கொண்டு இவள் வை லஷண்யத்தை கண்டு
இவளைப் பெற்ற தாயார் இனி தரிக்க மாட்டார் என்பரோ என்றும்
அவன் தான் நிஹீன குலத்தில் உள்ளாரைப் போலே என் மகளை புணர்ந்து உடன் போகைக்கு
ஹேதுவாகக் கொண்டு குடி வாழுமோ -என்றும்
நாடு எல்லாம் அறியும் படி நன்றாக கண்ணாலம் செய்து கை பிடிக்குமோ -என்றும் –
தன் பெருமையாலே அவன் இவளுக்கு -ரூப குண தோஷங்களை சொல்லி வரிசை அறுத்து ஆண்டிடுமோ -என்றும்
தனக்கு ஜாதி உசிதமான மகிஷியாக பட்டம் கட்டி -பூர்வ மகிஷிகள் முன்னே -வைபவம் தோற்ற வைக்குமோ -என்றும்
இவள் தான் தயிர் கடைகை முதலான வன் தொழில்கள் செய்து குடி வாழ்க்கை வாழ வல்லளோ-என்றும்
இப்படி க்லேசித்தும் மநோரதித்தும் சென்ற பிரகாரத்தை சொல்லுகிறது -இத்திருமொழியில் –3-8-

ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார ஏக ப்ரவணராய் தத் குண சேஷ்டிதங்களையே அனுபவித்துக் கொண்டு போந்தார் -கீழே-

இப்போது அந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ண குண சேஷ்டிதங்கள் உடன் -ஏதத் பூர்வ காலிகமான – ஸ்ரீ ராமாவதார குண சேஷ்டிதங்களையும்
ஏக காலத்தில் அனுபவிக்க வேண்டும் என்னும் அபிநிவேசம் பிறந்து அதுக்கு உடலாக இரண்டு ஸ்ரீ கோபிமார் அவஸ்தையை ப்ராபதராய்
அதிலே ஒருத்தி ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவதார சேஷ்டிதமும் ஒருத்தி ஸ்ரீ ராமாவதார சேஷ்டிதமுமாகக் கொண்டு ஒருவருக்கு ஒருவர் எதிராய் கொண்டு சொல்லி
யுக்தி பிற்ந்த பாசுரத்தாலே உபய அவதார குண சேஷ்டிதங்களையும் பேசி அனுபவிக்கிறார் இத் திரு மொழியில்-3-9-

இரண்டு கோபிமார் அவஸ்தையை ஏக காலத்தில் அடையக் கூடுமோ -என்னில்-பகவத் பிரசாத விசேஷத்தாலே
ஞானத்தில் தடை அற்றால் எல்லாம் சொல்லலாம் இறே
மானமரு மென்னோக்கி -என்கிற திரு மொழியில் – இரண்டு பிராட்டிமார் தசை ஏக காலத்தில் கூடும் படி என் -என்று ஜீயர் பட்டரை கேட்க
தேச விசேஷத்தில் அநேக சரீர பரிக்ரகம் ஏக காலத்தில் கூடுகிற படி எங்கனே அப்படியே இவரையும் பார்த்து அருளினால் கூடும் –
என்று அருளிச் செய்தார் – என்று பிரசித்தம் இறே-

கீழில் திரு மொழியில் -ஸ்ரீ ராமாவதார குண சேஷ்டிதங்களை அனுபவித்த இவர் -ராக்வத்வே பவத் ஸீதா-என்கிறபடியே
அவ்வவதார அநு குணமாக ஓக்க வந்து அவதரித்த பிராட்டி தன்னுடைய புருஷகாரத்வ உபயோகியான -கிருபா -பாரதந்தர்ய -அநந்யார்ஹத்வங்களை
சேதனர் எல்லாரும் அறிந்து விஸ்வஸித்துத் தன்னைப் பற்றுகைக்கு உடலாக நம்முடைய அனுஷ்டானத்தாலே வெளியிடக் கடவோம்-என்று திரு உள்ளம் பற்றி
அதில் பிரதமத்தில் தன்னுடைய கிருபையை வெளியிடுகைக்காக -தாண்ட காரண்யத்திலே எழுந்து அருளி இருக்கச் செய்தே
ராவணன் பிரித்தான் என்ற ஒரு வ்யாஜத்தாலே லங்கையில் எழுந்து அருள -ஆத்மாநம் மானுஷம் மந்யே-என்கிற அவதாரத்தின் மெய்ப்பாட்டாலே
பெருமாள் இவள் போன இடம் அறியாமல் திருத் தம்பியாரும் தாமுமாய்க் கொண்டு தேடித் திரியா நிற்கச் செய்தே
பம்பா தீரத்திலே எழுந்து அருளின அளவிலே மஹா ராஜருடைய நியோகத்தாலே ஸ்வ வேஷத்தை மறைத்து பரிவ்ராஜக வேஷ பரிக்ரஹம் பண்ணி
வந்து முகம் காட்டின திருவடியோடே முந்துற உறவு செய்து -பின்பு அவர் கொடு போய்ச் சேர்க்க
ராஜ்ய தாரங்களை இழந்து சுரம் அடைந்து கிடக்கிற மஹாராஜரைக் கண்டு அவரோடே சக்யம் பண்ணி –
அனந்தரம் அவருக்கு விரோதியான வாலியை நிரசித்து -அவரை ராஜ்ய தாரங்களோடே சேர்த்து வானர அதிபதி ஆக்கி கிஷ்கிந்தை ஏறப் போக விட்டு
திருத் தம்பியாரும் தாமுமாகப் பெருமாள் வர்ஷா காலம் அத்தனையும் மால்யா வானிலே எழுந்து அருளி இருக்க –
படை வீட்டிலே போன இவர் பெருமாள் செய்த உபகாரத்தையும் அவருடைய தனிமையையும் மறந்து
விஷய ப்ரவணராய் தார போக சக்தராய் இருந்து விட வர்ஷா காலத்துக்கு பின்பு அவர் வரக் காணாமையாலே
காம வர்த்தஞ்ச ஸூக்ரீவம் நஷ்டாஞ்ச ஜனகாத்மஜாம் புத்வா காலம் அதீ தஞ்ச முமோஹபர மாதுர -என்கிறபடியே கனக்க கிலேசித்து அருளி
இளைய பெருமாளைப் பார்த்து -நீர் போய் வெதுப்பி ஆகிலும் மஹா ராஜரை அழைத்துக் கொண்டு வாரும் -என்று விட
அவர் கிஷ்கிந்தா த்வாரத்திலே எழுந்து அருளி ஜ்யா கோஷத்தைப் பண்ணி -அத்தைக் கேட்டு -மஹா ராஜர் நடுங்கி
கழுத்தில் மாலையையும் அறுத்துப் பொகட்டு காபேயமாகச் சில வியாபாரங்களைப் பண்ணி அருகே நின்ற திருவடியைப் பார்த்து
இவ்வளவில் நமக்கு செய்ய அடுத்து என் என்ன
க்ருத்த அபராதஸ்ய ஹிதே நாந்யத் பஸ்யாம் யஹம் ஷமம்-அந்தரேணாஞ்ச லிம்ப்த்வா லஷ்மணஸ்ய பிரசாதநாத் -என்று
அபராத காலத்தில் அநு தாபம் பிறந்து மீண்டோமாய் எளியன சில செய்கிறோம் அல்லோம் –
தீரக் கழிய அபராதம் பண்ணின பின்பு இனி ஓர் அஞ்சலி நேராமல் போகாது என்ன -அவ்வளவிலும் தாம் முந்துறப் புறப்பட பயப்பட்டு
இளைய பெருமாள் திரு உள்ளத்தில் சிவிட்கை -தாரையை விட்டு ஆற்ற வேணும் -என்று தாரையைப் புறப்பட விட
அவள் சா ப்ரஸ்கலந்தீ -இத்யாதிப்படியே இளைய பெருமாள் சந்நிதியில் இளைய பெருமாள் திரு உள்ளத்தில் சிவிட்கு ஆறும் படி
வார்த்தைகள் விண்ணப்பம் செய்த பின்பு மஹா ராஜர் தாமும் புறப்பட்டு வந்து இளைய பெருமாளைப் பொறை கொண்டு-
அவர் தம்மையே முன்னிட்டுக் கொண்டு பெருமாளை சேவித்த அநந்தரம்-தம்முடைய சர்வ பரிகரத்தையும் திரட்டி
யாம் கபீநாம் சஹஸ்ராணி ஸூ பஹூந்யயுதா நிச-தி ஷூ சர்வா ஸூ மார்கந்தே-என்கிறபடியே
திக்குகள் தோறும் திரள் திரளாகப் பிராட்டியைத் தேடிப் போக விடுகிற அளவிலே –
தக்ஷிண திக்கில் போகிற முதலிகளுக்கு எல்லாம் பிரதானராகப் போருகிற அங்கதப் பெருமாள் -ஜாம்பவான் -மஹா ராஜர் -திருவடி
இவர்களில் வைத்துக் கொண்டு திருவடி கையில் ஒழிய இக்காரியம் அறாது என்று திரு உள்ளம் பற்றி பிராட்டியைக் கண்டால்
விசுவாச ஜனகமாக விண்ணப்பம் செய்யத் தக்க அடையாளங்களையும் அருளிச் செய்து திருவாழி மோதிரத்தையும் கொடுத்து விட
எல்லாரும் கூடப் போய் தக்ஷிண திக்கில் ஓர் இடத்திலும் காணாமல் கிலேசப்பட்டு -அநசநத்தில் தீஷிதராய் முடிய நினைக்கிற அளவிலே
சம்பாதி வார்த்தையால் -ராவணன் இருப்பு சமுத்ரத்துக்கு உள்ளே லங்கை என்பொதொரு படை வீடு -என்று கேட்டு எல்லாரும் ப்ரீதராய்
இக்கரையில் இருந்து திருவடியைப் போக விட -அவரும் சமுத்திர தரணம் பண்ணி அக்கரை ஏறி ப்ர்ஷதம்சக மாத்ரமாக வடிவைச் சுருக்கிக் கொண்டு
ராத்திரியில் ராவண அந்தப்புர பர்யந்தமாக சர்வ பிரதேசத்திலும் பிராட்டியைத் தேடிக் காணாமையாலே கிலேசப்பட்டுக் கொண்டு இரா நிற்கச் செய்தே
அசோகவநிகா பிரதேசத்தில் சில ஆள் இயக்கத்தைக் கண்டு அங்கே சென்று
ப்ரியஞ்ஜ நம பஸ்யந்தீம் பஸ்யந்தீம் ராக்ஷஸீ கணம் -ஸ்வ கணே நம்ர்கீம் ஹீ நாம்ஸ்வ கணை ராவ்ர்தா மிவ -என்கிறபடியே விகர்த்த வேஷைகளான
எழு நூறு ராக்ஷஸிகளின் நடுவே மலங்க மலங்க விழித்துக் கொண்டு நோவு பட்டு இருக்கிற
ஸூஷ்ம ரூபேண சிம்சுபா வ்ருஷத்துக்கு உள்ளே மறைந்து இருக்க – அவ்வளவில் ராவணன் காம மோஹிதனாய் வந்து
பிராட்டி சந்நிதியில் சிலவற்றை ஜல்பிக்க -அவள் இவனை முகம் பாராமல் இருந்து திஸ்கரித்து வார்த்தை சொல்லி விடுகையாலே
மீண்டு போகிறவன் ராக்ஷஸிகளைப் பார்த்து -இவள் பயப்பட்டு நம் வசம் ஆகும்படி குரூரமாக நலியுங்கோள் -என்று சொல்லிப் போகையாலே
அவர்கள் இதுக்கு முன்பு ஒரு காலமும் இப்படி நலிந்திலர்கள் -என்னும்படி தர்ஜன பர்த்ச நாதிகளைப் பண்ணி நலிய –
இனி நமக்கு இருந்து ஜீவிக்கப் போகாது -முடிந்து விடும் அத்தனை -என்று வ்யவசிதையாய்
அந்த ராக்ஷஸிகள் நித்ரா பரவசைகளான அளவிலே அங்கு நின்றும் போந்து
வேண்யுத்க்ரதந உத்யுக்தையாய் வ்ருக்ஷத்தின் கொம்பைப் பிடித்துக் கொண்டு நிற்கிற அளவிலே இனி நாம் பார்த்து இருக்க ஒண்ணாது
இவ்வளவிலே இவளை நாம் நோக்க வேணும் -என்று
ஏவம் பஹூ விதாஞ் சிந்தஞ் சிந்தயித்வா மஹா கபி ஸம்ஸரவே மதுரம் வாக்யம் வைதேஹ்யா வ்யாஜஹாரஹ-என்கிறபடியே
செவிப்பட்ட போதே ரசிக்கும் படி ஸ்ரீ ராம குண சேஷ்டித விஷயமான வாக்கியங்களைச் சொல்லி -இத்தனை காலமும் இல்லாத ஓன்று இப்போது
யுண்டாகைக்கு அடி என் -என்று சொல் வந்த வழியே சிம்சுபா வர்ஷத்தை எங்கும் ஓக்கப் பார்த்து அதின் மேலே இருக்கிற வானர ரூபியான இவனைக் கண்டு
இது ஏதோ என்று ஏங்கி மோஹித்து விழுந்து நெடும் போதொடு உணர்த்தி யுண்டாய் பின்னையும் இது ஏதோ என்று –
கிந்நுஸ் யாச் சித்த மோஹோயம் -இத்யாதிப்படியே -விசாரிக்கிற அளவிலே இவள் முன்னே வந்து
கையும் அஞ்சலியுமாய் நின்று அநு வர்த்தக பூர்வகமாகச் சில வார்த்தைகளைச் சொல்ல
அவள் பீதையாய் இவனை ராவணன் என்று அதி சங்கை பண்ணி -இப்படி நலியல் ஆகாது காண் -என்று தைன்யமாகப் பல வார்த்தைகளையும் சொல்ல –
இவளுடைய அதி சங்கையைத் தீர்க்கைக்காக பெருமாள் அருளிச் செய்து விட்ட அடையாளங்களை எல்லாம்
ஸூ ஸ்பஷ்டமாக இவள் திரு உள்ளத்திலே படும்படி விண்ணப்பம் செய்து தான் ஸ்ரீ ராம தூதன் என்னும் இடத்தை அறிவித்து பின்பு
திருவாழி மோதிரத்தையும் கொடுத்து அவள் திரு உள்ளத்தை மிகவும் உகப்பித்த பிரகாரத்தை அநு சந்தித்து -அதில் தமக்கு யுண்டான
ஆதார அதிசயத்தாலே அவன் அப்போது விண்ணப்பம் செய்த அடையாளங்களையும் -திருவாழி மோதிரம் கொடுத்த படியையும்
அது கண்டு அவள் ப்ரீதியான படியையும் எல்லாம் அடைவே பேசி அனுபவிக்கிறார் இத் திரு மொழியிலே-3-10-

ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரங்களோடு-அவதாராந்தரங்களோடு – அபதானந்தரங்களோடு வாசி அற -தர்ம ஐக்யத்தாலே
எல்லாம் ஏக ஆஸ்ரயம் ஆகையாலே இப்படி இருக்கிற விஷயத்தை கண்ணாலே கண்டு அனுபவிக்க வேண்டும் -என்று
தேடுகையாகிற இது -தமக்கு ஒரு புடை செல்லுகிறபடியும் மானச அனுபவத்தின் உடைய கரை புரட்சியாலே அவ்விஷயம் தன்னை
ஸூ ஸ்பஷ்டமாக கண்டதாலே ஒரு புடை தோற்று இருக்கும் படியையும் அனுசந்தித்து –அவை இரண்டையும்
அவதார விசிஷ்டனாக சர்வேஸ்வரனை கண்ணாலே காண வேண்டும் என்று தேடித் திரிகிறார் சிலரும்
அப்படி தேடி கிறிகோள் ஆகில் அவனை உள்ளபடி கண்டார் உளர் -என்று சொல்லுகிறார் சிலருமாக கொண்டு
தம்மை இரண்டு வகையாக வகுத்து நின்று பேசி இனியர் ஆகிறார் -இத் திரு மொழியில் –4-1-

நாடுதிரேல்-என்றும் -கண்டார் உளர் -என்றும் பன்மையாக அருளிச் செய்தது கட் கண்ணால் காண்கையில் அபேஷா ரூப ஞான வ்யக்திகளும்
உட் கண்ணால் கண்டு அதில் ஊற்றத்தாலே பாஹ்ய அனுபவமும் சித்தித்தது என்று தோற்றும்படியான ஞான வ்யக்திகளும் பல உண்டு ஆகையாலே

அவதாரங்கள் தன்னை கண்ணாலே கண்டு அனுபவிக்க வேணும் -என்னும் ஆசை பிறந்தாலும் பெருக்காறு போலே அவை தத் காலத்தில்
உள்ளார்க்கு அனுபாவ்யமாய் பிற் காலத்தில் உள்ளார்க்கு கிடையாததாய் இருக்கிற படியையும் –
பின்னானார் வணங்கும் சோதி -என்கிறபடி -அவதாரத்தில் பிற் பாடனார் ஆனவர்களுக்கும் இழக்க வேண்டாதபடி சர்வேஸ்வரன் அர்ச்சாவதாரமாய் கொண்டு –
உகந்து அருளின நிலங்களிலே -அந்த அவதார குண சேஷ்டிதங்கள் எல்லாம் பிரகாசிக்கும்படி யாக எழுந்து அருளி நிற்கிற படியும் அனுசந்தித்து –
உகந்து அருளின நிலங்களிலே அவை அனுபவிக்க கோலி – அவை எல்லாவற்றிலும் -தென்னன் உயர் பொறுப்பும் தெய்வ வட மலையும் என்னும்
இவையே முலையா வடிவமைந்த -என்கிறபடியே -ஸ்ரீ பூமி பிராட்டிக்கு திரு முலைத் தடங்கள் ஆம்படி இருக்கையாலே -அவனுக்கு அத்யந்த அபிமத
ஸ்தலங்களாய் இருக்கிற திருமலைகள் இரண்டிலும் வைத்து கொண்டு தெற்குத் திரு மலையிலே நிற்கிற நிலையிலே அனுபவிப்பதாக முந்துற இழிந்து
ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ணாத்ய அவதார சேஷ்டிதங்கள் எல்லாம் அந்நிலையிலே பிரகாசிக்கிறபடியை அனுபவியா நிற்கச் செய்தே
தத் விஷயத்திலும்-ததீய விஷயமே பிரப்யத்துக்கு சரம அவதியாக அறுதி இட்டு இருக்கும் அவர் ஆகையாலே –
கிளர் ஒளி இளைமையில் ஆழ்வார் அனுபவித்தால் போலே அங்கே எழுந்து அருளி நிற்கிற அழகரிலும் காட்டிலும்
அவர் விரும்பி எழுந்து அருளி இருக்கிற திவ்ய ஸ்தலமான திருமலையே ப்ராப்யம் -என்று அனுசந்தித்து –
அத் திருமலையினுடைய வைபவத்தை பஹூ முகமாக பேசி அனுபவிக்கிறார் -இத் திரு மொழியில்–4-2-

திரு மலை ஆழ்வாருடைய வைபவத்தை பஹுமுகமாக பேசி அனுபவித்தார்
அப்படி அனுபவித்த அளவால் தமக்கு பர்யாப்தி பிறவாமையாலே மீளவும் அவதார குண சேஷ்டிதங்கள் எல்லாம் பிரகாசிக்கும் படியாய்
அழகர் திரு மலையில் நின்று அருளுகிற நிலையை கீழ் சொன்ன க்ரமம் அன்றிக்கே முக பேதேன பேசி திருமலை வைபவத்தையும்
கீழ் உக்த பிரகாரம் அன்றியே -முக பேதேன பல படியாக பேசி அனுபவிக்கிறார் இத் திரு மொழியில்-4-3-

கீழ் ஸ்ரீ ராம அவதார குண சேஷ்டிதம் முன்னாக ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார சேஷ்டிதங்களையும் அழகர் பக்கலிலே அனுபவித்தார்
இதில் ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார குண சேஷ்டிதம் முன்னாக ஸ்ரீ ராம அவதார குண சேஷ்டிதங்களையும்
அவதாரந்தர சேஷ்டிதங்களையும் எல்லாம் அழகர் பக்கலிலே தர்சித்து அனுபவிக்கிறார்
முத்து கோக்க வல்லவன் -முகம் மாறிக் கோத்த வாறே -அது விலை பெறுமா போலே
அவதார குண சேஷ்டிதங்களும் -விசேஷ ஞ்ஞனரான இவர் சேர்த்து அனுபவிக்கிற வாசியாலே நிறமும் ரசமும் உண்டாய் இருக்கும் இறே
ததீய விஷயத்திலும் விசேஷண பேதத்தாலே விசேஷ்யத்துக்கு ரச விசேஷம் உண்டாக கடவது இறே
ஆக இது கீழில் திரு மொழிக்கும் இத் திரு மொழிக்கும் உண்டான விசேஷம் –

திருமலை ஆழ்வாருடைய வைபவத்தை விஸ்தரேண பேசி அனுபவித்து ப்ரீதர் ஆனார்
அவ்வளவிலே சர்வேஸ்வரன் திரு மலையிலே நிற்கிற நிலையிலும் காட்டிலும்
பள்ளியிலோதி வந்த தன் சிறுவன் ஆன பிரகலாதன் திருநாமம் சொன்னதுவே ஹேதுவாக
பிதாவானவன் சத்ருவாய்க் கொண்டு பஹூமுகமாக நலிய -நலிவு படுகிற ஆபத் தசையிலே
நிரூபதிக பிதாவான பந்தாசக்தியாலே -அடுத்ததோருருவாய்-என்கிறபடியே இரண்டு வடிவைச் சேர்த்து கொண்டு வந்து தோன்றி
பிரதிகூலனான ஹிரண்யனை நிரசித்து-பாலனான பிரகலாதனை ரஷித்து அருளின மகா குணம் தோன்ற
திருக் கோட்டியூரிலே எழுந்து அருளி நிற்கிற நிலையை இவருக்கு பிரகாசிக்க-அத்தைக் காண்கையாலும் –
திருப்பல்லாண்டிலும்-வண்ண மாடத்திலும்-ஸ்ரீ செல்வ நம்பி யோட்டை சம்பந்தத்தை இட்டும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவதார கந்தமானது கொண்டும்
தாம் விரும்பி அருளிச் செய்த தேசம் ஆகையாலும் திருக் கோட்டியூரிலே திரு உள்ளம் சென்று
அங்கே எழுந்து அருளி நிற்கிறவன் படிகளை அனுபவிக்கிறவர்-அவ்வனுபவ ஜனித ஹர்ஷ பிரகர்ஷத்தாலே
அவன் கொடுத்த கரணங்களைக் கொண்டு அவனை அனுபவித்து வாழலாய் இருக்க
த்ரிவித கரணங்களாலும் அவனோடு ஓட்டற்று திரிகிற பாப காரிகளானவர்களை நிந்தித்தும்
ஆத்ம குண உபேதராய்- ஆசார்ய பிரேம யுக்தராய் – அவ் ஆசார்யன் உகக்கும் விஷயம் என்று திரிதந்தாகிலும் -என்கிறபடியே
அவன் பக்கலிலே ப்ரவணராய் அவனை அனுபவியா நின்று உள்ள மகாத்மாக்களை ஸ்லாகித்தும் சொல்லுகிறார் –
இத் திரு மொழியில்-4-4-

திரு மங்கை ஆழ்வாரும் பெரிய திரு மொழியில்
திருமலையில் எழுந்து அருளி நிற்கிற நிலையை அனுபவித்த -அநந்தரம் – திருக் கோட்டியூரில் எழுந்து அருளி நிற்கிற நிலையை இறே அனுபவித்தது –
பெரிய திரு மடலிலும் – மன்னனை மால் இரும் சோலை மணாளனை -என்று திருமலையில் நிற்கிற நிலையை அருளிச் செய்த அநந்தரம்
கொன்னவிலும் ஆழிப் படையானை கோட்டியூர் அன்ன வுருவின் அரியை -என்று திருக் கோட்டியூரில் நிற்கிற நிலையை இறே அருளிச் செய்தது –
அப்படியே இவரும் திருமலையில் எழுந்து அருளி நிற்கிற நிலையை அனுபவித்த அநந்தரம் –
திருக் கோட்டியூரில் எழுந்து அருளி நிற்கிற நிலையை அனுபவிக்கிறார்
இவர்கள் இருவரும் இறே-திருக் கோட்டியூர் விஷயமாக-ஒரொரு திரு மொழி அருளி செய்தவர்களும்-

மேல் நான்கு திரு மொழி அளவும் ஆச்சான் பிள்ளை வ்யாக்யனமாய் இருக்கும்
அது தான் பூரணமாக கிடைக்காமையாலே ஒரோ இடங்களில் ஒரு பாட்டுக்கோ – அரைப் பாட்டுக்கோ -ஓர் அடிக்கோ -அரை அடிக்கோ -கிடைத்த
வியாக்யான பந்திகளை -ஸ்ரீ ஸூக்தி கௌ ரவத்தாலே -ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் சேர்த்து கொண்டு வ்யாக்யாநித்து அருளுகிறார்
என்று சம்ப்ரதாயார்த்தம் -பெரிய அரும்பத விளக்கம்-

கீழில் திரு மொழியில்-ஆதியான் அடியாரையும் -அடிமை இன்றித் திரிவாரையும் -என்று
சம்சாரிகள் பொல்லாங்கும்-ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களின் ஏற்றமும் -இறே சொல்லிற்று
சம்சாரிகளுக்கும் பகவத் சம்பந்தம் ஒத்து இருக்க -அவர்களை கழிக்கைக்கு அடி -சம்பந்த ஞானம் இல்லாமை -இறே
வணக்கொடு மாள்வது வலமே -என்று சரம சமயத்திலே பகவத் சமாஸ்ரயணம் பண்ணுகை ஸ்ரேஷ்டம்
ஆகையால் -சம்சாரிகளை பார்த்து ஹிதோ உபதேசம் பண்ணி அருளுகிறார்–இத் திரு மொழியில்-4-5-

இப்படி இதர விஷய சங்கம் அற்று -பகவத் ப்ரேம பூர்வகமாக அவன் திரு நாமங்களைப் பேசத் தக்க பரிபாகம் இல்லாதாரையும் –
ஒரு வழியால் அவன் திரு நாமத்தில் அன்வயித்து -உஜ்ஜீவிப்பிக வேணும் என்று திரு உள்ளம் பற்றி
த்ரஷ்ட பிரயோஜனங்களை நச்சி பெற்ற பிள்ளைக்கு ப்ராக்ருத விஷயங்களின் பேரை இடுபவர்களைக் குறித்து
நீங்கள் இப்படி ப்ராக்ருத விஷயங்களின் பேர் இட்டால் இம்மையில் நீங்கள் ஆசைப் படுகிற சூத்திர பிரயோஜனங்களும் தானும் சித்திப்பது பணி இல்லை –
மறுமைக்கு தானே ஒன்றுக்கும் உறுப்பன்று –ஆன பின்பு அத்தை விட்டு -பிஷையை புகுந்தாலும் ஜீவித்து தன் திரு நாமத்திலே அன்வயித்தாருடைய
சகல க்லேசங்களையும் சர்வேஸ்வரனுடைய திரு நாமத்தை -நீங்கள் பெற்ற பிள்ளைக்கு இட்டு –
வாயார வாழ்த்தி ப்ரீதராய் இருங்கோள்
இவ்வளவே பற்றாசாக -அந்த பிள்ளை யினுடைய மாதா வானவள் –ஜநநீ க்ர்த்தார்த்தா -என்கிறபடியே நரகத்தில் புகாமல் உஜ்ஜீவித்து போம் என்று
ஒரு கால் போலே ஒன்பதின் கால் உபதேசித்து பகவன் நாமங்களே இடும்படியாக அவர்கள் நெஞ்சைத் தெளிவிக்கிறார் இத் திரு மொழி யில் –4-6-

பகவத் வைமுக்யாதி தோஷம் அடியாக தம்மாலே நிந்திதரான சம்சாரி சேதனரையும் விட மாட்டாத -தம்முடைய பரம கிருபையாலே –
அவர்களைத் திருத்தி யாகிலும் -உஜ்ஜீவிப்பிக்க வேணும் -என்று திரு உள்ளம் பற்றி –
அவர்கள் திருந்துகைக்கு உறுப்பான ஹிதத்தை உபதேசித்து அருளினார் -கீழ் இரண்டு திரு மொழி யாலே –
அது செய்து தலைக் கட்டின அநந்தரம் – முன்பு திரு மலை -திருக் கோட்டியூரில் – அனுபவித்தால் போல் இன்னமும்
அவன் உகந்து அருளின நிலங்களிலே எழுந்து அருளி நிற்கிற நிலையை அனுபவிக்க வேணும் -என்னும் ஆசை கிளர்ந்து
ஸ்ரீ வடதிசை மதுரை சாளக்க்ராமம்-இத்யாதிப்படியே தனக்கு அபிமதமான தேசங்களில் பல வற்றிலும் உள்ள விருப்பத்தை எல்லாவற்றையும்
ஒரு மடை கொள்ள பண்ண வர்த்திக்கிற ஸ்தலமாய் திரு உலகு அளந்து அருளின போது-தன் திருவடிகளில் பிறந்த ஏற்றத்தாலே
சகல லோக பாவன பூதையாய் கொண்டு சர்வ காலமும் ப்ரவஹியா நிற்கிற கங்கையினுடைய கரையிலே உள்ளதான –
திருக் கண்டங்கடி நகரிலே
அநேக அவதார குண சேஷ்டிதங்கள்-எல்லாம் பிரகாசிக்கும்படி எழுந்து அருளி நிற்கிற – புருஷோத்தம சப்த வாச்யமான சர்வேஸ்வரனை
அனுபவியா நின்று கொண்டு அவனிலும் காட்டிலும் அவன் வர்த்திக்கிற தேசமே ப்ராப்யத்தில் சரம அவதி ஆகையாலே
அத் தேசத்தின் உடைய வைபவத்தையும் –பஹூ முகமாக பேசி அனுபவிக்கிறார் –இத் திருமொழியில்-4-7-

அவதாரிகை-மீண்டும் தொகுத்து அருளிச் செய்கிறார் –
போகத்தில் வழுவாத புதுவையர் கோன் -என்கிறபடியே
திரு அவதாரமே தொடங்கி-ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார குண சேஷ்டிதங்கள் எல்லாம் முற்றூட்டாக அனுபவித்து கொண்டு வந்த இவர் –
என்னாதன் தேவியிலே -அந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார குண சேஷ்டிதங்கள் உடன் ஸ்ரீ ராம அவதார குண சேஷ்டிதங்களையும் அனுபவிக்கையில்
உண்டான ஆசையாலே இரண்டையும் ஒன்றுக்கு ஓன்று எதிர் எதிராக பேசி நின்று அனுபவித்து -பின்பு
கதிர் ஆயிரம் இரவியிலே -ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீகிருஷ்ணா அவதார குண சேஷ்டிதங்களையும் அவதாராந்தர குண சேஷ்டிதங்களையும் கலப்பிலே
அனுபவித்த அநந்தரம் – இவ் அவதார குண சேஷ்டிதங்கள் எல்லாம் பிரகாசிக்கும்படி உகந்து அருளின நிலங்களிலே எழுந்து அருளி நிற்கிற
நிலைகளை அனுபவிக்க வேணும் என்னும் ஆசை பிறந்து
ப்ரதமம்-ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார குண சேஷ்டிதங்கள் பிரகாசிக்கும்படி திருமலையிலே எழுந்து அருளி நிற்கிற அழகரையும் –
அவரிலும் காட்டிலும் ப்ராப்யத்தில் சரம அவதியான திருமலை ஆழ்வாரையும் அனுபவித்து -பின்பு
திருக் கோட்டியூரில் நிற்கிற நிலையையும் அனுபவிக்கையில் ப்ரவர்தரான இவர்
அங்கே எழுந்து அருளி நிற்கிற நிலையில் தங்களுக்கு ஆதரணீயம் இன்றிக்கே அந்ய பரராய் திரிகிற சம்சாரிகளை நிந்தித்தும்
அந் நிலையின் வாசி அறிந்து ப்ரவணராய் அனுபவிக்கும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை ஸ்லாகித்தும்-இப்படி இருந்துள்ள செருக்கோடே கூடி அனுபவித்து –
தாம் நிந்தித்தவர்களையும் விட மாட்டாத பரம கிருபையால் -அவர்களை குறித்து இரண்டு திரு மொழி யாலே பரோ உபதேசத்தை பண்ணி
மீளவும் உகந்து அருளின நிலங்களிலே நிற்கிற நிலையை அனுபவிக்கையில் உள்ள ஆசையாலே -ஸ்ரீ வட திசை மதுரை – இத்யாதிப் படியே
அநேக தேசத்தில் உண்டான விருப்பத்தை எல்லாம் பண்ணிக் கொண்டு திருக் கண்டம் கடி நகரிலே அவதார குண சேஷ்டிதங்கள் எல்லாம் பிரகாசிக்கும்படி
எழுந்து அருளி நிற்கிற படியையும் அத்தேச வைபவம் தன்னையும் – அனுபவித்து இனியராய் நின்றார் -கீழ்-

அவை எல்லாம் போல் இன்றிக்கே –
வடிவுடை வானோர் தலைவனே –என்றும் – கடலிடம் கொண்ட கடல் வண்ணா -என்றும் –கட்கிலீ -என்றும் – காகுத்தா கண்ணனே -என்றும் சொல்லுகிறபடியே
பரத்வாதிகளில் உண்டான குணங்கள் எல்லாம் பிரகாசிக்கும் படி வர்த்திக்கிற ஸ்தலமாய் –
பொங்கோதம் சூழ்ந்த புவனியும் -இத்யாதிப் படியே
உபய விபூதியும் தனிக் கோல் செலுத்துகிறதும் – இங்கே இருந்தே என்று தோற்றும்படி இருப்பதாய் –
மால் இரும் சோலை மணாளனார் பள்ளி கொள்ளும் இடம் -என்றும்
பொன்னி சூழ் அரங்க நகருள் முனைவன் -திரு மால் இரும் சோலை நின்றான் -என்றும்
பயின்றது அரங்கம் திருக்கோட்டி –தேனார் திருவரங்கம் தென் கோட்டி- என்றும் சொல்லுகிறபடி முன்பு அனுபவித்த
திருமலை திருக் கோட்டியூரில் நிலைகளுக்கு வேர் பற்றான இடமுமாய் –
ஆராமம் சூழ்ந்த அரங்கம் -என்கிறபடியே உகந்து அருளின நிலங்கள் எல்லாம் பகல் இருக்கை -என்னும்படி –
ஆஸ்ரித ரஷனத்துக்கு ஏகாந்த இடம் என்று நித்ய வாசம் பண்ணுகிற ஸ்தலமான திருவரங்க திருப்பதியிலே
வன் பெரு வானகம் -இத்யாதிப்படியே -சகல தேசத்தில் உள்ளாறும் உஜ்ஜீவிக்கும்படியாகவும்
தென்னாடும் வடநாடும் தொழ நின்ற -என்றும்
யாவரும் வந்து அடி வணங்க -என்றும்- சொல்லுகிறபடி சகல தேசத்திலும் ருசி பிறந்தவர்கள் எல்லாரும் வந்து அனுபவிக்கும் படியாகவும்
ஆஸ்ரயிக்கும் படியாகவும் அன்போடு தென் திசை நோக்கி -என்கிறபடியே
மன்னுடை விபீடணருக்காய் மதிள் இலங்கை திசை நோக்கி மலர்க் கண் வைத்து –
திருவாளன் இனிதாக திருக் கண்கள் வளர்கின்ற -என்கிறபடி
ஸ்ரீயபதி யாகையால் வந்த பெருமை தோற்ற திரு உள்ளத்தில் உகப்புடனே கண் வளர்ந்து அருளுகிற ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பக்கலிலே
விசேஷித்து ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார குண சேஷ்டிதங்களும்-ஸ்ரீ ராம அவதார குண சேஷ்டிதங்களும் ஒரு மடை கொள்ள பிரகாசிக்கிற படிகளை
திருவரங்கம் அதனைச் சென்று -அனுபவியா நின்று கொண்டு அவர் தம்மிலும் காட்டிலும் அவர் விரும்பி கண் வளர்ந்து அருளுகிற தேசமே
பரம ப்ராப்யம் ஆகையாலே அத் தேசத்தினுடைய வைபவத்தையும் பஹுமுகமாக பேசி அனுபவித்து ப்ரீதர் ஆகிறார் இத் திரு மொழியில் —4-8-

கீழில் திரு மொழியில் -ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதார குண சேஷ்டிதங்களும் ஸ்ரீ ராம அவதார குண சேஷ்டிதங்களும் அவதாராந்தர குண சேஷ்டிதங்களும் –
எல்லாம் ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பக்கலிலே பிரகாசிக்கையாலே அவற்றை தனித் தனியே பேசி அனுபவியா நின்று கொண்டு
தத் விஷயத்திலும் ததீய விஷயமே உத்தேச்யம் என்னும் பிரதிபத்தியாலே
அவர் விரும்பி வர்த்திக்கிற திவ்ய தேசமான திருவரங்கம் திருப்பதியினுடைய வைபவத்தை பஹுமுகமாக பேசி அனுபவித்தார்
இப்படி அனுபவித்து இருக்கச் செய்தேயும் -இவ்வளவில் தமக்கு ப்ர்யாப்தி பிறவாமையாலே மீளவும் தத் உபய விஷய அனுபவ தத் பரராய்-
முன்பு அவதரித்த பிரகாரம் அன்றிக்கே முக பேதேன ஸ்ரீ பெரிய பெருமாளுடைய திவ்ய சேஷ்டித ரச விசேஷங்களை அத்ய ஆதரேண அனுபவித்து
வித்தகராய் நின்று கொண்டு தத் சம்பந்தி தயா பரம ப்ராப்யமான திருவரங்கம் திருப்பதியினுடைய வைபவ விசேஷங்களையும்
முன்பு உக்தமான பிரகாரம் அன்றிக்கே பிரகாராந்தரேண பேசி அனுபவித்து ப்ரீதராய் செல்லுகிறார் இத் திருமொழியில்–4-9-

கீழ் இரண்டு திருமொழியில் -பெரிய பெருமாளுடைய திவ்ய வைபவத்தையும் –
பெரிய கோயிலான திருவரங்க திருப்பதியினுடைய வைபவத்தையும் -பெரிய அபிநிவேசத்தோடே பேசி அனுபவித்து ப்ரீதர் ஆனார் –

தன்னடியார் -இத்யாதிலே சொன்னபடியே புருஷகார பூதையான பிராட்டி தானே சிதைகுரைக்கிலும் –
அவளோடு மறுதலித்து-ஆஸ்ரித ரஷணம் பண்ணும் -வாத்சல்ய அதிசய யுக்தராய் –
இருள் அகற்றும் எறி கதிரோன் மண்டலதூடேற்றி -இத்யாதிப் படியே
அநந்ய ப்ரயோஜனராய் -திருவடிகளை ஆஸ்ரயித்தவித்தவர்களை அர்ச்சிராதி மார்க்கத்திலே
அபுநராவர்த்தி லஷணமான பரம பதத்திலே கொடு பொய் -அருள் கொடுத்திட்டு அடிமை கொள்ளும் –
ஸ்வபாவரான பெரிய பெருமாளுடைய திவ்ய குணத்தை அனுசந்தித்தவர் ஆகையாலே –
அவர்க்கும் திருந்தின சேதனரை இங்கு நின்றும் கொடுபோய் அடிமை கொள்ளுகை திரு உள்ளம் ஆகையாலே –
நாம் இனி அங்கே போய் அடிமை செய்ய வேணும் -என்னும் அபேஷை பிறந்து -அதற்க்கு தேக சம்பந்தம் அற்று போக வேண்டும் படியை அனுசந்தித்து –
இந்த பிரசங்கத்திலே சரீர விஸ்லேஷ சமயத்தில் -சம்சாரிகள் ஆனவர்கள் எல்லாம் யமபடரால் வரும் நலிவை நினைத்து –
அது நமக்கு வாராது ஒழியும் போது சர்வேஸ்வரன் ஆனவன் தானே போக்கி தந்து அருள வேணும் -என்று அத்யவசித்து
அது தன்னை ஏற்கவே -அவன் திருவடிகளில் விழுந்து அர்த்தித்து செய்வித்துக் கொள்வோம் -என்று ஒருப்பட்டு –
சரம தசையில் கர்ம அனுகுணமாக யம படர் வந்து நலியும்போது -அந்த கிலேசத்தாலே
தேவரீருடைய திருவடிகளை ஒருபடியாலும் நினைக்கவும் ஓன்று சொல்லவும் ஷமன் அல்லேன் என்று அத்தை பற்ற –
அப்போதைக்கு இப்போதே சொல்லி வைத்தேன் ஆன பின்பு -அக்காலத்தில் என்னை அவர்கள் நலியாதபடி தேவரீர் ரஷித்து அருள வேணும் -என்று
பெரிய பெருமாள் திருவடிகளில் சரணம் புக்கு -விண்ணப்பம் செய்து கொள்கிறார் -இத் திரு மொழியில் –4-10-

இது தான் இருந்த படியேன் –
நகலுபாகவதாய மவிஷயம் கச்சந்தி -என்று சாஸ்திரம் சொல்லுகையாலும்
வேண்டாமை நமன் தமர் என்றமரை வினவப் பெறுவார் அலர்-என்கிற பகவத் யுக்தியாலும்
உன் தமர்க்கு என்றும் நமன் தமர் கள்ளர் போல் -என்று அபியுக்தர் சொல்லுகையாலும்
பரிஹர மதுசூதன ப்ரபன்னான்-என்று எமன் தானே சொல்லுகையாலும் –
பாகவதர் ஆனவர்களுக்கு யம வச்யத்தை வரக் கூடாது என்னும் இடம் பிரசித்தமாய் இருக்க –
சரம தசையில் யம படர் வந்து நலிவர்கள் என்று பயப்பட்டு திருவடிகளில் சரணம் புகுந்து -அத்தசையிலே என்னை ரஷித்து அருள வேணும் -என்று
இவர் அர்திக்கிற இது -கீழ் சொன்ன வசனங்களோடு விருத்தம் அன்றோ என்னில் –
ஆழ்வார்கள் தாங்கள் -மயர்வற மதிநலம் அருளப் பெற்று -அவனை உள்ள படி அறிந்து – அனுபவியா நிற்கச் செய்தே –
ஒரோ தசைகளில் வந்தவாறே -அநாதிகாலம் சமசரண ஹேதுவாய் கொண்டு – போந்த கர்ம பலத்தையும் –
அந்த கர்ம அனுகுணமாகவே நிர்வகித்துக் கொண்டு போந்தவனாய்-பந்த மோஷ பய நிர்வாகனாய் இருக்கிற ஈஸ்வரனுடைய
ஸ்வா தந்த்ர்ய பலத்தையும் அனுசந்தித்து – நிரந்குச ஸ்வ தந்த்ரனானவன் இன்னம் நம்மை சம்ஸ்ரிப்பிக்கில் செய்வது என்-என்று
மக்கள் தோற்ற குழி தோற்றுவிப்பாய் கொல் -என்றும்-
இன்னம் ஆற்றம் கரை வாழ் மரம் போல் அஞ்சுகின்றேன் -என்றும் –
வைத்த சிந்தை வாங்குவித்து -நீங்குவிக்க நீ இன்னம் மெய்த்தனன் வல்லை –உய்த்து நின் மயக்கினில் மயக்கல் என்னை மாயனே -என்றும்
அவனை குறித்து விண்ணப்பம் செய்யும் பிரகாரத்திலே –
இவரும்
ஈஸ்வர ஸ்வா தந்த்ரத்தையும் –அநாதி காலம் அவன் திருவடிகளை கிட்டாதபடி அகலடித்த கர்ம பலத்தையும் அனுசந்தித்து –
ஸ்வ தந்த்ரனான நம்முடைய கர்ம அனுகுணமாக விட்டு உபேஷித்து இருக்குமாகில்
முன்பு போலே யமபடரால் நலிவு நமக்கு வரில் செய்வது என் -என்று அஞ்சி அவன் திருவடிகளில் சரணம் புகுந்து
அத்தசையில் என்னை ரஷித்து அருள வேணும் -என்று அர்த்திக்கிறார் –
ஆகையால் -இந்த பயமும் பிரார்த்தனையும் இவருடைய அதிசங்கா மூலமான கலக்கம் அடியாக வந்தது ஆகையாலே –
கீழ் சொன்ன வசனங்களோடு விரோதம் இல்லை

கீழில் திரு மொழியில் –சொல்லலாம் போதே உன்னாமம் எல்லாம் சொல்லினேன் -என்று திரு நாமத்தின் போக்யதையை அனுபவித்து
இத்தை அநாதி காலம் இழைக்கைக்கு அடி என் -என்று நிரூபித்தவாறே -அதுக்கு ஹேது
இதர விஷயங்களிலே -ஆவியே அமுதே -என்று திரிகையாலே இழந்தது -என்று வெறுத்து –
இப்போது–5-1-
ஆவியை அரங்க மாலை -என்றும் –
ஆவியே அமுதே என் தன் ஆர் உயிர் அனைய எந்தாய் -என்றும் தப்பைப் பொறுத்து அருள வேணும் என்று
பெரிய பெருமாள் போக்யதையில் -தம்முடைய கரண த்ரயமும் மேல் விழுகிற படியைச் சொல்லுகிறது –

கீழே -அப்போதைக்கு இப்போதே சொல்லி வைத்தேன் -என்று அந்திம காலத்திலே யமபடர் நலியும் போது -ஸ்தோத்ரம் பண்ண ஒண்ணாது என்று –
ஏற்கனவே சொல்லி வைத்தேன் -என்ற இவர் –சழக்கு நாக்கோடு புன்கவி சொன்னேன் -என்று தம்முடைய அயோக்தையை அனுசந்தித்து அகல –
அவர் கரணங்கள் மேல் விழுந்த படி -கண்டு ஷமை கொள்ள -இவர் தோஷம் பார்த்து ஷமை கொள்ள வேண்டுவது –
நாம் கடக்க நிற்கில் அன்றோ -என்று தான் மேல் விழுந்து வந்து புகுந்து கிடந்த படி -சொல்கிறார்-இத் திருமொழியில் –5-2-

கீழில் திரு மொழியிலே
திரு மால் இரும் சோலை மலையிலும் – சூழ் விசும்பு அணி முகிலும் -சொன்ன அர்த்தத்தை சொல்லிற்று –
இத் திரு மொழியிலே –5-3-
முனியே நான்முகனில் ஒன்பது பாட்டில் சொல்லுகிற அர்த்தத்தை சொல்லுகிறது –
சென்னி யோங்கில் -பத்தாம் பாட்டில் அர்த்தத்தை சொல்லும் –
பரவுகின்றான் விட்டு சித்தன் -என்று -சத்தைக்கும் போகத்துக்கும் அன்றிக்கே -ரஷைக்கும் உறுப்பாக சொல்லுகை பலம் என்றீர் –
அரவத் தமளியினோடும் -என்று நாம் உம்முடைய உடம்பிலே புகுந்து -அனுபவித்தோம் ஆகில்
இனிப் போக அமையாதோ என்ன -இனி போக ஒட்டோம் என்கிறார்
கீழில் திரு மொழியில் –
நெய் குடத்தை பற்றி -என்று தொடங்கி-நோய்காள் -என்று அநிஷ்ட நிவ்ருதியை சொல்லி –
இதில் இஷ்டப் ப்ராப்தியை பண்ணி தர வேணும் என்று திரு ஆணை இட்டுத் தடுக்கிறார் -என்றுமாம் –

பர வியூக விபவ அந்தர்யாமி அர்ச்சாவதாரங்கள் ஆன இடங்களிலே எழுந்து அருளி நின்றது –
சேதனரை திருத்துகைக்கும் -திருந்தினாரை அடிமை கொள்ளுகைக்கும் இறே –
அது பூரணமாக காணலாவது -திருமலையில் இழுந்து அருளி நிற்கிற நிலை யிலே இறே –
பிரதம ஸூஹ்ருதமும் இவர்க்குத் தானே இறே
திருமால் இரும் சோலை மலை என்றேன் என்ன திருமால் வந்து என் நெஞ்சு நிறையப் புகுந்தான் –
என்றால் போலே -வெற்பு என்று வேம்கடம் பாடினேன் வீடாகி நிற்கின்றேன் -என்று
இவர் அஹ்ர்தயமாக சொல்லிலும் சஹ்ர்தயமாக சொன்னார் என்று இறே அவன் புகுந்தது –
வெற்பு என்று இரும் சோலை வேம்கடம் என்று இவ்விரண்டும் -இத்யாதி –
ஆகையால் ஈஸ்வரன்
ஸௌஹார்த்தம் முதலான ஆத்ம குணங்களை பிறப்பித்து
ஆசார்யனோடே சேர்த்து –
விரோதியில் அருசியையும்
ப்ராப்யத்தில் ருசியையும் -பிறப்பித்து -கார்யம் செய்யும் –
ஆழ்வார்களுக்கு பிரதம காலத்திலேயே இவை அத்தனையும் பிறப்பித்து கார்யம் செய்யும் –
இவர்கள் பின்பு இருக்கிறது பகவத் இச்சையாலே இறே –
நமக்கு சரீர அவசாநத்திலே இவை இத்தனையும் பிறப்பித்து- கார்யம் செய்யும் –
எல்லார்க்கும் பிறக்கும் க்ரமம் ஒழிய பிறப்பியான்
ஊரவர்-இத்யாதி
ஊரவர் -நித்ய சூரிகள்
கவ்வை எரு இட்டு -அவர்கள் கவ்வி மேல் விழுந்து அனுபவிக்கிற அனுபவம் ஆகிற எருவை இட்டு
ஆசார்ய உபதேசம் ஆகிற நீரைத் தேக்கி –
சங்கமாகிற நெல்லை வித்தி இறே பிறப்பிப்பது
இப்படி திருந்தின இவரைக் கண்டு அவன் உகக்க அவன் உகப்பைக் கண்டு இவர் உகக்க
இவ்வுகபுக்கு மேல் இனி வேறு ஒரு பேறும் இல்லை என்று இவர் இருக்க –
இவர் கார்யத்திலே நாம் முதலடி இட்டிலோம் -என்று அவன் பதறுகிற பதற்றத்தைக் கண்டு –
விரோதிகள் அடைய போச்சுதாகில் – அபேஷிதங்கள் பெற வேண்டும் அம்சங்கள் அடையப் பெற்றதாகில்
இனி தேவர் பதறுகிறது என் -என்று அவன் பதற்றத்தை அமைக்கிறார் –5-4-

——————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திருவாய்மொழிப் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் அருளிச் செயல்களில் உபக்ரமும் உப சம்ஹாரமும் –

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் அருளிச் செயல்களில் உபக்ரமும் உப சம்ஹாரமும் –
உபக்கிரமம் உப சம்காரம் சேர்ந்து இருக்கிறது –முதலும் முடிவும் —

திருப்பல்லாண்டு-

பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத் தாண்டு பல கோடி நூறு ஆயிரம்
மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா! உன் சேவடி செவ்வி திரு காப்பு –1-

பல்லாண்டு என்கிற சப்தம் ஸ்வரூப வாசி யாகிறது -மேல் பண்ணுகிற மங்களா சாசனம்
ஸ்வரூப ப்ரயுக்தம் என்கைக்காக சொல்லிற்று –
ஜிதம் -என்றும் -நம -என்றும் -தோற்றோம் -என்றும் -போற்றி என்றும் -பல்லாண்டு -என்றும் -இவை பர்யாயம்
ஒரு கால் சொன்னோம் -என்று ஆறி இருக்க மாட்டாத
தம்முடைய ஆதார அதிசயத்தாலும் -பலகால் சொல்லும் அத்தாலும் பர்யாப்தி பிறவாத
விஷய வைலஷண்யத்தாலும் அருளிச் செய்கிறார்
த்ர்ஷார்த்தனானவன் தண்ணீர் பெருமளவும் தண்ணீர் தண்ணீர் என்னுமா போலே தம்முடைய
பயம் ஷமிக்கும் அளவும் பல்லாண்டு பல்லாண்டு -என்ன ப்ராப்தம் இறே
இப்படி மாறி மாறி பயத்தை விளைத்து -காலத்தை பெருக்கி -இதுவே தமக்கு யாத்ரையாக-செல்லப் புக்கார்

புலி கிடந்த தூற்றுக்கு அஞ்சிக் காவல் தேடுவாரைப் போலே நீர் நமக்கு அஞ்சக் கடவீரோ –
மல்ல வர்க்கத்தை நிரசித்த தோள் இருக்கிறபடி பாரீர் -என்று தோள் வலியைக் காட்டினான்-
ராவணா நுஜனைக் குறித்து மஹாராஜருக்கு பிறந்த பயத்தை போக்குகைகாக தன் மிடுக்கைக் காட்ட-
அவர் பயம் சமிக்கக் காண்கையாலே –
இவ்வார்த்தை ஸ்ரீ ராம பாக்யத்தாலே மஹாராஜர் நெஞ்சிலே பட்டு பய நிவ்ருத்திக்கு உடலாய்த்து –
இவர்க்கு இது தானே பய ஹேதுவாய்த்தது
இம்மிடுக்கு இவர்க்கு பய ஹேது வாவான் என் என்னில் –
சூரனான புத்ரனைக் கண்டால் பெற்ற தாய் -இவன் மதியாதே யுத்தத்தில் புகும் –
என் வருகிறதோ என்று பயப்படுமா போலே பயப்படுவது யுக்தம்
மல்லரை அழியச் செய்த தோள் -என்று இவர் அறிந்தபடி என் என்னில் –
காதில் தோடு வாங்கினாலும் -தோடிட்ட காது -என்று அறியுமா போலே

மணி வண்ணா-சௌகுமார்யம் பய ஹேதுவாகிறது –

உன் செவ்வடி –
அது என்னால் வருகிறது அன்று -உன் வடிவின் வை லஷ்ண்யத்தாலே வருகிறது
நீ தான் உன்னைக் கண்ணாடிப் புறத்திலே கண்டால் ஸ்வதஸ் சர்வஞ்ஞனான நீயும்
கலங்கிப் பரிய வேண்டும்படி யன்றோ உன் வடிவு இருப்பது
ஆஸ்ரயண வேளையோடு-போக வேளையோடு -மங்களா சாசன வேளையோடு –
வாசி யற ஆஸ்ரியர் இழியும் துறை திருவடிகள் இறே
செவ்வி
அரும்பினை அலரை -என்னுமா போலே நித்ய யௌவனமாய் இருக்கை

திருக்காப்பு
குறைவற்ற ரஷை
உண்டான அமங்களங்கள் போகைக்கும் -இல்லாத மங்களங்கள் உண்டாகைக்கும் பண்ணின ரஷை என்கை
ஒரு கிரியை இன்றிக்கே குறைந்து இருப்பான் என் என்னில் –
இன்னமும் இவ் விஷயத்தில் மங்களா சாசனம் பண்ணினோம் என்று கை வாங்க ஒண்ணாத
அபர்யாப்திக்கு ஸூசகமாய் இருக்கிறது
ஸ்ரீமதே நாராயண நம அஸ்தி சொல்லாமல் போல் இங்கும்
எல்லாப் பாட்டுக்கும் இது தான் முக உரை போல் இருக்கிறது

மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா -பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு
பல கோடி நூறாயிரம் -உன் செவ்வடி செவ்வி திருக்காப்பு -என்று அந்வயம்

ஸ்ரீ மதே ராமானுஜாய நம
போன்று மங்களாரத்தமாக அருளிய பாசுரம் -கிரியை இன்றி –
பாட்டுக்கள் எல்லாவற்றுக்கும் பிரகாசமாய் நாயக பாசுரம் போலே இது என்னவுமாம்-

———————————–

பல்லாண்டு என்று பவித்ரனைப் பரமேட்டியைச் சார்ங்கம் என்னும்
வில்லாண்டான் தன்னை வில்லி புத்தூர் விட்டுசித்தன் விரும்பிய சொல்
நல்லாண்டு என்று நவின்று உரைப்பார் நமோ நாராயணா என்று
பல்லாண்டும் பரமாத்மனைச் சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே –12

ஐஸ்வர்ய கைவல்யங்களைப் பற்றி ஆச்ரயித்தவர்களும் -பகவத் பிரபவத்தாலே
மங்களா சாசனத்துக்கு ஆளாவார்கள் என்று அவர்களையும் அழைத்தார் –
அவ்வளவும் இல்லாத சம்சாரிகளும் தம்முடைய பாசுரத்தில் இழியவே
யாவதாத்மபாவி மங்களா சாசன அர்ஹர் ஆவார்கள் என்று இப்பிரபந்தத்தின் வைபவத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

இத்தால் -மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா -என்கிற இடத்தில் பவித்ரதையை நினைத்து-
பரமேட்டியை இத்யாதியாலே இரண்டாம் பாட்டில் சொன்ன நித்ய விபூதி யோகத்தை சொல்லுகிறது

வில்லிபுத்தூர் விட்டு சித்தன் –
அவ் ஊரில் பிறப்பாலே ஆய்த்து பகவத் ப்ரயாசத்தி –
பகவத் ப்ரயாசத்தியிலே ஆய்த்து மங்களா சாசன யோக்யமான பிரேம அதிசயம் –
விட்டு சித்தன் -என்கிற திருநாமம் உண்டாய்த்து
ஆழ்வார் விடிலும் தாம் விட மாட்டாத தன் பேறாக இவர் திரு உள்ளத்தே
நித்யவாசம் பண்ணின படியாலே
விட்டு சித்தன் மனத்தே கோயில் கொண்ட கோவலன் -என்னக் கடவது இறே

நல்லாண்டு என்று
இப்பாசுரம் சொல்லுகைக்கு ஏகாந்தமான காலத்தை கொண்டாடி –
அத்யமே சபலம் ஜன்ம -என்னக் கடவது இறே
கண்டதடைய மமேதம் என்று போந்த அநாதி காலம் போல் அன்றிக்கே
பகவத் ஸம்ருத்திக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணக் கடதாம் படி வந்ததொரு காலம் சேதனனுக்கு ஸூ துர்லபம் இறே
நவின்று உரைப்பார்
நவிலுகை -பயிலுகை -இடைவிடாதே உரைக்கை
நமோ நாராயணா என்று –
அநாதி காலம் மமேதம் என்றதை தவிருகையும்
ததேவம் -யென்கையும்
இத்தால் மங்களா சாசனத்துக்கு யோக்யதை சொல்லுகிறது
பல்லாண்டும் –
காலம் எல்லாம்
யாவதாத்மபாவி -என்கிறது –
கால க்ருத பரிணாமம் இல்லாத தேசத்திலே ஆண்டை இட்டுச் சொல்லுகிறது –
அந்த பரிணாமம் உள்ள தேசத்திலே வர்த்திகிறவர் ஆகையாலே
பரமாத்மனை –
தனக்கு மேல் இன்றிக்கே –
தன்னை ஒழிந்தார் அடங்க ஸ்வ அதீநமாம் படி இருக்கிறவனை
இத்தால்-அமங்களங்களுக்கு -அவகாசம் இன்றிக்கே இருக்கையாலே ஒருவனுடைய மங்களா சாசனத்தால்-
ஓர் ஏற்றம் உண்டாக வேண்டாதே இருக்குமவனை –
சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர்-
நம புரஸ்தாத தப்ருஷ்ட தஸ்தேத மோஸ் தூதே -என்கிற படியே
முன்பே நில்லா-முறுவலை அனுபவித்து அதிலே ஈடுபடும் -பின்பே நில்லா பின்பும்-
பிறகு வாளி யாவது -தண்டிகை கொம்பு போலே வளைந்து திரு பிடரியிலே
தொங்குகிற அசாதாராண ஆபரண விசேஷம் -பிறகு வாளி யுமான அழகை அனுபவித்து அதிலே ஈடுபடும் –
இப்படி சுழி யாறு படா நிற்கச் செய்தே கால் வாங்க ஒண்ணாத வடிவு அழகு –
அதி சங்கையை விளைத்து மங்களா சாசனத்தில் மூட்டும் என்கை-

பவித்ரனை -பரமேட்டியை -சார்ங்கம் என்னும் வில்லாண்டான் தன்னை -வில்லிபுத்தூர் விட்டு சித்தன் –
பல்லாண்டு என்று விரும்பிய சொல் -நல்லாண்டு என்று
நவின்று உரைப்பார் -நமோ நாராயணா என்று பரமாத்மனைச் சூழ்ந்து
இருந்து பல்லாண்டும் பல்லாண்டு -ஏத்துவர் –என்று அந்வயம்

————————-

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி

ஸ்ரீ திருப் பல்லாண்டிலே
அந்தியம் போதில் அரி உருவாகி அரியை அழித்தவனை
பந்தனை தீர பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு பாடுதும் -என்றும் –
இராக்கதர் வாழ் இலங்கை பாழளாகப் படை பொருதானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதும் -என்றும் –
ஸ்ரீ நரசிம்க ப்ராதுர்பாவதுக்கும் ஸ்ரீ ராமாவதாரத்துக்கும் மங்களாசாசனம் பண்ணின அளவு அன்றிகே –
மல்லாண்ட திண் தோள்-என்றும்
மாயப் பொரு படை வாணனை ஆயிரம் தோளும் பொழி குருதி பாய
சுழற்றிய ஆழி வல்லானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதும் -என்றும்-
திரு மதுரையில் சிலை குனித்து ஐம் தலைய பைந்நாக தலை பாய்ந்தவனே உன்னைப் பல்லாண்டு கூறுதும் -என்றும் –
இவர் ப்ராசுர்யேன மங்களாசாசனம் பண்ணிற்று ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரத்துக்கு இறே–

ஆக -இப்படி கிருஷ்ண அவதார அனுபவாதிகளிலே ப்ரவர்தரான இவர் –
இவ் வதாரத்துக்கடி சொல்லுகிற இடத்தில் திரு கோட்டியூர்யின் நின்றும் வந்து பிறந்தான் என்பான் என்-
ஷீராப்தி நாதன் தேவர்கள் கோஷ்டியில் எழுந்து அருளி இவர்களுடைய ரஷண சிந்தனை பண்ணினமை தோற்றும் படி –
உரகல் மெல்லணையனாய்-பள்ளி கொண்டு அருளின ஸ்தலம் ஆகையாலே அந்த ஐக்யத்தை பற்றவும் –
அல் வழக்கு ஒன்றும் இல்லா அணி கோட்டியூர் கோன் -என்றும் தமக்கு மங்களா சாசனத்துக்கு
சஹகாரியான செல்வ நம்பியோடே திரு கோட்டியூர் ப்ரஸ்துதம் ஆகையாலே
அவ்வுகப்பை பற்றவும் -திரு கோட்டியூரை திரு அவதார கந்தமாக அருளிச் செய்த இதில் விரோதம் இல்லை-

இப்படி கிருஷ்ண அவதார ரசத்தை அனுபவிக்கிற அளவில் -ருஷிகளை போலே கரையில் நின்று -அவதார குண சேஷ்டிதங்களை
சொல்லிப் போகை அன்றிக்கே –பாவன பிரகர்ஷத்தாலே -கோப ஜென்மத்தை -ஆஸ்தானம் பண்ணி –
யசோதாதிகள் சொல்லும் பாசுரத்தை -தாம் அவர்களாக பேசி அனுபவித்து சொல்லுகிறார் –

திருவவதரித்து அருளின அளவில் திரு வாய்ப்பாடியில் உள்ளோர் பண்ணின உபலாளநாதிகளை
அனுசந்தித்து இனியராகிறார் இத் திரு மொழியில் –

பெரியாழ்வார் திருமொழி -105-பாசுரங்கள் பதிகம் தோறும் -கடைசிபதிகம்- 41-ஆக -461-

முதல் பதிகம் -10-/-21-/-10-/–10-/11-/11-/11-/11-10-ஆக மொத்தம் -105-
இரண்டாம் பதிகம் -10-/11-/13-/10-/10-/10-/10-/10-/11-/10–ஆக மொத்தம் -105-
மூன்றாம் பதிகம் -11-/10-/10-/10-/-11-/-11-/11-/10-/11 -/-10–ஆக மொத்தம் -105-
நான்காம் பதிகம் -10-/11-/11-/11 /-10-/-10-/-11-/10-/-11-/10–ஆக மொத்தம் -105-
ஐந்தாம் பதிகம் -10-/-10-/-10-/11-ஆக இதில் 41–இவ்வாறு -461-திவ்ய பாசுரங்கள் –

———————————–

வண்ண மாடங்கள் சூழ் திரு கோட்டியூர்
கண்ணன் கேசவன் நம்பி பிறந்தினில்
எண்ணைய் சுண்ணம் எதிர் எதிர் தூவிட
கண்ணன் முற்றம் கலந்து அளராயிற்றே–1-1-1-

பிறந்தினில் -பிறந்து இன் இல் -இன் இல் பிறந்து
ஸ்ரீ மதுரையில் சிறைக் கூடம் போலே பிறந்த இடம் தோன்றாமல் போக வேண்டாதே –
எல்லா உபாலாள நத்துக்கும் யோக்யமான ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மாளிகை யாகிற இனிய இல்லிலே பிறந்து –
கண்ணன் முற்றம் -என்றது -கிருஷ்ணன் அவதரித்த போதே க்ர்ஹ நிர்வாககன்
பிள்ளையாக ஸ்ரீ நந்த கோபர் நினைத்து இருக்கையாலே கண்ணனுடைய முற்றம் என்னுதல் –
கண் நல் முற்றம் -இடமுடைத்தாய் -தர்ச நீயமான முற்றம் என்னுதல் –

நிகமத்தில் -இத் திரு மொழி கற்றார்க்கு பலம் சொல்லி தலை கட்டுகிறார் –

செந்நெலார் வயல் சூழ் திருக் கோட்டியூர்
மன்னு நாரணன் நம்பி பிறந்தமை
மின்னு நூல் விட்டு சித்தன் விரித்த விப்
பன்னு பாடல் வல்லார்க்கு இல்லை பாவமே–1-1-10-

செந்நெல் இத்யாதி
செந் நெலால் நிறைந்து இருக்கிற வயல்களாலே சூழப் பட்ட திரு கோட்டியூரிலே –
அசாதாரண விக்ரஹ விசிஷ்டனாய் கொண்டு நித்ய வாசம் பண்ணுகிற –
நாராயண சப்த வாச்யனாய் -கல்யாண குண பூர்ணனானவன் திருவவதரித்த பிரகாரத்தை –
மின்னு நூல் விட்டு சித்தன் விரித்த –
பட்டர் பிரான் ஆகையாலே விளங்கா நின்றுள்ள திரு யஜ்ஜோபவீதத்தை உடையராய் –
சர்வ வ்யாபகனான சர்வேஸ்வரனை தம் திரு உள்ளத்திலே வைத்து கொண்டு இருக்கையாலே –
விஷ்ணு சித்தர் என்னும் திரு நாமத்தை உடையரான பெரிய ஆழ்வார் –
திருவவதரித்த காலத்தில் உபலாள நாதிகளோடே கூட விஸ்த்ரனே அருளிச் செய்த –
இப்பன்னு பாடல் வல்லார்க்கு இல்லை பாவமே –
ரச்யதையால் விசேஷஜ்ஞானர் ஆனவர்கள் எப்போதும் சொல்லும்படியான
இப் படாலை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்களுக்கு –
பகவத் அனுபவ விரோதியான பாபம் இல்லை

———

அவதாரிகை –
கீழில் திருமொழியில்-1-8- -யசோதை பிராட்டி -இவனுடைய சைசவ அனுகுணமாக –
முன்னே ஓடி வந்து மேல் விழுந்து -அணைத்து கொள்ளும் ரசத்தை அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டு –
அச்சோ என்கிற தன்னுடைய யுக்தியாலும் –
அதுக்கு அனுகுனமான தன்னுடைய ஹஸ்த முத்ரையாலும் வந்து அணைத்து கொள்ள வேணும் என்று அவனை அபேஷித்து-
அந்த ரசத்தை அனுபவித்தபடியை -தம்முடைய பிரேம அனுகுணமாக தாமும் அப்படியே அபேஷித்து அனுபவித்தாராய் நின்றார் –
அவ்வளவு அன்றிக்கே –
அவன் தன் உகப்பாலே ஓடி வந்து முதுகிலே ஓடி வந்து அணைத்து கொள்ளும் –
சேஷ்டித ரசத்தையும் -அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டு -புறம் புல்குவான் -என்று –
அது தன்னை அவனைக் குறித்து அபேஷித்து -அவனும் அப்படி செய்ய –
அவள் அனுபவித்த பிரகாரத்தை –
அவ்வளவும் அல்லாத பிரேமத்தை உடைய தாம் அந்த சேஷ்டிதத்தை அனுபவிக்கையில் உண்டான ஆசையாலே –
அவனுடைய மேன்மையையும் நீர்மையையும் சொல்லிப் புகழ்ந்து கொண்டு –
புறம் புல்குவான் புறம் புல்குவான் -என்று பலகாலும் அபேஷித்து –
தத் காலம் போலே தர்சித்து ப்ரீதராய் அனுபவிக்கிறார் இத் திருமொழியில்-

வட்டு நடுவே வளர்கின்ற மாணிக்க
மொட்டு நுனையின் முளைக்கின்ற முத்தே போல்
சொட்டுச் சொட்டு என்னத் துளிக்கத் துளிக்க என்
குட்டன் வந்து என்னைப் புறம் புல்குவான் கோவிந்தன் வந்து என்னைப் புறம் புல்குவான் -1-9-1-

இரண்டு நீல ரத்ன வட்டின் நடுவே வளரா நிற்ப்பதொரு நீல ரத்னத்தால் உண்டான
மொட்டினுடைய அக்ரத்திலே அரும்பியா நிற்கிற முத்துக்கள் போலே –
நீல ரத்ன மொட்டு என்றது -நிறத்தையும் ஆகாரத்தையும் பற்ற –
சொட்டு இத்யாதி -உள்ளினின்றும் புறப்படுகிற ஜல பிந்துக்கள் இற்று முறிந்து சொட்டு சொட்டு
என்னப் பலகாலும் துளியா நிற்க -சொட்டு சொட்டு என்கிற இது அநுகாரம் –
என் குட்டன் இத்யாதி -என் பிள்ளை வந்து என்னைப் புறம் புல்குவான்
கோவிந்தன் -சுலபனானவன் -என்னைப் புறம் புல்குவான் –
புறம் என்று முதுகு –
புல்குதலாவது -தழுவுகை –
புல்குவான் என்று அபேஷிக்கை-
அன்றிக்கே –
புல்குவான் என்றது புல்குகிறவன் என்றபடி -அப்போது இத்தலை அபேஷிக்கை அன்றிக்கே –
அவன் தானே வந்து புல்குகிறபடியை சொல்லுகிறதாம் –
இது ஆழிப் பிரான் புறம் புல்கிய -என்கிற நிகமத்துக்கு மிகவும் சேரும்

ஆய்ச்சி அன்று ஆழிப் பிரான் புறம் புல்கிய
வேய்த்தடம் தோளி சொல் விட்டு சித்தன் மகிழ்ந்து
ஈத்த தமிழ் ஈரைந்தும் வல்லவர்
வாய்த்த நன் மக்களை பெற்று மகிழ்வரே -1 9-11 – –

அன்று இத்யாதி -அக்காலத்தில் கையிலே திரு ஆழியை உடைய சர்வேஸ்வரன்
அவதாரத்தின் மெய்ப்பாட்டால் வந்த சைசவ அனுகுணமாக தன்னைப் புறம் புல்கின பிரகாரங்களை சொன்ன சொல்லை –
விட்டு சித்தன் இத்யாதி -பெரியாழ்வார் தத் காலம் போலே அனுபவித்து ப்ரீதராய் -அது தன்னை எல்லாரும் அறியும்படி உபகரித்ததாய் –
சர்வாதிகாரமான திராவிடமாய் -இருக்கிற இவை பத்துப் பாட்டையும் சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள்
வாய்த்த இத்யாதி -சர்வேஸ்வரனுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகைக்கு ஈடாக வாய்த்த
விலஷணரான சிஷ்ய புத்ரர்களை -லபித்தது -அத்தாலே -வந்த ஆனந்தத்தை உடையராவர் –

——————————

கீழ் இரண்டு திரு மொழியிலும் ( 1-8/1-9) -அச்சோ என்றும் -புறம் புல்குவான் -என்றும் -அவன்
சைசவ அனுகுணமாக ஓடி வந்து -மேல் விழுந்து முன்னும் பின்னும் அணைக்கும் ரசத்தை –
தான் அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு -அவனைக் குறித்து பிரார்த்தித்து -அவன் அப்படி செய்ய –
யசோதை பிராட்டி அனுபவித்தால் போலே -இந்த சேஷ்டிதங்களினுடைய ரசத்தை அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு –
தாமும் அப்படியே பிரார்த்தித்து -தத் காலம் போலே அனுபவித்து -இனியரானார் –

சிறு பிள்ளைகள் அப்பூச்சி காட்டி விளையாடும் அத்தையும் -அவதாரத்தின் மெய்ப்பாடு தோற்ற
அவன் ஆஸ்ரிதத்தை தத்காலத்தில் உள்ளார் அனுபவித்து ஹ்ர்ஷ்டராய் பேசினால் போலே –
பிற்காலமாய் இருக்கச் செய்தேயும் – தத்காலம் போலே -தாமும் அனுபவித்து பேசி –ஹ்ருஷ்டராகிறார் இத்திருமொழியில்-

மெச்சூது சங்கம் இடத்தான் நல்வேயூதி
பொய் சூதில் தோற்ற பொறை உடை மன்னர்க்காய்
பத்தூர் பெறாத அன்று பாரதம் கை செய்த
அத்தூதன் அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் அம்மனே அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் -2-1 1- –

மெச்ச ஊதுகிற என்கிறபடி -மெச்சுதல்-கொண்டாட்டம் –
ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்ய த்வனி தான் பிரதிகூலர் மண் உண்ணும் படியாகவும் –அனுகூலர் வாழும்படியாகவும் இறே இருப்பது
நல்வேயூதி -இதுவே அவதாரத்துக்கு அனு குணமான நிரூபகம் –அனுகூலர் வாழும்படி நல்ல குழலை ஊதுமவன் –
குழலுக்கு நன்மையாவது -நன்னரம்புடைய தும்புருவோடு நாரதனும் தம்தம் வீணை மறந்து –
மரங்கள் நின்று மது தாரைகள் பாயும் -இத்யாதிப் படியே –
தன்னுடைய த்வநியாலே -சேதன அசேதன விபாகமற ஈடுபடுத்த வற்றாகை –
ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யமும் திருக் குழலும் இவ்வதாரத்தில் கை தொடானாய் இறே இருப்பது –
பசு மேய்த்து திரியும் காலத்திலும் -ஆநிரை இனம் மீளக் குறித்த சங்கம் -என்றும் –
கேயத் தீங்குழல் ஊதிற்றும் நிரை மேய்த்ததும் -என்றும் சொல்லக் கடவது இறே –
அப்பூச்சி என்கிறது -இரண்டு திருக் கையில் ஆழ்வார்களையும்-அம்மனே என்கிறது -கண்டு பயப்பட்டு சொல்லுகிற வார்த்தை –

வல் ஆள் இலங்கை மலங்க சரம் துரந்த
வில் ஆளானை விட்டு சித்தன் விரித்த
சொல் ஆர்ந்த அப்பூச்சி பாடல் இவை பத்தும்
வல்லார் போய் வைகுந்தம் மன்னி இருப்பரே -2 1-10 – –

வல் ஆள் இலங்கை -வலிய ஆள்களை உடைத்தாகையாலே -ஒருவரால் அடக்க ஒண்ணாத
பரிகார கட்டு உடைத்தான இலங்கை யானது -ராவணன் மதிக்கும்படியான ஆண் பிள்ளைகள் வர்த்திக்கிற ஊர் இறே
மலங்க -செருப்பும் தேவாரமும் ஒக்க கட்டி போக்கிடம் தேடி மலங்கும்படியாக –
சரம் துரந்த வில் ஆளானை -திருச் சரங்களை மென் மேலும் நடத்தின வில்லை உடையவனை –
இத்தால் ஈச்வரத்வப்பிடாரால் அன்றிக்கே அவதாரத்துக்கு அனுகுணமாக நின்ற அம்பாலே
அவ்வூரை அடர்த்த ஆண் பிள்ளை தனைத்தை சொல்கிறது –
இத் திருமொழி கிருஷ்ண அவதார விஷயமாக இருக்க -நிகமத்தில் இப்படி அருளிச் செய்தது –
அவ் வதாரத்துக்கும் இவ் வவதாரத்துக்கும் உண்டான ஐக்யத்தை பற்றி இறே –
வான் கானடை அம் கண்ணன் -என்று இந்த ஐக்கியம் கீழே சொல்லப்பட்டது இறே –
விட்டு சித்தன் விரித்த -பெரியாழ்வார் விஸ்தரேண அருளிச் செய்தவையான –
சொல் ஆர்ந்த இத்யாதி -சொல் நிரப்பத்தை உடைத்ததாய் அப்பூச்சி விஷயமான
பாட்டுகளாய் இருக்கிற இப் பத்தையும் -ஏதேனும் ஒருபடி வல்லவர்கள் –
சொல் ஆர்ந்த என்ற இது -அதிகரிப்பார்க்கு இதன் அர்த்தத்தில் போக வேண்டா –
சப்த ரசம் தானே அமையும் என்னும்படி இருக்கும் என்னவுமாம் –
வல்லார் என்றது சாபிப்ரயாமாக வல்லார் என்னவுமாம் –
போய் இத்யாதி -இதனுடைய வ்யவசாயமே ஹேதுவாக -அர்ச்சிராதி மார்க்கத்திலே போய் –
ஸ்ரீ வைகுண்டத்திலே அவனை அனுபவித்து -மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு -யாவத் காலமும் இருக்கப் பெறுவர்

—————————–

அவதாரிகை –
கீழில் திரு மொழியில் -( 2-9-)-ஊரிலே ஸ்திரீகள் ஆனவர்கள் தந்தாம் அகங்களில் இவன் செய்த தீம்புகளை சொல்லி –
தாயாரான யசோதை பிராட்டிக்கு வந்து முறைபட்டு -உன் மகனை இங்கே அழைத்து கொள்ள வேணும் -என்றபடியையும் –
அதுக்கு ஈடாக அவள் அவனை அழைத்த பிரகாரங்களையும் சொல்லுகையாலே -அவன் ஊரில் இல்லங்கள் தோறும் செய்த
நவநீத ஸௌர்யாதி க்ரீடா விசேஷங்களை அனுபவித்தாராய் நின்றார் –

ப்ராப்த யௌவநைகளான பெண்களோடே அவன் இட்டீடு கொண்டு -ஓன்று கொடுத்து ஓன்று வாங்குகை-
இது தானும் வார்த்த விஷயத்தில் -என கொள்க –
விளையாடுகையாலே அவனால் ஈடுபட்ட பெண்கள் -மாதாவான யசோதை பிராட்டி பக்கலிலே வந்து –
தங்கள் திறத்திலே அவன் செய்த தீம்புகள் சிலவற்றை சொல்லி –
ஆஸ்ரித விரோதி நிரசன சீலனாய் –
ஆஸ்ரித ரஷகனாய் –
ஆஸ்ரிதர் கட்டவும் அடிக்கவும் படி எளியனாய் –
ஆஸ்ரிதர்க்கு நல் சீவனான தன்னை –
பூதனை கையில் அகப்படாமல் நோக்கி கொடுத்தவனாய்–
ஆஸ்ரிதர்க்கு தன்னை அழிய மாறியும் கார்யம் செய்யுமவனாய்-
ஆஸ்ரிதர் ஆர்த்தி அறிந்து சென்று உதவுமவனாய் –
நித்ய ஆஸ்ரிதையான பூமிப்பிராட்டிகாக நிமக்னையான பூமியை உத்தரித்தவனாய் –
இப்படி சர்வ விஷயமாக உபகாரங்களை பண்ணினவன் -எங்கள் திறத்தில் அபகாரங்களை செய்யா நின்றான் –
ஆன பின்பு இவன் கீழ் ஜீவிக்க போகாது -இவனாலே நாங்கள் இன்று முடிவுதோம் என்று பல காலும் சொல்லி
முறைப்பட்ட பிரகாரத்தை தாமும் அப்படியே பேசி -அவனுடைய அந்த லீலா வியாபார ரசத்தை அனுபவிக்கிறார் இத் திருமொழியில் –

ஆற்றிலிருந்து விளையாடுவோங்களை
சேற்றால் எறிந்து வளை துகில் கைக் கொண்டு
காற்றில் கடியனாய் ஓடி அகம் புக்கு
மாற்றமும் தாரானால் இன்று முற்றும்
வளைத் திறம் பேசானால் இன்று முற்றும் -2 10-1 – –

இன்று முற்றும் -இது வயிறு எரிந்து சொல்லும் வார்த்தை-இரு கால் சொல்கிறது –ஆற்றாமையின் மிகுதி
ஆற்றிலிருந்து –
சிலர் எங்களது -என்று அபிமாநிக்கும் நிலத்திலே இருந்தோமோ -சர்வ சாதாரணமான
ஸ்தலத்திலே அன்றோ நாங்கள் இருந்தது –
இத்தால் ஏகாந்தமாய் -இவனுக்கு வந்து தீம்பு செய்ய ஒண்ணாதபடி பலரும் போவார் வருவாரான
ஸ்தலத்திலே அன்றோ நாங்கள் அந்ய பரைகள் அன்றோ –
தன் இடையாட்டம் பட்டமோ –
நாங்கள் முன் தீமை செய்தோம் ஆகிலுமாம் இறே-
தன்னைக் கடைக் கண்ணால் கணிசித்தோமோ –
தன்னை இங்கு இட்டு எண்ணினார் இல்லை கிடீர் –
சேற்றால் எறிந்து-
சேற்றை இட்டு எறிந்து -பிறர் அறியாதபடி -கைகளாலே ஸ்பர்சித்தால் ஆகாதோ
இது ஏது என்று பிறர் கண்டு கேட்கும்படி சேற்றை இட்டு எறிய வேணுமோ –
வளை துகில் கை கொண்டு –
நாங்கள் குளிகைக்காக கழற்றி இட்டு வைத்த வளைகளையும் துகில்களையும் வாரிக் கொண்டு
இடைப் பென்கள் ஆகையாலே ஆபரணங்களையும் பரி வட்டங்களையும் களைந்து இட்டு வைத்து இறே குளிப்பது

காற்றில் கடியனாய் ஓடி –
துடா அகப்படாதே காற்றிலும் காட்டிலும் கடியனாக ஓடி –
தன் ஜீவனத்தில் ஒன்றும் குறையாடதபடி கொண்டால் –
எங்கள் ஜீவனத்தையும் கொண்டு போக வேணுமோ –
அவனுக்கு ஜீவனம் -இவர்களுடைய வளையல்களும் துகில்களும் –
இவர்களுக்கு ஜீவனம் அவன் தன்னுடைய வடிவு இறே
அகம் புக்கு –
பின் தொடர்ந்து சென்றாலும் காணப் போகாதபடி தன் அகத்திலே சென்று புக்கு
வழி பறித்து அசாதாரண ஸ்தலத்திலே ஆய்த்து இருப்பது
மாற்றமும் தாரானால் இன்று முற்றும் –
நாங்கள் தன் பேரை சொல்லி அழைத்தாலும் -அதுக்கு ஒரு மாற்றம் தானும் சொல்லுகிறான் இல்லை –
வார்த்தையும்
ஏதேனும் வளையும் துகிலுமோ-ஒரு வார்த்தை தன்னை ஆகிலும் தந்தால் ஆகாதோ –
இப்படி ஒரு வார்த்தையும் உட்பட சொல்லாதவனாலே இன்று முடிவோம் –
ஒரு வார்த்தை பேரில் ஜீவிப்பார் போலே காணும்
வளைத் திறம் பேசானால் இன்று முற்றும் –
தருவன் என்னுதல் -தாரேன் என்னுதல் -வளை இடையாட்டமாக ஒன்றும் சொல்லாதவனாலே இன்று முடிவோம்
முற்றதும் -என்ற இது -முற்றும் -என்று குறைந்து கிடக்கிறது
முற்றுதல் முற்றலாய் -அதாவது -முடிவாய் -முற்றும் என்றது -முடிவோம் என்றபடி –

அங்கமலக் கண்ணன் தன்னை யசோதைக்கு
மங்கை நல்லார்கள் தாம் வந்து முறைப்பட்ட
அங்கு அவர் சொல்லை புதுவைக் கோன் பட்டன் சொல்
இங்கு இவை வல்லார்க்கு ஏதம் ஓன்று இல்லையே -2 10- 10- –

மங்கை நல்லார்கள் தாம் –
பருவத்தால் இளையாய் -கிருஷ்ணன் அளவிலே ஸ்நேகிநிகளாய் இருக்கிற பெண்களானவர்கள் தாங்கள்
அங்கு வந்து முறைப்பட்ட –
அவன் அகத்திலே வந்து தங்கள் ஈடுபாடு தோற்ற முறைப்பட்டு
அவர் சொல்லை –
அவர்கள் சொல்லை
மங்கை நல்லார் ஆனவர்கள் தாம் -அங்கமல கண்ணன் தன்னைப் பற்ற
அங்கு வந்த அசோதைக்கு -முறைப்பட்ட சொல்லை -என்று அந்வயம்

—————-

தன்னேராயிரம் பிள்ளைகளோடு தளர் நடை இட்டு வருவான்
பொன் ஏய் நெய்யோடு பால் அமுதுண்டொரு புள்ளுவன் பொய்யே தவழும்
மின்னேர் நுண் இடை வஞ்ச மகள் கொங்கை துஞ்ச வாய் வைத்த பிரானே
அன்னே உன்னை அறிந்து கொண்டேன் உனக்கு அஞ்சுவன் அம்மம் தரவே -3 1-1 –

முன்பு எல்லாம் என் பிள்ளையாகவும் -நான் தருகிற அம்மம் முதலானவை உனக்கு தாரகாதிகளாகவும் நினைத்து இருந்தேன் –
உன் படிகள் அதி மானுஷ்யங்கள் ஆகையால்
ஆயர் புத்திரன் அல்லன் அரும் தெய்வம் -என்கிறபடியே இவன் நம்மோடு சஜாதீயனும் அல்லன்
நாம் கொடுக்கிறவை இவனுக்கு தாரகாதிகளும் அல்ல என்று நன்று அறிந்து கொண்டேன் –

நிகமத்தில் -இத் திருமொழி கற்றார்க்கு பலம் சொல்லித் தலை கட்டுகிறார் –

காரார் மேனித் நிறத்து எம்பிரானை கடி கமழ் பூம் குழல் ஆய்ச்சி
ஆரா இன்னமுது உண்ண தருவன் நான் அம்மம் தாரேன் என்ற மாற்றம்
பாரார் தொல் புகழான் புதுவை மன்னன் பட்டர் பிரான் சொன்ன பாடல்
ஏரார் இன்னிசை மாலை வல்லார் இருடீகேசன் அடியாரே -3-1 11- –

காரார் இத்யாதி –
மேகத்தோடு சேர்ந்த திருமேனியின் நிறத்தை உடையனாய் -எனக்கு உபகாரகன் ஆனவனை –
கடி கமழ் பூம் குழல் ஆய்ச்சி-
நறு நாற்றம் கமழா நின்று உள்ள அழகிய குழலை உடைய ளான யசோதை பிராட்டி
ஆரா இத்யாதி –
ஒருகாலும் தெகுட்டாததாய்-இனிதாய் இருந்துள்ள -என் இளம் கொங்கை அமுது
உண்ண முன்பும் தந்து மேலும் தருவாளாய் இருந்த நான் உன்னை அறிந்து கொண்ட பின்பு
உனக்கு அம்மம் தாரேன் அஞ்சுவன் -என்று சொன்ன சொலவை
பாரார் இத்யாதி –
விசேஷஞ்சரோடு அவிசேஷஞ்சரோடு வாசி அற-இருந்தார் இருந்த இடம் எங்கும் –
கொண்டாடுகையாலே பூமி எங்கும் நிறைந்து இருப்பதாய் -ஸ்வாபாவிகமான புகழை உடையராய் –
திருப் புதுவைக்கு நிர்வாஹரான பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்த பாடலான
ஏரார் இத்யாதி –
இயல் அழகால் மிக்கு -அதுக்கு மேலே இனிய இசையோடு கூடி இருந்து -உள்ள சந்தர்பத்தை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள்
இருடீகேசன் அடியாரே –
இந்திரியங்களை பட்டி புகாமல் ஸ்வரூப அநுரூபமாக நடக்கும்படி நியமிக்கும் அவனுக்கு நித்ய கிங்கராய் பெறுவர்-

—————-

கீழில் திரு மொழியில் -ஸ்ரீ ராமாவதார குண சேஷ்டிதங்களை அனுபவித்த இவர் –
ராகவத்வே பவத் ஸீதா-என்கிறபடியே
அவ் வவதார அநு குணமாக ஓக்க வந்து அவதரித்த பிராட்டி தன்னுடைய புருஷகாரத்வ உபயோகியான –
கிருபா -பாரதந்தர்ய -அநந்யார்ஹத்வங்களை சேதனர் எல்லாரும் அறிந்து விஸ்வஸித்துத் தன்னைப் பற்றுகைக்கு உடலாக
நம்முடைய அனுஷ்டானத்தாலே வெளியிடக் கடவோம்-என்று திரு உள்ளம் பற்றி
அதில் பிரதமத்தில் தன்னுடைய கிருபையை வெளியிடுகைக்காக -தண்ட காரண்யத்திலே எழுந்து அருளி இருக்கச் செய்தே
ராவணன் பிரித்தான் என்ற ஒரு வ்யாஜத்தாலே லங்கையில் எழுந்து அருள –
ஆத்மாநம் மானுஷம் மந்யே-என்கிற அவதாரத்தின் மெய்ப்பாட்டாலே
பெருமாள் இவள் போன இடம் அறியாமல் திருத் தம்பியாரும் தாமுமாய்க் கொண்டு தேடித் திரியா நிற்கச் செய்தே
பம்பா தீரத்திலே எழுந்து அருளின அளவிலே மஹா ராஜருடைய நியோகத்தாலே ஸ்வ வேஷத்தை மறைத்து
பரிவ்ராஜக வேஷ பரிக்ரஹம் பண்ணி வந்து முகம் காட்டின திருவடியோடே முந்துற உறவு செய்து -பின்பு அவர் கொடு போய்ச் சேர்க்க
ராஜ்ய தாரங்களை இழந்து சுரம் அடைந்து கிடக்கிற மஹாராஜரைக் கண்டு அவரோடே சக்யம் பண்ணி –
அனந்தரம் அவருக்கு விரோதியான வாலியை நிரசித்து -அவரை ராஜ்ய தாரங்களோடே சேர்த்து வானர அதிபதி ஆக்கி கிஷ்கிந்தை ஏறப் போக விட்டு
திருத் தம்பியாரும் தாமுமாகப் பெருமாள் வர்ஷா காலம் அத்தனையும் மால்யா வானிலே எழுந்து அருளி இருக்க –
படை வீட்டிலே போன இவர் பெருமாள் செய்த உபகாரத்தையும் அவருடைய தனிமையையும் மறந்து
விஷய ப்ரவணராய் தார போக சக்தராய் இருந்து விட வர்ஷா காலத்துக்கு பின்பு அவர் வரக் காணாமையாலே
காம வர்த்தஞ்ச ஸூக்ரீவம் நஷ்டாஞ்ச ஜனகாத்மஜாம் புத்வா காலம் அதீ தஞ்ச முமோஹபர மாதுர -என்கிறபடியே கனக்க கிலேசித்து அருளி
இளைய பெருமாளைப் பார்த்து -நீர் போய் வெதுப்பி ஆகிலும் மஹா ராஜரை அழைத்துக் கொண்டு வாரும் -என்று விட
அவர் கிஷ்கிந்தா த்வாரத்திலே எழுந்து அருளி ஜ்யா கோஷத்தைப் பண்ணி -அத்தைக் கேட்டு -மஹா ராஜர் நடுங்கி
கழுத்தில் மாலையையும் அறுத்துப் பொகட்டு காபேயமாகச் சில வியாபாரங்களைப் பண்ணி அருகே நின்ற திருவடியைப் பார்த்து
இவ்வளவில் நமக்கு செய்ய அடுத்து என் என்ன
க்ருத்த அபராதஸ்ய ஹிதே நாந்யத் பஸ்யாம் யஹம் ஷமம்-அந்தரேணாஞ்ச லிம்ப்த்வா லஷ்மணஸ்ய பிரசாதநாத் -என்று
அபராத காலத்தில் அநு தாபம் பிறந்து மீண்டோமாய் எளியன சில செய்கிறோம் அல்லோம் –
தீரக் கழிய அபராதம் பண்ணின பின்பு இனி ஓர் அஞ்சலி நேராமல் போகாது என்ன -அவ்வளவிலும் தாம் முந்துறப் புறப்பட பயப்பட்டு
இளைய பெருமாள் திரு உள்ளத்தில் சிவிட்கை -தாரையை விட்டு ஆற்ற வேணும் -என்று தாரையைப் புறப்பட விட
அவள் சா ப்ரஸ்கலந்தீ -இத்யாதிப்படியே இளைய பெருமாள் சந்நிதியில் இளைய பெருமாள் திரு உள்ளத்தில் சிவிட்கு ஆறும் படி
வார்த்தைகள் விண்ணப்பம் செய்த பின்பு மஹா ராஜர் தாமும் புறப்பட்டு வந்து இளைய பெருமாளைப் பொறை கொண்டு-
அவர் தம்மையே முன்னிட்டுக் கொண்டு பெருமாளை சேவித்த அநந்தரம்-தம்முடைய சர்வ பரிகரத்தையும் திரட்டி
யாம் கபீநாம் சஹஸ்ராணி ஸூ பஹூந்யயுதா நிச-தி ஷூ சர்வா ஸூ மார்கந்தே-என்கிறபடியே
திக்குகள் தோறும் திரள் திரளாகப் பிராட்டியைத் தேடிப் போக விடுகிற அளவிலே –
தக்ஷிண திக்கில் போகிற முதலிகளுக்கு எல்லாம் பிரதானராகப் போருகிற அங்கதப் பெருமாள் -ஜாம்பவான் -மஹா ராஜர் -திருவடி
இவர்களில் வைத்துக் கொண்டு திருவடி கையில் ஒழிய இக்காரியம் அறாது என்று திரு உள்ளம் பற்றி பிராட்டியைக் கண்டால்
விசுவாச ஜனகமாக விண்ணப்பம் செய்யத் தக்க அடையாளங்களையும் அருளிச் செய்து திருவாழி மோதிரத்தையும் கொடுத்து விட
எல்லாரும் கூடப் போய் தக்ஷிண திக்கில் ஓர் இடத்திலும் காணாமல் கிலேசப்பட்டு -அநசநத்தில் தீஷிதராய் முடிய நினைக்கிற அளவிலே
சம்பாதி வார்த்தையால் -ராவணன் இருப்பு சமுத்ரத்துக்கு உள்ளே லங்கை என்பொதொரு படை வீடு -என்று கேட்டு எல்லாரும் ப்ரீதராய்
இக்கரையில் இருந்து திருவடியைப் போக விட -அவரும் சமுத்திர தரணம் பண்ணி அக்கரை ஏறி
ப்ர்ஷதம்சக மாத்ரமாக வடிவைச் சுருக்கிக் கொண்டு
ராத்திரியில் ராவண அந்தப்புர பர்யந்தமாக சர்வ பிரதேசத்திலும் பிராட்டியைத் தேடிக் காணாமையாலே
கிலேசப்பட்டுக் கொண்டு இரா நிற்கச் செய்தே
அசோகவநிகா பிரதேசத்தில் சில ஆள் இயக்கத்தைக் கண்டு அங்கே சென்று
ப்ரியஞ்ஜ நம பஸ்யந்தீம் பஸ்யந்தீம் ராக்ஷஸீ கணம் -ஸ்வ கணே நம்ர்கீம் ஹீ நாம்ஸ்வ கணை ராவ்ர்தா மிவ -என்கிறபடியே
விகர்த்த வேஷைகளான எழு நூறு ராக்ஷஸிகளின் நடுவே மலங்க மலங்க விழித்துக் கொண்டு நோவு பட்டு இருக்கிற
ஸூஷ்ம ரூபேண சிம்சுபா வ்ருஷத்துக்கு உள்ளே மறைந்து இருக்க – அவ்வளவில் ராவணன் காம மோஹிதனாய் வந்து
பிராட்டி சந்நிதியில் சிலவற்றை ஜல்பிக்க -அவள் இவனை முகம் பாராமல் இருந்து திஸ்கரித்து வார்த்தை சொல்லி விடுகையாலே
மீண்டு போகிறவன் ராக்ஷஸிகளைப் பார்த்து -இவள் பயப்பட்டு நம் வசம் ஆகும்படி குரூரமாக நலியுங்கோள் -என்று சொல்லிப் போகையாலே
அவர்கள் இதுக்கு முன்பு ஒரு காலமும் இப்படி நலிந்திலர்கள் -என்னும்படி தர்ஜன பர்த்ச நாதிகளைப் பண்ணி நலிய –
இனி நமக்கு இருந்து ஜீவிக்கப் போகாது -முடிந்து விடும் அத்தனை -என்று வ்யவசிதையாய்
அந்த ராக்ஷஸிகள் நித்ரா பரவசைகளான அளவிலே அங்கு நின்றும் போந்து
வேண்யுத்க்ரதந உத்யுக்தையாய் வ்ருக்ஷத்தின் கொம்பைப் பிடித்துக் கொண்டு நிற்கிற அளவிலே இனி நாம் பார்த்து இருக்க ஒண்ணாது
இவ்வளவிலே இவளை நாம் நோக்க வேணும் -என்று
ஏவம் பஹூ விதாஞ் சிந்தஞ் சிந்தயித்வா மஹா கபி ஸம்ஸரவே மதுரம் வாக்யம் வைதேஹ்யா வ்யாஜஹாரஹ-என்கிறபடியே
செவிப்பட்ட போதே ரசிக்கும் படி ஸ்ரீ ராம குண சேஷ்டித விஷயமான வாக்கியங்களைச் சொல்லி –
இத்தனை காலமும் இல்லாத ஓன்று இப்போது
யுண்டாகைக்கு அடி என் -என்று சொல் வந்த வழியே சிம்சுபா வர்ஷத்தை எங்கும் ஓக்கப் பார்த்து அதின் மேலே இருக்கிற
வானர ரூபியான இவனைக் கண்டு
இது ஏதோ என்று ஏங்கி மோஹித்து விழுந்து நெடும் போதொடு உணர்த்தி யுண்டாய் பின்னையும் இது ஏதோ என்று –
கிந்நுஸ் யாச் சித்த மோஹோயம் -இத்யாதிப்படியே -விசாரிக்கிற அளவிலே இவள் முன்னே வந்து
கையும் அஞ்சலியுமாய் நின்று அநு வர்த்தக பூர்வகமாகச் சில வார்த்தைகளைச் சொல்ல
அவள் பீதையாய் இவனை ராவணன் என்று அதி சங்கை பண்ணி -இப்படி நலியல் ஆகாது காண் -என்று
தைன்யமாகப் பல வார்த்தைகளையும் சொல்ல –
இவளுடைய அதி சங்கையைத் தீர்க்கைக்காக பெருமாள் அருளிச் செய்து விட்ட அடையாளங்களை எல்லாம்
ஸூ ஸ்பஷ்டமாக இவள் திரு உள்ளத்திலே படும்படி விண்ணப்பம் செய்து தான் ஸ்ரீ ராம தூதன் என்னும் இடத்தை அறிவித்து பின்பு
திருவாழி மோதிரத்தையும் கொடுத்து அவள் திரு உள்ளத்தை மிகவும் உகப்பித்த பிரகாரத்தை அநு சந்தித்து -அதில் தமக்கு யுண்டான
ஆதார அதிசயத்தாலே அவன் அப்போது விண்ணப்பம் செய்த அடையாளங்களையும் -திருவாழி மோதிரம் கொடுத்த படியையும்
அது கண்டு அவள் ப்ரீதியான படியையும் எல்லாம் அடைவே பேசி அனுபவிக்கிறார் இத் திரு மொழியிலே

நெறிந்த குழல் மடவாய் நின்னடியேன் விண்ணப்பம்
செறிந்த மணி முடிச் சனகன் சிலையிறுத்து நினைக் கொணர்ந்த
தறிந்து அரசு களை கட்ட வரும் தவத்தோன் இடை விலங்கச்
செறிந்த சிலை கொடு தவத்தைச் சிதைத்ததும் ஓர் அடையாளம் –3-10-1-

நெறிந்த குழல் மடவாய்
நெறித்துக் கருகின குழலையும் -மடப்பத்தையும் -யுடையவளே
கோரை மயிராய் இராதே -சுருண்டு கடை அளவும் -செல்ல இருண்டு இருக்கை இ றே குழலுக்கு ஏற்றம் –
இது தான் பூர்வத்தில் படியை இட்டுச் சொல்லுகிற படி –
நீல நாகா பயா வேண்யா ஜகனம் கதயை கயா -என்னும் படி இறே இப்போது கிடக்கிறது –
நாயகரான பெருமாளோடே கூடிச் செவ்வை தோற்றச் செருக்கி இருக்க ப்ராப்த்தையாய் இருக்க –
அவரைப் பிரிந்த கிலேசத்தாலே துவண்டு ஒடுங்கி இருக்கிற படியைப் பற்றி -மடவாய் -என்கிறான்
அதவா– மடப்பமாவது -பற்றிற்று விடாமையாய் -இங்கே இருக்கச் செய்தேயும் -அஸ்யா தேவ்யா மநஸ் தஸ்மிந்–என்கிறபடியே
பெருமாளையே நினைத்துக் கொண்டு மற்று ஓன்று அறியாமல் இருக்கிறபடியைச் சொல்லுகிறான் ஆகவுமாம்-
நின்னடியேன் விண்ணப்பம்
தாஸோஹம் கோசலேந்த்ரஸ்ய -என்று பெருமாளுக்கு அடியனான போதே இவளுக்கும் அடியனாகையாலே உனக்கு அடியனான
என்னுடைய விண்ணப்பம் என்கிறான் –
இத்தால் உனக்கு அடியேனான நான் விண்ணப்பம் செய்கிற வார்த்தையைக் கேட்டு அருள வேணும் என்கை –
செறிந்த மணி முடிச் சனகன் சிலையிறுத்து –
நெருங்கின ரத்னங்களோடே கூடின அபிஷேகத்தை யுடைய ஜனகராஜன் -தேவரீருக்கு சுல்கமாக விட்டு வில்லை முறித்து
இந்த வில்லை வளைத்தாருக்கு இவளைக் கொடுக்கக் கடவோம் -என்று வீர்ய சுல்கமாக அவன் கல்பித்து வைத்த வில் இறே அது –
அப்படி இருக்கிற வில்லை வளைக்கத் தானும் லோகத்தில் ஆள் இன்றிக்கே இருக்க திருக் கையில் பலத்துக்கு
இலக்குப் போராமையாலே-அத்தை முறித்து நினைக் கொணர்ந்த தறிந்து
இயம் ஸீதா மமஸூதா ஸஹ தர்ம சரீதவ-ப்ரதீச்ச சைநாம் -பத்ரந்தே -பாணிம் க்ருஹணீஷ்வ பாணிநா -என்கிறபடியே
இவளைக் கைக் கொண்டு அருள வேணும் என்று சமர்ப்பிக்க
தேவரீரை பாணி கிரஹணம் பண்ணிக் கொண்டு போந்த சேதியை அறிந்து
அரசு களை கட்ட வரும் தவத்தோன் இடை விலங்கச்
இருப்பத் தொரு படி கால் துஷ்ட ஷத்ரியரான ராஜாக்கள் ஆகிற களையை நிரசித்தவனாய் –
ஒருவரால் செய்ய ஒண்ணாத தபஸ்ஸை யுடையனாய் இருந்துள்ள பரசுராமன்
திரு அயோத்யைக்கு எழுந்து அருளா நிற்கச் செய்தே இடை வழியிலே -என் வில் வழி கண்டு போ -என்று வந்து தகைய
விலங்க-என்றது -விலக்க-என்றபடி –
செறிந்த சிலை கொடு தவத்தைச் சிதைத்ததும் ஓர் அடையாளம் –
அவன் கையினின்றும் வாங்கினதாய் இருக்கச் செய்தேயும் வைஷ்ணவமான தநுஸ்ஸூ ஆகையால் இத்தலைக்கு அநு ரூபமாய் இருக்கிற
வில்லைக் கொண்டு அவனுடைய தபோ பங்கத்தைப் பண்ணி விட்டதும் ஓர் அடையாளம்
தவத்தை சிதைத்தது அடையாளம் -என்னாதே சிதைத்தும் ஓர் அடையாளம் -என்கையாலே
இன்னும் பல அடையாளங்களும் சொல்லுவதாக நினைத்துச் சொல்கிறான் என்னும் இடம் தோற்றுகிறது-
சங்கா நிவ்ருத்தி பிறக்கும் அளவும் சொல்ல வேணும் இ றே

வாராரும் முலை மடவாள் வைதேவி தனைக் கண்டு
சீராரும் திறல் அனுமன் தெரிந்து உரைத்த அடையாளம்
பாராரும் புகழ்ப் புதுவைப் பட்டர் பிரான் பாடல் வல்லார்
ஏராரும் வைகுந்தத்து இமையவரோடு இருப்பாரே –3-10-10-

சீராரும் திறல் அனுமன்
முதலிகள் எல்லாரும் யுண்டாய் இருக்க -இவனே இக்காரியம் செய்ய வல்லான் -என்று பெருமாள் திரு உள்ளம் பற்றி –
அடையாளங்களும் சொல்லி -திருவாழி மதிரமும் கொடுத்து விடும்படி ஞானாதி குணங்களால் பரி பூர்ணனாய் –
நினைத்தது முடிக்க வல்ல சக்திமானாய் இருக்கிற திருவடி –
தெரிந்து உரைத்த அடையாளம்
பெருமாள் அருளிச் செய்த படிகளில் ஒன்றும் தப்பாமல் ஆராய்ந்து பிராட்டிக்கு விஸ்வசநீயமாக விண்ணப்பம் செய்த அடையாளங்களை –

———————–

ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரங்களோடு-அவதாராந்தரங்களோடு – அபதானந்தரங்களோடு வாசி அற -தர்ம ஐக்யத்தாலே
எல்லாம் ஏக ஆஸ்ரயம் ஆகையாலே இப்படி இருக்கிற விஷயத்தை கண்ணாலே கண்டு அனுபவிக்க வேண்டும் -என்று
தேடுகையாகிற இது -தமக்கு ஒரு புடை செல்லுகிறபடியும்
மானச அனுபவத்தின் உடைய கரை புரட்சியாலே அவ்விஷயம் தன்னை
ஸூ ஸ்பஷ்டமாக கண்டதாலே ஒரு புடை தோற்று இருக்கும் படியையும் அனுசந்தித்து –
அவை இரண்டையும்
அவதார விசிஷ்டனாக சர்வேஸ்வரனை கண்ணாலே காண வேண்டும் என்று தேடித் திரிகிறார் சிலரும்
அப்படி தேடி கிறிகோள் ஆகில் அவனை உள்ளபடி கண்டார் உளர் -என்று சொல்லுகிறார் சிலருமாக கொண்டு
தம்மை இரண்டு வகையாக வகுத்து நின்று பேசி இனியர் ஆகிறார் -இத் திரு மொழியில் –

நாடுதிரேல்-என்றும் -கண்டார் உளர் -என்றும் பன்மையாக அருளிச் செய்தது
கட் கண்ணால் காண்கையில் அபேஷா ரூப ஞான வ்யக்திகளும்
உட் கண்ணால் கண்டு அதில் ஊற்றத்தாலே பாஹ்ய அனுபவமும் சித்தித்தது என்று தோற்றும்படியான
ஞான வ்யக்திகளும் பல உண்டு ஆகையாலே

கதிர் ஆயிரம் இரவி கலந்து எறித்தால் ஒத்த நீள் முடியன்
எதிரில் பெருமை இராமனை இருக்கும் இடம் நாடுதிரேல்
அதிரும் கழல் பொரு தோள் இரணியன் ஆகம் பிளர் தரியாய்
உதிரம் அளைந்த கையோடு இருந்தானை உள்ளவாறு கண்டார் உளர் – 4-1 1-

உள்ளவா கண்டார் உளர் –
சம்சய விபர்யய ரஹிதமாக உள்ளபடி கண்டார் உளர் –
உள்ளவா காண்கை யாவது -அவதார பிரயுக்தையான ஆகாரங்களை இட்டு வேறுபடக் காணாதே –
ஸ்ரீ ராமாவதாரமாய் ராவண வதம் பண்ணினவனும்
ஸ்ரீ நரசிம்ஹ அவதாரமாய் ஹிரண்ய வதம் பண்ணினவனும் ஒருவனே -என்று வஸ்துவினுடைய படி அறிந்து காண்கை
முன்பு ஹிரண்யன் ஆனவன் தான் இறே பின்பு ராவணனே பிறந்தவன் –
ப்ரஹ்மாதிகள் பக்கல்-ஹிரண்ய ராவணர்கள் இருவரும் கொண்ட வரங்களுக்கு விரோதம் வாராதபடி
நிரசிக்க வேண்டுகையிலே இறே -ரூப பேதம் கொள்ள வேண்டிற்று இறே
ஆகையால் கார்ய அனுகுணமாக கொண்டு -ரூப பேத மாத்ரமாய் -பிரகாரி ஓன்று ஆகையாலே
இந்த ஐக்யம் அறிந்து காண்கை ஆயிற்று -உள்ளபடி காண்கை யாவது –

நிகமத்தில் இத் திருமொழி கற்றார்க்கு பலம் சொல்லித் தலை கட்டுகிறார் –

கரிய முகல் புரை மேனி மாயனை கண்ட சுவடு உரைத்து
புரவி முகம் செய்து செந்நெல் ஓங்கி விளை கழனி புதுவை
திருவில் பொலி மறை வாணன் பட்டர் பிரான் சொன்ன மாலை பத்தும்
பரவு மனம் உடை பத்தர் உள்ளார் பரமன் அடி சேர்வார்களே -4 1-10 –

கரிய முகல் புரை மேனி மாயனை-
காள மேகம் போன்ற வடிவை உடையவனாய் -ஆச்சர்யமான குண சேஷ்டிதங்களை உடைய அவனை –
கண்ட சுவடு உரைத்து –
காண வேணும் -என்று தேடுகிறவர்களுக்கு-கண்ட அடையாளங்களை சொல்லி
தேடுகிறவர்களுடைய அவஸ்தையும் -கண்டவர்களுடைய அவஸ்தையும் அடைந்து பேசினார் தாமே இறே –
புரவி -இத்யாதி –
செந்நெல்களானவை உயர வளர்ந்து கதிர் கனத்தாலே குதிரை முகம் போலே
தலை வணங்கி விளையா நின்றுள்ள கழனிகளை உடைய ஸ்ரீ வில்லி புத்தூருக்கு நிர்வாஹராய் –
பரமனைப் பயிலும் திரு உடையார் -என்கிறபடியே –பகவத் தாசத்தி ரூபையான ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸ்ரீ யால் மிக்கு இருப்பாராய்
வேதப் பயன் கொள்ள வல்லவர் ஆகையாலே -வேதத்துக்கு நிர்வாஹரான பெரியாழ்வார் அருளி செய்த மாலையான இப்பத்தையும்
பரவும் -இத்யாதி
ப்ரீதி பரவசராய் கொண்டு அடைவு கெடப் பேசும் மனசை உடைய பக்தராய் உள்ளவர்கள்
பரமனடி சேர்வார்களே
காண்கைக்கு தேட வேண்டாதே -நித்ய அனுபவம் பண்ணலாம் படி
சர்வ ஸ்மாத் பரனான அவனுடைய திருவடிகளை சேரப் பெறுவர்கள்.

—————————-

துப்புடையாரை அடைவது எல்லாம் சோர்விடத்து துணை யாவர் என்றே
ஒப்பிலேன் ஆகிலும் நின் அடைந்தேன் ஆனைக்கு நீ அருள் செய்தமையால்
எய்ப்பு என்னை வந்து நலியும் போது அங்கு ஏதும் நான் உன்னை நினைக்க மாட்டேன்
அப்போதைக்கு இப்போதே சொல்லி வைத்தேன் அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே- 4-10- 1-

ஆழ்வார்கள் தாங்கள் -மயர்வற மதிநலம் அருளப் பெற்று -அவனை உள்ள படி அறிந்து – அனுபவியா நிற்கச் செய்தே –
ஒரோ தசைகளில் வந்தவாறே -அநாதிகாலம் சமசரண ஹேதுவாய் கொண்டு – போந்த கர்ம பலத்தையும் –
அந்த கர்ம அனுகுணமாகவே நிர்வகித்துக் கொண்டு போந்தவனாய்-பந்த மோஷ பய நிர்வாகனாய் இருக்கிற ஈஸ்வரனுடைய
ஸ்வா தந்த்ர்ய பலத்தையும் அனுசந்தித்து –நிரந்குச ஸ்வ தந்த்ரனானவன் இன்னம் நம்மை சம்ஸ்ரிப்பிக்கில் செய்வது என்-என்று
மக்கள் தோற்ற குழி தோற்றுவிப்பாய் கொல் -என்றும்-
இன்னம் ஆற்றம் கரை வாழ் மரம் போல் அஞ்சுகின்றேன் -என்றும் –
வைத்த சிந்தை வாங்குவித்து -நீங்குவிக்க நீ இன்னம் மெய்த்தனன் வல்லை –
உய்த்து நின் மயக்கினில் மயக்கல் என்னை மாயனே -என்றும்
அவனை குறித்து விண்ணப்பம் செய்யும் பிரகாரத்திலே –
இவரும்
ஈஸ்வர ஸ்வா தந்த்ரத்தையும் –
அநாதி காலம் அவன் திருவடிகளை கிட்டாதபடி அகலடித்த கர்ம பலத்தையும் அனுசந்தித்து –
ஸ்வ தந்த்ரனான நம்முடைய கர்ம அனுகுணமாக விட்டு உபேஷித்து இருக்குமாகில்
முன்பு போலே யமபடரால் நலிவு நமக்கு வரில் செய்வது என் -என்று அஞ்சி
அவன் திருவடிகளில் சரணம் புகுந்து
அத்தசையில் என்னை ரஷித்து அருள வேணும் -என்று அர்த்திக்கிறார் –
ஆகையால் -இந்த பயமும் பிரார்த்தனையும் இவருடைய அதிசங்கா மூலமான
கலக்கம் அடியாக வந்தது ஆகையாலே -கீழ் சொன்ன வசனங்களோடு விரோதம் இல்லை –

அவ்வானையோபாதி -நீரும் உமக்கு தளர்த்தி வந்த போது நினையும் –அப்போது வந்து ரஷிக்கிறோம் என்ன –
எய்ப்பு என்னை வந்து நலியும் போது அங்கு ஏதும் நான் உன்னை நினைக்க மாட்டேன் –
வாத பித்த ச்லேஷ்ம தோஷ த்ரயமும் -ஒக்க உள் பணித்து நெருக்குகையால் உண்டான இளைப்பானது என்னை வந்து நலியும் காலத்தில் –
அவ்வவஸ்தையில் ஏக தேசமும் நான் உன்னை நினைக்க மாட்டேன் –
ஆனால் செய்ய அடுப்பது என் –அப்போதைக்கு இப்போதே சொல்லி வைத்தேன்-
அக்காலத்துக்கு உடலாக -கரண களேபரங்கள் இளைப்பற்று தெளிந்து இருக்கிற இப்போதே சொல்லி வைத்தேன் –
இப்படி நீர் சொல்லி வைத்தால் இத்தை நினைத்து இருந்து உம்மை ரஷிக்க வேண்டும் நிர்பந்தம் எது நமக்கு என்ன –
அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே-

மாயவனை மதுசூதனனை மாதவனை மறையோர்கள் ஏத்தும்
ஆயர்கள் ஏற்றினை அச்சுதனை அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே
வேயர் புகழ் வில்லி புத்தூர் மன் விட்டு சித்தன் சொன்ன மாலை பத்தும்
தூய மனத்தனராகி வல்லார் தூ மணி வண்ணனுக்கு ஆளர் தாமே – 4-10 10-

மறையோர்கள் ஏத்தும் ஆயர்கள் ஏற்றினை –
அபௌருஷேயமாய் -நித்ய நிர் தோஷமாய் -பகவத் வைபவ யாதாத்ம்ய பிரதி பாதகமாய் இருந்துள்ள
வேதத்தின் உடைய தாத்பர்யத்தை அறிந்து இருக்குமவர்கள் –
பரத்வத்திலும் கட்டில் நீர்மையிலே ஈடுபட்டு அநவரதம் ஸ்துதிக்கும்படி ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மகனாய்
கொண்டு கோபர்க்கு எல்லாம் தலைவன் ஆகையால் -வந்த மேணானிப்பை உடையவன்
மேன்மைக்கு -அமரர் ஏறு -என்னுமா போலே இறே நீர்மைக்கு -ஆயர்கள் ஏறு -என்கிற இது –
பெரிய பெருமாளை ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் அவதாரமாக இறே நம் பூர்வாசார்யர்கள் அனுசந்திப்பது
கொண்டல் வண்ணனை கோவலனாய் வெண்ணெய் உண்ட வாயன் என் உள்ளம் கவர்ந்தானை -என்றார் இறே திருப்பாண் ஆழ்வார் –
அச்சுதனை அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே
திருப் பவளத்தை மோந்து பார்த்தல் இப்போதும் வெண்ணெய் மணக்கும் ஆய்த்து –
இவ்விடத்தில் மறையோர்கள் என்கிறது-திருப் பாண் ஆழ்வார் பட்டர் போல்வானவர்களை

தூய மனத்தனராகி வல்லார் –
ப்ரப்யந்தரத்திலிம் -ப்ராபகாந்தரத்திலும் அந்வயம் இல்லாமையாலே -நிர் தோஷ அந்தர்கரனராய் –
இவர் அபிமானத்திலே ஒதுங்கி அப்யசிக்க வல்லவர்கள்
தூ மணி வண்ணனுக்கு ஆளர் தாமே –
பழிப்பு அற்ற நீல மணி போலே இருக்கிற வடிவு அழகை உடையவனுக்கு –
மணி வண்ணா உன் சேவடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்று சர்வ காலமும் மங்களா சாசனம் பண்ணுபவர்கள் தாங்கள் ஆவார்
இங்கு இருந்த நாளும் பெரிய பெருமாள் திருவடிகளிலே மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு இருந்து –
சரீர அவசானத்தில் -பரம பதத்தில் போய் -நித்ய சூரிகள் திரளிலே புகுந்து –
சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே -என்கிறபடியே அங்கே எழுந்து அருளி இருக்கிற இருப்பை அனுபவித்து —
கால தத்வம் உள்ளதனையும் மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கப் பெறுவர் -என்கை –

——————————-

அவதாரிகை –
கீழில் திரு மொழியில் –
சொல்லலாம் போதே உன்னாமம் எல்லாம் சொல்லினேன் -என்று திரு நாமத்தின் போக்யதையை அனுபவித்து
இத்தை அநாதி காலம் இழைக்கைக்கு அடி என் -என்று நிரூபித்தவாறே -அதுக்கு ஹேது
இதர விஷயங்களிலே -ஆவியே அமுதே -என்று திரிகையாலே இழந்தது -என்று வெறுத்து –
இப்போது
ஆவியை அரங்க மாலை -என்றும் –
ஆவியே அமுதே என் தன் ஆர் உயிர் அனைய எந்தாய் -என்றும்
தப்பைப் பொறுத்து அருள வேணும் என்று
பெரிய பெருமாள் போக்யதையில் -தம்முடைய கரண த்ரயமும் மேல் விழுகிற படியைச் சொல்லுகிறது –

வாக்குத் தூய்மை யிலாமையினாலே மாதவா வுன்னை வாய்க் கொள்ள மாட்டேன்
நாக்கு நின்னை அல்லால் அறியாது நான் அது அஞ்சுவன் என் வசம் அன்று
மூர்க்குப் பேசுகின்றான் இவன் என்று முனிவாய் ஏலும் என் நாவி னுக்காற்றேன்
காக்கை வாயிலும் கட்டுரை கொள்வர் காரணா கருளக் கொடியானே -5-1 1-

நாக்கின் தோஷம் அனுசந்தித்து அஞ்சா நின்றேன் -அது ரசஜஞம் ஆகையாலே மேலே விழா நின்றது –
கரணியான உம்முடைய வசம் ஆக்கினால் என்ன –அது -என் வசம் அன்று –உன் வசம் –
நாக்கு நின்னை அல்லால் அறியாது -என்பது -நான் அது அஞ்சுவன் -என்பது ஆகா நின்றீர் –
இது மூர்க்கர் சொல்லும் பாசுரமாய் நின்றதீ -என்ன –
மூர்க்குப் பேசுகின்றான் இவன் என்று முனிவாய் ஏலும்-
என் பாசுரத்தை பார்த்தால் மூர்க்கர் சொல்லும் பாசுரம் போலே தோற்றி –முநிகைக்கு யோக்யதை உண்டு -ஆகிலும் –
என் நாவி னுக்காற்றேன்-
உன் முனிவுக்கு ஆற்றலாம் -என் நாவுக்கு ஆற்றப் போகாது -ஆனால் அது நமக்கு அவத்யம் ஆகாதோ -என்ன
காக்கை வாயிலும் கட்டுரை கொள்வர்
அறிவுடையார் -குற்றம் ஆகாத அளவு அன்றிக்கே -குணமாகவும் கொள்ளுவார்கள் –
அது ஓர் இடத்தே இருந்து தனக்கு வேண்டினது பிதற்றிப் போகவும் -அத்தை அறிவுடையார் –
நமக்கு நன்மை சொல்லுகிறது -என்று கொள்ளுவார்கள் இறே -கட்டுரை -நல் சொல்லு
அப்படியே நான் வேண்டிற்று சொன்னதையும் -குணமாக்கி கொள்ள வேணும் -என்ன –
நான் கைக் கொள்ள வேண்டுகிறது -என் -என்ன -நீ ஸாபேஷன் ஆகையாலே -என்கிறார் மேல் –
காரணா கருளக் கொடியானே –
ஜகத்தை உண்டாகிற்று -அவர்கள் பக்கலிலே கார்யம் கொள்ளுகைக்கு இறே
விசித்ரா தேக சம்பந்தி -வாழ்த்துவார் பலராக -இத்யாதி
ரஷகத்துவதுக்கு கொடி கட்டி அன்றோ கிடக்கிறது என்கிறார் -காரணா கருளக் கொடியானே —
உடையவன் ஆகையாலே எல்லாம் பொறுக்க வேணும்-

நிகமத்தில் இப்பத்தை அப்யசித்தவர்கள் -இவரைப் போலே சரம காலத்திலே
திரு நாமம் சொல்ல வேணும் என்று -கரைய வேண்டா -இப்பாசுரம் மாத்ரமே அமையும் என்கிறார் –
இத் திரு மொழி தான்-மாதவா -நாரணா -இத்யாதியாலே திரு நாமம் இறே சொல்லிற்று –

காமர் தாதை கருதலர் சிங்கம் காண இனிய கரும் குழல் குட்டன்
வாமனன் என் மரகத வண்ணன் மாதவன் மது சூதன் தன்னை
சேம நன்கமரும் புதுவையோர் கோன் விட்டு சித்தன் வியம் தமிழ் பத்தும்
நாமம் என்று நவின்று உரைப்பார்கள் நண்ணுவார் ஒல்லை நாரணர் உலகே – 5-1 10-

காமர் தாதை-
இவர் அகப்பட்ட துறை இருக்கிற படி –
தெரிவை மாருருவமே மருவிப் போந்த இவரை மீட்டது -காமனார் தாதை -என்கிற வடிவு -இறே –
கருதலர் சிங்கம் –
இவ்வடிவு காண வேண்டாதவர் சத்ருக்கள் -இறே -அலைவலைமை தவிர்த்த அழகன் -என்று
பிரதி கூலனையும் அனுகூலனாக்கி சேர்த்து கொண்ட அழகு இறே –
காண இனிய கரும் குழல் குட்டன் –
காண இனிய-ராவணாதி களுக்கும் அகப்பட -ரஞ்ச நீயச்ய விக்கிரம -என்று கண்ட போதே ரசிக்கை –
கண்ணுக்கு இனியான் –
மனத்துக்கு இனியான் -என்றும் –
உள் கண்ணுக்கும் புறக் கண்ணுக்கும் இனிய விஷயம் -இறே
கரும் குழல் குட்டன் –
அழகுக்கு முற்பட எடுப்பது -குழல் அழகர் -என்று இறே –
குட்டன் –
அவ்வடிவை அமைத்து கொடுத்து -அனுபவிக்கும்படி -இருக்கை –
காண இனிய கரும் குழல் -என்று குழலுக்கே விசேஷணம் ஆகவுமாம் –
வாமனன் –
கரிய குழல் செய்ய வாய் முகத்து -வாமன நம்பீ வருக –என்னக் கடவது -இறே
என் மரகத வண்ணன் –
குளிர்ந்த திரு மேனியை உடையவன்
உலகு அளந்த மாணிக்கமே என் மரகதமே -என்னக் கடவது இறே
மாதவன்-
இவ்வடிவை தலை நீர்ப்பாட்டிலே அனுபவிப்பாள் பிராட்டி இறே
வடிக் கோல வாள் நெடும் கண் மா மலராள் செவ்வி படிக் கோலம் கண்டு அகலாள் – என்னக் கடவது இறே
மது சூதன் தன்னை –
அனுபவ விரோதியைப் போக்கின படி –
வானோர் சோதி மணி வண்ணா மது சூதா நீ அருளாய் -என்னக் கடவது இறே
சேம நன்கமரும் புதுவையோர் கோன் –
ரஷை பொருந்தின ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூரார்க்கு நிர்வாஹரான ஆழ்வார் அருளிச் செய்த பத்தும்
விட்டு சித்தன் வியம் தமிழ் பத்தும்
நாமம் என்று –
திரு நாமம் -என்று –
நாமம் ஆயிரம் -என்றால் போலே
நவின்று உரைப்பார்கள் –
சிநேகத்தோடு ஸ்தோத்ரம் பண்ண வல்லவர்கள்
நண்ணுவார் ஒல்லை நாரணர் உலகே –
பரம பதத்தை சடக்கென கிட்டப் பெறுவார்கள்-அதாவது
ஈஸ்வரனுக்கு பரிவராய் போருகை
சேம நன்கமரும் –என்று சொல்லிற்றும் இவ்வர்த்தத்தை இறே –
சேமத்துக்கு நன்மை யாவது -அத்தலைக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே
இவ்வர்த்தம் இவ்வூரிலே நடக்கை -பொன் திகழ் மாடம் பொலிந்து தோன்றும் புதுவை -என்று
பொன் உலகத்தோடு ஒக்க திருப் பல்லாண்டு பாடுகை இறே –
ஒல்லை -என்றது
ஓவாதே நமோ நாராயணா –என்று சொல்லுகையாலே ஒரு கால் சொல்லி
அநந்தரம் சொல்லுகைக்கு உதவ அங்கே ஆம்படி வைக்கை –
நாரணர் உலகே –
இங்கு இருந்த நாள் –
நாரணா என்னும் இத்தனை அல்லால் -வழிப் போக்கிலும் –பாதேயம் புண்டரீகாஷ நாம சங்கீர்த்தநாம்ர்தம் –
வழியில் உள்ளார் கண்டு உகப்பதும் -நாரணன் தமர் -என்று இறே –
அங்கு புக்காலும் -நமோ நாராயணா என்று சூழ்ந்து இருந்து இறே ஏத்துவது –
இங்கு இருந்த நாளோடு –
வழிப்போக்கோடு –
திவ்ய தேச ப்ராப்தியோடு –
வாசி அற-இதுவே இறே -பலம் –
வியம் தமிழ் -விஸ்மய நீயமான தமிழ்
வியந்தமிழ்-என்ற போது -அமரர்க்கும் அறிவியந்து -என்னுமா போலே வியந்தமிழ் -என்னவுமாம்

—————————————–

பர வியூக விபவ அந்தர்யாமி அர்ச்சாவதாரங்கள் ஆன இடங்களிலே எழுந்து அருளி நின்றது –
சேதனரை திருத்துகைக்கும் -திருந்தினாரை அடிமை கொள்ளுகைக்கும் இறே –
அது பூரணமாக காணலாவது -திருமலையில் இழிந்து அருளி நிற்கிற நிலை யிலே இறே –
பிரதம ஸூஹ்ருதமும் இவர்க்குத் தானே இறே
ஈஸ்வரன்-ஸௌஹார்த்தம் முதலான ஆத்ம குணங்களை பிறப்பித்து
ஆசார்யனோடே சேர்த்து –
விரோதியில் அருசியையும்
ப்ராப்யத்தில் ருசியையும் -பிறப்பித்து -கார்யம் செய்யும் –
ஆழ்வார்களுக்கு பிரதம காலத்திலேயே இவை அத்தனையும் பிறப்பித்து கார்யம் செய்யும் –
இவர்கள் பின்பு இருக்கிறது பகவத் இச்சையாலே இறே –
நமக்கு சரீர அவசாநத்திலே இவை இத்தனையும் பிறப்பித்து- கார்யம் செய்யும் –
எல்லார்க்கும் பிறக்கும் க்ரமம் ஒழிய பிறப்பியான்
ஊரவர்-இத்யாதி
ஊரவர் -நித்ய சூரிகள்
கவ்வை எரு இட்டு -அவர்கள் கவ்வி மேல் விழுந்து அனுபவிக்கிற அனுபவம் ஆகிற எருவை இட்டு
ஆசார்ய உபதேசம் ஆகிற நீரைத் தேக்கி –
சங்கமாகிற நெல்லை வித்தி இறே பிறப்பிப்பது
இப்படி திருந்தின இவரைக் கண்டு அவன் உகக்க
அவன் உகப்பைக் கண்டு இவர் உகக்க
இவ்வுகபுக்கு மேல் இனி வேறு ஒரு பேறும் இல்லை என்று இவர் இருக்க –
இவர் கார்யத்திலே நாம் முதலடி இட்டிலோம் -என்று அவன் பதறுகிற பதற்றத்தைக் கண்டு –
விரோதிகள் அடைய போச்சுதாகில் –
அபேஷிதங்கள் பெற வேண்டும் அம்சங்கள் அடையப் பெற்றதாகில்
இனி தேவர் பதறுகிறது என் -என்று அவன் பதற்றத்தை அமைக்கிறார் –

சென்னியோங்கு தண் திருவேம்கடம் உடையாய் உலகு
தன்னை வாழ நின்ற நம்பீ தாமோதரா சதிரா
என்னையும் என் உடைமையும் உன் சக்கரப் பொறி ஒற்றிக் கொண்டு
நின்னருளே புரிந்து இருந்தேன் இனி என் திருக் குறிப்பே -5 4-1 – –

உதய கிரியிலே ஆதித்யன் கிளம்பினால் எல்லார்க்கும் பிரகாசிக்குமா போலே
திருமலையில் நிற்கிற நிலை உபய விபூதியும் கண்டு வாழ்கைக்கு இறே –
அங்குள்ளார் திரு மலையிலே கொடு முடியிலே வந்து இளைப்பாறுவார்கள்
இங்குள்ளார் -மொய்த்த சோலையிலும் -மொய்ம் பூம் தடம் தாழ் வரையிலும் இளைப்பாறுவார்கள்
இருவர் விடாயையும் தீர்க்கும் -ரஷகனுக்கு ரஷ்யத்தை பெறாத விடாயும் –
எந்நாளே நாம் மண்ணளந்த இணைத் தாமரைகள் காண்பதற்கு -என்று சீலாதி குணங்களை
அனுபவிக்கப் பெறாத நித்ய சூரிகள் விடாயையும் தீர்க்கும் –
நிதி உடையாய் -ஸ்ரீ கௌஸ்துபம் உடையாய் என்னுமா போலே
உலகு தன்னை வாழ நின்ற நம்பீ –
அடிக் கீழ் அமர்ந்து புகுந்து அடியீர் வாழ்மின் என்று அருள் கொடுக்கும் –
கானமும் வாநரமும் வேடுமுடை வேம்கடம் -என்கிறபடியே-சர்வரையும் வாழ்விக்கும் படி
நம்பீ
குண பூர்த்தி
நிகரில் புகழாய் -என்று வாத்சல்யம்
உலகு மூன்று உடையாய் -என்று ஸ்வாமித்வம்
என்னை ஆள்வானே -என்று சௌசீல்யம்
திருவேம்கடத்தானே -என்று சௌலப்யம்
இது இங்கு உள்ளார்க்கு முகம் கொடுத்த படி –
தாமோதரா
நம்பீ என்று பூர்த்தி கீழ்
அக் குணங்களும் க்ரயம் சென்ற படி இந்த பூர்த்தி
வெண்ணெய் களவு காண்கையாலே அபூர்த்தி
கட்டு உண்கையாலே அசக்தி
தப்ப விரகு அறியாமையாலே அஜ்ஞதை
சதிரா
ஆஸ்ரிதர் தோஷம் காணாத சதிர்
தமக்கு அடிமை வேண்டுவார் தாமோதரன் ஆனார் இறே
நின் அருளே –
இவர் அடியாகையால் இறே புதைத்து வார்ப்பது
அவன் அடியாக வரில் -விதி வாய்க்கின்றது காப்பார் யார் -என்னும்படி இறே பெருகுவது –
புரிந்து
எத்தனையும் வான் மறந்த காலத்தும் -இத்யாதி
இருந்தேன் –
உபாயாந்தரமும் -உபேயாந்தரமும் குலைகை
அனந்யார்ஹ சேஷத்வ ஞானமும் பிறந்து –
விரோதி நிவ்ருத்தியும் பிறந்து –
அபேஷிதமும் பெற்றதாகில் -இனி பதறுகிறது என் –
இனி என் திருக் குறிப்பே –
என் கொல் அம்மான் திரு அருள்கள்
திருக் குறிப்பு -திரு உள்ளத்தில் நினைவு-

வேயர் தங்கள் குலத்து உதித்த -அவதாரிகை –
நிகமத்தில் இத் திரு மொழியை அதிகரித்தார்க்கு பலம் -தம்மைப் போலே
அனந்யார்ஹ சேஷ பூதராகப் பெறுவர்கள் -என்கிறார்-

வேயர் தங்கள் குலத்து உதித்த விட்டு சித்தன் மனத்தே
கோயில் கொண்ட கோவலனைக் கொழும் குளிர் முகில் வண்ணனை
ஆயர் ஏற்றை அமரர் கோவை அந்தணர் தம் அமுதத்தினை
சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே -5 4-11 –

வேயர் தங்கள் -குலத்து உதித்த –
உதய கிரியிலே ஆதித்யன் உதித்தால் போலே ஆய்த்து இக்குடியிலே இவர் வந்து அவதரித்த படி –
அவன் கேவலம் அந்தகாரத்தை இறே போக்குவது –
தனிச் சுடரே -என்று அவ் ஆதித்யனும் இங்கே ஆகையாலே -அஞ்ஞான அந்தகாரத்தைப் போக்கி –
ஹ்ருதய கமலத்தை அலர்த்தும் ஆதித்யன் ஆய்த்து இவர்
விட்டு சித்தன் –
விஷ்ணு சித்தர் என்று திரு நாமம்
மனத்தே —
ஹ்ருதயத்திலே
விஷ்ணு சித்தர் என்று நிரூபகமாய் -அவனை விடாமை அனுஷ்டான பர்யந்தம் ஆன படி
கோயில் கொண்ட கோவலனைக் –
திருப் பல்லாண்டு தொடங்கி இவ்வளவும் இவர் திரு உள்ளத்திலே இருக்கும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் –
தான் பிறந்த படியையும்
வளர்ந்த படியையும்
இவரைக் கொண்டு கேட்ட படி –
வால்மீகி பகவான் பாட -குசலவர்களைக் கொண்டு கேட்ட சக்கரவர்த்தி திரு மகனைப் போல் அன்றி –
ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மகன் கேட்ட படி –
வைகுந்தம் கோயில் கொண்ட குடக் கூத்தன் -என்னுமா போலே அன்று இவர் திரு உள்ளத்தில் கோயில் கொண்ட படி –
திரு மால் இரும் சோலை மலையே திரு பாற் கடலே என் தலையே
திருமால் வைகுந்தமே தண் திரு வேம்கடமே எனது உடலே -என்றும்
திருக் கடித்தானமும் என்னுடைச் சிந்தையும் -என்கிறபடியே உகந்து அருளின
நிலங்களோடு ஒக்க இறே ஆழ்வார் திரு உள்ளத்தை ஆதரித்தது –
நன்கு என் உடலம் கை விடான் –
நங்கள் குன்றம் கை விடான் -எதுக்காகா –
நண்ணா அசுரர் நலிகைக்காக
உடலம் கை விடாதது எதுக்காகா –
திரு வாய் மொழி பாடுகைக்காக –
அப்படி அன்றிக்கே
இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு -என்கிறபடியே அவற்றை உபேஷித்து இறே இவர் திரு உள்ளத்தை இடவகையாக கொண்டது –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் கோயில் ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திரு உள்ளம் ஆய்த்து
ஆகையால் இறே -மெய்ம்மை பெரு வார்த்தை விட்டு சித்தர் கேட்டு இருப்பர்-என்றது –
உள்ளிருப்பார் சொல்லும் வார்த்தை உடன் இருப்பார்க்கு தெரியும் இறே –
கோவலனை –
தாழ்ந்த குலத்திலே வந்து அவதரித்து -அவர்களுக்கு சுலபன் ஆனால் போலே ஆய்த்து இவருக்கு சுலபன் ஆன படி –
கொழும் குளிர் முகில் வண்ணனை –
இவர் திரு உள்ளத்தில் புகுந்த பின் ஆய்த்து -குளிர்ந்து செவ்வி உண்டாய் – தன் நிறம் பெற்றது -திருமேனி
ஆயர் ஏற்றை –
இடையரோடு கலந்து பரிமாறப் பெற்றோம் -என்ற திரு உள்ளத்தில் ப்ரீதியாலே
வந்த செருக்கோடே இருக்குமா போலே ஆய்த்து -இவர் திரு உள்ளத்திலே புகுரப் பெற்ற ப்ரீதியாலே வந்த செருக்கும் –
செங்கனிவாய் எங்கள் ஆயர் தேவே
அமரர் கோவை –
அனுபவம் மாறில் முடியும்படியான -நித்ய சூரிகளுக்கு ஸ்வாமி ஆனவனை —
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி
அந்தணர் தம் அமுதத்தினை –
தெளி விசும்பிலே நடக்கிற அனுபவம் இவ் விபூதியிலே நடக்கும் படி இருக்கிற சனகாதிகளுக்கு -நிரதிசய போக்யனாய் இருக்கிறவனை –
பாற் கடல் பாம்பணை மேல் பள்ளி கொண்டு அருளும் சீதனையே தொழுவர் விண்ணுளாரிலும் சீரியர் -என்னக் கடவது இறே –
வேதியர் முழு வேதத்து அமுதத்தை –
சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே-
எம்பாரை சிலர் -இப்பத்துக்கு பொருள் என் -என்று கேட்க –
நான் உடையவர் ஸ்ரீ பாதத்தில் இது கேட்டிலேன் -ஆகிலும் நீங்கள் கேட்ட இவ்
அர்த்தம் போராது என்ன ஒண்ணாது -இப்பொழுதே கேட்டு உங்களுக்கு சொல்ல
ஒண்ணாதபடி உடையவரும் திருக் கோட்டியூர் நம்பி ஸ்ரீ பாதத்தேற எழுந்து அருளினார் –
ஆகிலும் இப்பொழுதே உங்களுக்கு சொன்னேன் ஆக வேணும் -என்று உடையவர்
திருவடி நிலைகளை எடுத்து தம் திரு முடியிலே வைத்துக் கொண்டு –
இப்பொழுது உடையவர் எனக்கு அருளிச் செய்தார் கேட்கல் ஆகாதோ -என்று
பாட வல்லார் -சாயை போலே -தாமும் -அணுக்கர்களே -என்று அருளிச் செய்தார் –
தாமும் -என்கைக்கு அடி -அவர்கள் ஏற்றதை நினைத்து
அதாவது –
பிரயோஜனாந்தரங்களையும் -உபாயாந்தரங்களையும் -கணிசித்து -மங்களா சாசனம் பண்ணுகை
அன்றிக்கே -தத் காலத்துக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை அன்றிக்கே -கழிந்த காலத்துக்கும்
மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே ஏற்றம் –
இப்படிக்கொத்த தன்மை தம்முடைய வம்சத்தில் ஏழு படி கால் இல்லை என்னும் இடத்தை
ஏழாட் காலம் பழிப்பிலோம் -என்று அருளிச் செய்தார் இறே –
பாடுகை யாவது -உன் செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்கை
சாயை போலே என்றது -புருஷனுடைய சாயை அவன் புக்க இடத்தே புக்கு –
புறப்பட்ட இடத்தே புறப்பட்டு -நிவ்ருத்தி அவன் இட்ட வழக்கமா போலே –
இத் திரு மொழி கற்றார்க்கும்
தங்களுக்கு என்ன ஒரு பிரவ்ருத்தி நிவ்ருதிகள் இன்றிக்கே ஈஸ்வரனுக்கு அந்தரங்கர் ஆகப் பெறுவார்கள் –
செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்று பாட வல்லார் நிழலும் அடிதாறுமாகப் பெறுவார்கள்
அடிதாறு -திருவடிகளில் ரேகைகள்
சாயை போலே பாட வல்லார் -நிழல் உண்டாக பாட வல்லார்
நிழல் ஆவது -குளிர்த்தி-குளிரப் பாட வல்லார் என்றும் சொல்லுவார்கள்

——————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திருவாய்மொழிப் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ திருப் பல்லாண்டிலும் ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழியில் அருளிச் செய்து அருளிய திவ்ய நாமங்கள்–

ஆரா அமுதன்
ஆயர்கள் நாயகன்
ஆயர்கள் போரேறே
ஆயர் புத்ரன்
ஆயர்பாடிக்கு அணி விளக்கு
ஆயிரம் பெயர் தேவன்
ஆழியான்
ஆழி யம் கையன்

அச்யுதன்
அனந்த சயனன்
அஞ்சன வண்ணன்
அந்தணர் தம் அமுது
ஏனமும் மீன் உருவும் ஆளரியும் குறளும் ஆமையும் ஆனவன்
ஆலிலையில் துயில் கொண்டாய்
அமரர் கோ
அமரர் பெருமான்
அமரர் முதல் தனி வித்து
அரும் தெய்வம்
அன்பா
அப்பன்
அறம்பா
அத்தன்
முத்தத்தின் பாத்தா நாள் தோன்றிய அச்யுதன்
அயோத்திக்கு அரசன்
ஆழி வலவன்
அழகன்

சக்கரக்கையன்
தாமோதரன்
தேவகி சிங்கம்
தேவ பிரான்
தேவர்கள் சிங்கம்
தைவத்தலைவன்
இரணியன் மார்பை முன் கீண்டவன்
ஈசன்
இளம் சிங்கம்
எம்பிரான்
எம்மனா
ஏன் குல தெய்வம்
என்னுடை நாயகன்
எண்ணற்க்கு அறிய பிரான்
இருடீகேசன்
என் மணி
ஏழு உலகு யுடையாய்

கோவிந்தன்
ஜோதி நம்பி
காயா மலர் வண்ணன்
கடல் நிற வண்ணன்
கடலைக் கடைந்தான்
காகுத்த நம்பி

காவலனே
கேசவன்
கார் முகில் வண்ணன்
கண்ணன்
கண்ணபுரத்து அமுது
காவேரி தென்னரங்கன்
கோதுகலமுடைய குட்டன்
கோலபி பிரான்
கொண்டல் வண்ணன்
கோ நிரை மேய்த்தவன்
கோவலக் குட்டன்
குடந்தைக் கிடந்தான்
குடமாடு கூத்தா
குலகே குமரன்
குலத்துக்கு அதிபதி
குன்று எடுத்தாய்
குன்று எடுத்து ஆ நிரை காத்தவன்
குழகன்

மாதவன்
மாயன்
மாயபி பிள்ளை
மாய மணாள நம்பி
மதில் சூழ் சோலை மலைக்கு அரசு
மது ஸூதனன்
மதுரை மன்னன்
மன்னு குறுங்குடியாய்
மா மலை தாங்கிய மைந்தன்
மண்ணாளன்
மன்னவன்
மரகத வண்ணன்
மருப்பு ஓசித்தாய்
மல் அடர்த்தாய்
மாணிகே குறளன்
மணி வண்ணன்
முகில் வண்ணன்

நாதன்
நெடுமால்
நாகணைபி பள்ளி கொண்டாய்
நாக பகைகே கொடியான்
நம்பி
நமோ நாராயணன்
நம்முடை நாயகன்
நான்மறையின் பொருள்
நம் பரமன்
நாந்தகம் ஏந்திய நம்பி
நந்தன் காளாய்
நந்தகோபன் அணி சிறுவன்
நந்தகோன் இள அரசு
நெஞ்சில் உறைவாய்

பாலகன்
பார் அளந்தான்
பார் கடல் வண்ணன்
பத்ம நாபன்
பஞ்சவர் தூதன்
பட்டி கன்று
பேய் முலை உண்டான்
பண்புடை பாலகன்
பரமன்
பரமேட்டி
பவித்ரன்
பெயர் ஆயிரத்தான் பாலகன்
பிள்ளை அரசு
பிரமன்
பொரு கரியின் கொம்பு ஓசித்தாய்
பூவை பூ வண்ணன்
புருஷோத்தமன்
புள்ளின் தலைவன்
புள் ஆளன்டான்
புள்ளின் வாய் பிளந்தாய்
புள்ளின் வாய் கீண்டான்
புள்ளின் வாய் பிளந்தாய்

சதிரா
சது முகன் தன்னைப் படைத்தான்
சார்ங்கம் என்னும் வில் ஆண்டான்
சீதை மணாளன்
செம் கண் மால்
செல்வன்
சிங்க பிரான்
ஸ்ரீதரன்
சோதி சுடர் முடியாய்
சோத்தம்பிரான்
ஸூந்தரத் தோளன்

தாமரைக் கண்ணன்
தரணி அளந்தான்
தேனில் இனிய பிரான்
திருமால்
திரு மார்பன்
திரு நாரண
திரு விக்ரமன்
திண்ணார் வெண் சங்குடையாய்
திருவோணத்தான்
தூ மணி வண்ணன்
கண்ணன்
தரணி ஆளன்
தேனில் இனிய உலகம் அளந்தான்
உம்பர் கோமான் .
உய்த்தவன்
உத்தமன்
உருவும் அழகிய நம்பி
வைகுண்ட குட்டன்
வையம் அளந்தான்
வாமனன்
வான் இள அரசு
வாமன நம்பி
வாஸூ தேவன்
வேதப் பொருள்
வெள்ளறையாய்
வேங்கட வண்ணன்
வித்தகன்
ஏழ் உலகும் விழுங்கிய கண்டன்

—————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

ஏக காலத்தில்- இரண்டு அவஸ்தைகளுடன் -அருளிச் செய்யும் – மூவர் அனுபவம்-நான்கு பதிகங்கள்–

பெரிய திருமொழி – -11-5-மானமரும் மென்னோக்கி வைதேவியின் துணையா-
இத் திருமொழி ஒரு விலஷணமான அனுபவம் -ஏக காலத்திலே இரண்டு பிராட்டிமார் யுடைய நிலையில்
ஒருத்தி ஏசி சௌலப்ய குணத்தை பேசியும்
ஒருத்தி ஏத்தி பரத்வ குணத்தை பேசியும் -பேசி அனுபவிக்கிறார்-

என்னாதன் தேவிக்கு -பெரியாழ்வார் திருமொழி-3-9- -ஒருத்தி ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவதாரத்தையும்
ஒருத்தி ஸ்ரீ ராமாவதாரத்தையும் பேசி அருளினது போலேயும்-

கதிராயிரம் தேவி -பெரியாழ்வார் -4-1–சர்வேஸ்வரனைக்  கண்ணாலே காண வேண்டும் என்பாராயும்
அவனை யுள்ளபடி கண்டார் உளர் -என்பாராயும் இரண்டு வகையாக பேசினது போலேயும்-

சூடிக் கொடுத்த சுடர்க் கொடியும் பட்டி மேய்ந்தோர் காரேறு திரு மொழியில் -14–இங்கே போதக் கண்டீரே -என்று கேட்பதும்
விருந்தாவனத்தே கண்டோமே -என்று விடை கூறுவதுமாக அருளிச் செய்தார் இறே

ஏக காலத்திலே இரண்டு அவஸ்தைகள் -எம்பெருமான் அருளின் மிகுதியால்  ஞானத்தில் தடை யற்றால் பொருந்தாது ஓன்று இல்லையே
நித்ய முக்தர்கள் பரமபதத்தில் ஏக காலத்திலே அவன் அருளாலே கைங்கர்யங்கள் செய்ய அனுரூபமாக பல சரீரங்களைப் பரிஹரிப்பது போலே –

———————————

இரண்டு கோபிமார் அவஸ்தையை ஏக காலத்தில் அடையக் கூடுமோ -என்னில்
பகவத் பிரசாத விசேஷத்தாலே ஞானத்தில் தடை அற்றால் எல்லாம் சொல்லலாம் இறே
மானமரு மென்னோக்கி -என்கிற திரு மொழியில் –
இரண்டு பிராட்டிமார் தசை ஏக காலத்தில் கூடும் படி என் -என்று ஜீயர் பட்டரை கேட்க
தேச விசேஷத்தில் அநேக சரீர பரிக்ரகம் ஏக காலத்தில் கூடுகிற படி எங்கனே
அப்படியே இவரையும் பார்த்து அருளினால் கூடும் -என்று அருளிச் செய்தார் -என்று பிரசித்தம் இறே-

என் நாதன் தேவிக்கு அன்று இன்பப் பூ ஈயாதாள்
தன் நாதன் காணவே தண் பூ மரத்தினை
வன்னாத புள்ளால் வலியப் பறித்திட்ட
என் நாதன் வன்மையை பாடிப் பற
எம்பிரான் வன்மையை பாடிப் பற – 3-9 1-

என் வில் வலி கொண்டு போ என்று எதிர் வந்தான்
தன் வில்லினோடும் தவத்தை எதிர் வாங்கி
முன் வில் வலித்து முது பெண் உயிர் உண்டான்
தன் வில்லின் வன்மையைப் பாடிப் பற
தாசரதி தன்மையைப் பாடிப் பற – 3-9 2- –

இத்தால்-
இவ் அதி மானுஷ சேஷ்டிதங்களை செய்யா நிற்கச் செய்தேயும்
மீளவும் ஈஸ்வர கந்தம் அற
ஐயர் மகன் -என்றே தன்னை நினைத்து நின்று கார்யம் செய்த குணத்தை சொல்லுகிறது

உருப்பிணி நங்கையைத் தேரேற்றிக் கொண்டு
விருப்புற்று அங்கே ஏக விரைந்து எதிர் வந்து
செருக்குற்றான் வீரம் சிதைய தலையைச்
சிரைத்திட்டான்  வன்மையை பாடிப் பற
தேவகி சிங்கத்தைப் பாடிப் பற – 3-9 3- –

ருக்மிணி பிராட்டியை திருமணம் புணருகைக்கு உடலான தேவகி வயிற்றில் பிறப்பையும் –
பிரதி பஷ நிரசனத்தில் சிம்ஹம் போலே இருக்கும் வீரப் பாட்டையும் உடையவனைப் பாடிப் பற –

மாற்றுத் தாய் சென்று வனம் போகே என்றிட
ஈற்றுத் தாய் பின் தொடர்ந்து எம்பிரான் என்று அழ
கூற்றுத் தாய் சொல்ல கொடிய வனம் போன
சீற்றம் இலாதானைப் பாடிப் பற
சீதை மணாளனைப் பாடிப் பற -3 9-4 –

வனவாசம் தான் சரசமாய்த்தது அவள் கூட போகையாலே -இறே
பிராட்டியும் தாமும் -ஏகாந்த ரசம் அனுபவிக்கலாம் தேசம் -என்று இறே காடு தன்னை விரும்பிற்று –

பஞ்சவர் தூதனாய் பாரதம் கை செய்து
நஞ்சு உமிழ் நாகம் கிடந்த நற் பொய்கை புக்கு
அஞ்சப் பணத்தின் மேல் பாய்ந்திட்டு அருள் செய்த
அஞ்சன வண்ணனைப் பாடிப் பற
வசோதை தன் சிங்கத்தைப் பாடிப் பற – 3-9 5-

யசோதை பிராட்டி சீராட்டி வளர்க்கையாலே சிம்ஹக் கன்று போலே செருக்கி
இருக்கிறவனைப் பாடிப் பற என்று எதிரியை பார்த்து நியமிக்கிறாள்

முடி ஒன்றி மூ உலகங்களும் ஆண்டு உன்
அடியேற்கு அருள் என்று அவன் பின் தொடர்ந்த
படியில் குணத்து பரத நம்பிக்கு அன்று
அடி நிலை ஈர்ந்தானைப் பாடிப் பற
அயோத்தியர் கோமானைப் பாடிப் பற -3 9-6 –

ஸ்ரீ பரத ஆழ்வான் முடி சூடாமல் -அடி சூடிப் போகையாலே திரு அயோத்தியில் உள்ளவர்களுக்கு
தானே நிர்வாஹனாய் ஆனவனைப் பாடிப் பற -என்று எதிரியைப் பார்த்து சொல்லுகிறாள்-

காளியன் பொய்கை கலங்க பாய்ந்திட்டவன்
நீள் முடி ஐந்திலும் நின்று நடம் செய்து
மீள அவனுக்கு அருள் செய்த வித்தகன்
தோள் வலி வீரமே பாடிப் பற
தூ மணி வண்ணனைப் பாடிப் பற – 3-9 7-

காளியனுக்கு பிராணனைக் கொடுத்து துரத்தி ஒட்டி விட்டு விஜ ஜலமான பொய்கையை அமர்த ஜலமாம் படி கடாஷித்து
பசுகளும் இடையரும் முன்பு போலே தண்ணீர் குடிக்கும்படி பண்ணுகையாலே -பழிப்பு அற்ற நீல ரத்னம் போலே திரு மேனியின்
அழகு விளங்கும்படி நின்றவனை பாடிப் பற என்று பிரதி கோடி யானவளை பார்த்து நியமிக்கிறாள்

தார்க்கு இள தம்பிக்கு அரசு தந்து தண்டக
நூற்றவள் சொல் கொண்டு போகி நுடங்கிடை
சூர்பணகாவை செவியோடு மூக்கவள்
ஆர்க்க அரிந்தானைப் பாடிப் பற
அயோத்திக்கு அரசனைப் பாடிப் பற -3 9-8 –

ஸ்ரீ பரத ஆழ்வான் முடி சூடாமையாலும் திருவடி நிலை கொடுத்து போருகையாலும்
திரு அயோத்யைக்குதானே ராஜா வானவனைப்பாடிப் பற என்னும் அத்தை அவள் நியமிக்கிறாள்

மாயச் சகடம் உதைத்து மருது இறுத்து
ஆயர்களோடு போய் ஆ நிரை காத்து அணி
வேயின் குழலூதி வித்தகனாய் நின்ற
ஆயர்கள் ஏற்றினைப் பாடிப் பற
ஆ நிரை மேய்த்தானைப் பாடிப் பற – 3-9 9-

திவத்திலும் பசு நிரை மேய்ப்பு உவத்தி -என்கிறபடியே பரம பதத்தில் இருப்பிலும் காட்டிலும் உகந்து பசு நிரை மேய்த்தவனை
பாடிப் பற என்று எதிரியை பார்த்து சொல்கிறாள்

காரார் கடலை அடைத்திட்டு இலங்கை புக்கு
ஓராதான் பொன் முடி ஒன்பதோடு ஒன்றையும்
நேரா அவன் தம்பிக்கே நீள் அரசு ஈந்த
ஆராவமுதனைப் பாடிப் பற
அயோத்தியர் வேந்தனைப் பாடிப் பற – 3-9 10-

ராவண வத அநந்தரம் மீண்டு எழுந்து அருளி திரு அபிஷேகம் பண்ணி இருந்து ஆளுகையாலே
திரு அயோத்தியில் உள்ளாருக்கு ராஜாவானவனை பாடிப் பற என்று பிரதிகோடி யானவளை நியமிக்கிறாள்-

நந்தன் மதலையை காகுத்தனை நவின்று
உந்தி பறந்த ஒளி இழையார்கள்  சொல்
செந்தமிழ் தென் புதுவை விட்டு சித்தன் சொல்
ஐந்தினோடு ஐந்தும் வல்லார்க்கு அல்லல் இல்லையே – 3-9 11- –

ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரமான விஷயமான ஐந்தும் ஸ்ரீ ராமாவதாரமான விஷயமான ஐந்தும் -ஆன -இப்பத்தையும்
சாபிப்ராயமாக வல்லவருக்கு அல்லல் இல்லையே- சாம்சாரிக துக்கம் ஒன்றும் இல்லை

————————————————

ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரங்களோடு-அவதாராந்தரங்களோடு  – அபதானந்தரங்களோடு வாசி அற -தர்ம ஐக்யத்தாலே  
எல்லாம் ஏக ஆஸ்ரயம் ஆகையாலே  இப்படி இருக்கிற விஷயத்தை கண்ணாலே கண்டு அனுபவிக்க வேண்டும் -என்று 
தேடுகையாகிற இது -தமக்கு ஒரு புடை செல்லுகிறபடியும்
மானச அனுபவத்தின்  உடைய கரை புரட்சியாலே அவ்விஷயம் தன்னை ஸூ ஸ்பஷ்டமாக கண்டதாலே
ஒரு புடை தோற்று இருக்கும் படியையும் அனுசந்தித்து -அவை இரண்டையும் 
அவதார விசிஷ்டனாக சர்வேஸ்வரனை கண்ணாலே காண வேண்டும் என்று  தேடித் திரிகிறார் சிலரும்
அப்படி தேடி கிறிகோள் ஆகில் அவனை உள்ளபடி கண்டார் உளர் -என்று சொல்லுகிறார் சிலருமாக கொண்டு 
தம்மை இரண்டு வகையாக வகுத்து நின்று பேசி இனியர் ஆகிறார் -இத் திரு மொழியில் –

நாடுதிரேல்-என்றும் -கண்டார் உளர் -என்றும் பன்மையாக அருளிச் செய்தது 
கட் கண்ணால் காண்கையில் அபேஷா ரூப ஞான வ்யக்திகளும்  உட் கண்ணால் கண்டு   அதில் ஊற்றத்தாலே
பாஹ்ய அனுபவமும்  சித்தித்தது என்று தோற்றும்படியான ஞான வ்யக்திகளும் பல உண்டு ஆகையாலே –

கதிர் ஆயிரம் இரவி கலந்து எறித்தால் ஒத்த  நீள் முடியன் 
எதிரில் பெருமை இராமனை இருக்கும் இடம் நாடுதிரேல் 
அதிரும் கழல் பொரு தோள் இரணியன் ஆகம் பிளர் தரியாய்  
உதிரம் அளைந்த கையோடு இருந்தானை உள்ளவாறு கண்டார் உளர் – 4-1 1-

அவதார பிரயுக்தையான ஆகாரங்களை இட்டு வேறுபடக் காணாதே -ஸ்ரீ ராமாவதாரமாய் ராவண வதம் பண்ணினவனும்
ஸ்ரீ நரசிம்ஹ அவதாரமாய் ஹிரண்ய வதம் பண்ணினவனும் ஒருவனே -என்று வஸ்துவினுடைய படி அறிந்து காண்கை  
முன்பு ஹிரண்யன் ஆனவன்  தான்  இறே பின்பு ராவணனே பிறந்தவன் –
ப்ரஹ்மாதிகள் பக்கல்-ஹிரண்ய ராவணர்கள் இருவரும் கொண்ட வரங்களுக்கு விரோதம் வாராதபடி  
நிரசிக்க வேண்டுகையிலே இறே -ரூப பேதம் கொள்ள வேண்டிற்று இறே 
அதாவது –
தேவாதி சதுர்வித ஜாதியில் ஒன்றாலும் படக் கடவேன் அல்லேன் -என்று வரம் கொள்ளுகையாலே  ஸ்ரீ நரசிம்ஹமாக வேண்டிற்று அங்கு 
தேவர்கள் அசுரர்கள் ராஷசர்கள் முதலானோர் ஒருவராலும் படக் கடவேன் அல்லேன் -என்று வரம் கொள்ளுகையாலும்
மனுஷ்யரை ஒன்றாக கணியாமல் போருகையாலும் மனுஷ்யனாய் நின்று கொல்ல வேண்டிற்று -இங்கு 
ஆகையால் கார்ய அனுகுணமாக கொண்டு -ரூப பேத மாத்ரமாய் -பிரகாரி ஓன்று ஆகையாலே 
இந்த ஐக்யம் அறிந்து காண்கை ஆயிற்று -உள்ளபடி காண்கை யாவது –

நாந்தகம் சங்கு தண்டு நாண்  ஒலி சார்ங்கம்  திருச் சக்கரம் 
ஏந்து பெருமை இராமனை இருக்கும் இடம் நாடுதிரேல் 
காந்தள் முகிழ் விரல் சீதைக்காகிக் கடும் சிலை சென்று இறுக்க
வேந்தர் தலைவன் ஜனக ராஜன் தன் வேள்வியில் கண்டார் உளர் -4 1-2 –

ஈஸ்வரன் என்று அறுதி இட்டால் பின்னை  ஸ்ரீ பஞ்சாயுத தரத்வம் சொல்லலாம் இறே-
இங்கு -இராமனை நாடுதிரேல் -வேள்வியில் கண்டார் உளர் என்கிறதில் வேறு பாடு 
தோன்றால் போலே இறே -இராமனை நாடுதிரேல் -உதிரம் அளைந்த கையோடு இருந்தானை  கண்டார் உளர் -என்கிறதும் –

கொலை யானை கொம்பு பறித்துக் கூடலர் சேனை பொருது அழியச் 
சிலையால் மராமரம் எய்த தேவனைச் சிக்கென நாடுதிரேல் 
தலையால் குரக்கினம் தாங்கிச் சென்று தடவரை கொண்டு அடைப்ப 
அலையார் கடல் கரை வீற்று இருந்தானை அங்குத்தை கண்டார் உளர் -4 1-3 –

அதொரு வ்யக்தி இதொரு வ்யக்தி -என்று பிரித்து பிரபத்தி பண்ணாதே தர்மி ஒன்றே என்று அத்யவசித்து 

தோயம் பரந்த நடுவு சூழலில் தொல்லை வடிவு கொண்ட 
மாயக் குழவி யதனை நாட உறில் வம்மின் சுவடு உரைக்கேன் 
ஆயர் மடமகள் பின்னைக்காகி அடல் விடை ஏழினையும் 
வீயப் பொருது வியர்த்து நின்றானை மெய்மையே கண்டார் உளர் – 4-1 4-

வடதள சயனா பதாநத்துக்கும்  ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரத்துக்கும் உண்டான  தர்ம ஐக்யம் சொல்லப்பட்டது  ஆய்த்து 
வையம் எழும் கண்டாள் பிள்ளை வாயுளே -என்றும்  ஆலின் இலை வளர்ந்த  சிறுக்கன அவன்  இவன் -என்று 
இவ் ஐக்யம் தான் கீழும் பல இடங்களிலும் சொல்லப் பட்டது இறே –

நீர் ஏறு செஞ்சடை நீல கண்டனும் நான் முகனும் முறையால் 
சீர் ஏறு வாசகம் செய்ய நின்ற திரு மாலை நாடுதிரேல் 
வாரேறு கொங்கை உருப்பிணையை வலியப் பிடித்துக் கொண்டு 
தேர் ஏற்றிச் சேனை நடுவே போர் செய்ய சிக்கனக் கண்டார் உளர் – 4-1 5-

பிரம பாவனை தலை எடுத்து -தான் சேஷியும் தங்கள் சேஷ பூதருமான முறையால்-
தன்னுடைய குணங்களால் பிரசுரமான வசனங்களைக் கொண்டு ஸ்தோத்ரம் பண்ணும்படி நின்ற  திருமாலை நாடுதிரேல் 
தத் தத் அபீஷ்ட ப்ரதனான ஸ்ரீ யப் பதியை-அவனும் அவளுமான சேர்த்தி யோடு காண வேணும் 
என்று தேடுகிறிகோள் ஆகில் -அந்த மணக் கோலத்தையும் வீரக் கோலத்தையும்  த்ர்டமாக கண்டவர்கள் உளர் 

பொல்லா வடிவுடைப் பேய்ச்சி துஞ்ச புணர் முலை வாய் மடுக்க
வல்லானை மா மணி வண்ணனை மருவும் இடம் நாடுதிரேல் 
பல்லாயிரம் பெரும் தேவிமாரோடு பவளம் எறி துவரை  
எல்லாரும் சூழ சிங்காசனத்தே இருந்தானைக் கண்டார் உளர் – -4 1-6 – 

அவளை முடித்து ஜகத்துக்கு சேஷியான தன்னை நோக்கிக்  கொடுக்கையாலே -நீல ரத்னம் போலே உஜ்ஜ்வலமான
திருமேனியை உடையவனாய் இருந்தவனை -திரு உள்ளம் பொருந்தி வர்த்திக்கிற ஸ்தலம் தேடுகிறி கோள் ஆகில் 
பல்லாயிரம் பெரும் தேவிமாரோடு- பவளம் எறி துவரை  எல்லாரும் சூழ சிங்காசனத்தே இருந்தானைக் கண்டார் உளர் –

வெள்ளை விளி சங்கு வெஞ்சுடர் திருச் சக்கரம் ஏந்தும் கையன் 
உள்ளவிடம் வினவில் உமக்கு இறை வம்மின் சுவடு உரைக்கேன் 
வெள்ளைப் புரவி குரக்கு வெல் கொடிதேர் மிசை முன்பு நின்று 
கள்ளப் படை துணையாகி பாரதம் கை செய்யக் கண்டார் உளர் – 4-1-7- –

நாழிகை கூறிட்டு காத்து நின்ற அரசர்கள் தம் முகப்பே 
நாழிகை போக படை பொருதவன் தேவகி தன் சிறுவன் 
ஆழி கொண்டு அன்று இரவி மறைப்ப சயந்திரன் தலையை 
பாழில் உருளப் படை பொருதவன் பக்கமே கண்டார் உளர் – 4-1 8-

மண்ணும் மலையும் மறி கடல்களும்  மற்றும் யாவும் எல்லாம் 
திண்ணம் விழுங்கி உமிழ்ந்த தேவனை சிக்கென நாடுதிரேல்
எண்ணற்கு அரியதோர் ஏனமாகி இரு நிலம் புக்கு இடந்து
வண்ணக் கரும் குழல் மாதரோடு மணந்தானைக் கண்டார் உளர் -4 1-9 –

கரிய முகல் புரை மேனி மாயனை கண்ட சுவடு உரைத்து 
புரவி முகம் செய்து செந்நெல் ஓங்கி விளை கழனி புதுவை 
திருவில் பொலி மறை வாணன் பட்டர் பிரான் சொன்ன மாலை பத்தும் 
பரவு மனம் உடை பத்தர் உள்ளார் பரமன் அடி சேர்வார்களே -4 1-10 –

காண்கைக்கு தேட வேண்டாதே -நித்ய அனுபவம் பண்ணலாம் படி  சர்வ ஸ்மாத் பரனான
அவனுடைய திருவடிகளை சேரப் பெறுவர்கள்.

—————————

தானே நோற்றுப் பெற வேண்டும் படி இறே இவளுக்கு பிறந்த விடாய்-இப்படிப் பட்ட விடாயை உடையளாய்-இவள் தான்
பிராப்ய பிராபகங்கள் அவனே தான் என்னுமிடம் நிஷ்கர்ஷித்து
அநந்தரம் பெற்று அல்லது நிற்க ஒண்ணாத படி யாய்த்து பிறந்த தசை –
இவ்வளவு ஆற்றாமை பிறக்கச் செய்தேயும் அவ்வருகில் பேறு சாத்மிக்கும் போது இன்னம் இதுக்கு அவ்வருகே ஒரு பாகம் பிறக்க வேணுமே –
ஆமத்தில் சோறு போலே ஆக ஒண்ணாது –பரமபக்தி பர்யந்தமாக பிறப்பித்து முகம் காட்ட வேணும் -என்று அவன் தாழ்க்க
அநந்தரம் ஆற்றாமை கரை புரண்டு -பெறில் ஜீவித்தும் பெறா விடில் முடியும் படியாய் நிர்பந்தித்தாகிலும் பெற வேண்டும் படியாய் –
என் அவா அறச் சூழ்ந்தாயே –என்கிற படி வந்து முகம் காட்டி விஷயீ கரிக்க
பிறந்த விடாயும் அதுக்கு அனுரூபமாக பெற்ற பேறும்
ஓர் ஆஸ்ரயத்தில் இட்டு பேச ஒண்ணாத படி அளவிறந்து இருக்கையாலே
கண்டீரே -என்று கேட்கிறவர்கள் பாசுரத்தாலும் -கண்டோம் -என்று உத்தரம் சொல்லுகிறவர்கள் பாசுரத்தாலும்
தனக்குப் பிறந்த விடாயையும் பெற்ற பேற்றையும் அன்யாபதேசத்தாலே தலைக் கட்டுகிறாள் –

பட்டி மேய்ந்தோர் காரேறு பலதேவற்கோர் கீழ்க் கன்றாய்
இட்டீறிட்டு விளையாடி இங்கே போதக் கண்டீரே
இட்டமான பசுக்களை யினிது மறித்து நீரூட்டி
விட்டுக் கொண்டு விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே –-14-1-

ஸ்ரீ வைகுண்டத்திலே கண்டால் போலவே இருப்பது ஓன்று இ றே திருவாய்ப்பாடியிலே காணும் காட்சி –
செருக்கராய் இருக்கும் ராஜாக்கள் போகத்துக்கு ஏகாந்த மான ஸ்தலங்களிலே மாளிகை சமைத்து அபிமத விஷயங்களும்
தாங்களுமாய் புஜித்தால் போலே இருப்பது ஓன்று இறே ஸ்ரீ பிருந்தா வனத்தில் பரிமாற்றம் –

அனுங்க வென்னைப் பிரிவு செய்து ஆயர்பாடி கவர்ந்துண்ணும்
குணுங்கு நாறிக் குட்டேற்றைக் கோவர்த்தனனைக் கண்டீரே
கணங்களோடு மின்மேகம் கலந்தால் போலே வனமாலை
மினுங்க நின்று விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே–14-2-

மாலாய்ப் பிறந்த நம்பியை மாலே செய்யும் மணாளனை
ஏலாப் பொய்கள் உரைப்பானை இங்கே போதக் கண்டீரே
மேலால் பரந்த வெயில் காப்பான் வினதை சிறுவன் சிறகு என்னும்
மேலாப்பின் கீழ் வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே–14-3-

காரத்தண் கமலக் கண் என்னும் நெடுங்கயிறு படுத்து என்னை
ஈர்த்துக் கொண்டு விளையாடும் ஈசன் தன்னைக் கண்டீரே
போர்த்த முத்தின் குப்பாயப் புகர் மால் யானைக் கன்றே போல்
வேர்த்து நின்று விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே –14-4-

முதலிலே வேர்க்கக் கடவது இன்றிக்கே இருக்கும் பரமபதத்திலும் இன்றிக்கே-
தாய் தமப்பனுக்கு அஞ்சி வேர்க்கவும் மாட்டாதே -பிரபுவாய் மாலையிட்டு இருக்கும் -திருவாய்ப்பாடியிலும்
-ராஜ குமாரனாய் அன்றோ அங்கு இருக்கும் -அங்கே காண்கை அன்றிக்கே -ஸ்ரீ பிருந்தா வனத்திலே காணப் பெற்றோம்

மாதவன் என் மணியினை வலையில் பிழைத்த பன்றி போல்
ஏதுமொன்றும் கொளத்தாரா ஈசன் தன்னைக் கண்டீரோ
பீதக வாடை யுடை தாழப் பெருங்கார் மேகக் கன்றே போல்
வீதியார வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோமே —14-5-

ஊர் ஒப்பாக காணும் இடத்தில் அன்றிக்கே –நமக்கே யான இடத்திலே காணப் பெற்றோம் –

தருமம் அறியா குறும்பனைத் தன் கைச் சார்ங்கமதுவே போல்
புருவம் வட்ட மழகிய பொருத்த மிலியைக் கண்டீரே
வுருவு கரிதாய் முகம் செய்தாய் உதய பருப் பதத்தின் மேல்
விரியும் கதிரே போல்வானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே –14-6-

பொருத்த முடைய நம்பியைப் புறம் போல் உள்ளும் கரியானை
கருத்தைப் பிழைத்து நின்ற அக்கரு மா முகிலைக் கண்டீரே
அருத்தி தாரா கணங்களால் ஆரப் பெருகு வானம் போல்
விருத்தம் பெரிதாய் வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே–14-7-

அத்திரளின் நடுவே சோலை பார்ப்பாரைப் போலே காண்கை அன்றிக்கே ஏகாந்தமாகக் காணப் பெற்றோம் –
பெண்களுக்கு தனி இருப்பான ஸ்ரீ பிருந்தா வனத்திலே கண்டோமே –

வெளிய சங்கு ஓன்று உடையானைப் பீதவாடை யுடையானை
அளி நன்குடை திருமாலை ஆழியானைக் கண்டீரே
களி வண்டும் கலந்தால் போல் கமழ் பூங்குழல்கள் தடந்தோள் மேல்
மிளிர நின்று விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே —14-8-

திருக் குழலைப் பேணியிருக்கும் திருவாய்ப்பாடியில் அன்றிக்கே ஸ்ரீ பிருந்தா வனத்திலே காணப் பெற்றோம்
அங்கே யசோதைப் பிராட்டி கண்ணனுடைய திருக் குழலை வாரிப் பின்னி பூச்சூட்டி முடித்து இருப்பாளே
இங்கே தானே திருக் குழல்கள் தோள்களிலே வண்டுகள் போலே ஒளி வீசி அலையும்

நாட்டைப் படை என்று அயன் முதலா தந்த நளிர் மா மலருந்தி
வீட்டைப் பண்ணி விளையாடும் விமலன் தன்னைக் கண்டீரே
காட்டை நாடித் தேனுகனும் களிறும் புள்ளும் உடன் மடிய
வேட்டை யாடி வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே —14-9-

அணைக்கைக்கு ஏகாந்தமான இடத்திலே காணப் பெற்றோம் –

பருந்தாள் களிற்றுக்கு அருள் செய்த பரமன் தன்னைப் பாரின் மேல்
விருந்தா வனத்தே கண்டமை விட்டு சித்தன் கோதை சொல்
மருந்தாம் என்று தம் மனத்தே வைத்துக் கொண்டு வாழ்வார்கள்
பெருந்தாள் உடைய பிரான் அடிக்கீழ் பிரியாது என்றும் இருப்பரே–14-10-

ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் அன்றிக்கே பூமியிலேயாய்
அது தன்னிலும் திருவாய்ப்பாடியில் அன்றிக்கே
ஸ்ரீ பிருந்தா வனத்தே கண்டமை -(இவளுக்கும் சூடிக் கொடுத்த மாலையை மாலுக்கு சூடும் படி அருள் புரிந்தான் )
பரம பிராப்யமாய் -நிரதிசய போக்யமாய்- இருந்துள்ள திருவடிகளை -உடையவன் திருவடிகளிலே-உனக்கே நாம் ஆட் செய்வோம் என்று-
சிலரை கண்டீரே -என்று கேட்க வேண்டாதே-என்றும் ஒக்க தங்கள் கண்ணாலே கண்டு நித்ய அனுபவம் பண்ணுமதுவே யாத்ரையாகப் பெறுவர்

————————————–

மானமரும் மென்னோக்கி வைதேவியின் துணையா
கானமரும் கல்லதர் போய்க் காடுறைந்தான்   காணேடீ
கானமரும் கல்லதர் போய்க் காடுறைந்த பொன்னடிகள்
வானவர் தம் சென்னி மலர் கண்டாய் சாழலே –11-5-1-

தந்தை தளை கழலத் தோன்றிப் போய் ஆய்ப்பாடி
நந்தன் குல மதலையாய் வளர்ந்தான் காணேடீ
நந்தன் குல மதலையாய் வளர்ந்தான் நான் முகற்கு
தந்தை காண் எந்தை பெருமான் காண் சாழலே –11-5-2-

ஸ்ரீ ராமன் சௌலப்யம் அனுபவித்தார் முதல் பாசுரத்தில்–
இது முதல் எட்டாம் பாசுரம் வரை ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் சௌலப்யம் அனுபவிக்கிறார் –

ஆழ் கடல் சூழ் வையகத்தார் ஏசப் போய் ஆய்ப்பாடித்
தாழ் குழலார்  வைத்த தயிர் உண்டான் காணேடீ
தாழ் குழலார்  வைத்த தயிர் உண்ட பொன் வயிற்று இவ்
வேழ் உலகும்  உண்டு இடமுடைத்தால் சாழலே –11-5-3-

அறியாதார்க்கு ஆனாயனாகிப் போய் ஆய்ப்பாடி
உறியார் நறு வெண்ணெய் யுண்டு உகந்தான் காணேடீ
உறியார் நறு வெண்ணெய் யுண்டு உகந்த பொன் வயிற்றுக்கு
ஏறி நீர் உலகனைத்தும் எய்தாதால் சாழலே —11-5-4-

வண்ணக் கருங்குழல் ஆய்ச்சியால் மொத்துண்டு
கண்ணிக் குறுங்கயிற்றால் கட்டுண்டான் காணேடீ
கண்ணிக் குறுங்கயிற்றால் கட்டுண்டான் ஆகிலும்
எண்ணற்கு  அரியன் இமையோர்க்கும் சாழலே -11-5-5-

கன்றப் பறை கறங்கக் கண்டவர்  தம் கண் களிப்ப
மன்றில் மரக்கால் கூத்தாடினான் காணேடீ
மன்றில் மரக்கால் கூத்தாடினான் ஆகிலும்
என்றும் அரியன் இமையோர்க்கும்   சாழலே -11-5-6-

கோதை வேல் ஐவர்க்காய் மண்ணகலம் கூறிடுவான்
தூதனாய் மன்னவனால் சொல்லுண்டான் காணேடீ
தூதனாய் மன்னவனால் சொல்லுண்டான் வாகிலும்
ஓத நீர் வையகம் முன் உண்டு உமிந்தான் சாழலே -11-5-7-

பார் மன்னர் மங்கப் படை தொட்டு வெஞ்சமத்துத்
தேர்  மன்னர்க்காய் அன்று தேரூர்ந்தான் காணேடீ
தேர்  மன்னர்க்காய் அன்று தேரூர்ந்தான்ஆகிலும்
தார் மன்னர் தங்கள் தலை மேலான் சாழலே–11-5-8-

கண்டார் இரங்கக் கழியக் குறள் உருவாய்
வண்டாரான் வேள்வியில் மண்ணிரந்தான் காணேடீ
வண்டாரான் வேள்வியில் மண்ணிரந்தான் ஆகிலும்
விண்டு  ஏழ்   உலகுக்கும் மிக்கான் காண் சாழலே —11-5-9-

கள்ளத்தால் மாவலியை மூவடி மண் கொண்டு அளந்தான்
வெள்ளத்தான் வேங்கடத்தான் என்பரால் காணேடீ
வெள்ளத்தான் வேங்கடத்தான் ஏலும் கலி கன்றி
உள்ளத்தின் உள்ளே யுளன் கண்டாய் சாழலே –11-5-10-

ஷீராப்தி நாதனே
திரு வேங்கடத்தானே
ஆழ்வார் திரு உள்ளத்தில் நித்ய வாசம் செய்து அருளி பரத்வ சௌலப்ய திருக் கல்யாண குணங்களைக் காட்டி அருளினவன்
குணாநுபவம் செய்வதே பரம போக்கியம் என்பதால் பல சுருதி தனியாக அருளிச் செய்ய வில்லை-

——————————————-

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருமங்கை ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

மூவர் அனுபவம் – அணி யாலி புகுவர் கொலோதிரு மால் இருஞ்சோலை நின்ற கோவலர் கோவிந்தனைக் கொடியேரிடை கூடுங்கொலோ- -திண்ணம் புகுமூர்–மதுரைப் புறம் புக்காள் கொலோ கொலோ –

அணியாலி புகுவர் கொலோ -சங்கை இங்கே-

திண்ணம் என் இளமான் புகுமூர் திருக் கோளூரே –

பரகால நாயகி தனித்து போக வில்லை -நெடுமால் துணையாப் போயின பூம்கொடியாள்-தலைவன் துணையோடு சென்றாலும் சங்கை –
ஆளவந்தார் -தனியே சென்றால் நினைத்த இடம் சென்று சேர வேண்டும் என்னும் த்வரையால் விரைவில் சென்று அங்கே சேர்ந்து விடுவாள்
வழியில் அபாயங்களுக்கு ஆபஸ்தமாவதற்கு  காரணம்  இல்லை –
ஆகையால் அவளைப் பற்றி கவலைப் பட வேண்டாம் –
இங்கே பரஸ்பரம் பித்துக் கொள்ளிகளாய்ச் சென்று இலங்கை போன்ற விரோதிகள் உள்ள இடம் சேருவார்களோ
ஆகையால் ஒவ் ஒரு பாசுரத்திலும் அணி யாலி புகுவர் கொலோ உள்ளது-

—————————————

பெரியாழ்வார்-3-8-
அவன் முற்பாடனாய் வந்து  -கள்வன் கொல் யான் அறியேன் -பெரிய திருமொழி
பரகால நாயகி திருத் தாயார் அருளியது போல் – பிராட்டியைக் கொண்டு போனால் போலே –
இவளை அத்தவாளத் தலையாலே -முந்தானையாலே -மறைத்துக் கொண்டு
தன்னுடைய திவ்ய நகரியான திரு ஆய்ப்பாடியிலே கொண்டு போக –
அந்தரங்கமாக காத்துக் கொண்டு கிடந்த திருத் தாயார் -படுக்கையிலே பெண் பிள்ளையை காணாமையாலே –
இவனை ஒழிய கொண்டு போவார் இலை -என்றும்
இவன் கொண்டு போவது தான் திரு ஆய்ப்பாடியிலே -என்றும் அறுதி இட்டு
இவள் போகையாலே தன் திரு மாளிகை எல்லாம் அழகு அழிந்து வெறியோடிற்று என்றும் –
இவள் இப்படி அடைவு கேடாகக் கொண்டு போன இது இக்குடிக்கு ஏச்சாமோ குணமோ -என்றும்
இவளுக்கு பாணி க்ரகண அர்த்தமான உத்சவம் இப்படி நடக்குமோ -என்றும்
மாமியாரான யசோதை பிராட்டி -இவளைக் கண்டு உகந்து -மணவாட்டுப் பெண் பிள்ளை என்று சத்கரிக்கிமோ -என்றும்
மாமனாரான ஸ்ரீ நந்தகோபர் உகந்து அணைத்து கொண்டு  இவள் வை லஷண்யத்தை கண்டு
இவளைப் பெற்ற தாயார் இனி தரிக்க மாட்டார் என்பரோ என்றும்
அவன் தான் நிஹீன குலத்தில் உள்ளாரைப் போலே என் மகளை புணர்ந்து உடன் போகைக்கு
ஹேதுவாகக் கொண்டு குடி வாழுமோ -என்றும்
நாடு எல்லாம் அறியும் படி நன்றாக கண்ணாலம் செய்து கை பிடிக்குமோ -என்றும் –
தன் பெருமையாலே அவன் இவளுக்கு -ரூப குண தோஷங்களை சொல்லி  வரிசை அறுத்து ஆண்டிடுமோ -என்றும்
தனக்கு ஜாதி உசிதமான மகிஷியாக பட்டம் கட்டி -பூர்வ மகிஷிகள் முன்னே -வைபவம் தோற்ற வைக்குமோ -என்றும்
இவள் தான் தயிர் கடைகை முதலான வன் தொழில்கள் செய்து   குடி வாழ்க்கை வாழ வல்லளோ-என்றும்
இப்படி க்லேசித்தும் மநோரதித்தும் சென்ற பிரகாரத்தை சொல்லுகிறது -இத்திருமொழியில் –

நல்லதோர் தாமரைப் பொய்கை நாண் மலர் மேல் பனி சோர
அல்லியும் தாதும் உதிர்ந்திட்டு அழகு அழிந்தால் ஒத்ததாலோ
இல்லம் வெறி ஓடிற்றாலோ என் மகளை எங்கும் காணேன்
மல்லரை அட்டவன் பின் போய் மதுரைப் புறம் புக்காள் கொலோ -பெரியாழ்வார்-3-8-

இங்கு காணாமையாலே -அவன் கொண்டு போனான் -என்று அறுதி இட்டு
மல்ல நிரசனம் பண்ணின வீரப் பாட்டை உடையவன் பின்னே போய்
மதுரை புறத்திலே புகுந்தாளோ -என்கிறாள்
மதுரை புறமாவது-மதுரைக்கு அடுத்து அணித்தான திரு ஆய்ப்பாடி
மதுரைப் புறம் புக்காள் கொலோ -என்றது -அணியாலி புகுவார் கொலோ –என்றாப் போலே
அதாவது
ஒருவருக்கு ஒருவர் ஊமத்தங்காய் ஆகையாலே -கம்ச நகரியான மதுரை தன்னிலும் சென்று புகவும் கூடும் இறே –
அது செய்யாதே தனக்கு உத்தேச்யமான திரு ஆய்ப்பாடியிலே போய் புகுந்தாளோ -என்று சம்சயிக்கிறாள்

———————————————

கள்வன் கொல் யான் அறியேன் கரியான் ஒரு காளை வந்து வள்ளி மருங்குல் என்தன் மடமானினைப் போதாவென்று
வெள்ளி வளைக்கை பற்றப் பெற்ற தாயாரை விட்டகன்று அள்ளலம் பூங்கழனி அணி யாலி புகுவர் கொலோ–3-7-1-

பண்டு இவன் ஆயன் நங்காய் ! படிறன் புகுந்து என் மகள் தன் தொண்டை யஞ் செங்கனிவாய் நுகர்ந்தானை உகந்து அவன் பின்
கெண்டை யொண் கண் மிளிரக் கிளி போல் மிழற்றி நடந்து வண்டமர் கானல் மல்கும் வயலாலி புகுவர் கொலோ ?–3-7-2-

அஞ்சுவன் வெஞ்சொல் நங்காய் ! அரக்கர் குலப்பாவை தன்னை வெஞ்சின மூக்கரிந்த விறலோன் திறம் கேட்கில் மெய்யே
பஞ்சிய மெல்லடி எம் பணைத் தோளி பரக்கழிந்து வஞ்சி யந்தண் பணை சூழ் வயலாலி புகுவர் கொலோ ?–3-7-3-

ஏது அவன் தொல் பிறப்பு ? இளையவன் வளை யூதி மன்னர் தூதுவனாயவனூர் சொல்லுவீர்காள் ! சொலீர் அறியேன்
மாதவன் தன் துணையா நடந்தாள் தடம் சூழ் புறவில் போது வண்டாடு செம்மல் புனலாளி புகுவர் கொலோ ?–3-7-4-

தாய் எனை என்று இரங்காள் தடந்தோளி தனக்கமைந்த மாயனை மாதவனை மதித்து என்னை யகன்ற இவள்
வேயன தோள் விசிறிப் பெடையன்ன மென நடந்து போயின பூங்கொடியாள் புனலாலி புகுவர் கொலோ ?–3-7-5-

என் துணை என்று எடுத்தேற்கு இறையேனும் இரங்கிற்றிலள் தன் துணையாய் என் தன் தனிமைக்கும் இரங்கிற்றிலள்
வன் துணை வானவர்க்காய் வரம் செற்று அரங்கத்து உறையும் இன் துணைவனோடும் போய் எழில் ஆலி புகுவர் கொலோ ?–3-7-6-

அன்னையும் அத்தனும் என்று அடியோமுக்கு இரங்கிற்றிலள் பின்னை தன் காதலன் தன் பெரும் தோள் நலம் பேணினளால்
மின்னியும் வஞ்சியையும் வென்றிலங்கும் இடையாள் நடந்து புன்னையும் அன்னமும் சூழ் புனலாலி புகுவர் கொலோ ?–3-7-7-

முற்றிலும் பைங்கிளியும் பந்தும் ஊசலும் பேசுகின்ற சிற்றில் மென் பூவையும் விட்டகன்ற செழும் கோதை தன்னைப்
பெற்றிலேன் முற்றிழையை பிறப்பிலி பின்னே நடந்து மற்றெல்லாம் கை தொழப் போய் வயலாலி புகுவர் கொலோ ?–3-7-8-

காவியங்கண்ணி எண்ணில் கடி மா மலர்ப்பாவை யொப்பாள் பாவியேன் பெற்றமையால் பணைத் தோளி பரக்கழிந்து
தூவி சேர் அன்னம் அன்ன நடையாள் நெடுமாலொடும் போய் வாவி யந்தண் பணை சூழ் வயலாலி புகுவர் கொலோ ?–3-7-9-

தாய் மனம் நின்று இரங்கத் தனியே நெடுமால் துணையா போயின பூங்கொடியாள் புனலாலி புகுவர் என்று
காய்சின வேல் கலியன் ஒலி செய்த தமிழ் மாலை பத்தும் மேவிய நெஞ்சுடையார் தஞ்சமாவது விண்ணுலகே–3-7-10-

——————————————————

மூவரில் முன் முதல்வன் முழங்கார் கடலுள் கிடந்து
பூவள ருந்தி தன்னுள்  புவனம் படைத்து உண்டு உமிழ்ந்த
தேவர்கள் நாயகனைத் திரு மால் இருஞ்சோலை   நின்ற
கோவலர் கோவிந்தனைக் கொடியேரிடை கூடுங்கொலோ–9-9-1-

புனை வளர் பூம் பொழிலார் பொன்னி சூழ் அரங்க நகருள்
முனைவனை மூவுலகும் படைத்த முதல் மூர்த்திதன்னைச்
சினை வளர் பூம் பொழில் சூழ் திருமால் இருஞ்சோலை   நின்றான்
கனை கழல் காணும் கொலோ கயற்கண்ணி எம் காரிகையே  -9-9-2-

உண்டு உலகு ஏழினையும் ஒரு பாலகனாய் ஆலிலை மேல்
கண் துயில் கொண்டுகந்த கரு மாணிக்க மா மலையை
திண்டிறல் மா கரி சேர் திரு மாலிருஞ்சோலை நின்ற
அண்டர் தங்கோவினை  இன்று அணுகும் கொலோ என்னாயிழையே —9-9-3-

சிங்கமதாய் அவுணன் திறலாகம் முன் கீண்டுகந்த
பங்கய மா மலர்க்கண் பரனை யெம் பரஞ்சுடரை
திங்கள் நன் மா முகில் சேர் திரு மாலிருஞ்சோலை நின்ற
நங்கள் பிரானை யின்று நணுகும் கொலோ என்  நன்னுதலே –9-9-4-

தானவன் வேள்வி தன்னில் தனியே குறளாய் நிமிர்ந்து
வானகமும் மண்ணகமும் அளந்த திரி விக்கிரமன்
தேனமர் பூம் பொழில் சூழ் திரு மாலிருஞ்சோலை நின்ற
வானவர் கோனை இன்று வணங்கித் தொழ வல்லள் கொலோ –9-9-5-

நேசமிலாதவர்க்கும் நினையாதவர்க்கும் அரியான்
வாச மலர்ப் பொழில் சூழ் வட மா மதுரைப் பிறந்தான்
தேசமெல்லாம் வணங்கும் திரு மாலிருஞ்சோலை நின்ற
கேசவ நம்பி தன்னைக் கெண்டை யொண்  கண்ணி காணும் கொலோ –9-9-6-

புள்ளினை வாய் பிளந்து பொரு மா கரி கொம்பொசித்து
கள்ளச் சகடுதைத்த கரு மாணிக்க மா மலையை
தெள்ளருவி கொழிக்கும் திரு மாலிருஞ்சோலை நின்ற
வள்ளலை வாணுதலாள் வணங்கித் தொழ வல்லள் கொலோ–9-9-7-

பார்த்தனுக்கு அன்று அருளிப் பாரதத்தொரு  தேர் முன்னின்று
காத்தவன் தன்னை விண்ணோர் கரு மாணிக்க மா மலையை
தீர்த்தனைப் பூம்  பொழில் சூழ் திரு மாலிருஞ்சோலை நின்ற
மூர்த்தியைக் கை தொழவும் முடியும் கொலோ என் மொய் குழற்கே –9-9-8-

வலம்புரி யாழியானை வரையார்  திரடோளன் தன்னைப்
புலம் புரி நூலவனைப் பொழில் வேங்கட வேதியனைச்
சிலம்பிய லாறுடைய திரு மாலிருஞ்சோலை நின்ற
நலந்திகழ்  நாரணனை   நணுகும் கொல் என் நன்னுதலே –9-9-9-

தேடற்கு அரியவனைத் திரு மாலிருஞ்சோலை நின்ற
ஆடற்பரவையனை அணியா யிழை காணும் என்று
மாடக் கொடி மதிள் சூழ் மங்கையார் கலிகன்றி சொன்ன
பாடல் பனுவல் பத்தும் பயில்வார்க்கு இல்லை பாவங்களே  -9-9-10-

—————————

உண்ணுஞ் சோறு பருகுநீர் தின்னும்வெற்றிலையு மெல்லாம்
கண்ணன்எம் பெருமான் என்றென்றே கண்கள் நீர்மல்கி
மண்ணினுள் அவன் சீர்வளம் மிக்கவன் ஊர்வினவித்
திண்ணம் என்இளமான் புகுமுர் திருக்கோளூரே.–6-7-1-

ஊரும் நாடும் உலகமும் தன்னைப் போலே அவனுடைய
பேரும் தார்களுமே பிதற்றக் கற்பு வான் இடறி
சேரும் நல் வளம் சேர் பழனத் திருக் கோளூர்க்கே
போருங்கொல் உரையீர் கொடியேன் கொடி பூவைகளே –6-7-2-

பூவை பைங்கிளிகள் பந்து தூதை பூம்புட்டில்கள்
யாவையும் திருமால் திரு நாமங்களே கூவி எழும் என்
பாவை போய் இனித் தண்பழனத் திருக்கோளூர்க்கே
கோவைவாய் துடிப்ப மழைக்கண்ணொடு என்செய்யுங்கொலோ?–6-7-3-

கொல்லை என்பர்கொலோ? குணம்மிக்கனள் என்பர்கொலோ?
சில்லைவாய்ப் பெண்கள் அயற்சேரி உள்ளாரும் எல்லே!
செல்வம் மல்கி அவன் கிடந்த திருக்கோளூர்க்கே
மெல்லிடை நுடங்க இளமான் செல்ல மேவினளே.–6-7-4-

மேவி நைந்து நைந்து விளையாடலுறாள் என்சிறுத்
தேவி போய் இனித் தன் திருமால் திருக் கோளூரில்
பூவியல் பொழிலும் தடமும் அவன்கோயிலும் கண்டு
ஆவிஉள் குளிர எங்ஙனே உகக்குங்கொல் இன்றே?–6-7-5-

இன்று எனக்கு உதவாது அகன்ற இளமான் இனிப்போய்த்
தென்திசைத் தலத மனைய திருக்கோளூர்க்கே
சென்று தன் திருமால் திருக்கண்ணும் செவ்வாயும் கண்டு
நின்று நின்று நையும் நெடுங்கண்கள் பனிமல்கவே.–6-7-6-

மல்குநீர்க் கண்ணொடு மையலுற்ற மனத்தினளாய்
அல்லும்நன் பகலும் நெடுமால் என்றழைத் தினிப்போய்ச்
செல்வம் மல்கி அவன்கிடந்த திருக்கோளூர்க்கே
ஒல்கி ஒல்கி நடந்து எங்ஙனே புகுங்கொல் ஒசிந்தே?–6-7-7-

ஒசிந்த நுண்ணிடைமேல் கையை வைத்து நொந்துநொந்து
கசிந்த நெஞ்சினளாய்க் கண்ணநீர் துளும்பச் செல்லுங்கொல்?
ஒசிந்த ஒண்மல ராள்கொழுநன திருக்கோளூர்க்கே
கசிந்த நெஞ்சினளாய் எம்மை நீத்தஎம் காரிகையே.–6-7-8-

காரியம் நல்லனகள் அவைகாணில் என் கண்ணனுக்கு என்று
ஈரியா யிருப்பாள் இதெல்லாம் கிடக்க இனிப்போய்ச்
சேரி பல்பழி தூஉய் இரைப்பத் திருக்கோளூர்க்கே
நேரிழை நடந்தாள் எம்மை ஒன்றும் நினைத்திலளே.–6-7-9-

நினைக்கிலேன் தெய்வங்காள்! நெடுங்கண் இளமான் இனிப்போய்
அனைத்துலகு முடைய அரவிந்த லோசனனை
தினைத்த னையும் விடாள் அவன்சேர் திருக்கோளூர்க்கே
மனைக்கு வான் பழியும் நினையாள் செல்ல வைத்தனளே.-6-7-10-

வைத்தமா நிதியாம் மதுசூ தனையே அலற்றிக்
கொத்தலர் பொழில்சூழ் குருகூர்ச்சட கோபன் சொன்ன
பத்து நூற்றுள் இப்பத்து அவன்சேர்திருக்கோ ளூர்க்கே
சித்தம் வைத்துரைப் பார்திகழ் பொன்னுல காள்வாரே.–6-7-11-

—————————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்-
ஸ்ரீ திரு மங்கை ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி–3-10-–ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் வியாக்யானம்-

கீழில் திரு மொழியில் -ஸ்ரீ ராமாவதார குண சேஷ்டிதங்களை அனுபவித்த இவர் -ராக்வத்வே பவத் ஸீதா-என்கிறபடியே
அவ்வவதார அநு குணமாக ஓக்க வந்து அவதரித்த பிராட்டி தன்னுடைய புருஷகாரத்வ உபயோகியான -கிருபா -பாரதந்தர்ய -அநந்யார்ஹத்வங்களை
சேதனர் எல்லாரும் அறிந்து விஸ்வஸித்துத் தன்னைப் பற்றுகைக்கு உடலாக நம்முடைய அனுஷ்டானத்தாலே வெளியிடக் கடவோம்-என்று திரு உள்ளம் பற்றி
அதில் பிரதமத்தில் தன்னுடைய கிருபையை வெளியிடுகைக்காக -தாண்ட காரண்யத்திலே எழுந்து அருளி இருக்கச் செய்தே
ராவணன் பிரித்தான் என்ற ஒரு வ்யாஜத்தாலே லங்கையில் எழுந்து அருள -ஆத்மாநம் மானுஷம் மந்யே-என்கிற அவதாரத்தின் மெய்ப்பாட்டாலே
பெருமாள் இவள் போன இடம் அறியாமல் திருத் தம்பியாரும் தாமுமாய்க் கொண்டு தேடித் திரியா நிற்கச் செய்தே
பம்பா தீரத்திலே எழுந்து அருளின அளவிலே மஹா ராஜருடைய நியோகத்தாலே ஸ்வ வேஷத்தை மறைத்து பரிவ்ராஜக வேஷ பரிக்ரஹம் பண்ணி
வந்து முகம் காட்டின திருவடியோடே முந்துற உறவு செய்து -பின்பு அவர் கொடு போய்ச் சேர்க்க
ராஜ்ய தாரங்களை இழந்து சுரம் அடைந்து கிடக்கிற மஹாராஜரைக் கண்டு அவரோடே சக்யம் பண்ணி -அனந்தரம் அவருக்கு விரோதியான
வாலியை நிரசித்து -அவரை ராஜ்ய தாரங்களோடே சேர்த்து வானர அதிபதி ஆக்கி கிஷ்கிந்தை ஏறப் போக விட்டு
திருத் தம்பியாரும் தாமுமாகப் பெருமாள் வர்ஷா காலம் அத்தனையும் மால்யா வானிலே எழுந்து அருளி இருக்க –
படை வீட்டிலே போன இவர் பெருமாள் செய்த உபகாரத்தையும் அவருடைய தனிமையையும் மறந்து
விஷய ப்ரவணராய் தார போக சக்தராய் இருந்து விட வர்ஷா காலத்துக்கு பின்பு அவர் வரக் காணாமையாலே
காம வர்த்தஞ்ச ஸூக்ரீவம் நஷ்டாஞ்ச ஜனகாத்மஜாம் புத்வா காலம் அதீ தஞ்ச முமோஹபர மாதுர -என்கிறபடியே கனக்க கிலேசித்து அருளி
இளைய பெருமாளைப் பார்த்து -நீர் போய் வெதுப்பி ஆகிலும் மஹா ராஜரை அழைத்துக் கொண்டு வாரும் -என்று விட
அவர் கிஷ்கிந்தா த்வாரத்திலே எழுந்து அருளி ஜ்யா கோஷத்தைப் பண்ணி -அத்தைக் கேட்டு -மஹா ராஜர் நடுங்கி
கழுத்தில் மாலையையும் அறுத்துப் பொகட்டு காபேயமாகச் சில வியாபாரங்களைப் பண்ணி அருகே நின்ற திருவடியைப் பார்த்து
இவ்வளவில் நமக்கு செய்ய அடுத்து என் என்ன
க்ருத்த அபராதஸ்ய ஹிதே நாந்யத் பஸ்யாம் யஹம் ஷமம்-அந்தரேணாஞ்ச லிம்ப்த்வா லஷ்மணஸ்ய பிரசாதநாத் -என்று
அபராத காலத்தில் அநு தாபம் பிறந்து மீண்டோமாய் எளியன சில செய்கிறோம் அல்லோம் –
தீரக் கழிய அபராதம் பண்ணின பின்பு இனி ஓர் அஞ்சலி நேராமல் போகாது என்ன -அவ்வளவிலும் தாம் முந்துறப் புறப்பட பயப்பட்டு
இளைய பெருமாள் திரு உள்ளத்தில் சிவிட்கை -தாரையை விட்டு ஆற்ற வேணும் -என்று தாரையைப் புறப்பட விட
அவள் சா ப்ரஸ்கலந்தீ -இத்யாதிப்படியே இளைய பெருமாள் சந்நிதியில் இளைய பெருமாள் திரு உள்ளத்தில் சிவிட்கு ஆறும் படி
வார்த்தைகள் விண்ணப்பம் செய்த பின்பு மஹா ராஜர் தாமும் புறப்பட்டு வந்து இளைய பெருமாளைப் பொறை கொண்டு-
அவர் தம்மையே முன்னிட்டுக் கொண்டு பெருமாளை சேவித்த அநந்தரம்-தம்முடைய சர்வ பரிகரத்தையும் திரட்டி
யாம் கபீநாம் சஹஸ்ராணி ஸூ பஹூந்யயுதா நிச-தி ஷூ சர்வா ஸூ மார்கந்தே-என்கிறபடியே
திக்குகள் தோறும் திரள் திரளாகப் பிராட்டியைத் தேடிப் போக விடுகிற அளவிலே –
தக்ஷிண திக்கில் போகிற முதலிகளுக்கு எல்லாம் பிரதானராகப் போருகிற அங்கதப் பெருமாள் -ஜாம்பவான் -மஹா ராஜர் -திருவடி
இவர்களில் வைத்துக் கொண்டு திருவடி கையில் ஒழிய இக்காரியம் அறாது என்று திரு உள்ளம் பற்றி பிராட்டியைக் கண்டால்
விசுவாச ஜனகமாக விண்ணப்பம் செய்யத் தக்க அடையாளங்களையும் அருளிச் செய்து திருவாழி மோதிரத்தையும் கொடுத்து விட
எல்லாரும் கூடப் போய் தக்ஷிண திக்கில் ஓர் இடத்திலும் காணாமல் கிலேசப்பட்டு -அநசநத்தில் தீஷிதராய் முடிய நினைக்கிற அளவிலே
சம்பாதி வார்த்தையால் -ராவணன் இருப்பு சமுத்ரத்துக்கு உள்ளே லங்கை என்பொதொரு படை வீடு -என்று கேட்டு எல்லாரும் ப்ரீதராய்
இக்கரையில் இருந்து திருவடியைப் போக விட -அவரும் சமுத்திர தரணம் பண்ணி அக்கரை ஏறி ப்ர்ஷதம்சக மாத்ரமாக வடிவைச் சுருக்கிக் கொண்டு
ராத்திரியில் ராவண அந்தப்புர பர்யந்தமாக சர்வ பிரதேசத்திலும் பிராட்டியைத் தேடிக் காணாமையாலே கிலேசப்பட்டுக் கொண்டு இரா நிற்கச் செய்தே
அசோகவநிகா பிரதேசத்தில் சில ஆள் இயக்கத்தைக் கண்டு அங்கே சென்று
ப்ரியஞ்ஜ நம பஸ்யந்தீம் பஸ்யந்தீம் ராக்ஷஸீ கணம் -ஸ்வ கணே நம்ர்கீம் ஹீ நாம்ஸ்வ கணை ராவ்ர்தா மிவ -என்கிறபடியே விகர்த்த வேஷைகளான
எழு நூறு ராக்ஷஸிகளின் நடுவே மலங்க மலங்க விழித்துக் கொண்டு நோவு பட்டு இருக்கிற
ஸூஷ்ம ரூபேண சிம்சுபா வ்ருஷத்துக்கு உள்ளே மறைந்து இருக்க – அவ்வளவில் ராவணன் காம மோஹிதனாய் வந்து
பிராட்டி சந்நிதியில் சிலவற்றை ஜல்பிக்க -அவள் இவனை முகம் பாராமல் இருந்து திஸ்கரித்து வார்த்தை சொல்லி விடுகையாலே
மீண்டு போகிறவன் ராக்ஷஸிகளைப் பார்த்து -இவள் பயப்பட்டு நம் வசம் ஆகும்படி குரூரமாக நலியுங்கோள் -என்று சொல்லிப் போகையாலே
அவர்கள் இதுக்கு முன்பு ஒரு காலமும் இப்படி நலிந்திலர்கள் -என்னும்படி தர்ஜன பர்த்ச நாதிகளைப் பண்ணி நலிய –
இனி நமக்கு இருந்து ஜீவிக்கப் போகாது -முடிந்து விடும் அத்தனை -என்று வ்யவசிதையாய்
அந்த ராக்ஷஸிகள் நித்ரா பரவசைகளான அளவிலே அங்கு நின்றும் போந்து
வேண்யுத்க்ரதந உத்யுக்தையாய் வ்ருக்ஷத்தின் கொம்பைப் பிடித்துக் கொண்டு நிற்கிற அளவிலே இனி நாம் பார்த்து இருக்க ஒண்ணாது
இவ்வளவிலே இவளை நாம் நோக்க வேணும் -என்று
ஏவம் பஹூ விதாஞ் சிந்தஞ் சிந்தயித்வா மஹா கபி ஸம்ஸரவே மதுரம் வாக்யம் வைதேஹ்யா வ்யாஜஹாரஹ-என்கிறபடியே
செவிப்பட்ட போதே ரசிக்கும் படி ஸ்ரீ ராம குண சேஷ்டித விஷயமான வாக்கியங்களைச் சொல்லி -இத்தனை காலமும் இல்லாத ஓன்று இப்போது
யுண்டாகைக்கு அடி என் -என்று சொல் வந்த வழியே சிம்சுபா வர்ஷத்தை எங்கும் ஓக்கப் பார்த்து அதின் மேலே இருக்கிற வானர ரூபியான இவனைக் கண்டு
இது ஏதோ என்று ஏங்கி மோஹித்து விழுந்து நெடும் போதொடு உணர்த்தி யுண்டாய் பின்னையும் இது ஏதோ என்று –
கிந்நுஸ் யாச் சித்த மோஹோயம் -இத்யாதிப்படியே -விசாரிக்கிற அளவிலே இவள் முன்னே வந்து
கையும் அஞ்சலியுமாய் நின்று அநு வர்த்தக பூர்வகமாகச் சில வார்த்தைகளைச் சொல்ல
அவள் பீதையாய் இவனை ராவணன் என்று அதி சங்கை பண்ணி -இப்படி நலியல் ஆகாது காண் -என்று தைன்யமாகப் பல வார்த்தைகளையும் சொல்ல –
இவளுடைய அதி சங்கையைத் தீர்க்கைக்காக பெருமாள் அருளிச் செய்து விட்ட அடையாளங்களை எல்லாம்
ஸூ ஸ்பஷ்டமாக இவள் திரு உள்ளத்திலே படும்படி விண்ணப்பம் செய்து தான் ஸ்ரீ ராம தூதன் என்னும் இடத்தை அறிவித்து பின்பு
திருவாழி மோதிரத்தையும் கொடுத்து அவள் திரு உள்ளத்தை மிகவும் உகப்பித்த பிரகாரத்தை அநு சந்தித்து -அதில் தமக்கு யுண்டான
ஆதார அதிசயத்தாலே அவன் அப்போது விண்ணப்பம் செய்த அடையாளங்களையும் -திருவாழி மோதிரம் கொடுத்த படியையும்
அது கண்டு அவள் ப்ரீதியான படியையும் எல்லாம் அடைவே பேசி அனுபவிக்கிறார் இத் திரு மொழியிலே

———————————–

நெறிந்த குழல் மடவாய் நின்னடியேன் விண்ணப்பம்
செறிந்த மணி முடிச் சனகன் சிலையிறுத்து நினைக் கொணர்ந்த
தறிந்து அரசு களை கட்ட வரும் தவத்தோன் இடை விலங்கச்
செறிந்த சிலை கொடு தவத்தைச் சிதைத்ததும் ஓர் அடையாளம் –3-10-1-

நெறிந்த குழல் மடவாய்
நெறித்துக் கருகின குழலையும் -மடப்பத்தையும் -யுடையவளே
கோரை மயிராய் இராதே -சுருண்டு கடை அளவும் -செல்ல இருண்டு இருக்கை இ றே குழலுக்கு ஏற்றம் –
இது தான் பூர்வத்தில் படியை இட்டுச் சொல்லுகிற படி -நீல நாகா பயா வேண்யா ஜகனம் கதயை கயா -என்னும் படி இறே இப்போது கிடக்கிறது –
நாயகரான பெருமாளோடே கூடிச் செவ்வை தோற்றச் செருக்கி இருக்க ப்ராப்த்தையாய் இருக்க –
அவரைப் பிரிந்த கிலேசத்தாலே துவண்டு ஒடுங்கி இருக்கிற படியைப் பற்றி -மடவாய் -என்கிறான்
அதவா– மடப்பமாவது -பற்றிற்று விடாமையாய் -இங்கே இருக்கச் செய்தேயும் -அஸ்யா தேவ்யா மநஸ் தஸ்மிந்–என்கிறபடியே
பெருமாளையே நினைத்துக் கொண்டு மற்று ஓன்று அறியாமல் இருக்கிறபடியைச் சொல்லுகிறான் ஆகவுமாம்-
நின்னடியேன் விண்ணப்பம்
தாஸோஹம் கோசலேந்த்ரஸ்ய -என்று பெருமாளுக்கு அடியனான போதே இவளுக்கும் அடியனாகையாலே உனக்கு அடியனான
என்னுடைய விண்ணப்பம் என்கிறான் -இத்தால் உனக்கு அடியேனான நான் விண்ணப்பம் செய்கிற வார்த்தையைக் கேட்டு அருள வேணும் என்கை –
செறிந்த மணி முடிச் சனகன் சிலையிறுத்து –
நெருங்கின ரத்னங்களோடே கூடின அபிஷேகத்தை யுடைய ஜனகராஜன் -தேவரீருக்கு சுல்கமாக விட்டு வில்லை முறித்து
இந்த வில்லை வளைத்தாருக்கு இவளைக் கொடுக்கக் கடவோம் -என்று வீர்ய சுல்கமாக அவன் கல்பித்து வைத்த வில் இ றே அது –
அப்படி இருக்கிற வில்லை வளைக்கத் தானும் லோகத்தில் ஆள் இன்றிக்கே இருக்க திருக் கையில் பலத்துக்கு இலக்குப் போராமையாலே-அத்தை முறித்து
நினைக் கொணர்ந்த தறிந்து
இயம் ஸீதா மமஸூதா ஸஹ தர்ம சரீதவ-ப்ரதீச்ச சைநாம் -பத்ரந்தே -பாணிம் க்ருஹணீஷ்வ பாணிநா -என்கிறபடியே
இவளைக் கைக் கொண்டு அருள வேணும் என்று சமர்ப்பிக்க
தேவரீரை பாணி கிரஹணம் பண்ணிக் கொண்டு போந்த சேதியை அறிந்து
அரசு களை கட்ட வரும் தவத்தோன் இடை விலங்கச்
இருப்பத் தொரு படி கால் துஷ்ட ஷத்ரியரான ராஜாக்கள் ஆகிற களையை நிரசித்தவனாய் –
ஒருவரால் செய்ய ஒண்ணாத தபஸ்ஸை யுடையனாய் இருந்துள்ள பரசுராமன்
திரு அயோத்யைக்கு எழுந்து அருளா நிற்கச் செய்தே இடை வழியிலே -என் வில் வழி கண்டு போ -என்று வந்து தகைய
விலங்க-என்றது -விலக்க-என்றபடி –
செறிந்த சிலை கொடு தவத்தைச் சிதைத்ததும் ஓர் அடையாளம் –
அவன் கையினின்றும் வாங்கினதாய் இருக்கச் செய்தேயும் வைஷ்ணவமான தநுஸ்ஸூ ஆகையால் இத்தலைக்கு அநு ரூபமாய் இருக்கிற
வில்லைக் கொண்டு அவனுடைய தபோ பங்கத்தைப் பண்ணி விட்டதும் ஓர் அடையாளம்
தவத்தை சிதைத்தது அடையாளம் -என்னாதே சிதைத்தும் ஓர் அடையாளம் -என்கையாலே
இன்னும் பல அடையாளங்களும் சொல்லுவதாக நினைத்துச் சொல்கிறான் என்னும் இடம் தோற்றுகிறது-
சங்கா நிவ்ருத்தி பிறக்கும் அளவும் சொல்ல வேணும் இ றே

———————————–

அல்லியம்பூ மலர்க் கோதாய் அடி பணிந்தேன் விண்ணப்பம்
சொல்லுகேன் கேட்டருளாய் துணை மலர்க் கண் மடமானே
எல்லியம்போது இனிதிருத்தல் இருந்தது ஓர் இட வகையில்
மல்லிகை மா மாலை கொண்டு அங்கு பார்த்ததும் ஓர் அடையாளம் –3-10-2-

அல்லியம்பூ மலர்க் கோதாய்
அல்லி தோன்றும் படி விகசிதமான அழகிய பூவாலே கட்டப்பட்ட மாலை போலே இருக்கிறவளே-
இத்தால் திருமேனியுடைய தநுதையையும் -மார்த்தவத்தையும் -துவட்சியையும் -சொல்லுகிறது –
அடி பணிந்தேன் விண்ணப்பம்
என்னுடைய ஸ்வரூப அநு ரூபமாக தேவரீர் திருவடிகளில் வணங்கி தலை படைத்த பிரயோஜனம் பெற்றேன்
இனி வாய் படைத்த பிரயோஜனம் பெறும்படி விண்ணப்பம் செய்யத் தக்கது ஓன்று உண்டு என்ன
அது கேட்க்கையில் யுண்டான ஆதரம் தோற்றக் கடாஷித்திக் கொண்டு இருக்கிற-சொல்லுகேன் கேட்டருளாய்-
என்கிறான் -என் பக்கல் வாத்சல்யம் தோன்ற என்னைக் கடாஷித்திக் கொண்டு இருக்கையாலும் -பவ்யதையாலும்-
இணை மலர் போலே இருக்கிற கண்களை யுடையளாய்
மடப்பத்தையும் யுடைத்தான மான் போலே இருக்கிறவளே –
அந்த விண்ணப்பம் தன்னைச் சொல்லுகிறேன் -கேட்டு அருள வேணும் -என்கை -அது தன்னைச் சொல்லுகிறான் மேல்
எல்லியம்போது இனிதிருத்தல் இருந்தது ஓர் இட வகையில்
ராத்ரி காலத்தில் பெருமாளும் தேவரீருமாய் ரஸோத்தரமான இருப்பாக இருந்த தொரு ஸ்தலத்திலே
மல்லிகை மா மாலை கொண்டு அங்கு பார்த்ததும் ஓர் அடையாளம் —
ஸ்லாக்கியமான மல்லிகை மாலையைக் கொண்டு பெருமாளை பந்திவைத்ததும் ஓர் அடையாளம்
பெருமாளுடைய- பிரணயித்வ-பாரதந்த்ர ப்ரயுக்தமாய் -போக தசையில் நடப்பதொரு ரசமாய்த்து இது
ஆகையால் அல்லாத அடையாளங்கள் போல் அன்றிக்கே அத்யந்த ரஹஸ்யமாய் இருப்பது ஓன்று இ றே இது தான்
ஸமாத்வாதச தத்ராஹம் ராகவஸ்ய நிவேசநே -புஞ்ஜாநா மானுஷாந் போகான் சர்வகாம ஸம்ருத்தி நீ -என்று
இவள் தானும் பெருமாளும் அறியும் அத்தனை இ றே –

——————————-

கலக்கிய மா மனத்தளளாய்க் கைகேசி வரம் வேண்ட
மலக்கிய மா மனத்தனனாய் மன்னவனும் மாறாது ஒழியக்
குலக்குமரா காடுறையப் போ வென்று விடை கொடுப்ப
இலக்குமணன் தன்னொடும் அங்கு ஏகியதும் ஓர் அடையாளம் –3-10-3-

கலக்கிய மா மனத்தளளாய்க் கைகேசி வரம் வேண்ட
குப்ஜையாலே கலக்கப்பட்ட பெரிய மனசை யுடையளாய் –
முன்பு புத்ரனான ஸ்ரீ பரத்தாழ்வானைக் காட்டில் பெருமாள் பக்கல் ஸ்நேஹிநியாய்
பர்த்தாவான சக்கரவர்த்தியினுடைய ப்ரியமே செய்து போந்தவளாகையாலே -பெரிய மனசை யுடையவள் -என்கிறது –
இப்படி இருக்கிற மனசை மந்த்ரம் கடலைக் கலக்கினது போலே மந்தரை கலக்கின படி –
அதாவது முற்பட -இவள் சொன்னவை எல்லாம் அநிஷ்டமாய் -இப்படிச் சொல்லலாகாது காண் -என்று பெருமாள் பக்கல் தனக்கு யுண்டான
ஸ்நேஹத்தைச் சொல்லியும் பெருமாளுடைய குணங்களைச் சொல்லியும் இருந்தவளை உத்தர உத்தரம் தான் சொல்லுகிற
வசனங்களால் பெருமாள் பக்கல் ஸ்நேஹத்தைக் குலைத்து-அவரை அபிஷேகம் பண்ண ஒண்ணாது
என் மகனை அபிஷேகம் பண்ண வேணும் -என்று சொல்லும் படி ஆக்கினாள் இவளே இ றே
கைகேசி வரம் வேண்ட
இப்படி கலக்கப் பட்ட மனசை யுடையளாய்க் கொண்டு கைகேயியானவள் தனக்கு முன்பே தருவதாகச் சொல்லி கிடக்கிற வரம்
இரண்டையும் இப்போது தர வேணும் என்றும் –
அது தான் பதினாலு சம்வத்சரம் பெருமாளை காட்டில் போக விடுகையும் –
ஸ்வ புத்ரனான பரதனை அபிஷேகம் பண்ணுகையும் -என்று சொல்லி அபேக்ஷிக்க
மலக்கிய மா மனத்தனனாய் மன்னவனும் மாறாது ஒழியக்
அதுக்கு அவன் இசையாமையாலே அறுபதினாயிரம் ஆண்டு சத்ய ப்ரதிஞ்ஞனாய்ப் போந்த நீ அசத்ய ப்ரதிஞ்ஞனானாயோ -என்றும்
நீ இது செய்யாயாகில் நான் என் பிராணனை விடுவேன் என்றும் அதி குபிதையாய்க் கொண்டு இவள் சொன்ன சொலவுகளாலே
மலக்கப்பட்ட மஹா மனசை யுடையனாய்க் கொண்டு ராஜாவானவனும் மறுக்க மாட்டாது ஒழிய
மா மனனத்தனாய் -என்றது அறுபதினாயிரம் ஆண்டு வசிஷ்டாதிகளைச் சேவித்து தர்ம அதர்மங்கள் எல்லாம் அறிந்து
ராஜ்யத்தில் ஒருவர் ஒரு பழுதும் செய்யாத படி நோக்கிக் கொண்டு போந்தவன் ஆகையால்
ஒருவரால் கலக்க ஒண்ணாத படியான மனசில் இடமுடையவன் என்றபடி –
இப்படி இருக்கிற மனசையும் தன்னுடைய யுக்தி சேஷ்டிதங்களாலே -என் செய்வோம் -என்று தெகுடாடும்படி பண்ணினாள் ஆய்த்து கைகேயி
மந்தரை தன் மனசை கலக்கினால் போலே ஆய்த்து இவள் அவன் மனசைக் கலக்கினபடி
இப்படியான மனசை யுடையவனாய் இவள் சொன்னதுக்கு மறுத்து ஒன்றும் சொல்ல மாட்டாது இருக்க –
குலக்குமரா காடுறையப் போ வென்று விடை கொடுப்ப
மறுக்க மாட்டாமையாலே ராஜாவானவன் சோகித்துக் கிடக்கச் செய்தே -பெருமாளை அழைத்துக் கொண்டு வா என்று
ஸூ மந்த்ரனைப் பார்த்துச் சொல்வதாக நினைத்து சோக வேகத்தால் அது தானும் மாட்டாது ஒழிய இவள் அருகே இருந்து –
ராஜா ராத்ரி எல்லாம் உத்சவ பராக்கிலே நித்திரை அற்று இருக்கையாலே ஸ்ராந்தராய் சற்று உறங்குகிறார்
நீ கடுகப் போய் பெருமாளை அழைத்துக் கொண்டு வா என்று போக விடுகையாலே அவன் போய் பெருமாளை எழுந்து
அருளுவித்துக் கொண்டு வந்த அளவில் பிதாவானவன் சோகித்துக் கிடக்கிறபடியைக் கண்டு -இதுக்கு அடி என் என்று கிலேசப்பட்டுக் கேட்டவாறே
முன்பே எனக்கு இரண்டு வரம் தந்து இருப்பர் -அது இரண்டும் எனக்கு இப்போது தர வேணும் –
அதாவது பதினாலு சம்வத்சரம் உம்மை க் காட்டிலே போக விட வேண்டும் பரதனை அபிஷேகம் செய்ய வேணும் என்று நான் சொன்னேன்
சத்ய தர்ம பராயணன் ஆகையால் மறுக்க மாட்டாமல் அனுமதி செய்து உம்மைக் காட்டில் போக விடுவதாக அழைத்து விட்டார்
உம்மைக் கண்டவாறே வாய் திறந்து சொல்ல மாட்டாமல் கிடக்கிறார் காணும் என்ன
என்னை நியமிக்கும் போதைக்கும் இப்படி கிலேசிக்க வேணுமோ -யாதொன்று திரு உள்ளமான படி செய்யேனோ நான் என்ன
ஆனால் அவருக்காபிறந்த குமாரரான நீர் உங்கள் ஐயரை சத்ய ப்ரதிஞ்ஞராக்க வேண்டியிருந்தீர் ஆகில்
அவருடைய வசன பரி பாலகராய்க் கொண்டு வனவாசம் பண்ணும் படியாகப் போம் -என்று போக்கிலே ஒருப்படுத்த
இலக்குமணன் தன்னொடும் அங்கு ஏகியதும் ஓர் அடையாளம் —
ப்ராகேவது மஹா பாகஸ் ஸுமித்ரிர் மித்ர நந்தன பூர்வஜஸ் யாநுயாத்ரார்த்தே த்ருமசீரை ரலந்க்ர்த்த -என்கிறபடியே
தான் புறப்படுவதுக்கு முன்னேஇளைய பெருமாளோடே காடேற எழுந்து அருளினது ஓர் அடையாளம் -ஏகுதல்-போகை

————————-

வாரணிந்த முலை மடவாய் வைதேவீ விண்ணப்பம்
தேரணிந்த வயோத்தியர் கோன் பெரும் தேவீ கேட்டருளாய்
கூரணிந்த வேல் வலவன் குகனோடும் கங்கை தன்னில்
சீரணிந்த தோழமை கொண்டதும் ஓர் அடையாளம் –3-10-4-

வாரணிந்த முலை மடவாய் வைதேவீ –
கச்சு அணிந்த முலைகளையும் மடப்பத்தையும் யுடையவளே -ராஜாக்களுக்கு போக்யமான வஸ்துக்களை கொண்டு திரிவார்
பிறர் கண் படாதபடி கட்டி முத்திரையிட்டுக் கொண்டு திரியுமா போலே பெருமாளுக்கு போக்யமான இவை பிறர் கண் பட ஒண்ணாது
என்னும் அத்தாலே ஆய்த்து -இவள் கச்சு இட்டுக் கட்டி மறைத்துக் கொண்டு இருப்பது –
இப்படி இருந்த முலைகள் இப்போது வெறும் புறத்திலே இருப்பதே என்று கிலேசித்துச் சொல்லுகிறான் ஆதல் –
அன்றிக்கே -கச்சாலே அடக்கி ஆள வேண்டும்படி பரிணதமாய்த் தசைத்து இருக்குமவை
இப்போது உபவாச க்ர்சாம் -என்கிறபடி திருமேனி இளைக்கையாலே சோஷித்து இருக்கிற படியைப் பற்றச் சொல்கிறான் ஆதல் –
மடவாய் -என்றது ஸ்த்ரீத்வத்தால் வந்த ஒடுக்கம் இன்றிக்கே பிரிவாற்றாமையால் வந்த துவட்சியைப் பற்றச் சொல்கிறானாதல்
அன்றிக்கே -மடப்பமாவது பற்றிற்று விடாமையாய் அநவரதம்
பெருமாள் அளவில் திரு உள்ளமாய் மற்று ஓன்று அறியாது இருக்கிறபடியைப் பற்றச் சொல்கிறான் ஆதல்
வைதேவீ
விதேஹ புத்ரி யானவளே -இப்படி தேகத்தை யுபேஷித்து இருக்கலாய்த்து இக்குடியில் பிறப்பு இ றே என்கை
தேரணிந்த வயோத்தியர் கோன் பெரும் தேவீ
தேர்களால் அலங்க்ருதமான திரு அயோத்யையில் உள்ளவருக்கு நிர்வாஹகரான பெருமாளுடைய பெருமைக்குத் தகுதியான தேவீ
துல்ய சீல வயோ வ்ருத்தாம் துல்ய அபி ஜன லக்ஷணாம்
ராகவ அர்ஹதி வைதேஹீம் தஞ்சேயம் அஸி தேஷணா-என்னக் கடவது இ றே
அல்லது ஒரு சிறு தேவி யுண்டாய் பெரும் தேவி என்கிறது அன்று இ றே -பெருமாள் ஏக தார வ்ரதராகையாலே
விண்ணப்பம் – கேட்டருளாய் –
நான் விண்ணப்பம் செய்கிற இத்தைக் கேட்டு அருள வேணும்
கூரணிந்த வேல் வலவன்
மிகக் கூர்மையை யுடைய வேல் தொழில் வல்லவன் -ஸ்ரீ குஹப் பெருமாள் வேல் வாங்கினார் என்றால்
சத்ருபக்ஷம் மண் உண்ணும்படி யாய்த்து இவருடைய ஸுர்யம் இருப்பது
குகனோடும் கங்கை தன்னில் சீரணிந்த தோழமை கொண்டதும் ஓர் அடையாளம் –
இப்படி வேலும் கையுமாய்த் திரியுமது ஒழிய -ஏழை ஏதலன் -இத்யாதிப் படியே –
அபிஜன வித்யா வ்ருத்தங்கள் ஒன்றும் இல்லாத ஸ்ரீ குஹப் பெருமாளோடே –
மாழை மான் மட நோக்கி உன் தோழி உம்பி எம்பி தோழன் நீ எனக்கு -என்று அருளிச் செய்த படியே
குணத்தோடு கூடின தோழமை கொண்டதும் ஓர் அடையாளம் –

————————————-

மானமரும் மென்னோக்கி வைதேவீ விண்ணப்பம்
கானமரும் கல்லதர் போய்க் காடுறைந்த காலத்துத்
தேனமரும் பொழில் சாரல் சித்திர கூடத்து இருப்பப்
பான் மொழியாய் பரத நம்பி பணிந்ததுமோர் அடையாளம் –3-10-5-

மானமரும் மென்னோக்கி வைதேவீ
மானோடு ஒத்து இருந்துள்ள மிருதுவான நோக்கை யுடையவளாய் -விதேஹ ராஜாவினுடைய புத்ரியானவளே
இத்தால் -ப்ரியஞ்ஜநம பஸ்யந்தீம் பஸ்யந்தீம் ராக்ஷஸீ கணம் -ஸ்வ கணேநம்ர்கீம் ஹீ நாம் ஸ்வ கணை ராவர் தா மிவ -என்கிறபடியே
தன் இனத்தைப் பிரிந்து அநேகம் நாய்களினுடைய திரள்களாலே வளைக்கப் பட்டு நடுவே நின்று மலங்க மலங்க விழிப்பதொரு மான் பேடை போலே
அநு கூல ஜனத்தின் முகத்தில் விழிக்கப் பெறாமல் பிரதிகூலமான ராக்ஷஸி கணத்தைப் பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிற இருப்பையும்
அவர்களுடைய தர்ஜன பர்த்ச நங்களால் உளைந்து வேண் யுத்க்ரதந யுத்யுக்தை யாம்படி தேகத்தை யுபேஷித்த படியையும் சொல்லுகிறது
விண்ணப்பம்
அடியேன் விண்ணப்பம் செய்கிற வார்த்தையை திரு உள்ளம் பற்றி அருள வேணும்
கானமரும் கல்லதர் போய்க் காடுறைந்த காலத்துத்
காடு செறிந்து இருப்பதாய் கல் நிறைந்து கிடப்பதான வழியிலே திருவடிகளின் மார்த்வம் பாராதே போய் வனவாசம் பண்ணின காலத்தில்
தேனமரும் பொழில் சாரல் சித்திர கூடத்து இருப்பப்
வண்டுகள் மாறாமல் பொருந்திக் கிடக்கிற பொழில்களோடே சேர்ந்த பர்யந்தத்தை யுடைய சித்ர கூட பர்வதத்தில் –
உடஜே ராம மாசீ நம் ஜடா மண்டல தாரிணம் கிருஷ்ணாஜிநதரம் தந்து சீரவல்கல வாஸஸம் -என்கிறபடியே
இளைய பெருமாள் சமைத்த ஸ்ரீ பர்ண சாலையிலே எழுந்து அருளி இரா நிற்க
பான் மொழியாய்
பால் போலே ரசாவகமான பேச்சை யுடையவளே -இதுக்கு முன்பு இவள் சொன்ன வார்த்தைகளில் ரஸ்யத்தையாலும்-
இது கேட்க்கையில் யுண்டான ஆதார அதிசயத்தாலும் சொல்லுகிறான்
பரத நம்பி பணிந்ததுமோர் அடையாளம் —
பாரதந்தர்யத்தால் பூர்ணனான ஸ்ரீ பரதாழ்வான் வந்து -மீண்டு எழுந்து அருள வேணும் –
என்று பிரபத்தி பண்ணினதும் ஓர் அடையாளம் –

——————————————

சித்ர கூடத்து இருப்பச் சிறு காக்கை முலை தீண்ட
அத்திரமே கொண்டெறிய வனைத்துலகும் திரிந்தோடி
வித்தகனே இராமா ஓ நின்னபயம் என்று அழைப்ப
அத்திரமே அதன் கண்ணை யறுத்ததும் ஓர் அடையாளம் –3-10-6-

சித்ர கூடத்து இருப்பச்
சோலைகளும் ஆறுகளும் சிலாதலங்களுமாய்க் கொண்டு போக ஸ்தானமாய் இருக்கும் சித்ர கூட பிரதேசத்தில்
தஸ்யோ பவந ஷண்டேஷூ நாநா புஷ்ப ஸூ காந்தி ஷூ விஹ்ர்த்ய சவில க்லிந்நாத வாங்கே சமுபாவிசம்-என்கிறபடியே
பெருமாளும் தேவரீருமாய்க் கொண்டு ஏகாந்த ரசம் அனுபவித்து ஒருவருக்கு ஒருவர் மாறி மாறி மடியிலே
கண் வளர்ந்து ரஸோத்தரராய் இரா நிற்கச் செய்தே
சிறு காக்கை முலை தீண்ட
இந்திரன் மகனான ஜெயந்தன் தமோ குண பிரசுரனாகையாலே ப்ராப்த அப்ராப்த விவேக சூன்யனாய் தேவ வேஷத்தை மறைத்து
ஷூத்ரமான காக வேஷத்தைப் பரிகரித்துக்கொண்டு வந்து பெருமாள் -மடியில் கண் வளர்ந்து அருளா நிற்கச் செய்தே –
வயசஸ் ஸஹஸா கம்ய விததாரஸ் தநாந்தரே – என்கிறபடியே ஜனனி என்று அறியாதே தேவரீர் திரு முலைத் தடத்திலே நலிய
அத்திரமே கொண்டெறிய
அவ்வளவில் பெருமாள் உணர்ந்து அருளி -க் க்ரீடதி ஸரோஷேனை பஞ்ச வக்த்ரேண போகிநா -என்று அதிகருத்தராய்
ச தர்ப்பம் ஸம்ஸ்தரா த்க்ர்ஹ்ய ப்ராஹ்மணாஸ்த்ரேண யோஜயத் –ச தீப்த இவை காலாக்னி ஜஜ் வாலாபி முகோ த்விஜம் –
ச தம் ப்ரதீப்தம் சிஷேப தர்ப்பந்தம் வாயசம் பிரதி -என்கிறபடியே ஒரு தர்ப்பத்தை எடுத்து -அதில் ப்ரஹ்மாஸ்திரத்தை யோஜித்து
அத்தை அந்த காகத்தின் மேலே செலுத்திவிட
வனைத்துலகும் திரிந்தோடி வித்தகனே இராமா ஓ நின்னபயம் என்று அழைப்ப
அந்த அஸ்திரம் மந்தகதியாய் விடுகையாலே பின் தொடர்ந்து செல்ல அத்தைத் தப்ப வழி தேடி
ச பித்ராச பரித்யக்த ஸ்ஸூரைஸ் ச ச மஹரிஷிபி த்ரீந் லோகான் சம்பரிக்ரம்ய-என்கிறபடியே
முந்துற பித்ரு கிரஹத்தில் சென்ற அளவில் பிதாவாலும் மாதாவாலும் கை விடப்பட்டு பந்துக்களானவர்கள் தான் கைக் கொள்ளுவார்களோ
என்று அவர்கள் பக்கலிலே சென்ற அளவிலே அவர்களிலும் பரித்யக்தனாய் ஆன்ரு சம்சய பிரதானரான ரிஷிகள் தான்
கைக் கொள்ளுவார்களோ என்று அவர்கள் பக்கலிலே சென்ற அளவிலே அவர்களும் கை விடுகையாலே திறந்து கிடந்த வாசல்கள் தோறும்
ஒரு கால் நுழைந்தால் போலே ஒன்பதில் கால் நுழைந்து மூன்று லோகங்களையும் வளைய ஓடித் திரிந்த இடத்திலும் ஒருவரும் கைக் கொள்ளாமையாலே
தமேவ சரணம் கத என்கிறபடியே சீறினாலும் காலைக் கட்டிக் கொள்ளலாம் படி இருக்கும் கிருபாவானாகையாலே விசமயநீயனாய்-
எல்லாரையும் குணத்தால் ரமிப்பிக்க வல்லவனே என்று சரண்யனான பெருமாள் குணத்தைச் சொல்லி
ஓ என்று தன்னுடைய அநந்ய கதித்வத்தை முன்னிட்டுக் கொண்டு -உனக்கு அபயம் -என்று சரணாகதனானமை தோற்றக் கூப்பிட
அத்திரமே அதன் கண்ணை யறுத்ததும் ஓர் அடையாளம் –
இப்படி சரணம் புகுகையாலே சதம் நிபதி தம் பூமவ் சரண்யச் சரணாகதம் -வதார்ஹம் அபி காகுத்ஸ கிருபயா பர்யபாலயத் -என்கிறபடியே
கிருபையால் பெருமாள் ரஷித்து அருளுகிற அளவில் காகத்துக்கு பிராண பிரதானம் பண்ணி அஸ்திரத்துக்கு ஒரு கண் அழிவு
கற்ப்பிக்கையாலே முன்பு தலை அறுப்பதாக தொடர்ந்த அஸ்திரம் தானே அதனுடைய ஒரு கண்ணை அறுத்து விட்டதும் ஓர் அடையாளம் –

————————————-

மின்னொத்த நுண்ணிடையாய் மெய்யடியேன் விண்ணப்பம்
பொன்னொத்த மான் ஓன்று புகுந்து இனிது விளையாட
நின் அன்பின் வழி நின்று சிலை பிடித்து எம்பிரான் ஏகப்
பின்னே யங்கு இலக்குமணன் பிரிந்ததும் ஓர் அடையாளம் -3-10-7-

மின்னொத்த நுண்ணிடையாய் –
மின்னோடு ஒத்து இருந்துள்ள நுண்ணிய இடையை யுடையாய் -இடையினுடைய நுண்ணிமையும் விரக தசையில்
நோவு பாடாற்ற ஒண்ணாமைக்கு உடலாய் இருக்கும் இ றே-அத்தைப் பற்றிச் சொல்லுகிறான்
மெய்யடியேன் விண்ணப்பம்
புரையற்ற சேஷ பூதனான நான் விண்ணப்பம் செய்கிறதை திரு உள்ளம் பற்றி அருள வேணும் –
மெய்யடியானாகை யாவது -எதிர்த் தலையிலே ஸம்ருத்தியே புருஷார்த்தமாய் இருக்குமது ஒழிய ஸ்வ ப்ரயோஜன பரன் இன்றிக்கே இருக்கை
பொன்னொத்த மான் ஓன்று புகுந்து இனிது விளையாட
மாயாவியான மாரீசன் இதுக்கு முன்பு லோகத்தில் கண்டு அறியாத ஒரு வடிவை எடுத்துக் கொண்டதாகையாலே
பொன் போலே இருக்கிற நிறத்தையும் நாநா ரத்தினங்கள் போல் இருக்கிற புள்ளியையும் மற்றும் அநேகம் வைசித்தரியையும் யுடைத்தாய்
இருபத்தொரு மானானது எழுந்து அருளி இருக்கிற ஆஸ்ரமத்தின் முன்னே வந்து மநோ ஹரமாம் படி நின்று துள்ளி விளையாட –
நின் அன்பின் வழி நின்று
இத்தைப் பிடித்துத் தர வேணும் -என்று பெருமாளைப் பார்த்து தேவரீர் அருளிச் செய்த இடத்தில் -இளைய பெருமாள் அருகே நின்று –
லோகத்தில் இப்படி இருபத்தொரு மிருகம் இல்லை -மாரீசன் இங்கனே சில மாயா ரூபங்களைக் கொண்டு திரியும் என்று பிரசித்தம் –
ஆகையால் இது மாயா மிருகம் -என்னா நிற்கச் செய்தேயும் -தேவரீருடைய ஆசையின் வழியிலே நின்று
சிலை பிடித்து எம்பிரான் ஏகப்
இளைய பெருமாளை இங்குத்தைக்குக் காவலாக நிறுத்தி இருக்கையாலே -பிடித்த வில்லும் தாமுமாய்க் கொண்டு
அத்தைப் பிடிப்பதாகப் பெருமாள் நெடும் தூரம் எழுந்து அருள –
பின்பு தங்களை எல்லாரையும் விஷயீ கரித்த உபகாரத்தை நினைத்து -எம்பிரான் -என்கிறான் –
பின்னே யங்கு இலக்குமணன் பிரிந்ததும் ஓர் அடையாளம் -நெடும் தூரம் பின் பற்றிப் போன இடத்திலும் பிடி கொடாமல்
அது தப்பித் திரிகையாலே -இது மாயா மிருகம் என்று திரு உள்ளம் பற்றி அதின் மேல் சரத்தை விட -அது பட்டு விழுகிற போது –
ஹா சீதே ஹா லஷ்மணா -என்று பெருமாள் மிடற்று ஓசை போலே கூப்பிட்டுக் கொண்டு விழ-அத்தை தேவரீர் காட்டி அருளி
பெருமாளுக்கு ஏதேனும் அபாயம் வந்ததாக நினைத்து -இத்தைச் சடக்கென போய் அறியும் -என்று அருளிச் செய்யச் செய்தேயும்
இங்குத்தைக்குக் காவலாக நிறுத்திப் போகையாலும்-பெருமாளுடைய ஸுர்யத்தை அறிகையாலும்-அங்குத்தைக்கு ஒன்றும் வாராது
தேவரீர் பயப்பட்டு அருள வேண்டா -என்று விண்ணப்பம் செய்து -தாம் போக மாட்டாமல் சுற்றிக் கொண்டு நிற்க –
அவர் நில்லாமல் போக வேண்டும்படி தேவரீர் சில அருளிச் செய்கையாலே பிற்பாடு அங்கே இளைய பெருமாள் பிரிந்து போனதும் ஓர் அடையாளம் –

—————————————–

மைத்தகு மா மலர்க் குழலாய் வைதேவீ விண்ணப்பம்
ஒத்த புகழ் வானரக் கோன் உடன் இருந்து நினைத் தேட
அத்தகு சீர் அயோத்தியர் கோன் அடையாளம் இவை மொழிந்தான்
இத்தகையால் அடையாளம் ஈது அவன் கை மோதிரமே–3-10-8-

மைத்தகு மா மலர்க் குழலாய் –
மை போலே இருண்டு ஸ்லாக்யமான மலரோடு கூடி இருக்கும் குழலை யுடையவளே -இந்த விசேஷணங்கள் இப்போது இருக்கும்
இருப்புக்குச் சேராமையாலே -இப்படி இருக்கைக்கு யோக்யமான குழல் என்று சொல்லுகிறானாம் அத்தனை –
பிரிவாற்றாமையாலே பேணாமல் இருக்கையாலே புழுதி படைத்துப் பூ மாறி இ றே இப்போது கிடக்கிறது
வைதேவீ
தேஹத்தை உபேஷித்து இருக்கிற படியைக் கொண்டு சொல்கிறான் –
விண்ணப்பம்
இந்த விண்ணப்பத்தைத் திரு உள்ளம் பற்ற வேணும் என்கை –
ஒத்த புகழ் வானரக் கோன் –
காண்பதுக்கு முன்னே -ஸூக்ரீவம் நாதம் இச்சதி -ஸூக்ரீவம் சரணம் கத -என்று இளையபெருமாள் அருளிச் செய்யும் படி
தானே பஹு மானம் பண்ணிக் கொண்டு வந்து கண்டா பின்பு அக்னி சாஷிகமாக ஸஹ்யம் பண்ணி
த்வம் வய ஸ்யோ சிஹ்ருத்யோ மேஹ் யேகம் துக்கம் ஸூகஞ்சநவ் -என்று இளைய பெருமாள் அருளிச் செய்த பின்பு
பெருமாளோடு சோக ஹர்ஷங்கள் ஒத்துப் போந்தவர் என்னும் புகழை யுடையராய் வாநராதி பதி என்றது சாபிப் ராயம் —
அதாவது தேவரீரைத் தேடுகைக்காக -யாம் கபீ நாம் சஹஸ்ராணி -என்கிறபடியே -திக்குகள் தோறும் திரள் திரளாகப்
போக விடத் தக்க வானர சேனையை யுடையவர் என்கை
உடன் இருந்து நினைத் தேட
மால்யவானிலும் கிஷ்கிந்தையிலுமாகப் பிரிந்து இருந்து போய் பெருமாளுடன் கூடி இருந்து
தேவரீரைத் தேடுகைக்காக சர்வ திக்குகளிலும் ஆள் விடுகிற அளவிலே –
விசேஷேண து ஸூ க்ரீவோ ஹநூமத்த்யர்த்தம் உக்தவான் -என்கிறபடியே எல்லாரையும் போல் அன்றிக்கே விசேஷித்து
என்னை அபிமானித்து -இவன் இக்காரியத்துக்கு சமர்த்தன் -என்று மஹா ராஜர் திரு உள்ளம் பற்றின அநந்தரம்
அத்தகு சீர் அயோத்தியர் கோன் அடையாளம் இவை மொழிந்தான்
தேவரீரைப் பிரிந்த பின்பு -ஊணும் உறக்கமும் அற்றும்-கடித்ததும் ஊர்ந்ததும் அறியாதே -ஏதேனும் ஒரு போக்கிய பதார்த்தத்தைக் கண்டால்
தேவரீரை நினைந்து ஈடுபட நின்றுள்ள அந்நிலைக்குத் தகுதியான பிரணயித்வ குணத்தை யுடையவராய்
ஸ்ரீ பரதாழ்வான்-அடி சூடும் அரசாய்த் திருவடி நிலை கொண்டு போகையாலே திரு அயோத்யையில் உள்ளார்க்குத் தாமே ராஜாவான
பெருமாள் விண்ணப்பம் செய்த அடையாளங்கள் எல்லாம் அடியேனுக்குத் தம்முடைய திருப் பவளத்தாலே அருளிச் செய்தார் –
அல்லாது போது மல்லிகை மா மாலை கொண்டு அங்கு ஆர்த்தது அடியேனுக்கு அறியக் கூடுமோ
இத்தகையால் அடையாளம் —
ஆனபின்பு விண்ணப்பம் செய்த அடையாளம் இத்தனையும் இந்த பிரகாரத்தாலே வந்தது என்று அறிவித்து
ஈது அவன் கை மோதிரமே-
இது அவர் திருக் கையிலே திருவாழி மோதிரம் என்று -ராம நாமாங்கிதஞ்சேதம் பஸ்யதே வ்யங்குளீயகம் -என்கிறபடியே
பெருமாளுடைய திரு நாமத்தாலே அங்கிதமாய் இருக்கிற திருவாழி மோதிரத்தைக் கொடுத்தான் ஆய்த்து –

———————————————

திக்கு நிறை புகழாளன் தீ வேள்விச் சென்ற நாள்
மிக்க பெரும் சவை நடுவே வில்லிறுத்தான் மோதிரம் கண்டு
ஒக்குமால் அடையாளம் அனுமான் என்று உச்சி மேல்
வைத்துக் கொண்டு உகந்தனளால் மலர்க் குழலாள் சீதையுமே–3-10-9-

திக்கு நிறை புகழாளன் தீ வேள்விச் சென்ற நாள்
தத்வ ஞானத்தாலும் -பிராகிருத விஷய வைராக்யத்தாலும் -முமுஷுவாய் பல அபி சந்தி ரஹிதமாக கர்ம அனுஷ்டானங்களைப்
பண்ணிக் கொண்டு போருகையாலும்-சர்வ திக்குகளிலும் நிறைந்த புகழை யுடையனான ஸ்ரீ ஜனக ராஜனுடைய
ஆஹவநீயாத் யக்நி த்ரயத்தோடே பண்ணும் யாகத்தில் விச்வாமித்ர மகரிஷி கொண்டு செல்ல எழுந்து அருளின காலத்தில்
மிக்க பெரும் சவை நடுவே
மிகவும் பெரிய சபா மத்யத்திலே
வில்லிறுத்தான் மோதிரம் கண்டு –
தனக்கு சுல்கமாகக் கல்பித்து இருந்த வில்லை முறித்த பெருமாளுடைய திருக் கையிலே அப்போது கிடந்ததாய்
பின்பு பாணி கிரஹணம் பண்ணுகிற போது தன் கையில் உறுத்தினதாய்-சர்வ காலமும் பெருமாள் திருக் கையில்
கிடக்குமதான திருவாழி மோதிரத்தைக் கண்டு
ஒக்குமால் அடையாளம் அனுமான் என்று உச்சி மேல் -வைத்துக் கொண்டு உகந்தனளால் மலர்க் குழலாள் சீதையுமே–
அநுமானே நீ முன்பு சொன்ன அடையாளங்களும் திருவாழி மோதிரத்தின் அடையாளமும் ஒக்கும் என்று அவன் முகத்தைப் பார்த்துச் சொல்லி
க்ருஹீத்வா ப்ரேஷா மாணாசா பர்த்து கர விபூஷணம் -பர்த்தாராம் இவ ஸம்ப்ராப்தா ஜானகீம் உதிதாபவத் -என்கிறபடியே
அத் திருவாழி மோதிரத்தை வாங்கி அதினுடைய கௌரவமும் -தன்னுடைய ஆதரமும் தோற்றத் தலை மேல் வைத்துக் கொண்டு -பின்னை
அத்தைக் கையிலே ஏந்தி -வைத்த கண் மாறாமல் பார்த்துக் கொண்டு இருக்கையாலே -அத் திருவாழி மோதிரத்தோடே சேர்ந்த
திரு விரலையும் -அத்தோடு சேர்ந்த -திருக் கையையும் -அத்தோடு சேர்ந்த திருத் தோள்களையும் நினையா நின்று கொண்டு
அவ்வழியாலே திருமேனி எல்லாவற்றையும் நினைத்து பாவணா ப்ரகரஷத்தாலே பெருமாள் அலங்கரிக்கப் பூ முடித்து ஒரு படுக்கையிலே
இருந்தால் போலே தோன்றி பிராட்டி மிகவும் ப்ரீதையானாள் என்று ஆச்சர்யப்பட்டு அருளிச் செய்கிறார் -ஆல்-ஆச்சர்யம் –

————————–

நிகமத்தில் இத் திருமொழி கற்றார்க்கு பலம் சொல்லித் தலைக் கட்டுகிறார் –

வாராரும் முலை மடவாள் வைதேவி தனைக் கண்டு
சீராரும் திறல் அனுமன் தெரிந்து உரைத்த அடையாளம்
பாராரும் புகழ்ப் புதுவைப் பட்டர் பிரான் பாடல் வல்லார்
ஏராரும் வைகுந்தத்து இமையவரோடு இருப்பாரே –3-10-10-

வாராரும் முலை மடவாள் வைதேவி தனைக் கண்டு
வாரொடு சேர்ந்து இருக்கைக்கு யோக்யமாய் இருக்கச் செய்தே -இப்போது வெறும் புறத்தில் இரா நிற்பதாக முலையை யுடையளாய் –
விரஹத்தால் வந்த துவட்சியும் யுடையளாய் -தேஹத்திலே உபேக்ஷையாலே விதேஹ புத்ரியானமை தொற்றி இருக்கிற பிராட்டியைக் கண்டு
சீராரும் திறல் அனுமன்
முதலிகள் எல்லாரும் யுண்டாய் இருக்க -இவனே இக்காரியம் செய்ய வல்லான் -என்று பெருமாள் திரு உள்ளம் பற்றி –
அடையாளங்களும் சொல்லி -திருவாழி மோதிரமும் கொடுத்து விடும்படி ஞானாதி குணங்களால் பரி பூர்ணனாய் –
நினைத்தது முடிக்க வல்ல சக்திமானாய் இருக்கிற திருவடி –
தெரிந்து உரைத்த அடையாளம்
பெருமாள் அருளிச் செய்த படிகளில் ஒன்றும் தப்பாமல் ஆராய்ந்து பிராட்டிக்கு விஸ்வசநீயமாக விண்ணப்பம் செய்த அடையாளங்களை –
பாராரும் புகழ்ப் புதுவைப் பட்டர் பிரான் பாடல் வல்லார்
பூமி எங்கும் நிறைந்த புகழை யுடையரான ஸ்ரீ வில்லி புத்தூருக்கு நிர்வாஹகரான பெரியாழ்வார்
அருளிச் செய்த பாடலான இவற்றை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள்
ஏராரும் வைகுந்தத்து இமையவரோடு இருப்பாரே —
எல்லா நன்மைகளும் சேர்ந்த பரமபதத்தில் -அடியாரோடு இருந்தமை -என்கிறபடியே
நிரந்தர பகவத் அனுபவ பரரான நித்ய ஸூரிகளோடு ஒரு கோவையாக இருக்கப் பெறுவர் –

——————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திருவாய்மொழிப் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி-2-2–ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் வியாக்யானம்-

அவதாரிகை –
ஆழ்வார்கள் எல்லாரும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவதார ப்ரவணராய் இருந்தார்களே யாகிலும் -அவர்கள் எல்லாரையும் போல் அன்றிக்கே
ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவதாரத்தில் அதி பிரவணராய் -அவ்வாதார ரஸா அனுபவத்துக்காக கோப ஜென்மத்தை ஆஸ்தானம் பண்ணி
போகத்தில் வழுவாத புதுவையர் கோன்-என்கிறபடியே அவ்வாதார ரசம் உள்ளது எல்லாம் அனுபவிக்கிறவர் ஆகையால்
முதல் திரு மொழியிலே அவன் அவதரித்த சமயத்தில் அங்குள்ளார் செய்த உபலாளந விசேஷங்களையும்-
அனந்தரம் -யசோதைப் பிராட்டி அவனுடைய பாதாதி கேசாந்தமான அவயவங்களில் உண்டான அழகை ப்ரத்யேகம் பிரத்யேகமாகத் தான் அனுபவித்து
அநு புபுஷுக்களையும் தான் அழைத்துக் காட்டின படியையும்
அனந்தரம் அவள் அவனைத் தொட்டிலிலே ஏற்றித் தாலாட்டின படியையும்
பிற்காலமாய் இருக்க தத் காலம் போலே பாவநா ப்ரகரஷத்தாலே
யசோதாதிகளுடைய பிராப்தியையும் ஸ்நேஹத்தையும் யுடையராய்க் கொண்டு
தாம் அனுபவித்து அனந்தரம் அவன்
அம்புலியை அழைக்கை
செங்கீரை யாடுகை
சப்பாணி கொட்டகை
தளர் நடை நடக்கை
அச்சோ என்றும் புறம் புல்குவான் என்றும் யசோதைப் பிராட்டி அபேக்ஷிக்க முன்னும் பின்னும் வந்து அணைக்கை யாகிற
பால சேஷ்டிதங்களை தத் பாவ யுக்தராய்க் கொண்டு அடைவே அனுபவித்துக் கொண்டு வந்து
கீழ்த் திரு மொழியிலே அவன் திருவாய்ப்பாடியில் உள்ளாரோடே அப்பூச்சி காட்டி விளையாடின சேஷ்டிதத்தையும்
தத் காலத்திலே அவள் அனுபவித்துப் பேசினால் போலே தாமும் அனுபவித்துப் பேசி ஹ்ருஷ்டரானார்
இனி -அவன் லீலா வ்யாபாரஸ் ராந்தனாய் முலை யுண்கையும் மறந்து -நெடும் போதாகக் கிடந்து உறங்குகையாலே –
உண்ணாப் பிள்ளையைத் தாய் அறியும் -என்கிறபடியே யசோதை பிராட்டி அத்தை அறிந்து -அம்மம் உண்ணத் துயில் எழாயே-என்று
அவனை எழுப்பி நெடும் போதாக முலை உண்ணாமே கிடந்தமையை அவனுக்கு அறிவித்து
நெறித்துப் பாய்கிற தன் முலைகளை உண்ண வேணும் என்று அபேக்ஷித்து அவன் இறாய்த்து இருந்த அளவிலும் விடாதே நிர்ப்பந்தித்து
முலையூட்டின பிரகாரத்தை தாமும் அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டு தத் பாவ யுக்தராய்க் கொண்டு
அவனை அம்மம் உண்ண எழுப்புகை முதலான ரசத்தை அனுபவித்துப் பேசி ஹ்ருஷ்டராகிறார் -இத் திருமொழியில் –

————————–

அரவணையாய் ஆயரேறே யம்ம முண்ணத் துயில் எழாயே
இரவும் யுண்ணாது உறங்கி நீ போய் இன்றும் உச்சி கொண்டதாலோ
வரவும் காணேன் வயிறு அசைந்தாய் வனமுலைகள் சோர்ந்து பாயத்
திருவுடைய வாய் மடுத்துத் திளைத்து உதைத்துப்  பருகிடாயே –2-2-1-

அரவணையாய் ஆயரேறே –
மென்மை குளிர்த்தி நாற்றம் தொடக்கமானவற்றை ப்ரக்ருதியாக யுடைய திரு வனந்த ஆழ்வானைப் படுக்கையாக யுடையனாய் இருந்து வைத்து
நாக பர்யங்கம் உத்ஸர்ஜ்ய -என்கிறபடியே அப்படுக்கையை விட்டுப் போந்து அவதீ ர்ணனாய் ஆயர்க்குப் பிரதானன் ஆனவனே –
அப்படுக்கை வாய்ப்பாலே பள்ளி கொண்ட போந்த வாசனையோ ஆயர் ஏறான இடத்திலும் படுக்கை விட்டு எழுந்திராதே பள்ளி கொள்ளுகிறது
அவன் தான் இதர சஜாதீயனாய் அவதரித்தாள் -சென்றால் குடையாம்-என்கிறபடியே
சந்த அனுவர்த்தியாய் அடிமை செய்யக் கடவ திரு அனந்த ஆழ்வானும்
அவனுடைய அவஸ்தா அநு குணமாக பள்ளி கொள்வதொரு திருப் படுக்கையான வடிவைக் கொள்ளக் கூடும் இறே
ஆகையால் அங்கு யுண்டான ஸூகம் எல்லாம் இங்கும் யுண்டாய் இருக்கும் இ றே கண் வளர்ந்து அருளுகிறவனுக்கு –

யம்ம முண்ணத் துயில் எழாயே-
முலை யுண்ண என்னாதே-அம்மம் உண்ண என்றது -சைஸவ அநு குணமாக அவள் சொல்லும் பாசுரம் அதுவாகையாலே –
துயில் -நித்திரை / எழுகை யாவது -அது குலைந்து எழுந்திருக்கை -/ எழாய்-என்கிறது எழுந்திருக்க வேணும் என்கிற பிரார்த்தனை
இரவும் யுண்ணாது உறங்கி நீ போய் இன்றும் உச்சி கொண்டதாலோ
நீ இராத்தி உண்ணாதே யுறங்கி -அவ்வளவும் அன்றிக்கே இன்றும் போது உச்சிப் பட்டது
ராத்திரி அலைத்தலாலே கிடந்து உறங்கினால் விடிந்தால் தான் ஆகிலும் உண்ண வேண்டாவோ
விடிந்த அளவேயோ-போது உச்சிப் பட்டது காண்-
ஆலும் ஓவும் ஆகிற அவ்யயம் இரண்டும் விஷாத அதிசய ஸூசகம்
வரவும் காணேன் வயிறு அசைந்தாய் –
நீயாக எழுந்திருந்து அம்மம் உண்ண வேணும் என்று வரவும் கண்டிலேன் –
அபேக்ஷை இல்லை என்ன ஒண்ணாத படி வயிறு தளர்ந்து இரா நின்றாய்
வனமுலைகள் சோர்ந்து பாயத்
வனப்பு -அழகும் பெருமையும் –
முலைகளானவை உன் பக்கலிலே ஸ்நேஹத்தாலே நெறித்து -பால் உள் அடங்காமல் வடிந்து பரக்க
உனக்கு பசி யுண்டாய் இருக்க இப்பால் இப்படி வடிந்து போக உண்ணாது ஒழிவதே-என்று கறுத்து –
திருவுடைய வாய் மடுத்துத்
அழகிய திருப் பவளத்தை மடுத்து -திரு -அழகு
இவ்வன முலையிலே உன்னுடைய திருவுடைய வாயை அபி நிவேசம் தோற்ற மடுத்து –
திளைத்து உதைத்துப்  பருகிடாயே
முலை யுண்கிற ஹர்ஷம் தோற்ற கர்வித்துக் கால்களாலே என்னுடம்பில் யுதைத்துக் கொண்டு இருந்து யுண்டிடாய்
பருகுதல் -பானம் பண்ணுதல்

——————————–

வைத்த நெய்யும் காய்ந்த பாலும் வடி தயிரும் நறு வெண்ணெயும்
இத்தனையும் பெற்று அறியேன் எம்பிரான் நீ பிறந்த பின்னை
எத்தனையும் செய்யப் பெற்றாய் ஏதும் செய்யேன் கதம் படாதே
முத்தனைய முறுவல் செய்து மூக்குறிஞ்சி முலை யுணாயே –2-2-2-

வைத்த நெய்யும் காய்ந்த பாலும் வடி தயிரும் நறு வெண்ணெயும்
பழுதற உருக்கி வைத்த நெய்யும் -செறியுறக் காய்ந்த பாலும் -நீர் உள்ளது வடித்துக் கட்டியாய் இருக்கிற தயிரும்
செவ்வையிலே கடைந்து எடுத்த நிறுவிய வெண்ணெயும்
இத்தனையும் பெற்று அறியேன் எம்பிரான் நீ பிறந்த பின்னை-
என்னுடைய நாயகனே -நீ பிறந்த பின்பு இவை ஒன்றும் பெற்று அறியேன் –
அன்றிக்கே இத்தனையும் என்றது -ஏக தேசமும் என்றபடியே இவற்றில் அல்பமும் பெற்று அறியேன் என்னுதல்
இப்படி என்னைக் களவேற்றுவதே -என்னைப் பிடித்தல் அடித்தல் -செய்யவன்றோ நீ இவ்வார்த்தை சொல்லிற்று என்று குபிதனாக
எத்தனையும் செய்யப் பெற்றாய் –
உனக்கு வேண்டியது எல்லாம் செய்யக் கடவை
ஏதும் செய்யேன் கதம் படாதே-
நான் உன்னைப் பிடித்தல் அடித்தல் ஒன்றும் செய்யக் கடவேன் அல்லேன்-நீ கோபிக்க வேண்டா -கதம் -கோபம்
முத்தனைய முறுவல் செய்து
முத்துப் போலே ஒளி விடா நிற்கும் முறுவலைச் செய்து -அதாவது கோபத்தைத் தவிர்ந்து ஸ்மிதம் பண்ணிக் கொண்டு என்கை
மூக்குறிஞ்சி முலை யுணாயே —
முலைக் கீழை -முட்டி முழுசி -மூக்காலே யுரோசி இருந்து முலையை அமுது செய்யாய் –

——————————–

தம்தம் மக்கள் அழுது சென்றால் தாய்மாராவார் தரிக்க கில்லார்
வந்து நின் மேல் பூசல் செய்ய வாழ வல்ல வாசுதேவா
உந்தையார் உன் திறத்தரல்லர்  உன்னை நான் ஓன்று இரப்ப மாட்டேன்
நந்த கோபன் அணி சிறுவா நான் சுரந்த முலை யுணாயே –2-2-3-

தம்தம் மக்கள் அழுது சென்றால் தாய்மாராவார் தரிக்க கில்லார்-
ஊரில் பிள்ளைகளோடு விளையாடப் புக்கால் எல்லாரையும் போல் அன்றிக்கே
நீ அவர்களை அடித்துக் குத்தி விளையாடா நின்றாய் -இப்படிச் செய்யலாமோ –
தம் தம் பிள்ளைகள் அழுது சென்றால் அவர்கள் தாய்மாரானவர்கள் பொறுக்க மாட்டார்கள்
வந்து நின் மேல் பூசல் செய்ய
அவர்கள் தாங்கள் தங்கள் பிள்ளைகளையும் பிடித்துக் கொடு வந்து உன் மேலே சிலுகிட்டு-சண்டையிட்டு -பிணங்க
வாழ வல்ல –
அதில் ஒரு சற்றும் இளைப்பும் இன்றிக்கே பிரியப்பட்டு இதுவே போக
வாசுதேவா-
ஸ்ரீ வஸூ தேவ புத்ரனானவனே -பசுவின் வயிற்றிலே புலியாய் இருந்தாயீ
உந்தையார் உன் திறத்தரல்லர்  –
உன்னுடைய தமப்பனாரானவர் இன்னிடையாட்டம் இட்டு எண்ணார்-உன்னை சிஷித்து வளர்க்கார் என்றபடி –
உன் சேஷ்டைகளை நோக்கும் தன்மையை யுடையவர் அல்லர்
உன்னை நான் ஓன்று இரப்ப மாட்டேன்
பெரும் தீம்பனான உன்னை அபலையான நான் ஒரு வழியாலும் தீர நியமிக்க மாட்டேன்
நந்த கோபன் அணி சிறுவா
ஸ்ரீ நந்த கோபர்க்கு வாய்த்த பிள்ளாய் -அணி -அழகு -இவன் தீம்பிலே உளைந்து சொல்லுகிற வார்த்தை
நான் சுரந்த முலை யுணாயே —
அவை எல்லாம் கிடக்க-இப்போது நான் சுரந்த முலையை அமுது செய்யாய் –

———————————–

கஞ்சன் தன்னால் புணர்க்கப்பட்ட கள்ளச் சகடு கலக்கழியப்
பஞ்சியன்ன மெல்லடியால் பாய்ந்த போது நொந்திடும் என்று
அஞ்சினேன் காண் அமரர் கோவே யாயர் கூட்டத்தளவன்றாலோ
கஞ்சனையுன் வஞ்சனையால் வலைப்படுத்தாய் முலை யுணாயே –2-2-4-

கஞ்சன் தன்னால் புணர்க்கப்பட்ட கள்ளச் சகடு-
உன் மேல் கறுவுதலை யுடையவனான கம்சனால் உன்னை நலிகைக்காகக் கற்ப்பிக்கப் பட்ட க்ரித்ரிதமான சகடமானது
அஸூரா விசிஷ்டமாய் வருகையால் -கள்ளச் சகடம் என்கிறது –
கலக்கழியப்
தளர்ந்தும் முறிந்தும் உடல் வேறாகப் பிளந்து வீய -என்கிறபடியே சாந்தி பந்தங்கள் -கட்டுக் குலைந்து உரு மாய்ந்து போம்படியாக
பஞ்சியன்ன மெல்லடியால் பாய்ந்த போது நொந்திடும் என்று
பஞ்சு போலே மிருதுவான திருவடிகளாலே உதைத்த போது திருவடிகள் நோம் என்று பயப்பட்டேன் காண் -பஞ்சி பஞ்சுக்கு போலி
அமரர் கோவே
தேவர்களுக்கு நிர்வாஹகனானவனே
உன்னைக் கொண்டு தங்கள் விரோதியைப் போக்கி வாழ இருக்கிற பாக்யத்தால் இ றே உனக்கு ஒரு நோவு வாராமல் இருந்தது என்கை
அஞ்சினேன் காண் யாயர் கூட்டத்தளவன்றாலோ
ஆயருடைய திரள் அஞ்சின அளவுள்ள காண் நான் அஞ்சின படி –
ஆல்-ஓ -விஷாத ஸூ சகமான அவ்யயங்கள்
கஞ்சனையுன் வஞ்சனையால் வலைப்படுத்தாய்
உன் திறத்திலே வஞ்சனைகளைச் செய்தே கம்சனை நீ அவன் திறத்தே செய்த வஞ்சனையாலே தப்பாத படி அகப்படுத்தி முடித்தவனே
முலை யுணாயே —
இப்போது முலையை அமுது செய்ய வேணும் –

———————————–

தீய புந்திக் கஞ்சனுன்மேல் சினமுடையன் சோர்வு பார்த்து
மாயம் தன்னால் வலைப்படுக்கில் வாழகில்லேன் வாசுதேவா
தாயர் வாய்ச் சொல் கருமம் கண்டாய் சாற்றிச் சொன்னேன் போக வேண்டா
ஆயர்பாடிக்கு அணி விளக்கே யமர்ந்து என் முலை யுணாயே –2-2-5-

தீய புந்திக் கஞ்சன்
துர் புத்தி யான கம்சன் -பிள்ளைக் கொல்லி இ றே –
மக்கள் அறுவரைக் கல்லிடை மோதின பாபிஷ்டன் இறே
உன் மே ல் சினமுடையன்
தேவகியுடைய அஷ்டம கர்ப்பம் உனக்கு சத்ரு -என்று அசரீரி வாக்யத்தாலே கேட்டு இருகையாலும்
பின்பு துர்க்கை சொல்லிப் போன வார்த்தையாலும்
நமக்கு சத்ருவானவன் கை தப்பிப் போய் நம்மால் கிட்ட ஒண்ணாத ஸ்தலத்தாலே புகுந்தான்
இவனை ஒரு வழியாலே ஹிம்சித்தாய் விடும்படி என் என்று இருக்கையாலும் உன்னுடைய மேலே மிகவும் க்ரோதம் யுடையவன்
சோர்வு பார்த்து –
அவிழ்ச்சி பார்த்து -அதாவது நீ அசஹாயனாய் திரியும் அவசரம் பார்த்து என்கை –
மாயம் தன்னால் வலைப்படுக்கில்
உன்னை நலிகைக்காக மாயா ரூபிகளான ஆஸூர பிரக்ருதிகளை திரியக்காயும் ஸ்தாவரமாயும் யுள்ள வடிவுகளைக் கொண்டு
நீ வியாபாரிக்கும் ஸ்தலங்களிலே நிற்கும் படி பண்ணி நீ அறியாமல் வஞ்சனத்தாலே நழுவாதபடி பிடித்துக் கொள்ளில்
வாழகில்லேன்
நான் பின்னை ஜீவித்து இருக்க க்ஷமை அல்லேன் -முடிந்ததே விடுவேன்
வாசுதேவா
உன்னாலே இ றே சாதுவான அவரும் -வஸூ தேவரும் -சிறைப்பட வேண்டிற்று
தாயர் வாய்ச் சொல் கருமம் கண்டாய்
தாய்மார் சொல்லும் கார்யம் காண் -அதாவது உத்தேச்யதையாலும் பரிவாலும் தாய்மார் வாக்கால் சொல்லுவது
பிள்ளைகளுக்கு அவசிய கரணீயம் காண் என்கை –
சாற்றிச் சொன்னேன் போக வேண்டா
இது தன்னைக் குன்னாங்குறிச்சியாக -ரஹஸ்யமாக -அன்றிக்கே -எல்லாரும் அறியும் படி பிரசித்தமாகச் சொன்னேன்
லீலார்த்தமாகவும் நீ தனித்து ஓர் இடத்தில் போக வேண்டா –
ஆயர்பாடிக்கு அணி விளக்கே
திரு ஆய்ப்பாடிக்கு ஒரு மங்கள தீபம் ஆனவனே -அணி -அழகு –
இத்தால் எனக்கே என்று -உனக்கு ஒரு தீங்கு வரில் இவ்வூராக இருள் மூடி விடும் கிடாய் என்கை
யமர்ந்து என் முலை யுணாயே —
ஆனபின்பு பரபரப்பை விட்டு ப்ரதிஷ்டித்தனாய் வந்து உனக்கு என்று சுரந்து இருக்கிற முலையை அமுது செய்ய வேணும் –

——————————-

மின்னனைய நுண்ணிடையார் விரி குழல் மேல் நுழைந்த வண்டு
இன்னிசைக்கும் வில்லிபுத்தூர் இனிது அமர்ந்தாய் யுன்னைக் கண்டார்
என்ன நோன்பு நோற்றாள் கொலோ இவனைப் பெற்ற வயிறு யுடையாள்
என்னும் வார்த்தை எய்துவித்த இருடீ கேசா முலை யுணாயே–2-2-6-

மின்னனைய நுண்ணிடையார்
மின்னொடு ஒத்த நுண்ணிய இடையை யுடையவர்கள் -என்னுதல்
மின்னை ஒரு வகைக்கு ஒப்பாய் யுடைத்தாய் -அவ்வளவு அன்றிக்கே ஸூஷ்மமான இடையை யுடையவர்கள் என்னுதல்
விரி குழல் மேல் நுழைந்த வண்டு
விஸ்தரமான குழல் மேலே மதுபான அர்த்தமாக அவஹாகித்த வண்டுகளானவை
இன்னிசைக்கும் வில்லிபுத்தூர் இனிது அமர்ந்தாய் –
மது பானத்தாலே செருக்கி இனிய இசைகளைப் பாடா நிற்கும் ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூரிலே-பரமபதத்தில் காட்டிலும் இனிதாகப் பொருந்தி வர்த்திக்கிறவனே
தாழ்ந்தாருக்கு முகம் கொடுக்கலான தேசமாகையாலே திரு உள்ளம் பொருந்தி வர்த்திப்பது இங்கே இறே
பரம சாம்யா பன்னருக்கு முகம் கொடுத்துக் கொண்டு இருக்கும் அத்தனை இறே பரமபதத்தில்
இங்கு இரண்டுமே சித்திக்கும்
யுன்னைக் கண்டார்-என்ன நோன்பு நோற்றாள் கொலோ இவனைப் பெற்ற வயிறு யுடையாள்-என்னும் வார்த்தை எய்துவித்த
நாட்டில் பிள்ளைகளைப் போலே அன்றிக்கே ரூப குண சேஷ்டிதங்களால் வ்யாவர்த்தனாய் இருக்கிற உன்னைக் கண்டவர்கள்
நாட்டிலே பாக்யாதிகைகளாய் விலக்ஷணமான பிள்ளைகளைப் பெறுவாரும் உண்டு இறே
அவ்வளவு இன்றிக்கே லோகத்தில் கண்டு அறியாத வைலக்ஷண்யத்தை யுடைய இவனைப் பெற்ற வயிறு யுடையவள்
இதுக்கு உடலாக என்ன தபஸ்ஸைப் பண்ணினாளோ என்று ஸ்லாகித்துச் சொல்லும் வார்த்தையை எனக்கு யுண்டாக்கித் தந்த
இருடீ கேசா
கண்டவர்களுடைய சர்வ இந்த்ரியங்களையும் வ்யக்த்யந்தரத்தில் போகாதபடி உன் வசமாக்கிக் கொள்ளும் வைலக்ஷண்யத்தை யுடையவன்
முலை யுணாயே-

———————-

பெண்டிர் வாழ்வார் நின்னொப்பாரை பெறுதும் என்னும் ஆசையாலே
கண்டவர்கள் போக்கு ஒழிந்தார் கண் இணையால் கலக்க நோக்கி
வண்டுலாம் பூம் குழலினார் உன் வாய் அமுது உண்ண வேண்டிக்
கொண்டு போவான் வந்து நின்றார் கோவிந்தா நீ முலை யுணாயே -2-2-7-

பெண்டிர் வாழ்வார் நின்னொப்பாரை பெறுதும் என்னும்
ஆசையாலே- கண்டவர்கள் போக்கு ஒழிந்தார்
ஸ்வ பர்த்தாக்களுக்கு பார்யைகளாய் வர்த்திப்பாராய் உன்னைக் கண்டவர்கள் -உன்னைப் போலே இருக்கும்
பிள்ளைகளைப் பெற வேணும் என்னும் ஆசையால் கால் வாங்கிப் போக மாட்டாத படியாய் விட்டார்கள்
வண்டுலாம் பூம் குழலினார் –கண் இணையால் கலக்க நோக்கி-
பெருக்காற்றிலே இழிய மாட்டாமையால் கரையிலே நின்று சஞ்சரிப்பாரைப் போலே மதுவின் ஸம்ருத்தியாலே உள்ளே அவகாஹிக்க
மாட்டா வண்டுகளானவை மேலே நின்று சஞ்சரிக்கும் படி பூவாலே அலங்க்ருதமான குழலை யுடையவர்கள்
தங்களுடைய கண்களாலே உன்னுடைய சமுதாய சோப தர்சனம் செய்து
கலக்க நோக்குகை யாவது -ஓர் அவயவத்திலே உற்று நிற்கை அன்றிக்கே திருமேனியை எங்கும் ஓக்கப் பார்க்கை
கீழ் -பெண்டிர் வாழ்வார் -என்று பக்வைகளாய்-பர்த்ர பரதந்த்ரைகளாய் -புத்ர சாபேஷைகளானவர்களைச் சொல்லிற்று
இங்கு வண்டுலாம் பூங்குழலினார் என்று ப்ராப்த யவ்வனைகளாய் போக சாபேஷைகளானவர்களைச் சொல்லுகிறது
உன் வாய் அமுது உண்ண வேண்டிக் கொண்டு போவான் வந்து நின்றார்
உன் வாக் அமிர்தம் புஜிக்க வேண்டி யுன்னை எடுத்துக் கொண்டு போவதாக வந்து நின்றார்கள்
கோவிந்தா
சர்வ ஸூலபனானவனே உன் ஸுலப்யத்துக்கு இது சேராது
நீ முலை யுணாயே –
அது வேண்டியபடி ஆகிறது -நீ இப்போது முலை யுண்ண வேணும்

——————————–

இரு மலை போல் எதிர்ந்த மல்லர் இருவர் அரங்கம் எரி செய்தாய் யுன்
திரு மலிந்து திகழ் மார்வு தேக்க வந்து என்னல்குல் ஏறி
ஒரு முலையை வாய் மடுத்து ஒரு முலையை நெருடிக் கொண்டு
இரு முலையும் முறை முறையா ஏங்கி ஏங்கி இருந்து உணாயே –2-2-8-

இரு மலை போல் எதிர்ந்த மல்லர் இருவர் அரங்கம் எரி செய்தாய்
வடிவின் பெருமையாலும் திண்மையாலும் இரண்டு மலை போல் வந்து அறப் பொருவதாக எதிர்ந்த சாணூர முஷ்டிகராகிற
இரண்டு மல்லருடைய சரீரமானது -பய அக்னியாலே தக்தமாய் விழும்படி பண்ணினவனே
யுன் திரு மலிந்து திகழ் மார்வு தேக்க
யுன்னுடைய அழகு மிக்கு விளங்கா நின்றுள்ள மார்வானது /-மலிதல் -மிகுதி / திகழ்ச்சி -விளக்கம்
அன்றிக்கே -திரு வென்று பிராட்டியைச் சொல்லுகிறதாய் -அவள் எழுந்து அருளி இருக்கையாலே
மிகவும் விளங்கா நின்றுள்ள உன்னுடைய மார்வு என்னவுமாம்
தேக்க -தேங்க-முலைப் பாலாலே நிறையும் படியாக
வந்து என்னல்குல் ஏறி
என் மடியிலே வந்து ஏறி
ஒரு முலையை வாய் மடுத்து ஒரு முலையை நெருடிக் கொண்டு-இரு முலையும் முறை முறையா ஏங்கி ஏங்கி இருந்து உணாயே —
ஒரு முலையைத் திருப் பவளத்திலே வைத்து ஒரு முலையைத் திருக் கையாலே பற்றி நெருடிக் கொண்டு இரண்டு முலையையும் மாறி மாறி
பால் பரவின மிகுதி திருப் பவளத்தில் அடங்காமையாலே நடு நடுவே இளைத்து இளைத்து அமர இருந்து அமுது செய்ய வேணும் –

————————————

அங்கமலப் போதகத்தில் அணி கொள் முத்தம் சிந்தினால் போல்
செங்கமல முகம் வியர்ப்பத் தீமை செய்து இம் முற்றத்தூடே
அங்கமெல்லாம் புழுதியாக வளைய வேண்டா வம்ம விம்ம
அங்கு அமரர்க்கு அமுது அளித்த அமரர் கோவே முலை யுணாயே -2-2-9-

அங்கமலப் போதகத்தில்
நிறத்தாலும் -மணத்தாலும் -செவ்வியாலும் -விகாசத்தாலும் -அழகியதாய் இருக்கும் தாமரைப் பூவின் இடத்தில் –
போது -புஷ்பம் / அகம் -இடம்
அணி கொள் முத்தம் சிந்தினால் போல்
நீர்மையாலும் ஒளியாலும் அழகை யுடைத்தான முத்துக்களானவை சிதறினால் போலே
செங்கமல முகம் வியர்ப்பத்
சிவந்து மலர்ந்த தாமரைப் பூ போலே இருக்கிற திரு முகமானது குறு வெயர்ப்பு அரும்பும் படியாக
தீமை செய்து இம் முற்றத்தூடே-அங்கமெல்லாம் புழுதியாக வளைய வேண்டா அணி கொள் முத்தம் சிந்தினால் போல்
இம் முற்றத்துள்ளே நின்று தீம்புகளைச் செய்து உடம்பு எல்லாம் புழுதியாக இருந்து புழுதி அளைய வேண்டா
அம்ம
ஸ்வாமி என்னுதல் –
இவள் சேஷ்டித தரிசனத்தால் வந்த ஆச்சர்ய யுக்தி ஆதல்
விம்ம அங்கு அமரர்க்கு அமுது அளித்த அமரர் கோவே 
துர்வாச சாப உபஹதராய் அஸூரர்கள் கையிலே ஈடுபட்டுச் சாவாமைக்கு மருந்து பெறுகைக்கு உன்னை வந்து
ஆஸ்ரயித்த தேவர்களுக்கு அத்தசையிலே வயிறு நிரம்ப அம்ருதத்தை இடுகையாலே அவர்களுக்கு நிர்வாஹகன் ஆனவனே
முலை யுணாயே –
அப்போது அவர்கள் அபேக்ஷைக்காக அது செய்தால் போலே இப்போது என்னுடைய அபேக்ஷைக்காக நீ முலை யுண்ண வேணும் என்கை –

————————————

ஓடவோடக் கிண்கிணிகள் ஒலிக்கும் ஓசைப் பாணியாலே
பாடிப் பாடி வருகின்றாயைப் பற்பநாபன் என்று இருந்தேன்
ஆடியாடி யசைந்திட்டு அதனுக்கு ஏற்ற கூத்தையாடி
ஓடியோடிப் போய் விடாதே யுத்தமா நீ முலை யுணாயே –2-2-10-

ஓடவோடக் கிண்கிணிகள் ஒலிக்கும் ஓசைப் பாணியாலே
நடக்கும் போது மெத்தென நடக்கை அன்றிக்கே -பால்யத்துக்கு ஈடான செருக்காலே பதறி ஓட ஓட பாதச் சதங்கைகளான
கிண் கிணிகள் த்வனிக்கும் த்வனியாகிற சப்தத்தால்
பாடிப் பாடி – -ஆடியாடி யசைந்திட்டு அதனுக்கு ஏற்ற கூத்தையாடி
அந்தப் பாட்டுக்குத் தகுதியான ந்ருத்தத்தை-திருமேனி இடம் வலம் கொண்டு அசைந்து அசைந்து இட்டு நடக்கிற நடையால் -ஆடி ஆடி –
கூத்தன் கோவலன் இறே -நடக்கிற நடை எல்லாம் வல்லார் ஆடினால் போலே இ றே இருப்பது
ஆகையால் விரைந்து நடந்து வரும் போது திருவடிகளின் சதங்கைகளினுடைய ஓசைகள் தானே பாட்டாய் –
நடக்கிற நடை எல்லாம் ஆட்டமாய் இருக்குமாய்த்து
அன்றிக்கே
கிண் கிணிகள் ஒலிக்கும் ஓசை காலமாக -வாயாலே பாடிப் பாடி -அத்தானுக்கு ஏற்ற கூத்தை
அசைந்து அசைந்திட்டு ஆடி ஆடி என்று பொருளாகவுமாம்
வருகின்றாயைப் பற்பநாபன் என்று இருந்தேன்
இப்படி என்னை நோக்கி வாரா நின்றுள்ள உன்னை கொப்பூழில் எழு கமலப் பூ அழகர் -என்கிறபடியே
வேறே ஒரு ஆபரணம் வெண்டாதே திரு நாபீ கமலம் தானே ஆபரணமாம் படி இருப்பான் ஒருவன் அன்றோ
இவனுக்கு வேறே ஒரு பாட்டும் ஆட்டமும் வேணுமோ
சதங்கை ஓசையும் நடை அழகும் தானே பாட்டும் ஆட்டமுமாய் இருந்த படி என் -என்று ஆச்சர்யப்பட்டு இருந்தேன் என்னுதல்
அழிந்து கிடந்தததை யுண்டாக்குமவன் அன்றோ நம்முடைய சத்தையைத் தருகைக்காக வருகின்றான் என்று இருந்தேன் என்னுதல்
ஓடியோடிப் போய் விடாதே யுத்தமா நீ முலை யுணாயே —
இவள் சொன்னதின் கறுத்து அறியாதே -இவள் நம்முடைய நீர்மையைச் சொல்லாமல் ஸ்வா தந்தர்ய பிரகாசகமான
மேன்மையைச் சொல்லுவதே -என்று மீண்டு ஓடிப் போகத் தொடங்குகையாலே
இப்படி ஆடிக் கொண்டு என் கைக்கு எட்டாத படி ஓடி ஓடிப் போய் விடாதே நீ புருஷோத்தமன் ஆகையால்
ஆஸ்ரித பரதந்த்ரனான பின்பு என் வசத்தில் வந்து என் முலையை உண்ண வேணும் என்கிறாள் –

—————————————–

நிகமத்தில் இத் திருமொழி கற்றார்க்கு பலம் சொல்லித் தலைக் கட்டுகிறார் –

வாரணிந்த கொங்கை யாச்சி மாதவா யுண் என்ற மாற்றம்
நீரணிந்த குவளை வாசம் நிகழ நாறும் வில்லி புத்தூர்
பாரணிந்த தொல் புகழான் பட்டர் பிரான் பாடல் வல்லார்
சீரணிந்த செங்கண் மால் மேல் சென்ற சிந்தை பெறுவார் தாமே –2-2-11-

வாரணிந்த கொங்கை யாச்சி –
ராஜாக்களுக்கு அபிமதமான த்ரவ்யங்களை பரிசாராகரானவர்கள் கட்டி இலச்சினை இட்டுக் கொண்டு திரியுமா போலே
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனுக்கு போக்யமான முலைகள் பிறர் கண் படாதபடி கச்சாலே சேமித்துக் கொண்டு திரிகையாலே
வாயாலே அலங்க்ருதமான முலையை யுடையவளான ஆய்ச்சி என்று ஸ்லாகித்துக் கொண்டு அருளிச் செய்கிறார் –
மாதவா யுண் என்ற மாற்றம்-
ஸ்ரீ யபதி யாகையாலே அவாப்த ஸமஸ்த காமனானவனை அவதாரத்தின் மெய்ப்பாட்டுக்கு ஈடாக முலை யுண் என்ற சப்தத்தை
நீரணிந்த குவளை வாசம் நிகழ நாறும் வில்லி புத்தூர்
நீருக்கு அலங்காரமாக அலர்ந்த செங்கழு நீரினுடைய பரிமளமானது ஒருபடிப் பட பிரகாசியா நிற்கிற ஸ்ரீ வில்லி புத்தூருக்கு நிர்வாஹகராய்
பாரணிந்த தொல் புகழான் பட்டர் பிரான் பாடல் வல்லார்
பூமியிலே ராஜாக்களின் பிரதானனான பாண்டியனும் -ஜ்ஞாதாக்களில் பிரதானரான செல்வ நம்பி தொடக்கமானவர்களும்
அன்றிக்கே பூமி எங்கும் கொண்டாடும் படி வ்யாப்தமாய் -வந்தேறி இன்றிக்கே ஆத்மாவுக்கு ஸ்வா பாவிகமான புகழை யுடையராய்
ப்ராஹ்மண உத்தமரான பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்த பாடலை அப்யஸிக்க வல்லவர்கள்
சீரணிந்த செங்கண் மால் மேல் –
ஆத்ம குணங்களால் அலங்க்ருதனாய் -அவயவ சோபைக்கு பிரகாசகமான சிவந்த திருக் கண்களை யுடையவனாய்
இவை இரண்டையும் ஆஸ்ரிதர் அனுபவிக்கும் படி அவர்கள் பக்கல் வ்யாமோஹத்தை யுடையனாய் இருக்குமவன் விஷயத்தில்
அன்றிக்கே
ஆஸ்ரித பாரதந்த்ரமாகிய குணத்தால் அலங்க்ருதனாய் -இந் நீர்மைக்கும் மேன்மைக்கும் ப்ரகாசகமான சிவந்த திருக் கண்களை யுடையவனாய்
சர்வ ஸ்மாத் பரனாய் இருக்குமவன் விஷயத்திலே என்று பொருளாகவுமாம்
சென்ற சிந்தை பெறுவார் தாமே —
பாடல் வல்லார் தாம் செங்கண் மால் பக்கலிலே ஒருபடிச் சென்ற மனசை யுடையராவார் –

———————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திருவாய்மொழிப் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –