ஸ்ரீ திருவாசிரியம் –ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –ஏழாம் பாசுரம் –

சேதனர் எல்லாருக்கும் செய்ய அடுப்பது -அவனுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகையாய் இருக்க –
இதர தேவதைகளை ஆஸ்ரயித்து சம்சார பந்தம் வர்த்திக்கும் படி பண்ணா நிற்பார்கள் –
இது என்ன படு கொலை -இவ்வனர்த்தம் என்னால் பொறுக்கப் போகிறது இல்லை -என்றார் கீழ்
அல்லாதார் செய்தபடி செய்கிறார்கள் -நாம் முந்துற முன்னம் இவ்வனர்த்தத்தைத் தப்பி
இவ்வர்த்தத்தைப் பெற்றோம் என்று உகக்கிறார் இதில்
நாட்டார் கண்டார் காலில் குனிந்து திரியா நிற்க நமக்கு முந்துற முன்னம் தேவதாந்த்ர ஸ்பர்சம்
இன்றிக்கே இருக்கப் பெற்றோமே –
இந்த லாபமே அமையாதோ-என்று ஸ்வ லாபத்தைப் பேசி இனியர் ஆகிறார் –

அவன் சர்வ பதார்த்தங்களையும் திரு வயிற்றிலே வைத்து நோக்குகிற போது-
நம்மோடு ஓக்க அவன் திரு வயிற்றிலே புக்குப் புறப்பட்டவர்களிலே சிலரை ஆஸ்ரயித்து –
பலத்துக்கு அவர்கள் கை பார்த்து இருக்கையாகிற இப் புன்மை இன்றிக்கே இன்றிக்கே ஒழியப் பெற்ற
இதுவே அமையாதோ -என்று பிரீதராய்-அல்லாத திவ்ய பிரபந்தங்களை-
அந்தாதி ஆக்கிக் கொண்டு போந்த இவர் இத்தை அந்தாதி ஆக்க மாட்டாதே
உகப்புக்கு இதுக்கு மேற்பட்ட இல்லாமையால் இவ் வனுபவத்தோடே தலைக் கட்டுகிறார்-
இத்தையும் அந்தாதி யாக அருளிச் செய்த போதிலும்-
திரு விருத்தம் பெரிய திருவந்தாதி திருவாய் மொழி மூன்றையும் உகப்பின் மிகுதியால்
மண்டல அந்தாதியாக இல்லாமல் தலைக் கட்டுகிறார் என்றவாறு

நளிர் மதிச் சடையானும் என்று தொடங்கி யாவையும் யுலகமும் யாவரும் அகப்பட வாயிற்று அவன் உண்டது –
தன்னோடு ஓக்கச் சிறை இருந்தவர்களில் சிலரை ஆஸ்ரயித்துப் பெறுவதொரு பலம் உண்டோ

நளிர் மதி சடையனும் நான் முக கடவுளும்
தளிர் ஒளி இமையவர் தலைவனும் முதலா
யாவகை வுலகமும் யாவரும் அகப்பட
நிலம் நீர் தீ கால் சுடர் இரு விசும்பும்
மலர் சுடர் பிறவும் சிறிதுடன் மயங்க
ஒரு பொருள் புறப் பாடின்றி முழுவதும்
அகப் படக் கரந்து ஓர் ஆல் இலை சேர்ந்த எம்
பெரு மா மாயனை அல்லது
ஒரு மா தெய்வம் மற்று உடையமோ யாமே ?–7-

நளிர் மதி சடையனும் -குளிர்ந்த சந்திரனை தலையிலே தரித்துள்ள ருத்ரனும்
நான் முக கடவுளும்-நான்கு முகங்களுடைய பிரமனும்
தளிர் ஒளி இமையவர் தலைவனும் முதலா-தளிர் போன்ற அழகிய தேஜஸ்ஸை யுடைய தேவர்கள் அதிபதி இந்திரன் இவர்கள் முதலான
யாவகை வுலகமும் யாவரும் அகப்பட-எல்லா விதமான லோகங்களும் எல்லா சேதனர்களும் உட்பட
நிலம் நீர் தீ கால் சுடர் இரு விசும்பும்-பூமியும் ஜலமும் அக்னியும் காற்றும் தேஜஸ்ஸினால் வியாபிக்கப்பட்டுள்ள ஆகாசமும்
மலர் சுடர் பிறவும் -மலர்ந்த கிரணங்களை யுடைய சந்த்ர சூரியர்களும் மற்றும் உள்ள வஸ்துக்களும்
சிறிதுடன் மயங்க-ஒரே காலத்தில் வயிற்றில் ஏக தேசத்தில் சேரும்படி
ஒரு பொருள் புறப் பாடின்றி முழுவதும்-ஒரு வஸ்துவும் வெளிப் படாதபடி எல்லா வற்றையும்
அகப் படக் கரந்து -உள்ளே இருக்கும் வண்ணம் உண்டு வயிற்றிலே மறைத்து
ஓர் ஆல் இலை சேர்ந்த -ஓர் ஆலின் இலை மேல் நித்திரை செய்யுமவனாய்
எம் பெரு -என்னுடைய ஸ்வாமியாய் -பெரியவனாய் –
மா மாயனை அல்லது-அளவிட்டு அறிய முடியாதவனாய் ஆச்சர்ய சக்தி யுடைய ஸ்ரீ மந் நாராயணனை ஒழிய
ஒரு மா தெய்வம் மற்று உடையமோ யாமே ?– வேறான பெரிய தேவதையை நாம் ஆஸ்ரயணீயராக உடையோமோ

நளிர் மதி சடையனும்
சாதக வேஷம் தோற்ற ஜடையை தரித்துக் கொண்டு இருக்கச் செய்தேயும்-துர்மானத்தாலே –
ஸூக பிரதாநன்-என்று தோற்றும்படி தாழை மடலைக் கீறித் தலையிலே வைப்பாரைப் போலே
குளிர்ந்த சந்திரனை ஜாடையில் தரித்த ருத்ரனும்

நான் முக கடவுளும்
அவன் தனக்கும் கூட ஜனகனுமாய் ஸ்ருஷ்டிக்கு உறுப்பாக நாலு முகத்தை யுடையனாய் இருக்கிற
சதுர்முகனாகிற தெய்வமும்
இவர்கள் இருவரும் இரண்டு காரியத்துக்கும் கடவராய் அதிகாரிகளாய் இறே இருப்பது –
குசவனையும் -தண்டமாகிற புறமடக்கியும் போலே –

தளிர் ஒளி இமையவர் தலைவனும் முதலா
போக ப்ரவணன் ஆகையால் அப்சரஸ்ஸுக்களை மெய்க்காட்டிக் கொண்டு வடிவைப் பேணி
தேவர்களுக்கு நிர்வாஹகனாய் இருக்கிற இந்திரன் தொடக்கமாக

யாவகை வுலகமும் யாவரும் அகப்பட
எவ்வகைப்பட்ட லோகங்களையும் -அவ்வவ லோகங்களில் உண்டான எல்லாச் சேதனரையும் தப்பாமே

நிலம் நீர் தீ கால் சுடர் இரு விசும்பும்
அவர்கள் எல்லாருக்கும் காரணமாய் இருக்கிற பூத பஞ்சகமும் –

சுடர் இரு விசும்பும் -என்றது
உண்டாம் இடத்திலே மற்றை நாலுக்கும் முன்னே உண்டாமது ஆகையால்
அழியும் இடத்தில் அவை அழிந்தாலும் தான் சிறிது காலம் நின்று அழியுமது ஆகையால் வந்த புகரைப் பற்ற

மலர் சுடர் பிறவும்
சந்த்ர சூர்யர்களும் -மற்றும் உள்ள மனுஷ்யாதிகளும் இவை யடைய

சிறிதுடன் மயங்க
சிறியதாய்க் கொண்டு உடனே மயங்க
சில பேருக்கு இடைச் சொல்லி உண்பார் பலர் உண்டால் சோறு மட்டமாம் போலே –
ரஷ்யமாய்க் கொண்டு நாநா வாய்ப் புகுகிற பதார்த்தங்கள் அளவுபடும்படியாக வாயிற்று
தன் திரு வயிற்றில் வைக்கிற போது பாரிப்பின் பெருமை -இவை அடங்க அல்பமாகக் கொண்டு
ஓன்று ஒன்றை விடாதே தன் பக்கலிலே கலச
அன்றிக்கே -சிறிது உடல் மயங்க -என்று பாடமாய்
ஓர் ஆலந்தளிரின் உள்ளடங்கின வடிவில் கலச
உடன் உடல் என்கிற இடத்தில் -னகர-லகரங்களுக்கு ஒரு விரோதம் இல்லை

ஒரு பொருள் புறப் பாடின்றி முழுவதும் அகப் படக்
ஒரு பதார்த்தமும் பிரிகதிர் படாத படி எல்லாவற்றையும்

கரந்து
பிரளயம் வந்தால் முன்புற்றைக் காட்டிலும் திரு வயிற்றை இளைத்துக் காட்டலாம் படி
ஒரு விக்ருதி இன்றிக்கே இருக்கை

ஓர் ஆல் இலை சேர்ந்த எம் பெரு மா மாயனை அல்லது
இப்படி இவற்றை திரு வயிற்றிலே வைத்து தான் முகிழ் விரியாதே பவனாய் இருபத்தொரு ஆலந்தளிரிலே
கண் வளர்ந்த நம்முடைய ஆச்சர்ய சக்தி யுக்தனை ஒழிய

பாலன் தந்துருவாய் ஏழுலகுண்டு ஆலிலையின்
மேல் அன்று நீ வளர்ந்த மெய்யென்பர் -ஆல் அன்று
வேலை நீருள்ளதோ விண்ணதோ மண்ணதோ
சோலை சூழ் குன்று எடுத்தாய் சொல்லு –ஸ்ரீ முதல் திருவந்தாதி -69-

பாலன் தந்துருவாய் ஏழுலகுண்டு -யசோதா ஸ்தநந்தய மத்யந்தம் விமுக்தம் -என்னும்படி
முக்தமான வடிவை யுடையவனாய் சகல லோகங்களையும் திரு வயிற்றிலே வைத்து

ஆலிலையின் மேல் அன்று நீ வளர்ந்த மெய்யென்பர் —
மஞ்சாடு வரை ஏழும் கடல்கள் ஏழும் வானகமும் மண்ணகமும் மற்றும் எல்லாம் எஞ்சாமல் வயிற்றில் அடக்கி
ஆலின் மேல் ஓர் இளந்தளிரில் கண் வளர்ந்த ஈசன் தன்னை —-ஸ்ரீ பெரிய திருமொழி -2-10-1-என்கிறபடியே
முகிழ் விரியாத ஆலந்தளிரிலே-தரிக்கைக்கு ஒரு யசோதாதிகள் இன்றிக்கே இருக்க
நீ கண் வளர்ந்து அருளினவற்றை மெய் என்று ஆப்தரான ரிஷிகள் எழுதா நின்றார்கள்
கதம் ந்வயம் சிஸூ சேதே லோகே நாசமுபாகதே
சாகாயாம் வட வ்ருஷஸ்ய பல்லவே து ஸூசிஸ் மித –பாரதம் -என்று ஆயிற்று அவர்கள் எழுதுகிற பாசுரம்

ஆல் அன்று வேலை நீருள்ளதோ விண்ணதோ மண்ணதோ
அவ்வால் தான் அன்று மண்ணைக் கரைத்து பொகட்ட ஜகத்திலே உள்ளதோ-
நிராலம்பநமான ஆகாசத்தில் உள்ளதோ –
அன்றிக்கே கார்ய ஆகாரம் குலைந்து கரந்து கிடக்கிற மண்ணிலே உள்ளதோ –

சோலை சூழ் குன்று எடுத்தாய் சொல்லு–பருவம் நிரப்புவதற்கு முன்னே ஏழு பிராயத்தில் ஒருபடிப்பட
மலையைத் தரித்துக் கொண்டு நின்ற நீ சொல்லு -இதுவும் ஓர் ஆச்சர்யம் இறே –
இதுவும் சொல்ல வேணும் -அதுவும் சொல்ல வேணும் -இம் மூன்றும் விஸ்மயமாய் இருப்பன
சில அகடிதங்களாய் இருந்தன
அவன் பின்னை இவர்களுக்குச் சொன்ன உத்தரம் ஏது-என்று ஸ்ரீ பட்டரைக் கேட்க
அவன் தானும் -ஆழ்வார் வந்தால் கேட்கக் கடவோம்-என்று நினைத்து இருந்தான் காணும் -என்ன
பின்னையும் நீ சர்வ ஆதார பூதனாம் அத்தனை போக்கி உன்னை ஒழிய புறம்பே ஒன்றுக்கு ஓன்று
ஆதாரமாக வல்லது ஓன்று உண்டோ –
அன்று அவன் சர்வ ஆதார பூதனாய் இருக்கிறபடியைக் கண்டு இது ஓர் ஆச்சர்யமே என்று விஸ்மிதர் ஆகிறார் -என்று–
ஸ்ரீ பட்டர் அருளிச் செய்தார் என்று இங்கு நம் ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்தார் –
இப்படிப்பட்ட ஆச்சர்ய யோகத்தைச் சொல்லுகிறது -பெரு மா மாயன் -என்று
அவனை ஒழியப் புறம்பே கால் காணித் தெய்வம் உடையோமோ நாம்

முந்துற ரக்ஷகன் ஆகிறேன் -என்று பச்சை இடுவித்துக் கொண்டு -சில நாள் கழிந்தவாறே வடிவைக் காட்டி –
நான் உன்னைப் போலே சாதகன் காண் -என்று சொல்ல –
அவனை விட்டால் போலே எடுத்துக் கழிக்கைக்குத் தான் ஒரு தேவதை உண்டோ நமக்கு –
மார்க்கண்டேயனை ரக்ஷிக்கிறேன் என்று சொல்லிப் பச்சை இடுவித்துக் கொண்டு அநந்தரம் ஜடையைக் காட்டி –
நானும் உன்னைப் போலே சாதகன் -ஒரு தலையைப் பற்றிக் காண் இருப்பது -என்னை ஆஸ்ரயியுங்கோள்-என்று
பிறர் சொல்லும் வார்த்தையை மெய் என்று விஸ்வசித்து இருக்கும் படி -பிரமித்தாய் ஆகாதே -பொறு –
உனக்கு ஆஸ்ரயணீய ஸ்த்தலம் காண் -என்று கொடு போய் சர்வேஸ்வரனைக் காட்டிக் கொடுத்தான் இறே –

கண்டும் தெளிந்து கற்றார் கண்ணற்க்கு ஆளின்றி யாவரோ
வண்டு உன் மலர்த்தொங்கல் மார்க்கண்டேயனுக்கு வாழு நாள்
இண்டைச் சடை முடி யீசனுடன் கொண்டு உசாச் செல்ல
கொண்டு அங்குத் தன்னோடும் கொண்டு உடன் சென்று உணர்ந்துமே–திருவாய் -7-5-7- என்றபடி –

ப்ரஹ்மாணம் நீல கண்டஞ்ச யாஸ் ஸாந்யா தேவதாஸ் ஸ்ம்ருதா
பிரதி புத்தாந சேவந்தே யஸ்மாத் பரிமிதம் பலம் –சாந்தி பர்வம் -350-36–என்றபடி
ப்ரஹ்மாவையும் ருத்ரனையும் அல்லாத தேவதைகளையும் அறிவுடையராய் இருப்பார் ஆஸ்ரயியார்கள் –
அதுக்கு அடி என் என்னில் –
பரம புருஷார்த்த லக்ஷண மோக்ஷத்தில் இவனுக்கு அபேக்ஷை உண்டானால் அவர்கள் அது கொடுக்க மாட்டார்களே —
அவர்களுக்கு மோக்ஷ பிரதத்வம் இல்லாமையால் -இனி இவ்வருகே சிலவற்றை இறே கொடுப்பது -அவை அல்பம் இறே –
அவை அவன் இவனுக்குக் கொடுக்கவுமாம் இவன் அவனுக்குக் கொடுக்கவுமாய் இறே இருப்பது –

ஸ்கந்த ருத்ர மஹேந்த்ராத்யா ப்ரதிஷித்தாஸ் து பூஜநே –என்று அன்றோ சாஸ்த்ரா விதி

திறம்பேன்மின் கண்டீர் திருவடி தன் நாமம்
மறந்தும் புறம் தொழா மாந்தர் -இறைஞ்சியும்
சாத்துவராய்ப் போதுமின்கள் என்றான் நமனும் தன்
தூதுவரைக் கூவிச் செவிக்கு –ஸ்ரீ நான்முகன் -68-என்னக் கடவது இறே

பர்த்தாவின் பக்கல் ஆனுகூல்யம் அற்று இருக்க பர்த்ரந்தர பரிக்ரஹம் பண்ணாது ஒழிகை இறே
இவள் அவனுக்காகை யாகிறது –
பகவத் ப்ராவண்யம் க்ரமத்தில் பிறக்கவுமாம் –
இவனுக்கு முந்துற வேண்டுவது தேவதாந்த்ர ஸ்பர்சம் அறுகை இறே –
இது உண்டானால் யோக்யதை கிடைக்கும் இறே
ஆகவே
ஒரு மா தெய்வம் மற்று உடையமோ யாமே ?–என்று அருளிச் செய்து நிகமிக்கிறார்

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திரு அடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ திருவாசிரியம் –ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –ஆறாம் பாசுரம் –

இவற்றினுடைய சத்தையை சார்த்தமாக உபாதானம் பண்ணி ஸ்ருஷ்டித்து -ஸ்ருஷ்டித்த அநந்தரம்-
இனிமேல் அவை பட்டது படுகின்றன என்று இராதே சிறியத்தை பெரியது நலிந்து மஹாபலி போல்வார்
பருந்து இறைஞ்சினால் போலே அபஹரிக்க-ஸ்ரீ யபதியானவன் தன் மேன்மை பாராதே தன்னை அழித்து ரஷித்த
செயலை அனுசந்தித்து சேதனராய் இருப்பார்க்கு இவனுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணி வர்த்திக்க இறே
செய்ய அடுப்பது-என்றார் கீழே –
இவர்கள் தாங்கள் சேதனரான பின்பு இதிலே உருப்படாது ஒழிவார்களோ-என்று லௌகீகரைப் பார்த்தார்
அவர்கள் வருந்திக் கை விடுவது இவன் ஒருவனையுமேயாய் –
விரும்புகைக்கும் இவனை ஒழிந்தவையாக அமைந்து –
நான் என்றும் என்னது என்றும் -பகவத் வ்யதிரிக்தரை ரக்ஷகராகத் தேடியும் போருகிறபடியைக் கண்டு
இது இருந்தபடி என்
ஏகஸ்மிந் நப்யதிக்ராந்தே முஹுர்ர்த்தே த்யாந வர்ஜிதே
தஸ்யுபிர் முஷிதேநேவ யுக்த மாக்ரந்திதம் ப்ருசம்–என்கிறபடியே –
பகவத் தியானத்துக்கு விச்சேதம் பிறந்தால் அதுக்குப் பரிஹாரமாகத் திரு நாம சங்கீர்த்தனம் பண்ணுகை –
சீரிய தனம் அபஹ்ருதமானால் எல்லாரும் அறியக் கூப்பிடுமா போலே கீழ்ப் பிறந்த விச்சேதத்துக்குக் கூப்பிடக் கடவது இறே
அப்படித் தங்கள் இழவுக்குக் கூப்பிட வேண்டி இருக்க -அவர்கள் அது தானும் அறியாது இருக்க
அவர்கள் இழவு பொறுக்க மாட்டாமை-தாம் ஓ என்று ஓ என்று கூப்பிடுகிறார்

ஒ! ஒ! உலகினது இயலவே ஈன்றோள் இருக்க
மணை நீர் ஆட்டி படைத்து இடந்து உண்டு உமிழ்ந்து
அளந்து தேர்ந்து உலகு அளிக்கும் முதல் பெரும்
கடவுள் நிற்ப புடை பல தானறி
தெய்வம் பேணுதல் தனாது
புல் அறிவாண்மை பொருந்தக் காட்டி
கொல்வன முதலா அல்லன முயலும்
இனைய செய்கை இன்பு துன்பு அளி
தொல் மா மாயப் பிறவி யுள் நீங்கா
பல் மா மாயத்து அழுந்து மா நளிர்ந்தே –6–

உலகு-இப்பூ மண்டலத்தை
படைத்து -ஆதி காலத்திலேயே உண்டாக்கி
இடந்து -ஸ்ரீ வராஹ கல்பத்தில் அண்டபித்தியில் இருந்து குத்தி எடுத்து
உண்டு -பிரளய காலத்தில் அமுது செய்து
உமிழ்ந்து-அவாந்தர ஸ்ருஷ்ட்டி காலத்தில் வெளிப்படுத்தி
அளந்து -திரிவிக்ரம அவதாரத்தில் திருவடிகளால் அளந்து
தேர்ந்து -அதற்கும் மேலே ரக்ஷண உபாயத்தை சிந்தை செய்து
அளிக்கும் -ரக்ஷிக்கும் படியான
முதல் பெரும் கடவுள் -ஆதி காரணனும் பரதேவதையுமான ஸ்ரீமன் நாராயணன்
நிற்ப -ஆஸ்ரயணீயனாக இருக்க -அவனை விட்டு –
புடை பல அவனுடைய விபூதியாக சொல்லப்பட்டனவாய் -பலவகைப்பட்டவனாய்
தானறி தெய்வம் -ஆஸ்ரயிக்கும் தான் அறிந்த சில தேவதைகளை
பேணுதல் -ரக்ஷகனாக ஆதரிக்கை
தனாது புல் அறிவு -தன்னுடைய கீழான புத்தியை
ஆண்மை பொருந்தக் காட்டி-பெரியோர்கள் மனத்தில் படும்படி காண்பித்து
ஈன்றோள் இருக்க-பெற்றவள் இருக்கும் போது-அவளைக் கவனியாமல்
மணை நீர் ஆட்டி -அசேதனமான மணைக்கு நீராட்டுவது போல் இருக்கிறது
செய்கை-அத்தேவதைகளின் செய்கைகள்
கொல்வன முதலா-ஹிம்ஸிக்கை முதலிய
அல்லன முயலும்-செய்யத் தகாத கார்யங்களைச் செய்கையாகிற
இனைய-இப்படிப்பட்ட தன்மையை உடையவை
அளி-அத்தேவதைகள் அளிக்கும் பலமாவது
துன்பு -துன்பத்துடன் கூடிய
இன்பு-ஸூகமாகவே இருக்கும் -ஆகையால் அத்தேவதைகளை ஆஸ்ரயிக்கை
தொல் மா மாயப் பிறவி யுள் -அநாதியாய்-பெரியதாய் -ஆச்சர்ய கரமான சம்சாரத்தில் நின்றும்
நீங்கா-நீங்குகை அன்றிக்கே
பல் மா மாயத்து -பலவாய் பெரியதாய் மோகத்தை உண்டாக்கக் கூடிய சப்தாதி விஷயங்களில்
அழுந்து மா நளிர்ந்தே –நன்றாக அழுந்துகைக்கு இடமாகும்
ஒ! ஒ! உலகினது இயலவே–உலகின் ஸ்வபாவம் என்னே –

ஒ! ஒ!
இருந்தார் இருந்த இடங்களிலே செவிப்படும்படி கூப்பிடுகிறார்

உலகினது இயலவே
ஒரு விபூதியாக தன்னை அனுபவிக்கிற அனுபவத்துக்கு விச்சேதம் இன்றிக்கே செல்லுகிறாப் போலே
இது ஒரு விபூதி தன் பக்கல் வைமுக்யம் பண்ணும்படி வைப்பதே –
இது ஒரு லோகத்தினுடைய ஸ்வ பாவமே –

நீர் இங்கனே ஓ என்று இட்டு நெடு வாசி படக் கூப்பிடுகைக்கு லோகமாகத் தான் செய்தது என் என்னில் –
ஈன்றோள் இருக்க மணை நீர் ஆட்டி
இரா நின்றார்கள்

உத்பத்திக்கு முன்னே உண்டாக்குகைக்கு சாதன அனுஷ்டானம் பண்ணி -பின்னை கர்ப்பத்தில் தரித்து –
பிரசவ வேதனையை அனுபவித்து -அநந்தரம் தண்ணிய இட்டுக் கொடு துவண்டு நோக்கினால்
அறிவு பிறந்து பண்ணின உபகாரத்தை ஸ்மரிக்கும் அளவானவாறே அவளை விட்டு
ஒரு உபகாரமும் பண்ணவும் அறியாதே இவன் பண்ணின உபகாரத்தையும் ஸ்மரிக்கவும் அறியாதே
இருபத்தொரு அசித் பதார்த்தத்தை கொண்டாடுவாரைப் போலே
வகுத்த விஷயத்தை விட்டு அப்ராப்த விஷயத்தை ஆதரியா நின்றார்கள்

நீர் -ஈன்றோள் -என்று தாயாக நினைக்கிறது தான் ஆரை என்னில்
படைத்து இடந்து உண்டு உமிழ்ந்து அளந்து தேர்ந்து உலகு அளிக்கும் முதல் பெரும் கடவுள் நிற்ப
இவை அடங்கலும் போக மோக்ஷ ஸூந்ய மாய்த் தமோ பூதமாய்-
ஆஸீதிதம் தமோ பூதம் -என்றபடி அசித் கல்பமாய் இழந்து கிடக்கிற போது
இவற்றினுடைய தசையைக் கண்டு -ஐயோ என்று இரங்கி பஹு ஸ்யாம் என்று ஸ்ருஷ்டித்து
ஸ்ருஷ்டமான அநந்தரம் பிரளயம் கொள்ள நீருக்கும் சேற்றுக்கும் இறாயாத மஹா வராஹமாக எடுத்து
திரிய பிரளயம் வரும் என்று முற்கோலி திரு வயிற்றிலே வைத்து உள்ளே கிடந்து தளராதபடி
வெளிநாடு காண உமிழ்ந்து எல்லை நடந்து மீட்டு –
இப்படி சர்வவித்த ரக்ஷணங்களையும் பண்ணச் செய்தே
பின்னையும் தன்னை விஸ்வசித்து அருகே கிடந்தவனை -மாடி தடவினவனைப் போலே அநு தபித்து-
ஒன்றும் செய்யாதானாய் மேன்மேல் என ரக்ஷண உபாயங்களை சிந்தித்து –
ஒருவரை இருவரை அன்றிக்கே வரையாதே எல்லாரையும் ஓக்க ரக்ஷிக்கிற அத்விதீய பரதேவதை யானவன் –
ஆரோ வருவார் -என்று
குஹேநே சார்த்தம் தத்ரைவ ஸ்திதோ அஸ்மி திவசாந் பஹுந்
ஆசயா யதிவா ராம புநஸ் சப்தா பயேதி தி -அயோத்யா -59-3-என்கிறபடியே அவசர பிரதீஷனாய் நிற்க
இவ்வோ உபகாரங்களை பன்னிற்றிலனே யாகிலும் ஆஸ்ரயிக்கைக்கு முட்டுப் பொறுக்கும்
அத்விதீய பரதேவதை இவன் அல்லது இல்லை என்கை

யயாதி சாதன அனுஷ்டானம் பண்ணி ஸ்வர்க்கத்திலே இந்திரனோடே அர்த்தாசநத்திலே இருக்கச் செய்தே –
கர்ம பூமியில் புண்ய கருத்துக்கள் யார் -என்று அவனைக் கேட்க –
ஒரு தேவதை முன்பே பொய் சொல்லிற்றாக ஒண்ணாது என்று -நான் வர்த்தித்த காலத்தில்
என்னை எல்லார்க்கும் மேலாகச் சொல்லுவார்கள் -என்ன -ஆத்ம பிரசம்ஸை பண்ணினாய் –
த்வம்ச என்று பூமியிலே விழும்படி சபித்தான் என்று இவ்விடத்தை ஸ்ரீ பட்டர் வாசித்துப் போந்த காலத்திலே
இந்திரன் தன்னை ஆஸ்ரயித்துப் பெற்ற உத்கர்ஷமாய் இருக்க அர்த்தாசநத்திலே இருந்தது பொறுக்க மாட்டாமை –
ஆத்ம பிரசம்ஸை பண்ணினாய் -என்றறொரு வ்யாஜத்தை இட்டுத் தள்ளினானாய் இருந்தது –
இது தான் வேத உப ப்ரும்ஹணார்த்தமாக ப்ரவ்ருத்தமான மஹா பாரதத்தில் எவ்வர்த்தத்தினுடைய
விசதமமாக ருஷி எழுதினான் -என்று கேட்க
தான் தன்னோடு ஓக்க உத்கர்ஷத்தைக் கொடுக்க வல்லதுவும் -அத்தைப் பொறுக்க வல்லதுவும்
பரதேவதையான பின்பு ஆஸ்ரயிக்கப்படுமதுவும் பரதேவதை –
அல்லாதார் ஆஸ்ரயணீயர் அல்லர் என்னும் இடம் பிரகாசிகைக்காக -என்று அருளிச் செய்தார்

அவனை விட்டால் சுருக்கம் ஒழிய அவனோடே தோள் தீண்டியாய் இருப்பாரை ஆஸ்ரயிக்கப் பெறினுமாம் இறே
புடை பல தானறி தெய்வம் பேணுதல்
ஒரு புடைகளிலே -அர்த்தவாதித்து அவனுடைய விபூதியைப் பேசுகிற இடத்திலே அவனுடைய உத் கர்ஷத்துக்காக
இவ்வருகே சிலருக்கு சில மினுக்கம் சொல்லுமே -அத்தைக் கொண்டு கிடந்த இடம் அறியாமே
ஒதுங்கிக் கிடைத்தவற்றை யாயிற்று ஆதரிப்பது –
அது தன்னிலும் ஒரு தேவதையே இவனுடைய சர்வ அபேக்ஷிதங்களையும் கொடுக்க மாட்டாதே –
ஒருவனாய் பரம புருஷார்த்த லக்ஷண மோக்ஷத்தைக் கொடுக்கிறான் அன்றே –
அது வேண்டில் –
ஆரோக்யம் பாஸ்கராத் இச்சேத் தானம் இச்சேத் ஹுதாசநாத்
ஈஸ்வராத் ஞானம் அந்விச்சேத் இச்சேத் கதிம் இச்சேத் ஜனார்த்தநாத் -ப்ரஹ்மாண்டம் –என்னக் கடவது இறே

ஆக விபூதி காமன் ஆகில் இன்னானைப் பற்றுவான் -புத்ர காமன் ஆகில் இன்னானைப் பற்றுவான் –
பசு காமன் ஆகில் இன்னானைப் பற்றுவான் என்று இங்கனே ஒன்றுக்கு ஒருவராய் பலராய் இருக்கும் –
தான் அறி தெய்வம்
பிராமண ப்ரஸித்தமாய் இருப்பது ஓன்று அன்றே -ரஜோ குணத்தாலும் தமோ குணத்தாலும் மிக்கு இருக்கிற
தான் அறியும் தெய்வத்தை யாயிற்றுப் பற்றுகிறது
பேணுதல்
அவை தனக்கு என்ன ஒரு உத்கர்ஷம் இல்லாமையால் -மொட்டைத் தலையனை பனி இரும் குழலன் -என்று
கவி பாடுவாரைப் போலே ஆஸ்ரயிக்கிற இவனுக்கே பரமாயிற்று
அத் தேவதைகளுக்கு ஈஸ்வரத்வம் சம்பாதித்துக் கொடுக்கையும்

தானது–
இவன் சொன்ன போதாக அவை ஆஸ்ரயணீயங்கள் ஆகிறனவும் அல்ல –
இவன் தான் அங்கே சில பெற்றான் ஆகிறானும் அல்லன்
இத்தால் பலித்தது ஆயிற்று -விசேஷஞ்ர்க்கு தன் அறிவில் குறைவை பிரகாசிப்பித்தானாம் அத்தனை –

தானது–புல் அறிவாண்மை பொருந்தக் காட்டி-
தன்னுடைய ஞானத்தில் அல்பதையை விசேஷஞ்ஞர்க்கு தேறும்படி தெரிவிப்பித்து
பலம் பெரும் போது பரதேவதையை ஆஸ்ரயித்துப் பெற வேணுமே
ஆஸ்ரயிக்கும் இடத்தில்
ஆத்மா வா அரே த்ரஷ்டவ்ய ஸ்ரோதவ்யோ மந்தவ்யோ நிதித்யாசிதவ்ய–ப்ருஹதாரண்யம் -6-5-6-என்றும்
தமேவ வித்வான் அம்ருத இஹ பவதி நாந்யப் பந்தா -என்றும்
உபாசன வாக்யங்களிலே சொன்னபடியே காரண வஸ்துவை உபாசிக்கின்றது அன்று இறே

கொல்வன முதலா அல்லன முயலும் இனைய செய்கை
ஆட்டை அறுத்துத் தா பிரஜையை அறுத்துத் தா -என்பன சிலவும்
நிஷித்த த்ரவ்யங்களைக் கொண்டு பரிமாற வேண்டுவன சிலவும் இவையாயிற்று செயல்கள் —
ஆஸ்ரயணங்கள் தாமே நரகமாய் இருந்ததே –
இப்படி ஆஸ்ரயித்துப் பெரும் பலத்தைப் பார்த்தால் அதை பெருமதில் பெறாது ஒழிகை நன்றாய் இருக்குமே

இன்பு துன்பு அளி
ஸூக துக்க மிஸ்ரமான பலத்தை யாயிற்று தருவது -நிஷ்க்ருஷ்ட ஸூகமான மோக்ஷம் அவற்றுக்கு இல்லையே

ஆக -செய்ததாயிற்று என் என்னில் -தன்னோடு ஒத்து இருப்பான் ஒருவனாய் -பவ உபகரண பூதனாய் –
நித்ய சம்சாரியாய் இருப்பான் ஒருவனை ஆஸ்ரயித்துப் பலம் பெறப் பார்த்த இது தான்
நித்ய சம்சாரி யாக்கைக்கு கிருஷி பண்ணினான் ஆயிற்று

தொல் மா மாயப் பிறவி யுள் நீங்கா
பல் மா மாயத்து –
பழையதாய் காரணமாய் இருக்கிற மா மாயம் உண்டு –இம்மாயை
தேவீ ஹ்யேஷா குண மயீ மம மாயா துரத்யயா –ஸ்ரீ கீதை –7-14-
இது ஒருவரால் கடக்க ஒண்ணாது -என்று அவன் அருளிச் செய்த பிரகிருதி –
இப்பிரக்ருதி சம்பந்த நிபந்தந ஜென்மங்களில் புக்கு மீள விரகு இன்றிக்கே பலவகைப்பட்ட இருக்கிற
மா மாயம் உண்டு -சப்தாதி விஷயங்கள் -அவற்றிலே

நளிர்ந்தே அழுந்துமே
எடுத்தது அனையும் தரை அளவும் அழுந்தா நின்றன

உலகினது இயல்வே
வகுத்த விஷயத்தைப் பற்றி நிஷ்க்ருஷ்ட ஸூ கத்தைப் பெறப் பாராதே சேதனர் அப்ராப்த விஷயத்தை ஆஸ்ரயித்து
அனர்த்தத்தைப் பெறப் பார்ப்பதே –
இது என்ன படு கொலை என்கிறார்

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திரு அடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ திருவாசிரியம் –ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –ஐந்தாம் பாசுரம் –

மூ உலகம் விளைத்த உந்தி மாயக் கடவுள் மா முதல் அடியே ஊழி தோற் ஊழி ஓவாது வாழிய
வென்று யாம் தொழ இசையும் கொல்?-என்றார் கீழே
நமக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணப் புக்க உமக்குக் கருத்து என் என்னில் –
உறங்குகிற பிரஜைக்குத் தான் அறிந்தபடி ஹிதம் பார்க்கும் தாயைப் போலே நீ பண்ணின உபகாரம்
அறிகைக்கு அடி ஒருவரும் இன்றியே இருக்க -அமிழ்ந்து கிடந்தவற்றை அடைய உண்டாக்கி –
உண்டானவற்றுக்குக் காவலாக திக் பாலாதிகளை அடைத்து விட்ட அநந்தரம்-
சிறியத்தை பெரியது நலியாதபடி நீ நாட்டுக்குக் காவலாக நிறுத்தின இந்திரன்-
ஒரு ஆஸூர பிரக்ருதியான மஹாபலி கையிலே ராஜ்யத்தைப் பறிகொடுத்துக் கண் பிசைய –
முதலிலே இவற்றை உண்டாக்கினோம் –
அநந்தரம் இவற்றுக்குக் காவலாக திக் பாலாதிகளைக் கை யடைப்பாக்கி நோக்கினோம் –
ஆகில் இவை பட்டது படுகின்றன -என்று கை வாங்கி இராதே –
ஸ்ரீ யபதியான உன்னை அழித்து இரப்பாளன் ஆக்கிக் கொடுத்து –
இட்டு வளர்ந்த கையைக் கொண்டு இரந்து-
இந்திரன் கார்யம் செய்து -தலைக்கட்டின செயல் ஒன்றையும் அனுசந்தித்தால்
உனக்கு அன்றிக்கே மற்றையார்க்கோ மங்களா சாசனம் பண்ண அடுப்பது-என்று இந்தப் பிரசங்கத்தில்
திரு உலகு அளந்தபடி ப்ரஸ்துதமாக-அத்தைப் பேசி அனுபவிக்கிறார் –

மா முதல் அடி போது ஓன்று கவிழ்த்து அலர்த்தி
மண் முழுதும் அகப்படுத்து ஒண் சுடர் அடி போது
ஓன்று விண் செலீ இ நான் முகப் புத்தேள்
நாடு வியந்து உவப்ப வானவர் முறை முறை
வழி பட நெறீ இ தாமரை காடு
மலர்க் கண்ணொடு கனி வாய் உடையது
மாய் இரு நாயிறு ஆயிரம் மலர்ந்தன்ன
கற்பகக காவு பற்பல வன்ன
முடி தோள் ஆயிரம் தழைத்த
நெடியோய் கல்லது அடியதோ வுலகே ?

மா முதல் -பரம காரணனான உன்னுடைய
அடி போது ஓன்று கவிழ்த்து அலர்த்தி-திருப்பாதம் ஆகிற ஒரு சிவந்த தாமரைப் பூவை கவிழ்த்துப் பரப்பி
மண் முழுதும் அகப்படுத்து -பூமிப்பரப்பு எல்லாம் கைப்பற்றியும்
ஒண் சுடர் அடி போது ஓன்று-அழகிய தேஜஸ்ஸை யுடைய புஷ்பம் போன்றதான மற்றொரு திருவடியை
நான் முகப் புத்தேள் -பிரமனாகிற தேவதையின்
நாடு வியந்து உவப்ப –லோகமானது அதிசயப்பட்டு மகிழ்ச்சி யுறவும்
வானவர் நெறீ இ முறை -அவ்வுலகத்தில் உள்ள தேவதைகள் -சரியான வழியில் செல்லுகையை முறையிடுகிற
முறை வழி பட -ஸாஸ்த்ர வழிப்பட வணங்கும் படியும்
விண் செலீ இ-ஆகாசத்தில் செலுத்தியும்
தாமரை காடு மலர்க் கண்ணொடு-தாமரைப் பூக்கள் நிறைந்த காடு புஷ்பித்தால் போலே இருக்கிற திருக்கண்களோடே கூட
கனி வாய் உடையதுமாய் -பழம் போன்ற சிவந்த திருப் பவளத்தை யுடையதாய்
இரு நாயிறு ஆயிரம் மலர்ந்தன்ன-அநேகமான கிரணங்களை உடையதாய் -ஆயிரம் ஸூர்யர்கள் உதித்தால் போலே இருக்கிற
முடி பற்பல-பல க்ரீடங்களையும்
கற்பகக காவு வன்ன-கற்பக வனம் போல் இருக்கிற
தழைத்த ஆயிரம் தோள்-ஓங்கி வளர்ந்துள்ள ஆயிரம் திருத் தோள்களையும் உடையனாய்
நெடியோய்க்கு அல்லதும் -எல்லாருக்கும் மேலானவனாய் விளங்குகிற எம்பெருமானை ஒழிந்த மற்று எவர்க்கும்
அடியதோ வுலகே –இவ்வுலகமானது அடிமைப்பட்டதோ –

மா முதல் அடி போது ஓன்று கவிழ்த்து அலர்த்தி-
நின்றதோர் பாதம் நிலம் புதைப்ப நீண்ட தோள் சென்று அளந்தது என்பர் திசை எல்லாம்
அன்று கரு மானியாய் இரந்த கள்வனே உன்னைப் பிரமாணித்தார் பெற்ற பேறு–இரண்டாம் திருவந்தாதி -61-என்கிறபடியே
திரு உலகு அளந்து அருளுவதாக நின்ற போது நின்ற திருவடி அந் நிலையில்
ஒண் மிதியில் புனலுருவி ஒரு கால் நிற்ப–திரு நெடும் தாண்டகம் -5- என்கிறபடியே
ஆவரண ஜலத்துக்கு உட்பட்டத்தை அடைய தன் கீழே இட்டுக் கொண்டது –
வளர்ந்த திருத் தோள்கள் வியாபித்து திக்குகளை அளந்து கொண்டன
அன்று கரு மாணியாய்
ஸ்ரீ யபதியான நீ -உண்டு -என்று இட்ட போதொடு -இல்லை என்று மறுத்த போதொடு வாசியற ப்ரீதியோடே போம்படியான
இரப்பிலே தகண் ஏறின வடிவை உடையையாய்க் கொண்டு இரந்து
உன் படி ஒருவருக்கும் தெரியாதபடி மறைத்து வர்த்திக்கிறவனே
நீ இச் செயல் செய்தது இந்திரன் ஒருவனுடைய அபேக்ஷிதம் செய்கைக்கு அன்று இறே
ஆரேனுமாகத் தன் திருவடிகளில் தலை சாய்த்தார்க்குமாக தன்னை அழிய மாறியும் கார்யம் செய்வான் ஒருவன் என்று
உன் படியை அனுசந்தித்து ஆஸ்ரிதர் மார்விலே கை வைத்து உறங்குகைக்காகச் செய்த செயல் இறே இது
கீழ்ச் சொன்ன படியே –
மா முதல் அடிப்போது -என்று பரம காரணமானவனுடைய திருவடி என்னுதல் –
அன்றிக்கே மா முதல் அடிப்போது -என்றது
திருவடி தனக்கேயாய் சேஷ பூதர் அடைய வந்து சேருவது திருவடிகளில் ஆகையால்
அவர்களுக்குப் பரம ப்ராப்யமான திருவடி என்னுதல்
அடிப்போது -என்றது
அடியாகிற செவ்விப்பூ -என்றபடி -அடியாகிய அன்று அலர்ந்த செவ்விப்பூ -என்றபடி
அடி -திருவடி -திருவடி யாகிற செவ்விப்பூவை

கவிழ்த்து அலர்த்தி
திருவடியைப் பரப்பி எல்லாவற்றையும் அளந்து கொள்ளுகிற இடத்தில் சிறியதின் தலையில் பெரியது இருந்தால்
சிறியது நெருக்குண்ணக் கடவது –
அப்படியே திருவடியின் கீழ்ப் பட்ட பதார்த்தங்கள் நெருங்குண்டது இல்லையோ என்னில் –
ஒரு செவ்வித் தாமரைப் பூவை கவிழ்த்து அலர்த்தினால் அதினுள் அல்லிக்கு உள்ள நெருக்கு இறே
திருவடியின் கீழ்ப் பட்ட பதார்த்தங்கள் உள்ளது
ஒண் மிதி என்னக் கடவது இறே

மண் முழுதும் அகப்படுத்து
புனலுருவி என்கிறபடி -ஆவரண ஜலத்துக்கு உட்பட்டது அடையத் தன் கீழே இட்டுக் கொண்டு –
இது வாகில் இத் திருவடி செய்தது –
மற்றைத் திருவடி செய்தது என் என்னில்

ஒண் சுடர் அடி போது
ஒரு காலும் காமரு சீர் அவுணன் உள்ளத்து எண் மதியும் கடந்து அண்டமீது போகி இரு விசும்பினூடு போய்
எழுந்து என்று தொடங்கி –மண் முழுதும் அகப்படுத்து –என்கிறபடியே
மேல் உள்ள லோகங்கள் அடைய அளந்து கொண்டது –
ஒண் சுடர் அடி போது ஓன்று
மநுஷ்யர்களுக்கு எல்லாருக்கும் உள்ள துர்மானம்-இந்த்ராதிகளில் ஓர் ஒருவருக்கும் உண்டாய் இருக்கும் –
அப்படிப்பட்டவர்களை அடைய பக்ந அபிமானர் ஆக்கிக் கொள்ளுகையாலே வந்த புகரை உடைத்தாய் இருக்கை –
அழகிய சுடரை உடைய செவ்விப்பூவாகிய ஒரு திருவடி –

விண் செலீ இ
விண்ணை அடைய வியாபித்தது -எவ்வளவில் சென்றது என் என்னில்

நான் முகப்பு தேள் நாடு வியந்து உவப்ப
சதுர்முகன் ஆகிற தேவதையினுடைய லோகமானது இத்தைக் கண்டு வியப்பதும் செய்தது –
அந் நீர்மை ஏறிப் பாயாததொரு மேடு தேடித் போந்தோம் ஆனோம் –
நீர்மை இங்கே வந்து ஏறுவதே -இஃதோர் ஆச்சர்யம் இருந்தபடி என் -என்று விஸ்மயப்படுவதும் செய்தது
திருவடிகளுக்கு ஆகாதார் இல்லை யாகாதே
அவன் உளனாக்க நாம் அல்லோம் என்று அகலப் பார்த்தாலும் அகல விரகு இன்றிக்கே இருந்ததீ –
இது ஒரு அலாப்ய லாபம் இருந்தபடியே என்று உகப்பதும் செய்து
அவ்வளவில் ப்ரஹ்மா செய்தது என் என்னில் –

குறை கொண்டு நான் முகன் குண்டிகை நீர் பெய்து
மறை கொண்ட மந்திரத்தால் வாழ்த்தி -கறை கொண்ட
கண்டத்தான் சென்னி மேல் ஏறக் கழுவினான்
அண்டத்தான் சேவடியை அங்கு –ஸ்ரீ நான்முகன் -9-என்கிறபடியே
நினைவு இன்றிக்கே இருக்க திருவடி கையிலே வந்து இருந்தவாறே அலாப்ய லாபத்தால் தடுமாறிச் சுற்றிலே பார்த்தான் –
அவ்வளவில் தர்ம தத்வம் நீராய்க் குண்டிகையிலே புக்கு இருந்தது -அத்தைக் கொண்டு திருவடியை விளக்கினான் –
அவ்வளவில் இது நமக்கு நல்ல இடம் -என்று சிவன் தன் தலையை மடுத்தான்-

த்ரவீ பூதஸ் ததா தர்மோ ஹரி பக்த்யா மஹாமுநே
க்ருஹீத்வா தர்மபாநீயம் பதம் நாதஸ்ய துஷ்டயே
ஷாளிதம் பரயா பக்த்யா பாத்யார்க்க்யாதி ரர்ச்சிதம்
ததம்பு பதிதம் த்ருஷ்ட்வா ததார சிரஸா ஹர
பாவநார்த்தம் ஜடா மத்யே யோக்யோஸ் மீதிய வதாரணார்த்
வர்ஷாயுதாந்யத பஹுந் ந முமோச ததா ஹர–ஈஸ்வர சம்ஹிதை –என்று
பாவநார்த்தம் ஜடா மத்யே–சிரஸா ஹர–தன்னுடைய ஸூத்யர்த்தமாக ஜடையில் தரித்தான் –
யோக்யோஸ் மீதிய வதாரணார்த்–திருவடிகளுக்கு யோக்யர் அல்லாதார் இல்லை என்று பார்த்தான்
வர்ஷாயுதாந்யத பஹுந் ந முமோச ததா ஹர–என்கிறபடியே நற் சரக்கு வந்தால் விடுவார் இல்லை இறே
கிடையாதது கிடைத்தவாறே விடேன் என்று தலையில் வைத்துத் திருவடியைக் கட்டிக் கொண்டு நெடுங்காலம் நின்றான்

சது முகன் கையில் சதுப்புயன் தாளில் சங்கரன் சடையினில் தங்கி –ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் -4-7-3-என்று இறே
கங்கைக்கு வரலாறு (வரவாறு ) சொல்லுகிறது
முந்துற ப்ரஹ்மாவின் கையிலே இருந்து பின்னர் சர்வேஸ்வரன் திருவடிகளில் தங்கி –
அநந்தரம் ருத்ரன் தலையிலே வந்து விழுந்தது -இத்தால் ப்ரஹ்மா தான் பெற்றது என் என்னில்

தவம் செய்து நான்முகன் பெற்றான் தாரணி
நிவந்து அளப்ப நீட்டிய பொற் பாதம் -சிவந்த தன்
கை யனைத்தும் ஆரக் கழுவினான் -கங்கை நீர்
பெய்து அனைத்துப் பேர் மொழிந்து பின் -ஸ்ரீ இரண்டாம் திருவந்தாதி -78-என்றபடி
அநேகம் கைகளை படைத்ததால் உள்ள பிரயோஜனம் பெறும்படி திருவடியை விளக்கப் பெற்றான்

குறை கொண்டு -தன்னுடைய வெறுமையை முன்னிட்டுக் கொண்டு
குண்டிகை நீர் பெய்து மறை கொண்ட மந்திரத்தால் வாழ்த்தி -வேதத்தில் அநந்ய பரமான வாக்யங்களைக் கொண்டு
மங்களா சாசனம் பண்ணி
கறை கொண்ட -இவன் ஆவி விவேகத்தால் விளைவது அறியாமே அநர்த்த ரூபங்களாய் இருக்குமவற்றைச் செய்யா நின்றான் –
இனி இங்கன் ஒத்த அமங்களங்கள் வாராது ஒழிய வேணும் -என்று விஷம பிரஜைகள் மேலே தீரத்தைக் கொண்டு
விநீதனாக வேணும்-என்று தெளிக்குமா போலே ருத்ரன் ஜடையில் விழும்படி கழுவினான் –

இதுவாகில் அவன் செயல் -அவ்வவ லோகத்தில் உள்ள தேவதைகள் செய்தது என் என்னில்
வானவர் முறை முறை வழி பட நெறீ இ
தேவர்கள் நெறி பட்டு
வானவர் நெறீ இ-முறை முறை வழி பட -என்று அந்வயம் –
தேவர்கள் நெறி பட்டு பகவத் சமாஸ்ரயணம் பண்ணும்படியைச் சொல்லுகிற சாஸ்திரங்களின் வழியே
திரளாக ஆஸ்ரயிக்க-திரு அணுக்கன் திரு வாசலில் திரள் திரளாகப் புக்கு திருவடி தொழுமா போலே
ஸமாராதன விதியின் படி வழிபட்டு ஆஸ்ரயிக்க

அவ்வளவில் அவன் செய்தது என் என்னில்
தாமரை காடு மலர்க் கண்ணொடு கனி வாய் உடையதுமாய்
ஆரேனுமாகத் தன திருவடிகளைத் தலையிலே வைத்தால் ஆதித்ய சந்நிதியில் தாமரை போலே
திருக்கண் செவ்வி பெறுமாயிற்று-
தாமரைக்காடு அலர்ந்தால் போலே இருக்கிற திருக்கண்ணோடே கனிந்த வாயையும் யுடைத்தாய் இருப்பதுமாய் –

இரு நாயிறு ஆயிரம் மலர்ந்தன்ன
நாம் இங்கு காண்கிற ஆதித்யனைப் போல் அன்றிக்கே அநேக ஆயிரம் கிரணங்களையும் கீழ்ச் சொன்ன
விசேஷங்களையும் உடையராய் இருப்பார் ஆயிரம் ஆதித்யர்கள் -சேர உதித்தால் போலேயாய்

கற்பகக காவு பற்பல வன்ன –
பலவான கற்பகச் சோலை -போலே -இப்படி இருக்கிறது எது என்னில்

முடி தோள் ஆயிரம் தழைத்த
ஞாயிறு ஆயிரம் மலர்ந்தால் போலே இருக்கிறது திரு அபிஷேகம் பலவகைப்பட்ட கற்பகச்சோலை போலே இருக்கிறது –
அநேகம் ஆயிரம் பணைத்த திருத்தோள்கள் –

நெடியோய்
இப்படி தன்னை அழிய மாறி இரந்து-அவன் கார்யம் செய்து -தலைக்கட்டச் செய்தேயும் -தன்னை விஸ்வசித்து –
உடனே கிடந்தவன் முடி அவிழ்த்தனைப் போலே அநு தப்பித்து -மஹா பலி போல்வார் நலிவதற்கு முன்னே
முற்கோலி நோக்கப் பெற்றிலோம் -பறி கொடுத்தோம் -பிற்பாடாரானோம் -என்று நோக்கி
லஜ்ஜித்து ஒன்றும் செய்யாதானாய்த் தன் குறையை நினைத்து இருக்குமவன் ஆயிற்று –
செய்ய வேண்டிவற்றை நீல நினைப்பவன் -நெடியோன் -என்றபடி

நெடியோய்க் கல்லது அடியதோ வுலகே
இப்படி சர்வ ரக்ஷகனான தன்னை ஒழிய ஜகத்து மற்றும் சிலர் கால் கீழே கிடந்தது மங்களா சாசனம் பண்ண
எல்லாரையும் ஆஸ்ரயிப்பித்துக் கொள்ளுகிறவர்கள் தலை மேலே காலை வைத்த உனக்கு மங்களா சாணம் பண்ண அடுக்குமோ –
சிலர் கால் கீழே கிடந்தவர்களிலே சிலருக்கு மங்களா சாசனம் பண்ண அடுக்குமோ –
உன் காலின் கீழே துகை உண்டவர்களுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ண அடுக்குமோ –
சொல்லிக் காண்
நீ அன்றோ நெடியோன் -அனைவரிலும் சாலப் பெரியவனான திரிவிக்ரமன் நீ அன்றோ என்றவாறு

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திரு அடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ திருவாசிரியம் –ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –நாலாம் பாசுரம் –

கீழில் பாட்டில் பக்தி பண்ணும் விஷயத்துக்கு எல்லை எவ்வளவு என்னில் –
சர்வேஸ்வரன் தொடங்கி -ததீய சேஷத்வ பர்யந்தமாக அனுசந்திக்கை என்றது –
அப்படிப்பட்ட அனுசந்தானத்தை உடையாரானார் பரிமாறும் பரிமாற்றம் இருக்கும் படி என் என்னில்
ஊழி தோற் ஊழி ஓவாது வாழிய வென்று-அடியோமோடும் நின்னோடும் பிரிவின்றி ஆயிரம் பல்லாண்டு –
என்று ஆயிற்று இருப்பது
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் பல்லாண்டு என்று ஆண்டாக்கி -அது தன்னைப் பலவாகி-ஆயிரமாக்கி –
அது தன்னைக் கோடியாகப் பெருக்கி மங்களா சாசனம் பண்ணுகிறார் –
இவர் அவ்வளவு அமையாமல் முதலிலே கல்பத்தை விவஷித்து அது தன்னை மேல் மேல் என்னப் பெருக்குகிறார் –

ஊழி தோற் ஊழி ஓவாது வாழிய
வென்று யாம் தொழ இசையும் கொல்?
யாவகை உலகமும் யாவரும் இல்லா
மேல் வரும் பெரும் பாழ் காலத்து இரும் பொருள்க்கு
எல்லாம் அரும் பெறல் தனி வித்து ஒரு தான்
ஆகி தெய்வ நான் முக கொழு முளை
ஈன்று முக் கண் ஈசனோடு தேவு பல நுதலி
மூ உலகம் விளைத்த உந்தி
மாய கடவுள் மா முதல் அடியே -4-

யாவகை உலகமும் யாவரும் இல்லா-எவ்வகைப்பட்ட லோகங்களும் -எவ்வகைப்பட்ட பிராணிகளும் இல்லாதவாறு
மேல் வரும் பெரும் பாழ் காலத்து -முன்னவே கழிந்து போன மிகவும் நீண்ட உலகம் அழிந்து கிடந்த பிரளய காலத்தில்
இரும் பொருள்க்கு- எல்லாம்-எண்ணற்ற ஜீவ ராசிகளுக்கு எல்லாம்
அரும் பெறல் தனி வித்து ஒரு தான் ஆகி-அடைவதற்கு அரியனாய்-ஒப்பற்றவனாய் -ஸஹாயம் அற்றவனாய் காரண வஸ்துவாக தானே நின்று
தெய்வ நான் முக கொழு முளை-தேவதை யாகிய பிரமன் என்னும் பூரணமான அங்குரத்தையும்
முக் கண் ஈசனோடு தேவு பல ஈன்று -மூன்று கண்களையுடைய ருத்ரனுடன் -பல தேவதைகளையும் படைத்து
நுதலி-இவர்களை ஸ்ருஷ்ட்டி சம்ஹாரங்களுக்காக சங்கல்பித்து
மூ உலகம் விளைத்த உந்தி-மூன்று லோகங்களையும் படைத்த திரு நாபியை யுடையவனாய்
மாய -ஆச்சர்ய சக்தி யுக்தனாய்
கடவுள் -பரதேவதையாய்
மா முதல் அடியே–பரம காரணபூதனான எம்பெருமான் திருவடிகளை
ஊழி தோற் ஊழி ஓவாது -கல்பங்கள் தோறும் இடைவிடாமல்
வாழிய வென்று யாம் தொழ இசையும் கொல்?-வாழ வேண்டும் என்று நாம் மங்களா சாசனம் செய்து ஸ்துதிக்க நேர் படுமோ –

ஊழி தோற் ஊழி —
கல்பம் தோறும் கல்பம் தோறும் –
ஓவாது –
அது தான் நித்ய அக்னி ஹோத்ரமாக ஒண்ணாது -ஒரு ஷணமும் இடை விடாதே
இத்தால் மேல் எல்லாம் கூடிச் செய்யப் புகுகிறது என் என்னில்
வாழிய வென்று-என்னும் அத்தனை –
சர்வேஸ்வரனுடைய சேஷித்வத்தை உபக்ரமித்து
ததீய சேஷத்தளவும் செல்ல அனுசந்தித்து
அந்த சேஷத்வ காஷ்ட்டா ப்ராப்தியைக் கொண்டு அவன் திருவடிகளுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகிறது
நித்தியமாகச் செல்ல வேணும்

யாம்
ஆயுர் ஆசாஸ்தே -யஜுர் -என்று கண்டது அடைய எனக்கு என்று போந்த நாம் இப்போது அது தவிர்ந்து
தொழ
தொழுகை யாகிறது மங்களா சாசனம் பண்ணுகை யாயிற்று –
இசையும் கொல்?
எனக்கு என்று போந்த அது தவிர்ந்து உனக்கு என்கையாகிறது நெடு வாசி இறே –
கூடாத இப் பேற்றோடே கூடுவார்க்கு
இப்படி பிரார்த்திக்கிறது அவனுடைய எந்தச் செயலை அனுசந்தித்து என்னில்
யாவகை -இத்யாதி
முன்பே உள்ளதொரு வஸ்துவுக்கு ஒரு குண தானம் பண்ணின அளவு அன்றிக்கே –
முதலிலே அழிந்து கிடந்த வஸ்துவை அடி தொடங்கி உண்டாக்கி நமக்குப் பண்ணி அருளிய மஹா உபகாரகத்துக்கு –

யாவகை உலகமும்
இங்கன் இட்டு மூன்று லோகம் கழிந்து மேலே ஒரு லோகம் குடி வாங்கக் கடவதாய்-
அவ்வருகு ஓன்று குடி இருக்கக் கடவதாய் இருபத்தொரு பிரளயம் உண்டு இறே –
அப்படி அன்றிக்கே எவ்வகைப்பட்ட லோகங்களும் –
அன்றிக்கே
யாவரும் இல்லா
எல்லாரும் ஓக்க லயிக்கச் செய்தே -மார்க்கண்டேயாதிகள் -நித்யத்வம் -என்று அலைவாரும் உண்டு இறே
அங்கனும் ஒருவரும் இன்றிக்கே

மேல்
மேல் என்றது -பண்டு -என்றபடி –
வரும்
வரும் என்றது போன என்றபடி -பண்டு போன

பெரும் பாழ் காலத்து
கர்க்ஷகன் உவர்த்தரையை உவர் கழிய நீர் நிறுத்துமா போலே -விளைக்கைக்கு இவற்றினுடைய துர் வாசனையை
அழிக்கைக்காக ஒரு ப்ரஹ்மாவினுடைய ஆயூஸ்ஸூ அத்தனையும் அழித்திட்டு வைத்து இருக்குமாய்த்து

இரும் பொருள்க்கு எல்லாம்
தேவ மனுஷ்யாதி ரூபமாய் -அஸங்யேயமாய் அசித் ஸம்ஸ்ருஷ்டங்களான ஜீவ வஸ்துக்களுக்கு எல்லாம்

அரும் பெறல்
இவ்வளவில் வந்து முகம் காட்டுவான் ஒருவனைக் கிடையாது இறே -ஆகையால் பெறுதற்கு அரிய

தனி வித்து ஒரு தான் ஆகி
நிமித்த உபாதான சஹகாரி காரணத்ரயமும் தானே யாய்
வித்து -என்கையாலே –
காரண வஸ்து என்கை –
தனி -என்கையாலே
ஏஹோ ஹை வை நாராயண ஆஸீத் ந ப்ரஹ்மா நே சாந –மஹா உபநிஷத் -என்றபடி அத்விதீயன் -என்கை
ஒரு -என்கையாலே
இதுக்கு ஸஹ காரிகள் ஒருவரும் இல்லை என்கை –
தான் ஆகி –
கார்ய ரூபமான பிரபஞ்சத்துக்கு எல்லாம் வேண்டும் காரண கணம் எல்லாம் தானேயாய்
இப்படி அண்ட ஸ்ருஷ்ட்டி அளவும் தானே உண்டாக்கி -இவ்வருகு உள்ளவற்றை உண்டாக்குகைக்காக
ஸ்ரீ கோயிலுக்கு ஸ்ரீ மதுர கவி தாசரை நிர்வாஹகராக விட்டால் போலே
ப்ரஹ்மாவை இப்பால் உள்ள ஸ்ருஷ்டிக்காக உண்டாக்கினான்
ஸ்ரீ ராமானுஜர் திவ்ய ஆஜ்ஜை அன்றோ அனைத்து ஸ்ரீ கோயில் நிர்வாகங்களும் -இது அதுக்கு த்ருஷ்டாந்தம்

தெய்வ நான் முக-
இதர சஜாதீயனான சதுர்முகன் ஆகிற
கொழு முளை ஈன்று –
இவ்வருகில் கார்ய வர்க்கத்தை அடைய உண்டாக்குகைக்கு ஈடான சக்தியை யுடைய ப்ரஹ்மாவை ஸ்ருஷ்டித்து
அவன் ஒருவனும் மூன்று காரியமும் செய்ய மாட்டான் இறே -அதற்காக

முக் கண் ஈசனோடு தேவு பல
சம்ஹார ஷமனான ருத்ரனோடே கூட மற்றும் காரியத்துக்கு வேண்டும் தேவதைகள் பலரையும் உண்டாக்கி –
இவை பலரும் தேவைக்கு எல்லாம் அவன் பண்ணி அருளிய வியாபாரம் என்னில்

நுதலி
பஹுஸ்யாம் –என்று சங்கல்பித்து
நுதலி -என்றது -கருதி என்றபடி –

மூ உலகம் விளைத்த உந்தி
கீழும் மேலும் நடுவுமான உண்டான லோகங்களை உண்டாக்கிற்று அவன் திரு உந்தி யாயிற்று
அவனை ஒழியவே தானே இவை அடைய உண்டாக்கிற்றாயிற்று திரு உந்தி
திரு உந்தி என்ற ஒரு பத்மமாய் அது அடியாக ஆயிற்று லீலா விபூதி அடைய உண்டாக்கிற்று

மாய கடவுள்
ஆச்சர்ய சக்தி யுக்தனான பர தேவதை

மா முதல் அடியே
மா முதல் மாயக்கடவுள் என்று கூட்டி -பரம காரணமான மாயக்கடவுள் என்னுதல் –
மாயக்கடவுள் ஆனவனுடைய மா முதல் அடி என்னுதல்
ஆச்சர்ய சக்தி யுக்தனான பர தேவதையான பரம காரண பூதனானவனுடைய திருவடி என்னுதல் –
மாயக்கடவுள் என்று அவனுடைய பரம ப்ராப்யமான திருவடிகள் என்னுதல் –
திருவடி -திரு மேனிக்கும் உப லக்ஷணம் என்னுதல்

அடியே வாழிய என்று யாம் தொழ இசையும் கொல்
உன் சேவடி செவ்வி திருக்காப்பு –என்றபடி

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திரு அடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ திருவாசிரியம் –ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –மூன்றாம் பாசுரம் –

முதலிட்டு இரண்டு பாட்டால் –
அதில் முதல் பாட்டில் அவன் வடிவு அழகைப் பேசி அனுபவித்தார் –
இவன் தன்னைப் பெற்று அனுபவித்துக் கொண்டு இருக்கும் இருப்பில் அவன் விஷயமாகப் பண்ணும்
பக்தியே இனிது என்றார் இரண்டாம் பாட்டில்
இப்பாட்டில் பக்தி பண்ணும் விஷயத்துக்கு எல்லை எவ்வளவு என்னில் அவன் தொடங்கி
ததீய சேஷத்வ பர்யந்தமாக -என்கிறது –

குறிப்பில் கொண்டு நெறிப் பட உலகம்
மூன்று உடன் வணங்கு தோன்று புகழ் ஆணை
மெய் பெற நடாய தெய்வம் மூவரில்
முதல்வனாகி சுடர் விளங்கு அகலத்து
வரை புரை திரை பொர பெரு வரை வெருவர
உருமு உரல் ஓலி மலி நளிர் கடல் படம் அரவு
அரசு உடல் தடவரை சுழற்றிய தனி மா
தெய்வத்து அடியவர்க்கு இனி நாமாள் ஆகவே
இசையும் கொல் ஊழி தோறு ஊழி ஓவாதே –3–

குறிப்பில் கொண்டு நெறிப் பட உலகம் மூன்று -மூன்று லோகங்களும் நல்வழியில் செல்லும்படியாக திரு உள்ளத்தில் நிலைப்பவனாய் –
உடன் வணங்கு தோன்று புகழ் -அம் மூன்று உலகங்களும் ஒருபடிப்பட்டுத் தொழுகை யாகிற பிரசித்தமான புகழை உடையவனாய்
ஆணை மெய் பெற நடாய -தன் ஆணையைச் சரிவர நடத்துமவனாய்
தெய்வம் மூவரில்- முதல்வனாகி -ப்ரஹ்மா ருத்ரன் இந்திரன் என்னும் மூவரில் மேலானவனாய்
சுடர் விளங்கு அகலத்து-ஆபரணங்களின் ஒளியை உடைத்தான் திரு மார்பை உடையவனாய்
வரை புரை திரை பொர-மலை போன்ற அலைகள் மொத்த நின்றதாய்
பெரு வரை வெருவர-பெரிய பர்வதங்கள் நடுங்கும் படியாக
உருமு உரல் ஓலி மலி -இடியின் முழக்கம் போன்ற கோஷமானது மிகுந்து இருப்பதான
நளிர் கடல் -குளிர்ந்த சமுத்திரத்தை
படம் அரவு அரசு -படங்களை யுடைய சர்ப்ப ராஜாவாகிற வாஸூகியினுடைய
உடல் தடவரை சுழற்றிய -சரீரத்தை மிகப்பெரிய மந்த்ர மலையில் சுற்றிக் கடைந்தவனாய்
தனி மா தெய்வத்து -ஒப்பற்ற பரதேவதையாய் உள்ள எம்பெருமானுக்கு
அடியவர்க்கு -தாச பூதரான ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு –
இனி நாமாள் ஆகவே- இசையும் கொல் ஊழி தோறு ஊழி ஓவாதே –இனி நாங்கள் ஒவ்வொரு கல்பத்திலும் இடைவிடாமல்
அடியவர்களாம் படி -இப்பேறு பொருந்துமோ

குறிப்பில் கொண்டு நெறிப் பட உலகம் மூன்று உடன் வணங்கு தோன்று புகழ் ஆணை
மெய் பெற நடாய தெய்வம் மூவரில்முதல்வன்–என்று இவனோடு அந்வயித்தல் –

குறிப்பில் கொண்டு நெறிப் பட
பஹுஸ் யாம் -என்று சங்கல்பிக்கும் படி அரும்பும் படி திரு உள்ளத்தில் கொண்டு
ஸ்வ வ்யதிரிக்த ஸமஸ்த வஸ்துக்களும் நெறிப் படும் படியாக -வழி படும்படியாக திரு உள்ளத்திலே கொண்டு -என்றுமாம்
இப்படி நெறிப்படுவார் சிலராய் -சிலர் அன்றிக்கே இருக்கை அன்றிக்கே –

உலகம் மூன்று
தன்னை ஒழிந்தார் அடையத் தன்னை ஆஸ்ரயிக்கும் படியாக -அது தன்னில் –
அந்யோந்யம் ஆஸ்ரயிப்பாரும் ஆஸ்ரயணீயருமாகிற வைஷம்யம் உண்டே யாகிலும் தன் அளவில் வந்தால்
எல்லாரும் ஓக்கக் கூடித் திருவடிகளில் ஆஸ்ரயிக்கும்படிக்கு ஈடாக

உடன் வணங்கு
தனித்தான போதாயிற்று அவாந்தர விஷயம் உள்ளது -இவன் பக்கலிலே எல்லாரும் கூடித் திருவடிகளில் ஆஸ்ரயிப்பார்கள் –
இத்தால் வந்த பிரசித்தி கிடந்த இடம் தெரியாதபடி ஒரு மூலையிலே அடங்கிக் கிடக்குமோ என்னில்

தோன்று புகழ்
ஸ்ருதி பிரசித்தம் -மூல பிரமாணத்தில் பறை சாற்றுவதாய் இருக்குமே

ஆணை மெய் பெற நடாய தெய்வம் மூவரில் முதல்வனாகி
ஆணையை பத்தும் பத்தாக -பரிபூர்ணமாக -நடத்தா நிற்பானுமாய் -பழுது படாத ஆணையாய் அன்றோ இருக்கும் –
தெய்வம் மூவரில் முதல்வனாகி அன்றோ –
அன்றிக்கே
தெய்வம் மூவரில் முதல்வனாகி
இவர்களும் தன்னோடு சமானருமாய்-அவனோ ஈஸ்வரன் -இவர்களோ ஈஸ்வரர்கள் -என்று கண்டவர்க்கு
இவர்கள் பக்கலிலேயும் ஈஸ்வரத்வ சங்கை பண்ணும்படி இறே தான் இவர்களுக்குக் கொடுத்து வைத்து இருக்கும் தரம் –
ஆகையால் நடாய தெய்வம் மூவர் -என்று இவர்களோடு அந்வயிக்கவுமாம்
மூவரில் முதல்வனாகி
தன்னை ஒழிந்த இருவர் அளவில் அவர்களுடைய சரீரத்துக்கு ஆத்மாவுக்கும் நியாமகனாய் –
தன் அளவிலே அசாதாரண திவ்ய மங்கள விக்ரஹத்தோடே நின்று -அதுக்கு நியாமகனாய் –
அன்றிக்கே
இந்திரனையும் கூட்டி மூவர் என்னவுமாம் -அவர்களுக்கும் காரண பூதன் என்றவாறு

சுடர் விளங்கு அகலத்து
ஆபரண சோபையை யுடைத்தான திரு மார்பை யுடையவனாய் -தடவரை சுழற்றிய -என்றத்தோடு அன்வயம்
அன்றிக்கே
சந்தர ஸூர்யர்களால் விளங்கா நின்றுள்ள ஆகாசத்தில் பாழ் தீரும்படியாக -என்னுதல்-
மலை போன்று கிளறும் அலைகள் -என்றத்தோடு அந்வயம்

அவன் ஆஸ்ரித அர்த்தமாகச் செய்யும் செயல்களில் இது ஒன்றும் அமையாது இவனே ஆஸ்ரயணீயன் என்பதற்கு
வரை புரை திரை பொர
மலையோடு ஒத்த திரை -அவை மலையும் மலையும் தாக்கினால் போலே தன்னில் தான் பொருகிற போது

பெரு வரை வெருவர
குல பர்வதங்கள் நடுங்க

உருமு உரல் ஓலி மலி
அப்போது உருமு இடித்தால் போலே இருக்கிற த்வனியானது மிக

நளிர் கடல்
பொறி எழக் கடையச் செய்தேயும் அவனுடைய கடாக்ஷ மாத்திரத்தாலே கடல் குளிர்ந்த படி
கடந்த வேகத்தால் குமுறாதபடி நடுங்க என்னுதல்
நளிர் -குளிர்ச்சியையும் நடுக்கத்தையும் காட்டும்

படம் அரவு அரசு உடல்
ஒரு சேதனனைப் பற்றிக் கடையச் செய் தேயும் ஒரு நலிவு இன்றிக்கே இருக்கையில் ஸ்வ ஸ்பரிசத்தால்
வந்த ப்ரீதிக்குப் போக்கு வீடு விட்டு படத்தை விரிக்கிற அரவரசு -வாஸூகி –
அதனுடைய உடலைச் சுற்றி

தடவரை
கடலை கண் செறி இட்டால் போலே இருக்கும் மந்த்ர பர்வத்தைக் கொடு புக்கு நட்டு

சுழற்றிய
கடல் கலங்கிக் கீழ் மண் கொண்டு மேல் மண் எறிந்து அம்ருதம் படும் அளவும் செல்ல
தொட்டார்க்கு எல்லாம் நான் கடைந்தேன் என்று சொல்லலாம் படி தானே சுழன்று வரும்படி வாக யாயிற்று
கொடு புக்கு வைத்த நொய்ப்பம்

தனி மா தெய்வம்
அத்விதீய பர தெய்வம் -இப்படி அத்விதீய பர தெய்வத்துக்கு ஆளாகவோ ஆசைப்படுகிறது என்னில்

அடியவர்க்கு இனி நாமாள் ஆகவே
ப்ரயோஜனாந்தர பரரான தேவதைகளுக்காக தன் உடம்பு நோவ கடலைக் கடைந்து அம்ருதத்தைக் கொடுத்த
மஹா உபகாரத்தை அனுசந்தித்து அவன் நீர்மையிலே தோற்று எழுதிக் கொடுத்து இருக்கும்
ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு
இனி நாம்
ஆத்ம சத்தை உள்ளவன்று தொடங்கி பாகவத சேஷமாய்ப் போருவது பிராப்தமாய் இருக்க
கர்மத்தால் நான் என்றும் என்னது என்றும் போந்தோம்
இனி சேஷித்த காலமாகிலும் இவ்வஸ்து பாகவத சேஷம் என்னும் இடத்தை அவன் காட்ட –
அவன் பிரசாதத்தாலே கண்டா நாம் -அவர்களோடே ஒப் பூணாய் ஒத்த தரமாகவோ என்னில்
ஆளாக
சேஷ பூதராக
ஆளாகவே
அவர்களுக்கும் ஆளாய் -நான் எனக்கு -என்ற இருப்பும் கலந்து செலவோ என்னில் –
ஆளாகவே –ஆளாகும் தரம் அன்றிக்கே சேஷத்வமே வடிவாக

இசையும் கொல்
அவன் ஆள் பார்த்து உழி தருவான் -நான்முகன் -60-ஆகையால் இவ்வர்த்தத்தில்
இவனை இப்போதாக இசைவிக்க வேண்டா –
இவர் எப்போது என்று பிரார்த்திக்கிறவர் ஆகையால் இவர்க்கு இசைவு உண்டு
இசையுங்கொல் என்பான் என் என்னில் -பாகவத சேஷத்வமாகை யாகிறது கூடுவது ஓன்று அல்லாமையாலே
கூடாத அர்த்தம் இங்கனே கூட வற்றோ -என்கிறார் –

ஊழி தோறு ஊழி
இந்த பாகவத சேஷத்வம் தான் சில காலமாய்க் கழிய ஒண்ணாதே -கல்பம் தோறுமாக வேணும் -அது தன்னிலும்
ஓவாதே
ஒரு ஷணமும் இடை விடாதே யாக வேணும் –
அவாப்த ஸமஸ்த காமனாய்-ஸ்ரீ யபதியாய் -அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதியான சர்வேஸ்வரன் சம்சாரிகளுடைய
ரக்ஷணத்துக்காகத் தன்னைப் பேணாதே இங்கே வந்து அவதரித்த இடத்து -துஷ் ப்ரப்ருதிகளான சிசுபாலாதிகள்
அது பொறுக்க மாட்டாமே முடிந்து போனால் போலே -இப்போது பாகவதர்களுடைய பெருமை அறியாதே
இவர்களும் நம்மோடு ஓக்க அந்ந பானாதிகளாலே தரியா நின்றார்கள் ஆகில் நம்மில் காட்டில் வாசி என் என்று
சஜாதீய புத்தி பண்ணி சம்சாரிகள் அநர்த்தப் படுகிற படி
அவதரித்த சர்வேஸ்வரன் இதர சஜாதீயனாம் அன்று இறே இவர்களும் சம்சாரிகளோடே சஜாதீயர் ஆவது
இவ் வுலகில் இவ் வுண்மையை அறிவது அரிது அன்றோ என்றபடி

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திரு அடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ திருவாசிரியம் –ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த வியாக்யானம் –இரண்டாம் பாசுரம் –

வேதாஹ மேதம் புருஷம் மஹாந்தம்
ஆதித்ய வர்ணம் தமஸஸ் பரஸ்தாத்
தமேவம் வித்வான் அம்ருத இஹ பவதி
நாந்ய பந்தா வித்யதே அயநாய–ஸ்ரீ புருஷ ஸூக்தம் –என்று கொண்டு
த்யேயமாகச் சொல்லுகிற வஸ்துவினுடைய விக்ரஹ வை லக்ஷண்யம் சொன்னார் முதல் பாட்டில் –
அந்த த்யேய வஸ்துவினுடைய பக்கல் பிறக்கும் பரபக்தி தொடங்கி ப்ராப்ய அந்தர் கதமாய் இருக்கையாலே
தத் விஷய பக்தியே அமையும் என்கிறது இரண்டாம் பாட்டில் –

முதல் பாட்டில் -வடிவு அழகும் மேன்மையும் நீர்மையும் சொல்லிற்று –
அவை கர்ம ஞானங்களினுடைய ஸ்த்தாநேயாய் நிற்க -அனந்தரம் பிறக்கும்
பரபக்தி பர ஞான பரம பக்தியை இறே உத்தேச்யமாகச் சொல்லிற்று –
அந்த ஞான கர்மங்களினுடைய ஸ்த்தாநத்திலே நிற்கிறவற்றை அனுபாஷிக்கிறார் -உலகு படைத்து உண்ட எந்தை அறை கழல்
சுடர் பூம் தாமரை-என்கிற இவ்வளவாலே-

உலகு படைத்து உண்ட எந்தை அறை கழல்
சுடர் பூம் தாமரை சூடுதற்கு அவாவு ஆர்
உயிர் உருகி யுக்க நேரிய காதல்
அன்பில் இன்பீன் தேறல் அமுத
வெள்ளத்தானாம் சிறப்பு விட்டு ஒரு பொருள்க்கு
அசைவோர் அசைக திரு வோடு மருவிய
இயற்க்கை மாயாப் பெரு விறல் உலகம்
மூன்றினோடு நல் வீடு பெறினும்
கொள்வது எண்ணுமோ தெள்ளியோர் குறிப்பே ?-2–

உலகு படைத்து உண்ட எல்லா உலகங்களையும் ஸ்ருஷ்டித்து -பிரளய காலத்தில் விழுங்கிய
எந்தை அறை கழல்-என் ஸ்வாமியாகிய எம்பெருமானுடைய -சப்தியா நின்றுள்ள வீரக் கழலை யுடைய திருவடிகளாகிற
சுடர் பூம் தாமரை சூடுதற்கு -ஜ்வலிக்கும் படியான அழகிய தாமரைப்பூவை அணிவதற்காக
அவாவு ஆர்-ஆசையினால் நிறைந்த
உயிர் உருகி யுக்க நேரிய காதல்-ஆத்மாவானது உருகி விழ-அதனால் உண்டான பக்தி ரூபமான அன்பு என்ன
அன்பில் இன்பு–பக்தியினால் உண்டான பரமபக்தி ரூபமான ப்ரீதியில் உள்ள இனிமை என்ன
ஈன் தேறல் அமுத வெள்ளத்தானாம் -இவைகளில் உள்ள இனிமையின் வை லக்ஷண்யம் ஆகிற அமுதக்கடலில் மூழ்கி இருக்கும் படியான
சிறப்பு விட்டு-மேன்மையை விட்டு
ஒரு பொருள்க்கு-கீழான புருஷார்த்தத்துக்காக
அசைவோர் அசைக-அல்லல் உறுபவர்கள் அலையட்டும்
திரு வோடு மருவிய இயற்க்கை -ஐஸ்வர்யத்தோடு கூடிய ஸ்வ பாவத்தோடும்
மாயாப் பெரு விறல் -அழியாத மிகுந்த பலத்தோடும்
உலகம் மூன்றினோடு -மூன்று உலகங்களோடும் கூட
நல் வீடு பெறினும்-மேலான புருஷார்த்தமான மோக்ஷத்தைப் பெற்றாலும்
கொள்வது எண்ணுமோ -இவற்றைப் பெறுகைக்கு நினைக்குமோ
தெள்ளியோர் குறிப்பே -தெளிந்த ஞானத்தை உடைய பெரியோர்களுடைய அபிப்ராயம்

உலகு படைத்து
ததைஷத பஹுஸ்யாம் ப்ரஜாயேயேதி தத் தேஜோஸ் ஸ்ருஜத–சாந்தோக்யம் –62-3– என்கிற
சங்கல்ப மாத்திரத்தாலே ஸ்வ வ்யாதிரிக்த ஸமஸ்த வஸ்துக்களையும் உண்டாக்கி –

உண்ட
உண்டான இவற்றுக்கு பிரளய ஆபத்து வர -இவற்றை அடைய திரு வயிற்றிலே வைத்து ரஷித்துப் பண்ணி அருளிய
வியாபாரத்தால் கண்ணழிவு அற்ற மேன்மை சொல்லுகிறது

எந்தை
ஸ்வாமித்வ ப்ரயுக்தமான மேன்மையை உடையனாய் இருந்து வைத்து -எத்தனையெனும் தம்மைத் தாழ நினைத்து
இருந்தபடியால் தம்மை விஷயீ கரித்தவத்தால் வந்த நீர்மை சொல்லுகிறார்
மூ உலகு அளந்த -இதனுடைய எல்லை தாமாக நினைத்து இருக்கிறார்

அறை கழல் சுடர் பூம் தாமரை
த்வனியா நின்றுள்ள வீரக் கழலை யுடைத்தாய் அத்யுஜ்ஜ்வலமாய் நிரதிசய போக்யமாய் இருக்கிற திருவடிகளை
இத்தால் அழகு -சொல்லுகிறது

இம் மேன்மையாலும் நீர்மையாலும் வடிவு அழகாலும் விளைந்த பரபக்தியாதிகளை மேலே விளக்கி அருளுகிறார் –

தாமரை சூடுதற்கு அவாவு ஆர்
தாமரை போலே இருக்கிற திருவடிகளை என்ற வாறே
கதா புந சங்க ரதாங்க கல்பக த்வஜ அரவிந்த அங்குச வஜ்ர லாஞ்சனம்
த்ரிவிக்ரம த்வத் சரணம் புஜத்வயம் மதீய மூர்த்தாநாம் அலங்க்ருஷ்யதி –ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர ரத்னம் -31-என்ன வேண்டி இருக்கும் இறே
சூடுதற்கு அவாவு ஆர் உயிர்
சூடுகையிலே அவாவி இருக்கிற -ஆசைப்படுகிற ஆத்மவஸ்து –

உருகி யுக்க
அத்தலையில் வை லக்ஷண்யத்தை அனுசந்தித்தவாறே அச்சேத்யமான ஆத்மவஸ்து த்ரவ்யத்ரவ்யமாய்
ஓர் அவயவி யாக்கிக் காண ஒண்ணாத படி மங்கிற்று ஆயிற்று -பக்தி பரவசரான படியை அருளிச் செய்கிறார்

நேரிய காதல்
அந்த அவாவானது விலக்ஷணமான தொரு சங்கத்தையும் பிறப்பித்தது

அன்பில் இன்பு
த்யாயதோ விஷயாந் பும்ஸஸ் சங்கஸ் தேஷுப ஜாயதே
சங்காத் சஞ்ஜாயதே காம -காமாத் க்ரோதோ அபி ஜாயதே –ஸ்ரீ கீதை -2-62- என்கிறபடியே
அந்த சங்கம் தான் ஓர் அன்பைப் பிறப்பித்தது
ஆகார ஸூத்தவ் சத்வ ஸூத்தி -சத்வ ஸூத்தவ் தருவா ஸ்ம்ருதி –சாந்தோக்யம் 7-26-2-இத்யாதிகளை நினைக்கிறது –
நிலை நின்ற நினைவு என்னும் பக்தி அவஸ்தை -என்றபடி –
விஷயம் குணாதிக விஷயம் ஆகையால்-அந்த அன்பிலே ஓர் இன்பு உண்டு -இனிமை –
அது என் பட்டது -அது தான் இனிதாய் இருக்கும் இறே
துக்காத்மக விஷயத்தைப் பற்றி வந்தது இன்றிக்கே
ராஜ வித்யா ராஜ குஹ்யம் பவித்ரம் இதம் உத்தமம்
ப்ரத்யக்ஷவாகமம் தர்மயம் ஸூ ஸூகம் கர்த்தும் அவ்யயம் –ஸ்ரீ கீதை -9-2-என்கிறபடியே
ஸ்மர்த்தவ்ய விஷயத்தினுடைய ரஷ்யத்தையாலே இது தானே ரசிக்கும் இறே –
அது தான் என் போலே என்னில்

ஈன் தேறல்
அமுத சமுதத்தில் கடைந்த அம்ருதம் போலே போக்யமாய் இருக்கும் -விஷயத்தினுடைய வை லக்ஷண்யத்தாலே -அது தான்
தஸ்மாத் வா ஏதஸ்மாத் விஞ்ஞான மயாத்
அந்யோ அந்தர ஆத்மா ஆனந்த மய-தைத்ரீயம் -என்கிற விஷயத்தைப் பற்றி வருகையால்
ஒரு ரஸ சாகரமாய் இருக்கும் இறே
விலக்ஷண விஷயமாகையாலும் -இவனுடைய ருசியாலும் ஒரு கடலிலே ஏகாகி விழுந்தால் போலே இருக்கும் இறே

அமுத வெள்ளத்தானாம்
இன்ப வெள்ளத்திலே உளனாகையாகிற-இன்பத்தில் திளைத்துத் திக்கித் திணற வைக்கும் அன்றோ என்றபடி –

சிறப்பு விட்டு
இந்த பரம பக்திகளை யுடையனாகை யாகிறது இறே ஐஸ்வர்யம் –அத்தை விட்டு

ஒரு பொருள்க்கு
இத்தை விட்டால் இனிப் பெற நினைப்பது இவ்வருகே சிலவை இறே –
அவை யாகிறன–தர்ம அர்த்த காம மோக்ஷங்களில் சொல்லுகிறவை இறே –
அவற்றை ஒன்றாக நினைத்து இராத அநாதரம் தோற்ற ஒரு பதார்த்தம் என்கிறார் –

அசைவோர் அசைக
அவை தான் இது போல் ஸூ லபமாய் இராது யத்னித்து பெற வேண்டுமதாய் –
பெற்றாலும் பிரயோஜனம் அல்பமாய் இருக்கும் – அவற்றுக்கு ஆசைப்படுவோர் அங்கனம் கிலேசப்படுக –
கிலேசோ அதிகாரஸ் தேஷாம் அவ்யக்த அசக்த சேதஸாம்
அவ்யக்தாஹி கதிர் துக்கம் தேஹவத்பி ரவாப்யதே –ஸ்ரீ கீதை -12-5-என்கிறபடியே
நிரூபித்தால் துக்காத்மகம் என்றாலும் நாட்டிலே சில புருஷர்கள் அவற்றை விரும்பா நின்றார்களே என்ன
அறிவு கேடர் படியோ நான் சொல்லுகிறது -புத்திமான்கள் இவற்றை ஸ்வீ கரிப்பதாக மநோ ரதிப்பார்களோ

திரு வோடு மருவிய இயற்க்கை மாயாப் பெரு விறல் உலகம் மூன்றினோடு
ஐஸ்வர்யம் நிலை நின்று அது தானே யாத்ரையாய் இருப்பது -இத்தாலும் பலம் இல்லை இறே
போக்தாவுக்கு சக்தி வை கல்யம் உண்டாகில் –
அவனும் ஒரு நாளும் அழியாத மிடுக்கை உடையனாவது –
ஐஸ்வர்யம் தான் ப்ராதேசிகம் ஆவது அன்றிக்கே த்ரை லோக்யமும் விஷயமாவது -இத்தோடு அடுத்து

நல் வீடு பெறினும்
நாள் வீடு என்று உத்தம புருஷார்த்தத்தைச் சொல்லுகையாலே நடுவில் கைவல்ய புருஷார்த்தத்தையும் சொல்லிற்று ஆயிற்று
பெறினும்
இது தான் பெறக்கடவது என்று இருக்கை அன்றிக்கே இதிலே தோள் மாறும்படி யானாலும்
மநோ ரதமாக இல்லாமல் பெற்றே தீர்ந்தாலும்

கொள்வது எண்ணுமோ
இவை ஸ்வீ கரிக்கக் கடவதான மநோ ரத சமயத்திலே தான் உண்டோ
ஐஸ்வர்யம் அஸ்திரம் ஆகையால் கழி யுண்டது –
ஆத்ம லாபம் பரிச்சின்னம் ஆகையால் கழி யுண்டது –
பகவத் புருஷார்த்தம் ஆசைப்பட்ட உடம்பை ஒழிய வேறு ஒரு உடம்பைக் கொண்டு போய் அனுபவிக்குமதாகையாலே கழி யுண்டது
அவ்வுடம்போடே இருக்கச் செய்தே பெறக் கடவதான பரபக்தியாதிகளோடே இவை ஒவ்வாதே நிற்கிற இடம் -(ஒவ்வாது என்ற இடம் )-
விசார விஷயமோ –
ஆனாலும் சிலரும் நினையா நிற்கிறார்கள் என்னில்

தெள்ளியோர் குறிப்பு எண்ணுமோ
சார அசார விவேகம் பண்ணி இருப்பார்க்கு மநோ ரதத்துக்கு விஷயம் அல்ல
சார அசார விவேகஞ்ஞர் நல்லதுக்கு தீயத்துக்கும் தரமிட்டுப் -பிரித்து அறிந்து – இருப்பார்கள்

சார அசார விவேகஞ்ஞா காரீயம் சோ விமத்சரா
பிரமாண தந்த்ரா சந்தீதி க்ருதோ வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம் –நிகமன ஸ்லோகம்
விவேகஞ்ஞர்களும் மாத்சர்யம் அற்றவர்களும் ப்ரமாணங்களுக்கு கட்டுப்பட்டவர்களும் இன்றும் உள்ளதால்
இந்த வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம் அருளிச் செய்யப்பட்டது -என்றவாறு

கேடில் சீர் வரத்தானாம் கெடும் வரத்தயன் அரன்
நாடினோடு நாட்டமாயிரத் தன் நாடு நண்ணினும்
வீட தான போகம் எய்தி வீற்று இருந்த போதிலும்
கூடும் ஆசை யல்லது ஓன்று கொள்வனோ குறிப்பில் –ஸ்ரீ திருச்சந்த விருத்தம் -108-

இத்யாதிகளை இங்கே அனுசந்திக்கத்தக்கவை –

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திரு அடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ திருவாசிரியம் -ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் தனியன் வியாக்யானம் —ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த அவதாரிகையும் வியாக்யானமும் –முதல் பாசுரம் –

ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் -நம் குலபதே-நம் சடகோபனை பாடினாயோ -பாடினார் அருள் கண்டீர் இவ்வுலகினில் மிக்கதே
அருள் மாரி–ப்ரபந்ந ஜன கூடஸ்தர் -படைத்தான் கவி –திருமாலவன் கவி –வேதம் தமிழ் செய்த மாறன் —
சடாரி உபநிஷதாம் உப காந மாத்ர போக –ஸ்ரீ மன் நாத முனிகள்
யம் சம்ஸ்க்ருத திராவிட வேத ஸூக்தை–
குருகூர் சடகோபன் பண்ணிய தமிழ் வேதம் பணிப் பொன் போலே சர்வாதிகாரம் —
ஓ ஒ உலகின் இயல்வே என்று இதர புருஷார்த்தங்களையும் உபாயாந்தரங்களையும் வெறுத்து -பரம புருஷ ஏக பரமாய் இருக்குமே —
சம்ஸ்க்ருத வேதம் கட்டிப் பொன் போலே-ஸமஸ்த புருஷார்த்தங்களையும் உபாயாந்தரங்களையும் சொல்லுமே –
ஆகவே இவை சுடர் மிகு சுருதி -வேதாந்த பரமாய் இருக்குமே

ஸ்ரீ திரு விருத்தம் ஸ்ரீ விஷ்ணு ஸூக்தம் விளக்கும் ருக்வேத சாரம் என்றும்
ஸ்ரீ திருவாசிரியம் ஏழு காண்டங்கள் கொண்ட சார நாராயண அநுவாகம் கொண்ட யஜுர் வேத சாரம் என்றும் –
ஸ்ரீ பெரிய திருவந்தாதி முண்டக உபநிஷத் கொண்ட அதர்வண வேத சாரம் என்றும்
ஸ்ரீ திருவாய்மொழி ஆயிரம் சாகைகள் கொண்ட சாந்தோக்யம் உபநிஷத் கொண்ட
சாம வேத சாரமாய் இருக்கும் என்றும் சொல்வர்கள்

ஸ்ரீ திரு அஷ்டாரத்தில் பிரணவம் நமஸ் சப்தார்த்த விவரணம் ஸ்ரீ திருவிருத்தம் என்றும் –
ஸ்ரீ திரு அஷ்டாரத்தில் நாராயணாய சப்த்தார்த்த விவரணம் திருவாசிரியம் என்றும் –
ஸ்ரீ சரம ஸ்லோக விவரணம் ஸ்ரீ பெரிய திருவந்தாதி என்றும் –
ஸ்ரீ த்வய விவரணம் ஸ்ரீ திருவாய் மொழி என்றும் சொல்வர்கள்

வ்ருஷ பேது து விசாகாயாம் குருகா பூரி காரி ஜம்
பாண்டிய தேசே கலேர் ஆதவ் சடாரிம் ஸைனபம் பஜே

சகல த்ராவிடாம்நாய சாரா வ்யாக்யான காரிணம் –ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் தனியன்
ஸ்ராவணே ரோஹிணீ ஜாதம் க்ருஷ்ண சமஞ்ஞம் அஹம் பஜே –ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை தனியன்

———————-

அவதாரிகை —
ஸ்ரீ திருவாசிரியமாகிற திவ்ய பிரபந்த தர்சியாய் -தேசிகராய் இருக்கிறவரை -நிர்மலமான ஹ்ருதயத்தில் வைத்து
விஸ்ம்ருதி இன்றிக்கேநிரந்தர மங்களா சாசனம் பண்ணுங்கோள் –என்கிறது

ஸ்ரீ அருளாள பெருமாள் எம்பெருமானார்—(ஸ்ரீ யஜ்ஜ மூர்த்தி )- அருளிச் செய்த தனியன்-

காசினியோர் தாம் வாழ கலி யுகத்தே வந்து உதித்து
ஆசிரியப் பா வதனால் அரு மறை நூல் விரித்தானை
தேசிகனை பராங்குசனை திகழ வகுளத் தாரானை
மாசடையா மனத்து வைத்து மறவாமல் வாழ்த்துதுமே-

காசினியோர் தாம் வாழ –
நேரே கண்டத்துக்கு மேல் ஓன்று அறியாத பூமியில் உண்டான மனுஷ்யர் ஜீவிக்க –
(கண்டதே காட்சி -லோகாயுத மதஸ்தர் மலிந்த )

கலி யுகத்தே வந்து உதித்து–
கலவ் புந பாபரதாபி பூதே பக்தாத்மநா ச உத்பபூத –( ஸ்ரீ பகவான் பக்தி ரூபையாக தோன்றிய கலியுகத்தில் )–என்கிறபடியே
ஞானத்துக்கு அடைவு இல்லாத கலிகாலத்தில் யுக வர்ண க்ரம அவதாரம் என்னலாம் படி ஸ்ரீ ஆழ்வார் அவதரித்தார் யாயிற்று
(க்ருத யுகம் -ஸ்ரீ தத்தாத்ரேயன் -ஸ்ரீ பரசுராமன் ப்ராஹ்மண வர்ணம்
த்ரேதா யுகம் –ஸ்ரீ சக்கரவர்த்தி திருமகன் -ஷத்ரிய வர்ணம்
த்வாபர யுகம் -முடி உரிமை இல்லா வைஸ்யபிராயர் ஸ்ரீ வாசுதேவ -சாஷாத் வைஸ்யரான
ஸ்ரீ நந்த கோபன் இளம் குமாரனான ஸ்ரீ கிருஷ்ணனாகவும்
கலியுகம் -சதுர்த்த வர்ணம் -காரியாருக்கும் உடைய நங்கையாரும் திருக்குமாரராக )
வந்து உதித்து
லோகாந்தரத்தில் நின்றும் இங்கே வந்து திருவவதரித்தார் என்னுமது தோற்றுகிறது –
முன்னம் வந்து உதித்து-என்கிறபடியும் -வகுள பூஷண பாஸ்கர உதயம் இறே
மேலே வகுளத் தாரானை-என்று இறே இருக்கிறது –

திரு அவதரித்துச் செய்த கார்யம் இன்னது என்கிறது மேல்
ஆசிரியப் பா வதனால் அரு மறை நூல் விரித்தானை-
தமிழுக்கு வெண்பா இத்யாதி அநேகம் பாக்கள் உண்டாய் இருக்கவும் ஆசிரியப்பாவாலே யாயிற்று திருவாசிரியம் செய்து அருளினது

அரு மறை நூல் விரிக்கை யாவது
அரிய வேதம் ஆகிற சாஸ்திரத்தை விஸ்திருதமாக்கி -அதுவே நிரூபகமாம் படி யானவரை –
அரு மறை நூலை வண் தமிழ் நூல் ஆக்கினவரை –

தேசிகனை பராங்குசனை
வேதார்த்த தர்சியான-சாஷாத்கரித்த – ஸ்ரீ பராங்குச தேசிகரை –

திகழ வகுளத் தாரானை
விளங்கா நின்ற திரு மகிழ் மாலையைத் திரு மார்பிலே உடையவரை
தண் துளபத் தாரானை -என்னுமா போலே -தாமம் துளபமோ வகுளமோ -என்னக் கடவது இறே

மாசடையா மனத்து வைத்து
மாசற்றார் மனத்துளானை –திருமாலை -22-
தெளிந்த என் சிந்தை அகம் கழியாமே–திருவாய் -9-2-4-இத்யாதிகள் படியே
நிர்மலமான மனஸ்ஸிலே வைத்து
வண் குருகைக் கோனாரும் நம்முடைக் குடி வீற்று இருந்தார் -என்னும்படி ச ஹ்ருதயமாக வைத்து –
விஷய வைராக்யமுடைய பரம ஹம்ஸராகையாலே மானஸ பத்மாஸனத்தில் இறே இருப்பது

வகுளத் தாரானை மாசடையா மனத்து வைத்து
நாள் கமழ் மகிழ் மாலை மார்வினன் மாறன் சடகோபன் —திருவாய் -4-10-11-என்னும்படியான நம்மாழ்வாரை
சடகோபனைச் சிந்தையுள்ளே பெய்தற்கு இசையும் பெரியவர் சீரை –ஸ்ரீ ராமானுஜ நூற்றந்தாதி -18-என்னும்படி
ஸூபாஸ்ரயமாகக் பாவித்து பக்தி பண்ணி வைத்து

மறவாமல் வாழ்த்துதுமே-
விஸ்ம்ருதி இன்றிக்கே இவ்விருப்புக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுவோம்
அவரும் ஊழி தொரு ஊழி ஓவாது வாழிய வென்று யாம் தொழ இசையுங்கொல்–ஸ்ரீ திருவாசிரியம் -4-என்றார் இறே

இத்தால்
ஸ்ரீ ஆழ்வார் திவ்ய மங்கள விக்ரஹமே
ஸூபாஸ்ரயம் என்னுமத்தையும்
மங்களாஸான விஷயம் என்னுமத்தையும் -சொல்லிற்று ஆயிற்று –

—————

ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை அருளிச் செய்த அவதாரிகை

ஸ்ரீ திருவிருத்தத்தில் ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனுடைய ஸ்வரூப ரூப குண விபூதிகளைக் காட்டிக் கொடுக்கக் கண்டு
(மயர்வற மதி நலம் அருளினான் என்கிறபடியே )
அவனுடைய நித்ய விபூதி யோகத்தையும் லீலா விபூதி யோகத்தையும் அனுசந்தித்து –
நித்ய விபூதியில் உள்ளார் நிரதிசய அனுபவமே யாத்ரையாய் இருக்கிற படியையும்
அது உண்டு அறுக்கைக்கு ஈடான ஆரோக்யத்தை உடையராய் இருக்கிற படியையும்
இவ்வருகு உள்ளார் கர்ம பரதந்த்ரராய் –இதர விஷயங்களில் பிரவணராய் -தண்ணியதான தேஹ
யாத்திரையே போகமாய் இருக்கிறபடியையும் அனுசந்தித்து –
ப்ராதாக்களில் சிலர் ஜீவிக்க ஒருவன் குறைய ஜீவிக்கப் புக்கால் தன் குறையை அனுசந்தித்து வெறுக்குமா போலே
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனுடன் நித்ய அனுபவம் பண்ணுவார்களோடு ஓக்க தமக்கு பிராப்தி உண்டாய் இருக்கச் செய்தேயும்
தாம் அத்தை இழந்து இருக்கிறபடியை அனுசந்தித்து -இதுக்கு ஆதி தேஹ சம்பந்தம் -என்று பார்த்து
இத்தைக் கழித்துக் கொள்ளலாம் வழி தன் பக்கல் ஒன்றும் காணாமையாலே இந்த பிரகிருதி ப்ராக்ருதங்களினோட்டை
சம்பந்தத்தை அறுத்துத் தர வேண்டும் என்று அவன் திருவடிகளில் விண்ணப்பம் செய்தார்

இது பின்னை பொய்ந்நின்ற ஞானமும் –இத்யாதி முதல் பாட்டுக்கு கருத்து அன்றோ என்னில்-
முதலிலேயும் இப்பாசுரத்தை அருளிச் செய்து
முடிவிலேயும் -அழுந்தார் பிறப்பாம் பொல்லா அரு வினை -100-என்று
உபக்ரம உபஸம்ஹாரங்கள் ஏக ரூபமாய் இருக்கையாலே
இப்பிரபந்தத்துக்கு தாத்பர்யமும் அதுவே -தாம் நினைத்த போதே தம்முடைய அபேக்ஷிதம் கிடையாமையால்
பிறந்த ஆற்றாமை ஆவிஷ்கரித்த படி நடுவில் பாட்டுக்கள் அடைய –

ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனுக்கு இவர் அபேக்ஷிதம் சடக்கெனச் செய்யப் போகாது -அதுக்கு அடி
சரதல்பத்திலே கிடந்த ஸ்ரீ பீஷ்மரைக் கொண்டு நாட்டுக்கு சிறிது வெளிச்சிறப்பைப் பண்ணிக் கொடுத்தால் போலே
இவரை இடுவித்து சில பிரபந்தங்களை பிரவர்த்திப்பித்து சம்சாரத்தைத் திருத்த நினைத்தவன் ஆகையால் –
இங்கே வைக்கலாம் படி அல்லவே இவருடைய த்வரை-
இவர் தாம் நிர்பந்தம் பண்ணுகிறதும் அவ்வருகே போய் குண அனுபவம் பண்ணுகைக்காக இறே

இவை தன்னை அனுபவிப்போம் என்று பார்த்து தன்னுடைய ஸ்வரூப ரூப குண விபூதிகளைக் காட்டிக் கொடுக்க
தேஹத்தினுடைய தன்மையை அனுசந்திப்பதற்கு முன்பு காட்டிக் கொடுத்தது இவையே யாகிலும்
அவ்வருகே போய்-பரமபதத்தில் சென்று – அனுபவிப்பதும் ஓர் அனுபவம் உண்டு என்று தோற்றாதபடி
ஒரு வைஸ்யத்தைப் பிறப்பிக்க அவற்றிலே அந்ய பரராய் அனுபவிக்கிறார் –

————————

ஸ்வரூப ரூப குணங்கள் என்று இறே அடைவு –
ஸ்வரூபத்தை விட்டு ரூபத்தில் இழிந்து அனுபவிக்க வேணும் என்கிறார் யாயிற்று –
தான் துவக்கு உண்டு இருப்பதும் இதிலே யாகையாலே –
இனி இவ்வஸ்து தான் நேர் கொடு நேரே அனுபவிக்க ஒண்ணாத படி -முகத்திலே அலை எறிகையாலே-
கிண்ணகத்தில் இழிவார் மிதப்பு -ஓடம் -கொண்டு இழிவாரைப் போலே –
இந்த ரூபத்தையும் -உபமான முகத்தால் இழிந்து அனுபவிக்க வேணும் என்று பார்த்தார் –
ஸர்வதா சாம்யம் இல்லாத தொரு வஸ்து யாகையாலே ஸ்ரீ பகவத் விஷயத்துக்கு உபமானமாகச் சொல்லுவது தான் இல்லை –

ஆனாலும் அல்ப ஸாத்ருஸ்யம் உள்ளது ஒன்றைப் பற்றி இளைய வேணும் இறே –
ஒரு மரகத கிரியை யாயிற்று உபமானமாகச் சொல்லுகிறது
அதின் பக்கல் நேர் கொடு நேர் கொள்ளலாவது ஓன்று இல்லாமையால் அது தன்னை சிஷித்திக் கொண்டு இழிகிறார்-
ஸ்வரூபத்தை விட்டு ரூபத்தைப் பற்றினவோ பாதி ரூபம் தன்னையும் விட்டு
உபமானத்திலே இழிந்து அது தனக்கு ஒப்பனை தேடி எடுத்துப் பேசுகிறார் –

செக்கர் மா முகில் உடுத்து மிக்க செம் சுடர்
பரிதி சூடி அம் சுடர் மதியம் பூண்டு
பல சுடர் புனைந்த பவள செவ்வாய்
திகழ பசும் சோதி மரகத குன்றம்
கடலோன் கை மிசை கண் வளர்வது போல்
பீதக ஆடை முடி பூண் முதலா
மேதகு பல் கலன் அணிந்து சோதி
வாயவும் கண்ணவும் சிவப்ப மீது இட்டு
பச்சை மேனி மிக பகைப்ப
நச்சு வினை கவர் தலை அரவின் அமளி ஏறி
எறி கடல் நடுவுள் அறி துயில் அமர்ந்து
சிவன் அயன் இந்திரன் இவர் முதல் அனைத்தோர்
தெய்வ குழாங்கள் கை தொழ கிடந்த
தாமரை வுந்தி தனி பெரு நாயக
மூ வுலகு அளந்த சேவடியோயே –1–

செக்கர் மா முகில் உடுத்து -சிவந்த பெரிய மேகத்தை அரையிலே கட்டி
மிக்க செம் சுடர்-மிகவும் சிறந்த கிரணங்களை யுடைய
பரிதி சூடி-சூரியனை தலையிலே தரித்து
அம் சுடர் மதியம் பூண்டு-அழிகிய குளிர்ந்த கிரணங்களை யுடைய சந்திரனை அணிந்து
பல சுடர் புனைந்த -நக்ஷத்ரங்களாகிற அநேக தேஜஸ்ஸூக் களைத் தரித்து உள்ளதாய்
பவள செம் வாய்-பவளங்களைப் போன்ற சிவந்த இடங்களை உடையதாய்
திகழ பசும் சோதி மரகத குன்றம்-விளங்கும்படியான பச்சை நிறத்தை உடைத்தான் மரகதமலையானது
கடலோன் கை மிசை-கடலுக்கு அதிபதியான வருணனுடைய திரைகளாகிற கையின் மேலே –
கண் வளர்வது போல்-நித்திரை செய்வது போலே
பீதக ஆடை முடி பூண் முதலா-பீதாம்பரம் கிரீடம் கண்டிகை முதலான
மேதகு பல் கலன் அணிந்து -பொருந்தி தகுதியாய் இருக்கிற பல ஆபரணங்களையும் அணிந்து
சோதி வாயவும் –ஒளிவிடா நின்றுள்ள திருப்பவளமும்
கண்ணவும்-திருக் கண்களும்
சிவப்ப -சிவந்து இருக்கும்படியாகவும்
மீது இட்டு-போட்டியில் வெற்றி கொண்டு
பச்சை மேனி மிக பகைப்ப-பச்சை நிறமானது மிகவும் விளங்குபடியாகவும்

நச்சு வினை -எதிரிகளை அழிக்கையில்-விஷத்தைப் போன்ற செயல்களை உடையனாய்
கவர் தலை -கவிழ்ந்து இருந்துள்ள தலைகளை உடையனாய்
அரவின் அமளி ஏறி-ஆதி சேஷனாகிற படுக்கையில் ஏறி
எரி கடல் நடுவுள் -அலை எறியும்படியான கடலின் நடுவே
அறி துயில் அமர்ந்து-ஜகாத் ரக்ஷண சிந்தை யாகிற யோக நித்திரையை அடைந்து
சிவன் அயன் இந்திரன் இவர் முதல் அனைத்தோர் தெய்வ குழாங்கள்-அனைத்து தேவர்கள் கூட்டங்களும்
கை தொழ கிடந்த-கை கூப்பி வணங்கும் படி பள்ளி கொண்டு இருப்பவனும்
தாமரை வுந்தி -எல்லா உலகத்தின் உத்பத்திக்கும் காரணமான நாபீ கமலத்தை யுடையவனும்
தனி பெரு நாயக-ஒப்பற்ற சர்வாதிகனுமாய் இருப்பவனுமான எம்பெருமானே
மூ வுலகு அளந்த சேவடியோயே –மூன்று உலகங்களையும் அளந்த திருவடிகளை யுடையவனே-

செக்கர் மா முகில் உடுத்து
ஆனையைக் கண்டார் -ஆனை-ஆனை -என்னுமா போலே -அனுபவ ஜனித ப்ரீதி உள் அடங்காமையாலே ஏத்துகிறார்
ஸ்யாமமான நிறத்துக்குப் பரபாகமான சிவப்பை யுடைத்தாய் -கொடுக்கும் கொய்சகமும் வைத்து உடுக்கலாம்படியான –
மா -தலைப்பும் கொச்சமும் வைத்து உடுக்கலாம் படியான பெரிய அளவு –
அளவை யுடைத்தாய் -ஸுவ் குமார்யத்துக்குச் சேர்ந்து குளிர்ந்து இருக்கிற முகிலை அரையிலே பூத்தால் போலே உடுத்து
படிச்சோதி ஆடையொடும் –கடிச்சோதி கலந்ததுவோ -3-1-1- என்னும்படி –

மிக்க செம் சுடர் பரிதி சூடி –
திவி சூர்ய சஹஸ்ரஸ்ய பவேத் யுக பதுத்திதா
யதி பா சத்ருசீ சா ஸ்யாத் பாசஸ் தஸ்ய மஹாத்மந –ஸ்ரீ கீதை –11-2-என்று சொல்லுகிறபடியே
சஹஸ்ர கிரணங்கள் என்றால் போலே ஒரு ஸங்க்யை உண்டு இறே ஆதித்யனுக்கு —
அப்படி பரிச்சின்ன கிரணன் அன்றிக்கே அநேக ஆயிரம் கிரணங்களை யுடையான் ஒரு ஆதித்யன் வந்து
உதித்தாலே போல் ஆயிற்று திரு அபிஷேகம் இருப்பது –
பச்சை மா மலை போல் மேனியை யுடைய எம்பெருமான் -மிகச் சிவந்து இருந்துள்ள
கிரணங்களை யுடைய பரிதியைச் சூடி –

அம் சுடர் மதியம் பூண்டு
தன்னுடைய -ஸ்வா பாவிகமாய் இருந்துள்ள பிரதாபத்தாலே ஒருவருக்கும் கிட்ட ஒண்ணாத படி இருக்கிற
ஆதித்யனைப் போலே அன்றிக்கே சீதளமான கிரணங்களை யுடையவனாய் –
குறைதல் -நிறைதல்-மறு உண்டாதல் இன்றிக்கே -வைத்த கண் வாங்காதே கண்டு
இருக்க வேண்டும்படியான அழகை யுடைய சந்திரனைப் பூண்டு
(பச்சை மா மலை போன்ற திரு மேனிக்கு இது கழுத்துக்கு ஆபரணம் -கண்டிக்க ஆபரணம் )-

பல சுடர் புனைந்த
மற்றும் பல நக்ஷத்ரங்களையும் -( க்ரஹங்களையும் -போன்ற ஜோதி களையும் ஆபரணங்களாகப் )பூண்டு

பவள செவ்வாய்
பவளமாகிய சிறந்த வாயை யுடைத்தாய் –
உபமேயத்தில் வந்தால் பவளம் போல் சிவந்த அதரத்தை யுடையவன் என்கிறது –
இங்கே பவளம் போலே சிவந்த இடங்களை யுடைத்தாய் என்கிறது –

திகழ பசும் சோதி மரகத குன்றம் கடலோன் கை மிசை கண் வளர்வது போல்
தனக்கு இவ்வருகு உள்ளவை எல்லாம் -( இதர மலைகள் எல்லாம் )கீழாம் படி மிகைத்து உஜ்ஜவலமாகா நின்றுள்ள
ஸ்யாமமான தேஜஸ்ஸை யுடைத்தான மரகத கிரியானது –
கடலுக்கு அதிபதியான வருணனுடைய திரைக்கையிலே கண் வளர்ந்து அருளுவது போலே
சாய்வது போல் என்ன அமைந்து இருக்க உபமானத்திலும் கூசி கண் வளர்வது போல் -என்கிறார் –
திருமலை நம்பி எம்பெருமானார்க்கு ஒருவரை அடையாளம் சொல்லுகிற இடத்தில்–
( மென்மையான காதை உடையவர் என்று சொல்லும் இடத்தில் ) பொன்னாலே தோடு பண்ணினால் இட
ஒண்ணாத படியான காதை யுடையராய் இருக்குமவரை அறிந்து இருக்கை யுண்டோ -என்றாராம் –
இங்கு உபமானத்தைச் சொல்லும் இடத்தில் உபமேயத்தைப் போலே
அங்கு உபமேயத்தைச் சொல்லும் பொது உபமானத்தை இட்டுச் சொன்னார் என்று கருத்து –

பீதக ஆடை –
செக்கர் மா முகில் உடுத்து -என்கிறது
முடி –
செஞ்சுடர் பரிதி சூடி -என்கிறது
பூண் –
அஞ்சுடர் மதியம் பூண்டு -என்கிறது
முதலா மேதகு பல் கலன் அணிந்து –
பல சுடர் புனைந்த என்றத்தை

மேதகு
ஸ்வரூப அனுரூபம் என்னும்படியாய் இருக்கை -மேன்மைக்குத்தக்கபடி என்றபடி –
மேவித்தகுதியாக என்றுமாம்
கீழ்ச் சொன்னவை முதலாகத் தகுதியாய் இருந்துள்ள பல ஆபரணங்களையும் அணிந்து –
அவன் விபூதியைப் பரிச்சேதிக்கிலும் பரிச்சேதிக்கப் போகாததாய் இருக்கை
பல போலவே ஆபரணம் –திருவாய் -2-5-6-
ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் அநேக பூஷணங்களை அருளிச் செய்து
பின்னையும்–நூபுராத் யபரிமித திவ்ய பூஷண–ஸ்ரீ சரணாகதி கத்யம் – ஆதி சப்தத்தால் தலைக்கட்டுமா போலே
இங்கும் பல் கலன்கள்-என்று தலைக் கட்டுகிறார்

சோதி வாயவும் கண்ணவும் சிவப்ப
த்ருஷ்டாந்தத்தில் ஒன்றைச் சொல்லி இங்கே இரண்டைச் சொல்லுவான் என் என்னில் –
அதுக்காக இறே -பவளச் செவ்வாய் என்று கீழே சிவந்த இடங்கள் என்கிறது –

மீது இட்டு பச்சை மேனி மிக பகைப்ப
கீழ்ச் சொன்னவற்றாலும் -அவற்றை நெருக்கிற தன்னாலும் ஒன்றை ஓன்று ஸ்பர்த்தித்து-
ஸ்யாமமான நிறமும் மிகவும் உஜ்ஜவலமாக -அவற்றை அடைய நெருக்கி உள்ளே இட்டுக் கொள்ளப் பார்த்த
தான் அத்தையும் அளித்து ப்ரசரிக்க
திருமேனி தேஜஸ் மிகவும் பிரகாசிக்க என்றபடி –
கடலோன் கை மிசைக் கண் வளர்வது போலே -என்ற உபமானத்துக்கு இது உபமேயம்

நச்சு வினை
வாய்ந்த மது கைடபரும் வயிறு உருகி மாண்டார் –மூன்றாம் திருவந்தாதி -66-என்கிறபடியே –
தனி இடத்திலும் எதிரிகளாய் வருவாரும் முடியும்படியான நச்சுத் தொழிலை யுடைத்தாய் இருக்கை –
கவர் தலை
பல தலைகளை யுடைத்தாய் ஸ்வ ஸ்பர்சத்தாலே பணைத்து என்றுமாம்
பிரஜையை மடியில் வைத்து இருக்கும் தாயைப் போலே பெரிய பெருமாளை மடியிலே வைத்து இருக்கும் தாய் தானாம் –

ஸ்ரீ அனந்தாழ்வான் திருக்கோட்டியூருக்கு நடந்த இடத்தில்-( அகளங்கனோடே உண்டான மனஸ்தாபத்தாலே இவர் அங்கு
இருக்க மடியிலே அமர்த்தி ) ஸ்ரீ பட்டரைக் கண்டு அவர் திருமேனியில் இப்படிச் செய்தானாம் –
ஸ்ரீ ஆண்டாளுக்கு முந்துற ஒரு பிள்ளை உண்டாய் அவனை இழக்க –
அங்கனே செய்ய ஒண்ணாது இவன் ஜீவிக்க வேணும் என்று ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியாருக்கு நீராட்டி
அந்த திருமஞ்சநீரைப் பிள்ளைக்குப் புகட்டி -மஞ்ச நீர் கொடுத்த பிள்ளையாய் வளர்க்க வேணும் -என்று
காட்டிக் கொடுத்து அருளினார் ஆயிற்று –
அந்த வாசனையாலேயே ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் திரு மகன் -என்று தான் ஸ்ரீ பட்டரை ஸ்ரீ அனந்தாழ்வான் சொல்வானாம் –

அரவின் அமளி ஏறி
நாற்றம் குளிர்த்தி மென்மைகளை உடையனான திரு அனந்தாழ்வானாகிற படுக்கையில் ஏறி
படுக்கையிலே ஏறுகிற இது தான் தம் பேறாக இருக்கையாலே -ஸ்ரீ நம்பெருமாள் ஆறுகால் சிவிகையை சாதாரமாகப்
பார்த்து ஏறி அருளுமா போலே பெரிய ஆதாரத்தோடு யாயிற்று ஏறி அருளுகை –
அமளி -படுக்கை –

எறி கடல் நடுவுள்
ஸ்வ சந்நிதானத்தாலே அலை எறிகிற கடலிலே

அறி துயில் அமர்ந்து
அறிவே வடிவாக உடைத்தாய் இருந்துள்ள நித்திரையில் பொருந்தி –
அல்லாதார்க்கு முதல் தன்னிலே ஓன்று தோன்றாதே நெஞ்சு இருண்டு இருக்கும்-
சஷுராதி கரணங்களாலே பதார்த்த தர்சனம் பண்ணிப் போது போக்குவார்கள்
அக்கண் தன்னையும் செம்பளித்தால் உள்ளொடு புறமோடு வாசியற இருண்டு இருக்கும்
இவன் தான் திருக்கண் செம்பளித்தால் பிரகாசம் உள்ளே இறைத்து இருக்கும் அத்தனை –
ஜகத் ரக்ஷண சிந்தை பண்ணுதல் -த்யேய வஸ்து தனக்கு புறம்பு இல்லாமையால் ஸ்வ அனுசந்தானம் பண்ணுதல் –
திருவானந்தாழ்வான் மேல் சாய்ந்து அருளினால் இருக்கும் படி –

சிவன் அயன் இந்திரன் இவர் முதல் அனைத்தோர் தெய்வ குழாங்கள் கை தொழ
நாட்டுக்கு ஆஸ்ரயணீயராக ப்ரசித்தரானவர்கள் தங்கள் பஃன அபிமானராய்த் தொழா நிற்பார்கள்
ப்ரஹ்மாதிகள் தொடக்கமாக அநேக தேவதா சமூகமானது தங்கள் இறுமாப்பைப் பொகட்டு சாய்ந்து அருளின அழகிலே
தோற்று எழுத்து வாங்கி நிற்பார்கள் –
இவர்கள் இப்படியே தொழா நின்றால் அவன் செய்வது என் என்னில்

கிடந்த
கடலிலே இழிந்த கொக்குத் திரள்கள் விக்ருதமாம் காட்டில் அக்கடலுக்கு ஒரு வாசி பிறவாது இறே-
ஏக ரூபமாய் சாய்ந்து அருளுமாயிற்று –
சில தொழா நிற்கக் கிடந்தோம் என்கிற துணுக்கும் பிறவாதாயிற்று -ஐஸ்வர்யச் செருக்காலே –
இவருக்கு இரண்டும் ஸ்வரூப அந்தர் கதமாயிற்று –
கேழ்த்த சீர் அரன் முதலாகக் கிளர் தெய்வமாய்க் கிளர்ந்து சூழ்த்து அமரர் துதித்தால்
உன் தொல் புகழ் மாசூணாதே –திருவாய் -3-1-7-

தாமரை வுந்தி
சகல ஜகத் உத்பத்தி காரணமான திரு நாபி கமலத்தை உடையவனாய்
இப்படி இருப்பார் அவ்வருகு யாரேனும் உண்டோ என்ன

தனி பெரு நாயக
இத்தால் அவ்வருகு இல்லை என்னும் இடத்தைச் சொல்லுகிறது
அவ்வருகு இல்லையாகில் தன்னோடு ஓக்க சொல்லலாவார் உண்டோ என்னில்
தனி
அத்விதீய நாயகன் –
புறம்பேயும் சிலரை நாயகராகச் சொல்லுவது ஓவ்பசாரிகம்
ருத்ரம் ஸமாச்ரிதா தேவா ருத்ரோ ப்ராஹ்மணம் ஆஸ்ரித-ப்ரஹ்மாம் மாம் ஆஸ்ரிதோ ராஜன் நாஹம்
கஞ்சித் உபாஸ்ரித-பாரதம் -என்றால் போலே ஆபேஷிகமான ஐஸ்வர்யத்தை உடையராய் இறே இவர்கள் இருப்பது –
இவ்வருகு உள்ளார்க்கு எல்லாம் தான் நிர்வாஹகனாய் இருக்கிறாவோபாதி தனக்கு அவ்வருகு ஒரு நிர்வாஹகனை
உடையான் அல்லாத அத்விதீய பர தேவதை

தாமரை யுந்தி -தனி பெரும் -இவற்றால் –
நிமித்த -உபாதான -ஸஹகாரிகளும் தானே என்கை –

மூ வுலகு அளந்த
தன் பக்கல் வந்து அனுபவிக்க மாட்டாதாருக்கு அவர்கள் இருந்த இடத்திலே சென்று அனுபவிப்பிக்கும்

சேவடியோயே –
இழந்த இழவை மீட்டு ரஷியாதே காதுகனனே யானாலும் விட ஒண்ணாதபடியே யாயிற்று
திருவடிகளின் போக்யதை இருக்கிறபடி-

கண்ணழிவற்ற அழகையும் குணங்களையும் அனுபவித்தார் –

———————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகம் ஜீயர் ஸ்வாமிகள் திரு அடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திரு அடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த – ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம்–சரண்ய விரத விசேஷ பிரகாசம் என்னும் எட்டாம் அதிகாரம் -/சரண்ய சரணாகத சங்கம லாபம் என்னும் ஒன்பதாவது அதிகாரம் /பிராப்தி பிரகார ப்ரபஞ்சகம் என்னும் பத்தாவது அதிகாரம் —

ஸ்ரீ திருமலை நம்பி தனியன் –
பிதா மஹஸ் யாபி பிதா மஹாய
ப்ராசேத–சாதேச பலப்ரதாய
ஸ்ரீ பாஷ்கர உத்தம தேசிகாய
ஸ்ரீ சைல பூர்ணாய நமோ நமஸ்து —

ஸ்ரீ வைதேஹீ ஸஹிதம் ஸூரத்ரும -தலே ஹைமே மஹா மாண்டபே
மத்யே புஷ்ப்பக மாசநே மணி மயே வீராசநே ஸம்ஸ்திதம்
அக்ரே வாசயதி பிரபஞ்சன ஸூதே தத்வம் முனிப்ய பரம்
வ்யாக்யாந்தம் பராதிபி பரிவ்ருதம் ராமம் பஜே ஸ்யாமளம்

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் —
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவானால் திருஷ்டமாய் -இருப்பதாய் —
தாத்பர்ய லிங்கங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக உடையதாய் -இருபத்தொரு சரணாகதி வேதம்
இதில் ஸ்ரீ அபய பிரதான பிரகரணம் சர்வ ரஹஸ்ய சாரங்களையும் திரள வெளியிட்ட உபநிஷத் பாகம்
ஆறு காண்டத்திலும் சரணாகதி தர்மமே அஞ்சுறு ஆணியாகக் கோக்கப்பட்டுள்ளது
சரணாகதி ரக்ஷண தர்மமே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு அநுபால நீயம்

இது பத்து அதிகாரங்களை உடையது –
வேத உப ப்ரும்ஹண சா பேஷரான அல்ப ஸ்ருதர் பக்கல் இரக்கத்தாலும்-
அவர்களை பற்ற வேதங்களுக்கு உண்டான பிரதாரண பயத்தை சமிப்பிக்கைக்காகவும் —
உப ப்ரும்ஹண ரூபமான இப்பிரபந்தத்தை பிரவர்த்திப்பித்தான்
இது சர்வ சரண்ய பர தத்வ விஷயமாகவும் –
ஸர்வாதிகாரமான சரணாகதி ரூப பரம ஹித விஷயமாயும் இரண்டு வகையாய் இருக்கும் –
பரம காரணமான பர தத்துவத்தை பிரதிபாதிக்கிற வேதங்களுக்கு உப ப்ரும் ஹணம் அன்றோ இது

———

சரண்ய விரத விசேஷ பிரகாசம் என்னும் எட்டாம் அதிகாரம் –

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாயா ஸ்லோகார்த்தம் –விபீஷனோ வா ஸ்லோகார்த்தம்

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாயா ஸ்லோகார்த்தம் —
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி சதாசார ஸ்வஸ்ய ச பிரிய மாத்மந
சம்யக் சங்கல்பஜ காம தர்ம மூலமிதம் ஸ்ம்ருதம் -யாஜ்ஞ ஸ்ம்ருதி -1-7-என்று
மஹரிஷிகள் சொன்ன தர்ம பிரமாணங்கள் ஐந்தில் நாலை அருளிச் செய்து காட்டி –
பஞ்சம தர்ம பிரமாணத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாய தவாஸ்மீதி ச யாசதே
அபயம் சர்வ பூதேப்ய ததாம் ஏதத் விரதம் மம –யுத்த -106-53–

சக்ருதேவ
மற்ற உபாயத்தில் ஆவ்ருத்தி சாஸ்த்ரார்த்தம் ஆனால் போலே காணும்
பிரபத்தியில் அநா வ்ருத்தி சாஸ்த்ரார்த்தமாய் இருக்கும் படி
ஏவ -கார்த்தாலே
நைரபேஷ்யம் சொன்னபடி
ப்ரபந்நாய தவாஸ்மீதி ச யாசதே
என்கிற இரண்டாலே கோப்த்ருத்வ வரணமும் ஆத்ம நிக்ஷேபமும் சொன்னபடி
ப்ரபந்நாய-என்று மாசநமுமாய்
யாசதே -என்று வாஸிகமுமாய்-என்றுமாம்
த்வயத்தில் போலே அடைவே உபாயத்தையும் பலத்தையும் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
ப்ரபந்நாய-என்று
கோபலீ வர்த்த நியாயத்தாலே ப்ரயோஜனாந்தர பரனைச் சொல்லி
தவாஸ்மீதி ச யாசதே -என்று அநந்ய ப்ரயோஜனனைச் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
சரணம் ச ப்ரபந்நா நாம் தவாஸ் மீதி ச யாசதாம்
பிரசாதம் பித்ரு ஹந்த்ரூணாம் அபி குரவந்தி சாதவ –ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -106-53-என்கிற ஸ்லோகத்திலும்
இப்படியே யசோசித விவஷையைக் கண்டு கொள்வது
சதுர்விதா பஜந்தே மாம் –ஸ்ரீ கீதை -7-16- என்கிற உபாசனம் போலே
தாவ தார்த்திஸ் ததா வாஞ்சா –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-9-73-இத்யாதி பிரமாணங்களாலே பிரபத்தியும்
சகல பல சாதகமாய் இருக்கும்
அபயம்-என்று
சங்கோசா பாவத்தால் சர்வ பயாபாவத்தையும் சொல்லுகிறது

சர்வ பூதேப்ய -என்கிற
இத்தை பஞ்சமீ என்று சிலர் வியாக்யானம் பண்ணினார்கள்
ஸ்ரீ சோமயாஜி யாண்டான் உள்ளிட்டார் சதுர்த்தீ என்று நிர்வஹித்தார்கள்
இரண்டு பக்ஷத்திலும் உள்ள குண தோஷ தத் சமாதானங்களைத் தத் தத் கிரந்தங்களில் கண்டு கொள்வது
அதில் பஞ்சமீ பஷத்தில் -ப்ரபந்நாய-என்கிற இதுக்கு -சங்கோசம் இல்லாமையால்
ப்ரபத்தியினுடைய சர்வாதிகாரம் சித்திக்கும்
சதுர்த்தீ பக்ஷத்தில் சர்வாதிகாரத்வம் கண்ட யுக்தமாம்
பஞ்சமீ யானால் கேவல ராவணாதி மாத்ரத்தைப் பற்ற அன்றி ப்ரஹ்ம ருத்ராதிகளையும் -நம்மையும் -பற்ற
பயம் இல்லாதபடி பண்ணுவோம் என்று அருளிச் செய்தபடியாம்
சதுர்த்தீ யானால் விபீஷணன் என்று நினைக்க வேண்டா -ராவணன் தான் ஆகிலும் நாம் அவனுக்கு அபய பிரதானம்
பண்ணுவோம் என்றதாம்
இப்பொருள் கீழில் பிரகரணத்துக்கும் மேலில் பிரகாரணங்களில் ஸ்லோகங்களுக்கும் சேரும்
இந்த யோஜனையில் சர்வரையும் பற்ற பயாபாவம் அர்த்த சித்தம்

நிதா நாம் சர்வ பூதா நாம் ஏக கர்ம பல ப்ரத
இதி பஸ்யந் கஸாதுல்யத் குதஸ்ஸிந் நபி பேதி ஹி
சர்வா பராத நிஷ் க்ருத்யா பிரபத்த்யா கருணா நிதிம்
ப்ரஸாதயன் ந ஹி புநச ததோபி பயம் ருச்சதி
அபாய சம்ப்லவே பூய யதார்ஹம் அநு சிஷ்யதே
பிராயஸ் சித்திரியம் ஸாத்ர யத் புந சரணம் வ்ரஜேத்–ஸ்ரீ தேசிகருடைய காரிகை ஸ்லோகம் இது
ஏதத் விரதம்
இது சர்வ பிராமண அநு மதமாய்-தவறில் பிரத்யவாயம் வரும்படியான தர்ம்யமான சங்கல்பம் காணும்
மம —
நமக்கு சங்கல்பம் நடத்துகைக்கு விலக்கான அஞ்ஞான அசக்தைகள்ந் ஒரு காலும் வாரா காணும் –
ஆகையால் விலக்க ஒண்ணாத இவ்விரதத்தை பரிவரான நீங்களும் இசைந்து ரஷியுங்கள் என்று திரு உள்ளம்-

——————-

விபீஷனோ வா ஸ்லோகார்த்தம்

கீழ் ஸ்லோகத்தில் அருளிச் செய்த ப்ரபத்தியினுடைய சர்வாதிகாரத்வத்தை ப்ரக்ருதமான
ராவண விபீஷண உதாஹரணத்திலே காட்டி
இவன் விபீஷணனே யாகிலும் ராவணன் யாகிலும் நாம் இவனுக்கு அபய பிரதானம் பண்ணினோம் –
உம்மையும் முதலிகளையும் புருஷகாரமாகக் கொண்டு நம்மை சரணாகதனானவனை அமானவத்யாயஸ்த்தரான நீரே
நம்மோடே சேர்த்து நமக்கு இந்தப் புருஷார்த்தத்தைத் தாரீர் -என்று
ஸூஹ்ருத பாரதந்தர்யம் தோற்ற அருளிச் செய்கிறார் –

விபீஷனோ வா ஸூக்ரீவ யதி வா ராவண ஸ்வயம்
ஆநயை நம் ஹரி ஸ்ரேஷட்ட தத்தமஸ்யாபயம் மயா -18-34-என்று
நீங்கள் சொல்லுகிறாப் போலே விபீஷணனாகவுமாம் கபோதத்தின் பேறு நாமும் பெற வேண்டும் என்று இருக்கிற
நம்முடைய மநோ ரதத்தின் படியே சாஷாத் ராவணன் ஆகவுமாம்
அஸ்ய
ராகவம் சரணம் கத -17-14-என்கிற அருந்துத யுக்தியை நேர்ந்த இவனுக்கு என்றபடி
அஸ்ய -என்கிற இதில் இவனுடைய அநு பந்திகளும் அநு ப்ரவிஷ்டர்-அநு பந்திகளுடைய பயமும் சமித்தால் ஆயிற்று
இவனுக்கு அபய பிரதானம் பண்ணிற்று ஆவது
விபீஷண அங்கீகாரத்தை இசைந்து முதலிகள் பக்கல் தாக்ஷிண்யம் குலையாமைக்காக இவனைச் சிறிது பரீக்ஷித்ததாக பண்ணிக்
கைக் கொண்டாலோ என்று மஹாராஜருக்குக் கருத்தாக திரு உள்ளம் பற்ற உத்தரம் அருளிச் செய்கிறார்
தத்தம் அஸ்ய அபயம் மயா
சத்யா சங்கல்பரான நாம் பாண்டே சரணாகத பரித்ராணத்தை நமக்கு விரதமாக சங்கல்பித்து வைத்தோம்
விபீஷணனும் உபாயம் அனுஷ்ட்டித்தான் -ஆனபின்பு நாம் இவனுக்கு அபய பிரதானம் பண்ணினோம் ஆயிற்று –
இனி இவனுக்கு நம்மைப் பற்ற பரீஷை என்று ஒரு பய ஸ்த்தானத்தை உண்டாக்கி நமக்கு விரத பங்கம் பிறப்பிக்க அழகிதோ –
தாங்களே தெளியப் புகுகிற முதலிகள் பக்கல் தாக்ஷிண்ய பங்கம் அழகிதோ-என்று
ஹரி ஸ்ரேஷ்டனாய் வானர ராஜ்யத்துக்கு முடி சூடி மஹாத்மா மநவாய் இருக்கிற நீர் இத்தை நெஞ்சிலே உறைத்துப் பாரீர்
ஆநநை நம் என்றது கார்யத்தில் தீர்வு இருந்தபடி –

சரண்ய விரத விஷய பிரகாசம் என்னும் எட்டாம் அத்யாயம் முற்றிற்று

——————-

சரண்ய சரணாகத சங்கம லாபம் என்னும் ஒன்பதாவது அதிகாரம் –

ஸூக்ரீவ சம்மதி பூர்வக விபீஷண அங்கீகாரம் -சரணாகத அநு பந்தி ரக்ஷணம்

ஸூக்ரீவ சம்மதி பூர்வக விபீஷண அங்கீகாரம் –

ஸூக்ரீவ சம்மதி பூர்வக விபீஷண அங்கீகாரம் –
இப்படி அருளிச் செய்தவாறே முன்பு
கூழாட் பட்டு நின்றீர்களை எங்கள் குழுவினால் புகுதல் ஓட்டோம்-என்று நின்ற மஹாராஜர் தெளிந்து
தாம் பண்ணின அபராததுக்குப் பெருமாளை க்ஷமை கொண்டு -தாமே புருஷகாரமாய்
வந்து மண்ணுக்கும் மணமும் கொண்மின்
எமது இடம் புகுதென்று –இத்யாதிகளில் பிரகிரியையால்
நாங்களும் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானும் ஒரு வாசியற அடிமை செய்யப் பெற வேண்டும் –
நாங்களும் இவனுக்கு சஹா தாஸோஸ்மி–40–10- என்னும்படி அடியோமாக வேணும் என்று விண்ணப்பம் செய்ய
இப்படி பிரதிபந்தகம் கழிந்து அநந்தரம் பெருமாளுக்கு சரணாகத லாபமாகிற புருஷார்த்தம் பிறந்தபடியையும்
தத்தம் அஸ்ய அபயம் மயா -18-34-என்கையாலே அபயம் பெற்ற சரணாகதனுக்கும் இப்படி விஸ்லேஷித்துப்
பெருமாள் பாசுரமும் இன்றிக்கே தங்களுக்கு வேறு ஒரு உபாயமும் இன்றிக்கே
சரணாகதனுடைய அபிமானத்திலே அடங்கிக் கூட வந்த நாலு ராக்ஷஸர்களும் பெருமாள் திருவடிகளைப் பெறுகையாகிற
பரம புருஷார்த்தம் பிறந்த படியையும் பர்யங்க வித்யாதிகளில் படியே பரஸ்பர சம்ஸ்லேஷத்தால் பிறந்த
ப்ரீதி பரிவாஹமான சம்வாத விசேஷங்களையும் எல்லாம் இந்த சர்க்கத்தின் சேஷத்தாலும் மேலில் சர்க்கத்தின் முகப்பாலுமாகச் சொல்லி
சரணாகதி வேதமான பிரபந்தத்தில் உபநிஷத் பாகமான அபய பிரதான பிரகரணத்தைத் தலைக்காட்டுகிறான் ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான்

அவ்விடத்தில் தாம் முற்பட நினைத்தது ஒன்றை விலக்க வல்லார் இல்லாதபடியான நிரங்குச ஸ்வா தந்திரத்தை யுடைய
பெருமாள் ஆஸ்ரித பரதந்த்ரராய் மஹாராஜரையும் முதலிகளையும் தெளிவித்து
ஆநயைநம் ஹரி ஸ்ரேஷ்ட்ட-18-34–என்று அருளிச் செய்த உறவு உடைமையிலும்
நீர்மையிலும் ஈடுபட்ட மஹாராஜர் விண்ணப்பம் செய்தபடி சொல்லுகிறான் –

ராமஸ்ய து வசஸ் ஸ்ருத்வா ஸூக்ரீவ ப்லவகேஸ்வர
ப்ரத்யபாஷத காகுத்ஸ்த்தம் ஸுஹார்த்தே நாபி சோதித –18-35–

ராமஸ்ய
சரணாகதனாய் இவர் கை விடில் எங்கேனும் புகுரிலும் அழியும்படி நிற்கிற விபீஷண ஆழ்வானையும்-
இவனை அழிக்க நினைத்த பரிவரையும் ரமிப்பித்த படியைப் பற்ற இங்கு ராமஸ்ய -என்கிறது
து -என்கிற
இத்தால் மஹாராஜருக்குக் கலக்கமும் சீற்றமுமான முன்னில் அவஸ்தையைக் காட்டில்
தெளிவும் ப்ரீதியுமான இஃதோர் அவஸ்தா பேதம் இருந்த படியைச் சொல்லுகிறது
ஸூக்ரீவ ப்லவகேஸ்வர
சரணாகதன் பக்கல் அபசார ருசி தவிர்ந்த பின்பு அன்றோ இவருக்குப் பேரும் பெருமையும் நிலை நின்றது
காகுத்ஸ்த்தம்
பராவஸ்தையில் திட்டமாய் பிறந்து படைத்த நீர்மை இருந்தபடி
ஸுஹார்த்தேந அபி சோதித —
இப்படி நிருத்தரான மஹாராஜர் பெருமாளுடையவாதல் தம்முடையவாதல் ஸுஹார்த்தம் பேசி வைக்கப் பேசுகிறார்

கிமத்ரசித்ரம் தர்மஞ்ஞா லோக நாத ஸூகாவஹ
யத் த்வம் ஆர்யம் ப்ரபாஷேதா சத்த்வ வாந் சத்பதே ஸ்த்தித -18-36-

கிமத்ரசித்ரம்
எங்களைப் போலிகள் இப்பாசுரத்தைச் சொல்லில் அன்றோ ஆச்சர்யமாவது-
தேவரீர் இப்படி அருளிச் செய்த இடத்தில் ஆச்சர்யம் உண்டோ
ஸ்வ பாவம் என்று இருக்கும் அத்தனை அன்றோ
தர்மஞ்ஞா
பணையோடு பணை தத்தித் திரிந்த எங்களால் தேவரீர் திரு உள்ளம் பற்றி இருக்கும் தர்மங்கள் எல்லாம் அறியப் போமோ
ஸூஷ்ம பரம துர்ஜ்ஜேய சதாம் தர்ம பிலவங்கம் -18-36-என்று அருளிச் செய்த தேவரீருக்கு அன்றோ உண்மை தெரிவது
லோக நாத
உடைமை அழியாதபடி ரஷிக்கை உடையவனுக்கு ஏற்றம் அல்லாமையாலே-
சரணாகதனுக்கு அச்சம் தவிர்த்து ரஷித்தீர் -எங்களை அபசாரம் தவிர்த்து ரஷித்தீர்
ஸூகாவஹ
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் தேவரீருக்கு அடிமை செய்யப் பெற -நாங்களும் அவனுக்கு அடிமை செய்யப் பெற –
இரண்டு வர்க்கத்தையும் க்ருதார்த்தர் ஆக்கினீர்
சத்த்வ வாந்
இதற்கு முன் கண்டு அறியாத சரணாகதன் பக்கல் ஒரு தலையாக பரிவர் சொன்ன உபபத்திகளுக்கும் நிர்பந்தங்களுக்கும்
இளையாத வ்யவசாயத்தில் திண்மை இருந்த படி என்
சத்பதே ஸ்த்தித –
ப்ருஹஸ்பதி சிபி ரகு வானர கபோத வசிஷ்ட விச்வாமித்திராதிகள் முதலான சத்துக்கள் நடந்த நல்வழியான
சரணாகத பரித்ராண தர்மத்தில் தேவரீர் நின்ற நிலை ஒரு கோடி சரணாகதராலும்
கலக்க ஒண்ணாதபடியாய் இருந்தது
யத் த்வம் ஆர்யம் ப்ரபாஷேதா
தேவரீர் அருளிச் செய்த பாசுரத்தில் நிழலிலே ஒதுங்கி புலியும் புல்வாயும் ஒரு துறையிலே நீர் உண்ணும்படியாய் இருந்தது
எனக்கு மறுக்க மாட்டாமையாலே கொண்டாடுகிறீரோ -நீர் மானஸ அபராதமும் தவிர்க்கும்படி தெளிந்தீரோ என்ன

மம சாப்யாந்தராத் மாயம் ஸூத்தம் வேத்தி விபீஷணம்
அநுமாநாச்ச பாவாச்ச ஸர்வத ஸூபரீக்ஷித-18-37-
மம சாப்யாந்தராத்மா அயம் -ஸூத்தம் வேத்தி விபீஷணம்
ஒருத்தராலும் தெளிவிக்க ஒண்ணாத படியான கலங்கின என் நெஞ்சம் தேவரீர் பாசுரங்களாலே தெளிந்து
சரணாகதனான விபீஷணன் ஸூத்தன் என்று அறியப் பெற்றது –
அநுமாநாச்ச
பிராணாதஸ் ச மஹா நேஷா -இத்யாதிகளில் படியே ஸ்வர ப்ரசாதிகளாலும்
பாவாச்ச
அபிப்ராய வ்யஞ்ஜகங்களான மற்றுமுள்ள ஆகாரங்களாலும் -என்றபடி –
சதாம் ஹி சந்தேக பதேஷு வஸ்துஷு பிராமண மந்த கரண ப்ரவர்த்தய -என்கிறபடியே
நம்முடைய அந்தக்கரணம் இசைந்த படியாலும் என்னவுமாம்
ஸர்வத
உள்ளும் புறமும் ஓக்க என்றபடி -அங்கன் அன்றிக்கே ராவணனும் அல்லான்-ராவண ப்ரேஷிதனும் அல்லான் –
ராவண அநுரக்தனும் அல்லான் -என்று சர்வ பிரகாரத்தாலும் தெளிய அறிந்தோம் என்றுமாம்
ஸூபரீக்ஷித-
இனி சர்வ சக்திகரான உம்மாலும் எங்களைக் கலக்க ஒண்ணாது என்று தாத்பர்யம்

நாம் இனி விபீஷணனுக்கு செய்ய வேண்டுவது என் -உங்களுக்குச் செய்ய வேண்டுவது என் –
இரண்டும் நீர் நியமித்தால் அல்லது நாம் செய்ய ஒண்ணாது என்று பெருமாளுக்கு
திரு உள்ளத்தில் கருத்தாகக் கொண்டு விண்ணப்பம் செய்கிறார் –

தஸ்மாத் க்ஷிப்ரம் ஸஹ அஸ்மாபி துல்யோ பவது ராகவ
விபீஷனோ மஹா ப்ராஞ்ஞா சகித்வம் சாப்யுபைது ந 18-38–
தஸ்மாத்
நிர்தோஷனான அளவன்றிக்கே எங்களிலும் பரிவன் என்று தெளிக்கையாலும்
யயோ சித்தேநவா சித்தம் நைப்ருதம் நைப்ருதேநவா
சமேதி பிரஞ்ஞயா பிரஞ்ஞாதயோர் மைத்ரீ ந ஜீர்யதே –உத்யோக -39-4-/8-என்னும்படி
எங்களுக்கும் இவனுக்கும் மநோ ரதாதிகள் ஒத்து இருந்தபடியாலும்
க்ஷிப்ரம்
இனி இவனை ஒழிய ஒரு க்ஷணமும் எங்களுக்குக் கைங்கர்யம் பண்ண முயலாது –
அவன் தானும் இனி ஒரு க்ஷணமும் விஸ்லேஷம் பொறுக்க மாட்டான்
ஸஹ அஸ்மாபி துல்யோ பவது
அஸ்மாபி-ஸஹ- துல்யோ பவது-இவன் எங்களோடு பிரிக்கப் படாதே நாங்கள் பெற்ற பேறும் பெற்று –
ஒழிவில் காலம் எல்லாம் உடனாய் மன்னி வழு விலா அடிமை செய்ய திரு உள்ளமாய் அருள வேண்டும் –
இவன் இழந்த காலத்துக்கும் படி எடுத்ததுமாய் -இப்போது காலத்திலே சோற்றை இட்டு கையைப் பிடித்தால் போலே
தகையுண்டு நிற்கிற கிலேசமும் தீர இவன் ஒருவனும் ஒரு தலையும் நாங்கள் எல்லாரும் ஒரு தலையாக
விஷயீ கரித்து அருள வேண்டும் என்று ஏக வசனத்திற்கும் பஹு வசனத்திற்கும் தாத்பர்யம்
விபீஷனோ
தேவரீர் அவனுக்கு அபய ப்ரதானம் பண்ணின படியால் ராவணாதிகள் எல்லாம் இவனுக்கு
அஞ்சும்படி யதார்த்த நாமா ஆனான்
விபீஷணஸ்து தர்மாத்மா ந து ராக்ஷஸ சேஷ்டித –ஆரண்ய -17-24–என்கிற தார்மிகத்வ ப்ரசித்தியும் தோற்றுகிறது

மஹா ப்ராஞ்ஞா
தர்மத்தில் நிலை குலையாதபடி வரம் வேண்டிக் கொண்ட தெளிவு உடையவன்
ஸீதாம் ச ராமாய நிவேத்ய தேவீம் வஸேம் ராஜந் நிஹ வீதஸோ-யுத்த –15-14-என்று ராவணனுக்கும் கூட பரம ஹிதம்
சொல்லும்படிக்கு ஈடான ப்ரக்ருஷ்ட ஞானம் உடையவன் -கைங்கர்யம் ஆகிற பரம புருஷார்த்தம் பெறுகைக்கு
ஸக்ருத் கர்த்தவ்யமான சாதிய உபாயத்தாலே வசீக்ருதராய்
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம –ஆரண்ய -37-13 –என்னும்படியாய் இருக்கும் பெருமாள் சித்த உபாயம் என்றும் –
இவர் தாமே விலக்குவாரைத் தெளிவித்து -ஏக ரசராக்கி இரு வகைப்படாத படி பொருந்த விடுவார் -என்றும்
துணிய வல்ல மஹா விசுவாச ரூபமான ஞானத்தை உடையவன்
மஹா ப்ராஞ்ஞா
ஸூக்ரீவ சங்கிதஸ் சாஸீத் நித்யம் வீர்யேண ராகவே-என்று எனக்குப் பிறந்த பழி இல்லாதவன் –
இன்னம் கலங்குகிற எங்களைப் போலே இவனும் அதி சங்கை பண்ணினான் ஆகில்
ராவணன் எடுத்த கைலாசத்தையும் வாலி எறிந்த துந்துபி கங்காள கூடம் பட்டது படுத்திக் காட்ட வேண்டும் இறே தேவரீருக்கு

சகித்வம் சாப்யுபைது ந –
காசி ராஜா முதலான தரமுடைய ராஜ குமாரர்கள் பெறக் கடவ பேற்றை காட்டுக்கு எழுந்து அருளப் பண்ணின
பரம காருணிகருடைய ப்ரஸாதத்தாலே ஸ்ரீ குகப் பெருமாளும் நாமும் பெற்றால் போலே
இவனும் தேவரீருக்குத் தோழன் என்கிற தரம் பெற்று -ராஜஸ ஜாதியில் குடல் துவக்கால் உள்ள
வழு அறும்படி பண்ணி அருள வேணும்
நாங்கள் அடியோம் என்றால் உண்மையாகிலும் தன் நீர்மையாலே இவன் இசையான்-
எங்களுக்குத் தோழன் என்றாகிலும் தேவரீரைப் போலே இவனும் இசையும்படி பண்ணி அருள வேணும் என்றதாகவுமாம்
ஸகா தாஸோஸ்மி -40-10-என்னுமவர் ஆகையால் நாங்கள் அடியோமாக வேண்டும் என்று இவருக்குத் தாத்பர்யம்
அப்யுபைது
வைஸ்ரவணன் தம்பியான மேன்மையை இட்டு அநாதரியாதே வானரங்களை அடிமை கொள்ள இவரை நினைப்பிடும்படி
பண்ணி அருள வேண்டும் என்று கருத்து –
இத்தால் தேஹாத்ம பிரமம் முதலான அல் வழக்குகள் எல்லாம் கழித்து பாகவத சேஷத்வ பர்யந்தமான பகவச் சேஷத்வத்திலே
நிலை நின்றவர் ஆகையால் மஹாராஜர் பெருமாள் திருவடிகளில் விபீஷண ஆழ்வானைச் சேர்த்துத்
தாம் அவனுக்கு அடிமை செய்ய மநோ ரதிக்கிறார்

——-

ஸூக்ரீவ சம்மதி பூர்வக விபீஷண அங்கீ காரம்
இப்படி சரணாகதனான விபீஷண ஆழ்வானுக்கு அபேக்ஷிதத்தையும் -நிவேதயத மாம் க்ஷிப்ரம் -18-15- என்று
அவன் இரந்த படியே கடகரான தங்களுக்கு அபேக்ஷிதத்தையும் மஹா ராஜர் விண்ணப்பம் செய்ய
அதடியாக பிறந்த சரண்யன் மநோ ரத சித்தி சொல்லப்படுகிறது –

ததஸ்து ஸூக்ரீவ வசோ நிஸம்ய தத்
ஹரீஸ்வரேணாபி ஹிதம் நரேஸ்வர
விபீஷனே நாஸூ ஜகாம சங்கமம்
பதத்ரி ராஜேந யதா புரந்தர -18-39-

ததஸ்து ஸூக்ரீவ வசோ நிஸம்ய தத்
கடகருடையவும் சரணாகதனுடையவும் சித்தியில் காட்டில் மஹாராஜர் தெளிந்து விண்ணப்பம் செய்த
பெரிய வார்த்தையைக் கேட்டு அருளினை பின்பு -இவர்கள் காட்டித்தர நாம் இப்பேறு பெற்றோம் -என்று
பெருமாளுக்குப் பிறந்த சித்தி விசேஷத்தினுடைய ஏற்றம் இருந்தபடி –
தத
சாஸ்திரமும் தம்முடைய விரத விசேஷமும் நிற்க இப்போது தோழன்மார் வாக்கியமே சரணாகத
பரிக்ரஹத்துக்குக் காரணம் என்று கைக்கொண்டு அருளினார் என்று தாத்பர்யம் –
நரேஸ்வர
சரணாகத ரக்ஷணத்துக்கு முடி சூடின ரகு வம்சத்தில் பிறந்த பிறவி இப்போது நிலை நின்றது என்று இருந்தார்
ஹரீஸ்வரேணா அபி ஹிதம்
விபீஷனே சங்கமம் ஜகாம-என்று அந்வயம்
தஸ்மாத் க்ஷிப்ரம் -18-38-என்கிற ஸ்லோகத்தில் மஹாராஜர் விண்ணப்பம் செய்த விபீஷணாதிகளுடைய
மநோ ரத சித்தி ஆநுஷங்கிக பலமாக
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானோடே தமக்கு உண்டான சேர்த்தியைத் தம் பேறாகப் பெற்றார்
ஆஸூ
பிரதி பந்தகங்கள் எல்லாம் கழிந்தால் ஸ்வரூப ப்ராப்திக்கு விளம்பம் இல்லை இறே
இது பெருமாளுடைய த்வராதிசயம் சொன்னபடி யாகவுமாம்
பதத்ரி ராஜேந யதா புரந்தர –
தன்னில் சர்வ பிரகாரத்தாலும் பெரியனான பெரிய திருவடியோடே இந்திரன் உறவு பண்ணின போது
இந்திரனுக்குப் பேறு ஆனால் போலே பெருமாள் சரணாகத லாபத்தை தமக்கு நிர் யத்ன ஸித்தமான
அலாப்ய லாபமாகத் திரு உள்ளம் பற்றினார் என்று தாத்பர்யம்

சரண்ய சரணாகத சங்கம லாபம் -என்னும் ஒன்பதாவது அதிகாரம் முற்றிற்று

————-

பிராப்தி பிரகார ப்ரபஞ்சகம் என்னும் பத்தாவது அதிகாரம் –

பிராப்தி பிரகார நிரூபணம்
இப்படி ஒன்றாலும் பிரதிப்பந்திக்க ஒண்ணாத ஒரு யுக்தி விசேஷத்தாலே யதா பிரமாணம்
சரணாகதன் கோரின கோலின பலம் சித்தித்த படியைப் பொதுவில் சொல்லி
மேல் பிராப்தி பிரகாரத்தை விவரிக்கிறான்

ராகவேணாபயே தத்தே சந்நதோ ராவணாநுஜ
விபீஷனோ மஹா ப்ராஞ்ஞா பூமிம் சமவலோகயந் -19-1-

ராகவேணாபயே தத்தே
மேன்மை கொண்டு அபய பிரதானம் பண்ண வேண்டி இருக்க அணுக ஒண்ணாது என்கிற பயம் தீர்க்கும்படி
பரிக்ரஹித்த அவதார தசையில் நீர்மை விஞ்சி இருந்தது –
தத்தமஸ்ய அபயம் மயா -18-34-என்று தாம் அருளிச் செய்தது போதாமே
ஆநயைநம் ஹரிஸ்ரேஷ்ட்ட -என்று மஹா ராஜரையும் முன்னிலை யாக்க-அவரும்
அஸ்மாபி துல்யோ பவது –என்று விண்ணப்பம் செய்ய -இப்படி முதலிகளும் இசைய-
பெரிய திரு ஒலக்கத்தில் எழுந்து இருந்து -ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானுக்கு அருளப்பாடு -அருளுப்பாடு –என்ற பின்பு
பெருமாள் பண்ணின அபய பிரதானம் நிலை நின்றதாயிற்று என்று தோற்றுகைக்காக
இங்கே அபயே தத்தே -என்று அநு வதிக்கிறது
சந்நத
சம்யக் நத-
சரண்யனுடைய நிலையுடைமையிலும் நீர்மையிலும் மிகவும் ஈடுபட்டு -தாழ்ச்சி மற்று எங்கும் தவிர்ந்து –
அவன் தாழ் இணைக் கீழ் வாழ்ச்சி பெற்றான் –
அருளப்பாட்டுக்கும் தூரத்திலே உசித உபசாரம் பண்ணினான் என்னவுமாம்
ராவணாநுஜ
நநாமேயம் -36-11-என்று இருக்கக் கடவ -வணங்கலில் அரக்கன் –பெரிய திருமொழி -9-8-5-கிடந்த வயிற்றில்
கிடந்தவனுக்கு வர ப்ரபாவத்தாலே வந்த வகுத்த விஷயத்தில் வணக்கம் இது

விபீஷனோ
ஒரு வயிற்றிலே கிடைக்கச் செய்தே-விபீஷணஸ்து தர்மாத்மா ந து ராக்ஷஸ சேஷ்டித –ஆரண்ய -17-24-என்று
கும்பகர்ணாதிகளில் காட்டில் வேறொரு ஜாதியாகப் பேர் பெற்றவன்
மஹா ப்ராஞ்ஞா
இனித்தான் க்ஷணம் விளம்பிக்கில் பெருமாள் தரிக்க மாட்டார் என்று தூரத்தில் இங்கிதம் கொண்டு அறிய வல்ல பேர் அறிவாளன்
பூமிம் சமவலோகயந்
பெருமாளுடைய சரணாகத வாத்சல்யத்தையும் முற்பட வானர முதலிகள் பெற்ற பேற்றையும் கண்டு –
தான் துஷ் ப்ரக்ருதிகளான ராவணாதிகளையும் திருத்தலாமோ என்று ஹித உபதேசார்த்தம் ஆந்ரு சம்சயத்தாலேயும்
வாத்சல்யத்தாலேயும் -இத்தனை காலம் கால் தாழ்ந்ததற்கு லஜ்ஜித்து தலை கவிழ்தலை இட்டான் –
முன்பு கல்லும் தடியுமாக நின்ற ஓலக்கத்தைப் பார்த்து அஞ்சி நின்றான்
இப்போது முதலிகள் எல்லாம் முக்த விஷயத்தில் ஆதி வாஹிகரைப் போலே
போற்றி
பல்லாண்டு –என்று நின்ற நிலையைக் கண்டு சரண்யன் இருந்த திவ்ய தேசத்தினுடைய பிரபாவம்
இருந்தபடி என்-என்று பார்த்தான் என்னவுமாம் –
கல்லும் தடியும் பொகட்டு கையும் அஞ்சலியுமாய் எதிர் கொள்ள நிற்கிற ஓலக்கத்திலே தண்டனிட இடம் பார்த்தான் என்னவுமாம்
இஸ் ஸ்லோகத்துக்கு சந்நத-என்று வாக்யார்த்தம் தலைக்கட்டுகிறது
காத் பபாத -என்று மேலே அந்வயிக்கவுமாம் –

காத் பபாதா வநிம் ஹ்ருஷ்டோ பக்தைர் அநு சரைஸ் ஸஹ–19-2-
தனக்கு சேஷ பூதருமாய் பரதந்த்ரருமாய் இருக்கையாலே தன் கைகளும் கால்களும் போலே தன்னிலே சொருகி –
தனித்து ஒரு உபாய பலன்கள் இல்லாத நாலு ராக்ஷஸரோடே கூட உத்தேஸ்யமான திருவடிகள் அளவும் செல்ல ஒண்ணாத படி
ஹர்ஷ பாரவஸ்யம் தள்ள திருவடிகளோடே பிறவித்துவக்கு உடைத்தான் பூமியிலே விழுந்தான்
பண்டு ராவண ஸ்தானத்தில் விழுந்து ஏறிட்டுக் கொண்ட ரஜஸ்ஸூக்கள் எல்லாம் போம்படி அமாநவ கர ஸ்பர்சம் போலே
அத்யந்த சோதகமான திரு முன்பில் பூமியிலே விழுந்து திருவடிகளை ஸ்பர்சிக்கைக்கு யோக்யனாய் பின் எழுந்திருந்து
வந்து திருவடிகளில் தலை சாய்க்க விழுந்தபடி சொல்கிறான் –

ச து ராமஸ்ய தர்மாத்மா நிப பாத விபீஷணா
பாதயோ சரணாந் வேஷீ சதுர்ப்பிஸ் ஸஹ ராஜஸை–19-2-

ச து
லீலா விபூதியில் உள்ள சிலர் -யூயம் யூயம் வயம் வயம் -என்கிறபடி வந்தேறிகளான பந்துக்களோடே துவக்கற்று
சம்சார சமுத்ரத்தைக் கடந்து விஷ்ணு பதத்தைக் கிட்டினால் பிறக்கும் வேறுபாடு போல் இருந்தது
ராமஸ்ய
விபீஷண ஆழ்வானுக்குப் பஹு முக பரிபவத்தாலே பிறந்த பரிதாபம் எல்லாம் கழியும் படி ரமணீயமாய் இருந்தது
தயரதன் பெற்ற மரகத மணித்தடம் -இறே-
தர்மாத்மா
பழைய போலிகளான தர்மங்கள் போல் அன்றிக்கே இருக்கிற சரணாகதி தர்மம் ஒரு வடிவு கொண்டால் போலே இருந்தான் –

தஸ்ய தத் வசனம் ஸ்ருத்வா ராமோ வசனம் அப்ரவீத்
வஸசா சாந்வயித்வை நம் லோச நாப்யாம் பிபந் நிவ
ஆக்யாஹி மம தத்தவேந ராக்ஷஸாநாம் பலாபலம்–19-3-

தஸ்ய தத் வசனம் ஸ்ருத்வா
அநந்ய சரண்யனாய் அநந்ய ப்ரயோஜனனாவனுடைய
ஆகிஞ்சன்ய அநந்ய கதித்வ புரஸ்காரமாக த்வயார்த்த பரமான வசனத்தைக் கேட்டு
ராமோ வசனம் அப்ரவீத்
த்விஸ் சரம் நாபி சந்தத்தே த்வி ஸ்த்தா பயதி நாஸ்ரிதாந்
த்விர்த்த தாதி ந சார்த்திப் யோ ராமோ த்விர் அநாபி பாஷதே -என்று கவி பாடினால்
இது பரமார்த்தமாய் இருக்கும் படி குணாதிசயமுடைய பெருமாள் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் கார்யத்தைப் பற்ற
இனி ஒரு வத்தவ்யம் இல்லாமையால்-தம்முடைய அவாந்தர -அவதார -பிரயோஜனமாக –
துஷ் க்ருத விநாசத்துக்கு உப யுக்தமாக
ஆக்யாஹி மம தத்தவேந ராக்ஷஸாநாம் பலாபலம்–
என்று ராக்ஷஸ விருத்தாந்தத்தைக் கேட்டு அருளினார்
வஸசா சாந்வயித்வை நம்
நீர் இதற்கு முன்பு பட்ட சிறுமை எல்லாம் நமக்காக வன்றோ இது எல்லாம் ஏற்கவே கோலப் பொறாத
ச அபராதரரான நாம் அன்றோ பட்டோம் என்னுமா போலே இன் சொல்லாலே இவனை உருக்கப் பண்ணி
அருளிச் செய்தார் -அருளிச் செய்கிற போது
லோச நாப்யாம் பிபந் நிவ
பெரு விடாய்ப் பட்டவன் தண்ணீரைக் கண்டால் ஒரு காலும் விட மாட்டாதாப் போலே
பாரித்துத் தான் என்னை முற்றப் பருகினான் -இத்யாதிகளில் படியே அனுபவியா நின்று கொண்டு
அனவதிக அதிசய ஸுஹார்த்த அநு ராக கர்ப்பங்களான திருக்கண்களாலே
ஸ்ரீ வைகுண்ட நாதன் முக்தனைப் பார்த்து அருளுமா போலே குளிரப் பார்த்து அருளி
ஆலாம் கட்டியை விட்டு எறிந்தால் போலே அவனை சீதீ பூதோ நிராமய -என்னும்படி
பண்ணிக் கொண்டு வார்த்தை அருளிச் செய்தார்

———

இதற்கு மேல் உள்ளது எல்லாம் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் மநோ ரதித்த கைங்கர்யத்துக்கு
உறுப்பான பாரிப்பாகக் கண்டு கொள்வது

ராகாந்தே ருத்த லங்கஸ் ஸ்யுத பணி கதநோ ( நாக பாசத்தில் இருந்து விடுபட்டு )
தூம்ரத்ருக் வஜ்ர தம்ஷ்ட்ரவ் பங்க்த்வா அகம்பம் ப்ரஹஸ்தம் தசமுக மகுடம் கும்ப கர்ணன் அதிகாயவ்
ப்ரஹ்மாஸ்த்ர சின்ன கும்பாதிக்கம் மக ராஜம் ஹத்வா இந்த்ரசத்ரும் ஜித்வா
ஸஹ பலம் த்ரிபி கஸ்ரை அவதீத் ராவணம் ராம பத்ர

———

அபதிஸ்ய வேங்கடேசம் ஸ்வ ஹஸ்த சம்சக்த தூலிகா துல்யம்
அபய பிரதான சாரம் குரு பிரசாத ஸ்வயம் வ்யலிக்த்

பொன்னை இகழ்ந்து விருகங்கள் புல்லிய புல் உகந்தால்
மன்னர் எடுப்பதப் பொன்னலதே மன்னு உலகு அனைத்தும்
தன்னை அடைந்திடத் தான் அருள் செய்யும் தனிச் சிலையோன்
பொன்னடி நாம் அடைந்தோம் புறமார் என் கொல் செய்திடிலே

மூ உலகும் தன் பிழையைத் தானே சாற்ற
முனிவர்களும் தேவர்களும் மினிந்த அந்நாள்
தாவரிதாய் எங்கும் போய்த் தளர்ந்து வீழ்ந்த
தனிக்காகம் தான் இரந்த உயிர் வழங்கிக்
காவல் இனி எமக்கு எங்கும் கடன் என்று எண்ணிக்
காண நிலை இலச்சினை யன்று இட்ட வள்ளல்
ஏவல் பயன் இரக்கம் இதுக்கு ஆறு என்று ஓதும்
எழில் உடையோர் இணை யடிக் கீழ் இருப்போம் நாமே

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாயா -ஒருக்காலே சரணாக அடைகின்றார்க்கும்
தவாஸ்மீதி ச யாசதே –உனக்கு அடிமை ஆகின்றேன் என்றற்கு
சர்வ பூதேப்ய –அருக்காதே அனைவருக்கும் அனைவராலும்
அபயம் -அஞ்சேல்
ததாமி -என்று அருள் கொடுப்பவன்
ஏதத் -இது தான்
விரதம் -ஓதும் இருக்காலும் எழில் முனிவர் நினைவினாலும் இவை அறிவார் செயலுடன்
என் இசைவினாலும் நெருக்காத நீள் விரதம்
மம -எனக்கு ஓன்று என்று
நெறி யுரைத்தார் நிலை உணர்ந்து நிலை பெற்றோமே –

வேதத் திரளில் விதி யுணர்ந்தோர்கள் விரித்து உரைத்த
காதல் கதியையும் ஞானத்தையும் கருமங்களையும்
சாதிக்க வல்ல சரணாகதி தனி நின்ற நிலை
ஒதத் தொடங்கும் எழுத்தின் திறத்தில் உணர்மின்களே

இத்தால் கடைத்தலை இருந்து வாழும் சோம்பரை அகத்தி என்னும் அர்த்தத்தை வெளியிட்டு அருளுகிறார் இவற்றால்

——————-

பிராப்தி பிரகார பிரபஞ்சகம் என்னும் பத்தாவது அதிகாரம் முற்றிற்று

ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் முற்றிற்று

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த – ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் -பிரகரண தாத்பர்ய நிர்ணயம் என்னும் நாலாவது அதிகாரம் / சரண்ய சீல பிரகாசம் என்னும் ஐந்தாம் அதிகாரம் /சரண்ய வைபவம் பிரகாசம் -என்னும் ஆறாவது பிரகாரம் /பரம தர்ம நிர்ணயம் என்னும் ஏழாவது அதிகாரம் —-

ஸ்ரீ திருமலை நம்பி தனியன் –
பிதா மஹஸ் யாபி பிதா மஹாய
ப்ராசேத–சாதேச பலப்ரதாய
ஸ்ரீ பாஷ்கர உத்தம தேசிகாய
ஸ்ரீ சைல பூர்ணாய நமோ நமஸ்து —

ஸ்ரீ வைதேஹீ ஸஹிதம் ஸூரத்ரும -தலே ஹைமே மஹா மாண்டபே
மத்யே புஷ்ப்பக மாசநே மணி மயே வீராசநே ஸம்ஸ்திதம்
அக்ரே வாசயதி பிரபஞ்சன ஸூதே தத்வம் முனிப்ய பரம்
வ்யாக்யாந்தம் பராதிபி பரிவ்ருதம் ராமம் பஜே ஸ்யாமளம்

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் —
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவானால் திருஷ்டமாய் -இருப்பதாய் —
தாத்பர்ய லிங்கங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக உடையதாய் -இருபத்தொரு சரணாகதி வேதம்
இதில் ஸ்ரீ அபய பிரதான பிரகரணம் சர்வ ரஹஸ்ய சாரங்களையும் திரள வெளியிட்ட உபநிஷத் பாகம்
ஆறு காண்டத்திலும் சரணாகதி தர்மமே அஞ்சுறு ஆணியாகக் கோக்கப்பட்டுள்ளது
சரணாகதி ரக்ஷண தர்மமே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு அநுபால நீயம்

இது பத்து அதிகாரங்களை உடையது –
வேத உப ப்ரும்ஹண சா பேஷரான அல்ப ஸ்ருதர் பக்கல் இரக்கத்தாலும்-
அவர்களை பற்ற வேதங்களுக்கு உண்டான பிரதாரண பயத்தை சமிப்பிக்கைக்காகவும் —
உப ப்ரும்ஹண ரூபமான இப்பிரபந்தத்தை பிரவர்த்திப்பித்தான்
இது சர்வ சரண்ய பர தத்வ விஷயமாகவும் –
ஸர்வாதிகாரமான சரணாகதி ரூப பரம ஹித விஷயமாயும் இரண்டு வகையாய் இருக்கும் –
பரம காரணமான பர தத்துவத்தை பிரதிபாதிக்கிற வேதங்களுக்கு உப ப்ரும் ஹணம் அன்றோ இது

———————–

பிரகரண தாத்பர்ய நிர்ணயம் என்னும் நாலாவது அதிகாரம்

சரணாகத விக்ந நிரா கரணம் -ஸ்ரீ விபீஷண சரணாகதி பிரகரணத்தில் ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதி
அங்க பஞ்சக பூர்த்தி -ஸ்ரீ விபீஷண பல காங்ஷித்வ விசாரம்

சரணாகத விக்ந நிரா கரணம்
இப்படி சரணாகதி வேத உபநிஷத்தான இவ் வவபய பிரதான பிரகரணத்தில்
பரமாபத் கதஸ்யாபி தர்மே மம மதிர் பவேத் -உத்தர -10-31 –என்று
ப்ரஹ்மாவின் பக்கலிலே வரம் வேண்டிக் கொண்டு
தர்மிஷ்டஸ்த்வம் யதாவத்ச ததா சைதத் பவிஷ்யதி –உத்தர -10-34-என்று வரம் பெற்ற
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் சரணாகதி தர்மத்தைப் பரிக்ரஹித்து அனுஷ்டிக்கையாலும் -பின்பு
ஸ்ரீ பெருமாளையும் கூட அனுஷ்டிப்பிக்கையாலும் சரணாகதி பரம தர்மம் என்னும் இடம்
சிஷ்டாசாரத்தாலே ஸ்த்தாபிதம்

இப்பிரகரணத்தில் முன்பே பல சர்க்கங்களாலே ரஜஸ் தமஸ் பிரக்ருதிகளாய் இருப்பார்க்கு
சத்வ ப்ரக்ருதிகளாய் இருப்பார் ஹிதம் சொன்னாலும் ஸ்ரீ பகவத் விஷயத்தில்
ஆபி முக்கியம் கூடாது என்னும் இடம் சொல்லிற்று
ஸத்வ உத்தரனான ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் சரணாகதனாய் வருகிற போது அவன் விஷயத்தில்
தேவதா அவதாரரான ஸ்ரீ வானர வீரர்களால் விக்னம் பிரசகதமானபடி சொல்லுகையாலே
ஸ்ரூயதே கில கோவிந்தே பக்தி முத்வ ஹதாம் ந்ருணாம்
சம்சார நியூ நதா பீதா த்ரிதசா பரிபந்தினா –ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -2-25-என்கிறபடியே
ஸ்ரீ பகவத் விஷயத்தில் அபிமுகமாவாரைத் தாங்கள் குடிமக்கள் தப்பித் போகிறார்கள் என்று நினைத்து
தேவர்கள் விலக்குவார்கள் என்னும் இடமும்
இப்படி விக்னங்கள் வந்தாலும் ஸூத்த பாவராய் அநன்யராய் வந்து அடைந்தவர்களை
சங்கல்பா தேவ பகவான் தத்வதோ பாவிதாத்மநாம்
வ்ரதாந்தம் அகிலம் காலம் ஸே சயத் யம்ருதேந து -என்றும்
ப்ரவ்ருத்தி காலாதாரப்ய த்வத்மாலாபாவசா நிகம்
யத்ராவகாசோ விக்நா நாம் வித்யதே ந கதாச நே –என்றும் ஸாத்வத பவ்ஷ் கராதி களிலே சொல்லுகிறபடியே
ஸ்ரீ பெருமாள் தாமே எல்லா விக்னங்களை சமிப்பித்து அடிமை கொள்ளுவார் என்னும் இடம் வெளியிடப்பட்டது –

————-

ஸ்ரீ விபீஷண சரணாகதி பிரகரேண ஆனுகூல்யாதி அங்க பஞ்சக பூர்ணத்வம் –
சர்வஞ்ஞ ஸம்ஹிதாதிகளில் சொன்ன ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதிகளும் அடங்க இப்பிரகரணத்தில்
காணலாம் எங்கனே என்னில்
அடியிலே ராவணாதிகளுக்கும் கூட ஹித உபதேசம் பண்ணுகையாலும் –
தூதனாய்ச் சென்ற திருவடியை துஷ் ப்ரக்ருதியான ராவணன் அசக்யம் என்று அறியாதே நலிய நினைக்க-
அத்தை விலக்குகையாலும்-
பிறவி உறவையும் பெரிய ஐஸ்வர்யத்தையும் புத்ர தாராதிகளையும் புத்ர தாராதிகளையும் அநா தரித்து
பிராதி கூல்ய வர்ஜனம் பண்ணுகையாலும்
ஆனு கூல்ய சங்கல்பமும் பிராதி கூல்ய வர்ஜனமும் ஸூசிதமாயிற்று –

பெருமாள் சர்வ லோக சரண்யன் என்கிற வ்யவசாயத்தாலும்
ஆஜகாம முஹூர்த்தேன யாத்ர ராம ச லஷ்மண –யுத்த -17-1–என்கிறபடியே அஞ்ச வேண்டும் பிரதேசத்தில்
அசங்கிதமாகத் தன் நிலமாக நினைத்து வருகையாலும் -ரஷிஷ்ய தீதி விசுவாசம் -காட்டப்பட்டது –
ராகவம் சரணம் கத –யுத்த -17-14-என்கிற உபாய வரண வாக்ய சாமர்த்தியத்தால் கோப்த்ருத்வ வரணம் -சொல்லிற்று –
உபாயாந்தர ஸ்த்தாந நிவேச பரமான சரண சப்தத்தால் வ்யஞ்சிதமாய் ரஷா பர சமர்ப்பண பிரதானமான ஆத்ம நிக்ஷேபமும்
சர்வ லோக சரண்யாய ராகவாய மஹாத்மநே
நிவேதயதே மாம் க்ஷிப்ரம் விபீஷணன் உபஸ்திதம் –யுத்த -18-4-என்று அந்தரங்கராய் இருப்பாரை
முன்னிலையாகக் கொண்டு விசதமாகச் சொல்லப்பட்டது –

இவ்விடத்தில் ஸ்ரீ பெருமாளும் ஸ்ரீ இளைய பெருமாளும் முதலிகளும் கேட்க்கும்படி கிட்ட வந்து
பிரணாதஸ் ச மஹா நேஷ-18-14-என்கிறபடியே கூப்பிடுகிறவன் ஆகையால்
பெருமாளுக்கு அறிவியுங்கோள்-என்கை விவஷிதம் அன்று –
சக்யம் ஆத்ம நிவேதனம் —என்றும்
கிங்கரோஸ் மீதி சாத்மாநம் தேவாயைவம் நிவேதயேத்–ஜிதந்தா -1-14-இத்யாதிகளில் படியே
நிவேதயத மாம் -என்று என்னை சமர்ப்பியுங்கோள் என்றபடி

ராவனோ நாம துர்வ்ருத்த -17-10-என்று தொடங்கி –
ஸோஹம் ப்ருஷிதஸ் தேந தாச வச்சா வமாநித –என்றது அறுதியாக துஷ் ப்ரக்ருதியான ராவணனுக்குத் தான்
ஹித உபதேசம் பண்ணிப் பாழுக்கு நீர் இறைத்துப் பரிபூதனான படி சொல்லுகையாலும்
ஸ்வரேண மஹதா மஹாந் -17-9-என்கிற ஆர்த்த ஸ்வரத்தாலும்
நிவேதயதே மாம் க்ஷிப்ரம் -17-15-என்கிற த்வர அதிசயத்தாலும்
பிரணாதஸ் ச மஹா நேஷு ததோஸ்ய பயமாகதம்-18-14-என்கிற சர்வஞ்ஞனான சரண்யனுடைய வாக்யத்தாலும்
கார்ப்பண்யம் சொல்லப்பட்டது –
ஆக இப்படி ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதி யுக்தையாய்-பரிபூர்ணையாய்-
ஸ்ரீ த்வயத்தில் பூர்வ கண்டத்தில் சொல்லப்படுகிற ஸ்வ ரஷா பர சமர்ப்பணாத்மிகையான ப்ரபத்தியை
சர்வ அவஸ்தையிலும் தர்ம சாரத்தில் நிலை குலையாத ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் அனுஷ்ட்டித்தான் –

—————-

ஸ்ரீ விபீஷண காங்ஷித்வ விசாரம்
அதற்கு அவன் பலமாகக் கோலிற்று என் என்னில் –
ஆபாத ரசிகராய் இருப்பார் லங்கா ஐஸ்வர்யம் என்று இருப்பார்கள் –
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் கருத்தை அடி ஒற்றினால் சரண்யனான ஸ்ரீ பெருமாள் திருவடிகளில்
கைங்கர்யமே பலமாய் இருக்கும் -அது எங்கனே என்னில் -சரணாகதி காலம் தன்னில் –
த்யக்த்வா புத்ராம்ஸ் ச தாராம்ஸ் ச ராகவம் சரணம் கத -17-14-என்று
இதர விஷயங்களில் நைராஸ்யத்தைத் தான் கண்ட யுக்தி பண்ணுகையாலும்
பின்பு ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு விண்ணப்பம் செய்கிற போதும் –
பரித்யக்தா மயா லங்கா மித்ராணி ச தநாநி ச
பவத்கதம் மே ராஜ்யம் ச ஜீவிதம் ச ஸூகாநி ச -19-5-என்று இலங்கை ஐஸ்வர்யாதிகளை அடைய விட்டு
எல்லாப் புருஷார்த்தமுமாகத் தேவரீர் திருவடிகளைப் பற்றினேன் -என்று விண்ணப்பம் செய்கையாலும்
இவன் அநந்ய ப்ரயோஜனனான அதிகாரி என்னும் இடம் ஸூவ்யக்தம் -ஆன பின்பு
ராஜ்யம் பிரார்த்தய மாநஸ்து புத்தி பூர்வம் இஹா கத -17-65-என்கிற ஸ்ரீ திருவடி வாக்கியமும்
ந வயம் தத் குலீ நாஸ் ச ராஜ்ய காங்ஷீ ச ராக்ஷஸ -18-13-என்று பெருமாள் அருளிச் செய்த வார்த்தையும்
ஸ்ரீ ராம பக்தியால் கலங்கின ஸ்ரீ மஹா ராஜருடைய கிளர்த்தியை அடக்குகைக்காக ஈடாக
நீதி சாஸ்திரங்களில் சொல்லும் ராஜ வ்ருத்தாந்தக் கட்டளையில் காட்டின படியாம் அத்தனை –

திருவடியும் பெருமாளும் அருளிச் செய்த பாசுரமும் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் தன் பாசுரமும் விரோதித்தால்
அந்தரங்க நியாயத்தாலே தன் பாசுரம் பிரபலமாகக் கடவது
அஹம் ஹத்வா தசக்ரீவம் சப்ரஹஸ்தம் ச பாந்தவம்
ராஜநம் த்வாம் கரிஷ்யாமி சத்யமேதத் ப்ரவீமி தே -19-19-என்று ராவணனைக் கொன்று உம்மை ராஜ்யத்தில்
முடி சூட்டக் கடவோம்-என்று ஸ்ரீ பெருமாள் அருளிச் செய்வான் என் என்னில் -அதுவும் –
சரீர ஆரோக்யம் அர்த்தாம்ஸ் ச போகாம்ஸ் சைவ அநு ஷங்கி காந்
ததாதி த்யாயிநாம் நித்யம் அபவர்க்க ப்ரதோ ஹரி –ஸ்ரீ விஷ்ணு தர்மம் -74-43-என்று
சர்வ நிரபேஷரான ஸ்ரீ திருவடியைப் போலே அவசர உசிதமான அடிமை செய்யக் கடவேன்-என்று
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் விண்ணப்பம் செய்தது –
இவன் தார்மிகத்வத்தை வரமாக வேண்டிக் கொள்ள ப்ரீதனான ப்ரஹ்மா அமரத்வத்தையும் கூடக் கொடுத்தால் போலே
அடிமை செய்ய வேண்டிக் கொண்ட ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானுக்கு ஸ்ரீ பெருமாளே அடிமைக்கு உறுப்பாக ஐஸ்வர்யத்தையும் கொடுத்தார் –

ஆகையால் திருவடி நிலையை முன்னிட்டு ஸ்ரீ பரதாழ்வான் நாட்டில் உள்ளாரை நியமித்து இருந்தால் போலே
தர்ம ஸம்ஸ்தாபநார்த்தமாக அவதீர்ணரான ஸ்ரீ பெருமாளுடைய நியோகத்தாலே மட்டுப்படாத ராக்ஷஸரை வழிப்படுத்தி
நடத்துகைக்காக ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் ராஜ்யத்தை இசைகையால்
இதுவும் ஆஞ்ஞ அநு பாலனம் ஆகையால் கைங்கர்ய கோடியிலே அந்வயித்தது –
இவர் தமக்கு இசைவு இன்றிக்கே இருக்கப் பெருமாளுடைய அநதிலங்க நீயமான சப்த பூர்வக சாசனத்தாலே
ராஜ்யம் பண்ணினார் என்னும் இடம் ஸ்ரீ பெருமாள் தன்னுடைச் சோதிக்கு எழுந்து அருளுகிற போது
விடை கொடுத்த பாசுரத்தாலே வெளியிடப்பட்டது –
யாவத் பிரஜா தரிஷ்யந்தி தாவத் த்வம் வை விபீஷண
ராக்ஷ சேந்த்ர மஹா வீர்ய லங்காஸ்த்த த்வம் தரிஷ்யசி
சாபிதஸ் த்வம் சகித்வேந கார்யம் தே மம சாசனம்
ப்ரஜாஸ் ஸம்ரக்ஷ தர்மேண நோத்தரம் வக்தும் அர்ஹஸி –உத்தர -108-27-/29-என்று
மிறுக்கோடே இறே ஸ்ரீ பெருமாள் இவரை இராஜ்யத்தில் இருக்க இசைவித்தது –
இப்படி இவன் அநந்ய ப்ரயோஜனாகையாலே இறே இவனுக்குத் தம்மிலும் சீரிய
ஸ்ரீ கோயில் ஆழ்வாரை எழுந்து அருளுவித்துக் கொடுத்தது –
இப்படி அன்றிக்கே ஆபாத ப்ரதீதி பக்ஷத்தாலே இவன் ஐஸ்வர்த்தியானாலும்
மித்ர பாவேந ஸம்ப்ராப்தம் ந த்யஜேயம் கதம் சந
அபயம் சர்வம் பூதேப்யோ ததாத் ஏதத் விரதம் மம –யுத்த -18-33- என்று பொதுவான பாசுரங்களாலே
சரண்ய அபிப்ராயத்தைப் பார்த்தால் ப்ரபத்தியானது சாமாந்யேந மோக்ஷ பர்யந்த சகல புருஷார்த்த சாதனம்
என்னும் இடம் தெளியலாம் –

பிரகரண தாத்பர்யம் என்னும் நாலாம் அதிகாரம் முற்றிற்று –

——————

சரண்ய சீல பிரகாசம் என்னும் ஐந்தாம் அதிகாரம் –

பரத்வ ஸுலப்ய யுக்தத்வம் -சர்வ லோக சரண்யாய ஸ்லோகார்த்தம் -த்வம் ஹி ஸ்லோகார்த்தம் –
அத ராம ஸ்லோகார்த்தம் -மித்ர பாவேந ஸ்லோகார்த்தம் –

பரத்வ ஸுலப்ய யுக்தத்வம் –
இப்படித் தன் அபிமத சித்திக்காக சரணாகதனான ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் –
சர்வ லோக சரண்யாய —யுத்த -18-4-என்கிற அர்த்தத்தை -ராகவாய மஹாத்மநே-என்று
ஸுலப்யத்தாலும் பரத்வத்தாலும் சாதிக்கிறான்
த்ருணம் ஸூலபமே யாகிலும் ஒன்றுக்கும் உறுப்பு அல்லாமையாலே அநாதரணீயம் –
ஸூ மேரு ஆதரணீயமே யாகிலும் துர்லபம் யாகையாலே அநுப யுக்தம் –
ஆகையால் பரத்வமும் ஸுலப்யமும் அபேக்ஷிதம் –

——–

சர்வ லோக சரண்யாய–ஸ்லோகார்த்தம்
சர்வ லோக சரண்யாய -உங்களுக்குத் போலே எனக்கும் ஸ்ரீ பெருமாள் பக்கலிலே கூறு உண்டு என்கிறான் –
அங்கன் அன்றிக்கே யாவன் ஒருவனோடு ஒரு குடல் துவக்காலே நானும் கூட உங்களுக்குக்
கல்லும் தடியும் எடுக்க வேண்டும்படியாய் இருக்கிறேன் –
அப்படியே மஹா அபராதனான ராவணன் தனக்கும் கூட ஸ்ரீ பெருமாள் சரண்யராய்க் கிடிகோள் இருப்பது –
இப்படிப் பொதுவான சரண்யன் விஷயத்தில் ருசி இல்லாமையால் துராத்மாவான ராவணன்
தன் கூறு இழக்கிறான் அத்தனை

ராகவாய மஹாத்மனே -என்று பத த்வய சமபி வ்யாஹாரத்தாலே
நிலை வரம்பில் பல பிறப்பாய் ஒளி வரும் முழு நலம் -என்கிறபடியே அவதார தசையில் பர தசையில்
காட்டிலும் அதிசயிதமான மஹாத்ம்யத்தைச் சொல்லுகிறான் –
ராகவாய
ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு சரணாகத ரக்ஷணம் ராகு முதலாகப் போருகிற குல தர்மம் அன்றோ
மஹாத்மநே
கடலைக் கையிட்டு இறைத்து முடிய ஒண்ணாதாப் போலே விசேஷித்துச் சொல்ல முடிய
ஒண்ணாது இம் மஹாத்ம்யம்
-இவ்வவதார தசையில் உண்டான நிரதிசய மஹாத்ம்யத்தைப்
பர தார தர்சன பராங்முகரான ஸ்ரீ பெருமாள் திரு முன்பே நின்று
கதஞ்சித் அஹம் ஆகத–ஆரண்ய -31-2- என்கிறபடியே
பெண்ணுடை உடுத்து உருமாறி நான் ஒருவனும் தப்பித் போந்தேன் -என்று
ராவணனுக்கு ஜனஸ்தான வ்ருத்தாந்தத்தைச் சொன்ன அகம்பனன் வாக்யத்தாலே மகரிஷி வெளியிட்டான் –

அஸாத்ய குபிதோ ராமோ விக்ரமேண மஹா யஸா
ஆப காயா ஸூ பூர்ணாயா வேகம் பரி ஹரேச்சரை
சதா ராக்ரஹ நக்ஷத்ரம் நபஸ் சாப்யவ ஸாதயேத்
அசவ் ராமஸ்து சீதந்தீம் ஸ்ரீ மாநப் யுத்தரேத் மஹீம்
பித்வா வேலாம் சமுத்ரஸ்ய லோகாநாப் லாவயேதி மாந்
வேகம் வாபி சமுத்ரஸ்ய வாயும்வா விதமேச்சரை
ஸம்ஹ்ருத்ய வா புநர் லோகாந் விக்ரமேண மஹா யஸா
சக்தஸ் வா புருஷ வ்யாக்ர ஸ்ரஷ்டும் புநரிமா பிரஜா
ந ஹி ராமோ தசக்ரீவ சக்யோ ஜேதும் த்வயாயுதி
ரக்ஷஸாம் வாபி லோகேந ஸ்வர்க்க பாபஜநைரிவ –ஆரண்ய -31-23-/24-/25-/26-27-என்கிறபடியே
ராவண கோஷ்டியிலே அவனுக்கு ஆப்தரானவர்கள் ப்ரஸித்தமாக்கின மஹாத்ம்யம் இது

ஸ்ரீ பெருமாளுடன் பொருது இளைத்துக் கலங்கின ராவணன் தெளிந்து தன் தேரை மீட்டுக் கொண்டு
போன சாரதியை வெறுத்துச் சொல்லும் போதும்
சத்ரோ ப்ரக்யாத வீர்யஸ்ய ரஞ்சனீயஸ்ய விக்ரமை -106-6–என்று மேலே
இவ்வாதார மஹாத்ம்யத்தைச் சொல்லக் கடவன் இறே
இப்படி ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் -மஹாத்மநே-என்றும் -ராகவாய -என்றும் சுருங்கச் சொன்ன பரத்வமும் ஸுலப்யமும்
மேலே முதலிகள் பாசுரத்தாலும் வெளியிடப்பட்டது -எங்கனே என்னில்
அஞ்ஞாதம் நாஸ்திதே கிஞ்சித் த்ரிஷு லோகேஷு ராகவ
ஆத்மாநம் பூஜயந் ராம ப்ருச்சஸ் யஸ்மாந் ஸூஹ்ருத்தயா –யுத்த -17-33-/34-என்றார்கள் –
இவ்வர்த்தம் தன்னையே
த்வம் ஹி சத்யவ்ரத ஸூரோ தார்மிகோ திருட விக்ரம
பரீஷ்ய காரீ ஸ்ம்ருதி மாந் நிஸ்ருஷ்டாத்மா ஸூஹ்ருத் ஸூ ச –என்று விவரித்தார்கள்

————–

த்வம் ஹி ஸ்லோகார்த்தம் / அத ராம ஸ்லோகார்த்தம்
த்வம் ஹி -என்கிற இத்தால் மேலே சொல்லப்படுகிற குணங்களுக்கு எல்லாம் அதிசயவஹமான
ஸ்வரூப வை லக்ஷண்யம் சொல்லுகிறது –
பொற்றாமரைப் பூவின் பரிமளத்திற்கு அல்லாத தாமரைப் பூவின் பரிமளத்தைக் காட்டில்
ஆஸ்ரய வை லக்ஷண்யத்தாலும் அதிசயம் உண்டாய் இருக்கும் இறே
இவ்வர்த்தத்தை
குணாயத்தம் லோகே குணிஷு ஹி மதம் மங்கள பதம்
விபர் யஸ்தம் ஹஸ்தி ஷிதிதர பதே தத் த்வயி புந
குணா சத்யா ஞான ப்ரப்ருத்ய உத த்வத் கத தயா
ஸூபீ பூயம் யாதா இதி ஹி நிரணைஷ்ம ஸ்ருதிவசாத் –ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்தவம் —11-என்கிற ஸ்லோகத்தில்
குணங்கள் தேவரீரை அடைந்து மங்களத் தன்மையை அடைந்தன என்று உபபாதித்தார்கள் –

சத்ய விரத-
சர்வ லோக சரண்யரான தேவரீருடைய சரணாகத ரக்ஷண விரதத்தை ராவண பர்யந்தமாக
எவ்விஷயத்திலே விலக்கலாம்
ஸூர-
இவ்விரதத்துக்கு விரோதிகளை யதார்ஹமாகத் தேவரீர் அமோகங்களான
அம்புகளாலே யாதல் உத்தரங்களாலே யாதல் வெல்லும் சேவகம் வேறு ஒருவருக்கு உண்டோ
தார்மிக
சரணாகத ரக்ஷணத்தில் நிலையுடையீர் தேவரீரே அன்றோ
திருட விக்ரம
ஆஸ்ரித அர்த்தமான தேவருடைய பராக்கிரமத்தை விரோதிகளால் ஆதல் ஆஸ்ரிதர் பக்கல்
குற்றம் காட்டும் பரிவரால் ஆதல் விலக்கபோமோ
பரீஷ்ய காரீ
சர்வஞ்ஞராய் அஷ்ட அங்கையான புத்தியால் ஆராய்ந்து செய்து அருளும் காரியங்களுக்கு
அடியோங்களைக் கேட்க வேண்டுவது உண்டோ
ஸ்ம்ருதி மாந்
தேவரீர் விசிஷ்டாதிகளான ஞான விருத்தர்களுக்கு -ராம குருக்கள் -என்று ஒரு தரம் கொடுக்கைக்காக
அவர்கள் பக்கல் கேட்டு அருளின அர்த்தங்களில் அவசரங்களில் உதவாதது உண்டோ
அன்றிக்கே
ந ஸ்ம்ரத்ய அபகாராணாம் சதமபி யாத்மவத்த்யா
கதஞ்சித் உபகாரேண க்ருதேந ஏகேந துஷ்யதி–அயோத்யா -1-11- என்னும்படி யன்றோ
தேவரீருடைய க்ருத்தஜ்ஜதை இருக்கும் படி
நிஸ்ருஷ்டாத்மா ஸூஹ்ருத் ஸூச
வரத சகலமேதத் சமஸ்ரிதார்த்தம் சகர்த்த –ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்தவம் -65-என்னும்படி தேவரீருடைய
ஆத்மாத்மீயங்கள் எல்லாம் ஆஸ்ரிதரான அடியோங்கள் இட்ட வழக்காக்கி யன்றோ தேவரீர் வைப்பது –
ஆகையால் தாக்ஷிண்ய பர தந்தரரான தேவரீர் திரு உள்ளத்தால் கோரின -கோலின -காரியத்தைக்
காபேயரான எங்களையும் இசைவித்துக் கொண்டு செய்து அருளுவதற்காக அன்றோ
எங்களைக் கேட்டு அருளுகிறது -என்று இப்படி ஸ்ரீ பெருமாளைக் கொண்டாடி -பரிவாலே கலங்கின –
அங்கத -சரப -ஜாம்பவத்-ப்ரப்ருதிகளான முதலிகள் சில ஹேத்வ ஆபாசங்களை ஹேதுக்களாய்க் கொண்டு
ஸ்ரீ விபீஷண பரிக்ரஹத்தைக் கடுக இசையாது ஒழிய -தத்துவ வித்தாய் சன்மந்திரியான
ஸ்ரீ திருவடி அவர்கள் சொன்ன ஹேத்வ ஆபாசங்களை எல்லாம் பிரதி ஷேபித்து ஸூபரீஷிதங்களான
நிர்த்தோஷ குணங்களாலே ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் பரிக்ராஹ்யன் என்று விண்ணப்பம் செய்தான்

அவ்வளவில் ஸ்ரீ பெருமாள் சரணாகதனை நலியச் சொல்லுகிற திரளில் இவன் பரிக்ராஹ்யன் என்று
சொல்லுவாரையும் பெற்றோமே -என்று திரு உள்ளம் உகந்து
அத ராம ப்ரசன்னாத்மா ஸ்ருத்வா வாயூ ஸூ தஸ்ய ஹா
ப்ரத்ய பாஷத துர்த்தர்ஷஸ் ஸ்ருதவான் ஆத்மநி ஸ்த்திதம் –யுத்த -18-1-என்கிறபடியே
அகம்ப நீயமான ஸ்வ மதத்தை அருளிச் செய்யத் தொடங்கினார் –
ஸ்ரீ விபீஷணன் ச தோஷன்-ஆகையால் சங்க நீயன் -என்ற அங்கதாதி மதங்களும்
இவன் நிர்தோஷன் ஆகையால் பரிக்ராஹ்யன் -என்கிற ஸ்ரீ திருவடி மதத்துக்கும்
அவிருத்தமாக -ச தோஷமே யாகிலும் சரணாகதன் என்று பேரிட்டு வந்தவன் பரிக்ராஹ்யன் -என்று
தாம் அருளிச் செய்யப் புகுகிற மதம் அவ்வோலகத்திலே சர்வ விருத்தம் ஆகையால்
இத்தை எல்லாரும் கூட அநாதரிப்பார்கள் என்று பார்த்து அருளி –

மமாபி த விவஷாஸ்தி காசித் பிரதி விபீஷணம்
ஸ்ரோதும் இச்சாமி தத் சர்வம் பவத்பி ஸ்ரேயஸி ஸ்த்திதை -18-2-என்று நம்முடைய மதத்தை நாமும் -நாம் முன் –
சொல்ல நினையா நின்றோம் -அதனுடைய அனுஷ்டானம் பின்பு பார்த்துக் கொள்ளுகிறோம்-
நமக்குப் பரிவரான நீங்கள் நாம் சொல்லுகிற வாக்கியத்தை ஸ்ரீ விபீஷணனுடைய சரணாகதி வாக்கியம்
பட்டது படுத்தி அநாதரியாதே கேட்டுத் தர வேணும் -என்று இரந்து அருளினார்
இப்படி முதலிகள் செவி தாழ்க்கும்படி இரந்து தம்முடைய ஸ்வ பாவம் சொல்லுவாரைப் போலே
ஸ்வ சித்தாந்தத்தை சமீஸீனமான ஹேதுவோடே சுருங்க அருளிச் செய்கிறார் –

மித்ர பாவேந ஸ்லோகார்த்தம் –
மித்ர பாவேந ஸம்ப்ராப்தம் ந த்யஜேயம் கதஞ்சன
தோஷோ யத்யபி தஸ்ய ஸ்யாத் சதாமேதத கர்ஹிதம் -18-3-என்று
ஸ்ரீ பெருமாள் தம்முடைய சீர்மையாலே ஆஸ்ரிதனைத் தம்மோடு ஓக்கப் பார்த்து அருளி
சரணாகதன் என்று புல்லிதாகச் சொல்ல மாட்டாமல் -மித்ர பாவேந -என்று அருளிச் செய்கிறார் –
ஸ்ரீ பெருமாளோடே துல்ய சீலையான ஸ்ரீ பிராட்டியும்
விதித ஸஹ தர்மஜ்ஞ சரணாகத வத்ஸல
தேந மைத்ரீ பவது தே யதி ஜீவிதம் இச்சசி -ஸூந்தர -21-20- என்று
சரணாகதி சப்த விஷயத்தில் மைத்ரீ என்று அருளிச் செய்தாள் இறே

மித்ர பாவேந –
மித்ரத் வேந -இத்தால் ஆனுகூல்ய சங்கல்பாதி பூர்வகமாகப் பண்ணின ஆத்ம ரஷா பர சமர்ப்பணம் ஸூசிதம் ஆகிறது
அங்கன் அன்றிக்கே மித்ர பாவனையால் என்னவுமாம் –
உள்ளில்லையே யாகிலும் சரணாகதன் என்னும் பேரிட்டு வந்தாரை நாம் விட மாட்டோம் என்கிறார்
இப்படி வ்யாஜ மாத்ர சாபேஷாரான ஸ்ரீ பெருமாள் திரு உள்ளத்தை அடி ஒற்றி
பாபீய ஸோபி சரணாகதி சப்த பாஜோ நோ பேஷணம் மம தவோசித மீஸ்வரஸ்ய
த்வத் ஞான சக்தி கருணா ஸூ ஸதீஷு நைவ பாபம் பராக்ரமிது மர்ஹதி மாமகீநம் –ஸ்ரீ அதிமானுஷ ஸ்தவம் -61-என்று
பூர்வர்கள் விண்ணப்பம் செய்தார்கள் இறே

ஸம்ப்ராப்தம்
இவன் ராவண க்ராஹ க்ருஹீதனாய்க் கடலுக்கு அக்கரைக்கே நின்று
ராகவம் சரணம் கத -என்றானாகில்
நாம் அதி த்வரையோடு வைநதேய கதியாலே அக்கரைக்கே செல்ல வேண்டி இருக்க நாம் இருந்த இடத்தில்
பங்கோரு பரி கங்கா நிபதன நியாயத்தாலே வந்த இவனை நாம் விடும்படி என்
ஸம்ப்ராப்தம்
சம்யக் பிராப்தம் -இங்கு சம்யக்த்வமாவது
த்யக்த்வா புத்ராம்ஸ் ச தாராம்ஸ் ச -17-14-
பரித்யக்தா மயா லங்கா மித்ராணி ச தநாநி ச
பவந்தம் மே ராஜ்யம் ச ஜீவிதம் ச ஸூகாநி ச -19-5- என்கிறபடியே ஹேய உபாதேய விபாகம் பண்ணிக்
கழிக்க வேண்டுவன கழித்துக் கைக்கொள்ள வேண்டுவது கைக்கொண்டு சரணாகதன் என்கிற யுக்தி மாத்திரமே
பற்றாசாகப் பற்றி அதி சங்கை தீர்ந்து அந்தரங்கரைப் புருஷகாரமாகக் கொண்டு முன்னிட்டு வருகை

ந த்யஜேயம்
இவன் பரித்யாஜ்யனோ -பரிக்ராஹ்யனோ -என்கிற மீமாம்சை எதற்கு உறுப்பாகிறது –
சரணாகதன் என்கிற சப்தத்தை நாம் செவிப்படுத்தின அவனை விட வல்லோமோ
கதம் சந
சரணாகதனுக்குக் குணங்கள் இல்லையே யாகிலும் -தோஷங்கள் பிரசுரங்களே யாகிலும்
இவனைக் கைக்கொள்ளுகை பரிவரானவர்க்கு அபிமதம் அன்றே யாகிலும் இவனைக் கைக் கொண்டால்
மேல் த்ருஷ்ட அதிருஷ்ட ப்ரத்யவாய சஹஸ்ரம் உண்டே யாகிலும் ஒரு படிக்கும் நாம் இவனைக் கை விட மாட்டோம் –
இஸ் ஸ்லோகத்தில் பூர்வ அர்த்தத்தாலே –
உன்னுடையவன் -நான் உனக்கே பரம் -என்று ஒரு கால் உறவு பண்ணுவது அடியாக ஒரு காலத்தில் இவனை
சர்வேஸ்வரன் விடான் -என்ற ஸ்ருதி வாக்ய அர்த்தம் உப ப்ரும்ஹணம் ஆயிற்று
இப்படி ஒரு படியாலும் சரணாகதனைத் தாம் விட மாட்டாத ஸ்வ பாவத்தை அருளிச் செய்து
முதலிகள் விண்ணப்பம் செய்த பரித்யாஜ்யதா ஹேதுக்களான தோஷங்களுக்கு சாத்யத்தோடு
வியாப்தி இல்லாமையால் அவை உண்டே யாகிலும் அகிஞ்சித்காரம் என்கிற திரு உள்ளத்தால்
அவர்கள் சங்கித்த தோஷங்களுடைய ஸ்வரூப ஸத்பாவத்தை இசைகிறார் –

தோஷோ யத்யபி தஸ்ய ஸ்யாத்
ஸ்யாத் –
இவ்விடத்தில் அப்யனுஜ்ஜை தோற்றுகைக்காக வாதல் -சம்பாவனையைப் பற்ற வாதல் –
துஷ்டனையும் சரணாகத சப்த மாத்திரத்தாலே பரிக்ரஹித்தார் என்கிற மஹா குண சித்த்யர்த்தமாக
தோஷ பிரார்த்தனையைப் பற்ற வாதல் -ஸ்யாத் -என்கிறார்
தோஷ -என்கிற
சாமான்ய நிர்த்தேசத்துக்கு நீங்கள் சொன்ன தோஷங்கள் ஆகவுமாம்-
நீங்கள் சொல்லாத சாஷாத் ராவண அதிகதமான தோஷாந்தரங்கள் ஆகவுமாம் -என்று கருத்து –
இத்தோஷங்கள் எல்லாம் பரித்யாஜ்யதா ஹேதுக்களாவது சரணாகத வ்யதிரிக்த விஷயத்திலே என்று
தஸ்ய ஸ்யாத் -என்கிற
சர்வ லோக சரண்யரான ஸ்ரீ பெருமாளுக்குத் திரு உள்ளம் -ஆகையால் இறே
யதிவா ராவண ஸ்வயம் -18-35–என்றும் ராவணன் தன்னைக் குறித்தும்
நஸேச் சரணம் அப் யேஷி -41-66-என்றும் அருளிச் செய்கிறது

சதா மேதத் அகர் ஹிதம்
தேவரீர் ஆர்த்ர ஸ்வபாவர் ஆகையால் துஷ்ட பரிக்ரஹம் பண்ணினால்-
நாட்டிலே சிஷ்டை கர்ஹை பிறவாதோ-என்று முதலிகளுக்குக் கருத்தாக அதற்கும் உத்தரம்
அருளிச் செய்கிறார் -சதா மேதத் அகர் ஹிதம் – என்று –
அகர்ஹிதம்
கர்ஹிதா தந்யத் –பூஜிதம் -என்றபடி -நாம் சரணாகதனைத் தோஷம் பாராதே பரிக்ரஹித்தால்
வத்யனே யாகிலும் சரணாகதனை அழியக் கொடுக்கலாகாது -என்கிற ஸ்ருதி அர்த்தத்தை அறிந்து
அனுஷ்ட்டித்துப் போருகிற வசிஷ்ட பகவான் விச்வாமித்ர பகவான் உள்ளிட்ட சத்துக்கள்
நாம் பண்ணின தர்ம உபதேசம் பலித்தது என்று கொண்டாடும்படியாம் –
நீங்கள் சொல்லுகிறபடியே கேட்டு நாம் கை விட்டால் அவர்கள் நம்மை கர்ஹிக்கும் படியும் –
ஆகையால் நமக்குக் கார்யம் தப்பாமைக்கு நீதி சொல்லப் பரிவும் நிரப்பமும் உடைய நீங்கள்
வசிஷ்ட விச்வாமித்ர ப்ருஹஸ்பதி ரகு சிபி ப்ரப்ருதிகளான சத்துக்களும் நெஞ்சாறல் படாமே
நம் ஸ்வ பாவத்தையும் குலையாதே நம்மைப் பெறப் பாருங்கோள்-என்று திரு உள்ளம்

சரண்ய சீல பிரகாசநம் என்னும் ஐந்தாவது அதிகாரம் முற்றிற்று –

————-

சரண்ய வைபவம் பிரகாசம் -என்னும் ஆறாவது பிரகாரம் –

ஸ்ரீ விபீஷண விஷயே ஸ்ரீ ஸூக்ரீவ அதி சங்கா நிவரணம் -சரண்யத்வ உபயுக்த குண பூர்ணத்வம்

ஸ்ரீ விபீஷண விஷயே ஸ்ரீ ஸூக்ரீவ அதி சங்கா நிவரணம் –
இப்படி ஸ்ரீ பெருமாள் அருளிச் செய்த வார்த்தையைக் கேட்டு ஸ்ரீ மஹா ராஜர்
கூட ஹ்ருதயனான ராக்ஷஸனுடைய அநு பிரவேசத்தினாலே என் விளையப் புகுகிறதோ என்று
ஸ்ரீ பெருமாள் பக்கல் பரிவாலே கலங்கி பின்பு
கோ நாம ச பவேத் தஸ்ய யமேஷ ந பரித்யஜேத்
ஈத்ருசம் வ்யஸனம் பிராப்தம் பிராதரம் ய பரித்யஜேத் -18-5-என்று ஸ்ரீ விபீஷண தவ்ர் ஜன்யாதிகளைக் காட்டி
ஸ்ரீ பெருமாளை விலக்கப் பார்க்க -ஸ்ரீ பெருமாள் ராஜ நீதி மரியாதையாலே உத்தரம் அருளிச் செய்தார் –
பின்னையும் ஸ்ரீ மஹா ராஜர் -ஸ்ரீ பெருமாளுடைய ப்ரபந்ந பார தந்தர்ய காஷ்டையாலே இறே
நாம் விண்ணப்பம் செய்த வார்த்தை திரு உள்ளத்தில் படாதே இருக்கிறது -என்று புத்தி பண்ணி

ஒரு ப்ரபத்திக்கு இரண்டு பிரபத்தி பண்ணுவோம் -என்று ஸ்ரீ இளைய பெருமாளையும் கூட்டிக் கொண்டு
திருவடிகளில் விழுந்து ஸ்ரீ பெருமாள் திரு உள்ளத்திலே தரிக்க வேணும் என்று பார்த்து –
உம்மளவில் அன்றிக்கே உமக்குத் தோழனான என் விஷயத்திலும் பஹிஸ் சர பிராண பூதரான
ஸ்ரீ இளைய பெருமாள் விஷயத்திலும் இவன் பிரச்சன்னனாய் நின்று நலியும் கிடீர் –
ஆகையால் இவன் வத்யன் என்று விண்ணப்பம் செய்ய -இத்தைக் கேட்ட பின் ஸ்ரீ பெருமாள்
ஸூக்ரீ வஷ்ய து தத் வாக்யம் ராம ஸ்ருத்வா விம்ருஸ்யச —
தத ஸூபதரம் வாக்யம் உவாச ஹரி புங்கவம் -18-21-என்கிறபடியே
கலக்கம் அடியாக ஸ்ரீ மஹாராஜர் ஸ்ரீ இளைய பெருமாளையும் கூட்டிக் கொண்டு பண்ணின சரணாகதியைக்
காட்டிலும் தெளிவு அடியாக வந்த ஸ்ரீ விபீஷணன் சரணாகதி ஒன்றுமே பிரபலம் என்று அறுதியிட்டு
ஸ்ரீ மஹா ராஜருடைய அச்சம் தெளிய வேண்டும் என்று பார்த்து அருளி –
தோழனாரே ஸ்ரீ விபீஷணன் துஷ்டன் என்றும் அதுஷ்டன் என்றும் பண்ணுகிற விசாரம் ஏதுக்காகப் பண்ணுகிறீர்
தம் அளவில் ராக்ஷஸன் என்கிற இது ஏன் என்பது
நம் அளவிலாதல் உம்மளவில் யாதல் -தம்பி அளவில் யாதல் -இவன் ஒரு பாதகம் செய்கைக்கு பிரசங்கம் என்
நம்முடைய பூந்தோட்டத்தில் ஜாதி மாத்ர வானரங்களுக்கும் இவன் ஒரு குற்றம் செய்ய வல்லனோ
நாம் நினைத்த போது பிசாசங்கள் அசுரர்கள் யக்ஷர்கள் பிருத்வியில் உள்ள ராக்ஷஸர்கள் எல்லாரும்
திரண்டு வந்தாலும் ஒரு அங்குளி அக்ரத்துக்குப் பற்றுமோ –
அஞ்சலியாகிற அஸ்திரம் எடாதார்க்கு நம்மை வெல்ல விரகுண்டோ-என்று
தம்முடைய சர்வ சக்தித்வத்தை வெளியிட்டு மஹா ராஜருடைய அச்சத்தைக் கழிக்கிறார் –

ஸூ துஷ்டோ வாப்ய துஷ்டோ வா கிமேஷ ரஜ நீசர
ஸூஷ்ம மப்யஹிதம் கர்த்தும் மமா சக்த கதமசந
பிஸாஸாந் தானவாந் யஷாந் ப்ருதிவ்யாம் யே ச ராக்ஷஸாந்
அங்குள் யக்ரேண தாந் ஹாந்யாம கிச்சன் ஹரி கணேஸ்வர யுத்த -18-22-/23-
பண்டு நாம் உமக்கு காட்டின பிரபாவத்தை வானர ராஜ்யத்திலே புக்கவாறே மறந்தீரோ
மஹாத்மநே -என்று ஸ்ரீ விபீஷணன் நினைப்பித்ததும் நெஞ்சில் பட்டது இல்லையோ –
எதிரிகள் விரல் கவ்வும்படி காணும் -நம்முடைய யங்குள் யக்ர வியாபாரம் –
நகங்கள் இறே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு ஸ்ரீ நரஸிம்ஹ தசையில் பஞ்சாயுதங்கள்

சரண்யத்வ உப யுக்தமாக ஸ்ரீ பகவச் சாஸ்த்ரங்களிலும் அபியுக்தர் வாக்யங்களிலும்
ஸர்வஜ்ஜோ அபி ஹி விஸ்வேச சதா காருணிகோ அபி சந் –ஸ்ரீ லஷ்மீ தந்திரம் -17-8-என்றும்
த்வத் ஞான சக்தி கருணா ஸூ ச தீஷு –ஸ்ரீ அதி மானுஷ ஸ்தவம் -61-என்றும்
சங்க்ருஹீதமான சரண்ய குண த்ரயமும் இப்பிரகரணத்தில் விவஷிதம் -எங்கனே என்னில் –
அடியிலே –
அஞ்ஞாதம் நாஸ்தி தே கிஞ்சித் –17-33-என்று சர்வஞ்ஞத்வம் சொல்லிற்று
மத்யே
மித்ர பாவேந ஸம்ப்ராப்தம் ந த்யஜேயம் கதஞ்சன -18-3-என்று பரம காருணித்தவம் சொல்லிற்று
இவ்விடத்தில்
அங்குள் யக்ரேண தாந் ஹந்யாம் இச்சன்–18-23-என்று சர்வ சக்தித்வம் சொல்லிற்று – –
இப்படி மானுஷ பாவத்தில் நின்றும் ராம சப்தம் ஈரரசு படாதபடி பண்ணின மஹா வீரன் என்னும் செருக்காலே
மதியாமே பேசுகிறாப் போலே தம்முடைய ஈஸ்வரத்வ ரக்ஷகத்வ ஞாபக சர்வ சக்தித்வத்தாலே
சரண்யத்வ உபயுக்த சர்வ குண சம்பூர்ணதையை அருளிச் செய்து
ஸ்ரீ மஹா ராஜ ப்ரப்ருதிகளுடைய அச்சம் தீரும்படி பண்ணி அருளினார்

சரண்ய வைபவ பிரகாரம் என்னும் ஆறாவது அதிகாரம் முற்றிற்று

—————–

பரம தர்ம நிர்ணயம் என்னும் ஏழாவது அதிகாரம் —

சரணாகதியின் பரம தர்மத்வம் -ஸ்ரூயதே ஹி ஸ்லோகார்த்தம் –வ்யாக்ர வானர சம்வாதம் -கண்டு காதா விவரணம் –
சரணாகத பரித்யாகே த்ருஷ்ட ப்ரத்யவாய நிரூபணம் – அத்ருஷ்ட ப்ரத்யவாய நிரூபணம் – ஸ்வ மத பிரகாசநம்

சரணாகதியின் பரம தர்மத்வம் –
இப்படித் தம்முடைய ஸ்வ பாவத்தையும் ப்ரபாவத்தையும் வெளியிட்டு –
மேல் -இவன் துஷ்டனே யாகிலும் -நாம் அசக்தரே யாகிலும்
பிராண பர்யந்தமாக சரணாகத சம்ரக்ஷணம் பண்ண வேண்டும் –
இதுவே பரம தர்மம் என்னும் இடத்தைக் கபோத உபாக்யான ஸஹ க்ருத
கண்டு காதா விதி முகத்தால் அருளிச் செய்கிறார் –

———-

ஸ்ரூயதே ஹி ஸ்லோகார்த்தம்
ஸ்ரூயதே ஹி கபோதேந சத்ரு சரணமாகத
அர்ச்சி தஸ் ச யதா நியாயம் ஸ்வைஸ் ச மாம் ஸை நிமந்த்ரித –
ஸ்ரூயதே-என்கிற இத்தால்
ஸ்ருணு ராஜந் கதாம் ஏதாம் சர்வ பாப பிரணாசி நீம்
ந்ருபதே முசுகுந்தஸ்ய கதிதா பார்க்க வேண யா -இதிஹாச சமுச்சயம் -8-5-என்றும்
ய இதம் ஸ்ரூணுயான் நித்யம் படே தாக்யா ந முத்தமும்
வி முக்த சர்வ பாபேப்யோ ஸ்வர்க்க லோகம் ச கச்சதி –இதிஹாச சமுச்சயம் 8-5-128–என்றும் சொல்லுகிறபடியே
பாவநத்மத்வத்தாலே சர்வரும் ஆதரித்துக் கேட்க்கும் படி ஸூ சித்தம் ஆகிறது
ஸ்ரூயதே
விப்ர கீர்ணங்களாய் அநந்தங்களான ஸ்ருதி களை சாஷாத் கரிக்க வல்லாருக்கு இதுவும்
ஒரு மூலையில் காணலாய் காணும் இருப்பது
ஸ்ரூயதே
பார்க்கவாதிகள் சொல்ல முசுகுந்தாதிகள் கேட்கலாம் அத்தனை போக்கி எத்தேனையேனும்
காருணிகராய் இருப்பாராலும் இப்படி அனுஷ்டிக்கை அசக்யம் காணும்
ஹி
அதி பிரசித்தம் ஆகையாலும் அந்ய விருத்தம் ஆகையாலும் இவ்விருத்தாந்தம் எங்களுக்கு முன்னே நீங்களும்
கேட்டுப் போருமது அன்றோ –
நம் பக்கல் பரிவாலே வந்த கலக்கத்தை விட்டு நீரே பிரதி சந்தானம் பண்ணிப் பாரீர்
கபோதேந
ஒரு த்ரை வர்ணிகனும் அன்று -வர்ண மாத்திரத்தில் பிறந்தான் ஒருவனும் அன்று –
சாமான்ய தர்ம யோக்ய மனுஷ்ய ஜாதியனும் அன்று -ஒரு திர்யக் செய்த படி இது –
இப்படி இத் தர்மம் திர்யக்குகளுக்கும் கூட ரக்ஷணீயமுமாய் இருக்காது தாம் தர்ம ப்ரவர்த்தகரான நாம் இருந்து
சரணாகதனை வத்யன் என்பதும் -த்யாஜ்யன் என்பதும் ஆகா நின்றோம்
கபோதேந-
ஒற்றைக் கபோதம் ஆகையால் விலக்குகைக்கு ஈடான பரிவர் இல்லாமையாலும் –
அர்த்தம் -என்று சுருதியில் ஓதுகிறபடியே ஸஹ அதிகாரத்தில் தர்மியிலே சொருகி
ச்ருணு சாவஹித காந்த யத்த வாஹ்யாம் யஹம் ஹிதம்
பிராணைர் அபி த்வயா நித்யம் சம் ரஷ்ய சரணாகத –என்று தர்மத்தில் பிரேரிப்பிக்கிற
ஸஹ தர்ம சாரிணீ சந்நிதியாலும் அக் கபோதம் சடக்கென சரணாகத ரக்ஷண தர்மம்
அனுஷ்ட்டிக்கப் பெற்றது இறே
சத்ரு
கபோதத்திற்கு வேடன் தானே பார்ய அபஹாரம் பண்ணின சத்ருவாய் இருக்கும் –
நமக்கு ஸ்ரீ விபீஷணன் அப்படிப்பட்ட சத்ரு இருந்த ஊரில் நின்றும் வந்தான் அத்தனை அன்றோ –
சரணமாகத-
கபோதம் இருந்த மரத்தடியில் வேடன் யாதிருச்சிகமாக வந்தான் அத்தனை
ஸோ அஞ்சலிம் சிரஸா க்ருத்வா வாக்யமாஹ வனஸ்பதிம்
சரணம் ஹி கதோஸ்ம் யத்ய தேவதாம் த்விஹ வாசி நீம் –என்று
வனஸ்பதி தேவதையைக் குறித்து சரண சப்தம் பிரயோகித்தான் ஆகிலும்
இக் கபோதத்தைக் குறித்து சரண சப்தம் பிரயோகித்திலன்
ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வான் புத்ர தாராதிகள் எல்லாம் விட்டு –
ராகவம் சரணம் கத -என்று நமக்கு கூடஸ்தனான ரகு
ரகு ராக்ஷஸ சம்வாதத்திலே சரணாகத சம்ரக்ஷணம் பண்ணின படியை நினைப்பித்துக் கொண்டு
நம்மை யதாக்ரமம் சரணாகதனானான்
அர்ச்சித ச
வேடனாகையாலே பஷி ஜாதிக்கு ப்ரக்ருதியா சத்ருவுமாய் -விசேஷித்து தன் பார்யா அபஹர்த்தாவுமான இவன்
பட்டது படுகிறான் என்று இருப்புதல்-அவசரத்தில் நலிய விரகு தேடுதல் பிறப்பியமாய் இருக்க
அதிதியைத் தேவனாக விதிக்கிற ஸ்ருதியின் படியே தேவர்களை ஆராதிக்கும் திறத்தில்
அக்னி முகமாக வன்றோ அர்ச்சித்தபடி
நாமும் சரணாகதனை
வாத்யதாம் ஏஷ தீவ்ரேண தண்டேந ச சிவைஸ் ஸஹ என்று அநு பந்தி பர்யந்தமாக நன்றாக அர்ச்சியா நின்றோம்
யதா நியாயம்
சீதத்தாலும் ஷூத்தாலும் ஆர்த்தனான வேடனுக்கு அபேக்ஷிதங்களான அக்னி ஆநய நாதிகளைப் பண்ணி
நல் விருந்து வந்தால் ஆதரிக்கும் படி தப்பாதே அந்தர் விஷாத கந்தம் இல்லாதே அக் கபோதம் ஆதரித்த படி –
யதா நியாயம்
இன் சொல் முதலாக பிராண பர்யந்தமாக சரணாகத விஷயத்தில் சக்தி வஞ்சநம் பண்ணாதே செய்த
பரிவு எல்லாம் அளவாய் இருக்கும் அத்தனை போக்கி மிகுதி உண்டோ
ஸ்வஸை மாம்ஸை நிமந்த்ரித
புறம்பே சில ஆகாரங்களை எடுத்துக் கொண்டு வந்து இட்டது அன்று
தன்னுடையதாக த்ரவ்யாந்தரங்களிலே சிலவற்றை இட்டு உபசரித்ததும் அன்று –
விவேகம் இல்லாதார் தானாக அபிமானித்து இருக்கக் கடவதாய்-விவேகிகளுக்கும் ஆத்யமான தர்ம சாதனம் என்று
பேணக் கடவதான சரீரத்தின் மாம்சங்களாலே அன்றோ அவனை உபசார பூர்வகமாக நல் விருந்தூட்டப் ப்ரவர்த்தித்தது
மாம்ஸை –
ஏக தேசங்களை பிரித்து இட்டதன்று -கடுகப் பசி தீர வேண்டும் என்று வேடனுக்குத் தனக்குள்ள அவயவங்கள் ஒன்றும்
சேஷியாதபடி சர பங்காதி தாபஸரைத் போலே இது ஒரு மஹா தபஸ்ஸாக நினைத்து நெருப்பிலே காணும் விழுந்தது –

இப்படி இஸ் ஸ்லோகத்தில் சொன்ன அர்த்தங்களைத் தம்முடைய அனுஷ்டானத்துக்கு ஹேதுவாக அனுவதித்துக் கொண்டு –
அப்படியானால் நமக்கு சரணாகதி ரக்ஷணம் கைம்முக நியாய சித்தம் அன்றோ என்று அருளிச் செய்கிறார்
சஹி தம் பிரதி ஜஹ்ரஹா பார்யா ஹர்த்தார மாகதம்
காபோதோ வாநர ஸ்ரேஷ்டட கிம் புநர் மாதவிததோ ஜெந
சஹி
அக் கபோதம் நம்மைப் போலே தர்ம அனுஷ்டானம் பண்ணக் கடவ ஜாதிகளில் ஒன்றிலே யாதல் –
சரண்ய வம்சத்தில் யாதல் பிறந்தது அன்று என்னும் இடம் பிரசித்தமாய் அன்றோ இருப்பது
தம்
தன் ஜாதியாலும் விசேஷித்துத் தன் கொடுமையாலும்
கஸ்சித ஷூத்ர சமாசார பக்ஷிணாம் கால சம்மித -என்று பஷி ஜாதிக்காக விருத்தனாய் காபோதம் இருந்த இடத்திலே
யாதிருச்சிகமாக வந்து விழுந்ததற்கு கபோதத்தைக் குறித்து ஒரு உபாய பிரயோக ரஹிதனாய் –
விபரீத அனுஷ்டானத்திலும் நிலை குலையாதவனாய் அனுதாப லேசமாதல் அனுகூல வாத பிரசாங்கமாதல்
இன்றிக்கே கிடீர் அவ்வேடன் இருப்பது –
ச ஹி தம் பிரதி ஜஹ்ரஹா
தன்னை அழிய மாறி அன்றோ அவ் வேடனைக் கைக் கொண்டு ரஷித்தது
பார்யா ஹர்த்தாரம்
முன்பு சத்ரு என்று பொதுவில் அருளிச் செய்ததை அவன் விருத்தியைக் காட்டி விசேஷிக்கிறார்
இப்படியே ராவணன் வந்தாலும் நமக்கு கைக்கொள்ள வேண்டி யன்றோ இருப்பது என்று திரு உள்ளம்
ஆகதம்
இவன் தன்னைக் கைக் கொள்ளுக்கைக்குச் செய்த உபாய அனுஷ்டானம் கபோதம் இருந்த மரத்தடியில்
வந்த அளவே கிடீர் அல்லது வனஸ்பதி தேவதையைக் குறித்து சரணம் என்று சொன்ன சப்தமும்
கபோதம் என்று கேட்டது இல்லை
காபோதோ
முன்பே கபோத -என்று சொல்லி இருக்க இரு காலும் இட்டு கபோத என்றது –
சிபியினுடைய சரணாகத ரக்ஷண தர்மம் சொல்லுகிற ஸ்யேந கபோத விருத்தாந்தத்தில் போலே
கபோத வேஷம் கொண்டான் ஒரு தேவனோ ரிஷியோ என்று சங்கியாமைக்காக
இது பூர்வ கர்ம விசேஷத்தால் ஸ்ரீ கஜேந்த்ராதிகளைப் போலே திர்யக்காய் இருக்க
இப்படி தர்ம அனுஷ்டான யோக்யமாய்ப் பிறந்தது –
வாநர ஸ்ரேஷ்டட -வேறேயும் ஒரு திர்யக் சத்ருவான வேடனை ரஷித்தபடி கேளீர்

————-

வ்யாக்ர வானர சம்வாதம்-
வாநர ஸ்ரேஷ்டட
வானர ஜாதிகளுக்கு முடி சூடின நீர் வ்யாக்ர வாமன சம்வாதம் கேட்டு அறியீரோ –
ஒரு புலி வந்து தொடரத் தான் இருந்த மரத்தடியில் வந்து ஏறின வேடனை அந்த வ்யாக்ரம் விடச் சொல்ல
இவனை சரணாகதன் என்று வானரம் ரஷித்தது -அப்போது மரத்தடியை விடாதே கிடக்கிற புலி
இவ் வானராம் தூங்கின அளவில் வேடனைப் பார்த்து -உன்னை விடுகிறேன் வானரத்தைத் தள்ளித் தர வல்லையோ–என்ன
பாப புத்தியான வேடன் தன்னை ரஷித்த வானரத்தைத் தள்ளின அளவிலே –
வானரத்தைப் பிடித்து உன்னை விடுகிறேன் தனக்கு உபகாரகனான உன்னைத் தள்ளின வேடனைத் தள்ளித் தர வில்லையோ -என்று
மனுஷ்ய மாம்ச லுப்தமான புலி சொல்ல தர்ம வித்தான வானரம் ப்ராணாந்த்ய தசை யாகையாலே அஹ்ருதயமாக இசைந்து
புலி விட்டவாறே மரத்திலே எறி சத்ருவான வேடனைப் பின்பும் போக்கற்றுத்
தான் இருந்த மரத்தில் இருந்ததே யடியாக சரணாகதன் என்று ரஷித்தது –
நீர் வானரங்களுக்கு முடி சூடி இருந்தாலும் உங்களுக்கு ஜாதி தர்மம் என்று
பார்த்தாகிலும் கைக்கொள்ள வேண்டாவோ –

வாநர ஸ்ரேஷ்டட –
முதலிகள் கலக்கினால் தெளிவிக்க இருக்கிற நீர் கலங்கலாமோ
வாநர ஸ்ரேஷ்டட
வாலி பதத்தில் இருந்தவாறே உமக்கு சரணாகத பீடை ருசித்ததோ
வாநர ஸ்ரேஷ்டட
வானர மாத்திரம் அல்லீரோ -ஆதித்யனுடைய புத்ரனுமாய் தர்ம அதர்மங்களை அறிந்தும் இருக்கிற நீர் –
அல்லாத வானரங்களைப் போலே காபேயம் பண்ணப் பெறுவதிரோ –
கிம் புநர் மாதவிததோ ஜெந
கபோதம் செய்தபடி கண்டால் நம் போலிகளுக்குக் கேட்க வேணுமோ –
நாம் சரணாகத ரக்ஷணத்துக்கு கொடி எடுத்த ரகு வம்சத்தில்

ஷஷ்டிர் வர்ஷ சஹஸ்ராணி லோகஸ்ய சரதா ஹிதம்
பாண்ட ரஸ்ய ஆதபத் ரஸ்யச் சாயா யாம் ஜரிதம் மயா –அயோத்யா -2-7-என்று அறுபதினாயிரம் ஆண்டு
வெண் கொற்றக் குடை தன் நிழல் ஒழிய வேறு ஒரு நிழலில் ஒதுங்காதே லோக ரக்ஷணார்த்தமாகப்
பத்துத் திக்கிலும் தேர் நடத்தி ப்ரசித்தனான தரசரதன் மகனாய் வசிஷ்ட விச்வாமித்ர சிஷ்யனாய்
மஹா யோகியாக ப்ரயக்யாதனான ஜனகனோடு சம்பந்தம் பண்ணின நாம்
ராமோ விக்ரஹவான் தர்ம–ஆரண்ய -37-13 -என்று உடம்பில் சிஷ்டத்தையா ப்ரஸித்தியை ஏறிட்டுக் கொண்டு
மர்யாதா நாம் ச லோகஸ்ய கர்த்தா காரயிதா ச ச -ஸூந்தர -35-11 -என்கிறபடியே
இத்தனை காலமும் நம்முடைய கை பார்த்து நாட்டார் அனுஷ்டிக்கும்படி நடந்து போந்து
இன்று சரணாகத காதம் பண்ணினால் நாடு என் படக் கடவது
மத்வித
நம்முடைய விரதம் பின் சொல்லக் கடவோம்
சாமாந் யோயம் தர்ம சேதுஸ் நாராணாம்–என்கிறபடியே நம் போலிகள் எல்லாருக்கும் இதுவே
பொதுவாய்க் காணும் இருப்பது
மத்வித
நம் போலிகள் சரணாகதனை விடுவார்களோ -ஹிம்ஸாபி ருசிகள் ஆகையால் அவத்யரை வதிக்க வல்ல
ராவணாதிகளுக்கு அன்றோ இப்படிக்கு ஒத்த கார்யங்கள் ருசித்து
ஜன
சரணாகதனை பரித்யஜித்தவன் என்ன பிறப்பு பிறந்தானாகக் கடவன் -நம் போலிகளுக்கு ஜென்ம பிரயோஜனம்
சரணாகத ரக்ஷணம் அன்றோ
சிஷ்ட அனுஷ்டானம் ப்ரமாணமே யாகிலும் ஒரு கபோதம் அனுஷ்டித்தது என்று ஒரு பிரமாணம் உண்டோ –
இதற்க்கு விதாயகமாய் இருபத்தொரு வாக்யம் வேண்டாவோ என்கிற சங்கையிலே
கண்டு என்பான் ஒரு மகரிஷி கண்டதொரு காதையைக் கேளீர் -என்கிறார்

—————

கண்டு காதா விவரணம்
ரிஷே கண் வஸ்ய புத்ரேண கண்டுநா பரமர்ஷிணா
ச்ருணு காதாம் புரா கீதாம் தர்மிஷ்ட்டாம் சத்யவாதி நா -18-26-கண்டு என்கிற மஹர்ஷியினுடைய
ஜென்ம பிரகார்ஷத்தை முற்படக் கேளீர்
ரிஷே கண் வஸ்ய புத்ரேண
தான் தோன்றி அன்றிக்கே -யஸ்ய ஸ்யாத் ஸ்ரோத்ரிய பிதா -என்கிறபடியே அவனுடைய பிதாவும் சதுர்வேத அத்யாயியாய்
அதீந்த்ரிய த்ரஷ்டாவாய்க் காணும் இருப்பது -ஆனால் பறப்பதின் குட்டி தவழாது இறே
கண் வஸ்ய புத்ரேண
மஹா தபாவான கண்வ மகரிஷிக்கு சம்சார நிஸ்தாரகனாய்க் காணும் இருப்பது
கண் வஸ்ய புத்ரேண கண்டுநா
பிதாவின் பெயராலும் தன் பெயராலும் ப்ரசித்தனாய்க் காணும் இருப்பது –
கண்டுநா
அவன் பெருமையைப் பார்த்தால் -ச சாபி பகவான் கண்டு –ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-5–52-என்று
மஹரிஷிகள் கொண்டாடும்படியான பெயருடையான் ஒருவன் காணும்
ரிஷி புத்ரேண பரமர்ஷிணா
விளக்கில் கொளுத்தின பந்தம் என்னும் படி காணும் பிரகாச பஹுளனான பிதாவிலும் காட்டில்
இவனுடைய ஞான விகாசம் இருக்கும் படி –

ச்ருணு
இத்தனை நாளும் இக்காதை உம்முடைய செவியில் படாமையால் இறே நீர் இப்படிக் கலங்குகிறது -இத்தை அவஹிதராய்க் கேளீர்
காதாம்
இது பெரிய பொருள்களை எல்லாம் பொதிந்து கொண்டு எளிதாய்க் கேட்கலாம் படி சுருங்கின பாசுரமாய்க் காணும் இருப்பது
புரா கீதாம்
இன்று முதலாகக் கட்டினது ஓன்று அன்று காணும் இது -வேதம் போலே பழையதாய் இருப்பது ஓன்று
கீதாம்
கண்டுவான மகரிஷியும் இத்தை ஸ்ருஷ்ட்டித்தான் என்று இராதே கிடீர் -ரிக்கை சாமமாகப் பாடுமாப் போலே
பண்டே உள்ளது ஒன்றை அவன் பாடினான் அத்தனை
கீதாம்
அவன் செய்தானே யாகிலும் அந்த சாம த்வனி போலே ஸமஸ்த பாபங்களையும் போக்க வற்றாய்க் காணும் இருப்பது
தர்மிஷ்ட்டாம்
போலியான தர்மங்களை போல் அன்றிக்கே ப்ரத்யக்ஷ ஸ்ருதி ஸித்தமான பரம தர்மத்தை
விஷயமாக உடைத்தாய்க் காணும் இக்காதை இருப்பது
சத்யவாதி நா
சத்யவாத சீலனான கண்டு என்கிற மகா ரிஷி வாய் வெருவிச் சொன்னாலும் பழுதாய் இருபத்தொரு
சவ்வும் துவ்வும் கூட்டுகையும் இன்றிக்கே காணும் இருப்பது

இதில் -பரமர்ஷிணா -என்று யதார்த்த தர்சித்தவம் சொல்லிற்று
சத்யவாதி நா-என்று யதா த்ருஷ்டார்த்த வாதித்தவம் சொல்லிற்று
தர்மிஷ்ட்டாம் -என்று உபதேசத்தினுடைய பரம ப்ரயோஜனத்வம் சொல்லிற்று
இத்தால் பரம விப்ரங்கள் அற்று சர்வ லோக ஹிதம் சொல்லுவான் ஒருவன் என்று ஆப்தி அதிசயம் சொல்லிற்று ஆய்த்து

மேல் கண்டு காதை என்று எடுக்கிற நாலரை ஸ்லோகத்தில் பிரதம ஸ்லோகத்தால் பூர்ண சரணாகதி இல்லையே யாகிலும்
போக்கற்ற தசையில் ஆத்ம நிக்ஷேப அபிப்ராய வ்யஞ்ஜகங்களாய்க் கொண்டு
சரணாகதியினுடைய சகல துல்யங்களான அஞ்சலி பந்தாதி மாத்ரங்களை நேர்ந்தவனையும் அழியக் கொடுக்கலாகாது என்கிறார்

பத்தாஞ்சலி புடம் தீநம் யாசந்தம் சரணாகதம்
ந ஹன்யாத் ஆந்ரு ஸம்ஸ்யார்த்தம் அபி ஸத்ரும் பரந்தப —யுத்த -18-27-
பத்தாஞ்சலி புடம்
அஞ்சலி பரமா முத்ரா க்ஷிப்ரம் தேவ ப்ரஸாதி நீ -என்கிறபடியே அத்யந்த ஸ்வ தந்த்ரனையும்
கடுக இரங்கப் பண்ணும் முத்திரை அன்றோ இது
தீநம்
அஞ்சலியும் வாங் பாத மாத்ரமும் நேராதே கார்ப்பண்யம் தோற்ற நிற்கும் நிலையே அமையும் –
யாசந்தம்
கை கூப்பிற்றிலனே யாகிலும் கார்ப்பண்யம் தோற்றில்லையே அஹ்ருதயமாக இரக்கவும் அமையும் யாகிலும்
சரணாகதம்
அஞ்சலி பந்தாதிகள் மூன்றும் இல்லையே யாகிலும் ரக்ஷகன் கிடைக்குமோ என்று இருந்த இடத்தில் வந்து புகுர அமையும்
முதல் ஸ்வ ரஷா பர நிக்ஷேப ரூபையான சரணாகதியின் சகல ஸ்த்தா நீயங்களைச் சொல்லிற்றாய்
இங்கு சரணாகதம் என்று பூர்ண சரணாகதியைச் சொல்லுகிறது ஆகவுமாம்
ந ஹன்யாத்
தான் அழியச் செய்தல் -ரக்ஷிக்க சக்தனான தன் உபேஷாதிகளால் அழியக் கொடுப்புதல் செய்யப் பெறான்

இந்த சாஸ்திரம் ஐஹிகாப் யுதயார்த்தமோ- பர லோகார்த்தமோ -ப்ரத்யவாய பரிஹாரார்த்தமோ -என்ன
அவை நிற்க முற்பட ப்ரயோஜனாந்தரம் சொல்லுகிறது
ஆந்ரு ஸம்ஸ்யார்த்தம்
ஆந்ரு ஸம்ஸ்யம் ஆகிற மஹா குணத்தை ரஷிக்கைக்கு ஆகவுமாம் –
ந்ருஸம்ஸன் -என்று நாட்டார் சீ சீ என்னாமைக்காக வுமாம்
அபி ஸத்ரும்
நேரே சத்ரு தான் வந்து சரணாகதன் ஆனாலும் அழிய விட ஒண்ணாத படியானால் இதற்கு முன்பு ஒரு குற்றம் காணாது இருக்க
சத்ரு இருந்த ஊரில் நின்றும் வந்தான் என்கிற இவ்வளவைக் கொண்டு சரணாகதனை அழியக் கொடுக்கலாமோ என்று தாத்பர்யம்
பரந்தப —
சரணாகதனோடேயோ நாம் சேவகம் காட்டுவது -நேரே பொருமவனோடே அன்றோ
ந ஹந்யாந் -என்று தான் கொல்லாது ஒழியும் அளவன்றோ என்ன -அங்கன் அன்று –
சரணாகதனை வேறு ஒருவர் நலியும் போது ஆர்த்தான் திருப்தன் என்கிற சரணாகத அவஸ்தா பேதங்களைப் பாராதே
தன் ப்ராணன்களை அழிய மாறியும் அவனை ரக்ஷிக்க வேண்டும் என்கிறார் –

ஆர்த்தோவா யதி வா திருப்த பரேஷாம் சரணாகத
அரி பிராணன் பரித்யஜ்ய ரஷிதவ்ய-18-28-
ஆர்த்தோவா யதி வா திருப்த
இப்போதே அபிமத சித்தி உண்டாக வேணும் என்று விளம்ப ஷமன் இன்றிக்கே இருக்கவுமாம் –
விளம்பித்துப் பெறலாவதொரு பலத்தைக் கோலி- கோரி -என்றேனுமாக அபிமதம் சித்தம் அன்றோ
என்று தேறி இருக்கவுமாம்
இவனுக்கு அபிமதத்தைப் பற்ற அகிஞ்சனதையாலே ஆர்த்தி உண்டு –
அங்கன் அன்றிக்கே ப்ரச்ரய பயாதி யுக்தனாய் இருக்கவுமாம் -இவை இன்றிக்கே இருக்கவுமாம் -என்று
ஆர்த்த திருப்த விபாகம் சொல்லுவார்கள்
பரேஷாம் சரணாகத
இதற்கு முன் முகம் அறியாதார் இருந்த இடத்தே வர அமையும்
அரி
அவன் சத்ருத்வம் அடியறாதே உள்ளே கிடக்கச் செய்தே மித்ர பாவனையைப் பண்ணி வந்தாலுமாம்
பிராணன் பரித்யஜ்ய ரஷிதவ்ய
அஸ்த்ரங்களான ப்ராணன்களை விட்டு ஸ்திரமான சரணாகதி ரக்ஷண தர்மத்தைப் பற்ற வன்றோ பிராப்தம்

இவ்வர்த்தத்தை -ஆத்ம பிராணை பர ப்ராணான் யோ நர பரி ரஷதி
ச யாதி பரமம் ஸ்த்தானம் யஸ்மான் நா வர்த்ததே புந –இதிஹாச சமுச்சயம் -4-74-/75- என்றும்
பிராணைர் அபி த்வயா ராஜன் ரஷித க்ருபணே ஜன -என்றும்
ஸ்யேந கபோத உபாக்யானத்தில் சிபியைக் குறித்து இந்திரன் சொன்னான்

க்ருதாத்மநா
இப்படிச் செய்யாத போது இவன் கற்ற கல்வி எல்லாம் என் செய்வதாகக் கடவன்
விதுஷோ அதிக்ரமே தாண்ட பூயஸ்த்வம் –ஸ்ரீ கௌதம தர்ம ஸூத்த்ரம் -2-12-6-என்னும்படியாம் அத்தனை இறே
தன்னை ரஷித்த வானரத்தைத் தள்ளின வேடனைப் போலே ரஷிதனான சரணாகதன் பின்பு க்ருதக்நனாய்
பிரதிகூலனான போது தான் அவனுடைய சிஷாதிகளில் அதிக்ருதனாகில் அம்முகத்தாலே ரஷிக்கவும் –
அவற்றில் அதிக்ருதன் அல்லாத போது பின்பு அவன் அநு தப்தனாய் சரணாகதன் ஆனானாகில் க்ஷமிக்கவும் –
அங்கன் அல்லாத போது உபேக்ஷிக்கலான ப்ராதிகூல்யத்தை உபேக்ஷிக்கவும் –
தன்னுடைய வதாதி பர்யந்தமாக ப்ரவர்த்திக்குமாகில் சாஸ்த்ரா விரோதம் இல்லாத மர்யாதையாலே
யதா சக்தி விலக்கிக் கொள்ளவும் பிராப்தம்

மேல் இரண்டு ஸ்லோகத்தால் சரணாகத பரித்யாகத்தில் வரும் த்ருஷ்ட அதிருஷ்ட
ப்ரத்யவாயங்களை அருளிச் செய்கிறார்
ச சேத் பயாத் வா மோஹாத் வா காமாத்வாபி ந ரக்ஷித
ஸ்வயா சக்த்யா யதா சத்யம் தத் பாபம் லோக கர்ஹிதம் -18-30–
பயாத் வா
சரணாகதனைக் கைக்கொண்டால் பிரபலமான விரோதிகள் நம்மை நலியில் செய்வது என்
என்னும் அச்சத்தால் யாதல் என்றபடி
சேந்த்ர தக்ஷக நியாயம் இங்கே கண்டு கொள்வது
மோஹாத் வா
ஈத்ருசம் வ்யஸனம் பிராப்தம் பிராதரம் ய பரித்யஜேத் -18-5-என்றால் போலே சில யுக்த ஆபாசங்களால்
வந்த கலக்கத்தாலே யாதல் என்றபடி
காமாத் வா
சாஸ்த்ர அதி லங்கந ஹேதுவான ஸ்வச் சந்த ஸ்வ பாவத்தில் யாதல் என்றபடி –
அங்கன் இன்றிக்கே ஹிம்ஸா ருசிகளான ராக்ஷஸரைத் போலே இவன் படுவது கண்டால் ஆகாதோ
என்கிற விபரீத ருசி யாலே யாதல் -எனினுமாம் –
அப்படியே சரணாகதனுடைய சத்ருவின் பக்கலிலே கைக்கூலியை ஆசைப்பட்டு என்னவுமாம்
அபி
பூர்வ அபகாரங்களை நினைத்து வரும் ஓவ்தா சீன்யம் முதலான வேறு ஏதேனும் ஒரு ஹேதுவாலே யாகவுமாம்
ந ரஷித
கிணற்றின் கரையில் பிள்ளையை வங்காதாப் போலே ரஷியாத மட்டும் கிடீர் நாம் சொல்லப் புகுகிற பாபம் –
இப்படியானால் தானே நலியும் அளவிலே என்ன விளையக் கடவது
ஸ்வயா சக்த்யா
தன் சக்தி வஞ்சநம் பண்ணாதே ரக்ஷிக்க வேண்டும் -அங்கன் அன்றிக்கே கைக்கொள்ளவுமாம் -கை விடவுமாம் –
தனக்கு வல்லதொரு விரகால் என்று தாத்பர்யம் –
ரகு பிரப்ருதிகள் ப்ராஹ்மணாதிகளைத் தாங்கள் கைக் கொண்டு ரஷித்தார்கள்-
தேவர்களும் ரிஷிகளும் காகத்தைப் போக்கற்றது என்று ஸ்ரீ பெருமாள் கைக் கொள்ளுக்கைக்காகத்
தாங்கள் கை விட்டு ரஷித்தார்கள்
யதா சத்யம் –
லோகத்திற்குக் கண் காணிகளாகப் படைத்த ஆதித்யாதி பதினாலு சாஷிகளும் இவர்களுக்கு மேல்
கண் காணியாய் சர்வ சாஷியான சர்வேஸ்வரனும் கண்டு கொண்டு இருக்கத் தான் சக்தனாய் இருக்கச் செய்தே
சில சலங்களாலே தனக்கு சக்தி இல்லாமையைக் காட்டி –
ஸோசந்நிவ ருதந்நிவ -என்கிற கணக்கிலே கண் அழிக்கப் பெறான் –
தத் பாபம்
அந்த பாவத்தின் கொடுமையைக் கேளீர் -இது நஹுஷ ப்ருஹஸ்பதி சம்வாதிகளிலே
அதி பிரசித்தமாய்க் காணும் இருப்பது -இதன் கொடுமையை

சரணாகதாம் ந த்யஜேயம் இந்த்ராணீம் ச யசஸ்வினீம்
தர்மஞ்ஞாம் தர்ம சீலாம் ச ந த்யஜேயம் அநிந்திதாம்
நா கார்யம் கர்த்தும் இச்சாமி ப்ராஹ்மணஸ் சந் விசேஷத
ஸ்ருத தர்ம சத்ய சீலோ ஜாநந் தர்ம அநு சாசனம்
நாஹ மேதத் கரிஷ்யாமி கச்சத்வம் வை ஸூ ரோத்தம
அஸ்மிம்ஸ் சார்த்தே புரா கீதம் ப்ரஹ்மணா ஸ்ரூயதாமிதம்
ந சாஸ்ய பீஜம் ரோஹதி ரோஹ காலே
ந சாஸ்ய வர்ஷம் வர்ஷதி வர்ஷ காலே
பீதம் ப்ரபன்னம் பிரததாதி சத்ரவே
ந சோந்தரம் லபதே த்ராண மிச்சந்–உத்யோக பர்வம்
மோக மந்நம் விந்ததி சாப்ரசேதா ஸ்வர்க்க லோகாத்
பிரஸ்யதி பிரஷ்ட சேதா பீதம் ப்ரபன்னம் பிரததாதி சத்ரவே
சேந்த்ரா தேவா ப்ரஹரந்தஸ்ய வஜ்ரம் -12-/16-/20–என்று இந்திர பதம் பெற்ற மதி கெட்ட
நஹுஷனாலே பிரேரிதரான தேவர்களைக் குறித்துத் தேவ ப்ரோஹிதன் சொன்னான்

அப்படியே -ப்ராயச்சித்தேந ஸூத்த்யந்தி மஹா பாதகிநோபி யே
சரணாகத ஹந்த்ரூணாம் ஸூத்தி கவாபி ந சித்த்யதி
பூயதே ஹய மேதேந மஹா பாதகி நோபி ஹி
சரணாகத ஹந்தாரோ ந த்வேவ ரஜநீசரே –என்று ரகு ராக்ஷஸ சம்வாதத்திலும் இவ்வர்த்தம் பிரசித்தம் -இத்தை

லோபாத் த்வேஷாத் பயாத் வாபி யஸ் த்யஜேத் சரணாகதம்
ப்ரஹ்ம ஹத்யா சமம் தஸ்ய பாபம் ஆஹுர் மநீஷிண
சாஸ்த்ரேஷு நிஷ் க்ருதி த்ருஷ்டா மஹா பாதகி நாமபி
சரணாகத ஹந்துஸ்து ந த்ருஷ்டா நிஷ் க்ருதி க்வசித்
பிராணிநம் வத்யமாநம் து யஸ் சக்த சமுபேஷதே
ச யாதி நரகம் கோரம் இதி ப்ராஹூர் மநீஷிண–என்று ஸ்யேந ரூபனான இந்த்ரனைக் குறித்து சிபி சக்ரவர்த்தி சொன்னான்

ப்ராணார்த்தி நமிமம் பீதம் த்விஜம் மாம் சரணாகதம்
த்யஜேயம் யதி கோ மத்த ஸ்யாந் நர பாப க்ருத் புவி
சக்தோபி ஹி ரக்ஷனே லோபாத் பயாத் வா சரணாகதம்
யஸ் த்யஜேத் புருஷோ லோகே ப்ரஹ்ம ஹத்யாம் ச விந்ததி -என்று இதிஹாச உத்தமத்திலும் சொல்லப்பட்டது
யோ ஹி கஸ்சித் த்விஜம் ஹன்யாத் காம் ச லோகஸ்ய மாதரம்
சரணாகதம் ச யோ ஹன்யான் துல்யமேஷாம் ச பாதகம் –என்று கபோதி தன்னைக் கட்டி இருக்கிற வேடனை
ரஷிக்கைக்காகத் தன் பர்த்தாவான கபோதத்தைக் குறித்துச் சொல்லிற்று
தத் பாபம்
சரணாகதம் பரித்யஜ்ய வேதம் விப்லாவ்யச த்விஜ
சம்வத்சரம் யவாஹார தத் பாபம் அவசேததி–என்று மன்வாதிகள் சொல்லுகிறபடியே பிராயச்சித்தம் பண்ண அரிதாய்க் காணும் இருப்பது –

லோக கர்ஹிதம்-ததேவம் ஆகதஸ்ய அஸ்ய கபோதஸ்ய அபயரர்த்திந
கதம் அஸ்மத் வித ச தியாகம் குர்யாத் சத் அபி விகர்ஹிதம் –என்று சிபி சொன்ன சிஷ்ட கர்ஹதை அளவே அன்று –
இது கேட்க்கிலும் பிராயச்சித்தம் பண்ண வேண்டுகையாலே நாட்டார் எல்லாரும் இவனை சீ சீ என்று
ஒரு காலும் கூட்டிக் கொள்ளார்கள்-ஆகையால் இறே

பால க்நாந் ச க்ருதக்நாந் ச விசுத்தாநாம் அபி தாமத
சரணாகத ஹந்த்ரூந்ச ஸ்த்ரீ ஹந்த்ரூந் ச ந சம வசேத் –என்றும்
சரணாகத பால ஸ்த்ரீ ஹிம்சகாந் சம்வஸேந் ந து
சீர்ண வ்ரதாநபி சத க்ருதக்ந சஹிதா நிமாந் –என்று சரணாகத காதகனையும் -பால காதகனையும் -ஸ்த்ரீயையும் கொன்றவனையும் –
க்ருதக்நனையும் -பிராயச்சித்தம் பண்ணித் தங்களுக்கு ஸூததனனாலும் ஒரு காலும் கூட்டிக் கொள்ளலாகாது என்று
மன்வாதி தர்ம சாஸ்திரங்களில் சொல்லுகிறது -ஆனபின்பு நாம் சரணாகதனைக் கை விட்டால்
நம்மை நாடும் விச்வாமித்ராதிகளான குருக்களும் ஒரு காலும் கூட்டிக் கொள்ளார்கள் காணும் –

இப்படி த்ருஷ்ட ப்ரத்யவாயம் சொல்லிற்று -அநந்தரம் அதிருஷ்ட ப்ரத்யவாயம் சொல்லுகிறது –
வி நஷ்ட பஸ்ய தஸ் தஸ்யா ரஷிணஸ் சரணாகதி
ஆதாய ஸூஹ்ருதம் தஸ்ய சர்வம் கச்சேத ரஷித–யுத்த-18-30–என்று
ரக்ஷிக்க வல்லனாய் இருக்க ரஷியாமையாலே அவன் காணச் செய்தே நஷ்டனான சரணாகதனுக்கு
வேறு ஒரு கிருஷி பண்ண வேண்டா –அவன் அநாதி காலம் பண்ணின ஸூஹ்ருத்ததை எல்லாம் ச வாசனமாக
வாங்கிக் கொண்டு -அவன் புகக் கடவ புண்ணிய லோகங்களை எல்லாம் தான் கைக்கொள்ளும் –
சரணாகத பரித்யாகி யானவன் பக்கல் பிராயச்சித்தம் பண்ணுகைக்கும் கைம்முதலான ஸூஹ்ருத லேசமும் இல்லாமையால்
பாப பிரதத்தாலே முழுக்க நரகங்களிலே விழும் அத்தனை –
ஏவம் தோஷா மஹா நத்ர ப்ரபந்நா நாம ரக்ஷனே
அஸ் வர்க்யம் சாய சஸ்யம் ச பல வீர்ய விநாசனம் –யுத்த -18-31–

உத்தர அர்த்தத்தாலே த்ருஷ்டா அதிருஷ்ட ப்ரத்யவாயங்களை சமுச்சயித்துச் சொல்கிறது
சரணாகதனுக்கு சரீரம் ஒன்றுமே அழியும் அளவு உள்ளது -அவனை அழியக் கொடுத்தவனுக்குப் பரலோகமும்
இங்குள்ள புகழும் பல வீர்யங்களும் மற்றும் சொல்லிச் சொல்லாத குண விபூதிகளும் எல்லாம் அழியும்படியாய் இருக்கும் –
சரணாகதனுக்கு ரக்ஷை பிறந்ததாகில் இங்கே நினைத்தது ஆம் -ரக்ஷை பிறந்தது இல்லையாகில் விட்டவனுடைய ஸூஹ்ருத்தை
எல்லாம் கைக்கொண்டு தன் நினைவு இன்றிக்கே வந்த பர லோக ஸூகம் பெறலாம் –
ஒருபடியாலும் சரணாகதனுக்குக் கார்யம் தப்புவது இல்லை –

இப்படி சரணாகதனை ரஷியாது போது வரும் த்ருஷ்டா அதிருஷ்ட தோஷம் சொல்லிற்று
மேல் ஸ்லோகத்தாலே சரணாகத ரக்ஷணத்தில் வரும் த்ருஷ்டா அதிருஷ்ட புருஷார்த்த சித்தியை அருளிச் செய்து கொண்டு
கண்டு மகரிஷி சொன்ன அர்த்தத்தில் தமக்கு அனுஷ்ட்டித்து அல்லது நிற்க ஒண்ணாத படி பிறந்த ருசியை அருளிச் செய்கிறார் –
கரிஷ்யாமி யதார்த்தம் து கண்டோர் வசன முத்தமம்
தர்மிஷ்டம் ச யஸஸ்யம் ச ஸ்வர்க்யம் ஸ்யாத் து பலோதயே –யுத்த -18-32–
கரிஷ்யாமி
நாம் சரணாகத ரக்ஷணம் பண்ணக் கடவோம் -தர்ம ஸ்ருதோ வா திருஷ்டோ வா –இத்யாதிகளை அறிந்து
தர்மிஷ்டரான நீங்கள் இதற்கு விலக்காமை என்றோரு பந்து க்ருத்யம் செய்து தர வேண்டும் –
கரிஷ்யாமி
அனுஷ்டிகைக்கா வன்றோ நாம் இந்தக் காதை கற்றது
ந காதா கதிநம் சாஸ்தி –என்கிறபடியே குலிங்க சகுனியைப் போலே வேறு ஒன்றைச் சொல்லி வேறு ஒன்றைச் செய்கைக்கு அன்றே
யதார்த்தம்
பாதகம் இல்லாமையாலும் ப்ரத்யக்ஷ ஸ்ருதி சம்வாதத்தாலும் பழுதற்ற பாசுரம்
த்ருஷ்டா அதிருஷ்ட விருத்தமான உங்கள் வார்த்தையில் காட்டில் அவன் வார்த்தைக்குள்ள விசேஷம் இருந்தபடி கண்டீரே
து கண்டோர் வசனம்
தர்மஸ்ய தத்துவம் நிஹிதம் குஹாயம் –என்னும்படி இருந்தால்
மஹா ஜநோ யேந கதஸ் ச பந்த்தா –என்கிறபடியே பெரியனான கண்டுவின் வழியைப் பின் செல்லுகை காணும் நமக்கு கார்யம்
உத்தமம்
உத்தம தர்ம விஷயம் -அங்கன் அன்றிக்கே இப்பாசுரத்துக்கு மேல் உம்மாலே யாதல் -முதலிகளாலே யாதல் -நம்மாலே யாதல் –
ஒரு கண் அழிவு சொல்ல ஒண்ணாத படி எல்லாவற்றுக்கும் மேலான பாசுரம் காணும் இது -இதற்கு
பீத அபய பிரதாநேந சர்வான் காமான் அவாப் நுயாத்
தீர்க்க மாயுஸ் ச லபதே ஸூகீ சைவ சதா பவேத் –என்றும் –
ஏகதஸ் க்ரதவஸ் சர்வே சமக்ர வர தக்ஷிணா
ஏகதோ பய பீதஸ்ய பிராணிந பிராண ரக்ஷணம் –என்று
சம்வர்த்தாதிகள் சொன்ன தாத் காலிக பலமும் -விபாக காலத்தில் வரும் பலமும் கேளீர்
தர்மிஷ்டம் ச யஸஸ்யம் ச -என்று
தத்காலத்திலே சித்தித்து நிற்கும் பலம்
ஸ்வர்க்யம் ஸ்யாத் து பலோதயே –என்று
பிரதி பந்தகம் கழிந்தால் விபாக காலத்தில் வரும் பலம்
நாதோ பூயஸ் ததோ தர்ம கஸ்சித் அந்யோஸ்தி கேஸர
பிராணி நாம் பய பீதா நாம் அபயம் யத் பிரதீயதே –என்றும்
மஹாந் தர்மோ அக்ஷய பல சரணாகத பாலநே
தர்ம நிஸ்சய தத்தவஞ்ஞா ஏவமாஹுர் மநீஷிண –என்று சிபி பிரப்ருதிகள் அறுதியிட்ட படியே சரணாகத ரக்ஷண தர்மமே
தர்மங்கள் எல்லாவற்றுக்கும் முடி சூடின தர்மம்
இது அறிந்து காருணிகருமாய் ரக்ஷண சமர்த்தருமாய் இருக்குமவர்கள் பக்கல் சரணாகதிக்குப் பல சித்தியில்
சம்சயம் இல்லை என்று திரு உள்ளம்

தீநோ த்ருப்யது வா அபராத்யது பரம் வ்யாவர்த்ததாம் வா தத
த்ராதவ்ய சரணாகதஸ் சகநத சத்பிஸ் ததா ஸ்தாப்யதே
விச்வாமித்ர கபோத வானர ரகு வ்யோமாத்வக ப்ரேயசீ
நாளீ ஜங்க ப்ருஹஸ்பதி பரப்ருதிபி நந் வேஷ கண்டா பத –இந்த ஸ்லோகம் சங்கல்ப ஸூர்யோதத்திலும் அனுசந்திக்கப் படுகிறது –

பரம தர்ம நிர்ணயம் என்னும் ஏழாம் அதிகாரம் முற்றிற்று –

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

ஸ்ரீ தேசிகர் அருளிச் செய்த – ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் – -ஸ்ரீ பிரபந்த அவதாரம் -முதல் அதிகாரம்-/பரதத்வ நிர்ணயம் என்னும் இரண்டாம் அதிகாரம்/சரணாகதி தாத்பர்ய பஞ்சகம் என்னும் மூன்றாம் அதிகாரம்–

ஸ்ரீ திருமலை நம்பி தனியன் –
பிதா மஹஸ் யாபி பிதா மஹாய
ப்ராசேத–சாதேச பலப்ரதாய
ஸ்ரீ பாஷ்கர உத்தம தேசிகாய
ஸ்ரீ சைல பூர்ணாய நமோ நமஸ்து —

ஸ்ரீ வைதேஹீ ஸஹிதம் ஸூரத்ரும -தலே ஹைமே மஹா மாண்டபே
மத்யே புஷ்ப்பக மாசநே மணி மயே வீராசநே ஸம்ஸ்திதம்
அக்ரே வாசயதி பிரபஞ்சன ஸூதே தத்வம் முனிப்ய பரம்
வ்யாக்யாந்தம் பராதிபி பரிவ்ருதம் ராமம் பஜே ஸ்யாமளம்

ஸ்ரீ மான் வேங்கட நாதார்ய கவிதார்க்கிக கேஸரீ
வேதாந்தா சார்ய வர்யோ மே சந்நிதத்தாம் சதா ஹ்ருதி —

———————————–

ஸ்ரீ அபய பிரதான சாரம் —
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவானால் திருஷ்டமாய் -இருப்பதாய் —
தாத்பர்ய லிங்கங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக உடையதாய் -இருபத்தொரு சரணாகதி வேதம்
இதில் ஸ்ரீ அபய பிரதான பிரகரணம் சர்வ ரஹஸ்ய சாரங்களையும் திரள வெளியிட்ட உபநிஷத் பாகம்
ஆறு காண்டத்திலும் சரணாகதி தர்மமே அஞ்சுறு ஆணியாகக் கோக்கப்பட்டுள்ளது
சரணாகதி ரக்ஷண தர்மமே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு அநுபால நீயம்

இது பத்து அதிகாரங்களை உடையது –
வேத உப ப்ரும்ஹண சா பேஷரான அல்ப ஸ்ருதர் பக்கல் இரக்கத்தாலும்-
அவர்களை பற்ற வேதங்களுக்கு உண்டான பிரதாரண பயத்தை சமிப்பிக்கைக்காகவும் —
உப ப்ரும்ஹண ரூபமான இப்பிரபந்தத்தை பிரவர்த்திப்பித்தான்
இது சர்வ சரண்ய பர தத்வ விஷயமாகவும் –
ஸர்வாதிகாரமான சரணாகதி ரூப பரம ஹித விஷயமாயும் இரண்டு வகையாய் இருக்கும் –
பரம காரணமான பர தத்துவத்தை பிரதிபாதிக்கிற வேதங்களுக்கு உப ப்ரும் ஹணம் அன்றோ இது

சக்ருதேவ ப்ரபந்நாயா -ஒருக்காலே சரணாக அடைகின்றார்க்கும்
தவாஸ்மீதி ச யாசதே –உனக்கு அடிமை ஆகின்றேன் என்றற்கு
சர்வ பூதேப்ய –அருக்காதே அனைவருக்கும் அனைவராலும்
அபயம் -அஞ்சேல்
ததாமி -என்று அருள் கொடுப்பவன்
ஏதத் -இது தான்
விரதம் -ஓதும் இருக்காலும் எழில் முனிவர் நினைவினாலும் இவை அறிவார் செயலுடன்
என் இசைவினாலும் நெருக்காத நீள் விரதம்
மம -எனக்கு ஓன்று என்று
நெறி யுரைத்தார் நிலை உணர்ந்து நிலை பெற்றோமே –

வேதத் திரளில் விதி யுணர்ந்தோர்கள் விரித்து உரைத்த
காதல் கதியையும் ஞானத்தையும் கருமங்களையும்
சாதிக்க வல்ல சரணாகதி தனி நின்ற நிலை
ஒதத் தொடங்கும் எழுத்தின் திறத்தில் உணர்மின்களே

இத்தால் கடைத்தலை இருந்து வாழும் சோம்பரை அகத்தி என்னும் அர்த்தத்தை வெளியிட்டு அருளுகிறார் இவற்றால்

—–

முதல் அவதாரம் -பிரபந்தாவதாரம்

மங்களா சரணம் -ஸ்ரீ ராம சரம ஸ்லோக அர்த்த ஸங்க்ரஹம் –
ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந பிரகாரம் -ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந நோக்கம்

மங்களா சரணம்
ஜெயதி ஆஸ்ரித சந்த்ராச த்வாந்த வித்வம்சந உதய
பிரபாவாந் சீதயா தேவ்யா ம்பரமா வ்யோம பாஸ்கர

பிராய ப்ரபதநே பும்ஸாம் பவ்ந புந்யம் நிவாரயந்
ஹஸ்த ஸ்ரீ ரெங்க பர்த்து மாம் அவ்யத் அபயமுத்ரித

நமஸ் தஸ்மை கஸ்மை சந பவது நிஷ் கிஞ்சன ஜந
ஸ்வயம் ரஷா தீஷா சமதிக சமிந்தான யஸசே
ஸூரா தீச ஸ்வை ரக்ஷண குபித சாபாயுதா வதூ
த்ருஷத்தா துர் ஜாத ப்ரசமந பதாம் போஜ ரஜஸே

வதூ த்ருஷத்தா-கௌதம மகரிஷி பார்யை -அகல்யை -கல்லாய் இருக்க
துர் ஜாத-கெட்ட ஜென்மத்தை
நமஸ் தஸ்மை கஸ்மை சந பவது- அந்த ஸ்ரீ ராமன் பொருட்டு நமஸ்காரம் இருக்கட்டும்

சோகம் தவிர்க்கும் ஸ்ருதிப் பொருள் ஓன்று சொல்லு கின்றேன்
நாகம் தனக்கும் இராக்கத்திற்கும் நமக்கும் சரணாம்
ஆ கண்டலன் மகனாகிய ஆவலிப்பு ஏறியதோர்
காகம் பிழைத்திடக் கண் அழிவே செய்த காகுத்தனே

ஒருக்காலே சரணாக அடைகின்றார்க்கும் உனக்கு அடிமை ஆகின்றேன் என்றற்கும்
அருக்காதே அனைவருக்கும் அனைவராலும் அஞ்சேல் என்று அருள் கொடுப்பவன் இது தான் ஓதும்
இருக்காலும் எழில் முனிவர் நினைவினாலும் இவை அறிவார் செயலுடன் என் இசைவினாலும்
நெருக்காத நீள் விரதம் எனக்கு ஓன்று என்று நெறி யுரைத்தார் நிலை உணர்ந்து நிலை பெற்றோமே –

———

ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந பிரகாரம்

பரித்ராணாய ஸாதூ நாம் விநாசாய ச துஷ்க்ருதாம்
தர்ம சமஸ்தாபநார்த்தாய சம்பவாமி யுகே யுகே –என்கிறபடியே
ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன் ஒரு த்ரேதா யுகத்தில் ஸ்ரீ சக்ரவர்த்தி திருமகனாய் திரு அவதரித்த காலத்தில்
ஸ்ரீ வால்மீகி பகவான் ப்ரஹ்ம புத்திரனான ஸ்ரீ நாரத பகவான் பக்கலிலே இவ்வவதார வ்ருத்தாந்தத்தை
சங்க்ஷேபேண ஸ்ரவணம் பண்ணி
மச்சந்தா தேவ தே ப்ரஹ்மன் ப்ரவ்ருத்தேயம் ஸரஸ்வதீ—பால-2-32–என்கிறபடியே
ஸ்ரீ ஸரஸ்வதீ வல்லபனான ப்ரஹ்மாவினுடைய ப்ரஸாதத்தாலே ப்ரவ்ருத்தமான திவ்ய ஸாரஸ்வதத்தை யுடையனுமாய்

ரஹஸ்யம் ச பிரகாசம் ச யத்வ்ருத்தம் தஸ்ய தீமத
ராமஸ்ய ஸஹ ஸுவ்மித்ரே ராக்ஷஸா நாம் ச ஸர்வஸ
வைதேஹ்யாஸ் சாபி யத் வ்ருத்தம் பிரகாசம் யதி வா ரஹ
தச்சாப்ய விதிதம் சர்வம் விதிதம் தே பவிஷ்யதி
ந தே வாகந்ருதா காவ்யே காசி தத்ர பவிஷ்யதி –என்று ப்ரஹ்மாவால் தத்த வரனுமாய்

ஹசிதம் பாஷிதம் சைவ கதிர் யா யச்ச சேஷ்டிதம்
தத் சர்வம் தர்ம வீர்யேண யதாவத் சம் ப்ரபஸ்யதி–பால-3-4-என்கிறபடியே
தர்ம வீர்ய பிரஸூ தமான திவ்ய சஷுஸ் சாலே -இவ்வவதார வ்ருத்தாந்தத்தை
பாணவ் ஆம லகம் யதா -பால-3-6-என்னும்படி நிரவசேஷமாக சாஷாத் கரித்து

தச இந்த்ரியா நநம் கோரம் யோ மநோ ரஜநீசரம்
விவேக சர ஜாலேந சமம் நயதி யோகிநாம் –என்கிறபடியே முமுஷுவுக்குப் பரம உபகாரகமான
இவ்வவதார ரஹஸ்யத்தை வெளியிட்டு லோகத்தை உஜ்ஜீவிப்பைக்காகத் தன் கருணையால் ப்ரவ்ருத்தனாய்

————-

ஸ்ரீ இராமாயண ப்ரவர்த்தந நோக்கம்

இதிஹாச புராணாப்யாம் வேதம் சமுபப்ரும்ஹயேத்
பிபேத் யல்பஸ்ருதாத் வேதோ மா மயம் பிரதர்ஷயிதி –என்கிற சாஸ்திரத்தை அநு சந்தித்துக் கொண்டு
வேத உப ப்ரும்ஹண சா பேஷரான அல்ப ஸ்ருதர் பக்கல் இரக்கத்தாலும் அவர்களைப் பற்ற
வேதங்களுக்கு உண்டான பிரதாரண பயத்தை சமிப்பிக்கைக்காவும்
புண்யம் வேதைஸ் ச சம்மிதம் –பால-1-97-என்கிறபடியே நாலு வேதங்களும் ஒரு தட்டிலும் தான் ஒரு தட்டிலுமாக நிற்கிற
ஸ்ரீ ராமாயணம் ஆகிற பிரபந்தத்தை அருளிச் செய்து
சிந்த யாமாச கோந் வேதத் ப்ரயுஞ்ஜீயாத் இதி பிரபு -பால-4-3-என்கிறபடியே யாரைக் கொண்டு
இந்த பிரபந்தத்தை ப்ரவர்த்திக்கக் கடவோம்-என்று சிந்தித்த சமயத்தில் குச லவர் வந்து பாதோப ஸங்க்ரஹணம் பண்ண
தவ் து மேதாவிநவ் த்ருஷ்ட்வா வேதேஷு பரி நிஷ்டிதவ் வேத உப ப்ரும்ஹணார்த்தாய தவ் அக்ராஹயத பிரபு -என்கிறபடியே
உசித அதிகாரி முகத்தால் உப ப்ரும்ஹண ரூபமான இப்பிரபந்தத்தை ப்ரவர்த்திப்பித்தான் –

ஸ்ரீ பிரபந்த அவதாரம் -முதல் அதிகாரம் முற்றுற்று –

————–

இரண்டாம் அதிகாரம் -பர தத்வ நிர்ணயம் –

பர தத்வ நிர்த்தாரணம்
இப்படி இப்பிரபந்தத்தில் பண்ணுகிற பஹு விதங்களான வேத உப ப்ரும்ஹணங்களிலே பிரதானமான
உப ப்ரும்ஹணம் ஸ்வேதாஸ் வராதிகளில் சொல்லுகிற சர்வ சரண்ய பர தத்வ விஷயமாயும் –
ஸர்வாதிகாரமான சரணாகதி ரூப பரம ஹித விஷயமாயும் இரண்டு வகையாய் இருக்கும்

அதில் சர்வ சரண்யமான பரதத்வத்தை நிஷ் கர்ஷிக்கும் இடத்தில் –
சர்வேஸ்வரனைப் பற்ற -சமர் -என்றும் ஏகர் -என்றும் -அதிகர் -என்றும் சங்கித்தராய் இருப்பர் இருவர் உண்டு –
அவர்கள் யார் என்னில் சர்வேஸ்வரனுடைய மகனும் பேரனும் –
அவர்களில் பேரனான ருத்ரனின் காட்டில் சர்வேஸ்வரன் அதிகன் என்னும் இடத்தை
ஸ்ரீ பராசுரம வாக்யத்தால் வெளியிட்டான் –

ராவண வத அனந்தரம் தேவர்கள் பெருமாளை ஸ்தோத்ரம் பண்ணுகிற போது ப்ரஹ்மாதி சர்வ தேவர்களுடைய
கர்த்தா ஸர்வஸ்ய லோகஸ்ய ஸ்ரேஷ்ட்டோ ஞான வதாம் விபு
உபேஷஸே கதம் ஸீதாம் பதந்தீம் ஹவ்ய வாஹநே
கதம் தேவ கண ஸ்ரேஷ்ட்ட நாத்மாநம் அவ புத்த்யஸே
உபேஷஸே வா வைதேஹீம் மானுஷ பிராக்ருதோ யதா –யுத்த -120-6-/7- என்கிற வாக்யத்தாலே
பெருமாளுடைய சர்வ ஸ்மாத் பரத்வத்தை ஸ்தாபித்தான்

அநந்தரம் -தேவர்கள் தவிர -ப்ரஹ்மா தனித்து ஸ்தோத்ரம் பண்ணுகிற இடத்திலும்
எதிரி கையாலே விடுதீட்டான கணக்கிலே
அக்ஷரம் ப்ரஹ்ம சத்யம் த்வம் –யுத்த -120-14-என்று
சர்வ விலக்ஷணமான பர ப்ரஹ்மம் பெருமாள் என்னும் இடமும்
த்வம் த்ரயாணம் ஹி லோகா நாம் ஆதி கர்த்தா ஸ்வயம் பிரபு -120-19–என்று
ப்ரஹ்ம லக்ஷணமான ஜகத் காரணத்வத்தையும்
ஜகத் சரீரம் சர்வம் தே -120-25–என்று சர்வ சரீரத்வத்தையும்
அஹம் தே ஹ்ருதயம் ராம ஜிஹ்வா தேவீ ஸரஸ்வதீ-இத்யாதிகளாலே ஸ்ரவ்த பிரயோகத்தில் புத்ர பரமான
ஹ்ருதய சபதத்தாலே ப்ரஹ்மாவினுடைய கார்யத்வத்தையும்
மற்றும் உள்ள தேவதைகள் எல்லாம் விபூதி ஏக தேசமான படியையும்
சரண்யம் சரணம் ச த்வா மாஹு திவ்ய மஹர்ஷயா-120-18-என்று சர்வ சரண்யத்வத்தையும் பேசினான் –

யாவன் ஒருவன் ப்ரஹ்மாவை முற்பட ஸ்ருஷ்டிக்கிறான்-என்று ஸ்வேதாஸ்வர உபநிஷத்தில் அதீதமான அர்த்தத்தை
உத்தர ஸ்ரீ ராமாயணத்தில் ப்ரஹ்மா தன்னுடைய வாக்காலே பேசினான் -எங்கனே என்னில்
சமயஸ்தே மஹா பாஹோ ஸ்வான் லோகான் பரி ரஷிதும்
சம் ஷிப்ய ச புரான் லோகான் மாயயா ஸ்வயமேவ ஹி
மஹார்ணவே சயாநோ அப்ஸூமாம் த்வம் பூர்வம் அஜீஜன –உத்தர -104-3 /-4 –என்று தொடங்கி
பத்மே திவ்யே அர்க்க சங்காஸே நாப்யாம் உத்பாத்ய மாம் அபி
பிரஜா பத்யம் த்வயா கர்ம சர்வம் மயி நிவேசிதம்
ஸோஹம் சந்யஸ்தபாரோ ஹி த்வாம் உபாஸே ஜகத் பதிம்
ரஷாம் விதத்ஸ்வ பூதேஷு மம தேஜஸ் கரோ பவாந்
ததஸ் த்வம் அபி துர்த் தர்ஷஸ் தஸ்மாத் பாவாத் சனாத நாத்
ரஷார்த்தம் சர்வ பூதா நாம் விஷ்ணுத்வம் உப ஜக்மிவாந்
அதித்யாம் வீர்யவாந் புத்ரோ ப்ராத்ரூணாம் ஹர்ஷ வர்த்தந
சமுத் பன்னேஷு க்ருத்யேஷு லோகஸ் யார்த்தாய கல்பஸே
சத்வம் வித்ராஸ்ய மாநாஸூ பிரஜாஸூ ஜகதோதுநா
ராவணஸ்ய சதா காங்ஷீ மானுஷேஷு மநோ அதாதா –உத்தர -104-7 /-11- என்று
சர்வேஸ்வரன் பரம காரணமான படியையும் -தான் அவனுக்குகே காரண பூதனுமாய்ப் பரதந்த்ரனுமாய்த்
தத்அதீன பல லாபனுமாய் இருந்த படியையும்
தங்கள் நடுவும் -ராஜ வம்சத்தில் நடுவும் -சர்வேஸ்வரன் மத்ஸ்யாதிகளுடைய மதியத்தில் போலே
ஸ்வ இச்சையால் அவதரிக்கிறார் என்னும் இடத்தையும் ப்ரஹ்மா விண்ணப்பம் செய்தான் –

தன்னுடைச் சோதிக்கு எழுந்து அருளுகிற போதும்
ஆ கச்ச விஷ்ணோ பத்ரம் தே திஷ்ட்யா ப்ராப்தோஸி மாநத
ப்ராத்ருபி ஸஹ தேவாபை ப்ரவிசஸ்ய ஸ்வ காம் தனும்
வைஷ்ணவீம் தாம் மஹா தேஜ தச்சாகாசம் ஸநாதனம்
த்வம் ஹி லோகபதிர் தேவ ந த்வாம் கேசந ஜாநதே
ருதே மாயாம் விசாலாஷீம் தவ பூர்வ பரிக்ரஹாம்
யாமிச்சசி மஹா தேஜஸ் தாம் தநும் ப்ரவிஸஸ் வயம் –உத்தர -110 –7-/10-என்று விண்ணப்பம் செய்தான் –

இப்படிகளால் ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும் கூட சரண்யமாய் பரம காரணமான பர தத்வத்தை ப்ரதிபாதிக்கிற
வேத பாகங்களுக்கு உப ப்ரும்ஹணம் பண்ணினான் –

பரதத்வ நிர்ணயம் என்னும் இரண்டாம் அதிகாரம் முற்றிற்று –

—————–

சரணாகதி தாத்பர்ய ப்ரபஞ்சம்–என்னும் மூன்றாம் அதிகாரம்

தேவதைகள் சரணாகதி –ஸ்ரீ இளைய பெருமாள் சரணாகதி –ஸ்ரீ பரதாழ்வான் சரணாகதி –
மகரிஷிகள் சரணாகதி -காகாஸூரன் சரணாகதி –
காகாஸூராதி ரக்ஷணத்தில் தண்டமும் ஆஸ்ரித ஹிதார்த்தமும் -ஸ்ரீ ஸூக்ரீவ ஸ்ரீ லஷ்மண சம்வாத தாத்பர்யம் –
ஸ்ரீ பெருமாள் சரணாகதியின் நிஷ் பலத்வ காரணம் -சாஷாத் சத்ருவையும் காக்கும் சர்வ சக்தித்வாதிகள் –
லோக ஹிதத்தில் திவ்ய தம்பதிகளின் சாமான அபிப்ராயத்வம் –
பிராட்டியின் ராவண அநு சாசனத்தின் ச பலத்வம் -த்ரிஜடா சரணாகதி -நாராயண தர்மம் –
வாலி வத சமர்த்தனம் -விஷய வாசமும் ரக்ஷண காரணமாகும் படி –
ஸ்ரீ ராமாயணத்தின் சரணாகதி வேதத்வ பிரகாரம் –

இப்படி சர்வ சரண்யமான பரதத்துவத்தினுடைய வசீகரண சமர்த்தமாய் -சர்வாதிகாரமாய் -பரம ஹிதமாய் இருக்கிற
சரணாகதி தர்மத்துக்கு விதாயகங்களான வேத பாகங்களை இப்பிரபந்தத்தில்
உபக்ரமாதிகளாலே உப ப்ரும்ஹித்தான்-எங்கனே என்னில்

————–

தேவதைகள் சரணாகதி
அவதார ஆரம்பத்திலே முற்பட சக்கரவர்த்தியினுடைய யஜ்ஜத்திலே ஹவிர்ப்பாக கிரஹண அர்த்தமாகத் திரண்ட
தேவர்கள் ரஷக ஆகாங்ஷிகளாய்
ஆவார் ஆர் துணை -என்று நிற்கிற அளவிலே
ஏதஸ்மிந் அந்தரே விஷ்ணு உப யாதோ மஹாத்யுதி
சங்க சக்ர கதா பாணி பீத வாசா ஜகத் பதி–பால -15-16–என்கிறபடியே சர்வ சேஷியான சர்வேஸ்வரன்
அவகாசம் பார்த்து ரக்ஷண சான்னாகத்தால் உண்டான புகர் தோன்றும்படி ரக்ஷண உபகரணங்களோடே கூடக்
கட்டி உடுத்து வந்து தோன்ற –
சித்த கந்தர்வ யஷாஸ் ச தத த்வாம் சரணம் கத —பால-15-24–என்று தேவ ஜாதியில் உள்ளார் எல்லாரும்
இருந்ததே குடியாக சரணாகதரான படி சொன்னான்

திரிசங்கு ஸூநஸ்ஸேபாதி விருத்தாந்தங்களிலும் விச்வாமித்ராதி வியாபார விசேஷங்களைச் சொல்லி
சரணாகதி ரக்ஷணம் பரம தர்மம் என்றும் சமர்த்த காருணிக விஷய சரணாகதி பலவிநாபூதை என்றும் காட்டினான்

——————-

ஸ்ரீ இளைய பெருமாள் -சரணாகதி
ஸ்ரீ இளைய பெருமாள் —ச ப்ராதுஸ் சரணவ் காடம் நிபீட்ய ராகு நந்தன
ஸீதாம் உவாசாதியசா ராகவம் ச மஹா விரதம் –அயோத்யா -31-2-என்று உபாய பரிக்ரஹத்தைப் பண்ணி
இதற்குப் பலமாக
குருஷ்வ மாம் அநு சாரம் வை தர்ம்யம் நேஹ வித்யதே
க்ருதார்த்தோ அஹம் பவிஷ்யாமி தவ சார்த்த பிரகல்பதே
பாவம்ஸ்து ஸஹ வேதேஹ்யா கிரிசானுஷு ரம்ஸ்யதே
அஹம் சர்வம் கரிஷ்யாமி ஜாக்ரத ஸ்வ பதஸ்ச தே –அயோத்யா -31-24-/26-என்று ஸ்ரீ பெருமாளும் பிராட்டியும்
சேர்ந்த சேர்த்தியிலே தாம் அடிமை செய்ய அபேக்ஷித்தார் என்று சொல்லுகையாலே
உபாய உபேய பர வாக்ய த்வய ரூபமான சரணாகதி மந்த்ர விசேஷத்தை உப ப்ரும்ஹித்தான்

—————-

ஸ்ரீ பரதாழ்வான் சரணாகதி
முற்பாடரான தேவர்கள் பண்ணின பிரபத்திக்காக ராவண வதத்துக்கு எழுந்து அருளுகையும்
பிற்பாடரான ஸ்ரீ பரதாழ்வான் பண்ணின பிரபத்திக்காக மீண்டு திரு அபிஷேகம் பண்ணி ராஜ்ஜியம் பண்ணுகையும்
விருத்தமான படியால் ஸ்ரீ பரதாழ்வானுக்கு பிரபத்தி பண்ணின போதே பரமபதம் சடக்கென தலைக் கட்டிற்றிலையே யாகிலும்
அவருக்கு கைகேயீ வரத்தால் பிரசக்தமான அவத்யம் தீர்க்கும்படி
மரவடியைத் தம்பிக்கு வான் பணையம் வைத்துப் போய் வானோர் வாழ -என்கிறபடியே
அப்போது சாஷாத் பலமான திருவடிகளுக்கு பிரதிநிதியான ஸ்ரீ சடகோபனாலே ச பலத்தவம் சொல்லி பின்பு
பூர்வ பரதிஜ்ஞ்ஞாதமான தேவ கார்யம் தலைக் கட்டினவாறே ஸ்ரீ புஷ்பக விமானத்தாலே
சாஷாத் பலமான திருவடிகள் ஸ்வயம் ஆகதங்களாய் அயத்ன லப்தங்களான படி சொன்னான் –

அப்படியே புற் பா முதலாப் புல் எறும்பாதி ஓன்று இன்றியே
நற்பால அயோத்தியில் வாழ் சராசரம் முற்றவும்
நற்பாலுக்கு உய்த்தனன் நான்முகனார் பெற்ற நாட்டுளே -என்றும்
த்வாம் ஆம நந்தி கவய கருணாம்ருதாப்தே
ஞான க்ரியா பஜன லப்யம் அலப்ய மந்யை
ஏதேஷு கேந வரத உத்தர கோசலஸ்த்தா
பூர்வம் ச நூர்வம பஜந்த ஹி ஜந்தவஸ்த்வாம் –ஸ்ரீ வரதராஜ ஸ்தவம் -69-என்றும் பேசுகிறபடியே
ஜங்கம ஸ்தாவர விபாகமற உபாய அதிகார பிரசங்க ரஹிதமான ஜந்துக்களை எல்லாம்
ஸ்ரீ பரதாழ்வான் பண்ணின பிரபத்தியினாலேயே அவருடைய விஷய வாச மாத்ரமே பற்றாசாக
பலப்ரதானம் பண்ணி அருளி

————

மஹரிஷிகள் சரணாகதி
பின்பு ரஷிக்கும் பிரகாரத்துக்குப் புறம் செயலான
தே வயம் பவதா ரஷ்யா பவத்விஷய வாசிந
நகரஸ்த்தோ வநஸ்த்தோ வா த்வம் நோ ராஜா ஜனேஸ்வர–ஆரண்ய -1-20–என்கிற ரிஷிகள் வாக்கியத்தின் படியே
அவர்களுக்கு விரோதிகளான ராக்ஷஸரை நிராகரித்து ரிஷிகளை ரஷித்த படி சொல்லுகையாலே
ரக்கஷ அபேக்ஷை பண்ணும் போது வேறு ஒரு உபாயம் -உபகாரம் -பண்ண வேண்டா
அபிமான கோசாரமான விஷயத்திலே துவக்காலே அநந்ய சரண்யதையை வெளியிட்டுக் கிடைக்க அமையும் -என்கிற
ஸ்ரீ திருக்கண்ண மங்கை ஆண்டான் படியே
கடைத்தலை இருந்து வாழும் சோம்பரை யுகத்தி போலும் -என்னும் அர்த்தத்தை வெளியிட்டு அருளினான் –

——————

காகாஸூர சரணாகதி
ஆர்த்ராபராதனாய் உதிரக்கையனான காகம் ப்ரஹ்மாஸ்த்ர அபி மந்த்ரிதமான துரும்பாலே துரப்புண்டு
ப்ரஹ்மா முதலான ஓன்று ஏறி ஓன்று உயர்த்தார் வாசல்கள் எல்லாம் நுழைந்து –
என்னைக் காத்துக் கொள்ள வல்லார் உண்டோ -என்று கதறின இடத்தில்
இக்காக்கைக்கு ஒருவரும் இல்லையாயிற்று -அவ்வளவில்
ச பித்ரா ச பரித்யக்த ஸூரைஸ் ச சமஹர்ஷிபி -என்கிறபடியே பிரிய ஹித காரிகளான தாயும் தகப்பனும்
அவர்கள் நாட்டில் குடி இருக்கிற தேவ ஜாதிகளும் சரணாகத ரக்ஷண தர்மத்துக்கு உபதேஷ்டாக்களான மகரிஷிகளும்
தங்கள் ஏறிட்டுக் கொண்டால்
ப்ரஹ்மா ஸ்வயம்பூ வா சதுரா நநோ வா
ருத்ரஸ் த்ரி நேத்ரஸ் த்ரி புரந்தகோ வா
இந்த்ரோ மஹேந்திர ஸூர நாயகோ வா
த்ராதும் ந சக்தா யுதி ராமவத்யம் –ஸூந்தர –51-44-என்கிறபடியே
இக்காகத்துக்கு ரக்ஷை பிறவாது என்று இதனுடைய ஹிதத்தை நிரூபித்து ஸ்ரீ பெருமாள்
கைக்கொள்ளுக்கைக்கு ஈடாக இக்காகம்
எங்கும் போய்க் கரை காணாது எறி கடல் வாய் மீண்டேயும் வங்கத்தின் கூம்பேறும் மாப்பறவை -என்கிறபடியே
அநந்ய கதியாய் விழ வேண்டும் என்று பார்த்து எல்லாரும் துரத்திக் கதவை அடைத்தார்கள்
அப்போது வேறு ஒரு திக்கை நோக்கினால் ப்ரஹ்மாஸ்திரம் தொடருகிற படியையும் ஸ்ரீ பெருமாள் எழுந்து அருளின
திக்கை நோக்கின போது கொல்ல நினைவு இன்றிக்கே செருக்கடக்க நினைத்து இருக்கிற
சர்வ லோக சரண்யன் திரு உள்ளத்தை அறிந்த ப்ரஹ்மாஸ்திரம் கால் தாழ்கிற படியையும் கண்ட காகம் தப்பிப் போக
நினைவு உண்டாய் இருக்கச் செய்தேயும்
த்ரீந் லோகாந் சம்பரிக்ரம்ய தமேவ சரணம் கத -என்கிறபடியே போக்கற்று வந்து விழுந்தது
இப்படி விழுந்த இடத்தில்
ச தம் நிபதிதம் பூமவ் சரண்ய சரணாகதம்
வதார்ஹம் அபி காகுத்ஸத க்ருபயா பர்யபாலயத் -என்கிறபடியே வதார்ஹன் போக்கற்றுத் தாம் இருந்த இடத்திலே
விழுந்த மாத்திரமே சரணாகதியாகக் கொண்டு ஸ்ரீ பெருமாள் பிராணார்த்தியான இவனுக்கு பிராண பிரதானம் பண்ணி
ரஷித்தார் என்கையாலே எத்தனையேனும் தீரக் கழிய அபராதம் பண்ணினாரையும் போக்கற்று விழுந்தால்
ஸ்ரீமச் சப்தத்திலும் நாராயண சப்தத்திலும் சொல்லுகிறபடியே நித்ய அநபாயினியான ஸ்ரீ பிராட்டி சந்நிதி உண்டாகையாலும் –
பரம காருணிகத்வாதி குணங்களாலும் -ஸ்ரீ பெருமாள் ஏறிட்டுக் கொண்டு ரஷிப்பார் என்னும் பரம ரஹஸ்யத்தை வெளிட்டான் –
பிராணார்த்தியான இக்காகத்துக்கு பிராண பிரதானம் பண்ணுகையாலே பிரபத்தி பலம் சித்தம் –
துஷ் பிரக்ருதியான இக்காகத்துக்கு சிஷையாக ஒரு கண் அழிவால் அஸ்திரத்தை விலக்கினார் –

—————–

காகாஸூராதி ரக்ஷணத்தில் தண்டமும் ஆஸ்ரித ஹிதார்த்தமும் –
ஸ்ரீ பரசுராமன் அளவில் தொடுத்த அம்பை -அவன் தெளிந்து த்வந்த்வ யுத்த அபேக்ஷை தவிர்ந்த அளவிலே
அவனுக்கு மநீஷித விருத்தங்களான ஸூஹ்ருதங்களிலே ஏவினார் –
சமுத்ரத்தைக் கொடுத்து தொடுத்த அம்பை சமுத்திர அபிமான புருஷன் ச அனுதாபனாய் சரணாகதன் ஆகையால்
தவிஷுத்துக்கள் பக்கலிலே ஆஸ்ரிதருடைய பாப க்ருத்யத்தை ஏறிடும் கணக்கில்
சமுத்திர விரோதிகளான பாபிஷ்டர் பக்கலிலே ஏவினார்
காகத்தைப் பற்ற அஸ்திரத்தை பிரயோகித்த அளவிலே போக்கறுதி ஒழிய உள்ளரு பசை இல்லாத காகம்
சரணாகதமான போது இக்காகத்துக்கு அபராதம் பண்ணுகையிலே அபிசந்தி விராமம் இல்லாதபடியால் –
மற்றைக் கண் கொள்ளாமே கோல் கொண்டு வா -என்கிறபடியே இனி ஓர் அபராதத்தோடே மற்றைக் கண்ணும் போம்
என்று அஞ்சி துர் அபி சந்தியை விட்டுத் திரிகைக்காக ஒரு கண்ணை அஸ்திரத்துக்கு இலக்கு ஆக்கினார்
ஆகையால் இம்மூன்று விருத்தாந்தங்களிலும்
அஸ்திரத்துக்கு லஷ்யம் கொடுத்தபடி எல்லாம் ஆஸ்ரித ஹிதமாக என்று நிர்ணீதம்

——–

ஸ்ரீ ஸூக்ரீவ ஸ்ரீ லஷ்மண சம்வாத தாத்பர்யம் –
கார்யத்தில் அபி சந்தி உண்டாய் இருக்க போக பிரசங்கத்தாலே அந்ய பரராய்க் கடுக ஸ்ரீ பெருமாள் எழுந்து அருளி இருந்த
இடத்தில் வாராத அளவிலே ஸமயாதி லங்கனம் பண்ணினாராகப் பழி சுமந்த மஹா ராஜர் விஷயத்திலே
ஸ்ரீ இளைய பெருமாளுடைய சீற்றத்தைக் கண்ட சந் மந்திரியான ஸ்ரீ திருவடி
க்ருத அபராதஸ்ய ஹி தே நாந்யத் பஸ்யாம் யஹம் ஷமம்
அந்தரேண அஞ்சலிம் பத்த்வா லஷ்மணஸ்ய பிரசாதநாத் -என்று அவ்வசரத்திலே அபராதம் பற்றாசாக
சரணாகதராய் ப்ரசாதிக்கப் பிராப்தம் என்று ஸ்ரீ மஹா ராஜருக்கு தர்ம உபதேசம் சொல்லும் கிரமத்திலே
ஹிதம் சொல்ல ஸ்ரீ மஹாராஜரும் தெளிந்து –
யதி கிஞ்சித் அதிக்ராந்தம் விச்வாசாத் பிரணயேந வா
ப்ரேஷ் யஸ்ய ஷமிதவ்யம் மே ந கஸ்சின் ந பராத்யதி –கிஷ்கிந்தா -36-11-என்று
க்ஷமை கொண்ட பிரகாரத்தைச் சொல்லுகையாலே
ஸ்ரீ பகவத் விஷயத்தில் சாபராதர் ஆனாலும் பாகவதரை க்ஷமை கொள்ள அம்முகத்தாலே ஸ்ரீ பெருமாள் க்ஷமித்து
அருளுகையாலே இவனும் நிராபராதனாய்க் கைங்கர்ய யோக்யனாம் என்னும் இடத்தை வெளியிட்டு அருளினான்

யச்ச சோகாபி பூதஸ்ய ஸ்ருத்வா ராமஸ்ய பாஷிதம் –
மயா த்வம் புருஷாண்யுக்த தச்ச தவம் ஷந்தும் அர்ஹஸி –கிஷ்கிந்தா -36-27-என்று ஸ்ரீ இளைய பெருமாள்
தம்முடைய பாருஷ்ய வாக்யங்களுக்கு அடி சோக பரவசரான ஸ்ரீ பெருமாளுடைய சீற்றத்து அளவில் பிறந்த பாசுரங்கள்
என்று தம்முடைய அபராதத்தை சோபாதிகமாக்கி
ந ச சங்குசித பந்த்தா யேந வாலீ ஹதோ கத –என்றால் போலே மேல் எழுச்சியான ஸ்ரீ பெருமாளுடைய
பாசுரங்களுக்குக் காரணம் -காமன் செய்தான் -மன்யு செய்தான் -என்கிற கணக்கிலே சோகமே யாயிற்று –
ஸமயே திஷ்ட்ட ஸூக்ரீவ -என்கையாலே ஸ்ரீ பெருமாள் அருளிச் செய்த பாசுரங்களுக்கு -இப்படித் தாத்பர்யம் என்று காட்டி
அப்படியே சோபாதிகமான தங்கள் அபராதங்களுக்கு ஸ்ரீ மஹா ராஜரை க்ஷமை கொண்டார் என்கையாலே
சாபராதரான ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் புரிந்து அனுதாபத்தாலே க்ருத ப்ராயச்சித்தரானால் இவர்கள் விஷயத்தில்
அபராத தசையில் பண்ணின அநாத ராதிகளுக்குத் தாங்கள் எதிரே க்ஷமை கொள்ள வேண்டும்
என்னும் சாஸ்த்ரார்த்தைக் காட்டினான் –

———–

ஸ்ரீ பெருமாள் சரணாகதியின் நிஷ் பலத்வ காரணம்
இப்படி ஸ்ரீ விபீஷண வ்ருத்தாந்தத்துக்கு முன்பு சரணாகதி தர்மத்தில் இப்பிரபந்தம் நின்ற நிலை சொன்னோம்
ஸ்ரீ விபீஷண வ்ருத்தாந்தத்துக்கு பின்பு –
சமுத்திரம் ராகவோ ராஜா சரணம் கந்தும் அர்ஹதி–யுத்த -19-31-என்று தனக்கு சரணாகதி பலிக்கக் கண்ட
பரம தார்மிகனுடைய வாக்யத்தாலே அசக்தனுக்கு அபிமத சித்திக்கு சக்தனாய் ஆஸ்ரயிக்க பிராப்தம் என்னும்
இடம் சொன்னான் -அவ்விடத்தில்
சாபமாநய ஸுவ் மித்ரே சராம்ஸ் சாஸீ விஷோபமாந்
சாகரம் சோக்ஷயிஷ்யாமி பத்ப்யாம் யாந்து ப்லவங்கமா -என்று அருளிச் செய்யக் கடவ
ஸ்ரீ பெருமாள் கையம்பு மாண்டவர் இல்லாமையாலும் –
சரணமாக வரிக்கப்பட்ட ஜலாசயம் அல்ப மதியுமாய் அல்ப சக்தியுமாகையாலும்
சரணாகதி பலியாது ஒழியும் அத்தனை

——————

சாஷாத் சத்ருவையும் காக்கும் சர்வ சக்தித்வாதிகள்
ராவணன் தன்னைக் குறித்து ரிபூணாம் அபி வத்சலரான ஸ்ரீ பெருமாள்
அராஜ சமிமம் லோகம் கர்த்தாஸ்மி நிஸிதை சரை
நஸேச் சரணம் அப்யேஷி மாம் உபாதாய மைதலீம்–யுத்த –41-66- என்று அருளிச் செய்த பாசுரத்தாலே
ஸ்ரீ பெருமாளுடைய சரண்யதைக்கு உறுப்பான சர்வ சக்தித்வத்தையும் பரம காருணிகத்வத்தையும்
ஹித ப்ரவர்த்தகத்தையும் பிரகாசிப்பித்தான்

————————–

லோக ஹிதத்தில் திவ்ய தம்பதிகளின் சமாந அபிப்ராயத்வம்
இயம் சீதா மம ஸூதா ஸஹ தர்ம சரீதவ-பால -73-26-என்கிறபடியே
சரணாகத ரக்ஷண தர்மத்திலும் ஸஹ தர்ம சாரிணியான ஸ்ரீ பிராட்டியும்
மித்ர மவ்பயிகம் கர்த்தும் ராம ஸ்த்தாநம் பரீப்சதா
வதம் சா நிச்சதா கோரம் த்வய அசவ் புருஷர்ஷப
விதித சாஹி தர்மஞ்ஞ சரணாகத வத்ஸல
தேந மைத்ரீ பவது தே யதி ஜீவிதம் இச்சசி
பிரசாத யஸ்வ த்வம் ஸைநம் சரணாகத வத்சலம்
மாம் சாஸ்மை ப்ரயதோ பூத்வா நிர்யாத யிதும் அர்ஹஸி -ஸூந்தர -21-20-/22-என்று ராவணன்
பிரதிகூலனாய் இருக்கச் செய்தேயும் மாத்ருத்வ ப்ரயுக்தமான வாத்சல்ய அதி சயத்தாலே
அஸ்து தே என்னும் பிரகாரத்தாலே -அருளிச் செய்த வாக்யத்தாலே இத்தம்பதிகள் லோக ஹிதத்திலே
சமாந அபிப்பிராயர் என்னும் இடத்தைக் காட்டினான் –

—————

ஸ்ரீ பிராட்டியின் ராவண அநு சாசனத்தின் ச பலத்வம்
இப்படி -தேந மைத்ரீ பவதுதே -என்றதுவும் ராவணனுக்கு ஸிஸூ பாலனான ஜன்மாந்தரத்திலே
அந்திம ஷணத்திலுமே யாகிலும் கார்யகரம் ஆயிற்று –

——————–

த்ரிஜடையின் சரணாகதி
சரண்யா ஸஹ தர்ம சாரிணியான ஸ்ரீ பிராட்டி விஷயத்திலே தர்ஜன பர்சனாதி
ப்ரவ்ருத்தைகளான ராக்ஷஸிகளைக் குறித்து
ததலம் க்ரூர வாக்யை வ சாந்த்வமேவாபி தீயதாம்
அபியா சாம வைதேஹீம் ஏதத்தி மம ரோஸதே
பர்த்ஸிதா மபி யா சத்வம் ராக்ஷஸ்ய கிம் விவஷயா
ராகவாத்தி பயம் கோரம் ராக்ஷஸாநாம் உபஸ்திதம்
பிரணிபாத பிரசன்னா ஹி மைதிலீ ஜனகாத்மஜா
அலமேஷா பரித்ராதும் ராக்ஷஸ்யோ மஹதோ பயாத்–என்று த்ரிஜடையும் ஸ்வ மதம் சொன்ன படியைப் பேசினான்
ஸ்ரீ பிராட்டியும் அவர்கள் இசைவு இன்றிக்கே இருக்க சத்துவ ப்ரக்ருதியான த்ரிஜடையோடு அவர்களுக்கு உண்டான
துவக்கத்தாலே வாத்சல்ய பரவசையாய் அருளிச் செய்த வார்த்தையை
ஸ்ரீ வானர வீரர்களுக்கு அநு பாஷித்துக் காட்டுகிற ஸ்ரீ திருவடி
அலமேஷா பரித்ராதும் ராகவாத் ராக்ஷஸீ கணம் -என்று த்ரிஜடை வாக்கியத்தை முடித்து
ததஸ் சா ஹ்ரீமதீ பாலா பர்த்துர் விஜய ஹர்ஷிதா
அவோ சத்யதி தத் தத்யம் பவேயம் சரணம் ஹி வ –என்று ஸ்ரீ பிராட்டி அருளிச் செய்த
ரஷா பர ஸ்வீ கார வாக்யத்தை அநு வதித்துக் காட்டினான்

பின்பு சாபரதைகளான ராக்ஷஸிகளைப் பற்ற ஸ்ரீ ராம தூதன் சீறின விடத்து
பாபாநாம் வா ஸூபாநாம் வா வாதார்ஹாணாம் ப்லவங்கம
கார்யம் கருண மார்யேண ந கச்சின் நா பராத்யதி –இத்யாதிகளாலே அவன் சீற்றத்தை ஆற்றி
ஸ்ரீ பிராட்டி ராக்ஷஸிகளைத் தான் ஏறிட்டுக் கொண்டு ரஷித்த படி சொன்னான் —
இவ்விருத்தாந்தத்தை அனுசந்தித்த ஸ்ரீ பட்டர் ஸ்ரீ ராம கோஷ்டிக்கும் ஆகாத நமக்கு ஸ்ரீ பிராட்டியுடைய
க்ஷமை ஒழியத் தஞ்சம் இல்லை என்னும் இடத்தை –
மாதர் மைதிலி ராஷசீஸ் த்வயி ததை வார்த்ராபராதாஸ் த்வயா
ரஷந்த்யா பவநாத் மஜாத் லகுதரா ராமஸ்ய கோஷ்ட்டீ க்ருதா
காகம் தம் ச விபீஷணம் சரணம் இத்யுக்தி ஷமவ் ரஷத
சாந ஸாந்த்ர மஹா காஸ் ஸூக யது ஷாந்திஸ் தவா கஸ்மிகீ –ஸ்ரீ குணரத்னகோசம் -50–
என்று அருளிச் செய்தார் –

இப்படி ஆறு காண்டங்களிலும் சரணாகதி தர்மமே அஞ்சுரு வாரியாகக் கோக்கப் பட்டது –

————

ஸ்ரீ நாராயண தர்மம் —
உத்தர ஸ்ரீ ராமாயணத்திலும் ராவணன் பாட்டன்மார் காலத்தில் ஸ்ரீ விஷ்ணு அவதாரஸ்த்தனான சர்வேஸ்வரன்
சரணாகதரான தேவர்களை ரக்ஷிப்பதற்காகத் திரு உள்ளம் பற்றி -ராஷசஸரோடு பொருத அளவிலே –
பூசலில் கெட்டு பராங்முகராய் லங்கையைக் குறித்து பலாயனம் பண்ணுகிற ராக்ஷஸரைத் பின் தொடர்ந்து
சார்ங்கம் உதைத்த சர மழைகளாலே கொன்று சூறையாடக் கண்ட மால்யவான் புரிந்து –
நாராயண ந ஜாநீஷே ஷாத்த்ரம் தர்மம் ஸநாதனம்
அயுத்த மநஸோ பக்நாந் அஸ்மாந் ஹம்ஸி யதேதர–உத்தர -8-3- என்று
ஓடிப்போகிற எங்களைக் கொல்லுகை ஷத்ரிய தர்ம விருத்தம் அன்றோ -தர்மம் அறியாதார் செய்யுமத்தை
தர்மஞ்ஞனான நீ செய்யா நிற்கிறது என் -என்று ஆற்றாமையால் முறையிட
சர்வேஸ்வரன் -நாம் ஷத்ரியராகில் அன்றோ ஷத்ரியம் அனுஷ்டிப்பது -நம்மை நாராயணன் என்று நீ சொன்னபடியே
நாம் நியந்த்ருத்வாதிகளாலே சர்வ விலக்ஷணர் ஆகையால் நாராயண தர்மமான
சரணாகத ரக்ஷணம் அனுஷ்டிக்கிறோம் என்று அபிப்ராயம் கொண்டு
யுஷ்மத்தோ பய பீதா நாம் தேவா நாம் ஹி வை மயா பயம்
ராக்ஷஸோத் சாதனம் தத்தம் ததே ததனு பால்யதே
பிராணைரபி பிரியம் கார்யம் தேவா நாம் ஹி சதா மயா
ஸோஹம் வோ நிஹ நிஷ்யாமி ரஸாதல கதா நபி –உத்தர -8-7-/8-என்று
நாம் தேவர்களுக்குப் பண்ணின அபய பிரதானத்தாலே பசுக்களுக்காகப் புலிகளைத் தொடர்ந்து கொல்லும் கணக்கிலே
உங்களைக் கொல்லுகிறோம்-என்று அருளிச் செய்த பாசுரத்தாலே மற்றுமுள்ள ஷத்ரிய தர்மாதிகளிலும் காட்டில்
சரணாகத ரக்ஷண தர்மமே ஸ்ரீ பெருமாளுக்கு அநு பால நீயம் என்னும் இடத்தை ஸ்தாபித்தான் –

————-

வாலி வத சமர்த்தனம்
வாலியுடைய சோத்யத்திற்கும் இவ்வுத்தரத்தையே திரு உள்ளம் பற்றி
ஸூஷ்ம பரம துர் ஜ்ஜேய சதாம் தர்ம பிலவங்கம்–கிஷ்கிந்தா -18-15-என்று கம்பீரமாக ஸ்ரீ பெருமாள் அருளிச் செய்தார்
முன்பு சாபராதரான ஸ்ரீ மஹா ராஜர் அநு தப்தராய் சரணாகதராக அவரை நீ நலிந்தாயாகையால்
நீ தண்ட்யனாகையாலும்-சரணாகதாரன ஸ்ரீ மஹா ராஜரை ரஷிக்கை நமக்குத் பரமாகையாலும்
உன்னை நிராகரித்தோம் என்று தாத்பர்யம்

————-

விஷய வாசமும் ரக்ஷண காரணமாகும் படி
இப்பிரபந்தம் தலைக்காட்டுகிற இடத்திலும் உபாய அநதிகாரிகளான ஸ்த்தாவரங்களையும் கூட
விஷயே தே மஹா ராஜ ராம வ்யஸன கர்சிதா
அபி வ்ருஷா பரிம்லாநா ச புஷ்பாங்குர கோரகா–அயோத்யா -59-8-என்னும்படி
உண்டான விஷய வாசத்தையும் -அவஸ்த்தா விசேஷத்தையும் பற்றாசாக ரஷித்த படி பரக்கப் பேசப்பட்டது –

————–

ஸ்ரீ ராமாயணத்தின் சரணாகதி வேதத்வம்
உபக்ரம உபஸம்ஹார அவப்யாஸோ அபூர்வதா பலம்
அர்த்த வாத உபபத்தீ ச லிங்கம் தாத்பர்ய நிர்ணய –என்கிற
தாத்பர்ய லிங்கங்களை எல்லாம் பரிபூர்ணமாக உடையதாய் ஸ்ரீ வால்மீகி பகவானாலே த்ருஷ்டமாய்
இருபத்தொரு சரணாகதி வேதம்
இதில் இவ் வபய பிரதான பிரகரணம் சர்வ ரஹஸ்ய சாரங்களையும் திரள வெளியிட்ட உபநிஷத் பாகம்

—————————–

சரணாகதி தாத்பர்ய பஞ்சகம் என்னும் மூன்றாம் அதிகாரம் முற்றிற்று –

——————————————-

கவி தார்க்கிக ஸிம்ஹாய கல்யாண குண சாலிநே
ஸ்ரீமதே வேங்கடேசாய வேதாந்த குரவே நம —

—————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –