ஸ்ரீ திருச்சந்த விருத்தம்-41-60- -ஸ்ரீ உ வே -PBA -ஸ்வாமிகள்–ஸ்ரீ திவ்யார்த்த தீபிகை –

ஆயனாகி ஆயர்மங்கை வேய தோள் விரும்பினாய்
ஆய நின்னை யாவர் வல்லர் அம்பரத்தோடு இம்பராய்
மாய மாய மாயை கொல் அதன்றி நீ வகுத்தலும்
மாய மாய மாக்கினாய் யுன் மாயம் முற்றும் மாயமே –41-

ஆயனாகி ஆயர்மங்கை வேய தோள் விரும்பினாய்-
இடையனாகி –இடைப்பெண் நப்பின்னை பிராட்டியின் மூங்கில் போன்ற தோள்களை விரும்பி புணர்ந்தாய்
ஆய நின்னை யாவர் வல்லர் அம்பரத்தோடு இம்பராய்-
உனது ஸ்வரூபத்தை ஆராய மேல் உலகத்திலும் இவ் உலகத்திலும் வல்லார் யார்
மாய மாய மாயை கொல்-
ஆச்சர்ய பூதனாய் -சர்வஜ்ஞ்ஞனாய் இருந்தும் உன்னாலேயும் உனது ஸ்வரூபம் அறிய முடியாதே
அதன்றி நீ வகுத்தலும் மாய மாய மாக்கினாய் யுன் மாயம் முற்றும் மாயமே –
அது அப்படி இருக்கட்டும் -சர்வ சக்தனான நீ உன்னை வணங்கி வழிபட கரண களேபரங்களை கொடுத்து இருந்தும்
சேதனர்கள்-நல் வழியில் புகாமல் மாய்ந்து போக அந்த விநாசத்தை நீ சகிக்க மாட்டாமல் -பிரகிருதி அவஸ்தையில் நிறுத்தினாய்

உனது மாயம் -சங்கல்பம் எல்லாம் எவ்வளவு ஆச்சர்யமாக இருக்கிறதே
நல் வழி தவிர்ந்து தீய வழிகளில் செல்லும் சம்சாரிகளை சம்ஹரிப்பதும் -கர்ம அனுகுணமாக ரஷணம் என்று அருளுகிறார்

——————————————————————-

வேறு இசைந்த செக்கர் மேனி நீறணிந்த புன் சடைக்
கீறு திங்கள் வைத்தவன் கை வைத்தவன் கபால மிசை
ஊறு செங்குருதியால் நிறைத்த காரணம் தன்னை
ஏறு சென்று அடர்த்த வீச பேசு கூசம் இன்றியே –42-

வேறு இசைந்த செக்கர் மேனி -வேறாக சம்ஹார தொழிலுக்கு தக்க சிவந்த உடலை உடையானாய்
நீறணிந்த புன் சடைக் கீறு திங்கள் வைத்தவன் -ருத்ரன் –
கை வைத்தவன் கபால மிசை-தன் கையில் வைத்து இருந்த வழிய கபாலத்தை
ஊறு செங்குருதியால் நிறைத்த காரணம் தன்னை-ஏறு சென்று அடர்த்த வீச பேசு கூசம் இன்றியே-
கூசாமல் சென்று நப்பின்னை பிராட்டிக்காக எருதுகளை வலி அடக்கிய பெருமானே அருளிச் செய்ய வேணும்

——————————————————————

வெஞ்சினத்த வேழவெண் மருப்பொசித்து உருத்தமா
கஞ்சனைக் கடிந்து மண் அளந்து கொண்ட காலனே
வஞ்சனது வந்த பேய்ச்சி யாவி பாலுள் வாங்கினாய்
அஞ்சனத்த வண்ணனாய வாதி தேவன் அல்லையே –43-

வெஞ்சினத்த வேழவெண் மருப்பொசித்து-உக்ரமான கோபத்தை உடைய குவலயாபீடம் என்ற யானையின் வெண்மையான
தந்தத்தை ஒடித்து அந்த யானையை முடித்து
உருத்தமா கஞ்சனைக் கடிந்து –கோபிஷ்ட பலிஷ்டன் ஆகிய கம்சனை வதம் செய்து
மண் அளந்து கொண்ட காலனே-திரு விக்ரமனாய் உலகம் எல்லாம் அளந்த திருவடியை உடையவனே-

————————————————————————

பாலின் நீர்மை செம்பொன் நீர்மை பாசியின் பசும்புறம்
போலு நீர்மை பொற்புடைத் தடத்து வண்டு விண்டுலா
நீல நீர்மை யென்றிவை நிறைந்த கால நான்குமாய்
மாலின் நீர்மை வையகம் மறைந்ததென்ன நீர்மையே –44-

பாலின் நீர்மை செம்பொன் நீர்மை பாசியின் பசும்புறம் போலு நீர்மை-
பால் போலே வெண்மை நிறம் கொண்டும்
சிவந்த பொன்னின் நிறம் போலே செம்மை நிறமும்
பாசியின் வெளி நிறம் பச்சை போலே
பொற்புடைத் தடத்து வண்டு விண்டுலா நீல நீர்மை
அழகான தடாகத்தில் உள்ள வண்டுகள் சிறகை விரித்து கரு நெய்தல் பூவின் நிறம் போலே கரு நீலம் என்ன
யென்றிவை நிறைந்த கால நான்குமாய் மாலின் நீர்மை
நான்கு யுகங்களுக்கும் நிர்வாஹகனாய் இருக்கும் எம்பெருமானின் சௌலப்ய குணத்தை
வையகம் மறைந்ததென்ன நீர்மையே –இப்படி முகம் காட்டினத்தை அனுசந்தித்து இன்னும் சம்சாரிகள் கடை தேற வில்லை
ஏது என்ன துர்வாசன பலம் என்கிறார்

———————————————————

மண்ணுளாய் கொல் விண்ணுளாய் கொல் மண்ணுளே மயங்கி நின்று
எண்ணும் எண் அகப்படாய் கொல் என்ன மாயை நின்தமர்
கண்ணுளாய் கொல் சேயை கொல் அநந்தன் மேல் கிடந்த வெம்
புண்ணியா புனம் துழாய் அலங்கல் அம் புனிதனே –45-

மண்ணுளாய் கொல் விண்ணுளாய் கொல் –
லீலா விபூதியிலே திருவவதரித்தாய் -பரம பத நாதனாய் இருந்து வைத்தும்
மண்ணுளே மயங்கி நின்று எண்ணும் எண் அகப்படாய்
சம்சாரிகளின் எண்ணங்களுக்கு விஷயம் ஆகாது இருக்கின்றாய்
கொல் என்ன மாயை நின்தமர் கண்ணுளாய் கொல்
உனது அநந்ய பிரயோஜன அடியார்களுக்கு எளிதாக விஷயம் ஆகிறாய்
சேயை கொல்
மற்றவர்களுக்கு தூரச்தனாய் இருக்கிறாய்
அநந்தன் மேல் கிடந்த வெம் புண்ணியா புனம் துழாய் அலங்கல் அம் புனிதனே
பல பல வகையாக பரந்து நிற்கிற எல்லா ஆற்றல் -இது என்ன ஆச்சர்யம் என்கிறார் –

தானும் சம்சாரத்தில் இருந்தும் அவனது சௌலப்யங்களையும் பரத்வங்களையும் ஏடு படுத்தி அருளுவது அவனாலேயே என்கிறார்

———————————————

தோடு பெற்ற தண் துழாய் அலங்கலாடு சென்னியாய்
கோடு பற்றி யாழி யேந்தி யஞ்சிறைப் புள்ளூர்தியால்
நாடு பெற்ற நன்மை நன்மை யில்லை யேனும் நாயினேன்
வீடு பெற்று இறப்போடும் பிறப்பு அறுக்கும் ஆ சொலே –46-

தோடு பெற்ற தண் துழாய் அலங்கலாடு சென்னியாய்-
இதழ்கள் உடைய குளிர்ந்த திருத் துழாய் மாலை சூடிய திரு அபிஷேகத்தை உடையவனாய்
கோடு பற்றி யாழி யேந்தி யஞ்சிறைப் புள்ளூர்தியால்-
சங்கு சக்கரம் ஏந்தி கொண்டு கருட வாகனாகவும் உள்ள உன்னால்
நாடு பெற்ற நன்மை நன்மை யில்லை யேனும்
மற்ற பேர்கள் பெற்ற நன்மை நான் பெற வில்லை யாயினும்
நாயினேன் வீடு பெற்று இறப்போடும் பிறப்பு அறுக்கும் ஆ சொலே
நீசனான அடியேன் மோஷம் பெற்று சம்சாரம் தொலைக்கும் வகையை அருளிச் செய்ய வேண்டும் –

—————————————————————

காரோடு ஒத்த மேனி நாங்கள் கண்ண விண்ணின் நாதனே
நீரிடத்து அரவணைக் கிடத்தி என்பர் அன்றியும்
ஓர் இடத்தை அல்லை எல்லை இல்லை என்பர் ஆதலால்
சேர்விடத்தை நாயினேன் தெரிந்து இறைஞ்சும் ஆ சொலே –47-

காரோடு ஒத்த மேனி நாங்கள் கண்ண விண்ணின் நாதனே நீரிடத்து அரவணைக் கிடத்தி என்பர் அன்றியும்-
ஷீராப்தி நாதனாகவும் இருந்து–அதுக்கும் மேலே-
ஓர் இடத்தை அல்லை எல்லை இல்லை என்பர் ஆதலால்
நீர் உகந்து அருளி இருக்கும் இடங்களுக்கு எல்லை இல்லையே
சேர்விடத்தை நாயினேன் தெரிந்து இறைஞ்சும் ஆ சொலே
ஆஸ்ரியர்க்காக உறையும் இடத்தை தெரிந்து கொண்டு ஆஸ்ரயிக்கும் படியை அருளிச் செய்ய வேண்டும் –
சர்வ வஸ்துக்களிலும் வ்யாப்தியாய் இருக்கிறான் என்கிறார்

———————————————————

குன்றில் நின்று வான் இருந்து நீள் கடல் கிடந்தது மண்
ஓன்று சென்று அது ஒன்றை உண்டு ஓன்று இடந்து பன்றியாய்
நன்று சென்ற நாள் அவற்றுள் நல் உயிர் படைத்து அவர்க்கு
அன்று தேவு அமைத்து அளித்த வாதி தேவன் அல்லையே –48-

குன்றில் நின்று
திருவேங்கட திருமலையிலே நின்று
வான் இருந்து நீள் கடல் கிடந்தது மண் ஓன்று சென்று
ஒரு திருவடியால் -ஒரு காலத்தில் — திரிவிக்ரமனாய் எல்லை கடந்து அளந்து –
அது ஒன்றை உண்டு-
மற்று ஒரு கால் அந்த பூமியை விழுங்கியும்
ஓன்று இடந்து பன்றியாய்-
நன்று சென்ற நாள் அவற்றுள் நல் உயிர் படைத்து அவர்க்கு-
நன்றாய் சென்ற நாட்களிலே நல்ல உயிரான மனுஷ்யர்களை ஸ்ருஷ்டித்தும்
அளித்த வாதி தேவன் அல்லையே-
தங்கள் குணங்களுக்குத் தக்க தேவாதிகளை ஏற்படுத்தி அருளிய பரம புருஷன் நீயே என்கிறார் –

————————————

கொண்டை கொண்ட கோதை மீது தேனுலாவு கூனி கூன்
உண்டை கொண்டு அரங்கவோட்டி யுண் மகிழ்ந்த நாதனூர்
நண்டை உண்டு நாரை பேர வாளை பாய நீலமே
அண்டை கொண்டு கெண்டை மேயும் அம் தண் நீர் அரங்கமே –49-

————

வெண் திரைக் கரும் கடல் சிவந்து வேவ முன்னொரு நாள்
திண் திறல் சிலைக்கை வாளி விட்ட வீரர் சேருமூர்
எண் திசைக் கணங்களும் இறைஞ்சி யாடும் தீர்த்த நீர்
வண்டு இரைத்த சோலை வேலி மன்னு சீர் அரங்கமே –50-

————–

சரங்களைத் துரந்து வில் வளைத்து இலங்கை மன்னவன்
சிரங்கள் பத்தறுத்து உதிர்த்த செல்வர் மன்னு பொன்னிடம்
பரந்து பொன்னிரந்து நுந்தி வந்தலைக்கும் வார் புனல்
அரங்கம் என்பர் நான்முகத் தயன் பணிந்த கோயிலிலே –51-

———–

பொற்றை யுற்ற முற்றல் யானை போர் எதிர்ந்து வந்ததைப்
பற்றி உற்று மற்றதன் மருப்பு ஒசித்த பாகனூர்
சிற்றெயிற்று முற்றல் மூங்கில் மூன்று தண்டர் ஒன்றினார்
அற்ற பத்தர் சுற்றி வாழும் அம் தண் நீர் அரங்கமே –52-

———–

மோடியோட இலச்சையாய சாபம் எய்தி முக்கண்ணான்
கூடு சேனை மக்களோடு கொண்டு மண்டி வெஞ்சமத்து
ஓட வாணன் ஆயிரம் கரம் கழித்த வாதிமால்
பீடு கோயில் கூடு நீர் அரங்கம் என்ற பேரதே –53-

மோடியோட-காளி உடன் –
இலச்சையாய சாபம் எய்தி முக்கண்ணான்-வெட்கத்தை விளைப்பதான சாபம் பெற்ற ருத்ரனும்
கூடு சேனை மக்களோடு கொண்டு மண்டி வெஞ்சமத்து ஓட-ஸ்வ ஜனங்களோடு திரண்ட சேனையை அழித்துக் கொண்டு
பயங்கரமான போர் களத்தில் இருந்து வேகமாக ஓடி போக
வாணன் ஆயிரம் கரம் கழித்த வாதிமால்-பீடு கோயில் கூடு நீர் அரங்கம் என்றபேரதே
இலச்சை -லச்சை என்னும் வேதா சொல்லின் திருப்பு –

—————————————————————-

இலைத்தலைச் சரம் துரந்து இலங்கை கட்டு அழித்தவன்
மலைத்தலைப் பிறந்து இழிந்து நுந்து சந்தனம்
குலைத்தலைத் திறுத்து எறிந்த குங்குமக் குழம்பினோடு
அலைத் தொழுகு காவிரி அரங்கமேய வண்ணலே –54-

இலைத்தலைச் சரம் துரந்து-
இலை போலே நுனி உடைய அம்புகளை உபயோகித்து
இலங்கை கட்டு அழித்தவன்-
இலங்கையின் அரண்களை அழித்த ராம பிரான்
மலைத்தலைப் பிறந்து இழிந்து நுந்து சந்தனம்–
சக்யம் என்னும் மலையிலே பிறந்து -அங்கேயே பிரவகித்து நெடுதாய் ஓடி வந்து சந்தன மரங்களை பேர்த்தும்
குலைத்தலைத் திறுத்து எறிந்த குங்குமக் குழம்பினோடு-
கும்குமப் படர் கொடியை சிதில படுத்தி -அந்தக் கொடிகளில் இருந்து வெளிப்பட்ட கும்கும குழம்புடன் கூடி
அலைத் தொழுகு காவிரி அரங்கமேய வண்ணலே –
அலை மோதிக் கொண்டு நெருக்கமாக இருக்கும் திருக் காவேரி உடைய –
இலங்கையை கட்டழித்தவன் அரங்கம் மேய அண்ணலே என்கிறார்-

இந்த பாசுரத்தை ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் நாள் தோறும் நீராடும் பொழுது அனுசந்திப்பார்கள்-

———————————————-

மன்னு மா மலர்க்கிழத்தி வைய மங்கை மைந்தனாய்ப்
பின்னும் ஆயர் பின்னை தோள் மணம் புணர்ந்தது அன்றியும்
உன்ன பாதம் என்ன சிந்தை மன்ன வைத்து நல்கினாய்
பொன்னி சூழ் அரங்கமேய புண்டரீகன் அல்லையே –55-

மன்னு மா மலர்க் கிழத்தி-
சிறந்த தாமரை பூவில் பொருந்திய பிராட்டிக்கும்
வைய மங்கை மைந்தனாய்ப் பின்னும்-
ஸ்ரீ பூமிப் பிராட்டிக்கும் விரும்பத் தக்க யுவாவாய்
ஆயர் பின்னை தோள் மணம் புணர்ந்தது அன்றியும்-
கோபாலரான கும்பனின் மகள் நப்பின்னை பிராட்டி உடைய தோளோடு சம்ச்லேஷித்து இருக்கும்
உன்ன பாதம் என்ன சிந்தை மன்ன வைத்து நல்கினாய் பொன்னி சூழ் அரங்க மேய புண்டரீகன் அல்லையே –
அவர்களுடன் இருக்கும் திவ்ய அனுபவம் அசாதாரணம் என்று நினைத்து எனது ஹிருதயத்திலே நொடிப் பொழுதும் அகலாமல்
உனது திருவடிகளை வைத்து அருளினாய் -என்ன வாத்சல்யம்-
எனக்கு மட்டும் இல்லாமல் சர்வ ஜனங்களும் சேவிக்க திருவரங்கத்தில் பள்ளி கொண்டாய்

—————————————————-

இது முதல் ஆறு பாசுரங்களால் திருக் குடந்தை பெருமாளை மங்களா சாசனம் செய்து அருளுகிறார் –

இலங்கை மன்னன் ஐந் தொடைந்து பைந்தலை நிலத்துகக்
கலங்க அன்று சென்று கொன்று வென்றி கொண்ட வீரனே
விலங்கு நூலர் வேத நாவர் நீதியான கேள்வியார்
வலம்கொளக் குடந்தையுள் கிடந்த மாலும் அல்லையே –56-

பைந்தலை நிலத்துக-வலிய தலைகள் பூமியில் விழுந்து ஒழியவும்
கலங்க அன்று சென்று கொன்று வென்றி கொண்ட வீரனே
விலங்கு நூலர் –பூணூல் தரித்த
வேத நாவர் நீதியான கேள்வியார்-வேதங்களை நாவின் நுனியில் உடையவர் –
நல்ல ஆசரியர் பக்கல் சாரமான அர்த்தங்களைக் கேட்டு உணர்ந்த வைதிகர்களும்
வலம் கொளக் குடந்தையுள் கிடந்த மாலும் அல்லையே-
வழி பாடுகள் செய்யும் படி குடந்தையுள் கிடந்த மாலும் அல்லையே

—————————————————————-

சங்கு தங்கு முன்கை நங்கை கொங்கை தங்கல் உற்றவன்
அங்க மங்க வன்று சென்று அடர்த்து எறிந்த வாழியான்
கொங்கு தங்கு வார் குழல் மடைந்தமார் குடைந்த நீர்
பொங்கு தண் குடந்தையுள் கிடந்த புண்டரீகனே –-57-

சங்கு தங்கு முன்கை நங்கை-சங்கு வளைகள் பொருந்திய பிராட்டி
கொங்கை தங்கல் உற்றவன் அங்க மங்க-ராவணன் சரீரம் மாள
வன்று சென்று அடர்த்து எறிந்த வாழியான்-
கொங்கு தங்கு வார் குழல் மடைந்தமார் குடைந்த நீர் பொங்கு தண் குடந்தையுள் கிடந்த புண்டரீகனே
பரிமளம் பொருந்திய -நீண்ட கூந்தலை உடைய திவ்ய சுந்தரிகள் –
மதி முக மடந்தையர் ஏந்தினர் வந்தே என்றது போலே –மடைந்தமார் -திவ்ய ஸ்த்ரீகளை அருளிச் செய்கிறார்

—————————————————————–

மரம் கெட நடந்து அடர்த்து மத்த யானை மத்தகத்து
உரம் கெடப் புடைத்து ஓர் கொம்பு ஒசித்து உகந்த உத்தமா
துரங்கம் வாய் பிளந்து மண் அளந்த பாத வேதியர்
வரம் கொளக் குடந்தையுள் கிடந்த கிடந்த மாலும் அல்லையே –58-

மரம் கெட நடந்து-யமளார்ஜுன மரங்கள் முடியும் படி நடந்த
அடர்த்து மத்த யானை-குவலயாபீடம் என்ற கொழுத்த யானையின் மதம் ஒழித்து
மத்தகத்து-அதன் தலையிலே
உரம் கெடப் புடைத்து-அதன் வலி மாள பிரகாரங்கள் கொடுத்து
ஓர் கொம்பு ஒசித்து உகந்த உத்தமா-
துரங்கம் வாய் பிளந்து-குதிரை வடிவம் கொண்ட கேசி என்னும் அரக்கனை வாயைப் பிளந்து அவனை ஒழித்தவனை

——————————————————————

சாலி வேலி தண் வயல் தட கிடங்கு பூம் பொழில்
கோல மாட நீடு தண் குடந்தை மேய கோவலா
காலநேமி வக்கிரன் கரன் முரன் சிரமவை
காலனோடு கூட வில் குனித்த வில் கை வீரனே –59-

சாலி வேலி -தண் வயல்–செந்நெல் பயிர்கள் வெளியாக உடைய வயல்கள்
தட கிடங்கு பூம் பொழில்-பெரிய அகழிகள் புஷ்பங்கள் மிக்க சோலைகள்
கோல மாட நீடு தண் குடந்தை மேய கோவலா-அழகிய ஓங்கிய மாடங்கள்
காலநேமி வக்கிரன் கரன் முரன் சிரமவை-தலைகளை யம லோகம் சேரும்படி செய்த
காலனோடு கூட வில் குனித்த வில் கை வீரனே-வில்லை வளைத்த –

கால நேமி -ராவணனின் மாதுலன் -தாரகாசுர யுத்தத்தில் கொல்லப் பட்டவன்
தந்தவக்ரன் -ருக்மிணி பிராட்டியை சுவீகரிக்கும் பொழுது எதிர்த்த அரக்கன்
முரன் நரகாசுரனின் மந்த்ரி -இவர்கள் மூவரும் கிருஷ்ணனால் வதம் செய்யப் பட்டார்கள்
கரன் -ராம திருவவதாரத்தில் வதம் செய்யப் பட்டவன்-

——————————————————————–

செழும் கொழும் பெரும் பனி பொழிந்திட வுயர்ந்த வேய்
விழுந்து உலர்ந்து எழுந்து விண் புடைக்கும் வேம்கடத்துள் நின்று
எழுந்து இருந்து தேன் பொருந்து பூம் பொழில் தழைக் கொழும்
செழும் தடம் குடந்தையுள் கிடந்த மாலும் அல்லையே –60-

செழும் கொழும் பெரும் பனி பொழிந்திட-இடை விடாத தாரைகளாய் விழுகிற கனத்த மூடு பனியானது பொழிந்த அளவிலே
வுயர்ந்த வேய் விழுந்து-முன்பு ஓங்கி இருந்த மூங்கில் பனைகள் அந்த பனியின் கனத்தால் தரையிலே சாய்ந்து
உலர்ந்து எழுந்து-பின்பு சூர்ய கிரணங்களால் உலர்ந்து -அந்த மூங்கில் பனைகள் உயர கிளம்பி
விண் புடைக்கும் வேம்கடத்துள் நின்று எழுந்து இருந்து தேன் பொருந்து பூம் பொழில் தழைக் கொழும்-வண்டுகள் மேலே கிளம்புவதுவும்
கீழே படிந்தும் இருக்குமாறு -புஷ்பங்கள் மிகுந்த சோலைகள் தழைத்து ஓங்கி
செழும் தடம் குடந்தையுள் கிடந்த மாலும் அல்லையே-செழுமையான தடாகங்கள் உடைய -திருக் குடந்தையுள்
நின்றும் கிடந்தும் சேவை அருளுகிறான்
நிலையார நின்றான் தன் நீள் கழலே அடை நெஞ்சே-கிடைந்ததோர் கிடக்கை கண்டு எங்கனம் மறந்து வாழ்வேன்-

——————————————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ உ வே P.B.A -ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருமழிசை பிரான் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்