திருவாய்மொழி இருபத்து நாலாயிரப்படி –10–4- –

பிரிய நினைவின்றிக்கே இருக்க -அதி சங்கையால் பிரிந்தார் படும் -வியசனத்தைப் பட்டு –அத்தாலே அவசன்னரான இவரை –
உம்மை ஒரு நாளும் பிரியேன் -என்று ஆஸ்வசிப்பிக்க -பாத்தாலே தரித்து மிகவும் ப்ரீதரானவர்
வீடுமின் முற்றத்திலும் பத்துடை அடியவரிலுமாக ப்ரஸ்துதமான பக்தியானது ஸ்வ சாத்யத்தோடே சேர்ந்த படியை சாஷாத் கரித்து –
அத்திருவாய்மொழிகளிலே பக்தி வர்த்தகமாகச் சொன்ன குணங்களை பராமர்சியா நின்று கொண்டு
தமக்கு பேற்றுக்கு உடலாக முதல் திருவாய் மொழியில் சொன்ன ப்ரபத்தியை சொல்லித் தலைக்கு கட்டுகிறார்–
மயர்வற மதி நலம் அருளினன்-என்று முதல் திருவாய் மொழியிலே ப்ரபத்தியைச் சொல்லிற்று இ றே –
இவருடைய பக்தி தான் உபய பரி கர்மித ஸ்வான்தஸ்ய ஐகாந்தி காத்யந்திக பக்தி யோகைக லப்ய-என்று
ஞான கர்ம அனுக்ருஹீத வேதாந்த விஹித பக்தி என்று –அது வாகில் அப சூத்ராதி கரண நியாயம் பிரசங்கிக்கும் –
அந்த ஞான கர்மங்களினுடைய ஸ்தானத்தில் -பகவத் பிரசாதத்தாலே பயபக்தி தொடக்கமான ப்ராப்யாந்தர் கதமான அவஸ்தைகள் இ றே இவரது –
அப்படி வீடுமின் முற்றத்திலும் -பத்துடை அடியவரிலும் பிறருக்கு உபதேசித்த பக்தி ஸ்வ சாத்யத்தோடே பொருந்தின படியை நிகமிக்கிறார்
-சாத்யத்தோடே பொருந்துகை யாவது -சாத்தியத்தை லபிக்கை-அதாகிறது சாஷாத்காரம் –
கீழ் இவருக்கு அனுசந்தானம் இல்லையோ என்னில் -அவை எல்லாம் ஒரு ரஸ விசேஷங்களை பற்றச் சொல்லிற்று –
இதில் உபக்ரமத்தில் தாம் விதித்த பக்தியை நிகமிக்கிறார் -பசு மேய்க்கப் போகாது ஒழிய வேணும் -என்று அபேக்ஷிக்க-அவனும் தவிர்ந்தோம் -என்று சொல்லுகையாலே ப்ரீதராய்-அவன் பக்தி லப்யன் என்னும் இடம் நிச்சிதம் என்கிறார் -என்று பிள்ளான் நிர்வாஹம்-

————————————————————

உபய விபூதி உக்தனாய் இருந்து வைத்து ஆஸ்ரித ஸூலபனான எம்பெருமானுடைய திருவடிகள் பக்தி யோக லப்யம் என்கிறார் –

சார்வே  தவ நெறிக்குத் தாமோதரன் தாள்கள்
கார்மேக வண்ணன் கமல நயனத்தன்
நீர் வானம் மண் எரி காலாய் நின்ற நேமியான்
பேர் வானவர்கள் பிதற்றும் பெருமையனே–10-4-1-

சார்வே தவ நெறிக்குத் தாமோதரன் தாள்கள்–தவ நெறிக்குத் தாமோதரன் தாள்கள்–சார்வே –தவ நெறிக்குத் -பக்தி மார்க்கத்துக்கு -வணக்குடை தவ நெறி என்றத்தைச் சொல்லுகிறது –மாம் நமஸ் குரு–என்று வணக்கத்தை கரண சரீரமாக யுடைத்தாய் இருக்கும் இ றே பக்தி –அன்றிக்கே -யஸ்ய ஞான மாயம் தப -என்று ஞான விசேஷமான பக்தியை தபஸ் -என்று சொல்லுகிறது -இவன் ஒரு கால் தலை வணங்க -பெரு வருத்தமான காய கிலேசமாக நினைத்து இருக்கும் ஈஸ்வர அபிப்பிராயத்தாலே சொல்லவுமாம் —தாமோதரன் தாள்கள்–தாமோதரன் —உரலினோடு இணைந்து இருந்து -என்றத்தை சொல்லுகிறது -சர்வாதிகனாய் வைத்து ஓர் இடைச்சி கட்டவும் அடிக்கவும் -தன்னைக் கொடுத்து -அத்தாலே வந்த தழும்பாலே–அது தானே தனக்குத் திரு நாமமாம் படி இருக்கிறவன் – தாள்கள் -தன்னை உகப்பாருக்கு இவன் இப்படி எளியன் ஆனால் -அவனை உகப்பார் அவன் ஸுலப்யத்தத்துக்கு தோற்று அவன் திருவடிகளை பெறும் அத்தனை இ றே —சார்வு -ப்ராப்யம்
பத்துடை அடியவர்க்கு எளியவன் என்றும் -எளிவரும் இயல்வினன் என்றும் -அவன் சார்வு -என்றார் -இங்கே சார்வே -என்று அவதரிக்கிறார் -எப்படிப் பட்டவன் இங்கு ஸூலபன் ஆகிறான் என்னில்
கார்மேக வண்ணன் கமல நயனத்தன்–விலக்ஷண விக்ரஹத்தை யுடையனாய் -உபய விபூதியுக்தனானவன் என்கிறார் -கார்மேக வண்ணன் — நீர் கொண்டு எழுந்த கார் மேகம் போலே சிரமஹரமான வடிவை யுடையவன் –அடியிலேஇவனுக்கு ருசியைப் பிறப்பித்து -பக்திபர்யந்தமாக வளர்த்து –அது பக்வமானால் பின்னைத் தானே ப்ராப்யமாய் இருக்கிற வடிவு -கறுத்த மேகம் என்னுதல் /கார் காலத்து மேகம் என்னுதல் -புயல் கரு நிறத்தனன் -என்றத்தை நினைக்கிறது – — கமல நயனத்தன்-அவ்வடிவுக்கு பரபாகமாய் அகவாயில் தண்ணளிக்கு பிரகாசகமான திருக் கண்களை யுடையவன் –
நீர் வானம் மண் எரி காலாய் நின்ற–விக்ரஹ வைலக்ஷண்யம் அன்றியிலே-ஸ்வரூப வைலக்ஷண்யத்தைச் சொல்லுகிறது –பஞ்ச பூதங்கள் -தத் கார்யமான தேவாதி பூதங்களுக்கும் உப லக்ஷணம் –
நேமியான்-ஜகாத் ரக்ஷணத்துக்கு உறுப்பான திரு வாழி யை யுடையவன் –நித்ய விபூதியிலும் கையும் திரு வாழியுமாய் இ றே இருப்பது –
பேர் வானவர்கள்--அமரரான ப்ரஹ்மாதிகளை வியாவர்த்திக்கிறது -என்னுதல் -வானவர்கள் பேர் பிதற்றும் என்னுதல் –
பிதற்றும் பெருமையனே–அளவுடையாரும் அடைவு கெடப் பேசும்படியான பெருமையை யுடையவன் –யாவையும் யாவரும் தானாம் அமையுடை நாரணன் -என்றத்தை நினைக்கிறது —
இப்படி உபய விபூதி நாதனாய் வைத்து –தன் விபூதியில் ஒரு பதார்த்தத்துக்கு சேஷமாய் வந்து அவதரித்து -கட்டவும் அடிக்கவுமாம் படி இருக்கிற —தாமோதரன் –தவ நெறிக்கு –சார்வே –

—————————————————————–

ஸ்ரீ யபதியான சர்வேஸ்வரன் – என்னுடைய பிரதிபந்தகங்களைப் போக்கி -நாள் தோறும் என்னை இஹ லோகத்தில் அடிமை கொள்ளா நின்றான் -என்று -தாமோதரத்வம்  தமக்குப் பலித்த படியைப் -பேசுகிறார் –

பெருமையனே  வானத்து இமையோர்க்கும் காண்டற்
கருமையனே ஆகத் தணை யாதார்க்கு என்றும்
திரு மெய்யுறைகின்ற செங்கண் மால் நாளும்
இருமை வினை கடிந்து இங்கு என்னை ஆள்கின்றானே–10-4-2-

பெருமையனே வானத்து இமையோர்க்கும் —-ஊர்த்தவ லோகஸ்த்தராய்–ஸ்ருஷ்ட்யாதிகளுக்கு தங்களுக்கு மேல் இல்லை என்று இருக்கிற ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும் ஈஸ்வரன் -அமைவுடை முதல் கெடல் ஓடிவிடை யற நிலமதுவாம் அமைவுடை அமரர் -என்றத்தை நினைக்கிறது -துர்மானம் கனத்து இருக்கையும் -விடும் இடத்து கால் கட்டு குவாலாய் இருக்கையும் இ றே நம்மில் காட்டில் வியாவ்ருத்தி –
காண்டற் கருமையனே ஆகத் தணை யாதார்க்கு–தானே மேல் விழா நின்றால் இசைவு இன்றிக்கே இருப்பார்க்கு கிட்ட ஒண்ணாத படியாய் இருக்கும் -பிறர்களுக்கு அரிய வித்தகன் -என்றத்தை நினைக்கிறது –
என்றும் -திரு மெய்யுறைகின்ற செங்கண் மால் –என்றும் ஓக்க பிராட்டி திரு மேனியில் உறைகிற –என்றும் -அகலகில்லேன் இறையும் -என்ற நித்ய வாசத்தை சொல்லுகிறது -மலர்மகள் விரும்பும் -என்றத்தை நினைக்கிறது –செங்கண்–அவ ளோட்டை ஸஹ வாசத்தாலே-மதமுதிதரைப் போலே சிவந்த திருக் கண்களை யுடையவன் –-மால் -அவளோட்டைச் சேர்த்தியால் வந்த பெருமையை யுடையவன் -அப்ரமேயம் ஹி தத்தேஜ-அரும் பெறல் அடிகள் -என்றத்தை நினைக்கிறது –
நாளும்–இருமை வினை கடிந்து இங்கு என்னை ஆள்கின்றானே–—-இருமை வினை கடிந்து -நாளும்- இங்கு என்னை ஆள்கின்றானே–புண்ய பாப ரூப கர்மங்களை போக்கி -ஒரு தேச விசேஷத்தில் அன்றிக்கே-இங்கு -இஹ லோகத்திலேயே -நாள் தோறும் -என்னை அடிமை கொள்ளா நின்றான் -அங்கே குண அனுபவம் –இங்கே குண ஞானத்தால் தரிக்கை–

—————————————————————–

மறுவல் இடாத படி சம்சாரத்தை போக்கி நப்பின்னை பிராட்டிக்கு நாதனாவனுடைய / வல்லனனானவனுடைய – திருவடிகளைக் கண்டு கொண்டு சிரோ பூஷணமாக என் தலை மேலே புனைய பெற்றேன் என்கிறார் –

ஆள்கின்றான்  ஆழியான் ஆரால் குறை உடையம்
மீள்கின்றதில்லை பிறவித் துயர் கடிந்தோம்
வாள் கெண்டை ஒண் கண் மடப்பின்னை தன் கேள்வன்
தாள் கண்டு கொண்டு என் தலை மேல் புனைந்தேனே–10-4-3-

ஆள்கின்றான் ஆழியான்–வகுத்த சர்வேஸ்வரன் அடிமை கொள்ளா நின்றான் என்னுதல் / ஆஸிலே வைத்த கையும் தாணுமாய் விரோதியைப் போக்கி அடிமை கொள்ளா நின்றான் என்னுதல் / அசக்தனான தன்னாலே சாத்தியமான அசேதன க்ரியாகலாபங்கள் கொண்டு விரோதியைப் போக்குமவர் அன்றே இவர் –சர்வ சக்தி கையில் திரு வாழி யின் கூர்மையால் போக்குமவர் இ றே –
ஆரால் குறை உடையம்-என்னால் வருமதொரு குறையும் இல்லை -யமாதிகளால் வருமவையும் இல்லை –
மீள்கின்றதில்லை–இனி மறுவல் இடுகிறது இல்லை –
பிறவித் துயர் கடிந்தோம்–துக்க ஹேதுவான ப்ரக்ருதி சம்சர்க்கத்தையும் ஒட்டினோம் -பரம பதத்தில் புகச் செய் தேயும் ருசி முன்னாக போகாத வைதிக புத்ரர்களுக்கு மீள வேண்டிற்று இ றே –மயர்வற மதி நலம் அருளினன் -என்று ருசி ஜனகனும் அவனேயாய் -பேறும் அவனாலேயாய் இருக்கிற எனக்கு புநாவ்ருத்தி பிரசங்கம் இல்லை என்கை -இதுக்கு ஹேது என் என்னில் –
வாள் கெண்டை ஒண் கண் மடப்பின்னை தன் கேள்வன்–ஒளியை யுடைத்தாய் கெண்டை போலே முக்தமாய் -தர்ச நீயமான திருக் கண்களை யுடையளாய் -ஆத்ம குணோபேதையான நப்பின்னைப் பிராட்டிக்கு வல்லபனானவனுடைய -அவன் அடியாக வந்த பின்பு -என்னுடைய கர்ம வஸ்யத்தை யாதல் -அவன் ஸ்வ தந்திரத்தால் யாதல் இழக்க வேணுமோ –அவன் என்னை கடாஷியா விட்டால் -அவள் கடாக்ஷத்துக்கு இலக்கன்றிப் போகிறான் -அவன் ஸ்வா தந்தர்யம் கொண்டாடினால் அவள் நோக்கு இழக்கும் இ றே -என் ஜீவனத்தை பறித்தான் ஆகில் தன் ஜீவனத்தை இழக்கிறான் –
தாள் கண்டு கொண்டு –தாளாலே அவனைக் கண்டு கொண்டு -என்னுதல் /தாளைக் கண்டு கொண்டு என்னுதல் —
என் தலை மேல் புனைந்தேனே— நின் செம்மா பாத பற்புத் தலை சேர்த்து என்றும் –கோலமாம் என் சென்னிக்கு என்றும் ஆசைப்பட்ட படி என் தலை மேலே சூடாய் பெற்றேன் -என்கிறார் –

———————————————————————

என்னுடைய ஹிருதயத்தில் இருக்கிற சர்வேஸ்வரனை ஒருவராலும் விஸ்லேஷிக்கப் பண்ண ஒண்ணாமையை நிச்சயித்து -அத்தாலே க்ருதார்த்தனாய் இருந்தேன் -என்கிறார் –

தலை  மேல் புனைந்தேன் சரணங்கள் ஆலின்
இலைமேல் துயின்றான் இமையோர் வணங்க
மலைமேல் தான் நின்று என் மனத்துள் இருந்தானை
நிலை பேர்க்கல் ஆகாமை நிச்சித்து இருந்தேனே–10-4-4-

தலை மேல் புனைந்தேன் சரணங்கள்-அமரர் சென்னிப் பூவான திருவடிகளை சூடாய் பெற்றேன் -பிரார்த்தித்துப் போகை அன்றிக்கே கிட்டப் பெற்றேன் –
ஆலின்-இலைமேல் துயின்றான் –இவருக்கு ருசி பிறக்கைக்காக பண்ணின கிருஷியைச் சொல்கிறது -பிரளய ஆபத்தில் சர்வ லோகங்களையும் தன் திரு வயிற்றிலே வைத்து -ஒரு பாவனாய் இருபத்தொரு ஆலின் தளிரிலே கண் வளர்ந்து அருளினான் –
இமையோர் வணங்க-மலைமேல் தான் நின்று–அது தனக்கே மேலே நித்ய ஸூ ரிகள் அடிமை செய்ய திரு மலையிலே வந்து நின்றான் –
என் மனத்துள் இருந்தானை— நிலை பேர்க்கல் ஆகாமை நிச்சித்து இருந்தேனே— தன்னுடைய ஆபத் ஸகத்வத்தையும் –சர்வ சக்தித்வத்தையும் –மேன்மையோடே கூடின ஸுலப்யத்தையும் -காட்டி என்னை இசைவித்து –என் மனசிலே புகுந்து -ஸ்தாவர பிரதிஷ்டையாக இருந்தவனை -/ நிலை பேர்க்கல் ஆகாமை நிச்சித்து –அவ்விருப்பை என்னால் போக்க ஒண்ணாமையை நிச்சயித்து –அவன் போகைக்கு உறுப்பாக என்னால் செய்யலாவது ப்ராதிகூல்யம் இ றே -நெஞ்சைக் கொண்டு இருக்கையாலே அத்தை செய்ய ஒண்ணாது இ றே -/ இருந்தேனே— இனி ஒரு பயம் இல்லை என்று நிர்ப்பயனாய் இருந்தேன் -ஆனந்தம் ப்ரஹ்மணோ வித்வான் ந பிபேதி -என்று அவனுடைய ரக்ஷகத்வத்தை அறிந்தாலும் போக்யத்தை அறிந்தாலும் -ஒன்றாலும் சலியான் இ றே —

—————————————————————–

எம்பெருமான் என் திறத்திலே செய்து அருள நினைத்து இருக்கிறவை ஒருவருக்கும் அறிய நிலம் அல்ல என்கிறார் –

நிச்சித்து  இருந்தேன் என் நெஞ்சம் கழியாமை
கைச் சக்கரத்து அண்ணல் கள்வம் பெரிது உடையவன்
மெச்சப் படான் பிறர்க்கு மெய் போலும் பொய் வல்லன்
நச்சப் படும் நமக்கு நாகத்து அணையானே–10-4-5-

நிச்சித்து இருந்தேன் என் நெஞ்சம் கழியாமை--தானே கிருஷி பண்ணி -தன் பேறாக வந்து என் நெஞ்சிலே இருக்கையாலே இனி ஒரு காலமும் விட்டுப் போகான் என்னும் இடத்தை நிச்சயித்து இருந்தேன் –
கைச் சக்கரத்து அண்ணல்--கையிலே திரு வாழி யையுடைய சர்வ ஸ்வாமி –கைப் பற்றினாரை ஒரு காலமும் விடான் என்கை –
கள்வம் பெரிது உடையவன்--நெஞ்சை விட்டுப் போகாமையே யன்றிக்கே இங்கே இருந்தே ஒருவருக்கும் அறிய ஒண்ணாதே -தான் அறிந்ததாக அநேகத்தைப் பாரியா நின்றான் -அர்ச்சிராதி கதியே கொடு போக நினைப்பது -அமாநவகரத்தாலே ஸ்பர்சிக்கத் தேடுவது –அப்சரஸ்ஸூக்களையிட்டு எதிர் கொள்ளத் தேடுவதாகா நின்றான் –
மெச்சப் படான் பிறர்க்கு–நான் தன் குணங்களை சொல்லி ஏத்தினால் போலே அநாஸ்ரிதர் கிட்டிக் கொண்டாடப் படான் –இரண்டும் இவர்க்கு பேறாய் இ றே இருப்பது -மெய் போலும் பொய் வல்லன்--பாண்டவர்களுக்கு மெய்யனாய் இருக்குமா போலே -துரியோதனாதிகளுக்கு செவ்வை செய்வாரைப் போலே இருந்து பொய்யாயத் தலைக் கட்டும் படி செய்ய வல்லன் –
நச்சப் படும் நமக்கு-தன்னை ஒழியச் செல்லாத நமக்கு கிட்டி ஆஸ்ரயிக்கலாம் படி இருக்கும் -/ நாகத்து அணையானே–சிலருக்கு அரியனாய் இருக்க -நமக்கு கிட்டலாய் இருக்கிறது எத்தாலே –என்னில் -ஆஸ்ரித சம்ச்லேஷ ஏக போகனாய் இருக்கையாலே –அவனுக்கு அபிமதனுமாய் -நமக்கு கிட்டுக்கைக்கு அடியுமாய் இ றே திருவனந்த ஆழ்வான் இருப்பது –

——————————————————————

இன்று புகுந்து ஆஸ்ரயிப்பாரையும் குண தோஷம் பாராதே நித்ய ஆஸ்ரிதரைப் போலே விஷயீ கரிக்கும் ஸ்வ பாவனான சர்வேஸ்வரன் திருவடிகளை /நிர்மமனாய் விழுந்து – பணியப் பெற்றேன் -திருவனந்த ஆழ்வானுக்கும் பிரயோஜனாந்தர பரர்க்கும் வாசி வையாதே உடம்பு கொடுக்குமவனை வணங்கப்பெற்றேன் என்கிறார் என்றவுமாம் –

நாகத்து  அணையானை நாள்தோறும் ஞானத்தால்
ஆகத்து அணைப்பார்க்கு அருள் செய்யும் அம்மானை
மாகத்து இளம் மதியம் சேரும் சடையானைப்
பாகத்து வைத்தான் தன் பாதம் பணிந்தேனே-10-4-6-

நாகத்து அணையானை-தன்னை யுகந்தாரை படுக்கையாகக் கொள்ளுமவனை
நாள்தோறும் ஞானத்தால்-ஆகத்து அணைப்பார்க்கு அருள் செய்யும் அம்மானை–ஞானத்தால்–ஆகத்து அணைப்பார்க்கு– நாள்தோறும்–அருள் செய்யும் அம்மானை–-ஞானம் -பக்தி -பக்தியால் நெஞ்சிலே அணைக்க நினைப்பார்க்கு -அவர்களுடைய ஹிருதயத்தை ஒரு நாளும் விடான் -அம்மான் -ஆஸாலேசம் யுடையார்க்கு தன் பேறாக விடாமைக்கு பிராப்தி சொல்லுகிறது –
மாகத்து இளம் மதியம் சேரும் சடையானைப்–பாகத்து வைத்தான் தன் பாதம் பணிந்தேனே—ஸூக ப்ர தானன்-என்று தோற்றும் படி சந்திரனைச் சூடி சாதகத்வ ஸூ சகமான ஜடையை யுடையனுமான ருத்ரனுக்கு திருமேனியில் ஒரு பார்ஸ்வத்திலே இடம் கொடுத்தவனுடைய திருவடிகளை ஆஸ்ரயிக்கப் பெற்றேன் –

——————————————————————

சர்வேஸ்வரனை நெஞ்சே நாள் தோறும் அனுபவி —அவன் தானே பிரதிபந்தகங்களை நீக்கி அடிமை கொள்ளும் -என்கிறார்

பணி  நெஞ்சே நாளும் பரம பரம்பரனை
பிணி ஒன்றும் சாரா பிறவி கெடுத்து ஆளும்
மணி நின்ற சோதி மது சூதன் என் அம்மான்
அணி நின்ற செம்பொன் அடல் ஆழியானே–10-4-7-

பணி நெஞ்சே நாளும் -நெஞ்சே நாள் தோறும் அனுபவிக்கப் பார் –
பரம பரம்பரனை-சம்சாரிகளுக்கு அவ்வருகான-ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும் பரரான நித்ய ஸூ ரிகளுக்கும் நிர்வாஹகானானவனை –
பிணி ஒன்றும் சாரா -சகல துக்கங்களும் நம்மை ஸ்பர்ஸியா –
பிறவி கெடுத்து ஆளும்-அந்த துக்கங்களுக்கு அடியானை ஜன்மத்தைப் போக்கி அடிமை கொள்ளும் –
மணி நின்ற சோதி மது சூதன் என் அம்மான்–நீல மணியின் ஒளியை வடிவை வகுத்தால் போலே இருந்துள்ள வடிவை யுடையவன் –அடிமை கொள்ளும் வடிவு இருக்கிறபடி –/ மது சூதன் -அவ்வடிவை அனுபவிப்பார்க்கு விரோதியானவற்றை மதுவைப் போக்கினால் போலே போக்குமவன் / என் அம்மான்-அப்படியே என் விரோதியைப் போக்கி முகம் தந்தவன் –
அணி நின்ற செம்பொன் அடல் ஆழியானே–தன் கைக்குத் தானே ஆபரணமாய் அனுபவிப்பார்க்கு ஸ்ப்ருஹணீயமான வடிவை யுடைய யுத்த உன்முகனான திரு வாழி யைக் கையிலே யுடையவன் -அனுபவத்துக்கு தானே விஷயமாய் -விரோதியைப் போக்குகைக்கு தானே ஆபரணமாக பரிகரத்தை யுடையவன் –

————————————————————————–

அவனை அனுபவி என்றவாறே -பரீதமான நெஞ்சைக் கொண்டாடி -நெஞ்சே அவனை இடைவிடாதே அனுபவி -என்கிறார் –

ஆழியான்  ஆழி யமரர்க்கும் அப்பாலான்
ஊழியான் ஊழி படைத்தான் நிரை மேய்த்தான்
பாழி யம் தோளால் வரை எடுத்தான் பாதங்கள்
வாழி என் நெஞ்சே மறவாது வாழ் கண்டாய்–10-4-8-

ஆழியான் -ஸர்வேச்வரத்வ ஸூ சகமான திரு வாழி யைக் கையிலே யுடையவன்
ஆழி யமரர்க்கும் அப்பாலான்-கம்பீர ஸ் வ பாவரான நித்ய ஸூ ரிகளுக்கு நிர்வாஹகானானவன் –
ஊழியான்-கால சேஷமான பிரளய காலத்திலேயே தான் ஒருவனுமே உளனாய்
ஊழி படைத்தான்-கால உபலஷித சகல பதார்த்தங்களையும் பஹுஸ்யாம் -என்று சொன்ன சங்கல்பத்தாலே உண்டாக்குமவன் –
நிரை மேய்த்தான்–தன்னாலே ஸ்ருஷ்டமான பதார்த்தங்களில் ஒரு பதார்த்தத்துக்கு சேஷமாய் அவதரித்து —பாழி யம் தோளால் வரை எடுத்தான்--இப்பசுக்களுக்கும் இடையருக்கும் இந்திரனால் வந்த ஆபத்தாலே மலையை எடுத்து ரக்ஷிக்குமவன் –
–ரஷக அபேக்ஷை யுடைத்தானா பசுக்களை ரக்ஷிக்குமவன் -/பாழி-என்று வலி யாதல் -இடமுடை யாதல் –தோளின் நிழலிலே ஒதுங்கினால்-ஒரு கணையத்துக்கு உள்ளே இருப்பாரைப் போலே பயம் கெடுத்த தோள் என்னுதல் – லோகம் அடங்க ஒதுங்கினாலும் விஞ்சி இருக்கும் தோள் என்னுதல் –பஹுச்சாயா மவஷ்டபத–/ அந்தோள்–ரக்ஷமாகை அன்றிக்கே -மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா -என்று மங்களா சாசனம் பண்ண வேண்டி இருக்கை–
பாதங்கள்–ஆபத்சகானுடைய திருவடிகளை –
வாழி-மேல் சொல்லப் புகுகிற காரியத்தை நினைத்து -ஆயுஷ்மன் -என்னுமா போலே -உனக்கு இது நித்யமாய்ச் செல்ல வேணும் என்கிறார் –
என் நெஞ்சே -புறம்பு உள்ளாரை சுமை எடுத்து தன் வழியே கொடு போகா நிற்க -முறையிலே நின்று என் வழியே நின்ற நெஞ்சே -நாட்டார்க்கு பந்தமாகா நிற்க -எனக்கு மோக்ஷ ஹேதுவான நெஞ்சே –
மறவாது -இதர விஷயங்களில் போல் அன்றியே விஸ்மரிக்கை ஸ்வரூப நாசம் என்னும் படியான விஷயம் கிடாய் -சா ஹானி –என்னக் கடவது இ றே –
வாழ் கண்டாய்–உன் பேற்றுக்கு இ றே நான் கால் பிடிக்கிறது –

———————————————————————-

ஜன்மாந்தர சஹஸ்ர க்ருத தப ஞாநாதிகளாலே சாத்தியமான பக்தி யோகத்தால்  லப்யனான எம்பெருமானை -நான் கேவலம் அவன் பிரசாதத்தாலே காணப் பெற்றேன் என்று ஸ்வ லாபத்தைப் பேசுகிறார் –

கண்டேன்  கமல மலர்ப்பாதம் காண்டலுமே
விண்டே ஒழிந்த வினை யாயின வெல்லாம்
தொண்டே செய்து என்றும் தொழுது வழி ஒழுக
பண்டே பரமன் பணித்த பணி வகையே–10-4-9-

கண்டேன்–என்றும் கேட்டே போம் விஷயத்தை சாஷாத் கரிக்கப் பெற்றேன் —
கமல மலர்ப்பாதம் –பிராப்தி ஒழியவே ஞான லாபமே அமையும் படியான போக்ய விஷயம் என்கிறது –
காண்டலுமே-விண்டே ஒழிந்த வினை யாயின வெல்லாம்–கண்ட போதே வினை என்று பேர் பெற்றவை எல்லாம் விட்டுப் போய்த்து -சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்னுமவன் அடியாக வந்ததாகையாலே தட்டில்லை இ றே –தொண்டே செய்து –பர பக்தியாதிகளை யுடையவனாய்
என்றும் தொழுது வழி ஒழுக-நித்ய கைங்கர்யத்தைப் பண்ணி -அதுவே யாத்ரையாகச் செல்லும் படி–
பண்டே பரமன் பணித்த பணி வகையே–நமக்காக இன்று அன்றிக்கே சர்வாதிகன் சர்வ சாதாரணமாக அன்று அருளிச் செய்த பாசுரத்தில் படியே -மாமேகம் சரணம் வ்ரஜ –சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்று இ றே பாசுரம் –

———————————————————————–

ப்ரயோஜனாந்தர பரரோடு–சாத்தனாந்தர நிஷ்டரோடு –ப்ரபன்னரோடு வாசி அற அவனே அபாஸ்ரயம் என்று உக்த்தத்தை நிகமிக்கிறார் –

வகையால்  மனம் ஒன்றி மாதவனை நாளும்
புகையால் விளக்கால் புது மலரால் நீரால்
திகை தோறு அமரர்கள் சென்று இறைஞ்ச நின்ற
தகையான் சரணம் தமர்கட்கு ஓர் பற்றே–10-4-10-

வகையால் மனம் ஒன்றி மாதவனை–சாஸ்திரங்களில் சொல்லுகிற வழி தப்பாமே –ஏகாக்ர சித்தராய் ஸ்ரீ யதி யாகையாலே ஸ்வாராதானானவனை –இவன் செய்தது கொண்டு திருப்தமான படி பண்ணுவார் உண்டு என்னுதல் –இவன் செய்தது கொண்டு குறை நிரம்ப வேண்டும் அபூர்ணன் ஆலன் என்னுதல் –
நாளும்-புகையால் விளக்கால் புது மலரால் நீரால்–ஆஸ்ரயணீயத்துக்கு கால நியதி இல்லை -ஆராதனை உபகரணங்களும் நியதி இல்லை -சம்பவித்த படியே அமையும் -என்கை –
திகை தோறு அமரர்கள் சென்று இறைஞ்ச நின்ற-தகையான் சரணம் –சர்வதோ திக்கமாக ப்ரஹ்மாதிகள் கிட்டி ஆஸ்ரயிக்கலாம் படி நிற்கிற ஸ்வ பாவத்தை யுடையவனுடைய திருவடிகள்
தமர்கட்கு ஓர் பற்றே––அநந்ய பிரயோஜனர்க்கு அத்விதீயமான அபாஸ்ரயம் -பக்திமான்களுக்கு பல ப்ரதமமாய் உபாயமாய் இருக்கும் -தன்னையே பற்றினார்க்கு அவ்யவஹித உபாயமாம் –

——————————————————————–

நிகமத்தில் இத்திருவாய்மொழியைக் கற்றற்கு கிருஷ்ணனுடைய திருவடிகள் ஸூலபமாம் என்கிறார் –

பற்று என்று பற்றி பரம பரம்பரனை
மல் திண் தோள் மாலை வழுதி வள நாடன்
சொல் தொடை அந்தாதி ஓர் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
கற்றார்க்கு ஓர் பற்றாகும் கண்ணன் கழலிணையே–10-4-11-

பற்று என்று பற்றி பரம பரம்பரனை–மல் திண் தோள் மாலை –– பரம பரம்பரனை–மல் திண் தோள் மாலை–பற்று என்று பற்றி-சர்வாதிகனாய் -விரோதி போக்குகைக்கு ஈடான தோள் மிடுக்கை யுடையனாய் -ஆஸ்ரிதர் பக்கல் வியாமுக்தனானவனை -பரம ப்ராப்யம் என்று பற்றி –
வழுதி வள நாடன்-சொல் தொடை அந்தாதி ஓர் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்-ஆழ்வாருடைய சொல்லாய் -அழகிய தொடையை யுடைத்தாய் -அந்தாதியான ஆயிரம் திருவாய் மொழியிலும் வைத்துக் கொண்டு -இப்பத்தை
கற்றார்க்கு ஓர் பற்றாகும் கண்ணன் கழலிணையே–-கற்றார்க்கு கிருஷ்ணனுடைய திருவடிகளே ப்ராப்யமாம் -தாமோதரன் –தாள்கள் –சார்வு -என்று ஆழ்வார் அறுதியிட்ட பேற்றைக் கொடுக்கும் –

———————————————————————–

கந்தாடை   அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

திருவாய்மொழி ஒன்பதினாயிரப்படி –10-4–

எம்பெருமான் உம்மை ஒரு நாளும் பிரியேன் -என்று இவரை ஆஸ்வசிப்பிக்க-பாத்தாலே தரித்து மிகவும் ப்ரீதரான ஆழ்வார் –
வீடுமின் முற்றத்திலும் -பத்துடை அடியவர்களிலுமாக -ப்ரஸ்துதமான பக்தி யோகம் ஆகிற உபாயம் ஸ்வ சாத்யத்தோடே
சேர்ந்த படியை சாஷாத் கரித்து-அத்திருவாய் மொழிகளிலே பக்தி வர்த்தகமாகச் சொன்ன குணங்களை
பராமர்சியா நின்று கொண்டு பக்தி யோகத்தை நியமிக்கிறார் –
எம்பெருமானை பசு மேய்க்கப் போகாது ஒழிய வேணும் -என்று அபேக்ஷிக்க -அவனும் அப்படியே தவிருகையாலே
ப்ரீதரான ஆழ்வார் அவன் பக்தி லப்யன் என்னும் இடம் நிச்சிதம் என்கிறார் -என்றுமாம்

—————————————————————-

உபய விபூதி உக்தனாய் இருந்து வைத்து ஆஸ்ரித ஸூலபனான எம்பெருமானுடைய திருவடிகள் பக்தி யோக லப்யம் என்கிறார் –

சார்வே  தவ நெறிக்குத் தாமோதரன் தாள்கள்
கார்மேக வண்ணன் கமல நயனத்தன்
நீர் வானம் மண் எரி காலாய் நின்ற நேமியான்
பேர் வானவர்கள் பிதற்றும் பெருமையனே–10-4-1-

ஆஸ்ரித பவ்யனான கிருஷ்ணனுடைய திருவடிகள் பக்தி யோகத்துக்கு ப்ராப்யம் என்னும் இடம் நிச்சிதம் -வணக்குடை தவ நெறி -என்று சொல்லுகிற அத்தை -இங்கே தவ நெறி -என்கிறது –தாமோதரன் தாள் என்று உரலினோடு இணைந்து இருந்த ஸுலப்யத்தை ப்ரத்யபிஜ்ஜை பண்ணுகிறது -கறுத்த மேகம் போலே ஸ்ரமஹரமான  திரு நிறத்தையும் அழகிய திருக் கண்களையும் யுடையனாய் -சர்வத்துக்கும் ஈஸ்வரனாய்-ஜகத் ரக்ஷணத்துக்கு உறுப்பான திரு வாழியை யுடையனாய் -அயர்வறும் அமரர்கள்  தோற்றுப் பேசும் பெருமையை யுடையனான தாமோதரன் என்று அந்வயம்-

—————————————————————-

ஸ்ரீ யபதியான சர்வேஸ்வரன் – என்னுடைய பிரதிபந்தகங்களைப் போக்கி -நாள் தோறும் என்னை இஹ லோகத்தில் அடிமை கொள்ளா நின்றான் -என்று -தம்முடைய லாபத்தைப் பேசுகிறார் –

பெருமையனே  வானத்து இமையோர்க்கும் காண்டற்
கருமையனே ஆகத் தணை யாதார்க்கு என்றும்
திரு மெய்யுறைகின்ற செங்கண் மால் நாளும்
இருமை வினை கடிந்து இங்கு என்னை ஆள்கின்றானே–10-4-2-

பெருமையனே வானத்து இமையோர்க்கும்–ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும் ஈஸ்வரன் / காண்டற்
கருமையனே ஆகத் தணை யாதார்க்கு–பிறர்களுக்கு அரிய வித்தகன் -என்கிறது –
திரு மெய்யுறைகின்ற செங்கண் மால் நாளும்—இருமை வினை கடிந்து இங்கு என்னை ஆள்கின்றானே--என்றும் பெரிய பிராட்டியார் திரு உடம்பிலே உறைவதும் செய்து -அத்தாலே மதுபான மத்தரைப் போலே சிவந்த திருக் கண்களை யுடையவனாய் -சர்வேஸ்வரன் -இத்தால் -மலர் மக்கள் விரும்பும் நம் அரும் பெறல் அடிகள் -என்கிற இடத்தை ப்ரத்யபிஜ்ஜை பண்ணுகிறது –

—————————————————————–

மறுவல் இடாத படி சம்சாரத்தை போக்கி நப்பின்னை பிராட்டிக்கு நாதனாவனுடைய / வல்லனனானவனுடைய – திருவடிகளைக் கண்டு கொண்டு சிரோ பூஷணமாக என் தலை மேலே புனைய பெற்றேன் என்கிறார் –

ஆள்கின்றான்  ஆழியான் ஆரால் குறை உடையம்
மீள்கின்றதில்லை பிறவித் துயர் கடிந்தோம்
வாள் கெண்டை ஒண் கண் மடப்பின்னை தன் கேள்வன்
தாள் கண்டு கொண்டு என் தலை மேல் புனைந்தேனே–10-4-3-

ஆள்கின்றான் ஆழியான் ஆரால் குறை உடையம்– சர்வேஸ்வரன் என்னை அடிமை கொள்ளா நின்றான் -இனி ஆராய்க் கொண்டு கார்யம் யுடையோம் —
வாள் கெண்டை ஒண் கண்–ஒளியை யுடைய கெண்டை போலே இருக்கிற அழகிய கண் –

——————————————————————–

என்னுடைய ஹிருதயத்தில் இருக்கிற சர்வேஸ்வரனை ஒருவராலும் விஸ்லேஷிக்கப் பண்ண ஒண்ணாமையை நிச்சயித்து -அத்தாலே க்ருதார்த்தனாய் இருந்தேன் -என்கிறார் –

தலை  மேல் புனைந்தேன் சரணங்கள் ஆலின்
இலைமேல் துயின்றான் இமையோர் வணங்க
மலைமேல் தான் நின்று என் மனத்துள் இருந்தானை
நிலை பேர்க்கல் ஆகாமை நிச்சித்து இருந்தேனே–10-4-4-

என்பாடு வருகைக்காக ஆலின் இலை மேல் வந்து கண் வளர்ந்து அருளி –அயர்வறும் அமரர்கள் அடிமை செய்யத் திருமலையில் நின்று அருளி -என்னை இசைவித்து என் இருதயத்திலே புகுந்து இருந்தவனை –

———————————————————————

எம்பெருமான் என் திறத்திலே செய்து அருள நினைத்து இருக்கிறவை ஒருவருக்கும் அறிய நிலம் அல்ல என்கிறார் –

நிச்சித்து  இருந்தேன் என் நெஞ்சம் கழியாமை
கைச் சக்கரத்து அண்ணல் கள்வம் பெரிது உடையவன்
மெச்சப் படான் பிறர்க்கு மெய் போலும் பொய் வல்லன்
நச்சப் படும் நமக்கு நாகத்து அணையானே–10-4-5-

கைச் சக்கரத்து அண்ணல்–கையிலே திரு வாழி யை யுடைய சர்வேஸ்வரன் -/ அநாஸ்ரிதர்க்கு குணங்களால் கொண்டாடப்படான்–அவர்களுக்கு மெய் செய்வாரைப் போலே பொய் செய்ய வல்லவன் –ஆஸ்ரித சம்ச்லேஷ ஏக போக்யனானவன் ஆஸ்ரிதரான நமக்கு நச்சப்படும் —

————————————————————————-

இன்று புகுந்து ஆஸ்ரயிப்பாரையும் குண தோஷம் பாராதே நித்ய ஆஸ்ரிதரைப் போலே விஷயீ கரிக்கும் ஸ்வ பாவனான சர்வேஸ்வரன் திருவடிகளை /நிர்மமனாய் விழுந்து – பணியப் பெற்றேன் –

நாகத்து  அணையானை நாள்தோறும் ஞானத்தால்
ஆகத்து அணைப்பார்க்கு அருள் செய்யும் அம்மானை
மாகத்து இளம் மதியம் சேரும் சடையானைப்
பாகத்து வைத்தான் தன் பாதம் பணிந்தேனே-10-4-6-

ஞானம் -பக்தி -நாள் தோறும் அருள் செய்யும் என்று அந்வயம் –ஐஸ்வர்யத்துக்கு ஸூ சகமான பிறையைச் சூடி ப்ரயோஜனாந்தர பரதைக்கு உறுப்பான சாதகத்வம் தோற்றும் படியான ஜடையை யுடையவனை திரு மேனியில் ஒரு பார்ஸ்வத்திலே வைத்தவனுடைய திருவடிகளை பணியப்  பெற்றேன் –

————————————————————

சர்வேஸ்வரனை நெஞ்சே நாள் தோறும் அனுபவி —அவன் தானே பிரதிபந்தகங்களை நீக்கி அடிமை கொள்ளும் -என்கிறார் –

பணி நெஞ்சே நாளும் பரம பரம்பரனை
பிணி ஒன்றும் சாரா பிறவி கெடுத்து ஆளும்
மணி நின்ற சோதி மது சூதன் என் அம்மான்
அணி நின்ற செம்பொன் அடல் ஆழியானே–10-4-7-

சர்வாதிகனான ஈஸ்வரனை நெஞ்சே நாள் தோறும் பணி -ஒரு துக்கங்களும் ஸ்பர்ஸியா–துக்க ஹேதுவான சம்சாரத்தைக் கெடுத்து அடிமை கொள்ளும் -நீல மணியினுடைய ஒளியை யுடையனாய் -பிரதிகூல நிரசன ஸ்வ பாவனாய் -எனக்கு பவ்யனாய் -தனக்கு ஆபரணமாய் நிற்பதும் செய்து -செம் பொன் போலே இருக்கும் நிறத்தை யுடைத்தாய் பிரதிகூலரை யடர்க்கும் ஸ்வ பாவமான திரு வாழியை யுடையவன் –

——————————————————————–

அவனை அனுபவி என்றவாறே -பரீதமான நெஞ்சைக் கொண்டாடி -நெஞ்சே அவனை இடைவிடாதே அனுபவி -என்கிறார் –

ஆழியான்  ஆழி யமரர்க்கும் அப்பாலான்
ஊழியான் ஊழி படைத்தான் நிரை மேய்த்தான்
பாழி யம் தோளால் வரை எடுத்தான் பாதங்கள்
வாழி என் நெஞ்சே மறவாது வாழ் கண்டாய்–10-4-8-

திருவாழி தொடக்கமான நித்ய ஆஸ்ரிதரை யுடையனாய் -அவர்களில் காட்டிலும் ஸ்வரூப குணங்களால் விஸஜாதீயனாய்-கால சேஷமான பிரளய காலத்திலும் உளனாய்–கால உபலஷித சகல பதார்த்தங்களையும் படைப்பதும் செய்து -தன்னாலே ஸ்ருஷ்டமான ஜகத்தின் உள்ளே வந்து -திருவவதாரம் பண்ணி -பசு மேய்ப்பதும் செய்து -அவற்றுக்கு வந்த ஆபத்தை நீக்குவதற்காக ஜகத்துக்கு எல்லாம் ஒதுங்க இடம் போரும் படியான அழகிய தோள்களாலே கோவர்த்தன உத்தாரணமும் பண்ணுவதும் செய்தவனுடைய திருவடிகளை –

————————————————————————-

ஜன்மாந்தர சஹஸ்ர க்ருத தப ஞாநாதிகளாலே சாத்தியமான பக்தி யோகத்தால்  லப்யனான எம்பெருமானை -நான் கேவலம் அவன் பிரசாதத்தாலே காணப் பெற்றேன் என்று ஸ்வ லாபத்தைப் பேசுகிறார் –

கண்டேன்  கமல மலர்ப்பாதம் காண்டலுமே
விண்டே ஒழிந்த வினை யாயின வெல்லாம்
தொண்டே செய்து என்றும் தொழுது வழி ஒழுக
பண்டே பரமன் பணித்த பணி வகையே–10-4-9-

எம்பெருமான் திருவடிகளைக் கண்டேன் –கண்ட போதே என்னுடைய சகல துக்கங்களும் நீங்கிற்றன–நித்ய கைங்கர்யம் பண்ணும் படியாக பண்டே சர்வேஸ்வரன் அருளிச் செய்த படியே –அவன் பிரசாதத்தாலே -முதல் பாட்டிலே பக்தி யோகம் ஸ் வ சாத்யத்தோடே சந்தித்தபடியை சாஷாத் கரித்து அருளிச் செய்தார் -இப்பாட்டில் தம்முடைய உபாயமான பிரபத்தி தனக்கு சாத்தியமான திருவடிகளோடே
சந்தித்தமையை அனுசந்தித்து அருளிச் செய்கிறார் –

————————————————————————

ப்ரயோஜனாந்தர பரர்க்கும் கூட ஸமாச்ரயணீயனாய் அவர்களுடைய அபிலஷித ப்ரதனான சர்வேஸ்வரன் திருவடிகள் –அநந்ய ப்ரயோஜனரான பக்திமான்களுக்கும் ப்ரபன்னரர்க்கும் நல்ல அபாஸ்ரயம் என்னும் இடம் நிச்சிதம் என்று கொண்டு ப்ரஸ்துதமான பக்தி யோகத்தை நிகமிக்கிறார்-

வகையால்  மனம் ஒன்றி மாதவனை நாளும்
புகையால் விளக்கால் புது மலரால் நீரால்
திகை தோறு அமரர்கள் சென்று இறைஞ்ச நின்ற
தகையான் சரணம் தமர்கட்கு ஓர் பற்றே–10-4-10-

ஸ்ரீ யபதியாகையாலே ஸ்வராதனனான தன்னை புஷ்பாதி சமாராதன உபகரணங்களைக் கொண்டு திக்குகள் தோறும் வந்து பிரயோஜனாந்தர பரரான தேவர்கள் நாள்தோறும் ஸமாச்ரயிக்கலாம் படி நின்ற ஸ்வபாவத்தை யுடையவனுடைய திருவடிகள் –

————————————————————————-

நிகமத்தில் இத்திருவாய்மொழியைக் கற்றற்கு கிருஷ்ணனுடைய திருவடிகள் ஸூலபமாம் என்கிறார் –

பற்று  என்று பற்றி பரம பரம்பரனை
மல் திண் தோள் மாலை வழுதி வள நாடன்
சொல் தொடை அந்தாதி ஓர் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
கற்றார்க்கு ஓர் பற்றாகும் கண்ணன் கழலிணையே–10-4-11-

சர்வேஸ்வரனாய் -பலத்தை யுடைத்தாய் -திண்ணிதான தோள்களை யுடையனாய் -ஆஸ்ரிதர் பக்கம் -வ்யாமுக்தன் ஆனவனை-பரம ப்ராப்யம் என்று பற்றி -ஆழ்வாருடைய சொல்லாய் -அழகிய தொடையை யுடைத்தாய் -அந்தாதியான ஆயிரம் திருவாய் மொழியிலும் இத்திருவாய் மொழி கற்றார்க்கு –

———————————————————————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

திருவாய்மொழி இருபத்து நாலாயிரப்படி –10–3- –

திருவனந்த புரத்தில் போக்யதையையும் –அங்குப் போனால்
அடிமை செய்யும் படியையும் அனுசந்தித்து -அந்த ப்ராப்ய பூமியிலே புக வேணும் என்று பிரார்த்தித்தார் –
அப்போதே செல்லப் பெறாமையாலே அஸ்தானே பய சங்கையாய் விழுந்தது –
ப்ராப்ய பூமியிலே அப்போதே செல்லப் பெறாமையாலும் -பிரார்த்தித்த படியே அடிமை செய்யப் பெறாமையாலும்
-முன்பு பலகாலும் பிரிந்த வாசனையாலும் -அநாதி காலம் வாசிதமான அசித் சம்சர்க்கத்தாலும்-
ஈஸ்வரனுடைய ஸ்வாதந்தர்யத்தாலும் -அதாகிறது -சிசுபாலனுக்கு தன்னைக் கொடுத்ததும் -ஸ்ரீ பரத ஆழ்வான் வளைப்புக் கிடக்க
-மறுத்து மீண்டு போரும் படி இ றே -ஸ்வாதந்தர்யம் இருப்பது –
அத்தாலும்-அவன் தான் வந்து மேல் விழும்படியான பரம பக்தி நமக்கு இல்லை என்று இருக்கையாலும்
-இன்னம் பிரக்ருதியிலே தம்மை வைக்கில் செய்வது என் -என்னும் பயத்தால் அவசன்னரானவர்
-தம் தசையை -அந்யாபதேசத்தாலே பேசுகிறார் –
-இவை தான் பய நிவ்ருத்திக்கு உடலாய் இருக்க -கலக்கத்தாலே பயப்படுகிறார் –
-அத்தேசத்தில் புகைப் பெற்றிலோம் என்ன வேண்டா –
காலாளும் நெஞ்சு அழியும் கண் சுழலும் என்று உபக்ரமத்திலே சிசிலராம் படியான ப்ரேம பாரவஸ்யத்தாலே
இப்போது போக மாட்டாது ஒழிகிறார் ஆகையால் -அங்கே சென்று அடிமை செய்யப் பெற்றிலோம் -என்ன வேண்டா –
புகழும் நல் ஒருவனில் படியில் இவர் சொல் முதலாக த்ரிவித கரண வியாபாரங்களை அவன் தனக்கு எல்லா
அடிமையாகவும் நினைத்து இருக்கையாலே -அசித் வாசனைக்கு அஞ்ச வேண்டா –
விலக்ஷண வாஸனையாலே துர்வாசனையைப் பரிஹரிக்க இருக்கிறவர் அல்லாமையாலே சர்வ சக்தியைக் கொண்டு பரிஹரிக்குமவர் இறே
-இன்னம் முடியானேயில் கரணங்களை யுடையவர்க்கு பயம் இல்லை இ றே –
அவன் ஸ்வாதந்தர்யத்துக்கு அஞ்ச வேண்டா -விரோதியை இடையிலே துணித்துக் கொண்டு கொண்டு போகைக்கு உடலாகையாலே –
அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷயிஷ்யாமி -என்றான் இ றே –
பக்தி இல்லை என்று அஞ்ச வேண்டா -அது உபாயம் அல்லவே -இங்கனம் இருக்க
ப்ரேமத்தாலே வந்த இருட்சியாலே அஸ்த்தானே பீதராய் தம் தசையை அந்யாபதேசத்தாலே பேசுகிறார் –
ராத்திரி எல்லாம் கிருஷ்ணனோடு சம்ச்லேஷித்து -ப்ரபாத சமயத்திலே –
சகல சத்தவங்களும் உணர்ந்து கிளம்பவும் செய்து -குயில்கள் கூவுவது -மயில்கள் ஆலிப்பது–இளங்காற்று சஞ்சரிப்பது –
-கன்றுகளும் பசுக்களும் காடு எல்லாம் பரவா நிற்பதுவுமாய் இருப்பதைக் கண்டு
-அவனுக்கு பிரியக் கடவதாக நினைவு இன்றிக்கே இருக்கச் செய்தே -போது விடிந்தவாறே –
பண்டு என்றும் இக்காலத்தில் பிரியக் கண்ட வாஸனையாலே -அவன் பசு மேய்க்கப் போகிறானாக அதி சங்கை பண்ணி
–போனானாக அத்யவசித்து -நீயும் பிரிந்தாய் -நீ பிரிந்தால் நலியக் கடவ பதார்த்தங்களும் நலியா நின்றன –
-பசு மேய்க்கப் போமது எனக்கு அநபிமதம் -நீ போக வேண்டா என்று சொல்ல ஒண்ணாத படி
என்னுடைய நாக்கு நீர் அற்று வாரா நின்றது -நான் நினைத்ததை சொல்ல வல்லேனாம் படி
உன்னுடைய அணி மிகு தாமரைக் கையை என் தலை மேலே வைத்து அருளி -உன்னுடைய திருக் கண்களாலே நோக்கி அருள வேணும்
-அஸூர ராக்ஷசர் சஞ்சாரத்தால் -சப்ரமாதமான காட்டில் பசு மேய்க்கப் போகாது ஒழிய வேணும்-
-மாதா பிதா பிராதா -என்று இவ்வாத்மாவுக்கு சர்வவித பந்துவும் என்று உணர்ந்தால் தன் இழவில் காட்டில் இவனுக்கு பரிய வேண்டும்படி யாயத்து இருப்பது –
ஆனபின்பு நீ போகில் நான் உளனாக மாட்டேன் -என்று இன்னுயிர்ச் சேவலிலும்-மல்லிகை கமழ் தென்றலிலும் படும் வியசனத்தை
-அவன் சந்நிதியில் பட -அத்தைப் பார்த்து -நாம் போகக் கடவோம் அல்லோம் -நாம் போக நினைப்பதும் செய்திலோம்-என்று
தான் போகாமையை இவள் நெஞ்சிலே படுத்த -அத்தாலே தரித்தாள் ஒரு பிராட்டி பேச்சாலே தம் தசையை அருளிச் செய்கிறார் –
எம்மா வீட்டில் தம்முடைய தாதார்த்தயத்தை ஆசைப் பட்டார்-
-இதில் அவன் ஸம்ருத்தியை ஆசாசிக்கும் இதுவே புருஷார்த்தம் -என்கிறார் –

————————————————————–

வேய்  மரு தோளிணை மெலியும் ஆலோ
மெலிவும் என் தனிமையும் யாதும் நோக்காக்
காமரு குயில்களும் கூவும் ஆலோ
கண மயில் அவை கலந்து ஆலும் ஆலோ
ஆ மருவு இன நிரை மேய்க்க நீ போக்கு
ஒரு பகல் ஆயிரம் ஊழி ஆலோ
தாமரைக் கண்கள் கொண்டு ஈர்தி ஆலோ
தகவிலை தகவிலையே நீ கண்ணா–10-3-1-

வேய் மரு தோளிணை மெலியும் ஆலோ–பசுமைக்கும் சுற்று உடைமைக்கும் செவ்வைக்கும் வேயைப் போலியாகச் சொல்லலாம் தோள்கள் இரண்டும் –இணை மெலியும் ஆலோ–நீ சேர்த்தி அழகைக் கொண்டாடும் தோள்கள் இரண்டும் பட்ட பாடு பாராய் – தன் தோள் அழகைத் தான் சொல்லுமவள் அல்லள் -அவன் கொண்டாடக் கேட்டுப் போந்தவள் ஆகையாலே சொல்லுகிறாள் –ராஜ புத்திரனுக்கு பூந்தோட்டம் அழியா நின்றது என்பாரைப் போலே -உன் போக உபகரணங்கள் அழிகிற படி பாராய் -என்கிறாள் –கிண்ணகத்தில் அடிச் சுடுமா போலே -அவன் கூடி இருக்கச் செய்தே-பிராந்தி ஞானத்தை அனுவர்த்தித்து தோளிணை மெலியா நின்றன –இவன் சந்நிதியிலும் அகவாயில் பிரிவு கிடைக்கையாலே அதின் கார்யம் உடம்பிலும் உண்டாகா நின்றது –மெலியும் ஆலோ –இனி நீ வந்தாலும் அஸத் சமம் என்கை-ஆலோ -விஷாத அதிசய ஸூசகமாகக் கிடக்கிறது –
மெலிவும் என் தனிமையும்-நாட்டாருடைய மெலிவும் தனிமையும் போல் அல்ல -என் மெலிவும் தனிமையும் -உன் தனிமையும் உன் மெலிவும் போல் அல்ல –மிக மேனி மெலிவு எய்தி –என்றும் -தமியமாலோ -என்றும் பிரிவில் சொன்னதையும் அன்று -அவன் கூட இருக்கச் செய்தேவந்த மலிவு தனிமையும் இ றே இது -இங்கனம் கூடுமோ என்னில்-தாம் தம்மைக் கொண்டு அகல்தல் தகவன்று -என்னுமவள் கூட இருக்கச் செய்தே பிரிந்தானாகவும் சொல்லாத தட்டில்லை இ றே –இவன் தன்னாலும் சமாதேயம் அன்று -போனானாயிட்டு வருகிறான் ஆலன் -போக நினைத்தானாய் தவிரு கிறான் அல்லன்–அவனும் இவள் தோளில் மெலிவில் மெய்ப்பாட்டைக் கண்டு -நாம் பிரிந்தோமோ -என்று பிரமிக்கும் அத்தனை -அது தான் இவன் தன்னுடைய ஸுபாக்ய பலம் இ றே –முன்பு பிரிந்தால் இவளுடைய ஆற்றாமை தோழிமார் சொல்லக் கேட்டுப் போரும் அத்தனை -இப்போது தானே இருந்து காணப் பெற்றான் —தோழி மாரோடு பண்ணும் வ்ருத்த கீர்த்தனத்தை இவன் தன்னோடே பண்ணுகிறாள் –
யாதும் நோக்கா –-ஒன்றும் நோக்கா –என் மெலிவாதல் –என் தனிமை யாதல் -ஒன்றும் பார்க்கிறன வில்லை –
காமரு குயில்களும் –காமருதல் -விரும்புதல் –பரஸ்பரம் விருப்பத்தை யுடைத்தாய் இருக்கை -பிரிவுக்கு உடலான கலவி அன்றிக்கே-நித்ய சம்ச்லேஷத்துக்கு அடியான-ப்ரீதியோடே  கலவா நின்றன –நீ நலிகிறதுக்கு மேலே குயில்களும் நலியா நின்றன -நீ நலியவிட்ட பதார்த்தங்களிலும் நீயே நல்ல –
கூவும் ஆலோ–தனியிருப்பில் என் நோவைக் கண்டால் கலவிக்குப் போக்கு விடுகிற தங்கள் வாயை புதைக்க வேண்டாவோ –
கண மயில் அவை -ஒரு திரளாக பாதகமாகா நின்றன –/அவை -த்ருஷ்ட்டி விஷம் போலே இருக்கையாலே முகத்தை திரிய வைத்து -அவை -என்கிறாள் –
கலந்து ஆலும் ஆலோ-இத் தனி இருப்பில் கலக்கை யாவது -ஸ்த்ரீ வதம் -என்று இருக்க வேண்டாவோ -இவற்றுக்கு கலவியால் யுண்டான ஹர்ஷம் உள் அடங்காமையாலே சசப்ரம ந்ருத்தம் பண்ணா நின்றன -பஸ்ய லஷ்மண ந்ருத்யந்தம் மயூர முப ந்ருத்யதி மயூரஸ்ய வனே நூ நம் ரக்ஷஸா நஹ்ருதா ப்ரியா –இம்மயிலினுடைய பேடை அவனாலே அபஹ்ருத சிந்தை யாய்த்தில்லை யாகாதே -புண்டரீக விசாலாக்ஷீ கதமேஷா பவிஷ்யதி -என்ன வேண்டி இருக்கிற தசையில் -நீயும் உன்னுடைய ரஷ்ய  வர்க்கத்தினுடைய ரக்ஷணத்தே போகா நின்றாய் –
ஆ மருவு இன நிரை மேய்க்க-உன்னோடே மருவி தன்னில் ஒத்த பசு நிரைகளை மேய்க்கைக்கு —மருவின நிரை-மேய்ந்த புல்லும் கடைவாய் வழி சோர-என்கிறபடியே அவனை ஒழியில் தரியாதவை இ றே -ரக்ஷிக்கும் போதும் திரளாக வேணுமோ –
நீ போக்கு-ஒரு பகல்–ஆயிரம் ஊழி ஆலோ–நீ போகிற ஒரு பகல் -என்னுதல்–உன்னுடைய போக்கான ஒரு பகல் என்னுதல் –இவை சப்தத்தில் மிறுக்குண்டு–போக விடுகிற ஒரு பகல் -நீ கழிக்கிற ஒரு பகல் என்னுதல் –இது சப்தத்துக்குச் சேரும் -சொல்லிப் போருமது அன்று –ஒரு பகல் அளவே அன்றோ -என்ன -உன்னைப் போலே என்று இராதே கொள்ளாய் -உனக்கு இ றே ஒரு பகலாய் இருக்கிறது -அது தானே எனக்கு அநேக கல்பமாய் இரா நின்றது -யதா சப்த கோடி ப்ரதிம–க்ஷண ஸ்தேன விநாசா பவத்
தாமரைக் கண்கள் கொண்டு ஈர்தி ஆலோ--நாம் பிரிந்திலோம் –பிரிய நினைத்திலோம் –இப்படி இருக்க போனோமுமாய் -போனால் நலியக் கடவ பதார்த்தங்களும் நலிந்ததாய் இருக்கிற இது ஒரு ப்ரேம ஸ்வபாவம் இருக்கும் படியே -என்று சாதரமாகப் பார்க்க –அழகிய திருக் கண்களால் நோக்கி -நோவு படுத்தா நின்றாய் என்கிறாள் -இந்நோக்கில் காட்டில் நீ பசு மேய்க்கப் போகை யமையும் என்கை முன்புத்தை நோக்கு -ஸ்ம்ருதி விஷயமாக சொல்லுகிறாள் என்பாரும் உண்டு –-ஈர்தி -என்கையாலே -இப்போது பார்த்தானாக வேணும் -இப்படி சொன்ன இடத்திலும் நோக்கை மாற வைத்திலன்–
தகவிலை தகவிலையே நீ கண்ணா–தகவிலை-நீ இருந்த லோகத்தில் கிருபை இல்லை -கண்ணா நீ தகவிலை -ஜகத்தில் யுண்டாகிலும் கிருஷ்ணனே உன் பக்கல் கிருபை இல்லை என்னுதல் –வீப்சையாலே-உனக்கு கிருபை இல்லை என்று நான் கொடி எடுக்கிறேன் என்னுதல் —சீதா விவாஸ நபடோ கருணாகுதஸ்தே –சத்யம் சத்யம் புனஸ் சத்யம் உத்தருத்ய புஜமுச்யதே –விலக்காத அளவைக் கொண்டு பிறரை இன்னாதாகிறது என் –உன் பக்கல் கிருபை இல்லை -ஏவமார்த்தா ஸூ யோஜித் ஸூ க்ருபா கஸ்ய நஜாயதே —

——————————————————————–

இங்கனே இப்பிராட்டி சொல்லா நிற்கச் செய்தே இவள் தரிக்கைக்காக பல காலம் அணைத்து அருள -நீ இங்கனே சம்ச்லேஷித்து நிரதிசய ஸூகம் பிறந்து இருக்கச் செய்தே -அந்த ஸூ கம் எல்லாம் நீ போகக் கடவை என்னுமதினாலே ஸ்வப்னம் கண்டு விழித்தால் போலே பொய்யாய் –நோவு படா நின்றேன் என்கிறாள் –பூர்வ வ்ருத்தமான சம்ச்லேஷம் தன்னையே சொல்லிற்று ஆகவுமாம் —

தகவிலை தகவிலை யே நீ கண்ணா
தடமுலை புணர்தொறும் புணர்ச்சிக்கு ஆராச்
சுகவெள்ளம் விசும்பு இறந்து அறிவை மூழ்க்கச்
சூழ்ந்து அது கனவு என நீங்கி ஆங்கே
அக உயிர் அகம் அகம் தோறும் உள் புக்கு
ஆவியின் பரம் அல்ல வேட்கை அந்தோ
மிக மிக இனி உன்னை பிரிவை ஆமால்
வீவ நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கே–10-3-2-

தகவிலை தகவிலை யே நீ கண்ணா–நீ கண்ணா தகவிலையே–பெண் பிறந்ததற்கு ஸ்வம்மான நீ நிர்த்தயனே யாகா நின்றாய் –கிருஷ்ணன் என்றால் பெண்களுக்கேயாய் இருக்கும் என்னும் இடம் பிரசித்தம் இ றே -நாம் பிரிய நினையாது இருக்க நிர்த்தயன் என்கிறது தன் ஆற்றாமையால் இ றே -என்று அதுக்கு பரிகாரமாக அணைத்தான் –
தடமுலை புணர் தொறும்-அணைக்கிறது பிரிகைக்கு இ றே -என்று கை நெகிழ்ந்த இடத்தில் உடம்பு வெளுக்கும் -அதுக்கு பரிஹாரார்த்தமாக திரிய அணைக்கும் -ஆக இப்படி அதிசங்கையும் பரிஹாரமுமாய் செல்லும் இத்தனை யாய்த்து--தடமுலை –என்றது -போக்தாவால் உண்டு அறுக்க ஒண்ணாத போக்யதா பிரகர்ஷம் -மலராள் தனத்து உள்ளான் –இத்யாதி –
புணர்ச்சிக்கு ஆராச்-சுகவெள்ளம் -கலவியின் அளவில்லாத ஸூ க சாகரம் -கலக்கும் இடத்தில் இருவருக்கும் அனுரூபமாய் இ றே ஸூ கம் இருப்பது –அவன் ஸ்வரூபம் இயத்தா ரஹிதமாய் இருக்குமா போலே யாய்த்து போக்யதா பிரகர்ஷமும்-அதனில் பெரிய அவா விறே இவளது –
விசும்பு இறந்து அறிவை மூழ்க்கச்-சூழ்ந்து -அந்த ஸூ கம் அபரிச்சின்னமான ஆகாசத்தைக் கடந்து -மயர்வற மதி நலம் அருள பெற்ற அறிவையும் மூழ்த்தும் படி பெருகிற்று என்னுதல் –-/ விசும்பு -என்று பரம பதம் –அறிவு -ஆகிறது -உபய விபூதியையும் விளாக் குலை கொள்ளும் தன்னறிவு என்னுதல்
அது கனவு என நீங்கி-ஸ்வப்ன கல்பம் என்னலாம் படி வற்றிப் போய் -இந்திர ஜாலங்கள் என்றும் கனவு என்றும் அஸ்திரங்களை சொல்லக் கடவது இ றே -கலந்த போது ஸூ கம் அபரிச்சின்னமாய் இருக்கும் –பிரித்விக் கண்டவாறே பெருக்காறு அடிச் சுடுமா போலே துக்கமும் அபரிச்சின்னமாய் இருக்கும் –
ஆங்கே-அத்தசையிலே
அக உயிர்-பிராண ஸ்தான மான ஹ்ருதயம்
அகம் அகம் தோறும் உள் புக்கு-ஹ்ருதயத்தில் உண்டான அவகாசம் தோறும்–முன்புள்ள சம்ச்லேஷ விஸ்லேஷங்களாலே ஹிருதயம் புடை பட்டு இ றே இருப்பது -அவ்வவகாசகங்களின் உள்ளே சென்று புக்கு —
ஆவியின் பரம் அல்ல வேட்கை அந்தோ– ஆச்ரயத்தின் அளவன்றிக்கே அபி நிவேசம் பெருகி வாரா நின்றது –சம்ச்லேஷ ஸூ கம் புக்க இடம் எங்கும் ஆற்றாமை யாய்த்து -அணு பரிமாணமாக ஆத்மாவால் பொறுக்கும் அளவன்று ஆசை -ஸூ கமும் துக்கமும் ஸ்வரூபேணா வஸ்திதியும்-என்று மூன்று –ஸ்வரூபேணா வஸ்திதியில் நிற்கிறது இல்லை –
அந்தோ -இது உனக்கு-உபதேசிக்க வேண்டுவதே —-கலவியில் இருவரும் கூடக் கலந்து பிரிவால் ஆற்றாமை உனக்கு உபதேச கம்யமாவதே-கலவிக்கு இருவராய் -நோவு ஒரு தலைக்கே யாவதே -இனி மேல் செய்ய அடுத்து என் என்ன –
வீவ நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கே–-போக்கு -போக்குகளானவை -பசு வந்தன -என்னுமா போலே வீவ -தவிர்வனவாக வேணும் -அது வேண்டுகிறது என் என்ன
-மிக மிக இனி உன்னை பிரிவை ஆமால்-போகில் மேன்மேல் என பிரிவுண்டாம் -பிரிவை என்று செய்யுள் பாடாய் பிரிவால் என்றபடி -உன்னைப் பிரிகை யுண்டாம் -இனி -முன்புத்தை பிரிவுகளுக்கு ஜீவித்து இருந்தேன் ஆகிலும் இனி ஜீவித்து இருக்க மாட்டேன் –

———————————————————————-

நீ உபேக்ஷித்து இருக்க இடைப் பெண்களான நாங்களே ஸ்நேஹித்து இருக்கிற இவ்வொரு தலைக் காமம் நசிக்க வேணும் -என்கிறாள் –

வீவன் நின் பசு நிரை மேக்கப் போக்கு
வெவ் உயிர் கொண்டு எனது ஆவி வேமால்
யாவரும் துணை இல்லை யான் இருந்து உன்
அஞ்சன மேனியை ஆட்டம் காணேன்
போவது அன்று ஒரு பகல் நீ அகன்றால்
பொரு கயல் கண்ணினை நீரும் நில்லா
சாவது இவ் ஆய்க் குலத்துக்கு ஆய்ச்சி யோமாய்
பிறந்த இத் தொழுத்தையோம் தனிமை தானே–10-3-3-

வீவன் நின் பசு நிரை மேக்கப் போக்கு–பசு மேய்க்கை ஸ்வ தர்மம் ஆகையாலே அதுக்காக போக்கைத் தவிரலாமோ என்ன -உன் போக்கிலே நான் முடிவன்-ஸ்த்ரீ வதம் பலிக்க வரும் தர்மம் தர்மம் அல்ல காண்-இது உனக்கு முடிவாகிற பணி எங்கனே என்ன -வெவ் உயிர் கொண்டு எனது ஆவி வேமால்-உன் போக்கை நினைத்து வெவ்விதாக நெடு மூச்செறிந்து -அத்தாலே ஹிருதயம் உலர்ந்து -விரஹ அக்னியாலே வேவா நின்றது –நான் போனால் வ்ருத்த கீர்த்தனத்தாலே தரித்தாலோ என்ன –
யாவரும் துணை இல்லை -நீ போனால் -உதவக் கடவ தோழியரும் துணை யல்லர்-குயில் முதலான பதார்த்தங்கள் எல்லாம் பிரதிகூலமாம் -துணையான உன் சந்நிதியில் -எல்லாரும் துணையாம் –நீ போனால் ஒரு துணையும் இல்லை –
யான் இருந்து -அவ் வவசானத்திலும் நூறே பிராயமாய் இருப்பன்–வி லக்ஷண விஷயம் ஆகையாலே முடியவும் ஒட்டாது -தரிக்கவும் ஒட்டாது -நசையாலே முடியவும் ஒண்ணாது -ஆற்றாமை தரிக்கவும் ஒட்டாது –
உன்-அஞ்சன மேனியை ஆட்டம் காணேன்–இருந்தால் ஜீவிக்கும் ஜீவனமும் பெறேன்-ஸ்ரமஹரமான வடிவைக் கொண்டு என் முன்னே சஞ்சரிக்கக் காணேன் -உன்னைக் கண்ணாடி புறத்திலும் கண்டு அறியாயோ -இவ்வடிவைப் பிரிந்தார் பிழையார் என்று இருக்க வேண்டாவோ -காமினி யாகையாலே ஸ்வரூபத்திலும் குணத்திலும் இழியாள் இ றே -வடிவை இ றே ஆசைப் படுவது -/ ஆட்டம் -நடையாட்டம் /இது எல்லாம் ஒரு பகல் அளவே என்ன –
போவது அன்று ஒரு பகல் நீ அகன்றால்–நீ அகன்றால் போவது அன்று ஒரு பகல் -நீ பிரிகையாலே ஒரு பகலாவது போகிறதில்லை -முப்பது நாழிகை சென்றால் ஒரு க்ஷணமும் குறைந்து காட்டுகிறது இல்லை -உனக்குப் போலே என்று இருந்தாயோ எனக்கும் -காலத்தினுடைய குறைவும் நிறைவும் விஷய அதீனமாய் இ றே இருப்பது -கலவியில் கல்பம் க்ஷணமாய் -வ்யதிரேகத்தில் ஒரு க்ஷணம் கல்பமாய் இ றே இருப்பது –பொரு கயல் கண்ணினை -வியசனத்தாலே அலமந்து பொருகிற கயல் போலே இருக்கிற கண்களும் / நீரும் நில்லா–நீர் மாறுகிறது இல்லை -கண்ணீர் என்னால் தகையப் போகிறதில்லை / நீரும் நில்லா-உன்னைத் தகையிலும் என்னால் அத்தை தகையப் போகிறது இல்லை –பின்னை செய்ய அடுத்து என் -என்ன –
சாவது இவ் ஆய்க் குலத்துக்கு ஆய்ச்சி யோமாய்-பிறந்த இத் தொழுத்தையோம் தனிமை தானே–இவ்வாய்க் குலத்திலே இடைச்சியோமாய் பிறந்த இத் தண்ணியோமான எங்கள் தனிமை —சாவது -நசிப்பது -அதாவது -முடிந்து பிழைக்க வேணும் என்கை –தனிமை தானே சாவது -எங்களுக்கு தனிமை தானே இ றே மரணம் ஆவது -தனிமை என்றும் விநாசம் என்றும் இரண்டில்லை என்றுமாம் -நாங்கள் ஜீவிக்கவுமாம் -தவிரவுமாம் -இந்த ஒருதலைக் காமம் நசிக்க வேணும் –

————————————————————————–

இவன் போகிறான் என்று இப்பிராட்டி நோவு படப் பூக்கவாறே -உன்னைப் பிரிய சம்பாவனை யுண்டோ -என்று இப்புடைகளிலே  மற்றும் சில சவிநயமாக சில வார்த்தைகளை அருளிச் செய்ய –இவை இ றே என்னை மாய்கின்றன -அழிக்கின்றன –என்கிறாள் –

தொழுத்தையோம் தனிமையும் துணை புரிந்தார்
துயரமும் நினைகிலை கோவிந்தா நின்
தொழுத்தனில் பசுக்களையே விரும்பி
துறந்து எம்மை இட்டு அவை மேய்க்கப் போதி
பழுத்த நல் அமுதின் இன் சாற்று வெள்ளம்
பாவியேன் மனம் அகம் தோறும் உள் புக்கு
அழுத்த நின் செங்கனி வாயின் கள்வப்
பணி மொழி நினைதொறும் ஆவி வேமால்–10-3-4-

தொழுத்தையோம் தனிமையும் –பஞ்ச லக்ஷம் குடியில் பெண்கள் திரண்ட திரளில் படுகிற தனிமை இ றே -தொழுத்தையோம்-என்றும் -அடிச்சியாம் என்றும் -தங்கள் தோல்வியைச் சொல்லுகிறார்கள் –
துணை புரிந்தார்-துயரமும் நினைகிலை –துணை பிரிந்தார் என்று உன்னைப் பிரிந்தார் என்றபடி -துணை என்றால் த்விஷ்டமாய் என்று காண் இருப்பது -என்னும் ஆச்சான் -அவனே துணை –அல்லாதார் எல்லாம் கழுத்துக் கட்டி -தொழுத்தையோம் தனிமையும் அறிகிறிலை–துணை பிரிந்தார் துயரமும் அறிகிறிலை –பிரிகிறோம் நாங்கள் என்றும் அறிகிறிலை –பிரிகிறது உன்னை என்றும் அறிகிறிலை —
கோவிந்தா–பசுக்களையும் இடையரையும் ரக்ஷிக்க வன்றோ கோவிந்த அபிஷேகம் பண்ணிற்று —
நின்-தொழுத்தனில் பசுக்களையே விரும்பி–உனக்கு ரஷ்யம் இரண்டானால் ஒரு தலையை விரும்ப வேண்டுகிறது என் -உன் தொழுவிலே வளைத்து வைத்த பசுக்களையோ விரும்பலாவது -உன் கைக்குள் அகப்பட்டாரை விரும்பலாகாதோ –பிரிந்தால் வரும் ஆற்றாமை அறியாதார் வேணுமோ ரஷிக்கைக்கு –பசுக்களையே விரும்பி –-இவர்களை அணைத்து கொண்டு இருக்கும் திசையிலும் நினைவு அங்கேயாய் -கண்ணி என்பது பசு என்பதாகா நிற்கும் –மித்யா பரி ரம்பணமே யாய்த்து உள்ளது -அமுதனார் -பசுவின் காலிலே முட்பாய்ந்தால் இடையன் தலை காண் சீக் கொள்ளுமது என்பர் -உடம்பில் முட் பாய்ந்தால் துக்க அனுபவம் ஆத்மாவது இ றே –
துறந்து -அவற்றை விரும்பி –தங்களை சந்நியசித்தான் என்று இருக்கிறார்கள் –
எம்மை இட்டு -அசேதன பதார்த்தங்களை பொகடுமா போலே உஎண்களைப் பொகட்டு
அவை மேய்க்கப் போதி–கூட இருக்கும் போதும் அவற்றை ஸ்மரிக்கும் -அவற்றின் பின் போனால் நம்மை நினைப்பதும் செய்யான் -அவற்றினுடைய ரக்ஷணத்திலே ஆயாசம் உண்டு -எங்களுடைய ரக்ஷணத்துக்கு சந்நிதியே அமையும் –
பழுத்த நல் அமுதின் இன் சாற்று வெள்ளம்--நாம் போகை யாவது என் -போனால் தான் உங்களை மறப்பது உண்டோ -என் ஆற்றாமை உங்களுக்கு உண்டோ -மாதா பிதாக்கள் சொல்லிற்று செய்ய வேண்டுகையாலே பசு மேய்க்கப் போகிறோம் அத்தனை அன்றோ -என்று சில நீச பாஷணத்தைப் பண்ணினான் -இவை கிடாய் உன் மறத்தை எங்கள் பக்கல் வர ஒட்டாதவை -பக்வமாய் வி லக்ஷணமான அம்ருதத்தினுடைய இனிய சாற்று வெள்ளம் போலே போக்யமாய் இருக்கிற உன்னுடைய பணி மொழி யுண்டு –சொல்லுகிற வார்த்தை என்னுதல் –கலவியில் ஒரு வகையான வாக் அம்ருதத்தை சொல்லுதல் –
பாவியேன் மனம் அகம் தோறும் உள் புக்கு—அழுத்த நின் செங்கனி வாயின்-–அம்ருதம் நஞ்சு ஆம்படியான பாபத்தைப் பண்ணினேன் -பிரிவை நினைத்து பிரியேன் என்னுமது விஷ சமம் இ றே –ஹிருதய அவகாசம் தோறும் பிரிக்க ஒண்ணாத படி அழுத்த -உன்னுடைய சிவந்த கனி போலே இருக்கிற வாயிலே –
கள்வப்-பணி மொழி-எழுதிக் கொள்ளுகிற தாழ்ந்த பேச்சுக்கள் -பிரிவை நினைத்து சொல்லுகிற வார்த்தை யாகையாலே நெஞ்சை அழிக்கக் கடவதாய் இன்றே இருப்பது / கள்வம்-நினைவு ஒன்றும் செயல் ஒன்றுமாய் இருக்கை -/ நினைதொறும் –தரிக்கலாமோ -என்று நினைக்கப் புகும் –அது தான் பாதகமாம் -பின்னையும் விட மாட்டாள் -இப்படி யுருவச் செல்லா நிற்கை -/ ஆவி வேமால்–-தனக்கு ஆஸ்ரயமான பிராணனானது வேவா நின்றது -க்ஷணிக பதார்த்தம் போலே உத்பத்தியும் விநாசமுமாய் செல்லா நிற்கை -அக்னி ஆஸ்ரயாசியாய் இறே இருப்பது –

————————————————————————-

நான் உன்னுடைய சந்நிதியில் வர்த்தியா நிற்க நீ இப்படி படுகிறது என் -என்று எம்பெருமான் இப்பிராட்டிக்கு அருளிச் செய்ய -இப்பிராட்டியும் -நீ பசு மேய்க்கப் போகக் கடவையான பின்பு -நீயும் போனாய் -நீ போனால் நலியக் கடவ ஸந்த்யை தொடக்கமான பதார்த்தங்களாலே  நலிவு படுகிற என்னை – ஆஸ்வசிப்பித்து  அருள வேணும் -என்கிறாள் -/

பணி மொழி நினைதொறும் ஆவி வேமால்
பகல் நிரை மேய்க்கிய போய கண்ணா
பிணியவிழ்மல்லிகை வாடை தூவப்
பெரு மத மாலையும் வந்தன்றாலோ
மணி மிகு மார்வினின் முல்லைப் போது
என் வன முலை கமழ்வித் துன் வாயமுதம் தந்து
அணி மிகு தாமரைக் கையை யந்தோ
அடிச்சியோம் தலை மிசை யணியாய்-10-3-5-

பணி மொழி நினைதொறும் ஆவி வேமால்–பகல் நிரை மேய்க்கிய போய –பிரிவை நினைத்து பிரியேன் என்று சொல்லுகிற உன் வார்த்தை போலே –உன்னைப் பிரியாமைக்கு சொல்லுகிற வார்த்தை அல்ல -உன்னது கள்வப் பணி மொழி யாகையாலே பொய்-இது அனுபவத்துக்கு பாசுரம் இட்டுச் சொல்லுகிற வார்த்தை யாகையாலே மெய் –நான் போனேனோ என்ன -/ பகல் நிரை மேய்க்கிய போய -பகல் எல்லாம் பசு மேய்க்கப் போனாய் –
கண்ணா-என்று சம்போதித்து -அவன் தனக்கே -நீ போனாய் -என்கிறாள் இ றே -/ மேய்க்கிய -மேய்க்க —
பிணியவிழ்மல்லிகை வாடை-நீ போனால் நலியக் கடவ பதார்த்தங்கள் நலிகையாலே -போனமை நிச்சிதம் என்கிறாள் -மல்லிகை கமழ் தென்றல் ஆகாராந்தரத்தாலே நலியா நின்றது -கட்டவிழ்கிற மல்லிகையினுடைய மணத்தை வாடையானது –தூவப்--தூவா நின்றது –ராவணன் சந்நியாசி வேஷத்தைக் கொண்டு வந்து தோற்றினால் போலே வாடையானது குளிர் காற்றாய் வந்து நலியா நின்றது / தூவ -தன் மேல் வெக்காயம் தட்டாமே கடக்க நின்று வீசா நின்றது
பெரு மத மாலையும் வந்தன்றாலோ—பத்மகேசரே ஸம்ஸ்ருஷ்ட -மத்த கஜமானது முன்னே தலைப்பறை கொட்ட வருமா போலே வாடையை முன்னோடே விட்டுக் கொண்டே பெரிய கிளர்த்தியோடே ஸந்த்யையும் வந்தது -இவளை முடிக்க வேணும் என்று ஸந்த்யையானது கூட்டுத் தேடிக் கொண்டு வாரா நின்றது -/ வந்தன்றாலோ—வந்தால் பரிஹரிக்க ஒண்ணாது -அர்ஜுனனனைக் குறித்து பகதத்தன் விட்ட சக்திக்கு மார்வை ஏற்றால் போலே -நடுவே புகுந்து -நோக்காய்–
சந்நிஹிதனாய் இருந்த என்னை நீ செய்யச் சொல்லுகிறது என்ன என் –
மணி மிகு மார்வினின் முல்லைப் போது-என் வன முலை கமழ்வித்–ஸ்ரீ கௌஸ்துபம் நிறம் பெறும்படியான மார்வு என்னுதல் -திரு மார்வு அடங்க ஸ்ரீ கௌஸ்துபத்தில் புகரே யாம் படி இருக்கும் என்னுதல் -கலவியில் கழற்ற ஒண்ணாத படி இ றே ஸ்ரீ கௌஸ்துபம் இருப்பது -ஸ்த்ரீக்கு ஸ்தனம் போலே ஸ்ரீ கௌஸ்துபம் புருஷோத்தம சிஹ்னம் இ றே -அம் மார்வில் முல்லை மாலையால் என்னுடைய அழகிய முலையைப் பரிமளிதமாக்கி-ஸ்ரீ கௌஸ்துபத்தோடு தோளில் மாலையோடு வாசி அற போக உபகாரணமாய் இருக்கிற படி -தோளில் முல்லை மாலையின் பரிமளத்தை முலைக்கு ஆக்க வேணும் என்கையாலே கலவியை அக்ராமயமாகச் சொல்லுகிறது –
துன் வாயமுதம் தந்து--கலவியில் உன்மஸ்தக ரசமான அளவில் தடுமாற்றத்துக்கு பரிஹாரமான தாழ்ந்த பேச்சுக்களைச் சொல்லுதல் -/ வாக் அம்ருதத்தை சொல்லுதல் /பேச்சு என்றே யாய்த்து சொல்லிப் போருவது —உன் போக்கு எனக்கு அநபிமதம் – அத்தைத் தவிர் -என்று சொல்லப்புக்கு -அது ஒண்ணாத படி -நா நீர் வருகிறது இல்லை -அதுக்கு பரிஹாரமாக உன் கையை என் தலை மேலே வை கிடாய் -என்கிறாள் –
அணி மிகு தாமரைக் கையை யந்தோ-ஆபரண பிரசுரமாய் -அது தான் மிகையாம் படி தனக்குத் தானே ஆபரணமான கையை -/ அந்தோ -சேர்ந்து குளிர்ந்து விடாயார்க்கு சமைத்து வைத்த தண்ணீரை வார்க்கச் சொல்ல வேண்டுவதே -என் ஆற்றாமையை நான் உனக்கு அறிவிக்க வேண்டும்படி யாவதே –
அடிச்சியோம் தலை மிசை யணியாய்—கலவியில் தோற்ற தோல்வியால் சொல்கிறாள் -எங்கள் சிரஸ் தோதத்துக்கு பரிகாரமாக உன் கையை வையாய் -வேணுமாகில் எடுத்து வைத்துக் கொள்ளுங்கோள் என்ன -எங்கள் பேற்றுக்கு நாங்கள் யத்னம் பண்ணுமவர்களோ –நாங்கள் நீ விரும்பி மேல் விழப் பெருமவர்கள் அன்றோ / அணியாய்-ஆபரணங்களுக்கு அவன் கை போலே யாய்த்து இவர்கள் தலைக்கு அவன் கை –ஆற்றாமை மிக்க அளவிலும் -அவனாலே பெற இருக்குமவர்கள் இ றே –நின் பாத பங்கயமே தலைக்கு அணியாய் -மதீய மூர்த்தானாம் அலங்கரிஷ்யதி -என்னக் கடவது இ றே-

——————————————————————–

போன போன இடங்கள் எல்லாம் உனக்கு அபிமதைகளான பெண்கள் அநேகர் உளர் -உனக்கு ஒரு குறை இல்லை–நாங்கள் உன்னைப் பிரிந்து தரிக்க மாட்டுகிறிலோம் – உன் போக்கானது எங்களுக்கு அஸஹ்யம் -என்கிறாள் –

அடிச்சியோம் தலை மிசை நீ அணியாய்
ஆழி அம் கண்ணா உன் கோலப் பாதம்
பிடித்து அது நடுவு உனக்கு அரியையரும்
பலர் அது நிற்க எம் பெண்மை ஆற்றோம்
வடித்தடம் கண் இணை நீரும் நில்லா
மனமும் நில்லா எமக்கு அது தன்னாலே
வெடிப்பு நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கு
வேம் எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கே–10-3-6-

அடிச்சியோம் தலை மிசை நீ அணியாய்–ஆழி அம் கண்ணா ––கண்ணாலே குளிர நோக்க வேணும் -தலையிலே கையை வைக்கவும் வேணும் -என்கிறாள் -உனக்குத் தோற்றாரை–ஐயோ -என்று குளிர நோக்கி -ஈராக் கையால் தடவ வேண்டாவோ -/ ஆழி அம் கண்ணா ––கடல் போலே ஸ்ரமஹரமாய்–தர்ச நியாமான கண் –/
தலை மிசை நீ அணியாய்—என்கிற அதன் அருகே யாகையாலே –ஆழி அம் கண்ணா–என்கிற சம்போதானத்துக்கு -குளிர நோக்கி அருள வேணும் -என்று கருத்து -நான் போகிறேனாகக் கொண்டோ நீங்கள் படுகிறது -இது உங்களைக் குறித்து நான் சொல்லும் வார்த்தை அன்றோ -எனக்குப் போக்கு உண்டோ -போனால் விஷயாந்தரமும் உண்டோ -என்ன –
உன் கோலப் பாதம்-பிடித்து அது நடுவு உனக்கு அரியையரும்-பலர் –அதாகில் உன் திருவடிகளையே பற்றி வர்த்திப்பாரும் அநேகர் இல்லையோ –உனக்குப் போன இடம் எங்கும் பெரிய திரு நாள் அன்றோ –
நடுவு -போகிற கார்யம் ஒழிய நடுவே / அரியையரும்–தங்கள் பருவத்தாலே துவக்க வல்லவர்கள் —/ பலர்--ஒருவர் இருவரோ -ஷோடச ஸ்த்ரீ சஹஸ்ராணி –அன்றோ –
அது நிற்க–அது கிடக் கிடாய் –ஆனைக் கூட்டத்துக்கு கதவிட்டு உம்மை மயக்கப் போகிறோமோ – எம் பெண்மை ஆற்றோம்–எங்களுடைய ஸ்த்ரீத்வம் கொண்டு ஆற்ற மாட்டோம் என்கை –ஜீவிக்க மாட்டு கிறிலோம்-என்கை -ஸ்த்ரீத்வம் ஸ்வரூபம் ஆனால் வருந்தித் தரிக்க வேண்டாவோ என்ன –
வடித்தடம் கண் இணை நீரும் நில்லா–எங்களைப் பார்க்க மாட்டாயோ -ஜீவிப்பார்க்கு உள்ள லக்ஷணம் உண்டாய் இருந்ததோ -கூர்த்துப் பெருத்த கண்கள் -நீர் மாறுகிறது இல்லை -ஓர் ஆளும் ஓர் நோக்கும் நேரம் படி இது ஒரு கூர்மையே போக்யதையில் பரப்பு போக்தாக்கள் அளவன்றிக்கே இருப்பதே -என்று நீ வாய் வெருவும் கண்கள் படுகிற பாடு பாராய் –நீரும் நில்லா -உன்னைத் தகையிலும் கண்ணா நீர் தகையப் போகிறது இல்லை –
மனமும் நில்லா-நெஞ்சில்-தைர்யத்தாலே கண்ண நீரைத் தகைவோம் -என்ன ஒண்ணாத படி மனசில் தைரியமும் போய்த்து
எமக்கு -பிரிவிலும் நெஞ்சு நெகிழாது ஒழிகைக்கு நீ யன்றோ நாங்கள் –
அது தன்னாலே-மனஸ் சிதிலம் ஆகையால்
வெடிப்பு நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கு-உன்னுடைய பசு நிரை மேய்க்கப் போக்காகிறது எங்கள் வெடிப்பு -வெடிப்பு ஆவது என் என்ன -வேம் எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கே–எங்கள் ஆத்மா நெருப்பில் இட்ட மெழுகு போலே சிதிலமாய் தஹியா நின்றது –

——————————————————–

நாங்கள் நோவுபட உன்னுடைய ஸூ குமாரமான திருவடிகள் நோவ-நீ பசு மேய்க்கப் போனால் அங்கே-அங்கே அஸூரர் வந்து கிட்டில் என்ன பிரமாதம் புகுரக் கடவது -என்கிறாள் –

வேம் எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கு
வெள் வளை மேகலை கழன்று வீழ
தூ மலர்க்கண் இணை முத்தம் சோரத்
துணை முலை பயந்து என தோள்கள் வாட
மா மணி வண்ணா உன் செங்கமல வண்ண
மென் மலரடி நோவ நீ போய்
ஆ மகிழ்ந்து உகந்து அவை மேய்க்கின்று உன்னோடு
அசுரர்கள் தலைப் பெய்யில் எவன் கொல் ஆங்கே–10-3-7-

வேம் எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கு-எங்கள் உபதேசம் கொண்டாகிலும் அறியாய் –எமது உயிர் -உனக்கு இல்லை என்னும் இடம் கண்டோம் இ றே
வெள் வளை— மேகலை கழன்று வீழ-சங்க வளை–விரஹ கார்ஸயத்தால் வெள் வளைகளும் மேகலைகளும் கழன்று விழும்படியாகவும் -பிறர் அறியாமைக்காக பல காலும் எடுத்து விடுவதாய் -பேணுவதானாலும் அவை நிராஸ்ரயமாய் நில்லா இ றே –தூ மலர்க்கண் இணை முத்தம் சோரத்-அழகிய தாமரைப் போலே இருக்கிற கண்கள் சோகாஸ்ரு விழும் படி யாகவும் -ஆனந்தஸ்ருவுக்கு யோக்கியமான கண்களை சோகாஸ் ருவுக்கு இலக்காகப் புகுகிறாயே -சம்ச்லேஷ தசையில் ஆனந்தாஸ்ருவைக் கண்டு தாமரையில் முத்துப் பட்டால் போலே -இது ஒரு கண் அழகே என்று கொண்டாடும் நாயக சமாதியாலே தன கண் அழகைச் சொல்லுகிறாள் இ றே
துணை முலை பயந்து- என தோள்கள் வாட–நீ சேர்த்தி அழகு கொண்டாடும் முலை விவர்ணமாய்-என் தோள்கள் ஆஸ்ரயம் இழந்த தளிர் போலே வாடும் படியாகவும் –
மா மணி வண்ணா –முன்பு அவன் இழவைச் சொன்னாள்-இப்போது தன் இழவைச் சொல்லுகிறாள் -பெரு விலையனான நீல மணி போன்ற வடிவை யுடையவன் -இவ்வடிவைக் கொண்டே போகப் புகுகிறது –
உன் செங்கமல வண்ண-மென் மலரடி நோவ–விகாசம் செவ்வி குளிர்த்தி நாற்றத்துக்கு தாமரையை ஒப்பாகச் சொல்லும் -ஸுகுமார்யத்துக்கு சொல்லலாவது இல்லை –
நீ போய்-புக்க இடத்திலே ஊர்ப் பூசல் விளைக்கும் நீ போகக் கடவையோ – குணாதிகனான சக்கரவர்த்தி திரு மகனாய் வழி கொடு வழி போகிறாய் அன்றே –போகத் தவிராதானால் -அக்ர தஸ்தே கமிஷ்யாமி -என்று முன்னே போய் நான் வழி பண்ணினால் அன்றோ போவது –
ஆ மகிழ்ந்து உகந்து அவை மேய்க்கின்று -எங்களை போல் அன்றியே பசுக்களை விரும்பி –/ உகந்தவை –நீ அவற்றுக்கு உகந்து கொண்டு மேய்க்கிற இடத்தில் -நீ அந்நிய பரனான அத்தசையிலே -அச்சித்திரத்திலே –
உன்னோடு-அசுரர்கள் தலைப் பெய்யில்-உன்னோடே துஷ் பிரக்ருதிகள் கிட்டில் -கரு முகை மாலையை நெருப்பு கிட்டினால் போலே –
எவன் கொல் ஆங்கே–அங்கு என்னாய் விளையும் என்ற படி -நாம் புக்க இடத்தில் வெற்றி அல்லது உண்டோ என்ன -ஹதோவா ப்ராப்ச்யஸே சுவர்க்கம் -என்று சொல்லுகிற படியே யுத்தத்தில் ஜய அஜயங்கள் வியவஸ்த்திதாமாய் இருக்குமோ -அங்குப் பிறக்கும் ப்ரமாதத்தை தன் வாயால் சொல்ல மாட்டாமையாலே என்னாய் விளையும் என்கிறார் –

——————————————————————-

நீ பசு மேய்க்கப் போனால் என்ன பிரமாதம் புகுகிறதோ என்று அஞ்சா நின்றேன் -உன்னை விஸ்லேஷிக்கவும் ஷமை ஆகிறிலன் -ஆனபின்பு பசு மேய்க்கையை வியாஜ்யமாகக் கொண்டு உன்னுடைய ஸுந்தர்யத்தாலே உனக்கு அபிமதைகளாய் இருப்பாரை நினைத்து போகிறாய் ஆகில் வசீகரித்து -அவர்களும் நீயும் கூட என் கண் வட்டத்தில் உலாவித் திரிய வேணும் -என்கிறாள் –

அசுரர்கள் தலைப்பெய்யில் எவன் கொல் ஆங்கு என்று
ஆளும் என்னார் உயிர் ஆன் பின் போகல்
கசிகையும் வேட்கையும் உள் கலந்து
கலவியும் நலியும் என் கை கழியேல்
வசி செய் உன் தாமரைக் கண்ணும் வாயும்
கைகளும் பீதக வுடையும் காட்டி
ஓசி செய் நுண்ணிடை இள வாய்ச்சியர்
நீ யுகக்கும் நல்லவரோடும் உழி தராயே-10-3-8-

அசுரர்கள் தலைப்பெய்யில் எவன் கொல் ஆங்கு என்று-யதா சங்கல்பம் நீ வெற்றியோடு மீண்டாலும் -அதுக்கு முன்னே நான் தறைப் படுவன் -நான் உனக்கு வேண்டாவோ -என்கிறாள் –
ஆழும் என்னார் உயிர் -அழுந்தும் -அதுக்கு நம்மால் செய்யலாவது என் -என்ன –ஆன் பின் போகல்-பசுக்கள் பின்னே போகாதே கொள்–ஜாதி உசிதமான தர்மத்தை விடப் போமோ -அவ்வளவும் தரித்து இருக்கும் அத்தனை அன்றோ -என்ன –
கசிகையும் வேட்கையும் உள் கலந்து-கலவியும் நலியும் என் கை கழியேல்–பிரிவில் தரிக்கலாம் படியோ நீ கலவியில் பரிமாறிற்று என்கிறாள் -அபிமத விஷயத்தோடு இருக்கச் செய்தே-சந்த்யா வந்தனம் பண்ண நினைப்பார் யுண்டோ -ஸ்வ ஜனத்தை விட்டோ ஸ்வ ஜனத்தை ரஷிப்பது -/ கசிகையும் – ஸ்நேஹமும் – / வேட்கையும் -மேன்மேலும் உன்னோட்டை கலவியில் யுண்டான அபி நிவேசமும் — அருகே இருக்க பிரிந்தால் பிறக்கும் அலமாப்பு யுண்டாம் படி இ றே அபி நிவேசமும் / கலவியும் -கலக்கும் போது தடுமாறாகப் பரிமாறும் பரிமாற்றமும் / உள் கலந்து நலியும் -என்னுடைய ஹ்ருதயத்தில் ஸ்ம்ருதமாய்ப் பாதிக்கும் /-அதுக்கு நம்மால் பரிஹாரம் என் என்ன –
என் கை கழியேல்--நான் அணைத்த கைக்கு உள்ளே இருக்கப் பார் -இவர்கள் சொல்லுவது கேட்க்கைக்காக ஏக தார விரதனோ நான் -என்ன –
உனக்கு அபிமதைகள் ஆனாரோடு கலக்க வேண்டா என்கிறேன் அல்லேன்–அவர்களோடே என் முன்னே சஞ்சரியாய் -என்ன –
அவர்களை அழைத்து தருவார் வேண்டாவோ என்ன -உனக்கு குறை யுண்டோ -தூது செய் கண்கள் இருக்க -என்கிறாள் –
வசி செய் உன் தாமரைக் கண்ணும்-இனிப் பொருந்தோம் என்று பெண்கள் நெஞ்சில் பிறந்த மறம் எல்லாம் தீரும்படி வசீகரிக்க வல்ல கண்ணும் –
வாயும்-கண்ணாலே நினைத்ததை ஆவிஷ் கரிக்கிற வாயும் –
கைகளும்-அந்நோக்குக்கும் ஸ்மித்துக்கும் தோற்ற அளவில் அனுவர்த்தித்து அணைக்கிற கைகளும்
பீதக வுடையும்-அவற்றுக்குத் தோற்று விழும் போது நடுவே தொகையும் திருப் பீதாம்பரமும் –பீதாம்பர தர ஸ்ரக்வீ –
காட்டி--உனக்கு அவர்களை அழைக்கைக்கு பணி யுண்டோ -வடிவைக் காட்ட அமையாதோ-
ஓசி செய் நுண்ணிடை–பண்டே தொட்டாரோடு தோஷமாம் படியான இடை –இதுக்கே மேலே கலவியால் துவண்ட இடையை யுடையவர்கள் –
இள வாய்ச்சியர்-உன்னோடே ஒத்த பருவத்தை யுடையவர்கள் -வடிவு அழகாலும் பருவத்தாலும் உன்னைத் துவக்க வல்லவர் எத்தனைவர் கிடக்கிறது –
நீ யுகக்கும் நல்லவரோடும் உழி தராயே-வடிவு அழகும் பருவமும் ஒழியவே நீ உகந்த நன்மையை யுடையவர்கள் -அவர்களோடு கூட என் கண் வட்டத்தில் சஞ்சரிக்க அமையும்

—————————————————————–

உங்கள் ஸந்நிதியில் நான் வேறே சிலரோடு பரிமாறுகை உங்களுக்குத் பிரியமாகக் கூடுமோ -என்று அருளிச் செய்ய -எங்களோடு சம்ச்லேஷிப்பதில் காட்டிலும் நீ வேறே சிலரோடு சம்ச்லேஷித்து உன்னுடைய திரு உள்ளத்தில் இடர் கெடுகை-எங்களுக்கு மிகவும் இனிது -ஆனபின்பு சப்ரமாதமான தேசத்திலே பசுநிரை மேய்க்கப் போகாது ஒழிய வேணும் -என்கிறாள் –

உகக்கும் நல்லவரோடும் உழி தந்து உன் தன்
திரு உள்ளம் இடர் கெடும் தோறும் நாங்கள்
வியக்க இன்புறுதும் எம் பெண்மை ஆற்றோம்
எம்பெருமான் பசு மேய்க்கப் போகேல்
மிகப் பல அசுரர்கள் வேண்டு உருவம் கொண்டு
நின்று உழி தருவர் கஞ்சன் ஏவ
அகப்படில் அவரோடும் நின்னொடு ஆங்கே
அவத்தங்கள் விளையும் என் சொல் கொள் அந்தோ–10-3-9-

உகக்கும் நல்லவரோடும் உழி தந்து உன் தன்-திரு உள்ளம் இடர் கெடும் தோறும் –-எங்களை போல் அன்றிக்கே -நீ உகக்கும்படியான வி லக்ஷணை களோடு சஞ்சரித்து -அவர்களோடே பரிமாறப் பெற்றிலோம் என்று திரு உள்ளத்தில் யுண்டான விடாயால் வந்த துக்கம் கெடும் தோறும் –
நாங்கள்-வியக்க இன்புறுதும்–புறம்புள்ளாரைப் போல் அன்றியே -உன் உகப்பே பிரயோஜனமாக நாங்கள் -மிகவும் உகப்புதோம்-மிகுதி எதில் காட்டில் என்னில்-எங்களோடு கலக்குமதில் காட்டில் -என்னுதல்–உன்னில் காட்டில் நீ உகந்தவர்களை உகப்புதோம் -என்னுதல் –
எம் பெண்மை ஆற்றோம்-உன் உகப்புக்கு புறம்பாய் வரும் ஸ்த்ரீத்வம் எங்களுக்கு அஸஹ்யம் -அது வேண்டா –
எம்பெருமான் பசு மேய்க்கப் போகேல்--உனக்கு எழுத்து வாங்குகிறோம் -நீ பசு மேய்க்கப் போகாது ஒழிய வல்லையே -நீங்கள் இங்கனே நிர்பந்திக்க நான் போகா நின்றேனோ -ஸ்வ தர்மத்தைச் செய்யப் போனால் தான் வருவது என் என்ன –
மிகப் பல அசுரர்கள் வேண்டு உருவம் கொண்டு-நின்று உழி தருவர் கஞ்சன் ஏவ–பல அஸூரர்கள் வேண்டின வடிவு கொண்டு மிகவும் சஞ்சரியா நிற்பார்கள் –வேண்டு -நீ உகக்கும் வடிவுகள் என்னுதல் / காம ரூபிகள் ஆகையால் நாழிகைக்கு ஈடான வடிவு என்னுதல் / கன்றாய் வருவாரும் விளாவாய் வருவாரும் ஆவார்கள் -ஸ்ரீ பிருந்தா வனத்தில் எழும் பூண்டுகளும் அஸூரா விஷ்டமாய் இ றே இருப்பது -/ கஞ்சன் ஏவ -தோற்றாலும் அவன் பக்கம் கொலை தப்பாது -என்று புகார் -மேல் விழுவார்கள் – மேல் விழுந்தாலும் வெற்றி யோடே அல்லது மீளுவுதுமோ-என்ன / அகப்படில் -யுத்தத்தில் ஜய அபஜய வியவஸ்த்தை யுண்டோ -அவர்கள் கையில் அகப்படில் —அவரோடும் நின்னொடு ஆங்கே–அவத்தங்கள் விளையும் என் சொல் கொள் அந்தோ-அவர்களும் நீயுமான இடத்தில் -பொல்லாங்கு விளையும் -இப்படிச் சொல்லக் செய்தேயும் -தன் வீரத்தை நினைத்து -ஆனைக்குப்பு ஆடுவாரைப் போலே பேசாது இருக்க –என் சொல் கொள் -அநாதாரியாதே நான் சொல்லுகிற வார்த்தையை புத்தி பண்ணாய் —அந்தோ-எங்களை அறியா விட்டால் உன்னையும் அறியாது ஒழிய வேணுமோ —

—————————————————————-

கம்ச பிரேரிதரான அ ஸூ ரர் சஞ்சரிக்கும் காட்டிலே நம்பி மூத்த பிரானையும் ஒழியவே தனியே திரியா என்று மிகவும் நோவு படா நின்றேன் என்கிறாள் –

அவத்தங்கள் விளையும் என் சொல் கொள் அந்தோ
அசுரர்கள் வன்கையர் கஞ்சன் ஏவ
தவத்தவர் மறுக நின்று உழி தருவர்
தனிமையும் பெரிது உனக்கிராமனையும்
உவத்திலை உடன் திரிகிலையும் என்று என்று
ஊடுற வென்னுடை யாவி வேமால்
திவத்திலும் பசு நிரை மேய்ப்பு உவத்தி
செங்கனி வாய் எங்கள் ஆயர் தேவே–10-3-10-

அவத்தங்கள் விளையும் என் சொல் கொள் அந்தோ–அதி சங்கை போக்கி -அர்த்தக்ரியா காரி யன்று -என்று இருக்க வேண்டா -நான் சொல்லுகிற வார்த்தையை பிரதிபத்தி பண்ணாய் –/ அந்தோ–ஹிதமே யாகிலும் நான் சொன்ன வார்த்தையாக அமையுமே நீ கேளாது ஒழிகைக்கு —
அசுரர்கள் வன்கையர் கஞ்சன் ஏவ–ஜென்மமே தண்ணியர் –அநேகர் –முன்கை யுரவியர் –மூர்க்கனான கம்சன் பிரேரிக்கிறார் -இவர்கள் சஞ்சரிக்கிற காடு அன்றோ –-தவத்தவர் மறுக நின்று உழி தருவர்–என்னை இ றே விடலாவது -நீ நல்லவர்கள் கலங்கும் படி சஞ்சரியா நிற்பர்கள்-தபோ நிஷ்டரான ரிஷிகள் ஸ்வ ரக்ஷணத்துக்கு உன் கை பார்த்து இருக்குமவர்கள் -தபோ விக்நத்தாலே கலங்கும் படி சஞ்சரிப்பர்கள்–கர்ப்ப பூதா -என்றும் –ஏஹீ பஸ்ய சரீராணி –என்றும் இருப்பவர்கள் -அவர்களால் உனக்கு என் வருகிறதோ என்று கலங்க -என்றுமாம் –
தனிமையும் பெரிது உனக்கி ராமனையும்- உவத்திலை –ஏகதா து விநா ராமம் கிருஷ்ணே பிருந்தாவனம் யவ்–என்று நம்பி மூத்த பிரானை ஒழிய சஞ்சரிக்கும் காலம் பெரிது உனக்கு —ராமனையும்- உவத்திலை -அவன் ஸந்நிதியில் தீம்பு செய்ய ஒண்ணாது -என்று அவனோடு நெஞ்சு பொருந்தி வர்த்திகிறிலை –-உவர்த்தலை –உவர்த்தலை யுடையை
உடன் திரிகிலையும் –நெஞ்சில் பொருத்தம் இல்லா விட்டால் -எதிரிகள் அஞ்சும் படி கூடத் திரிந்தால் ஆகாதோ —என்று என்று ஊடுற வென்னுடை யாவி வேமால்–உன்னை போக்கன்றே என்னை நலிகிறது -அவனை ஒழியத் திரிகிற இதுவே என் நெஞ்சை மாறுபாடு உருவச் சுடா நின்றது / ஊடுற–உள்ளுற–உங்களோடு இருக்கிற இருப்பைக் குலைத்து நீங்கக் கொண்டு போவேனோ என்ன
திவத்திலும் பசு நிரை மேய்ப்பு உவத்தி–பரம பதத்தில் இருப்பைக் குலைத்து அன்றோ பசு மேய்க்கப் போந்தது -அவ்விருப்பு குலைந்து வந்து இருந்ததும் இப்போது பொல்லாது என்று இருக்கிறாள் -அவ்விருப்பிலே இருந்தான் ஆகில் இப்போது வயிறு எரிய வேண்டா வி றே -நம் பேர் இழவு கொண்டு கார்யம் இல்லை –வஸ்து ஸூ ரஷிதமாய் இருக்கும் என்று இ றே இவர்கள் இருப்பது -பரம பதத்தில் இருப்பை விட்டு பசு மேய்க்கப் போகக் கடவ யுன்னை – எங்களை உபேக்ஷித்தாய் என்று இன்னாதாகப் புகுகிறோமோ -அவ்விருப்பிலும் பசு மேய்க்க என்றால் யுகப்புதி என்றுமாம் –
செங்கனி வாய் எங்கள் ஆயர் தேவே–இது ஒரு ப்ரேம ஸ்வ பாவமே -என்று ஸ்மிதம் பண்ணினான் -அதிலே ஈடுபடுகிறார்கள் -அவ்விருப்புக் குலைந்து போந்தமை யுண்டு -உங்களை விட்டுப் போவேனோ –என்று ஸ்மிதம் பண்ண -ஒரு இருப்பைக் குலைந்து போரக் கடவையான பின்பு -எங்களையும் பிரிந்து போனாய் யல்லையோ -என்கிறாள் –

————————————————————

நிகமத்தில் ஆழ்வார் அருளிச் செய்த -ஆயிரம் திருவாய் மொழியிலும் -எம்பெருமானை -பசு நிரை மேய்க்க வேண்டா -என்று பிராட்டி நிஷேதித்த பாசுரமான இதுவும் -அல்லாதவற்றோடு  ஓக்க  ஒரு திருவாய் மொழியே -என்று விஸ்மிதர் ஆகிறார் –

செங்கனி வாய் எங்கள் ஆயர் தேவு
அத் திருவடி திருவடி மேல் பொருநல்
சங்கணி துறைவன் வண்தென் குருகூர்
வண் சடகோபன் சொல்லாயிரத்துள்
மங்கையர் ஆய்ச்சியர் ஆராய்ந்த மாலை
அவனோடும் பிரிவதற்கு இரங்கி தையல்
அங்கு அவன் பசு நிரை மேய்ப்பு ஒழிப்பான் உரைத்தன
இவையும் பத்து அவற்றின் சார்வே-10-3-11-

செங்கனி வாய் எங்கள் ஆயர் தேவு-அத் திருவடி திருவடி மேல் -தன் முறுவலாலே எங்களைத் தோற்பித்தால் போலே -தன் பருவத்தில் பிள்ளைகளையும் தோற்ப்பித்த சர்வ ஸ்வாமி யுடைய திருவடிகளிலே சொல்லிற்று -பும்ஸாம் த்ருஷ்ட்டி சித்த அபஹாரிணம் –என்னக் கடவது இ றே –
பொருநல்-சங்கணி துறைவன் வண்தென் குருகூர்-வண் சடகோபன் சொல்லாயிரத்துள்–இவர் இருந்த இடத்தே சத்துக்கள் சேருமா போலே -சங்குகளாலே அணியப் பட்ட -திருப் பொருநலை யுடையராய் –சம்ருதமான திரு நகரியை யுடையராய் –பரம உதாரரான ஆழ்வார் அருளிச் செய்த ஆயிரத்திலும்
மங்கையர் ஆய்ச்சியர் ஆராய்ந்த மாலை-அவனோடும் பிரிவதற்கு இரங்கி தையல்-அங்கு அவன் பசு நிரை மேய்ப்பு ஒழிப்பான் உரைத்தன--அவனோட்டை பிரிவு பொறுக்க மாட்டாத படியால் -ஒரு பருவத்தில் இடைப் பெண்கள் அனுசந்தித்த -தொடையாய் -அவர்களில் ஒருத்தி பசு நிரை மேய்க்க வேண்டா -என்று உரைத்தாள் -எல்லாரும் திரளச் சொன்னால் அவன் செவிப்படாது என்னுமத்தாலே -நப்பின்னைப் பிராட்டியைப் போலே அவனுக்கு மறுக்க ஒண்ணாத தரம் யுடையாள் ஒருத்தியை வார்த்தை சொல்ல விட்டார்கள் -இப்படி யாகில் இ றே -அடிச்சியோம் -என்றும் –தொழுத்தையோம் -என்றும் -ஆழும் என்னாருயிர் -என்றும் -என் சொற் கொள் என்றும் -சொன்ன பன்மைகளும் ஒருமைகளும் -சேரக் கிடப்பது –
இவையும் பத்து அவற்றின் சார்வே-–கீழ்ச் சொன்ன திருவாய் மொழிகள் அருகே இதுவும் ஒரு திருவாய் மொழியே -என்றாய்த்து நிர்வகித்துப் போருவது –அங்கன் அன்றிக்கே கீளில் திருவாய் மொழிகளுக்குச் சொன்ன பலமே இதுக்கும் பலம் என்னுதல் –மங்கையர் ஆய்ச்சியர் ஆய்ந்த மாலையால் பலித்த பலமே இதுக்கும் பலம் என்னுதல் -அவர்களுக்கு அவன் போகாமல் மீண்டான் ஆகில் இவர்களுக்கும் அதுவே பலமாய் -அவனோடே நித்ய சம்ச்லேஷம் பண்ணப் பெறுவர்–என்கிறார் –

————————————————————————

கந்தாடை    அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

 

திருவாய்மொழி ஒன்பதினாயிரப்படி –10-3–

ப்ராப்ய பூமியில் போக்யதையும்-அங்குப் போனால் அடிமை செய்யும் படியையும் அனுசந்தித்து ப்ரீதராய்
-அப்போதே ப்ராப்ய பூமியில் செல்லப் பெறாமையாலும் -பண்டு பல்கால் பிரிந்த வாசனையாலும்
ப்ரக்ருதியில் இருந்தமையை அனுசந்தித்தும் -தான் நினைத்தனத்தையே செய்யக் கடவதான ஈஸ்வரனுடைய
ஸ்வா தந்தர்யத்தை அனுசந்தித்தும் -அவனுக்குத் தம்மை விஷயீ கரித்து அல்லது நிற்க ஒண்ணாத தமக்கு இல்லையாகவும் பார்த்தும்
இப்பிரக்ருதியிலே இன்னமும் தம்மை வைத்து அருளில் செய்வது என் என்னும் பயத்தால்
மிகவும் அவசன்னரான ஆழ்வார் -தம்முடைய தசையை அந்யாபதேசத்தாலே பேசுகிறார் –
இரவெல்லாம் எம்பெருமானோடே சம்ச்லேஷித்து விடிந்தாலும் பிரியக் கடவதாக அவனுக்கு நினைவு இன்றிக்கே இருக்கச் செய்தேயும் –
சகல சத்தவங்களும் உணர்ந்து கிளம்பவும் செய்து -குயில்கள் கூவுவது -மயில்கள் ஆலிப்பது–இளங்காற்று வந்து நடையாடா நிற்பது
-கன்றுகளும் பசுக்களும் காடு எல்லாம் பரவா நிற்பதுவுமாய்க் கொண்டு -போது விடிந்தவாறே –
பண்டு என்றும் இக்காலத்தில் பிரியக் கண்ட பழக்கத்தால் வெருவி -அவன் பசு மேய்க்கப் போகிறானாக அதி சங்கை பண்ணி
-அவன் எதிரே அவனைப் பிரிந்தால் படும் வியசனத்தைப் படுகிறாள் –
ஒரு பிராட்டி –அவனைப் பிரிந்து இன்னுயிர்ச் சேவலிலும்-மல்லிகை கமழ் தென்றலிலும் படும் வியசனத்தை
-அவன் முன்பே படா நின்று கொண்டு -தாம் தம்மைக் கொண்டு அகல் தல் தகவு அன்று என்று நோவுபடும் பிரக்ருதியுமாய்
-அவன் பக்கல் பரிவுடையார் எல்லாருடைய பரிவை யுடையாளான இவள் -வியசனத்தின் மிகுதியால்
-பசு நிரை மேய்க்கப் போக வேண்டா -என்று வாயால் சொல்லவும் ஷமை ஆகிறிலேன்-
நான் நினைத்ததை சொல்ல வல்லேனாம் படி உன்னுடைய அணி மிகு தாமரைக் கையை என் தலை மேலே வைத்து அருளி
-உன்னுடைய திருக் கண்களாலே நோக்கி அருளி -என்னைத் தரிப்பித்து அருள வேணும் -என்றும்
-சப்ரமாதமான காட்டில் பசு மேய்க்கப் போகாது ஒழிய வேணும் -என்றும் சொல்லி -மிகவும் ஆர்த்தையாய்க் கூப்பிடுகிறாள் –
எம்மா வீட்டில் தம்முடைய தாதார்த்தயத்தை ஆசைப் பட்டார்-
-இத் திருவாய் மொழியில் நான் ததார்த்தம் ஆகவுமாம்-தவிரமுமாம்
-எம்பெருமானுக்கு சம்ருதிகள் யுண்டாம் -இத்தனை வேண்டுவது -என்கிறார் –

——————————————————————-

எம்பெருமான் பிரிகிறான் என்று -வியசனப்படா நிற்கச் செய்தே -அதுக்கு மேலே குயில் தொடக்கமான பதார்த்தங்கள் யுடைய  த்வனிகளாலும் -அவனுடைய நோக்காலும்–தனக்குப் பிறந்த -அவசாதத்தை  வாயாலே தோழி மார்க்குச் சொல்லுமா போலே அவனுக்கு அறிவிக்கிறாள்-

வேய்  மரு தோளிணை மெலியும் ஆலோ
மெலிவும் என் தனிமையும் யாதும் நோக்காக்
காமரு குயில்களும் கூவும் ஆலோ
கண மயில் அவை கலந்து ஆலும் ஆலோ
ஆ மருவு இன நிரை மேய்க்க நீ போக்கு
ஒரு பகல் ஆயிரம் ஊழி ஆலோ
தாமரைக் கண்கள் கொண்டு ஈர்தி ஆலோ
தகவிலை தகவிலையே நீ கண்ணா–10-3-1-

வேய் மரு தோள் -உனக்கு ஸ்ப்ருஹணீயமான தோள் / உன்னைப் பிரிந்து இருக்கிற  என்னுடைய அவசாதமும் -இவ் வவசாதத்திலே-எனக்கு ஒரு துணை இன்றிக்கே இருந்தமையையும் -ஒன்றும் பாராதே பரஸ்பரம் விருப்பமுடைய குயில்களும் கூவா நின்றன -அதுக்கு மேலே மயில்களும் திரண்டு கலந்து ஆலா நின்றன -கண்டு தரிக்க மாட்டாமையாலே முகத்தை திரிய வைத்து –அவை -என்கிறாள் -உன்னோடு மருவி தன்னில் ஒத்த பசு நிரைகளை மேய்க்கைக்கு -நீ போகிற ஒரு பகல் ஆயிரம் ஊழி யாகா நின்றது -என்று இவள் சொல்ல -இது ஒரு ஸ்வபாவம் இருக்கும் படியே என்று ப்ரீதனாய் அவன் நோக்க -நீ பசு மேய்க்கப் போமதில் காட்டிலும் அழகிய திருக் கண்களால் நோக்கி  நோவு படுத்தா நின்றாய் -கிருஷ்ணனே  நீ இருக்கிற லோகத்தில் க்ருபா தத்துவம் இல்லை -அங்கு யுண்டாகிலும் உன் பக்கல் கிருபை இல்லை -என்கிறாள் –

—————————————————————–

இங்கனே இப்பிராட்டி சொல்லா நிற்கச் செய்தே இவள் தரிக்கைக்காக பல காலம் அணைத்து அருள -நீ இங்கனே சம்ச்லேஷித்து நிரதிசய ஸூகம் பிறந்து இருக்கச் செய்தே -அந்த ஸூ கம் எல்லாம் நீ போகக் கடவை என்னுமதினாலே ஸ்வப்னம் கண்டு விழித்தால் போலே பொய்யாய் –நோவு படா நின்றேன் என்கிறாள் –பூர்வ வ்ருத்தமான சம்ச்லேஷம் தன்னையே சொல்லிற்று ஆகவுமாம் —

தகவிலை  தகவிலை யே நீ கண்ணா
தடமுலை புணர்தொறும் புணர்ச்சிக்கு ஆராச்
சுகவெள்ளம் விசும்பு இறந்து அறிவை மூழ்க்கச்
சூழ்ந்து அது கனவு என நீங்கி ஆங்கே
அக உயிர் அகம் அகம் தோறும் உள் புக்கு
ஆவியின் பரம் அல்ல வேட்கை அந்தோ
மிக மிக இனி உன்னை பிரிவை ஆமால்
வீவ நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கே–10-3-2-

தடமுலை புணர் தொறும்-புணர்ச்சியின் அளவில்லாத ஸூ க வெள்ளம் -அபரிச்சேதயமான ஆகாசத்தையும் கடந்து -என்னுடைய அறிவு கெடும்படி பெருகினது-ஸ்வப்னம் போலேயாய் -போய் – -அத்தசையிலே சம்ச்லேஷ விஸ்லேஷங்களால் இடமுடைத்தான ஹ்ருதயத்தில் உள்ளுண்டான அவகாசங்கள் தோறும் உள்ளே சென்று புக்கு அபி நிவேசம் பொறுக்கும் அளவன்றிக்கே இரா நின்றது -பலகாலும் உன்னைப் பிரிகை யுண்டாம் படி நீ பசு நிரை மேய்க்க போம் போக்கு எல்லாம் வீவனாக வேணும் –

———————————————————————-

நீ உபேக்ஷித்து இருக்க இடைப் பெண்களான நாங்களே ஸ்நேஹித்து இருக்கிற இவ்வொரு தலைக் காமம் நசிக்க வேணும் -என்கிறாள் –

வீவன்  நின் பசு நிரை மேக்கப் போக்கு
வெவ் உயிர் கொண்டு எனது ஆவி வேமால்
யாவரும் துணை இல்லை யான் இருந்து உன்
அஞ்சன மேனியை ஆட்டம் காணேன்
போவது அன்று ஒரு பகல் நீ அகன்றால்
பொரு கயல் கண்ணினை நீரும் நில்லா
சாவது இவ் ஆய்க் குலத்துக்கு ஆய்ச்சி யோமாய்
பிறந்த இத் தொழுத்தையோம் தனிமை தானே–10-3-3-

வெவ்விதாக நெடு மூச்செறிந்து என்னுடைய ஹிருதயம் தக்தமாகா நின்றது -நீ போனவாறே சர்வமும் பிரதிகூலமாம் -இவ் வவசாதத்தோடே நான் ஜீவித்து இருப்பதும் செய்து ஸ்ரமஹரமான வடிவையுடைய உன்னுடைய சஞ்சாரமும் காணேன் -நீ போனால் பகல் குறைந்து காட்டாது -வியசனம் பொறுக்க மாட்டாமையாலே அலமந்து போருகிற கயல் போலே இருக்கிற கண்களும் நீர் மாறுகிறனவில்லை -எங்களுடைய விஸ்லேஷம் நசிப்பது என்றுமாம் -முடிந்து பிழைக்க வேணும் என்று கருத்து -எங்களுக்கு விநாசமாவது தனிமை என்றுமாம் –

————————————————————————

இவன் போகிறான் என்று இப்பிராட்டி நோவு படப் பூக்கவாறே -உன்னைப் பிரிய சம்பாவனை யுண்டோ -என்று இப்புடைகளிலே  மற்றும் சில சவிநயமாக சில வார்த்தைகளை அருளிச் செய்ய –இவை இ றே என்னை மாய்கின்றன -அழிக்கின்றன –என்கிறாள் –

தொழுத்தையோம் தனிமையும் துணை பிரிந்தார்-
துயரமும் நினைகிலை கோவிந்தா நின்
தொழுத்தனில் பசுக்களையே விரும்பி
துறந்து எம்மை இட்டு அவை மேய்க்கப் போதி
பழுத்த நல் அமுதின் இன் சாற்று வெள்ளம்
பாவியேன் மனம் அகம் தோறும் உள் புக்கு
அழுத்த நின் செங்கனி வாயின் கள்வப்
பணி மொழி நினைதொறும் ஆவி வேமால்–10-3-4-

கோவிந்தா -அபிமதரைப் பிரிந்தார் படும் விஸ்லேஷமும் -உன்னைப் பிரிந்து நாங்கள் படும் வியசனமும் நினைக்கிறிலை -உன் தொழுவில் நிற்கும் பசுக்களையே ஆதரித்து அசேதன பதார்த்தங்களை பொகடுமா போலே எங்களைப் பொகட்டு அவை மேய்க்கப் போகக் கடவை -பக்வமாய் விலக்ஷணமான அம்ருதத்தினுடைய இனிய சாற்று வெள்ளம் போலே போக்யமாய் இருக்கிற உன்னுடைய பணி மொழிகளை ஹிருதய அவகாசம் தோறும் மறக்க ஒண்ணாத படி ஸ்த்திரமாக்க-உன்னுடைய சிவந்த கனி போலே இருக்கிற வாயில் சர்வ ஸ்வாபஹார க்ஷமமான பணி மொழிகளை நினை தோறும் ஆவி வேவா நின்றது –

——————————————————————–

நான் உன்னுடைய சந்நிதியில் வர்த்தியா நிற்க நீ இப்படி படுகிறது என் -என்று எம்பெருமான் இப்பிராட்டிக்கு அருளிச் செய்ய -இப்பிராட்டியும் -நீ பசு மேய்க்கப் போகக் கடவையான பின்பு -நீயும் போனாய் -நீ போனால் நலியக் கடவ ஸந்த்யை தொடக்கமான பதார்த்தங்களாலே  நலிவு படுகிற என்னை -ஆலிங்க நாதிகளைப் பண்ணி உஜ்ஜீவிப்பித்து அருள வேணும் -என்கிறாள்

பணி  மொழி நினைதொறும் ஆவி வேமால்
பகல் நிரை மேய்க்கிய போய கண்ணா
பிணியவிழ்மல்லிகை வாடை தூவப்
பெரு மத மாலையும் வந்தன்றாலோ
மணி மிகு மார்வினின் முல்லைப் போது
என் வன முலை கமழ்வித் துன் வாயமுதம் தந்து
அணி மிகு தாமரைக் கையை யந்தோ
அடிச்சியோம் தலை மிசை யணியாய்-10-3-5-

 மேய்க்கிய-மேய்க்க / அலரா நின்றுள்ள மல்லிகையினுடைய மணத்தை வாடையானது தூவ –பெரும் கிளர்த்தியான ஸந்த்யையும் வந்தது -கௌஸ்துபாதிகள்  நிறம் பெரும் படியான உன்னுடைய திரு மார்பில் முல்லை மாலையால் என்னுடைய அழகிய முலையைக் கமழப் பண்ணி -உன்னுடைய வாய் அமுதத்தைத் தந்து -அணி மிக்கு இருந்துள்ள அழகிய திருக் கையை எங்கள் தலை மேலே – ஐயோ – வைத்து அருளாய் –

———————————————————–

போன போன இடங்கள் எல்லாம் உனக்கு அபிமதைகளான பெண்கள் அநேகர் உளர் -உனக்கு ஒரு குறை இல்லை–நாங்கள் உன்னைப் பிரிந்து தரிக்க மாட்டுகிறிலோம் – உன் போக்கானது எங்களுக்கு அஸஹ்யம் -என்கிறாள் –

அடிச்சியோம்  தலை மிசை நீ அணியாய்
ஆழி அம் கண்ணா உன் கோலப் பாதம்
பிடித்து அது நடுவு உனக்கு அரியையரும்
பலர் அது நிற்க எம் பெண்மை ஆற்றோம்
வடித்தடம் கண் இணை நீரும் நில்லா
மனமும் நில்லா எமக்கு அது தன்னாலே
வெடிப்பு நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கு
வேம் எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கே–10-3-6-

அடிச்சியோம் தலை மிசை நீ அணியாய்-ஆழி அம் கண்ணா –கடல் போலே இருக்கிற அழகிய கண்களாலே -என்னைக் குளிர நோக்கி -என் தலை மேலே கையை வைத்து அருள வேணும் –
உன் கோலப் பாதம்-பிடித்து அது நடுவு உனக்கு அரியையரும்-பலர் –நான் போகிறேனாய்க் கொண்டே இங்கனம் படுகிறது -போனால் தான் உன்னைப் பிரிந்து தரிப்பேனோ -என்ன -நீ போன இடத்தில் நடுவே உன் திருவடிகளை பிடிப்பார் உனக்கு அபிமதைகளும் பலர் –
அது நிற்க எம் பெண்மை ஆற்றோம்--அவர்கள் இடையாட்டம் நிற்க -நாங்கள் எங்கள் பெண்மை கொண்டு செலுத்த மாட்டோம் -ஜீவிக்க மாட்டோம் என்று கருத்து –
வடித்தடம் கண் இணை நீரும் நில்லா--கூர்த்துப் பெருத்து இருந்துள்ள கண்கள் நீர் மாறுகிறது இல்லை -/ மனமும் நில்லா -மனஸ்ஸூ சிதிலமாகா நின்றது / எமக்கு அது தன்னாலே-வெடிப்பு நின் பசு நிரை மேய்க்கப் போக்கு-ஆகையால் எங்களுக்கு உன்னுடைய பசு நிரை மேய்க்கப் போக்காகிறது அஸஹ்யம்
வேம் எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கே––நீ போகிறாய் என்று எங்கள் ஆத்மா மெழுகில் இட்ட நெருப்பு போலே சிதிலமாய் வேவா நின்றது –

—————————————————————

நாங்கள் நோவுபட உன்னுடைய ஸூ குமாரமான திருவடிகள் நோவ-நீ பசு மேய்க்கப் போனால் அங்கே-அங்கே அஸூரர் வந்து கிட்டில் என்ன பிரமாதம் புகுரக் கடவது -என்கிறாள் –

வேம்  எமது உயிர் அழல் மெழுகில் உக்கு
வெள் வளை மேகலை கழன்று வீழ
தூ மலர்க்கண் இணை முத்தம் சோரத்
துணை முலை பயந்து என தோள்கள் வாட
மா மணி வண்ணா உன் செங்கமல வண்ண
மென் மலரடி நோவ நீ போய்
ஆ மகிழ்ந்து உகந்து அவை மேய்க்கின்று உன்னோடு
அசுரர்கள் தலைப் பெய்யில் எவன் கொல் ஆங்கே–10-3-7-

-விரஹ கார்ஸ்யத்தாலே -வெள் வளைகளும்  மேகலைகளும் கழன்று விழும் படியாகவும் -அழகிய கண்கள் நீர் சோரும்படியாகவும்-முலைகளும் விவரணமாய் -தோள்களும் வாடும் படியாகவும் -மா மணி வண்ணா-பெரு விலையனான நீல மணி போன்ற திரு நிறத்தை யுடையவன் –

————————————————————————

நீ பசு மேய்க்கப் போனால் என்ன பிரமாதம் புகுகிறதோ என்று அஞ்சா நின்றேன் -உன்னை விஸ்லேஷிக்கவும் ஷமை ஆகிறிலன் -ஆனபின்பு உன்னுடைய ஸுந்தர்யத்தாலே உனக்கு அபிமதைகளாய் இருப்பாரை வசீகரித்து -அவர்களும் நீயும் கூட என் கண் வட்டத்தில் உலாவித் திரிய வேணும் -என்கிறாள் –

அசுரர்கள்  தலைப்பெய்யில் எவன் கொல் ஆங்கு என்று
ஆழும் என்னார் உயிர் ஆன் பின் போகல்
கசிகையும் வேட்கையும் உள் கலந்து
கலவியும் நலியும் என் கை கழியேல்
வசி செய் உன் தாமரைக் கண்ணும் வாயும்
கைகளும் பீதக வுடையும் காட்டி
ஓசி செய் நுண்ணிடை இள வாய்ச்சியர்
நீ யுகக்கும் நல்லவரோடும் உழி தராயே-10-3-8-

ஆழும்  -அழுந்தும் -/ உன்னோட்டை சங்கமும் உன்னோடே சம்ச்லேஷிக்க  வேணும் என்னும் அபி நிவேசமும்  இப்போதே உன்னோட்டை சம்ச்லேஷமும் நீ போனால் ஸ்ம்ருதமாகப் பாதிக்கும் -ஆனபின்பு என்னைக் கழியப் போகாது ஒழிய வேணும் -/ வசி -வஸ்யம் / ஓசிகை -துவளுகை-

———————————————————————

உங்கள் ஸந்நிதியில் நான் வேறே சிலரோடு பரிமாறுகை உங்களுக்குத் பிரியமாகக் கூடுமோ -என்று அருளிச் செய்ய -எங்களோடு சம்ச்லேஷிப்பதில் காட்டிலும் நீ வேறே சிலரோடு சம்ச்லேஷித்து உன்னுடைய திரு உள்ளத்தில் இடர் கெடுகை-எங்களுக்கு மிகவும் இனிது -ஆனபின்பு சப்ரமாதமான தேசத்திலே பசுநிரை மேய்க்கப் போகாது ஒழிய வேணும் -என்கிறாள் –

உகக்கும்  நல்லவரோடும் உழி தந்து உன் தன்
திரு உள்ளம் இடர் கெடும் தோறும் நாங்கள்
வியக்க இன்புறுதும் எம் பெண்மை ஆற்றோம்
எம்பெருமான் பசு மேய்க்கப் போகேல்
மிகப் பல அசுரர்கள் வேண்டு உருவம் கொண்டு
நின்று உழி தருவர் கஞ்சன் ஏவ
அகப்படில் அவரோடும் நின்னொடு ஆங்கே
அவத்தங்கள் விளையும் என் சொல் கொள் அந்தோ–10-3-9-

உனக்கு அபிமதைகளாய் விலக்ஷணைகளாய் யுள்ள அவர்களோடே திரிந்து -உன்னுடைய திரு உள்ளத்தில் இடர் கெடும் தோறும் -நாங்கள் எங்களோடு சம்ச்லேஷித்ததில் காட்டிலும் மிகவும் இனியோம் ஆவுதோம்-நீ வேறே சிலரோடு சம்ச்லேஷிக்க தரியாது இருக்கும் பெண்மை வேண்டோம் –
பல அஸூரர் கம்சன் ஏவ வேண்டின வடிவுகளைக் கொண்டு மிகவும் சஞ்சரியா நிற்பார் -அவர்கள் கையில் அகப்படில் அவர்களோடு உன்னோடு அவ்விடத்தில் பொல்லாங்குகள் விளையும் -ஐயோ என் சொல் கொள்ளாய் –

————————————————————-

கம்ச பிரேரிதரான அ ஸூ ரர் சஞ்சரிக்கும் காட்டிலே நம்பி மூத்த பிரானையும் ஒழியவே தனியே திரியா என்று மிகவும் நோவு படா நின்றேன் என்கிறாள் –

அவத்தங்கள்  விளையும் என் சொல் கொள் அந்தோ
அசுரர்கள் வன்கையர் கஞ்சன் ஏவ
தவத்தவர் மறுக நின்று உழி தருவர்
தனிமையும் பெரிது உனக்கிராமனையும்
உவத்திலை உடன் திரிகிலையும் என்று என்று
ஊடுற வென்னுடை யாவி வேமால்
திவத்திலும் பசு நிரை மேய்ப்பு உவத்தி
செங்கனி வாய் எங்கள் ஆயர் தேவே–10-3-10-

பலவான்களான அஸூரரைக் கம்சன் ஏவ –தபஸ் ஸூ பண்ணும் ரிஷிகள் கலங்கும் படி சஞ்சரியா நிற்பர் -உனக்கு என் வருகிறதோ என்று தவத்தவர் தங்கள் மறுக -என்றுமாம்-அவன் சந்நிதியில் தீமை செய்ய ஒண்ணாது -என்று ராமனோடும் ஹ்ருதயம் சேர்கிறிலை–ஹ்ருதயம் சேரா விட்டால் கூடாது திரிவதும் செய்கிறிலை என்று மிகவும் என்னுடைய ஆத்மா வேவா நின்றது -இது ஒரு ஸ்நேஹ ப்ரக்ரியை இருக்கும் படியே -நான் போகில் அன்றோ நீங்கள் பயப்பட வேண்டுவது -என்று அவர்கள் ஈடுபடும் படி முறுவல் செய்ய –செங்கனி வாய் எங்கள் ஆயர் தேவே–-திரு நாட்டில் காட்டிலும் பசு நிரை மேய்ப்பு உவத்தி-ஆனபின்பு போனாயே யல்லையோ -என்கிறாள் –

———————————————————————–

நிகமத்தில் ஆழ்வார் அருளிச் செய்த -ஆயிரம் திருவாய் மொழியிலும் -எம்பெருமானை -பசு நிரை மேய்க்க வேண்டா -என்று பிராட்டி நிஷேதித்த பாசுரமான இதுவும் -அல்லாதவற்றோடு  ஓக்க  ஒரு திருவாய் மொழியே -என்று விஸ்மிதர் ஆகிறார் –

செங்கனி  வாய் எங்கள் ஆயர் தேவு
அத் திருவடி திருவடி மேல் பொருநல்
சங்கணி துறைவன் வண்தென் குருகூர்
வண் சடகோபன் சொல்லாயிரத்துள்
மங்கையர் ஆய்ச்சியர் ஆராய்ந்த மாலை
அவனோடும் பிரிவதற்கு இரங்கி தையல்
அங்கு அவன் பசு நிரை மேய்ப்பு ஒழிப்பான் உரைத்தன
இவையும் பத்து அவற்றின் சார்வே-10-3-11-

தான் பசுநிரை மேய்க்கப் போகாமை தோற்றும் படி முறுவல் செய்கையாலே -சிவந்த கனி போலே இருக்கிற திருப் பவளத்தை யுடையவனாய் -ஆஸ்ரித பவ்யனாய் –ஆயர் தேவான ஸ்வாமி யுடைய திருவடிகளிலே-சங்குகளாலே அணியப் பட்ட திரு பொருநல் என்ற ஆற்றை யுடையராய் -சம்ருதமான திரு நகரியை யுடையரான -பரம உதாரரான ஆழ்வார் அருளிச் செய்த ஆயிரம் திருவாய் மொழியிலும் -இடைப் பெண்கள் அவனோடே பிரிக்கிறோம் என்று நோவு பட்டுச் சொன்ன பாசுரத்தை அவர்களிலே ஒருத்தி பசு நிரை மேய்க்கப் போக வேண்டா என்று சொன்ன -இவை –

———————————————————————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

திருவாய்மொழி இருபத்து நாலாயிரப்படி –10–2 –

கீழில் திருவாய் மொழியிலே தமக்கு வழி கொடு போகைக்கு துணை பெற்ற ஆழ்வார் -நமக்கு ப்ராப்ய தேசம் ஏதோ -என்று ஆராய்ந்து
-திருவனந்த புரமே ப்ராப்யம் என்று அறுதியிட்டாராய் -சர்வேஸ்வரன் தான் வந்து விரும்பி வர்த்திக்கும் படியான போக்யத்தையாலும்
-அவன் நித்ய வாஸம் பண்ணுகையாலே சாம்சாரிக துக்கம் தட்டாமையாலும் -நித்ய ஸூ ரிகளும் இங்கே வருகையால்
அடியார்கள் குழாங்களும் இங்கே யுண்டாய் அத் திரளில் சென்று புகலாம் படி இருக்கையாலும் –
-வழி போம் இடத்தில் -ஹார்த்தா அநுக்ருஹீதா-என்னும் படியால் ஆதி வாஹிகரில் தலைவனாய்
தன் பேறாக கொண்டு போவான் ஒருவன் ஆகையாலும்-அங்கு போனால் பெறக் கடவ அடிமையை
-கடைத்தலை சீய்க்கப் பெற்றால் கடு வினை களையலாம்-என்று இங்கேயே பெறலாய் இருக்கையாலும்
-திருவனந்த புரமே ப்ராப்யம் என்று அறுதியிட்டு -அங்கே போய் புகுகைக்கு அனுகூல ஜனங்களோடு
கூடப் போகைக்கு உத்யோக்கிறார்-உகந்து அருளின நிலங்களில் காட்டிலும் திருவனந்த புரத்தை ப்ராப்யம் என்கைக்கு அடி
-கடைத்தலை சீய்க்கப் பெற்றால் -என்று அடிமை செய்யலாய் இருக்கையாலும் –
அமரர்கோன் அர்ச்சிக்கின்று அங்கு அப்பணி செய்வர் விண்ணோர் -என்று நித்ய ஸூ ரிகளும் இங்கே வருகையாலும் –
இவர் ஒன்றை ஆதரித்தால் அதற்குத் தக்க பாசுரமிட்டுச் சொல்லும் அத்தனை இ றே –

————————————————————–

ப்ரீதியாலே திரு நாமத்தைச் சொல்ல -திருவனந்த புரத்துக்கு போவார்க்கு பிரதிபந்தகங்கள் எல்லாம் கெடும் -அங்கே போய்ப் புக வாருங்கோள் என்று என்று அனுகூலரை அழைக்கிறார் –

கெடும்  இடராய வெல்லாம் கேசவா வென்ன நாளும்
கொடு வினை செய்யும் கூற்றின் தமர்களும் குறுக கில்லார்
விடமுடை யரவில் பள்ளி விரும்பினான் சுரும்பலற்றும்
தடமுடை வயல் அனந்த புரநகர் புகுதும் இன்றே-10-2-1-

கெடும் இடராய வெல்லாம் –இடர் என்று பேர் பெற்றவை அடங்க போம் -பாபே குருணி குருணி –என்று பாப அனுரூபமாக பிராய்ச சித்தம் பேதித்து இருக்கும் -திரு நாமத்துக்கு அங்கனம் ஒரு நியதி இல்லை –மேரு மந்த்ர மாத்ரோ அபி –நஸ்யதி –என்றபடி சகல பாபங்களும் போம் -திரு நாமங்கள் தான் பலவும் வேணுமோ என்னில் –
கேசவா வென்ன -ஒரு விரோதியைப் போக்கின படியைச் சொல்ல விரோதி வர்க்கமாக போம் என்னுதல் –ப்ரசஸ்த கேசன் என்றால் –கேசவ கிலேச நாசன – என்கிறபடியே சாம்சாரிக சகல துரிதங்களும் போம் என்னுதல் –பாபேந்தநாக்நி –என்னக் கடவது இறே /என்ன -அர்த்த அனுசந்தானம் வேண்டா -யுக்தி மாத்திரமே அமையும் பாப விமோசனத்துக்கு என்கிறது –
நாளும்-கொடு வினை செய்யும் கூற்றின் தமர்களும் குறுக கில்லார்-நாள் தோறும் குரூரமான வ்ருத்தியைப் பண்ணும் யமபடரும் கிட்ட மாட்டார் -ஸ்வ புருஷம் –இத்யாதி -தாஸ் யஞ்ஞ வராஹஸ்ய –இத்யாதி / கில்லார் -சக்தர் அல்லர் – எரிகிற நெருப்பில் ஏறச் சக்தர் யுண்டோ –
விடமுடை யரவில் பள்ளி விரும்பினான் -இனி மேல் ப்ராப்யத்தைச் சொல்லுகிறது -/ விடமுடை-விரோதி வர்க்கத்துக்கு கிட்ட ஒண்ணாத படி இருக்கை -/ அரவு -ஜாதி ப்ரத்யுக்தமான மென்மை குளிர்த்தி நாற்றங்களை யுடைத்தாய் இருக்கை / பள்ளி விரும்பினான் -பரியங்க வித்யையில் சொல்லுகிற படியே யாய்த்து அங்கே கண் வளருவது -பாதே நாத்யாரோஹதி –என்னலாம் படி யாய்த்து இருப்பது
சுரும்பலற்றும்–ஏதத் சாம காயன் நாஸ்தே -என்று முக்தர் களித்து வர்த்திக்குமா போலே யாய்த்து அவ் வூரில் திர்யக்குகளும் வர்த்திக்கிற படி
தடமுடை வயல் -சாம்சாரிகமான தாபத்தை போக்கும் விரஜாதி களை போலே ஸ்ரமஹரமாய் யாய்த்து தடாகங்கள் இருப்பது –
அனந்த புரநகர்-கலங்கா பெரு நகர் போல் அன்றியே இவ்வுடம்போடே கிட்டி அனுபவிக்கலாம் தேசம் –
புகுதும் இன்றே-க்ரமத்தே புகுகிறோம் என்று ஆறி இருக்குமது அன்று -இச்சை பிறந்த இன்றே போய்ப் புக் வாருங்கோள் –

—————————————————————

பிரதிபந்தகங்கள் போகைக்கு -சொன்ன திரு நாமங்களில் -ஒரு திரு நாமம் சொல்ல அமையும் -அது ஒன்றுமே ஆயிரம் பிரகாரத்தாலே ரக்ஷகமாம் -என்கிறார் –

இன்று போய்ப் புகுதிராகில் எழுமையும் ஏதம் சாரா
குன்று நேர் மாட மாடே குருந்து சேர் செருந்தி புன்னை
மன்றலர் பொழில் அனந்த புர நகர் மாயன் நாமம்
ஒன்றும் ஓர் ஆயிரமாம் உள்ளுவார்க்கும் உம்பரூரே–10-2-2-

இன்று போய்ப் புகுதிராகில்-போவோம் என்று இச்சை பிறந்த இன்றே போய்த் திருவனந்த புரத்தே சென்று புகுவீராகில் -இதர விஷய விரக்தி வேண்டாவோ -இச்சா மாத்திரமே அமையுமோ என்னில் -யதஹரேவ விரஜேத் ததஹ ரேவ ப்ரவ்ரஜேத் -என்ன வேண்டுவது -அதிக்ருதாதிகாரமானவற்றுக்கு–
சர்வாதிகாரமுமாய் பிராப்தமுமாய் முன்பே இவனை இச்சித்து இவன் இச்சை பார்த்து இருக்கும் விஷயத்துக்கு -இச்சா மாத்திரமே வேண்டுவது –
அப்ராப்த விஷயத்துக்கு இ றே அதிகாரி சம்பத்து வேண்டுவது –
எழுமையும் ஏதம் சாரா-கால தத்வம் உள்ளதனையும் ஒரு வ்யஸனம் வாராது /சாரா -அவன் திரு முகம் கொண்டு தவிர்க்க வேண்டா -இவ்வ்வாஸ்ரயம் நமக்கு இருப்பு அன்று என்று சர்வ துக்கமும் கழலும்-
ஏதத்தை விளைத்தாலும் விட ஒண்ணாத போக்யதையைச் சொல்லுகிறது மேல் –
குன்று நேர் மாட மாடே குருந்து சேர் செருந்தி புன்னை-மன்றலர் பொழில் –குன்றோடே ஒத்த மாடங்கள் -மலைகளை சேர வைத்தால் போலே யாயிற்று மாடங்கள் இருப்பது -அதன் அருகே அம் மாடங்களுக்கு நிழலாம் படி யாய்த்து குருந்தம் இருப்பது -அதனோடே சேர்ந்த செருந்தி புன்னை என்னுதல் -அந்யோன்யம் சேர்ந்தவை என்னுதல் -ஊர்ச் சுற்றிலே அலர்ந்து கிடக்கும் படியான பொழிலை யுடைய ஊர் -இத்தால் உகந்து அருளின நிலங்களில் ஸ்தாவரங்களும் ஞானாதிகரோ பாதி உத்தேச்யம் என்கை-அனந்த புர நகர் மாயன் -நித்ய ஸூ ரிகள் ஓலக்கம் கொடுக்க மேன்மையோடே இருக்கும் வைகுண்ட மா நகர் போல் அன்றியே -தாழ்ந்தார்க்கு முகம் கொடுக்கும் சீலாத்திகன் வர்த்திக்குமூர் –/ மாயன் -தன் மேன்மை பாராதே -சம்சாரிகள் சிறுமை பாராதே முகம் கொடுக்கும் ஆச்சர்ய பூதன் –
நாமம்-ஒன்றும் ஓர் ஆயிரமாம் -ஒரு நாமமே அநேகமாம் படி ரக்ஷகமாம் –உலகு ஏழு அளிக்கும் பேராயிரம் கொண்டதோர் பீடுடையன்-என்கிறபடியே
உள்ளுவார்க்கும் உம்பரூரே–இந்நீர்மையையும் ப்ரயோஜனத்தையும் அனுசந்திப்பார்க்கு இது தானே பரம பதம் என்னுதல் -அவர்களுக்கு அநந்தரம் ப்ராப்யம் பரம பதம் என்னுதல் / அவன் நித்ய வாஸம் பண்ணுகையாலே இ றே பரம பதம் உத்தேச்யம் என்கிறது —

———————————————————————–

பிரதிபந்தகங்கள் போகைக்கு தேச ப்ராப்தியே அமையும் -ஆயிரம் திரு நாமத்திலும் ஏதேனும் ஒன்றைச் சொல்லுங்கோள் என்கிறார்

ஊரும் புள் கொடியும் அக்தே உலகு எல்லாம் உண்டு உமிழ்ந்தான்
சேரும் தண்ணனந்தபுரம் சிக்கெனப் புகுதிராகில்
தீரும் நோய் வினைகள் எல்லாம் திண்ணம் நாம் அறியச் சொன்னோம்
பேரும் ஓர் ஆயிரத்துள் ஓன்று நீர் பேசுமினே-10-2-3-

ஊரும்  புள் –வாஹனமானது பெரிய திருவடி /கொடியும் அக்தே -இது நித்ய ஸூ ரிகளுக்கும் உப லக்ஷணம் -இது நித்ய ஸூ ரிகளுக்கு கொடுத்து வைக்கும் நாநா ரஸ அனுபவத்தை -இன்று செல்லுமவனுக்கும் கொடுக்கும் என்னுமிதுக்காக சொல்கிறது
உலகு எல்லாம் உண்டு உமிழ்ந்தான்-பிரளய ஆபத்தில் -ஆபத்தே முதலாக வரையாதே திரு வயிற்றிலே வைத்து உள்ளிருந்து நோவு படாத படி வெளிநாடு காண உமிழ்ந்தான்
சேரும் தண்ணனந்தபுரம்-இப்படி உபய விபூதியையும் நிர்வஹிக்கிறவன் ஸ்ருஷ்டமான ஜகத்தினுடைய ரக்ஷணார்த்தமாக தன் செல்லாமையாலே வந்து கண் வளர்ந்து அருளுகிற நிரதிசய போக்யமான திருவனந்த புரத்தை
சிக்கெனப் புகுதிராகில்-நாசா புனராவர்த்ததே-என்கிறபடியே மீட்சி இல்லாத ருசியோடே போய் ப் புகுவுதி கோள் ஆகில் –
தீரும் நோய் வினைகள் எல்லாம் -துக்கங்களும் துக்க ஹேதுக்களான பாபங்களும் போம் –
திண்ணம் நாம் அறியச் சொன்னோம்-அனுபவித்து கை வந்த நாங்கள் -ஒருத்தருக்கும் தெரியாத ரகஸ்யத்தை வியக்தமாக அறியும் படி சொன்னோம் -இது யுண்டாய்க் கழிந்தார் வார்த்தை யாகையாலே ஆப்தம் -என்கை -பிரதிபத்தி பண்ணாதார் இழக்கும் அத்தனை -துக்க நிவ்ருத்திக்கு தேச ப்ராப்தியே அமையும் –
பேரும் ஓர் ஆயிரத்துள் ஓன்று நீர் பேசுமினே--குண சேஷ்டிதங்களுக்கு வாசகமான திரு நாமங்கள் ஆயிரத்திலும் ஒரு திரு நாமத்தைச் சொல்லி அனுபவியுங்கோள்-

————————————————————

ஆஸ்ரியிப்பார்க்கு ருசி பிறக்கைக்காக -திருவனந்த புரத்தில் எம்பெருமானுக்கு அநந்ய பிரயோஜனராய்க் கொண்டு அடிமை செய்கிறவர்கள் என்ன புண்ணியம் செய்தார்களோ -என்கிறார் -அவர்கள் பாக்யம் பண்ணின படியைப் பேசுங்கோள் என்றுமாம் –

பேசுமின்  கூசமின்றிப் பெரிய நீர் வேலை சூழ்ந்து
வாசமே கமழும் சோலை வயல் அணி அனந்த புரம்
நேசம் செய்து உறைகின்றானை நெறிமையால் மலர்கள் தூவி
பூசனை செய்கின்றார்கள் புண்ணியம் செய்தவாறே–10-2-4-

பேசுமின் கூசமின்றிப்-உங்கள் அயோக்யதை பார்த்து கூசாதே -அத்தலையில் நீர்மையையும் ப்ராப்தியையும் பார்த்து பேசுங்கோள் -வளவேழ் உலகில் தமக்குப் பிறந்த இறாய்ப்பு இவர்களுக்கும் ஒக்கும் என்று இருப்பவர் இ றே
பெரிய நீர் வேலை சூழ்ந்து–வாசமே கமழும் சோலை வயல் அணி அனந்த புரம்–பெரிய நீரை யுடைத்தான கடல் சூழ்ந்து இருப்பதாய் நிரந்தரமான பரிமளத்தை யுடைய சோலையோடே கூடின வயலாலே அலங்க்ருதமான திருவனந்த புரம் –சோலையின் பரிமளம் புறப்படாத படி மதிள் இட்டால் போலே யாய்த்து கடல் இருப்பது –கடலில் நாற்றம் மேலிடாத படி யாய்த்து பரிமளம் விஞ்சி இருப்பது –
நேசம் செய்து உறைகின்றானை-பரம பதத்தில் காட்டில் வியாவ்ருத்தி -அதிகம் புரவா சாச்சா -என்கிறபடியே –ஆஸ்ரித ரக்ஷணத்துக்கு உடலான தேசம் என்று ஸ்நேஹித்து நித்ய வாஸம் பண்ணுகிறவனை –அத்தேசத்துக்கு ஆர்த்தர் இல்லாத குறை யுண்டு இ றே -ஆர்த்தர் இல்லாத இடமும் ஒரு வாசஸ் ஸ்தானமோ என்று அத்தேசத்தை வசை பாடி யாய்த்து இருப்பது —நேசம் செய்து உறைகின்றானை –பேசுமின் கூசமின்றி —என்னுதல் —புண்ணியம் செய்த வாற்றை –பேசுமின் கூசமின்றி -என்னுதல் –
நெறிமையால் மலர்கள் தூவி–பூசனை செய்கின்றார்கள் புண்ணியம் செய்தவாறே–அநந்ய ப்ரயோஜனராய் -சூட்டு நன் மாலைப் படியே புஷ்பாதி உபகரணங்களைக் கொண்டு அக்ரமமாக பிரயோகித்து அடிமை செய்பவர்கள் நித்ய ஸூ ரிகளில் காட்டில் பாக்யாதிகர் -சம்சாரத்தில் நித்ய ஸூ ரிகள் பரிமாற்றத்தை யுடையவர்கள் பாக்யாதிகர் அன்றோ -அப்போது புண்ணியம் செய்த வாறே -என்று ஆச்சர்யம் -இவர்கள் படியைப் பேசும் போது சர்வேஸ்வரனை பேசுமத்தில் காட்டிலும் கூச்சம் அறப் பேசலாம் இறே–

——————————————————————

திருவனந்த புரத்தில் ஆஸ்ரயிக்கும் அவர்கள் அயர்வறும் அமரர்களோடு ஒப்பர் என்று கொண்டாடி -அப்படியே நீங்களும் ஆஸ்ரயிங்கோள் என்கிறார் –

புண்ணியம்  செய்து நல்ல புனலொடு மலர்கள் தூவி
எண்ணுமின் எந்தை நாமம் இப்பிறப்பு அறுக்கும் அப்பால்
திண்ணம் நாம் அறியச் சொன்னோம் செறி பொழில் அனந்த புரத்து
அண்ணலார் கமலபாதம் அணுகுவார் அமரர் ஆவார்–10-2-5-

புண்ணியம் செய்து--ஸ்நேஹத்தைப் பண்ணி –வர்ணாஸ்ரம தர்மாதி கர்த்தவ்ய தாகமான பக்தி ரூபா பன்ன ஞானத்தை நினைக்கிறது -மத் பக்தோ மன்ம நாபவ -என்னக் கடவது இ றே
நல்ல புனலொடு மலர்கள் தூவி-நல்ல புனலோடே கூடின மலர்களை பரிமாறி –அர்ச்சா நாதிகளைச் சொல்லுகிறது -மத்யாஜீ மாம் நமஸ்குரு -என்னக் கடவது இ றே
எண்ணுமின் எந்தை நாமம்-என் ஸ்வாமி யுடைய திரு நாமத்தை அநுஸந்தியுங்கோள்–இடறினவன் அம்மே என்னுமா போலே-வகுத்தவனுடைய திரு நாமத்தை அநுஸந்தியுங்கோள் –சததம் கீர்த்த யந்தே–என்னக் கடவது இறே
இப்பிறப்பு அறுக்கும்-பிறவியினுடைய தோஷ பிராஸுர்யம் ப்ரத்யக்ஷ சித்தம் இ றே
அப்பால்–அமரர் ஆவார்—செறி பொழில் அனந்த புரத்து-அண்ணலார் கமலபாதம் அணுகுவார் –செறிந்த பொழிலை யுடைய திருவனந்த  புரத்திலே கண் வளர்ந்து அருளுகிற சர்வேஸ்வரனுடைய நிரதிசய போக்யமான திருவடிகளை ஆஸ்ரயிக்குமவர்கள் -இப் பிறப்பு அறுக்க வேணும் -என்ன வேண்டாத நித்ய ஸூ ரிகளானவர்கள் –இத்தால் விரோதியை போக்கும் அளவன்றியே-உத்தேச்யத்தை பெறுகைக்கும் திருவனந்த புரமே ஆஸ்ரயணீய ஸ்தலம் என்கிறது –
திண்ணம் நாம் அறியச் சொன்னோம் –வியக்தமாக -மதிநலம் அருள பெற்ற நாம் -தேஹாத்ம அபிமானிகளான -நீங்கள் அறியும் படி உங்கள் அநர்த்தத்தைப் பார்த்துச் சொன்னோம் –

———————————————————————

அயர்வறும் அமரர்களும் வந்து -அடிமை செய்கிறது திருவனந்த புரத்திலே யாதலால் திரு நாட்டில் காட்டில் பரம ப்ராப்யம் திருவனந்த புரம்-நாமும் இங்கே அடிமை செய்ய வேணும் -என்கிறார் –

அமரராய்த்  திரிகின்றார் கட்கு ஆதிசேர் அனந்த புரத்து
அமரர் கோன் அர்ச்சிக்கின்று அங்கு அகப்பணி செய்வர் விண்ணோர்
நமர்களோ சொல்லக் கேண்மின் நாமும் போய் நணுக வேண்டும்
குமரனார் தாதை துன்பம் துடைத்த கோவிந்தனாரே-10-2-6-

அமரராய்த் திரிகின்றார்கட்கு -மனுஷ்யாதிகளில் காட்டில் -சில நாள் ஏற இருக்கிற இத்தைக் கொண்டு தங்களை நித்யர் என்று அபிமானித்து இருக்கிறவர்களுக்கு / திரிகின்றார்கட்கு–மனுஷ்யாதிகளில் காட்டில் பந்தனம் கனத்து இருக்கச் செய்தேயும் நிர்ப்பயராய் திரியா நிற்பார்கள் -மநுஷ்யர்களுடைய விரக்திக்கு அவர்கள் பரிஹரித்த அளவு இ றே த்யஜிக்க வேண்டுவது -ப்ரஹ்மாவுக்கு சதுர்த்தசி புவனமும் த்யஜிக்க வேணுமே
ஆதிசேர் அனந்த புரத்து–காரண புதன் வர்த்திக்கிற தேசத்திலே –
அமரர் கோன் அர்ச்சிக்கின்று அங்கு அகப்பணி செய்வர் விண்ணோர்–ஸ்ரீ சேனாபதி ஆழ்வான் அடிமை செய்யும் இடத்தில் கை நீட்டுவார் நித்ய ஸூ ரிகள்–
நமர்களோ சொல்லக் கேண்மின்–நம்மோடு குடல் துவக்கு உள்ள நீங்கள் சொல்ல க் கேளுங்கோள் -வழு விலா அடிமை செய்ய வேண்டும் நாம் -என்கிற நம் நினைவே நினைவாய் யுள்ளார் கேளுங்கோள் –
நாமும் போய் நணுக வேண்டும்-அந்த நித்ய ஸூ ரிகள் திரளில் அடிமையிலே ருசியை யுடைய நாமும் சென்று கிட்ட வேணும் -இங்கே இருந்து மநோ ரதிக்கும் அளவு போறாது -அத்திரளிலே சடக்கென புக வேணும் -அவர்கள் நடுவே சம்சாரிகளான நமக்கு கிட்ட ஒண்ணுமோ எண்ணில்
குமரனார் தாதை துன்பம் துடைத்த கோவிந்தனாரே-–தேவ சேனாதிபதியாய் -பிரபலனான ஸூ ப்ரஹ்மணியனுக்கும் கூட ஜனகன் ஆனவனுக்கு பாதகத்தால் வந்த துக்கத்தைப் போக்கின கிருஷ்ணனை -வாணனுக்கு துணையாய் இருக்கிற ருத்ராதிகள் துக்க நிவ்ருத்திக்கு ஹேதுவாய் இருக்கிறவன் நம் துக்கத்தை போக்கச் சொல்ல வேணுமோ -ருத்ராதிகளுக்கு துக்க நிவர்த்தகனாய் இருக்கும் -பசுக்களுக்கும் இடையாருக்கும் எளியனாய் இருக்கும் –

———————————————————————–

சர்வேஸ்வரன் கண் வளர்ந்து அருளுகிற திருவனந்த புரத்திலே சென்று அடிமை செய்ய பெறில்-ஒரு தேச விசேஷத்திலே சென்று அடிமை செய்யப் பெற்றிலோம் -என்னும் துக்கம் போம் -என்கிறார் –

துடைத்த  கோவிந்தனாரே உலகு உயிர் தேவு மற்றும்
படைத்த வெம் பரம மூர்த்தி பாம்பணைப் பள்ளி கொண்டான்
மடைத் தலை வாளை பாயும் வயல் யணி யனந்த புரம்
கடைத்தலை சீய்க்கப் பெற்றால் கடு வினை களையலாமே–10-2-7-

துடைத்த கோவிந்தனாரே –துடைக்கை -சம்ஹரிக்கை -அப்யய பூர்விகை யாய் இ றே ஸ்ருஷ்ட்டி இருப்பது -கிருஷ்ண ஏவ ஹி லோகா நாம் —
உலகு உயிர் தேவு மற்றும்-படைத்த –லோகத்தையும் தேவ ஜாதியையும் மற்றும் உண்டான ஆத்மாக்களையும் யுண்டாக்கினவன் -இவை அதிப்ரவ்ருத்த மான வன்று சம்ஹரித்து -பின்பு புருஷார்த்த உபயோகியான கரணங்களைக் கொடுத்து ரஷித்த
வெம் பரம மூர்த்தி-ஆச்ரித பவ்யனான சர்வேஸ்வரன் –
பாம்பணைப் பள்ளி கொண்டான்–ஸ்ருஷ்டமான ஜகத்திலே ரக்ஷண அர்த்தமாக திருவனந்த ஆழ்வான் மேலே கண் வளர்ந்து அருளினவனுடைய –
மடைத் தலை வாளை பாயும் வயல் யணி யனந்த புரம்–ஜல ஸம்ருத்தியாலே மடைத் தலைகளில் களித்து வாளை பாயா நின்றுள்ள வயலாலே அலங்க்ருதமான தேசத்திலே -சாம கானத்தாலே முக்தர் களித்து வர்த்திக்குமா போலே யாயத்து அத்தேசத்தில் திரையாக்குகளும் களித்து வர்த்திக்கும் படி
கடைத்தலை சீய்க்கப் பெற்றால் –திரு வாசலிலே திரு வலகு திருப் பணி செய்யப் பெற்றால் –
கடு வினை களையலாமே–அடிமை செய்யப் பெறாமையால் யுண்டான கிலேசம் எல்லாம் போம் -சேஷத்வ ஞானம் பிறந்தால் -ஸ்வரூப அனுரூபமான வ்ருத்தி பெறாமையால் வரும் கிலேசம் பிராயச் சித்தத்தால் போக்குமது அன்று இ றே —

————————————————————

திருவனந்த புரத்திலே கண் வளர்ந்து அருளுகிற சர்வேஸ்வரனுடைய திருவடிகளைக் காணப் போருங்கோள் -என்று  ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை அழைக்கிறார் –

கடுவினை களையலாகும் காமனைப் பயந்த காளை
இடவகை கொண்ட தென்பர் எழில் அணி அனந்த புரம்
படமுடை யரவில் பள்ளி பயின்றவன் பாதம் காண
நடமினோ நமர்கள் உள்ளீர் நாமும் உமக்கு அறியச் சொன்னோம்–10-2-8-

கடுவினை களையலாகும்-அனுபவ விரோதியாய் போக்க வரிதான பாபம் போம் —
காமனைப் பயந்த காளை-இது நான் உபதேசிக்க வேண்டுவது அவனை ப்ரத்யஷிக்கும் தனையும் இ றே –நாட்டை அடங்கத் தன் அழகாலே பிச்சேற்றித் திரியும் காமனுக்கும் உத்பாதகனானவன் –/ காளை–யவ்வனம் பிரஸவாந்தமாய் இருக்க பருவத்தால் அவனிலும் இளகிப் பதித்து இருக்கும்
இடவகை கொண்ட தென்பர் எழில் அணி அனந்த புரம்-அழகாலே அலங்க்ருதமான திருவனந்த புரத்தை வாஸஸ் ஸ்தானமாக கொண்டது என்று விசேஷஞ்ஞர் வாய் புலற்றா நிற்பர் –பத்ம நாபம் விதுர்ப்புதா –
படமுடை யரவில் பள்ளி பயின்றவன் பாதம் காண-ஸ்வ ஸ்பர்சத்தாலே விஸ்திருத பணனான திருவனந்த ஆழ்வான் மேலே நிரந்தரமாக கண் வளர்ந்து அருளுகிறவனுடைய திருவடிகளைக் காண -/ பயின்ற-என்று வீசு வில்லிட்டு எழுப்பிலும் எழுப்ப ஒண்ணாத படி இ றே படுக்கை வாய்ப்பு இருப்பது
நடமினோ நமர்கள் உள்ளீர்-என்னோடு குடல் துவக்கு உடையார் அடைய நடவுங்கோள்
நாமும் உமக்கு அறியச் சொன்னோம்–வரி வாள் அரவின் அணைப் பள்ளி கொள்கின்ற கரியான் கழல் காணக் கருதும் கருத்தே -என்று சபலரான நாம் -ஏகம் துக்கம் ஸூகஞ்ச நவ் -என்னும் படி இருக்கிற உங்களுக்கு நெஞ்சிலே படச் சொன்னோம் –

——————————————————————

சரீர அவசானம் அணித்து யாயத்து -ஈண்டெனத் திரு வனந்த புரத்திலே புக்கு அடிமை செய்ய -தாஸ்ய விரோதியான கர்மம் போம் -என்கிறார் –

நாமும்  உமக்கு அறியச் சொன்னோம் நாள்களும் நணியவான
சேமம் நன்குடைத்துக் கண்டீர் செறி பொழில் அனந்த புரம்
தூம நல் விரை மலர்கள் துவளற வாய்ந்து கொண்டு
வாமனன் அடிக்கென்று ஏத்த மாய்ந்து அறும் வினைகள் தாமே–10-2-9-

நாமும் உமக்கு அறியச் சொன்னோம் நாள்களும் நணியவான--நாளேல் அறியேன் –என்றும் -மரணமானால் என்றும் -நாம் உங்களுக்குச் சொன்ன காலம் அணித்தாய்த்து -தஸ்மிந் நஸ்தமிதே பீஷ் மே-என்று அவன் தான் சொன்ன வார்த்தையை இவர் சொல்லுகிறார் –
சேமம் நன்குடைத்துக் கண்டீர் செறி பொழில் அனந்த புரம்–சம்சார பயத்துக்கு மிகவும் ரக்ஷகமாய் போக்யமான தேசம் –போக்யமான தேசம் தானே பய சாந்திக்கு ஹேதுவாகப் பெற்றது -/ நன்குடைத்து–மிகவும் யுடைத்து –
தூம நல் விரை மலர்கள் துவளற வாய்ந்து கொண்டு–புஷ்பாதி உபகரணங்களை விலக்ஷணம் ஆக்கிக் கொண்டு
வாமனன் அடிக்கென்று ஏத்த மாய்ந்து அறும் வினைகள் தாமே–தன்னுடைமை பெறுகைக்கு தான் இரப்பாளன் ஆனவனை-அநந்ய பிரயோஜனராய் ஆஸ்ரயிக்க அடிமைக்கு பிரதிபந்தகங்கள் தானே நசிக்கும்-

————————————————————————

திருவனந்த புரத்தில் எம்பெருமானுக்கு அடிமை செய்யுமவர்களுடைய மஹாத்ம்யம் பேச நிலம் அன்று -என்கிறார் –

மாய்ந்து  அறும் வினைகள் தாமே மாவதா வென்ன நாளும்
ஏய்ந்த பொன் மதிள் அனந்த புர நகர் எந்தைக்கு என்று
சாந்தொடு விளக்கம் தூபம் தாமரை மலர்கள் நல்ல
ஆய்ந்து கொண்டு ஏத்த வல்லார் அந்தமில் புகழினாரே–10-2-10-

மாய்ந்து  அறும் வினைகள் தாமே மாவதா வென்ன நாளும்–மாதா பிதாக்கள் சேர்த்தியைச் சொல்ல அநாதி கால ஆர்ஜிதமான துக்கங்கள் தானே போம் –
ஏய்ந்த பொன் மதிள் அனந்த புர நகர் எந்தைக்கு என்று–சாந்தொடு விளக்கம் தூபம் தாமரை மலர்கள் நல்ல–ஆய்ந்து கொண்டு ஏத்த வல்லார் -அங்குத்தைக்கு தகுதியான
மதிலை யுடைய திருவனந்த புரத்திலே வர்த்திக்கிற என் ஸ்வாமிக்கு என்று புஷ்பாதி உபகரணங்களைக் கொண்டு ஆஸ்ரயிக்க வல்லார்
அந்தமில் புகழினாரே–அமரர் ஆவார் என்கிற அளவன்றிக்கே -விண்ணுளாரிலும் சீரியர் ஆவார் –

———————————————————————-

நிகமத்தில் – இத்திருவாய் மொழி வல்லார் -திரு நாட்டில் உள்ளார்க்கு போக்யர் ஆவார் -என்கிறார் –

அந்தமில்  புகழ் அனந்த புர நகராதி தன்னை
கொந்தலர் பொழில் குருகூர் மாறன் சொல் லாயிரத்துள்
ஐந்தினோடு ஐந்தும் வல்லார் அணைவர் போய் அமர் உலகில்
பைந்தொடி மடந்தையர் தம் வேய் மரு தோள் இணையே–10-2-11-

அந்தமில் புகழ் அனந்த புர நகராதி தன்னை–திருவனந்த புரத்திலே நிரவதிக குணகனாய்-ஜகத் காரண பூதனானவனை -பரம பதத்தில் குணம் சாவதி போலே காணும் —
கொந்தலர் பொழில் குருகூர் மாறன் சொல் லாயிரத்துள்--நித்ய வசந்தமான திரு நகரியை யுடைய ஆழ்வார் அருளிச் செய்த –
ஐந்தினோடு ஐந்தும் வல்லார்-ரத்தினங்களை முகம் அறிந்து சேர்த்து சேர்த்திகளை கொண்டாடுமா போலே ஐ ஐந்தாக வாய்த்து அனுபவிக்கிறது
அணைவர் போய் அமர் உலகில்-பைந்தொடி மடந்தையர் தம் வேய் மரு தோள் இணையே–பரம பதத்தில் சதம் மாலா ஹஸ்தா -இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே அப்சரஸ் ஸூ க்களுடைய கொண்டாட்டத்துக்கு விஷய பூதராவார் –முடியுடை வானவர் முறை முறை எதிர் கொள்ள –என்றத்தோடு — வேய் மரு தோள் இணையை அணைவர்-என்கிற இத்தோடு வாசி இல்லை மதி முக மடந்தையர் ஏந்தினர் வந்தே -என்னக் கடவது இ றே-

கந்தாடை    அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

திருவாய்மொழி ஒன்பதினாயிரப்படி –10-2–

கீழில் திருவாய் மொழியிலே தமக்கு வழி கொடு போகைக்கு நல்ல துணையைப் பெற்ற ஆழ்வார்
-நமக்கு ப்ராப்ய தேசம் ஏதோ -என்று ஆராய்ந்து -சாம்சாரிக சகல துக்கங்களும் இன்றிக்கே
நிரதிசய போக்யமாய் -நித்ய ஸூரிகளுக்கும் கூட ஸ்ப்ருஹணீயமாய் -தமக்கு எல்லா அடிமையும் செய்கைக்கு
-யோக்யமாய் இருந்துள்ள திருவனந்த புரத்தை ப்ராப்ய தேசமாக அத்யவசித்து –
அங்கே போய் சர்வ சேஷ விருத்தியும் பண்ண வேணும் என்று அனுகூல ஜனங்களோடே கூடப் போகையில் உத்யோகிக்கிறார்-

———————————————————————

ப்ராப்யமான திருவனந்த புரத்துக்கு போகைக்கு பிரதிபந்தக கர்மங்கள் எல்லாம் போம் –நமக்கு இனிதாக -கேசவா -என்னும் இத்திரு நாமத்தை சொல்லிக் கொண்டு அங்கே போய்ப் புகுருவோம்  வாருங்கோள் என்று ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை அழைக்கிறார் –

கெடும்  இடராய வெல்லாம் கேசவா வென்ன நாளும்
கொடு வினை செய்யும் கூற்றின் தமர்களும் குறுக கில்லார்
விடமுடை யரவில் பள்ளி விரும்பினான் சுரும்பலற்றும்
தடமுடை வயல் அனந்த புரநகர் புகுதும் இன்றே-10-2-1-

கேசவன் -கேசி ஹந்தா –
நாளும்-கொடு வினை செய்யும் கூற்றின் தமர்களும் குறுக கில்லார்--என்றும் கொடிய ப்ரவ்ருத்திகளைப் பண்ணி நலியக் கடவ யம படரும் கிட்ட மாட்டார் –
விடமுடை யரவில் பள்ளி விரும்பினான் சுரும்பலற்றும்-தடமுடை வயல் அனந்த புரநகர் புகுதும் இன்றே—படர் கொள் பாம்பணைப் பள்ளிக் கொள்வான் -என்று ஆசைப் பட்டாப் போலே ப்ரதி கூலர்க்கு வந்து அணுக ஒண்ணாத படி விஷத்தை யுடைய திருவனந்த ஆழ்வான் மேலே ஆதரித்து கண் வளர்ந்து அருளுகிறவனதாய் -ப்ராப்ய தேசம் -என்று தெரியும் படி மதுபானமத்தமான வண்டுகளாலே அலற்றவும் பட்டுத் தாப த்ரயத்தை போக்க வல்ல பொய்கைகளோடு கூடின வயலாலே அணைந்து இருந்துள்ள திருவனந்த புரத்தில் இச்சை பிறந்த இன்றே போய்ப் புகுவோம் –

——————————————————————

பிரதிபந்தகங்கள் போகைக்கு -ஒரு திரு நாமம் சொல்ல அமையும் -அது ஒன்றுமே ஆயிரம் பிரகாரத்தாலே ரக்ஷகமாம் -என்கிறார் –

இன்று போய்ப் புகுதிராகில் எழுமையும் ஏதம் சாரா
குன்று நேர் மாட மாடே குருந்து சேர் செருந்தி புன்னை
மன்றலர் பொழில் அனந்த புர நகர் மாயன் நாமம்
ஒன்றும் ஓர் ஆயிரமாம் உள்ளுவார்க்கும் உம்பரூரே–10-2-2-

போவோம் என்று இச்சை பிறந்த இன்றே போய்ப் புகுவுதி கோள் ஆகில் ஒரு நாளும் ஒரு துக்கமும் ஸ்பர்ஸியா/ குன்றோடு ஒத்த மாடங்களையும் -அவற்றின் அருகே பரஸ்பரம் சேர்ந்த -குருத்து முதலான வ்ருக்ஷங்களையும் -மன்றில் அலரா நின்றுள்ள பொழிலையும் யுடைய திருவனந்த புரமாகிற நகரத்திலே ஆச்சர்ய பூதனான எம்பெருமானுடைய திரு நாமம் – உள்ளுவார்க்கும் உம்பரூரே–ஆராய்வார்க்கு திரு வனந்த புரமே ப்ராப்ய பூமி –

———————————————————————-

பிரதிபந்தகங்கள் போகைக்கு இன்ன திரு நாமம் என்று இல்லை -ஆயிரத்தில் ஏதேனும் ஒன்றைச் சொல்ல அமையும் -என்கிறார் –

ஊரும் புள் கொடியும் அக்தே உலகு எல்லாம் உண்டு உமிழ்ந்தான்
சேரும் தண்ணனந்தபுரம் சிக்கெனப் புகுதிராகில்
தீரும் நோய் வினைகள் எல்லாம் திண்ணம் நாம் அறியச் சொன்னோம்
பேரும் ஓர் ஆயிரத்துள் ஓன்று நீர் பேசுமினே-10-2-3-

சர்வவித சேஷ விருத்தியும் -பெரிய திருவடியைக் கொள்ளுவதும் செய்து -ஜகத்துக்கு சர்வ வித ரக்ஷகனுமானவன் கண் வளர்ந்து அருளுகிற நிரதிசய போக்யமான திருவனந்த புரத்தை பரம ப்ராப்யம் என்று அங்கே புகுவுதி கோள் ஆகில் -துக்கங்களும் துக்க ஹேதுவான பாபங்களும் எல்லாம் போம் -ஒருவருக்கும் தெரியாத ரகசியத்தை வியக்தமாம் படி நாங்கள் சொன்னோம்-

————————————————————

ஆஸ்ரியிப்பார்க்கு ருசி பிறக்கைக்காக -திருவனந்த புரத்தில் எம்பெருமானுக்கு அநந்ய பிரயோஜனராய்க் கொண்டு அடிமை செய்கிறவர்கள் என்ன புண்ணியம் செய்தார்களோ -என்கிறார் -அவர்கள் பாக்யம் பண்ணின படியைப் பேசுங்கோள் என்றுமாம் –

பேசுமின்  கூசமின்றிப் பெரிய நீர் வேலை சூழ்ந்து
வாசமே கமழும் சோலை வயல் அணி அனந்த புரம்
நேசம் செய்து உறைகின்றானை நெறிமையால் மலர்கள் தூவி
பூசனை செய்கின்றார்கள் புண்ணியம் செய்தவாறே–10-2-4-

பேசுமின் கூசமின்றி-அயோக்யர் என்று கூசாதே திரு நாமத்தைச் சொல்லுங்கோள் / பெரிய நீரை யுடைய கடல் சூழ்ந்து நிரந்தரமான பரிமளத்தை யுடைய சோலையோடு கூடின வயலாலே அணியப்பட்ட திருவனந்த புரத்தை விரும்பி அங்கே கண் வளர்ந்து அருளுகிறவனை –

——————————————————————–

திருவனந்த புரத்தில் ஆஸ்ரயிக்கும் அவர்கள் அயர்வறும் அமரர்களோடு ஒப்பர் என்று கொண்டாடி -அப்படியே நீங்களும் ஆஸ்ரயிங்கோள் என்கிறார் –

புண்ணியம்  செய்து நல்ல புனலொடு மலர்கள் தூவி
எண்ணுமின் எந்தை நாமம் இப்பிறப்பு அறுக்கும் அப்பால்
திண்ணம் நாம் அறியச் சொன்னோம் செறி பொழில் அனந்த புரத்து
அண்ணலார் கமலபாதம் அணுகுவார் அமரர் ஆவார்–10-2-5-

ஸ்நேஹத்தைப் பண்ணி நல்ல புனலோடே கூடின மலர்களை ப்ரேம பரவசராய்க் கொண்டு திருவடிகளிலே பரிமாறி பணி மாறி – என் ஸ்வாமியுடைய திரு நாமத்தை அநுஸந்தியுங்கோள் -அடிமைக்கு விரோதியான இஸ் சம்சாரத்தை அறுக்கும் / வேறு அயர்வறும் அமரர்கள் என்று சொல்லப் படுகிறவர்களும் செறிந்த புனலை யுடைய திருவனந்த யரத்தில் கண் வளர்ந்து அருளுகிற சர்வேஸ்வரனுடைய நிரதிசய போக்யமான திருவடிகளை ஆஸ்ரயிக்குமவர்கள் -இப்பொருள் நிச்சிதம் -இது வியக்தமாகச் சொன்னோம் –

——————————————————————

அயர்வறும் அமரர்களும் வந்து -அடிமை செய்கிறது திருவனந்த புரத்திலே யாதலால் திரு நாட்டில் காட்டில் பரம ப்ராப்யம் திருவனந்த புரம்-நாமும் இங்கே அடிமை செய்ய வேணும் -என்கிறார் –

அமரராய்த்  திரிகின்றார் கட்கு ஆதிசேர் அனந்த புரத்து
அமரர் கோன் அர்ச்சிக்கின்று அங்கு அகப்பணி செய்வர் விண்ணோர்
நமர்களோ சொல்லக் கேண்மின் நாமும் போய் நணுக வேண்டும்
குமரனார் தாதை துன்பம் துடைத்த கோவிந்தனாரே-10-2-6-

தேவர்களாய்த்  திரிகிற ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும்  காரண பூதனானவன் -கண் வளர்ந்து அருளுகிற திருவனந்த புரத்திலே அயர்வறும் அமரர்களுக்கு பிரதானனான  ஸ்ரீ சேனாபதி ஆழ்வான் அடிமை செய்யும் இடத்தில் எடுத்துக் கை நீட்டுவார் அயர்வறும் அமரர்கள் -பந்துக்களாய் யுள்ள நீங்கள்  சொல்லக் கேளுங்கோள் –தேவ சேனாதிபதியாய் பெரு மிடுக்கனான ஸூ ப்ரஹ்மணியனுக்கும் கூட  ஜனகனானவனுக்கு பாதகத்தால் வந்த துக்கத்தைப் போக்கின கிருஷ்ணனை நாமும் போய்க் கிட்ட வேணும்-

———————————————————————

சர்வேஸ்வரன் கண் வளர்ந்து அருளுகிற திருவனந்த புரத்திலே சென்று அடிமை செய்ய -இதுக்குமுன்பு எல்லாம் -அடிமை செய்யப் பெற்றிலோம் என்னும் துக்கம் இப்போதே போம் -என்கிறார் –

துடைத்த  கோவிந்தனாரே உலகு உயிர் தேவு மற்றும்
படைத்த வெம் பரம மூர்த்தி பாம்பணைப் பள்ளி கொண்டான்
மடைத் தலை வாளை பாயும் வயல் யணி யனந்த புரம்
கடைத்தலை சீய்க்கப் பெற்றால் கடு வினை களையலாமே–10-2-7-

லோகத்தையும் தேவர்களையும் மற்றும் உண்டான ஆத்மாக்களையும்  உண்டாக்கின ஆஸ்ரிதற்கு பவ்யனான சர்வேஸ்வரனுமாய் -திருவனந்த ஆழ்வான் மேலே கண் வளர்ந்து அருளுவதும் செய்தவனுடைய -ஜல ஸம்ருத்தியாலே களித்து-மடைத் தலையிலே வாளை பாயா நின்றுள்ள வயலாலே அலங்க்ருதமான திருவனந்த புரத்திலே திரு வாசலிலே திரு வலகு  திருப் பணி செய்யப் பெற்றால் –

—————————————————————

திருவனந்த புரத்திலே கண் வளர்ந்து அருளுகிற சர்வேஸ்வரனுடைய திருவடிகளைக் காணப் போருங்கோள் -என்று அனுகூலரை  அழைக்கிறார் –

கடுவினை  களையலாகும் காமனைப் பயந்த காளை
இடவகை கொண்ட தென்பர் எழில் அணி அனந்த புரம்
படமுடை யரவில் பள்ளி பயின்றவன் பாதம் காண
நடமினோ நமர்கள் உள்ளீர் நாமும் உமக்கு அறியச் சொன்னோம்–10-2-8-

கடு வினை -மிக்க வினை –வி லக்ஷணமான திருவனந்த புரத்தை-லோகத்தை எல்லாம் தன அழகாலே-பிச்சேற்றக் கடவனான காமனுக்கு ஜனகனாய் -அவனிலும் முக்தனான கிருஷ்ணன் -ஸ்தானமாகக் கொண்டது என்பர் -தன்னுடைய ஸ்பர்ச ஸூகத்தாலே விரித்த பணங்களை யுடைய திருவனந்த ஆழ்வான் மேலே நிரந்தரமாக பள்ளி கொண்டு அருளுகிறவனுடைய திருவடிகளை காண நடவுங்கோள்-எனக்கு பந்துக்களாய் யுள்ள நீங்கள் ஐஸ் ஸம்ருத்தியை அறியாதே  இழக்கல் ஆகாது என்று சொன்னோம் –

————————————————————————-

நாளேல் அறியேன் –என்றும் -மரணமானாம் -என்றும் சொன்ன காலம் அணித்தாய்த்து –ஈண்டு எனத் திருவனந்த புரத்திலே புக்கு அடிமை செய்ய -அடிமைக்கு விரோதியான கர்மங்கள் எல்லாம் -வசிக்கும் -என்கிறார் –

நாமும்  உமக்கு அறியச் சொன்னோம் நாள்களும் நணியவான
சேமம் நன்குடைத்துக் கண்டீர் செறி பொழில் அனந்த புரம்
தூம நல் விரை மலர்கள் துவளற வாய்ந்து கொண்டு
வாமனன் அடிக்கென்று ஏத்த மாய்ந்து அறும் வினைகள் தாமே–10-2-9-

நன்குடைத்து–மிக்கு யுடைத்து – / வாமனனுடைய திருவடிகளுக்கு என்று நல்ல ஸமாராதன உபகரணங்களை சம்பாதித்து அவனை ஆஸ்ரயிக்க-அடிமைக்கு பிரதி பந்தகங்கள் எல்லாம் தானே வசிக்கும் –

—————————————————————

மாய்ந்து  அறும் வினைகள் தாமே மாவதா வென்ன நாளும்
ஏய்ந்த பொன் மதிள் அனந்த புர நகர் எந்தைக்கு என்று
சாந்தொடு விளக்கம் தூபம் தாமரை மலர்கள் நல்ல
ஆய்ந்து கொண்டு ஏத்த வல்லார் அந்தமில் புகழினாரே–10-2-10-

திருவனந்த  புரத்தில் எம்பெருமானுக்கு அடிமை செய்யுமவர்களுடைய மஹாத்ம்யம் பேச நிலம் அன்று -என்கிறார் / ஏய்ந்த பொன் மதிள்– சேர்ந்து இருந்துள்ள பொன் மதிள்

—————————————————————

நிகமத்தில் – இத்திருவாய் மொழி வல்லார் -திரு நாட்டில் உள்ளார்க்கு போக்யர் ஆவார் -என்கிறார் –

அந்தமில்  புகழ் அனந்த புர நகராதி தன்னை
கொந்தலர் பொழில் குருகூர் மாறன் சொல் லாயிரத்துள்
ஐந்தினோடு ஐந்தும் வல்லார் அணைவர் போய் அமர் உலகில்
பைந்தொடி மடந்தையர் தம் வேய் மரு தோள் இணையே–10-2-11-

முடிவில்லாத புகழை யுடையனாய்த் திருவனந்த புரத்திலே சந்நிஹிதனான ஜகத் காரண பூத புருஷனை சம்ருத்தமான திரு நகரியை யுடைய ஆழ்வார் அருளிச் செய்த ஆயிரம் திருவாய் மொழியிலும் –

————————————————————————

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

திருவாய்மொழி இருபத்து நாலாயிரப்படி –10-1-

கீழே — நாளேல் அறியேன் எனக்கு உள்ளன -என்றார் -மரணமானால் -என்று ஈஸ்வரன் நாளிட்டுக் கொடுத்தான்-
-அவன் ஒன்றைச் சொன்னால்-அது கைப் பட்டது என்று மேலே போகலாம் படி இ றே இருப்பது-
-ஆகையால் காலாவதி பெற்றாராய் போக்கிலே ஒருப்பட்டார் போமிடத்து முகம் பழகின சரீரத்தை விட்டு–நெடுநாள் வாசனை பண்ணின பந்துக்களை விட்டுத் தான் தனியனாய் –
போகிற இடமும் முகம் அறியாத நிலமாய் -நெடுங்கை நீட்டுமாய் இருக்கிற படியையும் -போகைக்கு விக்நமாய்-தான் சூழ்த்துக் கொண்ட -அவித்யா கர்ம -வாசனா -ருசிகள் -ஆன சம்சார துரிதத்தையும் அனுசந்தித்து –
-இவ் விக்னங்கள் தட்டாத படி நெடும் தூரத்தை துர் பலரான நம்மால் போய் முடிக்கை அரிது –இனிப் போம் இடத்து -சர்வஞ்ஞனாய் சர்வசக்தியாய் இருப்பான் ஒருவன் வழித் துணையாக வேண்டி இருந்தது –
யஸ் சர்வஞ்ஞஸ் சர்வவித் –பரா ஸஸ்ய சக்திர் விவிதைவ ஸ்ரூயதே -என்ற வழி கொடு போக விரகு அறியுமவனுமாய் சக்தனுமாய் –
பதிம் விஸ்வஸ்ய என்றபடி ப்ராப்தனுமாய் -மாதா பிதா பிராதா -என்கிறபடியே சர்வ வித பந்துவுமாய் –
மயர்வற மதி நலம் அருளினான் என்கிறபடியே பரம தயாவானுமாய் -ஸ்ரமஹரமான வடிவையும் யுடையவனுமாய் –
சர்வ ரக்ஷணத்திலும் தீஷிதனுமாய் இருக்கிற காள மேகத்தை திரு மோகூரிலே கண்டு –
-அவன் பக்கலிலே ஆத்ம சமர்ப்பணத்தைப் பண்ணி வழித் துணையாகப் பற்றுகிறார் –
அவன் கொடு போகும் இடத்தில் வடிவு அழகை அனுபவித்துக் கொண்டு பின்னே போகலாம் படி இறே இருப்பது –
பரிஹர மது ஸூதன ப்ரபந்நான் -என்றும் -உன் தமர்க்கு என்றும் நமன் தமர் கள்ளர் போலே -என்றும்-அத்தசையில் விரோதிகள் பீதராய் ஒளிக்கும் படி இ றே இருப்பது –

——————————————————–

பிரதிகூல நிரசன ஸ்வ பாவனான காள மேகத்தை ஒழிய  வேறு நமக்கு ரக்ஷகர் இல்லை என்கிறார் –

தாள  தாமரைத் தட மணி வயல் திரு மோகூர்
நாளும் மேவி நன்கமர்ந்து நின்று அசுரரைத் தகர்க்கும்
தோளும் நான்குடைச் சுரி குழல் கமலக் கண் கனி வாய்
காளமேகத்தை யன்றி மற்று ஓன்று இலம் கதியே-10-1-1-

தாள தாமரைத் –-தாளையுடைய தாமரை -மலையைச் சுமந்தால் போலே பூவின் பெருமையைப் பொறுக்க வல்ல தாளையுடைய தாமரை -சென்டரின் நன்மையாலே உரத்த தாளையுடைய தாமரை -உரம் பெற்ற மலர்க்கமலம் உலகு அளந்த சேவடி போல் உயர்ந்து காட்ட -என்ன கடவது இ றே –
தட மணி வயல் -பூவாலே அலங்கரிக்கப் பட்ட தடாகங்களை யுடைய வயல்
திரு மோகூர்-ஊரில் போக்யதை வயலின் நலத்திலே காணும் இத்தனை –
நாளும் மேவி -நாள் தோறும் அத்யாதரத்தைப் பண்ணி
இவ்வூரில் விடிவு தோறும் அவனுக்கு ஸூ ப்ரபாதாச மே நிசா என்னும் படியாய்த்து இருப்பது –
நன்கமர்ந்து நின்று -அநந்ய பிரயோஜனனாய் சேர்ந்து நின்று -அவ்வூரில் வாஸம் ஒன்றுக்காக அன்றிக்கே -ஸ்வயம் பிரயோஜனமாய் இருக்கை –
அசுரரைத் தகர்க்கும்-தோளும்-நான்குடைச்—அசூரரை அழியச் செய்யுமா போலே என் விரோதிகளை துணிக்க வல்ல தோள்களை யுடையவன் –
கஜம் வா வீஷ்ய ஸிம்ஹம் வா வ்யாக்ரம் வா வனமாஸ்ரிதா -நா ஹார யதி சந்த்ராஸம் பாஹு ராமஸ்ய சமஸ்ரிதா-என்னக் கடவது இ றே —விடு காதாய் கிடந்தாலும் தோடிட்ட காது என்று தெரியுமா போலே -தோள்களைக் கண்ட போதே விரோதி நிரசன சீலம் என்று தோற்றி இருக்கும் என்கை –
சுரி குழல்–இவன் பின்னே வழியே போமிடத்து திருக் குழலை ஒரு கால் பேண நெடு நாள் சம்சாரத்தில் பட்ட கிலேசம் எல்லாம் தீரும் படி யாய்த்து இருப்பது -கேசவ கிலேச நாசன –
கமலக் கண் கனி வாய்-பந்தம் எல்லாம் தோற்றும் படியான நோக்கும் ஸ்மிதமும் இருக்கிற படி –சம்சாரத்திலே பொய்யருடைய நோக்கிலும் ஸ்மிதத்திலும் பட்ட நோவு எல்லாம் ஆறும் படி இ றே இருப்பது -கச்சதாம் தூர  மத்வானம் த்ருஷ்ணா மூர்ச்சித சேதஸாம் -பாதேயம் புண்டரீகாக்ஷ நாம சங்கீர்த்தன அம்ருதம் –
காளமேகத்தை – -வழி போம் போது முன்னே ஒரு காளமேகம் வர்ஷித்திக் கொண்டு போக பின்னே போமா போலே ஸ்ரமஹரமாய் இ றே இருப்பது -சர்வகந்த -என்கிற விஷயம் ஆகையால் -அவ்வாஸ நாற்றத்தை அனுபவித்திக் கொண்டு போம் அத்தனை -யன்றி மற்று ஓன்று இலம் கதியே--அவனை ஒழிய வேறு கதி உடையோம் அல்லோம் -வேறு ஒருவரை ரக்ஷகமாக உடையோம் அல்லோம் –

—————————————————-

ஆஸ்ரிதர்க்கு ஸ்ரமஹரமான ஒப்பனையால் வந்த போக்யதையும் -அவர்களுக்கு உஜ்ஜீவன ஹேதுவான திரு நாமங்களையும் யுடையனானவனுடைய ஸ்ரமஹரமான திருவடிகள் அல்லது கால தத்வம் உள்ளதனையும் வேறு புகலுடையோம் அல்லோம் -என்கிறார் –

இலம்  கதி மற்று ஓன்று எம்மைக்கும் ஈன் தண் துழாயின்
அலம் கலம் கண்ணி ஆயிரம் பேருடை யம்மான்
நலம் கொள் நான்மறை வாணர்கள் வாழ் திரு மோகூர்
நலம் கழல் அவனடி நிழல் தடம் அன்றி யாமே–10-1-2-

இலம் கதி மற்று ஓன்று எம்மைக்கும் —- எம்மைக்கும் –மற்று ஓன்று—இலம் கதி–இவ்வார்த்தை ஒரு ஜன்மத்துக்கு அன்றிக்கே எல்லா ஜென்மத்துக்கும் இதுவே வார்த்தை -என்கை –/ எம்மைக்கும்–எப்பிறப்புக்கும் -எல்லாக் காலங்களிலும் என்றபடி –
ஈன் தண் துழாயின்–அலம் கலம் கண்ணி–தாரையையும் குளிர்த்தியையும் யுடைய திருத் துழாயின் ஒளியை யுடைத்தான அழகிய மலை —அலங்கல் –ஒளி என்னுதல் / அசைவு என்னுதல் –பின்னே போகா நின்றால் அடி மாறி இடும் போது -வளையம் அசைந்து வருகிற படி என்னுதல் /-திருமேனியில் சேருகையாலே வந்த புகரைச் சொல்லுதல்
ஆயிரம் பேருடை யம்மான்-ஒப்பனைக்கு தோற்று ஏத்துகைக்கு அசங்க்யாயதமான திரு நாமங்களை யுடையவன் –அம்மான் -அழகு இன்றிக்கே ஒழிந்தாலும் ஏத்துகைக்கு ப்ராப்தமான விஷயம் –
நலம் கொள் நான்மறை வாணர்கள் வாழ் திரு மோகூர்–ஆன்ரு ஸம்சயமே வேதார்த்தம் -என்று வேத தாத்பர்யம் கை வந்து இருக்குமவர்களாய் -வேத நிர்வாஹகரானவர்கள்-நித்ய அனுபவம் பண்ணுகிற தேசம் -அத்தேச வாசத்தாலே ஆஸ்ரித சம்ரக்ஷணமே பரம தர்மம் -என்று ஈஸ்வரனுக்கு அதிலே நிஷ்டனாக வேண்டி இருக்கும் தேசம் -அவ்வூரில் ஆஸ்ரயிக்க சென்றாரை -அஸ்மாபிஸ் துல்ய பவது -என்னுமவர்கள்
நலம் கழல் -ஆஸ்ரிதருடைய குண தோஷ நிரூபணம் பண்ணாத திருவடிகள் -அவர்கள் ப்ரேமாந்தராய் -வத்யதாம் -என்றாலும் -நத்யஜேயம் -என்னுமவன் –
அவனடி நிழல் தடம் அன்றி யாமே–அவனுடைய பாதச் சாயை யாகிற பொய்கையை ஒழிய —யாம் -இலம் கதி மற்று ஓன்று எம்மைக்கும்–அவன்தானே வத்யதாம் என்றாலும் புறம்பு புகலற்று இருக்கிற படி –

——————————————————————

சர்வ ரக்ஷண சீலனான  சர்வேஸ்வரன் வர்த்திக்கிற திரு மோகூரை நம்முடைய ஸமஸ்த துக்கங்களும் கெடச் சென்று ப்ராபிப்போம்–இது ஹிதம் -என்கிறார் –

அன்றி யாம் ஒரு புகலிடம் இலம் என்று என்று அலற்றி
நின்று நான்முகன் அரனொடு தேவர்கள் நாட
வென்றி இம் மூ வுலகளித்து உழல்வான் திரு மோகூர்
நன்று நாம் இனி நணுகுதும் நமது இடர் கெடவே-10-1-3-

அன்றி  யாம் ஒரு புகலிடம் இலம் -வேறு நாங்கள் ஒரு புகலுடையோம் அல்லோம் -என்றாய்த்து ப்ரஹ்மாதிகள் வார்த்தை -அநந்ய பிரயோஜனர் சொல்லும் வார்த்தையை -சொல்லுவார்கள் யாய்த்து இவன் முகம் காட்டுகைக்காக -/ என்று என்று அலற்றி-–நிரந்தமாக கூப்பிட்டு —
நின்று நான்முகன் அரனொடு தேவர்கள் நாட-வென்றி இம் மூ வுலகளித்து உழல்வான் திரு மோகூர்–தங்கள் பிரயோஜனம் பெற்றால் அல்லது மீள மாட்டாதே நின்று ப்ரஹ்ம ருத்ரர்களோடே தேவர்கள் ஆஸ்ரயிக்க -அவர்கள் பிரதி பக்ஷத்தை வென்று -இந்த சகல லோகங்களையும் ரக்ஷித்து -அதுவே யாத்ரையாய் இருக்கிறவன் வர்த்திக்கிற தேசம் –
நன்று நாம் இனி நணுகுதும் –இன்று நாம் –நன்று நணுகுதும் –அவன் சர்வ ரக்ஷகனான பின்பு -ரக்ஷக அபேக்ஷை யுடைய நாம் -நன்றாகக் கூடுவோம் -ஸ்ரீ மதுரையை காலயவன ஜராசந்தாதிகள்-கிட்டினால் போல் அன்றியே –ப்ரஹ்மாதிகள் ஷீராப்தியை கிட்டினால் போல் அன்றியே –அநந்ய பிரயோஜனராகக் கிட்டுவோம் – / நமது இடர் கெடவே—வழித் துணை தேடி க்லேசிக்கிற நம்முடைய துக்கம் கெட —

————————————————————–

நம்முடைய ஸமஸ்த துக்கங்களும் போக –திரு மோகூரிலே வந்து ஸூ லபனான  எம்பெருமானை ஆஸ்ரயிப்போம் -வாருங்கோள் என்று ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை அழைக்கிறார் –

இடர் கெட  வெம்மைப் போந்து அளியாய் என்று என்று ஏத்தி
சுடர் கொள் சோதியைத் தேவரும் முனிவரும் தொடர
படர் கொள் பாம்பணைப் பள்ளி கொள்வான் திரு மோகூர்
இடர் கெட வடி பரவுதும் தொண்டீர் வம்மினே–10-1-4-

இடர் கெட வெம்மைப் போந்து அளியாய் என்று என்று ஏத்தி–எம்மை இடர் கெட போந்து அளியாய் என்றாய்த்து ஈஸ்வர அபிமானிகளுக்கும் சாப அனுக்ரஹ சமர்த்தர்க்கும் வார்த்தை -வேத அபஹாராதி துக்கங்கள் போக -/ எம்மை –முன்பு ஈஸ்வரோஹம் என்று இருந்தவர்கள் -ஆபத்து மிக்கவாறே -ஏஹி பஸ்ய சரீராணி -என்னுமா போலே தங்கள் வெறுமையை முன்னிடும் அத்தனை -/ போந்து அளியாய் -அவதரித்து ரக்ஷிக்க வேணும் என்பார்கள் –
என்று என்று ஏத்தி—-தொடர –தங்கள் ஆபத்தாலே இடைவிடாதே புகழ்ந்து வடிம்பிட்டு ஆஸ்ரயிக்கைக்காக –
சுடர் கொள் சோதியைத்-ஆபத்தாலே யாகிலும் நம்பாடே வரப் பெற்றோமே -என்று உஜ்ஜவலனாய் இருக்குமவனை -என்னுதல் -விலக்ஷணமான அழகை யுடையவன் ஆகையால் -ஸ்வயம் பிரயோஜனம் ஆனவனை கிடீர் துக்க நிவர்த்தனாக நினைத்தது -என்னுதல் –
தேவரும் முனிவரும் தொடர--தேவதைகளும் சாப அனுக்ரஹ சமர்த்தரான ரிஷிகளும் –ஈஸ்வரோஹம் என்று இருப்பாரும் -ஐஸ்வர்ய அர்த்தமாக யத்னம் பண்ணுவாரும் -என்றுமாம் –
படர் கொள் பாம்பணைப் பள்ளி கொள்வான் திரு மோகூர்--ஸ்வ ஸ்பர்சத்தாலே விக்ருதனானவனைச் சொல்லுகிறது -அநந்ய பிரயோஜனரை அடிமை கொள்ளுகிறவன் கிடீர் ப்ரயோஜனாந்தர பரருக்கு முகம் கொடுக்கைக்காக ஷீராப்தியிலே கண் வளர்ந்து அருளுகிறவன் -/ படர் கொள் பாம்பு –ஸ்வ ஸ்பர்சத்தாலே வளரா நின்றுள்ள திருவனந்த ஆழ்வான் -/ பள்ளி கொள்வான் திரு மோகூர்--தேவாதிகளுக்கு ஸூ லபன் ஆனால் போலே -நமக்கும் ஸூ லபன் ஆகைக்காக திரு மோகூரிலே நின்று அருளினான் –
இடர் கெட வடி பரவுதும் -நம்முடைய ஸமஸ்த துக்கங்களும் போம்படி அவனுடைய திருவடிகளை ஆஸ்ரயிப்போம்
தொண்டீர் வம்மினே–என்னோடு சகோத்ரிகளாய் இருப்பார் திரளுங்கோள்–

—————————————————————

அவன் எழுந்து அருளி நின்று அருளின திரு மோகூரை ஆஸ்ரயித்து அனுபவிக்க வாருங்கோள் -என்கிறார் –

தொண்டீர்  வம்மின் நம் சுடர் ஒளி ஒரு தனி முதல்வன்
அண்ட மூ வுலகளந்தவன் அணி திரு மோகூர்
எண் திசையும் ஈன் கரும்போடு பெரும் செந்நெல் விளைய
கொண்ட கோயிலை வலம் செய்து இங்கு ஆடுதும் கூத்தே–10-1-5-

தொண்டீர் வம்மின்-பகவத் விஷயத்தில் சாபலரானவர் வாருங்கோள்
நம் சுடர் ஒளி ஒரு தனி முதல்வன்-நிரவதிக தேஜோ ரூபியாய் த்ரிவித காரணமும் தானே யானவன் –நம் -என்று பிராமண பிரசித்தியை சொல்லுதல் –தன் வடிவு அழகையும் ஜனகனான தன்னோட்டை பிராப்தியையும் நமக்கு அறிவித்தவன் என்னுதல் -அண்ட மூ வுலகளந்தவன் அணி திரு மோகூர்-அவன் தனக்கு ஆபரணமான தேசம் என்னுதல் –சம்சாரத்துக்கு ஆபரணமான தேசம் என்னுதல் –
எண் திசையும் ஈன் கரும்போடு பெரும் செந்நெல் விளைய-கொண்ட கோயிலை –எட்டுத் திக்கிலும் ஈன்ற கரும்போடு பெரும் செந்நெல் விளையும் படி பரிக்ரஹித்த கோயில் –கரும்புக்கு நிழல் செய்தால் போலே இருக்கும் செந்நெல் -அவன் சந்நிதியில் வூரும் அகால பலிநோ வ்ருஷ-என்கிறபோது யாய்த்து என்கை – / வலம் செய்து- ப்ரதக்ஷிணாதிகளைப் பண்ணி
இங்கு ஆடுதும் கூத்தே–பந்தம் இது –வடிவு அழகு அது -ஆனபின்பு ஆடாதே இருக்கப் போமோ -அங்குப் போனால் அஹம் அன்னம் அஹம் அன்னம் -என்று களிக்குமத்தை இங்கேயே களிப்போம்-

———————————————————————

திரு மோகூரிலே நின்று அருளின -பரம ஆப்தனானவனுடைய திருவடிகள் அல்லது வேறு நமக்கு அரண் இல்லை என்கிறார் –

கூத்தன்  கோவலன் குதற்று வல்லசுரர்கள் கூற்றம்
ஏத்தும் நம் கட்கும் அமரர்க்கும் முனிவர்க்கும் இன்பன்
வாய்த்த தண் பணை வளவயல் சூழ் திரு மோகூர் ஆத்தன்
தாமரை யடி யன்றி மற்று இலம் அரணே–10-1-6-

கூத்தன் -நடக்கப் புக்கால்-வல்லார் ஆடினால் போலே இருக்கை -புத்ர ப்ராதரி கச்சதி -வழி த் துணையாய் -அவன் முன்னே போக பின்னே போம் இடத்து நடை அழகு தானே பிரயோஜனமாய் இருக்கை -ஆடல் பாடல் அவை மாறினார் தாமே -என்னக் கடவது இ றே -இவன் திருக் குழல் வாய் வைத்த போது அப்சரஸ் ஸூ க்கள் குழல் ஓசையைக் கேட்டு பாட்டுத் தவிர்ந்தார்கள்–இவன் நடை கண்டு ஆடல் தவிர்ந்தார்கள் –
கோவலன்-ஆச்ரயித்தாரை ரக்ஷிக்கும் இடத்து தாழ வந்து அவதரித்து ரக்ஷிக்குமவன் -பிசாசுக்கு மோக்ஷ ப்ரதனாய் வழி நடத்தியவன் இ றே –ஆஸ்ரிதர் சிறுமை பாராதவன் இ றே –
குதற்று வல்லசுரர்கள் கூற்றம்–மிறுக்கைப் பண்ணும் பிரபலரான அஸூரர்களுக்கு மிருத்யு வானவன் –குதற்றுதல் -நெறி தவிர்தல்
ஏத்தும் நம் கட்கும் அமரர்க்கும் முனிவர்க்கும் இன்பன்–இன்று ஆஸ்ரயிக்கும் நமக்கும் வைகுந்தத்து அமரரும் முனிவரும் -என்கிற நித்ய ஆஸ்ரிதர்க்கும் ஓக்க இனியன் ஆனவன் –
வாய்த்த தண் பணை வளவயல் சூழ் திரு மோகூர் ஆத்தன்-அழகிதான நீர் நிலங்களும் -வளவிதான வயலும் -சூழ்ந்த திரு மோகூரிலே நின்று அருளின-பரம பந்து -தான் தனக்கு அல்லாத மரண சமயத்தில் -அஹம் ஸ் மராமி மத்பக்தம் நயம்மி -என்னும் பரம ஆப்த தமன் –தன்னை அஞ்சின போது அவன் பக்கலிலே ந்யஸ்த பரனாம் படி யான ஆப்த தமன் –
தாமரை யடி யன்றி-அநாப்தன் ஆகிலும் விட ஒண்ணாத படி யாய்த்து -திருவடிகளில் போக்யத்தை /மற்று இலம் அரணே–வேறு சிலரை ரக்ஷகமாக யுடையோம் அல்லோம் -போக்யத்தை இல்லை யாகிலும் -அநாப்தன் ஆகிலும் புறம்பு புகல் இல்லை என்கை –

————————————————————-

சர்வ காரணம் ஆகையால் நம்முடைய ரக்ஷணம் தனக்கு அவர்ஜ்ஜ  நீயமாம் படியான-உத்பாதகனானவனுடைய திரு மோகூரை ஆஸ்ரயிக்கவே-நம்முடைய ஸமஸ்த துக்கங்களும் அப்போதே கெடும் -என்கிறார் –

மற்று  இலம் அரண் வான் பெரும் பாழ் தனி முதலா
சுற்றும் நீர் படைத்து அதன் வழித் தொல் முனி முதலா
முற்றும் தேவரோடு உலகு செய்வான் திரு மோகூர்
சுற்றி நாம் வலம் செய்ய நம் துயர் கெடும் கடிதே-10-1-7-

மற்று இலம் அரண்–இவனை ஒழிய வேறு ரக்ஷகர் இல்லை
வான் பெரும் பாழ் தனி முதலா–கார்ய ஜாதம் அழிந்தாலும் அழியாமையாலே வலியதாய் -அபரிச்சின்னமாய் -போக மோக்ஷங்களை விளைப்பதாய் அத்விதீயமான மூல பிரகிருதி தொடக்கமாக
சுற்றும் நீர் படைத்து -அப ஏவ சசர்ஜ்ஜா தவ் -என்கிறபடியே ஆவரண ஜலத்தை ஸ்ருஷ்டித்து
அதன் வழித் தொல் முனி முதலா-அவ் வழியாலே தேவாதிகளைப் பற்ற பழையனாய் மனன சீலனான சதுர் முகன் தொடக்கமாக –
முற்றும் தேவரோடு உலகு செய்வான் திரு மோகூர்-எல்லா தேவ ஜாதியோடும் கூட எல்லா லோகங்களையும் உண்டாக்குமவன் வர்த்திக்கிற திரு மோகூர்
சுற்றி நாம் வலம் செய்ய-நாம் சென்று -விடாதே ப்ரதக்ஷிணாதிகளைப் பண்ண
நம் துயர் கெடும் கடிதே-–வழித் துணை இல்லை -என்று நாம் படும் துக்கங்கள் சடக்கென போகும் -அதஸோ அபயங்கதோ பவதி -என்னக் கடவது இறே -ஆனபின்பு மற்றிலம் அரண் –

—————————————————————–

திரு மோகூரிலே நின்று அருளின ஆண் பிள்ளையான தசரதாத்மஜனை ஆஸ்ரயிக்க நம்முடைய சகல துக்கங்கள் எல்லாம் போம் என்கிறார்

துயர்  கெடும் கடிது அடைந்து வந்து அடியவர் தொழுமின்
உயர் கொள் சோலை ஒண் தட மணி யொளி திரு மோகூர்
பெயர்கள் ஆயிரம் உடைய வல்லரக்கர் புக்கு அழுந்த
தயரதன் பெற்ற மரகத மணித் தடத்தினையே–10-1-8-

துயர் கெடும் கடிது -நாம் அபேக்ஷியாது இருக்க துக்கமானது சடக்கென தாமே போகும்
அடைந்து வந்து –வந்து அடைந்து –வந்து கிட்டி
அடியவர் தொழுமின்-வழித் துணை இல்லை என்று கிலேசப்படுகிற நீங்கள் ஆஸ்ரயிங்கோள்
உயர் கொள் சோலை ஒண் தட மணி யொளி திரு மோகூர்–உயர்ந்த சோலைகளாலும் அழகிய தடாகங்களாலும் அலங்க்ருதமான ஒளியை யுடைய திரு மோகூர் – ஒளி -சமுதாய சோபை –சோலையைக் கண்டால் வடிவை ஸ்மரிக்கலாம் படி இருக்கும் /தடாகங்களைக் கண்டால் வடிவில் ஸ்ரம ஹரத்தையை நினைக்கலாய் இருக்கும் –
பெயர்கள் ஆயிரம் உடைய-ஈஸ்வரனுக்கு ரஷணத்தாலே ஆயிரம் திரு நாமம் யுண்டாய் இருக்குமா போலே -இவர்களும் பாதகத்தவத்தாலே அநேகம் பெயரை யுடையராய் இருப்பார்கள் -யஜ்ஜ சத்ரு ப்ரஹ்ம சத்ரு என்னுமா போலே
வல்லரக்கர் புக்கு அழுந்த-பெரு மிடுக்கரான அஸூரர்கள் புக்கு அழுந்தும் படி
தயரதன் பெற்ற மரகத மணித் தடத்தினையே–சக்கரவர்த்தி பெற்ற நீல மணி போலே இருக்கிற தடாகத்தினை -அடைந்து வந்து அடியவர் தொழுமின்-பதி தரு மருவாபீ வாரிவத் சர்வ போக்யம் -என்கிற படி அனுகூலர்களுக்கு ரக்ஷகமாய் -காகுத்ஸத்த பாதால முகே புதன்ச -என்கிறபடியே உகவாதற்கு நாசகமாய் இ றே இருப்பது -மயா த்வம் சம நுஜ்ஜஞாதோ கச்ச லோகான் அநுத்தமான் -என்று பக்ஷியைப் போக விட்டார் இ றே –

————————————————————-

நமக்கு அரணான திரு மோகூரை நாம் பிராபிக்கப் பெற்றோம் என்று ஸ்வ லாபத்தை பேசுகிறார் –

மணித்  தடத்து அடி மலர்க் கண்கள் பவளச் செவ்வாய்
அணிக் கொள் நால் தடம் தோள் தெய்வம் அசுரரை என்றும்
துணிக்கும் வல்லரட்டன் உறைபொழில் திரு மோகூர்
நணித்து நம்முடை நல்லரண் நாம் அடைந்தனமே–10-1-9-

மணித் தடத்து அடி-தெளிந்த தொரு தடாகம் போலே யாய்த்து திருவடிகள் இருப்பது –ஸ்ரமஹரமான திருவடிகள் -என்கை
மலர்க் கண்கள்-அந்த தடாகம் பூத்தால் போலே யாய்த்து திருக் கண்கள் இருப்பது
பவளச் செவ்வாய்-பவளம் போலே சிவந்த திரு வதரத்தை யுடையவனாய்
அணிக் கொள் நால் தடம் தோள் –தனக்குத் தானே ஆபரணமாய் பெரிய நாலு திருத் தோள்களை யுடைய தெய்வம் -அவன் வழி த் துணையாம் போது -ஸ்ரமஹரமான வடிவும் தன் உகப்பு தோற்றின ஸ்மித வீக்ஷணமும் யுடையவன் -ஒரு கல் மதிளுக்கு உள்ளே போமா போலே அச்சம் கெடும் படி யாய்த்து கொடு போவது –
தெய்வம் -விஜிகீஷை யோடு யாய்த்து கொடு போவது -இவனுக்கு எங்கே என்ன தீங்கு வருகிறதோ என்னும் அதி சங்கையாலே ஆசிலே வைத்த கையும் தானுமாய் போகை
அசுரரை என்றும்-துணிக்கும் வல்லரட்டன் -அஸூரா வர்க்கத்தை என்றும் துணித்து ஒடுக்கும் பெரு மிடுக்கன்
உறைபொழில் திரு மோகூர்-நித்ய வாஸம் பண்ணுகிற பொழிலை யுடைய திரு மோகூர் -ஸிம்ஹம் வர்த்திக்கும் முழைஞ்சு -என்னுமா போலே
நணித்து-கிட்டிற்று -ப்ரத்யாஸன்னம்
நம்முடை நல்லரண் நாம் அடைந்தனமே–நமக்கு ரக்ஷகமான தேசத்தை ரக்ஷக அபேக்ஷை யுடைய நாம் கிட்டப் பெற்றோம் –

———————————————————–

சர்வ ரக்ஷகனாய் இருக்கிறவன் எழுந்து அருளி இருக்கிற திரு மோகூரை ஆதரித்து நினைத்து ஏத்துங்கோள் -நமக்கு பந்துக்களாய் யுள்ளார் என்கிறார் –

நாமடைந்த  நல்லரண் நமக்கென்று நல்லமரர்
தீமை செய்யும் வல்லசுரரை அஞ்சிச் சென்றடைந்தால்
காம ரூபம் கொண்டு எழுந்து அளிப்பான் திருமோகூர்
நாமமே நவின்று எண்ணுமின் ஏத்துமின் நமர்காள்–10-1-10-

நாமடைந்த நல்லரண் நமக்கென்று -நமக்கு நாம் ரக்ஷகம் என்று அடைந்த நல்ல அரண் என்று / நல்லமரர்-தங்கள் ஆபத்துக்கு இவனே உபாயம் என்று இருக்கையாலே நல்லமரர் என்கிறார் -இது இ றே அஸூரர்களில் வியாவ்ருத்தி –
தீமை செய்யும் வல்லசுரரை அஞ்சிச் சென்றடைந்தால்-பர ஹிம்சையே யாத்ரையாய் இருக்கிற அ ஸூ ரர்களுக்கு அஞ்சி வந்து சரணம் புகுந்தால்
காம ரூபம் கொண்டு எழுந்து அளிப்பான் திருமோகூர்
ரக்ஷண ரூபமான வடிவை கொண்டு புறப்பட்டு ரக்ஷிக்குமவன் வர்த்திக்கிற திரு மோகூர் / காம ரூபம் -நாஸ்யார்த்த தா நூம் க்ருத்வா சிம்ஹஸ் யார்த்த தா நூம் ததா -என்கிற படியே
நாமமே நவின்று எண்ணுமின் ஏத்துமின் நமர்காள்–வூரின் பெயரையே வாயாலே சொல்லி –அத்தை அனுசந்தித்து -ப்ரீதி ப்ரகர்ஷத்தாலே ஏத்துங்கோள் நம்முடையவர்கள் –

——————————————————————

நிகமத்தில் திரு மோகூருக்கு கொடுத்த இத்திருவாய் மொழியை விரும்புவாருக்கு / அப்யஸிக்க வல்லார்க்கு சகல துக்கங்களும் போம் என்கிறார் –

ஏத்துமின்  நமர்காள் என்று தான் குடமாடு
கூத்தனை குருகூர்ச் சடகோபன் குற்றேவல்கள்
வாய்த்த வாயிரத்துள் இவை வண் திரு மோகூர்க்கு
ஈத்த பத்திவை ஏத்த வல்லார்க்கு இடர் கெடுமே–10-1-11-

ஏத்துமின்  நமர்காள் என்று தான் குடமாடு-கூத்தனை –நம் சேஷ்டிதங்களை உகப்பார் எல்லாரும் கண்டு -வாய் படைத்த பிரயோஜனம் பெறும் படி ஏத்துங்கோள் என்று தானே சொல்லி குடகு கூத்தாடினவனை –
குருகூர்ச் சடகோபன் குற்றேவல்கள்--ஆழ்வாருடைய அந்தரங்க வ்ருத்திகள்-அவன் குடக் கூத்தினை அனுசந்தித்து இவர் வாசிகமான அடிமையில் அதிகரித்தார்
வாய்த்த வாயிரத்துள் இவை-சர்வேஸ்வரனுக்கு நேர்பட்ட -ஆயிரத்துக்குள்ளே இவை
வண் திரு மோகூர்க்கு-ஈத்த பத்திவை-விலக்ஷணமான திரு மோகூர்க்கு கொடுத்த பத்து -ரத்ன ஹாரீச பார்த்திப -என்னுமா போலே இப்பத்தின் நன்மையாலே இவை திருமோகூர்க்காய் இருந்தது என்று கொடுத்தார்
இவை ஏத்த வல்லார்க்கு இடர் கெடுமே–இப்பத்தை அப்யஸிக்க வல்லார்க்கு -சரீர அவசானத்திலே -வழித் துணை இல்லை -என்று கிலேசப் பட வேண்டாத படி காளமேகம் வழித் துணையாம் –

——————————————————————–

கந்தாடை   அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

திருவாய்மொழி ஒன்பதினாயிரப்படி –10-1–

சரீர அவசான சமனந்தரத்திலே எம்பெருமானைப் பெறக் கடவதான நிர்ணயம் பெற்ற ஆழ்வார் -தானாக அபிமானித்துப் போந்த சரீரத்தையும் முகம் பழகின மனிசரையும் இழந்து முகம் அறிவார் ஒருத்தரையும் காணாதே-
செல்லக் கடவ இடம் எல்லாம் கண்டு அறியாத நிலமாய் இருக்கிற படியையும் -போகக் கடவ வழியின் நெடுமையையும் -போகைக்கு விக்நமான சம்சார துரிதத்தையும் அனுசந்தித்து -இவ் விக்னங்கள் தட்டாமே இந்நெடும் தூரம்-துர்ப் பலரான நம்மால் போய் முடிக்கை அரிது -பந்துவுமாய் ஆப்தனுமாய் ஆன்ரு சம்சயத்தையும் யுடையனுமாய் -பிரபல விரோதிகள் யுண்டாகிலும்-அவற்றைப் போக்கிக் கொண்டு போக வல்லனுமாய் -இருப்பான் ஒரு துணை சரீர வியோக காலத்திலே அவசியம் வேணும் என்று அத்யவசித்து–சொன்ன குணங்களை எல்லாம் யுடையனாய் -சிரமஹரமான வடிவையும் யுடையவனாய்-சர்வருடைய ரக்ஷணத்திலும் தீஷிதனாய் இருக்கிற-காள மேகத்தை திரு மோகூரிலே கண்டு -அவன் பக்கலிலே தம்மை நிஷேபித்து-அவனை இத்தசைக்கு துணையாகப் பற்றுகிறார் –

———————————————————

பிரதிகூல நிரசன ஸ்வ பாவனான காள மேகத்தை ஒழிய  வேறு நமக்கு ரக்ஷகர் இல்லை என்கிறார் –

தாள  தாமரைத் தட மணி வயல் திரு மோகூர்
நாளும் மேவி நன்கமர்ந்து நின்று அசுரரைத் தகர்க்கும்
தோளும் நான்குடைச் சுரி குழல் கமலக் கண் கனி வாய்
காளமேகத்தை யன்றி மற்று ஓன்று இலம் கதியே-10-1-1-

பூவின் பெருமையை பொறுக்க வல்ல தாளை யுடைய தாமரைத் தடம் எல்லாம் பூக்கும் வயலையுடைய திரு மோகூரிலே நாள் தோறும் அத்யாதரத்தைப் பண்ணி -அநந்ய பிரயோஜனனாய் சேர்ந்து நின்று –

——————————————————————

ஆஸ்ரிதர்க்கு ஸ்ரமஹரமான போக்யதையும் -அவர்களுக்கு உஜ்ஜீவன ஹேதுவான திரு நாமங்களையும் யுடையனானவனுடைய ஸ்ரமஹரமான திருவடிகள் அல்லது கால தத்வம் உள்ளதனையும் வேறு புகலுடையோம் அல்லோம் -என்கிறார் –

இலம்  கதி மற்று ஓன்று எம்மைக்கும் ஈன் தண் துழாயின்
அலம் கலம் கண்ணி ஆயிரம் பேருடை யம்மான்
நலம் கொள் நான்மறை வாணர்கள் வாழ் திரு மோகூர்
நலம் கழல் அவனடி நிழல் தடம் அன்றி யாமே–10-1-2-

எம்மைக்கும்--எப்பிறப்புக்கும் –  /செவ்வியையும் குளிர்த்தியையும் யுடைய திருத் துழாயினுடைய ஒளியை யுடைத்தான அழகிய மாலையையும் -குண சேஷ்டிதாதிகளுக்கு வாசகமான அபர்யந்தமான திரு நாமங்களையும்  யுடைய சர்வேஸ்வரனுமாய் -ஆன்ரு ஸமஸ்யாதிகளையும் யுடையராய் -எம்பெருமானுக்கும்  கூட ஆஸ்ரித சம்ரக்ஷணமே பரமதர்மம் -என்று ஓதுவிக்கும் படியாக வேதார்த்தம் கை வந்து இருக்குமவர்கள் -நிரந்தரமாக அனுபவிக்கிற திரு மோகூரிலே ஆஸ்ரிதருடைய குணதோஷம் நிரூபணம் பண்ணாத திருவடிகளை யுடையவனுடைய பாத்தாச்சாயை யாகிற பொய்கையை ஒழிய —

———————————————————————

சர்வ ரக்ஷண சீலனான  சர்வேஸ்வரன் வர்த்திக்கிற திரு மோகூரை நம்முடைய ஸமஸ்த துக்கங்களும் கெடச் சென்று ப்ராபிப்போம்–இது ஹிதம் -என்கிறார் –

அன்றி யாம் ஒரு புகலிடம் இலம் என்று என்று அலற்றி
நின்று நான்முகன் அரனொடு தேவர்கள் நாட
வென்றி இம் மூ வுலகளித்து உழல்வான் திரு மோகூர்
நன்று நாம் இனி நணுகுதும் நமது இடர் கெடவே-10-1-3-

வேறு நாங்கள் ஒரு புகலிடம் யுடையோம் அல்லோம் -என்று நிரந்தரமாகக் கூப்பிட்டு -ப்ரஹ்ம ருத்ர பிரமுகரான தேவர்கள் ஆஸ்ரயிக்க -பிரதிபக்ஷத்தை வென்று -இந்த மூன்று லோகத்தையும் ரக்ஷித்து -அதுவே தனக்கு போது போக்கானவனுடைய திரு மோகூரை —நன்று நாம் இனி நணுகுதும்–நன்றாகக் கூடுவோம் –

——————————————————————-

நம்முடைய ஸமஸ்த துக்கங்களும் போக –திரு மோகூரிலே வந்து ஸூ லபனான  எம்பெருமானை ஆஸ்ரயிப்போம் -வாருங்கோள் என்று ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களை அழைக்கிறார் –

இடர் கெட  வெம்மைப் போந்து அளியாய் என்று என்று ஏத்தி
சுடர் கொள் சோதியைத் தேவரும் முனிவரும் தொடர
படர் கொள் பாம்பணைப் பள்ளி கொள்வான் திரு மோகூர்
இடர் கெட வடி பரவுதும் தொண்டீர் வம்மினே–10-1-4-

விலக்ஷணமான அழகை யுடையவனை -தேவர்களும் முனிவர்களும் -எங்களுடைய ஸமஸ்த துக்கங்களும் போம்படி போந்து ரக்ஷித்து அருளாய் என்று பலகாலும் ஆஸ்ரயிக்கலாம் படி -தன்னுடைய ஸ்பர்சத்தாலே வளரா நின்றுள்ள திரு வனந்த ஆழ்வான் மேலே பள்ளி கொள்ளுமவன் -அப்படியே நமக்கு ஸூலபனாகைக்காக நின்று அருளின திரு மோகூரிலே –

—————————————————————

அவன் எழுந்து அருளி நின்று அருளின திரு மோகூரை ஆஸ்ரயித்து அனுபவிக்க வாருங்கோள் -என்கிறார் –

தொண்டீர்  வம்மின் நம் சுடர் ஒளி ஒரு தனி முதல்வன்
அண்ட மூ வுலகளந்தவன் அணி திரு மோகூர்
எண் திசையும் ஈன் கரும்போடு பெரும் செந்நெல் விளைய
கொண்ட கோயிலை வலம் செய்து இங்கு ஆடுதும் கூத்தே–10-1-5-

ஜகத்துக்கு த்ரிவித காரணமும் தானேயாய் –அப்ராக்ருதமான அழகை யுடையவனுமாய் -மஹா பலியாலே அபஹ்ருதமான அண்டோதரத்திலே மூன்று லோகத்தையும் அளந்து கொண்டவனுடைய சிலாக்யமான திரு மோகூர் -எட்டுத் திக்கும் ஈன்ற கரும்போடு பெரும் செந்நெல் விளையும் படி -பரிக்ரஹித்த   கோயில் –

——————————————————————–

திரு மோகூரிலே நின்று அருளின -பரம ஆப்தனானவனுடைய திருவடிகள் அல்லது வேறு நமக்கு அரண் இல்லை என்கிறார் –

கூத்தன்  கோவலன் குதற்று வல்லசுரர்கள் கூற்றம்
ஏத்தும் நம் கட்கும் அமரர்க்கும் முனிவர்க்கும் இன்பன்
வாய்த்த தண் பணை வளவயல் சூழ் திரு மோகூர் ஆத்தன்
தாமரை யடி யன்றி மற்று இலம் அரணே–10-1-6-

கோபாலனாய் -மநோ ஹாரியான சேஷ்டிதங்களை யுடையனாய் – மிறுக்குச் செய்யும் வலியரான அஸூரர்க்கு மிருத்யுவாய் -நித்ய சித்தருக்கும் இன்று ஆஸ்ரயிக்கும் நமக்கும் ஓக்க இனியனானவன் –
வாய்த்த தண் பணை வளவயல் சூழ் திரு மோகூர் –மிக்க அழகியதான நீர் நிலங்களை யுடைய வளவிதான வயல் சூழ்ந்த திரு மோகூரிலே –

—————————————————————–

சர்வ காரணம் ஆகையால் நம்முடைய ரக்ஷணம் தனக்கு அவர்ஜ்ஜ  நீயமாம் படியான-உத்பாதகனானவனுடைய திரு மோகூரை ஆஸ்ரயிக்கவே-நம்முடைய ஸமஸ்த துக்கங்களும் அப்போதே கெடும் -என்கிறார் –

மற்று  இலம் அரண் வான் பெரும் பாழ் தனி முதலா
சுற்றும் நீர் படைத்து அதன் வழித் தொல் முனி முதலா
முற்றும் தேவரோடு உலகு செய்வான் திரு மோகூர்
சுற்றி நாம் வலம் செய்ய நம் துயர் கெடும் கடிதே-10-1-7-

மற்று  இலம் அரண்-வேறு அரணை யுடையோம் அல்லோம் -பரிச்சேதிக்க ஒண்ணாத படி பெரியதாய் ஒப்பின்றிக்கே இருக்கிற பிரக்ருதியை காரணமாக் கொண்டு ஆவரண ஜலத்தை படைத்து அவ் வழியாலே ப்ரஹ்மா முதலான தேவர்களோடு கூடின எல்லா லோகத்தையும் யுண்டாக்கினவனுடைய திரு மோகூரை –

——————————————————————

திரு மோகூரிலே நின்று அருளின ஆண் பிள்ளையான தசரதாத்மஜனை ஆஸ்ரயிக்க நம்முடைய சகல துக்கங்கள் எல்லாம் போம் என்கிறார் –

துயர்  கெடும் கடிது அடைந்து வந்து அடியவர் தொழுமின்
உயர் கொள் சோலை ஒண் தட மணி யொளி திரு மோகூர்
பெயர்கள் ஆயிரம் உடைய வல்லரக்கர் புக்கு அழுந்த
தயரதன் பெற்ற மரகத மணித் தடத்தினையே–10-1-8-

அடைந்து -கிட்டி / உயர்ந்த சோலையாலும் அழகிய தடாகங்களாலும்  அலங்க்ருதமான ஒளியை யுடைய திரு மோகூரிலே -ஸுர்ய வீர்யாதிகளுக்கு வாசகமான பல பெயர்களை யுடைய  வலிய ராக்ஷஸர்கள் புக்கு அழுந்தும் படி தயரதன் பெற்ற மரகத மணி போலே இருக்கிற தடாகத்தினை –

————————————————————-

நமக்கு அரணான திரு மோகூரை நாம் பிராபிக்கப் பெற்றோம் என்று ஸ்வ லாபத்தை பேசுகிறார் –

மணித்  தடத்து அடி மலர்க் கண்கள் பவளச் செவ்வாய்
அணிக் கொள் நால் தடம் தோள் தெய்வம் அசுரரை என்றும்
துணிக்கும் வல்லரட்டன் உறைபொழில் திரு மோகூர்
நணித்து நம்முடை நல்லரண் நாம் அடைந்தனமே–10-1-9-

ஸ்ரமஹரமான திருவடிகளையும் -மலர் போலே இருக்கிற திருக் கண்களையும் –பவளம் போலே சிவந்த வாயையும் -யுடையவனாய் -தனக்குத் தானே ஆபரணமாய் பெரிய நாலு திருத் தோள்களையும் யுடைய தேவமாய் -பிரதிகூலரை என்றும் மாய்க்கும் ஸ்வபாவனாய் -மிகவும் மிடுக்கனானவன் நிரந்தர வாஸம் பண்ணுவதும் செய்த பொழிலை யுடைய திரு மோகூர் ப்ரத்யாசன்னமாய்த்து –

—————————————————————–

சர்வ ரக்ஷகனாய் இருக்கிறவன் எழுந்து அருளி இருக்கிற திரு மோகூரை ஆதரித்து நினைத்து ஏத்துங்கோள் -நமக்கு பந்துக்களாய் யுள்ளார் என்கிறார் –

நாமடைந்த  நல்லரண் நமக்கென்று நல்லமரர்
தீமை செய்யும் வல்லசுரரை அஞ்சிச் சென்றடைந்தால்
காம ரூபம் கொண்டு எழுந்து அளிப்பான் திருமோகூர்
நாமமே நவின்று எண்ணுமின் ஏத்துமின் நமர்காள்–10-1-10-

நமக்கு  நாம் பற்றின நல் அரண் என்று உபாயஞ்ஞரான அமரர் -பாதகரான அசுரரை அஞ்சிச் சென்று ஆச்ரயித்தால் -அவர்களுடைய ரக்ஷணத்துக்கு வேண்டும் வடிவைக் கொண்டு புறப்பட்டு ரக்ஷிக்குமவனுடைய திரு மோகூரினுடைய-

———————————————————————-

நிகமத்தில் திரு மோகூருக்கு கொடுத்த இத்திருவாய் மொழியை விரும்புவாருக்கு / அப்யஸிக்க வல்லார்க்கு- சகல துக்கங்களும் போம் என்கிறார்-

ஏத்துமின்  நமர்காள் என்று தான் குடமாடு
கூத்தனை குருகூர்ச் சடகோபன் குற்றேவல்கள்
வாய்த்த வாயிரத்துள் இவை வண் திரு மோகூர்க்கு
ஈத்த பத்திவை ஏத்த வல்லார்க்கு இடர் கெடுமே–10-1-11-

தன்னுடைய திவ்ய சேஷ்டிதங்களை உகந்து இருப்பார் எல்லாரும் கண்டு வாழுங்கோள் என்று தான் குடமாடுகை யாகிற மநோ ஹாரி சேஷ்டிதங்களை யுடையவனவனைக் குறித்து அந்தரங்க வ்ருத்திகளாய் கொண்டு நேர்பட்ட ஆயிரம் திருவாய் மொழியிலும் –

—————————————————————–

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

திருவாய்மொழி இருபத்து நாலாயிரப்படி –9-10–

அறுக்கும் வினையில் அவனைப் பெற வேணும் என்றும் பெறும் நாள் என்று -என்றும் மநோ ரதித்தார்-
மநோ ரதித்த அநந்தரம் வரக் காணாமையாலே மல்லிகை கமழ் தென்றலில் மிகவும் நோவு பட்ட இவர்க்கு
இவர் துக்கம் எல்லாம் நீங்கும் படி திருக் கண்ண புரத்திலே நின்று அருளின படியைக் காட்டி அருளி உம்மைப் பெறுகைக்கு
மநோ ரதமும் இழவும் நம்மது அன்றோ -என்று சமாதானம் பண்ண -என் அபேக்ஷிதம் சித்திக்கும் நாள் என்று என்று இவர் கேட்க
சரீர அவசானத்திலே பேறாகக் கடவது -என்று அருளிச் செய்ய -நமக்கு இனி பேற்றுக்குத் தட்டில்லை என்று ஹ்ருஷ்டராய்
ப்ரீதி பிரகர்ஷத்தாலே சர்வ ஸமாச்ரயணீயனாய் கொண்டு திருக் கண்ண புரத்திலே எழுந்து அருளி நின்றான் –
அவனை ஆச்ரயிக்கப் பாருங்கோள் என்று பரோபதேச ப்ரவ்ருத்தர் ஆகிறார் –
ஆஸ்ரயிக்கும் இடத்திலும் அவன் திருவடிகளிலே பக்தியைப் பண்ணுங்கோள்
-அதுக்கு பரிகாரம் இல்லாதார் பிரபத்தி பண்ணுவது
-அதுக்குத் தக்க -வியவசாயம் இல்லாதார் யுக்தி மாத்ரத்தை யாகிலும் பண்ணுவது
-அவ்வளவு யுண்டாகவே அவன் விடான் -ஆனபின்பு அவனையே ஆச்ரயிக்கப் பாருங்கோள் என்கிறார் –
இவர் தாம் இழந்து நோவு படுதல்–சிறிது ஆச்வாஸம் பெற்றார் ஆகில் பர ஹிதத்தில் ப்ரவ்ருத்தராதல் செய்யுமித்தனை –
வேதாந்தங்களில் பிராரப்த கர்ம அவசானம் பகவத் ப்ராப்திக்கு காலமாக சொல்லா நிற்க இச் சரீர அவசானத்தை
காலமாக அருளிச் செய்த இது அவற்றோடு விரோதியாதோ என்னில்
-உபாசகரான பக்தி யோக நிஷ்டர்க்கு -சாதன சமாப்தியிலே பெற வேண்டுகையாலே கர்ம அவசானமாகக் கடவது –
பிரபன்னனுக்கு கேவல பகவத் பிரசாதத்தாலே பேறாய் கால விளம்பம் வேண்டாமையாலே சரீர அவசானமாகக் கடவது –
இத்திருவாய் மொழி தன்னிலும் பக்தியை விதித்து அதில் அசக்தர்க்கு ப்ரபத்தியை விதித்தது இ றே
தஸ்ய தாவதேவ சிரம் யாவத் நவிமோஷயே-என்கிற வாக்கியம் -நியாய அபேக்ஷம் ஆகையாலே-இந்நியாயம் அதிலும் சஞ்சரிக்கும் –
பிரபன்னனுக்கு அவன் பக்கல் பர ந்யாஸம் பண்ணினவன் ஆகையால் தன் பக்கல் விளம்ப ஹேது இல்லை –
அவன் சர்வ சக்தி யாகையாலே அவன் பக்கல் விளம்ப ஹேது இல்லை -ஆனபின்பு பிரபத்தி பண்ணின அநந்தரம் பெறாது ஒழிகிறது ஏன் என்னில்
பிரபத்ய அநந்தரத்திலே சரீரத்தை விடில் -மரண பயத்தால் இஜ் ஞானத்துக்கு ஆள் கிடையாது என்றும்
ஞான ப்ரவர்த்த நார்த்தமாக இவன் இருக்க வேண்டுகையாலும்
சரம தேஹத்தை ஈஸ்வரன் தானே விரும்புகையாலும் சரீர அவசானத்து அளவும் பொறுக்கிறான்
பகவந்தம் ப்ரபந்நா சா -என்று பெரிய பெருமாள் திருவடிகளிலே ப்ரபந்தனை யான மாதவி
ருசியினுடைய தீவிர சம்வேகத்தாலே அநந்தரம் முக்தை யானாள் இ றே –
ஆனாள் இவன் நிர்த்துக்கனாய் இராதே கர்மத்தால் இருக்கிறான் என்று தோற்றும்படி சாம்சாரிகமான வ்யாத்யாதிகளோடே
இருப்பான் ஏன் என்னில் -இதில் உபேக்ஷை பிறந்து தன்னையே ஆசைப்படுகைக்காக –
ஸூ கோத்தரனாக வைக்கில் இது தன்னிலே சபலனாய் தன்னை விஸ் மரிக்கும் என்று –
ஆக இப்படி வைக்கிறதும் அனுக்ரஹ கார்யம் ஆகையால் ஒரு தட்டில்லை –
பிரபதன காலத்தில் இவ்வதிகாரிக்குத் தான் சரீர சமனந்தரம் நரக பிரவேசம் பண்ணுதல் கர்ப்ப வாஸம் பண்ணுதல் செய்யாதே
பகவல் லாபம் யுண்டாக வேணும் இவ்வளவே இவனுக்கு சம்பவிப்பது
ஆகையாலே தத் க்ரது நியாயத்தாலே அவ்வளவில் பலமாகக் கடவது -என்னவுமாம் –

———————————————————————-

உங்களுடைய சகல துக்கங்களும் போம்படி திருக் கண்ண புரத்திலே நின்று அருளின  எம்பெருமானை ஆஸ்ரயிங்கோள் -என்று இத் திருவாய் மொழியில்  சொல்லுகிற ஆச்ரயணத்தை சங்க்ரஹேண அருளிச் செய்கிறார் –

மாலை  நண்ணித் தொழுது எழுமினோ வினை கெடக்
காலை மாலை கமல மலர் இட்டு நீர்
வேலை மோதும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து
ஆலின்மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே–9-10-1-

மாலை நண்ணித் தொழுது எழுமினோ–சர்வேஸ்வரன் திருவடிகளைக் கிட்டி ஆஸ்ரயித்து உஜ்ஜீவிக்கப் பாருங்கோள் / மால் -என்று ஸ்நேஹ கார்யமான வியாமோஹமாய்-மாலையுற்று -என்னவுமாம் –பக்தி உக்தராய் -என்றபடி –தொழுது எழு என்கிற தம்முடைய வாசனையால் –தொழுது எழுமினோ என்கிறார் –
வினை கெடக்--பகவத் பிராப்தி விரோதியான கர்மம் என்னுதல் / மல்லிகை கமழ் தென்றலில் விரஹ கிலேசம் தீரும் படி என்னுதல் —
காலை மாலை -ஆஸ்ரயணீயத்துக்கு கால நியதி இல்லை -என்கிறது -ஆதி நடுவந்திவாய் -என்கிறபடியே சர்வ காலத்துக்கும் உப லக்ஷணம் –
கமல மலர் இட்டு–சர்வ புஷ்ப்பங்களுக்கும் உப லக்ஷணம் -நீங்கள் விரும்பின பிராகிருத த்ரவ்யமே அமையும் என்கை –
நீர்-அதிகாரிகளும் முன்புத்தை நீங்களே யமையும் –
வேலை மோதும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து–சமுத்திரம் அணித்தாகையாலே -திரைகள் வந்து மோதா நின்றுள்ள மதிலாலே சூழப் பட்ட திருக் கண்ண புரத்திலே -ஸ்ரமஹரமான தேசம்-என்கை –
ஆலின்மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே–சர்வ லோகங்களையும் வயிற்றிலே வைத்து ஒரு பவனான ஆலந்தளிரிலே கண் வளர்ந்து அருளினவன் -உங்கள் விரோதி நிரசனங்கள் துர்க்கடன்களே யாகிலும் கடிப்பிக்க வல்லன் என்கை —அவன் இணை அடிகளையே இறைஞ்சுமின் –

———————————————————————-

இவ்விஷயத்துக்கு என் வருகிறதோ என்று அஞ்சும்படி சாபலமுடையார் ஸூ ரஷிதமான தேசம் என்று நிர்ப்பரராய்  நித்தியமாக ஆஸ்ரயிங்கோள் -என்கிறார் –

கள்  அவிழும் மலரிட்டு நீர் இறைஞ்சுமின்
நள்ளி சேரும் வயல் சூழ் கிடங்கின் புடை
வெள்ளி ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்
உள்ளி நாளும் தொழுது எழுமினோ தொண்டீரே–9-10-2-

கள் அவிழும் மலரிட்டு நீர் இறைஞ்சுமின்–செவ்விப் பூவைக் கொண்டு -ஆஸ்ரயிங்கோள் –இவன் பிரேமத்தால் செவ்வியை யுடைத்தாய் விலக்ஷணமான
புஷபங்கள் தேடக் கடவன் -கள்ளர் துழாயும் கணவலரும்-என்கிறபடியே புஷ்ப்ப ஜாதி மாத்திரமே அமையும் இ றே -அவன் படியைப் பார்த்தால்-
நள்ளி சேரும் வயல் சூழ் கிடங்கின் புடை–நள்ளி -என்று பெண் வண்டு / நீர் மாறாத நிலங்களிலே யாய்த்து இவை வர்த்திப்பது –ஜல ஸம்ருத்தியை யுடைத்தான வயலாலே சூழப் பட்ட அகழின் அருகே -/ கிடங்கு -அகழ்
வெள்ளி ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்–நக்ஷத்ர பதத்து அளவும் ஓங்கின மதிள் என்னுதல் / வெள்ளியால் செய்யப் பட்ட மதிள் -என்னுதல் / வெள்ளியால் செய்த மதிள் என்று நாம் ப்ரத்யஷீக்கிறிலோம் ஆகிலும் -ப்ரேம அதிசயத்தாலே இவர்க்கு அது வி லக்ஷணமாய் தோற்றக் கடவது இ றே
திருக் கண்ணபுரம்– உள்ளி நாளும் தொழுது எழுமினோ தொண்டீரே–ஷேமத்தால் நிர்ப்பயமான தேசம் என்று அனுசந்தித்து இவ்விஷயத்தில் சபலராய் இருப்பார் நித்தியமாய் தொழுது உஜ்ஜீவியுங்கோள்-அபர்வணி கடல் தீண்டலாவது -என்னுமா போலே இவ்விஷயத்தில் கால நியதி இல்லை –

————————————————————————

சாபலமுடைய நீங்கள் துக்கம் கெட உபய விபூதி உக்தனாய் திருக் கண்ண புரத்திலே நின்று அருளினவனை அநந்ய பிரயோஜனராய் கொண்டு ஆஸ்ரயிங்கோள் என்கிறார்

தொண்டீர்  நும் தம் துயர் போக நீர் ஏகமாய்
விண்டு வாடா மலரிட்டு நீர் இறைஞ்சுமின்
வண்டு பாடும் பொழில் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து
அண்ட வாணன் அமரர் பெருமானையே–9-10-3-

தொண்டீர் -ஆசாலேசமுடைய நீங்கள் என்னுதல் / அஹம் சர்வம் கரிஷ்யாமி -என்று இருக்கும் நீங்கள் என்னுதல்
நும் தம் துயர் போக -துயரும் வ்ருத்தமாய் இ றே இருப்பது -/ விஷய ப்ராவண்யத்தால் வந்த துக்கம் என்னுதல் / இறைஞ்சப் பெறாத தன்னுடைய விரஹத்தால் வந்த துக்கம் என்னுதல்
நீர் ஏகமாய்-நீங்கள் அநந்ய பிரயோஜனராய் -என்னுதல் -நீங்கள் எல்லாம் ஒரு மிடறாய் என்னுதல் /தொண்டர் என்கையாலே எல்லாரும் ஒரு மிடறு ஆகலாம் இ றே
விண்டு வாடா மலர் ரிட்டு நீர் இறைஞ்சுமின்—அலரத் தொடங்கின அளவாய் கழிய அலர்ந்து வாடாத பூ -செவ்விப் பூவைக் கொண்டு ஆஸ்ரயிங்கோள்
வண்டு பாடும் பொழில் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து–வண்டுகள் மது பான மத்தமாய்க் கொண்டு படா நின்றுள்ள சோலை சூழ்ந்த தேசம் -ஏதத் சாம காயன் நாஸ்தே-என்கிறபடியே நிரதிசய போக்யமான தேசம் என்கை –
திருக் கண்ணபுரத்து– அண்ட வாணன் அமரர் பெருமானையே–திருக் கண்ண புரத்திலே வந்து எளியனாய் இருக்கிறவன் -உபய விபூதி நாதனாயத்து-பரமபத நிலையனாய் அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி யானவன் என்னுதல் -லீலா விபூதிக்கு நிர்வாஹகனுமாய்-நித்ய ஸூ ரிகளுக்கும் நிர்வாஹகன் என்னுதல் -இங்கே ஆஸ்ரயித்து விரோதியைப் போக்கி பூர்ண அனுபவம் பண்ண ஒரு தேச விசேஷம் தேடித் போக வேண்டா -நித்ய ஸூரிகளும் இங்கே வந்து அனுபவிக்கும்-

——————————————————————–

திருக் கண்ண புரத்திலே எம்பருமானை நப்பின்னை பிராட்டி புருஷகாரமாக ஆஸ்ரயிங்கோள் -அவன் உங்களுக்கு ரக்ஷகனாம் – – என்கிறார் –

மானை  நோக்கி மடப்பின்னை தன் கேள்வனைத்
தேனை வாடா மலர் இட்டு நீர் இறைஞ்சுமின்
வானை உந்தும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்
தான் நயந்த பெருமான் சரண் ஆகுமே–9-10-4-

மானை நோக்கி மடப்பின்னை தன் கேள்வனைத்-மானானது நையும் படியான நோக்கை யுடையவள் -மான் நோற்று நாணும் படி யாய்த்து நோக்கு இருப்பது -ஸ்த்ரீத்வம் முதலான ஆத்ம குணங்களை யுடைய நப்பின்னை பிராட்டிக்கு வல்லபன் ஆனவனை-
தேனை -நிரதிசய போக்யமானவனை -இது இ றே நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிற வேப்பங்குடி நீர் –
வாடா மலர் இட்டு நீர் இறைஞ்சுமின்-செவ்விப் பூவையிட்டு ஆஸ்ரயிங்கோள் -தேனையையும் செவ்விப் பூவையையும் சேர்க்கை போலே காணும் ஆஸ்ரயணம் ஆவது –வானை உந்தும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்-ஆகாசத்தோடே ஸ்பர்சத்தைப் பண்ணி அத்தை தள்ளுமா போலே இருக்கிற மதிலாலே சூழப் பட்ட வூர் -துஷ் ப்ரக்ருதிகளுக்கு கிட்ட ஒண்ணாத படி ஸூ ரஷிதமான வூர் என்கை –
தான் நயந்த பெருமான் -ஆஸ்ரித சம்ச்லேஷத்துக்கு பாங்கான தேசம் என்று தான் அத்தை விரும்பி வர்த்திக்கிற சர்வேஸ்வரனானவன்
சரண் ஆகுமே–உங்களுக்கு ரக்ஷகனாகும் -மதில் அவனுக்கு அரணாமா போலே உங்களுக்கு அவன் மத்திலாம்-

———————————————————————–

இப்படி பக்தி யோகத்தால் அவனை ஆஸ்ரயிக்க ஷமர் இன்றிக்கே தன் திருவடிகளே உபாயமாகப் பற்றினார் திறத்து செய்து அருளும் படியை அருளிச் செய்கிறார் –

சரணமாகும்  தன தாள் அடைந்தார்க்கு எல்லாம்
மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான்
அரண் அமைந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்
தரணி யாளன் தனது அன்பர்க்கு அன்பாகுமே–9-10-5-

சரணமாகும் தன தாள் அடைந்தார்க்கு எல்லாம்-ஜென்மத்தாலும் வ்ருத்தத்தாலும் ஞானத்தாலும் குறைய நின்றாரே யாகிலும் -தன் திருவடிகளை உபாயமாகப் பற்றினார்க்கு எல்லாம் ரக்ஷகனாம் -கீழ் மூன்று பாட்டாலும் சொன்ன பக்தி யோகம் அதிக்ருதாதிகாரம்-இதில் சொன்ன பிரபத்தி -சர்வாதிகாரம் -என்கிறது –
மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான்-தன் பக்கல் ந்யஸ்த பரனானவன்று தொடங்கி -இவனை ஒழிய தனக்கு செல்லாது இருக்கச் செய்தே -இவனுடைய ருசியை வர்த்தித்து -சரீர அவசானத்திலே பரம பதத்தை கொடுத்த மஹா உபகாரகன் -தன் அழகைக் காட்டி அத்தாலே இவற்றுக்கு ருசி பிறக்கும் அளவும் அவசர பிரதீஷனாய் இருக்கும் படியைச் சொல்கிறது -மரணமானால்-தனக்கு அசத்தி இல்லை -இவனுக்கு கர்த்தவ்யம் இல்லை -இவன் ருசியைக் கடாக்ஷித்து இருக்கிற அத்தனை -இப்பாட்டில் –மரணமானால் -என்றத்தைக் கொண்டே கீழ்ச் சொன்ன நிரூபணம் எல்லாம் –
அரண் அமைந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்–நித்ய ஸூரிகள் பரிய இருக்கிறவன் இங்கே வந்து நின்றால் என் வருகிறதோ என்று அஞ்ச வேண்டாத படி இருக்கை –
தரணி யாளன்-பூமிக்கு நிர்வாஹகன் -சம்சாரிகளுக்கு ரக்ஷகன் -என்கை –
தனது அன்பர்க்கு அன்பாகுமே-தனக்கு ஸ்நேஹிகள் ஆனவர்கள் பக்கல் அதி பிரவணானாம் –அன்பாகுமே–அன்புடையன் என்று பிரிக்க ஒண்ணாத படி அன்பு தானே ஒரு வடிவு கொண்டால் போலே இருக்கை –

———————————————————————

திருக் கண்ணபுரத்தில் எம்பெருமான் ஆஸ்ரயிப்பாருடைய பிரதிபந்தகங்களைப் போக்கி அவர்களுக்கு மிகவும் ஸ்நேஹியாம் -என்கிறார்-

அன்பன்  ஆகும் தன தாள் அடைந்தார்க்கு எல்லாம்
செம்பொன் ஆகத்து அவுணன் உடல் கீண்டான்
நன் பொன் ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து
அன்பன் நாளும் தன் மெய்யர்க்கு மெய்யனே–9-10-6-

அன்பன் ஆகும் தன தாள் அடைந்தார்க்கு எல்லாம்–தன் திருவடிகளே உபாயம் என்று பற்றினார்க்கு -சரணாகத வத்சல -என்கிறபடியே அவர்கள் தோஷம் தோன்றாத படி வ்யாமுக்தனாய் இருக்கும் – தோஷோ யத்யபி தஸ்ய ஸ்யாத் –இவர்களுடைய விரோதி செய்வது என் என்னில்
செம்ன் பொன் ஆகத்து அவுணன் உடல் கீண்டான்-ப்ரஹ்லாதனது விரோதி பட்டது படும் -ஹிரண்யன் ஆகிற அசூரனுடைய சரீரத்தை அநாயாசேன கிழித்தவன்
நன் பொன் ஏய்ந்த மதிள் சூழ் –நல்ல பொன்னாலே செய்யப்பட மதிள் -ஸ்ப்ருஹணீயமான மதிள் -என்கை –
திருக் கண்ணபுரத்து-அன்பன்- ஆஸ்ரித ரக்ஷணத்துக்கு உறுப்பான தேசம் -என்று அவன் விரும்பி வர்த்திக்கிற வூர் –
நாளும் தன் மெய்யர்க்கு மெய்யனே– தன் மெய்யர்க்கு –நாளும்– மெய்யனே–தன் பக்கல் அநந்ய பிரயோஜனராய் இருப்பார்க்கு என்றும் ஓக்கத் தான் அநந்ய அநந்ய பிரயோஜனனாய் இருக்கும் -தன் பக்கல் மித்ர பாவம் யுடையாருக்கு -நத்யஜேயம் -என்று இருக்கும் அவள் –

——————————————————————

அநந்ய பிரயோஜனர்க்கு தான் ஸூ லபனாய் -பிரயோஜனாந்தர பரர்க்கு அவர்களுடைய அபேக்ஷித்ங்களையே கொடுத்து தன்னை அகற்றும் -என்கிறார் –

மெய்யனாகும்  விரும்பித் தொழுவார்க்கு எல்லாம்
பொய்யானாகும் புறம்பே தொழுவார்க்கு எல்லாம்
செய்யல் வாளை உகளும் திருக் கண்ணபுரத்து
ஐயன் ஆகத்து அணைப்பார்கட்கு அணியனே-9-10-7-

மெய்யனாகும் விரும்பித் தொழுவார்க்கு எல்லாம்-அநந்ய பிரயோஜனராய் ஆஸ்ரயிக்கும் அவர்கள் யாரேனும் ஆகிலும் அவர்கள் அபேக்ஷிதத்தை முடிய நடத்தும்
பொய்யானாகும் புறம்பே தொழுவார்க்கு எல்லாம்–பிரயோஜனங்களைப் பற்ற ஆஸ்ரயிப்பார்க்கு பந்தகமான அந்தப் பதார்த்தங்களை ஆதரித்து கொடுத்தானாய் தன்னைக் கொண்டு அகலும் –
கிருஷ்ணாச்ரய கிருஷ்ண பலா -என்று இருக்கும் பாண்டவர்களுக்கு மெய்யானாய் இருக்கும் -படைத்துணை வேண்டி வந்த துரியோதனனுக்கு நாராயண கோபாலர்களை அடையாக கொடுத்தானாய் -தான் பாண்டவர்களுக்காய் நின்று அத்தலையை அழியச் செய்கையாலே பொய்யனாகும் –
செய்யல் வாளை உகளும் திருக் கண்ணபுரத்து-ஐயன் –செய்கள்களில்-மத்ஸ்யமானது உகளித்து வர்த்திக்கிற திருக் கண்ண புரத்திலே வர்த்திக்கிற பரம பந்து -திர்யக்குகளும் களித்து வர்த்திக்கும் படி போக பூமி -என்கை
ஆகத்து அணைப்பார்கட்கு அணியனே-–தன்னை ஹிருதயத்திலே வைப்பார்க்கு கையாளாய் இருக்கும் –அநந்ய பிரயோஜனர்க்கு கிங்கரவ் சமூபஸ்திதவ் -என்று இருக்கும் –

——————————————————————

சர்வேஸ்வரனை ஆஸ்ரயிங்கோள் –உங்களுடைய துக்கத்தையும் துக்க ஹேதுவான சம்சாரத்தையும் போக்கி அருளும் என்கிறார் –

அணியன் ஆகும் தன தாள் அடைந்தார்கட்கு எல்லாம்
பிணியும் சாரா பிறவி கெடுத்து ஆளும்
மணி பொன் ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்
பணிமின் நாளும் பரமேட்டி தன் பாதமே–9-10-8-

அணியன் ஆகும் தன தாள் அடைந்தார்கட்கு எல்லாம்–தன் திருவடிகளை ஆஸ்ரயித்தார் பக்கல் வரையாதே ஸூ லபனாம் -இன்று ஆஸ்ரயித்த தொரு திர்யக்க்கைக் குறித்து -கிம் கார்யம் சீதயா மம -என்றான் இ றே –
பிணியும் சாரா -உங்களுடைய சகல துக்கங்களும் போகும்
பிறவி கெடுத்து ஆளும்-அந்த துக்க ஹேதுவான ஜென்மத்தை போக்கி அடிமை கொள்ளும் –
மணி பொன் ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்-மணியாலும் பொன்னாலும் -செய்த மதிள் சூழ்ந்த திருக் கண்ண புரத்தில் என்று சப்தமி யாவது
பணிமின் நாளும் பரமேட்டி தன் பாதமே–பரம பதத்தில் இருக்கும் படியில் ஒன்றும் குறையாத படி யாய்த்து இங்கு இருப்பது -அவன் திருவடிகளிலே ஸ்வரூப அனுரூபமான வ்ருத்தியைப் பண்ணுங்கோள் -அங்கு நித்ய ஸூரிகள் பணிய இருக்குமவன் இங்கே வந்த பின்பு நீங்களும் அவன் திருவடிகளிலே பணியப் பாருங்கோள்-

—————————————————————–

உபதேச நிரபேஷமாக நான் முன்னம் எம்பெருமானை ஆஸ்ரயித்து ஸூகியாகப் பெற்றேன் என்று ப்ரீதர் ஆகிறார் –

பாதம்  நாளும் பணியத் தணியும் பிணி
ஏதம் சாரா எனக்கேல் இனி என் குறை
வேத நாவர் விரும்பும் திருக் கண்ணபுரத்து
ஆதியானை அடைந்தார்க்கு அல்லல் இல்லையே–9-10-9-

பாதம் நாளும் பணியத் தணியும் பிணி--அவன் திருவடிகளை ஆஸ்ரயிக்கவே அநாதி கால ஆர்ஜிதமான பூர்வாகம் நசிக்கும் –இனியத்தைச் செய்யவே விரோதியான பாபம் போம் என்கை –
ஏதம் சாரா எனக்கேல் இனி என் குறை-உத்தராகமானது சேஷியாது –அவன் திருவடிகளிலே தலை சாய்க்க என்னுடைய சகல துரிதங்களும் போவதான பின்பு எனக்கு ஒரு குறை உண்டோ –
வேத நாவர் விரும்பும் திருக் கண்ணபுரத்து–வேதார்த்த வித்துக்கள் விரும்பும் திருக் கண்ண புரத்தில் ஸந்நிஹிதனான ஜகத் காரண பூதனை –வேத நாவர் என்கிறது -திருமங்கை ஆழ்வார் போல்வாரை -விரும்புகை யாவது -கண்ணபுரம் ஓன்று உடையானுக்கு அடியேன் ஒருவர்க்கு உரியேனோ -என்கை –
ஆதியானை அடைந்தார்க்கு அல்லல் இல்லையே–பிரமாணம் விதமாய் -பிரமேயம் ஜகத் காரணமாய் இ றே இருப்பது -காரணம் து த்யேய-என்று ஜகத் காரண வஸ்து வி றே -த்யேயம் – தாய் மடியிலே சாய்ந்தார்க்கு கிலேசம் இல்லை என்னும் இடம் ஸூ நிச்சிதம்-

—————————————————————-

ப்ரீதி அதிசயத்தாலே மீளவும் ஸ்வலாபத்தைச் சொல்லி பக்தி -பிரபத்யாதி   அனுஷ்டானங்களுக்கு ஷமர் அல்லர் ஆகில்   திருக் கண்ண புரம் என்று வாயாலே சொல்ல-உக்தியாலேயே – ஸமஸ்த துக்கங்களும் போம் -என்கிறார் –

இல்லை  அல்லல் எனக்கேல் இனி என் குறை
அல்லி மாதர் அமரும் திரு மார்பினன்
கல்லில் ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்
சொல்ல நாளும் துயர் பாடு சாராவே –9-10-10-

இல்லை அல்லல் எனக்கேல் இனி என் குறை-சகல துக்கங்களும் போம் -இனி எனக்கு என்ன குறை யுண்டு -பகவத் அனுபவ விரோதி துரிதங்கள் போன பின்பு -எனக்கு அனுபவிக்கைக்கு ஒரு தேச விசேஷம் தேடித் போக வேண்டி இருந்ததோ -என்னால் வருவது போவதான பின்பு அவனால் வருவதற்கு ஒரு குறை யுண்டோ –
அல்லி மாதர் அமரும் திரு மார்பினன்-பெரிய பிராட்டியார் நித்ய வாஸம் பண்ணுகிற திரு மார்வை யுடையவன் -ஆஸ்ரயணத்தில் குறைவு பார்த்து அவன் அநாதரியாத படி -ந கச்சின் நாபராத்யதி -என்பாரும் அருகே உண்டே
கல்லில் ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்-சொல்ல நாளும் துயர் பாடு சாராவே-திண்ணிதான மதிலை யுடைய திருக் கண்ண புரத்தை – –வாயாலே சொல்லவே -பக்தியில் இழிகைக்கு பரிகரமும் இன்றிக்கே -ப்ரபத்திக்கும் வியவசாயம் இல்லாதார் -திருக் கண்ண புரம் என்று வாயாலே சொல்ல -ஸமஸ்த துக்கங்களும் போம் –

——————————————————————

நிகமத்தில் பிரதிபந்தகங்கள் சவாசனமாக போக வேண்டி இருக்கில் இத்திருவாய் மொழியை ப்ரீதி பூர்வகமாகக் கொண்டு அவன் திருவடிகளை ஆஸ்ரயிங்கோள் என்கிறார் –

பாடு சாரா  வினை பற்று அற வேண்டுவீர்
மாட நீடு குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்
பாடலான தமிழ் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
பாடி ஆடிப் பணிமின் அவன் தாள்களே–9-10-11-

பாடு சாரா வினை பற்று அற வேண்டுவீர்–மாட நீடு குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்--வினையானது உங்கள் பார்ஸ்வத்திலே வந்து கிட்டாத படி வாசனையோடு போக வேண்டி இருந்தி கோளாகில் -நித்தியமான மாடங்களை யுடைத்தான திரு நகரியை யுடைய ஆழ்வார் அருளிச் செய்த –ஆப்தர் உபதேசமாகையாலே திருவாய் மொழியில் பிறந்தவற்றில் அர்த்தவாதம் இல்லை –
பாடலான தமிழ் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்-பாடி ஆடிப் பணிமின் அவன் தாள்களே–அநாப்தர் சொல்லிலும் விட ஒண்ணாத போக்யத்தை யுடைத்தான இப்பத்து -புஷ்ப்பம் பரிமளத்தோடே அலருமா போலே இசையோடக் கூடப் பாடின தமிழ் –ப்ரீதி பூர்வகமாகப் பாடி -இருந்த இடத்திலே இருக்க ஒட்டாதே ஆடி ப்ரீதி பிரேரித்தராய்க் கொண்டு அவன் திருவடிகளிலே விழுங்கோள் -இது அன்றோ நான் உங்களைக் குடிக்கச் சொல்லுகிற வேப்பங்குடி நீர் –

———————————————————————-

கந்தாடை  அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்-

திருவாய்மொழி ஒன்பதினாயிரப்படி –9-10–

அறுக்கும் வினையில் நான் ஆத்மாந்த தாஸ்யத்திலே அதிகரிக்கும் நாள் என்று -என்று அறிகிறிலேன் என்று பதறுவதும் செய்து –
மல்லிகை கமழ் தென்றலில் தன்னைக் காணப் பெறாதே நோவு பட்ட ஆழ்வாருக்கு இவர் பட்ட துக்கம் எல்லாம் நீங்கும் படி –
திருக் கண்ண புரத்திலே நின்று அருளின படியை காட்டி அருளி –நான் அன்றோ உம்மை இழந்து இருக்கிறேன் –
இச்சரீர அவசான சமயத்திலே நீர் அபேக்ஷித்த படியே செய்கிறோம் என்று எம்பெருமான் அருளிச் செய்ய -அத்தாலே மிகவும் ப்ரீதராய் –
ப்ரீதி ப்ரகர்ஷத்தாலே -சர்வ ஸமாச்ரயணீயனாய் திருக் கண்ண புரத்திலே நின்று அருளின எம்பெருமானை உங்களுடைய
துக்கம் எல்லாம் நிவ்ருத்தமாம் படி ஆஸ்ரயிங்கோள் என்று பரரைக் குறித்து அருளிச் செய்கிறார் –
வேதாந்தங்களிலே பிராரப்த கர்மத்தின் முடிவு பகவத் பிராப்தி காலமாய்ச் சொல்லா நிற்க -இச்சரீர அவசான காலமாக எம்பெருமான்
அருளிச் செய்ய கூடினபடி எங்கனே என்னில் -ஸ்வ சாமர்த்தயத்தாலே ஆஸ்ரயிக்கும் அவர்களுக்கு தங்களுடைய உபாசனங்கள்
முற்றினால் கொண்டு போகைக்காக பிராரப்த கர்ம அவசானத்தை காலமாகச் சொல்லிற்று அங்கு –
இங்கு கேவல பகவத் பிரசாதத்தாலே பெறுமவர்களுக்கு அக்கால விளம்பம் வேண்டாமையாலே சரீர அவசானம் காலமாகச் சொல்லக் கூடும் –
அங்கனே யாகில் இவ்வதிகாரிகள் எம்பெருமானே ரக்ஷகன் என்னும் அறிவு பிறந்து அவன் பக்கலிலே தங்கள் பரத்தை பொகட்ட அநந்தரத்திலே
அவனைப் பெறாது ஒழி கிறது என் என்னில்
-அவனை பிரபன்னனானவன் பிரபத்ய அநந்தரத்திலே இச்சரீரத்தை விடில் மரண பயத்தால் அஞ்சி இஜ் ஞானத்துக்கு ஆள் கிடையாது என்றும்
ஞான ப்ரவர்த்த நார்த்தமாக இவன் இருக்க வேண்டுகையாலும் சரம தேஹத்தை எம்பெருமான் தானே விரும்புகையாலும்-
சரீர அவசானத்து அளவும் இருக்கப் பொறுக்கிறான் –
-அங்கனே யாகில் பிரபன்னனான இவன் நிர்த்துக்கனாய் இராதே வ்யாத்யாதி பீடைகளாலே நலிவு படுவான் என் என்னில்-
சம்சாரத்தில் பழகி வந்த இவனுக்கு இங்கே நிர்த்துக்கமாக ஸூ கங்களைக் காட்டில் இவற்றைப் பற்றி
தன்னை ஆசைப்படாதே-ஒழியும் என்று பார்த்து துக்கோத்தரமாக வைக்கிறான் —
அதுவும் இவர்கள் பக்கல் யுண்டான அனுக்ரஹ அதிசயமான பின்பு இவ்விடத்தில் ஒரு சங்கடம் இல்லை –

———————————————————————

உங்களுடைய சகல துக்கங்களும் போம்படி திருக் கண்ண புரத்திலே நின்று அருளின  எம்பெருமானை ஆஸ்ரயிங்கோள் -என்று இத் திருவாய் மொழியில்  சொல்லுகிற ஆச்ரயணத்தை சங்க்ரஹேண அருளிச் செய்கிறார் –

மாலை  நண்ணித் தொழுது எழுமினோ வினை கெடக்
காலை மாலை கமல மலர் இட்டு நீர்
வேலை மோதும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து
ஆலின்மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே–9-10-1-

மாலை நண்ணி -ஸ்நேஹ உக்தராய் / காலை மாலை கமல மலர்-சர்வ காலங்களுக்கும் சர்வ புஷபங்களுக்கும் உப லக்ஷணம் /
ஆலின்மேல் ஆல் அமர்ந்தான் அடி இணைகளே–ஆஸ்ரிதருடைய அபேக்ஷிதங்களை துர்க்கடன்களே யாகிலும் கடிப்பிக்க வல்லவன் திருவடிகளை-

———————————————————————

சாபலம் யுடையார் அவன் திருவடிகளை ஸமாச்ரயிக்கும் இடத்தில் அவனுக்கு என் புகுகிறதோ என்று ஸ்நேஹிகளுக்கு அஞ்ச வேண்டாத படி சேமமுடைத்தான திருக் கண்ண புரத்தை அனுசந்தித்து நிர்ப்பரராய் நீங்கள் நாள் தோறும் ஆஸ்ரயிங்கோள் என்கிறார்-

கள்  அவிழும் மலரிட்டு நீர் இறைஞ்சுமின்
நள்ளி சேரும் வயல் சூழ் கிடங்கின் புடை
வெள்ளி ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்
உள்ளி நாளும் தொழுது எழுமினோ தொண்டீரே–9-10-2-

கள் அவிழும் மலர் -செவ்விப் பூ /  ஜல ஸம்ருத்தியாலே நள்ளி சேரும் வயல் சூழ்ந்த அகழின் அருகே நக்ஷத்ர பதத்து அளவும் உயர்ந்து இருக்கிற மதிள் சூழ்ந்த திருக் கண்ண புரத்தை / வெள்ளியால் செய்யப் பட்ட தகுதி யான மதிள் என்றுமாம் –

——————————————————–

சாபலமுடைய நீங்கள் துக்கம் கெட உபய விபூதி உக்தனாய் திருக் கண்ண புரத்திலே நின்று அருளினவனை அநந்ய பிரயோஜனராய் கொண்டு ஆஸ்ரயிங்கோள் என்கிறார்

தொண்டீர்  நும் தம் துயர் போக நீர் ஏகமாய்
விண்டு வாடா மலரிட்டு நீர் இறைஞ்சுமின்
வண்டு பாடும் பொழில் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து
அண்ட வாணன் அமரர் பெருமானையே–9-10-3-

வண்டு பாடும் பொழில் -நிரதிசய போக்யமான திருச் சோலை /  அண்ட வாணன்  –லீலா விபூதியை யுடையான்  /  அமரர் பெருமானையே–நித்ய விபூதியை யுடையான் –

——————————————————————

திருக் கண்ண புரத்திலே எம்பருமானை நப்பின்னை பிராட்டி புருஷகாரமாக ஆஸ்ரயிங்கோள்  என்கிறார் –

மானை  நோக்கி மடப்பின்னை தன் கேள்வனைத்
தேனை வாடா மலர் இட்டு நீர் இறைஞ்சுமின்
வானை உந்தும் மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்
தான் நயந்த பெருமான் சரண் ஆகுமே–9-10-4-

மான்கள் தோற்கும் படியான நோக்கையும் ஸ்த்ரீத்வத்தையும் யுடைய நப்பின்னை பிராட்டிக்கு நாதனாய் நிரதிசய போக்யனானவனை செவ்விப் பூவையிட்டு நீங்கள் தொழுங்கோள் -மிகவும் உயரின மதிள் சூழ்ந்த திருக் கண்ண புரத்தை ஆதரம் பண்ணின சர்வேஸ்வரனானவன் தானே உங்களுக்கு ரக்ஷகனாம் –

——————————————————————–

இப்படி பக்தி யோகத்தால் அவனை ஆஸ்ரயிக்க ஷமர் இன்றிக்கே தன் திருவடிகளே உபாயமாகப் பற்றினார் திறத்து செய்து அருளும் படியை அருளிச் செய்கிறார் –

சரணமாகும்  தன தாள் அடைந்தார்க்கு எல்லாம்
மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான்
அரண் அமைந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்
தரணி யாளன் தனது அன்பர்க்கு அன்பாகுமே–9-10-5-

சரணமாகும் தன தாள் அடைந்தார்க்கு எல்லாம்--தன் திருவடிகளே உபாயமாகப் பற்றினார் ஜென்ம வ்ருத்தாதிகளாலே குறைய நின்றார்களே யாகிலும் அவர்களுக்கு ரக்ஷகனாம் –மேலும் –எல்லாம் -என்றவற்றுக்கும் பொருள் இப்படியே
மரணமானால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான்-பிரபன்னரான பின்பு அவர்களை ஒழியத் தனக்கு செல்லாது இருக்கச் செய்தே-அவர்கள் இசையக் கொண்டு போய் -சரீர அவசானத்திலே மஹா உபகாரத்தைக் கொடுக்கும் மஹா உபகாரகனானவன் -பண்டு வாசிதமான விஷயங்கள் இந்த சரீரத்தோடு போம் -இனி ஒரு சரீரத்தில் பிரவேசித்து விஷயங்களுக்கு நசை பண்ணுவதுக்கு முன்பில் தசையில் மிகவும் போக்யமான தன் அழகைக் காட்டி இவனை இசைவித்து அப்போதே விஷயீ கரிக்கும் என்று கருத்து –
அரண் அமைந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்–தரணி யாளன் தனது அன்பர்க்கு அன்பாகுமே-அரணமாகப் போகும் மதிள் சூழ்ந்த திருக் கண்ண புரத்திலே இருந்து சம்சாரிகளுக்கு ரக்ஷகனானவன் தனக்கு ஸ்நேஹிகள் ஆனவர்க்கு மிகவும் ஸ்நேஹியாம்-

————————————————————————

திருக் கண்ணபுரத்தில் எம்பெருமான் ஆஸ்ரயிப்பாருடைய பிரதிபந்தகங்களைப் போக்கி அவர்களுக்கு மிகவும் ஸ்நேஹியாம் -என்கிறார்-

அன்பன்  ஆகும் தன தாள் அடைந்தார்க்கு எல்லாம்
செம்பொன் ஆகத்து அவுணன் உடல் கீண்டான்
நன் பொன் ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரத்து
அன்பன் நாளும் தன் மெய்யர்க்கு மெய்யனே–9-10-6-

செம்பொன் ஆகத்து அவுணன்–ஹிரண்யன் / ஆஸ்ரித விஷயீ காரத்துக்கு உறுப்பான தேசம் என்று நல்ல பொன்னாலே செய்யப்பட மதிள் சூழ்ந்த திருக் கண்ண புரத்துக்கு ஸ்நேஹியானவன் தன் திறத்து அநந்ய பிரயோஜனராய் இருப்பார்க்கு தானும் என்றும் அநந்ய பிரயோஜனனாய் இருக்கும் –

———————————————————————–

அநந்ய பிரயோஜனர்க்கு தான் ஸூ லபனாய் -பிரயோஜனாந்தர பரர்க்கு அவர்களுடைய அபேக்ஷித்ங்களையே கொடுத்து தன்னை அகற்றும் -என்கிறார் –

மெய்யனாகும்  விரும்பித் தொழுவார்க்கு எல்லாம்
பொய்யானாகும் புறம்பே தொழுவார்க்கு எல்லாம்
செய்யல் வாளை உகளும் திருக் கண்ணபுரத்து
ஐயன் ஆகத்து அணைப்பார்கட்கு அணியனே-9-10-7-

அதி சம்ருத்தமான திருக் கண்ண புரத்திலே எழுந்து அருளி இருக்கிற பரம பந்துவானவன் அநந்ய பிரயோஜனரானவர்க்கு ஸூலபனாம்–இதில் ஒரு சந்தேகமும் இல்லை –

——————————————————————-

சர்வேஸ்வரனை ஆஸ்ரயிங்கோள் –உங்களுடைய துக்கத்தையும் துக்க ஹேதுவான சம்சாரத்தையும் போக்கி அருளும் என்கிறார் –

அணியன் ஆகும் தன தாள் அடைந்தார்கட்கு எல்லாம்
பிணியும் சாரா பிறவி கெடுத்து ஆளும்
மணி பொன் ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்
பணிமின் நாளும் பரமேட்டி தன் பாதமே–9-10-8-

ஸ்லாக்கியமான மதிள் சூழ்ந்த திருக் கண்ண புரத்திலே திரு நாட்டில் படியே நின்று அருளினவன் திருவடிகளை பனியுங்கோள் –

————————————————————————-

உபதேச நிரபேஷமாக நான் முன்னம் எம்பெருமானை ஆஸ்ரயித்து ஸூகியாகப் பெற்றேன் என்று ப்ரீதர் ஆகிறார் –

பாதம்  நாளும் பணியத் தணியும் பிணி
ஏதம் சாரா எனக்கேல் இனி என் குறை
வேத நாவர் விரும்பும் திருக் கண்ணபுரத்து
ஆதியானை அடைந்தார்க்கு அல்லல் இல்லையே–9-10-9-

நாள் தோறும் அவனை ஆஸ்ரயித்து வர பண்டு பண்ணின பாபங்கள் நசிக்கும் –பண்ணின பாபம் சேஷியாது -எனக்கு என்ன ஒரு குறை இல்லை –வேதார்த்த சித்துக்கள் விரும்பும் திருக் கண்ண புரத்தில் ஸந்நிஹிதனான சர்வேஸ்வரனை அடைந்ததற்கு துக்கங்கள் இல்லையே -இது நிச்சிதம் –

——————————————————————–

ப்ரீதி அதிசயத்தாலே மீளவும் ஸ்வலாபத்தைச் சொல்லி பக்தி -பிரபத்யாதி   அனுஷ்டானங்களுக்கு ஷமர் அல்லர் ஆகில்   திருக் கண்ண புரம் என்று வாயாலே சொல்ல-உக்தியாலேயே – ஸமஸ்த துக்கங்களும் போம் -என்கிறார் –

இல்லை  அல்லல் எனக்கேல் இனி என் குறை
அல்லி மாதர் அமரும் திரு மார்பினன்
கல்லில் ஏய்ந்த மதிள் சூழ் திருக் கண்ணபுரம்
சொல்ல நாளும் துயர் பாடு சாராவே –9-10-10-

ஆஸ்ரயிப்பார் யுடைய ஆஸ்ரயணத்தில் குறைவு பாராதே -அவர்களைத் தானே விஷயீ கரிக்கும் படி பண்ணும் ஸ்வபாவையான பெரிய பிராட்டியார் நித்ய வாஸம் பண்ணும் திருமார்வை யுடையவனுடைய சுத்தானமான திருக் கண்ண புரத்தை –

————————————————————-

நிகமத்தில் பிரதிபந்தகங்கள் எல்லாம் பாடு சாராது பற்றற வேண்டி இருக்கும் நீங்கள் இத்திருவாய் மொழியை ப்ரீதி பூர்வகமாகச் சொல்லிக் கொண்டு அவனை ஆஸ்ரயிங்கோள் என்கிறார் –

பாடு சாரா  வினை பற்று அற வேண்டுவீர்
மாட நீடு குருகூர்ச் சடகோபன் சொல்
பாடலான தமிழ் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்
பாடி ஆடிப் பணிமின் அவன் தாள்களே–9-10-11-

—————————————————————-

ஸ்ரீ கந்தாடை அப்பன் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வடக்கு திருவீதி பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம்பிள்ளை திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ நம் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ திருக் குருகைப் பிரான் பிள்ளான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்