ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திரு மொழி -1-7– வியாக்யானம் –

அவதாரிகை-
கீழில் திருமொழி யிலே
சப்பாணி கொட்டுகை யாகிற அவனுடைய பால சேஷ்டிதத்தை -தத் காலத்திலேயே யசோதை பிராட்டி அனுபவித்தாப்  போலே –
பிற் பாடராய் இருக்கிற தாமும் -அதிலே ஆதார அதிசயத்தாலே -அவளுடைய பாவ யுக்தராய் கொண்டு -பேசி அனுபவித்தாராய் நின்றார் –
அவன் தளர் நடை  நடக்கை ஆகிற சேஷ்டிதத்தை தத் காலம் போலே -அனுபவித்து இனியர் ஆகிறார் இதில் –

துடர் சங்கிலிகை சலார் பிலார் என்ன தூங்கு பொன் மணி ஒலிப்ப
படு மும் மதப்புனல் சோர வாரணம் பைய நின்ற்றூர்வது போலே
உடன் கூடி கிண் கிணி ஆரவாரிப்ப வுடை  மணி பறை கறங்க
தடம் தாள் இணை கொண்டு சாரங்க பாணி தளர் நடை நடவானோ -1 7-1 –

தளர் நடை ஆவது -திருவடிகள் ஊன்றி நடக்கும் பருவம் அன்றிக்கே –
நடை கற்கும் பருவம் ஆகையாலே தவறி தவறி நடக்கும் நடைமதாதி அதிசயத்தாலே –

கம்பத்தை முறித்து -காலில் துடரை இழுத்து கொண்டு -நடக்கையாலே –
காலில் கிடந்த சங்கிலித் துடரானது -சலார்பிலார் என்று சப்திக்க -துடர் என்று விலங்கு-ஆணை விலங்கு
சங்கிலியாய் இறே இருப்பது -சலார் பிலார் என்கிறது சப்த அநு காரம் –
தூங்கு இத்யாதி -முதுகில் கட்டின பொன் கயிற்றால் தூங்குகிற மணியானது த்வநிக்க-
பொன் மணி -என்கிற இடத்தில் -பொன் என்கிற இத்தால் -பொற் கயிற்றை சொல்லுகிறது –
படு இத்யாதி -உண்டாக்கப் பட்ட மூன்று வகையான மத ஜலம் அருவி குதித்தால் போலே வடிய –
மும் மதப் புனலாவது -மதத்தாலே கபால த்வ்யமும் மேட்ர ஸ்தானமுமாகிற த்ரயத்தில் நின்று வடிகிற ஜலம்-
வாரணம் இத்யாதி -ஆனையானது அந்த மத பாரவச்யத்தாலே -அலசமாய் கொண்டு -மெள்ள நடக்குமா போலே –
உடன் இத்யாதி -சேவடிக் கிண் கிணி-என்றபடி -திருவடிகளில் சாத்தின சதங்கைகள் யானவை –
தன்னிலே கூடி சப்திக்க –
அன்றிக்கே –
திருவரையில் சாத்தின சதங்கை வடமானது -நழுவி விழுந்து -திருவடிகளோடு சேர்ந்து –
இழுப்புண்டு வருகையாலே அதிலுண்டான சதங்கைகள் தன்னிலே கூடி சப்திக்க என்னவுமாம் –
உடை இத்யாதி -திருவரையில் கட்டின மணியானது பறை போல் சப்திக்க –
தடம் தாள் இத்யாதி -பருவத்துக்கு ஈடாய் -விகாச யுக்தமாய் -பரஸ்பரதர்சமாய் -இருக்கிற திருவடிகளைக் கொண்டு –
சாரங்க பாணி -ஸ்ரீ சார்ங்கத்தை திருக் கையிலே உடையவன் -இது ஈஸ்வர சிக்னங்களுக்கு எல்லாம்
உப லஷணம்-அவதரிக்கிற போதே ஈஸ்வர சிக்னங்கள் தோன்றும் படியாக இறே அவதரித்தது –

———————————

செக்கர் இடை நுனிக்  கொம்பில் தோன்றும் சிறு பறை முளைப் போல்
நக்க செந்துவர்வாய் திண்ணை மீதே நளிர் வெண் பல் முளை இலக
அக்கு வடம் உடுத்து ஆமைத் தாலி பூண்ட அனந்த சயனன்
தக்க மா மணி வண்ணன் வாசுதேவன் தளர் நடை நடவானோ – 1-7 2-

செக்கர் வானத்து இடையிலே சாகாரத்திலே தோன்றும்படி உன்நேயமான பால சந்தார்ந்குரம்  போலே –
ஸ்மிதம் செய்கையாலே -மிக சிவந்து இருந்துள்ள திரு அதரமாகிற உயர்ந்த நிலத்தின் மேலே
குளிர்ந்து வெளுத்து இருக்கிற திரு முத்தின் அங்குரத்தினுடைய தேஜசானது பிரகாசிக்க –
அக்கு வடம் உடுத்து -சங்கு மணி வடத்தை திருவரையிலே தரித்து
ஆமைத்தாலி பூண்ட -கூர்ம ஆகாரமான ஆபரணத்தை திருக் கழுத்திலே சாத்திக் கொண்டவனாய்
அனந்த சயனன் -அவதாரத்தின் உடைய மூலத்தை நினைத்து சொல்கிறது –
நாக பர்யங்க முத்சர்ஜ்ப ஹ்யாகத -என்னக் கடவது இறே
தகுதியான நீல ரத்னம் போன்ற திரு நிறத்தை உடையவன் -ஸ்ரீ வாசு தேவர் திருமகன் –
தளர் நடை நடவானோ –

—————————————

மின்னுக் கொடியுமோர் வெண் திங்களும் சூழ் பரி வேடமுமாய்
பின்னல் துலங்கும் அரசு இலையும் பீதகச் சிற்றாடையோடும்
மின்னில் பொலிந்ததோர் கார் முகில் போல கழுத்தினில் காறையோடும்
தன்னில் பொலிந்த இடுடீகேசன் தளர் நடை நடவானோ – 1-7 3-

மின்கொடியும் அத்தோடு சேர்ந்ததோர் அகளங்க சந்திர மண்டலமும் அத்தை சூழ்ந்த பரிவேஷமும் போலே –
திருவரையில் சாத்தின பொன் பின்னாலும் -அதிலே கோவைபட்டு பிரகாசிக்கிற வெள்ளி அரசிலைப் பணியும் –
இவற்றுக்கு மேலே சாத்தின பொன்னின் சிற்றாடையும் ஆகிற இவற்றோடும் –
மின்னாலே விளங்கப் பட்டதொரு -காள மேகம் போலே -திருக் கழுத்தில் -சாத்தின காறையோடும் –
இவ் ஒப்பனைகள் மிகை யாம்படி தன் அழகாலே சமர்தனாய் இருப்பனாய்-அவ் வழகாலே கண்டவர்கள்
உடைய இந்திரியங்களை தன்வசமாக கொள்ளுமவன் தளர் நடை நடவானோ –

——————————————

கன்னல் குடம் திறந்தால் ஒத்து ஊறி கண கண சிரித்து உவந்து
முன் வந்து நின்று முத்தம் தரும் என் முகில் வண்ணன் திருமார்வன்
தன்னைப் பெற்றேற்க்குத் தன் திருவாயமுதம் தந்து என்னைத் தளிர்ப்பிக்கின்றான்
தன் எற்று மாற்றலர் தலை கண் மீதே தளர் நடை நடவானோ -1 7-4 –

கன்னல் இத்யாதி -கரும்பு சாறு குடம் இந்த பதங்கள் சேர்ந்து -கருப்பம் சாற்றுகுடம் -என்று கிடக்கிறது –
இல்லி திறந்தால் பொசிந்து புறப்படுமா போலே -திருப் பவளத்தில் ஜலம் ஆனது ஊறி வடிய –
கண கண என சிரித்து ப்ரீதனாய்க் கொண்டு –
கண கண என்றது -விட்டு சிரிக்கிற போதை சப்த அநு காரம் –
முன் இத்யாதி -முன்னே வந்து நின்று -தன்னுடைய அதராச்வாதத்தை தாரா நிற்கும் –
முத்தம் -அதரம்
என் இத்யாதி -எனக்கு பவ்யனாய் -காள மேகம் போன்ற வடிவை உடையனாய் -அந்த பவ்யதைக்கு
ஊற்று வாயான ஸ்ரீ லஷ்மி சம்பந்தத்தை உடையவன் –
தன்னை இத்யாதி -தன்னை பிள்ளையாக பெற்ற பாக்யத்தை உடைய எனக்கு தன்னுடைய
வாகம்ர்தத்தை தந்து -என்னைத் தழைப்பியா நின்றான் –
இங்கே -வாய் அமுதம் தந்து தளர்ப்பிக்கின்றான் -என்று வர்தமானமாக சொல்லுகையாலே –
முன்பு -முத்தம் தரும் என்றது -எப்போதும் தன் விஷயத்தில் அவன் செய்து போரும்
ஸ்வபாவ கதனம் பண்ணினபடி –
தன் எற்றி-இத்யாதி -தன்னோடு எதிர்ந்த சத்ருக்கள் ஆனவர்களுடைய தலைகள் மேலே தளர் நடை நடவானோ

————————————

முன்னலோர் வெள்ளிப் பெரு மலை குட்டன் மோடு மோடு விரைந்தோடே
பின்னை தொடர்ந்ததோர் கரு மலைக் குட்டன் பெயர்ந்து அடி இடுவது போல்
பன்னி உலகம் பரவி யோவாப் புகழ் பல தேவன் என்னும்
தன்னம்பி யோடப் பின் கூடச் செல்வான் தளர் நடை நடவானோ -1 7-5 –

உலகம் எனபது -உயர்ந்தோர் மாட்டே -தொல்காப்பிய சூத்தரம் –
உலகம் பன்னி பரவி -உயர்ந்தவர்கள் ஆராய்ந்து துதித்து –
முன்னே விலஷணமாய்-அத்வீதியமாய் -பெரிதாய் இருந்துள்ள -வெள்ளி மலை ஈன்ற
குட்டியானது தன் செருக்காலே திடு திடு என விரைந்தோடே
பின்னை இத்யாதி -அந்தக் குட்டியின் பின்னே -தன் செருக்காலே அத்தை பிடிக்கைக்காக தொடர்ந்து –
அஞ்சன கிரி ஈன்றதொரு குட்டி தன் சைசவ அநு குணமாக காலுக்கு கால் பேர்ந்து அடி இட்டு
செல்லுமா போலே –
பன்னி இத்யாதி -லோகம் எல்லாம் கூடி -தங்கள் ஞான சக்திகள் உள்ள அளவெல்லாம் கொண்டு
ஆராய்ந்து ஸ்துத்திதாலும் முடி காண ஒண்ணாத புகழை உடையவனாய் –
பல தேவன் என்னும் பெயரை உடையனான தன்னுடைய தமையனாவன் செருக்கி முன்னே ஓட –
அவன் பின்னே அவனை கூட வேணும் என்று தன் சைசவ அநு குணமாக
த்வரித்து நடக்குமவன் தளர் நடை நடவானோ –

—————————————–

ஒருகாலில் சங்கு ஒருகாலில் சக்கரம் உள்ளடி பொறித்து அமைந்த
இருகாலும் கொண்டு அங்கு  அங்கு எழுதினால் போல் இலச்சினை பட நடந்து
பெருகா நின்ற இன்ப வெள்ளத்தின் மேல் பின்னையும் பெய்து பெய்து
கருகார் கடல் வண்ணன் காமர்தாதை தளர் நடை நடவானோ -1 7-6 –

ஒரு கால் இத்யாதி -ஒரு திருவடிகளிலே  ஸ்ரீ பாஞ்ச சந்யமும் -ஒரு திருவடிகளிலே திரு ஆழி
ஆழ்வானுமாக உள்ளடி களிலே ரேகா ரூபேண பொறித்து சமைந்த இரண்டு திருவடிகளையும் கொண்டு –
அங்கு அங்கு இத்யாதி -அடி இட்ட அவ்வவ ஸ்தலங்களிலே தூலிகை கொண்டு
எழுதினால் போல் அடையாளம் படும்படி நடந்து –
பெருகா இத்யாதி -இந்த நடை அழகையும் வடிவு அழகையும் கண்டு மேன்மேல் என்று
பெருகா நின்ற -ஆனந்த சாகரத்துக்கு மேலே -பின்னையும் உத்தரோத்தரம் –
ஆனந்தத்தை உண்டாக்கி –
கரு கார் இத்யாதி -இருண்டு குளிர்ந்து இருக்கிற கடல் போன்ற நிறத்தை உடையவன் –
கருமை -இருட்சி
கார் -குளிர்த்தி
அன்றிக்கே
கருமை -பெருமையாய்
கார் -இருட்சியாகவுமாம்
அன்றிக்கே
கார் என்று மேகமுமாய் –
காள மேகம் போலேயும் கடல் போலேயும் இருக்கிற திரு நிறத்தை உடையவன் என்னவுமாம் –
காமர் தாதை இத்யாதி -அழகால் நாட்டை வெருட்டி திரிகிற காமனுக்கு -உத்பாதகன் ஆனவன் –
காமனைப் பயந்த காளை-இறே
பிரசவாந்தஞ்ச யவ்வனம் -என்னும் படி அன்றிக்கே
காமனைப் பயந்த பின்பு கீழ் நோக்கி பிராயம் புகும் ஆய்த்து-
காமர் தாதை இன்ப வெள்ளத்தின் மேல் -பின்னையும் பெய்து பெய்து –
தளர் நடை நடவானோ -என்று அந்வயம்-

———————————–

படர் பங்கயமலர் வாய் நெகிழ பனி படு சிறு துளி போல்
இடம் கொண்ட செவ்வாய் ஊறி ஊறி இற்று இற்று வீழ நின்று
கடும் சேக் கழுத்தின் மணிக் குரல் போலுடை மணி கண கண என
தடம் தாள் இணை கொண்டு சாரங்கபாணி தளர் நடை நடவானோ – 1 7-7-

படர் இத்யாதி -பெருத்து இருந்துள்ள தாமரை பூவானது -முகுளிதமாய்  இருக்கை அன்றிக்கே –
வாய் நெகிழ்ந்த அளவிலே குளிர்த்தி யை  உடைத்தான அகவாயில் மதுவானது
சிறுக துளித்து -விழுமா போலே –
இடம் கொண்ட இத்யாதி -இடம் உடைத்தாய் -சிவந்து இருந்துள்ள -திருப் பவளத்தில்
ஜலமானது -நிரந்தரமாக ஊறி முறிந்து விழும்படி நின்று –
கடும் சேக் கழுத்தின் -இத்யாதி -கடிதான சேவின் கழுத்தில் -கட்டின மணி உடைய
த்வனி போலே -திருவரையில் கட்டின மணியானது -கணக்கான என்று சப்திக்கும்படி –
தடம் தாள் இத்யாதி -சவிகாசமாய் பரஸ்பர சதர்சமான திருவடிகளைக் கொண்டு
சாரங்க பாணியானவன் தளர் நடை நடவானோ

———————————

பக்கம் கரும் சிறுப் பாறை மீதே அருவிகள் பகர்ந்து அனைய
அக்கு வடம் இழிந்து ஏறி தாழ அணி அல்குல் புடை பெயர
மக்கள் உலகினில் பெய்து அறியா மணிக் குழவின் உருவின்
தக்க மா மணி வண்ணன் வாசுதேவன் தளர் நடை நடவானோ -1 7-8 —

பக்கம் இத்யாதி -கருத்த நிறத்தை உடைத்தாய் -சிறுத்தி இருந்துள்ள மலையினுடைய
பார்ச்வத்திலே நிம்நோன் நதமான அருவிகள் ஒளி விடுமா போலே –
பகர் -ஒளி
அக்கு இத்யாதி -திருவரையில் சாத்தின வளை மணி வடமானது -தாழ்ந்தும் உ
மக்கள் இத்யாதி -லோகத்தில் மனுஷ்யர் -பெற்று அறியாத அழகிய குழவி வடிவை உடைய –
தக்க இத்யாதி -தகுதியான -நீல ரத்னம் போன்ற -நிறத்தை உடையனான ஸ்ரீ வாசுதேவர்
திருமகன் தளர் நடை நடவானோ –

———————————————

வெண் புழுதி மேல் பெய்து கொண்டு அளைந்தது ஒரு வேழத்தின் கரும் கன்று போல்
தெள் புழுதி யாடி திருவிக்ரமன் சிறு புகர் விட வியர்த்து
ஒண் போது அலர் கமல சிறுக் கால் உறைத்து ஒன்றும் நோவாமே
தண் போது கொண்ட தவிசின் மீதே தளர் நடை நடவானோ -1 7-9 –

வெண் புழுதி இத்யாதி -வெளுத்த புழுதியை மேலே ஏறிட்டு கொண்டு அளைந்த
ஒரு ஆனைக் கன்று போலே
தெள் இத்யாதி -தெள்ளிய புழுதியை திருமேனியிலே ஏறிட்டு கொண்டு
திருவிக்ரமன் -ஆஸ்ரிதனான இந்த்ரன் அபேஷிதம் செய்க்கைக்காக –
திருவடிகளின் மார்த்த்வம் பாராதே லோகத்தை அளந்தவன்
சிறு புகர் பட வியர்த்து -ஏறிட்டு கொண்ட புழுதி ஸ்வேத பிந்துக்களாலே
நனைந்த இடங்களிலே திருமேனி சிறிது புகர்த்து தோன்றும்படி வியர்த்து
ஒண் போது இத்யாதி -அழகியதாய் -தனைக்கடைத்த காலத்திலே அலர்ந்த தாமரை பூ போலே
இருக்கிற சிறியதான திருவடிகள் மிதித்த இடத்திலே -ஓன்று உறுத்தி நோவாதபடி யாக
தண் இத்யாதி -குளிர்ந்த பூக்களை உடைத்தான மெத்தை மேலே தளர் நடை நடவானோ –
தவிசு -மெத்தை –

—————————————

திரை நீர் சந்திர மண்டலம் போல் செம்கண் மால் கேசவன் தன்
திரு நீர் முகத் துலங்கு சுட்டி திகழ்ந்து எங்கும் புடை பெயர
பெரு நீர் திரை எழு கங்கையிலும் பெரியதோர் தீர்த்தபலம்
தரு நீர் சிறுச் சண்ணம் துள்ளஞ் சோரத் தளர் நடை நடவானோ -1 7-10-

சண்ணம் -குஹ்ய அவயவம்
திரை நீர் இத்யாதி -திரைக் கிளப்பத்தை உடைத்தான சமுத்திர மத்யத்திலே சலித்து தோற்றுகிற
சந்திர மண்டலம் போலே  –
செம்கண் மால் இத்யாதி -சிவந்த திருக் கண்களையும் அதுக்கு பரபாகமான கருத்த
நிறத்தையும் உடையவனாய் -பிரசச்த கேசனாய் இருக்கிறவன்
மால்-கரியவன் –
தன் இத்யாதி -தன்னுடைய அழகியதாய் -நீர்மையை உடைத்தான திரு முக மண்டலத்தில் –
விளங்குகிற திரு சுட்டியானது -எங்கும் ஒக்க பிரகாசித்து -இடம் வலம் கொண்டு அசைய –
பெருநீர் இத்யாதி -தீர்த்தங்களில் பிரசித்தமாய் -ப்ரவாஹா ஜலம் மாறாமல் –
அலை எரிகிற கங்கையிலும் காட்டிலும் -பெரியதாய் அத்வீதியமான தீர்த்த பலத்தை
தரும் ஜலத்தை உடைத்தான சிறுச் சண்ணம் ஆனது துளிக்க துளிக்க தளர் நடை நடவானோ –

————————————-

அவதாரிகை
நிகமத்தில் இத் திருமொழி கற்றார்க்கு பலம் சொல்லித் தலை கட்டுகிறார் –

ஆயர் குலத்தினில் வந்து தோன்றிய அஞ்சன வண்ணன் தன்னை
தாயர் மகிழ ஒன்னார் தளரத் தொடர் நடை நடந்ததனை
வேயர் புகழ் விட்டு சித்தன் தன் சீரால் விரித்தன உரைக்க வல்லார்
மாயன் மணி வண்ணன் தாள் பணியும் மக்களைப் பெறுவர்களே – 1-7 11- –

ஆயர் இத்யாதி -கோப குலத்தில் வந்து ஆவிர்பவித்த -ராஜ குலத்தில் ஆவிர்பவித்த வித்தமை –
அடி அறிவார் அறியும் இத்தனை இறே-இது இறே எல்லாரும் அறிந்தது –
அஞ்சன வண்ணன் தன்னை -கண்டவர் கண் குளிரும்படி அஞ்சனம் போலே இருக்கிற
திரு நிறத்தை உடையவனை –
தாயர் இத்யாதி -பெற்ற தாயான யசோதையும் -அவளோபாதி ச்நேஹிகள் ஆனவர்களும்
ப்ரீதராம் படியாகவும் -தொட்டில் பருவத்திலே பூதன சகடாதிகள் நிரஸ்தர் ஆனமை அறிந்த –
கம்சாதிகளான சத்ருக்கள் தலை எடுத்து நடக்க வல்லன் ஆனமை கண்டு -என் செய்ய புகுகிறோம் –
என்று பீதராய் அவசன்னராம்படி யாகவும் தளர்நடை நடந்த பிரகாரத்தை –
வேயர் இத்யாதி -வேயர் தங்கள் குலத்து உதித்தவர் ஆகையாலே –
அக்குடியில் உள்ள எல்லோரும் தம்முடைய வைபவத்தை சொல்லி புகழும்படியான பெரியாழ்வார் –
சீரால் இத்யாதி -சீர்மையோடே விஸ்தரித்து சொன்ன -இவற்றை ஏதேனும் ஒருபடி சொல்ல வல்லவர்கள் –
மாயன் இத்யாதி -ஆச்சர்யமான குணங்களை உடையவனாய் -நீல ரத்னம் போன்ற வடிவை
உடையவன் ஆனவனுடைய திருவடிகளிலே ஸ்வ சேஷத்வ அநு ரூபமான வ்ருத்தி
விசேஷத்தை பண்ணும் -சத்புத்ரர்களைப் பெறுவர்-
மக்கள் -என்று அவி விசேஷமாக சொல்லுகையாலே -வித்தையாலும் ஜன்மத்தாலும் வரும் –
உபய வித புத்ரர்களையும் சொல்லுகிறது –

—————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.