திரு பாவை அனுபவம் -வையத்து வாழ்வீர்கள் ..

ஐந்து வயசிலே -அருளிய திரு பாவை-

வால்மீகி -சோகத்தில் பிறந்த ஸ்லோகம்-ஸ்ரீ ராமாயணம்-

பூமி காது போல் புற்று-காது குரும்பி போல்

பூமி பிராட்டி அருளுவதற்கு சீர்மை-கோதா ஸ்துதி-தேசிகன்-

பாகவத கோஷ்டிக்கு பல்லாண்டு -வையத்து வாழ்வீர்காள் –

ஆழ்வார் -உபதேசித்து -உயர் திணை அணை ஓன்று -பரத்வம் அருளிய திருவாய் மொழிகள் –

பரத்வே பரத்வம்-உயர்வற

விபவ பரத்வம்-திண்ணன் வீடு -அதிமானுஷம்-சேது பந்தனம்-கல் எடுத்து கல் மாரி காத்து –

அணிவது அரவணை மேல்-மோஷ பிரதான்

ஒன்று தேவும் –அர்ச்சாயாம்பரத்வம் -பரண் திறம் அன்றி மற்று இல்லை-

திருந்தி வந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவ கோஷ்டிக்கு பொலிக பொலிக –

கீதை -சாஸ்த்ரம்-திரு வாய் மொழி -வாசி-கேட்ட அர்ஜுனனும் திருந்த வில்லை-

சந்தோஷத்துடன் தொடங்கி–அப்ரியம் உடன் -முடிக்க -அஸ்ரத்தை-

நம்பி சரண் என்று தொடங்கி -அஸ்ரத்தை

தவ தர்சி வசனம்-

யே பாவம் பரமே -வருத்தம் உடன் தொடங்கி முடியிலே மோதி கொண்டார் ஆழ்வார் –

கரிக்கட்டி விட தங்கம் உசந்தது பேச வந்தேனே -சரீரத்தால் தான் பேதம்-

பிரம்மா தொடங்கி எறும்பு வரை சேஷம் பட்டவை —

பொலிக உகந்தார் -நாடு திருந்த

அவஜானந்தி  மாம் மூட மானுஷம் –நாட்டில் பிறந்து மனிசர்க்காய் படாதன பட்டு –

காட்டுக்கு /பாதுகை பிடிங்கி/சீதா நஷ்டம்/ஜடாயு மரணம்-

திருகுருங்குடி நம்பி-ராமானுஜர்-வடுகா -வைஷ்ணவ வாமன நம்பி -சுந்தர பரி பூரணன்

மண் மிசை யோனிகள் தோறும் பிறந்து –நாரணர்க்கு ஆயினரே –

தனக்கு உத்கர்ஷம் தேடி -அவன் பெரியவன் சொன்னதது பலித்தது –

க்ருத்ய அக்ருத்ய விவாகம் அருளுகிறார்

அவனை அடைய அவனே உபாயம்-ஆறு –

அவனே உபேயம்-பலம் புருஷார்த்தம்-பேரு

இவை ஸ்வாபம் பிரபாவம் இல்லை-

நாராயணனே நமக்கே

-ஏவகாரம் விளக்கம் -பறை-கறவைகள்-சிற்றம் சிறு காலை- விவரிக்கிறார்

மறப்பனோ நான் என் மணியை

மறப்பற மனசில் மன்னினான் –

அத்தலையில் பூர்த்தி சொல்கிறது -நாராயணனே

இத்தலையில் சூன்யம்-சொல்கிறது -நமக்கே

ஞானாதிகளால் பிரபன்னர்கள்

அஞ்ஞானத்தால் நம் போல்வார் பிரபன்னர்கள் -அஸ்மத்-தன்னையும் சேர்த்து

ஞானாதிக்கம்-ஆச்சார்யர்கள்-அத்யந்த பாரதந்த்ர்யம்-தூ மணி மடத்து பாசுரம் விளக்கம்

பக்தி பரவசர்கள் ஆழ்வார்கள்-

சர்வஞ்ஞன்-உபாயம்

பிராப்தி அவனுக்கு

ராஜ மகிஷி உஞ்ச விருத்தி செய்து ஜீவித்தால்-ராஜாவுக்கு தான் -தலை குனிவு -அவத்யம்-

நம்மை ரஷிப்பானா -நின் சாயை அழிவு கண்டாய்-நாம் கர்ம ஞான பக்தி கை வைத்தால்

 அ காரம் அழியுமே –

லோகம்-விஷயாந்த்ரம்-ஐந்து இந்திரியங்கள்-ஈடு பட்டு -சப்தாதி விஷயங்கள் ஹேயங்கள்-

இந்திரிய பய ஆக்ரோஷம்-திரு வாய் மொழி உள் நிலாவிய ஐவர்-

பார்த்து -ஈடு பட்டு- ஆசை -காமம்- கிடைக்காமல்-கோபம் குரோதம்-மோகம்-சம்மோகம் நினைவு அழிந்து

புத்தி நாசம்-இங்கு வந்து சேர்ந்து இருக்கிறீர்களே –

விஷய தர்சனத்திலே முடியுமா போல் -ஆழ்வார்

அசுணமா பறவை போல் -வேடன் அம்பால் வீழ்த்த நினைத்தால்-சங்கீதம் கேட்க ஆசை-கொண்ட பறவை-

கேட்டு ஆரார் வானவர்கள் செவிக்கு இனிய -திரு வாட்டாறு -பதிகம்-

அது போல் அசுணமா கேட்டு கொண்டே இருக்குமாம்-வேடன் -நிறுத்தி –

சங்கீதம் மாற்றினதும் துடித்து மாழ்ந்தே போகுமாம் –

மாற் பால் மனம் சுழிப்ப  மங்கையர் பால்-மனம் விட்டு –

இந்தலத்தில் தாமரை பூத்தால் போல் வையத்து வாழ்வீர்கள் –

புண்யம் போஜ விகாசாய ராமா திவாகரன்-ராமானுஜர் -இளைய ஆழ்வார் –

ஆழ்வாருக்கு கைங்கர்யம்-செய்வார் என்று உணர்ந்த திரு மலை நம்பி பெயர் சூட்ட –

அத்வைதி சித்தாந்தம் கற்று யாதவ பிரகாசர் -பூர்வ பஷம் பின்பு அருள இது உதவிற்று –

கப்யாசம் -கம்பீரா-நீண்ட நாளம்  -சூர்யன் கரணத்தால் மலர்ந்த

மடியில் வைத்து மலர மலர விளிக்கும் திரு கண்களை சேவித்தவர்-

ஆளவந்தார் கேள்வி பட்டு-பவிஷ்யசார்யர் விக்ரகம்-ஸ்லோகம் –

அசந்திகேயாம் அசத்துகள்- குமிட்டி அடுப்பில்-தாமரை பூத்தது போலே –

வையம் ஸ்வாபம் சொல்லி வாழ்வீர்காள்-

பரம பதத்தில் இல்லை-

கோகுலத்திலே -அவன் இருந்த காலத்தில்-ஒத்த பருவத்தில்- இருந்த வாழ்ச்சி –

பாலராமனுஜன்-அவதரித்த இடம்-இளம் சிங்கம்-சிறுமியர்கள்-

அவன் இங்கு அவதரிக்க–செஷ்டிதங்கள்-லீலை அனுபவிக்காமல்-இழந்த பரம பதம்-

சிறையிலே இருப்பது போல் –

வசுதேவ தேவகி-தெய்வ தேவகி புலம்ப -காணுமாறு உண்டு எனில் அருளாயே –

தெய்வ நங்கை யசோதை பெற்றாளே ராஜ குலத்தில் பிரசித்தம் இறே-குலேசேகர்

சக்கரவர்த்தி திரு மகன்-காட்டுக்கு போனதும் -அனைத்தும் வாட -வாழ்ச்சி காட்டில் தானே

மரம் வாட நீர் நிலை கொதிக்க -பிரிந்த விரக தாபம்-கண் கொண்டு பார்க்க முடியாமல் நந்தி கிராமம்-பரதன் –

காடு நாடாக மாற -நாடு காடாக மாற –

சுமத்ரை-வார்த்தை-வனவாசம்-தனி ஸ்லோகம் வியாக்யானம் -சிறப்பு -10 வித அர்த்தம் –

பெற்றதே வனவாசத்துக்கு –சந்தோஷமாக போய் வா -ராமம் தசரதம் வித்தி –

மாம் வித்தி ஜனகாத்மஜா -அயோதியை காடு -அடவி நினை-

மேன்மையும் நீர்மையும் இங்கே

சதா பச்யந்தி சூரையஅங்கு –இவன் கும்பிடும் இடம் இது

அழுகையும் அஞ்சுநோக்கும்–தொழுகையும் இவை கண்ட யசோதை

முழுதும் வெண்ணெய் அளைந்து தொட்டு உண்ண -மிடறு  மேலு மெழுத்து போக -வெண்ணெய் விழுங்கி போக –

கண்ணன் தின்னும் பண்டம் வெண்ணெய் –

சோம்பேறி-பல்லால் கடித்து -வழுக்கி -தானே போகும் –

முகிழ் போன்ற தாமரை கையும்–கவ்யம்-பசு மாட்டில்-

திருடனுக்கு தேள் கொட்டினது போல் கத்த முடியாதே

ஆஸ்ரித கர ஸ்பர்சம் பட்ட த்ரவ்யம்-வெண்ணெய் கை போட்டு தானே எடுக்க வேண்டும்

கையினால் தான் சாதிக்க வேண்டும்-

எழில் கொள் தாம்பு-திரு மேனி சம்பந்தம்- தாம்பு கொண்டு -அடிப்பதற்கு எள்கு நிலையும்

 பழி -கெட்டேன் -வாழ்வில்லை –

பரபக சோபை-வெண் தயிர் தோய்ந்த செவ்வாயும்–அழறியா வாய் வாய் -அழுகையும்

பொருமி-அஞ்சு நோக்கும் அஞ்சு நோக்கும் வாய் நெளிப்பதுவும் –

பாபம் ஈவிலாத தீ வினைகள் எத்தனை செய்து -தப்ப -கை கூப்ப-அஞ்சலி பரம முத்ரா

நீர் பண்டமாக உருக்கும்-சர்பதுக்கு கருட முத்தரை போல் அஞ்சலி –

தொழுகையும்-இவை கண்ட யசோதை தொலை இன்பத்து இறுதி கண்டால்

தொல்லை இன்பம்-ஆனந்த ஸ்வரூபம்-அபரி சின்னம்-அளவிட்டு அறிந்தாள்-

பக்தி சிந்தாஞ்சனம் போட்டு புதையல் எடுப்பது போல்

நாம் இட்ட வழக்கு பிரமம்-

வையத்து வாழ்வீர்காள்

நம் பாவை -வேறு பாவை-அவனும் அவன் விபூதியும் வாழ வேண்டும் என்று நினைக்கும் பாவை-

அடியார்கள் வாழ -கடல் சூழ்ந்த மண்ணுலகம் வாழ -மாமுனியே வாழ வேண்டும் –

ஆற்றில் கரைத்த புளி அல்லவோ மா முனிகள் வியாக்யானம் இன்றி –

இந்த்ரஜித் பாவை-யாகம்-ஹோம குண்டம்-ஆயுதம் -கிடைக்க -சத்யம்

தர்மாத்மா உண்மை யானால்-சரமே ராவணி-அழித்து விடு-

பெருமாளையும் விபூதியையும் அழிக்க வைத்த பாவை -அதனால் நம் பாவை –

செய்யும் கிரிசைகள்- கேளீரோ

வாய் படைத்த செவி படைத்த பிரயோஜனம்

போதயந்த பரஸ்பரம்

கேட்ப்பதே புருஷார்த்தம் –

அதிகமாக கேட்க 2 செவி கொஞ்சமாக பேச ஒரு வாய் –

delivery speech சிரமம்- கார்பன்காடு வரதாசார்யர் ஸ்வாமிகள் –

வைசம்பாயனர்–ஜனமேயன்-பரிஷித் பிள்ளை -இடம் -125000 ஸ்லோகம்

ஒரு ஸ்லோகம் -சொல்லி -இருவர் முட்டாள்–நின்றன் துரி யோதனன் -ராவணன்

-வன பங்கம்–முழுவதும் கேட்பதே -புருஷார்த்தம்-

பகவத் குணம் ஈடு பட்ட உன்னால் சொல்ல பட்டு நான் கேட்பது -கேளீரோ

மேய்ச்சல் தரையில் அசை இடுவாரும் உண்டோ –கேளீரோ –

கூப்பீடு கேட்க்கும் இடம்-பாற்கடலில் சயனம்-

க்ருஷிகன்-நன்மை புலன் பண்ணி நான் முகனை பண்ணி களத்து மேட்டில் கிடக்கும் –

பாட்டு கேட்கும் இடம் வளத்த இடம் குதித்த இடம்-

பைய துயின்ற பரமன்-

தூதனாய் சாஸ்திரம்  அருளிய இரண்டும்-பெருமை–பார்த்த சாரதிக்கு மட்டும் தானே –

பைய வார்த்தை பெரிய ஆழ்வார் -பைய யோகு துயில்- உறங்குவான்போல் யோக நித்தரை –

சத்வ குணம்-ஒன்றே கொண்டவன் தூங்க மாட்டான் –

யோக நித்தரை-கள்ள நித்தரை-பெரிய ஆழ்வார் –

நம் போல்வாரை கொள்ள –

தூக்கமே சர்வாதிகதுக்கு சூசுகம் -பரமன் –

அழகன்-பரம ஸ்வாமி சுந்தர பாகு -ஸ்தவம்-மால் இரும் சோலை நின்ற சுந்தரனே -ஆண்டாள்

பெரிய பெருமாள் திரு அபிஷேகம் காட்டி-பிரம ருத்ரன் விட பெரியவன் முடி சூடி

அடியேன்-அடியை பிடி இன்னொரு திரு கை நீண்டு விழ

முடியானே -மூ உலகு தொழுது ஏத்தும் சீர் அடியானே -வகுத்த சேஷி-இவனே –

ஆண்டாள் திரு அடிகளே சரணம்

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம்

திரு பாவை- அனுபவம்-எல்லே இளம் கிளியே –

நம்பிள்ளை-கந்தாடை தோழப்பர் -பெண் பிள்ளை பாகவத அபசாரம் உணர்ந்து –

ஆத்மா அவனுக்கு அடிமை-உம்முடன் சம்பந்தம் கொண்டால் என்னையும் தண்டிப்பான்-

அறிந்து கொண்டார் -என் செய்ய –

ஆற்றிலே தொலைத்து குளத்தில் தேடுவார் உண்டோ –

யார் இடம் அபசாரம் பட்டீரோ அவர் இடமே –

வாசலில் -நம்பிள்ளை திரு அடியில் விழுந்து -முதலி ஆண்டான் திரு பேரனார்

மன்னித்து அருள வேண்டும்

நீர் தான் லோகாச்சர்யர்-குற்றம் செய்வர் பக்கல் பொறையும்–உபசார ச்ம்ர்தியும்-

அசூயையால் இழந்தேன்-துன்னு புகழ் கந்தாடை தோழப்பர் –

வடக்கு திரு வீதி பிள்ளை மன்னு புகழ் மைந்தருக்கு சாத்தி –

இல்லாத குற்றத்தை ஏற் இட்டு சாத்தினாலும் -நானே தான் ஆயிடுக –

பரதன்-மந்தரை-கைகேயி-தசரதன்-ராமன்-நானே தான் ஆயிடுக

12 வருஷம் விலகி போன என் குற்றம்தான் –

மத் பாவம்-யான் பெற்றத்தால் துறந்த செல்வம்-

பிரதம ஸ்ரீ வைஷ்ணவ உதாகரணம் பரத ஆழ்வான்-தேசிகன்-

ஒல்லை நீ போதாய் –

தனி அனுபவம் -கைவல்ய ஒக்கும் –

பாகவத பிரதி பத்தி இன்றி லஷ்மணன்-

பரதனை சங்கை பண்ணி பெருமாள் -ராஜ்யத்தில் ஆசை இருந்தால் சொல் =

நீர் கோலம் கொண்டவனை போர் கோலம்

கண்ண நீர் வழிய நின்றானே —

உனக்கு என்ன வேறு உடையாய்

யாரும் இழக்க கூடாது -எல்லாரும் போந்தாரோ –

கேளா செவி செவி அல்ல –

காயம் பூ வண்ணனையே வாழ்த்தும் என் வாய் –

அடியார் ஈட்டம் காண கூடுதல் கண் பயன் ஆவதே –

எண்ணிக் கொள் -பஞ்ச லஷம் குடி பெண்கள்-பஞ்ச பெண்கள் ஒவ் ஒரு வீட்டிலும்-

கர ஸ்பர்சம்-கண் கடாஷம்-வேண்டும் –

வார்கெடா வருவி-ஈடு வியாக்யானம்-வல்லானை கொன்றானை-

முத்து முத்து வியர்வை கடை கண் சிவந்து அழகு -முத்தங்கி போல் –

ஆனை காத்து ஆனை கொண்டு -மாயனே –

பகாசுரனை கொன்று ஜடாயு-

வாலி கொன்று சுக்ரீவனை காத்து –

விபீஷனை காத்து ராவணனை கொன்று –

மாயன்-பெண்கள் இடம் தோற்று  பெண்களை -வென்ற மாயம்

பாட வர வேண்டும் –

யுக்தி பிரதி யுக்தி உள்ள பாசுரம் –

சம்பாஷனை உண்டே

பத்திலும் உண்டு இதனால் வியாக்யானம் –

ஆண்டாள் திரு அடிகளே சரணம்

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம்

திரு பாவை- அனுபவம்-தூ மணி மாடத்து –

தூ மணி மாடத்து -அனுபவம்

மாமன் மகள்-தேக பந்து –

ஆத்மா பந்து -உத்தேசம்

இருந்தாலும் ஆண்டாள் திரு ஆய்ப்பாடியில் -தேக பந்தவம் ஆசை படுகிறாள் –

உடலுக்கே கரைந்து நைந்து இருக்கிறோம் நாம்-

ஆத்மா பந்து சத் சங்கத்தில் உள்ளோர் அனைவரும் –

அஸ்வமேத யாகம்-பிரம்மா செய்து வரதன் -குதிரை கொண்டு வருபவர் -வேதம் சொல்லும்

பித்ரு அனுஜாய  புத்திரன்-அத்தை பிள்ளைமுன் கொண்டு

மாதுர -அனுஜாய பித்திரன் பின்னால் தள்ளி கொண்டு சித்தி பிள்ளை –

யாகம் புனிதம்- தேக பந்து வேண்டுமா -வேத பாஷ்யம்-

வேதாந்திகள் தான் தேக பந்து வெறுப்பார்கள்

 தொட்டாச்சர்யர் கண்டனம்-வேதாந்திகள் தேக பந்து ஆதரிப்பார்கள்-

பிரம ஞானம் பெற -தைத்ரிய உபநிஷத்

தகப்பானர் ப்ருகு இடம் வருணன் பித்ரர் கேட்டு பெற்றார்

த்யாஜ்யம் அன்று -பகவத் பக்தி இருந்தால்

கூரத் ஆழ்வான் சாஸ்திர அர்த்தம் தன் தேவி ஆண்டாள் பக்கல் ஆயிற்று கேட்பது –

ஆளவந்தார் பிதா மகம் நாத முனி விலோக்ய அவரை பார்த்து என்னை ஷமிக்க வேண்டும் –

ஆண்டாள் திரு அடிகளே சரணம்

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம்

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -557-566-ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் …

557-எம்மா வீட்டு திறமும் செப்பம் -அடியேன் வேண்டுவது ஈதே

திரு அடி தலையில் அணியாக அலங்கரிக்க பிரார்த்திக்கிறார் ஆழ்வார்

இதை வேண்டி -மிதுனத்தில் பிரார்த்திக்க -பரதன் விபீஷணன் போல் நாமும் பெறுவோம் –

ஐ ஸ்வர்யம் கைவல்க்யம் மோஷம் மூன்றும் வேண்டாம் -நின் செம்மா பாத பறப்பு என் தலை மேல் –

இதை உத்தவருக்கு கண்ணன் -ந சார்வ புமம் -ந யோ சித்தி ஆசை பட மாட்டான்

என்னை ஒழிந்த எதையும் விரும்ப மாட்டான்

நின் புகழில் வைக்கும் சிந்தையிலும் மற்றும் இனிதோ நீ அளிக்கும் வைகுந்தம்

அச் சுவை பெறினும் வேண்டேன் –

பக்தி யோக நிஷ்டன்-சம தர்சன்-ஷாந்தி -பிரிய தமம் –

கர்மங்கள் அனைத்தையும் அழிக்கும் –

நெருப்பு விறகை சாம்பல் ஆக்கி அன்னம் -பக்குவமிரண்டும்

காதல் பக்குவம் ஆகும் கர்மங்கள் விலகி –

யோகம் சாங்க்யம் சாதித்து கொடுக்காது தியாகமும் இல்லை பக்தி ஒன்றே

நாய் மாமிசம் உண்பவனும் பக்தி அடைந்து என்னை கஈட்டுகிறான்

யாவையும் எவரும் தானாய்–ஆவி சேர் -பாவனை அவனை கூடல் அவனையும் கூடலாமே

பக்தன் கூத்தாடி பாடி தொண்டை தழு தழுத்து உடல் சோர்ந்து

மால் உகளா நிற்கும் மனம் -உனக்கு பணிசெய்து இருக்கும் தவம் உடையவன்–மற்று இன்னும் உழல்வேனோ –

உனக்கு ஆள் பட்டு எங்கும் போக முடியாது –

திரு கோளூர் -சேர்ந்த பராங்குச நாயகி போல் –

சேறு செய் தொண்டர் சேவடி சேறு என் சென்னிக்கு அணிவனே

விஷயம் நினைக்க பகவானின்

இப்பால் கை கைவளையும் மேகலையும் காணேன் -உடம்பும் ஆத்மாவும் காணாமல்

கண்டேன் கண மகர குழை -மை அர்பிதா மனம் –

த்யானம்-ஆசானம்நிமிர்ந்து உட்கார்ந்து இரண்டு புருவம் நடுவில்

மூக்கு நுனி மேல் கண் வைத்து

பிராணாயாமம் -இந்த்ரியம் அடக்கி மணி ரீங்காரம் போல் ஓம் காரம்

மூன்று தடவை நித்யம் செய்து ஒரு மாசத்தில்

இதயதாமரைஅவன் இருப்பை நினைந்தே

சிற்றவேண்டாம் சிந்திப்பே அமையும்

558

கோபால சூடாமணி -கஸ்தூரி திலகம்-

உன்னித்து மற்று ஒரு தெய்வம் தொழா ள்

மன்னார்குடி கோபாலன்-அழகிய திருகோலம்-18 நாள் உத்சவம்-

32 சேவை ஸ்ரீ  வித்யா ராஜ கோபாலன்-கோபால வேஷம் உபாய வேஷம் –

இளைப்பினை -விளக்கினை விதியினில் காண்பர் -த்யான முறை திரு குரும் தாண்டகம்

பிண்டியார்-மண்டினார்க்கு உய்யல் அல்லால்

பஞ்ச கமலா ஷேத்ரம்-திரு கண்டியூர் -லஷ்மி நரசிம்கர் -ஹர சாப பெருமாள்-

திரு பிண்டரீகம் அந்த -நிறுத்தி த்யானம்-மொட்டில்-வைத்து தேஜஸ் உள்ள அனைத்தையும்

சுசிஸ் ஸ்மிதம்-பிரசாந்தம்-சுமுகம்-தீர்க்க சாரு சதுர புஜம்

சு கபோலம்-மகர குண்டலம் -கரண பூஷணம்-பக்தர் உள்ளத்துக்கு  ஆபரணம்

நூபுரம்-கௌஸ்துபம்-சர்வாங்க சுந்தரம்

அழகன் அலங்கார பிரியன்-அவயவம் மனசில் நிறுத்தி -புலன்களை திருப்பி

சர்வ வியாபகன்-மைய கண்ணான் -உன் முகம் மாய மந்த்ரம்கொலோ

தென்னா தென்னா -மாலுகளா நிற்கும் நெஞ்சம்-

பக்தி ரூபபன்ன ஞானம் வளர்ந்து -நித்ய அனுபவம் –

இன் உயிர் சேவல்–மாட்டுயர் கற்பக கொழுந்தோ -ஆசை வளர –

மனசும் புலனும் அவன் இடம் ஈடு பட்டு

15 அத்யாயம் 18 சித்தி அஷ்ட மகா சித்தி உப சித்தி 5

இவை அவனை அடைய விரோதி

பக்தி தான் பெற்று கொடுக்கும்

உத்தவர் கேட்க சொல்கிறான்-

ஆளவந்தார் –நாத யாமுன மத்யமாம்-

யோக சித்தி -குருகை காவல் அப்பன்-

உய்ய கொண்டார் மணக்கால் நம்பி -மூலம்

யோகம் தனித்து தான் அனுபவம் அருளிசெயல் அனைவர் கூட அனைவரும் உஜ்ஜீவிக்க

பிணம் இருக்க மணம் புரிவார் உண்டோ-

559

கன்று குட்டி போல் பாகவத பாராயணம் செய்பவர்

கண்ணன் பாசத்தோடு வருவான் –

உலக இன்பங்கள்-18 சித்தி –

30 நாள்களில் பிரணாயாமம் சுலப வழி

த்யானம் அடி படை -உத்தவர் நமக்கு கேட்டு பதில் வாங்கி கொடுக்கிறார் –

மோஷ விரோதிபல -அஷ்ட மகா சித்தி தங்க விளங்கு போல்

பக்தன் அதிலும் ஈடுபோட மாட்டான்

அணிமா மகிமா -கஷ்டப்பட்டு யோகம்-இதுவும் அவனை கொடுக்காது –

கஷ்டத்திலும் ஒரு கை பார்ப்போம் லோகோ பின்ன ருசி -ரசிக்க ஆள் குறை சொல்ல நாள்

ஆச்சர்யமான லோகம்-மாயை-மறைக்கும் லோகம் மறந்து அவனை

கரிமா-லகிமா பாரம் லேசு -திரு அடி புகுந்து வந்த கதை

அத்தனையும் ஸ்ரீ ராம கைங்கர்யம்

வினைய ஆஞ்சநேயர் -நவ வியாக்ரக பண்டிதன் –

மோதிர பலத்தால் என்ற எண்ணம்

பிராப்தி -இச்சை பட்டதை அடைவது

பிராகாம்யம் -மனசில் ஆசை பட்டது

ஈசிதா ஆணை செலுத்தும் திறன்

வசித்வம்-அனைத்தையும் நம் வசத்தில் கொள்வது

அஷ்ட மகா சித்திகள் இவை

அப்புறம் 10

ஆனூர் -பசி தாகம் இன்றி

தூர தர்சன் கேட்பது

மனம் வேகம் போல் உடம்பும் போக

காம ரூபம்

பர காயம் பிரவேசம்

சத் சங்க மிருத்யு நினைத்த படி மரணம்

தேவர் தரிசனம் இங்கே இருந்து

எதா சங்கல்ப சக்தி

ஆணை செலுத்தி தடுக்க முடியாது

மேலே பல

மூன்று காலம் நடக்கும் -வால்மீகி அறிந்து

பெருமாள் கேட்க தனுடை சோதி சொல்வதையும் லவ குசர் பாட

சித்தி பொருட்டு இல்லை

அத்யந்தம் இரட்டை பற்றி கவலை இன்றி

அடுத்தவர் நினைப்பதை அறிவது

அக்னி தண்ணீரோ விஷம் சூர்யன் ஆணைக்கு

அபாரஜயது யாராலும் வெற்றி கொள்ள முடியாத ஐந்தும்

இவை அடைய அவனை ஒவொரு மாதிரி த்யானம் செய்ய –

யதா பூதானி-அனைத்திலும் நான் என்று நினைந்து அவனையே அடைய வேண்டும்

560

கீதியாம்ர்தம்-உபநிஷத் பசு -கீதை பால் -அர்ஜுனன் கன்று

விபூதி அத்யாயம் -பட்டியல் அனைத்தும்

அந்தம் இல்லை மொத்தம் என்னது எனது அல்லாது யாரும் யாதும் இல்லை

திவ்யம் ததாமி அபிராக்ருதமான கண்கள் கொடுத்துவிச்வரூபம் காட்டி

ருத்ரர்களில் இவன்மாசங்களில் மார்கழி –

16 அத்யாயம் அது போல் இங்கும்

பரமன் நீ உணர்ந்து கொண்டேன்

மறைந்து அனைத்துக்குள்ளும் இருக்க்ரீர்

திரு கமலம் போன்ற திரு அடிகள்-விபோதிகளை கேட்க

அர்ஜுனன் கேட்டான் -அவனுக்கு சொன்னதை சொல்கிறேன் –

சேனை நடுவில் தேர் நிறுத்தினேன் –

தேகம் ஆத்மா அறியாமல் நல்ல தர்மம் சொல்லி –

அஹம் சர்வான் பூதானி -அனைத்துண் நானே -காரணம் என்னுடையது -இல்லை

நீரும் நிலனும் காற்றும்-சாமானாதிகரணம்

தங்க மோதரம் மண் குடம் போல்

மூவகை காரணமும் -சரீர ஆத்மா பாவம்-

அனைதிக்கும் இருப்பிடம் ஆதாரம் அவன் -அனைத்தும் அவன்-அந்தராத்மாவாக உடையவன் –

நீண்ட பட்டியல்

காலம் உணர்ந்தவர் -காலம்

சமத்தவம் பண்பாக இருக்கிறேன்

குணம்-நல்ல பண்பு உடைமையாக இருக்கிறேன்

பெருமையே இவனால்

பெரிய பொருள்களில் பெருமை

அணு தன்மை சூஷ்மமாக

ஜெயிக்க முடியாத பொருள்களில் மனமாக

வேதம் அறிந்தவரில் பரமம்

பிரணவம் மந்த்ரங்களில்

எழுத்துகளில் அ காரம்

சந்தசில் காயத்ரி

தேவர்களில் இந்திரன்

ஆதித்யர்-விஷ்ணு

ருத்ரன் நீல லோகிதன்

பிரம ரிஷி பிருகு

தேவ ரிஷி நாரதர்

சித்தி கபிலர்

பறவை கருதி

பிரஜாபதி -தஷ

பித்ரு -அறியமா

அசுரர்-பிரகலாதன்

சந்திரனாக கஷதீம்

ஐ ராவதம்

வருணன்

சூர்யன்

அரசன்

உச்சி ஸ்ரவாஸ் குதிரை

தங்கம்

யமன்

வாசுகி ஆதி செஷன் பல தலை

சிங்கம்-

சன்யாச ஆஸ்ரமம்

கங்கை

கடல்

வில்லாக

விலை பிடித்த -இந்திரன்

561

கீதை -இதை அறிந்தவன் அனைத்தையும் அறிந்தவன்

அனைத்துமாக இருக்கும் கண்ணன் பற்றி சொல்வதால்

உண்மை அறிவி 11 -௧௬-20  அத்யாயம்

மேருவாக /ஹிமாலயம் /அஸ்வத மரம்

கோதுமை /வசிஷ்டர்/பிருகஸ்பதி /ஸ்கந்தன்/

அஜந/பிரம்மா யக்ஜம்/அகிம்சை /சுத்தி -காற்று தண்ணீர் நெருப்பு /

அஷ்டாங்க -சமாதி

அறிவிக்கும்மந்த்ரம்

ஆத்மா வித்தை

விகல்ப வாதம்

சுவாயம்பு மனு

நாராயண ரிஷி

சனத்குமரன்

சன்யாச ஆஸ்ரமம்

உல் நோக்கி பார்க்கும் மதி-

ரகச்யங்களில் பிரியம் மௌன  பேசம்

மார்கழி வசந்த ருது

அபிஜித் நஷத்ரம்-உத்தாராடம் நான்காவது  பாதம் வாமனர்

கிருத யுகம்

வியாசர்

வாசுதேவன் பகவான்

பாகவதர்களுக்குள் உத்தவர் நான் கேட்க்கும் புண்யம்

துவம் -நீ யாகவே இருக்கிறேன் –

அம்சம்-பொறுப்பு கூடுமே

ஹனுமான்

சுதர்சன்

பத்ம ராக ரத்னம்

தாமரை

தர்பமாக இருக்கிறேன்

ஹவுஸ்-நெய்

முயற்சி வெற்றி கொடுக்கும் செல்வமாக

சூதாட்டம்-கபடாக

பொறுமையாக இருக்கிறேன் பக்தியாகவே

ஒன்பது மூர்த்தி வாசுதேவ சங்கர்ஷன அணிருத்ணன் பிரத்யும்னன் ஹயக்ரீவர் நாராயண —

இவர்களில் வாசு தேவ

மலையில் சத்திர தன்மை

பூமில் மண் வாசனையாக இருக்கிறேன்

தண்ணீ சுவை

சூர்யன் -பிரபா

ஆகாய சப்தம்

பலி போல் அர்ஜுனன்

பூத ராசி -கதி உத்பத்தி லயம்

பார்வை கேள்வி அனைத்தும் அவனே

பஞ்ச பூதம்-24 தத்வம் 25 உண்மை நிலை அறிந்தவன்

நான் அன்றி ஒன்றும் இல்லை

விபூதி எண்ணி முடிக்க முடியாது

ஒளி லஷ்மிகள் செல்வம் நல்ல அனைத்தும் என் அம்சம்

கேட்டதுக்கு சுருக்கமாக சொன்னேன்

மனசை பிராண வாயுவால் வெல்வாய்

இனி வரண ஆஸ்ரம தர்மங்கள் மேலே சொல்ல போகிறார்

562

கீதை அமுதமான பால்

நடை முறை படுத்தி சொல்ல பாகவத புராணம்

பக்தர் -தொடங்க தடங்கல் கர்மங்கள் –

நெக்கு உருகி -பக்தி சிலர்– -இரும்பு போல் வலிய நெஞ்சம் சிலர்

பக்தியால் முக்தி

தடங்கல் பாபம் தொலைய முதல் முயற்சி 11 -17 தர்மம் வர்ணாஸ்ரம -அனுஷ்டானம் –

அடிமை-அறிவுள்ள ஆத்மா -நினைத்து பாடி கைங்கர்யம் செய்து பக்தி பாவனைவளரும்

பக்தி பீரிட்டு கிளம்ப -வர்ணாஸ்ரமம்-சாஸ்திர க்ருத்ய அக்ருத்ய –

தியாகம் தேவை உயர்ந்த இடம் அடைய

கோகுலத்தில் மாடுகளும் பக்தி ஜடாயுகஜெந்த்ரன்

அனுஷ்டானம் முக்கியம்

செய்தால் அவன் உகக்குகிறான் -செங்கோல் உடைய திரு அரங்க செல்வன் –

அரங்கம் ஆளி என் ஆளி விண் ஆளி

ஆள்கின்றான் ஆழியான்

 -நாச்சியார் திரு கோலம்–வைகுண்ட ஏகாதசி முதல் நாள்-

அவர்கள் திரு உள்ளம் உகக்க -வர்ணாஸ்ரம தர்மங்கள்

ஹம்ச அவதாரத்தில் ப்ரக்மனுக்கு முன் அருளி

ஆச்சர்ய பிரபு தர்மோ-

நல்வழி பட தர்மம் பக்தி உபதேசிக்க போகிறார்

பக்தி தொடங்கும் முன் வர்ணாஸ்ரம தர்மம் சொல்லி

கிருத யுகம்-வேறுபாடு இன்றி ஹம்சம் ஒரே வேதமும்

விருஷப வடிவில் நானும் வேதங்கள் பிரணவம்

த்யானித்து இருந்தார்கள் அனைவரும்

வேறுபாடு இன்று இருந்தார்கள்

563-

வித்வான்-அப்பொழுது போல் இன்று இல்லை

எல்லா துறைகளிலும் சொல்வோம்

பக்தி இருக்கிறதே

கூட்டங்களும் பெருகி -கோவில் ஞானம் வளர்க்கும் கேந்த்ரங்கள்

வழி பாடு செய்ய வழி முறை கற்று கொடுக்க –

வித்யா கேந்தரங்கள்-ஆன்மிக கல்வி–ஞானம் பக்தி வளர்க்க முன் போல்

சமமாக அனைவரையும் பார்த்து

கிருத யுகம் நன்றாக இருக்க

பிரணவத்தில் வேதம் தோன்ற 11 -17 –

ரிக் மந்த்ரம் யஜுர் பிரயோகம் சாம அதர்வண

நான்கு வர்ணங்கள் ஆஸ்ரமம் பிரித்து

இல்லம் துறந்து சன்யாசம் இல்லை -இருவரும் சேர்ந்து வான பிரசவ ஆஸ்ரமம்

கிரகஸ்தர் -கீழ்–ஹிருதயம் ப்ரகமசாரி –வானபிரசம்-சன்யாசம் தலையில் இருந்து தோன்ற

அந்தணர் சமம்தமம்/தவம் சுத்தம் /ஷாந்தி ஆர்ஜவம்ம் மத பக்தி/தயா சத்யம்

ஷத்ரியன்-அரசர் -தேஜஸ் பலம் சக்தி தைர்யம் -சொவ்ர்யம்-பொறுமை-வள்ளல்தன்மை-பெரு முயற்சி –

உத்சாகம்-நடுங்காமல் –

வைஸ்யன் -ஆச்திக்யம் தான நிஷ்டை டாம்பீகம் இன்றி -பிரம செவனும்

கிடைததுபோதுமஎன்றஎண்ணம் இன்றி –

பொதுவான பண்பு

அகிம்சா சத்யம்பூத பிரியம் -குதல் பேச்சு இன்றி -அகாமக்ரோத லோப-

ஆஸ்ரமதர்மமினி –

காமம் குரோதம் லோபம் பொறாமை இன்றி -பொதுவான தர்மம் –

564

சமுதாயம் வாழ வளர்க்க -நான்கு

தேவர் -மலை காற்று யம தர்ம

நம் பூஜை செய்து அவர் கார்யம்

ஆஸ்ரம தர்மம் சொல்கிறார் இனி

நைஷ்டிகன்-கல்யாணம் இன்றி –

பீஷ்மர் நைஷ்டிக பிரமச்சாரி இல்லை-சந்தனு அரசன் -பின்பு

ஹனுமான் -அப்படி இல்லை

-குருகுலம் -சுக போகம்சந்தனம் வெத்தலை பாக்கு மெத்தை தூக்கம் கூடாது ப்ரகமசாரிக்கு

ஸ்நான போஜன– வாக்கை கட்டுபடுத்தி -ஜப சிந்தனை-ஞானம் வைராக்கியம் வளர

காயத்ரி திரு மந்த்ரம்-சந்தா வந்தனசம்

பிராமணர் ஆச்சர்யகுரு பக்தி பசு -கல்வியில் கண் வைத்து

6 /9 /12 வருஷம் கற்று தஷனை கொடுத்து

ஆச்சார்யர் சொன்ன வழி தர்ம வழி முன்னோர் வழி

கிரகஸ்தன்-மனம் பக்குவம் அடைந்து -இல்லறத்தில் நல்லறம் செய்யலாமே

குரு பக்தி முக்கியம்

இல்லறம் அல்லது நல்லறம் இல்லை

அனைவரையும் போஷிப்பது –

அக்னி கார்யம்-மக்கள் பெற்று நல்லவனாக

உறவுக்காரர்கள்

ப்ரக்மசாரி சன்யாசிக்கு இவன் தான் உதவ வேண்டும் –

பணம் சம்பாதிக்க -அதிகாரம் பொறுப்பு -இரண்டும் –

சமுதாய நன்மை தர்மம் நோக்கம் வேண்டும் -இலக்கிய பணி-

பகிர்ந்து கொடுக்க வேண்டும் -நம்னக்காகா அமைத்து கொடுத்து இருக்கிறார்

பொதுவான-ரசிக்க அவன் இருக்கிறான் என்ற எண்ணம்

யாருக்கும் கஷ்டம் இன்றி

அடுத்த அத்யாயம் வான பிரசத சன்யாச தர்மம் சொல்கிறார்

565-

11 -18 அத்யாயம்-பார்த்து வருகிறோம் –

வன -காட்டில் கழிக்க -மனைவி உடனேயோ தனியாகவோ  சென்று-

கையையே பாத்ரம்-சமைத்து உண்ணாமல்–

காடுகளில் நதி நீர் -இயற்க்கை உடன் வாழ –

காய் கனி வகைகள்-உண்டு-ஆரோக்கியம்-

வாழ்வுடன் இசைந்து –

செயற்கை சமுதாய நாசம்- மாசுகட்டுப்பாடு திட்டம்-

உரங்கள் கெடுக்காத -காய் -ரிஷிகள் உத்சாகமாக –

மிருகங்கள் சக்தி இயற்கை உணவால்

த்யானித்து மேல்லோகம்

சந்நியாசி-காஷாயம் தண்டம் மட்டும் இல்லை-

மூன்று விஷயம் அடக்கி

மௌனம் -வாக்கு உடல் மனசை கட்டு படுத்தி

மௌன  விரதம் முக்கியம்-

ஆசை படாமல்

பிரணாயாமம் செய்துமனசை கட்டுபடுத்தி -பகவத் த்யானம்- விஷய சுக பற்று அற்று

ஏழு வீடுகளில் பிச்சை எடுதுநீரில் சுத்தம்

நகரம் போகாமல்

ஒரு நாள் இரவுஒர் இடம் -பற்று வராமல் இருக்க –

நம்குடும்பம் வேண்டாம் என்று வந்த பின்பிரர்

அவ தூதர் அனைத்தையும் துறந்து

ஞானி பாலன் போல்

ஜடம் போல் இருப்பார்

ஞானி -வேதம் மட்டும் படித்து நடை முறை

உயர்ந்த சன்யாசிகள்

சண்டை உடம்பால் யார் இடம் இன்றி

ஆத்மா ஞான மாயம் புரிந்து –

அனசூயை இன்றி -ஆச்சார்யர் மூலம் அறிந்துதொண்டுபுரிந்து –

அறிவு ஆசை அன்பு பக்தி வைராக்கியம் இருக்க வேண்டும் சன்யாசிக்கு

பொறுமை முக்கியம்

வானபிரச்தர் ஹிம்சிக்காமல்

குருகச்தர் அனைவருக்கும் சேவை

பிரமச்சாரி குரு வந்தனம்

பொதுவான தர்மம்

அனைத்துக்குள்ளும் நான் -பக்தி செய்வதே

பக்தி தொடக்கம் இது -இனி மேல் பக்தி உபதேசம் .

566–

சார்வே தவ நெறிக்கு -தாமோதரன் தாள்கள்

கார் மேனி வண்ணன் கமலா நயனத்தன்

நீர் அனைத்தும் அவனே

-பேர் வானவர்கள் பிதற்றும்

பக்தி செய்வதை உணர்த்தும் பாசுரம்

கோடை வள்ளல் அழகன் திரு நாமங்கல்பெருமை திரு கண்கள் பெருமை அறிந்து பக்தி

நெறி =வழி பக்தி

பிரமத்தை அறிந்து பிரமத்துக்கு சமமாக ஆகிறான்

அமிர்தம் மோஷம் அடைய ஒரே வழி –

ஞானத்தால் தான் மோஷம் -பகவானை பற்றிய ஞானம் ஆசை பணிவு தான்

ஈடு பாடு ஆர்வம் ஸ்ரத்தை ஒன்றே வேண்டும்

பணிவு பக்தி அன்பு ஈடுபாடே பக்தி

பேச்சு உடல் மனம் மூன்றும்யீடு பட்டு பக்தி

உலக விஷயத்தில் ஈடு பட்டால் சம்சாரம்

புரிந்து கொண்டு மனம் மொழி உடம்பு -அவனை நினைவில் கொண்டு திரு நாமம் பாடி கையால் அர்ச்சித்து-

பக்தன் ஆவதற்கு ஒன்றே வழி –

ஞானம் முற்றி -devotion

ஒதுக்காமல் ஈடு பட்டு அன்பால் செய்வதே –பக்தி -wisdom –

konwledge  முதல் படி

பக்தி சாதனம் பக்தன்பெருமை -முக்யமான அத்யாயம் இது

அர்த்தம் புரிந்து ஆனந்தம் அடைவோம்

ஷாந்தி தவம் –

நிம்மதி எப்படி அடைவது -கொடுத்தல் மட்டும் இல்லை-

கர்ம யோகம் விடாமல் செய்து

மனம் தெளிந்து

அறிவு

வளர பக்தி

பொதுவான ஆஸ்ரம வரண தர்மங்கள் விடாமல் –

படித்தால் மட்டும் அடைய முடியாது அனுஷ்டானமும் வேண்டும்

கோவிலுக்கு போகும் பொழுதே சிந்தனை வேற இடம் போகுமே

மனசு நிலைக்காமல்-வேறு எங்கோ திரிய –

அநேக கால பாபம்- மூடி கொண்டு தடுக்க

த்யானம் ஈடு படாமல் மனம் -பழக்கம் இன்றி –

ஒரே லஷ்யம் ஒன்றையே நினைத்து புத்தி சிதற விடாமல் கூர்மையாக

ஒன்றான பகவான் அனைத்தையும் அருளுவான் –

அறிவு முதிர்ந்து பக்தி-நூறு யாகம் கொண்டும் இல்லாமல் ஞானி எனக்கு பிரியம்

என்னை பற்றிய ஞானம் -பக்தி யோக நிஷ்டன் -என் ஆத்மா

பக்தன் பெருமை சொன்னாய்

 பக்தி எப்படி செய்ய வேண்டும் சொல்ல போகிறார் கேட்ப்போம்

11-15

4/5–aëimä mahimä mürter
laghimä präptir indriyaiù
präkämyaà çruta-dåñöeñu
çakti-preraëam éçitä
guëeñv asaìgo vaçitä
yat-kämas tad avasyati
etä me siddhayaù saumya
añöäv autpattikä matäù

Among the eight primary mystic perfections, the three by which one
transforms one’s own body are aëimä, becoming smaller than the smallest;
mahimä, becoming greater than the greatest; and laghimä, becoming lighter than
the lightest. Through the perfection of präpti one acquires whatever one desires,
and through präkämya-siddhi one experiences any enjoyable object, either in
this world or the next. Through içitä-siddhi one can manipulate the
1141
subpotencies of mäyä, and through the controlling potency called vaçitä-siddhi
one is unimpeded by the three modes of nature. One who has acquired
kämävasäyitä-siddhi can obtain anything from anywhere, to the highest possible
limit. My dear gentle Uddhava, these eight mystic perfections are considered to
be naturally existing and unexcelled within this world.

6/7–anürmimattvaà dehe ‘smin
düra-çravaëa-darçanam
mano-javaù käma-rüpaà
para-käya-praveçanam
svacchanda-måtyur devänäà
saha-kréòänudarçanam
yathä-saìkalpa-saàsiddhir
äjïäpratihatä gatiù

The ten secondary mystic perfections arising from the modes of nature are
the powers of freeing oneself from hunger and thirst and other bodily
disturbances, hearing and seeing things far away, moving the body at the speed
of the mind, assuming any form one desires, entering the bodies of others, dying
when one desires, witnessing the pastimes between the demigods and the
celestial girls called Apsaräs, completely executing one’s determination and
giving orders whose fulfillment is unimpeded.

8/9–tri-käla-jïatvam advandvaà
para-cittädy-abhijïatä
agny-arkämbu-viñädénäà
pratiñöambho ‘paräjayaù
etäç coddeçataù proktä
yoga-dhäraëa-siddhayaù
yayä dhäraëayä yä syäd
yathä vä syän nibodha me

The power to know past, present and future; tolerance of heat, cold and
other dualities; knowing the minds of others; checking the influence of fire,
sun, water, poison, and so on; and remaining unconquered by others—these
constitute five perfections of the mystic process of yoga and meditation. I am
simply listing these here according to their names and characteristics. Now
please learn from Me how specific mystic perfections arise from specific
meditations and also of the particular processes involved.

.17–nirguëe brahmaëi mayi
dhärayan viçadaà manaù
paramänandam äpnoti
yatra kämo ‘vaséyate

One who fixes his pure mind on Me in My manifestation as the impersonal
Brahman obtains the greatest happiness, wherein all his desires are completely
fulfilled.

18–çvetadvépa-patau cittaà
çuddhe dharma-maye mayi
dhärayaï chvetatäà yäti
ñaò-ürmi-rahito naraù

A human being who concentrates on Me as the upholder of religious
principles, the personification of purity and the Lord of Çvetadvépa obtains the
pure existence in which he is freed from the six waves of material disturbance,
namely hunger, thirst, decay, death, grief and illusion.

34–janmauñadhi-tapo-mantrair
yävatér iha siddhayaù
yogenäpnoti täù sarvä
nänyair yoga-gatià vrajet

Whatever mystic perfections can be achieved by good birth, herbs,
austerities and mantras can all be achieved by devotional service to Me; indeed,
one cannot achieve the actual perfection of yoga by any other means

35–sarväsäm api siddhénäà
hetuù patir ahaà prabhuù
ahaà yogasya säìkhyasya
dharmasya brahma-vädinäm

My dear Uddhava, I am the cause, the protector and the Lord of all mystic
perfections, of the yoga system, of analytic knowledge, of pure activity and of
the community of learned Vedic teachers.

36–

aham ätmäntaro bähyo
‘nävåtaù sarva-dehinäm
yathä bhütäni bhüteñu
bahir antaù svayaà tathä

Just as the same material elements exist within and outside of all material
bodies, similarly, I cannot be covered by anything else. I exist within everything
as the Supersoul and outside of everything in My all-pervading feature.

11-16-

8–sa tadä puruña-vyäghro
yuktyä me pratibodhitaù
abhyabhäñata mäm evaà
yathä tvaà raëa-mürdhani

At that time I enlightened Arjuna, the tiger among men, with logical
arguments, and thus in the front of the battle Arjuna addressed Me with
questions in the same way that you are now inquiring

9–aham ätmoddhaväméñäà
bhütänäà suhåd éçvaraù
ahaà sarväëi bhütäni
teñäà sthity-udbhaväpyayaù

My dear Uddhava, I am the Supersoul of all living entities, and therefore I
am naturally their well-wisher and supreme controller. Being the creator,
maintainer and annihilator of all entities, I am not different from them.

10–ahaà gatir gatimatäà
kälaù kalayatäm aham
gunäëäà cäpy ahaà sämyaà
guëiny autpattiko guëaù

I am the ultimate goal of all those seeking progress, and I am time among
those who exert control. I am the equilibrium of the modes of material nature,
and I am natural virtue among the pious.

12–hiraëyagarbho vedänäà
manträëäà praëavas tri-våt
akñaräëäm a-käro ‘smi
padäni cchandusäm aham

hiraëya-garbhaù—Lord Brahmä; vedänäm—of the Vedas; manträëäm—of
mantras; praëavaù—the oàkära; tri-våt-consisting of three letters;
akñaräëäm—of letters; a-käraù—the first letter, a; asmi—I am; padäni—the
three-line Gäyatré mantra; chandasäm—among sacred meters; aham—I am.

Among the Vedas I am their original teacher, Lord Brahmä, and of all
mantras I am the three-lettered oàkära. Among letters I am the first letter,
“a,” and among sacred meters I am the Gäyatré mantra

20–térthänäà srotasäà gaìgä
samudraù sarasäm aham
äyudhänäà dhanur ahaà
tripura-ghno dhanuñmatäm

tirthänäm—among holy places; srotasäm—among flowing things; gaìgä—the
sacred Ganges; samudraù—the ocean; sarasäm—among steady bodies of water;
aham—I am; äyudhänäm—among weapons; dhanuù—the bow; aham—I am;
tri-pura-ghnaù—Lord Çiva; dhanuù-matäm—among those who wield the bow.

Among sacred and flowing things I am the holy Ganges, and among steady
bodies of water I am the ocean. Among weapons I am the bow, and of the
wielders of weapons I am Lord Çiva.

38–mayeçvareëa jévena
guëena guëinä vinä
sarvätmanäpi sarveëa
na bhävo vidyate kvacit

mayä—Me; éçvareëa—the Supreme Lord; jévena—the living entity;
guëena—the modes of nature; guëinä—the mahat-tattva; vinä-without;
sarva-ätmanä—the soul of all that exists; api—indeed; sarveëa—everything;
na—not; bhävaù—existence; vidyate—there is; kvacit—whatsoever.

As the Supreme Lord I am the basis of the living entity, of the modes of
nature and of the mahat-tattva. Thus I am everything, and nothing whatsoever
can exist without Me.

44–tasmäd vaco manaù präëän
niyacchen mat-paräyaëaù
mad-bhakti-yuktayä buddhyä
tataù parisamäpyate

Being surrendered to Me, one should control the speech, mind and life air,
and then through loving devotional intelligence one will completely fulfill the
mission of life.

11-17

9–çré-bhagavän uväca
dharmya eña tava praçno
naiùçreyasa-karo nåëäm
varëäçramäcäravatäà
tam uddhava nibodha m

The Supreme Personality of Godhead said: My dear Uddhava, your question
is faithful to religious principles and thus gives rise to the highest perfection in
life, pure devotional service, for both ordinary human beings and the followers
of the varëäçrama system. Now please learn from Me those supreme religious
principles.

10–ädau kåta-yuge varëo
nåëäà haàsa iti småtaù
kåta-kåtyäù prajä jätyä
tasmät kåta-yugaà viduù

In the beginning, in Satya-yuga, there is only one social class, called haàsa,
to which all human beings belong. In that age all people are unalloyed devotees
of the Lord from birth, and thus learned scholars call this first age Kåta-yuga, or
the age in which all religious duties are perfectly fulfilled.

11–vedaù praëava evägre
dharmo ‘haà våña-rüpa-dhåk
upäsate tapo-niñöhä
haàsaà mäà mukta-kilbiñäù

In Satya-yuga the undivided Veda is expressed by the syllable oà, and I am
the only object of mental activities. I become manifest as the four-legged bull of
religion, and thus the inhabitants of Satya-yuga, fixed in austerity and free from
all sins, worship Me as Lord Haàsa.

13–vipra-kñatriya-viö-çüdrä
mukha-bähüru-päda-jäù
vairäjät puruñäj jätä
ya ätmäcära-lakñaëäù

In Tretä-yuga the four social orders were manifested from the universal
form of the Personality of Godhead. The brähmaëas appeared from the Lord’s
face, the kñatriyas from the Lord’s arms, the vaiçyas from the Lord’s thighs and
the çüdras from the legs of that mighty form. Each social division was
recognized by its particular duties and behavior.

14–gåhäçramo jaghanato
brahmacaryaà hådo mama
vakñaù-sthaläd vane-väsaù
sannyäsaù çirasi sthitaù

The married order of life appeared from the loins of My universal form, and
the celibate students came from My heart. The forest-dwelling retired order of
life appeared from My chest, and the renounced order of life was situated
within the head of My universal form.

6–çamo damas tapaù çaucaà
santoñaù kñäntir ärjavam
mad-bhaktiç ca dayä satyaà
brahma-prakåtayas tv imäù

çamaù—peacefulness; damaù—sense control; tapaù—austerity;
çaucam—cleanliness; santoñaù—full satisfaction; kñäntiù—forgiveness;
ärjavam—simplicity and straightforwardness; mat-bhaktiù—devotional service
unto Me; ca—also; dayä—mercy; satyam—truth; brahma—of the brähmaëas;
prakåtayaù—the natural qualities; tu—indeed; imäù—these.

Peacefulness, self-control, austerity, cleanliness, satisfaction, tolerance,
simple straightforwardness, devotion to Me, mercy and truthfulness are the
natural qualities of the brähmaëas.

17–tejo balaà dhåtiù çauryaà
titikñaudäryam udyamaù
sthairyaà brahmanyam aiçvaryaà
kñatra-prakåtayas tv imäù

tejaù—dynamic power; balam—bodily strength; dhåtiù—determination;
çauryam—heroism; titikñä—tolerance; audäryam—generosity;
udyamaù—endeavor; sthairyam—steadiness; brahmaëyam—being always eager
to serve the brähmaëas; aiçvaryam—leadership; kñatra—of the kñatriyas;
prakåtayaù—the natural qualities; tu—indeed; imäù—these.

Dynamic power, bodily strength, determination, heroism, tolerance,
generosity, great endeavor, steadiness, devotion to the brähmaëas and leadership
are the natural qualities of the kñatriyas.

18–ästikyaà däna-niñöhä ca
adambho brahma-sevanam
atuñöir arthopacayair
vaiçya-prakåtayas tv imäù

ästikyam—faith in Vedic civilization; däna-niñöhä—dedicated to charity;
ca—also; adambhaù—being without hypocrisy; brahma-sevanam—service to
the brähmaëas; atuñöiù—remaining dissatisfied; artha—of money;
upacayaiù—by the accumulation; vaiçya—of the vaiçyas; prakåtayaù—the
natural qualities; tu—indeed; imäù—these.

Faith in Vedic civilization, dedication to charity, freedom from hypocrisy,
service to the brähmaëas and perpetually desiring to accumulate more money
are the natural qualities of the vaiçyas.

19–çuçrüñaëaà dvija-gaväà
devänäà cäpy amäyayä
tatra labdhena santoñaù
çüdra-prakåtayas tv imäù

Service without duplicity to the brähmaëas, cows, demigods and other
worshipable personalities, and complete satisfaction with whatever income is
obtained in such service, are the natural qualities of çüdras.

28–säyaà prätar upänéya
bhaikñyaà tasmai nivedayet
yac cänyad apy anujïätam
upayuïjéta saàyataù

säyam—in the evening; prätaù—in the morning; upänéya—bringing;
bhaikñyam—food that is collected by begging; tasmai—unto him (the äcärya);
nivedayet—one should deliver; yat—that which; ca—also; anyat—other
things; api—indeed; anujïätam—that which is permitted; upayuïjéta—one
should accept; saàyataù—being fully controlled.

In the morning and evening one should collect foodstuffs and other articles
and deliver them to the spiritual master. Then, being self-controlled, one should
accept for oneself that which is allotted by the äcärya

51–yadåcchayopapannena
çuklenopärjitena vä
dhanenäpéòayan bhåtyän
nyäyenaiväharet kratün

A householder should comfortably maintain his dependents either with
money that comes of its own accord or with that gathered by honest execution
of one’s duties. According to one’s means, one should perform sacrifices and
other religious ceremonies

52–kuöumbeñu na sajjeta
na pramädyet kuöumby api
vipaçcin naçvaraà paçyed
adåñöam api dåñöa-vat

A householder taking care of many dependent family members should not
become materially attached to them, nor should he become mentally
unbalanced, considering himself to be the lord. An intelligent householder
should see that all possible future happiness, just like that which he has already
experienced, is temporary

11-18-

8–agnihotraà ca darçaç ca
paurëamäsaç ca pürva-vat
cäturmäsyäni ca muner
ämnätäni ca naigamaiù

The vänaprastha should perform the agnihotra, darça and paurëamäsa
sacrifices, as he did while in the gåhastha-äçrama. He should also perform the
vows and sacrifices of cäturmäsya, since all of these rituals are enjoined for the
vänaprastha-äçrama by expert knowers of the Vedas.

9–evaà cérëena tapasä
munir dhamani-santataù
mäà tapo-mayam ärädhya
åñi-lokäd upaiti mäm

The saintly vänaprastha, practicing severe penances and accepting only the
bare necessities of life, becomes so emaciated that he appears to be mere skin
and bones. Thus worshiping Me through severe penances, he goes to the
Maharloka planet and then directly achieves Me

7–maunänéhäniläyämä
daëòä väg-deha-cetasäm
na hy ete yasya santy aìga
veëubhir na bhaved yatiù

One who has not accepted the three internal disciplines of avoiding useless
speech, avoiding useless activities and controlling the life air can never be
considered a sannyäsé merely because of his carrying bamboo rods.

24–pura-gräma-vrajän särthän
bhikñärthaà praviçaàç caret
puëya-deça-saric-chailavanäçrama-
vatéà mahém

The sage should travel in sanctified places, by flowing rivers and within the
solitude of mountains and forests. He should enter the cities, towns and
pasturing grounds and approach ordinary working men only to beg his bare
sustenance.

40/41–yas tv asaàyata-ñaò-vargaù
pracaëòendriya-särathiù
jïäna-vairägya-rahitas
tri-daëòam upajévati
surän ätmänam ätma-sthaà
nihnute mäà ca dharma-hä
avipakva-kañäyo ‘smäd
amuñmäc ca vihéyate

One who has not controlled the six forms of illusion [lust, anger, greed,
excitement, false pride and intoxication], whose intelligence, the leader of the
senses, is extremely attached to material things, who is bereft of knowledge and
detachment, who adopts the sannyäsa order of life to make a living, who denies
the worshipable demigods, his own self and the Supreme Lord within himself,
thus ruining all religious principles, and who is still infected by material
contamination, is deviated and lost both in this life and the next.

42–bhikñor dharmaù çamo ‘hiàsä
tapa ékñä vanaukasaù
gåhiëo bhüta-rakñejyä
dvijasyäcärya-sevanam

The main religious duties of a sannyäsé are equanimity and nonviolence,
whereas for the vänaprastha austerity and philosophical understanding of the
difference between the body and soul are prominent. The main duties of a
householder are to give shelter to all living entities and perform sacrifices, and
the brahmacäré is mainly engaged in serving the spiritual master.

45–bhaktyoddhavänapäyinyä
sarva-loka-maheçvaram
sarvotpatty-apyayaà brahma
käraëaà mopayäti saù

My dear Uddhava, I am the Supreme Lord of all worlds, and I create and
destroy this universe, being its ultimate cause. I am thus the Absolute Truth,
and one who worships Me with unfailing devotional service comes to Me.

46–iti sva-dharma-nirëiktasattvo
nirjïäta-mad-gatiù
jïäna-vijïäna-sampanno
na cirät samupaiti mäm

Thus, one who has purified his existence by execution of his prescribed
duties, who fully understands My supreme position and who is endowed with
scriptural and realized knowledge, very soon achieves Me.

47–varëäçramavatäà dharma
eña äcära-lakñaëaù
sa eva mad-bhakti-yuto
niùçreyasa-karaù paraù

Those who are followers of this varëäçrama system accept religious
principles according to authorized traditions of proper conduct. When such
varëäçrama duties are dedicated to Me in loving service, they award the
supreme perfection of life.

48–etat te ‘bhihitaà sädho
bhavän påcchati yac ca mäm
yathä sva-dharma-saàyukto
bhakto mäà samiyät param

My dear saintly Uddhava, I have now described to you, just as you inquired,
the means by which My devotee, perfectly engaged in his prescribed duty, can
come back to Me, the Supreme Personality of Godhead.

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -547-556-ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் …

547-

பாகவத புராணம் பாராயணம் கண்ணனுக்கு ஆனந்தம்-

11 -10 அத்யாயம் இறுதி –

முக்திக்குவழி-அந்தமில் பேர் இன்பம் அடைய-

முக்தன் பெருமை சொல்கிறார் –

தேகம் ஆத்மா வெவ்வேறு என்று புரிந்து -இரட்டை-சுகம் துக்கம் -சமமாக -கொண்டு

ஆத்மா மிக உயர்ந்தவர் ஆனந்த மயம் ஞான மயம் –அழிவில்லாதது –

உத்தவர்-குணத்துக்கு ஆள் படாமல்-உடலுக்குள் சிறைப் பட்டவன்- உணர்ந்த யோகிகள் பற்றி அறிய ஆசை –

ஞான யோகி -சித்த பிரக்ஜ்ணன்-ஞானி யோகி பற்றி அறிய ஆசை அர்ஜுனன் கேட்டான்-

அது போல் உத்தவர் கேட்க

11 ஸ்கந்தம் பக்த முக்தநித்யர் அடையாளம் சொல்கிறார்

பக்தர் -தடை பட்டு இருக்கிறவர்-முக்தர் விடுபட்டு -நித்யர் -வாசனையே இன்றி –

ஆத்மாவுக்கு இயற்கையால்தடை இல்லை-கர்மா ஆத்மா செய்ய முடியாதே சரீரம் தொடர்பால்-

முதல் பிறவி-ஓன்று இல்லை-ஆதி தெரியாது -ஆத்மா நித்யம்

உடலுக்கும் ஆதி இல்லை-அந்தம் உண்டு –

சோகம்மோகம்-சுகம் துக்கம்-கர்ம ஆதீனம்-இயற்க்கை இல்லை-

அறிவின்மை-கர்ம-ஜன்ம-சுழல்-யாரையும் விடாது

அருள் மாகடல் க்ருபா சமுத்திர பெருமாள் புஷ்கரணி ஆதி சேஷன்

ஆதி சேஷன்-கருடன் சண்டை- தீர்க்க பால சயனம்–

சம்சார மரம்-இரண்டு பறவை-பரமாத்மா -ஜீவாத்மா -உண்டு உழலும் ஆத்மா –

முக்தி அடைய வழி

முதலில் சிறை பட்டு இருக்கிறோம் தெரிந்து கொண்டு-

இனி செயல் செய்யாமல்- ஈஸ்வரன் செய்விக்கிறான்-அவன் ப்ரீதிக்காகா விதித்த செயலையே செய்து

வேறுபாடி களைந்து சமமாக பார்க்க பார்க்க முக்தி அடைவான் .

548-

வேத வேதாந்தம் திரண்ட கருத்துக்கள்  சொல்ல வந்தது பாகவத புராணம்

ஞானம் த்யானம் முதிர்ந்து பக்தி மூலம் முக்தி –

பக்தி செய்வதுஎப்படி சொல்கிறார் அடுத்து –

உடல் வேறு ஆத்மா வேறு அறிந்து –

பலன் ஆசை இன்றி- நான் செய்கிறேன் எண்ணம் விட்டு அவன் செய்விக்கிறான் என்று

பாபம் செய்ய கூடாது புண்ணியம் செய்து பலன் எதிர் பார்க்காமல் அவன் இடம் சமர்பித்து

அவன் செய்விக்கிறான் என்ற எண்ணம்-கொண்டு -மனம் புலன் அவன் இடம் ஈடு பட்டு –

நல்ல தர்மங்களில் ஈடு பட்டு-குளித்து உண்டு-அமர்ந்து உண்டு-தர்ம சாஸ்திரம் வழி -சென்று –

இதிகாச புராணம் ரிஷிகள் அருளிய முறை படி வாழ்ந்து –

த்ரி காலம் உணர்ந்தவர்கள்-பகவானால் அனுப்பப்பட்டு உபதேசிக்கிறார்கள் –

சாதுக்களுடன் சேர்ந்து இருந்து தர்மம் உபதேசிப்பது படி நடந்தால் போதும் –

பக்தி முளைக்கும்

கீழ் சொன்னது களை அறுக்க -இனி பயிர் வளர்க்க –

பக்தி ஏற்படுவது சொல் -எளிதாக சொல் -கேட்கிறார் உத்தவர் –

உன் திரு அடி பற்றினவர்-கேட்கிறேன்

பக்தனை பற்றி புகழ்கிறார் முதலில் -பக்தி மாகாத்ம்யம் சொல்லாமல் பக்தன் மகாத்மயம் சொல்ல ஆரம்பிக்கிறார் –

அத்தனை ஆசை -வலை பட்டவன் பெருமை அடுக்கி -சொல்லி சொல்லி -மாய்ந்து போகிறார்

-என் பக்தன் உயர்ந்தவன்-கண்ணனே சொன்னால் அது போல் ஆக ஆசை வளருமே –

வாசுதேவ -சர்வம் மகாத்மா துர் லபம்-இவன் அன்றி நான் இல்லை -மம ஆத்மா –

 கிருபாளு-கருணை

விரோதம் இன்றி

பொறுமை காத்து

சத்யம்

குற்றம் இன்றி

சமமாக அனைவரையும்

ஆசையால் பீடிக்க படாமல்

அகிஞ்சனன்

குறைத்து யுண்டு –

ஆழ்ந்த பெருமை காம்பீரம்

வேறு பாடு அற்று

காமக்ரோத இன்றி

துர்மானம் அகங்காரம் இன்றி

நடப்பு கருணையே வடிவு

உலக விஷயம் துரந்து என்னையே சர்வமாக கொண்டவர்

549-

ப்ரீதி கார்யகைங்கர்யம்-

அனுபவ ஜனித ப்ரீதி –

அறிந்து கொண்டு-அதனால் -அனுபவம் -பரிதி வளர்ந்து -கைங்கர்யம்

பால் என்கோ நான்கு வேத பயன் என்கோ சாதி மாணிக்கம் என்கோ –

தெவிட்டாத இன்பம்-ஆரா அமுதம்-பக்தி எளிது -ச்வாபவிகமாக ஈர்க்க படுவோம் –

தடுப்பை நீக்கி நிஒல் போதும்

வணக்குடை தவ நெறி-பணிவு-கனிவும் –

அறிவு கனிவு பணவு பணிவு வணக்கம் விருப்பம் துடிப்பி வெறுப்பு காதல் நவ ரசம் கூட்டு

வாயார பாடி-ஸ்ரத்தை உடன் கதை கேட்டு த்யானித்து

அனைத்தையும் சமர்ப்பித்து -உத்சவம் கொண்டாடி –

சேவித்து கொண்டிருக்கலாமே -அத அத்புத உத்சவங்கள்-ஆடி பாடி நினைந்து உருகி

காலை மாலை கமல மலர் இட்டு-திரு கை தல சேவை-

யாத்ரை-மேற்கொண்டு-புண்ணிய பூமி- மீண்டும் மீண்டும் சென்று

உகந்து அருளின நிலங்கள் –கைங்கர்யம்-கடைத்தலை சீயக்க பெற்றால் கடி வினை களையலாமே

புனித நதி நீராடுதல்–பசுக்கள்-புல் போட்டு ஆராதிக்கிறாய்

வைஷ்ணவர்

த்யானித்து

காற்று பிராணாயாமம் –

தர்ப்பணம் செய்து

சூர்யன் அக்னி வாயு எங்கும் இருக்கிறேன் –

சது சேவை செய்ய பக்தி வளரும்

550-

சம்சார விஷ விருஷம்-கேசவ பக்தி -ஒரு பழம்

-தத் பக்தர்வா சமாகமம் -மெய் அடியார் உடன் சேர்ந்து இருப்பது ஒரு பழம் –

பாலை வனத்தில் சோலை போல் -இதில் சாது சேர்க்கை சிறந்தது -கிடைக்கா விடில் கேசவ பக்தி-ராமானுஜர்

11 அத்யாயம் கடைசியில்-

சத் சங்கம் இன்றி பக்தி வராது -ரகசியம் அந்தரங்கர் நீர் சொல்கிறேன் –

அறக் கட்டளைகள் பல -இதற்க்கு தான்

௧௨ அத்யாயம் சாது சாகாமம் மகிமை சொல்கிறான்

ஈட்டம் கண்டிட கூடுமேல்

அடியார் குழாம் களை உடன் கொடுவது

அந்தமில் பேர் இன்பத்து அடியாரோடு இருந்தமை-

இன்னும் அங்கும் சத்சந்தம்-அங்கு நித்தியமாய் குறை அற்று கிடைக்கும் –

அனைவரும்பங்கு கொண்டு -அனுபவ பரிமாற்றம் –

நம் ஆழ்வாருக்கு ஒரே மதுர கவி ஆழ்வார் -சேர்ந்த பெருமை-

அவனை பற்றி அறிவிப்பவர்களே சாதுக்கள் தானே

அரக்கன்-குகன்-கஜேந்திர கதை சொல்லி சொல்லி -ஆசை உடன் சொல்லி சொல்லி

அதிருப்தி அமிர்த ரூபாயா -போரும் என்ற எண்ணம் வராத ஆரா அமிர்தம் இவன் –

ராமானுஜர் ஆழ வந்தார் பட்ட கஷ்டம் சொல்லி மனசுக்கு ஆறுதல்

தவறை திருத்தி நல் வழி படுத்தி –

தொண்டு செய்வது அவனுக்கு தொண்டு போல்

குழந்தைகளுக்கும் நல்லது -ஒத்த எண்ணம்- பக்திமான்-கூட்டம்

மரபு வழக்கம்-அறிவார்கள்-

இது இருந்தால் தான் பக்தி வளரும் –

யோகம்-அத்யயனம்-தபம்-தாகம்-விரதம்/குளம் வெட்டி விட சாது சமாகமே திருப்தி இன்பம் கொடுக்கும்

தீர்த்த யாத்ரை புண்ய ஷேத்திர யாத்ரை சத் சங்கம் பலனுக்கு தானே

551

திருநாம சங்கீர்த்தனம் -ஆடி பாடி –

கபிஸ்தலம்- கஜேந்திர வரதன்-ஆற்றான் கரை கிடக்கும் கண்ணன்-

ரமா மணி தாயார்-முனிவருக்கு சேவை-

முதலை சிறைப் பட்டு -கிடந்த யானை ரஷிக்க –

மெய்யடியார் உடன் சேர்ந்து -நாராயணனை ஸ்தோத்ரம் பண்ண

11 -12 -சத் சங்கம்மகிமை -சொல்கிறார்-

சுக்ரீவன்-ஜாம்பவான் ஹனுமான்-கூட இருந்து –

ஜடாயு/யானை/குகன்/கூனி /விரஜை ஐஞ்சு லஷம் பெண்கள்

பசு மாடு-கற்று கறவை கணங்கள் பல கரந்து -வள்ளல் பெரும் பசுக்கள்

கிருஷ்ணன் பக்தி  இருக்கும் சாது தானே மாடுகள் கூட்டம்-

கிருஷ்ணா பக்தி மட்டுமே வேண்டும்-பக்திமுக்தி கொடுக்கும் பரம போக்கியம் என்று அறிந்தவர் கூட்டம் –

சத் சங்கம் கூட்டத்துக்குள் அவனும் சேருகிறான்-புலவர் நெருக்குஉகந்த பெருமாள்-

ராச கிரீடை -சேவா குஞ்-

இம்லி தலா -புளிய மரம்-உட்கார்ந்து கோபி பெண்கள் நினைத்து

வெளுத்த திரு மேனி -மீண்டும் கருத்த திரு மேனி -அடைவாராம்-

அசை போடுவது போல்-இன்பம் படும் படி சாது சமாகம்-

கர்மம் தொலைந்து அவனை அடைய -இதுதான் முதல் படி கட்டு -சத்சங்கம் முக்கியம்-

சத்தாக இருக்க –இது தேவை-

தர்மம் நிலை நாட்ட வந்தான்- சாது சமாகம் வேண்டும் -சர்வ தரமான் பரித்யஜ்ய சொல்கிறாயே

நித்ய நைமித்திய கர்மம் செய்ய வேண்டுமா -நம் சார்பில் கேட்கிறார் –

அறிவு முற்ற முற்ற-பக்தி வளர – -கர்மம் கூடுமா –

சுகர் -வேத வியாசர் வால்மீகி போல்வார் நிலை நாம் இல்லையே

ராமானுஜர் ஆளவந்தார் நாத முனி விட வில்லை

கைங்கர்யமாக -செய்வார் –

552-

விதிக்க பட்ட கர்மம் விடாமல் செய் -ஞான யோகம் விட உசந்தது -கீதை-

பக்தி பிறந்தாலே திருப்தி –

அடிப்படை ஆசார்யம் விட கூடாது -வர்ணாஸ்ரம தர்மம் விடாமல் செய்ய வேண்டும் –

ஸ்ரார்தம் -விடாமல்

ஸ்ருது ஸ்மிர்த்தி மம வாக்கியம்- நடக்காதவன் மம துரோகி -அடிப்படை கர்மம் இவை-

அவர் உள்ள ப்ரீதியால் -பித்ருக்கள் இடம் சேரும் –

பக்தி நம்பிக்கை-சனாதன தர்மம்-கேள்விகேட்டே பழக்கம்-

பக்தி-அன்பு-முழு முதல் கடவுள்- ஆக்ஜை-நம்பிக்கை வேண்டுமே –

பக்தி வளர மனம் தெளிவி-அன்பு தவள- கர்மம்-செய்து பாபம்குரைத்து

 பாவிப்பு குறைந்து மணம் தெளிவு  கிட்டும் –

11 -12 அத்யாயம் -நியதம் குறு கர்மத்வம் –

சம்சாரம் பழைய மரம்-இரண்டு விதைகள் பாபம் புண்ணியம்

ஆழமான வேர் -சூர்யா லோகம் வரை பரவி கிடக்கும் –

சதா மூல -நூறு நூறு வாசனை-பூமிக்கு அடியில் வேர்

சத்வம் ராஜச்தமஸ் நாலாம்

ஐந்து கிளைகள் -பஞ்ச பூதம்

ஐந்து ரசம்-சப்த -கந்தம்

சின்ன கிளைகள்-கர்ம ஞான இந்திரியங்கழ்மனஸ் ஆக ௧௧

மூன்று பட்டை-வாதம் பித்தம் கபம்

ஆகாசம் வரை பரவி இருக்கும் –

சாமான்ய மக்கள்- உடம்பு -பழுத்த பலம் உண்டு

பரம ஹம்ச முனிவர் அறிந்து கொண்டு-நிலை இல்லை -பெரிய கோடரியால் வெட்டுகிறான் –

ஞானம் என்னும் கோடரி-பற்றின்மை வைராக்கியம்-கொண்டே முடியும் –

வித்யை பிரம ஞானம் வேண்டும் –

ஹம்ச வடிவில் உபதேசிக்க போகிறான் -அடுத்த அத்யாயத்தில் கேட்ப்போம் –

553-

பரித்ராணாய -அவதார பலன்-

அன்ன பறவை-ஹம்ச அவதாரம்-ஆத்மா தத்வம் உபதேசிக்க -பிரமனுக்கும் சனத் குமாரர்களுக்கு

அவனை விட்டு ஒன்றும் இல்லை சர்வ வியாபி உள்ளும் புகுந்து –

ஒன்றாக காண்பதே காட்ஷி

11 -13 அத்யாயம்-சத்வம் ரஜஸ் தமஸ் -எங்கு எங்கு இருக்கின்றன

உபயோகம் மிக்க பகுதி

உடல் தொடர்பால்-ஆத்மா இயற்கையில் இல்லை -பாதிக்கும் –

ச்வாபத்தால் பாதிப்பு -ஸ்வரூபத்தால் இல்லை-

சத்வம் வளர்த்து -ரஜோ தமஸ் தள்ளி-பின்பு சத்வமும் தள்ளி முக்தி

ஆகமம்-பூஜா விதி-உபநிஷத் சாத்விகம்/கர்ம காண்டம்-வேத பாகம்-ராஜச/பாஷண்ட நாஸ்திக -தாமச

தண்ணீர் மூன்று -கங்கை யமுனை சாத்விக/வாசனை தண்ணீர் -ராஜச/கள் குடிக்க தாமச தண்ணீர்

பிரஜா மூன்று -சன்யாசிகள்/கர்மடன்-ராஜச -/செய்ய கூடாத கர்மம் செய்பவன்-தாமச

தேசம்-இடம்-வசிக்கும் இடம்-ஏகாந்தம்-சாத்விகம்-சாது சமாகம் சொன்னீர் -தவறானவர்கள் நடுவில் கூடாது –

வீதி-ராஜசம்/சொக்கட்டான் சூதாடல்-தாமச இடம் –

காலம்-பிரம முகூர்த்தம் விடிகாலை/சாயம் காலம்-ரஜோ /இரவு தமோ காலம்

கர்மங்கள் –நித்ய நைமித்திக -சாத்விகம்/காம்ய கர்மங்கள்-ராஜச /அபிசார கர்மா வைப்பு எடுப்பு சூன்யம் பில்லி தாமச

ஜன்மம் -பகவத் பக்தன் சாத்விக /

த்யானம்-பகவத் த்யானம்/ஆண்பெண் நினைவு  ராஜச/பகைவர்  நினைவு தமோ

மந்த்ரம்-பிரணவம்/காம்ய மந்த்ரம்-ராம கோபால மந்த்ரம்/அல்ப சுகம்-தாமச

சம்ஸ்காரம் -தண்ணீர் தெளித்து சாத்விக-தகுதி கொடுக்கும் கார்யம்

மனம் தகுதிள்ளதாக ஆக்குவது

உடம்பை-சுத்தி செய்து ராஜச

வீட்டை சுத்தி செய்வது -தாமச –

இப்படி விதம் விதம் அருளுகிறார் -மூங்கில் காட்டில் உரசி எறிந்து போவது போல் –

கர்மங்களில் சிக்கி உழன்று –

554-

கண்ணனே பாகவத புராண வடிவில் இருக்கிறான்-

உபதேசம் நிறைந்த அவதாரம்-புராணம்

11 -13 ஹம்ச அவதார சிறப்பு -கூறும் –

மனசை அடக்குவது  சுலபம் இல்லை

சம்சாரம் சூறாவளி அகன் காரம் மம காரம் -காம குரோத நெருப்பு-காக்க -வழி –

8th  ஸ்லோகம் உத்தவர் கேட்கிறார் –

தேகமே ஆத்மா -எண்ணம் போய் -கண்ட வழி போகாமல்-பகவான் வழி போக வேண்டும் –

மனம் பலம் வேண்டும் உறுதி உடன் சரியான முடிவு-

எடுப்பார்கை பிள்ளை போல் கண்டவர் சொல்வதை கேட்டு குழம்பி –

த்யான யோகம் செய்-மனம் தெளிவு அடையும் –

தேகம் வழி போகாமல் -சரியான ஆசனம்-பத்மாசனம்

நேர் கோட்டில் முதுகு

இரண்டு கண்களையும் மூக்கு நுனியில் வைத்து

பிராணாயாமம்-பிரணவம் சிந்தித்து -30 நாள் செய்து -3 வேளை நித்யம் -புலன்கள் தன்னடையே கட்டு படும் –

இது சுலபமான வழி –

ஹம்ச ரூபத்தில்-சனகன்-முதலோர் வர-நீர் யார் கேட்க –

என்னை தவிர இரண்டாது உண்டு இருந்தால் தான் நீர் யார்-

அனைவருக்குள்ளும் நீக்கமற -அனைத்தும் என் சரீரம் –

அனைத்தும் ஒன்றே -தத் தவம் அஸி ச்வேகேது –

அதே பரமம் அனைத்துக்குள்ளும் –

555-

உணர்வில் உம்பர் ஒருவனை–உணர்வினுள்ளே இருத்தினேன்

அதுவும் அவனது இன் அருளே-யானும் தானாய் ஒழிந்தான் –

ஹம்ச ரூபத்தில் உபதேசிக்கிறார் இதையே –

பேச்சிலோ புலன்களால் அறிய முடித்தவன்

திரு கண்ணன் குடி அரவிந்த நாயகி தாயார் -தாமோதர நாராயணன்

வசிஷ்டர் வெண்ணெய் ஆராதனம் -திருடி போக -அவனே இவன் அறிந்து கொண்டார் வசிஷ்டர் –

உன்முயர்ச்சி ஒரு துளி இருந்தால் அவன் அனுக்ரகம் உதவ ஆரம்பிக்கும் –

ஜீவன் ஞான ஆனந்த மாயம்

கர்ம சம்பந்தத்தால் உடலில் சேர்ந்து

-கனவு -ஸ்வாப தசை-

-ஜாக்ரதை ஸ்வாப தசை ஆழ நிலை துரிய தசை நான்கும் -முக்தன் பழையவன ச்வபனம்போல் –

சாஷி-ஜீவனே சொபனத்தில்-முக்தனும் அறிந்து கொள்கிறான் முன் பிறவிகளை இது போல் –

ஞானம் நெருப்பு கர்மம் பஞ்சை எரித்து –

பாபம் புண்ணியம்-பிறவி-

நான் செற்கிறவன்-அழிக்கிறவன் அவன்-

த்யானித்து பிரார்த்தித்து -சேர்ப்பது நாம்-

அழிக்க வேண்டும் பிரார்த்தனை பின்பு சேர்க்க கூடாதே-

குடும்பம் போஷிக்க கர்மம்-பலம் விட்டு விட்டு கர்மம் நம் கணக்கில் சேராது –

கர்மத்துக்கு தக்க உடல் கொள்கிறோம்-

அவனை சேர லஷ்யம்-கர்மம்தொலைக்க வேண்டி-

இனி மேல் சேர்க்காமல் இருக்க கர்ம பலன் விட்டு விடு நீ செய்தேன் என்ற புத்தி இன்றி –

குணம் உடைய அவனை உபாசித்து -ஸ்தோத்ரம் செய்து-வைகுண்ட தாமம் கொடுக்கிறான் –

14 அத்யாயம் பக்தி மகாத்மயம் த்யானம் மகிமை சொல்கிறார்

உபாயங்கள் பல உண்டே -தெய்வங்களும் பல-குழப்பம் உண்டே

சனாதன தர்மம்–அநாதி- நடை முறை வாழ்வுக்கு அப்பால் இருப்பது போல் தோற்றம்-

வித வித அர்த்தம் கற்பித்து -மார்க்கம் எது -புரிய வில்லை- விளக்குகிறான் கண்ணன்

556

அனன்யா -யோக ஷேமம் வகாம் யகம் -கிடைக்காதது கிடைத்தால் யோகம்

கிடைத்தது தக்க வைப்பது ஷேமம்

அவனை விட்டு பிரியாமல் இருந்தால் –

பக்தி ஒன்றே வழி-

பக்தி ஒன்றை தவிர வேறு ஒன்றும் காட்டி கொடுக்காது

பக்தி சாஸ்திரம்-கீதை

சாத்திய பக்தி ஏக கோசர -பக்தி ஒன்றாலே அடைய படுகிறான்

ஒவ் ஒன்றும் உதவும் -கோவில் செல்வது மாலை தொடுத்தல் கீர்த்தனம் த்யானம்

நீண்ட நெடு பாதை- வெவேறு பாதை இதை அடைந்து அவன் இடம் கூட்டி செல்லும் –

ராஜ பாட்டை-

காலம் நீண்டது -சனாதன தர்மம்-அநாதி காலமாக இருந்தது

பிரளயம் சிருஷ்டி பல பல மாரி மாரி -பின்பும் வேதம் இதிகாசம் புராணம் உண்டே

காலம் நஷ்டம் அடைய நலிந்து போகிறது

அவதரித்து -புத்தி மாற்றத்தால் -தவறை சரி பண்ணி-

பழுத்த மரம் கல்லடி படும் –

ஆஸ்திக மதங்கள் பல நாஸ்திக மதங்கள் பல

தர்மம் ஒன்றே போதும்-மீமாம்ச -பூர்வ பாக நிஷ்டர்கள்-அபூர்வம் உருவாக்கி முக்தி கொடுக்கும்

காவ்யம் எழுதுபவர் புகழ் தான் மதம் –

வாட்சாயயனர் காம சுகமே -cult

ஒவ் ஒன்றையும் பற்றி பல மதங்கள் உண்டு –

யோக மார்க்கம்-ஆசனம் பிராணாயாமம்

ஐஸ் வர்யமே போதும் –

அஹிம்சா பரமோ தர்ம

விரதம்-உடம்பை சுருக்கி தானம்புண்யா தீர்த்தம் யாத்ரை –

இவை எல்லாம் வழி முறை

இவற்றால் வரும் பக்தி ஒன்றேஎன்னை அடைவிக்கும்

சாக்கியம் கற்றோம் -பாக்யத்தால் -அவன் திரு அடி 4700 வருஷம்

திரு வல்லி கேணி 700 வருஷம் இருந்தார்

உறையில் இடாதவர் நா தான் கத்தி –

கண்ணன் இடம் பக்தி செய்வதே -ஒரே வழி– விவரமாக மேலே அருள போகிறார் –

11-11

5–atha baddhasya muktasya
vailakñaëyaà vadämi te
viruddha-dharmiëos täta
sthitayor eka-dharmiëi

Thus, My dear Uddhava, in the same material body we find opposing
characteristics, such as great happiness and misery. That is because both the
Supreme Personality of Godhead, who is eternally liberated, as well as the
conditioned soul are within the body. I shall now speak to you about their
different characteristics.

6–suparëäv etau sadåçau sakhäyau
yadåcchayaitau kåta-néòau ca våkñe
ekas tayoù khädati pippalännam
anyo niranno ‘pi balena bhüyän

suparëau—two birds; etau—these; sadåçau—similar; sakhäyau—friends;
yadåcchayä—by chance; etau—these two; kåta—made; néòau—a nest;
ca—and; våkñe—in a tree; ekaù—one; tayoù—of the two; khädati—is eating;
pippala—of the tree; annam—the fruits; anyaù—the other; nirannaù—not
eating; api—although; balena—by strength; bhüyän—He is superior

By chance, two birds have made a nest together in the same tree. The two
birds are friends and are of a similar nature. One of them, however, is eating
the fruits of the tree, whereas the other, who does not eat the fruits, is in a
superior position due to His potency.

12/13-prakåti-stho ‘py asaàsakto
yathä khaà savitänilaù
vaiçäradyekñayäsaìgaçitayä
chinna-saàçayaù
pratibuddha iva svapnän
nänätväd vinivartate

Although the sky, or space, is the resting place of everything, the sky does
not mix with anything, nor is it entangled. Similarly, the sun is not at all
attached to the water in which it is reflected within innumerable reservoirs, and
the mighty wind blowing everywhere is not affected by the innumerable aromas
and atmospheres through which it passes. In the same way, a self-realized soul is
completely detached from the material body and the material world around it.
He is like a person who has awakened and arisen from a dream. With expert
vision sharpened by detachment, the self-realized soul cuts all doubts to pieces
through knowledge of the self and completely withdraws his consciousness from
the expansion of material variety.

23/24–çraddhälur mat-kathäù çåëvan
su-bhadrä loka-pävanéù
gäyann anusmaran karma
janma cäbhinayan muhuù
mad-arthe dharma-kämärthän
äcaran mad-apäçrayaù
labhate niçcaläà bhaktià
mayy uddhava sanätane

çraddhäluù—a faithful person; mat-kathäù—narrations about Me;
çåëvan—hearing; su-bhadräù—which are all-auspicious; loka—the entire
world; pävanéù—purifying; gäyan—singing; anusmaran—remembering
constantly; karma—My activities; janma—My birth; ca—also;
abhinayan—reliving through dramatical performances, etc.; muhuù—again
and again; mat-arthe—for My pleasure; dharma—religious activities;
käma—sense activities; arthän—and commercial activities;
äcaran—performing; mat—in Me; apäçrayaù—having one’s shelter;
labhate—one obtains; niçcaläm—without deviation; bhaktim—devotional
service; mayi—to Me; uddhava—O Uddhava; sanätane—dedicated to My
eternal form.

My dear Uddhava, narrations of My pastimes and qualities are all-auspicious
and purify the entire universe. A faithful person who constantly hears, glorifies
and remembers such transcendental activities, who through dramatic
performances relives My pastimes, beginning with My appearance, and who
takes full shelter of Me, dedicating his religious, sensual and occupational
activities for My satisfaction, certainly obtains unflinching devotional service to
Me, the eternal Personality of Godhead.

29/30/31/32–çré-bhagavän uväca
kåpälur akåta-drohas
titikñuù sarva-dehinäm
satya-säro ‘navadyätmä
samaù sarvopakärakaù
940
kämair ahata-dhér dänto
måduù çucir akiïcanaù
aného mita-bhuk çäntaù
sthiro mac-charaëo muniù
apramatto gabhérätmä
dhåtimäï jita-ñaò-guëaù
amäné mäna-daù kalyo
maitraù käruëikaù kaviù
äjïäyaivaà guëän doñän
mayädiñöän api svakän
dharmän santyajya yaù sarvän
mäà bhajeta sa tu sattamaù

The Supreme Personality of Godhead said: O Uddhava, a saintly person is
merciful and never injures others. Even if others are aggressive he is tolerant
and forgiving toward all living entities. His strength and meaning in life come
from the truth itself, he is free from all envy and jealousy, and his mind is equal
in material happiness and distress. Thus, he dedicates his time to work for the
welfare of all others. His intelligence is never bewildered by material desires,
and he has controlled his senses. His behavior is always pleasing, never harsh
and always exemplary, and he is free from possessiveness. He never endeavors
in ordinary, worldly activities, and he strictly controls his eating. He therefore
always remains peaceful and steady. A saintly person is thoughtful and accepts
Me as his only shelter. Such a person is very cautious in the execution of his
duties and is never subject to superficial transformations, because he is steady
and noble, even in a distressing situation. He has conquered over the six
material qualities—namely hunger, thirst, lamentation, illusion, old age and
death. He is free from all desire for prestige and offers honor to others. He is
expert in reviving the Kåñëa consciousness of others and therefore never cheats
anyone. Rather, he is a well-wishing friend to all, being most merciful. Such a
saintly person must be considered the most learned of men. He perfectly
942
understands that the ordinary religious duties prescribed by Me in various
Vedic scriptures possess favorable qualities that purify the performer, and he
knows that neglect of such duties constitutes a discrepancy in one’s life. Having
taken complete shelter at My lotus feet, however, a saintly person ultimately
renounces such ordinary religious duties and worships Me alone. He is thus
considered to be the best among all living entities.

42–süryo ‘gnir brähmaëä gävo
vaiñëavaù khaà maruj jalam
bhür ätmä sarva-bhütäni
bhadra püjä-padäni me

O saintly Uddhava, please know that you may worship Me in the sun, fire,
brähmaëas, cows, Vaiñëavas, sky, wind, water, earth, individual soul and all
living entities.

11-12

3/4/5/6–sat-saìgena hi daiteyä
yätudhänä mågäù khagäù
gandharväpsaraso nägäù
siddhäç cäraëa-guhyakäù
vidyädharä manuñyeñu
vaiçyäù çüdräù striyo ‘ntya-jäù
rajas-tamaù-prakåtayas
tasmiàs tasmin yuge yuge
bahavo mat-padaà präptäs
tväñöra-käyädhavädayaù
våñaparvä balir bäëo
mayaç cätha vibhéñaëaù
sugrévo hanumän åkño
gajo gådhro vaëikpathaù

vyädhaù kubjä vraje gopyo

yajïa-patnyas tathäpare

In every yuga many living entities entangled in the modes of passion and
ignorance gained the association of My devotees. Thus, such living entities as
the Daityas, Räkñasas, birds, beasts, Gandharvas, Apsaräs, Nägas, Siddhas,
Cäraëas, Guhyakas and Vidyädharas, as well as such lower-class human beings
as the vaiçyas, çüdras, women and others, were able to achieve My supreme
abode. Våträsura, Prahläda Mahäräja and others like them also achieved My
980
abode by association with My devotees, as did personalities such as Våñaparvä,
Bali Mahäräja, Bäëäsura, Maya, Vibhéñaëa, Sugréva, Hanumän, Jämbavän,
Gajendra, Jaöäyu, Tulädhära, Dharma-vyädha, Kubjä, the gopés in Våndävana
and the wives of the brähmaëas who were performing sacrifice.

8–kevalena hi bhävena
gopyo gävo nagä mågäù
ye ‘nye müòha-dhiyo nägäù
siddhä mäm éyur aïjasä

The inhabitants of Våndävana, including the gopés, cows, unmoving
creatures such as the twin arjuna trees, animals, living entities with stunted
consciousness such as bushes and thickets, and snakes such as Käliya, all
achieved the perfection of life by unalloyed love for Me and thus very easily
achieved Me.

13–mat-kämä ramaëaà järam
asvarüpa-vido ‘baläù
brahma mäà paramaà präpuù
saìgäc chata-sahasraçaù

All those hundreds of thousands of gopés, understanding Me to be their most
charming lover and ardently desiring Me in that way, were unaware of My
actual position. Yet by intimately associating with Me, the gopés attained Me,
the Supreme Absolute Truth.

11-13-

14–etävän yoga ädiñöo
mac-chiñyaiù sanakädibhiù
sarvato mana äkåñya
mayy addhäveçyate yathä

The actual yoga system as taught by My devotees, headed by
Sanaka-kumära, is simply this: Having withdrawn the mind from all other
objects, one should directly and appropriately absorb it in Me.

18–çré-bhagavän uväca
evaà påñöo mahä-devaù
svayambhür bhüta-bhävanaù
dhyäyamänaù praçna-béjaà
näbhyapadyata karma-dhéù

The Supreme Personality of Godhead said: My dear Uddhava, Brahmä
himself, who is born directly from the body of the Lord and who is the creator
of all living entities within the material world, being the best of the demigods,
seriously contemplated the question of his sons headed by Sanaka. The
intelligence of Brahmä, however, was affected by his own activities of creation,
and thus he could not discover the essential answer to this question.

19–sa mäm acintayad devaù
praçna-pära-titérñayä
tasyähaà haàsa-rüpeëa
sakäçam agamaà tadä

Lord Brahmä desired to attain the answer to the question that was puzzling
him, and thus he fixed his mind on Me, the Supreme Lord. At that time, in My
form of Haàsa, I became visible to Lord Brahmä.

20–dåñövä mäm ta upavrajya
kåtva pädäbhivandanam
brahmäëam agrataù kåtvä
papracchuù ko bhavän iti

Thus seeing Me, the sages, placing Brahmä in the lead, came forward and
worshiped My lotus feet. Then they frankly asked Me, “Who are You?”

23–païcätmakeñu bhüteñu
samäneñu ca vastutaù
ko bhavän iti vaù praçno
väcärambho hy anarthakaù

If by asking Me “Who are You?” you were referring to the material body,
then I must point out that all material bodies are constituted of five elements,
namely earth, water, fire, air and ether. Thus, you should have asked, “Who
are you five?” If you consider that all material bodies are ultimately one, being  constituted essentially of the same elements, then your question is still
meaningless, since there would be no deep purpose in distinguishing one body from another. Thus, it appears that in asking My identity, you are merely speaking words, without any real meaning or purpose.

24–manasä vacasä dåñöyä
gåhyate ‘nyair apéndriyaiù
aham eva na matto ‘nyad
iti budhyadhvam aïjasä

Within this world, whatever is perceived by the mind, speech, eyes or other
senses is Me alone and nothing besides Me. All of you please understand this by
a straightforward analysis of the facts.

25–guëeñv äviçate ceto
guëäç cetasi ca prajäù
jévasya deha ubhayaà
guëäç ceto mad-ätmanaù

My dear sons, the mind has a natural proclivity to enter into the material
sense objects, and similarly the sense objects enter into the mind; but both this
material mind and the sense objects are merely designations that cover the spirit
soul, who is part and parcel of Me.

0–yävan nänärtha-dhéù puàso
na nivarteta yuktibhiù
jägarty api svapann ajïaù
svapne jägaraëaà yathä

According to My instructions, one should fix the mind on Me alone. If,
however, one continues to see many different values and goals in life rather
than seeing everything within Me, then although apparently awake, one is
actually dreaming due to incomplete knowledge, just as one may dream that one
has wakened from a dream.

38–mayaitad uktaà vo viprä
guhyaà yat säìkhya-yogayoù
jänéta mägataà yajïaà
yuñmad-dharma-vivakñayä

My dear brähmaëas, I have now explained to you the confidential knowledge
of Säìkhya, by which one philosophically distinguishes matter from spirit, and
of añöäìga-yoga, by which one links up with the Supreme. Please understand
that I am the Supreme Personality of Godhead, Viñëu, and that I have appeared
before you desiring to explain your actual religious duties.

39–ahaà yogasya säìkhyasya
satyasyartasya tejasaù
paräyaëaà dvija-çreñöhäù
çriyaù kérter damasya ca

O best of the brähmaëas, please know that I am the supreme shelter of the
yoga system, analytic philosophy, virtuous action, truthful religious principles,
power, beauty, fame and self-control.

11-14-

16–nirapekñaà munià çäntaà
nirvairaà sama-darçanam
anuvrajämy ahaà nityaà
püyeyety aìghri-reëubhiù

nirapekñam—without personal desire; munim—always thinking of assisting Me
in My pastimes; çäntam—peaceful; nirvairam—not inimical to anyone;
sama-darçanam—equal consciousness everywhere; anuvrajämi—follow;
aham—I; nityam—always; püyeya—I may be purified (I will purify the
universe within Me); iti—thus; aìghri—of the lotus feet; reëubhiù—by thedust.

With the dust of My devotees’ lotus feet I desire to purify the material
worlds, which are situated within Me. Thus, I always follow the footsteps of
My pure devotees, who are free from all personal desire, rapt in thought of My
pastimes, peaceful, without any feelings of enmity, and of equal disposition
everywhere.

20–na sädhayati mäà yogo
na säìkhyaà dharma uddhava
na svädhyäyas tapas tyägo
yathä bhaktir mamorjitä

My dear Uddhava, the unalloyed devotional service rendered to Me by My
devotees brings Me under their control. I cannot be thus controlled by those
engaged in mystic yoga, Säìkhya philosophy, pious work, Vedic study, austerity
or renunciation.

21–bhaktyäham ekayä grähyaù
çraddhayätmä priyaù satäm
bhaktiù punäti man-niñöhä
çva-päkän api sambhavät

Only by practicing unalloyed devotional service with full faith in Me can one
obtain Me, the Supreme Personality of Godhead. I am naturally dear to My
devotees, who take Me as the only goal of their loving service. By engaging in
such pure devotional service, even the dog-eaters can purify themselves from
the contamination of their low birth

36/37/38/39/40/41/42–håt-puëòarékam antaù-stham
ürdhva-nälam adho-mukham
dhyätvordhva-mukham unnidram
añöa-patraà sa-karëikam
karëikäyäà nyaset süryasomägnén
uttarottaram
vahni-madhye smared rüpaà
mamaitad dhyäna-maìgalam
samaà praçäntaà su-mukhaà
dérgha-cäru-catur-bhujam
su-cäru-sundara-grévaà
su-kapolaà çuci-smitam
samäna-karëa-vinyastasphuran-
makara-kuëòalam
hemämbaraà ghana-çyämaà
çrévatsa-çré-niketanam
çaìkha-cakra-gadä-padmavanamälä-
vibhüñitam
nüpurair vilasat-pädaà
kaustubha-prabhayä yutam
dyumat-kiréöa-kaöaka1127
kaöi-süträìgadäyutam
sarväìga-sundaraà hådyaà
prasäda-sumukhekñanam
su-kumäram abhidhyäyet
sarväìgeñu mano dadhat
indriyäëéndriyärthebhyo
manasäkåñya tan manaù
buddhyä särathinä dhéraù
praëayen mayi sarvataù

Keeping the eyes half closed and fixed on the tip of one’s nose, being
enlivened and alert, one should meditate on the lotus flower situated within the
heart. This lotus has eight petals and is situated on an erect lotus stalk. One
should meditate on the sun, moon and fire, placing them one after the other
within the whorl of that lotus flower. Placing My transcendental form within
the fire, one should meditate upon it as the auspicious goal of all meditation.
That form is perfectly proportioned, gentle and cheerful. It possesses four
beautiful long arms, a charming, beautiful neck, a handsome forehead, a pure
smile and glowing, shark-shaped earrings suspended from two identical ears.
That spiritual form is the color of a dark rain cloud and is garbed in
golden-yellowish silk. The chest of that form is the abode of Çrévatsa and the
goddess of fortune, and that form is also decorated with a conchshell, disc, club,
lotus flower and garland of forest flowers. The two brilliant lotus feet are
decorated with ankle bells and bracelets, and that form exhibits the Kaustubha
gem along with an effulgent crown. The upper hips are beautified by a golden
belt, and the arms are decorated with valuable bracelets. All of the limbs of that
beautiful form capture the heart, and the face is beautified by merciful glancing.
Pulling the senses back from the sense objects, one should be grave and
self-controlled and should use the intelligence to strongly fix the mind upon all
of the limbs of My transcendental body. Thus one should meditate upon that
most delicate transcendental form of Mine.

43-tat sarva-vyäpakaà cittam
äkåñyaikatra dhärayet
nänyäni cintayed bhüyaù
su-smitaà bhävayen mukham

One should then pull the consciousness back from all the limbs of that
transcendental body. At that time, one should meditate only on the wonderfully
smiling face of the Lord.

44–tatra labdha-padaà cittam
äkåñya vyomni dhärayet
tac ca tyaktvä mad-äroho
na kiïcid api cintayet

Being established in meditation on the Lord’s face, one should then
withdraw the consciousness and fix it in the sky. Then giving up such
meditation, one should become established in Me and give up the process of
meditation altogether.

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -537-546-ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

537

பாகவத புராணம்-கண்ணன் ரசம்-

பரிஷித் -7 நாள் உபதேசம்-கண்ணன் தன் அடி சோதி

-உத்தவர் 7 நாள் கடல் புகுந்துதுவாபர யுகம் முடியும் கலி தொடங்கும் –

11 -6 -42 ஸ்லோகம்-உத்தவர் வேண்டுகோள் -உலக்கை சாபம்-யது குலம் முடியும் –

ஒரு பகல் ஆயிரம் ஊழி ஆலோ தகவில்லை -தகவில்லை –

ரிஷிகள் இல்லை நாம்- உன் உடனே இருந்து பழகி -உடன் விளையாடி-

இருள் போல் -சம்சாரம்-உன் புன் சிரிப்பை கண்டே கடக்கலாம் –

பக்தி விதைதீர் -வளர்ந்து –

அடுத்த அத்யாயம்- கண்ணன்-நித்யர் எண்ணெய் எதிர் பார்க்கிறார்கள் –

கடல் கொள்ள போகிறது –

துவாரகை முழுகும்-கலி கோலம் முற்றும்

தர்ம சிந்தனை குறையும் -உம்மால் இதை தாங்க முடியாது

இந்த இடம் விட்டு விட்டு -என் இடத்தில் மனம் செலுத்தி

உற்றார் உறவார் இடம் ஆசைவிட்டு

அவ்வூரில்-திரு தொலை வில்லி மங்கலம்-

சிந்தையினாலும்-தேவ பிரானையே தந்தை தாயாக அடைந்த

பத்ரி காச்ரமம் போய் இரும் -சர்வரும் நன்றாக இருக்க -ஷாந்தி யாக –

நன்கு அறிந்தவர் -உலகு அனைத்தும் நான்- அனைத்திலும் என்னை  காண கற்று கொள்ளும்

நீராய் நிலனாய் -அம்பரமும் -அலை கடலும் -வைராக்கியம் உபதேசித்தான் –

கண்ணன் இடம் வைராக்கியம் முடியாதே -உலக விஷய வைராக்கியம் கொண்டு உன் இடம் வந்தோம் –

உத்தவர் நமக்காக பேசுகிறார் -நீ இருந்தால் தான் பக்தி

நல் வழி காட்டும்-உபதேசம் ஆரம்பம்-இயற்க்கை தான் குரு –

அவதூதர் யது ராஜா -நடந்த கதை சொல்கிறான் –

538

கிருஷ்ணம் தர்மம் சனாதனம்-

வேதம் ஆணை படி செய்வது தர்மம்-சாஷாத் தர்மம்-கண்ணன்-

செயலோ குணமோ பார்க்க முடியாதே உருவத்தோடு தானம் தர்மம் போல் கண்ணன் –

தர்மம் தலை குனிவு நடந்தால் அவதரிப்பேன்-

5111 வருஷம் ஆன பின்பு கலி யுகம்–தர்மம் வாட்டம் அடையும் பொழுது கல்கி அவதாரம்

பிரிவதற்கு இரங்கி-மல்லிகை கமழ்தென்றல் ஈருமாலோ-

அவனை விட்டு உயிர் நிற்காமல் துடிக்க -ஆயர் போல் உத்தவர்-

சிறந்த பண்டிதர் தான் உன்னை நீராய் -கண்டு தர்சிக்கலாம்-

நம் போல்வார்-11 -7 -24 /25 கதை அவதூத சம்வாதம்-யது மகா ராஜர் உடன் –

ஆத்மா ஞானம் அறிந்த அவதூதர்-தர்மம் வழி அறிந்து –

வியாசர் கூப்பிட -சுகர் திரும்பாமல் இருந்தது போல்

கவலையின்றி சஞ்சரிக்கிறார் அவதூதர்

கவலை கோடு இன்றி இருக்கிறீர் -ஆனந்தம்-வியப்பு-

பரம பண்டிதர் போல் தெரிகிறது -யுகம் தாண்டி நடுப்பதை அறிந்து

ஷாந்தி தவழும் முகம்–காமம் கோபம் இன்றி –

ஆனை வெப்பம்-கங்கை நீராடி குளிர்ந்து இருப்பது போல் இருக்கிறீர் –

காரணம் சொல்லும்-பகிர்ந்தால்நாமும் மகிழலாமே —

குருக்கள் பலர் உண்டு-சுற்றி நிறைய உண்டே

ஆகாசம் பூமி சூர்யன் சந்தரன் தண்ணீர்  விட்டில் பூச்சி போல் -24 குருக்கள் உண்டு –

ஆனந்தமாக சுற்றி கொண்டு இருக்கிறேன்-சொல்கிறேன்-பகவத் விஷயம் ஆனந்தம்-

அன்பு வளர -பக்தி பெருக -பகிர்ந்து கொள்கிறேன்-

கண் காத்து கொண்டு கிரகித்து சலித்து நல்லதை

சல்லடை தேவை இல்லாதது வைத்து –முறம் தேவை உள்ளது வைக்கும் -கெட்டதை தள்ளும்

நாமும் முறம் போல் இருக்க வேண்டும்

539

ஞானம் அனுஷ்டானம் நன்றாக உடைய குருவை அடைந்தக்கால்

மா நிலத்தீர் தேனார் கமல  திரு மா மகள் கொழுநன் —தானே வைகுந்தம் தரும் –

ச்வாதன்ரம் நிறைந்த அவனைகுரு மூலமே பற்ற முடியும் –

அவதூத சந்நியாசி-மனுஷ்யர் பறவை ஜட பொருள்கள் –

11 -7 -33 /34 ஸ்லோகம் பிர்த்வி ஆகாசம் -வாயு தண்ணீர் நெருப்பு ஐந்தும்

நிலா சூர்யன்  மாட புறா மலை பாம்பு கடல் விட்டில் பூச்சு

தேன் வண்டு யானை –

கொல்லன் பாம்பு பட்டு பூச்சி குழவி போன்ற 24 குருக்கள்-

முதல் பூமி -யார் இடித்தாலும்விகாரம் இன்றி -மிதித்தாலும் –

குழந்தை ஆரோக்கியம் பூமியில் புரண்டால் தான்-தாய் மடி போல் –

துப்புகிறோம் மல ஜாலம் விழுகிறது –

ஆண்டாள்-இன்றோ திரு ஆடி பூரம்-

பூ வராகர்-இடந்து எடுத்து –

கங்கை காவேரி புண்ய மதிகள்- மரம் காய் கறி பழம் கொடுத்து

தனக்கு என்று வாழாமல் பிறர்க்கு அனைத்தையும் கொடுப்பது பூமி –

வாயு -குணம் -திரு தண் கால் குளிர்ந்த காற்றாகவே பெருமாள்-

குரு வாயூர் அப்பன்-பூவின் வாடை பறித்து கொண்டு வரும் காற்று –

கொண்டு வந்தாலும் தான் தொடர்பு கொள்ளாது -உடலுக்கு இன்றி -ஆத்மா –

நறுமணம் துற நாற்றம் தொடர்பு இன்றி

ஆகாசம்–அளவுக்கு முடியாதது -மேகம் பனி மின்னல் வானவில் இடி -தொடர்பு இல்லை

பெருமை அளவிட முடியாத -சத்யம் ஞானம் அநந்தம் பரமம் நித்யம் அளவிட முடியாத

மணி மாட கோவில் 11 கருட செவ்பை சேர்ந்து மங்களா சாசனம்-நந்தா விளக்கே அளத்தற்கு அரியாய் –

தண்ணீர் -அடுத்து -தெளிவு-அழுக்கு கழுவலாம்-முனி புனிதம் ஆக்குவார் இது போல் –

அழுக்கு உடன் சம்பந்தம் கொண்டாலும் -புனிதம்-புஷ்கரம்-தண்ணீர் சுயம் வியக்த ஷேத்ரம்-

 540-

ஸ்ரீ நிதிம் -சர்வ பூதம் சுக்ரிதம்-வரதன் –

அஸ்வமேத யாகம் ஹோம குண்டத்தில் தோன்றி-

நெருப்பு வடு மாறாமல் சேவை-வரம் ததாதி வரதன் –

அக்னி -அடுத்து குரு-நிலம் காற்று ஆகாசம் தண்ணீர் -முன்பு பார்த்தோம் –

தேஜஸ்வி -உபாசிக்கிறார்கள்- குளித்து மூன்று அனலை ஓம்பும் –

முன்னேற்ற பாதையில் கூட்டி போகும்- தபஸ் போன்ற வற்றால் முனி கூட்டி போவார்

ஆண்ட முடியாத தேஜஸ் எதி -இப்படி இருக்க வேண்டும் -பூர்ணாகுதி -கழிவு நீர் குப்பை -நெருப்பு உண்ணும் –

பிணத்தை உண்ணும் -வேறுபாடு கிடையாது -முனியும் பாதிக்க படாமல் எதனாலும் –

எதை எரிகிறதோ அதே ரூபம் கொள்ளும் நெருப்பு -ஆத்மா ஒரே மாதிரி

 சிங்க உடல் மயில் உடல் அகவும் சிங்க வடிவு கர்ஜிக்கும்

வாத்மாவுக்கு வேறுபாடு இல்லை –

அடுத்து நிலா -வளரும் தேயும் -நிலவின் கலைகள் தான் வளரும் தேயும்-

ஆத்மா குழந்தை உடல் முதியவன் உடல்-ஆத்மா மாறாதே —

திரு இந்தளூர் ஷய ரோகம் போக்கிய இந்து புஷ்கரணி -இந்துவாரம்-

திங்கள் கிழமை -பரிமள ரெங்கன்-சிந்தை தன்னுள் நீங்காது இருந்த திருவே-ஊடல் –

அடுத்து சூர்யன்- ராமன் -சூர்ய குலம் -மாந்தாதா -அஜந தசரதன் ராமன்-தினகர கமல திவாகரன்-

வெம் கதிரோன் குலத்துக்கு ஓர் விளக்காய் தோன்றி -கடல் நீரை இழுத்து -மழை கொட்ட –

ஞானி புஸ்தகம் படித்து மக்களுக்கு உபதேசம்-ஞானி இது போல் அறிவு கிரணங்களால் கிரகித்து

எட்டாவது மாடப்புறா-குஞ்சு-ஆண் புறா பெண் புறா -பாசம்-வேடன் வளை விரித்து குஞ்சு சிக்கி கொள்ள –

பெண் புறா -ஆசை பாசம் கண்ணை மறைத்து வலையில் சிக்க -ஆண் புறா -துக்கி -விழ –

அதி சிநேகம் கூடாது -கருணையால் கார்யம் கெட கூடாது -ஷாந்தி இழப்பான்-

திரு புல்லாணி-சரண்-புறாக் கதை இங்கும் சொல்லப் பட்டது –

541

சர்வ லோக சரண்யாய ராம சந்திர மகாத்மனே –

ஆஜகாம முகூர்தென -இலக்குவன் கூட இருந்த பெருமாள் இடம் வந்து

சுக்ரீவன்-பெருமாளுக்கு என்ன ஆபத்து என்று –

புறா கதை பெருமாள் சொல்லி -வேடன்-தஞ்சம் சொல்லாமலே புறா தானே விழுந்து

உடலை உணவாக கொடுக்க -ராவணன் கொள்ள வில்லை பிராட்டி

வேடனே திரும்பி வந்தான் இங்கு விபீஷணன்

சரண் சொல்ல வில்லை கதறுகிறான் இங்கு

உயிர் கொடுக்க வில்லை சரண் தான் –

சுக்ரீவனை சமாதானம் செய்தான் –

11 -8 அத்யாயம் 9th குரு மலை பாம்பு -இறை கிட்டே வந்ததும் உண்டு உறங்கும் –

தன்னடையே வருவதை உண்ணும் -நாம் காரணம் இல்லை-படைத்தவன் உணவு கொடுப்பான்-

ஆண்டு அளக்கும் ஐயன்-ஆதனூர் பெருமாள் சயன திரு கோலம்

படி அளக்குகிறான்

ஆடு துறை ஜகத் ரஷகன்-ஆ காத்து –

அளப்பவன் பகவான் அறிந்து கிடைத்தது கொண்டு திருப்தி

அடுத்து 10th குரு -கடல் -பெறும் புற கடல் பெருமாள் நின்ற திரு கோலம்-

பிரசன்னா கம்பீர -ஆழமான அன்பு -புகுந்து ஆழம் காண

கடல் தாண்ட முடியாது கரை காண முடியாது பாபம் நீக்கி -கருணை

பக்தர் ஆவி பெருமாள் திரு கண்ண மங்கை

கலக்க முடியாது

ஆள் கடல் அசையாது அது போல் -இப்படி முனி இருக்க வேண்டும் –

உயராது குறையாது நதிகள் கலந்தாலும் -முனிவன் இது போல் ஒரே மாதிரி இருக்க வேண்டும்

அடுத்து விளக்கு விட்டில் பூச்சி-தானே வந்து விழும்

பள பளப்பு கண்டு மயங்கி -ஆசை உடன் வந்து -ரூபம் மயங்க கூடாது –

ஐந்து புலன்கள்-கண் மயங்க கூடாது –

எங்கனே -நாங்கள் கோல திரு குருங்குடி நம்பியை கண்ட பின் –

நம் ஆழ்வாராக பிறந்த -காண்பதற்கு முன் காத்து இருக்க வேண்டும் -இதில் குறைவு இல்லை-

இதில் கண் எடுபட வேண்டும் –

அடுத்து 12th குரு -தேன் வண்டு-மலராக போய் -தேன் பருகி-பூவுக்கு வலிக்காது –

வீட்டில் தங்கி கஷ்டப் படாமல் கொஞ்சம் கொஞ்சம் வாங்கி-தாமரை பூ மல்லிகை பூ –

கலக்கும் யோகி பெறும் சாஸ்திரம் சின்ன நூல் சாஸ்திர சார கிராகி போல் இருக்க வேண்டும்

ஸ்ரீ ரெங்க ராஜ பாத ப்ருங்கம்-யதிராஜ விம்சதி

542

குருக்களை அவர் முன்பே ஸ்துதி கொண்டாட வேண்டும் –

ஆசான்-பலர்-அவதூத இயற்கையே குரு -அறிய கருத்துகள் அறிந்து –

13th குரு -யானை – பெண் யானை ஸ்பரசதுக்கு மயங்கும் -புலன்களுக்கு ஆள் படகூடாது –

தொடு உணவுக்கு தோற்காதே -முன்பு விட்டில் பூச்சி கண்ணால் மயங்காதே –

ஆண் யானை பிடிக்க பெண் யானை நிறுத்தி பிடிப்பார்கள்-

உலகம் ஏத்தும் தென் ஆனாய் -வட ஆனாய் -நான்கு யானை போல் –

திரு மலை திரு மால் இரும் சோலை அழகர் -திரு கண்ண புரம்-திரு அரங்கம்-

இவனுக்கு மயங்கி வாழ்ந்தே போகலாமே –

அடுத்து 14th குரு -வேடன்-தேனீ கிரகித்து அனுபவிப்பது வேடனுக்கு -நியாயமா –

வேடனுக்கு உரிமை உண்டு- கிரகஸ்தன் சம்பாதிக்க சந்நியாசி பிரமச்சாரி -வாழ –

பிறர் சம்பாத்தியம் வாழ யாத்திக்கு உரிமை உண்டு-வேடன் மூலம் அறிந்த விஷயம்

நெருப்பு பொருள் சம்பந்தம் இல்லை சன்யாசிக்கு –

அகோபிலம்-பாசுரம்-நவ நரசிம்கர்-வேடர்-சிலைக்கை வேடர் -கூச்சல் இட்டு-

பறித்து –

அடுத்து 15th குரு -கிராம சங்கீதம்-தாழ்ந்த ஒலி  -பக்தி இன்றி- இதற்க்கு காது பறி கொடுக்க கூடாது

மான் மயங்கி வலை வீசி பிடிக்க -மான்காதால் கெட்டது -ரிஷ்ய சிங்கர்-விபாங்க மக ரிஷி-உலக விஷயம் மயங்கின கதை

கேளா செவிகள் செவி அல்ல -கேட்காமே -திரு கோவில் ஆயன் –

அடுத்து 16th குரு மீன்-நாக்கு ஆசை -தூண்டில் சிக்கி-

நாக்கை கட்டு படுத்தி-வயிறு ருசி அறியாது-நாக்கு தான் அறியும் –

புள்ளம் பூதம் குடி -புள்ளு பிள்ளைக்கு இறை தேடும்-அவனே மீன் மத்ஸ்ய அவதாரம் –

543-

பாகவத புராணம் பாராயணம் கண்ணனுக்கு பிரியம்-

சொல்களில் புகுந்தான்-அவனை சேவித்த பலன்-

யது -அவதூத சந்நியாசி -தத்தாரையன் என்பர் சிலர் -அடுத்த குரு பெண் –

பிங்களா குரு -உடலை விற்பவள்- திருந்தி -பெருமாள் ஏற்று கொள்கிறான்

11 -8 -22 ஸ்லோகம் –

வயசானது -யாரும் வரவில்லை -யோசிக்கிறாள்-அறியாமல் திரு நாமம் சொன்னாலே பலன் கிட்டுமே

நொந்தாள் -துர் மதி -விருப்பம் அவன் இடம் வைக்காமல்-காலம் கழித்தேன் —

ஆத்மாவுக்கு நல்லது இல்லை/உள்ளம் உடலுக்கு மூன்றுக்கும் நல்லது செய்ய வில்லை

மொத்தமும் துறந்தாள் –

திரு அடி பற்றி-உய்ய்ந்து போனால்

ஈசி போமின் ஈங்கு இரேன்மின் இருமி இளைப்பீர் –

நாசமான பாசம் விட்டு -வாசம் மல்கு தண் துழாயான் வதரி வணங்குதுமே –

தப்த குண்டம்-குளித்து பெருமாளை சேவிக்க போக வேண்டும் –

அடுத்து ௧௮த் குரு 11 -9 அத்யாயம் குறவி பறவை-

கைகளில் ஒன்றும் இன்றி-அகிஞ்சனன்-பணம் சாதனம் வழி –

சேர்த்து வைத்து வாழ்ந்தால்

ஒரு நாயகமாய் -ஓட -திரு நார யாண பெருமாள்-செல்ல பிள்ளை வைர முடி ராஜ முடி கிருஷ்ண ராஜ முடி

ராம பிரியன்-இவனை செல்வமாக கொண்டு மற்ற செல்வம் துறந்து

திரு நாரணன் தாள் காலம் பெற சிந்தித்து இருமினே –

19 thகுரு சிறுவன்-கோசகன்-ஆ மருவி அப்பன்-அணி அழுந்தூர் -தேவாதி ராஜ பெருமாள்

பக்த பிரகலாதன் ஒரு பக்கம் கருடன் ஒரு பக்கம்

மான அவமானம் இல்லா சிறுவன் -நிந்தனை ஸ்தோத்ரம் செய்தாலும் –

கவலை இன்றி குழந்தை   போல்

20th குரு கல்யாணமான சிறுமி-நெல் குத்த -வளையல் ஓசை

சப்தம் குறைய ஒரே வளை

ஆள் அதிகம் இருந்தால் கூச்சல் குழப்பம்

சீரார் வளை ஒலிப்ப -வா நப்பின்னை

வஞ்சுளா வல்லி தாயார் திரு நறையூர் நின்ற நம்பி ஸ்ரீனிவாச பெருமாள் –

   544

தாய் பசு கன்று குட்டி பின் தொடர்ந்து

கண்ணன் பாகவதம் படிக்கும் நம் போன்ற கன்று

பக்தி அன்பு நமக்கு அவனுக்கு பேர் இன்பம் சிநேகம் –

முதல் குருவே லஷ்மி நாதன் –

சிறுவர் சிறுமி குரு பார்த்தோம்-தனிமையாய் இருந்து த்யானம் பண்ண வேண்டும் –

கோவிலில் வெட்டி பேச்சு தவிர்த்து

 -11 -9 -5 ஸ்லோகம்–குமாரி கங்கணம் பார்த்தோம்

லஷ்யத்தில் புத்தி வைக்கும் பொற் கொல்லர் போல் பரமாத்மா நோக்கி-

ஓம் வில்லில் ஜீவாத்மா அம்பை பூட்டி பெருமாள் இடம்-செலுத்தி –

பக்கம் பார்க்காமல் கோவில் கொண்டான் திரு கடித்தானம்-

ருக்மாங்கதன் அரசன்-பெருமாளுக்கு புஷ்பம்-தேவர்களை சிறை வைத்து

ஏகாதசி  விரதம்-இலக்கு கொண்டு -அற்புத நாராயணன்

22th குரு பாம்பு இடம் இடம் மாற்றி ரகசியம் தனி தனியாக பொந்தில் வாழ்ந்து

எதி யோகி தனித்து -இடம் மாற்றி இருக்கும் இடம் யாருக்கு தெரியாமல்

செய்த கார்யம் யார் இடமும் பறை அறியாமல் -தண்டோரா போடாமல்-

பலன் பெற்றதும் தானே மக்கள் உணர வேண்டும் -பயன் பெற்றவர் பேசினால் போதுமே –

ஊரகம்-பாம்பு காமரு மதிள் கச்சி ஊரகத்தாய் -வர பிரசாதி-பாயச பிரசாதம்

மகா பலி – வேண்டி கொண்ட படி -சேவை -திரு விக்ரமனும் சேவை இங்கே –

அடுத்து 23 rd குரு -பட்டு பூச்சி வாயில் நூல் விட்டு கூடு கட்டி –

 545

நான் முகனை நாராயணன் படைத்தான்-பகுச்யாம் பிரஜா  -சங்கல்பித்து –

மூல பிரகிருதி-சமஷ்டியான அசேதனம் -நாம ரூப விபாகம் இன்றி -சூஷ்ம நிலை-

மாறி-மகான்-அகங்காரம்-மூன்றாக -சாத்விக தாமச ராஜச -சிருஷ்டி க்ரமம்

அண்டம்-இமையோர் வாழ் தனி முட்டை பிரம்மா வைத்து -100 வயசு

i பகல் =1000 சதுர யுகம் -43200000 வருஷம் ஒரு சதுர யுகம் -கல்பம் பிரளயம்-ஒட்டி கொள்ளும் –

பிர்த்வி-தண்ணீரில் லயிக்கும்—மகான்-பிரகிருதி-பிரமம் இடம் ஒட்டி கொள்ளும் -லயம் –

பட்டு பூச்சி போல்-தானே கூடு கட்டி விளையாடி நூலை இழுத்து கொள்ளும் – –

உடம்பில் இருந்து தான் நூல்

ஆண் மயில்-பெண் மயில் பார்த்து தொகை விரித்து ஆடும்

தொகை ஆண் மயில் பகுதி -சுருக்கி கொள்ளும்

தன்னுளே திறத்து எழும் -கடல்-அலை வீசி அடிக்க அடங்கும் போல் –

கடல் வேற அலை வேற பகுதி தானே –

இது போல் தான் பிரமம் தன் திரு மேனி

கெடும் இடராய எல்லாம் கேசவா என்ன -திரு அனந்த புரம் –

கொப்பூழில் எழு கமல பூ அழகர் -திருமேனி-

24th குரு -குழவி -போல் கொட்டாதே -சொல்லி சொல்லி  மாற்றும்

ஜீவாத்மா -பரமாத்மா உடன்னினைத்து -சாமா பத்தி மோஷம் கொடுப்பான்-

அபக்தா பாப்யம்-எட்டு திரு கல்யாண குணங்களில் –

உடல் கொத்தி கொத்தி அறிவு இன்றி ஆக்கும் –

ஆத்மாவை இப்படி மயக்கி கீழே இழுக்கும் –

இப்படி ௨௪ குருக்கள்

ஸ்ரீ வைகுண்டம்-வைகுண்ட நாதன்- கள்ள பிரான்

பிரமன் தபஸ் ஏற்று கொள்ள -சேவை-நின்ற திரு கோலம்-ஆதி செஷன் குடை உடன்-ஸ்ரீ வைகுண்டம்

புளிம் குடி கிடந்தது –கனி வாய் சிவப்ப வாராயே

25 குரு உடல்-ஒரு நாள் போல் இருக்காது கர்மம் தால் அடைந்தேன் –

மரம் வளர்ந்து விதை போட்டு மரம் வளரும்-

பிறந்து கர்மம் சம்பாதித்து மீண்டும் பிறவி

தன்மை அறிந்தேன் என்றார் .

உண்மை அறிந்து கவலை இன்றி இருக்கிறேன்

546

உடல் அழிய கூடியது -அறிவற்றது -கர்மத்தால் வந்தது

கவலை பட்டு பிரயஜோனம் இல்லை-முடிவோடு கூடியவை-கர்மம் தொலைந்தால்-

தத்வ ஞானம் -வெளி வர பக்தி ஒன்றே வழி –

பக்தி செய்யும் முறை-சொல்லப் போகிறார் –

11 -10 அத்யாயம்-அடைய விரும்புவன் வர்ணாஸ்ரம கர்மம் விடாமல் செய்து –

பக்திக்கு நித்ய நைமித்திய கர்மா செய்ய வேண்டும்

காம்ய கர்மம் விட வேண்டும்-

நித்ய/நைமித்திய காம்ய கர்மா மூன்று வகை –

காம்ய கர்ம இவ் உலக இன்பம் கொடுக்கும்

புண்ணியம் பாபமிரண்டுமே தொலைத்து -மோஷம் அடைய –

தொலைக்க தான் பிறவி–சுழற்ச்சி-கர்மம் மீண்டும் மீண்டும் பிறவியில் தள்ளும் –

நித்ய நைமித்திய கர்மாவும்-பலன் எதிர் பார்க்காமல்-அவன் இடம் சமர்பித்து செய்ய வேண்டும் –

காம்ய கர்மாவையே விடவேண்டும் –

அன்பு காதல் வளர -கர்மம் தொலைக்க -நித்ய நைமித்திய கர்ம செய்து –

தடங்கல் நீக்க -சித்த சுத்தி ஏற்பட்டு -பாபம்தொலையும்-பெருமானுக்கு ப்ரீதி -பக்தி வளர்ந்து முக்தி-

பலனை எதிர் பார்த்து செய்யாதே -பெரு வீடு கொடுப்பார் -தன்னடையே அனைத்தையும் வழங்குவார் –

ஆச்சார்யர் உபாசித்து அவனை அடைய வேண்டும் –

பாபம் புன்னியம்தவிர்ந்து சொர்க்கம் நரகம் போகாமல்-

முக் குணம்- புலன் தூண்ட கர்மா வளர்ந்து -பிறவி சிறை

வெளி வருவதை அடுத்து சொல்கிறார்

11-6

8–tvaà mäyayä tri-guëayätmani durvibhävyaà
vyaktaà såjasy avasi lumpasi tad-guëa-sthaù
naitair bhavän ajita karmabhir ajyate vai
yat sve sukhe ‘vyavahite ‘bhirato ‘navadyaù

O unconquerable Lord, You engage Your illusory energy, composed of three
modes, to unleash, maintain and devastate the inconceivable manifest cosmos,
all within Your own self. As the supreme superintendent of mäyä, You appear
to be situated in the interaction of the modes of nature; however, You are never
affected by material activities. In fact, You are directly engaged in Your own
eternal, spiritual bliss, and thus You cannot be accused of any material
infection.

9–çuddhir nåëäà na tu tatheòya duräçayänäà
vidyä-çrutädhyayana-däna-tapaù-kriyäbhiù
sattvätmanäm åñabha te yaçasi pravåddhasac-
chraddhayä çravaëa-sambhåtayä yathä syät

O greatest of all, those whose consciousness is polluted by illusion cannot
purify themselves merely by ordinary worship, study of the Vedas, charity,
austerity and ritual activities. Our Lord, those pure souls who have developed a
powerful transcendental faith in Your glories achieve a purified state of
existence that can never be attained by those lacking such faith.

13–ketus tri-vikrama-yutas tri-patat-patäko
yas te bhayäbhaya-karo ‘sura-deva-camvoù
svargäya sädhuñu khaleñv itaräya bhüman
padaù punätu bhagavan bhajatäm aghaà naù

O omnipotent Lord, in Your incarnation as Trivikrama, You raised Your leg
like a flagpole to break the shell of the universe, allowing the holy Ganges to
flow down, like a banner of victory, in three branches throughout the three
planetary systems. By three mighty steps of Your lotus feet, Your Lordship
captured Bali Mahäräja, along with his universal kingdom. Your lotus feet
inspire fear in the demons by driving them down to hell and fearlessness among
Your devotees by elevating them to the perfection of heavenly life. We are
sincerely trying to worship You, our Lord; therefore may Your lotus feet kindly
free us from all of our sinful reactions.

25–yadu-vaàçe ‘vatérëasya
bhavataù puruñottama
çarac-chataà vyatéyäya
païca-viàçädhikaà prabho

O Supreme Personality of Godhead, O my Lord, You have descended into
the Yadu dynasty, and thus You have spent one hundred twenty-five autumns
with Your devotees.

26/27–nädhunä te ‘khilädhära
deva-käryävaçeñitam
kulaà ca vipra-çäpena
nañöa-präyam abhüd idam
tataù sva-dhäma paramaà
viçasva yadi manyase
sa-lokäl loka-pälän naù
pähi vaikuëöha-kiìkarän

My dear Lord, there is nothing remaining at this time for Your Lordship to
do on behalf of the demigods. You have already withdrawn Your dynasty by the
curse of the brähmaëas. O Lord, You are the basis of everything, and if You so
desire, kindly return now to Your own abode in the spiritual world. At the same
time, we humbly beg that You always protect us. We are Your humble servants,
and on Your behalf we are managing the universal situation. We, along with our
planets and followers, require Your constant protection.

30–yady asaàhåtya dåptänäà
yadünäà vipulaà kulam
gantäsmy anena loko ‘yam
udvelena vinaìkñyati

If I were to leave this world without withdrawing the overly proud members
of the Yadu dynasty, the whole world would be destroyed by the deluge of their
unlimited expansion.

31–idänéà näça ärabdhaù
kulasya dvija-çäpa-jaù
yäsyämi bhavanaà brahmann
etad-ante tavänagha

Now due to the brähmaëas’ curse, the annihilation of My family has already
begun. O sinless Brahmä, when this annihilation is finished and I am enroute to
Vaikuëöha, I will pay a small visit to your abode

43–nähaà taväìghri-kamalaà
kñaëärdham api keçava
tyaktuà samutsahe nätha
sva-dhäma naya mäm api

O Lord Keçava, my dear master, I cannot tolerate giving up Your lotus feet
even for a fraction of a moment. I urge You to take me along with You to Your
own abode.

44–tava vikréòitaà kåñëa
nånäà parama-maìgalam
karëa-péyüñam äsädya
tyajanty anya-spåhäà janäù

O my dear Kåñëa, Your pastimes are supremely auspicious for mankind and
are an intoxicating beverage for the ears. Tasting such pastimes, people forget
their desires for other things

45–çayyäsanäöana-sthänasnäna-
kréòäçanädiñu
kathaà tväà priyam ätmänaà
vayaà bhaktäs tyajema hi

My dear Lord, You are the Supreme Soul, and thus You are most dear to us.
We are Your devotees, and how can we possibly reject You or live without You
even for a moment? Whether we are lying down, sitting, walking, standing,
bathing, enjoying recreation, eating or doing anything else, we are constantly
engaged in Your service

11-7

6–tvaà tu sarvaà parityajya
snehaà sva-jana-bandhuñu
mayy äveçya manaù saàyak
sama-dåg vicarasva gäm

Now you should completely give up all attachment to your personal friends
and relatives and fix your mind on Me. Thus being always conscious of Me, you
should observe all things with equal vision and wander throughout the earth.

7–yad idaà manasä väcä
cakñurbhyäà çravaëädibhiù
naçvaraà gåhyamäëaà ca
viddhi mäyä-mano-mayam

My dear Uddhava, the material universe that you perceive through your
mind, speech, eyes, ears and other senses is an illusory creation that one
imagines to be real due to the influence of mäyä. In fact, you should know that
all of the objects of the material senses are temporary.

16–so ‘haà mamäham iti müòha-matir vigäòhas
tvan-mäyayä viracitätmani sänubandhe
tat tv aïjasä nigaditaà bhavatä yathähaà
saàsädhayämi bhagavann anuçädhi bhåtyam

O my Lord, I myself am most foolish because my consciousness is merged in
the material body and bodily relations, which are all manufactured by Your
illusory energy. Thus I am thinking, “I am this body, and all of these relatives
are mine.” Therefore, my Lord, please instruct Your poor servant. Please tell
me how I can very easily carry out Your instructions

17–satyasya te sva-dåça ätmana ätmano ‘nyaà
vaktäram éça vibudheñv api nänucakñe
sarve vimohita-dhiyas tava mäyayeme
brahmädayas tanu-bhåto bahir-artha-bhäväù

My dear Lord, You are the Absolute Truth, the Supreme Personality of
Godhead, and You reveal Yourself to Your devotees. Besides Your Lordship, I
do not see anyone who can actually explain perfect knowledge to me. Such a
perfect teacher is not to be found even among the demigods in heaven. Indeed,
all of the demigods, headed by Lord Brahmä, are bewildered by Your illusory
potency. They are conditioned souls who accept their own material bodies and
bodily expansions to be the highest truth.

33/34/35–påthivé väyur äkäçam
äpo ‘gniç candramä raviù
kapoto ‘jagaraù sindhuù
pataìgo madhukåd gajaù
madhu-hä hariëo ménaù
piìgalä kuraro ‘rbhakaù
kumäré çara-kåt sarpa
ürëanäbhiù supeçakåt

ete me guravo räjan
catur-viàçatir äçritäù
çikñä våttibhir eteñäm
anvaçikñam ihätmanaù

O King, I have taken shelter of twenty-four gurus, who are the following:
the earth, air, sky, water, fire, moon, sun, pigeon and python; the sea, moth,
honeybee, elephant and honey thief; the deer, the fish, the prostitute Piìgalä,
the kurara bird and the child; and the young girl, arrow maker, serpent, spider
and wasp. My dear King, by studying their activities I have learned the science
of the self.

43–tejo-’b-anna-mayair bhävair
meghädyair väyuneritaiù
na spåçyate nabhas tadvat
käla-såñöair guëaiù pumän

Although the mighty wind blows clouds and storms across the sky, the sky is
never implicated or affected by these activities. Similarly, the spirit soul is not
actually changed or affected by contact with the material nature. Although the
living entity enters within a body made of earth, water and fire, and although
he is impelled by the three modes of nature created by eternal time, his eternal
spiritual nature is never actually affected.

44–svacchaù prakåtitaù snigdho
mädhuryas tértha-bhür nåëäm
muniù punäty apäà mitram
ékñopasparça-kértanaiù

O King, a saintly person is just like water because he is free from all
contamination, gentle by nature, and by speaking creates a beautiful vibration
like that of flowing water. Just by seeing, touching or hearing such a saintly
person, the living entity is purified, just as one is cleansed by contact with pure
water. Thus a saintly person, just like a holy place, purifies all those who
contact him because he always chants the glories of the Lord.

73–evaà kuöumby açäntätmä
dvandvärämaù patatri-vat
puñëan kuöumbaà kåpaëaù
sänubandho ‘vasédati

In this way, one who is too attached to family life becomes disturbed at
heart. Like the pigeon, he tries to find pleasure in mundane sex attraction.
Busily engaged in maintaining his own family, the miserly person is fated to
suffer greatly, along with all his family members.

11-8-6

6–samåddha-kämo héno vä
näräyaëa-paro muniù
notsarpeta na çuñyeta
saridbhir iva sägaraù

During the rainy season the swollen rivers rush into the ocean, and during
the dry summer the rivers, now shallow, severely reduce their supply of water;
yet the ocean does not swell up during the rainy season, nor does it dry up in
the hot summer. In the same way, a saintly devotee who has accepted the
Supreme Personality of Godhead as the goal of his life sometimes will receive by
providence great material opulence, and sometimes he will find himself
materially destitute. However, such a devotee of the Lord does not rejoice in a
flourishing condition, nor is he morose when poverty-stricken.

16–su-duùkhopärjitair vittair
äçäsänäà gåhäçiñaù
madhu-hevägrato bhuìkte
yatir vai gåha-medhinäm

Just as a hunter takes away the honey laboriously produced by the
honeybees, similarly, saintly mendicants such as brahmacärés and sannyäsés are
entitled to enjoy the property painstakingly accumulated by householders
dedicated to family enjoyment.

17–grämya-gétaà na çåëuyäd
yatir vana-caraù kvacit
çikñeta hariëäd baddhän
mågayor géta-mohität

A saintly person dwelling in the forest in the renounced order of life should
never listen to songs or music promoting material enjoyment. Rather, a saintly
person should carefully study the example of the deer, who is bewildered by the
sweet music of the hunter’s horn and is thus captured and killed.

43–çré-brähmaëa uväca
evaà vyavasita-matir
duräçäà känta-tarña-jäm
chittvopaçamam ästhäya
çayyäm upaviveça sä

The avadhüta said: Thus, her mind completely made up, Piìgalä cut off all
her sinful desires to enjoy sex pleasure with lovers, and she became situated in
perfect peace. Then she sat down on her bed.

44–äçä hi paramaà duùkhaà
nairäçyaà paramaà sukham
yathä saïchidya käntäçäà
sukhaà suñväpa piìgalä

Material desire is undoubtedly the cause of the greatest unhappiness, and
freedom from such desire is the cause of the greatest happiness. Therefore,
completely cutting off her desire to enjoy so-called lovers, Piìgalä very happily
went to sleep.

11-9-11

11–mana ekatra saàyuïjyäj
jita-çväso jitäsanaù
vairägyäbhyäsa-yogena
dhriyamäëam atandritaù

manaù—the mind; ekatra—in one place; saàyuïjyät—one should fix;
jita—conquered; çväsaù—the breathing process; jita—conquered; äsanaù—the
yoga sitting postures; vairägya—by detachment; abhyäsa-yogena—by the
regulated practice of yoga; dhriyamäëam—the mind being steadied;
atandritaù—very carefully.

Having perfected the yoga sitting postures and conquered the breathing
process, one should make the mind steady by detachment and the regulated
practice of yoga. Thus one should carefully fix the mind on the single goal of
yoga practice.

21–yathorëanäbhir hådayäd
ürëäà santatya vaktrataù
tayä vihåtya bhüyas täà
grasaty evaà maheçvaraù

Just as from within himself the spider expands thread through his mouth,
plays with it for some time and eventually swallows it, similarly, the Supreme
Personality of Godhead expands His personal potency from within Himself.
Thus, the Lord displays the network of cosmic manifestation, utilizes it
according to His purpose and eventually withdraws it completely within
Himself.

22–yatra yatra mano dehé
dhärayet sakalaà dhiyä
snehäd dveñäd bhayäd väpi
yäti tat-tat-svarüpatäm

If out of love, hate or fear an embodied soul fixes his mind with intelligence
and complete concentration upon a particular bodily form, he will certainly
attain the form that he is meditating upon.

33–avadhüta-vacaù çrutvä
pürveñäà naù sa pürva-jaù
sarva-saìga-vinirmuktaù
sama-citto babhüva ha

O Uddhava, hearing the words of the avadhüta, the saintly King Yadu, who
is the forefather of our own ancestors, became free from all material
attachment, and thus his mind was evenly fixed on the spiritual platform.

11-10

11–tasmäj jijïäsayätmänam
ätma-sthaà kevalaà param
saìgamya nirased etad
vastu-buddhià yathä-kramam

Therefore, by the cultivation of knowledge one should approach the
Supreme Personality of Godhead situated within oneself. By understanding the
Lord’s pure, transcendental existence, one should gradually give up the false
vision of the material world as independent reality.

12–

äcäryo ‘raëir ädyaù syäd
ante-väsy uttaräraëiù
tat-sandhänaà pravacanaà
vidyä-sandhiù sukhävahaù

The spiritual master can be compared to the lower kindling stick, the disciple
to the upper kindling stick, and the instruction given by the guru to the third
stick placed in between. The transcendental knowledge communicated from
guru to disciple is compared to the fire arising from the contact of these, which
burns the darkness of ignorance to ashes, bringing great happiness both to guru
and disciple.

36/37–kathaà varteta viharet
kair vä jïäyeta lakñaëaiù
kià bhuïjétota visåjec
chayétäséta yäti vä
etad acyuta me brühi
praçnaà praçna-vidäà vara
nitya-baddho nitya-mukta
eka eveti me bhramaù

O my Lord, Acyuta, the same living entity is sometimes described as
eternally conditioned and at other times as eternally liberated. I am not able to
understand, therefore, the actual situation of the living entity. You, my Lord,
are the best of those who are expert in answering philosophical questions. Please
explain to me the symptoms by which one can tell the difference between a
living entity who is eternally liberated and one who is eternally conditioned. In
what various ways would they remain situated, enjoy life, eat, evacuate, lie
down, sit or move about?

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -529-536-ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

529-

மாய கூத்தன்-பெரும் குளம்-ஒரு பாசுரம்-மங்களாசாசனம்-தூது விடுகிறார்

ஆஸ்ரிய பூதன் -பேச்சுக்கும் மனதுக்கும் அப்பால் -பட்டவன் –

வன் வடபால் நின்ற மாயக் கூத்தன் –11 -3 -மாயா பிரகிருதி பற்றியது

விடுதலை அடைவது எப்படி -பூஜா விதியும் சொல்லும் -இரண்டும் சொல்லும் .

நிமி கேட்கிறான்-மாயை எது-பொய்யா -கானல் நீர் போலவா -ஆஸ்ரியமானது –

அவனை -சர்வ சக்தன் -உணர முடியாமல் தடுத்து -இருக்கும் பிரகிருதி-தன்னை பார்க்க சொல்லி அழுத்தும் ..

அவனை கூட மறைக்க -மறக்க வைக்கும் -அந்தரிஷி-ரிஷி பதில் சொல்கிறார்

மூல பொருளாக கொண்டு படைக்கும் பொருள்-ஆத்மா

 அறியாமல் தேகம் வழி-உடல் பண்பால் -நினைத்து கொள்ள வைக்கும் –

ஞான ஆனந்த மாயம்-துக்கம் அஞ்ஞாம்  சூழ வைக்கும் –

படைக்கும் முறை-லயம் முறை-மாறி-விளக்குகிறார் -கர்ம வசத்தால் சிறை பட்டு இருக்கிறோம் –

தூக்கணாம் குருவி கட்டிய கூட்டை பிரிக்க முடியாமல் -நம்மாம் இதில் இருந்து வெளி வர –

அவன் உதவி ஒன்றே -கருணை என்னும் கயிறு கொண்டு-சரணாகதி ஒன்றே வழி ..

காம அனுபவமே வாழ்வு -பணம்- இல்லை என்று உணர வேண்டும்

குரு தான் வழி காட்டுவார் -பாகவத

உலக பற்று நீங்கி சாது -கருணை நட்பு -வணங்கி

தபம் -பொறுமை -நேர்மை உடன் இருக்கும் குரு இடம்

அகிம்சை -சுக துக்கம் சமம் -அனைத்திலும் அவன் இருப்பதாய் உணர்ந்து

ஜன சந்ததி இன்றி-மான் தோல் மாற உரி தரித்து

சாஸ்திரம் நம்பிக்கை கொண்டு

மனசு வாக்கு கர்மம் கட்டு படுத்தி

சரவணம் கீர்த்தனம் த்யானம்

அனைத்தும் அவனுடையது

தானம் தபம் மந்த்ரம்

அவன் பிடித்த செயலே செய்து -அனைத்தும் அவனே -நினைவு கொண்டு

சாது தொண்டு =கதை அவன் பற்றி பேசி

40 தர்மம் பாகவத தர்மம் -நினைவு கொண்டு அனுஷ்டிப்போம்

 530–

நாராயணனே பரன்-அவனே பர தத்வம் பரம் ஜோதி -பரமாத்மா –

நாராயண ஸ்துதி -தத்வம் ஜோதி பொது சொல்-ஏக நாராயண ஒருவனையே குறிக்கும் –

பாகவத தர்மம் 40 அறிந்து கொண்டு -தொடங்கி -ஓன்று அனைத்துக்குள்ளும் கொண்டு போகும்

பூஜா விதி பார்ப்போம் -யாரை பூஜிக்க -மோஷ பிரதன் ஒருவனே –

பிபலாயனார் -ஒன்பதில் ஒருவர்பதில் சொல்கிறார் –

சிருஷ்டி லயம் காத்தல் காரணம்-தனக்கு காரணம் இன்றி

அத்புத நிஷ் காரண -கரண கொடுத்து -நடாத்தி –

விசுத்தமான மனசால்-பிரதி பலன் எதிர்பார்க்காமல் –

பொறி வெளிச்சம் கொண்டு நெருப்பு பார்க்க வேண்டாமே -நெருப்பே காட்டி கொடுக்குமே

கண் காத்து தீ [பொறி போல்  -அளவுக்கு உல் பட்டவை இவை

இப்படி பட்டவன் அல்லன்-என்றே சாஸ்திரம் சொல்ல முடியும்

இப்படி பட்டவன் சொல்ல முடியாது

ஆண் அல்லன் பெண் அல்லன்

ந நேதி ந நேதி-கோத்ரம் இல்லை-குறைவற்று -அடையாளம் காட்டி சொல்ல முடியாது

சத்யம் ஞானம் அனந்தம் பிரம —

கர்ம யோகம் -எப்படி செய்ய வேண்டும் -அடுத்த கேள்வி

கர்ம அகர்ம விகர்ம -மூன்று உண்டு

கண்ணனே புரியாது -சிரித்தே சொன்னான்-

பய கிருது பய நாசனன்-இரண்டும் அவன் தானே

வரண ஆஸ்ரம தர்மம் -மூன்று வித த்யாகம்.-மருந்து போல்

பூஜிக்கும் விதி சொல்லி முடிக்கிறார்

சந்தனம்-சுத்தி உடன்-திரு ஆராதனா வழியும் சொல்கிறார்

மூல மந்த்ரம்- திரு மந்த்ரம்-எளிய வழி –

உடுத்து களைந்த -கலத்தது உண்டு –

சம்சார விடுதலை அடைய இதுவே வழி

இனி அவன் அவதார பெருமை சொல்ல போகிறார் ..

531

நாராயண ரிஷி பதரி–அவதார பெருமை கேட்க நிமி ஆசை கொள்ள –

கேட்பதே பலன்-துர்மிளர் ரிஷி பதில்-சொல்ல

பெருமை சொல்லி முடிக்க முடியாது -தொட்டு கூட பார்க்க முடியாது –

படித்து கொண்டு இருந்தாலே பெருமை-ஆரம்பித்த ததர்கே ஆனந்தம் -முக்தி

-ஸ்ரத்தை ஒன்றே போதும் ..-மொழியை கடக்கும் பெரும் புகழ்

நர நாராயண -இருவரும்-பத்ரி யாத்ரை -ரிஷிகேஷ்-ஹரித்வார் -கந்கைஆரத்தி

கங்கை மாதா கே ஜே -தேவ பிரயாகை -மாறாத புருஷோத்தமன்

கண்டம் என்னும் கடி நகர்

ஜோஷி முட் -திரு பிரிதி -அமர்ந்த திரு கோலம்

பத்ரி ஆஸ்ரமம் -குளிர் வர வேற்க -அல்ககநந்தா –

ஆழ்வார்கள் ஆச்சார்யர்கள்-ரிஷிகள் -அனுபவித்த

தர்மர் -தந்தை சந்நிதியும் உண்டு தாயாருக்கும்

அமர்ந்த திரு கோலம்-த்யானம் ரூபத்தில் –

நாரதர் குபேரர்

தபஸ் பண்ண -இந்திரன் கவலை கொண்டு-அப்சரஸ் ஸ்திரீகள் அனுப்ப –

பரிகாசம் செய்தான் -வீட்டுக்கு வந்த விருந்தாளிகள் -கூப்பிட்டு -வெட்கி

தாங்கள் பதவி போகும் பயம் தேவர்களுக்கு

அடியார்களை கை விடாமல் -கொள்ளும் ச்வாபம்

பசி தாகம் அடக்கி-இன்றி தவம் -அவனையே அடைய –

இந்திர பட்டணம் -சென்று நாராயண பெருமை சொல்ல

ஹம்ச அவதாரம் -வேதம் உபதேசித்து

பரதன்தம்பி கள் தானே  ரிஷிகள்

ரிஷப தேவர் உபதேசம்

மத்ஸ்ய அவதாரம்

வராக அவதாரம்

ஹரி அவதாரம்

வாமனன்-திரி விக்ரமன்

பரசுராமன்-ப்ருகு வம்சம்

சீதா ராமன்

யது குல கண்ணன்

புத்தர் ஆக பிறப்பார்

மயக்க

கல்கி கலி கொடுமை முடித்து கிருத யுகம் வரும்

கேட்பது விருப்பம் அனைவருக்கும்

532

18ooo ஸ்லோகம்-12 ஸ்கந்தம்

கண்ணன்-உத்தவர் -முன் நிமி-ஒன்பது சித்த புருஷர்

11 -5 -கீழே பக்தி செய்பவனை -இடையூறுகள் என்ன பார்த்தோம்

சமாசர் ரிஷி-பக்தி இல்லாவன் நினை சொல்கிறார் நிமிக்கு

-சாந்தி இன்றி -புலன்களை வெல்லாமல் இவர் கதி என்ன கேள்வி

-சதுர்வித -ஏக பக்தி -கீதை -ஆர்த்தர்புதுசாக ஐஸ்வர்யம் – கேவலர்-பகவத் லாபார்த்தி –

என்னை கேட்டவனுக்கு ஆனந்தமாக கொடுக்கிறேன்

மூடர் /நராதமரர்கள்-நம்பிக்கை இன்றி /மாயையால் மயங்கி /அசுரர் -நான்காவது-ராவணாதிகள் –

சக்தி ஞானம் தப்பான வலி ஆசுர புத்தி-வேதம் கற்று-வர பலத்தால்

இவர் நிலை-நான்காவது நிலை-வேருத்துபோராமை-நரகத்தில்தல்லுகிறேன்

மற்றவர் திருந்துவார்கள்

அதே விஷயம் இங்கு –

வாய் -தோள் மார்பு திரு அடி யில் இருந்து தோன்றி-நன்றி இன்றி -நமக்கு உபயோகம்

தூரே ஹரி கதை–உலக இன்பத்துக்கு வேதம் -கீதை -இல்லை

பக்திக்காகா -அதை படித்தால் தன்னாக இது வரும் –

பீடு நடந்து உயர்ந்தது நோக்கி போக சின்ன பலன்கிட்டும்

ஆஸ்திக நாஸ்திகன்-பெரும் -மூர்க்கர் -அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடியாமல்-

உள்ளே ஆஸ்திகன்-வெளியில் நாஸ்திகன் -வெளியில் ஆஸ்திகன்-உள்ளே நாஸ்திகன்-பெரிய மூர்கர்

இது போல் இல்லாமல் உன் ராஜ்யத்தில் பார்த்து கொள் -உன் அரசில்

இப்படி பட்டவர் நரகத்தில் விழுவார்கள்-

வாடகை வீட்டில்-இருந்துவாடகை கொடுக்காமல் நம் வீடு -சொல்லி –

சரீர சுகம்-கருதி-இங்கும் சந்தோசம் இல்லை-அங்கும் நரகம் –

533-

நிறம் வெளிது -பசிது கருதி -வெவ்வேறு  வர்ணம் யுகம் தோறும் –

திரு கோட்டியூர் நரக நாசனை–நாவிற் கொண்டு அழையாத மானிட சாதியர் –

சாப்பிடும் சாப்பாடும் பெருகும் நீருமுடுத்தும் ஆடையும் பாபம்

வெள்ளியில் திரு மேனி -ஹிருத யுகம் வெளிது –

-பேசாதார் -பெரி ஆழ்வாருக்கு நெருக்கமான திவ்ய தேசம்

வண்ண மாடங்கள் சூழ் -ஆரம்பித்தார்-கோஷ்டிபுரம் –

திரு கோஷ்டியூர் நம்பி-அஷ்டாங்க விமானம்–நிழல் கீழே விழாதே-

மாதவன் -சௌம்யா நாராயணன் –

கடைசி ரிஷி-பகவான்பற்றி-கரபாஜனர் பேசுகிறார்

-திரு மேனி பூஜை முறை திரு ஆடை மாறும்–அனந்தன்-பிரிவுக்கு அந்தமில்லை-

நானாவித பிரகாரம்-நித்யோதித்த சாந்தோதித்த பரத்வம்-ஒவொரு பிரகாரங்களிலும் வேறு வேறு

லோக ருசி பின்னம்- அதற்குத்தக்க பல வகை-அனைவரையும் கொள்ள –

கிருத -சுக்ல-நான்கு கை-மான் தோல் மர உரி -தபஸ் -தலை முடி -த்யாநிகிறவர்-தண்டம் கமண்டலம் பிடித்து

பாதிரி த்யானம்-அவன்போல் சாந்த மனிசர் -சமம்-ஹம்சன் யோகேஸ்வரன் –

த்ரேதா -சிவப்பு-நான்குகை- மூன்று மேகலை- பொன் மாயா திரு ஆடை

யாகம் கரண்டி -யாகம் மூலம் அடைகிறார்கள்-விஷ்ணு யக்ஜா சர்வ தேவ பெயருடன் –

துவாபர -கரம் பச்சை கரு நீலம் மாம் தளிர் பச்சை கலந்த -வரணதுடன்-இன்றும் மூலவர் சேவை –

த்யானம்-யாகம்-பூஜிகிரார்கள் மூன்றாவது

நமஸ்தே வாசுதேவாயா –

கலியுகம்-கிருஷ்ணா வர்ணம்-இயற்கை கருப்பு வர்ணம்-திரு நாம சந்கீர்தனத்தால் அடைகிறார்கள்

கப்பல்-திருஅடி-கலி தான் உயர்ந்தது -12 பேர் அவதரிக்க போகிறார் என்று சூசிப்பித்து சொன்னான்

 534

ஆழ்வார்கள் வாழி அருளி செயல்கள் வாழி

செய்ய மறை தன்னுடனே சேர்ந்து  வேத -வேதாந்தம்  –

வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்-வியாசர் பகவான் -வேதம்பிரித்து அருளிய -அவரே சூசிப்பிக்க

கிருஷ்ணா த்வைபாயனர் 11 -5 மூன்று ச்லோககங்கள்-

துவாபர யுக இறுதியில் -கலி யுகத்தில் தொடக்கம்  -ஆழ்வார்கள் அவதரிப்பார்கள் –

-நதிகள் பெயரும் -சொல்லி -நாராயண பக்தி பரப்ப

கலியுகம் சிறப்பு-எளிய உபாயம் –  திரு நாம சங்கீர்த்தனம் –

கொசித்கொசித் என்று இவர் ஆவிர்பாவம் கலியும் கெடும் போல் சூசிதம் –

38 ஸ்லோகம்-நாராயண பராயணர்கள் கொசித் கொசித் திராவிட -தாமிரபரணி

கிருத மால்ய -பயச்வினி -நதிகள் –

ஐப்பசி திரு வோணம்-பொய்கை-காஞ்சி திரு வெக்கா -பொற் தாமரை குளம்-வையம் தகளியா –

திருகடல் மலை-தலை சயன பெருமாள்-செவ்வந்தி பூவில்-பூதத் ஆழ்வார் -அன்பே தகளியா

பெரும் தமிழர்கள் -பேய் ஆழ்வார் -கேசவ பெருமாள் ஆஸ்தானம்-மயிலை- கிணற்றில் மயூர புரி –

மாட மா மயிலை திரு வல்லி கேணி -திரு கண்டேன் –முதல் ஆழ்வார்கள்- நல் தமிழால் –

திருமழிசை-ஜகன்னாத பெருமாள்- ம்கிசார ஷேத்ரம்-சாரமானதிவ்ய தேசம்

மகம்-சக்கரம் அம்சம்-பக்தி சாரர் –

அடுத்து நம் ஆழ்வார் -திரு குருகூர்

மதுர கவி ஆழ்வார் -வைத்த மா நிதி பெருமாள்- சித்தரை சித்தரை-திரு கோளூர் –

உண்டோ வைகாசி விசாகத்துக்கு ஒப்பு -தலைவர் –

535

அமுதூரும் என் நாவுக்கே –

துவாபர -கலி யுக சந்தி காலத்தில்-முதல் நால்வரும்-

நம் ஆழ்வார் மதுர கவி ஆழ்வார் -கலி யுகம் தொடக்கத்தில் –

11 -5 -38 பார்த்தோம் –

தமிழ்- பக்தி-கலங்கிய நெஞ்சத்தால்-தாழ்வாக நினைப்பவர் பால் செல்ல கூசித்து இரு –

உபய வேதாந்தம் —

கொல்லி காவலன்-மாசி புனர்வசு- கௌச்துபம்   அம்சம்-குலசேகர பெருமாள்-

 கொடும்களூர் பக்கம்-திரு வஞ்சி களம் -முகுந்த பெருமாள் கோவில்-அருகில்-

பெரிய ஆழ்வார் -வைகை நதி கரை-ஆனி சுவாதி -திரு பல்லாண்டு/பெரிய ஆழ்வார் திரு மொழி

யசோதை பாவனை -461 பாசுரங்கள்-பிள்ளை தமிழ்-வட பெரும் கோவில் உடையான்-

ஐந்தாம் உத்சவம் -ஐந்து பெருமாள் கருட சேவை-பல்லாண்டு என்று காப்பிடும் பான்மையர் –

இன்றோ திரு ஆடி பூரம்-எமக்காக அன்றோ அவதரித்தார் -திரு பாவை- நாச்சியார் திருமொழி –

சூடி கொடுத்த பாட வல்ல நாச்சியார் –

திரு மண்டம் குடி-காவேரி நதி -கரையில்-தொண்டர் அடி பொடி-அரங்கனுக்கே என்றே –

மார்கழி கேட்டை-திரு மாலை-திரு பள்ளி எழுச்சி-திரு நாம சங்கீர்த்தன மகிமை –

நரகமே ச்வர்க்கமாகும் –

உறையூர் கமல வல்லி நாச்சியார் -ஆறாம் திரு நாள் சேர்த்தி உத்சவம்

கார்த்திகை-ரோகிணி -என் அமுதினை கண்ட கண்கள் மற்று ஒன்றை காணாவே –

திரு மங்கை ஆழ்வார் -கைங்கர்யத்தில் பெருமை- வீறுடைய கார்த்திகை-கார்த்திகை

திரு குறையலூர் -குமுதவல்லி நாச்சியார்-உடன்-ஆறு பிரபந்தம்-அணைத்த வேல் குவித்த கை –

ஆழ்வார்கள் வாழி அருளி செயல்கள் வாழி –

 536-

பகவத் ரூபம் பாகவதம்-பிற்பட்டார் தர்சித்து இன்பம் அடைய பாகவதம் கற்று

11 -5  முடிந்து -ரிஷிகள் உபதேசம்முடிந்து 43 ஸ்லோகம் -நிமி அரசன் வணங்கி

-ரத்னம் -ஒன்பது பேரும் வழங்கி-

அங்கேயே மறைந்து போனார்கள்-

நாரதர் -வசுதேவர் -பார்த்து -அதன் உள் கதை நிமி-9 பேர் –

நம் குழந்தை புத்தி விட்டு அவன் பரமாத்மா -அறிந்து -சர்வேஸ்வரன்-கொடுத்த அனுபவம்

மாட்டுக்கும் வெண்ணெய்க்கும் தயிர் பானைக்கும்

செஷ்டிதம் முடிந்து -ஆனை காத்து -மாயமே -மகன் ஒருவருக்கு இல்லாத மா மாயன்-

11 -6 சுகர் -பேச -துவாரகை போய் வணங்க -உயர்ந்த கோடி –

முக்தி தரும் ஷேத்ரம்- வாயால் படி -பக்தி சாம்ராஜ்யம் -கண்ணன் தான் த்வாரம்-

பெட் துவாரகை-குசேலர் சந்தித்து

நாசத் துவாரகை-ராஜஸ்தான் -மீரா பாய் -பக்தர் பித்து பிடித்தவன்

அனைவரும் வந்து கண்ணனை வணங்க-ஒளி மிக்கு இருந்த திரு மேனி

கிரீஸ்=பூமி ஆனந்தம் திரு மேனி அழகால் கொடுப்பான்

தாமோதர நாராயணன்-ஆயன்-திரு கண்ண புரம்-

கபிஸ்தலம்-கஜேந்திர வரதன் ஆற்றம் கரை கிடக்கும் கண்ணன் -பஞ்ச கிருஷ்ண ஷேத்ரம் –

ஸ்தோத்ரம் பண்ணி-உன் திரு அடியேசம்சாரம் தாண்டுவிக்கும் -உன்னை ரஷிப்பதும்

-யார் எனக்கு நின் பாதமே சரணாக தந்து ஒளிந்தாய் –சடாரியிலே நம் ஆழ்வார் -தோதாரி-வான மா மலை –

புனித தன்மை -திரு அடி பற்றிய கதைகள்/கங்கை/நூபுர கங்கை-சிலம்பாறு –

தொட்டி திரு மஞ்சனம்-வஞ்ச கள்வன் மா மாயன்-எண்ணெய் சீயக் காய் -நிதானம் -திரு மஞ்சனம் –

அழகர்-நூபுர கங்கை -சென்று -பில த்வாரம்-சல சல நூபுர கங்கை திரு மேனி தழுவி-திரு அடி பட்டு-

அவனே தீர்த்தன்-திரு அடி பட்டு வந்த தீர்த்தம் நாமும் நீராடலாம்-

பூமி பாரம் குறைக்க அவதரித்தீர் 125 ஆண்டுகள் முடிந்தன -பிரமன்-உமக்கு திரு உள்ளம் இருந்தால்

உம் தன்னுடை சோதி எழுந்து அருளலாம்

உத்தவர் -கட்டி கதறி-பேச்சு தொடங்கும் –

11-3

11–saàvartako megha-gaëo
varñati sma çataà samäù
dhäräbhir hasti-hastäbhir
léyate salile viräö

Hoards of clouds called Saàvartaka pour torrents of rain for one hundred
years. Flooding down in raindrops as long as the trunk of an elephant, the
deadly rainfall submerges the entire universe in water.

12–tato viräjam utsåjy
vairäjaù puruño nåpa
avyaktaà viçate sükñmaà
nirindhana ivänalaù

Then Vairäja Brahmä, the soul of the universal form, gives up his universal
body, O King, and enters into the subtle unmanifest nature, like a fire that has
run out of fuel.

13–väyunä håta-gandhä bhüù
salilatväya kalpate
salilaà tad-dhåta-rasaà
jyotiñöväyopakalpate

Deprived of its quality of aroma by the wind, the element earth is
transformed into water; and water, deprived of its taste by that same wind, is
merged into fire.

30–parasparänukathanaà
pävanaà bhagavad-yaçaù
mitho ratir mithas tuñöir
nivåttir mitha ätmanaù

One should learn how to associate with the devotees of the Lord by
gathering with them to chant the glories of the Lord. This process is most
purifying. As devotees thus develop their loving friendship, they feel mutual
happiness and satisfaction. And by thus encouraging one another they are able
to give up material sense gratification, which is the cause of all suffering.

31–smarantaù smärayantaç ca
mitho ‘ghaugha-haraà harim
bhaktyä saïjätayä bhaktyä
bibhraty utpulakäà tanum

The devotees of the Lord constantly discuss the glories of the Personality of
Godhead among themselves. Thus they constantly remember the Lord and
remind one another of His qualities and pastimes. In this way, by their devotion
to the principles of bhakti-yoga, the devotees please the Personality of Godhead,
who takes away from them everything inauspicious. Being purified of all
impediments, the devotees awaken to pure love of Godhead, and thus, even
within this world, their spiritualized bodies exhibit symptoms of transcendental
ecstasy, such as standing of the bodily hairs on end.

32–kvacid rudanty acyuta-cintayä kvacid
dhasanti nandanti vadanty alaukikäù
nåtyanti gäyanty anuçélayanty ajaà
bhavanti tüñëéà param etya nirvåtäù

Having achieved love of Godhead, the devotees sometimes cry out loud,
absorbed in thought of the infallible Lord. Sometimes they laugh, feel great
pleasure, speak out loud to the Lord, dance or sing. Such devotees, having
transcended material, conditioned life, sometimes imitate the unborn Supreme
by acting out His pastimes. And sometimes, achieving His personal audience,
they remain peaceful and silent.

33–iti bhägavatän dharmän
çikñan bhaktyä tad-utthayä
näräyaëa-paro mäyäm
aïjas tarati dustaräm

Thus learning the science of devotional service and practically engaging in
the devotional service of the Lord, the devotee comes to the stage of love of
Godhead. And by complete devotion to the Supreme Personality of Godhead,
Näräyaëa, the devotee easily crosses over the illusory energy, mäyä, which is
extremely difficult to cross.

5–çré-pippaläyana uväca
sthity-udbhava-pralaya-hetur ahetur asya
yat svapna-jägara-suñuptiñu sad bahiç ca
dehendriyäsu-hådayäni caranti yena
saïjévitäni tad avehi paraà narendra

çré-pippaläyanaù uväca—Çré Pippaläyana said; sthiti—of the creation;
udbhava—maintenance; pralaya—and destruction; hetuù—the cause;
ahetuù—itself without cause; asya—of this material universe; yat—which;
svapna—in dream; jägara—wakefulness; suñuptiñu—in deep sleep or
unconsciousness; sat—which exists; bahiù ca—and external to them as well;
deha—of the material bodies of the living entities; indriya—the senses;
äsu—life airs; hådayäni—and minds; caranti—act; yena—by which;
saïjévitäni—given life; tat—that; avehi—please know; param—to be the
Supreme; nara-indra—O King

Çré Pippaläyana said: The Supreme Personality of Godhead is the cause of
the creation, maintenance and destruction of this universe, yet He has no prior
cause. He pervades the various states of wakefulness, dreaming and unconscious
deep sleep and also exists beyond them. By entering the body of every living
being as the Supersoul, He enlivens the body, senses, life airs and mental
activities, and thus all the subtle and gross organs of the body begin their
functions. My dear King, know that Personality of Godhead to be the Supreme.

36–

naitan mano viçati väg uta cakñur ätmä
präëendriyäëi ca yathänalam arciñaù sväù
çabdo ‘pi bodhaka-niñedhatayätma-mülam
arthoktam äha yad-åte na niñedha-siddhiù
na—cannot; etat—this (Supreme Truth); manaù—the mind; viçati—enter;
väk—the function of speech; uta—nor; cakñuù—sight; ätmä—intelligence;
präëa—the subtle airs supporting life; indriyäëi—the senses; ca—or;
yathä—just as; analam—a fire; arciñaù—its sparks; sväù—own; çabdaù—the
authoritative sound of the Vedas; api—even; bodhaka—being able to indicate
by verbal reference; niñedhatayä—because of denying such; ätma—of the
Supreme Soul; mülam—basic evidence; artha-uktam—expressed indirectly;
äha—does express; yat-åte—without which (Supreme); na—there is not;
niñedha—of the negative statements of scripture; siddhiù—ultimate purpose.

Neither the mind nor the faculties of speech, sight, intelligence, the life air
or any of the senses are capable of penetrating that Supreme Truth, any more
than small sparks can affect the original fire from which they are generated.
Not even the authoritative language of the Vedas can perfectly describe the
Supreme Truth, since the Vedas themselves disclaim the possibility that the
Truth can be expressed by words. But through indirect reference the Vedic
sound does serve as evidence of the Supreme Truth, since without the existence
of that Supreme Truth the various restrictions found in the Vedas would have
no ultimate purpose.

44-parokña-vädo vedo ‘yaà
bälänäm anuçäsanam
karma-mokñäya karmäëi
vidhatte hy agadaà yathä

Childish and foolish people are attached to materialistic, fruitive activities,
although the actual goal of life is to become free from such activities. Therefore,
the Vedic injunctions indirectly lead one to the path of ultimate liberation by
first prescribing fruitive religious activities, just as a father promises his child
candy so that the child will take his medicine.

45–näcared yas tu vedoktaà
svayam ajïo ‘jitendriyaù
vikarmaëä hy adharmeëa
måtyor måtyum upaiti saù

If an ignorant person who has not conquered the material senses does not
adhere to the Vedic injunctions, certainly he will engage in sinful and
irreligious activities. Thus his reward will be repeated birth and death.

46–vedoktam eva kurväëo
niùsaìgo ‘rpitam éçvare
naiñkarmyaà labhate siddhià
rocanärthä phala-çrutiù

By executing without attachment the regulated activities prescribed in the
Vedas, offering the results of such work to the Supreme Lord, one attains the
perfection of freedom from the bondage of material work. The material fruitive
results offered in the revealed scriptures are not the actual goal of Vedic
knowledge, but are meant for stimulating the interest of the performer.

50/51–arcädau hådaye cäpi
yathä-labdhopacärakaiù
dravya-kñity-ätma-liëgäni
niñpädya prokñya cäsanam
pädyädén upakalpyätha
sannidhäpya samähitaù
håd-ädibhiù kåta-nyäso
müla-mantreëa cärcayet

The devotee should gather whatever ingredients for worshiping the Deity
are available, make ready the offerings, the ground, his mind and the Deity,
sprinkle his sitting place with water for purification and prepare the bathing
water and other paraphernalia. The devotee should then place the Deity in His
proper place, both physically and within his own mind, concentrate his
attention, and mark the Deity’s heart and other parts of the body with tilaka.
Then he should offer worship with the appropriate mantra.

52/53–

säìgopäìgäà sa-pärñadäà
täà täà mürtià sva-mantrataù
pädyärghyäcamanéyädyaiù
snäna-väso-vibhüñaëaiù
gandha-mälyäkñata-sragbhir
dhüpa-dépopahärakaiù
säìgam sampüjya vidhivat
stavaiù stutvä named dharim

sa-aìga—including the limbs of His transcendental body; upäìgäm—and His
special bodily features such as His Sudarçana disc and other weapons;
sa-pärñadäm—along with His personal associates; täm täm—each particular;
mürtim—Deity; sva-mantrataù—by the Deity’s own mantra; pädya—with
water for bathing the feet; arghya—scented water for greeting;
äcamanéya—water for washing the mouth; ädyaiù—and so on; snäna—water
for bathing; väsaù—fine clothing; vibhüñaëaiù—ornaments; gandha—with
fragrances; mälya—necklaces; akñata—unbroken barleycorns; sragbhiù—and
flower garlands; dhüpa—with incense; dépa—and lamps; upahärakaiù—such
offerings; sa-aìgam—in all aspects; sampüjya—completing the worship;
vidhivat—in accordance with the prescribed regulations; stavaiù
stutvä—honoring the Deity by offering prayers; namet—one should bow down;
harim—to the Lord.

One should worship the Deity along with each of the limbs of His
transcendental body, His weapons such as the Sudarçana cakra, His other
bodily features and His personal associates. One should worship each of these
transcendental aspects of the Lord by its own mantra and with offerings of
water to wash the feet, scented water, water to wash the mouth, water for
bathing, fine clothing and ornaments, fragrant oils, valuable necklaces,
unbroken barleycorns, flower garlands, incense and lamps. Having thus
completed the worship in all its aspects in accordance with the prescribed
regulations, one should then honor the Deity of Lord Hari with prayers and
offer obeisances to Him by bowing down.

11-4-6-

6–dharmasya dakña-duhitary ajaniñöa mürtyäà
näräyaëo nara åñi-pravaraù praçäntaù
naiñkarmya-lakñaëam uväca cacära karma
yo ‘dyäpi cästa åñi-varya-niñevitäìghr

Nara-Näräyaëa Åñi, who is perfectly peaceful and is the best of sages, was
born as the son of Dharma and his wife Mürti, the daughter of Dakña.
Nara-Näräyaëa Åñi taught the devotional service of the Lord, by which material
work ceases, and He Himself perfectly practiced this knowledge. He is living
even today, His lotus feet served by the greatest of saintly persons.

17–haàsa-svarüpy avadad acyuta ätma-yogaà
dattaù kumära åñabho bhagavän pitä naù
viñëuù çiväya jagatäà kalayävatirëas
tenähåtä madhu-bhidä çrutayo hayäsye

The infallible Supreme Personality of Godhead, Viñëu, has descended into
this world by His various partial incarnations such as Lord Haàsa [the swan],
Dattätreya, the four Kumäras and our own father, the mighty Åñabhadeva. By
such incarnations, the Lord teaches the science of self-realization for the benefit
of the whole universe. In His appearance as Hayagréva He killed the demon
Madhu and thus brought the Vedas back from the hellish planet Pätälaloka.

18–

gupto ‘pyaye manur ilauñadhayaç ca mätsye
krauòe hato diti-ja uddharatämbhasaù kñmäm
kaurme dhåto ‘drir amåtonmathane sva-påñöhe
grähät prapannam ibha-räjam amuïcad ärtam

In His appearance as a fish, the Lord protected Satyavrata Manu, the earth
and her valuable herbs. He protected them from the waters of annihilation. As a
boar, the Lord killed Hiraëyäkña, the son of Diti, while delivering the earth
from the universal waters. And as a tortoise, He lifted Mandara Mountain on
His back so that nectar could be churned from the ocean. The Lord saved the
surrendered king of the elephants, Gajendra, who was suffering terrible distress
from the grips of a crocodile.

9–saàstunvato nipatitän çramaëän åñéàç ca
çakraà ca våtra-vadhatas tamasi praviñöam
deva-striyo ‘sura-gåhe pihitä anäthä
jaghne ‘surendram abhayäya satäà nåsiàhe

The Lord also delivered the tiny ascetic sages called the Välakhilyas when
they fell into the water in a cow’s hoofprint and Indra was laughing at them.
The Lord then saved Indra when Indra was covered by darkness due to the
sinful reaction for killing Våträsura. When the wives of the demigods were
trapped in the palace of the demons without any shelter, the Lord saved them.
In His incarnation as Nåsiàha, the Lord killed Hiraëyakaçipu, the king of
demons, to free the saintly devotees from fear.

20–deväsure yudhi ca daitya-patén surärthe
hatväntareñu bhuvanäny adadhät kaläbhiù
bhütvätha vämana imäm aharad baleù kñmäà
yäcïä-cchalena samadäd aditeù sutebhyaù

The Supreme Lord regularly takes advantage of the wars between the
demons and demigods to kill the leaders of the demons. The Lord thus
encourages the demigods by protecting the universe through His various
incarnations during the reigns of each Manu. The Lord also appeared as
Vämana and took the earth away from Bali Mahäräja on the plea of begging
three steps of land. The Lord then returned the entire world to the sons of
Aditi.

21–niùkñatriyäm akåta gäà ca triù-sapta-kåtvo
rämas tu haihaya-kuläpyaya-bhärgavägniù
so ‘bdhià babandha daça-vaktram ahan sa-laìkaà
sétä-patir jayati loka-mala-ghna-kéåtiù

Lord Paraçuräma appeared in the family of Bhågu as a fire that burned to
ashes the dynasty of Haihaya. Thus Lord Paraçuräma rid the earth of all
kñatriyas twenty-one times. The same Lord appeared as Rämacandra, the
husband of Sétädevé, and thus He killed the ten-headed Rävaëa, along with all
the soldiers of Laìkä. May that Çré Räma, whose glories destroy the
contamination of the world, be always victorious.

22–bhümer bharävataraëäya yaduñv ajanmä
jätaù kariñyati surair api duñkaräëi
vädair vimohayati yajïa-kåto ‘tad-arhän
çüdrän kalau kñiti-bhujo nyahaniñyad ante

To diminish the burden of the earth, the unborn Lord will take birth in the
Yadu dynasty and perform feats impossible even for the demigods. Propounding
speculative philosophy, the Lord, as Buddha, will bewilder the unworthy
performers of Vedic sacrifices. And as Kalki the Lord will kill all the low-class
men posing as rulers at the end of the age of Kali.

23–evaà-vidhäni janmäni
karmäëi ca jagat-pateù
bhüréëi bhüri-yaçaso
varëitäni mahä-bhuja

O mighty-armed King, there are innumerable appearances and activities of
the Supreme Lord of the universe similar to those I have already mentioned. In
fact, the glories of the Supreme Lord are unlimited.

11-5-2-

2–çré-camasa uväca
mukha-bähüru-pädebhyaù
puruñasyäçramaiù saha
catväro jajïire varëä
guëair viprädayaù påthak

Çré Camasa said: Each of the four social orders, headed by the brähmaëas,
was born through different combinations of the modes of nature, from the face,
arms, thighs and feet of the Supreme Lord in His universal form. Thus the four
418
spiritual orders were also generated.

20–çré-karabhäjana uväca
kåtaà tretä dväparaà c
kalir ity eñu keçavaù
nänä-varëäbhidhäkäro
nänaiva vidhinejyate

çré-karabhäjanaù uväca—Çré Karabhäjana said; kåtam—Satya; tretä—Tretä;
dväparam—Dväpara; ca—and; kaliù—Kali; iti—thus named; eñu—in these
ages; keçavaù—the Supreme Lord, Keçava; nänä—various; varëa—having
complexions; abhidhä—names; äkäraù—and forms; nänä—various;
eva—similarly; vidhinä—by processes; ijyate—is worshiped.

Çré Karabhäjana replied: In each of the four yugas, or ages—Kåta, Tretä,
Dväpara and Kali—Lord Keçava appears with various complexions, names and
forms and is thus worshiped by various processes.

21–kåte çuklaç catur-bähur
jaöilo valkalämbaraù
kåñëäjinopavétäkñän
bibhrad daëòa-kamaëòalü

In Satya-yuga the Lord is white and four-armed, has matted locks and wears
a garment of tree bark. He carries a black deerskin, a sacred thread, prayer
beads and the rod and waterpot of a brahmacäré.

22–manuñyäs tu tadä çäntä
nirvairäù suhådaù samäù
yajanti tapasä devaà
çamena ca damena ca

People in Satya-yuga are peaceful, nonenvious, friendly to every creature
and steady in all situations. They worship the Supreme Personality by austere
meditation and by internal and external sense control.

23–haàsaù suparëo vaikuëöho
dharmo yogeçvaro ‘malaù
éçvaraù puruño ‘vyaktaù
paramätmeti géyate

In Satya-yuga the Lord is glorified by the names Haàsa, Suparëa,
Vaikuëöha, Dharma, Yogeçvara, Amala, Éçvara, Puruña, Avyakta and
Paramätmä.

24–tretäyäà rakta-varëo ‘sau
catur-bähus tri-mekhalaù
hiraëya-keças trayy-ätmä
sruk-sruvädy-upalakñaëaù

In Tretä-yuga the Lord appears with a red complexion. He has four arms,
golden hair, and wears a triple belt representing initiation into each of the three
Vedas. Embodying the knowledge of worship by sacrificial performance, which
is contained in the Åg, Säma and Yajur Vedas, His symbols are the ladle, spoon
and other implements of sacrifice

25–taà tadä manujä devaà
sarva-deva-mayaà harim
yajanti vidyayä trayyä
dharmiñöhä brahma-vädinaù

In Tretä-yuga, those members of human society who are fixed in religiosity
and are sincerely interested in achieving the Absolute Truth worship Lord
Hari, who contains within Himself all the demigods. The Lord is worshiped by
the rituals of sacrifice taught in the three Vedas.

26–viñëur yajïaù påçnigarbhaù
sarvadeva urukramaù
våñäkapir jayantaç ca
urugäya itéryate

In Tretä-yuga the Lord is glorified by the names Viñëu, Yajïa, Påçnigarbha,
Sarvadeva, Urukrama, Våñäkapi, Jayanta and Urugäya.

27–dväpare bhagaväï çyämaù
péta-väsä nijäyudhaù
çrévatsädibhir aìkaiç ca
lakñaëair upalakñitaù

In Dväpara-yuga the Supreme Personality of Godhead appears with a dark
blue complexion, wearing yellow garments. The Lord’s transcendental body is
marked in this incarnation with Çrévatsa and other distinctive ornaments, and
He manifests His personal weapons.

48–vaireëa yaà nåpatayaù çiçupäla-pauëòraçälvädayo
gati-viläsa-vilokanädyaiù
dhyäyanta äkåta-dhiyaù çayanäsanädau
tat-sämyam äpur anurakta-dhiyäà punaù kim

Inimical kings like Çiçupäla, Pauëòraka and Çälva were always thinking
about Lord Kåñëa. Even while they were lying down, sitting or engaging in
other activities, they enviously meditated upon the bodily movements of the
Lord, His sporting pastimes, His loving glances upon His devotees, and other
attractive features displayed by the Lord. Being thus always absorbed in Kåñëa,
they achieved spiritual liberation in the Lord’s own abode. What then can be
said of the benedictions offered to those who constantly fix their minds on Lord
Kåñëa in a favorable, loving mood?

49–mäpatya-buddhim akåthäù
kåñëe sarvätmanéçvare
mäyä-manuñya-bhävena
güòhaiçvarye pare ‘vyaye

Do not think of Kåñëa as an ordinary child, because He is the Supreme
Personality of Godhead, inexhaustible and the Soul of all beings. The Lord has
concealed His inconceivable opulences and is thus outwardly appearing to be an
ordinary human being.

52–itihäsam imaà puëyaà
dhärayed yaù samähitaù
sa vidhüyeha çamalaà
brahma-bhüyäya kalpate

Anyone who meditates on this pious historical narration with fixed attention
will purify himself of all contamination in this very life and thus achieve the
highest spiritual perfection.

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -523-528-ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

523

ரசிகர் நாம்-சம்சாரம் நினைக்க வருத்தம்-கண்ணன் கதை மனம் குளிர்விக்கும்

10 -89 அத்யாயம்

பகவான் புருஷோத்தமன்-நல்ல தவம் செய்து நல்ல பலன் பெற வேண்டும்

கோர தவம் பலன் என்ன காட்ட -பாணாசுரன்/ராவணன்/ஹிரண்யன்/விருதாசுரன் கதைகள்

இங்கு சாத்விக தேவதை யார் -மக ரிஷி-ப்ருகு -மூன்று இடமும்

இந்த கதை ஸ்ரீனிவாச மகாத்மயம் கேட்டு இருக்கிறோம்

கர வீர புரம் தாயார் தவம்

அதே கதை இங்கு

ப்ருகு சத்யா லோகம் போக-ஸ்தோத்ரம் பண்ண வில்லை

பரிட்ஷை வைக்க -கோபம் அடைகிறாரா பார்க்க –

நமக்கு பகவான் கடாஷம் ஒன்றே வேண்டும்-நெருப்பு கனல் நோக்க

தபசால் அடக்க

அடுத்து சிவன் இடம் போக –

ப்ருகுவும் பிள்ளை பிரம்மாவுக்கு

பஸ்மம் பூசி -அணைக்க வருபவனைதடுக்க சூலாயுதம் எடுக்க

அடுத்து ஸ்ரீ வைகுண்டம் போக

ஸ்ரீராப்தி  சாயி-சயன திரு கோலம்-நாச்சியார் திரு அடி வருட

காலால் எட்டி உதைக்க-கரடு முரடு நெஞ்சு-அசுரர் சண்டை-நீரோ தபம் புரிந்து மேன்மை

ஒத்தடம் கொடுத்து வணங்கி நிற்க -சத்ய குணம் -உம் திரு அடி ஸ்பர்சம் பட்டு என் மார்புக்கு பெருமை சேர்த்தீர்

குற்றம் அற்று பரம புருஷன்-சத்வ குணா நிதி -தர்ம சாஷாத் ஞானம் வைராக்கியம் கொடுப்பவன்

வேடிக்கை  மகா லஷ்மி பார்வதி கதை

மூத்த சுமங்கலி-இளைய பெண்

மான் பிஞ்சு கையில் கொண்டு இருப்பாரே சக்கரம் இல்லை -அது எங்கே காணோம்

அதை பன்றி குட்டி பிறந்தவரை கேட்க வேண்டும்

அடுத்த கேள்வி -தாண்டவம் எங்கு -மசான பூமியில் ஆடுவான்

இடை பெண் வெண்ணெய்க்கு ஆடி இருப்பவனை கேள்

கிழட்டு காளை மாடு எங்கே -கருடன் பெருமை

மாட்டை பாது காக்கும் கோபாலனை கேள்

ரிஷிகள் விஷ்ணு பெருமை பேசி உயர்ந்த கதி அடைய

பலன்-சம்சார தாகம்

ஆதி ஆத்மிக ஆதி பௌதிக ஆதி தெய்விக

கொதிப்பை அடக்க பகவான் கதைகள்

அடுத்து வைதிகன் பிள்ளைகள் கதை

524

வட திசை மதுரை- சால கிராமம் துவாரகை அயோதியை ..எம் புருஷோத்தமன் இருக்கை

துவாரகை இருந்த பொழுது நடந்த89  -22 ஸ்லோகம்

அந்தணன் பிள்ளைகள் நால்வரையும்-இழந்து புலம்ப

அரசன் முன் பிரஜை—தர்மம் படி ஆளா விடில்-பிள்ளை மறிந்தன

அர்ஜுனன்-காண்டீபம் இருக்கிறது -நான் ரட்ஷிகிறேன்

சங்கர்ஷனோ வாசிதேவன் பிரத்யுமன் அநிருத்ணன் -இவரால் முடியாததை நீ காக்கவ

அர்ஜுனன்  -சென்று சர கூட்டம் மூட -இந்த குழந்தை பிறந்த மறு வினாடி போக

கண்ணன் இடம்-உடம்போடு பிள்ளை காணோம்-

அர்ஜுனன் எங்கும் போய் தேட -வாருணா மூலை கீழ் லோகம்மேல் லோகம் சொர்க்கம் கிடைக்க வில்லை

தேர் பூட்டி மூவரையும் கூட்டி -ஏழு லோகம் கடந்து -நான்கு குதிரைகள் பூட்டிய தேர்

சுதர்சன ஒளியால் -கடந்து போக -பாஸ்கர கோடி துல்யம்- திருமோகூர் காள மேகம்-

திரு மேனி அழகு-ஜெய ஜெய ஸ்ரீ சுதர்சன –

கூடல் அழகர் அமர்ந்த சேவை-

கண்ணால் ஏவ இருள் தொலைத்து

விஷ்ணு லோகம் 1000 தூண் கொண்ட திரு மாமணி மண்டபம்

மகா லஷ்மி கண்ணனை சேவிக்க ஆசை -இது ஒரு நிர்வாகம்

விஷ்ணுவே -ஸ்ரீ மன் நாராயணன் -அர்ஜுனன் நர -ரிஷி -போன செயல் முடிந்தது -திரும்பி வர வேண்டும்

தீயோர் முடிய -கண்ணன் திரு கோலம் பார்க்க ஆசை கொண்டேன் என்றானாம்

பிள்ளைகளை கொடுத்தான்

அனைத்து செயலும் கண்ணன் அருள் புரிந்து கொண்டான் அர்ஜுனன்

அடுத்து ௯௦ அத்யாயம்

துவாரகை அனைவரும் ஆனந்தம்

௧௬௧௦௮ பெரும் ஆனந்தம்

நிமிஷம் கூட பிரியாமல் மக்கள் மேகம்/பறவை/காற்றே கட்டி அழுவார்கள்

இரவு கத்தும் பறவை/மலை அசையாமல் யோசித்து/மேகம் அழுது கொட்டி

ஆழ்வார் போல் -நாரை வெளுத்து இருக்க –

கொண்ட பெரும் காதலுக்கு பத்திமை  நூல்வரம்பு இல்லை

விளக்கே உன்னையும் சுட வைத்தன்பா

பிறந்த பிள்ளைகளை சொல்கிறார்

388100000 ஆச்சார்யர் இருந்தார்கள்

கண்ணன் கதைகள் கூற பட்டன என்று ௧௦ ஸ்கந்தம் முடித்தார்

525-

ஜெயந்தி -விபூஷணம்

திரு அடி பட நடக்க பிறந்து

கோபிகள் கண் அடி பட நடந்தான்

கோபால விம்சதி-கண்ணனை அனுபவிகிறார்

20 ஸ்லோகத்தால் கல்லும் கரையும் படி –

பிறந்தவாறும் வளர்ந்தவாரும் பேசி

இறுதியில் கோபிகளை கொண்டாடி விட்டு முடிக்கிறார்

90 -25 ஸ்லோகம்-

அன்பை பெருக்கி -உயர்ந்த கதி அடைந்தனர்

உடல் உருகி -கால் தள்ளாட -கேட்டாலே இருக்க அருகில் இருந்த அவர்களுக்கு

அயர்த்து இரங்கி–சிறு தொண்டு புரிந்து

தபசி எப்படி கொண்டாடுவது -சுகர்

நெருபிடையே நிற்க வேண்டாம் புனல் குளிக்க வேண்டாம்

திரு அடி பற்றி வெற்றிலை மடித்து கொடுத்து உண்ட எச்சில் உண்டு

சுகர் கொண்டாடுகிறார்கள்

செய்யா ஆசன ஓடும் பொழுதும்

ஆலாப -அடே /க்ரீடா தட்டா மலை /தோல் மேல் தூக்கி

ஸ்நானன் -சறுக்கு மரம் -சரண பகாடி-மலைபிஞ்சு -பசு மாடு கன்று இன்றும்

ஏறி உண்டு குதித்து நீச்சல் ஆடுவார்களாம்

கண்ணன் இடமே மனசை செலுத்தி வாழ்ந்தார்கள்-சுகர்பேறு என்று கிட்டும்

பிருந்தாவனத்தில் ஒரு மணல் துகள்/ ஆக ஜன்மம்

அணையை -திர்யக் ஸ்தாவர ஜன்மங்களை பரிகரித்து பிரார்திகிறார்கள்

பிள்ளை லோகாச்சர்யர் பாதுகை நாயனார்

எம்பெருமான் பொன் மலையில் ஏதேனும் ஆவேனே

கேட்டு முடிந்து மனம் கனக்க 10 ஸ்கந்தம் விட்டுபோகிறோம்

மனம் என்றும் கண்ணன் இருப்பான்

11 -1 கண்ணன்-மாக வைகுந்தம் காண்பதற்கு என் மனம் ஏக எண்ணும்

அசுரர்முடித்து-அவதார பலன் முடிந்து –

அசுர தன்மை உள்ளவரையும் முடித்து

பூபாரம் குறைத்து

யாதவர் மதம் பிடித்து இருக்க அதையும் முடிக்க சங்கல்பம்

மூங்கில் ஒன்றுடன் ஓன்று உரசி முடிவது போல்

சத்ய சங்கல்பன்-சாபம் கதை ஏற்பாடு செய்தான்

எதனால் சாபம் -பரிஷித் கேட்க

ரிஷி பட்டியல்-யாகம் செய்து தியானம் செய்ய சொன்னான் கண்ணன்

யாதவர் மதம்-சாம்பன்-ஜாம்பவதி பிள்ளை

கர்பிணி பெண் போல் ஆனை -உலக்கை உங்கள் குளம் நாசம் பிறக்கும்

நிஜமாகவே உலக்கை பிறக்க

பொடி பொடி ஆக்கி கடலில் போட சொல்ல

இரும்பு துண்டை மீன் உண்ண வேடன்-எது குலம் அழிக்க

526

மம சந்தோஷ காரணம்-பாகவதம் சொல்வதால்

பகவத இதம் =பாகவதம்

குணம் செஷ்டிதம் சொல்லும்

11 -2 -நாரதர் வசுதேவருக்கு பாகவத தர்மம் உபதேசிக்கிறார் இதில்

பக்தன்-அடியவர் இடமும்-இறை அன்பர்- அடியேன் அடியார்க்கு அடியார்க்கு

நாரதர் துவாரகை நெடு நாள் தங்கி இருக்க வசுதேவர் வணங்கி கேட்க

அங்கும் இங்கும் சென்று நாராயண அனுபவம் அனைவருக்கும்  அருள

பாகவத தர்மம் அறிய ஆசை

மிக பெரியவர் வசுதேவர் -அவரே கேட்கிறார்

நாம் கற்றது கை மண் அளவு-அகங்கரித்து இருக்கிறோம்

கண்ணனையே பெற்றவர்-வணங்கி கேட்கிறார்

மூன்று முறை பிள்ளை வேண்டினேன்

பிள்ளை காலை பிடித்து மோட்ஷம் கேட்க அறியாமல் போனேனே

கொடு மா வினையேன் அவர் அடியார் அடியோடு கூடும் இது அல்லால்

திரு வன் பரிசாரம் வருவார் திரிவார்-ஓர் அடியானும் உளன்

திரு வாழ் மார்பன்-உடைய நங்கையார் ஆய சேரி –

திரு தாயார் சேவித்து -உன்னை தேவர் வேலை வாங்கி-அமுதம் கடைந்து

உன்னை உனக்காகா கேட்காமல்

-சங்கு சக்கரம் -ஆளும் ஆளார் வாழும் வில்லும் கொண்டு பின் செல்வார் மற்று இல்லை

நாரதர் பதில்- உலகுக்கே நன்மை எப்படி அறிந்தாலும் கொஞ்சம் அனுஷ்டித்தாலும்

புண்ய சரவண கீர்த்தனம்

ஜடா பரதர் -உடன் பிறந்த 9 பெரும் நிமி  மன்னன் உடன் பேச பாகவத தர்மம்

பெயர் சொல்லி -நிமி -துர் லபோ மானிட தேக -அரிது அரிது மானிடர் பிறப்பு

வைகுண்ட பிரிய தர்சனம் அதிலும் அரிது

கவி பேச  ஒன்பது பேரில்  ஒருவன்-அவன் பக்தன் பயம் இன்றி இருப்பான்

பாகவத தர்மம் எளிது

ஓடி கொண்டே பண்ணலாம் –

உட்கார்ந்தே பண்ணலாம் -அவலீலை

கணை மூடி கொண்டே பண்ணலாம் -அர்த்தம் அறியாமல்

காயேனா வாச 36 ஸ்லோகம்

உடல் பேச்சு மனம் புலன் புத்தி தன்னாலோ கரோதி எத் எத் நாராயணா சமர்ப்பயாமி

நான்- கர்த்ருத்வ பலன் விரும்பாமல் பயம் இன்றி இருக்கலாம்

பெருமானையே நினைந்து மகிழ்கிறான்

பயம் நீங்குகிறான்

பெருமாள் திரு அடி பிடித்து பயம் அன்றி

குணம் சேஷ்டிதம் வாயால்  பாடி/ ஆசை மிகுந்து

அழுது /அனுக்ரகம் கிடைத்து சிரித்து ஆடி நாம சங்கீர்த்தனம்

 பாகவத தர்மம் -மூன்று நிலை உண்டு பார்ப்போம்

527-

ஞானான் மோஷம்-அஞ்ஞானம் சம்சாரம் –

எதை பற்றிய எப் படி பட்ட ஞானம்

ஞானம் கனிந்த பக்தி -த்யானம்-உபாசனம்-பக்தி -கொண்டே முக்தி

பக்தி ஒன்றே வழி-கீதை- ஞானமே வழி- வேதம்

ஞானம் கனிந்து முதிர்ந்து பக்தி -முரண்பாடு இல்லை அவனை இன்றி இருக்க முடியாத நிலை-மதி நலம்-பக்திச்த ஞான விசேஷம்

ஞானம் கனிந்த நலம் கொண்டு-அமுதனார்

நாள் தோறும் நைபவர்க்கு வானம் கொடுக்கும்

ஆர்த்தி கொண்டு துடிக்க –

11 -2 அத்யாயம்-பாகவத தர்ம உபதேசம் பார்த்து கொண்டு வருகிறோம்

நிமி- விதேகன்-உடல் இன்றி- ஜனகன் மூதாதையர்-

கவி ரிஷி சொன்ன பதில் பார்த்து வருகிறோம் நிமி அரசனுக்கு ..

நீசனானாலும் தள்ள மாட்டான் -எப்படியாவது தன் அடி அடைவானா பார்த்து கொண்டு இருக்கிறான் –

சுலபன்-எளியவன்-39 ஸ்லோகம்

காதால் கேட்டு-அர்த்தம் வாய் விட்டு பாடி-வெட்கம் இன்றி கதை நாமம்

பக்தி அன்பு வளரும்

சிரிப்போம் நமக்கு உள்ளே –

அவனை புரிந்து -விலகி இருந்தோமே அழுது -கதறி

கதறுகின்றேன் அளித்து எனக்கு அருள் செய் குளித்து மூன்று -திரு மாலை

ஆசன பத்மத்தில் அழுந்திய திரு அடிகள்- அபயம் கரே –

ஆடி ஆடி -அகம் கரைந்து

தேட்டறும்-மால் கொள் சிந்தையாராய் -நினைவை சிதறி அடிக்க ஒட்டாமல்-

கொண்டாட்டம்-உத்சவம்-பக்த உத்தமர் பாகவதர் -ஈட்டம்-பஜனை கோஷ்ட்டி-

கதறுவது பாகவத தர்மம் -பக்தி வளரும் பரம அனுபவம் கை கூடம் உலக விஷய

விரக்தி உண்டாகும்-கவளம் உண்பது போல் பக்தி நிலைகள் இதை வளர்க்கும் –

பாகவத நிலை உள்ளவன்-நிலை அடுத்த ரிஷி ஹரி-பதில் சொல்கிறார் ..

528

காயேன வாசா —நாராயணன் -திரு அடிக்கு சமர்பித்து

ஞானம் முதிர்ந்து பக்தி ஆடி பாடி கதறி

உலக -வன் பாசங்கள் முற்ற விட்டு

பாதம் அடைவதன் பாசத்தாலே –

இரண்டையும் விட வேண்டுமே -பாபம்/புண்ணியம்-

பாபம் செய்து அனுபவிக்க வேண்டும்-புண்ய செயல் செய்து பலனை அவன் திரு அடியில் சமர்பித்து –

கண்ணனுக்கே ஆம் அது காமம்.

பாகவத தர்மம்-பற்றி -விளக்கம்-

உத்தமன்-நிலை-அனைவர் உள்ளும் பகவானை பார்த்து /அவன் இடம் அனைவரையும் பார்க்கும்

சம தர்சனம் கொண்டவர் -துன்பம் கொடுத்தாலும் அவன் மூலம் கொடுக்கிறான் என்கிற எண்ணம் -கோபம் வராதே –

எனக்குள்ளும் இருந்து பார்த்து கொள்கிறான் –

அடுத்து மத்யமன்-நாடி நிலை யாளன்

ஈஸ்வரன் இடம் பிரேமம் கொண்டவன் //அடியார் இடம் நட்பு

அறியாதவர் இடம் கிருபை/பகைவர் இடம் கண்டு கொள்ளாமல் இருப்பவன் -உதாசீனன்

அடுத்து தாழ்ந்த

பெருமாள் இடம் பக்தி/அடியார் இடம் பக்தி இன்றி /ராமானுஜர் காலத்திலேயே -தர்சனம் ஆனதா இருக்கு- இழுத்து

அடியார் இடம் மனம் இன்னும் போக வில்லையே -உள்ளத்தில் முழு திருப்தி கிட்டவில்லையே -காட்டவே காண வேண்டுமே –

காட்டவே கண்ட -பாசுரம் படி-அவனால் விரும்பி -தர்சனம் பூர்ணம்-/

அடையாளம் இனி சொல்கிறார் பாகவத உத்தமர்

மாயா லோகம் என்று அறிந்தவன்

படித்தோம் அழகன் குலம் பணம் -நான்கு செருக்கு இன்றி –

என் சொத்து -கொடுக்காமல்- அனைத்தும் பகவான் சொத்து -புல்லுக்கு சமம் மற்றவை

மிக சிறந்தவன் -மேல் சொன்ன படி

மனம் என்னும் தாமரை அன்பு என்னும் கயிற்றால் அவனை கட்டி வைக்க வேண்டும்

விஷ்ணு சித்தர் மனத்தே கோவில் கொண்ட கோவலன்

பேரேன் என்று நெஞ்சு நிறைய புகுந்தான்

அடுத்த அத்யாயத்தில் 40 தர்மங்கள் சொல்ல போகிறார் கேட்ப்போம் .

10-88-

8–çré-bhagavän uväca
yasyäham anugåhëämi
hariñye tad-dhanaà çanaiù
tato ‘dhanaà tyajanty asya
svajanä duùkha-duùkhitam

The Personality of Godhead said: If I especially favor someone, I gradually
deprive him of his wealth. Then the relatives and friends of such a
poverty-stricken man abandon him. In this way he suffers one distress after
another.

9–sa yadä vitathodyogo
nirviëëaù syäd dhanehayä
mat-paraiù kåta-maitrasya
kariñye mad-anugraham

When he becomes frustrated in his attempts to make money and instead
befriends My devotees, I bestow My special mercy upon him.

27/28–taà tathä vyasanaà dåñövä
bhagavän våjinärdanaù
dürät pratyudiyäd bhütvä
baöuko yoga-mäyayä
mekhaläjina-daëòäkñais
tejasägnir iva jvalan
abhivädayäm äsa ca taà
kuça-päëir vinéta-vat

The Supreme Lord, who relieves His devotees’ distress, had seen from afar
that Lord Çiva was in danger. Thus by His mystic Yogamäyä potency He
assumed the form of a brahmacäré student, with the appropriate belt, deerskin,
rod and prayer beads, and came before Våkäsura. The Lord’s effulgence glowed
brilliantly like fire. Holding kuça grass in His hand, He humbly greeted the
demon.

29–çré-bhagavän uväca
çäkuneya bhavän vyaktaà
çräntaù kià düram ägataù
kñaëaà viçramyatäà puàsa
ätmäyaà sarva-käma-dhuk

The Supreme Lord said: My dear son of Çakuni, you appear tired. Why have
you come such a great distance? Please rest for a minute. After all, it is one’s
body that fulfills all one’s desires.

5–itthaà bhagavataç citrair
vacobhiù sa su-peçalaiù
bhinna-dhér vismåtaù çérñëi
sva-hastaà kumatir nyadhät

[Çukadeva Gosvämé continued:] Thus bewildered by the Personality of
Godhead’s enchanting, artful words, foolish Våka, without realizing what he
was doing, placed his hand on his head.

36–athäpatad bhinna-çiräù
vajrähata iva kñaëät
jaya-çabdo namaù-çabdaù
sädhu-çabdo ‘bhavad divi

Instantly his head shattered as if struck by a lightning bolt, and the demon
fell down dead. From the sky were heard cries of “Victory!” “Obeisances!” and
“Well done!”

10-89-

47–sapta dvépän sa-sindhüàç ca
sapta sapta girén atha
lokälokaà tathätétya
viveça su-mahat tamaù

The Lord’s chariot passed over the seven islands of the middle universe, each
with its ocean and its seven principal mountains. Then it crossed the Lokäloka
boundary and entered the vast region of total darkness.

48/49–taträçväù çaibya-sugrévameghapuñpa-
balähakäù
tamasi bhrañöa-gatayo
babhüvur bharatarñabha

tän dåñövä bhagavän kåñëo
mahä-yogeçvareçvaraù
sahasräditya-saìkäçaà
sva-cakraà prähiëot puraù

In that darkness the chariot’s horses—Çaibya, Sugréva, Meghapuñpa and
Balähaka—lost their way. Seeing them in this condition, O best of the
Bhäratas, Lord Kåñëa, the supreme master of all masters of yoga, sent His
Sudarçana disc before the chariot. That disc shone like thousands of suns.

54/55/56–dadarça tad-bhoga-sukhäsanaà vibhuà
mahänubhävaà puruñottamottamam
sändrämbudäbhaà su-piçaìga-väsasaà
prasanna-vaktraà ruciräyatekñaëam
mahä-maëi-vräta-kiréöa-kuëòala
prabhä-parikñipta-sahasra-kuntalam
pralamba-cärv-añöa-bhujaà sa-kaustubhaà
çrévatsa-lakñmaà vana-mälayävåtam
sunanda-nanda-pramukhaiù sva-pärñadaiç
cakrädibhir mürti-dharair nijäyudhaiù
puñöyä çréyä kérty-ajayäkhilardhibhir
niñevyamänaà parameñöhinäà patim

Arjuna then saw the omnipresent and omnipotent Supreme Personality of
Godhead, Mahä-Viñëu, sitting at ease on the serpent bed. His bluish
complexion was the color of a dense raincloud, He wore a beautiful yellow
garment, His face looked charming, His broad eyes were most attractive, and
He had eight long, handsome arms. His profuse locks of hair were bathed on all
sides in the brilliance reflected from the clusters of precious jewels decorating
His crown and earrings. He wore the Kaustubha gem, the mark of Çrévatsa and
a garland of forest flowers. Serving that topmost of all Lords were His personal
attendants, headed by Sunanda and Nanda; His cakra and other weapons in
their personified forms; His consort potencies Puñöi, Çré, Kérti and Ajä; and all
His various mystic powers.

57–vavanda ätmänam anantam acyuto
jiñëuç ca tad-darçana-jäta-sädhvasaù
täv äha bhümä parameñöhinäà prabhur
beddhäïjalé sa-smitam ürjayä girä

Lord Kåñëa offered homage to Himself in this boundless form, and Arjuna,
astonished at the sight of Lord Mahä-Viñëu, bowed down as well. Then, as the
two of them stood before Him with joined palms, the almighty Mahä-Viñëu,
supreme master of all rulers of the universe, smiled and spoke to them in a voice
full of solemn authority.

58–dvijätmajä me yuvayor didåkñuëä
mayopanétä bhuvi dharma-guptaye
kalävatérëäv avaner bharäsurän
hatveha bhüyas tvarayetam anti me

[Lord Mahä-Viñëu said:] I brought the brähmaëa’s sons here because I
wanted to see the two of you, My expansions, who have descended to the earth
to save the principles of religion. As soon as you finish killing the demons who
burden the earth, quickly come back here to Me.

59–pürëa-kämäv api yuväà
nara-näräyaëäv åñé
dharmam äcaratäà sthityai
åñabhau loka-saìgraham

Although all your desires are completely fulfilled, O best of exalted
personalities, for the benefit of the people in general you should continue to
exemplify religious behavior as the sages Nara and Näräyaëa.

10-90

48–jayati jana-niväso devaké-janma-vädo
yadu-vara-pariñat svair dorbhir asyann adharmam
sthira-cara-våjina-ghnaù su-smita-çré-mukhena
vraja-pura-vanitänäà vardhayan käma-devam

Lord Çré Kåñëa is He who is known as jana-niväsa, the ultimate resort of all
living entities, and who is also known as Devakénandana or Yaçodä-nandana,
the son of Devaké and Yaçodä. He is the guide of the Yadu dynasty, and with
His mighty arms He kills everything inauspicious, as well as every man who is
impious. By His presence He destroys all things inauspicious for all living
entities, moving and inert. His blissful smiling face always increases the lusty
desires of the gopés of Våndävana. May He be all glorious and happy!

11-1

3–bhü-bhära-räja-påtanä yadubhir nirasya
guptaiù sva-bähubhir acintayad aprameyaù
manye ‘vaner nanu gato ‘py agataà hi bhäraà
yad yädavaà kulam aho aviñahyam äste

The Supreme Personality of Godhead used the Yadu dynasty, which was
protected by His own arms, to eliminate the kings who with their armies had
been the burden of this earth. Then the unfathomable Lord thought to Himself,
“Although some may say that the earth’s burden is now gone, in My opinion it
is not yet gone, because there still remains the Yädava dynasty itself, whose
strength is unbearable for the earth.”

4–naivänyataù paribhavo ‘sya bhavet kathaïcin
mat-saàçrayasya vibhavonnahanasya nityam
antaù kalià yadu-kulasya vidhäya veëustambasya
vahnim iva çäntim upaimi dhäma

Lord Kåñëa thought, “No outside force could ever bring about the defeat of
this family, the Yadu dynasty, whose members have always been fully
surrendered to Me and are unrestricted in their opulence. But if I inspire a
quarrel within the dynasty, that quarrel will act just like a fire created from the
friction of bamboo in a grove, and then I shall achieve My real purpose and
return to My eternal abode.”

24–bhagavän jïäta-sarvärtha
éçvaro ‘pi tad-anyathä
kartuà naicchad vipra-çäpaà
käla-rüpy anvamodata

Knowing fully the significance of all these events, the Supreme Lord, though
capable of reversing the brähmaëas’ curse, did not wish to do so. Rather, in His
form of time, He gladly sanctioned the events.

11-2

12–çruto ‘nupaöhito dhyäta
ädåto vänumoditaù
sadyaù punäti sad-dharmo
deva-viçva-druho ‘pi hi

Pure devotional service rendered to the Supreme Lord is spiritually so potent
that simply by hearing about such transcendental service, by chanting its glories
in response, by meditating on it, by respectfully and faithfully accepting it, or
by praising the devotional service of others, even persons who hate the
demigods and all other living beings can be immediately purified.

20/21–naväbhavan mahä-bhägä
munayo hy artha-çaàsinaù
çramaëä väta-rasanä
ätma-vidyä-viçäradäù
kavir havir antarékñaù
prabuddhaù pippaläyanaù
ävirhotro ‘tha drumilaç
camasaù karabhäjanaù

The nine remaining sons of Åñabha were greatly fortunate sages who worked
vigorously to spread knowledge of the Absolute Truth. They wandered about
naked and were very well versed in spiritual science. Their names were Kavi,
Havir, Antarékña, Prabuddha, Pippaläyana, Ävirhotra, Drumila, Camasa and
Karabhäjana.

36–käyena väcä manasendriyair vä
buddhyätmanä vänusåta-svabhävät
karoti yad yat sakalaà parasmai
näräyaëäyeti samarpayet tat

käyena—with the body; väcä—speech; manasä—mind; indriyaiù—senses;
vä—or; buddhyä—with the intelligence; ätmanä—the purified consciousness;
vä—or; anusåta—followed; svabhävät—according to one’s conditioned nature;
karoti—one does; yat yat—whatever; sakalam—all; parasmai—to the
Supreme; näräyaëäya iti—thinking, “This is for Näräyaëa”; samarpayet—he
should offer; tat—that.

In accordance with the particular nature one has acquired in conditioned
life, whatever one does with body, words, mind, senses, intelligence or purified
consciousness one should offer to the Supreme, thinking, “This is for the
pleasure of Lord Näräyaëa.

43–ity acyutäìghrià bhajato ‘nuvåttyä
bhaktir viraktir bhagavat-prabodhaù
bhavanti vai bhägavatasya räjaàs
tataù paräà çäntim upaiti säkñät

iti—thus; acyuta—of the infallible Supreme Lord; aìghrim—the feet;
bhajataù—for one who is worshiping; anuvåttyä—by constant practice;
bhaktiù—devotion; viraktiù—detachment; bhagavat-prabodhaù—knowledge of
the Personality of Godhead; bhavanti—they manifest; vai—indeed;
bhägavatasya—for the devotee; räjan—O King Nimi; tataù—then; paräm
çäntim—supreme peace; upaiti—he attains; säkñät—directly.

My dear King, the devotee who worships the lotus feet of the infallible
Personality of Godhead with constant endeavor thus achieves unflinching
devotion, detachment and experienced knowledge of the Personality of
Godhead. In this way the successful devotee of the Lord achieves supreme
spiritual peace.

48–gåhétväpéndriyair arthän
yo na dveñöi na håñyati
viñëor mäyäm idaà paçyan
sa vai bhägavatottamaù

gåhétvä—accepting; api—even though; indriyaiù—with his senses;
arthän—objects of the senses; yaù—who; na dveñöi—does not hate; na
håñyati—does not rejoice; viñëoù—of the Supreme Lord, Viñëu; mäyäm—the
illusory potency; idam—this material universe; paçyan—seeing as; saù—he;
vai—indeed; bhägavata-uttamaù—a first-class devotee.

Even while engaging his senses in contact with their objects, one who sees
this whole world as the energy of Lord Viñëu is neither repelled nor elated. He
is indeed the greatest among devotees.

54–bhagavata uru-vikramäìghri-çäkhänakha-
maëi-candrikayä nirasta-täpe
hådi katham upasédatäà punaù sa
prabhavati candra ivodite ‘rka-täpaù

bhagavataù—of the Supreme Personality of Godhead; uru-vikrama—which
have performed great heroic deeds; aìghri—of the lotus feet; çäkhä—of the
toes; nakha—of the nails; maëi—which are like jewels; candrikayä—by the
moonshine; nirasta-täpe—when the pain has been removed; hådi—in the
hearts; katham—how indeed; upasédatäm—of those who are worshiping;
punaù—again; saù—that pain; prabhavati—can have its effect; candre—when
the moon; iva—just as; udite—risen; arka—of the sun; täpaù—the burning
heat.

How can the fire of material suffering continue to burn the hearts of those
who worship the Supreme Lord? The Lord’s lotus feet have performed
innumerable heroic deeds, and the beautiful nails on His toes resemble valuable
jewels. The effulgence emanating from those nails resembles cooling moonshine,
for it instantly relieves the suffering within the heart of the pure devotee, just
as the appearance of the moon’s cooling light relieves the burning heat of the
sun.

ஸ்ரீ திரு விருத்தம் -39-ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள்-வியாக்யானம் –

(திருக்கண்களின் அழகு
ஈற்று எவகாரம் -இதில் ஈடுபட்டவர் வேறு எங்கும் புகார்
கண்ட கண்கள் மற்று ஒன்றைக் காணாவே -அதே அர்த்தம்
தோள் கண்டார் தோளே கண்டார் போல்
இரக்கத்தைக் குறிக்கும் ஏவகாரம்
கண்ணாலே பார்த்தால் -இவ்வளவு கையால் அணைக்க முடியவில்லையே என்ற இரக்கமாகவுமாம்

ஒரே பாசுரத்தில் ஐந்து பிரான் இதில்
ஞாலப் பிரான்
விசும்புக்கும் பிரான்
மற்றும் நல்லோர் பிரான்
கோலம் கரிய பிரான்
எம்பிரான்

உரு வெளிப்பாடு
எங்கனேயோ அன்னைமீர்காள் -செல்கின்றது என் நெஞ்சமே -அங்கும் உரு வெளிப்பாடு
நெஞ்சம் நிறைந்தன
ஏழையர் ஆவி வுண்ணும் இணைக் குற்றங்களோ அறியேன் ஆழி அம் கண்ணபிரான் திருக் கண்களோ அறியேன்
சூழவும் நாண் மலர் போல் வந்து தோன்றும் -திருமேனி முழுவதுமே திருக்கண்கள் ஆகவே –
தலைமகள் பாசுரம்
உருவ வெளிப்பட்டால் தலைவிக்கு தோழிக்கு கூறுவது )

அவதாரிகை –

கீழ் பாட்டில் அனுசந்தித்த நீலங்கள்
தனக்கு போலியான திரு மேனியிலே கொண்டு போய் முட்டிற்று –
திரு மேனி தனக்கு பகைத் தொடையான
திரு கண்களிலே போய் முட்டிற்று
திருக் கண்கள் தனக்கு அவ்வருகு போக ஒட்டாதே
நலிகிறபடி சொல்லுகிறது

க்ருஹீத் வா ப்ரேஷ மாணா ஜானகி உதிதா பவத் பர்த்தாராம் இவ -இத்யாதி சுந்தர காண்டம் -36-4-
கணை ஆழி பார்த்த உடன் பெருமாளையே கண்ட படி பிராட்டி மகிழ்ந்தாள்-

நீல தட வரை மேல் புண்டரீக நெடும் தடங்கள்
போல பொலிந்து எமக்கு எல்லா இடத்தவும் பொங்கு முந்நீர்
ஞாலப் பிரான் விசும்புக்கும் பிரான் மற்றும் நல்லோர் பிரான்
கோலம் கரிய பிரான் எம்பிரான் கண்ணின் கோலங்களே -39-

நீலத் தட வரை மேல் புண்டரீக நெடும் –
தலைவனின் உருவம் பற்றித் தலைவி கூறுதல் –
ஏழை யாராவி -7-7-

பதவுரை

நீலம்–நீலமணி மயமான
தடவரை மேல்–பெரியதொரு மலையின் மேலுள்ள
புண்டரீகம் நெடு: தடங்கல் போல பொலிந்து–பெரிய செந்தாமரைப்பூப் பொய்கைகள் போல விளங்குகின்றவைகளும்
எமக்கு எல்லாத இடத்தவும்–எமக்குக் காணுமிடந்தோறும் தோன்றுகின்றவை யுமாயுள்ளவை
(எவையென்னில்)
பொங்கு முந்நீர்–கிளர்கிற கடல்சூழ்ந்த மண்ணுலகத்துக்குத் தலைவனும்
விசும்புக்கும் பிரான்–விண்ணுலகத்துக்குத் தலைவனும்
மற்றும் நல்லோர்பிரான்–மற்றுமுள்ளவர் யாவர்க்கும் தலைவனும்
கோலம் கரிய பிரான்–திருமேனி நிறம் கறுத்திருக்கப் பெற்ற பிரபுவுமான
எம்பிரான்–எம்பெருமானுடைய
கண்ணின்–திருக்கண்களினுடைய
கோலங்களே–அழகுகளேயாம்.

வியாக்யானம் —

நீல தட வரை மேல்
பச்சை மா மலை போல் மேனி -என்னுமா போலே
ஒரு நீல கிரி போலே காணும் திரு மேனி இருப்பது

புண்டரீக -இத்யாதி –
அதன் மேல் பூரணமாக தாமரை பூத்த பெரிய தடாங்கள் போலே மிகா நின்றன –
உடம்பு எல்லாம் கண்ணாய் இருக்கிறபடி –
அவ் அவயவம் ஒழிய  அவயாந்தரத்தில் போக ஒண்ணாத படி இருக்கிற படி —
(கிருபையா -சர்வ-இத்யாதி -பராசர பட்டர் -கண்கள் நாடு பிடிக்கப் புறப்பட )

தஸ்ய யதா கப்யாசம் புண்டரீகம் ஏவ அஷணீ – என்று உபநிஷத்களில் -சாந்தோக்ய உபநிஷத் -16-7-
சொல்லுகிற தாமரை –

எமக்கு எல்லா இடத்தவும் –
கந்தவ்ய பூமியில் இல்லாத படிக்கு ஈடாக  திருக் கண்கள் தொடர்ந்த படி –
கண்ணை செம்பளித்தவாறே கண்ணுக்குள்ளே தோற்றின படி –
(திருக் கமல பாதம் வந்து என் கண்ணின்னுள்ளே ஒக்கின்றதே )
புறம்பு எங்கும் தோற்ப்பித்து என்னை தோற்ப்பிக்க வந்தபடி —

சூழவும் தாமரை நாண் மலர் போல்  வந்து தோன்றும் கண்டீர் -திருவாய்மொழி -7-7-1-

கரு மாணிக்க மலை மேல் மணித் தடம் தாமரைக் காடுகள் போல் -திருவாய்மொழி -8-9-1—இத்யாதி-

பொங்கு முந்நீர் ஞாலப் பிரான் –
பொங்கா நின்ற மூன்று வகைப் பட்ட நீரை உடைத்தான கடல் சூழ்ந்த
பூமிக்கு எல்லாம் உபகாரகன் –
பிரளய ஆபத்திலே ரஷித்தவன்-

(மூன்று தொழில்கள்
படைத்து பூமிக்கு நீரில் இருந்து தானே படைப்பு
காக்கவும் நீர் வேணுமே
பிரளயத்தில் நீர் உண்டே
இப்படி மூன்றும் உண்டே )

விசும்புக்கும் பிரான் –
இவர்களுக்கு ஜனகனான ப்ரஹ்மாதிகளுக்கும்  நிர்வாகனானவன்

மற்றும் நல்லோர் பிரான்
நித்ய ஸூரிகளுக்கும் நிர்வாகனானவன்

கோலம் கரிய பிரான்
இக் கண்ணுக்கு வளைத்து கொடுக்கும் உடம்பு –
நித்ய ஸூரிகளுக்கு முற்றூட்டாக அனுபவிக்க கொடுக்கும் உடம்பு
இவ் வடிவைக் காட்டி இறே அவர்களை பிச்சேற பண்ணுவது –
(ஸகல மனுஷ நயன விஷயதாங்கன் )

எம் பிரான்
அவர்களுக்கு நாயகன் ஆனாற் போலே  
எனக்கும் நாயகன் ஆனபடி

கண்ணின் கோலங்களே-
எனக்கு உபகாரன் ஆனவனுடைய விலஷணன திருக் கண்கள் –

நீல தட வரை மேல்-புண்டரீக நெடும் தடங்கள் போலே பொலிந்து
எமக்கு எல்லா இடத்தவும்-

தாத்பர்யம்
திருமேனி சவுந்தர்யம் ஸ்மரிக்கும் பொழு து
அத்துடன் திருக்கண்களும் ஸ்ம்ருதமாய்
ஈடுபட்டு
நாயகனின் உருவ வெளிப்பாட்டை நாயகி தோழிக்கு உரைக்கும் பாசுரத்தால் அருளிச் செய்கிறார்
அழகிய திருமேனியோ
‘அதில் பூத்த திருக் கண்கள்
சகல பிராணிகளையும் உகப்பிக்கும்
அவனான திருக்கண்கள் அழகானது
இந்திரிய நீல மாணிக்க மலை மேல்
தடாகங்களில் உள்ள தாமரை மலர் என் பக்கம் சூழ்ந்து எனக்கு காட்டா நின்றது -என்கிறாள் –

————————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

திரு பாவை- அனுபவம்-வங்க கடல் கடைந்த மாதவனை கேசவனை –

திரு பாவையில் இரண்டு பாசுரங்கள் பல சுருதி

ஓங்கி உலகு அளந்த -நீங்காத செல்வம் நிறைந்து

நோன்புக்கு பலம் முன்பு அருளி

இதி இங்கு பரிசு உரைப்பார் –

பல-சாதனா -தேவதை -மூன்றும்

கோவிந்தன் தேவதை

ஆசமனம்- அச்சுதா அநந்தா கோவிந்தா

மீண்டும் பன்னிரு திரு நாமங்களிலும் கோவிந்தா –

நாராயணா -இத்தால் பரத்வ சொவ்லப்யங்கள்

நாரங்களுக்கு அயனம் -நாரங்களை அயனமாக கொண்டவன் –

கோவிந்த நாமம் -கேட்டதும் ஆனந்தம் அடைகிறான்-

கோவிந்தம் புண்டரீகாஷம் புண்டரீகாஷா –

சமுத்திர வதன விருத்தாந்தம் இங்கு தான்

வங்கம்-கப்பல் -விரஜை -அங்கு இருப்போர் கூப்பிட –

அலை பங்க  தரங்க -சமஸ்க்ருதம்-

திரு ஆய்ப் பாடி யில் பெண்களை பெற்றது -கடல் கடைந்த காலத்தில் பிராட்டி யை பெற்றது போல்

கமலா லாபேய -நெருங்க நீ கடைந்த பொது நின்ற சூரர் என் செய்தார்

அமுதில் வரும் பெண் அமுது உண்ட எம்பெருமான்

-தக்கணைக்கு மிக்கான் ருத்ரன் விஷம் உண்ண  கால கண்டன்-

பிராட்டி -அனைத்தையும் பிரற்குக்கு கொடுக்க -தானே சென்று மார்பில் அமர்ந்தாள்

மா தவன் -ஸ்ரீ யபதி -கேசவனை-

மறை பாற் கடலை–வேதம் ஆகிய கடலை – திரு நாவால் கடைந்து -திரு நாவின் மந்தரத்தால்

தமிழ் ஆயிரத்தின் இன் அமுதம்-கரை பாம்பணை அன்பர் ஈட்டம்-தொண்டர்க்கு அமுது உண்ண

கழித்து அருந்த கொடுத்தார்

சேய் இழையார் செம்மை -திரு ஆபரணம்

நேர் இளையீர் -முதலில் சொல்லி –

சென்று இறைஞ்சி-

சரணா கதி -அரங்கன் சோதி வாய் திறந்து எம்பெருமானார்க்கு அருள –

நித்யகிங்கரோ பவா –

முக விகாசம்-பார்த்து அங்கீகரித்ததை -அருளினார் எம்பெருமானார் –

அஸ்து தே பிராட்டி -இது போல் –

அங்கு அப்பறை கொண்ட ஆற்றை–உற்றோமே ஆக -மற்றை காமங்கள் மாற்றி –பிரகாரம்-

உய்யுமாறு போல் ஆறு =பிரகாரம்

நாச்சியார் திரு மொழி -விஷ்ணு சித்தன் கோதை பதிகம் தோறும் -அருளி-

தங்கள் தேவரை வல்ல பரிசுதரிவிப்பரேல்-ஆச்சார்யா சம்பந்தமே பிரதானம் –

ராமானுஜ தாசன்-சொல்லி கொள்ள -பகவத் தாசர் இல்லை-

சித்திர் பவதி -அச்சுத -கிணற்றை கரை பிள்ளையார் போல் பந்தம் மொஷமிரண்டுக்கும் –

உடையவர்-தாமொதாச்சர்யர் கால ஷேபம் வரவில்லை

நீர் நின்றாலும் நான் விட மாட்டேன்-வார்த்தை மாலை –

கோவிந்த ஸவாமி ஒருவன்-விருத்தாந்தம்-

பின் போதுவாய் -பகவான்-கருது அறிந்து கார்யம் செய்வான் –

கொல்லை அரக்கியை மூகரித்த பொய் ஆனால் நானும் பிறந்தமை பாசுரத்திலும் –

செல்வர் -வில்லி புதுவர் வல்ல பரிசு தரிவிப்பரேல் அது காண்டுமே

காப்பிட வாராய் நீராட வாராய் சுலபன் –

இரண்டு பாசுரத்தால் –

விஷ்ணு சித்தன் தன் கோதை என்பதை காட்டி –

பட்டர் பிரான் கோதை சொன்ன

ஸ்ரீ வில்லி புத்தூர் அணி போல் –

பெருமாள் தாயார் ஆழ்வார் உத்தேசம் -மூவரும் –

பெரிய ஆழ்வார்/ஆண்டாள் -திரு அவதாரம் பெருமாள் -அணி புதுவை-

அன்னமாய் அன்று அரு மறை பயந்தான்-வேண்டிய வேதங்கள் ஓதி விரைந்து கிளி அறுத்தான் –

மென்னடை அன்னம் பறந்து விளையாடும் -ஆண்டாள் பெரிய ஆழ்வார் -விளையாட்டாக சொல்வதே பரம வேதாந்தம்

விரி குழல் மேல் நுழைந்த வண்டு இசைக்கும் -ஆண்டாள் பற்றி பெரிய ஆழ்வார்

கமல தண்  தெரியல்-

முப்பதும் தப்பாமே –

எங்கும் திரு அருள்பெற்று இன்புறுவர்

அமிர்த சாகரம் -சுகமாசீதா கத்யம் –

முப்பதும் அனுசந்தித்தல்

மாற்றிற்று இலன் ஆகில் சிற்றம் சிறு காலை அனுசந்தித்தல்

மாற்று இற்று இலன் ஆகில்-இதை அனுசந்தித்து நாம் இருக்கும் இருப்பை நினைந்து அனுசந்தித்தல்-

அர்ச்சையில் பிராட்டி அவதாரம் ஸ்ரீ ஆண்டாள்

நந்தவன கைங்கர்யம் பெரிய ஆழ்வார் –

அமுதனார்- அரங்கர் மௌலியை மாலையை சூட்சி கொடுத்தவள் தொல் அருளால் வாழ்கின்ற

காரை பூணும் -கோவை செவ்வாய் திருத்தும் -அவனுக்கு என்றே

நரி புகுந்து கடப்பதும் மோப்பதும் செய்வது ஒப்ப -மானிடர்க்கு என்று பேச்சு பதில் வாழகில்லேன்

கோவிந்தனுக்கு அல்லால் வாயில் போகா

கா புருஷர்க்கு -பேச்சு கூட -பொறுக்காதவள்

தரிக்க -திரு பாவை அருளி –

இனி பிறவி நான் வேண்டேன்-ஆதலால் பிறவி வேண்டேன்-என்றார்கள் ஆழ்வார்கள்

ஆண்டாள்-எற்றைக்கும் எழ எழ பிறவிக்கும்

உன் தன்னோடு உற்றோமே ஆவோம் -அஜாயமனோ பகுத்தாய விஜாயத

என் நின்ற யோனியுமா பிறந்து -வர்த்தமானம் -இன்னும் செய்ய

கேசவ நம்பியை கால் பிடிப்பாள் என்று இப் பேரு அருள் கண்டாய்

வடிவிணை இல்லா மலர்மகள் மற்றும்நில மகள் பிடிக்கும் மெல்லடி –

நித்ய கைங்கர்ய அபேஷை –

அனுகரித்து கோபிகள் போல்-யுக்த

ராசக்ரீடை-காழியன்-போலேயும் கோபிகள் அனுகரித்து தரித்தது போல்–

பாகவதர் சம்ச்லேஷம் -வேதம் வல்லார்களை கொண்டு விண்ணோர் பெருமானை-

உன்னையே அர்தித்து -அநந்ய பிரயோஜனர் –

ஸ்திரீயாக பிறந்து அமுத மென்மொழி பாசுரம் மேலும் கேட்க –

உலகம் உஜ்ஜீவிக்க –

நாச்சியார் திரு மொழி -அருள செய்வித்து –

உன்னையும் உம்பியும் தொழுதேன்-

காம வேளை கழல் இணை பணிந்து –

காமன் தம்பி சாமான்-சாம்பன் -பிரத்யுமன் தம்பி

ஞான விபாக கார்யமான அஞ்ஞானத்தால்-பிரேமம் அடி களைஞ்சு போகும் –

த்வரை நசை பெருக –

கோபிகள் விளையாட்டை அனுகரித்து -சிற்றில் சிதையேல்-

அந்ய பரர் என்று கோபித்து சிதைத்தான் –

கோழி அழைப்பதன் முன்னம்-கரிய பிரான் விளையாட்டை -கூறை பணியாய்

குறி பார்த்து கூடல் இளைத்து -மணலாணர் பள்ளி கொள்ளும் அடி கூட கூடிடு கூடலே

என்கை பற்றி கூட்டுமாகில் /கூடலை -அனுகரித்து

குயில் பதிகம்–செர்ப்பாரை பஷிகளாக்கி  -ஞானம் அனுஷ்டானம் -சேர்விக்கும் வண்டுகளே –

சொப்ன முகத்தால் தரிக்க பண்ண காஷி கொடுத்து -கனா கண்டேன் தோழி நான் –

தளர்னடைனடவானோ வாரனம்னன்று பைய உஊர்வது போல்

தன் ஆயிரம் பிள்ளைகளோடு தளர் நடை இட்டு –

நாளை வதுவை மணம் என்று  நாள் இட்டு

பரதன் 14 வருஷம்–

ஏஷ நாராயணா ஆகாதா மதுராம் புரிம்

வார்த்தை ஆட இந்த்ரன் உள்ளிட்ட தேவர் குழாம் எல்லாம் வர

அந்தரி-துர்க்கை நாதனார் முறை-சூட்ட கனா கண்டேன் –

கங்கை காவேரி யமுனை பொருநல் ஒரு பால் ஸவாமி புஷ்கரணி தீர்த்தம்

பார்பன சிட்டர்கள்-வேதங்கள் கோஷித்து

அச்சுதன் கை மேல் என் கை வைத்து -பொறி முகம்

பிராட்டி கை மேல்- ஒவ்தார்யம் மேம்பட்டது பிராட்டிக்கு -லகுதரா ராமஸ்ய கோஷ்டி

திரு கையால் தாள்  பற்றி அம்மி மிதிக்க -பரம போக்கியம்

ஆனை மேல் மஞ்சனம் ஆட்ட கனா கண்ட –

அரங்கனே ரெங்க மன்னர் -வன் துவாராபதி மன்னன் -அர்ச்சை விபவம் இரு புரி ஊட்டிய ரெங்க மன்னர்

சங்கரையா உன் செல்வம் சால சிறந்ததே அவன் போல் கைங்கர்யம்

மேக விடு தூது -ஆச்சார்யர் திரிந்து அர்த்தம் வர்ஷிக்க –

இந்திர கோபங்கள் பறந்து –

கிலேசம் மிக்கு செல்ல –

அரங்கனே சீதை ருக்மிநிபிராட்டிக்கு கிருபை செய்தது போல்

ஆ முகத்தை நோக்காறேல் அம்மனே

திரு அரங்க செல்வனார் மேல் காதல் காட்ட –

கண்ணன் என்னும் கரும் தெய்வம்

பட்டி மேற்கும் கார் ஏறு

மதுரை திரு ஆய்ப்பாடி பொய்கை கரைக்கு என்னை உய்ய்திடுமின்

பக்த விலோசனம் கோவர்த்தனம் துவாராபதி –

அரங்கன் சேவை தான் பிராப்தம் விபாகம் என்றோ –

பிரார்த்திக்க -தூத முகத்தால் -பெரிய ஆழ்வார்

தந்த பல்லக்கு அனுப்பி

வல்லப தேவ அரசன்-செல்வ நம்பி உடன்

அரங்கன் திரு முன்பே நிறுத்த

பக்த வாத்சல்யன்–நித்ய யுத்தாய மங்களம்

கோப பாலையா நித்ய ஸ்ரீ நித்ய மங்களம்

ஆண்டாள் திரு அடிகளே சரணம்.

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம்.