திரு பல்லாண்டு-அவதாரிகை -ஸ்ரீ கோமடம் சம்பத் குமார் ஸ்வாமிகள் ..

ஆழ்வார்கள் வாழி அருளி செயல் வாழி

தாழ்வார் -குரவர்களும் வாழி

அவர்கள் உரைதைவைகளும் வாழி

செய்ய மறை தன்னுடனே சேர்ந்து

பிரமாணம் பிரமேயம் பிரமாதா மூன்றுக்கும்  பல்லாண்டு

பரம காருண் யர் பெரிய வாச்சான் பிள்ளை வியாக்யானம்

24000 படி நம்பிள்ளை ஏவி விட அருளி-

24 பிரபந்தம் -ஸ்ரீ ராமாயணம்

பின்புள்ளவற்றுக்கும் பெரிய வியாகியைகள் செய்தார்

வேதத்துக்கு ஓம் போல்-ஆதி திரு பல்லாண்டு

உள்ளத்துக்கு எல்லாம் சுருக்கு

தாம் மங்களம்

கோதிலவாம் ஆழ்வார்கள் கூறும் கலைக்கு எல்லாம்

கோது -குற்றம் இல்லாத

தாழ்வாது இல் குரவர்-தாழ்வு யாதும் இல்லாத

பாரதம் பகவத் கதை போல்வன கூட இன்றி

அருளி செயலிலே போது போக்குவது -நம் பிள்ளை போல்வார்

எம்பெருமானை தவிர உபாயம் இல்லாத -அவனை அடையும் துவரை கொண்ட ஆழ்வார்கள் கோது இல்லை

வேதத்தில் ஓம் போல் -இதில் அனைத்தும் அடங்கி

அகில புவன -அதாதோ -முதல் சப்தம் ஓம் அத சப்தம்-அ கார வாச்யன்

மங்களம் விரும்புதல் மங்களாசாசனம் –

பெரி ஆழ்வார்- பொங்கும் பரிவாலே -விஷ்ணு சித்தர்

கோவில் கொண்ட கோவலன் -விஷ்ணு இவரை சித்தத்திலும் இவர் விஷ்ணுவை சித்தத்திலும் கொண்டதால்

பட்டருக்கு பட்டர் பெருமை சொல்லி பட்டார் பிரான்

பதிம் விச்வஷ்ய  ஆத்மேஸ்வராம்-உலகத்துக்கு பதி  -சர்வ ஸ்வாமி  ஆகவும் நியந்தாவாகவும்

சர்வ ஸ்வாமி சொரூபம் அறிந்து -சேஷி சேஷ பாவம்- கட்டு பட்டு இருக்கிறோம் -பதி சப்தம்-செஷை-சுத்த பிரகாசர்

ப -ரட்ஷனை அர்த்தம் இன்றி தலைவன்

பிள்ளை அப்பா அம்மா மனைவி காப்பது போல் -மனைவிக்கு தலைவன் -அப்பா அடிமை

எம்பெருமான் தலைவனும் ரஷகனும்

ஈஸ்வரன்-சப்தம்-சர்வேஸ்வர ஈஸ்வரன்-விதிக்க பிரசித்தம்லோக விரசித்தம்

பகுதி விகுதி பாணினி வைரஸ் பிரத்யகம்-இயல்பாக நியமனம் செய்பவன்

வரஸ் பிரத்யகம் -ஸ்தாவரம்-நின்று கொண்டு இருப்பதால் -மரம் மாதிரி நிற்கிறாய்

சொரூபம் புருஷார்த்தம் -பலன்- புருஷன் அர்த்திபது

சைதன்யர்-அர்த்த பஞ்சகம்

மேலான ஈஸ்வரன் இவன் ஒருவன்-

வேதம் ஆதி- படிக்கும் காலத்தில் முதலில் –

வேதம் ஓம் உள்–அது  அடங்கி அது அ அடங்கி அ வாச்ய சப்தம் மகேஸ்வரன்

சர்வேஸ்வரன் சொரூபம் தன்மை அறிந்து

ஏவி பணி கொள்ளுவான்-தாசோஹம் வாசுதேவன்-அவன் ஒருவனுக்கே

தாச பூதாக  சுதாக இயல்பாக –தாசன் இருந்தால் தான் இருக்க முடியும்-சிவனே -சொல்வது போல்

கடல் வண்ணன் பூதங்கள் -சொரூப அனுரூபமான ஞானம் சேஷத்வம் சேர கைங்கர்யம்

கோடி ஏற்ற மண்டபம்-திரு மஞ்சன குடம் தீர்த்தம்–கைங்கர்யம்-நான் தானா

பிராப்தம் -இது தானே –

அசித் -தன்னை போல் ஆக்கும்

 –ஈஸ்வரன் தன்னையே ஒக்க அருள் செய்வான்

தேவோஹம் நான் தேவன் அகங்கரித்து இருக்கிறான்

மம காரம் -என்னது -யான் என்னது என்ற செருக்கு -நீர் நுமது வேர் முதல் மாய்க்க வேண்டும்

பிரவாக ரூபம்-தொடர்ந்து நித்யமாக -தங்கள் பக்கலில் ஸ்வாமித்வம் நியந்தா ஆக கொண்டு-

பார தந்த்ர்யத்தில் -விமுகராய்

கட்டி பொன் போல் சேஷத்வம் -பணி பொன் போல் பாரதந்த்ர்யம் -இழுத்த இழுப்புக்கு போய்

இட்ட வழக்காக இருத்தல் இழந்து-சப்தாதி விஷய பிரவணராய்–

அத்தாலே வரும் ராக த்வேஷம் –ஆசை கோபம் போல்வன

அபி பூதரே-சூழ பட்டு-துக்க பரம்பரைகளை அனுசந்தித்து

தத்வ ஹிதம் அறிய சாஸ்திரம் பிரகாசித்து அருளி-இருப்பதை வெளிட்டு அருளி

எம்பெருமான் அசித் ஜீவாத்மா

ஹிதம்-வலி- ஹித தரம் ஹித தமம்

பக்தி பிர பத்தி அவன் அருளாலே

பிரிய -பிரிய தரம் –பிரிய தமம்  -அவன் ஆனந்தம்

ஹர்த்தும் தமஸ்-மாணம்-பிரமாணம் தீபம் பிரதீபம் -தீ வெட்டி போல்  -பகுத்து உணர பட்டர்

– சூர்யன் -இருட்டை-சத் -இருக்க விளக்கு போல்

நல்லது கேட்டது அறிய சாஸ்திரம்

கருணையால் கலைகளை நீர்மையினால் அருள் செய்தான்

இவை நல்லது இவை தீயது காட்ட

ஈசன்- ஈசிதவ்யன்

சர்வேஸ்வரன்-கலைகளும் -வானவர்க்கும் பிறர்க்கும்-நித்யருக்கும் நமக்கும்-சர்வேஸ்வரன்

மின் உருவாய்–வேத நான்காய்-எம்பெருமானே வேதம் -அறிய படுபவன் மட்டும் இல்லை

வேதமும் கொடுத்தான்-

ஈஸ்வரன் நமக்கு தான் தேவை என்று கொடுத்தான்

வாசனா தூஷிதமாக -instinct

ஜென்மாந்தர சகஸ்ரேஷு-யா புத்தி-வாசனா தூஷிதம்-சாஸ்திரம் சொல்லியும் திருந்தாமல்

கார்யம் ஆகாமல்-ஓலை புறத்தில் செல்லாத

தூதுவன்-சிற்று அரசன்-பேர் அரசன்–நேரில் அவதரித்து -ராஜ்யத்தை படை எடுத்து விடும் ராஜா போல் ராம கிருஷ்ணா அவதாரம் போல்

பெரியவன் சொல்வதை -கேட்காமல் அன்றே -சாமான்ய தர்மம் -பித்ரு வசன -பாரத்வாஜ வசனம்-விஸ்வாமித்ரர் சொல்லி தடக்கை வதம்

பெண் நினைக்காமல்-கைகேய பிரியம்-சிற்றவை சொல்லால் முடி துறந்தானை-அனுஷ்டித்து காட்டி-பெரியோர்க்கு அடிமை செய்ய பெருமாள் -பிதரம் லோக -நிச்சயித்து நிர்பாதிக பிதா -சேலே கண்ணியரும் அவரே இனி யாவரே –அவனுக்கு அடிமை செய்ய இளைய பெருமாள்-சேஷத்வம்-வகுத்த விஷயத்தில் –நிர்பந்தித்து அடிமை–ராஜ்யச அகம்ச  ராமஸ்ய தர்மம் -ராஜ்யமும் நானும் அவனுக்கு சொத்து -பரதன்-அசித்தும் சித்தும் அவனுக்கே சொத்து –ரத்னம் பொட்டி–வீட்டுக்கு உடையவன் வைத்தால்–பாரதந்த்ர்யம் காட்ட பரத ஆழ்வான்–பெருமாள் திரு உள்ளத்துக்கு அநு கூலமாக–கச்சாதா -கேகேய நாட்டுக்கு போக மாதுல குலம்- எம்பெருமானுக்கு அடியஆக்க்னுக்கு அடியான்-பாகவத சேஷத்வம்-நீதாக -இழுத்து செல்லப் பட்டான்-ராஜா உடை வாள்போல் -சத்ருக்னன்-நான்காக வகுத்து கொண்டு காட்டி–

கலியும் கெடும் கண்டு கொண்மின்

மேலையார் செய்வனகள் வேண்டுவன -செய்வது அனுஷ்டானம்-பின் பற்றி

தர்பணம் நான்கு மாசம் பெரியவர் ஆசாரம் -எந்த முறை அவதி படி பின் பற்றி

ஸ்ரேஷ்ட  சமாசாரம் கர்த்தவ்யம் –ஆத்து வழக்கம்

அவஜானந்தி மாம் மூடா பாவிகாள் உங்களுக்கு ஏச்சு கொலோ

அநீச்வரமான தோஷம் ஏற் இட்டு கொண்டு கால் கடை கொள்ளும்-

தூத்ய சாரத்யங்களையும் பண்ணியும் -கழுத்தில் ஓலை கட்டி கொண்டு-

பார்த்தன் தன தேர் முன் நின்றும்

சஜாதியர் -மனிதனை கொண்டே மனிதனை திருத்த -முகத்தாலே சேதனரை வசீ கரிக்க

பெரி ஆழ்வாரை அவதரிப்பித்து -மாறி மாறி பல பிறப்பும்-கடாஷித்து -பார்வை வைத்து மிருகம் பிடஈப்பாரை போலே

சுருங்கி பேற -தீர்த்த பேரர் யாக பேரர் போல்-நிஜ மானை பிடிக்க -பொய் மானை வைத்து –

இவ் ஆழ்வார் சகஜ தாஸ்யம் உடையவர் ஆகையாலே -இயல்பாகவே தாஸ்யம்

சிந்தையினாலும் செய்கையாலும் கைங்கர்யம்

அவன் உகந்த கைங்கர்யமே கர்த்தவ்யம்-நம சப்தார்தம்

அவதாரம் கண்டு- கம்சனுக்கு பணி செய்த மாலா காரர் -பிரசாத பரமாவ் நாத –உகந்து சூட்டிய படியை

கிருபை ருசி விஞ்சி-என் முடுக்கு தெரு தேடி வந்து –ராஜ பாட்டை இல்லை–ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் உள்ள தெரு –

உபாகதவ்-பரம பதம்- இருந்து வந்தது ஆகதவ் -மக கேக்க உபாகதவ் -காசு படைத்தவன்-தனம்-பொன் ஆனாய் -நிதியினை -வாய்த்த மா நிதி

தனயோகம் அர்ச்ச இஷ்யாமி–பூ தொடுக்கும் பொழுது-கண் மூடி கொண்டே-மாலை கட்டி ஜீவிகிறவன்-அனைத்தையும் கொடுத்து -உகந்து சூட்டி

பூ இடுகையே -தோட்டம் -திரு நந்தவனம் -செய்தவர் ஒருவர் இறே இவ் ஆழ்வார்

பிர பந்த வைலஷண்யம்-கர்த்தா ஆழ்வார் வைலஷண்யம்-விஷய வைலஷண்யம்

சொரூப விருதாமோ என்னில்

நெடு வாசி உண்டு-அவர்கள் தம் தாம் -சம்ருதிகளை எம்பெருமான் இடம் கேட்பார்

வாடினேன் பொய் நின்ற ஞானமும் இனி யாம் உருமை -நன்மை தமக்கு கேட்டு

இவர் தன்னை அழிக்க பார்த்தாலும் அவன் ச்ம்ருதிகளையே நோக்கி

அ காரம் மகாரம் -அவ ரஷகன் -ரஷ்யம் சொல்லி –

ஞான தசை பிரேம தசை தட்டு மாறி கிடக்கும்

பிரணவ அர்த்தம் அறிந்த ஞான தசை-

சௌந்தர்யம் சொவ்குமார்யம் அறிந்து-பிரேமம்-அன்பு-தசை -காப்பாற்ற படும் பொருள்-

பகவத் ஸ்மிர்த்தி-அல்லாதாருக்கு சத்தாஸ் ச்மர்திகள் –இருப்பு- தர்சன அனுபவம்

கைங்கர்யங்களாலே

இவருக்கு மங்கள சாசனத்தாலே

காண வாராய் என்பார்கள் -கண்ணும் வாயும் துவர்ந்து

அருளாழி புள் கடவி அவர் வீதி -ஒரு நாள் என்று –

பார்தாதால் தான் சத்தை

வாழ்வு-செழிப்பு-தளைப்பு

அனுபவம்-அந்தாமத்து அன்பு செய்து

கைங்கர்யம்-ஒழிவில் காலம் எல்லாம்

இவருக்கு மங்களா சாசனம் –

கடகாக பற்றி தம் தாம் பயம் போக்கி கொள்ள

இவர்

அவனுக்கு என்ன வருகிறதோ பயப் பட்டு அந்த பய நிவ்ருதிக்கு அருளுகிறார்

திரு பல்லாண்டு ஏற்றம்-பிர பந்தம் ஏற்றம் -நெடு வாசி-என்ன

வேதம் இதிகாச புராணம் போல் அதிகாரி நியமனம் இல்லை-

சர்வரும் அதிகாரிகள்–மேகம் பருகின சமுத்ராம்பு போல் -கடலில் காலை வைக்கவும் நாள் பார்க்க வேண்டும்

மழை நீர் அனைவருக்கும்-நம் ஆழ்வார் மேகம் போல் வேத அர்த்தம் -தொண்டர்க்கு  அமுது உன்ன சொல்லி -நூற் கடல்

மிர்த் கடம் போல அல்ல பொன் கடம் -அனைவரும் தொடலாம்-மண்-பூமியில் -மண்ணுக்குள் தான் பொன்-ஏற்றம்

திரு வாய் மொழிக்கு ஏற்றம் வேதம் விட -திரு வாய் மொழி அர்த்தம்-அறிய எளிது இல்லை-

உணர்ந்து உணர்ந்து ..உரைத்து உரைத்து அரி அயன் அரன் என்னும் இவரை –இறைஞ்சுமின் என்றும்

 முனியே நான் முகனே முக் கண் அப்பா -என்றும் –மூவரும் சமம் என்பர் சிலர்-மத்யே விரிஞ்ச –பிரதம அவதாரம் -த்ரயதோ தேவா துல்யம்

முதலாம் திரு உருவம் மூன்று என்பர் -ஏர் உருவரில் மூ உருவம்- மூ உருவும் கண்ட போது ஒன்றாம் ஜோதி -த்ரியதம் ஒருவர் அத்வைதி-வாதம்

சதா சிவா பிரமம் மேல் என்பர்- திரு நாபி கமலம் இந்த வாதம் அடி அறுக்குமே

உண்டாக்கினவன்–முதல்வா -ஆம் முதல்வன் இவன் என்று -ஆராய்ந்து அர்த்தம் வியாக்யானம் –

உணர்ந்து -முதலில் ஆத்மாவுக்கு அறிவு உண்டு -யோகாசார மதம் அறிவு மாதரம் உண்டு

அறிகின்றவர் இல்லை என்பவனை மறுத்து

அறிவை குணமாக உடையவன்-நையாகிக மதம் –ஞான குணகன்-ஞான மயம்–ஞானத்தால் வியாபித்து இருக்கும் ஆத்மா

உரு- ரூபம் இன்றி-ஆத்மாவுக்கு உருவம் இல்லை- தேகம் போல் இல்லை

அடுத்து சரவணம் மனனம் கொண்டு அறியலாம் யோக வழியில் அஷ்ட யோகம் கொண்டு

மூவரையும் -சொரூபம் ச்வாபம் உணர்ந்து உணர்ந்து உரைத்து உரைத்து

பிரமாணம் கொண்டு -ஒன்ற மனசில் வைத்து –சாஸ்திரம் உள்ளி -நும் இரு பசை அறுத்து-

இரண்டு பேர் பசை விட்டு இவன் இடம் நலம் -பக்தி பண்ண சொல்கிறார் சாம்யம் சொல்ல வல்லை

முனியே -மனனம் செய்பவன் -பகுச்யாம் -சிருஷ்டி செய்ய மனனம் செய்து

சமஷ்டி சிருஷ்டி -உருவம் நாம இன்றி- தேவ திர்யக் மனுஷ தாவர விகுதி இது அது தொகுதி

நான்முகனுக்கு அந்தர்யாமி /முக்கண் அப்பா அந்தர்யாமி இருந்து அழித்து

பிரம சூதரம் அறிந்தால் தான் திரு வாய் மொழி அர்த்தம் அறிய முடியும்

உப கிரமம் உப சங்கரம் முதலிலும் முடிவிலும் சொல்லி

மத்யே விரிஞ்ச கிரிசம்பிரதம அவதாரம் –தத்சாம்யம்-பரி பாலான –பட்டர்

நடுவில் சொல்ல பட்ட விஷ்ணு –நல் அரன் நாரணன் நான்முகன்—நீ தான் மேலானவன்-

சத்வம் குணம் காட்டுபவன்- க்ருபா பரி பாலனம்-அவர்களுக்கு ஆபத்து வந்தாலும் காத்து

பரத்வம்பீரிட்டு வேத அபகாரா குரு பாதக –வேதம் பறி கொடுத்து கபால மோஷம் –

சஜாதீயன்-ரகு குலம்–யாதவ வம்சம்-அவதரித்து போல் –கஷ்டம் பட்டு நிர்வகிக்க வேண்டாம்

நீராய் நிலனாய்–சிவனாய் அயனாய் -சாமானாதி கரணிக்கை–உன்னை பண்டே அறிவேன் நீர் தோறும் பரந்துளன்

பஞ்ச பூதம் அந்தர்யாமி-பரந்த தன் பரவையுள் நீர் தோறும் பரந்துளன்-   -விசாலமான கடலில் -நீர் திவலை -ஒன்றுக்குள்ளும் -விசாலமான

இடத்தில் இருப்பது போல் –பகுக்க முடியாத வஸ்துக்குள்ளும்-

கண் இமை-அசைவு-ஜந்துகள் -அதற்குள்ளும் அவன் இருகின்றான்-

சிவனுக்கும் அந்தர்யாமி-

இரண்டு சப்தம் ஒன்றை குறிக்கும் சாமாநிதிகரணம்

வீடு ஆடு-இரண்டு வஸ்து

-வெள்ளை துணி-ஒரே வஸ்து-குறிக்கும்

வேதாந்த ஞானம் வந்தால் அறிய முடியும்

ரகஸ்ய ஞானம் வந்தால் பரி பூர்ண ஞானம் கிட்டும்

சுடர்கள் இரண்டாய்-அனைவரும் பர தந்த்ரன் அவனுக்கு

சேதன அசேதன சப்தம் நீராய்–சிவனாய்

பிருதக் ஸ்திதி உபலப்தி -தனித்தும் இருக்காது

inseparabale

மூக்கு கண்ணாடி –

அப்ருக்  ஸ்திதி விசெஷணம்

அவனை விட்டு நழுவுதல் இல்லையே

காது தோடு-குண்டலம் போல் இல்லை-

இது போன்ற கஷ்டம் இதற்க்கு இல்லை

இன்னமும் மகா பாரதம் போல் பெரும் பரப்பை 125000 கொண்டு இல்லாமல்

எது இக அஸ்தி-இங்கு இருப்பது மற்று -இதில்

புறம்பு இல்லாதவை

எங்கும்  இல்லாதவை எல்லாம் இதில் உண்டு

எ இங்கு  இல்லையோ வேறு எங்கும் இல்லையே   -ஆழ்ந்த அர்த்தம்-பெரும் பரப்பு

இன்னது சொல்லிற்று சொல்ல முடியாத குறை

பிரணவம் போல் ஒன்றாய் மூன்றாய் -சம்கிதா காரம்-அசம்கிதா காரம்

அனைத்து அர்த்தமும் உண்டு வேதம்-பிரணவம்-இதில் சொல்ல பட்டதை நாம நாராயண விரித்து

அவற்றை -64 கலை மேம்பட்டவை என்பர்

65 கலை -எழுது கூட்டி 65 மேல் பட்டவை

தேட வேண்டும்

பன்னிரண்டு பாட்டாய்

விஷய வைலஷ்ண்யம் அடுத்து

ஐஸ்வர்ய கைவல்யம் நீக்கி பகவத் பிராப்தி காமன் இதுவே புருஷார்த்தம்

நன்கு அறிந்து கொள்ளும் படி அருளி

தன்னை அதிகரிதவன் கையில் -பரமாத்மாவை சூழ்ந்து இருத்துவர் பலன்-கொடுக்குமே

பிராப்தி பலமும் இதுவே

ஆழ்வார் பிர பந்தம் விஷய வைலஷண்யம் சொல்லி

பிர பந்தம் அவதரித்த -ஸ்ரீ வல்லப தேவன் -தார்மிகன்

அன்பு பூண்டு-தாய் ஒக்கும் அன்பில்  தவம் ஒக்கும் /நலம் பயக்கும்

செல்வ நம்பி-புருஷார்த்த நிர்ணய பூர்வகமாக அதிர்ஷ்ட சித்தி -காண கிடைக்காத பரம பதம் கிட்டும்

சரம பிராப்ய பிரகரணம் -ஸ்ரீ வசன பூஷணம்

சொரூபதுக்கும் பிராப்யதுக்கும் சேர்ந்து இருக்க வேண்டுமே பிராபகம்

நீராடல் -குளிப்பது -மழை காலம் -சேமிப்பு

இரவில்- வேண்டியதை பகலில் சம்பாதித்து

இளமையிலே முதுமைக்கு

இந்த பிறவியிலே அடுத்த பிறவி இன்றி-

முதல் மூன்றும் அறிந்த அரசன் செல்வ நம்பி இடம் கேட்டான்

அதிர்ஷ்ட சித்திக்கு விரகு-வழி -சேஷ பூதன் -புருஷார்த்தம் பகவத் கைங்கர்யம் உபாயம் அவனே

பாகவத சேஷத்வம் -பாகவத கைங்கர்யம்-பாகவதரே வழி

ஆச்சர்ய சேஷத்வம்-ஆச்சர்ய கைங்கர்யம்-ஆச்சார்யர் பற்றி-

வேதார்தம் நிர்ணயம்- தர்மம் அறிந்தவர் வழி- மேலையார் செய்வனகள் வேண்டுவன கேட்டியேல்

அதற்க்கு அப்புறம் வேதமும் பிரமாணம் வேதாஸ் ச -என்பதால்

வித்வானை ஆக்வானம் பண்ணி- வட பெரும் கோவில் உடையான்- வட பத்ர சாயி-

நீர் போய் கிளி அறுத்து வாரும் என்று அருளி செய்ய

அது வித்வா –சபை என்ன அது உமக்கு பரமோ –

நாம் அன்றோ -உன் கையில் கொத்து தழும்பு காட்டி கிளி அறுக்க

பந்தார் விரலி- பந்து பிடித்தே தழும்பு

செல்வ நம்பியும் -அரசனும்-அப்யுக்த -விழுந்து சேவிக்க –

அத்தை கண்ட வித்வான்கள்-

வேதாந்த தாத் பர்யா புருஷார்த்தம் –

ஓதாத வேதமும் அறிந்து-அனந்தாகா வேதா -எண்ணிறந்த வேதம் உண்டே

ஸ்ரீமன் நாராயணனே பர தத்வம்

உலகம்  அழிந்த காலம்- மூலகாரணம்-முழு முதல் காரணன்-சிருஷ்டி வாக்கியம்

பிராமமா சாத்தா ஆத்மாவா -நாராயணன்- சிவா சப்தமும் சொல்லிற்று-

இருப்பது சத்

சத்தும் இல்லை அசத்தும் இல்லை சிவன் என்றும் சொல்லும்

ஒன்றும் –யாதும் இல்லா அன்று

எகேகொகை நாராயண  ந சிவா ந பிரம்மா –

சிவன் மட்டும் வாக்கியம் நாராயணன் இல்லை சொல்ல வில்லை

இது போன்ற வாக்கியம் சொல்லி நிர்ணயித்து காட்டினார்

தர்ம வீர்ய ஞானத்தாலே தெளிந்து மேலே மேலே தொடுப்பாரை போலே

தத் சர்வம்-உள்ளம் கை நெல்லி கனி போல் வால்மீகி ஸ்ரீ ராமாயணம் சரஸ்வதி நாவில் வந்து பாட வைக்க

பிரம்மாவுக்கும் அப்பால் நாராயணன் மயர்வற மதி நலம் அருளி

பாட வைத்தவனே அவன் தானே -நேராக -உத்தான பாதன் பிள்ளை துருவனுக்கு பாஞ்ச சன்யம் கொண்டு சர்வக்ஜன் ஆக்கி

வேண்டிய வேதங்கள் ஓதி –அவனே உபாயம்- அவனுக்கு கைங்கர்யம்

சர்வரும் விச்வமிதராய் ஆச்சர்யம் கொண்டு-

அனந்தரம் இவரை ஆனையிலே ஏற்று நகரி வளம் வருவதை காண்கிக்கைக்கு

கருடன் மேல் -மாத பிதா -பிரம ரதம் -சந்தோஷிப்பது போல்

சந்நிகித்னாக –தசரதன்-மக்கள் பெருமாளை புகழ்வது கேட்டு மகிழ்ந்தது போல்-

மக்கள் கஷ்டம் தானும் மக்கள் சந்தோசம் தானும் கொண்ட பெருமாள் போல்

பிரம்மாதி தேவர்களும் கூட

சு சமர்த்தி கண்டு இருமாறாதே நிரவதிக பக்தி பெற்று-பொங்கும் பரிவு-கொண்டு

இனி யாம் உறாமை மற்றவர் பிரார்த்திக்க

அவன் சர்வ சக்தன் சர்வக்ஜன்பிராப்தனாய் -இருந்தும் -சொரூப விருத்தம் இல்லை- தட்டு மாறி இருக்கும்

ஞான தசையில் தன் கப்பில் இருக்கும்

சௌந்தர்யம் சொவ்குமார்யம் கண்டு பிரேமை தசை -முகப்பில் இவற்றை கண்டு

அழகன் மென்மையானவன்- காலம் நடை யாடும் தேசத்திலே /அங்கு சூர்யன் இல்லை சுடர் ஒளியாய் நின்றட தன்னுடை சோதி அங்கு-

சஷூர் விஷயம் ஆகி என்ன தீங்கு வருமோ அதி சங்கை

நன்றி புனை-நன்மையை சேர்த்து -நன்றியை எம்பெருமானுக்கு புனைந்த -துய்ய பட்டநாதன்

அடை மொழி கொடுத்து

எப் பொழுதும் மங்களா சாசனம் செய்வதனால் துய்ய

நன்மை புனைந்த அவனுக்கு நன்மை

யானை மேல் இருந்த தாளம் கொண்டு

வீற்று இருந்த —-வெம்மா பிளந்தான் போற்றி பத்ரம்-பல்லாண்டு-

சூழ் விசும்பு அடுத்து இருந்து இருக்க வேண்டும்

பரம பத நாதனே வந்தானே -உம வாயால் பல்லாண்டு பாட தாளம் எடுத்து கொடுத்தான்-

இவரோ யானை மேல் கிடந்த தாளம் எடுத்து -மணிகளை தாளம் ஆக கொண்டு-

நித்யமாக இருக்க திரு பல்லாண்டு பாடுகிறார்

அவாப்த சமஸ்த காமன் /சர்வக்ஜன் சர்வ சக்தன் பிராப்தன்

ப க வான் ஞானம் சக்தி பலம் ஐஸ்வர்யம் வீரம் தேஜஸ் நிறைந்தவன்- கேட்ட குணம் இல்லாதவன்

அகில ஹேய பிரத்யநீகத்வம் கல்யாண குணம் நிறைந்து

சத்திரம் சாமரம் போல் இவை இரண்டும்

மன்கலானாம் மங்களம்

அவனுக்கு – ச்வாபிகா குணம் மறந்து -அவன் ச்மர்தியே கொண்டு -அழிய மாறி

கூடுமா -சிஷ்டாசாரம் -உண்டே -பகவத் பிரேமம் தான் –தத் பிராப்திக்கு ஹேது ஆதல் -பக்தன்-உபாசகன்

-அவனையே வழி ஆக கொண்டு பிராப்யமும் பிராபகமும் அவன் -அனுபவிக்க பரிகாரம்-உதவி பண்ணும்

அறிவு கேட்டை விளைவிக்குமா

சாத்திய பக்தி -ஜன்மாந்த சகஸ்ரம்-பக்தி-

ஸ்தான-அன்பு இருந்தால் தான் கைங்கர்யம் செய்வோம் -பக்தி கொடு பிரார்தித்துபெற பட்ட பக்தி

போஜனத்துக்கு சுத்து போல் பசி

எம்பெருமானால் மயர்வற மதி நலம் அருள சகஜ பக்தி அறியா காலத்திலேயே அருள் செய்து -ஆழ்வார்கள்

அறிவு கேட்டை பண்ணுமா -அழிவு மாறி மங்களா சாசனம்

ஐந்து பேரை காட்டுகிறார் அயோத்யா வாசிகள் பெருமாளுக்கு -ஸ்த்ரேயோ விருதோ இரவும் பகலும் சர்வான் தெவான் நமச்யந்தி

தேவதைகளை ரஷித்து   புகழ் படைத்த சக்கரவர்த்தி திரு மகன்-ஞான பிரேம தசை -பிராட்டி திரு மணம் முடிந்த பின்பு பஷிகள்

போவதை பார்த்து-ஆபத்து வரும் விலகும் சகுனம் -பரசு ராமன்-வில்லினோடும் தவத்தை வாங்கி-  -வந்து தோன்றின அளவிலே

ரத்னம் பாம்பு தலை பயம் கிரீடம் மேல் இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் -குணம் பெருமாள் /பரசு ராமர் -வாசி

தாடகா நிரஸனம் கேட்டு இருக்க செய்தேயும் -ஞான தசை–அஞ்சி-பாலானாம் அபயம்-சரணம் புக்கு அவன் தோற்று போன -மறு பிறவி பிறந்தது போல் -பிரேம தசை

அடுத்து கௌசலை-உங்களுக்கு மங்களம் உண்டாக்கட்டும் -கருடன் அமிர்தம்

விஸ்வாமித்ரா யாக ரஷனம்-ஆண் பிள்ளை தனத்தை விச்மரித்து மறந்து

தண்ட காரண்யம் நுழைந்ததும்-ரூபம் -மர உரி மான் தோல் கண்டு -சௌந்தர்யம் லாவண்யம் -கண்டு -சமுதாயா பிரத் அங்க சோபை–

நகர வாசிகளும் காணாத சேவை-பெருமாள் தம்மை காக்க வருகிறான்-என்று அறிந்த ரிஷிகள் -சரணா கதி அறிந்தவரும் உண்டு ரிஷிகளில்

தர்ம சாரின திட விரத -சந்நிகிதன் ஆன வாறே -அவற்றை மறந்து இவர் வாடி வழக்கில் துவக்கு உண்டு மங்களம் செய்தார்கள்

சீதை பிராட்டி-ஜனக ராஜன் திரு மகள்-ஐயம் சீதா -பத்ரம் -தே–கர்மம் ஸ்பர்சம் அன்றிக்கே -இருக்கும் பிராட்டி -தலை வீர் பாட்டிலே

பரம பதத்தில் அவன் பெருமை அறிந்த பிராட்டி-அழகிலே தோற்று -வாசல் தாண்டி இது தான் காடா படி தாண்டா பத்னி

பதியாலே கௌரவிக்க பட்ட அவள்-காலை பிடித்து நில் /தோள் மாலை போட்டு -பின் தொடர்ந்து மங்களம்

கிழக்கு இந்த்ரன் தெற்கு எமன் மேற்கு வருணன் வடக்கு குபேரன் திக் பாலர் களை-மங்களா சாசனம்

பிறந்தவாறும்-ஏற்றம்-இன்னமும் யோக ஷேமம் வகாம் அகம்

யோகம் கிடைக்காதது கிடைத்தால் /அது தங்கினால் ஷேமம்

திவ்ய ரூபம் -தேவ தேவேச -தேவாதி தேவனை சென்று நாம் சேவித்தால் அயர்வறும் அமரர்கள் அதி பதி

அதன் உடனே பிறந்து-திவ்ய ஆயுதங்கள்- பராத் பரண் ஞான தசை- அவ் வடிவோடு

ஆதி அம் சோதி உருவை அங்கு வைத்து  இங்கு பிறந்து -அதே வடிவுடன்  பிறந்து

பெருமை அறிந்தும்-மறைத்து கொள்ள -குழந்தை யே தாய் தந்தை சொல் படி கேட்டு –

கம்ச பயத்தாலே -சர்வருக்கும் அந்தர்யாமி அறிந்தும்-நான்கு புருஷார்த்தம் அளிக்க நான்கு புஜம்-

ஞான தசை-உபசங்கரிக்க பிரார்த்திக்க கேட்டு கொண்டான்

பேத மனம் பித்து லோக பிரசித்தம்-தபஸ் பண்ணி பெற்ற புத்திரன்-விரோதி இன்றி

-செல்லா நின்றதும் வாரா நின்றதும் பய ஹேதுவால்-

கையில் விலை உயர்ந்த மாணிக்கம்-முடிந்து வைத்து கொண்டு இருந்தும் தொட்டு கொண்டு

மணியே மாணிக்கமே வில் பிடி மாணிக்கம் ராஜா விரும்பும்-சு ரஷிதமாய் இருந்தாலும்

என்ன விரோதம்-கற்று அசைந்தாலும் பயந்து

அல்ப தேஜஸ் -சந்திர ஆதித்ய -அசித் ஆனா சந்திர காந்த கல் உருக –

பரம்ஜோதி வாக்யன்-ஆழ்வார் உருக கேட்க வேண்டுமா -நிரதிசய சௌந்தர்யா யுக்தனாய்

பரம சேதனர் ஆன ஆழ்வார் கலங்க செல்வது -கை முதல் நியாயம்-வடை தடி-

ஏன் உருக மாட்டார் -ஆகையால் ராவண கம்சர் விரோதிகள் -தன்மை இன்றும் உண்டே

விளஷன விஷயம் கண்டு அருளி-எவ் வழியில் தீங்கு என்று பல்லான்ன்டு

ஸ்வ சொரூபம் பர சொரூபம் உள்ள படி அறிந்த ஆழ்வார்

அறிந்து அறிந்து தேறி தேறி –

குணம் அறிந்து குணம் அறிந்து தேறி

அனைத்து குணமும் அறிந்து தெரிந்து

பர சொரூபம் ஸ்வ சொரூபம் அறிந்து தெரிந்து

அர்த்த பஞ்சகம் அறிந்து தெரிந்து

பாகவத சேஷம் அறிந்து தெரிந்து

உள்ள படி -சேஷ சேஷி –பாவம் சேருமா -இது விபரீத ஞானம் -இல்லையா

பாம்பு கயிறு-கர்மத்தால் -விஷயாதீனம்-தொண்டன் தலைவன் நன்றாக இருக்க

சேஷிக்கு அதிசயத்தை விளக்க இருப்பதே சேஷன் கடமை

சொரூபம் பிராப்தமாக  கடவது –ஐயா நன்றாக இருந்தால் போதும்-

சேஷிக்கு அதிசயத்தை விளைப்பது சேஷ பூதனுக்கு சொரூபம் சைதன்ய கிருதம் தான் மங்களாசாசனம்

தொண்டன் கடமை -பிராப்த வகுத்த விஷயத்தில்

தன்னை அழிய மாறினாலும் அவனை ரஷிப்பது

பிரதி பாத்தியா வைலஷண்யம் வேதாந்தத்தில் சொல்ல பட்டது

வேதார்தம் அறுதி இட படுவது  இதிகாச புராணங்களால்  ஸ்வஸ்தி-வேத வித்தி –

முதல் இரண்டு பாசுரங்களும் –தான் அவனுக்கும்  அடியார்களுக்கு பல்லாண்டு

3 பகவத் லாபார்த்தி

4 கைவல்யார்த்தி

5 ஐஸ் வைரார்த்தி

 அடுத்து  மூன்றும் இவர்கள் வர

அடுத்த மூன்றும் அவர்கள் உடன் சேர்ந்து பல்லாண்டு

12 பலன் சொல்லி நிகமிகிறார்

ஆழ்வாரே அவராக நினைத்து பாடுவது போல் முதல் இரண்டும் அருளி

அத்தால் போதும் என்று நினைவு இன்றி-அலம் புத்தி இன்றி மற்றைவரையும் கூட்டி கொண்டு

பகவத் லாபார்த்தியையும்

கேவலரையும்

ஐஸ் வர்தியாரையும்

கூட்டி கொண்டு அருளுகிறார்

பிரதி பாத்தியா வைலஷண்யம் சொல்லி அவதாரிகை முடிக்கிறார்

பெரிய வாச்சான் பிள்ளை திரு அடிகளே சரணம்

பெரி ஆழ்வார் திரு அடிகளே சரணம்

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ மண வாள மா முனி வைபவம் ..

எம்பெருமானார் தரிசனம் என்றே இதற்க்கு நம் பெருமாள் பேர் இட்டு நாட்டி வைத்தார்

திரு மூலமே நமக்கு மூலம்

பூதூரில் வந்து உதித்த புண்ணியனோ ?

பூம் கமழும் தாதர் மகிழ் மார்பன் தான் இவனோ ?

தூத்தூர வந்த நெடுமாலோ  >

மணவாள மா முனி எந்தை இம் மூவரிலும் யார் ?–ஸ்வாமி ஆய் அருளியது

அமுதினை மயக்கும் சொல்லமுது –மதுரா மதுரா லாபா

மா முனிகளின் சொல் அமுது —

திரு கையிலே பிடித்த திவ்ய ஆயுதங்களும்

வைத்த அஞ்சேல் என்ற திரு கையும்

கவித்த திரு முடியும் திரு முகமும் திரு முறுவலும்

ஆசன பத்மத்திலே அழுத்தின திரு அடிகளுமாய் இருக்கும்

நிற்கும் நிலையில் நமக்கு தஞ்சம் கொடுக்கும்

அரங்கத்து அமுதனையும் ஈர்ந்ததே வசிஷ்டர்-விஸ்வாமித்ரர்  சாந்தீபினி போல்

சொல்லார் தமிழ் ஒரு மூன்றும் ஸ்ருதிகள் நான்கும் எல்லை இல்லா அறநெறி யாவும் அறிந்து

பூ பறித்தார் போல் எளிமை /இனிமை சொற்கள் கொண்டு –விசத வாக் சிகாமணி –

இப் புவியில் அரங்கர்க்கு ஈடு அளித்தான் வாழியே

வான் திகழும் சோலை மதிள் அரங்கர்  வன் புகழ் மேல் ஆன்ற தமிழ் ஆயிரம்

லவ குசர் மூலம் தன் சரிதை கேட்ட பெருமாள்-சகர வர்த்தி திரு மகன் போல்

தெள்ளியதா நம்பிள்ளை செப்பு நெறி தன்னை

வள்ளல் வடக்கு திரு வீதி பிள்ளை –இந்த

நாடு அறிய மாறன் மறைப் பொருளை நன்கு உரைத்தது

ஈடு முப்பத் தாறாயிரம்

காட்டினான் திரு அரங்கம் உய்பவருக்கு உய்யும் வண்ணம்

இப் புவியில் அரங்கர்க்கு ஈடு அளித்தான் வாழியே

எப் புவியும் ஸ்ரீ சைலம் ஏத்த வந்தோன் வாழியே ஸ்ரீ சைலேச தயா பாத்ரம்-தீ பக்த்யாதி குணார்ணவம்

யதீந்திர பிரணவம் வந்தே ரம்ய ஜாமாதரம் முனிம்

ஸ்ரீ சைலேச -ரிஷ்யமுக பர்வத அரசன் சுக்ரீவன்-பெருமாள் கிருபையால்-

பெருமாளே சுக்ரீவனை சரண் அடைந்து –

ஸ்ரீ சைலேசர்- திரு வாய் மொழி பிள்ளை —ஞான பக்தி-மதி நலம் -நிறைந்தவர்-

ஸ்வாமி  ராமானுஜர் இடம் அன்பு பூண்டவர்-அவர் உடைய அனுக்ரகத்தால் —

அழகிய மண வாள மா முனிகளுக்கு

அழகிய மணவாளன் சூட்டிய திரு தனியன்

பெருமாள் அரணவம்-சமுத்திர ராஜன் -ரத்னம் பவளம் நிறைந்த -சமுத்ரம் –

சரண் அடைந்தும் -மூன்று நாள்களும் கிடந்தும் -அது போல் அன்றி

யதீந்திர பிரவணர் -ஸ்ரீ சைலேசர் -அடியார்க்கு அடியார் –

திரி தந்தாகிலும் தேவ பிரான் உடை கரிய கோலம் திரு உரு காண்பன் நான்

மத் பக்த பக்தேஷு பிரிய அப்யாதிகோ பவேத் —

அருள் பெறுவார் அடியார் தம் அடியனேற்கு ஆழியான் அருள் தருவான்

யதீந்திர பிரவணர்-சுவாமி ராமானுஜரின் பிரேமையே உரு கொண்டு அவதரித்தவர் மா முனிகளே

ரம்ய ஜா மாதா =அழகிய மணவாளன்

முனிம்-மனனம் கரோதி இதி முனி

சேஷத்வம் காட்டி நம் பெருமாளையே மனனம் செய்து கொண்டு இருப்பவர்

ஆக இந்த தனியன் திரு மந்த்ரம் போல் அனைத்தையும் சொல்லி கொடுக்கும்

மன்னிய சீர் மாறன் கலை உணவாகப் பெற்றோம்

பிறர் மினுக்கம் பொறாமை இல்லா பெருமையும் பெற்றோம்

முன்னோர் மொழிந்த முறை தப்பாமல் கேட்டு

பின்னோர்ந்து தாம் அதனை பேசாதே

அபகத மத மானை

அந்திம உபாய நிஷ்டை

அதிகத பரமார்த்தை

ஆர்த்த காமன் அபெஷை

நிகில ஜன சுக்ருஹ்பி

நிற ஜித குரோத லோபை

வர வர முனி பிருத்தையர்

அஸ்துமே நித்ய யோக

சாதாரண நாம சம்வச்த்ரம்-1370 AD

துலா மாசம்

சதுர்த்தி

வியாழ கிழமை

மூலம்

குரோதன சம்வச்தரம்- 16 வயசில் மகர மாசம் க்ருகதாச்ரமம் –1386 AD

சன்யாச -45 -விஜய நாம சம்வச்த்ரம்  -பெரிய திரு மண்டபம் –1415 AD

ஆனந்த சம்வச்தரம் -மிதுன மாசம் பூர்ணிமா -மூலம் -ஈடு காலஷேமம் முடிந்து -65 வயசில்

அஷ்ட திக் கஜம்

வான மா மலை ஜீயர்

பரவஸ்து பிரான் பட்டர் ஜீயர்

திரு வேம்கட ஜீயர்

கோவில் கந்தாடை அண்ணன்

பிரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணா

எறும்பி அப்பா

அப்பிள்ளை

அப்பிள்ளார்

மோஷ சம்ஸ்காரம் புளிய மரம் திரு புல்லாணி

மதுராவில் விசிஷ்டாத்வைதம் ஸ்தாபித்து அருளினார்

சாம்ய பத்தி-கும்ப -மாசி-மாசம்-

கிருஷ்ண பஷம் த்வாதசி சரவணம் சனி கிழமை

ருதிரோதடரி சம்வச்தரம் 1444 AD

க்ருபா மாத்திர பிரசன்னா ஆச்சார்யர்

பிறர் மினுக்கம் பொறாமை-பாகவத பார தந்த்ர்யம்

பரக்கத அதிசய ஆதான இச்சை –பிறருக்கு மேன்மை விரும்புவது/அளிப்பது

மற்ற ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களின் -பிறர்-

மினுக்கம்-பாகவத பார தந்த்ர்யம் கண்டு

பொறாமை இல்லா -உதா சீனமாக இன்றி உகந்து

பெருமையும் பெற்றோம் —பார தந்த்ர்யம் காட்டுகையால் பெருமை என்கிறார்

ஆச்சர்ய பிரசாதத்தால் வந்ததால் பெற்றோம் என்கிறார்

எல்லோருக்கும் விளைய வேண்டும் என்பதால் நாம் பெற்றோம் நீங்களும் பெறுவீர்கள் என்று அருளி செய்கிறார்

பல்லவராய மண்டபம்-ஸ்வாமி மண வாளமா முனிகள் சந்நிதி ஸ்ரீ ரெங்கம்

திரு பரியட்டம் திரு மாலை சாத்துபடி

பொன் அடியாம் செம் கமலம்-மா முனிகள் திரு அடி பிரசாதம்

ரகஸ்யம் விளைந்த மண் இன்றும் சேவிக்கலாம் கால ஷேப கூடத்தில்

தொட்டி பிரசாதம்-தயிர் சாதம் உப்பு இன்றி

ஆழ்வார்கள் வாழி அருளி செயல்கள் வாழி

மண வாள மா முனியே இன்னும் ஒரு நூற்று ஆண்டு இரும்

அடியார்கள் வாழ அரங்க நகர் வாழ

சடகோபன் தன் தமிழ் நூல் வாழ

கடல் சூழ்ந்த மண் உலகம் வாழ

மண வாள மா முனியே இன்னும் ஒரு நூற்று ஆண்டு இரும்

ஸ்ரீமதே ரம்ய ஜாமாத்ரு முநீந்த்ராய மகாத்மனே

ஸ்ரீ ரெங்க வாசினே பூயாத் நித்ய ஸ்ரீர் நித்ய மங்களம்

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு அடிகளே சரணம்

ஸ்ரீ பட்டர் சுவாமி அனுபவம்- திரு மாலை -18- –

அரவணை துயிலுமா  கண்டு உடல் எனக்கு உருகுமால் என் செய்வேன் உலகத்தீரே

ஆழ்வாரை கேட்காமல் –அவர்கள் சஜாதீயர்

நெஞ்சும் ஆளும் கால் அழியும் ஓட்டை ஓடம் ஒழுகல் ஓடம்

ஆழ்வார் நிலை அறியாதவர் உலகத்தார் தானே

பெருமாளை கேட்க -அவர் தம்மை கேட்கில்- மேனானித்து -இருக்கிறார்

ஆறு வார்த்தை கேட்டு அருள -திரு கச்சி நம்பி

உள்ளுவார் உள்ளத்து எல்லாம் உடன் இருந்து அறுதி-

தம் எளிமையை அறிவித்தாய் –ஆகி விடுமே–

நாவலிட்டு -கொண்டாடி காண்பித்தவர் தான் தோற்று –

உருகும் சாமர்த்தியம்-கர்வம் மிகும்

இவள் திறத்து என் சிந்தித்து இருப்பாய்-

இவ் விஷயம் கண்டு குறி அழியாமல் இருக்கும்

இருக்கும் -சிராம் கை கொடுக்க -கேட்கிறார்

மனம் நெஞ்சு கரையும் கரையும் -ஆழ்வாருக்கு உடலே உருக

துயிலும் அழகை-அனுபவிகிறார்

கடல் நிற கடவுள் எந்தை துயிலுவது கண்டு —

ஆழம்கால் பட்டு -ரஷிப்பதே நோக்கி-தென் திசை இலங்கை நோக்கி

சதா பச்யந்தி சூர்யா -சம்சாரி காண வந்து –காட்டி என்னை அடிமை ஆக்கி கொண்டான்

ரத்னத்தை தங்கத்தில் பதித்தது போல் அரவணை துயிலுகிறான்

The Araiyar Sevai ..

Araiyar-

arasar polvaar

solbavar

vinnappam seybavar /nam paaduvaan

isai ariyum perumaan

than piraan maara-thamniraanamaar

kondaattam -muthalil

viyaakyaanam -kamsa vatham/vaamana viruththaantham

amirtha kadaintha viruththaanthaam /Andaal makimai

muththu kuri sevai-kattuvichi –9th dayPakal paththu  at Srirenkam/10th day Alvaar thiru nakari/ Moontru naalkal sri villi puththoor

thaay /thalavi /kuraththi moovarum araiyar

thaayaar paasuraththukku maalaiyai kaiyil vaiththu kondu -mudichchu thalaivi pol paaviththu aruluvaar

kooinen koodilen-koodal koottiyum abinayam

pallu paattu- Aalvaar Thiru adi servathai Araiyare tham paadalaal aruluvaarkal

Ivai mattum thaan aalvaar paasurankal illaathavai –13 songs

Piranaya Kalakam

padi yetram

Aalvaar Emberumaanaar Jeeyar Thiru adikale Saranam

பெரிய திரு மொழி -3-6-9

நிலை யாளா !நின் வணங்க வேண்டாயே யாகிலும்  என்
முலையாள ஒரு நாள் உன் அகலத்தால் ஆளாயே ?
சிலையாளா! மரம் எய்த திறலாளா !திரு மேய
மலை யாளா ! நீ ஆள வளை யாள மாட்டோமே-

நிலை ஆளா -கைங்கர்ய பிராப்தி சொல்லும் -நிர்வகிக்கும் ஸ்வாமி
நின்  வேண்டாயே யாகிலும்  –அவனே உபாயம் –உபாய ஸ்வரூபம்
என் முலையாள ஒரு நாள் உன் அகலத்தால் ஆளாயே ?–பேறு தப்பாது
என்று இருக்கையும் பேற்றுக்கு த்வரிக்கையும் –ருசி உடையவர் படியை
ஆழ்வார் -உன் அகலத்தால் ஆளாயே –
சிலையாளா-சரண்யத்வம்-
மரம் எய்த–ரஷகத்வம்-

ஆக இப் பாட்டால்
பிராப்ய நிஷ்கர்ஷமும்
ருசி உடையார் படியையும்
சரண்யன் படியையும்
அவனுக்கு ரஷகத்வம் கண் ஐயிவரைகுரிய படியையும்
இத் தலையில் அபேஷை குறை அற்று இருக்கிற படியையும்
இவை எல்லா வற்றையும் சொல்லிற்று
நிலையாளா-நித்ய கைங்கர்யம் பெருகைக்கு  பிராப்யம்
வேண்டாயே ஆகிலும் -உபாய பாவமும் அவன் பக்கல்

——————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திரு மங்கை ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்.
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -505-509-ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

505-

அவர் அவர் இறையவர்–அறிவு அறிவு வகை வகை –தெய்வத்துக்கு அந்தர்யாமியாக இருந்து பலனை அருளுகிறான்

விதி வழி அடைய நின்றனர்- தெய்வ தன்மை கொடுப்பவனும் இவன் தானே

அனைத்தும் நாராயணன் –வேத வாக்கியம்-இந்த்ரோ வாதோ -அரசன்/சூர்யன் உள்ளே இருக்கிறான் வேதம் சொல்லும்

யம தர்மன் தான் என்றும் சொல்லும் -பல தெய்வம் உண்டே -பரிஷித் கேட்கிறார் -அனைவரும் சரீரம் போல் தானே

வேதம் தமிழ் செய்த மாறன்-இந்த்ரனை நமாஸ் கரிக்க -மாம் உபாச்ய -என்னை உபாசித்து மோஷம்-எனக்குள் நீக்கம் அர நாராயணன்

பரன் திறம் அன்றி பல் உலகீர்  மற்று ஓன்று இல்லை

கால் வலி பிள்ளை காலை தடவ-அது போல் அங்கம் தானே தேவர்கள்–கை கூப்பி யாரை தொழுதாலும் அவனையே தான் குறிக்கும்

இந்த்ரன் ஜீவாத்மா தான் -உள்ளே உறைந்து பரமாத்மா

திரு தேவனார் தொகை -கூட்டம் கூட்ட மாக தெய்வ நாயகனை சேவிக்க –அனைவருக்குள்ளும் நீக்கமற நிறைந்து இருக்கிறான்

நீராய் நிலனாய் –சிவனாய் அயனாய்-வேற வேற தான் மண்குடம்-மண்ணால் காரியம் காரணம் -காரணமே காரியம்/பொன் சங்கிலி நூல் புடவை பட்டு புடவை போல் பிரமமே ஜகத் –அந்தராத்மா -காரணமாக கொண்டது —

மலைக்கு மேல் காலை பூமியில்

மெத்தை கட்டில் மாடியில் வீட்டில் படுத்து -அனைத்தும் சரி தானே -அனைத்தும் அவன் இடத்தில் லயித்து அனைத்தும் அவ

506-னால் உண்டாக பட்டு

லயம்-காரண தசை நிலை அடைவது தானே -வாசாரம் -மண் என்றே உண்மை வேத வாக்கியம் -மண்ணுக்கும் குடத்துக்கும் வாசி உண்டு வாக் விவகாரத்துக்கு நாம ரூபம் உண்டு-பிரமத்தின் மாறு பட்ட நிலை தான் ஜகம் -பிரமத்தால் நிரம்பி வியாபிக்க பட்டு இருக்கும் -ஒன்றை அறிந்தால் அனைத்தையும் அறிந்தது போல் சர்வம் கல் இதம் பிரமம்-எல்லாம் உண்டு-பிரமத்தை ஆத்மாவாக கொள்ளாத வஸ்து இல்லை

தாமரை தன்மை தாமரை விட்டுபிரியாதது போல் -ஏக விஞ்ஞானத்து சர்வம் விஞானாது

506–

மாயனை மன்னு வட மதுரை மைந்தனை–தீயினில் தூசாகும் -அனுகரித்து கோபி பாவம் நோன்பு-வசிஷ்டரே நாள் குறித்து எட்டு ரிஷிகள் இருந்தும் ஸ்ரீ ராம பட்டாபிஷேகம் தடைபட்டது நாமோ இடக் கை வலக் கை அறியாத இடையர் -நோம்பு நடக்குமா

பதில் மாயன்-பாபம் களைவான் – பண்டை நல வினை பாற்றி அருளினான் -நாம் தாமோதரனை பற்றினோம்-முன் வினை பின் வினை அனைத்தையும் போக்கி –தெரிந்து பண்ண மாட்டோம்-உண்மையான பக்தன்-சரண கதர்–தீயில் இட்ட பஞ்சு போல் உரு மாய்ந்து போகும் -நிர் விக்னமாக நிறைவேறும்

அது போல் நாமும் அவனை ஆச்ரயித்து உய்யலாமே –உள்ளே புகுந்து நிர்வகித்து போகும் ஸ்வாமி அவன் தானே –குற்றம் போக்க கதை அமுத கடலில் மூழ்கி /நாள் கடலை கழிமின் -வழி நின்ற வல் வினை மாள்வித்து மோட்ஷ ஆனந்தம் கொடுப்பான் –சொரூபம் தியானித்து உய்யலாமே –

இதி தவ -உன் கதை -அகில லோக -தோஷம் போக்கும் கதை அமுதம்-வெண்ணெய் திருடினான் நினைத்தே முக்தி அடைகிறோம்

எதா புஷ்கர -தாமரை இல்லை தண்ணீர் போல் ஒட்டு அற்று விலக்குவான் சாஸ்திர வாக்கியம் –

507-

ஒன்றும் தேவும் –நிற்க மற்றை தெய்வம் நாடுதிரே–ஆதி நாத பெருமாள்-பொலிந்து நின்ற பிரான்

உண்டோ ஒப்பு திரு குருகூருக்கு திரு வாய் மொழிக்கு மாறனுக்கு வைகாசி விசாகத்துக்கு

தீர்த்த வாரி-திரு சங்கணி துறை -திரு மஞ்சனம் அங்கெ நடை பெரும்-பகுச்யாம்-சங்கல்பித்து ஸ்ருஷ்ட்டி-நாம ரூபம் கொடுத்து

மூல பிரக்ருதியை-மாற்றி-பக்தி பண்ணி அவனை அடைய -அரிது அரிது மானிட பிறவி-வேதாந்தம் இதை திரும்பி திரும்பி சொல்லும்

17 ஸ்லோகம் -மூச்சு விடுகிறோம் – -எதற்கு படைக்க பட்டோம் தெரியும் -அறியாமல் போனால் துருத்தியில் காற்று போய் வருவது போல் ஆகும்

அமலன் ஆதி பிரான் –நிமலன் நின் மலன்–ஜகத் காரணன்-உபகாரன்- ஞானம் சொல்லி கொடுத்து உதவி-ஆகாசம் காற்று அக்னி தண்ணீர் பிர்த்வி-உருவாக்கி-சங்கல்பித்து -அடுத்து அடுத்து-உருவாக்கி-பெரிய நீர் படைத்து -தானே உலகு எல்லாம் தானே படைத்து -பிச்சை எடுத்தாவது மீட்டு சொத்து ஸ்வாமி–பிரமம் தான் காரணம்-பிரமமே காரணம்-வேர் தனி முதல் வித்து -அயோக்ய விசே சேதம் அந்ய விசெசெதம் –இரண்டு அத்யாயம் பிரம சூத்திரம் உபாசனம் பலம் அடுத்து இரண்டும் –அறியாதவன் நஷ்டம் அறிந்தவன் அமிர்தம் பெறுகிறான்

508வேதம் வேதாந்த பொருளை இதிகாசம் புராணம் விளக்கி சொல்லும்

10 -87 சுருதி கீதை பார்த்து வருகிறோம்

இன்னான் இணையான் அவன் –காரணன் அவன் -உபாசிக்கும் முறை 18 ஸ்லோஹம்

பிறவி அறுக்க -தியானம் உபாசனம் பக்தி விதியை -இடை விடாமல் தியானித்து

முதிர பழுக்க -மாகாத்ம்யம் உணர்ந்து காட்ஷி கொடுத்து கொண்டே இருப்பார்

பயம் நீங்கி -கவலை போக்கி -மனசில் தேக்கி கொண்டு பதிந்து -எதிலும் பிரமத்தை பார்க்க அறிந்து கொள்வோம்

உதரம் -கூர்ப நுண்ணிய பார்வை கொண்டு தியானம் /ஜாகர அக்னி

/அருண மக ரிஷிகள்-சந்ததிகள்  இதயத் தாமரையுள்   –ஹிருத் புண்டரீகம்

நாடி விசேஷத்தில் சுஷ்ம்னா நாடி- நடுவில் இருப்பதாக மூன்றாவது வகை

புருவம் நடுவில் நான்காவது வகை

கல்யாண குணங்கள் நிரம்பியவன் -நீக்கம் அற நிறைந்து

குற்றம் தீண்டாமல்-அமலன் -விமலன் -நிமலன் -நிர்மலன்

அடுத்த ஸ்லோகம் வியாப்த தோஷம் தீண்டாது -எங்கு இருந்தாலும்

நெருப்பு எறிக்க -வடிவு எடுத்தாலும் பாதிப்பு இல்லை

குப்பை/ பட்டு புடவை -எது ஆனாலும்

காட்டரும் பாதிக்காது

சேறு உடம்பில் -ஆத்மா படாதே

அது போல் -பாசி தூர்த்த கிடந்த பார் மகள்க்கு–பண்டு ஒரு நாள்

பூ வராகன்-ஏக பிம்பம் ஏக மூர்த்தி ஸ்ரீ மூஷ்ணம் -மான மிலா பன்றியாய்

ஹிரண்யன் கசிபு வேளுக்கை ஆள் அரியாய் அழகியான் தானே அரி உருவம் தானே

509

அமலன் ஆதி பிரான்-மலம்-தோஷம்

அமலன் -குற்றம் இல்லாதவன்-

இருட்டு சூர்யனை பாதிக்காதே -அது போல்-குற்றம் ஓட்டுபவன்

ஏகோ தேவ சர்வ பூதேஷு சர்வ வியாபி சர்வ பூத அந்தராத்மா

கர்மம் மேற் பார்வை சாஷி

ஞான மாயம் ஞானம் உடையவன் நிர் குணன்-அப குணம் இல்லாதவன்

அன்பு அருள் கருணை அனைத்தும் கொண்டவன்

அனைத்தையும் படைத்து புகுந்து

பெரிய நீர் படைத்து -மோஷம் அடைய -கருத்தே உன்னை காண கருத்தி -ஒருத்தா

விளங்கு சுடர் சோதி  –

20௦ ஸ்லோகம் -உடல் கருவி உபாசனம் பண்ண -கொடுக்கிறான்

உன்னில் பிரியாமல் உன்னோடு கூடி -அவன் அம்சம் தானே அனைவரும்

ஸ்ரீ பாஷ்யம்-அப்ருக்த சித்தம்

ஆத்மாவும் வியாபிகிறார் பர மாத்மாவும் வியாபிகிறார்

அணு மாதரம் சூஷ்மம் –பசி தாகம் இல்லை -கர்மத்தால் உடம்புக்கு தானே இவை எல்லாம்

அரிவாள் நிறைந்து -விளக்கு வெளிச்சம் போல் ஞானம் பரவி இருக்கும் முறை

பரமாத்மா -உலகு முழுவதும் அகல் விளக்கே போல் பிரமம் –விபு அவரே

எங்கும் நிறைந்து இருக்கிறான்

பார்க்கும் அனைத்தும் அவன்-பிரமமே ஜகத் -மண்ணாலே குடம் போல் -தங்க சங்கில் போல்

தத் துவம் அஸி–பிரமம் நீ ஸ்வேதா கேது உதானவர் உபதேசிக்கிறார் –

-உனக்கும் அவன் தான் அந்தர் ஆத்மா உபாசித்து முக்தி அடையலாம்

10-87

18–udaram upäsate ya åñi-vartmasu kürpa-dåçaù
parisara-paddhatià hådayam äruëayo daharam
tata udagäd ananta tava dhäma çiraù paramaà
punar iha yat sametya na patanti kåtänta-mukhe

Among the followers of the methods set forth by great sages, those with less
refined vision worship the Supreme as present in the region of the abdomen,
while the Äruëis worship Him as present in the heart, in the subtle center from
which all the präëic channels emanate. From there, O unlimited Lord, these
worshipers raise their consciousness upward to the top of the head, where they
can perceive You directly. Then, passing through the top of the head toward the
supreme destination, they reach that place from which they will never again fall
to this world, into the mouth of death.

19–sva-kåta-vicitra-yoniñu viçann iva hetutayä
taratamataç cakässy anala-vat sva-kåtänukåtiù
atha vitathäsv amüñv avitathäà tava dhäma samaà
viraja-dhiyo ‘nuyanty abhivipaëyava eka-rasam

Apparently entering among the variegated species of living beings You have
created, You inspire them to act, manifesting Yourself according to their higher
and lower positions, just as fire manifests differently according to the shape of
what it burns. Therefore those of spotless intelligence, who are altogether free
from material attachments, realize Your undifferentiated, unchanging Self to be
the permanent reality among all these impermanent life forms.

20–sva-kåta-pureñv améñv abahir-antara-saàvaraëaà
tava puruñaà vadanty akhila-çakti-dhåto ‘àça-kåtam
iti nå-gatià vivicya kavayo nigamävapanaà
bhavata upäsate ‘ìghrim abhavam bhuvi viçvasitäù

The individual living entity, while inhabiting the material bodies he has
created for himself by his karma, actually remains uncovered by either gross or
subtle matter. This is so because, as the Vedas describe, he is part and parcel of
You, the possessor of all potencies. Having determined this to be the status of
the living entity, learned sages become imbued with faith and worship Your
lotus feet, to which all Vedic sacrifices in this world are offered, and which are
the source of liberation.

21–duravagamätma-tattva-nigamäya tavätta-tanoç
carita-mahämåtäbdhi-parivarta-pariçramaëäù
na parilañanti kecid apavargam apéçvara te
caraëa-saroja-haàsa-kula-saìga-visåñöa-gåhäù

My Lord, some fortunate souls have gotten relief from the fatigue of material
life by diving into the vast nectar ocean of Your pastimes, which You enact
when You manifest Your personal forms to propagate the unfathomable science
of the self. These rare souls, indifferent even to liberation, renounce the
happiness of home and family because of their association with devotees who
are like flocks of swans enjoying at the lotus of Your feet.

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -495-496 -ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

495-

மகா நவமி-ஞானா ஆனந்த -ஞான பிரான்-மாயம் தேவம் நிர்மல ஸ்படிகம் போல் –ஆதாரம் சர்வ வித்தைகளுக்கும்-உபாசிகிறோம் –

தன்னை பற்றிய அறவி தானே போதிக்கட்டும் –உயர்ந்த செழும் பொருள் மனசில் நிலைத்து -அனுஷ்டான பர்யந்தம் வேண்டும்

சுருதி கீதை –ஸ்ரவனம்பண்ணி ஆச்சரியம் முகேன -ஸ்மிர்த்தி சுருதி நினைவு கொண்டு எழுதி வைக்க பட்டவை–

87 -அத்யாயம்–சுகர்- இடம் கேட்கிறார் பரிஷித் பிரமத்தை அறிவிக்கும் பொழுது நிர் குணம்-சத்யம் போன்ற முக் குண சேர்க்கை இன்றி –

சொல் பிரயோகம் பண்ணும் பொழுது -துளசி-தன்மை சொல்ல-வேறுபாடு இல்லாத அவனை சொல்ல எந்த சொல்லால் முடியும்

கடிகாரம் மணி காட்டும் -தன்மை பயனுருவம் தெரியுமே சொல் சொன்னதும் -சித் அசித் விலஷணம் அவன்-கட்டுபாடுக்குமில்லாதவனை எப்படி இந்த சொல் சொல்ல முடியும் –புத்தகம் சொல்லும் பொழுது அவனை சொல்லுமா -மாறுதல் இல்லாதவன் அவன் -ஆகையால் வேதம் சொல் பிரமத்தை சொல்லுமா –பெரிய கேள்வி-கேட்டான்-பிரத்யட்ஷம் அனுமானம் அறிய முடியாதவன் -வேதமும் சொல்ல வில்லை என்றால் –மூன்று தானே பிரமாணம் –சொல் மூன்று விதம் ஜாதி குணம் கிரியை செயல் மூன்றையும் பசு மாடு ஜாதி -பண்பை-நீளம் மஞ்சள் கோபம் பாப்பம் கருணை போல்வன குணம் /தளிகை செய்பவர் வண்டு ஓட்டுபவர் கிரியை -வினைகள் செயல்கள் -ஆக இந்த மூன்றையும் சொல்லும்

பிரமத்துக்கு ஜாதி இல்லை -குணம் -அனைத்துக்கும் உல் பட்டவர் -செயல் அனைத்தும் செய்பவர்-மூன்றுக்கும் தாண்டி-சொல்கள் அவனை அறிவிக்கும்தன்மை இல்லை –வேதம் ஸ்தாபிக்குமா -வேதம் பகவானை சொல்லுமா -அவனை தவிர வேறு ஒன்றை சொல்லாதே

496-

வேதத்தை -நந்தனார் களிற்றை -என்னை ஆள் உடை அப்பனை– திரு வல்லி கேணி கண்டேனே -ஒப்பிலா மாதர்கள் வாழும் மாட மா மயிலை- வேதத்தின்சுவை பயனை கண்டார் –ஆதியை அமுதை –மன்னாத பெருமாள் என்னை ஆள் உடை அப்பன்-சயனம்-இவனே வேதம் வேதத்தின் சுவை பயன்–இரண்டும் —சப்தம் பிரமத்தை குறிக்காது-சமாதானம்-

லஷணம் முக்ய விருத்தி -சொல் எதை ட்சொள்ள வந்ததோ அதை நேராக குறிப்பது முக்ய விருத்தி

இல்லை என்றால் -அக்நி மாணவன்-நெருப்பு போல் பிள்ளை- தொட்டால் சுட மாட்டான் -லஷ்ணை-சுத்தம் –

கங்காயாம் கோச கங்கையில் இடை சேரி- கரையில் -என்ற அர்த்தம்-முக்ய அர்த்தம் சொல்லாமல் லஷனை குறிக்கும்

அவன் நெருப்புஆட்டும்/தாமரை கண்-போல் -சொல் ஆத்மா பொருள் குறிக்கும் -லஷ்னையால் பிரமத்தை குறிக்கும் –

அனைத்து வேத வேதாந்த சொல்லும் லஷனை -தப்பான அர்த்தம் -பொருந்தாமை இல்லாத பொழுது தான் லஷனை கொண்டு கொள்ள வேண்டும் வேதம் முக்ய அர்த்தத்தில் சொல்லும் பிரமத்தை –பிரமத்தை அறிய வழி என்ன -பூர்வ பஷம் முழுவதும் சொல்லி சமாதானம் சொல்கிறார்

சொல்- ஏகம் ரூடி-இரண்டும் -காரண பெயர் இடு குறி பெயர் இரண்டும்..பங்கஜம் சேற்றில் பிறந்த செம் தாமரைபங்க ஜ -ரூடி-இடு குறி-நாய் குடை காளான் அல்லி போல்வன சேற்றில் இருந்து பிறந்தாலும் பங்கஜம் தாமரை தான் குறிக்கும் –இடு குறியாக பிரசித்த மாக பொது வழக்கில் தாமரை -பிரமத்தை இது போல் காரண பெயர் இடு குறி பெயர் மூலம் சொல்லலாமா -வேதம் எப்படி சொல்லும் –

497-504

10-87

1–çré-parékñid uväca
brahman brahmaëy anirdeçye
nirguëe guëa-våttayaù
kathaà caranti çrutayaù
säkñät sad-asataù pare

Çré Parékñit said: O brähmaëa, how can the Vedas directly describe the
Supreme Absolute Truth, who cannot be described in words? The Vedas are
limited to describing the qualities of material nature, but the Supreme is devoid of these qualities, being transcendental to all material manifestations and their causes.

2–çré-çuka uväca
buddhéndriya-manaù-präëän
janänäm asåjat prabhuù
mäträrthaà ca bhavärthaà ca
ätmane ‘kalpanäya ca

Çukadeva Gosvamé said: The Supreme Lord manifested the material
intelligence, senses, mind and vital air of the living entities so that they could
indulge their desires for sense gratification, take repeated births to engage in
fruitive activities, become elevated in future lives and ultimately attain
liberation.

9–çré-bhagavän uväca
sväyambhuva brahma-satraà
jana-loke ‘bhavat purä
tatra-sthänäà mänasänäà
munénäm ürdhva-retasäm

The Personality of Godhead said: O son of self-born Brahmä, once long ago
on Janaloka, wise sages who resided there performed a great sacrifice to the
Absolute Truth by vibrating transcendental sounds. These sages, mental sons of
Brahmä, were all perfect celibates.

14–çré-çrutaya ücuù
jaya jaya jahy ajäm ajita doña-gåbhéta-guëäà
tvam asi yad ätmanä samavaruddha-samasta-bhagaù
aga-jagad-okasäm akhila-çakty-avabodhaka te
kvacid ajayätmanä ca carato ‘nucaren nigamaù

The çrutis said: Victory, victory to You, O unconquerable one! By Your
very nature You are perfectly full in all opulences; therefore please defeat the
eternal power of illusion, who assumes control over the modes of nature to
create difficulties for conditioned souls. O You who awaken all the energies of
the moving and nonmoving embodied beings, sometimes the Vedas can
recognize You as You sport with Your material and spiritual potencies

5-båhad upalabdham etad avayanty avaçeñatayä
yata udayästam-ayau vikåter mådi vävikåtät
ata åñayo dadhus tvayi mano-vacanäcaritaà
katham ayathä bhavanti bhuvi datta-padäni nåëäm

This perceivable world is identified with the Supreme because the Supreme
Brahman is the ultimate foundation of all existence, remaining unchanged as all
created things are generated from it and at last dissolved into it, just as clay
remains unchanged by the products made from it and again merged with it.
Thus it is toward You alone that the Vedic sages direct all their thoughts, words
and acts. After all, how can the footsteps of men fail to touch the earth on
which they live?

16–iti tava sürayas try-adhipate ‘khila-loka-malakñapaëa-
kathämåtäbdhim avagähya tapäàsi jahuù
kim uta punaù sva-dhäma-vidhutäçaya-käla-guëäù
parama bhajanti ye padam ajasra-sukhänubhavam

Therefore, O master of the three worlds, the wise get rid of all misery by
diving deep into the nectarean ocean of topics about You, which washes away
all the contamination of the universe. Then what to speak of those who, having
by spiritual strength rid their minds of bad habits and freed themselves from
time, are able to worship Your true nature, O supreme one, finding within it
uninterrupted bliss?

7–dåtaya iva çvasanty asu-bhåto yadi te ‘nuvidhä
mahad-aham-ädayo ‘ëòam asåjan yad-anugrahataù
puruña-vidho ‘nvayo ‘tra caramo ‘nna-mayädiñu yaù
sad-asataù paraà tvam atha yad eñv avaçeñam åtam

Only if they become Your faithful followers are those who breathe actually
alive, otherwise their breathing is like that of a bellows. It is by Your mercy
alone that the elements, beginning with the mahat-tattva and false ego, created
the egg of this universe. Among the manifestations known as anna-maya and so
forth, You are the ultimate one, entering within the material coverings along
with the living entity and assuming the same forms as those he takes. Distinct
from the gross and subtle material manifestations, You are the reality
underlying them all.

18–udaram upäsate ya åñi-vartmasu kürpa-dåçaù
parisara-paddhatià hådayam äruëayo daharam
tata udagäd ananta tava dhäma çiraù paramaà
punar iha yat sametya na patanti kåtänta-mukhe

Among the followers of the methods set forth by great sages, those with less
refined vision worship the Supreme as present in the region of the abdomen,
while the Äruëis worship Him as present in the heart, in the subtle center from
which all the präëic channels emanate. From there, O unlimited Lord, these
worshipers raise their consciousness upward to the top of the head, where they
can perceive You directly. Then, passing through the top of the head toward the
supreme destination, they reach that place from which they will never again fall
to this world, into the mouth of death.

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -490-494 -ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

490-பல பல பிறவி கர்ம ஞான யோகம் செய்து பாபம் தொலைத்து பக்தி பண்ண ஆரம்பித்து -தொடங்க தடங்கல் நீங்கி -இதிலே பல பல ஜன்மம்

கழித்து முக்தி கிட்டும்-நான்ய பந்தாக -அசஞ்சலமானபக்தி ஒன்றாலே கிட்டும்-வாசு தேவர் 84 -29 ஸ்லோகம் கேள்வி–எதை கடை பிடித்து தீ வினைகள் தொலையும் –பூ மன்னு -ராமானுசர் நாமம் சொல்லுவோம்–புருஷ மங்கலம் எம்பார்-இருவர் திரு மேனி-எம்பாரை அடியவர் புகழ் – ராமானுசர்-ஆச்சார்யர் திரு அடி பலத்தாலே வந்த புகழ்-நம்பிக்கை உண்டே –கொண்டாடினாலும் அப்படி ஆக்கின அவனுக்கே பெருமை–தானே தன புகழ் பாடி கொண்டான் –தசரதர்க்கு பெருமாள் பெருமை அறியவில்லை விஸ்வாமித்ரர் சொல்லி -அது போல் வாசுதேவரும் -கம்ண்ணன் பெருமை ரிஷிகள் மூலம் -சந்நிக்தன் அருகில் இருந்தால் ஆதரவு இல்லை -உள்ளூர் வித்வான் மகிமை வெளி மக்கள் மூலம் தானே நாமும் அறிகிறோம்..இவனே ஜகத் காரணம்-அவனுக்கு தான்காரணம் வசுதேவர் நினைக்க -பாபம் தொலைக்க விஷ்ணு பக்தி ஒன்றே மோஷம் அடைய வழி ரிஷிகள்- மிக எளிது ஆனந்தம் கொடுக்கும் பக்தி இதற்க்கு அங்கம் தான் கர்ம ஞான யோகம் –மூன்று கடன் ரிஷி தேவர் பித்ரு யாகயக்சம் தேவ /வேதம் அத்யயனம் பண்ணி ரிஷி/ புத்திரன் மூலம் /வாசு தேவர் யாகம் நடத்தி -பிராப்ருத யக்ஜம் -யக்ஜம் முடிந்து விடை பெற்று போக -நந்த கோபாலனும் கோபிகளும் போகாமல் இங்கே இருக்க -மூன்று மாசம் இன்று நாளை சொல்லி கொண்டு-அடியரோர்க்கு அகலாமே –

85 அத்யாயம் மாத பிதா உபதேசிக்கிறான் கண்ணன்-பிறந்த பொழுது மூன்றாவது -சொன்னது நினைவு வர வசுதேவர் ஸ்தோத்ரம் சொல்ல -பிராண விஸ்வ சக்தி மூலம் நடாத்தி -அனைத்தும் உன் திரு மேனி ஒளியாலே ஒளி விட –அக்னியாய் இருந்து அனைத்து வயிற்றிலும் சமைக்கிறேன்-பேத புத்தி ஒழித்து அனைவரும் சமம் -தேவகி ஆசைப்பட -பரிஷித் -அந்தணன்–சாந்தீபன் பிள்ளை போல் ஆரு அண்ணாக்களையும் மீட்டு கொடுக்க கேட்டாள்

491..சுந்தர பாகு ஸ்தவம் -பெரிய ஸ்தவம்–இழந்த குழந்தைகளை மீட்டு /குரங்குகளை மீட்டு /அந்தணன் பிள்ளைகளை /சாந்தீபன் குழந்தை /பரிஷித் மீட்டு கொடுத்து அருளினான் கண்ணன் –கர்ப்பம் காத்து கொடுக்கிறான் -ஆசை பட்ட எதையும் -ஸ்ரீ ரெங்கம் மீண்டும் செல்ல கேட்டார் 85 அத்யாயம்-தேவகி அருவரை கேட்க -மரித்தவன் மறிகடல் வாய் மீண்டு வந்தது போல்-உலகுக்கு ஈஸ்வரன் ஆதி புருஷன் காரணன் புரிந்து கொண்டேன் குரு தஷினை மீட்டு கொடுத்தது போல் –மகா பலி  ச்துதல  லோகம் போக -கண்ணனே நீயா வந்தாய்-ஸ்தோத்ரம் பண்ண–எளியவனாய் அவதரித்த பராத் பரனே -சத்வ சுத்தன் ரஜோ தமஸ் குணம் மிக்க எங்களுக்கும் காட்சி கொடுத்து வந்தாயே –கடாஷித்து இவை நீக்க தானே –சத்வ குணம் வளர -மரீசி-ஊர்ணா பெண்ணுக்கும் ஆறு பிள்ளைகள்- பிறந்து -பிரம்மா பரிகாசம் பண்ண -சாபம்-ஹிரண்ய கசிபுக்கு பிறக்க –இந்த ஆறு பெரும் -தேவர்கள் பக்கம் இருக்க -வசு தேவர் பிள்ளைகள்-கம்சன் அழிக்க–சமரன் தருணீ பெயரும் சொல்கிறார்  –ஆருவரையும் மீட்டு கொடுக்க -தேவகி -விடை பெற்று மரீசி இடம் தேவ லோகம் போக –தாய் புரிந்து கொண்டு -எல்லாம் கண்ணன் லீலை புரிந்து கொண்டாள்-பலன் சொல்லி அத்யாயம் முடிகிறது -பக்தி கிட்டி ஸ்ரீ வைகுந்தம் அடைவான்

86 அத்யாயம் சுமத்ரா -பிதா மகி-பாட்டி-அர்ஜுனனை திருகல்யாண கதை -தீர்த்த யாத்ரை அர்ஜுனன் போக பிரபாச தேசம் போக –

பல ராமன் துரி யோதனனுக்கு இவளை கல்யாணம்- செய்ய நினைக்க சந்நியாசி வேஷம் கொண்டு திரி தண்டம் ஏந்தி -சித் அசித் ஈஸ்வரன் உணர்த்த -துவாரகை வந்து ஆல மரம் அடியில் இருந்தார்

492-

கண்ணன் கழலினை –நாரணமே –திரு அடிகள் பற்றினால் அது பஷ பாதமாக குற்றம் நீக்கி ஆசை நிறைவேற்றி கொடுப்பான் பக்தர் பக்கல் அனைத்தையும் விட்டு கொடுப்பான் –அர்ஜுனன் தேஜஸ் தோன்ற இருக்க -சிலர் கபட வேஷம்-பல ராமன் செய்தி கேட்டு-போக நினைக்க -வேண்டாம்

கண்ணன் வேண்டாம் என்றால் போவான் பல ராமன் அறிந்து -சுமத்ரை கூட கூட்டி போக சொன்னான் -சந்நியாசி ஆண் பெண் வாசி இல்லை–இல்லம் எழுந்து அருளகேட்டார் பல ராமன்-கண்ணன் தடுக்க -அதுக்கு என்ன அவசியம் வருகிறேன் என்று வந்தான் ..ஒரு வருஷம் அங்கேயே இருக்க -ஒரு நாள் தானே இருப்பார் ஒரு இடத்தில்- வேறு வேலைக்கு என்று கண்ணன் சொல்ல பல ராமன் மறுத்து பேச -வீட்டுக்கு வந்ததும் காதல் இருவருக்கும் –

உத்சவம் என்று எல்லாரும் போக -இவன் அங்கெ இருக்க -பல ராமன் அவருக்கு உபசாரம் பண்ண சொல்லி –வாசல் காப்பாரை -வெளியில் போனால் தடுக்காதீர் சொல்லி போக கண்ணன்- தேரில் கூட்டி போனான் அர்ஜுனன்-பல ராமன் கோபம்-பீமன் துரி யோதணனை அடித்து அபசாரம் போல் இவனும்-கண்ணன் இது பொருந்திய கல்யாணம் சமாதானம் பண்ணினான்

சுமத்ரை அர்ஜுனன் திரு கல்யாணம் நடந்தது –

பகுளாச்வன் அரசன் -நிமி வம்சம் –ஸ்ருத தேவன் பிரஜை-இருவரும்-கிருஷ்ண பக்தன் –

சாஸ்திரம் கற்று-அகங்காரம் அற்று இருந்தான் அரசன் -தாருகன் தேரை கொண்டு ரிஷிகள் பலரையும் கூட்டி போக -அரசர்தேவர் ரிஷிகள் வந்து வணங்குவார் கண்ணனை எங்கு போனாலும்-சங்கல்பித்து கொண்டு இரண்டு உருவத்துடன் போய் இரண்டு பேருக்கும் அருளி-பட்டு பீதாம்பரம் விரித்து புனிதம் ஆக்க அரசன் கேட்டான் -வணங்கி தூப தீபம் புஷ்பம் கொடுத்து நாம சங்கீர்த்தனம் பண்ணி தொண்டு கேட்டார் பிரஜை-இரண்டையும் அருளி -எளிமைக்கு வசப் பட்டன் இவன் பெருமைக்கு வசப் பட்டான் அவன் எல்லாருக்கும் எல்லாம் கொடுப்பவன் –நிமி குலம்புனிதம் ஆக்க அரசனும் கைங்கர்யம் கேட்ட பிரஜைக்கும் அருளி–ஆடி பாடி பித்து போல் பிரஜை-எல்லாம் சமம் கண்ணனுக்கு சுருதி கீதை இனி பார்ப்போம்

493-

பகவத் ரூபம் சாஸ்த்ரம்பாகவதம் -பக்தர் ஆசைக்கு தக்க படி அருள் புரிகிறான் -86 அத்யாயம் பார்த்து வருகிறோம்.அரசன் பிரஜை இருவருக்கும் அருளியதை முன்பு பார்த்தோம்..சுருதி தேவர் இடம் என் அடியாருக்கு தொண்டு செய்து இரு என்று விதித்தார் அரசனை தனக்கு ஆராதனம் பண்ண சொல்லி-பக்த பக்தன் -எளிதாக அடைகிறான்-சத்ருக்னன்-பரதன் தொண்டு செய்து -ராமனுக்கு பிரீதி கொடுத்தது போல் — பிரிந்து துக்கம் அடைய வில்லையே சத்ருக்னன்-ரத்னம் -சுமாராக இருந்தால் தானே சூடி கொண்டு நல்ல ரத்னம் பத்னிக்கு -கொடுப்பது போல்-அடியார்க்கு எனை ஆள் படுத்திய விமலன்-உறையூர் மிதிலா புரி அவதாரம் திரு பாண் ஆழ்வார் –இறை அடியாருக்கு ஆள் செய்வதே சிறப்பு –சஜாதீயனாக இருந்தும் தொண்டு செய்வதே சால சிறந்தது  -அடியார் அடியார் –அடியோமங்களே -நெடு மார்க்கு அடிமை–அடியார் அடியார் கூடுவதே வேண்டும்-தனி மா தெய்வ தளிர் அடி கீழ் புகுதல் இன்றி அவன் அடியார் அடியானாக வேண்டும்..மத பக்த பக்தேஷு பிரியம் அதிகம் அவனுக்கு-சேர்ந்து பகவானை அனுபவித்து-ஆனந்தம் வளர்த்து-துன்பம் வரும் பொழுதும் அன்புடன் பேசி -ஆறுதல் சொல்லி -இன்ப துன்ப பங்கு கொண்டு-கட்டாம் தரையில் ஒரு பாட்டம் மழை பெய்தால் போல் -நம் பக்கம் பக்தி வளர்த்து-அவன் திரு அடி ஸ்தானமே பக்தன்-வலம் தாங்கு சக்கரத்து அண்ணல் என்று உள் கலந்து – இருக்க வேண்டும்

494-

பாகவத புராணம் -வேதம் வேதாந்தம் செழும் பொருளை எளிமை ஆக்கி கொடுக்கும் –சுகர் வியாசர் நன்றி சொல்ல வேண்டும்..

ரிஷிகள் ஆழ்வார்-அவனை அறிந்தது வேதாந்தம் கொண்டு தான்-வேத சொல் அவனை புரிய வைக்கும் அவனே வேதம் —

சூர்யன் விளக்கு அனைத்து சொல்லும் பரமனை குறிக்கும் –வைதிக சொல்—லொகிக்க சொல்லும் பகவனை சொல்லும்

87 அத்யாயம் சுருதி கீதை வேதம் ஸ்தோத்ரம் பண்ணும்-வேதமே பாடும் பாட்டு- பரிஷித் சங்கை போக்கிற்று இது –சர்வ சொல்லும் அவனை குறிக்கும்

சர்வே வேதிகா யத்  பதம் -எந்த பரனை பேசுமோ–எல்லா சொல்லும்-பொருளுக்குள் உள்ளே இருக்கும் அவனை தான் குறிக்கும்-கை கால் மோதிரம் எல்லாம்-

கேசவம் பிரதி கச்சதி ஆகாசம் இருந்து பெய்யும் மழை கடலை நோக்கி போவது போல்–வேதைச்ய சர்வைகி-அனைத்து வேதமும் என்னை என்னை மட்டுமே சொல்லும்-அஹமேவ வேத்ய -நானே விளக்க படுகிறேன் ஏவ -மூன்று இடத்திலும் சேர்த்து -நானே வேதங்களால் சொல்ல படுகிறேன் வேதம் ஒன்றாலே சொல்ல படுகிறான்- வேதம் கொண்டு என்னை மட்டுமே சொல்லும் –என்னை சொல்லாமல் நிற்காது –பன்னலார் பயிலும் பரனே பவித்ரனே -ஊற்றம் உடையாய் வேதம் நன்றாக சொலும் பெரியாய் சொல்லி முடிக்காது —

10-86

–çré-räjoväca
brahman veditum icchämaù
svasäräà räma-kåñëayoù
yathopayeme vijayo
yä mamäsét pitämahé

King Parékñit said: O brähmaëa, we would like to learn how Arjuna married
Lord Balaräma’s and Lord Kåñëa’s sister, who was my grandmother.

2/3–çré-çuka uväca
arjunas tértha-yäträyäà
paryaöann avanéà prabhuù
gataù prabhäsam açåëon
mätuleyéà sa ätmanaù

duryodhanäya rämas täà
däsyatéti na cäpare
tal-lipsuù sa yatir bhütvä
tri-daëòé dvärakäm agät

Çukadeva Gosvämé said: While traveling far and wide visiting various holy
places of pilgrimage, Arjuna came to Prabhäsa. There he heard that Lord
Balaräma intended to give his maternal cousin Subhadrä to Duryodhana in
marriage, and that no one else approved of this plan. Arjuna wanted to marry
her himself, so he disguised himself as a renunciant, complete with triple staff,
and went to Dvärakä.

9–mahatyäà deva-yäträyäà
ratha-sthäà durga-nirgatäà
jahäränumataù pitroù
kåñëasya ca mahä-rathaù

Once, on the occasion of a great temple festival in honor of the Supreme
Lord, Subhadrä rode out of the fortresslike palace on a chariot, and at that time
the mighty chariot warrior Arjuna took the opportunity to kidnap her.
Subhadrä’s parents and Kåñëa had sanctioned this.

10–ratha-stho dhanur ädäya
çüräàç cärundhato bhaöän
vidrävya kroçatäà svänäà
sva-bhägaà måga-räò iva

Standing on his chariot, Arjuna took up his bow and drove off the valiant
fighters and palace guards who tried to block his way. As her relatives shouted
in anger, he took Subhadrä away just as a lion takes his prey from the midst of
lesser animals.

18–närado vämadevo ‘triù
kåñëo rämo ‘sito ‘ruëiù
ahaà båhaspatiù kaëvo
maitreyaç cyavanädayaù

Among these sages were Närada, Vämadeva, Atri, Kåñëa-dvaipäyana Vyäsa,
Paraçuräma, Asita, Aruëi, myself, Båhaspati, Kaëva, Maitreya and Cyavana.

45–yathä çayänaù puruño
manasaivätma-mäyayä
såñövä lokaà paraà sväpnam
anuviçyävabhäsate

The Lord is like a sleeping person who creates a separate world in his
imagination and then enters his own dream and sees himself within it.

46–çåëvatäà gadatäà çaçvad
arcatäà tväbhivandatäm
ëåëäà saàvadatäm antar
hådi bhäsy amalätmanäm

You reveal Yourself within the hearts of those persons of pure consciousness
who constantly hear about You, chant about You, worship You, glorify You and
converse with one another about You.

47–hådi-stho ‘py ati-düra-sthaù
karma-vikñipta-cetasäm
ätma-çaktibhir agrähyo
‘py anty upeta-guëätmanäm

But although You reside within the heart, You are very far away from those
whose minds are disturbed by their entanglement in material work. Indeed, no
one can grasp You by his material powers, for You reveal Yourself only in the
hearts of those who have learned to appreciate Your transcendental qualities.

8–namo ‘stu te ‘dhyätma-vidäà parätmane
anätmane svätma-vibhakta-måtyave
sa-käraëäkäraëa-liìgam éyuñe
sva-mäyayäsaàvåta-ruddha-dåñöaye

Let me offer my obeisances unto You. You are realized as the Supreme Soul
by those who know the Absolute Truth, whereas in Your form of time You
impose death upon the forgetful souls. You appear both in Your causeless
spiritual form and in the created form of this universe, thus simultaneously
uncovering the eyes of Your devotees and obstructing the vision of the
nondevotees.

49–sa tvaà çädhi sva-bhåtyän naù
kià deva karaväma he
etad-anto nåëäà kleço
yad bhavän akñi-gocaraù

O Lord, You are that Supreme Soul, and we are Your servants. How shall
we serve You? My Lord, simply seeing You puts an end to all the troubles of
human life.

1-çré-bhagavän uväca
brahmaàs te ‘nugrahärthäya
sampräptän viddhy amün munén
saïcaranti mayä lokän
punantaù päda-reëubhiù

The Supreme Lord said: My dear brähmaëa, you should know that these
great sages have come here just to bless you. They travel throughout the worlds
with Me, purifying them with the dust of their feet.

52–deväù kñeträëi térthäni
darçana-sparçanärcanaiù
çanaiù punanti kälena
tad apy arhattamekñayä

One can gradually become purified by seeing, touching and worshiping
temple deities, places of pilgrimage and holy rivers. But one can attain the same
result immediately simply by receiving the glance of exalted sages.

53–brähmaëo janmanä çreyän
sarveñäm präëinäm iha
tapasä vidyayä tuñöyä
kim u mat-kalayä yut

By his very birth, a brähmaëa is the best of all living beings in this world,
and he becomes even more exalted when he is endowed with austerity, learning
and self-satisfaction, what to speak of devotion to Me.

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -485-489 -ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

485-பரிவதில் ஈசனை பாடி-ஆராதனைக்கு எளியவன் கண்ணன்–அவாப்த சமஸ்த காமன்–அன்பு ஒன்றையே எதிர் பார்கிறான் காதலோடுகனிந்து உருகுவதை–81 அத்யாயம்–ஜீவா ராசிகள் நினைப்பதை அறிபவன்-குசேலர் வந்த கார்யம் அறிந்தவன்-10 -81 –3 ஸ்லோஹம் முக்கியம்-என்ன கொண்டு வந்தீர்–பக்தர்களால் சிறிது அளவு ஆசை உடன் கொடுக்க பட்டதை நிறைவாககொள்கிறான் –அன்பு இன்றி நிறைய கொடுத்தாலும் திருப்தி இருக்காது -பூர்ண கும்பம்-நா தழு தழுத்து கால் நடுங்கி -பத்ரம் புஷ்பம் பலம் தோயம் இலையோ பூவோ பலமோ தண்ணீரோ ஏதாவது பக்தி உடன் சமர்பித்தால் ஆனந்தம் அடைகிறான்-குகன் காய் கனி-அமர் காதல் ஐயா வயிறு நிரம்பினது -பூரி ஜகன்னாதன் -புஷ்பம் கனத்ததே –பாரம் -இறக்கி வைக்க சொன்னானே சொபனத்தில்-பக்தி தாங்க முடிய வில்லை -பொன் அடிக்கு உள்ளாதார் உள்ளத்தை உள்ளமாக கொள்ளோமே–சூட்டு–அடர் ஆயர் தம் கொம்பினுக்கே தூய மா மாலை -பிரதி பலன் எதிர் பார்க்காமல் அன்புடன் சமர்பித்தால் –மடி தடவாத சோறு/போல்..இடுப்பில் உள்ள சுருக்கு துணியில் அவல்–பிடிக்கும் என்று நினைவு கொண்டாயே -மதனியார் அறிந்து கொடுத்தாளா –பிடி வாயில் போட்டு கொண்டு இனிமை-அடுத்த பிடி ருக்மிணி தடுக்க -முதல் பிடியில் நீர் வசம் அடுத்து நானும் வசம் ஆக வேண்டுமா ஒரு பிடி தனம் அனுக்ரகனம் போதுமே –கேட்காமல் பேரை கெடுத்து கொள்ளாமல் இருந்தோமே சந்தோஷம் குசேலர்    புறப்பட -அவன் யார் நான் யார் ஆலிங்கனம் பண்ணி கொண்டானே -நினைத்து நினைத்து திரும்ப –

486-அண்டை குலத்து  –பல்லாண்டு–இருடிகேசா -இழந்த ஐஸ்வர்யம் பெறவும் புதிதாக ஐஸ்வர்யம் பெறவும் –நான் யார் அவன் எவ்விடத்தான் அம்மான் ஆழி பிரான் வைகுண்ட நிலையன் -குசேலர் தர்சனமே போதும் –கைங்கர்யம் வேற பண்ணினானே –நினைந்து கொண்டே திரும்பி போக –திரு காட் கரை போகத்தில் தட்டு மாறும் சீலம் காட்கரையில் கரை அளிக்கும் -உருகுமால் நெஞ்சம் –பெருகுமால் வேட்கை என் செய்கேன்-மாயம் நினைந்து உள்ளம் உருக -நினைந்து கரைந்து உகும் ஆள் கொள்வான் வந்து -என்னை முற்றவும் தான் உண்டான் –எனக்கு பிடித்தது பண்ணவா -ஆள் கொள்வான் ஒத்து என் உயிர் உண்ட மாயன்-திரு அருள் கொள்வான் போல் வந்து என் உயிர் உண்டான்-நீர்மையால் என்னை வஞ்சித்து என் உயிர் உண்டான் –அது போல் குசேலர் இடம் கண்டோம்–ஒரு பிடி அவலால் குடும்பம் நிறைய -மாட மாளிகை பவள பட்டு பீதாம்பரம் கண்டார்-பர்யங்கம் எல்லாம் சொர்ண மயம்-பவளம் மேய்ந்து முத்து சரம் தொங்க –செல்வ செழிப்பு–கேட்காமல் -அருள் பார்வையால் -செம் கண் சிறு சிறிதே ஏழு பேர் -ரதி மதி சரஸ்வதி திருதி சமிர்த்தி சித்தி ஸ்ரீ -ஓடி வர இத்தனை அடியனார்க்கு இரங்கும் நம் அரங்கனாகிய பித்தனை பெற்றும்—அத்வேஷம் மாதரம் –இருந்தாலே போதுமே அருள் சுரக்க –எற்றைக்கும் எழ எழ பிறவிக்கும் உற்றோமே ஆவோம் உனக்கே ஆள் செய்வோம்-இது மட்டும் கேட்டு கொள்கிறேன் -குசேலர் –கர்ம பந்தம் விட்டு கண்ணன் திரு அடி சாயுஜ்யம் சாமா பத்தி கிட்டும் பலன்-நடந்த இடம் பேட் துவாரகை

487-பாகவத புராணம் வாசிக்க அவனுக்கு இன்பம்-குசேலர் பக்தி முன்பு பார்த்தோம்..10௦-82 அத்யாயம்-சூர்ய கிரகணம்-சமந்தக பஞ்சகம் ஐந்து குளங்களால் ஏற்பட்ட இடம்-தர்பணம் செய்ய பரசுராமன்-யகஜம் யாகம் செய்து உலகோர் அறிய செய்தார்–அனைவரும் வர –ஷத்ரியர் இல்லாமல் ஆகினார் பரசுராமர்–முன்னோடியாக யாகம் செய்து காட்டினார் ..அநிருத்திரன் மட்டும் துவாரகையில் இருக்க –எல்லா தேச மக்களும் நந்தன் யசோதை யாதவர் அனைவரும் சந்தித்து கொள்ள -குந்தி தேவியும் வசுதேவரும்-சந்தித்து கொள்ள -அம்ப-ஈச்வரன்வசப் பட்டவர் நாம் இன்பம் துன்பம் மாறி மாறி வரும்–கண்ணன் திரு மேனி கண்டு ஆனந்தம்-உங்கள் குல பாக்கியம்-சேவிக்க தொட்டு கொள்ள விளையாட உண்ண ச பிண்டமாக இருக்கும் பெருமை– கிட்டாத பெருமை–பரிமள ரெங்கன்-திரு இந்தளூர் -பேச ஆட அணைத்து கொள்ள ஆசை உடன் பாரித்து வர -உம்மை தொழுதோம் இம்மைக்கு இன்பம் பெற்றோம் வாழ்ந்தே போம்..நல்லார் அறிவீர் தீயோர் அறிவீர் உம அடியார் எல்லார் உடன் ஒக்க எண்ணி இருந்தீரோ -சிந்தை தன்னில் நீங்காது இருந்த திருவே -மனசில் மட்டும் இருந்தால் போதுமா -பரி மாற்றம் பல கேட்டார் போல் –யசோதை பார்த்து தேவகி பேச-எற்றைக்கும் எழ எழ பிறவிக்கும் -தானே பெற்றாள் கொலோ தத்து கொண்டாள் கொலோ -கோபிகள் சேவிக்க -நினைவு இருக்க அழுது -பண்பு பட தான் விட்டு வந்தேன்-மயக்க புத்தி தொலைத்து என் பக்தி விலகாமல் அமிர்தமாக மோஷம் பெற்று கொடுக்கும் –எங்கு வைத்தாலும் உன் பாதாரவிந்தம் பக்தி மாறாமல்-வழி நின்ற வல்வினை மாய்விக்கும் திரு அடி

488-ஏற் இடர்தத்தும் சொல்லி பாடி கண்ண நீர் கொண்டு அரங்கன் திரு முற்றம் சேறு என் சென்னிக்கு அணிவனே –விபவமும் அர்ச்சையும் சேர்ந்தே அருளி செயல் பாசுரம் –மன்னமர கூத்தாடி மகிழ்ந்தாய் என்னும் வட திரு வேம்கட மேய மைந்தா என்னும் -அசுரர் மேய்த்த -கன்று மேய்த்த காளை கண புரத்து கனி–பசுவது வாக்குக்கு -பரஸ்பர போதயந்த —பகவத் அனுபவம் பேசியே நினைவு கூர்ந்து மகிழ்கிறோம்..குந்தி ஸுபத்ரா தேவி–பிள்ளை அபிமன்யு-உத்தரை-பரிஷித் –எட்டு பத்நிகளும் கூடி இருக்க –திரௌபதி -நீங்கள் பாக்யசாலி-யுதிஷ்டிரன் கண்ணனை வணங்கி-உன் உபதேசம் உன் திரு முக கடாஷம் பருகி உன்னை விட்டு வேறு ஒன்றை நினைக்க மாட்டான் -எட்டு பெரும் தங்கள் அனுபவம் சொல்லி-ஜாம்பவதி -போல்வார்-உலகுக்கு தக்க திரு கல்யாணம் -பிரியாதவர்களுக்கு திரு கல்யாணம் -விட்டே பிரியாதவர்கள்-உலக இன்பத்துக்கு பண்ணுகிறோம்-

ருக்மிணி உவாச-திரு அடி கிடைத்தது ஆச்சர்யம்-ராஷச விவாகம் சத்ய பாமை பேசுகிறாள் சமந்தக மணி மீட்டு -ஜாம்பவதி கரடி அரசன் ஜாம்பவான் -காளிந்தி யமுனா நதி அர்ஜுனன் முன் இட்டு கை பிடித்தேன் மித்ரா விந்தா அடுத்து பேச சிங்கம் போல்வந்து -சத்யா அடுத்து ஏழு காளை மாடு முறித்து –பத்ரா அத்தை பெண் அடுத்து –முறை பெண் தந்தை கூப்பிட்டு பண்ணி வைத்தார் லஷ்மணா கடைசியில் மனம் பரி கொடுத்து ஸ்வயம் வரம் வைத்து அர்ஜுனன் சக்கரம் மீன் பிரதி பலிப்பு -மேல் இருப்பது தெரியாமல் கை பிடித்தான் கண்ணன் -என்ன பாக்கியம்–ஒரே குரலில்-திரு அடிபாததூளி கொண்டு கைங்கர்யம் 83 அத்யாயம் முடிகிறது

489-மிக்கானை -அக்கார கனி -யோக நரசிம்கன்-மறையாய் விரிந்த விளக்கு-ஞானம் கொடுப்பவன் -என் உள் புக்கான் -தக்கான் எல்லா பெருமையும் தக்க –

தக்கான் குல கரை -எழு ரிஷிகள் ஓன்று கூடி தவம் புரிய ஆஞ்சநேயர் காத்து -தொட்டாச்சர்யர் ஸ்ரீனிவாச மகா குரு-பதினாறாயிரம் நூட்ட்றாண்டு -தொட்டி=பெருமை பொருந்திய -அண்ணன் சுவாமி-வாதுல குலம் -முதலி ஆண்டான் வம்சம்

–நித்ய கைங்கர்யம் -84 அத்யாயம் ரிஷிகள் கூடி ஸ்தோத்ரம் -பண்ண கண்ணனும் ரிஷிகளை பாட -பாகவத வைபவம் அறிந்து கொள்ள

காந்தாரி திரௌபதி சுமத்ரா அனைவரும் மயிர் கூச்சு எறிந்து-கேட்டு இருக்க -காதல் முத்தி தான் பிரேமை-பரத்வாஜர் வசிஷ்டர் புலச்தர் மார்கண்டேயர் அகஸ்த்யர் சனகாதிகள் பலர் கூட -அரசர் வணங்க -அனைத்து ரிஷிகளும் கூட -நம் கண்ணனுக்கு இத்தனை பெருமை-

தேவர்களுக்கும் இத்தனை ரிஷிகளை ஒன்றாக காண கிடைக்காது நான் பாக்யசாலி கண்ணன்

பக்தனை வணங்காமல் தீர்த்த யாத்ரை மட்டும் செல்வது பலன் இல்லை

பக்தர் ரிஷிகள் யோகிகள் முக்கியம்

கங்கை /யமுனை -காளிந்தி கருப்பு /சரஸ்வதி அந்தர்வாகினி -நர நாராயண மலை மேல் கண்ணுக்கு தட்டுப்பாடு வாள் /சரயு

தாமோதர குண்டம் கண்டகி நதி /கோமதி மேற்கு நோக்கி ஓட /துங்க பத்ரா அனைவருக்கும் காப்பு கிஷ்கிந்தா /கொதாவர் /கிருஷ்ணா கருப்பு /காவேரி பாயு நீர் அரங்கம்-தாமரபரணி கிருதமாலா புண்ய நதிகள்-பக்தர்கள் பாகவதர்கள் ரிஷிகள் உடன் மதிப்பாக இருக்க வேண்டும் –முகூர்த்தம் கைங்கர்யமிவர்களுக்கு பண்ணினால் பல் ஆண்டு அவனுக்கு பண்ணினது போல் ஆகுமாம்-கோபுர கழுதை போல் இவர்கள் இட அபிமானம்

இல்லாமல் இருந்தால் –ரிஷிகள் கண்ணனை அடுத்து ஸ்தோத்ரம் பண்ண –

மறைத்து அவதரித்து எங்களை ஸ்தோத்ரம்

வேத சொரூபம் வேதம் கற்றதால் கொண்டாடுகிறீர்

விடை பெற்று புறப்பட -வாசு தேவர் யுதிஷ்டிரர் -இவர்கள் இடம் சொல்லி கொண்டு

கர்மம் போக்க வழி சொல்லி போக சொன்னார்கள் என்ன வழி பார்ப்போம்

10-82

29/30–yad-viçrutiù çruti-nutedam alaà punäti
pädävanejana-payaç ca vacaç ca çästram
bhüù käla-bharjita-bhagäpi yad-aìghri-padmasparçottha-
çaktir abhivarñati no ‘khilärthän
tad-darçana-sparçanänupatha-prajalpaçayyäsanäçana-
sayauna-sapiëòa-bandhaù
yeñäà gåhe niraya-vartmani vartatäà vaù
svargäpavarga-viramaù svayam äsa viñëuù

His fame, as broadcast by the Vedas, the water that has washed His feet, and
the words He speaks in the form of the revealed scriptures—these thoroughly
purify this universe. Although the earth’s good fortune was ravaged by time,
the touch of His lotus feet has revitalized her, and thus she is raining down on
us the fulfillment of all our desires. The same Lord Viñëu who makes one forget
the goals of heaven and liberation has now entered into marital and blood
relationships with you, who otherwise travel on the hellish path of family life.
Indeed, in these relationships you see and touch Him directly, walk beside Him,
converse with Him, and together with Him lie down to rest, sit at ease and take
your meals.

33–vasudevaù pariñvajya
samprétaù prema-vihvalaù
smaran kaàsa-kåtän kleçän
putra-nyäsaà ca gokule

Vasudeva embraced Nanda Mahäräja with great joy. Beside himself with
ecstatic love, Vasudeva remembered the troubles Kaàsa had caused him,
forcing him to leave his sons in Gokula for Their safety.

34–kåñëa-rämau pariñvajya
pitaräv abhivädya ca
na kiïcanocatuù premëä
säçru-kaëöhau kurüdvaha

O hero of the Kurus, Kåñëa and Balaräma embraced Their foster parents and
bowed down to them, but Their throats were so choked up with tears of love
that the two Lords could say nothi

35–täv ätmäsanam äropya
bähubhyäà parirabhya ca
yaçodä ca mahä-bhägä
sutau vijahatuù çucaù

Raising their two sons onto their laps and holding Them in their arms,
Nanda and saintly mother Yaçodä forgot their sorrow

1–api smaratha naù sakhyaù
svänäm artha-cikérñayä
gatäàç ciräyitäï chatrupakña-
kñapaëa-cetasaù

[Lord Kåñëa said:] My dear giréfriends, do you still remember Me? It was for
My relatives’ sake that I stayed away so long, intent on destroying My enemies

42–apy avadhyäyathäsmän svid
akåta-jïäviçaìkayä
nünaà bhütäni bhagavän
yunakti viyunakti ca

Do you perhaps think I’m ungrateful and thus hold Me in contempt? After
all, it is the Supreme Lord who brings living beings together and then separates
them.

43–väyur yathä ghanänékaà
tåëaà tülaà rajäàsi ca
saàyojyäkñipate bhüyas
tathä bhütäni bhüta-kåt

Just as the wind brings together masses of clouds, blades of grass, wisps of
cotton and particles of dust, only to scatter them all again, so the creator deals
with His created beings in the same way.

46–evaà hy etäni bhütäni
bhüteñv ätmätmanä tataù
ubhayaà mayy atha pare
paçyatäbhätam akñare

In this way all created things reside within the basic elements of creation,
while the spirit souls pervade the creation, remaining in their own true identity.
You should see both of these—the material creation and the self—as manifest
within Me, the imperishable Supreme Truth.

10-83

4–hi tvätma dhäma-vidhutätma-kåta-try-avasthäm
änanda-samplavam akhaëòam akuëöha-bodham
kälopasåñöa-nigamävana ätta-yogamäyäkåtià
paramahaàsa-gatià natäù sma

The radiance of Your personal form dispels the threefold effects of material
consciousness, and by Your grace we become immersed in total happiness. Your knowledge is indivisible and unrestricted. By Your Yogamäyä potency You have assumed this human form for protecting the Vedas, which had been threatened by time. We bow down to You, the final destination of perfect saints.

6/7–çré-draupady uväca
he vaidarbhy acyuto bhadre
he jämbavati kauçale
he satyabhäme kälindi
çaibye rohiëi lakñmaëe
he kåñëa-patnya etan no
brüte vo bhagavän svayam
upayeme yathä lokam
anukurvan sva-mäyayä

Çré Draupadé said: O Vaidarbhé, Bhadrä and Jämbavaté, O Kauçalä,
Satyabhämä and Kälindé, O Çaibyä, Rohiëé, Lakñmaëä and other wives of Lord
Kåñëa, please tell me how the Supreme Lord Acyuta, imitating the ways of this
world by His mystic power, came to marry each of you.

8-çré-rukmiëy uväca
caidyäya märpayitum udyata-kärmukeñu
räjasv ajeya-bhaöa-çekharitäìghri-reëuù
ninye mågendra iva bhägam ajävi-yüthät
tac-chré-niketa-caraëo ‘stu mamärcanäya

Çré Rukmiëé said: When all the kings held their bows at the ready to assure
that I would be presented to Çiçupäla, He who puts the dust of His feet on the
heads of invincible warriors took me from their midst, as a lion forcibly takes
his prey from the midst of goats and sheep. May I always be allowed to worship
those feet of Lord Kåñëa, the abode of Goddess Çré.

9–çré-satyabhämoväca
yo me sanäbhi-vadha-tapta-hådä tatena
liptäbhiçäpam apamärñöum upäjahära
jitvarkña-räjam atha ratnam adät sa tena
bhétaù pitädiçata mäà prabhave ‘pi dattäm

Çré Satyabhämä said: My father, his heart tormented by his brothers death,
accused Kåñëa of killing him. To remove the stain on His reputation, the Lord
defeated the king of the bears and took back the Syamantaka jewel, which He
then returned to my father. Fearing the consequences of his offense, my father
offered me to the Lord, even though I had already been promised to others.

10-çré-jämbavaty uväca
präjïäya deha-kåd amuà nija-nätha-daivaà
sétä-patià tri-navahäny amunäbhyayudhyat
jïätvä parékñita upäharad arhaëaà mäà
pädau pragåhya maëinäham amuñya däsé

Çré Jämbavaté said: Unaware that Lord Kåñëa was none other than his own
master and worshipable Deity, the husband of Goddess Sétä, my father fought
with Him for twenty-seven days. When my father finally came to his senses
and recognized the Lord, he took hold of His feet and presented Him with both me and the Syamantaka jewel as tokens of his reverence. I am simply the Lord’s maidservan

1–çré-kälindy uväca
tapaç carantém äjïäya
sva-päda-sparçanäçayä
sakhyopetyägrahét päëià
yo ‘haà tad-gåha-märjané

Çré Kälindé said: The Lord knew I was performing severe austerities and
penances with the hope of one day touching His lotus feet. So He came to me in
the company of His friend and took my hand in marriage. Now I am engaged as
a sweeper in His palace.

12–çré-mitravindoväca
yo mäà svayaà-vara upetya vijitya bhü-pän
ninye çva-yütha-gaà ivätma-balià dvipäriù
bhrätèàç ca me ‘pakurutaù sva-puraà çriyaukas
tasyästu me ‘nu-bhavam aìghry-avanejanatvam

Çré Mitravindä said: At my svayaà-vara ceremony He came forward,
defeated all the kings present—including my brothers, who dared insult
Him—and took me away just as a lion removes his prey from amidst a pack of
dogs. Thus Lord Kåñëa, the shelter of the goddess of fortune, brought me to His
capital city. May I be allowed to serve Him by washing His feet, life after life.

13/14–çré-satyoväca
saptokñaëo ‘ti-bala-vérya-su-tékñëa-çåìgän
piträ kåtän kñitipa-vérya-parékñaëäya
tän véra-durmada-hanas tarasä nigåhya
kréòan babandha ha yathä çiçavo ‘ja-tokän
ya itthaà vérya-çulkäà mäà
däsébhiç catur-angiëém
pathi nirjitya räjanyän
ninye tad-däsyam astu me

Çré Satyä said: My father arranged for seven extremely powerful and
vigorous bulls with deadly sharp horns to test the prowess of the kings who
desired my hand in marriage. Although these bulls destroyed the false pride of
many heroes, Lord Kåñëa subdued them effortlessly, tying them up in the same
way that children playfully tie up a goat’s kids. He thus purchased me with His
valor. Then He took me away with my maidservants and a full army of four
divisions, defeating all the kings who opposed Him along the road. May I be
granted the privilege of serving that Lord.

15/16–çré-bhadroväca
pitä me mätuleyäya
svayam ähüya dattavän
kåñëe kåñëäya tac-cittäm
akñauhiëyä sakhé-janaiù
asya me päda-saàsparço
bhavej janmani janmani
karmabhir bhrämyamäëäyä
yena tac chreya ätmanaù

Çré Bhadrä said: My dear Draupadé, of his own free will my father invited
his nephew Kåñëa, to whom I had already dedicated my heart, and offered me to
Him as His bride. My father presented me to the Lord with an akñauhiëi
military guard and a retinue of my female companions. My ultimate perfection
is this: to always be allowed to touch Lord Kåñëa’s lotus feet as I wander from
life to life, bound by my karma.

17–çré-lakñmaëoväca
mamäpi räjïy acyuta-janma-karma
çrutvä muhur närada-gétam äsa ha
cittaà mukunde kila padma-hastayä
våtaù su-sammåçya vihäya loka-pän

Çré Lakñmaëä said: O Queen, I repeatedly heard Närada Muni glorify the
appearances and activities of Acyuta, and thus my heart also became attached to
that Lord, Mukunda. Indeed, even Goddess Padmahastä chose Him as her
husband after careful consideration, rejecting the great demigods who rule
various planets.

18–jïätvä mama mataà sädhvi
pitä duhitå-vatsalaù
båhatsena iti khyätas
tatropäyam acékarat

My father, Båhatsena, was by nature compassionate to his daughter, an
knowing how I felt, O saintly lady, he arranged to fulfill my desire.

24–matsyäbhäsaà jale vékñya
jïätvä ca tad-avasthitim
pärtho yatto ‘såjad bäëaà
näcchinat paspåçe param

Then Arjuna looked at the reflection of the fish in the water and determined
its position. When he carefully shot his arrow at it, however, he did not pierce
the target but merely grazed it.

43-vraja-striyo yad väïchanti
pulindyas tåëa-vérudhaù
gävaç cärayato gopäù
pada-sparçaà mahätmanaù

We desire the same contact with the Supreme Lord’s feet that the young
women of Vraja, the cowherd boys and even the aborigine Pulinda women
desire—the touch of the dust He leaves on the plants and grass as He tends His
cows.

10-84

9-

brahma te hådayaà çuklaà
tapaù-svädhyäya-saàyamaiù
yatropalabdhaà sad vyaktam
avyaktaà ca tataù param

The Vedas are Your spotless heart, and through them one can perceive—by
means of austerity, study and self-control—the manifest, the unmanifest and
the pure existence transcendental to both.

20–tasmäd brahma-kulaà brahman
çästra-yones tvam ätmanaù
sabhäjayasi sad dhäma
tad brahmaëyägraëér bhavän

Therefore, O Supreme Brahman, You honor the members of the brahminical
community, for they are the perfect agents by which one can realize You
through the evidence of the Vedas. For that very reason You are the foremost
worshiper of the brähmaëas.

6–tasyädya te dadåçimäìghrim aghaugha-marñatérthäspadaà
hådi kåtaà su-vipakva-yogaiù
utsikta-bhakty-upahatäçaya jéva-koçä
äpur bhavad-gatim athänugåhäna bhaktän

Today we have directly seen Your feet, the source of the holy Ganges, which
washes away volumes of sins. Perfected yogés can at best meditate upon Your
feet within their hearts. But only those who render You wholehearted
devotional service and in this way vanquish the soul’s covering—the material
mind—attain You as their final destination. Therefore kindly show mercy to
us, Your devotees.

61–çré-vasudeva uväca
bhrätar éça-kåtaù päço
nånäà yaù sneha-saàjïitaù
taà dustyajam ahaà manye
çüräëäm api yoginäm

Çré Vasudeva said: My dear brother, God Himself has tied the knot called
affection, which tightly binds human beings together. It seems to me that even
great heroes and mystics find it very difficult to free themselves from it.

62–asmäsv apratikalpeyaà
yat kåtäjïeñu sattamaiù
maitry arpitäphalä cäpi
na nivarteta karhicit

Indeed, the Supreme Lord must have created the bonds of affection, for such
exalted saints as you have never stopped showing matchless friendship toward
us ingrates, although it has never been properly reciprocated.

63–präg akalpäc ca kuçalaà
bhrätar vo näcaräma hi
adhunä çré-madändhäkñä
na paçyämaù puraù sataù

Previously, dear brother, we did nothing to benefit you because we were
unable to, yet even now that you are present before us, our eyes are so blinded
by the intoxication of material good fortune that we continue to ignore you.

10-85

3–kåñëa kåñëa mahä-yogin
saìkarñaëa sanätana
jäne väm asya yat säkñät
pradhäna-puruñau parau

[Vasudeva said:] O Kåñëa, Kåñëa, best of yogés, O eternal Saìkarñaëa! I
know that You two are personally the source of universal creation and the
ingredients of creation as well.

4–yatra yena yato yasya
yasmai yad yad yathä yadä
syäd idaà bhagavän säkñät
pradhäna-puruñeçvaraù

You are the Supreme Personality of Godhead, who manifest as the Lord of
both nature and the creator of nature [Mahä-Viñëu]. Everything that comes
into existence, however and whenever it does so, is created within You, by You,
from You, for You and in relation to You.

5–etan nänä-vidhaà viçvam
ätma-såñöam adhokñaja
ätmanänupraviçyätman
präëo jévo bibharñy aja

O transcendental Lord, from Yourself You created this entire variegated
universe, and then You entered within it in Your personal form as the
Supersoul. In this way, O unborn Supreme Soul, as the life force and
consciousness of everyone, You maintain the creation.

–tarpaëaà präëanam apäà
deva tvaà täç ca tad-rasaù
ojaù saho balaà ceñöä
gatir väyos taveçvara

My Lord, You are water, and also its taste and and its capacities to quench
thirst and sustain life. You exhibit Your potencies through the manifestations of
the air as bodily warmth, vitality, mental power, physical strength, endeavor
and movement.

9–diçäà tvam avakäço ‘si
diçaù khaà sphoöa äçrayaù
nädo varëas tvam oà-kära
äkåténäà påthak-kåtiù

You are the directions and their accommodating capacity, the all-pervading
ether and the elemental sound residing within it. You are the primeval,
unmanifested form of sound; the first syllable, oà; and audible speech, by
which sound, as words, acquires particular reference

10–indriyaà tv indriyäëäà tvaà
deväç ca tad-anugrahaù
avabodho bhavän buddher
jévasyänusmåtiù saté

You are the power of the senses to reveal their objects, the senses’ presiding
demigods, and the sanction these demigods give for sensory activity. You are the
capacity of the intelligence for decision-making, and the living being’s ability to
remember things accurately.

radhäna-puruñeçvarau
bhü-bhära-kñatra-kñapaëa
avatérëau tathättha ha

You are not our sons but the very Lords of both material nature and its
creator [Mahä-Viñëu]. As You Yourself have told us, You have descended to rid
the earth of the rulers who are a heavy burden upon her.

19–tat te gato ‘smy araëam adya padäravindam
äpanna-saàsåti-bhayäpaham ärta-bandho
etävatälam alam indriya-lälasena
martyätma-dåk tvayi pare yad apatya-buddhiù

Therefore, O friend of the distressed, I now approach Your lotus feet for
shelter—the same lotus feet that dispel all fear of worldly existence for those
who have surrendered to them. Enough! Enough with hankering for sense
enjoyment, which makes me identify with this mortal body and think of You,
the Supreme, as my child.

47–çré-bhagavän uväca
äsan maréceù ñaö puträ
ürëäyäà prathame ‘ntare
deväù kaà jahasur vékñya
sutaà yabhitum udyatam

The Supreme Lord said: During the age of the first Manu, the sage Maréci
had six sons by his wife Ürnä. They were all exalted demigods, but once they
laughed at Lord Brahmä when they saw him preparing to have sex with his own
daughter.

48/49–

tenäsurém agan yonim
adhunävadya-karmaëä
hiraëyakaçipor jätä
nétäs te yoga-mäyayä
devakyä udare jätä
räjan kaàsa-vihiàsitäù
sä tän çocaty ätmajän sväàs
ta ime ‘dhyäsate ‘ntike

Because of that improper act, they immediately entered a demoniac form of
life, and thus they took birth as sons of Hiraëyakaçipu. The goddess Yogamäyä
then took them away from Hiraëyakaçipu, and they were born again from
Devaké’s womb. After this, O King, Kaàsa murdered them. Devaké still
laments for them, thinking of them as her sons. These same sons of Maréci are
now living here with you

50–ita etän praëeñyämo
mätå-çokäpanuttaye
tataù çäpäd vinirmaktä
lokaà yäsyanti vijvaräù

We wish to take them from this place to dispel their mother’s sorrow. Then,
released from their curse and free from all suffering, they will return to their
home in heaven.

51–smarodgéthaù pariñvaìgaù
pataìgaù kñudrabhåd ghåëé
ñaò ime mat-prasädena
punar yäsyanti sad-gatim

By My grace these six—Smara, Udgétha, Pariñvaìga, Pataìga, Kñudrabhåt
and Ghåëé—will return to the abode of pure saints.

53–tän dåñövä bälakän devé
putra-sneha-snuta-stané
pariñvajyäìkam äropya
mürdhny ajighrad abhékñëaçaù

When she saw her lost children, Goddess Devaké felt such affection for them
that milk flowed from her breasts. She embraced them and took them onto her
lap, smelling their heads again and again.

54–apäyayat stanaà prétä
suta-sparça-parisnutam
mohitä mäyayä viñëor
yayä såñöiù pravartate

Lovingly she let her sons drink from her breast, which became wet with milk
just by their touch. She was entranced by the same illusory energy of Lord
Viñëu that initiates the creation of the universe.

55/56–pétvämåtaà payas tasyäù
péta-çeñaà gadä-bhåtaù
näräyaëäìga-saàsparçapratilabdhätma-
darçanäù
te namaskåtya govindaà
devakéà pitaraà balam
miñatäà sarva-bhütänäà
yayur dhäma divaukasäm

By drinking her nectarean milk, the remnants of what Kåñëa Himself had
previously drunk, the six sons touched the transcendental body of the Lord,
Näräyaëa, and this contact awakened them to their original identities. They
bowed down to Govinda, Devaké, their father and Balaräma, and then, as
everyone looked on, they left for the abode of the demigods.

57–taà dåñövä devaké devé
måtägamana-nirgamam
mene su-vismitä mäyäà
kåñëasya racitäà nåpa

Seeing her sons return from death and then depart again, saintly Devaké was
struck with wonder, O King. She concluded that this was all simply an illusion
created by Kåñëa.

58–evaà-vidhäny adbhutäni
kåñëasya paramätmanaù
véryäëy ananta-véryasya
santy anantäni bhärata

Çré Kåñëa, the Supreme Soul, the Lord of unlimited valor, performed
countless pastimes just as amazing as this one, O descendant of Bharata.

59–çré-süta uväca
ya idam anuçåëoti çrävayed vä muräreç
caritam amåta-kérter varëitaà vyäsa-putraiù
jagad-agha-bhid alaà tad-bhakta-sat-karëa-püraà
bhagavati kåta-citto yäti tat-kñema-dhäma

Çré Süta Gosvämé said: This pastime enacted by Lord Muräri, whose fame is
eternal, totally destroys the sins of the universe and serves as the
transcendental ornament for His devotees’ ears. Anyone who carefully hears or
narrates this pastime, as recounted by the venerable son of Vyäsa, will be able
to fix his mind in meditation on the Supreme Lord and attain to the
all-auspicious kingdom of God.

கிருஷ்ணன் கதை அமுதம் -480-484 -ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் .

480–ராமானுஜர்-ஸ்ரீ ரெங்கம் கரி சைலம் திரு மலை திரு நாராயண புரம் அஹோபிலம் பூரி ஜகன்னாதன் பத்ரி நைமிசாரண்யம்  துவாரகை பிரயாக் மதுரை அயோதியை கயா புஷ்கரம் சாளக்ராமம் –பல ராமன்-தீர்த்த யாத்ரை-இருவருக்கும் சேராமல் இருக்க –பிரபாச ஷேத்ரம் -சரத சயனம் கண்ணன் வேடன் அம்பு விட ஸ்ரீ வைகுண்டம் போன இடம்..சரஸ்வதி மேற்கு நோக்கி போகும்-மானா பத்ரிக்கு மேல்/பிரயாக் அந்தர்வாகினி /யமுனை/தீர்த்தம் ஆடி–கங்கை நீராடி–கங்கை கங்கை வாசகத்தாலே –கடு வினை கழிவோம்-அகண்ட கங்கை//நைமிசாரண்யம் கிட்டினார்–வம்புலா கூந்தல்–பிறர் பொருள் தாரம் நம்பினார் -செப்பு பொம்மை தழுவ-மொழிவதற்கு அஞ்சி நம்பி நான் சரண் அடைந்தேன்–சக்கர நதி-வியாசர் வால்மீகி சுதர் கதை சொன்ன இடம்-பாகவத புராணம் ஆரம்பித்த இடம்–ரோம கர்ஷர் மரத்தில்  அடியில் இருந்து பல ரிஷிகளுக்கு கதை சொல்ல -இவரை கண்டு கொள்ளாமல் இருக்க –அவமரியாதை தர்ப்பம் தலை போக பிரம ஹத்தி தோஷம்-கதை சொல்ல ஆள் வேண்டும்-ரோம கர்ஷர் பிள்ளைக்கு கதை சொல்ல அருளி தன -பாபத்துக்கு தீர்த்த யாத்ரை மேலும் போனார் –அஸ்தரம் வீணாக போக கூடாது மிற்து தேவதைக்கும் குற்றம் வராமல் இருக்க -இந்த வலி–உகர சிரவஸ் பிள்ளைக்கு கதை சொல்ல அருளி–ஒரு ஆண்டு காலம் தீர்த்த யாத்ரை போனார்

யாகம் யக்சம் இல்வலம் பிள்ளை வந்து தடுக்க அவனை -பல்வலனை கலப்பையால் அடித்து முடித்தார் –

கைசிகி நதி/சரஸ் சரயு நதி கரை /பிரயாக்-திரு வேணி சங்கமம் மூன்று பின்னல் /ஹர்த்வார் ரிஷிகேஷ்-

481–சீரார் திரு வேம்கடமே –ஆராமம் சூழ்ந்த அரங்கம் பாரோர் புகழும் பதறி வட மதுரை–திவ்ய தேசங்கள் -ஸ்வயம் வக்த ஷேத்ர எட்டும் /முக்தி தரும் ஷேத்ரம் ஏழு/புண்ய நதிகள்-பீமம் துர் யோதனன் கதை யுத்தம் அறிந்து வருவார்

79 அத்யாயம் 8 /9 ஸ்லோஹம்  –திரிவேணி மாதவன் சந்நிதி–பித்ரு தர்பணம்–ஹாரத்தி உத்சவம் –கங்கையில்-கோமதி கண்டகி நதி-காளா கண்டகி முக்திநாத் -ஸ்ரோனா நதி-ராம லஷ்மணர் தங்கிய இடம்-கயா பல்குனி நதி–கயா ஸ்ரார்தம் பண்ணி கொண்டார்-கங்கை கடலில் கலக்கும் இடம் கங்கா சாகர்-மகேந்திர கிரி-சப்த கோதாவரி பம்பை நதி/ஸ்ரீ சைலம் -திரு வேம்கடம் சப்த கிரி-தொழுது கொண்டார்-காஞ்சி -வரதனை அத்தி ஊரானை அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி தேவ ராஜன்–ஸ்ரீ ரெங்கம்-ஹரி ஆசை பட்டு சேர்ந்த திவ்ய தேசம்-அரங்கத்தம்மா -நம்பெருமாள் பூலோக வைகுண்டம்–ரிஷபாத்ரி கள் அழகர் கிழார் ஒழி-அழகன் அலங்காரன் –நூபுர கங்கை –தஷிண மதுரை திரு பல்லாண்டு பிறந்த இடம் -கூடல் அழகர்-சேது கரை திரு புல்லாணி-கடலில் அணை-தாம்பர பரணி வைகை கன்யா குமரி துர்கா தேவி-திரு அனந்த புரம்பசு மாடு தானம்-கோகர்ணம் சிவா ஷேத்ரம்-பிரபாச ஷேத்ரம் அடைந்தார் குருஷேத்ரம் வந்தார்-துல்ய பலசாலி நிறுத்த சொன்னார் கண்ணன் நீர் சொல்ல கூடாது த்வாரகை போனார் அங்கு இருந்து -பலன் இதை கேட்டவன் நினைந்தவன் விஷ்ணு பக்தன் ஆகிறான்

482பத்ரம் பலம் தோயம் -பக்தி உடன் கொடுக்கும் எதையும் கொள்வான் –அவாப்த சமஸ்த காமன் -உள் அன்பு ஒன்றையே எதிர் பார்கிறான் -குறும்பு அறுத்த நம்பி மண் புஷ்பம்-சுதாமா குசேலர்-சாந்தீபன் உடன் சேர்ந்து கற்ற -செல்வம் உதவினது -குசேலோ உபாக்யானம் -80௦-௦/81 அத்யாயம்–உள் அன்புடன் சமர்பித்தையே ஏற்று கொள்கிறான் –செவிகள் ஆற கீர்த்தி கேட்க்க வேண்டும் பரிஷித் –விருப்பம் அவன் இடம் கொண்டால் வேற என்ன வேண்டும்–அப் பொழுதைக்கு அப் பொழுது ஆரா அமுதம் –கூப்பும் கைகள் நினைக்கும் மனம் கேட்க்கும் காது-கேளா செவி  செவி அல்ல – நா அவனையே பாட வேண்டும் ஜிக்வே கேசவ கீர்த்தி-அடி வீழ்ச்சி விண்ணப்பம் –ஸ்ரீ பாத தீர்த்தம் கொண்டு–விஷ்ணு கதை கேட்க்க ஆசை-சுகர் ஆழ்ந்து அவகாசம் எடுத்து கொண்டு தேற்றி கொண்டு பேச ஆரம்பிக்கிறார்–ஆத்மா நண்பன் புலன் மனம் அடக்கினவர் குசேலர்–மனைவியும் நல்லவள்–குழந்தைக்கு ஒன்றும் இல்லையே சாந்தீபன் இடம் சேர்ந்து படித்தார்களே -சாஷாத் சரியா பதியே நண்பன்-குடும்ப நடக்கவே கஷ்டம்-துவாரகை நகர் அதிபதி-யோசித்து ஞானம் பக்தி வைராக்கியம் கேட்க வேண்டி ஐஸ்வர்யம் கேட்கணுமா –ஆடை அன்னம் இன்றால் அவனுக்கு தான் குற்றம்-கண்ணனுக்கு அந்த குற்றம்வர கூடாது போய் வாரும்-கிழிந்த துணி குசேலர்-தரிசிக்க வாய்ப்பு கிட்டுமே என்று செல்ல –சமர்பிக்க கொண்டு போகணுமே–அவல் வாங்கி துணி கிழித்து முடிந்து கொடுக்க வெட்க்கி இடுப்பில் -நம் கண்ணன் கண் அல்லது இல்லை கண்

483-நான்கு வித பக்தர்களில் அவனுக்கே என்று தொண்டு புரியும் –ஞானவான் வாசு தேவ சர்வம் ச துர் லபம் –தாரக போஷாக போக்கியம் கண்ணன் ஒருவனே -குடத்தில் இட்ட விளக்கு போல் –தனம் மதியம் துவ பாத பங்கயம் -80௦-14 ச்லோஹம்–குசேலர் –கண்ணனுக்கு எதை -விஷமே அவனுக்கு என்றாலும் ஏற்று கொள்கிறான் உகந்து–பாரித்து கொண்டே போகிறார் குசேலர்–தரிசனம் கிட்டுமா பாக்கியம் கிட்டுமா -கோடி அசைந்து கண்ணன் உள்ளான்-வட திசை மதுரை–என் புருஷோத்தமன் இருக்கை–16108 அந்த புரமும் பார்கிறார் –ருக்மிணி அந்த புரம்- இருந்த கண்ணன் குசேலரை ஆலிங்கனம்  செய்து கொள்ள -பழைய நினைவு கொண்டு ஆனந்த கண்நீர்விட்டானாம் கண்ணன்–ருக்மிணி கட்டில் அமர வைத்து பூஜிகிரானாம் தீபம் தூபம் சந்தனம் பூசி–ருக்மிணி தேவி விசிற –அனைவரும் ஆச்சர்யம்-கண்ணன் திரு அடி வருட–ஸ்ரீநிவாசன் உலக நாயகன் இவரை அமர வைத்து –பூர்வா குரு குலம் –கை பிடித்து –கிடைத்தது கொண்டு திருப்தி ஆசை இன்றி -கொள் என்று கிளர்ந்து எழுந்த பெரும் செல்வம் வேண்டாதவர் வைராக்கியம் கொண்டவர் புகழ–பற்று அற்று-மால் ; பால் மனம் சுளிப்ப மங்கையை பால் மனம் விட்டு–குரு சிஸ்ரூஷம் பண்ணுவதே -பனி விடை செய்வதே எனக்கு பிரியம் என்கிறான்-ஆச்சர்ய வைபவம் பேசி கொள்கிறார்கள்- சாந்தீபன் சொல்லி காட்டுக்கு போய் சுள்ளி கொண்டு வர போனதை பேசி -காற்று மழை திகைத்து போய் நிற்க -மரத்தின் அடியில் இரவில் தங்கி-சாந்தீபன் தேடி வர -வெட வெடத்து குளிரில் இருக்க — ஆத்மா அற்பணம் குரு ஆசீர்வாதம் -இங்கும் அங்கும் நன்றாக இருக்க –அன்று அருள் புரிய நாம் நன்றாக இருக்கிறோம் பேசி கொள்கிறார்கள்–உள் வெளி கண்ணால் குரு அனுக்ரகம் மனிசன் முழுவதும் பெறுகிறான் –அண்ணிக்கும் அமுது ஊரும் என் நாவுக்கே தேவு மற்று அறியேன் –குறை உடன் இருப்பதை இனி குசேலர் சொல்லுவாரா

484-குரு பரம்பரை-ஹாரம் போல் –ஆச்சர்ய ரத்னா மாலை–திருடர் கொண்டு போக மாட்டார்கள் பொறாமை பட மாட்டார்கள் எதி ராஜர் நாயக ரத்னம் பதக்கம்-தயா சதகம்-படி துறை இரங்கி நீர் ஆடுவது போல் குரு வழியாக அவனை அடைய வேண்டும்..ஆச்சார்யர் ஒரு கண்ணால் -பிரம்மா எட்டு சிவன் மூன்று விஷ்ணு 1000 கண் சமம் இல்லை–காருண்யம் சாஸ்திர பாணியாக குருவாக -சஸ்த்ரம் இன்றி சாஸ்திரம்-மாதவனே கண்ணுற நிற்கிலும் காண கில்லா–நாரணர்க்கு ஆள் ஆயினரே ராமானுஜன் தோன்றின அப் பொழுதே –செம்கோல் உடைய திரு அரங்க செல்வர் ஆச்சர்ய பரம்பரை முதல் இடம் பிடித்தார்-ரகஸ்ய த்ரயம் ஸ்ரீ ரெங்க நாயகிக்கு உபதேசித்து -ஸ்ரீ ரெங்க நாயகி மகிஷிம் -விஷ்வக் சேனர்-சூத்திர வதி சமேத –பிர பன்ன ஜன கூடஸ்தர் –உண்டோ வைகாசிக்கு  விசாகத்துக்கு ஒப்பு உண்டோ சடோகொபர்க்கு உண்டோ திரு வாய் மொழி குருகூருக்கு ஒப்புஉண்டோ/நாதமுனி-ஆழமான பகவத் பக்தி வைராக்கியம்/உய்ய கொண்டார் திரு வெள்ளறை அவதாரம்–மணக்கால் நம்பி லால்குடி பக்கம் புண்டரீகாஷர் ராம மிஸ்ரர் இவர் இருவரும்-ஆள வந்தார் -காட்டு மன்னார் கோவில்–காரேய் கருணை வள்ளல்கள்/பெரிய நம்பி -மகா பூர்ணர் சித்ர தேர் பக்கம் திரு மாளிகை எதிரே கூரத் ஆழ்வான் திரு மாளிகை/திரு கோஷ்டியூர் நம்பி/பெரிய திரு மலை நம்பி/திரு மாலை ஆண்டான்/ஆழ்வார் திரு அரங்க பெருமாள் அரையர்/கஜேந்திர தாசர் திரு கச்சி நம்பி –ஸ்ரீ பெரும் பூதூர் சுவாமி ராமானுஜன்-லோக குரு உடையவர் -எம்பார் மதுர மங்கலம்/பட்டர் தெற்கு கோபுர வாசல் பக்கம் கூரத் ஆழ்வான் அருகில்/நஞ்சீயர் /நம் பிள்ளை -ஈடு சாதித்த பெருமை/வடக்கு திரு வீதி பிள்ளை பட்டோலை கொண்டார்/பெரிய வாச்சான் பிள்ளை /பிள்ளை லோகாசார்யர் //வேதாந்த தேசிகன் தூப்புல் விளக்கு ஒளி/கூர குலோதம தாசர்/திரு வாய் மொழி பிள்ளை/குந்தி நகரம் -மதுரை பக்கம் ஸ்ரீ சைலேசர் /மணவாள மா முனிகள்  –பூர்வர் ஹாரம் முற்று பெரும்

10-78

36–çré-bhagavän uväca
ätmä vai putra utpanna
iti vedänuçäsanam
tasmäd asya bhaved vaktä
äyur-indriya-sattva-vän

The Supreme Lord said: The Vedas instruct us that one’s own self takes
birth again as one’s son. Thus let Romaharñaëa’s son become the speaker of the
Puräëas, and let him be endowed with long life, strong senses and stamina.

37–kià vaù kämo muni-çreñöhä
brütähaà karaväëy atha
ajänatas tv apacitià
yathä me cintyatäà budhäù

Please tell Me your desire, O best of sages, and I shall certainly fulfill it.
And, O wise souls, please carefully determine My proper atonement, since I do
not know what it might be.

9–atha tair abhyanujïätaù
kauçikém etya brähmaëaiù
snätvä sarovaram agäd
yataù sarayür äsravat

Then, given leave by the sages, the Lord went with a contingent of
brähmaëas to the Kauçiké River, where He bathed. From there He went to the
lake from which flows the river Sarayü.

10–anu-srotena sarayüà
prayägam upagamya saù
snätvä santarpya devädén
jagäma pulahäçramam

The Lord followed the course of the Sarayü until He came to Prayäga, where
He bathed and then performed rituals to propitiate the demigods and other
living beings. Next He went to the äçrama of Pulaha Åñi.

11/12/13/14/15–gomatéà gaëòakéà snätvä
vipäçäà çoëa äplutaù
gayäà gatvä pitèn iñövä
gaìgä-sägara-saìgame
upaspåçya mahendrädrau
rämaà dåñöväbhivädya ca
sapta-godävaréà veëäà
pampäà bhémarathéà tataù
skandaà dåñövä yayau rämaù
çré-çailaà giriçälayam
draviòeñu mahä-puëyaà
dåñövädrià veìkaöaà prabhuù
käma-koñëéà puréà käïcéà
käveréà ca sarid-varäm
çré-rangäkhyaà mahä-puëyaà
yatra sannihito hariù
åñabhädrià hareù kñetraà
dakñiëäà mathuräà tathä
sämudraà setum agamat
mahä-pätaka-näçanam

Lord Balaräma bathed in the Gomaté, Gaëòaké and Vipäçä rivers, and also
immersed Himself in the Çoëa. He went to Gayä, where He worshiped His
forefathers, and to the mouth of the Ganges, where He performed purifying
ablutions. At Mount Mahendra He saw Lord Paraçuräma and offered Him
prayers, and then He bathed in the seven branches of the Godävaré River, and
also in the rivers Veëä, Pampä and Bhémarathé. Then Lord Balaräma met Lord
Skanda and visited Çré-çaila, the abode of Lord Giriça. In the southern
provinces known as Draviòa-deça the Supreme Lord saw the sacred Veìkaöa
Hill, as well as the cities of Kämakoñëé and Käïcé, the exalted Käveré River and
the most holy Çré-raìga, where Lord Kåñëa has manifested Himself. From there
He went to Åñabha Mountain, where Lord Kåñëa also lives, and to the southern
Mathurä. Then He came to Setubandha, where the most grievous sins are
destroyed.

16/17–taträyutam adäd dhenür
brähmaëebhyo haläyudhaù
kåtamäläà tämraparëéà
malayaà ca kuläcalam
taträgastyaà samäsénaà
namaskåtyäbhivädya ca
yojitas tena cäçérbhir
anujïäto gato ‘rëavam
dakñiëaà tatra kanyäkhyäà
durgäà devéà dadarça saù

There at Setubandha [Rämeçvaram] Lord Haläyudha gave brähmaëas ten
thousand cows in charity. He then visited the Kåtamälä and Tämraparëé rivers
and the great Malaya Mountains. In the Malaya range Lord Balaräma found
Agastya Åñi sitting in meditation. After bowing down to the sage, the Lord
offered him prayers and then received blessings from him. Taking leave from
Agastya, He proceeded to the shore of the southern ocean, where He saw
Goddess Durgä in her form of Kanyä-kumäré.

18–tataù phälgunam äsädya
païcäpsarasam uttamam
viñëuù sannihito yatra
snätväsparçad gaväyutam

Next He went to Phälguna-tértha and bathed in the sacred Païcäpsarä Lake,
where Lord Viñëu had directly manifested Himself. At this place He gave away
another ten thousand cows.

19/20/21–tato ‘bhivrajya bhagavän
keraläàs tu trigartakän
gokarëäkhyaà çiva-kñetraà
sännidhyaà yatra dhürjaöeù
äryäà dvaipäyanéà dåñövä
çürpärakam agäd balaù
täpéà payoñëéà nirvindhyäm
upaspåçyätha daëòakam
praviçya reväm agamad
yatra mähiñmaté puré
manu-tértham upaspåçya
prabhäsaà punar ägamat

The Supreme Lord then traveled through the kingdoms of Kerala and
Trigarta, visiting Lord Çiva’s sacred city of Gokarëa, where Lord Dhürjaöi
[Çiva] directly manifests himself. After also visiting Goddess Pärvaté, who
dwells on an island, Lord Balaräma went to the holy district of Çürpäraka and
bathed in the Täpé, Payoñëé and Nirvindhyä rivers. He next entered the
Daëòaka forest and went to the river Revä, along which the city of Mähiñmaté
is found. Then He bathed at Manu-tértha and finally returned to Prabhäsa.

29–diñöaà tad anumanväno
rämo dväravatéà yayau
ugrasenädibhiù prétair
jïätibhiù samupägataù

Concluding that the battle was the arrangement of fate, Lord Balaräma went
back to Dvärakä. There He was greeted by Ugrasena and His other relatives,
who were all delighted to see Him.

30-taà punar naimiñaà präptam
åñayo ‘yäjayan mudä
kratv-aìgaà kratubhiù sarvair
nivåttäkhila-vigraham

Later Lord Balaräma returned to Naimiñäraëya, where the sages joyfully
engaged Him, the embodiment of all sacrifice, in performing various kinds of
Vedic sacrifice. Lord Balaräma was now retired from warfare.

31–tebhyo viçuddhaà vijïänaà
bhagavän vyatarad vibhuù
yenaivätmany ado viçvam
ätmänaà viçva-gaà viduù

The all-powerful Lord Balaräma bestowed upon the sages pure spiritual
knowledge, by which they could see the whole universe within Him and also
see Him pervading everything.

10-80

4–yäcitvä caturo muñöén
viprän påthuka-taëòulän
caila-khaëòena tän baddhvä
bhartre prädäd upäyanam

Sudämä’s wife begged four handfuls of flat rice from neighboring brähmaëas,
tied up the rice in a torn piece of cloth and gave it to her husband as a present
for Lord Kåñëa.

15–sa tän ädäya viprägryaù
prayayau dvärakäà kila
kåñëa-sandarçanaà mahyaà
kathaà syäd iti cintayan

Taking the flat rice, the saintly brähmaëa set off for Dvärakä, all the while
wondering “How will I be able to have Kåñëa’s audience?”

19–sakhyuù priyasya viprarñer
aìga-saìgäti-nirvåtaù
préto vyamuïcad ab-bindün
neträbhyäà puñkarekñaëaù

The lotus-eyed Supreme Lord felt intense ecstasy upon touching the body of
His dear friend, the wise brähmaëa, and thus He shed tears of love.

20/21/22–athopaveçya paryaìke
svayam sakhyuù samarhaëam
upahåtyävanijyäsya
pädau pädävanejanéù
agrahéc chirasä räjan
bhagaväû loka-pävanaù
vyalimpad divya-gandhena
candanäguru-kuìkamaiù
dhüpaiù surabhibhir mitraà
pradépävalibhir mudä
arcitvävedya tämbülaà
gäà ca svägatam abravét

Lord Kåñëa seated His friend Sudämä upon the bed. Then the Lord, who
purifies the whole world, personally offered him various tokens of respect and
washed his feet, O King, after which He sprinkled the water on His own head.
He anointed him with divinely fragrant sandalwood, aguru and kuìkuma pastes
and happily worshiped him with aromatic incense and arrays of lamps. After
finally offering him betel nut and the gift of a cow, He welcomed him with
pleasing words.

31–kaccid guru-kule väsaà
brahman smarasi nau yataù
dvijo vijïäya vijïeyaà
tamasaù päram açnute

My dear brähmaëa, do you remember how we lived together in our spiritual
master’s school? When a twice-born student has learned from his guru all that is
to be learned, he can enjoy spiritual life, which lies beyond all ignorance.

32–sa vai sat-karmaëäà säkñäd
dvijäter iha sambhavaù
ädyo ‘ìga yaträçramiëäà
yathähaà jïäna-do guruù

My dear friend, he who gives a person his physical birth is his first spiritual

master, and he who initiates him as a twice-born brähmaëa and engages him inreligious duties is indeed more directly his spiritual master. But the person whobestows transcendental knowledge upon the members of all the spiritual orders of society is one’s ultimate spiritual master. Indeed, he is as good as My own self.

45–yasya cchando-mayaà brahma
deha ävapanaà vibho
çreyasäà tasya guruñu
väso ‘tyanta-viòambanam

O almighty Lord, Your body comprises the Absolute Truth in the form of
the Vedas and is thus the source of all auspicious goals of life. That You took up
residence at the school of a spiritual master is simply one of Your pastimes in

10-81

3-çré-bhagavän uväca
kim upäyanam änétaà
brahman me bhavatä gåhät
aëv apy upähåtaà bhaktaiù
premëä bhury eva me bhavet
bhüry apy abhaktopahåtaà
na me toñäya kalpate

The Supreme Lord said: O brähmaëa, what gift have you brought Me from
home? I regard as great even the smallest gift offered by My devotees in pure
love, but even great offerings presented by nondevotees do not please Me

4-patraà puñpaà phalaà toyaà
yo me bhaktyä prayacchati
tad ahaà bhakty-upahåtam
açnämi prayatätmanaù

If one offers Me with love and devotion a leaf, a flower, a fruit or water, I
will accept it.

8–itthaà vicintya vasanäc
céra-baddhän dvi-janmanaù
svayaà jahära kim idam
iti påthuka-taëòulän

Thinking like this, the Lord snatched from the brähmaëa’s garment the
grains of flat rice tied up in an old piece of cloth and exclaimed, “What is this?

9–nanv etad upanétaà me
parama-préëanaà sakhe
tarpayanty aìga mäà viçvam
ete påthuka-taëòuläù

“My friend, have You brought this for Me? It gives Me extreme pleasure.
Indeed, these few grains of flat rice will satisfy not only Me but also the entire
universe.”

10–iti muñöià sakåj jagdhvä
dvitéyäà jagdhum ädade
tävac chrér jagåhe hastaà
tat-parä parameñöhinaù

After saying this, the Supreme Lord ate one palmful and was about to eat a
second when the devoted goddess Rukmiëé took hold of His hand.

11–etävatälaà viçvätman
sarva-sampat-samåddhaye
asmin loke ‘tha vämuñmin
puàsas tvat-toña-käraëam

[Queen Rukmiëé said:] This is more than enough, O Soul of the universe, to
secure him an abundance of all kinds of wealth in this world and the next. After
all, one’s prosperity depends simply on Your satisfaction.

17–niväsitaù priyä-juñöe
paryaìke bhrätaro yathä
mahiñyä véjitaù çränto
bäla-vyajana-hastayä

He treated me just like one of His brothers, making me sit on the bed of His
beloved consort. And because I was fatigued, His queen personally fanned me
with a yak-tail cämara.

18–çuçrüñayä paramayä
päda-saàvähanädibhiù
püjito deva-devena
vipra-devena deva-vat

Although He is the Lord of all demigods and the object of worship for all
brähmaëas, He worshiped me as if I were a demigod myself, massaging my feet
and rendering other humble services

19–svargäpavargayoù puàsäà
rasäyäà bhuvi sampadäm
sarväsäm api siddhénäà
mülaà tac-caraëärcanam

Devotional service to His lotus feet is the root cause of all the perfections a
person can find in heaven, in liberation, in the subterranean regions and on
earth.

27patnéà vékñya visphurantéà
devéà vaimänikém iva
däsénäà niñka-kaëöhénäà
madhye bhäntéà sa vismitaù

Sudämä was amazed to see his wife. Shining forth in the midst of
maidservants adorned with jeweled lockets, she looked as effulgent as a
demigoddess in her celestial airplane.

28–prétaù svayaà tayä yuktaù
praviñöo nija-mandiram
maëi-stambha-çatopetaà
mahendra-bhavanaà yathä

With pleasure he took his wife with him and entered his house, where there
were hundreds of gem-studded pillars, just as in the palace of Lord Mahendra.

35–kiïcit karoty urv api yat sva-dattaà
suhåt-kåtaà phalgv api bhüri-käré
mayopaëétaà påthukaika-muñöià
pratyagrahét préti-yuto mahätmä

The Lord considers even His greatest benedictions to be insignificant, while
He magnifies even a small service rendered to Him by His well-wishing
devotee. Thus with pleasure the Supreme Soul accepted a single palmful of the
flat rice I brought Him.

36–tasyaiva me sauhåda-sakhya-maitrédäsyaà
punar janmani janmani syät
mahänubhävena guëälayena
viñajjatas tat-puruña-prasaìgaù

The Lord is the supremely compassionate reservoir of all transcendental
qualities. Life after life may I serve Him with love, friendship and sympathy,
and may I cultivate such firm attachment for Him by the precious association of
His devotees.

37–bhaktäya citrä bhagavän hi sampado
räjyaà vibhütér na samarthayaty ajaù
adérgha-bodhäya vicakñaëaù svayaà
paçyan nipätaà dhaninäà madodbhavam

To a devotee who lacks spiritual insight, the Supreme Lord will not grant
the wonderful opulences of this world-kingly power and material assets. Indeed, in His infinite wisdom the unborn Lord well knows how the intoxication of pride can cause the downfall of the wealthy.

39–tasya vai deva-devasya
harer yajïa-pateù prabhoù
brähmaëäù prabhavo daivaà
na tebhyo vidyate param

Lord Hari is the God of all gods, the master of all sacrifices, and the supreme
ruler. But He accepts the saintly brähmaëas as His masters, and so there exists
no deity higher than them.

40–evaà sa vipro bhagavat-suhåt tadä
dåñövä sva-bhåtyair ajitaà paräjitam
tad-dhyäna-vegodgrathitätma-bandhanas
tad-dhäma lebhe ‘cirataù satäà gatim

Thus seeing how the unconquerable Supreme Lord is nonetheless conquered
by His own servants, the Lord’s dear brähmaëa friend felt the remaining knots
of material attachment within his heart being cut by the force of his constant
meditation on the Lord. In a short time he attained Lord Kåñëa’s supreme
abode, the destination of great saints.

41–etad brahmaëya-devasya
çrutvä brahmaëyatäà naraù
labdha-bhävo bhagavati
karma-bandhäd vimucyate

The Lord always shows brähmaëas special favor. Anyone who hears this
account of the Supreme Lord’s kindness to brähmaëas will come to develop love
for the Lord and thus become freed from the bondage of material work.