திரு விருத்தம் -28-ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை -வியாக்யானம் –

அவதாரிகை-

கீழ் உண்டான மானச அனுசந்தானம் விஷய வைலஷண்யத்தாலே அவ் வருகே ருசியை பிறப்பித்து ருசியின் உடைய அதிசயத்தாலே

பாஹ்ய சம்ச்லேஷ அபேஷை பிறந்து ,நினைத்த படி பரிமாற பொறாமையாலே விச்லேஷமாக  தலை கட்டிற்று.

.சம்ச்லேஷ தசையில் அனுகூலித்த-பதார்த்தங்களும் இப் பொழுது பிரதி கூலிக்க தொடங்கிற்று .

.தத் யாவக உபாயதே பிரசாதாய ஜாதயே —    என்று யாதோர் அளவிலே நிர்வாகன்

ஆனவன் கோபித்தால் ,அவன் பரிகரமும் அப்படியே நிற்கும் .

.திரு வெக்காவின் நின்றும் பிரசாதம் வந்தது என்ற போது வாடை காற்று   குளிர்ந்து ..

அது தான் இப் பொழுது சுட தொடங்கிற்று ..சோறும் கறியும் சமைத்த பின்பு இட பற்றாதால் போலே திரு வெக்காவின் நின்றும் பிரசாதம் வந்தது என்ற அந்தரத்திலே உள்ளே புக்கு அணைக்க பெறாமையால் வந்த ஆற்றாமை-

தண்அம் துழாய் வளை கொள்வது நாம் இழப்போம் நடுவே
வண்ணம் துழாவி ஓர் வாடை உலாவும் –வாள்வாய அலகால்
-புள் நந்து உழாமே பொரு நீர் திரு அரங்கா அருளாய்
எண்ணம் துழாவும் இடத்து உளவோ பண்டும் இன்னன்ன –28

பாசுரம் -28-தண்  அம் துழாய் வளை கொள்வது -தலைவனைப் பிரிந்த தலைவி வாடைக்கு வருந்துதல் –கங்குலும் பகலும் -7-2-

பதவுரை

வள்வாய் அலகால்–கூர்மையான வாயின் நுனியினால்
புள்–பறவைகள்
நந்து உழாமே– (தன்னிடத்துள்ள) சங்கைக்கோர்த்தாதபடி
பொரு–அலைமோதுகிற
வளை கொள்வது–(எமது) கைவளைகளைக் கொள்ளை கொள்ளா நின்றது
யாம்–(உன்பக்கல் ஈடுபட்ட) நாம்
இழப்போம்–வளையை இழக்கிறோம்; (இப்படியிருக்க)
ஓர் வாடை–(எமக்கும் தனக்கும் யாதொரு ஸம்பந்தமு மில்லாத காற்றானது.
நடுவே–இடையே பிரவேசித்து
நீர்–காவிரி நீர் சூழ்ந்த
திரு அரங்கா–ஸ்ரீரங்கமென்னுந் திருப்பதியை யுடையவனே!
தண் அம் துழாய்–குளிர்ந்த அழகிய (உனது திருத்துழாயானது
வண்ணம் துழாவி உலாவும்–(எமது) நாமை நிறத்தைக் கவர்ந்த பொருட்டுத் தடவித் தேடிக்கொண்டு ஸஞ்சரிக்கத் தொடங்குகின்றது.
அருளாய்–(அதற்கு யாம் மாமை யிழக்காதபடி) வந்து சேர்ந்தருள வேணும்.
எண்ணம் துழாவும் இடத்து (மனம் தடுமாறு மளவிலும்)
பண்டும் இன்னன்ன உளவோ-முன்பும் இப்படிப்பட்ட (எம் நிலைமைகள் போன்ற) நிலைமைகள் (வேறு எங்கேனும்) உள்ளனவோ?

 வியாக்யானம்-

தண்அம் துழாய் வளை கொள்வது நாம் இழப்போம் –இதில் சேதம் இல்லை இது செய்யலாம் ..திரு துழாய் க்கும் தனக்கும் பாத்ய பாதக-சம்பந்தம் உண்டாகையாலே ,திரு துழாய் அங்கு உற்ற அசாதாரண பரிகரம் ஆகையாலும்-தனக்கு திருவடி களிலே சம்பந்தம் உண்டு ஆகையாலும் பாத்ய பாதக  பாவ சம்பந்தம் தனக்கு-

பாதகமே ஆகிலும் திரு துழாயோ டு ஒரு சம்பந்தம் உண்டாக அமையும் போலே காணும் .

ராஜாக்கள் முனிந்தால் அவன் பரிகரமும் எதிரி யாம் போலே சர்வேஸ்வரன் நெகிழ்ந்த படியாலே-அவன் உடைய அசாதாரண திரு துழாயும் நலிகிறது ..

நடுவே-பாத்ய பாதக பாவ சம்பந்தம் இன்றி யிலே இருக்க நலிகிறது என்

விபூதி சாமான்யத்தாலே நலிகிறது அத்தனை நாங்கள் குடி மக்கள் அல்லோம்

நடுவே-ஸ்வரூப பிரயுக்தம் அன்று –ஔபாதிகம் என்றுமாம்

வாடையை சொல்லுகையாலே பூதங்களில் பிரதானத்தை எடுத்து ,பிரக்ருதிக்கு உபலஷணமாக சொல்லிற்று

பிரகிருதி பிரவாகத்தாலே நித்தியமாய் இருக்க ,இத்தை உபாதி என்னும் படி எங்கனே என்னில் அந்த வத்தாகையாலே-ஆதி மத்தென்று கொள்ளுகிறோம் முகத்தில் அழுக்கை கழுவினால் அவ் வழுக்கு  போனதை கண்டு வந்தேறி என்று கொள்ளலாகா நின்றது ..

அழுக்கு இன் நாள் தொடங்கி பற்றிற்று என்று அறிய வேண்டுவதில்லை என்று

வண்ணம் துழாவி -வருகிற போதே கண்ணால் கண்டாரை விழ விட்டு கொண்டு வாரா நின்றது- கலந்துபெற்ற-நிறத்தை அழித்து கொண்டு வாரா நின்றது

ஓர் வாடை-அத்வதீயன் -தனி வீரன் என்றுமாம்

உலாவும் -தனக்கு எதிரி இல்லாமையால் மத முதிதமான கஜம் பாகனை விழ விட்டு உலாவுமா போலே-வாரா நிற்கும்..நிராஸ்ரய்மாய் நில்லாது என்று இந்நிறம் நிற்கும் ஆச்ரயத்தை கணிசித்து உலாவா நின்றது-அசம்பாதமாக  உலாவா நின்றது

இவள் உடைய அவசய அதிசயத்தை கண்ட திரு தாயார் பெரிய பெருமாள் திரு அடிகளில் பொகட்டு-நீ இங்கே கிடக்கிற கிடைக்கைக்கும் இவள் சோகத்துக்கும் சேர்த்தி கண்டிலோம் –